Full text of "Platonis et quae vel Platonis esse feruntur vel Platonica solent comitari seripta graece omnia ad codices manuscriptos recensuit variasque inde lectiones"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


-* Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


* Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


-* Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 














5. 72/96 


^ 4. dept- At8. 














PLATONIS 


ET QUA 
N . 


VEL PLATONIS ESSE FERUNTUR 


VEL PLATONICA SOLENT COMITARI 


SCRIPTA GR/ECE OMNIA 


J 
AD CODICES MANUSCRIPTOS (2 
1 
RFCENSUIT 


VARIASQUE INDE LECTIONES 


DILIGENTER ENOTAVIT 


IMMANUEL BEKKER. 


ANNOTATIONIBUS INTEGRIS 


STEPHANI, HEINDORFII, HEUSDII, WYTTENBACHIT, LINDAVII, 
BOECKHIIQUE 
ADJICIUNTUR MODO NON INTEORE 


⸗ 
SERRANI, CORNARII, THOMPSONI, FISCHER1, GOTTLEBERI, 
ASTIT, BUTMANNI, ET STALBAUMI, 


NECNON EX (ΟΟλΝΕΝΤΑΝΙΙ ALTIORUM 


CURIOSE EXCERPTA. 
VOL. VI. 


U/ LONDINI : 
EXCUDRBAT A. J. VALPY, A. M. 
SUMPTIBUS RICARDI PRIESTLEY. 


MDCCCXXVI, 


nARVAPD Ου. 1 ΕΕ LIBRARY 


έοι. Ίικαι 4, 


IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR 


ΘΕΑΓΗΣ . . . . . 1 
EPAZTAI . . . . 91 
AAKIBIAAHZ ΠΡΠΤΟΣ . . 41 
ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ . e . 137 
ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ . . . 183 
ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ . . . . 241 
ΠΟΛΙΓΕΙΑ, A . . . 951 
B ^. S898 
r 391 
A 453 
E . . 504 


ΠΑΚΑΡῦῶ £x Ες '. 9RARY 


(έοι. Ίιαι, 26, 











IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR 


ΘΕΑΓΗΣ . . . . . 1 
EPAZTAI . . . . 21 
AAKRIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ . . 41 
ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ . 2 . 137 
ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ . . . 183 
ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ . . . . 241 
ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A . . . 951 
B ^. S828 

r 391 

A 453 

E . 504 





ΘΕΑ Ρ Η Σ. 


TA TOY AIAAOTOY TIPOSOIA 


ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΘΕΑΓΗΣ. 


Plat. Vot. VI, A 





— — —— 


ARGUMENTUM. 


Demodocus quidam quum a filiu Theage sollicitaretur, ut se traderet sapienti cui 


dam, sapientis discends causa, adit Socratem: 4 quo consilium capit hac de 
re, adducto etiam coram filio. Prafatur Socrates, rem esse illam maximi mo- 
menti, ut juventus nimirum, quse est seminarium reipublice, recte excolatur : 
sapientiam autem ipsam esse praeclaram scientiam, omniumque scientiarum pri- 
mariam ac principem. Illam porro bac in re mazime versari, ot contineatur 
societas generis humani rationibus et institutis justi et znoderati cujusdam impe- 
rii: atque adeo evitentur intemperies, quee cert» sunt hominum pestes. Jam 
vero illam quidem civilem sapientiam disci sapientum hominum usu et consuetu- 
dine: veram tamen. efficacemque illius consequenda rationem pendere & Deo, 
qui unus nimirum efficiat, ut illa etiam hominum prudentum consuetudo possit 
esse fructuosa. 








OEATLrTHSX' 


S. l. Ὢ Σώκρατες, εδεόµην & erra σα ἰδιολογήσασθας, Stepli. 


si σχολη." κᾶν 5 ἀσχολία ài pn w&m τις pay 
όμως ἐμοῦ $yex ey" roingæi σχολη». 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ καὶ ὤλλως τυγχάνω σχολάζων, καὶ δὴ 
σου γί ἕνεκα καὶ πάνυ. ἀλλ s σι βούλα λέγειν, ἔξεστιν. 

AH. Βούλει οὖν δεῦρο ες τῆν voU Διὸς σοῦξ ἐλενθερίου 
στοὰν ἐκποδὼν" ἀποχωρήσωμωνς' 

ZO. Ei voi doxsi. 

AH. "lopasv δή, ὦ L Σώπρασες. Πάντα τὰ | Φυτὰ κη- 
δυνεύει TOv αὐτὸν τρόπον ixin, καὶ τὰ ἐκ τῆς γης φυόµενα 
χαὶ τὰ ζρα, τώ τι ἄλλα καὶ ἄνθρωπος. παὶ γὰρ έν τοῖς 
Quroic ῥᾷστον ἡμῖν τοῦτο γίγνεται, di τὴν y» ytaipyou- 
pui», τὸ παρασκευάσασθαι πάντα vo πρὸ τοῦ Φυτεύειν xai 


CODICES TREDECIM, 
XTeEQXBCEPFwytr. 


5 eil σοι σχολ») pr t.—P ei i TEXBCeyet : 5 F.—* δὲ h πἆνν om F.—5 οὗ µε- 
3 Ύρ F.—* ἕνεκα Es.— ποιῆσαι €.—8 τοῦ post Διὸς om t.—^ ἐκπνοδῶν ἄθ80 
et pr F.—! ἀποχωρίσωμεν F, ἀποχωρήσομεν t.—* τὰ om F.—! καὶ δύσκολος καὶ 


AHMOA.] Preced. edd. habent (in- gene Laert. iii, $59. Bi». 
ter Personas Dialogi] Δημόδικο: sed — Dialogum hunc mon a Platone scrip- 
tamen in uno tantum (si bene memini) tum, sed ei suppositum esse, ccnsueruzt 
ipsius dialogi loco lectionem illam ha- tum alii tum Schleiermach. (vers. Opp. 
bent, in cæteris alteram. Όταν. Plat. ii. 11. 247.) quod plurima ex aliis 

* |nscriptio bujus Dialogi Θιάγηε, $  dislogis petita, multa non Platonico mo- 
srepl Σοφίας, µαιεντικὸα, in libros Plato- do dicta et disputata, nonnulla inania 
nis translata es! a. Grammaticis e Dio- neque bene nexa sint. Beci. 


τ. 121. 





11. i. 259. 


— — 








4 IIAATONOZ3 


αὐτὸ τὸ Φυτεῦσαι ἐπειδὰν δὶ τὸ Φυτευθὶν Dio, μετὰ τοῦ- 
, ^ , A M 8 4 8 ΄ 
u. lil, 360. 0 θεραπεία τοῦ φύντος καὶ TOÀ καὶ vasca καὶ δύσ- 
κολος γίγνεται. οὕτω δὲ ἔχειν ἔοικε καὶ τὸ wípi τῶν ἂν- 
θρώπων' ἀπὸ τῶν ἐμαυτοῦ ἐγὼ πραγμάτων τεχµαίΐρομαι 
καὶ ig" τἆλλα. καὶ γὰρ ἐμοὶ ἡ τοῦ υἱέος τουτουύ, εἴτε" 
φυτείαν εἶτε ααιδοποµαν δε αὐτὴν ὀνμάζει, πάντων 
ῥάστη γέγονεν, $9 δὲ τροφὴ δύσκολός τε καὶ ài ir Qoo 
περὶ αυτου δεδιόσι.ὶ τὰ μὲν οὖν ἄλλα πολλὰ ὧν $13 λί- 
yi», ἡ δὲ νῦν παροῦσα ἐπιθυμία τούτῳ πάνυ ps φοβεῖ ἔσ- 
s Mg ? , ^ t Α δα ? ό ^ N à? 
τι μὲν γὰρ" ουκ ἀγονής, σφαλερὰ 04." ἐπιθυμΏ γὰρ δη 
οὗτος ἡμῖν, ὢ Σώκρατες, ὡς Quei, σοφὸς γινίσθαι. δοκῶ 
/ - ο ^. » ^e Ld 9 4 
γάρ µοι, TOV ἡλικιωτῶν TiYég αὐτοῦ καὶ δηµοτῶν tig TO 
ὥστυ χαταβαίνοντες, λόγους τινὰς ἀπομνημονεύοντες δια- 
ταράὔτουσι αὐτόν οὓς ἐζήλωκε καὶ πάλαι µοι αράγ- 
ατα παρέγει, ἀξιὼν ἔπιμεληθήηναί µε ἑαυγοῦ καὶ γρή- 
"n ey, ^ "n x 
, M t * d ) 5» s ⸗ 
µατα T&8A 6004 τη των σοφιστων, ὃς τις αυγὺν σοφον «ὸνη- 
σε. ἰμοὶ δὲ vov μὲν χρημάτων καὶ ἔλὰττον μέλει, ἡγοῦ- 
i. 133. μαι δὲ τοῦτον" ovx εἰς σμικρὸν7 κίνδυνον Ίέναι οἱ σπεύδει. 
τέως μὲν οὖν" αὐτὸν πατεῖχον «αραμυθούμενος" ἐπειδὴ δὲ 
οὐκέτι oiüg TÉ Siu, ἡγοῦμαι κράτιστον εἶναι Φείθεσθαι αὐ- 
τῷ, ἵνα μῇ πολλάκις ὤνευ ἔμοῦ συγγόμωός vo διαφθα- 
τε, Μ. 361. . ὺν οὖν ἥκω Vm αὐτὸ ταῦνα, νὰ Tw τούτων τῶν σοφι- 
ers δοκούνθων εἶναι Φυστήσω τουτοή. σὺ οὖν ἡμῖν εἰς κα- 
λὸν παρεφάνης, ᾧ ὧν ἐγὼ plot" ἐβουλόμην περ) τῶν 
γοιούτων μάλλων αράξεν συμβουλεύσασθαι. ἀλλ si τι 
» | , 'ν ) ^h» 7 w / ^ , 
ἴχεις συμβουλεύει ἐξ ὧν ἐμοῦ. ἀκήκοας, ἴξεστί τε καὶ χρή. 


χαλεκὴ t.—7 és TORXBCuget : els ὃς. ἡἆλλα Χθτ : τὰ ἄλλα "ς.--Ὁ $ Γ.--ὁ $v- 
Tea» χρὴ efre (omisso mox δεῖ) t. —9 ἡ om (Y6.—45 διότι pr Κ.--' οὖν om E.— 
* yàp delet T.—' &yerhs ϱ, ἁγοννὲν u.—* δ) om E.—" αὐτοῦ corr I'.—" αὐτῶν X 
OBCwye.—* τούτων Fu.—? μικρὸν A, µακρὸν Ft.—* οὖν om R.—* μάλιστ T.— 


$. 1. rovrovt] Thesgis filii, quem se- 
cum duxisse videtur. Βκοκ. 

δοκῶ] Λη δοκεῖ γάρ noi? Βτερη. 

δοκεῖ] Ex conject. Steph. scripsi. 
Aut δοκῶ γὰρ, omisso uoi legendum erat. 
Bset. 

δοκούντων] οἳ Soxoürres dicuntor ii 
qui sunt in pretio et e«istimatione ; οἱ 
εὐδόκιμοι: et Ita in hoc aucture st pe ac- 


cipitur, Verisimile est patrem ad filium 
instituendum e tanta sophistarum turba 
nominatiorem celebrioremque quisi eis- 
se. SenRAN. qui sic vertit, Ut silum ο. 
phistarum cwidam celebriori in discipli- 
nam tradam. Ita vero Srzpn. Ut illum 
alicui eorum qui sophista: habentur, com- 
mendem, vel conciliem. 








OEATLTHZ. 5 


$. 4. 20. ᾽Αλλὰ —* δή, ὦ Aspédont, καὶ i λάγεταί γι 
συμβουλή’ gor — είνα. "4 περ οὖν ποὺ ἄλλη ἡτισοῦνὰ 
ἐστὶν ἱερά, καὶ aora" ἂν $13 vigi je ev ro» rojpDovAaisc! 
σύ γὰρ i ἔστι χερὶ ὄσου θµοσέρου ὧν ὄὔρθρωσος —— 
nei παιδείας aei αὐτοῦ καὶ τῶν αὐτοῦ οὐπαίον. ου 
μὲν οὖν à ἐγώ νι καὶ σὺ σονομολογήσωµαν ví ποτε — * 
τοῦ "8 εἶναι περ οὗ 9 ουλεούμθα. μὴ γὰρ πολλάκις ἐγὼ 
p ὤλλο vi αὐτὸ ὑπολαμβάνα, σὺ ài ἄλλο, κάπωτα 
voppw vov vi συνουσία αἰσθώμεθα' Ὑλλοῦοι ὄντες, iys 
τε ὁ ) συμβουλεύων x«i σὺ o συμβουλευόµνος, ριηδὲν vu» 
αὐτῶν ἡγούμινοι. 

ΔΗ. “Αλλά μοι δοκεῖς ορθὸς λέγει, ὦ Σώκρατις, καὶ 
σοιεῖν χρὴ οὕτως. 

20. Καὶ λίγω γε ὀρθῶς οὐ .párro? πιωτώπασί ys* 
σμικρὸ γ γάρ 7 'μεγατίθεµαι. εννοώ }ὰρ μὴ xai ὁ μρα- 
κίσπος οὗτου ου τούτου — οὗ μες αὐτὸν οἰόμεθα r1. iii, 903, 
ἐσιθυμεῖ, ἀλλ᾽ ἑτέρου, iT αὖ ἡμεῖς ἔτι ἄτοπωτεροι ώμο 
περ ἄλλου του βουλευόμεοι. ὀρθότατον' οὗ oU» μοι δοκεῖ si- 
»u am αὐτοῦ τούτου ὥρχεσθαι, διαπυνθανοµένους o τι καὶ 
ἔστιν οὗ ἐπιθυμωιῖ. 

AH. Κυδυνεύε γοῦν οὕτω βέλτιστον «i αι 2 σὺ λέγω. 

8. 3. ΣΩ. Ei δή μοι ví καλὸν ὄνομα τῷ νιωίσκῳ; 
τί αὐτὸν αροσουγορεύωρεν; ;" 

AH. Θιάνης οἱ ropas τούτῳ, ὦ Σώχρατες. 

ΣΩ. Καλόν γι ὦ Δημόδοκι, τῷ visi v0? ὄνομα ὅθου 
xai Ἱεροκρεκές. Ei δὴ ἡμ, "M Θίωγες͵ ἐσιθυμεῖν Qs 
σοφὸς γευίσθαι καὶ ἀξιοῖς σου TOV πατέρα σόνδε ὀξουρεῖν 
ἀνδρός τινος συνουσίαν σοιούτου Og vig σεξ σοφὸν ποιήσει; 


OE. Nai. 


b ej μὴ E.—" ye καὶ συμβουλὴ F.—43 frris, omisso οῦν, 3.—* abry (TRCFuyet : 

abrh *s.—f συμβουλεύει (ut solet) 8, βουλεύη He: συμβουλεύῃ s.—8 τοῦτ T.— 
» συνηθείαε t. —! αἰσθόμεθα EFt.—J) µέντι C.—* — —— — - ὁρ- 
θότ r. — * ύωμεν ΧΘΣ8ΒΟΕ προσαγορε π μεν 
.ς ye dekt Γ.---ο 1 τὸ τν σε om T T5 ὥσπερ F.—! —— — ΓΘΕΣΒ 


.3. énfvpéis] ἐπεθύμειν jubet 8. ρεύομεν] Λη 
Schleierm. Recte, Ναπ infra »üv Υνγ- ρεύωμενὸ κα Non est opus. Pa- 
χάνεις ἐκιθυμῶν, οἱ ἀπεκρίνω sequitur. tres filiis nomina imponebant, qua de re 
Bzcsz. proprium est τίθεσθαι ὄνομα. Bzcx. 


8 ΠΛλΛΑΤΩΝΟΣ j 


ΣΩ. Μουσικὴ γὰρ αὕτη γε. 

OE. IIxw γε. 

XQ. 'AAX 3 τῶν γυμναζομένων ἐπιστάμεθα ἄρχεμ; 

OE. Ov. 

ΣΏ. Γυµναστικὴ γὰρ αὕτη γε. 

OE. NaiJ 

ΣΩ. Ἁλλ $ ᾗ τῶν τί ποιούνσων; προθυρνου εἰπεῖν, ὡς περ 
ἐγὼ σοὶ τὰ pergo. 

14. OE.'H: ro» & "i πόλει, ὄμοιγε" δοκε. 

ZO. Οὐκοῦν ἐν " sin εἰσὶ xci οἱ εάμοοντες; 

ek. Ναί, ἀλλ oU τούτων λέω µόνο, ἀλλὰ Xi τῶν 
ἄλλων τῶν ἓν 7» TOU. 

Σω. ἹΑρά γε μανβάνω Ἡ ἣν λέγεις τέχνην). δοκεῖς γάρ 
μοι λέγειν ουχ. / τῶν θεριζόντων ἐσιστάμεθα ἄρχαιν καὶ 
sa»! ggoyorran καὶ τῶν φυτευόντον ze σπειρόνσων xoi 
ἀλοώντων aT μὲν γὰρ γεωργική, 7] TOUTAY ἄρχομεν." 
$ γάρι 

11. iii, 906. OE. Nai. 

$0. Ovi yr 5 τῶν πριζόντων καὶ σρυπώντων καὶ ξεόν- 
TO» καὶ τορνευόντων ξυρικάντων ἐιστάμεβα à ἄρχει, οὐ ταύ- 
την λέγεις αὕτη μὲν) γὰρ οὗ γεκτολική: 

ΘΕ. Ναί. 

Σω. 'AAX ἴσως 9? τούτων τε πάντω καὶ αὐτῶν τῶν 
γκωργὼν καὶ vw» τεκτύνων καὶ τῶν δημιουργών ἁπάντων 
καὶ τῶν ἰδιωτῶν καὶ τῶν γυναικῶν καὶ ἀνδρῶν' ταύτην ἴσως 
λέγεις τὴν σοφίαν. 

OE. Ταύσην πάλαι, " κρατες, βούλομαι λέγω. 

S. 5. Σω. Ἔχεις οὖν εἰπεῖν, Αἴγισθος o ὁ ᾽Αγαμάμνονα" 
ἀποκτείνας ἐν "Agyti ὥρα τούτων Jexe⸗ ὄν συ λέγεις, τῶν 
7$ | δηµιουργὸν xai ἰδιωτῶν καὶ ἀνδρών καὶ γυναικῶν ἕυμ- 
πάντων», 3 ἄλλων τῶν; 

OE. Ovx, ἀλλὰ τούτων. 


μὲν γάρ F.— μουσικὴ cor Ε: μουσικῆς s. γα val om . — ἔμοιγε...πόλαι om 
r. — τῶν ante τρνγώντων om ἆθε,--5 ἁλοώντων X, ἁλυόντων u.—? Ἀρχόμεθα 
EPF.—o γε οἶμαι ᾗ ΧΕε.--ὂ μὲν add TOHXBOuyt.—4 $ C.—! vd F.—^ ἆγα- 








ΘΕΑΓΗΣ. 9 
$0. Τί δα)’ 9$," Ἠληλευς o Alaxcũ: ἐν Φβία οὐ νῶν 


αὐνών γούτων" jeyn; ; 
OE. Ναί. 
20. , Hsgíasdooy δὲ δὲ τὸν Κυψέλον ἄρχοντα $» Κορίνθν 
δη ἀκήκόοας γεέσθας: 
. E. "Eyes. 


XO. Ov re» αὐτῶν γούτων ἄρχοντα ἓ τῇ αυτον" «όλει; 

OE. Na. 

Zo. Ti dais" ᾿Αρχίλαον τὸν Περδίκκου) TOv "rri Σα. lii. 267. 
τούτων ὥρχονγα i» Μακεδονία, οὐ τῶν αὐτῶν ἡγεῖ τούτων" 


ὄρχειν; 
OE. Ἔγων 


$20. levia, à 0r Πεισιστράτου & ἐν 7505 07 σπόλει ᾱρ- 
ἕαντα" σίνων oii " agb; ; oU τούτων! 

OE. Ila; γὰρ o9; 

zn. E/zo« ἂν οὖν jos σίνοι ἐπωνυμίου ἔχει Βώπις σε 
καὶ AA Ae καὶ ὁ — Anpinuros; 

OE. Τόα γὰρ ὤλλην, ὦ 5 Ἄώκρατες, πλήν γε ησμιφδοίν 
20. ᾿Ορθῶς Aiyus, ἀλλὰ ααὶ γούςδε μοι οὕτω ripa 
ἀποκρβασθαι, víy* ieanupiary ἔχει Ἱπαίας καὶ bil 

διὰ τὴν αὐτὴν ἀρχήν 

ΘΕΣ. Οἶμαι pi τύραννοι τί γὰρ άλλου 

20. Ουκοῦν 6. ος τις ἐσιθυμεῖ ve» ἀνθρώπων τῶν ἐν τῇ 
"αὐλει ξυμπάντων à p d ud τῆς αὐτῆς (OY AG φούτόις ἐπιθυ- 
μεῖ, φυραννικῇς, nod τύρανροῦ εἶναι; 

OE. Φαίνεται. 

30. Οὐκοῦν ταύτης infi συ Qc; 

OE. "Eoxs γε ἐξ ὧν ἔγὼ εἶπον. 

zo. "Q0 . paagi, συραννεῖν gn ste — πάλαι” 


ἐμίμφου τῷ org) ὅτι σε οὐκ ἵπεμπω" sig διδασκάλου 1. 135. 


µέμνον) u,—! δα) OX et carr X: δὲ s.—* Bl om 2.—" τούτων om ᾱ.--- αὐτοῦ XT 
eg X3BCuytt : "rl uo TON et cerr X : δέ — περδίανν 30. reor 
corr F.—* τούτων ἡγῆ 3.—^ ἄρξασθαι E.—* xdxis y.— πειρῷ οὕτωι t. —5* i» T. 


$. 5. obras] Videtur φούτων expaa- διδασκάλου] Ex interpretamento ac- 
gendum esse,*et ex prozim. seq. irep- cessisse videtur.  It&que uncinis inclusi. 
sásse. STSPR. Deleri voluit etiam Schleierm, Ἑκοκ. 
let. Vor. VI, B 


10 IIAATONOZ 


1t. ili. 268. τυραννοδιδασκάλου ris; Koi σύ, Φ ὦ Δημόδονε, ουκ aic- 
χύνει πάλαι εἰδὼς οὗ ὦ ἑαιθυμεῖ οὗτοι καὶ D ud πο αίµ- 
yas! αὐὖτον δημιουργὸν à ὧν ἐποίήσας σης σοφίας ἧς ἀπιθυμοεῖ, 
στα Φθονεῖς εξ αὐτῷ καὶ οὐκ ἀδέλεις , Fina; ἀλλὰ 
νὺν----ὁρᾶς; ντ ἐπειδὴ ὀνανσίον Apo κατε "x σου, X017] 
βουλευώμεθα" Ayo σε xai σύ, ές τίνος” ἂν αὐτὸν πάρποι- 
μεν καὶ διὰ τὴν τίνος συνουσίαν σοφὸς ὤν φένοιτο σύραννος; 
ΔΗ. Nai μὰ Δία, ὦ Σώαρατες, βουλευώµεθα δᾳᾖτα, 
ὡς δοκεῖ γί μοι βουλΏς δεῖν περὶ voUTOU οὐ φαύλην. 
ΣΩ. Ἔασον, ὦ ᾿γαθέ διαπυθώµεθαΡ αυτου σρώτο» 
ἱχανῶς. 
AH. Τυνθάδνου δή. 
S. 6. Σω. Τί οὖν ἂν La Εὐρισίδῃ Ti πρωσχρποκίμεθα; 
ὦ Θίαγες: Βὐρισίδης, γάρ πού φησι 
σοφοὶ τύραννοι τὼν σοφῶν συνουσία. 
εἰ οὖν igorró Tig TOV Εθρισίδην" Ὢ Εὐριαίδη, ra» gi σοφῶν 
συνουσίᾳ ec σοφοὺς éiy&4 τοὺς συράννους: ὥσπερ ἂν 8i 
- εὐπόντα" 
σοφοὶ γεαργοὶ TOY σοφων συνουσία 
πρόμεθα, τὸν τί σοφῶν, ví ἂν ἡμῶν ἀπεκρίνατοι, ἄρ ἂν 
ἄλλο τι 7] τῶν" τὰ γεωργικά; 
OE. Ox, ἀλλὰ τοῦτο. 
20. Tí δα.) εἰ εἶπε 
11. lii. 269. σοφοὶ μάγειροι των συφῶν σ συνουσίᾳ, 
di ἠρόμεθα τῶν τί σοφαν, ví ἂν oit αὐτὸν ἀποκρίνασθαι’ 
OU, OT! τῶν μωγειρικν" 


OE. Na;." 


-—Í ἐπιθυμεῖσ X.—5 κάλιν Y.—. ἔκεμψιν T. — libri ὅθι.---} πέµψαι Ε.--ᾱ πε om 
€.—! κατηγόρηκέ ZBCuye, κατηγόρησε ΕΕ.--- βουλενόμεθα ΧΓΘΣΗ0ν et pr κ.--- 
3 és τίνα cort Γ: ἔστιν of *s.—9 καὶ ante διὰ om 6.—P? καὶ διαπυθώµεθα T.—14 
e. — προσχρησόµεθα t.—* τὸν εὑριπίδην ἔροιτο F.—t' τί om pr E.—" εἰπάντα pr 
3. τὸ ἠρώμεθα X.—? τί ἂν οἴει αὐτὸν ἀποκρίνασθαι € et AK XXBCu.—* τῶν om 

—1J Bal Θ et corr A. — οἴει αὐτὸν ἁἀποκρίνασθαι] ἡμῖν εκρίνατο libri omnes.—: 
* μαγείρων TOZBCEuyt.—^ val om Θ et pr T.—* ἂρ' Γ.---ὁ τῶν τι coQàr ο om t, 


ópjs] Videtur per parenthesin le- «τί αν ἡμῖν ἀπεκρίνατο] γρ. τί ἂν ofei 
gendam. ΘΤΕΡΗ. αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; Ξτερη. Id vero 


6. 6. Εὐριπίδης] Sophoclis potias ver- ος seqq. ductum, Brcx. 
sus esse dicitur, Bxcx. 


ΘΕΑΓΡΗΣ. 11 
$0. T; à, &i ! 


σοφοὶ παλαισταὶ τῶν ropa» συνουσίᾳ 
εἶπεν, si Πρόμεθα τῶν τί σοφῶ», Gp οὐκ ἂν τῶν παλαίειν 
ἔφη: 

OE. Nai. 

$0. Ἐπιιδὴ 0$ εἶπε 

σοφοὶ τύρωννοι, σὼν σοφων συνουσίᾳ, 
ἡμῶν ἐρωτώνσαν Των ví σοφὼν" λέγεις ὦ Eógiríon, ; Ti à 
Quin," coin! ὧνξ εἶναι σαῦσαν ; 

OE. ᾽Αλλὰ μὰ Af οὖν oid ^ ἔ ἔγωγε. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ! βούλει ἐγώ σοι εἴπω; 

OE. E σὺ βούλει. 

20. Tavr : seri ἅ Tie ἔφη ᾿Ανακρέων τὴν Καλλικρή- 
την" ἐπίστασθαι. Ἰ οὐκ οἶσθα γὸ doque; 

OE. Ἔγωγε. 

. $0. Τί oov; φοιαύτης roc καὶ ev! συνουσίας ἔσιόυ- 
ptis ἀνδρὸς ὃς ορ τις τυγχάνει ὁμότεχνος ὧν Καλλικρήτη 
7 Kwon," καὶ rimo τυρωννικὰ ὥς Tt icti vt) ἔφη 
ὁ ποιητής, να καὶ σὺ ἡμῖν τύραννος γένη καὶ τῇ σόλει; 

OE. Πάλαι, à Σώπρατες, σκώπτεις καὶ παίζεις πρός 
με. 

$0. I dai; P op ταύτης 9? τῆς σοφίας ἐπιθυμῖν ᾗ 3 11. ili. 270. 
πάντων ὧν rari αολιτῶν ἄρχοιςι τοῦτο δὲ ποιῶν ἄλλο τι 
3j τύραννος ὧν sis; 

ek. — μεν ὧν, οὖμαιι, ἔγωγε τύραννος γενέσθαι 
μάλιστα μὲν πάντων ἀνθρώπων, si às μή, aic πλείστων. καὶ 1. 136. 
σύ y ὤν, οἶμαι, καὶ οἱ. ὤλλοι πάντες ἄνθρωποι à éri δέ γι 
ἴσως μᾶλλον θεὸς γενέσθαι. ἀλλ οὗ τούτου ἔλεγον ἔπιθυ- 
pu. | 
S. 7. ΣΏ. ᾽Αλλὰ τί δα)" ἔστι mori οὗ ἐπιθυμεῖς; οὐ 
τῶν πολισῶν Qyg ἄρχει ἐαιθυμέν: 


η 

TÉ» om s.—* φαίην Κ.--ἵ ποῖαν t.—£ A Χθ, om e.—b οἵδ om ZBCEy et pr Fw. 

—l ἀλλ el t.—J ab add X(T'8RZBCuytr.—h. καλλικρίτην u.—h σὺ om t.—m τῆς e. 
ér 


—P κνάνης A. -0 ἐν τῇ t, καὶ τῇ Κ.--ρ δαὶ G etcorz Χ: δὲ *s.——1 τῶν om. u.— 


$. 7. τί δὲ] TI. τί ye ἐστί. SraPn. Rectius hic ἀλλὰ δὲ legitur, Brcx. 


12 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


eE. Ov Bie γε ovd LA περ οἱ τύραννοι, ἀλλ) ἑκόντων, 
ὡς σερ καὶ 0i ἄλλοι οἱ ἐν 75 σόλει ἑλλόγιμοι ἄνδρες. 

20. -Agá 6 λέγεις ὡς σερ Θεμιστοκλής καὶ Πιρι- 
χλῆς καὶ Kipon καὶ όσοι σὰ πολιτικὼ δεινοὶ γεγόνασι; 

OE. Νη Δία τούτους λέγω. 

20. T; oU»; εἰ τὰ ἠππικὰ ἐτύγχανες inopi σοφὸς 
γενέσθαι, παρὰ vive" ἂν ἀφικόμενος sión δεινός” ἔσισόαι 
ππεύς; 7 παρ ἄλλους σωὰς 7 τους) ἰππικούς: 

OE. Μα Af οὐκ ὄγωγε. 

20. ᾿Αλλὰ παρ αὐτοὺς av τοὺς δινοὺς o oras raura, 
καὶ oig εἰσί τε ἵπποι" καὶ χρῶνται &XüTTOTS καὶ οἰκείοις 
καὶ ἀλλοτρίοις «ολλοῖς; 

OE. A3Ao οτι. 

n.i 371. 20. T í das e σὰ ἀλοντιστικὰ, σοφὺς 4(Φούλου yt- 
νέσθαι, oU παρὰ σοὺς ἀποντιστικοὺς doy ἂν ἐλόὼν σοφὸς 
ἔσισόαι, τούτους οἷς eri T$ ἀκόντιὰ καὶ πολλῶς xai^ ἆλ- 
λοτρίοις xi οἰκείοις ἑκάστοτιε χβώνται ἀποντίδες ; 

OE. Ἔμοιγε doxsi. 

ΣΩ. Aiys à; μου: ἐφεὶ 08 03^ τὰ πφολισικὰ βούλε, σο- 
Φος γενέσθαι, οἳ oi Tae ἄλλους ruàs — σοφὸς έσεσ- 
θαι Ἰ τους πολισικοὺς τούτους, τοὺς αὐτούς τα δεινοὺς ὄνταις 
TÀ πολιτικὰ καὶ χβωμάνους ἑχώστοτε ση T6 αὐτῶν TA xai 
ἄλλαις πολλαῖ,, καὶ Ἑλληνίσι πβοσομαλοῦνταρ' φῦλεσι 
xi βαρβάροις 3 3 δοκεῖς ὤλλοις σισὶ συγ γενόμενος σοφὸς 
ἔσεσθαι ταῦτα ἅ περ οὗτοι, ἀλλ ουκ αὐτοῖς σούταις; 

E. ᾿Ακήκοα γάρ, ὦ Ἀώκρατες, οὓς σεξ quei λέγειν 
τοὺς λόφους, OTi τούτων" τῶν πολισικῶν ἀνδρῶν' οἱ υἱεῖς ου- 
δὲν ελτίους οἰσὶν Ἰ οἱ τῶν σκυτοτόρον" καί οι dosi 
ἀληθέστατα Aytiy 8s ὧν ἐγὼ δύνωρναι αἰσθέσθαι.) ἀκόητος 


* ὄρχηε H.— μὲν om H.—* οἱ om F.—* δα) Θ et corr Χ.--" οἱ post E add 
EWQXBCFytt.—" TÍrvos (X 3CFe. et pr T.—* deuds om T.—? f$ robs F.—5 ἂν v. 
—5 ol εἰσί τε ἱππικοὶ ἄΓΘΗΣΒΟΣΕΗΨΕ. —b δαὶ ΤθΘ.---- ἂν om ΕΕ.--ᾱ καὶ post πολ- 
Aot delet w, om φ.--- δ δὲ r.— προσομιλοῦντες Θ.--ἔ Cy. , τούταν om r. 
ἀνδρῶν om pr X.—J αἴσθεσθαι 'EXBue, ἔσεσθαι Ἐκ et pr E, οἵεσθαι mg F.— 


ἔσανθαι] Postrema verba, ἐξ ὃν ἑγὼ e falso et aulla commoda sententia 
δύναµαι ἔσεσθαι, nullam sententiam ex- habet. Ego itaque aut οἴεσθαι puto le- 
hibent, et manuscriptus Codex ἔρεσθαι — gendum ease, id est,arbitrari et censere, 








OEATHTZ. 19 


οὖν" ἂν sig 6i οἱρέμιην σωὰ τούτων ἐμοὶ μυ ὧν TC δουναι) 
την αὐτοῦ σοφία», τὸν ὃς vioy voy" αὐτοῦ pad" ὠφελησαι, 
$í γι 010g T » κ ταῦτα ὠφελεῖν ὤλλον ὀντρμαοῦν ἀνθρώπων. 
20. Tí ἂν οὖν, a? βέλειστε ἀνδρῶν, χρήσαιο σαντῷ, 
εἰ σοι iru; yávowo υἱὸς σοιαῦτα πράγματα magi y os i. iii, 272. 
καὶ Qai μυ ἂν — ἀγαθὸς γωίσθαι ζωγράφος, καὶ 
μάμφοιτο voi TU πατρὶ OT! οὐκ ἐθέλεις ἀναλίσκεν εἰς αὖ- 
TÓ τούτων αὐτῶν ἕ ἕνεκα ἀργύριον, τοὺς ὃς δημιουργοὺς αυ- 
τοῦ τούτου" τοὺς ζωγράφους ἀτιμάζοι τε καὶ μὴ βούλοιτο 
σαρ αυτών µανθάνεινι 3 Ἰ τοὺς αὐλησάς, βουλόμνος αὐλη- 
τὴς γενέσθαι, ἢ ? TOUS κιθαριστάςι 6 ἔχοις ἂν αὐτῷ O τι χρῷο" 


καὶ OTO" πέµποις ἄλλοσε μὴ ὀθέλοντα παρὼ τούτων µα- 
θάνοιν: 


OE. Μὰ A ουκ ἔγωγε. 
ΣΏ. Νῦν οὖν ταῦτὰ ταῦτα αὐτὸς E σὸν πατέρα . 117. 
ποιὼν nup cue κα T μέμφει & avrogti 0 τί 6ο χβήσηται” 
xai oo" πέμπην) eei ᾿Αθηναίων γε TOY χαλὼν πάγα- 
θῶν τὰ πολιεικὰ ὅσφ ἂν βούλῃ συστήσομέν σε ὃς σοι” 
αροῖκα συνίσται. καὶ ἅμα μὲν ἀργύριων ουκ ἀναλώσεις,' 
ἅμα δι πολὺ μᾶλλον εὐδοκιμήσεις παρὰ τοῖς πολλοαῖς ᾱκ- 
θρώτοις" 5 ἄλλοω T» moyen." f 
S. 8. OE. Τί οὖν, ὦ  Σώκρατες; οὐ καὶ συ TOY XO 
κάγρθῶν εἰ e? dips», s γὰρ σύ µοι ἐθέλοις" munis, έξαρ- 
χε καὶ οὐδένα ἄλλον erre. 
$Q. Ti τοῦτο λέγει θίαγες; 
ΔΗ. Ὥ Σώχρατες, οὐ μάντοι κακῶς λέγει, χα) ἅμα 
μν iAol χαριεῖ, ὡς iy οὖν σύ à " τούτου pico) ἂν 
ἕρμαιοξ ἡγησαίμην, 3 εἰ οὗτός τε" ἀρίσκοισοὶ τῇ. σῇ συκ- τι. iii 375. 


κ οὖν post ἂν ponont Χθ, om y. — προδοῦναι Γ----. τὸν post v» om 1.—? µηδένα 
T.—^ οὖν ἂν (ORt.—?» d om (.—4 παρέχει E.—'" τούτους t.—* χρῶ T'8.—t! ὅτι 
ed 0. ὄτη τν χρήσηται XP0 οἱ cor Ri: χρήσεται "σι ὅτη c.—* πέµκει 
t: πάµπρι *g.—! T€ L,—À σοι Χ.--ἲ ἀναλώσαι tr.—b ἀνθρώποιε om Γ.-- 5 σονιών 
ε--ᾱ d pott ἀνδρῶν ponit T, om Fe -- ἀθέλοις (TOR : dédAus *s.—! λέγαε om 8 
et pr Κ.--ἕ ἅρμαῖον B, ἁρμαῖον E.—h τε om . — ἁρκάνοιτο T'XBCENy cum pc f 


ut respondeat. verbo precedenti δοκεῖς' —* enm, et Bchleierm. jubente, 

aut αἰσθέσθαι, ut sit sententia, quam ego uitur enim ὅ,τι χρῷο αὐτφ. BEcx. 

expressi, CORNAR. ' ἀναλώσαισ] TI. ἀναλώσειε, Srxru. 
χρήσαιο αὑτφ] Vulg. χρησ. σαυτφ. 


12 IIAATONOZ 


OE. Ov βίᾳ γε οὐδ ὡς περ οἱ τύραννοι, ἀλλ Sxórrom, 
" ν΄ ε xy tv? ον" , , " 
wg περ καὶ 04 ἄλλοί οἱ $9 TI) πΌλει ἑλλογιμοι ἄνδρες. 

2Q. ᾿Αρά γε λέγεις ὡς περ Θεμιστοκλής καὶ Περι- 
κλῆς καὶ Κίμων καὶ ὁσοι τὰ πολιτικὰ δεινοὶ γεγόνασ, 

OE. Νη Δίω τούτους λέγω. 

ΣΩ. Tío)»; εἰ τὰ ἱππικὼ ἐτύγχανες ἐπιθυμῶν σοφὸς 
ενίσθαι, παρὰ Tiva" ἂν ἀφικόμενος ohne Quoc? ἔσισόαι 
izTiUg; 7? παρ ὤλλους τιὰς 7 TOUS) ἑππικούς — 

OE. Μὰ AV οὐκ ἔγωγε. 

$0. 'AAA παρ αὐτοὺς αὖ΄ σοὺς ÜtiwoUg ὄντας ταῦτα, 
καὶ oig εἰσί τε ἵπποι καὶ χρῶνται ἑκάστοτε καὶ οἰχείοις 
καὶ ἀλλοτρίοις φολλοῖς; 

OE. A3Ao» οτι. 

ndis. 202. Ti δαν d τὰ ἀκοντιστινὰ σοφὸς ἐούλου γε- 
νέσθαι, οὐ παρὼ τοὺς ἀποντιστικοὺς Gov ὧν. ἐλθὼν σοφὸς 
ἔσεσθωι, τούτους οἷς ἐστι τε ἀκόντιὰ καὶ πολλώς καὶ ἆλ- 
λοτρίοις xoi οὐκείοις ἑκάστοτε χρῶνται ἀκοντίους! 

OE. Ἔμοιγε δοκεῖ. 

Σ0. Aiys δή µοι ἐπεὶ δὲ 00^ τὰ πολιτικὰ (Φούλει σο- 
Qos γενίσθαι, ies παρ ἄλλους τωὰς ἀφικόμωνος σοφὸς ἔσεσ- 
θαι Ἰ τοὺς πολιτικοὺς τούτους, τοὺς αὐτούς τε δεινοὺς ὄντας 
τὰ πολιτικὰ καὶ χρωράνους ἑκάστοτε T7 τε αὐτῶν πόλει καὶ 
ἄλλαις κολλαῖς, καὶ Ἑλληνίσι προσομιλοῦντας! φύλεσ, 
xci [αρβάροις» 53 δοκεῖς ἄλλοις τισὶ συγγενόµενος σοφὸς 
ἔσεσθαι ταυσα & σερ οὗτοι, ἀλλ οὐκ αὐτοῖς τούταις! 

OE. ᾿Ακήκοα γάρ, ὦ Ῥώκρατες, οὓς σὲξ Qui λέγειν 
τοὺς λόφους, OTI! τούτων" τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν) οἱ υἱεῖς ου- 
δὲν [βελσίους εἰσὶν ἢ οἱ τῶν σκυτοτόριων: καί puoi δοκεῖς 
ἀληθέστατα λέγειν ἐξ ὧν ἐγὼ δύναμιαι αἰσθέσθαι.ὶ ἀλόητος 


5 Épxns H.— μὲν om R.—t οἱ om F.—" δαὶ Θ et corr A. — οἱ post ἄλλοι add 
EXBCFytt.—" τίνος (XCFe εἰ pr T.—* 3eobs om T.—* $ τοὺς F.—5 ἂν r. 
- 2 siet Te ἰππικοὶ Hes wi λμε δαὶ Γθ.---ε ἂν om EF.—5 καὶ post πολ- 

is delet w, om e.—* 8) δὲ t.— προσομιλοῦντει.Θ.---ἔ γε Οψ.---» τούταν om 5. 
—1 ἀνδρῶν om pr K.—J αἴσθεσθαι TEXBue, ἔσεσθαι Vr et pr E, οἵεσθαι mg F.— 


,(ceróe;] Postrema verba, ἐξ ὧν ἐγὼ e falso. et nulla commoda sententia 
δύναμαι ἔσεσθαι, nullam sententiam ex- — habet. Ego itaque aut οἵεσθαι puto le- 
hibent, et manuscriptus Codex ἔρεσθαι — gendum esee, id est,arbitrari et censere, 








OEAT HZ. 13 


οὖν" ἂν εὖην si oioiun⸗ σωὰ τούτων ipi μεν ἂν X» παραδοῦναι) 
τὴν αὐτοῦ σοφίαν, τὸν ὃς υἱον voy" αὐτοῦ pd" aps oou, 
& τι οἱός T ὃν κ... ταῦτα ὠφελεῖν ἄλλον ὀντιναοῦν ἀνθρώπο». 
ΣΏ. Ti ἂν οὖν, a? βίέλειστε ἀνδρῶ», χρήσαιο σαυτῷ, 
* σοι icu; yivorro υἱὸς σοιαῦτα πράγματα Tap y os 1. iii, 272. 
καὶ Quin μεν ἂν ᾿ἀπιθυμεῖν ἀγαθὸς γωέσθαι ζωγράφος, καὶ 
μάμφοιτο coi τῷ πωτρὶ οτι οὐκ ἐθέλεις ἀναλίσκειν εἰς αὖ- 
σον τούτων αὐτῶν ἔνιχα ἀργύριον, τοὺς δὲ δημιουργοὺς αυ- 
του σούτου" τοὺς ζωγράφους ἀτιμάζοι TÉ καὶ [47] βούλοιτο 
sug αυτῶν μοωθάνειν; 7 τοὺς αὐλησάς, ,βουλόµνενος αὐλη- 
τῆς ενέσύαι, ἢ 5 τοὺς καθαριστάςι i ἔχοις ἂν αυτῷ ὃ τι γρῷο" 


καὶ ὅποι" πέµποις ἄλλοσε μὴ ἐθέλοντα παρὰ τούτων µαλ- 
ῥώνειν; 


OE. Mz ΔΙ ουχ ἔγωγε. 

iQ. Nr οὖν ταὐτὰ σαῦτα QGUTOG ,T£9s TOY πατέρα . 137. 
ποιῶν Δαυμάδεις xa ποὺ pápqu $i ἀπορῦ 0 vi σοι χρήσητα," 
xci oor" ipm iei ᾿Αθηναίων γε TOV χαλὼν κάλα- 
θῶν τὰ πολιεικὰ ὅτφ ἂν ούλη συστήσομέν 0$ ὃς σοι" 
αροῖϊκα συνέσται. καὶ ἅμα μὲν ἀργόριων ουκ ἀναλώσεις," 
ἅμα ὃϊ πολὺ μᾶλλον εὐδοκιμήσεις παρὰ τοῖς πολλώς α-- 
θρώτοις" 3 ἄλλω T» συνών.᾽ 

. 8. 6Η. Τί οὖν, ὦ » λώκρατες; οὗ καὶ συ Ta? καλὼν 

κἀγκθῶν ei - pdgii, εἰ γὰρ σὺ µοι ἑθέλοις" συνεῖνου, έξαρ- 
χε XO ὶ οὐδίνα ὤλλο ene. . 

$0. T τοῦτο λές θίαγες; 

ΔΗ. Ὥ expats, οὗ μάντοι καχῶς λέγει, καὶ ἅμα 
μυ δμοὶ χαριεῖ, ὡς Y dn * iv⸗ " τούτου pico) ἂν 
όρμαιονξ ἡγησαίμα», 3 si οὗτός τε ἀρίσκοιτο' ση ση €'UP- 1. iii, 275. 


κ οὖν post ἂν ponunt Χθ, om y.—. εροδοῦναι t.—? τὸν post vv om 1.—^ µηδένα 
r.—^ οὖν ἂν XOHr.—» à om e.—a παρέχει E.—' τούτου t.—* xpà T8.—' ὅτι 
καὶ 9.—* ὅτη r.—" χρήσηται ΧΓθ et corr Ἡ: χρήσοται *s.—? berg v.—* σέµκει 
€: κάµσοι *g.—! ve K,— σοι 2.—^ ἀναλώσαμ Cs.—h ἀνθρώποιε om I'.— σονιών 
€.—^ dl post. ἀνδρῶν penit ΓΕ, om F.—* ἀθέλοιε ΧΤΘΗ: dédAus *r.—! λέγαε om 8 
εἰ pr dL—5 ὅρμαῖον B, ἁρμαῖων S.— ^ τε om v.— ἁρκάνοιτο URABCENy cum pr X 


ut respondeat. verbo precedenti Boxeis* Correxi sensu et BSchleierm. jubente, 

aut αἰσθέσθαι, ut sit sententia, quam ego Sequitur enim ὅτι χρῴο abrQ. Ὠκοκ. 

expressi. ConxaAn. ἀναλώσαι] TI. ἀναλώσεις. Srxru. 
χρήσαιο αὐτφ] Vulg. χρησ. σαυτφ. 


14 IIAATONOZ 


ουσίᾳ χαὶ TU iiA ore! τούτῳ συνεῖναι. καὶ μέντοι καὶ αἷσ- 
χύνομαι λέγειν ὡς σφόδρα βούλομαι. ἀλλ ἐγὼ ἀμμφοσέ- 
gon ὑμῶν δέοµα:, σὲ τ) εθέλειν" τούτῳ συνεῖναι χα) σὲ μὴ 
erri» ἆλλφ μηδοὶ συγγενίσθαι 5 Σωκράτει- xai µε πολ- 
Av καὶ φο(ερῶν ἀπαλλάξετι"' φροντίδων, ax" yr qi»yU 
φοβούυμαι ὑπὲρ τούτου, μή τω ἄλλῳ ἐντύχῃ οἵω τοῦτον 
διαφθεῖρα,." 
OE. Masini "or, ὦ πάτερ, ὑπίρ y ἐμοῦ Φοββοῦ, si σερ 
οἷός Y εἰ πεῖσαι TOUTOY την ἐμὴν συνουσίαν προσδέξασθαι. 
ΔΗ. Πώνυ καλώς λέψες. Ὦ Σάπρατες, πρὸς σι » 
ἂν ἡδ 8i» ὁ μετὰ σουτοὶ λόγον. ὄγὼ γάρ σοι ἔτοιμός 
sip, ac dia, βραχίου εἰπεῖν, καὶ ἐμὺ καὶ τὰ d ὡς οἱόν 
σε οἰκειότασα παρέχει, ὅτου ἂν δέη: ip py, à tay Θεά- 
y» τουτον) — σε καὶ εὐεργετῆς ὃ τι ἂν οἷός τε 7c. 
S. 9. Z0." Ὦ Anpédoxs, v0 μὲν ἐσπουδακίναι σε οὐ 
θαυμάζα, si περ οἵει vr ἐμοῦ μάλισί᾽ ay" σοι τοῦτον ὠφι- 
ληθηναι. ου γὰρ : οἶδα” ' ὑτὶρ ὅτου ἂν "e νοῦν ὄχων μᾶλλον 
σπουδάζοι" J vrig vioc αὐτοῦ, ὅπως "n βέλτιστος $ ἔσται" 
ὁπόθεν" ài ἔδοξί σοι σουτο, ec ἐγὼ ἂν μᾶλλον τὸν OY vióy 
οἷός se ᾗ 9 ὠφελῆσαι πρὸς σὸ πολίσην ἀγαθον" γενέσθαι ᾗ 3 
1. iil 274. συ αὐσός, XC ὁπόθεν οὗτος Φήθη s με μᾶλλον J σὲ αὐτὸν 
ὠφελήσει, τουτο ví Üxup e. συ γὰρ πρῶτον par 
πρεσβύτερος "Ti $poU, ἔσειτα πολλὰς ἤδη a ἀρχὰς χαὶ τὰς 
μεγίστας ᾿Αθηναίοις Aetas, xci THp ὑγὸ Αναγυρασίων 
σε” vay δηµοτῶν πολὺ μάλιστα xci UTO της ὤλλης πόλεως 
οὐδενὸς 5 "rov ἐμοὶ às τούτων οὐδὲν t ἑνορᾷ οὐδέτερος. ὑμῶν. 
ἔπωτα εἰ ρα τῆς pr τῶν" πολιτικῶν ἀνδρῶν συνουσίας 
Θιάγης όδε xaTa posi, ἄλλους à σας ζητεῖ οἱ ; παιδεύ- 
ε ἐπαγγέλλονται οἵοί TE. εἶναι νέους ἄνθρώπους, ἔστιν ἓν- 


et γρ F.—À ἐθέλειε Ε.----ᾱ plerique τε θέλειν.--) σὲ om. E et pr F.—9 ἀπαλλάξετα 
XrORXBwe ἀἁπαλλάξατα *s.—^ ὃς v. —9 διαφθαρῆναι t.—P ἤδη om e. — Τοῦτο 

: τοῦτον *s.— ὡς om Θ et pr M.—* παρέχη t.—! δέοι t.—" ἂν om X.—" οἶδας 
—* σπονδάξη pr P, σπουδάζει corr.—* πόθεν F.—Y τ t.—5 πολίτην αὐτὸν &ya- 
6b» XCyt et pr. B.—? μὲν corr X.—^ 4 e.—* τε καὶ Tt, om Χ.---4 οὐδὲν Fy.— 
—* γῶν om Γ.---ἵ οἴόνται 6. οἷοί 5 vt.—85 ὃ xios ΤΕ, ô χεῖοι corr F, οἰκεῖος E. 


6. 8. ἀπαλλάξατε] Ότερη.' Λη ἆπαλ- visum. Βεοκ. 
Mer, ἡ, ἀπαλλάξαι) Prius verius est. — 





OEATH3. 15 


suolo, xai Πρόδικος ὁ ο Ksioc* καὶ Γοργίας ὁ ο Aorrivog Xi 1. 138. 
IlaAo ὁ 0 ᾿Ακραγωντῖνος καὶ & Aoi? πολλοί, οἳ οὔτα σοφοί 

εἶσω ὥστε εἰς τὼς πόλεις ἰόντες φείθουσι τῶν νόων τοὺς 'ySV- 
νμοτάτους vé! xai απλουσιωγάτους, οἷς ἔξεστι σών πολιτών: 

e ἂν βούλωνται προῖκα συνεῖναι, τούτους) αφ είθουσιν ἆπο- 
λείσοτας« τὰς ixtivo⸗ συνουσίας αὐτοῖς συνεῖναι, ,Fgorsa- 
τατιβέντας ἀργύριον Sy) πολὺ’ partos, καὶ χάριν αρὸς 
τούτοις εἰδένοι. τούτων τὰς εἰκὸς ἦν προυαρεῖσθαι καὶ τὸν 

vió» σου καὶ αὐτὸν σε, Apá à οὐκ εἰκός' οὐδὲν γὰρ τούτον 
ἐσίσταμαι τῶν μακαρίων σε καὶ καλῶν µαθηµάτων, iei 
ἑβουλόμην & &y ἀλλὰ καὶ λέγω δή vou ἀεὶ OTi ἐγὼ τυγ- 
χάνω ag ὅπος εἰπεῖν οὐδὲν i ὀσιστάμενος πλην "ys σμικροῦ". 

vi» µαθήµατος, ' τῶν ἐρωσιλών. τοῦτο μέντοι σὸ μάθημα r1, lii, 275. 
παρ OVTIVOUF πωοῦμαι δεινὸς εἶαι καὶ τῶν απρογεγονόσων 
ἀνθρώπων καὶ τῶν νυν. 

S. 10. OE. Oess, M πάτερ, ότι Σωκράτης οὐ πώνυ 
μοι doxsi σι" [p ἐθέλειν ἐμοὶ συνδιατρίβειν; i ims) TO Y 
ipo ἵτοιμον, M οὗτος έλη} ἀλλὰ ταυτα aita πρὸς 
ἡμᾶς λέγει, d erai $a οἴδα τών. ipa" ἠλικιωγὼν καὶ ὀλίγφ' 
πρεσβυτέρων oi αρὶν μὲν τούτῳ συνεῖναι οὐδενὸς ἄξιοι nca, 
$7607 0i συνεγένοντο τούτῳ, έν πάνυ ὀλίγῳ χρόνφ πάντων 
ελτίους φαίνονται ὧν πξότερον γείρους. 

ΣΏ. Οἱσθα οὖν oio» TOUTÓ έστω, M παϊ Δημοδόκου: 

68. Ναὶ μὰ Ai ὄγωγε, ότι LA συ βούλη, καὶ ἐγὼ 
οἷός T ἔσομιαι τοιοῦτος γωΐέσθαι οἷοί περ xai" EX SVO. 

Σω. Οὖκ, ὁ o γαθε, ἀλλά σε λίληθεν οἷον σουτ deri, 
ὁγὼ δὲ σοι φράσω. ἴστι γάρ τι θείᾳ µοίρῳ παρεπόµνον 


—h καὶ ol ἄλλοι €.—b. τε om F.—J γούτουε om t.—X ἀπολείπον Σ, ἁπολείπουσι t. 
—À πολὺ] libri πολὺν.--- γε σμικροῦ ΧΓΘΕΣΒΟΕιΨΕΤ : σμικροῦ γέ *s.—? τι om 
Σ, delet κ.---ο [ἔτι] om e.—» ἀθέλοι X GEBCuye, ἀθέλει Σ: ἐθέλη cum *s corr T. 
—48 λόγοι pt T.—' ἐμῶν om F.—5 ὀλίγων E. et pr F.—! δὲ om 8.—* καὶ om T.— 


6.9. πάνυ πολὺν] Malim πάνυ πολὺ, posium, dialogos mere metaphysicos, 
vut μισθὸν sit mercedis loco. Ἑκοκ. hunc περὶ ἔρωτος, illum, περὶ καλοῦ in- 
ἑρωτικῶ»] ἑρωτικὰ vocat τὰ μετὰ τὰ — scripsit. SxnRAx. 
φυσικὰ, (sicuti et in Gorgia) rerum ab- — 6.10. ἐὰν οὗτος ἐθέλῃ]  Ficin. vertit 
strusarum, qua velin nature sinu con- sedo ipse voluisset. Videtur legisee 
timentor, vel que sunt preter naturam, -αὐτός. FAsnsz, 
cognitioncin: sicuti Phaedrum et Sym. 


16 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ipei $x παιδὸς à agbápavo —B ieri δὶ τούτο φωνή, 
- ὅταν yimra ài por" σημαίνει, o d» μέλλω πεάνσεο, 
φούτου ἀποτροπήν, αροσρέσει δι” οὐδέποτε. καὶ ών ríg po 
TU φίλων ἄνονκοινῶταν xai yérmraa. 5 θωνή, ταὐτὸν TOUTO 
ἀποτρέσει καὶ οὐκ $c πράττει. καὶ τούτων ipi μάρτν» 
θας παρίζομω." Χαρμίδην y γὰρ τουγονὶ yrynsax ere τὸν 
Στ. iii, 376. καλὸν γυόμνον” τὸν Γλαύκωνος. οὑσός rors ἑσύγχανεν" 
ipei ἀνακουούμενος μέλλον ἀσπήσευ στάδιον ες Νι- 
μίαν" καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἀρχομένου λέγειν oTi μέλλού άσ. 
κεν, ἐγένετο 25 θωνή. καὶ ἐγὼ διεκώλυόν σε αὐτὸν καὶ si- 
σον oTi Λέγοντός σου  μισαξὺ y yov po ἡ θωνὴ ἡ του 
ΜΗ ἀλλὰ μη σκει. "loose, $e, σημαίνει σοι ότι 
οὗ numer ἐγὼ δι κάν μὴ μέλλω νικῶν, γυμνασάμενός γε 
TOUTOY τὸν χρόνον" ὠφεληθήσομαι. ταυτα εἰπὼν rue 
1, 129. ὤξιον οὖν «υθίσθαι αὐτου X avra ξυνέβη ἀπὸ ταύτης τῆς 
ἀσκήσεος. E; ài βούλεσθε τὸν Τιμάρχου ἀδελφὸν Κλε- 
τόμαχον ἐρίσθαι) τί εἶπεν αὐτῷ Tiuxexos 5 dd * ἀποθα- 
νούρυενος ti ὐόὺ σου δαιμονίου, 1 ἐχεῖνός τε καὶ Ἐθαθλος ὁ ὁ 
ὑταδιοδρομώ»"' L "Ἱόμαρχο ὑπεδεξατο Φεύγοντα. tesi 
φὰρ ὑμῶν" οτι simi αὐτῷ rGUTO.P 
OE. Τε 
S. 11. 20. Ὢ Κλετόμαχε, ien, ἐγὼ μέντοι ἔργομαι 
ἀποθανούμανος usi, διότι Σωκράτει ουχ ἤθελον πείθεσθαι. 
T^ δη οὖν mori YOUTO εἶπεν o Τέμαρχος: iye φράσω. 
ὅτε" ἀνίστατό $X TOU συμποσίου Ó Ἱέμαρχος καὶ Φιλήμων 
ὸ Φιλημονίδου à ἀποκτενοῦντες Ν ixiay φὸν H οσκαµάνδρου, 


ἠπιστάσθην' μὲν core jore «3» ἐπιβουλή», o δὲ Τέμαρχος 


* τοι θ.-- µε F.—* δὲ om Ar. — µε t.—* fui» E.—* παρέξοµαι μάρτυρα: T.— 
b αγιγγόµενον T.—^ —— " —4 ἀνακινούμενος 2.—^ νέµεαν Euyt, νεµαία» A. 


— µέλλοι XOXXBCuy, mw F: μέλλει *s.—€ ἡ om t.—h τρόπον t.— βού- 
Άεσθαι X.—À1 ἔρεσθε t ei corr T.— ἡνίκ' T.—! efg € et mg X: 3e corr X.— 
* σταλιοδρόµος t.—^ ὑμῖν om E.—9? εἶπον t.—P ταῦτα X0 : ravr( *s.— : τί TR. 


: dpésfa:] Απ ὄροσθε. ut interpung. refor : quemadmodum docet constrac- 
post βούλεσθε. ΒΤΕΡΗ. tío. ΒΕΛΛΑΝ. 

οὐθὺ τοῦ δαιμονίου] Exposui adeersus οὐθὺ τοῦ δαιµονίου] Quam recta pro- 
darmonii mandatum, sicuti σὐθὸ τοῦ δόγ-  ficiseeretur ad. mortem a darmenio 
perros dixit in Alcibiade 11. conéra deers- — dictam, vel, presigw jfieatam : pro εὐθὺ 
twm: neque potest particula εὐθὺ alio τῆς ons vov δαιµ. Tx» 


OEAT H3. 17 
irirrápusvos pos ip: siat, Τό" λέγεις, ἔφη, ὦ Σων eri; v li SIT. 
ὑμεῖς μὲν πίνετε, ips δι δεῖ ποι ἐξανασεᾶναι" ἥξω δὲ oM 
ον ὕστερον, ἐὰν τύχω." καί μοι iviuro i φωνή, καὶ si- 
ror πρὸς αὐτόν, Mapas, $ ἔφη», ἀναστῆς' y γέγονε γάρ μοι 
γὸ sino enpaior τὸ — καὶ ὃς Pria xci δια- 
λισὼν" χρόνον αὖθις ὁ ὠρμᾶτο ἑέναι, x0 ἔφη E pa δή, Σω- 
agere. αὖθις i ἐγένετο 5 Φωνή: αὖθις οὖν" αὐτὸν AC 
imi iin. TO σρίτον, βουλόμενός µε Nai ἀνίστη οὐκέσι 
επών [001 ood, ἀλλὰ λαθών, | ὀπιτηρήσας ἄλλοσε τὸν οῦν 
$ οταν” xai οὕτως exem ἀπιὼν καὶ διεαράξατο εξ ὧν 
T" " ὠποθανούμανος, ὄθεν 5 our f ois πρὸς và» ἀδελφὸν 
0 Tip νὺν ὑμ γω, ὅτι for ἀποθανούμκνος διὰ τὸ iuæol 
ὠπιστήησαι.' "Eri τοίνυν περ) voy $y Σικελία πολλῶν ἀκού. 
σεσθον ἆ ⸗ ἐγὼ όλεγον περὶ σῆς διαφθορᾶς) τοῦ συρατοπίδου. 
Καὶ τὰ μὲν παρεληλυθύτα τῶν εἰδότων $ mro ἀποῦσαι" πεῖ- 
gar à ὄξεστι uri λαβεῖν τοῦ σημείου, $i dom τι λέγει. 
eri γὰρ τῇ eri ergamtíay έξορμ Σαννίωνος"" τοῦ Καλον 
iyireroè μοι τὸ" σημείου, οἴχεται δὲ vov μετὰ e 9A Xov? 
στρωτευσόμενος" εὐθὺ Ἐφίσου καὶ Iioc. ἐγὼ οὔν — 
ἐκαῖνον 7j ἀποθανεῖσθαι à 3 opo τι TOUTQ' ἔλὄῶν, καὶ περί γε 


7756 πραγµατείας' γῆς ἄλλης πάνυ φοβοῦμα,. 


—J ὅτι y.—5 ἠπιστάμην 0, ἠπιστάτη» t.—! dà Χοε : με S.—" τί µε T.—" ἔφη 
om X τύχη EF.—* ἡ om F.—! ὑπέσχε T. — διαλικὼν X, διαλειπὼν 8: δια- 
λαίνων *s.—* οὖν om F. —h ἠρώγκασα αὐτὸν r.—t μαθεῖν pr T. éxer r— 
* εἴη F.—! τοῦ T.—$ ἡμῖν T.—bh ffe t.—! ἀποστῆναι Θ.---) διαφορᾶς ut.—k εἰ 
Ὅπι 1X—À crpareía ne. —^ σαννέωνοε ϱ.--- τὸ add Y6.—^ θρασύλου t.—P στρα- 


τευύµενος 8t.—A ω . — τούτων Ἑ, τοῦτο Θ.---» γελαν "(0.—' στρατείαι Χθ. 


$. 11. 4b dr fei ἀποθανούμενοι] Ex- 
pressi sententiam, melius tamen, ut ser- 
ventur Gracorum verborum vestigia, 
ad presentem mortem contendebat : 


λοῦ, majuscula litera : st pro utn no- 
men significetur. quod quidem effecit ut 
Cali filium sim interpretatus: sicuti et 
Ficinus. Μος οὐθὺ Ἐφόσον, malo ad- 


de mdustria verti, mortem — ut ut 
evitarem βαττολογίαν. idem enim mox 
repetitur. ΘΕΒΒΑΝ. Ita vero SruPn. 
Perpetravit ea ex quibus mortem sibi 
accersiturue proficiscebatur 
NM. ἄρα τι λέγει] An aliquid dicat, id 
* Àn que dicit, minime sint nugre; 
Av pradictiones ejus seu prexmonitiones 
non sint vane, Q. d. An dicat quod 
minime sit contemnendum." Srz?s. 
i^ "nd In Msto legitur τοῦ Ka- 


versus: sicuti supra εὐθὺ τοῦ δαιμονίον. 
Asianorum enim bellorum ab Athenien- 
sibus gestorum maxima pars fuit Ephe- 
sus. SERRAN. 

TOU καλοῦ] Sannio ille formosus in ex- 
peditionem proficisceretur. Et mox, οὐθὺ 
Ἐφέσου, recta Ephesum versus. SrrPn. 


3 ὁμοῦ τι τούτψ ἐλῷ] Ita exposui ut 
minime dubia sit sententia, Illum vide- 


lieet Sannionem eandem sortem subitu- 


rum, vcl, incursurum, quam Tine chus 


Vor. VI 


I1. lii, 378. 


1. 130. 


| πθὶν μὲν" ixAsiy ὀτφοῦν ὤνθρωπων 


18 IIAATONOZ 


S. 12. Tavra δη πάντα ilenxò qoi, ὅσι ἡ δύναμεις αυτη 
τοῦ δαιµονίου τούτου xci sig" τὰς συνουσίας τῶν par έμου 
συνδιασριβόνσων. τὸ το παν δύναται. πολλοῖς pár ya $ya- 
σιοῦται, καὶ οὐκ irri τούτοις ὠφεληθηναι µεσ ἐμοῦ διατρί- 
[Bovsiv, ὥστε ουχ οἷόν έ μοι τούτοις συνδιατρίβειν πολ- 
λοῖς δὲ συνεῦαι μὲν ου διακωλύει, ὠφελοῦνσαι δὲ s οὐδὲν συν- 
όντος. οἷς ὃ ἂν συλλάβητα, τῆς συνουσίας" 5 τοῦ deupo- 
ρου δύναμας, οὗτοί εἶσι ὤν χαὶ σὺ ᾖσθησαι: ταχὺ γὰρ 
παραχρήµα ἐπιδιδόασι. ἹΚαὶ τούτων" αὐ τῶν ἔπιδι- 
δόντων οἱ μὲν καὶ" βεβαιον $ ἔχουσι καὶ παραμόνιμον τὴν 
ὠφελειαν πολλοὶ δὲ οσο ἂν µετ ἐμοῦ χβόνον ὧσι, 
θαυμάσιον ἔπιδιδόασι», ἐσειδὼν ὃς μου ὠπόσχονται,' πάλιν 
ουδὲν διαφέρουσιν ὁ ὀπουοῦν. ToUTÓ «οτε ἔπωθεν' Αριστείδης 
ó Λυσιμάχου υἱὸς σοῦ ᾿Αριστείδου. διατρήβων γὰρ. μετ 
μου πάμπολν᾽ ἐπεδεδώκει i ἐν — xgorer ἔπετα αυσῷ 
συρατείὰ τις ὄγένετο καὶ Φγετο ἐχαλέων. Xa ài XQ T$- 
λάμβανε puer $4000 διατρήβοντα Θουκυδίδην τὸν Μελη- 
σίου. υἱὸν τοῦ Θουκυδίδου. o δὲ Θουκυδίδης 77 vgeregei 
μοι ài ἀπεχθείας ἓν λόγοις σισὸν yon. idu» µε oor! 
᾿Αρισσείδης, —* ἠσπάσατό σε καὶ τἆᾶλλα TO 
Θουκυδίδην δε, i ἔφη, ἀκούω, ὦ - Σώκρατες, σεμνύνεσθαι &T- 
τα gos σὲ καὶ χαλιπαΐνευ ὡς τι ὄντα. Ἔστι γάρ, ἔφην 
έγὼ οὕτως. Τί δα/15 ovx οἶδεν, $ ἔφη, πρὺν σοὶ συγγενέσθαι 
oio ἦν τὸ ἀνδράποδον Ovx i iori yt ἔφην ἐγω, v) τοὺς 
θεούς. ᾽Αλλὰ μὴν xci avrog? y5. s, καταγελάστως 
ἔχα, ⸗ Ἀώκρατες. τι μάλιστ; " ἔφην —* "Ori, ion, 
! ojog T. 57^ διαλέγεσθαι 
xoi μηδενὸς γχείρων ῥαίΐνεσθαι ἐν τοῖς λόγοις, ὥστε καὶ 


* «1 G.—" ξ. corr Χ.--- καὶ τούτων...ἐπιδιδόασιν om t.—* καὶ om w.— ὧφε- 
λίαν Κ.--- ἀπίσχωνται T.— ἔμαθεν X0.—h πάνυ πολὺ T.—* µελισίον Egt.— 
ο 25 pr Ἀποπαροννεςο. µε F.—í ἔφη σώκρατει ἀκούω Es.—€ δαὶ G.—^ abró 
t.— D r.—) μάλιστ T.—h μὲν (TORXBCFuytr: µε Es.—! ὀτφοῦν ἂν ἀνθρώκω 


subierit. Sic ĩllud τούτφ ad superiorem demque paulo post, τὸν Μελησίον, vlov 
narrationem referri quis non videt? De τοῦ Θουκυδίδο. Sed quemadmodum 6 
hac autem Thengis sive natura sive af- Λυσιµάχου dici potest, et τὸν Μελησίον, 
ws vide Polit. v. p. 429. SznnAw. sine adjectione, ut illic víbs, bic υἱὸν 
..123. víbs] Affertur (a Cornario] subaudiatur, it& cum τοῦ subaudirl po- 

ait lectio, υἱοῦ ToU ᾿Αριστείδον.  [ti- test vlov. Srxrn. 


- 





OEATHS. 19 


idiuxo- σὰς συνουσίας σῶν χαριεστάτων ὠνθρωπών' νυν) δὲ 
τούναντίον φεύγω, ἂν τα xci euin vta" σεκαιδευμιένον" 
οὕτως αὐσχύνομαι ἐπὶ τῇ ἐμαυτοῦ φαυλόσηνι: Iorsgo 
δέ, 3 " à' έγώ, ἐξαίφνης σε προὔλιπεν" arn? ἡ , δύναροις ἢ , 
κατὰ σμικρόν Κατὰ σμιικρὀν, 9» δ᾽ og. Ἠνίκα δὲ σοι 
παρεγένετο, o à' έχω πότερον μαθόντι παρ ἐμοῦ τι παρί- 
γένετο, ᾗ τι ἄλλῳ τρόπῳ; "Eye σοι, ἔφη, gs ὦ ὦ Ἀώκρατες, 
ἄπιστον p y τοὺς θεούς, ἀληθις δὲ. ἐγὼ γὰ ὄμναθον pár 
παρὰ σου ὦ οὐδεν πώποτε, ὡς αὐτὸς οἶσθα" ἐσεδίς ουν δὲ ὁ ὁπόσε” 
σοι συνείην, κἂν εἰ ἐν 7j CUT μόνον οἰπίᾳ em, μη ἐν "e 
αὐτῷ 3i οἰκήματι: μᾶλλον δε o ὁπότε ἐν τῷ αυσῷ οἰκήμωτι.' 

" ἔμοιγε ἐδόκουν πολὺ μᾶλλον ὁπότε ἐν τῷ αὐτῷ οἰκή- 
—- d λέγοντός σου βλίποιρω πρὸς ri, μᾶλλον 9» ὁκύτε 
ὤλλοσε" ὀρφην." πολυ ὃς μάλιστα χαὶ TASICTOV ὀπεδίδουν, 
ὁπότε πα αὐτὸν σε καθοίμην» i ἐχόμινός σου καὶ ἁπτόμι- 
yog. νυν f 5790 ὃς πᾶσα ἐχείνη 7 154 ἐξεβῥύπκεν, 

S. A3. "Erro οὖν, ὦ ὦ Θέαγες, τοιαύτη ἤ ἡμετέρα συνου- 
vía ἐὰν μὲν τῷ θεῷ go 5 πάνυ πολὺ ἐπιδώσεις καὶ 
ταχύ, εἰ δὲ μή, oU. ὁρα oU" μή σοι ἀσφαλίστερο ? παρ 
* zwi παιδεύεσθαι, oi ἐγκρατές αὐτοί sini σης aps- 
λείας" ὃν ἀφελοῦσι σοὺς ἀνθρώπους, μᾶλλον ᾗ παρ έρου 4 
σι ὧν σύχγ," τοῦτο πρᾶξοι- 

OE. 'Euoi μὲν τοίνυν δοκεῖ, ὦ ὢ Σώκρασες, ἡ ἡμᾶς οὐὑτωσὶ 
ποιῆσαι, ἄποπειραθη yt τοῦ δαιμιονίου φούτου συνόντας ἆλ- 
λήλοις. καὶ ἐὰν μὲν παρείκη] ἡμῖν, σαυτα βέλειστα; εἰξ 
δὲ µή, τότε 70s παραχρημα βουλευσόμεθα" ὁ τι δράσο- 
μον, irs ἄλλῳ συνεσόµεθα, εἴτε καὶ αὐτὸ τὸ θεῖον τὸ σοὶ 
γεγνόριενον πειρασόμεθα παραμυθεῖσθαι ευχαῖσι τε καὶ 
βυσίαις καὶ ἄλλωῳ Org ἂν οἱ μάντεις ἐξηγῶνται. 

6 et rc A. ἡ Εν et pr TB: 3» *s.—^ αἰσθάνομαι A, αἴσθωμαι ΓΌΨΕ et Ύρ Bu.— 


9 λειπεν X0 et pr Tu. - αὐτὴ F.—2 ἔφη ἐρῷ 1—' μὲν add Ἀθ.--- ὁπότερος 
Sara οἰκήματι *— * καὶ...οἰκήματι om τοι ἄλλοσε..ὁπότε om Θ.-- δρώ- 


t.—* δὲ t, » X: δ) *s5.—! καθοίµην ΧΓΘΗΣΒΟΨΕ et pr wu: καθήµη» *s.— 
T P om 6, εἴη t.—^ s. b Xo, ote p. 8 ὀφελία X. —* τύχη 
ΧΓΘΗΣΒΟΝΨΕΤ: TÓxyo*s. malim Tíxys.—l παρήκει 2.—5 « T.—* βουλευόµεθα 


αἰσθάνωμαι] "yp. αἴσθωμαι. S . S . 
" » mp θιοὺς] Án ud» ri 9) T.! ιά 13. εὐχαῖσι] Λη εὐχαῖ ? ΒΤΕΡΗ, 


1. 131. 


20 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 9GEATH3Z. 

AH. Μηκέτι πρὸς ταῦτα ἀντείπης) ὦ Σωώκρατις, τῷ 
µειρακίῳ. εὖ γὰρ λέγει Θεώγης." 

ΣΩ. ᾽Αλλ εἰ δοκεῖ χρῆναι οὕτω ποιῖν, οὕτω ποιώµ.ε. 


X. — εὐχέσι corr F.—À) ταῦτ' ἀντείποις T.—* βεαγένηι €. 


EPAZTA I. 


ARGUMENTUM. 


Quid sit et quale officium philosophi, hic docetur. Est autem philosophi officium, 
divina nosse, gubernare humana: in illo contemplativa philosophia, in hoc 
activa comprehenditur: ad contemplativam conducit sapientia, ad activam 
prudentia et justitia. Prius autem dus aliorum opiniones refutantur. Prima 
est eorum, qui pbilosophi officium dicunt esse, quam plurima discere: secunda 
Hippiz sophistse, volentis philosophiam artium omnium peritiam esse. 





ΕΡΑΣΤΑΙ. 


S. 1. Ei; Διονυσίου του γραμµατιστου" εὐσηλθον, καὶ 


A 
εδον αὐτόθι tay σε νέων TOUS 


* Thrasyllus, philosophus, imperanti- 
bus Augusto et Tiberio, Platonicus, a 
Diog. L. ix. 37. citatus, videtur dubi- 
tare, utrum bic dialogus revera. Platonis 
sit. At hmc Thrasyili suspicio nemini, 

quod sciam, antiquorum alii, ne ipsi 
quidem Laertio, ta est, qui elegan- 
tissimum hunc dislogum inter genuinos 
Platonis fotus in ejus vita recenset. 
Pro Platonico item agnoscunt Theodo- 
retus, Proclus, Olympiodorus, et Sto- 
beet, nec in ullis Platonis codicibus ad 
tos relegatur. Ipsa denique dia- 
lo materia eum c schola Socratica 
prodiisse satis ostendit, et subtile pror- 
sus in eo contezendo artificium, grata 
personarum dissimilium compositio, ser- 
monumque unicuique perfecte conveni- 
entium lepor Átticus auctorem suum non 
obscure indicant. Fonsr. 

'Epacral] A Diog. L. non Ἔρασταὶ 
vocatur hic dialogus, sed 'Avrepacral : 
& quo dicitur etiam esse ἠθικός. Videtur 
autem inscriptio illa ᾽Αντερασταὶ confir- 
mari posse vel ex isto p. seq. loco, αἶνιτ- 
τόµενος els τὸν ἀντεραστήν. SrxPn. 

Laertio item adstipulantur Theodore- 
tus v. 4. p. 672. et Proclus in. Euclid. 
p. 19. Olympiodorus. autem in Vita 
Platonis, Diogeni L. t. ii. p. 682. affixa, 
dialogum hunc nominc vulgato appellat. 
At alter ccrte titulus ei potius cuncenij : 


$6160 TOT ους δοκοῦνσας 64-- 


quanquam enim plures hic épacràs in 
initio memorat Plato, duos solummodo, 
eosque sibi invicem à»repacràs, loquen- 
tes inducit, Hinc crgo nomen suum 
dialogum hunc accepisse verisimillimum 
est ; qui et ἠθικὸς quoque, ob eam quie 
in fine philosophis asseritur notionem, a 
veteribus inscribitur. Fonsr. 

Ἐραστὴν ex Grecorum ingenio et 
sensu est amicus dilectissimus; in malam 
μι hoc loco non est interpretandum. 

dem est quod "Epóuevos, amasius. Unde 
Plutarcb. in Erotic: ἐραστοῦ καὶ έρω- 
pnévov uácos obBels πώποτε διεἑῆλθε πο- 
Aéjios. SruTZM. 

Hunc dialogum, quem tuetur Forst. 
spurium esse tum ob externam formam 
tum ob internam indo:em censuit Schlei- 


ermach. De notione philosophie in 
Platonis Ἐρασταῖς obvia singularem li- 


bellum edidit Aug. Magn. Kraftius L. 
1786. 8. et nonnulla loca illustravit. 
Bzcx. 

$. 1. Διονυσίου] Hic Platoni in re 
grammatica erat praceptor, teste Diog. 
L. iii. 5. aiisque, ac presertim Olym- 
piodoro in Vit. Plat. qui eum ideo hu- 
jasce dialogi scenam hic loci posuisse 
dicit, ἵνα μήτε Διονύσιος ὁ διδάσκαλος 
ἅμοιρος εἴη τῆς παρὰ Πλάτανι μνήμη». 
Fonsr. 

τοῦ γραμματικοῦ] γραμματιστοῦ Ms. 


Steph. 
1. 182. 


Bek. 
11. lii. 283. 





26 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


«όν. καί μοι ἔδοξε χεῖναι τὸν μὲν ἕτερον ἀφιέναι, τὸν έρω- 
τώμιενον) ὅτι ov? αὐτὸς προσεπομῖτο περὶ λόγων ἄμπειρος 
εἶναι ἀλλὰ σερ) ὄργων, τὸν δι σοφώτερον" προσποιούµιενον 
siz4 διερωτῆσωι, vos καὶ sí τι δυναίµην, πρ αὐτου ὠφι- 
ληθείην. ico» οὖν" ὅτι Eie xor μὲν và ἐρώτημα ἠρόμην' 

A 9 x bl 


, N X » ^v 
86 δὶ σὺ oit; τουδε κάλλιον 


ἀποκρωεῖσθαι, σὲ ἐρωτω τὸ 


» Nw y 4 ^v ^» N ^v N 
αυτο ὁ Tip καὶ τοῦτον, $i Üoxsi σοι τὸ Φιλοσοφέν καλον 


κά 4 » 
ειναι η OU. 


Σχεδὸν οὖν ταῦτα λεγόντων ἡμῶν ἐπαχούσαντε τὼ µει- 


u. lii, 285. gx ἔσιγησάτην, καὶ αὐτὼ παυσωµένω τῆς ἔριδος ἡμῶν 


A9 / , 
ἄπροαταὶ ὀγινέσθην. καὶ 0 τι μὴν οἱ ἐρασταὶ ἔπαθον, ουκ 
3 , 9 - 
οἶδα, αὐτὸς O^ οὖν ὀἐξετλάγην. Asi. γάρ ποτε ὑτὸ τῶν 
2 Cw 
νέων τε καὶ καλῶν ἐκπλήττομαι. ἐδόκει µιέντοι οί καὶ 


ό 
et pr X, ἐρώμενον EF : ἑρόμωον *s.—* σοφώτατον ΧΘΙΠ.--- γοῦν Θ11.---ὂ 
ἀποκρίνεσθαι 


ροῦσθαι Q οἱ corr , ἀποκρίνοσθαι TI, ἂν 


tens. Sic Aristoph. in Equit. 188. οὐδὲ 
Gi ott Schol. — 
ubi nota ol. ὅτι µουσι 
κλιον παιδεία» Wage siad & τὰ 
Hii στοιχεῖα. Hinc Plato, |. ii. de 
(6p. omnem παιδείαν in duas 
dividit, ἔστι δέ που ἡ μὲν ἐπὶ σώµασι, 
γυμναστική" ἡ & ἐπὶ Ψνχβ. μουσική. Et 
simüiter, de Leg. p. 796. Eodew«ue 
sensu Lacedsemonii ab ZEliano dicuntur 
povcucis àxelpus ἔχευ, V. H. |. xii. 
60. Fonsr. 
τὸν épóparov] Ita omncs Edd. et Ficin. 
/" verüt, quem prius inMerrogaveram. 
t nuspiam alibi, quod sciam, 43 a 
sensu passivo accipitur, ndum for- 
san τὸν ἐῤῥωμονον, duod «καν ορ- 
time denotet, εἰ rivali ejus τῷ σοφωτ 
elegantissime opponatur. Mupox. δἰ- 
militer quoque Dacier, nisi quud nullam 
hic, quod miror, emendationem propo- 
Ma λλωὼν ἀποκρίνοσθαι 
Forsan ἀπο- 
κρίνασθαι, ut sit à» pro 
ἁποκρωπῖσθαι, SrrPu. At bhujesmodi 
mutatione nihil opus est. Atuei enim 
particulam ἂν non minus cum t 
quam cum aoristo conjungunt. Foner. 
QiAocopeiv] Ciccro, quod Plato dicit, 
' de Rep. |. v. beates fore respublicas, 
suis κ ordre. φλοτοφίσναν p 
εἲς κι αἱ 
elus τε καὶ ἱκανῶς, nal τοῦτο els RX 


ἁποκρι- 
ος---- y πθα.--ᾱ àd 9: 


lvusérp, Σόναμίε τε πολιτικὴ καὶ φιλο” 
συφία---αἷς vertit: “οἱ aut, ducti et sapi- 
entes homines eas regerent, owbe suus 
studium in doctrina et sapientia collo- 
cessent: banc conjupctionem videlicet 
tis ac sapientis saluti civibus eae 
J Cui loco similis est ille in Pla- 
tonis epistola 7. ad Dionis propinquos : 
κακῶν οὖν eb λήξειν τὰ ἀνθρώτυα γένη, 
πρὶν ἂν ὃ τὸ τῶν φιλοσοφούντων ἀρθῶς 
eye ua) ἀληθῶς γόνος ds ἀρχὰε ἔλθρ καὶ 
πολιτικὰς, ἡ τὸ τῶν δυναστευόντων dy 
Taie πόλασιν ὅα τινος μοίρα» θείαε ὅντως 
. Βτύτσκ. 
ὑπὸ τῶν νέων γε καὶ καλῶν ὀκπλήννο- 
μαι] Es hoc aliisque similibus apud Pla- 
tonem locis nonnulli φαιδαραστίαν Socrati 
intentare coneti suat. Ex fatendum qui- 
dem est ipeum, quo facilies adolescen- 
tulos ab istorum coremercio, qui eos re- 
ver& studebant corrumpere, segregaret, 
sumque discipline adjuageret, fictam 
nonnunqusz) bujesmodi personam in- 
duisse, et. verbis tenus procacioribus ho- 
rum hominum blanditiis pro more gewis 
et seculi sui plus equo usum fuisse. 
Eum veso istius vitii immunem prorsus 
fuisse, unicus Xenophontis locus ad pro- 
bandum videtur sufficere, πολλάκις γὰρ 
ἔφη μὲν ἄν Tiwvos dpi», Φανερὸς 8' ἦν σὺ 
τῶν» τὰ σώματα πρὸε ὥρα», ἀλλὰ τῶν τὰς 
ψυχὰς αρὸς ἀρετὴν οὗ ποφοκύτων ὀφιέμο- 
Μου, Boct. k ἐν. c. 1.3. Hui 


EPAZTAI. 25 


τὸν τῷ ay xn όν. 9 τί mof οὔσως ἐσπουδακότε σὼ 
μειρωκέω εἰσην, καὶ εἶπον H που μέγα. τε καὶ xA έσσι 
περὶ oTov" τοσωύτην σπουδὴν' πεποιημένω &c' TOP. ο δ᾽ 
εἶσε Ποσο, ἔφη, μέγα xai καλόν ἀδολεσχοῦσι μυ ovy 

οὗτοι περ" τῶν μετεώρων καὶ Φλυαρουσι Φιλοσοφοῦνσες. 
Καὶ ἐ έγὼ θαυμάσας αὐτοῦ Ty ὠπόκρισιν sio) *Q, νεανία, 


αὐσχρὸν δοκεῖ σοι εἶναι τὸ Φιλοσοφεῦν: 5 τί οὕτωῦ χαλε- 


Tug λέγει Καὶ ὁ ἕτερορ---αλησίον γὰρ καθήµεενος & ἑσύγ- 
xar αὐτοῦ, ἀντεραστῆς ὤν---ἀκούσας ἐμοῦ rei i ἐρομιένου 
κἀκήνου ὠποκρινομάρου, Qv πρὸς σου γε, ἔφη, " w δωκρατες, 
ποιες Tó καὶ ἀνερέσθαι" τοῦτον εἰ αἰσχρὸν ἡ ἡγεῖσαι ΦΙλο- 
σοφίαν εἶναι. 3 οὐκ οἶσθα αὐτόν" ότι | τραχηλιζόμνος. καὶ 
ἐμαιπλάμινος καὶ καθεύδον πάντα τὸν βίον διασεσέλεκω» 
ὥστε συ τί αὐτον Φου" ἀποχρινεῖσθαι" ἀλλ T 7 ότι aim y όν 
ἐστι Φιλοσοφία: "Hy δι οὗτος μν σοῦν ἐρασταῖν περὶ µου-. 
σικὴν διατεσριφώς, ὁ δ᾽ ἕτερος ὃν ἐλοιδόρει, περὶ γυµναστι- 


T.— την s.—À) μέγα τι Xen: 7l µέγα *s,—h ὅτου OTI: $ *5.—! σπουδὴν om F. 
—* μὲν οὖν ' (TOR ZBC, μὲν TIuye : οὖν s.—» οὗτοι περὶ KOTI, οὗτοι μὲν περὶ pr B: 

οὗτοί γε περὶ T ος.--- τοιούτος Π.--ἲ ἐμοῦ τε om T.—* καὶ om ΘΟ5 et pr K.—5 ἂν- 
ερέσθαι Gf1 : ἀνέρεσθαι ς.---' φιλοσοφίαν εἶναι "(OTI : εἶναι φιλοσοφίαν *s.—* τοῦ- 
τον MOTI.—" ὥστα σὺ τί abriv φον ΧθΠ: ὥστε τί σοι οἴει αὐτὸν *s.—" ἁποκρι- 
νεῖσθαι (811 : ἁποκρίνεσθαι *s.—* ἀλλ' ΧΘΠ: ἄλλο *s,.—J ἐρώμενον Ἀπαθονψε 


καὶ à &repos] Is, s si locum Thrasylli quam collo obtorto). Sæpius vero τρα- 


supra metnorati apud Diog. L. |. iz. 37. 
hactenus ab i male versum, 
recte intelligam, itus celebris iste 
philosophus Abderites fuisse ab eo con- 
Jicitur. Ita enim Thrasylius, Efrep οἱ 
Arrepas ra) Πλάτωνος εἰσὶ, obros ἂν ety 


xal —* 
PpAo- 
per mil Φησὶν ὡς — Kowe à 
φιλόσοφοι. Que verba hvic homini, uti 
mos patebit, prorsus congruunt. Fousr. 


τραχηλιζόµενος τραχηλί ζω, i in cervi- 


µενοι ταῖε pes 
du j^ bs víexew (acti libidine, μα. 


χηλίζειν est genus solummodo exercita- 
menti : —— in Aer) Anton. P. 
296. ὀγυμνασιάρχει Α t$, καὶ δια- 
λαμβάνων τοὺς νεινίσκους ὀτραχήλιζε. 
STuTENM. ’ 
καὶ ἐμπιμπλάμενος καὶ καθεύδων] Op- 
time huic de vita athletarum obserra- 
tioni saffragatur Galenus, ὅλον γὰρ de- 
ρῶμεν αὐτῶν τὸν βίον ἐν ταύτῃ τῇ περιόδψ 
à συστρεφοµένων, } ἐσθιόντων, M πινόντων, 
$ κοιµωµένω», 5 ἁποπατούντω»,  κνλιν- 
ἐν κόνει τε καὶ πηλφ. — lib. ad 
Thbrasyb.c. 87. At largam dudum simi. 
lium de voracitate, somnolentia, hebe- 
tique athletarum ingenio testimoniorum 
messem collegerunt rei Gymnastice scri p- 
tores, aliique alibi, Fonsr. 

& ] Forsan ἀποκρινεῖσθαι. 
SrzPm. At potius reponendum αὐτὸν 
ὃν Mvpos. 

μουσικὴν] Passim apad antiquos sensu 
latiore et angustiore usurpatur, discipli- 
nas omnes humaniores et quicquid de- 
mum menti excolende inservit, compleo- 


Vor, VI. 


11. lii, 284. 


1. iii. 2880. 


28 - ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


γἠράσκω Q'' citi πολλὰ διδασκόμιονος"" 
καὶ oi δοκεῖ οὕτως" ἀεὶ γχρῆναι & yi τι µανθάνειν τὸν 
/ ⸗ Y , » M , 
[AAA Aovro, Φιλοσοφησεω, xoi νέώτερον οντα xou πρισβύτε- 
t^g ο -— » " , ? , Y Ν 
gov, iv" ὡς πλεῖστα ἓν τῷ [Diu µάθη. — Kei µοι τὸ utr 
puro» ἔδοξέ vi εἰπεῖν, ἔπειιτά" πως ἀννοήσας ἠρόμιην αὐτὸν 
εἰ τὴν Φιλοσοφίαν πολυµάθειαν ἡγοῖτοἳ εἶναι. Κάκενος, 
Πάνυ, iQ». Hos δὲ 09! καλὸν εἶναι µόνον τὴν Φιλοσο- 
/ *— A5 / ey ,» 9 / A ’ y , 
Qua 9 κα! ἀγαθὸν; 9v ὸ ἔγω. Καὶ ἀγαθὸν, $0», vOv. 
IIorsgor οὖν ἐν Φιλοσοφία τι τοῦτο ἴδιον ἐνορᾷς,ξ ἢ καὶ t 
roig" ἄλλοις οὕτω σοι δοκεῖ ἔχειν; oiov φιλογυμναστίαν' 
, * e ^ ^ 3 7 9 4 N , /, A 3 € 
ου μόνον ἡγεῖ καλὸν) εἶναι ἀλλὰ καὶ ἀγαθὸν; 9 ov; OO 
δι καὶ µάλα εἰρωνικῶς εἶπε" δύο. Ἅρὸς μὲν τόνδε µοι 
ν 7 y 47 x / ^ e 
εἱρήσθω ὅτι οὐδέτερα,) αρὸς μέντοι" σέ, ὢ λώκρατες, όὀμολο- 
yu xai καλὸν εἶναι κἀγαθον" " Ao. οὖν καὶ. i» τοῖς γυµ- 
⸗ ^ ⸗ να Sesc d , . Kz- 
νασίοις την πολυπωίαν Φιλογυμναστίανῖ ἡγεὶ είναι; 
^" v , e 4 f E, . ^ 4 
æscivoc έφη, IIawv ys, ὡς περ ys xoci εν τω Φιλοσοφειν την 
⸗ 8- / e * 7 s; ct 5 
πολυμάθειαν" Φιλοσοφίαν ἡγουμαι εἶναι. — Kovye sio», 
'Hyei δι δη" τοὺς Φιλογυμναστοῦντας ἄλλου του ἔπιθυ- 
μεν 5. τούτου ὃ τι ποιήσει αὐτοὺς SU ἔχευν᾽ τὸ σώμα; 
Τούτου," ἔφη. "H οὖν οἱ πολλοὶ κόνοι TO A ἦν à 


—k ἔφη XGrL—! οὐδετέρω Θ.--- δὲ ΧθΙι.--. ὁμολογῶ καὶ καλὸν εἶναι καὶ ἀγαθὸν 
ΧθῃΠ: καὶ καλὸ» κἀγαθὸν ὁμολογῶ εἶναι *s,—9 ἡγοῦμαι "yàp ὁρθῶς. ἠρώτησα οὖν 


Ἅόλων γάρ πον εἶπε] Varia elegiarum bunc JEmilianom dicit fuisse...Sed uti 
aliorumque Solonis poematum fragmenta — ferunt, qui melius hec norunt, Socratem 
conservarunt Plutarch. et Diog. L. i» Vit. opinor in hac « lantà 
Sus, Demosth. de Falsa Legat. p. 888. longe lepore et omnibus pras- 
bilo de Mund. Opif. Ed. Paris. p. 24. stkisse.' Vide et Acad. Quest. (L iv.) 
aliique. Hoc vero Solonis dictum citat ubi de eadem Socratis ironia loquitur. 
Noster in Lachet. p. 189. et in |. vii. de SroTza. 
Rep. p.536. Cicerode Senect, et Val τοῦτο, ἔφη] Legendum: Τούτον, ἔφη. 
Max. vii. 7. 14. Fonsr. Que | ratio, etsi cui mira et 
. vipevutéis] Cicero de Orat. lii, ait, minus apta videri possit, usus est Pla- 
' urbana etiam dissimulatio est, quum tonii. Min. 817. A. ᾿Ἐπίστανται δὲ 
aliter sentias ac loquare. . In hoc genere ἄλλοι τοὺς ἡ οἱ κολιτικοὶ καὶ οἱ βασι- 
Fannius in annalibus suis Africanum λικοί; MIN. Οὗτοι μὲ οὖν. Phadon. 


ΕΡΑΣΤΑΙ. 21 
ὁ ἕτερος οὐχ, vro» ἐμοῦ ἁγωνιαν' οὐ μὴν ἀλλ. ἀπεκρίνατόξ 
yi µοι καὶ µάλα Φιλοτίμως. “Οπότε γάρ τοι" ἔφη, à 
Σωκραγες, τὸ Φιλοσοφεῖν aie y gor ἠγησαίμην sas! ov). ἂν 
ὤνθρωπον νορίσαιµωι ἐμαυτὸν είναι, ou). ἄλλον r9 οὕτω δια. 
αεέμενον, ἐνδεμενύρνενος) εἰς τὸν ἀνγεραστήν, καὶ λέγων toi. 
φάλη" «ij φωνῇ, iv αὐτοῦ κατακούοὴ và παιδικώ, Kyo 
οσον, Καλὸν δοκεῖ σοι τὸ Φιλοκοφεῖν; Πάνν pàr οὖν, 
ἔφη. [$. 2.] Tí οὖν; ἐγὼ ἔφην 3? δοκεῖ σοι οἷόν vs εἷ- 
νου εἰδίαι πρᾶγμα ὁτιοῦν εἴτε παλὸν εἴτε αἰσχρύν ἐστιν, 
ὁ μὴ εἰδείη τις τὴν ἀρχὴνὶ 0 vi iori. Own ἔφη. Oed" 
dpa, ἣν δ᾽ ἐγώ, ὃ τι ἔστι τὸ" φιλοσοφεῦι Καὶ pax, ἔφη. 
Τ οὖν ἔστινι ἔφην iyw. Τί 0. ὤλλο γε, ἡ κατὰ v0 Σό- 
λώνος! Σόλων γάρ σου εἶπε 

ale *5.—5 µέν τι Es.—f µοι om py T.—€ éxenpísaro 6.—^ σοι T.— εἶναι om EF. 


-- αἰνιγτόμενος ς.--ᾱ µεγάλη KTOI1: μέγα *7.—h κατακούη MH.—9 σοι οἷόν τ) 
εἶναι τὸ θΗ.---- εἰ Eus.—^ εἰδόναι om. pr H.—P 7) e,—A ἀρχήν om 3.— οἶσθ 


ο 
T.—5^ τι ΘΙΣΡΟΚΕ, τί eye, τι A, om Ἡ.--ἕ καὶ ad" ἔφη T, πάνν γε δα: καὶ 
µάλα ἔφη s.—"* τὸ σόλωνο: OR et corr XT, τὸν σόλωνος F, τοῦ σόλωνος TIXBCuyt 


addas tamen Socratis ipsius in Platonis  αἰνιτγόμενος] Βτκνη. “γρ. ἐνδεικνύ- 
Pheedro, p. 2838. de hoc vitio sermonem, µενο.. Scil. Ald. Bas. 1. Fonsr. 


insignem Alcibiadis de eo in Plat. Sym- 
pos. p. 217. narrationem, item quss no- 


p] Pro j, ut vul 
ledit, —* MP Meri que lectio 


tavit Maz. Tyr. Ed. Davis. Dise. 94. 
a denique veterutu bac de re tes- 
fimonia apud Clerici Silv. Philolog. ο. 3. 
3. et doctissimam Fragoier de te 
dissertationem in. Mem, Acad. Inscript. 
v, 6. Foasr . 
pév τί poi]. Απ µώτοι pov? Sreru. 
pé» τί µοι] Tta omnes quas vidi Edd. 
Morelisnam, qua µάντοι pot uti 
b. legendum conjicit, babet. FonsT. 
µάλα φιλοτίµμως]  Quissivi vocabulum 
loci circumstanfie aptum; vult enim 
significare, licet ille occupato emet ani- 


liri, frequens est, ut. ambire aliquando 
aped Latinos, IiaBuch seiten, non de 
wmo háe sceipi potest, sed de deobes 
saltem : sicuti ex tota oratione constat. 
Sic i» Phedon. p. 78$. D. saw de 
pisribus amaeiis décitur. Sànanan. 
saagnificum (vel hberale) dedit. Vel, 
«un megno quedam. laudis studio re- 
spondit. Ότηνν. 


simplicior est. SruTEM. 

µόγα τῇ] µεγάλγ φωνῇ scripsissem, si 
librorum auctoritas accessisset, Έκος. 

τὰ παιδικὰ] Ab amasio. Sic pluralis 
hic talem singul. significationem alibi 
iaa oie fen] Vel οὓς, foy 

. 2. obe ἔφη] Vel οὓκ, ἔφη. Alio- 

LE ἔφη, ne οι Srz»s. 

$, τι feri n] ὅτι ἔστι τὶ 9. Ald. Bes. 
fonsr. 

Φιλοσοφεῦ] Non est scientia omniam 
vel multarum rerum, sed, ut ipse Plate 
ait, Republ. vii. p. 682. C. ἑπααγωγὴ 


ToU βελτίστου ἐν ψνχβ s Th» τοῦ 
Mire eoeebía Perle à vis Pug 
. ibid. $ 
περ ie tube ἡμόραν elt 
ἁληθυὺν vob ὄντου . Ah 
elbiad. ii, (p. 145. B.) tol 4 
TOU βελτίστον, Charmid. p. 


196. ἐπιστόμη 7 
. Bru Tus. 
Ἀόλωνα] τῷ Ἀέλωνου Das, S. opera- 


rum forsan vitio pro τὸ ZéAeves. Font. 


30 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Vg nor ixora xca λεστὸν vTO μεριρωώνο” Κα αὐτοῦ 
ταῦτα εὐπόντος ἤσθη τὰ µειράκια καὶ ἐσεγίλασν, o2 
ὅτερος Ἠρυθρίασι- Καὶ $ ἐγὼ εἶπου, Ti οὖν; σὺ 50s ἔνγ- 
χωρες μήτε πολλοὺς μήτε ὀλίγους πόνους 2j σοι dx 
va σώματα τοὺς ἀνθρωώπους, ἀλλὰ τοὺς μετρίους! 3 δι 
μάχε δυο» à ὄντοιν νῶν περ) τοῦ λόγου; Κάπεῖνος, Ik* 
pár τοῦτον, ie» xdy πάνυ ἡδίας διαγωνισαίµη», καὶ εὖ οἱ 
ὅτι ἱκωνὸς ἂν γενοίμν βοπθησαι 7" ὑτοδέσει ἦν ὑπεθίρῳν, 
xa] si ταύτης ivi φαυλοτέραν ὑπεθέμην' οὐδενὶ γάρ wi 
πρὸς μέντοι e$ οὐδὲν dogs παρὰ δόξων φιλονεικεῖν, ἀλλ 
— μὴ và πολλὰ ἀλλὰ τὰ μίτρια γυμνάσια τὴν 
εὐεζίαν ἁμποιεῖν τοῖς ἀνθρώτοις. T: da τὰ σιτία; τὰ 
μέτρια TS. πολλά! ; ἔφην iys. Καὶ τὰ σιτία ὠμολόγει. 
"Er: δι κάγὼ αροσηνάγκαζον αὐτὸν ὀμολογεῖν καὶ τᾶλλα 
πάντα τὰ περὶ τὸ σώμα, τὰ μέτρια μάλιστα SQ», | 
ἀλλὰ μὴ τὰ πολλὰ μηδὲ τὰ ὀλίγα" καί μοι ὠμολόγει 
1. lii, 396. σὰ (As, ax. Tí 3, i ien, τὰ Tipi eT) ψυχή» τὰ μέτρια 
ὠφελέ 7" τὰ pereo τῶν προσφερομένων; Τα μέτρια, 
ἔφη. Οὐκοῦν $" τῶν αροσφερομάνων Ψυχῇ $5 ieri κα) γὰ 
µαθήµατα; ; Ὡμολόγει. Καὶ τούτων ἄρα τὰ μέτρια 
ὠφελεῖ, à ἀλλ ου τὰ πολλά; Συέφη. [8. 3. ] Tíy ?- οὖν 
ἔρόμενοι ὧν δικαίως ἐροίμεθα, ὁποῖοι μέτριοι arüyoiP καὶ Gi 
om EFs.—! ἀστραβὴ s.—€ λοκτὸν ὑπομετρίων ὑπομεριμνῶν TI.—^. ἐπογέλασιν Χ9 


n: i —! οὐδὲ T1. —) δα) 611 : δὲ ——k ὀφελιμών εἶναι Xen, 
τὰ δρα Edel Cuy.— ἀφελεῖς: codices ὠφελαῖν. --ᾱ 3. dope i pid he t» 


οὐχὶ κ. T. λ.] Ista dicuntur εἰρωνικῶ».  losophicis. Quo senso A e te 
aon enim bas difficultates afferunt mo- 1406. —— δὲ erras κα 
derati labores, sed immoderati, quod ποῦ euu κα) pepluraus. Similique iidem 
επηίπαο concedebet ille: quem idcirco 101. Socrates et Cheerepho, 
judicet. ΘΕΝΑΑΝ. hilosophi, μεριμνοφροντιστα) icustur. 
ante ορ] p. ἀτριβῆ. Βτενη. Omnes Hinc . el 
ante Steph. legunt ἁτριβῆ. Quid vero. «φιλόσοφοι. Fons. 
hie à, tpíjopos sibi velit, non vi- σὺ {8η Lvyxwpéis κ. v. λ.] Hoc de 


papi]. Corpus alicujus àorpafis consentaneum est. Ideo addens bic illa 

dicite quod distortum et depravatum aut similia illis qus desiderari puto, ita 
mon est, sed rectum; cui opponuntur verto, Mederetes labores efficere ut cor- 
pibbosa et Plato ia Polit. gore bene se. habeant: non autem mag- 
vil. πρὸ δὲ τὸ μὴ διαστρέφεσθαι τὰ sos ; wem qui, cfterre id mtm 


φοιούτων ποιεῖ ἁστ. Sr Ald. Bas. Fonesr. 
ra — * hrs phi- ὀφολεῖ] é$e e» ORST. 


EPAZTAI. 


29 


ys, TOIOU I $9 έχων Tl, γὰρ ἄν, ἔφη, ἀπό *y ) ὀλίγων 1 134. 


πόνων TO σῶμιά Τε εὖ ixoi; 


Kai μοι ἔδοξεν ἤδη ἐνταῦθα 


κωητέος εἶναι ὁ φιλογυμιναστής, να μοι βοηθήσει" διὰ 


τὴν — τῆς γυµραστινῆς. κάτειτα ἡ figo 


y αὐτόν, 3 


às δη ri σιγᾶς ἡμῶν, a λῷστε, τούτου ταῦτα Myorroc ; L 
xoi coi δοκοῦσιν οἱ ἄνθρωποι e τὰ σόματα ἔγειν ἀπὸ τῶν 
πολλών πύνον, j ἀπὸ τῶν μορίων; ; Eye μέ, a | Σώκρατες, 
$n, eun" τὸ λεγόμενον à» τοῦτο καὶ" νῦν γνῶναι, OTi οἱ 
párgior απ όνοι εὖ ποιοῦσιν χε τὰ σώματα. sober δή: οὔ- 
xj ἄνδρα γε ἄὤγρυπνόν τε καὶ ὥσιτον καὶ ἀτριβὴ. τὸν 


pr I.—3 ye (vel y 
— τούτου ταῦτα O1: 


p. 59. C. "AAAos δέ τι παρῆν; 9AIA. 
χεδόν τι οἶμαι τούτους παραγενέσθαι. 
pe 

i] Videtur in verbo κινητέος ad 
proverb. alludere. SrzPn. 


7b λογόµενον δὴ τοῦτο] - Hoc ipsum 
ο Mobpperate est, cujus sententia l. vi. 
Popularibus, $. 6. hec est, 
—* σιτία, ποτὰ, ὕπνοε, ἀφροδίσια, 
πάντα µότρια. ConnAn. 
τοῦτο καὶ foy) Schleiermach. conjicit : 
τοῦτο Ka) Tovrorl γνῶναι. Brcx. 
πόθεν * 1} Varie heec accipiunt inter- 


P qu Ipsemet Dacieriuin secutus sum, 
Πόθεν δή; à Socràáte dictum 
existilno. Post σὐχὶ subaudi ὁρᾷς aut 


aliud simile ex orationis serie facile eru- 
endum.  Hujuscemodi Ellipsews exem- 
pla passim obvia, Vide de Rep. Ed. 
Cant. v. i. p. 330. n. 1. De Legg. p. 
751. D. o achin. Dialog. Ed. Amstel. 


|. iv. p. 90. et Hutchinson. ad Xenoph. 
K. A. 4*. p. 505. n. 1. Fonsr. 
πόθεν δή ; οὐχὶ κ. t. λ.] Locus misere 


depravatus, ut pristini leporis non nisi 
tenuia supersint vestigia. Atqui hmc 
diligenter legenda sunt, si forte ad ger- 
manam gn B venustatem legentem addu- 
t primum quidem πόθεν δή: 
wy facile suspicionem moveant, latere 
Nie. 7 formam ze δὲ nx 
ἄρδρα ἄγρυπνόν Te ντου, 
καὶ T. A. manifesta habent indicia, o 
poni hec antecedentibus p. 182. C.H 
οὐκ οἶσθα abri», ὅτι Τραχηλιξόµενος καὶ 
ἐμπιμπλάμονος καὶ καθεύδων πάντα τὸν 
Βίον διατεγέλεκε»; ut vel hinc opineris, 
bene legisse Ficinum cervice seolli, et 
ἀστραθῇ in εὐστραθῇ mutandum esse. 


") δλίγων ἆθῃ: ὀλίγων "ye *5.—? ἔχειν ns βοηθήση Xrern. 
ταῦτα τούτου *g.—* τόλµην X.—À καὶ...δὺ om w..—* «ye 


Quid multis? Ita bic locus refingendus 
videtur : 'Eyà piy—éunv τὸ Aeyóparor 
»ῦν δὺ τοῦτο καὶ νῦν γνῶναι, ὅτι ol μέτριοι 
πόνοι εὖ ποιοῦσιν ἔχειν τὰ σώματα, vider 
δὲ iex; ἄνδρα ἄγρυπνόν τε καὶ ἄσιτο», 
a) εὐστραβῆ.-- Equidem, o 
existimabum, quod modo dictum est, e 
ο laboribus corpus se bene habere, 

id nunc etiam illum non ignorare, virum 
scilicet. insomnem, inpastum, exile ha- 
bentem collum et curis extenuatum. — Sic 
festive retorquet quod alter in ipsum 
conjecerat, quum diceret, hune nihii ha- 
bere cum ph CONMUIRUME, cerasum 
habehtem collum, bene pastum, totem 
vitam dormiendo transigentem. Quod 
in marg. annotavit Steph. ἀτριβῇ τὸν 
τραχ. glossatoris esse putem, qui nesci- 
verit, collum crassum stupiditatis indi- 
cium a veteribus esse habitum. Ceterum 
forma illa πόθεν δὲ o£; vel, quod eodem 
redit, πῶς δὲ ob; pari ironim suavitate 
usus est Plato Gorg. 487. A. Τὰ δὲ ξένω 
τώδε--- σοφὼ μὲν καὶ φίλη dordy ἐμὰ, 
ἑνδεεστόρω δὲ παῤῥησίαε, καὶ αἰσχνντη- 


αὐτῶν abrbs αὐτῷ dvarría 
item auctor dialogi de Divitiis, qui ZEschi- 
nis nomine fertur p. 28. Ed. Cler. Πῶς 
* v oxi vye ὑπάρχοι Υῆ Τε ἄφθονου---; 

Havusp. 

πόθεν δή; οὐχὶ κ. τ.λ.] Schleiermach. 
putat Socratem dixisse, φόθεν 8' οὐχ οἱ 
πολλοί»; tum alterum respondisse, οὐχί. 
Mibi φόθεν 9$ Socrates dixisee, in re- 
sponsione post Οὐχὶ excidisse οἱ πολλοὶ 
8C. ποιοῦσιν videtur. κοκ. 


tr, ill. 387. 


30 IIAATONOZ 


τράχηλον ἔχοτα καὶ λεστὸν UTO pagine Κα —* 
σαυτα siovrog ἤσθη τὰ μειράκια καὶ — ed 
irięo ἠρυθρίασι. Καὶ & ἐγὼ εἶπον, τι LZ σὺ Ἴδη iv 
xsetic μήτε πολλοὺς μήτε ὀλέγους πόνους 2 Toii» xiu 
v maturo, τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τοὺς μετρίους! 3 δια- 
μάχει . δυοῖν à ὄντοιν νῶν περὶ τοῦ λόγου; Κάκεῖνος, Its 
pi τοῦτον, ie» xd Ty ἠδέως διογωνισαήµη», πα) ευ οἱ ' 
ὅτι ἱκονὸς ἂν γενούμην βοηθήσαι 7 ὑποθίσει ἣν ὑπεθέμην, 
καὶ $; ταύτης ότι φαυλοτέραω» ὑπεθέρων' οὐδινὶ γάρ ser 
πρὸς μέντοι et οὐδὲν δέοµαι παρὰ δόξων φιλοναεῖα, ἀλλ 
ὁμολογὼ μὴ TOÀ πολλὰ ἀλλὰ τὰ μέτρια γυμνάσια v 
εὐεξίαν ἁμποιῶν σοῖς ἀνθρώχοις. Τι δω) τὰ eirín y τὰ 
μέτρια ᾗ τὰ πολλά; Qn ὄγω. Kai và σιτία ὡμολόγε.. 
"Ew: ài κἀγὼ αροσηνάγκαζον αὐτὸν ὁμολογεῖν καὶ τἆλλα 
πάντα τὰ περὶ τὸ σώμα, τὰ μέτρια μαλιστα ὠφελεῖν' | 
ἀλλὰ μὴ τὰ πολλὰ μηδὲ τὰ ὀλίγα᾽ καί puoi ὠμολόγει 
1. lii, 388. σὰ μέσ ix. Tí 3 i ἔφη», τὰ πέρὶ eT» ψυχη»: và μέτρια 
ὠφελεῖ T" τὰ Sparen τῶν προσφεροµένων» Τὰ μέτρια, 
$Q». Οὐκοῦν ἓν τῶν προσφερομένων Ψυχῇ $ ieri aci ea 
µαθήµατα; poet. Καὶ τούτων ἄρα τὰ άτρια 
opui, ἀλλ οὐ τὰ πολλά; Συέφη. [8. 3.] Ti» *- οὖν 


ἐρόμενοι ὧν δικαίως ἐροίμεθα, ὁποῖοι µωέτριοι φύνοιῦ καὶ σι» 


om EFs.— $.—5 Aerrby ύπο ὑπομεριμνῶν TI.—^. ἐπογέλασεν X0 
n: —— —— δα) eni d eni ὀφελιμώτατα εἶναι μέτρια OUI, 
τὰ µότρια ὀφελεν Cuy.— ἀφελεῖ s: codices ὠφελεῖν.---5 ἠ..ὠφελεῖ om F.—^ t» 


οὐχὶ κ. T. A.) Ista dicuntur εἰρωνικῶς.  locophicis. Quo sensa Aristoph. Nob. 
aon enim has difficultates afferunt mo- 1406. — Aerraẽt καὶ to 
derati labores, sed immoderati, quod non «uu καὶ µερίµνασ. — Similiterque ibidem 
emntinuo concedebet ille: quem idcirco 3101. Socrates et Chæerepho, utpote 


ludificet. SunnAwv. phülosopbl, pepiuroóporriwra] dicuntur. 

7 γρ. —78— Srrpu. Omnes c Hesych. et Phavor. Ἀδοριαρητα), οἱ 
ante Steph. | ἀτριθῆ. Quid vero q$«Aóco$o:. Fonsr. 

hie rode s Sibi velit, non vi- σὺ {δη (vyrxupéis κ. T. 4.] Hoc de 

deo. Fonsr. magnis laboribus non de eratis dici 

ἀστραβη] Corpus alicujus &rvrpafis consentaneum est. Ideo addene bic illa 


dicitur, quod distortum et depravatum 
mon est, sed rectum; cui opponuntur 
piobosa ed — *8 — Plato in Polit. 
vii wphs δὲ τὸ μὴ διαστρέφεσθαι τὰ 

Μέλη, χρῶνται καὶ νῦν (ria ϱῶν ὀθνῶν 
ὀργάνοις 7101 μηχανικοῖν, ἃ τὸ σῶμα νῶν 
φοιούνων voci ἁστ ἁστραβό». SroTzM. 

ὑπὸ µερινῶ»] — Curie vel studiis phi- 


aut similia illia que desiderari poto, ita 
verto, Mederates labores efficere ut cor- 
500; fum — peesent? non- 
se contra reddunt hominem intsomnem? 
TEPM 


ὠφελέ] ὀφελεῖ AM, Bas. Fonsr. 





ΕΡΑΣΤΑΙ 31 


σία veo τὸ σώμά iT; Ὡμολογουμῳ" σρεῖς" ὄντες ὅτι" 
ἠατρὸν ; παιδοτρίβη». Τίνα à t y" περὶ σπερμάτων᾽ σπο- 
θᾶς, ὁπόσον μέτριο Καὶ τούτου τὸν γεωργον ὠμολογοῦ- 
μι. Ti» ài miei" μαθημάτων. εἰς ψυχην φυσεύσεως " 
xen σπορᾶς ἔρωτώντες χαίως ἂν ἐροίμεθα, ὁπόσω xci 
ὁποαλ μέτρια) Τούντευθεν ἤδη ὁ ἀπορίας paroi ρυεν ώπαν- 
τες. κάγω προσπαΐζων αὐτοὺς ἠρόμιην, Βούλεσθε, ἔφη, 
ὄπειδη ἡ ἡμεῖς ἐν ἀπορίᾳ ἐσμέν, ἐρώμεθα TOUT! τὰ μειράκια, 
5 ἴσως αἰσχυνόμιθα,' ὥς vip ἔφη τοὺς μνηστήρας Ὅμωρος, 
p ἀξιοῦντας" εἶναί τινα ἄλλον ὃς τις irrevii To τόξου: 
Ἐπειδὴ οὗ οὖν οι ἐδόχουν ἀθυμιεῖν πρὸς σὸν λόγον, ἄλλη 
$e ειρώριην exomii καὶ. εἶπον, Lois à μάλιστ᾽ ἄττα το- 
mà Copes εὖαι τῶν μαθημάτων ἆ δεξ vor Φιλοσοφοῦντα”" 
μιανθάνεῳ, ἐπειδὴ) οὐχ) πάντα οὐδὲ πολλά 'Ὑπολαβὼν 
οὖν ὁ σοφώτερος εἶπεν ὅτι κάλλιστα σαῦσ εἴη τῶν pater 
μάτων πε πζοσήκοντα, ἀφ ὧν ἂν αλείστην δόξαν & ixo⸗ τις 
εἰς φιλοσοφίαν' αλείστην ὃ ἂν όχοι δόξα», εἰ δοκοίη i 
τεχνών ἄμπειρος εἶναι αασῶν, Si às μή, ac πλείστων yt 
xci μάλιστα" τὼν ἀξιολόγω», μαθὼν αὐτῶν ταυτα à 


προσήκει τοῖς ἑλευθέροις μαθεῖν, ὅσα ξυνέσεως à ἔχεγαι, μὴ 


om E,—^ vi E.—? μέτριοι πόνοι ἈθΙΙ: πόνοι µότριοι *$.—85. ὠμολογοῦμεν XO : 
ὁμολογοῦμεν *s.—! libri μὲν rpeis.— ^ ὅτι ἄθΠ: 4$ *s.—t δαὶ Θ etcorr Y.—^ ἂν 
om ΘΠ et corr (.—" σπερµάτων ᾷθΠ: σπέρματος *s.—*" περὶ solus A cum ς.--- 
* ὃποῖα καὶ ὁκόσα l.—?! xkàyà om II.—* αἰσχυνοίμεθα corr 2.—* μὴ ante. εἶναι 
nit l'.—^ ἀξιούντων codices omnes.—^ ἄλλον τυα Γ.---ᾱ ar Θ.--ὁ αὐτὰ τοπά- 
Sonar Xen : τοπόξοµεν Érra "s.—! παθηµάτων TI.—5 δή 6.—h^ φιλοσοφοῦντα Χθ 
: Φιλόσοφον * s, — , endiur, in mg µανθάνευ, F.—) ἐπειδὶ ΧθΠ : ἐκὸ *s, — 


k ἔχοι δόξαν 3.— ^ Cuy, τε T.—? µάλα XGII.—^ δημιουργίας 6.—^ 4$ δὲ om E. 


{- 5. ὀμολογοῦμεν pis] Mallem &yo- 
λογοῦμεν, et itidem infra. Mupon. 
φωδοτρίβην] De pedotribe munere 


Merit agunt Spasbem. ad Aristoph. 
ub. 909. et Perizon, ad /Elian. V. H. 
l. ii, 6. Foner. 
vira δὲ περὶ] Deest περὶ in Ald. Bas. 
ORST. 
Φννεύσεωε] | Comparat Plato ingtitu- 
tionem cum plentatione, Sic apud Ασὶ- 
stoph. Vesp. "Eeerra παῖδαν χρὴ Φυτεύ- 
ey «al vpépew. Su 
i reas Es b, legendum con- 
vero nihil mu- 


ἀξιοῦντας] ἀξιούντω», Ald.Beas. Fons. 

Texvüv ἔμπειρος εἶναι πασῶν] Hic De- 
mocritus, secundum Diog. L. ix. 37. 
πορὶ rexvóv πᾶσαν elyev ἐμπειρίαν. Vida 
etium qum de sua in artibus quibascua- 
que peritia Hippiaes Sophista jactitat 
spud Nostrum in Hipp. Min. p. 368. 
FoneT. 

ὅσα £v. ἔχοται] ἔχοσθαι, commodius 
ita cum prudentia et cognitione vertitur, 
quam pertinendi verbo: ἐύνεσιν corni- 
tionem sive prudentiam verti, ut rjj xe 
ρουργίᾳ opponeretur: sicut sive 
γνῶσις, vj wpáte. At róncus, id est, 
, philosopho nostro summum 


I. 185. 


tt, 11. 280. 


It. iil. 390. 


32 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σα χειρουργίας." Αρ οὖν ούτω λέγε, ἔφην γώ, ὡς 
περ $ τῇ τελτονικῇ καὶ γὰρ xti σέχσονα μὲν ἂν πρίαιο 
σίντε 5 pen ἄκρον, ἀρχιτέκτονα δὲ οὐδ ὧν μυρίων 
—* ὀλέγοι γε’ pnr καὶ ἓνὶ aai τοῖς Ἕλλησι γίγ- 
yorrro.! den μή τι" σοιουτον λέγει; Καὶ ὃς ἀκούσας μου 
ζυνεχα "Th καὶ αὐτὸς" λέγειν τοιοῦτον.᾿ [S. 4. ] Ἠρόμην 
à' αὐτὸν εἰ οὐκ ὠδύνατον $i» δύο μόνον" ίχνος οὕτω µα- 
da TOY αὐτόν, μὴ ὅτι πολλὰς xai μεγάλας. 'O ài, Μη 
οὔσω pov, ἔφη, ὑπολάβης, ὦ o Σάκρατες, o ὡς λέγοντος ὅτι δεῖ 
ἑκάστην τῶν M i ro⸗ φιλοσοφοῦνέα ἐπίστασθαι à ἀκρι(θῶς, 
ὡς πες αὐτὸν τὸν T?) σέχνην ἔχοντα, &AA ὡς εύκος ὃς ἄνδρα 
ἐλεύθερόν τε xai σιπαιδευµένο, ἐπακολουθῆσαί σε τοις 
λεγομένοις ὑπὸ του δημιουργοῦ οἱόν τε) εἶναι διαφερόντως 
τῶν παρόντων, xci αὐτὸν ξυμβάλλεσθα, γνώμη», ὥστε do- 
aai χαριέστωτον είναι καὶ σοφώτατον Ty ἀεὶ' παρόντων 
ἐν τοῖς λεγομένοις τι καὶ πβαττομένοις miei τὰς τέχνας. 
Κάγά, ἔτι γὰρ αὐτοῦ ἡμφεγνόουν" τὸν λόγον 0 τι ἐβούλε- 


—P τε F.—1. ἐπὶ -Ε.---- ήγνοιτο 0, γίγνοιτο Ἡ: Ὑέγνονται *$.—*.01 0m χοπ 
et et pr K.—' t. X8TI.—"* αὐτοῦ XGII.—v λέγειν τοιοῦτον 'XGTI : τοιοῦτον λέγειν *s. 
" µόνας (GTI. —* τὸν om 2a T wyt.— τῶν ἀεὶ (0, τῶν àel τῶν T1: del τῶν 


—58 ἠμφυιγνόουν ΧΠΕ, ἡμφηγνόουν 3, ἠμφηγνόουν TB : ἠμφιεγνόουν com s corr 


est θεωρίας fastigium. Ita religio mihi 
est ista vocabula confundere. — Nógois 
igitur sit intelligentia: ἐόνεσις, prudentia 
sive cognitio, etc. SEIRAN. 

ξυγέσεως] σύνεσις est. intelligentia, 


perspicacia et prudentia in sciendo et 


Jwdicando. Απείοι. Ethic. l.i. ad fim. 


tres ponit facultates vel virtnte διανοη- 
τικὰς, σοφία», σύνεσιν, καὶ φρόνησιν; at 
vi. 10. inter φράρησιν εἰ σύνεσιν dis- 
tinguit, «Φρόνησιν esse dicens ἐπιτακ- 
— ejusque finem esse, quid facto 
opus sit aut non opus sit; ξύνεσιν autem 
esse solum κριτικὴἠν, ac ἐόνεσιν et εὖσυ- 
vecía» idem esse, Quid autem sit, hisce 
declarat: ἔστι δὲ οὔτε τὸ ἔχειν τὴν Hee 
»ησυ», οὔτε τὸ λαμβάνει», ἡ σύνεσις, ἀλλ 
p τὸ ον τῷ ὃν λέγσται σννιέναι 
Med τῇ ἐπιστήμῃ, οὕτως dv "TP 


dit σύνεσιν nou prorsus idem esse cum 
ἐπιστήμῃ vel δόξῃ, nec item particularem 


aliquam scientiam, nec etiam περὶ τῶν 
αεὶ ὄντων καὶ ἀκινήτων, nec ze τῶν 
γεγνοµένων ὀτφοῦν, sed περὶ ὧν ἁπορή- 
σειεν ἄν τις καὶ βουλεῦσαι, atque ita 
versari circa eadem, circa que ἡ Φρόνη- 
σι. Plato in Cretylo περὶ τῆς συνέσεωε 
sit: σύνεσις δ' ab οὕτω μὲν δόξειεν ἂν 
ὥσπερ συλλογισμὸς εἶναι. ὅταν δὲ ξυνιέ- 
ναι Aéyp, ταυτὸν παντάπασι 
T$ ἐπίστασθαι λεγόμενο». SroT£M. 

μνῶν] Plin. Ἱ. καὶ, c. ult. * Mns, 
quam nostri sninam vocant, pendet drach- 
mas Atticas centum. Quin etiam ez 
Fannio, qui ait, * Mnan vocitant, nos- 
trique minan dixere priores. Centum 
hse sunt drachme.' Proinde quum Pli- 
nius, verba Dioscoridis in Latinum ver- 
tens, μνᾶ» reddit libram rocul dabio 
Atticam intelligit, seu dn tantom 
quatuor differentem a libra Romans, 
que drachmarum est nonaginta sex. 
SrvTZzM. 

6. 4. ἐπακολονθῆσαι] Planius ita ver- 
teretur, Ut iis que ab artifice quolibet 





EPAZTAI. 33 


T0, "Ag" ἐννοῦ, sen, οἷον λέγεις τὸν φιλόσοφο ἄνδρα; δο- 


κεῖς γάρ μοι λέγειν oiov" ἐν σῇ ἀγονίᾳ sini οἱ mivra Ao: 
πρὸς τους δρομέας 7 τοὺς παλαιστάς. ἆ καὶ γὰρ έχεῖνοι 
τούτων μὲν λείπονται κατὰ τὰ" τούτων ἆθλα καὶ δεύτεροί 
είσι πρὸς τούτους, ra» às ἄλλων ἄθλητων πρώτοι καὶ —R 
ei» αὐτούς. rax &y ἴσως TOIOUTÓV τι λέφοις: καὶ τὸ Φιλο- 
σοφεῖν ἀπεργάζεσθαι σους ἐπιτηδεύοντας τοῦτο τὸ ἑσιτή- 
διυµµα. τῶν μὲν αρωτωνξ sic ξύνεσιν περ) τὰς σέχνας $A- 
λείπεσθαι, τὰ δευτερεῖα ài ὄχοντας TU» ἄλλων περιεῖναι, 
xai οὕτω γίγνεσθαι περὶ πάντα ὑπακρὸν τινα ἄνδρα τὸν 
πεφιλοσοφλαότα. τοιοῦτόν σιώ μοι δοκεῖς" ἐνδείανυσθαι. 
Kaos yi μοι, ἔφη, M Σώαρατες, δοκεῖς' ὑπολαβεῖν), σὼ 
"tei TOU Φιλοσόφου, ἀσεικάσας αὐτὸν" τῷ miró iot: 

γὰρ GITE pa τοιοῦτος οἷος"' μὴ δουλεύεν μήδεν) σράῶγμα- 
τι put. εἰς τὴν — μδὲν διαφεπονηκέναι, ὥστε διὰ 


$.—* olei corr T'.—À3 παλαιστάς ΘΠ : κελταστά: *5$.—* τὰ om 


Κ.--ἕ πρῶτον pr X.—^ Sorel Xer1I.—! φαίνει An, φαίην 0. 
— ὑπολαμβάνειν XII, ὑπολαμβάνει TIL.—h αὐτῶν C, αὐτῶν y.—! πεντάθλων Π.--- 


ἄν» Ép T: 
Il et pr X.— 


Hinc suam item Longinus $. 84. uti no- 
tarunt ipsius editores, Hyperidis cum 
Demosthene —— Hype descripsisse 


P 
videtur. eios ipea fees αὐτοῦ 
——— * πλ 


καὶ σχεδὸν ὕπακρος ἐν κᾶσι», κά ó pos 
Ταθλος, ὅστε τῶν μὲν πρωτεία» dy ἅπασι 


tamen sensus recidit. Saaaax. 
ἄρα] Malo dpa interrog. quia dixit 
». SrzPH. 
τοὺς — dum hic om- 


nino videtur παλαιστὰς non. πολταστά». 
Crznic. in Silv. Philolog. c. 10. 4. 
Qus mihi summopere ardet conjec- 
tura. IleXraera] enim ubique ad rem 
militarem pertinent, nusquam vero, quod 
sciam, ad gymnicos, de quibus bic unice 
agitur, Grecorum ludos. Fonsr. 

weATacràs] Hesych. πέλτην dicit 8e 
ῥάκιον ὅπλον et elBos ταρίχου. — Livius 
peltam cetre haud disstmilem ait. Ama- 
zonom peltas hederw folio similes fuisse, 
aactor est Xenophon ; et Plinius: * In- 
dicm fcus foliorum "latitudinem peltee 

Amazonicsm habuisse. Virgilius 

antem narrat, ΄ Amazsonidum lunatis ag- 
mina peltis, innuens lunme semiplene 
formam babuisse. SruTZA. 

τούτων μὰν λοίπονται] Idem observat 
Pindar. Olymp. xiii. 43.----σεντάθλφ ἅμα 
Zwabiov νικῶν δρόµον οὐκ ᾿Λτεβόλησε» 
σῶν E54 Θνατὸς οὕπω τις πρότερον. 


Vot. VI. 


τῶν ἄλλων ἁγωνιστῶν λείπεσθαι, πρω- 
ταύειν δὲ τῶν ἱδιωτῶ». Fons. 
ποντάθλφ] Suam hic secundum Diog. 
L. 1. ix. 37. effigiem depinxit Democri- 
* —* pe qui ἦν és ἀληθῶς ἐν φιλο- 
αθλος. ἤσκητο γὰρ τὰ φυσικὰ 
ral kA 4θωὰ, ἀλλὰ καὶ τὰ μαδηματικὰ 
καὶ ia ἐγκυκλίου —— πο 
τοχνῶν πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρία». — Simili 
etiam de causa (quicquid contra statuat 
Prideauz, qui eam rem perperam vide- 
tur accipere, Connection, A —8 
v, lii. p. 191.) nempe διὰ τ 
ἐν τάντι εἴδε 2 τοῖς ἄκροις ὀγγί- 
σωτα, —8 ille Eratosthenes Cyre- 
neus Βῆτα et Πένταθλος coguominatus 
erat. Vide Soid. in voc. aliosque ibi 
a Kustero laudatos. Imo hmc sevrdó- 


r. 136. 


λων appellstio iis, qui νὰ ὀγκύκλια pa- ΄ 


θήµατα profitebantur, vulgo quidem tri- 
bui videtur. Fonsr, E 


1t, 11. 290. 


32 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


όσα χειρουργίας." Αρ οὖν οὕτω λέγει, ἔφην ἐγώ ὡς 
περ 8r τῇ TÍXTOWX2; καὶ γὰρ ixti rixroræ μὲν ἂν reiaio 
ví» 7 4 μυών ἄκρον, ἀρχιτέκτονα δι οὐδ ὧν μυρίέων 
dex λίγοι γε μὴν καὶ $9 πᾶσι τοῖς Ἕλλησι yity- 
potro." ἄρα μή τό σοιουτον λέγεις; Καὶ ὃς ἀκούσας μου 
ἔυνεχάώρει'. καὶ αὐτος" λέγειν τοιουτον.᾿ [8. 4. ] Ἠβόμην 
δ᾽ αυτον 8 οὐκ ἀδύνατον £13 δύο μόνον" rixæc ούτω 

θεν TOY αὐτόν, μὴ ori πολλὰς xai μεγάλα». 'O à, M3 
οὕτω μου, ἔφη, ὑπολάβης, ὦ o Σώκρατες, o ὡς λέγοντος ὅτι δεῖ 
ix on τῶν rie: σὸν φιλοσοφουνία ἑσίσγασθαι ἀκριβὼς, 
we περ αὐτὸν vor v2 rixvn⸗ $xorra,, ἀλλ' we εὐχὸς ἄνδρα 
ἐλεύθερόν σε καὶ πιπαιδευμένον, ἐπακολουθῆσαί σε Toig. 
λεγομένοις ὑχὸ του δημιουργοῦ οἷόν γε; είναι διαφερόντως 
τών παρόντων, xi αὐτὸν ξυμβάλλεσθαι γνώμην, ὥστε δο- 
xai Xoeiora ro εἶναι καὶ σοφώτασον γῶν ἀθὶ' ααρόντων 
ἐν τοῖς λεγομένοις σε χαὶ πραττοµένοις περὶ sas σόχνας. 
Kays, ἔτι γὰρ αὐτοῦ ἡμφεγνόουν" τὸν λόγον o σι δβούλε- 


—P τε F. - ἐπὶ- Ε.--τ γέγνοιντο Χθ, γίγνοιτο Π: γίγνονται *$.—* τι 0m χοπ 
οί et pr E.— * XGfI.—* αὐτοῦ YGTI.—* λέγευ τοιοῦτον XKGII : τοιοῦτον λέγευ *s. 
" uóvas ΧθΠ.---- τὸν om uM T wyt.— τῶν ddl (0, τῶν ἀεὶ τῶν T1: àel τῶν 


.ς.-- ἠμφεγνόουν ΧΠΣ, λμφηγνόουν 3, ἠμφηγνόουν TB : ἡμφιγνόουν com s corr 





est θειρίας fastigium. Ita religio mihi 
est ista vocabula confundere. Nonois 
igitur sit intelligentia: ξύνεσις, prudentia 
sive cognitio, etc, SERRAN. 
ἐυνέσεως] oudveois est intelligentia, 
acia et dentia in sciemdo et 
— Aristot. Ethic. l.i. ad fin. 
tres ponit facultates vel virtutes διανοη- 
τικὰς, σοφία», σύνεσι», καὶ φρόνησυ; at 
vi 10. inter φράνησιω εἰ σύνεσιν dis- 
tinguit, φρόνησιν esse dicens ἑπιτακ- 
Tuc)», ejusque finem esse, quid facto 
opus sit aut non opus sit; ξύνεσιν autem 
esse solum xprruchy, ac ξύνεσιν et ebgv- 
vecía» idem esse. Quid autem sit, hisce 
declarat : ἔστι δὲ οὔτε τὸ ἔχει» τὴν φρό- 
apBárei, ἡ σύνεσιε, ἀλλ’ 


των Y 
— καὶ καὶ κρίνει» καλῶς.  lbidem tra- 
dit σύνεσιν non prorsus idem esse cum 
ἐπιστήμῃ vel δόξῃ, nec item particularem 


aliquam scientiam, nec etiam περὶ τῶν 
ale) ὄντων xal ἁκινήτων, nec περὶ τῶν 
γιγνοµέρων ὀτφοῦν, sed περὶ ὧν ἁπορή- 
σειεν ἄν τις καὶ βονλεῦσαι, atque ita 
versari circa eadem, circa que ἡ Φφρόνη- 
cw. Plato in κ ἂν * τῆς συνέσεως 
sit: σύνεσις δ' ab ειεν ἂν 
ὥσπερ συλλογισμὸς dra. pé ξυνιέ- 
ναι Aéyp, ταυτὸν παντάπασι συμβαίνει 
Té ἐπίστασθαι λεγόμενο». Βτυτεκ. 
pré] Pli. lh zzi. c. ult. * Mns, 
quam nostri snisam vocant, pendet drach- 
mas Átticas centum. Quin etiam ex 
Fannio, qui ait, * Mnan vocitant, nos- 
trique minan dixere priores. Centum 
he sunt drachme.' Proinde quum Pli- 
nius, verba Dioscoridis in Latinum ver- 
tens, μνᾶν reddit libram, ul dubio 
Atticam intelligit, seu d is tantum 


To$- quatuor differentem a libra Romana, 


que drachmarum est nonaginta sez. 
STUTZ2M. 

$. 4. ἐπακολονθῆσαι Planius ita ver- 
teretur, Ut iis que ab artifice quolibet 





EPAZTAI. 33 


το, "Ag" $yy00), ἔφην, oio» λέγεις σὸν φιλόσοφο» ἄνδρα; do- 


χεῖς γάρ μοι λέγεω « οἷον" ἐν σῇ ἁγοίᾳ εἰσὺν οἱ πνταθλοι 
πρὸς τοὺς δρομέας 3 3 σοὺς παλαιστάς.' χαὶ γὰρ 6X $iy05 
TOUT μυ λεύπονται κατὰ τὰ. γούτων ἆθλα καὶ δεύτεροί 
εέσι πρὸς τούτους, των às ὤὄλλων ἀθλητων Ἓρωτο κα) νκώ- 
ei» αυτούς. τάχ, ὧν ἴσως TOIOUTOY σι λέφοιί καὶ σὸ ΦΙλο- 
eoQsi» ἀπεργάζεσθαι τοὺς ἐπισηδεύοντας τοῦτο τὸ ἑπιτή- 

ευμα" τῶν μεν αρώτωνᾶ sie ξύνεσιν περὶ τὰς τόχνας $A- 
λείσεσθαι, σὰ δευτερεῖα ài ὄχοντας σὼν ἄλλων περιεῖναι, 
καὶ οὕτω γίγνεσθαι περὶ πάντα ὑπακρόν τινα ἄνδρα voy 
Σεφιλοσοφηαότα, τοιοῦτόν Ti p δοκεῖς" — B 
Καλως ys μου, ἔφη, à ὦ 2ώαρατες, δοκεῖς' ὑπολαβεῖν) τὰ 
τερὶ σου Φιλοσόφου, ἀπιωνάσας αὐτὸν" τῷ πτάθλφ. iov: 
γὰρ ὠτεχνῶς τοιοῦτος oiog μὴ δουλιύεν μηδεὶ αρώγμα- 
σι Ju εἰς τὴν ἀνρήῤμαν μιηδὲν διαπεπονηκίναι, ὥστε διὰ 


Κω. ir: $.—* οἷοι corr Γ.---4 παλαιστάε GTI: πολταστάς *r.—* τὰ om 
Il et pr Χ.-- Ισ 1.—5 πρῶτον pr X.— 


dorsi XGT1.—! φαίνει Χπ, φαίην 0. 
— broAapnBádrer Xn, ὑπολαμβάνει Πι---ᾱ αὐτῶν C, αὐτῶν y.—! φεντάθλων Πι-- 


tamen sensus recidit. Ssanax. videtur. 


ἄρα] Malo ρα interrog. quia dixit 
. Srr»PH. 
vobs πελταστὰς] dum hic om- 


nino videtur παλαιστὰν non *eATacTds. τῶν —— — —— Tpo- 


Cunnic. in Silv. Philolog. c. 10. 4. 
Qum mihi summopere conjec- 
tura. TIleAraera] enim ubique ad rem 
militarem pertinent, nusquam vero, quod 
jam, ad gymnicos, de quibus hic unice 
agitur, Grecorum ludos, Fonsr. 
weXracràs] Hosych. πέλτην dicit δω- 
ῥάκιον ὅπλον οἱ elbos ταρίχον. Livius 
peltam cetrse haud dissimilem ait, Ama- 
sonum peltas bedersm folio similes fuisee, 
auctor est Xenophon; et Plinius : * In- 
dicm ficus foliorum latitodinem pelte 
Amasonicm habuisse. Virgilius ὁ 
antem narrat, * Amasonidum lunatis ag- 
mina peltis, innuens luns semiplens 
formam habuisse. SruT£ZA. 
τούτων uà» λοίπονται] Idem observat 
Findar. Olymp. xiii. 4Δ.---πεντάθλφ ἅμα 
Ἄγαδίου νικῶν οὐκ —— 


τῶν Θνατὸς οὕπω 7 . 
inp er , T sihi cd 


τούειν δὲ τῶν ἰδιωτῶν. Fonsr. 
ποντάθλφ] Suam hic secundum Diog. 
L. 1. ix. 37. effigiem depinxit Democri- 
tus, quippe qui ἦν és ἀληθῶς dv φιλο- 
σοφίᾳ αθλοε. ἤσκητο γὰρ τὰ φυσικὰ 
καὶ τὰ ὁθιιὰ, ἀλλὰ καὶ τὰ μαθηματικὰ 
καὶ τοὺς ἐγκυκλίους λόγους, καὶ περὶ 
τοχνῶν πᾶσαν εἶχεν ἐμπειρίαν. — Simili 
etiam de causa (quicquid contra statuat 
Prideauz, qui en eam rem perperam vide- 
tur accipere, Comnection. V. et N. Test. 
L iii. d p. 121.) nem διὰ τ τὸ δευτερεύειν 
πάντι εἴδει ἄκροι ὀγγί- 
— celebris ille όσο Cyre- 
neus Βῆτα et Πένταθλος cognominatus 
erat, Vide Suid. in voc. aliosque ibi 
& Kustero laudatos. Imo hmc παντάθ- 
λων appellatio iis, qui rà ἐγκύκλια pa- 
θήµατα profitebantur, vulgo quidem tri- 
vil videtor. Fonsr. E 


r. 136. 


κε. iii. 292. 


94 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


. $27» τοῦ ἑνὸς τούτου ἐπιμέλειαν τῶν ἄλλων ἁπάντων ἀπο- 
λελέφθαι, wc περ" οἱ δημιουργοί, ἀλλὰ" πάντων µωετρίως 
έφαφθα,. 

8. 5. Μιτὰ ταύτην δη n" ἀπόχρισιν ἐγὼ προθυρού- 
s voc σαφῶς εἰδέναι ὁ τι Ayo ἐσυνθανόμη» αὐτοῦ τοὺς 
άγαθους πότερον χρλσίµους 5 ἀχρήστους | εἶναι ὑπολαμ- 
βάνοι. Χρησίμους δή που, M Σώαρωτες, έφη. Ap QU», 
εἴ «ερ oi ἀγαθοὶ χβήσιµοε" οἱ πονηροὶ ὤχρηστοι Ὡμολό- 
ys. Tí δαί;" τοὺς φιλοσόφου» ἄνδρας χθησίρους sys 
300; O às ὠμολόγει χβησίµους, χα! πρός yt sor χθη- 
σιμωτώτους είναι ἡγεῖσθαι. Φέρει 25 span, sí συ" ἆλη- 
5 λέγεις, που) καί χβήσιριοι ἡμῶν εἰσὶν oí ὕπακροι οὗτοι; 
δήλον γὰρ ὃτι ἑκάστου ys" Tuy τας rives" ἐχόντων Qav- 
λότερός ἐστιν ⸗ φιλόσοφος. Ὡμολόγα. Dies à3! ev, » 
^ Vy, si τύχοις Ἰ αὐτὸς ἀσθωήσαις 5 » τῶν Φίλων "€ TAY 
σῶν, q5pi οὗ" σὺ σπουδὴν μεγάλην ixius, πύτερον ὑγίειαν 
βουλόμενος ατήσασθαι" τὸν ὕπακρον εκεῖνον σὸν φιλόσοφον" 
εἰσώγοις" ἂν sis uud oixíty 7 TOP ἰατρὸν &y* λάβοις; Ap- 
φοτέρους ὄγωγ ἄν, ἔφη. Ms μοι, Siro) δώ ἀμφοτίρους 
λέγε, ἀλλ ὁπότερον μᾶλλὸόν τεξ καὶ πρότερον. Οὐδες & ἄν, 
ἔφη, TOUTÓ 2. ἀμφισβητήσειο, we οὐχὶ TOY iare gor καὶ 
μᾶλλον xoi πρότερον. Τι 2; ; ὄν n χημαζομάνη rori- 
eo ὧν μᾶλλον ἐσισρέποις σαυτὸν τε xci τὰ! σεαυτοῦ) τῷ 


κυβερνήτη ᾗ Ἰ τῷ Φιλοσόφο; Ta κυβερνήτη ἕ έγωγε. Οὐκ- 


» οἷοι om Ἀθ.---5 περ om Π.-- ἀλλ ante ὥς ponunt YGTI.—» δὲ Π.---4 λόγεν T. 
--- ol χρήσιμοι Χθτι.--- δα) TI.—t! γε τούτοι ἔφη T.—* σὺ om ΧθΠ.--Ὁ vàs s, 
om F.—* τε GIL—* éAsíBas Cy.—? δὲ OTI οἱ corr u: δὲ *s.—5 &» Xen.— 
. Bre μον κτήσασθαι XOII: κτήσασθαι fovAópevos *5.—b σοφὸν ἄθτι.--- 


ο εἰσάνοις Y,—À ἂν ante λάβοις οτι θ. X4.— en ?prtX: 
fyey πατε Xen: γε *5.— —— et com T, huh ων απο: 5, 


δ. καὶ χρήσιμοι] τοῦ καὶ κυβερνήτη] Ουὶ est (ut Plato 
AM. * Poner. F we) XP alibi Sibi) lv * * 
μογ xes] Forsan s. SrRPRH. ὁνιαντοῦ καὶ ὡρῶν o» πα οὔρωτῦ per 
At satis sena diete: 7 vulgata. καὶ πνευµάτω», καὶ πόντων τῶν τῇ τέχ- 
Fonsr. »p προσηκόντων, αἱ udAA« τῷ ὄντι vebs 
τὸν ὕπακρον] Nisi dicamus abesse Mj εἶναι. SrvrZM. 
hinc debere articulum τὸν, ut legatur, κυβερνήτη, 
70» ὕπακρον ἀκεῖνον φιλόσοφο», intelli- locum, s qui videbatur, corruptum resti- 
gendum erit τὸν ὕπακρον ἐκεῖνον, Bs ἐστι tui. — Socrates, responsum juvenis refe- 
s. STEPH. rene, non dicere potuit, τῷ κν 





ΕΡΑΣΤΑΙ. 


35. 


oor να) τἆλλα vá * οὕτως, ἕως ὧν τις δηµιουργὸς ᾗ, | 
οὐ χεήσιμός ieri o φιλόσοφος Φλωίνετουν, ἔφη. — 


νυν ἀχρηστός φις ἡμῶν ἐστὶν ὁ Φιλόσοφος, 1 


εὐσὶ γὰρ 


Spar à5 που δηµκουργοί. ὠμολογήσαμον δὲ τοὺς μὲν ἆγα- 


ους 


κάζετο ὁμολογάῦν. [S. 6. | 


c6; 3 ἀγροικότερόν $0 Ti sgirboa; 


χβησίριους εἶναι, γοὺς δὲ πονηροὺςῦ ἀχρήστους.ὶ. Ἠναγ». 


Tí οὖν para τοῦτο $ pauci 
"Egov* o τι βούλεν. 


Οὐδεν' δή, $ ο» ἐγώ, ζητώ" ἄλλοὶ ἢ ἀνομολογήσωσθαι τὰ 
εὐρημένα. χι δέ πως adi. auo ary fo quy καλὸν ο νι 


73» Φιλοσοφία» καὶ αὐτοὶ φιλόσοφοι εναν, σοὺς 3i QuAoc0- 1. 187. 
Qouc ἄγαθούς, voUg ὃς ὠγαθοὺς 


Ἰσίμους, τοὺς N ævrn- 


θοὺς ἀχρήστους. αὖθις δ) αὖ τους φιλοσόφους ὦμολο- 
γήσαρω, ἕως ἂν οἱ δημιουργοὶ aci, ἀχρήστους ενας, 
δημιουργοὺς à ἀεὶ εἶναι. οὐ γὰρ ταῦτα ὡμολόγηται: 


Πάνυ v8 3 5 9 ὃς. 


OpoXoyoper! & dg » ὡς orat, κατά 


ys τὸν σὸν λόγο», si T5 τὸ Φιλοσοφν. ἐστὶ περὶ τὰς σέχ- 


ας ἐπιστή yate sivo ὃν συν 


Mytic τὸν τόπον, πονηροὺς 


αὐτοὺς" εἶναι καὶ ἀχρήστους, ἕως ὧν ἐν ἀνθρώτοις τέχναι 


— xarà Χ.--) τὰς ἑαυτοῦ ω.---ᾱ πάνό T.—! à add ΧθΙΙ.---ᾱ νῦν post τις 


it e, 


om F.—^ ἐστιν 6 ayer Xen: ὁ σα” ἐστι» es ^ ἡμῖν add "Kerr. — 


ΓΕ. 

) κ. -- rre» ΧθΙι.---Ἱ ἄλλοε pr T, 
0: εἶναι καν Sr x erede 5 ὃς 
— γε om 


ε----» ὃν σὺ corr T, ὧν σὺ y et pr T, ὧν ὧι σὺ ue, ὧν ὡς σὺ ΧθΠΣΒΟΣ, ὧν às σοὶ 


ἔγωγε, vt vulgo legitor. 
juvenis ipsius etiam non est, cum ipee 
mon loquatur, sed a Socrate tantum re- 
spondens induciter. Έφη in. manuscrip- 
ds ob similitodinem litterarum eequen- 
Uim (éyà) forsitan omissum foit: quare 
7 F putavi. Post ἔφη igitur est 

tin 6m, et ὄγωγε ad ipsa Socratis 

verba referendam, STuT£X. κα. 

6. σί οὖν μετὰ] TI. Τί οὖν ; τὸ μετὰ 
τοῦτο. STEPH. qui sic in Νοε, ' "Ut locus 
qui proxime precedit habet articulum 
qui videri potest supervacaneus, ita vi- 
cissim in hoc desiderari articulum, mibi 
ft verisimile : ut legamus, ví od» ; τὸ 
perà τοῦτο ἔρωμαι ; ; hoc sensu, Quid 
ergo? tene. interrogem de eo quod ea 
que dizimus consequitur? Vel, de eo 
de quo deinceps mobis statuendum est?' 

οἱ δημιουργοὶ]  Obscura hec reddit οἱ 


Ἔγογε autem ante 


Φημιουργοὶ, quod si expungatur, ni- 
bil ulterius desideres. Hzvsp. 


εἶναι ὡς ep] elu ὧν às σὺ Ald. Bas, 
l. εἶναι ὃν és σὺ.λ. Bas, Unde hsec 
forman erui potest lectio, éwarrfporas 
εἶναι ὧν σὺ A éyeis τὸν τρόπον etc. istorum, 
quorum tu mentionem fecisti, modo sci- 
entes espe, nempe ut in. singulis artibus 
ὕπακροι tantum sint. Fonsr. 
Schleiermach. ὃν σὺ Aéyes T. 
(Tum τὸν ante τρ. abesse debuit.) Back. 
πονηροὺε αὐτοῦ elvai κ. 7. A.]  Foedis 
hec mendis contaminata sunt, quibus 
abstergendis ut opere pretium faciamus, 
bene ibtelligendus est dispatationis nez- 
us, Dixerat ó ἀντοραστὴς, illud tandem 
esse philosophari, si quis omnium artium 
ad eum certe modum peritus . eseet, ut 


36 ΠλΑΤΩΝΟΣ 


ὦσω.ὰ ἀλλὰ μὴ οὐχ οὕτως, ὦ φίλε, ἔχωσι, p. ᾗ τοῦτο 
Φιλοσοφεῖν, περὶ τὰς τέχγας ἰσπουδακίναι, οὐδὲ πολυτραγ- 
μονοῦντα κυπτάζοντα" ζην, οὐδὲ πολυμµαθοῦντα, ἀλλ S ἆλ- 
Ao si, ieri ἐγὼ" ὤμην καὶ ὄνειδος εἶναι τοῦτο καὶ βαναύ- 
σους χαλεῖσθωι τοὺς περὶ τὰς τέχνας ἑσπουδακότας. 

4. 7. "02s X σαφίστερον εἰσόμεθα εἰ o) ἀληθη λίγα, 
ἑὼν τοῦτο ἀποκρίνη. τίνες ὕππους, ἐπίστανται κολάζειν' 
ὀρθῶς; πότερον oi σερ [βελσίους"' ποιούσιν à ἄλλοι Ο περ 
—* Tí Àaí;?. κύνας οὐχ oi βελτίους ἑαίστανται 
moni», οὗτοι xci πολάζειν ὀρθῶς ἐπίστανται Na. Ἡ 
αὐτὴ dom τέχνη βελτίους τε soni καὶ κολάζει ὀρθώς; 
F ; és σὺ *r.—* αὐτοῦ TI.—8 ἔχωσιν ΧΘΕΠ et corr I: ἔχονσι *s.—* μὲ 8 4 cort 
X, μὴ) δ T, uh 8) *r.—f κτυκάξοντα 0 et pr Π.--ἔ àAA' Γ.--» éyà XOII : ye 


*sg,.— τοὺς om IL.—J ἄρ' T.—* ἵπκον F.—! κολάξει»... om X.—^ βελ- 
Tlov$ He : BeArlorovs *s.—? βελτίου l'EBCFuye: βελτίστον: *5.—9 δαὶ 8.— 


ovs 
P βελτίστους y. etiam posthac, quoties recurrit βελτίους, plerique cum s βελτίσ- 





ens sermonibus posset. Deinde 
vero, interrogante subinde Socrate, eo 
dedactus erat, ut concederet, nullam 
omnino utilitatem philosophum preestare, 
quandoquidem ad artes tractandas non 
ipsius, sed opificum opera requireretur, 
et, cum inutilis esset, idcirco item malum 
esse. Nunc autem ea, quse concesserat 
ille, breviter commemorat Socrates. Hoc 
monuisse sufficit, ut judicare quis 
de hac conjectura :—1To»npobs αὖ obs 
— εἶναι, καὶ à uc ἕως ἂν 
— γεχρίται dow. Ita in an- 
tecc. Qus ἂν (ol) δημιουργοὶ ὧσιν. Φιλο- 
σόφουι in Ficini Cod. apparuisse vi- 
detur. Que sequuntur item corrupta. 
Et ἔχουσι quidem nemo non videt in 
ἄχωσι mutandum, alterum vero u) ὃ)--- 
difficultatem habet, Reponebat Stepha- 
nus μηδὲ τοῦτο $. sed requiritur verbum, 
uod ni inseratur, impedita manebit ora- 
tio, Leviter corrigendum : μηδ ᾗ, ut 
scribatur :—,4) οὐχ οὕτωρ---ἔχωσι μηδ 
γοῦτο i»—. Hzvsp. 
ἔχουσι μ) δ)] Pro jui 8) Steph. le- 
gendum censet μηδέ. At potius ante 
MÀ οὐχ intelligendum ὅρα, et reponen- 
dum ἔχωσι, µη» f in modo subjunctivo. 
Mopoz. Notissimum hoc apud Plato- 
nem aliosque scriptores Atticos loquendi 
genus. Conf. Apol. Socr. p. 114. Cri- 
ton. 137. Phsed. 185. Fonsr. 
woAvmpayuorovrra] Plato de Rep. |. 
iv. sic: τὰ αὐτοῦ πράττει», καὶ μὴ πολυ- 


itc 


vpeypereiy, SruTEM. 

κνπτάξοντα] Vertit Budeus sapaxós- 
φοντα: qus mihi placoit interpretatio, 
et res ipsa propriam et genuinam esse 
docet : ut illa nimirum —— 
σραγµοσύνης levitas significetur: et 
vaócov nomen figurate hic plane intelli- 
gendum est, pro vulgari et sordido ho- 
mine. SzaRAw. 
κνπτάξοντα] Participio κυκτάξοντα 
videtur respicere ad plerosque opifices, 

ui suo in opere obstipo sunt capite. 
Voci autem βάναυσοι magis respondet 
Latina sedentarii, sive sellulars, aut 
etiam que sumpta est a Grecis mecha- 


fici. STrz»PH. , 
κυντάζοντα] Signif. immorer, tempus 
tero, ut apud Platonem de Republ. l. v. 


7b δὲ axvA ehe Tobs γελευτήσαντας, πρό- 


Tb» τγεθνηῶτα κυπτάζωσι. Plutarch. m 
Apophthegm. Bees μὸ κυπτάζοντες περὶ 
γὰ σκῦλα, µάχηε ἁμελῶσι, ubi hocce ver- 
bum de eadem re est dictum, de qua et 
apud Pistonem. SruTzM. 

6. 7. dà» τοῦτο ἀποκρίνη] Pro dà» 
πρὸ: τοῦτο ἁποκρίνῃ, si ad hanc inter- 
rogationem is. Βταρπ. BSimi- 
lem habes ellipsin in Critone, p. 138. 
Fonsr. 

βελτίστουε] | Utrobique BeAríovs ex- 
hibet Bas. 3. Fons. 


EPAZTAI. 37 


Qui j η δ) ο. Τί dai sors op 3 cd βελείους τε 
moii xci — ορθώς, abra xai γηγνάσκει τοὺς gn 
σοὺς καὶ τοὺς" μοχθηρούς, 3  τέρα σι Ἡ αὐτή, ἔφη. 
Ἐδθελήσεις οὔν' καὶ κατ ἀρθρώπους σουθ' y ὁμολογεῖ, 5 " 
περ" βελτίους ἀρθρώπους φοιεῖ, ταύτην εὖ sima xci τὸν χολά- 
ἄρυσαν ὀρθῶς xci ὃιωγιγνώσκουσων γοὺς κεηστούς T6 καὶ 
ους" μοχθηρούς; Πάνυ y, ἔφη. Οὐκοῦν 5 5$ τις) ἕνα, καὶ 
πολλούς, xoi 5 "i πολλούς, κο ias Ναί. Κα) καθ 
ἵππων δή καὶ σὼν ἄλλων ἁπάντων οὕτως» Φημί. Τις 
οὖν ίσον 5 ἐσιστήμη 5 τις" τοὺς ἐν ταῖς, πόλεσι ἀκολασ- 
σαύοντας xit παρανομοῦντας ὀρθῶς Mord ovy, ἡ δι- 
αστική; Να. "H ἄλλην οῦν rin καλεῖς. δικαιοσύνην 3 
ταύτην, Ovx ἄλλην.' Οὐκοῦν ᾗ 5 σερ κολάζουσιν ορθῶς, τι. nii, 294. 
ταύς xci γ:γνώσκουσι τοὺς χεηστοὺς καὶ roue! μοχθη- 
goós; ; Ταύσῃ. "Og τις δὲ i ἕνα yryróoxti, xai πολλοὺς 
γγνώστται; Nai. Καὶ ὅ ος τής ys! πολλοὺς ἀγνουῖ, καὶ ba; 
Qu. E^ ἄρα ἵππος ὧν ὠγνοσῖ" ους | χρηστοὺς καὶ τοὺς 
πονηροὺς ππους, xd aLiroy? &'yvo0i ποῖδς τίς iri Oops. 
Kai $i | βοῦς à a» dyvooi τοὺς  πονηροὺς xci χβηστοὺς" "βους 
ad αὐτὸν ἀγνοοῖ" φοῖός τίς" ovis; Nod, ἔφη. Obro i 
xai 8 ard. Ὡμολόγε. Τί à', iruday ἄνθρωκός τις ὧν 
&yroj τοὺς χεηστοὺς καὶ πονη οὓς ”ἀνθρώπους, ὥρ' οὐχ» n, 138. 
ἑαυτὸν ἀγνοεῖ" φὂτερον χρηστός εστιν Ἡ πονηρός, ἐπειδὴ xai 
αὐτὸς" ὤνθρωπός ἔστιν; Ευνεχώρει. Τὸ δ᾽ ἑαυτὸν ἀγνοιν 
Sirene P. ο ie ege dn ο 1-2 ἡ αὐηη Mou, d dripa τι vp Duce 
" δὸ καὶ KOTL—" τοὺς om s.—" érépa ris XT'8II : ἄλλη *5.—* γοῦν F.—! τοῦθ 
T.—* εἴπερ Π.--- τοὺς s OTI, τοὺς πονηροὺε y, πο es, —b οὐκοῦν 
καὶ ἥτιε XOIL—^5 ef τι ἄθΠΕ.--ᾱ 5 XMTeHIIXCuye: δὲ 5*s.—* fj τις 0m II. 
—J veis om F.—sS 4$ F.—h καλεῖ καὶ XGILI.— . ἀλλὰ ταύτην ΧθΙΠ.---) τοὺς add 
Xerz.—t ΧθΠ: sorppoós *5.—) γε om t.— el..$n4Í om I.— 
5 dyyyoo: XOII : & *;.—9 τοὺς χρηστοὺς καὶ πονηροὺε ἵππους XO, robs πο- 
rapobs καὶ τοὺς 'obs ἵππους Π, ros xpacrobs EF: obs πονηροὺς καὶ τοὺς 
obs ẽ5. - ὃν Χ.--ᾱ ἁγνοοίη Muye. — καὶ robs χρηστοὺε e. — Bois 


libris deest.—^ καὶ IJ.—* &yvooín l'HSCEF.—" τις add ΧθΙ.--- τι à» XOT: 
τις *s,.—* μοχθηροὺς XOII.—! οὐχὶ y.—* &yroo? ἈθΙΙ.---- αὐτὸν X.—5^ ἐστιν ri 


δω, irs) φαίνεταί uoi, 4 ὅ ὃᾳ καὶ τῶν ἄλλων kr. rap. 


—— $ ἄλλη] 4 ἑτίρα ris. θηροὼν Ses pter id μέσω 
$ T s similiter in sequentibus 
Pes. 2. Foasr. ua s pro πονηρό». Μος ἂν οὖν καὶ 


μοχθηρὸς 
ἀνθρώπονε] Repono ἀνθρώπων, pre- αὐτὸν Stob. Me. Fonsr. 
sertim quum sequatur itidem καθ ἵππων 





$8: IIAATONOZ 

σωφρονῶν ἐστὶν 3 μὴ σωφρονῦνι Ms ewQoorsiv." Τὸ $ao- 
τὸν ὥρα γιγνώσκει ἐστὶ σωφρονῶνι Φημί, ἔφη.  Toor 
ρα, ὡς ἴοικε, καὶ. τὸ ἐν Δελφαῖς γράμμα" παρακελεύι- 
ται, σωφροσύνην ἀσκεῖν καὶ δικαιοσύνην. "Eoo. Τὰ 


av? ὃς αύτη καὶ χολάζειν ορθὼς ἐπιστάμιθαι Φημί 
OUXOUP ᾗ μὲν κολάζει ὄρθως ἐπιστάραθα, δικαιοσύνη αὕτη 
; f 


ἐστίν, 3 δὲ διαγιγνὠσκειν καὶ écvror καὶ ἄλλουςξ σ 
σύνηι Ἔοικεν, ἔφη. Ταὐτὸν ἄρ' ἐσελ δικαιοσύνη) καὶ σω- 
Φροσύνη Φαίνεται. [S. 8.| Καὶ μὴν οὕτω γι καὶ ai! 

u. 4, 305. αὔλεις εὖὐ οὐκοῦνται, ὅταν οἱ ἀδικοῦντες δίκην διδώσω." 
᾽Αληύη λέγεις, ἔφη. Καὶ πολιτικὴ ἄρα 3 αυτή" εστι. Ευκ- 
εδόκει. Té δαίι ὅταν sig ἀνὴρ ὀρθῶς πόλιν διοικῇ, θνοριώ 
ys? τούτῳ oU τύραννός τε καὶ (ασιλεύς; Φημί. Οὐκοῦν 
βασιλικῇ τε καὶ τυρωνικῇ τέχνη Qiii; Οὗτως. Καὶ 
αὗται ἄρ αἱ αὐταὶ τέχναι εἰσὶν εκείναις; Φαίωται.' Τί 
δε: ὅταν εἰς ὧν ἀνὴρ οἰκίαν διοικῇ ὀρθῶς, τί ὄνομα σούτῳ" 
(ovi; οὐκ οἰκονόμος τε καὶ δεσπότης! Ναί. — llorssor 

T ov . α 4 ν ο» "P" 1 
οὖν καὶ οὗτος δικαιοσύνη &U ἂν σὴν οἰπίαν διοικοῖ 9 ἄλλη 


pd σωφρονεῦ: μὴ σωφρορεῦὺ (GTI. σωφρονιὺ 1) ob σωφρονεῖ» deri» ob Όσ.--- καὶ 
om ΧθΠ.--ἆ πρᾶγμα pr II.—* ναι Ἀθ, om Ἑ. φημί..ἐπιστάµεθα om II et pr«. 
— om T.—€ lAAovs XOTI : ἄλλον *s.—h ἄρ' T.—! devi καὶ A € et rc B. 
—À δικαιοσύνηι C et rc B.—k om ΓΈΒΟΕΝΨΕ et corr X.—! al add Y(8II.—*9 δώσου- 
σιν T.—^ $j αὐτή ἄθῃΠ: afry *s.—9 δα) 6.—» xe add Ἀθίι.---ᾱ 6 Π.---- δοκεῖ T. 
—5 ἄρ' T.—! εἶσιν ἐκείναι ΧθΠ: ὀκείναις εἰσί *s.—* φαίνεται T.—" ὅ uye.— 


ν φοῦτο 6.—* οὐκ om ΧθΠ.--” διοικοίη 2, διοικῇ φε.---- 8 κάλλη OTI.— Toon 


τὸ dv Δελφοῖς γράμμα]  Decantatissi- 
mum hoc preceptum, γνῶθισεαυτὸν, quod 
templo Delphico erat inscriptum, varii 
passim celebrapt auctores. Horum non- 
nullos, si tanti esse putes, vide pod 
Stob. Serm. 21. Menag. ad Diog. L. i. 
40. et Davis. ad Cicer. Tusc. i. 22. 
Ad hoc non illepide respexit Aristoph. 
Nub. 840. ὅσαπερ ἔστ ἐν ἀνθρώποις 
σοφά’ Γνώσει δὲ σαντὸν ὧς ἁμαθὴς el καὶ 
παχύε. Fonsr. 

ᾗ δὲ διαγιγνώσκει»] ᾗ δὲ γιγνώσκεν 
poii Mor καὶ ἄλλου.. Dein σω- 

sine Fonsr. 

6. 8. καὶ wóAes] καὶ αἱ πόλεις Stob. 
Fonsr. P " 

δικαιοσύνῃ atoni id est, quod om- 
nibus ceteris virtutibus (78 σεφίᾳ, à»- 
δρείᾳ) τὴ» δύναμιν παρέσχε», ὥστε ἐγγε- 


νέσθαι, καὶ ὀγγενόμενά γε σωτηρία» ? 
έχει», fos ἂν irf, Rep. xi. P. 483. B. 
igitur ordinis cujusque in civitate οὗκειο- 
πραγία, ibid. p. 484. C. Δικαιοσύνη est 
virtus κατ’ éfox)y, atque hec dicitur 
byleid Té τις ἂν καὶ os καὶ εδεξία 
Vvxfis (Polit. |. iv. p. 444. D. E.) Sic 
etiam Aristoteles de Justitia Ethic. Ni- 
com. l. v. c. I. ait: 4 δικαιοσύνη 

µέν ἐστι τελεία, ἀλλ’ οὐχ ἁπλῶς, 

πρὸς ἕτερον' καὶ διὰ τοῦτο πολλάκις δοκεῖ 
κρατίστη τῶν ἀροτῶ» εἶναι ἡ δικαιοσύνη, 
καὶ οὔθ ἕσπερος, οὔθ éQos οὕτω θαυµμα- 
στός' καὶ παροιμιαζόµενοί Φαμεν dp δὲ 
δικαιοσύνη συλλήβδην πᾶσ) àperf) στι. 
Ὃ Τολεία —* apr, ὅτι ὁ € 

αὐτὴν καὶ πρὸς ἕτερον ὃ αι 7j ἀρετᾷ 
χρῆσθαι, ἀλλ᾽ ob µόνον. καθ’ αὐτόν. Po- 
lus autem Pythagoricus de eadem apud 





EPAZTAI 39 


των τέχνη; Δικαιοσύνη. Ἔστυ & ἄρα ταυτό” ὡς Voix, Be- 
σιλεύς, τύραννος, πολιτικός, οἰπονόμος, δεσπότης, σῶφρον, 
δίκαιος: καὶ μία τίχν ieri (βασιλική, συρανλική, —X 
σιχή, δεσποσική;'. οὐπονομωική, δωκαιοσύνῳ, σ οσύνη. Qu. 
»rou, $e», οὕτως. [S. 9. | Ἡότερον" οὖν τῷ Φιλοσόφῳ, 
ὅταν μὲν ias gàc* περὶ σὼν καμλόντων " λέγη, αἰσχρὸν 
pb 5 ἔπεσθαι τοῖς λεγομένοιρ δύνασθαι μήτε ξυμβάλλεσ. 
δαι μηδὲν περ)” τών λεγοµάνων J mporropáran, καὶ ὁπόσαν 
ὤλλος τις τῶν δημιουργῶ», ὡσαύτως" ὅταν δὲ δικαστὴς' 3 D 
βασιλεὺς 3 ᾗ ὤλλος Tig ὧν νυν Om)- δήλθομω, ουκ air y por 
περὶ τούτων —* ἔπεσθαι δύνασθαι μήτε ξυμβάλλεσθαι" 
περὶ αὐτῶν» Πως ὃ οὐκ αἰσγρόν, o Σώπρατες, περί γι 
τοσούτων πραγμάτων pad ἔχειν συμβάλλεσθαι; ; —8 
o⸗ οὖν καὶ * ὶ ταυτα Mya $m," virraDAor αὐτὸν 
εἴν εἶναι καὶ υπακρον, σα" δευτε εα ἔχονταλ πάντων Toy 
φιλόσοφο», καὶ | Gy ptio» είναι ἕως ανὶ τούτων τι 7, 9 argo- 
τον μὲν T2» αὐτοῦ οἰπίαν ουκ ἄλλφ érirgesr rior οὐδὲ τὰ 
δευτερεῖα à 8) γούτω ἀντέον, &AX αὐτὸν κολαστέον δικάζοντα 
ὀρθῶς, ti μέλ A& εὖ οἰχείσθαι" αὐτοῦ j oinía; Συνεχόρει 
δή μοι- Ἔαωτά yt δή που s&» τε" οἱ φίλοι avro" διαί- 
σας ἑπιτρίπωσιν, ἑάν τι ἡ φόλις τι προστάττη” διακρίνειν 


X, τοῦτο OII.—» πολιτικὸς om EF. - om X6 et pr II.—! ἔφη οὕτως πότερον Χθ 
I: τί s.—5 μὲν ἰατρὸς Χθτ: δή δώ ψ μή T.—5S δυναµένοις TI et for- 
tase pr X.—* τῶν λογομένων 3  ραττοµένων add X011. δικαστῆε δὲ T. 
e.—X διεληλόθαμεν Χθῃ.--- μή Γ.--- E. T3.— Ko» 
XK.—»^ καὶ ταύτης μὲν τὰ ΧθΙΙ.--Ρ ἔχοντα OTI, Éxorras pr X: 9 "hn eg, —92 ἂν 
add ΧθΠΙ.--- $ om ΧθΠ et pr E.— κεῖσθαι 3,—! τα om IL—* abré οἱ φίλοι F. 


γιθανὰν τῶν 


ἐνμβάλλεσθαι] Pro Judicium aliqua 
de re statuere, eleganter accipitur. qua 
in significatione hic accipio. Mox ὅπα- 
κρον autem voco eum qui sit summo arti- 
fici inferior, id est, ὁ μὴ πρωτεῖα ἀλλὰ 
τὰ δεντερεῖα ἔχων: Secundarim sortis 

virgm vocat alicubi Plinius, SzanAn. 
ἔπειτά γε 9 εἶπον] Sic lego pro vul- 
: ἔπειτά Ύε δή που, contra quam 
ionem et sensus et Ficini auctoritas 
pugnat. Originem hujus false lectionis 


facile e litterarum similitudine compre- 
hendis. SruTSM. 
διαίτας ἐπιτρέπωσ»] Duo apod Athe. 
nienses arbitrorum erant genera, alii pub. 
lice annuatim sorte capti, quos ideo κλη- 
s διαιτητὰ» vocabant, alii, de qui- 
bic agitur, κατ’ és, διαιτητα), 
ad quos nempe singuli litigaturi contro- 
versiarum suarum disceptationem con- 
ferebant. De utrisgue fusius agunt Bu- 
deus, Comm. i G. p. 150. 151. 
Petit. de Leg. Attic. p. 844. Obiter 
autem hic corruptum, ut videtur, Pol- 
lucis locum l. vii. 126. ad διαιτητὰς 
spectantem notemus, τῶν δ dv ἱεροῖς πά- 
λαι οὐδεμία δίκη πρὶν ἐπὶ διαιτητὰς ἐλθεῖν 


1. hii. 396 


40 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΕΡΑΣΤΑΙ. 


. 139. 3 dw t, αἰσχβὸν s τούτοις, & ἵταῖρε, δεύτερον φαίνεσ- 
J η τρίτον καὶ μὴ ουγ ἡγεῖσθαι; Aoxsi µοι. Ί]ολλου 
δεῖ spi, 5 ὦ βέλειστε, vo Φιλοσοφεῖ oup Ati τι 
εἶναι καὶ ἡ φερὶ τὰς τέχνας 7 αγματεία. 
Eisóvroc Ü ἐμοῦ ταύτα 0 por. σοφὸς αἰσχυνθεὶς τοῖς 
sgoupnpároig ἐσίγησῳ, o δι ἀμαθῆς 8 ὄφη ἐκείνως siat. καὶ 
οἱ ὤλλοι ἔπήνεσαν τὰ εἱρημίνα. 


" προτάττη w,—" δε om ἆθΙ.---ἳ πολυµαθία ΧθΙΠ, φιλομαθία TEXBCFuye : 
Φιλομάθειά s. ultimas ejus vocis griabes et quis sequuntur ad finem dialogi rc habet 
9.—1 éxeivos XILZBCEuy et pr ΓΕ 


—— ubi pro íepois reponendum opi- vatas foisse constitutos. De peculiari 

Constat enim tum ex aucto- aotem ipsorum in sacris auctoritate nul- 
edi — memoratis, tum ex rei ipsius libi, quod sciam, fit mentio. Fonsr. 
natura, arbitros ad dirimendas lites pri- 


e 





AAKIBIAAH X IIPOTOX. 


TA ΤΟΥ AIAAOTOY ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΑΛΚΙΡΙΑΔΗΣ. 


Plat. Vox. VI. r 


ARGUMENTUM. 


In persona Alcibiadis, humans nature vitia, eorumque remedia proponit philoso- 
phus. Vitia illa sunt, negligentia, ignorantia, et arrogantia. Remedia vero, 
cura nostri et sería cognitio, Curs nostri versatur in eo, ut maximam diligen- 
tiam adhibeamus in nobis excolendis, (id est, animo nostro, quem vere nos ipsos 
censere debemus ;) non vero, ut inutilem operam in rebus alienis impendamus : 
que est preepostera diligentia, corporis videlicet, et eorum quse ad corporis cul- 
tum pertinent, qure quidem non sunt nos ipsi: cum corpus sit instrumentum 
animi, id est, non ipse homo, sed id quo homo utatur: res autem ille, quse ad 
corpus pertinent, veluti robor et divitis, etc. sint plane extra hominem. Sería 
vero nostri cognitio eo spectat, ut pudeat nos arrogantim nostre, cum nihili 
simus, si bene nos notinius: tum ut ab umo Deo pendeamus, qui sit verum et 
solidum felicitatis nostre firmamentum, et illa proinde remedia reddat in homini- 
bus efücacia. Pietas igitur in primis commendatur, ut quie» honest ac beate 
vitre, sive in privatis personis, sive in republica, caput czsistat, 








AAKIBIAAH SX ΠΡΩΤΟΣ. 


8. 1. Ὦ aai Κλενίου, οἷμαί σε θαυμάζειν ὅτι πρῶτος Steph. 
ἐρωστής σου γενόμενος τῶν ἄλλων πεπαυμένων μόνος οὐκ. 17 195. 


’ V w M y » 
ἄπαλλάσσομαι, καὶ OTi οἱ μὲν ἄλλοι δὲ ὀχλου ὀγένοντό Bet 
⸗ , J ^ / 9 ο 9» $4 ” Il 
σοι διαλεγόμενοι ἐγὼ δὲ τοσούτων ἐτῶν οὐδὸ" προσεῖπον. 


Pd A N » / 3 / 
voUroU δὲ τὸ αἴτιον "y&goV&) οὐκ ἀνθρωπειον,. ἀλλά τι δαι- 


CODICES QUATTUORDECIM, 
XTrARIZTBCEPHUp. 


* οὗ p.—^ ἀνθρώπειον MA : ἀνθρώπινον cum *s corr IT.—* καὶ om Up.—4 πεύ- 


9 $$ περὶ $ócevs ἀνθρώκου] Gramma- 
ticis debentur omnes hs inscriptiones 
Platonis dialogorum, quibus, satis in- 
epte quandoque, argamenta proponunt. 

ic addo Me Procli ad Fartonidem : 
λαβοῦσι» dv τῷ παρόντι τὴν ἀρχὴν 
τὴς πορὶ τῶν (Dev ἐν τῷ liis ieri- 
ceos πᾶσιν ὑπ) ὄμμασι κειµένης, és καὶ 
τὸν διάλογον ἐπεγράψαι τιυὰς περὶ ἰδεῶ». 
Nunns. 

6. 1. Κλεινίου] Clinias Alcibiadis pa- 
ter, secundum Herodotum viii. 17. Plu- 
tarch. Alcib. init. sumptu suo ac propria 
navi cum ducentis viris militavit ad Ar- 
temisium : occisus vero fuit in prelio ad 
Coroneam (v. infr. $. 18.). Matre usus 
est Alcibiades Dinomache (4. 5. et 40. 
Plut. 1,c.). Alcibiadis Thucydides pri- 
mum facit mentionem v. 48. ad quem 
locum Duker de ejus etate disputat, 
cum quo cf. Valcken. ad Herod. p. 626. 
Cum Socrates hunc cum eo sermonem 
institueret, nondum implerat ille annos 
viginti ($. 41.). Tutorem habuit Peri- 


clem (6. 3.) et praeceptorem Sophilum, 
Antipbontis patrem, pedagogum autem 
Zopyrum quendam Thracem (6. 87.). 
Mores ejus, preter Platonem, adum- 
bravit Diodorus Sic. xiii. p. 669. ed, 
Wessel. et Plutarcb. p. 199. 60111. 

s] Cupiditate flagrabatSocrates 
cum adolescentibus colloquendi, ut eos 
redderet meliores. Cf. Plutarch. p. 193. 
De honesto vocis ἑραστλε sensu egit Zeu- 
nius ad Xenoph. Rep. Lac. ii. 12. Gorrr. 

μόνοι οὐκ ομαι] Multo aliter 
rem narrat Xenophon Mem. Socr. i. 3. 
Plutarch. autem cum Platone facit et 
quod de Ányto, Socrati infestissimo, ad- 
dit, sane confirmare videtur, & Socrate 
ipso Alcibiadis familiaritatem fuisse quæ- 
sitam. Nonxs. 

ἀνθρώκινο»] Potest etiam ἀνθρώπιον, 
sublata hypostigme, jungi cum érarríe- 
pa: utdicatur non humanum sed divi- 
sum fuisse obetaculum. Srz»n. 

obk ἀνθρώπινον] Cod. Cizens. (vid. 
Mülleri notit, et recens. Codic. Mss. qui 


ui. 299. 


11. 104. 


11, i. 900. 


44 IIAATONOZ 


μόνιον ἐνανσίωρια, οὗ σὺ τὴν δύναμων. καὶ ὕστερον isi 
yo» à vruós oUx&Ti* ἐναντιοῦται, ούτω αροσελήλυδα. εὐ- 
έλπις δέ , eite xal τὸ λοιπὸν μὴ» ἑναντιώσεσθαι αὐτό." 
σχεδὸν οὖν κατανενόηκα ἐν τούτῳ τῷ χβόνῳ σκοπούμενος 
ax) πρὸς τοὺς ἐραστὰς ἔσχες πολλὼν γὰρ γενομένων καὶ 
μεγαλοφεόνων οὐδεῖς» ὃς οὐχ. ὑπερβληθεὶς TO φρονήμασι 
ὑπὸ σοῦ πέφευγε. τὸν δὲ λόφον ᾧ ὑπεραεφρόνηχας, ἐθέλω 
διελθεῖ». οὐδενὸς ec ἀνθρώπων bee εἶναι εἰς οὐδέν τὰ 


γὰ ὑπάρχοντά σοι μεγᾶλα εἶναι, ὥστε 


ao. 


μηδενὸς δεσθαι, 


του σώματος αρζάµιενα, τελευτώντα εἰς τὴν ψυχή». 


cei pr TL, πτεύσει A. —* οὐκ p.—l μηδὲ U.—8 μὴ om Up.—^ αὐτφ p.—! τῷ om pr 


Ἡ.--- el F.—k οὐδεὶς ἐστὶν ὃς Up.—! ὑπὸ Ἡ οἱ fortasse pr O(.—m μὲν om Up.— 


in bibliotheca episcop. Numburgo-Ci- 
zensis asservantur, part. i. Lips. 1806. 8. 

p. 10.) legit ἀνθρωπεῖον, h. e. àv0pá- 
P eur, solemni formarum ἀνθρώπειον et 
ἀνθρώπινον commutatione ; vid. Interpp. 
ad Thucyd. i. 22. Schzfer. Melet. Crit. 
p. 2. Ceterum cum hoc loco conf. 
Athen. v. 12. p. 187. E. Asr. 

καὶ ὕστερον] Schol. —— 
κός ἐστιν ὃ καὶ συνδεσμὸς, és καὶ παρ) 
Ὁμήρψ (Il. B. 827.) ᾧ κα) τόξον ᾿Απόλ- 
λων abrbs ἔδωκε». Burru. 

δέ εἰμι καὶ τὸ λ.Ἱ] Procl. εἶμι μηδὲ το- 
λοιπὸν dy. abró. Βυττκ. 

ὑχὸ cov] lta Fic. Bas. 1. ἀπὸ Ms. 
Bodl. Erw. 

üáptduera] Salvinius legit ἀρξέάμενον" 
haud dubie vere. v. Obss. Miscellan. 
vol. ii. tom. i. p. 276. Gorrr. RHecte 


" defendunt vulgarem scripturam Heusdius 


Specim. Crit. p. 39. et Heind. ad Gorg. 
6. 60. δὲ confirmat eam Scbol. Ruhnk. 
p. 69. ad verba προσθήσω cet. Pluribus 
Wlustraront hanc loquendi formulam 
Heusd. et Heind. Ἱ. 1. Nimiram adverbii 
munere fongitur participium ἀρξάμενος, 
ut sit inde a, h.l. tede a corpore usque 
dd animum. | Heindorfius quidem notio- 
nem inprimis inesse putat, de quo recte 
dubitaveris. — Vid. Sturz. Lex. Xenopli. νῶς 
v.i. p. 427. Hac occasione oblata fa- 
cere non possum, quin imoneam, scrip- 
tnram Eusebii in Platonis Polit. x. 4. 
ἀπὸ 'Oufipov ἀρξάμενοι, quam. Stephanus 
recepit, veram esse nosque male fecisse, 
e cod. Par. librisque editis áptauévovs 
reponentes, Λατ. 


ἀρξάμενα] Patt. ἀρξάμενος usurpatur 


in multitudine aliqua ab una re, tan- 
quam a principio, definienda, Lat. si 
fwcipias ab—. — Ponitur autem plerum- 
que in eo et numero et casu in quo illud 
sum quod ita definitur enuntiatum est, 
— Rep. vi. p. 498. C. οἶμαι μέντοι robs 
Hn τῶν pessimi —— ἀπὸ 
e xov ovs. Gorg. 6. 60. 
rro boris" ᾿Αθηναίων ἀπὸ σοῦ ἀρξάμενος ---- 
δέξαιτ᾽ ἄν; Sic igitur hoc loco τὰ γὰρ 
ὑπάρχοντά σοι---ἀπὸ τοῦ σώματος ἀρξ 
μενα, cui statim apalogice icta t τε- 
λευτῶντα els τὴν ψυχή»: cf. et 3δ. τὰ 
μὲν τούτων (regum Sparte et Persie), 
ἀπ) αὐτῶν ἀρξάμενα, βασιλεῖς εἶσιω, quan- 
quam ibi lectio Par. F, ἀρξάμενοι, 
sensum horum τὰ τούτων, non rejicienda 
esset. Est tamen etiam ubi alii nomini 
adaptatur participium ; quod tum sane 
maxime consentaneum videtur cum ei 
nomini adaptatar a quo pendet actio 
principalis, ut Xen. Cyrop. vii. δ. 66. 
(33. ) ταῦτα γιγνώσκω», ἀρξάμενος ἀπὸ 
τῶν θυρωρῶν πάντας τοὺς-- θεραπεντῆρας 
ἐποιήσατο εὐνούχου.. — Sed ibid. i. 6. 8. 
legitur etiam. obs ἐγὼ αἰσθάνομαι, ἀρξά- 
µενος ἀπὸ τῶν ἡμετέρων φίλων τούτω», 
Wyovpévovss δεῖν τὸν ἄρχοντα κ. T. ε. 
Plat. Symp. p. 173. D. δοκεῖς po: érex- 
as ἀθλίους ἡγεῖσθαι πλὴν Xe- 
κράτους, ἀπὸ σαυτοῦ ἀρξάμενος: in quo 
utroque loco ad normam superiorum lo- 
corum expectaveris ἀρξαμένους, quod in 
nullo tamen quod sciam codice adhuc 
inventum est, Quo minus tentandus 
est locus infr. 6. 81. Éxeis. εἰπεῖν Τε 
κλῆς τίνα ἐποίησε σοφὸν ἀπὸ τῶν νίέων 
ἀρξάμενος: ubi, αἱ locum e Gorgia supra 





ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 45 


[8. 2.] Ou γὰρ δὴ εἶναι πρῶτον pv". κάλλιστός τε καὶ 
μέγιστοςἍ---καὶ τοῦτο μὲν δὴ καντὶ δηλον ἰδεῖν ὃτι oU ψεύ- 
δει-----, ἔπεισα νεανικωτάτουδ γένους ἓν σῇ σεαυτοῦ πόλει, 
οὔση μεγίστη τῶν Ἑλληνίδων, καὶ ἔνσαῦθα πρὸς πατρός vá σοι 
φίλους καὶ ξυγγενεῖςὶ πλείστους εἶναι καὶ; ἀρίστους, οἳ εἴ 
vi δέοι" ὑπηρετοῖεν ἄν σοι, τούτων δὲ τοὺς πρὸς μιητρὸς οὐ- 
δὲν χείρους οὐδ᾽ ἐλάττους. ξυμαάντων δὲ ὧν εἶπον µείζω 
oit. σοι δύναμιν ὑπάρχειν Περικλέα τὸν Ἐξανθίσπου, ὃν ὁ 
M 3 * ’ / ^v , ^v € 
πατηρ ἐπίτροπον Νατέλιπε σοί" τε καὶ τῷ Lr) ὃς 
ου µονον εν σῆδε 77 πολει δύναται αραττιν ο τι’ αν Boù.- 
ληται, ἀλλ ἐν πάση τῇ Ἑλλάδι καὶ τῶν (βαρβάρων ἓν 
πολλοῖς καὶ µεγώλοις γένεσι. προσθήσω δὲ καὶ ὅτι τῶν 
πλουσίων. δοκεῖς δὲ μοι". ἐπὶ τούτω ἥκιστα µέγα Φρονεῖν." 
κατὰ πάντα δὴ ταῦτα CU! τε μεγαλαυχούμενος κεκράτη- 


" κάλλιστον καὶ µέγιστον p.—^ ψεύδει ATL.—P νεανικῶς p.—23 ξ. ΕΣΤΕΕΗὕ.--- 
" καὶ om Γ.---' δέῃ p.—' οὐδὲν ΚΑΠ et corr P: οὐδὲ *s,.—* σόν Ε.---ἵ & mg F, 
om pr F.—"* µοι δέ µοι T.—* µέγα $poretv (ATI : µεγαλοφρονεῖ *s.—1 ob p.— 


allatum normam facimus, dicendum erat 
άμενον. Sed magis etiam abnormia 
erodotus prebet, ut v. 49. ἔστι δὲ καὶ 
ἀγαθὰ τοῖσι τὴν fjreipov νεµομένοισι ἀπὸ 
χρυσοῦ ἁρξαμένοισι. BurTu. 
€. 2. os] Xenoph. Mem. 1. 2. 
24. Plutarcb. in vita ejus init, Cornel. 
Alcib. 1. Gor1r. 
πρὸς warpbs) Priscianus hec verba 
(spbs πατρὸς---ᾱ» σοι) et aliquot ex sub- 
uentibus quoque locos apposuit lib. 
xviii. c. 14. ubi in edd. Ald. Putsch. et 
aliis quibusdam ita fere leguntur ut in 
Platonis libris, Krehlius autem (ut ipse 
ait p. 160, not. 2.) ex illis ea repetivit. 
In notis vero novissimus hic editor ea- 
dem ita apposuit, ut in libris aliquot 
Prisciani editis aliis, et in. Mse. legun- 
tur. Jam in his verbis, qure hiec nota 
spectat, varietas ista ex editis ita com- 
parata est, ut afferre pigeat, cum mihi 
certe exploratum vit natam esse ex male 
intellecta codicum scriptura, qualem, et 
quidem contaminatissimam, ex Lange- 
rano codice apposuit Krehlius. Unde 
haud sane levis oritur suspicio etiam 
emendata illa quae hic et in proximis 
spud Aldum et ceteros leguntur nou ex 
Prisciani sed ipsius Platonis libris haus- 
fa esse. Certe e septem codicibus quos 


in edendis postremis illis Prisciani libris 
contulit Krehlius (vid. Pref. tomi sec.) 
Greca exhi^ent nonnisi duo, ita tamen 
ut legi vix possint. Βυττκ. 

προσθήσω δὲ xal] Cod. Ciz. αροσθήσω 
δ ὅτι καὶ τῶν πλουσίων, quod magis pla- 
cet. De ellipsi autem verbi «el, quam 
non puto firmari posse nisi loco Home- 
rico Od. 2. 196. Toíov γὰρ καὶ πατρὸς, 
nunc dubito: nam cum menti adhac in- 
hrereant superiora illa : οἴει γὰρ δὴ εἶναι 
--κάλλιστος--- ἔπειτα νεανικωτάτου γέ- 
ρους---: verba, προσθήσω δὲ καὶ ὅτι τῶν 
φλονσίων, veram ellipsin non patiuntur, 
sed intellectu e superioribus supplentor. 
Burr. 

κατὰ πάντα δὴ αὐτὰ] Nullum animi 
bonum Socrates memorat, quum tamen 
supra dixisset: τελευτῶντα els ψυχἠν. 
Sed et mox Alcibiadi dicet, quare animi 
bona omiserit. ἁμαθίᾳ γὰρ ξυνοικεῖς, ὦ 
βέλτιστε, τῇ αἰσχίστῃ, c. 18. Nunws. 

σύ τε] Duo Procli codices a? *ye— 
ἐκεῖνοι δὲ---. BurT»M. 

σύ Te] Ita Das. 1. et Fic. γε Ms. 
Bodl. Erw. ; jP husin Y 

μεγαλαυχούμενος utarchus in Vita 
Alcib. p. 22. Ἐδόκει δὲ καὶ ᾿Αρχέστρατος 
οὐκ ἀπὸ τρόπον λέγειν, ὥς ἡ Ἑλλὰς οὐκ 
ἂν ἤνεγκε δύο ᾽Αλκιβιάδας. Dacikn. 


4 








48 


IIAATONOZ 


᾿Αθηναίοις ori ἄξιος si τικᾶσθαι ὡς οὔτε Περικλῆς ovre 

ἄλλος οὐδεὶς τῶν πᾳώποτε γενομµένων, καὶ τοῦτο ἐνδειζάμε- 

yog ρέγιστον δυνήσεσθαι ἓν τῇ πόλει, ἐὰν ὃ) ἐνθάδε μίγισ- 
, eu 


τος Ic, καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις Ἑλλησι) καὶ oU μόνον 


λησιν ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς [αρββάροις, 000) ἓν τῇ αυτ] ἡμῶν 
4 


9 ev , ’ LY 31 4 
οπουσιν ηπείρῳ. καὶ εἰ QD σοι εἰποι 


ο hy 
" ὁ αυτος οὗτος" θεος 


ἐασθαι *5.—À μέγιστος γενήση Up.—) ἕλλησι om L4 E cum s,.—* ἐν om ΣΥ et pr 


E. —! καὶ el... eyovérai oin Ρ.--Ὁ εἴπη RZ'TC.—^ 


preteritam), h.e, certam et indubitatam. 
ulgaris quidem opinio, aoristum pro 
futuro poni posse, recte ab Hermanno 
(de Emend, Rat, Grec. Grammat. p. 
159.) refutata est, sed quse ipse hic vir 
eruditissimus de eo genere disputavit, 
mihi non satisfacere ingenue fateor. In 
locis enim Homeri, Epicteti et Joannis, 
quos laudavit, manifesta est hec aoristi 
preteriti signifcatio. Il. A. 161. Ἔκ τε 
καὶ ὀψὲ τελεῖ, σύν τε µεγάλῳ ἀπέτισαν 
Ἆὺν σφῇσιν κεφαλῆσι γυναιξί τε καὶ τε- 
κέεσσι».  Aoristum presentis vides τελεξ 
et aoristum praeteriti ἁπότισα», igiturque 
res respectu teinporis quidem indefinita, 
per se vero definita eaque tam certa sig- 
nificatur, ut jam acta fingatur esse, Sen- 
sus enim est: Etiamsi non statim Jupi- 
ter Trojanos punivit, tamen punit (non 
nunc, sed absolute) eos postea et illi 

dederunt, h. e. certo dant. Si- 
milis est Epicteti locus c. 60. ἂν ὑπὲρ 
δύναμιν s τι πρόσωπον, καὶ dv 
φούτφ Ἰσχημόνησας, καὶ ὃ ἠδύνασο ἐκ- 
πληρῶσαι, παρέλιπεςε: οἱ supra vires 
personam susceperis, et hanc male egisti 
(h. e. certo agis) et, quam sustinere po- 
teras, neglexisti (cerío negligis). Et 
Joannis Evang. xv. 6. ἐὰν µή τις µείνῃ 
ἐν ἐμοὶ, ἐβλήθη ἔξω, ὡς τὸ κλῆμα, καὶ 
ἐξηράρθη, h. e. qui in me non manserit, 
is ejectus est, ut palmes, et aruit, pro is 
certo ejicitur οἱ arescit. In hoc qnoque 
&oristi preteriti usu nostra lingua cum 
Greca concordat. His adjiciamus Eu. 
zipidis, qui feruntur, versus apud Justin. 
et Clement. Ὅταν σχολὴν ἄγουσα τυγ- 
χάνῃ Δίκη, Τιμωρίαν ἔτισεν, ὧν Ίρξεν 
κακῶν. Platon. Gorg. 511. D. ἐὰν μὲν 
ἐξ Αἰγίνης δεῦρο σώσγ, οἶμαι, δύ 0BoXobs 
éxpátaro. Eandem vim habent partici- 
pia aoristorum prieteritorum, quæ vulgo 
pro futuris poni existimantur, vid. Zeun. 
ad Viger. p. 348. Herm. p. 754. Locos 
preterea nonnullos Xenophontis et Pla- 
tonis inspicere juvat. Xenoph. (Econ. 


os om U.—? ἔδει U.—P? ἁσίην 


vii. 8. πολλὰ ὑπισχνουμένη μὲν πρὸς τοὺς 
θεοὺε γενέσθαι, οἵαν δεῖ, se evasisse, (b. 
e. certo evadere s. evasuram esse), qualis 
deberet esse. Ex bis perspicitur, Schnei- 
derum sine caussa offensum esse infini- 
tivo aoristi, quem pro futuro positum 
esse censebat. Similiter Sympos. Pla- 
ton. c. 80. ὅ per τῶν καλών, τί dpi ; 
Καὶ ἐγὼ εἶπον ὅτι, γενέσθαι αὐτῷ. Phee- 
don. p. 279. Fisch. πολλὴ éAsis ἂφικο- 
µένφ, ol ἐγὼ πορεύοµαι, ἱκανῶς ἐκεῖ, εἴ- 
περ ποῦ t, κτήσασθαι τοῦτο cet. p. 
282. ol ἀφικομένοις ἑλπίς ἐστι», οὗ διὰ 
βίου ἤραν, τυχέν. — Euthyd. 278. C. 
ἐφάτη» γὰρ ἐπιδείξασθαι τὴν προτρεστι- 
icy σοφίαν. Sic in hoc ipsocapite infra 
legitur: ὥσπερ γὰρ σὺ ἐλπίδας ἔχεις, ἐν 
τῇ πόλει ἐνδείξασθαι cet. et in Sympos. 
c. 20. µέλλοντοε ἐπιδείξασθαι σαντοῦ λό- 
γους. Asr. 

παρελθὼν οὖν] Vulgo παρελθὼν δέ. 
Commodius οὖν, quo sicut Latino igitur, 
ergo (v. Emest. Clav. Cic.) oratio post 
parenthesin resumitur, preeunte Nurnb. 
reposui e Mss. S. unde demum adoptavi 
futnrum ἐνδείξεσθαι pro vulgato -ασθαι, 
quamvis post illa dà» παρέλθῃς aoristum 
etiam futuri locum tenere poterat. Schol. 
Τὸ ἐνδειξάμενοι ἐπὶ τοῦ λογισμοῦ τάττει, 
vb δὲ ἐπιδειξάμενος ὁπὶ τοῦ ἁποτάδην, h. 
e. de eo quod directe, re ipsa ostenditur. 
Burr». qui sic in Addend. * Conf. Me- 
no. &. 15. ubi rogat Socratem Meno, ot 
velit ἐνδείξασθαι el ἔχει ὥσπερ λέγει, 
quod simpliciter valet διδάσκει», demon- 
strare: Socrates autem puerum illum 
provocari jubet ἵνα ἐν τούτφ ἐπιδείξηται. 
Conf. etiam Alcib. II. 6. 17. 

ἄλλοις' καὶ ob µόνο»] "yp. ÉAXois " EA- 
λησι’ καὶ οὗ µόνον. SrEPB. 

καὶ ἐν τοῖς ἄλλοι:. καὶ οὗ µόνον] ita 
Ms. Bodl. Bas. 1. Fic. τοῖς ἄλλοις EA- 
λησι Bas. 2. Erw. 

ἄλλοις Ἕλλησι] Vocem postremam e 
Bas. 2. et Cis. apposuimus. Asr. 








AAKIBIAAHZ ἨἩΡΩΤΟΣ. 49 


ori αὐτοῦ σε δε δυναστεύειν ἐν τῇ. Ενρώπη, διαβῆναι ὃν 


εἰς τὴν ÁcíayP oux ἐξέσται σοι οὐδὲ ἐπιθέσθαι roig ἐκεῖ 
αράγµασιν, οὐκ ἂν αὖ μοι δοκεῖςὶ ἐθέλειν οὐδὲ ἐπὶ τούτοις 
μόνοις Cy», εἰ μὴ ἐμκλήσεις' τοῦ σοῦ ὀνόμωτος καὶ τῆς σῆς 

υνάμιεως πάντας" ὡς ἔπος εἰπεῖν ἀνθρώπους' καὶ οἶμαί σι 
πλὴν Κύρου καὶ Ἐέρξου" ἠγεῖσθαι οὐδένα ἄξιον λόγου γε- 
γονέναι. ὅτι μὲν οὖν ἔχεις' ταύτην τὴν ἐλαίδα, εὖ οἶδα 
καὶ ovx εἰκάζω. [8. 5.] Ἴσως ἂν οὔν" εἴποις, ἅτε" εἷ- 
dag ὅτι ἄληθη λέγω, Τί δη οὗ», ὦ Ῥώκρατες, roUt " icri 
σοι προς λόγον" ὃν ἔφησθα ἐρεν, Quo" ἐμοῦ οὐκ ἀπαλλάτ- 
τε ἔγὼ δὲ σοί γε ipu, ὦ Φίλε παῖ Κλεμνίου καὶ Atiro- 
μάχπε.' τούτων γάρ σοι ἁπάντων τῶν διανοηµάτων τέλος 
ἑπιτεβῆναι ἄνευ $ppoU ἀδύνατον. γοσαύτην ἐγὼ Uva. quy 0i- 
μαιξ ἔγευ εἰς τὼ σὰ σράγµατα καὶ εἰς σέ. διὸ 07 κἀὶ πά- 
λαι οἶμαί μι τὸν θεὸν ovx ix) διαλέγεσθαί σοι ὃν ἐγὼ 
περιέμενον ὁπηνίκα ἑάσει.' ὡς περ γὰρ σὺ ἐλπίδας ἔχεις 


ΧδΔΠ.--4 oi Boxeis ΧΓΔΕΠΒΟΗ, µοι δοκῆς U: δοκεῖ µοι *s.—'! ἐμπλήσης H. 
---- πάντως U.—t' ἐξέρξου H.—' ἔχει post ἀλπίδα ponunt EFs.—" καὶ om T.— 
V οὖν ἂν Es.—* οὔτε p.—! &s Up.—* ToUr' T.—5* πρὸς τὸν λόγον Ἡ.--ὂ δι by H1 


" 

TH et yp BC.—*. ἀπαλλάτντει C, ἀπαλλάττει Γ: ἀπαλλάττη cum ὃς corr Y.—4 δέ 
e» . 

ΚΑΠ: δή *s.—5* Bewouaxns 'TBC, δεινοµένης pri Reg niii Χ, δειοµενάχης 


K.— ὀπιθεῖναι Ὀρ.---Ἔ ἐγὼ δύναμιν οἶμαι (ATI, οἶδα ἑγὼ οἶμαι δὐ- 
vapap *s.—^ οἴομαί Q(ATI.—! µε om Vp. — ἂν U.— σε T.— ἑάση TU.— ἐνδεί- 


ἐπὶ τούτοις µόνοις ijv]. Vid, Matthie 
not, ad Homer. Hyun. p. 64. Λατ. 

$4.6. ὃν ἔφησθα] Sic omnes preter 
Ven. R. et cd. Bas. 2. unde Astius rece- 
pit articulam, τὸν λόγον : cujus senten- 
tie accedo. Nam quod dicas fortasse, 
λόγον ὃν esse pro br λόγο», id non satis- 
faciat sine exemplis; qualibus Heindor- 
fios quoque, qui vulgatam hujus loci, non 
diserte tamen, tuetur ad Protag. 6. 36. 
destitutus fuisse videtur. Burr». 

διὸ ὁἁμοῦ] δέ ὃν ἐμοῦ Ms. Bodl. Erw. 
Malim διότι, et post πρὸ: addere articu- 
lum vóv. Scuwzip. — Fortasse: δύ 9 lo- 
co διὰ οί. s] "i 

δὲ 9v duos] Hanc scri m suppe- 
ditant Bodl. et Vind. Mx Bas. 9 τῶν 
ἁτάντων. Dein Cis. ἀδόνατόν ἐστι, quod 
necessarium non est; solent enim ad- 
iei ἕτοιμος, δυνατὸς, ἱκανὸς, sine ver- 

substantivo poni. Αετ. 

Δευυμάχης] Nounen matiis Alcibiadis 


Vor. VI. 


* 


in Mss. nonnullis scriptum est Δεινομέ- 
vns, que» tamen varietas infra ad 6. 40. 
non affertur. Burru. 
ἐπιτοθῆναι] Apud Proclum est ἐπιθεῖ- 
ναι: Ficinus: has cogitationes tuas ad 
optatum finem ucere absque me mi- 
müne poles. Eundem autem vulgate 
quoque sensum esse, Mattb. (Gr. Gr. 6. 
532. not. 2.) non credo: nam diversum 
est hoc nostrum : harum tibi cogíitatio- 
wwm finis (liceat enim Greca verba 
ressius imitari) imponi non. potest. — Et 
in bac quidem sententia commodior ge- 
nitivus casos mihi videtur : activa dativo 
egre careret. Il. T. 107. Wevorfces, 
οὐδ abre γέλος µόθῳ ὀπιθήσειε. Borrs. 
οἵἴομαι] Sic pro vulg. οἶμαι hic recte 
Masse. 3. Hic enim Socrates opinionem 
snam profert de numinis illius consilio, 
in paulo superiori οἶμαι autem suam de 
se 1pso persuasionem. Burr. 
ὃν περιέµενον]  Mendosus hic locus 


50 


IIAATQNOZ 


ἐν τῇ πόλιι ἰνδεέξασθαι"' ὅτι αὐτῇ sarr;" ἄξιος ei, ἔνδει- 


ξάμενος δὲ οὐδιν O τι οὐ 


υτίκα δυνήσεσθαι, ora? 


κἀγὼλ παρὰ coi ἐλπίζω µάγιστον δυνήσεσθαι ἐνδειξάμενος 
ὅτι παντὸς ἀξιός" εἱρωέ σοι" καὶ OUT ἀπίτροπος οὔτε συγγι- 

it "V 8 9 ν ε s ev J * κά 
vic! οὔτε ὤλλος οὐδεὶς ἱκανὸς παραδοῦναι τὴν δύναμιν Ἡς 


ἔωσθαι...δυνήσεσθαι om YXATI.—» φάντα Ε.-- omisi ὅτι cum Up.—P οὕτω...δυνή- 


σεσθαι om ρ.--4 κἀγὼ.. παντὸς] καὶ αὐτὸς U.—" παντὸς ἄξιό: 


λον ἄξιόε *s.— σοι add (ATI, —t 


non est, ut quidam est suspicatus: sed 
ita dicitur ὃν ποριέµενον ὀνηνίκα ἑάσει, 
ut diceretur, περιμένω σε ὀπηνίκα ἑάσεις, 
pro σὺ ὀάσειε. Ότερα. 
ἐν τῇ τόλει] Malim ἐν omissum. Sed 
hoc leve et dubium. Illud certam puto, 
ὅτι ante οὐδὲν delendum esse, utpote ex 
sequenti ὅ γι natum. — Sic volunt leges 
ticæ, et nsus Platonicus, ut vi- 
re licet in antecedentibus et qus se- 
quuntur. Scuxzip. 


ndit, sine causa, Est enim co. 
ram, inter, apud, (int. cives, pro quibus 
urbs posita est). Xenoph. Cyrop. viii, 
δ. 12. Küpos—eluAeeis ὑμᾶι d» wücw 
ἀνθρώποις ὀποίησεν. 7. 8. δυνατοὺς ὑμᾶν 
ἐν κ«ᾶσυω ἀνθρώποιε e. Diodor. 
Sic. xi. 12. προτεθείση: δὲ βουλῆς dr τοῦ 
τῶν νεῶν ἡγεμόσι περὶ τῇ ναυμαχία». 
Sic enim h. |. malim itionem éy 
intelligere, quam cum Wolfio (ad Xe- 
noph. Histor. Grec. íi. 1. 20. p. 114. ed. 
n neid.) abundantiam ipsius statuere. 
8T. 
ἀνδείξασθαι] Scribendum potius ἐνδεί- 
ξεσθαι, ut sequitur δυνήσεσθαι, quod. 
det ab iisdem verbis, ἐλπίδας ὄχειε : 
rursum, ἑλπίζν SrzPn. 
del Post ὅτι subaudienda sunt hec 
verba (ex precedentibus repetita) j 
sa»rós ἄξιος el, Verum satis erat pus 
isse, é»Bewduaros δέ: ideoque non im. 


ἐν Vi πόλει] Prepositio ἐν Schneide- }] 
rum offe 


et 


: merito suspicetur quispiam a librario per E 


imprudentiam repetitam fuisse particu- 
lam ὅτι, recordante entium ver- 
borum, ἀνδείξασθαι ὅτι αὑτῇ &c. Ότερα. 

ἑνδείξασθαι] Verba ἐνδείξασθαι usque 
ad prius istud δυνήσεσθαι desunt in . 
8. cujus omissionis nullum neque όµοιο- 
TéAevror neque ου Causa est. 
Immo his omissis, ut que ex superiori- 
bus (4. c.) menti audientis sponte recur- 
ront cum elegantis et perspicuitate 
brevior sertno evadit bic: ὥσπερ γὰρ σὺ 
ἀλπίδαι ἔχει dv τῷ πόλει, οὕτω xiryà 
σαρὰ col ἑλτίξω µέγιστον δυνήσεσθαι ἐν- 


II: ναντὸς μᾶλ- 


Beiduevor ὅτι παντὸ; KE εἶμί σοι. 
taque veram scrip manum, 
cetera non in tum, sed male 


seduli alicujus supplementum esee cen- 
seo, antiquum tamen illod, cum Proclus 
quoque babeat. Ceterum in bis verbis 
aoristum ασθαι mendo carere do- 
cuimus ad Crit. $. 14. molestum autem 
ὅτι ante Ίος οὐδὲν ὅ,τι οὐ prmeountibus 
Proclo et Bekkero omittere poteramus, 
sed nunc quoque retinuimus ob alia ha- 
anacoluthiw exempla qus collegit 
eiad. ad Phedo. 6. 19. Burr. 
ὅτι οὐδὲν] 6riante οὐδὲν d esse 
Schneider opinabetur, utpote ex υο- 
guent ὅ τι natum, sed. abundanter sic 
v poni, innumera exempla docent. 
y. Maittsir, Cr. L. D. p. 98. ed. 
turs. Zeun. enoph. Cyrop. p. 116. 
ad Viger. p. 191. Fischer. ad Plat. Phe- 
don. p. 361. Lexic. Xenopb. v. iii p. 
546. [ta malim hunc locum capere, 
quam ὅτι cum οὐδὲ» intellecto deri con- 
jungere, etsi plena nonnunquam formula 
οὐδείς ἐστι», ὅστι ob reperiatur, v. c. 
apud Xenoph. Hist. Gr. vii. 5. 930. Οὐ- 
» ὅ τι ob conjunctim est nibil non, b. 
e. omnia, Thucyd. iii. 81. Phedon. p. 
495. ed. Fisch. Protagor. 817. C. 3823. 
B. Hipp. M. 209. A. Herm. ad Viger. 
p. 709. Lez. Xenoph. v. üi. p. 866. 


AsT. 

οὗ παραντίκα] ὅτι παραντίκα Ms. Bodl, 
TW. 
σαντὸς Kis]. Ita Bekk, cum optimis 
Mss. cum olim legeretur παντὸε μᾶλλον 
ἄξιος, εἶπο σοι, et cum voce importuna 


μᾶλλον, quam incogitantiam libearii, 
formulam $ μᾶλλον im animo ba- 


bentis irrepsisse puto. Est autem men- 
dosa ista scriptura etiam in textu Procli 
commentariis inserto, in. quo proxime 
subsequentia ita leguntur: καὶ οὔτε éuí- 
vpevos obre σύνοργόε 715 ἄλλος obBels x. 
T. À. BuTTM. 

μετὰ τοῦ θεοῦ] Articulum e Ven. et 
Cis. reposubnus. Asr. 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


51 


isifuguig TAN ἐμοῦ, μετὰ τοῦ" θεου prrar. νεωτέρῳ μν 


o0U»' ὄντι σοι καὶ wpi» γοσαύτης inito; yip, ὡς 


ipeo 


dendi," on tia. ὁ θεὸς διαλέγεσθαι, ᾗ νο μὴ pem! διαλι- 


yoipum vo» δι ἐφῆκοω οῦ 


yag 
NK 6. ΑΛ. Πολύ yi μοι" o 


U^ Qaín, ἐπειδὴ ἤ 
τοι" σφόδρα yet job és καὶ 


ἄν µου ἀπούσαις. 
9 Σώκρατες,' yur ἄτοπώτερος 


ὠ λίγευ, Jj ὅτε" σιγῶν εἶπου" καί 


M 
vórs τοιοῦτος. 8i μον οὖν 


iys ruunt διανοοῦμαι 3 5 μή, ac Sont, διένωκας, καν 
tà» μὴ 9s, οὐδέν puoi lora: φλίον wpog τὸ wiiÜsip σι. εἰεν. 


s δι δή ὁ ὅτι μάλιστα ταῦτα διανενδηµιαι, πώς διὰ σου 


μοι 


ἔσται καὶ ἅνευ σοῦ οὐκ ἂν γένοισοι $ $xjus — ; 


» 


Σο. 


"Aga i iqurác 7 τινος χω εἰσεν λόγον μακρόν 
οἵους δὴ ἀκούειν εἴθισαι; ; οὐ γάρ iri τοιοῦτον TO 


pov. 


aAA ἐνδείξασθαι μέν σοι, ὡς ἐγφμαι, eióg" T ὧν εἶηνὶ ὅτι" 
σαῦθ’ οὕτως ἔγει, ἑὰν ἓν μόνον μοι VUA nc? βεαχὸ ὑτη- 


pt φησαι : 


om F. 
^ u$ ad 


— 
— 

οὐκ ela ὁ 0eis—vip δὲ ἐφῆκε] Atqui 
genius ille Socratis nunquam ipsum ad 
' agemdum impellebat, tantur a pr 


"ipa: 


ὀφῆκε] Aue i in Procli libris inter va» 
zias lectiones est: sed vid. ibi Creuzer 


161. qui apte etiam admonet prece 
Grammalici p pend. Sturziana * 


Xenoph. in v. Firmari autem potest vul- 
δι o etíam ex Prisciano |, c. ubi 
gitur, sed hasc quoque sine varietate ad- 
ditur interpretatio, aunc, inquit, mw&Nc 


—" és dpol δοκεῖ om p.—* ταύτην p.—! ἂφῆκε p. 


U.—5^ ὦ, F.— 


zy duol 

Xam fo T. —À e op. mw e 2T. ΑΠ: jefa ὃς. 
a P - ts Ti n Myur » aspis dir 
— vai? r— 9 ες om 1.—» ὀθέλῃη Χδπ: Me rp 


enim me audias. — Cf. Crit. d quan- 
quam ibi in m Se. —— 
των: Contra 9. ubi ἁφιέντων magis 
Άν dictum, unus tamen codex habet 
equo hoc ibi male. Burr». 
ἁτοπώτερος] rowos, insolena, 


, sed  Isocr. Panath. τάχ’ ei» É» rires ἄτοπόν 


pe εἶναι φήσειαν éyà δὲ οὐδὲν γούτων 
οἶμαι rout. BuTTM. 

] Memor esee debebam hujus loci 
ad Men, $. T. extr. Hic enlm certe vos 
ele» alteri collocutori tribui non ; 
οί continuatur sermo ipsis his οἱ δὲ $$—, 
qus illic etium leguntur. Ut name, 
eandem esee illius quoque loci et alte- 
rius in Cratylo rationem, confidenter 
pronuntiem. Βυττκ. 

οὐ "ydp ἐστι τοιοῦγον τὸ ἐμὸ»] Non ex 
oim ἂν equidem por , Νεα 
ὀσνχίωε d» οκρίνεσθει ρεσθαι 
fyrror abrrois ἔνι } τὸ μηδέν. Theset. c. 2T. 

ed. Fisch. Et Plato eos sem per μακροὺ: 
νου εἰπόντας inducit, ut FThensima- 


chum in lib. de Repub. Protagoram ia 
Thest. c. 320. Gorgiam etc. Nunwn. 


ΣΙ. 106. 


1. ili. 304. 


59 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΛ. ' AAX. εἴ γε δὴ μὴ χαλεπόν σι λέγεις τὸ ὑπηρί- 


τήµα, ἐθέλω. 


ΣΩ. Ei χαλεπὸν δοκεῖ τὸ ἀποκρίνεσθαιἳ τὰ ὀρωτώμενα. 


ΑΛ. Ov χαλεπόν. 
ΣΏ. ᾿Αποκρίνου δή. 
ΑΛ. Ἔρωτα. 


Σω, Ολὐκοῦν ὡς διανοουµένου: σου’ ταῦτα ἐρωτώ, & Qmn- 
ο e ^ 


p. σε" διανοεῖσθαι 


ΑΛ. Έστω, εἰ (QoUAsi, οὕτως, tva καὶ εἰδῶ ὁ τι KO" 


etis. 


4. 7. ΣΩ. Φερε δή. Duos? γάρ, ὡς Vyo Quia, moer- 


μα! «συμβουλεύσων" ' Αθηναίοι” ἑντὸς οὐ πολλοῦ 
ni. iii, 906. 8$] οὖν μωέλλοντός σου [έναι ἐπὶ τὸ βῆμα λαθόμενος 6ροί- 


ονου. 


µην Ὢ Αλκιβιάδη, ἐπειδὴ περὶ σίνος ᾿Αθηναῖοι διανοοῦν- 


5ς.---3 ἁποκρίνεσθαι ἄδ: ἁποκρίνασθαι *s.—! δι 


Ε.----» σου om EF.— 


t ἀφίημι T.—". σοι corr T.—" διανοεῖσεσθαι Δ.---Ὁ καὶ om (ATIUp.—* συµβονλεύ- 


* μοι ἀθελήσῃε] Ciz. µόνο» ἐθέ. 
s, Agr. 
$ χαλεπὸν] Legitur vulgo El χαλε- 
wóv: qus est elliptica responsio facilis 
intellectu post alterius interrogationem 
qualis hic foret ista: 'AAX' 4 χαλεκὺν 
λόγει τὸ ὑπηρέτημα; Resp. El χαλεχὸν 
τὸ ἀποκρίνεσθαι. ^ Sed post hujusmodi 
sermonem, 'AAA' el μὴ χαλεπὸν λόγεις, 
ἐθέλω ὑπηρετῆσαι, ncmini in mentem 
venire potest respondere: E] χαλεπὸν 
γὸ ἀποκρίνεσθαι: ut scilicet ex negativa 
quse priecedit hypothesi mente repetatur 
χαλεπόν ἐστιν idque in negationem con- 
vertatur. Contra una consentanea lo- 
uendi forma hic est directa interroga- 
tio; ad eamque solam recte respondetur 
nudo hoc οὗ χαλοκόν. Jam cum in an- 
tiquissimis eque atque in recentissimis 
libris susque deque habeatur distinctio 
inter 3, $, εἰ:΄ reponere bic ἦ co minus 
dubitavi, cum manifestius idem mendum 
in omnibus itidem Miss. recurrat infra 
. 12. ubi vide. Ficinus nostro loco : 
wn difficile tibi videtur—respondere? 
Burr. 
τὰ ἐρωτώμενα] τὰ ἐρωτήματα Ms. 
Bodl. Erw. 
ἵνα καὶ εἰδῶ, ὅ τι καὶ épeis] Ciz. omit- 
tit alterum xa], male; sensus est enim, 
ut nimirum sciam, quid tandem dicturus 
sis. Vide quz» exposuimus de particula 


καὶ in Ephemerid, Liter. Landishut, t. i. 
fasc. ii. p. 108. Arr. 

καὶ ép«is] Duplex istud καὶ ad nos- 
trum sane sensum redundat, nihilo se- 
cius tamen et quamvis optimi codd. 
posterius omittant, utrumque servandum 
est. Nam uti de priori neminem vel 
mcdiocriter versatum in his litteris dubi- 
taturum puto, ita posterius etiam seorsim 
sat multis exemplis defenditur. — Eat 
enim idem illud καὶ, quod ad intensio- 
nem studii cognoscendi indicandam in- 
terrogativis adjungitur : τί γὰρ καὶ ἐροῦ- 
μεν ;—rlvos 5i καὶ ἔστι; et sim. vid. 
Heind. ad Thest. 6. 6. neque minus re- 
lativis: Legg. vii. p. 821. E. Aéy' ὄντι 
καὶ os, d ξένε: etin eadem, quam hic 
habemus, formula posterius tantammodo 
kal positum est Herodoto ii. 114. ἵνα εἰ. 
δῶ, ὅ,τι κοτὲ καὶ λέξει. Burru. 

6.7. διανοῇ Ὑὰρ] διανοοῦ γὰρ Ms. 
Bodl. Erw. 

ἐπειδὴ περί τινος] For. ἐπειδὴ περὶ τί- 
vos scribendum est hoc sensu ; τί ἐστι 
περὶ οὗ ἐπειδὴ ᾿Αθ. δια». βουλεύεσθαι, 
ἀνίστασαι συμβουλεύσων ; (ut paulo post 
[5.9.] dicit ὅταν οὖν περὶ τίνος βονλεύ- 
eroi, pro τί οὖν ἐστι περὶ οὗ ὅταν βον- 
λεύωνται.) Quod si retinendo περίτυο», 
prefigatur καὶ verbo ἀνίότασαι, ne sic 
quidem cohzrebunt satis qute sequuntur. 

EPH. 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


53 


ται βούλεύεσθαι, ἀγίστασοι συμβουλεύσων, do ἐπειδὴ 
σερὶ ὧν σὺ" ἐπίστασα, βεέλτιον 3 οὗτοι, ví ἂν ἀποκ Íyauo s^ 

AA. Eivonpz ἂν δή που, vii ὧν oid. βέλτιον ἢ οὗτοι. 

. Περὶ ὧν ὤρ εἶδὼς νυγχάνεις, ἀγαθὸς ξύμβουλος 


$1. 


ΑΛ. Πας γὰρ o5; 


- Ὀὐκοῦν ταῦτα µόνον οἶσθα & παρ ὤλλων ἔμα- 


θες 3 αὐτὸς iértee; 
ΑΛ. Ποῖα γὰρ ἄλλα 


10. "Erro οὖν ὅπως &y sort ἔμαθές τι ? ἔξεῦρες µή- 
γε  µανθάνειν ἐθέλων μήτε αὐτὸς Cart; 


ΑΛ. Ovx ἔστν. 


20. Tí δὲ; ἠθέλησας ἂν ζησῆσαι 3 5 μαβεῖν ἆ & irírvos- 


θαι Φου; 


ΑΛ. Οὐ δητα. 


ΣΩ. "A ρα" νῦν τυγχάνεις ἐπιστάμινος, ἦν χρόνος 


f ουχ ἤγου εἰδέναι; 


ὅτι 
ΑΛ. Ανάγκη. 


20. ᾽Αλλὰ μὴν & γι μεμάθηκας, σχεδόν σι καὶ ys 


οἱ ἶδα- si ài σι ipi λέληθη, gimá. ὄμαθες γὰρ δή σύ γε tr. lil. 806 


κατὰ μνήμην ei μὴν" γράμματα καὶ χιθαρίζειν καὶ 
παλαίειν' οὐ γὰρ δη αὐλεῖν γι ήθελες peli. TOUT 


T ἀθηναίοις,..µέλλοντος om T.—* σοι F.—5 ἀποκρίνᾶι H.—^ σὺ évícre- 


— ] µήποτε, 
* τοι Es. 3 α y« om. Up.—J τὴν add XKAII.—k ἐμὴν 


vans 


περί τινος] Torsit Stephanum 
hic, sicut interpretes τὸ ἐπειδὴ alias, vel- 
uti in Phzdone c. 47. ad quem locum v. 
Fischer. et Animadverss. nostras, p. 77. 
Hoc quidem loco non displicet analysis 
Stepbaniana ; ut paullo dicit c. 4. 
ὅταν οὖν περὶ τίνος βουλ , pro, 
οὖν ἐστι περὶ οὗ ὅταν βουλεύωνται. Talis 
anie prop in interrogationibus Pls- 

ropria. Gorrt. 

Sic pro vulg. olim τινὸς recte 


—* Burru. 
ἀνίστασαι συμβονλεύσων, ἀνίστασαι 
τοῦ συμβουλεύσοιν Ms. Erw. 


ων. μαωνθάνευ] µήποτε µανθάνειν Ms. 


« EF.—* & ἄρα K Ani: 


Bodl. Erw 
σί δέ;] Apud solum Proclum hic est 
τε δα) Burru. 
καὶ éyà οἶδα] Procl. καὶ αὐτὸ; οἶδα. 
Burru. 
γὰρ σό ve] γρ. γὰρ B»: σύ γε. Sram. 


πί Etsic Bas. 2. et Ven. A 


ob γὰρ δὲ) αὐλεῖν γε feo] Cis. αἲ- 
λεῖν δέ γε οὐκ fjQeAes.. Agr. 

οὗ γὰρ---αὐλεῖν ἤθελες] — Fusius Alci- 
biadis odium, quo tibiam persequebatur, 
enarrat Plutarch. in illius vita c. 2. ubi 
inter alia: τὸ δ' αὐλεῖν, inquit, ἔφενγεν 
dos ἁγονὸς καὶ ἀνελεύθερον. Gzp. 


Σε. 107. 


11. iii. 307. 


54 


IIAATONOZ 


ieri & σὺ miran, "1 μή πού σι μαωνθάνων 1 μὲ λέληθας: 
οἶμαι δέ γε, οὔτ νύκτας οὔτε μεθ m ἡμέραν if $»dobe». 
ΑΛ. 'AAX ου" πεφοίτηκα, sic ἄλλων » τούτω». 
4. 8. ΣΏ. Ilórtgor obs, όταν περὶ γραμμάτων Afs- 


riot Bovisiwrren, qwe ἂν ὀρθὼς "yediQoitr, τότε ἀναστήσει, 


αὐτοῖς συμβουλεύσων 
AA. Ma Ai ουκ ἔγωγε. 


ZO. 'AAX ὅταν περὶ κρουµάτων $y λύρᾳ: 


ΑΛ. Ουδαμῶς 


ΣΩ. Ovi pip ou) σερ) παλαισμάτων ys εἶώθασι 


ουλεύεσθαι ἓν τῇ ἐκκλησίᾳ. 
ΑΛ. Ov μέντοι. 


20. "Orar οὖν περὶ τίνος βουλεύωνταιη” οὐ γάρ που 


ὅταν γι περ) οἰκοδομάας. 


ΑΛ. Ov δᾳτα. 


ΣΩ. Ο,κοδόμος γὰρ vavrá γε σοῦ βέλτιο συµβου- 


λεύσει. 


ΑΛ. Ναι. 


Σ, Οὐδὲ μὴν ὅταν φερ) µαντικῆς ουλεύανται; 


AA. Ov. 


290. Μάντις γὰρ a0" raUr " ὤμειμον" Ἡ σύ. 


ΑΛ. Noi 


ΣΩ. D riꝰ γι σμικῥὸς 5 μέγας j, άν σε καλὸς 3 
αἰσχρός, ἔτι τε γωναῖος 3 ἀγονής." 


ub nm δέ γε οὔτε AAN, δὲ οὔτε ΤΕ : {δὲ οὔτε Te 0577 ye μεθ U.—. ἄλλον 


 ἄ et pr T.—? συμβουλεύων 


AIT, —* Beviebze στόν, 1”. F.—* &» X.—" ταῦν 
— dryerrhs XTAXITZTBC οἱ qui in hac voce desinit, 


om U.—J! 4 F.—5 καὶ XA 


Bodl. Erw. 
ue συμβουλεύσων] συμβουλεύων 
* Ms. Bodl. moz deest ye in Με, Bodl. 
w. 


poit Lied Apud Procl. ἁμείνων, quod 

blandiri: sed melius refertur ora- 

o ad συµμβονλούσα: conf. mox $ ew- 
Αουλή. Borrx. 

&yerhs] Sic corrgemdem est. Voci 

γενναῖος opponitur &yerhs, quod natales 


ZTBCH.—4 —— F.—' βούλωνται 
D.—" ἁμενων U.—* νὰ 


et genus i ed eni- 
mum refertur. — Vid. Dorvill. ad Charit. 
p.310. Fischer. ad Platon. Euthyphr. 
—* Asr. Neque sane de 

pti parte dubitare nos smit 
* —— Pac. 149. — ua) βωµο- 
Sed é&yevhs de non 
gnancoeo —— sciendum esse id neque me- 
wice neque ex antiquioris. grammatici 
precepto probatur. — meo est 
probebile, sicut γενναῖος, ita. àyervhs 











ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 55 


AA. Ila; γὰρ oi; ; 
zo. Ejdóro;" γάρ, 
καὶ οὐ αλουτοῦντος. 
ΑΛ. Πως γὰρ οὗ 
ΣΩ. 'AAX ἐάν νε rine tx 7 πλούσιος 1 0 παραινών, 
οὐδὲν — Afmaioi & όταν περὶ τῶν ὃν τῇ πόλει βουλεύ- 


σαι πῶς &y ὑγιαίοιε, ἀλλὰ & mien i ἰατρὸν (ναι 
σον σύμβουλο». 


$. 9. ΑΛ. Eixorost yt. 

ΣΩ. Ὅταν οὖν περὶ τίνος σκοπώνται, σότε συ ἀνιστά- 
µιενος ὡς συμβουλεύσων ὀρθῶς à Arrius 

AA. Ὅταν περὶ τῶν ταυτῶν ᾿αραγµάτων, s y Σώκρωτις:' 

Σω. T» miei ναυπηγίας λένεις, ὁποίας virg χρὴ αυ- 
φοὺς) γὰς ναὺς αυκηγεῖσθαιν 
— AA. Ovx ὄγωγι, 9 ὦ δωώκρασες. 

ΣΏ. Ναυπηγέν γάρ, οἶμαι, οὐκ ἐπίστασαι. TOUT αἲ- 
φον 3 ἄλλο Tis 

AA. Ox, ἀλλὰ τοῦτο. 


οἶμαι, περὶ ἑκάστου ἡ συμβουλή, 


ΣΩ. ᾽Αλλὸ περὶ ποίων τῶν ἑαυτῶν" λέγεις πραγμάτων 


ὅταν (δουλεύωνται; 

ΑΛ. Όταν miei πολέμου, o ὦ Xéxoarse, Ἡ 3 περὶ εἱρήνης 
7 ἄλλου του TO? τῆς πόλεως πραγμάτων. 

ΣΏ. Αρα Mytis ὅταν βουλεύωνται πρὸς τίνος χρὴ 
εὐρήνην ποεῖσθαι καὶ τίσι πολεμεν καὶ TÍO, αρόπον! 

ΑΛ. Nai. 

ΣΩ. Χρὴ 9 ουχ" oig βέλτιον: 

ΑΛ. Ναί 


A. elbóros...od om 'f—* ἄν XATI.—! δεήσει F 


— ΧΓδρ et pr IL—€6 elzórws...58, 9. λ 
pr Γ.---ὁ ὦ σώκρατει vpaypárev Esz.—) αὐτὰ; F. 


et pr E.—* βοάλωνται (ATI, 
t$ om Up, —h arare Y ot 
davroü A.— ἡ ἄλλο v ἄδη : 


atraque relatione dixisse Α tticos, 
eque tamen ii quod formam éyerhs 
sespectam mobi; cum ebye 
m aque i probem sit. 
Kx. —R& Sic Cic-- Vulgo$ 
2 A Scripsi vero τοῦ (η. e. 
s uia p p 
τοῦ monoeyllabam, 


paroxytosum 
circumflexa syllaba . 


constans, inclinari non potest. Vid. 
Hermann. de Emend. Rat. Gr. Gramm, 


p. T1. Aer. 

χρὺ V, els βέλτιον] Ven. χρὴ V οὐχ, 
els θόλτιον, quod, in tive positam, 
locem habere potest. Attamen etism 


Pieinos vulgarem scripturam ezpressit. 
Asr. 


1t, lil. 808. 





11. 108. 


1t. 14. 809. 


56 


IIAATONO2 


$0. Καὶ τότε ὁτότε (έλτιον; e 


ΑΛ. Πάνυ γε. 


^v » 
$0. Καὶ σοσουτον χρόνον ὅσον ἄμιεινον! 


ΑΛ. Ναί. 


Pd 


$0. E; ob» (QovAsvowso ᾿Αθηναῖοι τίσι χρὴ wporsma- 
9 . i ” 
λαίε καὶ τίσιν ἀκροχειρίζεσθαι καὶ τίνα τρόπο», συ ἁμαι- 
νον ἂν συμβουλεύοις 50 παιδοτρίης; 


ΑΛ. Ὁ καιδοτρίβης δή" 


που. 


Σω. Ἔχεις οὖν εἰπεῖν αρὸς τί βλέπων ὁ παιδοτρίβης 
συμβουλεύσειεν oic δεῖ αροσπαλαίειν καὶ oig µή, καὶ ὁπότε 
καὶ ὃν τινα TpÓTOM; λέγω Os v τοιόνδε. ἄρα φούτοις δεῖ 
apo mra A exitu oig βέλτιον, 3) 00; 


ΑΛ. Nai. 


20. "Αρα xai τοσαῦτα 00 P ἅμιεινον! 


ΑΛ. Τοσαυτα. 


ΣΩ. Οὐκοῦν καὶ τόθ ὅτε ὤμεινον! 


ΑΛ. Πάν γι. 


6. 10. ZO. ᾽Αλλὼ μὴν καὶ ὥδονταὶ δεῖ 


καθαρί Qu 


8 8 X 91 8 / 
ποτὶ πρὸς v3» φδὴν καὶ βαΐνειν; 


ΑΛ. Asi γάρ. 


$0. Οὐκοῦν vó0'* ὁπότε [βέλτιον: 


ΑΔ. Ναι. 


$0. Kai τοσαῦτα ὅσα έλτιον; 


ΑΛ. Os. 


$) τερὶ ἄλλου Ός.-- οὐχ add AAn. — δή om F.—^ sev om A.—P Bg" T.—* καὶ 


b 9. ἀκροχειρίζεσθαι]. Idem luctatio- 
* Pons est cujus meminit Hippocrates 


cs. p. 864. 'Axpoxepin ἰσχαίνει, καὶ 
Tàs σάρκας ἄλκει . Conf. Ruhnk. 


ad Tim. voce ἀκροχειρίζεσθαι. Erw. 
ἀκροχειρίζεσθαι] Schol. ct Said. συκ- 
γεύειν 9) παγκρατιάζευ πρὸς ἕτερον ἄνευ 
συμπλοκῇῆς, $ ὅλως ἄκραι; TG χερσὶ 
ἄλλον γυµνάζεσθαι. Pollux ii. 162. 
ἀκροχειρισμὸς µαλότη vis. dv. παγκρατίφ. 
Pro πνκτ in grammatici explicatione 
erpectes potius παλαίει». Sed ipeum 


cratium, in quo lucta pugilatui junc- £i 


ta erat (v. Schneid. v. Παγκρ.) cujusque 
pars erat ἁκροχειρισμὸς, ad latom 
potissimum referebatur: vid. Pollux iii. 


cap. 30. (ubi de pugile.) Hinc Suidas 
in ᾿Ακροχειρίζεσθαι, ubi post nobilem 
jargon alium quendam memurat, 
ui χειρισμό non secus atque ille 
excellehat, "addit οὗτος δὲ wo h. e. 
hic «utem Iuctator alias eret. Ῥυστκ. 
συμβουλεύσειε] Nota ἂν omissum, 
ut sepius, — Vid. Heind. ad Gorg. $. 37. 
Burr». 
e. λόγω δὲ τὸ] λέγω τὸ Ms, Bodl. Erw. 
ποσαῦτα] Sic Thucyd. vii. 81. ὄποχω- 
pei, τοσαῦτα µαχοµ ὅσα ἀναγκά. 
Ὀνται h. e. retre cedere ita wb. milites 
(anim ο. eatenus pugnent, quatenus co- 
gentur. Burr. 


AAKIBIAAHS ΠΡΩΤΟΣ. . 5T 
Z0. Τί οὖν; ἐπειδὴ βέλτιο wi» ὠνόμωζες Vw ᾱμ- 


φοτέροις, T) τι κιθαρίζειν αρὸς v2» 02» καὶ τῷ προσπα- 
λαίεω, ví καλεῖς τὸ ἐν τῷ αιθαρίζειν’ (Orio, we περ ἐγὼ 
vo iy τῷ παλαίεω καλώ γυμναστικόν σὺ δέ Υ' ἐκενο vi 
καλες; 

ΑΛ. Ovx εννοώ. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ πειρῶ ἐμὲ µιμεῖσθαι. Soy γάρ που ἀπι- 
κρινάµην τὸ διὰ παντὸς ὀρθῶς ἔχον. ὀρθας δι δή που ἔχει" 
vO κατὰ τὴν τέχνην γιγνόµενον' 3 οὐ: | 

ΑΛ. Nai. 

Σω. H 95 τέχνη ου γυµναστικὴ 7/5 

ΑΔ. Πως à οὗ; 

$0. Ἐγὼ Y εἶπον τὸ ἐν τῷ παλαίειν (έλτιον γυµνασ- 
TiXÓV. 

ΑΛ. Eizs γάρ. 

20. Ovwxcur καλῶς; 

ΑΛ. "Eporys δοκεῖ. 


ΣΏ. "Id; 05* καὶ σύ---αρέποιῦ γὰρ ἄν που καὶ coi τὸ 


καλώς διαλέγεσθαι---εἰπὲ αρώτον, τίς ἡ τέχνη Je τὸ xia v ii. 910. 


git καὶ τὸ ὧδειν καὶ τὸ ἐμβαίνειν ὀρθῶςι συνάπασα τίς 
χαλεῖται; Οὕπω δύνασαι εἰπεῖν; 
. &. 11. ΑΛ. Ov» δητα. 

$0. 'AxX δε Tips. τίνες αἱ θεα ὧν 3 τέχνη ; 

AA. Τὰς Μούσας, 9 Ῥώκρατες, λένεις; 


vd KBovra (ATI, —' , καὶ τότε Ἡ.---- οὐ κιθ w Χδα: τῷ ὁρθῶν κιθαρίξιν 
ος. -ᾱ Υ add A.—* ἔχευ Yt. — n iE * p^ τέχνη IL—* 8) — 


bet vulgata. Socrates enim respicit suam 
de optimo in ndo responsionem 
quam vult ut imitetur Alcibiades, Do- 


e 10. rur Inserebatur antes ὁρ- 
65s ante κιθαρίζει», quod damnatum jam 
8 Schneideru nunc omissum auctoritate 





trium codd. Burr. 


. ἀποκρινάμην]  Vidctor et Fic. ἄποκρι- 
valug» legivse. Ότενα. 
Nurnberg. ἀπεκρυάμη» 
tuens, ezprimit alicubi respondi. Bed 
respiciant hec verba pregressa : ὀγὰ τὸ 
d» τῷ saAalur καλῶ γυµναστικόν; igi- 
tur recte babet ἀπακριάμην, et που ur- 
bennm est illnd opinor, ni fuller. Asr. 
.isezpoáusr] Ficin. vertit: equidem 
*peum ut videatur 


cet boc vel vocula πού, ques valet opinor. 
Βυττπ. ; 
ὢς δὲ] ὀρθῶς γε Ms. Bodl. Erw. 
καλῶς; ΑΑΚ. Ἔμοιγο δοκεῖ. 
ΧΩ.---} οὐκοῦν καλῶς (uorye δοκεῖ. ἴδι 
καὶ σὺ--- Ms. Bodl. Erw. 
10: καὶ σὺ] ΛΙ. ἴθι 9) καὶ o6. — Bic 
ullo TA δὲ, καὶ τὸ d» τῷ πολ. 
zPH. Sic Bes. 3. Ven. Vind. Asr. 
vis καλεῖται] Ita. Ms, Bodl. et uter- 
que Bas. τί καλεῖται Fic, Erw. 


P Vor, VI. H 


legisse saronpuralus» ἄν. Sed recte ha- 
t. 


58 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΣΩ. Ἔγωγε. opm δή: είνα Ow αὐτῶν ἐπωνυμίαυ m 


Li * 
ety»n έχει 


ΑΛ. ἸΜουσικήν µοι δοκεῖς λέγε. 

ZO. Λίνω γάρ. ví οὖν v0 xcv αὐτὴν" ὀρθῶς γιγνόµε- 
νόν (mri) ὥς περ ἐκιῖ ἐγώ σοι τὸ κατὰ τὴν τέχνην ἔλεγον 
ὀρθῶς, τὴν γυµναστικήν. καὶ σὺ ὃ ὑ οὖν οὕτως ἐνταῦθα vi 


Que πῶς γίγνεσθαι; 


ΑΛ. Μουσικῶς" poi δοκεῖ.ὰ 
ΣΏ. Εὖ λέγεις. ibi δή, καὶ τὸ ἐν τῷ πολεμιν βέλτιον 


4 
xoi? 


4? ^" ., 7 » . νά bl / ,9 ⸗ 
v0 ὃν τῷ εἰρήνην ὤγειν, τοῦτο τὸ βέλτιον ví ὀνομάζειο; 
dc περ ἐκεῖ' $Q ἑκάστω ἔλεγες τὸ ἄμεινον, 


h * ⸗ 
0T! [ovcixa- 


} zpéxe ὰ.---Σ κατ) αὐτὴν ΧδΠ: κατὰ ταύτην *s.—5^ τὸν om F.—»^ V Χδπ : δὴ 
θγ.---- μονσικὸ: Ε.--ᾱ δοκεῖς TI.—* κα]...βέλτιον om. T.—f καὶ p.—8 τὸ Up: τφ 


6. 11. ὅρα δή] Vel ὅρα δὴ junge se- 
quentibus, ut post ἔχει non sit mterr. 
nota. SrzPH. 

Aéyeis ; ΣΩ. Ἔγωγα. ὅρα δή] λέγει». 
ὅρα δ) Ms. Bodl. ct Ven. Aser. 

κατὰ ταύτη»] E Mss. 3. κατ’ αὐτὴν», 


quod recepit Bekk. mibi ceterorum scrip- ἐν 


tura aptior videtur. Βυττα. 
ἐφ᾽ ἑκάστφ] Ita in vulgatis ; sed Cor- 
narius emendat recte : ἐφ᾽ ἑτέρφ et pro 
fb ἀμείνονι, quod sequitur, restituit τὸ 
295, ut contexta docent. Gor1L. 
ἐφ᾽ ἑκάστφ] Paullo audacter, ut opi- 
nor, Gottl. Quid ai transponuntur verba 
ἐφ' ἑκάστῳφ ita : ἴθι δὴ, καὶ τὸ ἓν τῷ πολε- 
μεῖν βέλτιο», καὶ τὸ ἐν τῷ εἰρήνην iyu, 
γοῦτο τὸ βέλτιον τί ὀνομάξειε ἐφ᾽ ἑκάσ- 
Tp ; ὥστερ ἐκεῖ ÜVAeyes τῷ ἀμείνουι, ὅτι 
µουσ--ἶ Nam ἐφ ἑκάστψ, τὸ τοῦτο 
proxime precedens requirere videtur. 
Age igitur, et hoc quod melius in bello 
gerendo εἰ ín. pace, hoc, », quod 
snelius in utroque est, dic. Et supra jam 
dixit: ὁπειδὶ βέλτιον μὲν érópal'es ἔπ᾽ 
έροι.. Tum autem et locum ha- 


ἄμφοτ 
bere dcbet 4$ ἀμείνονι, propter sequens ΄ 


ὁπὶ 7$ érípp. — Nam τὸ ἀκεῖ referendum 
ad superiora: τῷ Te κιθαρίζει» — καὶ 
προσπἀλαίοι. Nun». 

Φ᾽ ἑκάστφ] Et codd. et libri editi 
rectc habent ἑκάστφ; significstur enim 
utrumque singulatim, musicum n 
et gyrunesticum. Perperam Scholiastes 
Cisens. Apud Müller. p. 17..hunc locum 
cepit. (lunc ante verba ὅτι µονσικώτο- 
per intelligenda sunt ér) τῷ niv, cui re- 
spondent ἐπὶ τῷ ὁτέρῳ (ἕτερον ost vb δὲ, 

terum vel secundum). Nihil frequen- 


tius hac ellipsi. Vid. Hermann. ad Vi- 
er. p. 609. — Heuad. ad Protag. p. 855. 
D. Heind. ad Gorg. $. 24. Theat. 4.96. 
Tb ἄμευον Cornarío dcbemus; vulgo 
enim legitur 9 àuelrovi, quod. Ficinus 
quoque expressit vertens, quemad modam 
iori dixisti ín wnoquoque 
(49! ἑκάστφ) meliori, in «no. quidem, 
quod magis musicum, im altero vero, 
quod magis gymnasticum. Asr. 
ἐφ᾽ ἑκάστφ] Proclus, ἐφ᾽ ἑκάστφ fA. 
τὸ ἄμεινον, idque recepit Bekker, et jam 
ante eum Astius; quanquam hic non- 
nisi ex Cornarii εοπ]θοίωτα: qui tamen 
in unà hac motatione non substiterat, 
sed locum síc refingebat, ἐκεῖ d^ 
éríépp leyes τὸ ἄμευνο---. Hoc certe 
male. Nam ἐφ᾽ ἑτέρῳ sic nude dictum 
non respondet prozimo καὶ ἐπὶ τό érépy. 
Sed, servato dativo τῷ ἁμείνονι, hodie 
etiam multum faveo huic vocis ἑκάστι 
mutationi: ἐφ' ἑτέρ τῷ ἃμε 
ἐπὶ τῷ ἑτέρρ---; hec enim legitime sibi 
respondent, [n vulgata autem nón mo- 
ror quidcm compendiosum loquendi ge- 
nus, quo priori loco ante ὅτι 
por mente supplendum est ὁπὶ τῷ érépo, 
vel ὀσὶ τῷ niv—, cujusque ezempla ha- 
bes apud Heusdium, q m nullum 
in mA adeo durum, ut complexivo isti 
ἕκαστοε alternm statim membrum adbm- 
rescat. (ἔλσγει à ἑκάστψ ὅτι µονσικό- 
γερον): non tamen hoci moror, 
sed formam ἕκαστος loco legitime ded- 


Tepos. Verum de his vtut statuas, düti- 
vum τῷ servandom duco ob sel. 
lemnem itionis éàrl cum det. usum 


in formulis nuncupendi, ut ὀνομάξεν, 





AAKIBIAAHJ3 IIPOTOZ- 39 


τερο,' καὶ ἐφὶ τῷ iries ovi γορραστικότεν πειρὼ δὴ) 
καὶ. ὀνταυθα λέγε τὸ βέλτιο. 

ΑΛ. ᾽Αλλ’ οὐ su σι ἔχω. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ μέντοι eim y gor γε, si μὲν τίς σε λέγωτα 
* συμβουλεύωτα περὶ — ἅτι (βέλτιον τὰς τουδε 
παὶ νυν καὶ. σοζουτον, irura dgrícus Ti τὸ dgio ri, lil, 811. 
λέγει, ὦ Αλκιβιάδη” περὶ μὲν γαύτων ur simil. OTI 
τοῦ «ὑγιερόσερο», καί voi ou TpoTTOiti" ys ἰατρὸς εἶναι. 
περὶ di οὗ προσποιεῖ" ἐσιστήμαν εἶναι xci συρβουλεύσεις" rt, 109. 
ἁιστάμινος 4c εδώ, τούτου δε, ὡς ὄοικας, Tipi ἔρωτηθεὶς 
ἑὼν μὴ Wy c εἰπεῖν, οὐκ αὐσχύνει; 7] οὐκ αἰσχρὸν φαίνεται» 

ΑΛ. Πάνι ys. 

S. 12. 20. Xxoru àz καὶ προύυμου" εἰπεῖν, αρὸς σύ 
v$ivsi* vo ἕν v9 εἰρήνην το ὤγειν ἄμεινον καὶ τὸ" ἐν τῷ 
STO SIUAIY oic δὲ, 

ΑΛ. ᾽Αλλὰ σκοχὼν οὐ δύναμιν" ςὀννοῆσαι.) 

24). Οὐδ᾽ οἴσθα, ἐπειδὰν φόλεριον ποιάµαθα, à ὃ via ἐγ- 
πααλουντες ἀλλήλοις πάθημα tg pato. sic" τὸ πολερωῦ, 
xci ὃ Ti αὐτὸ ὀνομάζονσες ερχόµεθα; 
το τοτε τες 
9 ἐποὶ U.—P τὸ om pr E.—4 καὶ τοιοῦτον (A ot pr II.—! εροσποεῖ ΧΒ0 et pr T. 


—* τε pr T', om XAII.—! προσποιεῖ X οἱ pr. T.—* ovuflovAeóceis XTAHII : avu- 
ὢ F.—* eeívew 1.—? Te 


BovAeves *s.—"* φαίνεται (ATI : φανεῖται *s.—" «ροθυμῶ 
om Υ et pr Κ.---" τὸ om Up.—59 δύνασαι X.—b νοῆσαι X ATI, —^ ols Δ.--ᾱ τί XATI. 


de cibis dicere, lice non profiteatur se 
medicum esse ; εἰ won posse de altera 
illa re dicere, cujus se peritum profitea- 
tur. Paulo post autem ) malim, 
ut sit verbum futuri temporis sequente 
interrogationis nota. STx»H. 

τούτου δὲ---] In oratione bimembri 


καλεῖ, Aéyew, εἰτεν ὁπὶ τω(ί. Vid. 
Heind. ad Cratyl. 6. 1. et ὁ. 107. So- 
phist. $. 48. tra in altera illa lo loci 
constitutione vereor ne 

poscat, οφ dQ' ἑκάστου ἕλογες τὸ | eoo 
UTTM. 


πάνν τι] Ciz, κάνν. Asr. 


αἰσχράν γα κ. v. λ.] Observent autem 
tirones anacoluthiam in oratione bimem- 
bri longiori admodum usitatam. Alo- 
xpe—, περὶ μὲν τούτων ἔχειν εἰπεῖν: 
sequi debebat. τρύτον δὲ wépi οὔ: sed 
tun tis tum gravitatis gratia 
orationem pendentem relin- 
quit collocotor, noramque auspicatur per 
οὐκ Βυτιν. 
, περὶ μὲν τούτων ἔχειν] Ante Éxer vi- 
detur Ficinus negaiionem οὐκ legisse 
dere quad — sj eam legiseet, nihil 
68 tamen opus 
non eat — nim iaia, posse 


cujus priori parti posterior est opposita, 
quoties hec etipsa in protasin et apo- 
dosin distincta est, vocula δὲ, ad pondus 
oppositionis augendum, in apodosi post 
demonstrativum repeti potest: de qua 
re uberius agitur in Excursu ad Demo- 
stbenis Midianam ed. 2. Burr». 

$. 12. évi τὸ πολεμεῦν] Vind. et Bas. 
9. els τὸ voAeueiv. lllud frequentius 
est. Asr. 

ἐπὶ τὸ πολεμεῖν] Proclus els τὸ πολο» 
pei», quod recepit Bekk. e codd. opt. 
Burr». 


60 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


* 


ΑΛ. Ἔγωγε, ovi ys! ἐξατωτόμωοί σι 3 βιαζόμενοι à 


ἀποστερούμενοι. 


ΣΩ. Ἔχε. «ῶρξ ἕκαστα τούτων κάσχοντεει πειρὼ εἰ- 


mii» τί διαφέρει vo ὧδε 3 ὧδε. 
ΑΛ. "H* si! ὧδε λέφεις, 


ἀδίκως: 
$0. Abo rouro. 


ὦ Σώπρασες, τὸ δικαίως P 


ΑΛ. ᾽Αλλὰ μὴν τοῦτό γε διαφέρει ὅλον σε καὶ aa». 


n.4.31. 20. Tí? ob; Αθηναίοι σὺ woo; «οτέρους evguooU- 


’ ^w 8 φ nd 8 M / , 
λεύσεις πολεμεῖ, τοὺς ἀδικοῦντας 7| τους τὰ δίκαια πρώτ. 


φόνσας» 


ΑΛ. Δειὸν rovró γε to 


- 


Led ? 4 νο Led , 
erac. εἰ γὰρ καὶ διανοῦταί 


e Ü ^s 8 8 8 δι /, ^s P 9 
σις ὡς Ü&i προς τους τα ὄικοια πραττονσας σπολεμειίν ουν 


&y1 ὁμολογήσιιέ γε. 


ΣΏ. Οὐ γὰρ νόµιµον τοῦθ', ὡς ὄοικεν. 
ΑΛ. Ov δῆτα: οὐδέ γε καλὸν δοκεῖ εἶναι. 


δ. 13. ΣΩ. Πρὸς σαῦτ" 


λόφους ποιήσεις" 


AA. ᾿Ανώγχη. 


—29 els ΧΓΑΕΠΣΤΟΡ et cort B: àv] *s.—/ γε add 
T: el *r.—! ^ A.—i $ τὸ ΧΓδΠρ.--ᾱ ye om U 


» A 8 M / A] 
coo χα συ νο δίκαιον τους 


5 
ἔχε δή τῶι τε T.—^ εἰ 
καὶ τὸ wá» ρ.--» ὁ δὲ p.— 


» δευὸν..ιπολεμεῦν om XT οἱ pr F.—^ καὶ om Up.—? πολεμεῖν om BC.—8 οὖν A. 


ἔχε] Subsiste, attende * est monentis, 
ad collocutorem, ut videat quid ex hac- 
tenus dictis consequatur. — Vid. Herm. 
ad Ve n. 185. b. Heind. ad Gorg. 6. 
36. nf. Protag. p. 349. D. "Ex« 
ἄξιον ydp τοι ἐπισκέφασθαι ὃ λέγει. 
Ῥυττκ. 


vpárrorras πολεμεῖν] Latet πολεμεν 
in Ms. Bodl. Erw. 


$. 18. rabr' ἄρα] Repono τοῦτ’ ἄρα : 
wt hoc pronomen jungatur cum «b δί- 
καιον: Bitquc seusus, An igitur iu quo- 
que ad hoc Justum (respiciens) verba 
facíes (apud illos?) 1d est, * Λη Justi 
hujus rationem habebis quum Athenien- 
sibus consilium ea de re dabis ** Srxrn. 

πρὸς τοῦτ’ ἄρα καὶ σὺ τὸ δίκαιον] πρὸς 
τοῦτ) Stephano debemus; quod enim 
vulgo legitur πρὸς TaUr' (quod esset 
propterea, v. Fischer, ad Weller. t. iii. 
p. H. p. 260. Herman. ad Viger. p. 
817. vel quod attinet ad, de his: de his 
igitur et tu verba facies juste s. ut de- 


cet ; τὸ δίκαιον enim esse deheret i. q. 
δικαίως, v. Bergl. ad Alciphr. p. 16]. 
Musgr. ad h. CEd. C. 1711. Fischer. 
ad Weller. t. iii. p. 317.) sensu fere ca- 
ret. Nurnbergero fb δίκαιον giosseme 
videbatur esse, male. Ficinus id agnos- 
cit vertens, in his ergo tu circa id, quod 
Justum est, verba facias ; et sensus pos- 
tulat, quem Btephanus non recte expres- 
sit. Namque is est, de illo igitur, quod 
justum censetur, verba facies. Τοῦτο τὸ 
δίκαιον exquisite oppositum est ei, quod 
in preegressis οὗ νόµιµον ct οὐδὲ καλὸν 
dicitur; pronomen igitur demonstrati- 
vum Toro, id quod haud infrequens-est, 
notionem nobilitatis cujusdam et excel- 
lentis» adjunctam sibi habet, iliud justum, 
quod ut per se nobile et prsestans eet, ita 
oratorem quoque nobilitat, qui ipsius ra- 
tionem habet. Asr. 

παῦτ ἄρα---δίκαιον] Rectius Schleier- 
macher τὸ δίκαιον ut epexegerin vocis 
ταῦτα accepit. Cf. Men. 6.23. Burr. 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 61 


$0. "Αλλο σι οὖν, A rv δὴ ἐγὼ ἠρώτων βέλτιοὴ πρὸς 
φὸ πολεμεῶ καὶ μή, καὶ oig Dei" καὶ oic µή, καὶ ὁπότε 
παὶ μή, τὸ” δικαιότερον τυγχάνει ον 3 00; 

ΑΛ. Φαίνεσαί γε. 

$0. IIa; οὖν" s φίλε Αλκιβιάδη: ; sírsgor* σαυτὸν 
Ἀέληθας — οὐκ. ἔπίστασαι τοῦτο, ἡ ἐμὲ ἔλαθις μανθάνων" 
xci φοισῶν ἐς διδασκάλου, ὃς. σε news διαγιγνὠσ- 
χε τὸ δικαιότερόν 7 sei ἀδικώτερον καὶ τίς ἔστι οὗ- 


σος, φράσον καὶ. μού i»! αὐτῷ Φοιτητὴν προξενήσηςξ καὶ" 
ερ. 

AA. Σεώανειςὴ d 9 Σώαρατες. 

zo. Μὼ τὸν φίλιον va σον ipór σι καὶ σόν, ὃν ἐγὼ 9XI0T. 


ἂν ἐπιορχήσαιμα"ὶ ἀλλ εἰ περ ἔχεις, τὸ τίς έστυ. 


— «iip Y.— «eden X et p T.—À dg τί ὃν p.—* 8 C.—* u$ τὸ EFr.— 
* οὖν om EFs.—5* αότερα F.—? $ ὅτι F, bw p ἔμαθει λανθώων» F, —* 
———— is U: els ος.--» BburkdAovs F, διδασκάλον: T.—* és A.— Te 


om 1.—9 καὶ om E.—f Ty T'.—8 προξενήσει F.—^ καὶ add XAIIF.—  axórei p. 
— οὔ uà Ὀρ.---ᾱ φίλον A.—h. ἐπιορκίσαιμι TXTC.—. καὶ p.—? γε Up.—? [nrá- 


v θέλτων) Bponte sic pro Bévrios 
scripsimus — In. sequentibus cum cod. 

Venet. $ ante τὸ δικαιότερον expunximus. 
In verbis ὁσότε καὶ μὴ Wolfius (Miscell. 
Jdtterar. p. 10$.) repeti volebat ante μὴ 
vocem ὁπότε. . Sed particulam μὴ in an- 
tithetis vocem praecedentem supprimere, 
monuit jun Hoogeven. ad Viger. p. 460. 

ST. 

καὶ ὀπότε καὶ μὴ] Omiseum putamus 
alterum ὁπότε ante μὴ, culpa librarii. 
Id verbum Plato ex accurate loquendi 
jege víz potuit ipse omittere ; sicut la- 
boret sermo, si eodem in versu scribas, 
καὶ ois δεῖ καὶ μή. Worr. 

ua) ὀπότε καὶ μὴ] καὶ μὴ pro καὶ óvó- 
ve μὴ, quod ipsum reponendum censebat 
Wolfius, cum durior h. |. videretur ellip- 
sis, maxime ob repetitum in præceden- 
tibus efs, Sed hrevitatis studio alie 
etiam baud dissimiles omissiones, potis- 
simum in particula 4) admittuntur,.— 
Que antem —RA ante τὸ Sin. 
particu , ὅσα . longe urimi 
omittunt, — Carere ea sermo, et 
molestissime sane, illa admissa, statim 
subjungeretur ἡ οὔ. poires 

els διδφσκάλου] tis διδφσκάλου σοῦ 


narius, p. δ4 à n Ecl 


Ms. Bodl. Erw. 
μὰ τὸν ] Jurst per Jovem, qui 
quos dicitur, ὁ τὰ περὶ às Φιλίας àm- 
σκοπῶν. |ta passim apud Platonem in 
fcrmone familiar "i — v. C. 
thyphr. P 6. po e 3? φι- 
Meu. Ita Menander in * (v. 
Suid. in Φίλιος, et Fragm. Menandr. p. 
19. Maprópoua τὸν Φίλιον---Δία.) Cor- 
» notat: vulgo φίτον 
legi: nempe in Aldina, Ceterum no- 
tent tirones, in μὰ τὸν φίλιο», intelligen- 
dum esse h. $ οὗ exéwre. Nam per se 
verba uà T. $. non babent vim negandi, 
ut vulgo putant. Interdum negative ex- 
primitur ; ut infra: c. 38. uà AP, οὐκ 
ἔγωγο. v. Επι. ad Xen. Mem. iii. 13. p. 
163. et Bach. ad. Xen, Symp. c. iv. P 
135. Gor1r. 
μὰ τὸν] Apud Proclum, certe in 
perte codicum ejus, legitur Ob μὰ τὸν 
euer ; sed bec est grammatica expli- 
catio. Ῥυττκ. 
. ὃν ἐγὼ Γκιστ ἂν rene] Hom. 1A. 
xor αὐτῶν Κουρίδων, τὸ μὲν οὐκ ἂν ἐγώ 
ποτε μὰψ ὀμέσαιμ. Eurip. Or. 1581. 
T» (pu) vy) κατώμοσ’, y ἂν &üopkoty" 


ΠΛΑΤΩΝΟΩΣ 


ΑΛ. Ti δ’, εἰ μὲ Eyes ον ἂν οἵ µε ἄλλως silia 
σιρ; τῶν δικαίων καὶ ἀδίπφν; 


63 


11. lii. 319. 


ΣΩ. Na" si yt εὕρως. 


ΑΛ. ᾽Αλλ᾽ οὐκ ἂν εὑρεῖν pas" ἡγεῖι 

30. Καὶ μάᾶλα γε, sí ζπτήσαις. 

ΑΛ. Eire, ζητῆσαι οὐκ ὧν oit µε; 

ΣΩ. "Eyes, $i οἰπθείης μὴ εἰδέναι. 

ΑΛ. Έντα oux 3» ὅτε εχουν οὕτως: 

$. 14. 20. Καλῶς λέγεις, ἔχες οὖν εἰφιῶν τοῦτον τὸν 


/ * * i vy 
u. 110. χρόνον ὅτε oUx gov εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ và ἄδικα; Qi- 


4 ? ΄ T 4 ) My 3S7 4 y N 

pe, πίρυσιν ἐζήτεις vi καὶ οὐκ Φου εἰδέναι, Ἡ oU καὶ 
, "5 A ig 7 ς 4 ῥ / t 
τἀληθη ἀποκρίνου, iv μὴ µάτην Qi Διάλογοι γίγνωνται. 


ΑΛ. ᾽Αλλ ὅμην εἰδίναι. 


ΣΩ. Τρίτον δὲ ἔτος καὶ τέταρτον καὶ πίµατον οὐχ 


ούτως: 
ΑΛ. "Eyoyt. 


ΣΏ. ᾽Αλλὰ μὴν τό γε πρὸ τούτου" sai ᾖσθα. 3" γάρι 


ves 2)ρ.--» ὅτε οὐκ εἶχον BEs.—54 bre e). οὐκ p.—* τε o TAREP. - μὴ om pe 


p "ien 

LE & κ.φ.λ.]  Excerpsit bunc 
locum Stobsus, Sermon. ix. p. 122. us- 
que ad verba μὴ elBéras. Οοττι. 

Tí(U, εἰ μὴ ἔχω] — Laudat hunc locum 
Clemens Alex. Strom. v. p. 658. D. ubi 
legitur ἄλλως εἰδέκαι µε περὶ τῶν δικαίων ; 
pro ἀγεῖ scribitur ἠγήσμ. Asr. 

eias] Formam magis Atticam 
eias Isidorum 65. Epist. 
887. monelat Schneider. Burr». 

εἶτα οὐκ ἦν ὅτε] Ita Fic. 3. el οὐκ 
Bas. uterque cum Ms. Bodl. qui mox 

sine e. Erw. 

ὅτε εἶχον οὕτω] Bic e Ven. scripsi 


ὅτε obx elxor οὕτω, contra sensum, — beri 


tiam Ficinus non emendatus vertit: 
Án non fuit. tempus, cum sic me kabe- 
rem? Asr. 
6.14. yCyverrax) Vind. γένωνται. Λατ. 
TÓye πρὸ τοῦ] Ciz. τόγε πρὸ τούτον, 
ubi Schol. πρὸ τοῦ agnoscit. Πρὸ τοῦ est 
πρὸ τοῦ τότο 'γενοµένου χρόνου, Vid. 
His. de prosod. grec. accent. inclinat. 
15. wbi cf. Wolfi not. Sic Sympos. 
4 1. αρὸ τοῦ δὲ περιτρέχων. As. 
wpb τούτου] Sic codd. optimi, Vul. 
go προτοῦ, quam formulam sunt qui do. 


ceaot poni non posse nisi cum felatione 


ad tempus, Qaod preceptum 
ita lando, si loco praesentis temporis aig- 
Aificetur id tempus, ad quod spectat se- 
Jies oraüonis, Nam in narratione quo- 
que usurpari προτού de eo quod factum 
est ante rei narrate ini d dubitari ne- 

"Esel δὲ θησεὺς ἐβα; 


τα 


V ὁὰὸ QXekpéra συνδιαν 
ον ἔτη i. —— pier rod 7 
οιµι---ἀθλιώτερος ἦν ὁτουοῦν, 

σον ἡ σὺ νῦν κ. T. A. ubi manifesta est ct 

data operá ad presens tempus facta rela, 

tio: Phado. p. 96. Socrates suam, ante- 

quam remm causas scrutari ceperit, sime 
licitetem ironice enarrans ait, éyà γὰρ, 
καὶ πρότερον» σαφῶς ἀκιστήμην, τότε 











63 


Y 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


ΑΛ. Ne" | 

ΧΩ. Τότε μὲν τοίνυν" s0 οἶδα ὅτι doo εἰδένα,. 

ΑΔ. Πώς sb οἶσθα; 

ΣΩ. Πολλάκις mov! $» διδασκάλων ἤκουον παιδὸς ὂν- 
vog καὶ ὤλλοθι, καὶ ὁπότε ἀστραγαλίζοις ) ἄλλην vin 
ααιδιὼν παΐζοις, οὐχ. ὡς ἀποροῦντος περὶ τῶν δικαίων καὶ 
ἀδίκων" ἀλλὰ μάλα μέγα καὶ θαῤῥαλέως" λέγοντος περὶ 
ὅτου τύχοις τῶν «aid, ὡς πονηρός σε καὶ ἄδικος εἰη καὶ 


ὼς ἀδικοῖ. $ οὐκ ἀληθη λέγων" 
ΑΛ. ᾽Αλλά τί ἔμελλον moii), & Σώχρατες, ὁπότε vic 


pl &dixoi ;* 


Σω. X» 0' si τύχοις ἀγνοῶν siv& ἀδικοῖο εἶτε pf) τότε, 


λέγεις τίξ σε χρὴ ποιεῖν; 


ΑΛ. Mà Ar. ἀλλ οὐκ ἠγνόουν ὄγωγε, ἀλλὼ σαφώς 


» ^» Ld 3 / 
ϐγήγνωσκον ὅτι ἠδικούμην. 


3. 15. ΣΩ. Ὢιου ἄρ 


| ὀᾳίσγασθαι xoi ααῖς d», ὡς 


: d M / 4 ) 4 
εοιχε, σα δίκαια χαι τα δικα. 


T —t γένωνται H.—* αρὸ τούτον Χδπ.--- 
om U.—! σον om XUp.—3 καὶ ἁδίκων om p.—* 
—* λέγων U.—41 pe om IL—* ἀδικοίη Up.—! λέγ 


ὑπὸ ππύτην γῆς σκέφεων οὕτω 
ἐτυφλώθην, Bore ἀπέμαθον καὶ ταῦτα & 
αφοτοῦ (sonst, ehedem) Guy» αἰδέναι---. 
φοῦτο µην προτοῦ παντὶ δῆλον εἶναι 
ὅτι διὰ τὸ ἐσθίειν καὶ πίνει» (6 ἄνθρωπος 
αὐξάνογαι) κ. v. A. Jam talem ad pre- 
eens tempus relationem hic non habe- 
mos: nam hoc certe Socrates dicere non 
vult, Alcibiadem «nte illad quidem 
Dus fuisse, πο vero non 
Mem: sed velot digitem intendens ait 
«tqui ante illud tempus poer eras; hoc 
auterp, tisi egregie fallor, nonnisi diserto 
consáetoque demonstrativo — enantiari 
poterat: quod cum optimi codd. pre. 
bewat, recte opinor nunc repositum est, 


M. 

fois] Ludus pueris famili- 
ήν d dicere ebleret Lysan- 
der: dtéAeve vobs μὲν waibas ἀστραγά- 
Aérs, robs δὲ ἄνδρας ὄρκοι; ἑξωπατῷ». 
Plutafch. m Lysandro commwne inde 
adapiom Gfecis usurpatum: ἀμφ &c- 
πρωφάλδιεὀι χόλωθεῖν, de homine tu 
dedito. Erw e 


ἀδικοῖ] Bae Me, Bodi, Erw. 


* 4» corr F.—" ναί om EF.—* τοι p, 


M inpet p.—^ ἁδικοίη obi Up. 
p λόγου s.—8 ὅτι F.— 


ἀδικο] Inclamatio erst in omni lu- 
dorem , cum collusorem quis cire 
cumveniret. Aristoph. Nub. 25. δίλον, 
ἀδικεῖς. FABER. 

ἀδικοίη] Ita scripsi ex Atticorum 
mors pro vulgari ἁδικο As. 

σὺ 9' el] Cornar. in Eclog. p. 54. sup- 
plet post 9", és, quod desit in vulgatis. T 
vero velut si tunc i, » Gorrr., 

σὺ δ οἱ τόχοιε] Sic omnes omnino 
codd. quod sententiam prebet quam Fi- 
cinus reddidit ita: Tw, si (e ignorare 
contigerit, utrum inferatur injuria nec- 
36, lunc ie quid agere te'oporteat? 
h.e. * Num tu hoc ita dicis et queris, 

wid agere te oporteat, si nescias forte 
tram injuria tibi inferatur necne?" Qua 
ratione, quod de íllo tempore dizit Alci- 
biades, Socrates transfert in. tempus in- 
definitum. Plenius : * Cum tu de te 
puerto ita quzris, num tu ita loqueris, ut 
in universum quieras quid tibi, nescienti 
forte, utrum injuria afficiaris nccne, fa- 
cieudam sit? Bekker vocem τότε in- 

do rettulit ad priera : tum 

videtis ac scribendum τί c^ éxpfiy. Vulga- 


11, iii. 814. 





64 ^J IHAATONOZ 


ΑΛ. "Eyoryt καὶ ἡπιστάμην γε. 
$0. Ἐν ὁποίφ χρόνῳ ἔξευρών; οὐ γὰρ δή που ἐν ᾧ γε 


L 4 28 
Φου εὐδέναι. 


AA. Ov δητα. 


ΣΩ. Πότε" οὖν ἀγνοιῖν $ryo0;. σκόφει. οὐ γὰρ εὑρήσεις. 


^v A * 
rouroy τον χρόνον. 


ΑΛ. Ma roy? Δ/, ὦ Ῥώκρατες, οὔκουν ἔχω y εἰπεν." 
Σῳ, Εὐρὼν" p? ἄρα οὐκ οἶσθα αὐτά. 


ΑΛ. Ov vr» φαίνομαι. 


ΣΩ. ᾽Αλλὰ μὴν ἄρτι γε οὐδὲ µαθὼν ὄφησθα εἰδέναι. 
εἰ δὲ μήθ᾽ 4 εὗρες μήτε ἔμαθες" πῶς οἶσθα καὶ πόθεν; 
ΑΛ. ᾽Αλλ᾽ frog" τουτό σοι οὐκ ὀρθῶς ἀπεκριάμιην, τὸ 


φάναι εἰδέναι αὐτὸς ἐζευρών. 


Σω. Τὸ δὲ vw εἶχεν; 


ΑΛ. Ἔμαθο, οἶμαι, καὶ ἐγὼ" ὡς περ καὶ οἱ ὤλλοι. 
ΣΩ. Πάλιν εἰς τὸν αὐτὸν ἥπομεν λόγον. παρὰ του; 


φράζε κἀμοί." 
ΑΛ. Παρὰ τῶν πολλώ». 


b ἀλλ om Up.—! ἄρ᾽ Γ.--- καὶ om. F.—k γότε T.—! γοῦν KZ'T.—9 «by om Esg.— 
5 οὕκουν ἔχω ^y" εἶπεν ΧΓΔΙΠΥΒΟ, οὕκουν ἔγωγε εἰσεῖν U, obx ἔχω γε almeiv 2, olfe- 
ουν ἔχω ἔγωγε εἶπεν p: οὐχ ἔχω ἔγωγε εἰπεῖν Ὁς--- εὑρεῖν Up.—9 μὲν om II.— 
4 uff T, p) TI.—? ἔμαθες ire ebpes U.—5 ἴσθι T.—t οὕτω wes Up et ὧδε κο T, 
omisso mutati interlocutoris signo.—9 πὰγὸὼ l.—" ol om p.—" κἀμοίγε Up.—* γε 


tum olim λόγοις ex mera Stephani erat 
conjectura. Burr. 

6. 15. ἔγωγε] Post ἔγωγε ideo sic 
interpunxi quod putem subaudiri μην 
ex prssced. hoc sensu, Opinabar sane me 
mosse : et noram quidem certe. Q. d. 
Opinabar, ac minime opinione fallebar. 
SraPn. 

μὰ AP] Vind, Bas. 9. uà τὸν Af, 

levioris momenti est, AsT. 

οὐκ ἔχω ἔγωγε εἰπεν] | onov». ἔγωγε 
εἰπεῖν Ms. Bodl. Mà A/, Bas. 1. Fic. 
et postea in utroque Bas. et Fic. οὐκ 
ἔχω ἔγωγε εἶπεν. Unde conjicias le- 
gendum esse, οὕκουν ἔχω γε εἶκεῖν. ETw. 

eópà»y]  Excerpsit hunc lucum Sto- 
beus, (p. 122.) usque ad ἀναφέρν. 

OTTL. 

- οὐδὲ μαθὼν ἔφησθα] Jam ad alterum 
modum, quo cognitio com f, trans- 
it. Ita in » AT. Ar αὐτὸν εὖ- 


ρεῖ», οὔτε παρ) ἄλλον μαθεῖν olós γε d"ye- 
ρόµην. NunNS. 
δπε ] Stob. ἀπεκρίθη. Asr. 
vb δὲ ὧδέ vus οἶχεν] Vulgo hec ver- 
be tanquam Socratis ita leguntur : Τὸ δὲ 
vs elxev ; Quod dedi est quidem in so- 
jo cod. Coisl. sed habuit in suo etiam 
Ficinus, qui posuit: Jd vero in hunc smo- 
dum se habuit. Didici ipse etc. Apud 
Proclum autem est, τὸ δὲ οὕτω πως εἷ- 
xe», levi diversitate, qualia plura tan- 
oam memoriter citantis ibi inveniuntur. 
pparot autem quam facile ὧδε post τὸ 
δὲ excidere potuerit, quamque necessario 
sic interrogationis formam induerit ora- 
tio. Denique est aliquid insoliti in isto 
T5 86— sermonem inchoante : contra ad 
Atticam consuetudinem optime incedit 
nostra lectio, que Latinis verbis ita red- 
denda est: cwm famen ifa res se habeat. 
Vid. ad Meno. $. 388. Burr. 








AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


Σω. Ovx εἰς σπουδαίους 


| 65 


γε" διδασκάλους καταφιύ- 


τις.) εἰς τοὺς φολλοὺς ἀνωφέρων. 


ΑΛ. Τί δέ" οὐχ. ἱκανοὶ διδώζαι οὗτοι; 
ΣΩ. Οὔὕκουν" τὰ αεττευτικά vys" xoi τὰ 
xci τοι φαυλότερα αὐτὼ οἰμὰι τῶν δικαίων 


A 9 e * 
συ ουχ, ουτας Oi£i; 


ΑΛ. Nai. 


μή: [8. 16.] 


/ , 
είναι. TÍ δέ; 


IQ. Eiíra τὰ μὲν φαυλότερα οὐχ, οἷοί τε διδάσκει», 


σὰ δε 07" ουδαιότερα; 


ΑΛ. Oii" ἔγωγε' ὤλλα γοῦὺν πολλὼ οἷοί v εἰσὶ 
διδάσκειν σπουδαιότερα τοῦ κεττεύεν. 


ΣΩ. Πσῖα ταῦτα; 


ΑΛ. Οἷον καὶ τὸ ἑλληνίζει παρὰ τούτων ἔγωγε ὅμα- 1. 111. 


δον, καὶ ovx ὧνξ ἔχοιμι εὐπεῦ 
εἰς τοὺς αὐτοὺς ἀναφέρωί οὓς 
διδασκάλους. 


ΣΏ. 'AAX, ὦ γενναῖε, τούτου μὲν ἀγαθαὶ διδάσκαλοι τι. üi 819. 
οἱ πολλοί, καὶ δικαίως ἐπαμοῦτ 


, 
λίαν. 


ἐραυτοῦ. διδάσκαλον, ἀλλ᾽ 
M 9 , 
συ Qc οὐ σπουδαίους εἶναι 


4 , Le 
! ὧν αὐτῶν εἰς διδασκα- 


om T.—7 καταφεύγει ΔΠ οἱ pr X.—* δαὶ ΓΕΣΥ, τε EF.—* οὐκοῦν. οὐκοὺν II.— 
5 γε om TI.—-* οἶμαι...εἶναι] εἶναι...οἶμαι EFs.—4 τε add HUp.—^ οἶμαι..διδασκά- 


Aovs om p.—! οὖν U.—S 
gg ⸗ XAn.— 


om —— — ἁμαντοῦ ATAn: ἁμαντοῦ εἰπεῖν 
Π.--- 


U.—. éverorr' II, ἑπαιροῖτ Up, ἐπαι- 


rei» T' 2.—? αὐτὸν II,—5 ἡ διδασκαλία Up.—9^ αὐτὸ Up, αὐτοὺτ TC et corr B, αὐ- 


πεττευτικά γε] ποττεντικά τε Ms. 
Bod]. Vocem istam ludum latrunculorum 
in i sunt grammatici recentiores. 
Famzn. Ludus iste non fuit latrunculo- 
rum, Philosophis vero magis (alter] ap- 
tatus; celorum enim motus, Solis Lu- 

ue defectus indicavit, &c. Ab Ægyp- 
tis fuisse inventum affirmat Plato in Phe- 
dro. Dacizz. 

Tà πεττεντικὰ] Ludus latrunculorum 
mon multum diseimilis erat Schahiludio 
mostro, nec minus intelligentem pruden- 
temque lusorem requirebat, V. Schneid. 
v. seg abs, et Ruhnk. ad Tim. v. πεττεία. 
Borra. 

6. 16. αὐτὰ εἶναι τῶν δικαίων] αὐτὰ 
φῶν δικαίων Ms. Bodl. Erw. 

ἑτασοῦτ) ἂν] Forsan ὀπιφοιτῷς αὐτῶν 
etc. 1 enĩm de discipulis magistrum 
frequentantibus dici, apud nostrum in- 


primis, notum est. Et melius hoc iís, 
qua: modo dixerat Alcibiades, responde- 
ret. Gap. 

ἐπαωουτ ἂν κ. T. A.] Vitiata hec 
esae nemo non videat. Qus ad dic- 
tionis Platonicse sanitatem redigere no- 
bis videmur sic legendo: δικαίως ἆπαι- 
νοίη *y' ἂν αὐτῶν τι διδασκαλία», In 
quo presse sequimur litterarum vesti- 
già, dum veram sententiam et loquendi ' 
usum restituunus. Worr. in Müsce ll. 
Litter. p. 104.  Ingeniosa conjectura, 
cui tamen ideo non confido, quod mi- 
rum videtur, casu natam esee et sola 
litterarum permutatione legitimam verbi 
ἐπαινεῖν cum eis structuram, de qua ct 
similibus aliis vid. Abresch. ad Thucyd. 

.795. Viger.ix. 2. 9. Cf. Heind. ad 

ysid. $. 16. Adde hic 6$. 17. Unicum 
autem in hoc loco offendiculum eum sit 


Vor. VI. 


64 


IIAATONOZ 


AA. Ἔγογε κα) ἠπιστάμων γε. 
ΣΩ. Ἐν ὁποίφ χρόνφ ευρώ οὐ γὰρ δή που i» ᾧ 9i 


sou εἰδέναι. 


ΑΛ. Ου δήτα. 


2. Πότε, οὖν ἀγνοιῦ ἡγοῦς xoti" οὗ γὰρ εὑρήσεις, 


TOUTOY σον χρόνον. 


ΑΛ. Μὰ voy? Af js V Σώκρατες, οὔ ουκουν ἔχω y εἰπεῖν." 
ΣΩ. Ἑὐρὼν wir? ἄρα οὐκ οἶσθα αὐτά. 


ΑΛ. Ov xà» φαίνομαι, 


Σω. AA μην ἄρτι y οὐδὲ μαθω ἔφησόα εἰδέναι. 
εἰ δὲ μήθ εὗρες μήτε quate," πῶς οἴσθα καὶ zer; 
AA. AAX imag" roUró σοι οὐκ ὀρθὼς ἀπεκρινάμην, τὸ 


Φάνωι εἰδέναι αὐτὸς ἔξευρώ». 


ΣΩ. Τὸ δὲ v χο» 


ΑΛ. Ἔμαθο, oi pat καὶ ἐγὼ" ὣς περ x04 οἱ. ἄλλοι. 


Σω. Πάλι 


φράζε κἀμοί." 
ΑΛ. Παρὰ 


τῶν πολλὼ». 


εἰς τὸν αυτὸν Ἴχομωυ λόγον. παρὰ του: 


b ἀλλ om Up.—! ἄρ Γ.--- καὶ om F.—k «óre T.—! γοῦν ΕΣΤ.---Ὁ- τὸν om Es.— 


5 οὕκουν Éxo y 


εἰπεῖν XT'AIITBC, οὕκουν ἔγωγε εἰπεῖν U, obx ἔχω γε εἶπεῖν 3, olfa- 


ουν —— diee p. οὐχ Exe ἔγωγε εἰπεῖν *5.—^?. εὑρέν Up.—» pis om Ἡ.---- 
q ph T, μὴ TI.—t ἔμαθει μήτε εὗρει Ὁ.---- ἴσθι Γ.---ἕ οὕτω sres Up et ὧδε ses T, 
omisso mutati interlocutoris signo.—? wáyó l'.— οἱ om p.—" κἀμοίγε Up.—* γε 


tum olim λέγοις ex mera Stephani erat 
conjectura. Bu1ra. 

6. 16. ἔγωγε] Post ἔγωγε ideo sic 
interpunxi quod putem subaudiri ᾧμην 
ex presced. hoc sensu, Opinabar sane me 
mosse: εἰ moram quidem certe. Q. d. 
Opinabear, ac minime opinione fallebar. 
SraPH. 

pà AP] Vind. Bas. 2. uà rà» Af', 
quod levioris momenti est, Asr. 

οὐκ Exo ἔγωγε εἰπεν] οὕκσυν 
εἰπεῖν Ms. Bodl. Mà A/, Pes ls Fe. 
et postea in utroque Das. et 
ἔχω ἔγωγε ρω Unde conjicias le- 
gendum esse, οὕκουν ἔχω γε εἰπεῖν. Erw. 

y] Excerpeit honc lucum Sto- 
beus, (p. 122.) usque ad ἀναφέρν, 
Gorrr. 

- οὐδὲ μαθὼν ἔφησθα] Jam ad alterum 
modum, quo itio comparetur, trans- 
it. Ita in Phæd. c. 4T. à αὐτὸ εὖ- 


κρυάµην] | Stob. ἀπεκρίθη. Asr. 

τὸ δὲ ὧδέ τος οἶχε] Vulgo hec ver- 
be tanquam Socratis it leguntur : Τὸ δὲ 
wés elxer ; Quod dedi est quidem in so- 
Jo cod. Coisl. sed habuit in suo etiam 
Ficinus, qui posuit: fd vero in kunc mo- 
dum se habuit. Didici ipse etc, Apud 
Proclum autem est, τὸ δὲ οὕτω vers εἷ- 
xev, levi diversitate, qualia plura tan- 

uam memoriter citantis ibi inveniuntur. 
À pparet autem quam facile ὧδε post τὸ 
δὲ excidere potuerit, quamque necessario 
sic interrogationis formam induerit στα» 
tio. Denique est aliquid insoliti in isto 
T) & — sennonem inchoante : contra ad 
Atticam consuetudinem optime incedit 
nostra lectio, que Latinis verbis ita red- 
denda est : cum famen ifa res se habeat. 
Vid. ad Meno. $4. 38. Burru. 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 67 


ΑΛ. Nai. 
Z0. Οὐκοῦν εἰς μὲν ταῦτα, ὣς σι εἴσομο, ἀλλη- v. Hii. 817. 
Aoi LE ὁμολογοῦσι καὶ auro? ἑαυτοῖς" δα καὶ δηµοσίᾳ 
αἱ πόλης αβὸς ἀλλήλας" οὐκ ἀμφισβητοῦσω, αἱ μὲν 
vas ai δ᾽ ἄλλα" φάσκουσαι 
Αλ. Ου γάρ. 
XQ. Ἑὐκότως ἂν ὥρα τούτων γε xoi διδάσκαλοι sity 
ἀγαθοί. 
ΑΛ. Nai. 
20. Οὐκοῦν si! μὲν βουλοίμεθαὶ ποιῆσαί τα περὶ 
αὐτῶν εἰδέναι, ὀρθῶς ἂν αὐτονὸ» πέµποιµεν εὖς διδασκαλίων 
γούτων τῶν πολλών; 
ΑΛ. Πάᾶνυ ys. 
ΣΩ. Tí » e βουληθήμεν) εἰδένα) E µόνον sroios ὦκ- 
θρωποί εὖσιν J vaio: πποι, ἀλλὰ καὶ vins αὐτῶν Opopaxoi* 
TS καὶ µή, do ὅτι οἱ πολλοὶ τοῦτο ἱκανοὶ διδάξαι: 
ΑΛ. Ov δητα. 
ΣΩ. Ἵκανον δέ σοι τεαμήριον ὅτι οὐκ ἐπίστανται οὐ- 
à  gfyvor? διδάσκαλοί sic; τούτων, ἐπειδὴ οὐδὲν ὁμολο- 
γούσιν ἑαυτοῖς περὶ αὐτῶν; PEE 
AA. Ἔμουγι. 
ΣΩ. Τί δὲ v βουληθείηµεν εἰδέναι μὴ μόνον ποῖοι ἂν. 
ὄρωτοί εἰσω, ἀλλ ὁποῖοι; ὑγιεμοὶ 1" νοσώδεις, ἆρ' ἱκανοὶ ἂν 
ἡμῖν ἦσαν διδάσκαλοι οἱ πολλοί; 


à 

Y σοι $—" οὐκοῦν om pr TI.—9 «el U.—? αὐτοὶ E, αὐτὰ XYTC, αὐταὶ . — davrois 
MAI, abre: K: αὐτόν *v.—59 ἀλλήλαι F.—^ ταῦθ vel ταῦτα XT AITSTBCEF, 
vraebrdá M: ταυτὰ s.—* ἄλλαι Κ.--ᾱ φάσκονσι ΧΔΙΙ.-- γε add Κδπ.---ἵ οὐκοῦν 
rose aeta μμ XATIP: βουλοίμεύ ἂν *s.—h^ αὐτὸν om V. 
"a Αουληθεῖμεν βουληθεεν p: βουληθείηµεν *r.—À μαθεν U: om p.— 
5 Alei Up.— ἂν r— — γη ol 0 2, eX p Bom p.—? οὐδὲν om p. 

«— καὶ E.— dg l.—* ἑώρακας 


els] Hic valet. κατὰ, hec si spectes. epbs ἀλλύλας] «ρὸ; ἀλλήλους Ms. 
Conf. ef Byup. $ $. 85. els φρόνησυ. Θυττκ. Bodl Erw. 
αὐτοῖτ] In Ms. Bodl. αὐταὶ js ἂν αὐτὸν] ὀρθῶς ἂν αὐτοὶ Ms. 
αὗταῖν. male. Ιδίῳ enim quomodo de ip- . Erw. 
sis civitatibus dici possit! Emendarem κρήγνοι] Nota vocem, quem prater 
equidem ἀσνοὶ ἁστοῦς, nisi vulgata etiam — h. ]. apud Atticos prose orationis scrip- 
lectio, quum αὐτοὶ oppositum sit vais tores vix occurrit, poetis tantum et Ioni- 
φόλεσι, eundem plane sensum fandere cis scriptoribus, ut Hippocrati, usitata. 
videretur, (κο. Cf. Lexil. i. 10. Bursa. 


66 
ΑΛ. Τί δή: 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΣΩ. "Ori ἔχουσι περὶ αὐτὰ. ἃ yon? τοὺς ἀγαθοὺς δι- 


δασκάλους iy tn. 
ΑΛ. Tí τοῦτο A$ytic; 


Σω. Οὐκ οἱσθ ὅτι χρὴ 


e πο » x od 28 
ὁγιοῦν αὐτοὺς πρῶτον εἰδέναι: 


ΑΛ. Πώς γὰρ o9; 


ΣΩ. Οὐκοῦν τοὺς εἰδότας 


μὴ διαφέρεσθαι; 
ΑΛ. Ναί. 
$0. 

&UToUG 


AA. Ου δητα. 


τοὺς μέλλονταςὶ διδάσκει 
à o); 


ὁμολογεῖν τε ἀλλήλοις' καὶ 


Ἓν oig δ᾽ ἂν διαφέρωνται, ταῦτα Φήσεις εἰδέναι 


€Q. Τούτων οὖν διδάσκαλοι aoc ὧν sii»; 


ΑΛ. Ουὐδαμῶς. 


5. 17. ΣΩ. T; o)»; δοκοῦσί σοι διαφίρεσθαι οἱ σολ- 


«4 , y e v» , 
Aoi ποῖόν ἔστι λίθος ἢ ξύλον xv τινα" ὄρωτᾶς, αρ ου 
AM * 945 ν » iu*t* ^ e" / 
ταὐτὰ ὁμολογοῦσι, καὶ ἐπὶ ταυτὰ" ὁρμῶσῳ, ὅταν ούλων. 
” ba! / , νο -»” 
ται λαβεῖν λίθον ἡ ζύλον; ὡσαύτως καὶ φἀνθ ὅσα τοιαυτα, 


σχεδὸν γάρ τι µανθάνω τὸ ἑλληνίζειν ἔπίστασθαι ὅτι τοῦ- 
4 » 


TO λέψεις. η ου: 


φῶν Ε.--ὂ ἄχρι Ὁ.-- τοὺς 


μέλλοντα: A.—t ἀλλήλοι,. 


Ὀρ.-- κάν τινας p, καὶ dàp να A, καὶ dd» τινα X.—* οὖν Κδι.-- ἐπὶ ταῦῦ T.— 


plurale αὐτῶν post sing. τούτου, parata 
quidem videri possit medela, ut repona- 
tur singulare αὐτοῦ, plane ut in consimili 
loco infra $. 28. pro τούτων forma singu- 
laris auctoritate codicum nunc reposita 
est. Tamen magis equidem adducor ut 
bic quidem defendam hanc ipsam nume- 
rorum mutationem, prsesertim in. prono- 
mine neutrius generis, quod utroque nu- 


mero perinde fere usurpatur. Atque en οὐδαμῶ 


tibi in sequentibus etiam abrá : (Procl. 
αὐτὸ) cui statim subjunctum, sed alio 
spectans, & iterum respicitur a singulari 
φοῦτο. Et conf. supra $. 18. Quam: isita- 
que in ipso hoc loco nil sit quod ad mu- 
tandam vulgatam compellere nos debeat, 
pon tamen silentio est pretermittendum, 
apud Proclum ita eum legi: éwaroi 
ἂν αὐτῶν ᾗ διδασκαλία. Quam scriptu- 


Jam, que sane limpidissima fluit, pre- 


fert Schleiermacher, neglecta tamen voce 
Buales, cujus omissionis nulla apud Creu- 
zerum mentio. BorTM. 
περὶ αὐτὰ] περὶ αὐτοὺς Ms. Bodl. Erw. 
πῶς ἂν εἶεν] Videtur potius heec par- 
ticula enclitice hic posita, pro 
πωά. hoc sensu, Án igitur doctores il- 
rerum esse aliquo modo possint] 
Cui interrog. melius convenit responsio 
s. SrzPmH. Non male. Burrw. 
wés ἂν] Stephano πῶς enclitice posi- 
tum esse videbatur, sine causa, — Ficinus 
vocem bomi sensus gratia de suo haud 
dubie —* Αα k. Vat, Ven. ig 
. 17. ark. Vat. Ven. 
o — —— v, Men. 31.—Moz 
legendum Ὡς 8' αὔτων, V. Heind. ad 
Pbsed. $. 118. Burr. 
σχεδὸν γάρτι] Ita Stepb. Ald. Bas. 
J].et24. Vu τοι, Λατ. 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


60 


AA. "Hiero; νὴ A, ὦ Soxonrtc. 
ΣΩ. Τί δα: μάλιστα περὶ αυτῶν διαφέρεσθαι; 


ΑΛ. Πολυ ys. 


. ο” 39 , ρω ^ 
ΣΏ. Οὐκοῦν οἶμαί. γε" πώποτί σε ἰδεῖν o00 5 ἀποῦσαι 
44 29 ο Ld 2 , A € ^e 4 
eqodp * ουτω διαφερομένους ἄνβρώπους περι υγιεινῶν καί 
μή, evt διὰ ταῦτα µάχεσθαί τε καὶ ἀποχτωνύνας ἆλ- 


λήλους. 
ΑΛ. Ov δᾳτα. 


ΣΩ. ᾽Αλλὰ σερὶ τῶν δικαίων καὶ 
ὅτι καὶ εἰ μὴ ἑώρακας, ἀκήκοας γοῦν 
E ΄ 4? ’ x 8 
x«i 'Ὁμήρου. καὶ Ὀδυσσείας γὰρ xai 


* σι vy αν, 
ἀδίκων ἔγῶγε οἱ ὃ 
ἄλλων τε πολλών 
Ἰλιάδος ἀκήκοας. 


ΑΛ. Πάντως δή που, ὦ Σώκρατες. 


$0. Οὐκοῦν ταῦτα 
, h A 9 dí. 
χαίΐων τε καὶ ἀδίκων: 


ΑΛ. Nai. 


ποιήματά εστι περὶ διαφορᾶς ὃι- 


Ν ο , V ε 4r 4 ⸗ Vi 
ΣΩ. Καὶ αἱ μόχαι γε καὶ οἱ θάνατοι διὰ ταύτην σὴν 


διαφορὰν τοῖς τε Αχαιοῖς καὶ τοῖς ὤλλοις Τρωσὺν Εγένον- s iii, 319. 


v0, xai τοῖς µνηστῆρσι τοῖς) τῆς Πηνελόπης καὶ τῷ Odvc- 


σε. 


ΑΛ. ᾿Αληθη λέφεις. 


ΣΩ. Οἶμαι ὃὶ (κα) voig ἓν Τωάγρα ᾿Αθηναίων τι καὶ 


ΧΥΡΟΕΡ.---5 δὲ XAIIFUp.—h οἴομαί A.— γε om p.—? $ K2.—* σφόδρ T.— 


f Αποκτεωνύναι F.—9 * 


wr Up.——h τε om p.—! ταύτην γε τὸ» p.—) om ETp.— 


k πηνελώπης Y.—! παναγρα BC et pr ET.—9 καρωνεία F, κορωνείᾳ συμβᾶσι» Up. 


noph. Ephes. p. 164. Interpp. Hesych. 
t. 1. p. 1069. Hanc ob causam in Phaedro 
$37. C. lectionem vulgatam, 
Heind. et Heusd. tentabant, hic 


uam 
aidem 
pro ἄλλοις conjiciens ἀλλήλοις, ille vero 
ε Vindob, ἀλλήλοις reponens, sollicitan- 
dam non esse, persuasum habeo. Ásr. 
ἀλλήλοις] | Codd. opt. et plur. cum 
Ficino ἄλλοι..  Sollemni permutatione 
neta est mendosa lectio hic et in Phædro 
p. 297. C. ubi vid. Heind. Veram hic 
servarunt Mes. duo cum Proclo. Astius 
autem in defendenda utroque loco scrip- 
tura ἄλλοις operam ludens memor non 
erat illorum quse paulo ante hic leguntur 
17. Qui cum hoc ἀλλήλοις jam compre- 
hensum crederet altero. éavrois, vellem 
explicasset, quinaro sint ἄλλοι, a quibus 
diversa sentiant οἱ πολλοί, Burr. 


τί δα) μάλιστα] For. Τί δα[; μάλιστα 
εἰο. ipe [m B 

πολύ γε] lta Bas. uterque et Fic. 
Tldyv ye. Ms. Bodl. Erw. 

ἰδεῖ», ob3' ἁκοῦσαι] Ita Ms. Bodl. et 
Bas. uterque, sed Pic. ob δεῖ» ἀκοῦσαι. 
Forsan voluit ob & ἂν ἀκοῦσαι. Erw. 

ἀχήκοας γοῦν ἄλλων] Ita Bas. uter- 

ue et Fic. ἀκήκοας, καὶ ἄλλων Te Ms. 
Bodl. Erw. 

É&AAXos] ol ἄλλοι additur interdum 
nomini, quamvis diversa indicanti, immo 
contrario ei quod prrecesserat. Gorg. p. 
478. c. ὑπὸ τῶν πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων 
ἑένω» : ubi vid. Heind, et ad Phædo. $. 
187. In talibus nomen epexegesis est 
vocis ἄλλοι. Burr. 

ἐν Τανάγρα] Hoc bellum Athenien- 
sium, apud Tanagram, adversus Lacedee- 


40 


IIAATONOZ 


Λακεδαιμονίων καὶ Βοιωτῶν ἀποβανοῦσι xai τοῖς ὕστερον 
ὃν Κορωνώφ,; ἐν oig" καὶ ὁ cog varie Κλειίας ἐτελιύ- 
σησι», οὐδὲ περὶ ἑνὸς ἄλλου διαφορὰν' 3 φερὶ vov? δικαίου 
vi! καὶ ἀδίκου woug θανάτους" καὶ τὰς µώχας φεποιηπί- 


s ?* 


ναι. 59 γάρ: 
ΑΛ. ᾽Αλη λέγεις. 


ΣΏ. Τούτους o0» Qupa» ἐπίστασθαι soi ὧν οὕτω σφί- 
δρα διαφίρονται, ὥστε ἀμφισββητουντες ἀλλήλοις τὰ ἔσχα- 
τα σφᾶς αὐτοὺς' ἑργάζονταε; 


ΑΛ. Ov* φαίιταί γε. 


4. 19. ZO. Οὐκοῦν εἰς vovg τοιούτους διδασκάλους 
ἀναφίρεις οὓς ὁμολογεῖς αὐτὸς" μὴ εὐδέναι 


—À Bre Up. —* 
* Garvóvras p.—* 


sonios, pro libertate Bootiorum gestum, 
memorat Plato etiam in Menexeno p. 


$43. E quo Tbucydides (i. 108.) lu- 
cem accipit. Monendum autem, dupli- 
cem pugnam fuisse ad Tanagram. In 
priori (qum Thucydidi tamen est poste- 
rior) Myronides hostibus devictis Tana- 
ex at et menibus exuit ; alte- 
ra ad ophyts committitur. Vid. 
Wesseling. ad Diod. xi. 83. 88. Οοττι.. 
ἐν (g) Pulsi sunt Athenienses 
ex Boeotia hoc Coroneensi prelio, decem 
circiter annos post Tan gesto, du- 
cente eos Tolmida ; qui, Chaeronea ex- 
pognata, deinde apud Coroneam, a Bao- 
torun et Eubcensium exulibus, ductu 
et auspiciis Spartanorum, atrocissimo 
prelio victus est: ut auctor est Thucy- 
dides i. 113. cum quo cf. Diog. xii. 6. 
et quos laudat Wesseling. Xenophon 
autem (Mem. iii. 5.) banc calamitatem 
ad Lebadeam, quse prope Coroneam in- 
ter Heliconem et Cheroneam sita est, 
accidisse scribit (v. Strab. xi. 285.).— 
' Hoc etiam notandum videtur, prepositi- 
onem ἐν, nominibus locorum additam, 
τὸν xwpev significare, v. Duk. ad 
Thuc. i. 100. Οοττ:.. 
οὐδὲ περὶ ἑνὸ κ. 7. A.) Bic codd. CI. 
Vat. Ven. quos non ideo optimos vocare 
solemus quod minus mendosi sint cete- 
: nam eorum mendorum, qua negli- 
gentia scribentium parere solet, permuita 
bis quoque offenduntur: sed quod 
antiquiores fere lectiones illi exhibent ac 


διαφορὰ Up, ἡ διαφορὰ ΧδΙΠ.--θ ve? om Up.—^ το om XAIL— 
λα gite P 


κακῶν Up.—? οὐ...αἰδέναι om XT.—" ab- 


rarius tales que arbitro igentium 
debentur. itaque hic quoque non duhi- 
tavimus lectionem, qus illorum auctori- 
tate nititur, vulgate οὐδὲ s. «. ἄλλου δια- 
Quippe 

hanc arbitror esse ejus, cui poet illud 
οἶμαι sermo obliquus aptior videretur. 
Sed non minus bene babet rectos cm 
maxime in longiori a verbo οἶμαι inter- 
vallo. Accedit quod formula 3 γάρ; 
recto fere sermoni subjicitur ; sicut su- 
ra 14. ᾽Αλλὰ μὴν τό "ye v pb τούτον παῖε 
bt. 3 γάρ; sermoni obliquo, 
esset, olual σε τότε γενέσθαι παῖδα, non 
jtem. Apud Proclum quidem perperam 
permixta est utraque lectio, διαφορὰ (sic 
sine απὶςαἱο)--“πσποιηκέναι: et. confor 
eundem in commentario p. 374. lin. 4— 
10.—Ejusdem commentatoris autem ma- 


ie etiam turbas aliquas memorabo: 


abet enim καὶ ois ὕσταρον ἐν Κορωναίφ 
συμβᾶσιν ὅτε καὶ ὁ abs πατήρ--: que 
cum reliqua oratione nullo modo coeunt : 
tum in seqq. rà lexera re» κακῶν dpyá- 
ζονται omissis his σφᾶς «brobs, quo ac- 
cusativo carere sermo non potest. Atque 
hujus farius slia fere tacemus apud 
Creuserum Bekkerumque cognoscenda. 
UTTM. 
οὐδὲ περὶ i»bs] Obeerrent tirones, 
banc loquendi formam cum majore vi 
negandi poni loco hujus wepl οὐδονὸςε, sic» 
ut sine preepositione οὐδὲ efs loco να]- 
garis οὐδείε, Atque sic etiam infra 41. 
οὐδ' &» iri, et 87. μηδὲ ὑπὸ µιᾶε. Bursa, 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 71 
AA. Ἔοικα, 


20. Πας οὖν εὐκός σε εἰδένοι” σὰ δίκαια καὶ τὰ ὤδ,- 
κος, epi e» οὔσω αλανῷ" καὶ οὔτε μαθὼν Φαίνει παρ οὐ- 
δινὸς οὔτε αὐὸς ἐξευρόν 

ΑΛ. Ἐν μὲν ὧν σὺ λέγεις οὐχ εἰκός. 

Σω. "Opes αὖ τοῦθ ὡς οὐ καλῶς εἶπις" ὁ Αλκι- 
βιάδηι 

ΑΛ. To ποῖον; 

ΣΩ. "Ori ips 95 ταυτα λέγευ. 

ΑΛ. Tí δὲ" οὐ σὺ λέγεις ὡς ἐγὼ οὐδὲν ἐπίσταμιαι) v. ili, 340. 
σερ) τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων: 

ΣΩ. Ov μέντοι. 

ΑΛ. 'AAX εγώ; 

Z0. Ναί. 

ΑΛ. Ila; δή 

ΣΩ. Ὢδε sint." $a "i —8 TO 
πότερα αλείω ἐστί, φήσεις Ori và δύο; 

AA. Ἔλωνε, 

ΣΩ, Iloro; 

ΑΛ. Ιω. 

ΣΏ. Ἡότερος οὖν ἡμῶν ὁ λέγων ὅτι τὰ δύο ToU ἑνὸς ri 
zo; 

AA. 'Eye. 

ΣΩ. Ουκοῦν ἐγὼ μὲν ἠρώτων, σὺ 0$ ἀπεκρίνους" 

ΑΛ. Nai. 

ΣΩ. Ἠιρ δη τούτων per. ἐγὼ φαίοµαι λέγων ὁ ἔρω- τι. 119. 
TA, 7 συ ὁ ἀποκριόμενος, 

ΑΛ. Ἔγω. 

zn. Ii δ ἂν ἐγὼ μὲν — voit γράμματα Σω- 
κράτους, σὺ δὲ εἴπης, πότερος 0 λέγων; 


— — 


05 ἐν καὶ τὰ y δύο 


Tobs UR.—* αἰδέναι αδικο ponit U^ αλά ἄν ἐξεῦρες Ὁ.---- εἶπαι U.— 
* δαὶ ΧΤ.--Ὁ οὐκ , οὗ συνεπίσταµαι EF, συνεπίσταµαι ΧΓΔΠΣΥΒΟ.--- 
«don X ο pr T4 εν τὸ, .—À ἀπεκρίνω U, ἀποκρίνου A.—* μὲν p.—t ἐρωτῶ 


Ὑέόνηται, ?'Asr. 
Mas dperà] Vind. Tí d ἔρωμαι ποῖα] Vulgo ἑρωτῶ καὶ ποῖα. 


72 


κε A. Ἔνλω. . 
XO. 16, δή, ivi Ayo εἰπί' ὅταν ἐρώτησίς τε’ xoi ἀπό- 
κρισις γίγνηται) πότερος ὁ λέγων, ὁ spera j o ἀποκριό- 


I1, iii, 321. 


ενος 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΔ. O ἀποκρωόμνος, ἔμοίιγε δοχεῖ, ὦ λώκρατες. 


ΣΩ. Οὐπκοῦν ἄρτι διὰ φαντὸς (ya μὲν 3! ὁ fera»; 


AA. Ναί 


ΣΩ. Σὺ δι o ἀποκριόμενος: 


ΑΛ. Πάνυ γε. 


$0. Τί οὖν; τὼ λεγθένία αότερος ἡμὼν εἴρηκεν; 


3 


έγω. 


ΑΛ. Φαίνομαι μέν, 9 δώκρατες, 5X τῶν ὠὡμολογημάένων" 


&. 90. ΣΩ. Οὐκοῦν ity Un" ovi? περὶ δικαίων καὶ ἀδι- 


hi 5 9 
χωνὰ Αλκιβιάδης ὁ- καλὸς ὁ Κλεμίου οὐκ ἐπίσταιτο, 0i- 
οιτο δέ, καὶ [Aoi εἰς ἐχκλησίαν ελθων" συμβουλεύσειν” 


᾿Αθηναίοις περὶ ὦν οὐδὲν οἱδενι οὐ ταῦτ 3»; 


καὶ l'Hs, ἐρῷ καὶ ceteri.—h σωκράτη r3 ris F.—J γένηται EY. — παντὸε τοῦ 


. y 
λόγου éyà Χδπ.---ἰ 4. AITZTBC et pr T, ) X, om Up: 3» *s.—9 ναί om F.— 
B ὁμολογσυμένων EF.—^ οὐκοῦν ἐλέχθη ὅτι om p.—P ὅτι post ἀδίκων ponunt XAII. 
—A καὶ ἀδίκων om pr H.—' ὁ ixi. Up.—»5 ἑπίστατο F.—t μέλλει TU.—? ἐλθὰν 


Ficinus cum scripserit ita, quot sunt in 
Socrate littere, Schleiermacher inde et 
ex molesto illo καὶ conjecit legendum 
πόσα καὶ ποῖα. Quse emendatio tantum 
non certa jam olim visa est collato loco 
gemino in Xenoph. Mem. iv. 4. 7. olor 
σερὶ γραμμάτων, ἑάν Tis ἔρηταί σε, πόσα 
καὶ ποῖα Σωκράτους ἐστίν. Jam cum in 
codd. longe plurimis hodie repertum sit 
ἐρῶ καὶ ποῖα, ranifestum est, vulgatan, 
quam prebent Coisl. et Ven. HK. hujus 
esse emendationem : et malam quidein 
illam: conjunctivum enim aoristi et »en- 
tentiarum nerus requirit et proximum 
εἴπῃι. Itaque Bekker id saltem quod 
hinc et ex collatione loci Xenophontei 
certissimum fit, ἔρωμαι ποῖα, reposuit. 
Neque ego his non contentus esse volui. 
Quanquam fere persuasum mibi sit, ve- 
ram scripturam ἔρωμαι πόσα καὶ ποῖα "y. 
bifariam jam olim mutilatam fuisse : 
μαι πόσα *y. quod in suo cod. habuit 
Ficinus, et ép& καὶ ποῖα "y. quod est in 
ceteris. BurrM. 

διὰ παντὸς] "Ven. addit τοῦ λόγου, 
quod glossemati simile est... Rectius in- 


telligas τοῦ χρόνου (quod aliis locis, v. c. 
Xenoph. Cyrop. vida. 1. additum legi- 
tur), semper, usque, queni&dmodum Fici- 
nus vertit, Ceterum pro ἐγὰ μὲν Vind. 
ἐγὼ µή». Asr. 

$3] Sic pro vulg. ἦν Bekk. ex Mss. 
quod nunc itaque exemplum accedit iis 
de quibus vid. Heind. ad Protag. 6. 5. 
Chorobosc. ap. Bekker. in Ind. p. 1919. 
Burra. D 

ἐκ τῶν ὁμολογημένων] Cf. Dionys. 
Hal. de Art. c. 8. eni ὠμολόγησε uà 
εἰδέναι τὸ δίκαιο», κέχρηται xarabponj 6 
Σωκράτης ἑλέγχων κατὰ τὸν ᾽Αλκιβιάδην, 
οὐκ &x' ἀλλοτρίου προσώπου. Καὶ Φοίνιξ 
εἰσάγων τὸν Πηλέα (Μελέαγρον Homer. 
Iliad. X. 646.) οὕτω ἐλέγχει τὸν Ἁχιλ- 
λέα. NunNs. 

6. 20. ἑπίσταιτο, oforro δὲ] Haud abs 
re esset huic loco inserere quz» Cicero 


. dicit Acad. Quæst. |. 1. * Socrates in 


omnibus fere sic disputat, ut nihil affir- 
met ipse, refellat alios; nihil se scire 
icat, nisi id ipsum, ue prestare cae- 
teris, quod illi quee nesclant. scire se pu- 
tent, ipse, se nihil scire", Erw. 
ο 








AAKIBIAAHZ IIPOTOZ. 73 


ΑΛ. Φαύμαι. 

$0. Τὸ voo Εδριπίδου ἄρο) συμβαίνει, &^ Αλκιβιά- 
δη: coU τάδε κινδυνεύεις ἀλλ" οὐκ ἐμοῦ ὠνηκοίνὰι, οὐδ' 
ys sip ὁ ταῦτα λέγω ἀλλὰ σύ, &u δὲ αἰνιῶ µάνην. 

ΑΛ. Καὶ ρόνγοι zai εὖ λέγει. 

ΧΩ. Μανικὸν γὰρ ἓν νῷ AL ἐπιχείρημα, ἔπιγειρε, 
& βέλτιστε, διδάσκει & οὐκ οἴσθω, ἁμελήσας piv." 


ΑΛ. Οἶμαι μέν & Σώκρωνε, ὀλιγώαις ᾿Αθηνωίουςξ 


βουλεύεσθαι xai νοὺρ ἄλλους Ἓλληνας αὕτερα δικαιότερω 
3 ἁδικώτερα. τὰ μὶν γὰρ τοιαῦτα ἡγοῦνται ὃῆλω Viva 


L^ 


9 7 ) ^v ^ 
εώσωντες oU» περὶ αὐτῶν, σχοποῦσιν ὁπότερα C'UYOITE) πρ- τι. lii. 923. 


h i 


, J ? 7 ϱ΄ LE / / N * 
ἔασω. οὐ γὰρ ταυτά, οἴµα!, ἐστ) τά τε δίκαια καὶ τὰ) 


om p.—" σνμβουλεθε» Up,—" οἶμα:ι p.——* fabro» M.—! ἄρα om XTUp.-— τῶ F. 
—5? ἀλλ om Up.—^ ἀλλὰ σύ om p.—* σύ µε διαιτιᾶ XA, σύ µε διατιῶ Π.--ᾱ καὶ 
ante οὗ add X T'AIIUp.—^ τοῦ µανθάνει Up.—! δὲ Ὁρ.--ἕ ὀλιγάκιε ἀθηναίους XTA 
NEILXYBCUp, ἀθηναίου, μὴ ΕΡΕ: ἀθηναίου ὀλωάπιε ς.--ᾱ υσιν E, πράξεσιν p. 
—À ἐστι add AAMBOEFUP. - *à om Up.—k µογάλα t T, ἁδικήσασι 


Tb τοῦ Ἑδριπίδου] Locus ad quem 


Aéyeis. µίγνυσι τὸν Vrawor ἑμμελῶι τῷ 
bw quit tiii exetet in Nippol. 363. 3 


ψόγψ. Et eio Ficinus: neque epo Λας, 

TÉ , οὐκ ἐμοῦ κλόει. Mira autem — sed ἐν dixisti: meautem frustra aceusus, 
hoe loco est elegantia et urbanitas in dis- ΕΚ) profecto bene dicis. — Furiooum enim 
petasdo notenda. Quum indignaretur etc. Veram autem esse hano rationem 
fere. Alcibiades, quod inecientiam ipsi de eo semel monitus nemo ophor dubi- 


pei 
exprobrare Socrates videretur; lepide (αι. Nam assensum alerdus neque 


hano reprehensionem a se amovet, se ni- particula καὶ µέντοι recte inducunt, ne. 
hil tae dicere, Alcibiadem se ipsum 10» que sequantur μανικὸν γὰρ κ. 7. 6, 


que 
preheodere, et opportune loco huic respondent, Contra perquam face. 
utitur. Alludit et infra ad. Euripideum te hoc Alcibiadis de se ipso judicmm pri- 
deed) —— — pe σὺ σανποῦ mum laudat Socrates, dein probat etiam. 
À L| surteboy? v. 
Muret. V. L. lib. v. 30. Gorrz. 
καὶ μέντοι eb. λόγοι] Verba hec sic 
scripte, Alcibiadi vulgo tribuuntar. Al- 
terura καὶ Bekk. auctoritate codd. opti- 
morum et Procli addidit. Sed apponen- 
dna sunt verbe Olympiodori ad b. l. qoi- 
bes duorem Neo-Platonicorum interpre- . 
fons de eodem sententías memorat. Τὸ 


e Ares ὁ piv Δημόκριτος δπίκλην Χρ, 


fe S0 decet aeris, ral ph ὃ 
Tb ὄνομα αὐτοῦ χνα fer τὸ δὲ ἁγνοεῖν ῥαντὸ», καὶ jd) & 


(81) roe és ἀπὸ Ἰωκράτονε ἑκδέχοται, οἶδο 


Δαμάσκιος bs ἀπὸ ᾽Αλκιβιάδον. καὶ 
7 . (Damasscius satis 


tíenem solam, altorins ut videtur prorsus 
ipasrus, sequitur Proclus his verbis (p. 


298.) : προσκοίµερον Bà νούτοις καὶ νὸ eb 


ew» Te ke 


γιγνώσ- 
κοιν, ὀγγνγάτω μανία ἑλογίζετο εἶναυ. 


Nun»». 
) F. Mor mt Er da 
αράξασι] Bes. 2. πράξουσιν, ba 
——— alleojus mana peofec- 
tum. Etiam Ficinus vertit: que 


cunt agentibus, inquirunt. Avr. 


Plat. Vor. VI. K 


74 IIAATONOZ 


συµφίροντα, ἀλλὰ πολλοῖς δη ἐλυσιτέλησεν ἁδικήσασε 
µιγάλα ἀδικήματα, καὶ ἑτίροις ts, οἶμαι, δίκαια ἔργα- 
σαμένοις ου ξυνήνεγκεν. 

$. 21. ΣΩ. Τί ob»; si" ὅτι μάλιστα ἕτερα μὲν τὰ 
δίκαια τυγχάνω ὄνα, ἕτερα δὲ τὰ συµφέρονα, οὗ τί 
που αὖ σὺ» oit) ταῦτ εἰδέναι ἅ συμφέρει τοῖς ἀνθρώποις, 
xci διότι; 

ΑΛ. Τί γὰρ κωλύει, e Σωχρατες! εἰ μή με" αὖὐ 
σε” παρ ὅτου ἔμαθον Ἰ ὅπως αὐτὸς εὗρον. 

$0. Olio τοῦτο ποιεῖς. V vi μὴ ὀρθῶς λέγεις, τυγχά- 
νε δὲ δυνατὸν ὃν ἀποδεῖξαι δι οὗ αερ᾽ καὶ φὸ πρότερον 
“λόγου, oii δὴ” καίν} ἄττα δεῖν ἀκούειν ἀποδείξεις σε $ri- 
ga, ὡς τν προτέρων οἷον σκευαρίων κατατετβιµµάνων, χα) οὐ- 
xér ἄν συ αυτὰ ἀμπίσχοιο,' εἰ μή τίς σοι τεκμήριο» κα- 


, » 


δρη- 


µάλα F et pr E.—! γε add ΧΓΔΗΠΣΤΥΒΟὉΡ.--- οἱ om ΣΥ.--- ὅταν A.—* ὅτι Ἑρ. 
—P ab σὺ ΧΓΔΗΠΣΥΡΒΟῦΡ: σὺ ab *5.—14 ταῦν l'U.—! μὲν p.—* ἐρήσει pr T—— 


t αὐτὸ p.—* ὃν add XX, ὃν ATI,—" περὶ T'.—* τὸν πρότερον 


οὔτι που σὺ ab] Ald. Bas. 1. 2. οὔτι 

Ὀπκύτὸς ior]. abrir clpor 
$6 Ms. Bodl. 

Moz δεῖνα Ulis Erw. 

τυγχάνει δὲ δυνατὸν] | Ven. δυνατὸν 
ὄν. Sed ἀνει saepenumero sine 
participio verbi εἶναι ponitur. Vid. Lo- 
cell. ad Xenoph. Ephes. p. 366. Heind, 
ad "iA d 124. Aser. 

τὸν πρότερον λόγον]  F. Tb v 
λόγον. —* Ms. Fue Erw. péreper 

τεκµήριο»] n Grecis legendur, καὶ 
οὐκέτ) ἂν σὺ αὐτὰ ἁμπίσχοιο, el uf τίς 
σοι σκενάριον καθαρὸν καὶ ἄχραντον οἴσει. 
In vulgatis habetur τεκµήριον falso. pro 
σκενάριον. | Bunt autem σκευάρια que 
ad amictum parata sunt, boc est σκενα), 
non rà σκεύη, que vasa et. instrumenta 
alia significant. ConNAn. 

τοκμήριον] Cornarius b. |. turpe men- 
dum, quod obeidet editt. tollit, restituen- 
do pro γεκµήριον, σκενάριον.  Serranus 
acmodum lepide totum locum ita vertit : 
Arbitraris autem—alias quasdam de- 
monstrationes adhibendas : tanquam pri- 
ores illa essent veluti scruta quedam, 

detrite vestes, quas ἐω non am- 
plius induas : ut quidem purum quoddam 
et ullo usu minime pollutum argumentum 
tibi sit. de integro adducendum. Quod- 
mam tale sit argumentum, diflicile sit 


λόγον As. δες rT, 


conjiciendum. Repone atem σκενάριο», 
apparatum, qui ad corporis cultum perti- 
net (σκεύη dicitur apad Herod. i, 24.) 
tanquam vestimentum purum et mun- 
dum ; elegantia joco restituetur.  Meli- 
us sibi consulebat Dacierius, qnod omit- 
teret hzc verba, sibi obscura, p. 271. 
Gorrr. Comar. pro τεκµήριον reponit 
σκενάριον, et σκενόρια exponit : «d amic- 
twm parata. Cujus significationis nul- 
lam auctoritatem exstare credo, Certum 


' quidein est, eam significationem b. ]. re- 


quiri, ut ex ἁμπίσχοιο liquide apparet ; 
sed puto potius, σκευαρίων esse corrup- 
tum, cui οἱ vocem commodiorem substi- 
tueris, locum auum τακµήριον tenere po- 
terit. Scuunip. 

Equidem nihil corruptum existimo. 
Primum enim locum ita constituo : ofe 
δὲ καινὰ ἅττα δεῖν ἀκούει», ἁποδείξειε τε 
érépas: 6s τῶν προτέρω», olov σκεναρίων, 
κατατετριµµένων’ καὶ οὐκέότι hy σὺ αὐτὰ, 
(i. e. αὐτὸ, dicit enim pro hoc αὐτὰ, quia 
σκευαρίων precessit) δι οὗπερ καὶ τὸ 
πρότερον» λόγου ἐτύγχανε δυνατὸν ἆπο- 
δεῖξαι, ἀμπίσχοιο, εἰ uf) τίε σοι τεκµήριον 
καθαρὺν καὶ ἄχραντον οἴσει, tum ea δι 
ἅτερ τυγχάνει δυνατὸν ἀποδεῖξαι υπο 
verbo explico ἀποδείξεις. Si autem Plato 
propter σκεναρίων dicere potuit τὰς ἐπιδοί- 
[eis ἀμπίσχεσθαι, quare non licitum fve- 





AAKIBIAAHS ΠΡΩΤΟΣ. 


15 


θκρὸν καὶ ἄχραντον oimti. ἐγὼ δὲ ΄γαΐρειν ἑάσαφ τὰς σὰς αι. 114. 
προδρομὰς τοῦ λόγου, οὐδὲν ἦττον ἐρήσομαι. πόθενὰ μαθὼν 


No / 3 2 
αυ TO, συ όντα εχιστασαι 
μις 


f καὶ ος τίς ἔστωξ 0 διδάσ. 


καλος καὶ qüvr ἐκενα) γὼ πρότερον ἐρωτῶ (μι, ἔρωτή- 
σε. ἀλλὰ γὰρ δηλον axe! εἰς ταύτον ἥξεις καὶ ουχ. ἕξεις 
ἀποδεῖξαι οὔθ ὡς ἐξευρὼν"' οἴσθαω va ξυμφέροντα" οὐθ ὡς 


µαθώ. [δ. 22.] Ἐπιιδὴ 3 τρυφᾶς καὶ οὐκέτ' ἂν ἡδί- 


C 


δεν cor Γ.---} καὶ ἅττα p.—5 ἁμπέσχοιο 'T.—5 σε T.—h καὶ τοῦ F.—^ «ὑρήσομαι 
A.—1 πόθεν ((ADUp: ὁπόθεν *5.—59 ab τὰ ΧδΠρ: αὐτὰ *s.—f ἐπίσται ΤΟ, ἐπί- 


σταιο HZ.—t αὐτῶν Up.—h ὃ add Χδηπυρ.--' κάντ) T, πάντως 


—]J ἑκεῖ H.— 


k ὀρωτώμενα p.—) ὡς om U.—* ὁρθῶᾳ ἐξευρεῖν p.—^ ξ. U.—^ ἐπεὶ pr T, érel δὲ 


rit eadem metaphora τεκµήριον (quod h. 
l. idem est ac —eú—n qu ῥὸν καὶ 
ἄχραντον appellare? Νυννεο. 

[| Omnia sana sunt deleto 
τεκμήριο», quod nihil nisi glossema est; 
adscripserat scilicet quispiam τεκµήριον 
(propter neutra καθαρὸν et ἄχραντορ) 
pro ἀπόδειξιν, quod. e superioribus ἆπο- 
δείξοις τε érépas, si sensum verborum 
spectes, repetendum est ; namque σκευ- 

(h.e. σκεύη vel σκευἡ, vestitus, orna- 
tus, omnisque apparatus) tropice posita 
sunt pro ásodeítes. Eepetas igitur ad vo- 
ces καθαρὺν καὶ ἄχραντο» (int. τί, quod 
seepissimeomittitur,v. Perizon. ad /Elian. 
V. H. x. 31. Valken. ad Herod. p. 414.) 
σκενάριον, quod tropice positum esse pro 
ἀπόδειξω is signifücare voluit, qui vel 
margini adscripsit vel ipsi orationi intu- 
lit γεκµήριον. | Accedit Ficini auctoritas, 
qui φοκµήριον ignorans sic vertit, quasi 
priores discisse el confracte sint instar 
eappareiuum atque vestium, quibus in 
scena wiuntur, quibus quidem tu non 
amplius indueris, nisi quis aliud quid- 
dem perum immaculetumque afferat. 
σκευάριον] | Usurpator maxime ot de- 
minutivum Α σκεῦος, ac vasculum signi- 
ficat : sed pluralis legitur ita ut sd ap- 
psratum vestiariwm vocabulum spectet 
derivandumque videatur a voce ἡ oxevh, 
qz sepe sensu vestimenti occurrit, ut 

it. $. 15. Nimirum horum vocabulo- 
rum ommium vis primaria Jatius patet, 
it ut ἡ σκευὴ de omni spperatu, 7à 
σκεύη autem εἰ γὰ σκευάρια de impedi- 
mento et supellectili omnis generis usur- 
petur.. Vid. Aristoph. Ran. 179. ubi 
σκενάρια dicuntur stragule οει. Appo- 
nam verbe Scholiastes ad nostrum ]ο- 


€um: (rà exevdpia) σηµαίνει τρία, 5$ τὰ 


σκεύη kowüs, $ τὴν τρυφὴν», $ ós νῦν 
(i. e. hoc loco) τὰς σκευὰς τῶν κωμικῶν 
καὶ τραγικῶ», ὅ ἐστι τὰ ἐνδύματα. Qui 
cur de apparatu potissimum scenico hic 
quidem cogitet, et cur τὴν τρυφὴ», lux- 
um, ut peculiarem aliquam vocis σκενά- 
pus significationem recenseat, non per- 
spicio, Lepor autem orationis in eo est 
quod ob illam comparationem ipsi rek- 
pnpíe omnia junguntur quss ad vesti- 
mentum spectant. Jam etsi recte et fa- 
cete hoc fieret: tamen preferendam 
nunc duco rationem Astii, qui e Ficini 
tralatione recte colligit, eum 1n suo cod. 
vocem τεκµήριον non. habuisse, eamque 
ut glossema ejici censet. Non 
tamen, quee illius est sententia, σκευάριον 
intelligendum puto, quod e grammatica 
ratione ne fieri quidem recte potest. 
Sed sicut in superioribus plurale neu- 
trum sine substantivo positum est, καινὰ 
Érra &roBel£eis τε ἑτέραε, pronomenque, 
quod refertur ad intercedentia hzc, ὡς 
τῶν προτέρων κατατετριµµόνω», iterum 
neutro genere prolatum est, abrd : ita 
hsc etiam καθαρὸν καὶ ἄχραντον recte 
sine substantivo inferuntur: immo ele- 


gantius boc verba ad vestimentum 
spectantia (lerlo xov, καθαρὸ», ἄχραν- 
τον) velut in medio suspensa sunt, quam 
si aut τοκµήριο» aut σκευάριον (nam. hoc 
uoque fuerunt qui reponere vellent) 
diseite iis additum emet Βυττκ. 
προδρομὰς] Schol. Προδρομή ἐστο 
ὅταν d» πολέμφ καταλάβρ Τις φρουρίον, 
ἐξ οὗ δύναται ἀσφαλῶι πολεμεῖ». BurraM. 
ἐκίστασαι] | Codd. duo ἑκίσται, ande 
correctionem natum quod habent 
'eneti duo ὀπίσταιο. : Sed illud est émí- 
στᾳ, de qua forma vid, ad Soph. Philoct. 
198. Βυττν. 


11. lii. 323. 


74 IIAATONOZ 


συμφέροντα, ὄλλα πολλοῖς δη ἑλυσιτέλησω ἀδικήσασι 
μιγάλα ἀδικήματα,. καὶ ὑτέροις γε, οἶμαι, δίκαια ἔργα- 
σαμένοις ου ξυνήνεγκε. 

$. 21. 20. Ti οὔῦν; s oTi μάλιστα értgo: μὲν τὰ 
δίκαια, τυγχάνει όντα," riga: à τὰ συμφέροντα, οὗ τί’ 
που αὖ CUP oisi GUT À εἰδέναι X συμφέρει τοῖς ἀνθρώποις, 
καὶ διότι; 

ΑΛ. Ti γὰρ κολύς, M Σώκρασες; ει μή με eU ieh- 
cti! παρ ὅτου ἔμαθον Ἡ ᾗ ὅπως αὐτὸς" εὗρον. 

$0. Oio τοῦτο αοιεῖς. εἰ σι μὴ def λέγες, συγχά- 
νει ὃν δυνασὸν ὃ oy" ὠποδεξαι δι οὗ Tig" καὶ τὸ πρότερον 
| λόγου," οἵει 07" καν} d ἄττα δεῖν à ἀκούεν ἀποδείξεις τι iri 
gas, 9 ὡς τόν προτέρων οἷον σκευαρίον κατατετριµµόνων, καὶ οὐ- 
xir ἂν σὺ αυτὰ ἀμπίσχοιο, &i pur] σίς σοι" γεχµήριον κα- 


µάλα F et pr E.—! γε add XTAMITIYBCUP.—n ei om 3. —» ὅταν A.—? ὅτι Fp. 


—P ab cb XTARIIZTBCUp : 
t αὐτὸ p.—* ὃν add XX, ὃν ATI. 


οὔτι που σὺ rV Ald. Bas. 1. 2. οὔτι 
ποῦ σὺ αὖ σύ. Asr. 
αὐτὸς εὗρορ] αὐτὸν εὗρον Ms. Bodl. 
Moz δεῖνα àxobew. Ἐτν. 
τυγχάνει δὲ δυνατὸν] | Ven. δυνατὸν 
dv. Sed τνγχάνειν sepenumero sine 
perticipio verbi εἶναι ponitur. Vid. Lo- 
cell. ad Xenoph. Ephes. p. 266. Heind. 
—— 
» πρότε »] Ε. τὸ v 
v. Ita Ms. Fue Erw. venero 
τεκµήριο»] [n Grecis legendum, καὶ 
οὐὑκέτ) ἂν σὺ αὐτὰ ἁμπίσχοιο, el uf Tís 
σοι σκευάριον καθαρὸν καὶ ἄχραντον οἴσει. 
In vulgatis habetur τεκµήριον falso pro 
σκενάριο». Sunt autem σκ quæ 
ad amictum parata sunt, hoc est σκεναὶ, 
non γὰ σκεύη, qus vasa et instrumenta 
alia significant. ConnNAn. 

] Cornarius h. I. turpe men- 
dum, quod obeidet editt. tollit, restituen- 
do pro τεκμήριο», σκενάριο».  Serranus 
admodum lepide totum locum ita vertit : 
Arbitraris autem—alias quasdam de- 
onstrationes adhibendas : tanquam pri- 
ores illa essent veluti scrua 


Quod- 
mam tale sit argumentum, difficile sit 


σὺ ab 5-.---ᾱ TavT 


TU.—! μὲν p.—* ἐρήσει pr T.— 


—"Y περὶ T'.—" τὸν πρότερον λόγον Bs.—* Bei ΤΥ, 


conjiciendum. Repone antem cxevipu, 
apparatum, qui a corporis cultum perti- 
net (σκεύη dicitur apad Herod. i. 24.) 
tanquam vestimentum purum ei mun- 
dum; elegantia Joco restituetur. Meli- 
us sibi consulebat Decierius, quod omit- 
teret hec verba, sibi obscura, p. 271. 
Gorrr. Cormar. pro τεκµήριον reponit 
σκενάριο», et σκ exponit : ad amic- 
tum parata. Cujus si nis nul- 
lam auctoritatem astare credo. Certum 


' quidem est, eam significationem b. l. re- 


quiri, ut ex ἁμπίσχοιο liquide apparet ; 
sed puto potius, σκεναρίων esse corrup- 
tum, cui si vocem commodiorem substi- 
tueris, locum suum τεκµήριον tenere po- 
terit. ScuNEiD. 

Equidem nihil corruptum existimo. 
Primum enim locum ita constituo : ofe« 
δὲ καινὰ ἅττα δεῖ ἀκούει», —— 
brépas: 6s τῶν προτέρω», olov σκεναρίων, 
κατατατριµµένω» καὶ οὐκέτι ἂν σὺ αὐτὰ, 
(i. e. αὐτὸ, dicit enim pro hoc αὐτὰ, quia 
precessit) δι ο τὸ 
πρότερον» λόγου ἐτύγχανε 7 &sro- 
er i i ἀμπίσχοιο, el µή ris σοι τεκμάρως 
καθ καὶ ἄχραντον οἴσει, tum ea δὲ 
ἅπερ τυγχάνει δυνατὸν ἀποδεῖξαι uno 
verbo explico ἀποδείξει». Si autem Plato 

propter σκεναρίων dicere potuit τὰς ἐπιδαί- 
ξεις ἀμπίσχεσθαι, quare non licitum fue- 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


TT 


ΣΏ. "Αλλο τι οὗνὶ φοσοῦτον μόνον. διαφέρει τοῦ ἓν τῷ 
Δήμῳ ῥήτορος ὁ ἓν σῇ τοιᾷδε ζυνουσίῳ, ὅτι ὁ μὲν ἀθρόουςξ 
asíüu? ταύὐτά,ὶ ο δὲ xa ὄνω; 


ΑΛ. Κιδυνύε.. 


$. 23. 20. "IU; voy) ἐπειδὴ τοῦ αὐτοῦ Φαίνεται πολ- 
/ 9 
λούς τε καὶ ἕνα φείθεν, ὃν. ἐμοὶ ἐρμελέτησον) καὶ éziysi- 
, ^ e 4 9 9 N 
pncor ἐπιδεξαι ὡς τὸ δίκαιον iviort ov £up.Qioti. 


4 oli» ἡ Xe.—? γοσοῦτον prov XATIUp, τοψοῦτο µόνον TRETBC : τοσούτφ náry s. 
—l διαφέρει ΧΔΠ.---ξ ἀθρόως F.—h πείθειν E.—) ταντὰ l'HITBC, τὰ αὐτὰ Χδῃ : 
ταῦτα *s.—] ἴθι νῦν XTAIIBCEF, vài τοίνυν Ὀρ: ἴθι δὲ νῦν *s,—. ἐν om '.— ϐν 


Bod). Erw. 
ἁμμελότησον] Breviter in Grammatica 
egi de ea verborum compositionis ratione 
qua verbi jpsius vis non afficitur, sed 
mente seroper separanda est propositio 
ita, ut ad nomen aliquod proximum vel 
air sermonis partem cerato, Ut 
w, cwrnBár» Tw s συνεξαιρεῖ 
αὐτοῖς vi» Ἄελλασίαν QXenoph.) h.e. 
ἀξαιρεῖ σὺν αὐτοῦ : —àAAÀ προσδιά- 
βαλέ µε bh. e. ad omnia que modo ex- 
posita sunt, etiam obtreciacit se. Qus 
9ronja sunt notissima, In his itaque 
sunt etiam composita qutedam cum præ- 
positionibus ἀπὸ et dy, que non facile 
enias nisi adjecta alii propositioni in 
zaodo infinitivo, Plat. Phædr. p. 260. 
B. cwwri&els λόγο», ἔπαινον κατὰ τοῦ 
ὅνου, λέγων és sarrbs μᾶλλον ἄξιον τὸ 
» ἀποπολοεμεῖν τε χρήσιµων bh. e. 
—— ἐστι τὸ θρέµµα πολεμεῖν às 
oU (sedentem in eo pugnare): Thuc. 
ij. 2. reuóuero, τὰ abrür ἕκαστοι ὅσον 
&wolür, καὶ περιουσία» χρημάτων οὐκ 
Éxorrss. Quem locum apparet non recte 
intellexisse qui ipsum verbum dwoty9r 
hic verterent parce vitere, egre citam 
&olerare, cum hoc tantum dicat Thucy- 
dides, homiues illos suis bonis fruitog 
esse in tanturo, quantum epus fuerit, ut 
ες iis (&w αὐτῶν) victum haberent. Sed 
in errorem indurerat interpretes illos 
Usus scriptorum poeterioris si; qui, 
cum buic loquendi forme, ὅσον àsotoy, 
fe" «ra inesset circumscriptio opposita 
luxui et opulenti, ipsi verbo ἀποζρν 
tejem vim sensim tribuebant; ut patet 
ex Luciani locis his, Dial. Meretr. 0. 
ἐξ οὗ τόέθνηκη, ὃ mario oiu οἶσθα ὅπως 
&xej'hcaper ; h. e. ut ad primarium verbi 


Wu hec revocem, * quam mgre babue- 


simus ὅσον àvolyv:;' Fugit. 17. uy 
ἀποζῶντας dx fs τοιαύτη: b. 
e. ἔχοντας ἐκ τῆτ jua0apylas ὅσρν µύγιν 
ἀποιῃν. Toxar. 69. πονήρως τὸ perat 
ἁποζήσαντει.--Βεἆ redeamus ad legitimi 
illius usus exempla, et quidem ip pre- 

itione ἐν. — /schin. e, Ct. 75. 1. 
ςώμνντο T)» ᾿Αθηνᾶ», 5» ὧε ἔοικε $edilas 
ἐνεργολαβεῦν εἱργάσατο kal ὀνεπωρκέῖν 
Δημοσθένει h. e. εἱργάσατο τῷ A. ὥστε 


λαβεῖν καὶ ἀπιορκεῖν ἐν αὐτῷ. Plat. 
hædr. p. 228. E. παρόντος δὲ Avcíov 


ἐμαυτόν σοι ἐμμελετᾷῷν παρέχειν οὗ πάνν 
δέδοκται b. e. παρέχει’ ἀμαντόν σοι ὥστε 
μαλετᾷν ἐν ἁμοί (ut in me exercearis). 
His premissis quemque puto mecum 
mirari quod in hoc nostro dialogo legi- 
mus (23. 1.) ἐν ἐμοὶ ἐμμελέτησον καὶ ἐπι- 
χείρησον ἐπιδεῖξαι. Nam quod in aliis 
compositis non admodum eleganter fit, 
ut prepositio cum casu suo repetatur, 
id in his, quorum prepositio ad ipsum 
verbum nihil spectat sed velut seorsim 
prolata auditur, fieri plane non poase 
dixeris. Neque sane unquam profecto 
Grecus quis dixit, à0 ἵππου ἀπεπολέ- 
unser, ἀπ' ἰχθύων ἁποξῶσι», in illo pi- 
mirum primario verbi sensu, Év ro τράγ- 
µατι évepyoAafeiv: sed ἀφ ἵππου ὅπα» 
λέμησεν, àv ἰχθόων ζῶσι», ἐν τοῖς κη- 
ρύγμασιν ἐργολαβεῖν (ut idem ZEschines 
loquitur ibid. 88. 26.). Utillud ἐν ἐμοὶ 
ἐμμελότησο» negligentia cuidam minime 
grate tribuendum sit, et fortasse futuxi 
sint qui, quandoquidem hic dialogus, nom 
contemnendis de causis Platoni abjudi- 
catur, in his verbis malam loci e Phædro 
supra allati imitationem agnoscant. Qus 
cum ita sint, minime negligenda est, 
quamvis inutilis videri possit, unica iw 
hoc loco varietas ex optimo codice Clar 
kiano enotata hec, ἐν dol d» µελότησον. 


Y 


79 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
ΑΛ. 'Υβριστῆς εἰ, 9 Ἄώκρατες. 


ΣΏ. No» yov" ὑφ ὕβρεως µέλλω σε πείθεν τάναντία 


oig σὺ ἐμὰ οὐκ &ÜtA tus. 


ΑΛ. Λένι δή. 


ΣΩ. ᾿Αποχρίνου µόνον τὰ ἐρωτώμενα. 
ΑΛ. Mz, ἀλλὰ σὺ αὐτὸς λέγε." 
$0. Τί Qaí;? οὐχ, eri μάλιστα βούλει πεισθηναι: 


ΑΛ. Πάντως δή που. 


ΣΩ. Οὐκοῦν εἰ λέγεις ὅτι ταῦθ οὕτως ἔχει, μάλιστ 


* v ⸗ 
αν ειής πεπεισμένος; 


AA. Ἔμοιγε δονεῖ. | 


4 A eu, 

ΣΩ. ᾿Αποκρίνου δή καὶ &üy' uy αὗτος συ σαυτου' 
το Y / 2 4 u νο’ 
ἄκουσης OTi τα δίκαια συμφεροντα εστω, ἄλλῳ γε  At- 


γοντι μὴ αιστεύσῃς. 


ΑΛ. OS τοι” &AX ἀποκριτίο" καὶ" γὰρ οὐδὲν οἵο- 


pes λαβήσεσθαι. 


$0. Mavwrixog γὰρ €. xai οι λέγε" τῶν) δικαίων 
EE 4 ^g / » , v 
Qc ἔνια μὸν" συμφέρει», ὄνια δ᾽ οὔ: 


µελόγησον AATI. — δεῖξαι p.—^ 3 που νῦν Up.—9 λόγε.. πάντως om. ρ.--δ 8 KT 
AIIBCU.—4 ταῦθ vel ταῦτα (T'AEITXTBCUp: αὐτὰ *s.—" dày XATIU : ἂν *s,. — 
* σαυτοῦ om Y ATI.—! ἀκούσης XAII: ἁκούης corr T' cum *s.—9* ἄλλο A: ἄλλφ 
post Aéyorri ponit T.—" γε add ΚδΠῦρ.--" οὗτοι X.—* οὗ Up.—! τῶν om Up. 


Nam id ipsum quod omni sensu. prorsus 
destitata est hec scriptura baud levem 
suspicionem movet, latere verius quid in 
ea. Jam si consideramus verba proxime 
superiora: ἐκειδὴ τοῦ αὐτοῦ 
πολλοὺε καὶ ἕνα πείθειν: satis opinor est 
robabile, apodosin his se applicuisse 
lta: ἐν ἑμοὶ d»! µελέτησον καὶ ἐπιχείρησον 
ἐκιδεῖξαι, és τὸ δίκαιον ἐνίοτε οὗ [uy- 
Φέρει. BurTM. 
αὐτὰ οὕτως ἔχει] Ιω Ms. Bodl. Bas. 
2. ταῦτα. Etw. 
ἀποκρίνου κ. T. λ.] Hiclocus est apud 
Stob. ix. p. 122. usque ad συμφέροντά 
ἐστι». "Eowe (S. 26). Quæ ibi variant 
lectiones, de iis si veriores vel saltem 
alicujus momenti sunt, ad ipsa loca mo- 
nebimus, ceteras hic apponere placet. 
23. pro οἵομαι-- οἶμαι. 24. in ὅρα τοίνυν 
el f, vocula αἱ omissa ; pro ὠμολόγεις--- 
époXovyeis. 35. pro Naí: Ti)» Épa—, 
Πάνν γε. T. a. 26. pro οὐκοῦν εὐδαίμο- 
ves—o. ἡ εὐδαιμονία' pro Τὸ εὖ ἄρα v.— 


Τὸ γοῦρ καλώς κ. BoTTM. 
σὺ σαυτοῦ ἀκούσῃτ] Nurnb. e Ven. 
diserte enotavit σαντοῦ àxoteys [Stob. 
uoque ἀκούσῃς] omisso σύ: quod non 
isplicebat, Sed nunc in Bekkeri sche- 
dis invenio, non eb sed cavro omitti in 
Ven.TYI. (quem eundem esse codicem 
certum est) et in Vat. Ejusque rei fidem. 
facit quod eadem omissio ex Cl. quoque 
enotata est. Itaque nibil bic mutandum. 
Burr. )J 
μαρτικὸς γὰρ el] Eo sensu, quo Plato 
vocem sumit, Vera pradicis nesciens, 
quid tibi velis. cf. Meno. ο. 26. ubi So- 
crates: λόγουσι μὲν (ol θεοµάντεις) ἀληθῃ 
καὶ πολλὰ, ἴσασι δὲ οὐδὲν, ὧν λέγουσι. 
Nihil noceberis ; hoc recte dicis, licet 
nescias, quid sit noceri, quareque nihil 
damni ex respowdendo ad te redundet. 
NvnN». ' 
τῶν δικαίων φῥε] Demonstrat jam So- 
crates, omne, quod justum sit, esse 
utile. Concluduntur autem ejus argu: 








ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 79 


ΑΛ. Νας. 


ΣΩ. Τί δαί, rà wi» καλὰ αὐτῶν εἶαι, và ὃ) οὔ: 


AA. Πώς voor ^ ἐρωτάς; 


ΣΏ. E/ τις 52055 σοι ἔδοξεν αἰσχρὼ μέν, δίκαια δὲ 


αράττιυ. 


ΑΛ. Ovx ἔμοιγε. 


ΣΏ. ᾽Αλλὼ πάντα τὰ δίκαια καὶ καλά; 


ΑΛ. Nai. 


ΣΩ. Τί δ᾽ αὖ τὰ καλάι πότερον πάντα ἀγαθά, 5" 


9 / M , ” 
σα μεν, τα à' oU; 


ΑΛ. Οἶμαίὴ ἔγωγε, 9 Soxortc, ἴνια UP) καλών κα- 


4 T 
χο εινα. 


Σω. *"H* καὶ: αἰσχρὰ ἀγαθά:"' 


ΑΛ. Ναι." 


$. 24. ΣΩ. Αρα λέγεις và τοιάδει oio» πολλοὶ ἐν 


/ /, o * / P b 3 / , 4 
πολέμῳ [οηθήσαντες' ἑταίρῳρ 7 οἰκείῳ τραύματα ἄλαβον 
καὶ ἀπίθανον, οἱ à. ov [βοηθήσαντες,ὶ δέον, ὑγιεῖς ἀπῆλόον. 


AA. Πάνυ μὲν οὖν. 


ΣΩ. Ουκοῦν τὴν σοιωύτην [βοήθειαν καλὴν, py. λέγεις τι. i. 320. 


Nt N , * ^s ^s [i| » 9 4 
χωτω την επιχείρησιν του σώσαι οὓς δει: τοῦτο Ó ἐστὶν 
, 4 
ἀνδρία." 2 οὐ; 


—3 μὲν om p.—* τί δαὶ TAHZYC et supra versum A: om Π.--ὑ αὐτῶν εἶναι Aa 
II: erai αὐτῶν *c,.—* τοῦτ) T.—À δή XATIL—* τὰ om U et pr K&.—f καὶ om (ATI. 
—86S ei p.—^ $ om XATI.—! οἵομαι X ATI.—J αὐτῶν p,—k 3 om Up. — καὶ om ΤΣ 
TC.—? &ya0à δέ p.—^ ναί om p.—^? βοηθήσαντες...οἱ δ om p.—» ἑτέρ Χδπ et 
pr C.—3 μὴ βοήσαντεε p.—/ ἀπῆλθορ om pr E.—* καλεῖν Χ, καλὸ» p.—! καὶ F.— 


menta in h. c. sic: Quod est justum, 
omne est bonestum ; quod autein hones- 
tum, omne est bonum; justum igitur 
quod est, bonum est. Superius quidem, 
omme justum esse honestum, Alcibiades 
concedit. Alterum autem quod sumtum 
erat, ita confirmat, ut ostendat, auxilium 
amicis in bello latum alio modo hones- 
tum dici, alio malum.  Honestum est 
hoc auxilium, quum illud ex fortitudine, 
quz animi adeoque rationis perfectae est, 
metiamur; malum autem, si cum vulne- 
ribus atque morte, que ad corpus perti- 
nent et animi asppetitionem, spectatur. 
Fortitudo autem est ἐν ἀγαθοῖς θείοις, 
quse longo preferenda sunt rois àv6pw- 
πίνοις; nam (ut 1. i. 6.6. de Legg. dicit 


Plato) ἥρτηται ἐκ τῶν θείων θώτερα, καὶ 
ἐὰν μὲν δέχηταί τις τὰ μείζονα πόλις, 
κτᾶται καὶ τὰ ἐἑλάττονα" el δὲ μὴ, στέ- 
ρεται ἀμφοιν. Hoc ultimum autem ut 
Socrates Alcibiadi probaret, eum ad sen- 
sum sui relegat: πῶς οὖν, &iens, λόγεις 
περὶ ἁρδρίας; ἐπὶ κόσφ ἂν αὐτοῦ δέξαιο 
στέρεσθαι. ΝυΕΝΡ. 

6. 24. τραύματά τε] Vocula τε e Stob. 
et Ven. II. inserta: nam sine illa sermo 
esset de iis qui vulnerati moriuntur: res 
autem poscit id, quod plenius etiam 
enuntiari poterat per ἄλλοι--ἄλλοι καὶ---, 
Burr. 

τραύματα] γράμματα Ms. Bodl, mox 
καὶ ἔλκη sine τά. Erw. 


$ 





80 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΛ. Nai. 

ΣΩ. Κακὴν δέ γε πανὰ τοὺς θανάτους τε” καὶ τα" 
ἔλκη. 7 γάρ; 

ΑΔ. Ναί. 

ΣΩ. "Ag οὖν) οὐκ ἄλλο μὶν' ἡ ἀνδρία, ἄλλο 9$ ο θά- 
yoTo 5 

ΑΛ. Πάνυ yt 

zo. Oux ἄρα κατὰ ταυτόν" *y$ ἔστι καλὸν καὶ κακὸν 
v0 τοῖς Φίλοις βοπθεῖνη 

ΑΛ. Ον φαίνεσαι. 

Nod Ὄρα τοίνυν T py 9 καλόν, καὶ ἀγαθὸν, s περ 

irræũbæ. χατὰ τὴν ἀνδρίων γὰρ ὠμολόγει παλον 

εἶναι "m βοήθειαν. TOUT οὖν αὐτὸ" dada e» ἀνδρίαν, 
ἀγαθὸν 3 κακόν ὧδε δὲ σκόχει. σὺ: αότερ ὧν διξαιὀ 
σοι εἶναι, ἀγαθὰ 3 κακά; 

ΑΛ. ' Ayala. 

ΣΩ. Ουκοῦ» τὰ μέγιστα μάλιστα, καὶ ἥχιστα των 
τοιούτων δέζαι 8 ἂν στέρεσθαι 

ΑΛ. Ilo; γὰρ οὖν 

XO. ΠΠὸς οὖν λέγεις περὶ ἀνδρίαςι ἐπὶ aca ἄν αὐτοῦ" 
δεζαιο στέρεσθαι» 

ΑΛ. Ovàt (nv ἂν ἐγὼ δεξαίµην δειλὸς ὦ a». 

ΣΩ. Ἔσχατον ἄρα κακῶν εἶναί coi δοκεῖ 3 δειλία. 

i, il. 327. AA. Ἔμοιγε. 4 

ΣΩ. Εξ ἴσου τῷ τοθνάναι, ὡς) Sois». 

ΑΛ. Onul. 

E 25. Σ0. Οὐκοῦν θανάτῳ τε καὶ δειλία ἔναντιώτα- 

ζωὴ καὶ ἀνδρίαι 


. eon γε gm Y.—* Te om Up.—* τὰ om TYBCEHUp.—* οὖν σαι A.- 

pár...kurà om p. ἁνδρεία XT'AMII. Kos T. 3 karavrór Χ : κατὰ om U.—» 4 

p. καὶ add YATI.—À αὐτὸς T.— δὲ om p.—f σὺ δὴ T, om Aanup. κότερον ἂν 

P, ποτέραν ΧδΠ: κότερα ἂν *s5.—8 δέξαὺ Ἑ.---ἃ τόσφ οὖν U, τὸ σῶμα σὺν p. 
—À κπκῶν εἶναί σοι ΧδΠ: σοι κακὺν εἶναι *5.—) ὧν om T.—k δρατιώτατα Ἐσ.-- 


M ku καλὺν] Ita Ms. Bodl. Fic. ᾗ γάρ. jen Postremo Stob. ἑναννιώνατνονι 
TW. Aer. 

ἆσπορ évras Stob. et Ven. ὥσπερ αὐτοῦ] Nota neotrum iens 
καὶ ἐνταῦθα. Mos Stob. ὁμολογεῖ pro ime re pressum ἀρδρίαν. v. ad Men. 
ὡμολόγευ. Dein Ald, Bas, 1. 2. Stob. 19. Borra. 





ΑΑΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


ΑΛ. Ναί. 


$0. Καὶ τὰ μὲν μάλιστ ἂν 


δι 9xim To ;" 
ΑΛ. Ναύ. 
Σω, 
ΑΛ. "Eyorys.? 


81 


7 / ⸗ 
! ναι (Θούλοιό σοι τὼ 


, "v N 4 » e ^! ο N / 
ὅτι τὰ [Uy ἄριστα ἠγεῖ, τὰ δὲ κάκιστα; 


Σω, To ἄρα (Φοηθεῖν ἓν πολέμῳ voie Φίλοις, 7 μὲν κα- 
AÓW κατ ἀγαθοῦ πρᾶξυ σήν' τῆς ἀνδρίας, χαλὸν αὐτὸ 


apor sima s. 


ΑΛ. Φαίομαί γε. 


ΣΩ. Κατὰ δὲ χακοῦ αρᾶξιν τὴν τοῦ θανάτου κακόν; 


ΑΛ. Noi. 


ΣΏ. Ουκοῦν ὧδε δίκαιον προσαγορεύειν ἑκάστην τῶν 
N d 
αράξεων εἴ περ ᾗ χακον ἀπεργάζεται;" XOX7y χαλεῖς,' καὶ 


5 ἀγαθὸν ἀγαθὴν κλητέον. 


ΑΛ. Ἔμοιγε δοκεῖ. 


ΣΩ. " Ag οὖν xol 5 ἀγαθόν, καλόν, ᾗ δὲ κακόν, αἱσ- 


x£?"5 
ΑΛ. Nai. 


$0. T» ἆρα ἐν τῷ πολέμῳ τοῖς φίλοις (βοήθειαν λέγων 
M M! "7 M L 9 SA ’ / *À ^x 
χαλην υεν εἶναι, Χαχην δε, οὐδεν διαφερόντως A$ysig 9» €i 
αροσεῖπες αὐτὴν ἀγαθὴν μέν, χακὴν δὲ. 


ΑΛ. ᾿Αληθή poi δοκεῖς λέγεω,' ὦ Σώκρατες. 


! à» add AAD. - εἶναι add. ΧΓδΕΠΣΥΒΟΌῦΡ.---5 κάκιστα corr Δ.--ο ἡγεῖται T. 
—P ἔγωγε MATI: πάνυ γε *5.—8 ὁ μὲν καλὸς p.—! τὴν...πρᾶξιν om XTC.— 
* προσεῖνες U.—t! δὲ om MAII: δέ γε s.—" ἀπεργάζεται ἄδῃΠ : ἑργάξεται ὃς.--- 


* καλεῖν ET.—" ἀγαθόν om p.—* és Ὁ 


κάκιστα; AA. πἆνυ γε. ΣΩΚ. ἐν τοῖς 
ἀρίστοια ἄρα σὺ ἡγεῖ ἀνδρίαν εἶναι, xà» τοῖς 
κακίστοις θάνατον: ΑΛ. ἔγωγε] Verba 
haec, ἐν τοῖς--"Ἔγωγε, e Stob. inserta sunt, 
Genuina hzc quin sint, dubitari nequit, 
fum quia non apparet quomodo in Sto- 
berum irrepserint; tum quia optime in- 
serviunt argumentationi. Fortitudo enim 
et mors e superioribus quattuor potissi- 
mum secernenda erant, quoniam dnobus 
his solis statim usurus erat Socrates. 
Merz autem omissionis hoc quoque est 
indicium quod in Mss. tribus non Πάνν 
ve servatum ent, sed inferiusillud "E»yerye, 
quo minos recte respondetur, illis "Αρ 
t. 


or. VI. 


el...Boxeis om pr F.— προσεῖπει AIIU. 


ὅτι. Burru. 

ἐργάζεται] Stob. ἀπεργάξεται. Mox 
pro καλεῖς Bas. 2. et Vind. καλεῦ, 
unde suspicio nascitur, pristinam fortasse 
scripturam banc fuisse: εἴπερ κακὸν ἑρ- 
γάζεται, κακὴν kaAeip (int. οὕκουν δί- 
Ktuov ;). Ásr. 

οὐδαμῶε] Hic vox inserta e Stob. 
Ῥυττν. 15 E 

cres] F. wpocecres. Erw. 

Pd προσεῖπει] — Vitiosum illud προεῖ- 
ses, quod libros editos obsidet, mutavi, 
in wpoceiwes. Monuit de hoc etiam 
Wolfius Miscell. Litter. p. 103. Aser. 
Et sic Proclus. BurrM. L 


11. 116. 


11. iii. 998. 


11. lil, 820. 


63 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Σω. Οὐδὲν ἄρα τῶν xar, καθ ὅσον x«Xo», κβκὸν, 
οὐδὲ τῶν αἰσχρῶν, καθ ὅσον αἰσχρόν, ἀγωθόν. 

ΑΛ. Ov φαίνεται." 

5. 26. ZQ. Ἔτι τοίνυν καὶ ὧδε σκίψαι. ὃς τις κα- 
Aag πράττει, ουχ) καὶ εὖ πράττει» 

ΑΛ. Ναί. 

Σο. Oi 0 εὖ χράττοντες οὐκ εὐδαίμονες: 

AA. Ilac φὰρ οὗ: 

ΣΩ. Οὐκοῦν εὐδαίμονες 06. ἀγαθῶν κτῆσι»; 

ΑΛ. Μάλιστα. 

ΣΩ. τώνται δὲ ταῦτα τῷ εὖ καὶ καλως memi ; 

ΑΛ. Ναι. 

ΣΩ. Τὸ s) ὥρα. πράττεν ἀγαθόνι 

ΑΛ. Ile; à' οὗ; 

ΣΩ. Οὐκοῦν καλον ἡ εὐπραγίαι 


ΑΛ. Nai. 
ZQ. Ταύτὸν dp ἐφάνη ἡμῶ πάλι αὖ χαλόν τε καὶ 
ἀγαθὸν. 


ΑΛ. Φαίνεται. 

ΣΏ. "O τι ἂν ὥρα εὕρωμεν καλόν, καὶ ἀγαθὸν εὑρή- 
σοµεν ἔκ γε τούτου τοῦ λόφου. 

ΑΛ. Ανάγκη. 

ΣΏ. Τί δὲ, τὰ ἀγαθὰ συμφέρει ὃ οὐ 

ΑΛ. Συµφέρε. 

ΣΩ. Μνημοεύεις οὖν περὶ τών δικαίων qug ὠμολογή- 
σαμεν; 

ΑΛ. Οἶμαί γε τοὺς τὰ) δίκαια πράστοντας ἄναγκαῖον 
εἶναι xa parri." 

ZO. Οὐκοῦν καὶ τοὺς τὰ καλὼ Ayala; 
—3 λέγειν poi Boxes mg F. — desinit U.—^ πράσσει ΧδΙι.--- καὶ om F.— 


4 πράττοι F.—e Épa eb Ἅγ.---ἵ ἁγαθῶν 7TsS. áp T.— καλὸν»ν καὶ XTAUF, καλόν 
γε καὶ Κ: καλόν τε καὶ *s.—) ye om Π. σοῦ λόγου τούτον T. — τὰ add ἄδε.--- 


$. 26. εὖ πράττει] εὔπραγει Ms. φαντὸν ὑπολαμβάνουσι τῷ εὐδαιμονεῖν. 
Bodl. mox ἀγαθόν. Erw. Etsic Vind. Nvnmws. 
Stob. et Ficin. Asr. robs δίκαια πράττοντας] Stob. τοὺς τὰ 
πράττοντει οὐκ εὐδαίμονεε] Aristot. 9$. πρ. Asr. 
Ethic. iv. τὸ δὲ εὖ [fv καὶ τὸ «b wpárrew 


AAKIBIAAHT ΠΡΩΤΟΣ. 


AA. Nai. 


83 


ΣΩ. Τὰ δι ἀγαθὰ συμφέρεν." 


ΑΛ. Ναί. 


ΣΩ. Τὰ δίκαια doa, ὦ Αλκιβιάδη, συμφίροντά ἐστι». 


ΑΛ. Ἔνικεν. 


, 3 . » s t. eve X i. " 
ZQ. 'Tíoór; ταῦτα οὐ σὺ 0 λέγων, ἐγὼ' δι 0 έρωτῶν; 


ΑΛ. ἀΦλαίνομαε, ὡς ὅοιποι. 


ΣΩ. Ei οὖν vig ἀνίσταται ξυμβουλεύσων εἶτε Αη- 
ναΐοις εἴτε Ἰ]εχαρηόίοι, οἴόμινος γιγνὠώσκεν và δίκαια 
καὶ rà ἆδικα, Φήσειρ ὃ᾽ εἰδέναιὶ τὰ δίκαια xaxd! ἐνίοτε, 
ἄλλο τε παταγελκης" ἂν αὐτοῦ, ἔπειδή περ τυγχάνεις καὶ 
συ λέγων ὅτι παὐτά ἔστι δίκαιά σε xo) ξυμφίροντα; 


S. 27. ΑΛ. ᾽Αλλὰ μὰ 
οὐ ἵρωγε o00 * ὁ vr λέγω, 


8 , M d * 
τοὺς Üso0g, & Σώχρατες, οὐκ 
ἀλλ ἀτεχνῶς Son ἀτόπως 


* Nu 7 e à ων ^ M 
εχουτι. τοτε ps γαρ po $7 seo οχι! σου ερώτῶντος; σοτι 


δι ἄλλα. 
ZO. Eia σοῦτο, 9 φίλε, 
AA. Il&r» ys. 


e Ν 4 
ἀθνοιῖς το πάθημα ví SCTIV$ τι, li. 380. 


ΣΩ. Oju ἂν o» s! vig ἐρωτώη σε, δύο ὀφθαλμοὺς 3 
’ 


reti έχεις, καὶ δύο χεῖρας 
τοιούτων, TOYS MÁY Wrép " ἂν 
3! ἀεὶ τὰ αὐτά: 

ΑΛ. Δέδοικα py ὄγωγε 
gor τὰ αὐτά. 


k πράττει καλὰ T.—! καὶ add AAn. —5 


el àyó *s.—^ E. 
m δίκαια καὶ κακὰ Ἑ.--- τι καταγε 
---- μὲν om ZXf.—" bref P.—" ἂν om 


Ἠεπαρηθίοις] ταρηθίοι Ms. Bodl. Erw. 
Γεκαρηθίοιε]  Peperetbus insula fuit 
vini oleique preetentissimi ferax inter 
Cycladas ; civitas ignobilis, et ob id ip- 
sum hic Athenis opposita. Burr». 
εἶναι] Servavit Bekk. scripturam εἶδό- 
»a, quam Ficinns quoque sequitur, di- 
acire se, in esee 
Me sdoptate lectionis εἶναι, 
que est in tribus optimis, nondum pteni- 
tet. Tum hereas in fut. frei, pro quo 


Λ «4 4 ^ 
η τετταρας, 9) ἄὤλλο Ti των 
9 * 8 MN 4 

ἀποκρύνασθαι, τοτὶ δι ὤλλα, 


δν A»? e 4 Ld 
ἤδη περί εκαυτου, 0/4484. με» 11. 137. 


"συμφέρει — λέγων ἐγὼ ἄδπ: Ad- 
εἶναι 
F.—P? φήσει ΣΥ.--4 ὃ εἰδέναι E, 9 εἶναι XA et pr 


pr: τι 5$ καταγελφης "s.—! oy p. 
ZT.—* $ om I.—J! οἶσθαι XT'AITBO.— 


vel reponendum putes φπαὶ, ut respon- 
deat prmgiesso αι, vel que 
Schneideri est sententia, utrumque ver- 
bum mutandum ita: aT ue. 
Bed sunt talia fortasse negligentie non 
condemnande, Temporum certe bsec 
consecutio, «i. $fee (in hypothesi) — 
κατ $ à», alibi quoque occurrit : v. 
eepra 21. (οἴσει) Heind. sd Phedo. $. 
199. extr, Bed cf. etiata. Alcib. II. 11. 
Burt. 





Jt. iii. 331. 


84 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Σ. Οὐκοῦν ότι οἶσθα: του; αἴσιον; 


AA. Οἶμαι ἔγωγε. 


v 4 v 2 / g ? * A e 
$0. Περὶ ὦν ἄρα ἄκων τάναντία" ἀποκρίνει, δηλον ov; 


⁊ κά 
Tipi τούτων OUX οίσύθα. 


ΑΛ. Eixo; γε. 


$1). Οὐκοῦν καὶ περὶ τῶν δικαίων xoi" ἁδίκων καὶ 
καλῶν καὶ αἰσχρὼν καὶ κακών καὶ ἀγαθων καὶ συμφερὸκ- 
M! 9 ’ ο 8 ve kd » ο 
των καὶ μὴ ἀποκριόμενος. Qc πλανᾶσθαι; εἶτα ου δῆλον 
ὅτι διὰ v0 μὴ εἰδέναι περὶ αὐτῶν, διὰ ταῦτα yy; 


AA. Ἔμοινε. 


$. 28. ΣΩ. Αρ οὖν οὕτω xai ἔχει; ἐπιδάν τίς σε 
μὴ εἰδῇ, ἄναγκαῖον περὶ σούτου φπλανᾶσθαι τὴν ψυχήν; 


A. Ils; γὰρ ov; 


T oA » 
2€). Ti οὖν; οἶσθα ὃν τινα ερόπον ἀναβήσει sig τὸν 


, / 
ουβθανον; 


ΑΛ. Mà Af ovx ἔγωγε. 


30. *H καὶ φλανᾶταί σου ἡ δόξα αερὶ ταῦτα; 


ΑΛ. Ov δῆτα. 


ΣΏ. Τὸ δ᾽ αἴτιον οἶσθα 7) ἐγὼδ φράσω; 


ΑΛ. Φράσο. 


7 M 
ΣΏ. "Ori, ὁ Φίλε, οὐκ οἵει αὐτὸ ἐπίστασθαι οὐκ ἐπι- 


στάµενος. 


ΑΛ. IIu; αὖ γοῦτο *£ytic; 
e ΔΝ Ν ^ «a A» 2 "4 
2€. Ὅρα καὶ συ xowz. ἃ μὴ ἐπίστασαι, γιγνώσκεις 


» ràrarría ΧδΠ: τὰ ἐναντία *s.—2* οὐκοῦν γε καὶ ς,--ὃ δικαίων Ύε καὶ pr B.— 
€ ἀποκριυούμενοε EF.—4 τι om 'T.—* τούτων EFs.—f καὶ om Δ.--ἔ ἐγὼ om XA 


οἶσθα] Sex codd. et in his optimi, 
οἶσθας: quanquam Clark, cum duobus 
puoctis super ultimo g, que tamen vi- 
dentur esse ab aliquo qui puriori Atti- 
ciamo timeret, Vid. Piers, ad Morid. p. 
28$. Certe τῶν κοινῶν nunquam fuit 
hec forma ; ut non facile dicas quomodo 
irrepserit. Sene sexcenties in Platone 
occurrit οἶσθα sine hac varietate. Sed 
ob id ipsum quod toties sine vi sermoni 
heec vox inseritur, si quando significan- 
tius usurparetur, ponderosius etiam pro- 
latam fuisse non inepte suspiceris. BurTM. 

οὐκοῦν---πλανᾶσθαι] Omittitur vulgo 
interrogationis nota ; male: nam si citra 


- 


interrogationem hzc intelligenda essent, 
dicendum esset οὐκοῦν valere jam vero, 
contra ingenium lingue. Burra. 

καὶ ἔχει] Legendum censeo καὶ àel 
ἔχει. Distinguenda. enim nunc sunt 
hzc duo, cum quis aliquid se ignorare 
scit, et cum nescit. SCHLEIERM. 

τούτων] F. τούτου. lta Ms. Bodl. 
Erw. 

τούτων] Codd. longe plurimi περὶ 
τούτον’ vid. ad 6. 16. Sed vera videtur 
Schneideri emendatio περὶ ToUro ; nam 
etiam in seqq. ubique πλανᾶσθαι περί τι. 
Burr. 

ταῦτα] Ε. τοῦτο. Erw. 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 85 


às o: ὅτε ουκ ἐσίσνωσαι, πλανα περὶ τὰ τοιαυτα; ae περ 
περὶ o pou σκευασίας, οἶσθα δή που ὅτι οὐκ οἶσθα: 

ΑΛ. Πάνυ yt. 

ΣΩ. Ἡότερον οὖν αὐτὸς περὶ ταῦτα δοξάζεις 5 ὅπως vpn 
σκευάζει, καὶ πλανῷ, 7 τῷ ἐπισταμένω ἐπιτρέπεις; 

ΑΛ. Oros. 

ΣΏ. Τί à s ν "i wAforc, ἄρα δοξάζοις & ὧν «ότερον 
xe σὸν olas εἶσω ὤγειν 7 ἔξω, παὶ ὅτι οὐκ sias σλα. 
yao) ὤν, ἢ τῷ κυβερνήτη ἐπιτρίψας" ἂν ἠσυχίαν ἄγοις; 

ΑΛ. Ts κυβερνήτη. 

2o. Ox ὥρα περὶ ἃ μὴ οἶσθα wv, ὤν w'sp εἰδῆς 
071 οὐκ οἶσθα; 

ΑΛ. Ovx ἔοικα. 

S. 29. 30. Envois. oov ὅσι xal và ἁμαρτήματα. ἐν τα. lii, 333. 
73 πράξει διὰ ταύτην τὴν ἆγνοιάν ἔστι, τν" τοῦ μὴ εἰδό- 
σα οἵεσθαι εἰδέναι: 

ΑΛ. Πώς αὖ λέγεις τοῦτο; 

ΣΩ. Τότε που ἔπιχειροῦμεν πράττει», ὅταν οἰώμεθα εἰ- 
δίναι 0 σι αράττοµν; 

ΑΛ. Nai. 

ΣΩ. "Orsay δί γί" πού τωες jur οἵωνται εἰδέναι, ἄλλοις 
σαραδιδόασι; 

ΑΛ. Πως 2 οὗ: 

Σο. Οὐκοῦν οἱ τοιοῦτοι Tay μὴ εἰδότων à ἀναμάρσητοέ 
ζῶσι διὰ τὸ ὤλλοις περὶ αὐτῶν ἔπιτρίπευ; 

ΑΛ. Nai. 

Σ. Τένες οὖν oi ἁμιαρτάνοντες: ου γάρ που οἱ γε &i- 
δότες. 

ΑΛ. Ov sra. 

ΣΩ. Ἐπειδὴ ài? o00' oi εἰδότες οὔθ οἱ τῶν [uz εἰδότων 


I. —h διότι XAIL—! αλέεις l'EEY.—À) πλωῶ T.—k ἐπιστρέψας ΔΕ.---) ἀγνοήματα 
9 
corr T.—? τὴν post ἐστι om A.—? Aéye XX, λέγο ATI.—^ ἀναμάρτητον TI. —P. δὲ 


πλανφο] Ms. Bodl. πλανῶν. Erw. eis, Erw. 
§. 29. ἐννοεῖς οὖν] Ms. Bodl. éryo- 


63 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


zn. Ovà» Ls τών καλῶν, καθ' ὅσον χαλὂό», κλκόν, 
— οὐδὲ τῶν αἰσχρῶν, x&Ü' ὅσον αἰφχρόν, ἀγαθφν. 

ΑΛ. Ov φαίνεται." 

S. 26. 20. "Er: τοίνυν καὶ ὧδε σκέψαι. ὃς τις κα- 
Aag πράττει, ουχ) καὶ. εὖ πράττει; $ 

AA. Nai. 

ΣΩ. Oi à s mpárrorris oux εὐδαίρονες; 

AA. Πώς φὰρ oU; 

. Οὐκοῦν εὐδαίμονες δ ἆγαθῶν κτῆσιν; 

ΑΛ. Μάλιστα. 

Σ0. Κσώνται δὲ ταῦτα τῷ 60. χαὶ καλῶς αράττεη;. 

AA. Noi. 

ΣΩ. Τὸ εὖ agat πράττει ἀγαθόνι 

ΑΛ. Πως à' οὐ: 

ΣΏ. Ουκοῦν καλον ἡ εὐπραγίαι 

ΑΛ. Ναί. 

20. Ταὐτὸν ἄρξ ἐφάνη ἡμῶ πάλιν αὖ καλόν τε καὶ 
ἀγαθόν. | 

AA. Φαίνεσαι. 

Σω. Or ἂν ἄρα εὕρωμεν καλόν, καὶ. ἀγαθὸν εὑρή- 
σομεν ix ys TOUTOU TOU λόγου. 

απ... ΑΛ. “Ανάγκη. 

ΣΩ. Τί δὲ và &yal συμφέρει & οὔι 

ΑΛ. Συμφέρε.. 

ΣΩ. Μνημονεύεις οὖν περὶ τῶν δικαίων πῶς ὠμολογή- 
σαμε; 

ΑΛ. Οἶμαί ys τοὺς τὰ) δίκαια πράττοντας ἀναγκαῖον 
εἶναι καλὰ πράττειν." 

ΣΩ. Οὐκοῦν καὶ τοὺς rà καλὰ ἀγαθά; 


7 λέγειν µοι Bokeis πι F. — desinit U.—^ πράσσει XAIL—^ s om F.— 
4 αράττοι Ἐ.---ο ἄρα εὖ XT.—! ἀγαθῶν 'ts.—t ἄρ' T.—bh καλὸν καὶ XTAUF, καλόν 
γε καὶ A: καλόν τε καὶ *s.—) γε om Π. σγοῦ λόγον τούτον T.—) τὰ add ΧδΕ.--- 


ac. 30. «0 vpárre] ebrpcye Ms. ταυτὸν ὑπολαμβάνουσι τό εὐδαιμονεῖν. 

mor ἀγαθό». Erw. Et sic sic : Vind. NvnNa. 

Stob. et Ficin, Asr. τοὺς δίκαια wpárrorras] Stob. τοὺς τὰ 
πράττοντε οὐκ εὐδαίμονες] Aristot. 8, πρ. Asr. 

Ethic. iv. τὸ δὲ ed ζῃν καὶ τὸ εὖ πράττει 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 97 


ΑΛ. Δάγιταί yi τοι" & Σώκρωτες, Uk ἁπὺ ταυτοµά- 
του" σοφὸς γεγονόναι, ἀλλὰ πολλοῖς καὶ σοφοί συ} γἐγό- 
νίνοι, καὶ ἨνθοκλείδηὮ. καὶ ᾽Αναξωφόρῳ: καὶ νὺν $fi^ ση- 


λακοῦτος ὧν Δάμων ξύνεστιν αυτου τούτον) i κα. 
24. Ti 09 sr Tu ide σοφὸν ὁτιοῦν ἀδυνωτοῦντα 


ποιησαι ἄλλον σοφὸν ἅ περ aros; 9s περ og! σε ἐδίδαξε u. iii, 334. 


γεάµµατα, αυτός σε 9 σοφὸς καὶ σὲ ἐσοίήησε τών τι £A» 


λων Oy ru 


ΑΛ. Nai. 


" Εβούλετο. 3 γάρι 


2Q. Οὐκοῦν xci σὺ ὁ παρ ixtieu µαθὰν ἄλλον 0406 


$5 ὅστι; 


ΑΛ. Nai. 


XO. Καὶ ὁ ) πιθαριστὴς δὲ καὶ" ὁ παιδοτρίβης ὦ ὡσαύτως; 


ΑΛ. Ile» γι. 


S. 31. ΣΏ. Καλὸν γὰρ Mz που τεκμήριον. σοῦτο. τῶν 
Στισταμένων οτιοῦν, OTI ἐπίστανται, ἐχειδὰν καὶ ἄλλον οἷοί 
v? ὧσιν ἀποδεῖζαι ἐπιστώμενο». 


ΑΛ. Ἔμοιγε δοκεῖ. 


ΣΏ. Ti o0»; ἔχεις εἰπεῖν llepixAzg σίγω ἐποίησε σοφὀν, 


ἀπὸ τῶν Vila» ἀρξάμενος; 


MAT: Te *5.—3 τοῦ σοῦ om X.—* τοι add "ATI. 


—f φοῦ abroudrov Κ.--ξ καὶ 


vào ruoli π.Ἡ νῦν ἔτι XTATIBC, ἔτι Xv et pr E, νὸν *s.—) δάµονι ΠΕ. 
του XATI.—k δή Χδῃ.--- ὅσπερ às 1T, ὅσπερ ὅ: TBC, —— ὄντυ) T.— 


5 κα) ante Ó κιθαριστὴτ om ΣΥ8Ο et pr X.—» τεκμήριο τοῦτο 


enl yàp HU ] 8c. cvyyéyorer, 
Hat —— Ven. X servavit, 
Velgo γὰρ omittitut: qued bene haberet 
«i in s 8 esset. àAA' ἄλλοιε το 
πολλοῖς. —— - 
Πνθακλοαίδμ Πνυθοκλείδης µου- 
* d» Tüs σης μονσικῆε διδάόκαλο» 
εγω η μαθητὴς Αγαθοκλής, 
οὗ Δάμων. Vid. et Pre- 
TET 316. πασά €t ibi Heind. BorT». 
»pv] γρ. 99v ὅτι Ότκρα. καὶ 
ves, br. cal et Bas. 9. Erw. 
Δάμωνι] De Demose v. Plut. Perich 
4. qui narret, simulasse Wlum se esse πια. 
εἶσυω, cnm ingigsie easet eopbiata, a 
Pericli velut athlete aliptes jo rep. ad. 
esset ; ejeotus tandem wrbe per oetra- 
cimum &s ριεγαλσκρώγαν καὶ φιλοτύ» 
parvos, (Ct Diog. Lectt. i 19.) 2* 
goram Pariclis preeceptdrer foisse, e Pla- 


ATI : τοῦτο τεκµή- 


tone, Platarcho Ἱ. 1l. οἱ Οδετουο Brat. 
11. notum est. Gorrr. 

ue! sap" deir] σὺ, παρ) ἑκοίνον 

Ms. Bodl. Erw 
$. $i. τί dr; Axes] In auperioribos 
edit. vocolm τί οὖν j ubguntur cum Eyes 
εἰφεῶ: et post εἶπεν, est ταλοία στιγµή, 
quas ad Περικλῆε pertineret : 
quem, hic sit seni Quid i, ? po- 

em? €, o€ 
Sic Ies ante in ie locis male 
hse vocolse τί οὖν cum sequentibus sunt 
ilic junc&e. SrzPH. 

Περωιλῆς riva ὀποίησα σοφὺν] Socrates 
hic (ut ipse Plato ia Periclem 
reprehendit qnod opes publicas im urbe 
exormanda consumpsisset, mores vero ci- 
vium suorum neglexisset, disciplinam 
voterem et primavam simplicitatem or. 


88 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


AA. Τι 0, s vo Περικλέους υἱέε ἠλιθίω ἐενέσθην, o 


Σάκρατες 5 


. ZO. ᾽Αλλὰ Κλινίαν τὸν σὸν ἀδελφὸν. 
ΑΛ. Τί δ) ἂν so Κλεινίαν λέγοις, μαμόμνον ἄνθρωπον; 
ΣΏ. Ἐπειδὴ τούυν Κλενίας μὺν' μαίνεται, τὼ às IIc- 
ρικλέους viis ἠλιβίω ὀγωέσθην, σοὶ ví»" αἰτίαν ἀναθδμον 
διότι σε οὕτως ἔχοντα περιορῶ; 
ΑΛ. Ἐγω, οίµαι, αἴτιος οὐ προσέχων φὸν νοῦν. 


ριον *s.—P ) ἂν T.—4 εἰ om T. — μὲν om F. — τιν T.—t! $ 0m A. —* —* 


namentis ejusmodi corrumpendo. Plu- 
tarchus summis laudibus omnia recenset 
que ad decorandam urbem extruxit Pe- 
ricles, Cicero autem ait, de Officiis l. 
li. n. 60. * Theatra, porticus, nova tem- 
pla verecundius reprehendo, Pompeium ; 
sed doctissimi non probant, ut Demetrius 
Phalereus, qui Periclem vituperat, quod 
tantam pecuniam in preclara illa - 
pylea conjecit Vide Suidam in voce 
έ ή M 

vlée us atque Xanthippus. Vid. 
Meno ὁ. 33. Protag. p. 319. rtr. Plo- 
tarch. Pericl. 6$. 86. In vulgus nota erat 
fatuitas filiorum Periclis, qui βλιττοµάμ- 
μαι ideo appellati sunt, de qua voce vid. 
Schol. ad b. |. et Schneid, in Lex. Sustulit 
utrumque pestilens ille, qui Athenis tum 
" grassabatur, morbus, vivo adbuc patre 

enoph. Mem. iii. 5. Burr». 

Κλεινίαν] Schol. Ὁ Κλεινίας αὐθάδης 
οὕτως, ós μηδενὶ τῶν συμβούλων προσέ- 
χει». Plat. Ῥτοίαρ. p. $820. El δὲ βού- 
Κλεσίαν τὸν ᾽Αλκιβιάδου 7 
ἀδελφὸν ὀπιτροπεύων ὁ abrbs 
ἀρὴρ Περικλῆς, δεδιὼε περὶ αὐτοῦ 
ph διαφθορῷ δὴ ὑπὸ Αλκιβιάδου, ἀποσπά- 

καταθέµενοε ἐν ᾽Αρίϕρονος 

éwalBeve. καὶ πρὶν $t uvas γεγορόαι 
ἀπέδωκε τούτφ (sc. ὁ ᾿Αρίϕρων τῷ Περι- 
KAe)) οὐκ ἔχων ὅτι χρήσαιτο abr. 
BuTTM. 

abiría» ἀναθῶμεν] Admodum usitata 
est locutio ἀναθεῖναί ui alrías τυός 
causam alicjus rei conferre in aliquem 
(v. Steph. Thes. et Indices Xenoph. De. 
mosth. etc.) Itaque Socratis heec inter- 
rogatio superioribus accommodari poseit 
ita: * quamnam causam in te conferamus 
h. e. in te esse dicamus, qualis illa est 
Clisim insania et P. filiorum fatuitas ?' 
Verum hoc αἱ dixit ille, fieri nallo modo 
potuit ut responderetur: 'Eyé afrios. 


Apparet igitur Alcibiadem istius 7o) po- 
tuisse nullam rationem habere, verbaque 
Socratis ita intelligere tanquam si de 
Causa extra se posita quæreret ille. Ne- 
que aliter ea interpretatus est Schleier- 
mgcher: was fur eime Ursache sollen 
wir axführen weshalb er dich so uber- 
siet ? Nimirum hoc utique poscit sen- 
tentiarum ncxus, Greci autem sermonis 
ingenium prseterea dativum incommodi, 
illos qui ante nominantur respicientem : 
* Verum si Clinins quidem insanit, P. 
autem filii fatui sunt (que nimirum phy- 
sicm sunt extraque voluntatem positae 
cause), tibi quid in causa esse dicamus 
cur te negligat? — Quo facto recte re- 
spondetur, * Ego in causa sum.' Hunc 
itaque sensum ut e Socratis verbis elici- 
amus, dicendum est, verbum ἁραθεναι 
boc unico loco urgendum non esse, cum 
per dictionis quandam negligentiam da- 
tivo illi reliquum etiam sermonem ac- 
commodarit Socrates, certus de culpa 


ovrowt aliqua Alcibiadis se intelligi non posse : 


fere ut δίκαιον el καθεῖν ab omnibus intel- 
ligitor ità δίκαιόν ἐστι, «αθεῖν σε. Qus 
tamen cum nimia mihi quidem videatur 
esse sermonis licentia, non in ipsius serip- 
toris sed in alicujus e transscribentibus 
cogitatione talem factam esse permuta- 
tionem suspicor; nimirum ut ἀνεύρωμεν. 

quod dederit ille, ob viciniam dativi cel 
et vocis alría transierit in sollemne illud 
et velut obvium ἀναθῶμε». BurTM. 

Φγὼ οἶμαι ofrios] τὸ ᾿Ομηρικὸν νῦν πα- 
ραφράζει: Νήπιος els, ὦ ξένε, λέην τόσον 
δὲ χαλίφρων 'Hi µεθίειι (Odyss. B. 
9871.) πᾶς γὰρ μὴ µανθάνων $ φύσεως 
ἀντιπραττούσης ει τοῦτο καὶ ἑστὶν 
ὁ τοιοῦτος víprios. kal λλίθιος' ἡ δύναται 
μὲν, οἵεται δὲ ἁνωφολὴ εἶναι τὰ µανθα- 
νόµενα, καὶ διὰ τοῦτο οὖν ἐπιτείνεται πρὸς 
abrá. καὶ ἐστὶν ὃ γοιοῦτος χαλίφρων καὶ 





ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 89 


Z9. ᾽Αλλὰ τών ἄλλων Αθηναίων Ἰ τῶν ξένων δοῦλον 1 1. 385. 
3 ἐλεύθερον εἰπέ, ὃς τις αἰτίων ἔχει διὰ τὴν Περικλέους 
συνουσίαν σοφωτερος γεγονίνωι, de περ ἐγὼ ἔχω σοι εἰπεῖν 
διὼ τὴν Ζήνωνος Πυβόδωρον ra» Ισολόχου" καὶ Καλλίαν 
τὸν Καλλιάδου, ὧν ἑκάτερος Ζήνωνι ἑκατὸν pus τελίσας 


σοβὸς τε xai ἑλλόγιμος γέγονεν. 

ΑΔ. ᾽Αλλὰ pub Δί οὐκ ἔχω. 

ξ. 32. ZO. Ew. ví οὖν διανοεῖ περ) σαυτοῦ! πότερον 
ἑᾷν" ὡς νῦν dy Sig," 7 ἐπιμάλειάν τινα ποιεῖσθωι; 


ΑΛ. Kong (βουλή, ὦ Σώκρωτες. 


, x 9 ^» 
Και σοι; ἐννθὼ σου 


es 
K.—"' ἂν XTC et pr EF.—* ἔχης E, Éxns ZC et corr T.—* καί τι corr T.—! ab- 


µασύόμµαος καὶ olera: μὲν ὀφέλιμα εἶναι, 
ῥαθυμεῖ δὲ καὶ βλακεύει: καί ἐστιν ὃ τοι- 
eUros ἑκὰν µεθείων καὶ μὴ προσέχων τὸν 
ψοῦν. Schol. in margine Cod. Ven. 
Nous. . 

αὐτίαν ἔχει] Bono sensu dicitur, Ρε. 
hiberi, dici: Thewt. p. 169. A. ὧν δ) σὺ 
πέρι αἰτίαν Éxeis διαφέρει i. e. in quibus 
censeris excellere: v. Heind. ad Gorg. 


6. 126. Hic ὅστις αἰτίαν ἔχει 9. 7. Π. 
σ. epos ηγογέναι qui Periclis 

io sapientior factus dicatur. 
Burr. 


Záren) Schol, Ζήνων ὁ Ἐλεάτης Παρ- 
Μενίδον µαθητὴν, Φυσικὸν φιλόσοφος καὶ 
πολιτικὸε ὡς ἀληθῶς κ. T. A.—Pythodo- 
rus autem et Callias nobiles Athenienses, 
quorum illius etiam in Parmenidis ex- 
ordio mentionem fecit Plato. Deverte- 
rant enim apad eum Parmenides et Zeno. 
Callias antem Calliade f. Atheniensium 
dux in prelio ad Potideam occubuit, 
teste Thucyd. i. 61---68. aliunde mihi 
qnidem non notus. Nam quod suspica- 
tur J. Fr. Gronovius (Obss. iv. 7. p. 
595.) nostrum tamen locum non respi- 
ciens, Calliam hunc Calliade non diver- 
sum esse à notissimo illo Callia divite, 
Hipponici 61ο, tum quod Hipponicus, 
pater Callim, ipse fuerit Callie anti- 
quioria filius et proinde Calliades appel- 
lari potuerit; tum quod Diodorus 1. xii. 
mentione facta (c. 4.) Callie Hipponici 
f. mox (c. 37.) eum, qui ad Potideam 
cecidit, nomine patris son addito, me- 
moret; id per se parum probabile hoc 
ipso nostro loco videtur confutari. Illum 
enim Calliam, quem Hipponici filium 
Piato ubique nominat, quique sophistis 


lat. Vor. VI, 


omnibus se tradidit, omnes ditavit, non 
ita tantum bic memoraret Socrates ut qui 
C minarum didactro nomerato a Zenone 
eruditos esset, "Ut illud taceam, inesse 
huic Pythodori et Callis mentioni ali- 

uid serim laudis, qualem Hipponici 

lio non tribuisset Socrates. In Scholiis 
hoc tantum notatur : Καλλίαε, Αθηναίων 
στρατηγὸς, ἔνδοξόᾳ Te srorricbs. καὶ ab- 
τόν. Βύυττν. 

6.82. ej») Pro d$», sicut vulgo legi- 
tur, 48g» babet Ficinus, quam illum 
non advertisse mendam plane miror. 
FABER. 

xou] βούλῃ] Cum his dativis κουῇ 
βουλῇ, ex precedentibus subaudiri posse 
videtur διανοοῦμαι ἐπιιέλειαν» ποιεῖσθαι: 
aut certe assumendum extrinsecus σκεν- 
Téov. "Vide infra, p. 124. Item xal τι 
aptius scriptum iri puto. STEPH. ) 

raíroi] Stepha καίτοι in καί τι mu- 
tari volebat, male; primum enim, quse 
Alcibiades subjicit, prioribus xou βουλῇ 
quodammodo opposita sunt: attamen 
communi concilio s. deliberatione opus 
non est, propterea quod animi tui sensa 
jam perspecta habeo ; deinde ἐννοῶ haud 
desiderat pronomen τί; cum genitivo 
enim, de more verborum sentiendi ac 
cogitandi, constructum est ; ἀννοῶ igitur 
σοῦ εἴποντος est, intelligo te dicentem, 
h. e. id quod dicis s. verba tua. Asr. 

καίτοι] Steph. malebat καί τι et 
sic est correctum in Coisl. Male. Καί- 
τοι hic est corrigentis se. Vix enim 
opus esee putat κοινῆς βουλῆς, jam enim, 
perspicere se verum sepaum eorum Quae. 
dixerit Socrates 6. 30. κέπονθα: δὲ κ. 
T. λ. BuTTM. M 5 


90 IIAATONOZ 


εἰπόντος καὶ ζυγχαρῶ. δοκοῦσι γάρ puoi οἱ τὰ τὴς πόλεως 
αρώττοντες ἐκτὸς ὀλίγων ἀπαίδευτοι εναι. 

$0. Έντα σί δὴ τοῦτο; 

ΑΛ. Ei μέν που ἦσαν πιπαιδευμένοι, ἔὅδει ἂν) σὸν ἐσι- 
χειροῦντα αυτοῖς ἀνταγωνίζεσθαι µαθόντα καὶ ἀσκήσαντα 
ἰέναι ὡς $m ἀθλητάς: vor» ὃ) ἐπειδὴ καὶ οὗτοι ἰδιωτικῶς 
ὄχοντες ἐληλύθασιν ἐπὶ rà τῆς πόλεως, τί δεῖ ἀσκεν καὶ" 
µανθάνοντα αράγματ) ἔχειν ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδα ὅτι τού- 
των T7 γε φύσει πάνυ πολὺ περισοµαι. 

2. Bæßeœl, oior, 9 ἄριστε, TOUT εἴρηκας' ὡς ἀνάξιον 
v2; ἰδίας xci γῶν ἄλλων τῶν σοι ὑπαρχόνσων. 


u. ii. ass. ΑΛ. Tí μάλιστα καὶ πρὸς τί τοῦτο λέγεις, ὢ Σω- 
κρατες; 
ΣΏ. ᾽Αγανακτῶ ὑπίρ τε τοῦ coU καὶ TOU ἅμαυτου 
ὄρωτος. 


ΑΛ. Ti δη; 

ΣΩ. E ἠξίωσως τὸν ἀγῶνά σοι εἶναι πρὸς τοὺς ενθαδι 
ἀνθρώτους. | 

ΑΛ. ᾽Αλλὼ αρὸς τίνας μήν; | 

ΣΩ. ᾿Αξιον τουτό ys* καὶ ἐρίσθαι ὤνδρα οόμενον µε- 
γαλόφρονα ναι. 

8.58. AA. Πῶς λέγεις; ov πρὸς τούτους" µοι ὁ yan; 

ΣΏ. ᾿Αλλὰ xv εἰ τριήρη διενοοῦ κυβερνᾷν µέλλουσαν 
ναυμαχεῖν, ἤρχει ὤν' σοι τῶν συνναυτῶν βελτίστφξ εἶναι τὰ 
κυβερνητικά, ἢ ταῦτα μὲν ου ἂν Oei» ὑπάρχει», ἀπέβλι- 


τὸν ΧΑ et pr Π.---. ἱέναι Χι---ᾱ καὶ om F et pr E.—5 πράγμα) Γ.--ᾱ ἁμαντοῦ AI: 
ἐμοῦ *s.—9 γε om EFs. ἑ X: ἔρεσθαι ς.---- τούτου XT.—' ἄν om EF.— 
€ σὺν avra Bexrlos II.—h δ ἂν els XAIL—! às om IIT et pr K.—) δε EFs.— 





οἱ µέν που] οἱ μέντοι Ms. Bodl, Erw. 

ἂν τὸν ὀπιχ.] Ven. αὐτὸν, quod το. 
eent. manus mutavit in αὖ τὸν, recte; 
haud dubie enim pristina scriptura erat : 
ἔδει ἂν αὖ τὸν ὀπιχ. Qui fortasse. κακό- 
Φωνον hoc judicet, is exempla videat a 
Schsfer. Melet, Critic. p. 128. collecta, 
et de crebra vocum a τὸν et αὐτὸν per- 
mutatione ibid. p. 108. Asr. 

τοῦ ἐμοῦ ἔρωτοε] Nescio unde in in- 
terpolata Ficini exemplaria venerit hee 


translatio: Dolet enim mihi tum propter 
te, tum ob mutuam nostram benevolen- ' 
tiam. Nam in genuinis ita legitur : Gra- 
viter enim fero ob mutum inter nos be- 
sivolentitm. Quicquid autem est, vix 
dubito quin expuncto priori re$ legen- 
dum sit: ὑπέρ re σοῦ, καὶ τοῦ ἐμοῦ ἔρω- 
ves, BoTTM. . 

ἄξιον τοῦτο καὶ] pev τοῦτο Ύε καὶ 
Μο, Bodl, Erw. 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 91 
w&g δ᾽ sig? τοὺς wc! ἀληθῶς ἀνταγονιστάς, ἀλλ᾽ ουχ. ὡς 
pU» εἰς τοὺς συναγωνιστάς; ὧν δή) που περιγενέσθαιὰ σε δεῖ: 
σοσοῦτον, ὥστε μὴ ἀξιοῦν ἀνταγώνίζισθαι' ἀλλὰ κατα- 
Φρονηθίντας σνναγωνίζεσθαί σοι πρὸς τοὺς πολεμίους, εἰ δὴ 
va ὄνσι 6 χαλόν σι ἔργον ἀποδείξασθαι διανοεῖ καὶ ἄξιο 
σαυτου T$ χαὶ τῆς πόλεως. 

ΑΛ. ᾽Αλλὰ μὲν δὴ διανοοῦμαί γε. 

ΣΩ. Πώνν σοι ἄρα di» ἀγαπῶν εἰ τῶν στρωτιωτῶν 
βελτίων si, ἀλλ᾽ oU αρὸς τοὺς τῶν ἀντητάλωνὶ ἡγεμόνας 
ἀποθλέσει», ὁπότε ὄχείνων (2ελτίων γέγονας,ὶ σκοτοῦντα καὶ 
ἀσχουντα αρὸς έχείους. 


ἀξιοῦν 
k repryeyerérta, H.— δε om EF.—?» ἀξιοῦν ἀνταγωνίζεσθαι ΧΔΙΙ, cvrarrayev(- 


ζεσθαι E, συνταγωνίζεσθαι F, συναγωνίζεσθαι pr T, ἀνταγωνίζεσθαι corr T: συναν- 
ταγωνίξεσθαι *s.—? τι om EF.—9 σοι ἄρα ATI: ἄρα σοι *s.—P παγκάλων A.— 


€. 35. ἀλλ) οὐχ és νῦν els robs συνα- 
γωνιστὰς] Hec omittuntur in Ms. Bodl. 


ὧν δεῖ που vepryervécÓa] σε Bei το- 
everer] Legendum ὧν δήπον, nisi pre- 
feras Bei που περεγενέσθαί σε à 
ToC. Quam correctionem item adhiben- 
dam puto Luciano D. D. t. i. p. 387. 
'AAAÀ προστότακται αὑτοῖν ὑπηρετεῖν τῷ 
Ποσειδῶνι καὶ καθιππεύειν δεῖ τὸ πέλα- 
«yos, ubi multo planiorem liabebis sen- 
tentiam, si, matato δεῖ in àel, καθισπεύε 
ad wporréraxras referas, Hzavsp. 

ph ἔυναρτ.] Ven. uh ἀξιοῦν tvrarr. 
Bene. Etiam Ficinus vertit, ut non con- 
tra illos pugnandum existimes. Asr. 

ὥστε μὴ à. àvray.] Sic recte nunc 
ex optimis. In vulgata ὥστε μὲ συνα»- 
ΤταΎγων. YOX συν nata ez omisso verbo 
ἀξιοῦν. taque hsc bis composita vox e 
Lezicis iterum ejicienda est, Ad ver- 
bum autem ξεσθαι intelligen- 
dum sol, ut recte sensum cepit Schlei- 
ermach. Burr. 

ἀξιοῦν] Proprie digsim censere. Hinc 
ἀξιῶ interdum est, equum. censeo, tum 
ut ipse faciam, sihi errogo, tum ut alii 
faciant, postulo. lilius exempla sunt 
Xen. Mem. ii, 1. 9. ἀξιοῦσιν αἱ πόλευ 
TOi ἄρχουσιν ὥσπερ ἐγὼ τοῖς olcéraus 
χρῆσθαι Gquum censent, se iis uti, h. 6. 
uti volunt; Menon. 28. χρήματα ἂξι- 
οὓσι πράττει quesium facere sibi ar- 
regant, non dubilant: et hic ὥστε μὴ 
ἀξιοῦν ἀνταγωνίδεσθαι κέ sibi non arre- 


gent, non sibi sumant : quod: et ipsum 
Latinis interdum est postulare: Plaut. 
Amph. i, 1. 205. * Tun' domo prohibere 
peregre me advenientem postulas ? ii. 2. 
156. et alibi. In usitatiori autem Latini 
verbi significatione habcs ἀξιοῦν Menon. 
27. ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν µα»θάνειν παρ αὐτῶν 
ὃν ἂν πέµπωµεν, postulamus ut. discat. 
Xen, l. c. ἀξιῶ τοὺς θεράποντας ἐμοὶ πα- 
ῥασκευάζειν. Denique ez primaria verbi 
significatione, dignum censere, derivata 
est etiam hec, cerum censere h. e. sim- 
pliciter censere, existimare, putare, quam 
habes Men, 6. 81. Alcib. II. 6.21. BurTM. 
συνανταγωνίζεσθαι] | Si ad τοὺς πολε- 
refertur, ut orationis series suadere 
videtur, est decertare contra hostes una 
cum aliis ita, ut non modo hostes, sed et 
συναγωνισταὶ superentur. NugN». 
πάνυ Épa]  Interrogative hec Ficinus 
quoque legit, SrxPn. 
ἄρα col ἄξιον] Ficinus, Quam 
dignum est? ut sat tibi factum putes, 
αἱ sis (uorum militum prastantissimus? 
Creterum &yasá» h. |. ut τὸ στέργειν su- 
mitur, pro contentum esse. ᾿Εὰν παρε- 
χώµεθα elcóras (Acyovs), ἁγαπῷ» χρή. 
Tim. p. 29. Steph. ᾽Αγάπητον, sufficit ; 
Xenoph. de Rep. Lac. c. iii. 6. Gorri. 
ἄξιον &yasQr | Schleiermacher, qui iro- 
niam, qua mox utitur Socrates, hic com- 
mode incipere negat, legendum censet 
ἀνάξιον : sed ita asper foret orationis de- 
cursus ob sequens àAA' ob—.  Ironiam 
ego interruptam puto Alcibiadis interro- 


11, iii. 337. 


χι. 120. 


902 


IIAATONOZ 


ΑΔ. Λέει δὲ τίνας τούτους, ὦ Soxoarte; 
ΣΏ. Οὓκ οἶσθα ἡμῶν τὴν πόλιν Λακεδαιμονίοις τε xod 
τῷ μιεγάλω [βασιλεῖ πολεμούσαν ἑκάστοτε; 


ΑΛ. ᾽Αληθδή λένεις. 


XQ. Οὐκοῦν εἴ-περ ἐν và ἔχεις ἡγεμὼν εἶναι τῆσδε τῆς 
πόλεως, πρὸς" τοὺς Λακεδαιμονίων βασιλες xci τοὺς. Περ- 
cay τὸν ἀγώνα ἡγούμινός σος εἶναι ὀρθῶς ὧν ἡγοῖοι 

ΑΛ. Κωδυνεύεις ἀληθη" λέγει. 

$. 34. ΣΩ. Οὔς, ὦ ᾿γαθέ, ἀλλὰ αρὸς Μειδίαν σε δε 


hi , ’ 9 * W "a N 
τον ὀρτυγοτρόφον ἀποβλέπειν καὶ ἄλλους τοιουτους, 0i τα 


4 γένοιο H et pr T cum s.—" πόλεως πρὸς (ATI: πόλεως és vpbs *s.—9 τῶν T.— 


"gatione, moxque resumptam. Burru. 

βελτίω» γένοιο] Ita Bas. 1. Bas. 2. et 
Fic. βελτίων γέγονας Ms. Bodl. Erw. 

γένοιο] Bekk. in loco impedito satius 
duxit lectionem dare codicum fere om- 
nium γέγονας. Quod tamen commodum 
sensum non fundit, Sic enim ἑἐκείνων 
Aterum referendum esset ad milites * quan- 
doquidem inter illos precellis ;' in quo 
ut taceam miseram tautologiam post illa 
el τῶν στρατιωτῶν, quis ferat ἑκείνων et 
ékelvovs in eodem sermone ad diversos 
spectantia? quis ferat hec πρὸς τοὺς T. 
a. ἡγεμόνας ἀποβλέπειν, σκοποῦντα--- 
πρὸς ἐκείνουςΊ Itaque redeundum ad 
vulgatam γένοιο, qui quid velit scriptor 
tamen monstrat, quamque cod. Ven. X 
prebet et α prima manu Coisl. Hanc 
Bi aliquo modo explicari mavis, illius 
quod olim proposui, ut σκοπεῖν ὁπότε sit 
* spectare, quando aliquando—' atque sic 
idem valeat quod, ὥς ποτε, non me pe- 
nitet. Certe eo ducunt talia quale est 
illud Homericum Il. X. 624. de specu- 
latoribus, Δόέγμενοι ὀππότε μῆλα ἰδοίατο 
καὶ Duxas βοῦε. Neque multum dissi- 
mile est illud Pindari Ol. ii. 60. βροτῶν 
κέκριται πείρας οὔτι θανάτου, οὐδ' ἁσύ- 
χιμον ἁμέραν ὁπότε ἁτειρε σὺν ἀἂγαθφ 
τελεντάσοµεν' ubi ὁπότε, ut nexus sen- 
tentiarum docet, non definitum tempus 
maxime spectat, sed illam tranqoillam fi- 
nem, ut sit simul pro εἴποτε: vid, Boeckh. 
ad l. et conf. Heri. ad Viger. p. 918. 
Quæ si non satisfaciunt, nil ego facilius 
reperio ingeniosa Heindorf conjectura, 
ὅπη τε e. B. "yévoio σκοπυῦντα, καὶ àc- 
κοῦντα v. e. Βυτικ. 

πρὺς] Vulgo ὡς πρὸς, moleste. Omit- 
tunt és tres optimi, quod e precedente 


voce adh:zsisse in vulgata recte judicat 
Nurnb. Burr. 

Μειδία--- ὀρτυγοτρόφον] Satyram mor- 
dacem verhis istis reconditam exponit Plu- 
tarchus ; eit enim Alcibiadem perinde ac 
Midiam coturnicibus nutriendi 
suam dedisse, in vita ejus p. 193. E. Πρώ- 
γην δ αὐτῷ πάροδον els τὸ δηµόσιον - 
θαιλέγουσι μετὰ χρημάτων ἐπιδόσεως, οὐκ 
ἐκ παρασκεύηε, ἀλλὰ παριάντα θορυβούν- 
των ᾿Αθηναίω», ἔρεσθαι τὴν αἰτίαν τοῦ θο- 
ρύβου πυθόµενον δὲ χρημάτων ἐπίδοσιν 
γενέσθαι, παρελθεῖν καὶ ἐπιδοῦναι' γοῦ δὲ 
δήµου ὕντος καὶ βοῶντος, ὑφ' ἡδονῆτ 
ἐπιλαθέσθαι τοῦ ὄρτυγος bv ανον 
ἔχων ἐν τῷ ἱματίφ' πτοηθέντος οὖν καὶ 
διαστάντος, λαβεῖν δ' αὐτὸν ᾽Αρτιόχον τὸν 

, καὶ ἀποδοῦναι. δὼ καὶ προσ- 

ἑλέστατον τῷ ᾽Αλκιβιάδρ 

—æ hunc, se absente, Alcibiades ad 
imperium classis evexit, unde res Athe- 
niensium pene dissipaue sunt. Dactzn. 
Coturnicum certamen ludi genus fuit 
Grecis admodum familiare; meminit 
Marc. Antonin. i. 6. nisi illic mavis cum 
Suida legere ove non 
τροφεῖν. Vide etiam Mearsium de Lu- 
dis Grexis et Plutarchum de Poet. Aud. 
Lucianus ludi bujusce causam di 
exponit in dialog. περὶ γυμνασίων. Κα 
τοι τί ἂν πάθοις, el θεάσαιο καὶ ὀρτύγων 
καὶ ἀλεκτρυόνων ἀγῶνας παρ ἡμὺ, καὶ 
σπουδὴν ἐπὶ τούτοις οὗ µικράν ; $ γε 


δηλόνοτι. Καὶ µάλιστα ἣν µάθῃε ὧν 
νόμφ αὐτὸ δρῶμεν, καὶ προστέτακται πᾶσι 
τοῖς ἐν ἡλικίᾳ παρεῖναι, καὶ ἁρᾷν τὰ 


ψυχαῖν 
ὁρμ) ds —— idi ás μὸ ἀγενέστε- 








AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


93 


^s ⸗ 2 * y wv ^8 , / 
σῆς αύλεως πράττειν ἐφιχειροῦσιν ἔτι τὴν ἀνδραποδώδη, 
puis» ὧν αἱ γυναῖκες, τρίχα ἔχοντες ἐν" τῇ ψυχῇ vv 
ἀμουσίας καὶ οὕπω ἀποβεβληκόσες, ἔτι δι βαρβαρίζοντες 
ἐληλύθασι κολακεύσοντες" τὴν αὖλιν ἀλλ οὐκ ἄρξοντις. 
M / e υὁ 4 / ^ ^ y 
«rpog τούτους σε δε οὓς περ λέγω [Αλίποντα σαυτοῦ | δὲ | 


t σοι ἡγούμενοι Ἐς.--- ἀληθῆ om ΣΥ.---ἵ ἐπὶ XA et pr πΠ.--Ὁ ἐν ἄΓδπ: éxi ὃς, 


poi, καὶ ἀτολμότεροι φαίνοιτο τῶν ἆλεκ- 
τρυόνων. — Aristophanes autem, ut vide- 
tur, ipsum Midiam nominat in Av. 1297. 


Aves |. c. χρηστόν [τι] μὴ κατὰ Μειδία» 
Ὀρτυγοκόπον. | Addit vero Scholiastes 
causam, quare Midias coturnix appella- 
retur... 'O δὲ ᾽Αμμώνιος φήθη ἐξ ἐπιθέτου 
Μείδιαν ὄρτυγα καλεῖσθαι γελοίως, διὰ τὸ 
κυβευτὴν εἶναι, καὶ ἐν πυρῷ τοὺς Üprvyas 
κόπτειν. Ἐτνν. 
Emend, ii. 5. De illo néMiirma vid. 
Schol. ad Lucian. Juv. Trag. 6. 49. t. ii. 
E 143. Schm. cf. Schol. Plat. p. 74. 
ollux ix. 7, Meurs. in Them. Attic. 
li. 25. Reimar. ad Dion. Cass. t. ii. p. 
1097. Asr. 

Μειδίαν---ὀρτυγοτρόφον] Athenemus xi. 
p. 506. D. memorat hinc, Midiam ὅρτυ- 
γοκόπο» & Platone dictum esse. Non 
tamen ideo necessarium, ut hic quoque 
reponas óprvyokóror, quod volebat Tou- 
pius in Cur. Noviss. T. iii. p. 153. 
Conf. Schol. ad b. 1. Obros ἐπὶ κύκλψ 
TObs Üprvyas παριστὰς κόπτεν αὐτοὺς 
ἀλλήλουν ὀδίδασκε, Vid. et Suid. in 'Op- 
γυγοκοπεῖν. Plato de Legg. vii. p. 789. 
Beepeteen (A0gvazor) οὗ µόνον sroiBes 

kal πρεσβύτεροί τινες ὀρνίθων θρόµ- 
para ἐπὶ τὰς µάχας τὰς wpbs ἄλληλα 
ἀσκοῦντοι τὰ τοιαῦτα τῶν Ünplem.—TtTpbs 
πούτοιυ, AaBórres—Trobs μὲν ἑλάττονας 


ph», t» ἀπελευθερωθέντοι Φλλασσον) Λθή- 

σι αἱ δοῦλαί τε καὶ οἱ δοῦλοιυ ubi 
Rahnk. * Descripsit Ol ympiod. Schol. in 
hunc dialogum, II ἐστὶ γυναικῶν 
ἑπὶ τῶν ἐλευθερουμένω» δούλων καὶ émi- 


µενόντων ἐν τῇ δουλείᾳ, ὅτι Ἔχειε τὴν 
ἂνδ τρίχα ἐν τῷ κεφαλῇ, τουτ- 
έστι», ἔτι τὴν δουλικὴν τρίχα ἔχειι. πά- 
Adi γὰρ καὶ τοῖς ὀνόμασι διεκέκριντο οἱ 
ἐλεύθεροι τῶν δούλων καὶ rais θριξί. T4- 
ται γὰρ καὶ Δάοι καὶ Φρύγες ὠνομάξζοντο: 
νῦν δὲ καὶ ταῦτα συνεχύθησα». ὁ δὲ ἀντὶ 
τοῦ εἰπεῖν ἐν τῇ κεφαλῇ, φησὶ», ὅτι τὴν 
ἀνδραποδώδη τρίχα ἔχεις dv τῇ ψυχβ ὑπ) 
ἀμουσίας. Quod Scholion sed minus in- 
tegrum, jam olim ex Ms. protulit Casau- 
bon. ad Persii Sat. v. p. 420. Α Platone 
suo sumpsit Proclus in Tim. l. i. p. S1. 
διότι τὴν παντοίαν Αἰγυπτίων σοφία» οὗ 
µοτῄεσα». ἀλλ’ οἱ πλεῖστοι παρ) abrois, 
τὴν ἁνδραποδώδη τρίχα ἔφερον ἐν ταῖς 
yvxeis. Adde Eustathium Kustero lao- 
datum ad ll. Α. p. 79. Erw. 

ἆνδραπ.] Schol. Παροιµίαν εἶναί φασι» 
ol μὲν ἀπὸ rà». ἀρτιγενῶν κώλω», οἱ δὲ 
ἀπὸ εἴδους κουρᾶτ κροσηκυύσης ἀνδραπό- 
Bois παρ ὃ καὶ al γυναῖκεις τοὺς ἀπὸ 
δούλων ἐλευθέρου: γεγονότας, σὕπω δὲ τὸ 
ἦθος µεταβαλόντας, ταύτην ἔτι ἔχει) τὴν 
τρίχα ἔλογον σκώκτουσαι. ol δὲ, ὅτι τὰς 
ἐν τῷ στήθει τρίχας φρέναι οὕτως (duo 
verba o. o. delenda videntur) ὁ Πλάτων 
μοταβαλὼν, τὰς ἀνδραποδώδεις $péíras 
σὕτωι ἐκάλεσε». | Ex Aristoph. Αν. 011. 
ἔπειτα δῆτα δοῦλος ὢν κόµην ἔχειε, ap- 
paret, servis comam alere non licuisse. 
Ad cutem igitur tondebantur. Contra 
liberi adolescentes promissam comam 
gerebant Athenis ; ab anno autem xviii. 
modice ationsam. Hanc itaque justam 
liberorum tonsuram libertini statim re- 
presentare non poterant, BuTTM. 

ἐν τῇ ψυχη] E Ven. reposui pro eo, 
quod vulgo legitur, ὁπὶ τῇ ψυχή. "Vid. 
Schol. et Olympiod. Λατ. 


κολακεύοντει Ms. 


βλέσοντα] For. βλόπειν. aut expun- 
gendum δὲ post σαντοῦ. SrzpH. 

σαυτοῦ M] Sunt quidem exempla par- 
ticulæ δὲ in participiali etiam structura 


11, 120. 


92 


IIAATONOZ 


ΑΛ. Atytig δι τίνας τούτους, ὦ Σωκρασες; 
ΣΏ. Ovx οἶσθα ἡμῶν ον πόλο Λακεδαιροίοις τε καὶ 
τῷ μεγάλῳ βασιλεῖ πολεμοῦσαν ἑκάστοτε; 


ΑΛ. ᾿Αληθη λέγεις. 


ΣΩ, Οὐκουν εἰ περ ὃν va ἔχεις ἡγεμὼν εἶναι τῆσδε τῆς 
αλεως, πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίων βασιλεῖς καὶ τοὺς" IIs- 
σῶν τὸν ἀγῶνα ἠγούμιενός σοι" εἶναι ὀρθῶς ἂν ἡγοῖοι 

ΑΛ. Κωδυνύεις ἀληθη" λέγει. 

S. 94. ΣΩ. Οὔς, ὦ ᾿γαθέ, ἀλλὰ αρὸς Μειδίαν σε δεῖ 


ν΄ / / vy / «a Δ 
σον οβτυγοτροφον ἀποβλέπειν καὶ ἄλλους τοιούτους, Oi τὰ 


3 γόοιο H et pr T cum s.—' πόλεως πρὸς (MAII: πόλεωε ὧς πρὸς *5.—9 τῶν T.— 


gatione, moxque resumptam. Burr». 
Βελτίων γένοιο] Ita Bas. 1. Bas. 9. et 
Fic. βελτίων γέγονας Ms. Bodl. Erw. 
Ὑένοιο] Bekk. in loco impedito satius 
duxit lectionem dare codicum fere om- 
nium 'yéyovas. Quod tamen commodum 
sensum non fundit. Sic enim ἑκείνων 
iterum referendum esset ad milites *quan- 
doquidem inter illos precellis;" in quo 
ut taceam miseram tautologiam post illa 
el τῶν στρατιωτῶν, quis ferat ἐκείνων et 
ἐκείνους in eodem sermone ad diversos 
spectantia? quis ferat hsec πρὸς τοὺς r. 
a. ἡγεμόνας ἀποβλέπει», σκοποῦντα--- 
πρὸς ἐκείνουςΊ ltaque redeundum ad 
vulgatam γένοιο, quie quid velit scriptor 
tamen monstrat, quamque cod. Ven. E 
prebet et a prima manu Coisl. Henc 
si aliquo modo explicari mavis, illius 
quod olim proposui, ut σκοπεῖν ómóre sit 
: spectare, quando aliquando—' atque sic 
idem valeat quod, ὥς ποτε, non me pe- 
nitet. Certe eo ducunt talia quale est 
illud Homericum Il. 3. 524. de specu- 
latoribus, Aéyuevoi: ὁππότε μῆλα ἰδοίατο 
καὶ ἔλικας βοῦς. Neque multum dissi- 
Toile est illud Pindari Ol. ii. 60. βροτῶν 
κέκριται πεῖρας οὔτι θανάτου, οὐδ ἁσύ- 
χιμον ἀμέραν ὁπότε ἆτειρε σὺν ἀγαθῷ 
Τελευτάσοµεν’ ubi ὁπότε, ut nexus sen- 
tentiarum docet, non definitum tempus 
maxime spectat, sed illam tranquillam fi- 
nem, ut sit simul pro εἴποτε: vid. Boéckh. 
ad l. et conf. Bero. ad Viger. p. 918. 
Quæ si non satisfaciunt, nil ego facilius 
reperio ingeniosa Heindorfii conjectura, 
η T€ e. B. Ὑένοιο σκοποῦντα, καὶ ἁσ- 
κουρτα *. e. BurTM. 
πρὸς] Vulgo ὡς πρὸς, moleste. Omit- 
tunt és tres optimi, quod e precedente 


voce adhesisse in vulgata recte judicat 
Nurnb. Burru. 
Μειδίακ---ὀρτνγοτρόφον] Satyram mor. 
dacem verhis istis reconditam exponit Plu- 
tarchus ; ait enim Alcibiadem perinde ac 
Midiam cotumnicibus nutriendis operam 
suam dedisse, in vita ejus p. 195. E. Πρώ- 
Ty» 0 αὐτῷ πάροδον els τὸ δημόσιο» γανέσ- 
θαι λέγουσι μετὰ χρημάτων ἐπιδόσεωε, οὐκ 


γενέσθαι, παρελθεῖν καὶ ἐπιδοῦναι' τοῦ δὲ 
δήµου Urros καὶ βυώντος, 59^ ἡδονῆης 
ἐπιλαθέσθαι τοῦ ὄρτυγοι bv ανεν 
ἔχω» ἐν τῷ ἱματίφ' «τοηθέντοςι οὖν καὶ 
διαστάντος, λαφεῖν B αὐτὸν Ἀγτιόχον τὸν 
κυβερνήτη», καὶ ὕναι 8 προσ- 
Φιλέστατον τῷ ᾽Αλκιβιάδῃ γενέσθαι. An- 
tiochum hunc, se absente, Alcibiades ad 
imperinm classis evesit, unde res Athe- 
niensium pene dissipat sunt. Dactza. 
Coturnicum certamen ludi genus fuit 
Grecis admodum familiare; meminit 
Marc. Antonin. i. 6. nisi illic mavis cum 
Suida legere ὀρτυγοκοπεῦ non ὄρτνγο- 
τροφεῖν. Vide etiam Meursium de Lu- 
dis Grecis et Plutarchum de Poet. Aud. 
Lucianus ludi pig — diserte Y: 
exponit in dialog. vyouracler. κ 
ro rid ἂν πάθος, el θεάσαιο καὶ ὀρτύγων 
καὶ ἀἁλεκτρνυόνων ἀγῶνας παρ jut, καὶ 
σπουδὴν ἐπὶ τούτοις οὗ µικράν ; } γελάση 
δηλόνοτι. Καὶ µάλιστα ἣν µάθρε ὡς ὑπὸ 
νόμφ αὐτὸ δρῶμαν, καὶ προστέτακται πῶσι 
τοῖς ἐν ἡλικίᾳ παρεῖναι, καὶ ὁρᾷν τὰ 
διαπυκτεύοντα µέχρι τῆς ἑσχάτης &xa- 
γορεύσεως, Αλλ) οὐδὲ τοῦτο γελοῖεν. 
Ὑποδύσται γάρ τι ἠρέμα ταῖς ψυχαῖς 
ὁρμὴ ds τοὺς κινδύνους, ὧν μ) ἁγενέστε- 











AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


03 


^» P / , nd Moy CN , / 
σῆς απύλεως πράττει ἔσπιχειρούσι ὅτι τὴν ἀνδραποδώδη, 
φαῖιν &» αἱ φυναῖκες, τρίχα ἔχουτες ἐν" 79 Ψυχή ὑπ' 
ἀμουσίας παὶ οὕπω ἀποβεβληκότες, ἔτι δι (βαρβαρίζοντες 
ἐληλύθασι κολακεύσοντες" σὴν πόλιν ἀλλ οὐκ ἄρξοντες. 
A , ^ w ; / . A y 
4rpóg φούτους σε δεῖ οὓς περ λέγω [Αλέποντα σαυτου | δὲ ] 


t σοι ἡγούμενοε Es.—? ἀληθῆ om Z'r.—" ἐπὶ XA et pr IL-—* d» ΓΑΠ: ἐπὶ ὃς, 


pot, καὶ ἀτολμότεροι φαίνοιντο τῶν ἁλεκ- 
τρυόνων. — Aristophanes autem, ut vide- 
tur, ipsum Midiam nominat in Av. 1297. 
Μειδίας 9 ἐκεῖ "Oprvt ἐκαλεῖτο, καὶ γὰρ 
εἶκεν "Oprvyi Ὑπὸ Στυφοκόμπου τὴν κε- 
Φαλὴν πεκληγµένφ. — Atque insuper ἐν 
Περιαλγεῖ ot à Scholiaste laudatur in 
Aves l. c. χρηστόν [τι] μὴ κατὰ Μειδία» 
Ὀρτυγοκόπον. Addit vero Scholiastes 
causam, quare Midias coturnix appeila- 
retur. Ὁ δὲ ᾽Αμμώνιος φήθη ἐξ ἐπιθέτου 
Ἠείδιαν ὄρτνγα καλεῖσθαι γελοίως, διὰ τὸ 
κυβευτὴν εἶναι, καὶ dy πυρ τοὺς Üprvyas 


κόπτει’. Erw. 
. Mel ] Vid. Leopard . 


αν. -ὀρτυγοτρόφον 

Emend. ii. 5. De illo ὀρτυγοτρόφοι vid. 

Schol. ad Lucian. Juv. Trag. $. 49. t. ii. 

z 143. Schm, cf. Schol, Plat. p. 74. 
oliux ix. 7, Meurs. in Them. Attic. 

ii. 25. Reimar. ad Dion. Cass. t. ii. p. 

1097. Asr. 

Meilay —bprvy »] Athensmos xi. 
p. 506. D. memorat hinc, Midiam ὅρτυ- 
voxorov ἃ Platone dictum esse. Non 
tamen ideo necessarium, ut hic quoque 
reponas ὀρτνγοκόπον, quod volebat Tou- 
pius in Cur. Noviss. T. iii. p. 158. 
Conf. Schol. ad h.l. Οὗτος ἐπὶ κύκλψ 
Tobs lprvyas παριστὰς κόπτεν abrobs 
ἀλλήλους ὀδίδασκε, Vid. etSuid. in 'Op- 
γυγοκοκεῖν. Plato de Legg. vii. p. 789. 
B. τρέφουσιν ('Αθηναῖοι) οὗ µόνον παΐδει 


ἁἀσκοῦντοι τὰ τοιαῦτα τῶν θηρίων.---πρὸς 
φούτοιε, λαβόντει-- τοὺς μὲν ἐλάττονας 
4is τὰς χεῖρας, µείζου» ὃ' ὑπὸ τὴν éryxd- 
λην ὀντὸ:, αι περιπατοῦντεε στα- 
Síove παμµπόλλονε ὄνεκα τῆς εὐεξίας--- τῆς 
σούτων νῶν θρεµµάτων. Burr». 

] limeeus: ᾿Ανδραποδώδη 
τρίχα. τὴν τῶν ἀνδραπόδων ἴδιον κου- 
ρὰ», f» ἆπελενθε es ἤλλασσον Αθή- 

uw αἱ δοῦλαί Te καὶ οἱ δοῦλοι ubi 
hnk. * Descripsit Ol ympíod. Schol. ia 
hunc dialogum, TI ἐστὶ γυναικῶν 
ἐπὶ τῶν ἐλευθερουμένων δούλων καὶ ὁπι- 


µενόντων ἐν τῷ δουλείᾳ, ὅτι Ἔχειε τὴν 
ἁνδραποδώδη τρίχα ἐν τῇ κεφαλῇ, τουτ- 
έστι», ἔτι τὸν δουλικὴν τρίχα ἔχειε. πά- 
λαι γὰρ καὶ τοῖς ὀνόμασι διεκέκριντο οἱ 
ἐλεύθεροι τῶν δούλων καὶ ταῖς θριξί: T4- 
704 γὰρ καὶ Δάοι καὶ Φρύγες id 
νῦν δὲ καὶ ταῦτα συνεχύθησα». à δὲ ἀντὶ 
τοῦ εἰπεῖν ἐν Tj κεφαλῇ, φησὶν, ὅτι τὴν 
ἀνδραποδώδη τρίχα ἔχει: ἐν τῇ vx ow 
ἀμουσίας. Quod Scholion sed minus in- 
tegrum, jam olim ex Ms. protulit Casau- 
bon. ad Persii Sat. v. p. 420. A Platone 
sno sumpsit Proclus in Tim. |. i. p. 81. 
διότι τὴν παντοίαν Αἰγυστίω» σοφίαν οὗ 
µοτῄεσαν. ἀλλ’ οἱ φλεῖστοι παρ) abrois, 
τὴν ἁνδραποδώδη τρίχα » ἐν ταῖε 
ψυχαῖς. Adde Eustathium Kustero lau- 
datum ad lj. Α. p. 79. Erw. 

ἆνδραπ.] Schol. Παροιμίαν εἶναί φασιν 
οἱ μὲν ἀπὸ τῶν ἀρτιγενῶ» bise οἱ δὲ 

wb εἴδους κουρᾶς προσηκούσης ἀνδραπό- 

Bors* παρ ὃ xal al γυναῖκει τοὺς ἀπὸ 
δούλων ἐλευθέρουε γογονόταε, σὕπω δὲ τὸ 
ἦθος οταβαλύνταν, ταύτην ἔτι ἔχει) τὴν 
τρίχα ἔλογον σκώπτουσαι. οἱ δὲ, ὅτι τὰς 
ἐν τῷ στήθει τρίχας φρένας οὕτων (duo 
verba ϕ. o. delenda Pom e Πλάτων 
μεταβαλὼ», T vd i$ yag 
ores ἐκάλεσε». — Ex Aristoph. Pesci 
brerra δῆτα BobAos ἂν κόµην ἔχει, ap- 
paret, servis comam alere non licuisse, 
Ad cutem igitur tondebantor. Contra 
liberi adolescentes promissam comam 
gerebant Atbenis ; «b anno antem xviii. 
modice ationsam. Hanc itaque justam 
liberorum tonsur&m libertini statim re- 
presentare non poterant, Bora. 

ἐν τῇ yvxj] E Ven. reposui pro eo, 

od vulgo legitur, éxl τῇ ψυχή. Vid. 
Schol. et Olympiod. Asr. 

F 


βλέπυντα] For. βλέπει. aut expun- 
gendum δὲ post σαντοῦ. SrzrH. — 

σαυτοῦ δὲ] Sunt quidem exempla par- 
ticule δὲ in participiali etiam structura 


94 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀμελεν, καὶ" prs µανθάνειν ὅσα µαθήσιως 8 X rat, μέλ- 
λονσα τοσοῦτον Goya, ἀγωνίζεσθαι, μήτε ἀσκεῖν οσα δεῖ- 
ται ἀσκήσεως, καὶ amo παρασκευὴν παρεσκευασμάνον" 
οὕτως ἑέναι ori τὰ σης πόλεως. 

ΑΛ. AX, 4 Σάκρωτες, δοκεῖς pui" μοι ἀληόη λέ- 
yu, TT μέντοι τούς Tij Λακεδαιμονίων σερωτηγοὺς xoi 
voy Περσων βασιλία οὐδὲν διαφέρει τῶν ἄλλων. 

ΣΩ. 'AAX, ὦ ἄριστε, σῆν οἵησι ταύτην σκόπει οἵαν 


έχεις. 
ΑΛ. Του vigi 


ΣΩ. Πρώτον μὲν ποτέρως ἂν oi [4j σαυτοῦ μᾶλλον ὅπι- 
μεληθηναι, φοβούμενός τε καὶ οἰόμιενος δεινους» αὐτοὺς εἰ- 


ναι 3 μή . 


AA. Δήλου t ὅσι εἰ δεινοὺς οἰοίμην. 

ΣΩ. Mov οὖν oit τι βλαβήσεσθαι ἐσιμεληθεὶς σαυτοῦ; 
ΑΛ. Οὐδαμώς, ἀλλὰ χαὶδ μεγάλα ὀνήσεσθαι. 

ΣΏ. Οὐκοῦν ἓν μὲν vOUTO" γοσοῦτο κακὸν ἔχει ἡ οἵη- 


σις αὑτῃ. 


ΑΔ. Αλόη λόγεις. 


(8 35. io. "To! δεύτερον τοίνυν, ὃτι καὶ ψευδής ἐστι», 


éx τών εἰκότων σχίψα,. 


ΑΛ. Πώς δή: 


t 


—3 κολακεύοντος ΧδΠ et pr K.—J δὲ delet II, om Γ.---- ἡ F.—9* παρεσκευασµένον 


XAn. 


—bh uéy om EF.—* re om E.—À os F, τὸν l'EXYCE et corr Π : 


* goQobs T.—! ὅτι εἰ XAII : ὅτι καὶ el *s.—E καὶ om 2YC.— τοι H. —— F. 


posite ; de qua re dixi in Excurs. ad De- 
Midianam ed. Spalding. sed ut 
ibidem monui, inesse debet sermoni op- 
positio aliqua eo se manifestans, quod 
perticipio resoluto adjici potest μέν ; ; hoc 
autem in nostro loco salvo sensu fieri 
it. Nam si dicas πρὸ: τούτους μὲν 
Βλέπει» δεῖ cavro δὲ ἀμελεῖ», hoc dicas : 
Hos respicere, hos observare debes, te 
auiem negligere ; quod hinc esset alie- 
niwsimum, lllud enim σαυτοῦ dueAew 
effectus tantum est τοῦ πρὸς τούτον: βλέ- 
πει: Hos respicere debes εἰ (vilitatem 
eorum considerans) m wmegligere, 
Rectius igitur δὲ in Cod. Ven. II. dele- 


tum, in Coisl. omissum est, Sed vide 
ap natum illud e δὴ, quz particula hujus 
plane loci est, presertim si, quod feri 
debet omnino, post ἁμελεῖν minimam in- 
terpunctionem pones pro media, quam 
libri exhibent. Burru. 
παρεσκενασµένο»] Sic Bekk. ex tribus 
opt. pro vulg. : quan- 
quam probum utrumque et sollemnis hsc 
varietas in libris. Menoph. Cyrop. vii. 
8. 14. ἀκινάκην πάλαι παρεσκενασι 
(A. παρασκενασαμένη) σφάττει ἑαυτή». 
UTTM. 


βασιλέα] βασιλέας Ms. Bodl. Erw. 








AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 95 


ΣΩ.. Ἡότερον εἰκὰς ἀμωκίνους γίγνεσθαι Φύσειο ἐν γει- 
νοίοις γὔνεσι 9) μή; 

ΑΛ. Δῆλον ὅτι ἐν τοῖς γενναίος. 

ZO. Ουκοῦν τοὺς. sb Φύνσας, ἐὰν. καὶ t) τραφασι . 
οὕτω τελίους"' γίγνεσθαι πρὸς ἀρετήν; 

ΑΛ. ᾿Ανάνκη. 

ΣΩ. Σχεψωμεθα δή, τοῖς ὀκείνων τὰ ἡμέτερα ἀντετιθέν- τι, ii. 889. 
τες, πρῶτον μὲν εἰ δοκοῦσι Φαυλοτέρων γενῶν εἶναι οἱ Λα- 
κεδαιµονίων xai Π]ερσῶν βασιλεῖς. 7) οὐκ ἴσμεν ὡς οἱ μὰν 
Ἡρακλέους, οἱ 08^ Αχαιμίνους ἔκφονοι, τὸ δὲ Ἡρακλίους 
vs γένος xci vo? Αχαιμένους sig Περσέα «σὺν Διὸς ἄνα- 


θέ εται; 


AA. Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον, ὦ Σώκρατες, εἰς Εὐρυσάκη, 


v03 ὃ) Εὐρυσάκους εἰς" Δία. 


ΣΩ. Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον, à γενναῖε Αλκιβιάδη," εἰς 


T7 
—J τὸ om EF.—J φήσει Es.—k καὶ robs F.—! 
fortasse C, γενναίωτ F.— οἱ δὲ...γένος in mg (.—9 ἔκγοροι...Α 


ip A. — τελέωε Σο 


om Π.--- 


P καὶ τοῦ Tl et pr A. A τοῦ II.—! és X.—9 ἀλκιβιάδη γεναῖε A.—. üptduero: F. 


4. 85. φύσει]  Impedita bec reddit 
Φήσειε, pro quo si, —* secutus, φύ- 
σεις substituas, nihil requiras ulterius. 
Hzvsp. 

τολέους γέγνεσθαι] Cf. qui de hac 
verbi γέγνεσθαι cum adverbio construc- 
tione exposuimus in Ephemerid. Liter. 
Landishut. p. i. Fasc. i. p. 188. Asr. 
μι ντα] ἀντιθέντει Ms. Bodl. 


és οἱ μὲν Ηρακλέους] Propter stirpetn 
suam et majorum gloriam adeo super- 
biebat Alcibiades, ut Socrates, qui iuge- 
nium ejus optime novit, ortum ejus ig- 
nobilem esse ostendit, si ad progeniem 
vel regum Persarum vel Lacedemonio- 
rum comparetur. Erw. 

᾽Αχαιμάνους] Hujus meminit Horatius 
Carm. iii, 1. 44. ' Achwmeniumque 
costum.' et Epod. xiii. 19. * Achzemenia 
Perfondi nardo juvat, Adeo clarum 
erat genus Áchemenis ut Xerxes (uti 
refert Herodot. vii. 11.) gloriabatur se 
ab illo ortum esse. Ab illo porro omnes 
Persarum reges usque ad Darium Achæ- 
menides appellati sunt. Erw. 

χαμό] Schol. ad h. l. ipsum 
Achsmmenem, auctores autem antiqui ( v. 
Herod. vii, 150. Apollod. ii. 4. 5.) 


Persen, Achamenidarum progenitorem 
füliom faciunt Perwei ex Andromeda. 
Burru. 
els Εὐρυσάκη] Plot. Alcib. init. τὸ 
᾽Αλκιβιάδου γένος ὄνωθεν Εὐρυσάκην τὸν 
Λἴαντος ἀρχηγὸν ἔχειν Boxe, ἄοττε. 
καὶ γὰρ τὸ ἡμότερον] Vitaperat Schlei- 
ermacher auctorem dialogi aliena bsec 
incaloantem, cum nonnisi | de naturali 
ere hic agi possit. roniscum 
E itar Socrate patrem A per 
allegoriam putat genus repetisse a Da- 
dalo statuariorum beroe. Verum hoc: 
sed confusa sunt talia in ipsa antiqui- 
tate, ut patet exemplo Asclepiadarum, 
qui non artem solum sed genus etiam ab 
ZEsculapio repetebant, Quid obstat an- 
tem, quo minus familiam aliquam Athe- 
nis fuisse credamus, qus per plures arti- 
fices ad Deedalum, heroem Attice indi. 
genam, originem suam referret? Neque 
enim assentiri possum Fischero ad Ru- 
thypbr. 12. (p. 11. B.) putanti et hoo 
et illo loco jocantem hoc asserere Socra- 
tem, Qui cum dicit ibi, Το ἡμετόρου 
προγόνου, à E. » ἔοικεν εἶναι Δαν» 
δάλου τὰ ὑπὸ coU λογάµενα καὶ οἱ μὲ» 
αὐτὰ ὀγὼ ἕλεγχον καὶ ἐτιθέμη», ἴσως ἄν 
µε ἐκέσκωστεε, 6s ἄρα καὶ ἐμοὶ κατὰ τὴν 


it, 121. 











11. iil. 340. 


96. IIAATONOZ 


Δαίδαλον, ὁ δὲ Δαίδαλος sic  HQaurros τὸν Διός. ἀλλὰ 
và pA» τούτων ἀπ αὐτῶν ἀρξάμενα" βασιλες ticis ix: 
βασιλέων µέχρι Διός, οἱ μὲν Άργους τε καὶ Λακιδαίμο- 
yog, οἱ δὲ τῆς Περσίδος vo ἀεί, πολλάκις 0$ καὶ τῆς Ασίας, 
ὥς σερ καὶ νυν' ἡμεῖ δὲ αὐτοί τε ἰδιῶται καὶ οἱ πατέρες. 
εἰ δὲ καὶ τοὺς προγόνους σε" δίοι καὶ τὴν πατρίδα Eupv- 
σάκους ἐπιδάξωι Σαλαμῖνα, ἢ τὴν Αἰακοῦ τοῦ ἔτι αροτί- 
” ?, / ν 2 / 4 9, w / 
ρου Αίγινα», Αρτοξερξη τῷ Ἐξέρξου, πὀσον ὧν oiti" γῖ- 
Aera ὀφλεῖν; [Φ. 90.] &AX opm μὴ τῷ τε; γίνους oyxo 
/ £ ” 9 ^ M -” 4 ” Ἆ 3 » 
ἑλαττωμεθα" vw» ἀνδεὼν καὶ τῇ ἄλλη τροφῇ. 7" oux 90- 
θησαι τοῖς τό Λακεδαιμονίων [βασιλεῦσιν ὡς μεγάλα τὰ 
ὑκάρχοντα, d» αἱ γυναῖκες δηµοσίῳ Φυλάττονται ὑπὸ τῶν 
9 * e 3 ΄ A! , , 4 , e 
$Qopa», οπως είς δύναμοιν μη λάδη e£ ἄλλου Φ/ενόµνενος ο 


—3 σε om AAII. - ἁρτοξέρερ ΧΔΗΣΥΒΟ et pr II: ἁρταξέρρ *s.—" οἵει XT, εἴη 


KXTC: οἵη *5.—* ὄφλε» 


ἐκείνον συγγένειαν τὰ ὃν ois λόγοι 
ἔργα ἁποδιδράσκοι, jocum sane babemus, 
yed qui periget, si ipsam banc suam ori- 
ginem per jocum ibi fingeret, non tradi- 
tam a majoribus memoraret.—Fnisse au- 
tom talem familiam sive gentem (γένος) 
Athenis, demonstratur vel solo nomine 
unius e pagis (δήµοις) Attice Δαιδαλίδαι 
(Steph. Bys.); qui pagus sedes videtur 
fuisse primitus generis illius, Neque 
obetat nostre sententie quod Socrates 
δήµφ foit non ἐκ Δαιδαλιδῶ» sed 'AA«- 
πεκῇθεν. Longe diversa enim erat dis- 
tributio populi Attici in δήμους ab altera 
in φρατρίας καὶ "yérn.  Conferatur De. 
mosth. c. Neer. p. 13606. ubi uuios ge- 
neris, γῶν Βρυγιαδῶ», participes enume- 
rantur sex e diversis orenes pagis.— Dæ- 
dali autem proavum Erechtheum Scho- 
lium ad b.]. facit Vulcani fium, alii 
Pandionis filium Erichthoniique, quem 
Vuloanus genuerat, nepotem. Nimirum 
haud diversi proprie Erichthonius et 
Erechtheus, ut diserte traditur in Schol. 
ad Il. B. 547. Berry. 
βΒασιλεῖν--ἐκ βασιλέων] Similiter Xe- 
noph. Agesil. i. 3. ἐκ βασιλέων βασιλεῦ- 
ew, quod Hebraismum redolere existimat 
doctissimus Sturzius de Dialect. Mace- 
don. p. 34. Quanquam Grecis quoque 
harie videtor loquendi forma 
ase. Vid. Bergler. ad Aristoph. "i 
386. Markland. ad Lys. p. 807. ed. 
Reisk. Heusd. Spec. Crit. p. 139. Heind. 


cum $.—J TOU Te 


XTARIITBC, τοῦτο 3.—* ἆλατ- 


ad Phedr. p. 948. Asr. 

τὰ μὲν τούτωκ---βασιλεῖς elc] Notus 
Grecismus pro οὗτοι μὲν---εἰσίν. Bu rrTM. 

ὄφλειν] Bekker e Mss. optimis repo- 
suit ὀφλεῖ», pro aoristis habens omnia 
hsec " g etc. nos quidem non 
obloquimur, sed plura adhuc rei docu- 
menta desideramus. Burra. 

6. 96. τῷ τε "yévovs] Ven. et Bes. 2. 
ToU T€ yérovs. Asr. 

τε] τὰ positum est, quia sequi debebat 
καὶ τοῖς τῶν Περσῶ». hoc ob inserta 
illa ὧν al yvy. x. T. À. mox mutatur, 


Βυτικ. 

Φυλάττονται ὑπὺ τῶν ἐφόρων] φυλάτ- 
Turre Ms. Bodl. Utrum tacite hic 
reprehendatur Alcibiades, necne, vix lite 
dignum est ; sed memorise traditur, eum 
Ephororum diligentiam elusisse, nam, ut 
refert Plutarchus in Vit. ejus, Τιμαίαν 
τὸν Αἴγιδος γυναῖκα τοῦ βασιλέωε, στρα- 
τενοµένου καὶ ἀποδημοῦντοι, οὕτω διά, 
Φθειρεν, ὥστε καὶ κύειν ἐξ ᾽Αλκιβιάδου, 
καὶ μὴ ἀρνεῖσθαι. — llla filium genuit, cui 
foris nomen dedit Leotychidis, at inter 
familisres et pedissequas eum Alcibia- 
dem non sine jactantia appellare solita 
est. Scnubit Atheneus l. xii. Timeam 
mille Daricorum ab eo recepisse. Agis, 
cum se jam moriturum lacrymis preci- 
busque oravisset Leotychides, filium eum 
esse legitimum affirmavit, et falso uxoris 
sum pudicitiam esse suspicatam : at fra- 
ter illius Agesilaus Leotychiden, patre 








ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 97 


βασιλεις à ἐξ Hoanasidoo; ὁ di llijeen τοσοῦτον ὑψες- 
:βάλλε, ὥστε οὖὐδες ὑποψίαν ἔχει ὡς ἐξ ὤλλον ὧν nr. 
Mve^ γίνοιγο ἢ ἐξ αὐτοῦ. διὸ οὐ φρουρεῖτωι ἡ βασιλέως" 
qum ἀλλ 3 vro φάβου. ἔπειδὰν δὲ γένγται à παῖς ὁ πρισ- 
Αὐύτατος, οὗ σερ ἡ ἀρχή, πρῶτον μον ἑορτώζουσι φάντες 
οἱ ἐν v5 βασιλέως, ὧν ἂν day m, οἶτα εἰς τὸν ἄλλον χρόνου 
ταύςφ τῇ ἡμίφα βασιλίως γυίσια. ἅπασαί (oti καὶ ὃορ- 
τάζει ἡ Acn ἡμῶν δὲ φενοµένων τὸ τοῦ πωμφλσποιοῦ, 
«U)' oi? γείτονες cQédeo vi! αἱσθάνοται, ᾧ Αλκιβιάδη. 
ῥετὼ τοῦτο σρέφετωι ὁ παῖς οὐχ, ὑπὸ γυνοικὸς τραφοῦ ὁλί- 
χαυ ἀξίας, ἀλλ ve εὐνούχων oi ἂν δοκῶσι τῶν περὶ βασι- 
Aía doute tive oic τά T£) ἄλλα φροστίτακται ἔσιρνε- 
AsurÜa;" vou γωοµόνου. xai ὅπως ὅτι κάλλιστος ἔσται 
τούµεθα E.—^ ἡ ATI: 3 *r.—» ἂν βασιλεὺν ΧδΙ: βασιλεὺς ἂν *s.—^ ἡ βασιλέων 
ΧΓΔΑΙΗΟΕΕ: ἡ τοῦ βασιλέων Ἀς.----ᾱ κροσβύτερος EF.—* γεέσια ΧΔΙΠ: «γονέβλια 
*s.—! ἄπασα ΔΠ: πᾶσα *s.—85 γενομώων XAHILZTBC : cum *r corr 


P.—^ 4 1.—! τιΓΕΠΣΥΒΟ, om MA : τοι *5.—) re om XAII.—» ἐπιμελέσθαι XA 
II.—. γερωμένον E, γονωμένου EFs.—9 ὅτι om AIL—5^ τά τε EFs.—^ hrrerei, 


intrare, Quare nos, quamvis rem mi- 


am moríuo, non tantum regno sed etiam 
nime confectam esse censeamus, illis soJis 


sereditate paterna spoliavit. Vide Plu- 


tarcb. in Agesilao. Erw. 

τοῦ βασιλέως] ἡ βασιλέωα Ma. Bodl. 
uwox ibi ἀλλ᾽ ante ἡ ὑπὸ deest. Erw. 

$ βασιλέωε] Vulgo 3 τοῦ B. sed opt. 
€t plur. rectius omittunt alterum articu- 
lum, ut mox ἐν τῇ βασιλέως, et alibi, 
ubi de rege Persarum. Βυττκ. 

γενέθλια] | Schol. Γενέθβλιά ἐστι» ἡ δὲ 
ἐχιαυτοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ τοχθόντοε ἑορτὴ, 
Ὑενέσια δὲ ἡ δι ὁνιαντοῦ ἐπιφοιτῶσα τοῦ 
τεθνεῶτος µεήµη» Sic et alii ; nisi quod 
Γεγέσια sunt etiam qui festum esse Athe- 
gis celebratum in hono-em mortuorum 
doceant, que et Νεκύσια. Omnes ve- 
tant forma bac uti de γεναθλίοις, quod 
yerum sit apud antiquos nomen natalium. 


Vid, Les. Rhetor. apud Bekk. p. 231. 1 


Ammon. Tho. M. et Phrynich. cum 
annot. Lobeck. p. 104.  Antiatticista 
autem Bekkeri p. 860, huic Atticistarum 
precepto derogare stndens firmare po- 
Uos illud videtur: non enim, ut alias 
solet, usum Atticorum scriptoram, affert, 
16d suo tantum τί καλύει; rem decidit. 
Usus autem recentiorum Græcorum (Phi- 
lopem, Josephum, Alciphronem, Dionem 
Cassium excitat Lobeck. 1. c.) facile po- 
tuit etim sat antiquum aliquem Platonis 
codicem, unde tres illi optimi nostri, 

lat. 


tamen inorem gerere noluimus. Βυττκ. 


τὸ τοῦ οιοῦ] Proverbium ου 
Seholiasten Platoni comico tribui dicit. 
Muretus (V. L. viii. 12.) comparat illud 
Phocionis apud Plutarch. 80. A 
T$ υἱῷ νύµφην ἀγόμενος, Ἐμοῦ μὸνι eltray 
ἆ κα”, µητέρα γαμοῦντας οὐδ i 
γείτων ἤσθετο' (Ita se totus habet ver. 
sus, judice Daciero, ἁμοῦ γαμοῦντος 
οὐδ ὁ γείτων jjatero.) τοῖς δὲ σοῖς yd- 
Μοιε καὶ βασιλεῖτ κα) ὄνοσταὶ συγχορη- 
γοῦσι». ButTM. . - 

οὐχ ὑπὸ γυναικὸε] Vid. de Legg, iii 
p. 142. Spanhem. ad Julian. Orat. i. p, 
131. Asr. 
τροφοῦ] Schol. Αὕτη Λάκαινα τὸ γόνος 
», Λανικὴ καλουµένη.  Alcibiadis nutzi- 
cem dicit. Scribendum autem videtur 
Λαρίκη, h. e. Δαορίκη: nisi merum illud 
est mendum; nam apud Plutarchum, 
Alcib. init. et Lycurg. p. 49. F. nomen 
mulieris est ᾽Αμύκλα. Burr. . 

γενοµένου] | Priscianus, qui b. 1. lau- 
dat p. 1194., post γ v addit za;- 
δό..---Μος, ubi vulgo τά τε µέλη, copula 
auctoritate plurimorum codicum et Pri- 
sciani omissa. Quanquam yrestat for- 
tasses τε τὰ--. Ὀψττκ. 


Vor, VI. N 


94 HAATONOZ 
ἀμελεῖν, καὶ" μήτε µανθάνει ὅσα µαθήσεως i yere, μέλ- 
λρντα σοσουτον ἄγῶνα ἀγωνίζεσθαι, µήτε ἀσκεῖν οσα δεᾷ- 
ται ἀσκήσεως, καὶ πᾶσαν παρασκευην παρισκευασμάνον" 
οὕτως ἱέναι ἐπ τὰ σης πὐλεως. 

n, 11.396, ΑΛ. AX, M Σώκρατες, δοκεῖς pr μοι λήθη M- 
yu, οἶμαι μέντοι τούς TA Λακεδαιμονίων σερωτηγοὺς xoi 
voy? IIseew» βασιλέα οὐδὲν διαφέρειν τών ἄλλων. 

Σω. AAX, ὦ ἄριστε, T3» οἱῆσιν ταύτην σκόπει OIOV 
έχεις. 

ΑΛ. Του vigi 

ΣΩ. Πρώτον μὲν ποσέρως ἂν οἱ [$4 σαυτου μᾶλλον ru | 
μεληθήναι, φοβούμενός τε καὶ οἴόμμενος δεινους” αὐτοὺς εἰ- 
ναι 9 μή; . 

AA. —e óri εξ δεινοὺς οἱοίρωην. 

ΣΩ, Mo» οὖν οἵει τι λαβήσεσθαι ἐπιμεληθεὶς σαυτοῦ 

ΑΛ. Οὐδαμώς, ἀλλὰ καὶδ μεγάλα ὀνήσεσθαι. 

ΣΩ. Οὐκοῦν ἓν μὲν τοῦτο" φοσοῦτο κακὸν ἔχει ἡ οἵη- 
σις αὐση. 

ΑΛ. ᾽Αληύθή λέγεις. 

BJ 335. io. "To! δεύτερον φοίνυν, ὅτι καὶ ψευδής ἐστι, 
ἔκ τῶν εἰκότων σχέψαι. 


ΑΛ. Πώς δή: 


— κολακεύοντοι ΧδΠ et pr K.—J δὲ delet II, om T $ F.—* παρεσκευασµένον 


X ATI. —5 μέν om EF.—5 τε om E.— τῶν F, τὸν ΓΈΣΤΟΕ et corr I1: τῶν *s.— 
ο goQobs T.—! ὅτι εἰ (ATI : ὅτι κα) εἰ *s.—E καὶ om ΣΥΟ.--ᾱ τοι Ἡ. τοσοῦτον F. 





posite ; de qua re dixi in | Excurs. ad De- 
mosth. Midianam ed. Spalding. sed ut 
ibidem monui, inesse debet sermoni op- 
positio aliqua eo se manifestans, quod 
participio resoluto adjici potest µέν ; hoc 
autem in nostro loco salvo sensu fieri 
nequit. Nam si dicas epbs roóvovs μὲν 
Βλέπει» δεῖ σαντοῦ δὲ ἀμελεῖν, hoc dicas : 

Hos respicere, hos observare debes, te 
autem negligere ; quod hinc esset alie- 
nisimum. Illud enim σαυτοῦ dàueAe 
effectus tantnm est τοῦ πρὸς τούγονε βλέ- 
wer: Hos respicere debes et (vilitatem 


eorum considerans) teipsum negligere, 
Rectius igitur δὲ in Cod. Ven, Π. dele- 


tum, in Coisl. omissum est, Sed vide 
an natum illud e δὴ, qua particula bujus 
plane loci est, presertim si, quod fieri 
debet omnino, post ἁμελεῖν minimam in- 
terpunctionem ponas pro medie, quam 
libri exhibent. BuTTM. 
παροσκενασμένο»] Sic Bekk. ex tribus 
opt. pro vulg. Ίαρασ : quan- 
quam probum * et sollemnis heec 
varietas in libris (enoph. Cyrop. vii. 


βασιλέα] βασιλέας Ms. Bodl. Erw. 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


99 


ση δοῦλον ὄντα. σοὶ 0, ὦ Αλκιβιάδη, Περικλής ἐπίστησε 
παιδαγωγὸν τῶν" οἰπετῶν τὸν ἀχρειότατον ὑπὸ γήρως, Ζώ- 
αφ υρον φον θρᾶκα. διηλόθον ὃς καὶ vm» ἄλλην ἄν coi τῶν 
ἀνταγωνισσὼν τροφήν τε καὶ παιδεία», εἰ μὴ πολὺ έργον 
Zr καὶ ὤμα" ταῦτα ἱκανὼ δηλσαι καὶ τἆλλα ὅσα" τού» 
σοις ἀπόλουθα. τῆς δὲ asc γενέσεως ὦ Αλκιβιάδη, καὶ 
φροφᾶςρ καὶ παιδείας, Ἰ ἄλλου ὁτουοῦν Αθηναίων, ὡς ὅπος 
sis'si»? οὐδενὶ µωέλει, εὖ μὴ 6i. τις ἔραστής σου τυγχάνει ὧν. 
sí δ᾽ αὖ ἑβέλεις" εἰς πλούτους ἀποβλέψαι καὶ σρυφὰς xci 


ἐσθητας" ἑματίων ϐ) ἕλξεις καὶ μύὐρωνὶ ἁλοιφᾶς καὶ θε- vr. iii. 83. 


X πῶν om F.—J διῆλθον ἄν σοι καὶ τὴν ἄλλην τῶν EF.—* ἂν A.—* ὅσα om pr E. 
— εἶπεν om EF.—* ἀθέλοις ΧδΙ.--ᾱ αἰσθῆτας Σ, αἰἐσθῆτας EH, τας corr Ἱ.--- 


ὅταν δείσρ]  Particulam ὧς, qua desi- 
derata oratiunis nexus turbatur, c Ven. 
cum Nurnb. reposuimus. Wolfius corri- 
bat &r', à» δείσρ, δοῦλον ὄντα, v. Misc. 


itter. p. 103. Ὡς propter o» in παρα». 


σκευάζων facile excidere poterat.  Cete- 
rum perticipium παρασκευάζων, intell. 
dorl. pro verbo finito positum est ; vid, 
Hermann. ad Viger. p. 766. Asr. 
κενάζων, ὅταν δείσγ, δοῦλον ὄντα] 
Simpliciter corrigendum :---ὅταν , 
δαιλὸν ὄντα.  Fortissimus autem. ünpa- 
vidum (puerum) aique intrepidum red- 
dens, quando ita est. necesse, si ignavus 
sii. Contreria ratione ὄφιλὸς in δοῦλος 
mutavi Legg. iii. p. 609. C. Ταῦτ) οὖν 
αὐτοῖς πάντα Φιλίαν ἀλλήλων ὀνεποίει, ó 
Φόβος ὃ τότε παρών" ὅ, re ἐκ τῶν νόµων 
Té» ἔμπροσθεν γογονὼςε, bv δουλεύοντες 
τοῖς πρόσθεν νόμοι ἑκάκτηντο, 5» αἰδῶ 
πολλάκις ἐν τοῖς ἄνω λόγοις εἴπομεν ᾗ 
καὶ δουλεύει» ἔφαμεν δεῖν robs µέλλορταε 
éryadobs ἔσεσθας ὃν ὁ δειλὸς ἐλεύθεροι 
«αἱ ἄφοβοι Ejusdem est rationis et 
gravitatis locus Lege. vi. p. 762. E. Ae 
Tárr ἄνδρα διανοεῖσθαι περὶ ἁπάντων 
ἀνθρώσων, &s Ó μὴ δουλεύσας, οὐδ ἂν 
δεσπάτη: γένοιτο ἄξιοε ἐκαίνον' καὶ καλ- 
λωκίδεσθαι χρὴ τῷ καλῶς δουλεῦσαι μᾶλ- 
Ao» τῷ καλῶς ἄρξαι αρῶτον μὲν τοῖς 
φόµοιθ (ós ταύτην τοῖς θᾳοῖς οὖσαν δον- 
λοίαν) ἔπειτα τοῖς wpeaBurépois κ. T. Άι 
Quam sententiam laudat Plutarch. Prec. 
Ger. Reip. p. 806. F. et respicit The- 
mist, Orat. ziii. p. 170. C. Bic item 
Legg. iv, p. 715. C. Tobs δ' Épxorras 


Aeyopévovs, vvv ὑπηρέτας τοῖς νόμοι. 


ἐκάλεσα--ἕἓν ᾗ μὲν ἂν ἀρχόμενυς 
καὶ ὄκυρος da Kd des i a 


ἑτοίμην οὖσα» d» ᾗ 9 ἂν δοσκότης τῶν 
ἀρχόρτω», οἱ δὲ ἄρχοντες δοῦλοι τοῦ νό- 
pov, σωτηρία», καὶ πἀνθ ὅσα θεοὶ πόλασιν 
ἔδοσαν ἀγαθὰ γιγνόµενα καθορῶ. — Epiat. 
viii. $854. C. Νόμος ἐπειδὶ κύριος ἐγένετο 
βασιλεὺς τῶν ἀνθρώνω», ἀλλ' οὐκ ἄρθρω- 
ποι τύραννοι νόµω»' et mox—-Tois μὲν 
τυραννίδο» ἀφιεμένοιε, ἀποτρέπεσθαι καὶ 
φεύγειν φυγῇῷ ἁπλήστῳ πεινώντων εὖδαι- 
µόνισµα ἀνθρώπων καὶ ἀνοήτων' els βασι- 
λέωε ὃ᾽ εἶδος πειρᾶσθάι μεταβάλλει», καὶ 
δουλεῦσαι νόμοι βασιλικοῖς ubi ἁπλή» 
στφ non Φυγῇ sdjungendum, sed, in 
ἀπλήστως mutatum, ad πειώντων refe- 
rendum est, Adde ibid. E. et Legg. v. 
129. D. Nec negligendum nobile illud 
Demarati de Lacedmmoniis ad Xerzem 
dictum apud Herodot. vii, 104. 'EA«ó0e- 
pot γὰρ dórres, ο) πάντα ἐλεύθεροί εἶσι" 
ἔτεστι γάρ σφι δεσπότη», vópos, τὸν ὕπο- 
δειµαίνουσι πολλφ ἔτι μᾶλλον 3 οἱ col, 
σέ. Ηευρυ. 

»] Vid. Plutarcb. Alcibiad. 
int. Lycurg. p. 49. Clemens Alexandr, 
Pedag. i. p. 109. C. Asr. 

Ζώπυρον] Plut. Alcib. 'Αλκιβιάδου δὲ 
καὶ τίτθην *yévos Λάκαιναν ᾽Αμύόκλαν bro- 
μα, καὶ Ζώπυρον παιδαγωγὸν ἔσμεν, ὧν τὰ 
μὲν ᾽Αρτισθένης τὸ δὲ Πλάταν ἱστόρηκεν. 
—— Non diff αιδεί b L 

7 on differt & παιδείᾳ, ut b. 
patet. Xenopli. Memor. iii. 5. 'EpexOéos 
γε τροφ]ν καὶ γένεσι», ubi Ernesti recte 
explicat τροφὴν, educationem. Gorrr. 

ἱματίων ϐ) ἄλξοις] σύρειν οἱ acer 
ἐσθῆτα, Latinor. trahere vestem (Vid. T. 
Fahr, ad Phedr. v. 1.) nobilium et au- 
perborum erat, — Vid. Wyttenb. ad Plu- 
tarch, de S. Ν. V. p. 98. Aer... : 


94 IIAATONOZ 


ἀμελεῖν, καὶ qns μανθάνων ὅ όσα µαθήσιως i Pera, μέλ- 
Aor, τοσοῦτον ἀγώνα ἀγωνίζεσθαι, μήτε ἀσκεῖ οσα LU 
ται ἀσκήσεως, καὶ πᾶσαν παρασκευὴν παρισκευασμένον" 
οὕτως ἑέναι ἐπὶ τὰ σης πῦλιως. 

ΑΛ. Άλλ, M Σάκρωτες, δοκεῖς μέν μοι ἀληθη M- 
yu, οἶμαι μέντοι τούς τε" Λακεδαιμονίων στρωτηγοὺς καὶ 
roy Περσών βασιλία οὐδὲν διαφέρειν Tay ἄλλων. 

ΣΩ. ᾽Αλλ’, ὦ ἄριστε, τῆν οἵησιν ταύτην σκότει οἵαν 
ὄχεις. 

ΑΔ. Του zípi; 

ΣΩ. Ἱρώτον μὲν ποτέρως ἂν oi {ει σαυτοῦ μᾶλλον ir 
μεληθῆναι, φοβούμενός σε καὶ οἰόμενος δεινοὺς αὐτοὺς $i- 
ναι ἢ μή; . 

ΑΛ. Asjkoy ὅτι εὖ OsiyoUg οἰοέμωην. 

$0. Ma» οὖν οἵει vi βλαβήσεσθαι ἐπιμεληδεὶς σαυτοῦ; 

ΑΛ. Οὐδαμῶ», ἀλλὰ κοῖδ μεγάλα ὀνήσεσθαι. 

29. Οὐκοῦν ἓν μὲν τοῦτο" φοσοῦτο κακὸν ὄγει ἡ οἵη- 
σις αὑτῃ. 

ΑΛ. ᾽Αλπύη λέγε. 

(8 33. 1. To! δεύτερον τοίνυν, ὅτι καὶ ψευδής ἔστω, 
ἐκ τῶν εἰκότων σχέψα,. 


ΑΛ. IIo; δή: 


11, 11.346, 


t 


—3 κολακεύοντες (ATI et pr K.—J δὲ delet II, om T.— $ F.—? παρεσκευασµένον 


vr 
XAII.—^ uév om EF.—^ τε om E.—AÀ τῶν F, τὸν l'HXTCE et corr I] : τῶν *s.— 
* ροφοὺε T.—í ὅτι εἰ (CAII : ὅτι καὶ εἰ *5.—E καὶ om Z2'TC.— τοι Η. Tosobre» F. 


positee ; de qua re dixi in Excurs. ad De- 
mmosth. Midianam ed. Spalding. sed ut 
ibidem monui, inesse debet sermoni op- 
positio aliqua eo se manifestans, quod 
participio resoluto adjici potest µάν ; hoc 
autem in nostro loco salvo sensu fieri 
mquit Nam si dicas πρὸς τούτους μὲν 
ιν δεῖ cavro δὲ ἀμελεῖ», hoc dicas: 
Hos respicere, hos observare debes, te 
autem ; quod binc esset alie- 
nissimum. Illud enim σαντοῦ ἀμελεῦ 
effectus tantum est τοῦ — πρὸ τούτον βλέ- 


we: Hos respicere debes et (vilitatem 
eorum considerans) m megligere, 
Rectius igitur δὲ in Ca Ven. TI. dele- 


tum, in Coisl. omissum est, Sed vide 
an natum illud e δὴ, qua particula hujus 
plane loci est, presertim si, quod feri 
debet omnino, post ἀμελεῖν minimam in- 
terpunctionem ponas pro media, quam 
libri exbibent. BuTrw. 
παρεσκενασµένο»] Sic Bekk. ez tribus 
opt. pro vulg. παρασκενασ : quan. 
quam probum vie Ye et sollemnis bec 
varietas in libris. Xenoph. Cyrop. vii. 


βασιλέα] βασιλέα Ms. Bodl. Erw. 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ, 101 


ἀρετῃ, evà «9 ἀρδραπόδνν XTIW'M, τῶν γε ἄλλων xmi fw 
ἑωλωτενών, ουδὲ μὴ ἵαπων γε, 0U0 ὁσ ἄλλα βοσκήµαται 
eri Mseiom έμεσαι. LS 39.] ᾽Αλλὰ exon ph 
σώντα $0 xacgen, χευσίον xei ἀργύριον οὐκ ὅσννν si 
Sui Ἕλλησυ $ ὅσον $y Λακεδαίμονι" idig αολλὰς" 

ήδη ννιὰς εἰσίρχεται μὲν αὐτόσ ἐξ ἀπάντων τῶν EA 

λήνων, πολλάκις ὃς καὶ $X TOV. βαρβάρω», ἐξίέρχεται δὲ ii iu. 348. 
— RAM ἄτεχνῶς κατὰ τὸν Ἀίσήώπου μῦθον à 0» 9 11.125. 
—R& αρὸς vo λέοντα sir, xai σου εἰς Λακεδαέρονν 
νομίσματος εἰσιόντος μὲν τα i Y YR τὰ indica τεεραμμένα» 

—X addi ài οὐδαμῇ ἆ ὤν τις ido, ὥστε 3) χρὴ εἰδέναι 

ὅτι καὶ xeor⸗ sol ἀργύρῳ οἱ ἐκεῖ πλουσιώτετοί σε τῶν 


Ἑλλήνων, xci αυτών εκείνων ὁ βασιλεύς: éx τε γὰρ TA) 


b 


γοιούτων µέγισται" λήψεις καὶ αλεῖσταί simi τοῖς Duci- 


pectet B.—* λακιδαίµοσιν ΟΕΕς.--" voAAo:...pevenis Aan.- 
s 


^ dk τὸν om 


sine causa. — Nonc ad τῆν intelligendum 
xépas, ut yn st uger, χώρα regio. 
in verbo Brei τι neminem heesisse 
mirr, quod bic valet de prestantia ali- 
exjus rei cum nostris collata ambigere : 
-ujus asus exemplum aliud neni, opinor, 
inveniet. Quate suspicor verba aliquot 
hic intercidisse. Burr. 
οὐ $c] οὐ δ) ὅσ Ms. Bodl. Etw. 
ἄλλα βοσκηκ.] Schol. Ὡς Τυρταῖός 
itn Μαυσήνην ἀγαθὸν μὲν ἀροῦ», éya- 
δὲ Φυτεύει. Augeri potest hoc frag- 
pede collectio Klotziana. Suspicor au- 
tem adhesisse illud disticho, quod e 
Pausanie Memenincis Klotius exhibuit 
p. 190. i* hunc modum: "Hpérepor βασι- 
Άθα, θοοῖσι 


— αὐπόοε ΧΔΠ: 


EFs.—! γεγραμµένα XAIL— ἴδη Γ.--- καὶ ante χρυσφ 


Aeyóuavor—ubi Schol. πρῶτον Ἀρξατο 
θηλυκῶς 3 vócos, rb δὲ λοσγόμενο», és 
πρὺς τὸ ὑτήντησεν. ubi de bac 
Synesi plura dabit Dukerus, tum e Græ- 
cis, tum e Latinis scriptoribus. Gorrr. 

ἐν ] Ven. Vind. Bodl. ἐν 
Aaxebaluovi, quod Cornarius conjecit et 
Nurnb. recepit, Causam non video ; ἐν 
tet apud. Asr. 

αὐτόσε] Hanc preclaram lectiogem 
suppeditavit Ven. Vulgo αὐτὸς, —— 
Cormerius propter χφυσίον in αὐτὸ 
teri volebat, Mox pro fap ex ο. 
dem cod. Bodl. et Vind. scripsi ὁκ τῶν 


Bdpev. Asr. 
.s$9ov $y]  Mendum apertum. Nam 


Ov διὰ, μῦθον Homerice de ipsis verbis vulpis ad 


φίλον Δοόσομµαυ», * 
ος εἵλομεν —* —*—* 
7. μὲν ἀροῦν, kyabhr δὲ Qvreber. 

89. χρυσίον] Cf. Xen Lace- 
PRA, Respubl. j. 6. xiv. "ri Lambin. 
ad Horat t. ii. p. 207. D. Heyn. in 
Comment. Beciet. Gotting. v. ix. p. 94. 


propter χρυσίον, αὐτό; nisi Plato in 
mente habuit χρύσον; ut apud Thuc. ii. 
41. similis est locus : $ νέσου 


leonem usurpare Plato non potuit: et 
nimis sollemne jam erat boc vocabulum 
de fabulis ipsie quales sunt AEsapice. 
Itaque accedendum videtur emendatiosi 
Schneideri, $ 4 ἁλόπηξ--εἶπο, que verba 
sequentibus sunt jungende.. Ficimu: 
quemadmodum epud JEsopum onjpte-—- 
dizit —, sic et -—. Quanquam ιο ὃ 
anelit aliqnis Erw ντε. 

Antelaín.] V id. Boéckh. Sieetsheush. 
der Athen. |. 6, p 08. iv. 19. p. 188. 
Bortw. . 


ἤρξατο--- . 


96. 


IIAATONOZ 


Δαΐδαλον, ὁ δι Δαίδαλος εἰς "Ἡφαιστον τὸν Διός. ἀλλὰ 


τὰ μυ τούτων ἀπ αὐτὼν 


Xo oS yo βασιλεῖς εὐσὶν $x: 


βασιλέων μέχρι Διός, οἱ μυ Άργους σε καὶ Aaridaiuæ 
ros, οἱ δὲ τς Περσίδος TÓ éd, πολλάκις às xai τῆς Ασίας, 
ὥς περ καὶ "ur ἡμες δὲ αὐτοί το ἰδιώται καὶ οἱ πατέρες. 
εἰ δὶ καὶ τοὺς φρογόνους σα" dio⸗ καὶ τὴν πατρίδα Eugv- 
σάκους ἐπιδεῖξαι Σαλαμῖνα, à 5 σὴν Λίακου τοῦ $T ! προτέ- 
ρου Αἴγμαν, ᾿Αρτοξέρξη" τῷ Ἐέρξου, α όσον ἂν oisi" yi 
λωτα 0QAsSiv;" (8. 90. | ἀλλ opa pn vo vs) γένους ὄγκφ 
ἑλαττώμεθα" τῶν ἀνδεὼν καὶ v3 ἄλλη τροφῇ. 2" οὐκ ᾖσ- 
ύησουι σοῖς τε | Λακεδαιμονίων βασιλεῦσιν ax μεγάλα γὰ 


11. iil, 840. ὑπάρχοντα, ὧν αἱ γυναῖκες δηµοσίῳ φυλάσσονται ὑπὸ τῶν 


ἐφόρων, ὅπως εἰς δύναμιν μὴ λάθη ἐξ ἄλλου γενόμενος ὁ 


zr man 
: οἵη ὃς -ᾱ 


unio à δεν 


éxelvov. συγγένειαν τὰ ἐν τοῖς λόγοιε 
ἔργα &x. ei, jocum sane babemus, 
yed qui periret, si ipsam banc suam ori- 
ginem per jocnm ibi fingeret, non tradi- 
tam a majoribus memoraret.—Fnisse au- 
tom talem familiam sive gentem ('yévos) 
Athenis, demonstratur vel solo nomine 
unius e pagis (δήµοις) Attice Δαιδαλίδαι 
(Steph. Bys.); qui pagus sedes videtur 


fuisse primitos generis illius; Neque 
obetst nostre sententim quod Socrates 
δήµῳ fuit non ἐκ Δαιδαλιδῶν sed. ᾿Αλω- 
ποκήθεν. Longe diversa enim erat dis- 
—— populi Attici in δήμους ab altera 
plas καὶ γένη.  Conferatur De. 
. Nesmr. p. 1366. ubi uuius go- 
neris, τῶν Βρυγιαδῶν, participes enume- 
rantur sex e diversis omnes pagis.—Da- 
dali &utem proavum Erechtheum Scho. 
lium ad h. J. facit Vulcani filium, alii 
Pendionis flium Erichtboniique, quem 
Vulcanus genuerat, nepotem. Nimirum 
haud diversi proprie Erichthonius et 
Erechtbeus, ut diserte traditur in Schol. 
ad Il. B. 547. BurTTM. 
βασιλεῖν---ὲκ βασιλέων] Similiter Xe. 
noph. Agesil. i. 2. ἐκ βασιλεῦ- 
σι», quod Hebraismum redolere existimat 
doctissimus Sturzius de Dialect. Mace- 
don. p. 24. Quanquam Grecis quoque 
βουλής videtur hec loquendi forma 
ase. Vid. Bergler. ad Aristoph. 
386. Marklend. ad Lys. p. 807. 
Reisk. Heusd. Spec. Crit. p. 180, Heind. 


ΔΗΣΥΒΟ et pr I1: ἁρταξέρερ *s.—" ofer XT, εἴη 
cum s.—J τοῦ Te (TARIITBC, τοῦτο 3.—* dAar- 


ad Phedr. p. 948. Asr. 

τὰ μὲν τούτων---βασιλεῖς elo]. Notus 
Græciamus pro οὗτοι μὲν--- εἶσίν. Bua. 

ὄφλειν] Bekker e Mss, optimis repo- 
suit ὀφλεῖν, pro aoristis habens omnia 
hec dQAer, ὄφλῃ εἰς. nos quidem non 
obloquimur, sed plura adhoc rei docu- 
menta desideramus. Burr. 

$. 36. τῷ Te γένους] Ven. et Bas. 2. 


τοῦ τε γένους. Àsr. 

τε] τὲ positum est, uia sequi debebat 
καὶ τοῖς τῶν Περσῶ». hoc ob inserta 
illa ὧν al "yvy. x. T. A. mox mutatur, 
BvTtM. 

Φυλάττονται ὑπὸ TG» ἐφόρων] QvAdr- 
ωνται Ms. Bodl. Utrum tacite bic 
reprehendatur Alcibiades, necne, vix lite 
dignum est ; sed memorie traditur, eum 
Ephororum diligentiam elusisse, nam, ut 
refert Plutarchus in Vit. ejus, Τιμαίαν 
φὸν Al-yiBos γυναίκα ToU 9 βασιλέως, στρα- 


τονοµένου καὶ Urros, οὕτω διόν 
Φθειρεν, ὥστε πα w ἐξ ᾽Αλκιβιάδον, 
καὶ μὴ ἀρνεῖσθα,. Illa lium genvit, cui 


foris nomen dedit Leotychidis, at inter 
familiares et pedissequas eum Alcibia- 
dem non sine jactantia appellare solita 
est. Scribit Atheneusl. xi Timeam 
mille Daricorum ab eo recepisse.  Agis, 
cum se jam moriturom mis i 
busque oravisset Leotychides, filium eum 
eese legitimum affirmavit, et falso uxoris 

o» η γω esae suspicatam : at fra- 
ter ius Agesilaus Leotychiden, patre 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


103 


ὁ Αλκιβιάδης | τῷ ᾿Αρτοξέρξη διωγωνήζεσβαι, καὶ E. 


ἂν αὐτὴν imei» ori Ovx ἴσθ᾽ 


ὅτῳ ἄλλῳ TU TSUMV οὗσος o 


iie επιχοιρεῖ πλὴν ὑπιμελείᾳ T6 καὶ σοφία" ταῦτα γὰ 
μόνα ita λόγου £y Ἕλλησν. [S. 41.] Ἐτεὶ εἴ ys πυ- 
forro ac ot "Αλκιβιάδης οὗτος yUy Pmry igit? πρώτον μὲν 


ira οὐδίσωί γεγονὼς σφόδρα" 


εἶχοσ I» $T ETC, 40.9702 '001V 


ἀπαίδευτος, "góc às τούτοις, σου ign ToU αὐτῷ  λέγοντος 
ὅτι χρὴ πρῶτον µαθόντα καὶ ἔπιμεληθεντα αὐτοῦ καὶ QU. 
χήσαντα οὕτως ἰέναι διαγωνιούμιενον" βασιλεῖ οὐκ έσελει 
ἀλλά Que» —— xci ὡς ἔχει, oiputta ἂν αὐτὴν" θαυμά- 
σαι τε xai ἐρέσθαι" Τί οὖν ποτ ἔστιν ὅτῳ. πιστεύει» TÓ poti- 
θώκιον) s οὖν λέγοιμεν ὅτι κάλλει τε καὶ μεγέθει xci 
yir xci πλούτῳ καὶ φύσει τῆς ψυχής, ἡ ἠγήσαιτ y ἡμᾶς, 
ή Αλκιβιάδη, μαίνεσθαι πρὸς τὰ παρὰ σφίσιν ἀποβλί- 
ψασα πάντα ra σοίιαυτα. οἶμαι 0s* xay Aaquribo, v2» 


Λεωτυχίδου" piv θυγατέρα, ᾿Αρχιδάμου δὲ υναῖκα, Ayr n. 194. 


δος ds μητέρα, or πάντες βασιλεῖς γεγόνασι, θωυμάσαι ἂν 


καὶ ταύτην sig τὰ παρὰ | σφίσι" ὑπάρχοντα ἀποβλίψασων, 11. iii. 345. 


εἰ σὺ ἐν νῷ 22 σῷ Viti auris διαγωνίζισθαι οὕτω KU XU; 
Ἰγμένος. καὶ { TOi. οὐκ αἰσχρὺν δοκεῖ εἶναι, 64 αἱ τῶν TO- 


BC et pr II: "Apratépty 9&, —P ὁ om A et corr X4. —^5 ὅτι XT'RITZTC, * A.—! 6 


add XTAIL—* νῦν ἐκιχειρεῖ EFsg.—! οὕχω EFs.—" ἔτι σφόδρα EF.— 


ιαγωνιζό- 


µενον T. - αὐτὴν add XAIL—* ἔρεσθαι X et pr H.—7 πιστεύοι Xam. 5 τὰ 2 τὰ add 
JXTARIIZTBC.—5 δὲ μὲν A.—b λεντυχίδου (A et pr II.—* φύσω pr E.—45 καὶ τῶν 


6. 41. πύθοιτο és] ὅτι Ms. Bodl. at- 
que Bas. 2. Erw. 

οὗτος] Codd. omnes preter Paris. 
E F hic inserunt νῦν ἐπιχειρα. Est ta- 
men cur buic emblemati diffidam. Eo 
enim admisso duo habes verba, ὀπεχειρεῖ 
et οὐκ ἐθέλει, non bene coeuntia. Contra 
omissis illis posteriora hec οὖκ ἐθέλει, 
ἀλλά Qdxusw—sensum probe explent, etsi 
accommodata illis tantum verbis quem 
propius precedunt, Interpretamentum 
igitur sapiunt verba νῦν ἐπιχειρεῖ effic- 
tum ex antecedentibus οὗτος á»hp émi- 
xepe Borrw. 

ἔχει] Frequentant Greci és Éxei, fi 

vel ὥσπερ ἔχει, 5i. quem dicunt fecisse 
aliquid, non ad id preparatum, vel ap- 
tum, sed, quo statu fuerit, Thuc. viii. 
42. Herodot. i. 24. de Árione : ῥίψαι ul» 
és τὴν θάλασσα»-- ὡς ely«— paullo post : 


ὥσπερ ἔχων ἐξεχήδησε σὺν τῇ σκεύῃ wdoy 
καὶ---τῇ κιθάρ). Gorrt. 

πιστεύει] πιστεύεν Ms. Bodl, mox 
Δαμπαδώ. Erw. 

Λεωτυχίδου] Schol. Aeervyibns ὁ κατὰ 
Μήδου στρατηγήσας, Αρ Ἀρχίδαμος, ἐφ' ob. 
ὃ Πελοποννησιακὸς πόλεμος, "Άγιε δὲ, d 
οὗ ἐκράτησαν Λακεδαιμόνιοι.---Όοάά. tres 
optimi Λευτυχίδου. Nomen autem ρε» 
ginæ apud Herodotum scriptum est Aqu- 
πιτώ; neque aliter Lacene apad Comi- 
cum in lysistrata, | Cf. var. lect, ad 
Plutarch. Ages. 1. BurrM. 

rivos] ye (unde Lat. educare) 

e, instituere, in activo rarom, vid, 
Steph. iteph. Thes. | in ἄγειν et ὔγεσθαι, Sturs. 
Lexic. Xenoph. in v. ubi exempla parti- 
eipii ἀχθεῖσαι, ἡγμέναι de canibus; de» 
que iisdem activum ἤγαγεν apud. Plot. 
de Educ. iv. 17. hic vero dc homime, 





104 HAATONOZ 


λεμίων γυναίκες βέλσιον περὶ ἡμῶν διανοοῦνεαν, οἷους χεὺ 
ὄντας σφίσυ riy gti, n5 ἡμᾶς "ui nua αὐτῶν; ἀλλ , 
€ µακάριε, ποιθόμενος à ipei τε καὶ V T Δελφοῖς γράµ- 
ματι, yet σαυτόν, OTi οὗται ἐμῶὸ sii ἀνσέπαλοι, ἀλλ 
οὓς σὺν oisi ὧν ἄλλφ μυ oyd" ἂν An rigeyerei ala, 
εὐ μὴ” ἐσιμελείᾳ σε ὧν) καὶ τέχνη. ὧν σὺ 5i ἀπολειφθήσει, 
καὶ TOU ὀνοριωστὸς”' γείσθαι ἀπολειφθήσει" ἐν Ἕλλεσί T6 
zai βαρβάροι, οὗ. µοι δοκεῖς ὁ ig» ὡς οὐδεῖς ἄλλος ἄλλον. 

8. 49. AA. Τόα οὖν χρὴ τὴν ὀπιμέλειω, d Σκρα 
ets, sorsicÓni s $ έχεις ἐξηγήσασθαιι παντὸς γὰρ μᾶλλον 
ἔοινας ἀληόη eignxóri. 

ΣΩ. Nai ἀλλὰ γὰρ κοινῇ βουλή» φ riri τρόκψ ὧν 
οτι βίέλτιστοι γενοίµεθα. ἔγὼ γάρ τα eU περ tá» σοῦ 
λέχν ὡς χρὴ παιδευθναι, mui ἔμου d$ eU. οὐ γὰρ ἴσώ 
ere σου διαφίρω vA? yt $9. 

AA. Ti ini 

30. 'O 1 irirgoros o ἐμὸς (ελτίων ἐστὶ καὶ σοφώτερος 
1 Περικλῆς à Q σός.ὶ 

AA. Τίς οὗτος, e 5 Σώκρατες; 

Σω. Θεός, ὁ à Αλκιβιάδη, ὃς sie eoi με οὐκ εἶοι se 
σῆσδε τῆς ἡμέρας duco ey fria s xci πιστεύον λέγω ότι 
3 ἐπιφάνεια Oi οὐδενὸος ἄλλου σοι ἔσται 7 δ ἐμοῦ. 


11. lii, 346. . 


eorr 11.—* el al om ΔΙ: el τῶν πολεμίων αἱ τε TI.— περὶ ἡμῶν διανουῦνναι ΚΑ 
II: διανοοῦνται περὶ ἡμῶν Όσ.---ἕ fd om X et pr Ἡ.---ᾱ ἡμῖν om XATI.—! V εἴπερΔ, 


V er περ X, uf; περ corr .---) ἂν om F.—h ἀπολειφθείση T. ἓν ἄλλησί τε καλ 
βαρβάροις καὶ T.—'* ὀνόματος (A.—? ἀπολειφθείση T. - oU C.—P κοιν Bev 


— Ἠγμώνο : inde παίδων dyey) ct 


vellaryeryós. Burt. 
γνῶθι σαντὰν] Quod in furibus Apol- 








leis Delphici scriptum erat, a plurimis 
vibuebatur Cbiloni, ab alüs alii e sep- 
tem, ab aliis ipsi Pythies : v. Menag. ad 
Diog. Laert. 40. Borrx. 

(Xy μὲν] Observa, voculi μὲν loco 
sui δὲ respondere οἱ 4f : unde, ut monet 
Struvius, factum ut b», quod alias hypo- 
theüico el adberere non solet, in altero 
etiam hoc membro positum eit. Sunt 
enim hec instar horum : ἄλλφ μὲν οὐδ 
ἂν dri (vid. supra ad 18.) περεγονοίµεθα, 
ἀπιμολείᾳ 9 ἄν. Burrw. 

ἀπολαφθήσει] Bas. 2. addit c sequcen- 


s γενέσθαι &voAe- 

Φθήσγ] Huc desunt i in Ms. Bodl. Erw. 
$. 43. κουῇ βονλῇ] Elliptica formula : 

age, communi consilio egemus in haee ve. 
Cf. Crit. 19. τούτοις οὐκ ἔστι newh 
βουλή. Sed wow solum, ut κου) σκο- 
me», ἐπισκέψασθαι (Crit. 6. 9.) οὐχὴν 
ποιήσασθαι ( Alcib. I. 9.) αράτφεα, ed- 
ξευ etc. (vid. L. Bos. p. 40. $0.) non 
ad ellipsin vocis βουλῇ, γνώμῃ vel simi- 
lis revocandum est, sed inter adverbia 
qum, ος ellipsi utique, sed antiqua et 
obecurata, formam üvi feminini escis» 
cunt. Βυττκ. 





ΑΛΚΙΡΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


105 


ΑΛ. Παίζεις, M Σωκρατες. 
ΣΩ. Ἴσως. λέω µιέντοι ἀληθη, ὅτι ἐπιμέλείας δεδριε- 
θα, μᾶλλον μὲν" πάντες ὤνθρωχοι, aro" vd "ys καὶ µάλα 


σφόδρα. 
ΑΛ. 


"Ori μὲν ἐγώ, οὐ) ψεύδει.” 


Σ. Οὐδὲ µην ὅτι γε ἔγωώ. 


ΑΛ. Τί οὖν ἂν —R 


Σω. Ovx ὠποχνητέον: οὐδὺ puo sio roy," ῶ ἑγαῖρε. 

ΑΛ. Οὔ τοι δὴ αρέπει γε, 9 Σώκρατες. — 

S. 43. ΣΩ. Ov γάρ, ἀλλὰ σκεπτέον κοιῇ. καί [oi 
λέγε Qa» γὰρ δη" ὡς" ἄριστοι [βούλεσθαι γενέσθαι. 7 


γα; 


F.—A ὁ σός om Ε.-- fs τις F.—* σύ TBC.—: δὲ TI.—* αὐτὰρ corr TI.—" éyà ob 


Ky 
VAI: ἐγὼ δέοµαι ob *s.—" ψεύδει pr. T.—* ἀπορητοόν E, ἀπορητέόν TZTBCF, 


9? 
&xopprréor B.—Y µαλακιστέον M ATI.—* δη add XArr.—9 ὦ XArr.—» οἷοι Χ.--- 


ἐπιφάνεια] Notat hoc. vocabulum 
Schleiermacber ut hoc claritatis et nobi- 
litatis sensu in. Platonico certe sermone 
insolens. BurrM. 
μᾶλλον μὲν] Putabam olim reponen- 
esae notissimam formulam μάλιστα 
μέν. Verum bec usurpatur quando la- 
tior prmit sententia, cui id, quod intro- 
ducitur illo μάλιστα μὲ», et ipsum inest, 
sed minnendum vel restringendum sta- 
tim. Jam optime quidem hic compone- 
rentur hzc, µάλιστα μὲν πάντες---, &ràp 
vé *ye—: sed istud πάντεε non compre- 
hensum est in superiori δεόµεθα, quod 
cum enuntiaret Socrates, ut nezus sen- 
tentiarum docet, nonnisi de se et Alci- 
biade dicebat. Itaque opus nunc erat 
formmla correctiva μᾶλλον δέ: cul ta- 
men, ob eam qua revera subjicitur re- 
strictionem, loco hujus 8$, hic additur 
μέν. Sic igitur hee formule inter se dif- 
ferunt, ut μᾶλλον δὲ sit seu potius, uá- 
Aurra μὲν et μᾶλλον μὲν utrumque qui- 
dem reddi possit ita, proprie quidem, 
quoniam vor proprie et confirmando et 
corrigendo adhiberi potest; sed quando 
sentiri debet vis correctiva, dicendum 
est, ut boc nostro loco, magis proprie 


, eériws quidem, μᾶλλον pév. 
UrrM. 


οὐδὲ μὴν ὅτι ye ἐγὼ] ἀγνοεῖ ἑαυτὸν 
Ἀωκράτητ ἐνθουσιαστικῶ:. — Schol. ih 


Plat. 


Vot. 


marg. C. V. Nunw». 

οὐκ ἁπορητέον] Sic Vind. et Scbol. 
Ruhnk. p. 80. ᾽Αποκνητέον, quod in li- 
bris editis extat, interpretationem esse 
vocis ἁπορητέο», ex eo perspicitur, quod 
Scholiastes habet: οὐκ &topyréov] οὐκ 
ἀποκνητέον. Asr. 

ἁἀποκνητέον] Plurimi codd. habent 
ἀπορητέο».  Conspirat Ficinus qui vertit 
mec hasitandum. | Nimirum hec vulga- 
tior est vis verbi ἀπορεῖν ct ἀπορεῖσθαι,. 
quod tamen de ipsa animi desponsione 
etiam u«urpatur. Xen. Hellen. iv. 6. 
17. οἱ 9' ἁποροῦντες ἤδη, ὅτι ἕκασχον 
μὲν κακῶς καὶ ἀπέθνησκον,--- ἐγκλίρουσι, 
καὶ οἱ μὲν πίπτονσιν αὐτῶν ἐς τὴν θάλατ- 
ταν κ. T. λ. Id. Venat, ix. 20. (de 
cervis) ἁπαγορεύουσι γὰρ σφόδρα, Gore 
ἑστῶσαι ἁκοντίζονται ῥιπτοῦσι δὲ καὶ els 
πὰ ὕδατα ἀπορούμενα. Jam cum in 
scholiis sit: οὐκ ἀπορητέον] οὐκ ἆπο- 
κνητέον, hoc illius interpretamentum in 
textum migrasse dicas. Sed quoniam 
ἀποκνητέον est in tribus optimis: ver- 
burg autem ἀποκνεῖν satis Platoni qüo- 
que familisre, quanquam leniori fere 
sensu gravcandi, detrectandi (vid. Phæd. 
p. 84. D. μηδὲν ἀποκνήσητε καὶ αὐτοὶ 
εἰκεῖν Rep. i. p. $49. A. àAA' οὐ μέντοι 
ἁποκρητέον γε τῷ λόγψ ἐφεξελθεῖν σκὺ- 
πούὐμενο») : vulgatam intactam relinquere 
"ius visum. Burra. ο 


104 HAATONOZ 


Ἀεμίων γυναῖκες βλτιον περὶ ἡμῶν διανοοῦνσαν, οἷους xe? 
ὄντας σφίσιν vri ptit, rd ἡμᾶς περ sua» αυτῶν; ἀλλ ; 
€ μακάριε, mubopavos à puoi σε καὶ y υ Δελφοῖς γράµ- 
part eti σαυτόν, ότι οὗται ἡμῖν" simi ἀνσίπαλοι, ἀλλ 
οὐχ οὓς σὺ oisi ὧν ἄλλφ nir oyd ἂν Án vegeyerei ale, 
e μὴ ἐσιμελείᾳ σε ἀνὶ καὶ τέχνη. ὧν συ εὐ ἀπολειῤθήσει, 
καὶ σου reputo og γενέσθαι ἀπολωφθήσει έν Ἕλλασί T6 
zai βαρβάροκ, οὗ µοι δοκεῖς i ige» ὡς οὐδεὶς ἄλλος ὤλλον. 

δ. 40. ΑΛ. Τα οὖν χρὴ τὴν ὀπιμέλειαν, ὦ ὦ Σάρα” 
eis, φοιεῖσθαιι & ixix ἐξηγήσασθαι;ι παντος γὼρ μᾶλλαι 
ἔοινας ἀληύη eipnxóri. 
. $Q. Nai, ἀλλὼ γὰρ xor BovAs? —. σιὶ τρόσψ ὧν 
οτι βίλτιστοι γενδίµεθα. iya γάρ τω eU περ) pá» σοῦ 
λέγω ax χρὴ παιδευθήναν, mei $9 ὃ οὐ. ov γὰρ ἴσθ᾽ 
ότῳ σου διαφέρω σλήν ys εί. 

ΑΛ. Ti mi 

ΣΩ. 'O 1 —— o ἐμὸς (δελτίων ἐστὶ καὶ σοφώτερος 
3 Περικλῆς o ο σός.ὶ 

AA. Τις οὗτος, ὠ ὦ Ἀώκρασες; 

ΣΩ. Θεός, ὁ a Αλκιβιάδη, ὃς sie eoi* με οὐκ εἰα se 
σῆσδε τῆς ἡμέρας διαλεχθήναι: s xo πισσεύων λέγω ὅτι 
* —XX ài οὐδενος ἄλλου σοι ἔσται 7 ἂν | μου. 


11. lii. 346. . 


eorr 11.—* el al om (ATI: el τῶν πολεµίων al τε TI.— περὶ ἡμῶν lascebeves XA 
II : διανοοῦνται περὶ ἡμῶν *s.—5 d om X et pr E.—h ἡμῖν om XATI.—! V efrep A, 


E ἀπολειφθείση T. — d». ἄλλησί τε καὶ 


V er περ X, µή περ cort Π.---) ἂν om F.— 
—9 ot ς.---δ kou) Bev 


BapBápois καὶ T.—'* ὀνόματας (XA.—? ἀπολειφθείση Τ. 


πακῶς ἡγμάνοι: inde saíBer dryeryb ct 
ποιδαγωγότ. Burr x. 
ανῶθι σαυτὰν] Quod in foribus Apol- 





leis Delphici scriptum erat, a plurimis 
vibuebatur Chiloni, ab alis alii e sep- 
tem, ab aliis ipsi Pythise : v. Menag. ad 
Diog. Laert. 40. Βυττκ. 

ἄλλψ μὲν] Observa, vocule μὲν loco 
sui δὲ respondere οἱ fj : unde, ut monet 
Struvius, factum ut ἂν, quod alias hypo- 
theüco el edbsrere non solet, in altero 
etitm hoe membro positum sit. Sunt 
enim bec instar horum : ἄλλῳ μὲ» οὐδ 
ἂν dri (vid. "pn ad 18.) περεγονοίµεθα, 
ἀπιμελοίᾳ 9 ἄν,  Burrw. 

ἀπολαιφθήσει] Bas. 2. addit e sequen- 


s γενέσθαι ἆπολαι 

Φθήσῃ] Huc desunt | in Ms. Bodl. Erw. 
ῥ. 43. κουῇ BevA 5] Elliptica formula : 

age, communi consilio egamus in hee re. 
Cf. Crit. 10. τούτοιε οὐκ ἔστι uoo 
βουλή. Sed κοινβ solum, ot σκο- 
wer, ἐπισκέψασθαι (Crit. 6. 9.) exe 
ποιήσασθαι ( Alcib. II. 9.) epdrveur, ed- 
ξευ etc. (vid. L. Bos. p. 40. $0.) non 
ad ellipsin vocis βουλῇ], γνώμη vel simi- 
lis revocandum est, sed inter adverbia 
que, ος ellipsi utique, sed antiqua et 
obecurata, formam dativi feminini escis» 
cunt, Burrx. 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


105 


ΑΛ. Παίζει, ὦ Σωκρατες. 
$Q. Ἴσως. λέγω μέντοι ἀληόη, ὅτι ἐπιμελείας δεόμιε- 
δα, μᾶλλον tuy" πάντες ὤνθρώχοι, ἄτὰρ" νώ γε καὶ µάλα 


σφόδρα. 


ΑΛ. "Ori μὲν ἐγώ, ov" ψεύδει." 
ZO. Οὐδὲ μὴν ὅτι γε ἔγω. 


ΑΛ. Ti οὖν ἂν TTOIOI [£V ; 


ΣΩ. Ovyx ὠποχνητέον" οὐδὲ µαλθακιστέον ὦ eras. 

ΑΛ. Ov roi δὴ αρέπει γε, ὦ Σωκρατε. — 

8. 43. ΣΩ. Ov γάρ, ἀλλὰ σκεπτέον xow$. καί µοι 
λέγε Φαμὶν γὰρ δὴ" ὡς" ἄριστοι [βούλεσθαι γενέσθαι. 7 


γάρ; 


F.—A ὃ σός om Ε.-  ὅςτι F.—* σύ TBC.—!' δὲ TI.—9* αὐτὰρ corr TI.—v ὀγὼ οὗ 


Ry» 
ἍδΠπ: ἐγὼ δέοµαι ob *s.—" φεύδει pr T.—* ἁπορητοόν E, ἀπορητέοόν ΓΣΥΒΟΕ, 


η 
ἁπορριτέον B.—! µαλακιστέον (ATI. —* 85 add XAII.—5 4 ἄδπ.--5 οἷοι X.— 


ἐκιφάνεια] Notat hoc. vocabulum 
Schleiermachber ut hoc claritatis et nobi- 
litatis sensu in. Platonico certe sermone 
insolens. BurTM. 

μᾶλλον μὲν] Putabam olim reponen- 
dam esse notissimam formulam μάλιστα 
μέν. Verum hac usurpatur quando la- 
tior preit sententia, cui id, quod intro- 
ducitur illo μάλιστα μὲ», et ipsum inest, 
sed minnendum vel restringendum sta- 
tim. Jam optime quidem hic compone- 
rentur hac, μάλιστα μὲν πάντες---, &ràp 
vé γε--: sed istud πάντες non compre- 
bensum est in superiori δεόµεθα, quod 
cum enuntiaret Socrates, ut nexus sen- 
tentiarum docet, norinisi de se et Alci- 
biade dicebat. Itaque opus nunc erat 
foramii& correctiva μᾶλλον δέ: cul ta- 
men, ob eam qua revera subjicitur re- 
strictionem, loco hujus δὲ, hic additur 
μέν. — Sic igitur he formule inter se dif- 
ferunt, ut μᾶλλον δὲ sit seu potius, ud- 
λιστα μὲν et μᾶλλον» μὲν utrumque qui- 
dem reddi possit ita, proprie quidem, 
quoniam vor proprie et confirmarido et 
corfigendo adhiberi potest; sed quando 
sentiri debet vis correctiva, dicendum 
est, ut hoc nostro loco, magis i 


: is proprie 

fien: verius quidem, μᾶλλον né». 
UrTM. 

οὐδὲ μὴν ὅτι γε ἐγὼ] ἀγνοεῖ ἑαυτὸν 


s éyÜoveiamrikG s, — Schol. ih 
Plat. 


Vot. 


marg. C. V. Nunws. 

οὐκ ἀπορητέο»] Sic Vind. et Schol. 
Ruhnk. p. 80. ᾽Αποκνητέο», quod in li- 
bris editis extat, interpretationem esse 
vocis ἀπορητέον, ex eo perspicitur, quod 
Stholiastes habet: οὐκ ἀπορηγέον] οὐκ 
ἀποκνητέον. AsT. . 

ἁποκνητέον] Plurimi codd. habent 
ἀπορητέον,. | Conspirat Ficinus qui vertit 
mec hesitandum. | Nimirum hec vulga- 
tior est vis verbi ἀπορεῖν et ἀπορεῖσθαι,. 
quod tamen de ipsa animi desponsione 
etiam u«urpatur. Xen. Hellen. iv. 5. 
17. οἱ δ ἀποροῦντες ἤδη, ὅτι ἕπασχον 
μὲν κακῶς καὶ ἀπέθνησκο»,;--ἐγκλίρουσι, 
καὶ οἱ μὲν πίπτουσιν αὐτῶν ds τὴν θάλατ- 
ταν κ. T. A. ld. Venat, ix, 20. (de 
cervis) ἁπαγορεύουσι "yàp σφόδρα, ὥστε 
ἑστῶσαι ἄκοντίζονται' ῥιπτοῦσι δὲ καὶ els 
πὰ ὕδατα ἀπορούμεναι. Jam cum in 
scholiis sit: οὐκ ἀπορητέον] οὐκ ἆπο- 
κνητέον, hoc illius interpretamentum in 
textum migrasse dicas, Sed quoniam 
ἁποκνητέον est in tribus optimis: ver- 
bum autem ἀποκνεῖν satis Platoni qüo- 
que familisre, quanquam leniori fere 
sensu gravandi, detrectandi (vid. Phed. 
p. 84. D. μηδὲν ἀποκνήσητε καὶ αὗτοὶ 
ebrei Rep. i. p. 849. A. ἀλλ’ οὗ μέντοι 
ἀποκνητέον *ye τῷ λόγψ ἐφεξελθεῖν ako- 
πούμενορ) : vulgatam infactam relinquere 
satius visum. BurTM, 
VI. ο 


11. ii. 347. 


11. 125. 


106 IIAATONOZ2 


ΑΛ. Nai. 

ΣΏ. Tw ἀρετήν; 

Α.Λ. A3Ao ὅτι fiy περ οἱ ὤνδρες οἱ ὦγαθοί. 

Σω. Οἱ τί ἀγαθοί 

ΑΛ. Δῆλον ὅτι oi" αράττεν τὰ πράγματα. 

Σω. Ποα, ἄρα σὼ ἰππικά: 

ΑΛ. Ov 077a. 

20. Παρὰ τοὺς ἐπτικοὺς γὰρ ἂν μεν; 

ΑΛ. Να  « 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ rà ναυτικὸ λέφεις; 

ΑΛ. Ov. 

ΣΏ. Παρὼ τοὺς ναυτικοὺς γὰρ ἂν Sus; 

ΑΛ. Ναί 

Σω. ᾽Αλλὸ voix; C τίνες αράττουση; 

ΑΛ. A περ Αθηναίων οἱ καλοὶ κἀγαθοί. 

$O. Καλοὺς Qi! κἀγαθοὺς λέγεις τοὺς Φρονίμους 3 
σοὺς ὤφρονας: 

ΑΛ. Τους Φρονίµους. 

ΣΩ. Οὐκοῦν 0 ἕκαστος φρόνιµος, τοῦτο ἀγαθός; 

AA. Nai. 

ΣΏ. Ὁ 8$ ὤφρων, πονηρός; 

AA. Ila; γὰρ 0U$ 

XQ. "Ag οὖν ὁ σκυτοτόµος Φρόνιμος sig ὑποδημάτων 
ἐργασία: 

ΑΛ. IIa» ys. 

ZO. ᾿Αγαθὸς ἄρα εἰς αυτά st 

ΑΛ. ᾿᾽Αγαθος. 

Σω. Τί δέ; εἰς ἡματίων ἐργασίαν οὐκ ἄφρων ὁ σκυτο- 

τόμος» 

ΑΛ. Nai. 


€ ποῖα ; "X*TAHIIBE, ποῖα Épa TC : ὁποῖα ἄρα *s.—? να[.«ναί om TI.—* Juev 
rc F, om EF.— δὲ add XXTRXTBC.—5 abrá ΔΠ: ταῦτα *s.—h γε τούτω γε F.— 


6. 49. ol τί ἆγαθοί;] ὅ τιᾶγαθοί. Ms. αὐτὰ videtur referri posse,ad els ó. ἐργα- 
Bodl. mox καλοὺς δὲ k&kyafoís. Erw. σίαν, sed solummodo ad ὑποδήματα: 
ταῦτα] Bekk. αὐτὰ e Mss. duobus. quod displiceret. Contra ταῦτα in tali usu 
Sed non conspirat. Clark, — Neque els sollemne est perinde ut τοῦτο. Burr». 














AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 107 


ΣΏ. Κακὸς ὥρα $ig TOUTO; 
AA. Nai. 
ΣΏ. 'O αὐτὸς ἄρω τούτω γε τῷ λόγω κακός τε καὶ 
ἀγαθός. 
AA. Φαίνεται. 
Zo. “Ἡ οὖν λέφεις τοὺς ἀγαθους ὤνδρας εναι καὶ κα- 
χούς; 
AA. Oo δῆτα. 
S. 44. ΣΩ. ᾽Αλλὰ τίας ποτὺ τοὺς ἀγαθοὺς λέγεις; 
ΑΛ. Τοὺς δυναμένους ἔγωγε ἄρχευ y 77 T0A&. 
ΣΩ. Ov δή που ἵππων γε; 
AA. Ov δῆτα. 
ΣΩ. ᾽Αλλ’ ἀνθρώπων; 
ΑΛ. Nai. 
«ΣΩ. "Αρα καμνόντων; 
ΑΛ. Ου. 
ΣΏ. 'AAAA απλεόντων; 
ΑΛ. O9 Qa. 
ΣΩ, ᾽Αλλὰ θεριζόντων; 
ΑΛ. Ov. 
ΣΩ. 'AAX οὐδὲν ποιούντων 7 τι ποιούντων: 
ΑΛ. Ποιούντων λέγω. 
ΣΩ. T; δή:Χ πειρὼ καὶ ἐμοὶ δηλῶσαι. 
ΑΛ. Ουὐκοῦν τῶν καὶ συμβαλλόντων ἑαυτοῖς xoi χρω- 
u^ ἀλλήλοις, ὥς περ ἡμεῖς Copa 6y ταῖς iMac. 
« Ὀυκοῦν ἀνθρώπων λέγεις ἄργεῳ ἀνθρωποις γρω- 
μέ, 6 ex 6 χο 


! οὔ. αλεύντων om F.—À οὔ..θεριζόντων om E.—k δὴ add IL.—! ἐρέτραις XT εἰ ρε 


IT, Bi. 948. 


Aéyes] Post Aéyeis non interpungo, 
rU τί non jungitur cum Aéyes (ut 

ic. etiam. putavit) sed cum χρωµένων. 
hic enim est sensus, Quem usum cum 
hominibus habent illi homines quibus 
ímperare posse dicis? Perinde ac si ita 
dictum esset, τί χρῶνται ἀνθρώποις ἄν- 
θρωποι ἐκεῖνοι, ὧν λόγεις οἱόντ) εἶναι ἄρ- 
xe; Sed in praeced. χρωµένων possit 


neutro gen. q. d. τούτω», ἄρχει»ν ἐν duel- 
νοις ἃ ἐν τῇ πόλει ἐστί. SrEPR. 
οὕκουν ἀνθρώτων] 'Ἡοθρείεπάυπι est ex 
recedentibus τοὺς δυναµένου; ἄρχει». 
itur sensus : οὕκουν Aéyeis τοὺε ὄυνα- 
µένους ἄρχειν ἀνθρώπων ἄρχειν ἀνθρά- 
ποις χρωµέρων: nonne eos, qui imperare 
valeant, imperare dicis hominibus, qui 
hominibus utantur? | Sic in sequentibus 


etiam simplicius exponi wentium. | Hic 
Autem, τῶν ἐν τῇ πόλει accipio τῶν 


quoque genitivi κελευστῶν et. ἀνθρώκων 
αὐλητῶ» e verbo ἄρχει» intelligendo pen- 


4 


11. in. 347. 


11. 125. 


106 IIAATONOZ 


ΑΛ. Nai. 

ΣΏ. Tiv ἀρετήν; 

ΑΛ. Δῄήλον ὅτι y περ οἱ ἄνδρες οἱ ἂγαθοί- 

ZO. Oi τί ἀγαθοί; 

ΑΛ. Δῄλον ὅτι oi? πράττεω τὰ πράγματα. 

Σω. Iles; ἄρα σὼ ἱππικά: 

AA. Ov δᾳτα. 

ΣΩ, Παρὰ τοὺς Ἱππικοὺς γὰρ ἂν μεν; 

ΑΛ. Ναι c 

ΣΏ. ᾽Αλλὰ τὰ ναυτικὰ λέγεις; 

AA. OY. 

ZO. Παρὼ τοὺς ναυτικοὺς γὰρ ἂν Ίμεν; 

ΑΛ. Ναί 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ voix; ἃ τίες χράττουση 

ΑΛ. A ao Αθηναίων οἱ καλοὶ κἀγαθοί. 

ΣΏ. Καλοὺς δὲ κἀγαθοὺς λέγεις τοὺς Φρονίµους 3 
ους ὤφρονας; 

ΑΛ. Τοὺς φρονίµους. 

ΣΩ. Οὐκοῦν 0 ἕκαστος Φρόνιμος, τοῦτο ἀγαθός; 

ΑΛ. Ναί. 

20. Ὁ ài ὤφρων, πονηρός: 

ΑΛ. Πως γὰρ 0) $ 

ΣΩ. "Ag οὖν 0 σκυτοτόµος Φρόνιμος sic ὑποδημάτων 
ἐργασία»; 

ΑΛ. Πάνυ γε. 

ZO. ᾿Αγαθὸς ἄρα εἰς αὐτά SS 

ΑΛ. ᾿Αφαθὸς. 

Σω. Tí δε; εἰς ὑματίων ἐργασίαν οὐκ ἄφρων 0 σκυτο- 

τόμος: 

ΑΛ. Nai. 


ε κοῖα; ΧΓΔδΕΠΒΕ, soia ἄρα ΥΟ: ὁποῖα pa *s.—3 val..yaí om Π.-- Suev 
τς F, om EF.— δὲ add ΧΓΕΣΥΒΟ.--ἕ abrá ΑΠ: ταῦτα *s.—h γε τούτω γε F.— 


$. 45. οἱ τί ἆγαθοί;] ὅ τιὰγαθοί. Ms. αὐτὰ videtur referri posse;ad els à. ἐργα- 
Bodl. mox καλοὺς δὲ κ *yaboós. Ῥτν. cíay, sed solummodo ad ὑποδήματα : 

ταῦτα] Bekk. αὐτὰ e Mss. duobus. quod displiceret. Contra ταῦτα in tali usu 
Sed non conspirat. Clark, Neque els sollemne est perinde ut τοῦτο. Burr». 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


107 


$0. Κακὸς ὥρα $ig TOUTO; 


AA. Να]. 


ΣΩ ε A. Ν , h —8* ⸗ / M 
O αὖτος ἄρα τούτῳ rs" τῷ λόγῳ κακός τε καὶ 


ἀγαθος. 
ΑΛ. Φαίνεται. 


Σω, *H οὖν λίγεις τοὺς ἀγαθοὺς ὤνδρας εναι καὶ κα- 


΄ 
χοὺς: 


ΑΛ. Oo δητα. 


S. 44. ΣΩ. ᾽Αλλὰ τίνας ποτὶ τοὺς ἀγαθοὺς λέγεις; 
ΑΛ. Τοὺς δυναμένους ἔγωγε ἄρχευ ἓν 77 πὀλι,. 
ZO. Ov δή που ἕππων γε; 


ΑΛ. Ov δᾳητα. 

20. ᾽Αλλ’ ἀνθρώπων; 

ΑΛ. Nai. 

«ΣΩ. "Αρα καμνόντων; 

ΑΛ. Ου. 

ΣΩ. 'AxAA πλεόντων: 

ΑΛ. O9 Qs. 

ΣΩ, ᾽Αλλὰ θεριζόντων; 
ΑΛ. Ov. 


ΣΩ. 'AAX οὐδὲν ποιούντων ἤ τι ποιούντων; 


ΑΛ. Ποιούντων λέγω. 


Σω, Τί δή:« πειρὼ καὶ ἐμοὶ δηλώσαι. 

ΑΛ. Οὐκοῦν τῶν καὶ συμβαλλόντων ἑαυτοῖς καὶ χρω- 
poire». ἀλλήλοις, ὥς περ ἡμεῖς ζωμεν ἐν ταῖς πόλεσι». 

ZO. Οὐκοῦν ἀνθρώπων λέγεις ἄρχει ἀνθρώποις χρω- 


/ 
prov; 


! οὔ.. πλεόντων om F.—À οὔ..θεριζόντων om B.— δὴ add TL—! dpérpus XY et pr 


Aéyes] | Post Aéyes non interpungo, 
: TÍ non jungitur cum λόγεις (ut 

ic. etiam. putavit) sed cum χρωµένων. 
hic enim est sensus, Quem usum cum 
hominibus habent illi homines quibus 
imperare posse dicis? Perinde ac αἱ ita 
dictum esset, τί χρῶνται ἀνθρώποις ἄν- 
θρωποι ὀκεῖνοι, ὧν λάγεις οἵόντ) εἶναι Ép- 
χει»; Sed in preced. χρωµένων possit 
etiam simplicius exponi utentium. Hic 
autem, τῶν d» τῇ πόλει accipio τῶν 


neutro gen. q. d. τούτων, ἄρχειν d» ἑκεί- 
νοις ἃ ἐν τῇ πόλει ἐστί. STEP. 
οὕκουν ἀνθρώπων] -Repetendum est ex 
recedentibus τοὺς δυναµένους ἄρχει». 
τας sensus: οὕκουν Aéyeis Tobs ὄννα- 
Mévovs ἄρχειν vüpdnre» ἄρχειν ἀνθρώ- 
τοις χρωµένων: nonne cos, qui imperare 
valeant, imperare dicis hominibus, qui 
hominibus utantur? | Sic in sequentibus 
quoque genitivi κελευστῶ» et ἀνθρώπων 
αὐλητῶν e verbo ἄρχειν intelligendo pen- 


4 


11. ii. 349. 


IT. iü. 850. 
1T. 196. 


108 HAATONOZ 


ΑΛ. Ναι. 

ΣΩ. Αρα κελευστῶν χρωμένων ἐρέταις s. 

ΑΛ. Ov δητα. 

Σω. Κυβερνητική” γὰρ αὕτη γε ἀρετή; 

ΑΛ. Nai. 

XO. 'AAX ἀνθρώπων λέγεις ἄρχειν αὐλητῶν ἄνθρω- 
ποις ἡγουμένων Φφδης καὶ χρωμένων χορευταῖς; 

ΑΛ. Ov δῆτα. 

Σω. Χοροδιδασκαλικὴ γὰρ αὕτη ty αὖν 

ΑΛ. Πάνυ γε. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ τί ποτε λέγεις χρωμένων ἀνθρώπων ἀνθρώ- 
ποις οἷόν T εἶναι ἄρχειν; 

ΑΛ. Ἰοινωνούντων ὄγωγε λέγω πολιτείας καὶ συµ- 
βαλλόγτων αρὸς ἀλλήλους, τούτων ἄρχειν σὠν ἓν T7 πόλει. 

δ. 45. ΣΩ. Tí; οὖν αὕτη ἡ τέχνη: wc περ ἂν si σε 
εροΐµην πάλιν τὰ νῦν δή, Κοινωνούντων ναυτιλίας ἐπίστασ- 
θαι ἄρχειν Tig τοιεῖ τέχνη; 

ΑΛ. Κυβερνητική. 

ΣΩ. Ἰοινωνούντων 0$ ὡδῆς, ὡς νὺν 0 ἐλέγετο, τίς ἔπι- 
στήµη πομεῖὶ Gy; 

AA. "Hy περ σὺ ἄρτι ἔλεγες, 7 χοροδιδασκαλία. 

Σω. Τέ δέ; πολιτείας κοιωναύντων τίνα καλεῖρ ἐπι- 
στήµην; 

AA. Εὐβουλίαν ἔχωγε" ὦ δώκρατες. 

ΣΩ. Τί δέ, µῶν ἀβουλία δοκεῖ εἶναι ἡ τῶν κυβερνησών: 

ΑΛ. Ov δητα. 

ΣΩ. 'AAX εὐβουλία: 

ΑΛ. Ἔμοιγε δοκεῖ, sig" γε τὸ σώζεσθαι' πλέοντας. 
Ἡ.---Ὁ κυβερνητικὸ ἄδΠ: κυβερνητικῆς *s.—^ ἀλλήλων Ε.--ο οὖν T.—P πολι- 


τείας λέγω Γ.---ᾱ ποιεῖν TXTBC.—'. ἔγωγε om 1.—9 : els HF, : els τί: εἴετε Γ.--- 
t σώζεται γρ BC.—* : rl. F.—* λέγει ΧδΠΥΒΟΡΒ.--." ὅσπερ...ἀπογιγνομέκου om 


dent. Denique verba ἀλλὰ τί τστε-- — partim Ficino, hzc ita distribuit: ΣΩ. 
ἄρχειν sic capienda sunt : Quanam ín re. Αλλ᾽ εὐβουλία, ἔμοιγε δοκεῖ, els γε τὸ 
hominibus utuntur homines, quibus im- σώζεσθαι πλέονται. ΑΛ. Καλῶς Aéyes. 
perari posse dicis? Τί enim cum χρω- ΣΩ. Τί δὲ x. T. A, Βυττκ. 

µένων conjungendum, sicuti dicitur χρῆσ- —— xaAeis] λέγει Ms. Bodl. mox ἔροις 
θαί τινίτι, aliquo uti ad aliquam rem, ---διοικεῖσθαι---σώζεσθαι — ὑγιείας dein 
aliquem tractare etc. Asr. a) ante ἄμεινο» deest. Erw. 

6. 45. ἀλλ εὐβουλία] Schleierm. duce 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 109 


20. Καλῶς λέγεις. ri δὲ, ἣν cU xa2sig" εὐβουλίαν, 
εἰς τί ἐστιν; 

ΑΛ. Eig τὸ ὤμεινον τὴν πόλιν διοικεῖν καὶ σώζεσθαι- 

20. "Άμερον às διομκεῖσωι xxi σώζεται τίνος παρα- 
γιγνοµένου 2 ἀπογιγνομάνου; ὥς περ" ἂν e σύ µε ὅροιο 
Άμερο διοικείται" σώμα" χαὶ d τίνος Σαραγιγ- 
νοµένου ἢ ἀπογιγνομένου: el roi ἂν ὁτι — pir φα- 
θαγεγνοµένης, νόσου δὲ ἀπογιγνομένης.. oU καὶ σὺ oit οὕτως: ; 

. Nei. 

30. Καὶ * με αὖ Aon Τίνος d! ἅμεμοξ ὁ ὄμματα; 
ὡσαύτως sirop ἂν osi osa μὲν om toy ryrpáme συ- 
Φλότητος ὃν ἀπογιγνομάνης. xcd dra & χωφότητος p» 
ἀπογιγνομένης, ἀκοῆῖς δὲ ἐγγιγνομµόνης (έλσίω τε "yita, 
κου ὤμαωον θεραπεύεται. 

ΑΛ. Ορόώς. 

S 46. 20. Tí à δὴ πόλις! σίνος παραγιγνοράνον 
καὶ | ἀπογιγρομάνου, (βελτίων σε γίγνετωι καὶ ὤμιιον θερα- 
πεύεται καὶ oie; 

AA. Ἐμοὶ μυ δοκεῖ, ὦ Σώκρασες, ὅ όταν φιλία μὰν αὐ- 
σοῖς γέγνησαι «πρὸς ἀλλήλους, τὸ δὲ μισεῖν TS. καὶ στασιά- 

εν ἀπογίγνητα,. 

ΣΩ. "Αρ οὖν Φιλίων λέγεις ὁμόνοιαν z διχόνοια»; 

ΑΛ. Ὁμόνοιαν, 

ΣΩ. Διὰ τία oU» τέχνην ὁμονοοῦσιν αἱ αὔλεις περὶ 
ἀριθμούς; 

ΑΛ. Aux τήν ἀριθμησικήν. 

Σω. Tí δα) οἱ ἰδιῶται οὗ διὼ τὴν αὐτήν; 
roe ἂν add YAXITZTBCE et mg F.—! lueior δωικεῖται σώματα] htec post 

ponit ms F, omissis καὶ σώζεται.----ᾶ διοικεῖσθαι TEXTBO.— 
TRXFBC et mg F.— θαί TR'YBC.—* ὑγείαε EFs. —4 μὲν γὰρ pr E.—* σου 
Eon ar δὲ ab Es.—5 v 


vov ἄμεινον XA, παραγεγνό- 
pueros ἄμεινον TE.—h ὅτι καὶ TI.—. μισέν δὲ MATI.—À. καὶ T. V δα) ΓΡ.--- διὰ τίνα 


εσ 


ὥσπερ ei] Ven. ὥσπερ ἂν» el cet. Mox 
Vind. διοικεῖσθαι σώματα καὶ σώφεσθαι. 


Aser 

&- 40. τί δὲ 93] Honc locum excerp- 
eit Stobeus p. 270. usque ad περὶ σταθ- 
μοῦ οὐχ s ; Gorrr. 

abrois] Non debet suspectus esse da- 
tivus αὐτοῖς, quum sequatur πρὸς ἀλλή- 


Aovs : et sub prseced. nomine πόλις in- 
telligantur πολζται. ΒΤΕΡΗ. 

abrois] Notetur schema πρὸ» τὸ σᾳη- 
µαινόµενο» (vid. ad Philoct. 718.) in vo- 
cibus αὐτοῖς et ἀλλήλους, quim referun- 
tur ad weAíras latentes in voce πό. 
Ae, Βυττκ. 


11. li, 351. 





108 ΠΛΑΤΩΝΩΣ 


ΑΛ. Ναι. 

20. Αρα χελευστὼν χρωμένων ἐρέταις 

ΑΛ. Ov δητα. 

ΣΩ. Κυβερνητική" γὰρ αὕτη γε ἀρετή; 

ΑΛ. Nai. 

u. 8,94, $0. Αλλ ἀνθρωχων λέγεις ἄρχειν αυλητῶν,, ἀνθρω- 

ποις ἡγουμένων Φδῆς καὶ χρωμένων χορευταῖς: 

AA. Ov δητα. — 

Σω. Ἀοροδιδασκαλιχὴ γὰρ αὕτη 'y mv; 

ΑΛ. II» γε. 

ΣΏ. 'AAAG τί ποτε λένεις χρωμένων ἀνθρώτων ἀνθρω- 
ποις οἷόν T εἶναι ἄρχειν; 

ΑΛ. Ἰοινωνούντων ἔγωγε λέγω πολιτείας» καὶ συµ- 
βαλλόγτων πρὸς ἀλλήλους, τούτων ἄρχειν τῶν ἓν T7 πόλει. 

δ. 45. 30. Τίς οὖν αὗτη 9» τέχνη ὥς περ ἂν si σε 
ἐροίμην πάλιν τὼ νῦν δή, Κοινωνούντων ναυτιλίας ἐπίστασ- 
θαι ἄρχειν τὶς ποιε; τέχνη; 

AA. Κυβερνητική. 

Σ0). ἸΚομωνούντων δὲ ᾠδῆς, ὡς νῦν δὴ ἐλέγετο, τίς ἐπι- 
στήµη woii^ ἄρχειν: 

ΑΛ. "Hy περ σὺ ἄρτι ὄλεγες, ἡ χοροδιδασκαλία. 

ΣΩ. Tí 06; πολιτείας κοινωνούντων σίνα καλεῖς ἔπι- 
στήμην: 

AA. Εὐβοφλίαν ἔχωγε" ὦ Σωκρατες. 

ΣΩ, Τί δε; μῶν ἀβουλία δοκεῖ εἶναι 2 τῶν κυβερνητών; 

ΑΛ. Ov δήτα. 

à as ΣΩ. 'AXX εὐβουλία: 
nis ΑΛ. Ἔμοιγε δοκεῖ, sig" γε τὸ σωζεσθαι" πλέοντας. 

H.—nP κυβερνητικ XATI: κυβερνητικῆς *s.—^ ἀλλήλων Ε.--ο οὖν T.—P πολι- 


τείας λέγω T.—89 ποιεῖν ΓΣΥΒΟ.---τ ἔγωγα om 1.—5 : els KE, : els τί: els rc T.— 
* σώζεται Ύρ BC.—* : rl. F.—* λέγει ΧΔΠΥΒΟΕΒ.--" ὅσπερ..ἀπογιγνομέπου om 


dent. Denique verba ἀλλὰ τί rore— — partim. Ficino, hzc ita distribuit: XO. 
ἄρχειν sic capienda sunt : Quanam ín γε 'AAA' εὐβουλία, ἔμοιγε δοκεῖ, els γε τὸ 
hominibus utuntur homines, quibus im- σώξεσθαι πλέονται. ΑΛ. Καλῶς λέγεις. 
perari posse dicis? Τί enim cum χρω- ΣΩ. Τί δὲ κ.τ.λ. Bur. 

µένων conjungendum, sicuti dicitur χρῆσ-  καλεῖο] Aéyes Ms. Bodl. mox ἔροις 
θαί τινί τι, aliquo uti ad aliquam rem, --διοικεῖσθαι---σώζεσθαι — ὑγιείας dein 
aliquem tractare etc. Λατ. αὖ ante ἄμευον deest. Erw. 

6. 45. ἀλλ’ εὐβουλία] Schleierm. duce 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 111 


| 8. 47. ΣΩ. Ofu* ἂν οὖν, ὦ Αλκιβιάδη, ὤνδρα γνναι- 

xi απρὶ ταλασιουργίας δύνασθαι ὁμονοεῦ, voy µη ἐπιστά- 
µενον τῇ ἑπισταμένη: 
- AA. Ov àzra. 

ΣΏ. Οὐδέ ys? δεῖ οὐδέν γυναικεῖον γὰρ τουτό γε μά- 
θα." 

ΑΛ. Nai. 

ΣΩ. Τί δέ; γυνὴ ἀνδρὶ περὶ ὁπλιτικῆς δύνωις ἂν ὁµιὸ- 11. 111. 
νοεῖν μὴ Μαθοῦσα; 

ΑΛ. Ov δητα. 

ΣΩ. ᾿Ανδρεῖον γὰρ τοῦτό γε ἴσως x0. φαίης ἂν εἶναι. 

ΑΛ. Ἔγωγε. | 

ΣΏ. Ἔστι ἄρα τὰ μὲν γυναικεῖω, và, 0$ ἀνδρεῖα µα- 
θήµατα κατὰ τὸν σὸν λόγον. 

ΑΛ. Ila; δ᾽ o0; ΄ 

ΣΩ. Ovx pc &» γε τούτοις ἐστὶν ὁμόνοιω γυναιζὶ πρὸς 
ὤνδρας. 

ΑΛ. Ov. 

$0. Ow0' ὥρα Φιλία, si περ ἡ Φιλία ὁμόνοια ἦν. 

AA. Qv φαίνεται. 

20. "Ha ἄρα αἱ γυναῖκες τὼ αὐτῶν πρώστουσυ, οὐ Qi- 
λουνται ὑπὸ τών ἀνδρῶν. 

ΑΛ. Ovx ἔοικεν. 1. iii, 3689. 

ΣΩ. Ovà' ἄρα οἱ ὤνδρες ὑπὸ τῶν γυναικών, ᾗ τὰ αὐτῶν.ξ 

ΑΛ. Ov: 

ΣΩ. Οὐδ᾽ a) ἄρα ταύτῃ" οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν τὰ 
αὐτῶν ἕκαστοι πράττωσυ. 
5 οἵρ s.—À3 "ye add AAn. - θαῦμα T.—Íf ab om EFs.—85 αὐτῶν πράττουσιν F.— 


6$. 47. περὶ ταλασιουργία:] ταλασιου-  ἴσως ab φαίης ἂν] Sic Vind. Vulgo 
γία δὲ λέγεται jj tayruch, παρὰ τὸ τὰ αὖ deest. Etiam Ficinus expressit, virile 
λάσια ἐργάξεσθαι, } παρὰ robs ταλάρους. enim id rursus esse diceres. Asr. 
«i δὲ καὶ ἡμίονοι ταλαεργοὶ Aéyovrai, — ab] Schleierm. et Astius emendan- 
παρὰ Tb ὑπομενητικὸν, καὶ τὸ περὶ τὰ dum censent eb ; Heusdius p. 119. ean- 


ἔργα ταλαικωρεῖν. eprras δὲ τῆς dem voculam inserendam post ταύτῃ. 
V Alterutrum necessarium puto. Ficinus : 


ὑπομενητικα], οὗ γὰρ οἱ ἄνδρες. διὸ καὶ Non ergo tunc optime civitates. insti- 

εἴρηται περὶ αὐτῶ»' [Eurip. Med. 247.] tuuntur—* Vid. pot pauca eb οἰκεῖσθαι, 

"Elw μολῶν ἔπαυσε καρδία: ἄσην. Olym-  etMen.93. B. τὴν οἰκίαν «b οἰκεῖν. Burr. 

piodor, apud Ruhnk. ad Tim. v. Ταλασι- p Ῥάττωσω] πράττουσιν Ms. Bodl. 
TW. w. 


114 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


AA. Οἶμαι ἴ ἔγωγε, ὦ Σώκραγες. 

20. Πως λέγει, φιλίες μὴ παρούσης, ὃς 6 ἔφαμυ' έγ- 
γιγνομένης &U οἰκεῖσθαι τὰς αλεις, ἄλλως δι ej; 

AA. Αλλά μοι δοκεῖ καὶ) κατὼ. τοῦτο avtoig Φιλία 
γίγνεσθαι, ὅτι τὰ αὐτῶν ἑκάτερον αράττουσι». 

S. 48. Σω. Ουν ori γε. y» ài τως αὖ λέγει: όμο- 
νοίας qn ἐγγιγνοµιένης φιλία ὀγγίγνεται; 3 oiv Φε δμιό- 
voix". ἐγγίγνεσθαι" περὶ τούτων ὧν οἱ μοῶν ἴσασιν, οἱ D oU; 


ΑΛ. ᾿Αδύνατον. 


ΣΩ. Δίκαια δὶ πράττουσιν 5 ἄδικα, ὄταν τὼ αὐτὼν 


eA TOI χι θάττωσι 3 


ΑΛ. Δίκαια. πὠς γὰρ οὔ, 

20. Τὰ δίκαια οῦν πραστόντων 6» v7 πόλει τῶν Φολι- 
τῶν Φιλία oux ὄγγίγνεται πρὸς ἀλλήλους» 

ΑΔ. ᾽Ανάγκη eU μοι δοκεἴ εἶναι) 9) 5 Σόπρωσες. 

ΣΩ. Τίνα οὖν «ori λέγει" τὴν Quia ἢ ὁμόνοιον, περὶ 

u. üi. 354. ἧς δε; ἡμᾶς σοφούς σε εἶναι καὶ εὐβούλους, i iv ᾿ ἀγαθοὶ 

ἄνδρες ὦ ώμος οὐ γὰρ δύναμιαι μαθεῖν οὐθ᾽ d τις oU i⸗ oic 
viri ror μεν γὰρ : ἐν τοῖς αυτοῖς φαίνεται ἐνοῦσα, τοτῖ ὃ᾽ 


OU, wg $X τοῦ σοῦ λόγου. 


ΑΛ. ᾽Αλλὰ μὰ τοὺς θεούς, ὦ M Σνκρατες, οὐδ᾽ αὐτὸς 
οἶδω à ὅ τι λίγα, χυδυνεύω δὲ καὶ πάλαι" λεληθένα, ἔμαυ- 


7 ὃν αἴσχμστ'' ἔχων. 


30. ᾿Αλλὰ xe θαρρεῖν. εἰ p γὰρ αὐγὸ ᾖσθου πι- 
ποθὼς πεντηχονταετής, χαλεσὸν ἂν n σοι ἐπημεληθῆναι 
σαυγοῦ. νῦν δὲ 5$ ην έχεις ἡλικχίαν, αυτη £C TIV $y 5 δε αὐτὸ 


αἰσθέσθαι. 


ΑΛ. Tí οὖν τὸν αἰσθόμιενον" χρὴ ποιεῖν, ὦ Σωκῤατες; 


à ταύτη om T.— φαμὲν eyropévns XAT.— καὶ om F et pr E.— μετὰ corr T. 
—À p) add "ATI et pr E.—2 ὀμάνοια ΠΕ.---3 γίγνεσθαι AAn. -0 Tras: περὶ τού- 
των ΚΑΠ.---δ εἶναι om. EF.—9 ποτ ἔλεγες F.—* Ty T.—* πάλιν TL.—! αἴσχιστ 
T.—* 3» ἄν EFs.—" αἱσθάνεσθαι EFs.—" αἰσθόμενο» ΧδῃΠ: αἰσθωόμενον *5.— 


ie ἐγγιγνομένης] Ita nunc cum 
Bekk. reposui ex optimis. Antea defi- 
ciente vocula μὴ, verba óuorolas ὀγγ. 4. 
ἐγγίγνεται intelligenda erant tanquam 
positio e superioribus, cui statim suhjun- 
gendum erat 5j olóvre—. Nunc ista $ 


οἴόντε rationem reddunt illorum ὃμ. μὴ 
cari Βυττν. 


νόθα κά (ut Fi Je Fl. lei legi) p —- Des. 
nota interr. non opus erit. STEPH. 
αἰσθάνεσθαι] αἰσθέσθαι Ms. Bodl. Erw. 





ΑΑΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


Σω. ᾿Αποκρύνεσθαι và ἐρωτώμενα, ή ᾽Αλαηβιάδη. καὶ 
ia» σουτο ei, ἂν θεὸς Σθέλ), εἴ σι δεῖ καὶ τὰ «ἐμῇ μαν- 
σείᾳ πιστεύεµ, σύ τε κἀγὼ βελτιόνως" mM pA. 

AA. Ἔσται ταῦτα — γε τοῦ ἐμὲ ἀποκρίνεσθαι. 

s. 40. ΣΏ. ies δή, ví dori τὸ ἑαυτοῦ ἐπιμελεῖσδαι 
τμ πολλάκις λάθωμεν οὐχ. ημων αυτῶν ὑπιμελούμενοι 
οἱδμιενοι δέ---καὶ rors ὥρα, αὐσὸ voisi? ὤνθρωπος; Qo" ὅταν 
τών αὐτοῦ" ἑσιμελῆσαι, τότε καὶ ξαυτοῦ; 


ΑΛ. Ἐμοὶ φοῦν δοκεῖ. 


20. Τί 2«i;^ ποδῶν ἄνθρωπος πότε ἐπιμελεῖται; ἄρα. 


ὅταν ἐχείνων ὀπιρελήται & ἔστι 


ΑΛ. Ov 


μανθάνω. 


f τών roov; 


ΣΏ. Koo dit σι γερός: ;h οἷον δακτύλιον ἔστιν του 
ἄν ἄλλου TOV του ἀνθρώπου φαίης 3 ? QuxvrUAoV;) 


ΑΛ. Ov δῆτα. 


ΣΏ. Ovxo) καὶ ποδὸς ὑπόδημα TO) αὗτον τρόπον! 


* βελτιόνως T: βέλτιον *s.—Y αὐτὸ row: ἄδῃ: ποιεῖ αὐτὸ *s,—3 dp .—3 ἐκεί- 


ρων Τ,---» δαὶ I''BC.—* τότε ΣΥ80.---ᾱ ρα... ἐπιμελῆται om. A. 
---ᾱ χερός ΑΠ: χειρός *s.—À 


— ἐπὶ Ε.---ε δή Es, γέ corr T. 


6. 49. φέρε δὴ κ. T. λ.]  Excerpsit 
bunc sermonem Stobeus p. 178. Gorrr. 

*oAAd$] Hoc quidem loco possit ali- 
quis proprium vocis πολλάκις sensum 
servare velle : sed collatis exemplis qua 
attulit Heind, ad Phedo. 6. 11. sentiet, 
jam firmum fuis-e usum quo post voces, 
et, dà», μὴ adverbium πολλάκις significat 
ferte. Atque ad philosophicum quoque 
nostri loci sensum longe præstat ea sig- 
nificatio. Nam non hoc verendum est 
ne &epe, sed ne, se ipeum ignorans, om- 
xino aliarum rerum curam qvis gerat 
loco sui ipsius. Originem autem locu- 
tionis studiosi cognoscent ex loco Vir- 
ΕΙ in qno cognatus quidein, non tamen 
prorsus idem u-us est, JEn. i. 148. ' Ac 
veluti magno in populo cum ssepe coorta 
est Seditio :' «bi Servius quoque : *sepe, 
ut feri solet:' eoque referenda Glossa 
Isidori: * Conssspe (leg. Cum sepe), ut 
adsolet' Sed vox sape vim suam revera 
ibi servat. Parum enim refert an verba 
ita jungas * Λο veluti ss:pe, cum—" an 
ita explices * Ac veluti cum, quod sepe 
accidit—.' In Greca dictione autem 
posterior ratio sola valet. Burr. 

t. 


Vor. VL — 


--- ὅταν om pr B. 
δακτύλιο» pr F, δακ- 


kaAeis δή τι χειρὸς] For. genit, χειρὸ: 
separandus a sequenubus boc modo, κα” 
Aeis δή τι χειρός; olo», δακτύλιο» ἔστιν 
ὅτον etc. , Fic. autem post δακτύλιο», 
Alcibiadis! responsionem ponit: hec enim 
est illius interpretatio hujus loci (male 
in posterioribus edit. typogr. mutata) 
Dicisne esse aliquid ipsius manus, quem- 
admodwn annulus est? Αι. Dico equi- 
dem. So. Num allerius membri quam 
digiti, etc. SrzPu. — - 

καλεῖς δέ τι χειρὸς] Α Tibiariis videtur 
aliquid turbatuw) fuisse. Sic enim Fi- 
cinus: Dicisne esse aliquid ipsius ma- 
nus, quemadmodum annulus est/ — Dico 
equidem. Num alterius membri, quam 
digiti, annulum esse censes. In extie- 
mis hi convenit illi cum Paris, F. qui 
pro δακτύλου hahet δακτύλιον et ^ rec. 
manu δακτύλου δακτύλιον. | Scribendum 
utique censeo: KaAeis δέ τι χειρός olov 
δακτύλιον΄ ἔστιν ὅτου-- φαίης 1) δαχτί- 
Xov δακτύλιο»; Niwirum in vulgata ma- 
nus et digitus ut diversa memorari viden- 
tur: quod esse non debet, ut apparet e 
consecutione sententiarum, BurzM. |! 


P 


115: 


1t. 198. 


φου 
1I. id. 955. 








114 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΔ. Οἶμαι i ἔγωγε, o angues. 

$0. IIo; | Afytis, φιλίας μὴ παρούσης, ὃς ἔ ἔφαμο' ἔγ- 
γιγνοµένης εὐ οἰκεῖσθαι τὰς πὅλεις, ἄλλως às eb; 

ΑΛ. ᾽Αλλά μοι doxsi xai κατὰ. τοῦτο &Utoig Φιλία 
ἐγγίγνεσθαι, ὅτι và αὐτῶν ἑκάτεροι πράττουσω. 

S 48. 20. Ου ὥρτι γε. »» δι quc οὗ Myuss — 
volæc μὴ — — φιλία ἐγγίγνεται! 3 οἱόν ft ὁμιό- 
νοιαν'' ἐγγίγνεσθαι περὶ τούτων ὧν οἱ μον ἴσασιν, οἱ D oU; 

ΑΔ. ᾿Αδύνατο». . 

ΣΩ. Δίκαια δὲ πράστουσιν ᾗ ἄδιχκα, ὅταν τὼ αὐτῶν 
ἔναστοι πράττωσι: 

ΑΔ. Δίκαια: «ug γὰρ οὔν 

20. Τὰ δίκαια οὗ οὖν πραττόνσων ἐν σῇ *Y0AU τῶν πολι- 
TOY Φιλία ουκ ἐγγίγνεται αρὸς ἀλλήλους! 

ΑΛ. Ανάγκη αυ μοι Qoxsi tivo) " ὦ Σώκρωτες. 

ΣΩ. Tí» οὖν «ori λέγει" "m φιλία» 5 ὁμόνοιαν, Tei 

i. üi. 354. ὃς δεῖ ἡμᾶς σοφούς γε εἶναι καὶ εὐβούλους, i iy * ἀγαθοὶ 
ἄνδρες ὦ — ου γὰρ δύναμιαι pbi οὔθ᾽ d Tie oot b οἷς 
riiv Tori pár γὰρ i ἐν roig αὐτοῖς Φαίνεται ἐνοῦσα, τοῦ δ᾽ 
οὔ, ὡς ἔκ του σοῦ λόγου. 

ΑΛ. ᾽Αλλὼὸ μὰ τοὺς θεούς, ὦ e Σώκρατες, οὐδ) αὐτὸς 
οἶδα ὅ o τι λέγω χινδυνεύω δὲ καὶ πάλαι λεληθέναι $ έμαυ- 
σὸν αἴσχιστ'' $a. 

30. ᾽᾿Αλλὰ xe θαρρεῖν. εἰ μὲν Jae αὐτὸ ἤσθου vs- 
πονθὼς πεντηκονταεσής, χαλεσὸν ἂν ὧν) σοι ὀπιμεληθῆναι 
σαυτοῦ. νῦν δὲ ἣν ἔχεις ἡλικίαν, αὗτη ἐστὶν ἓν ᾗ δεῖ αὐτὸ 
αἰσθέσθαι.. 


ΑΛ. Τί οὖν τὸν αὐσθόμενον χρὴ ποιεῖν, ὦ λώκρατες; 


5 γαύτη om T.—! $apàr γιγνοµένηι XATL— καὶ om P et pr E.—X μοτὰ com T. 
—. yu add ΧΔΠ et pr E.—m ὁμάνοια TIF.—* Ὑέγνεσθαι XM ATI.—9 Trac: περὶ τού- 
των ΔΑΠ.--Ρ εἶναι om. EF.—4 ποτ ἔλεγει F.—r Ty T.—* πάλιν TI.—t αἴσχιστ' 

---ᾱ jr» ἄν EFs.—" αἰσθάνεσθαι EFs.—" αἰσθόμενο ATI: ν σθωύμενον $$. — 


48. éyyeyvonérus] Ita nunc cum  olóvre rationem reddunt illorum ὁμ. ui 
Bekk. reposui ex optimis. Antea defi- 

ciente vocula μὴ, verba ὁμονοίας ὀγγ. Φ. Φιλία ὀγγ era] 8i αν ὀγγίγ- 
ἐγγίγνεται intelligenda erant tanquam νεσθαι legit (ut Fic. legi post Meo, 
positio e superioribus, cui statim subjun- — nota interr. non opus erit. Srrru. 
gendum erat jj olórre—. Nunc isia αἰσθάνεσθαι] αἰσθέσθαι Ms. Bodl. ETw. 


AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 115 


AA. Na. 

2íl. Kai χφµκαστινῇ (άν σώμώτος, ὑφοντικῇ ὰὶ καὶ 
ταις ἄλλαις φὼν TOU σώματος! 

AA. Παντάπασι μεν. οὖν. Ρ 

$. 50. ΣΏ, Αλλη pr ga τέχνη αὐτοῦ ἑκάστου ἴχι- 
μολούμεθα, ἄλλῃ δὲ τῶν αὐτον! 

ΑΛ. Φαίνεται. 


Q. Oo» ἄρα ὅταν τῶν σαυτοῦ» ἐσιμελῇ, σαυτοῦ ἐπι- 
μελεῖ. 

ΑΛ. Οὐδαμάς. | 

Ov γὰρ . αὐτὴ τέχνη, ὡς $01X 4», * ὧν αὐτοῦ 

σε επιωελοῖτο ναὶ τῶν αὐτοῦ. 

ΑΛ. Ov φαίνεται. 

ΣΩ, Φερε δή, ποία ποτ ὧν ἡμῶν αὐτῶν ππικεληθώημυ 

ΑΛ. Ovx $yo Xy. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ τοσόνδε" γε ὠμολόγηται, ότι οὐχ, ἂν τόν τιν δὲ. 107. 
ἡμετέρων χαὶ ὁτιοῦν βέλτιον ποιῶρις», &AX ἡ 7" ἡμᾶς αὐτούς 

ΑΛ. “Αληόη λέγει. 

ΣΩ. Ἡ οὖν" ἔγνὼμεν ὤν ποτε τίς τέχνη ὑπόδημα [βέλ- 
σιον σοι μὴ εἶδότες ὑπόδημα: 

ΑΛ. ᾿Αδύνατο». 

20. Ουδέ γε, σίς τέχνη δαμετυλίους βελτίους φοιέ, 
ἀγνοοῦντες" δακτύλιο». 


1,—»? χοιρῶν...μὲν om 3.—^ δαυτυλφγλυφία KAIL-— μὲν οὖν add XATL—A τῶφ 
ἁφινοῦ ATI, τῶν αὐτοῦ STBCKF et pr T.—' ve om pr .— sola om XAIL—: αὖν 
σῶν ἡμῶν T.— Tosóvie XAII: τασαῦτον δέ *s.—" ἀλλ T, —* $ 0m 2.—* οἱ οὖν 
WAITETBC οἱ ps T, οὕκουν EXXA soul XTATI et corr B: Tof *5.—. ἁγνροῦνταν 


—8 Eris à» αὐτοῦ τε ὀπιμελοῦτα dr αὐτοῦ et vertendum non. enim eadem 
αὐνοῦ] Locus hic male scribi ere est, qua qua quis eeipsum euret, ei qua 
videtur, Ob γὰρ à αὐτὴ τέχνη às Tour, ad se pertinent, vel concinnius, non enim 
ἂν αὐτοῦ το ἐιμελαῖτο καὶ τῶν αὔ- eadem arie ot nos, et nostra curqmus. 
TEE. Sic vertit Ficinus: Alia igiiur Dacisn. ) 
erie unumquodque, alia que illius sunt, τοροῦτον] Stob. ποσόνᾶς, Ven. 
eyremus — Male ; non enim btc Plato- τὸ σὺν exbibens confirmat. φοσοῦ- 
mie mens est. Serraonum jam respice. τον idem est quod τοσόνδε; utrumque 
Neon enim eadem ara. est que et sui ἑρ- enim sopati, q. roba µόνον: "boc unus 
δύο eurem gerit εἰ earum rerum qua ad. v. Viger. p. 168. Hutchins, ad Xegppb, 
es periinemi. 8ο vero fallit, neque in Anab. ii. 1. 9. Asr. 
maemtem revocat,si ea, que dizit, vera ποιοῖμαν] Ita scripsi Struvio monente, 
egeebt, duos fore in. texta. Greco sola- et sqpra ἐπιμαλοῖτο, Junge ὀπιῳμελοῦν 
clemos, Pro αὐτοῦ onim et αὐτοῦ ne- . —— Burru. 
K^ d Bedl. mos τί δέ 











11. lii. 958. 


116 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
ΑΛ. ᾿Αληθῃ. 


ΣΩ. Τί δὲ vi^ τέχνη βελτίω worti αὐτόν, ἄρ d» ποτε 
γνοῖμεν ἀγνοοῦντες τί ποτ ἐσμὶν αὐτοί; 


1.1299. ΑΛ. ᾿Αδύνατο, 


29. Πότερον οὖν à" ῥάδιον τυγχάνει, σὸ γνῶναι έαυ- 
τόν, καί σις ἦν φαύλος 0 rovro ἄναθεὶς εἰς τὸν ἐν Ilofoi 
νεὼν, 7 χαλεπόν τὴ καὶ ουγ) TTG ; 

AA. Ἐμοὶ μεν M Σώκρατες, πολλάκις μὲν ἔδοξε πακ- 
τὸς εἶναι, πολλάκις δε ταγχάλεπον. 

Σω, AAA, Αλκιβιάδη, tirs parv sire ph sevi, 
όμως yt ἡμῖν ὧδε ἴ έχε. γνόντες μὲν αὐτὸ TÁX, ἂν yvoitusy t 
T2) ἐπιμέλειων ἡμῶν αυτῶν, ἀγνοοῦντες δὲ οὐκ ὤν ποτε. 


S. 51. ΑΔ. Ἔστι ταῦτα. 


ΣΩ. Dies δή, rr &y τρόπον εὑρεθείη αὐτὸ τὸ αὐσόν 
eu 
οὕτω pr γὰρ ἂν σάχ t εὕροιμεν ví TOT ἐσμῖν αυτοί, τού- 
» 
του δὲ ἔτι ὄντεςξ ἓν ἀγνοία ἀδύνατοί" πὀυ. 


A. ἁγνοοῦντει δὲ TBC.—5 cis γε A, τίε γε Ex. -b οὖν δὲ XAII, ἂν οὖν T, οὖν Ἡ: 
οὖν ἂν *5.—^ τυγχάνει ἄΔδΗῃ et pr T : τυγχάνοι ὃς.--- Ὑροίημεν Χδῃ,--» αὐτὸ 


παὺτὸ Y ATI. —! ἂν rdy" ἂν ΕΕ, τάχ ἂν $.—85 ὕντοι NATI, bros 'TBC: Órros *s.— 


τυγχἀνοι] Ms. Bodl. τυγχάνῃ. Erw. tellexit Plato, quomodo affirmare potuit 

οὖν δὴ ῥάδιον τυγχάνει] Vulgo οὖν ἂν αὐτοέκαστον ctia Deum esse, cujus vo- 
ῥ. πυγχάνοι. Nostra est in libris opti- cis meminit Plato? Si bonus iste vir 
mis et in lemmate scholii Rulinkeniani, Parmenidem recte intellexisset, qui om- 
nisi quod ihi est τυγχάνει», per sphalma, nium Platonis Dialogorum plurimum in 
opinor. Alias sequeretur genitivus τοῦ “νο continet Metaphysices &c sermonis 
γνῶναι. — Sed probum est ῥᾷδιον τνγχά- — valde arcessiti, in. mentem forsan revo- 
νει, non in«erto. ὄν; quod demonstravit casset, idem esse discrimen inter abro- 
Heiríd. ad Gorg. 6. 124. Infra 57. τυγ- γοαυτὸ et αὐτοέκαστον [9. 63.) ac inter 
χάνει ὅμοιον. Burrw. ' Ἰάδα Platonicam, ac id quod ex Ideg 

8$. 51. abroroavró ;] Hæc non videtur ista conflatum est. — Per abroroavrb de- 
Fic. legisse conjuncta: qui vertit illad — nique significare quis potest wnivefsalem 
ipswm: et in sequent. ipsum idem. rerum essentiam ac. per αὐτοέκαστον es- 
STr»n. sentiam rerum particularem. Faszn. 
- abroroavró;] Ita se habet textus Gre- — abroroavrb] Stob. αὐτὸ τοῦτο. Fici- 
cus; τίν ἂν τρόπον εὑρεθείη Abroroav- nus disjunctim legisse videtur; vertit 
TÓ ; locum hunc secus | accepisse. videtur enim: Zilud ipsum. — Est autem, ot alibi 
Marsilius Ficinus, qui sic vertit, quo- vocat, abroroavrb, αὐτὴ οὐσία, ᾗς λόγον 
wodo iliud ipsum inveniemus? rectius διδόµεν τοῦ εἶναι, αὐτὸ ἑκάστον, ὅ ἐστι 
Serranus; inepte vero satis existimavit τὸ Dv, idea illa seterna, quam ita'definit 
Platonem bic per abroroavrb, de Deo in Parmenide p. 141. fons quasi omnium 
loqui velle. Scio equidem Deum solum rerum, τὸ abroael, immutabile, ad quos 
verum esse Ens, et omne, quod non Deus omnes res exigi debent, secundum Pla- 
est, ab eo tantum esse derivatum ; scio tonem. vid. nostra ad Phedon. 22. p. 
etiam Deum esse αὐγτοτοαγαθὸν, abro- 43. εἰ κἁ 95. p.45. 71. 88. Gorzz. .. 
vob» etc. quod non infelleetu difficile  ὄντος] For. pres ἐν ἁγνοίφ. Atque 
est ; quod. si per αὐτοτοαντὸ Deum in- ita legisse videtur et Fic. qui vertit, 

















ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


ΑΛ. ᾿Ορθῶς λέφεις 


$0. Ἔχε οὖν αρὸς Διός. TO διαλέγει συ »; 


T) $peoi ;* 
ΑΔ. No. 


, Led X 9 s * 
ΣΩ. Obxour xai tyo coi; 


AA. Nai. 


117 


ὤλλο 


Σο. Σωκράτης dp" εστὶν ὁ διαλεγόμενος: 


ΑΛ. Πῶνυ γι. 


ZO. Αλκιβιάδης δὲ ὁ ἀκούων; 


ΑΛ. Nai. 


ΣΩ. Οὐκοῦν λόγω διαλέγεται ὁ Σωκράτης, 


ΑΛ. Τί μήν 


ΣΩ. Τὸ δὲ διωλέγεσθαι καὶ τὸ" λόγω χρῆσθαι ταυτὸόν 


που χαλεις; 


ΑΛ. Πάνυ γε. 


ΣΩ. 'O 9t χρώµεος καὶ ᾧ γρῆται ovx ἄλλο; 


AA. Πῶς λέψεις; 


ΣΩ. Ὡς περ σκυτοσόµος τέμνει που τομεῖ" καὶ σμίλη» 


καὶ ὤλλοις ὀργάνοις. 


ΑΛ. Nai. 


} ἀδόνατόν Ἑξς.--ᾱ ὁρθῶς λέγει: om "(A et pr IT.—J ἄλλω τυὶ rc E cum 5. — libri 
$ dpo(.—! ναί om pr E.-* δρ T.—»^ καὶ τὸ ΧΓΕΣΥΒΟΕΕ: καὶ τῷ *s.—9 Topf pr 
E cum s.—? σμιλΏ A, σμόλη Ε.--4 ols ὁ τέµνων s.—* χρώµενος ΧΔΠ: xpépervés 


ignorantes. ut ὄντει dv ἁγνοίᾳ τούτου, 
sit ἁγνοοῦντες τοῦτο. Sic precedit ày- 
»oosvres Bé. Alioqui ὄντος ἐν ἁγνοίᾳ 
sonabit &yroovuérov. STxPB. 

ὄντες] E Ven. et Stephani conjectura 
scripsimus pro Ürros. Mox pro ἀδύνα- 
τόν *ov Vind. exhibet ἁδόνατοί sov, 
quod admodum arridet. Asr. 

ἄλλφ τινὶ] ἀλλό τι, Me. Bodl. Erw. 

EM vo 9) Sic scripsi e Stobeo. 
Vulgo ἄλλφ Tol --, quod a rec. manu 
est in Paris, E. Ceteri codd. teste Bekk. 
ἄλλο τι $, (n&m sic est in Clark, Bekk. 
de vocula $, quam ipse omisit, nil 
memorat): sed Nurnb, e Veneto di- 
serte enotavit ἄλλῳφ τι 9j. Ad nostrum 
ἄλλφ Te autem aque bene respondetur 
p »al atque ad similia per οἶμαι. 

U 


TTM, 


τομβ καὶ σμίλη] ἡμιτομῷ καὶ σκύλγ. 
Vulgo τομᾷ pro ἡμιτομῇ babetur. 
autem ἡμιτομὴ culter, quem operarium 
sutores vocant et nostri scerckomeseer. 
Connan. 

τομεῖ] Sic ex Polluce x. 141. p. 1323. 
scribendum esse monuerunt Jungerm. et 
Bast. de Plat. Symp. p. 125. et Wolf. 
Miscell. Litter. p. 108. Idem extat 
n Vind. 54. et Schol. Ruhnk. p. 82. 

8T. . 

τομεῖ] Pollux : Τὰ σκυτοτόµον σκεύη, 
τομεὺι ἐν Πλάτωνος. ᾿ αἱρημό- 
νος---. Schol. ad nostrum l. Τομεύ; ἐσ. 
τιν ἐργαλεῖον τὴν βάσιν ἔχον κυκλικὴν, 
σµίλη δὲ ἡμικυκλικήμ (sive secundum 
Olympiodorum ἱσόπεδον vel ebéeiar). 

UTTM. 


11. 199. 


1 iil. 858. 


116 
ΑΛ. 'AAzÓ5. 


IIAATONOZ 


Σω, T: di; ei" τέχνη βελτίω soni αὐτόν, ἂρ᾽ ὤν «οτε 
γνοῖμιεν ἀγνοοῦντες ví ποτ $m p αὐτοί; 


ΑΛ. ᾿Αδύνατον. 


ΣΩ. Ἱότερον οὖν δὴ" ῥώδιον τυγχάνει τὸ γνώναι ἔαυ- 

/ , 5 ” t ^ , A , M , -- 

v0», Xi τις ἦν Φαυλος 0 τουτο ἀναθεὶς vic τὸν ἓν IIubo⸗ 
νεών, 7] χαλιπόν τι καὶ ovy παντός; 

ΑΛ. Ἐμοὶ μέν ὦ Σώκρατες, πολλάκις μὲ ἔδοξε σα.- 
σὸς εἶνοιι, πολλάκις δε Tay y kA ron. 

$0. ἸΑλλ, ὦ ᾽Αλαιβιάδη, * piov εἶτε μή ἐστι, 


ὅμως y ἡμῖν à exer γνόντες μὲν αὐτὸ TAY, ἂν γνοένεν 


d 


T2) ἔπιμέλειαν ἡμῶν αυτῶν, ἀγνοοῦντες δὲ οὐκ ἄν ποτε. 
S. 51. ΑΛ. Ἔστι ταῦτα. 


$0. Dies δή, víy ἂν τρόπον εὑρεθείη αὐτὸ τὸ αὐτόν 


οὕτω pn γὰρ ἂν TAY" 


ej 
$Ugoiputy ví TOT έσμιν αὐτοί, TOU- 


Ny 
που δὲ év; ὄντεςῦ ἐν &yyoie, ἀδύνατοί sro. 


A, ἁγνοοῦντες δὲ TBC.—5 τίᾳ τε X, τί: γε Ev. 


—» οὖν δὲ XATI, ἂν οὖν T, ob» X: 


οὖν ἂν *s.—5 τυγχάνει ἄδΗπ et pr Γ: τυγχάνοι *s.—! Ὑροίημαν Χδπ.--ο αὐτὸ 
ταὺτὸ AAn. — ἂν váy" ἂν EF, τάχ’ ἂν s.—85 ὄντει Χδίι, ὄντος TBC : ὄντοι *s.— 


τυγχάνοι] Ms. Bodl. τυγχάνῃ. Erw. 

οὖν 03) ῥήδιον τυγχάνει] Vulgo οὖν ἂν 
P τυγχάνοι. Nostra est in libris opti- 
mis et in lemmate scholii Rulnkeniani, 
nisi quod ibi est τυγχάνει», per. sphalma, 
opinor. Alias sequeretur genitivus τοῦ 
Ὑγῶναι. — Sed probum est ῥᾷδιον τυγχά- 
vet, non in«e'to. fy ; quod demonstravit 
Heiríd. ad Gorg. 6. 124. Infre 57. τυγ- 
χάνει ὅμοιον. Borrw. - 

6. 51. αὐτοτοαυτό |] Htec non videtur 
Fic. legisse conjuncta: qui vertit illud 
ipswm: et in sequent. ipswm idem. 
SrrPn. 

: ebroroavró;] Ita se habet textus Græ- 
cus; τίν ἂν τρόπον εὑρεθείη Abroroav- 
Tó ; locum hunc secus accepisse videtur 
Morsilius Ficinus, qui sic vertit, quo- 
wodo illud ipsum inveniemus? rectius 
Setranus ; inepte vero satis existimavit 
Platonem hic per abroroavrb, de Deo 
loqui velle. Scio equidem Deum solum 
verum esse Ens, et omne, quod non Deus 
est, sab eo tantum esse derivatum ; scio 
etiam Deum esse αὐτοτοαγαθὸν, abro- 
φοὸν etc. quod non iniellectu difficile 
est; quod si per αὐτοτοαντὸ Deum in- 


tellexit Plato, quomodo affirmare potuit 

oéxacror etiam Deum ease, cojus vo- 
cis meminit Plato? Si bonus iste vir 
Parmenidem recte intellexisset, qui om- 
nium Platonis Dialogorum plurimum in 


"se continet Metaphysices ac sermonis 


valde arcessiti, in. mentem forsan revo. 
cns8et, idem ese discrimen inter abrro- 
roavrb et αὐτοέκαστον [5. 63.] ac inter 
]deam Pliatonicum, ac id quod ex Ideg 
ista conflatum est. Per abroroavrà de- 
nique significare quis potet wnive?zsalem 
rerum essentiam ac per αὐτοέπαστον es- 
sentiam rerum particularem. FABER. 

αὐτοτοαυτὸ] Stob. αὐτὸ τοῦτο. Fici- 
nus disjunctim legisse videtur;. vertit 
enim: Zilud ipsum. | Est autem, ut alibi 
vocat, αὐτοτοαυτὸ, abri) οὐσία, 5s λόγον 
διδόµεν τοῦ εἶναι, αὐτὸ ἑκάστον, 8 ἐστι 
τὸ Üv, idea illa eterna, quam ita definit 
in Parmenide p. 141. fons quasi omnium 
rerum, τὸ abroael, immutabile, ad quos 
omnes res exigi debent, secendum Pla- 
tonem. vid. nostra ad Phedon. 32. p. 
42. et ad 25. p. 45. 71. 88. Gor. ..- 

bvros] For. ὄντες ἐν ἀγνοίφ. Atque 
ita legisse : videtur et Fic. qui vertit, 











ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


ΑΛ. Ὄρθος My 


117 


zo. Ἔχι οῦν ' τς Διός. τῷ διαλέγει σὺ νῦν; ἄλλο 


v) $puoi 5 * 
ΑΛ. Ναι. 


4? * 
ZO. Ουκοῦν καὶ ἐγὼ coi; 


ΑΛ. Να. 
ΣΩ. Σωκράτης dp 
ΑΛ. Ila» γε. 


ἐστὶν ὁ διαλεγόμιενος: 


ΣΩ. Αλκιβιάδης δι ὁ ἀκούων; 


ΑΛ. Nai. 


ΣΩ. Οὐκοῦν λόγῳ διαλέγεται ὁ Σωκράτης; 


ΑΛ. Τί μήν; 


ΣΏ. Τὸ δὲ διαλέγεσθαι καὶ τὸ" λόγφ χρῇῆσθαι γαυτόν 


που χαλεῖς; 


ΑΛ. Πάνυ γε. 


Σω. Ὁ ài χβώμενος καὶ 0 χρῆται οὐν (AO; 


AA. Πάς λέγεις; 


ΣΏ. Ὡς Tip σκυτοτόµος vípwi που opui? καὶ qtu" 


xai ὄἄλλοις ὀργάνοις. 


ΑΛ. Ναί. 


» ἁδόνατόν EFs.— ipeér A 
$ dpuet.—! ναί om 
E cum $.—P c, 


ignorantes. ut ὄντεν dv &yrolq τούτον, 
sit ἀγνοοῦνται τοῦτο. Sic precedit &y- 
ροοῦνται δέ. — Alioqui Üvros ἐν ἁγνοίᾳ 
sonabit ἁγνοουμένου. Όταρη. 
ὄντει] E Ven. et Stephani conjectura 
scripsimus pro Üvros. Mox pro ἀδύνα- 
τόν που Vind. exhibet ἁδύνατοί που, 
quod admodum arridet. Asr. 
ἄλλφ τινὶ] ἀλλό τι, ΜΑ. Bodl. Erw. 
Ke re Ἁ] Sic scripsi e Ρἰοῦσο. 
Vulgo ἄλλφ twi $—, quod a rec. manu 
«εί in Paris. E. Ceteri codd. teste Bekk. 
KAXo τι $, (nam sic est in Clark. Bekk. 
de vocula * quam ipee omisit, nil 
memorat): sed Nurnb. e Veneto di- 
serle enotavit ἄλλφ τι 9j. Ad nostrum 
autem sre bene respondetur 


bid 
δει oa atque ad simili per οἶμαι. 
UTTM. 


us om XA et pr I.—) ἄλλω Til rc E cum s.—À libri 
' T.—5 καὶ τὸ (T'RZTBCEP : καὶ "er eg, —^ 
mA] A, A, pr F.—5 ol; à τέµνων Ks.— χρώµενοι XATI : xpéneris 


Topf pt 


τομβ καὶ σμίλρ] ἡμιτομῷ καὶ σκύ 
Vulgo τομῇ pro ἡμιτομῇ habetur. 
autem ἡμιτομὴ culter, quem operarium 
sutores vocant et nostri scerckmesser. 
ConnAnR. 

Topei] Sic ex Polluce x. 141. p. 1823. 
scribendum esse monuerunt Jungerm. et 
Bast. de Plat. Symp. p. 125. et Wolf. 
Miscell. Litter. p. 108. Idem extat 
n Vind, 54. et Schol. Ruhnk, p.82. 

8T. 

τοµε] Pollux : Τὰ σκυτοτόµου uel, 
vouebs ἐν Πλάτωνος. ᾿ 
vos—-. Schol. ad nostrum l. Ῥομεύν ἐσ- 
τιν ἐργαλεῖον τρ βάσιν ἔχον κυκλικὴν, 
σµίλη δὲ ἡμικυκλική» (sive. secundum 
Siympiodorum ἰσόπεδον vel εὐθεῖαν). 

UTTM. 


11. lii, 859. 


118. ΠΔΑΤΟΝΟΣ 


20. Οὐπκοῦν ἄλλο μὲν ὁ vivus καὶ ὁ χρώρωος, ἄλλο 
δν oig σόμλων xenræi; 

ΑΛ. Ila; γὰρ. οὗ: 

Σω. "Ae οὖν οὕτω καὶ οἷς ὁ κιθαριστὴς educit καὶ 
αὐτὸς ὁ κιθαριστὴς ὤλλο ἄν 8/3; 

ΑΛ. Nai. 

20. Tovro τοίνυν ἀρτίως SpauP, ti 0 χβώμνος" καὶ 5 
χρῆται aai δοκεῖ $r&poy εἶναι. 

ΑΛ. Aoxsi. 

20. Ti οὖν * qup σὸν «σκυτοτόµον; vino ὀργάνοις 
μόνον ἢ καὶ ueris 

ΑΛ. Καὶ xsgrír- l 

Σο, Χεῆται & ἄρα καὶ ταύταις! 

ΑΛ. Nai. 

ΣΩ. Ἡ καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς χρώμιενος σκυτοτοµό; 

ΑΛ. Ναί 

ΣΩ. Τον a χβώμενον καὶ oig χρῆται" ἕτερα ὀμολο- 
γουρες; 

AA. Nai. 

290. "Ertgor en σκυτοτόµος καὶ πιθαριστὴς χειρῶν 
χα) ὀφθαλμῶν oic ἑργάζονται; 

ΑΛ. Φαίνεται. . 

Z2. Ουὐκοῦν xai warri τῷ σώματι χρῆται GrÜpe- 
70$ 5 

ΑΛ. Πάνυ t. 

ΣΩ. Ἕτερο δ᾽ ἦν τό σε χρώµενον καὶ ᾧ χρῆταε; 

ΑΛ. Nai. 


ve 9g. ab Es.—! ρα(...δμολογοῦμεν om A4. χρῆται om pr NK. —* ὅ i» XAn, 


L2 ὁ τόνων] eIs τόνων Ms. Bodl. e. W dw Pro, ví σποτ) οὖν ἄνθρ. Stob. 


» j risum Pro, ὃ τέµνων καὶ à xpé- ἄρχοντος, Stob. n. "y. συνάρχοντοε. Pro, 
peres. ὁ T. κ. xp. sine articulo. νῦν D) ἀννὶ τοῦ abro?, αὐτὸ ἔκαστον do- 
Pro, πῷο γὰρ ol; Stob. πῶς oU; Pro, κόµµεθα τί ἐστι, Stob. ». δὲ &. «. α., ab- 
ví a3 φῶμω, Btob. σί οὖν 9. 0σττ:. Tbv ἕκαστον d. ὅτι deví.— Pro, «obf ἄρα 

vl a3 φῶμεν] Ven. Stob. et Bes. 2. τί d ral λίγο, Bub. dh Pro, 
ole φῶμεν, quod rectius videtur esee. αρ τὸν eio πρόσωανς, Stob τὸ εἰς πρ. 
Asr Pro, ἔμουγε δοκοῖ, Stob. ἔκοη) οὖν Bowet. 
ἕτερον δ)] Pro, ἕτερον 9) τό τε, Stob. 6οττι.. 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


110 


ΣΩ. "Eewo ἄρω ὤνθρπός, ieri κοῦ Φώμανος τοῦ 


ἑαυτοῦ; 


5. 59. ΣΩ. Tí ver οὖν ἄνθρωπος: 


ΑΛ. Ous ἔχω λέφει». 


ΣΏ. Ἔχεις μὲν οὖν, ὅτι γε τὸ" τῷ σώματι χρώβνενον. 


ΑΔ. Ναί. 


ΣΏ. "H* οὖν ἄλλο τι χρῆται αὐτῷ 3 3" ψυχή; 


ΑΛ. Ovx &AXo.* 
$0. Οὐκουν (py our; 
ΑΛ. Nei. 


ΣΩ. Καὶ μὴν τόδε γε οἶραι οὐδίνα ἂν ἄλλως οὐηθηναν. 


ΑΛ. Τὸ «oiov; 
$0. Ms o 
AA. Tiro; 


^ ϐὁ / * | Ld 
σβιὼν &» *y& τι εἶναι τον ὤνθρωπον. 


ΣΩ. Ῥυχὴν 3 σῶμα, ἢ ζυναμφότερον và ὅλον τοῦτο. 


ΑΛ. Ti phy; 


ΣΩ. ᾽Αλλὰ μὴν αὐτό γε τὸ τοῦ σώματος ἄργον ὠμιο- 


⸗ y 7 
— 
ΑΛ. Ὡμολογήσαμω.ξ 


ΣΩ. "Ap? οὖν σῶμα αὐτὸ αὐτοῦ ἄρχει; 


ΑΛ. Ουδαμῶς. 


20. "Αρχισθαι γὰρ αὐτὸ εἴπομιν. 


ΑΛ. Ναι. 


ΣΩ. Ovx ὧν δὴ φοῦτό γε εἴη ὃ ζητοῦμεν. 


ΑΛ. Ovx ἔοιχεν. 


δὲ corr T : 8 *s,.—* ἄνθρωπος otn X(ATI : ὃ ἄνθρωπος *r.—* τοῦ σώματος τοῦ dav- 
TOU ΧΔΠ: τοῦ ἑαντοῦ σώµατοι *5.—Y ye om EF.—5 τὸ om.F et pr E.—* εἶ Χδι. 
—b $ 4 ATI et corr T, ἡ XC et pr In : $ *s.—6 ἄλλοι A.—8 οὖν ZTC.—* $ ἔνναμ- 
Φότερον YTARITZYTB : $ καὶ ξυναμφότερον *s.—f. ἀλλ αὐτό γε μὴν T.—85 ἄνθρωπὸν 
ὠμολογήσαμεν εἶναι F, qui hzc in mg habet.—^ ante dg! omisi γίς οὖν ὁ ἄνθρωπος 
cum XA et pr II. pro illo τίς pr E 7Í.—! αὐταῦ αὐτὸ T'.—1 δὴ τοῦτο X AIL : τοῦτό 


6$. 52. $ ξιναμφότερον τὸ ὅλον] Fici- 
nus, qui habet ant totum ipsum ex uiris- 
compositum, legisse videtur 4) καὶ ἐξ 
ο ipeo Tb ὅλον νοῦτο, nec male, ut 
preperetur ita vox E quA 
waoz utitor Socr. ScnurtzgigaaM. Nimi- 
rum vulgo hic legitur $ καὶ ξνναμφότερον. 
Nos autem cum Bekk. voculam xal, quee 


deest in opt. et plur. omisimus: non ta- 
men derogantes eo conjecturis Schleier- 
macheri. Bur. 

vís οὖν à ÁvOpezos] Hac verba que 
commode et commodius fortasse absint, 
non leguntur in tribus optimis, nisi in 
Ven. recentiori manu ad marginem ep- 
picta. Borrar. 


? 


11. iii, 860. 


11, 130. 


11. iii. 361. 


120 IIAATONOZ 
ΣΩ. Αλλ' άρα τὸ ξυναμφότερον τοῦ σώματος ἄρχει, 


καὶ ἔστι δὴ τουτο) ἄνθρωπος; 

ΑΛ. Ἴσως δητα. 

20. Πάντων ys ἤχιστα. μη γὰρ συνάρχοντος" του 
ἑτέρου οὐδεμία που" μηχανὴ τὸ ξυναμφότερον cox ur. 

ΑΛ. ᾿Ορθῶς. 

Σω. "Exi δὲ οὔτε τὸ" σώμα οὔτε τὸ ξυναμβότερόν 
ioni — λείσεται, ipaa, Ἰδ μηδὲν αὐτὸ eive, 5 


mio τί ἐστι, μηδὲν ἄλλο vo» ἄνθρωπον συµβαίνειν 5 ψυχή». 
ΑΛ. Kop (05 μὲν οὖν. 


S. 53. 30. "Er οὖν vi σαφέστερον δεῖ ἀποδειχθηναί 
^ ev ὃτι ἡ ψυχή i έστιν ἄνθρωπος, 
AA. Μὰ AL, ἀλλ" ἱχανῶς μοι δοκεῖ $ χε. 
$0. Εν, δί ys μὴ ἀκριβᾶς, ἀλλὰ καὶ i pargiu,' Sog 
ἡμῶν ἀκριθῶς μὲν γὰρ σόσε εσόμεθα, 6 ὅταν εὕρωμιν ὃ νῦν 
δή παρήλθομεν c διὼ τὸ πολλῆς εἶναι oxi sog. 
ΑΛ. T: τούτο; 


Σω. Od deri ούτω πως ippíón, o ori spore» σκεπτέον LL 

αὐτὸ τὸ αὐτό- "n às irri TOU αυτου αὐτὸ” ἔχαστον $0 

1t, iii, $62. πάμμεθα ὃ 0 Ti" εστι, xci ἴσως ὀξαρκίσει" ου γάρ που XU- 
βιωτερόν γε οὐδὲν d» ἡμῶν αὐτῶν) φήσαιμεν 7) τὴν ψυχήν. 


ye *s.—k συνάρχοντος Y(AII: οὖν üpyorros *s.—! ἑτέρου : οὐδαμῶς: οὐδεμία T. 

—'" sov om Π.---Ὁ τὸ ante σῶμα om ΚδπΠ.--ο ἐστυ om E.—P $ om ΧΑΠ.---ᾱ τι 
add XT'AIL.—7 àAA' T.—^ ἀλλὰ xa). µετρίω» om (ATI, καὶ om pr B.—! δὲ YATI.— 
* 7] pr K,—" libri abrby.—"* ὅτι ATI: τί *5.—* ἐξαρκέσει καὶ Yaows T.—J αὐτῶν 


ἀλλ᾽ ἄρα] Bekk. ἀλλ’ dpa: quod non συμβαίνει] Alias verbo εἶναι ita con- 
probamus. Vid. Heind. ad Sopbist. 60. jungitur, ut συμβαίνει εἶναι vel συμβαίνει 
Apa sermonem continuat; interrogatio ἂν per ubertatem quandam orationis sit 
est in tenore solo, Burra. loco solius ἐστί. Sed interdum etiam 
συνάρχοντος] Ita, pro vulg. οὖν ἄρ- solum συμβαίνει est loco verbi εἶναι. 
orros, recte Stob. et Poodd. tres optimi, "Vid. Heind. ad Gorg. 77. Burr. 
UTTM. 6. 53. ἔστιν ἄνθρωπος] ἔστιν ὁ ἄνθρω- 
οὐδεμία μηχαν)] Ita Plato frequenter, πος Ms. Bodl. Erw 
won potest fieri, v. c. Phædon. 26. v. τοῦ αὐτοῦ] Schleierm. emendat αὐτοῦ 
Jens. ad Lucian. t. i. p. 5783. Gorrr. oi αὐτοῦ, quo fortasse non opus. Sed 
Php μηχαν)] Sc. ἐστὶ, cum inf. pro αὐτὸ ἕκαστο», quod ex re ipsa est 
est d Sic Phædo p. 86. certissimum, quodque Latine reddit Fic. 
Α. [un a rà o1 ἂν εἴη rh» μὲν non modo Stobsus, sed codd. Bekkero 
λύρα» Ér δὲ ἁρμονίαν ἄπολω- collati omnes, αὑτὸν ἕκαστον. — Steph. 
λέναι. Borran primus correxit. BurTA. 
οὔτε σῶμα] Sic Cl. Vat. Ven. Vulgo — abrbó ἕκαστον] Ald. Bas. 1. 2. Stob. 
φὸ σῶμα. id. ad Meno. T. Βυττκ. et Venet. αὐτὸν ἕκαστον. Attamen Fi- 
οὔτε σῶμα Ms. Bodl. Erw. cinus : épswm smnquodque. Λατ. 














AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 
AA. Ov δητα. 


ΣΩ. Ouxow καλὼς $n οὕτω ομέζευν, d ip καὶ σὲ 
προσομαλεῖν ἀλλῆλοις τοῖς λόγοις χρωμένους τη 
αρὸς τὴν ψυχη» 

ΑΛ. Πάνυ μὲν or. 

20. Toũr ἄρ' ἦν 0 καὶ ὀλίγφ' ςμπροσθω sfroputr, ὅτι 
Σωκράτης Αλκιβιάδη διαλέγισαι Aya χεώμνος ου 
pog τὸ vy πρόσωπον, ax or, ὀλλὰ góc : voy Αλκιβιά- 

ην ποιούμενος τοὺς λόγους" τοῦτο δ᾽ εστὶν ἡ ψυχή. 

ΑΛ. Ἔμοιγε δοκεῖ. 

S. 54. 20. Voy ὥρα ἡμᾶς κπελεύει γ/νωρίσωι 0 ἔπι- 
γάττων γνῶναι ἑαυτὸν». 

ΑΛ. "Eoixer. 

ΣΏ. "Og τις ἄρα idi TOU σώματός σι γιγνώσχει, τὰ 
αὐτοῦ ἀλλ οὐχ αὐτὸν $)yaix 6v. 

ΑΛ. Ovros. | 

zo. Ουδεὶς άρα τῶν ἰατρῶν  αυτὸν γιγνώσαει, καθ 
ὅσον ἰατρός, οὐδὲ vay παιδοτριβῶν, καθ᾽ ὃσον φαιδοτρίβης. 

ΑΛ. Oox $ oix 6p. 

Σω. Πολλου ἄρα δίουσιν οἱ γιωργοὶ καὶ οἱ ἄλλοι δη- 
μιουργο) γγνώσκειν ἑαυτούς. οὐδὲ γὰρ TÀ ἑαυτῶν οὗτοί 
γε, ὡς ἔοικεν, ἀλλ ἔτι ποβρωτέρω TOY) ἑαυτῶν κατά 'y& τὰς 


121 


om ΣΥΟ et pr Ἡ---- lig T.—5 ὀλίγον EFs.—^ λόγω 0m ᾶδ.--ε τὸν pt II cum s. 
— τι τῶν rc T, τὰ Ἡ: expungit Schleiermacherus.—* τι add Stobeus.— &s om 


ψυχᾖ 


ελ ὀλέγο»] ὁληφ Ms. Bodl. [εί Stob.] 


πρὸν τὸν Αλκιβιάδη»] Legendum cen- 
seo πρὸς τὸν Αλκιβιάδη» αὐτόν. FABER. 
ἔμοιγε] Stob. ἔμοιγ οὖν. Burr. 
n 64. γρωρίσαι] Stob. γνωρίζει». Pro, 
τῶν τοῦ cóparos γυώσκει, 
Bb. τῶν τοῦ σώματόε τι "yw. — Bteph. 
quoque notat in margine ; * Vel τι arti- 
culo τῶν addendum, vel in τὰ mutandum 
esse videtur, — Prius verisimilius est, 
quod et Stobens confirmat. Pro, οὐδὲ 
γὰρ τὰ ἑαντῶν οὗτοί ye, és ἔοικεν, &àAX', 
Stob. és ἔοικα, γινώσκουσυ», ἀλλ᾽. Pro, 
ἀληθῆ λέγει, Stob. à. λέγει. το, Ὅσ- 
vis δὲ coU τῇ ψυχῆς ἐρῷ; ut Stephanus 
interpunxit, Ficinus (ut jam idem Steph. 
monu) absque interrogatione legit, dis- 


Jat. Vor. VI, 


tinguens post σοῦ, et ibi subaudiens ἑρᾷ. 
Apud Stob. est post coU incisum. Pro, 
fps, Stob. fp. — Pro, παραµένων, Stob. 
περιµένων. 00111. 

rl] Insertum e Stob. præeunte Schlei- 
ermachero, qui simul jubet inducere ar- 
ticulum τῶν, quod eo servato unum per- 
eat de gradatione iu superioribus signi- 
ficata. BuTT». 

τῶν éavrà») Ut infra τῶν ἑαντοῦ. 
Adverbium ποῤῥωτέρω neglgentius ad- 

tum, pro τὰ ποῤῥωτέρῳ-- γι 
pui sicut infra πο rie pro τὰ ποῤῥω- 
τέρω θεραπεύει. — Nolim enim bie, ἂν 
omittens quod, per sphalms opinor, de- 
est in Cl. Vat. Ven. jungere sro 
ἔχουσιν. Burt. 


Q 


11. 181. 





11, lii. 804. 


122 


riy pas ἂςί όχουσι: 
uei TOUTO θεραφεύέται. 


ΑΛ. Αλόη λέγει. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


và γὰρ τοῦ σώμαφος φιγνώσκουσῳ, 


Σο. E ἄρα σωφροσύνη ieri τὸ ἑαυτὰν ΥΙΥνὠσκειν, 6U- 
si; TOUTAY σώθρων xoa T2» τέχνη». 


ΑΛ. Οὔ po δοκεῖ. 


Σω. Διὰ ταῦτα às καὶ (Δάναυσοι αὗται αἱ τέχκαι δο- 
κοῦσιν εἶναι καὶ οὐκ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ µαθήµατα. 


ΑΛ. Ila» μην o0». 


20Ώ. Οὐκοῦν πάλι ὃς τις αὖ σώμα θεραπεύει, τὰξ ἕαυ- 
ei à vu ουχ ἑαυτὸν" θεραπεύει; 


. Κιωδυνεύε,. 


3o. "Og τις δέ y τὰ χεήµατα, οὔθ' ἑαυτὸν οὔτε τὰ 
ἑαυτοῦ, ἀλλ. ἔτι πορῥωτέρω γών (αυτου; 


ΑΛ. "Eporys doxci. 


$20. Ov rà αὐτοῦ ἄρ' at αράττει 0 χρηματιστής. 


ΑΛ. Ὀρβος. 


δ. 55. ΣΩ. E ἄρα σις γίνονεν ὁραστῆς vo) AÀ2AXxe 
βιάδου σώματος, οὐκ ᾿Αλκιβιάδου ἠράσθη" ἀλλά sivog 


vw» Αλκιβιάδομ. 
ΑΛ. ᾿Αληθη My. 


$0). "Os τις δὲ rov! τῆς Npvy ze $2," 
AA. "Ανάγκη φαίνεσαι ix τοῦ λόγου. 
Σω. Οὐκοῦν ὁ ὁ μὲ τοῦ σώματός σου ép», ἐπειδὴ λήγει 


ἀνθοῦν, ἀπιὼν οἴχεται; 


XAn.—6 τὰ δη: 
Αιάδον Ἀρώσθη ΧΔΠ : ᾽Αλκιβιάδον ἄρα 


ωφροσύνην, 

que alias cirea moderandas voluptates " 

Ὃ ην, Phede c. 18. Eodem fere 

aéhan vocem σωφροσ. à Socrate 

taun esse dicit Xenoph. Mem. 5i. 9.4. 
Nonus. 

βάνανσοι τέχναι] Sellularier aries, il- 

"liberales, sordide, v. Perison, ad JElian. 


Tb *g.—h οὐκ αὐτὸν XATI.—! &g T.—) ἔτι om F.—^ ἄλκι- 
ἀράσθη *v.— σον ot WR. — ὁρῶν om pr Π. 


V. H. vi. €. Gor. 

8 i$ re & σοῦ] Abeque inter: 
git et distiaguene post et 

subaudiens doé. SrkePB. pr ! 
οδκοῦν 5 Emp. σον 4 

κ.τ.λ. )iniliter mpos. p. 183. 

) ἄνθει * 


vo» Doa ri καὶ ἀκμὸ κατακοσμµεῦν for 








AAKIBIAAHZ ΗΡΩΤΟΣ. 


ΑΛ. Φαύιται 


123 


ZQ. 'O δέ ys τῆς ψυχΏς ἐρῶν οὐκ ἄπεισι, ἕως ἂν ἐπὶ 


x 
vo (βέλτιον 1 9»; 


ΑΛ. Eixóg ys. 


3€). Οὐκοῦν ἐγώ sip 0^ οὐκ ἀπιὼν ἀλλὰ παραμένων 
λήγοντος τοῦ σώματος, τῶν ἄλλων ἀπεληλυθότων: 
ΑΛ. E) ys ποιῶν  ὦ Σάκρατις. καὶ ponds? ἀπέλθοις. 


Σ4). 


e ^ ev 
µου τοίνυν OTI κὤλλιστος εἶναι. 


ΑΛ. ᾽Αλλὰ απροθυµήσοµαι. 
ΣΩ. Ὡς οὕτω γί σοι ἔχιω' oUT ὀγένετο" ὡς ἔοιχεν, 
Αλκιβιάδη τῷ Κλερωίου ἐρωστὴς οὔτ ἔστιν ἀλλ 3" εἰς 


--- efq EF, 


fps s.—^? ὁ om IL—P uà XAIL.—52 àeéAgos ΚΔΗΣΥΒΟ, ἀπέλθουσι TI : 


ἀπέλθης *s.—' ἐγένεθ X.—5 $ om XATI.—! efs om F.—* οὗτοι pr H.—" σμικρὸν 


κε», *Ó, ve τοῦ σώματον ἄνθοι λήγει ἅμα 
τῷ χρόνψ, τὸ δὲ ἀληθὲς κάλλοε, ὅπερ ἐκ 
θεία: κοινωνίας ἔσχε τὴν ἀποῤῥοὴν καὶ 
ἆλθεν ἐπὶ Twds: τοῦτο δὲ οὔτε πόνος $) 
λιμὸς ᾗ ἀμελεία τιςε͵.ἀλλὰ μὴ» οὐδ ὃ πο- 
Abs χρόνου δόναται ὥσαι, συγγενό- 
µενον δὲ ὀτφοῦν καὶ συντραφὶν, οὐκ ὤφθη 
sore θᾶττον ἁκαλλαγὲν τῆς ἐκείνον ψυ- 
χῆΣ. Nec pretermittendus est Xenoph. 
Sympos. viii. 6. 14. *H» δὲ καὶ ἀμφότεροι 
στέρξωσι, τὸ pir τῆς pas ἄνθοι rex) 
roe, ddr καὶ ci godes σπα 
που, αν - 
35* ὃν τν — aif 
TO $por ερο», κ 1e oT 
γέγνοται. Sed buic loco labes insidet, 
ua obiter delenda videtur. Si tenen- 
um est &, referendum est ad 
amatorem et amatum, At vero nullam 
sic magnopere vim habeat sententia. 
Priesertim si consideramus que hunc lo- 
τῶν Mi» τὸ ier ἁγαμίνων, ἀνάγτν In 
τῶν T γαμόνω», 
καὶ ἐθελουσία καλεῖται τῶν δὲ τοῦ có- 
pros ἐπιθυμούντων πολλοὶ μὲν τοὺς τρό- 
πους µ αι, καὶ μισοῦσι τὸν ἑρώμα- 
ον. Legendum conjeci ἁμφάτερον. Sic 
τὸ ἀμφότερο» στέργειν apprime opponi- 
tur τῷ ἦθος ἄγασθαι et τῷ σώματος ἐπι- 
θυμεῖ. Similiter hæc distinguit Plato 
Sympos. 209. B. Τά τε οὖν σώματα τὰ 
καλὰ μᾶλλον $ τὰ αἰσχρὰ ἁσπάζεται, 
ἅτε κυῶν' καὶ ἐὰν ἐντύχῃ ψυχῷ καλῇ καὶ 
Ὑενναίᾳ καὶ «ὐφυεῖ, πάνν δ) ἁσκάζεται 
τὸ ἑυναμφότερον. — Ceterum qua venus- 
tate bis locis de forms pulcritudine 
usurpatur ἄνθου οἱ ἀνθαῖν, eadem usur- 


patur ἀπανθεῖν Aristeneto ii. 1. ἆνανθεξ 


γὰρ kal ἀπηνθηκότι σώματι οὗ πέφυκε 


προσιζάνειν à Ἔρων' οὗ δὲ ἂν ebav0és ve 
καὶ εὐῶδες ᾗ, ἐνταῦθα καὶ ἐνιῥένει καὶ 
μένει. Ubi non sine veri specie Pauw. 
εὐῶδεε in εὐειδὲς mutandum censet. Sed 
vulgatam tuetor Platonis auctoritas Sym- 
pos. 196. B. ᾿Ανανθεῖ γὰρ καὶ 
καὶ σώµατι καὶ j, καὶ ἄλλῳ ὀτφοῦ», 
οὐκ ὀνίδει Ἔρως, οὗ 8 ἂν εὐανθή: τε xal 
εὐώδης τόποι J, ἐνταῦθα καὶ Te καὶ ué- 
ver equo loco illustrandus est Ariste- 
netus. Atque hoc quidem sensu àras»- 
θεῖν restituendum Luciano de Paresito 
t. ii. p. 460. à πολλὰν 3 et 
αιμι, μορφῆς μὲν «0 ἠκούσαν, T « 
—— τὸ κάλλος, ὧς καὶ µόνον 
Φθεγξαµένων ἁποθανεῖν αὐτὸ καὶ ἄπομα- 
ῥαΐνεσθαι. — Uti enim durissimum est, 
neque ullo modo tolerari potest ἆποθα- 
νεῖ», it& unice se commendat ἁπανθεῖν. 
Hxzvsp. 

εἴη] Ita Bas. 1.2. fy Ms. Bodl. Erw. 

Τρ] Hanc librorum lectionem solus 
Steph. correxerat ita, fps: cui aasentie- 
bar olim. Nunc fp ad animum relatum 
concinnius esse agnosco, propter supe- 
rius λήγει ἀνθοῦν nd corpus. BurTM. 

εὖ ye ποιῶν] Cf. Heind. ad Thest. 6. 
96. Asr. 
μηδὲ] Sic codd. plur. nisi quod Cl. 
Vat. Ven. dant μὴ, per correctionem, 
opinor, ejus cui καὶ μηδὲ displiceret. 
Sed καὶ est mera copula, in μηδὲ autem 
latet etiam. — Optativus autem hic est 
vere optantis, non jubentis, Burr. 


124 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μόνος, καὶ οὗτος" ἀγαπητὸς, Ῥωκράτης ὁ δλωφροίσκου καὶ 


Φαιναρέσης. 
ΑΛ. ᾽Αληθη. 


ΣΩ. Οὐκοῦν ὄφησθα σμικρὸν. φθηναι” µε προσελθόντα 


σοι, ἔπεὶ πρότερος ἄν puoi προσελθεῖ, [βουλόμενος αυδθισθαι, 


/ , , » ^7 x 
. διότι μόνος ουκ ἀπέρχομαι: 


ΑΛ. *H» γὰρ οὗτας. 


- * , e 
2X). 'lovro τοίνυν αἴτιον, ori μόνος ἐραστὴς 9 σὸς, οἱ 


u. üi. 965. )᾽ ἄὤλλοι τῶν σών rà δὲ σὰ λήγει ὥρας, σὺ δ) ἄρχει ἀκ- 
1.132. θε. [8. 56.] Καὶ νῦν ys ὧν μὴ διαφθαρῆς ὑπὸ τοῦ 
/ / 


᾿Αθηναίων δήµου xal αἰσχίων γένη, oU µή σε ἀπολίπω. 
roUro γὰρ δὴ μάλιστ ἐγὼ Φοβοῦμαι, μὴ δηµεραστης" 
€ . / b à ό e 9 M 7) , Ü M , 

ἡμῖν γενόμενος" διαφθαρῇς. πολλοὶ γὰρ ἤδη κἀγαθοι αυ- 
vo πεπόνθασιν ᾿ Αθηναίων. εὐπρόσωπος γὰρ ὁ TOU µεγαλή- 
τορος δῆμος ᾿Ερεχθίως. ἀλλ ἀποδύντα χρὴ αὐτὸν θεάσασ- 
-θαι. εὐλαβοῦ o0» τὴν εὐλάβειαν ἣν ἐγὼ λέγω. 


ΑΛ. Tóc; 


30. Τύμνασαι πρώτον, M µακάριε, καὶ 
/ / "v 
µαθόντα i$you ἐπὶ τὰ τῆς πόλεως, αρὀτερον δὲ 


μάθε ἆ δει 


μη, Y^ ἆλι- 


ξιφάρµακα ἔχων igg xoi μηδὲν πάθης δεινὀν. 


AA. E) µοι δοκεῖς λέγει, ὦ Σώκρατες" 


9 ^ [4 
ἐξηγεῖσθαι ὃν τιν ἂνὶ 


ἀλλὰ Tipo 


τρόπον ἔπιμεληθεῖωεν ἡμῶν αυτώ». 


3 $$ ,.w ^v /, 
$O. Ovxo)r τοσοῦτον μὲν ἡμῶν εἰς τὸ αρόσθε" πεχέραγ- 


ΧΓΔΠ: μικρὸν *s.—" ὀφθῆναι E, ἐφθῆναι F.—* ἐπέρχομαι Δ.--7 ἀπολείπω Es.— 
«e 


 μάλιστ T.—* δἠμ᾽ éporrgs X.—bh ἡμῶ γενόμενος (MAII: *yerónevos ἡμῶν *s.— 
* 1y. T.—4 ἂν libris deest.—* πρόσθε T.—! φοβούμεθα XAIL—S σφαλέντος 'f.— 


ἁγακητὸς] Lepide utitur Socrates dic- 
tione Homenca de filio unico, Il. B. 365. 


de Telemacho, μοῦνος dà» &yaxwyrós. 


Conf. Demosth. Mid. 45. et ibi Spald, 
Burr. 

. érel] Nota sermonem obliquum con- 
tinuatum per alteram propositionem, 
quee pendet & conjunctione ἐπεί. Sermo 
rectus z Alcibiadis persona est, ἔφθης 
προσελθών εἰ πρότερος ἂν προσ- 
Beni σοι. Burrw. pórepo P 

6. 56. ἀπολείπω] ἀπολίπω. Ms. Bodl. 

TW. 

δήμος Ἔρεχθ.] Verba sunt Homeri ex 
Iliad. B. 547. Δῆμοι Ἐρεχθῆο: µεγαλή- 


Topos, ὃν ποτ ᾿Αθήνη Θρέψε. v. que no- 
tavit Clark. ad h.l. XMentionem facit 
hujus loci Athen. xi. p. 506. τὸν 'A85- 
alu» δῆμο» εἰκαῖον εἴρηκε ( Plato) xpo 
εὐπρόσωπο». et paullo post: καὶ τὸν 
'A0nvale» δῆμον εὑπρόσωπον μὲν εἶναι, 
δεν δ' αὐτὸν ἁποδύσαντας θεαρεῖν. 
σοττι. 

γύμνασαι] Ficinus vertit, exue illum : 
idque retulit ad δῆμον εὐπρόσωνον. 
Similis locus in Charmid. t. v. p. 109. 
φαίνεται- -εὑπρόσωπος--εἰ ἐθέλει ἀποδὺ- 
ναι, δόξει σοι ἁπρόσωπος εἶναι. ΕΑΣΗΔΣ. 

γύμνασαι πρῶτον] Vid. Casaubon. ad 
Pers. Satyr. iv. 15. p. 320. Asr. 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 125 


ται. 0 γὰρ ἐσμίν, ἐπιεικῶς ὠμολόγηται. ἐφοβούμεθα: δὲ 
μὴ τούτου σφαλέντεςξ λάθωμεν ἑτέρου σινὸς ἐπιμελόμενοι" 
ἀλλ οὐχ ἡμῶν. 

AA. Ἔστι ταῦτα. 

ZO. Καὶ μετὼ voUr ἤδη τῆς! ψυχῆς ὀπιμελητίον καὶ 
εἰς TOUTO λεατέον. 

ΑΛ. Δήλο). 

Zo. Σωμάτων δὲ καὶ χρημάτων τὴν ἐπιμάλειαν ἑτέροις 
παραδοτέον. 

ΑΛ. Τί μήν; 

8$. 57. ΣΩ. Ti) οὖν ἂν τρόπον γνοίημιεν αὐτὰ ἐναργέ- 
στατα; ἐπειδὴ τοῦτο γνόντες, ὡς ἔοικε, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς 
γνωσόμιθα. ρα πρὸς θεῶν s) λέγοντος οὗ νῦν 03) ἐμωήσθη- 
μεν του Δελφικου γράµµατος oU Euvistuty;" 

ΑΛ. Τὸ ποῖόν 7i" διανοούρνενος λέγεις, ὦ Σώκρατες; 

ΣΏ. 'Eys σοι φράσω, 0 γε ὑποστεύω λέγειν καὶ ἕυμ- 
βουλεύειν ἡμῖν τοῦτο τὸ γράμμα. κιωδυνεύει γὰρ οὐδὶ 


b ὀπιμοελόμενοι MAHEITZTBC: ἐἑπιμελούμενοι *5.—) ἤδη τῆς MAII: δὲ ὅτι *s. 
— τίνες II.—* καὶ om ((AII.— δ) νῦν EFS. — ξυνίεµεν XATI :. ἔξύνισμεν *e,.— 


ποπέραρται] Stob. πεπέραται. | Rec- 
tius. Gorru. Male. Bortar 

γὰρ] Inserta more Greco ei ipsi ser- 
moni, qui introducitur illo γοσοῦτον. V. 
Gramm. 6$. 136. ubi de voce γάρ. 
Burru. 


σφαλέντες] Vind. σφαλέντοι. Mox 
δ) νῦν, Ven. νῦν δὴ, quod idem est. 


id. Heind. ad Charmid. p. 67. Asr. 

ὀπιμελούμενοι] Ita Ms. Bodl. pro ἐπι- 
µελόμενοι. Erw. . 

καὶ μετὰ τοῦτό δὲ] Bekk. cum Clark. 
Vat. Ven. καὶ μετὰ τοῦτο ἤδη 75s ψυχῆ». 
Quod satisfacere tamen non potest. Nam 

id est καὶ μετὰ τοῦτο, nisi sequente 
δν refertur ad ἁμολόγηται2 Neque locus 
est copule καὶ, nisi quod inde pendet 
jam comprehensum est in illo πεπέρα»- 
γαι. Sane ὅτι τῆς ης ἐπιμελητέο», 
καὶ eis τοῦτο βλεπτέον in superioribus 
diserte non est dictum, Commode ta- 
men hmc et proxima aliquatenus refe- 
runtur ad totum 6. 54. argumentum. 
Sed κα)---δὲ non est hojus loci, pro quo 
malim xa]l—34. BurTM. 

$. 57. αὐτὰ] Hoc αὐτὰ non habet ad 


quod commode referatur. Qoare recte, 
opinor, Schleierm. legi jubet αὐτὸ, ot 
cum superiori els τοῦτο referatur ad ani- 
mum. Eoque ducit illud etiam quod in 
tribus opt. mox omisso καὶ legitur Éouer, 

&s—: bene opinor, τοῦτο e» ψν- 
xr) γνόντες, ἡμᾶς αὑτοὺς γν. Βυττν. 

τοῦ] Articulus τοῦ videtur debere 
binc abesse, quum precedat ob: talem 
tamen ejus sive usum sive abusum habe- 
mus et alibi apud hunc scriptorein, 
SrzPB. 

ἐυνίεμεν] Sic tribus opt. addicentibus 
nunc legitur loco vulgati olim ξύνισμε», 
quod per sensum non satis aptum in so- 
lite etiam structum est. Nusquam cnim 
invenitur σύνοιδα ἐκείνου ποιοῦντος, sed 
σύνοιδα ἐκείνῳ ποιοῦντι vel σύνοιδα ὅτι 
ἐκεῖνος ποιεῖ.---Βυυ]δσία autem Alcibia- 
dis interrogatio male vulgo distinguitur 
ità : Τὸ ποῖον ; τί Say, Scribendum Τὸ 
ποῖόν τι διανοούμενοι. | Sophist. p. 340. 
C. Πῇῆ καὶ τὸ ποῖόν τι φοβούμενος οὕτω 
Aéyeis ; et ibid, p. 217. A. Τί δὲ µάλισ- 
τα καὶ τὸ ποῖόν τι περὶ αὐτῶν διαπορηθεὶν 
ἐρέσθαι διενοῄθης; Burru. 


11. iii. 5866. 


126 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


αολλαχοῦ. sivi παρώδειγροι αὐτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν Apo 


νο». 
ΑΛ. Πώς τοῦτο λέγεις; 


ΣΩ. Σκόπει καὶ σύ. εἰ ἡμῶν τῷ ὀμματι ὥς περ ἂν- 
θρώτῳ ξυμββουλεύων εἶπεν ἰδὶ σαντόν πῶς ἂνὶ ὑπελάμθο- 
μεν ví παραμεῖνι ἆρ' ovyi εἰς τοῦτο βλέπει, εἰς ὃ βλέ- 
wy 0* ὀφθαλμωὸς ἄμελλεν αὐτὸν ἰδεῖν; 


ΑΛ. Δηλον. 


ΣΩ. ᾿Εννοώμιεν δή, sic τά βλέποντες τῶν ὄντων $x4/)0 το 
ὀρᾷμεν ἅμ" ἂν καὶ ἡμᾶς αυτούς; 
ΑΛ. Δήλον δή, ὦ Σωώκρωτες, Ori εἰς κάτοπτρά τε TY 


φὰ τοίαντα. 


30. ᾿Ορθῶς λέγεις. οὐκοῦν καὶ τῷ ὀφθαλμιῷ e Ope- 
μεν ἔνεστί TI" σῶν TOIOUTMV; 


ΑΛ. Πάνν γι. 


ΣΩ. Ἐννεόηκας" οὖν ovi τοῦ ἐμβλέποντος Sig τὸν ὀφ- 
b! b d ?, d , ^e ^v & 
—EX 


»y - 9$ , 
λον ὂν vi^ τοῦ ὀμβλέτοντος: 


ΑΛ. ᾿Αληθη λέγεις. 


u. 138. ὄψει ὥς περ ἓν κατόπτρῳ, ὃ 03 καὶ κόρην" καλοῦμιν, εἰἴδω- 


à φί om T.—^ πολλοῦ pr Ε.---ρ εἰπεῖν ΧδΠ.---ᾱ ἂν om II. - dg T.—* βλέπει 2C 
et pr T.—— ὁ add (Y(A.—* ἅμ' P.—* ἔκεστι ΔΠΕ et corr P: ἕν dovi s.—* σι add 
Wolfius.-—* ἐννεχόημαι F.—3J τοῦ om pr H.—* κόρην YXAII et mg F: κορυφὴν *r. 


i» ἐστι τῶν ταιούτων] * Legendum cen- 
semus ἔπεστι τι τῶν τοιούταν, aut certe 
dy ἐστί τι τῶν τοιούτων. — Vulgatum sus- 
pectum nobis fecit bene loquentium con- 
suetudo,! Worr1vs in Miscell. Litterar. 
P. 104. preeunte Ficino. Apparet vi- 
rum doctum diffisum fuisse isti ἓν pro τί. 
Sed cert& quedam hujus generis obver- 
santur animo Socratis, ot ipsum cu- 
lum, aquæ superficies, pupilla. um 
autem unam speciem recte dici posse d» 
τῶν καταπτρρειδῶν nemo dubitabit, Sed 
illud dubito, an si dixisset Socrates καὶ 
τῷ ὀφθαλμῷ ἓν vel dy τί στι τῶν τοιού- 
τω», Alcibiades dativum bunc, qui com- 
modi esse videtur, neque tamen esae de- 
bet, statim ita intellexiaset, ut respon- 
dere potuisset Πάνυ γε. Quod si tamen 
crediynus, — videtur in vul- 
g*à: nam i νεστι, quod bent 
cod. Clark. et alii nonnvlii, ex illo i» 


ἐστι sponte nasci debuit. Sin minns, 
cum Bekk, adoptanda prior Wolfii cor- 
rectio, ἔνεστί τι, aut etiam legendum : 
καὶ ἐν sive κἂν τῷ ὀφθαλμῷ---ἕν ἐστι τ. 
T. Schleiermachero θεία hec ᾧ ópé- 
per sejuncta a superioribus pupillam sig- 
nificare videntur: qood absque inserta 
voce ἀκεῶο fieti posse non puto. Et sie 
demum dativus iste commodi καὶ τῷ ὄφ- 
θαλμό vere otiosus esset, quod io altera 
ratione de his ᾧ ἁρῶμεν illi videbatur, 
Verum adjecta hec puto ad oppusitio- 
nem speculi volgaris. Plenius: iMe ipee 
oculus, quo videmus, inspioi etiam pro 
apeculo potest. BurTM. 

xapujàp»] Mira hic mihi in exemplari 
Graeco videtur esse menda, Quid enim 
sibi vult xopujd, apicem? legendum 
censeo κόρην oculi scilicet pupillem. 
Dacizm. κόρην Stob. Ven. Aer. 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 197 
ΣΩ. Ὀφθαλμὸς don ὀφθαλμὸν θεώμμνος, να] ὀμβλέ. 


των sis ποῦτο o περ βέλτιστον αὐτοῦ καὶ ᾧ ὁρᾷ, οὕτως ἂν 
αὐὗτον ἴδοις 

ΑΛ. Φαίνεται. 

Σω. E! ài ys eic ἄλλο τῶν TOU ἀνθρώπου βλέσοι ἤ 5 " 
eu» órren, πλὴν εἰς $x£i90 ᾧ τοῦτο τυγχάνει ὃριοίον, οὐκ 
ὄψεται ἑαυτόν. 

ΑΛ. ᾽Αληόη λέγεις. 

Σο. Ὀφθαλμὸς ju T AA iei $ —8 εἰς ὀφ- 
θαλμὸν αὐτῷ βλιατέο, καὶ τοῦ ὄμμιατος sic ἐκ εῖνον τὸν 
τόπον ἐν ὦ τυγχάνει 34 ὀφθαλμου ἀρετὴ ἐγγιγνομένη 
ἔστι δὲ τοῦτό φον 7" Og. 


ΑΛ. Ovras. 

s. 58. 30. "Ae οὖν, a * φίλε “Αλκιβιάδη, καὶ Vox 
s μέλλι γνώσεσθαι αὐτήν, εἰς Voxan avr — βλιατίον, κου 
μάλιστσό εἷς τοῦτον αὐτῆς τὸν τόπον $ 4 γίνεται , 
Juxss Aperi σοφία, καὶ sig ἄλλο 9 τοῦτοῦ τυγχάνει 11. iii, 109. 


9µοἱον 993 


5 ὅν τι YA, ὅτι De ὃν *e.—^ v0. A.—^ αὐτὸν A. — ἡ add Χδτι.-- $ add 
ἆδΠ.-- $ om pr X—5 µόλισή T. εἶρ.ἄλλο om X et pr H.—h 5 φούτου Ε. 


ὀφθαλμοῦ üperh] Articulum hic et in 


vesbis 4 ὄψα e Ven. recepimus. — Cete- 
rem cf. Platon. Polit. i. 24.  Metop. 
Pythagor. in Stob. Sermon. i. p. 7. 14. 


Hippodam. in Stob, Serm. xci. p. 558. 
48. p. 556. 48. Αντ. 

ποῦτο] Stob. τουτί. Pro, obx 
Ται ἑαντὸ», Stob. Vd. Post, τὸ 


erus τε καὶ Φφρονεῦ, Stob. addit irri. 


$. 58. τόπορ] τῦπον Ms. Bodl. Erw. 

σοφία] Non recte olim Heusdio As- 
tioque assenseram, vocem σσφία ut glos- τῇ 
sema ntibus, quoniam in sequen- 
tibus demum doceat Socrates, animi vir- 
tatem in sapientia sitam esse : quod ve- 
rum non est; sed illud mox dicet, animi 
virtutem ese Ín eo, circa quod sit τὸ el- 
δέναι xa) τὸ Φφρονεῖν, Jam sicut in 
proxime superioribus de oculi virtute 
sermo erat, qnam Pj nominabat; ita 
muc, de animi virtute loquens, σοφίαν 
eam appellat. Itaque respondent sibi 
ὄψι et σοφία. Jam sicut τῆς ὄψεως se- 
des est in pupilla, ita nunc sedem quaerit 
eiiam γῆς σοφία. Quo pacto simul ap- 


paret certissime veram esse lectionem 
voepárrepor, quam 9 tribus optimis et e 
Stobæo in sequentibus adopavimus pto 
vulgato antea θειότερον. Nam sic tan- 
dem ab omni perte absolvitar comparatio 
oculi. Sicut enim virtus oculi, ὄψις, sita 
est in eo ᾧ dpj ; ita virtos aximi, σοφία, 
sita est in eo ᾧ voej sive in eo quod est 
τῆς ψυχῆς τὸ »οερώτατον. Hoc autem 
dicet esso illad περὶ 9 τὸ εἰδέναι τε καὶ 
φρονεῶν ἐστιν, pro quo mos uma voce 
φρόνησις utitur. Ἡ σοφία itaque et i 
j Φρονῄήσει, sicut » ὄψις dr τὸ κό 


tia in mente, sicut visus in pupi 
Restat alia varietas. Quippe pro istis 
τῷ θείφ Nurnberger e codice Ven, (IT) 


affert τφ Θωι (sic ille, sine accentibus ut 
solet) h.e. τῷ θεῷ: Bekker autem ex 
eodem et Vatic. diserte enotavit τῷ 0«. 


' Verum probe notandum, in Clark. a quo 


duo illi alias non recedunt nisi in exiguis 
scripturz diversitatíbus vel mendis ma- 
nifestis, hanc varietatem non esse: cu-- 
jus rei fidem facit summa alias in minu- 
tissimis diligentia Gaisfordi qui hunc 
codieem contulit, De sententia horum 


128 


IIAATONOZ 


ΑΛ. Ἔμοιγε δοκεῖ, 4 Σώχρασες. 
9 e^ e , ? ^ ^ 
ΣΩ. "E»vojosy οὖν εἰπεῖν ὁ τί ἔστι τῆς Spuy ne vosporrt- 
ρον' 7 τοῦτο περὶ ὃ τὸ εἰδέναι τε) καὶ φρονεῖν ἑστίν:ς 


ΑΛ. Ovx ἔχομεν. 


. £O. Te θιῷ ρα roUr 


/ 8 P 4 ^e 
vo (λίπων xai wy vo θεῖον 


»y ^ , [od 

601X&) αὐτῆς, καί τις εἰς TOU- 
, * 4 Pd 

φνούς, θεόν τε καὶ Φρόνησω, 


ei Ne NS «4 / η / 
ουτὠ XO έαυτον αν γνοι! μαλιστα. 


ΑΛ. Φαίνεται. 


είναι. 


XQ. Τὸ δὲ γιγνώσκεω αὐτὸν ὁμολογοῦμιν σωφροσύνην 


—À voepérrepoy ATI, νοώτερο» 1: θειότερον *s.—À) γε "(TI.—k ἐστίν add ΧδῃΠ. 


—À 8eg ATI : θείψ *5.—?9 τοῦτ T.—^ Ὑνοίη ἂν ΕΣΥ et pr C.—^ 


φαίνεται Ea- 


v^ post 
sebius (P. E. p. 551.) inserit, quse a Stobeeo (i. p. 408. Gaisford.) post Πανύ γε v. 


13. adduntur: *Ap! ὥσπερ κ pa c 


αφέστερά ἐστι τοῦ ἐν τῷ ὀφθαλμφ ἐνόπτ 


ρου 
Els τὸν 


καὶ καθαρώτερά τε kal λαμπρότερα, οὕτω καὶ ὃ θεὸς τοῦ ἐν τῇ pha ψυχᾷ βελτίσ- 


του καθαρώτερόν τε καὶ λαμκρότερον τυγχάνει ὕν; "Eoucé γε 


verborum cf. Excorsum ad not. sq. 
Burr. 

$] Deest ᾧ, mox ἐστι, et postea. περὶ 
in Ms. Bodl. Erw. 

ψ τοῦτο τυγχάνει ὅμοιον] Cui sapien. 
tia (τοῦτο enim ad σοφία» referendum) 
similis est, i.c. cognitio rationis atque 
intelligentis, qure, ut Cratippus ait apod 
Cic. de Div. i. 32. * tum mazime vigent, 
cum plurimum absint a corpore.' Plat. 
Phædon. c. 27. Ὅταν δέ γε, inquit, αὖ- 
Th (3 Vvxh) καθ abrhr σκοπῇ, ἐκεῖσε 
οἴχεται els τὸ καθαρόν τε καὶ ἀεὶ bv καὶ 
ἀθάνατο», καὶ ὡσαύτως ἔχο». NvunNs. 

τῆς ψυχῆς θειότερον] Ita Plat. Crit. 
ς.8. ἡ φανλότερο», inquit, ἡγούµεθα εἷ- 
ναι τοῦ σώματος ἐκεῖνο, ὅ τι ποτ dori 
τῶν ἡμετέρων, περὶ ὃ f$ τε ἁδικία καὶ ἡ 
δικαιοσύνη ἐστίν; NunN5. 

θειότερον] Ven. νοερώτερον. Euseb. 
Prap. Ev. xi. 27. p. 651. B. hunc locum 
cian, inserit ée post ψνχῆς et φρονεῖ». 

sT. 

τῷ θείφ ἄρα] Si qua similitudo homi- 
nis est et Dei, ea esse debet ἐν τῷ εἰδέ- 
ναι τε καὶ ye T$ μὲν (σώματι) 
δουλεύειν καὶ ἄρχεσθαι ἡ φύσις προστάτ- 
Te, τῇ δὲ (ψυχῇ) ἄρχειν καὶ δεσκόζευ 
καὶ κατὰ ταῦτα aD πότερόν σοι δοκεῖ 
ὅμοιον τῷ θείφ εἶναι kal πότερον τῷ ϐνη- 
τῷ, 3) οὗ δοκεῖ σοι τὸ μὲν θεῖον οἷον ἄρ- 
χειν τε καὶ ἡγεμονεύειν πεφυκέναι. Phe- 
don. ο. 27. d épdonr 

Te x iy] Ὅταν περ αὐτὴ 
(ὁ vx) καθ’ αὐτὴν γένηται καὶ 4j αὖ- 


Ἄώκρατες. 


τῷ’ καὶ πέπανταί τε τοῦ πλάνου, καὶ περὶ 
ἐκεῖνα ἀεὶ κατὰ ταῦτα ὡσαύτως ἔχει, ἅτε 
ποιούτων ἐφαπτομένη. καὶ τοῦτο αὐτῆς 
Tb κάθηµα νησι κέκληται Phido. 
ο. 27. Et Οἰψπιρίοάοι. ad Phadon. c. 
14. ἡ δὲ φρόνησις τὴν ἐπιστημονικὴν δη- 
Aot ἐνέργειαν. ΝύΑΝΕ. 

0«óv τε καὶ φρόνησι»] Magnopere dis- 
plicet illud θεόν τε καὶ φρόνησι», pro quo 
unice requiritur σοφίαν τε καὶ φρόρησω. 
In iis enim, que hec precedunt, roga- 
verat: ἔχομεν οὖν εἰπεῖν, ὅ, τι ἐστὶ τῇ 
ψυχῆς θειότερον $ τοῦτο περὶ ὃ τὸ εἰδέναι 
γε καὶ φρονεν; Paullo ante—3 ψνχῆς 
ἀρετὴ, σοφία---ἀε]επάυπτῃ est σοφία, tam- 
quam glossema ad ἡ ψυχῆς ἀρετὸ ad- 
scriptum. Hzvsp. 

voir τε καὶ φρόνησυ] Vulgata scrip- 
tura, quam Ficinus quoque expreseit, 
est θεόν τε καὶ . Jure displice- 
bat Heusdio, Propius accedit ad vocis 
θεὸν ductus, quod nos, aliis preterea ar- 
gumentis adducti, reponere ausi sumus 
νοῦν. nfralegimus νοῦν ἰατρικὸν et vob 
τε καὶ ἀρετῆς κυβερνητικῆς. Gravioris 
etiam momenti est Juliani locus Orat. ii. 
p. 68. D. τὸ γὰρ σεαυτοῦ οὗ δήπου τὸ 
σῶμά φησιν (0 coQbs, int. Πλάτων), οὐδὰ 
τὰ χρήματα, οὐδὲ εὐγένειαν καὶ δόξαν 
πατέρων ταῦτα γὰρ αὐτοῦ µέν τυο» ol- 
κεῖα κτήματα, o0. ufi» ἐστι ταῦτα abrás. 
ἀλλὰ rg καὶ φρονήσει, ol, καὶ τὸ ὅλον 
T9 ἐν ἡμῖν θεῷ' ὃ 0) καὶ αὐτὸς ἑτέρωθι 
κυριώτατο» ἐν ἡμῖν ψυχῆς εἶδοι ἔφη (int. 
Platon.) Cf. p. 69. D. 70. A. Asr. 








' AAKIBIAAH3 ΠΡΩΤΟΣ. 


AA. Πάνυ ys. 


129 


ΣΩ. "Ae OU μὴ γιγνώσκοντες ἡμᾶς αὐτοὺς μηδὲ cw 


θεὰν ἄρα βλέποντες éxelup καλλίστῳφ ἐνόπτρῳ χρφμεθ ἄν, καὶ τῶν ἀνθρωπίνων «ls 
τὴν ψυχἠς ἀρετήν' καὶ οὕτως ἂν µάλιστα ὄὀρφμεν καὶ γιγνώσκοιμεν ἡμᾶς αὐτούε. 


wádrv γε] Stob. post hec verba, p. 
181. ΧΩ. Αρ ὥστερ κάτοκτρα σαφέσ- 
Tepá ἐστι, τοῦ dy τῷ ὀφθαλμῷ ἐἀνόπτρον, 
καὶ καθαρώτερά τε καὶ λαμπρότερα, οὕτω 
καὶ ὃ 6ebs oU ἐν τῇ ἡμοτέρᾳ ψυχῄῇ BeA- 
τίστου, καθαρώτερόν re καὶ λαμπρότερον 
τυγχάνει ὤν. ΑΛ. "Eou γε, & χώκρα- 
Tes. 10, Els τὸν θεὸν ἄρα βλέποντες, 
ἐκείνψ καλλίστφ ἐνόπτρφ χρώμεθ ἂν», 
καὶ γῶν ἀνθρωτίνων εἷν τὴν ψυχῆς ἂρε- 
Tí». καὶ οὕτως ἂν μάλιστα ὀρφμεν καὶ 
γυγνώσκοιµεν ἡμᾶς abroós. ΑΛ. Ναί. 
Z0. Τὸ δὲ γεγνώσκει αὐτὰν, ὅμολο- 
γοῦμεν σωφροσύνην εἶναι; ΑΛ. Πάνυ 
γε. Locus hic omissus in editionibus 
vulgatis, Platone non indignus videtur. 

bus coheret. 


gi . In impressis vero culpa 
ibrarii omissa esse, que sequuntur heec 
vesba : (Se ipsum vero cognoscere, pru- 


tur. Sic enim sempe 
fterror. Hecile. Post es verbe, in 


δὲ "yryrécaitp αὐτὸν ὁμολογοῦμεν σωφρο- 


Platoeis esse poto.  AÁdscendit quidem 
Plato & cognitione animi humani ad ceg- 
nitionem Dei; utrum autem a Dei cog- 
nitionc ad cognitionem animi descendat, 
dubito, Certe που recipienda sunt in 
tezturo sine codd. Plat. auctoritate. 
Nonnus. Hec epuria eese et ab bomine 
fortasse Christians religioni addicto in- 
—— * uislibet per se sentiet. Ας» 
it, q orationis nexum turbant ; 
verba enim τὸ γεγνώσκειν αὐτὸν et σω. 
Φροσίνησ cum sequentibus μὴ γυγνώσ- 
gerres ἡμᾶς abrobs et μηδὲ σώφρονοι bv. 
ves arctissime coherent. Asr. 
πάνν γε] De verbis illis, quse exstant 
apud Eusebium quoque P. E. p. 561. e 
Platonis libris hodie exulantibus prima 
mea olim jam fuerat sententia ut cum 
Conr. Gesuero et Gottlebero recipienda 
eenserem, quoniam et alia quedam, 
Plat. 


quanquam breviora, in solis his Stobees- 
nis excerptis inventa sipt. Accedebat 
quod in his verbis demum illud cui mens 
similis sil (68. καὶ els ἄλλο d τοῦτο 
τυγχάνει ὅμοιον ὃν), Deus nimirum, di- 
sertius indicatur: quo carere non posse 
disputatio videbatur, ob premissa illa 
de pupilla et specolo, quibus respondent 
mens et deus. Postea tamen transibam |. 
in sententiam eorum qui tanquam insiti- 
tia hiec rejicerent, quanquam rationibua 
extrinsecus maxime ductis. Nam pri- 
mum in litteris verbisque nibil eorum 
videbam que ansam ejusmodi omissioni 
dare solent, ἁμοιοτέλευτο» maxime. Sane 
verba Socratis et Alcibiadis hec, Τὸ δὲ 
γιγνώσκει»ρ---Πάνυ γε, apud Stobseum bis 
leguntur, et ante et post controversa ilja 
vetba. Sed bis hec, etiamsi genuina 
illa putamus, scriptor nullo modo ponere 
potuit. Ut hoc ipsum, quod tam fatue 
tamen apud Stobeum ea repetuntur, in- 
dicio potius esse videatur textus inter- 

lati. Quin apud ipsum Stobium, du- 
Dia hæe particula et a superioribus et a 
subsequentibus sejuncta legitur, adjeeta 
marginali nota * Ejusdem,' qua novum 
alias fragmentum indicari solet: verba 
autem illa, Τὸ δὲ γιγνώσκει- -Πάνν γε, 
ut superiorem partem ibi claudunt, ita 
proxime sequentem ordientur. | Unde 
satis videbatur patere, Stobæum, sive 
quicunque verba de quibus agimus imse- 
ruerit, brevies illud diverbiom utroque 
loco, ad seriem orationis illo emblemate 
interrupt, necessarium putassee. — Ad 
illam autem quam modo tetigi sententia- 
rum concinnitatem effüciendam, vulgata 
quoque quamvis breviora videbantur ta- 
men sufficere posse; modo ne jungere- 
tur in superioribus τῷ θείφ abes, sed 
τοῦτο αὐτῆς ἔοικε τῷ θείψ, hoc est hie 
ut alibi, νϕ θεφ. Ob id ipsum autem, 
quod nimis breviter hec tractata vide- 
rentur, alium aliquem e Platonicis forsi- 
tan Stobeana- illa. inseraisse autumabat 
Schleiermacher. Verum ex hoc ipeo, 
quod Piatonices hic qucque fuisse cen- 
sendus est, apparet, quam parvi tota 
quaestio sit momenti, quamque nulla fere 
ex ipsa re sententiisque indicia duci pos- 
simt. Quod longe sane aliter esset, si, 
quod nemo facile hodie eontendes, ipse 


Vor. VI. 


ορ ο o --— ο ον... στ o UU 


130 ΠΔΑΤΩΝΟΣ 


Φρονες ὄντες δυναίμεθ᾽ &yP εἰδέναι τὼ ἡμέτερα αὐτῶν κα- 


^A / 
x& v$ καὶ ἀγαθά; 


ΑΛ. Καὶ πῶς ὢν τοῦτο γένοιτο, 9. Σάκρατες: 
, , 
ΣΩ. 'Adoweroy ἴσως σοι" Φαίνεται μὴ γιγνώσκοτα 
᾽Αλκιβιάδην τὰ ᾿Αλκιβιάδου φιγνώσκει ὅτι Αλκιβιάδου 


2 / 
στου. 


ΑΛ. ᾿Αδύνατον μέντοι v. Δία. 
ΣΩ. Ow) ἄρα τὰ ἡμάτερα ὅτι ἡμέτερα, £i pond" ἡμᾶς 


3 / 
αυτους; 


AA. Ilo; γάρ; 


ΔΣ 


ΑΛ. Ov Φαφετα,. 


u. ni. aco. TO. Ej )' dom μηδὲ τὰ ἡμέτερα, οὐδὲ τὰ τῶν ἡμι- 


Να{.---» ἂν add ΧΔΙΠ.---ᾱ καλά F. — post ἀδύνατον omisi γὰρ cum Y AIIF.—* ἴσως 
σοι ΧΙ, ἴσσοι A, ἴσως τοῦτο Ε : ἴσως *s.—t ὅτι ἡμέτερα om ΧδΠ.--" μηδ XXATIC: 
pà δὺ *s.—* μηδὲ add Stobsus.—" τοι KF.—* ὁμολογοῦμω ΧΓΔΠΣΕΕ.-- del σι 


Plato hunc dislogum scripsisset. Illa 
&utem externa indicia facile removeas 
ita ut, quod profecto nihil mirum, in 
consarciendis Stobeanis illis excerptis, 
turbatum hic aliquo modo esse putes. 
Certe de hoc dubitari nequit, auctorem 
horum verborum inserta voluisse ea sta- 
tim post illa, οὕτω καὶ αὐτὸν ἂν γνοίη 
µάλιστα, Φαίνεται. Απ] eo ipso loco 
revera leguntur apud Eusebium, verbis 
tamen in ipsa commissura corruptis in 
bunc modum : αι γὰρ οὖν 00 &c- 
περ---, que facile emendantur ita: Φα[- 
νεται. "Ap οὖν ὥσπερ--: cum apud 
Stobeeum molesto asyndeto scriptum sit 
"Ap ὥσπερ. llla aotem minor colloquii 
particula, quse bis legitur apud Stobeum, 
apud Eusebium, qui in his,——43puàs αὖ- 
τού». Nal.—-excerptionem suam abeol- 
vit, non comparet. Itaque non est cur, 
qui a duobus antiquorum scriptorum de- 
cerptoribus diversimode nobis porrigun- 
tur, rejiciamus. Posse enim etiam sine 
homeoteleuto mera scribe supinitate 
perticolas dialogi alicujus, longiores, 

viores, excidere, quis quiso negarit? 
Atque sic tandem huic nostre sententis 
baud sperpendum documentum accedit 
in iis quse leguntur inferius 6. 60. Καὶ, 
ὅπερ γε dv τοῖς πρόσθεν ἐλέγομεν, els τὸ 
θεῖον καὶ λαμπρὺν ὁρῶντες πράξετε. Nam 
hec τοῦ λαμπροῦ appellatio in superio- 


ribus non legitor nisi in controversa illa 
sermonis parte; neque admodum satis- 
facit —— refer observatio, era 
ὅπερ---ἐλόγομεν referri. posse um 
boc els τὸ θεῖον, ut τὸ λαμπρὸν hic de- 
mum a scriptore adj sit. Βσττκ. 
δυναίµεθα εἰδέναι] In Zed$posóvy sive 


ρονήσει inest summum bonum, ad quod 


omnia alia referenda. ie huc fa- 
ciunt, quee dicit Plato de i. ὄρτη- 
ται & ἐκ τῶν θείων (ἁγαθῶν) (ge- 


nera bonorum, et divina et humana) «al 
ἐὰν μὲν δέχηταί Tis τὰ µείξορα «πόλις, 
κτᾶται καὶ rà ἑλώττονα εἰ δὲ μὴ, στέρε- 
ται ἁμφοῖν. Non». 

ἴσως φαίνεται Stob. Yews σοι φαίν. 
Mox pro, el 9' τὰ ἡμότερα, Stob. el 
V άρα μηδὲ rà ἡ. Pro, ἀλλ’ οὐδὲ, Stob. 
ἄλλουε δέ. Pro, πον ἂν ἁγνοσι, Stob. 
που ἀγνοει. Denique pro, τί δ, δω). 
vis |a e dps areis] Mend 

e 8! ἡμᾶ ο am sus- 

icor, ac lego potius el μήδ ἡμᾶς abroós. 
Vertendum igitur, Nec nostra, quod nos- 
ira sint, nisi nosmet ipsos noverimus. 
FABER. Certissimam hanc Fabri emen- 
dationem confirmat Ficini versio atque 
optimi hodie codices. Vulgo «l uà δὺ 
ἡμᾶς αὐτούς. In seqq. autem eque ne- 
cessarium μηδὲ post ei δ' ἄρα, in vulgatis 
plane omissum, e Stobeo insertum est. 
BurrM. 











AAKIBIAAHZ IIPOTOZ. 131 


Z0. Οὐκ ἄρα πάνυ vi" ὀρθῶς ὠμολογοῦμιν" ὀμολο- 
γουνσες ὥρτι sivo τινας οἳ ἑαυτοὺς μὲν OU γιγνώσκουσι, 
τὰ δὲ ἑαυτῶν. ἀλλ οὐδὲ τὰ τῶν" ἑαυτῶν. ἔοικε γὰρ πάντα 
ταῦτα εἶναι κατιδεῖν ἑνός τε" καὶ μιῶς τέχνης, αὐτόν, τὰ 
αὐτοῦ, τὰ τῶν ἑαυτου., 

ΑΛ. Κιδυνεύει. 

S. 59. ΣΩ. "Or τις δὲ và ἀὐτοῦ ἀγνοε, καὶ và τῶν 
ἄλλων που ἂν ἀγνοο κατὰ ταύὐτά.ὰ 

ΑΛ. Tí p» | 

£20. Οὐκοῦν εἰ rà và ἄλλων, καὶ τὰ τῶν πόλεων ἆγ- 
νοήσει. 

ΑΛ. ᾽Αιάγκη. 

ΣΩ. Ovx ἄρ- ἂν γἔνοιτο ὁ τοιοῦτος ἀνῆρ πολιτικός. 

ΑΛ. Ov sra. . 

ΣΏ. Ov μὴν οὐδ᾽ oixovopixóc "ys. 

AA. Ov à25ra. | 

ΣΩ. Ovi yif εἴσεται 0 τι πράττει. 

ΑΛ. Ov γὰρ ob». 

ΣΩ. 'O 0i μὴ εἰδὼς ovy, ἁμαρτήσεται: 

ΑΛ. Πάνυ φε. 

ΣΩ. Ἐξαμαρτάνων δὶ οὐ χπακῶς πράξει ἰδίᾳ τε καὶ 
δημοσία; 

ΑΛ. Πως ὃ οὗ: 

ΣΩ. Κακῶς δὲ παράττων οὐκ ἄθλιος; 

ΑΛ. Σφόδρα γε. 

ΣΩ. Τί δ᾽ οἷεξ οὔτος πράττει; 


ΑΛ. Καὶ οὗτοι." 


F. — αὐτῶν A. — re om F.—^ τὰ γῶν ἑαυτοῦ om Ύ.--- ἂν om YXATI.—4 ταῦτα 
AIL—2 ἄρ I'.— γε om AAn. - ofs om pr F.— καὶ οὗτοι καὶ οὗτοι A.-—! οὐκ... 


ἀλλ’ οὐδὲ τὰ τῶν ἑαυτῶν] Ita optimc 
Stobsus.  Respicitur enim 6. 54. ubi 
pronuntiatum erat, medicos, qui corpus 
curant, non éavrobs, sed τὰ ἑαυτῶ», agri- 
colas autem et ceteros opifices ne τὰ 
ἑαυτῶν quidem, sed τὰ τοῦ cóparos, 
itaque τὰ τῶν ἑαυτῶν, cognoscere. Vul- 
go h.l. maxima interpunctione post τὰ 
δὲ ἑαυτῶν» posita, ita scribitur : ἀλλ᾽ ob- 
δὲ τὰ τῶν ἑαυτῶν, quod etsi non prorsus 


ineptum est, longe tamen concinnior et 
aptior est Stobei scriptura. BurTM.. 

6. 59. ποῦ ἂν ἁγνοοίη] Stob. ποῦ &y- 
νοει. Asr. 

àvhp πολιτικὸς] Plato hic respondet 
objectioni, quam Xenophon Socrati fieri 
posse dicit Mem. i. 2. 17. χρῆν τὸν Xo- 
κράτη» μὴ πρότερον τὰ πολιτικὰ διδάσ- 
kei robs συνόντας, $ σωφρονεὺ. NURNS. 

κακῶς] καλῶς Μα. Bodl, Erw. 


11. 184. 


11, lii, 370. 








11. idi. 971. 


132 HAATONOSZ 

Σω. Ow ἄρ 0419) σε, ἐὰν μή τις σώφρων καὶ ἀγαθὸς 
7, εὐδαίμονο 6 sevi. 

AA. Ow, οἱόν σε. 

$0. Oi a ἄρα κακοὶ τῶν ἀνθρώφων ἆθλιον. 

ΑΔ. Σφόδρι α γε. 

$0. Οὐκ ἆ L οὐδ 0 πλουτήσας ἀθλιόσητος ἀπαλλάτ- 
σιται, ἀλλ ὁ σωβρονήσας.) 

ΑΛ. Φαΐνεται- 

Σο. Ovx ἆ ὥρα τειχῶν οὐδὲ eigo οὐδὲ v&aypiav δίονται 
αἱ πόλεις, ὦ Αλκιβιάδη, T μάλλουσιν εὐδαιμιονήσειν, οὐδὲ 
αλήύθους οὐδὲ μεγέθους & ἄνευ ἀρετῆς. 

ΑΛ. Ov μέντοι. 

$0. E di μέλλεις σὼ σῆς πόλεως πράξεων δρθῶς xci 
χαλως, ἀρετης σοι) μιεταδοτέον τοῖς" πολίσαις. 

ΑΛ. Ilaec γὰρ ov; 

$0. Δύναιτο y ὧν vig µεταδιδόναι 0 μὴ ἔχθιν 

AA. Καὶ Ta; 

20. Avra? ἄρα coi: απ ὠτονὶ xrariort ἀρετήν, ! κου ἄλ- 
Ao ὃς μάλλει μὴ idío. — GUTOU Té καὶ τών αὐτοῦ ᾱρ- 
Eu καὶ ἑαιμελήσεσθαι, ἀλλὰ πόλεως καὶ TOY τῆς πόλεως. 

ΑΛ. ᾽Αληύή λέγεις. 

S. 60. ΣΩ. Ovwx ὥρα ἀξουσίαν σοι ovd. ἀρχῆν mage 
σκευαστίον σαυτῷ moin ὁ τι ἂν [βούλη, οὐδὲ σῇ πόλει, 
ἀλλὰ δικα ιοσύνην x0 σωφροσύνην. 


ΑΛ. Φαίνεται. 
zo. Δικαίως m γὰρ αρώττονσες xoi σωφρύνως σύ τε 
καὶ 7 πόλις θεοφιλὼς πράξετε. 


γε om Aa et pr TI, post σφόδρα *ye v. B. ponit rc Π.---) µαταιότητος XATIL.— δὲ 
ZF.— σοι om E^ τοῖς om T.—? ἔχοι ΤΈΣΥΡΟ: ἔχει *r.—* αὐτὸ CES — 


P πρῶτον om F.—4 κλητέον X, κτήσεων T. — ἄλλως ZT.—* ὥσπερ A. —t ἡμέτερα 


$ μ) ἔχει] Struvius corrigit οὗ μὲ 
ἔχει, neque ego repudiem, ob proximum 
Mlod áperís µεταδοτέον. Nihil tamen 
contra libros novandum est, cum accu- 
sativus non prorsus alienus sit ab hoc 
verbo, etixm ubi nonnisi partem suz rei 


aliquis. imperüt. Sic enim Xenoph. 


Anab. iv. δ. 5.—«l μὲ µεταδοῖεν αὐτοῖς 
πυροὺε $ ἄλλο τι ὧν ἔχοιεν βρωτῶν. Qui 
locus variati quoque, sicut boc nostre, 
casus exemplum prebet: sic enim sta- 
tim continuatur ibi narratio: ἔνθα 385 
perebiBocay ἀλλήλοις ὧν εἶχον ἕκαστοι. 


Βυττκ. 


ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 


ΑΛ. Ἑλνός yt. 

Σ0. Καὶ o rig" ys ἐν τοῖς πρόσθεν ἐλέγομαεν, εἰς τὸ 
θέῖον καὶ λαμαρὸν ὀρῶντες πράζετε. 

ΑΛ. Φαύετα,. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ μὴν ενταυθἀ γε [Αλέποντες ὑμᾶς τε αὐτοὺς 
καὶ τὰ ὑμάτερα" ἀγαθὰ κατόψεσθε καὶ γνώσισθε. 

AA. Ναί. 

ΣΩ. Όυκοῦν ορθὼς τε" καὶ εὖ αράξεσε; 

ΑΛ. Ναί. 

ΣΩ. AX p οὕτω γε πράστοντας ὑμῶς ἐθελω ἔγ- 
γυήσασθαι’ ᾗ μὸν εὐδαιμονήσερ. 

ΑΛ. ᾿ Ασφαλής γὰρ εἰ ἔγγυησής. 

ΣΩ. ᾿Αδίκως δν” spárrorris, uc go ἄθεον καὶ τὸ« σχο- 
TNT βλίποντες, ὡς τὰ εἰκότα,) όμοια τούτοις αράξετε 
ἀγνοοῦντες ὑμᾶς αυτούς. 

ΑΛ. Ἔοικιεν. 

20. "Qu γάρ, ὦ" φίλε ᾽Αλαιβιάδη, ἐξουσία m ? 
ποιεῖν ὁ ὃ βούλεται, νοῦν δι μὴ £X» τί τὸ εἰκὸς συμβαίνει, 
ἰδιώτη 7 7 καὶ πόλει; οὖον yog oret ἐξουσίας οὔσης [C Ó 
βούλεται, ουν ἑατρικὸν μὴ ἔγοντι, τυραρνουντι às, ὁ ὡς μηδὲ 
ἑαιπλήττοι τις avra. ví τὸ συμβηαόµοενον; ap ουχ, ὡς τὸ 
$ixóc, διαφθαρῆναι τὸ σώμα; 

AA. Anf My tus. 

Σω. Τι δ᾽ ἐν voi, εἰ σφ ἐξουσία un Toi6iy ὃ doni; 

Té καὶ ager κωβερνητικῆς i ἑστερημένφ, καθορᾷς d^ ἂν 
ξυμβαίος αὐτῷ τε καὶ τος ξυναύταις, 


1338 


11, iii. 972. 


I1, 185. 


F.—* ante καὶ omisi re cum X(l'AIL.-—" 


—À Tb 
b 


6.60. ᾧ γὰρ]  Astius sine libris Ὡι 
&»—. [n quo sequitur ille quidem 
normam mile locorum consensu firma- 
tam. Tamen cum in aliis verborum 
structaris hanc parüculam sibi expos- 
centibus subinde omittant eam scripto- 
res, et in hac ipsa tragici (vid. Porson. 
ad Eurip. Or. MI. Heind. ad Protag. 6. 
87.) meum certe non duxi ut sine libris 
quidquam hic agerem. E iis omisi 
à» exemplis quse excitavit Mattb. Gr. 


—" δὲ om AD : δέ γε *r. 


καὶ add Y AIL—J εἰκύτα om P ot pr E d om F^ $ om pr ᾱ.--- 
| F.—* ἐπιπλήττοντι éavrg ΧΔΠ.--ᾱ ὃ δοκεῖν (AII, om F.—* $ EFs. 


527. Obs. 2. Platonica aliter hodie edun- 
tur e libris. Βυχτν. 

ἐπιπλήττοι) Optativi bujus ratio quæ- 
renda videtur in sermone hypothetico : 
nau ἐξουσίας οὔσης hic valet idem quod 
οἱ ἐξουσία ep αὐτφ. — Est tamen aliquid 
iusoliti in hac dicüone, cui medelam 
non invenio in bac trium optimorum 
scriptura ἐπιπλήττοντι davrg. — Nisi non 
nimium forte inde recedere censes hoc, 
é* μηδὲ ἐπιχλήττειν Twà αὐτφ. Burr. 


11. hi. 373. 


134 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


s " ο X» 1 
ΑΛ. Ἔγωγε, ori γεῖξ ἀπόλοιντο" αάντες ἄν. 
ex / / i ^r 
ΣΩ. Οὐκοῦν ὡσαύτως $y πὀλει τε xci πάσαις) ἀρχαῖς 
/ , ^e et N ^ 
καὶ $Loucicig ἀπολειπομῖναις αρετῆς ἔπεται τὸ χοκὼς 


πρώστεν; 


ΑΛ. Ανάγκη. 


$. 61. 20. Owx ἄρα τυραννίδα χρή, ὦ ἄριστε " AAxi- 
βιάδη,. myaperxsvAQarÜos o0Ü* ἑαυτῷ οὔτε τῇ τπόλει, ti 
μάέλλετε εὐδαιμονεέν, ἀλλ ἀρετήν. 


ΑΛ. ᾿Αληθη λένεις. 


$0. Ile δέ ys ἀρετὴν ἔχει τὸ ὤργεσθαι ἅμιεινον ὑπὸ 
τοῦ (ελείονος 5| τὸ ἄρχειν ἀνδρί, οὗ µιόνον aad. 


ΑΛ. Φαίνεται. 


ΣΩ. Οὐκοῦν «o γε ὤμεινον καὶ κάλλιον; 


ΑΛ. Nai. 


ZO. Τὸ 0$ κάλλιον πρεκωδέστερον; 


AA. Ila; δ᾽ οὗ: 


$0. Ηρέτε, ἄρα τῷ χακῷ δουλεύεν' ὤμειον γάρ. 


ΑΛ. Nai. 


ZO. Δουλοπρεπῖς ἄρα ἡ κακία. 


AA. Φαίνεται. 


ΣΩ. Ἐλευθεροσρεσὲς δὲ ἡ 


ΑΛ. Nai. 
ΣΏ. Οὐκοῦν φεύγει 


ἀρεσή. 


χρή, 9 ἕταῖρε, τὴν δουλοκρέπειαν; 
AA. Μάλιστά γε, 9 Σώχρασες. 
ΣΩ. Αἰσθάνει δὲ vor πῶς ἔχει; ἔλευθεροπρεπῶς 9) 00; 


” 


ΑΛ. Δοκώ joi καὶ µάλα σφόδρα αἰσθάνεσθαι. 


—f ξυμβαίνοι T : 
— πάσαις XA: 


$. 61. δοκῶ µοι καὶ µάλα σφόδρα αἷσ- 
θάνεσθαι] Ea igitur de caosa scripsisse 
videtur Plutarchus, quod Alcibiades ar- 
fnmentis Socratis solertibus evinctus, 

wr»b* ἁλέκτωρ δοῦλον bs κλίνας sre- 
p. Socratis porro dicendi genus sub- 
ime illum ad vivum adficere solitum est, 
ac vel ad lacrymas fundendas illum ex- 
citare potuit, Erw. 

αἰσθάνεσθαι] Plutarchus narrat Alci- 
biadem, victum sermone Socratis, illa- 
crimasse, seque ipsi totum dedidisese, 


—— *5,—5 *ye om ΓΣ.--ᾱ ἀπόλλυντο F.— ἄν om ΚΠ. 
*s,.—À οὔθ AT. — ναί...γάρ om 'r.—2 τὸ om A.—9 ἂν 


Quare, quamvis ferox fuerit Alcibtades, 
neque hic locus, neque alter ille δ. 48. 
κιδυνεύω καὶ πάλαι λεληθέναι ἑμαντὸν 

α ἔχων similitudine veri destitui- 
tur. Btxsr. — Cic. Tusc. iii. 52. * Qoid 
enim dicemus, cum Socrates Alcibiadi 
persuasisset, ut accepimos, eum nihil 
hominis esse, nec quidquam inter Alci- 
biadem summo loco natum, et quemvis 
bajulum interesse, cum se Alcibiades 
afflictaret, lacrimansque Socrati supplex 
esset, ut sibi virtutem traderet, turpita- 





AAKIBIAAHZ ΠΡΩΤΟΣ. 


ZO. Όισθα οὖν aug ἀποφεύξει voUrO v0 περὶ 
6 


185 


8 ^ 
0'$ YU); 


σ A 9 η] 9 N55» )ν »» ϱ , 
ἵνα μὴ ὀνομάζωμιεν αυτο ἐπὶ καλφ ἀὠνδρί. 


ΑΔ. "Eyarys. 
- $0. Πως; 


AA. ᾿Εὰν βούλῃ σύ, 9 Σώκρωτες. 
$Q. Oo καλῶς λέγεις, ὦ Αλκιβιάδη. 


ΑΛ. ᾽Αλλὰ τώῶς 


χρὴ λέγευ; 


ΣΩ. "Or. sav" θεὸς έθελη. 

ΑΛ. Λέγω δή. καὶ πρὸς τούτοις μέντοι τόδε λέγω, ὅτι 
κωδυνεύσομεν μεταβαλεῖν τὸ σχῆμα, ὦ Σωκρατες, τὸ μὲν 
σὸν ἐγώ, σὺ δὲ τοὐμόν' οὐ γὰρ ἔστιν ὅπως οὐ παιδαγωγήσω 
σε ἀπὸ τῆσδε τῆς ἡμέρας, σὺ δ᾽ ὑπ' ἐμοῦ παιδαγωγήσει. 

ΣΩ. Ὢ y«nais, σελαργου aou 0 ips ὅρως οὐδὲν διοί- 


Pd 


Aj ΄ 
σε, 6/3 παρὰ mo) ἐννεοττεύσας" ὄρωτα.ὑπόπτερον ὑπὸ TOU- 


΄ 
TOU πἄλιν θεραπεύσεται." 


A.—? ἄρ' T.—P διοίσοι A.—^ el om pr K.—! ἐννεοττεύσασι» T, ἐννεοτεύσας Ἑς.--- 


dinemque depelleret ? Βσττκ. 

s ob * σε] Hic locus 
valde vitiatus est ; legendum potius opi- 
nor és ὑπὺ σοῦ ἐπαιδογωγήθη», aut ὃν 
σὺ dpà deaslaréynras, v wunc tibi ego 
precipiam, sicut tu mihi pracepisti. 
Alcibiadem Socratem suum Quasi pre- 
ceptorem insectatum esse jamdudum li- 
αμ, ut ab eo autem erudiretur, non ut 
Hlum erudiret. Greci liberos prscep- 
toribus quibuscun subditos fecere, 
quoniam apud ludos publicos eruditi 


sunt ; ribus tantum traditi sunt 
magistri iculares, vel hisce TA- 
rissume. ΑΕΛ. Beusus vero est, fleri 


rint (Locella ad Xenoph. 


sepenumero est particula explicativa, 
ita ut pro γὰρ, οὖν ponatur ; jam sic hoc 
exemplis indubitaus probari t, sic- 
uti probatum est, (v. Sturs. Lexic, Xe- 


nophont. t. i. p. 626.) quidni etiam pro 
8) adhiberi possit? Asr. Ferri potest 
vulgata, si hac paraphrasi eam explanes : 


etiam ii qui eruditionis indigeant dican- 
tur παιδαγωνγεῖν illog quos ea de causa 
prosequuntur. Sic Plato de Rep. p. 
600. extr. ait, homines si credidissent 
posse se ab Homero et Hesiodo ad vir- 
tutem juvari, αὐτοὶ ἂν ἐπαιδαγώγουν 
(αὐτοὺς) ὅπη ᾗεσαν. Burr». 

ὑπ) ἐμοῦ sau ] Series oratio- 
nis docet, non de institutione h. |. cogi- 
tandum esse, sed de assidua prosecu- 
tione, qua prosequebantur amatores pue- 
ros amatos, Supra c. 1. Alcibiades: àel, 
ait, ὅτου ἂν d, ὀπιμελέστατα ». Cf. 
de Rep. p. 600. Est ab ἄγωγὸς, illex, 
allector. Sic kyeryol ὀφθαλμοί. Nunus. 

διοίσει] Biolops Ms. Bodl. Erw. 

θεραπεύεται] Vind. et Bas. 2. θερα- 
weócerai quod placet. De πελαργοῦ 
amore vid. Aristot. H. A. ix. 19. ZElian. 
H. A. iii. 38. x. 10. Plin.x. 39. Hinc 
Pythagoreorum πελαργᾷ», Diog. Laert. 
viii, 20. Suid. v. πελαργᾷ» et v. Πυθ. 
Jamblich, Vit. Pythag. v. p. 19. ed. 
Küster. Ceterum τοῦ πελαργοῦ pro 


1t. iii. 874. 


188 ΠΛΑΤΩΝΟΣ AAKIB. ΠΡΩΤ. 


AA. ' AAX οὕτως έχει, καὶ ἄρζομαί ys ἔντευθονὶ τῆς 
δικαιοσύνης ἐπιμάλεσθα,, 

ΣΩ. Βουλθίμην ἄν σε καὶ διατελέσαι. ὀῤρωδώ δὲ, οὔτι 
τῇ 05 φύσει ἀπιστῶν ἀλλὰ τὴν τῆς πόλεως ὁρῶν ῥώμων, μὴ 
ἐμοῦ τε καὶ σου κρατήση. 


σεται 
* θεραπεύεται E, θεραπεύεται Fs.—t ἐντεῦθεν om F.—* οὔτοι HF. 


φοῦ (ἔρωτος) τοῦ πελαργοῦ dictum ; v. thie Misc. Philol, v. ii. p. ii. p. 108. 
Schefer.ad Plin. Epist. p. 45. Melet. Asr. 
Crit. p. 57. ad Lamb, Bos. p. 8. Mat- 


Plat. 


M EN E AZ E ΝΟ X. 


TA TOT AIAAOTOT ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ. 


Vot. VI. 


ARGUMENTUM. 


Consilium Platonis est cohortari omnes ad summam patrie caritatem : quod duobos 
efücit modis, Primo quidem dum landat illos, qui pro salute patrim pericula 
mortemque intrepide subeunt. Deinde dum ipse patrie sum antiquitatem vir- 
tutesque laudibus miris extollit. Eo igitur redit sermonis summa, uti unusquis- 
que patris sum salutem atque incolumitatem omnibus rebus suis sumque adeo 
vitm libenter anteponat, eosque beatos existimet, qui bujusmodi rerom causa 
sanguinem profuderint, quos et laus et merces maneat sempiterna, 

















ΜΕΝΕἘΕΝΟΣ. 


* 


S. 1. 'EZ ἀγορᾶς 3 πόθεν Μενέξενος; 
MEN. 'EZ* ἀγορᾶς, ὦ Σώκρατες, καὶ ἀπὸ τοῦ. βου- 


λευτηρίου. 


ο * Bic laudatur hic dialogus a Dionys. 
Hal. de admir. vi dicendi Demosth. t. 
vi. p. 1027. R. κράτιστοι πάντων τῶν 
πολυτικῶν λόγων ὃ Merétevos, ἐν ᾧ τὸν 
ἐπιτάφιον διεξέρχοται λόγον. Athen. zi. 

. 506. ὃ τῷ — Plutareh. in 

ericle p. 638. t. i. dv τῷ Mevet 
τοῦ —2 At Ἐπιτάφιοι ab re 
Rhet. iii. 14. Χωκράτης ἐν τῷ Ἐπιταφίφ: 
Dionys. de Compos. Verb. xviii. p. 116. 
κατὰ τὴν τοῦ Ἐπιταφίου : Longino, 
xxvii. p.156. Theoph. Corydal. apud 
Fabric. B. G. v. xiii. p. 685. Aristid. t. 
li. p. 85. Jebb. Cicer. Tusc. v. 19. * Quid 
vero in Epitaphio! Synesius p. 87. 
Petar. vocat ᾿Ασπασίας ἐπιτάφιον---Πλά- 
τωνου. Aristides oratorie dicit Menex- 
enum: λόγον πανηγυρικὸν, qun babu- 
erit Socrates αὐτοκέλευστο». 1. ii. p. 281. 
Cicero Orator. c. 44. appellat * orationem 
popularem, qua mos est Athenis lau- 
dari in concione eos, qui sint in preliis 
interfecti, Unde Græce dicitur 
sroAsTucbs, oratio, que ad populum per- 
tinet; veluti apud Dionys. de Admir. vi 
Dem. p. 1027. Cf. ejusd. τέχνη, c. vi. 
Ρ. 269. παραδείγµατα---οο. λόγων, ὁστὶ--- 
φοῦ μὲν κοινοῦ καὶ πολιτικοῦ, παρά γε τῷ 
τοῦ "OAdpov καὶ παρὰ τῷ τοῦ Αρίστωνοα. 
Auctore Dionysio, t. vi. p. 1027. Plato 
in bac oratione imitatus est Thucydidem 
ii. $5—46. sive Periclem. 6οττι. 

ϐ. 1. Mevétevos] Menexeni mores ad- 


umbrantur in Platon. Lyside, p. 502. 
Francof, Dicitur autem fuisse ἑριστικὸυ 
et δευὸς λόγευ, utpote Ctesippi disci- 
pulus, Quum dissereret cum Socrate jam 
sene, fuit &dmodum tenera etate, et 
lo arrogantior, quod et docent verba 
in principio dialogi : καὶ ἄρχειν ἡμῶν--- 
ἐπιχειρεῖς τῶν πρεσβυτέρων τηλικοῦτος 
ὤν; Item : dà» σύ γε ἐᾷᾳ, καὶ συµβου- 
λεύῃ ἄρχει», προθυµήσοµαι. GortL. 
Μενέξενος] Compellationes casu nom. 
pro voc. non raro reperiontur, ad- 
dito Domine * v. ο. Plat. Conv. 
p. 315. ὃ Φαληρεὺς οὗτος 'AaoAAÓSopos, 
ob περιμένεις; Protag. p. 193. D. Kal 
9, 


sed etiam sine pron. οὔτος : 
Hipp. Maj. p. 281. Ἱππίας ὁ kaAós Te 
καὶ σοφὸ», às διὰ χρόνου ἡμῶν κατῆρας els 
Tàs Αθήνας; Soph. Aj. 695. ἄναξ 'AsráA- 
λων, ὃ Adios etc. Verum in alteris 
illis locis hic casus magis efflagitari vide- 
tur pron. illo οὗτος; in alteris autem 
nom, positus videtur, quo ορίου, 
quod fere cognominis locum tenet, ab 
eo, quod ex loci ratione rei tribuitur, 
juste possit distingui; sunt tamen etiam 
exempla, ubi sine tali caus& nominativus 
voc. locum obtinet. vid. Buttm, in ple- 
niori Gr. Gr. p. 153. Sed nostro loco 
Meréteros verus mihi ac proprius nom. 
videtur et Socrates Menexenum aljoqui 


Bteph. 
11, 234. 





1. iii. 877. 


140 IIAATONOZ 


ΣΏ. Τί μάλιστα σὺ" αρὸς [βουλευτήριο: 5$ ὅπλα δὴ 
φ / d 4 / 3 4ὴ / e - ὉὗὉ 4 
ὅτι παιδεύσιως xoi Φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει ηγε" είναι, καὶ 
ὡς ἱκανῶς ἤδη ἄχων ἐπὶ τὼ µείζω ἔαιοεῖς τρίπεσθα!, καὶ 
ἄρχειν ἡμῶν, ὢ θαυμάσιε, ἐπιχειρεῖς τῶν αρεσβυτέρων τη- 
λικοῦτος ὤν, ἵνα μὴ kx lans ὑμῶν" ἡ οἶκία ἀεί τω ἡμῶν 
ἐπιρωελητὴν TORY OT S 
ο MEN. Εὰν σύ ys, 9 Σώκρατες, &&g xai συμβουλεύη 
CODICES DUODECIM, 
, TOE3eBCEFZrw. 


* καὶ ἐξ Χ.-- τοῦ om T.—^* σοι ὰ.---ὁ σννέσεω: 1.—^ ἡγεῖ w.—1 δὲ T.— 


€ ἐκλείτη Χ9.-- ἡμῶν EO.—  cvuBovAeógs Ἐχφογιο, quod verum est.—J) 


in tertia persona, ut Hor. Sat. Ἡ. 4. 1. 
* Unde et quo Catius?' Lozns. 

ἀπὸ τοῦ βουλ.] Est qui memor curiam 
in foro sitam fuisse, (Plut. in X. Rhet. 
t. iL p. 842. Suid. in Μητραγ.) illud καὶ 
explicativa malit accipere significatione, 
quam disjnctiva, quoniam in iis, que 
statim sequuntur, nulla amplius τῆς &yo- 
ρᾶς sit mentio; sed ferri etiam potest 
significatio disjunctiva, quam quidem 

eidem prefero, quia simplicior est et 
minus longe repetita. Ceterum causa, 
cur scriptor potins ἀπὸ scripserit, quam 
precedentem prep. ἐξ repetierit unico e 
numero orationis ac scriptoris arbitrio est 
repetenda, Eodem modo Xenopb. Anab. 
ii. 9. 8. λαμβάνοµεν δὲ οὔτε dx τῆς γῆς 
οὐδὲν obre ἀπὸ τῶν οἰκιῶ». Quod statim 

uitar πρὸς dictum est cum respectu 
ad illad ἀπό.  Lozns. 

4 δηλαδὴ] For. 4 ὄφλα δ) ὅτι etc. que 
Jectio annotata fuit et in Protagors prin- 
cipio, atque ex Cicerone confirmata. sic 
autem in fine pag. aeq. 4 δηλονότι pro 3 
δήλον ὅτι. Ότερη. 

ᾗ δήλα δὴ, ὅτι] Vulgo legitur in om- 
nibus editt. vett. à » Sed certis- 
simam Stephani emendationem non do. 
bitavi in textum recipere. Si δηλαδὴ 
vera esset lectio, non posset commode 
sequi ὅτι. Firmatur nostra correctio e 
Protag. p. 316. ubi volgo : 4 δηλαδὶ ὅτι 
ἀπὸ Κυνηγεσίον τοῦ τὴν ᾿Αλκιβιάδου 
ὅραν; ubi manifeste legendum est: ᾗ 
δῆλα δὲ, Óri— Priscianus enim, |. vi. p. 
14. ed. Ven. locum c versione Latina 
Ciceronis Protagore, quem adservavit 
cum duobus aliis, ita profert : * Quid 
tu? unde t&ndem appares, o Socrates? 
an quidem dubium non est, qoin ab Al- 
cibiade ?' v. Stephan. Cicer. Lexicon 
Greecolat. p. 130. lta paullo post le- 


gendum est: τί abro; 3$ 9r, ὅτι 
Ασπασία» 


Aéyeis ;, Οοττ:., 

83Aa 03] Exempla hujus particule sic 
adhibite collegit Stalihaum. ad Plat. 
Phileb. &. 6. Sed ihidem confirmant 
Stallb. male post secundam enuntiatio- 
nem signum interrogandi poni, si hoc ita 
confirmat, ut omnino omnem interroga- 
tionem ab ea abesse judicet, equidem 
non assentior; manet enim animus in- 
terrogantis, lioet priorem in i 
retractat et igit, tamen etiamnum 
quasi suspensus ac dubius, coafirmatio- 
nemque ab eo, ad quem direete oratio — 
est, expectat. Losns. 

vouleócens καὶ φιλοσ.] d παΐδενσι ot 

totum circuitum cognitionem 

complectebantur, quibus qui esset in- 
struetue, idoneus ac juste institutus ad 
: icem obeundam pataretur. Hinc 

t, ut toties oa verba cenjeacta reperias · 
tur, veluti de Rep. 498. B. µειράκια (Sei) 
µειρακιώδη παιδεία» 


Saitat. p. 120. v. 30. ἀνὴρ ef τις ὃν, nel 
—— — 

Μέτρια μιληκώς. RRB. 

ὦ λος Freqoenter hec adlocutio 
in dialogis occorrit, et in utramque par- 
tem sumitur; h. |. οἱρωνικῶς, ut loqui 
solet Soerates cwm ejusmodi hominibus, 
Menezeno similibos ; quasi dicat : o in- 
ερίε/ Occurrit crebro ita; v. c. Phe- 
don. c. 66. Item ὦ Φίλε, µακάριε, βέλ- 
Twrre, ὦ 'γαθὲ, et δαιµόνιε, ος Hom. 1l. 
B. 195.  [nterdum habent be voces in- 
crepationem satis acerbam : v. c. Jupiter 


MENERENOS. 149 


^ SQ. ᾽Αλλ' ὅπως µή µοι χαλεπανεῖ ἡ διδάσκαλος dy 
ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν λόγον. 

MEN. Μηδαµως, ὦ ἈῬώκρατες, ἀλλ simi, καὶ πάνυ 
μοι χαριεῖ, εἶτε ᾿Ασπασίας βούλει λέγει εἶτε ὁγουοῦν' 
ἀλλὰ µόνον iar. 

ΣΩ. 'AXX ἴσως µου καταγελάσει" ἄν" σοι δόξω πρεσ- 
υύτης a» ἔςι παίζει. 

ΜΕΝ. Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρασες, ἀλλ simi? παντὶ τρόσφφ. 

ΣΩ. Αλλὰ μέντοι σοί γε δε γαρίζεσθαι ὥστε xay 
ὀλίγου, εἰ µε κελεύοιςῦ ἀποδύντα ὀρχήσασθαι, qim od pun 
d», ὀπειδή γε µόνω ἐσμάν. ἀλλ ὤκουε. ἔλεγε γάρ, ὡς 
ἐγώμαι, ἀρξαμένη λέγει d αὐτῶν τῶν τεθνεώτων οὐτωσί. 

4. 5. "Eeye μὲν ἡμῖν; oi0s" ἔχουσι τὰ «αροσήκοντα 
σφίσῳ αυτοῖς, ὧν τυχόντες πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πὸ- τι. fii, 993. 
θείαν, προπεμφθέντες ποιῇ μὲν ὑπὸ σῆς αόλεως, ἰδίᾳ δὲ 
ἡ διδάσκαλος HCFr, χαλεπαίνει ἡ διδάσκαλος 2, χαλεκὸν εἴη διδασκαλία» T.—k ἐὰν 


25.—1 τὸν λόγον αὐτῆς Φ.--Ὁ χαριῇ (fj corr) Σ.--5 καταγελάσεις Σ.--ο ἀλλ del 
corr 4.—9 κελεύει: ΘΕΦΟΒΕΕΓω, κελεύη: Χ.---ᾱ hinc incipit Ζ.---τ ἡμῖν om Γ.--- 


ἀλλὰ] Ne te male habeat intra pau- 
culos versus toties repetita particula 
ἀλλά; est enim concitatioris sermonis, 
qualis noster hoc loco est, et apud Pla- 
tonem non infrequens. Vid. Conviv. p. 
222. C. 19510. 

κἂν---χαρισαίµην ἂν] ἂν hoc loco ad 
volgarem illam de hujus particule usu 
regolam recte repetitur, nimirum quia 
sententia ef ασθαι inter κἂν et 
verbum sd quod pertinet, intercessit. 
lnterdum vero, quod obiter monuerim, 
etiam i minoribus sententiis et ubi nulla 
sententia intercessit, ea particula iteratur 
scilicet ad notionem, qua in ea inest, 


magis protrabendam, ^ Nam dubitari. 


valde potest, an sententim, qualis est 
Alcib. ii, p. 142. D. ἀλλὰ κἂν εὔξαιντο 
y γενέσθαι, εἴ To 43) παρόντα τυγχάνει, 
ex lege illa gramm. quam protulit Her- 
man. ad Vig. p. 815. explicari possint. 
levins quam pro grammatico eam rem 


tractavit Elmsl. &d Eurip. Med. p. 362. 


confirmans exquisitius part. ἂν geminari, 
Lozas. 

ἀποδύντα ὀρχήσασθαι] Plato loquen- 
tem sic inducit Socratem, quod omnino 
laudaret saltatoriam, eamque discere 
opersm pretium putaret; ut Lucian. de 
Salt. t. ji. c. 25. p. 359. 69111. 


µόνω ἐσμὲν] Familiaris Socrati jocanti 
locutio, sed plerumque pro µόνω dicit 
αὗτοί. "Vid. Heusd. Specim. Crit. p. 
80. Loxns. 

$. 5. ἔργφ] Hunclocum laudarunt Dio- 
nys. de Compos. t. v. p. 116. 117. it. t. vi. 
1028. de admir. vi Dem. et Longinus p. 
156. ed. Mori. usque ad verba πορεία». 
Ita fere Thuc. ii. $5. ἐμοὶ δ ἂν ἁρκοῦν 
ἐδόκει εἶναι, ἀνδρῶν ἔργφ  "yevonévov, 
ἔργφ καὶ δηλοῦσθαι τὰς τιµάς, it. c. 46. 
εἴρηταν---λόγψ κατὰ τὸν νόµο», ὅσα εἶχον 
πρόσφορα καὶ ἔργῳ οἱ θαπτόµενοι τὰ μὲν 
{δη κεκόσµηνται. ὅοττι. ^9 

οἵ 3 ἔχ.] For. οἵδ ἤδη ἔχουσι. Ali- 
oqui abese potius debeat particula 4j. 
STzPH. 

οἵὃ ἤδη ἔχουσι] Vulgo legitur in Ald. 
Das. 1. 3. οἵδ  ἔχουσι. Sed Dionysius, 
|. ο. ut et Longinus, omittunt 3, quod 
non locum habere potest. Theoph. Co- 
rydal. in Rhet. Expos. p. 685. apud 

abr. B. G. t. xiii. h. |. ita laudat : 
vor μὲν ἡμῖν οἶδεν ἔχουσι τὰ προσήκοντα 
σφίσιν abrois ; vitiose pro ἔργῳ --οἵδε--- 
Vir doctus in. Observ. Miscell. t. ii. p. 
218. legit οἵδε δ) Ey. aut οἵδ ἐχ. Recepi 
ἤδη. ita habet in simili loco Thuc. ii. 46. 


καὶ ἔργφῳ οἱ θαπτοµ.---ἤδη κεκόσµηνται. 
6οττι.. 


n. 287. 


150 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ὑπὸ τῶν oixsiav* λόγω δὲ 03" τὸν λειαόµνον κόσμον 6 τι 
νόμος προστάττει ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσι καὶ xeir ἔργα" 
γὰρ m αραχθίνσον λόγω καλὼς ῥηθενι μνήμη καὶ κόσμος 
voie αράξασι γίγνεται παρὰ τόν ἀκουσάώντων. δεῖ δὴ γοιου- 
TOU rive λόγου, ὃς σις σους μυ σεσελευτηκότας κοινώς 
iræuicsra τοῖς" δὲ ζωσιν εὐμονῶς παραμέσεσαι) ἐκγό- 
νοις pn xi ἀδελφοῖς μιμέσθαι σαν τῶνδε ἀρετὴν πα 
κελενόµοος, πατέρας ὃς καὶ μητέρας παὶ εὐ TIV6Q τών ανο- 
ϐεν $ ἔτι π ογόνων λείπονσαι,᾽ φούτους O6 παραμυθούμανος. 
Te οὖν ἂν ἡμῖν" τοιοῦτος λόγος Qanin * b crofsy ἂν ὀρθώς 
ἀρξαίμεθα ἄνδρας ἀγαθοὺς à ἐσαμοῦντος, oi ζῶντᾶς σε τοὺς 
ἑαυτῶν εὔφρανον ài ἀρετὴν καὶ την σελευτὴν ἀντὶ σης" γὼν 
ζώντων σωτηρίας" Ἰλλάξαντοι I 6. l Aoxsi μοι" χρηναι 
κατὰ Φύσιν, ὥς πες ἀγαθοὶ i ὀγένοντο, οὕτω καὶ ὑπαινεῖν av 
τούς. ἀγαθοὶ àt y ἐγένονσο διὰ τὸ φύναι ἐξ ἀγαθῶν. σὴν 
εὐγένειαν οὔν πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν” δεύτερον δὲ 
τροφήν σε καὶ παιδείαν" ἐπὶ δὲ TOUTOIG em Toy ὄργων αρᾶ- 
14, ridiíZogun, ὡς χαλὴν καὶ ἀξίαν σούτων ἀπεφήναντο.' 
τῆς 0 εὐγενείας πρώτον ὑσῆρξς σοῖσδε 9] τών προγόνων ί- 
νεσις οὐκ ἔπηλυς οὔσα, οὐδὲ τοὺς ἐκγόνουρ) τούτους" ἀπο- 
φηναμάένη μετοικουντας 6 7 xeu ἄλλοθεν' σφὼν eórum, 
ἆλλ αὐτόχθονας καὶ τῷ ὄντι ἓν πατρίδ, οἰκοῦντας" xe 
* of 9) s.—' ἰδίων pr [.--- δεῖ Z.—" ἔργον Θ.--- ἐπαινέσει Ε.---Σ rois. 


«παραινέ- 
cera: om pr F. - (4 mg F.—» λείποιντο Φ.--ᾱ ἡμῖν om 9.—» & om XZ. 
στο ris om F. ἐλευθερία Z.—2 δοκεῖ οὖν µοι Xz,— {δέγεΣ: & *5,—8 ὀγκω- 


μιόζγμον r, ἐγκωμιάσωμεν 1ez.—h ὀτιδείξομεν T, ἐπιδείξομεν Z.—! ἀπεφήνατο F. 


τούτον» om e, —! 


εἰμαρμένην πορεία»] Hanc mortis cir- 
cumlocutionem sublimem laudat Longi- 
"- zxviii. p. 156. GorTr. 

καὶ χρὴ] Hanc clausulam valde exa- 
εἶαι Dionysius de admiranda vi Dem. 
P. 1081. Gorr:. 

τῶνδε] Bas. 1, 2. τόνδε vitiose. Μος 
Des. 1. 3. w. ἄοττι.. 

4 miter] Cui in h. loco non venit in 
meatem, quem Quintil. patrem eloqoen- 
tite. dícit, Homeri Od. ix. 14. Τί πρῶτον, 
τί 9 (ceta ci ὃν ὑστάτιον καταλέξω; 
pc» 

τῆς 7. f. σωτγηρίαι] Demosth. in Epit. 
p. 1389. o! γὰρ τὴν ὑπάρχουσαν κᾶσο 


Ἡ.--Ὁ διοικοῦντας w.—^ post ζῶντας 


ἔμφντον τοῦ Uf» ὑπερεῖδον δειθνμία», καὶ 
——— καλῶς μᾶλλον ἠβουλήθησαω. 

OTTL 

$. 6. éyévorre] Ald. Pus. 1. 2. δγέ- 
pero, vitiose. GorrL. 

&veQijrarro] Dionys. legit, és κα- 


λὴν καὶ ἀξίαν Meet Meroritat 
haud dubie h. l. iaudsbat Dionysius ; 


viz credibile enim est, eum in euo codice 
ita legisse. Confudit, opinor, cum moz 
seq. ἀποφῃναμένη. L. 

abréxOovas In hac laude praecones 
glorie Atheniensium omnes conspirant, 
veluti Thuc. i. 2. Isoctates, Pan. p. 17. 
18. 583. Eurip. apud Lycurg. t. iv. p. 





MENERENO3. 151 


ζώνσας,' τρεφομάνους οὐχ, ὑπὸ μητρυιᾶς ὡς ἄλλοι, ἀλλ 
UO μητρὸς τῆς χώρας ἓν ᾗ Φκουν, καὶ νῦν κῶσθαιδ τελευ- 
τήσανταςἹ $v οἰκείοις τόποις τῆς τεκούσης καὶ θριψἄᾶσης 
xci ὑποδεζαμένης. δικαιότατον δὴ κοσµιῆσαι πρώτον τὴν 
μητέρα αυτήν: οὕτω γὰρ ξυμβαίνε” ἅμα καὶ ἡ τῶνδε εὖὐ- 
Υἔνειω κοσμουμένη. 

S. 7. Ἔστι ὃς ἀξία 5 Ύδρα xai ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων. 
ἐπαμεῖσθαι οὐ µόνον ὑφ ἡμῶν, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλη, 
πρώτον δὲ καὶ μέγιστου Ovi τυγχάνει οὗσω θεοφιλής. 
µαρτυρεῖ δὲ ἡμῶν τῷ λόγῳ ἡ τῶν ἀμφισβητησάντων περὶ 
αὐτὴν" θεῶν ἔρις τε καὶ χρίσις. ἣν δὴ θεοὶ ἐπήνεσαν, mu; 
ovy, vw. ἀνθρωπων γε ζυμπάντω” δικαία ἐπαιεῖσθαις" 
Δεύτερος δὲ έπαµνος δικαίως ἂν αὐτῆς Sit, ὅτι ἓν ἔκείνῳ σῷ 


e 

omisi καὶ cum 292.—^ &s οἱ ἄλλοι Z.—P κενται mg F.—8* γελευγήσαρται F.— 
* πρῶτον om ZZ.—93 i. 2.—! οὖσα καὶ θεοφιλής T. — αὐτὴν ΓΘΦΒΟΕΛΡΙΟΨΙ abrfs 
*y.—' ye om w.—" [. TORXeBFZI.—: ἐσταινεῖσθαι 0.—! ἅπασα 12.—5 ἔφνε 


294. R. Lys. p. 77. Dem. Epit. 1390. 
Justin, ti. 6. Cic. Flacc. 26. cf. Dionys. 
Α. K. t. v. p. 360. ubi bunc locum, ab 
antiquitate ductum, in oratione probat. 
Gor. 

dv πατρίδι]  Isocr. p. 18. Paneg. µό- 
vois γὰρ ἡμῖν τῶν Ἑλλήνων, τὴν αὐτὴν, 
σροφὴν καὶ πατρίδα καὶ μητέρα, καλέσαι 
αροσήκει. cf, Lycurg. p. 156. Demosth. 
p. 1390. δοκεῖ δέ µοι-- ὁμολογούμενον 
σημµεῖον ὑπάρχειν τοῦ µητέρα τὴν χῶραν 
εἶναι τῶν ἡμετέραν προγόνων. | Lys. p. 
71. Cic. Flacc. c. 26. * et eorum (Atb.) 
eadem terra parens, altix, patris dica- 
tur.' Cic. videtur ad h. Menex. 1l. re- 
sperisse; it. ad [socr. l. c. nec omisit 
eum Morus laudare. Wesseling. Obss. 
i. à. p. $. notat: Scipionem /Ewmilianum 
apud Plutarch. Apophth. p. 760. Reisk. 
t. vi. hunc locum imitatum esse: ᾿Ἐμὲ, 
εἶπον, οὐδέποτε στρατοπέδων ἁλαλαγμὸς 
ὀθορύβησε», οὔτι γε συγκλύδων ἀνθρά- 
φων, ὧν ob μητέρα τὴν Ἰταλία», ἀλλὰ 
μητρυιὰν οὖσαν ἐπίσταμαι. Quem locum 
Veilei. ii. 5. fere ita: * hostium arma- 
toram toties clamore non territus, qui 
possum vestro moveri, quorum noverca 
est Italia Item Petronius Platonis h. 
I. ante oculos habuisse videtur, * Merce- 
dibus emt Ας viles oper, quorum est 
anea Roma noverca. Gorrt. 

καὶ »?y κεῖσθαι] Ἐν vulgari verborum 


constroctione exspectes καὶ ρῦν κειµό- 
vovs, sed scriptor relicta, quam inchoa- 
verat, constructione transut ad infinit. 
vitaturus, ut videtur, concurrum partici- 
iorum. Conf. Phiedo. p. 86. et quem 

ibi locum Heind. landat, de Rep. p. 
383. A. Omnino ἀνακολούθων usus in 
Platone, ut scriptore tam sibi tantum 
simili atque fecundo, tam varius est tam- 
que late phtet, ut Platopis studiosos sibi 
maxime devinciret, si qui ea de re dis- 
putationem exhiberet, qualem nobis de 
Ciceronis in eo gencre libertate ac pro- 
prietate exhibuit Matthie in Analectis 
F. A. Wolfii, t. iii. Lozns. 

ὑποδεξαμένης] ὑποδέχ. sic dicitur de 
nutricibus, qui pueros nutriendos susci- 
píunt, vid. Hermann. ad Hymn. in Cerer. 
v. 226. Eadem vi δέχεσθαι quoque dici 
docuit Ábresch. Animad. ad /Escb. Ἱ. ii. 
p. 474. Lorns. 

6.7. ὑπὸ πάντων --οὗ µόνον] Euthyphr. 
p. 501. B. ἐὰν µέν σοι φαΐνηται φαῦλον 
b» (τὸ πρᾶγμα), πάντα ἄνδρα ἁπότρεπε, 
ph µόνο» robs vleis. In. p. 580. B. τὴν 
τούτου (τοῦ "Oufpov) διάνοιαν ἐκμανθά- 
vew, μὴ µόνον τὰ ἔπη. Lozns. 

μαρτυρεῖ δὲ ἡμῶν] Solemnis formula 
rhetorica, de qua v. Wyttenb. ad Plut. 
i. p. 08. Dionys. habet μαρτυρεῖ δ' ἡμῖ». 
Lozns. 


11. lii. 3979. 


144 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


1 5 / / / / , , 

ἔγωγε, o Maniters, γεναίως πάνυ ? διατίθεµαι επαινούμανος 
vx αὐτῶν, καὶ ἑκάώστοτε tera" ἀκροώμανος xi απλού. 
μινος, ἡγούρινος ἐν τῷ ταραχρ]μα pica κ. xai γεναιόσι- 


(ος aci καλλίων γεγονέναι. καὶ οἷα 


5 τὰ πολλὰ si 


μετ ἐμοῦ ξένοι τοῖς ὄπονται καὶ ξυνακροώνται, πρὸς οὓς 


iys σεμνόσερος ἐν τῷ Σαραχρημα γίγνομαι" 


N 
καὶ γὰ 


ixiiv- ravra σαυτα λοκοῦσί —X8 Tr yg καὶ πρὸς ὅρυ6 
sei αρὸς τν ἄλλη» πόλων, θαυμασιωτέραν αυτὴν ἡ ἡγεῖσθαι 
εἶναι ? port 0», UTO τοῦ λέγοντος ἀναπειθόμενοι, καί μον 
abr , σεμνότης παραμένει ἡμέρας za! d 3 | rete" οὕτως" 
ἔναυλος ὁ λόγος σέ xai o Φθόγγος παρὰ του λέγοντος έν- 
δύιται tie σὰ sra, ώστε pov τιτάρτη 7 τέμστῃ ἡμέρα 
ἀναμημωήσκομαι ἐμαυτοῦ x04 αἰσθάνομαιι οὗ γης 6p, 
σέως δι οἶμαι ριόνον οὐκ ἔν μακάρων νήσοις οἰχέν' οὕτως 


ἡμῖν οἱ ῥήτορες δεξιοί εἰσι. 


"καί Υ 3.—* ἑξέστηκα 3.—* µοι om $.—J πλείουε corr Χδ.--- οὗτοι Ε.--- καί. 


ἀκροώμενος] Pro ἀκροώμ. — Valck. in 
Eleg. Callimach. p. 244. conjecit αἱωρού- 
pros, acute sane pro more $00, sed nibil 
vulgata sanius. Loxns. 

γενναιότερος καὶ καλλίαν] Hoc, et 
quod sequitur, haud dubie est, quod Plu- 
tarcb. in Pericl. t. i. p. 638. dicit, prin- 
cipiom Menezeni jocose esee scriptum. 

OTTL. 


de δὲ τὰ πολλὰ] Est idem quod ὡς χρὴ καὶ φίλας 


Exempla quidem 
non sunt in promptu; sed tamen eo, 
quod Greci sepius olos et δε λα 
ter utuntur, (vid. Vig. p. 120.) sa 

fr. Loxns. 
per" ἐμοῦ-- ἔπονται] Hec τοῦ ἔπεσθαι 
paello insolentior structura, cum 
sitioré μετὰ, occurrit etiam in Aristoph. 
Plut, 824. Ἔπον μετ’ ἐμοῦ, 
quam ut exemplo muniret Schol. locum 
e — t in fin. ἀλλ᾽ el μὴ πιστεύει», 
ἀκολούθει μετ ἐμοῦ, laudavit. Poterat 
et hoc, quem tractamus, commodius uti ; 
T em vero non pretermisit Hemsterh, ^ 
Addatur Tbucyd. vii. 67. Merà 'A0»- 
valer ᾿Ιόνων ἠμολούθουν ; ubi vid. Du- 
her. Gorrz. 
παραμένει] H. ο. tam vehementer hic 
sermo aurem personat, et quasi οἰκέει dv 
ὡσὶν plures dies, αἱ Herodotus loquitur 
vii. 89. Gorrr. 
ἡμέρας πλείω ἡ τρεῖς] In hac loquendi 


ratione ea fere lex obtinet, ut aot πλέαν 
num. sing. dicatur, ita tamen ut fere 
semper apte subst, locum teneat, ut v. c. 


Meno. p. 91. D. πλέον $ rerrapáxorra 
ἔτη; rarius post suben, ut Conviv. p. 
1765. E. ἐν ι τῶν ' eros 


$ τρισµυρίοις; aut ut. numerale τλείων 
et genus et numerum et casum subset. 
accipiat, ut Legg. 775. A. φίλους μὲν 
πλείους πέντε ἑκατέρων 
. Hinc nescio, an nostro 1. 
scribendum sit aut πλέον aut quod in 
bac quidem conjunctione írequentius, 
wAslovs. Lozns. 
ἔνανλοι ὁ λόγοι]  Attingit h. |. Ti- 
meus Let. p. 78. et explicat, ἔνηχον ^d 
quem v. Ruhnk. Vox ipsa eet ex 
mero petita, Il. €. 389.—és παῖδα ev- 
φορβὸν, *O» ῥά 7 όλος ἀποέρσει χει- 
μῶνι περῶνγα. Ὀδί Schol. Lips. xeíuag- 
fos ποταμὸς, διὰ στενοῦ ῥόων, et Eustath. 
qui hunc locum Platonis ante oculos ha- 
duis videtur, p. 1286. ed. Rom. ol uet 
ἔνανλόν Φασι, καὶ τὸν ἔνδον Tür 
aids. "Oer καὶ λόγος ἔραυλος ἀκοβ, ó 
ἔτι drrós ἂν ris areis, ie Da ] 
παρὰ T μουσικὺν αὐλὸν ῤῥέθη, 
Aéyos ÉvavAos, ὅτι κηταυλῶν τὴν ἁκοίν. 
Gortr. 
δεξιοί εἶσιν] H. e. voir Éxorres. Arist. 
Nub. 882. ἄρδραι δεξιοὺε καὶ νοῦν ἔχον- 


παν Gorrr. 


COUMEN ——— 


ΜΕΝΕΕΕΝΟΣ. 


153 


νὸν raxuigiovs παρέχεται ax ἀνθρώπους γενησαμένη" μόνη 


γὰρ ἐν τῷ τότε καὶ πρωτη zoe ἀνθρωπείαν ἤ — σὸν 11. 339. 


τῶν πυρὼν xe πριθων καρπόν) " χάλλιστα xai agurra 
τρίφισαι τὸ ἀνθρωπειον. γένος, ὡς τῷ óvri TOUTO Σὸ ζδον αυ- 

ο. γεννησαμέν). μᾶλλον às v ὑσερ γης ς γυναικὸς' προσή- 
su Qiy bes τοιαύτα τεκμήρια ου γὰρ γῆ γυναῖκα με- 
μήμητοι ανήσει καὶ «εννήσει, ἀλλὰ γυνή ym. voUvou Oi 
760 παρποῦ. ουκ ἔφθόνησεν ἀλλ — xi vois ἄλλοκ. 
μετὰ ὃς κουτοῖ. ἑλαίου γένεσῳ, πόνων ἀρωγήν, άνηκε τοῖς 


ἐπγόνοις." 


θριψαμένη às καὶ αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἅ ἄρ- 


χοτας καὶ διδωσκάλους αὐτων θεοὺς i ἐπηγάγετο, ὧν τὰ 
μὲν ὀνόματοι πρέπει B) τῷ σοιῴδε $a" ἴσμιν yag οὗ τὸν 
βίον 5 ημων κατεσνεύασαν πρός τε τὴν καθ ἡμέραν δίαιτα 


τέχνας πρώτους παιδευσάµεενοι καὶ πρὸς T2 ὑπερ 776? χγὠ- 11. lii. 885. 


ρας Φυλακῆν ὀπλων xT2ciy τε xci χρῆσινὸ διδαξάµκενοι. 
Q. 8. Τεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε 


zw : in Z lacuna,—£ τεκμήριο ἱκανὸν Φ.--- 
: αὕτη s.—] γυναικὸς ὃ γῆς T.—9 ταῦτα X.— 


Gv R.—k ZZ ct pr B 


b róre kaipà καὶ X2. —! µόην * 


. ο 2.—9 ὑπὲρ ιο, ὑπὲρ τὴν ὑπὲρ τῆς Z.—? χρῆσίν τε κα) κτῆσιν v, τε χρῆ- 


γενυµένω] In Ald. yervouéve, pro 
yevouéro, not pro γεννωμένψ, utin Ger. 
[i. e. Bas. 1.] Potius erim γφγεννηµένφ 
vel γεννηθέντι dicendum fuisset. Srkpr. 
$ B xal—és τῷ ὄντι 7. 7. ζ. a. y.] 
Prorsus simitis sententiarum nexus est in 
Crit. p. 52. B. µογάλα ἡμῖν τούτων τεκ- 
µήριά ὅστιν, ὅτι σοι καὶ ἡμεῖς ἠρέσκομεν 
καὶ ἡ πόλις οὗ γὰρ ἄν ποτε τῶν ἄλλων 
Αθηναίων ἁπάντων διαφερόντως ἐν αὐτῇ 
éweBhpes —rá τε ἄλλα καὶ wadlas dv 
abr; ἐποιήσω, ὧς ἀρεσκυύσηε σοι τὴς πό- 
Άθως, nisi quod in nostra sententia primo 
loco és cum particip. pro ὅτι cum ind, 
legitur. Lorns. 
οὐκ ἐφθόνησε», ἀλλ’ ἔνειμε] Solenme 
est Grecis, precipue vero. Platoni, hoc 
modo negatívum cum verbo φθορεῖν po- 
nere juxta quod dicunt positivum, Meno. 
p. 71. D. σὺ δὲ αὐτὸν τί quis ἀρετὴν εἶναι ; 
εἰνὺὸν καὶ 43; φθονήσῃν. ibid. p. 93. D. 
ote: αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ, καὶ ἐξεπίτηδει 
οὗ παραδιδόναι τὸν ἀρετή» ; ; Prot. p. 320. 
B. el οὖν ἔχεις ἐναργέστερον ἡμῖν ἐπιδεῖ- 
£m, ds διδακτόν ἐστιν ἡ ἀρετὴ, ph Wet 


eps, ἀλλ' ὀπίδειξον. Conv, 223. A*àÀ 
ἔασον, καὶ n) Q8orfirys τῷ µειρακίῳ " 
t. p. 327. A. 


ἁμοῦ "renti 


vs πάντα διεδίδασκε---, καὶ μὴ ὀφθόνει. 
Lach. p.208. B. ἐπειδὰ βεβαιώσαµεν 
αὐτὰ, διδάξω καὶ σὲ, καὶ ob Φθονῄσω. 
Legg. 694. B. Tim; p. 23. Apud IHsocr, 
in Panath. c. vi. do eadem re fere eadem 
est sententia : τοιούτων ἁγαθῶν obx ἐφθό- 
»noe τοῖς ἄλλοις, ἀλλ᾽ ὧν ἔλαβε», ἅκασι 
µετέδωκεν. Loxns. 

πόνων] Ald. Bas. 1. 2. πόνον. Gortr. 

ἀρωγλν] Similiter in Protag. $834. B. 
τὸ ἔλαιον ταῖς θριξὶ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῷ 
ἄλλφ σώματι ἀρωγὸν dicit. 1.9Ε89. 

ἄρχοντας καὶ] Ad illustrandum locum 
hunc facit Legg. 920. D. 'Héalerov. xal 
᾽Αθηνᾶς ἱερὸν τὸ τῶν δημιουργῶν «γένος, 

ot τὸν βίον ἡμῖν ἑυγκατεσκευάκασι τέχ- 
vais. "Apews δ᾽ ab καὶ ᾿Αθηνᾶς, οἳ τὰ 
τῶν δημιουργῶ» σώζυντοΣ τέχναισιν ἑτέ- 
pais ἁμυντηρίοι ἔργα. Lozns. 

ἑᾷν] Sc. λέγειν. Plene Lucian. t. ii. 
036. ᾿Εῶ yàp Aéyer —. Gortr. 

κτῆσίν τε καὶ χρῆσι] Hc verba 
scriptores conjungere amant, exempla 
multa congessit W yttenb. ad Plut. Pree- 
cept. san. tu. p. 197. E. quibus adde de 
Rep. p. 883. B. rh» δικαιοσύνην πρὸ: τίνος 
χρείαν 3j κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ φαίης ἂν χρή- 
σιµον εἶναι ; Ibid. p. 451. D. low. 


lat. Voz, VI. 





11, lij. 884. 


152 II AATONOZ 


γρόνῳ iv ᾧ ἡ πᾶσα) 5 ἀνεδίδου καὶ ἔφυι" ζώα παντοδα- 
πά, θηρία" vi καὶ Borá, ἐν τούτῳ ἡ ἡμετέρω θηρίων μὲν 
9 / 4 . N X 3 / 9 , M ^ / 
ἀγρίων ὤγονος καὶ καθαρὰ ἐφάνη, ἐξελέξωτο δὲ τὸν ζωων 
καὶ ἐγέννησεν ὤνθρωπον, ο συνέσει τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων 
καὶ δίκην καὶ θεοὺς quóvo» νομίζει μέγα δὶ σεκµήριον 
τούτῳ τῷ λόγω, ὅτι 30s ἔτεκεν ἡ "ym τοὺς τῶνδέ τε καὶ 
ἡμετέρους προγόνους: πᾶν γὰρ TÓ σεκὸν τροφὴν ἔχει ἔπιτη- 
δείαν ᾧ ὧν. mín. ᾧ xai γυνή δήλη τεκουσώ τε ἆληθως 
A] , , , t y / 9,* A.» 4 ^v 
χο μη, αλλ ὑποβαλλομένη, εαν Μη $y y "yes τροφης 
τῷ γεομένφ.' ὃ δὴ καὶ ἡ ἡμετέρα γῆ τε καὶ µήτηρ ἵπα- 


QMBCZry: ἔφυ *5.—5 παντ. καὶ θηρία T.—^ ὃε Σ7.---5 νομίζει 2.--ᾱ τίθφ.--. ᾧ 
ἂν] ὧν ἂν r.—! τῷ γεννωμµένφ ΓΘΕΒΟΕΥ, τῷ Ύεννομενφ F, τῷ γενησαμένψ Φ: om 











ἔφυε] Scripsimus ex certissima Bekk. 
correctione pro vulg. ἔφν, quod quidem 
sensu act. nusquam reperiatur ; precesait 
etiam imperf. in eadem prorsus ratione. 
LoxzRs. 

ἐγέννησεν ἄνθρωπον] | Cic. Flacc. 26. 
* qui (urbs Ath.) vetustate e& est, ut 
ipsa ex sese cives suos genuisse dicatur." 
Dac τερατώδη ridet et Lucian. in Phi- 
Jopseud. t. iii. p. 81. πῶα ob γελοῖο», el 
᾿Αθηναῖοι τὸν Ἔριχθύνιον ἐκ τῆς γῆς ἆνα- 
δοθῆναί Φασι», καὶ τοὺς πρώτους ἀνθρώ- 
πους ἐκ τῆς Αττικῆς ἀναφίναι; Liv. i. 
8. de ejusmodi narrationibus portentosis 
ita disserit, ut ad Athenarum originem 
transferri possint : * ne vana urbis mag- 
nitudo esset, natam e terra sfbi prulem 
ementiebantur. cf. Macrob. in Somn, 
Scip. i. 2. Gorrr. 

ἐγέννησεν ἀνθρώπους] Paulo inferius 
est ὡς ἀνθρώπους γενγνησαμένη, et sic 
frequentissime in eadem sententiarum 
ratione cum apud reliquos scriptores, 
tum impriiis apud Platonem act. et 
med. indifferenter usurpata reperiuntur, 
Sic v. c. apud Platonem dicitur 
Φέρειν et νικητήρια φΦέρεσθαι ; λέγε µόνον 
et statim post λεγέσθω µόνον; que, 
ut nostro loco ἐγέννησεν, presertim quum 
cum ἐξελέξατο conjunctum sit, ad logi- 
cam illam, quam vulgo grammatici de vi 
ac differentia act, et medii statuunt, le- 
gem revocari omnia vix possunt. Toxns. 

θεοὺς---νομίζει] H. e. νόμφ ἡγεῖται 
θεοὺς, agnoscit : ut habet Thuc. v. 105. 
Herod. iv. p. 307. τούτους μὲν sc. Deos 
πάντες οἱ Ἔκθθαι νενοµίκασι. Ita apud 
Xenoph. Mem. i. 1. οὓς μὲν ἡ πόλις νο- 
µίζει θεοὺς, οὗ νομίζω». — schyl. Pers, 


497. θεοὺ: δέ τι; Τὸ πρὶν νοµίζων οὖδα- 
poU. ad quem locum v. Abresch. qvi 
plura exempla congessit; it. in Dilucid. 
Thuc. l. v. c. 105. Gorri. 

νομίζει] H. l| nil aliud significat, 
quam simpliciter agmoscere, ἡγεῖσθαι, 
qua vi apud unum Plat. sexcenties repe- 
rias, velut, si opere pretium est, Protag. 
322. A. à ἄνθρωπος πρώτο» διὰ τὴν τοῦ 
θεοῦ συγγένεια» ζώων µόνον θεοὺς ἐνόμιξε. 
V. Legg. p. 609. E. Ibid. 908. C. E. 
Ad rem veniebat Cic. in mentem, Legg. 
ii. 8. * Ex tot generibus nullum est ani- 
mal preter hominem, quod babeat noti- 
tiam Dei." Lozns. 

µέγα δὲ τεκµήριον τούτῳ τῷ λόγψ] 
Quam sibi similis est scriptor in eadem 
re enuntianda. Conv. p. 195. B. uéya 
δὲ τεκμήριο» τῷ λόγφ. ct sic smpius. 
Lozss. 

ὑποβαλομένη] In omnibus edd. Bekk. 
quoque est ὑποβαλλομόη, quod quidem 
vitium miror editores fugisse. Germana 


scriptura est ὑποβαλομένη, quam et quod 
pregcessit γεκοῦσα et omnino totius sen- 


μισθὺν — tentim conformatio firmat atque efflagitut. 


Eandem etiam Fic. ante oculos habuisse 
videtur, cum verteret: qwo pleme dis- 
cernitur mulier illa, que peperit, ab 
ed, qua infantem simulando supposuit. 
Loss. 

πηγὰς τροφῆς] Plutarch, de Puer. Ed. 

» 12. eleganter imitatus est hunc locum : 
i πρόνοια Brrrobs ἐνέθηκε ταῖς γυναιξὶν 
τοὺς μαστοὺς, ἵνα καὶ el δίδυμα τέκοιαν, 
διττὰς ἔχοιεν τὰς τῆς τροφῆς πηγὰς, sine 
περιεργίᾳ locutionis Platonice, ut judi- 
cat Schneider. Carpit et hanc lacta 
peripbrasin Dionys. 1011. Οοτει. 





ΜΕΝΕΒΕΕΝΟΣ. 155 


Voy τεπμήριονῦ παρέχεται ὡς ὡς ἀνθρώπους γεννησαμάνη" μόνη 
γὰρ ἐν τῷ τότε καὶ qoam σροφην ἀνθρωπείαν 5 ἤνδγκε τὸν 
σών πυρῶν xe xpibuy καρπόν) ᾧ πάλλιστα καὶ σἴριστα 
τρέφεται TÓ ἀνθρωπτιον. γένος, ὡς τῷ vri TOUTO σὸ Cor αυ- 
ση. ηεννησαμένη. μᾶλλον ὃς v ὑπερ γης L γυναινὸς᾽ προσή- 
κε, δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια" oU γὰρ y γυναῖκα με- 
μήμηται xvacs καὶ γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ ym. τούτου Oi 
τοῦ χαρποῦ οὐκ ἔφθόνησεν &AX ὄνειμε xci τοῖς ἄλλοις. 
pvo, δὲ τοῦτο" ἑλαίου γένεσω, φόνων ἀρωγήν, άνηκε σοῖς 
&xry6yoig." Θρεψαμένη δὲ καὶ αὐξήσασα meos ἥβην & ἄρ- 
χοντας καὶ διδασ»άλους αὐτῶν θεοὺς i ἐπηγάγετο, ὧν τὰ 
pr —R πρέπει B) τῷ voids έν" —* γὰρ oi τὸν 
βίον ἡ ἡμῶν χοτεσκεύασαν πρὸς τε τὴν ud ἡμέραν δίαιτα» 
τέγνας πρώτους παιδευσώµενοι aei πρὸς τὴν ὑπερ τῆς ya 


gas φυλαπὴν ὅπλων κτῇσίν σε xoi veni? διδαξάµεενοι. 
δ. 8. Τεννηθέντες δὲ καὶ παιδευθέντες οὕτως οἱ τῶνδε 


zw 
ὤν R.—k αὐτὴ ZZ ct pr B: 
goes 


in X lacuna.—8 τεκµήριον ἱκανὸν $.— 
abro s.—l γυναικὸς ὃ γῆς T. 


b τότε καιρῶ καὶ 2.--ἰ µόνην 4. 
—HB ταῦτα $.— 


οἱ 2,—9 ὑπὲρ tw, ὑπὲρ τὴν ὑπὲρ τῆς Z.—P χρῆσίν τε kal κτῆσιν v, τε χρῆ- 


γενοµένῳ] In Ald. Ὑεννομένῳ, pro 
Ὑενυομένφ, non pro γεννωμένφ, utin Ger. 
[i. e. Bas. 1.] Potius enim γογεννηµένῳ 
vel γεννηθέντι dicendum fuisset. ΒΤΕΡΗ. 

ὃ 5h kal—ds τῷ ὄντι 0. 0. ζ. α. γ.] 
Prorsus similis sententiarum nexus est in 
Crit. p. 52. B. LeydAa ἡμῖν τούτὰν τεκ- 
µήριά ἐστιν, ὅτι σοι καὶ ἡμεῖς ἠρέσκομεν 
καὶ ἡ πόλεε' οὗ γὰρ ἄν ποτε τῶν ἄλλων 
᾿Αθηναίων ἁπάντων διαφερόντως ἐν αὐτῇ 
ὀπεδήμεις- τά τε ἄλλα καὶ παῖδας ἐν 
abr ἐκοιήσω, á ὧς ἀρεσκυύσης σοι τῆς κό- 
λες, nisi quod in nostra sententia primo 
loco és cum perticip. pro ὅτι cum ind. 

*tur. Lorns. 

obx ἐφθύνησεν, ἀλλ᾽ ἔνειμε] | Solenme 
est Grecis, precipue vero Platoni, hoc 
modo negatíivum cum verbo Φθονεῖν po- 
nere juxta quod dicunt positivum, Meno, 
p. 71. D. σὺ δὲ αὐτὸν τί js ἄροτὴν εἶναι ; 
ebrby καὶ μὴ φθονήσῃς. lbid. p. 93. D. 
οἵει αὐτὸν Φθονεῖν αὐτῷ, καὶ ὀξεπίτηδει 
οὗ παροδιδόναι τὴν ἀρετήν ; Prot. p. 320. 
B. el σὺν ἔχει ἑραργέστερον ἡ ἡμῖν ἐκιδεῖ- 
£m, ὧς διδακτόν ἐστιν ἡ ἀρετ), μὴ Wwe 


πᾶς πάντα διεδίδασκε---, καὶ μὴ &pOóvei. 
Lach. p. 200. B. ἐπειδὰν βεβαιώσωμεν 
αὐτὰ, διδάξω καὶ σὲ, καὶ ob dorfo. 
Legg. 694. B. Tim. p. 23. Apud Isocr, 
in Panath. c. vi. de eadem re fere eadem 
est sententia : τοιούτων ἁγαθῶν οὓκ ἐφθό- 
puce τοῖς ἄλλοις, ἀλλ᾽ ὧν ἔλαβεν, ἄκασι 
µετέδωκεν. Lozns. 

πόνων] A!d. Bas. 3. 2. κόνον. Gortr. 

oxybr] Similiter in Protag. 934. B. 

τὸ ἔλαιον ταῖς θριξὶ τοῦ ἀνθρώπον καὶ τῷ 
ἄλλῳ σώματι &porybr dicit. Loxns. 

ἄρχοντας καὶ] Ad illustrandum locum 
hunc facit Legg. 920. D. 'Healerov. καὶ 
Abnvãs lepr Tb τῶν δημιουργῶν vé, 
ot τὸν βίον ἡμῖν ξυγκατεσκευάκασι τέχ- 
ναι. Apecos δ᾽ ab καὶ ᾿Αθηνᾶς, ot τὰ 
τῶν δημιουργῶ» σώζοντες τέχναισιν ἑτέ- 

puis ἁμυντηρίοις ἔργα. Loxns. 

Peer] Sc. Aéyew, Ῥ]επθ Lucian. t. ii. 
036. 'Eà γὰρ Aéyeiw —.. Όοττι. 

κτῆσίν τε καὶ χρῆσιν] Ἠπο verba 
scriptores conjungere amant, exempla 

multa congessit Wyttenb. ad Plut. Prre- 
cept. san, tu. p. 137. E. quibus adde de 


ops, ἀλλ' ἐπίδειξον. Conv, 228. ΑΣ ἀλλ᾽ Περ. p. 833. τὴν δικαιοσόνην πρὸς τίρος 

Kacor, καὶ μὲ Φθονήσῃε τῷ μειρακίῳ ral χρείαν 3) κτῆσιν ἐν εἰρήνῃ Φαίη: hw xpf- 

ἆἁμοῦ ἐπαινεθῆναι. t. p. 331. A. cop εἶναι ; Ibid. p. 451. D. Loens.: 
Plat. Vor. VI. U 


11. 238. 


11. lii. 985. 





11, lii. 984. 


152 


I AATONOZ 


γρόνῳ àv ᾧ ἡ mco? γῆ ἀνεδίδου καὶ $Qus" ζδα παντοδα- 
vá, θηρία" σὲ xai [οτά, $» τούτω 7 ἡμετέρα θηρίων μὲν 
2 , 4 . Ν i 22.7 , / N ^ , 

ἀγρίων ὤγονος καὶ καθαρὰ &Qyn, ὄξελέξατο δὲ τῶν ζώων 


κ. 4) » «b 
καὶ i*y&»ymrsy ὤνθρωπον, ὁ 


/ e / -” 4 
συνέσε͵ τε υπερεχει των OA AM 


xci δίκην καὶ θεοὺς µόνον νομίζει μέγα δὲ σεκµήριον 
τούτω τῷ λόγω, ovi! ἦδε ἔτεκεν ἡ yz τοὺς τῶνδέ τε xci 
ἡμεσέρους προγόνους: πἂν γὰρ το γεκὸν σροφὴν ὄχει ἔπιση- 
δείαν ᾧ ἂν vixg. ὦ καὶ γυνή δήλη τεκουσά τε ἄληθως 
καὶ μή, ἀλλ ὑποβαλλομένη, ἐὰν μὴ YT πηγὰς τροφής 
τῷ φενοµένῳ.' ὃ δὴ καὶ ἡ ἡμεσέρα yi τε καὶ µήτηρ ia 


XBCZry: ἔφυ *s.—5 παντ. καὶ θηρία T.—^ ὃς XZ.—* νοµίξειν 2.--ᾱ τί θ8.--» ᾧ 
ἂν] ὧν i r.—! τῷ γεννωμένψ ΓΘΕΒΟΕΥ, τῷ 'yevrouero F, τῷ γεννησαμένψ 9 : om 


ἔφυε] Scripsimus ος certissima Bekk. 
correctione pro vulg. ἔφυ, quod quidem 
sensu act. nusquam reperiatur ; precessit 
etiam imperf. in eadem prorsus ratione. 
Losns. 

ἐγέννησεν ἄνθρωπον] | Cic. Flacc. 26. 
*qua (urbs Ath.) vetustate ea est, ut 
ipsa ex sese cives suos genuisse dicatur." 

ec τερατώδη ridet et Lucian. in Phi- 
lopseud. t. iii. p. $1. πῶς οὐ γελοῖο», el 
᾿Αθηναῖοι τὸν Ἐριχθόνιον dx τῆς γῆς ἆνα- 
δυθῆναί Φασι», καὶ τοὺς πρώτους ἀνθρώ- 
που: ἐκ τῆς ATTucjs ἀναφῦναι; Liv. i. 
8. de ejusmodi narrationibus portentosis 
ita disserit, ut ad Athenarum originem 
transferri possint : * ne vana urbis mag- 
nitudo esset, natam e terra sibi prulem 
ementiebantur. cf. Macrob. in 
Scip. i. 2. GorrTr. 

ἐγέννησεν ἀνθρώπουε] Paulo inferius 
est ὡς ἀνθρώπου; γεννησαμένη, et sic 
frequentissime in eadem sententiarum 
ratione cum apud reliquos scriptores, 
tum imprimis apud Platonem act. et 
med. indifferenter usurpata reperiuntur. 
Sic v. c. apud Platonem dicitur μισθὸν 
Φέρειν et νικητήρια φέρεσθαι ; λέγε µόνον 
et statim post λεγέσθω µόνον; que, 
ut nostro loco ἐγέννησεν, presertim quum 
cum ἐξελέξατο conjunctum sit, ad logi- 
cam illam, quam vulgo grammatici de vi 
ac differentia act, et medii statuunt, le- 
gem revocari omnia vix possunt. T.okns. 

θεοὺς---νομίζει]  H. e. yópo ἡγεῖται 
θεοὺς, agnoscit: ut habet Thuc. v. 105. 
Herod, iv. p. 307. τούτους μὲν sc. Deos 
πάντες οἱ Ἄκῦθαι νενοµίκασι. Ita apud 
Xenoph. Mem. i. 1. οὓς μὲν ἡ πόλις νο- 
µίζει θεοὺς, οὗ νοµίζων. «Ἀσυηγ]. Pers. 


49T. θεοὺς δέ τι; Τὸ πρὶ» νοµίζων οὖδα- 
poU. ad quem locum v. Abresch. qui 
plura exempla congessit; it. in Dilucid. 
Thuc. l. v. c. 105. Gorrt1. 

νομίζει] Ἡ. |. nil aliud significat, 
quam simpliciter agmoscere, ἡγεισθαι, 
qua vi apud unum Plat. sexcenties repe- 
rias, velut, si opere pretium est, Protag. 
322. A. ὃ ἄνθρωπος πρῶτον διὰ τὴν τοῦ 
θεοῦ συγγένεια» ζώων µόνυν θεοὺς ἐνόμιξε. 
V. Legg. p. 609. E. Ibid. 908. C. E. 
Ad rem veniebat Cic. in mentem, Legg. 
il, 8. * Ex tot generibus nullum est ani- 
mal preter hominem, quod habeat noti- 
tiam Dei.' Lozns. 

µέγα δὲ τεκµήριον τούτφ τῷ λόγψ] 
Quam sibi similis est scriptor in eadem 
re enuntianda. Conv. p. 195. B. uéya 
δὲ τεκμήριο» τφ λόγφ. ct sic ssepius. 
1.0 Ε 6. 

ὑποβαλομένη] In omnibus edd. Bekk. 
quoque est ὖπο y quod quidem 
vitium miror editores fugisse. Germana 
scriptura est ὑποβαλομένη, quam et quod 
prsecese:t τεκοῦσα et omnino totius sen- 
tenti: conformatio firmat atque efflagitat. 
Eandem etiam Fic. ante oculos habuisse 
videtur, cum verteret: quo plame dis- 
cernitur mulier iia, que peperit, ab 
ed, qua infantem simulando supposuit. 

ERS. 

z;yàs τροφῆς] Plutarch, de Puer. Ed. 

. 12. eleganter imitatus est hunc locum : 

i πρόνοια διττοὺς ἐνέθηκε ταῖς γυναιξὶ» 
τοὺς μαστοὺς, ἵνα καὶ el δίδυµα τέκοιαν, 
διττὰς ἔχοιεν τὰς τῆς τροφῆς » sine 
περιεργίᾳ locutionis Platonice, ut judi- 
cat Schneider. Carpit et hanc lactis 
peripbrasin Dionys. 1011. Gorzr. 














ΜΕΝΕΕΕΝΟΣ. 155 


voy τεπμήριοῦ παρέχεται ax ἀνθρώπους ytryne'a ui vo μόνη 
γὰρ t» τῷ vOT$ καὶ αρώση T οφὴν ἀνθρωπείαν ἤνεγκε σὸν 
σών πυρῶν καὶ πριθων καρπόν) ᾧ πάλλιστα καὶ σἴρ στα 
τρέφεται và ἀνθρωπτιον γένος, d TO óvri TOUTO τὸ Cao» αυ 

ση. γεννησαμάέν}. μᾶλλον δὲ υ ὑπερ γῆς j γυναικὸς' προσή- 
τει δέχεσθαι τοιεῦτα σεαμήρια: ου γὰρ γῆ γυναίκα με- 
μήμησαι «va xi γεννήσει, ἀλλὰ yr yn. σούτου δὲ 
του παρποῦ. ουχ ἔφθόνησεν ἀλλ — xui veis ἄλλοις, 
pra δι euro 6A QU γένεσῳ, πόνων ἀρωγήν, ὄνηκε τοῖς 
ἐγόνοςς." Θριψαμένη δὲ κα) αὐξήσασα πρὸς ἥβην ἃ αρ- 
χοντας xai διδωσκάλους αυτῶν θεοὺς i ἐπηγάγετο, ὧν τὰ 
μὲν ὀνόματας πρέπει By τῷ voids $e, y" ἴσμιον γὰρ οἳ τὸν 
βίον ἡ ua κατεσνεύασων πρός τε τὴν καθ ἡμέρω δίαισαν 
σέχνας πρώτους παιδευσάμενοι ae πρὸς τὴν ὑπὲρ τῆς, χω- 


ρας Φυλακὴν ὅπλων κτῇσίν Té καὶ vena? διδαξάμεενοι. 


S. 8. Τεννηθέντες δὲ καὶ 


zw: in X lacuna. 
ev R.—k ZZ ct pr B 
» 
γενυµένω] In Ald. γεννοµένῳ, pro 


γενυµένφ, non pro γεννωµένφ, utin Ger, 
[i. e. Bas. 1.] Poties enim γφγεννηµένφ 
vel γερνηθέντι dicendum fuisset, 8τερη. 
ὃ 5h kal—és τῷ ὄντι τ.τ.ζ. α. γ.] 
Prorsus similis sententiarum n:xus est in 
Crit. p. 52. B. µογάλα ἡμῖν τούτων τεκ- 
µήριά ἐστι», ὅτι σοι καὶ ἡμεῖς ἠρέσκομεν 
καὶ ἡ πόλι’ οὗ γὰρ ἄν ποτε τῶν ἄλλων 
᾿Αθηναίων ἁπάντων διαφερόντω; ἐν αὐτῇ 
ὀπεδήμεις--τά τε ἄλλα καὶ παῖδας ὃν 
αὐτῇ ἐκοιήσω, ἆ ὧς ἀρεσκυόσην σοι τῆς πό- 
Άεως, nist quod in nostra sententia primo 
loco és cum particip. pro ὅτι cum ind, 
. LocRns. 
οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ’ ἔνειμε] Solenme 
est Grxcis, precipue vero Platoni, hoc 
modo negativum cum verbo Φθονεῖν po- 
nere juxta qued dicunt positivum. M fno. pu 
71. D. σὺ δὲ αὐτὸς τ ἀροτὸν εἶναι ; 
Pirbv καὶ μὴ φθονήσῃ abd p. 93. D, 
offe αὐτὸν E s αν ἐξεπίτηδει 
οὐ παραδιδόναι rhy v; Prot. p. 320. 
19. el σὺν ἔχει: ἑραργέστερον ἡμῖν ἐπιδεῖ- 
ξαι, ὡς διδαττόν ἐστιν ἡ ἄρετὸ, ph Wie 
eps, ἀλλ ἐπίδειξον. Conv, 223. A* ἀλλ 


— — ἱκανὸν $.—h τότε καιρῷ καὶ XZ.— 
: αὕτη s.—! γυναικὸς 1) γῆς Γ.---Ό ταῦτα X.— 


οι 2,—9 ὑκὲρ ιο, ὑπὲρ τὴν ὑπὲρ τῆς Ζ.--Ρ χρῇσίν τε καὶ κτῷσιτ, τε χρῆ- 


παιδευθεντες ούτως οἱ τῶνδε 


! µόνην 9. 


vüs πάντα διεδίδασκε---, καὶ μὴ ἐφθόνει. 
Lach. p.200. B. ἐπειδὰν βεβαιώσωμεν 
αὐτὰ, διδάξω καὶ σὲ, καὶ οὗ φθονήσω. 
Legg. 694. B. Tim: p. 23. Apud Isocr. 
in Panath. c. vi. de eadem re fere eadem 
est sententia : τοιούτων ἀγαθῶν obx ἐφθό- 
ρησε τοῖς ἄλλοις, ἀλλ᾽ ὧν ἔλαβεν, ἄκασι 
µετέδωκεν. Loxns. 

πόνων] Ald. Bas. 1. 2. πόνον. 6021. 

ἀρωγὶ»ν] Similiter in Protag. 834. B. 
τὸ ἔλαιον ταῖς θριξὶ τοῦ ἀνθρώπον καὶ τῷ 
ἄλλφ σώματι ἀρωγὸν dicit, Losns. 

ἄρχοντας καὶ] Ad illustrandum locum 
hunc facit Legg. 920. D. 'Healerov καὶ 
Abnvã⸗ ἱερὸν τὸ τῶν δημιουργῶν γένος, 
οἳ τὸν βίον ἡμῖν ξυγκατεσκευάκασι τέχ- 
ναι. ρεως δ' ab καὶ ᾿Αθηνᾶς, ot τὰ 
τῶν δημιουργῶν σώζοντεε τέχναισιν ἑτέ- 

pais ἀμυντηρίοια ἔργα. Loxns. 

ἐὰν] Sc. λέγει. Plene Lucian. t. ii. 
036. ᾿Εῶ yàp λέγειν---. Όοττι. 

κτῆσίν το καὶ χρῆσι] Hæc verba 
scriptores conjungere amant, exempla 
multa congessit Wyttenb. ad Plut. Præ- 
cept. san. tu. p. 137. E. quibus adde de 
Rep. p. 383. B. τὴν δικαιοσύνη» πρὸς τίνος 


Kacor, καὶ μὴ Φθονήσῃς τῷ μειρακ{ῳ ὑπ xpela» ἡ κτῆσι» ἐν εἰρήνῃ $aíns ἂν χρή- 
ἁμιοῦ ἐπαινεθῆναι. t. p. 931. 2: cur εἶναι ; Ibid. p. 451. D. αμ 
Plat. OL, 


11. 298. 


11. iii. $85. 


154 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


” * "^ » 
πρόγονοι ᾧκουν πολιτείαν κατασκευασάµενοι, ig ὀρθὼς ἔχει 
διὰ βραχέων ἐπιμνησθῆναι. πολιτεία γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων 

- ρα - 
ἐστί, καλή μὲν ἀφαθῶν, ἡ δὲ ἑναντία κακῶν. ὡς οὖν ἐν κα- 
^ * , / e / ϱ e » ο. ^ 
^5 πολιτείῳ ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον OnMi- 

A ^ ^v 
σαι, δι ἣν δή κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν εἰσίν, ὧν οἷδε τυγ- 

4 , 
γάνουσιν ὄντες οἱ τεγελευτηκότε. 'Hi γὰρ αυτὴ πολιτεία 

^s ο , 

xai τύτε ἦν καὶ νῦν, ἀριστοκρατία, ἐνὶ ᾗ vOv τε φολιτευό- 

N N ,» X , 3 9 4 e LY , ^ 

µεθα καὶ τὸν ἀεὶ χρόνον εξ εκείου a τὰ πολλά. καλεῖ 

? 4 

às ὁ μὲν αυτην δημοκρατία», o δὲ ὤλλο, η ἂν y ten" εστι 

às τῇ ἀληθείᾳ μετ εὐδόξίως αλήθους ἀριστοκρατία. (α- 
ο” rl , 8 8 3 [ή 

σιλεῖς μὲν γὰρ ἀεὶ ἡμῖν εἰσίν, οὗτοι δὲ τοτε μὲν $E γί- 
Ν N e * Ν N ^e * X N 

νους, τοτε δὲ αἱρετοί. εγκρατὲς δὲ σῆς αλεως τὰ πολλα 

λ 2 M Ny *u M * Sy ⸗ c 0» 

vo qA72Üog, τὰς δὲ αρχως didus: καὶ το κρὰτος τοῖς Cfi 
” 4 4 

δόξασιν ἀρίστοις είναι, καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ οὔτε πωίᾳ". ουτ' 


cir καὶ κτῆσιν Φ.---ᾱ ἐν...ἀριστοκρατία om r.—t! χαίροι Χ.--- ale B.— 


plerique.—* ràs ἀρχὰς δὲ T.—" τὸ add 


6.8. pod] Apud Dionys. legitur 
. 1086. τροφδ:, quam vocem simili in 
oco habet Isocrates Pan. p. 18. τῶν 
Ἑλλήνων τὴν αὐτὴν τροφὸν καὶ πατρίδα. 
A pud Stob. p. 245. qui hunc locum ex- 
cerpsit, reperitur vacrpoof. Vera 
lectio, quam et omnes tuentur editt. vett. 
est τροφ], ut sequentia docent. Gorrr. 
καλὴ μὲν] Dion. καὶ $ μὲν ἀγαθὴ, 
ἁγαθῶν, μὴ καλὴ δὲ, κακῶν, qui locus 
haud dubie metvoriter est laudatus. Stob. 
l. c. habet μὴ xaX) δέ κακῶν. Pla- 
toni, antitheta et πάρισα venanti, esset 
congruens, (00111, 
$ ἂν χαίρῃ] Grammatice lex postulat 
lectionem $ pro vulgata et Bekkeri ᾧ; 
constructio eniin sententie cst: ὁ δὲ 
ἄλλο (sc. kaAei), ὃ ἂν χαίρῃ (sc. κα- 
Aeiv). Prope eadem constructio Conv. 
. 212. C. τοῦτον οὖν τὸν λόγον, ὦ 9ai- 
pe, ei μὲν βούλει, bs ἐγκώμιον eis Ἔρωτα 
Σόμισον εἱρῆσθαι' εἰ δὲ, ὅ τι καὶ xat- 
pes ὀνομάζων, τοῦτο ὀνόμαξε. Cratyl. 
p. 402. D. τοὺς ἁἀδελφοὺς δὴ αὐτοῦ λέ- 
Ύωμεν, τόν τε Πυσειδῶ καὶ τὸν Πλούτωνα 
καὶ τὸ ἕτερον ὄνομα, ὃ ὀνομάζουσιν αὐτόν. 
De v. καλεῖν cum accus. vid. Valck. ad 
Eurip. Phan. 12. Schzf. ad Long. p. 
$69. Stallb, ad Phileb. &. 78. ubi hæc 
emendatio proponitur. Lorns. 
εὐδοξίας]  Bcribendum puto εὐδοκίας, 
Ββτερη. 


βασιλεῖς ἀεὶ] τὸ ἀεὶ eleganter conti- 


t τότε CE et 
Z.—" πθεία 02.—* οὐ) dy τοῖς T.— 


nuationem indicat, non modo temporis, 
sed et loci. Diod.Sic. xx. 456. οἳ el 
διδόµενοι μισθοὶ, stipendia, serie quadam 
militibus data. "ot la βασιλεύοντεε, vel 
ol δεὶ ὕπατοι, qui alius post alium reg- 
num cousulatumque administrant, ut Ca- 
saub. ad Athen. vi. 6. explicat. Thuc. ii. 
36. τὴν χώραν ἀεὶ οἱ αὐτοὶ olkoUrres, δια- 
Boxj τῶν ἐπιγιγνομένων. v. Wessel. ad 
Diod. 1l. c. t. ii. p. 456. qui plura exem- 
pla dabit. item Abresch. Auct. Thuc. ad 
1. 22. p. 218. Valk. ad Theocr. Adon. 
p. 197. Plato autem oratorie boc dicit. 
Sublato imperio regio, archontes hi reges 
αἱρετοὶ erant; secundus quoque βασιλεὺς 
dictus κατ΄--ἐξοχήν. Euthyph. c. i. περὶ 
τὴν τοῦ βασιλέως στοὰν; et omnino Ép- 
xorres appellati sunt βασιλεῖς, ut hic 
locus docet, et βασιλεύευ sive ἄρχευν 
dicuntur. v. Periz. ad /Elian. V. H. l1. v. 
18. Gorrr. 

οὔτε πενίφ] Thucyd. ii. 37. obd a3 
κατὰ πενίαν, ἔχων δέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι 
τὴν πόλι», ἀξιώματος ἀφανίᾳ κεκώλνται. 
Gorrr. Scripserat enim (ἔγραψε) Ari- 
stides, Lysimacbi filius, ψήφισμα, nt ne 
amplius penes solos εὐπόρους magistratus 
et imperia essent, et capite censi (05res) 
ab iis nrcerentur, sed xou) εἶναι τὴν 
πολιτεία», καὶ τοὺς ἄρχορτας ἐξ ᾽Αθηραίαν 
πάντων» αἱρεῖσθαι. - Plutarcb. Aristid. p. 


.241. ed. Bas. Loxns, 





ΜΕΝΕΒΞΕΝΟΣ. 155 


ἀγνωσίᾳ πατέρων ἀπελήλαται οὐδεὶς οὐδὲ τοῖς" — ὀναντίοις 
τεσίµηται, ὡς περ iy ἄλλαις φόλεσι», ἀλλὰ eic ὄρος, ὁ δ6- 
ξας σοφὸς 75 ἀγωαθὸς tipos κρατεῖ κου ὄρχε.. Αἰτία δε 
ἡμῶν σης) πολισείας γαύτης ἡ ἐξ [TOU γένεσις. αἱ μὲν γὰρ 
ἄλλαι πλεις ἐκ παντοδαπών κατεσκευωσμέναι ἀνθρώπων 
εὐσὶ καὶ ἀνωμάλων, ὥστε αὐτῶν ἀνώμμαλοι καὶ LZ πολετεῖαι, 
τυραννίδες v6 καὶ ὀλιγαρχίαι: οὐχουσω οὖν ὄνιοι μὲν δού- 
λους, οἱ às δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες’ μεις ài xci 
οἱ i ἡμέτεροι, μιᾶς µησρος πάντες ἀδελφοὶ φύντες, ovx ἀξι- 
ugue δουλοι οὖδε δεστύτα, ἀλλήλων είνα, ἀλλ , ἴσογο- 
μα" ἡμᾶς ᾗ κατὰ φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει enr κατὰ 
yp, καὶ μηδενὶ ἄλλῳ ὑπείχει ἀλλήλοις 7 αριτῆς don" 
xci φρονήσεως. 

"Ote à) i όν πάση ὀλευθερίῳ τεθραμμένοι oi τὠνδέ σεν 
πατέρες xai — καὶ αὐτοὶ οὗτοι, xci καλῶς φύντες, 
σολλὰ » xci? καλὰ έργα ἀπεφήνανσο εἰς πάντας ἀνθρώ- 
πους καὶ ἰδίᾳ καὶ δηµοσίᾳ, οἰόμιενοι δεῖν ὑπερ τής έλευόε- 
pice xoi Ἕλλησιν ὁ orig Ἑλλήνων μάχεσθαι καὶ βαρβά- 
gore ὑπὲρ ὡπάντων τῶν Ἑλλήνων. [8. 9. ] ύμόλπου μὲν 
οὖν" κα] ᾽Αμαξζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ τῆν χώραν xci 


y ἡμῶν dal τῆς Σ.--- Ἰσογωνία GCiry.— δόξης Z.—h re add ZZ.—* καὶ $juírepo: 
G$CZncyt et pr B: καὶ ol ἡμέτεροι *s.—4 καὶ om 6.—9^ οὖν om XZ.—Í πρότερον 


ἄγνωσ. vi passiva accipien- 
dom. dti Me vi legitur Polyb. Mi 19. 


12. διὰ rà» ὀπιμιξίαν τῶν ἐθνῶν, τῶν 
πρὺστοῖς πέρασι κατοικούντων τῆε Λιβύης 
ααὶ τῆς Εδρώπης, καὶ διὰ τὴν ἀγνωσίαν 
τὴν érbs θαλόττη». Lozns. 

leoyovíay κατὰ »όμον]  Si- 
milia hec Euripideis sunt in Phon. 541. 


Tb γὰρ ἴσον vópípor ἀνθρώποιε tv. ubi 


v. Valkenar. Ἰσονομίαν vertit Cic. Off. 
ii. 12. Or. i. 42. * juris sequabilitatem, 
sive jus equabile,' it. Of. i, 84. * equum 
jus et par,' quod in populari statu viget. 
opp. τυραννίδ.  Otanes apud Herod, 
11. 238. 8. πλῆθον ἄρχον-- οὕνομα πάντων 
κάλλιστον ἔχει, ἰσορομίην. nbi vid. Wes- 
sel. et ad | p- 390. por 


Φέρει. Οοττ. 
ἀπεφήναντο «is πάντας ἀνθ.] Nota 


hunc usum prep. els apud Platonem se- 
pissime obvium.  Protag. 812. A. Xb 
δὲ, ηρὸς θεῶ», οὐκ ἂν αἰσχύνοιο els τοὺς 
Ἓλληνας αὐτὸν σοφιστὸν παρέχω» ; ibid. 
$49. A. Conv. p. 179. B. Verti qui- 
dem coram ; sed ita ut eam in omnibus 
his locis propriam suam vim, sc. motus, 
retinere existimem. Lorns. 

6.9. Εὐμόλπον] Scientem hune ἄναχρο- 
ρισμὸν commisisse, scite observat Valken. 

. 825. Hanc rem et reliqui scriptores 
celebrant ; ; veluti Isocr. Paneg. p. 19. 
Panath. p. 538. Lycurg. t. iv. p. 201. et 
versus Eurip. a Lyc. laudati. Demosth. 
Ep. p. 1891. Attulit hic Eumolpus sa- 


11. iii. 886. 


u. 299. 


cra Eleusinia Athenas. vid. Morum ad . 


Isocr. Pan. p. 115. Gorrr. 

᾽Αμαξόνων] Amazones ex Ponto irru- 
isse in Atticam, et in ipsa urbe castra 
Jocasse dicuntur, victse a Thesco, v. Plut. 





3I. ii. 887. 


156 IAATONOZ 


T3 ὅτι προτέρων ὡς ἠμύναντο, καὶ ὡς ἡμυνωνξ Αργείοι" 
πρὸς Καδμείους xoi Ἡρακλείδαις qos Αργείους, o το 
χθόνος (ραχυς ἀξίωςὶ διηγήσασθαι, ποιητωΐ τε αὐτῶν ἤδη 
ἱχονως τὴν ἀρετὴν ἓν μουσικῇ ὑμνήσαντες εἰς πάντας µεί- 
μηνύκασιν. $ey οὖν ἡμεῖς 6d (ipai pusy! σὼ αυτὰ λόγῳ y 
λῷ κοσμεῖν, τάχ᾿ ἂν δεύτεροι φαμνοίρεθα.' ταῦτα μὲν οὖν 
διὰ ταυτα δοκεῖ μοι ἐᾷν ἐπειδὴ καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν. ὧν 
δὲ οὔτε ποιητής πω δόζαν ἀξίων £x. ἀξίοις λα(λὼν όχει ἔτι 
v ἔστι iy ἀμνηστίᾳ, τούτων Ἆέρι µοι δοκεῖ χρῆναι ἔπι- 
µνησθηναι ἐπαινοῦντά τε καὶ προμνώμενον ἄλλοιςῃ ἔς φδάς 








Z.—t ἡμύναντι w.—h ἀργεῖοι..ἠρακλεῖδαι ΓΘΒΟΕΙΟ.---ἰ βραχὺε ὥστε ἀξίως XZ. 
- τε τῶν αὐτῶν Z.—k ἱκανῶς ZZ: καλῶς *s.—h ἐπιχειροῦμεν Ζ.-- φαφοίµεθα 


στ 
IFZ.—^ ἐὰν uoi: pr T.—9 scribe µνηστείᾳ cum ΓΘΦΒΟΕΕΡΗΤΟ et»yp wu: µνήµη 


ela, 


ἀμνηστεία E—P προμρώµενο» ἄλλοις GRXOBCFZricyot et pr Γ: προμρώµενον τοῖς 


Thes. p. 66. R. Lys. p. 55. 58. Isocr. 
Pan. 49. Dem. Ep. p. 1391. Cassa 
belli fuit rapta α Theseo Hippolyte. cf. 
Herod. ix. 27. Strabo 1. xi. p. 710. por- 
tentosa habet de iis, que vulgo narran- 
tur. v. Tayl. Lectt. Lys. t. vi. Orat. p. 
242. Gor11. 
προτέρων] Vir doctus in Obss. Misc. 
t. ii. p. 306. legi malit πρότερον. Rene, 
dictum fere est, ut supra οἱ πρόσθεν ἡμῶν. 
Ita Aristid. Or. Plat. i. ab init. ef τινι 
τῶν πρότερον καὶ δόξαν ἐχόντων érépus 
εἱρῆσθαι---συμβέβηκεν---- V ulgata tamen, 
que in omnibus editt. exstat, Homericce 
consuetudini loquendi propior videtur. 
Ἡρότεροι ἄνδρες sunt antiquioris otatis 
homines, veluti Il. à. 405. Τὸν ῥ &vüpes 
πρότεροι θέσαν ἔμμεναι οὗρον ἀρούρης. 
Infra Noster vulgatam firmat: οἱ τοῖς τῶν 
προτέρων ἕργοις Τέλος---ἐπέθεσαν. Thu- 
edides contra, ij. 23. τῶν δὲ πρότερον 
ρω», µέγιστον, ἐπράχθη τὸ Μηδικόν. 


Confunditur subinde πρότερον et προτέ- 


pov, veluti apud Herod. vi. p. 482. ubi 
imilis locus nostro : µεμνηµένοι τῶν πρό- 
vepov ol Νάξιοι. Codd. quidam habent 
προτέρων, quod non absurdum habet 
Wessel. ad ] c. quem, sis, vide, οἱ 
plura hujus variationis exempla desideres. 
Gorru. 

ἤμυναν ᾽Αργείοις-- καὶ Ἡρακλείδαις] V. 
Herod. |. ix. p. 104. Lys. in Epit. p. 
65. Gor1r. 

ὅ τε χρόνος βραχὺς--- διηγ.] Exempla 
hujus usus dicendi reperiuntur apud 
Matth. Gr. Gr. $. 448. Sed de natura 


ipsa hujus usus vide omnino Herm. ad 
Vig. p. 886. Codex Monac. Nr. 499. 
teste Jacobs. ad Achill Tat. p. 488. 
habet ὥς τε διηγ. quod. Jacobs. probat. 
Sed in tali sententi, ratione indifferen- 
ter ponitur ὥστε, et omittitur. Vid. 
Matth... Gr. Gr. $. 448. plerumque. ta- 
men precipue apud Plat. owitütur. v. 
c. ΟΠΗ. p. 119. B. τὰ μὲν οὖν πολεµι- 
στήρια οὕτω διετέτακτο τῆς βασιλικῆς 
πόλεως, τῶν δὲ ἐννέα ἄλλα ἄλλως, ἃ µα- 
κρὸς ἂν χρόνος εἴη λέγειν. — Phiedr. p. 
974. E. Πολλὰ μὲν 8 — Θαμοῦν Tj Θεῦθ 
λέγεται ἀποφήνασθαι, & λόγος πολὺε ἂν 
εἴη διελθεῖν.  Lokns. 

ποιηταί τε--καλώς] καλῶς lectio est 
omnium libb. edd. ; Bekk. scripsit ἑκανῶς, 
quod codex quoque Monac. exhibet; 
sed vulgata ea mihi medela non videtur 
indigere. Fic. vertit: eleganter musice 
celebrantes, Loxns. 

λόγφ ψιλφ] Η. e. πεζφ. oratione pe- 
destri. 1n Sophista p. 237. opponit Plato 
τὸ πεζῇ λέγει τῷ μλτὰ µέτρων. — Apud 
Lucian. t. ii. p. 648. Jupiter repre- 
hendit Mercurium, quod in convocandis 
Diis οὕτω ψιλὰ, ἁπλοικὰ καὶ πεζὰ lo- 
quatur, eumque jubet µέτροις τισὶ uti. 
Gor1Lr. 

οὔτε ποιητὶις---ἔτιτε] οὕτε-- γε dicitor 
Griecis, ut Latinis neque—et, vid. Stalib. 
ad Phileb. p. 21. C. Loxns. 

προμνώμενον] Hunc locum ante oculos 
habuit Aristid. t. ii. p. 85. ἐν ᾧ (Epi- 
taphio) xal rois ἄλλοιν προξενέ» φησι 
(Plata) καὶ προμρᾶσθαι, eis φδὰς καὶ τὴν 





MENERARENO3. 


157 


và xci " AAA ποίηση avra θῶναι πριπόντως τῶν. pa 
ξώντων. στι ὃν τούτον ὧν λίγω πρώτα” Πέρσας 5 ἡφουμέ- 
rouc σης Ασίος καὶ δουλουμάνους "m Έδρωπην € tyr οὗ 
vases σης χαάρας ivyue, yon" às npárten, ὧν καὶ δύ- 
— καὶ yp mgovoy" μεμνβμένους ἐπαινέσαι οὐτών τὴν 
ἀρετήν. δεῖ 3 αὐτὴν ἐδεῖ, εἰ ῥέλλει τις καλώς ἐπαρεῖς 


ἄλλοι» *5.—3 αὐτοὺς Fs.— ds Z.—* γονεῖς cum s mei oinnes, sed 3 in diphthon- 


ἄλλην — € κοσµήσαντας ἀξίωε 
φῶν πραξάντων, λόγων 9) τὰ τούτων 
ἔργα, ἄοττι. | 
ἄλλοις] Vulgata habet τοῦ ἄλλοιφ, 
reliquis, sed quinam hi reliqui sunt? 
Veram lectionem, sc. ἄλλοις exhibet frag- 
mentum manuscripti Darmstadt, apud 
Creuser. ad Plotin. p. 513. quz firma- 
tur auctoritate Ficini vertentis: Hec 
nobis predicanda unc arbitror, ut et nos 
ea laudemus et adjuvemus provocemu 
«lies. Bekk, quoque ἄλλοιε. Idem 
firmat Bekk. emenda:ionem, quam rece. 
pimus αὐτὰ θεῖναι pro vulg. airrobs, quod 
vitium tam apertum miror priores editt. 
* isse. Ad sensum Phædr. p MS. A. 
Τη δὲ ἀπὸ Μουσῶ» κατοχή Te αἱ µα- 
ἐκβακχεύουσα κατά τε q0às καὶ κατὰ 
τὴν ἄλλην ποίησιν, κ. T. λ. Ceteram 
notent tirones Græcismum illum ἐς ᾠδάε 
ve καὶ τὸν ἄλλην κοίησι», cujus ad studia 
eorum juvanda qusedam exempla juvat 
. Rep.p. 467. A. καὶ κοινω- 
ρητέον πολέμου τε καὶ τὴν ἄλλης $vAa- 
ass τὴς wepl τὴν πόλιν, Rep. p. 612. 
μισθοὺς τῇ δικαιοσύνη καὶ τῇ ἅλλρ 
&perj ἀποδοῦναι.  Phileb. p. 63. E. τὰς 
del pev" ἀφροσύνης καὶ τῆς ἄλλης kaxías 
ὀπομέναι ο. —— 158, Α. 
$ τα γὰρ πατ ἡμῖν οἰκία-- παραδέδο- 
σαι ἡμῖν ds διαφέρουσα Κάλλει τε καὶ 
dperj, j. καὶ ej ἅλλο λεγομένῃ εὐδαιμονίᾳ. 
Gorg. p. 456. C . A6 "etin váy ipei s. 
χρῆσθαι ὥσπερ τῇ 
Criti. 6$. EF. Aden p. 347. A. 
p. 18. C. Lozns. 
SovAovpézovs] De conatu hec accipi- 
enda supt. Ita ta sepe talia verba intelli- 


Morum, Latini vwimili- 
ter. Suct. με. 29. * Cum adversariia 
eutem pepigit, i. e. pacisci voluit. nbi 
asaub. cf. Gron. ad Liv. xxxvii. 

17. Gor. 
érraweiy] Post ἐπαινεῖν interpungen- 


dum esse puto, deinde scribendum, ἐν 
ἐκείνψ τῷ χρόνφ γενοµένην Aéyo, ὅτε, 
etc. hoc sensu, * Videndum sane est an 
aliquis eam bene laudetarus sit. Loquor 
autem de illa que tum extitit quum 
Asia,' etc. Q. d. * Videndum est autem 
an quisquam futurus ait qui eam pro 
dignitate laudare possit: eam inquam 
que tum eztitit,' etc. Srg»H, 

ἐκαινεῖν] Non placet Stephani contorta 
explicatio et emendatio parum probabilis, 
Forte levi mutatione loco consulitur, si 
post ἐπαινεῖν articulus τὸ inseratur, et 
λόγψ referatur ad. ἐπαινεῖν,. Λόγος &u- 
tem inaxime iuest pulchris acutisque 
sententiis. Τὸ γενόµενο» dy d. xp. sunt 
preclare facta Ath. s. clades, quas in- 
flixerunt. 1t& loquitur Legg. 1l. iii. p. 
818. διὰ τὸ Μαραθῶνι Sen- 
sus est: Quam virtutem prefeete aliquis 

€ mecesse esi, m eleganter lau- 

dare velit, et ornate, qua eo tempore 
facta ειν), quo—.' 40711. 

ἐπαινεῖν] — Alii alia conjectarunt, queo 
longum sit et nostro ab instituto alienura 
omnia enumerare. Mihi vero nihil hac 
sententia Íncorruptius ac sanius, nibil 
planius et nostra interpretatione ad sen- 
sum aceommodatius: oportet autem etc. 
Firmatur nostra interpretatio loco, qui 
sequitur infra p. 940. D. Nimirum 
postquam orator enarravit, quam strenue 

ac fortiter Marathonii hostem propulsa- 
rint, orationem iterum ad nostrum locum 
annheetons dicit: ἐν τούτψ 9) ἄν τιν ve- 
Ρόμενος Ὑναίη, olo. ἄρα ἐτύγχανον Üvres 
Thr ἀρετὴν οἱ Μαραθῶνι etc. Quod vero 
ad Aóye γίγνεσθαι ἐν χρόνψ τινὶ, animo 
ín aliquo lempore versari, endem loeutio 
est Legg. 683. C. Γενώμεθα δὴ rais δια- 
volcus dv 7$ τότε χρόνψ, ὅτε Λακεδαίµμω» 
μὲν καὶ "Άργος καὶ Μεσσήνη καὶ μετὰ 
τούτων ὑπσχείρια τοῖς προγόνοις ὑμῶν, ἃ 
Μέγιλλε, ἱκανῶν Φγογόνοι: qui quidem 
locus Schleiermacherum fugisse videtur, 
cum scriberet sine exemplo locutionem 
eam ese; λόγοι denique sic pro &sd- 


158 


IIAATONOZ 


iy ixsiv9 τῷ ygóre yivópusyoy" λόγφ, ὅτε πᾶσα μὲν ἡ ᾿Ασία 
δούλευε” τρίσῳ ἤδη βασιλεῖ, ὦ ὧν ὁ μν rpuroc Kugos έλευ- 
θερώσας Πέρσας τοὺς αὑτοῦ πολίτας τῷ" αὐτοῦ θρονήµατι 
ἅμα xci τους δεσπὅτας Μήδους" ἐδουλώσωτο xai σῆς ἆλ- 
λης ᾿Ασίας μεχρι" Αἰγύπτου f L ξεν, L ài υἱὸς αὐτοῦ. Ai- 
γύπτου σε καὶ Λιβύης ὅ ὅσον" oi0p σε ἦν * ὀπιβαίνεων" ερίτος 


x. iii, 388, δὲ. Ἀαρεῖος ui^ μὲν μέχρι 


Σπυθῶν τὴν ἄρχην ἀρίσατο, 


ναυσὶ δὲ τῆς τε θαλάώστη, d Εκράτησε καὶ TOY νήσων, ώστε 


u. 240. μηδὲ ἀξιουν ἀνσίπαλον QUTO μηδίνα εἶναι αἱ δν vaga 


δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώκωνᾶ ᾗ coy οὕτω πολλὰ xci 
μεγάλα xi μάχιμα γένη χαταδεδουλωμένη 7 p ερ. 


σῶν ἀρχή. 


[δ. 10.] Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος ἡμᾶς τε 


Ἐρετριέας, Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόµενος, 


** μυριάδας μὲν πενσήχοντα $y TE πλοίοις καὶ ναυσί, 


go corr.—t QU xal X. 


—P? πρότερον t.—" γιγνόµενον 2.—* ἐδούλευσε Z.—* τοῦ 


Z.—! αὐτῶ Θ.---- µήδας (.--- µέχρι ΘΏΦΒΟΕωΨΙΓ : µέχρις ὃς.--» αὐτοῦ om Ἔ2ισ. 


-—£ ὅσον Ο0.---ᾱ 
ση: r.— 


νοια, λόγισμος, νοῦς poni exemplis de- 
monstravit Wyttenb, ad Plut. de S. N. 
V. p. 21. et apud Platonem quoque ob- 
vium est, v. c. de Legg. p. 658. C. 
— 

Te δη βασιλε] Aristid. t. ii. p. 
je Tr δὲ 'EAAfvwr, οἱ μὲν τὴν 'Ασία» 
οἰκοῦντες, οἱ μὲν ἐκ τρεγονίας ἑδούλευο», 
οἱ δ ἐκ πλείονος. ubi Schol. σηµαίνει 
οὖν, ὅτι πρὸ πολλῶν ἑτῶν ἐδούλενο», olor 
ἀπὸ Κύρου καὶ Καμβύσου. GorTL. 

Kópos] Eadem fere Thuc. i. 16. κὺ- 
pos xa) ἡ Περσικὴ βασιλεία Κροῖσορ κα- 
θελοῦσα, καὶ ὅσα ἐντὸς "AAvos ποταμοῦ, 
πρὺ: θάλασσαν ὀἑκεστρῴτευσε, καὶ τὰν ἐν 
Ἠπείρῳ τόλεις ἑἐδούλωσε---. Gorrr. 

ἐδουλώσατο] Thuc. |. l, de eadem re 
habet, ἐδούλωσε; sic et Herod. 1. i. p. 
64. de Astyage: ὅτι Mfíjbovs κατεδού- 
λωσε. GorTL. 

Αἰγύπτου--Λιβύης] Aristid. p. 168. 

τοι μίαν τῶν πασῶ» μηχα»ὴν οὐχ 
εὗρο», b! fs. ἐκφεύξονται τὸ μὴ δουλεῦ- 
σαι. Λιβύη» ὃ οὐδεὶε λόγος ἦν, ὁ διαι- 
ρῶν ἀπὸ τῆς Ασίας, ἀλλ᾽ ἦν ἅπαντα µία 
ὄπειρον ὡς Πέρσαι: εἶναι. 6οττι.. 

Δαρεῖος---νήσων] "Thuc. i. 16. eadem 
fere habet. Δαρεῖός re ὕστερον τῶν Φοι- 
Ρίκων ναυτικῷ κρατῶν καὶ τὰς νήσους 


olórr 3» rwyt, ἦν bei» o.—* ἐπιβῆναι er. 
f scribe dxpáre: cum l'H3eBCFZrwuiwyot.—8 ἁπάντων τῶν ἀνθρώπων XZ, 


—f δὲ om Tl'.—* θαλάσ- 


(ἐδούλωσε). Gorrr. 

μηδὲ ἀξιοῦν] I.e. τολμῆσαι, s. ἀξιό- 
χρεων ἑαυτὸν ἡγήσασθαι. nos: es ge- 
truuete sich. niemand. Τα Tliuc. vii. 
098. ἀντιστῆναι οὐδεὶς Ἀξίωσεν. — Esch. 
Pers. 335. ὥστ' ἀξιῶσαι Περσικφ στρα- 
γεύµατι Μάχη» συνάψαι. ubi Schol. ἄξιον 
ἠγήσασθαι, τολμῆσαι. cf. Abresch. Dil. 
Thuc. p. 713. Gorri. 

$. 10. ἡμᾶς τε καὶ "Eper.]  Repetit 
hrec Plato de Legg. 1. iii. p. 606. Nep. 
Milt. 4. fere ut noster. * caussam inter- 
serens, (προφασιζόµενοφ) se hostem esae 
Atheniensium, quod eorum aurilio Iones 
Sardeis expugnassent; suaque presidia 
interfecissent. Plutarch. in Arist. t. ii. 
p. 489. Reisk. ὅτι XdpBes ἐνέπρησα». 
cf. Herod, v. 101—105. et quos laudat 
pe ad Nep. l. c. Gor1L. 

dBas] Ita Lys. Epit. p. 82. t. v. 

R. "Nepos; d. l. * Hisque (sc. Dati et 
Artapherni) ducenta peditum, decem 
millia equitum dedit, Haud dubie ve- 
rius, quam oratores, qui auxerunt nume- 
rum, ut eo major virtus Atben. videre- 
tur. Pausanias iv. Messen. p. 135. 
Francof. et Val. M. (v. 8.) trecenta 
millia peditum numerant. Gorrt. 


᾿ ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ. 159 


ναυς Qi σριακοσίας, A&rip ὃν ἆ ἄρχοντα, είστν ἥκειν ἄγοντα 
Ἔρεεριέας καὶ Αθηναίους, 8 βούλοιτο 7m ἑαυτοῦ πεφαλὴν 
ὄχι». o 0$ πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν $ iT ἄνδρας. ot τών σύτε 
Ἑλλήνων i L τοῖς εὐδοκιμωτάτοις" Ἴσαν τὰ | σρὸς TOV πόλι- 
μον καὶ ουκ ὀλίγοι, τούτους ἐχειρώσατο' μυ ἐν σβισὶν ἡμί- 
θαις, διηρευνήσατο". δε αὐτων πάσαν τὴν χρω», ίνα μωηδεὶς 
ἀποφύγοι" TOIOUT ^ LAE iri σὰ δρια ἐλθόνσες τῆς Ἔφι- 
σρικῆς οἱ στρατιώτα, αὐτοῦ, ix θαλάττης) "s ῥάλαττον 
διαστάντες, συάψαντες τὰς χέρας digo» ἄπασαν τὴν 


χάραν, i» ἔχοιεν τῷ] βασιλε εἰπεῖν ὅτι οὐδεὶς σφῶς πο- 


ἀνθρώπων ἁπάντων 9.—h ἦν om Σ.---ἶ re om X.—3J δάτην €Zt.—* vois µάλιστα 
εὐδοκιμωτάτοις ZZ.—l ἐχειρώσαντο BCEwwey οἱ pr H.—m διηρευνήσαντο Euy.— 


. οι 
9 ἀποφόγη 9Zrt ct corr 2, ἀποφύγη w.—^ τοίιῶδε Z.—P θαλάσση: T. qui similiter 


ναῦ: vpuuocías] Variant in namero 
navium scriptores. Herod. vi. 95. habet 
sexcentas, Nepos Milt, c. 4. quingen- 
tarum navium classem comparatam di- 
cit. Gorru. 
fice ἄγοντα] Amant Greci scriptores 
bec verba conjungere, ubi Latini sim- 
pliciter adducere scribere solent. Pro- 
"e. p. 3817. E. Ἐν δὲ cobre Καλλίας τε 
Αλκιβιάδη; ἠκέτην fers τὸν Ἡρό- 
δικον. Fhædo p. 117. A. καὶ ὃ sais d£- 
ολθὼν καὶ συχνὸν χρόνον ιατρίψας ὖκεν 
yer τὸν μέλλοντα δώσειν τὸ φάρμακο». 
Xenoph. Hell. ii. 8. 8. ἐβουλεύσαντο 
πέµψαι τὸν Κινάδωνα καὶ κελεῦσαι fjcew 
ἄγορτα τῶν Αὐλωνιτῶν Tí τινας, Κ. v. A. 
Ibid. iv. 10. αὐτὸν δὲ καὶ τὸν viby ἆναβι» 
Bae» ἄγων πρὸ: ᾽Αγεσίλαο». 
Sed pertinet illud ad eum usum dicendi, 
quo etiam οἴχομαι, fe, εἶμι cum pss. 
cipio u solent, quo loco Latini 
simplici verboutuntur. Addo ἄγειν hac 
conjunctione Bwpissime sensu, quem 
grammatici dicunt, pregnant, esse vinc- 
tim, captum, captivum adducere, qua vi 
Latinos itidem agere usurpare monet 
Muret. ad Catil, i, init. Loxns. 
εἶπεν] Herod. |. c. ἐντειλάμενος δὲ 
ἀπένεμπε ἐξανδραποδίσαντας Αθήνας καὶ 
Ἐρότρια», ἄγευ ἑωῦτφ ds ὄψιν rà ἀνδρά- 
ποδα. Gorru. 
κεφαλὸν ἔχειν] Has minas regias ex 
b. 1. "t. profert ad Herodoti |. |. illustran- 
dum Wesselingius. Conferri, et potest 
Aristides, t. ii. p. 168. Ob τοίνν», οὐδ ó 
TOU τῶν πολε στρατοπέδου 


καὶ ἡγεμὰν Δάτι», οὔτ αὐτὸς — 


ods, αὐθήμερον olos 7^ ἦν γενέσθαι, οὔτε 
ποιῆσαι τοὺς ὑφ αὐτῷ τοσούτους ὄντα». 
Καίτοι προείρητό ye ὑπὸ τοῦ βασιλέω», 
αὐτῷ στέρεσθαι τῆς κεφαλῆ», εἰ μὴ Ἔρε- 
τριέας καὶ ᾿Αθηναίους ἀγάγοι. Οοττι.. 

ἐν τρισὶν ἡμέραιε] Herod. vi. 101. 
septem dierum spatio rem peractam esse, 
proditione Euphorbi et Philagri, auctor 
est, quorum et Plutarch, de Garrul. p. 
80. t. viii. et Paus, vii. 10. s.  Achaic, 
p. 215. ubi alter Philabrus dicitur, me- 
minit. Nepos, l. c. dies non desinit, 
sed celeriter Eretriam captam dicit. Pla- 
to de Legg. iii. 608. etiam ita: Δάτις 
Tobis μὲν Ἐρετριέαι ἕν τινι βραχεῖ χρόνψ 
—elAe—. — Aristid. t. ii. 160. Ἔρετριεῖς 
δ Εὐβοέων χεῖρας àvrapduero:, τριῶν 
ἡμερῶν ἤγοντο κανοικεσίᾳ. Forma xei- 
pas ἀνταράμενοι est. e Thuc. iii. 82. ubi ΄ 
vulgo est xeipas ἀἁνταιρουμένους, pro 
rectiori lectione ἁνταιρομένουςσ. v. Duk. 
Gorru. 

συνάψαντος] Hzc illustrat jam pius 
laudatus locus, Legg. iii. 698. Kal τ 
λόγον els τὴν ἡμετέραν πόλιν ἀφῆκε $o- 
βερὸν, ὧν οὐδεὶς Ἐρετριέων αὐτοὺς ἆπο- 
πεφευγὰς εἴη. Ἄυνάψαντες ἄρα τὰς χεῖ- 
pas, σαγηνεύσαιεν πᾶσαν τὴν Ἔρετριὴ» 
οἱ στρατιῶται τοῦ Δάτιδος, i. e. ut velut 
curriculo caperent Eretrienses. Hunc 
locum Herodoto tribuit Strabo |. x. 687. 
memoria lapsus, curo esset Platonis, non 
e Menezeno ductus, ut Wesselingius 
scripsit, ad Herod. 489. sed e Legibus, 
l.c. ut Valkenarius ad |. iii, 149. rectius 
notat, ubi plura de hac re erudite dis- 
seruntur, Gorri. 


e 


PP an d 


11. iii. 889. 


160 IIAATONOZ 


ποφευγὼς sy τῇ δ᾽ aor) διονοίφ κασηγάγοντο ἐξ Ἔνι- 
τρίας είς Mages, ὡς éTOLULDV equi oy καὶ "Αθηναίους" 
$y 7 aT? ταύτη Gym ζεύξαντας" Ἔρετριεῦσεν dy. 
τούτων δὲ τῶν μὲν πραχθίντων, vo» à ὄπιχειρουμένων οὔτ 
Ἔριτριευσι ἑβοήθησιν ᾿ Ἑλλήνων οὐδεὶς οὔ οὔτε ᾿Αθηνοιίοις πλὴν 
Λακεδαιμονίων" οὗτοι às ση ὑστεραίᾳ της μάχης ἀφίπον- 
v0* οἱ » ὤλλοι πάντες ἑππεσληγμάνοι, ἄγαπωντες τὴν έν 
τῷ παρόν, σωτηρία», ἠσυχίαν 30. i τούτῳ δη ἄν τις 
γενόωιενος" φνοίη οἷοι ἄρα d ἐσύγχωνον ὄντες τὴν ἀρετὴν oí 
Magali" δεξάρεενον σὴν τῶν “βαρβάρων δύναμιν καὶ κο- 
λασάμενοι σην ὑπερηφανίαν" όλης τής Ασίας" καὶ πρώτοι 
στήσαντες τρόπαια τῶν βαρβάρων, ἡ ἡγεμόνες καὶ διδάσκα- 
Aoi τοῖς ἄλλοις γενόμενοι OTi Ux [rz 7g ein " Περσων 
δύναμιες, ἀλλὰ πᾶν απλῆόθος καὶ wc πλοῦτος αρετη UTti- 


161, 11. 168, 1. 166, 15. 172, 8.—4 nidi T.—' ánralois &.—* avieitarras X.— 
t μακεδονίων᾽ r.— ηιγνόµενοι Te µαραθώνιοι X.—* θπερηφάνοιαν Z.—* τῆς 


ds ἔτοιμον ὃν] Pro &s ἑτοίμον qi. ὄν- δ. p. 45. Sed dicuntur etiam Atleni- 
TOS SC. τούτον τοῦ χωρίου. Bic sepius, enses, a Platwensibus adjuti, non ex- 








ut b. l. loquuntur Attici. 
ἄδηλον ὃν, ὁπότε τὶφ--ἄλλος ἀφαιρήσε- 
TU, pro ἁδήλου ὄντοε. Οοττι.. 
wA)» Λακεδαιμονίων] V. Legg. 1l. ο. 
καὶ πρεσβενομένοιε αὐτοῖς πανταχόσε Bo- 
ηθεῖν οὐδεὶς ἄθελε, πλήν γε Λακεδαιμο- 
ρίων. cf. Isocr. Paneg. c. 94. Herod. vi. 
106. et Wessel, Parum accerate igitur 
scripsit Nepos Milt. 4. Athenienses— 
auxilium nusquam, nisi a Lacedsemoniis, 
petiverunt. — Scribere potius debebat 
impetrarunt. — Ita in altero bello Persico 
se gesserunt reliqui Greci, ut se Athe- 
niensibus et Lecedswnoniis, ad liberta- 
tem Grecie defendendam, non adjun- 
gerent. Plutarch. Them. t. i. p. 4606. 
Reisk. Gorri. 
ὁστεραίφ] Plat. Legg. iii. 818, ὕστε- 
por—T5is ἐν Μαραθῶνι μάχης Ὑενομένην 
j ἡμέρ. Cur sero venerint Lacede- 
monii, varie ab Atticis scriptoribus tra- 
ditur. Fueritne mmulatio in causa, an 
festi dics, nempe Hyacintkia, ut. vult 
Herod. vi. 106. &d quem vid. Wessel. et 
inprimis Valk. vii. p. 601. bellumne cum 
Meseeniis, ut conjicit Plato I. ο. vix de- 
cerni potest, erum est, Lacedsemo- 
nios esse inducias cum Messeniis, 
ob Hyaciuthia; prodit et Pausan. in 
Messen. p. 129. cf, Intt. ad Nep. Milt, 


Thuc. i. 2. spectasse Lacedemonios. vid. Morum 


ad isocr. Pan. p. 60. Gorrr. 

οἱ Μαραθῶνι] Herodot. |. vi. 106. pre- 
positionem addit : ἐν Map. Ita Isocra- 
tes Paneg. 26. 7s ἐν Μαραθῶνι μάχης, 
in Mar. Arund. ἡ éy Μαρ. μάχη, apud 
Lys. t. v. p. 91. Dem. pro Cor. 60. μὰ 
vobs ἐν Μαρ. προκινδυνεύσεντας, Thuc. 
ü. 34. πλήν γε robs ἐν Μαροθῶνι. — Plot. 
Them. p. 444. τῆς dv Μαραθῶνι µάχη:, 
et alibi ; sed omittitur etiam itio, 
veluti apud Luc. enc. Den. c. 57. τὸν 
ζῆλον τῶν Μαραθῶνι καὶ Σαλαμίνι καν» 
ειργασµένων. in fin. ib. robs ὃν Μαρα- 
vi πεπτωκότας. $. 87. quanquam fre- 
quentius additur, ut ipse paullo post : ἐν 
Σαλαμῖνι, ἐν Πλαγαιαῦ. Sed in hoc 
constanter omittit, v. c. Legg. ii. l. c. 
Tb Μαραθῶνι γε . ]t& Piatonis 
seemulus Aristides t. ii. 175. βλέπων τὸν 
Μαραθῶνι µάχην 1b. p. 173. Μαραθᾶνι 
é etc, Gorrr. 

erfcarres τρύπαικ] Apud Thucydi- 
dem et Euripidem constanter est 7— 
παΐον, v. C, i. 105. ii. 9B. vi. 70. etc. 
Sed nihi] mutandum im iis, qui habent 

wuoy, veluti Lysias. Ita apud Diod. 

xlii. 24. ubi de re ipsa bene agitur a 
Wessel. p. 561. Gorri. 

πᾶν wA$00s) Hanc sententiam laudat 





MENERENOJ. 161 
£i. ἐγὼ μεν οὖν ἑκείνους τοὺς ἄνδρας qnpá ου μόνον τῶν 
σωμώτων vay ἡμετέρων πατέρας εἶναι, ἀλλὰ καὶ τῆς $ASU- 
θερίας σης 7 ἡμετέρας xai ξυμπάντων τῶν ἓν 723: 7j 
preipo' είς ἐκ εῖνο γὰρ gó όργον ὠποβλέψαντες xci τὰς 
υστέρος μάχας ἐσόλμησαν . διακωδυνεύεω οἱ Ἕλληνε ὁ ὑσὲρ 
τής σωτηξίας, μαθηταὶ σὼν ᾿Μαραθωνι’ γενόμενοι. Τα 
p» οὖν ἀριστεῖα σῷ λόγω" ἑλείνοις ἀναθεσίον, vo. 0s δευ» 
τερεῖα τοῖς περὶ Σαλαμῖνα xci ἐπ ᾽Αρτεμισίφ — 
σασι καὶ νικήσασι. IS. 11.] Καὶ γὰρ à» καὶ τούτων 
τών ἀνδρῶν πολλὰ μὲν ὤν τις jo διελθεῖν, XO οἱω murra 
ὑπέμεμαν κατά" σε yn xci κατὰ θάλασσα», καὶ ὡς 

ἡμύ avro ταῦτα: 0 ὃ) &poi Doxsi xai ixtiva —XX 
$1904, τούτου μνησθήσοµαι, óni v0 $Lng igyor τοῖς Maga- 
T διναάξωντο.. οἱ μὲν γὰρ Μαραθῶνι' σοσουτονῦ μόνον" 

—& Toig Ἕλλησῳ, οτι κατὰ yap οἷόν τε ἀμύνεσ- 
θαι” vovg βαρβάρους ὀλίγοις πολλούς, "ioci ài 6 ὅτι ἦν 
ἄδηλον καὶ "δόξα tior Πέρσαι ἅμαχοι εἶνουι κατὰ θά- 
λάτταν καὶ vA καὶ πλούτφ xa τέχνη καὶ pau. τοῦ- 


ὅλης ἁσίαι XZ : om ΓΦΒΟΒΒγωΥΤΔ.- 7 µένων $.—5 τῶν ὃν | DX—5 τῶν 
— 9) καὶ add 3Z.—* xarà post καὶ om $Z.—4 &s om F.—^ plerique δέ 
pes —l γὰρ dy µαρ. Z.—5 τοσοῦτο .—h ἔργον XZ.— ἐπέδειξαν Φγκωγτ.-- yn 


Aristides t. ii. p. 8δ. βαρβάροις éxíSei- 
ξα», ὅτι πᾶς πλοῦτοι καὶ δύναµις ἀρετῇ 
κει" pro lusu verborum : πᾶν πλῆθον 
καὶ wás πλοῦτοφ. ltem Stobsus de Vir- 
tute, p. 24. Eandem habet Isocrates 
Paneg. c. 25. éwibeltarres abrois —Thy 
ἀροτὴν τοῦ πλήθους περιγεγνοµένην. Item 
Lycurgus c. 28. οἱ πρόγονοι Κατ 
αν τὴν ἀνδρείαν τοῦ πλούτον, καὶ 
τὸν ἀρετὴν τοῦ πλήθους περιγιγνοµένην. 
Gorrr. 
ἀρετῷ] Lecto Ms. Darmst. ἀρεταῖς 
piusculum bariolum redolet. Lozns. 
πατέρας ---- éAevéepías] Hunc locum 
ante oculos habuit ;Anatid. t. ii. p. 281. 
ὁ γὰρ τοὺς M ροκινδννεύσαντας 
ἐναιῶν (Plato) els —* καὶ φάσκων 
πατέρας τῆς ἀλενθερίας ώς b 
μαι προσότι γε τῇ ἡπείρφ κάσῃ, 
πάλιν τοὺς τὰ δεότερα έχδε writ éy- 
mepuíajwr, τοὺς iv" 'Apreyuci καὶ Ἅσλα- 
pir: ναυμαχήσαντας---. GorrL. 
μαθηταὶ] Cod. Monac. 490. exhibet 


paro d μαθηταὶ superscripto ; sed vul- 


Vor. 


gata nibil sanius. Apprime enim µαθη- 
ταὶ respondet precedentibus διδάσκαλοι 
«yer. Lozns. 

τὰ δὲ δευτερεῖαἹ Respesit huc Aristid. 
t. ji. p. 177. Aourós τοίνυ», Θεμιστοκλῆν, 
Tura δὴ πάντων ἄξιος ἐκ δευτερείων τὰ 
πρωτεῖα ἔχειν, el T α καὶ τοῦτο 

b éxelvy µόνῳ τῶν πάντων ὑπάριαν 

εται--- ubi Reiskius vol. iii, Ani. 
madv. ad Gr. Auctores, p. 484. malit 
ἐκ κπρωτείων τὰ δευτερεῖα ἔχειν. — Sed 
puto ante ἥκιστα excidisse part. οὐχ. i. 
e. μάλιστα: etenim οὐχ ἥκιστα apud 
Atticos esse µάλιστα, e Moeride notum. 
Exempla collegit Schwebol. ad Onosandr. 
p. 65. Gorrz. 

&. 11. τὸ ἑξῆς τοῖς Μαραθῶνι] Phado. 
p. 100. C. τὸ és ἐκείνοι»  Euthyd. p. 
288. C. τὸ ἑξῆς τούτοις. cf. Cratyl p. 
$99. A. et 420. D. Cum genetivo Rep. 
p. 890. rà τούτων ἐξῆτ. Similiter ἐφεξῆς 
cum utroque casu construitur, v. Schef. 
ad Dion, Hal. de Corpp. Verb. p. 142. 
Lozns. 

V1. X 


tt. 241. 
11. iii. 390. 


163 


HAATONO3 


27! v , ^v ^" 9 ^" D ^ Um , 
vo δη ἄξιον Vxcuytiy vu» ἀνδρῶν σῶν τότε" ναυμµαχησά- 


" 4 
Tw», Ori τὸν Syóputvoy φόβον" 


διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων καὶ 


ἔπαυσαν φοβουμιένους πλῆθος νεῶν σε καὶ ἀνδρῶν. Uv ἁμ- 
φοτέρων 02? ξυμβαίνει, τῶν τε Μαραθῶνβ µαγεσαμένων 
καὶ vay ἓν ΣαλαμΏι ναυμαχησάντωνὶ φαιδευθήναι τοὺς 
ἄλλους Ἓλληνας, ὑπο μὲν τῶν κατὰ γῆν, ὑπὸ δὲ τῶν κατὰ 
θάλατταν µαθόντας καὶ ἐθισθέντας μὴ Φοβεῖσθαι τοὺς 
βαρβάρους. ἹΤρίτον δὲ λέγω τὸ i» Πλαταιαῖς ἔργον καὶ 
ἄριθμῷ καὶ ἀριτῇ γενέσθαι σῆς Ἑλληνικῆς σωτηρίας, xoi- 


1 lil. 391. γὸν Ίδη φοῦτο Λακεδαιμονίων τε xai Αθηναίω. ἜΕὸ μὲν 


οὖν μέγιστον καὶ γαλεπωτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο, 
καὶ διὼ γαύτην τὴν ἀρετὴν νυν τε ὑφ ἡμῶν ἔγπωμιάζονται 
καὶ εἷς τὸν ὄπειτα χρόνον ὑπὸ τῶν ὕστερο μετὼ δὲ τοῦτο 
πολλα) μὲν πόλεις τῶν Ἑλλήνων $i ἠσαν' μετὰ τοῦ Qae- 
[βάρου," αὐτὸς δὲ ὐγγέλλετο (βασιλεὺς. διακεῖσθαι ὡς 
ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἓλληνας. [8. 19.] Δίκαιον 
δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς ἔπιμνησθηναι, oi" τοῖς τῶν προτέρων 
έργοις σέλος τῆς σωτηρίας ἐπέθεσων" ἀνακαθηράμενοι καὶ 


€.—h ἀμόνεσθαι ΓΘΕΒΘΟΕΥΜΩΝ: Δμύνασθαι *r.—1 δὲ Σ.--- γε so.—? φόβον] βίον 


Φ.--ο δὲ T.—P? μαραθῶσι Ε.---3 µαχησαμµένων Χ.---- 


Z.— ἡμύναντο 3 


Z: ἥμυνα *s.—! ἦσαν ἔτι &.—* τῶν βαρβάρων Z.—" 6 βασιλεὺς 2Z.—* $ F.— 


ἐχόμενον] Genit. Ἑλλήνων pendet ab 
ἐχόμενον, Τὸ ἐχόμενόν τινος est, quod 
junctum est alicui, cohmret. v. ο. ὅρος 
ἐχόμενον *PoBórns. Thuc, ii. 96. et ali- 
bi. De usu part. éxóuevos v. Hemsterh. 
ad Aristopb. Plut. p. 472. Gorrr. 

ὑπὸ μὲν TO») H.e. ἑκείνωκ---ὑπὺ δὲ 
τῶν. i. e. Τούτων. GorTr.. 

τὸ ἐν Πλαταιαῖς ἔργον] I. ο. prelium 
Platœense. | Fere ita Thuc. ii. 7. γεγε- 
νηµένου τοῦ ἐν Πλαταιαῖε ἔργου, quan- 
quam ibi ἕργον est irruptio repentina 
Thebanorum, Plateas noctu occupan- 
tium. lta πόλεμος pro prelio. Thuc. 
1. 107. οἱ µετέστησαν dy τῷ ἔργῳ παρὰ 
ποὺς Λακεδαιµορίουε, i. e. dv πολέμφ. 
Namita Diod. Sic. xi. p. 465. ἐν τῇ nÁxp, 
ubi v. Wessel. Thuc. l. viii. 1. ἐξ αὐτοῦ 
τοῦ ἔργον καταπεφευγόσι h. e. prelio. 
6οτι1. 

fjpvvay] Libri veteres consentiunt in 
ὄμυναν», legendum tamen videtur ἤνυσα». 
Ficinus vertit h. l. mire: Igitur omnes 
ki Graciam in summis nobis, et a. pos- 


teris laudabuntur. Quid hoc sit, nescio. 
Gor1r. 

ἥμυναν] Sic libri impressi babent om- 
ncs. Bokk. mutavit in ἡἠμύναντο. Sed 
de Legg. Αἰσχρῶς γοῦν ἡμύραντο αὐτοὺς 
(sc. τοὺς βαρβάρους). Ibid. paulo infe- 
rius παρακαλουµένη ἀμύνειν τὸν βάρβα- 
pov οὔθ ὑπήκουσε ob ἤμυνεν. Hinc 
mutare non audeo. Lozns. 

διανοεῖσθαι, és ἐπιχειρήσων] Legg. p. 
188. D. Νύμφη» χρῆ διανοεῖσθαι καὶ νυµ- 
Φίον, &s ὅτι καλλίστους καὶ ἀρίστους els 
δύναμιν ἁποδειξομένους παῖδας. De con- 
structione : vid. Matth. Gr. Gr. 668. 
Stallbaum. ad Phileb. p. 16. D. Lobeck. 
ad Soph. Aj. 281. V. Lorns. 

6. 12. — Hoc loco ute- 
batur Abresch. Áuct. Thuc. Dil. p. 215. 
ad defendendam, lectionem Cod. Arund. 
ἐκάθῃρε apud Thuc. Ἱ. iv. pro vulgata : 
Ἐν Pe uli» καθήρει ἐκ τῆς θαλάσσης. 
De eodem Minoe esse apud Eustath. 
Od. T. p. 690. 39. τὴν θάλασσα» é&e- 
κάθῃρε λῃστῶν. Nihil tamen mutandum 











MENERENO3. 163 


ἐξελάσαντες váy τὸ βάρβαρον ἔκ σῆς θαλάττής. ἤσων δὶ 
αὗτοι oí σε &w Εὐρυμάδοντι ναυµαχήσαντες καὶ οἱ εἰς 
ἸΚύαρον στρατεύσανσες καὶ οἱ tig Αἴγυπτον φλεύσαντες 
καὶ ἄλλοσε πολλαχόσε, ὧν χρὴ μερωῆσθαι καὶ χάριν αὐ- 
voig εἰδέναι, ovi (Δασιλέα ἐποίήσαν δείσαντα τῇ ἑαυτου σω- 
⸗ * ” / 9 M ig o9 ot / , 
v32OiQ, τὸν νουν προσέχει, ἄλλα μὴ” τῇ των Ελλήνων ἐπι- 
[βουλεύειν φθορᾷ. | 
Καὶ οὗτος μὲν δὴ πάση τῇ «όλει διηντλήθη" ὁ πόλεμος 
ὑπὲρ ἑαυτῶν τε καὶ τῶν ἄλλων ὁμοφώνων αρὸς τοὺς [βαρ- 
(Δάρους" εἰρήνης δὲ γενομένης καὶ τῆς πόλεως τιμωμάνης 
ἦλθεν iv" αὐτήν) 0 δὴ φιλεῖ x τῶν ἀνθρώπων τοῖς εὖ πράτ- 
, c ^" 8 9 8 / A ’ 
TOUG! προσπίπτει, πρώτον μὲν ζηλος, ἀπὸ ζήλου δὲ φθόνος. 
«ἱ , 9 ο 
ὃ καὶ σήνδε σὴν πὅλιν ὤκουσαν ἓν πολέμῳ τοῖς Ἑλλησι κα- 
{ N N ^s 4 ) e 
έστησε. [S. 19.] Μιτὰ δὲ τοῦτο γενοµένου πολέμου 
/ 4 , d ’ ο 4 ^v ^ 6^?) / 
συνέβαλον μὲν ἐν Τανάγρα ὑπὲρ τῆς Βοιωτῶν' ἔλευθερίας 
Λακεδαιμονίοις μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μά- 
χης γενομένης δήκρυε TO ὕστερον ἔργον. οἱ μὲν yap" 
eyoyro ἀπιόντες, καταλιήποντεςὶ Bowwrovg) oig ἐ[βοήθουν, oi 
δ᾽ ἡμέτεροι, τρίτη ἡμέρω ἓν Όλνοφύτοις νικήσαντες, τοὺς 
5 ῥὀνίθεσις F, qui in mg ἐτίθεσαν.--ῦ τε om t.—* μὴ καὶ Ζ.--- διηντλήκει Ct.— 
b αὐτὴ T.—^ προσπίπτει Σ.--ᾱ συνεβάλομεν dy ΘΕΡΒ οἱ pr B, συνεβάλλοµεν ἐν XZ, 


συνέβαλλον μὸν ἐν H.—* 75s τῶν βοιωτῶν 9.—! λακεδαιµονία 10.—9 γωγνοµένη: w. 
—b γὰρ om €.—! καταλείποντει 19 et pr B, καταλειπόντει ΕΕ: καταλικόντει ὃς. 


mihi videtur; scribendum enim Thuc. 
potius fuisset, si éxdOppe locum haberet : 
TOU ληστικοῦ ékáüype τὴν θάλασσα». 
Gorrr. 

Κύπρον — AFyvrrov] Hac expeditio 
conjuncta fuit cum /Egyptiaca. v. Thuc. 
i. 94. 104. cf. Arista. t. ii. p. 156— 
281. Jebb. Lys. Epit. p. 108. Diod. 
Sic. xi. p. 450. Weseel. Gorrr. 

xdpw abrois] Transit constructio a 
relativa ad demonstrativam, eodem modo 
Epp Maj. p. 289. D. Τί ἔστι τὸ καλὸ», 
ᾧ κα) τἆλλα πάντα κοσμεῖται, καὶ προσ- 
γενοµένον αὐτοῦ καλὰ φαίνεται. Lokns. 

τῇ πόλει.,.ὑπὲρ ἑαυτῶν] Hujus gene- 
ris à numero singulari in collectivis ad 

luralem transitiones passim sunt obviz. 
fra p. 244. E. obx ofa τε ἐγένετο... 
σφᾶς ἁδικησάντων 245. C. Rep. 599. E. 
σὲ δὲ τίς αἰτιᾶται πόλις νοµυθέτην ἆγα- 
θὸν γεγονέναι καὶ σφᾶς ὠφεληκέναι; 

ERS, 


διηντλήθη ὁ πόλεμος] Ficin. vertit : 
atque id bellum per omnes urbes diffu- 
sum fuit, dun Graci seipsos omnesque 
lingue ejusdem homines adversus barba- 
ros futarentur. Videtur igitur legisse 
διεχύθη, aut simile quid. Gorrr. 

elpfj»yns δὲ γενομένης] Refertur ad 
memorabilem illam pacem Cimonis, que 
enarrata est apud. Isocr. Panath. P 860. 
Aristid, Panath. 264. Plutarch. Cimon. 
c. 13. Loxns. 

ζῆλος] Eadem fere babet Lys. p. 107. 
ὑστέρφ δὲ χρόνφ Ἑλληνικοῦ πολέμου 
karacTápros, διὰ ἕῆλον τῶν γεγενηµέ- 
ver, καὶ Φθόνο» τῶν πεκραγµένω» —. 
Gorrr. 

6. 18. τρίτῃ ἡμέρ] Thucyd. gravie- 
simus 2 na το pH l. l. h a A 
αΐοι δὲ δευτέρᾳ καὶ ἑξηκοστῇ ἡμέρᾳ per 
τὴν μάχη» (sc. τὴν ἐν Τανάγρα) ἑστρά- 
τευσαν ἐς Βοιωτοὺς, καὶ µάχῃ ἐν Οἰνοφύ- 
τοις robs Βοιωτοὺς νικήσαντεν κ. T. λ. 


11. 344, 


It, ii. 392. 


164 


IIAATONOZ 


ἁδίκως φύγοντας δµκαίως κατήγαγον. οὗτοι δὴ spero! 

à τὸν Περσικὸν χόλεµον, Ἓλλησιν ἤδη ὑτὲρ τῆς ελευ- 
Δερίας (βοήὔουντες φρὸς Ἕλληνας, ὤνδρες ἀγαθοὶ γενόμενοι 
καὶ ἐλευθερώσαντες οἷς ἐἑβοήθου», i» τῷδε τῷ µνήµατι τι- 


poires ὑπὸ T; αόλεως Tp 


οι ἐτέθησαν. Mtra* 0$ rav- 


σα πολλοῦ φολίμου γενοµένου, καὶ πάντων τῶν Ἑλλήνων 
ἐχιστρατευσάντων καὶ τεµόντων τὴν χώραν καὶ ἀναξίαν 
χάριν ἑκτινόντων' £j món, nxürarrts αὐτοὺς ναυμαχία 
οἱ ἡμέτεροι καὶ λαβντες αυτῶν τοὺς" ἡγεμόνας Λακιδαι- 


µονίους i» σῇ Σφαγίῳ," ἐξον" 


αὐτοῖςῦ διαφθέῖραι εφείσαντο 


καὶ ἀπίδοσαν καὶ εἰρήνην ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι αρὸς μὲν 

4 e ΄ * , ^. - 4 LY ., 9 X 
v03 ὁμόφυλον μέχρι vixng δεν πολεμεῖν καὶ μὴ δι οΡγην 
ἰδίαν πύλεως τὸ κοιὸν τῶν Ελλήνων διολλύναι πρὸς δὲ 


1t. lii. 393. σοὺς (βαρβάρους μάχρι διαφθορᾶς. τούτους δὴ dior ἔπαι- 


—J immo Θηβαίους. sed malim οχρυῦρετε.--Σ μετὰ... γενομένου om Z.—! ἑκτυ- 


ρύντων 3.—?9 obs αὐτῶν 9.--- 


a 9Zrwt εἰ corr 2B, σφακτορία C. - ἐξ 


ὧν Z.—» αὐτοὺς Φ2.---ᾱ τὸν Z.—' τῶν Ἑλλήνων om 9,.—* διόλλνσθαι 9.—^ ἡν- 


fed nostrum Ἱ. inde mutare non licet, 
quis enim apud oratores ad fidem histo- 
ficam revocare omnia velit? Losns. 
Οἰνοφύτοις] I. e. χωρίφ τῆς Βοιωτίας 
y. Scbol. ad Thue. i. 109. Rhodomanus 
ad Diod, Sic. zi. p. 466. male vertebat, 
jn vinetis. οτε. 
ἀναξίαν] Eandem fem, generis formam 
apud scriptt. Atticos sepe habent ἂνό- 
cios, ἀνόμοιος, ὄχρειος, ἀνάρσιος, ἆνοι- 
keios, ᾿Αναξία est Euthyd. p. 304. E. 
üratía» σπουδή». Prot. p. 
ξία ἡδονή. Legg. 048. 
Vid. Aristot. Rhet. ii. c. 9. 318. Ap- 
ian. B. C. iv. 82. Soph. (Ed. C. 1446. 
e reliquis esempla dabit Lobeck. ad 
Boph. AJ. v. 175. ubi is de hac adj. for- 
ma intelligenter : * Quid quoque in loco 
Attici scriptores sequuti sint, persmepe 
non apperet.' Loxszs. 
ἐν τῷ Σφαγίᾳ] Σφαγίᾳ scribendum 
est pro vulgata σφαγίᾳ, quod nomen est 
insult Sphacterim, ut e Strabone, (viii. 
. $46. Bas.) qui hnjus cladis mentionem 
acit, clare apparet. H προσκειµένη, 
inquit, πλησίον τοῦ Πύλου, Σφαγία »ῆ- 
σος, ἡ δὲ abr) Ἀφακτηρία λογοµένη, περὶ 
ἣν ἀκέβαλον ζωγρείᾳ Λακεδαιμόνιοι τρια- 
κοσίου: ἐξ αὐτῶν ἄνδρας, ὑπ ᾿Αθηναίων 
ἐκπολιορκηθέντας,. — Conf. Diod. Sic. xii. 
p. 522. Ptolemseus Geogr. iii. p. 99. 
ed. Amst. 1605. Steph. de Urbb. p. 


087.  Berkel, et Schol, Aristoph. ad 
Nub. 186, qui eandem iosulam, Πύλος, 
K toy et appellat. In- 
telligenda itaque hoc loco est victoria, 
de Lacedeemoniis ad Pylum insulam re- 
pottata. — Preter Thocyd. iv. 809—838. 
vid. Diod. Sic. xii. 34. Οοττι. 

ἐξὸν αὐτοῦ] Codex Monac. 499. (v. 
Jacobs. ad Achill. Tat. p. 914.) offert 
abrobs οἱ . Sed hanc lectio- 
nem, ait Jacobs, 1. |. dubiam reddit ob- 
servatio Phavorini ad Steph. Byz. p. 
611. addo, et omnium libb. impressorum 
suctoritas, Lozns. 

εἰρήνην ἐποιήσαντο] Intelligit fedus 
illud ἐνιαύσιον, unius anni, cujus memi- 
nit Thucyd. iv. 17. quod anno ix. B. P. 
fnit ictum, Archonte Isarcho. Οοττι. 

πρὸ» μὲ» τὸ ὀμόφυλον»] Cic. Off. |. i. 
11. * suscipienda quidem bella sunt, ob 
eam causam, ut sine injuria in pace vi- 
vatur, parta autem victoria, conservandi, 
qui non crudeles— fuerunt : vot majores 
nostri Tusculanos, ZEquos —in civitatem 
etiam acceperunt. Ceterum hujas loci 
meminit Aristides t. ii. p. 156. Ἐπειδή 
γε καὶ αὐτῷ σοι δοκεῖ, zi τὸν αὐτὸν δεῖν 
ἀμφοτέροις (Grecis ac Barbaris) τρό- 
vov, ἀλλὰ τοῖς μὲν, és τοῖς ὁμοφύλοιε 
εἰκὸς, τοῖς 8' 6s χρὶ τοῖς φύσει πολεµίοι». 


Gorru. 


ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ. 166 


ναι roug ἄνδρως, οἳ voUTOy τὸν πόλεμον πολεμήσαντες ἐν- 
θάδε κεῖνται, ori ἔφέδειξαν, 6i vig ἄρα ἡμφεσβήτει' ὡς y τῷ 
απρογέρῳ αολέμῳ τῷ πρὸς τοὺς (αράρους ἄλλοι virg eis» 
ἀμείους Αθηναίων, ὅτι" οὐκ ἆληθη &wQur(anroity." οὗτοι 
γὰρ ἔνταυθα ἔδειξα», στασιασάσης τῆς Ἑλλάδος περιγε- 
νόμοενοι τῷ πολέρῳ, τοὺς αροεστῶτας" γῶν ἄλλαν Ἑλλή- 
sev Ὑειρωσάμενοι, μι) ὧν τότε τοὺς βαρβάρους iva κοι- 
p3, τούτους νκώντες ἰδία. [8. 14.] Ἔρίτος δὲ «όλεμος 
μετὰ ταύτην σὴν εἰρήνην ἀνέλαιστός τε καὶ δεινὸς ὄγένετο, 
ἐν & αολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ σελευτήσανγες ἐνθάδε κεῖνται, πολ- 
λο) άν ἀμιφ) Ῥιπελίαν αλάῖστα ερύχαια στήσαντες ὑπὲρ 
vic Λεθνγίνων ὀλευθερίας," oig [Φοηθοῦντες διὰ τοὺς ὀρκους τι. 343. 
ἔπλευσαν εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ δὲ µιῆκος τοῦ πλοῦ" 
eic ἀπορίαν γῆς πόλεως καταστάσης καὶ οὐ δυναµένης" αὐ- 
σοῖςὃ ὑπηρετεῖν τούτῳ ἀπειπόντες ἐδυστύχησων" ὧν οἱ ἐχ- 
βροὶ xoi προσπολεμήσαντεςὰ así ἔπαμον ἔχονσι σωφρο- 
σύνης καὶ ἀρετῆς 7 τῶν ἄλλων οἱ φίλοι. πολλοὶ ὃ᾽ ἐν ταῖς 
ναυμαχίαις ταῖς καθ Ἑλλήστοντο, μιᾷ μὲν ἡμέρα πάσας 


Li 
φοσβήτει Qw : bupurBlre: *s,—9 ὅτι om p ἀμφισβήτοι Z.—* sepierüras r. 


e. πι οἳ 
— ἐλευθερία Θ.---) δὲ τὸ usos ᾶζ.---ἳ «λέει T.—5 δυναμµένοις T'.—b αὐτῆς P, 
αὐτῆς 3Z.—^ el om Ἱ.---ᾱ φροπολοµήσαντει Χ.--- ἔχουσι om Z.—t 4$ καὶ τῶν w.— — ' 


uio Bérei] Leg. ἁμφισβητοῖ, In Bas. 
2. ἀμφισβήτει. male. Ο60111.. 
Δμφισβητοῖεν] Proprie dicendum erat: 
εσβητοῖ, propter superiora : ef ris—. 
colleetive sumsit τὸ τί, Nisi le- 
fndom quis putet : ἀμφισβητοῖ à», ut 
nfra: elis βούλοιτο Tfs ÓAeus karg- 
γορῆσαι:, δρθῶς ἂν κατηγοροῖ. Sed νυ]- 
ta non mutanda videtur. Similiter 
ucyd. ii. 89. és ὅσον ἂν καὶ abris 


ἕκαστος οἵηται Ixaybs εἶναι δρᾶσαι τι, ὧν h 


ἤκουσε, τῷ δὲ ὑπερβάλλοντι-- καὶ ἄπισ- 
τοῦσι--- ubi notat Schol. hoc σχῆμα, 
Gor11. 

el Tis —MyupioBaroiey] ef τις sequitur 
pluralis; similis nostro loco est Phileb. 
Ῥ. 45. B. ὁρθῶν ἂν φαινοίµεθα Aéyorres, 
ὧς eT τιν τὰς µογίσται ἡδονὰς ἰδεῖν βού- 
λοιτο, obk els ὑγίειαν ἀλλ᾽ els νόσον Ἰόν- 
Tas δεῖ σκοπεῖν» ubi vid. Stallb. confr. 
Mitth. Gr. Gr. $. 487. 4. Eadem con- 
$struendi ratio obtinet apud Latinos. Te. 
rent. Eunuch. Prol. 1—8. ' Si quisquam 
est, qui placere se studeat bonis—In his 


poeta hic nomen profitetursuum.' Lorns. 

6. 14. διὰ τοὺς ὅρκουσ] Erat Leontinis 
cum Atheniensibus παλαιὰ ξυμμαχία, 
(Thuc. iii. 86.) i. e. ὄρκος, ob cognatio- 
nem, qua his cum illis intercedebat. v. 
Diod, xii. 518. Gorrr.. 

ὧν κ.τ.λ.] ὧν refertur et idem ad οἱ : 
πολλοὶ, quod monendum est propter 


"Gottleberum, qui refert ad Leontinos. 


Ceterum ad quorum hostium nobile et 

umanum erga Athenienses illos factum 
heec verba referantur et quinam ait, quos 
vocibus τῶν ἄλλων orator significet, feli- 
Ciori, quam ego sum, interpreti expedi- 
endum relinquam ; equidem ad liquidum 
perducere nondum potui.  Cogitabam 
olim, τῶν ἄλλων referri ad eos, qui ad 
Arginussas a suis, (τοῖς φίλοις) ad ec- 
pulturam non sunt sublati, sed si sit, 
quam obscura, quam Platone indigna, 

uam prorsus ἁπροσδιόνυσα laus hos- 
tium! Suspecta, ut dicam, quod sentio, 
milii tota hec sententía*1»—ol φίλοι vi- 
detur atquee glossemate oriunda. Lozss. 


11. lil, 391. 


v 


163 HAATONOZ 


το 05. ἄξιον ἐπαινεῖν τῶν ἀνδρῶν τῶν τότε" ναυµαχησάκ- 
t ν ο». / ῷ π 8’ - € ⸗ 

TOV, OTi τον εχόδµενον Qo[2oy διέλυσαν τῶν Ελλήνων καὶ 
ὄπαυσαν φοβουμένους πλῆθος νεῶν σε καὶ ἀνδρῶν. ὑπ' ἆμ- 
/ à»? ’ ^. M abo P /, 
Φφοτέρων 05^ ξυµβαίνει, τῶν τε Μαραθῶών µαγεσαμένων 
xci τῶν ἓν Σαλαμῖι ναυμαγησάώτωνὶ παιδευθῆναι TOUS 
4 ο e 4 b! ^ 4 ^e e ἡ A ^ X 
ἄλλους Ἓλληνας, ὑπὸ μὲν τῶν κατὰ ys», ὑπὸ δὲ τῶν κατὰ 
θάλασταν µαβόντας καὶ ἔθισθέσας: μὴ Φοβεσθαι τοὺς 

/ ΄ S / «9 -€ Ww 4 
βαρβάρους. — "piros δὲ λέγω σὸ ἓν Πλαταιαῖς ἔργον καὶ 
ἄριθμῷ καὶ ἀρετῆ γενέσθαι τῆς Ἑλληνικῆς σωτηρίας, κοι- 
voy ἤδη τοῦτο Λακεδαιμονίων τε xci Αθηναίω. — 'Eo μὲν 
οὖν μέγιστον παὶ χαλεπώτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο," 
xoci διὰ ταύτην τὴν ἀρετὴν VOV τε ὑφ ἡμῶν ἔγκωμιάζονται 
χαὶ sig τὸν ὄπειτα χρόνον ὑπὸ τῶν ὕστερον'. μετὼ δὲ τοῦτο 
πολλαὶ γὲν πόλεις τῶν Ἑλλήνων ἔτι ἤσωνὶ μετὰ τοῦ βαρ- 

/ u 9 Nx 9 / * v t e 
D&eou" αὐτὸς δὲ ἠγγέλλετο (βασιλεὺς διανοεσθαι ὡς 
ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἓλληνας. [8. 12.] Δίχαιον 
δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς ἔπιρνησθηναι, oi" τοῖς τῶν προτέρων 
ἔργοις σέλος τῆς σωτηρίας ἐπέθεσαν" ανακαθηράµεενοι xai 
$.—k ἀμένεσθαι TORBCFriwy : ἀμύνασθαι *s.—! δὲ Z.—" γε w.—? φόβον] βίον 


$.—9 δὲ T.—? μαραθῶσι E.—3 µαχησαμένων 3.—' ἠθισθένται Z.— S$uórayro 1 
Z: lway *s.—! ἦσαν ἔτι &.—" τῶν βαρβάρων Z.—"' ὁ βασιλεὺς 37. —9 $ F.— 


ἐχόμενο»] Genit. Ἑλλήνων pendet ab 
ἐχόμενον. Τὸ ἐχόμενόν τινος est, quod 
junctum est alicui, coheret, v. c. ὅρος 
ἑχόμενον "PoBórns. Thuc, ii. 96. ct ali- 
bi. De usu part. ἐχόμενος v. Hemsterh. 
ad Aristoph. Plut. p. 472. οττ!.. 

ὑπὸ μὲν τῶν] H.e. ἐκείνωκ---ὑπὸ δὲ 
τῶν. i. e. τούτων. (401τ].. 

τὸ dy Πλαταιαῖς ἕργον] I. e. prelium 
Plateense. Fere ita Thuc. ii. 7. Ύεγε- 
νηµένου τοῦ ἐν Πλαταιαῖς ἔργου, quan- 

uam ibj ἔργον est írruptio repentina 
'hebanorum, Plateas noctu occupan- 

tium. ]ta πόλεμος pro prelio. "Thuc. 
1. 107. οἱ µετέστησαν ἓν τῷ ἔργφ παρὰ 
Toss ΔΛακεδαιμονίουε, i. e. d» πολέμφ. 
Namita Diod. Sic. xi. p. 465. ἐν τῇ náxp, 
ubi v. Wessel. Thuc. |. viii. 1. * αὐτοῦ 
τοῦ ἔργον καταπεφευγόσι h. e. prelio. 
6οτ11.. 

ἥμυναν] Libri veteres consentiunt in 
Jijnvrar, legendum tamen videtur ἤνυσα». 
Ficinus vertit h.l. mirc: gitur omnes 
hi Graciam in summis nobis, et α pos- 


teris laudabuntur. Quid boc sit, nescio. 
Gorri. 

ἥμυναν] Sic libri impressi habent om. 
nes, Bekk. mutavit in ἠμύναντο. Sed 
de Legg. s i —— 
(sc. τοὺς vs). lbid. paulo infe- 
rius iden urn ἀμύνειν τὸν βάρβα- 
pov οὔθ ὑπήκουσεν ὁὔτ ἤμυνεν. Hinc 
mutare non audeo. 101118. 

διανοεῖσθαι, 6s ἐπιχειρήσων] Legg. p. 
188. D. Νύμφην χρῆ διανοεῖσθαι καὶ νυμ- 
eor, ὥς ὅτι καλλίστους καὶ ἀρίστουε els 
δύναμιν ἁποδειξομένους παῖδας.  Decon- 
structione vid. Matth. Gr. Gr. 668. 
Stallbaum. ad Phileb. p. 16. D. Lobeck. 
ad Soph. Aj. 281. V. Lozns. 

$. 12. ἀφακαθηράμενοι] Hoc loco ute- 
batur Abresch. Áuct. Thuc. Dil. p. 215. 
ad defendendam lectionem Cod. Arund. 
ἐκάθῃρε apud Thuc. 1. iv. pro vulgata : 
τὸ ληστικὸν καθήρει ἐκ τῇ: θαλάσσης. 
De eodem Minoe essc apud Eustath, 
Od. T. p. 690. 89. τὴν θάλασσαν ἑξε- 
κάθῃρε λῃστῶν. Nibil tamen mutandum 


MENERENO?3. 167 


àv. ὦ a» xe? ini μεμνῆσθαί σε καὶ ἐπαινεῖν' vj μὴν γὰρ 
6X 6170 ἀρετῇ $n pur oU μόνον τὴν τότε did aud Aia 
ἀλλὰ και τὸν ἄλλον πόλεμον δόξαν γὰρ di αὐτοὺς 3 
αλις ἴσχε μή vor ἂν καποωκολερηθῆναι Md ὑπὸ πάντων 
ἀνθρώπων. καὶ —8 idoke, ση às ἡ ἡμετέρᾳ" αυτών διαφο- 
ea ἐκρατήθημ, οὐχ. ὑπὸ τῶν ὤλλαν' ἀήστητοι yag ir⸗ 
καὶ rir ὑπό 6 ἐλείνων ἐσμέν, ἡμες δὲ αὐτοὶ) ἡμᾶς αὐτοὺς 
xi irt pusy zai orriónpar. Μιτα ài σαυτα ἠσυχίας 
γενομένης xai εὐρήνης πρὸς τοὺς ὤλλους 0 oixiiec "pi πὸ- 
λεμος οὕτως" ἐπολεμήθη" ὥς σε £i περ εἱκαρμένου εἰ ἂν- 
— στασιάσαι, Hs ἂν ἄλλως εὔξασθωι μηδίνα πόλιν 


pr Es elbow n. — rvxérres καὶ obe Z.—? re T.—13 ἀληθῶς Tt ἡμετόρα 9 
Χ.---» καὶ γὰρ cr. — πρὸ» μὲν τοὺς 3.--' οὗτοι Φ.---ὕ ἐτολμήθη t0. —" πειραιῶς 


κεῖνται ἐἀνθάδε] Wessel. Obss. 1. 1. 
manet, excidisse ante κεῖνται negandi 
voculam ; ; corpora enim cswsorum non 
extracta, non potuisse recondita esee in 
Ceramico; sensum itaque credit hunc 
esse: solulis amicis, iniqua pressi for- 
(una, non i ez mari, hic siti non 
suni. Sed hic audiendus non videtur 
vir summus, — Lectos enim ille inanis, 
eorum caussa factus, quorum cadavera 
reperiri tollique nequivissent, ut Thucy- 
dides l.i 94. notat, indicare vidctur, 
absentium corpora tamen, ob hunc lec- 
tum inanem, qui repositus fuit in Cera- 
mico, considerari pose tanquam sepulta, 
Et ita Plato videtur dicere potuisse : 
κενται ἐνθάδε. —Confirmst hoc .locus 
Charitonis jv. 63. quem excitavit Abres- 
chius Dil. Thuc. p. 189. εἰ μὴ τὸ σῶμα 
«ὔρηται τοῦ δυστυχοῦς, ἀλλὰ »όµος οὗτος 


ἀρχαῖος Ἑλλήνων, ὥστε καὶ τοὺς ἀφανεῖς 1 


τάφοις κοὺμεῖ. ubi v. Dorvill. p. 864. 
Gorr:. 

τὸν ἄλλον In Ald. Bas. 1. ct 2. legi- 
tur OTTL. 

καταπολεμηθῆναι] Est vinci, debellari 
posse, quod ex iis, qum subsequuntur 
satis firmatur. Similiter Xenoph. Mem. 
ii. 6. 3. Σώματα δὸ καλὰ πόταρον ἐκ 
Βοιωτῶν ole πλείω ἂν ἐκλεχθῆναι, 5 ἐξ 
Αθηναίων; pulcra corpora plura putas e 
Beretiis eligi posse, an ex Atheniensi- 


bws? De hac potestate infinit. aor. cum 
part. ἂν vid. Hermann. ad Soph. Aj. 
10601. Lozas. 


ἐκρατήθημεν] κρατεῖν si est vincere, 


superare, construitur cum accus. Con- 


viv. 220. À. καὶ πίνει οὐκ ἀθέλα», ὅπότε 
ἀνωγκασθείη, πάντας ἐκράτει, Tim. p. 
49. A. Loxns. 

ἐνικήσαμεν καὶ ἠττήθημεν] Απιαπί 
Grzci sic act. et pass. conjungere Rep. 
858. E. Gore ἐπειδὰν ἀλλήλουε ἁδικῶσί 
τε καὶ ἀδικῶνται-- τοῖς μὴ Durapérois τὸ 
μὲν ἐκφεύγει», τὸ δὲ αἱρεῖν δοκεῖ λυσιτε- 
Ael» ξυνθέσθαι ἀλλήλοις (malim ἀλλή- 
Aovs) µήτε ἀδικεῖν ufyr" ἀδικεῖσθαι. Tim, 
p.f 88. D. ὅθεν καταλαμβάνονσί τε καὶ 

κατὰ ταὐτὰ ὑπ àA- 

λήλων λιός τε καὶ ὁ τοῦ Ἑρμοῦ καὶ i 
φόρος. Legg. p. 776. A. ὃν 9h dor 
—* κα) srarpl καὶ τοῖς τῇ» γυναικ 
κείοι as χρὴ τὰς αὐτῶν 753 
olov eis ἀποικίαν —— αὐτοὺς, ἐπι- 
exorobrrds TE ἅμα καὶ ἐκισκοπο 
οἰκεῖν. 


tandi rationem penitus —eS 
digua est notatu. Losns. 

καὶ εἰρήνης] Intelligit pacem illam in- 
famem, quam Lysauder, victis Atheni- 
ensibus, hac lege, si longa Pirmei bra- 
chia et muros destruerent, concessit. v. 
Xenoph. H. Gr. |. ii. p. 68. Gorrr. 

οἰκεῖοι πόλεμος] V. Xenoph. H. Gr. 
ii. 3. Diod. xiv. 667. Lys. orat. contra 
Eratosth. t. v. orat. p. 418. it. in Epit. 
p. 118. Gorrr. 

στασιάσαι] Xenoph. Η. G. iii. p. 108. 
στάσυ vocat tumultum illum contra xxs. 
tyrannos, GorzL. 


ir. iii. 395. 





168 


IIAATONOZ 


ἑαυτοῦ sors. ix 7 γὰρ TOU Περαιος” καὶ του ὥστεος 
ὡς ἀσμένως καὶ oim Sia. ἀλλήλοις ἔυνέμιξαν" οἱ —R 
καὶ παρ ἐλπίδα roig! ἄλλοις Ἕλλησι, τό Ti , poc τοὺς 
— πόλεμον ὡς reix $Ós»ro. καὶ τούτων ἁπάν- 
σων οὐδὲν ἄλλ' αέτιον 7 P σῷ ὄντι ξυγγένεια, Φιλίαν βι- 


βαιο” καὶ ὁ 


᾽μόφυλον ου λόγω. ἀλλ E παριχομέν. 


[5. 15.] Xes δι καὶ τῶν ἐν σούτω σῷ πολίμω τελευτη- 
σάντων UT ἀλλήλαν μνεία χε καὶ διωλλάττειν αὐτους 


4 δυνάµεθα,' εὐχαῖς καὶ" θυσίαις t» 


f σοῖς τοοῖσδε, σοις 


κρατοῦσω αὐτῶν εὐχομάνους, ἔσειδη καὶ ἡμεῖς δμλλάγ- 
pasos. oU γὰρ κακία ἀλλήλων ἤψαντο ovd έχθρα, ἀλλά 
δυσσυχίᾳ. μάρτυρες δι ἡμῶς αὐτοί ἔσμεν τούτων οἱ [Ca 
σος οἱ αὐτοὶ γὰρ ὄνγες * γένει συγγνὠώµην ἀλλήλοις 
ὄχομιεν ὧν * ἐποιήσαμεᾶ ὦ ὧν T ἐπάθοµεν. Μιτὰ δι Tovro 
παντελοῦς" εἰρήνης ἡμῶν γενομένης ἡσυχίαν ye» J πόλις, 
τοῖς μὲν βαρβάροις συγγιγνώσκουσα, ὃτι σαθόντες ὑπ αὖ- 
φῆς καχὼς [έκανως ] οὐκ ἑνδιῶς ἠμύναντοι) voi; 0$ Ελλησι 


12: 
BCEFr, ἐνλενσίνι 3, ἐνελ 


ἐποιήσαμεν..«ἑπάθομεν] ἐκάθομεν... 


σε καὶ XZ.—À Vous καὶ mg l.—$ 


ος.---- E. ΣΣ: πολῖται 
ή : tfiv a nii $32,$w:4 *5.— 


it l'——7J οὐ om Z.—5* dAevrin 59 
(veles ponit.—* οὐχαῖς 
Fey ὃν πτοήσημο Φ. 


—5h παντέλονο X, 2.—À ἡμόνωντο TIEMBCEFZrw : dpb- 


Iepatén:] Videtur scribendum csse 
FHepmés, qum scriptura Attica est. v. 
Thom. M. p. 700. Moris p. 314. Thao- 

cyd. i, 98. ii. 99. et alibi habet Πειραιῶ». 
Ita correxit Tayl. ad Lys. orat. contra 
Eretosth. p.419. Perte de hac 
tura exposuit Morus ad Xenoph. H. 
P. 190. Οοττι.. 

perples ἔθεντο] I. e. κατέθεντο, sive, 
ut explicat Schol. ad Tbuc. i. 82. ob ῥᾳ- 
διον εὐπρεκῶς θόσθαι, sc. πόλεμου», ubi 
Schol. καταλῦσαι, vel, ut lo- 
quitar idem Thuc. i. 131. ματαθέσθαι, 
Sallustius, qui superiorem locum Thuc. 


expressit, D. Jug. c. 85. per desinere 
vertit: * emne bellum sumi facile, oete- 
zum me desinere. v. Abresch. 
Auct. Dil. Thuc. p. 386. Gorr:. 


6. 15. — ὑπ ἀλλύλων] 
I. e. qui se mutuo occiderunt. Notanda 
eonatructio τελευτᾷν ὑπό -Twos. lta 
Alcib. Η. p. 141. E. é9 ἑτέρων τι- 
ρῶν ἐτελεύτησεν, occisus est, de Cra- 


$eua, Archelai amasio. Sic ἠποθνήσκω. 
ὑπὸ τῶν δούλαν ἁπά- 


panAs 
θαι, ἐκπίατευν, quibus verbis structura 
werbi passivi cognate significationis ac- 
comsodatur; niei dicamus, aliwd ver- 
bum passivum supplendum eee, velnti 
βίᾳ ὑ. 7. b. ax (Dares, i, e. βιασθώταε à. 
T. δ. ἀπ. et sic in reliquis, vel ὑπὸ ease 
pro διὰ. v. Abresch. Diluc. Thucyd. p. 
491. τὸ s»ori pro trucidari, i est 
apud Liv. ii. 98. Gorrr. 
ἐν τοιοῖσδε] Bes. —— — 
τοῦ οὓσι. Fic. qui supera- 
vere, peractis. Sed mendum latere h. 1, 
videtur; dr n ἐν non est pro. Forte legen- 
dum est éx), levi mutatione, quo utun- 
tur Greci in | hujusmodi locis. Supra c. 
1. ὅστι dpei ἐπὶ τοῖς ÀmoBarovs:—ubi 
alia exempla attulimus. Gorrz. 
8s] Bekker. primus jure ad uncos 


damnavit, utpote procul dubio e glossc- 





ΜΕΝΕΕΕΝΟΣ. 169 


ἀγαναπτοῦσα, ιεμνημένη” ὡς sU παθύντς UT αὐτῆς οἵαν 
χάριν ἀπίδοσαν, ποιωσάριενοι τοῖς (αρ[βάροις, τάς τε ναὺς 
πριελόριενοι αἱ ποτ ἐκείνους ἔσωσαν, καὶ τείχη καθελόντες 
&yÜ' ὧνὶ ἡμεῖς τἀκείνων ἐκολύσαμιν"' auri. διανοουρωένη 
δς ἡ πόλις μὴ ἂν ἔτι ἀρῦναι μήτε Ἕλλησι αρὸς ἀλλήλων 
δουλουμάένοις μήτε ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως" ᾧπει. ἡμῶν οὖν 
ὃν τοιαύτῃ διανοίῳ ὄνσων ἡγησάρωεοι Λακεδαιμόνιοι τοὺς 
pr τῆς ἐλευθερίως ἐπικούρους, πεατωχέναι ἡμᾶς, σφέτερον 
ὃς ἤδηὈ ἔργον εἶναι καταδουλοῦσθαι τοὺς ἄλλους, TOUT 
ἔπραντο. [Δ. 16.] Καὶ μηκύνεν μᾶν ví δει οὐ γὰ 

πάλαι οὐδὲ πολλώὠνὶ ἀνθρώχων γογονότα λέφοιμω ἂν τα 
μετὰ ταῦτα" αὐτοὶ γὰρ ἴσμιν ὣς ἐππεχληγμένοι, ἀφίποντο 
εἰς χρείαν τῆς πόλεως τῶν τε Ἑλλήνων οἱ πρῶτοι, ᾿Αργέίοι 
xci Βοιωτοὶ καὶ Κορίνθιοι, xai τό γε θειότατον πάντων, τὸ 
xci (βασιλέα εἰς τοῦτο ἀπορίας ἀφικίσθαι, ὥστε αεριστῆ- 
ναι αυτῷ µηδαμόθεν ἄλλοθεν τὴν σωσηρίαν υείσθωι ἀλλ᾽ 


»orro 5.--ᾱ µεμνημένοι C.—l ὃν Z.—9 ἑκώλυσαν μὲν Z.—? οὕτω v.—9^ ἐπικούρους 
om Φ.---ὃ ἤδη om XZ.—4 οὐδὲ πρὸ πολλῶν ἑτῶν Z. possis οὐδ ἐπ᾿ ἄλλων ἀνθρώπων». 


senate τοῦ obi ἐνδεῶς ortum. Ἐϊεῖπ. ver- 
tit: Quod infestati ab illa, fortiter re- 
pugnaverunt. Lozns. 

és—olar] Trita Graecis loquendi for- 
mula, Latinis gocque non aliena. De 
qua re monuit F. A. Wolfius ad Lept. p. 
$12. ubi hoc protulit exemplom, * In- 
telligitis omnes, quot locos Demosthenis 
nuperus editor, qui priorum editionum 
vitia se correcturum promiserat, quam 
fede depravaverit, In quo quidem ez- 
emplo si auctoritatem classicam deside- 
res, utere Cie. * Dispositio est ordo ac 
distributio rerom, que demonstrat, quid 

uibus in locis sit collocandum.' Quint. 
nst. Or. ix. 4. 44. * Sed plurimum re- 

fert compositionis, que quibus antepo- 
mas." f. Pieut. Ponul v. 8. 47. 
Senec. Ep. 108. Lozns. 

eb παθόντες] Malc legitur in Bas. 1. 
et 2. olov. Οοττι.. 

τείχη καθελόντες] Xenoph. H. Gr. 
ii. 3. p. 69. τὰ τείχη κατέσκακτον bv 
αὐλητρίδων πολλή προθυµίᾳ. Gortr. 

6. 16. ob γὰρ πάλαι] Bas. 1. οὗ γὰρ 
καὶ πάλαι. Gorrt. 

πρὸ πολλῶν ἐτῶν Ύεγο».] Lectio om- 
nium editionum est οὐδὲ πολλῶν ἀνθρώ- 
7e Ύεγαν. quam corruptam esse nemo 


non sentit ; quid enim absurdius et Pla- 
tone indignius dici poterat, quam non 
opus esse, ut reliqua facta commemoren- 
tur quia non ita multorum hominum 
sint, quasi in rebus a civitate preeclare 
gestis dilaudandis oratori multitudo ho- 
minum, & quibus geste sint, spectanda 
magis esset, quam ipsa rerum nobilitas ? 
preterea etiam minime quadrat ad statim 
subsequens αὐτοὶ γὰρ ἴσμεν. — Heind. ad 
Gorg. p. 448. A. haud dubie e Ficin. in- 
terpretatione conjecturam proposuit o5- 
δὲ κολλῶν ἄνω γενεῶν γεγονότα. — Got- 
tleber. proposuit παλαιών, utraque ad 
sensum et nexum orationis satis apta 
conjectura, nisi quod aliqua grarumatica 
difficultas insit in παλαιῶν ἀνθρ. et γε: . 
νεῶν γεγονότα. Sed veram nobis ac 
germanam scripturam Platonis haud du- 
bie servavit Cod. Monac. 409. qus 
est ea, quam nos recepimus οὐδὸ «pb 
v0AAG» ἑτῶν γεγονότα, quam Fic. quo- 
que sine omni dubitatione ob oculos ba- 
buit vertens: neque mullis retro saeculis 
gesla dicerem, quee sequuniur. — Proba- 
vit eam etiam Jacobs. ad Achill, Tat. p. 
913. Lozns. 

ἀφίκοντο] Ald. et Bas. 1. ἀφίκοντα, 
Bas. 2. ἀφίκονται, male. Οοττι.. 


Plat. Vor. VI. 


[/ 


166 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


"ond, 304. gg τῶν πολεμίων ἑλόντες ναῦς, «ολλὰς δὲ καὶ ἄλλας κ- 
κήσαντες. ὃ ὃ) sivo» δεινὸν καὶ ἀνέλαιστον τοῦ πολέμου 
γενέσθαι, τόδε λόγω τὸ εἰς φοσοῦτον Φιλονεικίας ἆλθεῖν φρὸς 
LY / N 4 [74 [4 e ^v es 3 
v3» woXiy τους ἄλλους EAAaacS ὡστε τολµήσαι TO $Y- 
lero ἐπικηρυκεύσασόαι βασιλεῖ, ὃν κουῇ ἐξέβαλον" μεθ᾽ 
e ed 9S7 e» 4, ? * * » » wy 
ἡμῶν, iie, τοῦτον πάλιν ἐπάγεσθαι (ρίόαρον εφ EAAs- 
T Mo 046 28s ν ; " η 
νας, xoi ζυναθροῖσωι ἐπὶ την πολι πάντας "Ελληνάς σε 
X ’ 4 A 4? 4 3 2; e ^v * 
καὶ (βαρβάρους. οὗ δὴ καὶ ἐκφανῆς fysrtro à τῆς πόλεως 
ῥώμη τε καὶ ἀρετή. οἰομένων γὰρ ἤδη αυτὴν) κατασσολε- 
µήσθαι καὶ ἀπειλημμένων" ἓν Μιτυλήνη vae» νεῶν [οηθη- 
σαντες"' ἑξήκοντα ναυσήν, αὐτοὶ ἐμθάντες εἰς vic ναῦς καὶ 
ὤνδρες γενόμενοι ὁμολογουμίνως ἄριστοι, νικήσαντες μὲν 
M / / ^ N ^ mn? / / 
τοὺς πολεμίους, λυσάµενοι δὲ τοὺς φιλίους," ἀναξίου τύχης 
συχόντες, οὐκ ἀναιρεβέντες ἔκ τῆς θαλάττης, κενται ὀνθά- 


€ τοὺς ἕλληνας πρὸς τὴν κόλιν (omisso ἄλλουε) €.—^ ἐξέβαλλον 2.—! E. TOXXeB 
CFZrw.—J αὐτὴν ἤδη Σ2.--Χ ἀπολλυμόων Z.—) scribe Μυτιλήνμ.-- βοηθήσα»ντι 


ἐπικηρυκεύσασθαι] Π. e. διὰ κήρυκας 
φέµπειν κρὸς vol ὁκὶ v. Bac." Hesych. 
Ἐπκικηρυκεύεται, προσκηρύσσεται. Α- 
breschius (Dil. Thuc. p. 412.) corrigat, 
si opus sit correctione, προσκηρυκεύεται. 
Alioquin rectius scribi, ἐπικηρύσσεται, 
προσκηρύσσοται. Bed ipse nihil admo- 
dum conjecture tribuisse videtur qui 
preclare agit ]. c. de h. v. ut et de κη- 
ρυκεύευ et διακηρυκεύεσθαι. Hoc sensu, 

uo noster, usurpavit etiam Isocrates, 

ancg. p. 116. εἴτις ἐπικηρυκεύεται Πέρ- 
σοι τῶν πολιτῶν. ubi monuit qusedam, 
his gemina, Morus. Gorru. 

βασιλεῖ] Intelligitur haud dubie Da- 
rius Nothus, ad quem Lacedzmonii le- 
gatos miserunt, et cum co, contra Áthe- 
nienses, foedus fecerunt. Formula ex- 
stat apud Thucyd. viii. 18. Βασιλέα 
esse xar' ἐξοχὸν Regem Persarum, tra- 
latitium est. Additur interdum µόγα». 
v. c, in Apolog. c. 322. Aristoph. Plut. 
170. et Schol. Lys. Epit. p. 118. Mitto 
alia loca laudare. — Qui plura volet, ad- 
eat Staueren. ad Nep. Ages. ii. p. 469. 
6οττ. 

οὗ δὴ] Ἱ. q. usitatius ὅθεν δὴ, apud 
Platonem frequentissimi est usus, — Ex- 
empla dabit Heind. ad Theæt. p. 106. 
E. quibus adde Legg. p. 644. E. ibid. 
p.780. E. Conv. p. 193. D. Loxas. 

τοὺς φιλίους]  Rarissime hac conjunc- 


tione, scilicet αἱ conjunctum sit cum v. 
πολέμιος vel eidem oppositum, reperitur. 
Sed tamen, licet monitus & Stalib. ad 
Phileb. p. 21. E. mutare in φίλους non 
audeo; nam prorsus eodem modo dici- 
tur in Conv. p. 2321. B. ἔπειτα Éyorye 
ἐδόκει, ὦ ᾿Αριστόφανεε, τὸ σὺν δὴ τοῦτο, 
καὶ ἐκεῖ διαπορεύεσθαι, ὥσπερ καὶ ἐνθάδε, 
βρενθυόµενος καὶ τὠφθαλμὼ - 
λω», * περισκοπῶ» καὶ τοὺς QuAÍovs 
καὶ γοὺε πολεμίουε. Eodem fere modo 
Herodotus promiscue dicit ξείνιος et ξεῖ- 
vos vid. γ. 05. 91. et 93. Loxrgs. 

τυχόντες] Hunc locum & verbis : »- 
xhocures -usque ad τυχόντες excerpsit 
Dionys. p. 1030. de admiranda vi dic. 
Dem. nec eum sine censura dimisit. 
Legitur ibi pro Φιλίους, φίλου. Pro 
λυσάµενοι malit Reisk. ῥνσάμενοι. — Sine 
caussa, GorTL. 

ἀναιρεθέντες] Sunt naufragi illi, quo- 
rum corpora & trierarcbis illis, veluti 
Theramene et Thrasybulo, qui jussi sunt 
lioc facere, non fuerunt sublata ad sepe- 
liendum. Hoc enim est ἀναιρεῖσθαι sc. 
vava'yoós. Et ita plane Xenophon, H. 
G. vi. p. 42. διότι οὐκ ἀνείλοντο vava- 
γούς: ubi rem narrat Xenophon, quo cum 
cf. Mem. Socr. l. i. Hunc nostrum locum 
dudum ita explicavit Wessel. Obss. Ἱ. i. 
Gorrr. 


MENEBRHENO3. 


πρότερο Λακεδαιμόνιοι αὐτφ ἐξέδοσαν, εἰ μέλλοί συµμα- 
ness Op» τε xoi τος ἄλλοις ξυμμάχοις, ἡγούμανος οὐκ 
ἐθελήσειν, i» αυτῷ αρόφασις εἴη τῆς ἀποστάσεως. καὶ τῶν 
ν , Ἡ 2 ^ 4i 5») M » € 5 " 

μεν ἄλλων ξυμμµάχων' ἐψεύσθη---ἠθέλησαν yap auro $x- v. ii 306. 
0i0ovoi) καὶ ξυνέθεντο καὶ ὤμοσαν Kopírltos καὶ Αργεῖαι καὶ 
Βοιωτο) καὶ ἄλλοι" σύμμαχοι, εἰ μᾶλλοι) χρήµασα παρί- 
Een, ἔκδώσειν τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἑλληνας----, μόνοι δὲ ἡμεῖς 

οὐκ ἑτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε" ὁμόσαν. οὕτω" δή 
τοι” TO γε τῆς πόλεως γεναῖον καὶ ελεύθερον (Εέβαιόν τε 

xoi ὑγιᾶς» ἐστι καὶ φύσει µισοβάρ/ββαρο», διὼ τὸ εἰλιπρινῶς 
εἶναι Ἕλληνες καὶ ἁμιγεῖς βαρβάρων. οὐ γὰρ Ἠέλοπες 
οὐδε Κάλδμοι οὐδὲ Α.γυπτοίἳ τε καὶ Δαναοὶ οὐδὶ ἄλλαι 
πολλοὶ φύσει μὲν [βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες σννοῖ- 
χουσω ἡμῖν, ἀλλ αὐτοὶ Ἕλληνες, ov μιζοβάρβαροι οἰκου- 
pst, ὅθεν καθαρὸν vo μῖσος ὀντέτηκε τῇ πόλει σῆς ἀλλο- 
σρίας φύσεως. ὅμως ὃ οὖν ἐμονώθημεν πάλιν διὼ τὸ μὴ 
ἐθελει' αἱσχρὸν καὶ ἀνόσιον ὄργον ἐργάσασθαι, Έλληνας" 
ββαρββάροις ἐκδόντες. ἑλθόντες οὖν εἰς ταὐτὰ ἐξ ὧν XO τὸ 
πρότερον κατεπολεμήθηµεν, σὺν θεῷ ὤμιεινον ἢ τότε ἐθέμεύα 

σον πόλεμο καὶ γὰρ ναῦς καὶ τέχη ἔχοντες καὶ τὰς 
ἡμετέρας αὐτῶν ἀποικίας ἀπηλλάγημεν τοῦ πολέµον' OU- 

veg ἀγαπητῶς ἀπηλλάττοντο x04 οἱ πολέμιοι” ἀνδρῶν 
μέντοι ἀγαθῶν καὶ ἓν τούτω τῷ πολέμῳ Ἑστερήθημεν, τῶν 


171 


οι 
—5 dv τῇ . — µέλλοι F, µέλλα TORXBCEZI.—E ξ. Z.—h ξ. T. — οὐκ ἑψεύ- 
σθη 3Z.—1 ἑνδιδόναι XZ.—k καὶ οἱ ἄλλοι 3Z.—l µέλλει Γ.---Ὁ οὔτ) r.—59 ὁμόσας 
ἐνδόσειν οὕτω Z.—^ τοι om Φ.---» ὑγία F.—4 αἰγύπτιοί ΘΧ.---' µιξοβάρβαροι ὄντες 
οἰκοῦμον 10,— ὅθεν καὶ καθαρὸν 3Z.—! θέλειν 32. —* ἕλληνε SBC.—" οὖν T'OXX 
eBCZno: δὲ *r.—"* πόλεμοι 13.—* λεχαιῶ ΓΡΘΗΒΟΕΕΙΟ, λεχιῶ Φ: λεχαίφ *s.— 


οὗ γὰρ Πέλοπει---Δαναοὶ] Parum in- 
telligenter Gottleb. Κάδµοι etc. hoc loco 
insolite dici putat pro Καδμείους etc. α 
Cadmo oriundos. Nil aliud significat, 
quam viri, qualis Cadmus fuit, igitur 
hac conjunctione alienigena αἱ Cadmus. 
Eodem modo Theæt. p. 169. B. µυρίοι 
γὰρ ἤδη poi Ἡρακλέει Te καὶ Θησέες dv- 
τυχόντες κρατεροὶ πρὸς τὸ λέγειν µάλ᾽ 
«b ξυγκεκόφασυ.. Losns, 

érréryke] Fundus hujus forme lo- 
quendi est apud Soph. Electr, 1217. 
Maós τα "yàp παλαιὸν ἐνγέγηκέ µοι. Plut. 


de Puer. Ed. c. 5. paullo aliter: ταῖς 
ψνχαῖε ἁπαλαῖε τὰ µαθήµατα ἐντήκεται, 
ὅοττι. 

ἐλθόντες 0]. Vulgata est 4AO. δὸ, sed 
desideratur particula consecut. Fic. et 
Cornar. vertunt igitur, Bekk. recepit 
οὖν, nos quam minima mutatione vulga- 
teo scripsimus δή. Losns. 

ἐθέμεθα τὸν πόλεμον] Bellum compo-: 
swimus. Quomodo differet θέσθαι et 
θεῖναι πόλεμο», quod est excilare bellum,. 
docet Kuat, V. M. p. 81. Gorri. 


172 IIAATONOZ 


1. m. 100. vg ἓν Ἰορίνθω gar upuérar δυσχαρίᾳ καὶ iy Λεχαιφ apo 
1. 246. δοσίῳ. ἀγαθοὶ δὲ καὶ οἱ (Δασιλία ἔλευθερώσαντες καὶ ἐκ- 
9 ^ / 9 A N 
βαλόντες) $x τῆς θαλώττης Λακεδαιμονίους. v ἐγὼ ρυεν 
e 2 » e e^ e M! 
ὑμᾶς ἀναριμνήσκο, ὑμᾶς δὲ πρέχει ξυνεπαινεῖῦ" τε’ καὶ 
KOC LAS] φοιούτους ὤνδρας. 
4. 18. Καὶ τὰ μὲν δὴ ἔργα ταῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν $r- 
θάδε κειµόνων καὶ τῶν ἄλλων, ὅσοι ὑπὲρ τῆς πὅλεως τετε- 
/ id N M95 / 4 / ⁊ δ᾽ 
λευτήκασι, πολλα μεν τὰ εἰρηµνα χαὶ χαλᾶ, πολυ 
» ο 4 , V ο / J ν 4 
ἔτι WAS καί καλλίω τα υπολειπομννα"’ πολλα γαρ αν 
ἡμέραι καὶ νύκτες οὐχ ἱκαναὶ γἔνοντο τῷ τὰ πάντα" 
μάλλοντι περαίνειν.᾽ πούτων οὖν yg puspoynssvoug vOig του- 
yw» iuvyórog πώντ ἄνδρα παρακελεύεσθαι, we! περ ἐν πο- 
λέμῳ, μὴ λείπει v?» τώξιν vx» τῶν προγόνων pu 
9 9 ο 9 X 
εἰς τοὐχίσω ἀναχωρεῖν sixovruG κάκη.ὶ ἐγὼ μὲν oU» καὶ 
αὐτός, ὦ ταῖδες ἀνδρῶν ἀγαθῶν, νυν τε παρακελεύομαι zai 
9 ος ^! ΄ 9 , ε ^ M 
εν τῷ λοιπφ χρόνῳ, ὅπου ἄν T9 ἐντυγχάνω ὑμῶν καὶ 
y ἐκβάλλοντες 'OBBCFrir.—5 μὲν ἡμᾶι 7.—9 κρέπει οὗ ξυνεπαιρεῖν Z.— τε om 
γι---- κοσμεῖν τοὺς τοιούτουε 2.--ᾱ πολλὰ Bé τοι Z.—^ πλείω om Σ7.--ἵ τῷ om Z. 


—5 πολλὰ θΘ.--» παραινεῖν Z.—1! ὡς 3Z.—1 τὴν post τάξιν om 6Z.—^ εἴκονται Τ9 
MéBCrw: ἤκοντας *s.—) κὰκεῖ 1.—9 ἐντύχω ἡμῶν Φ.--- és om T.—9 ὑμῖν Σ, 


ἐν Λεχαίφ] Hujos locl. meminit Ari- 
stides, t. ii, 286. et Platonem vituperat, 
quod Socratem faciat narantem cladem 
eorum, qui Corinthi atque in θείο 

ierint, qu tamen obierit jam, archonte 
hete. 60111. 

éxflaMórres] | Lacedaemonii, ad Cni- 
dum a Conone, Persice classis, contra 
Lacedemonios, prefecto, et duce Timo- 
theo victi, imperium maris amiserunt, 
Nep. Con. 4. v. Wessel. ad Diod. xiv, 
84. et quos laudat. Plutarch. de Glor. 
Atb. p. 349. F. τειχίζει τὴν πόλιν ἡ Κό- 
vewos νίκη. Οοττι.. 

6. 18. πολλαὶ---ἡμέραι] Ita Cicero in 
copiosissimo ad dicendum argumento 
fete : * dies me deficiet, si, que dici in 
eam sententiam possunt, coner expri- 
moere,' etc, Athen. xi. 506. ἐπιλίποι ἄν 
µε ἡ ἡμέρα. Gorrz. 

ἥκοντας κάκῃ] Scripsisse Plat. puto 
εἴκοντας κάκῃ. quod loquendi genus est 
ποϊιητικώτερο», ct quidem nominatim 
Ὁμηρικώτερο», presertim quod ad hunc 
verbi εἴκει usum attinet. Srers. qui 


sie ín Not. * De lectione hac dubitare 
me vetat ZEliani quidam locus, ubi ilo 
genere loquendi utitur. κάκην autem 
postea in duobus alils tribusve hujus 
philosophi locis invcni.' 
εἴκοντας] Ita recepi pro ἤκοντας, quod 
est in. editt. omnibus, et a Cornario de- 
fenditur: turpiter cenientes, i. e. turpi- 
ter se dantes,  Profert quidem conjec- 
turam οἴκοντας; sed ei nibil tribuit. 
Equidem contextum, et τὸ àvaxeper, 
salis demonstrare putavi, εἴκορτας csse 
veram lectionem. Ita Stephanus cssa- 
gavit locum, Sched. i. 28. quod probat 
Ruhnk. ad Tim. p. 111. Verbum κάκην, 
uud occurrit apud. poetas, Eurip. An- 
drom. 968. etin iis lucis, que laudavit 
Rulink. significare κακία», περὶ τὸ 5», διὰ 
τὸ ῥέπτειν τὰ ὅπλα, ex Homero notum 
est, ubi milites κακοὶ, ἰρπασὶ, occurrunt. 
Hesych. Κάκη, κελιὰ, (leg. δειλία) $ κα- 
κία. Monent docti Intt. h. v. pro δειλίᾳ 
frequentari. Poterat ct hic locus addi. 
Εἴκειν quoque Homericum est, v.c. Il. 
A. 509. us εἴκετε χάρµης--. 95111. 


MENESENOZ. 73 


ἀναρνήσν xc διακελεύσομιαι προθυριῖσθαι εἶναι ὡς" ἀρί- 
θτους: i δὲ τῷ παρόντι δίκαιός spa. εὐπεῖν & οἱ πατέρες 
— ἐπέσκηστον ἀπαγγέλλεινξ σοις λειπορένοις,) eu i 
Tác y ott», ixoæ κινδυνεύειν' ὄμελλον. Gps δι ὑμῖν a 
TS αὐτῶν ἤκουσα ἐκείνων καὶ οἷα νῦν sia à ay εὔποιον ὑμῖν 
λα(2όντες δύναμιν, σεπριαιρόµενος Li ὧν" τότε ἔλεγον. 
[8. 19. | AAA νοµίζειν χρὴ αὐτῶν ἀκούειν ἐκείνων & ἂν 
ἀπαγγέλλω. ὄλεγον δε τάδε. 

"Q παΐδες, o ότι μέν ἔστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ pmo 
TÓ νῦν παρόν" qui" δν £o e | μὴ RAM, καλῶς αἱρού- 
μιόα μᾶλλον τελευσῷ», sei» υμᾶς" σε χα) σοὺς $ éctiTO, si 
ὀνείδη παταστῆσαι xa) sei» τοὺς ἡμασέρουρ) πατέρας. xci 
aq τὸ πρόσύεν γένος αἰσχυναι, ἡγούμινοι 79 τοὺς αὐτου 
αἰσγύνωντι" ἀβίωτον εἶναι καὶ τῷ τοιούτῳ οὗ TÉ τινα ἆν- 


ὑμῶν 9.—P ἐπαγγέλλει Z.—52 ois ἀεὶ λαιπομένοι XZ, obs. λεικομένονε w. 
—t κινδυνεύσειν 3Z.—5^ φράσον Z.—! &...À» om Z.—9 ἂν jBées $.—" ἐξ ὧν 


ZXZ.—" ὑμῖν .—* óuás lORXBCEFrw: ἡμᾶι "s.—! ὑμοτέρους $.—* 1abroU Z, 


y 
αὐτοὺς corr Σ, abrá F. — αἰσχύναντι 3Z : αἰσχύνοντι ὃς.--- 


d» δὲ τῷ καρόντι] Hunc locum ex- 
cerpsit Stobmus 6. xlix. p. 855. usque 
ad verbe εὐμενῶς δέξεται. ilem Dionys. 
Hal. t. vi. p. 1044. & φράσω usque ad 
ἀπαγγέλλω. Gorrr. 

δίκαιός εἷμι ebreiv] Ita subinde apud 


nostrum, v. c. Apol. c. 2. δίκαιός elu d 


ἀπολογήσασθαι, Crit. 4. ἡμεῖι δίκαιοί ἐσ- 
μεν — κιδυνεύειν τοῦτον τὸν κίνδυνον. 
etc. Gorri. | 
ἐπόσκηκτορ] Ald. Bas. 1. ἑπέσκεπτον. 
Pessime Bas. 2. &véckerror. GortL. 
τοῦ. λειπομένοιε] I. e. λοικῷ γένει, ut 
Pind. eleganter posteros vocat, Olymp. 
B. 29. Gorr. 
εἴτι wácxow»] Sc. ἀνθρώκινον. Si 
wid ipsis factum esset, sive accidisset. 
ta Cic. Tusc, i. 43. * Velletne (Anaxa- 
goras) Clazomenas in patriam, si quid 
accidisset, auferri «ubi v. Davis. αυἱ 
plura de h. forma congessit, p. 92. Ita 
τὸ συμβαίνει», v. c. Thuc. ii. 34. ὁκότε 
ξυµβαίη αὗτοῖε, i. e. occiderentur ; unde 
Tb συμβεβηκὸς ipsa mors. Plut. Cons, ad 
Apoll. t, vi. p. 386. 408. Eveisk. Gorrr. 
κινθννεύεω] Stob. κινδυνεύσειν, non 
malc, etsi µέλλω sequitur. Gorrr. 
AsBérrer] Dion. &vaAafórres, et ἂν 
in exempl. Dionys. deerat, sed additum 


b μ) μετὰ &ybpelas Z, 


e Platone, Paullo post alius ordo : dA- 
λὰ χρὴ νομίζει ἀκούευ αὐτῶν ἐκείνων. 


Gorr1rL. 


tAeyor] In Dionys. leg. ἔστι δὲ τάδε. 


Gorrr. 


6. 19. fv μὴ καλῶς] Alterum καλῶς 


jeerat in Dion. et nunc ex h. |. addi- 
. Gorrr. 

am ὑμᾶς] Vulgata est ἡμᾶς, male. 

enim ἡμᾶς recta esset lectio, orator 
patres periclitaturos induxisset filiis suis 
dicentes, se patrum suorum et majorum 
et nepotum causa. mortem oppetere, fi- 
liorum ipsorum, ad quos verba facerent, 
et quorum causa maxime mortis pericu- 
lum subirent, nulla facta mentione, quo 
nihil facere poterat ineptius. — Accedit 
concinnitas, qua lectione óuas senten- 
tie conciliatur ; nam sic periclitaturi bi- 
partito majores commemorant, sc. saré- 
pas καὶ say τὸ πρόσθεν γένος, et. itidem 
binis nominibus posteros nempe ὑμᾶς καὶ 
τοὺς ἔπειτα. — Ficin. vertit: emori ma- 
luimus, quam vos ceterosque posteros in- 
Jamie subjicere. Bekk. quoque ὑμᾶς. 
Lozns. 

καταστῆσαι] In Dionys. esse ara- 
στῆναι, notat Sylb. male. Gorri. 
αἰσχύνοντι] Bekk, mutavit in αἷσ xó- 


11. lil. 400. 


172 IIAATONOZ 


n. m. 199. es ἐν Κορίθῳ χρησαµένων δυσχωρίᾳ ei iv Λεχαιφ" προ- 

1. 246. δοσία. rado ὁ xci oi (ασιλία ἐλευθερώσαντες κα) &x- 

Baxórrsg? ἐκ τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους. àv ἐγὼ μὲν 

ὑρῶς" ἀναμιμωήσκω, ipae δὲ αρέσει ξυνεπαινεῖν τε’ καὶ 
ποσμεῖν γοιούτους. ἄνδρας. 

4. 18. Καὶ τὰ μὲν δὴ έργα γαῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν ir- 
θάδε κειμένων καὶ τῶν ἄλλων, ὅσοι ὑπὲρ τῆς πόλεως τετι- 
λευτήκασι, πολλὰ μὲν τὰ εἰρημένα καὶ καλά, πολυ δ᾽ 
ὅτι πλείω καὶ καλλίω τὼ ὑπολειπόμεα: πολλαὶ γὰρ ἂν 
ἡμέραι καὶ νύκτες οὐγ ἱκαναὶ γΐνουτο τῷ τὸ πάνταῦ 
μέλλοντι περαίνεω." τούτων οὖν χρὴ µεμνημένους τοῖς TOU- 
Te» ἑπγόνοις YT ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ag περ ἓν πο- 
λέµω, μὴ λείπει τὴν τάξιν τὴν τῶν αρογόνων quai 
εἰς τοὐχίσω ἀναχωρεῖν εἴκονταςὶ κάκη. ἐγὼ μὲν οὖν καὶ 
αὐτός, ὦ παῖδες ἀνδρῶν ἀγαθῶν, νῦν τε παρακελεύομαι καὶ 
ἔν τῷ λοιπῷ γρόνῳ, ὅπου ἂν rp ὄντυγχάνω ὑμῶν, καὶ 


} ἐκβάλλοντει ΤθΦβ(Εγιο.---5 μὲν ἡμᾶνι Ζ.--- πρέπει οὗ Ευνεπαινεὺν Z.—^ γε om 

. — κοσμεῖν rods τοιούτονς Z.— πολλὰ δέ τοι 7.-- πλείω om ZZ.— và om 7. 
PT 

—58 σολλὰ Θ.-- παρανεῖν Z.—l ὡς 23Z.——) τὴν post «dti» om Θ7.---ᾱ eixerras TO 

MOBCrw: ὕκοντα es, —À κδκεῖ Z.— ἐντύχω ἡμῶν €.—9 bs om ΓΤ.--- óuiy X, 


ἐν Λεχαίφ] Hujos loci. meminit Ari- 
stides, t. ii. 280. et Platonem vituperat, 
quod Socratem faciat narrantem cladem 
eorum, qui Corinthi atque in Lechmo 

rierint, qui tamen obierit jam, archonte 

hete. Gorri. 

ἀκβαλόντες]  Lacedemonii, ad Cni- 
dum a Conone, Persice: classis, contra 
Lacedemonios, priefecto, et duce Timo- 
theo victi, imperium maris amiserunt, 
Nep. Con. 4. v. Wessel. ad Diod. xiv, 
84. et quoslaudat, — Plutarch. de Glor. 
Ath. p. 349. F. rexíCe τὴν κόλυ ἡ Κό- 
vemos νίκη. Gortr. 

6. 18. πολλαὶ--ἡμέραι] Ita Cicero in 
copiosissimo ad dicendum argumento 
fero : * dies me deficiet, si, que dici in 
eam sententiam possunt, coner expri- 
mere, etc, Athen. xi, 606. ἐπιλίποι ἄν 
με ; ἡμέρα. vi] a 

κορΤαε Scripsisse Plat. puto 
εἴκοντας κάκῃ. quod lé uendi genus est 
ποιητικώτερον, et quidem mominatin 
Ὁμηρικώτερο», priesertim quod ad hunc 
verbi εἴκειν usum attinct. Ότερα. qui 


sic in Not. * De lectione hac dubitare 
me vetat /Eliani quidam locus, ubi ilo 
genere loquendi utitur. κάκην autem 
postea in duobus alila tribusve hujus 
philosophi locis inveni. 
εἴκοντας] Ita recepi pro fikosras, quod 
est in editt. omnibus, et à Cornario de- 
fenditur: turpiter cenientes, i. ο. turpi- 
ter se dantes,  Profert quidem conjec- 
turam «ἴκοντας; sed ei nibil tribuit. 
Equidem contextum, et τὸ àraxepeir, 
satis demonstrare putavi, εἴκοντας essc 
veram lectionem. | [ta Stephanus casti- 
gavit locum, Sched. i. 29. quod probat 
Ruhnk. ad Tia. p. 311. Verbum κάκην, 
uod occurrit apud poetas, Eurip. An- 
m. 9668. et in iis locis, quae laudavit 
Rulnk. significare κακία», περὶ τὸ P5», διὰ 
τὸ ῥέπτεν τὰ ὅπλα, ex Homero notum 
est, ubi milites κακοὶ, ignavi, occurrunt. 
Hesych. Κάκη, κελιὰ, (leg. δειλία) $ κα- 
κία. Monent docti Intt. h. v. pro δειλίᾳ 
frequentari. Poterat ct hic locus addi. 
Efxew quoquc Homericum est, v. c. Il. 


A. 509. us εἴκετε χάρκη»---. 60511. 





ΜΕΝΕΒΕΝΟΣ. 179 


ἀναρωήσω χαὶ διακελεύσομιαι προθυμεῖσθαι εἶναι ec" ἀρί- 
ὄτους" 5 δὲ τῷ παρόντι δίκαιός siqua εἰπεῖν & οἱ πατέρες 
ἡμῶν" id ἐπέσκηστον Garry y φοῖς λειπομάνοις,) εξ τι 
Tám y oit, ἡήκα κιδυνεύεμ' ὄμελλο». θράσω᾽ δὲ ὑμῶν a 
σε αυτῶν ἤκουσα ἐκείνων xci οἷα νυν ἡδέως à ἂν" siroity ὑμῖν 
λα[ὀύντες δύναμιν, σεκμαιρόµενος Li ὧν] τότε ἔλεγον. 
[8. 19. | ᾽Αλλὰ νομοί ζειν χρὴ αὐτῶν ἀκούει ἐκείνων ἆ ἂν 
ἀπωγγέλλω. ἔλεγον δε σάδε. 

Ὥ παΐδες, ὃ οτι pen έστι πατέρων ἀγαθῶ, αὐτο μηνύει 
TÓ νῦν παρόν ἡμῶν" ὃν so 5 καλώς, καλῶς αεἱρού- 
µεθα μᾶλλον σελευτόν, agir ὑμᾶς" τε χαὶ τοὺς ixuro sis 
ὀναίδη παταστῆσαι xci πρὶν τοὺς ἡμεσέρους πατέρας xi 
Ty * πρόσθω γένος aim y oy, ἡγούμινοι τῷ τοὺς αὐτου" 
αἰσγύνωντι ἀβίωτον εἶναι καὶ τῷ τοιούτῳ οὔ τέ τια ἀν- 


inr $.—P ἐπαγγέλλει Ζ.--4 τοῖς ἂεὶ Aesrouéros ὰὔ, obs νι t. 
* κιυδυνεύσευ XZ.—5 φράσον Z.— 4. «ἂν om Z.—9 ἂν ἡδέωι Φ.--ἵ dt ὧν 
7. - ὑμῖν Φ.--- ὑμᾶς ΓΡΘΗΣΒΟΕΕΡω: ἡμᾶς *s.—? ὑμετέρους $.—5* ταὺτοῦ Z, 


»y 
abrobs corr Σ, αὐτῶ  F.—5 αἰσχύναντι 3Z : αἰσχύνοντι *5.—b μὴ μετὰ ἀνδρείαι Σ, 


d» δὲ τῷ καρόντι] Hunc locum ex- 
cerpsit Stobmus $. xlix. p. $55. usque 
ad verbe eijevós δέξεται. item Dionys. 
Hal. t. vi. p. 1044. & $pdce usque ad 
ἁπαγγέλλω. Gorrr. 

δίκαιός εἷμι εἰπεῖν] Ita subinde apud 
nostrum, v. c. Apol. c. 2. δίκαιός εἶἷμι 
ἀπολογήσασθαι, Crit. 4. ἡμεῖι δίκαιοί ἐσ- 
μεν ---κινδυνεύειν τοῦτον τὸν κίνδυνο». 
etc. Οοττι. 

ἐκέσκηπτον] Ald. Das. 1. ἐπέσκεκτον. 
Pessime Bas. 2. ἁπέσκεπτο». Gorru. 

τοῖς Aerropévois] Ι. 6. λοιπῷ γένει, ut 
Pind. eleganter posteros vocat, Olymp. 
ü. 29. Οοττι. 

εἴτι wácxow»] Sc. ἀνθρώκινον. Si 

f s psis factum esset, sive accidisset. 

Cic. Tusc, i. 43. * Velletne (Anaxa- 
goras) Clazomenas in patriam, si. quid 
accidisset, auferri) ubi v. Davis. oui 
plura de h, forma congessit, p. 92. Ita 
τὸ συμβαίνει», v. c. Thuc. ii. 34. ὁπότε 
ἑυμβαίη αὐτοῖς, i. e. occiderentur ; unde 
τὸ συμβεβηκὸς ipsa mors. Plut. Cons. ad 


Apoll. t. vi. p.386. 408. Reisk. Gorrr. f 


κωδυνεύευ] Stob. κινδυνεύσει», non 
malc, etsi µέλλω sequitur. Gorrt. 

AaBó»res Dion. wres, et ἂν 
in exempl. Dionys. deerat, sed additum 


e Platone. Paullo post alius ordo : dA- 
λὰ χρὴ νοµίζευ ἀκούειν αὐτῶν ἐκείνων. 
Gor1L. 

ἔλογον] In Dionys. leg. fori δὲ τάδε. 
Gorzr. 

6. 19. ἕρν μὴ καλῶς] Alterum καλῶς 
deerat in Dion. et nunc ex h. |. addi. 
tum. Gorrr. 

πρὶν ὑμᾶς] Vulgata est ἡμᾶς, male. 
Si enim ἡμᾶς recta esset lectio, orator 
patres periclitaturos induzisset filiis suis 
dicentes, se patrum suorum et majorum 
et nepotum causa mortem oppetere, fi- 
liorum ipsorum, ad quos verba facerent, 
et quorum causa maxime mortis pericu- 
lum subirent, nulla facta mentione, quo 
nihil facere poterat ineptius. Accedit 
concinnitas, quis lectione ὑμᾶς senten- 
tis conciliatur ; nam sic periclitaturi bi- 
partito majores commemorant, sc. πατέ- 
pas καὶ sy τὸ πρόσθεν γένος, et itidem 
binis nominibus posteros nempe ὑμᾶς καὶ 
TOUs ἔπειτα. — Ficin. vertit: emori ma- 
luimus, quam vos ceterosque posteros in- 
amie suljicere. Bekk. quoque ὑμᾶς. 
ER. 


καταστῆσαι] In Dionys. esse κατα- 
στῆναι, notat Sylb. male. Gerrt. 
αἰσχύνοντι] Bekk, mutavit in alo xó- 


11, lil. 409. 


11. 247. 
1. iii. 401. 


174 ΠΔΑΤΩΝΟΣ 


(gern οὔτε θεών φέλον είναι —* exi ys οὔθ ὁ ὑπὸ γῆς σι- 
λευτήσαντι- χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν — λόγω», i» 
Ti XQ ὤλλο ἀσκῆτε, ἀσκεῖν par αριτᾶς, ειόοτας ὅτι TOU- 
του λεσόµενα πάντα κο ατήματα καὶ ἐπιτηδεήματας 
αἰσχρὰ, χα) λακά. οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος φέρε, τῷ 
κεατημένῳ pur ἀνανδρίας" -ὤλλφ' γὰρ ὁ σαιύτος «λου- 
κό καὶ οὐχ. ἑαυτφ---- ^ οὔτε σώματος άλλος xai ἰσχνς 
Qus καὶ κακῷ ξυνοικοῦνεα πρέποντα — ἀλλ 
impias χα) ἀπιφανέστερον oisi τὸν ἔχοιτα καὶ — 
τὴν δειλίαν. κῶσά τε ἐπιστήμη χαριζομένη. δμκομοσύνης κου 
τς AMI agere πανουργίαν ου σοφία φαίνεσαι, ὧν ὄνεκου 
καὶ πρώτον καὶ ὕστατον xai διὰ παντὸς πᾶσου Tac 
προθυμία» Σειρᾶσθε i χο, ὅπως μάλιστα py ort diets 
xoi ἡμᾶς καὶ σοὺς αρόσθον εὐχλείᾳ L às μή, eve" ec 
ἡμῖν, ay pv "xau! ὑμᾶς" ἀρετῃ, » νίκη αἰσχύνην. aen 
5» ὃς *"rra, ἐὰν ἠττωώμεθα, εὐδαιμονίαν. μάλιστα 0 


μὸ μετὰ ἀρδρίας - ἄλλο H. — ἰσχὺς καὶ δειλῴ Z.—^ φαίρονται Cr.—! μᾶλ- 


μεν 
λο» μὲν οὖν cort Φ.--ἔ ἀπρετεῖ Ζ.---Ὁ ἔστι i0. — ἐὰν 32.—) νικῶσιν BC, ρικῶσιν 
EF.— ἡμᾶς Z.—! αἰσχύνην ἡ σίκη T.—2» 9 om 3.—5 érrópeba Gw et yp B : r.- 


αντι quod dubito, an recte ; nam non 
1ninus recte dicitur, qui suos ' dedecorat, 
vita indignus est, quam qui suos dede- 
coravit ; ut non videam, quae tanta libri 
cu juscunque manuscripti possit esse auc- 
toritas, ut vulgatam t, que 
etiam Comarii et Ficini interpretatiani- 
bus firmatur, labefactare valeat. Lozns. 

&Blerror εἶναι] Hoc loco utitur Val- 
kenarius ad Theocriti ᾿Αδωνιαζ. p. 215. 
ad corrigendum slium, (de Legg. ix. p. 
878.) ὃς ἂν ἑαυτὸν κτείνῃ, µ 
Twbs ἁπόρου καὶ ἁβίου μεταλαχὼ», ubi 
malit e perpetuo usu loquendi Platonis 
ἀβιώτου. lta quoque Xenopb. Mem. 
Socr. iv. 8. de senectutis incommodis : 
ταῦτα μὴ —— μὲν, ἀβίωτο: ἂν 
ey βίου, αἰσθανόμενον δὲ, πῶς οὐκ ἀνάγκη 

x«por καὶ ἀηδέστερον 0$»; Gori. 

ὑτὸ γῆς] In Dionys. est ὕστερο», aed 
male. Gorri. 

καὶ ἄλλο] Sic ssmpissime usurpatur, 
ubi ex aliarum linguarum ratione locum 
habere non potest. Exempla hujus usus 
cm αἱ IIcind. ad Gorg. p. 653. B. 

hædo. p. 66. A. Schafer, ad Dion. 


Hal. de Comp. Verb. p. 115. conf. 
Boeckh. ad Legg. p. 146. Weisk. de 
Pleonasmis Gr. p. 60. et Herm. ad Eu- 
rip. Med. 291. Lozns. 
T$ pene Dionys. τῷ xexr. ἂν» 
τοιοῦτος T. 
obra κάλλος *5 iex. Gor 
iparéce, jon. καὶ dvs- 
φανεστέραν μμ τὴν δειλίαν. Gorr1r. 
πᾶσά τε ἐτιστήμη] Hunc locum vertit 
Cic. Off. i. 19. * preclarum igitur Pla- 
tonis illud : non solum scientia, que est 


remota a justitia, calliditas potius, quam 
sapientia est appellanda.' l. iii. 08. 
17. et 25. 0011. 

ὑπερβαλεῖσθε-- εὐκλείφ] Hunc locum 
imitatus en Longin. * . 1. rais 
ἑαυτῶν περιέλαβο» εὐκλείαις Tü» aidera. 


Pro περιέλαβο» leg. est cum Langbanio 
et Rhunkenio, ὑπερέβαλο», quorum bic 
pulchre vidit Longinum formam loquendi. 
ex h. l. duzisse, Toupius tamen impro- 
bat, et περιέλαβο» vertit: suisque laudi- 
bus secula circumdederua. 6011. 
μάλιστα] Dionys. μᾶλλον. Goss. 


MENERENOS3. 175 


ἠττφμοθα" καὶ ὑμεῖς νικφητε, εἰ παρασκενάσαισθεῖ τῇ 


vw» προγόνων δόξη μὴ παταχρησόμονοιἃ μηδ᾽ ἀναλώσοντες 


αὐτήν, γνόντες Ort ἀνδρὶ οἴομενω τι εἶναι οὐκ ἔστιν αἴσγιον 
ουδ 5 παρέχειν ἑαυτὸν τιµιώµενον [A δ ἑαυτὸν ἀλλὰ 
διὰ δόξαν «ρογόνον." εἶναι μὸν γὰρ τικὰὼς γονέων ἐκγόνοις" 
me Aog" θησαυρὸς κοὶ μεγαλοπρεπής χρῇῆσθαι δὲ καὶ γρή- 
βάσων πα) σιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ σοῖς ἔκγόνοις παραδιδό- 
»ti, αἱσχρὸν καὶ ὤνανδρον ἀπορίᾳ ἰδίων αὑτοῦ κτημάτων 
τε καὶ ευδοξιών. καὶ ἑὼν μὰν" ταῦτα ἐπμηδεύσητε, Φίλοι 


παρὰ φίλους ἡμῶς ἀφίξεσθε, ὅταν O7 ὑμᾶς" 2 προσήκουσα 


ητε 
κώµεθα ὃς,-- νκώητε 8, νικήτε Θ, νικῆτε corr H, vucemres DE, νικᾶτο 3Z, νικῶντεν 


ὀττώμεθα T (qui in mg ἀντὶ τοῦ νικῶτε): νικῶντες *g.—P παρασκευάσεσθε Σφιυ. 


—A καταχρησόµενοι ΓΘΒΦβοβγιο, 


νοι Z: καταχρησάµενοι *s,—" ἀναλώ- 


σοντει l'ObBCr : ἁναλώσαντες *s.—? οὐδὲν add Z9Z.—t οὗ 4.—*" προτέρων Gw.ct 
yp B, *porépay 9. —' ἐκγόνων 6.—"* καλὸς om $.—* μὲν om 9.—? 8) om TOEZe 


νικῶντες] - For. νικῷτε, vel rudnre. 
Et in iis que proxime sequuntur, malim 
«αωναχρησόμενοι οἱ ἀναλώσοντει, quem 
jungantur cum παρασκευάσαισθε. quum 
hic sit loci istius sensus, *Sic autem 
potissimum nos superari, vos superare 
possitis, si eo animo sitis αἱ majorum 
vestrorum gloria minime abati velitis," 
vel * minime uti Ceterum in iis que 
prozime sequuntur, post αἴσχιον, deside- 
rari puto οὐδέ. Huc autem inet 
illad satyrici poete [Juvenal viti. 76.) 
* miserum est aliorum incumbere fame.' 
SrzPHh. 
vutémre) Stephani conjectura fulcitur a 
libris Dionysii, qui νικφητε babet, et ora- 
tionis series requirit. ltaque recepimus 
vixohyre. 60111. 1 p 
καταχρησόµενοι] Pro vulgata κατα- 
χρησάµενοι et ἁναλώσαντες cum Bekkero 
recepi jam a Stephano ad hunc locum 
propositam scripturam καταχρησόµενοι et 
opres flagitante sensu et usu lo- 
quendi. Παρασκευάζεσθαι cum partic. 
sine particula ὦς Phado. p. 98. Λ. καὶ 
8) ka) περὶ ἡλίου οὕτω παρεσκευάσµην 
ὡσαύτως πενσόµενος. Pro αὐτὴν Dionys. 
hahet ταύτην. Lorns. 
olouéyo Tl εἶναι] Ita Cicero plane ad 
Græcorum morem. v. c. Divin. 15. *sc 
aliquid futurum putet." Gorrr. 
σχιν] Quod Stephanus excidisse 
tat οὐδὲ», babet Dionysius, uncinis 
inclusum. Stohæus αἴσχιόν τι. Τὸ οὐδὲν 
is Grecorum consuetudiu1 convenit, 
quam Stobei τί, Gorrz. 


προγόνων] Bas. 2. προτέρων. Post 
ἐκγόνοις ido tor deessc Reiskio ὠφελί- 
povs. Gorri. 

πιμὰς γονέων-- θησαυρὸτ] Hanc sen- 
tentiam imitatus est Plutarch, de Puer. 
Educ. 2. καλὸς οὖν παῤῥησίας θησαυρὸς 
εὐγένεια. — Heusing. ad h. |. e Plut. de 
perdito libro, super nobilitate, hanc sen- 
tentiam laudat; sed nescio, unde petie- 
rit; in Stobeo quidem, ubi hujus libri 
fragmenta sunt aliquot, $. 84. et 86. hic 
locus non reperitur. "Er. δὲ ὅ Πλάτων, 
ὅταν τὴν τῶν γονέων» δόξαν θησαυρὸν εἶναι 
µέγαν φησὶν, οὗ καταφρορεῖν ἑαυτὸν δι- 
δάσκει τὴν εὔγένειαν (leg. videtur, δὺ 
εὐγένειαν). Οοττι.. 

καλὸν θησαυρὺ»] Α gravi vitio nostrum 
libellam liberasse mihi videor, scribendo 
kaAb» Oncavpby καὶ μεγαλοπρεκΏ, pro 
lectione omnium librorum impressorum : 
καλὸς θησαυρὺς καὶ μεγαλοπρεπή.  Re- 
spicit nostrum locum Galen. Protrept. c. 
vii. p. 7. καλὸς οὖν, ᾗ φησιν ὃ Πλάτων», 
θησαυρὸς αἱ τῶν πατέρων» ἀρεταί. 1951». 

χρῆσθαι δὲ καὶ] Apud Dionys. est 
καταχρήσασθαι δὲ χρημάτων». Mox Dio- 
nys, iterum ἥν. Gorrr.. 

φίλοι παρὰ φίλους] Amat hanc con- 
junctionem Plato, v. c. Legg. p. 740. E. 
ἐκπομπὴ ἀποικιῶν φίλη "ycyvouérg παρὰ 
Φίλω». {δίά. p. 915. E. τὸν βουλόμενον 
ἐρανίζειν φίλον παρὰ φίλοι. Similiter, 
que sequitur mortis circumlocutio, 3) 
προσήκουσα μοῖρα apud cundem sepius 
obvia. Legg. 903. E. ἵνα τῆς προσηκού- 
ow μοίρας λαγχάνμ.  Pheedo. p. 118. E. 


1. 247. 
1. 1], 401. 


174 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ad οὔτε doy φέλον εἶναι οὔσ' έτι γη: οὔθ' V ὑπὸ γῆς σι 
λευτήσαντι. xg οὖν μερνλμένους των ἡμετέρων λόγων, τν 
τι χαὶ ἄλλο Gir, — par 05735, εἰδότος o οτι TOU- 
TOU λεισόµενα πάντα xo ripara xe ἐπισηδεήματος 
αἰσχρὰ x05 κακά. οὔτε γὰρ πλούτος κάλλος φέρει Te 
αεατημένῳ εν — ἀνανδρίας" —4AMÁ γὰρ ὁ ταιρύτος 5 λου- 
το καὶ οὐχ. ἑαυτῷ---, οὔτε σώματος άλλος καὶ ἰσχὺς 
δειλῷ καὶ xoxo ξυνοικοῦντα πρίποντα φαίνεσαι” ἀλλ 
mper καὶ ὀπιφωνέστερο φοιε τὸν ἔχοντα x&i — 
τὴν δειλίαν. wen σε ἐπιστήμη χι ζομίνη. δικαιοσύνης καὶ 
τής ἄλλης αρετ]ς πανουργίαν oU σοφία φαίνεται. ὧν ὄνεκοι 
καὶ πρώτον καὶ ὕστατον κα) διὰ παντὸς φῶσον πάντως 
προθυµέαν Σειρᾶσθε i ἔχειν, ὅπως μάλιστα μν ὑπερβαλεῖσήν 
καὶ ἡμᾶς καὶ σους 9, πρόσθεν ευχλείᾳ' & às μή, evel ec 
ἡμῖν, ay μυ Wxausp Up ac" αρετῃ, ἡ νίκη αἰσχύνην' Pis, 
ἡ δὲ ἦντα, id» ἠττώμεθα, εὐδαιμονίαν. μάλιστα OU 


m μετὰ ἀρδρίας Φ7.--ε ἄλλο H.—À ἰσχὺε καὶ δειλϕ Z.—^ φαίνονται Cr.—! μᾶλ- 


μεν 
Aov μὲν οὖν cort Φ.--ἔ ἀπρεπεῖ Z.—h. lari w.—! dà» Χ2.---) νικῶσιν BO, νικῶσιν 
EF.— ἡμᾶς Z.—! αἰσχύνην ἡ ρίκη ΓΤ.--. 9 om 2.—^ ἠττώμοθα Gw et yp B : νι- 


ναντι quod dubito, an recte; nam non 
1ninus recte dicitur, qui suos ' dedecorat, 
vita indignus est, quam qui εκου dede- 
coratit ; ut non videam, quae tanta libri 
cu juscunque manuscripti possit esse auc- 
toritas, ut vulgatam vri, qute 
etiam Cornarii et Ficini interpretationi- 
bus firmatur, labefactare valeat. Loxns. 

&Blerror εἶναι] Hoc loco utitur Val- 
kenarius ad Theocriti ᾿Αδωνιαζ. p. 315. 
ad corrigendum alium, (de Legg. ix. p. 


873.) bs ἂν ἑαυτὸν irelrp, μηδὲ alex órns 
Tubs ἁπόρου καὶ tine μεταλαχὼ», ubi 


tuo usu loquendi Platonis 
ἀβιώτου. Qa quoque Xenoph. Mem. 
Socr. iv. 8. de senectutis —— 
ταῦτα p) —— n t ἀβίωτρε ἂν 
ety βίος, αἰσθανόμενον δὲ, πῶς οὐκ ἀνάγκη 

X«por καὶ ἀηδέστερο» Q5» ; Gorri. 

ὑπὸ γῆς] In Dionys, est ὕστερο», sed 
male. Gorr:. 

καὶ ἄλλο] Sic sepissime usurpatur, 
ubi ex aliarum linguarum ratione locum 
habere non poteat. Exempla hujus usus 
congessit lleind. ad Gorg. p. 653. B. 
ad Phedo, p. 66. A. Schafer, ad Dion. 


malit e pe 


Hal. de Comp. Verb. p. 115. copf. 
Boeckh. ad Legg. p. 146. Weisk. de 
Pleonasmis Gr. p. 60. et Herm. ad Eu- 
rip. Med. 291. Lorns. 
τῷ κεκτηµένφ] Dionys. τῷ κεκτ. ir- 
ἄλλοις ποιοῦτοε T 
οὔτε κάλλος σώματος, ob laxós. Gorri. 
ἐπιφανέστερον] Apud Dion, καὶ ἐπι- 
Φανεστέραν ἔχοντα τὴν δειλίαν. Gor1r. 
πᾶσά ve ἐπιστήμη] Hunc locum vertit 
Cic. Off. i. 19. * preclarum igitur Pla- 
tonis illud : non solum scientia, quæ est. 


remota a justitia, calliditas ius, quam 
sapientia est sppellanda.' |. ài. 08. 
17. et 26. Gor1r.. 
ὑπερβαλεῖσθε---εὐκλείφᾳ Hunc locum 
imitatus est Longin, vei do 9. 1. ταῖς 
ἑαντῶν περιέλαβον εὐκλείαι τῶν» αἰώνα. 


Pro περιέλαβον leg. est cum Langbamnio 
et Rhunkenio, ὑπερέβαλο», quorwn hic 
pulchre vidit Longinum formam loquendi. 
ex h. ]. duxisse, Toupius tamen impro- 
bat, et περιέλαβο» vertit: suisque laudi- 
bus secula circumdederunt, Όοττι.. 
μάλιστα] Dionys. μᾶλλον. 6οττι., 





ΜΕΝΕΒΞΒΕΝΟΣ. 175 


ἠττμαθα" καὶ ὑμες νικφησε, €i mupnxSUutroATÓ? τῇ 


TW σρογόνων δόξη μη παταχρησόμενοι" μη» ἀναλωσοντες: 
9 


αὐτήν, γνόντες ὅτι ἀνδρὶ οἴομξνῳ τι εἶναι οὐκ ἔστιν αἴσχιον 
ουδεν 7| ααρέχειν ἑαυτὸν τιµιώμενον μὴ: δ; ἑαυτὸν ἀλλὰ 
διὰ δόξων φρογόνων." εἶναι uiv γὰρ τικὼς γονέων ἔκγόνοις" 
ααλος" θησανρὸς καὶ µεγαλοκρεσής χρῆσθωι Qi καὶ γρη- 
potro λα) τιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ τοῖς ἐκγόνοις παραδιδό- 
ναι, GT Boy καὶ ὤνανδρον, ὡπορίῳ ἰδίων αὐὑτου κτημάτων 
τε xci ευδοξιῶν. καὶ sd» μᾶν" ταῦτα ἐπιμηδεύσητε, Φίλοι 
παρὰ φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε, των O77 ὑμᾶς" ἡ αροσήκουσα 


ητε 

κώµεθα ὃς, -- νκώητε 6, νικήτε 6, ρικῆτε corr H, Ρικωντες DF, νικᾶτε XZ, νικῶντεν 
ἀττώμεθα T (qui in mg ἀντὶ τοῦ νικῶτε): νικῶντες Ὁς.--ὂ παρασκευάσεσθε Σδιο. 
--4 καταχρησόµενοι ΓΒΘΗΦΒΟΕΡω, χρησάµενοι Ζ: καταχρησάµενοι *s.—! ἀναλό- 
corres ΤΘΦΒΟΓ: ἀἁναλώσαντες *s.—? οὐδὲν add ΣΦ7.---ἵ ob Φ.---ᾱ προτέρων Gw ct 
yp B, προτέραν 8.---ὕ" ἑκγόνων Θ.--- καλὸς om Φ.--Σ μὲν om 4$.—? δὴ om ΤΘΞΣ6 


νικῶντες] . For. ρικῷτε, vel νικῴητε.  Ἱρογόνων] Bas. 2. προτέρων. | Post 
Et in iis que proxime sequuntur, malim ἀἐκγόνου videtur deessc fReiskio é$eM- 


«evaxpncóuere, εἰ ἀναλώσοντεε, que 
jungantur cum παρασκενάσαισθε. quum 
hic sit loci istius sensus, ' Sic autem 
potissimum nos superari, vos superare 
possitis, si eo animo sitis ut majorum 
vestrorum gloria minime abuti velitis, 
vel * mintme uti. Ceterum in iis que 
prozime sequuntur, post αἴσχιον, deside- 
rari puto οὐδέν. Huc autem inet 
illud satyrici poete [Juvenal viii, 76.] 
* miserum est aliorum incumbere fame." 
Βτερη. 

ρωαφητε] Stephani conjectura fulcitur a 
libris Dionysii, qui ruere habet, οἱ ora- 
fionis series requirit taque recepimus 
vuxdhyre. GorTL. 

καταχρησόµενοι] Pro vulgata κατα- 
χρησάµενοι et ἁναλώσαρτεε cum Bekkero 
recepi jam a Stephano ad hunc locum 

ropositam scripturam καταχρησόµενοι et 

erpres flagitante sensu et usu lo- 

quendi. ἩΠαρασκευάζεσθαι cum partic. 
aine particula ὦς Phado. p. 98. Λ. καὶ 
δ) καὶ περὶ ἡλίου οὕτω παρεσκευάσµην 
ὡσαύτως πενσόµενος. Pro αὐτὴν Dionys. 
habet ταύτη». Logns. 

οἰομένφ Tl εἶναι] Ita Cicero plane ad 
Grecorum morem. v. c. Divin. 15. “9ο 
aliquid futurum putet.' ἄοττ.. 

aic] Quod Stephanus excidisse 

tat οὐδὲν, habet Dionysius, uncinis 
inclosum. Stohæus αἴσχιόν τι. Τὸ οὐδὲν 
magis Grecorum consuetudini convenit, 
quam Stobei τί. Οοττι., 


povs. GoTTI. 

πιμὰς γονέων---θησαυρὸς] Hanc sen- 
tentiam imitatus est Plutarch, de Puer. 
Educ. 2. καλὸς οὖν παῤῥησίας 0ncavpbs 
εὐγένεια. — Heusing. ad h. ]. e Plut. de 
perdito libro, super nobilitate, hanc sen- 
tentiam laudat ; sed nescio, unde petie- 
rit; in Stobeo quidem, ubi hujus libri 
"fragmenta sunt aliquot, $. 84. et 88. hic 
locus non reperitur. "Er: δὲ ὁ Πλάτων, 
ὅταν τὴν τῶν γονέων δόξαν θησαυρὸν εἶναι 
µόγαν φησὶν, οὗ καταφρονεῖν ἑαυτὸν -δι- 
δάσκει τὴν εὐγένειαν (leg. videtur, δὺ 
εὐγένειαν). Gorrr. ' 

καλὸν θησαυρὺ»] À gravi vitio nostrum 
libellum liberasse mihi videor, scribendo 
καλὺν θησαυρὺν καὶ μεγαλοπρεκΏ, pro 
lectione omnium librorum impressorum : 
kaAbs θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπή». Re- 
spicit nostrum locum Galen. Provept c. 
vii. p. T. καλὸς οὖν, ᾗ φησιν ὃ Πλάτων, 
θησαυρὸς αἱ τῶν πατέρων ἄρεταί. Logns. 

χρῆσθαι δὲ καὶ] Apud Dionys. est 
καταχρήσασθαι δὲ χρηµάτω». Mox Dio- 
nys. iterum Jj». Gorrr. 

φίλοι παρὰ φίλους] Amat hanc con- 
junctionem Plato, v. c. Legg. p. 740. E. 
ἐκπομπ) ἀποικιῶν φίλη γιγνοµένη παρὰ 
φίλων. [bid. p. 915. E. τὸν βουλόμενον 
ἐρανίξειν φίλον παρὰ φίλοις. — Similiter, 
que sequitur mortis circumlocutio, 4) 
προσήκουσα μοῖρα apud cundem sepius 
obvia. Legg. 903. E. ἵνα τῆς προσηκού- 
σης uoipas λαγχά»ῃ.  Pheedo. p. 118. E. 


^ 0 
TP 


11. lit. 402. 


176 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μοῖρα nop ἀμελήσαντας δε. ὑμᾶς' καὶ κααισθέντως: 
οὐδεὶς εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς μὲν οὖν παισὶ ταῦτ εἷ- 
ρήσθω. 

S 20. Πατέρας ài ἡμῶν," oig εἰσί, xoi μητέρας dai 
Xe παραμυθεσθαι ac paerat φέρειν σὴν ξυμφορῶ»,' έὰν 
ἄρα up γενέσθαι, καὶ μὴ ξυνοδύρεσθαι----ού γὰρ σου 
λυπήσοντος προσδεήσονται- ix) ys έσται axe 5 '/6V0- 
μΐνη τύχη φοῦτο το fi ἀλλ’ Ἰωριάνους καὶ πραῦνοντας 
ἀναμιμνήσκευ αὐτοὺς 0T, ὦ ὧν εὔχοντο" σὰ μέγιστα αὐτοῖς. 
οἱ θεοὶ ἐκήκοοι γεγόνασμ. ου γὰρ ἀθανάτους σφίσι παΐδας 
ϱὔχοντο γενΐσθαι ἀλλ ἀγαθοὺς καὶ εὐκλεεῖς ὧν ἔτυχον, 
μεγίστων ἀγαβῶν o orron. πάντα) δὶ οὐ ῥᾷδιον θνητῷ ἀνδρὶ 
κατὰ ουν". ὃν τῷ ἑαυτοῦ (oio ἐκβαίνεμ. καὶ φίρόντες μὲν 
ἀνδρείως τὰς συμφορᾶς δόξουσι σῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων" 
πατέρες είναι χα) αὐτοὶ roro roi" ὑπείκοντες, δε ὑποψίαν πα- 
βίξουσιν ᾖδ μὴ ἡμάσεροι εἶναι 7] ἡμῶν TOUG ὁπαμοῦντας χατα- 
Ψεὔδεσθαι. χρὴ δι οὐδέτερα τούτων, ἀλλ ixtivovs μάλιστα 
πάντων ἡμῶν" ἐπαιέτας εἶναι $ $e, παρέχοντας αὐτοὺς 


um ἡμᾶς Z.—5 δὴ w.—h ἡμᾶς H.—* κακυνθένται Z.—9 ὑμῶν &.—* ol 

—f àe XZ: el *s.—t bs ῥᾷστα 3Z: és χρὴ ῥᾷστα *s.—h ξυμφ. 209. —! ἡ om 
z μα wopliew XZ: πορίζεσθαι *s.—h εὔχοντο 97: εὔχονται *s.—! πάντες 
P κατὰ νοῦν Φ.--5 καῖδες Z.—9 ἐπείκοντει Z.—P $ ante μὴ om Σ2.---3 πάντων om 








τούτους δὲ ἡ προσήκουσα μοῖρα ῥίπτει els 
τὸν Τάρταρον. Loxns. 

εὐμενῶς ὑποδέξεται] Eadem verba de 
eadem re recurrunt Crito. p. 54. C. οἱ d» 
&3ov νόμοι οὐκ εὐμενῶς σε ὑποδέξον- 
ται. Pro ὑποδέξεται | Stob. habet δέξεται. 
Lozns. 

$. 20. el χρὴ] Pro el non dubito quin 
Scribendum sit àef. SrEPR. ei habet 
Dionys. ]. c. Gorrr. x» 

ὡς ῥᾷστα] "Vulg. ὡς α, 
dii ὡς restituit —æ— 
&d uncos illo χρὴ, quod haud dubie li- 
brarii negligentia ex precedente ἀεὶ χρὴ 
in textum irrepserat. Lozns. 

ἐυμβῇ γερέσθαι] De triplici construc- 
tione verbi ξυμβαίνει»: cum nom. et inf. 
cum accus. et inf. et cum participio vid. 
Stalibaum. ad Phileb. p. 42. D. et 55. 
B. Conf. Boéckh. ad Legg. p. 283. 
Lozns. 

λυκήσοντος] Dion. λυκῄήσαντος. mox 
pro πορίζεσθαι, πορίξειν. Gortr. 

εὔχονται] Reponendum puto εὔχοντο, 


ut sequitor. Srzrs. Dion. εὔχονο. 
Exemplar Sylb. habet ἔτυχο», mele; 
adsumtum est infra a parum attento li- 
brario. Gorrr. 

παΐδας] Dion. robs παῖδας, mox pro 
τῷ éavrov Bíy habet ἐν τῷ σφετέρφ Big. 
Quod ad rem attinet, Plutarchus his ge- 
mina habet in Cons. ad Apoll. t. vi. p. 
452. Reisk, Xenophon de filio, in præ- 
lio occiso, certior factus, nunciis respon- 
disse fertur: ὅ, τι θεοῖς ηὐξάμην οὐκ ἀθά- 
varor, οὐδὲ πολνχρόνιον γενέσθαι uoc τὸν 
υἱὸν--ἆγαθὸν καὶ φιλόπατριν cf. p. 441. 
et 1]. V. H. iii. 8. Gorr 

$éporres ἀνδρείως] Notat hoc schema 
Dion. p. 1036. ubi pro δόξουσι habet 
exempl. Sylburg. δοξάζουσι. Gorrr.. 

τῷ ὄντι πατέρες] Dictum, ut supra τῷ 
ὄντι ζυγγένεια. | Ejusmodi pater, qui ve- 
rus est pater, dicitur Herod, i. 137. 4 
&Xn6Éévws τοκεύς. 60111. 

καὶ αὐτοὶ] Reisk. ἱπίθγροπεπάσπι cen- 
set ὄντες. Gorri.. 

ἡμῶν ἐπαυσέτας κ. 7. A.) Huic sep- 





MENEHENOJ. 


1717 


ένους τῷ ὄντι πατέρας όντας" ὤνδρας ἀνδρῶν. πάλαι 

φὰρ δὴ τὸ ρηδιν ὤγαν λεγόμενο παλῶς δοκεῖ — 
^ M » κά L4 Ld M , N09 e 3 ν ^7 

τφ γὰρ erri SU λέγεται. ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ sig ἑαυτὸν ἀνήρ- 

σηται φάντα γὰ πρὸς εὐδαιμεονίαν Φίροντα ῇ $^ yg σούτου," 


SESBCFro et pc T. — ἡμᾶς F.—* ὄντας om Χ.---ἶ φούτων 3$, τι τούτου Ζ.---Ὁ θεω- 


tentis suam reddideris vim omnem ac 
signi cationem, sii nghs ἡμιῶν ἆπαι- 
véras εἶναι ἔργφ, eode. Magnam vim 
habet ἄνδρας ἀνδρῶ», quam formam in- 
signi fere efficacia usurpavit Plato, Et 
opersm pretiom est hujus usus nonnulla 
hic exempla adscribere. — Epist. vii. 848. 
Ἡ δὲ διὰ «όντων αὐτῶν διαγωγὶ--- 
póyis ἐπισγήμην ἐνέπεκεν, εὖ πεφυκότοε, 
οὗ ποφυκύτι. Ibid. 861. A. εὐεργετῶν 
ἐν δυνάµει καὶ τικαῖσι γενέσθαι τὰ µέ- 
Ὕωνα dv τα ir hr 

"AAA" —48 ζωγράφος σκυτοτ ποιή- 
a εἶναι, αὗτός Te οὐκ ἑπαῖων 


Euthyd. 


FEX 


TEL 
i 
F 


έων. 


n 
Qu 
⁊ 
t 


4j 


Ü 
Er 


E 
| 
| 


IE 
ἴ 
: 
| 


e 


monaeit, i 
νέτας οἶναι : ut, quod sequitur φαρόχω- 


to amat: Legg. p, 960. A. 
οισύντων 


Δλλόλοις 
φόροι. "Politic. 803. δὲ bvras 
papers tel véqnas µο)ίσεονε yiyrscta. 


Vor, VI. 


τῶν σοφιστῶν aoQurrds. Huc pertinet 
etiam quod paulo supra attigimus : φίλοι 
παρὰ φίλου». Lozns. 
πάλαι γὰρ δὺ τὸ] Dictum est Chilonis 
Lecedtemonii, ut et γὸ γνῶθι σεαυτόν. v. 
Protag. p. 343. B. REepetiere alii, ut no- 
tum. Gorrr. 
ἁνήρτηται] Hunc locum vertit Cic. 
Tusc. v. 12. * nam cvi viro," inquit, (in 
Epitaphio) * ex se apta sunt omnia, quse 
ad beate vivendum ferunt, nec suspensa 
sliommm aut bono casu, aut contrario, 
pendere ex alterius eventis et errare co- 
heic . vivendi ratio com- 
rata est: hic est ille moderatus, hic 


vwr—-sic vertit, tanquam habuisset in suo 
codice: οὗτος, ιγνοµέναν καὶ διαφθει- 
ρομένων χρηµάτω», καὶ µάλιστα παίδων, 
velcera.—vut monet Davis. ad h. ]. Cic. 
p. 881. Sed propterea non aliter Cice- 
romem in suo codice babuisse necesse 
est ; junxit vel atruxit verba suo cencipi- 
endi modo. Ceterum hunc locum ea- 
pressit Aristides, t. ii. p. 178. verbia 
tebdarer, mal δρα οὐ (Plata) xgur- 

, δείζα», χρησ” 
μφδεῖε, οὐκ ἐν ἄλλοις εἰκὸ: ἔχειν ἐλπίδας, 
(Reisk. vel deleri vult τὸ εἰκὸ», vel εἶναι 
addi) ὧν 3 eb f) κακῶς, ἀνάγκη πλανᾶσθαι 
καὶ αὐτὸν, καὶ τὰ αὐτοῦ Twos, ἀλλ αὐτὸν 


δρεῖον καὶ 

4 byybs votrov) Non est, auf qui 
Mic preximeus est, ut vertít Gottl, sed 
est, aut proxime ad eam (ac, Jelicitatem) 
subintell. edducit. In illo τούτον noa 
bmrendum; prorsus simili modo dicit 
supre 246. E. χρὴ oby—4ddv τι καὶ ἄλλο 


ἔώαων ἀσκῆτε, ἀθκεν per pers εἰδότας, ὅτι 


αούτου λοιπόμοαα εἰς. Logns. 
Z 


1t, 248. 


11. ili. 403. 


178 IIAATONOZ 


καὶ μὴ &y ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται" e£ ὧν 5 εὖ Ἡ «ακῶς 
πραξώνσων πλανῶσθαι ἠνάγκασται καὶ τἀκείνου," τούτω 
ἄριστα παρισκεύαστα» ζην, οὗτὸς $0'TIV ὁ σώφρων καὶ οὗ- 
rog ὁ ἀνδρεῖος καὶ Φφρόνιμος οὗτος γιγνοµθνων χρημάτων 
xoi παίδων καὶ διαφθειροµένων μάλιστα αείσεται τῇ πα- 
ροιμίφ᾿ οὔτε γὰρ χαΐρων οὔτε λυπούμενος ἄγαν φανησὲ- 
ται διὰ τὸ αὐτῷ πιποιέναι." τοιούτους às ἡμάς γε 
ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετίρους εἶναι) καὶ [βουλόμεθα καὶ 
Φαμέν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν καρέχομεν φοιούτους, οὐχ 
ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους ἄγαν εἰ δε γελευτων' 

” / , 4 Ν , Àj 
i» τῷ παρόνι. [S. 21.]. Δεόμεθα 05 καὶ πατέρων καὶ 
µητέρων τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίῳ χρωμένους τον Επίλοιπον 
βίον διάγει», καὶ εἰδέναι ὅτι οὐ θρηνοῦντες. ovs ὀλοφυρό- 
µενοι ἡμᾶς ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνσαι, ἀλλ εἰ τις ἔστι τοῖς 
τετελευτηκόσι αἴσθησις τῶν ζώντων, οὕτως ἀχάριστοι" eis» 
y μάλιστα, ἑαυτούς τε κακοῦντες xci [βαρίως φέροντες 
τὰς ξυμφορᾶς' κούφως δὲ καὶ μετρίως μάλιστ ἂν χαρι- 


b! 


oro. τὰ p» γὰρ ἡμίτερα τελευτὴν ἤδη ἕξειξ ἤ περ" 


ρεῖται Φ.---Ἱ ἐξ ὃν in mg 3.—"  ἠνάγκασθαι GZZrio.—* τἀκείνου 2: rà ἐκείνον ὃς. 
—Y παρεσκενᾶσθαι 7, παρεσκευάσθαι Φ.--3 αὐτοῦ πεκορθέναι Φ.--" Ύε om X2.— 
b εἶναι καὶ τοὺς ἡμετέρους XZ.—5 τελευτῶν Φ.---4 θαρροῦντες &.—* ἀχάριστοι C. 


beris, parebit et obediet precepto illi 


αἰωρεῖται] Apud Stob. $. 101. p. 583. 
veteri." SrzPH. 


pro αἱωρεῖται est φορῆται, vitiose.  Cee- 











terum hunc locum ex parte expressit 
Cicero Epp. ad Div. v. 18. * quam lau- 
dem sapientis statuo esse maximam, non 
aliunde pendere, nec extrinsecus bene 
aut male vivendi suspensas habere τᾶ- 
tiones" (30111. 
αἰωρεῖσθαι] Im aliqua re vel circa ali- 
quam rem versari ; proprie de navibus 
icitur, que alto in marí versantur, vid. 
Werferus in Act. Philolog. Monac. i. 1. 
p. 74. Toup. Epist. Crit. ii. p. 497. et, 
qui hos laudat, Behr. ad Plutarch. Alcib. 
p. 219. Loxzns. 
χρημάτων καὶ παίδων] Malles παίδ. 
καὶ χρηµ. sed vicit, ut verbis Quint. 
(Instit. Or. ix. 4. 45.) loquar, composi- 
tionis decor morosam scilicet logicam 
diligentiam, Similis ratio est Gorg. p. 
511. E. ubi Heind. nostrum locum op- 
portune laudavit. Lozns. 
πείσεται] Quidam vet. cod. πείθεται; 
sed alteram lect. sequitur Cicero, vere 
tens, “ Hic et nascentibus et cadentibus 
cum reliquis commodis, tum maxime li- 


roi órovs δὲ] Dionys. δή. mox τό γε 
abest. Gorrr. . 
ἁγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους] Ni- 
hil mutandum esset, si legeretur ἄγανακ- 
τοῦντες et φοβούμενοι, θεὰ vid. Buttm. 
" Gr. Gr. p. 539. Loxns. u 
6. 21. efris ἐστὶ T. τελ.] Sulpicius ad 
Cic. Epp. iv. 6. ad Div. plane ut noster : 
* Quod si qui etiam inferis sensus est,'— 
Consimiliter [socrates in Evagora p. 368. 
ctris αἴσθησι τοῖς τετελευτηκόσι sel 
τῶν ἐνθάδε γιγνοµόων. cf. Platon. Apol. 
39. Phmd. 40. etc. Ut taceam Cicero- 
nem, fluctuantem in hac re, qui in rebus 
philosophicis totus pendet a Platone. 
ὅοττι, 
ἀχάριστοι εἷεν ἂν] Cod. Monac. 490. 
ἀχαριστοῖεν ἄν. Lozms. . -- 
τὰ---ἡμέτε Fere idem quod ἡμεῖς, 
vid. ea de re Heind. ad Phædo. p. 95. 
A. ad Thest. p. 161. Berg. ad Arist. 
Eccles. 398. Mattb. Gr. Gr. 6. 466. S. 
Buttn, Gr. Gr. $. 115. Losas. 








ΜΕΝΕΒΕΝΟΣ. 119 


παλλίστη γίννετα, ἀνθρώποις, ὥστε πρέπει αὐτὰ μκᾶλ.λον 
eo 3 ” ^. : ^w e 
xostusiy η θρηνεῖν φυναικῶν QS) vay ἡμετέρων καὶ παΐδωνξ 


2 , M L4 » * ^e 
$3/5,8OULL&yOL καὶ τρέφοντες καὶ ἔνταυθω. vOy νοῦν σρέπον- - 


Ti)? τῆς v4" τύχης μάλιστ ὧν sib ἐν λήθη καὶ ζφεν 
⸗ à» € ' ! 
κάλλιον καὶ ὀρθότερο καὶ ἡμῖν αροσφιλέστερον.. 
^ M e ev e νε Cod L) 
Ταῦτα 02? ixcya. oic ἡμεσέροις παρ ἡμῶν ἀγγέλλεν. 


τα iii. 404. 


dv N / ^v 
72 0$ αόλει παρακελευοίµεθ ἂν ὅπως ἡμῖν καὶ πατέρων - 


xci υἱέων ἐπιριελήσονται,ὶ τοὺς μὲν παιδεύοντες ποσρωίως, 
τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες" ἀξίως. vuv δὲ ἴσμεν ὅτι καὶ ἑὰν 
µη ἡμεις παρακελευώμεθα, ἱκανῶς ὀπιμελήσεται. 

δ. 22. Ταῦτα οὖν ὦ παῖδες καὶ γονεῖς τῶν τελευτη- 
σάντων, ἐχεῖνοί σε ἐπέσκηπτον ἡμῖν ἀπωγφγέλλεμ' καὶ ἐγὼ 
ὡς δύναµαι προθυµόσατα ἀπαγγέλλω: καὶ αὐτὸς δέοµιαι 
υπερ εκείνων τῶν μᾶν" µιμεῖσθαι τοὺς αὐτῶν, τῶν δὲ θαρρεῖν 
ὑπὲρ αὐὑτών, ὡς ἡμῶν καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσία ΥΠροτροφησόν- 
τω". ὑμᾶς" καὶ ἐπιμελησομένων, ὅπου ἂν ἕκαστος εχάστῳ 
ἐντυγχάνῃ OrwoUy! τῶν ἔχείνων." σῆς δὲ πόλεως ἶστε που 
χαὶ αὐτοὶ τὴν ἐπιμέλειαν, ὅτι νόμους θεμιένη περὶ τοὺς τῶν 


(— ys 2.--5 fter Z, e χ.--ᾱ elrep Ζ.---ὃ πρέπει» Z.—À δὲ οτι Z.— καὶ παίδων 
T pov 


om &.—! ἀνταῦθα B, ἐνταῦτα Θ.---Ὁ πρέποντα $.—? τε om Z.—? προσφιλέστατο» 
T.—P δὲ 3Z.—4 ἐπιμελήσωνται FZ.— "ynpurpodoürres C.—9 ἐπιμελήσηται Z.— 


ὥς ησον 
! ὑμῖν ἐπαγγέλλειν 2.—* τοὺς μὲν Φ.---Ὁ καὶ Γ.--" γηροτροφούρτων T', Ύηροτροφη- 
σάρτων 3.—* $us H.—1! ὁτουοῦν GBOCEFrw.—5 ἐκείνου Φ.---ᾱ τῷ om $Cr.—b^ πο- 


προσφιλέστερον] — Pollux iii. 63. p. 
298. προσφιλῶ; Εενοφῶν ή m Gov- 
s προσφιλεῖς, Ἰσοκράτης δὲ προσ- 
Φφιλεστάτων. Loca Thuc. sunt i. 92. vii. 
86. ubi v. Wass. et Duk. Paullo post 
in fine h. dial. occurrit προσφιλέστατοι. 
gv 
ειν] Dion. p. 1049. &xayyéA- 
Aer. Gorrd P m 
παρακελενοίµεθ à] Dionys. παρακε- 
λενόμεθα, mox pro υἴέων, Ma». "Sed 
viéer a Platone est; sub finem dialogi 
bis occurrit. Gorri. 
παιδεύοντεε κοσµίως] Cf. Tbuc. ii. 40. 
αὐτῶν τοὺς παῖδας τὸ ἀπὸ τοῦδο δηµοσίᾳ 
4$ πόλις µέχρι fiBns θρέψει. i. e. usque 
Ad xviii. setatis annum, v. Schol. ad h. 1. 
Lex hac fuit Solonis: τοὺς τῶν dv τῷ 
TOAÉup τελευτηδάντων παϊδά: τε γεννή- 
TOopas ἐπιμελεῖσθαι, ὅπωι ἂν οἱ τούτων 
μὴ ἁδικῶνται πατέρες τε καὶ μητέρες 


τοὺς δὲ παΐδας δηµοσίᾳ τρέφεσθαι καὶ παι- 
δεύεσθαι, καὶ πανοπλίᾳ κεκοσµηµένους 
ἐκπέμπεσθαι ἐπὶ τὰ σφέτερ) αὐτῶν, καὶ 
καλεῖσθαι «ls προεδρία». v. Petit. Legg. 
Att. p. 65. Gorri.. 

6. 22. αὐτῶν] Hic et in proxime se- 
quente loco Fic. ita vertit quasi legerit 
αὐτῶ», seu ἑαυτῶν. STEPH. 

Tobs αὐτῶν] Ficinus vertit, uf pre- 
claras suorum res imitentur ; seniores 
autem, ut de se optime sperent. Diony- 
gius excerpsit h. 1l, et habet bis ἑαυτῶ». 
Locus ipse variat in quibusdam & nostro : 
καὶ abrbs δέοµαι ὑπὲρ ἑκείνων, τῶν μὲν, 
μιμεῖσθαι τοὺς éavrür, τῶν ὃ ἐγκαρτερεῖν 
ὑπὲρ ἑαυτῶν. GorTr. 

ρόµουε θεµένη]  Notanda syntexis νό- 
µους θέσθαι περὶ τοὺς, quam attigit et 
Abresch. Auct, Dil, Thuc. p. 888. ubi 
notat, in talibus formis, genitivum pa- 
riter ac accusativum locum habere ; quod 


Pd 


1t, 349, 


11ο iii. 405. 


180 ΠΛΑΤΩΝΩΣ 


ey va πολίμφ γελιυτησάντωνν waidüc γι καὶ y twaropas 
ἑσιρελεῖται, καὶ διαφερόντως τῶν ὢλλων πολιτῶ» προστί- 
vaxrc) φυλάττειν ἀρχῇ. ἤ περ µαγίστη ἑστά, ὅσως ὧν οἱ 
φούτων pu) ἀδικῶναι πατέρες v1! καὶ μητέρες sape 
παΐῖδας συνεχτρίφει αὐτή, προθυµουµένη ori µάλιστ ἄδη- 
Ao» αὐτοῖς τὴν ὀρφανίαν γωΐσθαι, iy! φατρὸς σχήµατι 
ποταστᾶσα αὐτοῖς αὐτὴξ ἔτι vt^ καικὺν οὖσι, na). ἐσειδὰν 
t9) ὠνδρὸς vio; ἔωσιν, ἀποπίμηει ἐπὶ τὰ σφίτερ αὐτῶν 
πανοπλία κοσµήσασα, ἐνδεμανυμένη καὶ ἀναρωμνήσκουσωα τὰ 
τοῦ: σατρὸς ἐπιτηδεύρατα, ὀργανα τῆς 5ωτρφας ἀριτῆς 
ιδοῦσα, καὶ ὤμα οἱἰωνοῦ χάριν ἄρχεσθαι tiva ἐπὶ τὸν πα- 
spon ἑστίαν ἄρξορτα. pav ἰσχύος ὅπλοις κεκοσμθμένον. 
αὐτοὺς δὲ τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδίποτε SNASISTU, 
maÜ' ἔκαστον νιαυτὼ &UTI" τὰ νομιζόµενα ποιουσα κοι- 


λέμψ τῶν Σελευτης των T.—* ἀρχῆ 17, ἀρχὶν 9: üpyh *v.—5 ve om Z.—^ óg- 


» 
BOw.—! καὶ T.—5 αὐτῆς w, om €. αὐτὴ Z: αὕτη ς.---Ὁ γε corr 9.— καὶ 
om €.—) δὲ els rc Φ.---ᾱ ἴσων 3.—! ÉKplarra &w.—? αὐτὴ 3, αὐτὸ Ζ: ebry *s.— 


exemplis idoneis illustravit. Leges an- 
tem nt: Awuocíg Ta$às φοιεῖσθαι 
Té» dv TQ πολέμφ ἀποθανόστων. item : 
7T)» πατέρα φοῦ ἄριστα àwoBarérros ἐν 
Φυλέμφ λόγαν τὸν ἐπιτάφιον. v. Petit. 
Legg. Att. p. 54. Pertinet huc lex δο- 
lonis, apod Petitum, p. 65. et 660. et, 
«quam supra commemoravimus, n. 36. 
Sed Wesseling. ad Petit. Legg. p. 609. 
reprehendit Petitum, quod attelerit hauc 
legem : *ut pater illius, qui fortius in 
bello ceciderit, de laudibus mortuorum 
dicat. Hoc Sophisticum videri com. 
mentum. Neminem enim, nisi publice 
constitutum, orationem ejusmodi reci- 
tasse. 00111. 

ἀρχὴ] Pro nominativo ἀρχὴ reponcn- 
dus esse videtur dativus ἀρχή. Srz»n. 

ἀρχῇ, rep] Accedit auctoritas Ficini, 
quem ita legisse credibile est, ut ex ejus 
versione colligi potest : et ante alios cirea 
sumo istratui talium committit cu- 
fam. taque recepi ἀρχρ. Per sum- 
mum autem magistratum intelligitur To- 
A s. Wessel. ad. Petit. 669. lau- 
dat Ulpian. in Timocr. p. 445. ó Πολέ- 
papxos éreueAecro τοῦ τρέφεσθαι ἐκ τοῦ 
Ἑημοσίου τοὺς παΐῖδαι τῶν ἁποθανόντων 
γενναίω: ἐν τῷ πολέμφ. Οοττι. 


συνεκτρέφει αὐτὸ] I. e. αοἷα. Propo- 


suisse inter alios bane legem Hippoda- 
mum Milesium in saa Rep. docet Ám- 
stoteles, if" ejus examine, lii. Pol. 6. 
sdditque, eam nunc esse Athenis et in 
aliis civitatibus. Gorrr. 
els ἀρδρὸς τέλος] Thoc. ii. 46. µέχρι 
ἤθην ubi Schol. kéxp! buvà un) δέκα éráv. 
Eodem modo Epinom. 9093. D. εν upes- 
βύτου τέλος ἀφικομένοι, quod quidem 
exemplum Lobeck. nondum viderat, cum 
ad Phrynicb. p. 212. scriberet : * In Plat. 
Meuezx. p. 249. A. ὀπειδὰν ἐς ἀνδρῶν τέ- 
λος ἴωσιν, nisi exemplis demonstretur, 
veteres isto modo locutos esse, simplicius 
τελέσωσιν scribendum videtur.' Male 
etiam Lobeck. nostrum l. laudavit émea- 
δὰν ds ἀνδρῶν τέλος ἵωσιν. — Ceterum pro 
els à»Bphs τέλος Mya: vulgo dicitur eis 
irs τελεῖν, hinc Theet. p. 118. B. 
s ἐπὶ τὸ ψεῦδός τε καὶ τὸ ἀλλήλουα 
ἀνταδικεῖν τρεκόµενοι, πολλὰ κάµπτονται 
καὶ συγκλῶνται, ὥσθ ὑγιὲς οὐδὲν Éxorres 
rũs διανοίας els ἄνδρας ἐκ µειρακίων τε- 
λευτῶσι, δεωοί τε κα) σοφοὶ γεγονότεε, 
és οἵονται. Legendum mihi videtur ve- 
λῶσι. LormRs. 


ἀποκέμτει] Pro participio ἁποπέμ- 
iin ponit —* hoc ἀποπέμπει. 
TEPN. 


MENERRNO3. 181 


M aio d περ idi i eni. d [a |* 9r T0, rox ài 
τούτοις ἄγῶνας γυμνικοὺς καὶ ἱσπικοὺς σιθεῖσο καὶ µου. 
quoe πάσης, κου) rey sd; τῶν μὴν τλευκησώντων i πλη- 
θωόµου κα) υἱέος» poten καθεστηκυῖα, ῶν di σαν * 
sgós, sodio» X καὶ τῶν vuobrer it isirqüaon, πᾶσοι πάν- 
σων παρὰ πάντα ror χόνον iri uy πωουμνη." 
ἑήνμουμένους πραόσερον φέρεῳ τὴν ζυμφοράν' πῶς τε’ v' γὰρ 
τελευτήσασι χαὶ τοῖς ζῶσιν οὗ ούτως ἂν προσφιλίσσατοι ti XX' 
aai ῥᾷετον θεροἰσεύειε v6 καὶ θιροσεύεσόα,. Ni δὲ” $2 
SjASi$ τε καὶ οἱ. ὤλλοι πάντες, A03 κατὰ «ον MOOR σοὺς. 
σοπελευτηκότος ἀφολορυράμιο) dies." 

8. 23. Οὗτός eoi € λόγο, 6 Mut£os" Αστασίας τῆς 
Μιλησίας στ." | 

MEN. Ns ΔΙ, & Σώκρατες, µακαρίαν 4ε λέγει «ντι. ii. 400. 


* ἑκάστφ ante ἰδία ponit &.—^ ἴδια GXBCiw, ἴδία F : om 12: ἰδίφ *s,—? vléus Z. 


οι 
—Al υἱῶν 6.—! καὶ om Χ2.---- τούτων T', τούτων X6, γσύτον Z.—' τὸν add T3016 
BCFZrw.—* & Z.—" Te add ΓΘΕΣΦΒ(Ο2γιο.-- δὲ TOXWQBCZrw: 0) δρ. 


ἰδίᾳ ἑκάστψ ἴδια] Vulg. est ἰδίᾳ ἑκά- 
ere Μφ. Bekk. Lip Míg in ἴδια 
mutatum uncis inc sed ego utrum- 
eue, mode posteriori loco cum Bekk. 
Όια scribatur, Platonieum existimo, ut σας T 
peius respondeat voci oj alterum ad 
ἑπάστῳφ tractum voci πᾶσι, ut. empius, op- 
Pique Hv ris vertit: qua privalim wni- 


j solené.  Losns. Fin ἄλλον 
αν Tou γυμνιοὺς iiw! Ita fusera psiuci« ^ Pileh. 19. B. eme els rl 
pum et fortissimorum virorum nobilitan- δὲν ὃν οδό ὃν las οὐδέσοτ 
tur. Nicocles apud Isocratem in Evag. . Politic. 800. B. pas Tap, 7 
367. xopois καὶ μουσικῇ καὶ *yvuruois μήτε ἕνα, µήτε πλῆθος μηδὲν µηδέποτε 
d ἔτι δὲ πρὸς moórois ἵππων ἁμίλ- — day ν us ὁτιοῦν. Loxzns. 
. Gorrrz. $95] Bekk. secuti scripsimus 


ond μουσικῆ» dens] ᾽Αττικώτερον dixit 
Plato, quam μουσικοὺ», quod κοινῶς dic- 
tum est. — Pollux iii. 141. ob ῥᾷδιον λέ- 

yer ἁγῶνας μουσικοὺε, ἀλλὰ μουσικῆς. 

Hensterh. ad Aristoph. Plot. 1164.' ubi 
est ποιεῖν povoturobs, hoc (µουσι- 
xobs) tanquam W ex ipao Polluce 
Hi. 145. viii. 93. et Diodoro xv. 556. 
qui non spernit it banc formam, demon- 
strat, nec oblitus est hujus loci Platonici. 
Isocrates, |. c. ad rationem Atticam ; xo- 
pois καὶ μουσικῷ etc. GorrL. 

µουσικῆς π n Ai Musica certamina 
enumeravit Boeckh, in libro Germanice 


n pro vulg. 8j flagitante sensu. Fic. 
verüt: Nwne vero—jam. | Eodem fere 
modo epitaphium suum finit apud Thuey- 
didem Pericles : Ó 


ὃν προσήκει ἑκάστῳ, ἄπιτε. Mox οἱ ἄλλοι 


πάντ. pro vulg. ἄλλοι, cu cujus generis vitia 
mirandum est editores fugere potuisse. 
19.10. 

& emostb. in Epitaph. 


πολοφυράμενοι] D 
t. ii. p. 1400. R. p us δὲ ἀποδυράμενοι. 
Thucyd. ii. 46. Νῦν - ἀπολόφυράμενοι, 
ὃν προσήκει ἑκάστψ, Éxere. Gorrz. 

6. 39. µακαρίαν] I.e. ditinam, ex- 
«ellentissimam feminam —. Gori. 


182  IIAATONOZ MENERENO3. 


^ Aewrawias, εἰ γυνὴ οὔὖσα τοιούτους λόγους ola T^ ἔστὶ 
συντιθέναι.ὰ 

ZO. 'AAX εἰ μὴ πιστεύεις, ἀπολούθει µε ἔμου καὶ 
ἀκούσει αὐτῆς λεγούσης. 

ΜΕΝ. ΗΠολλάκις, LÀ Zaxgæris, i ivo ἐντετύγηκα ᾿Ασ. 
σασία, καὶ οἳ δα ofa ieri». 

ΣΩ. Τί οὖν; οὐκ ἄγασαι αὐτὴν καὶ »ῦν χάριν ὄχεις 
TOU λόγου GUT 

MEN. Και πολλή γε, 5 ὦ Σωαρατις, á ἐγὼ χάριν χο 
τούτου: του λόγου ἐκείν 5 ἐκείωῳ ὃς μή σοι ὁ εἰπών έστιν 
αὐτόν. καὶ πρὸ γι ἄλλων πολλων" χάριν ἔχω τῷ «αντι. 

ΣΩ. E) ἂν or. ἀλλ ὅπως μου μὴ κωτερεῖς, να καὶ 

abis σοι πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους παρ αυτῆς TOÀITI- 
ποὺς ἀπαγγέλλα. 

ΜΕΝ. Θάῤρε, οὐ xata μόνον ἀπάγγελλε. 

ZO. ᾽Αλλὰ ταῦτ ἔσται. 


— eri» om $.—^ sor 0.—À3 συντιθέναι ὃστίν vr, dori συρτεθῆναι V.—* πολλῶ» 
TORXBCEFw, om $.—f οὐκ ντερ 3X. 


ἀκολούθει μετ᾽ ἐμοῦ] Hunc locum lau- λήν, Fic. vertit: ac ceteris suultis 
: dat Schol. jn Aristoph. Plut. 824. "Exov  narranti gratiam y quam secutus 
per' ἐμοῦ. Πλάτων Meretéro ἀλλ’ el μὴ interpretationem. Bekk. πρό γε ἄλλαν 
πιστεύεις, ἀκολούθει μετ) ἐμοῦ. obi v. πολλῶν χάριν ἔχω, Auctoritas librorum 
Hemsterhus. Gorri. cerie posteriorem suadet, contra ταῦο 

πρό "ye ἄλλων πολλήν] Variathocloco atque oratio, sc. ob priecedens illud πολ- 
scriptura, Bas. 1. et 2. πρός γε ἄλλων, λὰν et quod illud πολλῶν aliquomodo 
male. Mox ἄλλαν πολλῶν χάριν, Ald, offendere possit, nostre magis scripture 
et Basilienses. Lugd. et Francof. soA- favere videtur. Loznzs. 











ΙΠΠΙΑΣ MEIZQON. 


ΤΑ TOY AIAAOTO' IIPOXQTIA 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΙΠΠΙΑΣ. 


ARGUMENTUM. 


Socrates Hippiam, occasione sumta ab ejus quadam oratione, que de pulchris officiis 
disserebat, quid sit ipsum per e$ pulchrum, quo reliqua omnia pulchra fiunt, 
intertogét. Prhnum Hippiss, pulchram virginem, ipsum polchrum ease sespondet. 
Quod ut refutavit Socrates, ad aurum Sopbista confugit, auroque omnia pulchra 
eri, ac proinde, aurum esse ipsum pulchrum, aaserit. Hoc etiam refellit So- 
crates, nec non et tertiam ejusdem Sopbiste opinionem, pulchrum ezxistimantis 
esse corpore bene valere, divitem et honoratum ease, senem mori, sepeliri a filiis, 
sepelisse parentes, ceteraque hujusmodi. His confutatis Socrates, jam ad altiora 
tendens, non quod sensus opinioni, sed quod opinioni ratio porrigit, infert: non 
tam certe ut doceat, quid pulchrum sit, quam ut, quid non sit, ostendat, et va- 
nam fallacemque Sophistesum doctrinam in Hippie Sophtiste persona. traducat. 
Ex hac disputatione, ac similibus, animadvertatur, quenam sit vera et commoda 
via agendi adversus Sophistas: in quorum nugis refellendis non tam laborandum 
est, quam ia iisdem indicandis, utpote qus indicatse per se cobcidant atque eva- 
aescant. 





III IIIAZEZ MEIZOQON. 


S. l. Ἱππίας 0 καλός τε καὶ σοφός, ὡς διὰ χρόνου Steph. 
zy κατῆρας εἰς τὰς Αθήνας." 


III. Ov γὰρ σχολή, 4 Σώκρατες. 5? γὰρ "Ἠλις όταν 
’ / ^ , 2 
vi δέηται διαπράξασθαι πρός τινα τῶν πόλεων, ἀεὶ ἐπὶ πρ 


ο. 


0e 


* ν » ^ d / 
σον &p& ὄρχεται τὼν πολιτῶν αἱρουμάνη πρεσθευτήν, ἡγου- 
* A A » . α” ^v 
prn δικαστηνὃ καὶ ὤγγελον ἱκανώτατον εἶναι τῶν λόγων 


e ὁ 8 t 7 ε , ’ , v 
οἱ Xy παρα TUV πολίιων ἐἑχαστων λέγωνται. πολλακις μεν 
3 V5 » / 2 ” ^ Nc M 
ου)» χαι εἰς ἄλλας πολεις ἐπρίσβευσα, αλεῖστα δὲ καὶ 


d 


CODICE3 TREDECIM, 
DeRZTBCEFebIr. 


ας ας 
5 Tous ἀθηναίου: Σ.---» διδακτὴν F.—* ἐστὶ ο.---ᾱ καὶ ante περὶ om Ἐς.---- φερὶ 


$. 1. Ἱππίαι ὁ καλδς] In plano hoc 
initio ut paullulum immoremur, facit Sy- 
denhami, Angli illius interpretis, dili- 
gentia, qui, mire argutatus in appella- 
tione ToU καλοῦ, trahit eam ad insignem 
illum Sophiste habitum; (conf. $. 25. 
Hipp. Min. p. $68. B. sq. lian. V. 
H. xii. $2.) ueque repugnante sermonis 
usu, velut Sympos. p. 174. Α. Socrates 
praeter solitum comptus dicitur οὕτω xa- 
Abs γεγενηµένος. | Sed ita vereor ut ipse 
Hippias acceperit vulgare illud Attice 


urbapitatis blandimentum. — Phedr. $. 
145. Ἰσοκράτην τὸν καλόν. — Phileb. p. 
21. C. Φίληβος ὅ καλόν. — Protag. fin. 


KaAAÍg T9 καλφ. Xenoph. Mem. iv. 2. 
3. Εὐθύδημον τὸν καλόν, Hellen. ii. p. 
Plu. 


Vot, VI. 


470. C. Κριτίᾳ τῷ καλφ. — Appellatio 
autem σοφοῦ cum omnium Sophistarum, 
tum Hippie fuit eximie, hominis pluri- 
marum artium scientiam jactantie. v. 
Pausan. p. 413. HztNp. qui sic in Ad. 
dend. * Cf. Dorvill. ad Cbhariton. p. 23.' 

és διὰ χρόνου] Quam raro. rnar; 
Est potius, quam intervallo, in quo 
loquendi genere διὰ significat post. vid. 
intpp. ad Geopon. xiv. fin. Καταίρει» 
autem, in quo itidem argutatur Sgdenb. 
de lis, qui et mari et terra iter faciunt, 
usurpatum illustravit Ruhnken. ad Lex. 
Tim. p. 152. Pro illo els τὰς ᾿Αθήνας 
Atticis vulgatius est ᾿Αθήναζε. v. Thom. 
Mag. p. 14. Πεινρο. 


24A 


αι. 281. 


Bek. 
It. iii. 409. 





11, iii. 410. 


186 


IIAATONOZ 


, λ 
περὶ πλείστων καὶ μεγίστων' tig τὴν Λακεδαίμονα. διο 
a M od M 
δή, ὃ συδ ἐρωτῶς, οὗ θαµίζω εἰς τούσδε τοὺς τόπους. 


ς. 2. 


^ 7 y * 
Q. Τοιοῦσον μέντοι, 9 Ἱσπία, ἔστι τὸ τῇ ἆλη- 


’ / N / xy à k d Ni 4 8 δι, 
θείω coo» τε καὶ τέλειον ἄνδρα είναι. συ' γαρ xci ἰδία 
N ^e ^ / 4 x 
ixcyoG εἰ παρὰ φῶν νεῶν Φολλα χρή σα λαμβάνων tT! 
/ , ^e ? 4 X /, A ^s 
απλειὼ ὠφελειν ὧν λαμβάνεις, χαι αυ δημοσία TZ) σαυτου 
/ Νο 9 rr e" 4 M! / A 
πὸλιν ixayog) ευεργετέ, ὡς περ Yo τὸν μέλλοντα μὴ χα- 
3 9 ΄ ^ ^^ 
γαφρονήσεσθαν ἀλλ ευδοκιμήσει ἐν τοῖς πολλοῖς. ἁτάρι 
y , ovx e "- e 07 
& Ἱσπία, τί ποτε TO αἰτιον ὃτι οἱ παλαιοί ἐκεῖνοι, ὢν OyO- 
" / LEE" / ... y , 
µατα μεγᾶλα λέγεται vri σοφία, ΠΠιττακου τε καὶ Bios- 
4 ^ , 4 bl , ^v A» ^ e 
vog xci τῶν ἀμιφὶ σον Μμιλησιον Θαλην καὶ ἔτι των ὑστε- 


μογίστων μμ τὴν om ἘΣΥ.---ᾱ σὺ ὃ Σ, καὶ σὺ v, ὃ καὶ σὺ EFs.—h né» ri T.—! σὺ 
3 x 
om v. — ἱκανῶς F.—X καταφρονηθήσεσθαι rc . — abràp T.—9 µέχρι GBCFUlt, µ 


δὲ κερὶ] Legitur etiam καὶ περὶ πλεί- 
στων. STxrPB. 

πλεῖστα δὲ καὶ πλ.] Sic optime 
Bas. 2. suffragante Ficino : Sœpius eti- 
em et de maximis rebus. — Vulgo καὶ 
deest. de Rep. ii. p. 377. E. τὸ µέγισ- 
vov καὶ περὶ τῶν µεγίσων ψεῦδον. 
Phædr. 6. 39. πολλὰ καὶ μετὰ πολλῶν 
ὄρκων. Ἡσινο. 

€. 2. τοιοῦτον μέντοι] Tam preclarum 
est tantaque utilitatis. Ησικνο. 

ἔτι πλείω ἀὀφελεῖρ] Bene Cornar. sa- 
jorem, quam pro eorum, quc accipis, ra- 
tione utilitatem illis affera. λεῖν 
τινα πλείω, μεγάλα (6. 8.) at βλάπτειν 
µείζω Apolog. p. 80. C. tritum est di- 
cendi genus. Hrimp. 

ebepyyereiy] Cum delectu hic positum, 
nam proprium id est de civibus, qui bene 
de patria merentur. Xenoph. Mem. ii. 
1. 19. καὶ robs $íAovs εὖ ποιοῦσι καὶ τὴν 
πατρίδα εὐεργετοῦσι, unde honorifica illa 
apud Atticos ebepyérev appellatio. Il. 
lud éd» roi πολλοῖς calhde addit vulgi 
contemptor. Hxixp. 

br—ós] In his primum ὡς post ὅτι 
illatum, quo interrupta oratio contexa- 
tur, non rari est exempli. Plat. Epist. 
vii. p. 885. E. Δίωνα γὰρ ἐγὼ σαφῶς ol- 
δα---ὅτι, τὴν ἀρχὴν el κατέσχεν, és οὐκ 
ἄν ποτε ἐπ ἄλλο γε σχῆμα ἀρχῆ» ἑτρά- 
sero.  Isocrat. Orat, Ámart. p. 799. 
*Ori δὲ, el καὶ μηδὲν αὐτὸν ἐκώλυεν, àA- 
λὰ καὶ ἐξῆν καὶ dBoóMero συκοφαντεῖ», 
&s οὐκ ἂν ἐπ Εὔθννον ἦλθε, ῥᾷδιον γνῶ- 
ναι Atque ita inverso ordine ὧς---ὅτι 
Xenoph. Cyrop. v. 8. 30. ubi vid. Zeun. 


Deinde in genitivis his Πιττακον ctc. 
pro nominativis, familiare est illud Gre- 
cis neque Latinis incognitum dicendi 
fenus, de quo vid. Wolf. ad Demosth. 

pt. p. 286. Hzriwp. 

τῶν ἀμφὶ τὸν Μιλ. θαλ.] De απο ca- 
piendum 'Thale, neque audiendus Sy- 
denhsmus. Conf. Græv. Lectt. Hesiod. 
c. 9. Enimvero de ipsa loci sententia, 
vulgo iuter doctos constat neque sine 
veterum testimoniis, illorum, qui hic lau- 
dantur, sapientiam megna ex parte posi- 
tam fuisse in administratione peritiaque 
rerum cum publicarom, tum privatarum, 
ut vel maxime a civili prudentia nomen 
illud Sapientum adepti sint. Coi sen- 
tentie plane adversari videtur h. 1. So- 
cratis ve] potius Platonis auctoritas. 
Monuit hac de re Meinersius in Hist, 
Doctrin. apud Gr. et Rom. t. i. p. 45. 
cui, quod hic Socrates dicit, magis ad 
Sopbiste cavillationem, quam e re et 
vero dictum vidctur, in quo Platonem 
ait parum caute versatum sepe, sibimet 
ipsum repugnare, Gravis profecto Pia- 
tonis incusatio quam nollem silentio 
transmissam ab acutissimo libri illius 
censore in Biblioth. Crit. p. viii. p. 100. 
Quid! Itane statim in sermonis initio 
contradicendi ansam Hippie Socrates 
dederit, homini antiquitaus perito (6. 
12.) neque eam arripuerit ista ? 
Sed videndum de singulis. Anasago- 
ram, satis constat, otium et quietem se- 
cutum ad rerum cognitionem se totum 
contulisse. Cic. de Orat. iii. 16. Tusc. 
v. 5. $9. et conf. Φ. 6. Thalen, quan- 








IIIIIIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 187 


pov páxpi" ᾿Αναξαγόρου, ὡς 7^ αάντες ᾗ οἱ φολλοὶ αὐτῶν 
φαίνονται ἀπεχόμινοι τῶν πολιτικὼν OLEO; 

III. T; δ᾽ οἵε, à Ῥώκρατες, ἄλλο γε Ἰ ἀδύνωτοι ἦσαν 
καὶ οὐχ, ἱχανοὶ ἐξικνέῖσθαι φρονήσει ἔπ ἀμφότερα, τά τε 
Xon, καὶ τὰ ἴδια; 

δ. 3. 20. "Ae οὖν πρὸς Διός, ὡς περ αἱ ὤλλαι τέχ- 
μα, ἐπιδεδώκασι καὶ simi παρὰ τοὺς νῦν δημιουργοὺς οἱ πα- 
λαιοὶ φαῦλοι, οὕτω καὶ τὴν ὑμετέραν τῶν σοφιστῶν τέχνην 
ἐπιδεδωκέναι Qaipusy καὶ εἶναι τῶν ἀρχαίων τοὺς περὶ την 
σοφίανὶ φαύλους αρὸς Up ey 

III. Πάνυ μὲν οὖν) ὀρθῶς λέγεις. 

3€). Ei ἄρω νῦν ἡμῶ, ὦ Ἱππία, o Βίας ἀναβιώη, γί- 
Aer * &y ὄφλοι αρὸς ὑμᾶς, ὥς περ καὶ τὸν Δαίδαλόν Φα- wi. 393. 
σι οἱ ἀνδριαντοποιοί, νῦν εἶ γενόμενος σοιαῦτ ἐργάζοισο οἷα 
ἦν" d ὧν τοῦνορ, ἔσχει χαταφγέλαστον ἂν εἶναι. 


b: μέχρις *r.—? ὧς οἱ F.—^ ante τῶν omisi τὴν cum X οἱ pr K.—P τὴν om t.— 
4 φιλοσοφία» C. — ἡμᾶς t.—59 οὖν om t. —! γέλωτος 8(.—* ἡμᾶς [.—" ἦν om 3. 


quam rei pablice non defuerit, Drvatam 
tamen vitam adarmasse, tradit Diog. L. 
i. 1. 36. auctore Heraclide, cujus fidem 
DObis non elevavit Meiners. Ἱ. |. p. 44. 
Bias autem etsi in summis illius retatis 
oratoribus fuit, afflictorum civium causas 
sine ullo agens pretio (v. Diog. L. i. 5. 
84. ibiq. Menag.) idem tamen, privata. 
rum causarum patronus, quidni vere di- 
catur ἀπεχόμενος τῶν πολιτικῶν πράξε- 
ev? Unus itaque superest Pittacus, 

uem decem annos Mityleneorum prin- 
cipatum tenuisse temque publicam ordi- 
nasee ait Laert. i. 4. 75. At vero eun- 
dem sponte se hoc munere abdicasse, 
idem tradit Laertius, adeoque invitis ci- 
vibus (vid. Menag. ibid. $. 74. conf. 
Schol. Plat. in Cratyl. p. 14.) ut certe 
non illo sophistarum more publica trac- 
terit negotia, Nimirum fallor aut dicit 
hwc sophistarum cavillator, quo statim 
vani hominis ambitionem provocet, non 
ex sua ipsius mente, sed ex communi so- 
phistarum opipione, qui sibi solis civilis 
prudentis inventionem vindicantes, si 
quis forte veterum illorum tanquam prin- 
ceps, non tanquam sapiens, rem publi. 
cam aliquando administrasset, id nihili 
prorsus facerent; quam opinionem re- 
spexi, opinor, quodam modo Aristot. 


Eth. vi. 7. ᾽Αγαξαγόρα» καὶ Θαλῆν καὶ 
τοὺς γοιούτον: σοφοὺς μὲ», ῥρονίμουε 8 


ob Φασιν εἶναι, ὅταν ἴδωσιν ἀγνοοῦρτας 


và συμφέρονθ᾽ αὗτοῖς, καὶ ποριγτὰ μὲν 
καὶ θαυμαστὰ καὶ χαλετὰ δαιμόνια 


εἰδέναι αὐταύᾳ Φασι», ἄχρηστα δὲ, ὅτι ob 
τὰ ἀνθρώπινα ἀγαθὰ ἑητοῦσιν. Hip. 

6. 3. πάνυ μὲν οὖν ὀρθῶς λέγεις] Ma- 
lebat aliquis distinguere πάνυ μὲν οὖν. 
"Opes λέγ. Perperam. Protag. p.312. 
B. Πάνν μὲν οὖν uoi δοκεῖ-- τοιαύτη εἶναι 
---ᾗ µάθησιε, ubi, distinctione post οὖν 
facta, rescribi — * ^ 1m EIND. 

έλωτ' ἂν c πρὸς ὑμᾶς] Imperite 

Seiranus Ἐν vicio. ridiculus vobis 
videretur. Imo πρὸς óuás, si vobiseum 
compararelur. Hzinp. 

οἱ ἁνδριαντοποιοὶ, νῦν] In edd. dis. 
tinctum οἱ ἁνδριαντοποιοὶ νῦν», el— ex quo 
Cornarius: hujus temporis statuarii. 
Recte, si legisset οἱ νῦν ἆνδρ. et tum ite- 
rum νῦν ad γενόμενος inserendum esset, 
Nimirum ut dixerat el ἄρα νῦν ó Βίας ἂν- 
αβιφη, ita hic infert, νῦν el γεν. nunc ei 
vivens talia fabricaretur. HgiNp. 

ποὔνομα] Magnum illud nomen. Pro- 
tag. p. 335. A. οὐδενὸ» ἂν βελτίων ἐφαι- 
vóuxv, οὐδ ἂν ἐγένετο Πρωταγόρου ὄνομα 
ἐν τοῖς Ἕλλησι. Monui, ne cui τοὔνομα 
ttabenduim videretur ad ipsum Dædali 


11, ii). 411. 


188 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


IH. "Έσει μὲν ταῦτα, ὦ Soxpowtc, οὕτως ὡς σὺ λέγεις 
eiae, μέντοι ἔγωγε τοὺς παλαιούς τε χαὶ προτέρους ἡμῶν 
προτέρους σε καὶ μᾶλλον εγκωμιάζεν Ἰ τους νύν, εὖλα- 
βούμενος μὲν φθόνον" σῶν ζώντων, φοβούμενος δὲ μῆνιν τῶν 
σετελευτηκότων. 

ZO. Καλῶς γι σύ, ὦ Ἱππία, νοµίζων τε καὶ διανοού- 
µωενος, a ἐμοὶ) δονεῖς. συμιμαρτυρῆσαι δὲ σοι ἔχω ὅτε 
ἀληθη λέγεις καὶ τῷ ὄντι —X —X rixvn πρὸς 
τὸ καὶ và δημόσια πράττειν δύνασθαι μετὰ vuv ἰδίων. 
[S. 4.] Γοργίας τε γὰρ οὗτος ὁ Λεοντῖνος σοφιστὴς δεῦρο 
ἀφίκετο δηµοσίᾳ οἴκοθεν — ὧν Δε- 
ουτίνων τὰ κοινὰ πράττει, καὶ ἓν τε τῷ δήµῳ ἔδοξεν ἄριστα 
εὐσεν καὶ ἰδίᾳ ἐπιδείξεις ποιούµενος καὶ συνὼν τοῖς νέοις 
χρήματα πολλὰ εἰργάσατο καὶ ἔλαβθεν ἐκ τῆσδε τῆς vó- 
λεως' εἰ δὲ (ούλει, o ἡμέτερος ἔταῖρος ἨἩρόδικος οὗτος 
πολλάκις μὶν καὶξ ἄλλοτε δἡμοσίῳ ἀφίκετο  ἀτὰρ τὰ 
σελευταία ἔναγγος ἀφικόμννος δημοσία ix Κέω" λέγων 
τὸ iy v3 (βουλῇ vvv εὐδοχίμησε καὶ ἰδίῳ ἐπιδείξεις ποιού- 
µενος καὶ τοῖς νίοις" συνὼν χρήματα ὅλωβε θαυμαστὰ 
ὅσα. τῶν δὲ παλαιών ἐκείνων οὐδεὶς πώποτε ἠξίωσεν ἀργύ- 
gio» µισθὸν αράξασθαι οὐδ᾽ ἐπιδείξεις ποιήσασθαι ἐν φανσο- 
δαπκοῖς ἀνθρώποις τῆς) ἑαυτοῦ σοφίας' οὕτως ἦσαν εὐήθεις 
—" εἶχε v.—* ἂν om c.—J post μέντοι omisi γε cum ΣΥΟΓ.---ἳ φθόνου [---ᾱ ὄνο- 


µάζων GBCEvbir et pr T, ὀνομάξονται (omisso re) F. —b ἔμοιγε Hs.—* δοκεῖ v.— 
4 ἡμῶν Ev.—* πρὸς τὰ καὶ δηµόσια v.—À ἕταῖρος evanuit I'.—8 καὶ om Γ.-- ^ κρώ 


Ld 
0, καίω 'T.— λέγον EF.—) τ) om ΣΥ et pr K.—X τοῖς νέοι om C. — καὶ τῆς F, 








nomen, quod οἱ ἀπὸ τῶν δαιδάλων, οὐκ 
4it γενετῆς inditum tradit Pausan. ix. 8. 
HziNp. 

εἴωθα uérro: ἔγωγε] Expunxi parti- 
culam Ύε post uérro: vulgo additam. 
Hxin». ed. 2. 

6. 4. Topyías τε γὰρ οὗτος] Gorgias 
Athenas venit publice missus a Leonti- 
nis, auxilia adversus Syracusanos peti- 
tum v. Diod. Sic. xii. 653. Pausan. vi. 
17. οὗτος, ille, bene notus. Hriup. 

. χρήματα πολλὰ] A singulis enim dis- 
cipulis centwm minas exigebat. v. Diod, 
Sic. l. ]. et Suid, v. Topylas. Hxixp. 

4 ἡμέν. éraipos] Prodici discipulum 
appellat se Socrates Protag. p. 341. A. 


Conf. Cratyl. p. 884. B. Meno. p. 96. 
D. Ηεινο. à des] N 
para ÜavpacT 'am erat 
NY vocabulorum differenüa ὀπίδειξις 
πεντηκοντάδραχµον. — Plat. Cratyl. |. |. 
Aristot. Rhet. iii. 14. Conf. /Eschin. 
Axioch. &. 6. Ηκικο. 
dv παντοδαποῖς ἀνθρ.] Apud ommis 
generis et ordinis homines, peritos, im- 


itos, quos vocat de . li. p. 666. 

. παντοίους ἀνθρώκου». Ibid. iv. 707. 
Α. παντοδαπῶν κα) ob sárv σπουδαίων 
ἀνθρώπων.--- ἄλλος . Meno 
p. 91. D. Οἶδα γὰρ ἄνδρα ἕνα Πρωταγό- 
par πλείω χρήματα ἀπὸ ταύ- 


της γῆς σοφίας, 9 Φειδίαν Ύε, 9s οὕτω 





ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 189 


xci ἐλελήθει” αὐτοὺς ἀργύριον ὧς πολλοῦ ἄζιον 619... TOU- 11. lii, 413. 
των Ü' ἑκάτορος πλέον ἀργύριο ἀπὸ σοφίας εἴργασται ἢ 
ἄλλος δηµιουργὸς &Q 3c τιὸς τέχνης Ἱ καὶ ἔτι πρότερος 
τούτων Ἡρωταγόρας. 

S. 5. III. Ovdir γάρ, à Σώκρατες, οἶσθα vuv καλὼν 
αερὶ τούτο. si γὰρ εἰδείης σον ἀργύριον εἴργασμαι ἔγώ, 
θαυμιάσαις ἄν. καὶ τὰ μὲν ἄλλα Sa ἀφικόμενος δὲ ποτε 
εἰς Σικελίων, Πρωταγόρου αὐτόθι ἐπιδημιοῦντος" καὶ εὖδο- 
κιρουντος' καὶ πρεσβθυτέρου Ovrog καὶ" TOÀU νεώτερος dy 
ἐν ὀλίγῳ χβόνῳ πὤνυ -aAtoy 7| φεντήκοντα xol ἑκατὸν μνᾶς 
εἰργασάμην, καὶ εξ ὄνὸς γε χωρίου πάνυ σμιικροῦ, lyuxoU, 
φλίον 9| εἶχοσι μινῶς. καὶ τοῦτο ἐλθὼν οἴκαδε Φέρων τῷ πα- 
σρὶ ἔδωκα, ὥστε" ἐκεῖνον καὶ τοὺς ἄλλους πολίτας θαυμά- 
ζει σε καὶ ἔκπεπλῆχθαι. xol σχεδόν τι οἶμαι ἐωὲ πλείω 
χβήµατα εἰργάσθαι ἡ ἄὤλλους σύνδυο" οὓς τινας (Δούλει 
va» σοφιστὼν.᾿ 

S. 6, ZO. Καλόν ye, ὦ Ἱππία, λέγεις καὶ μέγα τεκ- 
μήριον σοφίας σῆς vs) σεαυτου" xoi τῶν νὺν ἀνθρώπων πρὸς 
σους ἀρχαίους, όσον διαφέρουσι. τῶν γὰρ προτέρων λέγι- 


111. 283. 


om 0.--- λελήθει br.—»5 εἶναι v.—9 ἀργύριον v et pr €: ἁργυρίου s.—» ἐφ' F.— 

9 ὅστινος βούλει τέχνης c.— τοῦτο om ΣΥ, τούτων v. — ἐπιδημήσαντος e. —' καὶ 
ντος om tt.—"* καὶ ante πολὺ om v. — ἱννυκοῦ Z'T,qui sic et infra.4— . 

" &cr v.—* σὺν δύο sy.—! τε om ΧΥ9Γ.---ἳ σαυτοῦ v.—* διαφέρουσιν ὅσον τῶν 


περιφανῶς καλὰ ἔργα εἱργάζετο, καὶ ἅλ- Ρ. 14. B. ἦ πολύ oi διὰ βραχυτέρων--- 


Aovs δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν etc. De 
Protagora Diog. L. ix. 62. πρῶτος μισθὺὸν 
εἰσεπράξατο n»üs ἑκατὸν, ubi vid. Me- 
nag. Hzrwb. 

$. 5. οὐδὲ» γὰρ, ὦ Σώκρ.] Non mirum, 
nullam dum mei a te mentionem faciam. 
ANam etc. Ita γὰρ h.l. ex vulgatissimo 
Graecorum usu ad omissam refertur sen- 
tentiam. Ipsa autem hac verba liabent 
colorem quendam proverbii. — Euthyd. 
p. 293. D. τὸ λεγόµενον, καλὰ δ) πάντα 
Aéyeis. Ηεινο. 

πρεσβυτέρον] Conf. Protag. p. 317. 
C. Ηεινρ. 

ἐν óA bye χρόνφ πάνν] Voculam rdyu 
ad ὁλίγφ traho. Pari trajectione Xe- 
nopb. Cyrop. i. 6. 39. τὰς μηχανὰς, às 


φάνυ ἐπὶ τοῖς μικροῖς θηρίοις ἆμηχα- 
3€, quam ibi scripturam firmare mihi 


quidein videntur illa Platonis Euthyphr, 


εἶπει. de Hep. ix. p. 589. E. πολὺ ἐπὶ 
δεινοτέρφ ὀλέθρφ ὃν δωροδοκεῖ. 
Ηκινο. 4 quo citatur 1n Addend. “ Ly- 
sias p. 623. ed. Reisk. ἐμοὶ πολλὴ»ν ἐξὸν 
πάνν Tpoika λαβεῖ, ἑλάττω συνεβούλευ- 
σεν. 
Ἰνυκοῦ] Inycus, Sicilie oppidulum, 
alias Ivut dicitur. v. Valcken. ad He- 
rodot. vi. 23. Hxivp. 

φέρων ἔδωκα] Notum Grecismum eru- 
ditissime explicavit Hemsterh. ad Lu- 
cian. Diall. Mort, vi. 8. Hziup. 

σὺν δύο] Scribendum potius σύνδνο 
conjunctim: sicut et σύντρεις dicitur. 
STEPH. 

σύνδυο] Sic junctim scribendum, non, 
ut vulgo, σὺν δύο, monuit jam Stepba- 
nus. Eodem modo σύντρεις, σύµπεντε. 
v. Valcken. ad Herodot. iv. 66. Ηκικοο 


190 


ται) σολλὴ agb 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


7 8 4 bl ⸗ d d 4 
ία πανα τον σον λογο». τουρῶντιον γαρ 


Αναξωγόρα, φασὶ- συμβᾶναι ἢ 5 υμῖν καταλειφθέντων yag 


n. fii. 418. avro πολλὼν χρημάτων καταμελῆσαι' 


xai ἀπολέσαι 


πάντα: οὕτως αυτὸν ὤνόησα σοφίζεσθαι. λέγουσι à xai 
περὶ ἄλλων τῶν παλαιών ὅτερα σοίαντα. τουτο μὺ οὗ οὖν [46i 
δοκεῖς χαλον τεκμήριον ἀποφαίνευ περὶ σοφίας τῶν νυν 
πρὸς τοὺς προτέρους, xi πολλοῖς συνδοκεῖ, οτι τὸν σοφὸν 
αὐτὸν αὐτῷ μάλιστα δε σοφὸν. ενα γούτου ὃ Opog εστὶν 


ἄρα, ὃς ἂν πλεΐστον ἀργύριον ἐργάσηται 


[8. 7.] Καὶ 


γαῦτα pi ἱκανῶς ixiro röde δὲ μοι diri, σὺ αὐτὸς πόθεν 
πλείστον ἀργύριο εἰργάσω ra» πόλεων sig ἃς &Qixni s ze 
δηλον ὅτι ἐκ Λακεδαίμονος, oí οἱ περ" καὶ αλειστάκις ἀφίζαι; 

III. Ov» uz τὸν Ai; à Zampu ris. 

$0. Ils; es ἀλλ «ἑλάχιστον; 

III. O93» pár οὖν τὸ παράπαν πωποτε. 


ΣΩ. Τέρας λέγεις καὶ θαυμαστό», ὦ 


Irzío. χαί μοι 


eimi, πότερον ἡ 7 σοφία 7 2d οὐχ οἷα τοὺς συνόνας"' αὐτῇ 
καὶ µανθάνοντας εἰς ἀρετὴν (δελτίους φοιεῖν; 

III. Καὶ πολύ yt, M Σώχρατες. 

20. ᾽Αλλὰ τοὺς μὲν Ἰνυκηνών" vitig oi0g τε Ἴσθα 
ἀμείνους ποιῆσαι, τοὺς δὲ παρτιατῶν ἠδυνάσεις; 


νῦν τῶν v.— libri προτέρων περὶ ᾿Αναξαγόρου λάγεται. 
m 


—Í ξυνδοκοῦν v.—5 $ om ZY.— οἶπερ Heindorfios: 
wórepor om RZT.—* ἡ σὺ 
— E. v.—^ [νυκηνῶν t, ἱννυκηνῶν ΣΥ, Ἰνυκυῶν *9. prestat fortasse 


ταλῆσαι F.—* ἀνόνητα F. 
libri obzep.—! &i' T.—! 


vobs b et ic F. 


6. 6. ᾽Αναξαγόρον] Verum vidit h. 1. 
Sydenhamus, genitivum hunc ᾿Αναξαγό- 
pov e mar ine in textum irrepsisse sus- 
picans, Nequeenim ferri potest duplex 
genit. τῶν wpor. ct 'Ara£ayópov, et mo- 
estissima est mox nominis iteratio 'Arg- 
ἑαγόρᾳ pro αὐτῷ vel τούτφ.  Inducto 
autein illo ᾽Αναξαγόρον, sententia hic in 
universum prolata statim post commode 
illustratur templo aliquo. De ipsa re 
vid. Diog. L. ii. 6. ibiq. Menag. et Ba 
li Lex. v. Anaxagoras. Mox verbo 
ἀνόητα, pro quo lenium conjecturarum 
amator conjiciebat ἀνόνητα, haud scio 
an robs ille Anasagore significetur, a 
quo ipse philosophus νοῦς dictus. vid. 
Diog. L. |. |. Hxixp. 


—€ φασὶ om GEF[.—? κα: 


,in marge $ σοι, 1.—! ofa τε 


περὶ ἄλλων τῶν παλαιῶ»] Ρε ceteris 
illorum temporum sapientibus. Ficin. 
q" nasi legisset περὶ τῶν ἄλλων παλ. sed 

v. τῶν παλαιών sant alii. veterum. 

Attigi interdum talia, ut & conjectandi 
libidine Platonem tuerer. HxiwD. 

καὶ πολλοῖς συνδοκεῖ] Pertinet huc 
Euripidis ille versus Ciceroni Epist. ad 
Fam. xiii. 15. l»udatus, Μισῶ co 
ὅστις οὐχ αὐτῷ σοφός. Conf. de Oflic. 
iii, 15. 9. ibiq. Heusing. et Aristot. Eth. 
vi. T. Deinde post ἑργάσηται suppleri 
otest tacite, τοῦτον εἶναι σοφώτατον. 

ΕΙΝΟ. 

δ. T. οἶπερ καὶ πλειστάκ.] Ita correxi 

pro οὗπερ, auctoritate Dorvillii ad Cha- 
fit. p. 110. noo deterritus. Hain. 





IIIHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 


III. Πολλοῦ ys δίω. 

Z0. ᾽Αλλὰ Ogra Σικελιώται pv εχιθυµοῦσιν ἀμείνους 
ήγνεσθαι, Λακεδαιμόνιοι δ᾽ o0; 

III. Πάντως που ὦ Σώκρατες, καὶ Λακεδαιμόνιοι. 

ΣΩ. "Ae οὖν χρημάτων ὄνδείῳ ἔφευγον τὴν σὴν ὁμιλίαν; 

S. 8. III. Ov 07a, ἐπεὶξ ἱκανὰὼ αὐτοῖς ἐστιν. 

Σο. 'Tí àzv" ὤνὶ sim ovi ἐπιθυμοῦντες καὶ. έχοντες γρή- 
µατα, καὶ σου δυναμένου rà, µάγιστα αὐτοὺς" ὠφελεῖν, οὐ 
πλήρη σε” ἀργυρίου ἀπίπιμψαν; Αλλ ἐκεῖνο, pua μη” 
Λακεδαιμόνιοι coU (έλτιον ἂν παιδεύσειαν τοὺς αὐτῶν παῖ- 
dac; 3 τοῦτο Φώμεν οὕτω, χα) σὺ muy x aptis y! 

III. Ουὐδ᾽ ὁπωστιοῦν. 

ΣΩ. ἹΠότερον οὖν" voUg νέους ovy, οἷός v ἤσθα αείθευ 
ἐν Λακεδαίμονι" ὡς σοὶ συνόντες, πλέον. ἂν εἰς ἀρετην ἔπι- 
διδοτενὰ 5 τοῖς ἑαυτῶν, 9) τοὺς» ἑκείνων πατέρας ἠδυνάτεις 


191 


"Irvívsws. — 9 πάντως *yé που v.—P ἐπειδὴ ἵ.---ᾱ derl om 23.-—— δεῖ T. — &y...000 


om 'r.— ἐπιθυμοῦντει 
X μ) om v. — φῶμεν 


e 
Verr καὶ Φ.---3 abrois EF.—" σου F.—* ἀπέπιμψεν 'T.— 
οὕτωι καὶ cvyxopeis v, φῶμεν καὶ 


^ 


ωρεῖς οὕτως καὶ σύ t. 


συγχ 
—3 οὖν om v.—* dy λακεδαίµονι πείθει υ.--» συνόνται E, Livres €.—* πλεῖον t. 


6.6. eb δῆτα, ἐπεὶ ἱκανὰ αὐτοῦ] Α 
Persici potissimum belli temporibus, la- 
bante jam tum Spartanorum disciplina. 
v. Xenoph. Resp. Lac. P. 689. E. La- 
culentus autem est de magnis, quibus 
tum Spartani pollebant, opibus locus in 
Plat. Alcib. i. p. 122. E. Χρυσίον καὶ 
Ἀργύριον οὐκ ἔστι ἐν πᾶσι Ἕλλησωυ 
ὅσον ἐν Λακεδαίμοσιν ἰδίᾳ. Πολλὰς γὰρ 
ὅδη γοεὰς εἰσέρχεται μὲν αὐτὸς (ὁ πλοῦ- 
ros 8. χρυσὸς, ni malis αὐτοῖε) ἐξ ἁπάν- 
των τῶν Ἑλλήνων, πολλάκις δὲ καὶ Bap- 
βάρων, ἐξέρχεται δὲ οὐδαμόσε--' ὥστε 
εὖ xph εἰδέναι, ὅτι καὶ χρυσφ καὶ &pyópe 
ol ἀκεῖ πλουσιώτατοί elo. τῶν Ἑλλήνων 
καὶ) αὖ τῶν ἐκείνων ὃ βασιλεύς. Conf. 
Plutarch. Lysand. ed. Bryan. t. iii. p. 
35. et intpp. ad Ælian. V. H. xiv. 29. 
Moz ad ἐπιθνυμοῦντες subaudi τῆς os 
épuMas. Ἡκινο. 

&AA' ἐκεῖνο] Expungenda quispiam 
fortasse dixerit hac verba, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο, 
quum orationi nullum usum prasient, 
sed potius ejus structuram perturbent, 
aique adeo ἃ Ficino non agnoscantur: 
ego tamen existimo minime audendum 
hoc cuiquam esse: ita enim scripsisse 


Platonem, ut bic legimus, àAA' ἐκεῖνο, 
uod erat ἀκόλουθο» illis, τί δῇτ ἂν etg 
ὅτι etc, sed quum dicere deberet, ἀλλ 
ἐκεῖνο ἂν εἴη ὅτι Λακεδαιμόνιοι etc. inter- 
ruptorillius orationis cursu (ut ita dicam) 
verbis illis ἀλλ᾽ ἐκεῖνο subjungere malu- 
isse ἀνακολούθως ista, μῶν p) Λακεδαι- 
µόνιοι etc, — Talis antem interroptio in 
interrogationibus potissimum invenitur : 
quae nisi obscrvetur, multi loci falso sus- 
pecti mendi fuetint. Srz»Ps. 
ἀλλ᾽ ἐκένο] Non opus erat longa illa 
Stephano annotatione, neque hic m 
λονθία» agnoscendam puto. ᾽Αλλ’ ékeiyo, 
uti upud Latinos at illud, szpius ita in- 
fertur, a sequenti structura sejunctum. 
Lucian. Nigrin. $. 8. Εὖ λόγεις καὶ οὕτω 
χρὴ ποιεῖν àAA' ἐκεῖνο, ὦ ἑταῖρε, dq 
τραγικοὺ 3$ καὶ y Δία κωμικοὺς φαύλουε 
éépaxas ὑποκριτὰς etc. ubi vid. Hem- 
sterh. HziNp. 
οὕτω] Invenitur etiam junctum se- 
uentibus adverbium οὕτω, manente eo- 
em sensu, Quod si non $) sed el lege- 
retur ante τοῦτο, in duas interrogationes 
dividenda oratio hec non esset, SrzPs. 


ΣΙ. iii. 414. 


186 


IIAATONOZ 


b M d e .*? « f à / à N 
περὶ πλείστων καὶ μεγίστων" εἰς την Λακεδαίμονω. ιο 
δή, ὃ σὺξ ἐρωτῶς, οὗ θαµάζω εἰς τούσδε τοὺς τόπους. 


ς. 2. 


^v 7 Id r d s ev 
Q. Τοιοῦτον μέντοι ὦ Ἱπτία, ἔστι τὸ τῇ ἀλη- 
3 


Ü / ’ A / y à M1 J A] idi 
&iq, σοφον τε xo Τέλειον ἀγδρα είναι. συ γαρ και i010 
M $9 f^. / 4 
χανὸς 6i παρὰ σὠν νέων πολλὰ χρήματα λαμβάνων ετι 
ο” 9 ^5 M! ^e 
αλείω ὠφελεῖν ὦν λαμβάνει καὶ αὖ δημοσία την σαυτου 


51, lii. 410. φόλιν (χανος) εὐεργετεῖ, ὡς περ χρὴ τὸν μέλλοντα μὴ κα- 


P4 » 9 , * , ρω » P4 
va QeovtrsaÜou* ἀλλ᾽ ευδοκιµῆσειν ἓν τοῖς πολλοῖς. &ráe, 
φε * / bj ” e e 9 ” 3 ,* 7 
ὢ Ἱαπία, vi ποτε TO αἰτιον OTi οἱ παλαιοί $X6iyOI, ὢν Ονὸ- 

) / » v , .--- y " 
µατα μεγᾶλα λεγιται ἐπὶ σοφία, 1]ιστακου τε xoi Bio»- 

8 ^ , LY b] , ^ A» ^ 9 
vog xci τῶν ἀμφὶ τον Μιλήσιο Θαλην καὶ $Ti τῶν υστι- 


μογίσταων — τὴν om RZY.—€ σὺ 5 Σ, καὶ σὺ v, ὃ καὶ σὺ EFs.—h μέν ri T.—! σὺ 
s x 
om ve.—J ἱκανῶς F.—* καταφρονηθήσεσθαι το T. — abràp Γ.--- µέχρι GBCFelt, µ 


9 περὶ] Legitur etiam καὶ περὶ πλεί- 
στων. STEPH. 

πλεῖστα δὲ καὶ *A.] Sic optime 
Bas. 2. suffragante Ficino: Sœpius eti- 
em et de maximis rebus. — Vvlgo καὶ 
deest. de Rep. ii. p. 377. E. τὸ µέγισ- 
qvo» καὶ περὶ τῶν µογίστων ψεῦδοι. 
Phædr. 5. 89. πολλὰ καὶ μετὰ πολλῶν 
ὅρκων, HxiNp. 

€. 2. τοιοῦτον μέντοι] Tam praeclarum 
est ἑακίαςνε utilitatis. Ἠκικο. 

ἔτι πλείω ὠφελεῖν] Bene Cornar. ma- 
jorem, quam pro eorum, quc accipis, ra- 
tione utilitatem illis affers. λεῖν 
qwa πλείω, μεγάλα (6. 8.) ut βλάκτειν 
µείζω Apolog. Ρ. 90. C. tritum est di- 
cendi genus. Hzixp. 

ei] Cum delectu hic positum, 

nam proprium id est de civibus, qui bene 
de patria merentur. Xenoph. Mem. ii. 
1. 19. xa) robs φίλους εὖ ποιοῦσι καὶ τὴν 
πατρίδα εὐεργετοῦσι, unde honorifica illa 
apud Atticos εὐεργέτου appellatio. Il- 
lud é» τοῖς πολλοῖς callide addit vulgi 
contemptor. Hziw». 

ὅτι--ὦε] In his primum ὡς post ὅτι 
illatum, quo interrupta oratio contexza- 
tur, non rari est exempli. Plist. Epist. 
vii. p. 885. E. Δίωνα ἐγὼ σαφῶς ol- 
δα---ὅτι, τὴν ἀρχὴν el κατέσχεν, ὡς oix 
ἄν ποτε ἐπ ἄλλο γε σχῆμα ἀρχῆς érpd- 
vero.  lsocrat. Orat. Amart. p. 792. 
*Ori δὲ, el καὶ μηδὲν αὐτὸν ixéAver, ἀλ- 
λὰ καὶ ἐξῆν καὶ ἐβούλετο συκοφαντεῖ», 
és οὐκ à». àv' Εὔθυνον ἦλθε, ῥάδιον γνῶ- 
ναι | Atque ita inverso ordine ὣε---ὅτι 
Xenoph. Cyrop. v. 8. 80. ubi vid, Zeun. 


Deinde in genitivis his Πιττακοῦ cte. 
pro nominativis, familiare est illud Gree- 
cis neque Latinis incognitum dicendi 
fenus, de quo vid. Wolf. ad Demosth. 

pt. p. 236. Hxrwp. 

τῶν ἂμφὶ τὸν Μιλ. Θαλ.] De απο ca- 
piendum Thale, neque audiendus Sy- 
denhsmus. Conf. Græv. Lectt. Hesiod. 
c. 9, Enimvero de ipsa loci sententia, 
vulgo inter doctos constat neque sine 
veterum testimoniis, illorum, qui bic lau- 
dantur, sapientiam magna ex parte posi- 
tam fuisse in administratione peritiaque 
rerum cum publicarum, tum privatarum, 
ut vel mazime a civili prudentia nomen 
illud Sapientum adepti sint. Cui sen- 
tentis plane adversari videtur b. 1. So. 
cratis vel potius Platonis auctoritas. 
Monuit hac de re Meinersius in Hist. 
Doctrin. spud Gr. et Rom. t. i. p. 45. 
coi, quod hic Socrates dicit, magis ad 
Sopbiste cavillationem, quam e ve et 
vero dictum vidctar, io quo Platonem 
ait parum caute versatum sepe, sibimet 
ipsum repugnare. Gravis profecto Pla- 
tonis incusatio, quam Dollem silentio 
transmissam ab acutissimo libri illius 
censore in Biblioth. Crit. p. viii. p. 100. 
Quid! Itane atatim in sermonis initio 
contradicendi ansam Hippie Socrates 
dederit, bomini antiquitaus perito (0. 
13.) neque eam arripuerit Sopbista ? 
Sed videndum de singulis. Anasago- 
ram, satis constat, otium et quietem ae- 
cutum ad rerum cognitionem se totum 
contulisse. Cic. de Orat, iii, 15. Tusc. 
v. δι 89. et conf. 6. 6. Thalen, quan- 


IIHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 196 
III. Ου γὰρ πάτριον, . M ὦ Σώαρασες, Λακεδαιμοίοις κι- 


νε τοὺς »όµους οὐδὶ παρὼ τὰ εἰωθότα παιδεύειν τοὺς υἱεῖς. 
. Πῶς λέγειςι Λακεδαιμονίοι οὐ πώτριον ὀρθώρ" 
πράττειν ἀλλ' ἐξαμαρτάνειν: 

III. Oox & φαίην ἔγωγε, ὦ Σώπρατες. 

$0. Οὐκοῦν ὀρθῶς ἆ ἂν πράττοιεν Bici» à ἀλλὰ μὴ χύ- 

ο) παιδεύοντες τοὺς νέους}: 

S. 10. III. 'Opfac. ἀλλὰ rl za ídsuciy) οὐ νόμιμον rt, fil, 416. 
αὐτοῖς παιδεύει», t iz οὐ ὦ ἴσθι s" sí τις ἄλλος ὀκεῖθεν χρή- 
μανα" ἔλαβε rarors ici παιδεύσει, καὶ spa &y λαβεῖν 
πολὺ pora χαΐρουσι your ἀκούοντες ἐμοῦ καὶ ἔσαι- 
νοῦσιν. ἀλλ, ὃ λέγω, ου νόμος. 

20. Nónor às λίγεις, ὦ ὦ Ἱπνία, λάβην πόλεως ἡ εἶναι” 
7 ? vpisa; 

III. Tifsro;S p», oi putt ὠφελείας ὄνεκα, ἑνίοτε δὲ καὶ 
(λάττει," 1 ἑὼν κακῶς σεθῇ ὁ 0 νόμος. 

20. T: ài; οὐχ ὡς ὤγαθὸν μάγιστον σόλει ierra 
v9 νόμον oi mifipavo; ; καὶ ἄνευ τούτου ρωτὼ εὐνομίας" 
ἀδύνατον oixtiv; 

III. ᾽Αληβή λέγες. 

29. Ὅταν ἄρα ἀγαθοῦ ἁμάρτωσιν οὐ ἐπιχειροῦντες 
τοὺς νόμους τιθέναι, νομίμου τό καὶ νόµου ἡμαρτήκασυ. 5 
πως λέγεις; 2 

III. Τὸ μὲν ἀκριβεῖ λόγῳ, à Σώκρατες, οὗ οὕτως ἔχει, οὐ 
μέντοι εἰώθασιν σας ὀνομάζειν οὕτως. 

20. Ilorsgoy 9 "Lesía, oi εἰδότες"' 5 οἱ μὴ εἰδότες ; 


F.—" «άτριν οἴει δρθῶς v.—* υἱεῖ v. —? παιδεία» ἘΧ.---ἳ ἴσθι ὅτι ef v. — χρή- 
para v, om γα. μὲ ο.---- ἂν om P — Σότερον, i in mg πόλει, F.—* εἶναι om t.— 


f ὀφελίαν GBCb et corr K.—S τίθεμαι ai EF. —h λάττειν To.— 9 v.—) τὸν om pr 
E.— àropías oorredix.- ol om r —m9 (ἱδότει.. οὗτοι οἱ om T, —^ «àA900s ἡ ol 


ob γὰρ erp] Inde Lacedmmonem lex fuerit. Scilicet vulgo incommode 
Xsocrates dicit τὴν μάλιστα τὰ παλαιὰ  distinguitur—éeAelas ἕνεκα' dvlore—, 
διασώξουσαν Hel. Laud. p. 4δ1. Conf, in quo illud à νόμος moleste redundabat, 
ád. de Pac. p. 853. — Cic. pro Flacc. c. Moz οἱ éxix. robs νόµ. τιθέναι dictum de 
26. Ηκικο. iis, qui νόµους γράφουσι, superius iud 
$. 10. τίθεται μὲν x. T. A.) Cornar. ol τιθέµενοι de civitatibus rogatam 1 
JSesncitur quidem utilitatis gratia.  Ali-  jubentibus. v. Wolf. Prolegg. ad 
q ando riii etiam ledit, si male sancita vos. Lept. p. cxxvii. Hamb, B 
. OL. . 


1L. 11. 411. 


188 IIAATONOZ 


III. "στι μὲν ταῦτα, ὦ Soxpartc, οὕτως ὡς συ λένεις 
εἶωβα μέντοι ἔγωγε τοὺς παλαιούς τε καὶ πι οτέρους ἡμῶν 
αροτέρους τε καὶ μᾶλλον ἐγκωμιάζει 7 τοὺς νῦν, SUAG- 
(ούμωενος này φθόνον" τῶν ζώντων, φοβούμενος δὲ μῆνιν τῶν 
σετελευτηκότων. 

ΣΩ. Καλῶς ys σύ, ὦ Ἱππία, νομίζων" το καὶ διανοού- 
ενος, ag ἐμοὶ δοκεῖς. συμμιαρτυρῆσαι δὲ σοι ἔχω OTt 
ἀληθη λέγεις καὶ τῷ ὄντι ὑμῶν ἐπιδέδωχεν ἡ τέχνη T 0c? 
σὸ xoi τὰ δηµῦσια αράστειν δύνασθαι μετὰ τῶν ἰδίων. 
[S. 4.] Γοργίας τε γὰρ οὗτος ὁ Asovrivog σοφιστῆς δεῦρο 
ἀφίκετο δηµοσίᾳ οἴκοθεν πρεσβεύων, ὡς (κανώτατος à» As- 
ovriyay τὰ πονὰ πράττει, xxl ἓν τε τῷ δήµω ἔδοξεν ἄριστα 
εἰπεῖν xoi ἰδία ἐπιδείξεις ποιούµενος καὶ συνὼν τοῖς νίοις 
χρήματα πολλὰ εἰργάσατο καὶ ἔλαβεν ἔκ σῆσδε τῆς τό- 
Aso: εἰ δὲ βούλε, ὁ ἡμέτερος ἑταῖρος Πρόδικος οὗτος 
πολλάκις μὶν καὶξ ἄὤλλοτε δἡμοσίᾳ ἀφίκετο, ἀτὰρ τὰ 
σελευταῖα ἔναγγος ἀφικόμενος δημοσία ix. Kinh λέγων 

?j ? o" ρω / 2 / i Q^ 9 * , 
vJ iy v3 (0ouA7 πάνυ εὐδοκίμησε καὶ ἰδίᾳ ἐπιδείξεις ποιού- 
µενος xoi τοῖς νέοις. συνὼν χρήματα ἔλαβε θαυμαστὼ 
ὁσω. τῶν δὲ παλαιών ἔκείνων οὐδεὶς πώποτε ἠξίωσεν ἀργύ- 
θιον puotoy πράξασθαι οὐδ επιδείξεις ποιήσασθαι ἐν παντο- 
δαποῖς ἀνθρώποις τῆς) ἑαυτοῦ σοφίας: οὕτως σαν εὐήθεις 
—" εἶχε υ.---ᾱ ἂν om t.—! post μέντοι omisi γε cum Zrer.—* φθόνου . — ὄνο- 


µάξων ΘΒΟΕΟΡΙΣ et pr T', ὀνομάξονται (omisso re) Ε.--ὃ ἔμοιγε Hs.—* Bore: v. — 
4 ἡμῶν Ev.—^ πρὸ: τὰ καὶ δηµόσια v.—Àl éraipos evanuit T.—€ xal om T',— à κρώ 


ῳ 
Θ, καίω T. — λέγον EF.—) τ) om ΣΥ et pr H.—X τοῖς νέοις om C.—! καὶ τῆς Ἐν 


nomen, quod ei ἀπὸ τῶν δαιδάλων, οὐκ 
ἐκ γενοτῇῆς inditum tradit Pausan. ix. S. 
HziNp. 

οἴωθα μέντοι ἔγωγε] Expunxi parti- 
culam ve post μέντοι vulgo additam. 
Ἠκινο. ed. 2. 


$. 4. Γοργίας τε obros] Gorgias 
Athenas venit Publics ies 1 Leonti- 
nis, auxilia adversus Syracusanos peti- 
tum v, Diod. Sic. xii. 58. Pausan. vi. 
17. οὗτος, ille, bene notus. Ησινυ. 

. χρήματα πολλὰ] A singulis enim dis- 
cipulis centwm minas exigebat. v. Diod. 
Sic. |. ]. et Suid. v. Γοργίας. Ηκινυ. 

ὁ ἡμέτ. éraipos] Prodici discipulum 
appellat se Socrates Protag. p. $41. A. 


Conf. Cratyl. p. 384. B. Meno. p. 96. 
D. Hrivp. ὰ ἄνα] N : 
para θαυμασγ a am era 
jd vocabulorum ο irte : - 
wevrnkovrádbpaxuos. — Plat. Cratvi. |. l. 
Ariatot, Rhet. Wi. 14. Conf. &schin, 
Axioch. 6.6. Hamb. 
ἐν παντοδαποῖς àv0p.) Apud omnis 
generis et ordinis homines, peritos, im- 
itos, quos vocat de . ii. p. 665. 
bid, iv. 707. 
σπουδαίων 


ἀνθρώκων.---ἢ ἄλλοι δηµιουργ. Meno 
p. 91. D. Οἶδα γὰρ ἄνδρα fra Πρωταγό» 
par πλείω χρήµατα κτησάµενον ἀπὸ ταύ- 
της τῆς σοφίας, ἡ Φειδίαν γε, 9» οὕτω 


ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 195 


ἃ σν κάλλιστα ἑίστασαι, và περὶ τὸ ἄστρα τεξ καὶ τὰ 
ουράνια «άθη; . ' 

III. Oo!' ὁχωστιοῦν γωῦτά ys. o00' ἀνέχονται. 

. Σω. ᾽Αλλὰ περὶ γεωμετρίας τι Χαΐρουσιν ἀκούοντες: 
. IH. Ουδαμῶς, επ ουδ ἀριθμεῖν ἐκθίνων γε vc ἔπος. 
εἰατν πολλοὶ ὑπίσταντωι. 

δ. 12. Z0. Πολλοῦ ὥρα δίουσι περί γιὶ λογισμῶν 
ἀνίγεσθαβ σου ἐπιδεκνυμάνου.ξ 

III. Πολλοῦ μέντοι νὴ Δία. 

XQ. ᾽Αλλὰ δῆσα ἐκενα ἃ σὺ ἀκριβέστατα ἐπίσταδαι 
ἀνθρώπων δμωιρέῖν, aei τε γραμμάτων δυνάμεως καὶ συλ- 
λαών xai ῥυθμῶν καὶ ἁρμονιῶνς 

III. Περ)" ποίων, ὦ ᾽γαθέ, ἁρμονιών καὶ γραμμάτων; 

ΣΩ, ᾽Αλλὰ ví? μήν ἔστω ἃ ἡδέως σου ἀκροῶνται καὶ 
ἐπαμοῦδι; αὐτός επ, ἐπειδὴ ἐγὼ οὐχ. εὑρίσκω. 

III. Περὶ τῶν γενῶν, 9 Ῥωκρωτες, τῶν τε ἡρώων χαὶ τῶν 
ἀνθρώκων, καὶ τῶν κατοιπίσεων, ὡς τὸ ἄρχαῖονὃ ἐκτίσβησαν 
* δυκοῦνγαν 0m b. — χαίρουσιν οἱ ἁκούοντει pr Ε.--ξ γε om T.—À post γε inter- 


punxi cum lOXA3TBC.— | re d. — ἀνέρχεσθαι F.—h. ἐνδεικνυμένου v.—l ἁρμονιῶν 
καὶ ῥυθμῶν Es.— περὶ om v.—? τίνα He.—^ κατοικίσεων TOBCbU: κατοικήσεων 





és ἔποι εἰπεν] Formulas paullulum 
ei pertinet ad οὐδ’ ἀριθμεῖν. Hipp. 
Min. p. 572. B. οὐδὲν γάρ µοι δοκεῖ τῶν 
αὐτῶν καὶ δμῖν, Gs ἔποι εἰπεῖν, in quibus 
trema referenda ad οὐδέν. Schol. 

p. 40. às ἔπου εἰπεῖν, ὧν φαίνεται, 

és d» λόγφ εἰπεῖν. Τοῦτο σχηματίζεται 
p τοῖς πἀλαιοῖς, kal, às εἰπεῖν ἔκοι, 
, s Pros. εἰπεῖν, καὶ, às ἔκοι φάναι, 
wal, ὡς φάναι ἔποι. "Eri δὲ καὶ διὰ μιᾶς 
λέξεως ἐκφωνεῖται, olov, às φάναι, καὶ, 
ὧν eher. Σημαίνει δὲ τὸ αὑτό. Οἱ δέ 
ἀντὶ τοῦ, νι φαίνεται, κεῖσθαι, Ἆ 

| toU, és ἐν λόγφ εἶκεν. — Neutri 
recte. Formula semper: infertur miti- 
gands orationis causa, ut Latinorum il- 
Jud prope et prope im, apposita 
vulgo r$ οὐδὲν et πάντες, quis modeste 
restringat, — Plat. de Rep. i. p. $41. B. 
pan in ποτέρωε λέγεις τὸ» —* re 
τὸν κρείττονα, τὸ» bs. Eros εἰπεῖν, J) 
σὺν ἀκριβεῖ λόγφ. de Legg. ii. p. 650. 
E. οὐχ ὧς ἔκος εἰπεῖν μυριοστὸ» (Eros), 
AA ὄνγωι. Monui semel, quoniam ne 
dloctis quidéin sémper hoc fmt explora- 
tum.—Jam de re , ejusdem inscitiee 


Spartanos sue ælatis arguit Isocrat. Pan- 
ath. p. 544. οὗτοι τοσοῦτον ἀπολελειμ- 
µένοι T$)s. kowijs παιδείας καὶ φιλοσοφίας 
eloclv, ὥστ οὐδὲ γράμματα µανθάνουσι. 
Sed optime de hoc egit Perizon. ad Æ- 
lian. V. H. aii. 50. εν. ος ni 
. 12. περί τε γραμμάτων . Hipp. 
Mi. P. 365. D. "Nam Pillostrat. vh 
Soph. i. p. 495. sua hinc sumpsit.— 
Περὶ ποίων —quas tu mihi, o bone, har- 
monias —— somnias? vid. ad 
Charmid. &. 47.---ἅρμον. καὶ ῥυθμῶ», de 
modis numerisque. Plat. de Legg. ii. 
p. 665. A. τῇ τῆς κινήσεως τάξει ῥυθμὸς 
ὄνομα εἴη. τῇ 0 ab τῇ φωνῆε, τοῦ τε 
,Otéos ἅμα καὶ βαρέος συγκεραννυµένων, 
ἁρμονίας ὄνομα προσαγορεύοιτο. Conf. 
Quintilian. ix. 4. HgiNb. MEM 
κατοικήσεω»] Legendum potius vide- 
tur κατοικίσεω», quum sequatur ἐκτίσθη-. 
σαν. SrgPH. 
καὶ τῶν κατοικίσεων] Hoc fidenter re- 
vocavi ος certa Stephani corfectione pro 
κατοικήσέω», que vox, dubium omnino, 
an sit proba. — Vid. Pollux ix. 7. ubi 
intpp. de veritate emendationis dubitare 


196 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ni. lli. 419. αἱ αὅλεις, καὶ συλλήβδην φάσης τῆς ἀρχαιολογίας ἤδιστα 


ἀκροῶνται, ὥστ ἔγωγε δι αὐτοὺς ἠνάγκασμαι ἔκμεμαθη- 
χίναι τε καὶ μεμελεγηκέναιὶ πάντα τὰ τοιαῦτα. 

$0. Να) pà A, ὦ Ἱππία, εὐτύχηκάς" ys ὅτι Λα- 
κεδαιµόνιοι οὐ χαΐρουσιν ἄν τις αυτοῖς ἀπὸ Σόλθνος τοὺς ἄρ- 
χοντας" voUg ἡμετίρους καταλέγη: ti δὲ µή, πράγµατ 


ἂν εἶχες ἐκμανθάνων. 


III. Πόθεν, ὦ Σώκρασεςι ἅπαξ ἀκούσας πτήκοντα 


* 4 
ὀνόματα ἀπομνημονεύσω." 


5. 19. ΣΩ. ᾿Ἀληθη λέγεις ἀλλ ἐγὼ ovx ενενόησω" 
ὅτι TO" μνημονικὸν ἔχει, ὧστ ἔννοῶ ὅτι εἰκότως σοι χαί- 
e 


τα. 286. eouriy οἱ Λακεδαιμόνιοι ὥτε πολλὰ εἰδότι, καὶ χρῶνται ac 


ατρ ταῖς πρισβύτισυ οἱ φαΐδες πρὸς τὸ ἡδέως μυθολογΊσαι. 

III. Καὶ να) uà Δί,' à Σώκρατες, περί γε" ἔσισήδευ- 
μάτων xo Aa καὶ ἔναγχος αὐτόθι εὐδοχίμησα διεξιών, & 
χρὴ τὸν viov ἔπισηδεύων. ἔστι γάρ µοι περὶ αὐτῶν πάγκα- 
λος λόγος συγκείµενος, καὶ ἄλλως SU. διακείµενος καὶ 


5-.--δ Tüpxaior v. — ἐκμεμελογτηκέναι ΤΕΣΥΟυὺς et rc. B.—' δὺ Tb.—5 ebreré- 
χηκας l, ἐντετύχηκας t.—! post ὅτι omisi γε cum l'ETer.—* τοὺς ἄρχοντας om c. 


—Y vwonrnuorebm v.—" ἐννόησα 


el, ἐνόησα t. — τὸ om br.—? ἐνοῦ O9, νοῦ XY. 


—3J δ0 b.—* τε v.—^ παγκάλως TRXTobr, πἀγκάλος Ε.---5 σὺ r.—3 καὶ ἀρχὴ om 


non sinunt, Ἠκικο. 
οὗ xaípovsi»—e«l δὲ μὴ] Mirum videa- 
tur hoc εἶ δὲ μὴ, pro quo ob pregressum 
σὺ exspectetur potius el δέ. Sed usum 
bunc, quem attigit Devar. de Gr. L. 
"Partic. p. 117. constantem et legitimum 
esse dico. Herodot. vi. 56. Τούτου µη- 
δένα εἶναι Σπαρτιητέων διακωλυτήν' el δὲ 
pf, αὑτὸν ἐν τῷ ἄγεῖ ἐνέχεσθαι.  Thu- 
cyd. ii. 5. τὰ ἔξω ἔλεγον abrois μὲ ἁδι- 
kei el δὲ uf, καὶ αὐτοὶ ἔφαφαν αὐτῶν 
τοὺς ἄνδρας ἀποκτενεῖν. Plat. de Rep. 
vii. p. 521. B. ᾽Αλλὰ µέτοι δεῖ γε p3 
dpacràs τοῦ ἄρχειν [έναι àv abró: d δὲ 
μὴ, ofye ἀντεραστα) μαχοῦνται. — Conf. 
Phaedr. $. 40. Crito p. $8. E. Xenoph. 
Cyrop. Π. 1. 85. Πρὸε τῶν θεῶ», pi) οὔ- 
τω λέγε’ el δὲ μὴ, οὗ θαῤῥοῦντά µε ἕξει. 
Dio Chrysost. vi. p. 10S. éd. Morell. 
*Hyiy δὲ ριον οὐκ ἦν, ἀλλ’ ᾱ- 
µην μὴ ἔχειν el δὲ μὴ, δεδωκέναι ἄν.--- 
Contra post ei μὲν infertur interdum, sed 
rarius tainen, αἱ δὲ, sin, pro el δὲ µή. v. 


Plat. Sympos. ed. Wolf. p. 94. ibiq. 
not, Ημινο, P. 94. P 


$. 15. τὸ μρημονικὸν] Tnt. τέχνηµα, 
in quo hallucinatus est Sydenb. cum Fi- 
οἶπο. Plat. Hipp. Min. p. $68. D. κα- 


τοι Τό γε μνημονικὸν σου, ὧν 
ἔοικε, τέχνηµα, ἐν ᾧ σὺ οἴει λαµπρότατος 


εἶναι Conf. Xenoph. Symp. iv. 63. et 
de ipsa hac arte Quintil. xi. 3. 11. Cic. 
de Orat. iL 86. Phaedr. iv. 24. Plin. 
Hist. Nat. vii. 24. Muret. Var. Lectt. 
ΠΠ. 1. Ηεινο. 

πάγκαλος] Legitur etiam παγκάλως. 
quam lect. malo. alteram tamen agnoscit 
et Fic. qui vertit, C Ka luculenta 
quedam oratio. At hanc sequendo, dix- 
isset, luculente composita oralio. Sr&Pn. 

πάγκαλος] Bas. .παγκάλως, probante 
Stephano. Sed bene habet vulgatum, 
quum alterum illud sic potius poni de- 
beret, λόγοι παγκάλως συγκείµενος. Tra- 
hendum autem συγκείµενος ad. prægres- 
sum ἐστὶ, velut Hipp. Min, p. 368. D. 
in verbis κ ν πολλοὶ λόγοι καὶ 
παντοδαποὶ συγκείµενοι hoc συγκείµενοε 
liquido pertinet ad καταλογάδην. Τοῖς 
ὀνόμασιν «0 διακείµενο».  Isocrat, Paneg. 








ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 197 


veig ὀνόμασι. αρόσχλµα δί µοί ἐστι καὶ &oy 3 τοιάδε vig 
τοῦ λόγου. ἐπειδὴ ἡ Τροία ἥλω, λέγει ὁ λόγος ὅτι Ns0- 
ατόλεμος Νέστορα ἔροιτο rois εστι καλὰ ἐχιτηδεύρατα 
& ἄν τις ὀπιτηδεύσας νίος ὧν εὐδοχιμωώτατος γάνοιτο. μετὰ 
ταῦτα δὴ λέγων ἐστὶν ὁ Νέστωρ καὶ ὑποτιθέμενος αὐτῷς 
πάμπολλα" νόριµα καὶ σάγκαλα. [5. 14.| Tovro δὴ 
xci ἐκεῖ ἐπιδεξάμην καὶ ἔνθάδε μέλλω ἐπιδεικνύναι εἰς 
, e 7 , ed / i , M 4 
τρίτην Ἰμάραν, $y τῷ Φειδοσσράσου διδασκαλία, xoci! ἆλ- 
λα πολλὰ καὶ ἄξια ἀκοῖς' ἔδιήθη γάρ µου Εὔδικος" ὁ 
᾽Απημάντου. &AX wwe παρίσει χαὶ αὐτὸς καὶ ἄλλους 
ἄξεις, oí τινες ixayol ἀκούσαντες κρῖναι τὰ λεγόμενα. 
Σ. ᾽Αλλὰ ταῦτ ἔσται, ἂν θεὸς ἐθέλῃ" ὦ Ἱατία. 
ruri μένσοι βραχύ τί µοι περὶ txUTOU ἀπόκρμωαι, καὶ γάρ 
[98 εἰς XGA) ὑπέρωησας., ἔναγχος γάρ τις, ὦ ἄριστε, εἰς 
ἀπορίαν µε κατίβαλεν Ay λόγοις vic) τὰ μὲν ψίγοντα ὡς 
αἰσχρά, τὰ Ó' ἐπαμοῦντα ὡς καλά, οὕτω πως ἐρόμιενος καὶ 
, e ^ * / * x ^" /, 
μᾶλα ὑβριστικῶς" Π]ό6ε δὲ µοι σύ, $QnP o Σώκρατες, 
οἶσθα omoia καλὼ καὶ αἰσχράν vti φέρε, ἔχοις ἂν εἰ- 
aii» τί iori v0 καλόν; Kal ἐγὼ διὰ τὴν ἐρῆν φαυλότητα 
ἡπορούμην τε καὶ οὐκ εἶχον αὐτῷ κατὰ τρόπον ἀποχρίνασ- 
θωι. [S. 15.] "Asia οὖν ἔκ σῆς συνουσίας ἐμαυτῷ τε 
ὠργιζόμην καὶ ὠνείδιζον, καὶ ἠφείλουν, OTOTS φρώτον ὑμῶν 


€ 
9[.—^ ἔροιτο P.—! ἐπιτηδεύματα ἃ ἄν τις om c.—8 αὐτῶ om 2. —h τὰ soAAÀ 23. 
— v t.— καὶ post πολλὰ om b et pr E. — εὐδόκιμος v. — ἕξειι T.— 
- ἀλλὰ καὶ ταῦτ .—^ θέλη c. —^ ἀπέμνησας F.—P ἔφη om 1.—^ soia t, ὁποῖα 


i. p. 7. τὰ προσήκοντα περὶ éxdorys Ἠκινο. aquoin Addend.citatur * Thom, 
(rpdteos) ἐνθυμηθῆναι καὶ Trois ὀνόμασι» — Mag. v. μα. ὮἘδρηται δὲ πρό- 
εὖ διαθέσθαι, ubi vid. Morus. Ἡσικρ. σχηµα καὶ ἁπλῶς τὸ σχῆμα.᾽ . 

] Explicat Tim. παρακά- . 14. els τρίτην ἡμέρα»] Maris, Els 
Άυμμα τοῦ ᾖθους Ἠ wpó$acis, que po- τρίτην ἡμέρα», Αττικῶς els τρίτην καθ 
testas, alias trit&, hic locum non habet, αὐτὸ µόνον, Ἑλληνικῶς, ubi vid. Picrson. 


neque ibi loci bujus meminit Ruhnken. 
Mibi h. l. idem videtur esse, quod περι- 
βολὴν τοῦ λόγου dicit Isocrat, Panath. 
Ρ. 559. et Or. ad Philipp. p. 168. (die 
Einkleidung det. Rede.) Themist. Orat. 
xii. init. Βασιλεῦ, τὸ μὲν éeaurety oe éérra 


προθνµίᾳ, καὶ τὴν ῦσαν 
σχΏμα τοῦ λόγον —— ἄλλοις 


Orationem banc Hippis Phi- 
loetrat. |. |. διάλογον, οὐ λόγον fuisse 
dicit, ex his Platonis verbis id colligens. 


ΠΗκινυο. 

ἐν τῷ Φειδοστράτου διδασκαλείφ] Satis 
erat ἐν τῷ Φειδοστράτου, vox διδασκαλείψ 
non vulgari usu adjecta. V. Reitz. ad 
Lucian. Hermotim. 6$. 82. Qui memo- 
ratur h. l. Eudicus, Apemanü filius, 
idem est inter dialogi Hippie Min. col- 
locutores. ique de invitantium bac 
formola ὅπως παρέσγ, vide, si tanti est, 
Bergler. ad Alciphr. p. 195. Hziwp. 


II. iii. 490. 


I1. 284. - 


1r, lii. 415. 


192 IIAATONOZ2 


πείθειν ὅτι σοὶ χρὴ παραδιδόναι μᾶλλον j αὐτοὺς ἑπιρι- 
λεῖσθαι, i arto τι τῶν υἱῶν κήδονται; ov γάρ πουΐ ἐφθόνουν γε 
σοῖς ἑαυτῶν παισὶν ὡς [βελτίστοιςδ φενίσθα,. 

III. Ovx οἶμαι ἔγωγε φθονεῖν. 

ΣΩ. ᾽Αλλὰ μὴν εὔνομός" y 9. Λακεδαίμων. 

III. Πως γαρ ov; 

ΣΩ. Ἐν δέ γε ταῖς εὐνόμοιο απόλεσι τιμιώτατον 
ἄρετη. 

S. 9. III. Πάνυ γε. 

- XQ. Σὺ δὲ ταύτην παραδιδόναι ἄλλῳ κάλλιστ! ἀν- 
θρώπων ἐπίστασαι. 

III. Καὶ πολύ ys, 9 Σώκρατες. 

ΣΏ. 'O οὖν κάλλιστ ἐπιστάμινος ἱππικὴν παραδιδόναι 
&p ovx. &y" ἐν Θετταλία τῆς Ἑλλάδος μάλιστα" rius TO 
καὶ πλεῖστα χρήματα λαρβάνοι, καὶ ἂλλοθι ὅπουδ TOU- 
το σπουδάζοιτο; 

III. Eixo; y:.3 

ΣΏ. 'O δὴ δυνάµενος παραδιδόναι τὰ αλείστου ἄξια 
µαθήµατα εἰς ἀρετὴν οὐκ $» Λακεδαίμονι μάλιστα τιµή- 
σεται καὶ αλεῖστα εργάσεται χρήματα, ἂν (ούληται, καὶ 
ἐν ἄλλη πόλει 7. τις" τῶν Ἑλληνίδων ευνομεῖται, ἀλλ i 
ικελίᾳ, ὢ ἑταῖρε, οἵει μῶλλον καὶ ἓν lug; ταῦτα σει- 
δώµεθα,"' ὦ Ἱππία, ἐὰν γὰρ σὺ κελεύῃς, φειστέον. 


η 


--ᾱ ἐκιδοῖεν Xv, ἐπικιδοῖεν F.—* $ τοὺς om v. — που om Ύ.--ξ βελγίστουε Is.—- 
b ἔννομόε v. — «el t.—3 ἐννόμοις ο.--ᾱ τιµιώτατον...γε] ἡ ἀρετ) τιµιώτατόν ἐστι T. 
—l μάλιστα Τ.---ὰ ἂν om Γ.-- μάλιστα τῆς ἀλλάδοι b.—9 λαμβάνει H.—P ὅποι 


| 
ϱ.--- hsec evanuerunt T.—* καὶ Χ.--- εἴτι r. — ἱνύκω c.—"* πειθόµεθα δὲ εἰ cort 


ἐφθόνουν ----ὧε βελτίστους γενέσθαι] bus infamata regione. — Nota est Zupa- 


Accuratius βελτίστοις, quanquam ejus- 
modi & dativo ad accusativum transitus 
non est Graecis infrequens. "V. Reitz. 
&d Lucian. de Electr. $. 3. Hiinp. 

6. 9. GerraA/q] Thessalia enim, regio 
campestris et. pascua, equos ferebat ge- 
nerosissimos, unde celeberrimus Thessa- 
lorum equitatus. v. Valcken. in Oratt. 
Hemst. et Valck. p. 258. — Conf. Plat. 
Meno init. et intpp. ad Lucan. vi. p. 
306. Hxiwp. 

Σικελίᾳ] Luxurie dissolutisque mori- 


κουσία illa τράπεζα καὶ Ἄικελικ} ποικιλία 
ὕψων de Rep. iii. p. 404. D. — Conf. 
Plat. Epist. vii. p. 826. B. et intpp. ad 
Horat. Carm. iii. 1. 18. HriNp. 

"I»vxé, ravra] Potius separanda hrec 
a praeced. ut post ἐν Ἰνυκῷ; subaud. illa 
duo verba superiora: et post 'Isría sit 
itidem interrog. nota. Ότκρη. 

ταῦτα πειθώµοθα] Recte Stephanus & 
precedd, separanda monuit. Nam seí- 
θεσθαί τι tritissimum est loqnendi genus. 
Hrinp. 


ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 


199 


ΠΠ. AAX ἀντιλαμβάνου. xol γάρ, 0 vox 09 εἶπων, oU 
L , M * 7 » M M ^ 
µόγα ἐστὶ τὸ ἐρώτημα, ἀλλὰ ναὶ πολὺ τούτου. γαλεκώτι- 


1 "» 9 / 2 / 
ρα ἂν ἀποκρνασθαι εγώ σε 


διδάξαιµι, ὥστε — 


θρώπων δύνασθαί σε ἐξελόγχειν. 


ΣΩ. Φευ ὡς εὖ λέγεις. ἀλλ᾽ ὤγ, ἐπειδὴ καὶ σὺ X6- rr. iil. 433. 


λεύεις, φέρε ὅτι μάλιστὶ ἐκεῖορ γωόμκενος πειρωμαί σε 

ἑρωσζ», Ei γὰρ 0$ αὐπῷ" τὸν λόγον τοῦτον" tau0síZouo? 
/ 4 tw ^ 9 , 9 ιά Li 

ον Φᾷς, τὸν. περὶ τῶν χαλῶν ἐσισηδευμώσων, ἀκούσας, ἐπειδὴ 


/ y 4 

παυσωιος Aia, Soo Gy oU φερὶ. ὤλλου 
^ *» »wy ^s » 

TOU καλου, ὅθος γάρ. τι τοὺς ἔχει καὶ εἶποι 


Ἰ σερὶ 
ἂν Ὁ Zévs 


πρότερον 
v 5 


"Hass, ἄρ οὐ δικαιοσύνη δίκαιοί εἰσιν οἱ ἀΐκαιοι; ᾿Απόκρι- 
νο δή, ὦ Ἱπτία, ὡς ἐκείνου ἐρωτώντος." 

III. ᾽Αποκρωοῦμιαι" ὅτι δικαιοσύνη. 

S. 17. ZQ. Οὐκοῦν" ἔστι vi. τοῦτο, ἡ δικαιοσύνη; 


III. Πάνυ ys." 


ΣΏ. Οὐκοῦν καὶ σοφίᾳ. oi σοφοί iau. moo: καὶ τῷ. 
ἂγαβῳ πάντα τἀγαβὰ" ἀχαθά; 


III. Πως 2' o9; 


Σω, Olul yi τισι’ τούτοις οὐ γὰρ δή κου. μὴ οὖσί "ys. 


Χαλεκώτερον *s.—) μηδόν’ T.—k ἀλλά y ΓΘΥ86τ.-] μάλιστ r'v.—9 αὐτὸν EY. 
y 


—P ToUro  F.—^ ὀπιδοξαιο Ἡ: ἐπιδείξαις "e, —P παύσαις v.—93 6 λέγων Ύ ct cort 
Χ.----Σ por? Tt.—5 (om t.—t οὐχὶ l.—* δαὶ Θ, δὲ f.—" ἐρωτήσαντος F.—* ἆπο- 


κρίνοµαι pr E.—* οὐκοῦν...δας 
οὐκοῦν 


om t.—! T: om ZYfv οι 


K.—* : vdsv γε: 


ὃν mg . — ἀγαθὰ om c.—»^ τέ cor, in mg τισὶ, F.—c οὐχὶ F.—43 εἶσὶ v.— 


πολὺ τούτου] lDeesse puto prrepos. 
πρὸς ante πολὺ, et cum xaAexdrepey 
subaudiri vocem precedeniem ἐρώτημα. 
Srrzrs. 


καὶ voAb] Hic ante πολὺ Stephanus. 


deesae putabat πρὸς, structuram loci in 
tumultuaris opera parum perspiciene ; 
neque enim virum eruditissimum fallere 
potui pervulgatum genus dicendi àgo- 


&pireaGal τι, ad aliquid respondere. — Ita. 
in hoc ipso sermone $. 18. τὸ dperéparov. 


ἁποκεκριμένος ἔσομαι. Cont. Gorg. κ. 
448. D. P* 449. B. Ῥτοίαᾳ, P. 336. φ 
Crito p. 48. Ὦ.  Cbarmid, 4. 31. quan- 
qnam alterum quoque illud ἀποκρίνοσθα, 
πρός τι smpius invenitur. v. c. Protag, 
p» 338. D. Cito p. 60. A. Hriup. 
ἀλλάγ, iren]. Ita reposui. Vulgo 
& ey, ἐπειδὴ---, in quo duplez impe- 
rativus ἄγε ot φέρε displicebet, Phedo.. 


p. 86. E. 'AAAd ye, 5 δ᾽ δε, & Κέβηε, 
λέγε, aique tritissimum est hoc ἀλλὰ, 
imperativis junetwn hortandi potestate, 
Vid. Hematerh. ad Aristoph. Plut. pv, 
499. Adde, quod omnem Imne rem Ἡ» 
braroresm arbitrato stetisse liquet, u$ 
bene monuit Kew. «d Gregor. p. 36. 
Paullo post formula ἔθος -yáp τι τοῦτ) 
ἔχει iü est in Sysapos. p. 11. ed. 
Wol£, ubi vid. not, Hgrwp. 

$. 17. ToUzo ἡ δικαωσόνη] Ric solet 
τοῦτο Piato preemittene ο i 
maiaris sermonis negligentia 
v. C. Goszg. p. 478. C. O2 «τοῦτ) jr». 
εὐδαιμονία, s. ἔοιωε, κακοῦ , 
ἀλλὰ τὴν μηδὸ.κτῆαιε. de. Rep. 
ix. p. 688. D. Tovro yàp rére :ἡδὺ ἴσων 
καὶ ἀγαπητὸν γίγνετα, ἠσνχία. Conf. 
6. 54. Hai». 


L 


iT. ii. 423. 


200 
II. Oz: μέντοι. 
Σω. 

καλά; 
III. Ναί τῷ xao. 
Σω. "Orri vá vm τούτῳ: 
III. "Ore ἀλλὰ ví γὰρ 
Σω. 


IIAATONOZ 


" Ap. οὖν oU καὶ τὰ καλὰ πάντα τῷ καλῷ evi? 


puis! 3 


Eri M ὁ o ttn, Φήσει, τί eri τοῦτο σο καλόν" 


III. "Αλλο σα οὖν, ὦ ὦ Σάκρατες, ὁ τοῦτο ἔρωτῶν δεῖται 


αυθέσθαι vi* ἔστι καλόν; 


ΣΩ. Ov μοι δοκεῖ, ἀλλ ὁ σι iori v0" καλόν, 
Καὶ τί διαφέρει vovv. ἐκείνουι 


III. 
Σω. 
III. 
io. 


Ovdt» σοι δοκεῖ; 


δε ὁ 
vid ἔστι v0! χαλὀν. 


III. Μανθάνω, 9 


Ovi» γα διαφές s. 
᾽Αλλὰ párroi —* og? σὺ κάλλιον οἶσθα. ὅμως 
gal, ps ἔρωτᾷ γάρ σι oU ví ἔστι καλόν, ἀλλ ὃ 


o Ἱαπία. 


y ᾿γαθέ, καὶ ἀποκριούμαί γε αὐτῷ ὃ 


* φούτων pr T.—f µε δεῖ v.—8 δὲ v. — τὸ καλὸν τοῦτο t. — ἀλλ’ ὅτι ο, ἄλλο.. 


καλόν om 


— hn 


[robantis eat 
Min. P. 813. 
3 ,* θεῖν 


VET e 
orm enim? 
D. X. Ἐν ὃ —*2* Ti 

δὲ κακόν; 


Táxor μὲν μὲν 

Ἱπ. ᾽Αλλὰ τί μέλλει; i.e. —e— τί µήν; 
Eodem sensu $. 36. ᾽Αλλὰ τί οἴει, et de 
Rep. i. p. 582. C. et ἀλλὰ τί, quidni? 


Pheedo p. 89. B. Obr, rye pol i — H 


r F.—k πυθέσθαι τι TOBCEFebit : wv04o00: fj τι *1.—. καλὸν...τὸ om T. 
(| OXTBCEFcU: ὅ τι τί ἐστι *$.—5 φὸ om F. 
corr F.—A ἀλλὰ τί corr F, ἀλλ’ ὅτι τί R et yc Χ.--ἵ «b om V. — 


—? t T.—P ὅτι 
— * ;: τὸ 


videtur, ἀλλ’ ὅ, τι ὁστὶ τὸ καλὸν, sicut 
sequitur paulo post. Eandem enim utrum- 
que locum poscere lectionem, et banc 
non illam, esse genuinam puto. Srz»sz. 
AX ὄ,τι deri] Vulgo ὅτι τί ἐστι, 
vitiose, ut jam vidit Cornarius, et ipsa 
seqq. ἑρωτῷ γάρ σε-- καλὸν satis arguunt, 


Αλλὰ Tí; ex quo Eu thyphr. p. 14. D. ὅμως-- ἄθρε] Sententia vix admittit 
in verbis ΣΧ. "Ap! οὖν vi aire ulam adversativam : forte igitur 
efy, wap ἐκείνων, ταῦτα egendum ὁμόσε, vel ὁμοῦ- -ἄθρει, pre 
αὐτοὺς αἰτεῖν; EU0. "AAAo τι; reponen. pius considera ; ; nam Attici scriptores 
dum poto ᾽Αλλὰ τί; Hriup. utuntur όμοῦ, pro &yyó;. vid. Harpocrat. 

ὅτι τί dori] Converti, won mihi οἱ- p. 180. 131. Gronov. —— 
detur; sed quodnam est pulchrum, ο Bes δὲ- -ἄθρε] Vix quisquam offen- 


Hippia: Grece —— οὔ µοι δοκαῖ" 
ἁλλ B, σι ἐστὶ τὸ καλὸν, ὦ Ἱππία. In 
vulgatis redundat alterum τί, post ὅ, τι. 
Distinguit autem Socrates inter τί et 
ὅ, τι, illud definitionem quserere osten- 
dens, hoc rem ipsam, ut sit ὅ, τι ἐστὶ, 
quodnam sit, id est, que res sit: hoc 
autem facit illudens Hippim. Nam et in 
Menone, et alias, τί et 5, τι eadem sig- 
nificatione t. ConwAR. 

ἀλλ’ ὅτι τί ἐστι] Scribendum mibi 


derit preter Sydenhamum, qui, nescio 
quamobrem, legi jubet ὁμόσε seu * 
pro ὁμῶς, significata τοῦ ὀγγὺς, look 

close seu near. At ὁμοῦ ἄθρει ο. éyybs 
ἄθρει πο Græcum quidem est, ct optima 
est sententia : sine dubio tu rem. rectius 


leb. p. 65. D. καλῶς εἴρηκα:. "Όμω 
am illud 
tur, ut Crito 


ssepius ita simpliciter usu 
Hærup. 


Ρ. 49. E. Ἐκ τούτων δὴ 





ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 


τί ἐστι τὸ καλόν, καὶ οὐ µή ποτε ἐλεγχθῶ. d έστι γάρ, ὦ 


30] 


à 


Σώκρατες, εὖ ἴσθι, εἰ δεῖ τἀληθες'. λέγειν, παρθένος καλὴ 


λαλόν. 


δ. 18. ΣΩ. Καλώς' ys 


sudozag" ἀποκρίνω, ἄλλο n" 


k dE , N M ’ M! 
A Irric, η τον χυνα X0 
οὖν, ὼν' ἐγὼ TOUTO ἀποκρί- 


κας y To ἐρωτώμενόν TE ἀποκεκριμένος ἔσομαι καὶ ορθῶς, 


καὶ oU μ” ἔλεγχθῶ; 


II. IIo; γὰρ ἄν, ὦ Σώκρωσες, Dany y Peine ó y mci 
δοκεῖ xci πάντες σοι µαρτυρήσουσυ οἱ ἀκούοντες ov, ὀρθως 


Avis 
ΣΩ. 


Eis», πάνυ μὲν ovv." Φέρ δή, ὦ * Ἱσπία, eoe 


ἐμαυτὸν ἀραλάβω ὁ ὃ λέγεις. ὁ μεν ἐρήσεταί με οὑτωσί 
πως, li «μοι, o 2 Ἄώκρατες, ἀπύκριαι, σαυτα πάντα d $99 


παλὰ είναι, eT 


ví ieri αὐγο. TO καλόν σαυτ ἂν 6i3 rei 


ys δι δη i igo OTi εἶ παρθένος χαλὴ καλόν έστι, ài o 


vT&UT y "7H καλά. 


III. Oíu οὖν ἔτι αὐτὸν ἐπιχειρήσειν σεδ ἐλέγχειν ὡς 


οὐ παλόν ἐστι ὃ λέγεις; 7 
λάστον ἔσεσθαι» 


b! 
ἑὰν ἐπιχειρήση, ου κατανί- 


20. "Ori μὲν Pro apre, 3 — εὖ oid s 9 
ἑαιχειρήσας έσται καταγέλαστος, αὐτὸὶ δείξει. & μέντοι 


$pti, Εθέλω σοι λέγειν. 


ἀληθὲς *r.—1 καλοῦ v.—? δὲ EF, om v.—" ἐνδόξωις ἨΣὺ.-- ἀλλά τι corr F.— 


X ὃν om 0.---} ἁποκρίνομαι v, ἀποκρινοῦμαι t.— µή ποτε p.— 
b οὖν : t.—* abra [.—4 éyà...kaAd om b. 


* 18. ἐλεγχθείης] Quomodo enim 
ín eo, quod omnibus videtur. 
"EAéyxew duplici accusativo. junctam 
illustravi ad Lysid. 6. 49. HziNp. 
el τί ἐστι] In edd, & τι ἐστὶν, éy. 
XAIxõSs. Quod rescripsi el Tí, est ex 
certissima Schleiermacheri emendatione. 
Gorg. p. 448. C. Ni» & ἐπειδὴ τίνος 
sic scr.) τέχνης ἐπιστήμων dor), τίνα 
καλοῦντες αὐτὸν ὁρθῶε καλοῦμεν ; 
in quibus ez vulgato illo Grecorum 
ynore duplesz est interrogatio, in unam 
coartata propositionem, Xenoph. Mem. 
1. καταµε as οὖν τοὺς τί 
ποιοῦντας τὸ ὄνομα γοῦτο ἀποκαλοῦσι; 
quem locum ab ipso Valckenario ten- 
tatum miror.—Tabra autem post ταῦτα 
rra illatum est abundanter, ot sepe. 


—5 ἐξελεγχθείηε v.— 


—t διότι v. — εἴη, in mg οἵει, F.—8 γε 


JEschin, in Timarch. p. 43. ed. Reisk. 
Τοῦτό δὲ ἐὰν σκοκῆτε, εὐρήσετε, ὦ ἄνδρ. 
'AB., ὅτι τοῦτο πάντων ἄριστα ἔχει, ubi 
erravit Reiskius. Jam in altero periodi 
hujus membro nibil exspectabas nisi heec, 
ἐγὼ δὲ 5) ἐρῶ, ὅτι εἰ ένος kaA3) 
καλόν ἐστι, omisso hoc additamento δέ 
b ταῦτ ἂν eg καλά. Hic igitur vere, 
opinor, Sydenhamus istud οἱ post ὅτι 
inducendum putavit, ἱπει]οφέυπι sine 
dubio, ut horum structura responderet 
proxime pregressis. Quo retento inda. 
cenda certe audacius multo illa δι 6. 
Hzinp. 

αὐτὸ δείξει] Res ipsa ostendet. Schol. 
Plat. p. 138. ἐπὶ τῶν ἀπιστούντων τι i 
Ὑίνεσθαι. (Rectius p. 83. ad Theætet. 
ἐπὶ τῶν ἐκ τῆς πείρα: γηγρωσκομ(ονν’) 


lat. Vor, VI. 


11r. 288. 


11. iii. 424. 


i1, fü. 493. 


200 


III. 
Σο. 
χαλά;: 
III. 
ΣΩ. 
III. 
Σω. 


Οὖσι μέντοι. 


Ναΐ, τῷ καλφ. 


"O 2 , 9 

ντι 'y& viu τούτῳ) 

Ὄντι ἀλλὰ τί γὰρ μέλλει. . M 
Eri 058 ὦ ξένε, Φήσει, ví ἴστι τοῦτο τὸ καλὀ»; 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


^v ο ) 3d 
" Ag οὖν οὐ καὶ τὰ καλὰ πάντα τῷ XX ἔστι 


III. "Αλλο vi! οὖν, ὦ Σώκρατες, ὁ τοῦτο spore» δεῖται 


αυβέσθαι ví" ἔστι καλόν» 


Σω. Od poi δοκεῖ, ἀλλ 0 τι tomi τὸ" καλόν, 9 Ἱαπία. 


III. 
Zo. 
III. 
20. 


Οὐδεν σοι δοκεῖ: 


Odi» γὰρ διαφίρε;. 


Καὶ τί διαφέρει roUr. ἐκείνουι 


)Αλλὰ μέντοι Ύήλο ὅτι σὺ κάλλιον οἴσθα. ὅμως 


δὲ, ὦ ᾿γαθέ, ἄθρει. iura γάρ σε οὗ ví ἔστι καλόν, ἀλλ ὃ 
? 


8 
vi sov) TO χαλὀν. 


III. Μανθάνω, ὦ ᾿γαθέ, καὶ ἀποκριυοῦμαί γε αὐτῷ 0 


* cobrar pr T.—Í µε δεῖ c.—8 δὲ o. —h τὸ καλὸν τοῦτο . — ἀλλ’ ὅτι 0, ἄλλο.. 
καλόν om pr F.—k πυθέσθαι τι ΡΘΒΟΕΡΕΟἴε : πυθέσθαι fj τι *5.— καλὸν...τὸ om T. 


— ii ὅτι 


| ΘΣΥΒΟΕΣΕΕΓ: ὅ τι τί ἐστι *5.—59 τὸ om F.—9 µέντι T.—P οὐχ ὅτι 


corr F,—4 ἀλλὰ τί corr F, ἀλλ ὅτι τί I et rc Χ.---ἵ τὸ om T.—9 γἀλφθὲς EET ; τὸ 


ἀλλὰ τί γὰρ µέλλει;] Approbantis est 
formula? qwid enim? Hipp. Min. p. 873. 
D. X. Ἐν 0póue μὲν ἄρα καὶ τῷ θεῖν 
Táxos μὲν ἀγαθὸν, βραδυτὴς δὲ κακόν ; 
*ITI. ᾽Αλλὰ τί μέλλει; i. 6. ἀλλὰ vl μήν; 
Eodem sensu $. 36. ᾽Αλλὰ τί οἴει, et de 


ἀλλ ὅτι Tl ἐστι] Scribendum mibi 


videtur, ἀλλ’ 5, τι der n καλὸν, sicut 
sequitur paulo post. em enim utrum- 
que locum poscere lectionem, et hanc 
non illam, esse genuinam puto. SrzPs. 

ἀλλ’ ὅ,τι ἐστὶ] Vulgo ὅτι τί ἐστι, 
vitiose, ut jam vidit Cornarius, et ipsa 
8609. ἑρωτῷ γάρ σε--καλὸν satis arguunt, 
Ηκικο. 

ὅμωι-- ἄθρει] Sententia vix admittit 
pericolam adversativam : forte igitur 
egendum ὅμόσε, vol ὁμοῦ--ἄθρει, pre- 


pius considera; nam Attici scriptores 


utuntur ὁμοῦ, pro &yryó;. vid. Harpocrat. 
P. 190. 181. Gronov. ΘΣΡΕΝΗ. 

ὅμως δὲ---ἄθρει] Vix qnisquam offen- 
derit preter Sydenhamum, qui, nescio 
quamobrem, legi jubet ὁμόσε seu ὁμοῦ 
pro ὁμῶς, significatu τοῦ ὀγγὺς, look 
close seu near. At ὁμοῦ ἄθρει ο. ὀγγὺς 
ἄθρει ne. Græcum quidem est, ct optima 
est sententia : sine dubio iu rem rectius 
nosti ; sed tamen considera, queso. Phi- 


leb. p. 66. D. καλῶς — Όμως 9 
ἔτι λέγε τὸ τρίτον. Nam illud ἄθρει 
τ, ut Cnto 


ssepius ita simpliciter usu 
« Ἡσινο. 


p. 49. E. Ἐκ τούτων δὲ 








ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 30] 


σί ἔστι τὸ καλόν, καὶ οὐ µή ποτε ἐλεγχθὸ. $ έστι γάρ, o 
Σώκρατες, εὖ ἴσθι, εἰ δεῖ τἀληθες". λέγειν, παρθένος καλη 
æce xð. 

δ. 18. ΣΩ. Καλώς" γε" M . Ἱσπία, i TOV χύνα καὶ 
— ἀπεκρύνω, ἄλλο σι οὖν, ar ἐγὼ TOUTO ὠποκρί- 
vaut, τὸ ἐρωτωριενόν TÉ ἀποκεκριμένος έσομαι xai ορθῶς, 
καὶ οὗ μὴ” ἐλεγχόω; 

III. IIa; γὰρ ἄν, ὦ Σώκρατις, Dany y Peine" ό γι qe 
δοκεῖ καὶ πάντες σοι µαρτυρήσουσῳ οἱ ἀπούοντες ovi ὀρθὼς 
Artic; 

ΣΩ. Eit», πάνυ P ob». Φέρε δή, ὦ N Ἱσπία, gos 
ἐμιαυτὸν ἁραλάβω ἃ ὃ λέγεις. ὁ μὲν ἐρήσεσαί με οὑτωσί 
πως, 16, y µου ὦ ὦ Ἄώκρατες, ἆ M dad ταυτα πάντα & 996 
παλὰ είναι, ei τί irr» &Ut0^ TO καλόν, σαυσ ἂν εἰη re 
ἐγὼ" δὲ δη à ite ὅτι si παρθένο χαλὴ καλόν εστι, δὲ 
σαυτ ἂν él. καλά. 

III. Ofu οὖν ἔτι αὐτὸν ἐπιχειρήσειν σεν ἐλέγχεν ac 
οὐ καλόν ici» ὃ Aíytigs 7) ἐὰν ἐπιχειρῆση, οὐ χατωαγέ- 
λαστον ἔσεσθαι; 

290. "Oz μὲν ἔπιχειρήσει, M θαυμάσια, εὖ οἶδα: i 9 
a] A ia ἔσται καταγέλαστος, αὐτοὶ δείξει. ἃ μέντοι 
ἐρεῖ, ἐθέλω σοι λέγει. 


ἀληθὲς *s.—! καλοῦ v.—" δὲ F, om v.—" ἐνδόξως Ἐχὺ.---" ἀλλά τι com F.— 


Z ἂν om v.—? ἀποκρίνομαι v, πι 
P οὖν: τ.--ε abra [.—4 ἐγὼ.. 


. 18. ἐλογχθείητ] Quomedo enim 
ín eo, quod omnibus videtur. 
"EAéyxew duplici accusativo junctom 
illustravi ad Lysid. 6. 43. Ηκικυ. 
el τί ἐστι] In edd, & τι dori», éy. 
κλεγικῶς. Quod rescripsi el Tí, est ex 
certissima Schleiermacheri emendatione. 
Gorg. p. 448. C. Νῦν & ἐπειδὴ vivos 
(sic scr.) τέχνης ἐπιστήμων dal, τίνα 
ἂν καλοῦντες αὐτὸν ὀρθῶι καλοῦμεν; 
in quibus ex vulgato illo Grecorum 
moore duplez est interrogatio, in unam 
coartata propositionem. enoph. Met. 
ii. 8. 1. καταµεµάθηκαν οὖν τοὺς τί 
as τὸ ὄνομα ToUTo ἁποκαλοῦσι; 
quem locum ab ipso Valckenario ten- 
tatum míiror.—Trabra autem post ταῦτα 
mora — est abundanter, ut sz 


νοῦμαι Y.—* µή wore v.—? ἐξελεγχθείης v.— 
oin b. —* διότι v. — 


εἴη, in mg ofei, F.—8 γε 


ZEschin. in Timarch. p. 43. ed. Reisk. 
Τοῦτο δὲ dà» σκοκῆτε, στα ἳ & t». 
'A9., ὅτι τοῦτο πάντων ἔχει, abi 
erravit Reiskius. Jam in altero periodi 
hujus membro nibil exspectabas nisi heec, 
ἐγὼ δὲ 9) dpa, ὅτι εἰ ένοις καλὴ 
καλόν ἐστι, omisso hoc additamento &' 
ὁ vrabr' ἂν εἴη καλά. Hic igitur vere, 
opinor, Sydenbamus istud ei post ὅτι 
inducendum putavit, inculcatum sine 
dubio, ut horum atructurm responderet 
proxime pregressis. Quo retento Ἱπάα- 
cenda certe audacius multo illa à; 8. 
HziN». 

αὐτὸ δείξει] Res ipsa ostendet. Schol. 
Plat. p. 138. ἐπὶ τῶν ἀπιστούντων τι μὴ 
Ὑίνεσθαι. (Rectius p. 83. ad Theetet. 
ἐπὶ τῶν ἐκ τῆς πείρας Ὑγνωσκομ(ονν.) 


0L, VT. 


irt. 288. 


11, iil. 424. 


202 
III. Λένε δή. 


IIAATONOZ 


5. 19. ΣΩ. Ὡς γλυκὺς ti, φήσει, 3 Σωχρατες. θήλεια ὃ᾽ 
ἵππος καλὴ οὐ καλὀν, zy καὶ ὁ θεὸς ἓν τῷ χρησµῷ εσήνεσε; 
Τί φήσομε) ὦ Ἱππίαι ἄλλο vi Φὼμεν καὶ σὴν ἵππον 
χαλονὶ εἶναι" τήν γε καλήν; πῶς γὰρ ἄν τολμῶμεεν ἔξαρ- 


5 s s 4 s 
yos εἶναι τὸ καλὸν μή XOLAOV- 


kd 
$41y0t45 


III. ᾿Αληθη λέγει, ὦ Σώκρατες, ἐπεί To) xoi ὀρθὼς 
αὐτὸ ὁ ÜsógP sias" πάγκαλα! γὰρ παρ ἡμῖν ἵπποι γίγ- 


νονται. 


Γ.--ᾱ ὅτι v. —! αὐτὸς c.—) φήσομαι ο.---Σ ἄλλο τι om Θἵ et pr B: quod addebatur 


ο 
3, οτοῖεὶ.---ἶ καλην F : καλὴν *s.—'*. εἶναι post ἵππον ponit b.—? μὴ ob καλὸν EX. 


Μέμνηται δ αὐτῆν καὶ Kparivos ἐν Πν- 
λαίᾳ καὶ Πλάτων ἐν Θεαιτήτῳ (p. 200. 
E.) καὶ ἐνταῦθα, (adde Protag. p. 329. 
B. ubi malim cum Stephano ὡς αὐτὸ δη- 
Aoi Vulgo ibi abrd.) — Μέμνηται δὲ αὖ- 
τῆς kal Σοφοκλῆς d» Amuwía:us οὕτως 
Taxb 9' αὐτὸ δείξει τοὔργον, às ἐγὼ, σα- 
φῶς. ltem plene Aristoph. in Lysistr. 
877. τοὔργον váy" αὐτὸ δείξει. Interdum 
autem ipsum quoque αὐτὸ omittitur. 
Aristoph. Vesp. 988. Δείξειν ἔοικεν éx- 
πέφενγας, & Λάβης, ubi vid. Βετρ]ει. 
unde nescio an explicandum sit vulgare 
illud ἐδήλωσε δὲ pro τεκµήριαν δέ. De 
formula illa sepe monitum ab intpp. V. 
Schott. ad Paremiogr. p. 376. Marc- 
land, ad Maxim. Tyr. xziv. 9. Gatak. ad 
Antonin, p. 327. Abresch. ad Arisuenet. 
p. 22. Ἠκινυο. 

6. 19. ds γλυκὺς e] Quam fatuus es / 
vid. Ruhnk. ad Lex. Ttm. p. 132. Ηεινυ. 

ἐν τῷ χρησμφ] Oraculum hujusmcdi 
profert Schol. Theocrit. xiv. 48. adeo 
lepidum, ut buc transscribere non pigeat: 
Ἱστορεῖ Aewlas, ὅτι οἱ Meyapeis Φρονη- 
µατισθέντες ποτὲ, ὅτι κράτιστοι τῶν Ἑλ- 
Afer εἶἰσὶν, ἀπύθοντο τοῦ θεοῦ, τίνου 
Kpelrroves τυγχάνοιεν ὁ δὲ ἔφη, Taigs 
μὲν πάσης τὸ Πελασγικὺν Ἄργος ἄμεινο», 
"Ίπποι θρηΐκιαι, Λακεδαιμόνιαι δὲ γυναῖ- 
κες, Άνδρες δ, ot πίνουσιν ὕδωρ καλῆς 
᾿Αρεθούσητ. Αλλ’ ἔτι καὶ τῶνδ εἰσὶν 
ἀμείνονες, οἵτε μεσηγὺ Τίρννθος ναίουσι 
καὶ ᾿Αρκαδίης πολυµήλον, ᾿Αργεῖοι λυο- 
θώρηκες, κέντρα πτολέμοιο. “Ὑμεῖε 0, ἆ 
Μεγαρεῖς, οὔτε τρίτοι, οὔτε τέταρτοι, Οὔτε 
δυωδέκατοι͵, obr ἐν Ay, οὔτ ἐν ἁριθμφ. 
Idem exstat ex parte oraculum apud Eu- 
seb. Prep. Evang. v. 29. p. 226. ed. 
Viger. Atque idem vel simile significat 


Tzetz. Chil. ix. 291. nisi quod ibi Θετ- 
ταλαὶ ἵπποι memorantur, non Θρηΐκιαι, 
HziNp. 

καλὸν εἶναι] Aliudne quid quam etiam 
equam pulchrum esse dicemus, qua sane 
pulchra est : in Grecis legendum, ἄλλό 
τι ) φῶμεν καὶ τὴν ἵππορ καλὸ» εἶναι τήν 
ye καλή». In vulgatis καλὴ» post ἵππον 
legitur falso, Est enim vox neutra. 
Connan. 

καὶ τὴν ἵππον καλὴν εἶναι] Corna- 
rius correxit καλὸ», bene, opinor, quan- 
quam alterum ferri potest quodam modo. 
HEIND. 

Ktapvo.—p3) De part. μὴ, post ἔξαρ- 
vos εἶναι ex perpetuo fere usu illata, vid. 
ad Lysid. 6. 4. παρ᾽ $uiy.— Ridicule sta- 
tim ad patriam Elidem gloriolam hanc 
trahit vanissimus homo. V. intpp. ad 
Propert. i. 8. 86. HxziNn. 

πάγκαλαι] Si hiec verba, πάγκαλαι γὰρ 
etc. essent ipsius oraculi verba, hypostig- 
me tantum ponenda fuisset post eise : sed 
ego nullo id modo persuadere inihi pos- 
sum, prisertim quum inveniam id cujus 
hic fit mentio, dictum in hoc versu, qui 
affertur ex oraculo, "Ivrzov Θεσσαλικὴ», 
Λακεδαιμονίη» τε γυναῖκα. cui versui sub- 
jungitur hic, "Ανδρας θ᾽ ol πίνουσιν ὕδωρ 
ἱερᾶς ᾿Αρεθούσην. quo posteriore versu 
existimantur Chalcidcnses perhiberi ἀν- 
δρεῖοι : illi videlicet qui ex ea sunt Chal- 
cide (nam plures sunt hoc nomine) à qua 
Euboicus Euripus appellatur Chalcidi- 
cus, Quum igitur ait, ἐπείτοιγε καὶ ὁρ- 
θῶς αὑτὸ ὁ θεὸς εἶπε, illo pronomine αὐτὸ 
intelligit, ut opinor, dictum illud Ἴππον 
Θεσσαλικήν: quasi videlicet perinde sit 
ac si deus dixisset, Thessaliam habere 
equas καλὰς, sicut Lacedemonem ma- 








IIIHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 203 


Σω. Ενω, φήσει δή: τί δὲ; λύρα καλῆ οὐ καλόνι 
Qui o! Ἱππία; 

HI. Ναι. 

ΣΏ. Ἔρεῖ σοίνυν μιτὰ TOUT ἐκεῖνος, σχεδόν σι εὖ ὗ οἶδα 
$x TOU τρόπου τεκµαιρόµενος, Ὦ βέλτιστε σύ, τί δὲ χύτρα 
X53] οὐ χαλὸν ἄρα; | 

II. Ὦ Σώχρατες, vict à' ἐ ἔστιν ὸ ὤνθρωπος: ὡς άπαί- 
δευτός τες ὃς οὕτω Φαυλα ὀνόματα ονομιᾶζειν τολμά έν 
σεμνῷ πράγματι. 

-. Τοιοῦσός iC," ὦ Ἱππία, ου πομιψὸς ἀλλὰ συρφε- 
σός, οὐδὲν Q&A X0 —* 5 σὺ ἀληθέ. ἀλλ ὅμως ἀπο- 
αθιτέον Tw  ἀνδρί, καὶ ἔγωγε προωποφαίνοµιαι’ ei περ , χύ- 
vpu" κεπεραμευμάένη” : en Uc ἄγαθου περαµέως. λεία χαὶ 
σπΟΥΥύΛΗ xci καλώς ὠπτημένη, οἷαι τὼν χαλών xvreo. 
sii viec δίωτοι, τῶν εξ χόας χωρουσῶν, πάγκαλαι,' εί 
σοιαύτην ἔρωτῴη χύτρα», RUM ὁμολογησέον εἶναι. πὼς 
γαρ αν Quipusy καλὸν Oy μὴ χαλὸν εἶναι; 

III. Ουὐδαμας, ὦ Σώκρωτες. 

$8. 20. ΣΩ. Οὐκοῦν xci? χύτρα, φήσει,; xaX) καλόν; 
᾿Αποκρίνου. 

HI. 'AXAX οὕτως, à Σάκρωτες, $ X8 oiqu χαλον μὲν 
χαὶ τοῦτο τὸν σκεῦός έστι χαλῶς ἰργασμένον' ἀλλὰ τὸ 
όλον τοῦτο οὐκ trop ἄξιον κρίνειν ὡς or χαλὸν πρὸς ἵππον 
T£ χαὶ παρθένον χα) τάλλα πάντα τὰ χαλά. 

ΣΩ. Eier pP ὦ " Ἱππία, ὡς ἄρα χρὴ ἡμᾶς ἂν- 


σιλέγειν πρὸς τὸν ταῦτα ἐρωτώντα τάδε Ὦ ἄνθρωπε, ἂγ- 


—9 τοίγε Es.—P 6 θεὸς αὐτὸ ὀρθῶι T.—4 οὐκ ἂν φῶμεν corr .—! τῶ ο.--3 σχεδὸν 
ἀκεῦος (omisso τι) ἘΣΤ.---ἕ τί ο.---Ὁ τι Υ: om G(.—v ἡ χύτρα om t.—" rand 


pé 9, κεκραµένη T. ὑ.--- ὑπ T'.—?* {ίνες om r. — πάγκαλοι ο.---Ὁ " kl Σ. 
-E φῆς εἰ υ.---ὃ τὸ add v.—* εἱργασμένον καλῶς T.—f ἂν v.—5 µανθάνω om v.— 


Heres καλάς. ideoque modo dixit, θήλεια 
δὲ ἵπκος καλὴ; οὗ καλὸ», Άν καὶ à 0ebs ἐν 
TQ χρησμφ ἐνήνεσε; ΒΥΚΡΗ. 

αι τῶν καλῶν ᾿χυτρῶν---κάγκαλαι] 
Additamentum hoc, tantum abest, ut 
cum amico pro spurio habeam, ut mirum 
in his agnoscam leporem. Fastidii vide- 
licet superbi hominem, φαῦλα illa à»ó- 
para d» σεμνῷ πράγματι adeo asperua- 


tum, ludit callide Socrates diligenti hac 
splendidioris cujusdam vasorum generis 
descriptione. Atque ipsum hoc πάγκα- 
Aci quam festive est additum, et supra 
glossatoris ingenium ! Πκχινυ. 

$t χοᾶς χωρουσῶ»] Ita correxi : vulgo 
xóas. Conf. Schol. ad Aristoph. Acham. 
960. Hzinxp. ed. 3. 

6. 30. ἑρωτῶντα τάδε ὦ ἄνθρ.] Vulgo 


It. fii, 425. 


t1, iii. 420. 
III. 280. 


204 IIAATONOZ 


vosig ότι v0. τοῦ ' HeaxAsirou εὖ) χει, ὡς ἄρα πιθήκων ὁ 
κάλλιστος αἰσχρὸς ἀνθρωπείφ. γένει συμβάλλει, καὶ 
χυτρὼν 5 καλλίστη αἰσχρὰ". παρθένων" γἒνει συμβάλλει», 
ὥς φησιν Ἱαπίας ὁ σοφός. — Ovy, οὕτως, ὦ aia; 

III. Πάνυ μὲν oov 1 ὦ Σλώκρωτες, ὀρθὼς ἀπεκρίω. 

XQ. "Ακουε δή. μετὼ τοῦτο" γὰρ εὖ οἱ δ ovi φήσει Τί 
ὃς, o* Σωκρωτες; v0 τῶν παρθένων γένος θεῶν γύνει ἄν τις 
cU [BRA An oU" γαὐτὸν αείσεται 0 περ τὸ τῶν χυτρῶν τὸ 
σῶν φαρθένων συμβαλλόμενον» ovv, 9 χαλλίστη παρθένος 
αἰσχρὰ φανεῖται; [ὃδ. 21.] "H οὐ καὶ "Ηράκλειτος 
γαὐτον" τοῦτο λέγει," ὃν σὺ ἐπάγειῷ ori ἀνθρώπων ὁ σο- 
Φωώτατος αρὸς θεὸν αίθηκος φανεῖται καὶ σοφία καὶ κἄλλει 
καὶ τοῖς ὤλλοις acis Ὁμολογήσωμο,' d^ "lazio, τὴν 
καλλίστην παρθένον πρὸς θεών γένος αἰσχρὼν ναι; 


b post τάδε interpunxi cum TeXEXYBC.—! τὸ om 6[.—J ὡς «0 b.—* ἀνθρωπείῳ Sy- 
denh.: libri 4AAq. nescio an przstet àxüpérrov.—! συμβάλλειν TOXTBCFeoblt, συµ- 


as 
βάλειν H: συμβαλεῖν *s.—9 καλλίστη val αἰσχρὰ ο.---Ὁ παρθένω [.---Ὁ $yce« L— 
P d ἱππία om b.—4 οὖν om pr H.—" τοῦτ) eb t.—* ὦ add ΤΕΣΥΡΟΕΕΕΡἴτ.---ἔ συµ- 
βάλη t.—" 4) οὗ v.—" τὸ €XBC et pr T.—*" ταυτὸ ΓΕΥΟἴ, αὐτὸ v.—* λέγει τοῦτο 
T, τοῦτο Aéyew v.—! ἐπάγει BCF|: ἑπάγῃ ς.-- ὁμολογήσωμεν ΕΣΥ: ὁμολσγήσο- 


eic distinctum ἑρωτῶντα Τάδε, ὦ ἄνθρ. 
Sed τάδε manifesto trahendum ad pre- 
gressum ἀντιλόέγειν. — Illa autem. ὦς ἄρα 
πιθήκων---συμβαλεῖν habent, quod offen- 
dat magnopere. Istud ἄλλῳ adeo friget 
et fluctuat, ut vix digna exeat Heraclito 
sententia: pulcherrimam omnium simiam 
deformem esse, quando cum alio geuere 
compareiur. Quonam cum genere? Nam 
in seqq. certa rerum genera proferuntur, 
χυτρῶν ἡ καλλίστη' αἰσχρὰ παρθένων 
γένει uw, et post τὸ φῶν παρθέ- 
vem γένος θεῶν γένει ἄν τις συµβάλλῃ. 
Hec reputanti indubitata videtur Syden- 
hami correctio ἀνθρωπίνῳ ( vel potius ἆν- 
Oporrelo, quod Platonicum est magis), in 
quo facilis erat propter scripture com. 
pendium error. Jam si addas his eam, 
os mox infertur, Heracliti- sententiam, 
ἀνθρώπων ὁ σοφώτατος πρὸς θεὸν wi- 
θηκος φαίνεται, optimam quandam habe- 
bis sententiarum gradationem : πίθηκος 
5 κάλλιστος αἰσχρὸς ἀνθρωπείῳ γένει 
σνµβάλλειν' ἀνθρώπων [δὲ 6 σοφώτατος 
καὶ κάλλιστος πρὸς θεὺν πίθηκος ὢν φαί- 
νεταὶ. Ηκινο. 


$. 21. ὃν σὺ ἑπάγρ] Ficinus et alii 
vertunt, Quem (u in testimonium addux- 
isti, subaud. udprupa. Atqui non Hip- 
pias, sed ipse Socrates Heracliti placita 
protulerat. Hinc legendum arbitror, $ 
ἂν σὺ dá yp, quod tw infers, ais. ΘΥΡΕΝΠ. 

ὃν σὺ éxdyp]  H.1. non itidem laude 
mactari debet Sydenh. quod verba pror- 
sus integra tentando rescribit, ὃ ἂν σὺ 
ἑπάγῃ, quod tu infers s. ais. Hoc πο 
Gracum quidem est, nedum sensum ad- 
juvet. b» σὺ ἑκάγῃ i. ο. quem tu testem 
adhibuisti, qui proprius est γοῦ ἐπάγεσθει 
usus. Lysid. $. 27. Kal 5») καὶ τὸν 
Ἡσίοδον ἐπήγετο uáprvpa.  Protag. p. 
847. E. ἐπαγόμενοι αὐτοὺς (Tobs ποιη- 
τὰς) οἱ πολλοὶ ἐν Tois λόγοι: ol μὲν ταῦτα 
φασὶ τὸν ποιητὴν νοςῖν, οἱ 9' ἕτερα, περὶ 
πράγματος διαλφγόµενοι, ὃ ἀδννατοῦσιν 
ἐξελέγξαι. (Sic ibi lego; vulgo sine 
sensu: οἱ à' &repa περὶ σρώγματος διαλε- 
γόμενοι ἀδυνατοῦσι» ἐξελέγξαι.) de Rep. 
li. p. $64. C. τούτοις πᾶσι τοῖς 
páprupas ποιητὰς ἐπάγονται. Nimirum 
Ssedenh. non Hippiam ait, sed Socratem 
Heracliti illud dictum modo laudasse. 











A 





IIIHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 205 


III. Tie yàg &y ἀντείσοι τούεῳ γε, M Ἄώχρατες ; 

. ΑΝ τοίνυν ταυτῶ ὁµολογήσωμωεν, γελάσιταί TRO 
V? ww / / Ye. U , , 
καὶ ερ Ὢ Σώκρατες μέμνησαι οὖν ὁ σε ρωτήόης ; 
"Eyoys, φήσω, ὅτι αὐτὸ τὸ καλὸν 0 τί vor 5 (cri. Ἔπει- 
va, φήσει, ἐρωτηθεὶς τὸ καλὸν ἀποχρίνει" ὃ τυγχάνει 0», agi 
αὐτὸς (36, οὐδὲν μᾶλλον καλὸν 3 (iT Y gov; "Eos, φήσω. 
H τί µοι συµ[θουλεύεις, ὦ Φίλε, φάναιῃ 

1Η. Τοῦτ" ὄγωγε. xai às πρός γε) θιοὺς OTi οὐ καλὸν 
vo ἀνθρωπειον" γένος, ἀληθη tesi. 

ΣΩ. Ei δέ σε" ἠρόμην, φήσει, ἐξ ἀρχῆς Ti ἔστι καλόν 
v$ καὶ αἰσχρόν, εἵ µοι ἅ περ νῦν ἀπεκρίνω, dp οὐκ ἂν ὁρ- 
Üuc? ἀποκχίκρισοιὶ ἔτι δὲ xol δοκεῖ σοι αὐτὸ τὸ καλόν, ᾧ 
καὶ τἆλλα" πάντα κοσμεῖται καὶ καλὰ' φαίνεται, ἔπει- 
δαν" προσγένηται ἐκεῶο TO εἶδος, ποὺ εἶναι παρθένος 3 
ππος 9] λύρα" 

$. 22. III. Αλλὰ μέντοι, ὦ Σώκρατες, εἶ τοῦτό γε 
Cnréi," φάντων ῥᾷστον ἀποκχρίνασθαι aor τί} ἐστι v0 κα- 


e 


μεν $.—5? d add T.—b γούτφ γε THZYcbt: ye τούτφ ς.---- ἂν om T.—4 τι e.— 
* οὖν om 8(.—f ὅτι τί Θ.---ἔ wor" c.—h ἀποκρίνει 9. —! és om s.—J τοῦτ T.— 
k καὶ γὰρ δ) v.—! ye om ZT.—n τἀνθρώπειον b.—^ γε 9.—9 dp' T't.—P ὀρθῶς ἂν 
T.—4 ἁποκέκρισο T :. ἀπεκέκρισο *s.—" ὅτι υ.--- τἆλλα T'EXTBCFrblt : τὰ ἄλλα 
9s, —! TÍAAa σ.--Ὁ ῥπειδὰν ΓΘΒΟΕΕεΟΐτ : ὀἐπειδάν τφ *s.—" τὸ εἶδοι ἐκεῖνα T.— 
Ὁ χύτρα c.—* ^y ἐξήτει σ.---7 ὅ, τι ε.---3 πάντα τὰ ἄλλα H.—* γοῦν ET.—b ἑρω- 


Recte. Igitur istum, quem fingit So- aw iyra esse tibi videlur? | Expedita 


crates, collocutorem hec facit sibi di- 
centem. Hzixp. 

καὶ 8) πρός γε θεοὺς--- ἀληθῆ ἐρέ] Heec 
quoque verba Hipypise tribuenda existimo, 
ponendamque Socratis personam ante, el 
δέ σε ἠρόμην etc. Nempe ignorabant, 
partic. καὶ swpius vim habere τοῦ γὰρ, 
et καὶ 9), καὶ μὸν 9), notare enimvero. 
ΒΥΡΕΝΗ. 

καὶ δ)) πρόε γε θεοὺς---ἀληθῆ dpei] In- 
epte hec in edd. Socrati tribuuntur. 
Quam feci culloquentium distinctionem, 
eam snaserat jam Meaucroisius, probante 
Sydenhamo. Hip. 

el δέ σε ἠρόμην] Quod si te initio in- 
ferrogaseem, inquiet ille, quid. esset pul- 
chrum et turpe, ac si ἐκ mihi eadem, 
que wunc, respondieses, nonne recte γε” 
spondisses? Num vero praterea ipsum 
quoque illud pulchrum, quo cetera omnia 
ornaniur fiuntque pulchra, quando quid 
illam induat speciem, id virgo aut equus 


sane sunt heec et aperta, nisi quod inter- 
rogatio illa dpa οὐκ ἂν ὀρθῶς ἀπεκέκρισο ; 
pro simpliciter affirmante sententia τότε 
ὑρθῶς ἂν ἀπεκέκρισο habet ex meo quidem 
sensu nescio quid incommodi. HriNp». 

6. 22. τὸ καλὸν, ᾧ καὶ τἄλλα] lud 
καλὸν, quo. Pro προσγενοµένου αὐτοῦ 
accuraüor sili nostri ratio exigebat po- 
tius οὗ προσγενοµένου. Sed perpetuus 
prope est hic Grece lingue mos a pro- 
nomine relativo orationem ita deflec- 
tendi. Phedo p.82. D. Ἐκεῖνοι, οἷς 
τι µέλει τῆς αὐτῶν ψυχῆς, ἀλλὰ μὴ σώ- 
para πλάττοντες ζῶσι. Theag. p. 126. 
B. ols elo( τε ἵπποι καὶ χρῶνται ἑκά- 
στοτε καὶ οἰκείοις καὶ ἀλλοτρίοις πολλοῖς. 
Phaedr. $. 138. ὁ νοῦν ἔχων γεωργὸς, ὧν 
σπερµάτων κῄήδοιτο καὶ ἔγκαρπα βούλαιτο 
γενέσθαι. Neque Latinis incognita heec 
ratio. . Vid. Wopkens. Lectt. Tull. p. 
106. Ηκινυ. 


11. iii. 427. 


206 ^. ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λόν, & καὶ τἆλλα πάντα" ποσμεῖται καὶ «ροσγενομᾶνου 


αὐτου χαλὰ φαίνεται. ἐὐηθέστατος οὖν" iovis 0 ἄνθρωπος 
καὶ οὐδὲν $ — & περ) XR κτημάτων. d έὰν γὰρ avra 


0 
ἀποκρίνῃ 07! TOUT iri ὃ iger* v0 χαλον οὐδὲν ὤλλο 7 


χευσός, ἀπορήσει” καὶ οὐχ Επιχειρήσει σε" ὀλέγχεο. ἴσμον 


γάρ που πάντες ὃτι OXOU ἂν TOUTO! προσγίνηται, κάνξ πρό- 

τερον αἰσχβὸν φαίνησαι, χαλ.ὸν φανεῖσαι χευσῷ y: xoo univ. 

n.i 438. — (0. "Άπειρος εἰ TOU ἀνδρὸς, ὦ e ἹἸατία, ὡς σχἔτλιός 
ἔστι καὶ οὐδὲν ῥᾳδίως" ἀποδεχόμενος 

III. T; οὖν τοῦτο, * —— τὸ γὰρ ὀρθῶς λεγόμε- 

tr. 290. yoy ἀνάγκη αὐτῷ ἀποδέχεσθαι Ἰ μὴ ἀτοδεχομένῳ χατα- 


γελάστῳ είναι. 

ΣΩ. Καὶ μὲν δὴ σαύτην γε την ἀπόχρισῳ, ὥ ἄριστε, οὗ 
μόνον ουχ ἀποδέξεται, ἂἀλλαὶ πόνυ µε xo σωθάσεται, καὶ 
ἐρεῖ Ὥ τετυφωμένε σύ, Φιιδίων oiti xaxóv. en είναι δημιουρ- 
όν; Καὶ t γω οἶμαι, * eri Ουδ᾽ ὁπωστιοῦν. 

III. Kai ὀρθὼς y ἐρεῖς, 3 ὦ Σώνρατες. 

S- 23. 3o. Ὄρθας μίνι. σοιγάρτοι ἐκεῖνος, ἔφειδαν 
ἐγὼ ὁμολογῶ ἄγαθον εἶναι δημιουργὸν τὸν Φειδία, Έντα, 
sra," ofer, TOUTO TO καλὸν ὃ συ λέγεις, ἠγνόει Φειδίας: 


Καὶ ἐγὼ Ti μάλιστα; Qnow. "Ότι, : épsi,^ τῆς ᾿Αθηνᾶς 


erem ο et γρ RZBC.—* ἑρωτᾶ ΓΘΒΟΕΕΡΙτ: ἑρωτᾷς *s.—43 ἀποκρήσει υ.---9 "ye 
—f τοῦτο om Γ.---ξ καὶ Θ80ΟΙ : gi cam *s corr I'.—^ ῥάδιο» T.—! ἀλλὰ καὶ EX 


'.—À καὶ post µε om EXT.— καλὸν [.— ὁμολογῶ om pr Ἡ.--- φύσει Ε.--- ἑρῷ 


κτημάτων] In quodam vet. pro κτη- dum puto, Καὶ ὀγὰ, τί μάλιστα; φήσω. 
µάτων legitur ἑρωτημάτων. SrxPBH. SrzPn. qui sic in Not. * Male (meo qui- 
κτημάτων] Verbo κτημάτων signifi- dem judicio) legit Fic. quoque, καὶ ἐγὼ 
catur, quod. statim post profertur, xpv- τί μάλιστα φήσω; vert enim, at ego 
cós. lnepte Bas.2. ἑρωτημάτων. ἵπ- quid maxime dicam? quum τί μάλιστα 
eptius etiam Bipontinus editor ex Ficino non pertineat ad φῄσω: sed sit sensus, 
conjecit ἐπάγει pro ἐπαῖει. "Exatew περί | at. ego dicam, Cur maxime, (vel potissi- 
vivos, rei peritum esse, velut εἰδέναι περί mum) koc ex me rogas? Sic autem 
τινος, frequens est dictio. Crito p. 48. sepe post τί interrogativum ponitur hoc 
Α. ó ἑπαῖων περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων. adverbium μάλιστα: quod videri potest 
Lach. p. 186. D. ó μὲν Σωκρ. oU φησιν  πλεονάζειν. 
ἐπαίειν περὶ τοῦ spdryparos. ειν. Φγὼ, τί µάλιστα, eid Sic interpan- 
τί οὖν Tovro ;] Quid tum? v. ad Char- gendum, ut μάλιστα ad τί pertineat, op- 
mid. $. 25. Ad v. τωθάσεται vid. Lex. time monuit Steph. Ohvium hoc τί ud- 
Tim. p. 261. ibiq. Ruhnk. ὦ τετυφω- λιστα ubivis, v. c. Farrpenid. p. 126. B. 
µένε, o stupide. Suid. Τετύφωμαι, ἀντὶ de Rep. v. p. 449. C. Lysis $. 31.— De 
τοῦ ἐμβεβρόντημαι, ἔξω τῶν φρενῶν γέ- hac Phidie Minerva al Junius Cata - 
Ύονα. Ηεινν. log. Artif. vet. p. 157. et Davis. ad Cic. 
6. 25. ἐγὼ τί μάλιστα φήσω] Scriben- Tusc. i. 15. Hxrw». 

















ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 307 


ToUG ὀφθαλμοὺς ου χρυσους ἐποίησεν, οὐδι T0 ἄλλο" πρόσ- 
eror οὐδὲ σους πόδας ουδε τὰς χεῖρας, ei περ χευσοῦν γε 
à5 ὃ ον κάλλιστον ἔμελλν Φαίνεσθαι, ἀλλ ἐλεφάντινον. δᾳ- 
λον ὅτι rovro? ὃ ύπο ἁμιαθίας ξήμαρτεν, ὁ ἄγνοὼν οτι χρυσὸρ" 


' εστὶν ὁ πάντα χαλὼ ποιῶν, ὅπου ἂν προσγένησαι Ταῦτ. 
οὖν. λέφοντι vi | ἀποκρυώμεθα." a Ἱσπίαν 

IH. Οὐδὲν χαλεπόν' ἐροῦμοεν γὰρ ότι glas & ἐποίησε. 
καὶ γὰρ τὸ ἑλεφώντινον, 0i put, καλόν ἐστιν.” 

.. To? οὖν ἕνελα, φήσει, οὐ xci τὰ pin τῶν ὀφθαλ- 

p ἐλεφάντνα εἰργάσωτο, ἀλλὰ λίθµα, ac οἷόν v ἣν 
ὁμοιόσητα" roũ λίθου τῷ ἐλέφαντι" ἐξευρών; ἤ 7 καὶ ὁ λίθος 
ο χαλὸς καλόν is roue, a Ἱπαία, 

III. Φήσομεν μέντοι" όταν yt mgémur* ᾗ. - 

ΣΩ. Ὅταν δὲ μὴ πρέπων, aim y gov; Ὁμολογώ ἢ 2? μή; 

S. 24. III. Ὁμολόγε, 6 όταν vs μὴ ręixn; 

ΣΩ. Τί δε δή; 0 ἑλέφας χαὶ ὁ χευσός, Φήσει, à coQi 
σύ, οὐχ, όταν μὲν αρέση, καλὰ morti φαίνεσθαι, o ὅτων δὲ 
μή, αἰσχρά: ; Ἔξαρνοι ἱσόμεβα 7 ὁμολογήσομεν αὐτῷ, 


ὀρθῶς λέγει αυτόν; 


III. Ὁμολογήσομεν τοῦτό γε, ὅτι 0 ἂν πρίτη ἑκά- 
στο, TOUTO καλὸν ποιεῖ ἔχαστον. 


. — ἄλλον v.—P τοῦτο Om Γ.---ᾱ ὅτι ὁ 


pr E cum s.—* ἀποκρυόμεθα Θοῦΐτ et pr E. 
ἀνθομοιότητα v.—* ἐλέφαντι ΓΘΥΒΟΕΡί et pr 2: 


Σ ὦ om ΓΡΘΥΒΟΕΕΙ et pr 2.— libri οι.---8 


ἐλεφάντινον] Distinguunt vulgo στιγ- 
μῇ j τολείᾳ, ut prius ὅτι referatur ad præ- 
΄ gressum τί uáAwrra ; Sed ita dure deest 
in A5Aor ὅτι particula οὗν, vix alias in 
ejusmodi transitu a Platone omissa. Igi- 
tur ne corrigi debeat δῆλον ὅτι---ἐξαμαρ- 
τὼ», mutare Anterpunctionem, vt illa δῆ- 
Aer, ὅτι τοῦτο etc. apodosin facerent. 
HEIND. 

Aéyorra] Legendum videtur Aéyorri : 
alioqui opus esse priepositione πρὸς cum 
accus. λ Adyorra : legendo, spbs ταῦτα οὖν 
λόγοντα. vel potius, epos οὖν ταῦτα Aé- 
Ύοντα. ΒΤΕΡΗ. 

Aéyorri] Hoc grammatica ratio flagi- 
tabat pro vulgato λόγοντα, neque enim 
hoc quisquam per accusativum illum ab- 


χρυσὸε t.— 


—! ταῦτ) T.—5 δὲ X.—t Aéyorra 
—* εἶναι 1.—". ὁμοιότατα fortasse T', 
 λεφαντίνφ cum ὃς corr R.— 


πρέπον F, πρέπον ἘΣγςτ.---ὃ πρέπον 


solutum tuebitur. Ἡσινο. 

TQ ἑἐλέφαντι] Quod quantum Jfieri 

posset similitudinem lapidis ad. ebur ex- 

uisivisset : Grece legendum, ὧς οἷόν τα 
i» ὁμοιότητα τοῦ λίθου τῷ ἐλέφαντι ἐξευ- 
páv. Vulgo habetur τῷ ἐλεφαντίνφ pro 
Té dAépavri. C ORNAR. 

τῷ ἑλέφαντι] Ex certa Cornarii emen- 
datione pro τῷ ἐλεφαντίνφ udmisi τῷ 
ἐλέφαρτι, ἃ Ficino quoque expressum. 
Πκινο. 

} καὶ ὁ λίθ.] Vulgo interpungitur: 9 
καὶ ó λίθος ὁ καλὸς καλόν ἐστι, φήσομε», 
à Ἱππ. in qua distinguendi ratione in- 
commode abest ὅτι ante καὶ ὁ λίθος. 
Ηεινο. 


IT, id. 429. 


208 IIAATONOZ 


ΣΩ. Πότερον weízw," φήσει, ὅταν τις τὴν χύτραν n" 
ἄρτι ἔλέγομεν, τὴν καλήν, ἔψη ἔτνους καλοῦ µεστή», χρυ- 
ση τορύνη auri) 7 συκίνη; . 
III. Ηράκλεις, οἷον λέγεις ὤνθρωπον, ὦ Σώπρατες. οὐ) 
βούλει µοι εἰπεῖν" τίς ἔστιν; 
Σω, Οὐ γὰρ ἂν γνοίης, ti σοι εἰποιμι τοὔνομα. 
III. ᾽Αλλὰὸ καὶ νῦν ὄγωγε γιγνώσχω ὅτι ἁμαθῆς τίς 
ἐστιν. 
ΣΩ. Μέρμερος πάνυ ἐστίν, o Ἱππία. ἀλλ ὅμως Ti 
n. lii. 430. Φήσομιεν) πυτέραν αρέπειν roi»! TOpUVOAY τῷ ἔτνει καὶ 7 
χύτρα: » δήλον ὅτι τὴν συκίνην; εὐωδέστερον γάρ που το 
ἔτνος πομεῖ, καὶ ἅμα, ὦ ἑταῖρε, οὐκ &» συντρίψασα ἡμῖν 
TZ) χύτραν ἐκχέαι τὸ ὄτνος x«i τὸ «Up ἀποσβίσειε καὶ 
τοὺς µέλλοντας ἑστιάσθαι ὤνευ ὄψου πάνυ" γενναίου 
ποιήσειεν' 9" δὲ χρυση ἐπείνη πάν ἂν ταῦτα «αοιήσειεν, 
ui. 291. dg ? puoi? Doxsid τὴν συκίνην ἡμᾶς μᾶλλον φάναι αρέσειν 
ᾗ τὴν χρυση», εἰ µή vi συ ἄλλο λέγεις. 
$. 25. ΠΠ. Πρέπει μὲν γάρ, ὦ Σώκρατες μᾶλλον 


EXTrbt—^ ἱππία :.---ᾱ δὲ v.—* αὐτὸ Es.—Í τοῦτόν [.---ᾱ $ om Γ.--- πύτερον οὖν 


οἳ 
πρέπει t.—À) αὕτη v. — al P. — βούλοιμι εἰπεῖν 2.-—l τοῖν TAv: ταῖν enr; va» 
€ 
9s,—m2 ὄψου κών ΓΘΒΟΕΕΕΙ: ὄψου ἂν πάνυ *5.—^ ἡ...ποιήσειεν om ΓΣΥ: ἡ E.— 
* fs γε GCbl[t.—P ἐμοὶ ΣΥ, ἔμοιγε 0: poi *5.—85 δοκεῖν ο.---ἕ αρέπευ XT.—» γε 


6. 24. ἔτνους] De voc. Érvos vid. Tim. 


ταῖν τορύναιν] Malim roi» Top. ut 
Lex. p. 124. ibiq. Ruhlink. τορύνη est tu- 


. 95. οἷν ἄρτι ἔλεγον, τοῦ τορίναι. 


dicula, wndequaque expansa brachia ha- 
bens. Cornar. Eclog. p. 88. ed. Fisch. 
ita: *Suidas exponit τορύνην κινητήριον 
γῆν χύτρας, id est, instrumentum quo 
olla mocetur. | Ft addit, πανταχοῦ δὲ 


ἐκτείνεται, ut accipiamus tudiculam esse - 


wndiquaque expasss brachia habentem, 
quod genus nostri eim Quirrel vocant. 
Et hoc ipsum satis declarat etiam hoc 
loco Plato. Hippocrates etiam verbo 
τορυνᾷν usus est pro τῇ ropórp χρῆσθαι, 
in libro de internis morbis, ubi de vol- 
vulis agit. ᾽Αμαθὴς autem est moribus 
rusticis et illiberalibus homo. Cf. Hem. 
sterh. ad Aristoph, Plut. p. $82. et mox 
Mépuepos, difficilis, morosus, cui non fa- 
cile satisfacias, ut h. l1. vocabulum de- 
claravit Ruhnk. ad Tim. Lex. p. 178. 
Πεινυ. 


EIND. ed. 2. 

Th» συκίρην] Mira Sydenhami est 
ratio, conjectantis τὴν σνκαµίνη», prop- 
terea quod Theophr. Hist. Plant. iv. 2. 
συκάµινο» appellet ξύλον wpbs πολλὰ 
χρήσιμο», ficalneum autem inutile sit 
lignum. Horat. Serm. i. 8. Num ad 
tudiculas quoque faciendas inutile? Imo 
ob mollitiem, credo, et εῥωδία», ut Plato 
docet, utilissimum, — Vilissimum autem 
memorari hic debebat ligni genus, quod 
auro opponeretur. Sed suam ipse con- 
jecturam mox oblitus vir optimus infra 
illa 6. 20. ἡ ἐκ τῆς συκῆς εἱργασμένη non 
tentavit. Η Εινο. 

ἄνευ ὄψου] Repetendum ος pre greseis 
ἑστιωμένους. de Ἡορ. fi. p. 373. C. Άνευ 
ὄψου, ἔφη, ὡς ἔοικας, ποιεῖς τοὺς ἄνδρα: 


ἑστιωμένου.. ΗἨκικ». 





IIIHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 209 


» ο vw * 9 ’ e »t ? —8 
ου μετ ἄν ἔγωγε τῷ ἀνθρώπῳ τοιαῦτ' ἐρωτῶντι διαλεγοί- 
μην. 

» ο , i / 
Zl. ᾿Όρθῶς γε, & Φίλε coi μὲν γὰρ οὐκ ἂν πρίποι" 
σοιούτων ὀνομάτων ἀναπίμαλασθαι, καλῶς μὺν οὑτωσί ἀμ- 
* [od ^ € . 42 ν , . ^ N 5 4 
σεχοµίένω, καλῶς ὃν ὑποδεδεριένῳ, εὐδοκιμοῦντι δε $zi σο- 
Qie i» w&s; voig" EAAscw. ἀλλ ἐμοὶ οὐδὲν πρῶγμα 

9 » . ’ , 
Φύρεσθαι αρὸς τὸν ὤνθρωπον:. ἐμὰ οὖν αροδίδασκε καὶ ἐμῆν 
χάριν ἀποκρίνου. &i γὰρ δὴ αρέτει γε μᾶλλον ἡ συχίνη 

^^ κ ^w ΄ e ” » Μα / bi 
σης χρυσῆς, φήσει 0 ἄνθρωπος, &XXo? τι καὶ" καλλίων ἂν 
$/3, Επειδή περ" τὸ αρίπον, o) Σώκρωτες, χάλλιον ὠμολόγη- 
σας εἶναι τοῦ μὴ αρίποντος; Άλλο τι ὁμολογῶώμε, ὦ 
Ἱσππία, r9» συκίνην καλλίω τῆς χρυσης εἶναι; | 

III. Βούλει σοι εἶπω, ὦ Σώκρατες, 0! εἰπὼν εἶναι τὸ 
b 9 ο” D 
χαλον ἀπαλλάξειςῦ αὐτὸν τῶν YOXAU) λόγων; 


v.—* τοιαῦν' Γ.--- ob πρέπει Υ et pr 3.—* δοµένω, in. mg ὑποδεδεμόψ, F : ύποδε- 
Χομένω c.—" αλείστοις v.—* συκίνη γε τῆς E2.—J ἄλλο...31δ, 4. ἡρώων om T, cu- 
jus inter folia 470 et 471 unum videtur excidisse.—5* 71$ καὶ KXT.—* ἐκειδ) περὶ 
T.—^ 7. EXT.—^ ὁμολογοῦμεν ο.---ᾱ γῆν xpvafis καλλίω €.—* βούλει οὖν σοι v. 


μὴ : 
—f $ 1.--ἕ ἀπαλλάξω XT. σαυτὸν corr T. τῶν om Σ.--ὃ ᾗν v.—1 ἀποκρίνομαι ΕΥ 


$. 25. τοιούτ. ὄνομ. ἁναπίμπλασθαί] 
Astiusmodi verbis i ac fedari. Vid. 
Ruhnk. ad Tim. Lex. p. 81. Hziwp. . 
ἁμπεχομόώψ] — Ita solent Greci ἆμπε- 
xévp et ὑποδέσει vestitum universum 
exprimere. Conf. Xenoph. Mem. i. 2. 
5. Charmid. 6. 45. et alibi. Hzixp. 
. οὐδὲν πρᾶγμα] Mihi non est. incom- 
eodum aut molestum. Vid. Bud. Comm. 
L. Gr. p. 165. qus» pervulgata voc. 
arypu vis obtinet etiam in formula iila 
v πρᾶγμα seu οὐδέν ἐστι πρᾶγμα, da- 
tivo non addito, parvi refert, non. ín 
Snagno ponendum discrimine. Gorg. p. 
447. B. Fothyphr. p. 3. C. et E. Cratyl. 
» 893. D. de Legg. vii. p. 794. E. et 
ocis alis, Hatup. 
ἐπειδήπερ] Ante. ἐπειδήπερ quedam 
legit vel legenda censuit et Ficinus. ver- 
tit enim, Pulchriorem respondebis, o So- 
erates: postquam quod decet, pulchrius 
queam quod dedecet, es confessus. Non ab- 
simile autem vero fuerit, Hippiam usum 
faisse illis postremis verbis, sed absque 
interrogatione, atque ita dixisse, KaA- 
λίων ἂν εἴη, Φήσειε, ἐπειδήπερ otc. vel 
ita fuisse ab eo mutata, va e 


φήσεις, ἐπειδήπερ εἴο. Talis omnino et- 
Plat. 


roris qualis fuerit iste, si dicamus omissa 
esse a librario hec vocabula, exemplum 
habemus in Parmenide, p. 160. nam 
quum is qui interrogabat dixisset, dp' οὐ 
σκεπτέον μετὰ γοῦτο, omissum est σκεκ» 
Téov quod a respondente dicebatur. 
&raPH. 
ὀπειδήπερ] Vana est suspicio Ste- 
hani. Eodem prorsus modo $6. 37. 
——* verbis ab Hippia subjiciuntur 
illa "Eds γε, ὦ Χώκρ. &ya0à δύνηται. 
Phædo. p. 76. C. ΗἨσαν ἄρα, ὦ Ἀιμμία, 
αἱ ψνχαὶ ka) πρότερον, πρὶν εἶναι ἐν ày- 
θρώπου ehe, xepls ceptbrov, καὶ φρόνη- 
συ εἶχον. μὴ ἄρα γιγνόµενοι λαµβά- 
Ροµε», ὦ Xéxpares, Ταύτας τὰς ἐπιστή- 
pas. Ἡκινο. 
σανυτὸν] Pro αὐτὸν non dubitavi re- 
nere cavrby, flagitante usu sermonis. 
am &waAAdrTew τυὰ, α se removere 
aliquem, quamvis proba sit locutio, v. 
Casaub. ad Theoph. Char. iii. p. 45. ed. 
Fisch. velut ἁπαλλάττευ λύπας, ἐπιθυ- 
µία» in Platone legitur(conf. Bud. Comm. 
Gr. L. p. 818.) tamen ἁπαλλάττειν 
τινά τινος dici non potest nisi qui altc- 
rum a re molesta odiosaque liberat. Ite 
ost 6. 58. ἵνα καὶ ἁπαλλαγῶμιν mee 


Vor. VI. 


11. lii. 431. 





210 


20. Πάνν μὲν οὗ». p párror πρός 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


7 4 y 
y γε, πρι C» 


μοι εἴπης ποτέραν ἀποκρίνομαι) οἶνὶ αρτι ἔλεγον σοῖν. το- 
dw » arpirsurio vt! καὶ καλλίω εἶναι. 


IIl AA, εἰ (Δούλει, word ἀπόκρια: ovi ἡ ἐκ 


at συχῆς εἰργασμίν. 


ΣΩ. Asys δὴ Jon d ἄρτι —RR Miysm. ταύνψ' 


py γὰρ η ἀποκρίσει 3 ἂν Qa τὸ καλὸν 


yy 
υσὸν είνα», ou- 


bi» ὡς toxi pa ἀναφανήστται κάλλιον op χένσος ἢ ἡ Ev- 
Ao» σύκρον.ἲ v à yu» vi αὖ λέγεις' τὸ χαλὸν εἶναι 

- IH. "Eye σοι tes. m γάρ μοι δοκεῖς φοιοῦτον" σι 
$0 κἀλὸν ἀποκρίνασθω, ὃ ὃ µηδέίκοσι αἰσχρὸν μηδαμοῦ µη- 


δεν φανεῖτα,. 


ΣΩ. Iléro μὲν οὖν, ὦ ἹἹαχία. καὶ καλῶς γε νῦν ὑπο- 


λαμβάνει. 


III. "Axovs ài. πρὸς γὰρ σοῦτ,. ioi, ἑών τις $xz 0 τι 
ἀντέπη, Qr * pn ὁτιοῦν treiisip." 


b.—) ofo» rb.—k ταῖν Tb.—! γε Τ.--- νῦν HXYe.—? 


ε.--ο σάντη Γ. 


—P ὁ Xv: f ναρρὶ T.—4 σύκινον πετὸ δὲ νῦν τί αὖ λέγεις τὸ καλὸν εἶναι οὐδὲν ὡς 


ἔσικέ uoi — ριττὸν ὧν xpvobs 4 ξύλον σόκοον v. — αὖ λέγει 
: ἂν Aéyois *s.—? τοιοῦτό ',—' γοῦτ) T.—' ἑπαῖεωρ ο et yp R: 


bf, à» λέγης ΥΕ 


vos Pwrfoeus, Thesg. m 197. B 
WoAAGP kal φοβορῶν παλλάξατε Qpor- 
ψίδω». Gorg. p. 458. A. μέῖδον ἆγαθάν 
deri», αὐτὸν ἁπαλλαγῆναι κακσῦ τοῦ µε. 
γίστου, ϐ ἄλλον ἀπαλλάξαι. — Aristoph. 
Plut. v. mn Οἶμαι---Ταύτης ἁπαλλάξεν 
et ví); * Sed piget, plura af- 
ferre. Unum addo locum, ET dE 
nostre simillimum, 'Thermtet, p. 185. E. 
«0 ἐποίησάε µε µάλα συχνοῦ ἁπαλ- 
Aátas. Hxiw». 
j 20 26. κάλλιο» Pl AN Nemo ion dixerit 
dum esse κάλλι . 
quum ita intelligi sit necense ut si dictum 
esset, xpusbs ἂν σὺδὲν κάλλιον: exemplo 
tamen lectio illa nostra carere non vi- 
detur, Srxvn. 
κάλλιον bv] Facile cum Stephano cor- 
e &», sed b» illud exemplis defendo 
48. Ἡκινυ. 
ilo] Kat dativus commodi ad alc- 
χρὸν pertinens. Ἠκικυ. 
ἄκουε 99] ἄκουε δ), etc. ab Hippia 
dici arbitror: a Socrate autem ista, Aéye 
Uh ὡς τάχιστα πρὸς θεῶν. SrEPB. qui sic 
in Not. * Hec dici ab Hippis, non a So- 
crate, rationi consentaneum est, "Axove 


» Raí µε 


ΓΘΕΣΡΟ 


δή. wpbs γὰρ eto. & Socrate autem illá, 
λέγε δὺ és γάχιστα wphs θοῶν. Post- 
quam enim dixit Hippie Socrates, Tw 
tandem recte mentem meum percipi, et 

od genus καλοῦ quaeram intelligis: 

ippias, qui sibj videtur id illi proposi- 
turus, cui contradici a nullo powit, dicit, 
Audi igitur: et Socrates, qui magne 
illud audiendi desiderio tenetur, illum 
ne cunctetur id proferre, rogat." 

ἔκονε Bi —érafur Vulgo haec verba 
Gocrati tribuuntur, prorsus inepte, ut vi- 
dit Muret. Var. Lectt, v. 4. optime de 
hoc loco meritus. Exejus enim itemque 
Cornarii indubitata correctione revocari 
ἑπατειν pro vulgato ἑπαινώῶ», quod male 
Stephanus tuetur intelligendo : quod lau- 


laudem tribuendum 

Ab» εἶναι Tom saltem acripsisset Plate 

Μηδ ὁτιοῦν ἔχοιν ἐπαινεῖν, quanquam sic 

joeque dure admodum subaudienda iil. 
καλόν.  Emendati loci sententiam 

interpretatur Muretus |. |. Assculta igi- 

ἐπ. Adcersus d enim, quod sene nf effe- 

γα, 8 quod dicere possit habeat 

scito —— — unius me omnino 











IIIIJJA3 ΜΕΙΙΩΝ. 


211 


ΣΏ. Λέγε δὴ ax" τώχιστα αρὸς θεών. ᾿ 
. , 9 ο” 
ΠΠ. Aiyu τοίνυν el καὶ παντὶ καὶ πωταχοῦ κάλ- 
λιστον είναι ἀνδρ σλουσοῦνσι, ὑγμωνοντι σιρωμέιφ ὑπὸ 


τω Ἑλλήνον, ἀφικαρέγῳ εἰς γὔρας, τοὺς αὐτοῦ γονέΏς τὸ- τι. lii, 434. 


λευτήσαντας καλώς περιστείλαντι ὑπὸ TUI αὐτοῦ ἑκγόνρη" 


χοιλὰς κρὺ 


[Astor geri σαφῆνοι. | 


ΣΩ. Ίου οὐ, 9 Ἱατία, ἡ θαυµασίως καὶ putre oig! 


Ν 9 * t^e 
xci ἀξίως σαυτοὺ εὔρηκας. καὶ Y) τὴν" 


Hep» ὤγωμαί σου, 


Ovi µοι δοψεῖς εὐνοίκῶς παθ Dcor' oic" « si βοηεῖ. ἆλ- 
λὰ φὰρ τοῦ ἀνδρὸς ou συχχάνοµν, ἀλλ ἡμφν 03 vor" καὶ 
αλεστον καταγελάσιαι, εὖ Ισῇ:. 
S. 97. III. Πονηρόι y, & expuso, γέλωτα" ὅταν 
A 4 * rd N ei ή c ^ / e 
γαρ πρὸς ταῦτα ἔχῃ μὲν μηδὲ ó σι λέγφ, y δὲ, αὐ- 


που καταγελάσεται καὶ ὑπὸ τῶν παρύντων αὐτὸς ἔσταν τι, 293. 


καταγίέλασπος. 


ΣΩ. Ίσως οὕτως ὄχει ἴσως μέντοι mi γε ταύτῃ τῇ 
ἀποκρίσει, ὡς ioa µαντεύομαι, πιδυνεύσει OU μόνον μου 


χαταγελᾶ». 


ὁπαινεῖν *s.—* δή τι ds suppl T.—" ἐγγόνων c.— bs Els.—J µεγαλε 
olós 1.—5 ols 2.—» νῦν δὴ b.—^5 λέγει Τ.---ᾱ ἀλλὰ 


secte, ut opinor.— καθόσον 


rei gagnrum aique íntelligentem | esse. 
Hzixp. 

φάναι] Paulo aliter bmc legisse sut 
legenda censuisse videtur Fic. et quidem 
vertit, Audi modo: et vide si quis contra 
hoc oljicere possif, dicereque nihil me 
leudqre posse. At ego 
vase locum istum existimo, sed non recte 


laudem tanquam 

:' sive, * Cui illam καλοῦ laudem 
&ribeendam censcam, vel, τοῦ καλὸν 
sirva. Ο. d. * Videor mibi tandem tale 
ααλοῦ exemplum invenisse, ut nullus 
æihi de eo possit contradicere: quod ai 
eon , Silentium mibj impositum fu- 
sn ; fatebor enim nibil jen posse mibi 
» mentem venire quod tanquam καλοῦ 
appellatione dignum laudare queam.' 
Tom aliter iguur sunt accipienda verba 
Quam si ita collocsta essent, ἴσθι γὰρ, 


Los eb, 


dd» τι ἔχῃ ὄρτι ἀντείπῃ webs τοῦτο, φά- 
ναι dub etc. Quod autem ad particulam 
γὰρ attinet, ab lioc loco aJienam judica- 
runt interpretes, ut certe primo aspectu 
ab eo videtar esse aliena: sed quadam 
extrinsecus subaudiri possunt (ut opinor) 
us illam usum aliquem babere osten- 
ant. Veloti si dicamus perinde esee 
acsi dictum fuisset, * Audi igitur καλοῦ 
exemplum, dignissimum quod a te audi- 
atur, et quod tibi satisfacturum spero, 
nam tale est ut siquisetc, Addo autem 
hic exempli appellationem (sicut et paulo 
ante) expositionis gratia. SrzPH. 
καλῶς srepurrel apri) «0 περιστεῖλαι et 
καλῶς in talibus adbiberi monuit, adbi- 
bito hoc Joco, Valcken, ad Herodot. vi. 
80. περιστέλλειν autem, pollingere, ora- 
nem significat curam, quam pollinctores 
cadaveribus adbibent, membra collocare, 
ungere, componere faciem, fasciis obvol- 
verc, vestes pretiosas induere. Verba 
sunt Gisb. Caperi Obss. 1. 9. Mox de 
atructura foU ἄγαμαι v. Ruhnk, Ad Tim. 
Lex. p. B, et Pierson. ad Meerid. p. 1. 
HEIND. 


219 


III. ᾽Αλλὰ sí php 


IIAATONOZ 


ZQ. "Or? ἂν τύχη βακτηρίαν ἔχων, ἂν μὴ sxQuya* 
φιύγων αὐτόν, εὖ µάλα µου ἐφικέσθαιν πειράσιται. 
III. IIa; λίψειςι δεσπότης τίς σου o ὤνθρωπός $0 TI; 


h 


νε / , * 

xci τοῦτο ποιήσας οὐκ ἀχθήσιταιξ καὶ δίκας ὀφλήσει; 3 
3 e ⸗ e » » ο. 0 ΄ 

οὐκ ἔνδικος ὑμῖν ἡ πόλις CTI, ἀλλ iO ἀδίκως TUTTSIV 


ἀλλήλους γοὺς πολίσας; 
ΣΩ. Ow ὁπωστιοῦν $a. 


IIl. Οὐκοῦν δώσει δίκην ἀδίκως γέ σε τύπτων. 

ΣΩ. OV µοι δοκεῖ, ὦ Ἱαπία, οὔκ, εἰ ταυτά γε ἄποκρι- 
ναέρην, ἀλλὼ δικαίως, ἔμοιγε δοκεῖ-) 

III. Καὶ ἐμοὶ τοίνυν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ἐπειδή ato γε" 


» ON —8* 4 
αυτος σαυτα οἱει. 


ο / A 
ZQ.. Οὐκοῦν εἴκω σοι x&i 5 αὐτὸς οἴομαι δικαίως ἄν 
ο 4 4 
φύπτισθα; σαυτα ἀποκρινόμενος, 7] καὶ GU µε ἄκριτον 


συπτήσεις; 9? δέξει λόγον" 


ΠΠ. Auro γὰρ ἂν ei^ ὦ λώκρασες, ei μὴ δεχοέµην. 


ἀλλὰ vec λέγεις; 


$. 28. Z0. 'Ey σοι ἐρῶ τὸν αὐτὸν τρόπον ov περ νυν 
, 9 ο e κ. 

δή, μιμούμενος ἔκεβον, ἵνα μὴ πρὸς σὶ λέγω ῥήματα oie, 
ἐχεῖνος sig ἐμὰ ρε, χαλιπά τε καὶ ἀλλόκοτα. εὖ γὰρ 
3 »/ ΄ 7 ⸗ »y 4 LA YA * 
ἐσθι, Ἑωπε poi, φήσει, ὦ Σωκρατες, οἷει ὧν ἀδίκως αληγας 
AaOsiv, ὃς τις διθύρωμ/βον τοσουτοὶδ greg οὕτως ἀμούσως 
πολὺ ἀπῇσαςὶ ἀπὸ τοῦ ἐρωτήματοςι lec 05; φήσω' ἐγώ. 


4 
τί ufo; ὅτι] ἀλλότι δ.---- ἐκφύγω [.—f ἀφικέσθαι T.—8 ἄχθεσεται B, ἀχθέσεται 
A 


TZ[.—h ὀφελήσει v, ὀφελήσει F.—! dà» v.—À) δοκεῖ om F.—k γε add ΤΕΤΡ. 
—] εἴπω...δέξει rc mg EF.—n λέξεις v.—? εἰ...318, 15. σώκρατες om T. —9 δὴ om el. 
—P τοσοῦτον v,—A ἀπῆρας mg F.—' ἂν 6fj v.— φήσω T'ORZBCFob[: φράσω *s. 


ξ. 27. οὐκ ἀχθήσεται ;] Nonne ín jus 
vapietur?  Derivatur enim hoc ἀχθήσε- 
τὰι ἀπὸ τοῦ ἄγεσθαι. vid. Pierson. ad 
Mor. p. 21. HziNp. 

oU poi δοκεῖ, ὦ "Iw. οὔκ, el] Sympos. 
ἂν δυναίµη», οὗ µέρτοι. 
.. Μ) Aeyéro τὸ ὄνομα, 
ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα, ὃ ὀνομαζόμενον θεωρεῖ- 
ται jJ) γάρ. Seneca de Benef. vii. 25. 
* Non est ista admonitio, non ; convi- 
cium est Conf. Manut. ad Cic. ad 
Att. x. 9. Hzix p. 


. 199. A. οὗ 
Theæt. p. 177. 


. 28. &Áyé σοι ἐρῶ, τὸν αὐτὸν τρόπ. 

—E — 
πον trahantur ad. jupoóperos, et illa I»a 
μὴ etc. epexegesin quandam faciant; 
alioquin hec pioóuevos ἐκεῖνον admo- 
dum frigent. In seqq. το- 
σουτο»ὶ cum irrisione dictum, ut est m 
illo Διθν ὢν νοῦν Éxes ἑλάττονα 
apud Suid. v. Toup. Epist. Crit. t. ii. p. 
528. Hz:iwp. 

ᾖσας] Non dubium cst quin ἀπρσας 
ab ἀκάδω scribendum sit, ut in editione 











ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 218 


Ὅτως, QürW ovy οἷός T si μεμνῆσθαι ὅτι τὸ καλὸν 
αὐτὸ Πρώτων, ὃ παντὶ ᾧ ἂν απροσγίνηται, ὑπάρχει ἐκείνῳ 
ο” (7 4 / M 7 S» / * ή ^v 
καλῷ" είναι καὶ λίθν xai LuAe καὶ ἀνθρωπῳ καὶ θεῷ 
νο 2 w / M M , » ΝΔ ν 3 
καὶ απάση” πράξει καὶ παντὶ µαθήµατι; αὐτο γὰρ ἔγω- 
ys, o ὤνθρωπε," κάλλος ἐρωτώ ὁ τι ἔστι, καὶ οὐδέν σοι 
μᾶλλον γεγωνεν δύναµιαι 9] εἴ μοι παρεκώθησο) λίθος, καὶ 
οὗτος µυλίας, putri" τα" pv ἐγκίφαλο b yan. Ἐν οὖν 
Ü N r 3 N25 aA , b ^7 P] 7 C 3) * wv 
φοβθεὶς εἴποιμι ἐγὼ ἐπὶ τούτοις» τάδε, ἆρα οὐκ ἂν ἄχ- 
θοιο, ὦ Ἱσπίαι ᾽Αλλὰ μέντοι τόδε v0 χαλὸν εἶναι Ἱαπίας 
ἔφη" καί τοι ἐγὼ αὐτὸν ἠρώτων οὕτως We περ σὺ iii, ὃ 
πᾶσι καλὸν xci cui. ἔστι. Πῶς oU? σὺ φῄς; oUm ἀχόθί- 
cu! ἂν sis» ταῦτα; 
5. 99. IIL ES y oom, ὦ Σώκρατες, ὃτι wc: 
b ed , 
καλὸν voUr ἐστὶν ὃ ἐγὼ εἴπον, καὶ δόξει. 
7 82 ⸗ 2 ⸗ 2hR ⸗ 
ΣΩ. "H καὶ teres; φήσει ἀεὶ γάρ που καλὸν" τό ys 
καλόν. 
III. Πᾶνυ νε. 
ΣΩ. Οὐκοῦν καὶ 9»; φήσει. 


III. Καὶ ἦν. 


— μνησθῆναι c.—? καλὸν G[.—" Ocíp v. —" κάση H3.—* ὄνθρωπε b.—? παρε- 
κάθισο AF. — µήτε....ᾶρα om 1.—95 νοῦν ve.—Ph τούτοις HCEP: τούτους Ὁς.--- 
€ dp' υ.--4 ἂεί OXCFr[: αεί s.—* σὺ add OGL.—! ἀχθέσει v, ἀχθέση l'OBCDI, 
ἀχθεσθήση Ώχι ἀχθήσρ *5.—8 γοῦν cb.—^ καλὸν om ΓΘΣΒΟΕΕΟΡΙ.--- εἰ 4$ c. 


ἁγεννῆ, ἔμοιγε δοκεῖ. — Conf. Aristoph. 
Thesm. 210. Ἠεικο. 

τούτους] Alia est lectio γούτοις, qure 
Fic. ita vertit acsi le- 


Ald. legitur (presertim quum praecedat 
daas) non ἆπβρας, ut in illa Basilieusi. 
Sic vero et futurum hujus ipsius verbi 


depravatum alibi invenitur. nam in Ti- 
m0, p. 26. ubi ἁπωσόμεθα in preced, 
editionibus scriptam est (ex quo nullus 
loco illi aptas sensus potest elici) scri- 
bendum esse ἀπφσόμεθα, mihi omnes as- 
sensuros puto. Quinetiam (adeo non- 
nujlja vocabula pre alii depravatiopi 
sunt obnoxia) tertio quodammodo de- 
pravatum hoc ipsum verbum alibi inve- 
)ne sas] "Bas à 

poas e 1. οί 2. ) viti- 
ουθ.- Oros ; —— — ito- 
rata hac interrogatione quotidiani ser- 
monis imitatio. de Legg. ii. p. 662. A. 
Καὶ τῶι ἂν ταῦτά y ἔτι Evyxopoiuer ; 
AO. "Oros ; el θεὸς ἡμῖ----δοίη τις συµ- 
Φανία». Euthyphr. p. 2. B. ἀλλὰ δὴ τίνα 
γραφήν σε y αι) Σ. Ἠντυα ; οὐκ 


potior videtur. 
geretur πρὸς ταῦτα. Paulo ante scrip- 
tum est etiam ἀχθεσθήσρ. SrzPH. 

ἐπὶ τούτοις] Sic vere Bas. 2. addi- 
cente Ficino: ad hec. Vulgo τούτους. 
Post paullo ibid, ἀχθεσθήσγ pro ἀχθέσῃ, 
(nam hoc restitui pro &x0fjoy, Piersonum 
ad Morid. p. 21. secutus), minus 'Arr«- 
Ks. vid. ibi Pierson. HztiNp. 

6. 29. wüci καλὸν γοῦτ derl— καὶ 
δόξε] Sydenhamo, κᾶσιν hoc non satis 
intelligenti, redundare videbantur illa καὶ 
δόξει. Sed. κᾶσι pendet & verbo xay, 
non ab illo ἑστὶ, et est κᾶσι καλὸ» id, 
quod omnibus decoris et pulchritudinis 
speciem tribuit ; velut mox $s παντὶ $ys 
καὶ ale) καλὸν εἶναι. — Conf, $. 26. 30. 
init, Hriup. 


11, lil. 434. 


210 IIAATONOZ 


20. Πάνν pà» οὗν. p μάντος αρόγερόν γε, αρὶν ἄν 
μοι ο «οτέραν ἀποκρθωμαί) οἵὶ αρτι ἔλεγον σον. το- 
pyra καπνών vt! καὶ καλλίω εἶναι. 

δ. 26. III AXX, sí [λούλει, αὐτῷ ἀπόκρι ovi ἡ ἐκ 
"i us εἰργασμῖ». 

Σο. Δέγε δὲ νυν d ἄρτι ἔμελλες" λίφεν. αύτη) 
μὲν γὰρ 75 ἀποκρίσει 3 3 ἂν Qo σὸ καλὸν χρυσὸν εἶναι, οὐ» 
lis dc έοικό pn iy parie vrou κάλλιον op χευσὸς à ἡ ξὺ- 
Aoy mótiyo d φὸ ài yu» τί αὖ Moyse" v0 χαλὸρ — 

- III. Ἔφω eoi ἐρῶ. erii γάρ μοι δοκεῖς TOLOUTOM vi 
T0 πἀλὸν ' ἀποκρίνασθω, ὃ ὃ µηδέκοσι αἰσχρὸν µηδαμοῦ µ- 
δεὶ φανεῖτα,. 

XO. Πώνυ μὲν οὖν € Ἱαπία. καὶ καλῶς γε νῦν ὑπο- 
λαμβάνει. ᾿ 

ITI. "Axovs à. πρὸς γὰρ voUr, ici, sv τις ἔχη | 0 τι 
ἀντείπη, φάναι kp ρηδ᾽ ὁτιοῦν ὅπαῖει»." 


b.—3 οἵορ £rb.—t ni» 119.-1 γε τ.-- νῦν HXTo.—^ ἔμελλε 3.—5 σάντη T- 
—P ὁ ΣΥ: 4$ suppl T.—4 σύκιον πετὸ δὲ νῦν τί αὖ λέγεις τὸ καλὸν εἶναι οὐδὲν ὧς 
ἔοικέ poi ἀναφανήσοται ριττὸν ὧν xpvobs 3 ξύλον σόκοον v. — ab λύχεα ΤΘΕΣΡΟΝ 
bl, ἂν λόγης YE : ἂν λόγοιε Όσι---- ποιοῦτό 't.—' ποῦτ) T. —'* ἑπαῖεν ο ct yp Ἡ: 


vos ῥητήσεω», Thesg. p. 197. B. καί µε 
φολλῶν καὶ 


γίσγον, ϐ ἄλλαν & Aristoph. 
Plut. v. 115. ——e— ἀἁπαλλάξεν 
σετῆε - Bed piget, plura af- 
ferre. Unum addo locum, scripture 
nostre simillimum, Thertet. p. 185. E. 
«0 ἐποβησάε µε µάλα συχνοῦ ἆπαλ- 


λάξας. Hxrw». 


3 20. 20. κάλλιο» o) Nen Nemo nc non dixerit 
dum ese κάλλιον 


quum ita intelligi sit necesse ut "f dictura 
esset, χρυσὸς à» οὐδὲν κάλλιον: exemplo 
tamen lectio illa nostra carere non vi» 
detar. Srar»r. 
ba b»] Facile cum Stephano cor- 
à», sed b» illud exemplis defendo 
ad. 49. Ἠεικο. 
μηδενὶ] Est dativus commodi ad alc- 
χρὸν pertinens. Hxinp. 


dici arbitror: a Rocrate autem ista, Aeye 
Uh ὡς τάχιστα πρὸς θεῶν. SraPn. qui sic 
in Not. * Hec dici ab Hippia, non a So- 
crate, rationi consentaneum est, "Axove 


mpby γὰρ eto. & Bocrate tutem illa, 
vh Ph às γάχιστα πρὸ: θοῶν.  Post- 
quam enim dixit Hippie Socrates, Tw 
tandem recte mentem meum. percipis, et 
od gewus καλοῦ queram intelligie: 
ippias, qui sibi videtur id illi proposi- 
turus, cui contradici a nullo possit, dicit, 
Audi igitur: et Socrates, qui magne 
illud audiendi desiderio tenetur, illum 
ne cunctetur id proferre, rogat. 
ἄκονε 9 —éretur] Vulgo! hæe verba 
Socrati tribuuntur, prorsus inepte, ut vi- 
dit Muret, Var, Lectt. v. 4. optime de 
hoc loco meritus. Ex ejus enim itemque 
Comarli indubitata cortectione revocavi 
ἑπαῖευ pro vulgato éraureiy, ale 


quod 
Stephanus tuetur intelligendo : ——— — 


laudem tribuendum 
perd ime Ever Peedin q — Piste 
ὁδτιοῶν quanquam ας 
quoque dure admodum subamdienda illa 
« καλόν.  Emendati loci sententiam 
interpretatur Muretus |. |. Awscultu igi» 
twr. Adcersus id enim, quod nunc effe- 
ram, si quis quod dicere pessit habeat, 
scito eme fassurum, unliius πι) omnino 


ΙΠΠΙΑΣ MEIZON. 


ZO. 'AAX ore: Bá; 

III. Πάνυ t. | . 

20. Οδκοῦν κατὰ TOP σὸρ αὐ λόγον, ὡς φωίνοναι, τῶν 
ἠρώων τῷ. pr Τανάλφ καὶ τῷ Δαρδάνφ καὶ TO 246ν 
δεινόν ve καὶ ἀφόσνον sei ait gor ἐστι" Den δὲ καὶ 
τος ἄλλοις τοῖς ούτω γεγονόσι καλόν. 

$. SO. III. "Egvorys 3ossi. 

ΣΩ, Ze τοίνυν δοκεῖ, φήσοι’ o 9 ὁ xen οὐκ ἔφησόα, so' 
ῥάψαντι τοὺς πζογύρους 7 φαφῆνδι ὑπὸ. τῶν ὀκγόνως" ἐνίοτε 

xod ὄνίοις αὐσχρον είναι. ὅτι δ μἄλλον * — — 

qoi ουν” γενίσθαι xod εἶναι καλόν, ὥς τι τουτό 7t ὡς 
πρ xad va &porgoróer i ἐπεῦο," 3 vs παρθένος | eoi 8 χύτρα, 
φαὐύτον πέπονόε, x&i ir yehorriqur - σοῖς ών ἐστι .αλόν, 
τοῖς JD, οὐ καλόν." παὶ οὐδέχω καὶ i vf pago, φήσει, οἷός T. 
εἰ ὦ Ἀώκρατες, Tipi τοῦ .αλου ὃ σι seri τὸ ἐρωταμάνον 
ἀποκρίνασθαι." Tavrá μοι καὶ σοιαῦτα".. ὄνειδιε δικαίως, 
$a αὐτῷ οὕτως ἀποκρίνωρικως. 

Τα pin οὖν πολλά, e lewis, σχεδόν ή po οὔτω * ti. iii, 436. 
λέγεται" ἐγίοτε δ᾽ dic Tép $A670 06 μου την ἀπειρίαν xci 
ἀπαιδευσίαν αὐτός µοι πραθάλλει ἐρωτῶν εἰ τοιόνδε pot 


215 


4 Up διελόγοµεν ο.--ᾱ ἐστὶ om 61.— φησὶν v.—! τῷ TY et cor F, τὸ τῷ v. - 
9 ὕστερον suppl T.—"* v.— τοῦτο κᾶσι Te.—X κεῖνα 8XBClt.—! καὶ ἔτι 


τος 3BCvolt : xuírot 9y,—5* τοῖς δ' οὗ καλόν om f.—* krokpíreota: F.—P καὶ τοι- 
avra : mul τὰ οιαῦτα Ός.--- καὶ 7)» ἀπαιδενσίαν 01.—2 Tb καλὸν δοκεῖ 


T9 μὲν —— — Ut Jovis 
filiis. Tantalus enim Jovis et Plutonis 
seu Plutas filius, —— Fab. 83. ibiq. 
Munek. Dardanus Jovis ex Electra, At- 
lantis filia, vid. ibid. Fab. 155. Apollod, 
1. 12.1. Servinsad Virg. /En. vi. 906, 
Zethus Jovis cum Amphione ex Απάορα 
filius. im. Fab. 155. Apollod. iii, 
10.1. ps contra Tantali filius et 
Diones, Atlantis "a quanquam 8 
matre non constet. v. —— 


4. 89. we In his Sydenhami 
eommentum [quod probat Bip.] pro $ 
Χύτρα legentis ὅ refutare non 
attinet. Conf. 6. 

ο βάλλ] Aliud (ut opinor) legit 

legendum censuit Fic. quam «po- 
"mte, qui vertit occurrit. — Aliquis 


autem fortaase, quum sequatur hic t 
Té», et dicatur προ 
eam significationem habere putet a qua 
dicuntur philosopborum προβλήµατα : : 
sed opes * aliquo accusativo: Ρε» 
terea cur aliquam questionem p proponere, 
esaet ejus qui τὴν ἀπειρίαν καὶ παιδου» 
σίαν misereri diceretor?  Faciunt certe 
hsec ut προβάλλει quidem retinendum 
Sed µοι in ue mutandum censeam : ut 
nimirum φροβάλλοει µε idem valeat quod 
ει, quum wpofkdj'e» sit ojus 
qui aliquem adjoavat: ideoque apte αἱ» 
catur de illo qui alieujus miseretur. Hic 
eutem de quo loquitur Socrates eum 
προεβίβαξαν, quum ipsum, plane alioqui 
herentem, jubebat considerare saltem 
* hoc vel iud tale esset ut de eo 
ci posset illud de quo qutestio erat, 
sive πορὶ ToU παλοῦ sive de alia quapiam 





219 
IIT. ᾽Αλλὰ vi 


μήν; 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΣΩ. "Or? ἂν τύχη [βακτηρίαν ἔχων, ἂν μὴ ἐκφύγω" 
φεύγων αὐτόν, εὖ µάλα µου ἐφικέσθαίν φειράσεται. 

III. Πῶς λέγει; δεσπότης τίς σου ὁ ἀνθρωπὸς ἔστι; 
καὶ τοῦτο ποιήσας οὐκ ἀχθήσιται καὶ δίκας ὀφλήσει; 3 
οὐκ ὄνδικος ὑμῖν ἡ πόλις ἔστῳ, ἀλλ ix) ἀδίκως τύπτεν 


ἠλλήλους τοὺς πολίσας; 
ΣΩ. Ow) ὁπωστιοῦν $c. 


III. Οὐκοῦν δώσει δίκην ἀδίκως γέ σε τὐπτων. 

3Q. OV poi δοκεῖ, ὦ Yawio, οὔκ, εἰ ταῦτά γι ἄποκρι- 
ναέρη», ἀλλὰ δικαίως, ἔμοιγε δοκεῖ.) 

III. Καὶ ἐμοὶ τοίνυν δοκεῖ, ὦ Ἄώκρατες, ἔπειδή πὲρ yeh 


» 4 d »y 
αυτος σαυῦσα OLtt. 
l 


$O. Ουκοῦν εἰπω σοι x&i 
/ ^e 
τύπτεσθαι ταῦτα ἀποκρινόμιενος) 


συπτήσεις; 9? δέξει λόγον" 


4 y / ο 
ος οιοµού δικαίως ey 


9 
50 
' V , »y 

xo συ [^6 ακόιτο 


ντ 
$^ 
? 


III. Asór γὰρ ἂν sin? ὦ Σώκρατες, εἰ μὴ δεχοίµην. 


ἀλλὰ quc AÉytic s 


$. 28. Z0. 'Eyo σοι ἐρῶ τὸν αὐτὸν τρόπον o» περ νὺν 
δή, μιμούμενος ἐκένον, ἵνα μὴ πρὸς σὲ λέγω ῥήματα oit 
ἐχεῖνος εἰς ἔμὰ ἐρεῖ, χαλεπά τι καὶ ἀλλόκοτα. SU γὰρ 
ἴσθι, Eivé poi, φήσει, ὦ Ἄώκρατες, οἵἴει ὢν ἀδίχως πληγὰς 
λαβεῖν, ὃς τις διθύραµβον morovrovi? ὥσας οὕτως ἁμούσως 
πολυ ἀπῆσαςὶ ἀπὸ τοῦ ἐρωτήματος! Πώς 05; φήσω’ ἐγω. 


4 
τί uf»; ὅτι] ἀλλότι b.—* ἐκφύγω [.—! ἀφικέσθαι Γ.---ᾱ ἄχθεσεται B, ἀχθέσεται 
A 


TAZ[.—b ὀφελήσει 0, ὀφελήσει F.—! ἐὰν v.— δοκεῖ om F.—k γε add T'EYcb. 
— εἴπω...δέξει rc mg EF.—nm λέξεις c.—^5 ε[...118, 15. σώκρατες om T.—? δὴ om et. 
—P τοσοῦτον v.—^ àxífpas mg F.—' ἂν 5fj c.—^ φήσω TOXZBCFecbU: φράσω *s. 


6. 27. οὐκ ἀχθήσεται ;] Nomwe ín jus 
vapietur?  Derivatur enim hoc ἀχθήσε- 
τὰι ἀπὸ τοῦ ἄγεσθαι. vid. Picrson. ad 
Μαν. p. 21. Hxivp. 

ol µοι δοκεῖ, ὦ "Emir. οὔκ, el]. Sympos. 


p. 199. A. ob ἂν δυναίµη», οὗ μέντοι. 
Ther. p. 177. D. Μ) Aeyéro τὸ ὄνομα, 
ἀλλὰ τὸ $pG b ὀνομαξόμενον θεωρεῖ- 
γαι" jJ) "ydp. Seneca de Benef. vii. 35. 


* Non est ista admonitio, non ; convi- 
cium est.' Conf. Manut, ad Cic. ad 
Att. x. 9. ΗΕΙΝΟ. 


6. 38. ἐγώ σοι ἐρῶ, τὸν αὐτὸν τρός. 
Distinxi post ἐρῶ, ut verba τὸν abr. τ 
πον trahantur ad µιµούµενος, et illa ἵνα 
ph etc. epexegesin quandam faciant ; 
alioquin hec juuoóueros ἐκεῖνον admo- 
dum frigent. In seqq το” 
σοντονὶ cum irrisione dictum, ut est in 
illo A: ὦν νοῦν ἔχει 
apud Suid. v. Toup. Epist. Crit. t. ii. p. 
528. Hx:iwb. 

ἀπῇσας] Non dubium cst quiu ἄπῄσαν 
ab ἀπάδω scribendum sit, ut in editione 


IIIIHHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 21T 


20. Ἀποπώμεθα μη" τη &p" ἐξαπατώμεθα. 

III. Άλλα Xe σκοπεῖ». 

ΣΏ. Ὅρα τοίνυν. v0 πρέπον ρα TOUTO λέγομον ὃ πα- 
θαγεόμενον ποιεῖ ἔποστα Φαίνεσόθα, καλὰ φούγων οἷς ἂν 
παρῇ, 7] ὃ εἶναι ποιεῖ, 3 οὐδέτερα. τούτων; 

II. Ἔμοιε dox. 

$0. Πότερα ὃ ποιο Φφαίνεσθαι" καλά, aec zie ys 
iuda» i ἱμάτιά τις λάβη 5 5 ὑποδήματα ἁρμόστοντα, Xy 
, γελοῖος, χαλλίων φαίνεσαι; $. 32. ] Ovxevy εἰ περ 
καλλίω ποιῖ φαίνεσθαι 3 2 έστι το po ἀπάση σις ἂν 
8/2 σερ) τὸ καλὸν TO πεέπον, καὶ ουκ ἂν 67 TOUTO ὃ ἡμεῖς 
ἕπτοῦμῳ, ὦ 4 Ἱσππίω, ἡμεῖς γάρ" που ἐνεῖνο Girone! ᾧ 
πάντα τὰ" καλὰ πράγματα καλά ἐστω,' ὡς περ 4 ᾧ σάν- 
σα TX μεγάλα icri μεγάλα, TO ὑπερέχοντι." τούτῳ γὰρ 
πάντα μεγάλα" ἐστι, καὶ La μὴ φαίνησαι, ὑπερέχη às, 
ἀνώγκη αυτοῖς μεγάλοις ejvau." οὔτῳ δη, Φαμ», καὶ τὸ 
καλόν, $ RA, πάντα ALL &y 5 oU» θαίνηταν ὧν τε μή, 
vi ἂν εἰη: TÓ p γὰρ wir οὐκ ἂν e χαλλίω yag 
ποιεῖ φαίνεσθαι ἢ &cvi», ὡς 0 σὸς λόγος, οἷα Ü ἔστιν, οὐκ 


P τοιαῦθ Τ.--Ά Boxe; om ΘΕΕΙ et pr B.—' µέν E.— ἄρ T.—t οὐδέτερον t.— 


" wore; ἕκαστα €,—" φαίνεται t.— 


€ πάντα 


οὐδέτερα τούτων]  Nihili est, quod 
Sydenh. pro οὐδέτερα τούτων conjecit, 
ἁμφότερα τούτων. Imo id callide boc 
loco pretermittit Socrates, ne, hoc statim 
arrepto, argumentationis tenorem So- 
bista interrempet. T Inferius demum boc 
iofertur, et ab ipso Hippia 6, seq. ἀλλὰ 
vb πρ έκο», ὦ Σώκρ. | εἶναι καὶ φαίνεσ- 
θαι ποιε Καλὰ παρόν. Sed, ni plane 
cœcutio, alia eaque gravis liunc locum 
invasit corruptela. Quid! Nun, pro- 
posita triplici illa a Socrate interroga- 
tione, deſungi poterat Hippias respon- 
dendo foryeBoxei? Mili Plato ita scrip- 
siase videtur: III. "Eypovye Boxe, 6 
ZEdinp. τὸ πρότερο», ὃ ποιεῖ φαίνεσθαι καλὰ, 
ὥσπέρ Ύε ἐπειδὰν--Καλλίων φαίνεται. 
ΣΩ. Οὐκοῦν εἴπερ ete. Nam in vulgata 
— id quoque offendit magnopere, 
od post Socratis hanc interrogationem 

Xl epu καλλίων φαίνεται ne verbum 
Aide? ab Hippia subjicitur, sed con- 


lat. Vo L. VI. 


—N qepl...efy om b. 
ζητοῦμε E: νά omine *s.— τὰ om Σ. 
4 καὶ ἐὰν T, ky v.—* εἶναι om t.— 


—X ἡμεῖς μὲν γὰρ v.—]3 ἐκεῖνο 
—85 ἔσται t.—b ὑπάρχοντι Γ.--- 
—Í ἐστι τὸ *2 τοῦτο 


εἴπαο additur a Socrate Οὐκοῦν εἴπερ, 
cujus generis aliud ullum in Platonis 
sermonibus exemplum reperiri negamus, 
Πεινυ. 

6. 32. ἐξητοῦμεν] Scripserim ζητοῦμεν 
propter modo pregressum ζητοῦμε.. Et 
Sic post τοῦτο Ύὰρ ζητοῦμε», εἴπερ---ζη- 
τοῦμεν. Conf. 6. 33. HxiNp. 

ζητοῦμεν] Ita dedi loco vulgati έξη. 
τοῦμεν. HgiNp. ed. 

e$] Malim abesse Q: ut Megatur, 
ὥσπερ πάντα τὰ µεγάλα, dori μεγάλα 
τῷ * έχοντι. SrzpPu. 

---τῷ ὑπερέχοντι] Stephanus 
$ — malebat, Sydenhamus rescribi 
τὸ ὑπερέχον τι, in quo τι male redun- 
daret. Nenter vidit, orationem ita. sup- 
plendam: ὥσπερ ei ζητοῖμε», e inti 
τὰ µογάλα dor] peyáAa, f ἂν, T 
ὑπερέχοντι. In aeqq. καὶ ἂν μὴ —* 
ται vulgo vitiose φαίνεται. HEinDp. 


2E 


τει. 294. 


τ1. fii. 437. 


L4 


218 


^v * N e^ 1’ σ 
TA φαίνεσθαι. TO ài ποιοῦν είναι καλά, 0 
tá σε Φαίνηται άν τε μή, πειρατέον λέγειν ri ἐστι TOUTO 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


" δὴ s — 
f 


γὰρ ζητοῦμον, e περ TÓ καλον ζπτουμεν. 
III. ᾽Αλλὰ τὸ πρίπον, ὦ Ἀωκρατες, καὶ εἶναι xai φαί- 


νέσθαι σοι χαλὰ παρόν. 


20. ᾿Αδύνατον ὥρα τῷ ὄντι χαλὰ ὄντα μὴ Φαίνεσθαι 
χαλὰ εἶναι, παρόντος 0 τοῦ φοιούντος Φαίεσθαι; 


III. ᾿Αδύνατον. 


S 33. 2o. :Ὁμολογήσωμιεν) ov? rovr) ὦ Ἱπτία, 
πάντα τὰ, τῷ ὄντι καλὰ καὶ νόμιμα καὶ ἐπισηδεύματα 
κου δοξάζεσθαι καλὼ εἶναι καὶ φαΐνεσθαι ἀεὶ sso, ἦ 
gy τοὐνανσίον ἀγνοεῖσθαι"" xai πάντων μάλιστα ἔρι καὶ 
μάχην περὶ αὐτῶν εἶναι καὶ ἰδίᾳ ἑκάστοις' καὶ δημοσία 


ταῖς πύλεση» 


III. Οὗτω μᾶλλον | o ὦ Σώαρατες: ἀγνοήσθαι- 

Σω. Ovx ἄν, εἴ yi που τὸ φαίνεσθαι αὐτοῖς προσην’ 
προσην à? d», εἰ περ σὸ mpiror χαλὸν ἂν καὶ pa μόνον 
καλὰ ἐποίει εἶναι ἀλλὰ xai Φαΐνεσθαι. ὥστε τὸ — u 
μυ. τὸ xa Aa? ποιοῦν ἐστὶν εἶναι, τὸ [μὲν | καλὸν ἂν sin 0 

ἡμεῖς ζητοῦμιεν,ὶ ου" μέντοι vÓ v ποιοῦν Φφαίνεσθαι "P M 
αὖ τὸ φαίνεσθαι ποιουν ovi τὸ πρίσον, οὐκ ἂν $13 τὸ κα- 
λὸν ὃ ἡμεῖς ζπτοῦμιν. εἶναι γὰρ ἐκεῖνό γε —X φαίνεσθαι 
δι καὶ φοιεῖν εἶναι οὐ μόνον χαλὰ ουχ ἂν ποτε δύραιτο TO 
αὐτό, ἀλλ οὐδὲ" ἄλλο ὁσιοῦν. ἑλώμεθα δὲ πότε α δοκεῖ 
τὸ αρέπον εἶναι τὸ φαίνεσθαι xa, ποιοῦν ἢ τὸ εἶναι. 


τς ei ὅσερ ο: 


εἴπερ.. 
— οὖν om 6.—3J γοῦῦ ἱππία T.—k τὰ om T.— 


om e.—2 * 


«ζητοῦμεν om r. dpoevbrwner Y: ὁμολογήσομν *s. 
al post 


Ύεσθαι 0.—? ἕκαστου t.—9 οὐδ suppl Γ.---δ à καλὰ cort F.—A 
μεν t—7 οὔ...ιζητοῦμεν om 2.—9 ποιοῦν doti φαίνεσθαι ο.--- Büvarro abr rà αὐτὸ, 


$. 88. ἀγνοεῖσθαι] Non est jungendus 
infinit, ἁγνοεῖσθαι cum οὕτω μᾶλλο», 
sed cum preced. futuro (quod subaud.) 
ὁμολογήσομεν. q. d. ἤγουν ἀγνοεῖσθαι, 
vel δηλονότι ἁγνουῖσθαι, vel ἁγνοεῖσθαι 
δήπου. hoc sensu, Hoc potius quam illo illo 
modo rem se habere fatebimar 
illa ignorari. Srz»n. 

οὕτω μᾶλλον---ἀγνοεῖσθαι] Hoc potius 
wodo rem se habere fatebimur, ut. illa 
ignorentur, Pendet enim. ἁγνοεῖσθαι a 


pregresso ὁμολογήσομεν, pi^ Jungen. 
dum cum antecedentibus μᾶλλον, 
de quo jam monuit Steph. Haiwp. 
δὲ καὶ ποιεὺ εἶναι] Trajec- 
tiones verborum licet apud Atticos non 
eint raræ, h. ]. tamen δω moleste trans- 
positum reponendumque sine dubio ante 
ποιαῖν sic : δὲ καὶ εἶναι ποιεῖν 
etc, Structura autem verborum hgc est : 
Tb αὐτὸ οὺκ ἄν ποτε δύναιτο ποιεὺν φαί- 
νεσθαι καὶ εἶναι ob µόνον καλὰ, ἀλλ οὐδὲ 





ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 210 
III. Το ῥαίνεσθαι, à ipory δοκεῖ, ὦ o Σόχρατες. 
ΣΩ. Boa, oi: oy grau ἄρ" nns διαπεφευγός, ὦ Ἱππία, 


TO χαλὸν γνῶναι Ó ví ποτ ἔστιν, 595/05 γε τὸ πρίπον ἄλλο 
7i ἐφάνη o» 5 καλόν. 

III. Να μὰ Δία" ὦ Zoxporig, xoi μάλα” ὄμοιγε 
Gros We." 

S. 34. 20. ᾿Αλλὰ μέντοι, ὦ ἁταῖρε, μή πώ γε —* 
par auro ἔι γάρ τωα ἐλπίδα ἔχω ἐκφανήσεσθαι ví ποτ 
ἔστι τὸ χαλόν. 

III. Πάντως sj που, » La erg" ουδ γὰρ χαλεπόν 
in ᾿εὐρεῖ». ἐγὼ LÀ) οὗν $0" oid ότι, ui ὀλίγον χρόνον sic 
ἐρημίων ἐλβὼν σνεψαίμην" αρὸς ἐμαυτό», ἀκριβέστερον αὐ- 
70^ σοι εἴποιμι "is ἁπάσης ἀκριβείας. 

ΣΩ. ᾿Α μὴ μέγα, o Ἱσπία, λέγε. ὁρᾷς ὅσα αράγ- 
pero, ἡμῖν ἤδη παρίσχηκε pn καὶ * ὀργισθιν Ap ἔτι 
μᾶλλον ἀποδρῷ., χαί τοι οὐδὲν λέγω συ μυ γάρ, οἷμαι, 
ῥᾳδίως αὐσὸ εὐρήσεις, ἐαειδὼν μόνος γένη. ἀλλὰ πρὸς dca» 
i Aoũ ἐνανσίον αὐτὸ ἄξευρε εἰ ài βούλει, ὡς περ. νῦν ἐμοὶ 
συζησει, λα) iar μυ" — εὕραμεν, κάλλιστα εξει:. εἰ δὲ µή, 
στέρξα, οὖν, ἔγω 7j zl τύχην, σὺ δ᾽ ἀπελθὼν ῥᾳδίως 
εὑρήσεις. xoi ἑὼν νυνξ εὕρωμιν, ἀμέλει, ουκ ὀχληβος ἔσο- 
μαί σοι πυνθανόµενος d σι ἦν ἔκεῖνο D κατὰ σαυτον ὁξεῦρες. 
νῦν δὲ θέασαι αὐτό, si^ σοι δοκεῖὶ εἶναι τὸ καλόν. λέγω δὴ 


ἆσκο 
ἄλλὰ καὶ οὐδὲ ο.---- ἄρ' T.—" 8/ δ.--- µέγα 'r.—* ἁτόπωε br, ἀσκόπως 'T.— µή- 
πω ἀνῶμεν 2 et pr Ἡ, µήποτε ἀγνῶμεν v.—* πάντως δή TOTBCEFeblt : πάντως γε 
δή *s.—^ eb om Θυΐς.- -ὃ ἐσκεψάμην 'Y.—^ abrós YF : deficientem ante avrà par- 
ticulam ἂν przbet jam e.—4 καὶ uj s.—* μὲν om t.—f ψυχῆ e.—8 ἐὰν μὲν νῦν T'v, 


ἄλλο ὃτιοῦν. Ἡσινο. 

δὲ καὶ κοιεῖν εἶναι] In hunc 
ordiuem reposui: φαίνεσθαι δὲ καὶ εἶναι 
sot», Ησικο. ed. 2. 

6. 34. ἀκριβέστερον τῆς &x. ἄκριβ.] 
Proverbiale loquendi genus, simile illi 
apud Suid. δίκης Buca repos. Ηεινο, 

μὴ µέγα λέγε] Perperam vertit Fici- 
nus: ne alía id voce dicas. Imo me sis 
magniloquus — Phædo p. 95. B. ὦ "yatd, 
--μ) μέγα ΜΥ pf) τις ἡμῶν βασκα»νία 
pépp τὸν λόγον. Apolog. p. 20. E. 

» 


περιτ 
Καΐ µοι---μὴ θορυβήσητε μηδέν, ἂν δόξω 


τι ὑμῖν µέγα λέγειν. Sophist. p. 238. 
A. Θ. Τέλος γοῦν ἂν ἁπορίας ἔχοι ὁ λό- 
yos. H. Μήπω μέγ εἴπῃς. Conf. Kan. 
Præfat. ad Gregor. p. x. Hp. 

καὶ μὴ] Cornarius legi jubet μὴ καὶ 
ὀργισθὲν εἰς. Equidem, nisi kal hoc 
natum putetur x proxima syllaba, post 
καὶ subaudiri velim illud toties intellec. 
tum δείδω vel ὅρα, HriNp. 

νῦν δὲ θέασαι] Malim δ) pro δέ. De 
pronomine αὐτὸ pro ἐκεῖνο adhibito vid. 
ad Lysid. $. 2. Hxiwp. 


11. iii. 439. 


τει. 295. 





1. iii. 440. 


31, lii. 441. 


290 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


αὐτὸ εὐνα---ἀλλὰ γὰρ VrwxÓTE µοι πἄνο αροσέχων 
φὸν νοῦν, μυ]. παραληρήσω. voUro γὰρ" δὴ ἔστω ἡμῖν καλόν, 
ὃ ἂν γρήσιµον 3. εἶπον δὲ ἐκ τῶνδε' ἐννοούμιοος. Ααλοί, 
ωμά», οἱ ὀφθαλμοί εἶσιν οὐχ, oi ὧν δοκῶσι τοιοῦτοι εἴναι 
οἷοι μὴ δυνατοὶ ὁρᾷν ἀλλ os dy δυνατοί τε καὶ χρήσιμοι 
αρος vo ἰδεῖν. 5$ γάρ: 

III. Ναι. 

8. 35. ΣΩ. Οὐκοῦν καὶ τὸ ὅλον σώμα οὕτω λέγομο" 
καλὸν εἶναι, τὸ μὲν αρὸς δρόµον, τὸ δὲ αρὸς σάλην, καὶ αὖ 
và ζώα αώντω, ἵππον καλον καὶ ἀλεκτρυόνα καὶ ὄρτυγα, 
καὶ τὰ σκεύη φᾳάντα καὶ τὰ ὀχήματα τά τε πιζὰ καὶ τὰ 
$» 73 θαλάττη αλοῖά τε καὶ τριήρεις, καὶ τά γε όργανα 
πάντα τά τε ὑπὸ T2 (4000187) £n) và υπτὸ ταῖς &AAOUG 
σέχναις, εἰ δὲ βούλει, và ἐπιτηδεύματα καὶ τοὺς νόμους, 
σχεδόν τι αάντα ταῦτα" καλὰ προσαγορεύοµε τῷ αυτῷ 
τρόπῳ. ἀποβλέποντες πρὸς ἕκαστον αὐτῶν 3 πίφυκε, 5 
εργασται, ᾗ κεῖται, TO μὲν χρήσιμον' καὶ 9 χρήσιμον καὶ 
αρὸς 0 χρήσιμον καὶ ὁπότε χρήσιμον καλόν Φαμεν εἶναι, 
τὸ δὲ ταύτῃ” φάντη ὤχρηστον αἰσχρόν. de οὖν οὐ καὶ 
coi δοκεῖ οὕτως, ὦ Ἱαπία; 

III. Ἔμοιγε. 

Σω. Ορθῶς ἄρα νῦν" λέγομιν ὅτι τυγχάνει παντος or! 
μᾶλλον καλὸν" τὸ χρήσιµον; - 

III. ὌΟρθῶς μέντοι, ὦ Σώκρατες. 

* ο 


$0. Ουκοῦν τὸ δυνατὸν ἔχαστον ἀπιργάζεσθαι, εἰς e 


—h ὅ υ.--ἰ φανῆ T. : λέγω.. εἶναι: H.—k τοῦτο μὲν γὰρ c. — δ ἐκ τῶν» υ.--- 
m μὲν v.—^ ὁρᾷν...δυνατοί om T.—9 λέγωμεν 01.—P τε 0.---3 βούλει καὶ τὰ cet.— 
! ταῦτα πάντα T. — πρὸς om c.—! μὲν οὖν χρήσιµον ἨΥ.---3 καλόν ayer καλὸν εἷ- 
ναι vt.—' ταύτη add leRITBCebit.—" οὖν om IYfvbt.—* νῦν om b.—? εἶναι b. 


$. 85. τὸ μὲν αρὸς δρόμον] Conferen- τέχναιε Aéyeis. Ἠκικυ. 
dus his locus Xenoph. Memor. iv. 6.Θ. ἍἉΧρήσιµον καὶ ᾗ χρήσιμον] Melius, opi- 
ubi idem obtinet unus τοῦ καλοῦ πρός nor, hoc καὶ abesset. Mox Bas. $ σὲ 
TM. — kTp. καὶ Üprvya—vid. ad δὲ τ πάντη ἄχρηστον. Non male, 
Lysid. 6. 20. Ἠεινο. q. 77 δὲ οὐδαμῆ πρὸς οὐδὲν σὐδέποτε 
τὰ ὑπὸ τῇ μουσικῇ] Que in musica χρήσιµον. Ἠεικο. 
ceterisque artibus adhibentur. Sympos, τὸ δὲ πάντη] Legitur etiam, τὸ δὲ 
p. 205. B. αἱ ὑπὸ κάσαια ταῖς τέχναι ταύτῃ πάντη ἄχρηστον. Ότεσπ. 


.ἐργασίαι ποιῄσειε elocl. de Rep. vi. p. ταύτῃ πάντη] Vocabulum ταύτῃ 6 


511. Λ. Μανθάνω, ἔφη, ὅτι τὰ ὑπὸ ταῖ — Bas. 2. revocavi, Ηεικο. ed. 2. 
γεωµετρίαις τε καὶ ταῖς ταύταις ἀδελφαῖς . 








ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 221 


esp δυνατόν, εἰς τοῦτο noi χρήσιμο, τὸ δὲ ἀδύνατον ἄχρη- 
στον; 

III. Πάνυ γε. 

ΣΩ. Δύναμις μὲν ἄρα καλόν ἀδυνωμία ài αἰσχρόν: 

. 96. III. Σφόδρα yt- τά σε οὖν" ἄλλα, ὦ Ding æ- 

τες, μαρτυρεῖ np ὅτι τοῦτο ούτως χε, ἀτὰρ . οὖν καὶ τὰ i. 306. 
πολιτικά. éy γὰ foie τολισικοῖς ví χαὶ 7" &UTOU^ σολει 
7ó μυ ὀυνανὸν εαι φάντωνὶ κάλλιστον, v0.04 ἀδύνατον 
πάντων αἱ σχιστον. ' 

20. ES λέγες. Gp οὖν αρὸς bo, e 9! Ἱωτία, διὸ ταῦ- 
τα καὶ fj σοφία πάντων χάλλιστον ἡ 08 ἁμαδία πάντων 
αἰσχιστον! 

III. ᾽Αλλὰ ví ofei, M Σώπρωτερ; 

zo. ΄Ἔχε 4 ἠρίμα, 9 φίλε ὅσαῖρε, vc Quent « ví 
wor a) λόγο 

IH. Τί ». αὖ φοβεῖ ὦ Σδώκρατις, ἀπ νῦν y$ coi" 
λόγος παγκάλως goi Uer; 

20. BovAoipun & ἄν, ἀλλά μού τόδε συνεκίσκεψαι. dd 
οὖν vig σι «οιήσειεν ὃ μή —XRXX μήτε vó q'aedra 
δύναιτο: 

III. Οὐδωμῶς" φὺς γὰρ ἂν ὃ γι p δύναιτον' ENT 

20. O!! οὖν ἐξαμαρτώκοντες καν xaxa i εγαζόµενοί 
σε xai ποιουντες ὤχοντες, ἄλλο σι οὗτοι" si? μὴ ἑδύναντὸ n. lij. 442. 
σαῦτα ποιεῖν, οὐκ ἂν ποτε ἐποίουν; - 


ΙΠ. Δύλον δ/. 


ἑτία 
--- καλὸν μᾶλλον O[.—* γοῦν v.—b cé L—^* ἑαυτοῦ 'rbt.—2 πῄντων om 
P.—* ἁπάντων v.—f à om ΓΘΒΟΕΕΟΡΙΣ.---ᾱ φοβεῖ vb, φοβούμεθα suppl T.—^ "ye 
σοι νῦν T.—! µοι om c, — ἑπίσταται To. — δύνατο v.—l εἰ [.—? κακῶς suppl T. 


$. 96. ἀλλὰ τί οἵει] Vid. ad 6. 17. —* ἡμῖν εἶναι τὴν ὀρθὴν παιδεία». 
frin». 455. A. epe 9 ἴδωμεν τί Tore 
Aéyouer] Scribendum videtur Aéye- κ e ones. περὶ Ts ῥητορικῆς. Eu. 
. Bic Butem p. 208. "Ex" ἠσυχῆ, à oy phr. p. 7. A. φέρε 55, ἐπισκεφώμεθα, 
*Fesria, κυδυνεύοµεν γάρ roi, etc, Ότερη. τί λέγομεν. — Quibus locis τί ποτε λόγο: 
φοβοῦμαι τί ποτ’ ab λόγομεν] In his µεν est quid s. quale sit id (verum 
Stephanum, corrigentem λέγωμεν, non — necne), quod dicimus. Contra de Legg. 
Fraudi fuit viro doctissimo La- i. p. 642. A. ὁρᾶτε οὖν τί ποιῶμεν est 
tini sermonis ratio, cui dispar im hoc ge- videte, quid faciendum mobis sit s. quid 
nere est asus Grecorum. de Legg. ii. » facere velimus. Ηκινο. 
653. B. ᾽Αναμνησθῆναι---ἐπιθυμᾶ, e wore . 


222 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


S. 37. io. "AX μέντοι δυνάμει; γε δύνανται οἱ 


δυνάµενοι οὐ γάρ sov ἀδυναμίῳ γε. 


III. Ov δητα. 


* ^. Led "u 
ΣΩ. Δύνανται δὲ γε φάντες ποιεν οἱ ποιοῦντες Cb τοι- 


ουσ; 


III. Να,. 


ΣΏ. Κακὰ δὲ ys" πολὺ’ φλείω φοιοῦσι 7 ἀγαθὰ πάν- 
stc ὤνθρωποι, ἀρζάμινοι ὃς παίδων, καὶ ἐξαμαρτάνουσιν' 


P 
ακχοντες. 


III. Ἔσει ταῦτα. 


io. Ti oU; ταύτην T δύναµωιν καὶ ταῦτω τὰ" χρή- 
cip, & à E eri và" καχόν σι ἐργάζεσέαι χρήσιμα, ρα 
Φήσόμοεν σαυσα evan καλά, 2 πφολλοῦ δεῖ; 

III. Πολλοῦ, $ — δοκεῖ, ὦ * Σὠκρατες. 

Σω. Ovx & | αρα, s Ἱππία, τὸ dora r$ καὶ τὸ χρήσι- 
μον — ὡς ἔοικεν, ἔστὶ σὸ χαλόν. 

III. Εάν γε, ὦ Ῥωκρατες, ἀγαθὰ δύνηται καὶ Sri vo 


ew y / 7 
αυτα χρησιµον 9. 


20. Exsiyo μὲν τοίνυν οἴχεται, T0 δυνατόν τε xai Xe 


σι ἁπλὼς εἶναι καλόν. ἀλλ don TOUT v ἐκεῖνο, ὦ 
n. lii, 449. ία, ó* ἐβούλετο 5 ἡμῶν ] Vox? εἰπεῖν, OTI; τὸ χβήσιμόν σε 


& lz- 


καὶ τὸ δυνατὸν ἐπὶ τὸ ἀγαθόν τι ποιῆσαι, TOUT ἐστὶ τὸ 


χαλόν; 
III. Ἔμοιγε δοκεῖ. 
ΣΩ. 
III. Πάνυ γε, 


- 


Αλλὰ μὴν voUTÓ γε ὠφέλιμόν ἐστω. 9 00; 


--ᾱ οὗτοι om 1.——9 ) εἰ Τ.---ὂ δύναιντο Εξ---ᾱ sov ΓΘΕΣΥΒΟΕΙς, om b: se *s. 


— ye om ϱ.--- πολὺ om 'f. 


—. ἐξαμαρτ 


άνοντες v.—" τὰ om ZX.—" ἂν om e.— 


* τὸ om t.—* $ 0.—! ἐπὶ rà τοιαῦτα v.—* 3 ὃ {, omisi postea $.—* ὅτι om e.— 


5. 37. ob γάρ πω] Melius utique που 
quam πω; sed Platonis loca, ubi ita πω 
pro που illatum reperitur, mutare omnia 
non ausim. vid. Thest. p. 200. D. So- 
phiet p. 245. E. Cratyl. p. 488. C. Phi- 

b. p. 64. D. de Legg. vii. p. 808. D. 
Ηκεικυ. 

dd» γε--ἀγαθὰ δύνηται] Si quidem 
bona prastet scu efficiat. — Phileb. p. 23. 
D. Μῶν οὖν σοι καὶ πέμπτου προσδεήσει 


διάκρισίν τινα» δυναµένου (γένους); eed 


pervagatus est hic significatus φοῦ δύ- 
νασθαι, diversus paullulum ab illo, que 
itidem accusativo id junctum sonat spec- 
tare aliquo, velle, de quo vid. IHeusing. 
ad Plutarch. de Puer. Ed. iv. 18. Hain». 

ὅτι τὸ χρθσιµόν τε καὶ τὸ δυνατὸν ὁπὶ 
τὸ άγαθ. 1. Placebat olim transponi ὅτι 
τὸ δυνατὸν καὶ τὸ χρήσ. ésrl—sed ut b. |. 
δυνατὸν ἐπὶ τὸ ποιῇσαι dicitur, ita dic- 
tum supra 6. 35. εἰ ὅπερ δυνατόν. Hin. 





ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. . 9959 


S. 38. 20. Οὗτω δὴ xui τὰ xod σάματα καὶ T 
καλὼ νόμιμο, καὶ ἡ σοφία xal ἃ νῦν δὴ ἐλέγομεν πάντα 
καλά icri», Ovi" —B 

III. Δηλον ori. 

XQ. Τὸ ὠφίλιμον ἄρα ἔοιπεν ἡμῖν εἶναι τὸ χαλόν, ὦ 
Ἱαχία. 

III. Πάντως δή που, ὦ Σώχρατες. 

Σ0. ᾽Αλλὼ μὴν vÓ γε ὠφέλιμον τὸ ποιοῦν ἀγαθόν | 
εστι». 


III. Ἔστι γὰρ. 


$0. Tô «oov» δε. y icri» οὐκ ὤλλο τι 9| τὸ αὐτιον. 


III. Obras. 

$0. Του ἀγαθοῦ & dp ^ αἴτιόν ἐστι" τὸ καλόν, 

III. Ἔστι γάρ. τα, 397. 

Σω. AX μὴν τό ys ario, $ Ἱατία, καὶ οὔ ἂν 
αἴτιον 1, TO αἴτιον, ὤλλο icri. οὐ γάρ που τό γε αἴτιον 
αὐτίου αἴτιον ἄν εἰπ. ὧδε δὲ σκόκει ου TO αἴτιον 9OIOUV 
εφάνη; 

III. Πάνυ γε, 

$0. Οὐκοῦν ὑπὸ TOU ποιοῦντος ποιεῖται οὐκ ἄλλο σι T] vi. lii. 444. 
TO γιγ)όµενον, ἀλλ οὐ τὸ ποιοῦν; 

III. Ἔστι ταῦτα. 

ZO. Οὐπκοῦν ἄλλο σι τὸ γιγνόµενον, ὤλλο δὲ τὸ ποιοῦνς. 

III. Ναι. 

10. Ox à ὥρα σό y € αἴτιον αἴτιον αἰτίου ἐστιν, ἀλλὰ 
σου ιγνομένου oQ ἑαυτοῦ. 

III. Γ]άνυ yt. : 

io. E; ἄρα τὸ καλὸν έστιν αἴτιον ἄγαθοῦ, φίγνοισ᾽ ἂν 
ὑπὸ τοῦ καλοῦ φὸ ἀγαθόν, καὶ διὰ τωυθ’,". ὡς ἔοιας, σπου- 
dá Copa καὶ τὴν Φεόνησιν xci γἆλλα πάντα τὰ καλά, ὅτι 
TO 6 ἔργον αὐτῶν καὶ TO Iæyovoy σπουδαστών i ἐστι, τὸ ἀγαθὸν, 
καὶ αωδυνεύει ἐἔ ὧν εὑρίσκομιεν πατρός viyog ἰδέα) siye τὸ 


χαλὸν τοῦ ἀγαθοῦ. 
4 


b δέ om Θ[.---- usd T, ἄρ) ἑκάστου v.-—! ἐστὶν αἴτιον t, —* *y' o.—f soiobutror v. 
—8 Υ) om v. — ταῦθ) Ρι-- ἔγγονον ἓκ-- εὑρίσκομεν dy. πατρός tos el ἰδέα e. — 





222 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


S. 97. ΣΩ. "Ax μέντοι δυνάµι γε δύνανταιδ οἱ 


δυνώµενοι. οὐ γάρ soy ἀδυναμία γε. 


III. Ov δητα. 


’ ^s ^s « 
ZO. Δύνανται δί γε πάντες soni» οἱ ποιοῦντες ἅ ποι- 


ουσ: 


III. Ναί. 


ΣΩ. Κακὰ δέ ys" πολὺ’ gain ποιοῦσι 7 ἀγαθὰ φάκ- 
vig ὤνθρωτοι, ἀρξάμινοι ἔκ παίδων, καὶ ἐξαμαρτάνουσι" 


P 
ακοντες. 


III. Ἔστι ταῦτα. 


50. Ti οὖν ταύτην τὸν δύναµων καὶ σαῦτα γα" χρή- 
cip, & ày E ivi TO" κακόν σι ἐργάζεσθαι χρήσιμα, ρα 
φήσόμεν ταύτα era καλά, 7 πολλοῦ δέ 

III. Πολλοῦ, ἔ —* δοκεῖ, & —RR 

Σω. Ovx & | ἄρα, 4* lrrie, rà δυνατόν τε καὶ τὸ χρήσι- 
μον ἡμῶν, ὡς ἔοίκον, ἐστὶ τὸ καλόν. 

III. Es ys, ὁ ὦ δωκρατες, ἀγαθὰ δύνηται xod ἐπὶ TOi- 


αυτα) χεήσιριον j. 


20. Extno μὲν σοίνυν οἱ rau, TO à δυνατόν σε καὶ xg 


σον dag εἶναι καλο». ἀλλ ὥρα TOUT v ixcio, æ 
τα. iii. 449. mía, ó* ἑβούλετο 3 ἡμῶν ἡ Vox? εἰπεῖν, ὅτι TO χρήσιμὀν τε 


ὢ Isz- 


καὶ τὸ δυνατὸν ἐπὶ τὸ ἀγαθὸν τι ποι]σαι, τους ἐστὶ τὸ 


TT 
III. Ἔμοινε 3oxei. 
ZQ."' 
III. II» γε, 


Αλλὰ μὴν voUTO γε ὠφέλιμόν ἐστι. 3 


» 
ου: 


---Ἡ οὗτοι om 1.—9^ $ εἰ 'r.—» δύναιντο Ἐξ.--ᾱ που ΡΘΕΣΥΒΟΕἴς, om b: πω *s. 


—J γε om v. — πολὺ om Ύ. 


---- ἐξαμαρτ 


άνοντες v.—" πὰ om X.—" ἂν om c.— 


* τὸ om r,.—* $ Θ.--7 ἐπὶ τὰ τοιαῦτα v.—5 3 ὃ 0, omisi postea $.—* ὅτι om v. — 


§. 37. ob γάρ πω] Melius otique που 
quam πω; sed Platonis loca, ubi ita se 
pro που illatum re — mutare omnia 
non ausim. vid. t. p. 200. D. So- 
n hist. p. 243. E. Cratyl. p. 438. C. Phi- 

b. Ρ. 64. D. de Legg. vil P 808. D. 
Πκινο. 

dd» γε--ὰγαθὰ δύνηται] | Si quidem 
bona prarstet scu efficiat. — Phileb. p. 23. 
D. Μῶν οὖν σοι καὶ τέµπτου προσδεήσει 


διάκρισί» τινος δυναµένου (γένους); eed 


pervagatus est hic significatus φοῦ δύ- 
νασθαι, diversus paullulum ab illo, que 
itidem accusativo id junctum sonat spec- 
tare aliquo, velle, de quo vid. Ieusing. 
ad Plutarch. de Puer. Ed. iv. 18. Hxinp. 

ὅτι τὸ χρθσιµόν τε καὶ τὸ δυνατὸν ἐπὶ 
τὸ ἆγαθ.] Placebat olim trapsponi ὅτι 
τὸ δυνατὸν καὶ τὸ χρήσ. ἐπὶ ---εὰ ut h. |. 
δυνατὸν ἐπὶ τὸ ποιῆσαι dicitur, ita dic- 
tum supra 6.36. el» ὅπερ δυνατόν. Ηκικο. 





ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 225 


S. 38. ΣΏ. Οὗσω δη xi τὰ xa). σώματα καὶ τὰ 
χαλὰ νόμιμα, καὶ ἡ σοφία καὶ ἃ vU» δὴ ἑλόγομαν πάντα 
καλά Scri», ὅτι" ᾿ἀφίλιμα. 

III. Δηλον ori. 

ΣΩ. Τὸ ὠφέλιμον Goo, ἴοικεν ἡμῖν εἶναι τὸ καλόν, ὦ 
Ἱατία. 

III. Πάντως δή που, ὦ Σώχρατες. 

$0. ᾽Αλλὰ μὴν τὸ γε ὠφέλιμον τὸ ποιοῦν ὦγαβὸν | 
; 
έστω. 

III. Ἔστι γάρ. 

ΣΩ. Τὸ «ouv» δὲ y ἐστὺν οὐκ ὤλλο τι 9j τὸ αἰτιον. 
5 γάρ; 

III. Οὗτωας. 

ΣΏ. Του ἀγαθοῦ & Gp ^ αἴτιόν ἐστιν τὸ καλόν, 

III. Ἔστι γάρ. Itt, 397. 

Σο. AX μν σό ys αἴτιον, Jj Ἱαπία, καὶ οὗ ἂν 
αἴτιον js σὸ αἴτιον, ἄλλο ἔστίν' οὐ γάρ που τὸ 6 αἲτιον 
αὐγίου αἶτιον ἄν $15. ὧδε δὲ σκόχει οὐ TO αἴτιον ποιοῦν 
ἐφάνη; 

III. Πάᾶνυ yt 

$0. Ουκοῦν ὑπο τοῦ ποιοῦντος φοιεῖται οὐκ QAAO τι 7| τι. lii. 444, 
TÓ yryvoputyo), ἀλλ οὐ τὸ ποιοῦν; 

III. Ἔστι ταῦτα. 

ZO. Οὐκοῦν ἄλλο vi v0 γιγνόµενον, ὤλλο δὲ τὸ ποιοῦν». 

III. Ναί. 

Z0. Ovx ὥρα τό y t αἴτιον αἴτιον αἰτίου ἐστιν, ἀλλὰ 
σου γινομοᾶνου ὑφ ἑαυτου. 

III. IIzvo yt. 

zo. E; € ἄρα ró XO AOV ἔστιν αἴτιον ἀγαθοῦ, gyro &y 
ὑπὸ τοῦ καλου TO ἀγαθόν. χαὶ διὼ τωυθ,'. ax ἔοιαε, σπου- 
δώξομεν καὶ τὴν Φρόνησιν καὶ τῶλλα πάντα τὰ καλά, ὃτι 
vo ἕ ἔργον αὐτῶν xci τὸ ixyovo σπουδαστὀν ἐστι, τὸ ἀγαθὸν, 
καὶ πινδυνεύει εξ ὧν εὑρίσκομεν πατρός τινος ἰδέα) siye τὸ 


χαλὸν τοῦ ἀγαθου. 
4 


b δέ om ef.—* - δν T, ἄρ) ἑκάστου v. — ἐστὶν atrio» v, —6 V υ.---ἵ φοιούµένον v. 
—8 Υ) om v. — ταῦθ) Γι) ἔγγορον v εὐὑρίσκομεν ἐν πατρόε τυοε el ἰδέα v. - 


224 


HAATONOS32 


' $8.39. III. Πάνυ pir οὖν καλῶς γὰρ λέγεις, 9 Σω- 


κχρατες. 


9 


ΣΩ. Οὐκοῦν καὶ τόδεξ καλῶς λέγω, ὅτι οὐθ o πατὴρ 


e? » w»wml* ον ⸗ 
υἱὸς έστω oUÜ 0 υἱὸς φατήρ; 


III. Καλᾶῶς μέντοι. 


- 


ΣΩ. Obdi γε τὸ aiio» γιγνόμινόν &cviy, οὐδὲ τὸ γι- 


) y —» 
VOfL6y0 αυ αιτιο). 


III. ᾽Αληόθη λέγεις. 


A M 

ΣΩ. Ma AÍ'," ὦ ἀριστε, οὐδὲ ἄρα τὸ xaAor* ἀγαθὸν 
2 » S» b / *o ὲ ^ v; P 5 q 
εστι», QUÓS το αγαῦον χαλον. 9?) ὀοχει σοι OIOV* T$ είναι 


Ax τῶν προειρηµένων!’ 


II. Ov 


M] v 
t v0 Af, oU µοι Φαίνεται. 


ΣΩ. ᾿Αρίσκει οὖν ἡμῖν παὶ" ἔθέλοιμεν ἂν λέγεν ὡς 
v0 χαλὸν οὐκ ἀγωθὸν οὐδὲ vo ἀγαθὸν καλόν; 


III. 


9 A Ν ,* » / . ^. 
Ov ju τον Ai , oU φάνυ µοι ἀρίσκει. 


ΣΩ. Nai" μὼ τὸν Af, 9 Ἱαπία. ἐμοὶ δὲ γε πάντων 


e ftm 5 / kA JY 244 ⸗ 
2xi0T αρισκιει Y εἱρηκαµεν λογο. 
III. Ἔοικε γὰρ οὗτως. 


Σο. 


Κινδυνεύει" ὦρ" ἡμῖν οὐχ. wc περ Gori ἐφαίνετο 


a fe 4 , 
κάλλιστος εἶναι τῶν λόγων τὸ ὠφέλιμον XO τὸ χρήσιμόν 
4 * X , ^ N e σ 
vs καὶ v0" δυνατὸν ἀγαθὸν σι φοιΏν καλὸν εἶναι, QUY, οὗ- 
* , , » ^", , 2 / , ⸗ κά / c 
τως $0819, αλλ, εί 010) T εστιν, εκείνων ειναι γελοιοτερος 
^" T 5 ^ * 
τῶν πρώτων, ἓν oic τήν τε φαρθένον Φόμιεθ εἶναι τὸ x«Ao» 
Au ο ^ α : / 
καὶ ἓν ἕκαστον τῶν ἔμαροσθε" λεχθέντων. 


& γόγε [.—! οὔθ T. - 8/ T0.—9 $ καλόν ΘΒΟΕΕΙ et pr T, 3 
om T.—. αι µόρων 
ρημένων *s.—5 τὸν om c.—! Bi b.—* ἀρέσκει T'TBCEFebit et corr E: 


—9 $ om ΏΣΥο.-- οἷόν om v. —4 


καλόν b, $ καλόν t. 
TegQTBCebir: εἷ- 


ἀρέσκοι *s. 


—"Y οὖν καὶ ἡμῖν καὶ v.—" να)...ἀρέσκει om 8, μὰ...ἀρέσκει om [, uà τὸν BU om b.— 
X Ἠκιστ T.—3À ἐξ ὧν το F.—* κυδυνεύευ o.—5 Ép' T.—h τὸ om g.—* 'γελοιότερον 


. 89. ναὶ μὰ τὸν Δία] Hærehat ali- 
quis in formula hrc affirmandi, sine 
rausa, Nam his verbis pregressum Hip- 
pit responsum Socrates asseverat. Vere 
ais, tibi non admodum placere. Ἠεινο. 

ο κάλλιστος] Vulgo distinctum 
ἁινδυνούει ἄρα ἡμᾶ», οὐχ, ὥσκερ ἄρτι ἐφαί- 
vero, Κάλλιστος εἶναι τῶν λόγω», τὸ 
ὠφέλιμον-- ποιεῖν, καλὸν εἶναι, οὐχ οὕτως 
ἔχειν, ut κάλλιστος εἶναι penderet & 
preegresso κινδυνεύει, οἱ illa οὐχ οὕτως 
ἔχαν addita θοεθϱί abundanter. 


Sed. 


Grecus lector haud dubie ἐφαίνετο jun- 
bat subsequentibus his κάλλιστος dra. 
EIND. 
ὠφέλ. καὶ τὸ xp.] Scribendum puto, 

τὸ ὀφέλιμόν τε καὶ χρήσιμο», καὶ τὸ $v- 

νατὸ», ec — ς be 
ὠφέλ. καὶ τὸ xp.] Stephanus scribeu- 
dum putabat τὸ 3. T€ καὶ χρήσι- 
por καὶ τὸ δυνατὸνι quasi τὸ ὠφέλιμον et 
τὸ χρήσιµον ejusdem. prorsus generis es- 
sent. Imo χρήσιμο» aliquid csse poterat 
etiam éwl τὸ κακόν τι ἐργάζεσθαι; contra 


IHHIAZ ΜΕΙΖΩΝ. 295 
S. 40. III. "Row. 
ΣΩ. Κα & ἐγὼ μέν ys oU ὅτι vm ὦ lrewían, omo 


σράπωµαι, ἀλλ &roga- σὺ ài εχεις τι t Abyss 

III. Oo t εν γε i] παρόνσι, &AX ὥς Tp ἄρτι ἔλεγον, 
σχιψάμενος εὖ οἱ iQ ori εὐρήσω. 

ΣΩ. Άλλ' ἐγώ μοι δοκὸ ὑπὸ ἐπιδυμίαρῖ τοῦ εἰδέναι 
ουχ, οἷός σε σὶ εἶναι περιμένει μέλλοντα. καὶ γὰρ οὔν às 
σι καὶ oia ὥρτι εὐπορπαίναι." opo γάρ, si ὃ ο ἂν χαέρειν ει iii, 446. 
ἡμᾶς 9043, μη Φε πάσας σὰς ἡδονάς, ἄλλ ὃ ἂν διὰ τῆς 
ἀκοῆς καὶ τῆς ὄψεως, τοῦτο θαῖμων) εἶναι καλόν, que eí 
p &y ἀγωνιζοίμεθαν" of vi. yi που καλοὶ ὤνθρωποι, ὢ rur. 398. 
Ἱστία, καὶ τὰ ποιήλματα πάντα καὶ τὰ ζωγραφήματα 
καὶ σὰ πλάσματα rigru ἡμᾶς ὀρώντας, & ὧν καλὰ » 
xci oi φύόγγοι oi καλοὶ καὶ ἡ μουσικὴ ξύμαασα xai oí 
λόγοι καὶ αἱ i µωθολογίαι ταύτὸν roũüroꝰ ἑργώζονται, acr 
si | ἀποχρωαίρεθα. τῷ θρασέῖ 6 ὀκείνῳ ἀνθρώπῳ ὃ- ὅτι Ὢ γωναῖε, 
τὸ καλόν icr: τὸ" δὲ ἀχοῆς τι καὶ ὄψιως 900, οὐκ ὧν 
oit? αὐτονὶ του θράσους 1 —— 

III. ' | yon doxsi yo» ὦ Σώπρατες, 80 λάέγεσβαι 
σὸ καλὸν ὃ ἔστιν." 


$. 41. 20. Τί 0 doa; và ἐπιτηδεύματα τὰ καλὰ 


TEXTBCEbb[r.—! «píc0e9 v.—^ καὶ om v. — $4y o.—9 εὐθυμία: C.— 
ναι F. — γὰρ οὖν «l v. — φαίηµεν v.—h ἀγωνιζόμεθα 3'T.—)/ τί X'T.—9 τοῦτον 
Σ2Υ.---5 deri τὸ om [.---Ὁ καὶ ὄψεωι ΘΕΣ στ: καὶ δὲ ὄψεωι *s.—P εἴη ΓΣ, ole: el t. 
—A αὐτῶ ο.---- ἐπισχεν corr T.—^5 ἁμοὶ γοῦν v, ἔμοιγε b : ἔμοιγε οὖν *5^— νῦν γε 


mii. 13. 6. Pro a elt autem kg p » 

Ficinus 

pen erp. κά ς non eme ας 
γὰρ &»] E Ficino ita correxi. 


ὠφέλιμον erat τὸ χρήσιµον καὶ τὸ δυνα- 
vi iri τὸ babe τι rue. ἡ, 37. 
EIND. 
40. Malim - 
ο erem 
del τὰ ἁπορίαν —— —— — 


σονται, ut monet Scbol. Eurip, Bohn 
Hec. v. 85. laudante Valckenario ad ifia Hxiup. 
Herodot. v. 82. Hziwp. rw 41. * τὰ έπιτ.] Vulgo intor- 
πῶς τί ἄρ ἂν] Mutari jubebat S den- pungitur n8 dea; Tàémer. Illa autem 
hamus in πῶς γὰρ ἂν, vel πρὸς τί γ Ταῦτα ὃ' ἴσωι, ὦ Χώκρ., xv 
duplici nimirüm interrogandi M dra τὸν ἄνθρωπον miro errore Cornarius cum 


πῶς τί, male offensus. Ion. p. 680. A. 
πῶς τί ; Theæt. p. 208. E. πῶς 
φί τοῦτο ; Conf. Sophist. p. 261. E. Po- 
litic. p. 397. C. Tim. p. 22. B. idque 
retineri fortasse debet in Xenoph. Mem. 


Plat. VoL. 


Ficino : * fortassis, etiamsi hominem 
lateant, xh» h. 1, est καὶ ἂ», non καὶ ἐὰν, 
et sensus est hic : heec fortasse hominem 
istum lateant, «t nobis mon 

νι πε hac ejus ὑποφορᾷ nr qom 


11. 88. 4417. 


226 


IIAATONOZ 


xci τοὺς νόμους, ὢ lewía, dj ἀκοῖς Ἰ Qi. ὄψιως Φήσομεν 
ἠδέα ὄντα καλὼ. είναι 9 ἄλλο τι εἶδος ἔγειν; 

^ , /, X 

III. 'Tavra Icoc, 9 Σώκρατες, x» σαραλάθοι τὸν 


«άνθρωπο». tu 


ΣΩ. Μὰ τὸν xóra, 9 Ἱππία, οὐχ ὃν y v. ἐγὼ μά- 
9 9 ο” / 
uo y αἰσχυνοίμην ληρων καὶ" προσποιοὐμινόὸς πι λέγε. 


μηδὲν λέγων. 
III. Tí» σοῦτον;. 


, 


ΣΏ. Σωκράτη" τὸν Ῥωφρονίσκου, ὃς ἐμοὶ. οὐδὲν ἂν μᾶλ- 


λον σαυτα —— &vsgsuvnea. ὄντα ῥᾳδίως λέγειν 7] ὡς 


ido e a 4 
ειόυτα. ἃ µη oido. 


III. ᾽Αλλὰ μὴν ἴμοιγε καὶ αὐτῷ, ἐπιωδὴ σὺ εἶπες, δο- 
χε; σι ἄλλο εἶναι τοῦτο TO! αερὶ τοὺς νόμους. | 

ΣΏ. "Ey ἡσυχ], ὦ Ἱαπία: κωδυνεύομεν γάρ του ἐν 
τῇ αὐτῇ ἐμπιπτωκότες» ἀπορίᾳ περὶ τοῦ καλοῦ $» 9 περ 
νυν δη, οἱεσθαι ἓν ἄλλη Ti εὐπορίᾳ) εἶναι. 

III. ,Ilég τοῦτο Aíysig, ὢ Σώκρατες; 

Z0. Εγώ σοι φράσν 0 γέ µοι καταφαίνεται, εἰ ἄρα 
σι λέγω. ταῦτα μὲν γὰρ τὰ τερὶ τοὺς νόμους τε καὶ τὰ 
ἐχιηδεύματα váy, ὧν φανείη οὐκ ἔκτὸς ὄντα τῆς αἰσόή- 
σεως 2^ διὰ τῆς ἀκοῆς τε καὶ ὀψεως ἡμῶν οὔσα τυγχάνει, 
ἀλλ ὑπομείνωμωιν σοῦτον τὸν λόφον, τὸ διὰ τούτων ἠδυ κα- 
λὸν εἶναι, μηδὲ và τῶν νόμων sig μάσο παράγοντες. 


à v.—* ὅτι ἐστίν v.—" φήσομεν 3) δηλονότι καλὰ εἶναι ἡδέα υ.--' δὲ t.—* γὰρ X 


'v, Υ ἂν cor E, ἂν T.—! μάλιστ T. — καὶ f$) v.—5* σωκράτην 


b ἐμοὶ om v. — ὀπιτρέποιεν Κ.---ᾱ 


ΗΣΤ, ου - 
a r.—* εἰδότι EX'Y.— τὸ om ΣΥ et pr 


ἀνευρήματ 
Κ.--δ τι Et.—h ἐκπεπτ. F.— δὴ νῦν TGBCEFebL—) ἁπορία F.—k ἡ F.—! τυγ- 


i definitionem mittere cogamur. 
Quse sententia mire decet Hippiam, va- 
nissioum hominem, verique parum cu- 
riosum. Mox de dictione ῥᾳδίως Aéyew 
vid. ad risk d 44. HziNp. dar 

υνεύοµεν τοι---εὖπ 
Coruar. videmur enim in * μάς. 
gwitatem de pulchro illapsi, in qua modo 
eramus, e£ (amen. putare, abunde nobis, 

uod dicamus, adesse. In quibus. ἄλλ 

illad non expressit. Mibi olim .ebr. 
inculcatum a glossatore videbatur ; nunc 
integra omnia eseo prwstem, modo hec 
ἐν ἄλλφ τινὶ εὐπορίᾳ referantur ad illa 
superiora $. 40. καὶ γὰρ οὖν δή τι καὶ ol. 


- 


pai ἄρτι εὐπορηκέναι. Ἐν ἄλλρ το est 
rursus in alia. Quamcunque enim aote 
pulchri finitionem tentaverat cum Hip- 
pia Socrates, eam initio avide amplexus 
erat Sopbista, in. εὐπορία» se devenisse 
prd ΗΠνινο. ) ] Phed 

ὑπομείνωμεν τοῦτον τὸν λόγον] Phzdo 
p. 95. B. πάνν uoi οὖν ἀτόπως ἔδοξεν εὖ- 
θὺς τὴν πρώτην ἔφοδον οὗ δέξασθαι τοῦ 
σοῦ λόγου.  Phileb. p.41. B. προσιστώ- 
µεθα 9), καθάπερ ἀθληταὶ), πρὸς τοῦτον 
αὖ τὸν λόγον. ntrarium est ibid. p. 
43. A. ἀλλὰ γὰρ ὑπεκστῆναι τὸν 


ἐπιφερόμενον τοῦτον βούλομαι. Hip. 


ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 227 


[S. 44.] Αλλ d ἡμᾶς ἕ 6ροισο ο μὰ οὗτος ὃν λέγω tirs 

ἄλλος) ὁστισοῦν, T; δη, 2? Ἱσπτία re? xoi Xéngasus, &Qa- 

Εἶσατε του ἡδέος vo03 φαύτῃ ἠδύ, m Myra, ποιλὸν frau, 

σο. X κατὰ σὰς ἄλλας αἰσθήσεις σίτων. σε καὶ TOTO καὶ 

vay" περὶ τὰφ οδίσια καὶ τἆλλαω πάντα τὰ) σοιαυτα οῦ 

φατε xa είνα 4 οὐδὲ ἠδέα, οὖδε ἡδονὰς' σὸ zu άπαν 

έν τοῖς τοιούτοις geri ναι, οὐδ᾽ ἓν ἄλλω 3 "9" m 78 τα. lii, 448. 
xoi ἀκοῦσαι; TÍ Qüroput», o » Irría; Ji 

III. Πάντως δή που φήσοµ, 4 Σώαρατες, καὶ $9 τοῖς 
ὤλλοις μεγάλας rceru ἡδονὰς εἶναι. 

20. Τί ob», φήσει, ἡδονὰς οὔσας" οὐδὲν στον 7 κα 
ἐκείνας ἀφαιρεῖσθε" TOUTO τοὔνομα καὶ ὠποστερῶτε TOU 
καλὰς" εἶναι "Ori, φήσομον, καταγελῴη' ὧν ἡμῶν οὐδεὶς rt. 209. 
ὃς τις oU, Si^ φαῖμιν μὴ ἡδυ simu Φφαγεῖ ἀλλὰ καλόν, 
xoi όζον — B μα" ᾖδυ ἀλλὰ καλόν. [. 49.] Τὰ δέ 
που περ τὸ ἀφ οδίσιω πάντες ὧν ἡμῖν μάχουτο ὡς 
ἥδιστο 0» δε δι αφτό, ἐάν τις καὶ αράττη, οὕτω 


Χάνει "f. d? r— $ pr E.—» d om e.—P τε om | Fa ἡδέος περὶ τὸ e. — 

* ταύτης t.— } T.—t λέγεται mei omnes.—? καὶ τῶν om e.—" τὰ om v. — οὗ- 
δὲν ἄλλο $ τὸ ex.—* εἶναι t.—? καὶ post fj om R.—*5 ἐκείνας οὔσας ἀφαιρεῖσθε v. 
-ᾱ- καλῶι F.—h καταγελώη Hio: καταγελφ "s.—^ «b σοι 0.—1 ἡδὺ ante μὴ om 


6. 42. 11 δὴ, à] Malim τί δὴ a verbo 
are Beparare, ut ita dictnm sit 
sicut Tí δ ἄρα, circa. princip. hujus pag. 
SrzPh. 
. σί δὴ, d Ἱππία] Cur igifur, Hippia 
€t Socrates, ab omni omnino jucundo il- 
lud. separastis jucundum, quod. hactenus 
est jucundwm, quatenus pulchrum esse 
écitis, ceterorum autem sensuum volup- 
tatibus pulchri momen aljudicatis? τὸ 
ταύτῃ ἡδὺ ᾗ λόγετε i. 9. τὸ µέρος τοῦ 
Ἀδέοι, τὸ ἐπὶ τῇ ὄψει τε καὶ ἁκοῇ γιγνό- 
pavor. 6.49. Non video, cur Stephanus 
3lla τί δὲ sejungi voluerit a verbo à opí- 
gwre, quum eadem mox eodem modo 
iteretur interrogatio τί οὖν, φήσει, $9oràs 
etc. Hauiwp. 
αἰσθήσεις σίτων] σίτων ceterique 
hi genitivi pendent & verbo αἰσθή- 
ces, male in edd. & seqq. distincto. 
Hziw». 
σίτων τε καὶ ποτῶν] Scribere fortasse 
debui σιτίω». Atque extr. 6. vereor ne 


post hæc, εἶ φαῖμεν pd 990 εἶναι Qoyety, 


textu exciderit vox 585. Hxrwp. ed. 2, 


* τί οὖν, φήσει] Vulgo hec interpun- 
ntur perperam : τί οὖν: φήσει, ἡδονὰς 
obras οὐδὲν γτον; $ καὶ éxelyas —Sen- 
sus est: cur igitur, inquiet, has volup- 
lates, quum tamen ec non minus sint 
voluptates quam ille (al δὲ ὄψεως καὶ 
ἀκσῆς), nomine hoc pulchri defraudatis ? 
EIND. 
obBels joris οὐ] Priscian. xviii, p. 
1190. ed. Putsch. οὐδὲ «Is oris ob. 
Bene, ex more Atticorum, Aristoph. 
Plut, 87. &yiàs μηδὲ ἓ», et sic οὐδ' àv els 
fro οὐδεὶς ἄν. v. Thom. Mag. p. 661. 
EIND. 
6$. 49. τὰ δέ rov περὶ τὰ ἀφροδ. —b»] 
Nonne ὄντα pro ὃν, vel τὸ δὲ pro illo τὰ 
M T Sed nihil muto. de Rep. i. p. 3306. 
Α. ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἑφάνη $ δικαιο- 
σύνη ὃν, οὐδὲ τὸ δίκαιο», τί à» ἄλλο vis 
αὐτὸ φαί εἶναι ; 3 . Protag. p. 854. C. 
Οὐκοῦν τὴν μὲν ἡδονὴν διώκετε, ὡς &ya- 
θὸν bv, τὴν δὲ. λύπην f T€ 6s κακόν ; 
ubi nolim abjici f». Ibid. p. 861. B. el 


228 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


spárri ὥστι μηδίνα Spas, ec αὔσχιστον ὃν ὁρᾶ 
Ταῦτω ἡμῶν λεγόνσω, ὦ Ἱστία, Marise, ἆ ἂν ἰσωςῦ quí, 
καὶ ἐγὼ d δει πάλαι αἰσχύνεσόε ταύτας τὰς ἡδονὰς φάναι 
aac eive, ort οὐ δοπεῖ voi; »« n^ ἆλλ sys ου τοῦ- 
so ἠρώτων, ὃ o δοκεῖ τοῖς πολλοῖς" χαλὸν εἶναι, ἀλλ o τό 
ἔστω. ᾿Εροῦμεν δή, eiua, ó περ ὑπεθίρεθα, ὃ ὅτι Τοῦθ 
ἡμεῖς y? P ugue rà μέρος . σου diec. vo" $zi τῇ opu σε 
καὶ j^ yryróparos, καλὸν εἶναι. ἀλλὰ, χεις σι χρῇσ- 
Δι τῷ λόγφ; H "i xcii ἄλλο ἐροῦμν ὦ leí; 

πι. Ανάγκη ! πρός φε' τὰ εἰρημίνα, ὦ Σάκρατες, 4 
ἀλλ &rra j ταῦτα λέγε. 

29. Καλος δὴ Myers! φήσε- οὐχοῦν s τες so ἂν 
ἄψεος zal ἀκοῆς 300 καλόν ieri, ὃ μὴ τοῦτο' ry yn 
ἂν vw» ἡδίων δηλον ὅτι eUx ὧν κπαλὸν tiq; ᾿Ὁμολογί- 
σορωι' 

III. Ναό. 

ΣΏ. H οὖν vo δὲ ὄψεως ἠδύ, φήσει, δι όψεως xa 
ἀκοῖς ἑστὶν ἡδύ, ἢ τὸ δι ἀκοῆς 50v δι ἀκοῆς πα) Ope" 
iov 200; [8. 44. ] Οὐδαμῶς, φήσομο τὸ διὰ τοῦ iri- 
gov ὃν τοῦτο δὲ ἀμφοτέρων in &y* τοῦτο γὰρ δωκεῖς ἡ ἡμῖν 
λέγιευ. ἀλλ ἡμεῖς ἔλέγομοῳ ὅτι καὶ ἑκάτερο τούτων) αὐ- 


33» A. 449. 


4.—* μηδ t.—P vao οὖν supp! T.—5 µανθάνω ἴσωι ἂν v. —^ ἀνθρόκου supp 

Y. ἀλλὰ τί ο.---) γε evammit T. —5 dpi den να τὸ 

ος πα darse ἀλλ Mi recens Er ἀμολοτήσα pr T.— 
Tebrov 9.—* ς pf.—" ὁμολογήσωμεν Ht ὁμολογήσω pr YT.— 

"nd M. jer DODOFObL x e do TORRE αι *s.—1 αὐτῶν τούτων v«— 


—— died inb mi lit 
si cam )--“σαφῶς οὐκ 
νῦν δὲ d φανήσεται ἐπωτήμη 


io—, Θανμάσιον ἔσναι μὴ διδακτὸν bv. 
Vieissim Protag. p. 359. D. ἐπειδὴ 45 
Irro εἶναι ἑαυτοῦ ἁμαθία obra.— 
Bed sequente illo δεῖ baud. dubie melius 
est Det. ird 


τοῦτο] Fortame Sin scribendum 
est. ut Intel. διὰ γούτον; videlicet &' 


ὄφεωτ, vel δὲ ἀκοῆς. nam statim post 
queritur annom quod alteretzo est $55, 
sit etiam utreque. Sra»n. 
eere) Inutilis ac ορ ος μα. 
μαι est conjectura intel- 
ligatur διὰ reir ὃν ὄψεως vol &' àmo- 
fis. Si qua opus est mutatione, rescrip- 
serim τοιοῦτο, quanquam et φοῦτο οοει-- 
modam est. τῶν autem pendet ab 
illo $, quod jucundarum rerum genus 
etc. κακο. . » 


$. 44. φήσοµες--- 
. peo εἶναι] Non placet subitus hic transi- 
tus ab obliqua oratione * Meoue⸗ 
οἶναι ad directam φοῦτο γὰρ δοκά. Sus- 
legendum pro drei, ut * 


oret τω — br 








ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 
τὸ καθ) αὐτὸ τῶν ἡδίων παλὸν sim, καὶ ἀμφότορα. — Ovy, 


οὕτως ἀποκρμούμεθω:" 

III. Πάνυ μὲν οὖν. 

Σω. "Ap οὖν, φήσει, 309 ἡδόος ὁτιοῦν OrovoUy" διαφέρει 
φούτῳ τῷ ᾖδυ εἶναι; μὴ γὰρ εἰ μείζων τις ἡδονὴ 3 ἑλάτ- 
vu? 3 μᾶλλον 25 ἥττόν ἔστω, ἀλλ si τις αὐτῷ τούτῳ. 
διαφέρει, τῷ 7 à. ἡδονὴ εἶναιξ ἡ 08 μὴ ἡδονή, τῶν ᾖδο- 
wm. Ovy ἡμῖν ys δοκῶ. Ov γάρ zk 

III. Ov! γὰρ οὖν δοκεῖ. 

ΣΩ. Οὐκοῦν, φήσει, 0i ἄλλο τι ἢ ὅτι" ἡδοναί εἶσι πρὸ- τε, ii, 450. 
ελεσθε σαύτας τὰς ἡδονὰς ἐκ τῶν ἄλλων ἡδοιῶν, τοιουτόνὶ 
* agri di ἀμφοῖν, oTi ἔχρυσί τι διάφορο vay ἄλλων, 
sig ὃ ἀποθλίπονες καλάς φατε" αυτὰς sivi. OU γάρ 
πω διὰ τοῦτο καλή icri» ἡδονὴ ἡ διὼ τῆς ὄψεως, ὅτι δι 
ὄψεώς ἔστιω. εἰ γὰρ τοῦτο AUT ἦν τὸ αἴτιον καλῇ εἶναι, 
οὖκ ὤν ποτε ἦν ἡ ἑτέρα,ξ ἡ διὰ ες ἀχοῆςι καλή: οὕκουν 
ἔργα ys δι ὄψεως ἡδονή. ᾿Αληθή λέγες, φήσομιω; 


229 


3 ἁποκρυούμεθα 0, ἁποκρυόμεθα bt, ἁποκρυάμεθα FL: AwvospadpueÜa *s.—9 ὁτιοῦν 
3 μᾶλλο» ὅτουοῦν —— ἑλάττων C.—^ ἡ μᾶλλον 4$ om . — εἴτι αὐτῶν v. 
—A αὐτῶν τούτων l'.—Í ὑμῖν cort . — εἶναι om. GL.—h^ ob γάρ om ebt.— eb... 
δοκεῖ om br.—J fae $ BU e.— διότι v. — τοιοῦτό K2Y.— φατο..διὰ om e.— 


. 3» abri) K3T.—^ xaX T86.—P 3» ἑτέρα v.—42 τῆς παρὰ üofjs v. —" ἔτι s,— ἂν 


μὸ γὰρ εἴ] Fie. quoque cum μὴ sub- 
audit verbum ἑρωτῶ: quamvis cum hoc 
indicativo putabit fortasse quispiam il- 
lum usurum fuisse potius altera particula 
negativa: ideoque cum μὴ subaudire 
malet οἴκητε, vel ἁποκρίνησθε. Paulo 
poet autem δοκεῖν utroque in loco legit 
idem interpres, subaudiens et hic verbum 
aliquod, videlicet φήσομεν, aut aliud 
ejusmodi : et οὗ γὰρ priore in loco non 
agnoscens, ut opinor. Ita enim vertit 
bunc locum, Nobis quidem mom videri 
dicemus. — Hiper. Nom videri plame. 
δτενη. 

py γὰρ εἰ μείζων] Non enin quaro 
em.  Geminum huic est illud 43 ὅτι, non 
dicas. llla οὐχ ἡμῖν γε δοκεῖ etc. ver- 
tit Ficinus: mobis quidem mon videri 
dicemus. — Hipp. Nom videri piane. 
Unde Stephanus conjectat legisse eum 
utroque loco δοκεῖν pro δοκεῖ, ut. φήσο- 
Μεν vel tale quid subaudiret, illud autem 
οὗ -yàp non agnosceret. Sed Ficinum, 
sspe vidinies, non adeo fidum esse in- 


terpretem, ut in talibus quoque ejos 
standum sit auctoritate. Hic post δοκεῖ 
facile subaudias 4fjcou«r,— Paullo infe- 
rius ne quis pro οὗ γάρ πω malit οὗ γάρ 
που, suus his locus est particule πω: 
nondum propterea pulchra est. εἰς. sed 
aliud aliquid requiritur. Hxinp. 

ὅτι γε] Pro. ἔτι Ύε in vet. éerí "ye. 
eodemque modo panlo post, in loco qui 
ommino similis est, οὐκοῦν ἐστί γε δὺ 
ἀἁκοῆς ἡδονή. ^ Utrobique autem hanc 
vet. libri lectionem sequendam esse pu- 
to. STrzPH. 

οὐκοῦν ἔτι γε] Vitiosa hmc esse li- 
quet, nox $.seq. itidem repetita. Aoc 
pro ἔτι in vet. libro legi et h.l. et post 
égrl eamque lectionem utrobique se- 
quendam judicabat Stephanus. Seque- 
rer, si preterea scriptum eseet ob γὰρ, 
non οὐκοῦν. Minus etiam placet Cor- 
narii audacior mutatio οὐκ οὔσα ἔτι "ye, 
probata Sydenhamo, nisi quod P ἔτι 
ye mavult fyye, neque sane ἔτι erri hic 
potest. Nobis utroque loco corrigendum 


230 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


III. «Φήσομεν γάρ. 
ur. 300. 8- 45. ΣΩ. Ovi y av 5 δι ἀκοῆς ἡδονή, ὅτι δι 
ἀκοῆς uL διὰ ταῦτα τυγχάνει χαλή. οὐ γὰρ ἄν ποτε 
αὖ n διὰ τῆς ὄψεως καλὴ Jr οὕκουν iri ys ài ἀποῆς 
ἡδονή. ᾿Αληθη φήσομεν, ὦ Ἱππία, λέγεω" τὸν ἄνδρα ταῦ- 
τα λέγονται 
HI. 'AAs£5. 
ΣΩ. ᾽Αλλὰ ὁ μέντοι" ἀμφότεραί Υ " simi καλαί, ὡς φα- 
ví. Φαμὶν γάρ: 
III. bæuir. 
ΣΩ. Ἔχουσιν ἄρα τι TO αὐτό, ὃ ποιο αὐτὰς καλὰς 
εἶναι, φὸ πονὸν τοῦτο, ὃ κα ἀμφοτέραις αὐταῖς ἔτεστι 
rz, Bi, 451, ni καὶ ἑκατίρᾳ Dio o0 γὰρ ἄν που ἄλλως" ἀμφότε- 
αἱ σε καλαὶ ἤσαν καὶ ἑκατέρα. Arexeio ὁμοὶ ὡς 
εκεύῳ. 
ΤΠ. ᾽Αποκρϕομαι καὶ poi δοκέ; 6 d ὡς λέψεις. 
. Σω. E x ἄρα τι αὕται αἱ ἠδοναὶ | ἀμφόσεραι πεκύνθασω, 
ἑκατίέρα δὲ pu, οὖν ὧν τούτῳ γι τῷ παθήµατι Sii» καλαή. 
III. Καὶ πώς ἂν sin τοῦτο, o 9 Σώκρατες! μπδεσέρας 
αεπονθυΐας τι τῶν ὄντων ὁσιοῦν, ἔπειτα voUro τὸ πάθος, ὃ 
μοδετέρα πίσονθεν͵ὰ ἀμφοτέρας φεποθέναι; 
ΣΩ. Ου δοκε; σοι 
III. Πολλὴ γὰρ cy? L2 ἔχοή Grigio καὶ γῆς τούτων 
φύσεως καὶ τῆς τῶν παρόντων λέξεως λόγων. 


ο.--ἳ ἔτι $.—* λέχευ ὦ ἱππία τ.---Ἱ μὴν ΕΣΥ, µέντοιγε €.—" Υ om v.—* φαμὲν 
om ZTe et pr H.—J καὶ om r ἔπεστι koifj TOBCEFeblt : ἔπεστι καὶ κοινῇ *s. 
—5 ἄλλαι [.—h^ ἀποκρίνωμαι ΣΥν.--- Aéye υς.---ᾱ πέπονθεν. »πεπονθέναι] πέπον- 

θεν: vaí. οὐ γὰρ...αὗται δῆλον αἱ ἀμφότεραι..«κέπονθεν. ναί v.— y! ἄν v, "ydp 
H.— ἔχει E, ἔχη b. —5 ἁπορία bt. τῆι τῶν τούτων H,.Tfs τούτου t.—h δὲ v. 


videtur ὅτι pro ἔτι, ut pro more suo argu- ὁ ἀνήρ: ut heec quoque in ejus persona 
mentum superius repetat Plato. HaiNp. dicantur. Ότερη. 
$. 45. Aéyes] Malim Aéye»: quum Aéyes] Ex Ald. et Bas. 1. suffragante 
dicatur itidem in principio pag. seq. ἆλη-  Ficino, recepi Aéyes pro λόγει, quod 
08 φῄσομεν & ππία λέγειν τὸν ἄνδρα, tuetur Stepb. subaudiendo ὁ ἀνήρ. 
ταῦτα Aéyorra ; 8ΤΕΡΗ. tero opus est propter prsegressa illa àxo- 
καὶ κοινή] Videtur expungenda par- κρίνου ἐμοὶ ὧς ἐκείνφ. Ἠκινυ. 
ticula καὶ ante xou. Όταερη. Part. ἑκατέρα δὲ μὴ] Sydenhamus lacunam 
καὶ ante κουῇ expungendam putabat hic sibi visus deprehendere, post verba 
Steph. vere, opinor. HgiNp, ἑκατέρα δὲ p» ex $. 50. restitui jubet 3 
λόγει] Non videtur necesse mutare ἑκατέρα μὲν, ἀμφύτεραι δὲ µή. Quod 
λέγει in λέγε», quum. possit subaudiri, commentum satis convincitur ipse, quis 


1ΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 231 


$. 46. ΣΩ. 'Ἡδέως γε 2 Ἱππία. ἀλλὰ γὰρ ἐγὼ 
ἴσως πμδυνεύω δοκεῖν pé». vi! ὁρῶν οὕτως ἔχον ὡς σὺ QU 
ἀδύνατον εἶναι, opo à οὐδεν. 

III. Oo αωδυνεύεις, ὦ Ῥώκρατες, ἀλλὰ πάνυ ἑτοίμως 

φαρορᾶς. . 
. Καὶ μὴν πολλά γέ uot αροφαίνεται τοιαῦτω. πρὸ 
τῆς ψυγῇς, ἀλλ ἀπιστῶ αὐτοῖς, ὃτι σοὶ μὲν ου φαντάζε- 
ται, ἀνδρὶ a Asia voy ἀργύριον εἰργασμένω Tay" νυν ἐπὶ σο- 
φία, ἐμοὶ" δέ, ὃς οὐδὲν πώχοτε εἰργασάμων. xol ἔνθυμοῦ- 
μαι, 9 ἕταῖρε, μὴ παΐζης πρός µε καὶ ἐχὼν ἐζαπατᾶς' 
οὕτω puoi σφόδρα καὶ πολλὰ καταφαίνεται.» 

ΠΠ. Οὐδες σοῦ, ὦ Ἄώκρατες, κάλλιον εἴσεσαι iTi 
παίζω εἶτε μή, ἔὰν ἔπιγειρήσης λέγει v. προφαιὸμειά 
σοι ταύτα" φανήσει γὰρ οὐδὲν λέγων. oU γὰρ µή ποτε 
εὕρη:, ὃ μήτἳ ἐγὼ απέπονθα μήτε σύ, TOUT ἁμφοτέρους 
μιᾶς φεπονύότας. 

ΣΩ. Πώς λέγεις, 9 Ἱππία; imag μέντοι σι λένεις, 
ἐγὼ δ᾽ οὗ µανθάνω. ἀλλά µου σαφάστερον ὤκουσον ὃ [βού- 
λομαι λέγεν. (S. 4T.] ᾿Ἐμο γὰρ φαίνεσαι, 0 ptm ἐγὼ 


— τοι ORCr[.—J ἔχων F.—k προφαίνεται τὰ ποιαῦτα €.—l ἀλλ' ΤΎε.--- τῷ pr 
Y.—^ ἐμὸς 0.—^ ὧε t.—P φαίνεται ΓΘΥΒΟΕΕΙΧ.---ᾱ εἴπερ ΣΥ et pr L. — ἐπιχειρῷ 


9.—? τε v.—! μήτ) Ύ et pr R.—* μέν τί τοι BC, µέντι pr B, μέντοι θ[----ἶ 


subjicitur, Hippie responsione, qu: non 
nisi ad ea spectat, que leguntur in con- 
textu. Hziup. 
6. 46. ἡδέως γε, ὦ Ἱππ.] Stolide, 
Hippia. lta voc. ἡἠδέως explicat h.l. 
Ruhnken. ad Tim. Lex. p. 181. quo sig- 
nificatu ni subaudias λόγεις, quorsum 
hoc ἡδέως referatur, non video. Num 
repetendum ἀπειρία σε Éyoretc.? Nihili 
hoc. Neque vero commode hoc traxeris 
ad seqq. stulte quidem, sed lamen for- 
fasse videor etc. Si vitii hic nihil deli- 
tuerit, approbandi certe sensu illud ἡδέως 
Ύε accipiendum, non, quo accepit Ruhn- 
kepius, vituperandi et cavillandi. The- 
st. p. 161. C. Τὰ μὲν ἄλλα µοι πάνυ 
.ἡδέως εἴρηκεν, és τὸ δοκοῦν ἑκάστῳ τοῦ- 
το καὶ ἔστι τὴν δὲ ἀρχὴν τοῦ λόγου τε- 
a etc, Hxixp. 
οὗ κυδυνεύειε] Subaudi οὐδὲν ópgy vel 
potius ex seqq. παρορᾷν. Illa πάνυ éroí- 
µως παρορᾶς vertit Cornar. sed admodum 
eperte male vides, talique sane opus est 


.quoque dixit: 
uterque simus, id neuter. sit nostrum ; 


.olóvr εἶναι, εἰ illa. ἕτερα 9 αξ--- 


λέγεις 


sensu ob illud οὗ κινδυνεύει», sed ἑτοίμως 
vulgo est ἐμπαρασκευῶς, ut explicatur 
apud Suid. ; illam potestatem exemplis 
illustrare nequeo. An legendum ἑτύ- 
pes? HEIND. 

6. 47. épol γὰρ φαίνεται] , Hic si sin- 
cera est lectio, quomodo Ταυτολογίας 
moleste crimen scriptor effugiat, plane 
non video. Nam qui hoc dixit: fieri 
potest, ut, quod neque ego sim meque tu, 
id simus uterque, is haud dubie hoc 
fieri potest, ut, quod 


ut opponi certe inter se commode ne- 
queant hec ὁ μµήτ) ἐγὼ κέπονθα εἶναι--- 
εἶναι 
ἡμῶν. Quapropter mihi quidem videtur 
aut corruptam scripturam aut ipsum Pla- 
tonem bene correxisse Sydenhamus le- 


.gendo: ἕτερα δ' aj, ἃ μὴ ἀμφότεροι--- 


ταῦτα ἑκάτερον εἶναι ἡμῶν. — Cui suspi- 
cioni pondus aliquod accedet ex seqq. 
Sed idem quod mox legendum ait répara 


Ile. lii. 452. 





232 IIAATONOZ 


sivo, εἶναι μη sipá un αὖ σὺ i, σουτ. * ἀμφοτέρους 
σετονθέναι ἡ ἡμᾶς οἱόν v εἶναι: ἵτερα δ' αὖ ἂν ἁμφότεροῦ 
πεπόνθαµεν εἶναι, ταῦτ᾽ * οὐδέγερον εἶναι ἡμῶν. 

III. έρωτα "T Gero pIyO LÁ Y ἴοικαρ, M Σώαρωτες, 
ἔτι μείζω ; ὀλίγον πρότερον ἀπεκρνω. cuori γάρ" sort- 
por s ἀμιφότεροι δίκαιοί ὁ έσμν, οὐ xci ἑκάτερος ἡμῶν εἴη 

ε.α. 301. d, Jj 7 ἄδικος à ἑκάτερος, οὗ καὶ ἀμφότεροι αὖ ὃ s 
ὑγιαίνοντες, οὐ καὶ  κάτεροςς' 5 εὐ κεκμηκός σι ἤ σετρω- 
μένος ; πεσληγµέένος ᾗ ἀλλ ὁσιοῦν πιτονθὼς & ἑκάτερος — 
69, οὐ καὶ ἀμφότεροι aU" dr TOUTO mtxórDos taps" ἔσι TOÍ- 
νυν $i Xguroi" L ἀργυροϊ" ἢ ἐλεφάντωοι, s à βούλα, ye- 
yaoi 3j coQoi" 5 3 τίµιοι 3 γέρονές γεὶ 5 3 νέοι J & A0 Lj σι 

rt. iii. 453. βούλει σών ἐν ἀνθρώποις ἀμφότεροι τύχοιμεν ὄντις, ap ου 
µεγάλη ἀνώγκη καὶ ἑκάτερο ἡμῶν κουτ: εὖαι; 
. Πάντως γε" δή που. 

IH. ᾽Αλλὰ γὰρ δη σύ) M Σώκρατες, τὰ μὲ ὅλα" 
τῶν πραγμάτων οὐ σκοσεῖς, οὐδ᾽ ἐκεῖνοι οἷς σὺ islas δια- 
λέγεσθαι, [S. 48. | κρούεσε às ἀπολαμβάνοντες τὸ καλὸν 
xci ἕκαστον Ta» ὄντων ἐν τοῖς λόγοις κατατέµνοντες. διὰ 
ταῦτα οὕτω μεγάλα ὑμᾶς λανθάνει καὶ διανικὴ. σώματα 

- 0» / ES e; Eg «47 e 
σῆς ουσίας πεφυκότα. xci νυν γοσουτὸν) σε" λέληθεν, oct 
δα 4 , Α »7^ ^4 ON» / ^ 
oiti* εἰναί τι 3] πάθος 5 5 ουσίαν 9 περ) py ἀμφότερα ταυ- 
ἴσων v. - τοῦτ T.—* ἃ om εδ.--- σὺ el. τοῦτο ἀμφοτέρου» θΘ[.--ἳ εἶναι d. ε----- 
* raUr Γ.-- ἡμῶν ΕΕ[.--ε αὖ om ΣΥ et pr Β.--4 ἔοικας om v.—* el om c.—f $ 
om Ύ et pr K.—£€ ab om TGBCEFcebir.— «il om t.—! ἀμφότεροι 0.—) el om F.— 
k αὖ om XT et pr H.—! ἂν om pr H.—9 πεπόνθειµεν C, πεκόνθαµεν F.—? χρυσοξ 
$ lATBCEFebrt: χρυσοῖ ἂν ἡ *5.—9^ Apyvpiol cbr.—? σώφρονες €.—43 γε om XY 


et pr Ε.---- $ νέοι om ΣΥ et pr H.—5 ἄλλο τι ὅτι T.—! τοῦτ) T. —* γὰρ e. — eb 
om F et pr g,.—* ἄλλα f.—* διανεκῆ ΤΘΕΣΒΟΙς et corr E: διηνεκῇ *5.—7 τοσοῦ- 


τό €.— σε om XT, γε L—5^ «fg (oie in mg) F : om t.—^ 4) post τι om ὃ.---- à... 


νῦν pro * in hoc illa atatim pede illata, i.e. τῶν ἀνθρωπίνων. v. Zeun. ad Xe- 
Ηεικ»ρ. nopb. Cyrop. ii. 2. 17. Hzixp. 

diri ier] Voca ocula γε post 6. 48. κρούετε δὲ] Conf. $. 55. init. 

γέροντες, qum olim nata videhatur ex Κρούειν autem eodem prorsus modo h. |. 
pregresi verbi initio, solet ita in plu- adhibitum, quo καταγνύναι et ke 

rium rerum enumeratione inferri. Thæ- jw τὴν dixit Menon. p. 79. A. 

. 150. B. Meis τε καὶ áxoa καὶ ὁσ- Hip. 

es καὶ ψύξεις τε καὶ καύσεις kal  διηνεκῆ] Schol. Plat. p. 185. διανεκῇ, 

ye δ) καὶ λύπαι etc. Gorg. p. διαπαντός οὕτω καὶ Διογενιανό. aAt- 

460. D στον à $ ἀριθμητικὴ καὶ ἡ λογισ. que διανεκεῖ λόγφ ex. Platonis hoc libro 

Tuc) καὶ ᾗ γεωμετρικὴ καὶ 3 πεττεντική &. 49. laudat Moris, ubi vid. Sallier. ; 

ve καὶ ἄλλαι πολλα) τέχναι. τῶν ἐν ἆνθρ, quam formam Platoni restituendam ar- 








IIIIIIAS ΜΕΙΖΩΝ. 


233 


ο 4 "3 NM t rp y» "c HT Χο δε 7; 
τα icri» ἅμα, περὶ δε ἑχώτερον ου, 3^ UU περὶ μέν ὑκάτε- 
go, iei δε ἄμφοτερα οὐ: οὕτως ἀλογίστως καὶ ἀσκέπτως 
xci ευήθως καὶ ἀδιωνοήτως" διάαεισθε. 


ZO. Τοιαυτα, » Ἱππία, 


τὰ ἡμάτερά έστι, ovy, oit 


βούλεταί vig, Φασὶν ἄνθρωποι" ἑκάστοτε παροιμιαζόμενοι, 
ἀλλ οἷα δύναται ἀλλὰ σὺ E ὀνίνης ἀεὶ νουθετῶν, 
ἑπεὶ καὶ YU), eir ὑπὸ σοῦ ταῦτα νουθετηθήναι, o ὡς εὐήθως 
διεκείρεθα," ὅτι σοι μᾶλλον ἐγὼ ἐπιδείζωὰ εἰπὼν ἅ διανο- 
οὐμιεθα) περὶ αὐτῶν, ; μὴ iru; 


11. Eidóri μυ setis, M 


οἶδα γὰρ ἑλά- 


Σώκρατες"' 


στους. σῶν περὶ ους λόγους ὡς διάκεινται" ὅμως à εἰ σι 


coi ἠδιον” λέφε. 
20. ᾽Αλλὰὸ μὴν ἡδιόν" 


γε. 


ἡμες γάρ, ὦ 


τε, οὕτως ἀβόλτεροι 3 ἥμεν πρίν σε ταῦτ' simis, ὥστε δό- 
ζω εἴχομεν περὶ ἐμοῦ τε χα) σου ὡς ἑκάτερος ἡμῶν εἰς 
ἐστί, roũro δὲ, ὃ 2 ix gos ἡμῶν εἰη, οὐκ ἄραλ — * 
φότεροι’ οὐ γὰρ εἰς ἐσμιν ἀλλὰ δύο.ὶ οὕτως εὐηθικῶς Sia 


χομ. 


[S. 49. | Nv δε παρὼ σου 20 ἀνεδιδάχθημο 


ὅτι εί μὲν δύο ἀμφότεροί ἔσμον, δύο καὶ ἑκώτερον ἡμων" 
ἀνάγκη ας s δὲ εἰς ἑκώτερος, ένα καὶ ἀμφοτέρους ἀνάγ- 
η. οὗ γὰρ οἱόν τε διανεκεῖ' λόγῳ σῆς οὐσίας χατὰ Ἱσππίαν 
ὤἄλλως χω, ἀλλ ὃ ἂν ἀμφότερα 5, TOUTO XO ἑκάτε- 


οὔ om T.—! ἀνοήτως v. —* ἀνθρώποις v.—' ἑκάστοτε om ΘΕΕί et pr B.—8 δύναν- 
σαι l.—^ διακείµεθα οὗ τ.---- ἐπικλήξω c.—1 διενοούµεθα v.—k ὦ σώκρ. dpeis T. 
—À ἑκάστου 0.---' ἴδιον b.—^ μὴν καὶ Πδιόν υ, μὴν Ἰδιόν b.—9^ ταῦτ’ εἰπεῖν ΓΘΒΟΕ 


Febit : 


bitror, scripturam tamen mutare gram- 
maticorum auctoritate non ausus. Ησινο. 
ἁμφότερα ταῦτα] Hoc ταῦτα quorsum 
spectet, pon liquet. — Ficin, ambo οκα- 
dam, ut legisse videatar ἀρῤλότερ ἄττα. 
Ac fortasse verum est ἀμφότερ ab ἄττα. 
Ἡαανο. qui sic in Addend, * Nihili est, 
uod conjeci ab ἄττα. Verum nunc vi- 
etur τοιαῦτα, ut. Hippins respiciat illa, 
use paullo ante protulit ipse, exempla 
6. 47. Ἄκόπει γάρ’ πότερο», el ἀμφότεροι 
δίκαιοί ἐσμεν, οὗ καὶ éxdrepos etc. 


ταῦθ ἡμῖν εἰπεῖν 9s, —P ἂν corr T.—A4 δύω (.—' καὶ om EF.—* ἡμῶν ἑκά- 


μὴ κατὰ π ιν ζώντων. Κέχρηται 
Πλάτων sun Conf. Schol. Plat. 
p. 135. Hzinu». 

6$. 49. ἀνεδιδάχθημεν] ἀναδιδάσκεσ- 
θαι significare, sic priora dedoceri, vel 
dedocendum se prabere, ut quis alia dis- 
cut istis contraria, docuit Valcken. ad 
Herodot. viii. 03. — Mox de διηνεκεῖ cf. 
ad $. 48. — Paullo post verba ἀλλ», ὃ à» 
ἀἁμφότερα ἡν---ἀμϕότερα εἶναι trahuntur 
fortasse rectius ad sequens πεπεισμένος. 
HziNp. 


οὐχ ela βούλεται] Ipsum proverbium  ἀμφότερα gj] jj rescripsi pro jw. 
hoc Suidas ita profert: Ζῶμεν οὐχ HEIND. ed. 2. 
des Θέλοµεν, ἀλλ és δυνάµεθα. ἐπὶ τῶν 
Plat. Vor. VI, 2G 


z , 
βέλτισ. 11, iii, 454. 


232 IIAATONOZ 


φίπονθα εἶναι pár sip ual αὖ σὺ ti, vous" " ἀμφοτίρους 

αεπονβέναι $ ἡμᾶς οἱόν Y εἶναι" ὕτερα ( à' a9 2 ἁμϕφότεροιΣ 
πισόθαμεν εἶναι" Taur * οὐδέσερον εἶναι ἡμῶν.) 

III. έρωτα Q^ Gor ox IVO MÁY. ἔοικας, o Σώαρατες, 

ἔτι μείζω 8 7 ὀλίγον πρότερον ἀπεκρίνω. σκόπει γάρ" αότι- 

(ο s ἀμφότεροι δίκαιοί 8 έσμεν, οὗ καὶ ἑκάτερος ἡμῶν εἴη 

ri. 801. d, " si ἄδικος i ἑκάτερος, oU καὶ ἀμφότεροι αὖ 5 us 

ὑγιαίνονσες, οὐ καὶ ἑκάτερορ y "NT. κεκμηκώς σι 3 σετρω- 

μένος ; πεαληγρεένος ᾗ ἄλλ᾽ ὁπιοῦν πεπονθὼς { ἑκάτερος ἡμῶν 

63, οὗ καὶ ἄμφότεροι ap" ἂν' TOUTO πεσόνθοιμῳ!"' $7! τοί- 

νυν &i χρυσο" L ἀργυροϊ" ἢ λεφάντινοι, εἰ ὃς βούλε, ye- 

ναῖοι 7j coQoi? à ; vipAOL 7 γέροντες ys? 7 3 νέοι J ἄλλο ὅ τι 

rt. iii. 453. βούλει TX) ἐν ἀνθρώποις ἀμφότεροι τύχοιμοω Orr sg, do ου 
μεγάλη ἀνώγκη καὶ ἑκάτερον ἡμῶν κουτ: εὖαι: 

. Πάντως y" δή που. 

III. ᾽Αλλὰ γὰρ δ) σύ) ὁ Σώαρατες, rà μὲν ὅλα” 
τῶν πραγμάτων οὐ exorti, οὐδ) ἐκεῦοι οἷς σὺ εἶώθας δια- 
λέγεσθαι, [S. 48. | κρούεσε ds ἀπολαμββάνοντες τὸ χαλὸν 

ἕχαστο vay ὄντων ἓν τοῖς λόγοις κατατέµνοντες. διὰ 
ταῦτα οὕσω μεγᾶλα ὑμᾶς λανθάνει χα) διανεκὴ" σώματα 
σῆς οὐσίας πεφυκότα. καὶ "» τοσοῦσό» σε’ λέληόῳ, à ὥστε 
ya ο / *b / 
coitu" εἶναί vi 3? πάθος 3» οὐσίαν ἣ περὶ ph ἀμφότερα σαυ- 
Tres c.—" τοῦτ' T.—* & om eb σὺ el. τοῦτο ἀμφοτέρους 8L.—* εἶναι à v. — 
. avr T.—bh ἡμῶν EFL—* αὖ om XY et pr R.—^ ἔοικας om v.—* «l om . — $ 
om T et pr H.—8€ ab om TGBCEFrbI[r.—^ el om t.—! ἀμφότεροι ο.---2 el om F.— 
5 ad om XT et pr &.— ἂν om pr K.—* πεπόνθειµεν C, πεκόνθαµεν F.—^ χρυσο 
$ ΓΣΥΒΟΕΕυΡΕ: χρυσοῖ ἂν f) *5.—^9 ἀργυριοὶ cbt.—P σώφρονες €.—15 γε om XY 


et pr K.—" $ νέοι om ΣΥ et pr H.—9* ἄλλο τι ὅτι T.—! τοῦτ' T.—* γὰρ e.—" σὺ 
om F et pr &,—* ἄλλα f.—* διανεκὴ ΓΘΕΣΒΟΙς et corr E: δαφεκῇ *s.—? τοσοῦ- 


τό t.— σε om XT, γε L—5 «fg (ofa in mg) F : om t.—» à post σε om ὃ.---- $... 


νὺν pro. * jn hoc illa statim postillata, i.e. τῶν ἀνθρωπίνων. v. Zeun. ad Xe- 
mrespext. Hziwp. πορὺ. Cyrop. ii. 2. 17. Haziwp. 

—— te d νέοι νέοι] Vocula-ye post 6. 48. xpovere δὲ] Conf. 6. 55. init. 
*éporres, qum olim nata videbatur ex Ἐρούειν autem eodem prorsus modo h. I. 
pregressi verbi initio, solet ita in plu- adhibitum, quo καταγνύναι et κερµατί- 
rium rerum enumeratione inferri. Thm- jew τὴν ἀρετὴν dixit Mcnon. p. 79. A. 

t. p. 150. B. ὄψεις τε καὶ ἀχοα) καὶ ὁσ- HxiND. 
«s καὶ ψύξει; Te καὶ καύσει καὶ διηνεκῆ] Schol. Plast. p. 185. διανεκἩ, 
ye δ) καὶ λύπαι etc Gorg. p. διαπαντός οὕτω καὶ Δισγενιανός — At- 
460. D. Vor i ἡ ἀριθμητικὴ καὶ ἡ λογισ- que διανεκεῖ λόγφ ex. Platonis hoc libro 
Tuc) καὶ ᾗ γεωμετρικ) καὶ 3 σεττευτική 6. 49. laudat Moris, ubi vid. Sallier. 
eye καὶ ἄλλαι πολλα) τέχναι. τῶν dp ἆνθρ, quam formam Platoni restituendam ar- 


ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 235 


III. Oo τά ys τοιαῦτα, ἀλλ oia ἐγὼ πρότερον ἔλεγονὸ 

S. 50. 30. EIaonsi, ὁ 'Irzía ἄγαπητὰ γὰρ καὶ 
σαῦτα, ἐπειδὴ rà p» οὐτώ φαίνεσαι, ca οὐχ οὕτως 
ἔχοντα. καὶ γὰρ ἔγω ἔλεγο, εἰ μέμνησαι δεν οὗτος ὸ λό- " 
yos DM Pn οτι 7 dà τῆς ὄψεως xai δι xoig. ἡδονὴ ου 
τούτω 66V χαλαί, ὁ TI) συγχάνοιεν ἱκατέρα μὲν αὐτῶν 
— * πεπονθυῖα, ἄμιφότεραι - δὲ μή, 7? ἀμφότεραι με, ὅλα- 
rige δὲ µή, ἀλλ ἐπείνῳ D ἄριφότεραί τε xci Σλωτέρα, 
διότια συνεχώρεις ἀμφοτέρας σε αὐτὰς tiva ταλὰς καὶ 
ὁλωτέρων. τούτου" 0? ἔνεκα τῇ οὐσία T7 ἐπ ἀμφότερα 
 πομένη ὤμην, LÀ περ ἀμφότερά ἐστι καλά, ταύτῃ δεῖν κε, lii, 456. 
αυτὰ χαλὰ είναι, κ δὲ xar τὰ" ἕτερα ἀπολειπομί- 
») μή. καὶ ὅτι YU. οἴομαι. ἀλλά ο λέγε, ὥς περ ἐξ 
Apc 5 δ ὄψεως" 2007 καὶ 7 ài ἀλοῆς, & περ 
ἀμβότεραί σΣ εἶσὶ καλα) καὶ ἑκατέρα, dg ὃ ὃ roi αὖ- 
τὰς καλάς, ουχί καὶ ἀμφοτέραις γε" αὐταῖς ἔπεται καὶ 
ἑχατέρα; 

III. Πάνυ γ 

20. "Ap οὖν ὅτι ἡδονὴ i ἑκατέρα T iori καὶ ἀμφότε- 
(αι, ài τοῦτο, ἂν sity aua; 7 διὰ τοῦτο μεν καὶ ci" 
ἄλλαι aO ἂν οὐδὲν τούτων ror &&y χαλαί: 3 oUOsy γὰρ 
στον ἡδοναὶ ἐφώνησαν οὖσαι, εἶ μέμνησαι. 

II. Μιμνημ αι. 

S. 51. ΣΏ. 'AXX Ori γε δι D χαὶ ἀκοῆς GUTO 
εἰσε διὰ TOUTO — χαλὰς αυτὰς είναι. 

III. Καὶ ippiónt οὕτως. 

20. Σκόπει δὲ εἰ ἀληθηὰ λέγω. 8A yero γάρ, ὡς ἐγὼ 
μνήμην χω, TOUT εἶναι καλον τὸ ἠδύ, OU πᾶν, ἆλλ' ὃ ἂν 
ài ὀψεως zai ἁκοῖς 7. 


IIl. ' A265. 


—L] τάγε τὰ τοιαῦτα R.—1 ἐγὼ ἔλεγον T.—* ἐλέγχθη, BCE et pr Ὀ, λέχθη Στ: 
ἐλέχδη cum ὃς corr ZP.—! οὗ ο.--Ὁ δι om vt.—» τούτῳ εἶεν T'OBCEFcbit : τού- 
Ty à» ele» *5.—^ ὅ, τι 6860: ὅτι *s.—P9 $$... om Zo. —^ —eæes— ye διότι T. - 
* qobrouw cort U.—* τὰ om v. — καὶ νῦν 2.—* οἶμαι s.—* ὄψεων " $ καὶ v.— 
3 ) v.—J dp'T, dpa καὶ ὃ v.—5* τε v.—* al om s.—^ abraí T. —* dppéón RXT.— 


6. 50. καὶ ἄλλαι] Fortasse καὶ αἱ ἄλλαι---. Ηεινρ. 


236 


IIAATONOZ 


Σω. Οὐκοῦν voUTó γε τὸ πάθος ἀμφοτέραις μὲν ἔπι- 


σαι, — δ) oU; οὐ" γάρ που ἑκάτερόν γι 
[ET] 2 ^ 2 * , 3 ΄ ? * 2 , »9 
1. iii. 457. 6 σοις πρὀσθεν ἐλέγετο, δι αμφοτέρων εστι», αλλ ἄμφο- 


ev σ 
αυτών, ὃ περ 


repo, μὲν δι ἀμφοῖν, ἑκάτερον ὃ᾽ oU. ἔστι ταῦτα; 


III. "Eco. 


” 
ΣΏ. Odx dem τούτῳ γε ἑκάτερον αὐτῶν Scr] καλόν, 

«a / , e 
ὃ μὴ ὄπεται ἑκατέρῳ' τὸ γὰρ ἁμφότερον ἑπατέρῳ οὐχ, ἔπι- 
Md x M 
γαι. ὡστε ἀμφότερα μεν αὐτὰ" φάναι καλὰ κατὰὼ την 


Miss 
ὑπόθεσιν ἔξεσέιν, ἑπάτερον δὲ 


ουκ ἀνάγκη 


III. Φαίνεσαι. 


οὐκ ἔξέστιν. 7 πὼς λέγομος 


ΣΩ. Φώμεν οὖν ἀμφότερα μὲν wx. εἶναι, ἑκάτερον 


δι μὴ φώμε; 


5. 59. III. Τί φὰρ κωλύει; 

ΣΩ. Τόδε ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ φίλε] κωλύει, Ort ἦν που 
ἡμῖν τὰ μὺν οὕτως ἐπιγιγνόμενα ἑκάστοις, sí περ ἀμφοτί- 
ροις ἐπιγίγνοιτο," xoi ἑκατίρῳ, καὶ εἴ περ ἑχωτέρῳ, καὶ 
ἀμφοτέροις, ἄπαντα ὅσα σὺ διῆλθες. 5$ γάρ: 


II. Nai. 


^o . 4 
Σω. "A δέ ys? αὖ ἐγὼ διήλόον, οὗ. ὧν δὴ 7» xai avro 
P € 7 4 Ν 0 ’ » e 
TO' $X0T&pOV XOU TO e uportpor. εσσιν 0UTOG; 


III. "Ecr». 


7 ^ 8 b! κά 
Σω. Ποτέρων oU», ὦ Ἱαπία, δοχεῖ σοι τὸ καλον είναι; 


4 ἀληθῶς T.—* πω πάνν v.—Í τούτων t.—E γε om ὃτ.---ὃ ταῦτα XT ct pr Ε----ἰ P 
v.—J λέγωμεν T.—k μὲν ob. καλὰ v.—! δοκεῖ ὦ φύλε 0: & φίλε δοκεῖ Es.—? àn- 


e 
γίγνονται € :: ἐπιγίγνοιτο..ἀμφοτέροις om v.—'* καὶ éxarépois H, καὶ éxarépois XT. 


6. 51. τοῦτό γε τὸ πάθος] Int. τὸ δι 
bens καὶ ἀκοῆς ἡδὺ εἶναι.---Οὺ γάρ που 
ἑκάτερ. i. e. οὗ γάρ που τὸ δι ὄψεως ἡδὺ 
δὲ ἀμφοτέρων, 5) ὄψεωι καὶ ἁκοῆς, ἑστὶν 
ἡδὺ, οὐδὲ τὸ δι ἁκοῆς ἡδὺ, Bà ἁκοῆς καὶ 
ὄψεώς ἐστιν ἡδύ. Conf. 6$. 49. quo spec- 
tant hiec ὅπερ dv ois πρόσθεν ἑλέγετο. 
Πεινυ. 

3 πῶς Aéyouev;] Corrigebat aliquis 

ωµεν, male, opinor. thyphr. p. 
10. D. Τί δ) οὖν λέγομεν περὶ τοῦ ὁσίου ; 
scilicet πῶς λέγομεν est quid. putamus? 
πῶς vel potius τί λόγωμεν esset quomodo 


dicemus? quid dicturi sumus? Ἠπικο. 

6. 52. ᾗν-- τὰ μὲν] Huic τὰ μὲν op- 
ponitur in seqq. ἃ δέ ye, et οὕτως illud 
explicatur verbis seqq. εἴπερ ἀμφοτέροιε 
etc, Mox verba ἅπαρτα ὅσα σὺ δι]λθες 
epexegesin faciunt pregressi τὰ µέν. 
lliud mihi quidem, amice, videtur οὐ- 
stare, quod alia rebus sic inesse videban- 
twr, ut, si ambabus, utrique etiem rei 
inessent, ac. εἰ utrique, etiam ambabus, 
omnid, quecunque fw emarrabas; alia 
contra, que ego enarrabam, won. item. 
ΗεΙΝΡ. 














1ΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 937 


πότερο ὧν συ — 2d viet ἐγὼ ἰσχυρὸό καὶ σύ, καὶ 
ἀμφότεροι, auia εὔ περ' ἐγὼ —X καὶ σύ, καὶ ἀμφόσι- 
poi, xai T " ἀμϕότεροι, xi ἑκάτερος" οὕτω à. καὶ 6i m. ili. 458. 
περ ἐγὼ xao καὶ σύ, καὶ ἀμφόσεροι, καὶ 5i σερ ἀμφό- 
vigor, xci ixártgog y 3 οὐδὲν Ati, ὣς περ πρτίων των 
Ag ἀμφοτέρων τάχα μεν" ἑκάτερα περιτὰ ο τάχα 

δ᾽ dero, καὶ QU ἆ ῥήτων ἑχοτέρων ὅ ὄντων τάχα μὲν ῥητὰ 
τὰ" συναμφότερα λα, τάχα δ᾽ ἄρ ῥητα, καὶ ἄλλα μυρία" 
τοιαῦτα, ἆ δὴ καὶ ἐγὼ ἔφην ipei προφαίνεσθαι; [S. 53. l 
ποσέρω". àz! ríóng* σὸ καλόν; ᾗ dc περ puoi περὶ αὐτοῦ 
acra Quin rta xci oí; L πολλὴ γὰρ ἁλογία ὅμοιγε δοκεῖ 
εἶναι ἀμφοτέρους. μὲν ἡμᾶς εἶναι καλούς, $a origo) δε μή, 

5 ὁκάτερον" pon ἀμφοτέρους δὲ μή, Ἰ ἄὤλλο ὁτιοῦν τῶν , 
φοιούτῶν. οὕτως αἱρεῖ ὥς περ ἐγὼ 7| ὄκείνως; 

III. Οὕτως $ tyaryt, 9  Σώαρατες. 

ΣΩ. Εὺ ys ev* ποιον, M Ἱσπία, i ἵνα xai ἁπαλλαγῶμαν 
πλείονος ζπσήσεως. εἰ γὰρ τούτων y ἐστὶ TO καλόν, ουκ 
ἄν ότι sin σὸ ài ὄψεως καὶ ἀκοῖς' ἡδὺ καλόν. υἄμφότερα 
μον γὰρ Toii χαλὰ τὸ δὲ ὄψεως καὶ ἀποῖς, — δ᾽ 
οὗ. τοῦτο δ) ἦν ἀδύνατον, ὡς ἔγω τε καὶ σὺ δὴ ὠμολογοῦ- — 
[pir 3 Ἱαπία. 


—9 ^y ebt.—? abró γε τὸ $.—4 καὶ eLrep...5. ἀμφότεροι om. X.—t xa). efrep... 
8. éxdrepos post ἁμφότεροι ponit r. —5 εἴπερ καὶ GEF(.—'! καὶ εἴπερ.. —— 
om pr K.—? καὶ F.—" rà om Ἐχ.--- µύρια et ἃ om e,.—* πότερον 3.—? δὲ Γ 
5 qi8els c. —*. ὥσπερ ἂν ἐμοὶ καταφαίνεται περὶ αὗτοῦ t.—h δὲ uf, $ ^8 ἑκάτερον om e. 


—£ -h f.— alpe? BCbt, ἐρεῖ v, pé [. éxelvus EX3Yvt et corr F : 'keíros *5.—? σοι 
— καὶ ἀχοῆς om GEI et pr BF, ἠδὺ...ἀκοῆς om 2.—8 ὠμολογοῦμεν Htb : όμολο- 


$ οὐδὲν κωλύει, ὥστε [ων] Plena ibi distinguuntur Ύραμμα) ῥηταὶ, ratio- 
oratio bmc foret: $ idi» rid, ὥσπερ nales, et ἄλογοι, trrationales. — V. c. 


ler ὄντων 8. 6. br 
e τάχα —— — Spr. Wt ; * antem est t 
οὕτω 8) . t ἄῤῥητ . 
εἶνα., 22. ὃς ol Md Ap auttm his utitur reri, 5*2 


éxdrepa 2* εἶναι] Ut numerus apud Hippiam, hominem artem λογισμῶν 
septenarius et ternarius, ἄρτια, ut qua-  profitentem. v. $. 12. Hzix». 
£ernarius et octonarius. "Αῤῥητα autem 6. y^ ὥσπερ ἐμοὶ---καταφαίνεται, καὶ 
σε ῥητὰ non sunt, que» vocant mathe- col] Sc. καταφαίνεται;, Ion. p. 534. C. 
matici iucommensurabilia et commensy- ὀπεὶ el περὶ ένδε τέχ»ῃ καλῶς ἡπίστατο 
vabilia, ut accepit Sydenh. sed potius λέγει, ni» περὶ τῶν ἄλλων ἀπάντων. 
irrafionalia et rationalia. lla enim Hziwp. 
Grsecis dicantur σύμμετρα et ἀσύμμετρα, ὁμολογοῦμεν] Malim ὠμολογοῦμεν 
vid. Euclid. Elem. x. Def. 1.3. a quibus utrobique, sicut et Fic. legit. Όταρη, 


238 IIAATONOS 


III. Ὡμολογοῦμον" γάρ. 

20. ᾿Αδύνατο, & doa T0 δὲ ὄψεως xai ἀποῆς ἡδὺ καλὸ 
εἶναι, ἔσειδή γε xay γιγνόµενον τῶν ἀδυνάτων τι παρί- 
y troi) 

u. in. 469. ΤΠ. Ἔστι ταῦτα. 

20. Abyeri* d τάλο, φήσε, εξ Gp), t ἐπειδὴ * 
rou Üinpkorers: ví ϕατε εἶναι φοῦτο T0 χαλὸν σὸ tz" 
ἀμφοτέραις Tic ἠδοναῖς, ài δ3 wj σαύτας rgo vay ἄλλων 
σιμήσαντες καλὰς ὠνομάσατε; [. 54. | Ανάγκη δή” μοι 
δοκεῖ εἶναι} ὦ 1 Ἱσππία, λέγερὶ o: οτι ὠσμέσταται αὗται τῶν 
— sii καὶ βέλτισταν, καὶ ἀμφύτεραι καὶ) ἱκατέρα. ἣ 
σύ τι ὄχεις λένε ἄλλο M διαφέρουσι gay ἄλλων: 

III. Οὐδαμῶς: σῷ ὄντι γὰρ βέλεισταί eiciy. 

ZO. Towr' ρα, Qc, λέγεσε δὴ” τὸ χαλὸν sivi, 
ἡδονὴν ὠφέλιμον; Εοΐκαµν, φήσω ὄγωγε. σὺ δέ; 

III. Καὶ εγώ." 

ΣΏ. Οὐκοῦν ὠφίλιμο, φήσιει, vo ποιοῦν τάγαθόν, φὸ à 
ποιουν xai τὸ ποιούρνενον ὄτερον νυν δη Apu, xai εἰς τὸν 
πρότερον λόγον Jiu" Lapi 0 λόγος: οὔτε γὰρ τὸ ἀγαθὸν 

un, 804, d in καλὸν οὔτε TO καλὸν ἀγαθόν, εἰ περ ἄλλο αυτῶν 
ἑπώτερόν έστι. Παντός γε μᾶλλον, φήσομε, 4 Ἱπτία, 
ἂν ma gov pus οὐ γάρ που Üépug τῷ ὀρθῶς λάγοντι pun 
συγχωρε». 

QV 55. III. ᾽Αλλὰ δή y? 9 j Xangarts, ei oiu* T&UT" 
εἶναι ξυνάπαντων xia patr τοί seri καὶ περτµήµατα 

αι, iil, 400. Τῶν λόφων, ὃ περ apt ἔλεγον, πατὼ βραχὺ διηβημένα. 
γοῦμον *g.—» ἁμολογοῦμεν Eb : dus eyoüuer ^t, preter v: ís enim beo ónoXo- 
γοῦμον "yàp om.—JÀ γὰρ ἄρα Z'fe.— παρέχου ο.--ᾱ λόγεται 2. — δὲ 3v.—9 7 
ἐν' v.—? διὸ KXT.—5 δὲ δή v, δέ L—P εἶναι om Ar οἱ pr . - λέγειν & ἑνπία v. 


—! vas Ε.--- δὴ om t.—! ἔγωγε L.—? φύσει 8.—* νῦν post δὴ ponunt XY, om 
p.—* rU» ee o.—* fuo vo$.—J Υ om v,.—5* δεί br. —^ Tasr' T.—» (wérarro T8 


ὁμολογοῦμεν] Hic et statim post Ste- εἶναι pretmissumque, ut φαρίας, seqq. 
phanus malebat ὠμολογοῦμεν. — Frustra. ἡδονὴν ὠφέλιμον. Cf. ad ῷ. 17. Vulgo 
Consentiunt inter se adhuc in hac re et male interpungitur Τοῦτ ἄρα Φήσει, Λέ- 
sic sepius ἐκ τῶν ὁμολογουμένω». — Vid. yere etc, quam interpanctionem Corna- 
Crito p. 48. B. Sympos. p. 200. B. ubi rium in versione secutum miror. Ἠσικο. 
male corrigas ὡμολογημένων. HziNp. 6. 55. κνίσµατά τοι ἐστὶ καὶ περτµή- 
6. 64. τοῦτ) ἄρα, fcc, Aéyere] Hoc µατα] Bene Cornar. ramenta et preseg- 
ergo, dicet, pulchrum esse dicitis, volup- nina. Hxixp. 
tatem. utilem? | Nam τοῦτο pertinet ad 





IIIHIA3 ΜΕΙΖΩΝ. $39 


ἀλλ᾽ ἐκεῖνο καὶ καλὰν καὶ πολλου ἄξιον, οἷόν 5 εἶναι οῦ 
xci καλᾶς λόγον καταστησάµενοι ἐν δικαστηρίῳ 3 3 ὃν βου- 
λευτηρίῳ. 7 d ἄλλη συν ἀρχ] πρᾶς i ἂν 0 λογος 5 vsi- 
σανσα, οἱ ἴχεσθαι- φίρωτα, οὗ τὰ σμικβότατα ἀλλὰ τὼ µά- 
γιστα τῶν ἄθλων, σατηρίων αὐτοῦ σε xai τὼν αὐτοῦ xg 
μάτων καὶ Φίλων. τούτων οὖν Yen ἀντέχεσθαι, xoig ξά- 
cavet τὰς σμικβολογίας ταύσας, ἵνα μ dox λίαν ἀνόη- 
σας εἶναι λάρους xci Φλμαρίας ὡς περ νυν Lo 
ενος. 
, 10. *Q Ἱππία φίλε, σὺ μὲν µακάμιας $i, OTi τε οἶαύα 
ᾗ ἐπιτηδεύεν ὤνθρωπον' καὶ ἐπιτεσήδευκας i ἱκανώς, ὣς 
oie ἐμὲ ài δαιμιονία τις τύχη, ὣς ἔοικε, κατέχει, 06 τις 
πλανώµαι μον xci ὠπορῶ dai, ὁσιδεικνὺς à τὴν ἐμαυτοῦ 
ἀπορίαν ὑμῖν τοῖς σοφοῖς λόγῳ αὖ ὑπὸ ὑμῶν προπηλακί- 
ζομαι, ἐπειδὰν ἐπιδείζω. [8. σ6.] Λέγεσε γάρ ps ἅ περ 
χαὶ συ νῦν λέγεις, ὡς ἠλίβιά τε x0 σμικρὰ καὶ οὐδενὸς 
ἄξια πεαγματεύομαι. έσειδὰν ài av ἀνωσεισθεὶς 9p ὑμῶν 
λέγω & α πες ὑμαῖς, ὡς πολὺ χράτιστόν ieri οἷόν TY 6/164 
λόγον" εὔ καὶ καλῶς καταστησάμενον περαίνειν 0" δικα- 
στηρίῳ 7 ir AX m συλλόγῳ, ὑπό τε ἄλλων σῶν TG 
ενθάδε xod ὑπὸ τούτου TOU ἀνθρώπου ToU? ἀεί με ἐλέγχον- 
τος πάντα a ad ἀλούω. καὶ γάρ μοι τυγχάνει ἐψγύτωτα 1. lii, 461. 
γένους ὢν καὶ ἓν τῷ αυτ οἰκῶν. ἐπωδὰὼν οὖν εἰσέλύωὰ οἱ- 


KXBCcelr, ξυνὰ πάντα ' : ἐύμπαντα *s.—* τε abro ὃ.---ᾱ donis s.—* ὁἀπιτηδεύειν 
«br ἄνθρωπον c.—! 6s qs ἱκανῶς υ.---ξ δὲ om ΘΕ et pr. B.—h^ μὲν RZT.—! ὑφ b. 
—) ἂν T.— —— ρα λέγαμε» 8, om b.—9 xal λόγον X.—^ περαίνει» $) à v.— 


Soxjs] In preced. edit. scriptum est 
Soxp. qus lectio ferri posset si post à»- 
τέχεσθαι sequeretur τινά: quum id sub- 
audire durum sit, Srxpu. 

Boxjs] Ald. et Bas. 1. 2. δοκβ pro 
Soxfs, illudque ferri posse ait Steph. si 
post ἀντέχεσθαι sequeretur τινὰ, quod 
dorum sit subaudire, Neutiquam durum 
id foret, sed ex legitimo utriusque ser- 
monis usu: hec oportet amplecti mit- 
£entem minuta ista. Verum ad àrré- 
Χασθαι suhaudiendum potius esse ce, 
ideoque tenendum δοκῄς, arguunt satis 
seqq. illa ὥσπερ νῦν. HriNp. 

ὅτι τε οἶσθα]  Accuratius legeremus 

ὅτι οἶσθά ve, quanquam hoc τε negligen- 


tius interdum locatur, nisi id h. ]. om- 
nino commodius absit. Hxiwp. 

6$. 50. λόγετε ydp µε] Dicitis enim de 
me.  Phedo p. 94. D. οὗ λέγει τὸν 
Οδυσσέα" Ἔτῆθος δὲ πλήξας etc. — Conf. 
Hom. Il. Z. 479. Sed hoc tironibus 
quoque notum, HziNp. 

ἅπερ]  Possent etiam fortassis includi 
parenthesi verba ista, ἅκερ καὶ σὺ νῦν 
λέγει: ut. dictum sit λέγετέ µε ós ἡλί- 
θια πραγµατεύοµαι, pro λέγετέ µε λίθια 
πραγµατεύεσθαι. STEPH. 

ἐγγύτατα γένους ἂν] Ita loquuntur 
Attici ὁ éyyórara 8. ἑγγυτάτω *yévovs. 
v. Taylor ad Lysiam p. 27. ed. Reisk. 
Ηνινο. 


238 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


III. "poA oyoüpe* γάρ. 


$0. ᾿Αδύναγον ἅ doo! T0 Li ὄψεως καὶ ἁποῆς ἡδὺ χαλὸν 
εἶναι, ἔπειδή γε καλὸν γιγνόμενον τῶν ἀδυνάτων v; παρί- 


γεταιὸ 


1. 11. 469. ΤΠ. "Ese; ταύτα. 


ΣΏ. Λέγενεἃ y πάλη, Quee, ἐξ pA, t ἐπειδὴ füU- 
foU διημάρετε: τί ϕατε εἶναι φοῦτο YO χαλὸν σὸ ig 
ἀμφοτέραις σαῖς ἠδοναῖς, ài 0" vri γαύτας αρὸ σῶν ἄλλων 
τιμήσαντες χαλὰς ὠνομάσαφεν ; [S. 54. | Ανάγκη δή μοι 
δοκεἴ εἶναι s Ἱσπία, λέγεηὴ ὅτι ἀσμέσταται αὗται τῶν 
jio εἶσὶ χαὶ βέλτισται, χα) ἄμφότεραι καὶ ἑκατέρα. ? 
σύ τι έχεις λέγε ἄλλο M διαφέρουσι TAY ἄλλων; 

IH. Ουδαμῶς: σῷ OTI γὰρ βέλεισταί εἶσιν. 


$0. Τους dom, φήσει, 


λέγετε δὴ" τὸ καλὸν εἶναι, 


ἡδονὴν ὠφέλιμον; Εοίκαµιν, φήσω ἔγωγε. σὺ δέ; 


III. Καὶ ἐγώ." 


ΣΏ. Οδκοῦν ὠφέλιμο, Qe si," σὸ φοιοῦν τἀγαθόν, σὺ δε 
ποιουν καὶ vO ποιούριενου rego» yo" δὴ pon, aai εἰς τὸν 
πρότερον λόγον inu" p 0 λόγος: οὔτε γὰρ ro ἀγαθὸν 

1, 804, ὧν eim καλὸν οὔτε τὸ χαλὸν ἀγαθόν, ti περ ἄλλο αυτὼν 
ἑχάτερόν $7 TI. Παντός γε μᾶλλον, φήσοµεν, ὦ Ἡπτία, 


&y —ä ου ye που 
€ v psi». 


θέµις T9 —X λέγοντι μὴ 


8. 55. III. ᾽Αλλὰ δή y? a s Σάκρατες, ví oiti" rxUT 
iva ξυνάπαντων ανίσμιατά σοί seri καὶ περισμήµατα 
ατ. ni. 460, τῶν λόφων, ὁ πτρ ὥρτι ἄλογον, πατὰ βραχὺ διμρηµίνα. 


γοῦμον 99h ἁμολογοῦμεν Hb : ὁμολογοῦωον ^f, p preter v: is enim beo ὥμοχο- 


γοῦμον γὰρ om.— γὰρ Épa Yfe—i 


— λόγοται 2. —1 δ ZY.—» p 


ἐν) v.—? διὸ EXT.—^ δὲ δή v, δέ [.--δ eir om 3t οἱ pr Ἡ.--ᾱ Aéyew ὦ ἑνπία v. 
--- ταῦτ F.—* 5 om r.—  Fywye L—* φύσει 6.—* vor post δ) ponunt HXY, om 
p.—" νῦν fme υ.---ᾱ fni es.—31 y om v. — δεῖ br. —* τοῦτ) T.—^ ξυάπατα TO 


ὁμολογοῦμεν] Hic et statim post Ste- 
phanus malebat ὠμολογοῦμεν. Frustra. 
Consentiunt inter se adbuc in hac re et 
sic sepius ἐκ τῶν ὅμολογουμένω». — Vid. 
Crito p. 48. B. Sympos. p. 200. B. ubi 
male Corrigas &poXoynpévov. Πεινυ. 

6. δ4. τοῦτ' ἄρα, φήσει, λέγετε] Hoc 
ergo, dicet, pulchrum esse dicitis, rolup- 
tatem ulilem? Nam τοῦτο pertinet ad 


εἶναι, prerissum ue, ut sepius, se 
iol» ὠφέλιμον. Tet. ad φ. m ? Vulgo 
male interpungitur Tour ἄρα φήσει, Aé- 
vere etc. quam interpunctionem Corna. 
rium in versione secutum miror. Ἠξινῦ. 

6. 55. κνίσµατά τοι ἐστὶ καὶ περιτµή- 
para] Bene Cornar. ramenta et praseg- 
sina. Ἡκινυο. 





K A E I T O 4 Q N. 


ΤΑ ΤΟΥ AIAAOT'OYT ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ. 


Plat. Vor. VI. 


2H 





240 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΙΠΠΙΑΣ ΜΕΙΖΩΝ. 


xot εἰς ἑμαυτοῦ καί ου ἀκούσῃ ταῦτα λάγοντος, ρωτά 
εἰ οὐκ αἰσχύνομιαι τολμῶν σερὶ καλὼν ἐπιτηδευμάτων δια- 
λέγεσθαι, οὕτω Φανερῶς ἐξελεγχόμενος περὶ του καλοῦ, 
ὅτι οὐδ αὐτὸ τοῦτο 0 τί mor écri» οἶδα. — Kei τοι πώς 
σὺ — Φησίν, 7 λόγον ὃς φις παλώς χατεστήσατο 5 μή, 
ᾗ ὤλλην x ἡ ἠντινοῦν, TO καλὸν ἀγνοῶν; καὶ ὁκόσο οὕτω 
διάκεισαι, oisi! σοι κρεῖττον εἶναι eo μᾶλλον 1 φεθνάᾶ- 
yai s Συµβίβηκι δή μοι ή περ λέγα, aut" m v" 
ὑμῶν ι ἀκούειν καὶ ὀνεδίζεσθαι, κακῶς δὲ o Ur intirou. ἀλλὰ 
γὰρ ἴσως ἀναγκαῖον ὑπομένειν ταῦτα —— οὐδὲν γὰρ 
ὥτοπον εἰ ὠφελοίμην. ἐγὼ οὖν μοι δοκῶ o Ἱσπία, ὠφι- 
λησθαι" ἀπὸ σης ἀμφοτέρων ὑμῶν opas ias: τὴν γὰρ πα- 
βοιρωίαν ὅ vi ποτε λέγει τὸ) χαλιτὼ τὰ καλά, δοκὼ pui 
εἰδένα,. 

ο φοῦ ante del om t.—P αὐτῶ om pr H.—4 εἰσέλθωσυ ο.---ἵ οἶδα om 0.--- εἴσει v. 


—t φήσει L—? οἴσει ον bs oat De. καλῶς v.—" ὀφ T.—t πάντα ταῦτα 
e ο αλούμην TOBCEFDUS , ἀφελοῦμεν v. — δοκῶ om 2.—5^ ὠφελῆσθαι ΣΣΤ0, 


ὠφελησθαι t: ὠφελεέῖσθαι r.—^ τὰ T. 


περὶ καλῶν ἐπιτηδευμ.]  Venostissima 
est cavillatio. Videlicet, tangi et h. |. 
et paullo ante $. 55. illis à Ἱππία Φίλε, 
σὺ μὲν . superiora illa, in quibus ον 
se —— Sophista $. 15. περί γε émri- 
καλῶν ἔναγχος αὐτόθι 
——e— διεξιὼν εἰς.---οὐδ' αὐτὸ τοῦτο, 
πέ hoc unum quidem. Hziwp. 
$ λόγον i$ καλῶς κατεστήσατο] 
Cornar. que oratio bene et pulchre com- 
posita sit. Accus. λόγον pendet a verbo 
κατοστήσατο, ut ante $. 65. εὖ καὶ καλῶε 
κατι νο» àv δικαστηρίῳ etc. 
que Hippise verbe b. l. respicit Socrates. 


Themist. Orat. iv. p. 102. ed. Petar. 
po οὖν µοι προοιµίφ, ὥσπερ 
s ποιοῦσι καθιστάµενοι τὸν λό- 
EIND. 
Urt οὖν uo] Scribendum fortasse 'Eyó 
γοῦν µοι δοκῶ κ.τ.λ. Ἡασινυο. ed. 2. 
χαλετὰ τὰ καλὰ] Soloni dictum hoc 
auctori tribuit Plat. Schol. ad b. |. 
186. quod postea in proverbium abient. 
Platoni pr» roverbium adamatum in 
is. . Cratyl. p. 884. A. ibiq. 
hol. (x M. 14) dei Rep. i iv. p. 435. C. 
vi. p. 497. D. HxiNp. 








K A E I T O ὁ Q9 N. 


TA TOY ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ. 


Pit. Vot. VI. 


2H 





ARGUMENTUM. 


Dialogus hic est imperfectus : immerito autem inter nothos collocari existimatur, 
cum etiam a Diogene Laertio pro Platonico agnoscatur. 











KAEITOOYDON. 





.S. 1. KAnroQorra vor Αριστωνύμου vig ἡμῖν διηγεῖτο Bp. 


y ο ⸗ ⸗ M * 8 

έναγχος, ὅτι Λυσία διαλεγόμενος τὰς μὲν μετὰ Σωκρά- — 
τους διατριθὰς ψέγοι, τὴν Θρασυμάχου δὲ ξυνουσίανὸ n. d κος. 
UT Se6TOLYOI ." 

ΚΛΕΙ. "O; τις, ὦ Σώκρατες, οὐκ ὀρθὼς ἀπεμωημόνευέὰ 
σοι τοὺς pol περὶ σοῦ γενοµίνους λόγους αρὸς Λυσίαν τὰ 
μον γὰρ ἔγωγε οὐκ ἐπήνουν σε, và, δὲ καὶ ἐπήνουν. ias) δὲ’ 
ὅῆλος οἱ µεμφόμενος pháo οι, προσποιούμνος δὶ pad 
Φροντίζεω, ἥδιστ' ἄν σοι διεξέλθοιµι αὐτοὺς αὐτῦς, ἔπειδὴ 
xal ve τυγχάνοµν ὄντες ἵνα ἠττόν µε" ἡγῇ αρὸς σὲ 
Φαύλως ἔχει. »ῦν γὰρ ἴσως ovx ὀρθῶς ἀκήκοας, ὥστε Qai- 
νε αρὸς pA! ἔχειν τραχυτέρως τοῦ δέονγος. εἰ δέ" µοι δί- 
δως παῤῥησίαν, ἦδιστ cv. δεξαίµην καὶ ἐθέλω λέγει». 

20. 'AAX αἰσχρὸν μὴν σοῦ γε ὠφελεῖν με”. αροθυµου. su. 401. 
µένου μὴ ὑπομιένεν' δῆλον γὰρ ὡς γνοὺς ὅπη' χείρων εὐμὸ αι, ti, 460. 
καὶ βελτίων, và μὲν ἀσκήσω καὶ διώξοµια:, τὰ δὲ φεύξο- 
μαι κατὰ κρᾶτος. 


KAEI. ᾿Ακούοις ἄν. [S. 2.] Eyo γάρ, à Σώκρατες, 


CODICES UNDECIM, 
ΑΓΘΕΠΣΟιο ÉI*r. 
» ui» om CL.—^ t. 20.—5 ὀπερεπαινεῖ Εξ, ἐπαινεῖ 0L—À. Ἀπεμνημόνενσέ Xll, 
ἀπομνημονεύσοι (omissa σοι) f.—* * δὲ TCÉ —! uà CE bvres TOwtr.— 
P μὲν P.— φαίνει 3, φαίνειν CY. —À µε TIG. —k δή 2h0.—À  &Rv om 38c.—9 µε om 


244 IIAATONOZ 


coi? cwyytyrüparog πολλάκις ὀξεπληττόμην ἀπούων, xai 
µοι εδόκεις παρὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώχους κάλλιστα Af- 
γεν, OTOT& ἔσιτιμῶν τοῖς ἀνθρώποις, ὥς περ VT) μηχανῆς 
σραγικῆς θεός] ὕμνεις λέγων Yloi φίρεσθε, ὤνθρωποι,' καὶ 
ἀγνοεῖσε οὐδὲν τῶν δεόντων πρώττοντες, oi τινες χρημάτων 
μὶν αίρι τὴν way σπουδὴν ἔχετε, ὅπως ὑμῶ" ἔσται, τῶν 
δ) vite» oit ταῦτά ἀαραδάσετε, ὅπως ἐχισφῆσονόθι χρησ- 
θαι δικαίως" τούτοις, ἀμελῶτε, καὶ. οὔτε διδασκάλους 
αυτοῖς εὑρίσκετε τῆς δικαιοσύνης, si σερ µαθητόνΣ si àe 
µελετητόν" vi? καὶ ἀσκητόν, oi τινες ἐξασκήσουσι καὶ $X- 
µελετήσουσιν ἱκωνῶς. οὐδέ oy. ἔτι; αρότερον ὑμᾶς αὐτοὺς οὔ- 
voc ἔθεραπεύσατε,ὶ ἀλλ ὁρῶντες γράµµατα καὶ μουσικὴν 
καὶ γυµναστικὴν ὑμᾶς τε αὐτοὺς καὶ τοὺς παῖδος ὑμῶν 

€ lm - / « wf VERNIS" / 
ἱκᾶλὰς μερβθηκόταρ, & δὴ a'didiiay. ἀῤετης sip σελέαν 
ἠψησύε' κώπειξα οὐδὲν ἦττον καικοὺς γγνορένους περὶ τὰ 
ρήματα, πώς οὐ καταφρονεῖθε vüg νῦν πἰιδεύσεως ovd 
ζητεῖτε oi τωες ὑμᾶς παύσουσή ταύτης" τῆς ἀμουσίας; 
i.d 461. &pj zo, διά ys θαύτην τὴν πλημμέλειαν καὶ ῥαθυμίαω, 
ἀλλ eU διὰ τὴν ἐν τῷ αοδ) dgóg σὴν λύραν ἁμετρίαν καὶ 
ἂδελφὸς As. Qa καὶ ἀλεις! OMS ἀμετρως"' καὶ ἄναρ- 
µόστας ἀροσφερόμωαι στασιάζουσι καὶ πολεμοῦνσες τὰ 
ἑόχατα δρῶσι xoi κάσχουσι, ὑμές δέ φατε οὗ 0). ἆπαι- 
δευσίαν οὐδὲ Or ὤγνδιαν ἀλλ ἑκόνταως τοὺς ἀδίκους" dài- 
κούς εἶναι. φάλιν Q^ m) ἑολμᾶτε λέψειν ὡς αἰδγρὸν καὶ 
θεομασὲς ἡ ἀδικία. düg οὖν δή vig τὸ γε τοιοῦτον κακὸ 
ἐχὼν αἱροῖτ νι ἥττων ὃς ἂν 13 Qorí, ζών ἡδονῶν. OUXOUY 
. WE TOUT ἀκούσιον, εἴ περ τὸ νμκζν ἑκούσιον; ὥστε 6X. παν-- 
. σὸς σρόπου {ὸ γε ἀδικεῖν ἀκδύσιον ὁ λόγος αἱρεῖ, καὶ δεν 
ἐπιμέλειαν τῆς νῦν αλείω ποιεῖζθοι πάντ ὤνδρὰ ἰδίᾳ θ᾽' 


ἅμα καὶ δηµοσία ξυµπάσας τὰς πόλεις. [S. 9.] Ταῦς 


Ct.—"* ὅποι C.—9 σοι om w.—P ἑδόκει Τ.--Ἡ θεοῖς 1).—! ὄμνεις X, ὑμνεν w: 
ὑμεῖς *s.—9 ἄνθρωποι T', ὤνθρωποι αἴίς: scribe cum *s ὤνθρωποι.-- πᾶσαν τὴν 
Σιο.--- ἡμῖν H.—" ἐπιστήσαντάι εο.--- δικαίου 61.—* ἁμελεῖε καὶ om. ATGITZC 
wllt.—! μαθητῶν C.—* εἰ δὲ ΑΤΓΗΠΙ, ἠδὲ Gr, ἰδὲ CT: eire *s.—5? μελετητῶν C.— 
b 7e om T.—5 γέ τι Γ.--ὰ θεραπεύετε C.—* τε om IL—f δεῖ 8.—£ εἶναι om CT. 
x —h ἡγεῖσθε 20.— κακῶς C.—1 παύονσι 1.—X ταύτης om Θ.--] πόλις GCL— 
m ἁμετρέως f.—? τοὺς ἀδίκους om Zw: slterum ἀδίκους om ἕ.--ο 9 om Cf.— 
P ἤττονος pr Z, Ίττον rc Z, Srroy w.—84 ὡσανεὶ Zw: ᾗ 0m t.—! ToUf' T. —* κατα- 











ΚΛΕΙΣΤΟΦΩΝ. 245 


οὖν, o » Ἀόκρωσες, i iy ὅταν ἁπούω σον fap" λάγοντος, 
aai μάλα dye ata καὶ θαυμαστώς e es PECUMON. aci ὁκύταυ 
ev en TO ἔφεξης τούτῳ, Tovg" ᾿ἀσκοῦντας pr τὰ σώματος 
σης δὲ boys ἡμεληκότας ἑτερόν 7 rgáera τοιοῦσον} 
νοῦ μυ ὥρξοντος" ἀμελεῖ, περὶ δὲ τὸ » ἀρξόμνον" έσποο- 
δακέναι. καὶ orsa My ag 079 τις μὴ ἐπίσταταν xen⸗ 
Üo, πρεῖστον ἐῶν v?» τούτου χρῆσιν εἰ δή” rig μὴ isirva- 
54 ὀφβαλμοῖς χρῆσθαι μηδὲ ὁ ὡσὶν μη ξό cT TO ee τα, lii, 466. 
ματ τούτῳ [TS ἀνούειν Laud egà» μή ἄλλη» Xe 
μηδεμίων Ἴσθαι 7 σώμωυσι' κρεῖστον , ὑπμοῦν' 

θα. χαὶ LA καὶ περ) rim em OLD T elc" όστις γὰρ às 7 ui. 408. 
Wrirra rus "i $009TOU λύρα χεἼσθαν, àg^o» e ὡς οὐδὲ τῇ κοῦ 
γάώτονος, οὐδὲ ὅ- σεις μὴ 73 τών ἄλλων», οὐδὲ "5 ἑαυτοῦ, oU 

ἄλλῳ τῶν ὀργάνον οὐδὲ κτημάτων οὐδεύ. καὶ τελευτᾷ δὲ 

παλῶς 0 λόγο, οὗσός σοι, es ὃς τις ψυχῇ μὴ —— 
χεἼσθα,, ούτω" τὸ yn ἠσυχίαν ση vvx καὶ μὴ e» 
rro 3^ 5 d. párrorri καθ αὐτόν. si δέ σις ἀνάγκη 

ζην ein, δούλφ d ὥμοεινο 3 5 ἐλευθέρῳ διάγεω τῷ τοιούτῳ Ty 

Bio? i ἑστὶν digas κωθά περ πλοίου παραδόντι τὰ enda 

σης διανοίας ὤλλω, τῷ μαθόντι va» τὼν ἀνθρώπων κυβερνη- 

vini, ὃν à σὺ’ πολιτική», ὦ Σώπρατες;; — σολ- 

Asus, 7^ αὐτὴν δη ταύτην δικαστικήν σε καὶ δικαιοσύ- 

νην ὡς ἔστι λέγων. [S. 4. ] Τούτοις δὴ roig λόγοις xui". 

ἑτέροις φοιούσοις: παμαόλλοις 2 παγκάλως λεγοµένοι, 

ax διδακτὸν ἀρισὴ καὶ αάντων Σαυτοῦ δεῖ μάλιστα im 
μελεῖσθαι, exi oUT ἀντεῖκον" πωποε" oUT οἷμαν μή 

sroü ὕστερον' ἀντιίσω" προτρεστικωτάτους T$ γὰρ" ἠγου- 

μαι καὶ ὠφελιμωτάτους, καὶ ἀπεχρῶς . ὥς vie καθεύδονεας 
ἐσεγείρειν ὑμᾶς. προσεῖχον δὴ τὸν νοῦν τὸ μετὰ ταῦσα τε. 400. 


λαμβάνει Ol. —t δεῖ w.—* δ w.—" ἐγὼ ὃ cánpares 3.—" θαῦμα Ἅιου--- Toórovs 


T.—J τοιοῦτο Tt.— μὲν γὰρ 2I. -⸗ ἄρέοντος Χ, ἔρξαντος Cet.—^ ἀρξάμενος Y. 
-- el ὃ e C, el δέιοτ.--ἆ μήτ t.—* τῷ σώµατι om CÉ.—f ἥπηοῦν ἕ---- 

θαι T.—h^ Ύὰρ δὴ X, γὰρ ἂν T1: γὰρ ἂν δὴ *s.— ἐπίστηται το A.—À λόγος om Gl. 
—h τοῦτο Ο.--- ζεῖν t0.—? καὶ 6.—? κράττοντι post αὐτὸν ponit t.—^ ante καθ 
erasum aliquid in Α.--ρ τῶν βίων C,.—^ γὰρ w.—! παραδιδόναι v. — σὺ om C.— 
t B oáxpares πολιτικὴν C.—* ὀνομάζεις s.—" δὲ 200.—" καὶ om E.—* οὗτοι f.— 
y 9) L—* οὕτοις ἀντεῖπον 1.—5 µήποθ T, μήποτ eis 10.—P ds ὕστερον corr X,— 


246 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


og ἀπουσόμενος, ἐπονερωτῶ» oU τι" σε. τὸ πρώτου, ὦ X 


κρατες, ἀλλὰ σῶν ἠλιαιωτῶν σε καὶ συνεπιθυμητών 3 5 $rai- 
ga» ca», 7 ὅπως δεῖ : ses σι περὶ αὐτῶν φὸ φοιοῦτον 
Mure d τούτων γὰρ τούς τι" μάλιστα εἶναι δοξαζομά- 
νους ὑπὸ σου πρώτους ἐπανηρώτων) πυ»θανόµενος τίς 0 μι- 
τὰ ταῦτ εἴη λόγος, καὶ κατὰ σὲ τρόπον τὰ ὑποτείνῶν 
αὐτοῖς Ὢ βέλτιστοι, ἔφη», ὑμεῖς, τὸς wor T | ἀποδοχό- 
puebla, τὴν Σωκράτους προσροπὴν npe" $T ágsrir s ὡς ór- 
τος μόνου τούτου, πεζελθεῖν δὲ οὖν ín TO πράγματι καὶ 
λαβεῖν αὐτὸ σελίως, ἀλλ ἡμῖν παρὰ πάντα δη 3 vor βίον 
ἔργον TOUT ὅσται, τοὺς μήπω προτεσραμμάνους" αροτρέπεῳ, 
καὶ ixtivou αὖ érígous; " s Ty prm æce ἀλλή- 
λους" ἡμᾶς τὸ μιτὼὸ TOUT ranger" ὁμολογήσαντας 
TOUT αὐτὸ ἀνθρωτῳ πραντέον είναι, ví σουντευθεν: : que 
ἄρχεσθωι δεῖν apis δικαιοσύνης Tío μαθήσεως: aie Tte 
ἂν si τις ἡμᾶς προῦσρεσε TOU σώματος —RR —X 
θαι, μηδὲν προνοοῦνσας ὁρῶν, xai σερ παΐδας, o ὡς ἔστι τις 
γυμναστικὴ καὶ ἠωτρική, κάπεσα ὠνείδιζε, λέγων ag αἱσ- 
χρὸνΣ πυρῶν py καὶ agibuy καὶ ἀμκέλων ἐπιμέλειαν πᾶ- 
αι, lii, 410. σαν ποιῖσθαι, χα) ὅσα" του σώματος δικα διακονούμεθά 
σε καὶ ατόμεθα, φούτου ὃ᾽ αὐτοῦ μηδεμίαν τέχρην p.ràs 
μηχανή» ὅπως ὡς βέλτιστον i ὅσται TÓ σώμα, ὀξευρίσκει», 
καὶ σαῦτα οὗσαν. εἰ y iro yngopuefa^ vov rau) ἡμᾶςα 
ui. 409. τρίποντα. Λέγεις δι «n είναι vivas ταύτας τὰς pipes είπεν 
ἂν ἴσως ότι γυμναστικὴ xci ἠερική. καὶ νῦν δὴ vivo φα- 
μὲν εἶναι τὴν ἐπὶ τῇ τῆς ψυχῶς à ἀρετῇ rimi λεγέσθω.᾽ 
[8- 5.] 'O δη δοκῶν αὐτῶν" ἑῥῥωμενέστατος είναι πθὸς 
ταῦτα ἀποκριόμινος εἶπί μοι ταύτην τὴν τέχνην εἶναι ἦν 


€ γὰρ add C.—4 τὸν C, om Π.---ε οὔτε P, ὅτι ο. δὲ E.—5 δὴ w.— τε C. 

—1 δοξαζομένους εἶναι Θἵ.--ὃ ἐπανηρόμην (ΟΕ.--ἕ πώ T.—) νὸν om θᾳ.---ᾱὉ hactenus 
C.—2 ἔνι γρ Β: ἐν *s.—? τελέως αὐτὸ — ἅπαντα Π.---ᾱ δεῖ ἕ.--- ποτετραµµέ- 
νους Ἑ.---- ἐκείνοις $.— σωκράτη ΓΕΠ, σωκράτους 8|.—* ἀλλήλους om Θ{.---ἵ τότ’ 
Zw,—" ἐπερωτᾶν Gf[r.—* τι om ei.—: αἰσχρὺν μὲν T. — καὶ ὅσα...µηδεµία» 
τέχνην] μηδὲν προνοοῦντα»...ἰατρικήν (perinde ac vv. duo supra) II.—9 ἐπανερώμεθα 


8. 4. τῶν ἡλικιωτῶν] Cum hisgenii- ἐν τῷ πράγματι] Vide annon pro ἐν 
vis non puto deesse sed relictum esse scribendum sit ὃν, pro ὅρτος: vel ἔνι, id 
subeudiendum τινὰ, vel potius τυάφ. cst ἔνεστι. ΒΤΕΣΗ. 

Srxpz. 





ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ. 241 


περ ἀκούεις σὺ λέγοντος, ἔφη, Σωκράτους, οὐκ ἄλλην' Ἡ 

δικαιοσύνη». Ἑλπόντος ὃ i ἔμου Mj μα τὸ ὄνομα μόνον 
εἶτης, ἀλλὰ ὧδε. Ἰωτρική πού Tig λέγισαι τέχνης ταύτης 
δ᾽ iori διστὰ τὰ ἀποτελούμενα, σὸ μὲν ἰωφροὺς ἀεὶ πρὸς 
τοῖς οὖσιω irigouę ἐξεργάξεσθαι, vo ὃν ὑγίειαν. ἔστι δὲ 
τούτων ῥάτερον οὐκέτι σέχνη, 726 τόχνης ài! "a διδασ- 
κούσης σε xci διδασκομένης ἔ ἔργον, ὃ δὴ λέγομεν ὑγίειαν. 
καὶ σεχτοικῆς ὃς κατὰ ταὐτὼ οἰχία τε καὶ raxroux 
μὲν $ yo», σο ài δίδαγμα. σῆς δη δικαιοσύνης o ὡσαύτως σο 
pár ixælovs ἔστω rolii, χαθά σερ inti τοὺς σεχνίσας 
iai ToU; τὸ ài ἕτερον, ὃ ὃ δύναται φοιεῖν 9 np» ὄργον ο di 
x06, ví σοῦτό gopar; simt. Obr" pi, ὡς oput, τὸ 
συμφέρ ον ἀπεχρίνατο, ἄλλος às τὸ Oso, i ἅτερος ài τὸ ὠφί- 
Aue, ὁ δι τὸ λυσισελοῦ». irap 15i» δη” ἐγὼ λέγων ὅτι Κά- 
κεῖ τά γε ὀνόματα ταὺτ ἐστιν ἐνὺ ὁ εκάστη. τῶν τεχνών, 
ὀρθως αράττευ, ᾿λυσισελοῦντα, ὠφίλιμα καὶ τἆλλα τὰ 
(φοιαῦτα. ἀλλὰ αρὸς ὅ τι ταυτα πάντα είναι, ipei σὸ 
3010» $ idi rixm oi0y 3 τεκτονικὴ τὸ εὖ, τὸ κοιλᾶς, TO 
δεόντως, ὥστε σα ἕἔυλμα, φήσει' σχούη γίγνεσθαι, ἃ δὴ 
οὐκ ἔστι σάέχνη. λεγέσθω δῇ xci τὸ τῆς δικαιοσύνης ὁ ὡσαύ- 
Tac. LS. 6. ] To«vrá» ἀπεκρίνατό Tig ὦ Σώκρατές μοι 
τῶν ra» ἑταίρων,' ὃς δὴ κομψότατα ἔδοξω εἰπεῖν ὅτι TOUT 
£/5 vo σης δικαιοσύνης ἴδιον $ ο, 0 τῶν ἄλλων οὐδεμιᾶς, 
Φιλίων ἐν ταῖς" πύλεσι ποια. οὗτος à' av gura usos. v2» 
Φιλίαν ἀφαθόν v" ἔφη εἶναι καὶ οὐδέποτε κακόν. τὰς δὲ 
vay παίδων Φιλίας” χα) σὰς TOY θηρίων, & ἆς ἡμεῖς τοῦτο TOU- 
yop STOVO LOL OLLEY, οὐκ ἀπεδέχετο είναι φιλίας ἔπωνερω- 
τώμενος συνέβαινε γὰρ αὐτῷ" τὰ Tte τὰς τοιαύτας 
βλαβερὰς" 7 ἀγαθὰς είναι. φεύγων δῇ τὸ τοιοῦτον οὐδὲ 
φιλίας η τὰς τοιαύτας οὖν, Ψευδῶς ài ὀνομιάζειν αυ- 
γὰς τοὺς οὕτως" ὀνομάζοντας" τὴν δὲ ὄντως καὶ ἀληθὼς Qu- 
Y.—^ Aeyére t.—^ αὐτῶ Xw.—4 ἔφη om Θἵ.---» Άλλου T.—' µου [.--ᾱ τέχνη λέ- 
Ὕεται '—h τὰ om Σω et pr Ε.-- οὖκ ἔστι P.—k τέχναις 6.—1 δὲ τέχνης E. ἐκεῖ 
«robs ΠΣ, ἐκείνους τοὺς 1: ἐἑκείνους *s.—n οὕτως «.—? δ' ΠΣιο.--0 κἀκεῖ τά γε 
ATOITZCwY[t: κἀκεῖνά γε ὃς.--ὂ ἓν 'om Π.--- ἑκάστη τέχνη ΑΘΗΣ: ἑκάστῃ 
τό 9s.—: τί ἕ--- φύσει wl.— τῶν ἑταίρων τῶν σῶν ἕ.---ᾱ αὐταῖς to.—" τιΣ. 


— τι . — φιλίας ἐπανερωτώμενος καὶ ε0τ.--Ἱ ἑπανερωτώμενος om t.—* αὐτῶν 
£ ei com Σ, αὐτὸν w.— βλαβερὰρι.ιτοιαύτα: om t,—^ οὗ TI.—À. ἀνερντώμενος 


I1, iii, 471. 





248 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λίαν εἶναι σαφέστατα ὀμόνοιω. τὴν δὲ o ὁμόνοιαν ἐρωτώμε- 

αν, ii 472. voc. £i ὁριοδοξίαν εἶναι λέφοι 8 Sw vfum, τὴν p ὁμιοδο- 

iov ἠτίμαζον' ἠνουγκάζοντο γὰρ πολλα) καὶ βλαβερο} 

γέγνεσθαι ὁμοδοξίαι ἀνθρώπων, τὴν ài θιλίαν ὠγαθὸν à όμο- 

λογήκει πάντως» εναι καὶ δικαιοσύνης ἴ s£yo» ώστε ταὐτὸν 

ἔφησω εὗραι ὁμόνοιαν [.αἳ]! Επιστήμη». οὔσαν, ἀλλ. ου δό- 

£o. ὅτε δὴ ἐνταῦθα 5 ἦμιν τοῦ λόγου ἀποροῦντες, οὐ sugar 

ii. 410, 766 ἱκανοὶ jap ἐπισλήσσε σε" cure καὶ λέγω ὅτι Wi- 

ειδεδράμονιεν' sic ταὐτὸν 0 λόγας σοις πρωτοίς, xui ἔλεγω 

071 Καὶ 7 —* drei ὁμόνοιά τίς ἔστι καὶ ἅπασωι "T σέχ- 

vU, xai περ) ὅτου οἰσὶν ἔχουσι λέγων" τὸν δι v ὑπὸ σου λε- 

γομάνη» δικαιοσύνη" 3 7 ὁρόναμιν, ὅσα τενουσά ieri, ὃα- 

πίφευγε, καὶ ἄδηλον αὐτῆς) ὃ 0 ví ποτ dori ó ἔργο. Ταυ- 

πα, M fic, —2 τελευτῶν καὶ σὲ αὐτὸν ἠρώσων, καὶ 

εἰπές quos Ἱκομοσύνης" εναν σόὺς pár ἐχβροὺς p^r, 

σοὺς ὃς φίλους &) ποιεῖν. ὕσσερον ài (qim βλάστειν A 
οὐδίποτε ὁ δίκαιος οὐδίκα: πάντα" γὰρ i iv ὠφελιίᾳ 

σας δρᾷ». [S. Τ.] Ί αυτα δι’ QUY, ἀπαξ οὐδὲ "s ἀλλὰ 

πολὺν A's ὑπομείνας xgóror xci Maga ἀπείρηκα,. uin: 


σε" τὸ μὲν «ροτρέσειν sc ἄρετης" ἑπιμέλοιαν φώλλεσε 
ἀνθρώπων δρᾷ», δυοῖν à ῥάτερο, ἢ 5 τοσοῦτον μόνον "ura aeu, 


μακρότερον à οὐδέν, ὃ L wire ἂν καὶ πιρὶ ἄὤλλῳ ivre 
u. li. 473. 00 Ti» olor" μὴ ὄντα κυβερνήτην κωταρελετήσαι se 
— πιρὶ œurũc, as πολλου vols ἀφθρώτοις ἀξία, PN 
περὶ so» ἄλλων τεχνών ὼσαύτως. ταὐτὸν δὴ sei σού «εις 


ἐφινόγκου τάχ ἂν περὶ δικαιοσύνης, ώς οὐ μᾶλλον órri 
δικαιοσύνης à ὀπιστήμονι, διότι AME αὐτὴν $ ζεις. 


oU μὴν τὸ ys ipd. οὕτως ἔχει.) dvoiy ài θώτερον, Ἡ οὐκ Si- 
δέναι σε ς οὐκ SÜD ty αὐτῆς ipei" norpentiy. διὰ ταῦτα 
δὴ καὶ πβὸς Θρασύμαχο», οἱ olas, πορεύσοµαι xai ἄλλοσε 
ὅποι δώαµαι, ὦπορων, ἐπεὶ si y ἐθέλοις σὺ τούτον μὲν 


305 λέγαι V, nal 10,8 ὁμοδοξία, om f.—h ὁμολογήκει πάντως ἀγαθὶ» 0. 
—3 ταὐτὴν 01.—3À ἐποχείρησαν *yp Χ.---ᾱ σε om t.—! δεδράµφκεν Σοξίζε.---" á om 
Ilwet—^ δικαιοσύνην om O[.—^ libri ὅπον,-δ ἄδηλόν ἑστο αὐτῆς EFX-—^2 Buxe- 
σύνη» 0.— vá»ras r.— 2w.— ὅδη G(.—" δὲ É.—" τῷ OL.—" ügrràs . - 
* olo» om 1,—J ἐπενείκοι 0.— ὅτι T1.—* ἔχειν «ο —^ ἐμοὶ αὐτῆς G[.—^ οἵομαι 
; Om L—À4 πορεύοµαι TI2e-— libri ὅπη.-ί εὐπορῶν T.—£ d0fAcs ORIG 


: 





ΚΛΕΙΤΟΦΩΝ. . 249 


δη παύσασθαι πρὸς i τῶν λόγων τῶν προτρεστικῶν, οἷον 


δε, i περὶ yv γυμναστικῆς αροτετραμµένος 3^ σου σώματος 


δεῖν μὴ ἀμελεῖν τὸ ἐφεξης d αν τῷ προτρεπτικῷ λόγω $A6- 
γε, olo⸗ τὸ σῶμά μου φύσει ὃν οἵας θεραπείας δεῖται. xeu 
" 35 TOUT γεγνέσέω. δες τὸν Κλετοφωντα ὁμολογοῦντα 
ὡς ἔστι καταγέλαστον τῶν μὲν ἄλλων ἐπιμάλειων ποιισ- 
θαι, Ψυχῖς ài, 5c ἔνεχα τἆλλα διαπονούµεθα, ταύτης — 
Ais xci τάλλα πάντα olou με νυν οὕτως" εἱρηχίέναι 
σὰ τούτοις ἕξης, ἆ καὶ νῦν δὴ: διβλθον."' xoi σου δεόµιενος 
λέγω μηδαμῶς GA" ποιο», Li μή, παθᾶ, περ νο, va 
μὲν rtv σε αθὸς Λυσίαν καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους, τὰ δέ 
adi xci ψέγω. μὴ μὲν γὰρ προτεσραμμένφ» σε ἀνθρωπῳ,' 
o ὦ Σώκρατες, ἄξιον είναι τοῦ παντὸς φήσω, αροτετραμμένῳ 
δὲ σχεδὸν καὶ ἐρπόδιον τοῦ πρὸῤ τέλος ἀρετῆς ἕλθόντα εὖ- 
δαίμονα γενέσθαι. 


lt : θέλεις Σ.---» 34 ΑΓΘΗΠΣωΕίς : js *s.— τῷ XÍ[.—À hac in voce desinit Γ.--- 
 ὄντως w.—! 5 om f.—9 διεξῆλθον T, —^ ἄλλας f.—9 ὅτι «0.—9 προτετραµµέ- 
ver £.—13 ἄνω pr 2, ἂνωθεν t ct corr X. 


Plat. : Vor, Vl. 21 


t1. lii. 474. 


Πολ Ι Ἐ E I A. 


TA ΤΟΥ ATAAOTO' TIPOZDTIA 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΓΛΑΥΚΩΝ, ΠΟΛΔΕΜΑΡΧΟΣ, 
ΘΡΑΣΥΜΑΧΟΣ, ΑΔΕΙΜΑΝΤΟΣ, 
ΚΕΦΑΔΛΟΣ. 


252 


ARGUMENTA. 


118. I. 

Propositum est Platoni in his omnibos politicis libris docere, qua ratione opportune 
ac fructuose constituenda sit Respublica, et quibus eam legibus munire consen- 
taneum sit, ut hominibus constet vera ratio societatis constitoendm, — Primi libri 
thesis et argumentum est justitim definitio: qum ita proponitur, ut potius docea- 
tur, quid non sit justitia, quam quid sit revera. Duas autem justitie descrip- 
tiones selegit de industria, quas ita refutaret, ut'spargeret tamen semina integre 
et plene definitionis, que rei subjectm naturam representaret.  Respoblics 
enim constat magistratu et subjectis: in illum tyrannis, in hos promiscos quie 
dam et indecora àrafía cavenda est. Illum non privatss utilitatis, sed subdito- 
rum salutis et commodi, rationem babere; istos, quod et magistratui et mutuo 
alii aliis debent, ex honestatis formula reddere consentaneum eat. 


LIB. 1I. 


Primo libro, seu dialogo, posuit Plato fundamentum disputationis, universsmque 
doctrines summam representavit: nunc ad partes descendit. Primum illostrat 
definitionem Justitis ex suo contrario, nimirum Injustitia : contraria enim con- 
trariis elucescunt. Deinde pulcherrimum primordium uberrime disputationis 
de Republica proponit, et de membris et capite ejus distincte agit, subjectis 
nimirum et magistrata. Hujus naturam ita describit, Ut sit iracundus et sagax : 
ac proinde valeat ad vim hostium propulsandam, improbisque civibus infligen- 
dum supplicium, agna quadam animi vehementia: suosque sub legum presi- 
dio pacate contineat, bonisque etiam premia statuat pro meritis. Illius institu- 
tionis duas partes facit, Musicam et Gymnasticen : quarum domina est Religio ; 
de qua its agit, ut sui temporis superstitionem refutet: veram tamen religionem, 
atpote quam ignorabat, minime doceat. 


118. III. 


Pergit in eodem sermone de magistratus institutione Plato, cujus duas fecerat 
pertes, Musicam et Gymnasticam : de illa jam multa egit: nunc reliqua, que 
ad eam pertinent, persequitur. Postea de Gymmnastica tractat, Agit tum de 
inferiorum magistratuum ingenio, moribus, institutione, explorandi modo, quo 
publicis muneribus preficiantur. Denique ex Phenicis cujusdam fabule, quam 
vocat, explicatione, attexit wóp.zua, De civium quasi consanguineorum et vere 
fratrum in eadem republica communitate et summa consensione: Variorum bo- 
minum distincta et bene ordinata ebratíg, ut quidem alii sint aurum, alii argen- 
tum, alii ferrum et es: ita tameu ut omnia conferantur ad universam rempubli- 
cam constituendam. Jam vero, quoniam poetarum doctrine nimium auctorita- 
tis tribuebatur a suis hominibus, eam exagitat, docetque, clarissimorum viroram 
propositis exemplis, pestem perniciemque inferre bominum moribus : et ita seaa- 
tasconsultum facit de illis e republica expellendis: honorifice tamen, wt erudi- 
tioni suus bonos tribueretur, 


LIB. IV. 


Post accuratam disputationem de custodis institutione, ad fnem tertii incepit agere 
de universe civitatis institutione, quam hec libro diligenter pergit explicare 





251* 


Quarti igitur hujus dialogi thesis est de universsm civitatis institutione: quam 
componit ex Sapientia, Temperantia, Fortitudine et Justitia: ut earum vi et 
efficacia, Respublica sit sapiens, temperans, fortis et justa.  Illarum multipli- 
cium virtutam conjunctionem et societatem ex multiplicibus animi facultatibus 
accuratissime tractat, ut ex bis politi varii modi componantur, et quidem ita, 
ut in unam harmoniam congruenter coalescant. — Ex illa constare ait illud Jus- 
tum, quod est fundamentum Reipublice, Illi opponit Injustitiam, cujus detri- 
menta commemorat, quemadmodum Justitie commoda docuerat. Porro Justi- 
tit nomen hic varie sumitur, modo pro genere ipso, modo pro specie quadam in 
illa generis communitMe, Sic Aristoteles in Politicis, Politie nomen, quod 
generatim dicitur de omni civili administratione, facit nomen speciei, ejus vide- 
licet forme, cum penes populum summa est auctoritas. 


LIB. V. 


Docet hic; Plato, qua re instituendus sit Magistratus, ut felix sit respublica: vide- 
licet vera philosophia, qua non superficiaria sit, et externum quendam ornatum 
et vitz et orationis consectetur: sed a rebus genitis bisce et caducis animum 
convertat ad id, quod vere est, solidam nimirum germanamque Dei cognitionem. 
Idcirco re paulo altius repetita, Pbilosopbiss subjectum, naturam, utilitatem co- 
piose persequitur: ut constet, et illam esse summi boni, id est, Dei cognitio- 
nem, et illo fundamento constaturam reipublice utilitatem : ac proinde tum de- 
mum illam felicem fore, cum in ea vel philosophi regnabunt, vel reges philoso- 
phabuntur: neque prius quietem malorum futuram hominibus. Quoniam autem 
optimam rempublicam dixerat constare summa et animorum et omnium rerum 
communitate : istius communitatis modum ita definit, Uti mulieribus eque ac 
viris officia sint communia in republica : uxores, liberi, bona civibus item sint 
comununia. Qus sententia recte ab Aristotele reprehenditur: qui vult quidem 
unam esse rempublicam, sed tamen hactenus, ut naturarum, quz diversis homi- 
nibus diverse competunt, maxima ratio habeatur, ut εὐταξία servetar in rebus 
omnibus, ut caveatur perturbatio omnis et πολυπραγµοσύνη, certa reipublice 
pernicies. 

LIB. VI. 


Ad finem pene proximi libri aggressus est Plato gravissimam disputationem de 
vers pbilosophim, ad recte gubernandam rempublicam, prestentia atque utili- 
tate: et veri ac adulterini philosophi discrimen docuit, ne fucatz» philosophie 
ignominia odium invidiamque conflaret nobilissimse scientie: nunc eundem 
illum de philosophia sermonem diligenter persequitur duobus his libris, ut solidis 
argumentis verum reperiatur illud theorema, Beatam fore rempublicam pbiloso- 
phis magistratibus. Itaque verum vers philosophie subjectum, ejusque dis- 
cends modam et rationem luculenter docet. Summa est, custodem reipublice 
optimarum scientiarum przsidiis instructum esse oportere: non ut quidem in- 
fructuosis contemplationibus animum suum pascat, sed ut illius eruditionis atque 
virtutis, cujus habitum disciplina adjumentis induerit, rationes omnes referat ad 
communem humans societatis utilitatem. — Snbjectum philosophim ostendit 
Ideam boni, quod est vere ens et αὐτοὺ», quo nomine Deum significat: et hanc 
soam esse de suprema illa Idea sententiam diserte testatur Plato. Et ita sub- 
jecto indicato, sciendi modum incipit explicare: quem in septimo accurate per- 
sequitur. 


252* 


LIB. VII. 


Explicato vero vere philosophie subjecto, nunc illius discendæ modum diligenter 
persequitur, docetque, qaa via et ratione ad summum illud perveniamus, et quo- 
modo etiam prreclara illa scientia instructi accedamus ad seriam sobriamque vitse 
et reipublice wpafi : hauc enim doctrinam diligenter accomtnodat suo instituto : 
Disciplinam nimirum illam, quam in suo custode requirat, non esse inanem 
quandam contemplationem : sed prudentem efficacemque cognitionem rerum, 
ad vite officia societatemque generis humani accommodatam : ut videlicet ma- 
gistratus ille philosophicus sit rerum divinarum et hbumanarum scientia instruc- 
tus, quee vera est et prima philosopbia. Hanc vocat Dialecticam : cujus famulæ 
sunt, Physica nimirum, qua circa generationem rerum versatur, et Mathema- 
tice discipline, quee sunt inter hanc et illam summam scientiam intermedis. 
De quibus omnibus diligenter et copiose agit. 


LIB. VIII. 


Declarata reipublice recta administratione, nunc consequenter agit de vitíosa, 
quam iejostitis nomine hactenus designarat. Rectæ gubernationis modos tres 
posuerat, monarchiam, aristocratiam, et politiam, quo ultimo nomine popularem 
gubemationem notubat, quis vulgo Democratia nominatur. "Trium ergo illaruth 
publice administrationis formarum excessus et peccata explicat. Hc doc- 
trinaes duobus proximis libris, octavo videlicet et nono, persequitur. Peccata 
autem illa sive excessus considerat tum in repablica, tum in civium moribus, ex 
quibus videlicet conformantur civitatis mores. Quatuor notat excessus: in 
Arintocratia oligarehiam : in Politie, democratiam : in Regno, timarcbiam et 
tyrammidem. De quibas. omnibus in hoc dialogo singulatim agit: tractationem 
de Tyranníde non abeoleit, sed rejicit in sequentem librum. 

LIB. IX. 

. Tractationem de T yrannide superiori dialogo inchontam, hic absolvit: cujus ortum 
ex populari licentia, πάθη denique omnia diligenter persequitur. Et sicuti do- 
cuerat, felicissimum esse recte politie statum, et hominis in illa assueti condi- 
tionem felicissimam : ita et vitiose politi, et hominis in ea assueti, Tyrannidis 
vero maxime et tyrannici ingenii, infelicissimam conditionem graphice reprzsen- 
tat. Agit autem de facultatibus animi, et cupiditatibus ac voluptatibus iis, quse 
in eas varie et multlpliciter cadunt: quibus domandis opportunum affert reme- 
dium, nempe rationis imperium. 

| LIB. X. 


Plato, impositurus finem nobilissime huic disputationi, duo facit in hoc decimo 
libro. Primum luculentius docet, quo consilio hactenus poeticam e sus rei- 
publics communitate exterminasset. Novi autem istius decreti causam idcirco tam 
sollicite reddit, quod suo tempore et apud suos homines poética erat in maximo 
pretio: ut quidem gravissima ei necessitas imponeretur declinande invidis. 
Caste tamen poétice quendam locum tribuit in republica, ad Deorum videlicet 
hymnos, et ad illustrium virorum laudes celebrandas. Deindc pulcherrimum 
colophonem pulcherrimo sermoni imponit, De premiis, quz justitiam tum in 
hac, tum in altera, vita comitantur: et, De suppliciis, que Injustitiam conse - 
quuntur: quorum horribilem quandam ὑποτύπωσιν, representat: ut contra illius 
felicitatis, qua justi in secunda vita perfruentur, jucundissimam optatissimamque 
descriptionem. 


HIOAITEIA, 


A. 


S. 1. Κατέβην χθες εἰς Πειραιᾶ μετὰ λαύκωνος τοῦ 
᾿Αρίστωνος, προσευξόμενός" τε τῇ θεῷ καὶ ὤμα τὴν tope?» 


* Πολιτειῶν] Πολιτείαε nomine potius 
appellari solet hoc opus a veteribus. 
Cum «πρῶτος autem sabauditur λόγος, 
sive διάλογος. In Ald. Πολιτειῶν vpá- 
T3, vel subaudito BíBAos, vel πολιτεία : 
quasi unusquisque etium liber vocari pos- 
Bit πολιτεία. ΒΤΑΡΗ. qui sic in Not, 
* Hoc opus nomine Ἡολιτείας potius 
quam Πολιγειῶν a veteribus appellari, 
jamjam dizi. Qoa de re siquis mihi 
fidem non habet, is videat apud Plutar- 
cham πρὸς Κολώτην hec verba, Πλάτων 
δὲ καλοὺς μὲν ἐν γράµµασι λόγους περὶ 
Ρόµων καὶ πολιτείας ἀπέλιπε, ote. Videat 
et apud Athenæum ista, libro Δειπνοσοφ. 
nono, Κλέαρχος Ó ZoAebs dy τῷ ἐπιγρα- 
$op (vq, περὶ τῶν dv τῇ Πλάτωνος πολι- 
Tela μαθηματικῶν εἱρημένων. Quinetiam 
legat apud Diogenem Laertium, Πολι- 
Tela 9) περὶ δικαίου, πολιτικός. ubi ani- 
madvertendum etiam est omnes hujus 
operis dialogos pro uno censeri. nam 
cum πολιτικὸς subauditur SidAoyos. Sui- 
dam quoque numero singulari non plu- 
rali appellare sciat istud Platonis opus. 
Quod si et ad nostros veniendum sit, 
Justinus Martyr ἐν τῷ πρὸς Ἕλληνας 
παραινοτικῷ, non ἐν τῷ πρώτφ τῶν πολι- 
πειῶν λόγφ, Sed dy τό πρώτφ τῆς πολι- 
relas λόγῳφ dicit: eodemque Eusehius 
modo primum vel secundum vel tertium 
(etc.) πολιτείας passim dicit, non πολι- 
Φειῶν. Jam vero et ex multis ipsius 


Platonis locis (quod caput est) ita nomi- 
nari debere, facile ostendere possem, 
nisi aliquid ipsius lectoris diligentiz re- 
servandum putarem : quem etiam con- 
siderare velim quam diversum sensum 
he diversme inecriptiones, Πολιτεία et 
Πολιτεῖαι, efficiant." 

Plenius exhibet titulum Diog. L. iii, 
$. 60. Πολιτεία, ἢ περὶ τοῦ δικαίου πο» 
λιτικό.  Inscriptionem Πολιτεία», ho- 
rum librorum argumento convenientissi- 


mam, esse genuinam, et ex ipso Platone 
patet iii. 9. ἐν τῇ πόλει παρ’ ἡμῖν. c. 18. 


ἐν τῇ τόλει ἡμῖν, ὦ Γλαύκω», v. 1. Άγα- 
θ)ν μὲν τοίνυν τὴν τοιαύτην πόλιν τε καὶ 
πολιτεία» καὶ ὀρθὴν καλῶ. c. 2. κιεῦγα 
περὶ τῆς πολιτείας, ὃν is ἤδη διεληλυθὼε 
ἔγωγε ἔχαιρον. Tim. p. 17. τῶν ὑπ' ἐμοῦ 
ῥηθέντων λόγων περὶ πολιτείας, et ex 
testimoniis eorum scriptorum, qui boe 
libros eo indice citarunt (vid. Stephani 
Annotationes et Morgensternii Com. 
mentat. de Platon, Republ. p. 96.) ut 
ne Cicero quidem hoc Greco eos ti. 
tulo laudare dubitaverit, v. c. de Divi- 
nat. i. 29. 'vide quid Socrates in Pla. 
tonis Politia loquatur.' ii. 27. * nam sí 
ista sequimur, quod Platonis Politiam 
nuper apud me mures corroseruot, de 
republica debui pertimescere. De ver- 
bis vero, qus& apud Diogenem et vulgo 
addita leguntur, ἢ τερὶ δικαίου, hzc, sic- 
uti alias omnes principi titulo adjectas 


Bteph. 
IT, 837. 





111. i. 9. 


254 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ : 


βουλόμενον θεάσασθαι rin vgóror ποι ήσουσι ἅτι vr TpU- 
TOY ὤγοντες. XGA μὲν οὖν μοι" καὶ ἡ τῶν Sai Molan πομ- 


inscriptiones, a maticis profecta 
esse, contra quam Fischer (vid. ad Eu- 
thyphr. p. 6.) alii satuerun, persuasum 
mihi habeo. Sic etiam Morgenstern. 1. 
. p. 39. judicat. Ceterum totius Po- 
litise Mgumentum refert Maxim, Tyr. 
xxxvii, 1. p. 488. Aer. 

$. 1. Politis principium in tabulis post 
Platonis mortem repertis sepius inven- 
tum esse inversum atque MEER 
Eupborion ac Panstius apud Di 
iii. $. 87. tradunt. Vid. Dion » fit. 
de compos. c. 35. Quintilian. vi. 6. et 
cf. Muret. Var. b xvii B. P. Victo- 
rius Var. Lect. ix, 5. *laudat mirum in 
modum Dionysius Tialicarnasseus dili- 
gentiam Platonis, qua utebatur in com- 
ponendis verbis, probatque studium ip- 
siu5, quom pectus haberet refertum plu- 
rimis scientiis, jamque ad octogesimum 
satis annum pervenisset, non cessaret 
tamen expolire sermones illos suos, pre- 
cipue autem recta constructione verbo- 
rum ipsos ornaret.' Ásr 

κατέβην xis] Laudat boc Politie 
iniüum, cujus mirifica est sumplicitas, 
Demetrius περὶ ἑρμηνείας, eo utens, ut 
oatendat, qualem ease oporteat periodum 

: keoryucy δέ derw, inquit, 
$ περίαδοε 4 ἔτι μᾶλλον ἀνειμώη καὶ 
ἁπλουστέρα τῆς ἱστορικῆς, καὶ µόλις dy 
φαίνουσα, ὅτι περίοδός ἑστυ», —* 4 
φοιάδα' Κατέβην---ἄγονταν. Citat idem 
Suidas v. Χθὲς et respexit Maximus T P 
Xi 8.pn.195. Narrat hec Socrates 
meo, Critie, Hermocrati et quarte * 
dam, cujus nomen rignotum (v. Timmi 
initium), ei causam imm esponit, € 
que, vt in cen ipsum 
adduxerit. Asr. 

Flepuá] Pireeus, celeberrimus Áthe- 
narum portus et emporium, erat pagus 
tibus Hippothoontidis (Stephanus de 
urbibus: Πειραεὺε Does Ἱσποθοωντί- 

Execestides 


Solon (?) 


Giauoo 
Perictione 
marit, Aristo 


Plato Ghauco 


Bos), ab urbe, antequam ei muris longis 
(ques τείχη μακρὰ dicebantur) a Themi- 
stocle exstructis jungeretur, ginta 
stadiorum intervallo distans. Vid. Strab. 
iz. 15. 359. t. iii, « Siebenk, et 
Meurs iber si is de Pirsmeo, Ul- 

1696. 47 et Cella Notit. Orb. 
Arg. ii. 18. t. i. p. 1150. Asr. 

Γλαύκωνος] Glauco, Aristonis et Pe- 
rictiones filius, Platonis et Adimanti 
frater fuit, vid. "Diog. L. ii. 1. Muretus 
ad h. |. observat: *Sibi hoc studio ba- 
buit Plato, ut amicorum nomina per oc- 
casionem scriptis suis insereret, eorum- 

jue hoc modo memoriam pagaret. 
tà hic et sepe alibi patrem suam Ari- 
stonem et fratres germanos Glauconem 
et Adimantum nominat; hos quidem 
etiam io Parmenide sub principium, ubi 
et vitricam Pyrilampen et fratrem uteri- 
num Antiphontem, cujus etiam mentio 
est in G Omnibus denique pro- 
pinquis ac familiaribus suis studiose ac 
libenter hunc honorem impertiebat, ut 
non temere suspicati eint veteres, quum 
Xenophontem nusquam nouinaverit, ali- 
dia ρα inter eos simultatis fuisse. Se qui- 
raro admodum nominat, ut 


sub ^i pras Phedonis : Πλάτων δὲ, 
a" etin Αρθρα” ὃ δὲ ᾽Αδεί- 


* * ob ἁδελφὸς οὐτοσὶ 
Πλάτων. Plutarch. de Fraterno Amore 
t. ii. p. 484. E. ὥσπερ Πλάταν τοὺς ἆδελ- 
qobs eis τὰ κάλλιστα τῶν αὑτοῦ σνγ- 
- γραμμάτων θέµενος, ὀνομαστοὺς ἐποίησε, 
Γλαύκωνα μὲν κ op els 


τὴν 
—— Ἀντιθῶντα δὲ τὸν! δὲ n — 7— 
7 —RX ropter 
alios quoe in his libris locos, js locos, ubi Pla 
tonis familia attingitur, totam ejus si 
ung 


pem apponere, ut vulgo traditur 
enim in hac re adhuc obacura et dubia 
esse constat), baud abs re esse puto. 


Dropides 
Critias I. 
Celieschrus 
Cutins II. 


(5 τῶν τριάκωτα) 


Charmides 


Adimantus 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 


255 


«τὴ ἔδοξεν εἶναι, οὐ μέντοι Ίττον ἐφαίνετο πρέπευὰ 2v. οἱ 
θρᾶκες $T 6/UT0P. αροσευξάµιενοι 0s? να) θιωρήσαντες ἀπῆ- 
μεν πρὸς τὸ ὥστυ. κατιδὼν οὖν πόρῥωθεν ἡμᾶς οἴκαδε ae- 


CODICE8 DUODECIM, 
AGRII$DKqtemt. I 
(Horam m primo libro caret, Ambrosiani non ultra p. 203, 8. (Bekk. in marg.] 
copia fuit.) 


* προσευἑάμενός K.—b µοι om K.—* Ίττον ΑθΗΦοίσ : fyrrov ς.--ὁ πέµπευ K. 


Vid. Diog. L. iii. 1. ubi cf. Menag. Pro- 
clus in Timæum p. 25. Schol. in Platon. 
p. 201. ed. Ruhok. Asr. 

P dnd, Ficinus et Foszius Comment. 
ia D. lib. de Repoblica p. 81. Pal- 
lada s. Minervam intelligunt, in cujus 
honorem constat Π a et 
celebrari solita esse. Sic et Schol. 


es ἑκοινώνσυν, ἐπεὶ 
καὶ —— — $ "Aprejus v. 
ται, τιµωμµένη κοινῇΏ wap. d». 
Sed Bendin Deam et ως BertiBus, e 
Thracia allata, intelligenda esse, ipse 
Plato significat i. 24. Ταῦτα δή σοι, ἔφη, 
d QXénpares, εἰστιάσθω d» τοῖς Βενδι- 
δείου. Sic et Origen. adv. Cels. vi. 4. 
t. i. p. 631. E. ἀλλ οἱ τγοιαῦτα περὶ τοῦ 
π ἀγαθοῦ γράψαντες καταβαίνουσιν 
4 Πειραιέα, «ροσενξόµενοι ὡς θιῷ τῇ 
Αρτέμίδι, καὶ ὀψόμενοι τὴν ὑπὸ elo» 
(sic emendavit Hemsterh. vid. Rubnk. 
ad Tim. p. 63.) ἐκιτελουμένην varfryopy. 
Cf. et Athanasius Orat. contra Gent. 6. 
10. t. i, p. 9, E. ed. Patav. Proclus in 
Tim. p. 9. v. 27. ὅτι γὰρ τὰ dy Πειραιεῖ 
Βενδίδεια τῇ ἐννάτῃ ἐπὶ Bexárp Θαργη- 
λιῶνος (vid. Schol. Rubnk. in Plat. p. 
143.) ὁμολογοῦσιν ol περὶ τῶν ἑορτῶν 
es. Idem in Polit. p. S58. v. 4. 

οὐκ ἴσμεν, bs τὰ Βοενδίδεια τὴ» "Apre, 
κατὰ τῶν Θρᾳκῶ» νόμο» ἐθέλει, 

καὶ τὸ ὄνομα τοῦτο Θρᾳκῶν ἡ Βένδις; 
οὕτω καὶ τοῦ θρᾳκδε θεολόγον μετὰ τῶν 
πολλών τῆς Σελήνης ὀνομάτων καὶ Th» 
Βένδιν ds τὴν θεὺν ἀναπέμψαντοας, TIAov- 
τώνη τε καὶ (inserend.) Εὐφροσύνη Bévbus 
τε . Festa hec Thracibus Athe- 
nienses accepta retulisse, tradit, ne plures 
commemorem, Strabo x. 18. ᾿Αθηναῖοι δ 
οξενοῦντες διατε- 
τοὺς θεούς’ πολλὰ 


Πλάτων µέµνηται, τῶν δὲ Φρυγίων Δη- 
µΜοσθένηε. | Memorat quoque Xenoph. 
Gr. Hist. ii. 4. 11. Diane templum, τὸ 
Βενδίδειον, in Munychía, que cum Pi- 
rmeo conjuncta erat. Vid. Meurs. de 
Piraeo c. 9. p. 80. Ceterum de Bendi. 
diis v. Hesych. in h. v. ubi cf. Albert. 
Meurs. in Feriat. Grmc. p. 57. et 
quos Drackenborcb. laudavit ad Liviwm 
xixviij. 41. Asr. 

sro] Comitatus quasique factio ado- 
lescentum Atheniensium, qui ad solemne 
illed celebrandum atque ornandum pub- 
lice missi erant. uretus, * Πομπὸ 
pompa (à πόμπευ, prosequi, comitari 
est comitatus solemnis cum apparatu 
magnifico et ostentatione, quam recen- 
tiores procession vocant. Tloumh» πέᾳ- 
sry (ot et apud Xenophont. de magistr. 
equit. offic. ri. 6. 1. cian, Jup. Tra- 
ged. $a Hi. p. 124. ed. Schmied. pro 
quo alias dicitur πομπὴν ποιεῖν, ut Xe- 
nopb. Anab. v. 5. 6. 5. pompam ducere) 
ut ὕβριν ὑβρίζευ, λῆρον Anpeiv, φυγὴν 
feres alia, in Átticonrm precipue li- 

is creberrima sunt. Suidas: 'Arrixby 
σχῆμά ἐστι», τὸ εἰπόντα τὸ πρᾶγμα &va- 
γαγεῖρ τὸ ἀπὸ τοῦ πράγματος ὄνομα (verbo 
addere yet inde ductum vel eidem 
originis) et 'Arrud) παρήχησις dicitar 
bec construendi ratio in Schul. Dorv. ad 
Aristopb. Plut. 517. Vid. Gregor. Co- 
rinth. de Dialect. p. 5. Exemplorum 
copiam habes in Rittershusti Comment, 
in Oppiani Halieut. iv. 269. p. 298. 
Spanbem. ad Aristoph. Plut. 10. et Fi- 
scheri Animadv. ad Gramm. Grec. Wel. 
leri t. lii. pt. i. p. 422. Asr. 

ὄττορ] Sensu postolante, pro eo, quod 
vulgo legitur, reposoimus. Bic et 
Ficius legit vertens: sed nihilo minus, 
ut videtur, decens fuit, et Muretus jam 
correzerat. Asr. 

οἱ θρᾷκες] A quibus sacra illa, ut 
diximus, accepta erant, quo etiam Thra- 
cio ritu agebantur. Munzr. 

τὸ Éorv] Athenas; nzmque Athene 


256 


ΠΛΑΤΩΝΩΣ 


ni. i. 4. ρωηρωένόυς Πολέμαρχος ὁ Κεφάλου ὀπέλευσε δραµόντα τὸν 


παΐδα περιμεῖναί $ χελεῦσαι. καί µου ὄπισθεν ὁ ταῖς λα- 
[βόμιενος τοῦ ἑματίου, Κελεύει ὑμᾶς, ἔφη, Πολέμαρχος Ti- 
ῥιμήναι. Καὶ $yo parse roc» τε καὶξ ἠρόμην οπου αυ- 
v0g 603. Οὗτος, ἔφη, ὄπισθεν προσέρχεται. ἀλλὰ περιμέ- 


—* Bh t.—f ἆμδι Φ.--ἔ κα) γὰρ Φτ.--» ἄλλοι πολλοί τινες v.—À ὡς om TIDK. 


ab Atticis eximie ἄστν vocabantur, ut 
Alexandria ab Alexandrinis πόλις (v. 
Eustath. ad Homer. Od. A. p. 1883. 5. 
et K, p. 1650. 42.) Roma a Romanis 
wrbe. Sic Terentius Eunuch. v. 5. 17. 
* An in astu venit?' Cicero de Legib. 
f. 2. ' priusquam Theseus eos demigrare 
ex agris et in astu, quod appellatur, om- 
nes se conferre jussit.' Cornelius Nepos 
vita Themistocl. $. 4. * At Xerzes Ther- 

ylis expugnatis protinus accessit 
astu. Vit. Alcibiad. 6. 6. * postquam 
astu venit' Vid. Meursii Theseus ο. 
xvii. p. 60. Asr. 

Κεφάλου] Hic Cepbalus rhetor ge- 
nere anus aot, ut ali, Thunus 
fait, sed Athenas commi t Periclis 
hortatu, cujus hospitio utebatur, Filios 
habuit Polemarchum, Euthydemum, Bra- 
chyllum et oratorem clarissimum Lysiam. 
Musnzr. Vid. Plutarch. Orator. x. vit. 
t. ii. p. 835. et —8 vit. Lysiæ p. 105. 
Polemarchum ut philosophum Plato etiam 
in Pbedro memorat p. 257. B. "Vid. 
Plotarch. de Esu Carn. t. ii. p. 998. B. 

T. 

ἐκέλευσε δραµόντα τὸν παῖδα] Concisa 
hec dictio est pro, ἐκέλευσε τὸν καῖδα 
ὁραμάντα εἰπεῖν 5. λέγειν (i. 0. τρέχευ 
καὶ ἡμὺ εἰπεῖν), κελεῦσαί à περιμεῖναι. 
Scilicet κελεύειν, πέμπειν (Phileb. p. 
66. A. Cf. Epbemerid. Litterar. Landi- 
shut. t. iii. pt. ii. p. 84.) alia verba cjus- 
dem generis ita ponuntur, ut omittatur 
verbum, quod in notione τοῦ κελεύειν, 
πέµτειν jam latet vel eo comprehensum 
cogitatur ; idque verbum supplendum cst 
ex ipso orationis contextu. Nam si quis 
mitüitur in locum vel ad hominem quem- 
piam, dicitar simpliciter κελεύεσθαι wpbs 
σιυὰ pro κελεύεσθαι ἰέναι πρὸς τινὰ, ut 
Xenopb. Hist. Gr. ii. δ. 54. ἐκ δὲ τούτου 
ἐκέλευσε μὲν Ó τῶν τριάκοντα κήρυξ robs 
ἔνδεκα ἐκὶ τὸν Θηραμένην. Κελεύειν est 
hoc sensu nostrum beordern. tidem, 
si quis mittitur, qui nuntiet quid, dicitur 
κελεύεσθαι pro κελεύεσθαι λέγειν ο. εἷ- 
weiv, Hoc sensu κελεύειν est sagen las- 
sem. Viri docti vel léral (v. Observat. 


Miscell. V. iv. p. 282. et S85. V. v. t. 
iii. p. 85. interpp. ad Thucyd. vi. 54.) 
vel εἰπεῖν s. λέγειν (v. Wesseling. ad 
Diodor. Sic. xii. 9. p. 483. xiv. 112. p. 
126.) supplendum esse censuerunt, qui- 
bus supersedere possumus. Cf. Schaefer. 
ad Lamb. Bos, Ellips. Grec. p. 216. sq. 
611. Vid. Hermann. in Mus. Antiquit. 
Stud. v. i. Fasc. i. p. 124. Ceterum 
repetitio verbi κελεύειν in. his: sepuaei- 
ναί ἆ κελεῦσαι et κελεύειν ὑμᾶς περιμεῖνας 
antiqua est simplicitas in narratione, qua 
qui nuntiat quid, is ipsa ejus, & quo 
missus est, verba refert; cujus generis 
exempla quis enumerare possit? Ásr. 

ὕπισθεγ---λαβόμ.] Similiter Parmepid. 
init. καί µου AaBópevos τῆς χειρὸς ὁ 
᾽Αδείμαντος, et libr. v. init. A $ 
τοῦ ἱματίον ἄνωθεν αὐτοῦ παρὰ τὸν ὦμον. 
In quibus Hemsterbus. ad Lucian. t. ii 
p. 517. Bip. pronomen cleganter a no- 
mine suo remotum ease judicavit. Equi- 
dem vero pronomen non ad nomen refe- 
rendum, sed per se positum esse exi- 
πιο, ita ut λαμβάνεσθαι duplicem ge- 
nitivum comitem babeat, alterum per- 
sonr, alterum fei. Verba enim cifpi- 
«ndi, arripiendi, tangendi, assequendi aJ. 
genitivo tam rei quam persons junguu- 
tur (vid. Fisch. ad Weller. t. iii. pt. i. 
p. 365. Matthie Gr. Gr. p. 490. sq.) 
et ubi uterque conjunctus est, mirificam 
oratio habet simplicitatem ; namque eine 
copula, utpote in sermone non periodico 
seu artificioso, alter alteri apponitur, ex- 
plicationis causa, — Vulgaris construendi 
ratio est : λαμβάνεσθαί τινα ἐκ Tipbs, ot 
Lucian. in Lucio s. Asino 6. 51. t. ii. p. 
92. Schm. καί µε ἐκ τῆς QopBelas éxiAa- 
Bépsros ; deinde vel simplex genitivus 
rei ponitur, ut apud Xenoph. Ánab. i. 
6. 10. μετὰ ταῦτα, κελεύορτος Κόρον, 
ἑλάβοντο τῆς ζώνη: τὸν ΟὈρόντην ἐπὶ θα- 
νάτφ ἅπαντει ἀναστάντει καὶ οἱ σνγγε. 
weis; vel genitivus persona, ut apud 
Lucian. in Lucio: Aaufdreral µον ἐκ 
Tis οὐρᾶς; postremo duplex genitivus, 
rei et persone, Asr. 


IIOAITEIA, A. 257 


νετ. Αλλὰὼ περιμενοῦρων, 3$. 0. ὃς 0 Γλαύκο. Καὶ 
2, / v v , v , ⸗ e ^v 
ὀλίγῳ ὕστερον o v& Πολέμαρχος 7x5 καὶ Αδείμαντος 0 τοῦ 
Γλαύκωνος ἀδελφὸς καὶ Νικήρατος 0 Νικίου καὶ ἄλλοι 
/, h e i 9 N ^ "o ^v e 7 / 4 "n 
viríc," eg! ἀπὸ τῆς ποµπ]ς. ὁ οὖν Πολέμαρχος ἔφη Ὦ 
Ῥώχρατες, δοχεῖτέ puoi πρὸς ὥστυ ὠρμῆσθαι ὡς ἀπιόντες 
Ov yàg κακώς δοξάζει, ἦν δ ἔγω. "Opa οὖν ἡμᾶς, 
* eu , / ο. M 3» * ’ , » k 
ΕΦ, οσοι εσμενι IIo; γαρ ου; H τοίνυν σούτων, έφη, 
πρείστους γένεσθε' 5 μένετ᾽ αὐτοῦ. Οὐκοῦν, ἂν δ᾽ Sra, ἔτι 
ἓν λείσεαι͵"' τὸ ἦν φείσωµεν ὑμᾶς ae χρὴ ἡμᾶς ἀφέναι. 


— 4 ἁπιόντες πρὸ: τὸ ἄστυ ὠἁρμῆσθαι fv. —k ἔφη τούτων Ko.—. γεέσθαι TI et pr 


D.—9 ἑλλείπεται AIIDK.-—2 e 


ἀλλὰ περιμένετε. ᾽Αλλὰ περιμενοῦμεν] 
Prius ἀλλὰ cum imperativo est erhor- 
tantis, alterum cum futuro o tis et 
ad ea, que jussus fuerit, facienda parati. 
Bic in Gorg. 449. A. respondetur: ἀλλὰ 
Βούλομαι. C. ᾽Αλλὰ ποιήσω. Asr. 

3 9 9s] Hsc quoque, utpote ex lingua 
antiquiore petita, insigni sunt simplicitate 
et venustate. Primum $4 pro ἔφη repe- 
tendum est ab antiquo verbo $4) (Ari- 
stoph. Nob. 1145. Ran, 87.) secundum 

log. M. p. 627. κατ’ ἀφαίρεσυν τοῦ 
Φ. cujus imperfectum ἦν et tertia per- 
sona $; deinde $s antiqua forma est 
pronominis terti» persona (v. Hermann. 
ad Viger. p. 706.) ; et huic, per epexe- 
£gesin quasi, quod dicitur, additum est 
$psum dicentis nomen ὁ Γλαύκω». Cf. 
de hac in Platonis líbris frequentissima 
formula Koén. ad Gregor. p. 61. Asr. 

Νικήρατο; ó Nixlov] Nicias hic, Ni- 
cerati filius, dux Atheniensium fuit in 
bello Peloponnesiaco; videndus de eo 
Thucydides et Plutarcbus in ipeius vita. 
Filium habuit eodem nomine, quo pa- 
trem, cujus etiam mentio fit in Lachete 
extremo (p. 200. D.) ubi Nicias ipse lo- 
«quens iier ἐτεὶ κἂν ἐγὰὸ τὸν Nae 
ῥρατον To ora ἐπιτρέτοιμι, el ἐθέλοι 
οὗτος. MunzT. Occisum esse Nicera- 
tum a triginta tyrannis, tradunt Lysias 
contra Poliuch. p. 602. eL Xenoph. Grzc. 
Hist. ii. $. 89. Asr. 

és ἀπὸ τῆς πομπῆς] Cod. Reg. omittit 
és, male ; est enim utpote (vid. Schefer. 
ad Longi Pastor. p. 428.) et indicat, qui 
factum sit, ut hi omnes convenerint. Ásr. 

ὄρφι---ἐσμέν' 3 τοίνυν τούτων---κρείτ- 
που: γόνεσθε] Festivitas Platoni haud 
infrequens, vid. Comment. nostr. iu Phæ- 
drum hs Similiter Horatius Satyr. 

t. 


K.—^ ἡμᾶς om 8.—P ἔφη add q.—3 οὕτω om €x. 


i. 4. 140. « cui, si concedere nolis, Multa 
poetarum veniat manus, auxilio que Sit 
mihi (nam multo plures sumus) —"' ubi 
Lambinus nostrum attigit locum, Asr. 
ἐν λείπεται τὸ] Articulus sepenumero 
nniverse enuntiationi sic preponitor. 
Polit, iv. p. 441. B. τὸ τοῦ Ὁμήρου µαρ- 
v τὸ Zrf8os cet. De Legg. vi. p. 
118. D. καλῶς μὲν καὶ ὃ comrixbs ὑπὲρ 
αὐτῶν λόγος ὑὀμνεῖται τὸ χαλκᾶ καὶ σι- 
δηρᾶ δεῖν εἶναι τὰ τείχη μᾶλλον 5$) γήΐνα, 
Gorg. 461. E, ἀλλὰ ἀντίθες τὸ, σοῦ µα- 
κρὰ Aéyorros—ob δευὰ ab ἂν ἐγὼ κἀ- 
θοιµι, el μὴ ἐξέσται poi ἀπιέναι καὶ μὴ 
ἀκούειν coU ; Ubi commode Heind. ad- 
hibuit Demosth. in Aristocrat. p. 6098. 
ed. R. ὑπερβὰε τὸ καὶ ἐὰν ἁλῷ φόνου, 
καὶ τὸ, ἂν δόξῃ ἀπεκτονέναι, καὶ τὸ, BÍkas 
ὑπεχέτω τοῦ φόνου, καὶ τὸ, Tàs τιμωρίας 
εἶναι κατ’ αὐτοῦ τὰς abràs—kal πάνθ ὅσα 
ἐστὶ δίκαια, ὑπερβὰς γέγραφε---θεά | falli- 
tur ῥῆμα supplendum esse ad τὸ existi- 
mans ; dicit enim, plene Euthydem. $6. 
88. εἰπὲ, τί σοι ἄλλο ἐννοεῖ τοῦτο τὸ ῥῆμα 
τὸ οὐκ ἔχω, ὅ τι χρήσωμαι ois. λόγοι». 
Tantum vero abest, ut ῥῆμα suppleri de- 
beat (jam Matthie Gr. Gr. 387. non 
ubique supplendum hoc esse monuit), ut 
ne in loco quidem laudato Euthydemi, 
ubi βῆμα precedit, illud intelligendum 
sit; vb enim' universe enuntiationi ita 
prefigitur, quemadmodum articulus sub- 
θείο suo prieponitur ; igitur τὸ οὐκ ἔχω, 
ὅ τι χρήσωμαι est ipsum ῥῆμα illud, de 
quo agitur. Denique observandum est 
primum, falso interpungi post Tb, sic 
usurpatum ; nam articulus a subjecto suo 
divelli nequit; deinde τὸ, quia non ad 
sequens vocabulum, sed ad universam 
enuntiationem pertinet, rectius acui. Sic 
|. iv. p. 441. si legitur τὸ arifos, τὸ ad 


Vor. VL 


258 


IIAATONOZ 


"H καὶ δύναισθ’ dy, 3 0 06, σσαι μὴ ἀπούοπας; Ovda- 
ex 4 e ε , 
pec, ἴφη o TAa)xer "Ὡς τοίνυν μὴ ἀκουσομένων, ἔφην 


. 338. oüras διανοεῖσθε" Καὶ ὁ Αδείμαντος ᾿Αρά γε, 3 0. ὃς, 


οὐδ᾽ ἴστε ὅτι λαμαὰς ἴσται' αρὸς ἱστέραν τῇ θεῷ a 


— διανοεῖσθαι v. - ἔσται post ἑσπόραν ponunt ὁτ.---ἕ τῇ θεῷ ἂφ ἵππιν OC: 


στῇθοι pertinet, quod ut vitetur, τὸ rec- 
tius scribitur. Et τὸ hoc sensu positum 
ab ipsis veteribus acute pronuntiatum 
fuisse, accentus natura docet. Asr. 
ἀκονσομένων (int. ἡμῶν)---διανοεῖσθε 
Verba sentiendi, cogitandi, dicendi al, 
primum geniüvum persons comitem ha- 
t (nonnunquam prepositio περὶ ad- 
ditur, ut Sympos. 179. E. de Legg. vii. 
822. B. vel ὑπὲρ, ut Polit. iii. 20. p. 
414. E. ed. Steph.) deinde sepenumero 
cum conjunctione ὡς et genitivu parti- 
cipii constrountur, ita ut és i. q. ὅτι sit, 
et participium modi finiti partes agat (et 
és alias quoque participio sic jungitur, 
ut apud Thezt. p. 148. B. és ser 
dv τῷ ὕπνῳψ διανοῶνται, Ἱ. 6. διανοῶνται, 
és s. ὅτι κότονται, et Ίου pro infinitivo 
πέτεσθαι). Namque és neque ad οὕτω, 
quod in bac constructione participium 
empius excipit, referri potest, quia és 
etiam sine ofre ita ponitur, neque esse 
potest tanquam, quasi, quia etiam in re 
certiamma et oratione plane directa sic 
usurpatur; v. c. in Menon. p. 96. E. 
οἶσθ, ὅτι ἐν Tobrois μὲν és διδακτοῦ οὔ- 
σης vñs ἀρετῆς λέγει; quod nihil aliud 
esse potest nisi, ole9', ὅτι λέγει, és δι- 
δακτὸν ἡ Aper) s. διδακτὸν εἶναι τὴν àpe- 
Tf». Pol. iv. 437. A. ὑποθέμενοι ὧε 
τούτου obrws ἔχοντος, i. e. ós τοῦτο 
οὕτως ἔχει s. rovro οὕτως ἔχειν.  Athe- 
nmus xii. p. 576. περὶ Θαΐδος φησὶν ó 
Ελείταρχος ὡς alrías γενομένης τοῦ du- 
πρησθηναι τὰ ἐν Περσεκόλει βασίλεια, 
Ἱ. e. ὡς αἰτία ἀγένοτο s. αἰτίαν αὐτὴν γε- 
» et sic innumera alia. Non solum 
vero ὡς cum participio, sequente srpe- 
numero οὕτω, verbo preponitur, sed cum 
participio verbum suum etiam sequitor, 
precipue post verba sentiendi, dicendi 
et nomina λόγος, dun, γνώµη, etc. Sic 
Xen. Hellen, iv. 8. 14. ἐκράτησαν οἱ τοῦ 
᾽Αγησιλάου τῷ λόγῳ, ὡς Λακεδαιμονίων 
νικώντων τῇ ναυμαχία. Απαὺ. 1. 8. 10. 
ἡ δὲ γνώµη ἦν, ὡς εἰς τὰς τάξεις τῶν 
"EAM: ἑλώντων καὶ διακοψόντω». Po- 
lyb. in Exc. vi. 44. p. 683. θαῤῥοῦσι δὲ 
λέγειν, ὡς ὁμοίων ὄντων τῶν πολιτευµά: 
vis, Áthen. iii. p. 82. D, Νεοπτόλεμος à 


Παριανὸς καὶ αὐτὸς ἱστορεῖ, ὡς ὑπὸ Διο- 
νύσου εὑρεθέντων τῶν µήλων. Dio Cbry- 
sost. Orat. ii. de Regno p. 23. B. φαίνε- 
ται & οὗ µόνον Ὅμηρος, ἀλλὰ καὶ Ἡσίοδος 
οὕτω φρονῶ», és Φιλοσοφίας τε ἅμα καὶ 
ῥητορικῆς τῆς ἀληθοῦς τῷ βασιλεῖ προση- 
κόντων. Atque sic capiendum esse lo- 
cum in Platonis Philebo vulgo male in- 
tellectum et interpunctum p. 16. C. οἱ 
παλαιοὶ---Τι 


μὲν αύτην » 
ὡς ἐξ ἑνδε μὲν καὶ πολλῶν ὄντων τῶν ἀεὶ 
λεγομέρων εἶναι (ex. uno. et mullis con- 
siare omnid, quc esse di ) monui- 
mus jam in Ephemerid. Litterar. Landi- 
sbut. t. iii. pt. i. 98. ubi, qui de his lo- 
quendi rationibus t, laudavimus, 
quibus adde Wyttenbach. in Bibl. Crit. 
v. iii, pt. iv. p. 85. Asr. 

] Certaminis genus hoc apod 
Athenienses fuit, quod λαμπαδονχίαν et 
Adereleiyr x Medios pene, vid. 
αν $. À s ἁγῶνα, vid. 
Schol. ad Aristoph. tan. 131.) vocabent. 
Faces accendebant ex ara, eesque mani- 
bus gestantes currebant, quam poterant, 
longissime et incitatissime. — Quorum 
faces extinctre erant, quive in cursu defe- 
cerant, quive serius ad destinatum locum 
pervenerant, pro victis habebantur. Me- 
minit Pausanias in. Atticis c. 30. $. 3. 


e 


Ῥισμα ὁμοῦ τῷ δρόμφ 
ἔτι καιοµένην dorir 
οὐδὲν ἔτι τῆς νίκης τῷ , δεντέρῳ δὲ 
&»r' αὐτοῦ µέτεστιν, εἰ δὲ μηδὲ τούτῳ 
καΐοιτο, ὃ τρίτος doi» ô κρατῶν, ei δὲ καὶ 
wügi» ἀποσβεσθείη, οὖδεὶε ἔστυ, ὅτῳ 
καταλείπεται ἡ νίκη. Certare autem so- 
lebant hoc modo in sacris Promethei, 
qui ferula correptum ignem, ne extin- 
gueretur, agitans e ccelo ad homines de- 
tulisse putabatur; item in sacris Vul- 
cani, quod is deus igni prmest; et in 
sacris Minervze, cui tribuebant curam et 
inventionem artium ; artes autem omnes 
indigent igne. [Vid. Calii Rhodigini 
Lect. Antiq. 1.x.27. Edit.]—Sed σας et 


in Dianm sacris, ut ita certaretur, insti- 








IIOAITEIA, A. $259 


ἵσσωι' AQ ἵππων 3» 0 ἐγω' παινόν yt" τοῦτο. Ac 
πάδια ἔχοντες διαδώσουσιν ἀλλήλοις ἁμιλλώμενοι τοῖς ἵπ- 

ποις; 3 Tug λέγεις; Ούτως, (Qn o Πολέμαρχος καὶ αρὸς 1.1 5. 
ys «αννυγίδα ποιήσουσιν, ἣν ὧξιον θιάσασόαι. ἔζαναστη- 
σόµεθα γὰρ μετὰ τὸ δεῖανον καὶ τὴν παννυχίδω θεασόμιε- 

θα, καὶ ξυνεσόμεθά v& πολλοῖς τῶν νέων αὐτόύι καὶ δια- 
λεξζόμιθα. ἀλλὰ pers καὶ μὴ ἄλλως ποιῖτε. Καὶ ὁ 
Γλαύκων, Ἔοικεν, ἔφη, μενετέον είναι. Αλλ εἰ δοκεῖ, ἦν 

δ) ἐγώ, οὕτω χρὴ ποιεῖ». 

S. 2. "Hue" οὖν οἴκαδε εἰς τοῦ Πολεμάρχου, κα) 
Λιυσίαν τε αὐτόθι κατελάβομεν καὶ Εὐθύδημον τοὺς τοῦ 
Πολεμάρχου ἀδελφούς, καὶ 03 καὶ Θρασύμαχον τὸν Χαλ- 
κηδόνιον" καὶ Χαρμαντίδην) τὸν Παιανιέα καὶ Κλειτοφῶν- 
σα TOY ᾿Αριστωνύμου. 3» Q' ἔνδον καὶ o πατήρ o τοῦ Το 
λεμάρχου Κέφαλος. καὶ µάλα πρισβύτης μοι ὅδοξεν &i- 
να διὰ χρόνου γὰρ" καὶ ἑωρώκη" αὐτόν. καθῆστο δἳ 
à! ἵππων τῇ θεῷ *c.—* 8) t, δὲ o.—* πολλοῖε τε OBt, "ye κολλοῖε ἐ.--Ὀ ὔειμεν 


SDEqgt.—* καλχηδόνιον Θ, καρχηδόνιον Hévt, καρκηδόνιον ἐ.--ὕ χαρματίδην θΕ4τ, 
£.—À γὰρ om 0.--- ἑωράκειν omnes, sed ΑΠ in ultima syllaba οοπεος.---- 


tre certamen fuit, cum nocturno festo 


tutum est? Án quia Diana eadem est 
παννυχὶς est enim pervigilium s. i 


pervi- 


et Luna, qua noctu quasi facem homini- ( 


bus prrefert, unde eam ρυκτιλαμπῆ vo- 
carunt, id est, ut Horatius, moctilucam? 
Munzr. Dies festos Bendidios excipi- 
'ebant Panathenma minora (juxpà), in 
quibus inter alia AajerdSos certamen 
edebator, de quo qui plura scire cupit, is 
adeat Ánton. van Dale Dissertat, vi. ad 
Marmora p. 604. Aser. 

διαδώσονσι» ἀλλήλοις] Qui curriculum 
confecerant, ii ordine aliis lampadas tra- 
debant. El m inde duzerunt ve- 
teres loquendi rationem ; vitam enim, 
quasi lampada, posteris tradere dicitor 
defunctus, tanquam spatio vits decurso. 
De Legg. vi. 776. B. γεννῶντάᾳ τε καὶ 
ἐκτρέφονταν παῖδαι, καθάπερ λαμπάδα 
τὸ» βίον παραδιδόντας ἄλλοιφ ἐξ ἄλλων. 
Unde profecit Lucret. ii. 76. * Auges- 
cunt alim genteis, alis minuuntur, Inque 
brevi spatio mutantur secla animantum : 
Et, quasi cursores, vitai lampada tra- 
dunt. ubi cf. Lambin. Ex eodem fonte 
fluxit seriorum λαμπαδεύεσθαι et µετα- 
λαμπαδεύεσθαι, de quibus vid. Cusaubon. 
in Pers. vi. 61. Asr. 


ἁμιλλώμενοι τοῖν ἵπποιε] Igitur eques- 


gilntio) conjunctum. Asr. 

p s τοιεῖτε] Formula est Pla. 
toni familiaris, ot i, 11. p. 388. A. al. 
vide qu» Wyttenhach. ad Phesdon. p. 
117. À. collegit exempla. Asr. 

» 2. y) Thrasymachus so- 
pbista, id est, dicendi magister, ex Chal- 
cedone, Bithynim urbe, oriundus fuit, 

im et Prodici wqualis cet. Munzr. 
Vid. de Thrasymacho nostra in Phiedrum 
p. 868. et 368. quibus adde Ciceron. 
Orat. iii, 12. 16. 32. Quintilian. ii. 1. 
10.3.4. Philostrat. de Vit. Sophist. i. 
14. et Suid. Asr. 

τὸν Παιανιέα] Schol, Rubnk. Παιονία, 
δῆμοι Πανδιονίδος, ἐξ οὗ οὗτοι. Asr. 

Κλειτοφῶντα] Clitophon, Aristonymi 
filius, Thrasymachi sectator ac familiaris 
fuit, cujus ex nomine inscriptus extat 
dialogus Platonis. Hujus pater Aristo- 
nymus Platonis sodalis, quem et Plato 
in Arcadiam reipublice constituendm 
causa misisse dicitur, Auctor Plutarchus 
adversus Coloten t. ii. p. 1126. C. 
Μνλετ. 





260 


IIAATONOZ 


ἑστεφανωριένος Vxi σινς προσπεφαλαίου τε xal δίρου" 
τεθυκὼς γὰρ ἑτύγχανεν ἐν v3 αὐλ]. ἐκαθεζόμεθα οὖν τας 
αὐτόν. ὄκειντο γὰρ δίφροι τὶς αὐτόθι χύκλω. εὐθὺς OU» 
µε ἰδὼν ὁ Κέφαλος ἠσπάζετό τε καὶ εἶπεν X) Σάχρατις, 
οὐδὲ θαµίζεις Spir καταβαίνων εἰς τὸν Πειρωιᾶ. xgür 


P πο om G£,—9* καὶ γὰρ ἐ.---ᾱ τὸν om ΘΕ.--- χρὴ ἐ.--- 3 TI: ὃν *s.—$ Deom 6). 


διὰ χρόνου] Sic principio Hippie Ma- 
joris: "Ἱππίας ó καλόν τὸ καὶ —8 és 
διὰ χρόνον ἡμῖν κατβρας els τὰς ᾿Αθήνας. 
Munxr. διὰ vel πολλοῦ χρόνου 
(Xenoph. Ages. 3. $- 23.) est longo 
js intervallo 


met tempore, longo temporis . 
id. Viger. de Idiotism. p. 687. ubi cf. 
Hoogeven. et Zeune. Asr. 

] Vulgo uw. Atticam 
hanc plusquamperfect formam ubique 
(sic c. 8. ἐπεκόνθη scripsimus pro éme- 
sóvOew, et c. 16. περιειστήκη)  Pla- 
toni restituere haud dubitavi, fretus auc- 
foritate Heraclidis Pontici et Panetii. 
- enim Eustath, ad Hom Od. Ψ.Ρ. 

ρ 1δ. . παραδίδαωσι Ἡ eí- 
Uns, ὅτι Aprixol τοὺς Ad —— 
τελικοὺς dv τῷ η µόνψ περατοῦσιν, ff0n 
(pro ᾖδειν) Aéyorres, καὶ ἐνενοήκη καὶ 
ὀπεποιήκη:---καὶ Θουκυδίδης δὲ κέχρηται 
τῷ τοιούτφ ᾿Αττικῷ ἔθει. καὶ οὕτω φησὶ 

10$ ἔχειν τὰν γραφὰς παρὰ Πλά- 
των.  Cfí.Suoidas in Ἐπεχόνθη οἱ "Eo- 
páxm et Pierson. ad Mar, p. 118. Asr. 
] Coronati sscrifica- 
bant, quod et ex antiquis marmoribus vi- 
dere est.—BSed. et dii ipsi coronis redi- 
miebantur.—Coronabantor autem, qui 
sacta faciebant, ut se quoque diis sacros 
esse ostenderent, Itaque eos violare ne- 
fas habebatar cet. Mumzr. Vid. Κα. 
ster, ad Aristoph. Plut. 91. Dalius de 
Oracul.c. 6. Αετ. 
δίφρον] Genus sedis est minus super- 
bum ac magnificum throno et clismo, ut 
notat Athen. Ἱ. v. p. 192. E. C£. Eu- 
stath, ad Od. i. 145. Itaque Od. xix. 
101. Eurynome Penelopes jussu Ulisi, 
qui tum domi sum pro mendico habe- 


batur, affert Δίφρον ἐύξεστον καὶ és" αὐτῷ {τε 


κῶας ἔβαλλεν, ut in eo sedens cibum 
capiat. Munzr. Cf. et Od. xvii. 880. 
et Feithii Antiquit, Homeric. iii. 5. $. 1. 
Δίφρος proprie erat haud dubie duplex 
(δίφορος) sedes in curru bellico, aurigee 
videlicet et bellatoris (παραβάτον, vid. 
Hom, IL zi. 104.) Sic Il. xxiii. 435. 
Μήτως συγκύρσειαν 65g ἔνι udrvyes Ἱπ- 
ποι, Δίφρους τ) ἀνστρέψειαν ἐὐχλεκέας, 


κατὰ ὃ᾽ αὐτοὶ Ἐρ κονίρσι πέσοιεν ἔπει- 
γόμενοι περὶ νίκη. Hesiod. Scot. Herc. 


Anab. i. 8. $. 19. Vid. Scheffer. de 
Vehicul. Vett, ii. 15. Tunc in universum 
dicebator sedes vel sella, ut apud Xe- 
Piae ** vii. * 2 Ἠενοφών 
το, O0 τι νο * ἐτύγχα- 

pev ὧν τιµώµενος ἐν τῷ πλησιαιτήτφ δί- 
Φρψ (Xei6p) Απ. ——. 

ἐν τῇ αὐλβ] Αὐλλ, Romanorum implu- 
viso, locua erat apertus in interiori parte 
eedium, soli et vento expositus, ubi aram 
vel focum habebant Greci, in quo pri- 
vatim rem divinam faciebant (vid. Dor- 
vill. ad Charit. p. 247. Ernest. ad Xe- 
noph. Mem. Soc. i. 1. 6. 2.) Ita et 
Virgil. ZEn. ii. 519. * ZEdibus m mediis, 
nudaque sub ætheris axe Ingens ara foit 
juxtaque veterrima laurus Incumbens 
arse atque umbra complexa Penates: obi 
cf. Heynii Excurs. xi. Vide iden 
Epimetrum ad Xenoph, Mem. iii. 8. 9. 
P. 270. et 275. ubi nostrum quoque lo- 
cum attigit. Agr. . 

ἐκαθεζόμεθα-- κύκλφ] Bene monet 
Muretus, Ciceronem videri hunc locum 
adumbrasse in libris de Oratore i. 7. his 
verbis, * Tum Crassum pulvinos popos- 
cisse, et omnes in iis sedibus, quse erant 
sub platano, consedisse dicebas," Asr. 

οὐδὲ θαμίζει:] Ni fallor, pro οὐδὲ le- 
gendum est οὔτι, i. e. οὐδαμῶς (fortior 
est negatio, nos : keineswegs, gar nicht ; 
τί enim intendit, ut in μᾶλλόν τι vid. 
Eustath. ad Il. A. p. 46.) quod, sive 
cum γὸ conjunctum sive per se positum, 
quentissimum est Platoni. Polit. i. 
p. 851. A. ἀλλ οὔτι οὕτως ἁπλῶς--- 
ἔγογε ἐπιθυμῶ. ii. 358. C. ἐπεὶ ἔμοιγε--- 
οὔτι δοκεῖ οὕτως. v. 451. A. οὔτι (Steph. 
vitiose οὕτοι) γέλωτα uw— 
Phedon. 81. D. Phaedr. 242. E. So- 
phist. 255. A. Cratyl. 893. B. Phileb, 
13. €. 52. A. Alcibiad. i. fin, Hippia 
Min. 878. B. Hipparch, 280. A. 981. 
C. Bic jum apud Homerum uaitatiasi- 





IIOAITEIA, A. 


261 


, , 4 9 4 2 νο 7 
µόνο. si μὴν γὰρ ἐγὼ ὅτι ἓν δυνάμει $. τοῦ ῥᾳδίως πο- 
θεύεσθαι αρὸς τὸ ὥστυ, οὐδὲν ἄν σε ἔδειξ δευρο ένα, ἀλλα 


e $9 4 M x 5. Pod i / 
ἡμεῖς ἄν παρὰ σε Ίρεεν' voy. δὲ σε 


e 46 MN Ü eu e" k 
ὃς ευ σύ; οτι έµοιγε οσον 


χρὴ πυκνότερον δεῦρο ᾖέναι. 


4 ο 4 N e 
αἱ ἄλλαι αἱ χατα TO σωμα ᾖδο- 


A» / ^ » e R ⁊ / 
γω απομαραωμοντα!, τοσουτον αυξονται αἱ περί τους λόγους 


ἔπιθυμίαι τεὶ 


M 7 ρω 
καὶ ἡδοναί. μὴ οὖν ἄλλως ποίει, ἀλλὰ τοῖσ. 


δέ σε" τοῖς νεανίσκοις" ξύνισθί καὶ δευρο παρ ἡμᾶς φοίτα 


— ἀλλ'...ἱέρι om TIGDKt.— »üp...léya; οτι q.—J xpf που κρότερον υ.--ᾱ ὅσον 
Qus 


om €.—À ve om f.—? γε om K.—» νεωίσκοι TIDKqío: νεαν 


mum est, ut in uno Iliadis libro primo v. 
153. 160. 241. 291. 410. 563. Hesiod. 
Scut. Herc. 144. Soph. Antig. 517. Eu- 
xip. Med. 866. Xenoph. Anab. vii, 6. 11. 
Accedit Homeri locus, quem Plato vide- 
tur imitando expressisse, Od. E. 87. 
Tiere uoi, Ἑρμεία χρυσόῤῥαπι, εἱλήλου- 
θα: AlBoiós το φίλοι τε; πάροι γε μὲν 
οὔτι θαµίζειε. Ceterum θαμίζειν est p 
ditare, frequentare, in universum 
Ti» συχνάκις παρέναι, ut Eustath. ex- 
plicat in Od. 8. p. 321, 2. Asr. 
σαρὰ σὲ] Ita pro παρά σε, sicut δὲ σὲ pro 
δέ σε, quod in Steph. comparet, ex Ald. 
Jes. 1. et 2. scripsimus; hoc Greci ac- 
centus leges efflagitant ; pronomen enim 
utpote potius orationis membrum, ed 
preepositionem, que ipsi inservit, accen- 
tum inclinare nequit (quocirca etiam v. 
C. παρὰ τινὸς al. pro παρά ios, ut vulgo 
legitur, scripsimus), neque alterum σὲ, 
quippe pronomini $ueis oppositum, ac- 
centu carere suo potest. Asr. 
δεῦρο iéreu] Bis eadem clausula prope 
continenter usus est, ut non elaborata 
esse, sed sponte fluere videatur oratio, 
qualis dialogos decet. MunzT. Profecto 
nil pulcrius, nil venustius, nil admirabi- 
lius cogitari potest hoc Cephali senioris 
alloquio ac sermone ; tanta in eo conspi- 
cua est simplicitas atque amoenitas, tanta 
animi bonitas ac benevolentia, Atque 
si universum Politis principium compa- 
ramus tam cum sequentibus, ubi Socrates 
hominum opiniones de justitia ompino- 
uc de rebus sd vitam juste pieque agen- 
spectantibus refellit atque impug- 
nat, quam cum totius Politie fine, in quo 
justam piamque vitam per se spectat 
ejusque rationem ad. eternitatem consi- 
rat: Politiam jure possumus flumen 
dicere, quod primo ut fons lenis decurrit 
et amœnma sua garrulitate delectat, demde 
veto, alienis aquis se immiscentibus, cum 


eg, —^ ξύνιθι θ 


his pugnando assurgit, vehementioresque 
sumit spiritus; tandem, conflictione com- 
posita, undis sedatis oreque profundo 
Qceanum petit, tanquam omnium unda- 
rum communitatem earumque beatam re- 
quiem. Aer. 
és eb ἴσθι] Laudant h. ]. Clemens 
Alex. Strom. iii. p. 438. D. Theodoret. 
Therapeut, xii. p. 668. sq. et Stob. cxii. 
P. 589. AsT. 
ὅσον αἱ ἄλλαι] Anaximenes apud Stob. 
cxvi, p. 694. τοῖς γὰρ ἀστείοις πρεσβύ- 
ταις, ὅσον al κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἆπο- 
Ται---γοσοῦτον αἱ περὶ τοὺτ λό- 
vous ἐπιθυμίαι πάλι’ αὔξονται, καὶ το- 
σούτφ βεβαιότερον abrois παρέχει τὸ 
λόγειν τι χρήσιµον τοῖς ἄλλοις καὶ παρ 
&répur, abrobs ἁκούειν, fare τὰς μὲν ἀπὸ 
τῶν βρωτῶν καὶ ποτῶν καὶ ἀφροδισίω» 
ἡδονὰς γινοµένας lBeiy ἔστιν οὐχ οὕτως 
els τὸ παραχρῆμα εὐφραινούσαν, 6s ὕστε- 


pov λυπούσαν, ἡ δὲ περὶ obs λόγου: ἡδονὴ 
καὶ µάθησις fv γε τῷ παραυτίκα νει 
καὶ πρὺς τὸ» ἄλλον βίον τοὺς as; 


διώγειν $8éos παρασκενάζξει. Sic etiam 
Cato apud Ciceronem in libro, qui de 
Senectute inscribitur, c. 14. * Ego vero 
propter sermonis delectationem tempes- 
tivis conviviis delector, nec cum zqua- 
libus solum, sed cum vestra etiam state 
atque vobiscum, babeoque senectuti mag- 
nam gratiam, qus mihi sermonis avidita- 
tem auxit, potionis et cibi sustulit.' Asr. 
αἱ περὶ robs λόγους ἐπιθυμίαι] Senec- 
tus est enim, ut Cicero ait in Caton. 
Maj. natura loquacior. Dio Chrysost. 
Or. vii. p. 98. C. κρεσβντικὸν πολυλογία. 
Aristotel. Rhet. ii, 13. de Senibus: ἡ 
µνήµη (ἔστι) τῶν παροιχοµένων, ὅτερ 
αἵτιον καὶ τῆς ἁδολεσχίας αὐτοῖς' διατε- 
λοῦσι γὰρ τὰ γενόμενα Aéyovres ἆνα- 
μιμ»ησκόµενοι γὰρ ἤδονται. Asr. 
ἐύνισθι] Thom. M. p. 478. legit ξύ- 
νιθι, i. e. £óveA0e, quod Oudendorp. re- 


117, 1. 6. 


262 


ὡς 


ὰ φίλους τε καὶ πάνυ οἰκείους.ἳ 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Καὶ μήν, 3» 9 


ἐγώ, ὦ Κέφαλε, χαΐρω γεὶ διαλεγόµενος τοῖς σφόδρα 
αρεσβύταις. δοκεῖ γάρ µοι χρῆναωι παρ αυτῶν πυνάνισ- 
θαι, ὥς wo τινα ὁδὸν αροεληλυθότων ἦν καὶ ἡμᾶς ἴσως 
δεήσει πορεύεσθαι, ποία τίς ἐστι, τραχεῖα" καὶ yu Ἶ 
ῥᾳδία καὶ εὔπορος. καὶ δὴ καὶ cou ἡδέως ἂν πυθοίµην ὃ 
ví σοι φαίνεται τοῦτο, ἐπειδὴ ἐνταῦθα ἤδη" εἰ τῆς ἡλικίας, 
ὃ 05 ἐπὶ γήραοςἳ οὐδῷ Φασὶν εἶναι" οἱ ποιηταί. πότερο 
aro» τοῦ. βίου, 1 πῶς σὺ αὐτὸ ἐξαγγέλλεις;" [S. 5.] 


$t.—P olkelovs πάνυ Φ.--ᾱ γε add ΠΌΚΦ: 


τε {ο.---Σ dori πότερο» Tpaxeia. q.— 


* δη om Φίτ.--ᾱ γήρως O9r.—* εἶναι om G9t.—" τὸ τοῦ Φ.---Ὁ dpeis 9.--3 ὁ 


posendum esse arbitrabatur, scilicet ξόν- 
«76: pro participio verbi οἰδέναι habens 


mus, 
sane quidem. Ceterum Muretus ad b. ]. 
observat : Marsilius ( Ficus) hic legere 
videtur σφόδρα χαίρω διαλογόµενος ois 
tpecBóraus, vertit enim: Atqui, i m 
ego, 0 Cephali, valde quidem delector 
senilibus sermonibus ; quod fortasse rec- 
tum est: neque enim potest Socrates eum 
dicere αρεσβύτη», quem paullo 
post ait esse ἐπὶ γήραος οὐδῷ; non enim 
significat, eum esse morti proximum, ne 
molestus sit homini amico eique male 
ominetur. Sed σφόδρα πρεσβύταιε con- 
firmatur prasgressis : καὶ µάλα πρεσβύτης 
poi ἔδοξεν εἶναι, Accedit, quod universe 
hiec dicta sunt; nam quo quisque est se- 
nior, eo sapientior factus, eoque fructuo- 
sior cum eo copsuetudo ac sermo. Ce- 
terum etiam hic Cicero Platonem suum 
imitatus est de Senect. ο, 2. ubi Lælium 
loquentem inducit: * Volumus sane, οἱ 
molestum est tibi, Cato, tanquam longam 
aliquam viam confeceris, qua nobis quo- 
que ingrediendum sit, isthuc qno perve- 
nisti, videre, quale sit. Similiter Juncus 
in Stob. Serm. σχν. p. 892. Asr. 

ποία τίε ἐστι] Sic recte Ald. et Bas. 
1.; Bas. 2. et Stephanus ποία τις dor. 
Stob, exhibet ὁποία τίς ἐστι. In sequen- 
tibus Hesiodi versus celebratissimos re- 
spexit Plato in "Epy. 287. Th» μὲν γὰρ 
κακότητα καὶ ἱλὰδὸν ἔστιν ἑλέσθαι “Ρηϊ- 
Bus: λείη μὲν ὁδὸς, µάλα ὃ ἐγγύθι valer 


Tjs 9 ἀρεγῆς ἱδρῶτα θεοὶ «ροκάροιθεν 
ἔθηκαν 'Αθάνατοι μακρὸς δὲ καὶ ὄρθιοι 
oluos ἐπ᾽ αὐτὸν Καὶ τρηχὺς τὸ αρῶτον 
ἐπὴν eis ἄκρον ἵκηαι, 'Ῥηϊδίη 9 ἄπειτα 
φέλει, χαλετή περ ἐοῦσα. Quos dic 
non potest, quot et poets et prose ora- 
tionis scriptores imitando expressertnt. 
Vid. nostra in Pedum p. sro. An 
ἐπὶ s οὐδφ] οὐδὸε, ut Latinorum 
limen σα —* ad Valer, Flacc. 
i. 829. Oudendorp. ad Lucam. ii. 6. 
70.) est ingressus, initium. Hiuc él 
γήραοε o08$; εἶναι dicitur, qui *épew 6t 
s. summam ingreditur senectutem, et om- 
nino, qui extrema est senectute. Hom, ll. 


xxii. 60. f» ja warhp Κρονίδης ἐπὶ γή- 


paos οὐδῷ ἐν ἁργαλέῃ φδίσει. xxiv. 
486. ed ὥστε ὁγὼν, ἁλοφ éri 


γήραοτ οὐδφ. Od. αν. 246. οὐδ ἴκετο 
γήραο: οὐδόν. 34Τ. Πατρός 6’, ὃν κατέ» 
λειπεν lb» éxi Tfpaor οὐδφ. Hesiod. 
"Ep'y. $29. κακῴ ἐπὶ γήραος οὐδφ. — Pho- 
cylid. v. 313. µέχρι γήραος οὐδοῦ.  Me- 
nander apud Stob, cv. p. 566. Οἰκτρό- 
τατόν ἐστι πειρᾷν ἐπὶ s οὐδῷ ᾿Αδί- 
kov τύχης δίκαιος εἱληφὼᾳ τρόπος. Sic 
et prose scriptores orationis, ut Herodot. 
iii. 14. Lycurg. contra Leocrat. t. iv. p. 
166. ed. R. ubi vid, Taylor. Cf. Solan. 
ad Lucian. t. i. p. 712. Pariter Firmi- 
ο. iti. 1. * Senectutis limen ingressus." 

8T. 

χαλεπὺ» τοῦ βίου] Duo hec obser- 
vanda et accurate distinguenda sunt, que 
quum a viris etiam doctissimis non satis 
perspecta fuerint, uberius de iis expo- 
nere, opere pretium fore existimo. 1α- 
plex est ratio, adjectivum cum genitivo 
nominis substantivi conjungendi. Prima 
est hæc, qua adjectivum generis neutrius 
est, ita ut fiomen substantivum per se 


IIOAITEIA, A. 


"Eye σοι, ἔφη, νὴ σὸν Δία ipu, ὦ Σώκρατες, οἷόν  ἐμοῖ» x1. 330. 


263 


φαίνεται. φολλάκις γὰρ συνερχόμεθά" τινες εἷς ταὐτὸ πα- 
ρασλησίαν ἡλικίαν Vyorrég, διασώζοντες τὴν παλαιὰν πα- 
ροιµίὰν. oi οὖν πλεῖστοι ἡμῶν ὀλοφύρονται ξυνιόντες, τὼς 


σώκρατει ἑρῶ t.—J Υ᾿ duo Θ: γέ µοι *s.—* ἐρχόμεθά Θ, µοχόμεθα t.—* πότους 


uasi positum sit; altera ea, qua adjec- 
tivum genus quidem substantivi sequitur, 
Bed gravioris significationis causa ei præ- 
ponitur et, quasi nomen substantivum, 
ex se aptum illud habet, quocirca sub- 
stantivum gignendi casum accipit, Ex- 
empla hoc illostrabunt, Ad priorem 
rationem pertinent hec Platonis loca: 
Thesetet. p. 175. A. ἀλλ᾽ ἐπὶ πέντε καὶ 
εἴκοσι καταλόγφ προγόνων σεμνυνοµένω» 
καὶ ἀναφερόντων ἐς Ἡρακλέα τὸν ᾽Αμϕι- 
TpÜwvos (genitivi sunt absoluti, non e 
nomine σμικρολογίας apti, ot Heind. 
censet), ἄτοπα abrg καταφαίνεται Tfjs 
σµικρολογίαε. Apolog. p. 41. C. ἁμή- 
χανον hy εἴηε as πάντων. His in 
locis genitivus non pendet ex adjectivo 
(tunc certe τὶ abesse non posset), sed 

uasi absolutus est, rationem, quam nos 

icimus relationem, significans, — Solet 
enim genitivus non solum verbis, sed 
etiam adjectivis sic apponi, ut non ex iis 
pendeat, sed per se positus sit, eumque 
granunatici omisso περὶ (quod attinet 
ad) vcl ἕνεκα explicant, v. Fischer Ani- 
rmadv. ad Weller. t. iii. pt. i. p. 349. sq. 
393.sq. Sic ὦ σχετλία τόλµης Eurip. 
Alcest. ov TOU coU µελέα Iphig. 
Aul. 1287. µακάριε τῆς ξυνουσίαν καὶ 
TOU ἀγροῦ Philostrat, Heroic. p. 16. ed. 
Boisson. Idem Vit. Apollon. ii. 26. p. 
78. nam innumera exempla hujus generis 
extant, vid. Matthie Gr. Grec. p. 432. 
Agitur ἄτοπα (Attice pro ἄτοπον) αὑτφ 
κατ αι τῆς σµικρολογίαςφ, non. est 
i. 4. ἄγοπόν τι τῇ σµικρολογίας, sed 
ἄτοπον respectu (quod, aitinel pu τῆς 
σµικρολογίααε, ut in. Apolog. xaror 
εὐδαιμονίας est: imnensum s. admira- 
bile hoc esset respectu felicitaiis. Altera 
ratio, qua adjectivum genus nominis sui 
sequitur, sed ipsum regit, frequentior 
est ; nota enim sunt τῆς γῆς πολλὴ, Ó 
πολὺε τοῦ χρόνου, ὀρθοτάτη τῆς σκέψεως 
(Cratyl. 391. D.) ἡ μεγίστη τῇ εὖλα. 
βείας, τῆς φρονῄσεως ( Polit. iii. 416. B. 
Sympos. 209. A.) ἡ ἀρίστη τῆς γῆς 
— 1. 2.) ἐν καλλίστφ τοῦ κόσµου 

[socrat. Busir. p. 224. ed. Corai.) Vid. 
Hemsterh. ad Lucian. t. i. p. 356. Dor- 
vill, ad Charit. p. 981. Wesseling. ad 


Diodor. p. 566. Aug. Wolf. ad Demosth. 
Leptin. $. T. Hic quoque ellipsin vulgo 
statuunt, eamque nominis μερὶς, quam 
repudiant adjectiva masculini genens, ut 
jam monuit Scháfer. ad Bos. Ellips. 
πας, p. 274. 506. Vid, Hermann. in 
Mus. Antiquit. Studior. v. i. Fasc. i. p. 
115. In his, ut jam monvimus, adjec- 
tivum propter graviorem, quam habet, 
significationem substantivo suo ita pre- 
ponitur, ut hoc ex ipso pendeat. Sic 
Protagor. 329. A. οἱ ῥήτορες οὕτω épo- 
τηθέντες δολιχὸ» κατατείνουσι τοῦ λόγου. 
Gorg. p. 619. E. συχνοὺς---τείνω τῶν 
λόγων. Aristoph. Acbharn. 350. τῆς µα- 
ρίλης συχνήν. Multo gravius est δολι- 
xbv τοῦ λόγου quam δολιχὸ» λόγον, συχ- 
vobs λόγους; αιρηὶῆσαῖυς enim copia s. 
multitudo sermonum. Ex his perspicitur, 
χαλεπὺν τοῦ βίου non neutrum esse 
(quasi χαλεπόν τι 8. χαλεπὸν µέρος τοῦ 
Blov), ut Heind. ad Theætetum 6. 82. 
statuit, hunc locum cum iis conferens, 
quos ex Thesteto et Apologia citavimus, 
sed masculinum, ex quo propter gravio- 
rem ipsius significationem substantivum 
pendeat (hinc genitivus substantivi), 
ejusque vim nostra lingua nonnisi sub- 
stantivo exprimi posse ; xaAembs τοῦ βίου 
igitur idem est, quod xaAewórgs τοῦ 
Blov.—His quoque respexit Plato poetas, 
quibus γῆρας χαλεπὸν, senectus tristis, 
molesta cet. audit; vid. que Erasmus 
collegit in Adagiorum Chil. ii, Centur. 
vi. 37. p. 484. ed. Colon. Asr. 

6. 8. γώ σοι x. T. λ.] Sic et Cato 
apud Ciceronem c. 3. * Faciam, ut po- 
tero, Leeli ; spe enim interfui querelis 
equalium meorum (pares autem cum pa- 
ribus veteri proverbio facillime congre- 
gantur), quas C. Salinator, quas Sp. 
Albinus, homines consulares, nostri fere 
equales, deplorare solebant, tum quod 
voluptatibus carerent, sine quibus vitam 
nullam putarent, tum quod spernerentur 
nb iis, a quibus essent coli soliti. Αντ. 

τὴν παλαιὰν παροιµία»] Schol. Rahnk. 
p. 145. τὴν κολοιὸε ποτὶ κολοιὸν ἰξάνει' 
Φιλάλληλο» γὰρ τουτὶ τὸ ζῶο». τάττεται 
δὲ ἡ παροιµία ἐπὶ τῶν τοῖς ὁμοίοις προσο- 
µιλούντων. Plura habebant Greci pro- 


zu. i. 7. 


264 


ἐν τῇ νεότητι ἡδονὼς ποθοῦντες καὶ ἀναμημωησκόμενοι περί 
T τἀφροδίσια κα) σερὶ πόσους xci" εὐωχίας καὶ ἄλλ 
ἄττα ἅ τῶν τοιούτων "yere, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγά- 
Aa TIVA ἀπεστερημένοι καὶ τότε μὴν εὖ ζῶντες, yup δὲ ov- 
ài doris. i ἔνιοι δὲ καὶ τὰς Ta» οἰκείων α οαηλακίσεις τοῦ: 
γήρως ὀδύρονται, καὶ t τούτῳ» δὴ το ynges UJLYOUC I, 
ὅσων καχὼν ᾿σφίσιν αἴτιον. ἐμοὶ à δοκοῦσι, ὦ 4 Σώκρατες, 

d οὗ τὸ αἴτιον αἰτιᾶσθαι. εἰ γὰρ T roũro αἴτιον, κών 


IIAATONOZ 


οὗτοι 
ἐγὼ vá αὐτὰ σαυτα: ἐπεκόνθηί € ένεχά "ys γήρως, καὶ οἱ ὤλ- 
λοι πάντες όσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας. v» ὄγωγεῖ 505 
ἐνσεσύχηκα οὐχ. ούτως ἔγουσι καὶ ὤλλοις, xai δη καὶ Σο- 
φοκλεῖ Tori TU T0517 παρεγενόµην ἐρωτωμένῷ" ὁ ὑπό vivos 
Πως, ἔφη, s Σοφόκλεις, 1 έχεις πρὸς σφροδίσιω» à er oiás 
v &i γυναικὶ συγγίγνεσθαι Καὶ ὃς, Εὐφήμει, ἔφη, 9 ἄν- 


τε καὶ πηκῃν.-- —b els τοῦ 8t, ἐκ τοῦ $.—* τοῦτο Ri, τοῦτον v. —À ol τοιοῦτοι K. 
—^ ταὐτὰ c.— ἐπεπόνθειν omnes, sed ΑΠ in ultima syllaba correcti.—8 ἔγκγε Δθ 


II$DKqtvt : éyà *5.—^ ἐρωτώμενοι TI.—. συμµίγνυσθαι G&DKqt.—) ἁσμεναίτατα 


verbia hujus generis (vid. Aristotel. Rhe- 
tor. i. 11. Ethic. viii. 1l. Muret. Com- 
ment. in Aristot. Ethic. l. |. t. iii. p. 
454. ed, Ruhnk. Erasm. Adag. Chil. i. 
Centur. i. 20. p. 59.) id vero, quod 
h. l. respexit Plato, haud dubie est 
fout ἥλικα τέρκει, de quo vide nostra in 
Phedrum p. 264. Hoc jam significant 
verba pregressa παραπλησίαν ἡλικίαν 
Éxorres. Asr. 

ἔχεται] Ald. Bas. 1. 2. Ixere. Ce- 
terum similiter Juncus in Stob. σαν. p. 
603. ἐμοὶ γὰρ δύσκολος ὅ ἐν αὐτῷ 
C$ pa) Bios καταφαίνεται διὰ τὸν τῶν 
* εων vh κάρα , ὀλεχον ἀποσβεν- 

νων' ὃ ep $5 » οὐδὲν ἔτι παρα- 

κολουθεῖν aal rois γεγηρακόσι», ἐπίπονα 
δὲ ἅκαντα εἶναι καὶ χαλεπά. Asx. 

νῦν δὲ οὐδὲ terre?) Bene attulit Μιι- 
retus Mimnermi versus: Τίς δὲ βίος; τί 
δὲ τερπνὸν ἅτερ χρυσέηε ᾿Αϕροδίτης ; 
Τεθναίην, ὅτε µοι οὐκέτι ταῦτα μέλοι. 

8T 

τὰς τῶν οἰκείων προϊτηλακίσειε τοῦ γή- 
pes] Notatu est digna hec nominis cum 
duplici genitivo, altero, quem dicimus, 
objectivo (τοῦ γήρως), altero subjectivo 
(τῶν οἰκείων) constructio ; obvia tamen 
sunt exempla, ut Hip arch. 229. C. διὰ 
τὴν τῆς ἁδελφῆς ἀτιμίαν τῆς κανηφορίας’ 
Herodot, vi. 2. Ἱστιατοι---ὑπέδυνε τῶν 


Ἰώνων Th» ἡγεμονίην τοῦ πρὸς Aapeior 
πολέμον. Ί]φοσαί. Panathen. p. 249. 349. A. 
διὰ τὴν Πέλοπος μὲν ἁπάση: Πελοποννή- 
σου κατάληψι», Δαναοῦ δὲ τῆς πόλενε 
τῆς Αργείων, Κάδμου δὲ Θηβών. Vid. 

Matthise Gr. Gr. p. 491. Asr. 
ἐπὶ τούτφ] Ald. Bas. 1. et 3. dei 
τοῦτο: sed rectius habet ἐπὶ τούτφ (Fi- 
cinus: in λος), h. e. kanc ob causam, 
(v. Viger. de [diotismn. p. 633. 


propterea 
Fischer. ad Weller. t. iii. pt. ii. p. 237.) 


contra ἐπὶ τοῦτο consilium aliquid asse- 
quendi indicat, De verbo ὑμνεῖν (h. |. 
eandem cantilenam canere, semper queri) 
vide qure ad Ἱ. v. p. 463. D. observabi- 
mus, ο sententia, Cecilius apud Ci- 
ceron. de Senectute c. 8. ' Tum etiam in 
senecta hoc deputo miserrimum, Sentire 
ea setzte esse odiosum se alteri. Cf. 
Junc. apud Stob. 1. ]. p. 51. Asr. 

épol δὲ δοκοῦσι»----ἡλικίας] Cicero in 
Cat. c. 3. * Qui mihi non id videbantur 
accusare, quod esset accusandum ; pam 
si id culpa senectutis accideret, eadem 
mihi usu venirent reliquisque omnibus 
majoribus natu, quorum ego multorum 
cognovi senectutem sine querela, qui se 
et libidinum vinculis laxatos esse non 
moleste ferrent, nec a suis despicerentur.' 
Asr. 


πῶς---ἔχει---ἀποφυγὼν] Sic Sympos. 





IIOAITEIA, A. 


265 


δρωτι’ ἀσμιαίτατα) μέντοι αὐτὸ ἀπίφυγον, Me περ λυν. 
” à 4 . / 9 / " ο 
τωμώ τα καὶ ἄγριον δεσχότην ἀποφυγων. — Eó οὖν µοι 


p. 114. B. ἀλλὰ σὺ, 3 9 $;, fperréhnae, 
VÀs ἔχεις πρὺ: τὸ ἐθέλειν b» Ιέναι (vulgo 
ἀνιέναι) ἄκλητου éxl δεῖενον; Λατ. 

ὦ ἄνθρωπε] ὦ ante v. ἄνθρωτε omit- 
tunt Clemens Alex. Ῥκάαρ. ii. 10. p. 
194. Sylb. Strom. iii. 3. p. 434. Sylb. t. 
i. p. 519. Pott, et Theodoret. Therapeut. 
xii. p. 668. A. Asr. 

ἀσμεναίτατα] Pro ἀσμενέστατα, quod 
vulgo legitur, εκ Eustath. in Od. B. p. 
90. et Etymol. M. p. 81. 17. reposui 
ἁσμεναίτατα ; Etymolog. ὁμοίως καὶ διὰ 
τοῦ αι (λέγουσιν οἱ ᾽Αττικο)) ἰσαίτατα, 
ἀσμεναίτατα (sic ἆσι a -le- 
gendum) —às Τατα μέντοι Πλάτων 

d Πολιτικῶν (f. Πολιτειῷν). Οἱ, Mait- 
taire Grec. Ling. Dialect. p. 42. ed. 
Sturz. Fischer. ad Weller. t. ii. p. 76. 
et Matthie Gr. Gr. p. 152. Aer. 

αὐτὰ] Ita pro αὐτὸ rescripsimus e Cle. 
mente Alex. Pedagog. |. ]. eodem ducit 
Theodoreti (1. |.) scriptura μὲν τὰ τοιαῦτα 
pro µάντοι abré. Idem reponi jubebat 
Steph. bene monens, etiam αὐτὸ habere, 
quo referatur; intelligendum enim esse 
τὸ "yvvaud 6 ; sed propter 
sequentia, in quibus voluptas cum do- 
mina comparatur furiosa, rectius habet 
αὐτὰ, relatum ad τὰφροδίσια ; igitur quum 
αὐτὰ Clementis et Theodoreti loca con- 
firment et Ficinus quoque verterit: li- 
bentissime lec tanquam furiosum agres- 
temque dominum aufugi, avrà Platoni 
restituere baud dubitavi, Αντ. 

Avrrarra] ινών Pædagog. Ἱ. F 
omittit ruà et ἀποφυγὼ», cujus loco apu 
Theon. Progymn. p. 14, legitur ἁποδρὰς, 
idque Hemsterhus. ad Lucian. t. iii. p. 
891. Bip. probabat; sed gravius est 
& », Quam ἁποδράς, Ammonius 
de Differ. voc. p, 19. ἁποδράναι μὲν γὰρ, 
τὸ ἁναχωρήσαντά τινα ἄδηλον (ic legen- 
dum pro εὔδηλον) εἶναι, ὅπρυ lavi», &xo- 
φεύγειν δὲ, τὸ μὴ δύνασθαι ἐπιληφθῆναι ; 
quod Xenophon confirmat Anab. i. 4. 8. 
οὔτε ἁποδεδράκασιν---οἶδα γὰρ, ὅπη οἴχον- 
ται-- οὔτε ἁποπεφεύγασ' χω γὰρτ 
pes, ὥστε ἑλεῖν γὸ ἐκείνων πλοῖο». 
li. 2. 13. vii. 8. 11. al, Hanc ipsam ob 
causam festive ἀποφυγὼν repetitur, quasi 
Sophocles dicere voluerit, * Gaudeo ex 
ria me tanquam furiosi domini vin- 

is profugisse, ita ut prehendere me 
nequeat. De Sophoclis dicto, plures 
illud vel expresserunt vel respexerunt. 
Cieero Caton, c. 14. * Bene Sophocles, 

Pig. 


quum ex eo quidam jam confecta etate 
quiereret, utereturne rebus venereis, Dii 
meliora! inquit; libenter istinc, sicut a 
domino agresti ac furioso, profugi; Va- 
ler. Maxim. iv. 3. 6$. 2. * Bophocles au- 
tem setate jam senior, quum ab eo qui» 
dam quisreret, an etjam nunc re 
Venereis uteretur, Dii meliora! inquit; 
libenter enim isthinc, tanquam ex aliqua 
forios& profugi dominatione. Plutarch. 
de —8 t : p: 525. A ὁ Xe. 
φοκλῆς d, s, el δύναται γυναικὶ πλη- 
cidfew, Ἑδφήμει, ἄνθρωπε ! εἶπεν ἐλεύ. 
Bepos γέγονα, λυττῶνται καὶ &yplovs δεσ- 
as διὰ τὸ γῆρας v, ldem in 
libro, qui inscribitur, an seni sit ger, 
Respublica t. ii. p. T88. D. ὃ γὰο Xo- 


a δεσπότη». 


^ » καὶ Lih" * 
then. xii, p. 510. B. kaíro: Σοφοκλῆς 

ὁ womràs τῶν ἀπολαυστικῶν γε els ὃν, 
ἵνα μὸ κατηγορῇ τοῦ *yfpus, sels σωφρο- 


ἀφροδισίων ἀπολαύσειε 
ἀσμέγως ἀπηλλάχθαι αὐτῶν ὥσπερ 
δεσπότον. Cf. Philostrat, Vit. Apoll. 
Tyan. i. 18. p. 16. Ammian, Marcell, 
xr. 4. — aliter —— Sophoclis 

ictum refert ; φασὶ Ἄοφοκλ 
ἤδη γέρορτα ὑπὲρ ἄλλης ἡδονῆς οἰπώ» 
ὥσπερ κυνὸς Avrréens ἀπηλλάχθαι. Ce- 
terum de Sophocle ab amore haud alieno 
vid. Áthen. xiii, p. 604. E. Plutarch. vit. 
Isocrat, p. 889. A. Lessingii vit. So- 
phocl. p. 164. et Huschke Analect. Cri« 
tic, p. 20. Nihil vero frequentius vo- 
luptatis cnm dominas comparatione. Sic 
Xenoph, CEconom. i. 6. 20. καὶ ἄλλαι 8' 
εἰσὶν ἁπατηλαί τες Ὄψαι προθτοιού- 
µεναι ἡδοναὶ εἶναι, κυβεῖαί τε καὶ ἂνωφο» 


λεῖς ἀνθρώπων ὁμιλίοι-- Φ. 39. Δοῦλοι 


ριή. — "yáp «lai καὶ οὗτοι, ἔφη ὃ Σωκράτης, καὶ 


πά»νν γε χαλεκῶν δεσποινῶ», οἳ μὲν λιχ- 
ειῶν, οἳ δὲ λαγνειῶ», ol P 

cet. Hinc Cicero 08. iji. 11. * volup- 
tates, blandissimme dominm.  Juncus 
apud Stob. cxii. p. 687. καὶ γὰρ τὸ πε- 
vajcta τῆς κατὰ τὰ ἀφροδίσια ἁρμῆς Te 


al ; 6 Zeb! ὄφελο 
τῆς μὲν ψυχἢς τὸ ἁλόγιστον » al én: 


Vot. VI, 





zu. ĩ. 7. 


264 IIAATONOZ 


ἐν 3 νεόσητι ἡδονὼς ποθοῦντες xoi ἀνωμημωησόμενοι περί 
T τἀφεοδίσια κα) igi πότους xci" εὐωχίας xai ἄλλ 
ὥττα ὦ τῶν σοιούτων ὄχεται, καὶ ἀγανακτοῦσιν ὡς μεγά- 
λων τῶν ἀπεστερημένοι καὶ τότε μν εὖ ζώντες, νῦν δὲ ov- 
δι Carrie. i $901 δὲ καὶ τὰς τών οἰκείων προπηλακίσεις T τοῦ. 
γήρως ὀδύρονσαι, καὶ ezi τούτῳ: δή TO γήρας ὑμνοῦσι, 
όσων κοικὼν uL αἴτιον. TP ài δοκοῦσω, 5 a⸗ 2ώχρατες, 
οὗτοι" οὐ τὸ αἶτιον αἰτιᾶσθαι. si γὰρ ὃν τοῦτο erit, κάν 
ἐγὼ τὰ αὐτὰ σαῦτα ἐπεπόνθη! ἕνεκά γε γήρως, καὶ οἱ ἆλ- 
Ao! πάντες ὅσοι ἐνταῦθοι ἆλθον ἡλιαίας. νυν ὃ ὄγωγεξ 503 
ἐντεσύχηκα οὐχ. οὕτως άγουσι καὶ ὤλλοις, xc on καὶ Σο- 
φοκλεῖ Tori τῷ ποιητῇ] παρεγενόµην ἐρωτωμιένῳ' U ὑπό σος 
IL, ἔφη, s Σοφόκλεις, A yes πρὸς τἀφροδίσια; ἵ "τι οἷός 
v εἶ γυναιὶ συγγίγνεσθαι:ὶ Καὶ 0c, Εὐφήμει, ἔφη, ὦ ὤν- 


τε τε καὶ πυκφν.-- b els τοῦ Ot, dk τοῦ Φ.---5 τοῦτο Hi, τοῦτον ο.---ᾱ οἱ τοιοῦτοι K. 
—? ταὐτὰ υ.---ἵ ἐπεπόνθειν omnes, sed ΑΠ in ultima syllaba οοστος(1.----ᾱ ἔγκγε A9 


IleDKqtvet : ἐγὼ *s.—^ ἐρωτώμενος Π.---ἲ συμµίγνυσθαι G&DKqt.—) —*—— 


verbia hujus generia (vid. Aristotel. Rhe- 
tor. i, 11. Ethic. vii. 1. Muret. Com- 
ment. in Aristot. Ethic. l. l. t. lii. p. 
454. ed. Rubnk. Erasm. Adag. Chil, i. 
Centur. i. 20. p. 59.) id vero, quod 
h. Ἱ. respexit Plato, haud dubie est 
fout ἤλικα τέρχει, de quo vide nostra in 
Phaedrum p. 264. Hoc jam significant 
verba pregressa παραπλησίαν ἡλικίαν 
ἔχοντει. Asr. 

ἔχεται] | Ald. Bas. 1. 2. ἔχετε. Ce- 
terum similiter Juncus in Stob. cxv. p. 
693. ἐμοὶ γὰρ δύσκολος ὅ ἐν αὑτφ 
(τῷ *yfpa) Bios καταφαίνεται διὰ Th τῶν 
αἱ εὼν στέρησιν κατ ὀλίγον ἄποσβεν- 
νυµένων' διόκερ ἡδὺ μὲν οὐδὲν ἔτι παρα- 
κολουθεῖν φασὶ τοῖς γεγηρακόσι», ἐπίπονα 
δὲ ἅπαντα εἶναι καὶ χαλετά. Asx. 

νῦν δὲ οὐδὲ ζῶντες] Bene attulit Mn- 
retus Mimnermi versus: Tís δὲ βίος; τί 
δὲ τερπνὸν ἅτερ xpuséns "Adpoliras ; 
Τεῦναίην, ὅτε uo οὐκέτι ταῦτα μέλοι. 


τὰς τῶν οἰκείων προχηλακίσεις τοῦ γή- 
pes] Notatu eat digna bec nominis cum 
duplici genitivo, altero, quem dicimus, 
objJectivo (τοῦ γήρως), altero subjectivo 
(τῶν οἰκείων) constructio ; obvia tamen 
sunt exempla, ut Hip rch. 229. C. διὰ 
τὴν τῆς ἁδελφῆς ἀτιμ]αν τῆ τῆς κανηφορίας" 
Herodot, vi. 2, Ἱστιαο»---ὑπέδυνε τῶν 


Ἰώνων Th» ἡγεμονίην τοῦ πρὸς Δαρεῖον 
πολέμον. socrat. Panathen. p. 249. A. 
διὰ rh» πό Πέλοποι μὲν ἁπάσης *7— 
cov κατάληψι», Δαναοῦ δὲ τῆς πύόλουν 
τῆς ᾽Αργείων, Κάδµου δὲ Θηβῶν. Vid. 
Matthie Gr. Gr. p. 481. Asr. 
ἐπὶ) τούτφ] Ald. Bas. 1. et 3. ἐπὶ 

τοῦτο; sed rectius habet ἐπὶ τούτφ (Fi- 
cinus: in hoc), h. e. hanc ob Pun 
propterea (v. Viger. de [diotism. p. 614. 

ischer. ad Weller. t. iii, pt. ii. p. 237.) 

contra ἐπὶ τοῦτο consilium aliquid asse- 
quendi indicat, De verbo ὑμνεῖν (1. |. 
eandem cantilenam canere, se queri) 
vide qum ad |. v. p. 463. D. observabi- 
mus, De sententia, Cecilius apud Ci- 
ceron. de Senectute c. 8. * Tum etiam in 
senecta hoc deputo miserrimuro, Sentire 
ea ttzte esse odiosum se alteri. C. 
Junc, apud Stob. |. ], p. 51. Asr. 

ἐμοὶ δὲ δοκοῦσυω---ἡλικίας] Cicero in 

Cat. c. 3. * Qui mihi non id videbantur 
accusare, quod esset accusandum ; nam 
si id culpa senectutis accideret, eadem 
mihi usu venirent reliquisque omnibus 
majoribus natu, quorum ego multorum 
cognovi senectutem sine querela, qui se 
et libidinum vincolis laxatos esse non 
moleste ferrent, nec a auis despicerentur.' 
Λατ. 


σῶ,--ἔχειι--ἀποφνγὼν] Sic Sympos. 





IIOAITEIA, A. 


265 


Üpari* ἀσμυαίτατα) µύντοι αὐτὸ ἀπίφυγον, ug Tip Avr- 
πμ 4 ⸗ » / 4. 
(σώτά τµα καὶ ἄγριον δεσκότην ἀποφυγών. — EO οὖν [toi 


Ρ. 114. B. ἀλλὰ σὺ, 3 9 $s, ? 
vàs ἔχει; πρὸ: τὸ ἐθέλειν ἂν δα (vulgo 
δνιέναι) ἄκλητος és) Bervor ; As. 

ὦ ἄνθρωπε] ἆ ante v. ἄνθρωπε omit- 
tunt Clemens Alex. Ῥκάαρ. ii. 10. p. 
194. Sylb. Strom. iii. 8. p. 434. Sylb. t. 
i. p. 519. Pott, et Theodoret. Therapeut. 
xii. p. 668. A. Asr. 

ἀσμεναίτατα] Pro ἄσμενέστατα, quod 
vulgo legitur, ex Eustatb. in Od. B. p. 
90. et Etymol. M. p. 81. 17. reposui 
ἁσμεναίτατα; Etymolog. ὁμοίως καὶ διὰ 
τοῦ αι (λόγουσιν οἱ ᾽Αττικο)) ἰσαίτατα, 
ἀσμεναίτατα (sic pro ἀσμεναίστατα -le- 

dum ατα névro Πλάτων 
ἐν d Πολιτικῶν (f. Πολιτειῷν). Cf. Mait- 
taire Grec. Ling. Dialect. p. 42. ed. 
Sturz. Fischer. ad Weller. t. ii. p. 76. 
et Matthise Gr. Gr. p. 153. Asr. 

αὐτὰ] Ita pro αὐτὸ reacripsimus e Cle- 
mente Alex. Peedagog. |. ]. eodem ducit 
Theodoreti (1. |.) scriptura μὲν τὰ τοιαῦτα 
pro µόντοι αὐτό. Idem reponi jubebat 
Stepb. bene monens, etiam αὐτὸ habere, 
quo referatur; intelligendum enim esse 
τὸ γυναικὶ ζυγγέγνεσθαι; sed propter 
sequentia, in quibus voluptas cum do- 
mina comparatur furioga, rectius habet 
αὐτὰ, relatum ad τἀφροδίσια ; igiturquum 
αὐτὰ Clementis et Theodoreti loca con- 
firment et Ficinus quoque verterit: li- 
bentissime lac tanquam furiosum agres- 
temque dominum awfugi, avrà Platoni 
restituere haud dubitavi, Asr. 

λυττῶντα] Clemens Pedagog. l. ]. 
omittit 70à et ἀποφνγὼν, cujus loco apud 
Theon. Progymn. p. 14, legitur ἀποδρὰς, 


idque Hewmsterhus. ad Lucian. t. iii. p. 
891. Bip. probabat; sed gravius est 

ποφνγὰ», quam ἂπι . Ammonius 
de Differ. voc. p, 19. ἁποδράναι μὲν γὰρ, 
τὸ ἀναχωρήσαντά τινα ἄδηλον (sic legen- 
dom pro εὔδηλον) εἶναι, ὅπου lovi», ἆπο- 
φεύγειν δὲ, τὸ μὴ δύνασθαι ἐπιληφθῆναι ; 
quod Xenophon confirmat Anab. i. 4.8. 
οὔτε ἁποδεδράκασιν---οἶδα γὰρ, ὅπη οἴχο»- 
ται---οὔτε ἀποπεφεύγ χω γὰρ τριή- 
pes, ὥστε ἐλεῖν τὸ ἐκείνων πλοῖον. Cf, 
ü. 2. 13. vii. 8. 11. al, Hanc ipsam ob 
causam festive ἀποφυγὼν repetitur, quasi 
Sophocles dicere voluerit, * Gaudeo ex 
amoris me tanquam furiosi domini vin- 
culis profugisse, ita ut prehendere me 
nequeat, De Sophoclis dicto, plures 
illud vel expresserunt vel respexerunt. 
Cieero Caton, c. 14. * Bene Sophocles, 

Igi. 


Vor, V 


quum ex eo quidam jam confecta etate 
quiereret, utereturne rebus venereis, Dii 
meliora! inquit; libenter istinc, sicut & 
domino agresti ac furioso, profugi." Va- 
ler. Maxim. iv. 9. 6. 2. * Bophocles au- 
tem setate jam senior, quum ab eo qui» 
dam quireret, an etjam nunc rebus 
Venereis uteretur, Dii meliora | inquit; 
libenter enim isthinc, tanquam ex aliqua 
fariosa profugi dominatione, Plutarch. 
de Cupid. irit ] n p. 525. A s Xo. 
φοκλῆς ἑρωτηθεὶς, el δύναται γυναικὶ πλη- 
σιάζειν, Ἑδφήμει, ἄνθρωπε | εἶπεν ἐλεύ. 
8epos γέγονα, λυττῶντα» καὶ &yplovs δεσ- 

as διὰ τὸ γῆρας . ldem in 
libro, qui inscribitur, &n seni sit ger, 
Respublica t. ii. i. T88. D. ὃ γὰο Xo- 
φοκλῆς ἄσμενος ἔφη τὰ ἀφροδίσια *yeyn- 
ρακὼς ἁποπεφενγέναι, καθάπερ ἄγριον καὶ 
λυττῶντα δεσπότη». In libro : non posse 
guav. vivi secund. Epicur,t. ii. p. 1094. R. 
οὗ τὰ αὐτὰ này τῷ Σοφοκλεῖ διανοούµενοε, 
ἀσμέως ἐκφυγόντι τὴν ἡδονὴν ταύτῳ, 
ὥσπερ ἄγριον καὶ λυττώντα . 
Athen, xii, p. 510. B. xaírot Σοφοκλῆς y" 
ὁ wonrhs τῶν ικῶν "ye els ὃν, 


ἀσμένως ἀπηλλάχθαι αὐτῶν ὥσπερ 

δεσπότον. Cf. Philostrat, Vit. Apoll. 
Tyan. i. 18. p. 16. Ammian. Marcell, 
xr. 4. Fhulo pq npe e Sophoclis 

ictum refert; & φασὶ Ἄοφοκλ 

ἤδη γέρορτα ὑπὲρ ἄλλης ἡδονῆς eire 
ἄσπερκυνὸς λυττώσηε ἀπηλλάχθαι. Ce- 
terum de Sophocle ab amore haud alieno 
vid. Athen. xiii, p. 604. E. Plutarch. vit. 
Isocrat, p. 839. A. Lessingii vit, So- 
phocl. p. 164. et Huschke Analect. Cri- 
tic. p. 20. Nihil vero frequentius vo- 
luptatis cum domina comparatione. Sic 
Kenoph., C(Econom. i. 5$. 20. καὶ ἄλλαι 8" 
εἰσὶν —. ruves δέσπουαι προσποιού- 
peras ἡδονα) εἶναι, κυβεῖαί τε καὶ ἄνωφο 
Aeis ἀνθρώπων ὁμιλίοι-- Φ. 38. Δοῦλοι 
γάρ εἷσι καὶ οὗτοι, ἔφη ὃ Σωκράτης, καὶ 
πά»ν *ye χαλεπῶν δεσποινῶν, οἳ μὲν λιχ- 
vei», ot δὲ λαγνειῶν, οἳ δὲ CT 
cet, Hinc Cicero Off. ii. 11. * volup- 
tates, blandissiimm domine.  Juncus 
apud Stob. cxii. p. 687. καὶ γὰρ τὸ πε» 
φαῦσθαι τῆς κατὰ τὰ ἀφροδίσια ὅρμῆς το 
καὶ dpéteus, ὦ Zeb! μέγα ὄφελος φαίην 
ἂν καὶ μανίας καὶ λύπη: ἀπόῤῥευσι», ὑὁπότο 
τῆς μὲν vocis τὸ ἁλόγιστον udi en 





266 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


xad τόνε ides» à *— siti, gai "» ουχ. Seren. παντά- 
qoi γὰρ τῶν γε γοιούτων ὃν * vue φολλὴ εἱρήνη γίγ- 
νεται καὶ — ixudà- yag" αἱ ἐπιθυμίαι παύσων- 
σαι πατατεύνουσαι" xai χαλάσωσι, φαντάπασι v0 του 


Ῥοφοχλίους γίγνεται”Ὁ 


δεστοτῶνξ πάν —X teni καὶ 


μαινομένων ἀπηλλάχβαι. ἀλλὰ καὶ τούσων περι καὶ τῶν 
ys πρὸς τους οὐχείους μία τις αἰσία ievín, οὐ τὸ γήρας, e 


n. i. 8. —R —RX πεόπος τῶν ἀνθρώσον. d μὲν 


γὰρ xóc- 


putos καὶ εὔχολοι ὥσι, καὶ τὸ γηρας μετρίως ἐστὶν ἐπύσονον" 
si ài μή, καὶ γῆραςρ, ὦ δώκρατες, καὶ νεότης χαλιση τῷ 


TOLOUT N tonii. 


g. 4. Kai γώ ἀγασθεὶς αὐτοῦ εἰσύνσος σαῦτα, βου- 
λόμενος iri λέγειν αὐτὸν ἐκίνουν καὶ eio Ὢ Κέφαλε, οἷ- 


Π: ἁσμωέσνατα *s.—^ deiyo GKq.— γε om Gt.—9 γὰρ om A et pr IL—? κα- 


τατοίνουσαι om. q.—^ γήγνεται A, qui nusquam aliter, cum enen: γίνεται ὃς 


P ond 


P καὶ δοσποτῶν (.—^ devi post. µασοµένων ponit K.— yel E, χαλετὰ e.— 


€— εὔδοι φονηροὺ: δεσ- 
τὸ δὲ —— — διὰ γῆς 
beer. τῆς κατὰ τὸ κάλλος f8or$s. ϐγ- 


λύπη», καὶ ὅσοι σύγγονοι θῆρε 
ται τῷ (de. Longinus de Sublim. xliv. 
6$. T. dà» δὲ καὶ τούτου» vis τοῦ πλούτου 
τοὺς dicyóvevs els ἠλικίαν ἐλθεν doy, 
ο ήτοι δεσπόταε vais φυχαῖν ἐντίκτουσιν 
καὶ παρανοµίαν καὶ 
reir yerria. iter "Epws dicitur τό- 
parvos tereot Polit ix. 2. p. 578. B. Asr. 
éxeives] Cod. Eg. ἐκενο. Sed ita, 
ut hoc unum dera etiam c. 5. 
τω; γάρ τοι, & Xéxpores, TOUT" diceivos 
εἶπεν. sequentibus verba ille co- 
dex ita det in dion exhibet: πολλῶν καὶ 
lp ἀπηλλάχθαι. Καὶ inter 
πολλών et 


est, wt Polit. x. p. 
πολλά τε καὶ ἀνόσια αἱργασμένοι. Κε- 
nopb. Mem. Socr. ii. 9. 6. ξυνειδὼε αὐτῷ 
πολλὰ καὶ πονηρά. Vid. Viger. de [dio- 
tim. p. $25. et Hermann. p. 797. 
Brunck. ad Aristoph, Thesm. 351. Nub. 
1329. Post γέγνεται sequitur ἔστι, i. e. 
ὄξεστι, nula interposita copula vel ex- 
plicandi particula, ex more Platonis, de 
quo infra exponemus, Λατ. 
κατωτείνουσαι καὶ χαλάσωσι] Bene 


monet Muretus, Platonem, ad imaginum 
funiculos sive nervos respicientem, verbis 
κατατείνειν et xoAqr usnm esse, quorum 
utriusque in iis machinis, qu» fonibus 


καὶ intorquentur atque intendontuor, proprius 


usus est. Cf. de Legib. i. p. 644. 5. 
et de s Bchweighauser. ad 
Athen, i. p. 168. Ruperti ad Javenal. 
xiv. 266. Asr 

ἀλλὰ καὶ τούτων πόρι] Cicero in Ca- 
tone c. 9. * Sed omnium istiusmodi que- 
relarum in moribes est culpa, mon in 
etate; moderati enim nec difficiles, nec 
inhumani senes tolerabilem senectotem 
agunt; importunitas antem et inhema- 
nitas omni etete molesta est.' Qnibus- 
cum conferenda sunt, que Musonius de 
senectute apud Stob. cxvi. p. 6985. dis- 


putat. Asr. 
. 4. m deirowr] Cod. . Reg. ἔγωγε 
mes uat Latinorum severe, 
est commovere, excilare, ciere, ut λόγον 
xieiy ( Polit. v. 450. A. ἔσον λόγον πά- 
λιν---κνεῖτε περὶ τῆς πολιτείας) id quod 
évyelpei, quod Pure ri post sequitur. Sic 
λόγον κιυοῦντες 


θετε τῷ” 
γούτου χάριν τὰ πολλὰ καὶ 
Vid. W yttenbecb. ad Pls 


ἀκνησάμην, 
tarch, de S. N. V. p. 88. et Heusd. 


Specim. Crit. p. 111. Asr. 





IIOAITEIA, A. 


267 


ῥιοή σου' τοὺς πολλούς, ὅταν ταῦτα λέγης, οὐκ ἀποδέχεσ- 
θωι, ἀλλ ἡγεῖσθαί σε ῥᾳδίως vo yüpas Φέρει οὐ Oye vor 
veowo» ἀλλὰ διὰ vo πολλὴν οὐσίων κεκτῆσόαι τοῖς γὰρ 


πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά 


φασω” εἶναι. ᾿Αληθη, ἔφη, 


λέγεις oU γὰρ ἀποδέχοτωι. καὶ λέγουσι μέν i, 0D. μέ» 
σοι γε’ ὅσου οἴονται, ἀλλὰ σὸ τοῦ Θεμωστοκλέους εὖ ἔχει, 
« Cd » LÀ t 

ὃς τῷ Σεριφίῳ λοιδορουμένψ καὶ λέγοντι ὅτι οὐ δι αὐτὸν 


* ἔγωγε Kq.—! σε ober. -e ὃν ταῦτα λέγει v.—" σε ῥήδίως 0€ 0.—" κολλὴ «άρα» 


µυθίᾳ φΦασω ϐ, πολλά 


οἶμαί Φου] Sic recte Ald. Bes. 1. et 
23. Steph. οἶμαι σοῦ. — De sententia, 
Cicero Laelium in Catone c. 8. dicere 
facit : * Est, ut dicis, Cato, sed fortasse 
dixerit quispiam, tibi propter opes et 
copias et dignitatem tuam tolerabilem 
senectutem videri, id autem non 
multis contingere Cf. Musonius apud 
Stobsum 1.1]. p. 696. Ceteram Mure- 
tus obserrat, Platonem videri versicu- 
lum vulgatum et proverbii loco habitum 
respexisse : Tois πλουσίοις wóAX' lari 
φὰ παραμύθια. Asr. 

ἀληθή--᾿Αθηναῖος] Sic et Cato apud 
Ciceron. |. l. * Est istud quidem, Leli, 
aliquid, sed nequaquam in isto sunt om. 
nia, et Themistocles fertur Seriphio cui- 
dem in jergio respondisse, quum ille 
dizisset, non eum vua, sed patrire gloria 
splendorem assecutum : Nec hercle, in- 
quit, ego, si Seriphius essem nobilis, nec 
tu, si. Athoniensis esses, clarus unquam 


feisses. Quod eodem modo de senec. ϱνόμ 


tute dici potest: nec enim i summa in- 
opia levis esse senectus potest ne eapi- 
enü quidem, nec insipienti in somma 
coma n ri 1 piae 

στα] Ficinus vertit, quantum 
dici possel, unde Muretus jd conjicit 
legisse és οἷόν τε pro bs οἵονται. Mox 
pro εὐδοκιμοί scripsimus Attici optetivi 
forma εὐδοκιμοίη. Αετ. 

6: τῷ Σεριφίφ] Articulus γῷ ante Le- 
ριφίφ noti quid et sermonibus celebrati 
indicat : je illi, quem constat 
Themistoclis glorim obtrectasse ; nam 
Seriphius, per se ignobilis, non rpse no- 
tus erat, sed ipsius aliente laadis obtrec- 
tatio, Bimiliter nos articulum ushrpa- 
mus, quando hominem nga certum et 
notum significamus, sed universe eum, 

icunque ille fuit, quem aliquid fecisse, 

ixime cet. constat. — Igitur defmiti il- 
lud et noti, quod articulus significat, 


Φασι παραμύθια t.—* "ye om t.—J οἷόν e £, olor Τε v. — 


non ad subjectum, quod dicitur, spectat, 
sed ad objectum s. rem crebris usurpa- 
tam sermonibus. Heind. ad Charm, p. 
63. male articulum loco pronominis in- 
definiti τὶς positum esse censebat (ut 
Cicero vertit, Seriphio cuwiddm). Etiam 
Wolfius ad Reis. de Prosod. Grec. Αα 
cent. Inclinat. p. 76. non recte interpre- 
tatus. est, note isti. homini iphio ; 
namque, ut jam monuimus, nom Seri- 
phius aliquis notus indicatur, sed is, 

uisquis fuit Seriphiorum, cujus nota est 

hemistoclis obtrectatio. Vide, quie de 
hac articuli vi observavimus ad Platon, 
Phædr. p. 331. et Μαλί Gr. Gr. p. 


818. C. Asr. 

eb 9? abrby] — dictum Ploter- 
chns refert ,? M ern t i a 
131. Δ. 799 Ἄεριφίου , e - 
πόντο, ds οὗ δι abrb» ἔσχηκε 
ἀλλὰ bà rh» σόλύ, ᾿Αληθεύων 


Apophthegm. t. ii. p. 185. B. τοῦ δὲ Χε- 
βιφίου πρὸς αὐτὸν εἰκόντος, ὧε ob 5i ab. 
fiv, ἀλλὰ διὰ τὴν sur ἔρδοξός ἐστιν, 
᾽λληθὴ Aéytit, εἶνεν, ἀλλ’ obi ἂν 

Ἄερίφιο ἂν ἔρδοξοι, ofr« σὺ 
Αθηνα. Ο{. εἰ Origenes adv. Cels, i. 
29. t. i. p. $47. Simile est Themistoclis 
dictum, quod Herodotus viii, 126. re- 
fet: 6 δὲ (OejwrotAógs), δεί τε οὐκ 
ὁπαύετο ταῦτα λέγὼν à Τιµόδηµοε, εἶπεν, 
οὕτω ἔχει τοι οὔν ἂν ὁγὼ d» Βελβιοί- 
γην ὀἐτιμήθήν οὕτω ἁρὺτ Σπαρτιητέω», 
οὔτ' Αν σὺ, ὦ "rOpwre, db» ᾿Αθηναῖο». 
Ceteram Seripbus, ona ez Cycladibus in 
mari /Egeo (hodie Serfino), parva erat, 
saxosa et adeo ignobilis, nt in prover- 
bium fere abierit, Vid. Plin. Hist, Nat. 
iv. 19. 22.  Jevenal. vi. 564. x. 170. 
Seneca Consolat, ad Helviam c. 6. 6. 4. 
* deserta loca et asperrimas insulas Scia- 
thum et Seriphum, Gyaram et Corsicam 


268 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


11,830. ἀλλὰ διὰ τὴν πόλιν εὐδοκιμοῖ ἀπικρίνατο ὅτι οὔτ' ἂν Qi. 


voc Σερίφιος ὧν ὀνομαστὸς ἐγένετο" οὔσ' ἐκενος Αθηνατος. 
καὶ τοῖς δὴ μὴ πλουσίοι, χαλεπώς δὲ τὸ γῆρας φέρουσιν 
εὖ ὄχει- ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι οὔτ' Gy ὁ ἔπιεικὴς, πάνυ' σι 
ῥᾳδίως γῆρας μετὰ πενίας ἐνέγκοι oDÜ ὁ μὴ ἑπιςκῆςς 
πλουτήσας εὔκολός wor ἂν ἑαυτῷ γένοιο.  llorspor δὲ, » 
δ᾽ ἐγώ, M Κέφαλε, ὧν κίχτησαι σὰ αλείω" παρέλαβες ? 
ἐπικτήσω; llo! ὀπεχτησάμην, (Qn) ὦ Zoxporse, μέσος 
vic φύγονα χρηµατιστὴς τοῦ γε πάππου καὶ TOU πατ ός. 
ὁ μὲν γὰρ πάππος τε" καὶ ὁμώνυμος ἐμοὶ σχεδόν ei! ὅσην 
ἐγὼ νῦν" οὐσίαν" χέκτηµαι παραλαβὼν πολλάκις τοσαύ- 
την ἐποίησε, Λυσανίας δὲ ὁ πατὴρ ἔτι ἔλάστω αὐθὴν ἐποίη- 


5 οὐδοκιμεῖ K, εὐδοκιμεῖ Φίστ.---» ὃν om ο.---» γένοιτο δτ.---- ἔχοι Dq.—4 ob κἀνὺ 
fo. - πάν... ἐπιεικὴΣ om ΠΕ, in mg ponit το D.—í τι ΑΘυὺ: τοι ss ph ἑπιει- 


oí 
&bs om q.—5 πλέω AGPt.—! ποῖ Kv et corr IID, wj 0: so: *s.—) ἔφη om 6, post 


Zkiepares ponunt 44.—* τε om pr K.—! τοι ΦΤι--- νῦν om t.—^ 


peto. Cf. Wetzel. ad Cicer. deSenect. 

ο. 8. et Jacobs, ad Antholog. Græc. t. i. 
Ρ. ii. p. 175. Asr. 

τοῖς δὺ μὴ Ἀλουσοιν--γάντο] Ex- 

t h. I. incertus scriptor apud Stob. 

1. p. 19. ἀλλ’ ὅμων δοκεῖ Lot χουν πι ἡ 

srevía δυσχερὲ:ς καὶ ἐπίπονο», καὶ μᾶλλον 


TQ πλούτψ ρίως κα) ἀφόρτως, obre 
ἀκεῖνο, ὥστε πωίᾳ γοναίων κ.τ.λ. Asr. 

"d —T Ald, 
ban. exhibent soi, quod 
sensu caret, Olim wo (i. e. ποιὰ) όπε- 
κτησάµην ; sliqua Pini ut Ficinus 
vertit nonnihil acquisiti, reponendum 
putabamus ; sed vehementer dubito, an 
ποιὰ sic usurpari it Heind. ad Eu- 
thyd. p. 966, scribi jubebat, e$ ἔπεκτη- 
σάµφ», ἔφη. Ὀσίου verum nunc mihi 
videtur ποῖ éwexrgodusw ; et propter 
sensum, quem prastant illa verba, con- 
venientissimum, et propter lingua ratio- 
n68; sensus est enim : * Minime τουχὶ- 
mam eorum, que possideo, partem ipse 
acqui&vi ; medius enim fui in re facien- 
da inter avum et patrem. Avus videli- 
cet, tanto fere patrimonio & majoribus 
suis accepto, quantum nunc possideo, 


οἰκία» Θότ.--- 


pluries tantum id fecit, Lysanias vero 
pater, que accepit, aliquanto minora fe- 
cit, quam nunc sunt; mihi autem satis 
est, si liberis aliquanto plura, quar ας» 
cepi, relinquam. — Igitur patre quidem 
snelior fui rei familiaris administrator 
(χρηµατιστὴ τς), avo autem multo infe- 


rior,'—Iloios interrogativum t cum 
leni quadam irrisione (sic et Eu- 
thydem. 291. B. πόθεν», ὦ nanápe, elipo- 


μεν: v. Koen. ad Gregor. 61. Hemsterb. 


ὥστε ad Lucian. Tim, i. p. $53.) ; id vero, 


od negandum est, ex oratione antece- 
te repetitor, et quidem nomen vel 
verbum modo finito (hinc post πόθεν et 
voios indicativus recte habet, non vero 
post alias particulas, quando oratio per 
se indefinita est ; quocirca, quod Heind. 
reponi volebat, «ij ἐπεκτησάμη», emet, 
quomodo acquisici, non vero, quod sen- 
sus efflagitet, quomodo acquisivissem). 
Cum Greco etiam ia hac locutione con. 
venit vernacula lingua, qua verba : sro: 
ὀπεκτησάμην ita fere exprimeremus, mie, 
ich erworben? Sic Theet, 180. B. 
οἶμαι, τὰ τοιαῦτα τοῦ µαθηταῖν ὁπὶ σχο- 
λῆς Ὄνσι---; Ποίοις i$; Έα. 
thydem. 291. A. Ποῖος Krforrwos ; Vid. 
loca collecta ab Heusdio Spec. Crit. p. 
106. Heind. ad Charmid. p. 111. et 
Jacobsio Additam. Animadv. in. Athen, 
p. 3960. Asr. 





HOAITEIA, A. 269 


» ο y 0? M » 222 *232 / 
σε τῆς νυν οὔσης' ἐγὼ δὲ ἀγαπῶ ἐὰν pun ἔλάττω καταλί- 
^ * A /, 
wwP rovro A ἀλλὰ (Joey ti γέ cim αλείω »- caeso. Dor. 
b d 8 ο * P2 ^ 3 /, € t «à 2 * 
O τοι ένεκα ἠρόμην, Sv ὃ γω, ovi; μοι $Qozas ov σφο- 
peo ^ ^v N hj 
δρα ἀγαπῶν τὼ χρήματα. τοῦτο δὲ woroUciV eg" τὸ πολὺ 
4 . es 9 
6i ἂν μὴ αὐτοὶ ατήσωνται oi" δὲ κτησάμενοι διαλῇ 9 οἱ 
“ 
ὤλλοι ἀσπάζονται αυτά. ὥς απιρ γὰρ οἱ ποιηταὶ τὰ αὐ- 
^ X ^v ^ 
σών ποιήματα καὶ οἱ πατέρες τοὺς φαΐδας ἂγαπωσι, ταύτη 
σε" 05 καὶ οἱ χρηματισάμενοι περ; τὼ χρήματα σπουδᾶ» 
4 [od 4 
ζουσιν ὡς ἔργον ἑαυτῶν, καὶ κατὰ". τὴν χρείαν, » περ᾽ οἱ 


* hec ante illud Λνσανίας ponit t. - — 91.—^1 τούτοισιν s cum plerisque. 
τούτον 

—! ὧν (v.—5 οὕτοι AnDEr et pr 8, οὕτοι — €, τούτου τοι q: τούτον *s.— nij 8 

£t.—* s πολὺ rt et pr 8, és ἐπὶ πολὺ Φ.---Ἱ σφόδρα Δ.--- οἱ post 1) om TIGDKqt. 


—3 ye DKq.—! om v.—* καὶ οὗ κατὰ tb et το Θ.---3 ἥπερ ADKT et pr 8.— 


βραχεῖ γέ τοι] Bas. 1. et 4. legunt 
Bpaxei τέτινι Àld. σὲ τινι. Ceterum 
similiter Isocrates de Pericle (Orat. de 
Pac. p. 183. ed. Corai.) τὸν μὲν οἶκον 
ἑλάττω τὸν ἑαυτοῦ κατέλισεν, $ παρὰ 
TOU πατρὸς wapéAaBer. Et confer Cicero 
ad Auic. iv. 15, Tzetzes Chiliad. v. 84. 

st. 

πούτου ὄνεκα x. t. A.) Laudat h.l. 
Stob. xcli. p. 512. et imitati sunt Aristo- 
teles Nicomach. iv. 1. ἐλενθεριώτεροι δὲ 
αἶναι δοκοῦσι» οἱ ui) κτησάµενοι, ἀλλὰ 


παραλαβθόντεν τὸν οὐσίαν' ἅπειροί τε γὰρ 
T$js ὀρδείας, καὶ πάντει ἁγακῶσι μᾶλλον 


carm, xxii. Asr. 

ταύτρ τε 0) For. ταύτῃ γε δὴ, etc. 
SrzPn. 

ταύτῃ γε 5]. Ita e cod. Reg. rescrip- 
simus Tè 5 confirmandi significatio- 
nem habet, vid. Hermann, ad Viger. p. 
789. Stobmus simpliciter habet Ταύτρ 
δή. Αετ. 

és ἔργον] Particula ὡς h. |. non com- 
perationem indicat (nam τὰ χρήματα 
yevera sunt τών χρηματιστῶν ἔργα), sed 
causam explicat (tanquam, h. e. utpote 
gwippe), quocirca non prepositio πε 
supplenda est, ut Heind. ad Thesmt. 6. 
V0. statuit, sed participium ὄντα: σπου- 
δάζουσι περὶ τὰ χρήµατα, 6s. ἔργον éuv- 


TG» ὄντα, rerum familiarium studio te- 
neniur, ut qud suum ipsorum pus sint. 
Sic Polit, ii. 2. lixovres ἐπιτηδεύονσιν dis 
ἀναγκαῖον (int. ὅν; quia mecessarium 
est), ἀλλ οὐχ ὡς ἀγαθό». ii. 10. és 
ἄθλιοι οἱ κακοὶ (int. ὄντες: quia sniseri 
sunt). Gorg. 495. B. "Αλλο τι οὖν ὡς 
&repor τὴν ἀρδρίαν τῆς ἐπιστήμης (int. 
οὖσαν: quia fortitudo a sapientia diver- 
sa esc δύο ταῦτα ἔλεγει; Hipp. Maj. 
984. D. οὐχ és ἀγαθὸν µέγιστον πόλει 
γίθενται τὸν »όµον---καὶ Érev τούτου--- 
ἀδύνατον (int. ὕν: propterea, quod. fleri 
*on potest, κέ---) οἰκεν. — Protag. 323. 
B. Vid. de ellipsi participii $», de qua 
Hermann. ad Viger. p. 751. et Heind. 
ad Gorg. 6. 109. haud satis recte dubi- 
tarupt, nostra ad Phaedr. p. 87$. ibique 
laudatis addi possunt Soph. CEd. C. 88. 
gü» dv ἠσύχφ--Ἔξεστι qoreiv, és ἐμοῦ 
µόνης *éAas. — Eurip. Phen. 736. ἀλλὰ 
τοῦθ ὁρῶ κολλοῦ πόνου (int. bv). Thu- 
. il. 85. καλὸν---ἂγορεύεσθαι αὐτόν. 
enoph. Mem. i. 6. 6. 4 τὴν δίαιτάν 
pov QavAÍTes —ós χαλεπώτερα πορίσασ- 
0a; τὰ duà διαιτήµατα τῶν σῶ». — Aristot. 
Polit. i. 4. (i. 2. 6. 16. ed. Schneid.) ὧε 
δευὺν, ubi interpretes ὃν excidisse sine 
causa opinantur. Asr. 
καὶ κατὰ] Particulam ob post xal, vel 
pro καὶ, legit aut legendam putavit Fic. 
quoque; quippe qui verterit, Non ad 
usum necessitatemque, wt alii. Sed mibi 
necessaria minime videtur: qui potius 
existimo dici eos quibus est res parta la- 
bore, non relicta, (contra illud epigram. 
matographi notum) dici utraque de cau- 
sa illam amare, Ας ens adrer- 


111. 1. 10. 


270 IIAATONOZ 


ἄλλοι. γαλεποὶ οὖν καὶ ἔνγγυέσθαι εἰσίν, οὐδὲν ἐθέλοντες 
ἑταιεῖν ἀλλ 3 τὸν φλοῦτον. ᾿Αληθη, ὄφη λέγει. [8. δ.] 
Πόνν pr οὖν, ἦν ὃ ἔγω. ἀλλά puoi ἔτι τοσόνδε eimi τί 
µέφιστον oisi ἀγαθὸν ἀπολελαυκέναι τοῦ πολλὴν οὐσίαν 
χεχτῆσθαι; "O, 5$ δ᾽ ος, ἴσως οὐκ ἂν πολλοὺς πεσαιµα 
λέγων. εὖ γὰρ ἴσθι, ἔφη, ὢ Σώκρατες, ὅτι ἔπειδάν τις ἐγ- 
γὺς ᾗ τοῦ οἴεσθαι τελευτήσει, εἰσέρχεται αὐτῷ δίος xai 
Qeorric περὶ ὧν ἴμπροσθενὶ οὐκ εἰσήει. oi σε γὰρ λεγόμο- 
yos μῦθοι περὶ τῶν ἐν Αιδου, ὡς τὸν ἐνθάδε ἀδικήσαντα δεῖ 
ἐκεῖ διδόναι δίκην, καταγελώμενθι σέως τότε δὴ στρέφουσι 
αὐτοῦ τὴν ψυχή», μὴ ἀληθες ὧσι καὶ αὐτός, ῆτοι ὑπὸ 
fü; τοῦ γήρως ἀσθυείας Ἰ καὶ og περ ἤδη ἑγγυτέρω ὧν 
TA» ἐκεῖ, μᾶλλόν τι καθορᾷ αὐτά. ὑποψίας Q5 οὖν καὶ 
speres Rr K de τς «pistor io σεις ας Pom f. καὶ rater M 


bium διπλῇ pro bao sententia facit, Eo- 
dem autem sensu did potuisset, καὶ οὗ 
Μόνον κατὰ τὴν χρείαν: vel posito ad- 
verbio µόνον post χρείαν. Illius enim 
edverbii subauditio durior hic fuisset. 
ΒτεΡΗ. 

Male Stephanus δικλῇ ad duas, quas 
cogitatione fingit, causas refert, quum 
sit, qui opes ipsi acquisicere, duplo eas 
emplius (non, «utraque de causa)  em- 
plectuntur, quam alii (qui eas accepe- 
runt, ἔλαβο»), propterea quod suum ip- 
sorum opus ille sunt. Deinde compa- 
fatio corum, qui opes ipsi acquisivere, 
cum poetis et patribus nonnisi eo spec- 
tare potest, quod opes suum ipsorum 
Opus sunt, sicut poeta carmen ut suum 
opus et pater fihum ut suum unice am- 
plectitur, non ad χρεία»; igitur sola ip- 
sorum amoris causa in amore suimet ip- 
sius posita est, non duplez cogitari po- 
test. Quocirca ii, qui opes ipsi acquisi- 
vere, dicuntur enm solam ob causan eas 
ainplecti, quod suum ipsorum opus sint; 
non vero (καὶ ob, quod sepenumeto prte- 
tedenti orationi oppositi quidquam indi- 
Cat, quemadmodum καὶ per se quoque 
Bepe pro ἀλλὰ ponitur, vid. Gataker. ad 
Marc. Antonin. ii. 7.) propter vtilita- 
tem, sicut alii. — Et hoc ipsum iis, qoi 
"divitiarum suarum ipsi auctores sunt, vi- 
tio vertit Socrates, quod eas unice in 


, inu gestant, nec ex usu, sicut alii, eesti- 


rant, imo potius colligunt, ut eas possi- 


deant, non ut iis utantor, Nimis longus 
fortasse foi in re per se perspicus enu- 
cleate exponenda. Jam Cornar. o) in- 
serendum esse monuit. Λατ. 
Stobeus |. 1. KAAevs 
καὶ πολλούς. ox verba ὀπειδάν «t 
cet. usque ad κνβορνᾷ inudat Jostin. 
Mart. Cohort. ad Grec. c. 26. p. 26. B. 
et verba doépyerai—dporris Priscianos 
xviii. p. 1178. ed. Putsch. * Attici, πο. 
tans, εἰσῆλθέ µε τὸ Béos καὶ εἰσῆλθέ µοι. 
Sic Phrdon. p. 58. E. οὔτε γὰρ és fe- 
αρόντα µε ἂρδρὸς éxergBelov ἔλουι 
7 et paulo poet διὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν 
pot ἐλεινὸν doe. — Vid. Thom. 
M, p. 272. Hemsterh. ad Lucina. t. i. 
. 206. Dorvill. ad Cherit. p. 501. 
V Alcken- ad Eurip. ur φόβο, οι pre 
δέος apud Justin. legitur Φόβος, et pro 
ἔκκροσθεν scribitur dp τῷ πρόσθεν, sicut 
etiam apud Stobmum ]. |. De sententia, 
similiter Musonius apud Stob. cxvi. 
896. τούτων ἁκούων---διαθοῖτ ἂν «b 
pas καλῶς, τά τε ἄλλα καὶ τὸν γοῦ θανά- 
trov φόβον ἐξαιρεθείη Av, 6. µάλεστα θο- 
puBei τε ka) πιέζει robs γέροντας ὥσπερ 
ἐπιλελησμένους, ὅτι παντὶ θνητῷ θάνατος 
ὀφείλοται, καὶ γό Ύε ἁθλιώτατον ποιοῦν 
τὸν βίον τοῖς έρουσιν αὐτὸ γοῦτό dmi, 
6 τοῦ θανάνου $ófBos.—Moxz {δη omittit 
Justinus, et τί post μᾶλλο». Asr. 


ὑποψίας δ οὗν] Justin. γοῦν exbibet 
pro 8' sb, Bto vero δὲ omittit. 
Asr. 





IIOAITEIA, A. 


— parvos φίγνεται, καὶ 


σκοπεῖ 6i τινά τι) ἠδίκηκεν ὁ μὲν οὖν  εὑρίσκων ἑαυτοῦ 


211 


s 
χα 
LL 


x ςἀραλογίζεσαι' 0n 


v9 [Dip πολλὰ ἀδικήματα καὶ ix τῶν ryan, ὥς περ οἱ 
σοιῖδες, ῥαμὰ ὄγειρόµενος Dupin καὶ (5 μετὰ auxi 


(rides: T9 às μηδυ i έαυτω 


πι ὦδιχον kor der. — XRX 


esi πάρεστι καὶ ἀγαθη γηθοτζόφος, ex" καὶ Πίνδαρος" 

Ay. χαριάντως γάρ vos? ὦ P! Σάπρωτες, vOUT ἐκεῖνος Si« 

I», 071 ὃς ὧν δικαίως καὶ ὁσίως mo» [ον διαγάγγ." 
γλυκεζά oí καρδίαν ἀτάλλοισα) Υπροτρόφος συναορεῖ" 


λαέ, & μάλιστα θνατὼν 


πολύσεροφον yro at κυβ ερνῷ." 
εὖ οὖν λέγει, θαυμαστῶς ὡς σφόδρα. αρὸς δὴ roUT ἔγωγι 


πηκεν om éy.—! «:0m (.—J ἠδίκησεν ΠΌΚφ.---Σ ἑαντῷ K, αὐτοῦ t.—) Δε) δειµαί- 
ve ἐν.--- d» αὐτῷ IL—^ ὥσπερο: ο... γπρογρόφος om t.—^ cont. Boeckh. Pin- 


dari Fragm. 249.—? τοι om. Kq.—4 


] ἠδίκησεν apud. Justin. scrip- 
tum est,—Post ὁ μὲν od» inserit Justin. 
vís. Eandem sententiam expressit Iso- 
crates de Pace P. 165. ed. Corai: τοὺς 
δὲ (ἀρῶμεν) pner οὐσεβείας καὶ δικαιοσύ- 
»yus ζῶντας Ir. το τοῖς Vei χρόνοις 
ἀσφαλῶς διώγοντας καὶ περὶ τοῦ σόµπα»» 
ves alévos ἠδίους τὰς ἐλπίδας ἔχοντας. 
Platonem videtur imitatus esse Chori- 
cius in Villoison, Anecd. Grec. t. ii. p. 
—— Fevppar abri D er 

nuls abr? 

μή τινά που λαλύτηκεν, οὐδὲ ὕὅπνον, &e 
σερ οἱ παῖδες, πυκνῶς ἐνήδα ρυττοµένη τὸ 
(sic emendat Beastius Epist. Crit. p. 6δ. 
et similiar Jacobs. Animadvers. in A. 
then. p. 43.) τῷ p συνευδότι. Cicero Orat, 
Philippic. ii, ' neque vero te unquam 
neque vigilantem, neque in somuis credo 
mente consistere. — Necesse est, 
quamvis sis, ut es, violentus et furens, 
quum tibi objecta ait species singularis 
vir, perterritum te de somno excitari, 
ferere etiam sepe vigilantem.' Laudat 
quoque hujus loci sententiam Nicepho- 
vos in Scho). ad Synes. p. 406. B. Cf. 

Liban. Progymn. p. 93. B. C. Asr. 
eyAwieia, dAsis] Ita legit Justin. Mart, 
lecum hunc afferens, Quamvis autem 
diversum minime sensum hec lectio ef- 
fciat, quia tamen et apad ipsum Pinda- 
rem extare puto, dignem duxi que an- 
metaretur. Paulo poet in - 
dentibus seriptum est ἀτάλλοισα — Ὕηρο- 
τρόφος : quum apud eundem legatur (et 


H. —' àrrdAowa DK, ἀτάλλουσα 0. 


quidem im vetostissimo etiam exemplari, 
quo «um usus) àrzr Ὑηροτρόφον. 
sed ἁτιτάλλοισα pro ἀτιγάλλουσα Dori- 
cum fuerit: sicut Doricam formam ha- 
bet ἀτάλλοισα. At vero $ ante yypo- 

vpó$os nullo ferri modo potest. Όταρη. 
Apad Justin. legitur ut et apud Stob. 1. ἡ, 

st. 

διαγάγρ] Ald. Bas. 1. 2. et Nicepho- 
rus διαγάγοι, Stob. vero διαγάγει. — Ver- 
sus, qui sequuntur, in fragmentis Pindari 
& Schneidero collectis (t. iii. p. 80. ed. 
Heyn. ) leguntur; m et Platonem 

xit Themist. Orat, viii. p. 101. B. 
ἑπαινῶ Π[νδαρον τὸν srouyrhy, ὧν ἄρα 
οὗ πᾶσιν ἀνθρώποια ὁμοίωε dv ἀγαθῇ uol- 
τὸ προελθεῖν els χρόνον πλείω τὸν 
βίον τοῖς δν μετὰ Άικαιο- 
σύνης προαιρον νµένοις, καὶ τούτοις dAvis 
γλυκεῖα συνδιαιτᾶται κα] ἀγαθὴ γηροτρό- 
Qos -παραπέμπουσα uer eb$porórns «ls 
τὸ τῆς φύσεως καταγώγιο». Asr. 
ἀτάλλοισα] Post ἀτάλλοισα (pro qno 
legitur etiam ἀἁτιτάλλοισα: quod idem 
valet) perperam in preced. edit. parti- 
cula $ posita est. SrePn. 

ἁτιτάλλοισα] Ald. Bas. 1. 3. Stob, 
Synes. de Insomn. p. 149, A. Nicephor, 
et Schol, Ruhnk. p. 144. ἀτάλλοισα ex- 
bibent. ᾿Ατιγτάλλευ etiam im Pindari 
Nem. iii. 09. legimus. Asr. 

«b οὖν λέγει- σφόδρα] Verba esse 
Socratis apparet, quocirca lu et sequens 
Πρὸς literis I5 majoribus distinximus, ΑΡΤ. 

πρὸς δὴ τοῦτ] Des. 1. 2. τούτων, 


272 IIAATONOZ 


, M ^ 0 ^v / .9»7 b d . 
σα, LU. φίθηµω τὴν τῶν χρημάτων xesci aAsioroo ἀξίαν εἶναι, ου 
τοι" παντὶ ἀνδρὶ ἀλλὰ τῷ ἐπιεικε. τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντά 
, 2 4 , » 0T 9247 4λ — 
viva, ἐζακατῆησαι 7 ψεύσασθαι, sd. αὖ ὀφείλοντα 2 θεῷ 
θυσίας τινὰς 5 ἀνθρώπῳ χρήµατα ἔπειτα ἐκεσε ἀπιέναι” 
δεδιότα, μέγα µέρος sig τοῦτο ἡ τῶν χρημάτων ατῆσις 

/ » S ν , ^ ox » 
συμβάλλεται. ἔχει δι καὶ ἄλλας χρείας πολλᾶς'" ἆλ- 
λά γε ὃν ἀνθ᾽ ἑνὸς οὐκ ἑλάχιστον ἔγωγε θείην ὧν eig τοῦτο 
ἀνδρὶ νοῦν ἔχοντι, € δώκρατες, πλοῦτον χρησιµώτατον είναι. 
. 6.] Παγκάλως, ἦν 0. ἐγώ, λέγεις, 9 Κέφαλε. τοῦτο 

γ γ νά 

» 9 / 8 * * 9 Pd » ΄ 
cor, τὴν δικαιοσύνην, αότερα τὴν ἀλήθειαν αυτο) φῆσο- 
μεν εἶναι" ἁπλώς οὕτω, καὶ τὸ ἀποδιδόναι ὤν σίᾳ τι παρά 
vou λάβη, 5? καὶ αὐτὰ ταῦτα ἔστιω ἀίοτε μὲν δικαίως, 


—t $ 9.—! κυβερνᾷ» TI.—" οὔτι AIT, ὅτι c.—" θεῶν TL—" ἐκεῖσε ἀπιέναι 
AGTIeDEqivt : ἀπιέναι ἐκεῖσε *5.—5 τυάς DEq.—! abrb om Θὲ5.---" εἶναι om ὃς 


Ἡρὸς τοῦτο est koc respec, hanc ob 
eaqusam, ut πρὸς οὐδὲν Sopb. Aj. 1018. A 


πρὸ: ταῦτα, propterea. — Vid. Hermann. 
ad Viger. p. 817. Asr. 

οὕτοι] Stohæus ὅτι που. Asr. 

τὸ γὰρ μηδὲ ἄκοντα] Vertendum erat, 
wt ne invitus quidem quempiam circum- 
venerit. — Nam etiam pauperrimus quis- 
que przstare .boc potest, ne volens 
quemquam fraudet, neu volens cuiquam 
mentiatar; at interdum invitus alios 
fraudare cogitur, quum, unde iis, quod 
debet, solvat, non babet; eademque de 
causa invitus interdum mentitur, ut 
qoum certa die poliicitus est, se aliquid 
prestiturum, et, ne id faciat, paupertate 
prohibetur. At divites nibil liorum in- 
viti faciunt. Μυπετ. 

ἔτειτα ἀπιέναι ἐκεῖσε] Laudat hmc 
Nicephor. |. |. Pro ἀπιέναι ἐκεῖσε Cod. 
Reg. et Stob. ἐκεῖσε ἀπιέναι. Nicephor, 
vero exhibet κἀκεῖσε, addens, ἐς ᾖδου 
δηλαδή. Asr. 

ἀπιέαι ἐκεῖσε δεδιότα]  Negatio μηδὲν 
deest. Ficinus recte: illuc intrepidus 

y ficiscatur. FARHSE. 

ἀλλά γε] At certe, ut Gorg. 478. B. 
ἀλλ᾽ ὠφέλιμόν Ύε, et sic innumera alia; 
Stob. ἀλλὰ ἕν γε à»8" ἐνόι. Ceterum ἓν 
ἀνθ ἑνὸς est: si unum cum altero (i. e. 
omnia inter se) comferalur, igitur pre 
ompibus aliis, Sic Pbileb. p. 63. B. 
πάντων γε up ἡγούμεθα γενῶν ἄριστον 
ἐν ἀνθ ἑνὸς ἐυνοικεῖν ἡμῖν. De Legg. 
iv. p. 05. B. οὗ µεῖξον κακὸν-- πόλει 
ἀ6 ἔνδι ἓν οὐδὲν ἂν άέγνοιτο,. Plene 


Herodot, iv. 50. ἐν «ρὸς i» συνµβάλλεν. 
8T. 

6. 6. ἀλήθειαν] Ingressio bec est in 
disputationem de justitia, ducta ex Ce- 
pbali verbis. Cum enim dixisset, qui 
molta injuste patrasset in vita, eum nun- 

uam conquieecere, sed ct vigilantem et 

ormientem terreri metu ponarum, que 
injustis apud inferos propositss esse di- 
cuntur, eum contra, oui nihil tale fecis- 
set, tranquillo et securo animo esse, 
quum memoria neminem a se 
in fraudem inductum esse, nulli se un- 
quam mentitum, nulli, quod ab eo acce- 
pisset, non reddidisse: ex eo satis 
aperte colligi poterat, eum duabus hisce 
in rebus justitiam collocare, ut et vera 
diceret quis et suum cuique redderet. 
Monxr. 

ἁπλώς] Simpliciter, absolute, h. e. 
sine ulla conditione atque exceptione ; 
yid. ad Phredr. p. 377. Asr. 
λάβοι] Bas. 1. et 2. Adgp. Similiter 

Cicero de Offic. iii. 25. * Si gladium quis 
apud te sane mentis deposuerit, repetat 
insaniens, reddere peccatum sit, non 
reddere officium. Quid si is, qni apud 
te pecuniam deposuerit, bellum inferat 
patrie, reddesne depositum? | Non cre- 
do; facies enim contra rempublicam, 
quz debet esse carissima, Sic ulta, 
quie natura honesta videntur esse, tem- 
poribus fiunt non honesta. Facere pro- 
missa, stare conventis, reddere deposita, 
commutata utilitate fiunt non honeste," 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ A. 2138 
éxors δι ἁδίκως ποιον; oio» τοιόνδε" λέγω" ac ἄν vov" 
4 v c M ΄ D N . άο 
οσοι 8i vig λάβοι παρὰ Φίλου ἀνδρὸς σαφρονουντος ὅσλα, 
€i μανεὶς ἀπαιτοῖ, ὅτι οὔτε χρὴ τὰ ϱοιαυτα" ἀποδιδόναι 
* 4 yw t» , ? 4? 5 M x ef 
οὔτε δίκαιος ἂν εἴη 0 ἀποδιδούς, οὐὸ 8 αὖ πρὸς τον οὕτως 
y 9 9 ^ , ^. 
éyorra, πάντα ἐθέλων" κἀλγήθη Ait. Ορθῶς, ἔφη, λέ- 
yug. Όὺκ em οὗτος ὁρος ἐστὶ δικαιοσύνης, ἀληθη τε 
λέγεν καὶ & ἂν λάβ) τις ἀποδιδόναι. 
Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὑπολαθὼν o* Πολέ 
4 / / M / | / "A" / 
X06, 5i vip γέ τι yen. Ὑιμωνίδη φείθεσθαι. Καὶ μέντοι, 
ἔφη 0" Κάφαλος, καὶ παραδίδωµι ὑμῖν τὸν λόγον δεῖ τει, 1. 14. 
γάρ µε ἤδη τῶν ἱερῶν ἐπιμιεληθῆναι. Οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ” ὁ 
/ ^» rl * 
Ἡολέμαρχος τῶν γε σῶν xXnpovópog; Ἠάνυ γε 3 à ὃς 
γελάσας, καὶ ἅμα ἥει αρὸς τὰ ipa. 

Λέγε δή, simo» ἐγώ σὺ ὁ τοῦ λόγου κληρονόμος, τί 
Que τὸν Σιμωνίδην λέγοντα ὀρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης: 
e κάνα. N A 2 , ε , / , / 
Ori, 2 δ᾽ oc, τὸ τὰ ὀφειλόμενα ἑκάστῳ ἀποδιδόναι δίκαιόν 
ἔστι τοῦτο λέγων δοκεῖ ἔμοιγε" καλῶς' λέγειν. ᾽Αλλὰ 
párroi, 3» δ᾽ iy, διμωνίδῃ γεὶ οὗ ῥώδιον ἀπιστεῖν σοφὸς 


et pr 0, ante αὐτὸ ponunt Kq.—5 δὲ II, δ) DK, τοιόνδε B) io.—^ τοι IIDK.— 
€ λάβη t.—4 ἄνδρδε καὶ σωφρονοῦντος v.—? ἀπαιτεῖ 9r.— τὰ αὐτὰ er et pr 6.— 
& ὅδ 4r.—h ἐθέλων πάντα Gr. — ὅρος om pr H.—J AáBy AGTIéDgatet : λάβοι *s. 
— οὖν 6 t.—. χρήσιµον δη €Kr et corr I1: vulgatam corr habent 8D.—» d e.— 
. ἔφη éyó GTIGDKIt, ἐγὼ ἔφη c.—9 ye om q.—P τὸ lárai Kq.—3 σὺ εἶπον ὁγὰ K. 


—JI ἔμοιγε AOMt, uorye v: dpol *r.—? 


πάνυ μὲν οὖν] Verba πάνυ μὲν οὖν 
non sunt assentientis iis, qua Socrates 
dizerat, sed affirmantis, negaverat 
ile: πάνν μὲν οὗν, int. οὗτος ὅρος dcl 
δικαιοσύνης τὸ ἀληθῆ το λόγειν καὶ ἆπο- 
διδόραι, A ἄν τις λάβοι. As. 
ὑπολαβὰν] Sermonem suscipiens, in- 
terpellans. λαθεῖ», ut apud Latinos 
; (Virgil. Έτ. vi. 723. Varro 
de R. R. i. 3. 14. Vid. Priscian, xviii. 
p. 1212.) est sermonem excipere, inter- 
pellare s. interfari, ita tamen ut quid ob- 
jicias alteri vel eum refellere studeas et 
que sunt hujus generis alia. Sic Polit, 
viii. 1. p. 544. Α. τίνας Aéyeis τὰς τέτ- 
vapas πολιτείαε, dv τούτφ ὑπέλαβε Πο- 
λέμαρχός ve καὶ ᾿Αδείμαντοι. x. 2. p. 
598. D. ὑπολαμβάνειν δε τῷ τοιούτ 
cet. De Legg. viii. 8968. E. Καλά 7 
AaBes, Gorgias p. 460. E, καὶ " 
rd κ Apolog. c. 5. ὑπολάβοι &v οὖν 


. VoL 


DK.—! γε om 8ét.—^* γὰρ om TIK 


τις ὑμῶν ἴσωφ. Asr. 

τῶν ἱερῶν ἐπιμεληθῆναι] Cicero Epist. 
ad Attic, iv. 160. * Quod in iis libris, 
quos laudavi, desideras personam Bca- 
vole, non eam temere demovi, sed feci 
idem, quod in Ἠσλιγείφ Deus ille noster 
Plato. Quum in Pireeum Socrates ve- 
nisset ad Cepbalum locupletem et festi- 
vum senem, quoad primus ille sermo ha- 
beretur, adest in disputando senex, de- 
inde quum ipse quoque commodissime 
locutus esset, ad rem divinam dicit se 
velle discedere, neqne postea revertitur. 
Credo, Platonem vix putasse satis con- 
sonum fore, si hominem id etatis in tam 
longo sermone diutius retinuisset. Asr. 

Ἄιμανίδῃ ob ῥᾷδιον àxiwrreiv] Notanda 
modestia Socratis in disputando, qui, ad- 
versus Simonidis sententiam disputatu- 
rus, non eam abjicere aut ejus auctorita- 
tem extenuare conatur, laudat podes 
VI. 2 


[ 


274 


IIAATONOZ 


* wu y ^ e 7^ wv κ... / e / ) w 8 
γὰρ" καὶ θεῖος ἀνῆρ' τοῦτο μέντοι ὁ Ti ποτε λέγει συ 
μέν, à Πολέμαρχε, ἴσως γιγνώσκεις, ἐγὼ δὲ ἀγνοώ. δηλον 
γὰρ ὅτι” oU τοῦτο λέγει ὃ περ ἄρτι ἐλέγομεν, TÓ τινος πα- 
——— σι ὀγωουν [UJ] σωφρόνως ἀπαισοῦντι ἀποδι- 

όναι καί τοί γε ὀφειλόμενόν πού ἔστι τοῦτο" ὃ παρακα- 

, κά , , / ’ 2 e ^ 
viÜtro. 57 γάρι Nai. ᾿Αποδοτίον δέ γε ουδ ὁκωστιουν 
τότε ὁπότε τις μὴ σωφρόνως ἀπαιτοῖ; ᾿Αληθη, ἤ à ος. 
” Α δη a ? s » e » / jd 8 

λλο δή vi" 5$ τὸ τοιούτον, ὡς ἔοιπε, λέγει Σιμωνίδης τὸ 


11332. v, ὀφειλόμενα δίκαιον εἶναι ἀποδιδόναι, "Αλλο μέντοι" 


y] Δία, ἔφη. τοῖς γὰρ Φίλοις οἵεται ὀφείλειν τοὺς φίλους 


ἀγαθὸν μὲν τι ὁδρῶν, κακὸν δὲ μηδέν. 


Μανθάνω, ἦν 9 


3, ^ 9 Li M , "4 ⸗ «4 w 
ἐγώ, OTi ου τὰ ὀοφειλόμενα ἀποδίδωσι ὃς ἂν τον χρυ- 


, / e ? Am ’ 9 ϱ LI ὃ « 
τα. i.18.Cí0Y^ ἀἄποδῷ παρακαταθεµένῳ, $a» περ 9» ἀπόδοσι καὶ 


ἡ λῆψις βλαβερὼ γίγνηται, φίλοι δὶ ὧσιν ὃ τε ἄπολαμ- 
(βάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς. οὐχ, οὕτω λέγειν Qc τὸν Zipeni- 
σ 


δην; Πάνυ μὲν 00». 


Tí δέ; τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτίον ὃ τι 
L| , , / , "er x e 
ἂν TUyx5 oQsAojusyov; Παντάπασι μεν oU», έφη, o y*- 


et pr D.—" ἂνὴρ AGHII(r: ὁ ἂνλρ *r.—"* λέγει ΑΘΠΦΡΚΟίστ: λόγοι *r.—* ὧν 
g, om IIDK.—! ἀπαιτοῦντος q. — ἐστι τοῦτο AGIIDKqtet : τοῦτό ἐστιν *5.— τοι 
$.—h µέν τι s.—* BÜ (ς.---ᾱ τὸ Φίστ.--- χρυσίωι . — φανερὰ Φτ.--ἔ τύχοι ΘΕ 


eum et commendat, neque ei fidem ha- 
bendam negat, sed quid senserit diligen- 
tius querendum esse ait; neque minus 
modeste, quid sibi voluerit Simonides, se 
quidem ignorare profitetur, Polemar- 
chus autem ut id sciat, fieri posse. Mv- 
RET. lronice potius Socrates hec dix- 
isse fingitur, id quod ex eo jam elucet, 
quod Simonidis dictum memoratur et 
accuratius expenditur. Erat enim Si- 
monides Ceus celeberrimus poeta, item. 
ue doctus: ac sapiens habitus, (vid. 
icero de Nat. Deor. i. 22.) Sophistis 
vero id temporis in deliciis, quum sen- 
tentiis suis largam istis matertam dispu- 
fadi preberet. Cf. Protagor. p. 339. 
ST. ! 
λόγει] Ald. Bas. 1. 9. λέγοι. Indi- 
cativum modum, quem res ipsa postulat, 
e Cod. Reg. et Venet. reposuimus, Sic 
etiam Ficinus legit vertena : cerum quod 
dicit, tu fortasse intelligis, ο  Pole- 
marche. Asr. 
:ἄλλο µέν τι] Cod. Reg. Ald. Bas. t. 
et 2. exhibent μέντοι (sane, profecto) ; 
sed rectius babet ἄλλο μέν τι, quo pre- 


gressum ἄλλο δή τι affirmatur; et quod 
ad μὲν attinet, solet hzc particula, etiam 
δὲ non sequente, usurpari (vid. Locell. 
ad Xenoph. Ephes. p.226. Hermann. 
ad Viger. p. 800. Heind. ad Thezt. 
6. 49. et Cratyl. 25.) presertim post pro- 
nomina et adjectiva pronominibus fere 
equalia, ut ἄλλο. — Eadem vocum μέντοι 
et µέν τι permutatio reperitor in sequen- 
tibus, ubi pro µέν τι Bas. 1. et 2. µέντοι 


legunt. Αοτ. 
ὅτι ἂν τύχῃ] | Cod. Reg. Ald. Bas. 1. 
et 2. τύχοι. Ktecte Steph. conjunctivum 


reposuit. Optativo enim, ut de hoc ge- 
nere in Ῥο]ϊαα sæpius obvio accuratius 
exponam, cum ἂν locus est, si enunciatio 
ipsa tale quid indicat, quod adhuc du- 
bium est, sed fieri posse cogitatur, con- 
junctivus vero cum ἂν usurpatur, si non 
ipsa enuntiatio, sed pronomen cum 

conjunctum ut incertum ponitur; ὃς ἂν 
est enim, δὲ quis. Igitur si. ἂν ad ver- 
bum, primarium enuntiationis membrum, 
referepdum est, optativus, si contra ἂν 
ad pronomen vel singulam orationis per- 
tem spectat, conjunctivus adhiberi de- 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. , 215 


$ / ? /— ^" $5 72 7 ^h 3ο / / e 0 
ὀφείλεται αυτοῖς. οφείλεται δὲ, οἶμαι, παρά γε τοῦ ἔχ- 
^e ρω ω. ϐ 
ὅρου τῷ Ἔγθρῷ 0 περ καὶ προσήκει, κακόν τι. [S. 7. 
'Hsz » κά ' τη n^ D^ 10$ 9 ^ 
ύξατο mou, ἦν ὃ ἐγὼ, ὣς G0IX5Y, ο Ἠιμωνίδης ποιητικὠς 
^3 e ^ : ^o 
vo! δίκαιον 0 sim. δμενοεῖτο μὲν γάρ, ὡς Φαίνεται, ὃτι TOUT 
Ν ^ ^ , 
sim δίκαιον, τὸ vroogTxo» ἑχάστῳ ἀποδιδόναι τοῦτο δε ὠνό- 
3 4 
µασεν ὀφειλόμενον. Αλλὼ τί citis ἔφη. Πρὸς Διός, 
e * 9 ^l , 5 » v » ο / tm / 
ἦν ὃ ἐγω, si οὖν τις αὖτον Ἴρετο ο) Σ,ωωνίδη, 2^  τίσιν 
οὖν τί ἀποδιδουσα ὀφειλόμενον καὶ προσηχον τέχνη ἰατρικὴ 
ο 3 Lr 4 ^v 
XOLASITOL 5 τί ἄν οἷει ἡμῖν αὐτὸν ἀποκρίνασθαι; Δῄήλον ὅτι, 
» e P 4 * / Ν / X ΄ ε N 
&Q», » σώµασι Φαρμακα σε χαὶ σιτία xci ποτά. ἩΗ ὃι 


^ , 5 * / N * n 
σίσι τί ἀποδιδούσα ὀφειλόμενον καὶ προσῆπον τέχνη” µα- 


γειρικὴ καλεῖτωι; Hi τοῖς ὄψοις τὰ ἠδύσματα. Eie»: 
3^ οὖν δὴ τίσι ví ἀποδιδουσα τέχνη δικαιοσύνη ἂν καλοῖτοι 
Ei μέν vi? ἔφη, Oei ἀκολουθεῖν, ὦ Σακρατες, τοῖς άἄμαροσ- 
θεν εἰρημένοις, ἤ τοῖς Φίλοις τε καὶ ἔχθροῖς ὠφελείας τε 
xai βλάβας ἀποδιδοῦσα. Τὸ τοὺς φίλους ὥρα εὖ πουν 
xai) τοὺς ἐχθροὺς χακῶς δικαιοσύνην' λέγει; Δοχεῖ μοι. 
"Tíc οὖν δυνατώτατος κάµνοντας φίλους εὖ oisi» καὶ &y- 
θροὺς κακώς" πρὸς νόσο καὶ ὑγίειανν lergo. Τίς δὲ 
πλέοντας πρὸς có» τῆς θαλάττης χίνδυνον: Κυβερνήτης. 


DKq.—^ 36 ye &&IIDKqiet.—! ὥς ἔοικεν om r.—) τὸ, τὸ K.—k ὦ πρὸς At, ὦ có. 
kpares πρὸς €.—.) ἦν 8. ἐγὼ post ἤρετο ponit £.—'? καὶ (.—^ τέχνη ante ὠφειλόμε- 
vov ponit ἐ.--- ei TL.—P τοι 6Dqtt.—^ δεῖν Κ.---ἵ τοῖς εἰρημένοις ἔμπροσθεν K. 
—3 βλάβης corr Π.---ἶ δικαιοσύνη t.—* βλάπτειν το 4: prenim om.—" ὑγείαν 


bet. Sic v.c. Xenoph. Mem. i. 2. 6. referendum illum ad infinitivum ἆποδι- 


παρ ὧν à» λάβοιεν τὸν μισθὸν est: a 
quibus mercedem accipere possent, h. e. 
se accepturos esse sperarent. Contra 
Mem. i. 6. 5. ἀπεργάξεσθα, τοῦτο ἐφ᾽ ᾧ 
Av μισθὸν λαµβάνωσι», est: id perficere, 
επιὰε mercedem accipiant, h. e. omnia, 
quz mercedem ipsis afferant. lllo loco 
τὸ λάµβανει» μισθὸν propter ἂν est tale 
quid, quod fieri potest, vel futurum esse 
cogitatur, loco altero autem ἂν proprie 
pertinet ad pronomen ᾧ, et per hoc de- 
mum ad totam enuntiationem,  Disse- 
nius in libro, qui est de temporibus et 
modis verbi Greci (Gotting. 1808. 4.) 
non salis videtur distiniisse optativi et 
conjunctivi vim ; rectius de hoc egerunt 
Hermann. ad Viger. p. 784. et Heind. 
Ad Euthydem. p. 311. Asr. 

6. 7. τὸ προσῆκον]  Articulum τὸ, 


δόναι, ante τὸ προσἢκον e Cod. Reg. re- 
cepimus. Asr. 

τί οἴει πρὸς Aibs] Ald. Bas. 1. 2. τί 
οἵει; ἔφη' Πρὸς Διὸς, quod olim jam 
correximus, Sic et Ficinus: Verum, 
quid putas ipsum dicturum, si quis eum 
roget ? Asr. 

"οὖν τί] Hic, et in sequentibus etiam 
locis huic similibus, scrbi τί potest : 
quam lectionem et Fic. agnoscit. Sr&Pn. 

οὖν τί] Interrogativum τί post τίσι 
pro eo, quod vulgo legitur, 7l reponen- 
dum esse, quilibet in Platonis libris vel 
mediocriter versatus videt, et Stephan. 
quoque monuit. Sic Ficinus quoque le- 
git, quum verterit; et quibus et. quid 
tribuens—et quibus et quid prastans— 
et quibus et quid tribuens, Vid. Heiud, 
ad Gorg. δ. 4. Asr. 


111, i. 14. 


1t), i. 15. 


276 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Tí δέ; ὁ δίκαιος ἐν σίν χαράξει" καὶ πρὸς τί ἔργον Qwa- 
τώτατος Φίλους ὠφελεῖν καὶ ἐχθροὺς βλάανειυ; E» vo 
προσπολεμεῶ” καὶ $9 τῷ, ξυμμµαχε, ἔμοιγε δοκεῖ. 
Eísr? μὴ κάμνουσί γε" μήν, ὦ Φίλε Πολέμαρχε, ατθὸς 
ὤχρηστο. Αληθ. Καὶ μὴ απλίουσι 055 κυβερνήτης. 
Naí. "Αρα καὶ τοῖς μὴ πολεμοῦσω ὁ δίκαιος ἄχρηστος; 
Ov πάνυ µοι δοκεῖ τουτο. Ἄρήσιμον ὥρα καὶ ἓν Sign 
δικαιοσύνη, Χρήσιμο. Καὶ γὰρ γεωργία 5 οὗ: Nau. 
Ἱ]ρὸς γε καρποῦ” κτῇσω; Ναί. Κα μὴν καὶ σκυτοτο- 
"d / ’ ο , yw f ^" / ^e 
pux2; Noa. Ί]ρος γε ὑποδημάτων ἂν, οἱµα!, φωίης xTH- 
΄ 8 * 
ew. Ἡάνυ ys. Τί δι 05; τὴν δικαιοσύνην προς» τίνος 
χρείαν ἢ κτῇῆσιν ἓν εἰρήνη φαίης ἂν χρήσιµον εἶναι Πρὸς 
Ν / t , /. M * 
τὰ ξυµβόλαια, ὦ Ἄώκρατις. Ευμβόλαια δὲ λάγεις κοι- 
νωνήµοτα ἤ τι ἄλλοι Ἰουωνήματα δῆτα. "Ap οὖν ὁ 
δίκαιος ἀγαθὸς καὶ χρήσιμος κομωνὸς sig αεττὼν θέσῳ, " 
e ’ ε , ? » 9 , 8 
o φεστευτικός; Ὁ αιγτευτικός. Αλλ εἰς πλίνθων καὶ 
λίθων θέσιν ὁ δίκαιος χρησιμώτερός τε καὶ ἀμείνων χοινωνὸς 
τοῦ οἰκοδομικοῦ; Όνυδαμῶς. ᾽Αλλ sig σίνα δὴ ποινωνίαν 
ὁ δίκαιος ἁμείνων χοινωνὸς τοῦ. κιθαριστικοῦ, ὥς περ ὁ κι- 


DK.—" θαλάσσης (.—* τῷ τι πράττειν £v.—? προπολεμεῦ Kq et corr Ὀ.---- ἐν τῷ 
add AIIDKtv.—2* δοκεῖν £t.—h «lev om. qt.—^ *ye om v. — δὲ t.—* καρπῶν ἐ.--- 


f Αν om t.—85 xpbs...erf)ow om q.—A coU οἰκοδομικοῦ τε καὶ IIDKq.—. κρουσµά- 


λεμούντων. P. 429. B. τοῦτο 


pos, 9 προπολεμεῖ τε κα) στρατεύε. 
ται ὑπὸρ αὐτῆς.  vüi. 8. p. 647. D. τὸ 


 θαλάσσηε] Ubique pro θαλάττης scrip. Té» * 
simus θαλάσσης auctore "Elio Dionysio τὸ 

apud Eustath. Il, K. p. 818. 6. qui θά- 
Aarra et alia bujus forme vocabula Bei- 


ωτὰ vocat, quorum usu Plato abstinue- 
rit. Vid. 
Vocal. 7. t. i, Ps 510. Bip. Cf. Valcke- 
nar. ad Eurip. Phoen. 406. et quse Fischer. 
collegit in Animadv. ad Weller. t. i, p. 
193. Aser. 

προσπολεμεν] Malim προπολεμεὺ. 
SrzPH. 

wpo*woAeuei»] Editi libri omnes exhi- 
bent προσπολομεῖ», recte vero jam Steph. 
monuit, προπολεμεῖν legendum esse, id 
quod et sensus cfllagitat et Cod, Reg. 
confirmat; προσπολεμεῖν est enim ad- 
versus aliquid vel aliquem pugnare ( vid. 
Morus ad Isocrat. Panegyr. p. 82.) προ- 
πολαμεῖν vero pro aliquo pugnare. Ác- 
cedit, quod προπολεμεῖν etiam Polit. iv. 
433. Λ. legitur, Kal dà» µόνον ᾗ χιλίων 


emsterhus. ad Lucian. Jud. Procl 


αροπολεμοῦν abris. Timmus p. 17. C. 
τοῦ (*yérovs) τῶν προπολεµησόντων. Cf. 
us in Tim. p. 16. Isocrat. Orat. 
Plat. p. 503. ed. Corai. Maxim. Tyr. 
Σαχ. p. 355. xxxii. 9. past Asr. 

$ τί ἄλλο] Ald. 1. οἱ 2. $ νι 
ἄλλο. BSicet Ficinus, vel aliud quid? 
Sensus idem est. Asr. 

srerváv) sive werro) non sunt 
tali, sed calculi; ἆστ οἱ tali sunt, 
at πεσσοὶ ψῆφοί τινες, ut constat ex Pol- 
luc. lib. ix. Ludi sunt valde inter se dis- 
similes, Male itaque Marsilius Ficinus, 
in digerendis talis ; tali non digeruntur, 
sed jaciontur ; at πεσσοὶ disponuntur in 
lineis, deinde moventer. MozzT. Vid. 
Salmasius ad Vopisc. p. 461. et Politus 
AL Enstath. in Iliad. B. tom. i. p. 438. 

t. 











IIOAITEIA, A. 271 


θαρισσικὸς vou δικαίου ες κρουμάσων!) Ei; ἀργυρίου, 
ἔμοιγε δοκεῖ. ID y ἴσως, M Πολέμαρχε, pis τὸ 
γρῆσθαι a ἀργυρίρ, όταν oit ἀςγυρίου xem] πρίασθαι 3 
ἀποδόσθαι iaor- τότε » , ὡς ὄγῶμιαι, ὁ ? imrixis. d γάρι ; 
Φαίνεται" Καὶ ph ὅταν νι roin, ὁ ραυκηγὸς J 0 XU- 
βερνήτης. Ἔρικε. Όταν οὖν τί’ δὲ à ἀργυρίφ ; χρὺ- 
gig πονῇ χβῆσθαι, ⸗ δίκαιος  χξησιμότε ος σῶν ἄλλων; 
"Ora παρωκαταθίσθαι xci σῶν εἶναι, d ox partc. Ovx- 
OU» λέγεις ὅταν μπδωξ dg αυτῷ χβῆσθαι ἀλλὰ κεῖσθαιι 
Πώνν γε. Ὅταν ἄρα ἄχρηστον j ἀργύριον, roris | agghri- 
pos iw αὐτῷ ἡ δικαιοσύνη: Κμδυνεύε. Καὶ orar δὲ 
δρέπανον δεῖ φυλάστει, , δικαιοσύνη χβήσιμος xai κοινῇ 
καὶ iio rar ài χρῆσθαι, 5 ἀμπελουργική; Φαίνεται. 
Qc à xai ἀσπίδα χαὶ λύραν ὅταν δη φυλάττειν καὶ 
pd χρησθαι, χβήσιμον. sinus τὴν δικαιοσύνην, 3 ὅταν δὲ τει. 1. 16, 
χρῆσθαι, τὴν ὁσλιτικῆν καὶ τὴν μουσικήν; "Ανάγκη. Καὶ 
περὶ τἆλλα δη” πάντα J δικαιοσύνη i éx&c TOU ἐν μὲν χρήσει 
ἄχρηστος, T ài ἀχρηστίᾳ χήσιμος: Κμδυνεύεν. [8. 8.] 
Ox à ἂν οὖν" o φίλε, TU y σι σπουδαῖον sin 3 δικαιο- 
σύνη, ti αρὸς τὰ ὤχρηστα χρήσιµον ov συγχάνει. vods δὲ 
σκεψωμεθα. ας ουχ. ὁ πατάζαι” δεότασος" T py 
εἶτε TUXTIXT εἰ τό TIVI καὶ" ἄλλη, οὗτος καὶ φυλάξασθαι; 
των q—) τῶ ϱ.---ᾱ δὲ ἡ γρ K.—! ἐγόμαι q; ὁγὼ οἶμαι *5.—9 d om e.—^ ναί O&c: 
om q.—? T. om ΦΕ, post δέῃ ponit rc e.» ph K.—4 δέοι K.—" δέοι AGRII.— pud) 


t et pr II.—' δὲ K.—* ἡ ἑκάστου v.—" οὐκ ἂν οὖν Ἡ: οὕκουν *s.—" πατάξαι K. 
—* δυνατώτατος c.—? µάχαι Θ.---Σ καὶ ante ἄλλῃ om Gér.—5 δεινὸς om t.— 


6 vavmrybs $ 6 κυβερνήτης] llle qui- 
dem ut ποιῶν, bic autem ut xpéápePos. 
Mvunzr. 

6$. 8. οὕκουν] Pro οὕκουν in præced. 
edit. legitur οὐκοῦν, sensu contrario, et 
repognapte hoic disputationi. SrzPmu. 

οὐκ οὗν] Bas. 2. obe ἂ» οὖν, quod for- 
tasse amplezandum. Nos àr, quod ab- 
esse nequit, post σπουδαῖον inseruimus. 
Ficinos vertit: non multo igitur studio, 
e amice, digna est justitia. Asr. 

Φυλάξασθαι] Ludit interdum Socrates, 
ductis arpumentis e multiplici verborum 

ificatione, ut hoc loco in verbis qv- 
— αι et κλέψαι. Φυλάτται» est cus- 
fodire, et hoc modo dictum est, justum 


virum utilem esse πρὸε τὸ Φυλάττειν àp- 


γόριον καὶ χρυσίον; at φυλάξασθαί τι 
est cacere, πε id tibi noceat, ut. Φυλά- 
ξασθαι τοὺε πολοµίουε, cavere, ne hostes 
tibi ποεεακέ. Κλέψαι itidem est furari, 
est et latere. — His positis constat, si 
quis sit bonos, κλέψαι robs πολεμίου», id 
est tum latere illos, tum excipere, qua- 
ue furari eorum conailia, bonum fore 
Φυλάξασθαι τοὺς πολεµίους, id est, 
ad cavendum, ne sibi hostes quidquam 
damni inferant, et eundem esse optimum - 
φύλακα τοῦ στρατοπέδο. Unde effci 
videtur, cujuscunque rei qui est optimus 
κλόστην, ejusdem esse optimum φύλακα; 
est autem justus optimus φύόλαξ pecunis, 
igitur et fur optimus. Munzr. Non 
diverta est verbi φυλάντειν in activo et 


1 394. 


278 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Πάνυ γε. "Αρ οὖν καὶ νόσον ὃς τις δεωὸς" φυλάξασόαι 
M M "b * à / Mc? ^v v 
καὶ pun παθεῖ, οὗτος δεινότατος καὶ ἐμποιῆσαι; Έμοιγε 
δοκε. ”Αλλὰ μὴν στρατοπέδου γε ὁ αὐτὸς φύλαξ ἆγα- 
θὸς ος περὶ xci τὰ τῶν πολεμίων κλέψαι καὶ (ουλεύματα 
8 N » / ΄ ο » 
xci τὰς ἄλλας αράξεις. Πάνυ γε. "Orov τις ἄρα δει- 
yog Φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ devo. "Eos. — Ei ὥρα o 
δίκαιος Geyupioy* δεινὸς φυλάττεω, καὶ χλέπτειν δεινός. 
Ὡς γοῦν ὁ λόγος, ἔφη, σηµαίνει. Κλέατης Goo vig ὁ δί- 
χαιος, ὣς $01xX6v, ἀναπέφανται. καὶ κωδυνεύειςξ παρ Όμή- 
3 * ^v ο 3 2 
θου µεμαθηκέναι αὐτό:. καὶ γὰρ ἐκεῖνος τὸν τοῦ ᾿Οδυσσέως 


b 
€ ἀργύριο» om Pr. - 


medio significatio, sed una atque ea ser- 
vandi; aclivum vero objectiva est no- 
tione et medium subjectiva; igitur $v- 
λάττειν est aliquid servare, i. c. custo- 
dire, φυλάττεσθαι vero se servare, i. e. 
sibi cavere. Jam si justus is est, qui 
idoneus est ad aliquam rem servandam 
vel custodiendam, is vero exercitum v. c. 
optime servat, qui hostibus preripit oc- 
casionem nocendi eorumque consilia 
quasi furatur, clam ea explorans, sequi- 
tur, ut, quo quis melius aliquam rem 
servet, eo melior cjus fur sit. Ásr. 
φυλάξασθαι καὶ λαθεῖν] Verba xal λα- 
θεῖν vacare et delenda esse Muretus opi- 
nabatur ; quod mihi aliter videtur. Aa- 
θεῖν, int. νοσῶν, quod e nomine prm- 
gresso vócoy emendum, est latere egro- 
tans s. ut Ficinus vertit, occultare mor- 
bum ; idque convenit verbo φυλάξασθαι, 
in quo significatio clandestinz actionis 
inest. Demonstrare autem vult Socrates, 
justum esse non posse eum, qui rem ali- 
quam nonnisi custodiat, h. e. eam servet, 
quando nullus illius usus sit ; utilis enim 
esset ad rem inutilem ; imo eum esse rei 
cujuscunque optimum custodem et ser. 
vatorem, qui ita eam servet, ut ipsi uti- 
litatem afferat, damnum inimico. Igitur 
v. C, optimus erit morbi serva'or, b. e. 
et se servabit s. sibi cavebit a morbo 
(hoc est φυλάξασθαι) et morbum serva- 
bit s. custodiet (clandestinum eum lia- 


. bebit; λαθεῖν ροσῶν esti. q. φυλάττειν 


νόσον), Qui ejus custodia sibi prodesse, 
obesse alteri poterit. Is enim morbum 
ἃ 8e propellit, qui in alterum eum proji- 
cit. Ásr. 

λαθεῖν] Salvinius in Miscell, Observ. 


μὴ παθεν ᾳ: λαθεῖ *5.—* καὶ om AGOHBItt οἱ 
αι 6,—5 κινδυνεύει &DKq.—^ αὐτὸν πάντας ΑΠΟ 


pr Π.--ᾱ ὥσπερ t et pr O. - 


t. v, p. ii. p. 279. conjicit legendum esse 
ἀλθεῖν sanare. Asr. I 
κλέψαι καὶ βουλεύματα] Is optimus 
exercitus custos 8. conservator est, h. e. 
is optime suos ab hostium insidiis tutos 
prestat, qui hostium consilia, insidias 
alia ejusdcm generis pra&occupat et fur- 
tím quasi istis preripit. Similiter Xe- 
noph. de Magistr. Equit. Offic. v. 2. xp 
δὲ Pneu εἶναι---καὶ τοῦ μὲ τὰ τῶν 
πολεμµίων µόνον κλέπτειω ἐπίστασθαι. 
Mem. Socr. iii. 1. 6. τὸν στρατηγὺν εἷ- 
ναι χρ]---καὶ ἐπίβουλον καὶ φυλακτικόν 
τε kal κλέπτην καὶ προετικὸν καὶ ἅρπα- 
ya cet. Κλέκτειν est in universum far- 
tim quasi, h. e. clam s. clandestino dolo 
aliquid facere: vel auferre et adimere, 
vel preripere et occi pare, vel explorare 
et quasi captare (ἁρπάζειν, ut apud 
Soph. Aj. 2. ubi vid. Lobeck. p. 219.) 
Cf. Perizon. ad Ælian. V. H. iii. 47. 
Sic et in sequentibus, καὶ κλέπτειν δει- 
νὸς, verbum κλέπτειν mulüplicis est sig- 
nificationis ; est enim furtim vel clam 
pecuniam, qu& custodienda est, servare, 
ita vero ut custos suam ipse utilitatem 
respiciat, alteri vero nocere studeat 
(tunc demum vest custos revera utilis, 
χρήσιμος et πρακτικὸς) ; igitur pecuniam 
occultare, ne quis ipsi eam eripere pos- 
sit, et adaugere alteri opes preripiendo 
et qua sunt liujus genens. Ásr. 
ἀναπέφανται] Apparuit, h. e. ex iis, 
quae diximus, cogitur, justum csse furem. 
Sic πέφανται et ἀναπέφανται Platoni fre- 
quentantur, ut in hoc libro p. 350. C. 
iii. p. 410. Α. v. 464. B. 478. D. Eo- 
dem sensu ἐφάνη usurpatur, ut c. 9. et 
sexcenties alibi, Ásr. 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 279 


αρὸς μητρὸς αἅππον Αὐτόλυκον ἀγαπᾶ τε καί φησιν αὐ- 
τον" πάντας ἀνθρώτους κεκάσθαἡ κλεπτοσύνη Ü Opxq τε. 
ἔοικεν οὖν ἡ δικαιοσύνη χαὶ χκατὼ σε καὶ χαύ᾽ Ὅμηρον 
xo) κατὰ —R χλεπτική τις εἶναι, iT ὠφελείᾳ μέν- 
σοι τῶν φίλων καὶ ἐπὶ λάβη τῶν ἐγθρῶν. oUy, οὕτως ἔλε- 
ye Ov μὰὼ τὸν Δί , ἔφη, ἀλλ οὐκέτ' οἴδα ἔγωγεκ O τι 
Ἔλεγον. τουτο «εντοι ἐμοιγε δοκεῖ ἔτι, ὠφελεῖν' m σοὺς 
φίλους ἡ δικαιοσύνη, βλάπτει" δὲ rovg" ἐχθρούς. Φίλους 
δὲ λέγεις εἶναι, πότερον τοὺς δοκούντας ἑχάστῳ Ὑρηστοὺς 
εἶναι Ἡ τους Όντας, XXV pu] δοχῶσι; καὶ ἐχθροὺς ὡσαύτως: 
Eixog μέν, ἔφη, οὓς ἄν τις ἡγῆται χρηστούς, Φιλεῖν, οὓς 
δ᾽ ἂν πονηρούς, parti. "Ae οὖν οὐχ ἁμαρτάνουσω οἱ ἂν- 
deor περὶ τοῦτο, ὥστε δοκεῖν αυτοῖς πολλοὺς μὲν γρη- 
στους εἶναι μὴ Όντας, πολλοὺς δὲ τουναντίον; "Αμαρτά- 
vouciv. Τούτοις ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, oi δὲ κακοὶ 
φίλο. ἩἹάνυ γε. AX ὅμως δίκαιον τότε τούτοις τοὺς 
μὲν πονηροὺς ὠφελεῖν, τοὺς ὃ) ἀγαθοὺς (λάπτει. Φαίνε- 
ται. Αλλὼ μὴν oi γε ἀγωθοὶ δίκαιοί τε καὶ οἷοι μ 
ἀδικεν. ᾿Αληθ Kara δὴ τὸν σὸν λόγον τοὺς panda 


et pr 8D, αὐτὸν els πάντας Kq et rc D: αὐτὸν ὑπὲρ κάρτας *5.—) κεκρᾶσθαι Θ et 
corr II. - καὶ κατὰ cà om pr K,—k ὁγὼ H.—) ὀφελεῖ IIDK.—^ βλάχτει IIDK.— 
2 δὲ q.—? εἶναι om G&t.—P? καὶ om Tl.—A μὲν K, µηδένα t.—  àbwobrras TIDKq 


Od. i. 399. ---οἷον xAéos ἕλλαβε Bios 
Ὀρέστης Πάντας év' àyüpózovs—. Cum 
dv et dativ. Od. iv. 725. et S15. Παν- 
ToÍps ἀρετῆσιν κεκασµένον ἐν Δανασῖσι». 
Cf. He Observat. ad Il. xiii. 431. 
Schol. Ruhnk. vero p. 144. legit: αὐτὸν 


Αὐτόλυκον] Hom. Od. xix. 395. Μη- 
τρὸς ἑῆς πατέρ, ἐσθλὸ», ὃς üvOpárrovs 
ἐκέκαστο KAerr 0 ὄρκῳ τε. Vul- 
go legitur ὑπὲρ ante πάντας, quod his 
rationibus adducti inducendum esse pu- 
tavimus. Primum κεκάσθαι (Ald. Bas. 


1. et 2. scribunt κεκᾶσθαι, ut κεκρᾶσ- 
θαι, quod haud scio an rectius habeat) 
apud Homerum cum siinplice accusativo 
conjungitur, ita ut superandi notionem 
babeat, ut ]. l. et I1. ii. 350. ᾿Εγχείῃ 9 
ἑκέκαστο Πανέλληνας καὶ Αχαιούς. xiii. 
431. ---πᾶσαν γὰρ ὁμηλικίην ἐκέκαστο 
Κάλλεϊ καὶ ἔργοισιν, ἰδὲ Φρεσί---. xiv. 
124. ---κέκαστο δὲ πάντας 'Axaiobs Ἐγ- 
χείῃ--. xvi. 808. Πανθοΐδης Εὔφορβο», 
$s ἠλικίην ἑκέκαστο "Ἐγχεῖ 0' ἱπποσύνῃ 
vé πόδεσσί T€ καρπαλίµοισι. Ubi ἐπὶ 
vel ἐν (b. e. ínter s. pra) appositum re- 
peritur, est conspicuum esse, excellere, 
ut ll. xxiv. 535. ---πάντας γὰρ ἐπ᾽ ἂν. 
θρώπους ἑκέκαστο Ὅλβῳφ τε πλούτῳ τε. 


πάντας ἀνθρώπου κεκρᾶσθαι, addens: 


οἶμαι γράφεσθαι ὀφείλει, ὑπὲρ πάντας 
ἀνθρώπονς κεκᾶσθαι.  Prepositio igitur 
ὑπὲρ nihil aliud nisi librarii additamen- 
tum est, perinde ut praepositio els, qua 
in Cod. Reg. invenitur. De ipso Auto- 
lyco cf. Hygin. fab. 200. 201. et Schol. 
ad Od, xix. 432. Asr. 

πονηροὺς] πόνηρος et uóxÓmpos pro 
wornpbs et uoxOnpbs scripsimus (hinc et 
πονήρους pro πονηροὺς et alia id genus) 
ex observatione veterum grammaticorum, 
vid. Ammon. p. 116. ubi Trypho: ὥστε 
οὐκ eis διαστολὴν τοῦ σηµαιροµένου εὗρον 
τὴν βαρύτησα, ἀλλ᾽ Gs (os ἐκπληροῦντεε, 
οὕτω προηνέγκαντο. Asr. 


1L i17. 


218 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Πάνυ ys. Αρ οὖν καὶ voro» ὃς τις δεινὸς φυλάξασθαι 
Δ M "^b * / Me? ^ »y 

καὶ μὴ παθεῖ, οὗτος δειότατος xo^ &pyroimotss | Equorys 

δοκε. Αλλὼ μὴν στρατοπέδου γε ὁ αὐτὸς φύλαξ ἀγα- 

θὸς ὁς περὶ καὶ τὰ τῶν πολεµίων χλέψαι καὶ βουλεύματα 
* M y. ⸗ ⸗ ei » 

καὶ τὰς ἄλλας χράξει. ἨἩάνυ γε. "Orov τις ἄρα δει- 


vog Φύλαξ, τούτου καὶ Que δεινός. "Εοικεν. 


Ei ἄρα ó 


δίκαιος ἀργύριον" δεινὸς Φυλάττειν, καὶ κλέατειν δεινός. 


Ὡς φοῦν ὁ λόγος, ἔφη, σηµαίνει. 


Κλίστης ἄρα σις ὁ Ói- 


e v , / f N ^ rA »ε ^ 

χαιος, ὡς ἔοικεν, ἀναπέφανσαι. καὶ κινδυνεύει παρ ᾿Ομή- 
/ Ld - L4 

ρου µεµαθηκέναι αὐτό. καὶ γὰρ ἐκεῖνος τὸν τοῦ Οδυσσέως 


b μὴ παθεν ᾳ: λαθεῖν *s.—^* καὶ om AGRÓict et pr 
αι £.—E κινδυνεύει &DKq.—h αὐτὸν πάνται ΑΠοτ 


€ ἀργύριον om er.—f 


medio significatio, eed una atque ea ser- 
vandi; activum vero objectiva est no- 
tione et medium subjectiva; igitur $v- 
λάττειν est aliquid servare, i. c. custo- 
dire, φυλάττεσθαι vero se servare, i. e. 
eibi cavere. Jam si justus is est, qui 
idoneus est ad aliquam rem servandam 
vel custodiendam, is vero exercitum v. c. 
optime servat, qui bostibus preripit oc- 
casionem nocendi eorumque consilia 
quasi furatur, clam ea explorans, sequi- 
tur, ut, quo quis melius aliquam rem 
servet, eo melior cjus fur sit. Ásr. 

φυλάξασθαι καὶ λαθεῖν] Verba xal Aa- 
θεῖν vacare et delenda esse Muretus opi- 
nabatur ; quod mibi aliter videtur. Λα- 
θεῖν, int. »ocà», quod e nomine pre- 
gresso νόσο» emendum, est latere egro- 
tans 5. ut Ficinus vertit, occultare mor- 
bum ; idque convenit verbo φυλάξασθαι, 
in quo significatio clandestinz actionis 
inest. Demonstrare autem vult Socrates, 
justum esse non posse eum, qui rem ali- 
quam nonnisi custodiat, b. e. eam servet, 
quando nullus illius usus sit ; utilis enim 
esset ad rem inutilem ; imo eum esse rei 
cujuscunque optimum custodem ct ser. 
vatorem, i ita eam servet, ut ipsi uti- 
litatem afferst, damnum inimico. Igitur 
v, €. optimus erit morbi serva*or, b. e. 
et se servabit s. sibi cavebit a morbo 
(hoc est φυλάξασθαι) et morbum serva- 
bit s. custodiet (clandestinum eum lia- 
bebit; λαθεῖν ροσῶν esti. q. φυλάττειν 
νόσο»), qui ejus custodia sibi prodesse, 
Obesse alteri poterit. Is enim morbum 
a se propellit, qui in alterum eum proji- 
cit. Αοτ. 

λαθεῖν] Salvinius in Miscell. Observ. 


IIL.—2 ὥσπερ t et pr 6.— 


f. v. p. ii. p. 279. conjicit legendum esse 
ἀλθεῖν sanare. Aer. 

κλέψαι καὶ βουλεύματα] Is optimus 
exercitus custos s. conservator est, h. e. 
is optime soos ab hostium insidiis tutos 
prestat, qui bostium consilia, insidias 
alia ejusdcm generis pracoccupat et fur- 
tím quasi istis preripit. Similiter Xe- 
noph. de Magistr. Equit. Offic. v. 2. xph 
δὲ —— εἶναι---καὶ τοῦ μὲ τὰ τῶν 
πολεµίων µόνον κλέπτειω ἐπίστασθαι. 
Mem. Socr. iii. 1. 6. τὸν στρατηγὸν εἷ- 
ναι xgh—kal ἐπίβουλον καὶ φυλακτικόν 
γε καὶ κλέπτην καὶ προετικὸν καὶ ἄρχα- 
ya cet. KAérrew est in universum fur- 
tim quasi, h. e. clam s. clandestino dolo 
aliquid facere: vel awferre et adimere, 
vel preripere et occupare, vel explorare 
et quasi captare (ἁρπάζευ, ut apud 
Soph. Àj. 2. ubi vid. Lobeck. p. 219.) 
Cf. Perizon. ad Ælian. V. H. iii. 47. 
Sic et in sequentibus, καὶ κλέπτειν δει- 
yàs, verbum κλέπτειν multiplicis est sig- 
nificationis; est enim furtim vel clam 
pecuniam, qua& custodienda est, servare, 
ita vero ut custos suam ipse utilitatem 
respiciat, alteri vero nocere studeat 
(tunc demum est custos revera utilis, 
χρήσιμος et πρακτικὸς) ; igitur pecuniam 
occultare, ne quis ipsi eam eripere pos- 
sit, et adaugere alteri opes preripiendo 
ct qua sunt liujus generis. Asr. 

ἀναπέφανται] Apparuit, h. ο. ex iis, 
quz diximus, cogitur, justum csse furem. 
Sic πέφανται ct ἀναπέφανται Platoni fre- 
quentantur, ut in hoc libro p. 350. C. 
iii, p. 410. A. v. 464. B. 478. D. Eo- 
dem sensu ἐφάνη usurpatur, ut c. 9. et 
sexcenties alibi, Α.Τ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 279 


M Ν m » 7 ? lod / 2 
ergog µητρος πᾶππον Αὐσόλυκον ἂγαπῷ τε καί uri» αὐ- 
σον" πάντας ἀνθρώτους κεκάσθωἠ κλεπτοσύνη ϐ᾽ ὄρκῳ τε. 
» K d 1 3 
ἔοικεν οὖν 7 δικαιοσύνη καὶ χατὰὸ σε) xci καύ Ὅμηρον 

N M ⸗ , "5 5) / / 
X04 XC TO —RE XÀSTTIX.] τις EIVCI, $7 ὠφελεία quey- 
voi τῶν Φίλων καὶ ἐπὶ λάβη τῶν ἐγθρῶν. οὐχ, οὕτως ἔλε- 

Oc N N » » ,. , » 7^» Ὁ x κο 
yte5. Ou µα τον Ai, ἔφη, ἀλλ ovxér. οἶδα ἔγωγε- 0 τι 
* ” / » re 5 . 

ΔλεγοΝ. TOUTO μέντοι έμοιγε δοκεἲ ότι, ὠφελεῦὶ p σοὺς 
P4 X 

Φίλους ἡ δικαιοσύνη, ϱλάατεμ"' Di vovg? ἐχθρούς. Φίλους 
N / "9 ^. e 

δὲ λέγεις εἶναι πότερον τοὺς δοχοῦντας ἑκάστῳ χρηστοὺς 
^ A M 7] ^" 9 

είναι Ἰ τους ὄντας, xdy μὴ δοκῶσι xai? ἐχθροὺς ὡσαύτως; 

» / » A A € M ^ i 

Eixog pé», 6Φη, οὓς ὤν τις ἡγῆται χρηστούς, Φιλεῖν, οὓς 
3 A , -- 6 , e 
à ἂν πονηρούς, μωσεν. Ae οὖν ου ἁμιαρτάνουσιν οἱ ὧν- 
θρωποι σερ) σουτο, ὥστε δοκεῖν αὐτοῖς πολλοὺς μὲν xe- 
4 MH ” 4 
στους εἶναι μὴ Όντας, πολλους δὲ τοὐναντίο; AjguxT- 
/, ”/ e ΔΝ 3, NE, * e A X 
νουσῳ. ovrog ἄρα οἱ μὲν ἀγαθοὶ ἐχθροί, οἱ δὲ κακο) 
/ , 3 » v / / ΄ X 
Φίλο. Ivo γε. Ἀλλ ὅμως δίκαιον vór& τούτοις τοὺς 
8 x ^ x , 9 4 
μέν πονηρους ὠφελεῖν, rou; à. ἀγαθοὺς (λάπτευ. Φαίνε- 
$ 4 M e , M ’ / x κ. A 
ται. Αλλα μὴν οἱ γε ἀγαθοὶ δίκαωιοί τε καὶ οἷοι μὴ 
^s ^ 8 « 
ἀδικεν. ᾿Αληθδη. ἸΚατὼ δὴ τὸν σὸν λόγον τοὺς μηδὲνἩ 


et pr 0D, αὑτὸν «ls πάντας Kq etrc D: αὐτὸν ὑπὲρ πάντας ꝰx. — κεκρᾶσθαι O et 
corr II. —J καὶ κατὰ cà om pr K.—k éyà H.—! ὀφελεῖ IIDK.—n BAdwre: IIDK.— 


rn i. 17. 


2 δὲ g.—^ εἶναι om Gét.—P καὶ om . — μὲν Κ, µηδένα r. — ἁδικοῦντας IDXq 


Od. i. 299. —olov xAéos ἕλλαβε Bios 
Ὀρέστης Πάντας ἐπ᾿ ἀνθρώπους---. Cum 
ἐν et dativ. Od. ἱν. 725. et S15. Πα,- 
Tolys ἀρετῆσιν κεκασµένον ἐν Δαναοῖσι». 
Cf. Tro Observat. ad 1l. xiii. 431. 


Αὐτόλυκο»] Hom. Od. xix. 895. Μη- 
τρὸς ἑῆς warép, ἐσθλὸν, bs üvOpárrovs 
ἐκέκαστο Κλεπτοσύνῃ ϐ ὄρκῳ τε. Vul- 
go legitur ὑπὲρ ante πάντας, quod his 
rationibus adducti inducendum esse pu- "e 

ol. 


tavimus. Primum κεκάσθαι (Ald. Bas. 
1. et 2. scribunt κεκᾶσθαι, ut κεκρᾶσ- 


θαι, quod baud scio an rectius habeat) οἶμαι 


&pud Homerum cum sünplice accusativo 
conjungitur, ita ut superandi notionem 
habeat, ut |. |. et I]. ii. 960. Ἐγχείῃ 9 
éicéxa ro Πανέλληνας καὶ Αχαιούς. | xiii. 
481. --πᾶσαν γὰρ ὁμηλικίην ἑκέκαστο 
Κάλλεῖ καὶ ἔργοισιν, ἰδὲ φρεσί---. αἰν. 
124. ---κέκαστο δὲ πάντα» ᾿Αχαιοὺς Ἐγ- 
χείῃ---. xvi. 80S. Πανθοΐδης Εὔφορβος, 
$s ἡλικίην ἑκέκαστο "Eyxet θ' ἱπποσύνῃ 
Té πόδεσσί τε Καρπαλίµοισ. Ubi ἐπὶ 
vel ἐν (b. e. infer s. pray) a ppotitus, re- 

itur, est conspicuum esse, excellere, 
* Il. xxiv. 535. ---κάρται γὰρ à? ἂν. 
θρώπου: ἑκέκαστο Ὅλβφ τε πλούτῳ τε. 


cho oM p.144. legit: giriv 
πάντας ὧθ s κεκρᾶσθαι, addens: 
ὀφείλει, ὑπὲρ πάντας 
ἀνθρώπονς κεκᾶσθαι. Prepositio igitur 
ὑπὲρ nihil aliud nisi librarii additamen- 
tum est, perinde ut prrepositio els, quee 
in Cod. Reg. invenitur. De ipso Auto- 
lyco cf. Hygin. fab. 200. 201. et Schol. 
ad Od. xix. 432. Asr. 
πονηροὺς] πκόνηρος et µόχθηρος pro 
πονηρὸς et uoxOnpbs scripsimus (hinc et 
worfipovs pro πονηροὺ et alia id genus) 
ex observatione veterum grammaticorum, 
vid. Ámmon. p. 116. ubi Trypho: ὥστε 
οὐκ els διαστολὴ» τοῦ σηµαινομένου eDpor 
τὴν βαρύτητα, ἀλλ᾽ Gs ἔθος ἐκπληροῦντεε, 
οὕτω προηνέγκαρτο. Αοτ. 





280 IIAATONOZ 


ἀλικοῦντας δίκαιον πακῶς moi». Μηδαμως, ἴφη, 9 Σ6- 

res πονηρὸς γὰρ ἔοικεν εἶναι ὁ λόγος. "log ἀδίκουςἝ 

ni I8. dog, ἦν δ) ya, δίκαιο βλάπτεῳν, τοὺς δὲ δικαίους axpt- 
λεῖν. — Obrog ἔκείνου παλλίων φαίνεαι. Ἠολλοῖς coa, 

ὦ Πολέμαρχε, ξυµβήσεται, ὅσοι διηµαρτήκασι τῶν ἀνθρώ- 

πων, δίκαιον εἶναι τοὺς μὲν φίλους βλάπτει: «ονηροὶ γὰρ 
αὐποῖς. sici- voUg δ᾽ ἐγθροὺς ὠφελεῖ: ἀγαθοὶ γάρ. καὶ 
οὕτως ἐροῦμεν αὐτὸ τοὐναντίον 7 τὸν Σιμωνίδην ἔφαμεν 
λέγεν. Καὶ µάλα, ἔφη, οὕτω ζυµβαίει. ἀλλὰ µιτα- 
θώµεθα: κιδυνεύομωε γὰρ ovx ὀρθῶς τὸν φέλον xai ty Door" 
ῥίσθαι. Ἠῶς θέµενοι, 9 Ηολέμαρχει Τὸν δοκοῦντα χρη- 

στὀν, τοῦτον Φίλον εἶαι. Νῦν δὶ aae, ἦν δ) ἐγώ µετα- 
θώμεθα; "Toy δοκοῦντά vs, ἤ 0. ὃς, καὶ τὸν ὄντα χρηστὸν 

u. 136. Φ/λον. στὸν δὲ δοκούντα μέν, ὄντα δὲ μὴ δοκεν ἀλλὰ μὴ 
εἶναι φίλον. καὶ σερὶ τοῦ ἐχθροῦ δὲ ἡ αὐτὴ θέσι. Φίλος 

μὲν δή, ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ λόγῳ ὁ ἀγαθὸς ἔσται, ὀχθρὸς δὲ 

ὁ φορρός. Nod. Κελεύες δὴ)” ἡμᾶς) αροσθεῖναι τῷ ὃι- 
xæiꝶ, rs v0 πρώτον ἐλέγομεν, λόγοντες δίκαιον εἶναι vor 


fv.—* abrois ΑθΕΦίσς: αὗτοί *s.—t αὐτῷ 9r, αὐτοὶ Dg.—* μάλ c.—" κυδυνεύει 
Git.—" καὶ τὸν ἐχθρόν ἑοι---ᾱ δὲ ἐ.--' ἡμᾶς ἄλλο v.—3À φίλον εἶναι TI.—59 δ tet. 


δµηµαρτήκασι τῶν ἀνθρώπων] Sic Ῥΐω- volebat. — AJ) vero abesse nequit, Tl se- 
dr. p. 287. D. γοῦ ἑταίρον συχνὸν διαµαρ-  pissime omitti constat (vid. Heind. ad 
vdres. Xenopb. Mem. Socr. iii. 1. 6. set, 6. 10. et 81.) et προστιθέναι pas- 
10. Τί οὖν σκοποῦµεν, ἔφη, κῶς ἂν αὐτῶν — sim absolote ponitur, ut Polit, i. 13. ο 


ph διαµαρτάνοιµον ; proprie aber- 389. C. σὺ δὲ προστίθη: καὶ αὐτὸ q»)s el- 
vere, igitur mom assequi, et translate, αι τὸ τοῦ κρείττονον. A 591. E. οὔ- 


τω κυβερνῶν προσθήσει 
οὐσίαι. Ἐαθιγρᾶς. c. 3. ἀλλὰ καὶ προσ- 


Itaque διαµαρτάνου τοὺς 
est falso de existimare, h. |. pro τιθεὶς ἂν ἡδέωι. — Eurip. apud Stob. xvii. 
amico et bono eum, qui inimicus p. 169. οὗ τοῖς οὖσι προστιθείε. Ῥ]αίαι- 


ac malus est, et vice versa. Ásr. 

αὐτὸ Tolryarríor] Ipsum, h. e. 
contrarium ejus, quod Simonidem dicere 
posuimus, s. ut Latini Greco conveni- 
enter loqui amant : contrarium ac Simo- 
nidem dicere posuimus. De hac prono- 
minis αὐτὸς significatione vid. nostra ad 
Phedr. p. 377. et 880. adde Rittershus. 
ad Oppian. p. 844. Asr. 

προσθεῖναι T$] Fortasse scribendum 
est, κροσθεῖναί τι τῷ Dualo, ἄλλων $) ὡς 
φοπρ. Aptiorem tamen hac quoque lec- 
tionem desidero. 8Τ2ΡΗ. . 

9b ἡμᾶ * ?»e— 5] Benedictus 

merid. Li . Lips. 1805. Fasc. 

99. p. 1599. 8) in τὶ (sc. ἄλλο) mutari 


chus Apophthegm. Lacon. t. ii. p. 318. 
E. 4$ τῇ δννάµει αρόσθες $ τοῦ φρονήµα- 
τος ὕφοι.---Ῥεησεπα $) propterea posi- 
tum est, quod εἶναι comparativam 
significationem habet; nam cui aliquid 
ditur, id augeatur necesse est ; idque 
signifcatur prepositione spbs, qus in 
verbis compositis passim vi augendi 
udet, vid. Zeune ad Viger. p. 666. et 
ischer. ad Weller. t. iii. E il. p. 268. 
Quocircá ne μᾶλλο» quidem suppleri 
necesse est, quia ejus significatio jam in 
verbo προσθεῖναι inest. Et innumera ex- 
tant exempla, ubi oratio sequen $ com- 
perativa est, ita ut μᾶλλον intelligendum 
esse videator, v. Dorvill. ad Charit. p. $88. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. Er 


n φίλων" as sentit e à ife κανῶς )-νῶν epi. so- 
T ὧδε λέγων ὃ ὅτι ἔσει δίκαιον" p μὲν φίλον ἀγαθὸν. ὅτα 
ο ronis τὸν ὁ᾽ ἐχθρὸν κακὸν Óva βλάπτεν; Πάνν. μὲν 
οὗ», ig», p EM pn δοκεῖὰ καλῶς λέγισθαι, [. 9.] 
"Erro d, dou LP n δικαίου Mede — xai — 
οὖν ἀνθρώπων ʒf Καὶξ πάνυ γε, ἔφη, τούς γε" πονηρούς Du 
zai peas. i βλάστεν. Ἠλαπτόμφοι 3 is Ires βλ» 
τίσυς 8 χεέρυς Yir sigo. "Aga LA ud τῶν 
Up, geri! DUE ET irswp; Ee (o τῶν frin. 
"Ag οὖν x? són βλαπτόμενοι xiieoug — εἰς τὴν 
τῶν κυνῶν ἀλλ οὐκ sig τὴν τῶν ivre» à, DU Ανάγκη. 
᾿Ανθρώκυμε δὲ, Sá ἑταῖρε, pà οὕτω φώμεν λαατομάνούς sie 
σὴν ἀνθρωκείαι ay ἀθετὴν χίρους γήγνεσθαι» Πών E οὖν. 
᾽Αλλή δικαιοσύνη οὐκ ἀνθρωσεία ἆ ἀρεσή Kai roũr ἀνάγ- 
x Καὶ τοὺς βλασνομένους ἄρα, 9 φίλε, τῶν ἀνθεώσνν 
ἀνώφκη. ἁδικωτέρως: γίγνεσθαι. — "Eoixev. "Ag ovr σῇ 
μουσικῇ οἱ μουσικοὶ. ἀμούσουςὶ δύνανται roii» ᾿Αδύνωτον. 
Αλλὰ τῇ ἱππικῇ οἱ ἰαπικοὶ ἀφίαπους, Oi. ler. ᾿Αλλὰ 
7j δικαιοσύνη às οἱ δίκαιοι ἀδίκους; 9 3 καὶ ἔολλήβδην 
ἀρντῇ oi ἀγαθὸν masois s 'AxAà* ἀδύνατον. Οὐ 
θερμόσησος, οἶμαι, ἔργο ψύχεν, ἀλλὼ τοῦ ἀναντίου." 
—À κακῶς.. ἐχθρὸν om t.—^ δίκαιον ο.---ᾱ δοκεῖ ΑΘΕΤΕ: ἃοκῷ "».- οὖν ἄρα Kq. 
ZA ad reete ro pope ide detrid- da 


* rhy H.—» ἀρετήν dis Ti, els. àperfo mg,—? καὶ om qv.— 
ores rri mp3 Β κ. ο dra K— Din V enne 


Abresch. ad ZEachyl. t. ii, p. 18. et Ja- 9, οὗ Seqpárror] kp 
Seba. td Aotiel Όσες, Ci. p. 1T. Ast, mA ed ει lib i. c. 18. 
riv πρὺς τούτῳ dle e Mr] Hamcad Εωρίήο, advers. E 
oratiomis initium: Καλεύεα δὲ ἡμᾶς καὶ à Πλάτω. 
«ἀγαθόν ἐστιν à θεὸς 
κεχάρηκεν’ s γὰ 
m τὸ Üeppalve, 
4b &yaBoxowir Ti 





sposta 
t δικκίφ τοῦτο, ὄνι ἔστιδίκοιονουι. Aat. AMAA τοῦ dvavrlov, 
δοκεῖ] Sic Ald. Bas..1. etg, δὲ Stepb. τὸ βλάπτευ cet. ι 
scripsit δαχῇ, male; ἂν est enim Tie τς Mondo c. T. κε 
zendum .sd imünitvum λάγεσθαι, θεοῦ ἁγαθότηι 
Drunk ad Aristoph. Plot, 380. da prendre 
de Mole Critic. p. 60. Aer. [ Lnd rdg berg e ν à ru 
Vor. 


1b fo. 


111. i. 20. φίου. 


202 


IIAATONO3 


"Ναί, Oof βηρότητος ὑγραίνειν, ἀλλὰ τοῦ — Πά- 
wv' γι. ΌΟὐδὶ δὴ τοῦ ἀγαθοῦ βλάπτιω, ἀλλὰ του ενα» 


Φαίνεται. ὉΟ δέ γι” δίκαιος ἀγαθός, Πάνυ γε. 


Obxæ ἄρα τοῦ δικαίου βλάπτει ἔργον" ὦ Πολέμαρχε, οὔτε 
φίλον οὔτ ἄλλον οὐδένα, ἀλλὼ τοῦ ἑναντίου, τοῦ ἀδίπου. 
᾿Παντάκασί po δοκεῖς ἀληθη λέγειν, ἔφη, M Σωκχρατες. I 
dex τὰ ὀφειλόμενα ἱκάστῳ ἀποδιδόναι Quoi! vig δίκαιον 
"εἶναι, τοῦτο δὲ δὴ" νου” αὐτῷ. τοῖς μον ἐχθροῖ βλα(δην 
ὀφεέλεσθαι παρὰ του δικαίου ἀνδρός, τοῖς δὲ Φίλοις opto sien, 


^e ew 
οὐκ ἦν σοφὸς 0 ταῦτα" επών. 


μοῦ γὰρ δίκαιον οὐδίνα ἡμῖν ἐφάνη ov βλάπτει. 


οὐ γὰρ ἆληθη ἔλεγω' οὖδα- 
Συγχακό, 


'3 ὃ ὃς. Μαχούμεβα" ρα, 3» ὃ γώ id $9 τε καὶ 
σύ, ἑάν vig αὐτὸ Qn 3 Ῥιμωνίδην ? Βίαντα 5? llorraxor s- 
ρηκίναι ἤ vip ἄλλον τῶν σοφῶν σε καὶ µακαρίων ἀρδρῶν. 


γω γοῦνξ ἔφη, ἔτοιμός sip κονωνών τῆς μάχης. Αλλ 
u. 346, οἶσθα, 5» Q' yo, οὗ por" δοκεῖ εἶναι và ῥῆμα, τὸ φᾶνοι 


i 


δίκαιον εὗναι τοὺς μὲν φίλους ὠφελεῖν, τοὺς O' ἐχθροὺς 
βλάπτει Τόένουι ἔφη. Όλμαι αὐτὸ Περιάνδρου εἶναι 8 


$.—?À ανν... ἐνωστίου το in mg II.—" *ye post δέ om $c.—' 
,qie: ἔργον βλάπτει *r.—? φήσει GHét.— δεῖ v.—* 
—À µαχώµοθα t.—* δρ v.—! ἄλλων 


$o.—* φοῦτο Ks. 


συννφίσταται $9s, σώματι δὲ σκιά. Cf. 
: Hieroci. apud Stob. Ecl. Phys. t. i. p. 429. 
ed. Heer. et Procl. in Tim iip. 111. Λατ. 
Ῥίαντα $ Πιντακὸν] Bias Priepzmus et 
Pittacus Mitylensus in septem sapien- 
tum numero erant, vid. Diog. L. 1. 76.87. 
et Perizon. ad απ. V. H. iii. 17. Asr. 
Sapientes, ante 
nectram atatem floruerunt. 
D 4T. D. ef τὸν µακέρων Toeréra 
p 941. . » 
θέντε. Ni fallor, lenis ironia inest in 
hac voce, ut apud Horat. Sat. i. 9. 38. 
* Omnes composui. Felices! nunc ego 
resto. ubi vid. Lambin. Jure enim sa- 
"pientes illi beati dicti, qui, quomodo α 
phistis illius setatis vexarentur, non 
sentirent. Asr. qui sic in Indice, * Rec- 


tius vero explicatur divinus, quem Latini 


vocant, h. e. excellens sapientia vel vir- 
tute, Sic Menex. p. 249. D. µακαρίαν 
eye λέγει τὴν ᾽Ασπασίαν. Meno. 71. À. 
κιωδυνεύω σοι δοκεῖν µακάριόε ris εἶναι. 
: Charmid. 188. B. µακάριόν δε à µήτηρ 


paxd- δεὶν ἐφοβεῖτο Tobrovs µεταστὰε 
à καὶ 


βλάπτεν AIIDK 
ty t.—^ αὐτὸ K, ἐν τῷ 
δγὼ γοῦν v et al: 


ἔτικτεν. Hinc ironice viii. 11. 567. C. 
E. h. 8. 574. C.' 
Περιάνδρον] In numero hic reponitur 
non sapientum, rum. Fuit 
enim Corinthi tyrannus terribilis. Platar- 


opbrtv Tieplaripes, SAN 


δηµοκρατουµένην. De ΕΙ 


Blarra καὶ Πιττακὸν, n 1 
λος ὁ Λυδίων τύραννος, etra ερίανδρος 
Κορίνθιος οὐδὲν abroit s μετὸν οὐδὲ 
ορίνθιοε οὐδὲν — 37 


«i jtm τῶν σοφῶ», καί ye rm 
καὶ λόγους ἐξέκεμπον cet. - 
tonem constat in Protagora p. M8. A. 
eriandrum in septem sapien nue 
mero non retulisse, qua de &wusa Pau- 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 


283 


Περδίκκου) 3 Εέρξου ?) ᾿Ισμηνίου τοῦ Θηβαΐου ἤ vivos &A- 
λου μέγα οἰομένυ δύνασθαι, πλουσίου ἀνδρός ᾿Αληθι- 


στατα, ἔφη, λέγεις. 


Είον, ἦν Q' ὀγω. ἐπειδὴ 08 οὐδὲ 


n 9 ; ΄ 4 N 4 b. . 
voUro ἐφώνη ἡ δικαιοσύνη oy οὐδὲ vo δίκαιον, vi. ὤνὶ ἄλλο 


EY / κ. 
vig αυτο Φαίη είναι} 


8. 10. Καὶ o Θρασύμαχος πολλάκις pr καὶ διαλι- 
Φομένων ἡμῶν μιταξὺ ὤρμα ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ λόγου, 


bye οὖν *5.—h^. οὗτινόε poi (o.—! φάµενον Kq.—1 περδίκον έ.---ᾱ οὗ Ὠφο: om Τα, 


sanias χ. 24. bv δὲ ἕβδομεν Πλότων ὃ 
Αρίστωνος ἀντὶ vob Κυψέλου 
Χηνέα. Clemens Alex. 
Strom. |. 14. h 299. &yib. (t. i. p. 850. 

ἕβδομον ol μὲν Περία»- 


Κοίτα, — Peordiccas, Alexandri 
rex erat Macedonim et Árchelai tyranni 

. Hujus meminit Plato etiam in 
Borgia p. 470. D.—Xerxes, rex. Persa- 
rum satis notus.—[smenias, Thebis po- 
tens et admodum dives. Menon. 90. A. 
$e éyérero πλούσιοι οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομά- 
σον, οὐδὲ δόντος τινδε, ὥσπερ Ó νῦν νε. 
ect οἱληφὼν τὰ ου χρήματα, 
Ἰσμηνίας ὁ Θηβαΐοε cet, ubi vid. interpp. 
fü. A Peres corrumpi se passus (Pau- 
san. iii. 9. 6. 4. ct Xenoph. Hellen, 
Hi. 5. t. Plotarch. Artaxzerx. p. 1021. 
D. Lysandr. p. 448. E.) & Lacedemo- 
niis, quum m occu t, morte 
xmaukatus est. Videatur Plutarch. de 


δικαιοσύνη 
propter subjectum δικαιοσύνη, sed ἐφάνη 
sequitur genua predicati τοῦτο, non 


p- 439. C. οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ, στον 
». Protagor. 854. C. οὕκουν τὴν μὲν 
és δὲ λύ- 


«ην φεύγετε, 6s κακόν; vid. Heind. ad 
Hipp. Maj. $. 39.  Mattbis Gr. Gr. 
Ρ. 436. et Jacobs. in Athen. p. 7. Asr. 

ῥ. 10. καὶ ὁ Gpacópaxos x. T. 4.] Mi- 
rifice illudit et exagitat Tbrasymachi τὸ 
θρωσὺ καὶ τὸ ἰταμὸ», vt in. quadam epis- 
tola id vocat Baailius, ita ut, si quie, 
quid hominis sit Tbrasytoachus, nesciat, 


lius, plena impudentem 


ex hac tamen descriptione facile intei 
gere possit, unum aliquem esse ex illis 
ventosis et inanibus Sophistis, qui, om- 
Dium prope rerum imperiti, omnium sibi 
ecientiam arrogabant. Atque ut pictores 
in tabulis partes quasdam deprimunt at- 
que opacant, quo ea, quse collustrata 
Bunt, magis extare atque eminere vide- 
antur, ita bumilis atque depressa Socra- 
tis oratio ac verecundim timiditatisque 
Thrasymachi confi- 
dentiam insigniorem atque illustriorem 
facit; neque usquam magis apparet, 
quod a Thucydide sapientissime scrip- 
tum est, ὅτι ἁμαθία μὲν θάρσο:, φρόνησιε 
δὲ ὄκνον . Nam et quum inter se 
colloquerentur Polemarchus et Socrates, 
eorum sermonem interrupiseet, nisi ab 
lis, qui adsidebent, Jronibima esset, et 
finem dicendi fecitsent, gestu ipso 
erociam quandam odiosam et ridicolam 
ostendit, et orationis sus principium & 
contumeliis ducit: quae omni& vesani 
hominis sunt et ad convictum et coneue- 
tudinem civilem plane inepti. Pertinet 
autem huc, quod Aristoteles lib. ii, c. 
28. Rhetoricorum ait, Herodicom eoli. 
tum dicere Thrasymacho, eum semper 
Thrasymachum esse, ut Conon dicebat, 
Thrasybulum vere ac merito Thrasybu- 
jum vocari, Athensmus lib. ii. διαβάλ. 
Aei δὲ ὁ Πλάτων καὶ Θρασύμαχον Χαλκη- 
Δόνιον σοφιστὴν, ὅμοιον εἶναι λέγων τῷ 
ὀνόματι, Muntr. 
διαλεγόµένω» ἡμῶν μεταξὺ] Dun που 
disputabamus s. uobis adhuc disputanti- 
bus, Solet enim μεταξὺ, quod interval- 
lum tam spatii quam temporis indicat, 
precipue cum participio it& conjungi, ut 
tempus significet, intra quod aliquid fit 
vel factum esse dicitur, ut h. l. B&aAeyo- 
µένων ἡμῶν μεταξὺ proprie est :. intra s, 
per totum hoc tempus, quo dispotaba- 
mus, Sic Theag. p. 128. 
δοῦ (ita scribendum pro Aéyorr 


41i. 1. 91. 


454 


iura ὑπὸ τῶν παρακοθηµάνων —XRE —B 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


—* 


κοῦσαι τὸν λόγον" ὡς Ó Dueroucápalo καὶ ey» Mini 8i 
πον, οὐχέτι ἠσυχίαν hys, ἄλλὰὼ συσερίψαν 1 iof ὡς τερ 
θηρίον 5 xt» ἐφ ἡμᾶς ὡς διαρκασόµκνος. Y iys " «ai e 
Πολέμαρχος δείσαντες διαπτοήθηµεν. ὁ δ᾽ sis τὸ μέσον 
Φθεγξάµεενος Τίς, ἔφη, ὑμᾶς πάλαι Φλυαρία ἔχει, e λ9- 


--- ἂν om TIDg.—?. μὲν om 4t.—^ τίς ἔχει ἡμᾶς ἔφη πάλαι φλναρία Φ.--- εὐπθί- 


pera, γέγονέ µοι ἡ φωνὴ ἡ τοῦ δαιµο- 
Lysid. p. 207. A. ἔπειτα ó Μενέ- 


oer ἐκ τῆς αὐλθε peratb παίξων (dum 


adhuc iudebat, h. e. inter Ιωάθαφονι) phe 
ἐσέρχεται. De Legg. ix. 890. B. e ato 


καὶ 1s ἐρωτήσεσι τοῦ διδάσκοντοε, 
ὥσπερ ἐν συνοδίᾳ, τὸ ὁδελεχὲε 5* 
love: τῆς µαθήσεωε ᾿Δοστάσεια καὶ 


. ῥυστρύφαν ἑαυτὸν ] Utde serpente ali- 
vepoteroórres. Xenoph. Cysoped. vili. quo locutus est ; t eniro serpentes, 
B. 11. τὸ peralb sopsveudvevs μήτε ὁσ- impetum facturi in quempiam, colligere 
θίευ μήτε πίνεν. Do Venat. iii. 4. 10. se ao torquere io , Ovid. Metam, 
μεναξὺ δὲ θέονσαι (al κόνες) vof. ii. 4t. ' llle volubilibus $quamosos nex- 
vas ἐπὶ γοῦγο φέρονται. Vid. Reitz. ad ibus orbes Torquet. — Virgil. Georg. ài. 
Lucisn. t. i. p. 730. Vigor. p. 48. Asv. 154. “ Squameus in spiram .tractü se 


ürr σθαι τοῦ λόγου] Non est, 
ut Ficinus putat, conéradicere, ved in- 
ferponere se in sermonem. Monrr. 


pprehendere, arripere, 
et tunc cohibere vel. retinere) igitur in- 
terpellare Miquem vel énterrumpere ser- 
$tonem, aliquid opponende,  Aliquanto 
fortius est, z quam ὑπολαβεῖ», de quo vid. 
ádi.6. Hinc ἄντιλ τοῦ λό- 
ου est sermonem interrumpere, τοῦ λέ- 
Ύοντου: dicentem ínterpellare, et abso- 
lute (ubi genitivus ex oratione prmce- 
dente intelligi debet) est proprie arri- 
pere, h. e. impugnere, igitur hs inf 
acre vel aid or. D. edhp, ἂν à e 

c. 11. dads in * 

σοι rA κά p. 504. E. 

4 3 διανοεῖ ἁμοὶ πράγµαῖνα παρέχευ ἀν- 
φιλαμβανόµενοφ. | Gorg. 506. Α. ἐὰν δέ 
Ty dh μὴ τὰ ὕντα δοκῶ [erus ἐμ- 
avr (λαμβάνεσθωι 
Sophist. 251. B. eb9bs γὰρ vr 


€t. 
(h d b. eppo- 
oc impugnare objiciendo, b. e. 

Were) παντὶ πρόχειρο», ὧν ἀδύνατον τά 
γε πολλὰ ἓν καὶ τὸ ἓν πολλὰ εἶναι. Hipp. 
Maj. 287. A. ἁτὰρ µή τι κωλόω uiuob- 
.µενος ἐγὼ ἐκεῖνον, ἐὰν σοῦ ἁποκρινομένου 
ἁντιλαμβάνωμαι τῶν λόγων---οἳ οὖν µή 
τί σοι διαφέρει, βούλομαι ἁντιλαμβάνεσ- 
θαι, ἵνα ἑῤῥωμενέστερον µάθω, ITI. ᾽Αλλ’ 
ἅντι v. Ita et apud Plotarchom 
de 2 yh t. ii. p. 48. B. ἄρτιλαμ- 

βΒανόμενοι (non nfes, ut —— 
sed interpellantes les) γὰρ ἑνάστ 


oolligit anguis. Monzt. Ἐοστρέφεσθαι 
est oe coutrahere vel colligere dorso in- 
curvato, ut impetus Gat vehementior sal- 
meque ernicior. Sic Hesiod. Scnt, 


xxv. 345. de leone, — & rri 
yérer' 4Óre γόξον, Πάντοθεν εἱλοσθέντος 
bra) λαγόνας e καὶ tío. Homerus ad 
hanc rem si eva drap a 


'Axuxija àAvis lend xxii. iro et 
Od. zziv. 537. Οἴμησεν δὲ àAsls, ὥστ 
alerd⸗ εν Ceterom similiter Ci» 
cero in Vatin. c. 2. * repente enim te, 


teaquam se e latibulis, oculis emi- 
nentibus, inflato collo, tumidis cervici- 
bus intulisti. Pic et lib.ii. 3. Thrasy- 
machus serpenti itur; et 


inprimis de serpente poni comstat. Aer. 

Φλυκρία] Φλύω cst bullie, Φλυαρεῦν 
inanes. sermones effutire, — bolla- 
rum, que. in —— excitantur. 


wpd-yuani. Vetus 
qiie Schol. in. G . Menzeh 
id. Schot. Rubaken, C 160. «t Olya- 





IIOAITEIA, A. 285 


apart; no) ví οὐηθίζεσθεὸ πρὸς ἀλλήλονς ὑποκανακλωύ-. 
μοι ὑμῶν αὐτοῖςι ἀλλ' si περ ὡς ἀληβος βούλει εἰδέναι 
τὸ δίκαιον ὁ vi ἴστι, μὴ µόνον ρώτα μηδὲ Φιλοτιμοῦ ἐλέγ- 
qu», ὀπειδάν τίς τι ἀποκρίνηται, ἐγνωκῶς τοῦτο, OT! ῥᾷον 
Spera 5 ὠτοκρίνεσίαιἳ! ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ἀπύκρυαι χαὶ 
sivi ví φῆς εἶναι τὸ δίκαιον. καὶ ὅπως puoi" μὴ ερες ofi 
τὸ δίον' ἐστὶ ge) ὅτι τὸ ὠφέλιον' μη) ὅτι τὸ λυσιτι- 
^evr" pond" 0T! TO περδαλέον ρηδ᾽ ὅτι TO" ξυρωφέρον"3 ᾱλ- 
λὰ σαφώς µοι καὶ ἀκριβῶς λέγε ὁ σι ἂν Afyns, ὡς ἐγὼ 
ovx ὠποδέξαμαι ἐὰν ὕθλους τοιούτους Aye. Καὶ ἐγὼ 
ἀκούσας ἐξεπλάγην xol φροσβλέπων αὐσύν ἐφοβούμιὴν, καί nc. 1 13. 
eos δοκῶ, si μὴ «πρότερος θωρώκη”' αὐτὸν à ἐπεῖνος". ἑω, 
ζωθαι Κὐ.--ὂ ri om Φ.---Ἡ ἀποκρίνασθαι ἅ---- «b δίεαιορ om ΦΕ.---- µοι om Iq. 


---- Bluse» TIDKq.—* συµφάρν DKq.—' σνντελοῦν 8.—" jl ὅτι τὸ συμφέρον 
om Kq.—* E. ΑθΠΦίυχι-ὐ ὃν. no Myys Και. ἑνράκαιν s cum plntisquee— 


Ρἱοάστυε ad Phesdon. p. 66.0. De hojos 


jo est ia 
vocis etymo cf. Jacobsii im Anthol, Grec. 


Theseteto p 150. C. in bs ostendit, 
ο 


ti Ρ. 131. Φλναρεῖν vero et φλναρία boc ipsun sibi α΄ multis objici solitum 
tim crebro 1n Platonis libris l tur, ut quod perpetuo inter t, munquani 


exempla afferre non attineat. ΑΡΤ. 


εὐηθίζεσθε] Schol. Rulhnk. p. 144. λοί µοι ἀνείδισα», (&s robs ov? 
Μαβθίνοτε, kvoyra(vere: εὐφήμω:, Εὐήθης — dperó, αὐτὸς δὲ περὶ 
bonus, ent, ut et illud Latinorum ἠτοπίοο οὐδενὸς, διὰ τὸ μηδὲν Eye σοφὸ», ἆλη- 
sensn οἱ 0is ὀνειδίζουσι τὸ δὲ αἴτιον 7 


lux v. 345. p. 043. 


Boissonad. ad Philostrat. p. 838. Asr. 
ὑποκατακλιύόμενοι ] Vobiswet. $ 
quoninbenfes, lt. e. cedentes 
ves). Plutarchus de Vitios. Pu t. il, 
P. 535. F. καταβάλλον ἑαυτὸν ὑποκατὰ» 
* 8T. 

p Μόνον dpéra] Socrates in. dispu- 
tando nenquam respondere aut affirmare 
aliquid ipse, sed interrogare et aliorum 
sententias elicere (ed. [ngolstad. exhibet 
dictre, quod baud dubie error est typo- 
gtephicus, Postea vidi, etiam Ruhnke. 
Dium p. 648. t. ii. Oper. Muret. ita cor- 
pexisae) sólebat. — Car respondendi par- 
fes nanquam seeciperet, ea cause erat, 
quod se nihil scire profitebater; fuisset 
$atem indecorum et. ὑπεναντίον, qui ni- 
1 scire se diceret, eum. quidquam pro 
esto respondere aut affirmare. 
Vutem i alios, in. eo se obste: 
ους in * 


uod πρότερον 


Μαιεύεσθαί µε ὁ θεὸς ἀναγκάξει, γωνᾷν 
δὲ ἀπεκώλυσεν). Munxr. 

τί ꝙus] Ita pro τί qs scripsirous. 
$hs enim primum rectius iota subscripto 
caret, ut forys, vid. Matthie Gr. Gr. p, 
377. not. 9. deinde, nt seconda persona 
verbi eiu, v. c. el (ex auctori» 
tate Ælii Herodiani aliorumque gram- 
maticorum, vid. Wagner. de Accent, 
Grecis Lingus p. 240.) haud dubie ac- 
centum inchnare debet ; nám cur secun» 
da in hie verbis exciplatur, causa 
nulla cogitari potest, nisi forte eam pru 
baveris, quam profert Apollonius de 
Syntaxi ii. 18. secundam personam opi - 
mans quasi δεωτικῶς significari, quod 
somnium est grammatici. Ásr. 

µήδ', ὅτι] Memoriter hunc locum lau- 
devit Origen. c, Cels. i. 17. p. 836. Ast. 


. ὕθλονε] 0610. sunt nuge, Φλυαρία, 
Asipog "lhemt. p. 176. B. ταῦτα γάρ 


ἐστυ ó λεγόμενος γραῶν DOAos, ὧς ἐμοὶ 
φαίνεται, — Lysid. p. 221. D. ὃ & τὸ 
ἑλόγομεν Φφίλον εἶναι, ὕθλοί τιν 


d». Asr. 
ἑωρέκη] Valgo ἑωρώκεσ; vid. ad i. 9. 


286 IIAATONOZ 


ἄφωνος dy γενέσθαι. νυν à$ —* ὑπὸ τοῦ λόγου ὄρχίτο 
Ἐξαγριαίνεσθαι, Σροσέβλεψα αὐτὸν φούτερος, ὥστε GUT 
οἷός T yero pum ἀποχρίνασθαι" xo) simroy ὑποτρέμων Ὦ 
Θρασύμαχε, μὴ χαλεσὸς ἡμῶν fedi: si γὰρ " ἐξαμαρτώνο- 
μεν i τῇ. τῶν λόγων exin i iys τε καὶ 74 d ἴσθι o ὅτι" 
ἄκοντες ἁμαρτάνομε». μὴ. γὰρ δὴ oiov, sí μυ χρυσίον 
ἑζητοῦμ, οὐκ ἄν ποτε ἡμᾶς inórrag —* ὑποκατακλίνεσ- 
θαι ἀλλήλοις ἐν y ζητήσει καὶ διαφθερευν τὴν εὕρεσιν 
αὐτοῦ, δικαιοσύνην à Onroürras,t πρᾶγμα πολλῶ» Χρυσίων 
σιριώτερον, iru οὕτως ἀνοήτωςἃ ὑπείκειν ἀλλήλοις. καὶ ου 
8 3 ὅτι μάλιστα Φανῆναι αὐγό. oov v σύ) 9, 


φίλε. ἀλλ᾽ οἶμαι, οὗ δυνάµεβα. ἐλείσθαι οὖν ἡμᾶς «ολὺ 


9 κώνου v.—P ἀγριαίνεσθαι DEq.—* ts. ⸗ γάρ τι Kgqfv.—^ ὅτι om 


om (.—! uà DKq.—J evebáfe» t. . 








EL olor το ἐ---ᾱ [wrobrvres 9t.— 


ἔτι 9t. dlov το e AGIItet et pr 6, οἷον σὺ D, gi slow σὺ Eq: elo d dero 


Urbenissime!in Theaeymachum uam 
in lupum quendam jocatur. νωρίς Ὃ 
opinio est, 5 quos lupas 

lis vocem ad tempu: mi, vi iin 
hoc malum, si quis ju prior intuitus 
sit. Plinios H Net. v viti, f. 94. * Bed 
in Italia quoque creditur luporum visus 
esse noxius, vocemque homini, quem 

contemplentur, adimere ad 


priores 
sens. Solinus Polyhist. c. ii. &- 35, hoc éerw 


Σια —— et certi cujusdam lupo- 

voluit, Sic enim scribit 
án c capite Dite de Italis : * Italia lupos babet, 
qui quum ceteris similes non sint (Sal. 
mas et quod quum—sit) homo quem 
prius viderint, conticescit, anticipatus 
obtutu nocenti (Salmas. nocentis adspec- 
tus) licet clamandi votury (Salmas. vo- 
luntatem) habeat, non habet vocis mi- 


nisterium,' Scholiastes Theocr. abr re po, 3) 


xiv. xir. 22. οὗ φθεγὲβ ; Λύκον εἶδει. οἱ 
θέντει ἄφνω ὑπὸ λύκον δοκοῦσιν ἄφωνοι 
γίνισθαι. — Virgil. Eclog. ix. 158. * vox 
quoque Morin Jam fugit ipsa: lupi 
Morin videre priores, Ejus rei causam 
Sunt qui querant, Ego vulgariom et 
fabulosarum opitionum causas qusren- 
das esse non arbitror. Moagr. Videe- 
tur Cerda ad Virgil. Eclog. ix. 54. Asr. 
ἤρχετο] Priscianus h. |. laudans a 
vi iode νῦν ad πρότορον xviii.| p. 1303. le- 
£c irte ero.—Mox ἀποκρίνασθαι habent 
Hog. / Ald. Bes. 1. et 2. at Steph. 
ἀποκρίνεσθαι, operarum culpa, nisi tacita 

est Stephani correctio, Δυτ. 


el γὰρ] Cod. Reg. 7l post γὰρ inter- 
ponit, quod non opus est; imo gravior 
eine τί. Est enim si nascita 


petetio, Aser. 

οἷόν γέ ἐστι, ὃ φίλε ἀλλ οἶκαι] Hsc 
verbe plura habent, quss offendant. Pri- 
mum post φανῆναι αὐτὸ langu: 
: quale qui est; deinde voca- 
tivus à Dein. fme orationis positus, 


esci odo cleudieat ; 
ETE —* 


repetitio. 
removentar, si mecum — 
αὐτό' ον ώς cd dona, 8 pe, δα el- 
δυνάµεθα. — Oratio univeres luec 
est: * Noli putare, nos, el aurem que- 
reremus, nunquam sponte ceesuroe alte- 
rum alteri, ne inanis fieret investigatio, 
justitiam vero. querentes, utpote rem 
auro molto pretiósiorem, tam impreden- 
ter nobis cedere neque vel mazime id 
studere, ot nobis appareat. Jta fieri 
non potest, o amice (sc. ut in Josie 
querenda tam insipienter agamus), sed 

non possumus, opinor, h. e. . quod jesti- 
tiam invenire non possumus, ejus rei 
causa non est insipieatia, sed imbecilli- 
tas virium nostrarum,  Obx ante ον 
facile omitti poterat ab iis, qui οἵόν vé 
ὀστο vel olor γά dero ad. αὐτὸ prece- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 207 
ῥᾶλλον sinóc ἐστί που ὑπὸ ὑμῶν va» Ütnpar 2" χαλεκαί- 
νεσθαι. [8. 11.] Kai ὃς ἀκούσας ἀνικάγχασί τε µάλα 
σαρδάνιο,' καὶ εἶπεν Ὢ Ἡράκλεις, ἔφη, αὕτη ixsiry^ ἡ 
εἰωθυῖα εἱρωνείω Σωκράτους, καὶ var ἐγὼ ἤδη ve καὶ 
φούσοις φροὔλεγον, ὃτι σὺ ἀποκρίνασθωιὶ μὲν ovx ἔθελήσοις, 
εἰρωνεύσοιο" δὲ καὶ πάντα μᾶλλον" ποιήσοις" T] ἀποκρμοῖο, 
οὐ τίς ví σε”. ἐρωτᾷ. Σοφὸς γὰρ εὖ, 2» δ᾽ ἐγώ, à Θρασύ- 
µαχι. SU οὖν ᾖδησθω ὅτι sí viv ὅροιο ὀπόσα ἐστὶ τὰ 
ἆφδεχα, καὶ" ἐρόμενος προείσοις αὐτῷ Ὅτως μοι, à ὤνθρω- 
πε, μὴ ἐρεῖς ovi ἔστι τὰ δώδεκα Dig ἓξ μη» ὅτι τρὶς τίτ- 
παρα" μηδ᾽ ὅτι ἐξάκις δύο μηὸδ ὅτι τετράκις τρία, ὣς 
oux ὠποδέξομιαί σου, ἐὰν τοιαῦτω Φλυαρῆς, δηλον οἶκαί 
σοι ἦν ὅτι οὐδεὶς ἀποκριοῖτο. τῷ οὕτω αννθανοµένῳ. ἀλλ 
6 σοι sixty. Ὦ Θρασύμαχε, πὠς λέγεις; μὴ ἀποκρίνω- 


á 
*s;,.— τῶν δενῶν ] τὰς ἡδονὰς t. — σαρδάνιον AGI, σαρδώνιον €DEqut, σαρδό- 
γιου H : σαρδόνιον i b κείνη ADK.—» ἤδη ATI, fog 0: few *5.—* ἀποκρίνες- 


ois 
θαι O9t,—! ἐθελήσεις K, ἐθελήσεις Obtct.— el dt. —' µάλα D.—? φοιή- 
εσεις 9t.—*. ἀποκρίναιο TIDKto :. ἀποκρίροιο *s,.—" τι τι σε 0, Tis σε 01 0. —À5. ἔροι- 


" πει 
*0 (0. Ἴδειόθα EK, οιδησθα 0, ἵδεισθα tq et rc A, οἴδασθα 4r.—5 καὶ om v.- 
* τέσσαρα t.—h μηδ' ὅτι ἑξάκις δύ9 om Φ.---- σὲ Dv.—À ἀποκρίνοιτο s cum pleris- 


dana reférentes ita copissent, quale est. 


-As?. 
. ὑμῶν τῶν δεωῶν] Vos, viri eximii et 
divini; sensa ironico (vid. nostra ad 
Phesdr. p. 228. quibus 
ZElian. Var. Hist, i, 1. et Wolf. ad Li- 
αυ, Epist. 1087. p. 485. Hinc δεινότης 
de Sopbistarum eloquentia, vid. Olear. 
ad Pbilostrat. p. 483. Asr. 
(08V 11. 22 yéAus σαρδόνιοε vel 
eapliénws (etiam σαρδάνιος, vid. Schefer. 
ad Bos. Ellips. Grec. p. 78.) dicitur ri- 
ses amarms ac cavilans, ore diducto 
(quod Plautus dixit * albis dentibus de- 
ridere) : κεχηνότος καὶ σεσηρότος στό- 
peres, καὶ obit. d« διαθέσεωο γενόμενος, 
ut apud Eustath. ad Od. t. p. 736. 47. 
ἠεκίατ. Etenim quum apud viomer. 
Od. xx. 309. jam legatur de Ulysse: 
— δὲ θυμό Ἄαρδόνων µάλα τοῖ- 
ος--- Sardinia, vero insula ipsi adhuc 
ignota fuerit, haud dubie grammatico- 
um ratio, qui σαρδόνιω», ut σαρκάζειν a 
σαΐρειν detivant, verior est eorum sen- 
tentia, qui originem hujus vocis ab her- 
ut Serdeis (de quibus vid. Rhodigin. 


Lect. Ántiq. xx. 19. et interp. ad Vir- 
gil. Eclog. vii. 41.) vel aliis rebus ad 
Sardiniam spectantibus repetunt. Cf. 
Schol. Ruhnk, ad h.l. p. 144. et Sie- 
benkeesii in Anecdot. Grec. p. 46. co- 
piorinim ime de bac re exponentes, Zenobii 

verb. Centur. v. 85. et Erasmus Ada- 


gio. Chiliad, iii. Centur. v. p. 597.. 


uretus ad h. ]. Asr. 

elpevela ᾶωκράτονε] Cicero Academ. 
iv. ' Socrates aotem de se ipee detrahens 
in disputatione, plus tribuebat illis, quos 
volebat refellere. Ita quum aliud dice- 


tt. 8937. 


ret atque sentiret, libenter uti solitus est. 


ea dissimulatione, quam Greci elprelay 
vocant. dem de Offic. i. * De Grecis 
&utem dulcem et facetum festivique ser- 
monis atque in omni oratione dissimula- 
torem, quem Greci εἴρωνα nominarunt, 
Socratem accepimus. Munzr. Conf. 
Cicer. de Orat. ii. 67. Themist. apud 
Stob. xii, p. 141. et ad verba ὅτι σὺ —* 
κρίνασθαι μὲν obx ἐθελήσοι cf. Theæt. 
p. 150. C. et Xenoph. Mem. Socr. iv. 4. 
6. 9. Aar. 





288 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


puit ὧνὸ αροεπες μηδέν κύτορο, ὦ βαομόσι pa) « 
τούτων τι τυγχάνει 0), ἀλλ ἔγερον sre vi τοῦ ἀλθουςς 
ᾗ Tug λέγεις; ví ἂν αὐτῷ είχες) πρὸς ταῦτα; Es» ἔφη" 


e λ ο e , 4 
ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο ὄπείνῳ. 


Οὐλίν ys κωλύει, 3r à. ἔγα. 


5 » e , ^ ^ / 

s; Q^ οὖν xci pa ἔστι ὅμοιον φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθέντι! 
e » o! m ὶ 0X» * n / 
φοιοῦτον, Ἱττόν «i avo» oisi ἀποκριωεῖσθαι vo Φαμόμενω 

( ^ ο.” * wv 

ἑαυτῶ, άν τε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν άν τε μήν Αλλο τι 
M , Ν ^4 , 

οὖν, ἔφη, xoi? συ ovra ποιήσεις; ὧν γω ἀπεσον, τούτων TI 


&roxpivtis! Ovx. ἂν θαευμάσαιµι, ἦν ὃ εγώ, si µοι σκε- 


que.—* τῷ om Ο.---- εἴκν v.—85 ἀποκρίνομαι 0.--ὃ ὦ K.—! τι ante τυγχάνει om 


ATs. ἔφη: Φ.---ἕ οὑκ θυτ.---ἶ ἑρωτωμένφ e6r,.—» bn IID.—" ἁποκρίνεσθαι ex 


tv et, qui post ἑαυτῷ ponunt, ét.—* ἄλλοε τί c. —9 $ καὶ rc 9.—3 σὺ οὖν οὕτω v. 


el τούτων τυγχάνει by] Cod, Reg. in- 
terponit 7! post τούτων, quod Ficinus 
videtur confirmare vertens : w£run—ne- 
que etiamsi horum aliquid est, sed. alie- 
sum. quiddem a vero. Sed prowonine 
4l tentum abest ut sit, ut ne sup- 
pleri quidem debeat ; solent enim verba, 
que, Quo pertineat aliquid, indi 
genitivum nominis comitem habere, ubi 
vulgo supplent τὶ vel t» (v. Fischer. ad 
Weller. t. ii. p. i. p. 856.) Sic Phe- 
don. 68. D. τὸν θάνατον ἡγοῦνται πάν- 
Tes οἱ ἄλλοι τῶν µογίστων κακῶν εἶναι. 
Polit, ii. c. 8. p. 860. B. εὐθὺς διαχρά- 
ἔασθαι, τῶν ἀγγέλων γενέσθαι τῶν 
Tb» βασιλέα. cet. Videatur Matthime 
Gr. Gr. p. 479. Deinde intelligendum 
est τὸ ἀληθές; quod, quum ad utrum- 
que orationis membrum pertineat, gra- 
vioris sensus causa orationem finit. Pro- 
prie enim ita oratio constituenda erat : 
sórepor,  θαυμάσιε, μηδὲ (ἀποκρίναωμαι) 
φὸ ἀληθέε. εἰ τούτων (9c. ἃ προεῖπες, ud) 
ἀποκρίνεσθαι) τυγχάνει ὃν (τὸ ἀληθὲε), 
ἀλλ ἕτερον εἴπω τι αὐτοῦ (τοῦ ἀληθοῦρ); 

8T. 

eley— ὧς 83 ὅμοιορ τοῦτο ἐκείνφψ]  Be- 
ne! inquit, scilicet hoc (Τὸ μηδὲν ἆπο- 
κρίνεσθαι, ὧν προεῖκον) :$quale est illi 
(ἕτερόν τι τοῦ ἀληθοῦς εἰπεῖν), ut, quum 
utrumque idem sit, respondere non pos- 
sis, nisi eorum aliquid respondeas, quod 
vetuerim,—Eley (proprie est εἴη, i. 
ἔστω, sit), ut particula antecedentia af- 
firmans et comprobans usurpatur, h. |. 
vero, ut sequens ὧν 93), ironice positum 
est, "Qs 09) est nimirum, scilicet ; és 
explicativa, dh vero ironica est particula 
(vid. Markland. ad Eurip. Suppl. 521.) 
Sie Æachyl. Agamemn. 1636. 0s 93 σύ 


poi τύραννος ᾽Αργείων ἔσει. bh. ο. scilicet 
έν Arxirorum rez eris, qui cet. Gorg. 
468. E. ὧτ 5 σὺ, ὦ Σώκρατεν, obx ἂν 
δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῦ», B τι δοκεῖ σοι ἐν 
Tj πόλει: scilicet ἐν, ο Socrates, non 
malueris cet. 499. D. às δὲ σὺ ofe. 
Vulgo interpretantur ós δὲ) quasi vere 
(se Heind. ad Gorg. 6. 54. et Scbnei- 
der. in Lexic. v, ὡς t. ib p.679.) quod 
minus rectum esse jam inde perspicitur, 
quod pluribus locis v. c. apud /Eschy- 
lum 1. 1. illud quasi cero sensum perver- 
teret. Vide nosua in Phedr. p. 273. 
ubi plures attulimus exempla, quibus addi 
poteet Dio Chrysost. Orat. vii. p. 137. 
'D. ὡς δή τι θαυμαστὸν εὐρήκατε ταῖε mé- 
Άεσιν ὑμεῖ σωφροσύνης φάρµακον. Αετ. 
οὐδέν Ύε κωλύει] Sensus ονεΣ * Hoc 
nihil impedit; nam etiamsi fieri 
ut recte aliquis respondere queat, nihil 
eorum memorans, quie respondere vetd- 
eris, tamen is, qui interrogator, si verum 
ipsi aliquid ex iis videbitur esse, quse ne 
respendeat interdixeris, hoe responde- 
bit;' v.c. *si justum estotile et ei, quem 
interrogas, quid sit jastum, ita videtwr 
esse, hoc ipsum, sc. justum esse utile, 
respondebit, sive tu vetuisti, sive permi- 
isti ; "alioquin hw resposdendum esset, 
uod et a vero alienum esset et uum. ip- 
sius sententis repugnaret. Agr. . 
ἄλλο Ti— Torres, Bv —kvonpore? ;] 
Ita Ficinus vertit, qua-i ante ὧν scripta 
esset particula xal, que tamen mihi ne- 
cessaria non videtur. SrzPs. Vertit 
enim Ficinus: Sic et tw facies? iuquit, 
et aliquid corum, que interdixerem, ve- 
spondebis? — Kal interponi non opus 
esse recte monet Stephanus; solent 
enim Greci dues enuntiatiopes, quarum 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 


289 


Ψαμένω οὕτω δόξειε. Τί οὖν, ἔφη, ἂν ἐγὼ δείξω ἑγέραν 
* 


. 8 , £4 Ν * , . 
Φποχρισῳ παρα πασας ταυτας περι δικαιοσύνης, βελτίω iti. i, 24. 


, "T" ” , 
τούτων; τί ἀζιος παθενι Τί ἄλλο" zv Q ἐγώ, 7 0 περ 
4 ^e ^ 
προσήκει wy s» τῷ Qu) εἰδότι προσήκει δὲ που μαθεῖν 
4 ^" LÀ "n ^v ^s ^ 
παρὰ TOU Siüórog. καὶ ἔγὼ οὖν τοῦτο ἀζιῶ παθεῖν. ' Hug 


x i d » x ^e ^ 
γαρ εἰ ἔφη. ἀλλὰ πρὸς τῷ μαθεῖν καὶ ἀπότισον" 


gov. 


ir 


, ^! 3 ’ "9 
Ουκοῦν επειδάν pu γένηται, εἰπο. ᾽Αλλ ἔστῳ, 


ἔφη ὁ Γλαύκω. ἀλλ ἔνεκα” ἀργυρίου, ὦ Θρασύμαχε, 


— ἀποκρινεῖ KIID et pr Αέ: ἀτοκρινῇ *5.—5 τί ἂν 3Γ.---ἳ τί δ ἄλλο v.—? εἶ οπι 


altera alterius explicationi inservit, sine 
copala conjungere, de quo quidem ge- 
nere alibi uberius ezponemus. Asr. 

δόξειε] Ald. Bas. 1. et 3. vitiose ha- 
bent δόξεις. Asr. 

Tl ἀξιοῖς παθεῖν] Quam ponam te 
commeruisse confiteris? Causa enim per- 
orata et multa in reum constituta, hic, 
si fraus capitalis non esset, in judicio 
interrogabator, quam sibi com- 
meruisse videretur. Sic Politic. 299. A. 
ὧν 9 ἂν καταφηφισθῇ, τιμᾷν (litem esti- 
mare), ὅ τι χρὴ παθεῖν, αὐτῶν τινας, 5) 
ἀποτίσαι. Apolog. c. 26. τί ἄξιός elu: 
παθεῖν (de pena corporis) 4 ἀποτίσαι 
(de multa, s. poena pecuniaria); Xe- 
noph. Apolog. $.23. Sophocl. Trach. 
410. Cicero de Orat. i. δ4. Cf. Heraldi 
Observat. ad J. A. et R. iii. 1. et Mat- 
thie Miscellan. Philologic. v. i. p. iii. p. 
272. Asr. 

$00s) Ut γλυκὺς (Latinorum suavis, 
ut apud Terent, Phorm. ii. 3. 64. Sic 
et Juvenal. vi. 47. et xiii. 140. * o deli- 
cias !') ironico sepsu est simplex, tunc 
Jatuus, vid. Ruhnken. ad Tim. p. 131. 
H. 1. est id quod dicimus naiv, cui sim- 
plicitatis cujusdam pene deridende ad- 
juncta est notio. Asr. 

πρὸ: τῷ μαθεῖν] Cogitet lector, an 
non scribi possit : πρὸς τὸ μαθεῖ», ut in- 
telligatur ἕνεκα τοῦ uaüeiv. Nam µα- 
6«iv non libenter in παθεῖν mutaverim, 
quum dictum sit, * nihil aliud ignaro 
προσήκειν παθεῖν, quam τὸ μαθεῖν παρὰ 
TOU εἰδότος,' minime autem rationi con- 
sentaneum videatur, ut alter respondeat 
* preterquam quod bas ponas es passu- 
rus, quod disces, etiam i di- 
to,' sed potius ita, ' verum ut discas 

q. d. quandoquidem non aliud te pati 
ignum putas, quam vt discere cogaris) 
pecuniam pendito. At vero Ficinus, 
veluti tertiam quandam lectionem se- 


lat. . Vo LI VI . 


quens, ita vertit: Verum preter hoc, 
quod dicis, etiam pecuniam  tribues. 
SrrPH. Inanisest Stephani conjectura, 
et pervertit prorsus festivam Platonis 
orationem, Scilicet in eo ipso Thrasy- 
machus Sophista Socratem lepidum vo- 
caverat, quod, quum ex eo queesivisset, 
νε se pena dignum censeret, respon- 
erit ea, que homini rudi et indocto 
consentanea essent (ironicus enim Socra- 
tes τὸ uaBeiv παρὰ τοῦ Θρασυμάχου pro 
na habebat). Idcirco Thrasymachus, 
atis simplicitatem cavillans, quod 
Tb μαθεῖν, pecunia nulla soluta, pro poena 
habuerit, quum Sopbiste, etiam didac- 
tro accepto, in beneficiorum illud numero 
existimarent, Socratis τὸ μαθεῖν repetit 
eique adjicit id, quod ipse ut Sophista 
pro pœna babet, nempe τὸ ἀποτίσαι àp- 
yópor. Mirifica est in hoc Socratis cum 
Thrasymacho colloquio morum utriusque 
adumbratio. Ceterum etiam Ficinus 
non aliter legit; genuina enim ipsius 
translatio hsec est: Quam facetus! Ve- 
rum preter hoc, quod. disces (πρὸς τῷ 
μαθεῖν est id quod πρὸ; τούτῳ, ὅτι µαν- 
θάνειε) iam etiam tribues. Asr. 
àAA' €vexd Ύε ἀἁργυρίου] Sic Bas. 2. 
Vulgo desideratur γὲ, quod ita interpo- 
nere amant veteres, Sic Polit. viii. c. 
4. p. 648, E. ὄνεκά γε φιλονεικίας. Ῥ]α- 
don. 85. B ἀλλὰ τούτον γε aer λόγιν 
Te καὶ ἑρωτῷ», D τι βούλοισθε. 
δια 158. E. ὥστε τούτου "ye ἕνεκα, 
ὅτη αὐτὸς ole« βελτίω σκέψασθαι, ταύτῃ 
σκόπει, — Alcibiad, i, p. 127. E. ἔσται 
φαῦτα ὄνεκά Ύε τοῦ duÀ ἀποκρίνεσθαι. 
Aristoph. Acharn. 304. ἐμοῦ ὄνεκα. Ἑν- 
exa est, propter, h. e. causa, ut apud 
Latinos ses causa, b. e. ego non impe- 
dimento sum. Similis est usus in verna- 
cula lingua prepositionis wegen, ut in 
meinetwegen (mea causa, ut Plaut. Epid. 
i. 2. 14.) i. e. equidem impedimento 


200 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λέγι: πάντες γὰρ ἡμώς Σωνρώτει εἰσοίσομε. Ἱπέωυ ye, 
οὗ μαι," 7 δ᾽ ος ἵνα Ῥωκράτης" τὸ εἶωθος διακράζηται, αυ- 
τὸ μὲν μὴ ἀποχρίηται, ἄλλου O^ ἀποκρωομίνου λαμβά- 


yn? λόγον καὶ ἐλέγχλ. 


Ile; γὰρ d» ἔφην ἐγώ, ὦ βέλ- 
τιστέ τὶς ἀποκρίναιτο αρώτω μὲν μὴ siae ρηδὲ 


/ 


Φασκων 


εἰδέναι, ἔπειτα, εἰ τι καὶ. οἱεται Tei κούτων, ἀπειρημαένον 
αὐτῷ εἴη ὅπως μηδὲν ipsi ὧν ἡγεῖται ὑπ' ὠνδρὸς ου φαύ- 
Aou; ἀλλὰ vi δὴ μᾶλλον εἰκὸς λέγει σὺ γὰρ δη” Que 
εἰδέναι καὶ ἔχειν εὐπεν. μὴ οὖν ἄλλως ποίε, ἀλλ ἐμοί 
eel χαρίζου ἀποκριόμενος καὶ μὴ Φθονήσης xoit Γλαύκωνα 
σόνδε διδάξαι" καὶ τοὺς ἄλλους. 

δ. 19. Ἐλπόντος δ᾽ ἐμοῦ ταῦτα 0 τε Γλαύκων καὶ οἱ 
ἄλλοι ἑδέοντο αὐτοῦ μὴ ἄλλως τον. καὶ ὁ θρασύµαχος 
Φανερὸς μὴν) ἦν ἐπιθυμῶν εἰπεῖν, i». εὐδοκιμήσειεν, ἡγούροι- 
yog ἔχει ἀπόκρισιν παγκάλην αροσεποιῶτο δὲ —R 
προς τὸ ἐμὲ εἶναι τὸν ἀποκρινόμενο».' σελευτῶν δὲ ξυνεγω- 
enc," κώπεινα Arg δή, ἔφη, 3" Σωκράτους σοφία, αὐτὸν 
μὲν μὴ ion διδάσκεω, παρὰ δὲ τῶν ἄλλων σεριόντα 
µανθάνειν καὶ τούτων μηδὲ χάριν ἀποδιδόναι. Ὅτι μέ, 
3» 0' ἐγὼ, µανθάνω παρὰ τῶν ἄλλων, ἀληθη εἶτες, ὦ Gea- 


σύµαχε ὅτι 
$ Γι R e 
ἐκτίνω γὰρ QUT δύναμιαι. 


í.—" καὶ 
— 


ὃς οὗ µε Φφὴς χάρι ἐκτίεν, Ψψεύδειξ 


ύναμναι δὲ ἔπαυεῖν μόνον" 


t ἁπότισον ponit 4.—* ἕνεκά γε H.—* οἶμαι om Φτ.--ἵ' dà» μὴ γρ 9. 
ει £.—*?. ἀλλ οὐδ ὁτ.---ὃ ἀποκρινομένου ἄλλου AauB. 9.—* καὶ εἴτι v. 


— σὲ δε μᾶλλον v, σὲ μᾶλλον f.—* δὴ om t. — τε TIDKqte, om 8: Ύες.-- 
& καὶ om TIDKqe.— δίδαξαι 6.—! δ ἐμοῦ ΠΏΚᾳ: δέ µου s.—5 μὲν om q. — $e 
λονικεῖν t. — ἀποκριούμενον 6.—9 ξ. AORIIPtvt.—^ ἡ om f(.—9? τούτω Θυζ.--- 


non ero. Heind. ad Cbarm. p. 72. ex- 
plicat, M nihil opus esi, nisi pecunia, 

uod, quomodo e propria prepositionis 
Los notione erui possit, non satis li- 
quet, Vide qug laudavimus ad Phaedr, 


p. 339. Asr. 
ἔπειτα---ἁπωρημένον] Decase videtur 
particula el ante ἀπειρημένο», neque enim 
οἱ, qua» eet ante 7], ot cum ofere οἱ cum 
v εἴη jungi potest, SrzPH. 
Pronomen relativum in copula ἔπεινα 
inest, quocirca ἔπειτα-- αὐτῷ ἀποιρημά- 
vor «fy dictum est pro, d ἕἔσειτα (1, e. 
Typis γούτφ). Sic etiam post καὶ prono- 
men relativom sepissime omittitur. Vid. 
Ducker. ad Thucyd. viii, 73. et Wesse- 


ling. ad Diod. Sic. xviii. 26. t B. p. 
32117.—UCeterum laudat h.l usque ad v. 
dpei Thom. M. p. 613. post ul» inter- 
ponens τούτω». Ásr. 

$. 13. εἰπόντοι δ᾽ ἐμοῦ] Vulgo οἶνάν- 
τος bá µον, quod vitiosum est; nam quum 
pronomen h. 1. subjectum sit, eacliücenm 
ease nequit. Ásr. 

ψεύδη] Aut ψευδῆ scribendum, ut con- 
veniat cum precedente àA906; aut yell, 
ut sit verbum. Segpu. Sie causa; 
ssepenumero enim adjectivo ἀληθὲς sub- 
stantivum ψεῦδος opponitur, ut Gon 
605. E. τὸ ἀληθὲς ví dori, περὶ ὧν M- 
Ὕομεν, καὶ Tí ψεῦδοις; Phileb. 37. B. 
Vid. Heind, ad Cratyl. p. 11. Asr. 





IIOAITEIA, A. 291 


χξήµατα γὰρ οὐκ ἔχω. ὡς d προθύµως τοῦτο Dou, ἔάν' 
vie µοι δοχῇ εὖ λέφευ, εὖ εἶσει αὐτίκα δὴ µάλα, ἐπειδὰν 
ἀποκρίνη' οἶμαι γάρ σε s) ἐρεν. "Ακουε δή, 5 ὃ᾽ ox. 
- Φημὶ γὰρ ἐγὼ εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ ἄλλο τι jj τὸ τοῦ 
κρείγσονος ξυμφέρον. ἀλλὰ σί οὐκ ἐπαμεῖς ἀλλ οὐκ 
ἐθελήσει. ᾿Εὰν μάθω γε πρῶτον, ἔφην, τί λέγεις: νῦν γὰρ 
οὔπω οἶδα. và τοῦ κρεΐττονος Que" ξυμιφέρον δίκαιον εἶναι. 
mui" φοῦτο, € Θρασύμαχε, τί ποτε λέγειςι οὐ γάρ που 
σύ γε τοιόνδε Que: εἰ Πολυδάμιας" ἡμῶν κρείσσων 0 παγκρα- 
τιφστὴς xai αὐτῷ ξυμφίρει" τὰ βόεια πρία πρὸς τὸ cajus, 


P Weste ΠΏ et pr A : ψεύδῃ s.—1 µόνον om φ.---- ἄν t.—5 εἴσει Π et pr A.—t εὐ- 
pet» IIDK.—? $is om Gbt.—" καὶ om fvt.—"* πουλυδάµας (quod reponendum) 


v Blaue» κ. }.λ.] Ciceto Epist. i. ad 
fratrem : * Ας mihi quidem videntur huc 
otmhia esse referenda iis, qui præsunt 
aliis, ot i, qui erunt iu eorum imperio, 
sint quam beatissimi. Et paulo post: 
* Est antem non modo ejus, qui sociis ct 
civibus, sed etiam ejus, qui servis, qui 
mutis pecudibus presit, eorum, quibus 

resit, commodis utilitatique servire.' 

dem l|. i. (25.) de officiis: * Omnino 
qui reipublice prefuturi sunt, utilitatem 
civium sic tueantur, ut, quidquid agunt, 
ad eam referant, obliti commodorum suo- 
rum.—Ut enim tutela, sic procuratio 
reipublice ad utilitatem eorum, qui com- 
missi sunt, non ad eorum, quibus com- 
missa, gerenda est Idem 1. v. de Re- 
publica, ut ipse citat l. viii. epist. ad 
Atticum: *ut enim gubernatori cursus 
secundus, medico salus, im tori vic- 
fotia, sic huic moderatori reipublice 
beata civium vita proposita est, ut opi- 
bus firma, copiis locuples, gloria ampla, 
virtute honesta sit. Hujus enim operis, 
mazimi inter homites atque optimi, illum 
esse effectorem volo. Munzr. Cf. Sy- 
nesius de Regno p. 6. Λ. B. Scilicet 
BSophistis, virtatem ipsam perrertentes et 
moralem, qoanf Gicimus, hominis natu- 
ram tollentes, quee justa et honesta cen- 
sereütur, non per se (φύσει, natura) 
justa et honesta esse atatuebant, sed lege 
et conventione quadam (νόρμῳ et θέσει). 
Be Legg. x. p. 889. E. τὰ δὲ 5) δίκαια 
οὐδ εἶναι b. παράπαν φύσει, ἀλλ’ ἄμφι- 
σβητοῦνταν διατελεῖν ἀλλήλοις κα) µετα- 
φιθεµένονε ἀεὶ ταῦτα. & δ᾽ ἂν µετάθωνται 
nal ὄταν, tére κύρια ἕκαστα εἶναι, γιγνό- 
para τέχνη καὶ τοῖς νόµοιε, ἀλλ οὗ δή 


TU φύσει. ΟΙ. Theet. p. 172. A, Gorg. 
479. Protagor. $37. D. Aristotel. Polit. 
i $. τοῖς δὲ παρὰ φύσιν τὸ δεσπόζει” 
vópe γὰρ τὸν μὲ» δοῦλον εἶναι, τὸν δὲ 
ἐλεύθερον, φύσει δ᾽ οὐδὲν Διαφέρειν' διό- 
περ οὐδὲ δίκιο». βίαιον γάρ. ΑΙ quo- 
niam leges daret is, qui aliis imperaret, 
easque eo consilio illis imponeret, ut re- 
geret, regens vero suam ipse utilitateni 
respiceret, effici opinabantur, ut justum, 
legibus constitutum et sancitum, esset 
id, quod ci, qui plus posset, utile esset. 
Sic in imperio populari jus esse id cen- 
sebant, quod populo prodesset, in regno, 
quod regi, in optimatum potestate id, 
quod optimatibus conducibile esset. Vid. 

e Leg. iv. 714. D. Turnebi Adversar. 
xiv. 33. p. 896. et Morgenstern. Com- 
ment. p. 95. Asr. 

Πολυδάμας] Schol. Rubnk. p. 146. 
Obros Πολυδ ἀπὸ Ἄκοτούσης ἦν, τό- 
λεω: Θεσσαλίαι, διασηµότατος παγκρα- 
φιαστήν. ὑπερμογέθη», bs καὶ dv Πέρσαις 
φ αρ’ "Oxo γενόμενος τῷ βασιλεῖ Aéovras 
ἆνεῖλε καὶ ὠπλισμένουε Ύγνμνὸο κατηγα- 
ρίσατε. Cf. Col. Rhodigin. Lect. Απ. 
tiq. xiij, 86. Davisius ad Mazim, Tyr. 
vii. 5. p. 519. Asr. 

voaykparianr)s] Schol. Ruhnk. 1. |, 
ὁ φαγκράτιον ἁγωνιζύμενος ἔστι δὲ τοῦτο 
ἁγών Tis. ἐξ ἀτελοῦς πάλης (ἰκεία) nal 
&reAoUs πυγμῆς (pugilatione) συγκεί- 
µενυτ. — Cf. Aristot. Rhetor. i. 5. 6. 26. 
Plutarch. Sympos. ii. 4. t. ii, p. 638. 
A. Gellius Noct. Attic. αλ, 27. Vid. 
Cel, Rhodigin. Leet. Antiq. xiii. 80. 
Mercurialis de Átte Gymnnast, ii, 8. sq. 
Pet. Faber Agohist. i. 9. Potter. Ar- 
cheeolog. Gres. ii. 91. Asr. 


288 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μαι ὧν αροεῖπες μηδέν πότερο, e βαυµάσιε, pa ui 


τούτων τι τυγχάνει 9», ἀλλ 


ἕτερον sPro vi τοῦ ἄληθουςι 


} πῶς λέγει ví ἂν αὐτῷ εἶπες) αρὸς ταῦτα; Ἐν, ἔφη' 


e LÁ e 2 
ὡς δὴ ὅμοιον τοῦτο επείνῳ. 


Οὐδέν ys xoA0u, 2» ὃ έγα. 


5 » e ’ A "9 / 

si 0' οὖν xci μὴ" ἔστιν ὅμοιον, Φαίνεται δὲ τῷ ἐρωτηθίντε 

e E d / τα , 3 4 9 ^" n 4 , 
φοιοῦτον, ἡττόν vi" αυτον oi$i ἀποκριέίσθαι' vo Quaropsvo 
- " , v 
ἑαυτῷ, ἑάν τε ἡμεῖς ἀπαγορεύωμεν εῶν τε μή Αλλο" σι 
" y (ή €» M ^ / 
οὖν, ἔφη, καὶ) συ οὕτω] ποιήσεις; ὧν 6γω ἀπεῖσου, τούτων Ti 
» -r , * ό / T 2 » 5^ x 
ἀποκριεῖι Όυκ ὧν θαυμάσαιμ, ἣν ὃ rye, 8i [nos mxt- 


que.—* τῷ om v.— efe v.—8 ἀποκρίνομαι ο.--Ὁ & K.—! τι ante. τυγχάνει om 
Ἐς.-- ἔφηι Φ.--ἕ οὐκ Gét.—! ἐρωτωμένφ O67.—" ὅτι TID.—" ἁποκρίνεσθαι 8X 
fv et, qui post. ἑαυτῷ ponunt, ér.—* ἄλλος τί c.—? $ καὶ rc Φ.---3 σὺ οὖν οὕτω v. 


el τούτων τυγχάνει ὃν] Cod, Reg. in- 
terponit 7) post τούτων, quod Ficinus 
videtur confirmare vertens : urum—ne- 
que etiamsi horum aliquid est, sed. alie- 
sunm. quiddam a vero. Sed prouomine 
4l tantum abest ot opus sit, ut ne sup- 
pleri quidem debeat ; solent enim verba, 
que, quo pertineat aliquid, indicant, 
genitivum nominis comitem habere, ubi 
vulgo supplent 7) vel ἓν (v. Fischer. ad 
Weller. t. ifi. p. i. p. 868.) Sic Phe. 
don. 68. D. τὸν θάνατον ἡγοῦνται πάν- 
γε; οἱ ἄλλοι τῶν µογίστων κακῶν εἶναι. 
Polit. ii. c. 3. p. 360. B. εὐθὺς διαπρά- 
ἔασθαι, τῶν ἀγγέλων γενέσθαι τῶν παρὰ 


vb» βασιλέα. cet. — Videatur Matthim ΄ 


Gr. Gr. p. 479. Deinde intelligendum 
est τὸ ἀληθέε; quod, quum ad utrum- 
que orationis membrum pertinest, gra- 
vioris sensus causa orationem finit. Pro- 
prie enim ita oratio constituenda erat: 
πότερο», & θαυµάσιε, μηδὲ (ἁποκρίνωμαι) 
τὸ ἀληθέε. el τούτων (sc. b αροεῖκες, ul) 
ἁποκρίνεσθαι) τυγχάνει ὃν (τὸ ἀληθὲς), 
res ἕτερον εἴπω τι αὐτοῦ (τοῦ ἀληθοῦς) ; 

sT. 

eley— às 99) ὅμοιορ τοῦτο ἑκείνψ]  Be- 
ne! inquit, scilicet boc (7b μηδὲν ἆπο- 
κρίνεσθαι, ὧν προεῖπορ) :wqusale est ill 
(&repóv τι τοῦ ἀληθοῦς εἰπεῖν), ut, quum 
utrumque idem sit, respondere non pos. 
sis, nisi eorum aliquid respondeas, quod 
vetuerim.—Eley (proprie est efm, i. 4 
ἔστω, sit), ut particula antecedentia af- 
firmans et comprobans usurpatur, h. ]. 
vero, ut sequens ὡς δὴ, ironice positum 
est, Ὡς 9) est nimirum, scilicet ; ὧτ 
explicativa, 39) vero ironica est particula 
(vid. Markland. ad Eurip. Suppl. 521.) 
Sic A'schyl. Agamemn. 16325, Ὡς 83 σύ 


poi τύραννος ᾽Αργείων ἔσει. b. e. scilicet 


tu Arjgicorum rez eris, qui cet. Gorg. 
468. E. às 5» σὺ, ὦ Σώκρατες, obx ἂν 
δέξαιο ἐξεῖναί σοι ποιεῖ», ὅ τι δοκεῖ σοι ἓν 
Tj πόλει: — scilicet. tu, o Socrates, mon 
malweris cet. 499. D. ὧν 8h σὺ oe. 
Vulgo interpretantur ὡς 3) quasi vere 
(sc Heind. ad Gorg.' 6. 54. et Schnei- 
der. in Lexic. s. és t. ii p.679.) quod 
minus rectum esse jam inde perspicitur, 
quod pluribus locis v. c. apud /Eschg- 
lum 1. |, illud quasi cero sensum perver- 
teret. Vide nostra in Phedr. p. 273. 
ubi plura attulimus exempla, quibus addi 
est Dio Chrygost. Orat. vii. p. 137. 
. és δή τι θαυμαστὸν εδρήκατε ταῖε má- 
λέσυ ὑμεῖ s $dápuanor. Αετ. 
οὐδέν "ye κωλύοι] Sensus est: * Hoc 
nihil impedit; nam etiamsi fieri possit, 
ut recte aliquis respondere queat, nibil 
eorum memorans, quie respondere vetd- 
eris, tamen is, qui interrogatur, si verum 
ipsi aliquid ex iis videbitur esse, quie ne 
respondeat interdixeris, hoe respoude- 
bit;' v.c. *si justum estutile et ei, uem 
interrogas, quid sit justum, ita videtar 
esse, hoc ipsum, sc. justüm esse otíle, 
respondebit, sive tu vetuisti, sive permi- 
το ; "alioquin ipsi resposdendum esset, 
uod et a vero alienum esset et uum. ip- 
sius sententis repugnaret. Αρτ. 
ἄλλο τι--ποιῄσει, Bv —kvonporé ;] 
Ita Ficinus vertit, qua-i ante ὧν scripta 
'esset particula καὶ, qum tamen mihi ne- 
cessari& non videtur. Ότενα,  Verdt 
enim Ficinus: Sic ef tw facies? iuquit, 
et aliquid eorum, que. interdizeram, re- 
spondebis? — Καὶ interponi not opus 
esse recte monet Stephanus; solent 
enim Greci dues enuntiatiobes, quarem 


IIOAITEIA, A. 293 


ἀπηγόρευες ὅπως μη TOUTO ἀποκρινοίμην" πρόσεστι ὃς 05" ui. 1.37. 
αὐτόθι τὸ τοῦ xpeirroyog." Σμικρά ys? ἴσως, ἔφη προσ- 
θήκη. Ovx δῆλον οὐδ᾽ si μεγάλη» ἀλλ' 0T μὲν τοῦτο 
σκεστέον' εἰ ἄληθη λέγει, δᾳλον. ἐπειδὴ γὰρ ξυμφέρον yi 
σι εἶναι καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ: σὸ δίκαιον, σὺ δε προστίθης καὶ 
αυτὸ" QZc εἶναι τὸ τοῦ χρείττονος, ἔχὼ às à ὤγνοώ, axsærio, 
δη. Ixóru, i sen. [6. 13.] Tabor ἔσται, ἦν ὃ) εγω. καί 
μοι siri- oy καὶ wiibecÜns μέντοι vois ἄρχουσι δίκαιον 
φην” su; Ἔγωγε. Πότερον às ἀναμιάρτητοί sinn oí 
ἄρχοντες ἐν ταῖς πὀλεσω ὁκάσταις" 5 οἱοί σι xai ἁμαρ- 
ré; ; Πάντως που, ἔφη, οἷοί σι καὶ ἁμιαρτεῦν." Ουνοῦν 
ἐσιχειροῦντες νόμους τιθένα, τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασι, τοὺς 
δὲ σας οὐκ onc ; Οἶμαι i ὄγωγε. Τὸ δι ὀρθὸς ἆ ἄρα" TÓ 
σὰ ξυμφέροντά ἐστιὸ φίθεσθαι ἑαυτοῖς τὸ δὲ μὴ S ὀρθῶς 
ἀξύμφορω»" ἢ πώς Mytics Οὗὕτως. A à ἂν θώνται, 
ποιητέον τοῖς ἀρχομένοις, καὶ TOUTÓ ἐστι τὸ δίκαιον: ; Πώς 
γὰρ o0; Ov μόνον aen. δίκαιόν ἔστι κατὰ τὸν σὸν λόγον 
τὸ του κβείστονος ξυμφέρον" ομῖν, ἀλλὰ xci τούνωνσίον 


τὸ μὴ ζυμφέρον. Τά λέγεις σύ ἔφη. "Α σὺ λίγεις, 
— συμφέρον qs —k μὲν om $r.—] µοι 0.--- δὴ om TIIDKq.—? κρείττονος ξυμφέ- 
por G*r.— - ἔφη ἴσως Kq.—8*3 οὕπω...µεγάλη om . - µεγάλη δή Htv.— 


* δῆλον, —— ὃ Φ, omisso mox δῆλον.---ἰ καὶ ἐγὼ ὁμολογῶ εἶναι Φ, εἶναι ópo- 
λογῶ καὶ ἐγὼ g— αὐτὸς t, αὑτὸς αὐτὸ t.—" μὲν eér.—" δίκαιον qhs. eriDKqet, 
καὶ δίκαιο» Φῆν A: dis δίκαιον *s.—X πάσαι ταῖς πόλεσιν Φ.---ὕ Te rc II cum s. 


—35 οἷοί τι καὶ ἁμαρτεῖν om Rs,— dpa A: ἄρα *s.—^ deri om Φο.---ε ἀξύμφορον 


δὲ 835] Cod. Reg. omittit δὴ, sed amat 

Plato δὲ δὴ conjungere, quod quæris fere 
agina docet. Asr. 

$- 19. } οἷοί τι] Sic Cod. Reg. Vulgo 

3 olo( re καὶ ἁμαρταῖν. | Sensus cst, an ii 


est, ut aliquid facere possit, is et solet 
id facere et idoneus est faciendo, Sic 
Polit, ii. 8. p. 365. E. ii. 1. p. 386. A. 
Quo quidem factum est, ut alii οἷός τό 
€lju et olos εἰμὶ statuerent inter se dif- 


sunt, qui eliam peccare possint? Id 
enim discriminis, ni fallor, re peritur inter 
οἷόε Té εἶμι et οἷός «lul v. c. τοῦτο ποιεῖν, 
ut illud sit: possum, h. e. valeo id fa- 
cere, hoc vero, is sum (h. e. natura ita 
comparatus vel ita affectus sum) qui hoc 
faciat. Igitur utrumque est: posmum 
Λος facere, sed illud posse est generale, 
hoc vero speciale. Unde sequitur, verba 
olós εἶμι τοῦτο ποιεῖν pro diverso orati- 
onis sensu etiam denotare posse : soleo 
hoc facere, idoneus sum ad boc facien- 
cum al. nam qui natura ità comparatus 


ferre in eo, quod illud esset possum, boc 
vero soleo, alii contra nihil discriminis 
ponerent, ut Matthie Grammat. Greec. 
p. 622. utrumque, ni fallor, procul est 
vero. Ut vero olós τι reciperem, non 
solum melior, qui inde emergit, sensus 
me adduxit, verum etiam locus bunc re- 
spiciens in c. 14. obx àvauaprfrrovs εἶναι, 
ἀλλά τι καὶ ἐξαμαρτάνει. Asr. 

ob µόνον] Ald. Bas. 1. et 2. οὗ igno- 
rant. Ficin. vero: mon solum—justum 
est. Ob interponendum esse monuerat 
jam Cornar. Asr. 


ει 840. ἤγτοσι ποιεῖν. 


204 


IIAATONOZ 


ἔμθιγε δοκᾶ. σποπῶμεν à! Bins. ουχ ὠμολόγηται τοὺς 


ἄρχοντας τοῖς ἀρχομένοις 


αροσσάστοντας ποιέν ἄττα 


ἐνίοσε διαμαρτάνειν τοῦ ἑαυτοῖςς βελτίστου, & à à ἂν προσ- 
τάσεωσιν οἱ «ἄρχοντες, δίκαιον εἶναι τοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν; 
ταῦτ᾽ οὐχ ὠμολόγηται Ogni f yet, Qn. Orov τοίνυν, 


ἦν » γω, καὶ τὸ ἀξύμφορα" 


Toii» τοῖς & χουσί τε καὶ 


κρείττοσι δίκαιον εὖ είναι ἁμολογῆσθαίν σοι, ὅταν οἱ μὲν ἄρ- 

ουτες ἄκοντες" χανὰ αὐτοῖς προστάτσωσι, σοῖς ài δίκαιον 
είναι 95e γαῦτα τοι ἆ d ixtivo⸗ προσέταξα». den τότε, 
e ᾿σοφώτατε Θρασύμαχε, ουκ ἀναγκαῖον ξυμβαίνεν' αὐτὸ 
οὐτωσί, δίλαιον εἶναι ποιεῖν τούὐναντίον 3 ὃ cU Myusi φὸ 
γὰρ τοῦ κρείσσονος ἀξύμφορον δή που ) προστάττεσαι"" σοῖς 


µας χος σαφίστατά yt. 


συρήσης, 0 KAeroQay ὑπολα[δων. 


Ναὶ μὰ A, ἔφη, 4 Σώκρατες, ὁ o Πολί- 


'Ea» e» y," ἔφη αυτῷ μαρ- 
Kai ví, ἔφη, ? δεῖται 


μάρτυρος. αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολοφεῖ τους pir 
—— ἐνίοτε ἑαυτοῖς xx, προστάττεμὶ τοῖς às à αρ- 


χομένοις" δίκαιον είναι σαυτα sorti, 


ὄμενα ποιεῖν, M Πολέμαρχε, 


$t.—4 t. ΑΦί.--. có add ONIeDKqtvt.— 
b ἀξύμφορον K.—! τε ποιεν Kt.—)J ὁμολογεῖσθαί v.—k ἄκοντες post sr, 
! συμβαίνει {, ξυμβαίνει e, — 


gw ponunt Es.— 


To γὰρ τα x6Atu- 
ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον εἰ- 


f δὶ HKqi: 8b *5.—€ αὐτοῖς ο.--- 


—P προστάττεται δήπον (.—^ Υ om 


Gr, Υ ἔφη om Φ.--Ὁ ἔφην rc q.—P éavrois ἐνίοτε c.—^ wpárrew DK.— üpyoné- 


σκοπῶμεν δὲ] Sic e cod. Reg. repo- 
suimus pro δή. Etiam Ficin. Verum 
diligentius inquiramus. Asr. 

$57s] Conjunctivum, qui pendet e par- 
ticula ὅταν», cum Stephano reposui pro 
vitioso (is, quod Ald. Bas. 1. et 3. ex- 
bibent, Asr. 

οὑτωσὶ] Perperam im præced. edit. 
AM. et Bas. 2. post οὑτωσὶ interpungi- 
tur, et male Ficin. Tobrarrlor ita vertit, 
&c si nomen esset, quum adverbialiter, ut 
multis aliis m locis, ponatur pro τοῦνα»- 
Tes ; nam τοὐναντίον } ὃ σὺ λέγειε s0- 
nat, con(ra quam tu dicis ; at ille vertit: 
conirarium facere ejus, quod tu dicebas. 
Srr»u. Recte, quod ad i interpunctionem 
attinet ; de altero autem, Ficinum male 
reprehendit, Ita enim construenda sont 
verba: ρα τότε οὐκ ἀναγκαῖον ξυµβαί- 
νεο, οὑτωσὶ δίκαιον εἶναι ποιεῖν αὐτὸ 
τοὔναντίο»,  ὃ σὺ λέγει: ΝΟΛΛΕ tunc 


necessario fiL, ut hac ratione justum sit 
ipsum (i. e. plane s. prorsus) contrarium 
facere ejus, quod tu dicia? Nimirum τὸ 
ἀξύμφορον, non vero τὸ τοῦ upelerovos 
ἑυμφέρον, quod tu pro justo habes, Asr. 

ὦ Κλειο.] Ald. ὁ Κλειτοφῶν, at in 
Das. 1. et 2. ὦ Κλειτοφῶν ; sed illa scrip- 
tura recta est, hzc vitiosa, Fortassis 
autem depravavit aliquis, dum emendare 
vellet, quod implicita esse verbe soa 

animadverteret, pro dày σύ OV er 

τυρήσῃε, ἔφη ὁ Κλειτοφῶν fera Bds. 
Eodem tamen modo implicitis eum ver- 
bis in plerisque talibus locis uti videmus, 
et quidem in prozime precedente versu 
aliud exemplum hahemus. Srkeg. Etiam 
Ficiu. ὁ Ελειτοφῶν legit vertens: Jta 
prorsus, si ἐκ testis, inquit. Clitopho, 
accesseris. Asr. 

τὸ γὰρ τὰ κελευόµενα---ὃ Gparóuaxeos] 
Hxc in libris omnibus precedentibus 








IIOAITEIA, A. 295 
ναι iler Θρασύμαχος." Καὶ ét TO τοῦ αρείστονρ, à 
Κλειτοφο», ξυμφερο" δίκαιον εἶναι fero. ταῦτα δὲ à &pe visi 29. 
φάτερα θέµενος ὡμολόγησιν αὖ ενίοτε τοὺς αρείττους τὰ 
αυτοῖς ἀξύμφορα" πελεύειν TOUG ἥττους τε καὶ ἀρχομένους 
ποιος. ἐν δὲ σούτων τῶν ὁμολογιῶν οὐδὲν μᾶλλον τὰ τοῦ 
αβείττονος ξομφέρον δίχαιον ἂν siq" 7» τὸ μὴ ζυμφέρων." 
Αλλ, ὄφη o Κλητοφῶ, τὸ τοῦ αρείστονας ξυμφέρον $ Da 
γεν ὃ ἡγοῖτοῦ 0 κβείστων αὐτῷ" ξυμφέρει» TOUTO —2 
ena, τῷ — καὶ σὸ δίκαιω voUTo &giÜSTO. Αλλ’ οὐχ. 
οὕτως, 50 oe o Πολέμαρχος, ἐλέγετο. [8 14.] Ον- 
δὲ, 5 ἦν ὃ) iyo, ὦ Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ εἰ νῦν οὕτω 
λέγει Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα., 

Κω μοι οὐπό, s ys8 τοῦτο ἦν 6 ἐβούλου 
λέγε τὸ δίκαιον, σὸ του κρείστονος ξυμφίέρον δοκοῦν εἶναι 
τῷ κρείστονι, εάν 75 ξυμφέρῃ i ἑάν τε LL οὕτω σε φώμιεν 
λέγε; "Ἠκιστά y , ἔφη: ἀλλὰ κρείντω ped oi χαλεῖν 
TOY ἐξαμαρτάνοντα, ὅ όταν ἐξαμαρτᾶνῃ Ἔγωγε, εἶπον, dun 
σε Tovro λέγεω, ὃτε τοὺς ἄρχοντας ὡμιολόγεις ουχ ἀνα- 
µαρτήταυς εἶναι ἀλλά σι χαὶ ἐξαμιαρτάνεω. Συκοφάν- 

της γὰρ εἰ, ἔφη, ⸗ Σώκρατες, ἐ ἐν τοῖς λόγοι, erii αὐτίκα 
Ἰατρον καλές σὺ vov ἐξαμιαρτώνοντα περὶ τοὺς Ἀάρόνοκ- τι. i. 96, 
reis om pr Π.--- ἔφη εἶναι 6r, —t θρασύµαχος ΑΘΠΦίυτ : ὁ θρασύµαχος *v. —" E. 


d(e.—" ξύμµφορα ér.—" ἡ v.—* τοῦ μὴ ξυμφέροντος (.—? ἡγοῖτο Av et pr Π: 
ἡγεῖτο $.—* αὐτὸ tv.—5 bs om v. -P ἀποδεχόωεθα tvt.—^ οὖν t.—À γε &r.—* καὶ 


annexa leguntur, quum tamen Clito- 
phontis verba sint, Bene distinxit Ficin. 
'Clitoph. Nam facere, qua a principibus 
ímperantur, justum esse it, o Pole- 
marche, Thrasymachus. Polem. Etenim 
petentiari utile, 0 Clitopho, justum. esse 


S. 14. —— — Sic Ald. et Stoph. 
Contra Bas. 1. et 2. ἀποδεχόμεθα. Vi- 
cin. sic et nos accipiamus. Asr. 

συκοφώντης] Schol. Ruhnk. p. 147. 
Σνκοφάντης λόγεται ὁ ψευδῶο τί τινος 
κατηγορῶν κεκλῆσθαι οὕτω, παρ , "A8n- 
ραΐοις πρῶχον εὑρεθέντ ος TOU Quoi τῆς 
συκῆν καὶ διὰ τοῦτα κωλυάντων ἀξάγειν 
τὰ σύκα: τῶν δὲ φαινόρτων τοὺς ἐξάγον- 


ταν Σνκοφαντῶν κληθότων, συνέβη κα. 


τοὺς ἄπρσοῦν κατηγοροῦντας τιγῶν Φιλα- 


πεχθηµόνας οὕτω προσαγορευθῆνα. Hmc 
ex Istri Atticis desumpta esse, que Athe- 


neus quoque excerpserit iij. 6. momuit 
Boissonad. ad Philostrat. Heroic. p. 390. 
Ceterum Sycophantas comstat ptoprie 
dictos esse, qui indicarent (Φαίνειν est 
enim i. q. µηνύειν, ἐγκαλεῖν) eos, qui ex 
Attica ficus exportassent vel exportarent, 
quod vetitum erat Athenis; deinde in 
universum ita vocatos esse criminatores 
et accusatores falsos, Vid. Plutarch. de 
Curiosit. t. ii. p. 523. B. Schol. ad Ari- 
stopb. Plut. 874. Asr. 

αὐτίκα ἰατρὸν] Cod, Reg. αὐτίμα καὶ 
ἰατρὸν, quod ex repetito κα et prima 
vocis larpby litera enatum esse apparet. 
Ceterum αὐτίκα est. siatim, illico, h. e. 
ut exemplum ponamus non longe Tepe- 
titum. "Vide de boc particule signif- 
catu Kon. ad Gregor. p. 194. Mare- 
land. ad Lys. Orat. xix. p. 647. ed. Β. 
ct Ernest. ad Xenoph, Mem, iv. 7. As... 


296 IIAATONOZ 


9 » Ν ^ «a» " *4 , g εἰ ἀ 
τας, κατ αυτο TOUTO O ἐζαμαρτάνει, 9] λογιστκό» ος ἂν 
ἐν λογισμῷ ἁμαρτάνη, τότε" ὅταν ἁμαρτάνη, κατὰ ταύ- 

N e AL να, 5 7 i M t) σ 
σην την αµκαρτιΩη αλλ οίνας λεγομιν τω ρηµατι ου- 

ο 2 4 94^ e 949^ 
φως, οτι ὁ) (ωτρος ἑζήμαρτε καὶ ὁ λογιστὴς ἐξήμαρτε καὶ 
ὁ γραµµατιστής: τὸ Q οἶμαι ἕκαστος τούτων, χαθ ὁσον 
TOUT ἔστιν ὃ αροσωγορεύομεν αὐτόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει. 
ὥστε κατὼ τὸν ἀκριβη λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογεῖ, 
οὐδεὶς vw» δημιουργῶν ἁμαρτάνει. ἐπιλιπούσης" γὰρ ἔπι- 
στήµης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, ἐν ᾧ οὐκ ἔστι δηµιουρ- 
yóc ὥστε δημιουργὸς" 9 σοφὸς 3 dip am οὐδεὶς ἁμαρτά- 


ἱατρὸν DKq.—f περὶ... ἐξαμαρτάνει om. 66t.—8 λογικ 
t ét. malim Aéyouer μµὸὲν.-- ó om IIDKq.—* ἀκριθῆ om Θ0τ.-- 
! ἀκριβολογεῖ ο et pr £.—7 ἐπιλεπούσηι eKívt et corr A.—* ὥστε δημιουργὺς 


gs e, —! A 


λογιστικὸ»] λογιστικὸς est compa- 
fendi peritas (λσγισμὸε est enim. suppe- 
fatio, h. e. ratio numeris reddita ezpensi 
et accepti, unde λογιστικὴ ars, qure di. 
citur, calculatoria). Gorg. 451. D. τὰ 
μὲν ἄλλα, καθάπερ fj ἀριθμητικὴ, ἡ λογι- 
στι ἔχει περὶ τὸ abro γὰρ ἔστι (ver- 
satur, quocirca acucnda est penultima), 
Τό τε ἄρτιον καὶ τὸ περιττόν’ διαφέρει δὲ 
τοσοῦτον, ὅτι καὶ, πρὸς αὐτὰ καὶ πρὸε 
ἄλληλα πῶς ἔχει πλήθουε, ἐπισκοπεῖ τὸ 
ποριττὸν καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. Cf. 
Pollux iv. 168. et Schol. Ruhnk. ad 
Charmid. p. 91. Asr. 

ἁμαρτάνῃ, τότα brav] Post ἁμαρτάνρ 
suspendendam esse puto orationem, ide- 
oque apte positum iri interrogationis 
notam, ut intell. Tunc, inquam, vocas, 
quum peeat? Srzpm. Verba τότε ὅταν 
—tarà vabryv τὴν ἁμαρτίαν cum pre- 
cedentibus, quibus explicandis inservi- 
unt, artius cohserent, quam ut divelli ab 
iis possint. Asr. 

τῷ ῥήματι] Non plane convenit cum 
Latinorum verbo, cui re ipsa 5». re cera 
(Grecorum τῇ ἀληθείᾳ, τῷ ἔργφ s. τῷ 
ὄντι) opponitur, et in quo simulationis 
notio inest, quod Heind. statuit ad Gorg. 
Ῥ. 16. eed.idem fere est, quod ὡς Ésros 
(i. e. κατ’ Eros, τῷ ῥήματι) εἰπεῖν, quod 
usurpatur, quando res non accuratius 
exponitur, sed universe ideoque indefi- 
nite significatur. Sic c. 15. τὸν ὡς ἔπου 
eimeiy et τὸν ἀκριβεῖ λόγῳ sibi opponun- 
tur ; de Legib. ii. p: 956. E. οὐχ és vos 
εἰπεῖν μυριοστὸ», ' Óvrws. — Similiter 
apud Lucian. Tim. $. 19. οὑτωσὶ pi» 
eiteiy et és δὲ ἀληθεῖ λόγψ opposita le- 


b» pr X.— τότε om q, τότε 


ntur. Alii aliter explicant. Vid. 
eindorf. ad Hipp. Μα]. 6. 1]. et 
Weiske de Pleonasm, p. 47. Sic etiam 
Té ῥήματι est, ità in universum, indef. 
nite, rem scilicet omnino nominando 
vel significando, non vero accuratius de- 
finiendo. Gorg. 450. E. οὐχ ὅτι τῷ ῥή- 
pari (in universum), οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ 
διὰ λόγου τὸ κῦρος ἔχουσα ῥητορική ἐστι. 
Ab hoc vocis ῥῆμα usu distingueudus est 
ille, quo τῷ ῥήματι et ois ῥήμασι est: 
secundum verbum s. verba, ita ut verba 
sonant ut in Phædon. p. 102. B. όμολο- 
γεῖς, τὸ τὸν Σιμµία» ὑπερέχειν ᾶωκράτονε 
οὔχ, és τοῖς λέγεται, οὕτω καὶ τὸ 
ἀληθὲτ χω, Thezt. 166. D. τὸν δὲ 
, My τῷ ῥήματί µου δίωκε, ἀλλ᾽ 

ὧδε ἔτι σαφέστερον µάθε, τί λόγω. Asr. 
vb δ] Esti.q. τὸ δὲ ἀληθὲς s. τῇ δὲ 
ἀληθείᾳ, re ipsa vero. Sic limeus p. 
86. D. τὸ 9 ἀληθὲς, ἡ περὶ τὰ ἀφροδίσια 
ἀκολασία--νόσος ψυχῆς Ὑέγονε. — Polit. 
iv. 17. p. 445. C. τὸ δέ γε ἀληθὲς, τοι- 


3) δὲ 
9 . Bic et Diodor. Sic. xvi. 
91. Dio Chrysost. Orat, i. de Regno p. 
14. A. Contra τὸ δὲ legitur Polit. vii. 
527. Α. Cratyl. 404. C. 405. E. 439. C. 
Gorg. 158. B. Thest. 166. A. 157. B. 
(ubi Heind. plura laudavit, τὸ δὲ vero 
non satis recte explicat οκ tamen). 
Vide que» de hac loquendi Tormula ezpo- 
suimus in Epbemerid. Art. et Scient. 
Landishut. &, 1808, v. i, Fasc. ii p. 
104. Asr. 





IIOAITEIA, A. 


297 


» τότε ora» dexon 5 P ἀλλὰ πάς y ài εἶποι, ὅτι ὁ α-- 
"gos ἥμαρτε καὶ ο' ἄρχων ἥμαρτε. τοιοῦσονἳ οὖν" δή σοι” 
καὶ ip υπόλαθε νυν γε" άπον ίνεσθαι. τὸ δὲ ἀκρι(θέ- 


M Τον ἀκεῖνο τυγχάνει o» gy AGO T0, καθ' óc 0» € X99 11. 341. 


ἐστί, μὴ ἁμαρτάνειν, μὴ ἁμαρτάνοντα δὲ τὸ αὐτῷ βελτι- 
στον σίθεσθαι, σουτο ὃς τῷ ἀρχομένο ποιητέον. ὥστε, ὃ 
περ $E ἀρχῆς ἔλεγον, δίκαιον λέγω τὸ τοῦ Ü κρείστονος «Tort 


kuxpicęo- [δ. 15.] Eo, 7 ἣν à i Ami M θρασύμαχε' δοκῶ 


σοι” 


συκοφωντεῖν: ; Πάνυ Qv ob» ἔφη. 


Oísi γάρ μ εξ 


ἐπιβουλῆς i £y σοῖς λόγοις κακουργοῦντά σε ἐρέσθαι' "T 


ἠρόμην: Eo μὴν οὔν οἶδα, ἔφη. xci οὐδέν yi σοι αλέον ατε, i. 31. 


ἔσται. οὔτε γὰρ ὧν µε λάθοις κακουργῶν, οὔτε μη. λωθὼν 


βιάσασθαι τῷ Ayo δύναιο. 


Οὐδέ Y &y ἐπιχειρήσαιριι, 


ἦν 03 ἐγώ ὦ μακάρι. ἀλλ ἵνα pun αὖθις ἡμῖν τοιοῦτον 


€t.—9 ὅτε t.—P el t.—A Υ΄ ἂν om q.— ὅτι om ΦΓ.---ἳ ὃ post καὶ om pr 6.—! τὸ 


γοιοῦτον Ot. 


ἀλλὰ τᾶς y'] ἀλλά γε est tamen, at- 
tamen: i.e. * etainon vere sic dicitur, ta- 
men quivis dicet, medicum peccare." Sic 
Gorg. 478. B. àAA' ὠφέλιμόν γε (etsi 
non ἡδὺ, tamen ὠφέλιμον), et sexcenta 
alia. Asr. 
6. 15. οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται] Nihil 
tibi proderit. V. πορίτα in Phaedr. p. 886. 
nibus adde Eurip. Phoen. 556. Dio 
hrysost. Orat. x. p. 146. C. et Valcken. 
Diatrib. in Eurip. Fragm. c. 14. p. 151. 
8T. 
οὔτε μὴ λαθὼ»] Scribendum puto οὔτε 
pl» λαθών. Ότενα. quisic in Not. * In- 
venitur et tertia lectio, ue λαθώ», quam 
certe malim quam μὴ λαθώ»: (nullo 
enim modo locum habere hic potest ne- 
gatio) verom illam ex conjectura genvi- 
nam esse puto. Neque enim me latere 
queant. (inquit) tue cavillationes, neque, 
etiamsi me latuerint, vim mihi inferre 
tuis verbis possis. Intellige autem, * tuis 
ills cavillatoriis verbis, Gaudet porro 
usu verbi κακουργεῖν bac iu significa 
tione. nam et paulo post utitur (et qui- 
dem imperativo κακούργει addens alium 
n) et p. 338. dixerat κακουρ- 


α τὸν λ 
οὔτε µε λαθὰν] Vulgo οὔτε pl, λαθὰ», 
in quo μὴ nulla ratione potest defendi ; 


naque enim eum οὔτε conjungi potest, 


lat. Vor. VI. 


—^ ᾗν t, om K.—"* 8») σὺ ο.--- 5) ΑΠΦΌΚ cum pr οἱ corr t, pe t, 
δὲ pr t: om v.—* ἀἁποκρίνασθαι qe τούτα ς.---- t. ORéKr.— 


σοι om Pr. — 


ut negatio duplicata fortius neget vel 
altera negatio redundet (hec enim som- 
nia sunt Grammaticorum) neque cum 
verbo δύναιο (tunc enim conjunctivus re- 
quireretur). Quocirca correximus μὲ, 
quod et sensus postulat et a vulgata 
scriptura µή proxime abest. Sensus per- 
spicuus est, οἱ verba resolveris: οὔτε, ef 
µε λάθοις κακουργῶ», βιάσασθαί µε τῷ 
Aéye δύναιο. Sic etiam Ficin. videtur 
legisse, ut qui verterit: neque enim me 
fue latent insidie, neque, cum lateant, 


ot μὲν —— ot δὲ βιαζόµενοι. Sic 
et Plutarch. de S. N. V. p. 91. ed. 
Wytt. ὥστε f) λαθὼν διαφεύγει», } βιασά- 
peros. Igitur οὔτε γὰρ ἄν με λάθοις κα- 
κουργῶν cet. positum est pro: δὺ γὰρ ἄν pe 
— ofa οὔτε λαθὼν οὔτε t per tin). 
ne clam, aperte ac per 
— acribi voids οὔτε yv, quod 
cepissem, nisi μὲ probsbilius d visum 
esset, Ceterum κακουργεῖ», at in Gorgia 
v. 6. tàm crebro legitur, est, verum ma- 
litiose liriose occiliare, vut ad- 
e ac vexare ; vid. WoK, 
ad Demos Demosth. Leptin. p. 334. Ar. 


tt. 340. aTTOC! T 0lSiV. 


204 


IIAATONOZ 


ἔμοιγε δοκῶ. σκοπῶμεν δε Bron. oU, ὠμολόγηται τοὺς 


111. i. 28. ἄρχοντας foi ἄρχομένοις 


αροστάστοντας Ni oiiy ἄττα 


ἐνίοσε διαμιαρτάνειν σου ἑαυτοῖς» βελτίστου, ἃ ü * ἂν προς- 
τώττωσιν οἱ άρχοντες, δίκαιον εἶναι φοις ἀρχομένοις moisiv; 
rav οὐχ ὠμολόγηται! Οἶμαι $ yary t, Qr. Oiov τοίνυν, 


ην à ἐγώ, καὶ TO ἀξύμφορα" 


αοιεν) τοις &, χουσί 7$ καὶ 


κρείττοσι — είναι ἁμολογῆσθαν σοι, ὅταν οἱ μὲν p. 

οντες — xcxce αὐτοῖς προστάττωσι, φοις δι δίκαιον 
αι 9n σαύτα WO) ἅ ἐκεῖνοι προσέταξα». den τότε, 
ὦ ᾿σοφώτασε Θρασύμαχε, ουκ ἀναγκαῖον ξυμβαίνειν' αὐτὸ 
ovra, δίκαιον εἶναι «οιεῖν τοὐναντίον ὃ σὺ Myucs γὸ 
γὰρ σου κρείττονος ἀξύμφορον δή που o προστάττιεται"' σοις 


μαρχος, σαφίστατά yt. 


συρήσης, ὸ Κλειτοφῶν ὑπολα[δων. 


Noi gà A, ἔφη, M Σώκρατες, à ὁ Πολί- 


Ἔαν σύ y, —2 αὐτῷ µαρ- 


Kai σί, ἔφη, 9 δεῖται 


μάρτυρος. αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τοὺς pár 
άρχοντας ἐνίογε ἑαυτοιςὃ χακὰ προστάτσειὶ τοῖς às o &e- 


5 
χομένοις" δίκαιον £4 otl σαυτα πουν. 


όµενα ποιεῖν, ὦ Πολέμαρχε, 


vr. — t. ΑΦί.--- có add ORIIeDKqtvt.—! δὲ κα: 


Τὸ γὰρ va XAMU- 
ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον εἰ- 


8 ὰς.---δ αὐτοῖς $.— 


b ἀξύμφορον K.—l τε ποιεν 9Kt.—)J ὁμολογεῖσθαί c.—h ἄκοντες post προστάττω- 


σιν ponunt Es. —l συμβαίνει t, ἐυμβαίνει e. — 
Gt, y' ἔφη om $.—9 ἔφην rc q.—P» éavrois ἐνίοτε c.—A 


σκοτῶμεν δὲ] Sic e cod. Reg. τερο- 
suimus pro δή. Etiam Ficin. Verum 
diligentius inquiramus. sr. 

$55] Conjunctivum, qui pendet e par- 
ticula ὅταν, cum Stephano reposui pro 
vitioso gs, quod Ald, Bas. 1. et 2. ex- 


liibent. Aer. 
ve Ἐ in priced. edit. 
Ald. et Bas. 2. post —— οὗτωσὶ interpungi- 


tur, et male Ficin. τοὐναρτίον ita vertit, 
ac si nomen esset, quum adverbialiter, ut 
multis aliis m locis, ponatur pro τοῦνα»- 
Tes ; nam rolvarrior 4 9 σὺ λέγεις so- 
nat, contra quam tu dicis ; at ille vertit: 
conirarium facere ejus, quod tu dicebas. 

Strru. Recte, quod ad i imterpunctionem 
attinet ; de altero autem, Ficinum male 
reprehendit, Ita enim construenda sunt 
verba: ρα τότε obx ἀναγκαῖον ξυµβαί- 

vem, οὐτωσὶ δίκαιον εἶναι ποιεν αὐτὸ 
τοὐναντίο», $ 9 σὺ λόγεις: nonne (unc 


—? προστάττεται δήπον (.—^ -y' om 
αράττευ DE, —' ἀρχομό- 


necessarie fiL, wt hac ralione justum sit 
ipsum (i. e. plane s. prorsus) contrarium 
facere ejus, quod tu dicis? Nimirum τὸ 
ἀξύμφορον, non vero τὸ τοῦ κρείττονοε 
ἑυμφέρον, quod δη justo habes. Asr. 

ὦ KAerro.] Ald. ὁ Κλειτοφῶ», at in 
Das. 1. et 2. ὦ Κλειτοφῶν ; sed illa scrip- 
tura recta est, hec vitiosa, Fortassis 
autem depravavit aliquis, dum emendare 
vellet, quod implicita Ὃ ντο non 
enimadverteret, pro dày 
τυρήσῃς, ἔφη ὁ Κλειτοφῶν beider 
Eodem tamen modo implicitis eum νετ» 
bis in plerisque talibus locis uti videmus, 
et quidem in proxime praecedente versu 
aliud exemplum hahemus. Srzen. Etiam 
Ficiu. ὁ Κλειτοφῶν legit vertens: Ita 
prorsus, si ἐν testis, inquit Clitopho, 
accesseris. Asr. 

τὸ γὰρ τὰ keAevdpera—ó Gpacóuaxos] 
Πας in libris omnibus precedentibus 


Li 


IIOAITEIA, A. 399 


$e uxelengas, οὐδὲν à o» se vare. "Adm ἦν » $246, 
των τούτων. ἀλλ sisi μοι. 9 79 axgiDsi λόγᾳ i Ἰωτρός, 
o^ &pri ὄλεγες, αύτερόν χρηματιστής iovn e και- 
νόνσων θεραπευτής; καὶ λέφε τὸν τῷ ὄντι ἰωτρὸν ὄνσαν Ta» 
— ὄφη, θερασευτής. Tí 3$ κυβερνήσης: ; 9" Ope? 
ερνήσης ids ἄρχων ἐσσὶν L Yaorni s ; Nava» Loyoy. 
Oi —2* roũro ὑπολογιστέον, ὅτι eui ἐν τῇ " ovd" 
ἔστι «λητίος ναύτης: οὐ γὰρ κατὰ và αλεν κυβερνήτης ri, i, 83. 
χαλεῖσαι ἀλλὰ κατὰ "T σέχνην πα) ud gay avra 
ἀρχά», ᾿Αληθη, ion. Οὐκοῦν ἑκάσσῳ τούτων ior⸗ τι 
ἑυμφίρον; Πάνυ Lu Οὐὰ καὶ ἡ "im, ἦν à ys, iwi 
τούτῳ víQuxs» ἐπὶ τῷ và" ξυμφίρο ἑκάστῳ gri vs 
τα) —2 "Emi τούτῳ, $a. "Ag οὖν καὶ ἑκάστη 
των τεχρὸν έστι σι £p y ἄλλο" οὗ ὅ αροσδῦται, y Ἶ έξας- 
£i ςἱκάστη αὐσὴ Loi: ώστε ori" μάλιστα σελέαν e» 
IIo; τοῦτο iguraei "fc περ, ἔφην ἐγώ, 6i [^6 ἔροιο 8 i 
x$i σωµατι εἶναι σώματι ? προσδεῖταί τρος, siepe d» ότι 
Παντάκασι μὲν οὖν προσδεῖτρι, διὰ Tere καὶ 5 τέχνη 
ATTI» 3" ἰτρικὴ | νὺν οὑρημένη,' ότι σῶμά ἐστι σφονηρὸν καὶ 
οὐκ ἐξαρκεῖ αυτῷ σοιούτῳ εὖαι. τούτῳ οὖν ὅπως ἑκπορίζη 
σὰ ζυμφέροντα, i ἐπ τούτῳ παρεσκευάσθη ἡ 4 τέχνη. 8 3 opos 
26i Joxo, $ $m, ὧν εἰπεῖν οὕτω λέγων; 3 3 005 "Oetos, έφη. n. 343 


om IIKq,—! d5y» ΛΘΠυ; ἄδδη» *s.—9 5$ pr D.—^ 6 om 8j.—^ ὀρθὸς v.—P alte- 
rum τὴν om θ0ε.--4 οὗ t.— r$ om pr &.— τὸ om θΦίς.--ἕ ξυμφέρων 

* ἄλλφ K.—" ἄλλο οὗ προσδεῖται, $) étapxei ἑκάστη αὐτὸ αὐτῇ Gare ὅτι q : Aun 
ὅτι *s. —" 4 add AILDKq.—* ἐξευρημένη corrI].—7J λόγω pr Π.--- τόδε DK et pr 


Similiter Schol, ad Aristid. Orat. Plat. ἡμᾶς οὐδὲν εἶναι. 219. A. uf σε λανθάνω 
Μ. p. 143. t. d. ubi Aristides h. l. re- οὐδὲν ἄν. Theet. 175. 'E. Gorg, 512. 
epexit : bo^ ὅρα uà Aéorra ξυρεὺν ém- C-abhmdon. p. 205. ya ed. "ee 
Χχαρῶμοεν», Θρασύμαχον σικοφαρτε» Vid. weig ppian. 
dwixeipoUrres, ἀλλὰ κωμφδεῖν Περικλάα. 148. et quie collegimus in. eckii Com 
Schol. —— καὶ ἐπικυδύνων ἡ mentar. Societ. Philolog » Jáps. v. ji x1 
abr9 λόγσται, — Vid. Suid. in i. E 98. ubi tamen ντα correcto, 

Apostol. c. ix. 32. Diogen. vi. 25. La- indigent. Pro οὐδὲν v κα) ταῦτα s i 
£inorum est leomem radere vel tondere, volebat αὐδὰν by καὶ τούτων Salvipius do 
vid. Erasmi Adag. Chiliad. ii. Cent, δ. Miscell. Observ. t. v. pt. ii. p. 279. 

» 11. p. 406. Col. Rhodigin. Lect. καὶ ταῦτα vid. Hosgeren, ad Viger, p. 

iq. xii. 8. et J. Bapt. Pii Annotat. ο. 177. et Prefat, ad doctrin, particul. p. 
15. in Gruteri Thesaur. Crit. t. i, p. 410. 9. Asr. 
Αρτ ἔστιτι] Stepb. ἐστί 71, contra ἔστι, 

ETE ὃν xelenóra] lsque nihili fgci- — ni fallor, recte d. Bas. 1. et 2. namque 
endus, h. e. quum nihil, nullius momenti, ipsam quasi orationem exorditur. Deinde 
nullus et impotens sis, Sympos. 216. E. pro —2* Bas. 1. et 2. ἑκάστη. As 





n. 340. ἤστοσι ποιςῖ). 


204 


IAATONOSZ 


iporys doxo. — A! Géxeiov. οὐγ ὠμολόγηται τοὺς 


111. i, 28. άρχοντας σοις ἀρχομνοις αροσσάστοντας soni ἄττα 


ἐνίοτε διαµαρτάνευν του ἑαυτοῖος βελτίστου, à à 4 ἂν προσ- 
τώττασιν οἱ ἄρχονσες, δίκαιον εἶναι σοῖς ἀρχομένοις ποιεῖν 


vuU οὐχ ὠμολόγησαι, On: ἴ yat, Qn. 


Οἵου TOÍPU, 


ἦν 4 ἐγώ, καὶ τὸ ἀξύμφορα” Toii» τοῖς X, χουσί τε καὶ 
κρεττοσι δίκαιον εἶναι ὁμολογῆσθαρ σοι, όταν οἱ [AÁ? ἄρ- 

ουτες ἄποντες κχακὰ αὐτοῖς προστάτσωσι, voie ài δίκαιον 
είναι 996 σαῦτα ποιεῖν C ἐκεῖνοι προσέταξαν. Pad rórt, 
e  quporars Θρασύμαχε, ουκ ἀναγκαῖον ξυμβαίνεν' αὐτὸ 
οὐτωσί, δίλαιον εἶναι φοιεῖν τοὐναντίον 9] ὃ σὺ Myuss φὸ 
γὰρ του κρείττονος — δή που ) προστάττεται" τοῖς 


Nei μὰ A 
μαρχος, σωφίστατά yt. 


τυρήσης, 0 Κλειτοφῶν ὑπολα[δών. 


; ἔφη, M Σώκρατες, ὁ ὁ Πολί- 


Eo» eo y, ἔφη aute μαρ- 


Kai τί, ἔφη, 9 deines 


μάρτυρος: αὐτὸς γὰρ Θρασύμαχος ὀμολογεῖ τους μὲν 
ἄρχοντας ενίοτε ἑαυτοῖοῦ xXx, αροστάστει»" τοῖς às ἆ αρ- 


χομένοις" δίκουιον εἶναι ταῦτα moitiv, 


To γὰρ γὰ AAA £U- 


ὄρενα ποιεῖν, 9 Πολέμαρχε, ὑπὸ τῶν ἀρχόντων δίκαιον si- 


$t.— t. A&t.—* có add OHIIéDKqivt.—/ δὲ Ἐκφι: 


5) *5.—€ αὐτοῖ v.— 


b ἀξύμφορον K.— τε ποιεῖν €Kt.—) ὁμολογεῖσθαί ο.---Σ Éxorres post προστάττω- 


gw ponunt Es.— 


σκοπῶμεν δὲ] Sic e cod. Reg. repo- 
suimus pro δή. Etiam Ficin. Verum 
diligentius inquiramus. Asr. 

φῄς] Conjunctivum, qui pendet e par- 

ticus ὅταν, cum Stephano reposui pro 
vitioso (ys, quod Ald, Bas. 1. et 2. ex- 
bibent. Aser. 

οὑτωσὶ] Perperam in preced. edit. 
Ald. et Bas. 2. post οὕτωσὶ interpungi- 
tur, et male Ficin. roórarríor ita vertit, 
&c si nomen esset, quum adverbialiter, ut 
multis aliis m locis, ponatur pro τοῦνα»- 
Tes ; nam τοὐναντίον 3) ὃ σὺ λόγεις so- 
nat, conira quam tu dicis ; at ille vertit : 
contrarium facere ejus quod tu dicebas. 
Srrru. Recte, quod ad interpunctionem 
attinet ; de altero autem, Ficinum male 
reprehendit. Ita enim construenda sunt 
verba: dpa τότε οὐκ àvaykaior ἔυμβαί- 
wer, οὗτωσὶ δίκαιον εἶναι ποιεῖν αὐτὸ 
τοὐναντίο», 9 σὺ λέγει: nonne tunc 


συμβαίνει t, ξυμβαίνει v. — 
Gt, Υ ἔφη om "B ἔφην το q.—P ἑαυτοῖς ἐνίοτε c. —4 


facere gus, q 


—" προστάττεται δήκον (.—^ γ) om 
πράττευ DK.—' àpxoné- 


wecessario fil, wt hac ratione justum sit 
ipsum (i. e. plane s. prorsus) contrarium 
uod tu dicis? Nimirum τὸ 
ἀξύμφορο», non vero τὸ τοῦ κρείττονος 
—— quod AP justo habes. Asr. 
ὦ Κλειτο.] Ó Κλειοφῶ», at in 
Bas. 1. et 2. 3 Κλειτοφῶν ; sed illa scrip- 
tura recta est, hec vitiosa. — Fortassis 
autem depravavit aliquis, dum emendare 
vellet, quod implicita esse verba non 
animadverteret, pro ἐὰν σύ Y αὐτῷ 
Tupfoyps, ἔφη ὃ Κλειτοφῶν Pide 
Eodem tamen modo implicitis eum ver- 
bis in plerisque talibus locis uti videmus, 
et quidem in proxime precedente versu 
aliud exemplum habemus. Ότερῃ. Etiam 
Ficiu, ὁ Κλειτοφῶν legit vertens: Jta 
prorsus, si tu testis, inquit Clitopho, 
accesseris. Asr. 
τὸ γὰρ τὰ κελευόµενα---ὁ Θρασύμαχοτ] 
Hec in libris omnibus precedentibus 














ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 


vot TM Θρασύμαχος.' 


205 


Κα; γὰρ TO TOU ρείστονος, a 
KosiroQon, ἔυμφερο" δίκαιον είναι ἔθετο. ταύτα δὲ à Gp vi, 29. 


φάπεροι θέµενος ὡμολόγησω ad riori τοὺς αριέττους τὰ 
αὐτοῖς ἀξύμφορα" κελεύει τοὺς "TTOUG τε καὶ ὠρχομένους 
xoisiy. ἐκ δὲ σούτων τῶν ὁμολογιὼν οὐδὲν μᾶλλον τὸ τοῦ 
αρείττονος ξυμφέρο δίκαιον ἄν αἴπ 7» τὸ μὴ ζυμφέρω." 
Ἁλλ, $Q» à Κλκτοφο, TÓ σοῦ κρείτσονος ξυμφέρον i ἕλι- 


ym ὃ ἡγαῖτο 0 κρείστων aura" ἔυμφέρει» TOUTO ποιησόον 


sa; τῷ. ron, xai τὸ δίκαιω σοῦτο ἔφιθετο. 


"AAX οὐχ. 


cobrar, 52 oc" ὁ Ηολίμαρχος, ἐλέγετο. [8 14. ] Ου. 
δὲ, 5 ἦν à ἐγώ, ὦ Πολέμαρχε, διαφέρει, ἀλλ εἶ νυν οὕτω 
λέγει Θρασύμαχος, οὕτως αὐτοῦ ἀποδεχώμεθα." 

Κα μοι ὠπέ, x Θρασύμαχε' ποῦτο ἣν. 6 ἐβούλου 
λέγε τὸ δίκαιον, v0 του αρείττονος ξυμφέρον δοκοῦν εἶναι 
Ty κρείστων, άν σε ξυμφέρη i $a) τε μη οὕτω σε φώμιν 
λέγε; "Ἠπιστά y, LA ἀλλὰ κρείττω pea oi καλεῖν 
TOY ἐξαμιαρτάνοντα, 6; όταν ἐξαμαρτάνη; Ἔγογε, tiro, ὤμην 
σε τοῦτο λέγεω, ὅτε τοὺς ὦ e gore ὡμιολόγεις ου. ὀνα- 


µαρτήτωως είναι ἀλλά τι καὶ ἐξαμιαρτάνεω. 


Συκοφάν- 


της γὰρ $5, ἔφη, a Σώκρατες, ὃ ἐν σοῖς λόγοις, erii αὐτίκα 


Ιατρὸν καλεῖς σὺ τὸν ἐξαμαρτώνοντα πρι, TOUG πώρδνοκ- αι. i. 36. 


res om. pr I1,—* ἔφη εἶναι r. -t θρασύµαχος AGTIetvt : ὁ Θρασύμαχος *c.—" ἕ. 
Φίυ.---" ξύμφορα €r.—" 7| v.—* τοῦ μὴ ξυμφέροντος (.—? ἡγοῖτο Av et pr TI: 


ἡγεῖτο ς.---3 αὐτὸ tv.—5* bs om e.—^ ἀποδεχόωεθα tet. 


annexa legon antor, quum tamen Clito- 
phontis ve Bene distinxit Ficin. 
" Clitoph. Nam f facere, qua a principibns 
ipperantur, justum esse ponat, , 0 - 
marche, Thrasymachus. Polem. Etenim 
petentiars uá utile, o Clitopho, justum esse 


6.14. ἀποδεχάμεθα] Sic Ald. et Steph. 
Contra Bas. 1. οἱ 2. ἀποδεχόμεθα,. Εἰ- 
cin. sic et nos accipiamus. Asr. 

συκοφώντηε] Schol Ruhnk. p. 147. 
Ὑνκοφώτης λέγεται ὁ ψευδῶν τί τινος 
καγηγορῶν κεκλῆσθαι οὕτω, v αρ’ ᾿Αθη- 
ραΐοις πρῶτον e ος τοῦ óvroi τῆς 
| cuis καὶ διὰ τοῦτο κραλυάντων ἑξάγεω 
τὰ σύκα, v» δὲ φαι)όντων τοὺς ἐξάγον- 
ταν Συκοφαντῶν κληθέντων, συνέβη καὶ 
Tabs ἁπωσοῦν κατηγοροῦντα» τινῶν Φιλα- 
πεχθηµόνως οὕτω προσαγορευθῆναι. Hmc 
ex Istri Atticis desumpta esse, que Athe- 


—*t οὖν (.—À γε &r.—* καὶ 


neus quoque excerpserit iii, 6. monnit 
Boissonad. ad Philostrat. Heroic. p. 390 
Ceterum  Sycophantas constat proptie 
dictos esse, qui indicarent (φαίΐμειν est 
enim i. q. µηνύειν, éykaA ei) eos, qui ex 
Attica ficus exportassent vel exportareat, 
quod vetitum erat Athenis ; de in 
universum ita vocatos esse criminatores 
et accusatores falsos, Vid. Plutarch. de 
Curiosit. t. ii. p. 523. B. Schol. ad Ari- 
stopb. Plut. 874. Asr. 

αὐτίκα ἰατρὺν] Cod. Reg. αὐτίκα καὶ 
ἱατρὸν, qnod eX repetito wa et prima 
vocis ἰατρὸν litera enatum esse apparet. . 
Ceterum αὐτίκα est siatim, illico, h. e. 
ut exemplum ponamus non longe reépe- 
titum. Vide de hoc particule signifi- 
catu Ken. ad Gregor. p. 194. Marze- 
land. ad. Lys. Orat. xix. p. 647. ed. R. 
ct Ernest. ad Xenoph, Mem. ie. 7. Ast. . 


296 IIAATONOZ 


τας, κατ αὐτὸ TOUTO ὃ ἐξαμαρτάνει, 5 λογιστικό»ξ ὃς ἂν 
ἔν λογισμῶ ἁμαρτάνῃ, τόσο" ὅταν ἁμαρτάνῃ, κατὰ ταύ- 
σην τὴν ἁμαρτίαν ἀλλ οἶμαι, λέγομενὶ τῷ ῥήματι οὐ- 
Tog, OTi ὁ) ἑωτρὸς ἐξήμαρτε καὶ ὁ λογιστῆς ἐξήμαρτε καὶ 
Ó γβαµµατιστής: vo οἶμαι ἔχαστου τούτων, καθ ὅσον 
TOUT ἔστιν 0 προσωγορεύοµεν αὐσόν, οὐδέποτε ἁμαρτάνει- 
QT κατὼ τὸν ἀκριβη λόγον, ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀκριβολογεῖ 
οὐδεὶς vov δημιουργὼν ἁμαρτάνει. ἐπιλιπούσης"' γὰρ ἔσι- 
στήµης ὁ ἁμαρτάνων ἁμαρτάνει, SY ᾧ οὐκ έστι δημιιουρ- 
wyóg* ὥστι δημιουργὸς" 2 σοθὸς 7 ἄρχων ουδεὶς ἁμιαρτά- 
ἰατρὸν DKq.—f περὶ... ἐξαμαρτάνει om 660.—8 λογικὸν pr. K.— τότε om q, τότε 


8' c. — λέγοντι ΔΕ. malim λόγομεν uày.—) ὅ om IIDKq.—* ἀκριθῆ om Θ6τ.-- 
} ἀκριβολογεῖ ο et pr t£.—9 ἐπιλειπούσης GKivt et corr A.—8 ὥστε δημιουργὸε om 


λογιστικὺν] λογιστικὸς est compu- guntur. Alii aliter explicant. Vid. 


fendi peritus (λογισμὸς est enim. syppu- 
(atio, h. e. ratio numeris reddita ezpensi 
et accepti, unde λογιστικὴ ars, que di. 
citur, calculatoria). Gorg. 451. D. τὰ 
μὲν ἄλλα, καθάπερ ἡ ἀριθμητικὴ, ἡ λσγι- 
στικὴ ἔχει περὶ τὸ αὐτὸ γὰρ ἔστι (ter- 
satur, quocirca acucnda est penultima), 
τό τε ἄρτιον καὶ τὸ περιττόν’ διαφέρει δὲ 
τοσοῦτο», ὅτι καὶ, πρὸς αὐτὰ καὶ πρὸς 
ἄλληλα πῶε ἔχει πλήθουε, ἐπισκοπεῖ τὸ 
ποριττὸ» καὶ τὸ ἄρτιον ἡ λογιστική. Cf. 
Pollux iv. 168. et Schol. Ruhnk. ad 
Charmid. p. 91. Asr. 

ἁμαρτάνῃ, τότε ὅταν] Post ἁμαρτά»ῃ 
suspendendam esse puto orationem, ide- 
oque apte positurh iri interrogationis 
notam, ut intel]. Tunc, inquam, vocas, 
quum peccat? SrepPm. Verba τότε ὅταν 
--κατὰ ταύτην τὴν ἁμαρτίαν cum prem- 
cedentibus, quibus explicandis inservi- 
unt, artius coherent, quam ut divelli ab 
lis possint, Asr. 

T$ ῥήματι] Non plane convenit cnm 
Latinorum verbo, coi re ipsa s. re vera 
(Grecorum τῇ ἀληθεί, τῷ ἕργφ s. τῷ 
ὄντι) opponitur, et in quo simulationis 
notio inest, quod Heind. statuitad Gorg. 
Ρ. 16. sed.idem fere est, quod ὡς ἔσου 
(i. e. κατ’ ἔπος, τῷ ῥήματι) elreiv, quod 
usurpatur, quando res non accuratius 
exponitur, sed universe ideoque indefi- 
nite significatur. Sic c. 15. τὸν ὡς ἔπου 
εἶπεν ot. τὸν ἀκριβεῖ λόγφ sibi opponun- 
tur; de Legib. ii. p. 656. E. οὐχ ὡς ἔποι 
εἶπεν μυριοστὸ», ὃ ὄντως. Similiter 
apud Lucian. Tim. 6. 19. οὑτωσὶ pi» 
εἰπεῖν et às δὲ ἀληθεῖ λόγψ opposita 'le- 


Heindorf. ad Hipp. Maj. 6$. 11. et 
Weiske de Pleonasm. p. 47. Sic etiam 
τῷ ῥήματι est, ita in. universum, indefi- 
nite, rem scilicet omnino nominando 
vel significando, non vero accuratius de- 
finieudo. Gorg. 450. E. οὐχ ὅτι τῷ ῥή- 
ματι (in universum), οὕτως εἶπες, ὅτι ἡ 
διὰ λόγου τὸ küpos ἔχουσα ῥητορική ἐστι. 
Ab hoc vocis ῥῆμα usu distingueudus est 
ille, quo τῷ ῥήματι et vois ῥήμασι est: 
secundum verbum ο. verba, ita ut verba 
sonant ut in Pheedon. p. 102. B. óuoAo- 
eyeis, τὸ τὸν Σιμµίαν ὑπερέχειν Σωκράτους 
oUx, és τοῖς ῥήμασι λέγοται, οὕτω καὶ τὸ 
ἀληθὲε Aer: Thezt. 166. D. τὸν δὲ 
λόγον ab, μὴ τῷ βήματί µου δίωκε, ἀλλ᾽ 
ἔτι σαφέστερον µάθε, τί λέγω.  Asr. 
τὸδ] Esti.q. τὸ δὲ ἀληθὲς s. τῇ δὲ 
ἀληθείᾳ, re ipsa vero. Bic Timsus p. 
86. D. τὸ 8 ἀληθὲς, ἡ περὶ τὰ ἀφροδίσια 
ἀκολασία-- νόσος ψυχῆς Ὑέγονε, — Polit. 
iv. 17. p. 448. C. τὸ δέ γε dis, τοι- 
oUror µέν τι 3» —1) δικαιοσύνη. — Lucian. 
Piscat. 6. 6. οἳ δὲ ἐπαινοῦσι--- καὶ λόγψ 
μὲν ἐμὲ ζηλοῦσι Tüs ἀνθολογίας, τὸ δὲ 
ἀληθὲς, ὑμᾶτ. Sic et Diodor. Sic. xvi. 
91. Dio Chrysost. Orat, i. de Regno p. 
14. A. Contra τὸ δὲ legitur Polit. vii. 
627. A. Cratyl. 404. C. 405. E. 439. C. 
Gorg. 158. B. Theet. 166. A. 157. B. 
(ubi Heind. plura laudavit, τὸ δὲ vero 
non satis recte explicat qwwem famen). 
Vide quse de hac loquendi formula expo- 
Suimus in Epbemerid. Art, et Scient, 
Landishut. a, 1808, v. i, Fasc. ii. p. 
104. Asr. 





IIOAITEIA, A. 


207 


,). 4 κα * L| v LE . 
νε τότε ora» ἄρχων ἠ. ἀλλὰ πᾶς y n εἶποι Ori 0 ζα- 
N e e y ^ o- 7 
τρὸς ἤμαρτε καὶ 0" ἄρχων ἥμαρτε. τοιοῦτον' OUY" δή σοι” 
N?,» NN ε 7; ^ νο ? , Ü Xx ^ ài » / 
xci ἐμὲ υπόλαβε νυν vs" ἀποκρίεσθαι." το δὲ ἀκρὶί- 


9 ^! 4 4 ο 
στατον ἐκεῖνο τυγχάνει Oy, TOV ἄρχοντα, καθ oco ἄρχων u. 341. 


ἔστί, μὴ ἁμαρτάνει, μὴ ἁμαρσάνοντα δὲ τὸ αὑτῷ β6λει- 
στον τίθεσθαι, vooro! δὲ τῷ ἀρχομένῳ ποιητέον. ὥστε, ὃ 
περ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγον, δίκαιον λόγω v0 τοῦ κρείττονος TOISIV 

/ κ "9 ? 9 3 . 3 . / fe 
ξυμφέρον." [. 15.] Ἐνεν, ἦν δ᾽ ya, ὦ Θρασύμαχε’ δοκὼ 
σοι συκοφαντεῖ lloro μὲν οὔν, ἔφη. Οἵει γάρ µ ἐξ 
ἐπιβουλῆς ἓν τοῖς λόγοι κακουργοῦντά σι ἐρέσθαι» ὡς 


Ἰρόμην, EO μὲν οὖν οἶδα, ἔφη. καὶ οὐδίν γέ σοι πλέον αι. 1. δΙ. 


ἔσται. οὔτε γὰρ ἄν µε λάθδοις χακουργών, οὔτε μὴ λαθὼν 


(βιάσασθαι τῷ λόγῳ δύναιο. 


Οὐδέ γ΄ ἂν ἐπιχειρήσαιμι, 


7 (Ku ^ 7 / , ο J 7 e ^ 
ἦν 0. $ya, ὦ µακάριε. ἀλλ ἵνα qun αὖθις ἡμῖν τοιουσον 


dt.—^9 ὅτε t. —9 el t.—A Υ ἂν om q.— ὅτι om ét.—5 6 post καὶ om pr 6.—! τὸ 
τοιοῦτον Gr.—" ἦν t, om K.—" bi σὺ €.—" δὴ) ΑΠΦΌΚ cum pr 8 et corr t, µε f, 
δὲ pr t: om v.—* ἁποκρίνασθαι qtv.—J τούτω t.— : t. OROKt.— σοι om ér.— 


ἀλλὰ πᾶς γ] ἀλλά γε est tamen, at- 
tamen: i.e. “ etainon vere sic dicitur, ta- 
men quivis dicet, medicum peccare.' Sic 
Gorg. 478. B. ἀλλ᾽ ὠφέλιμόν γε (etsi 
non ἠδὺ, tamen ἀφέλιμον), et sexcenta 
alia. Asr. 

6. 15. οὐδέν γέ σοι πλέον ἔσται] Nihil 
Εἰδέ proderit. V.nostra in Phedr. p. 386. 
Quibus adde Eurip. Phoen. 550. Dio 

hrysost. Orat. x. p. 146. C. et Valcken. 
Dütrib. in Eurip. Fragm. c. 14. p. 151. 

sT. 

οὔτε μ) λαθὼ»] Scribendum puto οὔτε 
py λαθών. SrkE?PH. qui sic in Not. * In- 
venitur et tertia lectio, ue λαθώ». quam 
certe malim quam μὴ λαθών»: (nullo 
enim modo locum habere hic potest ne- 
gatio) verum illam ex conjectura genvi- 
nam egse puto. Neque enim me latere 
queant (inquit) (u& cavillationes, neque, 
etiamsi me laluerint, vim mihi inferre 
tuis verbis possis. Intellige autem, ' tuis 
illis cavillatoriis verbis, Gaudet porro 
usu verbi κακουργεῖν bac in eignifica- 
tione. nam et paulo post utitur (et. qui- 
dem imperativo κακούργει addens alium 
συκοφάντει) et p. 885. dixerat κακουρ- 

aT v. 
οὔτε µε λαθὼν] Vulgo οὔτε ud, λαθὰ», 
ín quo μὴ nulla ratione potest defendi; 
neque, enim eum οὔτε conjungi potest, 
t. 


ut negatio duplicata fortius neget vel 
altera negatio redundet (hec enim som- 
nia sunt Grammaticorum) neque cum 
verbo δύναιο (tunc enim conjunctivos re- 
quireretur). Quocirca correximus gà, 
quod et sensus postulat et a vulgata 
scriptura µή proxime abest. Sensus per- 
spicuus est, si verba resolveris: οὔτε, «f 
µε λάθοις κακουργῶ», βιάσασθαί µε τῷ 
λόγφ δύναιο. Sic etiam Ficin. videtur 
legisse, ut qui verterit: meque emim me 
tuc latent insidias, neque, cum lateant, 


Wytt. ὥστε } λαθὼν διαφεύγει», 3 βιασά- 
peros. gitur οὔτε γὰρ ἄν µε λάθοις κα» 
κουργῶν cet. positam est pro: 6b γὰρ ἄν µε 
kaxovpyoius, οὔτε λαθὼν οὔτε βιασάµενος 
(neque clam, neque aperte ac per eim). 
Steph. scribi volebat οὔτε μὴ», quod re- 
cepissem, nisi uà probabilius mihi visum 
esaet, Ceterum κακουργεῖ», ut in Gorgia 
v. C. tàm crebro legitur, est, eerum ma- 
litiose occultare, rationibus captiosis ad- 

lum premere ac vexare ; vid. Wolf. 


a4 Demosth, Leptin. p. 384. Α 
em ο Ρ. e 8T. 
Vor. VI. p 2P 


298 IIAATONOZ 
igoyiegtaa" διόρισαι φοτέρας λέγεις τὸν ἀρχοδτά το καὶ vor. 
κρείττονα, τὸν ax5 ἔπος εὐπιῶρ 7| τὸν ἀκριθ" λόγω, ὃ νῦν 
S ἔλεγες, οὗ τὸ ξυμφίροό πρείτεονος ovrog δίκαιον ἔσται 
ve ἥστον ποιν. Τὸν τῷ ἀκριβεστάτῳ, ἔφη, λόγῳ ἂρ- 
γω ὄνγα. πρὸς ταῦτω καπούργει καὶ συποφάντει, 5i τι 
νάσαι' οὐδίν σου παρίεµαι. ἀλλ οὐ μὴ οἷός T yc. 
On γὰρ ἄν pa, εἶπον, οὕτω μφῆναι, ὥστε ξυρεῖν έπιχει- 
psi» Aéorro, xal συκοφαντεν Θρασύμωχονυ Nus γουν) 


b ῥρέσθαι K : ἔρεσθαι s.—^ 9 ἐο.--ᾱ οὐδ 6, om t.—^* γένηται v. -t τὰν post καὶ 
Mor ἡ τὸν 6s ο et το Π.---ᾱ v6 Ακριβεῖ q. — περίεµαι (.—3 οὖν c.—5 ἔφη - 


τὸν ὡς ἔποι οἰπεν] — Eum, qui in uni- 
versum, an eum, qui ie et. accurate 
sic vocatur. Verba ὃ νῦν δὴ (int. αὐτὸν) 
ἔλεγει οἱ τὸν τῷ ἀκριβεῖ λόγφ respiciunt 
illa Thrasymachi: κατὰ τὸν 
λόγο», quemadmodum τὸν ós 
bros εἰπεῖν spectant ad illa: &AX', οἶμαι, 
Aéyoue» τῷ für. οὕτως. Sic paulo 
ps sequitur: ὁ τῷ ἀκριβεῖ λόγψ larpós, 
ἄρτι ἔλεγεν. Asr. 
οὐδέν σου παρίεµαι] | Minime a te pre- 
cor, 6 hoc facias (m6 vexes atque pre- 
mas rationibus captiosis). Scilicet ἵεμαι 
est peto, cupio, et cum prepositione παρὰ 
(qum, ut Latinorum de, discessionem 
significat, ut in παραχωρεῖν) conjunctum 
avertendi aliquid studium denotat ; hinc 
est Latinorum deprecari, Sic in Apol. $. 
1. *oÜro ὑμῶν δέοµαι καὶ παρίσµαι---μήτε 
Ῥανμάξει», µήτε θορυβεῖν Tobrov ἕνεκα. 
ÜUrammatici vulgo explicant verbo παραι- 
γοῦμαι, v. Ruhnk, ad Tim. p. 307. Fi- 
scher. ad Apolog. 1.1. p. 69. Phryni- 
chus vero Ms, apad Rulmk. οὐδὲν co) 
φαρίεµαι’ σὐδὲν παραιτοῦμαι, οὐδὲν ἆπο- 
φρόποµαι. Sic etiam Budeus in Com- 
ment. Gr. L. exposuit : non recuso, quod 
—— esse censeo eorum ratione, qui 
epa: pro simplice precor NT. 
eb ul vlós * Πε] οὗ μὴ cam conjunc- 
tivo aor. 1. v. &or. 2. acüvi vel 
maedil, rarius cum coojunct. pressentis 
pro futuro poni, observarunt gramma. 
tici; vid. Dawes. Miscell. Critic. p. 221. 
Matthies 


dperfá». Χο 
597. C. οὔτε —ãæ— Peek, 


οὔτε μὴ} φυῶσι, οἱ p. 609. A. Phedr. 


260. E. οὔτ' ἔστυ οὔτε µήποτε ὑστέρως 
η Charm —8 —*7 
tS QUOECF μήποτε . p» aj. 
300. D. ob γὰρ µήποτε eÜpps, 9 µήποτ 
ἐγὼ κέπονθα. Sed quomodo in com- 
junctivo aoristi vis futuri inesse possit, 
et qus sit ratio negationum o) µή, non- 
dum, quod sciam, quisquam aperuit. Ni 
fallot, eoncis& in his est oratio; post 
ob enim intelligendum φοβητέο», éyüv- 
µητέον vel tale quid, quod ut suppleatur 
per se non opus est, propterea quod 
sermo vivus plura ejusdem generis habet, 
quse ineptum sit additamentis explere; 
Verbum verendi intellipendum esse, se- 
uens μὴ docet ; sic enim ante u)) verba 
dpi», φοβεῖν,φυλάττεσθαι al. intelligenda 
(non quasi omissa supplenda) sunt. Jam 
si post 4j, quod negationi precedenti 
οὗ respondet, eamque ut subjectivam 
exhibet, aoristus sequitur, hic rem qui- 
dem certam, tempus vero indefinitum 
significet (vid. not. ad Alcibiad. i. p. 
$02. ed. nostr.) ita ut presentiam quasi 
abholutam exhibeat; unde pro futuro 
poni aoristum, opinio est nata. O9 jd 
vero etiam cum presente jungitur, ut h. 
l. Polit. vi. 486. D. ἀλλ οὐ μὴ φῶμεν 
(non verendum est, ne dicamus, που : 
dicturi simus). Sic etiam Xenoph. Hier. 
xi. 15. Igitur ob μὴ fortis est negatio 
(proprie: son verendum, te hoc flat, b. 
e. minime, nullo mode); et si aoristus 
sequitur, v. c. οὗ pi) τοῦτο γέρηται, non 
pro futuro positus eat, sed, quia tempes 
absolutum quasi significat, etiain foturum 
in se continet; est enim proprie: non 
verendum, ne hoc fiat, h. e. sullo medo 
ine δὲ vel fleri polest (igitur et: pote- 
rit). 


fopir ἐπιχειρεῖν λέοντα] Schol. Raksk. 
p. 14T. παροιμία ἐπὶ τῶν καθ ἑαυτῶν τι 
3 ἁδύνατα ποιεῖν ἐπιχειρούντων Nryopérs. 


IIOAITEIA, A. 


r4 


399 


$e PrIY slonsas, οὐδὲν ὧν καὶ ταῦτα. "Am! ἦν ῥ) $246, 
τῶν veloran, ἀλλ εἰπί μοι. 9 τῷ ἀκριβεῖ λόγῳ i ἑωτρός, 
o^ &eri ὄλεγες, αύγερόν χρηματιστής iren L τὸν κοιι- 
νόντων ' θεραπευτής! καὶ Aye τὸν σῷ ὄντι Ἰασρὸν ὄντα, Ta» 
«αμνόντων, ἔφη, θερασευνής. Ti δι κυβερνήτης; o" ope" 
xu[2s ορνήτης Pau ἄρχων &o gir L ναύσης! Nava» devo. 
Odi», oi, δίμαι, τοῦτο ὑπολογιστέον, ὅτι ei ἐν v3 vri, ovd 
ἔσει XA2Tíog ναύτης: οὐ γὰρ xarà φὸ σλεν κυβερνήτης 
καλείται ἀλλὰ κατὰ "2 σέχνην xai isl guy avra» 


ἀρχό». ᾿Αληθη, ἔφη. 
ξυμφίρον; Πάνν Lo 


Ovxovr ἑκάστῳ τούτων rri et 
O91 xai ἡ vim, ἦν 0 ys, iwi 


τούτῳ πύφυκεν, ἐπὶ τῷ. τὸ" ξυμφερο — gari σε 


xai beropi uns "Emi τούτῳ, ig. 
y ἄλλο" ου ὅ αροσδώται, y ο) έξαφ- 


Twy τεχρὼν εστι σι fv 


T" ἱκάστη αὐσὴ Loi. ὥστε esr" μάλιστα σελέω € 


"Ae οὖν καὶ $xà 


ενας; 3 


IIo; τοῦτο igorãc; "c περ, ἔφην ἐγώ, 6i µε ἔροιο 1 $i ἐξ 
xt σώµωτι εἶναι σώματι » σροσδεταί τρος, Prep dy ότι 
Παννάκασι p οὖν — διὰ ταῦτα καὶ ἡ τέχνη 


Ari» 2" 


Ἰωτρικ | νων εὐρημένη" 


ότι σωμά i ἐστι σονηρὸν καὶ 


οὐκ ὁξοιρκεῖ αυτῷ τοιούτῳ εἶναι. τούτῳ οὖν ὅπως ἑκπορίζη 
Tü Euppioorra, i ἐπὶ τούτῳ παρεσαευάσθη ἡ $ τέχνη. 5 ὀρβὼς 
σοι δοκώ, (Quy, ὧν simi» οὕτω λέγων! 3 00; ᾿Ορθῶς, 6φη. x. 3 


om IIKq,—! δι ΑΘΠν; ἄδδην n $ pr D.—^ ὅ om 6f. —^ δρθὸς v.—P alte- 


rum T)» om 6$t.—1 o t.— τῷ o 
* Ke K.—" 


Similiter Schol, ad Aristid. Orat. Plat. 
V. p. 143. t. ii. ubi Aristides h. 1. re- 
epexit: Soo ὅρα μὴ λέοντα ξυρεῖν ἆπι- 
χαρῶμον, ob Θρασύμαχον συκοφᾳ»τεῖν 
ἀπιχειροῦντεῃ, ἀλλὰ ωμφθεῖν Περικλόα, 
Schol. ὁπὶ τῶν ἁδυνάτων καὶ ἀπικωδύναν ἡ 
µαρριµία abrg Aéyerai. Vid. Suid. in 
Apostol. c. ix. 82. Diogen. vi. 25. La- 
finorum est leonem radere vel tondere, 
vid. Erasmi Adag. Chiliad. ii. Cent, 5. 
$. 11. p. 406. Col. Rhodigin. Lect. 
xlii. 8. et J. Bapt. Pii Annotat, c. 
rvh in Gruteri Thesaur, Crit. t. i. p. 410. 
BT. 
σὐδὲν àv κφὶ φαῦτα] sque nihili faci- 
endus, h. e. quum nihil, nullius momenti, 
nullus et impotens sis, Sympos. 216. E. 


pr K.— τὸ om Obtr. - ξυμφέρων 


ἄλλο οὗ é é ὥστε ὅτι Am $ 
ὅτι *s.—" ἡ add το αμ: τν ο Me po L2 τὰ] 


— τόδε DK et p 


ἡμᾶς οὐδὲν εἶναι. 219. A. uf σε λανθάλω 
οὐδὲν ὤν, Themt. 175. E. Gorg. 512. 
C. Phedon. 293. 354. ed. Fisqh. 
Vid. —— ad Appian. di p. 
148. et quee collegimus i in ckii Cop- 
mentar. Societ, Philolog. Lips. v. lii. pt. 
i. E 98. ubi tamen plura correctione 
nt. Pro οὐδὲν ὢν κα) ταῦτα scribi 

—8 οὐδὲν by καὶ γούτων Salvinius jn 
Miscell. Observ. t. v. ρὲ. ii. p. 279. 
καὶ ταῦτα vid. Hoogeven. ad Viger. p. 
171: et Prefat, ad doctrin, particul. p. 
9 

ἔστι τι] Ste wo ἐστί τε, contra ἔστι, 

ni falior, recte Ald. Bas. 1. et 2. namque 
uasi orationem exorditur. Detnde 


ipsam 
| Bas, 1. et 2. ἑκάστη. Aa 


pro é 


300 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Τί δὲ δη αὐτὴ" $^ Ἰατρική ἔστι πονηξά, 3 ἄλλη onà 
τέχνη ἔσθ ο ὃ fi αροσδεῖταί σιος ἀρετῆς, ὥς περ ὀφθαλμοὶ 
ὄψεως xci ὥτα ἀκοῆς, καὶ διὼ ταῦτα ἔπ αὐτοῖς δεῖ gas 
τέχνης σῆς τὸ ξυμφίρον "c ταυτα σκεψομάνης σε x&i ἔκ- 


τοριούσ» 7$ 5 $ 


ώρα καὶ £y αὐτῇ 7 τέχνη £ni* τις πονηξία, 


xai 0i ἑκώστῃ rix ὤλλης σέχνης 4 τις AUT 70 ἕυμ- 


xci TOUT ierir , Griguvro rs 


"9 , 
i1. i. 33. φέρω σκέψεται, xai ελ σποπουμένη ἑτέρας 0) τοιαυτης, 


ᾗ αὐτὴ aor?" TÓ ξυμφέρον 


σκέψεταιν ; οὔτε αυτης) οὔτε ἄλλης προσδεῖται à emi τὸν 
αὐτῆς" ππονηρίαν τὸ ξυμφίρον σκοπεῖν οὔτε γὰρ πονηρία 
οὖτε ἁμαρτία οὐδεμία οὐδεριῷ τέχνη πάρεστη, οὐδὲ προσ- 
nes "iym ἄλλῳ τὸ ξυμφέρον στον 7 ἐκείνω οὗ rix 
rri», αὐτὴ Ji ἀβλαβὴς xai ἀπέραιός έστω pf) οὖσα, 
ἕως πε ἂν j ixácTI ἄχριβῆς ὅλη 5 πες $cTI. καὶ σκότει 
ἐκείνῳ TO y ἀκρηβεῖ λόγῳ, οὕτως J ἄλλως ὄχι Oros, ἔφη, 


φαίνεται. 


φίρον"" 


ους ἄρα, ἦν à' $0), ωτρικὴ ἰατρικὴ TO ξυμ- 
σκοσεῖ ἀλλὰ σώματι. 


Nai, ἔφη. Ουὐδ" hri 


ἱππιαῇ ἀλλ ἵπποις. οὐδὲ ἄλλη opt οὐδερία à itur), οὐδὲ 


γὰρ αροσδεῖται, ἀλλ xeu οὗ τέχνη εστή. 


Φαίνεται, 


IIl, τί 4.—* abra Ἠετ.--ὃ 4 om DKqiv.—^ τι om t.—* αὐτὰ ταῦτα IIDEq.— 


4 ἐκποριούσηε q: ceteri ἐκποριζούσης, s dicropirobrns.—* ἔστι t. 
έψεται om ΠΡΚτ.---ᾱ αὐτῆ αὕτη to.—! σκέψεται καὶ vois ἀρχομένοις q. 


€ καὶ τῇ...σκ 


—f δεῖ ἀεὶ A.— 


-- } οὔτε αὐτῆς] καὶ τῷ σκοπουµένῃ ΠΟΚ.--ᾱ αὐτὴν HDK.— abr) Ἐδες etc d: 


αὐτὴ ἡ ἰατρικὴ] Cod. Reg. articulum 
omittit, vitiose. Mox Srrrm. “ Ῥου 
τέχνη ponendam puto interrogatianis no- 
tam et voculam xa) ante ἔσθ' ὅτι. Sine 
causa ; ἔσθ' ὅ τι προσδεῖταί τινος ἀρετῆς 
non nova est sententia, sed prioris expli- 
catio, quasi Plato scribere voluerit : abri 
ἡ iarpuch, ἢ ἄλλη ris τέχνη dori πονήρα, 
ὥστε προσδεῖσθαί τινος ἀρετῆς; Ceterum 
προσδείσθαι et προσδεῖν c. genitivo no- 
minis et accusativo τὶ (aliqua in re), 
οὐδὲν (nulla in re) construi solent. Sic 
vi. 17. p. 507. C. leri» ὅ τι προσδεῖ ἁκοῇ 
καὶ φωνῇ Ὑένους ἄλλου ds τὸ τὴν μὲν 
ἀκοδευ, τὴν 9' ἀχούεσθαι; cet. Sic et 
χρᾶσθα construitur, ut iii, 10. S99. A. 
ταύταις οὗν---ἔσθ ὅ τι χρήσει; Exempla 
alia vide in Lexic. Xenophont. v. προσ- 
δεῖσθαι. t. ii. p. 707. Aer. . 
αὐτὰ ταῦτα] αὐτὰ ταῦτα e Cod. Reg. 
recepinrus prosimplice ταῦτα, assentiente 
Ficino, qui vertit: que ad hec eadem 


conferant. Αὐτὰ ταῦτα sont ea ipsa, 
quibus oculi et aures indigent, ad qus 
conservanda et, si laborant, —— 
arte opus est.—M(ox pro ἐκπορισούση 
AH. Pas. 1. et 2. exhibent ἐκποριξούση». 

ST. 

σκεφομένης]  Ficin. σκοπτοµένης le- 
gisse videri possit, quum verterit: imves- 
tiget prebealque. Sed rectius. habet 
futurum. Ceterom orationem ita dis- 
tinximus, ut verba ab ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ad 
ἐκπορισούσηι explicationis gratia inter- 
posita sint, illa vero dpa καὶ ἐν abr τῇ 
TÉXvp— orationem interruptam restan- 
rent. Asr. 

αὐτὴ δὲ] Sic correximus vulgatum ab- 
Ty; sensus enim requirit abr), quod 
Ficin. quoque expressit: ipsa autem in- 
tegra et sineera semper est. Mox. Ald. 
Bas. 1. et 2. pro ἑκάστη vitiose ἑκάστῃ. 


Asr. 


IIOAITEIA, A. 301 
$e, reg." ᾽Αλλὰ pis, ὦ $ Θρασόμαχε, dene ys αἱ 


réyyau καὶ κρατοῦσιν ὀπείνου οὗ πὲρ simi riy. Συνι- 
χώρησεν νταῦθα καὶ μᾶλα µόψι. Όὺκ ἄρα ἀσιστήμαξ 
yf οὐδεμία σὸ τοῦ πρείσεονος ξυμφέρον CXOTSÍ οὐδ᾽ i imi- 
várru, ἀλλὼ τὸ TOU Ἠντονός σε καὶ ἀρχομίνο o ὑκὸ ἕαυ- 
σης.’ Ευνωμολόγησε μὲν καὶ ταῦτα σελευτῶν, irey sign 
às T: i αὐτὰ μάχεσθαι. iru ài ὠμολόγησεν, ”Αλλο " 
oU», ἦν δ) &yo, οὐδε" ἰωσρὸς οὐδείς, xaÜ' ocor ἠατρός," $0 ται. i. 84. 
TW ἑατρῷ ξυμφέρο exon j οὐδ & ἐφισάστει, ἀλλὰ σὸ và 
κάμνοντι; ; ὁμολόγηται γὰρ 0 ἄκριβης | Ἰατρὸς σωμάτων 
εὔαι ἄργων ἀλλ' ov* χρηματιστής. 3 οὐχ ὠμολόγηται, 
Εἰωνίφη. Ovxovy sai 9 αυβερνήσης ὸ ἀκρηβὴς ναυτῶν 
εἶναι ἄρχων ἀλλ οὐ ναύτης; Ὡμολόγητα,. Ovx ἄρα o 
γε TOlOUTOG κυβερνήτης 7 καὶ Goya» τὸ τῷ αυβερνήτ 
ξυμφέρον σκέψιταί σε" καὶ προστάξει' ἀλλὰ T TO Jes 
τη τε καὶ ἄρχομένφ. Εξυνάφησε" μόγις. Οὐκοῦν, $ i à' 
ἐγώ, s Θρασύμαχε οὐδ᾽ ὤλλος οὐδεῖς s» οὐδεμιο ἀρχ, 
xad ὅσον ἄρχαν ieri, σὸ αὐτῷ ξυμφέρο, σκοσεῖ οὐδ ἔτι- 
σάντει, ἀλλὰ τὸ τῷ ἀργομάνω "d * ἂν αὐτὸς δηµιουρ- 
yy καὶ πρὸς tivo" Ys λέχων καὶ τὸ ἐπενῳ ξυμφίρο xoi 
αρέπον καὶ λέγει & λέγει καὶ ποιές X ποιο ἅπαντα. 

5. 16. Ἔπιιδὴ οὗ οὖν rra ifa, ”μο τοῦ λόγου καὶ qt v. 83. 
καταφωνὲς ὧν ὅτι 0 τοῦ δικαίου λόγος εἰς τοὐναρτίον α- 
θεωστήκει, ὸ Θρασύμωχος avri τοῦ ἀποκρίνεσθαιξ Eizi 
µιοι, ἔφη, ὦ Ἄώπρατες, σίσθη" σοι ὅστινι Tí δέ; ἦν 0. ἔγω' 


αὕτη *r.— [. t.—^ οὐδ' v.—^ οὕτως ἔφη L—P9 ἐπιστήμης (.— γε om 9, ante 
ὀπιστήμη ponit t—'" σκοκεῖν οὐδ ὀπιτάττευ corr $.—5 ἑαντοῦ K.—* οὖν δ) to.— 
" 69$ TID.—* larpós ἐστι τὸ ἐ.---' ναί. ἀλλ το Φ: ἀλλ'..ἄρχωκ om . — οὐχὶ €: 
οὐ...ἀλλ’ om é,—! ὁ utrumque om f.—5 re om TDRq. — πράξει θ.---» E 

*$.—9 $ DKq.—4 ἐκεῖνον 8bt.—* & κοιεῖ om q.—! περιεστήκοι K.—8 ἀποκρίνασ- 
θαι q.—^ τίσθη XC DEqt et γρ II, τήθη 6, τηθή ο, τιτθή 9, τίθρ t: τιθή *5.— xpi 


6 ἀκριβλε] — Aristoteles Polit. i.G. (i.  τιθὴ] Explicat Schol. Rahpk. p. 147. 
8. 6. 20. ed. Schneid.) ἀνδρίας γὰρ οὗ — $ vpbs rarphs , μα µήτηρ. 
a ποιεῖν eror, ἀλλὰ Édorer, w^ deb] ——ú— peg 2 ani adi 
στρατηγικῆς js, ἀλλὰ τὴς φοῦ πατρὸς τῆς RT, s µητέρα-- 
σίκη», τῆς 9 —— Agr. τίτθη δὲ λόγεται ἡ μαστὸ» παρέχουσα. 
σκέψεταίτε καὶ] Cod. Reg. τὰ omittit; Ita Polit. ii. 14. p. 878. C. $ ob δοκεῖ σοι 
sic et Ald. et Bas. 1. At. δοσεις παιδαγωγῶ», D τσ, τροφῶν. 
16. περιειστήκη] Vulgo χεριειστή- ntra v. 10. p. 461. D. τίτθη est avia: 

xe! vid. ad V. 3. A ru 5 καὶ ἐκενα αὖ ἐκείρον» πάππονε τε καὶ 


- 


302 


οὐκ o 
voi" 


χεις. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


νεσθαι- y £9» μάλλον 7 σοιαῦτα) i gan "Ori 
σε, $n, κορυζωντα περιορῷ καὶ ουν ἀπυμύτνει $sóua- 
mr.i35.»0 ὃς γε αὐτὴ οὐδὲ πρόβατα" οὐδὲ ποιμένα" γιγνὠσ- 
"Or δὴ vi? μάλιστα 3ν δ (γω. "Ori fu τοὺς 


ποιμένας ἢ τοὺς βουκόλους τὸ va» vgoBárem Ἰ » vo τῶν 
βοῶν ἀγαθὸν σκοπεῖ», καὶ ταχόνε αὐτοὺς καὶ θιρωκεύευ 
φρὸς ἄλλο τι βλέποντας 3 d τὸ va» δεσποτῶν ἀγαθὸν καὶ 
το αὐτῶν, καὶ δὴ χα) ους ἐν σαῖς TÓASCI άρχοντας, οὗ 

"c eA nuc ——— ἄλλως" πως ηγε διανοεῖσθαι" αρὸς 
τοὺς ἀρχομάνους” 3 ὡς περ &y τις πρὸς φεόβατα διατεθεί, 
καὶ ὤλλο τι σκοτεῖν αὐτοὺς διὰ" "x Tóc καὶ ἡμέραρ 8 5 τοῦτο 
ὅθεν" αὐτοὶ ὠφελήσονταν"" καὶ οὕτω wóppa sí ατρί τε του 
δμκαίου καὶ δικαιοσύνης καὶ ἀδίκου id καὶ ἀδικίας, ὥστι 
ἀφνοώς, ὅτι 7 pu» δικαιοσύνη vi^ καὶ τὸ δίκαιον ἀλλό- 
φριον ἀγαθὸν τῷ vri, τοῦ κρεἰττονόςἃ τε καὶ ὤργοντος ἕυμ- 


Αθηφέος: yph 95.--) ἡ τὰ τοιοῦτα e.—* fro σε {.--- αὐτὴ ὕσγε t, αὐτῆς ὄσγε v. 
—JÀ οὐδὲ φράβατα om ép.— ποιμένας ο--- δή. «βουκόλους om £(.—P τοι ét.— 


4 τὸ om ér.—'t $ om e.—* j TI. 


—P spàs τοὺς ἀρχρμόνους om θά.--χ 


πίτθας, — Hesych. Τι τροφὸς, τιθήνη 
(matriz). Fluctuant megnopere gram- 
matici his vocibus tum exponendis, 


tum distinguendis, 
Tim. p. 256. Asr. 


Vid. Rubok. ad 


ντα] Schol. Rubnk. uepelvorra, Λος 


ovra (unt ὤντα superscriptum est in 
es. vet. Paris. Vid. Bast. Epist, Crit. 
Append. p. 23.) κόρυζα γὰρ $ µόξα, " 
οἱ ᾿Αττικοὶ κατάῤῥουν φασὶ, (mucus et 
suela pituita nasi apod Catull. xxiii, H.) 
Sic Lucian. Dislog. Mort. vi. 6. 21. xe- 
pt£ns μὲν 0i» bre, Asus δὲ wv 
μοστὸν ὅντα. Ejusd. Alexand. 6. 29. p. 
498. κορόζηε uacvois τὸ» pia. Philo- 
peeud. 4. 8. t, i. p. 809. οἱ μὴ πάνυ τὸν 

a xopójss μεστὸς εἴην. — Cf. Solan. ad 

cian. de morte Peregrin. t. viii. p. 
588. Bip. Hoinsterhus. ad Dialog. Se- 
1εοι. p. 24. et Reitz. ad. Lucian. Adv. 
Endoct. t. vii. p. 815. Bip. Proverbi- 
aliter is, qui habet nares mucore obstruc- 
tas, pro stupido ponitor, contre homo 
emencie naris est eogax, intelligens at- 
que elegans. Ásr. 

δε γε abrj] Apte αὑτῇ int 


wmam.ipsi οσο Socraue i —* 


—i οὐκ ἄλλωε v.—" ἡγεῖσθαι διανοῇ Gt et γρ Π. 
διὸ om £.—J καὶ δὲ ἡμέρας 
ὅτερ t.—? ὠφελήσονται AIIDKqo et pr Έ: 


€.—* ὅπως 9, 
ὠφεληθήσονται *s.—h. ἀγνοεῖν $.—5 τε 


opprobrio ease, Thrasymachus vult signi- 
ficare; quasi dicens: quem ue hoc 
quidem ocuit, qui sit pecudum et pas- 
toris ratio. — Exemple bujus daivorum 
pronominalium usus innumera extant. 


παχύνειν αὐτοὺς «a) θερακεύευ] Re- 
spexit et illastravit h. 1. Galenos de Hip- 
pocrat. et Platon. Decret, ix. t. i; p. 834. 
ed. Bas. Asr. 


git: ἡγεῖσθαι j, addens γράφεται, 
ἄλλως περ ἡγεῖ διανοεῖσθαι. As. 


ὠφελήσονται] Sic e Cod. Reg. et Ven. 
reposuimus pro eo, quod libri editi le- 
t. Amant enim Græ- 
ci, inprimis Attici, foturam | medii pro 
sasivi futuro ponere, et librarios constat 
Phiris fere futura medii in f futura passivi 
mutasse ; vid. Hemsterhus. ad Thom. M. 
p. 853. Piemon. ad Mor. p. 907. R- 
nest. ad Xenoph. Men. iii. 7. 9. Fischer. 
&d Weller. t. 1. p. ii, p. 68. Λατ. 
Modul d Libri editi sie in- 
— 7 ὅτι---τὸ δίκαιον, 
ἀγαθὸν τῷ ὄντι, τοῦ — * 
por. Sed sequens οἶνε 





IIOAITEIA, .A. 


dign! 


308 


οἰκείω δὲ τοῦ "reifou sen rt xmi ὑπηρεσοῦνηνς βλά- 


η: ἡ 08 ἀδικία τοὐναντίον καὶ ἄρχει γῶν ὡς ἀληθώς εὐ- 
θικὼν τε xci δικαίων, οἱ ὃ ἀρχόμινοι” φοιοῦσι tO ἐκ οίνου 


ἑυροφέρον αρείτγονος ovrog," 


καὶ εὐδαίμορα 1 ἐκεῖνον ποιοῦσωὴ 


ὑπηρετοῦντες αὐτῷ, ἑωυτοὺς δὲ οὐδ᾽ ὁχωστιοῦν. δσκοκεῖσόθαι; 
δὲ e εὐγθέστατε -Σόκρατεὴ οὐτωσὶ Xe ὅσι δίκαιος ἀνὴρ 
ἁδίκου πανταχοῦ" ἔλαττον fx. πρώτον’ μὲν ὃν τοῖς αβὸς 
ἀλλήλους ξυμβολαίοις, ὅπου ὧν ὁ τοιοῦτος σῷ τοιούεῳ 


R οὐδαμιοῦ à ὧν εὕροις"' 


ἐν 73 διαλύσει tijg νομωνίας. 1u. i, 86. 


πλέον ἔχοντα. voy δίκαιον του ἀδίκου" ἀλλ᾽ ἔλαντο" ire 
τω όν σοις πρὸς τὴν πόλεων ὅταν Tí? di sia Qo ai ὦση, ὁ 


μὲν δίκαιος ἀπὸ τών doo πλέον οἰσφέρει, ὁ 


| ἔλαττὸν 


ὅσαν πε λήψεις, 0 μὲν οὐδέν, ὁ o δὲ πολλὰ κερδαίνει. καὶ 
γὰρ όταν «ἀρχήν τυα ἄργῃ ἑκάτερος, τῷ pv δικαίῳ ὑπά 


χει καὶ si? 


μηδεμία ἄλλη ζημία, τά γε οἰκεῖα Y ἀμέ- 


λειανὶ µοχθηροτέρως ἕ 6X8, ἐκ δὲ του δημοσίου μηδὲν ὦφε- 
λεῖσθαι διὼ τὸ δίκαιον sive, πρὸς δι σούτοις ἀπέχθεσθαι" 
TOig T$" οὐκείοις καὶ σοῖς γνωρέροοίς, όταν [Andi ἐθέλη αὺ- 


om AN et pr II.— 


4 κρείττονί $.—9 ἄρχοντι 4.— 


f tvubéporros Φ.--ἔ ἄρχει t.— 
τελῶς 


h apeírrovos ὄντος om q.—! ποιοῦντει TIDK.—J) Σώκρατες om pr TI.—X πανταχοῦ 
Hi, καντελῶς DRq. — πρώτα $.— εὕρῃτ Kr, εὕροι t.—^ 2r &B(kov τὸν δίκαιον t. 


— Tí ndd AUDKqtv.—o xel X, κἀκεῖ εἰ $.—A ἀμελεία H.—! ἀπεχθάνεσθαι Kq, 


quod oppositum est precedenti ἀλλό- 
Τριον ἀγαθὸν, docet, verba ἀλλότριον 
Té ὅντι esse prædicatum, quod 
dicitur, nominum 3 δικαιοσύνη et v5 δί- 
κπαιον (sic lii. 6. ἡ δὲ δικαιοσύνη 


ἀγαθὸν, οἰκεία δὲ Bec) Vete 


deinde τοῦ κρείγτονός δὲ κ χονγου 
ξυμφάρο» explicationis chusa apposita 
sont; justum alienum esse bonam, po- 
tioris puta et imperantis utilitatem. Post 

intellige μὲ», quo respicit δὲ 
post οἰκεία; nam prius μὲν inter ἡ et 
δικαιοσύνη interpositum spectat ad δὲ in 
$ 9 ἁδικία) sic etiam post εὐδαίμονα 
émvirep intelligendam est μὲν, cui oppo- 
nitur éavrebs δέ: μὲν dici non potest, 
quam crebro omittator. Καὶ post rob. 
ναντίον (quod adverbialiter positum est : 
conira) et M in verbis οἱ δὲ ἀρχόμενοι 
se invicem respiciunt, quemadmodum 
sepenumero καὶ et δὲ, rà et δὲ, μήτε et 


δὲ, vid. Drunck. ad Eurip. Orest. 995, 
Büóckh. in Plat, Min. p. 86. et Matthise 
Gr. Gr. p. 809. Asr. 

καὶ el) Ald. Bas. 1. et 2. exhibent 
κἀκεῖ, unde quilibet conjicit legendum es« 
se καὶ el (etiamsi, efsi, v. nostra in Phedr. 
p» 225.); et confirmatur heec conjectura 
Cod. Regio. Stephanus post κἀκεῖ inse- 
puit el. Sed κἀκεῖ otiosum est, nec Fi- 
cinus videtur reperisse, utpote vertens: 
etenim αἱ quando 


quando magistratu qu 
uterque fungitur, οἱ nulla ia jube πο. 


fure co it, hec saltem ih 7 deest. 
Sequens *é prrcedente µηήδε η 
vt post οὐδὲν ἄλλο (v. c. apud: Tsocrat, 
Panstb. p. $78. ed. Cor.) est saltem, 
certe. id 4. Toup. ad Longin. Fragm. 
vi. $. 1. A 


Tois γε οἰκείοις] Particolem rà e Cod. 
Reg. et Bas. 2, recepimus. Ast. 


11. 844 


304 


IIAATONOZ 


τοῖς ὑτἠρεγιῖν παρὰ τὸ δίκαιον τῷ δὶ ἁδίκῳ πάντω τού- 
σων τάναντία ὑπάρχεμ. λέγω γὰρὶ ὃν περ" νῦν δὴ ἔλεγον, 


y ο 7 
τὸν μεγάλα δυνάµιενον πλεονεκτεῦ. σοῦτον οὖν σκόπει, 6i 
περ ούλει κρίνει ὅσῳ' μᾶλλο ζυμφέρε idi αυτφ. 
κ. 4 A "^ 
ἄδικον εἶναι Ἡ τὸ δίκαιο.» array δὲ ῥᾷστα 


, 9,8 
nct, ἐὰν 


9 88 / , A". d Vg t o» ⸗ 

ἐπὶ τὴν σελεωτάσην ἁδικίαν ἔλθης, » τὸν" μὲν ἀδικήσωντα 

εὐδαιμονέστωτον φοιεῖ, τοὺς δὲ ἀδικηθέντας καὶ ἀδικῆσαι 
* | *48a?4/ , , » ^ ^ ^, «4 

οὐκ &y* ἐθέλοντας ἁθλιωτάτους. ἴστι δὲ τοῦτο τυρανεές, 3) 
9 x Ν 3 * X * «4 , , ^s 

OU πατὰ σμικρὸν τἀλλότρια καὶ λάθρα καὶ (Dig ἀφαιρί- 

vou, καὶ Ἱερὰ καὶ ὅσια καὶ ἴδια καὶ δημόσια, ἀλλὰ ζυλ- 


t 


ἀτέχοσθαι pr OIIl.—5^ re om IIs.—t δὲ Dq.—* ὅπερ t.—" οὖν om Kq.—" πόσψ 
DKq, ὅσων c.—* αὐτὸν DKq, om (.—! τῶν ἀδίκων } τῶν δικαίων ο.--- τὸ om DK 


ὅτερνῦν δ)] Vulgo ὄνπερ νῦν δ) (Cod. 
Reg. δὲ, ), quod a librario 
profectum esse apparet, qui Thrasyma- 
cbum existimasset justi definitionem su- 
pra positam respicere. Sed, nulla repe- 
ritur in antecedentibus ejusmodi defi. 
nitio, cui respondeant verba τὸν μεγάλα 

vor πλεονεκτεῦ; nec hec ipsa ut 
predicatum, quod dicitur, justi in præ- 
presse leguntur. Quoocirca ὄνπερ locum 
abere nequit, et ὅπερ scribendum est, 
quod respicit non prsmdicatum in pre- 
gresso positum, sed enuntiationem ante- 
foam; eaque hec est: δίκαιο, à»hp 

[cov πωταχοῦ ἔλαττον ἔχει, seu, ut 
poule post Thrasymacbus dixit, οὐδαμοῦ 

εὕροιε.---πλέον ἔχοντα τὸν δίκαιον τοῦ 
ἀδίκου, et ad hoc spectant verba : δυνά- 
µενον πλεονεκτεῦν; quapropter intetpo- 
situm est ὅπερ ρῦν 93) ἔλογο»: quod s. ut 
modo dicebam, Etiam Ficinus ὅπερ le- 

it vertens : dico autem, quod εἰ 

ccedit, quod hzc supra dicti repetitio, 
sicuti omnino declaratio definita ac di- 
recta sententie, Sophisticum Thrasyma- 
chi ingenium egregie depingit. Sic c. 
12. φημὶ γὰρ éyà, εἶναι τὸ δίκαιον οὐκ 
Ti, Ἰ τὸ τοῦ xpelrroros Ev v. 
p. 941. A. ὥστε, ὅπερ ἐξ ἀρχῆς ἔλεγο», 
δίκαιον λέγω τὸ τοῦ κρείττονος ποιεῖν 
— et paulo post: καὶ, ὅπερ ἐξ 
js ἔλεγο», τὸ μὲν τοῦ κρείττονος ἕυμ- 

φέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει by. Asr. 

ἢ δίκαιο»] Sic Cod. Reg. quod et sen- 
sus postulat et Ficinus expressit : quanto 
magis comferat privatim sibi injustum 
y" quim Λέων. "Vulgo «b δίκαιον. 

8t. . 


κατὰ ] Animadrertenda est in 
bac oratione artificiosa enuntiationum 
sibi oppositarum conformatio. Kerà 
σμικρὸν (singulatim, κατὰ µέρη, hoc vel 
illud) et £v (generatim, omnia 
sine discrimine) sibi respondent : 1àA- 
λότρια duplicem habet expositionem : 
καὶ lepà καὶ ὅσια et καὶ ἴδια καὶ δημόσια; 
pariter ἀφαιρεῖται in verbis καὶ λάθρα xal 
Big. Deinde voces καὶ λάθρα καὶ Big 
cum verbo suo ται connexe sant, 
φἁλλότρια vero ab iis, quibus exponitur, 
divulsum et in fine orationis collocatum 
est, ita ut oratio, quum verba καὶ ἱερὰ---- 
δημόσια respiciant nomen principale r&A- 
λότρια in orationis initio, in principium 
suum videatur recurrere, Postremo in 
vocis τἁλλότρια expositione membrorum 
equalitas non solum sensu, verum etiam 
soni similitudine expressa reperitur; ni- 
mirum [epà sunt res divine, ad deorum 
cultum spectantes, ὅσια vero res sancte 
(i. e. ab hominibus, a civitate al. sancite 
et constituti, igitur res publice ac com- 
munes. vid. Schol. Rubnk. p. 147. 
Valckenar. ad Ammon. p. 184. Taylor. 
ad ZEschin. in Timarch. t. iii. p. 48. 
ed. R. et Ruhnken. ad Tim. p. 196.) 
Quapropter ἴδια voci lepà respondet (ia- 
tellige bona deorum, h. e. opes et divitias 
in deorum templis servatas), sicuti δηµό- 
σια voci ὅσια; et adverte voces similiter 
cadentes ὅσια et δηµόσια. Tam egregie 
Plato, pbilosophorum poeta et poetarum 
philosophus, universam Sopbistarum et 
radonem et orationem imitando exprimit. 

1. 


IIOAITEIA, A. 305 


λήβδην. ὧν ἐφ ᾿ ἑκάστῳ μέρη ὅταν τις ἀδικήσας μὴ λάθη, um. i, 87. 
ζλμιοῦταί σε καὶ ὀνείδη à έχει σὰ μέγιστα" καὶ γὰρ ἵε- 
θόσυλοι τα) ὠνδραποδιστα) καὶ τοιχωρύχοι καὶ | ἀποστερη- 
vui καὶ κλίαται οἱ κατὰ µέρη ἀδικοῦντες τών φοιούτων 
κακουργημάτων καλούνται. ἑαειδὰν δὲ τις πρὸς τοῖς τῶν 
πολιτών χβήµασι xci αὐτοὺς ἀνδρωποδισάμεενος δουλώση- 
σαι, ἀντὶ φούτων τών im y gan ὀνομώταν δαίμονες xci μα- 
κά 40i πέκληνται, οὐ μόνον 00^ τών πολιτὼν ἀλλὰ καὶ 
ὑπο" σῶν ἄλλων, ὅσοι ἂν πύβωνται αὐτὸν" σὴν ὅλην &i- 
xia ἠδικηκότα”ἶἳ oU γὰρ σὸ Toi» τὰ ἄδικαῦ ἀλλὰ σὸ 


cy si φοβούμενοι ὀνειδίζουσιν οἱ ὀνειδίζοντες' τὴν ἆδι- 


* 


qt, delet . — οὐκ ἂν ἁδικῆσαι GC.—^ τε om K.—* om 0. 


γῶν t, αὐτδνους v, αὐτοὺς το t.— 


αι] Pronomen τὶε, quia col. 

lective tum est (nostrum est san, 
vid. Valckenar. ed Herod. p. 671.) plu- 
rali jungitur, ut Phileb. 45. C. «f τι τὰς 
peylrras ἡδονὰς [δεῖν βούλοιτο, οὐκ ds 
bybeiay, ἀλλ’ ds νόσον lóvras δεῖ σκοπεῖ». 
Cf. 46. E. Vid. Lexic. Xenophont. t. 
fv. p. 299. not. 17.---Κάκληνται est tem- 
pus presens actionis tw, vid. nos- 
tra ad Phedr. p. 350. ibi laudatis adde, 
si tanti potes, Homer. Il. xviii. 306. 
Eurip. Hec. 650. Polit. v. p. 470. B. 
viii. 5529. D. 558. D. Phedon. p. 79. 
D. Quocirca etiam cum νῦν conjungi- 
tor, ut Tim. 48. C. καὶ νῦν ἔτι---κέκλη»- 
Tu, Preterea observasse mihi videor, 
preeterita, inprimis aoristorum, ita poni, 
ut tempus quidem presens indicent, rem 
vero quasi jam peractam atque absolu. 
tam significent, igitut rem presente tem- 
poris momento peractam, b. e, continuo, 
fiatim ractam vel celeriter peragen- 
Gam quidem significationem ha- 

bent aoristi preteriti etiam in bac lo- 
quendi ratione : τί οὖν οὗ τοῦτο ἐποίη- 
σα; cur igitur hoc ton statim facis? 
(in quo, ut res continuo facienda signifi- 
cetut, ut jam peraeta exhibetur). Exem- 
x vide pes Schneider. ad Xenoph. 
em. iri. 11.15. et Heind. ad Charmid. 

p. 00. Similiter aoristi preteriti cum 
presente conjunguntur, ita ut significent, 
dd statim fit; exempla vid. nostris ad 
wdr. p. 335. quibus adde Schaefer. 
Melet. Critic. p. 116. et Heind. ad Phe- 
don. $. 76. Sic v. c. Xenoph. Anab. 
$v. 2. 15. ἐπεὶ 9 doyybs ἦγον οἱ Ἑλληνες, 


—— οἱ βάρβαροι ἀμαχητὶ τὸν µασ- 


f ἠδικηκότας το 6, πεποιηκότας e.—8 


—À φπείθωνται t.—* ab- 
τᾶδικα v.— 


τόν: οὓς Greci prope venerunt, et Bar- 
bari relinquunt, (ut. Virgil. ZEn. i. 498. 
* vix agnovit pavitantem—-et nos compel- 
lat vocibus sito.) Thucyd. vii. 83. 
καὶ ἁραλαμβάνουσί τε τὰ ὅπλα καὶ of 
Συρακούσιοι ——— καὶ ἑπαιώνισαν 
(eodem temporis puncto peana dic 
runt, h. e. illico peana canunt). 
Xenoph, Hist. Gr. ii. 3. 33. vii. 5. id. 
Sic etiam perfecti usurpatur imperativus, 
v, 6. Lucian. Dialog. mortuor. x. 6. 2. t. 
152. ἀλλ᾽ ἰδοὺ ἡ πήρα uox καὶ τὸ 

—* » els τὴν λίµνην ἀπεῤῥίφθων, Ita, 
ni fdllor, etiam nostro loeo κέκληνται 
notionem ejus, quod statim fit, adjunc- 
tam sibi habet, ut sit: ἐπειδὰν δέ τιο--- 
δουλώσηται---εὐδαίμονες κέκληνται: 4ἱ 
quis vero cices ipsos in servitutem redi- 
gil, beatus diclus eat, h. e. statim beatus 
dicitur, vel : aimulac—redegit, felix nun- 
cupatur. Quilibet sentiet graviorem 
perfecti significationem, si antecedentia 
contulerit: xal γὰρ ἱερόσυλοι---οἱ κατὰ 
µέρη ἀδικοῦντες τῶν τοιούτων κακουργη- 
μάτων καλοῦνται. Non omnibus in locís 
aoristos et perfecta, ubi presens exspec- 
tabas, hanc significationem habere (sic 
v. C. κεκλῆσθαι s.»penumero ponitur, ubi 
notio illa locum non habet) per se intel- 
ligitur; certe non semper significatio 
illa ita emergit, ut sfatim vel tale quid 
intelligere possis. Asr. 

πύθωνται] Ald. Bas. 1. et 2. πείθων- 
ται, vitiose. lllud et Ficinus et Corna- 
rius expresserunt, jlle quidem vertens : 

ui cum audiunt nequitiam omnem ad- 
tmplevisse; hic veto : qui ipsum totam 


injustitiam perpetrasse audiun. 20 


lat. Vor. VI. 


306 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


κίαν. οὗτως, 9 Σώκρατες, ἰσχυρότερον' καὶ ελευθεριώτερον 
xci δεσποσικώτερον) ἀδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γι- 
νομένη, καὶ 0 περ ἐξ ἀρχῆς ὄλεγον, τὸ μὲν TOU κρείττονος 
ξυμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει Oy, τὸ 0. ἄδικον ἑαυτῷ λυ- 


σιτελουν τε καὶ ζυμφερον. 


^ ^v ^ ' , 
S. 17. Tavra εἶπὼν ὁ Θρασύµαχος ἓν và. εἶχεν Gaii- 
ef X e. ^. 
y&i, ὡς περ (αλανευς ἡμῶν καταντλήσας κατὰ τῶν ὥτων 


t οἱ ὀνοιδίζοντες om v. — καὶ ἰσχυρότερον οἱ et pr Π.-- καὶ δεσποτικώτερον om t. 


ἱκανῶς Ὑιγνομένη] Si sufficiens. est, 
h. e. ita, ut esse debet, igitur perfecta 
atquc absoluta. Adverbium ἱκανῶς cum 
verbo γίγνεσθαι conjunctum est, qua 
ratio haud infrequens est Platoni. Sic 
Protag. 325. B. és θαυμασίως γίγνονται 
oí &ya0ol. Sophist. 230. C. πασῶν τε 
ἁπαλλαγῶν ἀκούειν Te ἠδίστην καὶ τῷ 
πάσχοντι βεβαιότατα γιγνοµένην. Poli- 
tic. 293. E. ὅσας δὲ ἄλλας λέγομεν, ob 
γνησίως οὐδ ὄντως οὔσας λεκτέον. Phi- 
leb. 37. D. καὶ σφόδρα ἑκάτεραι γίγνο»- 
ται λύπαι τε καὶ ἡδοναί. 4]. E. τίς τού- 
Twy» πρὸς ἀλλήλας μείζων καὶ τίᾳ ἑλάτ- 
T&v, καὶ τίς μᾶλλον καὶ τίε σφοδροτέρα 
λύπη cet. 48. E. εἶναι διαφερόντως τῆς 
οὔσης αὐτῆς ἀληθείας. Polit. vi. 504. C. 
οὗ πάνυ uerplos Ὕίγνεται. viii, 569. B. 
"Ap' οὖν οὐχ ἡ τοῦ φαγεῖν (int. ἐπιθυμία) 
—àrvaykales ἂν εἴη. Sic et Epinom. 
983. B. Tbucyd. ii. 14. 87. iv. 10. 
Xenoph. Anab. iv. 7. 23.  Ageiil. i. 4. 
Athen. x. 419. D. Vid. Ephemerid. art. 
et scient. Landishut, V. iii. Fasc. ii. p. 
182. sq. Matthie Gr. Gr. p. 427. In 
Sympos. c. 11. p. 22. ed. nostr. pro alo- 
χρὸν Cod. Par, Vind. Ald. et Bas. 1. 
αἰσχρῶς legunt, quod recepissem, nisi 
hoc loco, ut sequentia ostendunt, adjec- 
tiva ab adverbiis accurate distinguenda 
essent; quanquam Erfurdt. ad Soph. 
Antig. p. 374. ed. maj. adverbio patro- 
cinatur, male Euthyphronis loc, $. 1. ci- 
tans, ubi ὀρθῶς non pro adjectivo posi- 
tum est, sed antecedentia τῶν πολιτι- 
κῶν ἄὄρχεσθαι respicit, ut in. Hipparch. 
p. 227. C. ef τις-- δρθῶς λαμβάνοι τὸν 
Φιλοκερδῆ. ὀρθῶς 9 (int. τὸν φιλοκερδῆ 
λαμβάνειν) ἐστὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι Φιλο- 
κερδῆ, ὃς ἂν cet. et Polit. 1. 18. p. 339. 
C. Οὔκουν ἐπιχειροῦντες νόµους τιθέναι, 
τοὺς μὲν ὀρθῶε τιθέασι, τοὺς δέ τινα: οὐκ 
ὀρθῶς :---Τὸ δὲ ὀρθῶς ἄρα (intell. νόµους 
τιθέναι) τὸ τὰ ξυμφέροντά ἐστι τίθεσθαι 
éavrois cet. Cratyl. 9868. C. καλῶς δ 


(int. κερκίδι χρᾶσθαι) ἐστὶν ὑφαντικῶς. 
dem jam monuit Matthie Gr. Gr. P 
427.—Quomodo adverbia cum verbis εἷ- 
ναι et γίγνεσθαι (si id est quod. εἶναι) 
construi possint, facile patet; εἶναι enim 
et γίγνεσθαι tunc verbi 6ubstantivi partes 
agunt, v. c. ἑτέρως τοῦτό ἐστι est, aliter 
hoc se habet ; igitur. εἶναι εί γίγνεσθαι 
cum adverhiis conjuncta conditionem, 
statum et rationem qualemcunquoe signi- 
ficant. Adverbium vero etiam ibi poni- 
tur, ubi. εἶναι solummodo intelligi debet, 
et sic explicandus est locus Phedon. p. 
114. B. o1 δὲ ἂν δόξωσι διαφερόντως πρὸς 
τὸ ὁσίως βιῶναι, ubi ad δόξωσι διαφερόν- 
τως supplendum est εἶναι, sicut p. 399. 
πάνν μὲν οὖν uoi ἁτόπως (int. εἶναι) ἔδο- 
ἔε», εὐθὺς τὴν πρώτην ἔφοδον οὗ δέξασθαι 
τοῦ σοῦ λόγου. Corrupit hunc locum, 
id quod satis mirari nequeo, Heind. e 
Theodoreto Platoni obtrudens προκεκρίσ- 
θαι illud, quod glossematis est vel inter- 
polatienis manifestissimum. Etiam Wyt- 
teubach. a vero aberravit, verbum βιῶναι 
ad δόξωσι referens et τὸ ὁσίως accipiens 
pro τὴν ὁσιότητα. Asr. 

&. 17. ὥσπερ βαλανεὺς] | Quemadino- 
dum balneator aqua largissima lavantes 
olet perfundere, ita immensam quandam 
verborum copiasa in aures nosiras infun- 
dens. Asr. 

καταντλήσας] καταντλεῖν τί τινος, ἵπ- 
fundere alicui aliquid (ut karaxe, κα- 
τασκεδάζει», xarevreiv aliaque verba cum 
prepositione xarà composita construun- 
tur, vid. Matthige Gr. Gr. p. 602.) tunc 
perfundere, obruere (vid. Morus ad Lon- 
gin. xii. $. 5.) in primis de iis eleganter 
usurpatur, qui sermonibus, carminibus 
aliis id genus aliquem obruunt ac vexant, 
ut Lysid. 204. D. ἀλλ᾽ ἐπειδὰν τὰ ποιἠ- 
µατα ἡμῶν ἐπιχειρήσῃ kararrAci» καὶ 
ἐυγγράµµατα (carmina εἰ scripta nobis 
infundere, h. e. carminibus nos perfun- 
dere et obruerc). Tunc καταρτλεῦ, ut 





IIOAITEIA, A. 307 
ἀθρόον καὶ πολὺν τὸν λόγον. οὐ μὴν Sit» γε αὐτὸν οἱ 
παρόντες, ἀλλ ἠνάγκασαν ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν τῶν 
εἰρημένων λόγον. καὶ δὴ ὄγωγε χα) αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην vs 
καὶ εἰπον Ὢ δαιµόνιε Θρασύμαχε, oio ἔμβαλων λόγον 
ἐν y ἔχεις ἀπιέναι, πρὶν διδάξαι ἱπανῶς Ἰ μαθεῖν εἴτε οὗ- 
σως εἶτε ὤλλως έχε. 7 mpuixpoy "(T ἐπιχειρεῖν πράγμα 
διορίζεσθαι, ἀλλ οὐ" [βίου διαγωγήν, ᾗ ἂν διωγόµενος 
ἕκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν (go; ᾿Εγὼ γὰρ oi- 
μαι, ἔφη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ ἄλλως" ἔχειν. "Eomae, 
ἦν ὃ εγω, Ἴτοι ἡμῶν γεῦ οὐδὲν χήδεσθαι, οὐδὲ τε φροντί- 
ζειν εἶτε γεῖρον εί (έλτιον βιωσόμεθα 
d, 


— ve om t.—l τὸν λόγον Φ.---Ὁ fAov tv.—^ τουτὶ μὴ ἄλλων v.—? οὕτοι Φ.--- 
P "ye om E(s.—A τι om é(t et pr TI.—" &yrooUrre s.— τοσούσδε ὄντως Θ, τόσους 


p 


καταχεῖ», in universum est obruere, ut 
Polit. vii. 536. B. καὶ φιλοσοφίας ἔτι 
πλείω γέλωτα καταντλήσομεν. De Legg. 
vii. 800. C. καὶ στάντες οὗ πόῤῥω τῶν 
Βωμῶν πᾶσαν βλασφημίαν τῶν ἱερῶν 
καταχέυυσι. 804. B. καὶ δόξαν τοῦ 
τῶν ἀνθρώπων γένους karaxeiv. Vid. 
Heusdius Specim. Crit. p. 126.—Cete- 
rum imitando expressit bunc locum Lu- 
cianus in Demosth, Encom, Φ. 16. t. ii. 
p. 888. 7| πού γε, ἔφην, διανοεῖ κατα- 
χεῖν μοῦ τῶν rev, ὥσπερ βαλανεὺς κα- 
τανγλήησας τὸν λοιπὸν λόγο». Paulo ali- 
ter ωμά in calvit. Encom. p. 86. 
B. κάστου τὴν κεφαλὴν ὥσπερ nó 
TQ λόγφ κατήρτλησε. ÁST. PET 
olov ἐμβαλὼν λόγο»] Quali immisso 
sermone in ar:ino habes abire. 'Εμβάλ- 
λει» λόγον non. solum est in universum 
colloquendi materiam , Sermo- 
nem excitare, ut apud Xenoph. Cyrop. 
ii. 2. 1. ἀεὶ μὲν οὖν ἐπεμέλετο ὁ Küpos, 
ὃπότε συσκηνοῖεν, Gros. εὐχαριστότατοί 
τε ἅμα λόγοι ἐμβληθήσονται παρορμῶν- 
res és τἆγαθόν; sed separatim quoque 
sermonem vel dictum, quasi telum, in 
aliquem iramittere, quo pungatur ac vul- 
neretur. Sic Protag. 342. E. de Lace- 
demoniis: ἐνέβαλε ῥῆμα ἄξιον λόγου 
βραχὺ καὶ ἐννεστραμμένον ὥσπερ δεινὸς 
ἁκοντιστήν. Orationes enim acriter dic- 
tz atque acute dictaque brevia telis 
comparantur, ut Phileb. p. 28. B. Theæt. 
180. A. Cf, Pindar. Istlrm. ii. 5. Phi- 
lipp. Epigr. Ixxxiii, 6. Sic apud Latinos 
quoque dicta et sententias juculari, vi- 
brare, torquere, Vid. Ruperti ad Juve- 


nal. vi. 450. Perspicuus inprimis est 
locus Gregorii Nyssen. Homil. vii. p. 
462. t. i. ed. Par. οἱ "γὰρ ὑβρισταὶ---ἂν- 
Tl βελῶν 9$) λίθων τοὺς παροξυ»τικοὺς Ad- 
Ύους ἁποτοξεύοντες καὶ σφενδονοῦντες καὶ 
ἀκοντίζοντες, µέσην τιτρώσκουσι τὴν καρ- 
δίαν τῶν ἀθωρακίστως διοδευόντων. Præ- 
Bertim is, qui sermone prolato alios com- 
movet, eorum vero, que dixit, rationem 
r«ddit nullam, vel alteri ad ea respon- 
dendi copiam non facit, auditorum ani- 
mos sermone suo, quasi telo, pungere et 
tanquam apis relicto aculeo aufugere di- 
citur. Sic Phedon. p. 91. C. εὐλαβού- 
µενοι ὅπως μὴ ἐγὼ, ὑπὸ προθυµίας dua 
ἐμαντόν τε καὶ ὑμᾶς ἐξαπατήσαι, ὥσπερ 
µέλιττα, τὸ κέντρον ἑγκαταλιπὼ» οἰχή- 
σοµαι. Quod et Latini scriptores imitati 
Sunt, ut Cicero Orat. iii, 34. Brut. 9. 
Plinius Epist. i. 20. $. 18. Vid. Wytten- 
bach. ad Plutarch. de S. N. V. p. 7. 
et Fischer. ad Pliedon. p. 387. Hinc 
ducta est proverbialis locutio βαλὼν φεύ- 
Ύεσθαι, ut Sympos. 189. B. βαλών Ύε, 
Φάναι, ὦ ᾿Αριστόφανες, οἴει ἐκφεύξεσθαι. 
Suidas: πρὸς τοὺς κακόν τι δράσαντας 
(qui dicteria in alios conjecerunt, et om- 
nino verbis vel dícto quodam pupugere) 
καὶ οἰομένηυς ἐκφεύγειν. Asr. 

ἡμῶν γε] Sic Cod. Reg. Libri editi 
particulam γὲ ignorant. Ásr. 

ἀγνοοῦντε] Cod. Reg. ἀγνοοῦντες; 
sed dualis participii sepenumero cum 
plurali conjungitur, ejusque partes agit, 
ut Polit. x. 12. p. 614. C. ἐν ᾧ τῆς γε 
γῆς δύο εἶναι χάσµατα ἐχομένω ἀλλήλοι». 
Phaedr. 256. C. Aristoph. Vesp. 403. 


ItI. i. 98. 


306 


IIAATONOZ 


κίαν. οὕτως, w Ἄώκρατες, ἰσχυρότερονὶ καὶ ἐλευθεριώτερον 
καὶ δεσποτικώτερον) ἁδικία δικαιοσύνης ἐστὶν ἱκανῶς γιγ- 
νοµωένη, καὶ 0 περ εξ ἀρχης ὄλεγον, τὸ m TOU κρείττονος 
ξυμφέρον τὸ δίκαιον τυγχάνει Oy, τὸ 0. ὥδικον ἑαυτῷ λυ- 


σιτελοὺν τε καὶ ζυμφερον. 


^ 2 ^ "9 ' / 
S. 17. Ταῦτα εἴπων o Θρασύμαχος ἐν và. είχεν ἀπι- 
(d 4 Lad T y 
ναι, ὢς περ [βαλανεὺς ἡμῶν καταντλήσας κατὰ τῶν ὥσων 


b οἱ ὀνειδίζοντες om v. — καὶ ἰσχυρότερον t£. et pr TI.—3J καὶ δεσποτικώτερον om t. 


ἱκανῶς "yryvouévn] Si sufficiens. est, 
h. e. ita, ut esse debet, igitur perfecta 
atque absoluta. Adverbium ἱκανῶς cum 
verbo Ὑίγνεσθαι conjunctum est, quz 
ratio baud infrequens est Platoni. Sic 
Protag. 325. B. ὡς θαυµασίως γίγνονται 
ol &ya0ol. Soplhist. 230. C. πασῶν τε 
ἁπαλλαγῶν ἀκούειν τε ἡδίστην καὶ τῷ 
πάσχοντι βεβαιότατα γιγνοµένην. Poli- 
tic. 293. E. ὅσας δὲ ἄλλας λέγομεν, ob 
γνησίως οὐδ' ὄντως οὔσας λεκτέον. Phi- 
leb. 37. D. καὶ σφόδρα ἑκάτεραι γίγνον- 
ται λύπαι τε καὶ ἧδοναί. A1. E. τίς τού- 
των πρὸς ἀλλήλας μείζων καὶ τίς ἑλάτ- 
των, καὶ τίς μᾶλλον καὶ τίς σφοδροτέρα 
λύπη cet. 48. E. εἶναι διαφερόντως τῆς 
οὔσης αὐτῆς ἀληθείας. Polit. vi. 504. C. 
οὗ πάνυ μετρίως γίγνεται. viii. 559. B, 
*Ap' οὖν οὐχ ἡ τοῦ φαγεῖν (int. ἐπιθυμία) 
--ἀναγκαίως ἂν εἴη. Sic et Epinom. 
983. B. Thucyd. ii. 14. 87. iv. 10. 
Xenoph. Anab. iv. 7. 23.  Ageiil. i. 4. 
Athen. x. 419. D. Vid. Ephemerid. art. 
et scient. Landishut, V. iii. Fasc. ii. p. 
132. sq. Matthie Gr. Gr. p. 427. In 
Sympos. c. 11. p. 22. ed. nostr. pro alo- 
χρὸν Cod. Par. Vind. Ald. et Bas. ]. 
αἰσχρῶς legunt, quod recepissem, nisi 
hoc loco, ut sequentia ostendunt, adjec- 
tiva ab adverbiis accurate distinguenda 
essent; quanquam Erfurdt. ad Soph. 
Antig. p. 374. ed. maj. adverbio patro- 
cinatur, male Euthyphronis loc. $. 1. ci- 
tans, ubi ὀρθῶε non pro adjectivo posi- 
tum est, sed antecedentia τῶν πολιτι- 
KG» ἄρχεσθαι respicit, ut in. Hipparch. 
p. 227. C. ef Tis—óp0Gs λαμβάνοι τὸν 
Φιλοκερδῆ. ὀρθῶς 9' (int. τὸν φιλοκερδῆ 
λαμβάνειν) ἐστὶ τοῦτον ἡγεῖσθαι Φιλο- 
κερδῆ, ὃς ἂν cet. et Polit. 1. 13. p. 339. 
C. Οὔκουν ἐπιχειροῦντει »όµους τιθέναι, 
τοὺς μὲν ὀρθῶς τιθέασι, τοὺς δέ τινα οὐκ 
ὀρθῶς :---Τὸ δὲ ὀρθῶε ἄρα (intell. νόμους 
τιθέναι) τὸ τὰ ξυμφέροντά ἐστι τίθεσθαι 
éavrois cet. Cratyl, 388. C. καλῶς δ 


(int. κερκίδι χρᾶσθαι) ἐστὶν ὑφαντικῶς. 
dem jam monuit Matthie Gr. Gr. P 
427.—Quomodo adverbia cum verbis «l- 
ναι et γίγνεσθαι (si id est quod. εἶναι) 
construi posaint, facile patet; εἶναι enim 
et γίγνεσθαι tunc verbi substantivi partes 
agunt, v. c. ἑτέρως τοῦτό ἐστι est, aliter 
hoc se habet ;. igitur. εἶναι οἱ γίγνεσθαι 
cum adverhiis conjuncta conditionem, 
statum et rationem qualemcunque signi- 
ficant. Adverbium vero etiam ibi poni- 
tur, ubi εἶναι solummodo intelligi debet, 
et sic explicandus est locus Phadon. p. 
114. B. οἳ δὲ ἂν δόξωσι διαφερόντως αρὸς 
τὸ ὁσίως βιῶναι, ubi ad δόξωσι διαφερόν- 
τως supplendum est εἶναι, sicut p. 399. 
πάνυ μὲν οὖν µοι ἁτόπως (int. εἶναι) ἔδο- 
£c», εὐθὺε τὴν πρώτην ἔφοδον ob δέξασθαι 
τοῦ coU λόγου. Corrupit hunc locum, 
id quod satis mirari nequeo, Heind. e 
Theodoreto Platoni obtrudens προκεκρίσ- 
θαι illud, quod glossematis est vel inter- 
polatienis maniíestissimum. Etiam Wyt- 
tenbach. a vero aberravit, verbum βιώναι 
ad δόξωσι refcrens ct τὸ ὁσίως accipiens 
pro τὴν ὁσιότητα. ΛδΤ. 

δ. 117. ὥσπερ βαλανεὺε] | Quemadimo- 
dum balneator aqua largissima lavantes 
solet perfundere, ita immensam quandam 
verborum copiam in aures nosiras infun- 
dens. Asr. 

καταρτλήσας] καταντλεῖν τί τινος, in- 
Jundere alicui aliquid (ut καταχεὺ, κα 
τασκεδάζειν, κατειπεῖν aliaque verba cum 
prepositione xarà composita construun- 
tur, vid. Matthig Gr. Gr. p. 602.) tunc 
perfundere, obruere (vid. Morus ad Lon- 
gin. xii. $. 5.) in primis de iis eleganter 
usurpatur, qui sermonibus, carminibus 
aliis id genus aliquem obruunt ac vexant, 
ut Lysid. 204. D. à&AA' ἐπειδὰν τὰ srorf- 
nara ἡμῶν ἐπιχειρήσῃ καταντλεῖν καὶ 
ἐυγγράµµατα (carmina εἰ scripta nobis 
infundere, h. e. carminibus nos perfun- 
dere et obruere). Tunc καταρτλεῦ, ut 


IIOAITEIA, A. 307 


&Üpooy xci πολὺν τὸν λόγον. οὐ μὴν εἰασών γέ αὐτὸν οἱ 
* (e ^ ^ 
παρόντες, AX. ἠνώγκασαν ὑπομεῖναί τε καὶ παρασχεῖν τῶν 
9 * , 
εἰρημένων λόγον. καὶ δη ὄγωγε καὶ αὐτὸς πάνυ ἐδεόμην το. 
V ο 7 
καὶ εἶπον Ὦ δαιµόνιε Θρασύμαγε, οἵἷον ἐμβαλὼν λόγον 
3 ” 3 , / M / e - 0*4 ^ »y e 
εν v9 Ey sig ἀπιέναι, πρὶν διδάξαι ἱκανῶς 9 μαθεῖν εἴτε οὗ- 
” (8 9 (v ev 
τως εἶτε ἄλλως ἔχει. 7 σριπρὸν οἴει ἐπιχειρεν πρᾶγμα 
* 9 , 2 
διορίζεσθαι, ἀλλ οὐ" [βίου διαγωγή», ᾗ ἂν διαγόµενος 
/ ο ad / , 
έκαστος ἡμῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν (9m; ᾿Εγὼ γὰρ οἵ- 
”/ ” 
ια, ἔφη 0 Θρασύμαχος, πουτὶ ἄλλως" By EU. Ἔτικας, 
,^* , 9 e ” , , 
ἦν Ó yo, ἤτοι ἡμῶν ys? οὐδὲν κήδεσθαι, οὐδέ ri φροντί- 
”’ " » / / , ” ru ν 
Ce εἶτε χεῖρον εἶκι (βέλτιον (ιωσόµεθα ἀγνοοῦντες' ὃ σὺ 
ές 


— τε om t.—! τὸν λόγον $.—n2 ὅλου tv.—^ τουτὶ μὴ ἄλλως v.—? οὔτοι g.— 
P "ye om Ets.—4 τι om é(t et pr TI.—7 ἁγνοοῦντε ς.--- τοσούσδε ὄντως Θ, TÓcovs 


καταχεῖ», in universum est obruere, ut 
Polit. vii. 536. B. καὶ φιλοσοφίας ἔτι 
wA elo γέλωτα καταντλήσομεν. De Legg. 
vii. 800. C. καὶ στάντες οὗ πόῤῥω τῶν 
βωμῶν πᾶσαν βλασφημίαν τῶν ἱερῶν 
καταχέυυσι. 804. B. καὶ δόξαν τοῦ 
τῶν ἀνθρώπων Ὑένους καταχεῖν. Vid. 
Heusdius Specim. Crit. p. 126.—Cete- 
rum imitando expressit hunc locum Lu- 
cianus in Demostb. Encom. 6. 10. t. ii. 
p. 588. $ πού γε, ἔφην, διανοεῖ κατα- 
χεῖῦ μοῦ τῶν των, ὥσπερ βαλανεὺς κα- 
ταντλήσας τὸν λοιπὸν λόγον. Paulo ali- 
ter Synesius in calvit. Encom. p. 860. 
B. ὧν ἑκάστου τὴν κεφαλὴν ὥσπερ uópe 
τῷ λόγφ κατήρτλησε. Asr. 

olov ἐμβαλὼν λόγον] Quali immisso 
aermone in aniino habes abire. Ἐμβάλ- 
Aew λόγον non solum est in universum 
colloquendi materiam o ere, sermo- 
nem excitare, ut apud. Xenoph. Cyrop. 
ii. 2. 1. àel μὲν οὖν ἑπεμέλοτο ὁ Küpos, 
ὁπότε συσκηνοῖεν, ὅπως εὐχαριστότατοί 
τε ἅμα λόγοι ἐμβληθήσονται παρορμῶν- 
τες és τᾶγαθόν; sed separatim quoque 
sermonem vel dictum, quasi telum, in 
aliquem iromittere, quo pungatur ac vul- 
neretur, Sic Protag. 342. E. de Lace- 
demoniis: ἐνέβαλε ῥῆμα ἄξιον λόγου 
Bpaxb καὶ ξυνεστραμµένον ὥσπερ δεινὸς 

ντιστήφ. Orationes enim acriter dic- 
te atque acute dictaque brevia telis 
comparantur, ut Phileb. p. 25. B. Thezt. 
180. A. Cf. Pindar. Istlim. ii. 5. Phi- 
lipp. Epigr. Ixxxiii. 6. Sic apud Latinos 
quoque dicta et sententias juculari, vi 
brare, torquere, Vid. Ruperti ad Juve- 


nal. vi. 450. Perspictus inprimis est 
locus Gregorii Nyssen. Homil. vii. p. 
462. t. i. ed. Par. οἱ Ὑὰρ ὑβρισταὶ---ᾱν- 
Tl βελῶν ἡ λίθων τοὺς παροξυντικοὺς λό- 
vous ἁποτοξεύοντες καὶ σφενδονοῦντες καὶ 
ἀκορτίζυντες, µέσην τιτρώσκουσι τὴν καρ- 
δίαν τῶν ἀθωρακίστως διοδευόντων. Pre- 
sertim is, qui sermone prolato alios com- 
movet, corum vero, que dixit, rationem 
r.ddit nullam, vel alteri ad ea respon- 
dendi copiam non facit, auditorum ani- 
mos sermone suo, quasi telo, pungere et 
tanquam apis relicto aculeo aufugere di- 
citur. Sic Phedon. p. 91. C. «ὐλαβού- 
µενοι ὅπως uy ἐγὼ, ὑπὸ προθυµίας ἅμα 
ἐμαυτόν τε καὶ ὑμᾶς ἐξαπατήσας, ὥσπερ 
µέλιττα, τὸ κέντρον ἐγκαταλιπὼν οἰχή- 
σοµαι. Quod et Latini scriptores imitati 
sunt, ut Cicero Orat. iii. 34. Brut. 9. 
Plinius Epist. i. 20. 8. 198. Vid. Wytten- 
bach. ad Plutarch. de S. N. V. p. 7. 
et Fischer. ad Phedon. p. 387. Hinc 
ducta est proverbialis locutio βαλὼν φεύ- 
γεσθαι, ut Sympos. 189. B. βαλών Ύε, 
φάναι, ὦ ᾿Αριστόφανες, οἴει ἐκφεύξεσθαι. 
Suidas: πρὸς τοὺς κακόν τι αντας 
(qui dicteria in alios conjecerunt, et om- 
nino verbis vel dícto quodam pupugere) 
καὶ οἰομένους ἐκφεύγειν. Asr. 

ἡμῶν γε] Sic Cod. Reg. Libri editi 
particulam γὲ ignorant. Asr. 

ἀγνοοῦντε] Cod. Reg. ἁγνοοῦντες; 
eed dualis participii saepenumero cum 
plurali conjungitur, ejusque partes agit, 
ut Polit. x. 12. p. 614. C. ἐν ᾧ fs Ύε 
γῆς δύο εἶναι χάσµατα ἐχομένω ἀλλήλοι». 
Pbedr. 256. C. Aristoph. Vesp. 409. 


IU. i 38. 


9068 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ex εἰδέναι. ἀλλ ὦ yabi, προθυμοῦ καὶ ἡμῶν ἐνδώξασθαι" 


, y 
11.345. oy TOL χαχωὼς σοι χείσιται ὁ τι ἂν ἡμᾶς φοσούσδε ὥτας" 


εὐεργετήσης.' ἐγὼ γὰρ δή σοι λέγω τὸ γε" ἐμό», ὅτι (o 
πείθοµαι οὐδ᾽ οἶμαι ἁδικίαν δικαιοσύνης περδαλεώτερον εἰ- 
yx4, ουδ) εὰν' 6G τις αὐτὴν καὶ μὴ διακωλύη αράττων ὅ 
βούλιται. ἀλλ ὦ ali, ἔστω μὶν ἄδικος, δυνάσθω δὲ 
ἀδικεῖν ἢ τῷ λανθώνειν 9 τῷ διαµάώγεσθα. ὅμως ἐμέ γ0 
ov πείθει ὡς ἔσσι τῆς δικαιοσύνης κερδαλεώγερο». αυτ 
οὖν καὶ ἕτερος ἴσως vig" ἡμῶν τέπονθεν, οὐ μόνος ἐγώ. Sri 
σον οὖν, ὦ µακάριε, ἱχανῶς ἡμᾶς ὅτι οὐκ ὀρθῶς (ουλευό- 


/ , / M / P 4 
µεθα δικαιοσύνην ἁδικίας περὶ πλείονοφοποιούµενοῖ. 
» ^ 9 ^ Y... M 
it 1, 39. gc, ἔφη, δὲ iocos ti γὰρ oig νυν 05 ἔλεγον μη πεσει 
εἰς τὴν Ψυγὴν Φφέρων ἔνθὼ τὸν 


74 a v / b. 
σα, T). σοι &TÍ 70120090; 7) 


Και 


. 9 9 es / 
λόγον Μὰ Af., 3» δ) ἐγώ, μὴ) σὺ γε: ἀλλὰ αρῶτον μέν, 
& ἂν εἴπῃς, ἔμμενε τούτοις, 7] sd» µετατιθῇη Φανερῶς' 


δεόντωι t.—t εὑρεγετήσοιε 0.— τόγ) t, Toby v.— 


* bp s.—" Tis ἴσως Kq.— 


X jyyobuevo:, nisi fallor, t.—7 πείθω 6.—5* δὴ νῦν Θ. οὗ 4.—5* ἔτι σοι t.—^ ob €x, 
ob μ) €, μ) οὗ DKq.—* εἴπητ ΑΠί0: εἴκου *s.—4 µετατιθῇς 6r, uerarióe. K.— 


γηροῦσυ ἔχανι δβελίσκονι. Vid. Bar- 
nes. ad Il. E. 487. et Reitz. ad Lucian. 
t. ii. p. 281. Aer. d Da a- 
εὐεργετήσῃ: . Das. 1. et 2. 
epyerfaeis, sed ὅτι», quodcunque, con- 
juncüvum requirit, quanquam loci ali- 
ot apud Platonem occurrunt, ubi post 
dus et ὅ τι futurum iudicativi invenitor, 
quos corruptos judico. In Eothyd. p. 
290. D. ἐκείνην τῆς τέχνης, frris 
à», à ἂν κτήσηται---, αὐτὴ καὶ ὀπιστήσε. 
ται χρῆσθαι. Hic ἂν post fjris et sensus 
(ὅτι ἂν esset: si quis s. ; 
quod prscedentibus adversaretur) et lin- 
guae leges repudiant ; et bene jam Heind. 
conjecit ἂν ex sequentibus ᾧ ἂν natum 
esse, In Legg. xli. p. 947. C. οὓς &» οἱ 
προσήκοντει τοῦ ταλευτήσαντος ἐπόφον- 
ται, facilis est mutatio in — quod 
Stephanus quoque suasit. His cum lo- 
cis conferri non debent ii, ubi ἂν cum 
indicativo füturi reperitur, ita vero, ut 
apud prose orationis scriptores (nam in 
omericis carminibus indicativus futuri 
antiquior haud dubie conjonctivi aoristi 
forma est, vid. Matthi» Gr. Gr. p. 753. 
et Buttmann, Gr. Gr. p. 480. not.) ἂν 
non ad verbum, sed ad particulam appo- 
sitam refesi debeat. S&c explico Phe- 
don. p. 61. C. οὐδ ὁπωστιοῦν ἄν σοι 


dxh» εἶναι πείσεται. — Xenoph. Cyrop. 
vii. 5. 91. πολὺ &» ἔτι μᾶλλον ---ἀχρέίοι 
ἔσονται. Isocrat. Panegyr. ο. 48. p. 100. 
ed. Mor, ἔξεσται γὰρ ἂν v0i$ μὲν Mele 
và σφότερα αὐτῶν καρποῦσθαι, τους 

peyáAovs πλούτους καταστήσασθαι, ubi, 
ni fallor, &v per hyperbaton ab adverbie 


ἀδοῶς (ἁδοῶς hv est: fere v. 
dum * et impune) divalsum est. 
Sed plura adbuc sunt hac in re perpe 
denda accuratiusque distingoenda. Vid. 
Locell. ad Xenoph. Ephes. p. 229. 
Brunck. ad Eurip. Bacch. 629. et Wolf. 
ad Demosth. Leptin. p. 844. Aer. 
πείθει] — Ficinus vertit: es, ut 
selóecs legisse videatur, sed etiamsi veí- 
θεις in libris veteribus inveniretur, tamen 
πείθει equidem preferrem directo illi 
weíóeis ; referendum enim ad duca», 
principale totius orationis nomen. Asr. 
perari0j] µετατίθεσθαι εἰ &varífec- 
θαι, proprie calculos retrahere s. alio loco 
ponere in rationibus potandis, translate 
est mutare dicta s. sentenüam, se revo- 
care, Vid. Salmas. ad Hist. Aug. t. ii. 
p. 746. Vales. ad Maussac. not. in Har- 
pocr. p. 89. Gesner, ad Lucian. Cynic. 
t. ix. p. 444. Bip. Frequentissimum est 
im libris Atticorum ac Platonis, Cf. 
Lach. 199. C, Theet. 197. B. de Legg. 


IIOAITEIA, A. 909 


pavasibsso aai ἡμᾶς μὴ ἐξωκάσα. νῦν δι ὁρῷ ϱ s 5 θρασύ- 
pays, ἔτι γὰρ Té —— ὅτι σὺ ὡς 
ἀληθᾶς 6 argò⸗ σὸ πρῶτον δριζόμνενος vé? ὡς ἆληθας wei 
Mt, αὐκίσι Φου δεν V ὕστερον ἀκριβῶς φυλάξαι, ἀλλὰ σα» 
— eit αὐτὸνξ τὰ πεόβωσα, καθ sor worin d 
QU σρὸς v" và» «εοβάτων Riiie βλίτοντα, ἀλλ ὡς 
περ δρισυμόνοι τω κα) μέλλοντα ὀστιάσεσθα σρὸς e" 
εὐωχίαν, 3 αὖ πρὸς vó doro, ὡς σερ Xenia ni 
ἀλλ οὐ ποιμένα. v? ài R eU δή πον ἄλλομ TOU 
μίλι L ig y τάσαπνται, ὄτως σούτφ' γὸ βίλειστο i ias/ 
gui? sul τά yt αὐνηςξ ὥστε" ναι βελείστο inae * 
TOU ἑασοσόρισται, ἕως y ἂν μηδὲν irdis τοῦ ——RX —* 
γα. οὐταω Qi c d ὄγωγε' "or" às ὁ ἀναγκαῖον εἶναι ἡμῶν 
ὁμολογεῖν déco Lid ud όσον oy, pati ἄλλφ vé 
βέλτιστο σκοπεῖσθαι ἢ 5 intro σφ Ag yop" σι καὶ ga 
véVOLÁYM, ὃν σε πολιτικῇ καὶ ἰδιωτικῇ ἀρχ). τοὺς 


ο $ampás om £.— salve A, vuxires Ko—t αὐτὸν ola €, τὸ om q—! τῶν 


om 9$t.— ἐστιάσασθαι t.—. ἁποδιδίσθαι 8. —? —— t, vouwPTuc) $.— 
a γούτον Gt, τοῦτο (0. —^ derop K.—P? lavrfjs 897.—A &cr vt.—' βελτίστη» v, 


—5 οὔτε t. —! δ) v. —* éyà e.—" νῦν om t.—"* ἄρχει DKqo: ἀρχὴ *r.—* τοὺν 
viii. 835. B. x. 880. E. 894. D. Ast. — propter sequeatia, πρὺν τὸ 3 οὐνχίαν, veri 
ρῦν δὲ ópjs] Laudat h. 1l Euseb. speciem aliquam — 


Prep. Evaug. xii. 44. p. O14. C. Asr. 
ἰατρὸν τὸ πρῶτον ὁριξύμενοι]. Vi 
ad Euseb, Ἱ. ]. p. 69. deesse aliquid sos- 
picsbatur, quo medicus definiretor, v. c. 
τῶν xaurórre» θεραπευτήν. Idem sua- 
sit J. L. G. de Geer in diatrib, ig Polit. 
Platon. princip. p. 164. Quam quidem 
opinionem confirmare Ficinus videtur, 
utpote vertens: qued cum prümo verum 
tnedicum definisses egrotantium curate- 
rem. Sed nihil deesse, statim appare- 
bit, si orationem ita resolveris: quum 
antea definiveris, quis verus sit icus, 
jam discedis in pastoris ofücio conside- 
rando ab accurata illa definiendi ratione. 
Ceterum tant bec verba ad illa c. 
15. * αι Mage 
a ἄρχω», ἀλλ᾽ οὗ xpuuar 

Ths, et que precedunt: Oju ἄρα---ἶα- 
τρικὴ endis γε] τὸ ξυμφέρον σκοπεῖ, ἀλλὰ 


] Ms. Eusebii exbibet πιαί- 
νε, quod Vigezo placebat, et sane 


ut rem generatim significans, rectiae 
b. b. habet. Moz ἑστιάσασθαι exbibet 
Euseb,—Ceterura respexit et expressit 
nostrum Dio Chrysost, Orat. i. de 
p. 8. D. ubi de rege dicit: ἆλλ és olór 
Φε προσέχοντα τὸν voli» αὐνῷ τα xa) eoty 
Pr Ῥοµέα καὶ ποιμένα τῷ ὄντι τῶν 
λοῶν γιγνόµωο», οὐχ ἑστιάτορα καὶ δαι- 
τυµόκα, ὡς ἔφη τι. Atque frequentia- 
sima est regis cum pastore comparatio 


cJusque inde pua denominatio, ut pn 


περιόδου ποιμένα τῆς τότε ἀνθρωπίνης 
&yéAns εἴπομε. — Árchyt. apud Stob. 
zliv. p. 314. Sic jam apud Hemerum 
ποιμὴν λαῶν Il. ii, 85. Vid. Pet. Fabri 
Semestr. iii. 17. L. Bos. de etymolog. 
ling. grec. p. 98. Sam. Bochart, Hiero- 
aoic. ii. 44. p. 441. Asr. 

A οὕτω δὴ] Ex Eusebio δὴ reposuimus, 

ar. 


310 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἄρχοντας ἐν ταῖς σόλισι, τοὺς ὤληθως" e οντας, ἑχόντας 
mi. i, 40. Οἱ 6/ des; Ma A obx) iQ, ἀλλ εὖ oido. [S. 18. | 
T: ài; 3 LL à ἐγώ, ὦ Θρασύμαχε, τὰς ὄὤλλας ἀρχὰς οὐκ 
ἐννοεῖς ὅτι οὐδεὶς ἐθέλει a ἄρχευ ἑκών, ἀλλὰ μιισθὸν αὐτου- 
ci, ὡς οὐχὶ αὐτοῖσιν ὠφέλειαν ἔσομανην éx του ἄρχειν ἄλ- 
1. 346. λὼ τοῖς ἀρχομένοις, msi γοσῦνδε siré- 227] ἑκάστην μέ»- 
σου" Qa» ἑκώστοτε σὼν Fey Yn τούτῳ ἑτόραν εὖναι, To 
ἑσέραν. σην δύναμιν 8 ixiu; ταὶ à μακάριε, μὴ παρὰ δόξων 
ὠποκρίνου, να σι καὶ περαΐνωρων. Άλλα τούτρ, ἔφη, 
ripa. Ουκουν καὶ ὠφέλειαν ἑκάστη ἰδίων" ria "py 
παρέχεται, ἀλλ οὐ ποννήν, οἷον Ἰατρικὴ μᾶν ὑγίειον, χυ- 
(ερνητικὴ às σωσηρίαν ἓν τῷ qs, xi oid ἄλλαι οὕτως 
Πάνυ ys. Οὗκουν καὶ μισθωτικὴ μισθόν) αὕτη γὰρ QU- 
τῆς 7 δύναμις. i 5 e ζατρικὴν συ καὶ σὴν κυβερνησικὴν 
τὴν αὐτὴν καλεῖς; 7] ἐάν περ βούλῃ ἀκρι(λὼς διορίζει», ὦ LZ 
περ ὑπίδου, οὐδέν σι μᾶλλον, ἑάν τις αυβεριών y ὑύγιῆς γίγ- 
"rou διὼ TO £ujQiesi! αὐτῷ πλεῖνδ εν τη θαλάττη, ἕ ένεχα 
τούτου καλεῖς μᾶλλον αυτὴν ἰωτρικήν: Ov δῆτα, ἔφη. Ov- 
δι ἃ ρίμαι T2 μισθωτικήν, s ἐὰν ὑγιαίνη τις µισθαρνω». 
ου dire T! δε; την Ἰωτρικὴν µισθαρνητικήνι i ἐὰν ἰα- 
111. i, 4]. proc σις μασθαρνη: Ovx sg. Ovxov» τήν y ὠφέλειαν 
ἑκάστης σῆς. τέχνης ἰδίαν ὡμολογήσαμεν εἶναι; Ἔστω, 
$e. "Ἡν vip! d, age ὠφέλειαν κουῇ ὠφελοῦνσαι πάντες 
οἱ δημιουργοί, δηλον 0: οτι ποινῆ Tiv TO αυτῷ προσχρώμενοι 
ἀπ' ἐχείνου ὠφελοῦνται. Ἔοικεν, ἔφη. agi δέ ys" vo^ 
μυισθὸν à ἀρνυμένους ὠφελεῖσθαι τοὺς δημιουργοὺς ἀπο τοῦ 


ἀληθῶς AOTIDKqi : τοὺς ὡς ἀληθῶι *v.—1 οὐκ οἵομαί *y t, οὐκ ἔγωγ) c.—5 μὲν et. 

—5 ἑτέραν DKqtv.—bh ἑκάστη ἰδίαν ΑΘΕΦίυΓ : ἑκάστη τούτων ἰδίαν *s.—* τινὰ om 
ev 

t.—?3 αἱ om Κ.---θ σὺ δὲ 8.—f ξυμφέρον ΑΘΠΦΌΚΙΤ et | pr Ἑ.---ξ πλέων H, πλὴν t. 

— ob δ) v.— τὴν om K.—3 μισθαρνιὴν DKq.—k* τῆς om 6DKqt.—! rw v.— 

-. *ye om IIDKq.—^ τὸ Aq : τὸν *s.—9 προσγίγνεσθαι Bs.—P ἄρ' v.—2 abro O86 


$. 18. τούτῳ-- ἑτέραν] Sic Cod. Reg. p. 338. E. Asr. 
quod Ficinus confirmat vertens: Hoc τὸν μισθὸν] — Eandem hic esse articuli 
ipso videlicet alteram. — Libri editi ἑτέρα τὸ omissionem puto ante infinitivum quz 
exhibent. Ásr. et alibi a me est annotats. Siquis tamen 
τί δὲ, τὸν ἰατρικὴν] Cod. Reg. τί δὲ, nolit articulum illum τὸ ante τὸν scri- 
ἰατρικὴν, et mox ἑκάστης τέχνης pro ἑκά- — bere, ut legatur, φαμὲν δέ γε τὸ τὸν µισ- 
στης τῆς τέχνης, de quo vid. ad 6. 12. 0b» ἀρνυμέρους ὠφελεῖσθαι τοὺς δηµιονρ- 








IIOAITEIA, A. 


311 


προσχρήσθαι 77 μισθωτμῃ τέχνη γίγνεσθαι” ᾽αὐτοῖς. Βυ)- 


έφη μόγις. 


Οὐκ ap ἀπὸ τῆς αὐτου τέχνης ἐχάστῳ 


αὐτηὶ 7 ὠφέλειά ἔστιν, ς σου  µισθου Mis, ἀλλ ε δεῖ 
ἀκριβῶς σχοπεῖσθαι, ἡ pe ἰατρικὴ ὑγίειαν ποιεῖ, " δι μισ- 
θαρνητικη” μισθόν, xcti" i μυ οἰκοδομικὴ" οἰκίαν, 7 ὃς 
μισθαρνησικὴ avr; — paco», καὶ αἱ ἄλλαι πᾶσαι 


οὕτω τὸ αὐτῆς" ἑλάστη ὄργον 
ig » τέτακται. dy δι μὴ 


sey Cera xoi ὠφελεῖ ἐκ εῖνο 
μισθος Ll προσγίγνηται, 


ἔσθ᾽ ὁ τι: ὠφελεῖται ὸ δημιουργὸς ἀπὸ της τέχνης» Ου 


φαίνεται, ἔφη. 


οὖν οὐδ᾽ aii τόσε ὅταν προικα 


ἐργάζηται; Οἶμαι ἔ ἔγωγε. Ὀὐκοῦν, ὦ Θρασύµαχε, του- 
vo ἤδη δήλον, ori οὐδεμία τέχνη ουδ ἀρχῇ τὸ αὐτ] ὠφῖ- 


λιμον παρασκευάζει, ἀλλ" ὁ 


T$p πάλαι ἐλέγομο) và TS 


x b] 
ἀρχομένῳ xai πα Φσπευάζει καὶ ὀπισώτσει, τὸ ἐκείνου 
M "T TOVOG ovrog σκοποῦσα, ἀλλ) οὐ τὸ τοῦ κρείττο- 


. διὰ δή; σαῦτα ἔγωγε, ὼ 


φίλε Θρωσύµαχε, καὶ ὥρτι 


' d 
Duy µηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν καὶ τὰ ἀλλότεια" 
xax, µετωχειρίζεσθαι ἀνορθοῦντα, ἀλλὰ μισθὸν artis. 


qtv: 


corr H: οἰκοδομητικὴ *s.—* abr; Ἐδυτ. 


abr) *s.—' μισθαρνικὴ G. - καὶ...μισθόν om t.— 


t οἶκοδομιὴ AIIDKqo et 
—"v ἑπτοημένη &r.—" ἑαυτῆς t. — ὅτε 


Sr. — ὠφελεῖγαι rc q.—* ἀλλ'.. «παρασκενάδει om ΠΚ et pr D. ὅπερ.. παρασκευάζει 


om q, suffecüs his: déxeivo σκοπεῖ ép 
παρασκευάζει om ér,—c δὲ D.—4 


γοὺς, poterit etiam illum i ipsum articulum 
rb» mutare in τό: quum minime ante 
μισθὸ» sit necessarius, SrgpH. 

Tb μισθὸν] Vulgo pro τὸ legitur τὸ», 
quod orationem admodum obscurat ; nam 
etsi articulus ante infinitivum apud Pla- 
tonem quoque frequentissime omittitur 
(vide qua ad Polit. ii. 369. B. notabi- 
mus) tamen h. l. egre eo caremus, prop- 
terea quod orationis perspicuitas eum 
postulat ; accedit, quod τὸν ante μισθὸν 
otiosum est et τὸ facile in τὸν mutari 
poterat ab iis, qui sequentia δημιουργοὺς 
--ὠϕελεῖσθαι pro accusativo cum infiniti- 
vo habuissent; quam quidem opinionem 
ipsum tenuisse Cornarium, verba ἀπὸ τοῦ 
προσχρῆσθαι---προσγίγνεσθαι abrois At- 
tico more redundare censentem, profecto 
e, —* mireris, Asr. 

— Libr editi αὐτή: 
αὕτη —— postulat. Sic et Ficinus: 
utilitas hec— Asr. 


ᾧ τέτακται.---Ά λέγομεν pr t.—5 καὶ ante 
τἁλλότρια v.—^ αἰτεῖ DK.—! o ἐπιτάττει add 


ἐργάζεται] | Ex ἑκάστη, quod apposi- 
tionis loco verbis aí τᾶσαι adjec- 
tum est, pendent verba singularia épyd- 
ζεται et ὠφελεῖ, que ratio baud infre- 
quens est. Sic Gorg. p. 503. E. ὥσπερ 
καὶ οἱ ἄλλοι πάντες δημιουργοὶ βλέποντες 
πρὸς τὸ ἑαυτῶν ἔργον ἕκαστος οὐκ elkij 
ἐκλεγόμενος προσφέρει, ἃ προσφέρει, πρὸε 
τὸ ἔργον τὸ αὑτοῦ, ἀλλ᾽ cet, ubi v. Heind, 
Cf. Matthiz Gr. Gr. p. 419. Asr. 

οὕκου», ὦ Θρασύμαχε] Citat hec Eu- 
sebius Prep. Evang. xii. 9. p. 582. C. 
Pro ἤττονος legit ἐλάττονος, Ásr. 

ἐπανορθοῦντα] Sic Euseb. vulgo àvop- 
θοῦντα. Sensu quidem non discrepant 
hec verba; sonant enim proprie lapsum 
erigere (vid. Marcland. ad Eurip. Suppl. 
1227.), hinc reficere, instaurare, emen- 
dare; sed ubique fere Plato usurpat ver- 
bum ἐπανορθοῦν et. ἐπανορθοῦσθαι. Vid. 
Polit. ii, 4. iv. 4. 5. x. 6. de Legib. 
vi. 772. B. vii. p. 809. B. xii. p. 951. C. 


319 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


u. 847. ὅτι ὁ μέλλων xag 7$ τέχνη αράξειν οὐδέποτν αὐτῷ τὸ 


βέλτιστον πράττει οὐδ᾽ —* κατὰ τὴν τέχρην eri- 
τάντων, ἀλλὰ τῷ ἀρχομένφ' οὗς δὴ ἕνεκα, ex $016, ur- 
δὸν A ὑπάρχευν τοῖς μέλλουσιν ie rur ἄρχει, ἢ ἀρ- 


γύριον 7 τιμήν ἡ ζημίαν, ἐὰν μὴ ἄρχη» 


[$. 19.] Πο, 


TOUTO λέγεις, M ὦ Σώκρατες; ἔφη o Γλαύκων. τοὺς pár yàg 
δύο μισθοὺς yiyróimxar σην à ζηµίαν 9». viec λέγει, κου 
ὡς ἓν μισθοῦ págu εἴρηκας, οὐ ζυν]κά co. Τον TOY βελ- 
σίστων. d dea μισθόν, ἔφην, oU Avin," δι ὃν ἄρχουσιν οἱ 
ἐπηεικέστατοι, ὅταν ἐθέλωσιν dp ειν. 9 ovx οἶσθα ὅτι τὸ 
Φιλότιμόν σε καὶ φιλάργυρο είναι ὄνμδος λέγεταί σε 

καὶ "UP TTE Ἔγωγε, (Qn. διὰ ταύτα τοίνυν, ἦν ὃ ἐ 69/29, 
οὔτε χρημάτων ἔνεχα ἔθέλουσω ἄρχειν οἱ ἀγαθοὶ οὔτε τι- 
pas. οὖτε γὰρ φανερῶς πραττόµιενοι τῆς ALI έεκαξδ 
μισθὸν μισθωτοι [βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε EL αυτοῖὶ 
éx τῆς ἀρχλε λαμβάνοντες κλέαται. οὐδ) αὖ τιρῆς ὄνεκα"" 

oU γάρ eic φιλότιμο. δε; δη" αὐτοῖς ἀνάγπην προσεῖνας" 
καὶ μία, si μέλλουσιῳ ἐθέλειν" ἄρχεω. vdd κινδυνεύει 


ti, ĩ. 49. τὸ Σλόντοι ri Tó ἄρχειν it 694, ἀλλὰ ph ἀνάγπην don 


yup" αἰσχρὸν —8B "is à ζημίας μεγίστη τὸ 
πυνηροτέρου ἄρχεσθαι, i αν μὴ αὐτὸς εθέλῃ ἆ ἄρχειν' ὃν 7 
σαντίς quoi Φαίνοσαι ἄρχει, ὅταν ἄρχωσιν, οἱ ἔπιεικεῖς. 


ADDKqo.—5 ὧι A, ὧν t, οὗ ὧν Κ.---ὃ δεῖ qv.—! θελήσειν ---) ἄρχωσι ἐς.--Χ se 


add DKq.—! βέλτιστον DKq.—2 


(vr:eis AGCID, ἑυνίεις .—9 τι €.— ἔγωγ υ.--- 


P ὄνεκα om t.—4 αὐνὸ X.—'! εἴνεκα X.—* δὲ A.—t εἶναι GU.—?. κέλλ. μὴ d0. v.— 


967. B. Gorg. 461. C. 463. A. Phrdr. 
329. D. Thestet. 143. A. 146. C. 167. 
E Sympos. 180. D. Lach. 200. B. Eu- 
τρ p. $5. ed. Fisch. Epist. ii. 311. 
LAST. 


y] Euseb. οὐδέκοῦ iav- 
τῷ, Pr moz ante γέχνην articulum omit- 
tit. 

οὗ δὲ ἔνεκα] Euseb. ὧν 83 ἕνεκα µισ- 
θὸν, ὧς ἔοικε cet. Pro δεῖ, quod Euseb. 
babet et Ficinus confirmat, Ald. Bas. 1. 
et 2. legunt Beir; δεῖ et per se siguifi- 
cantius est et propterea quoque rectius 
babet, quod jam in antecedentibus oratio 
abobliqua, qui dicitur, in rectam transiit, 


ἄρχωσι Haud dubie ex Eusebio re- 
—1 est ἄρχη. Similiter Cod. 


Reg. Kpyp, Ald. Bas. 1. et 2. ἄρχει, 
qu: omnia ad unum ἄρχῃ ducunt; qua- 
propter Stephani festinationem, qua de 
conjectura, ut videtur, reposuit ἄρχωσι, 
probare nequeo. Sic c. 19. plurali præ- 
cedente sequitur: ἐὰν μὴ αὐτὸς iy 
Épxer. Vulgo, ubi singularis poni 
À P , quam | respi- 
ciat, vi oppletur ; sed vide quz ad iii, 
monebimus, Ásr 
9. ἀνέγκην περιµένεσ] Sic Cod. Reg. 
Eodem ducit Cod. Ven. ἀνάγκη περιµέν. 
a» αἰσχρόν: et comprobat optimam 
banc scripturam Ficinus vertens: megue 
necessitatem ; quocirca Platoni 
cam reddere hand dubitavimus, Ald. et 
Steph. ἀνάγκμ, Bas. 1. οἱ 4. ἁνάγκν 
exbibent sine verbo περιµένεσ. Asr. 








IIOAITEIA, A. 


313 


καὶ vOTE py arra iTi σὸ ἄρχειν ovy, es id ἀγαθὸν σι ἰόν, 
τες οὐδ᾽ ax εὐσαθήσοντες ἐν αυτῷ, ἀλλ ὡς iv ἀναγκαῖον 
xai οὐκ ἔχοντες ἑαυτῶν βελτίοσι ἐσισρέψαι” οὐδὲ ὁ ὁμοίοις. 
exti κωδυνεύε, πόλις νδρον ἄγαθων" εἰ γένοισο, Tipi 
ymo» ἂν) εἶναι vo μὴ άρχειν ὥς «ερ yon" τὸ dexen xci 
ἐνταῦθα" ἂν κατοφανὲς γενέσθαι à: ὅτι σῷ ὄντι ἀληθηὸς ἆ e 


x ου σίφυκν τὸ QUT ξυμφέρον" σχοσείσθαι ἀλλὰ «ὸ 


σῷ ἀρχομένῳ, ώστε más ἂν 0 γιγὠσκων. φὸ ὠφελεῖσθαι 
μάλλον ἕλοισο vr ὤλλου à ἄλλο ὠφελῶν αράγµατα 
ἔχιν. τοῦτο μὲν οὖν ὄγωγε —R C'U'y POeacuu. 
xe ὡς τὸ δίκαιόν ἐ ἐστι v0 τοῦ κρείστονος ξυμφέρο. ἀλλὰ 
TOUTO UÀY δὴ: καὶ εἰσαῦθις' σκεψόμεθω πολὺ δέ µοι δο- 


κε i μεῖζον εἶναι ὃ νῦν λέγει Θμασύμα 


—— vy τοῦ ἀδίκου 


κά 
βίον φάσκων ναι | κρείστω 5 τὸν τοῦ μαίου. σὺ οὖν φῦ- 


έρως, ἦν δ) ya, à Ὦλαύκων, αἱρεῖι καὶ πότερον ag" &X3- i.i 44. 


θεστίρως δοχεῖ σοι λέγεσθαι; 


λοσισελέστερον βίον εἶναι. Ἔνουσας, 4νὶ à ἐ γώ ὅσα ἄρ- n. S48. 


Τον vo9 δικαίου ἔ LL dg», 


σε Θρασύμαχος ἀγαθὰ διῆλθε τῷ τοῦ ἁδίκουι Ἠκουσα, 


V ἀνόγκῃ s—* brerphiai τὴν ἀρχὸν οὐδὲ Híes.—* ἀγαθῶν om 0.—? ἂν om 45 


et pr K.—* εἶναι ἐν αὐτῷ q.—* νυνὶ A: 


νῦν *y.—h ὀνταῦθ vt.—* ὅτι ὃ τῷ s.— 


ὁ (. OHIIéKter.—5 οὐδαμοῦ &r.—f ἐσαῦθιε ἐ.---ᾱ σκεψόµεθα v et corr TI.—^ ὡς om 


εὐπαθήσοντες] | Bic pro eb παθήσοντεε 
(futurum enim παθήσω non occurrit) 
ecribendum csse liquet; et monuerunt 
jem Matthie Gr. Gr. p. 840. et Butt- 
mann. Gr. Gr. p. 862. ed. ἐν. Asr. 

Φπιτρέφαι] Ald. Bas. 1. 2. addunt 
th» &pxjr, quod Cod. Reg. Venet. et 
Ficinus (vertens : ee committere valeant) 
haud agnoscunt. Hecte: ue pri- 
mum, quum in antecedentibus τὸ ἄρχειν 
nomen principale sit, e dps omnia referan- 
tur, repetito non opus erat ; deinde solet 
drmpérew ita 28 ot, "nullo nomine 
vel pronomine adjecto, quippe quod ex 
totius orationis continualione repeten- 
dum ait, sbiolute positum esee videatur. 
Sic Polit. viii. 6. p. 561. C. εἰ νεῶν οὕτω 
Tis ποιρῦτο κυβεργήτας ἀπὸ τμημάτων, 
γῴ δὲ νένητι, el καὶ κυβερνητ pos etn, 
μὴ ἐπετρόποι, ix. 8. p. 525. "o ^ δὲ 
M ἐπιρέπῃ d πόλι, Gorg. δΙ13. D. 
ἀλλὰ ἐπιτρέαντ euh τούτων τῷ θεφ. 
De Legg. ix. 878 τοῖς vopopóAat: 
— ἐπιτρέσειν. — Epist, vii. 383. 


C. ἵνα $ μὲν---ἁμελοῖ τῆς ἀρχῆε, ὀπετρέ- 
was ἐκείνψ, $ δέ. — Alcibiad. i. p. 117. C. 
Virepor οὖν abris περὶ σαῦτα pe 
ὅπως χρὴ σκευάζειν, καὶ σλανᾷ, 9$ τι 
ἐπισταμένφ éxirpéseis ; rides ele p. 318. 
E. δοκεῖτε "ydp uox νήφε όπιτρον- 
τέον οὖν ὑμῖν, ἀλλὰ woréov. Xenoph. 
Mem. iii, 6. 13. πολλοὶ δὲ ὑπὸρ δικαίων 
ἀντιλέγοντας ἐπέτρεπο» ἐκείνοις. Ex qui- 
bus perspicitur, τὴν ἀρχὴν, quum non 60” 
lum superfluum sit, verum etlam elegan- 
ti verbi émirpérew usui officigt quodam- 
modo, ut glossema exterminandum esee. 
Accedit Schol. Ruhnken. pe 148. qui 
quum ad ἀπιτρέψφαι "d τὴν ἀρχὴν 
δηλονότι ἁναλαβέσθαι, sc τὴν ἀρχὴν non 
legisse declarat. Asr. 
τῷ ὄντι ἀληθινὸε] Verba γῷ ὄννι et 
ἆληθυὸε affirmationis ampli$cande causa 
aT $Aov posita sunt, ut Phedon. 
. 2ὺ Μα σγόμενον és ἁληθῶε τῷ Ürru: 
quod prafecte vere aiunt. Cf. ibi Heind. 
Asr. 


Vot, vi. 2Ἡ 


314 


ὄφη, ἀλλ ov msibopen. 
δυνώµεθά ση ἑξευρεῖν, 
(ούλομαι; 7 à oc. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Βούλει οὖν ἀὐτὸν φείθωµεν, ἂν 
ὡς οὐκ ἆληθη λέγει Πως γὰρ ov 
[S. 20.] "Ay p τοίνυν, ἦν ὃ $a), 


9 ΄ 1 ? m , 4 * n 
ανγικατωτεναντές λέγω αυτῳ λογον παρα λογο», 
ey ^" |! A X N rd Y X kN " A 
ὅσα αὖ ἀγαθὰ ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι, xai αὖθις οὗτος, καὶ 
wv o * ο 9 P 5» ?, 8 A ^s ο 
ὤλλον ἡμεῖς, ἀριθμεῖν δεήσει τἀγαθὰ καὶ μετρεῖ oca 
ἑχάτεροι ἐν ἑχατέρῳ λέγομεν, χαὶ ἤδη δικαστὼν σωών TOV 
διακριωούντωνξ δεησόµεθα" ἂν δι ὡς σερ ἄρτι ἀνομολογού- 
μενοι αρὸς ἀλλήλους σκοπῶμεν, ἅμα αὐτοί τε δικασταὶ. 


ο.--ἵ 
n παρὰ 
» παράλογορ] Scribend 
παρὰ rer. ut dol, παρὰ λόγον ρα». 


de accipiamus ac si diceretur ῥῆμα παρὰ 


ῥῆμα. Paulo videtur etiam mutan- 
dum ἡμεῖς in yir, sublata interpunctio- 
ne. ΒΤΕΡΗ. , 

παρὰ λόγον] Ald. Bas. 1.2. et Ste- 
pban. παράλογον; παρὰ ον vero in- 


venimus jam in Lezico Grec. Basil. 
1572. fol.) in v. àvrixararelro, ubi hic 
latonis locus citatur et e Ficino ita ez- 

pressus est : orationem conirariam ejus 

orationi oljicientes, comparatione qua- 

dam proposita dicamus. Sic Hippias 
[: 


Min. p. 369. C. «l δὲ βούλει σὺ ab, à»- 
T — 5*— λόγον παρὰ λόγο», ὡς ὁ ἔτε- 
pos ἀμείνων dari. Pro ἁντικατατείναντεε 


Schol. Ruhnken. legit κατατείναντες, ex- 
plicans : διεξελθόντες λόγον μακρὺ», quod 
minus rectum est ; κατατ enim de 
oratore usurpatur, qui contente ac stu- 
diose dicit: sic Polit. ii. 2. p. 367. D. 
διὸ kararelvas dpa, τὸν ἅἄδιχον βίον ἐπαι- 
νῶν. ο. 9. p. 367. B. àAA' ἑγὼ---σοῦ ὅπι- 
θυμῶν ἀκοῦσαι Türarria, é&s δύναμαι, 
μάλιστα kararelvas (maxima qua poe- 
sum contentione et studio) λέγω. Ει- 
Πρ. Hec. 132. σπουδαὶ δὲ λόγων κατα- 
γεινοµένων ἦσαν Too: πῶς. Xenoph. Anab. 
li. δ. 6. 30. ὁ δὲ Κλέαρχος ἰσχυρῶε κατέ- 
Τεινεν, ἔστε διεπράξατο, πέντε μὲν στρα- 
τηγοὺς ἱέναι. Igitur λόγον ἀντικατατεί- 
vas (quod propter sequens αὐτῷ rectius 
est simplice xaraTelvavres) Twl λόγον 
λέγειν dicitur, qui alteri quasi adversa- 
rio itus orationem contente ac stu- 
diose habet, et λόγον παρὰ λόγον (pro- 
prie : orationem contra orationem, h. e. 
ita ut mea oratio ipsius orationi opposita 
sit) notionem oppositionis, qux ín par- 
ticipio ἀντικατατείναντει inest, amplifi- 


" ε-- οὖν ἂν ο.--ᾱ τὰ ἐσ,--ὁ ἀντικατατίναντει 1.—9 αὐτὸν θ6τ.--- 
AO0HéKqgivt : παράλογον Ός.--ο ἄλλο DKq.—P διακρωόντων v.— 


cat. Λε. 
ἄλλον ἡμῖν] Quod valgo legitur, καὶ 
ἄλλο» ἡμεῖς, et sensum et orationis co- 


heerentiam turbat; quocirca Picinum et 
Stephanum secuti, καὶ delevimus et ἡμῖν 
scripsimus, Sic enim Ficinus vertit: 
Si orationem contrariam orationi ilius 
oljicienies—ecnmumeremus, quot. insuper 
(male ; αὖ eat contra, v. Weisk. de Pie- 


, onasm. p. 142.) bona, qui jusius sit, con- 


sequatur, ac ille rursus. conferat. sua, 
oportebit, wt tertius aliquis emumeret 
iterum metiaturque bona cct. Vulgatam 
éecripturam expressit Cornarius : Si ἑέα- 
que, inquam ego, sermonem sermoni op- 
ponentes dicamus, quot rursus bona ha- 
; 8i quis justus sit, et hic rursus 
elim obtendat et που aliwm  eicissim 
(sensus ineptus, quum hoc jam verbis ἂν 
--ἀρτικατατείναντει αὐτφ]λόγωμεν λόγον 
παρὰ λόγον expressum sit) mumerare 
opus fuerit etexensurare bona cet. Quo- 
modo illud καὶ ἄλλον ἡμεῖς enatum sit, 
facile est perspectu ; verba énim ἁρτικα- 
τατείναντες aire λέγωμεν---ὅσα a2 ἀἆγαθὰ 
ἔχει τὸ δίκαιον εἶναι universe, et de So- 
crate et de Thrasymacho,* capientes li- 
brarii post καὶ αὖθις οὗτος (Thrasyma- 
chus) sequi debere opinabantur orationis 
^ Socrate opponendm declarationem. 
5T. 

ἀνομολογούμενοι] | Schol. Ruhnk. à»- 
Tl τοῦ ἀνομολογοῦντες. ᾿Αρομολογεῖσθαι 
est concedendo inter se convenire ac com- 
sentire, ut Polit. iv. 11. p. 442. E. ei 
δέοι ἡμᾶς ἀνομολογεῖσθαι περί τε ἐκείνης 
τῆς πόλεως καὶ τοῦ ἐκείνῃ ὁμοίως πεφυ- 
kóros —ürbpós. v. 4. p. 452. E. "Ap' οὖν 
οὗ πρῶτον μὲν τοῦτο περὶ αὐτῶν àroyo- 
λογητέον, el δυνατὰ cet. Thest. p. 164. 
C. ἀντιλογικῶς ἑοίκαμεν πρὸς * τῶν 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 315 


καὶ ρήτορες ἐσόμεβα. . Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. Ὀτσοσέρας 
οὖν σοι, ἣν. δ᾽ ἐγώ" ἀρέσκει; Ovrac, ἔφη. 
"Ió δη M d δ᾽ 3? 2, "y e ΄ 9 / . T "v 9 

« 05, 7v ὃ εγω, ὦ Θρασύμαχε, ἀπόκριναι ἡμῶν ἐξ 

9 ^» , 9 1 

αρχής. T2V' φελέαν ἀδικίαν σελέας οὔσης δικαιοσύνης λυ- 

4 "5 D 

σιτελεστέραν Qe εἶναι; Π]άνυ μὲν οὖν xai Qup, ἔφη, καὶ 

δι. &, εὔρηκα. ΟΦέρε δή, τὸ φοιόνδε περὶ αυτῶν πὠς λόγεις» 

4 , 9 ^ Fe ^» 

τὸ μὲν που ἀρετὴν αὐτοῦ καλεῖς, TO δὲ κακίαν]" Πως 


X » , ν M x 
γαρ οὐ, Όυκοῦν v5» tué». δικαιοσύνην ἀρετήν, v2» δὲ ὧδι- τι. i 45. 


* * / 4 "9 € 
κίαν καπίων; Eixog y, ἔφη, ὦ nw, ἐπειδὴ καὶ" λέγω 
Pd N ^ 

ἀδικίαν μὲν λυσιτελεῖ, δικαιοσύνην δὲ; oU. AAA vi 
΄ . Τ » / sy à e "H J * * 

μήν; Τουναντίον, ἡ ὃς. v3) Οικαιοσύνην κακίαν; 
» 

Ovx, ἀλλά πάνυ" γενναίων ευήθεια. — Ty» ἀδικίαν ἄρα 

ο” v 

χακοήθειαν καλεῖς, OUx, &AX εὐβουλίαν, ἔφη. ^H καὶ 
/ / 5 o 4 Ü ^ a 7 b A» b 

Φρόνιμοι σοι, & Θρασύμαχε, δοχοῦση εἶναι καὶ ἀγωαθοὶ 
e » e / y 7 ro 

οἱ ἆδικοι; Of γε τελέως, ἔφη, οἱοί τε ὡδικεῖν, πόλεις τε 
A ” ό à / 9 Ü / e »€ λ ο ο 4 δὶ 

καὶ εθνη δυνάμεενοι ἀνθρώπων v ἔαντους ποιεῖσθαι. συ Qi 
» 4” M! 8 / 

oit; µε ἴσως τοὺς τὰ βαλλάντια" ἀποτέρωοντας λέγει. 

oT pv. ^*€ el I 

AvciT&AEi. µωὲν οὖν,ξ 3) δ᾽ ὃς, καὶ τὼ τοιαῦτα, ἐάν περ λαν- 
, » ^ j / ^s 

θάνη. ἐστι δὲ οὐκ ἄξια λόγου, ἀλλ ἃ νῦν δὴ ἔλεγον. 


"Tovro μέντοι, ἔφην, ovx. ἀγνοῶ ὅ vi βούλει λέγεν. ἆλ- 


€ δικασταί τε v. — ἦν ὃ ὀγὰ οὖν σοι K.—* τὴν om HDKq.—! αὐτὴν t.—* ἀδικίαν 
é$t.—"' οὕκουν corr Φ.----Ὁ ἑπειδή γε καὶ υ.---- δ' ter. — 3...kaxíar om ΦΓ.---- πάνυ 
μὲν t.—5* δοκοῦσιν ὦ θρασύµαχε Θ931.---» εἶναι om. Gr.—* ἑαυτοῖς ΤΚΟ.---3 τὰ... 
Ἀόγειν om 0--6 βαλάντια RK.—l λυσιτελεῖν 0,—8. οὖν om €t.—^ μὲν TID, μὲν οὖν 


ὄνομάτων ὅμολογίας ἀνομολογησάμενοι--- — dat, vid. Lexic. Xenoph. v. ὑπὸ t. iv. p. 
ἀγαπφ». Sympos. 200. E. "I0, 89)— 887. Fischer. Animadvers. ad Weller. 


ἀνομολογησώμεθα τὰ εἱρημένα. — Erast. 
186. E. ἀνομολογήσασθαι τὰ εἱρημένα. 


Te 

Th» τελέα»] Cod. Reg. omittit arti- 
celum, quod placet, namque eo posito 
qs τελέας olas δικαιοσύνης Sequi de- 
beret. Articulo non opus est. Αρτ. 

εἶκός ^y, ἔφη] lIronice hoc dictum 
est, ut jam ex apposito ὦ ἥδιστε liquet. 
Sic et l'icinus recte cepit: ans istud fa- 
teri, vir lepide, mili convenit, qui injus- 
fitiam prodesse dicam, justitiam minime. 
Monui propter Benedictum, qui corrigi 
volebat οὐκ εἰκός Υ’, ἔφη. Asr. 

ὑφ ἑαυτοῖς] Hoc reposui e Cod. 
Reg. quod constans fere usus commen- 


t. iii. p. ii. p. 278. Vulgo legitur ὄφ 
tavroós. Αοτ. 

βαλάντια ἁποτέμνοντας] βαλάντιον 
ἀποτέμνειν 8. τέμνειν (Gorg. 608. E.) et 
Βαλαντιστομεὺ (Plutarch. de Fortun. t. 
ii. p. 97. F. Sextus Empir. adv, Gram- 
mat, ii. 5. 12. p. 291.) est marsupium 
desecare, crumenam secare ; hinc βαλαν- 
τιοτόµος p. 552. D. qui Plauto Trinum. 
iv. 2. 20. * sector zonarius' dicitur. Ald. 
et Steph. scribunt βαλλάντια, solita va- 
riatione. Vid. Casaubon. ad Athen, p. 
J21. Steber. ad Thom. M. p. 139. et 
Pierson. ad Mor. p. 96. Scripturam 
βαλάντιον preferendam duco, quia deri- 
vanda est vox a βάλανος. Ásr. 


316 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λὼ vods Mapas σα, sj ἓν ἀρεν]ρ καὶ σοφίας τίθης poti 
4 Lj / 4 N LÀ ”. 9 , 9 4 
v3» ἁδικίαν, σὴν δὲ δικαιοσύνην ἓν τοῖς ἑναντίος. Αλλὰ 
πάνν οὕτω. víónpa. Τοῦτο, ἦν δ᾽ ἔγω, ἤδη στερεώτερον, ὦ 
ἑγαῖρε, xal οὐκέτι pedir" ἔχεω" 0 ví vig εἴση. εἰ γὰρ 
λυσιτελέΏὃ μὲν τὴν ἀδικίαν ἐσίθεσο, πακίαν μέντοι 9! αἰσ- 
ν κος , 7 e » £000N * 
Xgo» αντο ὠριολογεις ειναι Φόπερ ὤλλοι ος, Si Y 0fL59 αν 
σι λέγειν κατὰ τὰ νομιζόµενα λέγοντες νῦν 0$ 050g εἰ 
e / » 4 4 A9 N κά A 
OTi φήσεις αὐτὸ καὶ καλον καὶ iTYyUpOy εὔας καὶ τἆλλα 
nido αὐτῷ πάντα" προσθήσεις & ἡμεῖς τῷ δικαίω φροσεσίθεµιν, 
973/05 Φε" καὶ εν ἀρεισῇ αὐτὸ καὶ copia. ἐτόλμησας θῶναι. 
᾽Αληδίστατα, (Qn, μαντεύµ. Αλλ οὐ μέντοι, ἦν ὃ) ἐγώ, 
ἀποκνητίου ys" τῷ λόγω ἔσιζελθεῦ σκοτούµωο», ἕως ἄν σε 
ὑπολαμβάνω λέγε ἅ περ διακοε;. ὄμοὶ γὰρ δοκεῖς σύ, ὦ 
Θρασύμαχε, ἀτεχνῶς νυν οὐ axem, ἀλλα và δοκοῦντα 
X ^w , * ή * xy ^ ’ 
*90i της ἀλαθείας λεγευ. Τί δε σοι έφη, rouro διαφέρει, 
$i v μοι δοκεῖ εἶτε [uf ἀλλ᾽ oU τὸν λόγον ἐλέγχεις; Qu- 
δέν, ἦν 0' ἐγώ. ἀλλὰ τόδε μοι σειρὼ ἔτι αρὸς φούτοις ἆπο- 
κρίνασθαι. ὁ δίκαιος τοῦ δικαίου δοχεῖ vi σοι. ὧν ἐδι- 
λεν aor y tory! Οὐδαμῶς, ἔφη ov γὰρ ἂν' ἂν ἀστεῖος, 
e" e V 57 " 98) ” / / 
ὥς περ vU», xci εὐήθης" Τί 4; τῆς δικαίας αράξεωςι 
Οὐδὲ τῆς δικαίας, ἔφη. Τοῦ. δι ἀδίκου αότερον Goin" 
4 ρω ie ο” d XV e. £^" » 4 6€ - 
ἂν «λεονκγν καὶ ἡγοῖτο δίκαιον yas, 9 οὐκ ἄν ἡγοῖτο 
" Kg.— ἔφη Kr, om 6.—J 5$ TIDK.— ἐθαύμασα» 0.—! πάνν ἔφη obra to.— ῥά- 
διον 0: ῥᾷον *s.—? ἔχει DKq.—9 εἴπη ΑΠΟ: εἴποι *s.—P λυσιτελῆ Kq.—2 el D: 


om K.—7 αὐτὸ DK.—* εἴχομεν ἀντιλέγεν K.—! πάντα om £.—* τὸ ο.---ἵ" γε om 
q-—" σοι σι θ05.--Σ σλέο GTIODKgtot : πλεῖον *r,—! ἔχει ante πλέον ponit Φ. 


sueucs . 
— Αν om I,—95 εὐπουεῖς v.— τοῦτο (.— ἀξιοίη Θ05ς: ἀξιοὶ *s.—5 ἡγεῖτο R.— 
. erai: ^ 
* δίκαιον om Ob. —f εἶναι.«δίκαιον om v.—8€ δίκαιον om t.— βούλοιτο H, βούλοιτο 


τοῦτο, ἣν ὃ ἐγὼ] LaodatStob.ix. Ρ. γελοιώδης Ó ἀστεῖος κεῖται. σηµαίνει δὲ 
119. p Ave de quo vid. ad vi. 6. p. καὶ τὸν εὐσύνετον καὶ καὶ χα. 
491. D. exhibet ῥδιον et ehrp pro εἴποι, ρίεντα, Bic Lysid. 204. C. Vid. Hem- 
et rox αἰσχρὸν pro loxvpór. Asr. sterh. ad Aristoph. Plut. p. 281. Asr: 
στερεώτερο»] στερεὰ (fortasse rectis — 7194 ;] Stob. τί δα), at infra τί δαί δή. 
στεῤῥὰ, v. Heind. ad Phæd. p. 188.) sunt Solemnis varietas. Asr. 
dura, h. e. difficilia tractatu, h.l. expo- wAeo»exrew] Stob. πλέον ἔχες, et, 
situ et perspectu, Asr. ut libri editi, ἀξιοῖ, quod in Atticum ἁξι- 
"và Üoxo το] Int. co], $gitur tuam οί mutavimus. Mox τοῦ δὲ δικαίου, ut 
sententiam. Plene vi. 8. p. 487. D. àà- bene Stephanus jam scripsit, pro τοῦδε 
λὰ τό σοι δοκοῦν ἡδέως ἂν ἀκούοιμι. Asr. ἀδίκου, quod Ald. Bas. 1. et 2. habent. 
&ereios] Schol, Ruhnk. νῦν àvrl τοῦ Aer. 





IIOAITEIA, A. 317 


δίκαιο] 'Hoyoir ἄν $ 0 og, καὶ &Lioi, &AX ovx ἂν δύ. 
ναιτο. Αλλ οὐ τουτο, ἦν Ü ἐγώ, ἐρωτῶ, ἀλλ' Si τοῦ μὲν 
δικαίου μὴ ἀξιο πλέον ἔχει μὴδὲ Εούλεταιὶ ὁ δίκαιος, 
τοῦ δὲ ἀδίκου. ᾽Αλλ οὕτως, ἔφη, ἔχει Τί δὶ 02 ὃ 
ἄδικοςυι ἄρα ἀξιοῖ τοῦ δικαίου σλευνεκτεν καὶ vá; δικαίως 
πράξεως; Πῶς γὰρ oUx, ἔφη, ὃς γε φώντων aio» ὄ χει" mm. i. dT. 
ἀδιο Όυκουν xai ἀδίχου ἀνθρώπου σε xai αράξεως 0 
ἄδικος φλεονεκτήσει, xal? ἁμιλλήσιεται ὡς ἁπάντων" WAS 
στον αὐτὸς λάβη; Ἔστι ταῦτα. (S. 21.] Ὢδε 23 λί- 
uper? ἔφην" ὁ δίκαιος τοῦ μοὺν ὁμιοίου οὗ φλεονεκτεῖ, τοῦ 
δὲ ἀνομοίου, ὁ δὲ ὥδμιος τοῦ τε ὁμοίου καὶ τοῦ ἀνομοίουι 
vy Agir y 3 "Ec q δι Tf 4 / 
peres ign, eras. "Eri δ γι iom! φρόνμός τν 
xai ἀγαθὸς o dümor, o δὲ δίκαιος οὐδέτερω; Καὶ τοῦ, 
4 78 9 wo 9 à»5» 7 ν 3 " , X 
$9, οὐ. Ουκοῦ» ἦν δ' εγώ, καὶ ἔοικε τῷ Qooripu καὶ 
τῷ ἀγαθφ o ἄδικος, ὁ δὲ δίκαιος οὐκ ἴοικωι log γὰρ οὗ 
µόλλει, ἔφη, ὁ τοιοῦτος ὢν καὶ ξοικέναι τοῖς σοιούτοις, ὃ δὲ 
py) μὴ" ἑομίναι; Καλώς. φοιοῦτος dox ici — 
ο. "7. »y , * ^ 4 v 4 
αυτων oig περ OUS). «Άλλα vi µόλλεῃ ἔφη — Eit» 
& Θρασύμαχε. μουσικὸν δὲ σινα λάγεις, (repo δὶ ἅμου- 
, * ⸗ ΄ Ν ⸗ * 
ve»; Ἔγωγε. Ἱ]ότερον ᾿Φρόνιμον xol αὐτερο cQooym; 
g.—! ἔχειν 0.—) ὃ om ΠΡΚΟ.-- πλέον ἔχει Αθδίοι: ἔχει αλέον *s.—l τε 


ἀνθρώπον ὅτ.-- τε καὶ Kg.—? ὧς ἂν πάντων tv.—9^ αὐτὸς πλεῖστον ο.--Ρ λέγω- 
μεν AIIDKqt : λόγαµεν Όχ.--ᾱ Otr. — ἔφη 0.— «b om ο.--ᾱ om Κπόρκους. 


ἀδίκου àv0pdrrov] | Stob. ἀδίκου γε àx- 
ϐρώπον. Paolo post e Cod. Reg. et 
Stob. πλεορεκτήσει τε καὶ ἁμιλλήσεται 
rescripsimus ; vulgo τε abest. Asr. 

$. 31. καὶ τῷ &yae ] Stob. καὶ ἆγαθφ. 

ox ante τοιοῦτος ὢν in Stob. articulus 
desideratur: Ficinus vulgatam scriptu- 
ram expressit vertendo : quid obstat — 
quo minus, qui talis, talibus quoque similis 
Ab qui vero non (alis, similis non sit? 

T 


à δὲ μὴ, p) ἐοικέναι] In AH, edit. 
scriptom est, ὁ δὲ μὴ, ἑοικέναι; posita 


pypostigme porti: in Basil, sntem, ó 
» κὺ dowérar; in utra recte? Imo in 
neutra recte : legendum enim est ita ot 
bis ponatur particula 4$: hoc modo, Ó 
9b μὴ, μὴ ἐοικέναι; Nonne omnino fa- 
turum est (inquit,) uf, qui talis est, sit 
similis talibus? qui vero non talis, non 
sit similis? Srzpn. 


Ez illis scripturis elucet, legendum 
esse: ὃ δὲ, μὸ doutéva,, idque compro- 
bant Bas. Ἱ. Cod. Reg. et Ven. 0 δὲ 
eoim (aller, sc. ὃ μὴ τοιοῦτος à») more 

ositum est, ac si przecesserit ὃ µάν. Sio 
Poüt. v. δ. p. 455. E. ἀλλ’ ἔστι 
καὶ γυνὴ larpuch, ἡ 9 ob, καὶ µουσι, 3 
b ἄμουσοι φύσει. — Phileb. 36. E. ψευ- 
Deis, ad 9 ἀληθεῖς οὐκ εἰσὶν ἡδοναί ; p. 
56. D. «5 ποτε διορισάµενος οὖν ἄλλη», 
τὴν δὲ «ἄλλη» θε τις ἂν ἀριθμηνικήν ; 
Thes. 81. D. ἀλλοίωσιν, δὲ περι- 
Φοράν. Parmenid. 164. C. ἀλλ ἔστι 
κα γόγονε πρεσβύτερο», τὸ δὲ νεώτερο». 
Vid. Musgrav. ad Eurip. Iph. T. 1361. 
Hermann, ad Viger. p. 009. Heusd. 
Spec. Crit. p. 76. Heind. ad. Gorg. $. 
34. Theet. 6. 96. Porson. ad Eurip. 
Orest. 801. Fischer. ad Weller, t. i. p. 
890. t. iii, p. 267. et Schæfer. ad Lamb. 
Bos Ellips. Gres. p. 339. Asr. 


318 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Τὸν" μὲν μουσικὸν δή που Φρόνιριον, vor δὲ ἆμουσον ἄφρο- 


να. Ὀὐκοῦν καὶ; & περ]; φρόνιμον, ἀγαθόν ἃ δὲ ἄφρονα, 


/ * 

χακὸν; Ναι. 
A 

κε xy 


/ «M 
Τί δὲ Ἰατρικόνι οὐχ" οὕτως; Ovrog. Δο- 
7 Y M A / 
οὖν τίς σοι ὦ ἄριστε, µουσικος ἄγηρ ἁρμοττὺ- 
3 P4 A 


µενος λύραν ἐθέλειν μουσικοῦ ᾿ἄνδρος ἐν τῇ ἐτιτάσει καὶ 


* 
6/4017 6. 


ας L 48. ἀνέσει τῶν χορδῶν πλεονεκτεῖν 5 ἀξιοῦν αλέον ἔχει; Όυκ 
Tí δὲ, ἁμούσουι Ανάγκη, ἔφη. 
n. 350, κόρ ἐν τῇ ἐδώδῇ 7] «όσοι ἐθέλεινὶ ἄν τι ἰατρικοῦ πλεονεκ- 


Τι às ίωτρι- 


riy 78 ἀνδρὸς ἢ αράγµατος; Ov δῆτα. Μη Ἰατρικοῦ i; 


Nai. 


Περὶ πάσης δὲ opa ἐπιστήμης τε καὶ ἀνεπιστημο- 


* * "€ 95 Pd e ev /, 4 9 47 
σύνης, ϱὐ τίς σοι δοκεῖ ἐπιστήμων ὁὀστισουν πλείω ἄν iÜE- 

j ο € DEA y k ? ⸗ ⸗ 4.7 
λε) αἱρεσθαι 7? οσα αλλος ἐπιστήμων η TeOTTSI 3 λε- 
yt, καὶ oU ταὐτὼ τῷ ὁμοίω ἑαυτῷ εἰς τὴν αυτὴν WpOLI. 
'AAX ἴσως, ἔφη, ἀνάγκη ToUrÓ. γε" οὕτως ἔχευ. Τί δε; 
ὁ ἀνεαιστήμων οὐχὺ ὁμοίως μὲν ἔπιστήμονος πλεονεκτήσειεν 
vd e / N 5 ⸗ » n t NM 9 ^ ο 

cy, ὁμοίως δὲ ἀνεπιστήμονος» Ίσως." ὍὉ δὲ ἐπιστήμων 
σοφός, Φημί ὍὉ δι σοθὸςὶ ἀφαθός; ὢημί. O ἄρα 
ἀγαθὸς vs καὶ σοφὸς τοῦ μον ὁμοίου οὖν ἐθελήσει φλεο- 
νεκτβῖν, τοῦ δὲ ἀνομοίου τε καὶ ἔναντίου. Βοικε», ἔφη." 

e S ^t ν Y e et 7 u oom. 

O δε xaxóg! τε καὶ ὤμαθης τοῦ τε ὁμοίου" καὶ τοῦ ἔναν- 
JE" / w y m9 "y " qos )ε 
víov." Φαίνεται" Όυὐκουν, ὦ θρασύμαχε, ἣν ὃ ἐγω, 0 
ἄδικος ἡμῖν τοῦ ἀνομοίου τε καὶ ὁμοίου φλεονεκτεῖ, ἢ οὐχ 
Li y QX "E y * ε O ài ài. ο» s 
ουτὼς ἔλεγες! ϱὠγε tQ. 6 y& ὄιχαιος του (ον 


ἄλλο 
—* ἐστιν om Kq.—" μέλλει ο.--- τὸν. ἄφρονα om ΦίΤ.--ᾱ καὶ add A.—! ὄνπερ 
DKqvr.—3 ὃν DE δοκῆ H.—b ἂν om 6t.—* τίσοι v, σοι τί t.—À3 larpós te.— 


d ὁπόση t.—! 


Ae. DKq.—-$ f) ante à»6pbs am 4, —h δὴ tr. — ἄρα K.—1 ἐθέλοι 


K et pr D.—k ἄλλων θ.---ἰ δὲ τοῦτο K.—9 γε om e.—? ἴσθι H.—^ 89' ἐκιστήμονος 
t.—P φημι om $.—42 ἀνεπιστήμων Φ.---- ἐθελήσειε ΘΤ.--- φαίνεται K : ἔοικεν... 
φαίνεται om t.—t αὖ κακὸς Kq, ἄκακος Ἡ, κακός γε c.—" ἀνομοίου TIK et pr D.— 
 &vouolov D, fortasse corr.—" φαίνεται] ἔοικεν ἔφη K.—* pro hypostigme pone 


οὕτω, Δοκε ἂν οὖν τίς σοι]. Stob. 
οὗτος, &p' οὖν vis σοι, ὦ ἄριστε, δοκεῖ. 


T, 

πάσης B] δὲ recepi e Stob. vulgo 
scribitur δέ. Δὴ est igitur, jam : sin- 
gulis expositis, jam universe scientiam 
considera cet. Mox Stob. verborum or- 
dinem invertit exhibens ἐθέλει» (Cod. 
Reg. vitiose ἐθέλοι) πλείω ἄν. AsT. 
. ἀνάγκη, τοῦτό γε οὕτως ἔχειν] Cod. 
Reg. habet ἀνάγκη δὲ τοῦτο οὕτως, et in 


margine scriptum κείµενο», quod supple- 
mentum est, hunc sensum habens: hoc 
ita ponatur (κεῖσθαι hac significatione 
frequentiessimum) necesse est, Mox 
Stob. vitiose legit: πλεονεκτήσειε», &ro- 
polos δὲ ἀνεπιστήμονος, et pro φημὶ pri- 
ore exbibet ναί. Asr. 

ὁ δέ γε δίκαιος] Stob. ὁ δὲ δίκαιος, et 
paulo post interponit τὲ ante καὶ in ver- 
bis τῷ σοφφ καὶ ἆγαθῷ οἱ σῷ κακφ καὶ 
ἆμαθεῖ. Asr. 





IIOAITEIA, A. 


ὁμοίου ου" πλεονεκσήσει, γου 


319 


à ἀνομοίου» Ναί. Ἔνικον 


ὥρα, y» 0 γω, ὸ μὴν δίκαιος τῷ σοφῷ καὶ ἀγαθβῷ, o à 


ὦδικος σῷ AAA xoi Apeii. 


ὁμολογοῦμιν) ὁ 
τερον είναι. 


ὠμολογοῦμω γάρ. 


Kodonón." ᾽Αλλὰ em 


yt όμοιος ἑλάτερος £13, σοιοῦτον καὶ ὶκά- 
'O μὲν ὥρα δίλαιος τι. i. 49. 


py ἀναπέφανται v. ἀγαθός σε καὶ σοφός, o δὲ ἆδικος 


ἁμαθης τε καὶ κακός. 
8. 22. 'O à 


Ogoripays ὠμολόγησε μεν πάντα 


vara," οὐχ ὡς ἐγὼ νυν ῥωδίως λέγα, ἀλλ ὁλκόμενος παὶ 
μόγις μετὰ ἱδρώτος θαυμαστοῦ ὅ ὁσου, ini καὶ θέρους à ὂν- 
vog τότεξ καὶ εἶδον ἕ Sy, πρότερον δὲ οὕπω, Θρασύμαχον 
ρυθριώντα" irs A οὔν διωµολογησάμεθα e" δικαιοσύ- 
ym ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν ài ἀδμκίαν κακίαν σε καὶ 
ἁμαθίαν, Ec», ἦν δ᾽ ἔγω, TOUTO μὲν ἡμῶν οὕτω αείσθο, 


aput : δὲ δη” καὶ ἰσχυβὸν εὖ 


νους τὴν ἁδικίαν. 3 1 οὐ 


μέμ- 


σαι, ὦ Θρασύμαχε; Μέμνημαι, ἔφη" ἀλλ ὄμοιγε οὐδὲ 
& νῦν λέγεις ἀρέσχευ καὶ έχω περὶ αυτών λέγε. si οὖν 
λέγοιρν, εὖ oid OTi δημηγορεῖν" ὦν µε φαίης. Ἰ οὖν ἔα 


signum jnterrogationis.— οὕτως $.—5* οὗ om er— κινδυνεύει om {.---ὃ ÓuoAo- 
γοῦμεν ο et pr 6.—* ὢν om H.—4 δὲ θΕΦΚέ5.---» Tavra πάντα Φίετ.---- μόλις, Φ. 


—5 post τότε interpunxi cum AGEétr.—^ δὲ om Kqv.— 


! ela q.—J ἡμῖν post κείσ- 


θω pouit t£, om Hs.—* δὴ om t.— µέμρησαι ἔφη ὦ τ.--Ώ δημιουργεῖν s.—? épo- 


$. 29. τότε καὶ εἶδον ὀγὰ] Respexe- 
runt h. |. Aristides Orat. Plat. ii. p. T 395. 
t. ii. et Synesius in calvit. encom. p. 66. 
A. et comparavit cum eo P. Victorius 
(Var. Lectt. iii, 5.) Virgil. En. viii, 
223. * Tum primum nostri Cacum videre 
pcr Turbatumque oculis—' Asr. 
Mi» οὕτω] Pronomen ἡμῖν e Stobeo, 
qui i Serm. 1 1x. p. 114. et x. p. 133. hanc 
euuntiationem habet, recepimus, Ficino 
confirmante, ut qui verterit: maneat, in- 
hoc ita nobis. Mox iden exhibet 
σχυρότερο», quod sequentia p. 351 
ἐλέχθη γάρ που, ὅτι καὶ —— καὶ 
ἰσχυρότερον εἴη ἀδικία δικαιοσύνηε, con- 
finnare quodammodo videntur; sed Fici- 
nus quoque vulgatam scripturam secutus 
vertit: dicebamus autem, validum εἰ po- 
tens injustitiam . esse, Asr. 
δημηγορεῦν] In Aldo est δημηουργεν 
cum in secunda etinm syllaba ; in qua 
scriptura manifeste alioqui mendosa νε» 
tigium vere lectionis superesse videtur : 


videlicet verbi δημηγορεῖν, ut Ficinos, qui 
vertit, concionari, etiam legit. ὃτερη, 
Sic jam Comar. correxerat, addicente 
Cod. Reg. Contra vitiose Bas. 1. et 2, 
δημιουργεῖν. — Δημηγορεῖ», concionari, 
orationem habere, opponitur τῷ διαλέ- 
γεσθαι. Protag. 830. B. χωρὶς γὰρ ἔγωγ 
duy» εἶναι τὸ ξυνεῖναί τε ἀλλήλοις διαλε- 
γοµένου» καὶ τὸ δημηγορεῖ». Hiuc est in 
malam partem more rhetorum dicere, qui 
ostentationis causa longam orationem 
babent, simulque ad auditorum gratiam 
sibi conciliandam non verum vel utile 
spectant, sed inanem sermonis delectati- 
onem aucupantur. Sic Gorg. p. 482. C. 
ὦ Σώκρατες, Boxeis ψεαριεύεσθαι ἐν τοῖς 
λόγοις, ὡς ἀληθῶ; δημηγόρος ὃν, καὶ νῦν 
ταῦτα δημηγορεῖς (hac tam mulia verba 
Jacis). p. 503. σα. C. δηµηγορία ἄρα τίς ἐστιν 
ἡ vonrud, que respiciunt pregressa : 
δῆλον ὅτι (3) τῶν τραγῳδιῶν woíncis) πρὸς 
τὴν ἡδονὴν μᾶλλον ἅρμηται καὶ τὸ x 
ζεσθαι rois θεαταῖᾳ. Similiter p. 519. 


xir. Ἱ. 50. 
1t. 851. 


320 IIAATONOZ 


μι sire ὅσα βούλοριαι, ἢ , sí βούλει i igera», ἐρώτα”". ἐγὼ 
δί σοι, ὅς πες ταῖς. γβαυσὶ τας vous? μύθους λεγούσαις, 
citri & ἐρῶ καὶ — xcti — Μγδα- 
pos, d δι γώ, T ads yt 7 σαυτοῦ δόξα». "Ὡς τί σοι, 
ἔφη, ἀρέσκειν, ἔπειδή περ ουκ iac λέγεω. xci τοι σι dA 
λο βούλα; Οὐδὺ μὰ Δία, » à' yo, ἀλλ 8j περ TOUTO 
ποιήσεις, voit ἐγὼ δὶ ρωτήσω. Ἔρωτα δή. Tovro 
τοίνυν gura Ó σερ ἄρτι, i ίνα καὶ εξης διασνεψώμεθα TOY 
λόγον, ὁποῖόν σι τυγχάνει ὃν δικαιοσύνη: πρὸς ἁδικίαν. 
4 iy" γάρ που ὅτι xol δυνατώτερον καὶ ἰσχυρβότερον 
sim ἁδικία μρονύαν. yo» δέ ys," ἔφην si σερ σοφία σε) 
καὶ Lu ἐστι δικαιοσύνη, ῥᾳδίως, —2 φανήσεται 
πα) Ἰσχωβότερω ἀδικίας, — rie εστιν ἁμαθία ἡ 5 —* 
χία." οὐδεὶς” ἂν $71" σοῦτο" ἀγνοήσειω. ἀλλ) οὗ σι οὕτως: 
ἁπλῶς, o Θρασύμαχε, ὄγωγε᾽ ἐπιθυμᾶ, ἀλλὰ r3 τη 
σκέψασθαι"' πόλιν φωίης &y5 ἄδικον si είναι καὶ ἄλλας Tó- 
λιις — ὀουλοῦσθαι ἀδίκως καὶ καταδεδουλῶσθαι, 
πολλὰς às καὶ vp. tauri) $m δουλώσαμένην» Ilo; γὰ 

οὔκ; ἔφη. καὶ TOUTÓ ys , στη μάλιστα rotes end 
σελεώτατα) οὖσα ὤδικο.. ἸΜανθάνω, &Qny, ὅτι σὸς οὗτος 


T» om q.—? sais Ἐς.---ὂ τοὺς om c.—9 ele» om ΦΓ.---ἵ «al ἀνανεύσω f£, om 9t. 

—* Bl tt.—! ἡ δικαιοσύνη DKq.—* ἐλείχθη v, ἐδείχθη t.—* καὶ om GétT, ante ὅτι 
ponit c.—-" y! (p. —* ἔφην gtv : ἔφη *r.—! τε om IIDKq.— 5 ἁδικία om t.—* ob- 
dels γὰρ Φᾳ, καὶ οὐδεὶς ».---ὃ ἔτι post ἀγνοήσειεν ponit t.—c τοῦτο om q.—4 οὕτοι 
eKitr.—* ἔγωγε ὦ θρασύµαχε Φ.--ἵ τῇδ ἔπισκ αι qv, τῆδε 5j ἐπισκέψασθαι 
ΠΡΚ.--ἕ ὃν om DK.—h ἐφ t.—) ἑαυτὴν v.—) τελοωτάτη 9.--ἕ ἔφη οκε.-- ὃν 





Socrates, sententia copiosius exposita et 
quasi oratione habita, ós ** dicit, 
δημηγορέῖν µε ἠνάγκασας, à Καλλίκλειε, 
οὑκ ἐθέλων ἄποκρ (ρασθαι. Theeet. 162. 
D. véos γάρ el, à Φίλε πα τῆς οὖν δη- 
µηγορίας (longior et verbosior rei expo- 
* 3 ὀξέως —— M» sreí0ec 
πρὸς γὰρ ταῦτα dpei TI 4 τη 
ἄλλος ὑπὲρ abr αὐτοῦ, à γοναῖοι πώδές Te 
καὶ *yépovres, δημηγορεῖτε (verba. facitis, 
quod h. ], oppositum est concisas et vere 
dialectice argumentationi; hinc seqvi- 
: ἀπόδειξιν δὲ καὶ ἀνάγκην οὐδ ἧντι- 
ροῦν λέγετε, ἀλλὰ τῷ εἰκότι 
ἐνγκαθοζόμενοι cet. Bic et b. ]. si sen- 


tentiam meam. accuratius. et. coyiosius 


expenerem, scio te diclureum | esse me 
concionari (nom vero tati). Non 
satis recte Heind. ad Gorg eg. s 88. δη- 
psryopeiy pro wugari accipit. Asr. 

ταῖς "ypavgl] Pro vais, quod « editi libri 
liabent, e Cod. Reg. recepi ταῖς, appro- 
bante Ficino, ut qvi verterit, celesti ani- 
culis fabellas narrantibus. Idem reponi 
jusserat Geener. ad Lucian. Catapl. 5.1. 
t. ii. p. 499. Bip. Vid. Precept. Rhe- 
tor.t. vii, p. 682. Bip. Hiuc pies et 
ὕθλος *ypabs 8. γραῶν in. Themt. p. 176. 
B. Gorg. 527. Α. Asr. 

σκέψασθαι] Stob. h. 1. citans Serm. 
ix. p. 114. addit χρὴ post σκέψασθαι, 
et mox interponit οὖν post eórepor. Asr. 


IIOAITEIA, A. 321 


3» 0 λόγος, ἀλλὰ τόδε" περὶ αὐτοῦ σκοπῶ: πότρον ἡ 
κρείτσων γε γνομένη πΌλις πόλεως ἄνευ δικαιοσύνης 72» 
δύναμιν ταύτην" ἕξει, 9) ἀνάγκη αὐτῇ μετὰ δικαιοσύνης» 
Ei ni»? ἔφη, ac? σὺ ὥρτι έλεγες, ἔστιὶ ἡ δικαιοσύνη σο- 
φία," μετὰ δικαιοσύνης: si δ) ὡς ἐγὼ ἔλεγον μετὼ ἆδι- 
/ * 4 - . 9 ) Y , ο 9 
xime. Ἡάνυ ἄγαμαι, m» δ' εγώ, 9 θρασύμαχε, ὅτι οὖν 
ἐτινεύεις µόνον καὶ ἀνανεύεις, ἀλλὰ καὶ ἀποκρίνει πάνυ' 
παλὼς. loi γάρ, ἔφη, χαρίζομαι. — Eo γε σὺ ποιῶρ. 1 δι. 
ἀλλὰ 05 xai τόδε μοι χάρισαι, καὶ λέγε" δοκεῖς ἂν Ἰ 
πόλιν 5 στρατόπεδον 3 ληστὰς 5 χλέαστας $ ὤλλο τι ἔθνος, 
ὅσα κονῇ επί τι ἔρχεται ἀδίκως, πρᾶξαι ἄν τι δύνασβαι, 
8j ἁδικοῖν ἀλλήλους:; Ov δῆτα, 3 δ᾽ ὃς. TL si p 
, ^v , - ⸗ ⸗ v ⸗ 7 
ἀδικοῖεν; οὐ μᾶλλονι Π]άνυ γε. Στάσεις γᾶρ που, ὦ 
Θρασύμαχε, ἤ γε ἁδικία καὶ µίση καὶ µάχας ἐν ἆλ- 
λήλοις παρέχει, 9 δὲ δικαιοσύνη ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν. ᾗ 
γάρι Ἑστω, ἤ δ᾽ ὅς, ἵνα σοι μὴ διαφέρωμαι.7 [8 23. | 
Αλλ εὖ γε σὺ ποιῶν, d ἄριστε. τόδε δέ µοι λέγε" ἄραω 
εἶ τοῦτο ἔργον ἁδικίας, µῖσος ἐμιποιεῖν ὅπου ἂν ἔνη, OU καὶ" 
ἐν) ἐλευθέροίς τε καὶ δούλοις ἐγγιγνομένη μισεῖν ποιήσει 
ἀλλήλους καὶ στασιάζων καὶ ὠδυνάτους εἶαι ποιῇ [UST 
/ ⸗ ⸗ ES YA ^c? "d? 
αλληλων ToDTTED ; Πάνυ ys. Ti δὲ ἂν' ἓν Qvoiv" ἐγ- 
ένηται, οὐ διοίσονται καὶ µισήσουσι καὶ Sy pol ἔσονται 
9 ο” 3 
ἀλλήλοις τε χαὶ τοῖς δικαίοις; Έσονται, ἔφη. ΕΒὰν Qi. 
δή, 9 θαυμάσιε, ἓν ἓνὶ ἐγγένηται ἁδικία, μῶνᾶ μὴ Gro ei" 
οὗτος 89t.—" τόγε Ob(t.—^ abr)» Kqv.—^ μὲν...εῖ om Gér.—P ὧν ATIDKqtc: 
$ *5.—2 ἔχει AIIDK(o et pr q.—* σοφίαν tv.—* πάνν om 66r. —* σοι A.—* δο- 
κοῖς 9.—" arácis IIK. —" καὶ ante. µίση om II.—* ἐν om t.—! διαφέρωµεν A.— 


2 d om (.—* οὐκ t,.—h^ dy add AGHéT.—^ dày K.—À δυεῖν t.—^ διοίσουσι Θ69τ.--- 
{ δὲ om pr Πι--- ἡμῶν €.—^ ἀπόλλει K.—! ffe; om ΠΡΕ, ente οὐδὲν ponit q. 


δ] Stob. et Cod. Reg. przstant &s, 
quod Ficinus quoque videtur expressisse 
vertendo, μέ tu paulo ante dicebas, et 
sequentia, és ἐγὼ ἔλογο», confirmant 
quodammodo ; tamen neutiquam neces- 
sarium est. Asr. 

πάνυ γε ἄγαμαι] Ita e Stob. rescrip- 
simus; vulgo γὲ abest. Asr. 

εὖ "ye σὺ ποιῶν] Int. ἐμοὶ χαρίζει, et 
hoc pro, eb γε σὺ ποιεῖε µοι χαριζόµενος 
s. ὅτι uot χαρίζει. Vid. nostra ad Pheedr. 


Plat. Vor. VI. 


p. 252. Ceterum frequentissime in re- 
sponsione participium pro modo finito 
ponitur, v. Heind. ad Charmid. p. 64. 
adde Hipparch. p. 281. C. οὐκ ἀδίκως γα 
σὺ ἀπορῶ». Dialog. de Just. p. 875. A. 
καλῶς *yé σοι δοκοῦν. AT. 

εἰ ἀδικοῖεν] Stob. 3) ἁδικεῖν ἀλλήλου». 
Rententiam, etiam inter latrones debere 
ὀμόνοια» esse, uberius exposuit Isocrates 
in Panathen. p. 280. Corai, Asr. 


28 


322 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


và» αὑτῆς δύναμωι», 5 οὐδὸν reor iu; Malis ἦττον ἐχέ- 
, d X e 

v9, ἔφη. OuxaUr τοιάνδε σιὰ φαίνεται ὄχουσα ex» δύναμω», 

oia) ᾧ ἂν ἐγγένησαι," sis wt vivi sive χένει εἴτε στρα- 


$v t9 A » 3 
11. 352. coria! εἶτε ἄλλῳ ὀτφοῦν,'' σρώτον μὲν ἀθύνατον αυτο" ποι- 
. ^s N 8 / 
r.i. 62. £y? πράττει μεθ aurou? διὰ τὸ στασιάζειν καὶ διαφί- 


4 7 v 2 * 
ρισθαι, ὅτι δ) ἐχθρὸνὶ εἴναι ἑαυτῷ τε καὶ τῷ εναντίω Tuv 


M ^ Pad , L4 σ 
vi καὶ σῷ δικαίῳ; οὐχ οὕτως; Πῶνυ γε. 


Καὶ ἐν εν Of, 


φ’ , ” ο , 8 4 ο / 3 , 
οἵμαι, ἔνοῦσα ταῦτα πάντα" oct; ἅπερ siQuxs? ἐργά- 
tv 8 
ζεσθαι' «πρῶτον μὲν ἀδύνατον αυτον αράττειν σοιήσει στα- 
ad M ^ » 9 
σιάζοντα καὶ οὐχ ὁμονοοῦντα" αυτον ἑαυτῷ,, ἔπειτα $Y- 
M Νε d X ο / 4 ⸗ , * 
— γᾶρι Næi. ΔΙκαιοι 


δὲ  εἰσί, ὢ Φίλε, καὶ οἱ θεοί Ἔστωσα», ἔφη. 


Καὶ 


θιοῖς ἄρα ἐχθρὸς ἔσται à ὥδικος" 9 Θρασύμαχε, 0 à 
δίκαιος φίλο. Εὐωχαὺ. σοῦ. λόγου, ἔφη, θαβρῶν' ov γαρ 
ἔγωγί σοι ὄναντιώσομὰν, ἵνα μὴ τοῖσδε ἀπίχθωμα,. Ίθι 


—J ofa t.—k ὀγγέγνηται v.—) ατρατοπέδφ 3 ΦΓ.--- ἄλλω ol ὁτωοῦν ο.--- αὐτὸν 
(v.-—^ trou? ΑθΕΦέυτ.---ὃ ἑαυτοῦ v.—* ἐχθρῷ μαι prius σῷ om 69t.—^ ravrà 
0 


φαῦτα 9.—t ὁμολογοῦνται (.—* ἑαντὸν K.—' 


om IMeDEqtt et pr 6.—* καὶ 


ois θοοῖε (.—* 0 ἔδικοι ἔσται 4v, dori» ὁ ἄδικος DKq.—! ἐγὼ IIDKq.— οὐδὲ t. 


6. 39. φαίνεται] φαίνεσθαι ἔχουσα τὴν 
αμι», οἵα»---ποιεν: apparet ipsam id 
virium habere, ut. reddat. Φαίνεσθαι 
participio junctum est i. q. δῆλον εἶναι, 
v. Phavorin. v. $aíverar Zeune ad Vi- 
ger. de Idiotism. p. 313. not. Deinde 
olos vel per se (qualis pro talis, que, 
ejusmodi ut) vel precedente τοιοῦτος, 
οὗτος aliove pronomine cum infinitivo 
ponitur pro conjunctione ὥστε, quæ in 
olos latet (Similiter apud Latinos qui 
ro «t is et simpliciter pro uf usurpatur). 
ic iii. 21. p. 415. E. οὕκουν τοιαύτας 
(εὐνὰς), ofas χειμῶνός τε στέγειν καὶ θέ- 
povs ἱκανὰς εἶναι (ejusmodi, quales, s. 
que (legant, i, e. ut tegant ; et quia ὅσ- 
τε, Quod in relativo pronomine ofas la- 
tet, cum infinitivo construitur, sequitur 
etiam post οἷος infinitivus), — Cratyl. p. 
395. À. κινδυνεύει γὰρ τοιοῦτόε Tis εἶναι 
ὃ Αγαμέμνων, olos, ἃ Άν δόξειεν αὐτῷ, 
διαπονεῖσθαι καὶ κρατερεῖν. Menon. p. 
100. Α. ei µή τις εἴη τοιοῦτος τῶν πολι- 
τικῶν ἀνδρᾶ», οἷος καὶ ἄλλον ποιῆσαι πο- 
λιτικόν. Οπίου. p. 46. Β. Erast. 186. 
ΑΛ. Vid. Lexic. Xenoph. v. οἷος. v. iii. 
P. 201. Matthiz ad Hymn. Homer. p. 


74. et Gr. Gr. p. 662. — Pro woe» Ald. 
legit vows, Bas. 1. 2. et Stob. ποιεῖ, vi- 
ως € αὐτοῦ] Schol Ruhnk 

7 ει µε ο e 
ἀντὶ τοῦ, μετὰ πίστεως καὶ ἀσφαλείας τ. 
ποιεῖν. Ίπιο est, concordi animo agere ; 
πράττειν enim μετὰ τινὸς vcl τινὶ dicitur, 
qui ab alicujus partibus stat, qni alicui 
favet et in agendo ipsi consentit. Non- 
nulla huc facientia citavit Zeun. ad Vi- 
ger. p. 291. ed. Herm. Eandem locu- 
tionem in Phedon. p. 82. D. ἀλλὰ μὴ 
σώματα πλάττοντες latere, et scriben- 
dum essc, ἀλλὰ μὴ σώµατι πράττοντες, 
quod sequens ἑναντία πράττει’ non so- 
lum confirmat, verum etiam efflagitat, 
jam monuimus in Ephemer. Lendish. t. 
lii. fasc. ii. p. 129. Asr. 

ὁ δις. ὃ ,] Stob. ὦ Θρ. ὃ ἄδ. Asri 

εὐωχοῦ] Nota est vocum εὐωχεῖσθαι, 
ἑστιᾶσθαι, εὐωχία, ἑστίασιι, Ooirg ad 
sermonum delicias translatio, vid. nostra 
ad Phredr. p. 221. Mox θαρσῶν pro 
θαῤῥῶν, quod recentiorum Atticorum est, 
scripsimus, vid. Ducker. ad Thucyd. v. 
4. interpp. ad Thom. M. p. 435. et 
Valcken, ad Eurip. Phon. 55. Asr. 





IIOAITEIA, A. 323 


δη y d δ᾽ P] 4 M / ” ε / , , 
9j, ν 0 εγὼ, λα Τα AOITO, (400 της SO TIOLTEDG ὠποπληρα- 
; ) .9 ovg NN v / 
σον, G/FOXPIVOpLeVOG ὡς περ καὶ νυν. OTi μὲν "yo καὶ moQa- 
τεροι καὶ ἁμιίνους καὶ δυνωτώτεροι πράττειν οἱ δίκαιοι 
/ AL ; ài zà —2 * , 5 Pd 7 /& 
Pœirovrrœi, οἱ 0$ cOixor ουῦθν πραττευ puer. ἄλλήλων οἱοί 
9 x à» Vd 33€ /7 c 7 — J , 
v$, ἄλλα δή xoci ους Φαμιεν ερρωµένὼς' πὠποτῖ σι μετ 
ἀλλήλων κονῇὰ αρᾶξαι ἀδίκους ὄντας, τοῦτο οὗ παντάπα- 
À 
σι ἄληθες λέγομεν' oU. γὰρ ἂνξ ἀπείχοντο ἀλλήλων xo- 
5v P4 ^ ^» , ^s 
μιδη" ὀνσες ἄδικοι, ἀλλὰ δηλον ὅσι ἐνῆνὶ τις αὐτοῖς δικαι- 
/ «4 , 4 , / / j A09 / 425» ,.95 
οσύνη, Ἡ αυτους €T0i6I [L9] TOI X0 ἄλληλους γε xo t 
ας » ej ^ || 4 
οὓς Ίεσαν ἅμα ἀδικεῖ, δι ἣν ἔπραξαν ἃ ἔπραξα», ὥρμησαν 
N x 
QA. ο) τὰ ἄδικα ἁδικίῳ ἡμιμόγχθηροι ὄντες, Savi oi γε 
, . Ld 
üuvrüvneoi καὶ τελέως ἄδικοι.τελέως εἰσὶ καὶ TpiTTEy 
, à / | ^ * ^? "U m €" ή Ü / n ? 9 
αόυνατοι' ταυτα (L6) ουν οτι ουτως έχει ριανύάνὼ, αλλ 
2 A ^ 9 ^e 
οὐχ, wc CU? τὸ πρῶτον ἐίθεσο. εἰ δὲ καὶ ὤμεινον ζῶσιν οἱ 
rv /, ' » 
δίκαιὸι voy ἀδίχων καὶ εὐδαιμονέσσεροί Sici», 0 περ τὸ ὕσ- 
τερον προὐθέμεθα σχέψασθαι, σχεατέον. φαίνονται pov ouy? 
καὶ νῦν, ὡς y Suo) δοκεῖ, εξ ων εἰρήκαμεν ὅμως δ᾽ ὅτι 


--- οἷοί...ἀλλήλων om t.—h δὴ om IIDKq.—* ἐρρωμένονο v.—3 κουῇ om ev.— 
€ λόγοµεν AORDEvt, ἐλέγομεν *e, —f Ἡ ἐ.--ἕ ἂν om pr IL.—h xoju55j om v.— dors 


ο 
t—— τοι AHIIétvt, τι 0: τι ος.--- 


Κ.---Ὁ ἀδύνατοι καὶ πράττει» εἶσίν Φ.--- 


B ὅτι om DK. - µανθάνειε δή q.—? σύ *ye 6.—P? μὲν οὖν om 09y.—3 y ἐμοὶ t; 


ὅτι μὲν γὰρ--φαίρορται] 8i pro ὅτι 
aliud reponendum non est, intelligen- 
dum videtur : αι μὲν γὰρ οἱ ᾱ-- 
καιοι, ὅτι κα) ele: καὶ εἰμείνους 
cet. Srs»n. qui sic in Not. * Conatas 
sum rationem aliquam invenire qua lec- 
tio nostra φαίνονται retineri posset : sed 
magis consultum fuerit φαίνεται legere." 
φαίνεται] Hoc Comar. jam conjecerat. 
Nulla opus est correctione, Post $n 
enim, sicuti post plures alias conjunctio- 
nes (vid. qu Fischerus collegit in Ani- 
mad. ad Weller. t. iii. p. ii. p. 35.) pos- 
terior orationis omisss, e n 
scriptor interposita illa, ioa 
κώμα ον ἀδύνατοι videtur oblitus 
esse. Sensus est : * justos etiam sapien- 
tiores, meliores et in agendo valentiores 
esse, hoc diligentius perscrutari animus 
est, Et non solum, quando oratio aliis 
interpositis interrupta est, ὅτι sic solet 
i, sed in qualibet etiam enuntia- 
tione, ita ot mimicam fere speciem ora- 


in ye, el *érorro, πάν’ ἂν ον ὀγαθὰ 


πόλα, $ "révorro (intellige, per se appa- 
. l. [ 9 D. ei dd» 
ret) vi. p. 498 mi μὲν γὰρ 3 


πάντα, ἃ κ ον — (int ρα 


intelligitur). Sic etiam p. 511. C. Si- 
militer Euthypbr. p. 12. µανθάνω, à X4- 


kpares* ὅτι δ) σὺ τὸ δαιµόνιόν dy σαν- 
τῷ ἑκάστοτε γέγνασθαι : qued damonium 
tibi semper apparere dicis, int. hoc tibi 
crimini vertunt, in eo te accusant. Xe- 
noph. CEcon. i. T. ὅτι τοι ἡμῖν dbóke: ol- 
Kos à»0pbs εἶναι, ὅπερ κτῆσις (quia— 
propterea te interrogabam) v. 18. ὅτι δὲ 
---ἀδύνατα προνοῆσαι (int. hoc nondum 
perspicio, hujus rei ratio me fugit). Male 
hos similesque locos tentasse doctos vi- 
res, monui ad Pheedr. p. 380. Asr. 
el δὲ καὶ ἄμεινον ζῶσυ] Ἠωο est ore» 
tio primaria, verbis ὅτι μὲν "yàp καὶ σο- 
ροι---φαίνο í Te incepta qui- 
em, sed interrupta iia, qus sequuntur, 
ἀλλὰ 99) καὶ οὔς Φαµεν---ἐτίθεσο. Αοτ. 


11. i. 59. 


11. 853. 


ει, |. 54. 


324 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


[έλτιον σκεπτίον. οὐ γὰρ περὶ τοῦ ἐπιτυχόντος ὁ λόγος, 
ἀλλὰ περὶ φοῦ OP vip σρόπον χρὴ ζην.. κόπει On, ἔφη. 
Σκοπῶ, ἦν δ) ἐγώ. καί μοι λέγε" δοκε τί σοι εἶναι {ππου" 
ἔργον; Έμοιγε. Αρα” οὖν τοῦτο” &y Üsing καὶ ἵππου» 
καὶ ἄλλου OTOUOUP ἔργον, ὃ ἂν 9?" µόνω ἐκείνω TOI)" Tig 3 
y ?, ⸗ * » T 4 » Ww ul vy 
ὥριστα; Ov µανθάνω, ἔφη.  AXX as. ἔσθ᾽ oro ἄν ἄλ- 
Ao ἴδοις 5 ὀφβαλμοῖς; Ov δητα. Ti δε, ἀκούσαις' ἆλ- 
Ae ἢ ὠσίν; Ὀὐδαμῶς. Οὐκοῦν δικαίως ἂν ταῦτα τούτων 
ο” ο * d 57v 2 94/9 / , 
φαῖμεν ἔργα" εἶαι llá»v γε Τί δὲ µαχαίρα αμ- 
/ f —2 4 7, A 3 ” 
πέλου χληµα αποτεµοις και 0 HAM X04 ἄλλοις πολλοίς; 
IIo; γὰρ οὐ, ᾿Αλλ᾽ οὐδενί ἄν, oi fU, οὐτωξ καλῶς, ὡς 


^ ^ 1 2 ^v o3 5 , Y» 

δρεπάνῳ τῷ $*xi τοῦτο" ἐργασθένι ᾿Αληθηὸ Ae oð⸗ 
$^» » 7 

οὐ τοῦτο τούτου. ἔργον θήσομεν; Θήσομεν μὲν οὔν. 


[S. 24.] Now δή, οἶμαι, ἄμιεινον ἄν µιάθοις 0 ἄρσι ἡρώ- 
va», φυνθανόµιενος Si oU" τοῦτο" ἑκάστου εἴηρ ἔρφον, 0 ἂν 3 
/ ^ ⸗ » v 2 ⸗ / 
µόνον τι 5 κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται. Αλλά.' 
y µοι *s.—* 9 ἔτι Bio: Bé ri *5.—5 δὲ ο.--ἳ pol γε λέγε t, —8 ἵππον εἶναι t.— 


Y dp (v.—" τοῦτ) t.—X θείης ἵππον v.—J οὐτουοῦν 8.—5 1) om t. — ποιεῖ t. - 
b ἀκοῦσαι K, ἀκούσαι v.—9* ταῦτα τούτων Φαμὲν AOGRTIODK(vt, Φφαμεν ταῦτα τού- 





α 
των Kq.—43 ἔργο» t.—* δαί . — µαχ 
ante olas 


µένψ q. 


nit Φ, post καλῶς 6.—h τοῦτο ΘΕΠΦΙίτ et rc q: το 
ἀληθὴ om s.—k τούτου τοῦτο (v.—) μὲν om RIIDR.—^ 8 τι HDKgq. 


ἂν AuséAov ο, recte, opinor.—8 οὕτων 
ύτφ *s.—) elpyac- 


—2 ob om v.—9 τούτου c.—P εἴῃ...ἑκάστον om Θ.---ᾱ ἀλλ c,.— γε DEq.—* ϕα- 


δέ T. βόλτιορ] Repono δ᾽ ἔτι βέλτιον, 
Sra». 

δ' ἔτι βέλτιον] Sic jam Stephanus. 
Vulgo δέ τι, quis solemnis est permuta- 
tio. Asr. 

ἔσθ Org] ἔστιν, ὅστις, ὅ τι al. inter- 
Fogationi passim jnserviunt, ut p. 268. 
D. ψυχῆς ἔστι τι ἔργον, et paulo post, 
ἔσθ ὅτφ. Menon. P 85. B. ἔστιν ἤρτινα 
δόξαν οὐχ αὐτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; Vid, 
Jensius ad Lucian. t. i. p. 188. Abresch. 
Diluc. Thucyd. p. 420. Asr. 

φαῖμεν] Ald. Bas. 1. Stob. et Cod. 

£- P; Iecte contra Das. 2, et 
Stepb. φαῖμεν, quod Ficinus quoque ex- 
pressit vertens, Ergo hec horum opera 
recte diceremus. — Deinde post àxobras 
et µαχαίρᾳ interposuimus &», quod de- 
esse nequit. Asr. 

ἐπὶ τοῦτο ἐργασθέντι] Sic Cod, Ven. 
etsi haud necessarium egt; solet enim 
ἐπὶ cum dativo ita poni, ut causam, con- 
Bilium vel finem indicet, ubi accusati- 


vütw exspectabas. Vid. Lexic. Xenoph. 
v. éml t. ii. p. 259. 363. Fischer. ad 
Weller. t. iii. p. ii. p. 364. Asr. 

ἀληθή] Vocem male omittunt 
Ald. Bas. 1. prestant vero Bas. 3. Cod. 
Reg. Ven. et Stob, Sic et Ficinus: 
est, ut dicis. Asr. . 

θήσοµεν μὲν οὖν] In Cod, Reg. parti- 
cula μὲν haud dubie propter precedens 
μὲν excidit. Θήσομεν μὲν etsü non gra- 
tum auribus accidit, tamen sanum est ; 
sic in Phedr. c. 31. ὖ ἠ. Vid. nostra 
ad Phadr. p. 817. Aer. 

6. 24. ὃ ἂν )) µόνον τι] Hsec constans 
est omnium librorum scriptura, Attamen 
STxPH., secutus Cornarium, * Pro µόνον, 
ait, substituendum esse µόνῳψ et ris pro 
Tl, ostendit locus, cujus hic fit mentio 
(qui est in fine pagine preecedentis), ubi 
nimirum proposita fuit illa interrogatio. 
Sic et ἐκείνῳ illic habemus post uése-" 
Sed primum non opus est eorundem ver- 
borum repetitione, deinde vulgata scrip- 


IIOAITEIA, A. 325 


4 ⸗ t 2 ὃ 0 e €t 7 ά 
ἔφη, μανθάνω σε" xai puoi δοκεῖ τουτο ἑκώστου πράγματος 
ἔργον εἶναι. — Ede», 39 δ᾽ ὄγω. οὐκοῦν καὶ ἀρετὴ δοκχεῖ σοι 
$4yo4 ἑκάστῳ ᾧ περ καὶ ἔργον.τι προστέτακται! ἴωμεν δὲ 
$ 4 M 4 ⸗ 2 ^ /^sg* t » 
ἐπ! τὰ αυτὰ πάλη. oUm uw, φωμᾶν, εστω έργον; ' Ea- 
. . 9 ^ y 
vu." "Ap" οὖν xai ἀρετὴ ὀφθαλμῶν Scri, Καὶ ἀρετή. 
Tí δέ; oro» ἦν τι ἔργον: Noé. Οὐκοῦν καὶ ἀριτή;ι Καὶ 
5 , , A * ^ vy ? ο ϱ 
ἀρειτή. 1! δς «άνσων áp: τῶν ἄλλων ουχ, ούτως» Ov- 
vac. Έχε δή. &p ἄν ποτε ὄμματα τὸ αὐτῶν ἔργον 
ae ἀπεργάσαιτο" μὴ ἔχοντα τὴν αὐτῶν) οἰπείων ἀρι- 
vj» &AX ἀντὶ τῆς ἀρετῆς κακίαν; Καὶ πως ἄν; ἔφη: τυ- 
4 A! 4 / 3 8 ^» 4 t / £z 4 , 
Φλόσησα γὰρ ἴσως λέγεις ἀντὶ τῆς οψεως. "Η τις" ἣν ὃ 
9 "d y ^" (fa » ⸗ 2 ⸗ b ^ , e 95 » 70ο 
$ya, αυτων αρετή OU γᾶρ πω τουτο έρωτα, QA ει 
τῇ οἰκείᾳ μὲν ἀρετῆ τὸ αὐτῶν ἔργον εὖ ἑργάσιται τὰ $p- 
. * ^. * A4/ es 
γαζόμενα, καχίᾳῳ δὶ xax; Αληόες, ἔφη, τοῦτό ys 
2 ρω , 5v ^s ^^ 
“λέγει. — OvxoUy xai ὥτω στερὀμεναξ τῆς αὐτῶν ἀρετῆς 
^ N ^v . 
κακῶς τὸ αὐτῶν ἔργον ἀπεργάσεταιι Πάνυ ve. Τίθε- «i. 1.56. 
5 N n / , 8 » i ,)^c y 
[A49 οὖν καὶ τἆλλα WüvTO. εἰς σον αὐσον λόγον  Eyuoiyt 
δοκεῖ, "Ii δή, μετὰ ταῦτα v00s σκέψαι. ψυχᾷς ἔστι τι 
» «a d 2 a 
ὄργον 0 ἄλλφ τῶν ὄντων ουδ’ ἂν ài αρᾶξαις |) οἷον τὸ τοιόν- 


μὲν post ἔργον ponunt obr. corſ τι ο.--- ναί IIDKq, val Keri» 0. —*. Ap"... val το 
in mg IIL.—" αὐτῶν τὸ K.—* καλῶς άσονται Θ, καλῶς ἀπεργάσωνται t, kwep- 
γάσωντωι καλῶς 9.—! ἑαυτῶν t.—5 3) τίς Κ.--ᾱ Jj om t.—h που Ἡ.---ὃ el om 9r.— 


9 
4 ἀληθῶς K.—^ γοῦτο Om 6 —l γε om éKqlet.—8 στερούµενα c.—^ ἑαὐτῶν v. 
tura eundem exhibet sensum 5 referen- 


dum est enim 7) ad precedens ἑκάστου. 
Quamquam Ficinus quoque vertit, quod 


ἔχε δὴ vero aliam habere significationem, 
inde jam — quod ἔχε abeolute 
ponitur. Ion. p. 685. B. ἔχε 9 καί 


vel solo illo vel snelius quam ceteris effi- 
citur.—Mox ἔστι τι ἔργον e Βίοῦσοο re- 
scripsimus ; vulgo ἐστὶν ἕργον.. Ita in 
sequentt, &rov » τι ἔργον». Sic et Fi- 
cinus, O dicimus aliquod. 
—pDeinde Stob. legit τί b) yàp καὶ περὶ 
Té». ἄλλων cet, et οὕτως ἔχοι δή. As. 
ἔχε δ)] Exhortandi est formula, idem 
fere valens, quod $ép« δὴ, ut de Legg. 
x.'895. D. Éxe 8) πρὸς Διός dp' οὐκ ἂν 
ἀθέλοι» à ον νοεν; Gorg. 
p. 460. ΑΛ. Eye δὶ)---ἐάνπερ βητορικὸν σό 
Tiwa ποιήσγε cet. ubi. Heind. p. 44. mi- 
nus recte, meo quidem judicio, comparat 
illud Éye ἠρέμα, ἀτρέμας (de quibus vid. 
Spanhem. ad Aristoph. Nub. 262.) nam 
in his ἔχοιν est se. habere, i. e, efse, in 


pot τόδε εἶπὲ, $"Iey. Asr. 

ἀπεργάσαιντο] Heind. ad Cratyl. p. 
137. corrigi volebat ἀπεργάσαντο, de quo 
vehementer dubito; nam apud veteres 
Atticos smpenumero nomina pluralia 
neutrius generis, etiam res inanimatas 
significantia, plurali —— Exem- 
pla Platonis Heind. I. 1, citavit, male, si 
quid video, ea corrigenda esse censens 
(in quo.Fischerum Animadv. ad Weller. 
t. ii. p. i. p. 944. sibi consebtientem 
habet). Apud Tbucydidem crebro hic 
archaismus (vid, Schol. ad Il. A. $10. 
X. 266. reperitur, ut v. 75. vi. 62. vil. 
67. Vid, Fischer. 1. ]. et Matthia Gr. 
i 416. Aser. 


οἰκείᾳ μὲν] Stob. τῇ μὲ» olx. Asr. 


326 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


δε. τὸ ὁσιμελεῖσθαι καὶ py ti καὶ βουλιύεσθαι καὶ sat 


φοιαύτα πάντα, ἔσθ᾽ ὅτῳ ἄλλῳ 7 Vox δικαίως ἆ ἂν αὐτὰ 
ἀποδοῖμεν"' καὶ φαῖμεν" ἴδια" — * —* Oidin. 
ἄλλῳ. lí à αὖ τὸ 5 "5 ψυχῖς φήσομεν ἔργον' εἶναι) 
Μάλισεά y; $e». Ouxovr. xai ἀρεσήν Qupár viv, Μψυ- 
xjis εἶναι; Φαμέ. "Ag οὖν ποτί, 9 Θρασύμαχε, Ψυχὰ 
τὰ αὐτῆς" ἔργα 6Ü ἀπεργάσεσαι στερομένη σᾶς οἰκείας 
ἀρετῆς; 3 Adoweror; Adirarov. Ανάγκη ἄρα xax) 
ψυχᾷ κακώς ἄρχει καὶ ἐπιμελεσθαι, τῇ δὲ Gabr πάντα 
ταῦτα: εὖ αράττευ. :Ανώγκη. Οὗκουν à ἀρετήν γι" tur 
εχωρήσαμεν ψυχῆς εἶναι δικαιοσύνη, κακίαν δὲ ἀδμκίαν 
Συνεχαρήσαµεν y γάρ. 'H pr ἄρα δικαία ψυχή καὶ ὁ 
δίκαιος ἆ ἀνὴρ εὖ 9 βιὠσεται, xaxa 0$ o ὁ dimos. Φαίνεται, 
i. 354. ἔφη xav, τὸν σὸν λόγον. Ax»à p^». 0 ys εὖ Qr μακά- 
ριός σι xai εὐδαίμων, ὁ δὲ μὴ. σἀνανεία. Ἰώς γὰρ 005" 
'O pi δίκαιος ὥρα εὐδαύμοη, ὁ od ὤδμιος ἆθλιος Ἔστω- 
σαν, ἔφη. ᾽Αλλὰ par ἄθλιόν Vs SEQUI οὐ λυσισελεῖ, $0- 
11s. l. 60. δαίμονα δε. Πως γὰρ οὐ; Ουδίέκοτ aga," M μακάριε 
Θρασύμαχε, λυσιτελάστερον ἀδικία δικαιοσύνης. Tavra 
δή coi, ἔφη M Σώχρατες, εστιάσθω) ty τοῖς Βενδιδείοις." 
"Teo σοῦ ye 5925 ἔγω, 9 Θρασύμαχε $1:05^ p πρᾶος 
ὀγένου xoi Memoir ἐπαύσω. οὐ μέντοι" ka uve ys εἰσ- 
ría quoa, ài: ἐμαυτό», ἀλλ οὗ διὰ d ἀλλ ὥς περ οἱ My- 
yoi τοῦ (sl παραφερομάνου ἀπογεύονται ἁρπάζοντες, πρὶν 


—J αὐτὸν τοῦτον λ. to.—1 χράξαιο ΦΓ.---ᾱ τὰ om o.—! sdrra om q.—9 ἀποδιδοῖ- 

μεν K.—? φαμὲν 0.—^ ἴδια post ἐκείνης ponit {.--- ἐκείνου rc Ὀπ.--ᾱ οὐδοὶ...εἶναι 
om (. — ἔργον φήσομεν 0.—5 τὰ αὐτὰ αὐτῆς q.—t ταῦτα πάντα 9it.—* Te o.— 
" πῶς γὰρ o om ο.---" ἄρα om IIDKq.—* ἔφη om . - ἑστιάσθω t.— βεδιδίοις 
OTID.—5* γε om G9c,—^ 6paróupaxe v, qui sic ubique, — ὀπειδή γέ Kq.— ndr 


P hedr. V. Vulgo ἐκιμελεῖσθαι, v. uaxe, Cod. Reg. vero legit, odBéror", à 
nostra ad Ph 288. Stob. habetdg- µακάριε.---ὀπειδήγε µοι. T recepimus 
μελσθαι, deinds vb Βονλεύεσθα. Asr. ο Cod. Reg. Asr. 
éxeivov] Cod. Reg. et Bas. 2. exhi- οἱ λίχνοι] Eadem imagine usus est 
bent éxelrns, quod referendum csset ad — Polybius iii, δὲ. et respexerunt b. |. Ju- 
. Ásr lian. Orat. ii. p. 69. C. et Themist. Orat. 
ο vis] οὗ e Stobeo ,Fi- xviii. p. 330. B. — Ceterum observavit 
cino cino soitragante, quippe qui verterit, Casaubon. ad Athen. vi. p. 285. A. “τὸ 
opus esse dicemus]7— Mox à in his et similibas continuam suc- 
tob. habet bot ulus by, ἔφη. Asr. cessionem aliorum poet alios denotat. 
P s μεν] SicStob. Ύα]ρο ἀρετήν Piato— appellat τὸ del παραφερόµενον 
Mox omittit µακάριε ante Θρασύ- singula fercula, quas inferebantur men- 





IIOAITEIA, A. 327 


TOU προτέρον µετρίως' ἀπολαῦσαι, καὶ iyw μοι ox oU- 
vw, πρὶν ὃ τὸ πρῶτον ἔσχοποῦμεν εὑρεῖν, vO δίκαιο ὃ τί 
ποτ ἔστι, ἀφέμενος, ὄκείνου) ὁρμῆσαι. ἐπὶ τὸ σκέψασθαι 
b! ? d / 9, 9 * , 

περ) αὐτοῦ si τε κακία iori xci ἁμαθία Li σι σοφία καὶ 
αριση, XO4 ἔωπεσοντος αυ ὑστέρον λογου οτι λυσιτελεστε- 
gor ἡ ἁδικία τῆς" δικαιοσύνης, οὖν ἀπεσχόμην τὸ" μὴ οὖν 
ἐπὶ τοῦτο ἔλβεῖν ὧπ ἐκείνου, ὥς TÉ μοι YUV) γέγονεν $x τοῦ 
διαλόγου μηδὲν εἰδένωι ὁπόσε γὰρ τὸ δίκαιον μὴ oido, ὅ 
ἔστι, σχολῇ εἴσομαι εἶτε ἀρεσή τις οὔσα τυγχάνει εἴτε 
καὶ oU, καὶ πότερον ὁ ἔχων αὐτὸ οὐκ εὐδαίμων ἐστὶν 7| εὐ- 
δαίµων. 

ο προς ντ 


tv, ὀρμῆσθαι q.—! alterum καὶ om Φ.---- ἡ et τῆς om Φ.---- τὸ GHIIéDKqtet : τοῦ 
$5,—^ abrb εὐδαίμων ἐστὶν $ οὐκ εὐδαίμω» Obr. 


$9, aliud post aliud. Potest etiam legi 
7e, µενον} ita enim mos erat in 
A ensium conviviis, ut libro quarto 
didicimus.' Asr. 

éyh οἶμαι] Tta rescripsimus, quia é&yà 
pertinet ad δοκῶ. Asr. 

obk ἀπεσχόμην τὸ uj οὐκ] Sic Ald. 
Bas. 1. 2. et Cod, Reg. — Recte ; ita et 
Phavorin. p. 234. ἀπέχομαι 'ArrikGs δὲ 
ἀνίοτε αἰτιατικῇ. Πλάτων οὑκ ἀπειχό- 
µη», τὸ μὴ διὰ τοῦτον (sic) ἐλθεῖν; et 
Priscian. xviii. p. 1176. notans: illi, 
ἀπεχόμη» τούτου καὶ τοῦτυ ; nos quoque, 
* abstineo illius et illum et illo." Vid. 
Lexic. Xenophont. t. i. p. 311. Ste- 


τοῦ pd) scripsit, sine causa. So- 

emne est Tb μὴ post verba arcendi, abs- 

tinendi, Scilicet μὴ ob, negatione pre- 
cedente, οὗ precedens et se in« 
vicem tollunt (v. Herm. ad Viger. p. 
713.) μὴ vero (Latinorum me) respicit 
negationem in verbo prmgresso laten- 
tem ; nam verba arcendi, impediendi al. 
negationem s. recusationem (dubitatio- 
nem, timorem) indicant, quam dicimus, 
subjectivam, articulus vero τὸ cum infi- 
nitivo loco conjunctionis cum modo finito 
ponitur et valct quominus. Vid. Zeun, 
ad Xenoph. Mag. Equit. ix. 6. Cyrop. 
i. 6. 32. et Matth. Gr. Gr. p. 781. Asr. 


Bteph. 
ΣΙ. 857. 





111. i. 8r. r nid δή τε ἀνδρειότατος ὦ Ld d συγχάνει πρὸς GUT OT o xai 


I1 O AI 


T E I A, 


B. 





S. 1. Eyo μὲν s οὖν ταῦτα εἰπὼν ὤμην λόγου" απηλ- 
My Boa τὸ δ) ᾗν ἄρα, ὡς ἔοιχε, προοίμιο». 0 γὰρ Γλαύ- 


δη καὶ τόσε τοῦ Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν oux ἀπιδε- 
Loro! ἀλλ ἔφη Ὢ Σώκρατες, πότερον ἡμᾶς βούλει δοκεῖν 


* 09 λόγον K.—P γε δ) c.—* ἐδέξωτο ΦΓ.---ὃ εἶπον om 6t.—5 ᾗ 9r.—! sul A 


$. 1. Quum Thrasymachus, a Socrate 
convictus ac confatatus, manus, ut aiunt, 
dedisset, suscipiunt injustitie defensio- 
nem ac patrocinium Giauco et Adiman- 
tus, eamque multo firmius ac nervosius 
defendunt, quam a Th ο factum 
erat, illud tamen prefati, se non ea di- 
cere, qua» sentirent, sed que vulgo pro 
injustitia dicerentur, quieque ipsi redar- 
gui ac refutari cuperent, ita. ut omnibus 
utilitatibus detractis amandam et expe- 
tendam esse justitiam, injustiam contra 
fogiendam et aversandam (appareret vel 
simile quid excidit), non tantum impu- 
nitate proposita, sed etiam si certum 
atque exploratam sit, illius ope nos per- 
in somma corporis et externorum 
norum affluentia esee victuros, Tum 
igitur Socrates iis collaudatis et rei diffi- 
cultate demonstrata, vero ac serio justi- 
tiam defendere aggreditur, et usus illa 
nobili similitudine de duabus tabulis, 
quarum in utraque idem scriptum eseet, 
sed in altera minutioribus, in altera 
grandioribus litteris, in reipublice de- 


scriptionem ingreditur, ut quum consti- 
terit, que vis et natura justitis in uni- 
versa civitate sit, ex eo etiam, quid in 
singulis horinibus valeat, quidque in 
cujusque animo efficiat, intelligatur. 
Hec hujus secundi libri summa est. 


Mon. 
} E cod. . Reg. articulum τοῦ 
recepimus. 


ἁνδρειότατος] Etiam bellica laude 
prestant Glauco et Adimantus, egre- 


giaroque in bellis operam reipublicae na- 
vaverant; quo respicit boc loco Socra- 


tes. Munzr. 

τὴν ἀπόῤῥησυ] Qui enim ipec non 
facile cederet, indignari solet, quum 
alium mollitia ac laboris fuga nimis facile 
adversario cedentem videt. Munzr. 

βούλει] βούλεσθαι, sequente 3j, com- 
parativi notionem comprehendit, ut sit 
1. q. μᾶλλον βούλεσθαι, αἱρεῖσθαι s. ἑλέσ- 
θαι (eligere, i. e. malle). Vid. Dorvill. 
ad Charit. p. 538. Abresch. ad /Eschyl. 
t. ii, p. 19. Jacobs. ad Meleagr. Epigr. 
cvi, 1. Quapropter scquitur és àAq055 


- — 





ΠΛΑΤΩΝΟΣ IIOAITEIA, B. 399 
αεχεικέναι ) ὡς &AngÓeg αιῖσαι ὅτι παντὶ σρόπῳ ἅμεωόν 
ἔστι δίκαιον εἶναι 9) δικο Ὡς ἀληθῶς, tiros! ἔγωγ ἂν 
ἑλοίμην, εἶ t. ἐμοὶ Six. OU τοίνυν, ἔφη, ποιεῖς 09 [βούλει. 
λέγε γάρ por dei σοι δοκεῖ τοιόνδε τι εἶναι ὠγαβόν à 
δεξαίμεθ᾽ ἂν ἔχειν οὐ τῶν ἀποβαιόντων ἔφιέμενοι, ἀλλ 
αὐτὸ αὐτοῦ ἕνεχα QUO, ὄμιενοι, οἷον τὸ χαΐρεω καὶ αἱ 
ἡδοναὶ ὅσαι ἀβλαβέῖς, κὠνὶ μηδὲν sig τὸν ὄπειτα χρόνον ux. i. 68. 


* , / » b! y , 
διὰ ταύταςξ γύγνηται" ἄλλο ἢ χαΐρειν ἔχονσα; 
7 22 ω )Ó v ^ 1 
7» Ü' ἔγω, δοκεῖ τι εἶναι τοιοῦτον.) 


"E 
/, ’ eu 9 9/5, 
Tí δὲ; 0 αὐτόὶ γε 


e ο” , 9 p 4 "- , E) 2 k d 
αυτου χᾶριν ἄγαπῶμεν καὶ τὼν QU. αὐτοῦ γιγνοµένων, οἷον 
^" ΔΝ ^d 8 Nt vw 4 Νο , 
αὖ TO Φρονεῖν ui τὸ Op» καὶ τὸ ὑγιαίνεωι τὰ γὰρ τοι- 


ο ,* 5 / 

αυτᾶ που δι ap poriga 
^ ^ » 

σον δὲ opc τι, ἔφη, οἱ 


ἀσπαζόμιθα. Ναί, εἶπον. Tei- 
og ἀγαθοῦ, ἓν ᾧ τὸ γυμωάζεσθαι καὶ 


. ^A 
Ilémt et pr 6, el καὶ ο et rc .---ὅ διὰ ταῦτα ᾳ, δ αὐτὰ ο: om O9t.—h γίγνεται 
ἄλλο ΑΘΠίΠΙΣ, ἄλλο γίγνεται €.—! τι 0m e.—À τοιοῦτο Θ8.---Χ δαὶ corr A, 9 tmr. 


(int. φεῖσαι) ἔγωγ ἂν ἑλοίμην. Asr. 
éx' dpol] Si in mea esset potestate, si 
possem, vid. Fischer, ad Weller. t. iii. 
p. ii. p. 296. Asr. 
σοι δοκεῖ κ. T. A.] Fundamentum 
quoddam est future disputationis hmc 
tripartita boni divisio. —Quicquid expe- 
titur, aut suapte tantum causa expetitur, 
aut propter aliud tantum, aot utroque 
nomine. Per se tantum, ut voluptas ; 
obbels γὰρ ἐπερωτᾷ, τίνος ἕνεκα feras, 
és καθ αὐτὴν οὖσαν αἱρετὴν τὴν ἡδονὴ», 
ait Aristoteles x. ad Nicomachum. 
Propter aliud tantum, ut laboriosg exer- 
citationes corporis, ut sectiones, ut us- 
tiones, ut sumtiones pharmacoram. U- 
troque nomine, ut sensus (αἱ γὰρ αἰσθή- 
σειι καὶ xopls 75s. xpelas ἁγακῶνται δὲ 
éavràs, ait idem primo τῶν μετὰ τὰ $v- 
σικὰ), ut bona valetudo, ut bona homi- 
num de nobis existimatio, ut virtutes. 
Qusrit igitur Glauco de Socrate, in quo 
horum generum justitiam reponendam 
oenseat. Atille, in eo, quod omnium 
pulcherrimum ac prestantissimum est, 
quod et per se et propter aliud expeti- 
titur; nam et multa magnaqae bona e 
Justitia manare, ut amorem et caritatem 
et bonam de nobis existimationem nos- 
trorum civium, que sant vite sine metu 
degende prwsidia firmissima ; et iis om- 
nibus detractis tamen jpsam suapte vi 
Atque natura amabilem et expetendam 
esse, ^ At contra Glauco, multis eam ex 


Vor. VI. 


illo potius genere videri, qnod omnium 
infimum minimeque expetendum est, ut 
quod per se quidem amabile non sit, sed 
aliorum tantum causa expetatur. Etenim 
si cui potestas detur sine ulla infamia, 
sine ullo metu supplicii, quod aut a diis 
aut ab hominibus impendeat, omnia pro 
sua libidine faciendi, neminem its stul- 
tum aut simplicem fore, ut justitiam co- 
lat, ac non potius alienas opes ad se 
convertat, alienis uxoribus ac liberis ad 
explendam libidinem suam illudat, po- 
tentissimas urbes ac florentissima impe- 
ri& occupet, justitiam valere jubeat, ullis 
selegibos teneri neget; idque vel ex 
tyrannis facillime perspici, qui, quo po- 
tentiores sunt, eo sunt injustiores, atque 
ita vivunt, ut in summa impunitate ac 
licentia injastitie summam felicitatem 
collocare videantur; quorum etiem illa 
vox est: * privatorum hominum esse fi- 
dem servare ac justitiam colere; sibi 
ommia licere, se legibus solutos esee, 
quod ipsi egerint, fore ut id, qualecun- 
ue sit, ii qui minas possunt, non. per- 
tantum, sed etiam ut recte factum 
commendare cogantur, Monzr. Cf. 
Mureti Var. Lect. iv. 18. tas in 
Stob. i. p. 14. Atticus apud b 
Prep. Evang. xv. 4. p. 797. C. D. Apu- 
leius de Hab. Doctrin. Pláton, lib. ii, p. 
12. et 22. ed. Elmenh. Asr. 
διὰ ταύπασ] Ald. Bas. 1. et 2. διὰ ταύ- 
τη. Mox γίγνεται pro vh atr. 








330 IIAATONOZ 


và mijworra, ἐαηρονεσθου ! ani λώτρευσές σι" καὶ 0" ἄλλος 
χρηροσιαμόρη σαυτα γὰρ érisroya. Qaipar. &yP ὠφελοῖν 

à ἡ ἡμᾶς, καὶ αὐτὰ" μυ SATA ix οὖν ἂν διζαίµεθα 
χι», τον ài endi τε χάριν aci των ἄλλ an ὅσα yiyn- 

ται aT (wen. "Een γὰς οὖν, ἔφην! xai τοῦτο τρίτο». 
ἀλλὰ * í 8; Ἐν soins Ld TOUTA) τὴν ἁικαιοσύνην rin; 

»t, 858, Eye pir oput, ἦν 52 ἐγώ, V σῷ καλλίστῳ, o xoi 0i αὐ- 
và xe διὰ τὰ yryrógase. ὁ ασ) αὐτου ἀγαπητέω τῷ μέλ- 
λοντι μακαρίῳ ἴσεσθαι. Ov τοίνυν δοκεῖ, ἔφη, τοῖς πολ- 

λοῖς, ἀλλὰ τοῦ ἐφιπόνου εἴδους, ὃ — ὄνεκω7 καὶ εὐ- 
donantur διὼ δόξαν ἐφιηδευτέου, αὐτὸ δι δὲ αὐτὸ φευκ- 

vin ὡς ov χαλκό». {8 Φ.] Os, 5 » à ἐ γώ on δοχε 
οὕτω" καὶ πάλαι ὑπὸ Θρασυμάχου es τοιοῦτον or ψέγι- 

ται, ἀδικία ὃ) ἐπαιεῖται" ἀλλ ἴγά τις, ὡς ἔοικε, δυσ- 

m. i. 59. pes. 5 "I6 05, έφη, ὤπουσον καὶ ApoU, aya σοι ravra, 
dox." ᾿Θρασύμαχος γάρ μοι φαίνεται πρωι ;αίτερον τοῦ 
fovrog ὑτὸ σοῦ Wc περ ὄφις κηληθηναι, 1 ἐμοὶ δ᾽ οὕτω κατὰ 


--- Δωυτοῦ ο.---- «i$ f,—9 ὃ om pr I.—9 ἄλλως φ.--ὂ φαμὲν ὀπίπονα εἶναι υ.--- 
* γαῦνα Θ, ἑαυνὰ K. — τε om v.— ἔφη t.— te—* ἵνα ér.—" bv' t.— 
9 ἔφη Bonet 0.—*À 7b ὀκίπονον εἶθοι corr (preter v0) 6.—7 8 irexa OTIDEGtmE.— 
5 Bee? οὕτω ΑΘΕΠΦΟΠΙΕ, δοκεῖ vobre pr t: οὕτω δοκεῖ *g.— übuda 9 éxewerres 
om AG6.—^ ἔοικα δνσμαθὴν εἶναω ο.-- καὶ om $.—4 κἄν (.—9 σοι ταῦτα Bex] 


«ἁδνομήσνων διὰ Mie] Nullus intet- ὄφι κηληθθναι] Serpentes ira infiatos 
pretum heso verba secte cepit, Ficinus blandis carmipibus ita sopiri ac deliniri 
werüá: qued quidem propter premia οἳ credebant veteres, ut venenum amitte- 
henores et gloriam sib expetendum ; οἱ- rent, — Sic Virgil. EcL viii. 71. ' Frigi- 
müliter Cormarius; obecera est οἱ Græ- — dus in pratis cantando rumpitur anguis. 


i 
| 
id 


ubi v, ipterpp. Qvid. Amor. ii. 1. 25. 
* Carmine dissdiunt abruptis faucibus 
angues Vid. Muret. ad b, l. Verbum 
autem xai» proprie ponitur de carmi- 
* nibus et orationi us, quæ magica qua- 
Justitie: fama partus ; διὰ δόξα» est i.q. dam vi animum auditorum coramovent 
διὰ τὸ Bonsiv δίκαιον οἶναι ; διὰ, ope, be- et divinis sensibus afficiunt, vel etiam 
* αἱ eonstat, Sic o. 4. ἔσονται  auimi morbis ac vitiis (cupiditatibus al.) 
πημοὶ καὶ δωρεα) δοκοῦντι τοιούηφ — medentur, virtutis in eo igniculos exci- 
ενα. Àsx. tantes, — Hac videlicet erat Socratia κή- 
6. 3. Φγώ rw] iv leniter affirmat et λησις, he» ipsius 7* Charwid. p. 
oli ὅπως (vid. nostra ad 157. Α. θεραπεύεσθαι δὲ τὴν ψυχ), ἔφη, 
.) Vid. Wesseling. ad ὦ µακάριε, ἐπφδαῖς τισὶ, τὰς δ ἐπφδὰς 
t. p. 8068. Toup. ad Suid. t. ii. ταύταςε γοὺ: λόγους εἶναι τοὺς καλούς" ἐς 


D 
h 
1 
PE 


ἡ 
zi . 


πρφαΐτερον — quod ροσύνην ἐγγέγνεσθαι, fs ἐγγοομώπε 
volgo legitor, epe e Pid. Bra x Em — 5* angles em "Dh Thy ὑγίειαν 
et Bahn .- 

Tu. P. p.996. dar . T» dr cx Mei P. 290. A. o! A4 τοῖς, 


IIOAITEIA, B. 381 
νῦν ἡ ὠπύδειξις γέφονε quo) ἑπανύρου. ἐσιθνμῶ γὰρ isev- 
σαι vi v lori» ἑκάτερο nai viva ἔγει δύναρον αὐτὸ sa 
COO $Y0y i^ v5 ψυχῇ, τοὺς δὲ purÜaUc καὶ τὰ φιψνόρλω 
ὧπ αὐτῶνὶ ἑᾶσαι χαΐρειρ. oDtec) οὖν αοιήσω ἑὼν καὶ evi 
δοκῇ." ἐπανανιώσομαι. τὸν Θρασυμάχου λόγον, καὶ αρῶ- 
vor μὲν Spa" δικαιοσύνην oio sive φωσι" καὶ ὄδει γε- 
γορίναι, δεύνερον δὲ ὅτι αάντες αὐτὸ οἱ ἐφιφδεύωτες 
ὤκοντες ἐπιτηδεύουσιν ὡς ἀναγκαῖοι ἀλλ οὐγ ὡς ὠψαθόν, 
φρίσον δὲ ὅτι εἰνότως αὐτὸ δρῶσι πολὺ γὰρ ἀριείνων' ἄρα 
ὁ oU ἀδίκου 7 0 του δικαίου 9ος, ὡς λέγουση, ἐκεὶ ζμοι- 
v5? ὦ Σώκρατες, οὗ vi δοκεῖ οὕτως. ἀπορώ μέντοι 

θρυλημένος" τὰ etra, ἀκούων Θρασυριάγου πα) µυρίω» dA- 
Aa», τὸν Oi ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης λόγον, ὡς jio ἆδι- 
πίας, οὐδινός πω ἀκήκοι ὡς (ούλομα βούλομαι 08 ἀὐγὸ 
καθ αὐτοὶ ἐγπωριωζόμενον ἀκοῦσαι. μάλιστα D οἶμαι 


OK, σοι ὅτι δοκεῖ ταῦτα 0.—l κληθῆναι pr 8, καληθῆναι v.—£ τ) om tin.—» d» om 
$t.—— αὐτῆε K.—À οὑτωσὶν D.—k δοκῶ c. — ἑπὰν ἀνανεώσομαι t.—. dpà πρῶτον 
μὲν 9.—? φασιν εἴραι Φ.-- ἄμειρον c.—P Üpory v.—89 οὔτι AGTItem, οὔτοι DKq, 


ὅτι οὗ t, οὗ pr Ἡ: Eri ο) s.—* διατεθρυληµένος ABTIm : διατεθρυλληµένον *s.— 
e 
* ἄμείνον K, ἁμείνων (t.—t αὐτὸν Καθ αὐτὸν cort 6, abro καθ ἑαυτὸ nt.—* ἀποῦ- 


in Athen. p 284. Asr. 

ἁάσαι xelpes] Verba ἑάσαι xaípew 
referenda ad ἐπιθυμῶ, quum propter sen- 
Sum per se poni debuissent: ita ut ptee- 
mía et quo ex lis manant, pretermittan- 
tur s. premiis iisque, quem εκ iis manant, 
detractis. Sie Theæt. p. 147. C. olor 
καὶ d» Tf ToU πηλοῦ ἐρωτήσει φαδλόν 
vov καὶ ἁπλοῦν eiveiv, ὅτι y. ὑγρῷ $v- 
* κηλὸς ἂν (fy, τὸ & Prov, ἐὰν χαί- 

t. Asr. 
P ἑπωανεώσομαι] Thom, M. v. érà» p. 
982. laudat hsc verba ita, éràr ἀνανεώ- 
7* τὸν Θρασυμάχου λόγον, vitiose. 

ST. 

ἐπεὶ dpolye x. T. .] Muretus laudat 
Ambrosium de Offic. i. 12. * laudatur a 
Platone, quod in Politia sua posuit, 
eum, Qui contra justitiam disputandi 
partes recepisset, postulare veniam dic- 
tofum, quse non probaret, et veri inve- 
niendi atque examipandi, dispatationis 

tin illam sibi impositam personam 

icere. Quod eo usque Tullius proba- 
vit, ut in libris, quos sorlpsit de repub- 
lice, eam sententium dicendam putave- 


rit' et Augustin, de Civit, Dei ti. 21. 
* Boscepit philosophus disputationem eo- 
fum, qui sentirent sine ínjustifia noh 
"posse regi rempublicam, purgans se pree- 
cipue, ne hoc ipse sentire crederetur." 
In sequentibus οὔτι δοκεῖ οὕτωι. — Vulgo 
scribitur ἔτι οὗ boni *5 Λατ. 
διατεθρυλλημένου τὰ dera) GpvAAsiy 
γι θοι iquid in ore abere, cele- 
brare (Pheden. p. 269. ed. Fisch. Así- 
och. 864, D. 305. B.) 09vAA ei» φινὰ vero 
fatigare aliquem atque. obtundere eadem 
semper memorando ce ; hinc 
διαθρυλλεῖσθαί τι τὰ dra (accusativus 
absolutus) dicitur, cujus aures sermone 
aliquo semper repetito obtunduntur, vel, 
ut Latini Greco plane convenienter di- 
cunt, cujus aures celebrantur. Bic y 
. 205. B. «rep, ὡς λόγει, ὑπ ἐμοῦ &ed 
ούων διαγεθρύλληται. Lucian. encom. 
Demosth. 6. 17. t. ii. p. 588. ἴσως γὰρ--- 
vouíles, éuà—ph διατεθρυλλῆσθαι τὰ 
dra rais Δημοσθένους πράξεσι». Bridas 
v. διατεθρυλληµένος τὰ ὅτα" wAeuráns 
καὶ περὶ τῶν αὐτῶν πλεῖστα ἀκηκοάμ. 
Cf. Pullux ii. 89. vi. 119. Asr. 


11. L 60. 


332 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἂν eoo «υθέσθαι. Dio κατατείνας ipo τὸν ἄδικον Dior επαι- 
we», εἰπὼν δὲ ὀνδώξομαί σοι ὃν τρόπον αὖ βούλομαι καὶ 
σοῦ ἀπούεω' ἀδικίαν μὲν ψέγοντος, δικαιοσύνην δὲ ὅπου 
νοῦντος. ἀλλ opm si σοι βουλομόνω & λέγω. Πάντων" 
μάλιστα} ἦν ὃ ἐγώ. περὶ γὰρ τίνος &y μᾶλλον (πολλά- 
sig τις" νοῦν Syra γαΐροι" λέγων xai" ἀκούων; Κάλλιστα, 
ἔφη, λέγεις" καὶ 0 πρῶτον ἔφην δρεῖν, vei voUTOU ἄκουε, τί 
ojoyrai. καὶ ὀθεν γεγονίναι δικαιοσύνην. 

Πεφυκέναι γὰρ δή Quoi τὸ μὶν ἀδικεῖν ἀγαθόν, τὸ δὲ 
ἁδικεσβαι κακόν, sion! 0$ κακῷ ὑπερβάλλειξ τὸ adr- 
κεῖσθαι 3 ἀγαθῷ' τὸ ἀδικεῖν, dev. ἐπειδὰν ἀλλήλους ἀδι- 
κὠσί σε καὶ ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται, τοῖς μὴ 


. σαι ον--Ὁ tm. - βονλόμενα ἃ m, βονλομέάνφ ef ἃ s.—* πάντα v.—3 κάλιστα 


μι 
$—— το 0m 9t. —5 χαίροι e, 


μᾶλλον H,—h 4) v.—* κάλλιστ’ v.—4 οἵον- 


χαίροι 
ται ᾳ, οἵόντε ΠΏΚέν, iv τε ΑΘΕΦΠΙΣ: τε ὃν τυγχάνει $.—^* Ὑεγονώαι 


, Uv co) πυθέσθαι] Libri editi ἄν σον, 
viiose; primum enim Άν σοῦ πυθέσθαι 
oim est pregressis οὐδενός πω 

deinde propter μάλιστα gravio- 
rem h. l. σοῦ significationem habet, quam 
ut accentum inclinare possit, Asr. 

«ἵ σοι βονλομένφ dia] efg vel cum 
cod. Reg. expongendum, νε] ἐστὶν cor- 
rigendum est; quod quidem posterius, 
quum constans fere usus postulare vides» 
tur, unice amplexandum esse censeo. 
Sic enim Cratyl. 3884. B. ef σοι BovAo- 
µώφ ἁστίν. — Gorg. p. 448. D. el αὐτῷ 


é 
Sophist, p. 264. D. à» ἔτι βουλομένοις 


drei, el 
καὶ ἐκείνφ βουλομένφ ταῦτ) ἐστί.  Cete- 
rum bic paricipi usus, quem Latini 
quoque & Grecis mutuati sunt (sic Sal- 
lust. J 100. * ubi militibus—la- 
bos volentibus esset.' Tacit. Agric. Vit. 
18. ' quibus bellum volentibus erat," vid, 
Vecbneri Hellenolex. p. $25. ed, Heu. 
sing.) ut plura alia, ez Homerico fonte 
(Iliad. H. 108.) fluxit, ἁμοὶ δέ κεν ἁσμέ. 
v «In, ubi cf. Eustath. p. 970. ed. Rom. 
Vid. Dorvill, ad Charit. p. 467. Lips. 
Kn. ad Gregor. p. 179. et Valcken. ad 


. kei οὐδ γὰρ 


δικαιοσύνη 
γέγονε δικαιοσύνη *s.—! πλέον II et pr M, πλείονι v. —; ὑπερβάλλαι q. —- ἄγα- 


Herodot. P. 606. AsT 9 

πεφυκέναι--ϕασι] Celebrata. Ίμεο est 
Sophistarum sententia, natura (φύσει, 
κατὰ φύσιν; hinc h. l. πεφυκέναι) prae- 
stare injuriam facere, quam accipere, lege 
autem, utpote inventa ad homines co- 
ercendos ac subigendos, melius esse in- 
juriam pati, quam inferre, Gorg. p. 483. 
Α. ὥσπερ αὐτίκα dv τούτοις τῷ üBucev τε 
καὶ ἁδικεῖσθαι, Πώλου τὸ κατὰ φύσυ alc- 
χιον λόγοντος, σὺ τὸν νόµον ἑδιώκαθες 
Φύσει μὲν γὰρ κἂν αἴσχιόν ἐστυ, ὅτερ 
καὶ κάκιο», τὸ ἁδικεῖσθαι, róp δὲ τὸ ἃδι- 
ἆ»δρὸς τοῦτό -y' deri τὸ 
πόθηµα τὸ ἁδικεῖσθαι, ἀλλὰ ἁνδραπόδον 
Tubs, ᾧ κράττον τεθνάναι dori» $ dy». 
Socrates contra, Plato, Aristoteles con- 
tendebant κάκιον εἶναι τὸ ἀδικεῦ, ἡ τὸ 
ἁδικεῖσθαι. Vid. Gorg. p. 474. B. Cri- 
ton. p. 194. Fisch. Aristot, Rhet. i. 7. 
Cicero Tusc. Quest. v. 19. Aul. Gell. 
Noct. Attic. xii. 9. Plutarch. de Poet. 
Lect. c. 14. t. i. p. 36. B. Lucian. Cha- 
lar. pr. 6. 9. t. i. p. 510. Maxim. Tyr. 
xviii. 7. p. 215. ubi v. Davis. p. 568. 
Libanius Epist, 1188. p. 666. ed. Wolf. 
Synesius Epist. xxx. p. 177. B. Cf. 
ataker. ad M. Antonin. viü. $. 55. 
Adversar. c, δ. Etenim, ut Cicero dicit 
Philipp. xi. 4. * miserior est, qui suscipit 
in se scelus, quam is, qui alterius faci- 

nus subire cogitur.' Asr. 











IIOAITEIA, B. 38s 


/ bl LI Dd od A 
δυναµένοις τὸ μὲν ἐπφεύγει, τὸ 0s αἱρεῖν) δοκεῖ Avira) ate v. 250. 
, ^d ^e 
ξυνθεσθαιὶ ἀλλήλοις μήτ' ἀδικεῖν pur ἀδικεσόαι. καὶ ἐκ- 
νε Ü δὴ 4 f ] ^ m 6 Ü M TH t€ ^ ῃ 
σευθεν δή αρζασθα; νόμους" τίθεσθαι καὶ ζυγθήκας αὐτῶν, 
καὶ ὀνομµάσαι τὸ ὑπὸ τοῦ νόµου ἐπίταγμα νόμιμόν τε καὶ 
κά 
δίκαιον. καὶ εἶναι δὴ ταύτην γένεσίν τε καὶ οὐσίαν δικαι- 
A ^ , , t 
"οσύνης, μεταξὺ οὔσαν τοῦ μὲν ἀρίστου Orrog, ἐὰν ἀδικῶν μὴ 
ia δίκην, τοῦ δὲ κακίστου, $a» ἀδικούμενος σιµωρεῖσθαι 
à , 7p "ON ài M , / λα , , , 
αὐυνατος 9." TO Ó& ÜIXCUOP 8V µεσῳ Oy" TOUTOV αμφατέρων 
ἀγαπᾶσθαι ovy, ὡς ἀγαθὸν ἀλλ' ὡς ἀῤῥωστία τοῦ. ἁδικεῖν 
σιώµενον, 6x6) và» δυνάμυενον αὐτὸ ποιεῖν καὶ ὡς ἀληθῶς τει, i. 61. 
y à —59 4 .,* ο t vic ϐ N , , à ^) , 
ἄθρω ουὸ Av" δν mort ζυνθεσθαι TO μήτε ἀθικεν μήτε 
&à ” ϐ .U P4 Ü 8 » 9 Ἓ ν γ κι δη 
ικεῖσθαι µαίνσθαι γὰρ ἄν. [ S. ὃ. μεν" οὖν δὴ 
φύσις δικαιοσύνης, M Σώκρατες, αύτη σε X0 σοιαύση, καὶ. 
9» Tv / » e" c / 
S£ ὧν αίφυκε, σοίιαυτα, wg οὗ λογος. 
ε ài Ay e? Á, , / led xà ^ 4 
Ως δὲ xai οἱ ἔπισηδεύοντες ἀδυναμία τοῦ ἀδικεῖν ὤκου- 
» M9 , ’ 9 9 , / E 2 * 
σες αὐτὸ ἐπιτηδεύουσι, puit)uov ἂν αἰσθοίμεθα," εἰ τοιώδε 
αποιήσαιµεν τῇ διανοίω. δόντες εζουσίαν ixaripo φοιεῖν ὃ σι 
ἂν (ούληται, τῷ τε Dixi καὶ τῷ ἀδίκω, εἰτ ἔπακολου- 
Pd / "a € 3 , e / [4 ,» 9 » 
θήσαιμεν θεώμενοι ποῖ ἡ ἐπιθυμία ἑκάτερον ἄξει. ἔπ αὐ- 
A ο” 
τοφώρῳ. οὖν λάβοιμεν ἂν τὸν δίκαιον τῷ ἀδίπῳ sig ταῦ- 


θὸν v.—! γέρωνται 9t.—1 εὑρεῖν (ut videtur) pr t.—X Ευντίθεσθαι GDKq, τὸ συν- 
τίθεσθαι c.—! ἁπάρξασθαι c.—? rónovs re τίθ. v.—? αὐτοῖς q.—9 ταύτην rv DK. 
—P el K.—A by om m.—' τὸ m.—2 ἐν t.—t πω DKq.—* τῶν efre ἁδικεῖν εἴτε mt 
et pr $.—" µέν ^? s.—"* δὲ f.—* καὶ ante ἐξ om tm.— ὃ om *. — αἰσθανοίμεθα 
m. — ὅποι v.—h^ éx^ αὐτοφώρφ ORIIGKq: ἑπαυτοφώρφ *s.—^ ἂν om er.—4 τὸ 


ias ca AO Αρα W-o3 σα 9 ὃν — 


o uuvrqQoÀb9a*VTVVvc- 


algei»] Ald. Bas. 1. et 2. dpeiy, Cor- 
DAr. Corzexit αἱρεῖν, et Stephan. [recepit, 
nullam, ut solet, Cornani mentionem 
faciens. Asr. 

ἁδικῶν uÀ διδφ δίκην] Vid. Gorg. l. |. 

Criton. p. 194. et Seneca de Ira ii. 32. 
A ωστίς ἀδικεν] D 

ToU ἀδικεν] Dativus causam 
indicat, ut c. 3. ἀδυναμίᾳ τοῦ ABikeir, 
Vid. Markland. ad Eurip. Suppl. 304. 
Fischer. ad Weller. t. iii. p. 1. p. 408. 
Heind, ad Gorg. 6. 99. Asr. 

6. 8. ὡς δὲ καὶ οἱ ὀπετηδεύοντες] Atti- 
it hunc locum Lambinus ad Horat. 
pist. i. 16. 64. pluresque Ciceronis lo- 

cos apposuit rem illustrautes, Αρτ. 

el τοιόνδε ποιήσαιµεν] Si tale quid 

cogitatione ; ui wirique quidli- 
bet faciendi potestatem — permittamus. 


Participium δόντες loco verbi finiti posi- 
tum est, ut solet, si, οὕτω, , TOUTO 
precedentibus, explicationi inservit, ut 
apud Xenoph. Anab. iv. 1. 4. τὴν δὲ--- 
duBoAdy ὧδε ποιοῦνται, ἅμα μὲν λαθεν 
πειρώµενοι (ita—ut conentur), ἅμα δὲ 
Φθάσαι. Phedon. p. 59. À. καὶ κάντος 
ol παρόντες σχεδόν τι οὕτω διεκείµεθα, 
ποτὲ μὲ» γελῶρτες (ita—ut rideremus), 
dviore δὲ δακρύοντεε. Ad quem locum 
Heind. p. 11. plura excitavit exempla, 
Asr. 

ἐπ᾽ αὐτοφώρφ]  éx' αὐτοφώρφ proprie 
de eo us ur, qui in ipso furto, ipso 
actu s. re deprehenditur, ut de legib. xii, 
P. 942. A. (vid. interpp. ad Johann. 
viii. 4.) tunc in universum de eo, qui 
manifesto deprebenditur, ut negare, 
quod vel fecerit vel dixerit, nequeat. 


334 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


49» irre, διὰ τὴν πλεοσεξίαν  ὃ aou Φύσις διώκεφ πό- 
Φυκεν ὡς ἀγαθόνἃ sopa δὶ καὶ βία ααράγεται ἐπὶ τν 
τοῦ ἴσου TUS», εἰ Q ὢν f) ἐξουσία Xr λέγω τοιάδε µά- 
λιστα, si αὐτοῖς' γύνοιτο oia» αοτέ Quoi δύναρων εφ 
Γύγου" σοῦ Λοδοῦ προγόνφ γενΐσθαι. εἶναι μὰν γὰρ αυτον 
ποιμένα θητεύοντα παρὰ τῷ τύτε Λυδίας ἄρχοντι ὀµβρου 
δὲ «ολλοῦ γενοµένου παὶ σεισριοῦ ῥωγ]ναί τι τῆς γῆς παιὲ 
γυίσθαι γάσµα κατὰ τὸν τόπον 3 ὄνεμεν. ἰδόντα δὲ xesó 
θαυμιάσαντα καταβπναι, καὶ iioi» ἄλλα τε 09? & ϱουθο- 


κα. L 64. λογοῦσι θωυμαστὰ καὶ ἵππο γαλκοῦν ποῖλον, θυρίδος 


ὄχοτα καθ &c ἐγκύψαντα ἰδεῖν ἐνόντα νεκρόν, ὡς Φαένεσ- 
βαι, ρείζω ἡ κατ ἄνθρωπον. τοῦτο" δὶ ὤλλο μὲν ἔχεω" 


οὐδεν, περὶ" δὲ «3 Xue: 


υσοῦν δακκύλιον" OF περιελό- 


ῥυενον $x D zvau. MA M^ γινομένου" τοῖς ποιµίσιν εἴω- 


ύτος iv ἐξωγγίλλοιω) κατὰ 


pra τῷ βασιλε τὰ περὶ 


τὰ ποίµμνια, ἀφικίσθαι καὶ ἐκενον ἔχοντα v» δακτύλιον. 


m.- él (of πέφυκε διώκευν c.—8. ἀγαθὸν ὃν έν.--ᾱ νόµου υ.---) καὶ add TIDK 
qtim.—1 ἡ om q.—k αὐτῷ 4t.—! φασὶ post προγόνφ ponit t.—? τοῦ n.—* 
€, —^ ᾗ dxeivos Éreyer to. —9 δὲ om t.—3 & om AORet.—' τούψφ Gbr.— 
add IIDKgtvm.—! πρὸς t.—* δακτύλιον χρυσοῦν $.—" φέρειν ὃν Ἐς.--- γεγνομέ- 


Sic Apolog. Socr. c. 7. ὡς ἐνταῦθα ἐπ᾽ 
αὐτοφώρφ καταληψόµενος ἁμαυτὸν ἆμα- 
θόστερον ἐκείνων ὄντα. Xenoph. Sym- 
pos. li. 19. ἐπ αὐτοφώρφ εἴλημμαι--- 
«λουσιώτατος, és Mower, ὄν. n. 
xvii δ. ὧν κει ἐπ αὑτ καὶ 
περὶ θερισμοῦ εἰδὼς, ἅπερ ἐγώ. — Vid. 
Pollux viii, 69. Asr. 

»όμῳ δὶ καὶ Bíg] Sic Bas. 1.2. et cod. 
Reg. Ficinus quoque, lege autem ac vi. 
In Ald. et Steph. νόμφ δὲ βίᾳ. Λατ. 

Téyp) Sic scripsimus pro IV»yev ; Fi- 
cius quoque vertit, Gyge Lgdi proge- 
witori. Namque ipse Gyges, opulen- 
tissimus Lydirm τες (vid. Burmann. ad 
Propert. iii. 20. 28. Wernsdorf. ad Hi- 
mer. p. 267.) intelligendus est, κρόγονος 
τοῦ Λυδοῦ, 1. o. Croesi (nisi malis τοῦ 
Avbér, int. βασιλέως, ut ὁ Περσῶ». Vid. 
Lamb. Bos. Ellips. Gr. p. 56. ibique 
Bchiefer.) quippe àgywybs τῶν Μορμνα- 
δῶ», vid. Herodot, i. 8. Idem narrant 
Cicero de Offic. iii. 9.  Philostrat. He- 
roic. p. 28. ed. Boisson. aliter Herodot. 
j. 8. Justin, i. 7. Plutarch. Symp. 
Quest, i, δ. t. ii. p. 622. E. Hinc quo- 
que nobilitatum τοῦ Déyov δακτύλιον, 


vid. Lucian. bis accusat. 6. 21. t. ii. p. 
219. navig. $&. 42. p. 441. Libanius 
Orat. xv. p. 435. Epist. 1031. p. 437. 
Wolf. Gregor. Nazians. Orat. iii. p. 93. 
ΛΑ. Cf. Erasmi Adag. Chiliad. i. Centur. 
i. 96. p. 49. sq. Turnebi Adversar. vi. 
22. et Rhodigin. Antiq. Lect. vi. 11. et 
12. De vi magica, quam annulis tri- 
buebant vcteres, vid. Kirchmass. de 
annulis c. 31. Asr. 

és Q. µ. $ κατ’ ἄρθρωπον] Proprie so- 
nanthec verba, w£ videbatur (i. e. ut 
ex specie quidem conjicere licebat) sma- 
jorem quam hominis natura. — Vide 
de ós c. infioitivo Viger. de Idiotism. p. 
205. Matthie Gr. Gr. p. 783. et de ?) 
κατὰ, Latinor. quem pro ( Vechner. Hel- 
lenolex. p. 169.) comparativo 7* 
dente, nostra ad Phedr, p. 305. Asr. 

ἄλλο μὲ» οὐδὲν, περὶ Bà) — Nihil aliud 
preter annulum aureum, b. e. solum 
annulum aureum digito gestasse. — Vide 
de οὐδὲν ἄλλο sequente δὲ ad Phadr. p. 
228. — Ceterum cod. Neg. intetponit 
post ἄλλο μὲν verbum ἔχει», quo carere 
possumus; deimde omittit peo, quod 
&besse nequit, Aer. 








HOAITEIA, B. 


e 


335 


κοθήµειο» οὖν μεσὼ τῶν ἄλλων τυχεῖν τὴν σφιδόνη τοῦ 
TUAiOU ατριαγαγόντα" αρὸς ἑαντὸν ei; τὸ ὕσω τῆς 


χειρὸς φούτου δὲ γενοµάνου ἀφανῇ αὐτὸν γενέσθαι τοῖς ur. 800. 


παρακοθ 


Ἰμένοις, καὶ’ διαλέγεσθαι ὡς περὶ οἱχομένου., sand 


i! ^ 
τὸν θαυμάζειν τε xo) πάλη ἔσιψηλαφώντω τὸν Qaxrs- 
/ Ld 
λιον στρίψαι ἔξω τὴν σφενδόνην, καὶ σερίψαντα Φανερὸν 
P4 - » F^. à 
oyevémÜou. καὶ τουτο Εννοήσαντα ὠποτειρᾶσθαι τοῦ δακτυ- 
λίου si φαύτην (yo. τὴν δύναμιν, καὶ αὐτῷ ἀθὶ οὕτω ἕυμ- 
Bai £ / S00» M , P / 
έ, στρεφοντ! Μεν εισω στην σφένόονην αθηλὼ yiyyec- 
ὴ , 9 ^v 
θωι, ἔξω δὲ δήλῳ. αἰσθόμενον δὲ εὐθὺς διαπράξασθαι τῶν 
* /, / ^ 1 M j * k / , / ^ 
&9y$Xay γενέσθαι vov παρα” τον [βασιλία. ὀλθόντα ὃς 
καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιγεύσαντα, $T ἐχεύνης ἔπιθέρις- 
νο τῷ [βασιλεέ, ἀποκσεῖναι xol τὴν ἀρχλν χατασχε. 
., ο ^1 / ⸗ N N 
[. 4.] Ej οὖν 0o! τοιούτω QuxruAMo γενοίσθην, καὶ τὸν 
iy ε / " IQ M Nt 8 , Nw / 
μὲν ὁ δίκαιος περιθεῖτο, τὸν δὲ ὁ ἄδικος, οὐὰθὶς Gv γάνδιτο, 


« / eu 3 ⸗ vpn 9" / , ^ . 
ec Qo£sie», ουτὼς ἁδαμάντμος, og ἂν µινεεν ον τή δκκαιο- τι. i. 68. 


* N / ο » ^" ^ » / M! 4 
cu» xai TOM [UO $18V ἄπεχεσθαι των αλλοτριὼν XO pun 
ἅπτεσθαι, ἔξον αὐτῷ xci? ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἀδεῶς ὁ τι (9ού- 


νου €.—* εἰωθότως IIDKo.—3! ἐξαγγέλοιεν ΘΕΦίτΠΙ.--" περιάγοντα Πι.--3 ἔσω D: 
«ἴσω Ὁρ.--ὃ καὶ om II et pr D.—^ ὡσπερεὶ οἰχομένου m et pr t.—9 καί φως πάλιν 
£&,—* ἔχοι ΑΕΠόπις: ἔχει *s.—! δὲ) οὕτω q, οὕτω καὶ οὕτω IIDK : οὕτω *y,—5 ξ. 
ΑΘΕΠΦ(ΠΣ. στρέφοντα q.—^ 9 ο---ἶ τὸν TIDK.—J παρὰ ΑθΘΠΦΡΚΟέτΗΣ: περὶ 
*sg.—Àh τὸν om q.— δύω ΦΌϊς,--- περιθοῖτο K: om q.—2 ὃς om pr φ.--9 θέλοι v. 


wpbs ἑαυτὸν ds τὸ ἔσω τ. χειρὸσ] Ci- 
cero de Offic. l. l. * ibi quum palam ejus 
annuli ad palmam converterat, a nullo 
videbatur, ipse autem videbat omnia ; 
idem rursus videbatur, quum in lucem 
annulum inverterat.'—2X$e»5ó 
tinorum funda pro pala (v. Salmas. ad 
Vopisc, Carin. c. 20.) interior dicebatur 
annuli pars, in qua gemma sedebat, i. q. 
σφραγιδοφυλάκιον s. srueA s, Vid. Schze- 
fer. ad Longi Pastor. p. 418. Λατ. 

διαπράξασθαι] Statün perfecisse, i. e. 
impetrasse ; nota hrec est verbi διακράτ- 
τεσθαι significatio, vid. nostra ad Phædr. 
p. 244. In przcedeutibus notandus est 
presentis ὄχει iu narratione usus, de quo 
monuit Hoogeven. ad Viger. p. 214. ed. 
Herm. Mox de dativis στρέφοντι, ἁδή- 
My et δήλφ, qui precedens αὐτῷ respi- 
ciunt, vid. Matthis Miscell. Philolog. v. 
ii. p. i. p, 5. ubi nostrum quoque locum 
excitavit, Aar. 


yp, ut La- Α 


παρὰ τὸ» βασιλέα] Pro περὶ, quod li- 
bros editos occupavit, e cod. er. et 
Venet, rescripsimus παρὰ τὸν B. Sic 
Ficinus quoque vertit, curavit, u£ lega- 
tus ad. regem una cwn eliis snitteretur, 


st. 
6. 4. οὕτως ἁδαμάντινος] I.e. Gore 
αὐτὸν µάνευ. Xenoph. Anab. ii. 5. 12. 
τίς οὕτω μαίνεται, Bois οὔ σοι BobAera 
8Wæ* εἶναι» Vid. Wyttenbach. Diblioth. 
rit. v. iii. p. ii. p. 65. Schaefer. Melet. 
Crit. p. 71. not, et Mattbis Gr. Gr. p. 
662. ᾽Αδαμάντωον dicitur, quidquid fir- 
mum, constans atque immulabile est, ut 
Polit. x. 14. p. 619. A. ἁδαμαντίνως δεῖ 
δὴ ταύτην τὴν δόξαν ἔχοντα és ὥδου ἰόναι. 
Vid. Lambin. ad Horat. Carz. iii. 24. 6. 
et Boissonad. ad Philostrat, Heroic. p. 
405. Αοτ, 
ἐξὸν αὐτῷ] Casus sbaolutus: quum 
ri liceret ;. vid. Markland. ad Maxim. 
yn 1]. l. P 055. Wernsdorf. ad Hi- 


334 


IIAATONOZ 


40 ἑόρτα διὰ. ev φλεονεξίαν, 0 quen Quoi; διώπεῳ wé- 
Quxi! ὡς ἀγαθόνξ ropa δὶ καὶ (3ío ααράγεται ἐπὶ v3» 


τοῦ ἴσου τιμήν, Sig ὃ ἂν T) ἐξουσία Xr λέγω τοιάδε guee- 


” 


λιστα, εἰ αὐτοῖς. γίνοισο oiu» αοτί Quei δύναρων v9 
Γύγου" τοῦ Λοδοῦ προγόνφ γωΐσθαι. εἶναι μὰν γὰρ αὐτὸν 
φοιµένα θητεύοντα παρὼ τῷ τότε Λυδίας ἄρχοντι, 9 
δὲ πολλοῦ γενοµένου καὶ σεισμοῦ ῥαγῇῆναί vi τῆς γῆς xe 
γωίσθαι χάσμα κατὰ τὸν τόπον 5 ὄνεμαν. ἰδόντα δὲ καιὸ 
θαυμάσαντα παταβηνα:, καὶ ἰδῶν ἄλλω τε 0g? o5 


τα. i. 64. λογοῦσι θαυμαστὰ καὶ iwsos χαλκοῦν κοῖλον θυρίδος 


éyorrm καθ &c ἐγκύψαντα ideis ἐνόντα νεκρὀν, ὡς φαίνεσ- 
θαι, paiT 4 κατ ὤνθρωπον. ποῦτο" δὶ ὤλλο μὲν Vy un" 
oui», περὶ" δὲ τῇ χωρὶ καν δωκτύλιο»" ὃν σεριελό- 


posyoy ἔπβῆναι. συλλόγου 


ότος" iv ἐξωγγίλλοιι) xarà 


$ ινομένου” τοῖς sous» Sie- 


pira và βασιλεῖ τὰ miei 


τὰ φοίµνια, ἀφικέσθαι καὶ ἐκεῖνον ἄγοντα τὸν δαστύλιον. 


m.- ἐπὶ ἐνι---- πέφυκε διώκευ v.—8 ἀγαθὸν ὃν to.— ρόµον v.— καὶ add TIDK 
qtm.—J fj om q.—k αὐτῷ ὁτ.--] φασὶ post προγόνῳ ponit t.— τοῦ Πι----Ὁ γόγη 


ϱ,'--Ὁ $ ixeivos ἕνεμω έοι--- 5 oU [.---ᾱ ἂ om AGNéc. —' 
δακτύλιον χρυσοῦν €.—" φέρειν br Bs.—* γεγνοµέ- 


add IIDKqtem.—! πρὸς (.—* 


Sic Apolog. Socr. c. T. és ἐνταῦθα àv 
abro$ópe καταληψύµενοι ἁμαυτὸν ἅμα- 
θέστερον ἐκείνων όντα, Xeuoph. Syimn- 

s. lii. 18. ἐπ αὐτοφώρφ εἴλημμαι--- 
Povouóraros és ἔοικεν, v. n. 
xvii. 8. ὡς κει ἐπ᾽ αὑτοφώρφ καὶ 
περὶ θερισμοῦ εἶδὼς, ἅπερ ἑγώ. — Vid. 
Pollux viii. 69. Asr. 

vóue δὲ καὶ βίᾳ] Sic Bas. 1. 2. et cod. 
Reg. Ficinus quoqoe, lege autem ac οἱ. 
In Ald. et Steph. "ine δὲ βίᾳ. Asr. 

Téyp] Bic scripsimus pro Γύγον; Fi- 
cinus quoque vertit, Gygœ Lgdi proge- 
mitori. Namque ipse Gyges, opulen- 
tissimus Lydie rez (vid. Burmann. ad 
Propert. iii. 20. 28. Wernsdorf. ed Η]- 
mer. p. 267.) intelligendus est, πρόγονος 
TeU Λυδοῦ, i. e. Croesi. (nisi malis τοῦ 
Λυδῶ», int. βασιλέωε, nt ὁ Περσῶ». Vid. 
Lamb. Bos. Ellips. Gr. p. 56. ibique 
Bchiefer.) quippe ἄρχηγὸς τῶν Μορμνα- 
δῶ», vid. Herodot. i. 8. Idem narrant 
Cicero de Offic. 11. 9. Philostrat, He- 
τοῖς. p. 28. ed. Boisson. aliter Herodot. 
i. 8. Justin, i. 7. Plutarch. Symp. 
Quæst. i. 6. t, ii. p. 622. E. Hinc quo- 
«que nobilitatum τοῦ Τόγου δακτύλιον, 


γούτφ Gbr.—^ ἔχοσ 


vid. Lucian. bis accusat. 6. 31. t. ii. p. 
310. navig. &. 42. p. 441. Libanius 
Orat. xv. p. 436. Epist. 1031. p. 437. 
Wolf. Gregor. Nazianz. Orat. ii. p. 93. 
À. Cf. Erasmi Adag. Chiliad. i, Centur. 
i. 96. p. 49. eq. Turnebi Adversar. vi. 
22. et Rhodigin. Antiq. Lect. vi. 11. et 
12. De vi magica, quam annulis tri- 
buebant vcteres, vid. Kirchmsnm. de 
annulis c. 31. Asr. 

ὡς 9. µ. κατ’ ἄρθρωπον] Proprie so- 
nanthec verba, wt videbatur (i.e. ut 
ex specie quidem conjicere licebat) m«- 
jorem quam pro hominis natura. Vide 
de ὡς c. infinitivo Viger. de Idiotizsm. p. 
205. Miatthiw Gr. Gr. p. 783. et de $ 
κατὰ, Latinor. quem pre (Vechner. Hel- 
lenolex. p. 169.) comparativo prsce- 
dente, nostra ad Phredr. p. 395. Ásr. 

ἄλλο μὲν οὐδὲν, vepl δὲ] Nihil aliud 
preter annulum. aureum, b. e. solum 
annulum aureum digito gestasse. Vide 
de οὐδὲν ἄλλο sequente δὲ ad Phadr. p. 
228. — Ceterum cod. Heg. interponit 
post ἄλλο μὲν verbum ἔχει», quo carere 
possumus; deinde omittit φέρειν, quod 
abesse nequit. Asr. 





e 


3335 


E ” v P 9s 

καθήµειον οὖν μεκὼ τῶν ἄλλων τυχεῖν τὴν σφινδόνην veu 

τυλίου αεριαγαγύντα" αρὺὸς ἑαντὸν οὓς TO ἔσω τῆς 

/ , ^v , "^ 
χειρός σούτου δὲ γενομένου ἀφαωνὴ αὐτὸν «γείσθαι φοῖς-ι. 860. 
παρακαθηµένοις, καὶ’ διαλέγεσθαι ὡς περὶ οἰχομωένου.. καὶ 

^ / / d 32 ^e s / 
σον θαυμάζευ τε καὶ πὀλω ἔπιψἠλαφώντα τον δακτή- 
j 

λιον στρέψαι ἔξω τὴν σφενδόνην, καὶ σερέψαντα Φανερὸν 

/ ^ , , ^. ^ 
orevémÜou. καὶ τοὺτο ἔννοήσαντα ὠποπειρᾶσθακι voU δακτυ- 
λίου εἰ ταύτην ἔχοι. τὴν δύναμιν, καὶ αὐτῷ ἀεὶ οὕτω ἕυμ- 

/ g / M! » M δό 3, àn / 
Bœivem, στρεφοντιε μὲν εἰσω την σφενόονην αὀηλῳ "yit yec- 

» 9 9 ^w 
θω, £u δὲ δήλφ. αὐσθόμιενον δὲ sufuc διακράξασθαι τῶν 
9 ’ / ^" 1 1} N k / 9 * δὲ 
ἂφγῖλων γενέσθαι τῶν παρὰ) τον. βασιλίω. ἑλθόντω δὲ 
καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιγεύσαντα, M&T ἐκείνης ἔπιθέριε- 
νο τῷ [ὁασιλεέ, ἀποκτεῖναι κωὶ τὴν Oy» κατασχεν. 
[S. 4.] Ej οὖν δύοὶ τοιούτω δεκτυλίω γενθίσθη», καὶ τὸν 

8 e ài. ^s m N ài e 4” νὰ N ΑΛ J 

pv 6 θίκωιος srépilsiro," τον δὲ ὁ ἄδικος, ovdsig ὧν γένθυτα, 
ὡς δόζειεν, οὕτως ἀδαμάντῳος, ὁς ἂν µίνειεν ἓν τῇ OkROUO- 111. i. 68. 
σύνῃ καὶ τολμήσει ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων xod μὴ 
ἄπτεσθαι, εζὸν αὐτῷ xoi? $x τῆς ἀγορᾶς Auc o τι [βού- 


HOAITEIA, B. 


yov €.—X elvüóres IIDKv.—J ἐξαγγέλοιεν OGHÓlvm.—* περιάγοντα m.—5 ἔσω D: 
εἴσω *s,.—h καὶ om II et pr D.—9 ὡσπερεὶ οἰχομένου πι et pr (—2 καί sss πάλιν 
&.—* ἔχοι AHIIbmrt : ἔχει *s.—f àel οὕτω q, οὕτω καὶ οὕτω ΠΡΚ: οὕτω *s.—85 £. 
ΑΘΕΠΦΠΙΚ. στρέφορτα q.—h^ 9 c—! τὸν TIDK.—J παρὰ. AGTIéDEqévmr :. περὶ 
9sg.—k τὸν om q.— δύω $DK.—nP περιθοῖτο K: om q.—? ὃς om pr q.—9? θέλοι v. 


wpbs ἑαυτὸν ἐς τὸ ἔσω T. χειρὸς] Ci- 
cero de Offic, l. ]. * ibi quum palam ejus 
annuli ad palmam converterat, à nullo 
videbatur, ipse antem videbat omnia; 
idem rursus videbatur, quum ip lucem 
annulum inverterat.'—XoevBóry, ut La- 
tinorum fisda pro pala (v. Salmas. ad 
Vopisc, Caria. c. 20.) interior dicebatur 
annuli pare, in qua gemma sedebat, i, q. 
σφραγιδοφυλάκιο» s. πυελίς, Vid, Schee- 
fer. ad Longi Pastor. p. 418. Λατ. 

διαπράξασθαι] Statün perfecisse, i. e. 
impetrasse ; nota brec est verbi διαπράτ- 
τεσθαι significatio, vid. nostra ad Phaedr. 
p.244. In precedeutibus notandus est 
presentis ἔχει in narratione usus, de quo 
monuit Hoogeven. ad Viger. p. 214. ed. 
Herm. Mox de dativis στρέφοντι, ἁδή- 
My et δήλφ, qui precedens αὐτῷ respi- 
ciant, vid. Matthire Miscell. Philolog. v. 
ii, p. i. p. 5. ubi nostrum quoque locum 
excitavit, Λοτ. 


παρὰ τὸν βασιλέα] Pro περὶ, quod li- 
bros editos occupavit, e cod. Neg. et 
Venet, rescripsimus παρὰ τὸν B. Sic 
Ficinus quoque vertit, curavit, u£ lega- 
jv ad regem una cum. eliis mitteretur. 
ST. 
6. 4. οὕτως àBaudrriwos] I.e. Acre 
αὐτὸν µάγειν. | Xenoph. Anab. ii. 6. 12. 
τίς οὕτω μαίνεται, loris οὔ σοι βούλοται 
os εἶναι; Vid. Wyttenbach. Biblioth. 
rit. v, iii. p. ii. p. 63. Schaefer. Melet. 
Crit. p. 71. not, et Mattbie Gr. Gr. p. 
662. Αδαμάντιο» dicitur, quidquid fir- 
mun, constans atque immufabile est, ut 
Polit. x. 14. p. 619. A. ἁδαμαντίνως δεῖ 
δὴ ταύτην τὴν δόξαν ἔχοντα ds ᾧδου ἰόναι. 
Vid. Lambin. ad Horst. Carm. iii. 24. 5. 
et Boissonad. ad Philostat. Heroic. p. 
405. Asr. 
ἐξὸν αὐπφ] Casus sbsolutus: quum 
Li liceret ; vid. Markland. ad Maxim. 
yr. 4. 1. p. 6656.  Wernsdorf. ad Hi- 


336 


/ / / j 
λοιτο λαμβάνει, καὶ εσιώτι εἰς τὰς οἰκίας συγγίγνεσθαε 
e d A9 / q 4» ὲ ο» P , w 
ότῳ [ούλοιτο καὶ ἀποκτωνύναιὶ καὶ $x εσμῶν λυει ους 

.. * 
τινας [βούλοιτο, καὶ τᾶλλα αρώττει, ἓν τοῖς ἀνθρωποις 
2 y vw e ^ f. 9? S. 94 T sce t / 
ἰσόθεον ὄντα. οὕτω δὲ δρῶν ou0iy ἂν διάφορο του $rípov 

ro M ’ Ld 
ποιο, ἀλλ' ἐπὶ ταύτον ioisy ἁμφότερο. xo τοι µεγα 
* ⸗ «4 / e" , M ε }ἰ / , » 
TOUTO τέχµηριον ἂν Qao τις οτι οὐδεὶς εχῶν δίκαιος αλλ. 
9 σ 4 
ἀναγκαζόμενος ὡς οὐκ ἀγαθοῦ ἰδίᾳ ovrog, tati ὅπου *y ἂν 
οἱηται ἕκαστος οἷός T ἔσεσθαι ἀδικεῖν' GOixti. λυσισελε 
- ^ . "- A * 
γὰρ δὴ οἴεται πᾶς ἀνὴρ πολὺ μᾶλλον ἰδίᾳ σὴν ἀδικίαν 
^w ^v N * 
τῆς δικαιοσύνης, ἀληθη οἰόμενος, di; Quai" ὁ περὶ του" τοι- 
/ / wa. » ν / . 
ούτου λόφου" λέγων, tti εἰ τις τοιαύτης ἐξουσίας ἔπιλα- 
» ^" M e * 
[βόμενος pons" mors ἐθέλοι) ἀδικῆσαι μηδὶ" ἄψαιτο τῶν 
, «c ” 3 
ἀλλοτρίων, ἀθλιώτατος uAY" ἂν δόξειεν εἶναι τοῖς αἰσθανο- 
^e *À 9 e£ 
µένοις καὶ ἀνοητότατος, ἐπαινοῖεν ὃ) ἂν' αὐτὸν ἀλλήλων 
3 / 9 e 9 , ὸ 4 Ly "- à ρω Ü c 
εναντίον ἑζαπατώτες ἀλλήλους διὰ vo» του αθικεισύαι 
, — v 7 id. € 
φόβο. ταῦτα μὲν οὖν δὴ οὕτως. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


—P καὶ om K.—4 ἀποκτινῶναι Θ.---Σ διαφέρον ΠΌΚο.---' ταῦτ' ἂν ὈΚυ, ταντὰ ἂν 
q.—' ἀδικεῖν Χ et pr II.—" φήσει ΠΌκφυ et γρ m.—" τοῦ om ο.--- λόγος Kq.— 
κ μηδέ Ko.—? θέλοιθδιτ.--3 μηδ (ο.--5 μέν τ' €. —^ ἂν om m. — ἑξακατᾶσθαι 





mer. p. 72. et Hermann. ad Viger. p. 
T61. Asr. 

ἐπὶ ταυτὸν ἴοιεν] Cod. Reg. ἐπὶ ταῦτ 
ἂν Iotev, vitiose. Asr. 

— — Græc. Schol. quem 
Muretus citat, explicat: σαφῶς ἂν δύ- 
vavró τις dk τούτου τεκµαίρεσθαι, ὅτι ob- 

is τῶν ἀνθρώπων τῇ ἑαντοῦ βουλήσει 
τὴν δικαιοσύνην τιμᾷ τε καὶ ἐπιτηδεύει 
καὶ τοῖς τῶν νόµων ἀκολουθεῖ προστάγµα- 
σιν, ἀλλὰ κροσβιαζόµενος, ὡς τῆς δικαιο- 
σύνης οὐχ αἱροτῆς καθ ἑαυτὴν οὔσης, οὐδὲ 
Tb παράπαν ἀφελούσης τὸν ἔχοντα. Asr. 

ἰδίᾳ] Nam κουῷ quidem utilem esse, 
nemo negare audebat, sed eam dicebant 
εἶναι ἁλλότριον μὲν ἀγαθὸν, οἰκείαν δὲ 
ζηµία». Monzr. 

ὥς φησιν---λόγος] Cod. Reg. és $f- 
σει, sed certam omniumque sermone ce- 
lebratam sententiam apparet significari. 
Pro λόγου, quod libri omnes editi exhi- 
bent, e cod. Reg. reposuimus λόγος, 
sensu postulante; sensus enim hic est, 
wt dicit sententia de hac re (περὶ τοῦ 
τοιούτου est i, 4. περὶ τούτον, ut centies) 
omnium. Sic p. 366. C. és ὅ τῶν πολ. 
λῶν Te καὶ ἄκρων λεγόμενος λόγος, et 
eap. 8. init. 6s ὁ λόγον. Significantius 


, 


vero et gravius est, Ss noi ὁ περὶ τοῦ 
τοιούτον λέγων λόγος, quam, ὥς qas 
οἱ περὶ τοῦ ποιούτου Aéyorres; voce 
enim λόγος, ut jam monuimus, certa 
quedam sententia indicatur. Ceterum 
λόγος λέγων offendere non debet, quum 
nihil eo frequentius sit, Sic v. c. Phileb. 
p. 18. B. ὡς λόγος ἐν Αἰγύκτφ Θεῦθ rwà 
τοῦτον Ὑενέσθαι λέγων. Vide ου ad 
h. |. in Ephemerid. art. et doctrin. Lan- 
dishut. v. iii. p. i. p. 105. monuimus. 
Ficinus vertit, ut sermonis hujus perki- 
bent auctores, vulgatam secutus scriptu- 
ram. Muretus vero legit ó κατὴὶρ περὶ 
τοῦ τοιούτου λόγου λέγων, vitium, quod 
mirum est, non animadvertens ; namque 
scribit, ' sic dicit, libros πατρὸς δεῖσθαι 
βοηθοῦ. Sic τὸν πατέρα τοῦδε τοῦ καν- 
τὸς in Timsmo.' Asr. 

ταῦτα μὲν δ) οὕτω]  Transitio λόγον 
et προπαρασκευὴ ad tertiam parterh. Sic 
Aristoph. καὶ ταῦτα μὲν 8) ταῦτα. Plato 
principio iii. νόμων: ταῦτα μὲν οὖν BÀ 
ταῦτα. Munzr. Latinorum est sed 
λαο quidem hactenus. — Ceteram Ald. 
Bas. 1. et 2. post ταῦτα interponunt τὰ, 
quod ος postrema vocis ταῦτα sy 
male repetita enatum esse liquet, Asr. 











IIOAITEIA, B. 


Την δὲ κρίσιν αὐτὴν" τοῦ βίου ái! ὧν λέγομν, ἑὼνᾶ Dia ει. i. €. 
στησώµεθα τὸν γε δικαιότατον καὶ vo» ἀδικώτατον, 


331 


4 
 ϱ)οί 


v ἐσόμεθα ερῖναι ὀρθῶς' 6i i ή, οὔ. σίςὶ οὖν δν ἡ διά- 
e" 9 ” l ^ m e 59 Ἰ) » 
στασι 40s µηδεν ἀφαιρώμεν μήτε" τοῦ ἀδίχου ἀπὸ 
vac ἀδικίας μήτε τοῦ δικαίου ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης, ἀλλὰ 
σέλεο" ἑκάτερον εἰς τὸ ἑαυτοῦ. ἑπιτήδευμα τιθῶμιν. πρῶ- 
voy μὲν οὖν 0 ἄδιχος ὡς περ οἱ δεινὶ δηµιουργὸ αοιώτω. 
οἵον κυβερνήτης ὤκρος 7| ἰατρὸς τά τε ἀδύνατα ἓν τῇ Thy) 


* —2* b d 
καὶ v& Qurera? διαισθάνεταιὶ καὶ τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ, vt τι, 361. 


^ tv » ^v ^ 
δὲ iG- ὅτι δὲ ky! ἄρα mo σφαλή, ἱκανὸς" ἐπανορθουσθαι." 
wv » ^. .. ^s 
οὕτω καὶ ὁ ἄδιχος ἐπιχειρὼν ορθὼς τοῖς ἁδικήμασι λανθα- 
/ , / Ν 5 x N 
νότω, $i μέλλει" σφόδρα ἄδικος εἶναι. τὸν ἁλισκόμενον D 
^s / 3 ο "9 
Φαυλον ἡγητέον εσχάτη γὰρ αδικία δοκεῖν δίκαιον εἶναι 
M v / ο” 
µη ovra. δοτέον οὖν τῷ γελίως ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην” 
, / A» » / , ,»9 , NY , , 
αδικία», καὶ οὐκ ἀφαιρετιο), ἆλλ έατεον τα μέγιστα adi- 
χούντα τὴν µεγίστην δόξαν αὐτῷ παρεσκευακίναι" εἷς ὃι- 
5 4 54 4 χ / * y L] ό ” | à 
κωιοσύνην, καὶ ἐὰν ὥρα" σφάλληταί τι; ἐπανορθοῦσθαι δυ- 
2 7 e" — M X 
νατῷ εἶναι, λέγει τε Ἴκανφ OVTi πρὸς τὸ πείθεν, Sy Ti 
^" * 
μηνύηται τῶν ἀδικημάτων, καὶ βιάσασθαι ὅσα ἂν βίας 
δέητα:, διά τε ἀνδρίαν καὶ ῥώμην καὶ διὰ παρασκευὴν Qi- 
[d 6ο hy 
λων καὶ οὐσίας. τοῦτον δὲ τοιοῦτον θέντες vv δίκαιον παρ 


v.—À οὖν 5) AIID(vm, οὖν ο: 8) *s.—* αὐτὴν ΑΘΠΦΙΚέυΠΙΣ : abro) *s.— περὶ 


«oU in 
om Κο, 


το Θ.---ξ ἂν μὲν Oiv.—h ἁδικώτατον καὶ τὸν δίκαιον 6.—! τί DKr.—À δὲ 
el v, ὃν t, ᾗδε «l rc O. — ἀφαιροῦωεν c. — 


μήτε..«ἁδικίας] heec post 


δικαιοσύνης ponit &.—? τέλειον (t. —^ isvré Α et pr O. - δυνατὰ...ἀδύνατα v.— 


4 διαισθάνεσθαι H.— 9" ἂν v.—* ἱκανῶι Ἡ, ἱκανῶς dt.—' ἐπανορθοῦται &t.— 
*. µέλλοι Φί.---ἵ τελειοτάτην c.—" παρεσκευασµέναι II, παρεσκευάσθαι DK, παρα- 


σκευάσθαι q.—* ab 


τί οὖν 895—534] Sic Plato interroga- 
fjones solet interponere orationis ani- 
mande caosa, ut Protag. p. 84S. B. τοῦ 
8h drea ταῦτα λέγω; Vid. Heusd. 
Spec. Crit. p. 87. Heind. ad Phedr. p. 
221.— In precedentibus e cod. Reg. re- 
cepimus µηδότοτε pro μηδέν ποτε. Verba 
τά τε ἀδόνατι 


α---Εἰοίπαν videtur ordine 


inverso legise, quum verterit, que ἐν As 


αγία eua confici possunt e$ que non 
sunt. Moz pro διαισθάνεται Ald. legit 
διοσθάνεσθα:, Bas. 1. et 2. διαισθάρεσθαι, 
vitiose, * 


Vo Το 


v.—) σφάλληταί τι AIIDKqo, σφἀληταί τι oSmr, 


this Gr. Gr. p. 622. Asr. 

] Cicero de Offic. i. 18. * to- 
tius autem injustitm nulla capitalior 
pars, quam eorum, qui tum, quum maxi- 


me fallunt, id agunt, ut viri boni esse vi- 
.deantur.' 


Et respexit b. 1. Plutarch. 
Sympos. Qusst. i 1. t. ii. p. 918. F. 


T. 
Cod. Reg. σφάλληταί τι 
pro σφαλῇ καὶ, unde scripsimus σφάλη- 


More] Ald. et Bey. 1. δεήσοται. Agr. 
VI. ?U 





338 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


m.i.68.quror ἰστώμεν τῷ λόγφ, ἄνδρα ἁπλοῦν xal γεναῖον, καν 
Λἰσχύλον oU δοκεῖν ἀλλ εἶναι ἀγαθὸν ἐθέλονεα." ἄάφαι- 
ριτέον δὴ” τὸ Qoxsip." si γὰρ δόξει δίκαιος spat, —— 
αὐτῷ τιμαὶ καὶ δωριαὶ δοκουντι τοιούτῳ εἶναι. ἄδηλον 
οὖν" εἴτε τοῦ δικαίου εἴτε τῶν δωρεών vs. καὶ τιμών ὄνεκαξ 
τοιοῦτος εἴη. γυμνωτέος" δη: φάντων φλὴν δικαιοσύνης, xci 
ποιητίος ἑναντίως διακεύμιενος) τῷ προτέρῳ: μδὶν γὰρ ἆδι- 
xay* δόξαν ἐχέτω τὴν μεγίστην ἁδικίας, i» 7 βεβασανισ- 
μένος eig δικαιοσύνην τῷ μὴ τίγγεσθαι ὑπὸ χακοδοξίας 
xci và» ὑπ' αὐτῆς γιγνοµένων ἀλλ ἥτω ἁμετάστατος 
/ / iex *m .^ * J ^ n * ^ 
µέχρι θανώτου, δοκῶν μεν εἶναι ἄδικος διὰ βίου" ὧν δὲ 
δίκαιος, i» ἁμιβότεροι εἰς v0 ἔσχατον ἑληλυθότες, ὁ μὲν 
δικαιοσύνης, ὁ δὲ ἀδιχίας, κρίνωνται ὁπότερος αυτος εὐ- 
δαιμονέστερος. [S. δ.] Βαβαί, » ὃ' γώ M φίλη Γλαὺ- 
xem, ὡς ὀρρωμάένως ἕκάτερον, ὡς περ ἀνδριάντα, εἰς τὴν κρί- 
σιν ἔκκαθαίρεις voi» ὠνδροῖν» Ὡς μάλιστ, ἔφη, δύναµιαι. 


τι 

goi: σφαλῇ xal τι *5.—5 θέλοντα q.—* δὲ ὁτ.--ὃ ἁδικεῖν fm.—* καὶ ἔσονται v. 
--ᾱ ἃ U ἡ ὃν pr 6.—^ οὖν om Gv, ὃν ét.—! τε om ἕνεκα καὶ τιμῶν 9.— 
h γυµνωτέον K.—! δ)...ἐναντίως om {.---) διακεῖσθαι ο.--Ἔ ἁδικίαν t.—! ἄλλως τω 
ἀλλ' ἔσται ο.---' μὲν οὖν t.—5 διὰ βίου luos v.—9 αὐτῶν DK.—P οἶμαι ἑκατόρου 


eg» àBudas,. — Similiter Ficinus, ixjustis- 
simus esse credatur. Λατ. 

T Schol. Ruhnk. εἴκειν, é»- 
διδόναι, ὡς νῦν βρέχεσθαι. — Eadem ha- 


τοῦτον δὲ τοιοῦτον θέντεε] Laudant 
hunc locum Euseb. Prep. Evang. xii, 
10. p. 583. B. et Theodoret. Therapeut. 
zii. p. 667. B. llle scribit τὸν δ᾽ οὗ», 





Theodoretus vero τὸν γὰρ τοιοῦτο», ct 
post δίκαιον uterque addit a). Asr. 
xar Αἰσχόλον} In Sept. adv. Theb. 
577. Ob γὰρ δοκεῖν δίκαιοι, ἀλλ' εἶναι 
θέλω», Βαθεῖαν ἄλοκα διὰ $perbs καρπού- 
μενου, Ἐξ ὃς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βου- 
λεύματα. Hinc τὸ εἶναι et τὸ δοκεῖν sibi 
opposita, qum post ZEschylum (|. |. et 
Agamemn, 783.) et Platonem frequen- 
tarunt et poete et orationis scrip- 
tores, Sic Euripid, fragm. Izion. apud 
Plutarch. de poet, leg. c. 3. cf. eund. de 
adolat, ab amico discern, c. 4. de Hero- 
doti malignit, p. 864. E. Philemon. 
Stob. ix. P 102. v. 5. Philostrat. 
eroic. 164. es, Epist, xliv. p. 185. 
C. Heliodor. vii. "vel p 
ἀφαιρετέον δη] Euseb. et Theodor. δὲ, 


sed δ) recte habet ; sie et Ficinus vertit, οἷον sd6os 


remocenda quippe. Asr. 


τῆς μεγίστη: ἁδικίας] Sic cum Euseb. 


et Theedoret, scripsimus pro rà» µογίσ- 


bet Timsus, ad quem vid. Ruhnken. p. 
248. Deinde ex Euseb. et Theodoreto 
rescripsimus àz^ αὐτῆς pro ὑπ' αὐτῆς, et 
ἔστω ex iisdem recepimus pro ὕτω, quod 
citerioris est greecitatis, v. Suid. v. fre, 
Mattbire Gr. Gr. p. 279. et Buttmann. 
Gr. Gr. p. 267. ed. 4. Asr. 

ῥ. 5. Bafal]| Latinorum Papa, est 
admirantis, e θαυμαστικὴ, (v. Mon- 
tefaicon. Catal. Bibl. Coisl. p. 4709.) 
Phedr. c. 13. p. 286. E. BaBeí! d μιαρὲ, 
ὡς eb ἂνεῦρες τὸν 


IIOAITEIA, B. 


339 


4 9 
orroiy Q5 σοιούτοιν οὐδὲν ὅτι, ὡς ἐγῶμαι, sy sao» ὄπεξελ- ' 


ο e / κά e 7 
θεῖν τῷ λόγῳ οἷος ἑκάτερον 
, 


7 3 / 8 ⸗ κά 
βίος ἐπιμίνε.' λεκτίον οὖν. 


καὶ 05 x» ἀγροικοτέρως λέγηται, μὴ Sp οἵου λέγε», ὦ 
Σάκρατες, ἀλλὰ τοὺς ἐπαωμοῦντας πρὸ δικαιοσύνης eux ioo. 
ἐροῦσι δὲ τάδε, ὅτι οὕτω διακείµενος ὁ δίκαιος μαστιγώσε- 
voi, στρεβλώσεται, δεδήσεται͵,' ἐχκαυθήσιται" τὠφθαλμώ, 


Toi» iBpoiy ὄφειλεν εἶναι mg m.—A δὲ s.—! ἑκατέρω v.—5 περιμένει K.—! δεθή- 


σεται tcm.—^ ἑκκοκήσεται ᾳ, ἐκκοφθήσεται tm.—" và ὀφθαλμό 


est ita exhibere, ut species appareat ple- 
na et perfecta. — Sic Synesius de regno 
p. 9. C. φέρε δή σοι γράψω λόγφ τὸν 
βασιλέα, ὥσπερ ἄγαλμα στήσατ. Phi- 
lostrat. Heroic. p. 112. ἔστι σοι καὶ 
ἄγαλμα παραγαγεῖ». — Vid. nostra ad 
Phedr. p. 328. Huic respondet verbum 
ἐκκαθαίρει», expurgare, i. e. expolire et 
ita exprimere, ut sincera et perfecta ali- 
cojos rei natura emergat. Etiam banc 
vocem post Platonem seriores Sophiste 
frequentarunt, ut Libanius p. 178. Sy- 
nesius Dion. p. 56. D. et Aibinus Isag. 
in Platon. $. 9. p. 180. ed. Fiscb. καὶ 
ταύτας ἐκκαθαίρειν καὶ εὐκρινεῖς ἀποφαί- 
νειν és ἀρχάς. Αοτ. | 

περιμένει] | Hoc ο cod. Reg. reposoi- 
mus pro ἐπιμένει. Sic et c. 7. p. 368. A. 
μὴ θὐσαντας δὲ Bewà περιµένε, — Vid. 
Heind. ad Pheedon. 5$. 8. Aser. 

ἁγροικοτέρως] Vid. Heind. ad Gorg. 
p. 215. Asr. 

μαστεγώσεται]  Citarunt hunc locum 
Clemens Alex. Strom. iv. 7. p. 495. 
(Potter. t. i. p. 587.) v. p. 601. (ed. 
Pott. t. ii. p. 714. ubi v. not.) Euseb. 
Prep. Evang. xii. 10. p. 583. et Tlieo- 
doret. Therapeut. viii. p. 602. C. Cf. 
Maxim. Tyr. xviü. 10. p. 219. Apud 
. Clement. legitor µαστεγωθήσεται, apud 
Theodoret. αἰκισθήσεται. Ceterum µασ- 
τιγοῦσθαι (apud Achill. Tat. vii. 26. 
TA:yais κατακόπτεσθαι) precipue ger- 
vorum erat poena, qui aufugissent vel 
furtum fecissent. Asr. 

στρεβλώσεται] In tormentorum nu- 
pero erat rota, τροχὸς, cujus radiis dis- 
tricti torquebantur, qui scelus admisis- 
sent, et verberibus czdebantur, quoad 
peccatum confessi erant, Aristoph. Plut. 
876. Ἐπὶ ToU τροχοῦ γὰρ δεῖ o ἑκεῖ 
στρεβλούμενον Εἰπεῖν ἃ πεπανούργηκα». 
Cf. Lysistr. 846. Pac. 451, Lucian. de 
Luctu $. 8. στρεβλούμενοί τε καὶ καιό- 
ενοι-- καὶ τρὀχῳ συμφερόµενοι, — Vid, 
Gallonius de Cruciatt. Martyr. c. 2, p. 


e€Kq.—"* κάνα 


68. Elmenhorst. ad Apuleii Metam. iii. 
p. 177. et Salmas. ad Achill, Tat. vi. 2]. 
AsT. 
δεδήσοται] In vinculis precipue erat 
xoi, lignum, quo pedes constringe- 
bantur, in Solonis legibus ποδοκάκκη 
dictum (v. Lysie Orat. i. adv. Theom- 


nest, p. 81. Tayl.) Demosthen. adv. Ti- 


march. p. 476. B. δεδέσθαι δ dv τῇ πο- 
δοκάκκγ τὸν «όδα κένθ $uépas καὶ vórras 
ἴσα. Ad quem, locom Ulpianus t. v. 
p. 285. À. ed. Wolf. ποδοκάκκη δὲ Ba- 
σανιστήριόν τί ἐστιν ὄργανο», els ὃ arpe- 
βλοῦταί vis, δεσµούµενος τὰς χεῖρας καὶ 
τοὺς πόδας, ὅπερ καλεῖται καὶ ποδοστρά- 
£v (v. Schol. ad Aiistoph. Equit. 366.) 


Ast. 
drxorhcera: τὼ ὀφθ ] Vulgo éx- 
καυθήσεται Trà '$OaAub, Cod. Kegius 


vero, Clem. Euseb. et Theodoret. eam, 
quam recepimus, prestant scripturam ; 
accedit Ficini auctoritas, qui vertit, eru- 
entur illi oculi. Qui vulgati adhzrent 
scripture, provocabunt forsitan ad Gor- 
gis locum p. 478. C. ληφθὰὶς στρεβλῶ- 
ται καὶ ἐκτέμνηται καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺε 
ἐκκάηται; sed hunc quoque locum cor. 
ruptum babeo, facillime vero sanaudum 
transponenda particula καὶ, ut legatur, 
καὶ ἐκτέμνηται τοὺς ὀφθαλμοὺ» καὶ ὀκκά- 
ηται (absolute positum, ut in Polit, x. 
11. p. 613. E. elra στρεβλώσονται καὶ 
ἐκκαυθήσονται). Scilicet oculos non ex- 
uri, sed excuti vel excidi solitos esse ]e- 
gimus. Sic Aristoph. Nub. 24. el9' ἐξ- 
εκόπην πρότερον τὸν ὀφθαλμὸν λίθῳ. 
Αν. 341. ἂν ἅπαξ γε τὼ ᾿φθαλμὸ Ἰκκο- 
wjs. JEschines in Tim, p. 194. B. Co- 
non. Narrat. vii. Lucian. Piscat. 6. 2. t. 
i. p. 249. ἐμοὶ μὲν, ἁνασκολοπισθῆναι 
δοκεῖ αὐτὸ», »} Ala, µαστιγωθέντα γε 
πρότερο»’ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐκκεκόφθω, 
τὴν γλῶτταν αὐτὴν ἐπιπολὺ φρότερο» 
ἀποτετμήσθῳ. Libanius t. i. p. 107. D. 
173. A. Cf. Thom. Mag. p. 329. E« 
his omnibus patet, ἐκκοπήσεται τὰ ὁφ- 


ur. i. 66. 


$9 . 4 v ? 
1. 343, geASUTE? πάντα κακὰ͵ waío» c 


340 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


υδυλευθήσιται" καὶ 


φνώσεται ὅτι οὖκ εἶναι δίκαιον ἀλλὰ δυκεῖν δέ Vienn. 
τὸ δὶ τοῦ Αἰσχύλου πολὺ ἦν ὥρα ὀρθότερο λέγε κατα 
τοῦ ἀδίκου. τῷ ὄντι γὰρ φήσουσι τὸν ἄδικον, ἅτε ἔπιτη- 
δεύοντα πρῶγμα ἀληθείας ἐχόμενον καὶ οὐ πρὸς δόξα» 
ζῶντα, ou δοκεῖν ἄδικον ἀλλ εἶναι θέλει," 

βαθεῖαν ὤλοκα" διὼ φρενὸς καρπούμενο»,. 

ἐξ 96 τὼ κεδιὼ βλαστάνει [βουλεύματα, 
αρῶτον μὶν ἄρχειν à» τῇ πόλει δοκοῦντι- δικαίῳ εἶναι, 
ἔπειτα γαμεῖν ὁπόθον ἂν βούληται,ὶ ἐκδιδόναι εἰς οὓς ἄν 
βούληται, ξυμβάλλεν κοιωνεῖν oig ὧν εθελη,ξ xo παρὰ 
ταῦτα πάντα" ὠφελεῖσθαἡ κερδαίνοντω τῷ μὴ δυσχεραί- 
νειν τὸ ἀδικεῖν. sig ὠγώνας) τοίνυν ἰόντα καὶ ἰδίᾳ καὶ δη- 
µοσίᾳ περιγίγνεσθαι καὶ πλεονεχτεῖν τῶν) ὀχθρῶν, πλεο- 
νεκτοῦντα δὲ πλουτεῶ xai τούς v8. Φίλους fU" TOISIP καὶ 
ποὺρ ἐχθροὺς βλάπτεων καὶ θεος θυσίας xal ἀναθή- 
Sefotra v, ἀναγκοδαλανθήατται ti, Δνασχολοτιοόήσετα E * ἀνασχοδιλενθήατ 


γαι $.—J 0) m, δεῖν c.—* θέλειν m.—* αὔλακα c.—^ x t.—^ δοκοῦντι 
om tm.—4 βούληται ATIDKqo et, qui hæc βούληται.. ὠφελεῖσθαι rc in mg habet, 0 : 


οι 
βούλοιτο *$.—* καὶ ἐκδιδόναι Gv.—Í ξυµβάλλει TI.—S ἐθέλῃ ΑθῃΦίυπις, ἐθέλη κ: 
ἀθέλοι *s.—h πάντα ταῦτα Θ0.--- τὸ ὠφελεῖσθαι ο.--- ἀλλήλουτ ὃτ.-- τῶν. ποι- 
eiy om £.—l ve om 2. - εὐεργετεῦ v.—^ μᾶλλον προσήκευ εἶναι v.—^ καὶ παρὰ 


θαλμὰ genuinam esse scriptaram. Sed 
rn» faciamus verbo 4 ? Ni 

lor, locus Politis lib. x. 11. qui hunc 
nostrum respicit, καὶ & ἄγροικα ἔφησθα 


λευθήσεται. — Vid. Tim. Soph. 1. ]. et 
P eel Schol. Asr. " 

v e boc imperfecti usu, ubi 
yresena cupecbu, vid. vir. doct. ad 


σὺ εἶναι, ἀληθῆ λέγων, εἶτα στρεβλώσον- 
' «e καὶ ἐκκαυθήσονται, aperte docet, ἐκ- 
' κανθήσσται retinendum esse, totumque 
locum ít& constituendum, ἐκκαυθήσοται 
καὶ αι τὰ ST. 


τελεντῶν] Theodoret. γελευταῖον, et: 


mox πάντα τὰ κακὰ, quod haud scio an 
preeferendam sit vulgatee scripture. As. 
ἀνασχινδνλευθήσοται] In crucem tol- 
letur vel palo etur. Ald, Bas. 1. 
3. et Steph. vitiose exhibent ἁνασχυδί- 
λευθήσοται. Clemens Alex. iv. p. 505. A. 
(t. i. p. 698. Pott.) v. p. 601. (t. ii. p. 
714.) Euseb. 1. |. et Tim. Sophist. p. 32. 
(vid. Bast. Epist. Crit. Append. p. 16.) 
vulgarem habent formam υδυλεν- 
θήσοται. — Vid. Pierson. ad Ματ. p. $60. 
Cod. Reg. exhibet ἁνασκολον 
quod interpretatio est. vorbi ἁνασχυδυ- 


iger. p. 214. et 347. Heind. ad Phe- 
don. Φ. 35. Asr. 

βαθεῖαν---καρπούμενον] Yta hunc lo- 
cum explico : hoc (τὸ εἶναι ἄριστον, àAA' 
ob δοκειν) ae im animo impressum ha- 
bens atque insculptum, e quo pro - 
rescunt. consilia." Ansmnt enim —* 
aimilitadines e scribendi arte petitas 
(vid. que laudavimus ad Phædr. p. 587.) 
scribendo vero quasi sulcos ducimus (et 
omnino scriptio cum aratione compara- 
tur, ut in βουστροφηδὸν, Latimor. exa- 
fare) ; hinc ἄλοκα-- καρπούµερος est, si 
sensum spectas, i. q. babens, sed cum 
delectu positum respectu ad ἅλοκα et 
Pelion 9 Sic Cod. Reg 

βούληται ο . . et 
Venet. Vulgo βούλοιτο et ἐθέλοι, vi- 
tiose. Asr. 


IIOAITEIA, B. 341 


pausa. ἱκανῶς καὶ Μεγαλοπρεσως θύειν το xoi ἀνατιθέναι, 
xc θερακεύειν τοῦ δικαίου φολὺ ἅμιωον τοὺς θεοὺς καὶ 
τν ο aav οὓς ἂν (Αούληται, ὥστε καὶ θεοφιλέστερον τι. i. er. 
αυτον εἶναι μᾶλλον αροσήκειν" dx τῶν εἰκότων 7) τὸν Ói- 
καιον. οὕτω φασήν, ὦ Σώκρατες, apa? θεῶν καὶ παρ ἀνθρώ- 
vw» τῷ ἀδίχῳ παρεσκευάσθαι τὸν (Oioy ἅμεινον 7 τῷ δικαίῳ. 
ς 8. 6. Tar simóvrog που Τλαύκωνος ἐγὼ μὲν &5P yo 
8/40» τί λέγει πρὸς ταυτα, ὁ δὲ ἀδελφὸς αὐτοῦ Aülki- 
µαωτος, O9 ví aov oit, ἔφη ὦ Σώκρατες, ἱπανῶς" οἱρῆσ- 
θωι περὶ τοῦ λόγου; ᾿Αλλὼ τί μήν; simoy. ἍΑὐτό, 3 
ὃ * ος, οὐκ εἴρηται ὃ μάλιστα ἔδει ῥηθηναι. Οὐκουν, ἦν ὃ᾽ 
εγώ τὸ λεγόμενο», ἄδελφος ἀνδρὶ παρείη, ὥστε καὶ σύ, SÍ 
" δε Ελλείπει επάμυνε." καί τοι S6 "ys" ἱκανὼ καὶ và 
υπὸ τούτου ῥηθέντα καταπαλαῖσαι καὶ ἀδύνατον T0700. 
Bondsuꝰ δικαιοσύνῃ. Καὶ oc, Οὐδεν, ἔφη, λέγεις, ἀλλ᾽ 
ἔσι καὶ τάδε ὦκουε. δε; γὰρ διελθεῖν ἡμᾶς καὶ τοὺς ἔναν- 
τίους λόγους ὧν 00s siTEV, Oi δικαιοσύνην μὲν ἐπαμοῦσι, 


Or, παρά τε ἐσ.--δ μὲν αὖ ἐν ο.---3 που]ΑΠΏΚΦίο: πω *s.—r ἔφη om ΑΘἘΦ.-- 
e 
* 35η ἱκανῶν tv.—t ὧδε c.—*. éxduvyai: ΦΚᾳτ, ἐπάμυναι YID.—" τε s.—" βοηθῆσαι 


ϕ. 6. οὔτι πω] Cod. Reg. οὔτι που, 
vitiose, Asr. 

αὐτὸ] Id ipsum, ut sexcenties poni- 
tur. Asr. 

τὸ Aeyóuevov] Est d λέγεται, id quod 
dicitur, h. e. quod aiunt s. ut in prover- 
bio est. Sic lib. vi. 6. p. 492. C. dy δὲ 
τῷ τοιούτῳ Tb» véor τὸ λεγόμενο», τίνα 
ele: καρδίαν ἴσχειν; Sopbist, p. 261. C. 
σχολῇ ποῦ τὸ κατὰ τὴν παροιµίαν Aeyó- 
µενον 8 "ye τοιοῦτοι ἄν ποτε ἕλοι πόλι». 
Phedon. p. 66. C. ὥστε τὸ λογόμε- 
voy, és ἀληθῶς Tg ὄντι ὑπ αὐτοῦ οὐδὲ 
Φρονῆσαι ἡμῖν ὀγγίγνεται οὐδέποτε ob- 
do. De Legib. x. p. 887. B. 890. D. 
zii. p. 968. E. In his articulus præpo- 
sitivus partes postpositivi agit, quem 
quidem usum orationem Atticorum pro- 
sam ος antiquitate retinuisse, optime 
monuit Eeizius de Prosod. Grec. Ac- 
cent. Inclinat. p. 95. ubi cf. Wolfii nota. 
Similiter ponuntur τὸ µόγιστον (id quod 
marimum est), τὸ κεφάλαιο», τό Ύε ἔσ- 
χατον al. Vide quæ excitarunt exempla 
Fischer. ad Weller. t. i. p. 342. et Mat- 
this Gr. Gr. p. 393. Asr. 


- tit, elsi ad me 


ἁδελφὸς ἀνδρὶ παρε]  Ductam for- 
tasse ex eo, qtiod Scamandrus Iliad. Φ. 
quum Achilli par esse non posset, Simo- 
enta fratrem auxilio invocat, Φίλε κασ(- 
Ύνητε, σθένος àvépos ἀμφότεροί περ Xxà- 
μεν. Quibus versibus utitur et Socrates 
Prodici auxilium adversus Protagoram 
implorans in Protagora. Monxzr. Con- 
tra Ruhnkenii Scholiast. p. 149. ἁδελφὸς 
ἀεὶ (sic) παρείη, ὅτι προτιµητέον τοὺς 
οἰκείους «ls βοήθεια». Πλάτων ἐμνήσθη 
ἐνταῦθα. Παρῆκται δὲ ἴσως παρὰ τὸ Ὁ- 
µηρικό»' H τι κασιγνήτοις ἐπιμόμφεαι, 
οἷσί περ ἀνήρ Μαρναμένοισι πέποιθε, καὶ 
εἶ uéya νεῖκος ὄρηται, Sed Platonem 
nec illum nec hunc Homeri locum re- 
spexisse e verbis ἀνδρὶ παρείη, quie. ex 
poeta nescio quo sumta esse apparet, 
manifesto perspicitur. Post ἀδελφὸς 
inserendum videtur ἂν, quod propter si- 
militudinem primæ sequentis vocabuli 
syllabs facile potuit excidere. Asr. 

καίτοι ἐμέ γε] Hoc ο cod. Reg. et 
Venet. recepimus, Etiam Muretus ver- 
idem. | Ald. Bas. 1. et 
2. exhibent ἐμέ σε. Steph. éué τε. Asr. 


342 


IIAATONOZ 


ἁδικίαν δι Ψέγουσι, iv ] σαφίστερον 0 μοι δοκεῖ βούλεσ- 
θαι Γλαύκων. λέγουσι δε" που καὶ παραπελεύονται πατί- 
gie τε visi καὶ σάντες oi Tia πηδόρνενοι, ὡς χρὴ δίκαιον 
ενω, οὐκ αὐτὸ) δικαιοσύνην ἐπαιοῦντες" ἀλλὰ τὰς ἐς 
ἀυτῆς εὐδοκιρωήσεις ἵνα δοκοῦντι δικαίῳ εἶναι γίγνηταε 
ἀπὸ τῆς δόξης ἀρχαί τε καὶ γάμοι καὶ ὅσα περ Τλαύκων 
διηλθεν ἄρτι ἀπὸ τοῦ εὐδοκιωεῖν ὄντα τῷ δικαίῳ." ἐπὶ 


ο----- δή Eq—3 αὐτὴ K, αὐτὴν tt. κα ἐκαινοῦντο Π.--- ἀδίκφ qv, om K. 


αὐτὸ δικαιοσύνην] I. e. δικαιοσύνην 
αὐτὸ τοῦτο ὃν s. οὔσαν (vid. ad i. 9.) (ut 
in Phredon. p. 93. E. vxh, ὀπειδ) οὐδὲν 
μᾶλλον ἆνγτον ἄλλη ἄλλης αὐτὸ 
τοῦτο ψνχή ἐστιν), h. 6. justitiam per se 
spectatam. Sic Thest. p. 146. E. γνῶ- 
αι ἐπιστήμην αὐτὸ, ὅ τί ποτέ ἐστιν. 
Parmenid. p. 190. B. τί σοι δοκεῖ εἶναι 
αὐτὸ ὅμοιότης (similitudo, quatenus hoc 
ipsum est, h. e. similitudo ipsa s. per 
se), χωρὶς js ἡμεῖς ὁμοιόγητοι ἔχομεν. 
Sic et δίψοι abr Polit. iv. P 439. A. 
Diversum igitur esse. αὐτὸ Ow 

justitia per se) et abr) ἡ δικαιοσύνη 

ipsa justitia), αὐτὸ δίκαιον et αὐτὸ τὸ 

δίκαιον apparet; quocirca in Cretylo p. 
411. D. pro αὐτὸ ἡ ρόησι:, ubi αὐτὸ sig- 
nificationem nullam habet (Heind. in. 
terpretatur, ipsum illud $ i$; tunc 
vero, ni fallor, τοῦτο vel ἐκεῖνο abesse 
mon posset), scribendum esee censeo 
abri) 3) νόησις, ut abr)) ἡ respiciat pre- 
cedens φρόνησι:, que φορᾶς καὶ ῥοῦ νόη- 
σι εἶναι ponitur. Ceterum Matthie Gr, 
Gr. p. 611. pronomini αὐτὸ vocem δικαι- 
οσύνην per epexegesin appositam esse 
censet, quod procul vero est. Muretus 
una voce scribi vult αὐτοδικαιοσύνην, 
more, ut dicit, Platonico, provocans ad 
αὐτοὲν, αὐτοάνθρωπος, αὐτοαγαθὸν al. 
Sed ita scribi constat serioribus demum 
temporibus ceptum esse. Asr. 

τὰν ἀπ᾿ αὐτῆς] Que ex ipsa proficis- 
cuntur ; sic solet ἀπὸ etiam pro simplice 
genitivo poni, Vid. Heinrich. ad Mus. 
p. 02. Jacobs. Animadvers. in Anthol. 
Gr. t. i. p. i. p. 159. et in Athengeum p. 
321. Asr. 

γίγνηται ἀρχα)] Non video, quomodo 
singularis γίγνηται locum possit occu- 
psre, qui debetur plurali γίγνωνται, 
SrsPu. Sed haud infrequentem in Pla- 
tonis libris hunc singularis csse usum, 
ubi nomina pluralia vel collective posita 
vel pro collectivis fere habenda sint, mo- 


nuimus jam ad Phzdr. p. 370. et 8ym- 
pos. p. 241. Quibus adde Polit. vi. 11. 
p. 463. A. ἔστι µέν που καὶ ἐν ταῖς ἅλ- 
Acus πόλεσιν ἄρχοντέε τε καὶ δῆμος (i. e. 
quasi: hoc utrumque, quod disjungi 
nequit, regentes videlicet et populusj. 
Euthydem. p. 803. C. ἔστι γὰρ ἔμοιγα 
καὶ βωμοὶ καὶ lepà οἰκεῖα καὶ πατρφα καὶ 
TÉAAa ὅσαπερ vois ἄλλοιε ' τῶν 
τοιούτων. ln alis ἔστι non ad subjec- 
tum, sed ad predicatum referendum est 
(de quo vid. ad Polit. i. 9.) ut de Legib. 
v. 789. E. ἔστι δ) φύσει ἀνθρώκειον µά- 
λιστα ἠδονα) καὶ λύται καὶ 

Dialog. de Virtut. p. 378. E. πότερον 
οὖν σπουδαιότερόν ἐστι ταῖς πόλεσιν ἵπ- 
ποι καὶ κόνει ἆγαθοὶ καὶ τἆᾶλλα τὰ νοιαῦ- 
τα,  ἄνδρει ἀγαθοί; (vid. Heind. ad 
Euthydem. p. 408.) Cf. Eustath. ad 
lliad, iv. 498. t. iii. p. 1072. ed. Flor. 
et Fischer. ad Weller, t. iii. p. i. p. 846. 
Matthiss (Gr. Gr. p. 422.) hzc ita ex- 
plicat, ut verbum ἔστι vel γέγνεται refe- 
rendum esse atatust ad nomen singulare 
vel plurale neutrius generis etiam remo- 
tius, de quo equidem dubito. Asr. 

T$ δικαίφ] Verba τῷ δικαίῳ Cod. 
Reg. non habet, recte; τῷ Bualy enim 
sensui adversatur, quum Glauco in pre- 
gressis de injusto, speciem viri justi pre 
se ferente, locutus esset. Quocirca jam 
Muretus corrigi jubebat τῷ ἀδίκῳ; rec- 
tius autem τῷ δικαίῳ expungitar, ita ut 
ἀπὸ τοῦ εὐδοκιμεν ὕντα universe dicta 
sint de omni specie, sive vera illa sive 
falsa, quibus tam antecedentia, ἵνα δο- 
κοῦντι δικαίφῳ εἶναι γίγνηται ἀπὸ τὴ 
δόξης ἀρχαὶ cet. quam Glauconis oratio 
respiciantur, Etiam Ficinus τῷ δικαίῳ 
videtur ignorasse; vertit enim, e£ quæ- 
cunque de co, qui justus habetur (h. e. 
ἀπὸ τοῦ εὐδοκιμεῖν, quod idem est ac 
ἀπὸ τοῦ δοκεῖν δίκαιο» εἶναι), paulo ante 
dicebat Glauco. Asr. 





IIOAITEIA, B. 943 
αλέον δὲ οὗτοι τὰ» τῶν δοξῶν λέγουσι' τὰς γὰρ παρὰ θεῶν 
εὐδοχιμήσεις ἐμβάλλοντες ὤφβονω ἔγουσι λέγει ἀγαθὰ 
toig ὁσίοις ὦ Φασι Üsoug διδόναι, ὡς περ 0 γθνναῖος Ἡσίο- 
dog σε καὶ "Όμηρὸς Φασι, 0 μὲν τὰς pog τοῖς δικαίοις 
φοὺςὰ θεοὺς ποιεῖν 
ὥκρας μὲν T6? φέρει [βαλάνους, μέσσας às DT TTE 
siporóxo: Q' οἷες, φησί μαλλοῖςξ καταβεβρίθασι, 
καὶ ἄλλα δὴ πολλὰ ἀγαθὰ τούτων ἔχόμενα. παραπλήσια" 
0s καὶ ὁ έτερος: ὡς vf. σευ γάρ Φησιν 
 βασιλ]ος ἀμύμονος ὃστεὶ θεουδής 
suuin" ἀνέχησι, φέρησι δὲ γαῖα µέλαινα 
πυροὺς xai κριθάς, Αρίθησι δε δένδρεα χαρπῷ, 
τίκση” δ᾽ ἔμπεδαω µῆλα, θάλασσα «δε ampia? ioc. 
Μουσαῖος δὲ τούτων νέανικώτερα τὰγαθὰϊ καὶ o υἱος αὐ- 
roũ παρὰ θεὼν διδόασι τοῖς διχαίοις' εἰς .Αιδου γὰρ ἆγα- 


—b τὰς TI.——c δικαίοιε ἐν.---ᾱ obs δικαίου» Θ.---- τοι tm.—f φησιν add ΑΘΕΠΕΠΙ. 
—5 μαλοῖς Ἐ.---ἃ παραπλησίως . — ὧτέ (.—) Gore m.—h ἁδικίατ Ἐ, εὐδοκίας tm. 
—l ἀνέχουσι q.—? βρίθουσι K.—^ τίκτει OStumr, τίκτοι E.—9 παρέχει ΘΦίπης. 


ἐπίπλεον δὲ οὗτοι] Hoc significat, eos 
non insistere in bona illa opinione, quam 
sibi spud homines comparant, qui justi- 
tiam colunt, sed ulterius provehi ac di- 
cere, eos diis quoque caros esse et multis 
magnisque beneficiis a diis ipsis augeri 
atque ornari, Mufier. 

$ uiv] Hesiod. "Epyy. 280. Quem lo- 
cum plures poete Latini imitati sunt, v. 
6. Virgil. log. iv. 80. Horat. E od. 
xvi 47. Ovid. Amor. ii, 8.39. Vid. 
Moret. Asr. 

ὥστε rev] Posterior hic locus est Ho^ 
meri, Od. T. 109. ubi inter eum versum 
Qqui.hic primus est, et eum qoi secundus, 
interjectus est unus, ᾿Ανδράσιν dv τολ- 
Aeis καὶ ἰφθίμοισιν ἀνάσσεν. SrEPB. 

τίκτρ] Ald. Bas. 1. et 9. γίκτοι. Asr. 

Μουσαῖος] Museus Eleusinus Athe- 
niensis, Ántiphemi filius, Orphei dieci- 
polus aut potius illo antignior epopeus, 
scripsit ad Eumolpum filium precepta 
vivendi quatuor millia versuum, : Suidas. 
Ali Thracem foisse dicont. Idem Eu- 
molpus e Thracia profectus Atbenas sa- 
eris initiavit Grecos.—-Piebant illa sacra 
sive initia, ques et orgia et mysteria di- 
. cebentur, in honorem Cereris, Liberi et 
Libere.—Laertins lib. i. Musseum Athe- 


niensem fuisse ait Eumolpi filium— hic 
tamen Plato Eumolpum Musei filium 
facere videtur. De eo itaque Servius: 
* Theologus iste fuit post Orpheum, ct 
sunt varie de hoc opiniones; nam eum 
alii Lunz filium ; alii Orphei volunt ; 
cujus eum constat foisse discipulum.' 
Munzr. Vide que de Musei vita et 
carminibus nuper exposuit Fr. Passow in 
Tro, qui est inscriptus Museos p. 21. 
$T. 

ψεανικώτερα] νεανικὸν dicitur, quid- 
quid prestans, insigne et. magnificum 
est, ut Polit, vi. p. 508. C. νεανικοί Te 
καὶ μεγαλοπροτεῖς τὰς διανοία». iv. 4. p. 
425. C. καὶ τελευτῶν ds ἓν τι τέλεον καὶ 
εανικὸν ἁποβαίνειν abró. — viii. p. 603. 
E. afro μὲν τοίνυν ἡ ἀρχ) οὑτωσὶ καλλ 
καὶ νεανικ}, ὅθε» τυραννὶς φύεται. (6Ο. 
Musgrav. ad Eurip. Hippol. 1204. Ca- 
saubon., et Schweighsus, ad Atben. iv, 
p. 170. C. Asr. 

ὁ ds] bs Atticum reposui pro víàs, 
v. Eustath. ad Iliad. A. p. 17. Maittair. 
de Dialect. p. 13. ed. Sturz. óbs est Eu- 
snolpus, qui carmina dicitur composuisse 
de Cereris mysteriis Bacchique festis, v. 
Diodor. Sic. 1. 11. Pausan. 1. 86. ΑΡΤ. 


111. i, 69. 


344 


IIAATONOZ 


γόντες τῷ λόγω καὶ κατακλίαντες, καὶ συμαύσιον τῶν 
ὁσίων κατασκευάσαντες, ἐστεφανωμιένους ποιοῦσι σὸν ἅπακ- 
τα χρόνον ἤδη διάγειν μεθύοντας, ἠγησάμενοι κἄλλιστον 
ἀρετῆς µισθὸν µέθην αἰωνιον. οἱ ὃ᾽ ἔτι τούτων µακροτίρους 
ἀποτείνουσιὶ μισθούς παρὰ θεὼν' παῖδας γὰρ παίδων Qai 


N 4 / , ” / M ,7 
xc γένος κατὀτισθε λείπεσθαι" τοῦ ὁσίουἳ καὶ s 


υ. 


^v N νο” Lond E] 4 , 
σαῦτα 0» καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἐγχωμιάζουσι δικαιοσυνη». 
M S / s 4 , 
τους δὲ ἀνοσίους αὖ καὶ ἀδίκους εἰς πηλόν συα κατορυσ- 

2 eu A à X e⸗ ὃ 9 / / . 
ουσ ἐν Άιδου καὶ xocxive ὕδωρ αναγκάζουσι Φίρειν 


—P ἁγαθὰ t.—4 ἀποτίνουσι qv.—'" κατόπισθε I1: κατόπισθεν *s.—5 λείπεται m. 


μέθην — Quod poetæ de Her- 
cũlo canunt, ut 
δὲ μετ) ἀθανάτοισι θεοῖσι Τέρπεται d» θα- 
Aíps, καὶ ἔχει καλλίσφυρον "HByy. Cf. 

indar. Nem. i. 111. Theocrit. xvii. 28. 
Rhiani fragm. in Brunckii Gnom. p. 181. 
Hinc etiam apud seriores poetas deorum 
mensis accunibere est idem ac in eo- 
rum numerum adscribi. Sic Horat. 
i. S. 88. * Illum ego lucidas Inire 
sedes, ducere nectaris Succos et ad- 
scribi quietis Ordinibus patiar Deo- 
rum.' v. 9. ' Quos inter Augustus re- 
cumbens Purpureo bibit ore nectar." iv. 
8. 28. * Dignum laude virum Musa ve- 
tat mori: Colo Musa beat. Sic Jovis 
interest Optatis epulisimpiger Hercules." 
Μέθη scilicet b. ]. est tio in con- 
viciis (vid. Schneider. ad Aristot. Polit. 
vii. 15. p. 448.) vinolentim notione ad- 
juncta. Ceterum respexit h. 1, Plutar- 
chus in Luculli vit. t, i. p. 521. B. καὶ 
γὰρ ékeivos (Kiyam)— éreA eórgoev —ob9à 
τῶν ὅπλων καὶ τῶν στρατηγιῶν καὶ τῶν 
προπαίων ἔκαθλον ποιούµενος ebwxías καὶ 
πότουε, ὥσπερ Πλάτων ἐπισκώπτει τοὺς 
περὶ τὸν Ορφέα, τοῖς εὖ βεβιωκόσι φάσ- 
χοντας ἀποκεῖσθαι Ὑέρας ἐν ᾧδου µέθην 
αἰώνιον. Asr. 

ἀποτείνουσι μισθοὺς] ἁποτείνειν pro- 
prie dicitur quis τὸν λόγο», τὴν ῥῆσυ 
Alia id genus (v. Bast. Epist. Crit. p. 
152. Boissonad. ad Philostrat. p. 645. 
Heind. ad Gorg. $. 47.) tunc id dicimur 
ἀποτείνειν, quod copiosius explicamus, 
jn quo multi sumus: et absolute quoque 
ἀποτείνευ ponitur, ut Gorg. p. 458. B. 

8T. 

τοῦ ὁσίου καὶ ebópkov] Sic Hesiodus 
"Epy. 280. *Os δέ κε µαρτυρίῃσιν ἑκὼν 
ἀπίορκον ὁμόσσας Ψεύσοται, ἐν δὲ δίκην 
βλάψας νῄκεστον ἁάσθη, Τοῦδέ τ) ἆμαυ- 


om. Od. xi. 601. αὗτὸς . 


porépa -yeve) µετόπισθε λέλειπται, 'Ap- 
Bphs 8' εὐόρκου γενεὴ μετόπισθεν ἁμεί- 
roy. | Vid. Schol. Ruhnk. p. 149. Asr. 
ὀγκωμιάζουσι] Ut verba dicendi, sic 
uoque verba laudandi et vituperandi 
duplici accusativo jungontur. Vid.nostra 
ad Phedr. p. 275. et Sympos. p. 294. 
Beryler. ad Aristoph. Equit. 186. Asr. 
és πηλόν τινα] Olympiodorus in Pbz- 
donem hoc excitat ut Orpbicum, feris 9 
ἡμῶν ἀτέλεστος, ὥσπερ ἐν καί- 
σεται ἐν ἆδου (v. Orphei fragment. p. 
509. ed, Herm.) Quod respexit Plato 
in Phzedon. p. 69. C. $s 
τος καὶ àréAecros ds ᾧδον ἀφίκηται, 


ἐν βορβόρφ κείσεται͵, ó —⸗ 
τε καὶ TereAeapévos, ἐκεῖσε ἀφικόμενος, 
μετὰ θεῶν οἰκήσει. Cicero in Consolat. 
apud Lactant. iii. 19. 6. * naim vitiis et 
sceleribus contamipatos deprimi in tene- 
bras atque in ceno jacere docuerunt.' 
Vid, Plotin. Ennead. i. 6. p. 55. A. 
W yttenbach. ad Plutarch. de S. N. V. 
» 95. et ad fragm. p. 137. Fischer. ad 
hædon. |. ]. et Wyttenb. p. 173. Ea- 
dem imagine usus est Plato vii, 18. p. 
$88. D. καὶ τῷ ὄντι ἐν βορβόρψ βαρβα- 
ρικῷ vul τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα κατορωρυγ- 
µένον )píua Duce κα) ἀνάγει ὄνω, — Ce- 
terum κατορύττουσω εἰ ἀναγκάζονσι ele- 
ganter de ipsis hujus sententis auctori- 
bus dictum ; ssepissime enim ipse quis 
id facere dicitur, quod fieri vel factum , 
esse ponit aut dicit. Vide exempla a 
nobis in libro, qui est * de Platonia 
Pheedro,' p. 135. not. excitata, quibus 
addere potes Petavium ad ή . 19. 
Kuster. ad Suid. t. ii. Pe 2. D. et Hem- 
sterhus, ad Thom. M. p. 187. Asr. 
κοσκίνψ ὕδωρ] Respicit Danai filias 
quinquaginta, qui, ut lloratius canit 
Carm. üi. 11. 31. * Impi:w sponsos po- 





IIOAITEIA, B. 345 


^ , / 4 j 
ἔτι τε ζωντας εἰς κακὰς δόξας &ryovrig X περ Γλαύκων 
8 ^ , / ^. 
περὶ τῶν δµκαίων, δοξαζοµένων δι’ ἀδίκων διῆλθε τιµωρή- 
ed 4 ^ / » 
«ro, ταυτα περὶ τῶν ἀδίχων λέγουσῳω, ὤλλα δὲ οὐκ 
» ν 3 oy 
ὄχουσι. [S. 7.] 'O μὲν οὖν ἔπαινος καὶ ὁ ψόγος οὗτος" 
ε ’ 
ἑεχατέρων. 
Ν ^ "4 / 7 ’ y 5' 
Ί]ρος δὲ τούτοις σκέψαι, ὦ Σώκρατες, ἄλλο" αὖ $i doc 
λό N ὸ / Ny , / 3&7 ⸗ 
ὀγων περ! δικαιοσύνης τε xou? ἀδικίας ἰδίᾳ τε λεγόμενον 
NV ο N - M! ^ 
καὶ UTO WorgTOV. πάντες γὰρ εξ tyg στόματος ὑμνοῦσιν 
ο M Y / M 
eg XOX09 μεν T, σωφροσύνη τε καὶ δικαιοσύνη, γαλεπον 
⸗ 4⸗ ^ Ng 2» / εν LN * 
μέντοι xci &qiaoyov- ἀκολασίω δὲ" καὶ ἀδικία ήδὺ μὲν καὶ 
3 M , / Ν 
ευπετές κτήσασθαι, δόξη δὲ µόνον καὶ νόµῳ αἰσχρόν. λυ- 
/ N ^. M ! ^v 
σιτελέστερα δὲ τῶν δικαίων τὰ ἄδικα ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος" 
{ λ N / b Nw vy / 
λεέγουσι λα! πονήρους πλουσίους καί αλλας δυνάμεις 
Pd 9 / e ^ “. 7 
$Yovr&c εὐδαιμονίζειν Χα) τιμῶν ευχερῶς ἔθέλουσι δημοσία 
NV X^ 4 A e A X 
τε καὶ ἰδίᾳ, τοὺς δὲ ἀτιμάζειν τε" καὶ ὑπερορῶν οἳ ὧν ση: 
, - V7 s ^ Y 
ἀσθενεις τε καὶ πένητες ὥσιν, ὁμολογοῦντες αὐτοὺς ἁμεί- 
59 ^e e 7 NS D 
νους είναι τῶν $rípa». τούτων δὲ πάντων oi περὶ θεῶνξ σε" 
* 4 ^v ’ 4 
λόγοι καὶ ἀρειτῆς θαυμασιώτατοι λέγονται, ὡς ἄρα καὶ 
X "s Y "T 8 
θεοὶ πολλοῖς μὲν ἀγαθοῖς δυστυχίας τε καὶ βίον κακὸν 
» ^ N32? ^ N 
ὄνειμα», τοῖς Os. ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγύρται δὲ καὶ 
— δικαίου vr, ὁσίου τε ο.---" ἄγεσθαι (m et rc c.—" δὲ om ét et pr Θ.--- οὕτως 


etm.—* ἄλλοῦν ἐ.---Ἱ τε kal δικαιοσύνη om ΦΤ.---ᾱ τε 06.—9 πλεῖστον étt.—b καὶ 
πλουσίουε (.—* τε om TIDKqtm.—4 s» om 4.—9 τῶν om Κ.---ί δὴ s.—t θεόν m. 


tuere duro Perdere fato, ^ Eas apud 


τούτων δὲ πάντων] δὲ e Cod. Reg. 
inferos pertusis vasis aquam haurire fins- 


reposuimus, quod Ficinus quoque ες- 


erat antiquitas. "Vid. Lucret, iv. 1020. 
Tibull. ᾱ, 31. Hygin. fab. 170. et de 
tota fabula cf. Heyne ad Apollodori Bi- 
blioth. Observ. t. 5i. p. 106. Asr. 

6. 7. χαλεκὺν] "Vid. Hesiodi versus 
ad Polit. i. c. 2. excitatos. Asr. 

ὡς ἐπὶ τὸ κλῆθος] I. q. 6s ἐπὶ τὸ πολὺ 
(Polit. ii. 17. p. 877. B. Politic. p. 294. 
E.295. A. Theæt. 153. B. de Legg. 
vii. 793. B. iz. 876. D.) In vetustissi- 
mo Vaticanorum legi τὰ τῶν δικαίωκ--- 
és ἐπὶ τὸ πλεῖστον λέγονσι. Mvnzr. 
Sed libri editi, Codd. Reg. Venet. et 
Schol. Ruhnkenii vulgatam scripturam 
&gnoscont, et consentit hoc ós ἐπὶ τὸ 
πλῆθος usitatiori illi és πλήθει, do quo 
vit. Leopard. Emendat. xiv. 19. Asr. 
' ebxepés] Ald. Bas. 1, et 2. ἀχερῶ». 
As. 

Plat. 


Vot. 


ressit vertens, horum vero omnium. 
ulgo δή. Asr. 
ἀγύρται] Ne deorum quidem ira me- 
tuenda est divitibus, qui quid injuste 
patrarint ; ultro enim se offerunt, ad di- 
vitum domos circumeunt artifices, qui 
parva mercede conducti deorum se iram 
sacris ac carminibus placaturos omnia- 
que imminentia mala depulsuros et aver- 
suros profiteantur; neque loc tantum, 
sed et si cui nocere dives velit, se parvo 
sumtu cuilibet sive justo sive injusto 
maxima damna illaturos esse, quum deos 
quodammodo in potestate habeant, eos- 
que tum illecebris, tam vinculis ac la- 
ueis quibusdam, quo volunt, facile ad- 


τι, 364. 


111. 1. 70. 


ducant— Αγύρται (ἀγείρω est. cogo sive 


comgrego [mendicando colligo, vid. ad 
ii. 20. Asr.]) sunt circumforanei ree 
VI. 2 


— — - —- 


55 


346 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μάντεις ἐπὶ «πλουσίων θύρῳς ἰὄντες πείθουσιν ὡς έστι παρὰ 
σφίσι δύναμις ἐν θεὼν ποριζοµένη θυσίαις τε xai ἐπωδαῖς, 
εἰ) σέ τι ἀδίκημά του. φάγονεν αὐτοῦ ἢ προγόνων, ακεῖσ- 
θαιὶ μεθ ἡδονῶν τε xai ὑορτῶν, && τε" τιν ἐχθρὸν αηρη- 
ναι ἐθέλῃ, μετὰ σμικρὼν δαπανῶν ὁµοίως δίκαιον iO imo" 


ρα 
— Ph τε om DXq. 9 temt.—) à m.— τι 4.—3À ἀκκεῖσθαι E, ἀκεῖσθαι K, ἁρκεισ- 
θαι rc q, ἆ ante lacanam z : lacuna etiam in Φ.---ᾱ 4d» τε AOHIMem, dá» Er et 
pr D: καὶ dd» *s.—^ ποι µεῖναι t.—9 ἐθέλοι 8,—P ἀδίκως DKq.—^3 βλάψευ qt, 


latores, ut priestigiatores, ut. pharmsco- 
pole ceterique ejusdem generis impos- 
tores, qui in plateis vicisque publicis 
plebem detinent, et &ut certorum mor- 
rum amuleta et remedia vendunt, aut 
quasdam precum formulas et supersti- 
tiose conficta carmina, quibus mirabilia 
quidam effici posse pollicentur. Ejus- 
modi autem homines aut medicos esse 
se aut divinos et bariolos profiteri solent, 
Muzzr. Cf. Lucian, Deor. Dialog. 
aii. 1. t. i. p. 95. Hemsterh. ad Lucian. 
Mort. Dialog. xxviii. p. 447. Asr. 
μάντεις] Multa impostorum genera, 
sed nulli aut impudentiores aut hominum 
eneri perniciosiores, quam qui vates, 
arioli, divini vocantur. Hi stulta qua- 
dam, sed omnium prope hominum com- 
muni cupiditate futura prenoscendi ad 
quiestum suum abutentes, non aingulos 
modo privatim, sed civitates publice ac 
gentes totas ludibrio babent, omnia se 
scire jactant, ut Calchas ille Homericus, 
—Éos igitur ait Plato oberrare circum 
fores divitum ; nam a pauperibus qui- 
dem nihil est, quod abradant; et iis ul- 
tro deferre operam suam, si quid ipsi 
divites eorumve majores commiserint, 
quo deorum in se iram concitarint, ad 
eos placandos et ad imminentia ex eo 
mala avertenda ac depellenda. Monzr. 
Perversas hominom opiniones de diis, 
sacrificiis, alijs id genus deridet quoque 
Lucian. sacrificont. t. i. p. 299. ed. 
Bchmied. Asr. 
ἐπὶ πλουσίων θύρας] Hoc eximie de 
pauperibus et mendicantibus dicitur, ut 
lib. vi. 4. Vid. Wesseling. ad Diodor. 
Sic. xiv. 25. t. i. p. 660. - Wernsdorf. ad 
Himer. p. 866. et nostra ad Phedr, p. 
282. Asr. 
, θυσίαι το καὶ ἐπφδαῖι] Duobus po: 
tssmmum modis iram Deorum mitigari 
pose arbitrabantur, sacris et cantibus. 
vuRzT. Scilicet etiam Greci homines 


Becrificando putabant Diis gratum fa- 


cere. Vid. Eurip. Hippol. B. obi cf. 
Valcken. et Plutarch. krotic. t. ii. p. 
766. €.—Addit ἐπφδὰς, cantus sive car- 
mina,in quibus m:ram quandam inesse 
vim crediderunt. — Ovidius: * Carmine 
di superi placantur, carmme Manes.' 
Et carminibus morbos depelli putabant 
Virgilius, * Hsec se carminibus promittit 
solvere mentes, Quas velit, ast alis du- 
ras immittere curas, Tibullus, * Ter 
cane, ter dictis despue carminibus. Er- 
go nutrix illa apud Euripidem in Hip- 
polyto, Εἰσὶν δ' ἐπφδαὶ καὶ λόγοι θελκτή- 
piov 9arfceral τι τῆσδε φάρµακον νόσου 
Qus interpretatus est Horat. Epist. i. 
lib. i. * Sunt verba et voces, quibus hune 
lenire dolorem Posais, et magnam morhi 
depellere partem. Munzr. De 
potis, ἐπφδαῖς al. vid. Wesseling. ad Dio- 
dor. ii. 29. p. 142. Asr. 

ἀκεῖσθαι] Schol Ruhnk. θεραπεύει». 
Sic et Phrynich. ἹΠροπαρασκ. Σοφιστ. 
Ms. apud Ruhnk. ad Tin. p. 114. àxeis- 
θαι καὶ ἐξακεῖσθαι καὶ ἐπὶ τοῦ θεραπεύει 
καὶ ἐπὶ τοῦ ἀπάγευ ἐπ às ἐκ γοητείας 
καὶ µαγγανείας nibii tà οὕτως Πλά- 
των ἐν Πολιτείφ. Proprie ἀκεῖσθαι vt 
ἰᾶσθαι est lesa reficere et reparare; 
hinc sarcire et reparare, tunc im unirver- 
sum sarcire et expiate, — Vid. Hemsterh. 
&d Thom. M. p.26. et Wesseling, ad 
Herodot. v. 91. Asr. | 

μεθ ἡδονῶρ τε καὶ ἑορτῶν] Ἱ. ε. cam 
s. inter gaudia et oblectationes, ita ut ii 
dics, quibus deorum iram placant scele- 
raque expiant, non pro tristibus, sed læ- 
tis ac festis haberentur, Vide de bac 
vocis ἑορτὴ significatione Wernsdorf. ad 
Himer. p. 80. Ceterum αὐτοῦ ἢ 
rev spectat ad notam illam veterum opi- 
nionem, pro peccatis majorum pœnas 
etiam posteros luere, quam Muretus plu- 
ribus illustravit et examinavit. Asr. 

πημῆναι] Diras intelligit. Horatius 
(Epod. v. 89.) * Diris agam ves, dira 
detestatis Nulla expiatur victima"  Ti- 





IIOAITEIA, B. 347 


’ q 9 : ^ A 4 δε 4 δε ΄ ο 
DX ἐπαγωγαῖς viri καὶ κατα ἔσμοις τους ÜsoUg, wc 
Φασι, πεἰθοντές σφισιν ὑπηρετεῖῦ. τούτοις δὲ aai τοῖς λό- 
yoig μάρτυρας ποιητὰς επώγονσαι, οἱ μὲν κακίας πρι SU- 
αετείας διδόντες, 

ο M N / M5 ν »y ο, 7 rf 

ὥς TE» [Aip κακότητα καὶ ἱλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι 

e ὃ, IL /, t X )0o , à , 6 / . 

pomiótwg- Άειη Γεν 0006, [Axa $yyUUt ναιει 

^ 9» 9 ^w e ^v u ⁊ * » Y 

σῆς à &perno ἱδρώτα" θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν, 
καί τωα ὁδὸν μακράν τε καὶ ἀνάντη." oi δὲ τῆς τῶν θεῶν 
vx ἀνθρώπων παρωγωγῆς τὸν Ὅμηρον µαρτύρονταωι, ὅτε 
χαὶ $xsiVog είπε 

στρεπτο) δέ τε) καὶ Ütoi αυτοί," 

xci τοὺς μὲν θυσίαισι καὶ εὐχωλαῖς" ἀγαναῖσμὸ 
Αλάψη v: βλάψει *5.— ἐλέσθαι om (.—59 fultus υ.---ἕ λείη om e.—" ἱδρῶταε x. 
—" ἔθηκαν om [1.—" τε kal τραχεῖαν καὶ (v.—* λιστα) δὲ στρεκτοὶ AOST et pr Ἡ, 


λιστοὶ δέ τε στρεπτοὶ m, ληιστοὶ δέ re aTpemrol (.—? δέ re ABRIIDKqum, τε ett: 
δέ γε s.—* abrol εἶσι ἐο.--- εὐχωλῆς v.—h ἁγαναῖσυ AIIK, ἁγανέσυ Gt: àya- 


bullus ii, * Tunc tibi, lena, precor diras, 
satis anxia vivas; Moverit e votis pars 

uotacunque deos.  P'in. xxviii, * Di- 
rs defigi nemo non metuit. Vid. Plu- 
tarchum in vit. Crassi. Munzrz. In 
universum est πημῆναι ledere, damno 
afficere quocunque demum modo, id 
quod sequens βλάκτειν. Mox βλάψαι 
scribendum esse e Βλάψει, Muretus 
Quoque monuit. QConstructio est enim, 
πείθουσιν ὧε ἔστι παρὰ σφίσι δύναµι--- 
ἀκεῖσθαι---καὶ---Βλάψαι. — Sic et Ficinus 
vertit, persuadent, se vim habere a diis 
expiandi—et nocendi. Asr. 

ἐπαγωγαῖς τισὶ καὶ καταδέσμοις] Αι. 
tes magicas intelligit Plato, quibus non 
solum Deos cogi, verum etiam totius 
nature ordinem ac leges confundi ac 
tolli posse veteres credebant. Ἔπαγα- 
γαὶ suut incantamenta et fallaci cujus- 
cunque gencris, quibus Dii ita captari 
et irretiri putabantur, ut, ad quodcunque 
magi vellent, cogi possent; ἐπαγωγὸν 
enim vocatur, quidquid conciliandi, mo- 
vendi, vel suadendi atque etiam allici- 
endi pelliciendique vim habet, v. Tiro. 
Ρ. 45. D. Xenoph. Mem. ii. 5. 5. (Econ. 
xii. 9. Achill. Tat. i. 9. Suid. v. Ἔπκα- 
γωγά. ἀἁπατηλὰ, πιθανὰ, ἐφολκά.  Phry- 
nich. Ma, apud Ruhnkea. ad Tim. p. 
115. ἐπαγωγή ἐστι» κατάδεσµοι. καὶ Toi- 
avrai Ὑοητεῖαι φαρμακῶν καὶ ἐπαοιδῶν 
καὶ δαιμόνων wporpoxal. Ceterum male, 
si quid video, Rulnkenius |. |. genus 


quoddam θεαγωγίας vel Vvyeryerylas in- 
telligit. Κατάδεσµοι sunt vincula s. Ji- 
gature magicm. Vid. Vales. ad Euseb. 
de laud. Constantin. p. 689. C. et 
Valcken. ad Theocrit. p. 41. Asr. 

εὐπετείας διδόντεε] Id est, περὶ τῆς 
κακίας, ὅτι εὐπετὴς κτήσασθαι. Statim 
autem pro διδόντες lego ᾧδοντει, Mv- 
nrT. Falso; εὐπετείαι (1. e. εὐμαρείας, 
facilitatem) pertinet ad διδόντας, et. δι- 
δόντες est 1. 4. διδάσκονται ; 
enim, Latinorum (radere, est docere, 
Phedr. p. 271. A. ὃς ἂν ἄλλος σπουδῇ 
τέχνην ῥητορικν διδφ. infr. c. 8. σοφίαν 
διδόντει. Hinc cum διδάσκει etiam 
conjungitur, ut Sympos. p. 197. A. οὔτ 
ἂν érépp δοίη οὔτ ἂν ἄλλον διδάξειε. 
Sensus igitur est : qui docent, s. persua- 
dere volunt, niil facilius esse quam in- 
juste et impie agere, excitant cersus illos 
notos Hesiodi: és τὴν μὲν κακότητα 
cet, Asr. 

µαρτύρονται] I. ο. udprvpa ἐπάγονται 
s. περὶ τῆς παραγωγῆς µαρτύρονται, vid, 
Matthie Gr. Gr. p. 498δ. Asr. 

στρεπτοὶ δέ γε] Verba sunt Phœnicis, 
Achillem alloquentis, Il. ix, 493. Zrper- 
Tol δέ γε habet quoque Stobgus; vulgo 
legitur apud Homer. cr, } δέ τε (ut 
Cod. Reg.) vid. Heynii Observat. t. v. 
p.640. Μος apud Homerum εὐχωλῆς 
et iu Cod. Reg. ἀγαναῖσι. Inter primum 
et secundum versum apud Homerum is 
interpositus est, Τῶνπερ καὶ μείζων ἀρετὴ 


348 ^ 


111, 1. 71. 


11, 865. 


IIAATONOZ 


^s / c ^) *d 4 
λοιβη τε κνίσση τε παρατρωπὼσ ὤνθρωποι 
e / 
λισσόμενοι, ὅτε x&v τις vato2ng^ καὶ ὠμάρ ση 
7 ^g «ὁ à h / r , M ? ΄ j 
1βλων δὲ ὀμαδον παρέχονται Μουσαίου κα; OpQtesc; 
^ a 
Σελήνης τε καὶ Μουσῶν $yyóvay, ug Quoi, κωθ᾽ &c θυηπο- 
^ / 9 / L] , 9, N A /, e * 
λοῦσι, πείθοντες οὗ µόνον ἔδιώτας ἀλλὰ καὶ πόλεις, ὡς ἄρα 
λύσεις τε καὶ καθαρμοὺ ἀδιχημάτων διὰ θυσιῶν καὶ q'O4— 
^v e ex , Xy ^» , 
διῶς ἠδονῶν εἰσὶ μὲν $i. ζῶσιν, εἰσὶ δὲ καὶ τελευτήσασι», 
^ $3 Fe ^ ^. , 
&g" δὴ τελετὰς καλοῦσιν, αἱ τῶν 6X6) χακὼν ἀπολύουσιν 


, ἡμᾶς μὴ θύσαντας δὲ δεινῶ περιμένει." 


. 2 v fae 9 
δ. 8. Tavra πάντα, ἔφη, 9 φίλε Σάκρατες, ποιαῦτα 
^v ^w y 
καὶ τοσαῦτα λεγόμενα, ἀρετῆς πέρι καὶ καλίας, ὡς Oty- 
θρωποι καὶ θεοὶ περὶ αυτὰ ἔχουσι τιμΏς, τί οἰόμεθα ἄκου- 


τιµή Te βίητε. Deinde μὲν τοὺς θυέεσ- 
σι.---Οείεταπι deos muneribus et preci- 
bus exorwi ac commoveri, celebrata est 
apud poetas sententia. Eurip. Med. 
963. πείθειν δῶρα καὶ θεοὺς λόγοι. Ovid. 
Art. Amator. i. 442. * Flectitur iratus 
voce rogante Deus. Cf. Plaut. Rudent. 
Prolog. 22. Vid. ad Polit. iii. 4. p. 890. 
E. Asr. 

Μουσαίου καὶ Ὀρφέως] De his Musei 
et Orphei libris, ex quibus Orpheoteles- 
ts sacra orpiatoria peragebant, vid. Ges- 
ner. Prolegom. ad Orpheum p. xlvii. ed. 
Herm. et Passow ad Mus. p. 21. et 40. 
Schol. Ruhnk. p. 150. BíBAe» περὶ ἐπῳ- 
δῶν καὶ καταδέσµων καὶ καθαρσίων καὶ 
μειλεγµάτων κα) τῶν ὁμοίων. Idem ὅμα- 
δον explicat verbis, συναγωγὴ» 3$) θόρυ- 
βον, ἀπὸ τοῦ ὁμοῦ αὐδᾷν, Asr. 

ἐκγόνων] Sic scripsimus pro ὀγγόνων. 
Thom. M. p. 489. ἔκγονος à υἱὸς, ὄγγο- 
vos δὲ Ó υἱοῦ ἡ θυγατρὸς vlós. Vid. Dor- 
vill. ad Charit. p. $27. et Morus ad 
Isocrat. Panegyr. c. 16. p. 36. Μακέιν 
ferebatur Eumolpi et Selenes (Lune) fi- 
lius (v. Hermesianact. Eleg. v. 15.— 
Philochorus apud Schol, ad Aristoph. 
Ren.1065. Proclus in Tim. i. p. 34.) 
et Orpheus Calliopes. Cf. Aristotel. de 
Anim. i. 5. Asr. 

λύσεις] Expiationes, αἰλῦσαι µίασµα. 
Eurip. Orest. 697. Φόνον v. 511. Vid. 
Bchneider. ad Aristotel. Polit, ii. 1. 6. 
14. Aer. 


καὶ παιδιᾶς ἡδονῶν] Scribendum puto 
καὶ παιδιᾶς kal ἡδονῶν : sicut dixit μεθ 
ἡδονῶν τε καὶ ἑορτῶ». Stu». 

καιδιᾶς ἡδονῶν] παιδιᾶς ἡδοναὶ sunt 
eblectationes ludorum, qui festis diebus 
in deorum honorem vel eorum ire pla- 
canda causa solebant institui ; igitur id 
est, quod supra μεθ᾽ ἡδονῶν καὶ ἑορτῶν. 
Sic etiam Ficinus intellexit vertens, cwm 
ludorum oblectamentis. "Ἡδοναὶ enim 
alias sunt voluptates, precipue em cor- 
poris ; quapropter φαιδιᾶς appositum est, 
ut dierum festorum oblectationes signi- 
ficentur. Schsefer. in Glossar. Liviano, 
Ρ. 560. corrigi volebat, διὰ ἡδονῶ», quod 
etsi per se valde probabile est, tamen a 
vulgata scriptura non videtur disceden- 
dum esse. Asr. 

τελετὰς] Etiam τέλη (v. Valcken. ad 
Eurip. Hippol. p. 168.) mysteria ei ini- 
έέα dicta, quorum auctor et conditor in- 

rimis Orpheus traditur fuisse. Vid. 

erizon. ad /Elian. V. H. ii. 31. Es- 
chenbach. ad Epigen. p. 185. Καθαρκὸς 
8. káBapeis vel Aócis, prima pars µνήσεως 
(v. Meursius Eleusin. vii. p. 18. Fiscber. 
&d Phedon. p. 289.) in universum vim 
habebat ToU καθαρὸν ει τὸν ἄν- 
θρωπον καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν 
ψνχὸν. ut Plato tradit in Cratyl. 405. 
B. Vid. nostra ad Phædr. p. 316. Asr. 

4. 8. ἄνθρωποι---ἔχουσι Tias) Con- 
strue: és τιμῆς ἔχουσι ἄνθρωποι 
θεοὶ περὶ αὐτὰ, h. e. ὡς τιμῶσιν αὐτὰ ἄ»- 





— —— — — — - — 





— — ——— 


IIOAITEIA, B. 


349 


οὖσαςὶ νίων ψυχὰς πο, ὅσοι sUQusig xol ὑπανοὶ ἐπὶ 
ιά A / Ld , / $ / , 
wáyrO, τὰ λεγόμενα ὡς περ ἐπιατόμινοι' συλλογίσασθαι εξ 


αὐτῶ ι re £ «^ *À R ^u vé 4 4 , 
ν ποιος vig αν QV καὶ a9 qopsuÜsig τον [DiOV 
x 


e 


ὡς ἄριστα 


δλθοι" λέγοι γὰρ ἂν Sx τῶν εἰκότων αρὸς αὐτὸν". κατὰ 
Πνδαρον" ἐκεῖνο v0 πότερον Oxo? τεῖχος ὕψιον" 3 σκολι- 


*T 

—P καὶ περὶ (.—^ ἀκουσάσας (.—? εὐφυεῖς εἶσὶ καὶ to.—*. ἐπισπόμενοι DK, ἐπισπό- 
µενοι q, ἐφιπτάμενοι οος Α.---ἕ ét αὐτῶν om 0.---3 soi 6€9DKqtt.—' διέλθη et.— 
V ἑαυτὸν t.—* κατὰ τὸν πίνδαρο» .---7 δίκαι ATIDKqtm, δίκαις v, δίκαιον et : δί- 
aas *s. conf. Backh. Pindari fragm. 382. —* ὑψηλὸν υ.--- σκολιαῖε ἁπάταιε ΑΘΠΟΦ 


θρωποι καὶ θεοί. — Pervulgaris est hac 
particularum ὧς, ὅπως et πῶς cum geni- 
tivo, qui rationem et respectum iudicat 
(ita ut cogitatione supplere possis pre- 
positionem sepl), et verbo ἔχειν (se ha- 
bere) conjunctio. Vid. Hermsterh. ad 
Lucian. t. i. p. 228.  Valckenar. ad He- 
rodot. p. 263. et ad Eurip. Hippol. 462. 
Toup. Emendat. in Suid. t. iii. p. 12. 
Asr. 

ἐπιπτόμενοι] Reponendum esse judico 
presens ὀπιπετόμενο. — Male alii (ut 
Lexicon Grec. Bmil. exhibet) ἑπιπτά- 
µενοι corrigi voluerunt ; nam φότεσθαι et 
ατέσθαι Atticis placuerunt, vid. Thom. 
M. p. 419. Οταν. ad Lucian. Pseudoph. 
t. ix. p. 484. et Porson. ad Eurip. Med. 
3. Sic Polit. v. 14. p. 407. D. t9, ἄν 
τι δέρ, πετόµενοι ἀποφεύγωσι. — viii, 15. 
p. 0667. D. αὑτόματοι-- πολλοὶ ἤξουσι 
πετόµενοι, ἐὰν τὸν μισθὸν διδΦ. Eu- 
thyphr. p. 15. ed. Fisch. πετόµενόν τινα 
διώκεις; It& et in. Thesteto p. 199. B. 
Fischer. et Heind. recte διαπετοµένων 
pro διαπεπτο correxerunt. Cete- 
rum Cod. Reg. exhibet ὀπισπόμενοι et 
pro var. lect. ὀπεχτόμενοι. Agr. 
: πἩ] Cod. Reg. πο; sed quemadmo- 
dum ὕπη pro ὅποι ponitur (v. nostra ad 
Sympos. p. 197. et Boissonad. ad Phi- 
lostrat. p. 604.) sic et τῇ sepenumero 
P voi (quorsum) usurpatur, vid. Thom. 

. Y. ὅποι. Asr. 

ἐκ τῶν εἰκότων] Proprie pro verisimi- 
litudine, h. e. ws, verisimiliter, aud 
dubie; sic dk τῶν ὁμοίων, ἐκ τῶν ὄυνα- 
γῶν al. Vid. nostra ad. Phædr. p. 275. 
Asr. 

δίκαε Teixos Djiov] Sic exempla fere 
omnia exhibent, ut et apud Ciceron. ad 
Attic, xiii, 88. hi Pindari versos legun- 
tur; sed Ciceronem eos apparet ad rem 
suam accommodasse et paululum deflez- 
isse, quod bene jam monuit Schneider. 
ad Pindari fragm. t. iii. p. 81 ed. Heyn. 


Cf. Emesti Clav. Ciceron. v. sórepov 
δίκα:. Contra δίκᾳ et σκολιαῖ ἁπάταιε 
servarunt Codd. Harlei. et Reg. in Max- 
imi Tyrii xvii. 1. p. 8566. et σκολιαῖε 
&várous babet quoque Atticus apod Eu- 
seb. Prep. Evang. xv. 6$. Quse quidem 
lectiones, quum et sensum Platonice 
orationi convenientissimum exbibeant et 
& Codd. Reg. ac Ven. (in Cod, Reg. 
δίκαι, i. e. δίκᾳ, scriptum reperitur) con- 
firmentur, sine ulla dubitatione recipi- 
ends sant, Ficin. vulgatam scriptoram 
secutus est, ut qui verterit: Utrum jus- 
titio conscendam alta moria, an obli- 
quas doli cias ingrediar, meque ita ful- 
ciens vitam agam. | Corner. Utrum jus- 
titie conscensis dmplis manibus, aut 
oblique fraudis, ita munitus vitam 
transigam. Ille igitur, ut vides, ad 
σκολιᾶς ἁπάτας supplevit ὁδὸν, quod du- 
rum est; hic vero σκολιᾶς àwáras ad 
veixos retulit (ut Ernesti in Clav. Cice- 
ron. p. 893.) quod nobilissimis illis He- 
siodi versibus, unde, tanquam ex com- 
muni fonte, omnes fere virtutis et pravi- 
tatis vie fluxerunt et descriptiones et 
imagines, aperte repugnat. — Quocirca, 
οἱ vulgatam defendere volueris, nihil re- 
linquitur, nisi ut verbum ἀναβὰς dupli- 
cem statuas et significationem et con- 
structionem habere (v. Fischer. ad Wel- 
ler. t. lii. p. 448.) ita ut ἀναβὰς reixos 
sit, murum ascendens, at àvaBàs ἁπάτας 
.QkoMüs versutam fraudem (i. e. versute 
fraudis viam) ingrediens ; qui ratio ad- 
modum contorta vereor ut cuiquam pla- 
ceat. Illa contra, quam commendavi- 
mus, scriptura facilem reique admodum 
convenientem præbet eensum: utrum 
justitia an versutis fraudibus ascendam 
altum murum (i. e. turrim, πύργο», ut 
Pindar. Isthm. v. $6. τετείχισται δὲ κά- 
λαι Πύργος ὑψηλαῖς &perais ἀναβαίνει».) 
Igitur reixos est Fastigium fortune, fe- 
licis ac gloriose vitm. Asr. qui sic in 


350 


IAATONOZ 


αἲς ἀπάταις" ἀναβὰς xoi" ἐμαυτὸν οὕτω περιθράξας δ.α- 


Biss τὰ pr^ yàp λεγόμενα δικαίῳ μὲν ὄντι uoi, ἐὰν αεαοὸ 


mi. 1.72. μὴ δοκώ, ὄφελος. οὐδέν Qai! εἶναι, πόνους δὲ καὶ ζημέας 


φανεράς' ἀδίκῳ δι δόξαν δικαιοσύνης παρεσκευασμένῳΣ 
θεστέσιος [βίος λέγεται. οὐποῦν ἔπειδη τὸ δοκεῖν, ὡς δηλου- 
, e / ^ ὶ ο. i * M ⸗ 

cá µοι οἱ σοφοί, καὶ τὰν ἁλάδειαν (Qixrai καὶ κυρεον 


» * » Nj ον κ 
ευδαιµονίας, $31 σουτο 


δὴ σρεστίον ὅλως" αρόθυρα μὲν 


M ^ / m NL ^ 7 ος. 
χαι σχήμα κυκλῳ ατρί ἔµαυτον σκιαγραφίαν αριτης 


περιγρωπτέον, τὴν δὲ τοῦ σοφωτάτου ' 


Αρχιλόχου ἄλώτεχου 


& ais 
DKtmt, σκολιᾶς ἁπάταις 0, σκολιὸν ἀπάναι q: σκολιᾶς ἁπάται Ἡς.--ὃ καὶ om DK. 
—^ μὲν om 0.---4 γὰρ δὴ v.—* μὴ καὶ δοκῶ ὄφελοι μὲν υ.--ἵ οὐδέν φασι ATIDKgé 


vt: Φφασὶν οὐδὲν *s,.—t 


ενασαµένῳ OHIlétor.—h^ τὴν H.—! ἀλάθειαν Afo 


παρασκ 
m: ἀλθθειαν *5.—À) ἂν εἴη ἐπὶ t, εἴη ἐπὶ v. —^* τούτω m.—! μὲν γὰρ καὶ q.-—" awe 


Addend. * Etiam cl. Boeckhius, ut nunc 
video in Beckii Act, Seminar. Reg. vol. 
ii. - P ii. p. 418. δικᾷ et σκολιαῖς ποῖ cum 
cod. Reg. scribi et καὶ ante ἐμαντὺν ex- 
pungi jubet, ὄψιον vero comparativum 
esae monet." 

τὰ λεγόμενα δικαίψ] Hac ita intelli- 
go: ' Nam, que mihi promittuntur, si 
jostus sim, etiamsi non videar justus 
esse, eà dicunt, nihil prodesse, nihil esse 
nisi labores et penas, h. e. justitiz pre- 
mia esse dicunt labores et poenas.  Aé- 
Ύειν sepenumero habet eam significatio- 
nem, ut sit promittere. As. 

δηλοῦσι---σοφοὶ] Simonidis dictum hoc 
erat, τὴν ἀλήθειαν τὸ δοκεῖν βιάζεται, v. 
Schol. ad Eurip. Orest. 336. Elegenter, 
etsi non ad verbum, Lambinus ad Horat. 
t. à. p. 269. D. hunc locum vertit : 
* quandoquidem existimatio et opinio 
vim affert veritati, et penes eam est vitze 
beat» principatus, omnino studium nos- 
trum eo copferendum est, ut viri boni et 
justi videamur: vestibula et umbracula 
quadam et species et adumbrata virtutis 
descriptio nobis est comparanda et cir- 
cumdanda, vulpes autem Arcbhilochi va- 
rin atque astuta post illa involucra et 
pone illius generis umbracula attralien- 


da.' Asr. 
πρόθυρα] Ante πρύθυρα addendum 
uto καὶ et interpungendum post σχῆμα. 


recedens autem sententia non legitur 
interrogauve in Ald. ὕτερα. 

πρόθυρα] Male Stephanus; solent 
enim Graci orationem precedenti ex- 
plicationis gratia subjectam, nulla co- 
pula interposita, adjungerc, ita ut nobis 


kal, δῆλον ὅτι vel tale quid omissum ease 
videatur. Monuimus jam hac de re in 
pregressis.—TIlpó8vpor proprie vestibu- 
lum et aditus (quo etiam Cicero translate 
usus est Orat. 17. v. p. Vid. Victor, 
Lect. Var. xxiü. 15.) est h.l. exierma 
species, igitur id fere, quod σχΆμα. Sic 
et Themist, Orat. zi. p. 142. C. μὴ στῆ- 
ναι ἄχρι τῶν προθύρων καὶ παραποτασµά- 
των: CÍ. xxxii. p. 375. D. Aser. 

σκιαγραφίαν ἀρετῆς] Adunbratam cir- 
(utis imaginem, qu» ipsam virtutem 
mentitur. ἍΣκιαγραφία est enim proprie 
extremarum umbre quam corpus in sole 
facit, linearum circumscriptio (v. Qain- 
til. x, 1.) quse nun corpus ipsum ut rem 
solidam, sed solam ejus speciem exhibet, 
eos vero, qui eam e longinquo spectant, 
fallit, Vid. Polit. x. 5. p. 602. C. Theset, 
208. E. ubi cf. Heind. p. 499. Fischer. 
ad Phædon. p.288. et Wyttenbach. p. 
170. "Verba ipsa ita construo, sepcypas- 
τέον κύκλφ περὶ ἑμαντὸν σκιαγραφία» 
ἀρετῆς (tanquam s. ut sit) πρόθυρα 
σχῆμα. Asr. 

᾿Αρχιλόχου] Celeberrimam Archilochi 
fabulam de vulpe respicit, que in pro- 
verbium venit, 3) τοῦ ᾿Αρχιλόχον ἁλώπηξ, 
ut apud Dion. Chrysost. Orat. lv. p. $560. 
Vid. Jacobs. Comment. in Antholog. 
Gr. t. ἱ. p. 474. et Huschke in Matth, 
Miscell. Philolog. v. i. p. 28. Asr. 

ἁλώτεκα] I.q. ἁλωπεκῇ», int. δορὰ», 
pellem. culpinam (αἱ apud Plutarch, 
Apophthegm. t. ii. p. 190. E. et 229. B. 
ὅπου p) ἐφικνεῖται 3) λεοντῆ, προσραπ- 
τέον εἶναι τὴν ἁλωπεκῆν), ut λέων pro 
pelle leonina ponitur ; vid. Ruhnken. ad 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, B. 351 


——XREC κερδαλίαν καὶ αοικίλη. ἀλλὰ γάρ, 
, P » €t, à wA Ü / Ν y » ài M 
Φησειδ vi, οὐ pédioy ἀεὶ λανθάνειν xaxov ὄντα. οὐδὲ γὰρ 
ἄλλο οὐδὲν εὐπετίς, φήσομε», τῶν μεγάλων ἀλλ ὅμως, Sí 

/ 2 / » e ο 
[459 opus ya εὐδαιμιονήσειν, TOT) ἰσέον, ὡς τὰ Xvn σῶν A0- 
cya Φέρει. ἐσὶ γὰρ v0* λανθάνειν ξυναμιοσίας" τε καὶ ἵται- 
θείας' συνάξοµεν, εἰσί τε αιιθοῦς διδάσκαλοι" σοφίαν δη- 
µυηγορικήν τε καὶ δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν τὰ μὲν πείσο- 
X N / εν ” ’ 4 /, 
par, τὰ δὲ βιασόµεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην μὴ διδό- 
ναι. ἀλλὼ δὴ θεοὺς οὔτε λανθάνειν οὔτε (ιώσασθαι δυνα- 
τὸν. OUXOUP $i μὲν μὴ Siri» 7] μηδὲν αὐτοῖς τῶν ἀνθρωπίων" 
, jd * ο ο / y "v 44 E 9 di » Z7 
p^5^si, ου ZU L8).5T6oV! vou AcyÜoei" ει OS tici τε 
xoi Tip ovr, ovX ὤλλοθέν τοι αὐτοὺς" ἴσμεν 7 ἄπη- 
, e ^» 
πόαµιεν 3 Vx τε TOY λόγων xci τῶν γενεαλογησάντων 
^" ε M d » LT 4” e ’ e AY κά * 
ποιητῶν. οἱ δὲ αὐτοὶ οὗτοι λέγουσιν ὡς εἰσὶν οἷοι θυσίαις 
KA σχῆμα 9, σχήµατα καὶ κύκλω σ.--- ἑλκητέον ἐῆ].---ὃ ἑξόπισθε m.—P φησί ΑΘ 
Eéimr.—^ µέλλοιμεν DKq.—'! rà Or. — ξυνοµοσίαι φ.--ᾱ ἑταιρίαι et, ireples ο. 


τ 
—" Διδάσκαλοι χρημάτων σοφίαν ἐο.--" ὥστε υ.--- ἀνθρώπων t.—* οὐδ q, καὶ Θ, 
τί καὶ to : καὶ Ός.--7 οὐ µελητέον mg D cum s,—* λαθεῖν tv. 8 έο.---ᾱ τοιαῦτα Φ. 
—b καὶ ἀκηκόαμεν Φυτ.--- νόμων {ο.---ᾱ δ c.—5 οὗτοι om t et pr Ἡ.---- &yaraici 


Tim. p. 257. Asr. 

κερδαλέαν] Versutam ; proverbialiter 
enim vulpes dolosa audit, vid. Valcken, 
ad Ammon. i. $. p. 18. Ceterum re- 
spexerunt bh. |]. Themist. Orat. xxii. p. 
219. ΑΛ. φύονται δέ τινες καὶ ἐν àv0pdrroi 
ἁλόπεκες, μᾶλλον δὲ ἀνθρώπια σµικρά τε 
καὶ ἀνελεύθερα, τὰς ἁλώπεκαι ὄπισθεν 
ἐφελκόμενοι,. — Basilius Orat. de legend. 
Grzc. libr. p. 29. τῆε ᾿Αρχιλόχου ἁλά- 
πεκος τὸ κερδαλέον καὶ ποικίλο». Bic et 
Horatius Epist. i. 16. 4S. ' Introrsum 
turpis, speciosus pelle decora. Asr. 

τὰ ἵ έρει] Sic üi. p. 410. A. 
dp" οὖν ob κατὰ ravrà ἴχνη ταῦτα Ó µου- 
σικὸε γυμραστικὴν διώκων.---Ῥηπάοα. c. 
64. καὶ ud) θέλητε ὥσπερ κατ ἴχνη κατὰ 
τὰ νῦν τε εἱρημένα καὶ τὰ ἐν τῷ ἔμπροσ- 
θεν χρόνψ ly». De Legg. xii. p. 951. 

. Α.τ. 

ἁταιρείατ] Factiones, ut Theæt. p. 
164. D. De Legg. ix. 856. B. Isocrat. 
de Big. $48. A. Steph. Vid. Lobeck. 
ad Sophocl. Aj. 682. p. 322. Asr. 
, πειθοῦς —æw Rhetores sunt in 
universum veiovs δημιουργοὶ (v. Gorg. 
ASS. A. Quintilian. Instit. Orat. ij. 15. 
4. Aristid. Orat. Platon. i. p. 47. t. ii. 
Beat. Empiric. adv. Rhetor. 1. $. 2. p. 


288. et Mureti Var. Lect. xi. 18.) tam 
ii, qui in concione popu verba faciant 
(οἱ δημηγοροὶ), quam illi, qui causas in 
judicio agunt (ol δικανικο).  lronice 
vero artem rhetoricam Plato σοφία» nan- 
cupat; scimus enim, quantum ei Plato 
tribuerit. Asr. 

Svrarbv] In Ald. est interrog. nota 
post δυνατόν: sicut paulo post in altera 
objectione, ἀλλὰ γὰρ ἐν ὥδου etc. post 
παίδων posita est. STrgPH. 

ἀλλὰ 83] Verba sunt ejus, quem Adi- 
mantus sibi adversarium fingit. Laudant 
b. 1. Cyrillus contr, Julian. i. p. 76. D. 
qui pro µέλει habet uéAerar; in sequen- 
tibus µελετητέον omisso ob, ut Cod. 
Reg.; deinde ἀλλαχόθεν Towbrovs ἴσ- 
μεν καὶ . De sententia, nibil 
Deos latere, vid. qu: de Legg. x. p. 901. 
B. disputadtur, et cf. Gataker. ad An- 
tonin. 1. 6. 8. Λατ. 

el. μὲν μ) εἰσὶν $ μηδὲν---μέλε] Sunt 
enim philosophi et fuerunt, dicit Cicero 
de Nat. Deor. i. 3. qui omnino nallam 
habere censerent humanarum rerum pro» 
curationem deos.  Precipue Sopbistas, 
ut ram, talia constat posuisse, v. 
de Nat. Deor. i. 1. et 38. Diog. L. ip» 
Bl. Ct. de Legg. x. 895. B. 899, Ast. 


111. 1. 78. 


111. i, 74. E σώματος" ἦ γίνους, ἆ 


9352 


IIAATONOZ 


σε καὶ εὐχολαῖς ἀγαήσή xai ἀναθήμασι παράγισθαι" 
ἀναπειθόμινοι. oigh 3$ ὤμφότερα 3 οὐδέτερα σστίον. si 


δ) οὐν' πειστίο, ἆ 


ἀδικητίον καὶ θυτίον &vre τῶν ἄδικημά- 
1. 366. Ta». δίκαιοι μὲν γὰρ ὄνσες) ἀζήμιοι μόνον. ὑπὸ θεών εσδ- 


pata, τὰ à ἐξ ἀδικίας κέρδη ἀπωσόμεθα: ὤδικοι δι περ- 
δανοῦριᾶν τε xai λισσόμενοι ὑπερ[θαίνοντες κα) ἁμιαρτάνον- 
τες, αφ είθονσες αὐτοὺς ἄζήμιοι ἀπαλλάξομω. ἀλλὰ | yde 
$ "Audov δίκην δώσοµεν ὦ ὧν ἂν ένῤάδε adir, 5 αὐ- 
voi 5 ] παῖδες παίδων. ἀλλ ὦ φίλε φήσε, λογιζόμινος, a í 
γελιταὶ αὖ μέγα δύνανται" καὶ οἱ λύσιοι θεοί, ac ei με- 
yir πόλεις λέγουσι καὶ οἱ θεών παΐδες ποιηταὶ καὶ | ago 
Φηται vov διὼν γενόμενος, oi ταῦθ᾽ οὕτως ixiu piov. 
[S. 9.] Ker τίνα οὖν ἔτι λόγον δικαιοσύνην & ὧν προ» p- 
γίστης ἁδικίας αἱροίμεθ' ἄν ὃν ἐὰν pr εὐσχημοσύνης 
χιβδήλου] ατησώμεθα, : xci παρὰ" θεοῖς xi παρὰ” ἀνθρώ- 
τοις πράξομω xo νοῦν ζωντές σι χα) σελευτήσαντες, L 
ὁ τών πολλῶν T5 καὶ ὥκρων λεγόμενος λόγος. $x 03 πά»- 
TO» τῶν εἱρημένων σίς μηχανή, à Σάκρατες, δικαιοσύνην 


Tip ἐθίλεν ᾧ ᾧ τις δύναµις . ὑπάρχε ψυχής" ; χρημάτων 


$605 
— 


ἀλλὰ μὴ γελαν ἑσπαμουμένης ἀκού- 


t.—h οἷος t.— οὗ t.—1 lóvres 4t.—* µόνον add IIDKqtem. 
» $.—" ἀδικήσαιμεν q —À ab μέγα δύνανται om Att et pr IL— 
ο ἔχειν αὔτως 9.—P πρὸ 9t, àrr) τῆς v. —2 κιβδηλον 


£.—' παρά T« ο.--- παρ tv 


mt.—' ὁ om Km.—* ψυχῆς ADKqo et pr II, ψυχθν πι: τύχης *s.—" d σώματος 


quo Peas, fadi notione adjuncta, 
et t de . X 
Ες ολες 
$ τρίτον, εὗκα- 
ῥαμνθήτους εἶναι, καὶ εὐχαῖο 


vaparyoudvovs quibuscum "conf. Hi 
dam. apud —X xli. p. 260.) Alcibiad. 
rà τῶν deir, — 
τῶν e - 
olo» κακὺν gua 


ἁζήμιοι] Cod. ἀλήμιοι ad 
Μόνον ; : —— qué tamen ca. 
Tere posumos; nam crebro non sine vi 


omittitur, ut apud Demosth. pro Cor. p. 
815. V. Hoogeven. ad Viger. p. 536. 


Asr. 
λισσόμανοι — selÜovres] λισσόμενοι 
( ) πείθοντες αὐτοὺς, à fguo: 
ἁναλλάδομα, Sic solet participium par- 
ticipio jungi, quo instrumentum indice- 
tur vel aliquid probetur ; vid. Boissonad. 
ad Philostrat. p. 331. Λατ. 
ἁδικήσωμεν] Bas. 1. et 2. ἀλικήσομεν 
Cod. Reg. ἁδικήσαιμεν. Asr. , 
φίσα ογιξόμινον] Dicit argumen- 
tans, i. ο. opponens, igitur: boc oppo- 
net Λατ. 
Aóct 0«ol] Dii lustrationum presi- 
des, expiatores ; v. ad 6. 7. Asr. 
, $. 9. τύχης] Cod. Reg. vvx$s, solem- 
nis permutatio, Asr, 





IIOAITEIA, B. 9353 


οντα ὡς δή ro si τις ἄγει ψευδῆ piv ἀποφηναι ἃ εἷ- 
Θήκαμεν," ἱκανῶς δ) ὄγνωκεν ovi ἄριστον δικαιοσύνη, πολ- 
Ad που συγγνὠµην ἔχει, καὶ οὖν ὀργίζεραι τοῖς ἀδίχοις, 
ἀλλ οἶδεν Ori πλὴν εἶ τις θείᾳ φύσει δυσχεραίνων τὸ ἀδι- 
scsiy 7| ἐπιστήμην λαβὼν ἀπέχεται αὐτοῦ, τῶν γε ἄλλων 
οὐδες ἐκὼν δίκαιος ἆλλ ὑπὸ ἀνανδρίας ἢ γήρως ἤ τος 
cA; ἀσθενείας ψέγειὶ τὸ ἀδικεῖν, ἀδυνατῶν αὐτὸ ded». 
ὥς δέ, 03Ao- ὁ y&a πρῶτος τῶν τοιούτων εἰς δύναμιν ἑλ- 
θῶν αρῶτος ἀδικεῖ, καθ᾽ ὁσον ἂν' οἷός v 3.5 

Καὶ τούτων ἁπάντων οὐδὲν ὤλλο αἶτιον f ἐκεῖο, otv 
«τρ ἅπας ὁ λόγος οὗτος" ὥρμησε καὶ τῷδε καὶ ἐμοὶ αρὸς 
cé) à Ἄώκρατες, εἰπεῖν, Oi, ὢ θαυμάσι, πάντων ὑμῶν; 
ὅσοι ἐπανέται φατὰ” δικαιοσύνης εὖαι ἀπὸ τῶν ἐξ ᾱρ- 
ae ἡρωων ἀρξάμενοι, ὅσων λόγοι λελειμρωένοι μέχρι τῶν 
νυν ἀνθρώπων, οὐδεὶς «ώποτε ἕψεξεν ἀδικίαν οὐδ ἐπήνισε 
δικαιοσύνην ἀλλώς' 9 δόξας σε καὶ τιρὰς καὶ δωρεὰς σὰς» 
ὧπ᾽ αὐτῶν] γεγνοµίνας. αὐτὸ δ) ἑκώτερον τῇ αὑτοῦ. Qu- 


ο 
3 να πώς —— — corr Φ, ἁκούοντες t.—* τι ét, τι n ἔχει AGTIto 
4nt : ἔχοι *r.— κεν UDKq.—* γνάῶναι v.—b ἔχοι Kq, u$ ἔχει IL, μὴ Exo: D. 
—€ δὲ υ.---ᾱ ψέγει 6.—6 ὧδε ἐσ.--- ἂν om ἐ.--ἔ ἦν YID, εἶ tm.—5 οὗτοι om t, 


σε 

— ὠρμήθη K, Δρμήθη φ.--ὃ wpbs σὲ om ΦΚΓ.---ἕ θαυµάσιοι ϱ.-- ἡμῶν ΘΠ.--- 
-. φαμετὸ pr Il.—^ οἶναι om. ΦΙΙΓ.--- ἄλλος ἴῃ.---ὃ αὐτῆι ὈΚ.--ᾱ αὐτῶν DK: 
αὐτὸ 9 ἑκάτερον om pr — αὐτῷ K.—* τί δρᾶ v, τί δρα ἐν t..——! πώποτ tt.— 


és δή τι] Vulgo legitur és δή τοι, in 
quo τοι nullam fere significationem ha- 
bet ; nam vel ὡς 3) vel ós δή τι obvia 
sunt, v. nostra ^d Phaedr. p. 273. Quo- 
circa τοι in τι mutavimus. Nondum vero 
persanatus est locus: Oratio enirn man- 
ca est, quum senaus requirat conjunctio- 
nem: efiamsi, quamvis ; unde καὶ ante 
εἰ, ut smpissime factum est, excidigse, 
«o: vero, ut ab aliena many illatum, vel 
expungendum, vel pro eo τὶ (ós δή τι, 
"am praefecto), quocum crebro permuta- 
tum esse constat, scribendum esse ap- 
. Ficinus vertit, Quin imo sí quis 
falsa ostendat, ἃ Greca oratione paulu- 
lum discedens, Sequens iudicastivus 
ὄγνωκεν post optativum ἔχοι offendere 
non debet ; sic enim etiam in Phileb. p. 
85. E. $88. E. Sympos. p. 308. C. Cf. 
Boeckh. iu Plat, Min. p. 62. Μες 
Misc. Philol. v. ii. p. i; p. 68. Gr. Gr. p. 
Plat. Vor. 


710. et Heind.ad Phadon. 6. 12.16. Aer. 
be] Cod. Reg, ἔχοι, vitiose, Asr. 
τὸ δὲ δήλο»] Bic e Bas. 2. reposuimus 

pro és δὲ, δῇλον, in quo sopplendum 

esset, és δὲ οὕτως ἔχει, δηλόν ἐστι, cu- 
jus ellipsis exempla desidero; perspi- 
cuum contra τὸ δὲ 8$Aor sensum habet.; 

namque est: quod, i. e. éd quod. s. id- 

que manifestum est. Vid. de bac erti- 

culi vi, que supra exposuimus. Siwili- 
ter Ficinus vertit, Quod qwidem €» eo 

patet, quoniam cet.—Mox pro οἷός T ᾗ 

Ald. Bas. 1. ct 2. ἦν exhibent. Asr. 
τῴδε] Ald. Bas. 1. et 2. τοῦδο. Asr. 
ἄλλως f) δόξας] I. e. ἄλλως ἡ δόξαι al. 

ὁπαινῶν; non aliter laudavit justitiam, 

quam ita, ut famam, honores et dona, 
quic largitur, landaret, h. e. non ipsam, 
sed ea laudavit, qua ex ipsa manant. 

Sine causa igitur Benedictus corrigi vo- 

lebat f δόξας Te cet. Asx. 


VI. 2Y 





354 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


⸗ ,?.g ^" 9 »W v 9. M , , 
νάμωει εν v5 του Sy ovrog ψυχῇ iov καὶ λανθάνον Ütovc τε 
2 * 
καὶ ἀνθρώπους οὐδεὶς αᾳώχοτε' οὔτ ἓν φοιήσει OUT. 6» ἐδίοις 


τι 1 7δ. λόγοις ἔπεξηλθεν ἱκανῶς τῷ Aya, wg τὸ μὲν μέγιστου 


^w , ^ ’ 
κακών ὅσα ἴσχει' ψυχὴ ἐν αὑτῃ," δικαιοσύνη δὲ µεγιστον 


1. 367. ἀγαθόν. εἰ γὰρ οὕτως ἐλέγετο ἐξ ἀργχλς ὑπο πάντων ὑμῶν» 


καὶ x νέων ἡμᾶς ἔπείθετε, οὖν ὧν ἀλλήλους ἐφυλάστομοεν 
μὴ ἀδικεῖ, ἀλλ» αὐτὸς αὐτοῦ. ἦν" ἔκαστος ὥριστος. φύ- 
λαξ, διδιὼς μὴ ἁδικῶν τῷ μεγίστῳ xaxa ζύνοικοςὶ 3. 
^ Y ος / X — ϱ Mv κ... 7 / f 7 
ταύτα, 9 Σώκρατες, ἴσως δὲ καὶ ἔτι τούτων πλείω, Θρα- 
σὐμαχὸς τε κωὶ ἄλλος πού τις ὑπὲρ δικαιοσύνης τεξ καὺ 
ἁδιχίας λέγοιε d», µεταστρίφοντες αὐτοῖν σὴν δύναμιν 
ο. e , 9 *h -1 ? ν 95 , 9» V / i V4 
φορσικῶς, wc ty Spuoi" δοκεῖ. ἀλλ ἔγω, οὐδὲν γάρ σε) δέο- 
µαι ἀποκρύπτεσθαι, σοῦ ἔπιθυμῶν ἀκοῦσαι τώναντία, ὡς 
δύναµαι μάλιστα κατατείνας λέγω. μὴ οὖν ἡμῖν µόνον 
ἐνδείξη" τῷ λόγῳ ὅτι δικαιοσύνη ἀδικίας κρεῖττον. ἀλλὰ 


* rg λόγψ ἱκανῶς ΦΓ.--ἵ κακὸν ObKor.—" ἔχει v.—* ἑαυτῇ pr m.—! ἡμῶν v— 
5 ἄλλους ἐ.--ᾱ αὑτὸς ἐ.---» ἂν ἦν ἐν.---ο ἄριστος om. ΑΘΈΦΠΙΕ, ante ἕκαστος Ρο- 
nunt ἐν.---ᾱ ξύνοικος ᾗ ΑΘΕΦΙΠΙΕ, ἐννοικήση 9: ξυνοικοίη *s.—* τέως v.—Í πλείω 
τούτων 9.—8 τε om 0.--ὃ * ἐμοὶ ἐ: *yé poi s cum plerisque.—! δοκῶ $.—1 σον 


ον 
Κη.--ᾱ ὁνδείξη µόνον v.—h κρεῖττον Aliq, κρείττων DK: κρείττων *s.—?9 αὐτὴν 


ἐν ἰδίοι: λόγοις] λόγοι ἴδιοι s. ἴδιωτι- 
κοὶ, privati, opponuntur carminibus, quia 
poesis publica et communis ars cense- 
batur, μουσικὴ δημώδης, ut in Phedon. 
p. 61. A. dicitur. Sic et Phadr. c. 40. 
efre πολιτμὼὸν ξύγγραμμα εἴτε ἰδιωτικὸ», 
ἐν µέτρφ ὧς ποιητὴς, h ἄνευ µέτρον ὧε 
ἰδιώτης. Sympos. p. 178. B. οὔτε λέ- 
Ὕονται ὑπ) οὐδενὸς οὔτε ἰδιώτον, οὔτε ποι- 
ητοῦ. V. nostra ad Phaedr. p. 844.---καὶ 
λανθάνον, i. e. édy re λανθάνῃ, dá» τε μὴ 
eoós τε καὶ &vüpdrrovs. Asr. 

ξυνοικο(η] "yp. ξόνοικοε 3. SrePR. Sci- 
licet Bas. 2. ξύνοικος ᾗ ; saltem esse de- 
beret ξύνοικος εἴη. Asr. 

µεταστρέφοντει--φορτικῶτ] | Perver- 
tentes vel invertentes (sic Gorg. p. 466. 
E.) utriusque vim pingui quadam et in- 
solent ratione. Φορτικὸν & dópros est 
proprie grate et molestum; deinde ad 
eos transfertur, qui vel insolentia et ar- 
rogantia vel pingui et inculta ratione et 
oratione offendunt; vid. Heind. ad Cra- 
tyl. p. 58. Asr. 

] Volo, vid. Lexicon. Xenoph. 

v. i. P 641.— Cod. Reg. σοῦ pro σὲ ha- 


bet; vitiose. Asr. 
κατατείνας] Bene Muretus ad h. |. 
notat: * κατατείνας non est protrahens 
orationem, ut Marsilius Ficinus putat, sed ' 
intendens quasi nervos, quibus machina 
trahitur, quanta maxima possum conten- 
tione injastitiam defendo. Sic supra 
ii. 2. ubi v. not.) xararelvas dpa τὸν 
uxov βίον ἑπαινῶν, et lib. i. c. 8. al 
ἐπιθυμίαι παύονται κατατείνουσαι.) Asr. 
κρεῖττο»] Sic Cod. Ven. Libri editi 
κρείττων ; illud preferendum duzimus ; 
namque si Greci cum nomine masculivi 
vel feminini generis adjectivum conjun- 
gunt neutrius generis, non in eo, ut vul- 
go tradunt, generis permutatio cernitur, 
sed vis qusedam singularis in neutro in- 
est; adjectivum enim, si cum nomine 
idem genus habet, nihil est nisi ipsius 
predicatum, contra si neutro genere, 
quod a nominis genere diversum est, po- 
nitur; per se quasi exhibetur, et id, quod 
Significat, non nomini adherere, sed per 
se (nos dicimus oljective) esse cogitatur. 
Quocirca tunc inprimis neutrum ponitur, 
ubi noh de singulari quadam re sermo 





IIOAITEIA, B. 355 


, ^" ͵ / ^ 3” 

vi ποιούσα ἑκατέρα τὸν ἔχοντα αὐτὴ" δί αὐτην 7 μὲν κα- 
e ài , fó n 3 4 ^ δό 9 ’ e 

xo», 75 ὃς ἀγαθὸν" εστι. τὰς δὲ δόξας ἀφαίρει ὡς mue 

), * 

I'Aaóxa» διεκελεύσωτο. εἰ γὰρ μὴ ἀφαιρήσεις ἑκατέρωθεν 
ν ϱ 3 " 4 ^ ) s 

τὰς ἀληθεῖς, τὰς δὲ ψευδές απροσθήσεις, οὐ τὸ δίκαιον 
΄ 3 e 8 e^t 3 4 

φήσοριεν ἐπαμεῖν σε ἀλλὰ τὸ δοκεῦ, οὐδεῖ TO ἄδικον είναι 
"d 9 4 x ^ 

έγει ἀλλὼ τὸ δοκεῖν, καὶ παρακελεύεσθαι ἄδικον ὄντα 

/ X € ^! 

λανθάνειν, xod ὁμολογεῖ Θρασυμάχω ὅτι τὸ μῶν δίκαιον 
» , , ’ ΄ ^s / 8 ^ » 

ἀλλότριον ἀγαθόν, ξυμφίρον τοῦ κρείστονος, τὸ δὲ ἄδικον 
2 ^t 4 ’ - ew 

αὐτῷ. μὲν ξυμφίρον καὶ λυσισελοῦν, τῷ δὲ "rrow ἀξύμ- 

2 | 3 e ’ e ^ 56 

Φορον. ὀπειδὴ οὖν ὡμολόγησως τῶν μεγίστων ἂγαθων εἶναι 

Ó , εἶ ^ 8 , / 9 9 "t € 
χαιοσύνην, ὦ τῶν το ἀποβαιμόντων ἀπ' αυτῶν ὄνεχα 

» ^v Ν ^ ^ ^s " e 

ἄζια κεκτῆσθαι" πολὺ δὲ μῶλλον αυτὰ αὐτῶν, οἱον ὁρᾷν, 


9 ν ^ A € / ⁊ eu 4 
ἀκούειν φροεῖ, καὶ ὑγιαίνεμ" δὴ καὶ ὅσα ἄλλα ὧγα- 


X * ^v ο. 9 fe 
θὰ γόνιμα σῇ αὐτῶν φύσει ἀλλ οὐ δόξη ἐστί, voUT οὖν 
» 4295 / 1 ! 
αυτο ἐπαίνεσον δικαιοσύνης, O0 αὐτη δι αὐτην" TY 6 y ovra; 
, 4 / N 
ὀνίνησι καὶ ἀδικία βλάπτει." μισβους δὲ καὶ δόξας πάρες 
xy , e 8 Ld » 
ἄλλοις ἔπαμεῖιῃ ὡς ἐγὼ τῶν μὲν ἄλλων ἀνασχοίμην" ὧν 
ο 2 , , X / 3, / P4 
οὕτως ἐπαινούντων δικαιοδύνην wel ψεγόντων ἀδικίαν, δόξας 


Φαίνιῃς et corr D.—^ ἡ μὲν ἀγαθὸν ἡ δὲ κακόν v.—? ἀλλὰ τὰς μὲν v.—P τὰς Yev- 
Beis τὰς δὲ ἀληθεῖς s.—A οὐδὲ...δοκεῖν om 4t et pr H.—" αὐτὸ tvm.—^ τότε TID.— 
! αὐτῆς K.—* κτᾶσθαι 0.—" καὶ ἀκούειν καὶ v.—" φρονεῖν... τῇ in mg IL—* ὑγιαί- 
ret» καὶ t.—J ὅσ᾽ ἄλλα m, ἄλλα ὅσα (.—5 (avri ἐ.--- ἁδικία βλάπτει ATIDKqto 


est, sed universe aliquid describitur, ut 
νόσος dar! κακὸν ( Krankheit ist ein Ue- 
bel), contra ἡ νόσο dori κακὴ (die 
Krankheit ist 4bel), ubi de singulari 
morbo sermo est, Sic hoc quoque loco 
de injostitia et justitia universa, non sin- 
gulari quadam agitur ; quapropter in se- 
quentibus ἡ μὲν κακὺ», 1 "i ἀγαθὸν dici- 
tur esse. Asr. 
. ψευδεῖς--ἀληθεῖς] Sequitar Fic. lec- 
tionem qus est in preced. edit. in qua 
ἀληθεῖς priore loco, ψευδεῖς posteriore 
ponitur. ΘΤΕΡΗ. 
ἀληθεῖς--ψευδεῖε] Sic Ald. Bas. 1. 2. 
et Ficinus, absiwleris utrinque veras, 
falsas autem . apposueris. — Stephanus, 
verba ita invertens, τὰς ψενδεῖς, τὰς δὲ 
ἀληθεῖς προσθήσεις, ipsum invertit sen- 
sum; invertit? imo pervertit. Sensus 
est enim, justum per se laudandum est 
&b omni justitie specie tantopere alie- 
num, ut vel injustum videatur esse (ut 
p. 361. B. μηδὲν γὰρ ἁδικῶν δόξαν ἐχέ- 


γω τῆι µογίστης ἁδικίαχ- -ἀλλ᾽ ἔστω ἅμε- 
τάστατος µέχρι θανάτου, δοκῶν μὸν εἶναι 
ἄδικοε διὰ βίου, ὃν δὲ δίκαιος): sic et in- 
justum per se, ab omni injustitie specie 
tantopere remotum, ut adeo pro justo 
habeatur, vituperari oportet. Vitiosam 
esse Stephani lectionem, etiam Morgen- 
stern. in Comment. de Platonis Republ. 
p. 123. monuit. Αγ. 

τῶν τε] Benedictus corrigi volebat 
τῶν ye; sed Te swPpenumero poni, se- 
quente δὲ, supra jam observavimus. Asr. 

roũrꝰ οὖν αὑτὸ---δικαιοσύνηε] Hoc ip- 
sm laudato ín justitia. Sic genitivus 
poni solet post verba laudandi, admi- 
randi, et quz» contraria significant. Po- 
lit, ii, 16. p. 976. A. καὶ τοῦτο---ἓν τοῖς 
κυσὶ κατόψει, 5 καὶ ἄξιον θαυμάσαι τοῦ 
θηρίον. — Vid. Heind. ad Thewtet. $. 48. 
et Matthis Gr. Gr. p. 498. Asr. 


tit, i, 16. 


ἁνασχοίμην] Schol. Ruhnk. ἥτοι ἆπο- ' 


δεχοίµην (sic Cod. Reg. exhibet). *ypd- 
Φεται καὶ ἀποσχοίμην. Λατ. 


με bt 





356 


IIAATONOZ 


σε περ αὐτῶν καὶ  μισθοὺς ἐγκωριαζόνγων TY λοιδορού»- 
γω», CoU δὲ οὐκ ὤν, εἶ μὴ σὺ κελεύοις;; διότι πάντα φον 
Bio οὐδεν. ὤλλο σχοπὼν διελήλυθας" 3 φοῦτο. μὴ oU» ἡροῖν 
ἐνδείξη μόνον σῷ λόγφ' ὅτι δικαιοσύνη ἀδικίας κρῶστον, 
ἀλλὰ σίξ αοιοὺόα ἑχατέρα TOY ἔχοντα αὐτὴ" ài αὐτήν, 
sà» τε λανθάνη à $a σι μὴ θιούς τε καὶ ἀλθρώπους, ἡ μεν 


ἀγωθόν, ἡ δν κακόν iovu. 


8. 10. Kai à ἐγὼ ἀκούσας ἀεὶ μὲν às τὴν φύσιν του γε 
Γλαύκωρος καὶ του ᾿Αδωμάντου my&um, ἀτὰρ οὖν x04 


κ 


n. 368. σότε πάνυ ys. ἤσθην xui εἶπον Ov usos $ig ὑμάς) ὦ a — 
iu. i. 7T. dis ἐκιίνου. TOU ἀνδρός, vi) ἀρχὴν τῶν ὀλεγείων ἐφοίησεν 


0 ) TAa nano; 1 ἐραστής, audoniutrawrag" περὶ τὴν Mayagor" 


μάχη», STD 


παῖδες Agieranes, κλεπου. fsioy? yis ἀνδρδς. 1 
roũro μοι, à φίλοι, εὖ δοκεῖ ἔχειν avo γὰρ θεῖον πεκόν- 
θατι, «i. μὴ wivturft ἁδικίαν δικαιοσύνης ὤρωεινον εἶναι, 


m, ἁδυίαν βλάντοι 6v et pe 8: ἁδικίαν ὃ βλώστα τὸ ϐ ουσ *s.—Ph ἁποσχοίμην At 
m, ἀποδεχοίμην IIDKqu et γρ A.—* κελεύοι AIIDKqtem: re eins es, —À. διελή- 


λυθα K«—* «9$ λόγφ µόνον (.—! 


oxetvmt, ρείττων Β.--ξ ἀλλὰ καὶ ví 


IIDKqte.—h^ αὐτὸν AeneDtemt. — γε om e.—ÀJ ὑμᾶε ἔχει ὦ io.— vüneirov tv. 


— δ τὸν to. —2 εὐδοκιμήσαντας 6, εὐδοκιμήσαντος (.—^ dv 


«60. ἑκεί- 


µεγαροι 
vov Θ695, κλεινὺν H.—P θεῖοι 0.--- ἂν δρῶν Φι---- δοκεῖ εὖ ἔχειν ὦ φίλοι v.—* ἑκέγε 


κελεύει»] Ficinus, nisi forte tu jusee- 
vis ; sod significantiorem esse indicati- 
vum, per se η ur. Ásr, 

$. 10. S$c0y»]  Heusde Spec. Crit. p. 
70. pro fes» legendum ese censet 
, excitans Themist. in Orat. xi. 

P. 141. B. καὶ δῆτα ἐγὰ --ἄλλα Te ἡγάσ- οἰκία 
θη» πολλάκις τῶν ᾿Ασσνρίων γραµµότω», 
ἀτὰρ οὖν καὶ θαυμαστῶε ἄγαμαι καὶ ὁναι- 
ρῷ, Bed primum ut verbum præoedens 
repetatur non opus est (sic Protagor. p. 
835. D. ἀεὶ μὲν "iiid mem d 
&ràp καὶ νῦν émaué καὶ e 

Aé); deinde ἤσθην mulio aignificantius 
esse verbo ἡγάσθην apparet, et verbum 
significaptias pede Mii illud πά- 
vv "re. "Ἠδεσθαι, ut χαίρει», sepenumero 
de delectatione ponitur, qeam P alico- 
us ratione vel oratione percipimus, Sie 
Lysid. 313. D. καὶ éxeíreu $o0dls Tj ϕι- 
λόσοφίᾳ. Xenoph. Mem. Socr. iv. 5. 9. 
$0ec0ai ἐπὶ τοῖς elpspdroi. Ast. 


vases ᾿Λρίστωνοτ] it hos ver- 
sus Aristid. Orat. Platon. 1. t. ii. p. 73. 


tiquioribus tem 
de celebratam 


actum est s. agitur, pror- 
sus divini, h. e. admirabiles estis. Πάσ- 
xe enim et πάθος apud Atticos qaa- 
lemcunque rei vel bominis alicujus na- 
turam et propBetatem significat ; vid, 
Kuster, ad Aristoph. Plat. 651. Diver- 
sum est illnd Phedri c. 14. δοκῶ τι σοὶ, 
ὥσπερ dpavrg, θεῖον wálos φεκονθόαι ; 
οι. 





IIOAITEIA, B. 357 


οὕτω δυνάριενοι εἰπεῖν ὑπὲρ αὐτοῦ. δοκεῖτε δή μοι ὡς ἆλη- 
ds ου πεσάσθαι" τεκμαίροµαι δὲ i ix τοῦ ἄλλου σου ὑμι- 
σέρου τεόπου, ἐπ iavꝰ xaT ys aurave! τοὺς" λόγους »víi- 
στουν ἄν Ups." oro" ài μᾶλλον πιστεύω, τοσούτῳ μᾶλλον 
ἀπορὼ 0 σι χρήσωμιαι." ούτε γὰρ eT uc βοπύ) i χο δοχκὼ 
γάρ μοι ἀδύνουσος εἶναι σηραδῖον δέ μοι, ὅτι & πρὸς Θρὰ- 
σύμαχον λέγων" oun ἀποφαίνων ὡς pano δικαιοσύνη 
— ουκ. ὠπεδέξοισθε μου" οὐτ αὖ όπως, μὴ (οηθήσω 
ἔχν' δίδοικα γὰρ μὴ οὐδ ὅσιον ἦ παρωγινόμενον duxauo- 
σύνῃ κανηγορουμένῃ’ à ἀταγορεύε» καὶ μὴ "βοηεῶν à έτι Ap- 
mora xai dur&jusvoy Φθέγγεσθα». αράτιστον οὖν οὕτως 
ὅπως δύναμιαι à ὄσιπουρεῖν avr). "O σε ow? Γλαύκων 
καὶ oi ἄλλοι SÜsorro παντὶ τρὀπῳ βοηθῆσαι λα) μὴ ἀνεῖαι 
TOY λόγον, ἀλλὰ διερευνήσασθαι stc irri Mrd d καὶ 
σερ) της ἀφελείας αὐτοῦ" τληθὲς ποτέρως" έχει. si- 
πον οὖν ὁ msg ipei ἔδοξεν, ὁτι" τὸ Gimp. ᾧ s ἐσιγειροῦμεεν 111. i. T8. 
οὗ θαυλονὶ ἀλλ ὀξυ (Θλέποντος, L2 ἐμοὶ Quíéreroa. ἐπειδὴ 
οὖν ἡμεῖς οὐ. δεμρού δοκεῖ' μοι, ὃν 0 ἐγώ σριαύτην ποιή- 
δασθαι ζήτησιν αὐτοῦ," οἷαν περ ἂν' si προσέταξί σις 
γράμματα σμικρὰ” πόβῥωθεν GO VVOLA. μὴ φάνυ ὀξὺ 
βλέπουσῳ, πετά Tig ἐνενόησενξ o ὅτι φὰ αυτὰ γθάµµατα 
ἔστι που καὶ ἄλλοθι μείζω σε καὶ £y μείζον ἕρμιαιον ἂν 
ἐφάνη, οἶμαι, ἐπεῖνα αρῶτον ἀναγνόντας οὕτως ἐπισκοπεῖν 


t.—! ab .—* robs om t.—" ἡμῖν m.—" ὅσα m.—* χρήσοµαι GDKqtr et τΦ. 
—3 βοηθήσω ο.-- λέγω TI. —* Abuas.. —— ip mg Θ.---ὃ κατηγο — 
--ο pl om 5 et pr Θ.---ᾱ ὅτε dh οὖν ἐ, τότε δὲ οὖν v.—* αὐτῶν rr. — ὁποτέρως 

προτέρως n1.—5 uo. ἐσι--ὃ ὃ oK(omr.—! φαύλου DKq.—)J ὑμεῖ DKqt.—* οἱ 
—— δοκεῖτε έ et cort Drt.—» αὐτοῦ om t. — ἂν om Θ65.---» σμικρὰ om q. 


δοκεῖτε δὲ] Bic scripsimus pro δοκεῖτε  éuol exhibet et. post ἐπειδὴ inserit. piv, 
δή. par. Videmini autem mihi. Asr. quod recepimus. Cod. Reg. vitiose 
ἐκ ToU ἄλλου τοῦ ὑμετέρου τρόπου] dis οἱ δεινοί. As. 
Εκ moribus vestris, universe spectatis. δοκεῖ goi). Galen. δοκῶ µοι ( v. nostra 
Sic v. 12. p. 466. B. ἡ ἄλλη πόλις, urbs ad Phedr. p. 295.) quod arridet, etsi 
universe spectata. v. 14. p. 467. D. vii. δοκεῖ po: (placet miki, decerno, volo) 
5.590. B. 621. A. Vide de hac vocis idem valet. Asr. 
ἄλλοι potestate nostra ad Pheedr. p. 241.  ἕρμαιονρ ἂν ἐφάνη] Lucrum koc mawi- 
Aer Jfestwn essct; notum ἕρμαιον, i.q. τὸ 
eltoy οὖν] Citat hec Galen. de Hip- ἁπροσδόκητον κέρδος, vid. Rittershus. ad 
pocr. et Platon, decret. ix. p. 880. t.i. Isidor. Pelus. Epist. iv. 12. ét Robnk. 
v. 47. usque ad. émiexorebrres ; uo) Ρο κά Tim, p. 131. Asr. , 








iT. i. 79. 


. bante, ut qui verterit : 


menm —A— — — 0 07 


358 


IIAATONOZ 


τὰ Morro, εἰ τὰ avra 0i ora, riy yiri: Πάνν p οὖν, 
ἔφη ὁ ᾿Αδήμαντος" ἀλλὰ τί τοιοῦτον, ὦ Σώκρατες, 1 ἐν :7 
regò τὸ δίκαιον ζητήσει καθορᾶς; Eys σοι, ἔφη», £go. 

καιοσύνη, Φαμωέν, ἔστι μὲν ἀνδρὸς | ἑνός, ἔστι δέ που πα 


ὅλης πόλεως: Πάνν ys, ἤ Q ος. 


690g ἀνδρός ze Muidon ie. 


Ovxow peor" αὅλις 
Ἴσως τοίνυν αλείων ἂν Ós- 


καιοσύνη” ἐν τῷ μείζον, à ἐνείῃ xod piov" καταμαθεῖν. εἰ 
οὖν (Δούλεσθε, πρώτον ἐν ταῖς πὀλεσι ζητήσω s," ποῖόν σι 


έστω, rura 


CXOT ουνσες." 


οὕτως ἐπισκεψόμεθα" καὶ s δὶ ἱκάστῳ, 
v9) του 9 μείζονος ὁ ὁμοιόσητα ἓν 
᾽Αλλά μοι dosis, 


7 σου ἑλάττονος ἰδέα t εσι- 
όφη, καλώς λέγε. "Ae 


οὖν, ἦν à' ἔγω, εἰ yryvopárm TOU ' θιασαίµεθα λόγῳ, παὲ 


σήν δικαιοσύνην αὐτῆς» ἴδοιμιν ἃ αν 
— Tax ἂν, 9» 0 ὅς. 
ric εὐπετέστερον ide» ὃ ζητοῦμεν; ; Πολύ yt. 

3&4 —— περαΐνεν! — 
—X 


vor 507ον αυτο εινα. 


h yryvopárny καὶ τὴν 


Όυκουν γενομέεον' αὐτου 
Δοκχει 


μὲν γὰρ οὐκ 9Ai- 
Ἔνσκιεσται, ὄφη o 


eb». 


Adiluævros- ἀλλὰ μὴ ἄλλως ποίει. [8. 11. ] Tiynras 
τοίνυν, 2» ὃ ἐ ἔγω πόλις, ὡς έγῶμαι, é7 5/05 τυγχάνει ἡμῶν 
δχαστος οὐκ αὐτάρχης ἀλλὰ πολλῶν ὑνδεής. 7 P] vi» οἷσι 


—P ὀννόησεν v.—3 ταῦτὰ v.—! που καὶ om q.—* οὐκοῦν 5l rds µεῖζον v.—! µεί- 


ζων K, µείζων AGb(r.—" à»Bphs ἐνόν H.—" μείζων ΑθΦ.--" ἂν 


4 δικ. e4t.— 


X .baoy Kvc.—! ἐν τῷ µείζονι Parficwper ἐν vois vÓAerw ποῖον v.—3 ζητήσομεν ts. 
—* ἄρα v.—^ Ere" c.—: ἐπισκεφόμεθα κ, ἐπισκεψώμεθα D, ἐπισκεφώμεθα ΑΘΠΙο. 


—A ἐν om TIDK.—* σκοποῦντες Φ, ἐπισκοπῶντες ἐ.--- 
—! γυοµένον tts. —À). ἐλπὶς om £,— αὐτὸ οὐκ ὀλέγον ἔργο» εἷ- 


ante αὐτῆς ponit 0. 


περὶ τὸ δίκαιον] — Galen. περὶ δικαίον 
legit; sed ἡ περὶ τὸ δίκαιον ζήτησι: est 
jj τοῦ δικαίου ἑᾖτησιε, ex noto prseposi- 
tionis περὶ cum accusativo conjuncte 
uso, Ásr. 


f δοκεῖ c. —E. abrois t.—h ἂν 


vers, a Gryneo correcta legitur 

mus), in civitatibus quidnam οἱ. Ald. 
Bas. 1. 9. et Galenus exhibent P'»rfow- 
pev ; sic et ὀπισκεψώμεθα Bas. et Cod. 
Reg. legunt; Ficinus, considerabimus. 


ἔστι μὲν ἀνδρὸς ἐνὸς] Galen. ἔστι Asr 


éybs. ἀνδρὸε, ἔστι δέ που πάλιν τῆν ὅλης 
πόλεως. Sed recta est vulgata scriptura. 
Mox exbibet Galen. μείζων, ut et Cod. 
Reg.; rectius vero habet neo», vide 
supra notata. Deinde ἂν «fy Galen. 
pro Φείη, solemni permutatione, et 
pdov (Bas. 1. et 2. vitiose ῥάον) exhibet 
ἔστι. Λατ. 

ζητήσομεν] Sic Steph. Ficino pro- 
queremss (in 


dp' οὗ», el] Aristotel. Polit. i. 1. εἰ 94 
τις ἐξ ἀρχῆς τὰ πράγµατα φυόµενα βλέ- 
ψειε», ὥσπερ. ἐν τοῖς ἄλλοιε, καὶ ἐν τού- 
τοις κ ' hy οὕτω θεωρήσειεν. Asr. 

6. 11. οὐκ αὐτάρκης]  Aristotel. Polit, 
j. 3. (i. 1. $. 13. Schneid.) οἱ γὰρ μὰ 
abrápkns ἕκαστος x ls, ὁμοίως crois 
ἄλλοις µέρεσι e prs Tb ὅλον, ὁ δὲ μὴ 
δυνάµενος κοινωνεῦ $ μηδὲν δεόµενοε δὺ 
αὐτάρκεια», οὐδὲν µέρος πόλεως, ὥστε ἃ 





IIOAITEIA, B. 959 


ἀρχὴν ἄλλην πόλω οἰκίζειν; Ονύδεμίαν, 5. 0 ὃς. Obra 
às ἄρα παραλαμβάνων ἄλλος ὤλλον $a ὤλλου, τὸν ὃ᾽ ἐα᾽ 
ἄλλου" χρεία; πολλών δεόµενοι, πολλοὺς εἰς μίαν οἴκησιν 
ἀγείραντες κομωνούς τε καὶ [ῥοηθούς, ταύτῃ" τῇ ζυνοικίᾳ 
931” / L ο 9’ / * R "5 , 
ἐθεμεθα πόλιν Ovopum.? 9 γάρι Πώνυ μὲν ovv.  Masrai- 
δωσι 05? ἄλλος ὤλλῳ, SI vi µεταδίδωσω, 7 μεταλαμ(θά- 
νει, οἱόμενος αὐτῷ ἄμεινο εὖαι. — llàvu γε. δι δή, ἦν 
δ) (yo, τῷ λόγῳ ἐξ ἀρχῆς ποιῶμεν πόλιν. ποιήσει Qv av. 
/ e » e ο ’ 74 ^s , 4 3 M M 
v7], wc ἴοικεν, 7) ἡμετίρα χρεία. — lloc Ó οὗ, AXAA μον 
αρώτη γε καὶ μεγίστη τῶν χρειὼν ἡ τῆς τροφῆς παράσκευὴ 
σοῦ εἶναί τε καὶ ζην ἔνεκα. Παντάπασί γε. Δευτέρα 
δη οἰκήσεως, τρίτη Q^ ἔσθητος" καὶ τῶν τοιούτων. "Βστι 
^v ; / CH 3 9 , ax e / 3 / w ?* * 
παυτα. Gio: δή, ἦν Q ἐγώ πῶς 9» πόλις ἀρκίσι" ἐπὶ 
ποσαύτην παρασκευήνι ἄλλο" τι γεωργὸς μὲν εἰς, ὁ Oi Oi 
κοδόµος, ὤλλος δέ τις ὑφάντης; 7] χαὶ σκυτοτόμον) αὐτό- 
σε" αροσθήσοµε,' 5» τω ἄλλον τῶν περὶ vó σώμα θερα- 
πευτήν; lla» γε. Eim 2 ἂν 9 γε ἄναγκαιοτάτη σύλις 


ναι ο.---- ὁ om K et pr 8.—7 τὸν δ ἐπ᾽ ἄλλον om Φτ---ᾱ αὕτη Πι.--- ὄνομα om pr 
πι.---ρ δὲ DKq.—4 εἴ...Ἠ] καὶ tc.—" δ' v.—* CU» Y ἕνεκα v. —t δὲ qv.—* δ add A 
DDKqv.—' ἐσθῆτόε Te καὶ v.—" ἁρκέσοι q, ἀρέσκει TI et pr. D.—* ἄρα ἄλλο v.— 
Y ἔτι σκυτοτόµον τινὰ tv.—* αὐτός σε Tl, αὐτόν σοι DK, αὐτοῖς σοι q.—^ προσήσο- 


θηρίον f$) θεός. φύσει μὲν οὖν fj ὁρμὴ ἐν jam exposuimus. Asr. 
πᾶσιν ἐπὶ τὴν τοιαύτην κοινωνία», ὁ δὲ ἐς µίαν οἴκησι»] Namque prima socie- 


πρῶτος σνστήσας µεγίστων ἁγαθῶν al- 
τιο.  Nemesius de Ναι, Hom. c. 1. p. 
$2. ed. Matth. φύσει γὰρ συναγελαστι- 
Kb» καὶ πολιτικὸν ζῶον γέγονεν 6 ἄνθρω- 
vos" els γὰρ obBels αὑτάρκης ἑαυτῷ πρὸ: 
ἅπαντα. δῆλον οὖν, és αἱ πόλεις διὰ τὰ 
συναλλάγµατα καὶ τὰ µαθήµατα συνέσ- 
γησα». Aer. 

4 Tw] Ald. Bas. 1. 2. et Steph. $ 
T ; nos scripsimus 4 τιν----ἄλλην, ut 
Ficinus vertit, an vero (u putas, aliud 
extitisse civitatibus constituendis ini- 
£ium? Ceterum ante οἰκίζεν articulus 
τοῦ omissus est ; quod quidem, postquam 
viti doctissimi copiosius de hac re expo- 
suerunt (v. Schzefer. Melet. Crit. p. 81. 
Heind. ad Cratyl. p. 110. et Matthise 
Gr. Gr. 780.) nibil Jam habet dubitatio- 
nis (vid. Hermann. ad Viger. p. 702.) 

8T. 

ἐπ᾽ ἄλλου] Antec verba ἐπ᾽ ἄλλου sop- 
ple τὸν μὲν, quod respondeat sequenti 
τὸν &; frequens cllipsis, de qua supra 


tas est domus vel familia, v. Aristote]. 
Polit. i. 1. $. 6. 7. Cicero de Offic. i. 
M. Asr. 

abrg] Libri editi omnes αὐτῷ exhi- 
bent, Ficinus vero, conducere sibi vicis- 
situdinem hanc existimaMes. Asr. 

τρίτη 9'] E Cod. Reg. rescripsimus ; 
α libris editis δ᾽ abest. Ásr. 

γεωργὸς] Respexit h. 1. Aristotel. Po- 
lit. iv. 4. (ed. Schneid. iv. 8. 6$. 12.) 
Φησὶ γὰρ ὁ ZXexpárns, ἐκ τεττάρων τῶν 
ἀναγκαιοτάτω» πόλιν συγκεῖσθαι, λέγει 
δὲ τούτου: ὑφάντην καὶ γεωργὸ» καὶ σκυ- 
τοτόµον καὶ οἰκοδόμον' πάλιν δὲ προστί- 
θησι», 6s οὐκ αὐτάρκων τούτων, χαλκέα 
καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς ἀναγκαίοις βοσκήµασι», 
ἔτι 9 ἔμπορόν τε καὶ κάπηλον», καὶ ταῦτα 
πάντα γίνεται πλήρωμα τῆς πρώτης πὀ- 
λεως, ὡς τῶν ἁναγκαίων ye χάριν πᾶσαν 
πόλιν συνεστηκυῖα», ἁλλ᾽ οὗ τοῦ καλοῦ 
μᾶλλον. Asr. 

θερακευτὴ»] Sic Ald. et Steph. quod 
e&t Ficinus expressit vertendo, curaforem. 


r1. d. 80. 


1t. 370. 


$60 


9 "4 Φϕ / » e» 74 /VV T « 
ex TéTTOOU 9) πέντε ἀνδρῶν. Φαίνεναι. Tí δὴ ovv; έναυ 
/ ^v x [d 4 4 
ἔκωστον τούτων δεῖ τὸ αὐτοῦ. ὄργον ἅπασιὶ xor κατανι- 

/ . Àj 4 y ’ 
θίναι, οἷον τὸν γεωργὸν ὄνα ὄνσα παρασκευάζει σιτία τὲτ- 
ταρσι καὶ γετραπλάσιον χρόνον τε καὶ φύνον ἀναλίσκειν 

Ν ew ^s *À 
(xí σίτου παρασκευῇ, καὶ ἄλλοις XOIWVSIV; 3) ἀμελήσαντου 
Ll , "re f. 
ἑαυτῷ μόνῳξ τέταρτον µέρος oii» τούτου τοῦ σιτίου" ἓν 
- / ρω 4 8 D ^ 
τετᾶρτῳ μέρει τοῦ χρόνου, τὰ δὲ τρία, τὸ µάν Veri v3 της 
” LN N M 
oixíug παρασκευῇ διατρίβειν, vo Oi. ἱματίου, τὸ δὲ ὑποδη- 
| Á 3 
µάτων, καὶ μὴ ἄλλοις κομωνοῦντα πράγματα" ἔχει, 

, ?..9 à , e 3 1 4 ϱ ^v ΄ A ο ΄ 

ἀλλ ἀὐτὸν δι; αὐὑτον τὰ αὐτοῦ" qoom Sv; Καὶ o Αδεί- 
x 9 8” "«" /, e € ^ n b 9 , Q 
µαντος ἔφη Αλλ ἴσως, oi Σωκρατες, οὕτω ρῶον" f εκείνας. 
, vy ^ 4 
Oves? ἦν δ ἐγώ, μὸ ΔΙ ὥτοπον. ἐννοῦ γὰρ καὶ αὐτοςὶ 
’ Lond Lo ^ /, 
εὐπόντος TOU OTI πρώτον μὲν ἡμών' φύεται ἕκαστος οὐ πάνυ 
σ . / , * 2 4 
ὅμοιος XOT TW, ἀλλὰ διαφέρων τὴν Quoi, ἄλλος $m ἅλ- 
» ^v * ^s v , 
λου ἔργου "eGLw.' $' ov δοκεῖ coi Ἓμοιγ. Τί δε" 


IIAATONOZ 


à 





Bes. 1. et 2. exhibent θεραπευτῶν. Aer. 

ἕνα ἕκαστο»ν] ἕνα adjecimus e Cod. 
Reg. Sic et Ficinus, unumquemque il- 
lorum.—Mox pro δεῖ habent Bzs. 1. et 
2. δὴ, solemni permutatione, Asr. 

κοινωνεῖν] Thom. M. v. κοινωνῶ p. 
650. hec verba citans, explicat ρεταδι- 
δόναι τούτου ; idem laudat sequentia καὶ 
κ) --ἔχειν loco indicato, Asr. 

ἠᾷον] Libri editi ῥᾷδιον, scd compa- 
rativum requirit sensus, ut et Ficinus 
vertit, facilius csset, Monuit de hac re 
etiam Heind. ad Phs&don. $. 41. Cete- 
rum οὕτως est íta, ut primo loco posu- 
191, et ἐκείνως alteram indicat rationem ; 
Sic enim scpenumero etiam οὗτος id, 
quod primo loco dictum est, igitur no- 
men remotius respicit, ἐκεῖνος vero ad 
id, quod propius est, refertur. Xenoph. 
Men. i. 3. 18. οὐκ οἶσθ ὅτι τοῦτο τὸ θη- 
plov, ὃ καλοῦσι καλὸν καὶ ὥραῖο», τοσού- 
TV δεινότερόν ἐστι τῶν φαλαγγίων, So 
ἑκεῖνα μὲν ἀψάμενα, τοῦτο δὲ οὐδ ἁπτό- 
µενον----ἐνίησί τι. Ficin. qui vertit, forte 
foc modo — facilius esset. quam — illo. 
Cornar. et Serran, aberrarunt ab hujus 
loci sensu; namque οὕτως et éxelvos 
quum non recte cepissent, etiem verba 


sequentia male verterunt ; Ficin. quidem, 
Minime, per Jovem, inquam, absurdum 
enim ; Cornar. Non per Jocem, inquam, 
esset enim absurdum ; et Serran. Id vero, 
inquam, per Jovem, imporiunm esset. 
Qu: omnis quantum s Greco abhorre- 
ant, orationem meam hanud desiderat, 
Mirad preterea. debemus, neminem in- 
terpretum in verbis οὐδὲ---ἄτοπον (sic 
enim omnes libri habent) vitium ani- 
madvertisse; pro οὐδὲ enim legendum 
esse οὐδὲν apparet. Οὐδὺν---ἄτοπον est, 
minime hoc mirum est. "Άτοπον (i. e. 
παράδοξον, θαυμαστὺν, v. "Thom. M. p. 
121. ubi cf. Hemsterh.) sexcenties sic 
apud Platonem legitur.—In sequentibus 
ἐννοῶ, more verboram intelligendi et 
sciendi, com genitivo participii et pro- 
nominis loco accusativi cum infinitivo 
conjunctum est; vid. Matthiæ Gr. Gr. 
p. 447. Asr. 

ἡμῶν] Pronomen ἡμῶν adjecimus e 
Cod. Reg. et Ven. Ita et Ficinus vi- 
detur legisse vertens, nosti mos quidem 
&on admodum similes—produci. Mox ἢ 
correximus pro eo, quod in libris vitiose 
legitur 4, addicente Ficino, αν won fibi 
videtur? Asr. 


IIOAITEIA, B. 901 


* A 
πόσερον κάλλιον αχράττοι ἄν Tig εἷς dy πολλὰς TíyYAE 
9 / NU " κκ , “ο 
ἐργωζόμενος, Ἰ ὅταν µίων sias Όταν, 7 δ᾽ ὃς, εἰς µία». 
9 Α A 9 4 n x » w à? e / , ωχ 
λλα (Ur, οίµα:, X04 TOOE" Or AOV, we ἐὰν τις της παρη 
ri , , ^v P) " 
έργου καιρὀν, διόλλυται. Δῆλον γάρ. Όυ γάρ, οίµαι, 
9$ A/ 8 ο 
$062.83. vo" T'POLTTOLUSVOV σὴν γου πράττοντος” σγολὴν 7$- 
, , , 9 Ν fv 
£IMÁAYSIY, ἀλλ ἀνάγκη τὸν gpárroyro, σῷ πραττοµένω ἔπα- 
xoXoUÜsiy μὴ ἓν παρίργου uper. Ανάγκη. Ἐκ δὴ τού- 
, be ⸗ N / NS εω 
των πλείω T6 ἕκαστα γίνεσαι καί παλλιον καὶ pao, 
e" c « d 7 ig ? ^v M ^- » 
OTGV $ig ἐν κατα Φυσιω καὶ ἓν χαιρῷ, σχολην των ἆλ- 
* 
λων ογων, πράττ]. Πωνάπασι n οὖν. ἸΠλειόνῶν δή 
ὦ ᾿Αδείμαντε, δε πολιτὼν ἃ σεττάρων ἐπὶ τὰς παρα- 
M KA i « M , 
σκευὰς' ὧν ἐλέγομεν. ὁ γὰρ γεωργός, ὡς ἔοικεν, οὐκ αὐτὸς 
..ι ⁊ 7 
ποιήσεται ἑωυσῷ) TO &porpoy ei μέλλει XO AOV" εἶναι, 
9? SX e" 
ουδε σμινύην, οὐδὲ τἆλλα ὄργανα OTt περὶ γεωργίαν. 
2 "^ 9 [o ^ e 
ov' αὖ ὁ οἰκοδόμος, πολλών δὲ καὶ τούτω Üsi. ὡσαύτως 
A , ^» 
δὲ" o ὑφάνσης τε καὶ oP σκυτοτόµος. ? o9; Αληύη. 
/ ^» ^ 
Τέατονες δὲ καὶ χαλκῆς' xoi τοιοῦτοί τινες πολλοὶ δηµι- 
δ 
λιον πότερο» $.—" τόδε ATIDKqv, τόγε t, τότε χ et pr 8: τυῦτο *s.—* παρῇ post 
ἕργου ponit v, post καιρὸν &t.—* ἐθέλειν Θ.----ἳ τὸν t.—? πράγματος pr .--ὃ τε 
om v ὄντα ΠΚ et pr D.—4 fv κατὰ AORDKqumt: ἓν f κατὰ *r.—^ kal om K 
£.—f δεῖ v.—5 δεῖ om c.—P τὰς τούτων παρασκ. v.—! λέγομεν Kgq.—À αὐτὸς v.— 


ἁρότριον €*t.—l μέλλει ΑΘΕΠΦΙΠΙΕ: µέλλοι "s.— καλὺν AOTIDKqtemt : 
κάλλιον φ.---Ὁ δ) c, —9 τε om {.---δ ὁ om Θ.---ἳ ob om AGHéImrt.—'" $3 ΑΠίπι. 


κατὰ φύσιν ἐν καιρῷ] Sic Cod. Reg. νέσθαι, viii. 567. B. εἰ μέλλει ἄρξειν 
et Ven. Vulgo f) κατὰ φύσιν καὶ ἐν και- Vid. Heind. ad Parmenid. p. 291. Áld. 
p9. ^Het καὶ ab aliena manu interpo- et Steph. µέλλοι.---Σοἶπάθ pro κάλλιον 
sita esse, sensus docet, qui, si verba re- Cod. Heg. et Ven. καλὸν, ut Ficinus 


Solvas, is cst: ὅταν els tv, ἕκαστοι κατὰ quoque vertit, si commodum operi futw- 


τὴν ἑαντοῦ φύσιν (id opus, ad quod quis- 
que natus est) πράττῃ ἐν καιρῷ, oxoXhy 
τῶν ἄλλων ἄγων. gitur κατὰ φύσιν re- 
ferendum est ad efs ἓν et ἐν καιρῷ ad 
πράττῃ. Sic et Ficinus vertit, quando 
singuli singula secundum naturam. Asr. 
cXoX) ἄγων] Cum genitivo conjunc- 
tum est, ut apud Aristotel. Polit. ii. 7. 
(ii. 6. δ. 2. ed. Schneider. quem cf. p. 
120.) A»r. 
ἐλέγομεν] Cod. Reg. Aéyoper. Fici- 
nus vero, diximus. Asr. 
el µέλλει κάλλιον εἶναι] Sic Bas. 1. 
et 2. Polit. vi. 488. D. el μέλλει τῷ ὄντι 
νεὼς ἀρχικὸς ἔσεσθαι. 491. A. el TeAéws 
μέλλει (sic Cod. Reg.) φιλόσοφος v. 
Plat. 


rum est. Sed κάλλιο», ni fallor, recte 
habet; in comparativo enim, ubi posi- 
tivi partes agere dicitur (vid. Stephan. 
de Pialect. p. 38. et Gataker. Opp. Cri- 
tic. p. 132.) semper comparationis signi- 
ficatio inest (vid. que ad vi. p. 491. D. 
—— ut h.l. si melius futurum 
est, int. quam ipse facere potest. Asr. 

σμινύη»] Schol. Rubnk. σκαφίον, τι- 
yis δὲ ἀξίνην ἐκ τοῦ ἑτέρου μέρους δικελ- 
λοειδῆ. — Est ligo vel ascia, vid. Thom. 
M. p. 802. ubi v. Oudendorp-- χαλκῆς 
pro χαλκεῖς scripsimus, v. Eustath. ad 
1l. A. p.38. Hemsterh. ad Aristoph. 
Plut. 808.etquidem sine iota subscripto, 
νά. Matthis Gr. Gr. p. 97. AT 


or. VI. 


111. i. 81. 


362 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ουργο) κονωνοὶ ἡμῖν τοῦ πολιχρίου γιγνόµενοι συχνὸν αὐτὸ 
ποιοῦσω.  Ylávo gà» οὖν. ᾽Αλλ οὐκ ὤν πω wüyu γε 
μέγα τι sin," εἰ αὐτοῖς [ουκόλους σε καὶ φοιρένας τούς 

τε ἄλλους νοµέας προσθεῖωεν, ἵνα oi τε γεωργοὶ iri τὸ 
ἁροῦν ἔχοιον βοῦς," oi τε οἰκοδόμοι πρὸς τὰς ἀγωγὰρ μετὰ 

τῶν γεωργῶν χρῆσθαι ὑτοζυγίοι, ὑφάνται δὲ καὶ σκυτοτό- 

ει i. 88, io; δέρµασί τε κα) ἐρίοις. Oudi ys,  δ᾽ o6, σμικρὰ" 
σόλις ἂν εἴη ἴχουσα πάντα) ταῦτα. Αλλὰ μήν, ην ὃ 

ἔγω, κατοικίσαι" γε αὐτὴν τὴν πόλιν εἰς τοιοῦτον τόπον οὗ" 
ἔσιισαγωγίμιων μὴ δεήσεται, σχεδόν ει ἀδύνατωο. ᾽Αδύ- 
νατον γάρ. Ἡροσδεήσει ἄρα ὅτι καὶ ἄλλων, οἳ ἓξ ἄλλης 
αόλεως αὐτῇ. xopuoUci ὧν δεῖται. Δεήσει. Καὶ μὴν 
χινὸς ἂν iy? ὁ διάκονος, μηδὲν ὤἄγων ὧν ἔκεῖνοι δέονται παρ 

u. mm. ὧν ἂν κορίζωνται ὧν dy. αὐτοῖς χρεία, κενὸςξ ἄπεισι.' 3 
--- χαλκῆς pr ΑΠ: xaAxeis s, —! Ύε om t. - οἵει étmt.—" el μὴ αὗτοῖ; tv.— 


οὓς 

v" βόαι K.— 0s ἔτι σμικρὰ 0.--- ἅπαντα ο.---ἳ κατοικῆσαι GKDKqmt et corr II, 
κατοικήσαι ο.-- ᾗ q et corr D.—h αὐτοὶ 0.---ᾱ κομιοῦσιν € εἰ corr 6, κομισοῦσι» 
II: κοµίσουσιν *s.—À3 ἴηφ: εἴη *s.—* παρ ὦ pr q, παρ οὗ rc.—! alterum ἂν om 
q.—S κενὺς γὰρ το 8.—h ἅπασι» το q.—! ναί boxe. Obr.—J abrois tv.—k ἄξουσιν 


ἀλλ οὕτω] Sed mondum admodum θα, quorum sua civilas indiget. Hinc 





wagna erit urbs.  Monui propter Fici- 
nnm, qui vertit, sed nondum satis am- 
plum hoc esset, et Muretum, qui, Fici- 
num corrigens, ita transtulit, ton admo- 


dum magna fiet accessio. Asr. 
el abrois| Non dubito quin particula 


p post el sit addenda : ut legatur, el μὴ 
abrois etc. ΒτΕΡΗο 

el αὐτοῖι---προσθεῖμεν] Nescio, an Fi- 
cinus legerit μὴ, vertit enim, Nisi ipsis 
bubulcos et epilienes et pastores alios 
adderemus. sententia sine μὴ sibi 
constat. FAxznHsE. 

el abrois] Post οἱ adjecimus μὴ, quod 
abesse nequit, ut post Cornarium etiam 
Steph. monuerat. Ficinus, misi ipsis bu- 

emus. ΑΡΤ. 

Bois] Cod. Reg. Béas, quod fortasse 
preferendum. Asr. 

κατοικίσαι] Ald. Bas, 1.9. et Cod. 
Reg. κατοικῆσαι, vitiose. Asr. 

κενὸς] Videtur deesse γὰρ post hoc 
nomen, STzPH. 

καὶ μὴν κενὸς ἂν εἴη ὃ διάκονος] Sen- 
: sum Ficinus recte expressit: Vanus au- 
tem esset minister, nihil adducens earum 


rerum, quibus indigent hi, a quibus affert 


vero conjiciat fortasse quispiam, pro &o- 
µίζωνται legendum esee. κομίζηται (int. 
ὃ διάκονος) et ἁστοῖς pro αὐτοῖς; sed 
neutro opus est; ad καµίζωνται eruen- 
dum e voce αὐτοῖε, quod sequitur, sub- 
jectum αὐτοὶ, qui, dxeívos oppositi, sunt 
cives; sententia enim universe 

est, non respectu ad διάκονο. Quam 
Steph. interponi jubebat γὰρ, particula 
explicativà de more omissa est. Igitur 
verborum xevds ἄπεισι sensus est, scilicet 
inanis (vacuis manibus) redit, h. e. 
quum alienis civibus nihil afferat eorum, 
quibus indigent, etiam nihil ab illis ac- 
cipit (mercatura enim adhuc consistit in 
mercibus permutandis), ideoque inanis 
redit. Ceterum κενὸς ἀπιέναι pene pro- 
verbialiter dicitur, qui re infecta (ἄπρακ- 
τος, Y. Hesych. et Schoi. ad lliad. ii. 
898.) redit; sic κενεὺν νέεσθαι apud 
Homer. Il. ii. 298. cf. iv. 181. Od. x. 
42. Herodot. i. 73. Κεινῇσι χερσὶ »οσ- 
τήσαντας. Soph. Trach. 495. Apud 
Latinos inanis, vacuis manibus abire s. 
redire, ut apud Plaut. Mostell. iii. i. 44. 
Senec. de Brev. Vit. 14. Apulei. Μο 
tam, iii. 7. p. 156. Asr. 





IIOAITEIA, B. 963 


ye Aoxsi) μοι. Ad δὴ và οἴκοι μὴ μόνον Σαυτοῖς) 
ποιεῖ (κανώ, ἀλλὰ καὶ οἷα καὶ ὅσα ἐκείνοις ἄδουση,. οἳ 
µεταδώσουσιν" à ὧν & δέωνται. Δεῖ γάρ. Πλειόνων à» 
γεώργὼν T$ καὶ τῶν ἄλλων δημιουργῶν δεῖ ἡμῶν 7) πῦ- 
As..— Πλειόνων γάρ. Καὶ δὴ καὶ va» ἄλλων διακόνων 
του, τῶν σι εἰσαξόντον χα) ὄξαξ ὀντων" ἕκαστω. οὗτοι Oi 
eimi? ὄμποροι. 5 γάρ: Nai. Καὶ : —2 δη διησόµεθα. 
Ila» γε. Koi ἐὰν μέν ys κατὰ θάλασταν ἡ ἡ ὀμπορία 
γίγνηταις συχνῶν καὶ ἄλλων προσδεήσετα! τῶν ὁπισσημό- 
νων σης περὶ την” θάλαττων" ἐργασίας. Συχνὸ» μέντοι. 
[δ. 12.] Ti dd δή) j ἐν &UT7 τῇ πόλει πως ἀλλήλοις pa- 
παδώσουσι" ὧν ἂν ἔκωστοι igy Corta" ὧν δὴ ὄνεκα καὶ" 
κοινωνίαν ποιησάµενοι πόλη Φκίσαμεν.] ΔΛλον' δή, ἤ 5 » à óc, n.i. 8. 
ὅτι πωλοῦντες Xai* ὠνούμιμοι. “Αγορὰ δὴ ἡμῖν καὶ νό- 
μισμα ξύμββολον τῆς ἀλλαγῆς ἕνεκα γενήσιται" ix τού- 
του. Π]άνυ μυ οὖν. Αν οὖν κοµίσας ὁ γεωργὸς sig τὴν 
ἀγορᾶν . γι ὧν τοιεῖ, 7 τι Aog φὼν δημιουργῶν, μη siga 
γὸν αὐτὸν χβόνον "xr τοῖς . δεομένοις τὰ TU αὐτοῦ ἀλλά- 
ξασθαι, à ἀργήσει : σῆς αὐτοῦ δημιουργίας καθήµενος € ἓν ἀγο- 
ed Ovéapás, 5 7 0 ος, ἀλλ᾽ εἰσῖν oi τοῦτο ὀρῶντες έαυ- 
τοὺς sri τὴν διακονίαν τάτνουσι ταύτην, ἓν μὲν ταῖς ὀρθως" 
οἰκουμέναις, πόλεσι σχεδόν σι οἱ ἀσθωέστατοι τὰ σώματα 
xai ἀχρεῖοί, vi! ὤλλο ἔργον πράττει. αὐτοῦ γὰρ δεῖ pá- 
νοντας αὐτοὺς περὶ τὴν ἆ ἀγορὰν σὼ μὲν ἀντ' agrupios. ἂν * 
λάξασθαι TOiG τι δεομένοις ἀποδόσθαι, voig δὲ vri" 
ἀργυρίου διαλλάττειν ὅσοι τι δέονται αρίασθαι. Atem 


οἳ µοταδώσουσιν add q. — Be? vt.—?9 d. c.—^ τῶν ἑξαξόντων tin.—^ δ εἶσιν v, 
δέησιν II.—?9 γένηται 6.—A τῆς om &t.— " τὴν om tem.—* θάλατταν AORIIOtomt : 

θάλασσαν *s.—t Bal A.—" μεταδοκοῦσιν pr t.—' ἂν om G&r.—* ἑργάδονται ΘΠ16Φ 
t, ἑργάσωνται ο.---ᾱ καὶ ἕνεκα (v.—! φκήσαμεν RKqr.—* δῆλα v.—5 πωλοῦντέε τα 
καὶ vc.—^ δὲ ἡμῖν ο, δὲ ἡμεῖν v, 3 89 δε t.— γενήσεται ἕνεκα Φ.---ᾱ e! pr 6.—^ ὁρ- 
0ais K. τοι Θ.---ἵ τι add ORTIéDKqtmt et, qui post ἄλλο ponit, c.—€ δὲ) qm.— 


ela] I. e. ἀλλὰ καὶ (Inavà δεῖ wowir) — 6. 13. φκίσαμεν] Αἱά. Bas. 1. 3. ot 
dkelvois ταῦτα, y ἂν δέωνται, καὶ ταῦτα Cod. Reg. qifcauey. Mox pro 9 Tis. ' 

eaque) τοιαῦτα καὶ τόσα, ola καὶ ὅσα ἄλλος Bas. 1. et 3. ef τις ÉAAos ; εἰ ἥκοι 

ὄντα) ἱκανὰ abrois ἐστί. Λατ, pro fxp Ald. Bas. 1. et 3. Asr. 
θάλασσαν] Sic recte Ald. Bas. 1. et — &AAo] Cod. Reg. τι ἄλλο, vulgatam 
2. (vid. Jl. Dionys. apud Eustatb. Il. K. etiam Ficinus agnoscit vertons, et ad 
519. 6) pro θάλαττα», quod Steph. aud opus. Àsr. 
8T, 


364 


IIAATONOZ 


ἄρα, ἦν δ ἔγω, * χρεία) καπήλων api yinen ἐμποιεῖ" τη 
πόλει. 7 οὐ χαπήλους καλουµεν τοὺς πρὸς ὠνήν σε χαὶ 
πρᾶσιν διακονοῦντας"' ἱδρυμένους 1 $y ἄγορῷ, τοὺς δὲ πλα- 


νήτας, ri τὰς πόλεις squrógous ; Πάνυ μὲν οὖν. 


res, L — 2 εἰσὶ καὶ 


Er: δή 


ὄὤλλοι διάκονοι, or ἂν τὰ 


pàr σης διανοίας μὴ Tiv ἀξιοκομωνητοι" SN τὴν δὲ ToU 


111. i. 84. σώματος ἰσχὺν ἱκανὴν ἐπὶ τοὺς πόνους Geri" 


o; 02 ca 


λοῦντες τὴν τῆς ἰσχύος χεείαν, σὴν τιν ταὐτην' μσθον 
καλοῦντες, χέκληνται, ὡς ἐγφμιαι, µισθωτοί. 3 T γάρ: IIc- 


Πλήρωμα δὲ 
Aoxsi μοι. 


yu? p οὖν. 
μισθωτοί. 


πὔξηται ἡ J πόλις, ὡστ' εἶναι T&AÉO S" Ἴσως. 


πόλεὼς 601), ὡς ἔοιχε, και 


Αρ οὖν, M ᾽Αδείμαντε, ἤδη ἡ "pi 


Που οὖν d 


ποτό ἒν αυτῇ £45 à σε δικαιοσύνη χα) 7 ἀδικία» καὶ ris⸗ 


1. 872. ἅμα yy troi? ὧν ἱσκέμμεθαι Eye p s, οὐκ £»- 


νο, 0j Σώκρατες, εἰ μή που ἐν αὐτῶν τούτων χρείᾳ sui 7 7 


αοὸς ἀλλήλους. 


AAX ίσως, LL δε ἔγω, καλὼς λέγεις, καὶ 


σκεατέον ys xai οὐκ ἀποκνησέο. πρῶτον οὖν" σκεψωώμεθα" 
vía τρόπον διαισήσονται oi. ούτω παρεσκευασμένοι- ὤλλο Ti 
5j σῖτόν σε ποιοῦντες καὶ οἶνον Xi μάτια καὶ ὑποδήματα, 
xci οἰκοδομιησάμιενοι oim s," θέρους μὲν τὰ πολλὼ γυμνοί 
τε καὶ ἀνυπόδητοι: ἐργάσονται, σου δὲ — —W 


[^vi τε καὶ ὑτοδεδεμένοι ἱχανῶς; 
- ^. “/ / 9 
vay κριθὼν ἄλφιτα σκευαζόμεενοι, 6x 


b δ àv v: ἀντὶ om e.—! 


αὖ om TIDK 
ἐμποιήσει ἑ.---ἰ χπράσιν ϱ.----ᾱ διακσνουμένο, 


Αγοτα 2 δὲ ἐκ pw» 


$ σων φυρῶν ἄλευρα, 


. 4 χρεία ἦν δ ἐγὼ v.—h ἐμποιεῖν t, 
vs IIDKq.—? ἁγοραῖς v. - πλάνητας 0 


HKr.—P ἀξιοκίνητοι DKq.—8 εἶσι q.—! ἔχουσιν Kq.—* ταύτης OGbKt.—'! ᾖ...μισ- 


θωτοί om 69t.—^ voa) sárv ls 


µένη tm, ἐγγεϊνομένι c.—: 
*;$.—5 σκεψόµεθα m.——» οἰκίας 


καπήλους] κάπηλοι igitur distinguun- 
tur a mercatoribus; illi sunt institores 
et cociones, qui emunt a mercatoribus, 
quod statim vendant, et merces, quo ma- 
jorem quaestum faciant, adulterant (hinc 
ad Sopbhistas transfertur τὸ καπηλεύει», 
vid. Protagor. p. $18. D. ΟΕ. Maxim. 
Tyr. xvii. p. 114. Themist. Orat. xxiii. 
. 299. C. Liban. Epist. 18. p. T. ed. 
olf. Jamblich. de Vit. Pytliag. xxxiv. 
196. "Vid. Perizen. ad ZElisn. Var. 
ist. xi. 9. Spanhem. ad Julian. Orat. 
P. 141.) Sophbist. 323. D. τί δὲ τῆς µε- 


—" καὶ οἱ (v.—"* τελεία K.—* ἂν οὖν $.—Y ἐγγινο- 
ον οὖν ΑΘΕΠΦίΠΙΣ, πρῶτον μὲν v: πρῶτον μὲν οὖν 
οἰκοδομησάμενοι v.—^ ἀρυπόδετοι ΤΛ.---ᾱ τρέψονται 


ταβλητικῆς, οὐχ ἡ μὲν κατὰ πόλιν ἆλλα- 
y^, σχεδὸν αὐτῆς ἥμισυ µέρος ὃν, καπη- 
Aud) προσ’ αι---τὸ δέ γε ἐξ ἄλλης 
ἐς ἄλλην πόλιν διαλλαττόµενον (vulgo 
διαλλατγοµένων legitur) wi καὶ πράσει 
Vid. Themist, Orat. xxi. p. 
207. B. Herald, Animadv. ad Salmas. 
GQbeerv. ad J. A. et Rom. ii, 11. p. 6. 
Valckenar. Opuscul. Pbilologic. t. ii p. 
881. Asr. 
ἀξιοκοινώνητοι] Cod. Reg, vitiose ha- 


οκίνητοι. Asr. 
ἄλφιτα] Schol, Ruhnk. p, 1850. "AA- . 








IIOAITEIA, B. 365 


N Ν ’ : N Ν / / / LY 
σὰ μὲν πέψαντες, τὼ δε µάξαντες, μάζας γδνναίας χα! 
”/ » € ’ ⸗ ⸗ / 
αρτους επι καλα[οον τα φαρα(δαλλόμενοι ? Φυλλα κχα- 

/ ? / 
δαρᾶ, κατακλιέντες ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων σµήλανί! 
4 νε , , ’ 
σε καὶ µυρβρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε κωὶ τὼ παιδία, 
? / ο / 3 / ^s 
ὕπιπίνοντες TOU οἱνου, εστεφανωμιένοι χαὶ ὑρωοῦντες τοὺς 
, ex^ / , / 2 € Δὴ b » 7 , 
Üsovs, Ἰδέως ἔννονσες λληλοις, ουχ. υπερ την ουσιαν ποιου- 
4 ^ , , * * / 9 
µενοι τοὺς παΐδας, εὐλα[βούμιενοι πενίαν ἢ πολεμιον» [8. 13. | 
A € P4 e , 3 3j 3 4 
Καὶ o Γλαύκων ὑπολαβών, Άνευ ὄψου, ἔφη, ὡς ἔοιχαςξ 
” Y »y e / , - 5$ , 0 / / 
ποιεις σους ἄνδρας εστιὠμενους. Αληῤη, ἦν ^ $ya, λε- 
, / e ν 6 e ei h ^ 
εις. ἐπελαθόμιην Ovi καὶ ὄψον Εζουσι, ὤλας τε δηλον 
e ν δα. 7 i Δ / ^ N λ / j ο κ 
οτι X04 έἔλαας χα! τυρον, χα! [Box Doug χαι λαχανας οια 

MV» ^e e , 

δη ἐν ἀγροῖς ἑψήματα,. ἐφψήσονται. καὶ τραγήµατά που 
D] "^v ΄ 
παραθήσομιεν αυτοῖς τῶν τε σύχων'' καὶ έρε[Φίνθων καὶ χυά- 
΄ M ^ X N ο 
µων, καὶ µύρτα καὶ Φηγους σποδιοὺσι πρὸς τὰ TUp, ϱωε- 
/ e N e N 
τρίως ὑποπίνοντες. καὶ οὕτω διώγοντες τὸν Blor ἓν ερήνη 
A € e / . 4 ^ / , 
pera υγιείας, we εἰκὸςο Υραιοί τέλευτωώντες ὤλλον σοι- 


t.—* κατακλίναντες ttm.—f σµίλακι Κ: µίλακι Ὁς.--ξ ἔοικεν c.—b ἄλλας (. 
—1 ἑλαίας Φ.--) λάχανά Ύε υ.---ἕ οἷς K.—! ἑψήματά τε v.— σύκων ΘΕΦΚΙΠΙ : 
συκῶν *s.—^ σπουδιοῦσι TI, σπορδιοῦσι D.—o ὑγείας IIDK.—» ὧν τὸ elkbs v.— 


φιτα κυρίως μὲν τὸ ἀπὸ πεφρυγµένων καὶ τα insunt ironig vestigia; haud dubie 
ἁλεσθεισῶν κριθῶν θραύσματα, κατα- Plato sententiam aliquam id temporis 
χρηστικῶς δὲ καὶ τὰ ἀπὸ πυρῶν ῥοακῶν celebratam Sophiste poetæve alicujus 
(num καὶ φακῶν ?) Asr. locum ante oculos habuit. Ásr. 
µάξαντετ] "Videtur deesse xal ante — 5.13. ἄνευ ὄψου] Citavit hanc locum 
µάζαι, quamvis interdum omittatut inter usque ad v. παραδώσουσι Athenzus iv. 
duo participia. SrEPu. p. 138. A. Αρτ. 
véjarres] Schol. ἀρτοποιήσαντες, µά- ἑλάας] Bas. 1. 2. ἑλέας, vitiose. A- 
ξαντει δὲ φυράσαντες, Puudaarres M ἅλ- «νου. ἑλαίας, sed illud magis Atticum, v. 
qira ἀπὸ κριθῶν πέψαντες, ἄλευρα ἀπὸ Thom. M. et Brunck. ad Aristopb. Αν. 
πυρῶν µάξαντει. Cum Stephano ante 617. Asr. - 
páfas interposuimus— καὶ, quod oratio- βολβοὺς] Schol. Ruhnk. βοτάνης εἶδοι 
nis nexus postulat: θρέψονται--καὶ ud- ποιᾶτ. — Vid. Plin. Hist. Nat. xix. 5. 
fas — παραβαλλόµενοι — εὐωχήσοντα.  Columell. x. 106. — Athenæus ii. 57. p. 
Asr. 235. Διοκλῆς ὁ Καρύστιος ἐν πρώτφ "T- 
παραβαλλόµενοι ἢ φύλλα] Liba foliis γιεινῶν φησίν. ἄγρια ἑψήματα (que Ca- 
imponebantur, vid. Áthen. iv. p. 140. E. saubon. ad Athen. iv. explicat, cocta ole- 
Asr. . ra aut legumina vel alia sine carne) Tev- 
κατακλινέντες ἐπὶ στιβάδων] — Dio τλο» (beta), µαλάχη (malva), λάκαθον 
Chrysost. Orat. vii. p. 112. A. εὔελθόν-  (lapathum), ἁκαλήφη (urtica), ἀνδρά- 
τει οὖν εὐωχούμεθα ἡμεῖς μὲν κατακλι. φαξις (atriplex), βολβοὶ (bulbi), ὄδνα 
θέντες ἐπὶ Φύλλων τα καὶ δερμάτων», ἐπὶ (tubera), µύκαι (fungi). τραγήµατα s. 
στιβάδοι ὑψηλοῦ οοί.---Ό9 smilace, ἔτιι- πέµµατα sunt. bellaria, secunde mense 
tice et arbore, v, Salroas, Exercit. Plin. (edulia siccata et dulcia, que post co- 
p. 1041. et de varia hujus vocis scriptura nam apponebantur) Vid. Athen. xiv. 
cf. interpret. ad Ælian. Var. Hist, iii. 1. p. 641. Ε. Aul. Gell. ziü, 11. Bal- 
Ρ. 143. ed. Kühn.—Ceterum in hac de- mas, Eaercitat. Plin. p. 930. Asr.- 
scriptione, ut in cap. sequente, satis cla- ἐρεβίνθων καὶ κνάµμω»] Vid. Athen. ii. 


ur. 1. 85. 





— — — — 4 —— — —— — — 


366 IIAATONOZ 


οὕτον βίον voie ἑκγόνοις παραδώσουση. Καὶ ὃ ὃς, E; δι ow» 
πόλων, "  Ἄνκρατες, i ἔφη, κατεσκεύαζες, vá ὧν Lus ἅλ- 
λο ἤ ταῦτα ἐγόρταζες Αλλὰ iz ye. 3» à t eye, ὦ 
Γλαύχων: "Aste νομάζεσαι, ἔφη" ἐπί τε κλιὼν κατακεῖσ- 
fa, of pitt" τους μάλλοντας μὴ σαλαιπωρεῖσθαι,' xci ἀπὸ 
σραπεζων Deer», καὶ ὄψα ὥ περ καὶ οἱ νὺν ἔχουσι, χοεξ 
τραγήµατα. Ein, j J à γω patro. ου πόλων, ὡς 
έοικε, gor oup μόνον ὅπας γίγνεται," ἀλλὰ καὶ vgope- 
ii. i, 86. σαν πόλη. ἴσως οὔν οὐδὲ κακώς M σκοπουντες yag 
καὶ τοιαύσην TY, ὧν πατίδοίµεν τήν σε δικαιοσύνην xai 
ἀδικίαν" oy cori ταῖς πόλεσι ἐμφύονται. 3 μιν οὖν 
ἀλλθρὴ πόλις δοκεῖ μοι εἶναι, ὃν διεληλύθαμεν, ὦ ὡς περ 
ὑγιής vig? εἰ ὃ αὖ βούλεσθε xci «Φλεγμαίνουσαν πόλιν 
θεωρήσωμεν' οὐδὲν ἀποχωλύει, ταῦτα γὰρ δή mu, * 
t. 373. Jos ες, οὖν ἐξαρκέσει͵" ovd " abra , δίαιτα, ἀλλὰ —8 
τι προσέσονται καὶ τράπεζαι καὶ τἄλλα σκεύη, καὶ όψα 
δὴ καὶ pupa? καὶ θυμιάµατα καὶ ὁταῖραι καὶ απέμματα, 
xci ε. ἔκαστα τούτων παντοδασά. xci δη καὶ & TO srgeror 
λέγομεν, οὐχέτι τώαγκαῖα" θετέον, φὐχίας τε καὶ) ipá- 
ru xoi ὑποδήματα, ἀλλὰ τήν σε ζωγραφίαν xunrio- xai 
93 ποιαιλίαν) xoti uguro» xci ἐλίφαντα xoi πάντα TO 
γοιαῦτα ατητίον. j γάρ! Nai, $e. [S. 14.] Οὐκοῦν 
μείζονά γε αὖ rayt πόλων δεῖ φοιεῖν; ἐκείνη γὰρ , vyi 
oUxiri ἱκανή, ἀλλ ἤδη ὄγκου ἐμπληστέα καὶ πλήθους, ἅ 


4 αὐτὰ» AGHTIC, αὐταῖε (m, αὐτὸν Φ, abrfj v, αὐτοὺς ς.---ἵ χρῆν Ktm.— οἶμαι κα- 
τακεῖσθαι c.—' ταλαιπωρήσεσθαι φ.---Ὁ γίγνεται ΑΘΕΠΦΚΟΦ: Ύγίγνηται *s.—*. ἔχοι 
E ἂν τάχα t.—* τὴν ἁδικίαν 69t.—3J τις Üyrfjs v. —* θεωρήσοµεν tm.—* ἔξαρ- 

εφ, ἀρκέσει tm.—b. οὐδ'...δίαιτα om q.—* plerique cum 5 αὐτὴ.---ᾱ κλῖναί m : 
plerique enim cum s κλίναι.---6 μῦρα H.—Í πέµµατα post παντοδαπά ponit Φ.--- 
E καὶ ante ἔκαστα add TIGDKqe.—* τᾶναγκαῖα Hqvmt : τὰ ἀναγκαῖα *$.—À καὶ τὰ 
€.—J καὶ τὴν ποικιλία» om ΑΘΕΦΙΙΓ.--- αὐτὴν t, τὴν αὐτὴν tm.—! οἱ om v. — 


« 


Ρ. 64. E. iii. p. 101. D. xiv. p. 642. E. Φφλογμαίνουσαν (cf. Plutarch. Thes. p. 

Aer, 42. D. et Num. p. 64, D.) eam p. 898. 
γέγνεται] Vulgo «γίγνηται, vitiose. A. vocat σπαργῶσαν καὶ θυµουµένην. 

Asr. Mox αὕτη pro abr) scripsimus. κλίναι, 
βούλεσθε---θεωρήσωμ e] Ἱ. e. ἡμᾶς lecti, in quibus accumbebant ad men- 

θοωρῆσαι; vide, si tanti potes, Matth. sam, vid. Pollux vi. 1. 9. et Lips. Lect. 

Gr. Gr. p. 126. Asr. Antiq. ii, p. 04. Ante ἕκαστα inserui- 
Φλογμαίνουσαν] Schol. Rubnk. τυφῶ- mus καὶ, ut Ficinus vertit, singulaque 
σαν, érgpuéruy, µεγαλαυχουµένην, Sic korum omnis generis. Arr. 

de Legg. iii, 091. C. quam dizit ἀρχὲν 





IIOAITEIA, B. 


367 


οὐκέσι YOU ἀναγκαίου ὄνεκά ἔσσιν ἐν ταῖς πὀλεσι, olo» ol 
v5 θηρευταὶ πάντες oi τε porro, πολλοὶ pr οἱ tpi τὰ 
σχήματά τε καὶ χβόματα, πολλοὶ à oi περὶ µουσικήν, 
ποιητωί τε καὶ τούτων ὑπηρίται, ῥαψφδοί, ὑποκριταί, χο- 
βευταί, εργολάβοι, σκευών τε παντοδαπών δημιουργοί, 
TOV) σε ἄλλων καὶ τῶν περὶ τὸν γυναικεῖον κόσμον. καὶ δὴ 
καὶ διαχόνων πλειόνων δεησόµθω. 9) οὐ δοκεῖ δεήσεν παι- 
δαγωγῶν, τιτθῶν, εροφῶν, κομιμωτριῶν κουρΐων, καὶ αὖ ὀψο- 


m ἐργολάβαι 95.--5 καὶ σκενῶν t,—^ δοκεῖ σοι δᾳῄσειν Ἡς.---» κομματριῶν t,—A τί 


§. 14. θηρευτα)]  Conjicit legendum 
esse τορενταὶ Salvin. in Miscell. Observ. 
t. v. p. i. p- 280. 

θηρευταὶ] In universum Platoni audi- 
unt, qui non ipsum verum et pulchrum 
sectantur, scd horum simulacyis quibus- 
dam multitudinis sensibus blandiuntur 
ejusque gratiam ac laudem aucupantur. 
Praecipue hac voce Plato notat Sophis- 
tas et eos, qui reipublice asdministrande 
scientiam pre se ferebant. — Sophista in 
dial. cognomine p. 231. D. definitur νέων 
καὶ πλουσίω» ἔμμισθος Onpevrfis οἱ Po- 
liticos, quales Platonis statem plurimos 
tulisse constat, in dialog. cognomine p. 
808. C. describit οὐκ ὄντας πολιτικοὺς, 
ἀλλὰ στασιαστικοὺτ καὶ εἰδώλων µογίσ- 
των προστάταε ὄνταςφ---μογίστονς δὲ) ὄν- 
Tas μιμητὰς καὶ γόηταε, µογίστονε---τῶν 
σοφιστῶν σοφιστάς. Αοτ. 

μιμητα)] In universum sunt ii, qui 
aliquid exhibent s. representant, ita ut 
ejus naturam singularem exprimant. 
Lib. i. p. 3993. C. τό γε ὁμοιοῦν ἑαυτὸν 
ἄλλφ 1) κατὰ φωνὴν $) κατὰ σχῆμα µι- 
µεῖσθαι dori» ἐκένον, ᾧ ἄν πιε ὁμοιοῖ. 
Cf. Sophist. 285. E. 265. A. Igitur 
proprie est imitari, deinde imitando ος- 
primere et exhibere (ut οἱ hominis vocem 
vel figuram imitando exhibemus) ; deni- 
que in universum viva imagine repre- 
sentare, ita ut quod artifex imitari, i, c. 
representando effingere studuit, viva id 
imagine sensibus nostris offeratur, Ita- 
que µιμεῖσθαι in universum est id, quod 
nos vocamus, darstellen (non nac 
9*9»); namque ars, nullis eorum, que 
revera sunt, vinculis constricta etiam ta- 
lia exhibet, ques solum artificis ingenium 
effinxit, eaque μµιμεῖται, h. e. reprssen- 
tat, si ita exhibet, ut artifex rem revera 
existentem imitando nobis videatur ez- 
preseisse. Quecirca µιµεῖσθαι de artifice 


usurpatum est viva imagine represen- 
tare, quod prsesertim in artes plasticas 
et in poesin dramaticam cadit. Cf. de 
variis µιµήσεως generibus Aristot. Poet. 
L $. 4. et Cesanbon. de Satyr. Poesi i. 
9. ubi v. Cren. et Ramb. et de ipsa verbi 
μιμεῖσθαι notione Morgenstem. Com- 
ment. de Platon. Republ. p. 246. not, 
et Hermann, ad Aristotel. de Poet. p. 
84. Aser. 

exfuara] Ut saltatores.  Aristotel, 
enl io $. 6 yu * br ruꝙ 553 

$ ἁρμονίας ἡ τῶν ὀρχηστῶ», 

οὗτοι διὰ τῶν σχηµατιζοµένων ῥυθμῶν 
(moneris gestu. exprimendis) μιμοῦνται 
καὶ ἤθη καὶ πάθη καὶ πράξεις. Asr. 

καὶ χρώματα] Ut pictores, qui linea- 
mentis et coloribus utuntur, vid. Aristot. 
L. |. Asr. 

περὶ μουσυὸν] Etiam musica µιµητι” 

est; nam exprimit varios animi mo- 
tus, et pars quodammodo est dramatic 
µιµήσεως, vid. Hermann, ad Aristot, p. 
84. Asr. 

ῥαφφδοὶ] Sunt carminum, precipue 
Homericorum, recitatores (de quibus v. 
Platon. Ion. Cf.Salmas. ad Solin. p. 
689. et Meurs, Panath. 25.) ὑποκριταὶ 
vero actores s. histriones, quorum ars 
precipua cernebatur in gesticulatione, 
Asr. 

ἐργολάβοι] (ἐργολαβεῖ», opus condu- 
cere s. faciendum suscipere) sunt redem- 
tores apparatus scenici (entrepreneurs) ; 
vid. Pollox vii. 182. Ρ. 820. ubi cf. 
Hemsterh. Asr. I I 

κομμωτριῶν] Vide de his alüsque id 
genus artibus quse Plato in Gorg. p. 465. 
disputat. Κομμώτριαι, apud. Latinog or- 
natrices (Ovid. Art. Amat. iii. 239. Sue- 
ton. Claud. 40.) quarum opera præcipuo 
jn crinibus is, disponendis atque 
etiam unguento imigandis (unde etiam 


It1. 1. 87. 





368 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


qo? σε χα) μαγείρων) rid δὲ καὶ voro" προσδεησό- 
pato. TOUTO γὰρ ἡμῖνὶ έν τη προτέρᾳ αόλει οὐκ ἑνῆν. $05; 
γὰρ οὐδὲν. ἐ ἐν δὲ ταύτῃ καὶ τούτου προσδεήσει- διήσει" 
δι καὶ τῶν ἅλλων βοσκηµάτων Σαμπόλλων, eu τι cra 
ἔδετα,. 9 γάρ; Πως γὰρ o; Ουκοῦν καὶ iecur έν  Xgti- 
d ἐσόμεθα πολυ μαλλον οὕτω διαισώµενοι ἢ 5 ὡς Σὸ φρό- 
γέρο; Πολύ γε. Καὶ 5 , xeu ToU" L τότε xen τεί- 
Qu» τοὺς σότε σμικρὰ δη ἐξ ἱκανῆς ἔσται. 3 πως λέγω- 
με.” Obras, se. Ουκοῦν τῆς τῶν πλησίον χάρας apr 
ἀποτμητίο, ei μάλλοµεν ἱκανην' E ety "μεν σε καὶ &goUr ; 
xui N αὖ τῆς ἡμεσέρας, ἐὰν) καὶ ἐκεῖνοι epe 
αὐτοὺς" ἐπὶ χρημάτων ατησω ἄπειρο», ὑπερβάντες σὸν τῶν 
ἀναγπαίων ógov; Πολλὴ à ἀνάγκη, éQni ὦ Σώκρατες. IIo- 


λεμήσομεν" v0! 


μετὰ Tovro, M Γλαύκων: 5 5 πως ὅσται 


Οὗτως, i se. Καὶ μηδέν yt πω λέγωμω," ἦν δ) ἐγώ —* 
εὖ τι χκακὸν 'páv T ἀγαθὸν ὁ ὁ πὄλεμος gy eerta, ἀλλὰ 
τα. i, 88. σοσοῦτον. μόνον, ὅτι πολέμου GU ὦ γένεση εὑρήκαμεν. εξ ὦ ey" 
μάλιστα ταῖς πόλεσι χαὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ X0, 2006 Qon 
σαι, ÓTOy" yéyrmmau. Πάνν pir οὖν. "Eri δή, ὦ ὦ φίλε, 
μείζονος τῆς φόλεως, δεν oU τι σμικρφ ἀλλ ὃλῳ στρα- 
51. 974. τοπέδῳ,᾽ 0 ἐξελθὸν ὑπερ τῆς οὐσίας ἁπᾶσης κα) ὑπὶρ ὧν 
νυν à ὀλέγομεν dux puc y tiro τοῖς ἐπιοῦσω. Tí às," 3595 
ὃς. αὐτοὶ οὐχ ἱκανοίι Οὔκ, εἰ σύ cy, zy ὃ᾽ ἐγώ, καὶ Zputic 
ὥπαντες ὡμολογήσαμεν καλώς, ἡνίκα ἐπλάττομεν τὴν πὸ- 


Φ.--! συβοτῶν Ε.---' ἡμῖν om t.—t τοῦτο TIDK.—" αροσδεῄσοι δεῄσοι φ.---Ἱ χρεία 
t.—" χώρα "yé που ο. λέγομεν GTIéDKqemt. εἰ corr A.—J wAsoíur t.—* ἵκα- 


ρὸν €Rr.— ixelyois K, ἐκεῖνοι t.—b ἐὰν δὲ καὶ t.—* ξαυτοὺς ο.--- ἔφη om Φ.--- 
* πολεµήσωμεν ν.---ἵ 5 τὸ iv.—8 ταῦτα (v.—b λέγομε» mt et pr q.—! τι om f. 
—J el ri ἀγαθὸν DKqivt.— ἀπεργάξεται ὁ πύλεμος e, eaque post xaxb» ponit.— 
! τοσοῦτο om οὗ qt.—? γίγνεται ὅταν om q.—9 µείζονι τῷ πόλει $.—P προσ- 


δεῖ 9.----ᾱ οὔτι K, οὗ 9, ὄντι τ.---- σμικροῦ ἀλλ' ὅλου στρατοπέδου &.—5* Bal Am.— 


Ψεκάδες dicebantur, v. Juvenal, Sat. vi. 

491. Reines. Syntagin. Inscript. i. 89. 

p. 125. et Wernsdorf. ad Himer. P. 702.) 

posita erat. —Ceterum pro αὖ τῆς Das. 

^ et 2, pervulgato vitio legunt αὐτοῖς. 
sr 


λέγωμον] Rectius scribitur λόγομεν; 
Ficinus, aut quomodo dicemus? Vid. ad 


Polit. p. 428. et ad Legg. i. $. Asr. 
ὅταν γίγνηται]  Ensscuntur, quoties 
enascuntur, h. e. semper euascuntur ; 
vid. ad Phadr. p. $39. Asr. 
QC σμικρφ] Ficinus luec non expres. 
t; vertit enim : igitur et majore. εἰοὺ- 
tate opus est ad exercitum maximum 
comparandum. Ast. 





IIOAITEIA, B. 969 


Aun. ——R δὲ" που, t µέμνησαι, ἀδύνατον ἕνα 

πολλὰς καλώς" ἐργάζισθαι σέχνας. Αλλη λέγει, ἔφη. 

Ti oUr;* ἦν à ἐ —* ἡ περὶ τὸν πόλεμον ἀγωνία οὐ τεχρι- 

x3 δοκας εἶναι; Καὶ µάλα, ἔφη. H οὖν τὸ σκυτικῆς δὲ 

μᾶλλον κάδεσθωι Ἡ ᾗ πολεμικής; Οὐδαμῶς. AA ἄρα 

τὸν μὲν σαυτοτόµον διεκνλύοριαν μήτε γνοργὸν ἐπιχειρεῖν 

εὗαι ἅμα" μήτε ὑφάντην μήτε οἰκοδόμον, ἵ iva, δὴ ἡ ἡμῖν s 

Tis TEUTIMUG igyor χαλως γήνοισο, καὶ σὼν ἄλλων in 

ἑκάσσῳ ὡσαύτως" 7 ἀπεδίδομον, πβὸς à qsQUxsia ἔαστος 

xi oy " ἔρελλι σων" ἄλλων Xo» ἄγων,, διὰ βίου αὖ- 

TO ἐργαζόμινος, ου παριεὶς τοὺς καιρούς, παλῶς ἀπεργά- 
σεσθαιξ τὰ. ài EA σερ) τὸν πόλεμο «φότερον οὐ περ) 

αλείσεον ieri» so! ὠπεργασθίναι 5 Ἰ οὕτω ῥάδιον) ὥστε in. i, 89, 

xal γεοργῶν» τα ἅμα σολερικὸς ἔσται καὶ σαυτοτομών' 

καὶ ἄλλην τέχνη» —8 —— rarriurixoc ài 3 3 

πυθευτικὸς inaug" ovd ἄνὶ εἰς γένοισο μὴ] αὐτὸ τοῦτο —2 

ra· doe — ἀλλὰ παρίργῳ χβώμενος, x0 rri 

ών λαβὼν 3.01 ἄλλο τῶν πολερικῶν ὅπλων σε καὶ δργά- 

soy αὐθημαρὸν Or Auris d TO ὤλλης ράχης τῶν κατὰ 

πόλεμον ἱκανὸςὶ ἔσται ἀγωνισσής, τῶν ὃν ἄλλων ἔ ὀργάνων 

oui» οὐδένα δημιουργὸν οὖδε ἀθλητὴν Apo zofrsu ovd 

ἔσται χρήσιµον τῷ μήτε τὴν ἔπιστήμην ἑκάστου λαββόντι 


t post Ἴκανοί omisi διαµάχοεσθαι cum ΑΘΕΠΙΟΗΙ.--- δέ ΑθΗδοίσης: δή *s.— 
* εἶναι dva v.—" καλῶς om Φτ.---Σ δέ DKq.—J τι om tm.—* μᾶλλον δεῖ v.—* ἅμα 
εἶναι v. — ante ἵνα omisi ἀλλὰ σαντοτόµον cum ΑΘΕΦΗΙΕ : ea post γέγνοιτο po- 
nunt (v.—? bcabres om 4.—4 ὀποφύκει t0, — μᾶλλον τῶν H.—! σχολὴν ὄγων om 
Guet.—t ἀπεργάσεσθαι Ig, ἁπεργάσασθαι DK : ἀπεργάξεσθαι *e.—^ 5; τὸ t,— κα 


Mas 4. om K.—J ῥάδια γεωργόε s.—! σκνγοτόµω» A.—R. ἱκανῶς K, ἱκανὺν 9. 
—A1 oleis ἂν Kq.—9^ ἱκανῶν &.—9 κατὰ πολέμονθ, y κατὰ τὸν πάλεµον Hr. —^ ἷκα. 


ἀλλὰ σκντοτόμον] Verba bmc cancel- Ἅγεωργῶν τι] E Cod. Keg. hoc rece- 
lie inclusimus, quia et orationem turbant, pimus pro ^yewpyós τις, propter sequens 
et à Bes. 2. abeunt ; nimis dure enim e σκυτοτομῶν (Bas. 1. et 3. 
verbo prsgresso διεκωλύοµεν eruendum | unde σκντοτόµος reponendum videri 
esset ἑκελεύομεν (int. ἐπιχαιρεῖν elya ο. possit). Asr. 
simpliciter sym) ; deinde per se super- — íxm»bs] Bic pro ἱκανῶε e Cod. Reg. 
Bua suntet orationi precedenti non con- reposuimus, quod non solum Ficinus 
veniunt; nam quum ἅμα prmcesserit, confirmat vestens, idoneus, verum etiam 
sequi debebat ἀλλὰ µόνον σκυτοτόµον sequentia videntur postulare : τῶν κατὰ 
εἶναι, ἐκελεύομαν αὐτόν. Quomodo Fi- τὸν πόλεμον lxaybs ἔσται ἀγωνιστήν. 
cinus legerit, eg ipsius versione non sa- Asr. 
tis elucet.—In verbis εὖ ἁπεργασθέντα καὶ ἀσκίδα] Kal cst af, vid. Findcisen, 
Aii, Bos, 1. et Cod. Reg. omittunt Index ad Gorg. p. 385. Aer 

. As 


Plat. Vor, V], 3A 


310 IIAATONOZ 


μήτε τὴν μελέτην ἡμανὴν amour y opio; Πολλοὺ γὰρ ἄν, 
vv ὃς, τὰ ὄργανα » dia. [S. 15.] Όυκου», 3» 

* P pyirro v τῶν θυλάκων' gy» τοσούτω σχολης 

σε TOY ἄλλων πλείστης ἂν $13^ καὶ αὖ τέχνης σε xe £T;- 
μελείας μεγέστης δεόμενον: Οἶμαι $ ὄγωγε;) 3 à' ὃς. " Ag 

οὖν οὐ καὶ φύσεως ἐπισηδείας sis αὐτὸ τὸ ἠπισήδευμα; 
Πως » o; Hpéregor à» ἔ ἔργον ἂν sit, LZ ἔοικεν, d στρ 

oi0i T. ims, ἐκλέξασθαι σίνες τε χαὶ ποῖαι Φύσεις ἔπιτή- 

δειαν εἰς πόλεως φυλανήν. "Ἠμότερον μέντοι. Μὰ Δία, 

» ὃ: ἐγὼ, ουκ ἄρω Φαῦλον αρᾶγμα ἠεάμιθα ὅμως às 

i. $75. οὐκ ἀποδμλιατέον, ὅ όσον EA ἂν" δύναρεις παρείκφ." Ου 
ri. i. 90. γὰρ οὖν, ἔφη. Os οὖν vi, di d' ὄγώ, διαφέρειν φύση 
γωναίου. σχύλακος εἰς φυλακν —*8 εὐγενοῦς: Te 
moior? λέγει» ; Oro ὀξύν ví' σου LN αὐνοῖν ὁκάτερον" 
είναι πρὸς αἴσθησιν" xci ἆλαφρον πρὸς rð —XX 
—R xci ἰσχυρὸν αὖ, ia⸗ din ἑλόντα διαµάχεσέαι. 

As yap οὖν, ἔφη, φάντων τούτω». . Kai. μὴν ἀνδρεῖον γε 

οὐ περ εὖ μαχεῖται. IIoc 9^ * οὔ; j "Ανδρες ài M^ dpa! 
ἐθελήσειξ 0 μὴ θυµοειδής εἶτε ἵππος εἶτε κύων 34^ ἄλλο 


vos IIct.— ποιήσει ληφθέν eit. εἴη c.—! Φυλακῶν II.—* αλείστητ ἂν εἴη om 
t, ἂν om DEg.—" ἔγωγ tm.—* els ὅσον δὲ) tv.—* παρείκ ATIDKQ, παρύκφ 69m 
1 παρήκει to: παρείκοι *s.—J olo» om q:. οἵον...καὶ om DK.—* τι Φε, om q.— 
* δεῖ post εἶναι ponit q.—b αὐτοῖν ἑκάτερον om q.—* τὸ αἴσθησιν 0: τὺ αἰσθάνεσ- 
θαι . - διωκάθειν ΑΠΟΚΕίτπι: διώκειν ς.--ε 0 ο.---ἵ ἄρα εἶναι Κο.--ε dp à» 


E 15. ἡμέτερον δὴ ἔργον]  Laudath. déeX$ce: ἀνδρεῖος εἶναι est, mim fleri po- 
—8* xli. P; 27» ubi scriptum est (est, ut sit. fortis, s. nonne perspicuom 
ργον. Asr. est, eum non posse fortem esse, vid. no- 

iir Pide Ald. Ba" 1. 2. et Stob. ᾗρά- stra ad Phædr. p. 234. . Plerumque verbo 
ue0a, quod esset elegimus, sed sensus — dOéAeiv potestatem τοῦ δύνασθαι tribuunt 
lat sumsimus, ut Ficinus vertit,.— e Gregor. Corinth. p. 56. ubi cf. Ken.) 
Ante φύσιν articulum τὴν inserendum  Coraius vero ad Isocrat. p. 244. ἐθέλει 
esse judico. Asr. vel ἐθελήσει, cum infinitivo presentis vel 
] Sic Cod. Reg. et Ven. Vul- aoristi conjunctum, pro futuri peripbrssi 

go παρείκοι, vitiose, quum ἂν ad ὅσον habet, quo singularis verbi ἀθέλειν vis 
referendum sit. — Stob. els ὅσον δὴ δύνα- (de qua vid. nostra ad Phaedr. L L) 
pus παρήκει. — Ficinus vertens, quatenus tolleretur. De sententia, Seneca de ira 
vires suppetunt, baud dubie παρείκῃ le- Ἱ. 7. * Numquid, quamvis non sit natu- 


git. Asr. ralis ira, assumenda est, quia utilis sepe 
τὴν φύσιν] Articulam τὴν e Stobeo fuit? Extollit animos et incitat, nec 
Fecepimas. Ásr. quidquam sine illa magnificum in bello 


διωκάθειν] Sic pro διώκειν Cod, Reg, fortitudo gerit, nisi hinc flamma sobdita 
Ven, et Stob. de qua Atticis familiari cst, et hinc stimulus peragitavit misit- 
forma vid. Ruhnken. ad Tim. p.87. et que in pericula audaces. Aristotel. 
Fischer, ad Euthyphir. δ. 20. Asr. —X Nicom. iii. 8. ὅτι καὶ οἱ ἀρδρείοι 
pa ἐθελήσει] Stob. &p' ἂν ἐθέλοι. "Apa θυμοειδεῖς ὁρμητικώτατον γὰρ ὁ θυμὸ: 


IIOAITEIA, B. 371 


/ 


ὁτιοῦν (aov; οὐκ ἔννενόηχας! ὡς ἅμαχόν σε) καὶ ἀνίκητον 
θυμός, οὗ «αρόντος ψυγὴ χπᾶσα αρὸς πάντα ἄφοβός τε 
xai ἀήττητος, Εννεωόηκα. Τὰ μὲν τοίνυν" τοῦ σώματος 
7 - 8 / 9 ^w / N & in 
οἱον δεῖ vo» φύλακα εἶναι, δῆλα. Nai. Καὶ μὴν καὶ. 
4 ^ ^v ο ο VE M 4 ο” ^ 7 
σα τῆς ψυχγῆς, ὃτι γε θυµοειδη. Καὶ vovro. llo ow» 
κ à ?, * «3 , »? L4 9 , ο 1 X 
ἦν ὃ εγω, ὁ 1 λαύκων, ovx Q'ygios ἄλληλοι ἔέσοται χω 
, * , » d M , M 
σοῖς ἄλλοιςῦ πολίταις, OyTSQ τοιουτοι τὰς Φύσεις; Μα 
Δία, 3 ὃ ὃς, ov ῥᾳδίω. Αλλὰ μέντοι δεῖ γε πρὸς μὲν 
TOUG οὐπείους Fw αὐτοὺς εἶναι, apos δὲ τοὺς πολεμίους 
χαλετούς. εἰ δὲ pu oU περιμενοῦσιν ἄλλους' σφᾶς διο- 
λέσαι, ἀλλ᾽ αὐτοὶ φθήσοναι αὐτὸ δράσαντε. ᾿Αληθη, 
» * t. Cu ? ? , / 5 "d ο t ^ 
εφη. Tí οὖν, ἦν δ᾽ ἐγώ, ποιήσοµεν; αόθεν ἅμα, πρᾶον 
xci" μεγαλόθυμον Ίθος εὑρήσομιεν; ἑναντία γάρ που θυ- wu. i. 91. 
μοειδεῖ αρωεῖω φύσις. ^ Φαίνεται. Αλλὰ μέντοι τούτων 
ὁποτέρου" ἂν στέρηται, φύλαξ ἀγαθὸς οὐ μὴ”. γένηται." 
^ N 9 ⸗ M M e A "d L M 
vaura, δὲ ἀδυνάτοις ἔοικε, καὶ οὕτω δὴ ξυμβαίνει ἀγαθὸν 
φύλακα ἀδύνατον εἶναι’ γενέσθαι. Κωδυνεύει, ἔφη. Καὶ 
ἐγὼ" ἀπορήσως τε καὶ ἐπισκεψάμενος" ea ἔμπροσθον, 
Δικαίως γε, ἦν δ᾽ ἔγω, ὦ Φίλε, ἀποροῦμεν' fig γὰρ πρου- 
/ , 9 ^" 9 , / 
θεµεθα εἰκόνος ἀπελείφθημεν. Πῶς λέγεις ;* Ovx ἐνενοή- 


ἐθέλοι pd) 0.—h αἴτε v.— 1! ἐνενόησα» t.—À τι d. —k ὃ θυμός K,— τέ ἐστι ΘΕΦΙΣΤΙ 


οις 
τ.-- δὴ Or.—» τὸ m.—^ ἀλλήλοια τε ἔσ. 0.—P ἄλλοια Kgto, ἁλλοτρίοις 8: ἆλ. 
λοτρίοις *s.—^ µή γε Ἑς.--ἳ ἀλλήλους Θ.--5 ποιήσωμεν t et pr E.—! ΠΦΡΚα4 
t.—* πρᾶόν τε καὶ v.—" "ye ὅποτέρου v, "ye ὅπότερον t.—" ἂν &t.—* Ὑΐνεται pr ἐ. 
—3 εἶναι add ᾳ.----Σ κἀγὼ v. —* περισκεψάµενος &.—b τὰ oni TIDKq.—? γε om e 
f.—À λέγει: ἔφη οὐκ ἐο.-----' ἐνενοήσαμεν q, ἐννενοήκαμεν to : ἐνοήσαμεν *s.— εἶσιν 


πρὸς τοὺς κυδύνου, Ceterum verbis τὸ ἤμερον εἶναι abrois Τε καὶ φυλαττομέ- 


ἅμαχόν τε καὶ ἀνίκητον 0vybs haud scio 
an Heracliti dictum Plato respexerit, θυ- 


pd µάχεσθαι χαλεκόν' ψυχῆς γὰρ ὀνεῖ- 


ται, de quo eruditissime, ut solet, expo- : 


suit Muretus ad Aristotel. Ethic. Nicom. 
" ill. p. 257. Oper. Muret, ed. Ruhnk. 

sT. 

ἅμαχόντε] Elegantius diceretur, ἅμα- 
χόν τι καὶ àvlicirroy, et ita ipsum Pla- 
tonem scripsisse puto. STrPHu. Non 
opus est. Asr. 

ἄλλοιε] Sic bene Cod. Reg. pro àA- 
λοτρίοι, quod libros editos occupavit, 
contra sensum ; custodes enim reliquis 
eivibus opponuntur, ut iii. 22. p. 410. 
C. εἶ µέλλονσι τὸ µέγιστον ἔχειν pis 


yois ὑπ αὐτῶν---κακουργεῖν τε pJ) ἐπαροι 
περὶ robs ἄλλουα πολίταε. Sic et Fici- 
nus vertit, civesque alios. Asr. 

εἰ δὲ 43] Sic Cod. Reg. et Stob. 
Vnlgo el δὲ uf γε, quod in solo Matthaeo 
(vi. 1. et ix. 17.) iuveni, ejusdemque 
esse originis videtur atque imperativus 
ille ἥτω pro ἕστω ii. 4. Pro περιμενοῦσι 
Stob. habet μενοῦσιν; denique de accu- 
nativo cum infinitivo post περιµένειν vid. 


- Matthie Gr. Gr. p. 772. Asr. 


πόθεν ἅμα] Stob. κόθεν πρᾷόν τε ἅμα 
καὶ µεγαλ. Ásr. 

τούτων γε] Particulam γὲ e Stob. re- 
cepimus. Moz de οὐ μὴ Ἰένηται vid. 
ad i. 1δ. Asr. 


11, 876. IL δή ἔφη' οὐ γὰρ i 


342 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


eap ὅτι εἰσὶν ἄραξ Φύσεις" οἷας "ssi; eus , S nges, 


ἔχουσαι τδναντία ταύτα. 


Που δή: Ἴδοι μυ ὧν Tig xmi 


i⸗ —88 —* ου μέν ἂν uera is ἡμεῖς ταρε(θάλ- 
λομι) τῷ φύλακι. οἴσθα γάρ που των ginaian κυνῶν ότι 
rovro φύσιν αὐτῶν vo ἦθος, por pir τοὺς συνήθως σε xai 


γλοβύμους oc oio» σε 9, 


τας σοὐναντίον.ξ Oda 


ώτους είναι, πρὸς ài τοὺς à&yve- 
a μέντοι. 


Tovro μὲν ἄρα, 5» δ᾽ 


ἐγώ δυνωςόν, καὶ οὐ παρὰ φύσιν ζητοῦρεν τοιοῦτον sé»: 


τὸν φύλακα. Ovx ἴοικο. 


[. 16.] Ag οὖν σοι Oexsi 


ἔτι καὶ" τοῦδε" προσδεῖσθοι ὁ 0 φυλακμαὸς" ἑσόμερος, spot 
τῷ fuos? $ eri προσγυέσθαι καὶ φιλόσοφος e» osi; 


Καὶ rovro, » ὃ) εγώ, ἐν 


σοῖς χυσὶ κατόψει, o o καὶ ἄξιον θαυμάσαι TOU ὃ Üngiou. To 


orba" 


9s" κακο τ 


ὃν δ ἂν yregipuon, - 


ni. i. 92. q0£0V; "Orr Or μὲν ὧν' ζδη᾽ ἀγνῶτα, χαλεκαύνι.ὶ οὐδὲν 


ἀσπάζεναυι, 


xy μηδὲ" rarorts ὑπ' αὐτοῦ ὕ ἀγαθὸν πεκόνθη. $3 οὔπν του 
vo ' ἐθαύμασας, ; Ov πάνν, ἔφη, μέχρι φούτου sporis yv vé» 


ουν Ovi δί που dpa ταύτα, 39^o. 


Ax μὴν πομψόν' 


γε φκίνεται τὸ πάθος αὐτοῦ τῆς Φύσιως καὶ ὡς ἀληδαος 


om €, post ἄρα τοιαῦται ponit v. — lacuna in p. ante $ée«s omisi svensras 


cum AGE(mr.—! παρεβάλοµε 


v.—k Türarría v. — ἔτι δοκεῖ t, καὶ add q.—^ τούτον €KT.—9 Quum 


ν DKq.—) φύσει ante vobro ponunt $c, post αὐτῶν 


ucbs te. 


—P? θυμοειδῆ m.—^ καὶ add q.—" ὅτι be ΠΏΚᾳυ, ὅτι 6: ὃν *5.—* ἂν μὲν t.— ἴδοι 

Obr.—* ἁγνῶτα μισεῖ κα) χαλεπαίνα (v.—" δὲ ΑΘΙΙΦΙΤΗΕ, ye Ἡ, om ο.-Ὁ zpos- 

πεπκονθὸ! DK, προποπονθὸε t, προσπόπονθεν m.—* μηδὲ ΘΦΙΗΧ.--" πεπόνθρ ABS, 
πεπόνθοι κοριφόν 


πεπόνθα m, ἐπετόνθει t, πέπονθεν R : 


τῶν γενναίων κυνῶν] De his genitivis 
vid. ad iii, 7. et de sententia, cf. Plu- 
tarch. Quest. Roman. t. ii. p. 276. F. 
de Isid. et Osir. p. 855. B.  Synesius 


de regno p. 1$. Α. Et respesit h. ἱ. 

Aristotel, olit. vii. 7. (c. 6. .3. ed. 

Schneid.) ὅπερ γάρ $aaí Tues, δεῖ ὑκάρ- 

xew τοῖς Φόλαξι ie —— μὲν εἶναι 

τῶν A 

Hui iQ v η τοὺς ἀἁγνώταν 
6. 16. ], Aliis quibusdam 


locis ez duabus vocibus unam dam 

censui: hic —— una duas fieri de- 
re existimo, ut legatur, ἔτι πρὸς γενίσ- 

θαι φιλόσοφοι τὴν φύσυ : cna 

mus dictum pro προσέτι γενέσθαι : 

sertim quum nec πρὸς solum, id est, non 

habens prefixam particulam ἔτι, novum 


$——3 µήν που v— ve d. 


sit pro Preterea, id. est, eporéri: ubi 
terte naturam adverbü sumit, Brapm. 
Non placet. Ásr. 

ὃν μὲν &» !àp] Codd. Reg, et Ven. 
legunt ὅτι, $ ἂν ἵδρ, quod placet, 
etai non necessarium est ; nam conjusc- 
tio explicative in oratione ad anteceden- 
tem explicandam adjuncta omitti solet, 
de qua re sepius jam monuimus. Asr. 

Ἱ Vulgo πεκόνθοι, quod quam 

κἂν b. |. sit i. q. pt ἐὰν, locum habere 
nequit ; quocirca vel vel xà» ei 
--πεπόνθοι legi debet. Asr. 

κόμψον] Schol. Ruhnk, νῦν τὸ σπου- 
δαῖον καὶ ἀγαθόν' σηµαίνει δὲ καὶ τὸ sre»- 
οὔργον καὶ ἀπατητικὸν καὶ — καὶ 
τεχνικὸν kal ἀστεῖον καὶ s γ. 
Ruhnken. ad Tim. p. 161. Asr. 











IIOAITEIA, B. 973 


φιλόσοφο». Πρ δη; "H, 5. " à' ys Ro οὐδωὶ ἄλλῳ e 
Agr xai ix gà» διακρίνει 7 * τὴν pr καταμαθεῖ, e 
διά ἀγνοῆσαι, xa τοι πως οὐκ ἂν Φιλομαθες εἴη συνέσει 
T8 καὶ ἀγνοίᾳ —RX τό τε oixtio καὶ τὸ | ἀλλότριον; 
Οὐδαμᾶς, 5 3 ὃς, ὅπως οὗ. ᾽Αλλὰ μέντόν επον Ayo, σύ 
γε Φιλοµαθὲς καὶ Φιλόσοφον ταὐτόν Te«vsor γάρ, ἔφη. 
Οὐκοῦν ςθαβῥοῦνεες eiua καὶ i ἀνθρώπῳ, si —X8 
πρὸς TOUS οἰκείους καὶ γνκςήριους αρᾶδς σις ἔσισθαι φύσει, 
Φιλόσοφον καὶ Φιλομαθη αὐτὸν" δν εἶναι; Τόμῳ, &pr. 
Φιλόσοφος δη καὶ θυμοειδὴς xci ταχὺν) καὶ ἰσχυρὸς ἡμῶν 
7» Quei ἔσται ὁ μάλλων καλὸς κἀγαθος ἔσεσθαι QE 
φόλεως; Παντάπασι pár oU», ἔφη. Οὗτος pr δ) ἆ ὧν οὐ- 
ίσως ὑπάρχοι θρίψονται" δι La ἡμῶν οὗτοι xoi σαιδεω- 
Φήσοντα, rive τρόπον xod? ώρά * προὔργου ἡμῶν εστὶν 
αὐτὸ σκοποῦσι πρὸς τὸ κατιδεῶν oU κα πάντα € KO- tu, 1. 99. 
τοῦμον, δικαιοσύνην σε καὶ ἀδικίαν, σα remo ὃν σόλει 
γίνεσαι; —2* pM i ipe ἵκανὸν λόγον 9| cvy yov" —8 
par. * Καὶ ὁ τοῦ Γλαύνωνος ἀδελθός, II&»o μυ οὖν, Qu 
$ yay t" προσδοκῶ πεοὔργου 1 Na⸗ sic 'TOUTO' ταύτην n" 
σκέψη. Ma Δία" ἦν à : ἐγώ M φίλε ᾿Αδείμωνσε, οὐκ 

— 2 —2 ood 4i μακροτέρα τυγχάνε, οὔσα: ου 
oU». "I6 oU, ώς) σερ ἐν * paw μυθολογοῦντές vs" xai 
σχρλὴν ὤγοντες λόγῳ παιδεύωμεν τοὺς ὤνδρας. ᾽Αλλὰ 

j. 

"s oU» ἡ παιδεία; 5 χαλισὸν εὑρεῶν (θελτίω τῆς vxo 


—P Te καὶ Kq.—* διακρίνει 9.---ᾱ 9 υ.---- τε ΠΦΡΚ ---ᾱ καὶ τὸ ἔο.---ᾱ µέλλοι 
€DKq.—^ αὐτὸν...καὶ τὰ om v δὲ OHé(mt.— καὶ ταχὺς om O9r.—* φύλαξ 
ἔσεσθαι 9.— ὑπάρχον t, ο, ύπαρχρ Ἐς.-- στρέψονται t.—» δ) om P.- 


* /ρότον ἐννοεῦ xph to.—P «i v.—A $ ᾳ.---- συχνὸν λόγον 9) ἱκανὸν v.—5 διεξιόντεν 
$9t.—! ἔφη om Φ.---- &yá K.—" rabrh TI&DKq: om c.—"* τὴν om t.—* BP tcm 
£.—J γὰρ o0 tmt. —5 10 δὺ &s v.—^ el το q.—Ph τε ἅμα (v, om &,—^* παδεύοµεν D 


ἀλλὰ μέντοι] Laudat Stob. xli. p. δὲ $uvona89 pertinere, sensus docet ; sic 
260. qui ἐγὼ omittit et post ταυτὸν in- — et supra, φιλόσοφος τὴν φύσιν. Asr. 
serit ἐστί; mox d» τῷ ἀρθρώκψ. Pro οὕτως] οὗτος vnit Salvin. in Miscell. 
μέλλει Cod. Reg. habet µέλλοι; vitiose, Observ. t. v. p. ii. p. 280. Asr 
Deinde Stob. olxelovs *ye (Te rectius es-  Ἅὑπάρχοι] E cod. Reg. scripsimus TO 
set) xal Ὑνωρίμονα, et xalante φιλόσο. ὑπάρχῃ, quod sensum non habet. Fi- 
φον. Moz libri editi et Stob. post φύσει  cinus, (alis itaque custos sit. Asr. 
interpungunt ; sed φύσει ad φιλόσοφο — f$ χαλεπὸν εὑρεῖν] Magna est aucto- 


314 


τοῦ πολλοῦ χρόνου εὑρημένης: ἔστι δί που ἡ pus» Sui σώ- 
µασι φυµναστική, ἡ ὃ ἐπὶ ψυχῇ μουσική. "Εστι γάρ. 
"Ag οὖν οὗ ρμουσικῇ πρότερον ἀρξόμεθα, ποιδεύοντος 3 
γυµναστικῇ Πως ὃ) οὗ: ἩΜουσικῆς ὃ᾽ εἰπὼν. φίθης λο- 
φους, 3| οὔ, Ἔγωγε. Λόγων δὲ διτσὸν είδος, φὸ μον As 
n. 77. θές, ψεῦδος δ) irsgor;! Να. Παιδευτίον δ) ἓν &qupori- 
ροις, πρότερον à'€ i^ τοῖς ψευδέσων' Όυ μανθάνα, ἔφη, 
πῶς λίγες. — OU. µανθάνεις, ἦν ὃ) ἐγὼ, ori. πρῶτον voi; 
φαιδίοις μύθους λέγομενι τοῦτο δὲ που) ὡς τὸ όλον irt 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Kem etie gà ἀρίόμεθα Φ: ἀρέόμεθα,..γυμναστικῷ οἵη t.—* εἶκον ο et corr θὺ 
T 


D.—f δὲ 


ritas antiquitatis, neque facile creden- 
dum est, iis, quae longo usu comprobata 
sunt, quidquam : melius posse reperiri. 
Δεῖ δὲ, ait Aristoteles ii. πολιτικῶ»ν, μηδὲ 
τοῦτο αὐτὸ ἁγνοεῖν, ὅτι χρὴ προσέχειν 
T$ πολλφ χρόνψ καὶ τοῖς πολλοῖ ἔτεσι», 
ἐν ols οὐκ ἂν ἔλαθε», el ταῦτα καλῶς εἷ- 
χε. Eodemque modo Socrates anti- 
quam παιδεία» non facile relinquendam 
ait; neque enim tamdiu durasset, si 
melior aliqua reperiri posset.—Duabus 
precipue artibus civilem hominum in- 
Stitationem veteres conGneri putabant, 
gymnastca et muslca.  Átque earum 
utriusque inventorem faciebant Mercu- 
rium, quem idcirco hominibus politioris 
vitm auctorem fuisse dicebant, Hora- 
tius: * Mercuri, facunde nepos Atlantis, 
Qui feros cultus hominum recentum 
Voce formasti catus et decore More pa- 
lestre. — Musica enim format animos 
eosque mitiores ac mansuetiores facit ; 
ica autem reddit corpora tum 
Tobustiora, tum agiliora etiam et flezibi- 
liora; sed utraque alterius condimento 
indiget. Qui enim musicam sine gym- 
nastica oolunt, molles et effeminati eva- 
dunt, qui gymnasticen sine musica, 
agrestes et feri.—Hecte autem utraque 
conjunctim adhibetur ad instituendos 
custodes, quos, ut dictum est, et mites 
ac placidos et terribiles ac truculentos 
'esse oportet, Munxr. 
πῶς 9' οὔ)] Ut enim animus non 
prestantior modo ac divinior, scd etiam, 
8 Bocratis saltem et Platonis sententia, 
ijor atque antiquior est corpore, ita ejus 
instituendi cura prior et antiquior esse 
debet. Munzr. 


εἶπον] Vulgo legitur Μουσικῆς 5 εἷ- 


πὰν, quod sensum turbare apparct; quo- 


ερον (t,.—5 9" om tm.—^ οὗ m.—! ψε 


ci» IIDKt. —J που om K.— 


circa Muretus elBos pro. «ἰπὼν scrilá το- 
lebat; sed unice verum esse id, quod 
nos de conjectura reposuimus, sive sen- 
sum sive sermonis rationem respicias, 
tam persuasum nobis est, ut Platoni red- 
dere haud dubitaverimus, — Sensus est, 
musice, dixi, adnumeras orationem, αλ” 
won? Τιθέναι enim (quod proprie de 19 
dici constat, qui calculis rationem pu- 
tant, in rationes aliquid referunt, vid. 
Casaub. ad Theophrast. Charact. xxiii. 
Valckenar. Diatrib. in Eorip. Frag. p. 
8.) non solum cum prsepositionibus εἰς 
et dp, sed etiam cum solo genitivo con- 
jungitur. Sic Polit, iv. p. 424. C. καὶ 
ἐμὸ Tolvv»—0às τῶν πεκεισµένων (ad- 
»wmera iis s. refer in eorum numerum, 
qui persuasi sunt). ρ. 437. B. τῶν évar- 
τίων ἀλλήλοις 0chgs.— p. 439. A. τὸ δὲ 
δὴ δίψος ob τούτων θήσεις τῶν Twbs εἶναι 
τοῦτο, ὅπερ ἐστίν; Tbemt. p. 186. À. 
πότερων οὖν τίθη τὴν οὐσίαν; Vulgo 
supplent τί; sed ut genitivus in univer- 
sum tunc ponitur, si pars, non totum in- 
dicatur (exempla vid. in Mattbie Gr. 
Gr. p. 481.) sic et τιθέναι τινὸς, αἱ sen- 
sum spectas, est, “ aliquid ponere ut ex 
aliquo aptum et ad illud pertinens, igt- 
tur aliquid referre ad aliquam rem, pro 
parte illius habere vel ei adnumerare. 
Asr. 
λόγων δὲ διττὸν elbos) Laudat bec 
Eusebius Prep. Evang. xii 4. p. 575. 
D. Asr. 
ψεύδεσιν] Vel hic ψεύδεσι», ut sit da- 
tius pluralis substantivi ψεῖδος; Y 
ulo ante Ψψευδὲς scribendum est 
TEPH. Bine causa; esapissime enum 
Ψεῦδος et ψευδὲς pro uno eodemque po- 
nantur, quod jai supra observavimus. 
Asr, 


— — , 


— — 





IIOAITEIA, B. 875 


Ψεύδος $ $n ài καὶ ἀληθη. πρότερον δὲ μύθοι «ρὸς τὰ ui V 94. 
παιδίαὶ 5 γυμνασίοις"' ᾿χρώμεθα. Ἔστι ταῦτα." Τουτο 
δη $ 5A 60b, OTi μουσικῆς πρότερον ἁπτέον 3 γυμναστικής. 
Ὀρέώς,) $ έφη. - Is. 17. ] Ουκοῦν οἴσθαδ ὅτι ἀρχὴ παντὸς 
ἔργου μόγιστον" ἄλλως τε καὶ νέῳ καὶ ἁπαλὼ ὀσφοῦν 
μάλιστα γὰρ δὴ τότε πλάττεσαι xal ἐνδύεσαι σύπος or 
& τις βούλησαι' ἐνσημήνασθαι | εκάστω. Κομιδη pr οὖν. 
"Ae οὖν ῥᾳδίως οὕτω παρήσομον τοὺς ἑαισυχόντας à ὑπὸ τών 
ἐπισυχόντων" μύθους πλασθέντας à ἀπούειν τοὺς παὶ ἴδας, καὶ - 
λαμβάνεῳ à ἐν" ταῖς ψυχαῖς ὡς iri τὸ πολὺ ἐναντίας δόξας 
ἐκείναις &c imer τελεωθῶσιν" ἔχειν οἱησόμεβα δεῖν αυ- 
sos; Ov" ὁπωστιοῦν" φαρήσομιν. Πρωτον 5 ἡμῶν, a 
$0iX$), ἐπισπαωτητέον vois — καὶ ὃν μὲν ἂν" xar 
pelos? φοιήσωσιν, ἐγαρισίου, ὃν à &Y^ pf, ἀποκρισίον. τοὺς 
ὃ) εγκριθέντας φείσοµιεν τὰς τροφούς σε καὶ | μητέρας λέ- 
k μύθους t.—! παιδικὰ (.— γνµνασίαε Φ.---Ὁ ἔστι ταῦτα om q.—^ ὀρθῶς ἔφη om 
&.—P οἶσθ temt.—s ἔργου τὸ ué&ywrror t.—! τε δὲ καὶ w.—* br. om q.—' βούλεται 


g.—? hd τῶν ἐπιτυχόντων om (.—Y ἐν om Kq.—" τελειωθῶσι TIDKv.—* ὥσπο- 
τιοῦν t. - δ' K, μὲν δ) c. — by ἂν 0,.—5 ἂν μὲν ér.—b μῦθο» om AGROImt.— 


6-17. àpy) παντὸς ἔργου µέγιστο»] 
Nota est sententia ἀρχ) ἥμισν σαντὸ, 
quod citant auctor libri de Legib. vi. 
753.  Aristotel. Polit, v. 4. Horat. 
Epist. i. 2. 4. * Dimidium facti, qui 
cepit, babet. Lucian. Somn. 6$. $. et 
Hermotim, 6.83. Dionys. Hal. Rhetor. 
ii. 6. 1. vii, 6. 6. Cf. Muret. ad Aristot. 
Ethic, Nicomach. t. ii. p. 208. Opp. 
Muret. ed. Ruhnk. et ad h. |. p. 574. 
Solan, et Hemsterh. ad Lucian. Somn. 
t. i. p. 174. Bip. Galen. de Hippocrat. 
et Platon. decret. ix. t. i. p. 330. Bas. 
ubi hunc Platonis locum respexit, ad- 
dit: ὥσπερ καὶ ἄλλοι τινὲς ot μὲν οὗ µό- 
vov τὸ ἅμισνυ τοῦ παντὸε εἶναι τὴν ἀρχὴν 
ἔφασα», ἀλλὰ καὶ κλέο» $ τὸ ἥμισν (Po- 
lit. v. p. 466. C. De Legib. iii. 690. E. 
Vid. et Fabric. ad vit. Procli p. 85.) 
Twis δὲ καὶ τὸ πᾶν δυνάµει (ut h. |. Cf. 
Dionys. Rhetor. 1.1. Plutarch. de for- 
tun. Roman. t. ii. p. 321. B. ἀρχ) μὲν 4 
δ) τὸ µέγιστον ἐν καντί. Sophocl. apud 
Plutarch. de Aud. Poet. c. r Ἔργου δὲ 
παρτὸς Jjv τι αι καλῶς, Καὶ τὰς 
τελεντὰς εἶκὸς οὕτως ἔχειν). Ce- 
terum laudant h. l1. Euseb. Ῥπερ. 
Evang. xii. 6. p.676. C. ubi legimus 
ἄλλωε τε δή. Ásr. 


ὑδόεται τύπος] Respexit b.1, Plu- 
tarch. de Puer. Edocat. t. ii. p. 8. E. F. 
ὥσπερ γὰρ τὰ µέλη τοῦ σώματος εὐθὺν 
ἀπὸ γενέσεως πλάττειν τῶν τέκνων ἄναγ- 
καῖόν ἐστι», ἵνα ταῦτα. δρθὰ καὶ ἀστραβὴ 
φύηται, τὸν αὐτὸν τρόπον ἐξ ἀρχῆς apt 
τῶν τέκνων dj0n ῥυθμµίζειν x ει’ εὕ- 
πλαστον γὰρ καὶ ὑγρὺν ἡ νεότης, καὶ ταῖς 
τούτων ψυχαῖς ἁπαλαῖς ἔτι ara 
ἑντήκεται---καΐ µοι δοκεῖ Πλάτων ὃ δαι- 
µόνιος ἐμμελῶς παρανεῦ ταῖς τίτθαιε, 
ph τοὺς γυχόντας μύθους. Τοῖς παϊδίοις 
λέγειν ἵνα μὴ τὰς τούτων ψυχὰς ἐξ ἀρχῆςε 
&rolas καὶ διαφθορᾶς ἁναπίμπλασθαι συµ- 
Bafyp. AsT. .- 

σύκο, ὃν ---βούληται ἐνσημήνασθαι] 
Forma, quam quis imprimis cuique velit, 
tanquam sigillum, quod annulo impri- 
mitur; sic ἐνσημαίνεσθαι Thest. 191. 
D. és τοῦτο (τὸ κήρινον ἐκμαγεῖον)---- 
ὦν ον ὥσπερ δακτυλίων σημεῖα 

ἱµαινοµένου.. p. 194. C. 209. C. 

Plutarch. |. L καθάπερ γὰρ σφραγίδες 
τοῖς ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται κηροῖς, οὔ- 
ves αἱ µαθήσεις rais τῶν ἔτι παιδίων yv- 
χαῖς ἐναποτυποῦνται. Asr. 

πρῶτον δὴ] Euseb. πρῶτον μὲν δὴ, 
deinde ἐπιστατέο»ρ. Asr. 


376 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ειν τοῖς saisi, xal φπλάστιν τὰς ψυχὰς αὐτῶν τοῖς Γεύ- 
θοις πολὺ’ μᾶλλον 5 τὰ σώματα ταῖς χερσί». ὧν δὲ vtr» λέ- 
γουσι τοὺς πολλοὺς ἑκ[θλητίο. Ἰοίους δή; $Qw. ἜἛν 
τοῖς µιείζοσιν, ἦν ὃ᾽ ἐγὼ µύθοις ὀψόμεβα καὶξ τοὺς ελώτ- 
τους. δεῖ γὰρ δὴ τὸν αὐτὸν σύπον εἶναι καὶ ταὐτὸν δύναισ- 
θαι τούς τε µείζους καὶ τοὺς ἑλάττου. 7) οὐκ οἵει; 
tu. 1 95. Ἔγωγε, ἔφη. ἀλλ οὐκ ἐννοῦ οὐδὲ τοὺς µῖζους τίνας A&- 
yt) Ove 'Ἡσίοδός τε) simos. καὶ Ὅμηρος ἡμῖ ἔλογέ- 
σην χαὶ οἱ ὤλλοι σοιηταί. οὗτοι γάρ που μύθους τς ἆν- 
θρώτοις ψευδεῖς συντιθέντες ἔλεγόν σε xai λέχουσυ.  KLos- 
^ ow * " X * 9 ο». * * e 
ους δή, 3 à ὃς, καὶ τί αὐτῶν pespupoputrog λέγει; O arse, 
3» ὃ iyd, χρὴ καὶ πρῶτον" xai μάλιστα p 5 
ἄλλως τε καὶ ἑάν vig p) καλώς ψεύδηται. Τέ τοῦτο; 
Ὅταν εἰκάζῃ τις xaxuc τῷ λόγῳ περὶ θεῶν τε καὶ ἠρωων, 
€ ἂν om .--- re om 6.—* rois om m.— πολὸ om TIDEq.—6 καὶ om DKg.—^ ὁγὸ 


pr Π, ἔγωγ (cem.—! λέγοις 6.—J τε κου (v.—5. ἔφην t, om v. — χρὴ post μάλιστα 
ponit (.—? αρώὠτόν το v.—? κακῶι τῶ ΛΘΑΦΙΠΙΣ, κακῶε οὐσία» r$ T1DK4, οὐσίαν 


* 





πολὺ μᾶλλον] Cod. Reg. et Ven. πο- 
Ab omittunt, Ficinus vero agnoscit ver- 
tens, multo magis. Aser. 

ἐν rois µείζοσι] Laudat Euseb. Prep. 
Evang. xiii. $. p. 641. A. c. 14. p. 692. 
εἶπον post voc. "Όμηρος exhibet et ψεν- 
δεῖς vois àvOpérmeis. Λατ. 

ὅπερ, 3» ὃ ἐγὼ] Laud. Euseb. Prep. 
Evang. xili. 14. p. 693. D. ubi post xpl 
omittit καὶ, et p. 641. post πρῶτον inse» 
rit ré. Asr. . 

εἰκάδρ τις κακῶε ---[οὐσίαι]] Quod 
vulgo legitor οὐσίας, Aim ἆμο ap- 
paret ; namque αἱ pluralis esset, incom- 
modum foret, si vero genitivus, scribi 
oporteret οὐσίας πέρι τῷ ; quocirca 
vel exterminandum vel, expuncto, 
ex Eoseb. et Cod. Reg. οὐσίαν reponen- 
dum est, ut sensus sit, i quis male ver- 
bis exhibet, h. o. cogitatione fingit na- 
turam deorum et beroum, i. e. de 
ea dicit. Malim tamen οὐσίας expun- 
gere, quum ab Eusebio quoque p. 693. 
abeit, quocum consentire videtur Fici- 
nus, qui vertit, Quando quis verbis male 
Angit, quales dii εἰ heroes sint. Quo 
quidem adductus vocem οὐσίας cancellis 
includendam esse putavi. Ceterum my- 
thologos et poetas multa de diis inepta 
eorumque natura indigna finxisse, post 
Xenophanem, Heraclitum et Platonem 
plures monuerunt. Varro Fragm. t.i, 


214. Bip. * Primum qnod dixi genus 

eologis mythicum, in eo sunt multa 
contra dignitatem et naturam immorta- 
lium fict&; in hoc enim est, ut deus 
alius ex capite, alius ex femore sit, alius 
ex guttis sanguinis natus ; in hoc, ut dài 
furati sint, ut adnlteraveriat (Xenopha- 
nes apud Sext. Empiric. ix. 3. Πάντα 


denique in hoc omnia diis attribuungur, 
qus non modo in hominem, sed etiam 
in contemtissimum hominem cadere pos- 
sont' Vid. Plin. Hist. Nat. ii. T. Lon- 
gin. de Sublim. ix. $. T. Justin. Cohort. 
ad Grecos p. 7. ed. Ven, Athenagor. 
Leg. pro Christian. c. 31. p. $16. Atha- 
nas. Orat. c. gent. 6. 11. 12. tom. i. p. 
9. ed. Patav. Cf. interpp. ad Diog. L. 
ix. 18.---Εἰκάζειν proprie cst simile quid 
alicwi reddere, assimilere, b. e. aliquid 
vel expri s. exhibere, ut de pictore 

els ἂν ὅμοια βονληθῷ γράψαι, i. e. εἰκά- 

αι’) vel comparare; deinde est verbis 
iquid exprimere s. exhibere s. descri- 
bere et deinire; ad ione fingore rela- 
tum est aliqui itatione re, con- 
Jicere a. Exempla Platonis collegit 
Ruhnk. ad Tim. p. 96. Asr. 


IIOAITEIA, B. S717 


οἱοί εἶσιν, ὥς vo? γραφεὺς μηδὲν ἐοικότα γράφων" οἷς ἂν 
ὅριοια βουληθῇ γράφαι. Κα) γάρ, ἔφη, ὀρθῶς ἔχειὶ τά 
ys τοιαύτα µέμφεσθα,. ἀλλὰ muc δὴ λέγομεν καὶ sois 
Ί]ρωτον μέν, ἦν ' ἐγώ, τὸ μέγιστο καὶ περὶ τῶν μιοφίστων 
ψεῦδος 0' εἰπὼν οὐ χαλῶς ἐψεύσαωτο, ὡς Ὀὐρανός τε εὗρ- 
γάσωτο &' φησι δρᾶσαι αὐτὸν Ἡσίοδος, 0 τε m Keóvog ax 
ἐσιμαρήσατο αὐτόν. và δὲ δη τοῦ. Κρόνου ἔργα καὶ πάθη 
υπο TOU υἱέος,. οὐδ ἂν εἰ ἦν ἀληθη, apu» δεῖν ῥαδίως oU- 
σω λέγεσθα, πρὸς ἄφρονάς τε καὶ νέους, ἀλλὰ μάλιστα 
μον σιγᾶσθαι, εἰ δὲ" ἀνάγκη τις ἦν λέγειν, 0r ἀπορρήτων 
ἀκούειν ὡς ὀλιγίστους, θυσαμένους ov χοῖρον" ἀλλά τι" µάέ- 
κακῶς τῷ ο: καχῶς οὐσίαι τῷ s.—^ ὡσπερεὶ q.—P γράφων..βανληθῥ om φ.---ᾱ ἔφη 


t.—! λόγωμεν s.—? ὃ t, om v.—t ὅ q.—* τοῦ om v.—" viéss Hs.—" ey v.-—— ὃ 
v.—J θυσαµένου post χοῖρον ponit 6.—3 χεῖρον $DKmt.—* ἀλλ) ἄλλο τι it. — 


Aéyouey] Sic Cod. Reg. Ald. Bas. 1. 
2. Bip. ut et Ficinus vertit, dicimus. 
Male scripsit Steph. λέγωµεν. | Diver- 
sam esse conjounctivi οἱ indicativi signi- 
ficationem apparet ; srás δ) Aéywpev es- 
set: sed quomodo dicamus, h. e. nobis 
dicendum erit; πῶν 8) λέγομεν vero, 
quomodo dicimus, h. e. quaenam est nos- 
tra sententia, — Exempla vide in not. 
Heind. ad Gorg. $. 78. et Thesmt. $. 
110. Asr. 

πρῶτον μὲν] Euseb. p. 641. addit 8) 

μὲ», sed. p. 604. vulgatam exhibet. 
dem hune locum laudat lib, ii. 7. p. 76. 
xiii. 15. p. 694. A. et Tbeodoret. The- 
rapeut, Serm. iii. p. 512. C. D. Deinde 
Euseb. p. 694. omittit verba καὶ τερὶ 
τῶν µογίστων; a Theodoreti libro solum 
καὶ abest. Asr. 

$ εἰπὰν] Quod olim de conjectura re- 

suimus, confirmatum nunc videmus ab 

xiii. 15. p. 604. A. Sic et Fici- 

nus vertit, mendacium, quod ποπ probe 

mentitus est Hesiodus. Vulgo legitur à 

elróy, αἱ et apud Euseb. xiii. p. 641. et 

Theodoret.—Pro οὗ καλῶς Theodoret. 

rv ἀληθῶς, et paulo post ὅτι pro és. 
8T. 

*HaíoBos] In Tbeog. 154. 178. ubi v. 
Wolf. p. 108. Colum tradiderunt unam 
etse ex antiquissimis diis, qui ex Terra 
matre eademque uxore multos susceperit 
liberos, Oceanum, Celum, Japetum. At 
Colus, ut eorum quisque natus erat, ita 
eum in terra visceribus denuo reconde- 
bat. Indignata Terra ad&mantem pro- 

Plat. 


Vor. VI. 


' duxit, et ex eo falcem fecit, filiosque ex- 


bortata est ad poenas de patre sumendas, 
Unus repertus est Saturnus, qui nego- 
tium suscipere ausus sit. Is dormienti 

tri virilia amputavit, eique successit 
m regnum. Monszr. Cicero de Nat. 
Deor. ii. 24. * vetus hic opinio Grs- 
ciam opplevit, exsectum Colum a filio 
Saturno (falce, s. Opemáro, v. Sext. 
Empiric. Pyrrh. Hypotyp. iii. 124. p. 
181. Schol. ad Apollon. Rhod. iv. 985.) 
vinctum autem Saturnum ipeum a filio 
Jove. Cf. idem iii. 24.  Apollodor. i. 
12. Lucian. de Sacrif. 6. 5. cf. i. p. 2265. 
ed. Schmied. Porphyr. de antro Nymph, 
c. 16. ubi v. Goens. p. 107. Asr. 

Trà δὲ δὴ] Theodor. ὅτι δὲ δὴ τὰ περὶ 
φοῦ Κρόνου. Euseb. articulum ante Kpó- 
νου non habet. Ásr. 

ἔργα καὶ πάθη] | Bic Longin. xxxix. 5. 
τὰ éyybs ἑκστάσεως ἔργα καὶ πάθη. Re- 
spicitur fabula illa notissima, quae Sa- 
turnum liberos suos devorasse, Jovem 
vero à Rhea servatum com fratribus pa- 
trj suo bellum intulisse eumque in vin- 
cala conjecisse tradit, v. Euthyphr. c. 6. 
Asr. 

οὐδ Ἀ», εἴ] Theodoret. οὐ ἂν etf» 
ἀληθῆ, δεῖ (omisso ᾧμη»). Asr. 

δὺ ἀποῤῥήτων] 1. e. secreto, ut in 
mysterüs, ne'publicentur. Notus est 
hic preepositionis διὰ cum genitivo con- 
junct» usus, v. Fischer. ad Weller. t. 
iil p. ii. p. 171. Ceterum laudavit he» 
Proclus in Tim. P. 371. Αρτ. . 


3 Β 


11. 878. 





378 HAATONOZ 


γα καὶ ὥπορον θύμα, ὅπως ὅτι ἐλαχίστοις συνέβη ἅπου- 
, e 8 
σαι. Καὶ γάρ, 3 δ᾽ óc, οὗτοί γε οἱ λόγοι χαλεποί. Καὶ 
*9 ; , » ’ 9 - te ⸗ 
οὐ Atxrios y, ἔφην, ὦ ᾿Αδείμαντε, ἓν τῇ ἡμετέρᾳ σὅλει. 
db y 9 e , f» 9» SX * 
οὐδὲ λεκτέον νέῳ ἀπούοντι ὡς ἁδμιῶν τὰ ἔσχατα ουδὲν c» 
θαυμαστὸν ποιο,ξ οὐδ αὖ ἁδικοῦντα πατέρα χολάζων 
N , M à / 4 ο ό ^ e -— *h 
παντι f20XO, αλλα ὄρφη αν ο r4 e» oi πρώτοι τε κα 


μόγιστο. Οὺ μὰ τὸν Maj) 5 


κε) ἑπιτήδεια εἶναι λέγει. 


' ὃς, οὐδ αὐτῷ µοι ὃδο- 
Ovàs νε, ὧν δ) γω, τὸ πα- 


S Pres ὅτι ΛΠΓΚΦίο: ὅτι ὅτωι s.—* ἑλαχίστουι 6.—8 λοκτέον TIDK.—* γ΄ om 
DKq.— ὃς DK.—8S ποιο AGIIDKqtemtr : won s.—» καὶ οἱ c.—! 80 tmt.—J δο- 


μέγα καὶ ἄπορον θῦμα] Viger. ad Eu- 


eeb. . 0. est rara victima, 
difeiins (oppos. vili et volgari por- 
C0); ex quo etiam optime sequitur, 
paucos admodum hoc sermonis genus 
audituros, Vid. eund. p. 61. Asr. qui 
ser in Addend. y Toup. Emendat. in 

id. p. iiL p. 570. qui pro ἄπορον legi 
jubebat ἄπνρο», quod ab t hoc loco ας. 
num est.' 

ὅτι] Non ὅ,τι (ut sit pro fep) sed 
ὅτι scribendum puto, ot jungatur cum 
dAaxlerou : sive Platonem ὅπως ὅτι 
dAaxlerous scripsisse, sive illo modo or- 
dinem batum particularum invertisse 
credamus, — Dictum autem fuerit ὅπωε 
συνέβη (si sincera est bec scriptura) pro 
ὅπως συµβαίη, eodem modo quo fra ao- 
risto indicativi junctum alicubi inveni- 
tur, cum apud alios, tum apud Xeno- 

ntem. SrzPH. 

ὅτι] Sic Cod. Reg. Ven. et Euseb, 
lib, xii. Vulgo ὅτι 6sws. — Eeseb. lib. 
i ita legit, ὅπως ἂν ἑλαχίστοιε;, unde 
Viger. conjicit $ves ἂν ὅτι dAaxlavas; 
Quod ad Stephani suspicionem attinet, 
sanam esse scripturam, nemo Grece 
doctus dubitabit ; respicit συνέβη pre- 
cedentia el δὲ ἀνάγκη ἦν λόγειν (ᾧμην 
δεν), δὲ ἀποῤῥήτων ἀκούειν &s ὁλιγίσ- 
που. Ceterum citavit hec Clemens 
Alez. Strom, v. 11. P. 519. D. Sylb. F. 
Ρ. 666. t. ii. Potter. Αετ. 

καὶ γὰρ κ. T. λ.] Laudat Theodoret. 
Therap. Serm. iii, p. 512. D. ubi scrip- 
tum reperitor, of γε λόγοι Χαλεποὶ καὶ οὗ 
δεκτέοι γε, ὦ ᾽Αδείμαντε. ' Idem esxhĩhet 
ὁ ἀδικῶ», quo non opus est ; subjectum 
non est ὁ ἁδικῶ», sed persona indefinita, 
in tertia verbi persona latens. Sic Phe. 
don. 63. D. φησὶ γὰρ θερκαίνεσθαι μᾶλ- 
Aer. διαλεγοµένου: (wenn man. rede; 


contra sensum pene esset, quod Heisd. 
conjicit, τοὺς διαλογοµένονε). p. 67. B. 
πολλὴ Axis, ἀφικομένῳ — κτήσασθαι. 
Phileb. p. 23. B. καὶ δέν 
ἄλλης μηχανῆς ἐπὶ τὰ δευτερεῖα ὑπὸρ vov 
πορενόµενον οἷον βέλη ἔχειν ἕτερα τῶν 
ἔμπροσθεν λόγων. Pariter Polit. iv. 429. 
C. τῷ ἕν τε λύπαιε ὄντα διασώζεσθαι ab- 
τήν. Herodot. 1.43. οὔτε γὰρ συμφορῇ 
Τοιῇδε καχρηµένο» εἶκός ἐστι ds ὁμήλικας 
εὖ «ρῄήσσοντας ένα. — Aristoph. Pfut. 
356. ᾗ δεῖ καρόντ᾿ ἀμύνειν. — Vulgo sup- 
plent τὶς (v. Hermann. ad Viger. p. 
735. Heind. ad Gorg. $. 36. Jacobs. 
in Athen. p. 59.) de quo aliter sentio. 
Prima enim et secunda tam sin- 
aris quam pluralis numeri natura νου 
efinitm sunt, tertia vero, si nihil habet, 
quo referatur, indefinita est (ut eer), 
et quod in pluralem cadit, id etiam in 
singularem cadere mihi persuasum est, 
Sic Soph. CEd. T. 314. ἄνδρα 9 éoe er, 
àQo' ὧν "Exo: τε καὶ δύναιτο, κάλλαστος 
πονῶν. taque ellipsi τοῦ ls su 
dere possemus, — Similiter, ni fallor, ca- 
piendi sunt ii loci, ubi subjectum vide- 
tur deesse, quod ος antecedentibus sup- 
plendum esse atbitrantur, v. c. Herodot. 
ii. 47. ὀπεὰν 0boy. Xenoph. Anab. iii. 
4.80. difpute. Vid. exempla laudata 
in Matdie Gr. Gr. n. 409. n. 1. Asr. 
ποιοίη] Vulgo ποιβ, quod, quum ἂν 
ad verbum pertineat et ὄρφη sequatur, 
solecum est. Cod. Reg. Euseb. xiii. et 
Theod. ποιο. Deinde Theod. habet 
οὐδὲ ὁ ἁδικοῦντα τὸν πατέρα κολάξων, 
uod secuti sumus, et ὤπερ pro ὅπερ. 
sententia, cf. Euthyphr. c. δ. Ari- 
stopb. Nub. 1931. 1409. As. 
o0) abre µοι δοκεῖ] Ald. Bas. 1. 2. 
et Cod. Reg. δοκῶ. — Ficinus, neque mi 
hi quidem digna hec videntur. Ast. 


IIOAITEIA, B. 940 


ράπαν ὡς Ütoi θεοῖς πολεμοῦσί τε καὶ ἐπιβουλεύουσι καὶ 
μάχονται οὐδὲ γὰρ ἀληθη. si γε δεῖ ἡμῖν τοὺς µέλλον- 
vac τὴν πόλιν φυλάξειὶ αἴσχιστον νοµωίζειν τὸ ῥᾳδίως 
9 / 3 / ev d / 
QA A 9016 ἀπεγθάνεσθαι. φολλοῦ δεῖ Υγαντοµαχίας τε 
/ 9 "m 4 2 x » ” 
μυθολογητεον αυτοις χαι ποιχιλσεον XO. αλλας 6χθρας 
πολλὰς καὶ παντοδαπὰς θεῶν τε xci ἡρώων αρὸς συγγ- 
νεῖς T$ καὶ οἰκείους αθθῶν, ἀλλ S1 πως μάλλομεν"" πείσευ 
ὡς οὐδεὶς πώποτε πολίτης ἕτερος ἑτέρῳ ἀπήχβετο οὐδ᾽ ἔστι 
TOUTO ὅσιον, τοιαῦτα λεκτέα μᾶλλον αρὸς τὼ παιδία &U- 
θὺς καὶ γΐδρουσι καὶ γβαυσὶ xci πρεσβυτέροις γιγνοµένοις, 
3 9 ’ rr 
καὶ τοὺς ποιητὼς to'yUcP τούτων ἀναγκαστέον λοφοποιεῖ». 
e ^ A e ἃ e? A t€ / ε/ € v 
Heec δὲ δεσµους ὑπο υἱεοςὶ xai 'Ἡφαίσσου ρίψεις ὑπὸ 
πωτρὸς, μέλλοντος v3 μητθὶ τυπτοµένῃ ἀμυνεν, καὶ θεον 


κεῖ ems : ceteri δοκῶ.--Σ ἐπιβουλεύονται ΦΤ.---} φυλάττειν ο.--Ώ αὐτοῦ τὸ q.— 


» $ H.—?^ μέλλοιμεν 0.—9 λεκτέα om ΛΕΦΙ et pr 8, post μᾶλλον ponite ctrc 8. . 


--ρ vonrrás τε &yybs v.—^ υἱέως Rms.—'" ἀμυνεῖν 8: ἀμύνειν *5,—* τὴν om pr H. 


ὡς θεοὶ] Theod. ds οἱ θεοί: mox rà apud Sext. Empiric. adv. Pliysic. ix. 6. 
omittit et οὔτο γὰρ ἀληθῆ, οὔτε σύµφορα — 593. adv. Grammat. i. 6. 289. p. 280. 


habet. Asr. Isocrat. Busir. p. 299. Corai. Dio Chry- 
φυλάξει»] Euseb. xiii. φυλάσσειν et sost. Orat. liii. p. 558. D, Plutarch. 
.Φυλάττει». ÁsT. de defect. oracul. p. 417, E. Lucian. 


πολλοῦ δε] Theod. πολλοῦ "ye δεῖ, 
quod recepimus. Mox ὑφαντέον pro 
ποικιλτέον, οἱ ἐπεβουλὰς pro éx6pàs πολ- 
Ads. ABr. 

Ὑηαντομαχίαε] Fabula respicitur no- 
tissima, qua “ aflectasse ferunt regnum 
celeste Gigantes, Ovid. Metam. i. 152. 
Cf. Od. xi. $12. Ἑαήρ. Ion. 206. Ovid. 
Fast. v. 96. Apollodor. i. 6. 1. Asr. 

ποικιλτέον] Monzzr. ' Hic ad pe- 
plem respicit, Ibi depingebantur acu 
a matronis deorum bella. Plato in Eu- 
thyphr. c. 6. καὶ πόλεµον ἄρα ἡγεῖ σὺ el- 
pas τῷ ὄντι ἐν τοῖς θεοῖς πρὸς ἀλλήλους 
καὶ ἐχθρὰς δεινὰς καὶ µάχας καὶ ἄλλα 
τοιαῦτα πολλὰ, ola λέγεται ὑπὸ τῶν ποι- 
τῶν», καὶ ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν γραφέων τά 
τε ἄλλα lepà ἡμῖν καταπεποίκιλται καὶ 
δὺ καὶ τοῖς μεγάλοι Παναθηναίοις ὁ πέ- 
πλος μεστὸν τῶν τοιούτων ποικιλµάτων 
ἀνάγοται dg τὴν ἀκρόπολιρ. ubi vid. 
Fischer. p. 27. Adde Wernsdorf. ad Hi- 
mer. p. 445. et Visconti ad Pio-Clemen- 
fin. t. iv. p. 16. Asr. 

εἴπως] Át Ficin. vulgatam erpressit, si 
quo pacto. Aser. 

"Hpas δὲ B«cuov;] Cf. Xenophanes 


Necyom. 6. 8. t. i. p. 194. ed. Schmied. 
Clem. Alex. p. 14. B.  Eespicitur vero 
Homeri Il. i. $88. ubi vid. Heyn. Asr. 

ὑπὸ viéos] Corrigendum esse censet 
Muretus ὑπὸ Διὸς, quia Jupiter ipse Ju- 
nonem dicatur constrinxisse (v. Iliad. 
1v. 18.) Vulcanus autem, matrem sol- 
vere conatos, & Jove in Lemnum dejec- 
tus esse (liiad. I. 588). Δεσμοὶ ὑπὸ 
vléos tunc nonnisi hunc sensum posset 
babere: vincula, que Vulcanus matri 
sut Jovis jussu injecisse traditur; et 
hanc scripturam Clementis locus spud 
Suid. in voce ρα confirmat: "Hpas δὲ 
δεσμοὺι ὑπὸ viéos. Πλάτων Πολιτείας 
B. οὕτω Ὑραπτέον. παρὰ Πινδάρφ γὰρ 
ὑπὸ Ἡφαίστον δεσμεύεται dy. τῷ ὑπ ab- 
TOU κατασκενασθέντι θρόνφ. ὅ τινες &y- 
νοοῦντες γράφουσω ὑπὸ Ads, καί act 
δεθῆναι αὐτὴν ἐπιβουλεύσασαν 'HpaxAei. 
Κλήμης. Ἡ ἱστορία καὶ παρὰ Επιχάρμψ 
ἐν Κωμασταῖς 9) Ἡφαίστφ. Vid. Paul. 
Leopard. Emendat. xvi. 8. Qooci 
viéos retinendum esse censeo. Ceterum 
pro υἱέος scripsimus viéos (Bas. 2. et 
Euseb. υἱέος), vid. Phrynich. p. 22. 
Thom. M. p. 865. Arr. 





380 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


in. i. οτ. ῥραχίας ὅσας Όμηρος πεποΐηκεν, οὐ παραδεκτίον sig τὴν' 
Ld / / 


w»» e yw» w e ed e 
soAAP, ουσ $» υπτονοίαις qv 6320/7) [,6P0tg ους OLytU UTO0FOLOP. ὁ 


8 L4 , v, / ιο / e ^7 E. / 
y606 ουχ 04106 T$ Xpiy$iy ο TI T€ UXOVOILOC X066 O m 


ἀλλ. 


& ἂν τηλικοῦτος ὧν Ag" t» φαῖς δόξαις, δυσέκνιατά τε 

V» / γ΄) Y ww Y e * 
καὶ ἀμετάστατα φιλε γίγνεσθαι. ὧν δὴ ἴσως ὄνεκα περί 
φαντὸς ποιητίο» ἃ πρῶτα ἀκούουσιν" ὅτι κάλλιστα µι- 

/ Ν , M , ⸗ 3 , 

μυθολογημένα πρὸς ἀρετὴν ἀπούεν. [S. 18.] "Eye: e, 
ἔφη, λόγον. &AX si τις αὖ καὶ ταῦτα ἔρωτῴη ἡμᾶς αὐτὰ" 
4 & ? Α ν 7 ε 0M ⸗ «^ 7 NL 
ἄττα" ἐστὶ καὶ σίνες οἱ μῦθοι, τίνας ἂν φαῖμεν; Καὶ εγω 


5 4 9 
u. 579. Sio» Ὢ ᾽Αδείμαντε, οὐκ ἐσμὴν ποιηταὶ ἐγώ σε’ καὶ συ ἓν 


ed , , » » Ν / , "s ^c X by 
T9 παρόντι, ἀλλ᾽ οἰπισταὶ πόλεως. οἰπισταῖς δὲ TOUG μεν 
3, , ^s X 
σύπους προσήκει εἰδέναι ὃν oig. δεῖ μυβολοφεῖν τοὺς ποιη- 


2 A AY ^ 3, ?, 2 
σας, παρ ους $069» τοιώωσι OUX $3726 60V, 


{ οὐ μὴν αὐτοῖς 


ys ποιητέον μύθους. ᾿Ορθῶς, ἔφη ἀλλ᾽ αὐτὸ δὴ τοῦτο οἱ 
τύποι περ) θεολογίας σίνες ἂν 6s Τοιοίδε ao99 τες, i 
À' ἐγώ. οἵος τυγχάνει ὁ Ücog ὧν ἀθὶ δή που ἀποδοτξον, 
ἑών TÉ τις αὐτὸν ἓν ἔπεσι ποι]) ἐάν τε ἓν μέλεσιν" εάν τε 
ἐν τραγωδία. Aci γάρ. Οὐκουν ἀγαθὸς 0 γε θεὸς τῷ Or- 
Ti τε καὶ λεχτέον οὕτως; Τί μήν: AAA μὴν" ουδέν γε 


vay ἀγαθῶν βλαβθερὀ». $ γάρ: O? μοι δοκεῖ. 
τη. 1.98. ὃ μὴ Ελαβερόν βλάπτει Οὐδαμῶι. "O 9$ μὴ βλάα- 


η 
—t οἷοι κρίνει c.—' λάβοι K.—" 


* Ag. οὖν, 


d τε Que er. —* δὴ eal Hs.— 


* àxoógovcur q. — κάλλιστον v.—* ταῦτα ΑΘΕέΗ, τί ταῦτα 9t, om v.—* ἄντα 7 


ο, om er. —b 


q$.—* μὲν ἐ.---ᾱ παρ obs &, és c. —* 5 m.—! 


9.---ὅ τοιοῦτοι δέ που nt.—h ἦν δ ἐγώ om &xr.— &v ὅ 0cbs c.—) sow K.—k ddr 
ve d» µέλεσιν om A8Hbtmt.—! ὁ TIeDKqit.—n» μὲν ér.—? οὐδὲ...ποιοῖ om e.— 


Ocouaxías] Note sunt deorum et ad- 
versus se ipsos et adversus homines pug- 
ne, quas Homerus in lliade descripsit. 
Cf. Schol. et interpp. ad Iliad. xx. 88. 
68. et Numen. &pud Euseb. Prep. E- 
vang. ziii. 5. Asr. 

ἐν ὑπονοίαις] Est, quum aliud dicitur, 
aliud occultatur (intelligitur) — Plutarcb. 
de Aud. Poet. p. 19. E. rais πάλαι μὲν 
ὑπονοίαιε, ἀλληγορίαις δὲ νῦν λεγοµέ- 
yas. Μοπετ. Vid. Ruhnken. ad Tim. 
P. 200. et Creuzer. Symbol. et Mythol, 
t. i. js 81.—M ox vice ὃ μὴ, Euseb, ὅ τι 
ή. Asr 


δυσέκνιπτα] Ἱ. q. δυσέκπηλντα, δενσο- 

imagine a lana sumta, quæ ita co- 

lorem combibit, ut non facile ille elui 
possit ; vid. ad iv. P: 499. E. Asr. 


. 18. Trois] Si jungamus ved 
zo τινὲς cum illis, οἷος τυγχάνει ὁ θεὺε 
ὃν, illa &el δήπου ἁποδοτέον dici oporte- 
bit às? ἄλλης ἀρχῆς: sed. ita scribendo, 
deesse aliquid non immerito videretur. 
Adde quod is verbi ἁποδιδόναε usus quem 
habet é&xoSoréor, do alteram lec- 
tionem, ín aliis etiam hujus operis extat 
locis. Ότερη. 

οὕκουν ἁγαθὸς] Laudat hec Theodo- 
ret. Therapeut. v. p. 549. A. B. C. De 
sententia vero, cf. Spanhem. ad Julian. 
Orat. i. p. 295.—Pro ὄγε θεὸ: Cod. Reg. 
Euseb. et Theodoret. ὁ θεὸς, sed ὅγε 
beds est deus, certe ut deus s. utpote talis. 
—Mox Theodoret. verba ἀλλὰ μὴν omit- 
tit et pro γὲ οὐδὲν legit δέ. Asr. 

dp οὖν 5] Theodoret. "Apa τὸ à 














IIOAITEIA, B. 381 


* A , ^ 
T0, κακὸν σι qoi; Ουδὲ" τοῦτο. "O δὲ γε μηδὲν xaxor 
ποιεῖ, οὐδ ὤν γµος εἰ κακοὺ αἴτιον; lloc γάρ; Ti 
δὲ” ὠφέλιμον τὸ ἀγαθόνι Να. Αἴτιον ὥρα εὐπραγίας: 
Ναί. Ovx ἄρα πάντων γε αἴτιον τὸ ἀγαθόν ἀλλὰ τῶν 
8 9? 5 , My f^ x ^v q , / ” 
pÁ? εὐ ὑχόντων αὐτιον, τῶν δὲ χακῶνὶ ἀναίτιο. Παντελώς 
» , 3, e , 
y; $93. Ovà ἄρα, ἦν δ᾽ ἐγώ, 0 θεός, ἐπειδὴ ἀγωόός, 
/ R y » e e N / ,  » 9.7 $ 
παντὼν αν 617] Ci TI0G, 0€ Οἱ πολλοί λέγουση, αλλ ολιγὼν 
* ”. 3 , » t ^u Mv» ^7 N 
pr τοις ἀνθρώποις αιτιός πολλων às αναίσιος πολυ 
γὰρ ἑλάττω τἀγαθὰ τών πακὼν ἡμῖν. καὶ τῶν pA ἀγα- 
ew 9 ’ r] f. ^ φ ^e 
Üev οὐδένα ὤλλον αἰτιατέον, τῶν δὲ κακών GAA ἄντα" δεῖ 
ζητεῖν τὰ αἴτιω ἀλλ οὐ τὸν θεόν.. ᾿Αληθέστατα, ἔφη, 
ὃ ^. vo / , P] n 0 / , à / y 
οκεῖς µου λέγεμ. — Oux ρα, ἦν δ) εγώ, ἀποδεκτίον οὔτε 
Ὁμήρου οὔτ XAAoU ποιτοῦ ταύτην τὴν ὠμαρτίαν περὶ 
X A e 
φους” θεους ἀνοήτωςτ. ἁμαρτάροντος, καὶ λέφοντος ὡς δοιοῖ" 
αίόοι 
’ , * 4 
χατακείαται ἐν Διὸς οὖδει 
Κηρων όάμπλειοι" ὁ μὲν εσύλῶ, avra" 0 δειλών' 
xai » jy ἂν µίξας" ὁ Ζεὺς 0o ἀμφοτέρω», 
ἄλλοτε μέν τε’ κακῷ 0 γε κύρεται, ὤλλοτε Q' ἔσθλὼ, 
* 3 4 ^ 9 *» » f LÁ 
9 à ἂν μη, αλλ ὤχρατα τα ετερα, 
9 ἄν om tm. - δαι A.-—1a κακῶς v. —! γ Λο et pr II: γὰρ Ός.---- ὀλίγοι K.— 
* efrios om ἑ.---- τῶν πολλῶν Φ.--ἵ δ v, —" τε ὃτ.--ᾱ τοὺς om pr 8.— 


J ἀνοήτως oro Κῳ, ante περὶ ponit Φ.---5 δοιο, τε v, δοιοὶ δέ τε (.—* ἔμπλεοι im. — 
» ἀτὰρ tm.—* ἂν µίξαι ΑΘΗΠΦΩΤτ, ἀμμίξας DK, ἀναμίξαε tm: καμμίξας ς.--ὁ γε 


Βλαβερὸ», οἱ Euseb. "Ag οὖν τὸ μὴ βλ. etiam Suidas t. iii. p. 126. Asr. 


Quod ad sententiam attinet, respexit h. 1, 
Eustatb. ad Iliad. 0. p. 1500. 61. Bas, 


sT. 

οὑκ ἄρα πάντων γε] Theodoret. οὐκ 
on ye. Mox παντελῶς γε Euseb. et 

heodoret. et ἐπεὶ pro ἐπειδή. Asr. 

ὀλέγων] Cod. Reg. ὀλέγοιε, contra 
sensum. Ceterum celebratissima est sen- 
tentia, deum nonnisi boni auctorem esse. 
Pbhilo Jud. decal. p. $25. θεὸτ κύριος 
ἀγαθὸν µόνων ἀἁγαθῶν αἴτιον, κακοῦ δὲ 
οὐδενόε. Cf. Plotin. Ennead, i. 8. Basil. 
Magn. Homil. ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν 
καικῶν ὁ θεό. Arnobius adv. gent. ii. 
p. 48. * nihil a deo principe, quod sit no- 
cens et exitiabile, proficisci," ubi vid. que 
Elmenhorst. p. 58. laudavit. Cf. idem 
ad Apulei. lib. de Platon. doctr. habit. 
Ρ. 17. et nostra ad i. 8. Respexit h. I. 


àvofrres] "Theodoret. legit ἁνοήτως 
περὶ τοὺς θεούς. Cod. Reg. voc. ἀνοή- 
τως Ἰρπυιαί, et Ficinus videtur legisse 
ἁνοήτως Aéyorros, quum verterit, síulte 
de diis dicentis, Λοτ. 

δοιοὶ πίθοι] Homer. Il. (2. 525. ubi 
secundus versus est: Δώρω», ola δίδωσι, 
κακῶν, érepos δέ r^ ἑάων. ubi vid. Heyn. 
et Eustath. p. 1501. Respexit eosdem 
versus Themist. Orat. vi. p. 79. C. xv. 
p. 194. Α. et xix. p. 228. D. Asr. 

$ μὲν] Vers. 529. Ὡι μὲν καµµίξας 
ὄψη Zebs τερπικέραυνος-- — Pro καμµίξας 
Cod. Reg. ἀμμίξας et. Euscb. ἂν µίξα». 
Μος pro µέν τε Euseb. µέν Ύε, ct pro 
ἄλλο τι Ald. Bas. 1. et 2. ἄλλο δ. Λατ. 

ᾧ δ ἂν μὴ] Vers. 681. 0 δέ κε τῶν 
λυγρῶν ὄφη, λωβητὸν ἔθηκε, Kal & xai) 
βούβρωστις ἐπὶ χθόνα Way ἐλαύνει 


11. 880. 


382 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


τὸν δὲ κακὴ ββούβρωστις ἐπὶ γθόνα δαν ἐλαύνει. 
ρὐδ ὡς ταμίας ἡμῶνξ Ζεὺς" 
ἀγαθων τε χακῶν vt) τέτυκται. 
[S. 19.] Tz» δὲ τῶν ὁρχων καὶ σπονδὼν σύγχυσιν ἂν 
Πάνδαρος συνέχεεν, ἑάν τις φῇ δ ᾿Αθηνᾶς τε καὶ Διος 
γεγονέναι, οὐκ ἔπαινεσόμεβα. οὐδὲ θεῶν spi τε καὶ πρίσιν 
διὰ Θεμιτός' σε xci Διός. οὐδ cU ag" Αἰσχύλος λέγει, 
ἑατίον ἀκούειν τοὺς νέους, οτι — 
θεος μὲν αἰτίαν Qus βροτοῖς, 
ὅταν κακὼσαι δώμα παμκήδην έλη. 
ἀλλ εάν τις ποιῇ ἓν oig ταῦτα τὰ imu) ie ὄνεστι, τὰ 
r3; Νιόβης πάθη 2? «à Πελοπιδῶν 7 τὰ Τρωικὰ ἤ τι &A- 
Ao τῶν τοιούτων, 7| οὐ θεοῦ ἔργα ἑατίου αὐτὼ λέγειν 9) 6i 
Ésov, ἐξευρετέονἳ αυτοῖς ry dir ὃν νῦν ἡμεῖς λόγον ζητουµ»», 


ΤΚοί, om €.—* κίρναται Φε, τείροται έ, µύρεται v,—! ἀκράτω DK.—5 ἡμῖν om v. 
"y ὁ [es (v.— ἁγαθῶν re καὶ v.—) τε om Hém.—À rev. —! 04uBós to. —" à 9G. 


$ 
—3 láufia Π et pr 6,—^ κάθη καὶ K.—9 ἐξευρητέον υ.--- 8' c.—" δ) om Hs.— 





Schol. Ruhnk. p. 152. Βούβρωστις: πονη- 
pla $ uéyas λιμός’ ot δὲ, olorpor $) ἁσθέ- 
νεια». Cf. Schol. ad Homer. |. ]. Λατ. 

és rauías] Heynius l. c. corrigi vole- 
bat οὗ δ' és, nec cero sic; male: cohe- 
rent enim hec cum antecedentibus : οὐκ 
Épa— ἀποδεκτέον- -ὡς δοιοὶ πίθοι---οὐδ 
és— Nullus vero alius in Homeri carmi- 
nibus versus invenitur, quem Plato re- 
spicere potuerit, quam is (Il. iv. 84. et 
xix. 224.) : Zebs, js T ἀνθρώπων ταµίης 
πολέµοιο τότυκται. Jam quid sibi velint 
ἀγαθῶν Te κακῶ» τε, ου ab Homerico 
πολέµοιο abhorrent et tamen propter nu- 
merum suum dactylicum ex ipso Homero 
videntur sumta esse, haud facile est dic- 
tu. Ni fallor, ἀγαθῶν interpositum est 
& librario, qui haud animadvertisset, 
Platonem respicere illum Homeri locum, 
ubi Jupiter πολέµοιο, igitur solius κακοῦ 
φαμίης dicitur, sed putasset, quia in pre- 
cedentibus et boni et mali auctores dii 
dicti essent, etiam b. ]. &vya8G» non 
posse abesse; idem fortasse vel alius 
existimans, Platonem h. l. versum ali- 
quem Homeri sequi, ἀγαθῶν τε κακῶν το 
scripsit, ut numeris suis constet versus 
heroicus. Asr. 

$. 19. ὁ Πάνδαρος] 1l. iv. 88. Pan- 
darus Lycius, Lycaonis filius, quum 


Greci et Trojani pactionem fecissent, 
Jovis jussu a Minerva impell itur, utcon- 
tra fedus Menelaum sagitta petat. Ásr. 

Kplocw) | Hoc nisi appositum esset καὶ 
Aibs, ad certamen deorum de Tbeüdis 
nuptiis referrem, de quo vid. Pindar. 
Isthm, viii. 58. sed propter Διὸς et quia 
de fabulis ab Homero traditis in pre- 

is sermo est, referendum puto ad 

jd xx. (quse rhapsodia & veteribus in- 
scribitur ἡ θεῶν μάχη) init. ubi Themis 
Jovis jussu Deos ad concilium vocat. 
Etiam magis convenit locus Quinti 
Smyrn. xii. 198. Asr. 

θεὸς μὲν] Hos JEschyli versus post 
Platonem citarunt Plutarch. de Audiend. 
Poet. c. 2. Euseb. Prep. Evang. xiii. S. 
et Stob. ii. p. 30. Similis, sed non eadem 
sententia expressa est in Sophocl. An- 
tig. 618. ubi v. Erfurdt. Αρτ. 

ἰαμβεῖα] ἱἰαμβεῖα sunt primarie tra- 
gcdie partes emque mere dramatice, 
quapropter ]yricis chori carminibus op- 
ponuntur (ut apud Dion. Chrysost. 
Orat. xz. p. 261. B. lii, p. 651. D. Vid. 
Twiningii not. ad Aristotel. de Poet." p. 
293.) Hinc ipse quoque sunt dramaticss 
repreesentationes, ut ἵαμβοι in Aristotel. 
Polit. vii. 16. ubi v. Schneider. p. 447. 
Asr. 





IIOAITEIA, B. 

4 7 N 
xai λεκτέον ax ὁ μὲν θεὸς δίκαιά σε καὶ i ἀγαθὰ εν άξιο 
οἱ 0$ ὠνίναντο πολαζόµννοι. ὡς ài? ἆθλιοι LL oí δίκην ài 
ὀόνσες, 3» δὲ" δὴ 0 Opa» ταῦτα Üsóc, oUx. ἔατέον λάγειν σὸν 
. , 2449 05 NT 0) ^... ες e 
ποµητήν. ἀλλ εἰ μὲν ori ἐδεήθησαν πολάσεως) λέγοιεν ag 
* e , , . Nt V , ” u * M ^ 
ἆθλιοι οἱ κακοί, διδόντες δὲ δίκην ὠφελοῦντο" ὑπὸ TOU 
θεοῦ, ἑατίον. χωκῶν δὲ αἴτιον Φάναι θεὀν τιν γίγνεσθαι 
3 4 ” / Ww « ’ ”.. 4 / 
ayaoy οντα, Dau y erion πωντὶ τρὀπῳ µή TÉ τινα λᾶ- 


383 


yu σαυτα" T" ση αυτου» πόλει, 8i μέλλει εὐνομήσεσθαι," 
μή σέ σωα ἀκούει, μήτεῦ »εώτερον µιήτε πρεσβύτερο», pári 
ἐν — μήτε" ἄνευ μέτρου μυθολογοῦντα, ὡς οὔθ) oria 

' λεγόμενα, εἰ λέγοιτο, οὔτε ξύμφορα ἡ ἡμῖν οὔτε ξύμφω- 


d αυτὰ αὐτοῖς. 


νόμου, χαί οί ἀρίσχει. 


ὧν 6*3 τῶν ri 


Σύμψηφός coi? «ρου ἔφην τούτου τοῦ 
Oro; μὲν τοίνυν, ἦν à ἐ γώ εἰς 
θεοὺς νόριων re καὶ τύπων, ἓν ᾧ δεήσει 


τοὺς λέγοντας λέγειν χα) τοὺς ποιουντας ποιεῖν μὴ αάν- 


vay αἰτιον τὸν θεὸν ἀλλὼὸ va» ἀγαθῶν. 


Καὶ µάλ, ἔφη, 


5 κολάσεων tm.—t δὲ om m.—" ὠφελοῦνται c.—" θεόν om vc.—" διαµαχητέον Θ94 


(et.—* ταῦτα λέγειν Ἐς.--7 ἑαυτοῦ v.—* µέλλοι 9Dq.— 
ἂν 
» μήν’ te, n) ΑθἘΦῃις.---- μήν iv, 19, Aomr. 


—* εὐνομήσασθαι IID.— 
—4 δὴ Ἡ.--ε σοι om q.—f ἔφη εἰμί 


$t.—8 τε om Kq.—b τούς re Aéyorras (v.—! δαὶ δή A.—J &yronxóra ἑ.---ᾱ ἐπιβο- 


ἦν δὲ δὴ] Bic Cod. Reg. et Bas. 3. δὲ 
δ) Platoni admodum est familiare. AsT. 

λόγοιυ] Recte habet, licet τὸν ποιη- 
Th» precesserit ; scilicet τὸν vonrpr)y 
non certum aliquem poetam significat, 
sed collective quasi positum est, quae 
ratio frequentissima est, etiam Latinis, 
v. Ruperti ad Sil. Ital. iii, 222. Var. 
Lect. Asr. 

s ἅθλιοι οἱ κακοὶ] Int. ὄντες, quia 
miseri sint mali, nisi poena corrigentur. 
Ya. de és, omisso participio ad i. 4. 

8T. 

κακῶν δὲ αἴτιον φάναι] Laudat Theo- 
doret. Therapeut. v. p. 649. C. D. qui 
τὸν O«bv legit, omisso τινὶ γίγνεσθαι. 


Asr. 
διαμαχητέο»] Sic Euseb. et Theodo- 
ret. Quod vulgo legitur, διαµαχετέον 


rationibus grammaticis adversatur ; de- 
rivandum enim esset à. &auéydxyerai, 
quod ín usa non est, contra µεμάχηται, 
unde µαχητέοι. Sic et Sopbist. p. 241. 
D. διαµαχητέον et p. 249. C. µαχητέον 
legimus,— Vid. Maithia Gr. Gr. p. 287. 


n. 3. ΑΡΤ. 
μυθολογοῦρτα] Ficinus vertit, ac si 
legerit µυθο pera, quod sensus vi- 


detur postulare: seque inswper quem- 
quam audire—sivce carminibus hac in- 
serantur, sive soluta oratione narrentur. 
Cornarius vero ita vertit, quasi Ηνθολο- 
γοῦντος Plato scripserit: megwe wi quis 
dudiat—sive in metro sive sine meiro 
quis hec proferat. Etsi vero habet vul- 
gata scriptura, quo defendi possit (par- 
ticipium enim in nominativo et, si ora- 
tio obliqua est, in accusativo absolute 
ponitur, pariter ac genitivus, vid. Valc- 
en. ad Eurip. Phan. p. 102. sd Am- 
mon. p. 188. et Καπ. ad Gregor. p. 88. 
igitur μυθολογοῦντα esset, si quis narret 
s. tradat) tamen et oratiunis et sensus 
perspicuitas requirere videtur µυθολο- 
γούμενα, at orationis heec sit continuatio : 
prre vwà ταῦτα λέγεικ--µήτε τιὰ àxoó- 
7 ταῦτα) µυθολογούµενα. Ast. 
θεοὺς] Euscb. et Theodor. θεοῦ ; 
deinde dv οἷς δεήσει Toós τε Aéyorras. 
Mox pro «al μή Euseb. µάλιστα, Ast. 


1t. i. 100. 


384. 


n. 


IIAATONOSZ 
Tí δὲ δη o δεύτερος 005; ἆ αρα γόησω) Tor θεὸν 


oisi εἶναι καὶ οἵον ἐξ ἐπιβουλᾶς" φαντάζεσθαι ὤλλοτγε ἐν 
ἄλλαις idéouc, τοτε μν αὐτὸν γιγνόμενον καὶ ἀλλάττο»- 
σα" φὸ αὐτου είδος εἰς πολλὰς ᾿µορφάς, rori ^N ἡμᾶς 
ἀπατώνσα καὶ ποιοῦντα περὶ αὐτοῦ τοιαῦτα δοκεῖν; 3 5 
ἁπλουν σε εἶναι καὶ πάντων ἤχισσα σης ἑαυτοῦ ἰδέας & tx- 


Bain; Os i ons ἔφη, νὺν γε οὕτως" εἰπεῖν. 


Τί às? σό- 


δε; οὐκ ἀνάγκη, εἴ πὲρ τι sEirrauroP Tis αὐτοῦ ἰδέας, 3 
αὐτὸ. ὑφ ἑαυτου" μεθίστασθαι" Ἶ or &AAoU; j Ar&yxa. 
Οὐκοῦν ὁ ὑπὸ μὲν ἄλλου τὰ οἴριστα ixoyra ἥκιστα, ἄλλοι- 


α΄” 
111. i, 101. ὁ ουταί M καὶ sintiTau, οιο» σώμα ὑπὸ σετίων 7 καὶ mora 


xci πόνων, καὶ vy φυτὸν ὑπὸ εἱλήσιω" σε xai νόμων κο 
Tay τοιούτων παθημάτων», ο οὐ τὸ ὑγιέστατον" xci ίσχυ óra 


11. 881. 70V 5Xi0 TO, ὤλλοιουται; llog δ᾽ οὗ: Yom δὲ αυτην" ου 


g2* ἀνδρειοτάτην καὶ» Φβονιρωτάτην Ἴχιστ ἂν τι ὄξωθεν 


πάθος ταράξειά σε καὶ ἄλλοιωσειν; Ναί. 


Καὶ μήν που 


xci TG γέ Σύνθετα πάντα σκεύη σε X0 οἰκοδομήματα xci 
& iis par" κωτὰ σὸν αὐσὸν λόγον, σὼ εὖ εἰργασμένα 
καὶ | ἔχοντα ὑπὸ χρόνου σε καὶ TOV ἄλλων παθηµάτων 


Ἰκιστω" ἀλλοιούται. 


Ἔστι δή ταῦτα. lla» δὴ vo κα- 


Auc ἔχον Ἰ φύσει ἢ Téyyn ἦ ἀμφοτέροις ἐλαχίστην μεσα- 


λῆς Kq, ἐπιβουλῆς γε (.—) φαντάζεσθαι om 0.--- ἐναλλάττοντα (v.—5? lacuna in 
D: Ύε om q.—? δαὶ A.—P ἑξίσταται D, ἐξίστατο tv, ἐξίστετο m.—^ ἑαυτοῦ tm.— 
' n^ v.—5 ὑφίστασθαι er.—t' sórov A.—" εἰλήσεων OK.—' ὑγιεσότατον 9, 


ὑγιεινότατον t.—* ab τὴν q: om AGHétemt.—* οὗ τὴν om IIDKq.—J τε καὶ e. 
—3 καὶ ἀμφιέσματα om ΑΘΕΦΠΙΕ.---5 τε om t,—P fjr" v.—^ δὲ πι.---ᾱ γε IIDKa. 


ἀπόχρη] Satis expositum est, ut in 
eo acquiescere possimus. ΛΑΤ. 

Tori μὲν ÉAXov] Vulgo αὐτὸ», quod 
Üvra requireret et aliam. prorsus senten- 
tie expositionem. Similiter Ficinus et 
Cornarius verterunt, ille quidem : alium- 
que effectum ; hic vero : ita ut mmc alius 
flat. Distinguitur autem inter formas 
ess, quas dii revera induere finguntur a 
poetis, et eas, quas tantummodo menti- 
untur, ut homines decipiant. Asr. 

εἱλήσεων] Schol. Ruhnk. p. 163. 
τῶν ὑπὸ τοῦ ἡλίου ékkabcew». Vid. 
Ruhnk. ad Tim. p. 96. Asr. 

"ὀγιέστατον κ] Euseb, ὑγιέστατόν 


Te καὶ, ut et in sequentibus τὴν à»Bpeis- 
τάτην τε καὶ φρονιμωτάτην. Ceterum 
ab Ald. Bas. 1. 2. εἰ Euseb. absunt 
verba οὗ τὴ», et hanc expressit lectionem 
Cornarius vertens: Animam vero ipsam 
Jortissimam οί sapientissimam. minime 
aliqua externa perfectio turbarit εἰ mu- 
tart? Eandem probavit Vi ad Eu- 
seb. p. 63. Sed sensus postulat id, quod 
Ficinus exhibuit: monne animum 
fortissimum externa perturbatio minime 
permutaret? Unde haud dubie Stepha- 
nus illud οὗ τὴν petivit, nulla, ut solet, 
hujus rei mentione facta. Aser. 

863] Apud Euseb. δ) desideratur. Asr. 





IIOAITEIA, B. 385 


(6ολην ὑπ' ὤλλου ἐνδέγεται. Ἔοικεν. - [S. 20.] ᾽Αλλὰ 
4 y Ld 


M e ’ ^s ^ ^» 
μὴν ὁ θεός vs καὶ τὰ τοῦ θεοῦ πάντη ἄριστα εχει. llog- 


δ᾽ o); Ταύτῃ μὲν δὴ ἥκιστω" ἂν πολλὰς μορφᾶς έσγοι ὁ 
θεό. "Ἠκιστα δῆτα. ᾿Αλλ᾽ ἆρα αὐτὸς αὗτον µετωβάλ- 
Aoi! ἂν καὶ ἀλλοιο; Δῦλο, ἔφη, ori. εἵ περ ἀλλοιοῦται. 
Ἡότερον οὖν" ἐπὶ v βέλτιόν τε καὶ κάλλιον μεταβάλλει 
ἑαυτὸν 3) ixi τὸ χεῖρον καὶ. τὸ αἴσχιον ἑαυτοῦ; Ανώγκη, 
ὄφη, ic τὸ γεῖρον, 6i περ ἀλλοιουται. οὐ γάρ που Ενδεᾶ 
ye Φήσομεν voy θεὸν xaXov 7 ἀρετῆς εἶναι. Ορθότατα, 
ἦν δ) ἔγω, λέγεις. xoi οὕτως ὕχοντος δοκεῖ'' ἄν τις σοι, ὢ 
᾿Αδεμαντε, ἐκὼν αὐτὸν χείρω ποιεῖν ὁπποῦν' 3 θεῶν ἢ ἂν- 
ῥρωώπων ; "Αδύνασον, ἔφη.” "Αδύνωτον ώρα, ἔφην», καὶ sa? 
εὔελειν αὐύτον ἀλλοιουν, ἀλλ ὡς ἔοικε, κώλλιστος χαὶ ἄρι- 
στος ὢν &ig TO δυνατὸν ἔκαστος αὐτῶν μένει ὧν ἁπλῶς ὃν 
v7 αὐτοῦ] µορφῇ. "Απασα, ἔφη, ἀνάγκη ὄμοιγε δοκεῖ. 
Mesi; ρα, ἦν Q' ἔγω, ὦ ἄριστε, λεγέτω ἡμῖν τῶν ποιη- 
TU) ὡς 
θεοὶ Ζείνοισι ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι, 
παντοῖοι σελέβοντες, — 


pd Ἡρωτίως καὶ Θέτιδος καταψευδέσθω µηδείς, μη 


—* fiir c. — µεταβάλοι Θῦτ.---Ε ὅτι ἔφη υ.--- 0) DKq.—! µεταβάλλη 9, µε- 
ταβάλλοι t.—) καὶ pr Θ.---ᾱ καὶ om pr θ.---] γε om ΘΦ:.---. δοκοῖ Θ, δοκῇ v. - 
—^ ὁποιοῦν ἐ.---ὃ ἔφην om v.—P θεὸν υ.---3 ἑαντοῦ t.—' πᾶσα v.—* ξένοι εἰσὶν 8, 
ξεζνοί εἶσιν 9.—^ ἐπιστροφῶσι ἐεῖῃ.--- πόλιας Kq.—" πρωτέωε τε καὶ σ.-- ἁρ- 


δ. 20. :] Bas. 1. et 2. µετα. legend. c. 4. p. 20. F. Πολλαῖσι µορφαξε 


peraBdAAo 

βάλλει. Mox δηλονότι, ἔφη Euseb. Asr. 

"rórepor οὖν κ. τ.λ.] De sententia cf. 
Maxim. Tyr. xi. 8. p. 117. et Sallnst. de 
diis x mund. c. l. Asr. 

ἐπ χεῖρον] Euseb. t xeipor 
addit ἑαυτοῦ. "a em " 

οὕτως ἔχοντος] Int. ToU πράγµατοε s. 
τούτου. Sic és ὧδε ἔχοντος Herodot, 
viii. 144. ubi v. Valcken. és ὦδ ἑχόντων 
Sophocl. Antig. 1179. Xenoph. Cyrop. 
11. 2. 25. Cf. Dorvill. ad Charit. p. 
906. 354. Duker. ad Thncyd. viii. 6. 
Λοτ. 

θεῷ] Euseb. 0eóv: mox πᾶσα pro 
ἅπασα. Asr. 

θεοὶ Eeívowty] Vid. Hom. Od. svii. 
486, Diodor. i. p. 8. Similes leguntur 
versus Puripidis apud Plutarch. de poet. 

lat. 


οἱ θεοὶ σοφισµάτων Ἄφάλλουσι» ἡμᾶς, 
kpeírroves πεφυκότες. De his deorum 
ἐπιδημίαις et. ἐπιφανείαις vid. Spanhem. 
ad Callimach. in Apoll. 18. Heynii 
Excurs. xiii. ad Æn. 1. p. 162. et Ex- 
curs. i, ad /Eneid. ix. p. 357. Asr. 
Πρωτέως] Notus est Proteus vates in 
varias se mutans formas, ez Homer. Od. 
iv. 364. Virgil. Georg. iv. 887. Ovid, 
Metam. viii. 730. Vid. Hymn. Orphic. 
αχὶν. Apollodor. ii. δ. 9. Thetis vero, 
αἷα Themis predizerat, filium, quem ex 
deo aliquo progenitura esset, majorem 
fore patre suo, mortali nubere cogebatur, 
quod ut evitaret, quum Peleus ipsam 
adiret, varias se in formas mutasse tradi- 
tur, v. Apollon. iv. 791. 800. Ovid. 
Metam. xi. 221. Hygin. fab. . Arr. . 


Vor, VI. 


ttr, i. 104, 


- 





386 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἐν σραγωδίαις μηδ᾽ $» τος ἄλλοις αοιήµασω εἰσαγίτω 
ραν ἡλλοιωμένην ὡς ipti», ἀγείρουσων 

Ἰκάχου ᾿Αρφείου” ποταμοῦ παισὶν βιοδώραις" — - 
καὶ ἄλλα τοιαυτα πολλὰ μὴ ἡμῖν ψευδέσθωσα». μηδ᾽ eb 
ὑπὸ τούτων ἀναπειθόμεναι αἱ μητέρες τὰ παιδία έκδεια- 
τούντων, λέγουσαι τοὺς μύθους κακῶς, wc ἄρα θεοί visse 
σε άρχονται νύχτως πολλοῖς" Σένοις καὶ φαντοδαποῖς νδαλ- 


λόμενο," iva, μὴ ἅμα μὲν tig θεοὺς βλασφημώσῳω, ἅμα 


ὃς τοὺς soia; ἀπεργάζωνται" δειλοτέρους. 


M3 γάρ, 


ἔφη. ᾽Αλλ' Gem, ἦν δ᾽ ἔγω, αὐτοὶ μὲν οἱ θεοί εἶσιν oio 
μὴ µιταβάλλει», ἡμῖν δὶ ποιοῦσι δοκεῖν σφᾶς aurroda- 
αοὺς Φαίνεσθαι ἐξαπατῶντες καὶ γοητεύοντες; Ίσως, ἔφη. 
Τί 04,3. 3» δ) ἐγώ ψΨεύδεσθαι θεὸς ὀθέλοι ἂν ἢ λόγω 3 
ἔργῳ Φάντασμα. προτείνω; Ovx οἶδα, 3 à ὃς Os 
οίσθω, ἦν δ᾽ ἰγώ, 0i v0 γ6 ὡς ἀληθώς ψεῦδος, si oio σε 
τοῦτοῦ eii», πάντες θεοί γε καὶ ἄνθρωχοι µισουση; Yos, 
ἔφη, λέεις; Ούτως, ἦν δ᾽ ἐγώ ὃτι τῷ κυριωτάτῳ που 


γείου ἱνάχον t.—* βίον δώροις q.—? ὑπὲρ (.—3 νύκτωρ rois πολλοΏ tv.—? εἶδαλ- 
λόμενοι € et pr n. - ἐργάζοιντο G&t.—^ ἡμᾶς v.— Ba: A.—* φαντάσµατᾳ ἔε.--- 
οἳ 


f Oix οἶδα...μισοῦσιν om ϱ.---δ γοῦτ ο.---» αὐτῶν ο.--- ἔφην om tm. — ἁμαθῃ D. 


ἁγείρουσαν] ἀγείρει», stipem colligere 
ο de Legib. ii. 9. 6. 33. 16. * 40. 

id. Ruhnken. ad Tim. p. 9.) in variis 
artibus, quibus sacrificult simplicis ple- 
becule pecunias ad se derivarent, non 
postrema erat, ut Ruhnkenii verbis utar 
l. 1. Ceterum Stephanus verba ὧς [έρειαν 
cum pura conjungi voleb«t, quod 
Timmus Sophista videtur confirmare, qui 
habet ἁγείρουσαν ὡς ἱέροιαν ποριερχοµέ- 
var, sed ὧε ἱέρειαν quum formam signi- 
ficet τῆς ἀλλοιώσεωε, cum Άλλο 
conjungatur necesse est; et bene Ald. 
Bes. 1. et 2. sic interpungunt, Deinde 
Cornarius pro βιοδώροις legi jubet βίου 
δῶρα, victus dona ; sed rectius, ui fallor, 
est —2 victus auctoribus s, almis, 
epi poeticum, e carmine tragico, 
quod Plato respexit (Sophoclis Inachum 
fuisse, de quo v. Casaub. ad Athen. vii, 
4. p. 487. censaet Ruhnken. Ρ. 9. Vid. 
Bóckh. de Grec. Tragad. Priacip. P. 
139.) petitu m, et [nachi, utpote fluvii, filiis 
convenientissimum. — Accedit, quod si- 
milem locum Schol. Aristoph. ad Ran. 


t. 


1885. citat: Νόμφαι 
ἁγείρω "I»dxov ' ον ὑπὸ 
παισὶ βιοδώροι.. Sic et terra dicitor 
βιόδωρος Sophocli Philoct. 1168. ὅσα 
πέµτει γα . Àsr. 
ἐκδειματούντων] Laudat hec Thom. 
M. p. 922. Pro τούτω» Ald. Bas, 1. et 
2. legunt τούτφ. Ceterum Schol. Ruhnk. 
ἐκδεματούντων ἀντὶ τοῦ ἐκδειματώτωσα». 
Sic µοτεχόντων 


εγόνιαι θεαῖσιν 
αοταμοῦ 


Αττικῶς. P 
322. D. Euthydem. 195. B. ἀπολαεσάρ- 
των et ποιησάντων pro ποιησώτωσα», C. 
Eustath. ad Il. B. 199. Schol. ad An- 
stoph. Nub. 438. et Maittar. de Dielect. 
Ρ. 84. Asr. 

δοκεῖν--φαίνεσθαι] Φφαίνεσθαι cst ap- 
parere, igitur id fere, quod esse; vid. 
nostra ad Pbseedr. p. 353. Adde Hem- 
Sterh. ad Lucian. t. i, p. 98. ct Werns. 
dorf. ad Himer. p. 96. Simile est illud 
Polit. iv. p. 482. D. κωδυνεύοµέν σι 
ἔχειν δοκεῖν ἴχνος. Asr. 

θεὺσ] Euseb. ὁ θεὺς et moz Φαντάσ- 
para, ΛΑΤ. 


IIOAITEIA, B. 487 


e fe à ' A^ A! 6x * L| M e 8 h 
αυτων ψεύδεσθαι καὶ περ và κυριώτατα ουδεὶς $xe» 


ἐθέλει, ἀλλὰ «άνσων μάλιστα φοβεῖται ἐκεῖ αὐτὸ πεκτῆσ» 
θα. Ονδε νῦν πω, 5$ 0. 0c, µανβάνω. Οἵει γάρ τί µε 
ἔφην, σεµνὸν λέγει ἐγὼ δὲ λέγω ὅτι τῇ ψυχῇ «ερὶ τὰ 
ovra, ψεύδεσθαί τε καὶ ἐψεῦσθαι καὶ qued) εὖαι καὶ 
ἐνταῦθα όχειν σε καὶ. κεπτῆσθαι v0 ψεῦδος πάντες ἥιστα" 
ἂν δίζαιντο καὶ μισοῦσι μάλιστα". αὐτὸ ἐν τφ τοιούσῳ. 

Πολύ γε ἔφη. ᾽Δλλὰ μὴν ὀρθότωτά y? ὧν, o νυν δὴ 
ὄλεγον, τοῦσο ὡς ἀληβῶς ψεῦδας καλοῖτο, ἡ i» τῇ φνχᾷ 
ὤγνοια 3 τοῦ ἑψευσμένου ὀπεὶ τὸ γε ἐν τοῖς λόγοις µί- 

µοημά τι τοῦ ἓν τῇ ψυχῇ ἐστὶὶ πωθήµατος καὶ ὕστερον 
Υογονὸς εἴδωλον, oU πώνυ ὤκρατον ψεῦδος. Ἡ οὐχ, οὕτως: 

ΠἩάνυ μὲν οὖν. [8. 21.] Τὸ μὲν 02 τῷ ὄντι ψεῦδος ου 

µόνον ὑπὸ θεῶν ἀλλὰ καὶ ὑπ ἀνθρώπων μωισεῖται. Δοκεῖ μοι, 

Tf δὲ" δή; τὸ i» σοῖς λόγοις ψεῦδοςὶ πότε καὶ τί χρήσι- 

µον, ὥστε μὴ ἄξιον εἶναι µάσους;, Op OU πρὀς τε τοὺς πο» 1. 1. 104. 
λεμίους καὶ τῶν καλουμάένων Φίλων όταν διὰ µανίων s 

τα ἄνριαν κακόν τι ἐπιχειρῶσι πράττει," τότε ἀποτροπῆς 

ἔνεκα ὡς φάρμακον χρήσιμον γίγνεται καὶ ἓν aig vuv! δὴ 
ἑλέγομε ταῖς" µυβολοχίαις, διὼ TO μὴ εἰδέναι ὃπῃ" τά- 

ληδες όχι περὶ τῶν παλαιῶν, ἄφομοιοῦυντες τῷ ἀληθεῖ T0 . 
ψεῦδος ὃτι μάλιστα, οὕτω γρήσιμον ποιουµεν; Καὶ µάλα, 


— τα καὶ om K, καὶ om tm.—! fuer! tvmt.—» μάλιστ) tvr.—5 »y έσπις--- y 
om 1.— τοῦ ἐφενσμένου ὤγνοια (omisso $) v.—*3 ἐστι om TIDKq.—7 τὸ v.—9* Bal 
Á.—! ψεῖῦδος om v.—* τῷ ASTIDKq, «b émt, τούτω f, τῷ τωὶ €.—" γε v.—" τῶρ 
uu obs ovs ους 

«aAevpéryov φίλων τινὰς το ϕ, τῶν καλουµένων Φίλων v. —* πράττει» om q.—1 vip 
post δ) ponit H, om &vt.—* ταῖς add AGRIIétemr.—* ὅποι tm.—^ τῷ θεῷ om &r. 


περὶ τὰ κυριώτατα] Cod. Reg. κυριώ-  Enncad. i. 2. p. 19. F. ὡς γὰρ ὁ ἐν φω- 
τερα.---ἄγνοια---τῇ τοῦ ἑψευσμάνου. Vul- νῇ λόγος µίµηµα τοῦ dv ψυχή, οὕτω καὶ 
Μο ἄγνοια ἡ τοῦ ἑψ. Euseb. vero ἡ ἐν τῷ ὁ ἐν ψυχῇ µίµηµα τοῦ ἐν ἑτέρφ. Asr. 
Wuxy τοῦ éj. άγνοια, ut Ficinus vertit: — 6. 21. πότε καὶ τί χρήσιμον] De sen- 
λος revera mendacium vocarelur in animo — tentia, ο. Aristot. Ethic, iv. 13. et qua 
suentientis inscitia. Quocirca vel ἡ ex- ad lib. iii, S. notabimus. Asr. 
pungendum τε] in τῇ mutandum est.  τῶν--φίλων] Euseb. addit τινὰς, sed 
A hoc, quum frequenter omatus. intelli 

τό "ye dy λόγοις Isocrat. ad gi debet. Mox rais µυθολογίαις idem 
Nicocl, Orat. iii. dra P. l. ed. Corai. E hibet, et κατὰ δ) τί οὖν δή. Asr. 
τὸ γὰρ λέγει», ὡς δεῖ, τοῦ φρονεῖν εὖ µά-  ἄνοιαν] Haud dubie et hic et v. 23. 
[A σημεῖον πριούµεθα, καὶ λόγοι ἄγνοιαν pro ἄνοιαν scribi oportet. — Vid. 

ηθὴς καὶ νόµιµοε καὶ δίκαοτ ψυχῆς ad Legg. iii, 0. Asr. 
ἀγᾳθθε καὶ κιστῆε εἴβολόν ἐστι. Plotio. 


588 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


$0 oc οὕτως ἔχει. Κατὼ τί δὴ οὖν τούτων τῷ θεῷ τὸ 
ψεῦδος χρήσιµον: πότερον διὼ τὸ μὴ εἰδέναι τὰ παλαιὼ 
9 ^ ^ / ΄ .» " v * 
ἀφομοιὼν ἂν ψεύδοιτοι 1 ελοῖον μέν ἂν εἴη, Εφη. IId- 
X hj » à» d , Ü ^e , v * à v 
τῆς μὲν ἄρα ψευδης ἐν θεῷ οὐκ tw. Ov µοι δοκεῖ. 
Αλλὰ δεδιὼς τοὺς. ἐχθροὺς ψεύδοισοι Ἡολλου γε δεῖ. 
᾽Αλλὰ δι οἰκείων ὧνοιαν 7] µαωνίαν Αλλ ουδείς, ἔφη, 


^v , * h 
TUV  0LVOX TOV 


οὗ tv&xa ὧν θεὸς) ψεύδοιτο. 


καὶ μαινομένων θεοφιλήε. — Ovx ae ἔστιν 


Ovx ter». Πάντη ἄρα 


^t 3 
ἀφψευδὲς τὸ Qoupovióy τε καὶ v0 θεῖο. Πακάπασι [atv 
5 »y ” » e M e ^ M» t » 
οὖν, ϐφη. Ἰζομιδη ἄρα ὁ θεος ἅπλουν καὶ ἆληθες $» τε 
P ͵ 


ν΄ 5 k 
ἔργῳ xoci ο 


/ R * Ι » 3 "4 » 
λὀγΦ, Χαι ουτε αυτος μεθίισταται ουτε 


ὤλλους ἐζαπωτά, οὔτε κατὰ Φαντασίας" οὔτε κατὰ 
’ n ” [v] R 4) Wu y?» 
λόγους" οὔτε" κατὰ σημείων πομπάς, oUÜ ὕπαρ οὐτ οναρ. 
Οὗτως, ἔφη, ἔμοιγε καὶ cura Φαίνεται σου λέγοντος. 
Συγχωρεῖς ἄρα, ἔφην, τοῦτον: δεύτερον τύπου" εἶναι" ἐν ᾧ 
^ ^ e 3 , 
δεῖ" φερὶ θεῶν καὶ λέγει καὶ ποιεῖν, ὡς μήτε αὐτοὺς γόη- 
—2 e / e , 
τας ovra" τῷ µεταθάλλειν ἑαυτοὺς μήτε" ἡμᾶς ψεύδεσι 
/ 9 y ; X5 » ” A 3 
παράγει εν’ λογω 7) εν Spyo; Συγχωρᾶ. Ί]ολλα αρα 
Ὁμήρου ἐπαμοῦντες ἄλλα" τοῦτο oux ἔπαιεσόμεθα, τὴν 
voU ἔνυπνίου ποριχὴν ὑπὸ Διὸς τῷ ᾿Αγαμέμνοι οὐδ Λἰσ- 


χύλου, ὅταν Q2 ἡ Θέτις gy 
µοις ἄδονσα 


᾿Απόλλω ἐν τοῖς αυτης γᾱ- 


---- τὸ χρήσιµον omr. ⸗ ψευδἈ post θεῷ ponit v.—* θεοῖε q.—! τοὺς μὲν ὁτ.--- 
E ἂν ψεύδοιτο ο.---Ἀ τῶν àrof; om v.—! (vex! v. — 0ebs ἂν Φ.---ἕ καὶ IIDKqv.— 
| οὔτ) c.—? οὔτε κατὰ qarracías om AORémt.—* λόγον K.—9 οὔτ q: οὐδ *s.— 
P καὶ ἐμοί q.—84 αὐτὸ ti.—* τούτου €t, τοῦτον τὸν R.—^ δεύτερον τόπον ADKGts 
nt, δεύτερον τόπον Π: τύπον δεύτερον s.—t εἶναι om q.—* δ) m.—* ἀκούειν IIDE 
Qtv.—" ὄνται ΘΕΠΦΏΦΟΠΙΣ.---Σ μήθ᾽ o.—?! ἐν pox f$) add ΑΠν.---5, ἀλλὰ έσ.--- ab- 


ἂν ψεύδοιτο] ἂν ex Eusebio reposui- 
mus. Αρτ. ' 

ly τε ἔργῳ καὶ ἐν λόγφ] | Cod. Reg. 
Ven. et Euseb. omittunt alterum ἐν; 
prepositio et abesse et adesse potest. 

8T. 

σημείων πομπαὶ] Signorum, i. e. por- 
tentorum missiones, sunt portenta missh. 

$T. 

τοῦτον τύπον δεύτερο»] Cod. Reg. et 
Euseb. τοῦτον δεύτερον τύπο», quod pla- 
cet, quia τύπον cum δεύτερο», non cum 
τοῦτον (tonc enim esse deberet τοῦτον 
τὸν τύπο») jungi debet. Asr. 

Üvras] Vulgo legitur γόητας τῷ µε- 
ταβάλλειν; Cod. Reg. Ven. et Euseb. 


interponunt' ὄντας, quod, quum sensus 
requirat, reponere haud dubitavimus; 
scilicet quum ὄντας excidisset, illatum 
est τῷ μεταβάλλει», i. q. γόητας év 76 
peraBáAAe«, quod etmi sensum babet, 
tamen, quum γόητας etiam ad sequentia 
spectct (nam magi et preestigiatoris pree- 
cipue est τὸ dyará» et παράγει»; cf. c. 
19. p. 380. D.), multo clarius et concin- 
nius est γόηται Ürras—pueraBáAAe«r—- 


ειν. AsT. 
ἐν λόγφ ἡ ἔργφ] Euseb. 4 ἐν ἔργψ. 
8T. 
Αἰσχύλου] Locus, qui sequitur, ex 
JEschyli Ψυχοστασίᾳ est, vid, Wytten- 
bach. ad Select. Histor. p. $88. Ásr. 








e 


' ΠΟΛΙΤΕΙΑ, B. 


389 


ἐνδαφεῖσθαιὸ vic ἑὰς εὐπαιδίας, 

νόσων v" ἀπείρους xci µακραίωνας [βίους. 
ξὐμπαντά v εὐπὼν θεοφιλεῖς ὅμὰς τύχας 
Παιὼνὶ ἐπευφήμησεν, εὐθυμιῶν ἐμά. 

^ πἀγὼξ τὸ Φοίβου θεῖον ἀψευδὶς' στόμα 
ἤλπιζον $i yCtl, μαντικῇ Bevor. τέχνη. 
ὁ 0, αὐτὸς ὑμωῶν, αὐτὸς Y θοίνη παρών, 
αὐτὸς φάδ᾽ simu», αὐτὸς ἔστω ὁ ατανών 


Ν 4 " 
voy acido, τὸν έμον. 


ο "^s , 8 [d ^ , 4 

οταν Tig τοίαυτα λἐγ περι θεών, χαλιπανουµεν τε χα! 
4 9 A N 

χορον ov δωώσομεν, οὐδὲ τοὺς διδασκάλους ἑάσομεν ἐπὶ 


l 


qois (C. —b ἐνδατεῖσθαι a correctore habet T: in Φ lacuna est.—e ^ om ΘὸΚ.--- 
4 καὶ om 9.—* ξύμπαντ) εἰπὼν t.—Í παιᾶν) Φίτ, παιᾶνα v, παιῶν Em, vale» DK. 
—8S καὶ tm.—h ἀψευδὲς θεῖον Θ45.---] "ynpóor &t.—1À τὸν ante καῖδα om K.—k éx- 


ἑνδατεῖσθαι] Quum versum hunc men- 
dosum esse manifestissimum sit, ac ne 
stare quidem posse, debui cujusdam di- 
verse scripture te admonere: si forte 
ea, qure mendosa alioqui,est et ipsa, ad 
genuinsm indagationem te adjuvare pos- 
set. Est igitur illa scriptura ἐνδυατεῖσ- 
0c: ex qua vide an possis quidnam hic 
scribendum sit conjecturas assequi. In 
secundo autem versu µακραίωνος Βίου, 
vel µακραίωνας βίον, illo tamen potius 

uam hoc modo, scribendum esse dixe- 
rim. Ότερη. 

ἐνδατεῖσθαι] Euseb. ἐνδαιτεῖσθαι, quod 
Viger. p. 62. explicat: ἐν δαίτῃ κατει- 
perebew ; sed ἑνδατεῖσθαι et δατεῖσαι, 
quod apud  Tragicos est exprobrare 
(JEsch. Sept. Th. 580. Soph. Trach. 
791.) proprie est dividere, ut apud Ho- 
mer. Σ. 264. ubi vid. Eustath. translate 
vero est differre, b. e. exprobrare, cri- 
minari, maledicere. Igitur h. |. nihil 
aliud esse potest, nisi tribuere, h. e. præ- 
dicere; nam vates dicitur ipse id tribu- 
ere, quod futurum promittit. Quocirca 
causa nulla est, cur ἐνδατεῖσθαι, vtpote 
ex ZEschylo ipso desumptum, cum Ste- 
Dpano pro mendoso habeamus. Ceterum 

omerus Iliad. xxiv. 46. Apollinem 
nuptiis Pelei interfuisse, Catullus vero 
in Carm. de nuptiis Pelei et Thetidis 
Apollinem et Dianam eas aspernatos 
esse tradit. Asr. 

µακραίωναε Blovs] Stephanus sine cau- 
sa vel s βίου, quod Euseb. ex- 
hibet, vel µακραίωνα» βίου legendum esse 


censet; µακ s βίου etiam apud 
Soph. CEd. T. 518. legimus. Asr. 

Παιῶν)] Sic scripsimus pro Παιῶν 
(Ald. Bas. 1. et 2.) vel Παιὼν (Euseb. : 
et Steph.) Ita et Schol. Rubnk. legit, 
qui p. 152. παιῶνα explicat: ἁλαλαγμὸν 
ἐπ εὐτυχίᾳα, és viv, i víxp, haud dubie 
Παιῶν) ἐπευφήμησεν accipiens ρτο Παιῶνα 
ἐπευφήμησεν, quum dativus esse debeat ; 
rectius explicat Schol. Rubnk. ad Sym. 
pos. p. 44. 4 παιῶνας----ϕδὰς ἐπὶ εὐτυχίᾳ. 
Cf. Cuper. Observat. i. 1. interpp. ad 
Thocyd. i. 50. Sic et Ficinus locum 
intellexit vertens : letitia me laudatio- 
nibus suis affecit. Asr. 

Φοίβο υδὲεστόµα] JEschyl. Cho. 


555, "Arat ᾿Απόλλαν, is s τὸ 
πρίν. Callimach. Hymn. in Apoll. 68. 
ἀεὶ 8' εὔορκος Απόλλων. | Cf. Euripid. 


Electr. $99. Cicero de Divinat. i. 19. 
8T. 

6 δ) αὐτὸς ὑμνῶρ] Laudat hos versos 
etiam Plutarch. de Aud. Poet. p. 16. E. 
Athenagoras al. Ceterum observanda est 
repetitio illa pronominis αὐτὸς, quse ir- 
risionis et indignationis index est (sic 
Soph. Electr. $00. Xenopb. Anab. iii. 
2. 4. Cf. Valkenar. ad Eurip. Phoen. p. 
552. Markland. ad Euripid. Suppl. p. 
110. et Μαι ad Hymn. Homer. p. 
15.) et oppositio subjecti 8ο preedicati : 
A ὑμνῶν --παρὼν- -εἰπὼν ἐστὶν Ó κτανών. 

8T. 

xopb» οὗ δώσομεν] Schol Ruhnk. 
παρὰ τοῖς ᾿Αθηναίοις χοροῦ ἐτύγχανον οἱ 
κωμφδίας καὶ rparyeBías ποιηταὶ οὗ πά,- 


890 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, B. 


1i, i. 106. φαιδεία”. χβησθαι τῶν νέων, εἰ μέλλουσιν 3 A nd oí φύλακες 
θιοσεβεῖς σε zai θέοι γήγνεσθαι, xad όσον —B eai 
αλέστον οἱόψ T$. Παντάπασω, ἔφη, iyi row τύπους 
τούτους" συγχωρῶ, καὶ ὡς νόμοι ἂν) χρψμην.ὶ 


pb» pr O. — ὀπιπαιδία t.—9 παιδιᾷ Π.-- ὀγὼ Ἡ.-- τύπου τε τούτους v.—P Ἂν 
αὗτοῖε έν.---ᾱ χρώμσθα K. 


ves, ἀλλ᾽ οἱ εὐδοκιμοῦντες καὶ οἱ δοέψιασ- καὶ βελτίω τὰ παρ ἡμῶν φαίνηται λογό- 
6érres ἄξιοι. Proprie archon dicebatur uera, δώσοµε» ὑμὺ χορόν. Asr. 

χορὸν διδόνα, b.e. permittere, ut fabula ἍἉχρύμην] Ex Eusebio baud dobie ad- 
doceretur, ideoque eam probare. De dendum αὐτοῖς ante χρφµην. Asr. 
legib. vii, 817. D. ἂν μὲν rà αὐτά γε, $ 





IIOAIT E I A, 


| (6n 


S l. Τὰ μὲ δη" περὶ θεούς, 5 » δ) i y'a σοιαυ' ἄντα, 
eg" — ἀπουστέον τε καὶ οὐκ ἀπουστίον LL éx ταῖς 
δων roig θεούς sel τιμήσουσι καὶ ονίας" ei σε ἀλλήλωνὴ 
qii μὴ περὶ σμικρου ποιησοµάνοις. Καὶ "TT Y , $Qu, 
ὀρθῶς ἡ ἡμῶν φαίνεσθαι. Tí ὃς δν 8i έλλουσι εἶναι ὁν- 
δρεῖοι, áp οὐ ταῦτᾶ TÉ λεατίέον xci oia αὐτοὺς moros 
nicer voy θάνατον δεδιένας 3 ] ys γιά ποτ ἄν γιέσ- 
des ἀνδρεῖον $ xorra ἐν αὐτῷ τοῦτο τὸ Spar Ma Ain," 
59 0 o6, οὐκ $yayt. T às τόν Amndov 5 ἡγούμενον εἶναί 
σε καὶ δεινὼ εἶναι οἵει τὰ θανάτου ads! ἔσεσβαι καὶ ty 
σαῖς μάχαις αἱρήσεσθαι ' qoo rae σε καὶ δουλείας” θά- 
νΌεΦον; ! Οὐδαμῶς. Ai) δή, ὡς" Soi», ἡμᾶςὶ ἐπιστατεῦ 


5 οὖν q: om Κ.-.-» ὡς om (.—* φοὺς (t.—À Te om ΦΓ.--- πατέρα» suppletus D. 


$8 
—f ἄλλην ITDKq.—5 δαί, fortasse corr, A.—P ποιῄσει v.— ἡγεῖ D.—* Éyorr' v. — 
b δεῖγμα ὁτ.---- 5f t.—9 δαί, fortasse corr, A.—* re om Ger.—! ἁδεᾶ ϱ: ἀδεῖ *s. 
—6 spb τῆς rT»s Hint. —^ δειλίας G06.—. θάνατον om g.—) δέ q.—h- s... AoiBo- 


6. 1. ταῦτά ve Aexréop καὶ ofa) Et 
kec εἰ talia, que efficere. possint, ut 
sortem minime timeant. De οἷος vid. 
ad i. 13. Asr. 

ἁδεᾶ] ἀδεᾶ pro &Befj scripsimus (ut 
Alcibiad. 1, p. 2. Λ.) ex observatione 

maticorum, qui εὐφνα, (yii aj, non 
ὑγιῆ, probant, v. Tbom. M. p. 864. Mor. 
Attic. p. 375. Ken. ad Gregor. Corinth. 


Ρ. 70. Maittair, de Dialect. p. 40. Mo- 
nuit de hoc etiam Matthie Gr. Gr. p. 
131. not. nostrum quoque locum attin- 
gens. Asr. 

πρὸ ἠττης] Bas. 2. articulum τῆς in- 
terponit. Ceterum respexit hunc locum 
Aristides Orat. Platon. ii. t. i. p. 202. 

ST. 


Bteph. 
1r, 886. 


Bek. 
111, i. 107. 


1". {. 108. 





1. 387. 


392 


καὶ περὶ τούτων τῶν μύθων τοῖς ἔπιχειροῦσι λέγει, xdi 

δέσθαι μὴ λοιδορεν"' ἁπλῶς οὕτω τὼ t? Αιδου ἀλλὰ 
ro , ^ e yw?» » - / n x» ο 

[AXXX0y ἔπαμεῖ, we oUT ἀληθη λέγοντας oUv ὠφελιμα 
” / / * ο ” / » 3, 

τοῖς R$. ovrt µαχίμοις ἔσεσθαι. Asi μέντοι, ἔφη.  EZa- 

λείψομενΡ dpa, ἦν δ ἔγω, ἀπὸ τοῦδε τοῦ ἔπους ἀρξζάμιενοι 


N ^s 
φάντα τὰ TOIGUTG, 


IIAATONOZ 


⸗ »» ^ 280 » 
[βουλοίμην κ ὑπάρουροφν ων Ünrsusquey ἄλλῳ 
ἀνδρὶ παρ ἀκλήρῳ,ὶ ᾧ' μὴ [ίοσος πολυς $/9, 


M 
χαι TO 


4 ev 8 Pd ή 
5 πᾶσι' νεκύεσσι χαταφθιµένοισιν ἀνασσει' 
4 


N e 
οἰκία δὲ θνητοῖσι" καὶ ἀθανάτοισι Φανείη 


σµερδαλξ, εὐρώετα, τά σε στυγέουσι θεοί περ" 


^ 
xoi 


4 
à" αότοι, 3 ῥά eig" ἔσσι καὶ εἰν Αΐδαο δόμοισι 


* 
«04 7ο 


J 4 M 10. LEA / , y 3, / 
Uy» καὶ ε/δωλον αταρ Φρινες ovx &w^ ao uxor 
M 


s Md M ^ N ^ 
oio φεπνῦσθαι,' αὶ" δὲ σκιαὶ ἀΐσσουσι" 


* 
£o 


Joys δ᾽ ἐκ ῥεθέων αταμένη " Aidórds (εβήκει,' 


e / ⸗ 222 à ^ ο i ο 
ον W'OTLLOV γούώσα, λιπουσ QyÜpovsTO. καὶ 205r 


4 
καὶ v0) 


] M ài ve ^ 54, ⸗ 
ψυχῆ δὲ xora* χθονὸς ηῦτε καπνός, 


4 (v 
MY STO τετριγυῖα" 


ρεῖν om pr 6.—! ἡμᾶι om ΦΚ: et mg 8.—" λοιδορεῖσθαι €t et mg 6.—* ἂν λέ- 
yorras Hiv.—? γενέσθαι v.—P ἐξαλείψωμεν Hgtos.-—2 παρακλάρω t.—' φ..-εἴη om 
A06mt.—* κᾶσιν A.—! δὲ om (.—* θνητοῖς G6mt.—" τά ye Dr. —" e: & υς. 
—X Ti (οπι.---Ἱ ἔτι tv.—* πεπνῦσθαι ΠΏφ, πέπννσθον E, πέπννται ο: πεπνύσθαι 
5ς.--- τοι tos. —b B ἐβεβήκει Ἐπι.--- ἀνδρότητα Π.---ᾱ τὸ om $.—* δέ re κατὰ 
K.—Í τετρηγυα m, τρηγυῖα (.—5 ἑπήν υ.-» ἀποπκέσῃσι s.— ^ ἀλλήλοισυ t. 


ἐξαλείψομεν] Laudat bec Euseb. 
Prep. Evang. xiii. 14. p. 693. A. unde 
pro ἐξαλείψωμεν reposuimus ἐξαλείψομεν, 
ut Ficinus vertit delebimus. Αοτ. 

βουλοίµην x. v. A.] Verba sunt Achil- 
lis ad Ulyssem spud inferos versantem 
in Od. xi. 488. Cf. Lucian, Dial. Mort. 
xv. 1. t. i. p. 167. ed. Schmied. et Hem- 
sterh. ad Lucian. t. ii. p. 489. Bip. Aer. 

οἰκία δὲ θνητ.] 1]. xx. 64. d κόποι 1l. 
xxiii. 109. Asr. 

οἵψ πεπνύσθαι] Il. xxii. 362. Credi- 


bile est Platonem apposuisse etiam ver- 
sum, qui hunc proxime prrecedit : Τύ καὶ 
τεθνειῶτι µόνῳ πόρε Περσεφόνεια. STEPB. 
ψυχὴ 8 ἐκ ῥεθέων] Yl. xvi. 856. ubi 
cf. Heyn. et |. xxii. 362. ἁνδροτῆτα, sic 
Ald. Bas. 1. 2. Steph. Ficinus (vertens 
foriem ætatem) et Homeri libri anti- 
quiores, etsi à5 α (ab ἂδρὸς, i. e. 
παχὺε, εὐτραφὴς) rei convenientius, v. 
Ἡετη. Asr. 
δὲ κατὰ x0orbs] Ἡ. xxii. 100. 
mox és B" ὅτε, Od. xxiv. 6. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. S903 
b] 
X004 
e δ᾽ ϱ 1 e ?» * 
—A 
* /, 
τρίζουσαι α«οτίονται, ἐπείξ x$ τις ἀποπίσησι) 
ε e 3 / , ix 
ὁρμαθου $x πίτρης, ἀνά v ἀλλήλπσι' ὄχονταν 
e e Lr 1 » 
wg ci T&TDIyUiOUP ἅμ neca. 
δω X ^e 
ταῦτα καὶ τὼ τοιαῦτα πάντω παραιτησόµεθα Όμηρόν τε 
N i] 4 
καὶ τοὺς ὤλλους, ποιητὼς μὴ χαλεπαίειν Vx" διαγράφω- 
Ld e ^n X 4 eV ^! P , ', 
μεν, οὐχ. ὡς οὐ" ποιητικὼ καὶ ἡδέα τοῖς πολλοῖς ἀκουει» 
3 LI ο 
ἀλλ ὅσῳ ποιητικώτερα, τοσούτῳ ἧττον ἀπουστίον παισὶ 
Νν 9 : ^s y 
καὶ ἀνδράσι» οὓς δεῖ ἐλευθέρους εἶναι δουλείαν θανάτου 
ro ’ 
μαλλον» φοῴο(ημένους. Παντάσπασι μὲν οὖν. [8. 2. | 
, - 8 ^ 
Οὐκοῦν ἔτι καὶ τὰ περὶ ταῦτα ὀνόματα πάντα va δεινά 
M A 5 4 ⸗ ΔΝ ⸗ x 
σε καὶ φοβερὰ ἀποβλητία, Κωκυτούς σε καὶ Στύγας καὶ 
» / 8 8 ? / j t N “/ e u , . * 
ένέρους και ἀλίβαντας, xci ἄλλα ὁσα" τούτου του TU- 
v? / , à? ^ e ", Ww / 
που) ὀνομαζόμενω Φφρίττεν 05 coii ὡς οἱόν τε" πάντας 
8 * ο ^ 
voUg ἀκούοντας. καὶ ἴσως SU ἔγει πρὸς ἄλλο τι ἡμεῖς δν 
ϱ « f , ^w 
υπερ vay φυλάκων Qo[QoupusÜm) μὴ ἐκ τῆς" τοιαύτης Qei- 
/, ^s 
xz; θερμότεροι" καὶ µαλακώτεροι τοῦ δέονσος γένωνται 


k 


---)πετρηγνῖαι tm.—* τε om q.—! ἄλλονε om e,— llày q.—" οὗ om v.—^ üxov- 
créa qt.—P μᾶλλον om (m.—35 τα v. — τὰ post πάντα add AeZIIégtemr.— 
* ἐνέργουε t, kepBépovs v.—' ἀλείβαντες Bim εἰ pr IL—^ ÉAX' ὅσα v, ὅσα 

Hs.—"' ToU τύπον τούτου H.—" olera. AGEIIHD(omt : ἔοικε K.—* ὑκχὸ ΑθΘὸτ.-- 
Y $oBéje0a q.—* τῆς om $t.—?* ἀθυμότεροι v.—h ἀφαιρετέον Ἐ.---- δικαίως B. - 


ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα] Vid. Aristid. 
t. ji. p. 826. Λατ. 

. 2. évépovs] Schol. Rohnk. p. 152. 
ἐν τοὺς vekpobs, ἀπὸ τοῦ ἐν τῇ ἔρᾳ, 
ὅ ἐστι τῇ yj, κεῖσθαι' ἀἁλίβαντας δὲ 
sevs ἐν ὅδου ἡ καὶ αὐτοὺς τοὺς νεκροὺς 
νοητέον διὰ τὴν τῆς λιβάδος ἀμεθεξίαν. 
ἝἜνεροι sunt Latinorum inferi, quie qui- 
dem vox ipsa ex illa derivata, ἁλίβας 
veto, cui vis vitalis effluxit. Plutarch. 
Qusst. Roman. viii. 10. p. 786. A. ὁ δὲ 
àA(Bas kal ὃ σκελετὸς ἐπὶ τοῖς νεκροῖε 
ύγονε, λοιδορουµώης τὰ΄ ὀνόματα τῆς 
ξη , ldem de Áudiend. Poet. c. 
2. p. 17. B. πάλιν al πορὶ τὰς vexvlas 
γερωτουργίαι καὶ διαθέσει: ὀνόμασι qo- 
βεροῖς ἐνδημιονργοῦσαι ματα καὶ εἴ- 
δσλα ποταμῶ» Φλογομένων καὶ τόπων 
ἁγρίων καὶ κολασµάτων σκυθρωκῶ», ob 
várv πολλοὺς διαλανθάρουσι», ὅτι τὸ µυ- 
θῶδει abrois πολὺ καὶ τὸ ψεῦδοι, ὥσπερ 
εροφαῖς τὸ φαρμακῶδε», ὀγκέκραται. ΑεΤ. 

Plat. Vor. 


θερμότεροι] In omnibus, quos novi, 
libris legitur θερµότεροι, quod quomodo 
enatum sit, haud facile explicatu; cor- 
ruptum et contra sensum esse apparet; 
θερμὸν enim tantum ab ignavie notione 
abest, ut adeo fortem et audacem teme- 
ritatem significet, cf. Esch. Eum. 557. 
Cho. 1004. Soph. Antig. 90. Trach. 
1046. Aristoph. Plut. 415. Vesp. 922. 
Sic et Latinorum calidus usurpatur, v. 
H. Stephan. Schediasm. v. 31. Gronor. 
ad Liv. xxxv. 32. et Drakenb. ad Sil. 
ltal. xv. $37. Steph. * ἀθερμότεροι scri- 
bendum esse suspicor ;' quod inusitatum 
est, Ni fallor, vel Sei ótepo:, ut c. 20. 
vel, quod equidem malim, ότεροι 
legendum est; certe vocem vix aliam 
reperies, qure rem, de qua sermo est, 
tam bene exprimat ; namque ἀθυμία pro- 


11. i. 109. 


prie de militibus ponitur, qui animum . 


demittunt, animo segni ac timido belli 
labores et pericula refugiunt. 3 b Xe- 


VI. 


394 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


. Καὶ ebv⸗ y; $e», φοβούμεθα.7 ᾿Αφαιρετία" ἄραν 


Νας Τον δι ἐναντίον 
ποιησέον» Δ7λα δή. 


ἔφη, εἰ περ xci τὰ πρότερα. 


σύπον τούτοις λεκτέον σε xci 


Καὶ τοὺς ὀδυρμοὺς & αρα ho iion 


xci τοὺς οἴπτους τοὺς Tay $AAoryi 


&30po ; Ανάγκη, 
Σχότει δή, 5 ? »i ἔγό, ei -ὂρ- 


r1, i, 110. és; ἐξαιρήσομεν 7 ov. Qapár δὲ 5 o: ori o* imus árne 


à! 
TO ritmi, οὗ περ xui ἑσαῖρός έστι, TO * τεθνάναι οὐ δεινὸν 


ἠγήσεσαι. Φαμεν γάρ. 


Ovx άρα ὑπίρ 'y ἔκείου ὡς 
δεινόν σι πεκοθότος ὀδύροιε' ay. 


Qv δητα. Αλλα par 


καὶ σόδε λέγομον, ag ὁ τοιοῦτος μάλιστα αὐτὸς αὐτῷ αυ- 
à, xc πρὸς TO εὖ b C y καὶ διαφερόντωςξ φὼν ἄλλων ἥκιστα 


ὑτέρου” προσδεῖτα,. 


AM, ἔφη. 


'Ἠπισί' ager αὐτῷ) 


δεινὸν -σσερηθηναι υἱέος 7 ἀδελφοῦ Ἡ χρημάτων 8 ἄλλου 


του σὼν σ οιούτων. 


ἔυμφορὰ καταλάβῃ. 


"Ἠπιστα pávroi. 
ὀδύρεσθαι, Φέρειν δὲ ὡς πραόσατα, ὅταν σις αὐτὸν σοιαύτη 
Πολύ γε. 


"Hier ἄρα καὶ 


e 


Ορθώς ἄρ ἀν' έξαιρ οἵ- 


μεν τοὺς θρήνου ray" ὀνομιασσὼν ἀνδρῶν, ovest Àà' ἄπο- 


II. . $88. διδοῖμεν, xci οὐδὲ ταύταις σπουδαίαις, κα) όσοι κακοὶ σὼν 


ἀνδρῶν, i ἵνα diy δυσχεραίνωσῳ 6 όμοια τούτοις αοιεῖν οὓς δή 


Φαμιεν eri Φυλακή της χώρας σείφεν. 


Ὄρθος, se. 


Πάλι δὴ 'Ὁμήρου τε δεησόµεθα καὶ τῶν ἄλλων φομητῶ» 


ἃ τοῦ δὲ ἐναντίου τύπου O, τὸν 9 ἐναντίον τύπον t.—* 6 om tr. — τὸ om TIDK.— 


& διαφέρορτα K.—bh ἑταίρου t.—1 ἄρ᾽ temr.—J οὕτω D, τούτω Kq.—k 
| ἂν add IIDKq.—"7 ἐξαίροιμεν K,—? τοὺς τῶν q.— 


noph. Anab. vii. 8, 6. 16. ol τε πολέμιοι 
θρασύτεροι ele» καὶ οἱ στρατιῶται ἀθυμό- 
Tepoi, | Cyrop. v. 5. 18. στρατιῶται 
ἀἁγαθοὶ ἀθυμότεροι Ύίγνοιντο. emosth. 
Olynth. ii. p. 31. καὶ τοὺς τὰ δέοντα 
ποιεῖν βουλομένου: ἀθυμοτέρους ποιοῦσι. 
Jam quum sensus unice ἀθυμότεροι vi- 
deatur efllagitare, ponitet fere id non 
reposuisse ; etsi, quomodo θερµότεροι ex 
ἀθυμότεροι enasci potuerit, non perspici- 
mus; sed ecquis omnia hujus generis, 
in quibus plurima cœco casu facta sunt, 
explicari posse censeat? Ceterum Fi- 
cinus solum expressit µαλακώτεροι, Cor- 
har. vero vertit: πε ex ejusmodi horrore 
calidiores εξ molliores Justo nobis red- 
dantur. Sententiam hujus loci expressit 
Dio Chrysost. Orat. lii. p. 658. D.— 
In preegressis pro ὡς οἷόν τε Cod. Reg. 
habet &s ἔοικε, sed etiam Ficinus ag- 


χρὴ rc q.— 


--ρ ἐπὶ τῇ Φυλακῷ t.—P πλευρᾶ 


noscit vulgatam scripturam, quippe ver- 
tens: terrent vehementer quippe omnes, 
quicunque audiunt. Asr. 

καὶ τοὺς ὀδυρμοὺς] Laudat Stob. cvi. 

p. 678. usque ad τ. ἀνδρῶν, — Post oxé- 
sei omittit δή. Asr. 

ἄλλου τοῦ] (1. e. τινὸς) cum Aldo 
scripsimus, quia ToU, utpote natura cir- 
cumflexum, post vocem barytonam vel 
paroxytonam accentum inclinare vel 
amittere (scribunt enim partim. ἄλλού 
του, partim ἄλλου Tov) nequit. Αοτ. 

p ἂν ἐξαιροῖμεν] ἄρ' ἂν pro simplice 
ἄρα cod. Heg. suppeditavit, qui praeterea 
pro ἐξαιροῖμεν legit ἐξαίροιµεν, vitiose. 
De sententia, vid. Plutarch. de Aud. 
Poet. c. 2. Asr. 

πάλι 5) Ὁμήρον] Laudat Euseb. 
Prep. Evang. xiii. 14. p. 693. B. qui, 
ut Bas, 2. post Ὁμήρον ignorat τέ. Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 395 


μὴ moii» ᾿Αγιλλία θεᾶς maius ἄλλος ἐπὶ πλευρῶςὃ κα- 
φακείμενον, ἄλλοτε δ᾽ αὗτεὶ ὕπτιον, ὤλλοτε δὲ πρηνῇ, τοτὸ 
À' ὁρθὸν ἀναστάντα, αλοϊζοντ ἀλύον ἐπὶ θν ἁλὸς ἄτρυ- 
viroio, μηδὲ ἀμφοτέρησι χερσὶν ἑλόντα κὀνιν αἰθαλόεσσα», 
χευάµενον κὰκ κεφαλής μηδὲ ἄλλω χλαίοτά τε' καὶ 
ὀδυρόμενον ὅσα καὶ οἷα ἐκενος" ἐποίησε μηδὲ Πρίαμον 
ὀγγὺς θεῶν γεγονότα λιτανεύοντά τε καὶ 
κυλωδόμενον κατὰ κόπρο 
ἐξονομακλήδην" ὀνομάζοντ ὤνδρα ἔκαστον. 
πολὺ δ᾽ ir τούτων μᾶλλον δεησόµεθα μή τοι" θεούς γε’ 
oni» ὀδυρομάνους καὶ λέγοντας | 
ὤμοι ἐγὼ δειλή, ὤμοι δυσαριστοτόκεια. 
£i δ) οὖν) θεούς, µή τοι τόν γε µέγιστον τῶν θεῶν τολμῆ- 
σαι οὕτως ἀνομοίως µιµήσασθαι, ὥστε o) πόποι φάναι 
2 Φίλον ἄνδρα διωκόμιενον περὶ ἄστυ 
, " e^ ον ἃ 45 2 , » 
ὀφθαλμοῖσιν ὀρώμιαι, ἐμονὶ Q^ ὀλοφύρεται ἧτορ" 
καὶ 
ai αἲ ἔγών, ὅτε uoi! Σαρπηδόνα Φίλτατον ἀνδρῶν 
Μοῖρ ὑπὸ Πατρόκλοιοξ Μενοιτιάδαο δαμῆναι. 
[8. 3.] εἰ γάρ, à. Q^ ᾿Αδείμαντε, τὼ) τοιαῦθ᾽ ἡμῖν oi 
νέοι σᾳουδῇ ἀκούοιεν καὶ μὴ) καταγελῷεν ὡς ἀναξίως λε- 
γομάνων, σχολῇ ἂν ἑαυτὸν γό τις ἄνθρωπον» ὄντα ἀνάξιον 


eL η 
Kq.—4 ab oſor. - πλαζοντα B, πλάζοντα tem.—* ἀμφοτέραισιν A, ἀμφοτέροισι θ, 
ἀμφστέραισι v. — Ύε Kq.—" ola δ' éxeiyos v.—" κυλιρδόµενο» OTIéDKqrt : κυλυ- 
δούµενο» *s.—* κόπρον OHTIPDmt : κόπρου *s.—* ἐξονομακλάκ t.— δέτι K.— 
3 µήτι Φυτ.--» γε om tm. — οὗ 69r.—c uf; τι ér.—4 ἐμοὶ ér.—* al al 89.— 
f 07" ἐμοὶ c. —8 πατρόκλου tm.—^ φίλε om 6$t.—! rà om $r.—J 0) t et pr e.— 


ἄλλοτ) ὁπὶ πλ.] Il. xxiv. 10. Mox 


er se apparet; illud πρώῖζον vel sp 
omero et Eusebio rece- r 


órr etiam consentiret com Homerico 


ἄλλο δ abre. Asr. 
xeliorr] Homer. Δινεύεσκ ἁλύων 
srapà, 91? ἁλὸς, οὐδέ µιν Ἠώς. ubi Hey- 
nius, 'scripserat πρωΐζοντα, matutinum 
se ageniem. — Interpretatur Plato poe- 
tam, non novam lectionem effert. Le- 
gendum, ni fallor, vel spditov vel πρφ, 
ἁλύοντ) (moerore quotum) cet. 
quod Homerico δωεύεσκ ἀλύων conveni- 
entissimum esset, et quam facile e spet 
8, πρ ἰόντ enasci potuerit πλαζοντ’, 


illo: οὐδό jur 'Hàs Φαινομένη λήθεσκον 
ὑτεὶρ ἅλα ἠϊζόνας. τε. Ficinus vertit : au£ 
exsurgentem errare tristitia affectum in 
litore maris, Homerum secutus. Ásr. 

μηδὲ Πρίαμο»] Il. xxii. 414. Κυλωδό- 
µενον ex cod. Regio et Homero scripsi- 
mus pro κυλινδούµενο», quod Ald, Bas. 
1. 9. exhibent, Asr. 

ὅ poi]. Il. xviii. δ4. Cf. Maxim. Tyr. 
xiiv. 5. p. 289. Mox d πόποι | Il. xxii. 
168. Asr. 

af! af ἐγὼν] Il. xvi. 499. ubi d µοι 
éyà legitur, ubi vid. Heyn. Aer. 


It1, i. 111. 











396 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


€ ^ , 82 ⸗ 2 i» 7 9 οἱ ^ 

ἠγήσαιτο τούτων καὶ εσικλήξεεν, εἰ καὶ ἐπίο, αυτφ TOKOU- 
4 2 Φ ^ » » 9 S4 ? , 9 9A 

voy 7| λέγειν 7 σοι, ἀλλ οὐδὲν αἰσχυνόρωος ουδε 


im, i, 112. σερῶν πολλοὺς ἐπὶ σμικροσι" παθήµασι θρήνους ἄν Oo: 


καὶ ὀδυρμού. ᾿Αληθεστατα, ἴφη, λέγεκ. Δε δέ γε 
v e 2 e ου e / » ^A n * / σ sf 
ουχ, ὡς αρτι ZA ο λογος ἐσημαινε, ὁ φειστίον, έως GC» 
τις ἡμᾶς ἄλλῳ καλλίον asian. Ov γὰρ οὖν δεῖ.  AXA& 
M ? 4 , / ο e το s M Led 
μὴν οὐδὲ Φιλογέλωτάς γε δε εἶναι. σχεδὸν γὰρ ova? 
τις. $QUA ἰσχυρῷ. γίλωτι’ ἰσχυρὰν καὶ µεταβολην ζητες 
τὸ τοιοῦτον. Δοκεῖ por, ἔφη. — Ours ἄρα ἀφθρώπους ἀξί- 


1.389. ouß λόγου κρατουμένους ὑπὸ γέλωτος ἄν τις ποιῇ, ἄποδεκ- 
víoy: πολυ Ó$ ἧττον, ἑὼν θεούς. 


Πολὺ μέντοι, 9 ὃ ὃς. 


Οὐκοῦν Ὁμήρου ουδὲ σὰ τοιαῦτα ἀποδεξόμεθα" περὶ θεῶν, 


ἄσίθεστος δ᾽ 


de ἐνῶρτο γέλως µακάρεσσι θεοῖσιν 


e y νο 8 ΄ * w 
ὡς idor' ΗἩφαιστον διὰ δώµατα αοιπνύοντα. 
oUx ἀποδεκτίον xo rà, τὸν doy λόγον. Ed σύ, ἔφη, βούλει7 
ἐμὸν" τιθέναι, ov γὰρ οὖν δὴ" ἀποδεκτίω. ᾽Αλλὰ μὴν 
A 9 4 ’ N d ’ E) 8 9 ^s 9.7 
xci ἀλήθειάν γε περὶ πολλοῦ ποιητίον. si γὰρ ὀρθῶς &AS- 


k i$ ἄνθρωπον ΑΠΏΦΕ, Tis καὶ ἄνθρωπον K : τις αὐτὸν ἄνθρωπον *s.—h τι TIDE«, 
αὗτῶ τι v.—" σμικροῖσι ΑΘΕΠΦΙΠΙΕ: σμικροῖς *s,—»5 ἐσήμανεν ΘΕίΠι, ἐσήμηνιν c. 


---οπε &r.—P διάν v.—^ ἔφη TID, ἔφην GéKqtrmt.—" ἰσχυρφῷ 


—5 Ὑέλωτι ἅλφ Φος, γέλωτι χρῆται te.—4 ποιοίη €x.—*. ἀποδεξώμεθα 
—— διὰ οὐ rede t.—* δὲ DKq: δὲ σὺ to.—! βαύλοι ἔφη Ns, 


Bétmr.—" 


art 


ἔφην rc 8, —? ἐμοὶ &br.—* τὸν λόγον τιθέναι Hivs.—b δεῖν q.—^ θεοῖσι OTlétmt : 


6. 8. αὐτὸν] Pronomen αὐτὸν in cod. 
Ven. et Reg. desideratur, et sane abesse 
potest Cod. Reg. ante ἄνθρωπον ὄντα 
inserit xal, unde facile est conjectu, par- 
ticulam explicativam, v. c. ás, quod 
centies cum καὶ permutatum reperitur 
(vid. Hemsterh. ad Aristoph. Plut. p. 
194. et Marcland. ad Eurip. Iph. A. p. 
26.) pristinam fuisse scripturam. Asr. 

ἀλλὰ μὴν] Laudat Stob. v. p. T5. ubi 
Φιλογέλωτα omisso γὲ scribitur. Asr. 
4 ἄσβεστος] ll. i. 509. ubi cf. Heyn. 

sT. 

ἀλλὰ μὲν καὶ ἀλήθεια] Laudat Stob, 
xliv. p. 317. De sententia, vid. |. ii. 
21. Simile est illud Darii apud Hero- 
dotum iii, T2. ἔνθα γάρ τι δε ψεῦδοε 
Ἀέγεσθαι, λογέσθω τοῦ γὰρ αὐτοῦ γλι- 
χόµεθα of το ψευδόµενοι καὶ οἱ τῇ ἆλη- 
entn διαχρώµενοι. Sextus Empir. adv. 
Logic. vii. $. 43. p. 878. καθὰ γὰρ ó 


δώσει, μὸ διδοὺς δὲ ψεῦδος µέν τι Aéyei, 


οὗ φεύδεται δέ. πρὸς γὰρ τὸ» τοῦ ἔπιστα- 
γουµένου σωτηρία» abre τὸ τοιοῦτο λαµ- 


βάνει τὴν ἀναφοράν. Libanius Epist. 
cxxi. p. 04. ἑψεύσω μὲν, ἀλλ᾽ d sais σοι 
τῷ ψεύδει γεγένηται βελτίων, τῷ δὲ τοι- 
οὗ τν ψεύδει xh» τῇ Πλάτωνος πόλει xé- 
pav ὁρῶμεν οὖσαν. Cf. Pliülo de Cherub. 
p. 110. Laudat b. ]. Clemens Alexandr, 
Strom. vii, p. 730. C. t. ii. p. 869. 
Pott.) et respexit Hieronymus contra 
Refinum: *' veritas quoque sectanda 
magnopere est ; si enim, ut paolo ante 
rectissime dicebamus, Deo indecens et 
inutile mendacium est, hominibus quen- 
doque utile, ot utantor eo quasi condi- 
mento (v. Lucret. iv. 11.) atque medi- 
camine, nulli dubium est, quin hujes- 
modi licentia medicis danda sit et ab 
imprudentibus removenda. — Hoc est 
Latinorum salubre mendacium, ut Li. 


περὶ τῆς τοῦ ος ii. 64. A. Gell. Noct, Attic. xvi. 21. 
τι λέγων larpbs καὶ dsaryye * Asr. 
ö— — ——— — —— — 





IIOAITEIA, T. 391 


eyopr ἄρτι καὶ τῷ rri —XR pár diy puorov violas, Ln 
θρώτοις 8 χρήσιμο» ὡς t φαρμάκου είδει, dior o; oTi τὸ γι 
τοιοῦτον ἠαηροῖς Üor&or, ἰδιώταις às οὐχ. ἁπτέον. Asibos, 
$Q3. Τός & χουσι * TG iM, $ Tip T7) ἄλλοις, 
προσήνει' Ψεύδεσθαι 8 ; πολεμίων 5? πολιτών ena ir adi 
λεία! σῆς αόλιως: τοῖς às ἄλλοις TUI» οὐγ ἀττίον TOU τι. i. 118. 
φοιούτου, ἀλλὰ πρός γε 5 τοὺς roto roc ἄρχοντας dua 
τη Ψεύσασθαι ταύτὸν" καὶ —2 — * * —X 
—R πρὸς ἠωτρῶν ) ἀσκοῦντι rgo quu δοσρίβη» περὶ 
τών φοῦ αὐσου σώματος παθημάτων' μὴ τἀλφθη λέγε, $ " 
πρὸς κυβερνήσην περὶ τας ρεώς τε καὶ τῶν ναυτῶν μὴ τὰ ὄντα 
λόγουτι, οχως J αὐτὸς 3 τις Tay ξυννκυτῶν αρώξεως ὅ ixss. 
᾿Αληθέστωτα, $ ὄφη. "Ar ἄρ ἄλλον τιὼ λαμβάνῃ ψεωδό- 
µενο) ὃν τῇ αόλει τῶν 
oi 5 δημιοιργοῦ & έασι, 
μάντιν 3 Ἰητῆρα" κακῶν ; σέκτονα δούρων, 

χολάσει ὡς) ἐπισήδευμα ε/σάγόντα πόλεως ὥς m »saic 
Gro rgerrinór σε" καὶ ὀλίδριο. Ec ys? 7 » ὃς, bri ys 
λόγφ ἔργα" τελῆσαι. T! δω.)  σωφροσύνης d. a oU διή- 
σει ἡμῖν vois rtaviaus ; Πως 2'2 o); Σωφρ οσύνης $ ὡς αλή- 
θε, οὐ τὰ voids" μέγιστα, ἀρχόντων i" ὑπηκόους ας 
αὐτοὺς δὲ ὥρχοντας" τῶν περὶ πότους καὶ ἀφροδίσια καὶ 


θεοῖς Ός.---ᾱ δ' v.—* «ροσῆκε v. — ἀφελεία 0.—S ποιούτουε om ϱ.---ὃ ταυτὸ t. — 
i q.—J δημιοεργοὶ rc ᾳ: δημιουργοὶ *s.—k Ιατῆρα DKq.— κολάσεως A, 
κολάσαι ὧν tri, — Tre om Φ.---Ὁ dá» Ύε tv, ἐὰν v. - ἔργφ q.—?9 δαί Α: δέ 
9s,—83 δ' v.—' τοιαῦτα δὲ TIDKt et pr Θ, τοιαῦτα δὴ 4 et το 86.— ἄρχοντας δὲ 


AauBdrp] Int. ὁ ἄρχων ex anteceden- p. 75. ubi legitur τί Bal. Aer. 


tibus vois ἄρχουσι δὴ) τῆς πόλεως cet. 
Versus, qui sequuntur, sunt Homer. Od. 
xvii. 383. Pro δημιοεργοὶ Ald. Bas. 1. 

9. et Stob. exhibent δημιουργοί. Λατ. 
ἁνατρεκτικὸν] Cum genitivo conjeno- 

tum, ut |. vii. p. 698. D. νοῇσεως οὐκ ἂν 
gru οὐδ i id d εἴη. p. 454. 
BDuarolas— 


Plutarch. 
Instit. t. i. p. 288. A. Vid. 
Fischer. ad Weller. P ni * p. 802. et 
Matthise Gr. Gr. "p t 
dd» γε] Stob. [e λόγψ. Asr. 
τί δέ; Laudat Stob. v, 


és πλήθει] In wniversum, i. q. 6s ἐπὶ 
Tb sA960os, ut L ii. 7. ubi v. not, Mat- 
this (Gr. Gr. p. 622.) ὧν «Affe ita 
positum esae censet, ut ὡς épol s. οἵψ γε 
ἁμοὶ (Sopbist, 294. 297. C. vid. Heusd. 
Spec. Crit, p. 59.) quod esset pro plebe, 
i. e. respectu plebis s. si plebem cogites; 
sed primum sensum hoc nullum fere ha- 
beret, deinde τῷ αλήθει scriptum esse 
oporteret, postremo és λάδι il illo sensu 
quem indicavimus apud alios E uir: 
scriptores occurrit, vid. Leopard. 
xiv. 19. et Fischer, ad Weller. t. lii. P 
i. p. 233. Asr. 








908 ΠΛ ATONOZ 


αερὶ ἐδωδὰς ἡδονῶν; Ἔμοιγιε δονῖ. Τὰ δὴ τοιάδε Qieo- 
9 ^- / v Νε ^ t£ , 
Μεν, οἶμαι, καλώς λέγεσθαι, οἷα καὶ Ὁμήρφ' Διομήδης 
λέει, 
virra cix? ᾖσο, pu» δ᾽ ἐπιπείθεο µύθφ, 
καὶ τὰ τούτων ἐχόμωνα, τὰ 
»X ΄ ’ , * 
ima µένεα απνίοντες Αχαιοί, 
σιγῇ δειδιότες σηµέωτορας, 
καὶ ὅσα ἄλλα τοιαυτα. Καλώς. Τί δέ" và τοιάδε 
οἰνοβαρές, κυνὸς ὀμματ' ἄχων, κραδίην 0. ελάφοιο 
b A εφ” Y ^— Y i 0 LÀ Ww 2 
n, ago, 494 τὰ τούτων εξης Opa, καλως, καὶ οσα ἄλλα Tie d 
λόγῳ 7 ν ποιήσει sipnxs νεανιεύµατω" ἰδιωτῶν εἰς Oto OP- 
ταςι Ov καλῶς. Ov γάρ, οἴμαι, sic! γε σωφροσύνην' 
φίοις ἔαιτήδεια ἁκούεω. εἰ δὲ τινα ἄλλην ἡδονὴν παρέχι- 
σαι, θαυμιαστὸν οὐδέν. * πῶς σοι φαίνεται; Οὗὕτως, t. 
[S. 4. | Tí δέ: ποιεῖν ἄνδρα τὸν σοφώτατον λέγοντα ὡς 





111, i. 114. 


δοκεῖ αὐτφ κάλλιστον εἶναι πάντων, ÜTQY 
παρααλίῖαι" σι τράπεζα 
σίτου καὶ κρειῶν, µΜέθυ δ᾽ &x κρητῆρος ἀφύσσων 
οἰνοχόος φορέησι καὶ Εγχείη δεπάεσσι, 
δοκεῖ σοι ἐπισήδειον εἶναι πρὸς ἐγκράτειαν ἑαυτουῦ"' ἀκούερ 


jio; ij rib 


αὐτοὺς t.—t καὶ ὁμήρφ AGTIéDqmt : καὶ παρ) 'Oufjpp 95.—* Bal A.—" dpa. καλῶτ 
vá Te τούτων ἑξῆς Φ.--- ἄλλα om DEq, ἄλλα τοιαῦτά (0.—X νεανισκεύµατα Hm.— 
Y el ὄγι--" σωφροσύνη t.—5^ δαὶ Α.---ὂ παράπλειαι DKm, περιπλεῖαι $r.—^ δεπάεσι 


'rérra] Il. iv. 413. Asr. 

Ίσαν] Ll. iii. 8. et iv. 431. quos utros- 
que locos Plato conjunxit. Asr. 

σιγβ] Ex diversis Homeri locis sumpta 
hac puto, et priorem partem versus pri- 
oris deesse in qua ille adverbio σιγῇ 
usus est, sicut et in posteriore. Legimus 
quidem certe Iliad. T. non procul a prin- 
cipio, postquam dixit de Trojanis eos 
cum clamore et strepitu in aciem profi. 
cisci, de Graecis contra, Οἱ δ ἂρ ἴσαν 
σιγῇ µένεα πνείοντας ᾿Αχαιοὶ, Ἐν θυμφ 
μεμαῶτες ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν. Τα au- 
tem verba AXeyj δειδιότες σηµάντορας, 
extant in hoc loco Iliad. A.—ol δ ἄλλοι 
lud» "ri (M ke s Τόσσον λαὸὺν 
ἄπεσθαι ἔχο ιν αὐδὴν) Συγῇ 
δειδιότες σηµάντορα., — Nisi ati alios 
est Homeri locus qui hemistichio quod 
hic legimus, subjunctum etiam versum 


ilum habeat, non immerito, quos attuli 
locos, eos esse quos Plato citarit dice- 
mus, E duobus autem locis ut verba 
illa sumpta esse putem facit et quod 
dicit, rà τούτων ἐχόμενα, τὰ, non autem 
τὸ τούτων ἐχόμενον», τό. licet et de unico 
interdum loco ita numerum pluralem 
usurpari non negem. Ceterum, si di- 
versi sint loci, inter hemistichii finem et 
versus sequentis principium opus foerit 
particula καί. Srgen. 

olvoBapés] 1l. i. 225. ubi v. Clark. 
Cf. Plutarch. de Aud. Poet. c. 4. p. 19. 
C. Asr. 

ἄλλα] Ald. Bas. 1. et 3. ἄρα exhi- 
bent, quod Stephanus bene correxit. Pro 
εαν a Bas. 2. legit ψεανισκεύµατα. 
Aer. 

6. 4. παραπλεῖαι] Od. ix. 8. Mox 
λιμφ Od. zi. 842. Asr. 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 399 
Mp À' οἴκτιστον θαρέειν καὶ πὔτμον brin; 

3 Δία καθευδόντων σῶν ἄλλων θεών τε χα) (ἀνθρώπων d ὡς. 
μόνος γρηγορὼς ἁ ἐβουλεύσατο, φούτωνὶ φάντων ῥᾳδίως 
ἐπιλανθωνόμωον" Qux τὴν τῶν ἀφροδισίων σιθυμίαν, x. 
οὗτως ἐκπλαγέντα ἰδόντα τὴν Ἔρω», à ὥστε (unà. sig σὸ do 11. i. 115. 
μάτιον ἔθελειν £i», ἀλλ αὐτοῦ βουλόμενον χαμαὶ ἕογ- 
γέγνεσθαι, xat λέγοντα ac οὕτως ὑπὸ ἐπιθυμίας à $ Y TOL, 
ὡς οὐδ οτε τὸ πρῶτον εφοίσων πρὸς ἀλλήλους o? 


- 


φίλους" λήθοντε roxnæs; 
οὐδ) ᾿Αρεός' τε καὶ Αφροδίτης o ὑπὸ Ἡραίστου Der 3* 


ἕτερα τοιαύτα: 
ται ὁπισήδειον»"' 


Ov pz τὸν Δία, j ὃ' óc, oU μοι φαίνε- 
"AXX "hi πού rivis, $»295yx ἔγώ, καρτερίαι 


apo ἅπαντα καὶ λέγονται καὶ | πράστονται ὑπὸ ἑλλογίμων 


x 
ἀνδρῶν, θεατέον σε καὶ ἀκουστίο, oi0y χαὶ τὸ 


Ν 


σσῆθος δὲ πλήζας κραδίην 5 miras" μύθων 
σέτλαθι 02^ αραδίη: καὶ κύντερον ἄλλο ποτ ὄσλῃς. 


Παντάπασι py? οὔν, $Q7. 


Ov μὶν δη δωροδόκους ys 


ἑατέον είναι τοὺς. ἄνδρως οὐδὸ Φιλοχρημάτους. Οὐδαμῶς. 


Ο)υδ’᾽ αστίον" αὐτοῖς οτι 


δώρα θιοὺς αείθει, Qvo. αἰδοίους [Bri zio. 


---ᾱ αὐτοῦ ο.---Ὅὸ τῷ v.—* βία (m.— 
θόµενον tv.— ἔυγγεν 


1 ἐβουλεύσατο τελέσειε τούτων q.—* ἐπιλα- 
έσθαι t. —-t καὶ om v.—h φίλους om pr H.—! ἄρεος Ott et 


COIT À : "Apeds S. — δεσμὸν ὑπὸ ἡφαίστου $.—k 8/ AORIIOGEmt, 9$ v: οὐδ *&.— 
! 80 tmr.—29» ἐπιτήδειον ΑΘΕΠΦΟΙΗΤ : ἐπιτήδεια *s.—5 ἠνείπαπε Im. -o 93 add 
AIIDKqutm.—? μὲν ΘΠΦΌΚΟσςΕ, δέ γε μὸρ (v.—4 Te ο: om (.—" ἀειστόον t.—9* ὃς 


3 Δία] Laudat h. ]. Euseb. Prep. Ev. 
xiii. 14. p. 693. B. Verba ita constru- 
enda : 5) Aía, ἐπιλανθανόμενον πάντα», 
ἃ ἐβουλεύσατο, καθευδόντων τῶν ἄλλων 
θεῶν Te καὶ ἀνθρώκω», &s µόνος éypmryo- 
phs cet. Pro ἐπιλανθανόμενον Euseb. 
exhibet ὀπιλαθόμενο». Αρτ. «. 

ds τὸ δωµάτιον] In thalumum s. cubi- 
culum, ubi lecti erant cubiculares, vid. 
Casaubon. ad Theophrast. Charact. c. 
xiii. p. 154. ed. Fisch. Post ξυγγίγ- 
νεσθαι Euseb. addit κορύδου δίκη», cujus 
lectionis nulla in aliis libris vestigia re- 
periuntur. Ceterum hunc locum attige- 
runt Josepb. contr. Apion. ii. 84. Mazim. 
Tyr. xxiv. 5. p. 289. Cyrillus in Julian. 
* p. 40. et Nazians. Stelit. i. p. 73. 

aT. 


Φίλον» λήθοντε] Il. xiv. 291. ubi v. 


Heyn. Λοτ. 

oU "Apews] Od. viii. 266. Cf. La- 
cian. Dialog. Deor. xvii. t. i. p. 99. Mox 
pro ἐπιτήδεια, Bas. 2. ἐπιτήδειον. Asr. 

πρὸς ἄπαντα] wpbs est quod spectat s. 
attinet ad, Latinorum ad, v. Canter. Nov. 
Lect. iii. 20. in Gruter. Thes. Critic. t. 
iii. p. 583. Asr. 

στῆθος] Od.xx. 17. Mox δ) e cod. 
Reg. reposuimus; etiam in Phedone p. 
94. D. ubi iidem versus excitantur, ré- 
πλαθι $3) legimus. Asr. 

δῶρα θεοὺς] Suidas hunc versum ci- 
tans t. i. p. 623. legit καὶ pro δῶρ’, ad- 
dens: of μὲν Ἡσιόδειον oforra: τὸν στί- 
xov. Simile est illud Euripidis in Med. 
063. κείθειν —* καὶ 8eobs λόγο». Ovid. 
Amat. i. 442. * Flectitur iratus voce {ο- 
gante Deus.' Vid. P. Victor. Var. Lect, 


400 .HAATONOZ 


οὐδὲ τὸν τοῦ Αχιλλέας παιδογωγὸν Φοίηκα ἐφαινετίω, 
es μετρίως έλεγε συμβουλεύαν αὐτῷ daga μὲν λαιόντι 
ἐσαμόύνεη τοῖς ᾿Αχαιοῖς, ἄνευ ài δώρων p ἀπαλλάστεσ- 
θαι σης μήριος." Ld αὐτὸν τὸν ᾽Αχιλλία ἀξιώσομεν ουδ 
1t, ]. 116. ὁμολογήσομε οὕτω φιλοχρήµατον εἶναι, ὥστε παρὰ του 
᾿Αγαμέμνονος δώρα λαβών, καὶ τιμὴν αὖ λαβόντα expo 
u. 891. ἀπολύωω, ἄλλως δι μὴ 8082.09." Οὕκουν δίκαιιὄν ve 
ἔφη" imcuysiy và, sour. One δέ ys? $5» 0 ε ἐγώ δι 
Ὅμηου λέγων Ovi οὐδ ὁσιον ταυτώ γε’ κατὰ ΑΧχιλ- 
λέως φάναι xai ἄλλων λεγύντων δεσθο, καὶ a) ὡς 
πρὸς TOY ᾽Απόλλο εἶπεν 
ἔθλαψάς e —* —EX πάντων. 
d e ἂν σισαίμην si μοι δύναμίς γε maosín. 
καὶ ὡς πρὸς: σὸν ποταμὸν θεὸν ài —* —2 είχε xci μά- 
χεσθαι — 2v xai αὖδ φὰς τοῦ , ὑτάρου πυταμοὺ 
Σπερχειοῦ" ἱερὰς' τρίχας Πατρόκλφ poi, ἔφη, πόμην) 





ὁπάσαιμι φέρεσθα, nxos Ovri xai ὡς ideecs τουτο, οὐ 
φιιστίον. τᾶς * ab Ἔκτορος έλξεις περὶ TO σῆμα τὸ 

Πατρόκλου xoi τὸς σών «ζωγρηθέντων σφαγὼς sig τὴν Sv- 
ἄν, ξύμπαντα ταῦτα ου φήσομε ἀλλόη εὐρήσθαι,' ovd 
— φείθεσθαι τοὺς ἡμεέρους ac ᾿Αχιλλεὺς θεᾶς a ὧν 
φας καὶ Πγλέως, σωφρονεστάτου τε καὶ τρίτου ἀπο Διός, 


4 


xi. 5. Cf. supra ii. T. et de Legib. x. λαβεν] Vid. Il. xix. 278. Mox 
p. 905. D. τὸ δὲ κ ικοὺς aD τοὺς ἀπολύαν. LU. axiv. 176. Asr. 
θεοὺ: εἶναι τοῖσιν ἁδικοῦσι δεχοµένους junio, λογόντων] | Genitivi sunt con- 


Mops, οὔτε τυὶ ξυγχαωρητόον, παντί t αὖ 
κατὰ δύναμιν τρόπῳ ἑἐλογκτέον (quem 


locum respexit Clemens Alex. Strom. 


vii. p. 707. t. ii. p. 887. ed. Potter.) 
Pervulgaris vero erat veterum opinio, dei 
iram placari donis, v. Plaut. Rudent. 
Prolog. v. 22. De Legib. iv. 716. E. 
Cicero de Legib. i. 2. ii. 9. 16. Porphyr. 
de Abstinent. Animal. ii. Asr. 

Φοίνικα] | Vid. Il. ix. 435.—M oz pro 
* Ald. Bas, 1. et 2. ὅς, Asr. 


4o Aer. 
βλαψας] Il xxii. 15. Πατρόκλφ ll. 
—* 151.—"Exropos. Cf. 1]. zxii. 894. 
τρίτου ἀπὸ Διὸς] Foit enim Peleus 
ZEaci filius et Jovis nepos. Il. xxi. 188. 
Τίκτε μ’ ἀνὴρ, πολλοῖσιν ἀνάσσων Μυρμι- 
δόνεσσι, TIpA «bs Αἰακίδης, 6 8 üp' Αἰακὸς 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 401 


xai vxo? τῷ σοθωτάτῳ Χείρωνιὶ τεθραμμωένος, τοσαύτης ἦν 
ταραχΏς πλίως ὡστ ἔχειν ἐν αὐτῷ' νοσήµατεὶ δύο" ἔναι- 
σίω ἀλλήλοιν, ἄνελευθερίαν μετὼ Φιλοχρηματίας καὶ a) 
ὑπερηφανίαν θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων. ᾿Ὄρθως, ἔφη, λέγεις. 
[8. 5.] Ma τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, μήτε" IJ qsibapusÜo, tua 
ἑώμεν λέγειν ὡς Θησεὺς Ποσειδώνος υἱὸς Πειρίθους vs Auóg 
ὥρμησων" οὕτως tri δεινὰς ἁρπαγὰς, μηδέ τι’ ἄλλον" ϐε- 
ο) παϊδά τε καὶ ἥρω τολμῆσαι ἂν δεινὰ καὶ ἀσεβὴ ἐργά- 
σασθαι, οἷα νῦν καταψεύδονται αὐτῶν. ἀλλὼ προσαναγκά- 

ωμιε7 τοὺς φοιητὰς 3 μὴ τούτων αὐτὰ ἔργα φάναι 5 τού- 
τους Lu εἶναι θεῶν «αἴδας, ἀμφότερα δὲ μὴ λέγειν, μηδὲ" 
Mi" ἐσιχειρεῖν areíÜeiy τοὺς νέους ax οἱ θεοὶ κακὰ γεννῶσι 
κα) ἥρωες ἀνθρώπων οὐδὶν ελτίους. Ó περ γὰρ i» ταῖς 
αρὀσθε» ἐλέγομν, οὔθ ὅσια ταῦτα οὔσ ἀληθη:. ἐπεδεί- 
αμενὶ γάρ που ὅτι ἐκ θεῶν κακὼ γίγνεσθαι ἀδύνωτονι 
Ila; γὰρ o9; Koi μὴν τοῖς γε ἀκούουσέ βλαβερά. πᾶς 
γὰρ ἑαυτῷς ζυγγνωμην" ὄξει κακῷ ὄντι, πεισθεὶς ὡς ρα 
τοικύτα αράτσουσί σε καὶ ἄπραττον καὶ; 


. ἑαυτῶ vt.—! νοσήµατε AOTIe6DKemt, νοσήματα 6: voafiuará τε Ὁς.-- 3 δύω Φ.--- 
 μηδὲ...μηδ) scripti et editi.—" ὥρμησεν ABPDK.—* ἄλλον ΘΠΦΏΚΦΙΤ: ἄλλον 
*s.—J προσαναγκάζοµεν οἴι.--Σ μηδ r.—* ἡμᾶς ΦΏπτ.--ὃ ἔμπροσθεν His.— 
* ταῦτα om 0.---4 ἀπεδείξαμεν v.—* τοῦθ᾽ v. — ἀκοῦσι Ἡ.---δ αὐτῶ c. —h E. K. — καὶ 


ἐκ Διὸς je» Cf. Apollodor. Biblioth. 
ili. 12.6. Asr. 

ὑπὸ---Χείρωνι reüpappévos] ὑπὸ cum 
dativo positum est loco genitivi, ut ]. 
viii, 558. C. vibs ὑπὸ τῷ πατρὶ τεθραµ- 
μένος. ix. 672. C. ὑπὸ φειδωλῷ πατρὶ 
τεθραµµένος. Cf. Lennep. ad Phalar. 
p. 242. Quse quidem loquendi ratio 
haud dubie ab Homero ducta est, vid. 
Matthiee Gr. Gr. p. 6529. Ceterum Chi- 
ron, Croni et Philyres filius, in antro 
Thessalie dicitur duodeviginti juvenes 
educasse et erudivisse (v. Xenoph. Cy- 
neget. i. p. 212.—20. ed. Ζεση. et Eu- 
doc. in Villoison. Anecd. Grec. t. i. p. 
431.) in quibus erant Achilles (Pindar. 
Pyth. vi. 20.) et Jason (Pind. Pytb. iv. 
180. Nem. iii. 92.) nobilissimi, Cf. 
Apollon. Rh. ii. 1235. ubi v. Schol. 
Apollodor. Biblioth, i. 2. 4. et Heynii 
Comment. Antiq. p. i. p. 32.—Citavit 
h. 1. Suidas t. iii. p. 509. Asr. 

νοσήµατε δύο] Sic e cod. Regio repo- 
scimus pto νοσήµατά τε, in quibus σὲ 


lut. Vor. VI. 


otiosum est ; namque ipsi illi morbi sibi 
contrarii sunt ἀνελευθερία et bre, α. 
Ficinus quoque vertit: ut duobus con- 
trariis morbis animi laboraverit, illibe- 
ralitate cum avaritia atque item deorum 
hominumque contemiu. As. 

6.5. Θησεὺς] Nota est fabula, quae 
tradit Theseum, Neptuni (v. Eurip. Hipp. 
887. Diodor. iv. 61. Plutarch. Thes. 6.) 
ex vulgari autem opinione ZEgei filium 
cum Pirithoo suo, Jovis et Dis filio (ll. 
ji. 741. xiv. 17. Pausan. v. 10.) ad in- 
feros desceudisse Proserpinam rapturum, 
v. Pausan, x. 29. Apollodor, 1. 5. 12. 


sT. 

ἄλλου] Cod. Reg. ἄλλο», quod respi- 
ceret illa Τοσειδῶνος et Ais δε, que 
cum vi quadam posita sunt. Attamen 
propter καϊδά τε kal ἥρω preferendum 
esse duxi ἄλλο». Asr. 

ἡμῖν] Bas. 2. et cod. Reg. ἡμᾶς. Asr. 

fjpees ἀνθρώπων]  Tllustravit hec P. 
Victor. Var. Lect, i. 15. Asr. 

ἐν τοῖς ἔμπροσθεν] Cf. |. ii, 18. ge 
3 


111. 1, 117. 





402 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


οἱ θιῶν ἆ ὠγχίσποροι, 
οὗ Ζηνὸς € ἐγγύς, ὧν. κατ Ἰδαῖον) πάγον 
Διὸς πατρφου (θωμός : iv &y αὐθέρι, 
xoU" qu σφι ἐξέσηλον αἷμα δαιμιόνων. 
ὃν vexat παυστέον τους σοιούτους μύθος, pn nav πολλὴν 


'εὐχέρωαν ἐντίχτωσι τοῖς νέοις σπονηρίας. 


ἔφη. 


Κομιδῇ μὺ ovr, 


Τί οὖν ἡμῖν ὧν s $yo, έσι Aorrr εἶδος λόγων" αίρι 
ὁριζομίνοις οἵους" T6 λεντέον xci μήν περὶ γαρ" θεῶν ὡς 
δε λέγεσθαι εἴρηταν, καὶ περ) δα ιρυόνων 7t xci ἡραίων καὶ 
τών έν "Audov. Πάνυ μὲν οὖν. Ουκοῦν καὶ περὶ ἀνθρώπων 


σὸ λοισὸν tín LN 


Δηλα à5. 
τοῦτό y: » τῷ παρόντι τάξαι. 


᾿Αδύνατον δή, ὦ Φίλε nua 
Πως; 'Ori οἷμαι "ἡμᾶς 


ἐρεῖν" ὡς ἄρα καὶ ποηταὶ καὶ λογοποιοὶ aux λέγουσε 
περὶ ἀνθρώπων τὼ μέγιστα, ὅτι εἶσὶν ἄδμκοι μέ, εὐδαίμο- 
νες δὲ πολλού, δίκαιοι d$ ὦθλιο, καὶ ὡς λυσισελεῖ TÓ 
ἀδιμκεῖν, € ἑὼν" λανθάνη, 7 ài δικαιοσύνη ἀλλότριον pr ἆγα- 
dà», οἰκεία δε ζημία καὶ τὰ μὲν τοιαῦτα ἀπερεν Afytir, 
τὰ ὃ ἑναντία τούτων αροστάξειν ἄδεν τε xci μυθολογεῖ». 
7 οὐκ otis E) μὲν οὖν, ἔφη, οἶδα. Οὐκοῦν $ ἐὰν ὁμολογῆς 
ὀρθως με" λέγε, Φήσω σε ὠμολογηκέναι ἁ σάλαι ἐζητου- 


μεν; Ὄρθως, ἔφη, ὑπέλαβρες." 


Ovxow περὶ; ἀνθρώπων 


ὅτι τοιούτους δεῖ λόγους λέγεσθαι, τότε διοµολογησόμεθαὰ 


om v.—J οἱ libris deest. —k ὧν D, Ürres Φ.---ἶ Ιδαίόν τε Φ.---ᾱ- libri καὶ oU.—2 ἡμῖν 
om Α, post éyà ponunt ΘΠΦΡΚΟυΓ.-- λόγων (.—»9 πέρι ὁριζομένοι Kqt : περιο- 
ριξοµένοις *. ols ofs t, ols olous m. — obs µή Htvs.—^ περὶ Rtv.— 

i καὶ δ) καὶ περὶ v.—" ἂν εἴη Him.—" cipe t.—*" δὲ post εὐδαίμονες om e.—* ἐὰν 


A B 
om v.—? ἁπορεῖν t.—? µε ὀρθῶς t.—* ὑκέβαλες 8.—b καὶ περὶ 6, περί Ύε c.— 


* ἑλέσθαι ΘΠΦΕΡΚΕ, ---ᾱ διαµολογησάµε 


ἁγχίσποροι] Schol, Ruhnk. éyybs γέ- 
νους. Versus, qui sequuntur, baud dubie 
e tragico carmine petiti sunt. Αρτ. 

καὶ p] lta cod. Reg. pro καὶ οὓς μὴ, 
quod probandum est; solet enim ph in 
altera orationis parte. absolute poni, ita 
ut ex pregressis substantivum, adjecti- 
vum vel participium repeti debeat, v. 
Hoogev. ad Μα ο p. 456. Gic Alci- 
biad. i. p. 109. C. τὸ βέλτιον πρὸς τὸ 
πολεμεῖν καὶ μὴ, καὶ ofs δεῖ καὶ οἷς (quod 
expungendum esse, orationis æqualitas 


0a m. 


--δ ἄ»...ὄν σι 


τοιοῦτον Κκ.--- 


jam docet) μὴ, καὶ ὁπότε καὶ μὴ p. 112. 
A. περὶ ὑγιεινῶν καὶ µή. p. 117. A. καὶ 
ξυμφερόντων καὶ µή. — Accedit Ficini 
auctoritas, ut qui verterit : quales cuique 
narrandi vel non narrandi sint. Άν 
περὶ ἀνθρώπων ὅτι τοιούτους] Senten- 
tiarum nexus hic est: 'de hominibus 
quomodo dici debeat, nondum esponere 
possumus, quoniam hzc qusstio arte 
conjuncta est cum illa, qua» est de justi- 
tia, quam quidem quum invenerimus, 
tunc demum, quales esse sermones de- 








IIOAITEIA, T. 403 


ὅταν εὕρωμιν οἱόν ἔστι δικαιοσύνη καὶ ὡς φύσει λυσιτελουν 
σφ orm, έών "T δοκῇ ἑάν' τε μὴ τοιοῦτος" εἶναι Axe 
Brera, i ἔφη. s. 6. I Té μὲν δὴ λόγων Tipi Dro ri- 
λος, rot às des à ως ἔγθμαι, μετὰ τοῦτο CXSTTÉO) καὶ 
ἡμῶν & τε Asxvíoy καὶ ὡς λεατέον' παντελῶς ἐσκέψεται.' 

Καὶ o “Αδήμαντος, Τοῦτο, 5 ἤ » ὃς, οὗ μανθάνω 0) σι 
λέγεις. ᾿Αλλὰ όντος, ἦν δ᾽ | 59s, δὲ ys. ἴσως οὖν σῆδε 
μᾶλλον simt. Gp οὗ" πάντα ὅσα ὑπὸ Ἰμυθολόγων 3 ἢ ποιη- 
re» AMysrau, διήγησις οὖσα συγχάνα 7 γεγονότων ) ὄντων 
5 μελλόντων: ; T; γάρ, ἔφη, ὤλλο; "Aga. οὖν οὐχ) ἥσοι 
Ga διηγήσει 3 διὰ  μιμήσεως ιγνομένη 206 ἀμφοτέρων 
περαίνουσω; Καὶ τοῦτο, ς ᾗ ὃ ὃς, ἔτι δέοραι σαφίστερον 
pedir. Γελοῖος, 5 " à EP ἔοικα᾽ διδάσκαλος είναι καὶ 
ἀσαφής. ὡς περ οὖν oi" ἀδύνατοι λέγε, οὗ κατὼ ὅλον 
ἀλλ ἄπολαθὼν µέρος τι πειράσοµαί σοι ἓν τούτῳ δηλῶσα, 
ὃ βούλομαι, xa μου εἰπί- & ἐπίστωσαι τῆς Ἰλιάδος rà 
πρώτα, ἐν οἷς ὁ ποιητής φησι τὸν μὲν Χρύσην δεῖσθαι του 
| "Αγαμέμνονος ἀπολῦσαι την θυγατέρα, τὸν δὲ χαλεπαίνεῳ, 
τὸν δε. ἐπειδὴ ουκ ἐσύγχανε, κατεύχεσθαι τῶν Αχαιών 
πρὸς voy θεόν; Εγωγε. — Oiat οὖν ὁτι μέχρι μὲν τούτων 
τῶν $T . 

xoà ἑλίσσετο πάντας Αχαιούς, 
᾿Ατρείδα δὲ μάλιστα δύω" χοσµήτορε λαῶν 


.—h καὶ és λεκτέον om q.—! eb σκέψεται q.—15 Φ.---ἕ dp' οὖν οὗ 0.—! σαφέστε- 
por ἔτι δέοµαι $.—2 οἱ om m.—^» δ υ.-- δύο (m.—9? πεῖσαι ΘΦ.---ᾱ τὸν K.—! τι 


τε καὶ κωµφδίαε. — Sic et /Elius Quintil. 
de Music. 1i. p. 87. ποιητικῆς µέρη μὲν 
µίµησις καὶ διἠγησι.. Contra. Eustath, 
ad Il. B. p. 199. Bas. has recenset 


beant de hominum vita, statuere poteri- 


mus.' Asr. 
Int. abrf». Mox ad τοι- 


τῷ ἔχοντι 
οὔτος (cod. Reg. τοιοῦτορ) repetendum 


Ó ἔχων. Asr. 

6. 6. παντελῶς ἐσκέψεται] Ficinus 
obre vel aliud quid videtur legisse, 
quippe vertens: a(que ita nobis—com- 

wm erit, quod arridet, De vi futuri 
tertii eid. Matthie Gr. Gr. p. 692. Λατ. 

&xAj διηγήσει] Modo dus, modo tres 
orationis forme ponuntur, Photius e 
Proclo p. 981. καὶ ὅτι τῆς ποιητικῆς τὸ 
pé» ἐστι διηγηµατικὸν, τὸ δὲ µιµητικόν' 
καὶ τὸ μὲν δυγγηµατικὸν ἐκφέρεται δι 

ἔπουε ἱάμβου τε καὶ éAeyelas καὶ µέλουε, 
τὸ δὲ μιμητικὸν διὰ τραγφδίαε σατύρων 


partes : τὴν μιμητικὴν 8. δραματικὴν, τὸν 
ἀμίμητον (διηγηματικὴν) et τὴν μικτή». 
De μιμήσει et poesi universa ex Platonis 
sententia ita judicat Synesius in Calv. 
Encom. p. 72. B. ἀλλὰ γὰρ ἐοίκασιποιη- 
Tu) Te καὶ πλαστικὴ kal τὸ μιμητικὸν 
ἅπαν γένος ἥκιστα μὲν εἶναι QiAdA 6er, 
δημαγωγικὸν δὲ ós α, καὶ ποιεῖν, 
Érra ποιεῖ, πρὸς δόξα», οὗ πρὸς ἀλήθεια», 
Cf. Morgenstern, Comment. p. 246. Asr. 

Ατρείδα---δύω, kocufrropel | Sic inter- 

unximus, utpote rei convenientius, ve 
Heyn. Observat, in Hom, t. iv. p. 165. 


111. i. 119. 








111, i, 114. 


4 


998 


«sei ἐδωδὰς ἡδονῶνν "ΈΏμοιγε Oonsi. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Τὰ δὴ τοιάδε Φήσο- 


Μεν, οἶμαι, καλῶς λόγεσθαι, οἷα καὶ Opes" Διομήδης 


λέγει, 


΄ ο” 1 9 ^s . 9 * * 
rirræ σιωτῇ 200, pup 0 ὀπισείθεο μύθᾳ, 


x M ΄ » / 4 
ποσα TOUTOY έχομενα, σα 


σαν µένεα πνείοντες Αχαιοί, 
σιγῇ δειδιόσες σηµάντορας, 


ντα xy ^s 
X04 ὅσα αλλα TOIOLUTOL. 


Καλώς. 


Tí 06," và τοιάδε 


οἰνοβαρές, κυνὸς ὄμμιωτ' ὄχων, πραδίην à ἐλάφοιο 
N LY εφ» ^ ^- ψ 4 € » w , 
χαὶ τὰ τούτων εξης αρα XO Aag, και οσα ἄλλα TIG 69 


/ ῄ 


λογῳ 9 
τας: O9 καλᾶς. 


ἔν ποιήσει εἴρηκε νεανιεύµατα" ἰδιωτῶν εἰς ἄρχο- 
Ov γάρ, οἶμαι, sic) γε σωφροσύνην 


/ 9 , 2 ΄ , / v e M! ’ 
ρροις ἑαιτήδεια ἆκουει. εἰ δέ σα GA A 50oy2» παρεχι- 
4 »4/ 4^ ⸗ e 
vo, θαυµαστον ουδεν. 5| πῶς σοι Φαίνεται; Όύτως, $Qa. 
^v ; 
[S. 4.| Tí δε: ποιεῖν ἄνδρα τὸν σοφώτατον λέγοντα ὡς 
ρω ^ 7 
δοκεῖ αὐτῷ πάλλιστον εἶναι πάντων, οταν 
e κά 
apu Aio" ὧσι τράπεζαι 
σίτου παὶ κρειῶν, μέθυ ὃ᾽ ἓκ κρητῆρος ἀφύσσων 
οἰνοχόος Φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι, 
e M . , 
δοκεῖ σοι ἐπιτήδειον εἶναι πρὸς ὀγκράτειαν ἔαυτου"' ἀπούειν 


* bb 


, 
yia; Ἡ TO 


abrobs £.—' καὶ ὁμήρφ ΑΘΠΦΡΦΠΙΕ: καὶ παρ) Ὁμήρῳ *5.—* Bal A.—Y dpa καλῶς 
τά τε τούτων ἑξῆς &.—* ἄλλα om DKq, ἄλλα τοιαῦτά έο.---ᾱ νεανισκεύµατα Επι.--- 
7 el ὄτι---- σωφροσύνη t.—* δαὶ A.—h παράπλειαι DKm, περιπλεῖαι &t.—^ δετάεσι 


"Térra] Il. iv. 413. Asr. 
Ica] Il. iii. 8. et iv. 431. quos utros- 
que locos Plato conjanxit. Asr. 
σιγῇΏ] Ex diversis Homeri locis sumpta 
hic puto, et priorem partem versus pri- 
oris deesse in qua ille adverbio σιγῇ 
usus est, sicut et in posteriore. Legimus 
quidem certe Iliad. T, non procul a prin- 
cipio, postquam dixit de Trojanis eos 
cum clamore et strepitu in aciem profi- 
cisci, de Grecis contra, Οἱ δ &p ἴσαν 
σιγῇ µένεα πνείονται ᾽Αχαιο), Ἐν 0vug 
μεμαῶτες ἀλεξέμεν ἀλλήλοισιν.  Tllaau- 
tem verba Zyj δειδιότει σηµάντορας, 
extant in hoc loco Iliad. Δ.---οἱ δ ἄλλοι 
—— ἐν στίρισιν aiii) Ἀπὸ 
Xo ιν y 1] 
δειδιότες σηµάντορας. Nisi igitur * 
est Homeri locus qui hemistichio quod 
hic legimus, subjunctum etíam versum 


l 


illum habeat, non immerito, quos attuli 
locos, eos esse quos Plato citarit dice- 
mus. E duobus autem locis ut verba 
illa sumpta esse putem facit et quod 
dicit, τὰ τούτων éxópera, τὰ, non autem 
τὸ τούτων ἐχόμενον, τό. licet et de unico 
interdum loco ita numemm pluralem 
usurpari non negem. Ceterum, si di- 
versi sint loci, inter hemistichii finem et 
versus sequentis principium opus fuerit 
particula καί. STEvn. 

olvoBapis] Il. i. 925. ubi v. Clark. 
Cf. Plutarch. de Aud. Poet. c. 4. p. 19. 
C. Asr. 

ἄλλα] Ald. Bas. 1. et 3. ἄρα exhi- 
bent, quod Stephanus bene correxit. Pro 


veavwüpara Bas. 2. legit νεαρισκεύµατα. 


Asr. 
6. 4. λεῖαι] Od. 1x. 8. Mox 


λιμῷ Od. xi. 842. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 405 
σωῤῆναι τὴν δὲ θυγατέρα οἱ λῦσαί δεξαµένους ἄποινα 
xoi σον θεὸν αἰδεσθέντας. σαῦταξ δὲ εἰπόντος αὐτοῦ οἱ μὲν 
ἄλλοι ἐσέβοντο" καὶ συνήνουν, ὁ δὲ Αγαμέμνων ἠγρίαινεν 
ἐντελλόμενος νῦν v8 ἀπιέναι καὶ αὖθις μὴ ἐλθεν, μὴ αὐτῷ 
τό τε σκῆστρον καὶ τὰ τοῦ ÜtoU στέµµατα οὖν ἐπαρκέσειε 
«piv δε λυθηναι αὐτοῦ τὴν θυγατέρα, t» Αργει ἔφη yng&- 
σεν μιτὰ 00) ἀπιίνμ D^ ἐκέλευε καὶ μὴ ἐρεθίζει, ἵνα 
σῶς οἴκαδε ὅλόοι. o ὃς πρεσβύτης ἀπούσας ἔδεισέ τε καὶ τι. 394. 
ἁπήει" σιγῇ, ἀποχωρήσας à ἐπὶ τοῦ στρατοπέδου πολλὰ 
σῷ ᾿Απύόλλωνι εὔχετο, τάς τε ἐπωνυμίας τοῦ θεοῦ ἀνακα- 
Au» καὶ ὑπομιμωήσκαον καὶ ἀπαιτῶν SÍ τί πώ ποτε 7 dp 
ραῶν οἰποδομήσεσιῦ 5 ἓν Ἱερῶν θυσίαις πεχαρισµένον δωρή- 
σαµσο. ὧν δὴ χάριν κατεύχετο τῖσαι σους ᾿Αχαιοὺς τὰ a 
δάκρυα τοῖς ἐπείνου βέλισυ. [S. 7.] Οὗτως, 3» δ᾽ ἐγώ, 
σωθῆναι Am, om ᾳ: αὐτοὺς δὲ σωθῆναι *s.—f ol λῦσαι ABTIGDKet : οἱ αὐτῷ λῦσαι 
*s.—5 τοιαῦτα Ἠένίης.---Ὢ ἑσέβοντό τε q. — ἑκαρκέσειεν Θ, ἑπαρκέση ὃτ : 


κόσοι .ς--- αὐτοῦ θΦίυτ.---ᾱ δ έπι.---ἶ ἔλθη $t. —m ἀτῆλθε Φ.--Ὁ ὁ ο.--- 4 om 
Hm.—P οἰκοδομήμασι Kq.—84 ἃ om Gbrr.—' ab om Φι-- τὰ τοῦ ποιητοῦ om q.— 


αὐτοὺς σωθῆναι] Quod vulgo legitur, 
αὐτοὺς δὲ σωθῆναι, orationis cohrerentiam 
turbat; quapropter jam Heynius l. c. δὲ 
expungendum esse monuit. Asr. 
οἱ λῦσαι] Sic cod. Reg. quum vulgo 
legatur ol αὐτῷ λῦσαι, in quo abrg, licet 
inveniatur αὐτὸς sepe cum pronomine 
personali conjunctum (v. Abrescb. Di- 
luc. Thucyd. p. 714. et Fischer. ad Wel- 
ler, t. ii. p. 233.) tamen pro interpreta- 
tione pronominis of habendum esse ex- 
istimo. Ita et Valckenarius (Dissert. de 
Scbol. in Homer. Opusc. Critic. t. ii. p. 
119.) statuit et Ficinus vertit: precaba- 
tur, ut. Dii eis darent, ut incolumes ipei 
Trojam caperent, sibi vero—filiam re- 
stituerent. Asr. 
pf 4 ἑἐρεθίσα]  Valckenario suasore 
l. L inseruimus é, ut Ficinus vertit: se- 
ue, ut salous abire posset, won irritare, 


8T. 
οἰκοδομήσεσιν] | Cod. Reg. οἰκοδομή- 
pac  Hormericus versus respicitur; ef 
ποτέ τοι χαρίαντ) dxl νηὺν ἔρεψα; ubi 
w Heynio (v. Observat. t. iv. p. 
23.) est id quod στέφει», celare, coro- 
ware, Eustathius vero p. 27. v. 21. ex- 
plicat verbo ὠρόφωσα (techon imposui), 
quam quidem interpretationem esse am- 
plexandam existimo ; et, ni fallor, fpeja 


eo potissimum referendum est, quod 
templa non solum in editiore loco, verum 
etiam erectiore fastigio (herbs dicebatur, 
Latinor. aquila, v. Pausan. Corinth. e. 7. 
Eliac. 10. Cf. interpp. ad Tacit. Hist. 
lii. 71. et Heyn. ad Pindar. Ol. xiii, 
$9.) exstrui solebant, Sic Aristoph. Av. 
1109. ὥσπερ ἐν lepois οἰκήσοτα. Τὰς γὰρ 
ὑμῶν οἰκίας ἐρέψομεν πρὸε αἰετόν. Plato 
igitur, si sana est scriptura οἰκοδομήσεσι» 
(in mentem mihi venit κοσμήσοσιν), rem 
generatim significare voluisse cogitandus 
est, non vero id, quod precipuum videtur 
fuisse in templorum exstructione, nempe 
vb ἐρέφευ ; οἰκοδόμησις est enim in uni- 
"^78 à] — Am 

T tum mibi non eet prono- 
men A pro eroi, licet omnino poeti- 
cum. sed Platonem, in commemorandis 
iis quz ab Homero dicuntur, illius poe- 
tice vocule usum permittere sibi volu- 
isse puto. quamvis apud. illum sit éuà, 
quod non minus est in soluta oratione 
quam in carmine usitatum : Tírua» Aa- 
ραοὶ ἐμὰ δάκρυα coii βέλεσσι. mutando 
autem τὴν µίµησι in διήγησιν, dicen- 
dum fuit, κατεύχετο τίσαι τοὺς Αχαιοὺς 
τὰ ἑαυτοῦ δάκρυα τοῖς ἐκείνου βέλοσι: 
scd τὰ & dicere maluit ut ipse Homerus 
ἐν διηγήσει dixisset. Srxrh. 


406 IIAATONOZ 


UL 18. & $roos, dysu µαµήσεως ἀπλλ διήγησις γέγνεται. — Mas- 
* 


θάναω, ἔφη. ἸΜάρθανε τοίνυν, ἦν ὃ) ἐγώ ὅτι ταύτης αὖ 
ἐναντία γέγνεται, ὅταν τις τὼ TOU "ois TOU τὰ µεταξὺ τῶν 
ῥήσιων ἐζαιρῶν' τὰ ἀμοιβαῖα καταλεκη.'' Καὶ τοῦτο, 
ἔφη, µανθάνω, ὅτι ὅστι τὸ περὶ τὰς τραγφδίας τοιουτον." 
Ορύότατα, ἔφην, ὑπέλαβες, καὶ οἶμαί σοι ἤδη δηλουν ὃ 
ἔμπροσθεν οὐχ, οἷός v f," OTi τῆς ποιήσεως τε καὶ µυθο- 
λογίας ἡ μὲν διὰ µιµήσεως ὅλη" (riy, ὥς σερ σὺ λέει, 
σραγφδία τε xai χωµφδία, ἡ δὲ δι ἀπαγγελίας αὗτου 
τοῦ ποιητοὺ---εὗροις δ᾽ ἂν αὐτὴν μάλιστά που iv διθυράµ- 











oig—, ἡ 0. αὖ δι ἀμφοτέρων i» τε τῇ τῶν ἔπῶν φοιήσει, 


πολλαχου δὲ καὶ ἄλλοθι si por µανθάνεις. 


! ἐξαιρῶν Aq: ἑξαίρων *s.—" 
v φοιοῦτο v.—" ᾗ II, el DKm: $» 


? A , 4 
el 
karaA eg *s.— 


sp AOIIKqt, xareurg D: 
9c, —X $ δὲ TIDKq, 60) G9t.—! ἐκαγγελίας 


O9t.— οἶμαι DKq.—5* nar0drois K—^ ὅτε rc q.—^ dig c.—5 ἐπισκεπτέον O&t. 


. 4.7. ἐξαιρῶν] Volgo ἐξαίρων, sensu 
adversante. amm i qui vertit, 
vemotis verbis, ἐξαιρῶν legisse ap- 
paret. De crebra verborum ἀξαιρεν et 
ἑξαίρειν permutatione in Platonis scriptis 
vid, Heind. ad Thest.$. 61. Asr. 

τὰ ἁμοιβαῖα] Carmina ἁμοιβαῖα sunt 

. ea, in quibus persones alternis sibi versi- 

-bus respondent ( v. Theocrit. Id. v. Vir- 
g Ecl. iii. Cf. Eustath. ad Il. i. 84.). 

ic et in epico carmine ἁμοιβαῖα sunt 
phos, i. e. dialogus, cujus natura dra- 
matica est. Ásr. 

ol ἀπαγγολία»] Απαγγελία est simplex 
Oefrynais, ubi ipse loquitur poeta suisque 
Ipse verbis omnia refert, quod fit in car- 
mine ]yrico, in quo poeta suos ipse sen- 
sus et cogitationes profert, Huic oppo- 
Sita est dramatica oratio, ubi poeta nun- 
quam ipse loquitur, sed omnia eorum 
verba sunt, quos agentes inducit; hec 
propria est µίµησια. Media inter utram- 
que est narratio s. διήγησις epica, in quo 
poeta modo ipse loquitur, modo alios 
inducit loquentes. Tria hsc orationis 
poetice genera etiam Aristoteles dis- 
tinxit Poetic. c. iii. $. 2. καὶ γὰρ ἐν τοῖς 
alrois καὶ τὰ αὐτὰ μιμεῖσθαι ἔστιν, ὅτε 
μὲν ἀπαγγέλλοντα καὶ ἕτερόν τι «γιγνό- 
µενον, hs Ὅμηροε τοιεῖ, $ ὧν τὸν αὐτὸν 
καὶ μὴ ντα, $ πάντα ὧν πράτ- 
Toras καὶ ἐνεργοῦρτας τοὺς µιµουµένους. 
Cf. Casaubon. de Poes, Satyr. p. 76. sq. 
ubi v. Cren. et Ramb. Jam quum Plato 
in his libris, in quibus de justitia expo- 


nitur et civitate perfecta, quicunque 
cum externa hominum communique vita 
conjuncta sont, ad juste vereque vit 
finem referat, etiam poesin non, qualis 
per se sit, sed qualis esse debeat, si con- 
sentire velit cum justm vereque vitz 
finibus, considerat. Omnis vero virtutis 
principium et in universum absoluta con- 
ditio, sine qua nihil nec esse nec cogitari 
potest, veritas est, τὸ ὄντως εἶναι, cui 
opponitur τὸ δοκεῖν, inanis species. Igi- 
tur si querimus, quænam sit poesis vera 
et virtuti consentanea, facile intelligitur, 
eam esse, in qua poeta revera talem se 
exhibet, qualis est ; forma, ubi τὸ δοκεν 
regnat, speciosa fallazque imitatio; hic 
enim poeta se ipse quasi tollit, alias sem- 
per personas induens, quo nibil veritati 
&c virtuti magis repugnans cogitari po- 
test. Quocirca dramaticam poesin, ut 
omnem imitationem, a veritate ac virtute 
alienissimam Plato judicat, vid. Polit. x. 
init. Asr. 

ἐν διθυράµβοιε] ο Dithyrambis vid. 
lib. nostr. de Philologia p. 98. Scaliger. 
de Poet. i. 46. Casaub. de Poes. Satyr. 
p. 14. ed. Ramb. Ceterum Plato et qui 


eum secutus est, Proclus apud Phot. p. 


981. dithyrambum ad ποίησιν διηγηµα- 
Tuc) referunt, Aristoteles vero ad µιµη- 
γικὴν, de quo vid. Hermann. ad Arist. 
Poet. p. 89. Asr. . 
ef μοι] Non satis aptum hic locum vi- 
detur habere dativus µοι. et Ficinum 
aut non legisse illum, aut lectum agno- 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 407 


ξυνίηρο, ὄφη, ὃ τότε ἐθούλου λέγειν. Καὶ τὸ αρὸ τούτου 

A» 9 ^ 
δη ἀναμνήσθηι, ὅτι ἔφαμοεν, & μὲν λεκτίον, ἤδη” sipzaÜo., 

e? / 9 
wc δὲ Asxrío», ἔτι σχιαστίοὰ εἶναι. — AAAR μέρνημα,. 
"Tovro τοίνυν αὐτὸ ἦν 0* ἔλεγον, ὅτι χρείηί διοµολογήσασ- 
θαι πότερον ἑάσομεν τοὺς φοιητὰς μιμουμάνους ἡμῖν τὰς 
διηγήσεις ποιεῖσθαι ἢ τὰ μὲν µιμουµένους, τὰ δὲ μή, καὶ 
οποῖω ἑπάτερα, 7| οὐδὲ µιρεῖσθαι. Μαντεύομαι, ἔφη, σκο- 
αεἶσθαί σε airs παραδεξζόμεθαξ τραγφδίαν σε" καὶ κωµφδίαν 

, M / i.* v» x k ^ »*» J| mn ’ 
ες την TOMV tiT& καὶ OU. law, ἦν ὸ έγω, χα  "TÀSÍO τα. 1, 139. 
* , 9 . ' 
$74 τούτων. οὐ γὰρ δὴ ἔγωγε" πω’ οἶδα, ἀλλ oxs? ἂν 0 
λόγος we σερ ανεύμα φίρη,ὶ ταύτῃ" ἰτίο. Καὶ καλᾶς ty 
* ^t / yv» / * ⸗ 
$Q», λέεις. — ToÀs" τοίνυν, ὦ ᾿Αδείμανσε, ἄθρει, πότερον 
ῥιωητικοὺς ἡμῖν δεῖ εἶναι τοὺς Φύλακας 9| oU. 3) καὶ τοῦτο 
σοῖς Sympos» ἔπεσαι, ὅτι εἷς ἕκαστος ἓν μὰν ἂν ἐσιτήδευμα 
χαλῶς ἔπιτηδεύοι, πολλὰ OQ oU, ἀλλ᾽ εἰ τοῦτο éTIY tipo," 
πολλὼν &QowrOpuSvog πάντων ἀποτυγγάνοι ἄν, ὡστ εἶναί 
που ἑλλόγιμος:, Τί δ) ov μέλλει; Οὐκοῦν καὶ’ περὶ µι- 
µήσεως ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι πολλὰ 0 αὐτὸς μιμεῖσθαι 60 

ei «a 3 ⸗ 2 M D d ο. Ww , 
ὡς περ ἓν οὐ δυνατός, Ov γὰρ οὗν. 2yo^9" ἄρα ἔπιτη- 
δεύσει τέ τι ἅμα τῶν ἀξίων λόγου ἐπιγηδευμάτων καὶ αι, 806. 


---ᾱ ὃ om t, —f χρὴ Gbvr.—5 παραδεξώµεθα Πι.---ὃ τε om G&c.—! d» τῇ τέλει .--- 
κ ἦν δ' éyó] δὲ tm.—! ἐγὼ...δη om GISDRqr. - ἴσως δὲ καὶ e.—» ἀλλ’ ἔγωγε q. 
9 οὕπω q, oU πω μὴν corr D.—P ὅκοι Θ0.---3 φέροι μι ταύτην 6.—* Υ) om Kq. 
—! τότε q.—* ἐπιχειρεῖ &Kr, ὀπιχειροίη t.—Y 03) καὶ K.—* οὖν σχολή. οὐκ ἄρα q. 
----ᾱ γέ τι ἄρα ἐπιτηδεύσει ΦΕ: ἄρα ἐπιτηδεύσει γέ τι *5.—J δύναιρτο DK, δύναιντ’ 


scere noluisse puto : qui vertit, sí modo 
intelligis. Non ignoro alioqui quem 
usum hi pronominum dativi interdum 
babeant. Ότερα. 

ef μον] Sic scripsimus, et sensu οί 
lingua —— —— ef µοι µανθά- 
veis, iu quo Stephanum dativus merito 
offenderat. Ita etiam Heind. ad Charm. 
p. 80. correxit. Solet vero genitivus 
cum verbis intelligendi, sciendi al. con- 
jungi, ut I. ii. 15. 375. D. οἶσθα γάρ που 
τῶν Ὑενναίων κυνῶ», ὅτι--- iv. 9. p. 432. 
E. és δοκοῦµέν uoi —ob ἡμῶν 
αὐτῶν, ὅτι ἐλέγομεν τρόπον Twà αὐτό. 
Alcibiad, i. p. 119. B. καίτοι ἐννοῶ co 
εἰπόντοι. p. 132. C. εὖ λέγοντος---τοῦ 
Δελφικοῦ γράμματος ob ξυνίεμεν; Xe- 
noph. Cyróp. i. 6. 19. Ficinus, qui νετ. 
tit, si modo intelligis, quomodo legerit, 


non liquet. Ásr. 
n Laudat Priscian. 
xviii. p. 1188. qui ὀπισκεπτέον habet. 


sT. 

Üry—iréo] Ald. Bas. 1. et 2. φέρει, 
vitiose, — Ceterum frequentissima est 
imago, qua oratio cum navigio compara- 
tur, quod ventus impellit ac ducit; v. 
de Legg. x. 898. B. Cicer. (αἱ. 21. 
Balb. 1. Vid. P. Victor. Var. Lect. xvii. 
22. Wyttenbach. ad Phæd. 6. $6. Asr. 

els ἔκαστος] | Laudat Priscianus xviii, 
p. 1178. qui érerybeón exhibet. Asr. 

πάντως ἀποτυγχάνοι ἂν] Ni fallimur, 
recte sic scripsimus pro eo, quod vulgo 
legitur πάντων ἀποτυγχάνοι ἂν. "Dore 
εἶναι est i. q. τοῦ εἶναι. — Ficinus vertit : 
in singulis sta deficit, ut in nullo evadat 
egregius, Aar. 


408 


IIAATONOZ 


πολλὰ papáetrai καὶ ὅσται µιµητμκός, mii που οὐδὲ τὰ 
δοκοῦρτα i ἀγγὺε ἀλλήλον 6i ναι δύο paper δύνανταῦ 
οἱ αὐτοὶ ἅμα m μιμεῖσθαι olo⸗ κομφδίω καὶ τραγφδίαν 
ποιοῦρτες. 7 οὐ puppes deri voUra" ἐκάλεις: — 


χαὶ ἀληθη yt Mytis ὅτι οὐ δύνανται οἱ αυτοί. 


Ουδε µη 


ῥαψφδοί ys" καὶ ὑποκριταὶ ἅμα, " AAsff3. AAX sx 


TOi" oT οκριταὶ xo, 


ωδοῖς σι καὶ σραγφδοῖς oí αὐτοί: πάν- 


τα δι ταύτα μμήµατα. ᾗ o5; Μιμήματα. Καὶ ὅτι γε 


TOUTOY, ὦ Adsiparrt, φαίνεταί μοι εἰς σμιακρότερα 
111. i. 124. κεχερματίσθαι" 5 του ἀνθρώτου. φύσις, aor ἀδύνασος * 


πολλὰ καλὼς μιμώσθαι 5 η 


ani τὰς μιμήμµατά ἔστω ἀφομοιώματα. 


4 κατα- 


cura, ἐπενα αράττειν e». δὴ 


Αληθίστατα, 


2) ὃς. [S. 8.] E; | ἄρα τὸν πρώτον λόγον διασώσοµε»,᾿ 
τοὺς φύλακας ἡμῶν τῶν ἄλλων πασών δημιουργιῶν ἀφειριά- 
νους δεῖ εἶναι) δημιουργοὺς ἐλευθερίας τῆς πόλεως qp 


ἀκριβῆς καὶ 
φέρε, οὐδὲν δὴ; δίοι ἂν 
αι. ἐὰν 0 μιμῶνται, pa 


μον ὤλλο ἐπισηδεύεν ὅ ο τι p εἰς TOUTO 
αὐτοὺς ἄλλο αράττεν οὐδε papi 
paptistas τὰ τούτοις προσήχοντα 


sols i ix παίδων, ἀνδρείους, σώφρονας, ὁσίους, ἐλευθέρους"' 

xci τὸ τοιαῦτα πάντα, τὰ ὃδ᾽ ἀνελεύθερα μήσε a αοιεῖν μήτε 
— εἶναι papa Dac, pad ἄλλο po των amy gon, 
να μὴ ix i2 papas. του εἶναι ἀπολαύσωσι. 5 οὐκ 
ᾖσθησαι à οτι αἱ —RR ἑὰν ἐκ. νίὼν Tüppa διατελέσωσω, 
εἷς ἔθη τε καὶ φύσιν καθίστανται καὶ κατὼ" σώµα" καὶ 


ἂν q.— μιµήματε qo, 
ΑΘΦΠΙΤΕ: μικρότερα *5.—9. κατακεκ 


µιµήματα Είπις : ceteri jupfjuard τε.-- τούτω τω ἄρτι v, ἁντὶ 
φούτων Obr, ούτω DKq. ye add A.—^ γε om Φ.---- 


οὐδ ἔτι ϱ.--ᾱ σµικρόταµα 
ἴσθαι υ.---ἵ à ΘΠΦΚΓ.--ξ κατὰ ΘΠΚ.--- 


ερµατε 
5 διαδώσοµεν 0.— ἀφεμένους. ΦΡ.-- δεῖ v.—À εἶναι εἶναι (.—1 8) om ἐππ. ----ᾱ σῴφρονα. 
ὁσίους ἐλευθέρους in mg ponit e.—? κατὰ ora GTIeDErt.—^ σῶμά τε q.—P καὶ κατὰ 


αἱ ἄρα] Laudat h. i. Stob. xli. 
p. 15. ub gitur οὐδὲν δὲ δὲ δέοι. Asr. 

Tb εἶναι] Sic emendavimus vitiosum 
illud, quod vulgo legitur, τοῦ εἶναι ἆπο- 
λαύσ. namque τὸ elya: non est id, unde 
qoid percipi dicitur, sed id ipsum, quod 
percipitur, igitur accusativus esse debet. 
Sic Polit. iv. 1. μηδὲν &ya- 
θὸν τῆς πόλεων. Xenoph. Memor. i. 6. 
2. σὺ δέ µοι δοκεῖς rürarría v$s σοφίαο 
ἀπολελαυκέναι. — Hier. vii. 9. Sympos. 
iii. 8. Vid. Viger. de Idiotism. p. 225. 
et Jacobs, in Athen. p. 128. ᾽Απολαύει» 


bic cum éx et genitivo loco simplicis ge- 
nitivi positum est, ut c. ἀπὸ in Apolog. 
31. B. καὶ el né» vol τι ἀπὸ vobrem ἀπέ- 
λανον. Vid. Jens. et Hemsterb. ad La. 
cian. t. i. p. 326. Fischer. ad Weller. t 

iii. p. ii. p. 867. Picinus vertit : πε ex 


, quale 

Cetera m) eadem 

sententia constat usos esse in recentior 

bus eos, qui contra rem dramaticam dis- 
utaverunt, ia iis precipue Roussavium. 


ox $ pro 3 scripsimus. Asr. 











e 


- 


409 


Φωνὰς καὶ κατὰ 7351 — Καὶ µάλα, 2 0 ὁς- Ov 
às ἐπιτρέψομεν, 5 ἦν Ü εγω ὧν Qupy κήδεσθαι καὶ δεῖν 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 


αὐτοὺς ἄνδρος ὠγαθοὺς γενέσθαι, γυναΐκα: μιμεῖσθαι ἂν- 


δρας à ὄνσας, ᾗ νίαν 3 — φρεσβυτέρων, 3 3 ἀνδρὶ λοιδορουράνην 3 5 
πρὸς θεοὺς ἐίζουσών σε καὶ μεγαλαυχουμένην, οἰομένην 
εὐδαίμονα tin είναι 3 ἓν ξυμφοραῖς τε καὶ πὔνθεσι καὶ θρήνοις 
Σχομένην' κάµκνουσαν δι ἢ iura ; ὠδίνουσανι) πολλοῦ 
3:00 * δήσοµε». Πωντάπασι μὲν οὖν $ 0 ὃς. Οὐδέ ys 
δούλας σε καὶ δούλους πρώττοντας ὅσα δούλων. Ουδὶ 
TOUTO. Ουδέ 6 ἄνδρας κακούς, ac ἔοικε, δειλούς σε καὶ 
τάναντία" πράττοντας ὧν vor" δη si ropas, κακηγορουντάς 
TS καὶ καμφδοῦντας ἀλλήλους καὶ αἰσχβολογοῦντας, pá- 
θύοντας 3 7 καὶ ouras, καὶ ἄλλα ὅσα οἱ τοιουτοι καὶ 
ἐν λόγοις καὶ A ἔργοις ἁμαρτάνουσιν ες αὐὑτούς σε καὶ 
uc ἄλλους.' οὖμαι δ᾽ οὐδὲ . µαινομένοις — ἄφομοι- 
ουν αὐτοὺς ἐν λόγοις οὐδ) i ἐν ἔργοις' γνωστέον μυ γὰρ καὶ 
μαινομάνους καὶ πονηροὺς ὧν pas rs καὶ γυναῖκας, ποιη- 
víoy à οὐδὲν τούτων οὐδε —2 — ᾿Αληδέστατα, ἔφη. 
Τί ὃ 952 ya, Χαλαεύοντας 4 Ti ἄλλο δημιουργοῦντας, 
3 —* rgigus" ῇ κελεύοντας τούτοις 575 σι ὤλλο τῶν 
σερ) ταῦτα pupenréors Kal πῶς, ἔφη, oig γε οὐδὲ προσέ- 
χειν τον νοῦν τούτων οὐδενὶ ἔξέσται; Tí às" ἵππους γρι- 
μετίζοντας καὶ TOU, ύρους μυκωµένους. καὶ ποταμοὺς ψοφοῦ»- 
τας καὶ θάλατταν' κτυποῦσαν καὶ βρονισὰς καὶ πάντα 


Q$eràs v. - τὴν om Kq.— quotas ἄνδρας ἀγαθοὺς Him.—* καὶ ὠδίνουσα» t.— 
* »ye καὶ Hqim.—"* οὖν add Alttom. —* qüvarría θ95.--- νῦν om v.—* alterum ἐν 
om 6.—J τοὺς (, om Hm.—* ἄλλονς AIIDKotm : ἀλλήλους *s.—9 Bal A.—h τριή- 
ρεις om Φ.---ε Bal A.—4 θάλασσαν (mt.—* ab om Or. - τούτφ Av, τοῦτο tm: 


és "E Sic optime cod. Reg. pro 
ἀλλήλους; ; abrobs est enim i. q. ἀλλή- 
Ἀονε, cui op &AAovs. Sic Polit. 
il. 15. p. 408. B. οὔτε abrois οὔτε ἅλ- 
Aots. v. 14. p. 468. A. πρὸς abroós τε 
καὶ Tobs πολεµίου». vi. 19. p. 610. D. 
οὔτε abrois οὔτε ἄλλοις-- ἀξιοῦσι περὶ 
αὐτῶν (λόγον) διδόναι. Min. P. 816. 
D.al. Vid. nostra ad Aicibiad. i. p. 816. 
Corsius ad Heliodor. ii. p. 7. Asr. 

éAabvorras] Sicut éAaórew (proprie 
κώνην, remum agitare, deinde et »5ja, ut 
Odyss xv. $02. Cf. Wetsten, ad Marc. 


lat. Vor. VI. 


vi. 48. et Kypk. ad Joh. vi. 19.) remiges 
dicuntur, qui navem remis impellunt, ita 
κελεύειν dicitur is, qui nautas et remiges 
moderatur et ad opus faciendum adhor- 
tatur vel voce vel malleo. v. Pollux i. 
96. ubi v. interpp. Suidas h. v. Scheffer. 
de Mil. Nav. iit. 1. iv. 7. Gronov. Ob- 
servat, iv. 26. et Drakenb, ad Sil. Ital. 
vi. 800. Asr. 

ταύρους —— Vid. Plutarch. 


de Aud. Poet. c. 2. p. 18. C. et Dio 
Chrysost. Orat. liii. p. 554. C. Asr. 
| 3 Ρ 


111. i. 125. 





410 ' ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


aJ τὰ τοιαυτα 3) μημήσονταν; ; Αλλ ἀπώρητα, αυτος, 
ni. i, 126. sg, part μαΐνεσθαι prs μαρομάνοις ἀφομοιούσθαι. E 
&p,. i à $ya, μαθω & σὺ λέγει, eri σι sidog λέξεως 
σε καὶ δμηγήσεως i ὃν ᾧ ἂν διηγοῖτο ὁ o τῷ oni aug κἀγα- 
dac, ὁ OTÓTS τι δέοι αὐτὸν λέγει, καὶ ὅτερον QU ἀνόμοιον τού- 


h 


το 7 ido οὗ ἂν ἔχοιτο ἀεῑξ καὶ ἐν ὢ ὀμηγοῖτο. o iravriuc 
éxsivo Que τς καὶ τραφεί». Iloia δή, 1 έφη, ταύτα; Oo pé 
μοι δοκεῖ, 3 ἦν à' &ya, μέτριο) ὁ ἀνήρ, ἔπειδὰν ἀφίκηται &r 7 
διηγήσει & sri Ait γιὰ 3 πρᾶξι ἀνδρὸς ἄγαθου, ἐθελήσειν 
ὡς αὐτὸς à ixeiyog. ἀπαγγέλλειν καὶ ουκ αἰσχυνείσθαι 
67i τῇ τοιαύτη MB" μάλιστα μὲν μεμούμινος soy" 
ἀγαθὸν ἀσφαλῶς n xa —B πράστοντα, ἑλάστω à 
xoá 2TTOy 5 ὑπὸ νόσων 7? ὑπὸ ἐρώτων ἐσφαλμένονὶ 3 3 καὶ 
ὑπὸ μέθης 3 " τος ὤλλης ξυμφορᾶς"' ὅταν δι γύγνηται 
κατὰ τα ἑαυτοῦ ἀνάξιον, οὐκ. ἐθελήσειν σπουδῇ ἀπειπά- 
Cur 1 ἑαυτὸν" τῷ χείρονι, 6i μὴ ἄρα κατὰ" βραχύ, o οταν vi 
ηστὸν πο, αλλ αἰσχυνεῖσθαι, ἅμα μᾶν ἀγύμναστος 
ὧν τοῦ 9 μεμεῖσθαι τοὺς σοιούσους, ἅμα ài καὶ δυσχεραίνων 
αὐτὸν ἐκμάττειν τι" καὶ insu 64g τοὺς τών κακιόνων 
σύπους, ἀτιμάζω" v2 διανοία, ὁ τι [49 maiis" xen. 
Eixós, ἔφη. [S. 9. ] Ovxov» διηγήσει χεήσεται oia) 


1tt, Í. 127. 


"pic ὀλέγον" πξότερον διήλθομεν περ) τὰ του" Ὁμάρου 


ἔση, καὶ i έσται αὐτοῦ L A&fig μετέχουσα μὲν ἀμφοτέρο, 
papiro σε κα σης ὤλλης διηγήσεως, σμωικρὸν δε 5 pá- 
poc μημήσεως, ἐν πολλῷ" λόγῳ τῆς διηγήσεως" 3 οὐδὲν 
λέγω; Καὶ μάλα, ἔφη, οἷόν γε ἀνάγκη τὸν, σύπον XX 
1.397. φοῦ τοιούτου propos. Ὁὐκοῦν, 92» 0 iya, ὁ μὴ τοιοῦτος 


γούτων Όσ--ᾱ àel tvm.—h διηγεῖτο R, διηγεῖται tm.—! ó om v.—1 μετρίως ἐ.-- 

κ ἐθελήσει v. — ἂν Kq.—" ἐκμιμήσει 9x.—^ τὸ tm et pr M.—^ τε om 0----δ $ post 
νόσων om £.—^1 σφαλλόμενον tc.—'! E. ΑΘΕΠΦΙΕΊΙΤ.---» ἑαυτοῦ m.— ' μὴ κατὰ 
TIDK.—* Te om £.—" ἁκονόντων K, κακῶν v.—" τύπους καὶ ἀτιμάζων Ds.—* κα» 


Belás K.—! οἵω s.— ὀλίγψ qt.—* τοῦ om (m.—» µιµήσεωε add q.—* πολλὰ 8. 
—À διηγήσεως DKq : μιµήσεως s.—À µάλα ye ἔφη GIC. οἷον δὲ lodryey deri τὸν 


ἑλάττω] ἔλαττον vult Salvin. in Mis- 
cell. Observ. t, v. p. ii. p. 280. Asr. 

ἀτιμάξων τῇ διανοίφ] Sic legunt Ald. 
Das. 1. et 2. et verterunt Ficin. ac Cor- 
nar. Stephanus, haud dubie propter præ- 
cedens δυσχεραίνων, scilicet ne copula 


desideraretur, καὶ ante ἁτιμάζων inse- 
ruit, falso ; verba enim ἀτιμάξων Tj δια- 
νοίᾳ causam indicant τοῦ δυσχεραίνοι ; 
quocirca copula recte abest. Asr. 
παιδια] Cod. Reg. , ex vul- 
gari barum vocum permutatione, Λατ. 


IIOAITEIA, T. 411 


αὖ, ὅσῳ ἂν φαυλότερος 3, πάντα τε μᾶλλον διηγήσεταιὰ 
ei οὐδὲν ἑαυτοῦ ἀνάξιονὶ οἰήσεται εὖαι, ὥστε πάντα ἔπι- 
Χειρήσει μιμάῖσθαι σπουδῇ τε καὶ ἐναντίον πολλών, καὶ d 
νῦν δὴ ὄλέγομεν, βροντάς τε καὶ ψόφους ἀνέμων τε: καὶ 
aa Cay καὶ ἀξόνων xai! τροχιλίω" xoi σαλπίγγων καὶ 
αὐλὼν καὶ συρίγγων xc] πάντων" ὀργάνων φωνάς, καὶ ὅτι 
χυνὼν καὶ προβάσων καὶ ὀρνέων φθόγγους. καὶ ὕσται δὴ ἡ 
φούτου λέξις ἅπωσα διὰὼ µιήσεως φωναῖς τε καὶ σχήµα- 
ci, 5$ σμικρόν τι διηγήσεως ἔχουσα; Ανάγκη, ἔφη, καὶ 
vovro. aora τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἔλεγον τὰ δύο εἴδη τῆς 
λέξεως. Καὶ γὰρ ἔστι, ἔφη. Ὀὐκοῦν αὐτοῖν vof μὲν 
σμικρὰς τὰς μεταθολὰς ἔγει' καὶ dk» τις ἀποδιὸφ αρί- 
πουσαν ἁρμονίαν xai ῥυθμὸν τῇ λέξει, ὀλίγου πρὸς τὴν αὐτὴν 
ἀεὶ" γίνεται λέγειν τῷ ὀρθῶς λέγοντι καὶ ἂν μιᾷ ἁρμονίᾳ 
--"σμικραὶ γὰρ αἱ µεταβολαί---καὶ 05" ἐν ῥυθμφ ὡσαύ- 
σως παραπλησίῳ τι. Κομιδῇ μὲν οὔν, ἔφη, οὕτως by ti." 


111, 1,-128. 


τί δέ χ Ν e t€ / 1d. , ^ 0 / Ó "v fe 
η 3 το TOU $7$009 $4006; ου των EVOLVTILO ειταί 947060789 - 


* e ^ / N € ^ , / ?zg » / 
AY αρμονιῶν, φάντων δὲ ῥυθμῶν, si μέλλει aU" οἰκείως 
λέγεσθαι, διὰ τὸ παντοδαπὼς μορφὰς τῶν μεταβολών 
* *'a / eg » 7 27 ⸗ e 
ex; Koi? σφόδρα γε οὕτως ἔχει. " Ag οὖν πάντες oi 
ποιηταὶ καὶ oi vi^ λέγοντες 7 τῷ ἑτέρῳ τούτων ἐπισυγχά- 
νουσι τύπω τῆς λέξεως 9? τῷ ἱτέρῳ 7| ἐξ ἀμφοτέρων vii 


€.—5 εἶναι τὸν τύπον Θ9τ.---ὃ µιµήσεται q.—! αὐτοῦ ἀράξιον v, ἀνάξιον ἑαυτοῦ Hs. 
—À γεΑ.---ᾱ τε post ἀνέμων om K.—! ἀξόνων το καὶ v.—» τροχίλων ΘΠΦΡΚΟΕ, 
τροχιλία» €.—^ πάντων τῶν H.—^ δὴ ἡ τούτων tm, τούτων δὲ $ Hs.—P τῆι διαλά. 
ξεως 0.—A τὸν Ὀ.---τ ἔχειν D.—5 ἀεὶ add q.—! λέξι ο.--- δὴ nal Hos.—" ὡσαύτως 
d» παραπλησίῳ v.—" ἔχει om v.—t Sal A.—! μέλλει ΑΘΕΠΚέυΠΕ : µέλλοι *s.— 
* οὖν K. - καὶ Eims.—b τινες $.—^ δεξόµεθα OeII$DKqt.—4 ἀκρατῶν v, ἆκροα- 


4. 9. ἀνέμων καὶ χαλαζῶν] Cod. Reg. εχρτθεείἑνοΓίση» : eritque hujusoratio uxi- 
omisso τὰ, quod placet. Ásr. versa. Quippe respicitur ó μὴ τοιοῦτος 

τροχιλίων] Cod, Reg. 7pox(Aw», vi- αὖ in orationis principio. Asr. 
tiose. Τροχίλιον 8. rpexiMa et τροχαλία διὰ µιµήσεως φωναῖε] Quemadmodum 
5. τροχηλία, est érechlea s. cylindrus, ν. dicitur μιμεῖσθαι φωναῖν, sic et. substan- 
Pollux x. 31. ubi v. Hemsterh. p. 1177. tivum dativo junyitur, ut de Legib. i, p. 
Diogen. L. ii. 86. πρὸς ᾽Αλκιβιάδην el- 691. C. κιήσεις τῷ σώµατι. iv. p. 717. 
πόντα, bs οὐκ ἀνεκτὴ ἡ Ἐανθίππη λοιδο- B. ἡ τοῖς βέλεσιν ÉQecis. Cratyl. p. 
ροῦσα, ᾽Αλλ' ἔγωγ, ἔφη, συνείθισµαι, 433. B. δήλωμά του τῷ σώματι, ubi v. 
κἀθαπερο) καὶ τροχηλίας (vulgo τροχη- Heind. Asr. 
: Aéas) ἀκούων cvrexés. | Ficinus vertit : εἶ μέλλει] Sic cod. Reg. AsT.. 
«xis rolarum : Cornarius: et axium et dt ἀμφοτέρων τυὶ] Constructio ex 
trochlearum. Λατ. duabus cunflata est pro ἤ τινι (int. éme- 

τούτον 09 ἡ λέξις] Sic e cod. Reg. et τυγχάνουσι) ét ἀμφοτέρων αὐτὸν {νγ- 
Ven.reposuimus,id, quod Ficinusquoque κοραννύντει. Monui, ne quis forte τυὰ 








11. i. 129. 


1t. 998. 


419 IAATONO3 

Évyxspavróvrsc s Ανάγκη, ἴφη. Tí οὗν ποιήσοµεν; 98 
ἐγω πότερον εἷς τὴν πΌλιν πάντας τούτους παραδεξοµεθα' 
9 τῶν ἀκράτων" σον ἔτερον 5 σὸν κεκραµένο; Ec» 3 ipa, 
ἔφη, rixa, τὸν τοῦ ἔπισικοῦς μιμητὴν voy! dxecror. ᾽Αλλὰ 
μήν, ὦ ᾿Αδείμαντε, ἡδύς γε καὶ ὁ κεκραμένος, πολυ ài 
ἥδιστος παισί' σε καὶ παιδαγωγοῖς 0 ἑναντίος οὗ σὺ Gi- 
eri) καὶ τῷ αλείστῳ 0yAo. "Ἠδιστος γάρ. ᾽Αλλ ἴσως 
ἦν Ü' ἐγώ, οὐκ ἂν αὐτὸν ἁρμόστειν φαίης v5 ἡμετέρα T 
λιτεία, ὅτι οὐκ ἔστι δικλοῦς ἀνὴρ" παρ ἡμῖν οὐδὲ πολλα- 
πλοῦς, ἐπειδὴ ἔκαστος ἓν πράττε. Ov γὰρ οὖν ἁρμόττω. 
Οὐπκοῦν διὰ ταῦτα ἓν μόνη τῇ τοιαύτῃ SOAM τόν τε σευτο- 
τόµον σκυτοτόμον' εὑρήσομεν καὶ οὐ κυβερνήτη» πρὸς f) 
σκυτοτοµίῳ, καὶ τὸν γεωργὸν γεωργὸν" καὶ op δικαστη 
πρὸς τῇ γιωργίῳ, καὶ τὸν πολεμικὸν πολερωικὸν καὶ οὐ 
χρηµατιστὴν πρὸς τῇ πολεμικῇ, καὶ πάντας οὕτως: ÀM- 
δη, ἔφη. "Ανδρα d$, ὡς ἔοικε, δυνάµυενον ὑπὸ σοφίας σαι- 
τοδαπὸν γίγνεσθαι καὶ μιμεῖσθαι πάντα χρήματα, κ 
ἡμῖν ἀφίκοιτο εἰς τὴν πόλιν αὐτὸς τε καὶ τὰ «οήµατα 
(Δουλόμενος ἔπιδείξασθαι, αροσκυνοῖμανὶ ἂν αὖτον ὡς figi 
καὶ βαυμιαστὸν καὶ ἠδύν, εἴποιμεν Q^ ἂν ὃτι οὖν ἔστι το- 
οὗτος ἀνὴρ ἓν τῇ πόλει παρ ἡμῖν οὐδὲ θέµις ἐγγωΐσία, 
ἀποπέμποιμέν τε" GU. εἰς ἄλλην πόλιν μύρον κατὰ τῆς X 


τῶν IIDKt et pr θ.--5 dày μὲν ἡ v.—f alterum τὸν om DKqiem οἱ py K.— v 
II$ Dqt et pr 8, re K.—h καὶ παισί GIIé&DEKqt.—! B»uayeryots 9.—À) dpei m, ipe 
tv.—^ ἀνρ διπλοῦς K : ἂν]ρ..πολλαπλοῦς otn v. — alterum σκυτοτόµον om (0— 
A «γεωργὸν om v.—^ πολεμικὸν om 9t.—9 el om TI et pr D.-—» δὲ c.—^ sperz* 


νοῦμεν tm.—' libri ore.—* 7" v. —! ἂν om Am.—* xaraxéorres c.—" ὁ E, 0n 





pro τινὶ legendum esse autumet. Asr. 

$ ἐμὴ] Int. γνώµη vel δόξα. Sic Pbi. 
leb. 41. B. κατά Ύε τὴν ἐμή». Politic. 
277. A. Vid. Koen. &d Gregor. Co- 
rinth. p. 11. Fischer. ad Weller. t. iii. 
p. i. p. 254. Λατ. 

τὸν ἄκρατο»] Α cod. Reg. articulus 
abest, male ; vid. Bast. et Scheefer. App. 
ad Epist. Crit. p. 8. Asr. 

αὐτόᾳ τε καὶ τὰ] Vide annon scriben- 
dum sit, αὗτόν τε καὶ τὰ ποιήµατα. 
ΒΤΕΡΗ. 

μῦρον κατὰ τῆς κεφαλῆς] Locus hic 
est unus omnium celebratissimus, sed 
nondum satis explanatus, Namque Plato 
non boc miühi videtur voluisse dicere, 


poetas, tanquam sacros bomines, 34: 
guentis delibutos coronisque redimitos, 
utpote venerationis causa, ex urbe emit 
tendos esse, sed verbe μῦρον κατὰ fti 
κοφαλῆς καταχέαντε et inprimis iple 
créjarres alium liquet sensum babert, 
atque eum ironicum. Scholiaste c 
Proclus nibil, quod rem explicet, profe- 
runt, aliorum vero loca viam monstrat. 
Scilicet Dio Chrysost. Orat. liii. p. 94. 
D. hunc locum respexit scribess: 

κελεύει µάλα εἱρωνικῶς (sic pro epPr 
κῶς haud dubie legendum) eréjarris 
αὐτον ἑρίῳ καὶ µύρψ —karayéarras ἀφιό 
σαι wap ἄλλους' τοῦτο δὲ al ywast 
ὀπὶ τῶν χολιδόνων ποιοῦσι. Sic εἰ Àr* 


IIOAITEIA, T. 4159 
Φαλης ναταχέαντες" καὶ ipio στέψαντες, αὐτοὶ ὃ d rg" 
αὐστηροτέρφ καὶ" ἀηδεστέρῳ) soir χρφμεθα καὶ µυθο- 
λόγῳ ὠφελείας" ἕνεχα, ὃς ἡμῖν τὴν του ὄφιεικοῦς λέξιν μι- 
[Aoiro καὶ τὰ λεγόμενα λέγοι" ἓν ἔκείοις τοῖς σύποις oig 
κατ ὀρχὰς ἐνομοθετησάμεθα ὅτε τοὺς στρατιώτας ἔπι- 
Χειρουρων παιδεύε». Καὶ µάλ, ἔφη, οὕτως ἂν ποιοῖωεν, 
εἰ &Q ἡμῖν εἴη. Nor 05. εἶπω ἔγώ ὦ Φίλε, κωδυνεύει 
ἡμῖν τῆς µουσικῆς τὸ περὶ λόγους τε καὶ μύθους παντελώς 
διαπεπεράνθαι. ἅ τε γὰρ λεκτέον καὶ ὡς λεκτέον signa. 
Kai avrà poi Qoxti, ἔφη." 

Οὐκουν μετὼ τοῦτο, ἦν δ᾽ ἐγώ, τὸ περὶ φδῆς τρόπου καὶ ααι. i. 180. 
μελῶν λοιπόν. Δῆλα δή. * Àp οὖν oU πᾶς ἤδη ἂν εὗροι 
& ἡμῖν λεκτίέον περὶ αὐτῶν, oia δέ εἶναι, εἴ περ [ANNO AP" 
Θ0τ.---Ὁ καὶ t.—* αὐστηροτέρῳ καὶ om K.—! καὶ τῷ ἁηδεστόέρῳ (.— 


Π. 
—?* λόγει &K.— ἐνομοθοτήσαμεν tv.—* ποιοῦμεν m.—4 δέ s.—* ἔφη Bore? ο.---ἵ δν 
«ὕροιτο ΘΠΦΌΚᾳΕ, epo: Ἂν ἑ.---ᾱ ol ᾳ, καὶ olat et rc Ἡ cum s...) ΘΗ15.--» µέλλοιμεν 


stides 2* Platon. ii. t. ii, p. 326. 
ἀλλὰ α, 6$ Ὅμηρον µύρῳ xpicas 
ἀκπέμπει, χελιδόνος τιμὴν καταθεὶς, οὔ- 
γων καὶ ἡμεῖε Πλάτωνα ἐκπέμπευ ἐκ τῶν 
πόλεων ἐκελεύομεν } uer? ἀδείας τοσαύ- 
TUS κακῶς εἱρήκαμεν,  Theodoret, 
contra Grec. Serm. ii. de principio p. 
22. nópy "ye ἀλείψας, καθάπερ al γυναῖκεν 
τὰς χελιδόνας, ἐκ τῆς ὑπ᾽ αὐτοῦ ἔυντε- 
Gelons ἀπέπεμψε φ«όλοως, àxoAacías κα- 
Adcas καὶ δυσσεβείαε διδάσκαλο». Νο- 
tum vero est Pythagoreum symbolum, 
quod hirundinem non esse domo recipi- 
endam significat (v. Plutarch. Sympos. 
vili. 7. p. 728.) in quo quidem expli- 
cando alü hirundinem statuunt imagi- 
nem esse infide amicitis, alii loquaci- 
tatis (unde χελιδόνων μουσεία), v. 
Adag. Chil. i Centur. i. p. 18, Chil. 
ii, Centur. ii. p. 827. ed. Colon. Hinc 
conjicere possumus, quod a mulieribas 
venerationis causa fieri solitum esset 
(hirundo enim leta erat veris nuntia), 
id Platonem πυθαγορίζοντα, ut solet, ad 
irrisionem accommodásse, poetas quasi 
hirundinibus tem, ut qui læta 
specie deludant, sicuti hirundines incon- 
stantes, infidsee (ut quss vere elapso de- 
volent) et garrulm (poete mendaces). 
Rümilis inest irrisio 1n verbis dplo στέ- 
es, qum Beinesius in A d. ad 
pist. p. 328. (ed. Jen. 1670. 4.) di- 
veme tentavit, Ni fallor enim, (pur 


referendum est ad velamenta illa s. vit- 
tas supplicum, quibus /xernpla, i. e. 
olee ramus involutus erat (hoc erat 
στέµµα, infula, v. 11. A. 14. Cf. Feith. 
Antiq. Homer. iii, 4. Sic et Suidas t. i. 
p. 855. v. ἀρίῳ explicat στέµµα περι- 
θέντει); hinc λευκοστεφεῖ ίας, 
JEsch. Suppl. 194  Igitut μῦρον κατὰ 
γῆς κεφαλῆε καταχόαντει est: eos di- 
mittentes ut homines, quos lex urbe 
recipi vetet (Pythagor. symbolum), et 
plo στ s ramum vittasque suppli- 
cum iis dantes, ut alii misericordia com- 
moti in civitatem suam recipiant. Et 
de industria mihi videtur Plato hec so- 
lummodo innuisse, non clare exposuisse, 
ut ne poetas, qui tanto florebant honore, 
directe carpendo invidiam squalium sibi 
conflaret, Ceterum plures h. 1. respex- 
erunt et imitati sunt. Cicero |. iv. de 
Republ. apud Nonium: *ego vero eo- 
dem, quo ille Homerum, mitum co- 
ronis et delibutam unguentis, emittit ex 
ea urbe, quam sibi ipsi fingit (v. P. 
Victor. Var. Lect. iv. 18.) Joseph. 
contr. Ápion. i. 6$. 86. Euseb. Prep. 
Evang. v. 12. Maxim. Tyr. xxiii. 8. p. 
279. ubi v. Davis, Gregor. Nas, Orat. 
xiii. p. 413. D. Cf. Elmenhorst. ad 
Minuc. Felic, Octav. p. 204. ed. Ousel. 
Graev. Lect. Hesiod. c. xxiii. et Marc- 
land, ad Mazim, Tyr. xxiv. p. 690. Asr. 


111. i. 124. 


408 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
πολλὰ μιμήσιται καὶ fera μεμητικός, imií που οὐδὲ τὰ 
δοκοῦντα & — ἀλλήλων εἶναι δύο μιμήματα δύνανται 
οἱ αὐτοὶ ἅμώ εὖ μµιμεῖσθωι, otoy κωµωδίαν καὶ σραγφδίαν 
ποιοῦντες. Ἰ oU µιμήµατε" ἄρτι τούτω" ἐκάλειςᾳ Έγωγε, 
καὶ ἀληθη γε λέγεις oTi οὐ δύνανται οἱ avro. Oudt μὴν 
ῥαψφὸδοί yt? καὶ ὑποκριταὶ ἅμα. ᾿Αληό. Αλλ οὐδί 
σοι * ὑποκρισαὶ καμφδοῖς * καὶ σραγωδοῖς oí αὐτοί. πάκ- 
τα às ταῦτα μιμήματα. 7 o); Μιμήματα. Καὶ ἔτι ys 
σούτων, ὦ ᾽Αδήμανσε, Φαίνεταί μοι εἰς σμικρότερα" κατα- 
κεχερρατίσθαι' 57 TOU ἀνθρώπου. queis, ώστ ἀδύνωτος —* 
πολλὰ καλῶς μιμεῖσθαι ἢ 5$ αυτὰ εχενα πράστευν ὧν 23 
xci τὰς ενω έστιν ἀφομοιώματα. Αληθεστατα, 
7 55 és. (S. 8.] E dp TO πρῶτον λόγον διασώσοµον,' 
τοὺς φύλακας ἡμῖν τῶν ἄλλων πασὼν δημιουργιῶν ἀφιμί- 
νους δεν εἶναι) δημιουργοὺς ἐλευθερία, σῆς πόλεως Sy 
ἀπριβεῖς καὶ μον ἄλλο ἀπισηδεύειν ὁ 0 Ti μὴ Sig τοῦτο 
φέρει, οὐδὲν δη δέοι à ἂν αὔτους ὤλλο πράττει οὐδε μιμώσ- 
αι sa» δὲ µιμῶνται, μιμεῖσθαι τὰ τούτοις προσήκοντα 
εὐθὺς | ix ui δων, ἀνδρείους, σώφρονας, ὁσίους, ἐλευθέρους"" 
xci τὰ τοιαῦτα πάντα, σὰ ὃ᾽ ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε 
δευοὺς εἶναι μιμήσασθαι, pond ἄλλο μπὸν TOV αἰσχρῶν, 
να un ix τής μιμήσεως τοῦ εἶναι ὠπολαύσωσω. ; οὐκ 
ᾖσθησαι à ὅτι αἱ i quaque, i ἐὰν ἐκ νέων Toppa διατελέσωση, 
εἰς ἔθη τε καὶ φύσιν καθίστανται καὶ κατὰ" σώµα καὶ 


ἂν q. — µιµήματε qo, µιµήματα Hüms : ceteri µιµήματά re.—* τούτω τω ἄρτι v, ἀντὶ 
τούτων Ot, τούτω DKq. γε &dd A.—h γε om 4.—* οὐδ) ἔτι q.—4 σµικρότερα 


Aeemt: epa *s.—9 κατακεκερματεῖσθαι v.—f & OIIÓKrt. * κατὰ enk. 
b διαδώσοµεν t. — ἀφεμένους D. — δεῖ v. -ᾱ εἶναι εἶναι (.—1 δὲ om tm. - σώφρονας 
ὁσίους ἐλενθέρους in mg ponit ο.---Ἡ κατὰ ora ΘΠΦΡΙΓ.---0 σῶμά τε q.—P καὶ κατὰ 


6.8. οἱ ἄρα] Laudat h.l, Stob. xli. hic cum éx et genitivo loco simplicis ge- 


p Ys. ubi legitur οὐδὲν δὲ δὲ δέοι Asr. 

τὸ Sic emendavimus vitiosum 
illud, quod vulgo legitur, τοῦ εἶναι ἆπο- 
λαύσ. namque τὸ εἶναι non est id, unde 
quid percipi dicitur, sed id ipsum, quod 
percipitur, igitur accusativus esse debet. 
Sic Polit. iv. 1. μηδὲν ἀπολαόονσιν &ya- 
ϐὸν τῆς πόλεως. Xenoph. Memor. i. 6. 
3. σὺ δέ µοι δοκεῖς Türvapría τῇῆε σοφία 
ἀπολελαυκέναι. — Hier. vii. 9. Sympos. 
iii, 8. Vid. Viger. de Idiotism. p. 225. 
et Jacobs, in Athen. p. 128. ᾽Απολαύειν 


nitivi positum est, ut c. ἀπὸ in. Apolog. 
81. B. καὶ el μέν vol ri ἀπὸ τούτων ἀπέ. 
λανον. Vid. Jens. εἰ Hemsterh. ad La. 
cian, t. i. p. 326. Fischer. ad Weller. t. 
iii. p.i. p. 867. Ficinus vertit: me ex 
έροα imitatione tales efficiantur, quale 
id, quod. «ewwlantur. /eterum eadem 
sententia constat usos esse in recentiori- 
bus eoe, qui contra rem dramaticam dis- 
Mor d ans in iis precipue Roussavium. 
ox $) pro 3 scripsimus, Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 


415 


κεῖς εἶναι, μὴ ὅτι ἀνδράσι. Tlávo γε. ᾽Αλλὰ μὴν μέθηὰ 
ys φύλαξιν ἀπρεπέστατον καὶ μαλακία καὶ ἁργία. Πῶς 


M * / 7 ^ " 
γαρ οὐ; "liveg οὖν µαλακαί τε καὶ CupuTOTiXOA" τῶν ἁρ- αι. i. 181. 


μονών; ᾿Ἰαστί, 3 0 ὅς, καὶ λυδιστί, αἱ τινες χαλαραὶ 


καλοῦνται. Ταύταωις oU», ὦ φίλε". ἐπὶ πολεμικῶν ἀνδρῶν 1. 899. 


"sÜü' ὃ ri yghet;! Οὐδαμῶς, ἔφη. ἀλλὰ κιδυνεύει σοι 
δωριστὶ λεπεσθαι καὶ Φρυγιστί. Όὐκ οἶδα, ἔφην ἐγώ, 


στισί Θ.--ᾱ µέθυ t.—* συμποτικα) om e.—f λυδιαστί ODKqvt.—5 καὶ τοιαῦταί 
Tiwes G9DKqt οἱ corr TI, καίτοι aD Tes σ.---ᾱ φίλ' c.—! χρήσει DEt.—À τὰς ἆρμο- 


Ἰαστὶ] Non dubito quin Plato ecrip- 
serit ἡ Ἰαστί. Sed et adverbio Λυδιστὶ 
fortasse prefixus ab eo fuit ille articulus : 
qui tamen non est necessarius ut ante 
Ἰαστὶ, quum ex hoc loco repetitus sub- 
audiri in illo possit. Quod autem de 
hoc dico loco, idem et de eo dicendum 
fuerit qui est in principio p. seq. ἀλλὰ 
κινδυνεύει σοὶ Δωριστὶ λείπεσθαι καὶ $pv- 
γιστί. num utrique adverbio aut priori 
saltem preponendum censeo articulum, 
Subaudietur autem ubique ῥἁρμονία, 
STEPH. 

ἡ Ἰαστὶ] Lydia et Ionica harmonia 
erant remiase ac laxe, ideoque Dorice 
gravitati ac severitati opposite. Vituperat 
Aristoteles Polit. viii. 7. ($. 8. p. 334. 
Scbneid.) Platonem in eo, quod Jaxas mol- 
lesque barmonins e civitate sua exegerit : 
τοῖς ἀπειρηκόσι διὰ χρόνον ob bdSioy ὅδειν 
γὰν συντόνονε ἁρμονίας, ἀλλὰ τὰς ἀνειμέ- 
vas ἡ φύσιε ὑποβάλλοι τοῖς τηλικούτοις Sub 
ει τῶν 


ἀνειμά- 


κατὰ τὸν τῆς µέθηε δύναμιν---βακχευτι- 
&br γὰρ ἤ γε µέθη ποιεῖ μᾶλλον---ἀλλ᾽ 
ἀσειρηκνίας. ὥστε καὶ πρὸς τὴν ἀσομένην 
ἡλικίαν τὴν τῶν πρεσβντέρων δεῖ καὶ τῶν 
τοιούτων ἁρμονιῶν ἄπτεσθαι καὶ τῶν µε- 
λῶν τῶν τοιούτων. Bed utramque har- 
moniam, enervem, i. e. Ionicam, et con- 
vivio convenientem (ξυµποτωὴν), i. e. 
Lydiam, nomine χαλαρᾶς, mollis, recte 
Piato complectitur; mollitia enim et in 


inertia (ἀἁργίφ) et in moribus dissolutis 
cernitur ; hinc τὸ βακχικὸν, quod Lydime 
is proprium erat (v. Lucian. Her- 

mot. 6. 1. t. i. p. 401.) et τὸ μαλακὺν s. 
γλαφνρὸν (v. Lucian |. 1.) in quo Tonica 
harmonia conspicua erat, conjungit. Asr. 
ἡ Δαρισή] Articulum iterum adjeci- 
mus  Dorice barmonim proprium erat 
τὸ σεμνὺν, Phrygim vero τὸ. ἔνθευν (v. 


Lucian. 1. |.) Aristotel. Polit. viii. 7. 
τερὶ δὲ τῆς Δαωριστὶ πάντες ὁμολογοῦσιν, 
ós στασιµωτάτης οὔσης καὶ μάλιστ’ 60s 
ἐχούσης ἀνδρεῖον' ἔτι δὲ ἐπεὶ τὸ µέσον 
μὲν τῶν ὑπερβολῶν ἐπασοῦμεν (Dorica 
enim harmonia media erat inter remissio- 
nem, id est, mollitiam Lydie, et inten- 
tionem, id est, incitationem Phrygia), 
καὶ χρῆναι διώκειν φαμὲν, ἡ δὲ 
ταύτην ἔχει τὸν φύσιν πρὸς τὰς ἄλλας 
ἁρμονίας, Φανερὸ», ὅτι τὰ Δώρια µέλη 
πρέπει πριδεύεσθαι μᾶλλον τοῖς νεωτέ- 
t$, Quocirca jam Pythagoras traditur 
oricam et harmoniam et dialectum 
unice probasse, v. Iamblich. de vit. Py- 
thag. xxxiv. p. 194. ed. Küst. Procl. in 
Polit. p. 866. v. 18. infr. et p. 366. v. 2. 
Sic et in Lach. p. 188. D. rica har- 
monia dicitur μόνη Ἑλληνική. — De 
Phrygie harmonis enthusiasmo v. Procl. 
in Polit, p. 366. et Burett. ad Plutarch. 
de Music. in Mem. Acad. Inscript. t. xi. 
. 44. ed. Amstel. Ceterum Aristoteles 
in Polit. |. 1. etiem hoc reprobat, quod 
Phrygiam harmoniam com Dorica reli- 
querit Plato : ó & ἐν τῇ Πολιτοίᾳ Ἀωκρά. 
φης οὗ καλῶε τῶν Φρυγιστὶ µόνην κατα» 
λείπει μετὰ τῆς Δωριστὶ, καὶ ταῦτα ἆπο- 
δοκιµάσας τῶν ὀργάνων τὸν abr ἔχει 
γὰρ τὴν αὐτὴν δύναμιν ἡ Φρυγιστὶ τῶν 
ἁρμονιῶ», ἤνπερ αὐλὸς ἐν τοῖς ὀργάνοις 
ἄμφω γὰρ ὁργιαστικὰ καὶ παθητικά. Sed 
bene monet Proclus (v. Schol. Βυλμπῖς. 
P. 155.) τὴν μὲν Δώριον ἁρμονίαν els wai- 
δείαν ἐξαρκεῖν &s xeraorsaruche, τὴν δὲ 
Φρύγιαν els ἱερὰ καὶ ἐνθεασμοὺς, és. dk- 
στατική». Et si dithyrambus, ut ipse 
dicit Aristoteles |. 1. nullam alism nisi 
Phrygiam harmoniam admittit, quomodo 
Plato dithyrambicam poesi civitate sua 
recipere potuisset ejecta harmonia Phry- 
già? Et in universum quum duo ho- 
minis status ac conditiones sint, altera 
jus, cujus animus sc vires summopere 
iatonte Sunt in conflctione cum infor- 


414 ΠΔΑΤΩΝΟΣ 


τος «ροειρηµένοις συμφωνήσεω) 8. 10.] Καὶ o Γλαύκων 
ἐσιελάσας, '"Eyw τοίνυν, ἴφη, o —** —WR $x- 
rà; τῶν φάντων ναι οὕκουν i iSc ys ἴ χω i τῷ vu- 
porri ξυμβαλίσθαι" eoi ? ὄττα δεῖ ἡμᾶς λέγε) ύπος.. 
viu? μέντοι, Πάντως" δή” που, ἦν δ ἐγώ, πρώτον μὲν 
σόδε i ἱκανώς έχεις λέγε, ὅσι τὸ μέλος έν vp έστὶ συγ- 
κείµενο», λόγου σε καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ. Ναί, ἔφη, 
VOUTO yt. Ουκοῦν ὅ ὅσον γε' αυτοῦ λόγος ioriv οὐδὲν δή 
που διαφέρει TOU" μὴ” ᾠδομένου" λόγον πρὸς v0 $» rois 
αὐτοῖς δεν τύποις" λέγεσθαι oic aeri προύπομεν καὶ ec- 
αύτως; ᾿Αληθη, ἔφη. Καὶ μὴν τὴν γε’ ἁρμονίαν καὶ 
ῥυθμὸν ἀπολουθεν δεῖ τῷ λόγφ. Ile; à' o; Αλλὰ 
μέντοι θρήνων τε’ καὶ ὀδυρμᾶν ἔφωμεν $ λόγοις οὐδὲν 
προσδεῖσθαι. Ου γὰρ οὖν. Tine οὖν θρηνώδεις ἁρμονίαι 
λέγε μοι σὺ γὰρ μουσικός. Μιξολυδιστή, ἔφη, καὶ 

συντονολυδιστὶ. καὶ τοιαῦται τινές. Οὐποῦυν αὗται, ἣν δ᾽ 
(yo, ἀφαιρετέαι. ἄχρηστοι γὰρ καὶ γυναιξὶν Og δεῖ ἐσιει- 
το q.—! συμφωνῆσαι m.—) écris τούτων His.—k τῶν om K. — Υ v, σε t, om Κφ. 
---ᾱ ξυμβάλλεσθαι GEDKqr.— voi v.— Bondi (m.—? λέγειν ἡμᾶς 6€. τος 
φεύομέν τοι 1.— πάντας 9r.—5^ δέ $,—' -yeom K.—* διαφέροι Άν τοῦ q.—* dpa» 


q.—" διδοµένον IleDc, δεδομένου q.—* τόκοις 4v.—! τε Htm.—* γε ο.--- "yàp 
οὖν OTIDKqut : γὰρ οὔ *s.—b οὐ £.-—5 σύντονοι λυδιστί ΦΏΚφσε, σύντονοι λυδν- 


tem secuti essent. Sed de harmoniarum 


6. 10. éxrbs τούτων τῶν πάντων] Cod. 
numero veteres sibimet i 





Reg. et Ven. legunt ἐκτὸς πάντων ; sed 
quum πάντων respiciat illud sás in So- 
cratis oratione : πᾶς ἤδη &r «Dpo:, recte 
φούτων τῶν adest. Asr. 

διαφάρει] Ald. Bas. 1. et 2. διαφέρει», 
sed Ficinus habet differt, quod sensus 
postulat. Asr. 

M3 ἀδομένου] Bas. 3. et Cod, Reg. 
μὲ διδουµένον. AsT. 

ἡ μιξολυδιστὶ] Hic, ut infra $ lacri, 
articulum sponte adjecimus, quia abesse 
nequit, ut Steph. jam monuerat, Cete- 
rum snodos s. tonos (ἁρμονίας s. τρόπους), 
initio tres fuisse dicunt : Doricum, . 
vissimum, Phrygium, medium, et Ly- 
dium, summum, vid. Ptolemei Harm. ii. 
10. Plutarch. de Music. p. 1134. A. 
Heraclides vero Ponticus apad Athen. 
xiv. p. 624. C. has ponit harmonias: 
Doricam, /Eolicam et lonicam, qui- 
Pisj accesserint dug barbare barmoniz, 

νὰ et Lydia, utpote ab iis invectm, 
qui Pelopem in Peloponnesum venien- 


psis non com- 
stant, Vid, Euclid. Harmon. p. 19. et 
Olear. ad Philostrat, vit. Apoll. Tyen. i. 
80. p. 87. Tredecim, quas Aristozenus 
dicitur introduxisse, harmonis artiáciose 
erant tonorum simplicium compositiones, 
in his mixolydius tonus et hypermixo: 
l]ydius. Ceterum h. 1. Aristo- 
teles Polit, viii. 6. (Φ. 8. P. 337. ed. 
Schneider.): εὐθὺς γὰρ ἡ τῶν 


ἀνειμένας (quas 
Plato χαλαρὰς vocat), µέσως δὲ καὶ - 
θεστηκότω: μάλιστα 


πρὸς ἑτόραν, οἷον 
δοκεῖ ποιεῖν ἡ μόνη 
νιῶν, ἐνθουσιαστ $9 3 Βο- 
probavit vero bec Platonis verba Heca- 
clides Pontic. apud Athen. |. c. Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 


415 


Kéig εἶναι, μὴ ὅτι ἀνδράσι». Πάνυ γι. ᾽Αλλὰ μὴν' μέθη 
ys φύλαξιν ἀπρεαέστατον καὶ μαλακία καὶ ἁργία. Illae 


M E d T£ y / 4 'e ^" e . 
y&Q oU; live ουν µαλαχω τε καὶ συμµποτικαὶ. τῶν αρ” ται. i. 181. 


μονιῶν; ᾿]αστί, 5 δ᾽ og, καὶ λυδιστί! ci τινεςξ χαλαραὶ 


7 T 7 
κάλουνται. ἜΤαύταις ουν, ὢ φίλε" ἔτὶ πολεμ 


3 6) ο , i , ex 4 , M 7 
σύ ο τι χρῆσες Όυδαμῶς, ἔφη. ἀλλὼ κωδυνεύει σοι 
δωριστὶ λείπεσθαι καὶ Φρυγιστί. Οὖὐκ οἶδα, ὄφην ἐγώ, 


στισί 0.—4 µέθυ t.—9 συµτοτικαὶ om e.—f λυδιαστί 


GDKqvt.—5 καὶ τοιαῦταί 


Twes θΦΏΚΩς et corr Il, καΐτοι a) τος 9.—h. φίλ’ c.—! χρήσει DEt.—À às ἅρμο- 


Ἰαστὶ] Non dubito quin Plato scrip- 
serit ἡ Ἰαστί. Sed et adverbio Αυδιστὶ 
fortasee præfixus ab eo fuit ille articulus : 
qui tamen non est necessarius ut ante 
Jacri, quum ex hoc loco repetitus sub- 
audiri in illo possit. Quod autem de 
Boc dico loco, idem et de eo dicendum 
uerit qui est in principio p, seq. 
κινδυνεύει σοὶ Δωριστὶ Acirenócs κι $ 
γιστ[. nam utrique adverbio aut priori 
saltem preponendum censeo articulum, 
Subaudietur autem ubique ἁρμονία, 
STEPH. 

ἡ Ἰαστὶ] Lydia et Ionica harmonia 
erant remiss» ac laxe, ideoque Doricem 
gravitati ac severitati oppositse. Vituperat 
Aristoteles Polit. viii, 7. (6. 8. p. 894. 
Scbneid.) Platonem in eo, quod Jaxas mol. 
lesque barmonias e civitate sua exegerit : 
τοῖς ἀπειρηκόσι διὰ χρόνον ob ῥάδιον dhew 
τὰν συντόνονε ἁρμονίας, ἀλλὰ τὰς ἀνειμέ- 
vas ἡ φύσιε ὐποβάλλει τοῖς τηλικούτοις’ Su) 
καλώς ὀπιτμιῶσι καὶ τοῦτο TM τῶν 
sepl T)» μουσικήν Twes, ὅτι ἀνειμό- 

às. 


inertia (ἀργίᾳ) et in moribus dissolutis 
cernitur ; hinc τὸ βακχικὸ», quod Lydiæ 
is» proprium erat (v. Lucian. Her- 

mot. 6. 1. t. i. p. 401.) et τὸ uaAaxbe s. 
"yAapupie (v. Lucian |. |.) in quo Ionica 
harmonia conspicua erat, conjungit. Aer. 
ἡ Δαριστ] Articulum iterum adjeci- 
mus Dorice nis proprium erat 


τὸ σεμνὺν, Phrygim vero τὸ ἔνθοον (v. 


Lacan. l. 1.) Arirtotel, Polit. viii. 7. 
περὶ δὲ τῆς Aopwrr ες ὁμολογοῦσι», 
6s στασιµωτάτης οὔσης καὶ μάλιστ’ ἦθοε 
ἐχούσης ἀνδρεῖον' ἔτι δὲ ἐπεὶ τὸ µέσο» 
μὲν τῶν ὑπερβολῶν ἐπαινοῦμεν (Dorica 
enim harmonia media erat inter remissio- 
nem, id est, mollitiam Lydie, et inten- 


ἀλλὰ tionem, id est, incitationem Phrygia), 
pu- καὶ χρῆναι διώκει» jouir, $ δὲ Δωριστὲ 
ταύτην ἔχει τὴν φύσιν πρὸε τὰς ἄλλα 


ἁρμονίαε, φανερὺν, ὅτι τὰ Δώρια µέλη 
πρέπει πριδεύεσθαι μᾶλλον τοῖς νεωτέ- 
ps Quocirca jam Pythagoras traditur 

oricam et harmoniam et dialectum 
unice probasse, v. Iamblich. de vit. Py- 
thag. xxxiv. p. 194. ed. Küst. Procl. in 
Polit. p. S65. v. 19. infr. et p. 866. v. 3. 
Sie et in Lach. p. 188. D. orica har- 
monia dicitur μόνη Ἑλληνική. De 
Phrygis harmonise enthusiasmo v. Procl. 
in Polit P. 860. et Burett. ad Plutarch. 
de Music. in Mem. Acad. Inscript. t. xi. 
p- 44. ed. Amstel. Ceterum Aristoteles 
in Polit. |. 1. etism hoc reprobat, quod 
Phrygi&m harmoniam cum Dorica reli- 
querit Plato : ὁ δ dy τῇ Πολιτείᾳ Xexpá- 
της οὗ καλῶς τῶν Φρυγιστὶ ν κατα» 
λείπει μετὰ τῆς Δωριστὶ, καὶ ταῦτα ἆπο- 
δοκιιάσας τῶν ὀργάνων τὸν αὐλόν' ἔχει 
γὰρ τὴν αὐτὴν δύναμιν ἡ Φρυγιστὶ τῶν 
ἁρμονιῶν, ἤνπερ abAbs ἐν τοῖς ὀργάνοις 
ἄμφω γὰρ ὀργιαστικὰ καὶ παθητικά. Sed 
bene monet Proclus (v. Schol. Rohnk. 
Ρ. 155.) τὴν μὲν Adpior ἁρμονίαν els παι- 
δείαν ἐξαρκεῖν ὡς καταστηµατικ»ν, τὰ» δὲ 
Φρύγιαν els ἱερὰ καὶ ἐνθεασμοὺς, ὧς ἐκ- 
στατικήν. Et si dithyrambus, ut ipse 
dicit Aristoteles |. 1. nullam alism nisi 
Phrygiam harmoniam admittit, quomodo 
Plato dithyrambicarm poesin civitate sua 
recipere potuisset ejecta harmonia Phry- 
gia? Et in universum quum duo ho- 
minis status ac conditiones sint, altera 
ejus, cujus animus ac vires summopere 
intentm sunt in conflictione cum infor. 


xov ἀνδρῶν 11. 899. 








111. 1. 1920. 


* 


1t. 398. 


419 IIAATONO3 

ζυγκεραννύντες; ᾿ Ανάγκη, ἔφη. Tí os» ποιήσοµαν; ἦν 9 
ἐγω' πότερον εἰς τὴν πόλι πάντας τούτους παραδεξόμεθα" 
? τών ἀκράτωνὰ τὸν ἕτερον Ἰ τὸν χεκραµένοι Edw 9 Spas, 
ἔφη, wxà, σὸν τοῦ ἐπιεικοῦς μοιμητὴν τὸν ἄκρατον. ᾿Αλλὰ 
μήν, ὦ ᾿Αδείμαντε, ἡδύς γε καὶ ὁ πεκραμένος, πολυ di 
ἥδιστος παισέὸ τε καὶ παιδαγωγοῖς ὁ εναντίος οὗ σὺ αἷ- 
eri) χαὶ τῷ αλείστῳ ὀγλφ. "Hwrog γάρ. 'AAX ἴσως, 
ἦν δ᾽ ἐγώ, οὐχ ἂν αὐτὸν ἁρμόστειν φαίης σῇ ἡμετέρα πο- 
λιτεία, ὅτι οὐκ ἔστι δισλοὺς ἀνῆρ" παρ 9p» οὐδὲ τολλα- 
πλοῦς, ἐπειδὴ ἔκαστος ἓν πράττει. Όυ γὰρ οὖν ἁρμόττει. 
Ουκοῦν διὰ ταῦτα ἓν μόνη τῇ τοιαύτη πόλει τόν τε σκυτο- 
σόµον σκυτοτόμον' εὑρήσομεν καὶ ου κυερνήτην πρὸς v3 
σκυτοτοµίᾳ, καὶ τὸν γεωργὸν γεωργον" καὶ ου δικαστὴν 
πρὸς τῇ γεωργία, καὶ τὸν πολεμικὸν πολεμικὸν" καὶ OU 
χρηµατιστὴν πρὸς v3 πολεμική, καὶ πάντας οὕτως; AA3- 
ϐη, ἔφη. ᾿"Ανδρα δή, ὡς ἔοικε, δυνάμενον ὑπὸ σοφίας παν- 
τοδαπὀν γίγνεσθαι καὶ µιμεῖσθαι πάντα χρήματα, si? 
ἡμῖν ἀφίκοιτο sig τὴν πόλιν αὐτός τε καὶ τὰ αοιήµατα 
(Δουλόμενος ἐπιδείξασθαι, προσπυνοῖμενὶ ἂν αὐτὸν ὡς Ἱερὸν 
καὶ θαυμιαστὸν καὶ ἠδύν, εἴποιμεν d. ἂν Ori οὐκ ἔστι τοι- 
oUrog ἀνὴρ t» τῇ πὀλει παρ ἡμῖν οὐδὲ θέµις ἔγγεέσθαι, 
ἀποπέμποιμέν τε" ἂν' εἰς ἄλλην πόλιν µύρον κατὰ τῆς X&- 


τῶν IIDKt et pr Θ.--5 dà» μὲν ἡ c.—f alterum τὸν orm DEqtem et p" K.—t ye 
reDet et pr 8, τε K.—^ καὶ παισί GTIeDKqt.—! δηµαγωγοῖς 9.—J dpei m, dpas 
tv. —* ἂνλρ διπλοῦς Κ: ἂνλρ..πολλαπλοῦς om v. — alterum σκυτοτόµον oin. to.— 
P «γεωργὺ» om v.—? πολεμικὸν om Φς.---0 εἰ om Π et pr D.-—P δὲ c.—1 προσκν- 


voUpey tm. —' libri obre.—9 vr. — ἂν om Am.—* καταχέοντες c.—* dy K, om 


pro τινὶ legendum esse autumet. Αντ. — poetas, tanquam sacros homines, un- 
ἡ dp] Int. γνώµη vel δόξα. Sic Phi- guentis delibutos coronisque redimitos, 
leb. 41. B. κατά γε τὴν ἐμήν. Politic, utpote venerationis causa, ex urbe emit. 


277. A. Vid. Koen. ad Gregor. Co- 
rinth. p. 11. Fischer. ad Weller. t. iii. 
p. 1. p. 254. Λατ. 

τὸν ἄκρατον] Α cod. Reg. articulus 
abest, male ; vid. Bast. οἱ Scheefer. App. 
ad Epist. Crit. p. 3. Asr. 

abrós τε καὶ τὰ] Vide annon scriben- 
dum sit, aóróv τε καὶ τὰ «κοιήµατα. 
ΒΤΕΡΗ. 

μῦρον κατὰ τῆς κεφαλῆς] Locos hic 
est unus omnium celebratissimus, sed 
nondum satis explanatus. Namque Plato 
non hoc mihi videtur voluisse dicere, 


tendos esse, sed verbe μῦρον κατὰ τῆς 
κοφαλῆς xaraxéa»res et inprimis ἑρίψ 
στέψαντες alium liquet sensum babere, 
atque eum ironicum. Scholiastes et 
Proclus nihil, quod rem explicet, profe- 
runt, aliorum vero loca viam monstrant, 
Scilicet Dio Chrysost. Ort. liii. p. 564. 
D. bunc locum respexit scribens: καὶ 
κελεύει udAa εἱρωνικῶς (sic pro elpyri- 
κῶφ baud dubie legendum) στέφαντάε 
abror ἑρίῳ καὶ µόρψ --καταχέαντας àqeé- 
ται παρ ἄλλους' τοῦτο δὲ ai γυναίκας 
ὁχὶ τῶν χελιδόνων ποιοῦσι. δὶς ει Ari- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 417 


πώντα. ταύτας δύο ἁρμονίας," ίαιον, ἐκούσιο», δυστυ χούδ- wi. i, 138. 
va», εὐσυχούνσων, σαφρόνων, ἀνδρείων ci τινες φθόγγους 
ῥοιµήσονται κάλλιστα, ταύτας λεῖαε." Αλλ’ ? 9 og 
25 3 "^ "a24./7. b Ας 98. .*. Md? e Y 
οὐκ ἄλλας αἰτες' λείπιων 3 ὥς »Up Om ἐγὼ» ϐλεγορ. 
Ovx ἄρα, ἦν δ᾽ ἔγω, πολυχορδίας γε οὐδὲ παναρµονίου; 
ἡρεῖν δεήσει ἐν σαῖς ὡδαῖς τε καὶ µέλεσω. Oũ μοι, ἔφη, 
, g ’ h * N ia i N / 3 
Quiverai.5. Ίριγώνων ἄρα xoi πηκτίδὠν' καὶ πάντων ὁρ- 
γάνων ὅσα πολύχορδα καὶ πολυαρµόνια, δηµιουργους οὐ 
θρέψοροε; Ov Φαινόμιθα. Τί 01) αὐλοποιοὺς 54 αὐλῃ- 
9 9 ^» / 
vüg παραδέξει εἰς σὴν πόλω; ἢ οὐ τοῦτο πολυχορδότατον, 
βίαιον t.—J ἀνδρείων ἁρμονίας AIIDKqtem.—* λίπε AGIIDKqtt.—^ αἰτεῖν K.— 
5 λειπεν θΘ9.--ε ἀλλ’ ἡ θότ.---ᾱ vir δὴ Alem, νῦν ἂν GTIDEQ, νῦν αὖ Φε: 53) νῦν 


$.—* ἐγὼ om Βέης. απ ρίων K.—5 φαίνονται t.—bh τρυγόνων q.—! πυκ. 
τίδων DKqt.—J δαί A, 9 tm. παραδέξει D. —! αὐτοῦ t(.—7? ὄντα om ΘΦ1.---Ὁ µί[- 


βίαιον ἑκούσιον] Mendi manifesta sunt 
hec verba; legendum βιαίον éxoveíov, 
quod pœpĩtet nom reposoisse, quum ct 
&ensus et orationis colimrentia unice id 
flagitent, Sensus enim, ut pregressa 
docent, hic est, ' duas illas harmonias 
relinque, qut optime imitabuntar voces 
vi coacti ας voluntarii, infelicis ac feli- 
cis, fortis ac temperati Igitur βίαιος et 
ἐκούσιοτ non ipse harmonie sunt, quod 
absurdum esset, sed ὅ ép βιαίφ vel éxov- 
eíy πράξει Ór, αἱ in antecedentibus Plato 
dixit, Ceterum in verbis σωφρόνων às- 
δρείων sensus perspicuitas postulasset, ut 
inverso Pgneretur ordine ἁρδρείων ocw- 

. Asr. 

$ às 8 νῦν] Cod. Reg. f$ &s νῦν ὃν 
eéyé. Bas, 2. ἄλλη às νυν ἐγά. Οείο- 
rum laudat h. 1. Athen, iv. p. 182. F. 


Ast. 

παραρμονίου] Similiter Lucian. de 
Seltat. 6, T. t. 1. p. 6549. ποικίλον τι καὶ 
παναρµόνιον. Maxim. Tyr. xxxii. 4. p. 
383. παναρμόνιόν τι ὄργανον. Asr. 

τριγώνων---κηκτίδων] τρίγωνον, & tri- 
quetra forma sic dictum, describitur a 
Porphyrio in Ptolem. Harm. p. 217. 
Aristoteles Polit. viij. 6. καὶ τὰ πρὸς 
ἡδονὴρ cvrrelvorra (ὄργανα) τοῖν ἁκού- 
ουσι τῶν χρωμεένων, ἑπτάγωνα καὶ τρί- 
ra καὶ σαµβύκαι καὶ πάντα τὰ δεόµενα 
χειρουργικῆς ἐπιστήμης.--Πηκτὶς unum 
erat ex antiquissimis instrumentis (v. 
Athen. iv. p. 182. E. xiv. 635. C.) de 
quo varie sunt virorum doctorum sen- 
tenti ; vid. interpp. ad Anacreont. vi. 
10. et ad Orphic. Árgon. v. 411. Asr. 

$5 —æe — Invenitur lectio 

t. 


Yor. VI. 


multo aptior, rà πολυχορδότατα: scd 
quid αἱ mutandum etiam πολνχορδότατα 
in πολύχορδα dicamus? SrxrnB. 

Tb πολυχορδότατο»] Quod vulgo legi- 
tur, τοῦτο πολυχορδότατον, nullo modo 
stare potest ; primo enim nihil przcedit, 

uo τοῦτο referri possit; deindc etiamsi 
dixeris, ex αὐλοποιοὺς et αὐλητὰε sup- 


plendam esse vocem αὖλὸς, tamen, quo- 


modo Plato, qui suprà πολυχορδίαν et 
παναρµόνιον recte distinxit, tibiam po- 
tuissct instrumentum πολύχορδον vocare, 
comprehendi non posset. Accedit, quod 
uam m esset ac psne intolera- 
ile, ex pregressis vocem abAbs sup- 
plere, quum presertim paulo post ee- 
quatur αὐλοῦ. Quocirca jam Cornarius 
legi jubebat ob τὰ κολυχορδότατα, Ste- 
hanus vero οὗ τὰ πολύχορδα ; scilicet 
icinus ita vertit: anmom instrumenta 
multarum: chordarum | harmoniarumque 
omnium libiam imitantur? Quod le- 
nissima nititur correctione, reposuimus, 
οὗ τὸ scribentes pro οὗ τοῦτο, ut τὸ πο- 
λυχορδότατο», int. ὅ », collective 
positum sit pro plurali ; quanquam per- 
8uasi sumus, locum nondum persanatum 
et forsitan sic corrigendum esse : ἡ ob τὰ 
πολύχορδα (vel πολυχορδότατα) καὶ ab 
(et item, h. e. Sicut etiam) τὰ παναρ- 
µόνια αὐλοῦ τυγχάνει ὄντα juufjuara ;,— 
Ceterum jam Pythagorei tibiam repudi- 
arunt, Iamblich. de Vit. Pythagor. xxv. 
p. 93. ed. Küster, ὀργάνῳ δὲ χρῆσθαι 
Aópq* τοὺς γὰρ αὐλοὺς ὑπελάμβανεν ὕβρι- 
στικόν τε καὶ πανηγυρικὸν καὶ οὐδαμῶς 
ἐλευθέριο» τὸν ἦχον ἔχειν. | Nota quoque 
est veterum fabula de Minerve tibiam 
δω 


418 


zai αὐτὰ và παρα µόνια αὐλοῦ τυγχάνει ὄντω" 


; 


pera; Δηλα δή, ἡ 0 ὅς. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


— 
Λύρω δή σοι, ἦν δ) εγώ, καὶ 


zip, λείπεται, καὶ κατὰ πόλω χρήσιμα» παὶ αὖ κατ' 

ἀγροὺς τοῖς νομεῦσι σύριγξ ἄν τις εἰη. Ὡς "your, ἔφη, d 

λόγος ἡμῖν σηµαίνει. Οὐδέν γε, ἦν O^ iai, καινὸν" ποιοῦ- 

μο, a φίλε, κρίνοντες σὸν ᾿Απόλλω καὶ τὼ τοῦ. Ασόλ- 

Aanog ὄργανα πρὸ Ἡαρσύου τε καὶ τῶν ἐπείνου ὀργάνων. 
4 


Maz Aj, 3 0 ος, o0 µοι Φαμόμεθα. 


X X ΄ 
Κα; yy τὸν πυνα, 


5 ⸗ / / ⸗ a » ον 
εἰπον, λελήθαμεν γε διακαθαίροντες παλιν ήν αρτι τρυφαν 
ἔφαμιεν πόλιν. λΣωφρονοῦντές γε ἡμεῖς, 1 ὃ ὃς. [S- 11.] 


ni. i. 159. δι δή, ἔφην, καὶ τὰ λοιπὼ καθαίρωµεν. ἐπόμενον γὰρ δη" 


σαῖς ἁρμονίαις ἄν ἡμῖν εἴη TO περὶ. ῥυθμούς, μὴ ποικίλους 
αὐτοὺς διώκειν μηδὲ παντοδακὰς [βάσεις ἀλλὰ [βίου ρυθ- 
μοὺς ἰδεῖν κοσµίου τε καὶ ἀνδρείου τίνες εἰσίν' οὓς ἰδόνσα 


pnua A et pr I.—^ καὶ om Θ.---» χρήσιμα om (.—4 γε om Θ.---- δεινόν $.—? κατὰ 


$9t.—! τοῦ om $,—^ 8) om Gét.—' ἰδόντ 


abjiciente, v. Aristotel. Polit, viii. 6. 
6 8. p. 831. Schneid.) Cf. Procl. in 
olit. p. 360. v. 10. 11. et de variis tibi- 
arum generibus Athen. iv. 80. p. 182. 
C. Pollux iv. 77. 81. Asr. 
. καὶ κατὰ πόλιν χρήσιμα] 1.6. ὡς κατὰ 
πόλιν χρήσιμα, int. ὄντα, sicuti (καὶ αὖ) 
in agris fistula fere (i. e. sane, b. e. per- 
wtilis; τὶς enim, ut constat, urbano 
intendit et affirmat) vtilis erit. Καὶ, 
quod ante κατὰ πόλιν legitur, expun- 
gendum duco; est enim non solum otio- 
sum, sed turbat etiam orationis continu- 
ationem, Asr. 
οὐδέν γε-- καινὸ»]  Prestantem hanc 
scripturam cod, Reg. suppeditavit, quam, 
quum a Ficino confirmatam vidissemus 
(vertit enim: mihil alienum), recipere 
non dubitavimus. Sensus est rei conve- 
nientissimus : nihil novi, inauditi et sin- 
gulare facimus, Apollinis instrumenta iis 
preferentes, quibus Marsyas excelluit. 
Sic |. iii, 20. p. 474. C. μηδὲν καινὸκ--- 
ἀλλὰ Φοινικικόν τι. Vid. de hac vocis 
καινὸς significatione Rapbel. ad Joh. 
xii. 34. et Gataker, Advers. Miscell. 
tum, c. 28. Accedit, quod ipse fa- 
ule, que Minervam tradunt abjecisse 
&ulam et Marsyam, quum aula certare 
cum Apolline citharista ausus esset, a 
Deo victum occisumque esse, prestantiam 
significant, quam antiquitas citbare tri- 
buebat. Igitur minime καινόν τι erat, 


as ς.---Ἑ φοιούγου AI, ToU τούτον 9, 


Apollinis instrumenta iis, quibus Marsyas 
usus esse traditur, anteponere. Ceterum 
de Marsya, Olympi vel CEagri filio, 
ejusque certamine cum Apolline vid. 
A pollodor. i. 4. 2. ubi v. interpp. Hygin. 
Fab. 165. ubi v. Munk. interpp. ad Ovid. 
Metam. vi. 396. et Bottigeri scriptionem 
in Mus. Attico t. i. p. ii. p. 353. Asr. 

σωφρονοῦντές γε] Int. τοῦτο ποιοῦμεν, 
{. e. σαφρονοῦμόν Ύε τοῦτο ποιοῦντες, V. 
nostra ad Phedr. p. 253. Ibi laudatis 
exemplis addere potes Hipparch. 231. C. 
οὐκ Bikes γε σὺ ἁπορῶ». Dialog. de Just. 
p. 375. A. καλῶς γέ σοι δοκοῦν. Asr. 

6. 11. παρτοδακὰς βάσεις] Respexit 
Longin. xxxiv. 6. 2. et eandem senten- 
tiam adumbravit Dio Chrysost. Orat, ii, 
de Regno p. 30. A. B. C. Ceteram 
βάσιν Weiskius ad Longin. p. 443. pro 
clausula rhythmi habebat, ni fallor, 
βάσις, i. e. fundamentum rhythmi, est 
pes rhythmice compositus s. conjunctus, 
quasi principium rhythmicr orationis ; 
hinc Báo:s ἰαμβικὴ (versus monometer 
iambicos), δακτυλικὴ, ἀνακαιστική. As. 

οὓς ἰδόντα] Sic Ald. Bas. 1. 2. ct Cod. 
Reg. de conjectura igitur Steph. scripsit 
ἰδόντας, sine causa ; namque ut in verbis 
pregretsis μὴ ποικίλους διώκειυ---ἀλλὰ 
δεῖν, non ἡμᾶς, sed persona indefinita 
(yan) subjectum est, quod dicitur, quo- 
niam verba ἑπόμενο»-- ἂν ἡμῖν εἴη τὸ περὶ 
ῥυθμοὺς sunt legem quasi civibus suis 








IIOAITEIA, Γ 410 


τὸν πόδα τῷ τοιούτῷ" λόγφ ἀναγκάζειν ἔπεσθαι καὶ τὸ τι, qoo. 
µέλος, Ἀλλὰ p λόγον codi τε καὶ —R oi σωες" δ᾽ ἂν 

εἰεν οὗτοι οἱ ρυθμοί, σὸν ὄργον, ὥς περ τὰς ἁρμονίας, Φρά- 

σα. ”Αλλὰ μὰ AM, ἔφη, οὐκ ἔχω λέγεμ. ὅτι μὲν γὰρ 
veía drm ἐστὶν εἴδη ἐξ ὧν αἱ (9ἄσεις πλέκονται, ὥς περ 

ἐν τοῖς φβόγγοις τέσταρα" ὅθε" ai? πᾶσαι ἁρμονίαι, σεθε- 
αμένος ἂν'. sitos oix" 0' ὁποίου βίου µιµήµατα, λέ- 

yu» οὐκ γω. )Αλλὰ ταῦτα μέν, ἦν δ᾽ ἐγώ καὶ μετὰ 
Δώμωνοςῦ (ουλευσόμεθα, τίνες τε ἀνελευθερίας" καὶ ὕβρι- 

ως ἢ μανίας καὶ ἄλλης κακίας πρέπουσα, (σεις, καὶ τί- 

ν6ες τοῖς ἐναντίοις λειπτέονὶ ῥυθμούς. οἶμαι δὲ μεὶ ἀκηκοί- 

po 00 σαφώς ἐνόπλιόν τέ τινα ὀνομιάζοντος αὐτοῦ ζύνθετον 

χαὶ δάκτυλον καὶ ἡρῷόν γε, οὐκ οἴδα ὅπως διακοσμιοῦντος" 

καὶ ἴσον ὤνω καὶ κάτω σφιθέντος, εἰς βραχύ τε καὶ μακρὸν 
ΥιΥνόμενον, καὶ ὡς ὄγὼμαι, ἴαμιβον καί τι ἄλλον τρο- 
χαΐον ὀνόμαζε, μήκη δὲ καὶ Εραγύτησας αροσηπτε." καὶ wi 184. 
τούτων τισὶν οἶμαι τὰς ἀγωγὰς TOU ποδὸς αὐτὸν ου}, ἧστο 
Ψίένευ τε καὶ ἐπαιεῖν 7) τοὺς ῥυθμοὺς αὐτούς, fro? ἕυν- 


ου 
τούτων Θ, τούτου DKq, τοῦτοι TI, τούτοιν 4t.—X of wes... Ayer om. 4t,—) τοῦ 
emt, τί (.—* τέσσαρα (.—5 ἐξ ὧν DKq. —^ al om Eg.—* ἂν καὶ {.---ᾱ ἐπίοιμι ΘΗΠ 
DKqt et γρ m, ἐπίειμι ὣς.---- ποῖα...βίου om Α.---ἵ δὲ «olov tem.—E δαίµονος H.— 
b ἂ» ἐλευθερίας Kr.—À) λειπτέον AGTIéDipmt : ληντέον *s.—) γε ἐτῃις.---Κ διακο- 
σμοῦντας 6.—1 τι (omissis ἄλλορ...βραχύτητας) GIIéDKqr.—* ὀνόμαζε m, ὀνόμα 
υ.---ᾱ προσῆπτε...ἀἁγωγὰς om v.—^? αὐτοῦ OIIDKt.—P 4j τι θ49.--4 τι om $.— 


scribentis, sic etiam in his ἱδόντα --ἆναγκ- 
dfew persona indefinita pro subjecto 
baberi debet. "Vid. quz supra de eo 
ere exposuimus, Αντ. 

ἁλλὰ uà λόγον] Musica videlicet, 
quum principio servisset poesi, mox, sub- 
lata naturali, qua inter bas artes inter- 
cedit, ratione adeo prevaluit, ut poesin 
sibi subjiceret verbaque sibi servire co- 
geret. Cf. Athen, xiv. p. 617. C. D. 
Asr. 

πλόέκονται] Tres hre forms, ni fallor, 
sunt ez, que ex ratione proficiscuntur 
inter anin et thesin intercedente; he 
enim vel sibi pares sunt, ut in numero 
dactylico, vel impares duplici ratione, 
ut in iambico et trochaico. Απτ. . 

Térrapa ὅθεν] Quatuor hz rationes sunt 
Ó λόγος ἐπίτριτος (intervallum διὰ τεττά- 
pev, 4: 8. quarta perfecta), ὁ ἡμιόλιος (διὰ 
πέντε, 8: 2. quinta), ὁ διπλάσιοε (διὰ πα- 


σῶν: 4: 2. octava) et Ó τοτραπλάσιος (91s 
διὰ πασῶ», 4 : 1.) Cf. Philode Mundi Opi- 
fic. t. i. p. 28. ed, Pfeiff. Stobei Eclog. 
Phys. t. i. p. 464. Sext. Empir. Pyrrh. 
Hypotyp. iii. 18. $. 155. adv. Arithmet, 
iv. T. p. 833. Macrob. in Somn. Scip. ii. 
1. p. 121. Bip. Αρτ. 

Δάμωνος] Damo musicus, quo Pericles 
utebatur magistro, passim commemoratur 
in dialogis Socraticis, ut Lachet. p. 180. 
D. 200. A. Alcibiad. i. p. 109. D. (Scho- 
liast, Ruhnk. p. 73.) Axioch. p. 364. A. 
Cf. Plutarch. vit. Pericl. c. 4. Diogen. 
L. ii. 19. Liban. Apol. Socrat. t. iii, p. 
56. Asr. 

καὶ τούτων τισὶν] Ficinus vertit : et in 
aliquibus istorum arbitror eum vitupe- 
rare tel laudare ductiones pedis non mi- 
nus, quam rhythmos ipsos; quocirca ἐν 
τούτων σισὶ videtur legisse. Asr. 


420 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


αμφότερόν κι oU yag tyofys! ἔχω λέγει. ἀλλὼ ravra 
—* ώς σερ sion, εἰς Δάμωνα ἀκιβεβλήσθων διελέσθα, 
γὰρ 00 σµικρου λόγου. d σὺ otis Ma ΔΙ οὐκ ζνωγε. 
᾽Αλλὰ τόδε ΥΕ, ὅτι τὸ τῆς εὐσχημοσύνης σε καὶ »- 
μοσύνης' Ty εὑρύθμῳ . T$ καὶ ἂρρ — 2 —RR δύνασαι" 
διελέσθαις Πως à' e); ᾿᾽Αλλὰ μν σὸ εὑρυθμόν eys" zai 
ἄβρυόμον το μὲν 7 καλη λέξει s Print ὁμφιούμμνον, τὸ às 
τῇ ἑνανσία, καὶ τὸ εὐάρμοστον καὶ ἀνάρμοστον" ὡσαύτως, 
8 Tte ῥυθμός γε) καὶ ἁρμοία λόγῳ, ὥς σι den ἐλέγετο, 
ἀλλὰ" μὴ λόγος" τούτοις. ᾽Αλλὰ μήν, : 59 ὃς, ταυτά 
y λόγῳ ἀπολουθητίο». Τι 3 ὁ τρόπος σης λέξεως, 5 373 
γω καὶ ὁ λόγος; οὐ τῷ τῆς ψυχῆς 205 € Prima; Πος 
γὰρ 005 T; δὲ Att cda; Naí. EvAoyía ἄρα καὶ 
εὐαρμοστία κ καὶ εὐσγημοσύνη —— άκολου- 
bii, οὐχ, "T voy οὖσαν ὑποκοριζόμιενοι καλοῦμεν ὡς εὐή- 
θεια», ἀλλὰ v3)» ὡς ἀληθῶς εὖ γιὰ καὶ καλος vo 30og κα- 
iti, i, 196. σεσκευασμένην' istum. IIarrázac: pán οὖν, —2 "Ag 
οὖν οὗ πανταχοῦ' ταῦτα διωκτίω σοῖς νέους, εἰ μάλλουσι v0 
αὐτώνξ ToRTTE; Διωντίᾳ μὲν οὖν." Ἔστι δὲ yí που 
11. 401. πλήρης με ι peter αυτῶν καὶ saco 5 τοιαύτη δηµιουρ- 
yía, Tene ὁ ὑφαντικὴ καὶ ποικιλία καὶ οἰκοδορμέα καὶ 
πᾶσα αὖ) ἡ τῶν ἄλλων σκευῶν ἐργασία, ὅτι δὲ" ἡ τῶν σω- 


T ἔγωγε om ARDKqtem.— T€ 0m t et pr G. - t καὶ ἀσχημοσύνης om TIé« et pr 
GD.—" δύνασθε Ot, δύνασθαι TI.—" "ye AGTI : re *s.—" καὶ τὸ ἄρρυθμον eune 
femt.—X καὶ ἀνάρμοστον om A.—J τε é«t.—:* ἐλέγετο ἀκολουθεῖ ἀλλὰ q.—* λόγος 
όποιτο τούτοιε rc 8. —h ex] ὁ λόγος om q,—* «ὐπθία Tim, εὖπθνια 0, eiióeiu ci 


Y 
τῇ εὐηθεία €, τε εὐηθεία υ.---ὁ | oye 9o. —* κατεσκευασµένου q, —— €, wa- 
τασκενασµένην v.—Í πανταχΏ Φυτ.--ἕ ἑαυτῶν υ.---» διακτέα μὲν οὖν om q.—! πλή- 
ρης...οἰκοδομία om ΘΦΙΚ{Γ.--) τᾶσα 7) τοιαύτη δηµιονργία καὶ IIDg : om GbKr.— δ 





$ σὺ οἵει] Pro ἡ scripsimus $. sensu 

jubente: an tu putas, int. σμικροῦ εἶναι 
λόγου; Hinc Glanco, Mà Δία, ndet, 
οὐκ ἔγωγε, int. οἵομαι. Ficinus legit; 
vertit enim: num tu putas? Οἱ. Pro- 
lixa per Jovem. Constans hic est usus 
conjunctionis $, an, etiam interrogatione 
non precedente, sed intellecta quasi, ut 
h.]. nonne prolixe boc est orationis ? 
an fw aliter j ? γιά. nostra ad 
Phedr. p. 219. Valde miror Bastium 
iu Add. ad Longin. iii. 4. p. 637. ed. 
Weisk. eorum sententie album calculum 
adjecisse, qui in altero orationis membro 


semper qᷓ scribendum esse censeant. Αστ. 
ἀκολονθητόον] 1. e. δεῖ ἀκολονθεῖ», v. 
ad 1. viii. 5. καγαβατέον---ἕκαστον. Ast. 
ob τῷ τῆς ψνχῆς ἄθει ἔπεται] Musica 
enim universa proficiscitur ex animo 
ejusque affectionibus, v. Damon. .apud 
then. xiv. p. 628. C. Hinc mirifica 
ipsius vis ad animum (v. Aristotel. Polit. 
viii. 5. Plutarch. de Music. p. 1149. B. 
Iamblich. de Vit, Pythag. xxv. p. 932. 
ed. Kust. Athen. xiv. p. 260. et Bitter- 
ανα». ad Porphyr. p. 41. 45.) et harmo- 
nis musice ratio ad virtutem ; cf. que 
notabimus ad ix, 18. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 421 


μάσων φύσις xai $ τῶν ἆ) ἄλλων Qua»: έν πασι γὰρ σού. 
σοις nov εὐσχημοσύνη 5 :ἀσχημοσύνη. καὶ ἡ pr ἄσχη- 
µοσύνη xoi ἀρρυήμία” καὶ ἀναρμοστία καολογίας xci 
κακοηθείας" ἀδελφά, τὰ ὃ) ἑναντία τοῦ ὀναντίου, σώφρονός 
τε xai ἀγαθοῦ Ίθους, ὠδελφά τε καὶ i pape, Παι- 
τελῶς μυ QU), ἔφη. [S- 12.] "Ae o» τας πονησαῖς ἡμῶν 
μόνον ὁπιστωτητέον καὶ ᾿προσαναγκαστέον τὴν τοῦ ἀγαθοῦ 
εἰκόνα ἤθους à εωποιεῖν τοῖς ποήμασυ 5 μὴ παρ ἡμῖν φοιεῖν͵ 
» καὶ τοῖς ὤλλοις δημιιουργοῖς € ἐπιστατητίέον καὶ διακωλυ- 
rior TÓ κακόηθες τουτο καὶ ἀκόλωστον χα) ἀνελεύθερον καὶ 
ἄσχημον µήτεδ &y εἰνόσι ζώων μήσε ἐν  οἰκοδομήμιαισι μήτε 
i⸗ ἄλλφ ' undo δημιουργουμένῳ ἓ —R à ὁ 0 μὴ οἷός TS ὧν 
οὐχ ἑατίος Tap — — ce μὴ ἓν xa Xia $i- 
κόσι σρεφόμινοι np" οἱ φύλακες ὥς Ti) ὃν xxn βοτάνη, 
πολλὰ ἑχάστης ἡμέρας κατὰ σμικρὸν" ἀπὸ πολλών δρεπό- 
— τε καὶ νεμόμενοι' $) σι ζυνιστάντες" λανθάνωσι κα» 
X0y μέγα ὧν 7" QUTMy" vynr ἀλλ —X rnrio⸗ τοὺς 

ημιουργοὺς τοὺς ευφυὼς δυναμάνους i ἐχνεύειν τὴν του Ke 
λοῦ T$ καὶ εὐσχήμονος φύσιν, iy ὥς τες ἓν syn τόπῳ 
οἱχουντες οἱ νέοι ἀπὸ παντὸς ὠφελώνται" ὀπόθεν ὧν αὐτοῖς 
ἀπὸ των καλῶν ἔ yay 5 αρὸς — 3 pos? ἀκοήν Ti προσ- 
Bá ὡς περ αυρα" φέρουσα ἀπὸ χρηστῶν σότων —8 
καὶ εὖθυς &x παίδων λανθάνη, εἰς ὁμοιότητά τε καὶ Φιλίαν 


v.—À τε καὶ 9, καὶ 0.---Ὁ ἀραθυμία TI.—? κακονοίας GII$DKvt.—^ καὶ om Ό.--- 
P μήτ᾽ στ.---ᾱ ὑμῖν K.—! δημιουργεῖν...Τρεφόμενοι om 4.—5 ὁμῖν K, om v. - κατὰ 
σμικρὺν om $t.—" ἀνεμόμενοι (in mg rc posito ἀνιμώμενοι) A, γευόµενοι mg D.— 
" ξυνιστῶντες K,.—" ἑαυτῶν t.—* αι ἀπὸ παντὸς s.—J πρὸς om Φτ.--- 
z προσβάλοι q, προσβάλλη tv.—* αὔρα v, λύρα IIGKt er pr A.—^ λανθάνει t.— 


ἀναρμοστία] Post ἀναρμοστία Ficinus 
quoque interpungit: quod si cum κακο» 
λογίας jungeretur, particula καὶ ante xa- 
κοηθείας expungenda esset. SrzPnz. 
κακοηθείατ] Cod. Reg. κακονοίας ; 
sed rectius habet vulgata scriptura; est 
enim κακοήθεια opposita τῇ εὐηθεία. Asr. 
6. 12. ἐπιστατέον] Sic Ald. Bas. 1. 3. 
et cod. Reg. Steph. de conjectura, ut 
videtur, ἐπιστατητέον reposuit, quod se- 
quens καὶ τοῖς ἄλλοις δημιουργοῖε ἐπιστα- 
γητέον confirmat. Quocirca η haud dubie 
Platoni restituendum est. Asr. 
οἰκοδομήμασι] Ald. Bas. 1. et 2. οἶκο- 


ιά 


δοµήσασι (f. οἰκοδομήσεσι). Asr. 

προσβάλγ] Sic Ald. et Steph. Das. 1. 
et 2. προσ Ceterum προσβάλλει», 
sensu neutrali, 1. y προσελθεῦ», accedere 
(τ. Boissonad, ad Philostrat. p. 303.) 
inprimis de iis usurpatur, que ad sensus 
quocunque demum modo accidunt, v. 
Koen. ad Gregor. Corinth. p. 14. Asr. 

αὖρα φέρουσα] Eat: ror τι lyabér s. 
καλὸ», ὥσπερ ἀπὸ χρηστών» τόπων 
ὑγίειαν ἄγουσα. Αρτ. 

λανθάνρ] Ald. Bas. 1. et 2. λανθάνει, 
vitiose, quum pendeat lioc yerbum 9 
particula ἵνα: καὶ ἵνα (ἡ τοῦ καλοῦ τε 


111, i. 136. 


432 IIAATONOZ 


καὶ ξυρφρωνία» i x&ie λόγῳ ὤγαυσαι IIo γὰρ e, 
$e», κάλλιστα" οὕτω σραφεῖε». "Ag οὔν, » à' —* 2 
Γλαύκων, τούτων $rtxa xv ura έν [pou ixs τροφή, osi! 
μάλιστα παταδύεσαι εἰς σο ἐνγὸς τῆς Ψυχῆς o ) σεξ ῥυθμὸς 
καὶ  ἁρμονία κα) ἐῤῥομνστατα ὥπτεται αὐτῆς Φερούτος 

e εὐσχημοσύνην; κα) moisi εὐσχήμονα, £x» vig opÜuc 
σραφῇ, εί ὃς μή, τοὐναντίον» xai OTi αὖ τών παραλειπο- 
pron καὶ μὴ καλῶς δημιουργηθέντων 5 5 pz * Qurre» 

. ὀξύτατ ἂν αἰσθάνοιτο o ὁ ἔκει τραφεὶς ac du, xci ὀρθως δη 
ει i, 131. δυσγεραίνων τὰ μὲν XGA — xci χαίρων" xci xa- 
ταδοχόµανος εἰς σήν Vox vgsqoir ἂν ἀπ] αὐτὸν καὶ 

u. 402, Υ/ΥΥΟΙΥΟ καλός τε κἀγαθός, va à αἰσχρὰ «Ψέγοι 7 E 
ὀρθὼς καὶ paco $T νέος d» pir λόγονξ δυνωτὸς" εἶναι 
λα(δε0, ἑλθόνσος δὲ τοῦ λόγου ἀσπάζοις' ἄν αὐτὸν yreei- 

ζων δὲ οἰκειότητα μάλιστα 0' οὕτω σαφείς; Ἔμοὶ yov 

δοκεῖ, 5 ἔφη, τὸν σοιούσων ὄνεχα ἓν μουσικῇ εἶναι ? τροφή." 

"Os περ ἄρα, ἦν δ᾽ γώ, γραμμάτων rie σότε inae εἷ- 
Xon» τε τὰ στοιχεῖα μὴ λανθάνοι" ἡμᾶς ὀλίγα ὄντα 

ἐν ἅπασι oic ἐστὶ περιφερόµενα, καὶ οὔτ ἐν σμικρῷ oũr 

i» μεγάλφ ἠτιμάζομεν αὐτά, ὡς OU δέοι αἰσθάνεσθαι," ἆλ- 

Ad παταχοῦ προυθυμούμεθα" διαγιγνώσκειν, ὡς οὐ Tp0- 
τερον Σσόμινοι γβαμματικοὶ αρὶν οὕτως — ᾿Αλπίη. 
Οὐκοῦν xci! εἰχόνας γραμμάτων, εἰΣ που" 3 ἐν ὕδασιν 3 & 
Mor TQUIG ia ου πρότερον γ»ωσόμεθα, πρὶν ἂν 
αυσὼ γνῶμεεν, ἀλλ ἔστι σης αυτῆς τέχνης σε καὶ μελέσης; 

6 κάλλιστον Κ.--ᾱ ἕνεκα dy tm.—* τροφῇ m.—! τοῦ ὅτι ἰ.---ᾱ ὅτι pr Θ, ὄ,τι TI, ὅτι 

7€ 9$, —h φέρει τε τὴν q. — ἀσχημοσύνη» K.—) τι pr θΘ.--Χ μὴ om P. — ἐπαινει 


Ἐφίπιτ.--3 κα) χαίρων om q.—^? καὶ post χαίρων om ἐ.---θ xpi» καὶ Ecs.—P λόγον 
Nor ct pr 8.—4 δυνατὸν K.—' ὁ om t.—* οὖν on, om E.—! ἡ om GIIéDEqt.— 


τροφὴν Gbr.—" λανθάνοι ΑΘΠΟΌΦΟΠΙΕ, λανθάνη K, λανθάνει Φ, λανθάνειν 6: λα»- 
ma s.—V αἰσθαίνεσθαι H.—* προθυμούμεθα ΘΠό)κοτ, προὐθέμεθα Είπι.---7 καὶ 
el AIIDKm.—* sj Κ.--ᾱ περ ὐ.--ὃ ἐμφαίνοιτο Kv.—^* ἔφαμεν Ώκαυ et corr Ἱ.--- 


καὶ εὐσχήμονοι φύσις) λανθάνρ--ἄγουσα, De sententia, vide supra notata. Asr. 
Asr ἐπαινοίη] " Ald. Bae. 1.'et 2, ἐπαινεῖ; 


φέρει τε τὴν εὐσχημοσύνην] 114 9 cod. in sequentibus Bas. 2. ψέοιτ'. Asr. 
Regio rescripsimus pro φέρόντα τὴν λανθάνοι] Ald. Bas. 1. et 2. et Steph. 
v5» ; nam φέρορτα per sehaud. A ; sic et cod. Heg. superscripto 
commodum est : accedit, quod heccum οι, unde, lingue legibus postulantibus, 
sequentibus, non cum ἐῤῥωμενέστατα  optativum restituimus. Mox Cod. Reg. 
ἄντεται abrfüs conjungi sensus jubet. ἐμφαίνοιτο; male, Ásr. 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 493 


Παντάσασι C ob». "Ag οὖν 2 λέγω, πρὸς θεών, οὕτως 

οὐδὲ μουσικοὶ πρότερον ἐσόμθα, οὔτε αὐτοὶ οὖσν οὕς Φα ρωεν" 

ἡμῖν παιδευτέον σαι, τοὺς φύλακας, πρὺν ἂν τὰ σης σὰ- 
Φροσύνης $i i0 xci ὶ ἀνδρίας" xci i ἐλευθεριότητος xai {06γαλο- 
πρεπείας | xai oca, τούτων ἀδελφὰ καὶ τὰ τούτων αὖ inayriæ 
——— περιφερόµενα γνωρέζωμεν καὶ νότα 8 οἷς —* iu. i. 188. 
στη" αἰσθανώμεθα, xal αὐτὰ καὶ εἰκόνας, αὐτῶν, καὶ i μήτε 

8 ' σμικροῖς μήτε ἓν μεγάλοις Grip aput, ἀλλὰ τῆς αὐ- 

σης οἰώμεθαξ τέχνης situ καὶ μελέτης; Πολλὴ ἀνάγκη, 

ἔφη. Οὐκοῦν, 5 ἦν LE γώ, ὅτου" &y ξυμαίατηὶ ἔν σε 7 yo- 

xi καλὰ ἤθη ἔνόντα καὶ ἐν τῷ side ὁμολογοῦντα ἐλείνοις 

καὶ ζυμφωνοῦντα, voU αὐτοῦ µιετέχοντα τύπου, TOUT ἂν 

6/3 κάλλιστον θέαμα τῷ Svr pair θεᾶσθαιν)ὶ Πολύ γε. 

Καὶ μην τό γε κάλλιστον ,ἐρασμιωτατον. Ila; à' οὖν 

T» à 6 0gi* μάλιστα τοιούτων ἀνθρώπων ὃ ο γε μουσικὸς 

gon dy εἰ δὲ ἀξύμφανος εἴη, οὐκ ἂν son. Oóox ἄν, & 

7i "t ἔφη, xav τὴν Vox ἑλλείποι" $i μέντοι σι’ χα- 

và τὸν σώμα, ὑπομείνειονὶ ἂν dev ἑθέλεν ἀσπάζεσθαι. 
Μαθάνω, 5 ἦν 0 yos ὃτι ἔστι σοι Ἰ γάγονε παιδικὰ τοιαῦ- 

σα. καὶ συγχωρω." ἀλλὰ 00s μοι LE σωφροσύνῃ καὶ 
ἧδονῇ ὑπερβαλλούσῃ ior⸗ τις xonavia Καὶ πῶς, ἔφη, 5 

yt ἔκφρονα ποιοι ουχ ἧστον ἢ λύπη 2 ᾽Αλλὰ 77 ἄλλη αρι- 

77; Ovis as. Tí δε; Ue η τε xai ἀπολασίᾳ: Πάν- n. 403. 
TU μάλιστα. Μείζω δέ τινα καὶ ὀξυτέραν i D εἶπεν 
ἡδονήν" τῆς περὶ τὰ ἀφροδίσια; ; Ox 4 A^, 50 0 ὃς, οὐδέ ys ru. 1, 139. 
μωικωτέραν. 'O 28$ «ὀρθος" ique πόφυκε ποσμίου σε παὶ 
χαλου σωφρόνως σε καὶ μουσικὼς' $ed; Καὶ µάλα, 9 320 


4 ἀναρδρείας m.—^ ἐστιν K.—. εἰκόνει 0.—5 οἰόμεθα AK.—h ὅτφ Κου et corr p.— 
! Ευμπίατοι 9K.—3J. θεάσασθαι Ό.--- διότι A. — om s.— τις K.—? ἑλλείπει DEq, 
ἑλλίπη 9, ἑλλίποι t.—? τι add AnDm et yp K, pro τοι habet K.—P τὸ om 8.— 
q ὑπομείνεια» D, ὑπομένοιεν Φτ.---- ξ. v.— eb cx. —' ὕβρις tm.—" ἡδονὴν ἔχεις 
elwei» &.—" ὀρθὸς om ét, ὀρθῶε ἐ.-- μουσικὸς m. — ὀρθῷ οτι K.—J προσοιστέα 


Φαμὲν] Cod. Reg. ἔφαμεν, Ficinus ὁπόταν és τὸ αὐτὸ συνδράμῃ ψυχῆς ἀρετὴ r 
vene: quos ad urbis custodiam erudimus. καὶ αὐμορφία σώματος. Cf. Tim. p. 87. 
ST E. 
obxoyv, ἦν 9 ἐγὼ] Laudath.l.Stob. πολύ γε] Stob. wd»v Ύε. Mox μὴν 
lxiii. p. 409. Eandem exhibuit senten- (Ald. et Bas. 1. μὲν) omittit Stob, Asr. 
tiam Lucianus Imagin, $. 11. t. ii. p. 9.  οὔκ, el) Stob. obx ἂ», ef γε τὶ (sic), 
τὸ 9 ἐντελὸς, οἶμαι, κάλλος τοῦτό ἐστιν, ἔφη, κατὰ τὴν jux» ἐλλίποι. Asr. 





422 IIAATONOZ 


καὶ ξυρφωνίαν T xao Ayo ἄγουσαι Πολὸ γὰρ ἄν, 
ἔφη, κάλλιστα" οὕτω σραφεῖεν. "Ag OU), » δ᾽ ἐγώ ὦ M 
Γλαύκων, τούτων $ytxa a xv ιωτάτη & μουσική τροφή," ὃτι 
μάλιστα χαταδύεσαι sic το ἐνσὸς τής ψΨυχης ο ) σεξ ῥυθριὸς 
καὶ  ἁρμονία καὶ 8p ῥωμενέστατα ἄπτιται αὐτῆς φέροντα 
e εὐσχημοσύνην, χα) ποιε εὐσχήμονα, ἑάν vig) ὀρθως 
vga, εἶ ὃς μή, τοὐναντίου; καὶ ὅτι ab τών παραλεμκο- 
, καὶ μὴ καλώς δηµιουργηθέντων 5 5 μὴ χαλδς Φύντων 
ὀξύτατ ἂν αἰσθάνοιτο ὃ 0 ἔκεῖ τραφεὶς ac ἔδει, καὶ ὀρθως δη 
uit, ĩ. 197. δυσχεραίνων và μὲν χαλὰ ὁπαινοῖ, xci χαίρων" καὶ" κα- 
σαδεχόµανος εἰς T» Vox ripor ὧν ud αυτών καὶ 
u. 403, tyjoyyOLTO καλός τε κἀγαθός, va à αἰσχρὰ φέγοι τ΄ ἂν 
ορθὼς καὶ paroi ἔτι νέος a», πρὶν Ayo? δυνωσὸς" * 
λαβεν, ἔλθόντος δὲ τοῦ λόγου ἀσπάζοισ' ἂν αὐτὸν γλωρέ- 
Co» δὲ οἰκειότητα μάλιστα 0' οὕσω "geris; Euo γουν" 
δοκεῖ, ἔφη, των τοιούσων ὄνεχα ἔν μουσικῇ εἶναι η σροφή.' . 
"Os περ ρα, ἦν δ) 4 ya γραμμάτων rie τότε ima &i- 
X opto, οτε τὰ στοιχεῖα μη λανθάνοι" ἡμᾶς ὀλίγα ὄντα 
ἐν ἅπασι οἷς στ] περιφερόμννα, τα) oUT ἐν σμικρῷ oUT 
ἐν μαγάλῳ ἠτιμάζομεν αὐτά, ὡς οὐ δέοι αἰσθάνεσθαι," ἆλ- 
Ad πανταχοῦ προὐθυμούμεθα" διωγιγνώσκει, ὡς ου πρό- 
τερον ξσόμινοι γθαμµατιχοὶ αρὶν οὕτως ἔχοιμεν. “Αληόη. 
Ουὐκοῦν xci! εἰκόνας γραμμάτων, ei^ zou" ἢ ἐν ὕδασιν ἢ Ἶ i 
κατόπτροις ἔμφαίνοιντο, ου πρότερον γ»ωσόμεθα, mei" ἂν 
αυσὼ γνῶμιεν, ἀλλ ἔστι σης αυτῆς τέχνης σε καὶ μελέτης: 


f 


6 κάλλιστον K.—9 ἔνεκα ἐν tm.—9* τροφῇ m.—! τοῦ ὅτι 0.—8 ὅτι pr 6, ὅτι 1, ὅτι 
τε 9$. —h φέρει τε τὴν q. — ἀσχημοσύνην Κ.--ὁ τι pr Θ.--Χ uj om &.—! ἐπαιεῖ 
Hétmt.—2? κα) χαίρων om q.—P? καὶ post χαίρων om t.—^ αρὶν καὶ Ees.—P λόγον 
ΠΦτ et pr 6.—4 δυνατὸν K.—! ὁ om t.—* οὖν e, om E.—' ἡ om eIIéDKqt.— 


5 τροφὴν G$r.—" λανθάνοι AGTIDqemr, λανθάνη K, λανθάνει Φ, λανθάνειν t: λα- 
θάνῃ s.—" αἰσθαίνεσθαι H.—* προθυμούμεθα ΘΠΙΦΏΚΟτ, προὐθέμεθα Eim.—! καὶ 
el AIIDKm.—* ἤ Κ.--ᾱ περ $.—^ ἐμφαίνοιτο Kv.—^* ἔφαμεν DKqv et corr II.— 


καὶ «ὑσχήμονοι φύσιφ) λανθάνρ--ἄγουσα. De sententia, vide supra notata. Asr. 

ἐπαινοίη] Ald. Bas. tet 2. érm»et ; 

pon τε τὴν εὐσχημοσύνην] Τα 9 cod. in sequentibus Bas. 2. ψέγοιτ'. Ast. 

Regio rescripsimus pro φέρόντα τὴν λανθάοι] AM. Bas. 1. et 2. et Steph. 
εὐσχημοσύνη» ; nam $éporra per sehaud λανθώῃ ; sic et cod. Reg. superscripto 
commodum est: accedit, quod hæc cum οι, unde, lingue legibus postulantibus, 
sequentibus, non cum éjjenevérrara  optativum restituimus. Mox Cod. Reg. 
ἄντεται abrfs conjungi sensus jubet. ἐμφαίνοιτοι male, Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 493 


Παντάσασι m ob». "Ag οὖν 2 λέγω, πρὸς θεών, οὕτως 

οὐδέ μουσικοὶ πρότερον ἑἐσόμεθα, οὔτε αὐτοὶ οὔτε οὕς φαμιν" 

ἡμῖν παιδευτέον inui, σοὺς φύλακας, πρὶν ἂν τὰ σῆς ca- 
Φροσύνης $i in xai i ἀνδρίας" xai i ἐλευθεριόσητος xai μεγαλο- 
πρεσείας : καὶ ὅσα τούτων ἀδελφὰ xai τὰ τούτων αὖ i ὀνανσία 
παταχοῦ αεριφερόµενα γνωρίζωμιν καὶ όντα ὃν oie ὄνδ- 11. i. 188. 
en αἰσθανωμεθα, xai αὐτὸ καὶ εἰκόνας, αὐτῶν, καὶ i hrs 

έν ' σμιαροῖς μήτε ἐν μεγάλοις Grip Capua, ἀλλὰ τῆς αὖ- 

τῆς οἰώμιεθαξ τέχνης είναι καὶ μελέτης! Πολλη ἀνάγκη, 

έφη. Ουκοῦν, 5 ἦν δι γώ, ὅτου" ἂν ξυμαίστη £y σε 7 Ψν- 

x) χαλὰ ἤθη ὄνόντα καὶ ἓν τῷ εἴδει ὁμολογοῦντα ixslvos 

καὶ ζυμφωνοῦντα, τοῦ αὐτοῦ ᾽μιτέχωτα vÜTOU, TOUT ἂν 

η κάλλιστον θέαμα τῷ δυναριέν. debo) Πολύ γε. 

Καὶ p τό y χάλλιστον , ἐρασμιώτατον. Πως à' o); $ 

To» à o ori* μάλιστα τοιούτων ἀνθρώπων 0 γε μουσικὸς 

gon ir s δν ἀξύμφωνος εἴη, οὐχ ὧν sep. Oóox d, 6 

7i 7," ἔφη, κατὰ τὴν ox —R εἶ μέντοι Ti? κα- 

và v0? cupa, ὑπομείνειεν" ἂν arr iin ἀσπάζεσθαι. 
Μανθάνα, 5 ἦν δ᾽ ἐγώ ὅτι ἔστι σοι 7] yéyors παιδικὰ τοιαῦ- 

τα. καὶ συγχωρὀ.. ἀλλὰ τόδε μοι gi σωφροσύνη xci 
$009 ὑπερβαλλούση i έστι dd κοινωνία) Καὶ πῶς, ἔφη, 5 y 

y: ἔκφρονα ποιεῖ οὐγ. ἦστον 5 λύπη ; AX ση ἄλλη αρι- 

77; Ουδαμᾶς. Tí δὲ; ὕβρει' σε xci ἀπολασίᾳ: Πάν- n. «09. 
σων μάλιστα. Μείζω δὲ σινα καὶ ὀξυτέρων à ὄχεις Eiareiy 
ἡδονὴν" τῆς περὶ và ἀφροδίσια) Ovx ἔ Ds )90 o6, ουδέ 5 1.1 139. 
μωνικωτέραν. 'O &  àglog" gus πέφυκε κοσµίου σε καὶ 
χαλου σωφρόνως v6 καὶ μουσικὼς' ἐρῶν; Καὶ µάλα, ᾗ δ᾽ 


4 ἁναρδρείας Τῃ.---- ἐστιν Ἱ-.---ἵ εἰκόνει 0. —85 οόμεθα AK. —h ὅτφ Kqo et corr D.— 
! Ευμπίπτοι &K.—J θεάσασθαι v.—k διότι A. — om s.—? vis K.—^? ἐλλείπει DKq, 
ἑλλίπη 9, ἐλλίποι t.—9? τι add ATIDm et yp K, pro τοι habet K,—P τὸ om Θ.--- 
q ὑπομείνειαν D, ὑπομένοιεν vor. — E. v.— eb ct. —! ὕβρις tm.—^ ἡδονὴν ἔχεις 
εἰπεῖν .—" óp0bs om ét, ὀρθῶε t.—" μουσικὸς m.—* ὀρθῷ om K. — προσοιστέα 


φαμὲν] Cod. Reg. ἔφαμεν. Ficinus ὁπόταν és τὸ αὐτὸ συνδράμῃ ψνχῆς ἀρετὴ " 
"eo: quos ad urbis custodiam erudimus. καὶ αὐμορφία σώματος. Cf. Tim. p. 87. 
8T. 
οὕκονν, ἦν 9 ἐγὼ] Laudath.l.Stob. πολύ γε] Stob. πάνυ Ύε. Mox μὴν 
lxiii. p. 409. Eandem exhibuit senten- (Ald. et Bas. 1. μὲν) omittit Stob, Asr. 
tiam Lucianus Imagin. &. 11. t. ii. p. 9.  οὔκ, el] Stob. oüx f, ef γε τὶ (sic), 
τὸ 9 épreAls, οἶμαι, κάλλος τοῦτό ὁστιν, ἔφη, κατὰ τὴν ψνχὴν ἐλλίποι. Ást. 


424 


« 
66. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Ovi» ἆρα «ροσοιστίον µανικὸν οὐδί ξυγγενὸς ἆπο- 


/, (9 9 κ [ 4 ? , 9 Γι 
λασίας τῷ OpÜu* Souris Ov χροσοιστέο. Ov φ«ροσοιστεο 
Goa αὐτῷ ἡδονήν," οὐδὲ ποινωνητίον αὐτῆς" ἔραστῇ σς zai 
φαιδικοῖς ὀρθῶς ἐρῶσί τε xai" ἐρωμένοις; Ov. µεεντοι μὰ 
ΔΙ, ἔφη, ὦ Ἄωκρατες, προσοιστίο.: Όὗτω δή, ὡς ἔοικε, 

/ d , ^ » 2 / P hy * e 
νοµοθετήσεις ἐν «5 οικιζομίνη αόλει Φιλε μὲν καὸ ξυνε- 
ναι xai ἄπτεσθαι ὡς περ vito; παιδικῶν ἑραστήν, τῶν xa- 


ο» , *1 rd i *» 4 e e e» 4 "e. 
Au χάριν, $a» πείθη τα δ' ἄλλα οὕτως Op4ASI «eos or 
Yic erovdáQo! ὅπως µηδέποσε δόξειξ µακρότερα TOUTA 


ξυγγέγνεσθαι εἰ δὲ μή, ψόγον ἀμουσίας καὶ ἄπειροπα- 
λίας ὑφίξοντα. Ούτως ἔφη. "Ae oU», ἦν ὃ ἐγώ xai 
coi Φαίνεται τέλος ἡμῖν ἔχει ὁ περὶ μουσικής. λόγος: οἱ 
γοῦν δεῖ σελευτῶν, τετελεύτηκε: δεῖ δί που τελευτᾶν τὰ 
μουσικὰ' eig và τοῦ παλοῦ ἐρωτικά. Εύμφημη, 9» δ᾽ ὃς. 

δ. 13. Μετὰ δὴ µουσικὴν γυµναστικῇ” θρεπτέοι οἱ 
νεωνίαι.. Τί μήν Aci μὲν δή καὶ ταύτῃ ἀπριβὼς τεί- 
Φεσθαι ἐκ παίδων διὰ βίου. ἔχει δὲ πως, ὡς ἐγώμναι, ὧδε' 

[.] & 


⸗ d A] ⸗ , X N X ? / * 
nii Mo. σκόπει δὲ καὶ σύ. ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐ Qaiysrou, 0 ἂν χρηστο) 


"? f ^ ev « ο ? ^s 4 9 A n 
7 σῶμα, τουτο τῇ αυτου ἀαρετῇ ΨυΥΣν ἀγαθὴν mois, 
ἀλλὰ τοὐναντίον ψυχη ἀγαθὴ τῇ αὐτῆς Got? σῶμα παρ- 


ἄρα . - abra ἡ ἡδονή Aqtm, αὐτὴ $ ἡδονλ c, αντῆ ἡδονὴ OTI, αὐτὸν ἡδονΏ 4, αὐτὴ 


ἡδονῃ t, ab τῇ ἡδονῃ DK, ἥδε αὐτὴ ἡ 


ἡδονή H.—* abrois Bi, 


αὐτοῦ m. - ἑρῶσί τε 


7 
καὶ om q.—* προσοιστέα g.—? νοµοθετήσαι Κο, ναµοθετήσει D.—* ὅ vt.—! στον 
οι 


. 
δόζει K, σπουδάδει (.—5 δόξει m, δόξοι 8, 
Ύον €.—J οὕτως ἔφη om €.—k μουσικοῦ Θ. 


Me.) corr Α cum *s.—9 γούτω Θς.---' λό- 
—1 v)» μουσικὺν €v.— tol t. 


— éperréor Tobs »earías DKq.—^ αὐτῷ K.—P ὑφηγησάμεθα 6t.—^5. εἴποιμεν ἂν 4. 


qoi μὲν] Respexit hec Aristoteles 
Polit. ii, 3. (8. 15. ed. Schneid.) ἄτοπον 
δὲ καὶ τὸ kowobs vorjcarra rovs vlobs τὸ 
συνεῖναι µόνον ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων, τὸ 
ὃ ὁρᾷν μ) κωλύσαι, μηδὲ τὰς eis τὰς 
, 8s πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων 
ἑστὶν ἀπρεκέστατον καὶ ἁδελφφ πρὸς 
ἀδελφόν' ἐπεὶ καὶ τὸ dpi» µόνο» cet. Cf. 
Polit. v. 14. p. 186. et de nefandis, 
quee infra significantur, nequitiis de Le- 
gib. i. p. 636. B. C. Ast. 
ὥστερ ὑέος] Sic Alcibiades narrat, se 
pernoctasse cum Socrete, neque aliter 
ab co surrexisse, ac filius a parente de- 
buerit, Sympos. c. 42. Corn. Nep. Alci- 
biad. Vit. ii, 2. Petron. c. 128. Quintil. 


vi.4. Asr. 

σπουδάζει] Libri editi σπουδάζοι exbi- 
bent, codex vero Reg. cw ο super- 
scripto οι. — Ficinus quoque: aique in 
omnibus sic versari cum eo, quem amat. 
Μος solecum illud δ6ξ nrutavimes in 
δόξει; ὅκων enim aoristi activi subjonc- 
tivo, nisi ἂν apposito, jungi nequit, vid. 
Dawes. Miscell. Crit, p. 228. Brunck. 
ad Aristoph. Av. 1240. Valcken, ad He- 
rod. p. 471. et Toup. ad Suid. p. 45. Asr. 

καὶ σοὶ] Etiam tibi (int. sicut mihi). 
Sic recte scribitur in Ald. Bas. 1. et 2. 
Stephanus, quiin accentu ponendo sz- 
pissime peccavit, veteres libros malc ne- 
gligens, scripsit καί σοι. ksr. 





IIOAITEIA, I- 


yt» ὡς olor τε βέλτιστο" σοὶ 0$ xag φαίνεται; Kod 
ὁριοί, ἔφη, οὕτως. — OvxoUy si τὴν διάνοιαν ixayag θερακεύ- 
«σαντες παραδοῖμεν αὐσῇ τὰ ipi τὸ σώμα ἀπριβολογέῖσ- 
θαι, ἡμεῖς δὶ ὅσον τοὺς τύπους ὑφηγησαίμιθαβ ἵνα ρ 
µακρολογώμαν, ὀρθῶς ἂν ποιοῖµεν; llávo μὲν οὖν. Μέθης 
pá» 05 εἴπομενὶ ori ἀφεκτέον αυτοῖς' παντὶ γάρ που μᾶλ- 
Ao» ὄγχωρεῖ ἢ QuAOGXI µεθυσθέντι μὴ εἰδέναι ὅπου. γῆς 
στ. Τελοῖον γάρ,  δ᾽ 0g, τὀν γε φύλακα φύλακος 
δεσθαι. Τί δι δη: σίτων vigi; ἀθληταὶ μὲν γὰς οἱ 
ὦνδρες του μεγίστου ἀγώνος. M οὐχ Nai. "Ae οὖν ἡ 
rioja τῶν ἀσκητῶν ἕξις Ypoc]xoUc ἂν sim τούτοις; Ίσως. 
"AAX, ἦν δ᾽ ἔγω ὑπνώδης αύτη ys τις καὶ σφαλερὼ αρὸς 
ὑγίειαν. 3 οὐχ, ὁρᾷς ὅτι καθεύδουσί τε τὸν (βίον, καὶ ty 
σμικρὰ ἔκβώὼσι τῆς τεταγμένης διαίτης, μεγάλα καὶ cQo- 
δρα" νοσουσιν οὗτοι οἱ ἀσκηταίι Ope. Κομψοτέρας δη 
vivog, ἦν ὃ᾽ ἐγώ, ἀσκήσεως δεῖ τοῖς πολεμικοῖς ἀθληταῖς, 
οὓς γε ὥς περ κύνας ἀγρύπνους τε" ἀνάγκη εἶναι καὶ ὅτι 
μάλιστα ὀξυ ὁρᾷν καὶ ἀκούεν καὶ πολλὰς μεταβολὰς 
ἐν σαῖς στρατείαις" µιταβάλλονας ὑδάτων τε καὶ vay 
ἄλλων σίτων καὶ εἱλήσεων' xo) χειμώνων' μὴ ἀκροσφαλεῖς 
—! abris (r.—* ὅπη Kqis.—t δαὶ A.—* δὴ om (.—" 5j om υ.---- σφοδρὰ ARm.— 


X οἱ τοιοῦτοι q.—J δή ABRIIeqivmt: δέ *s.—À τε καὶ A, re πολεμικὰ v, om Gt. 
—2 καὶ ante ἀκούειν om IL—P ovparelus ΘΙΙΣ, στρατίαι: o : στρατιαῖε *s.—^ diAf- 


6. 15. παντὶ] Cod. Reg. παντὸε, vi- 
tiose. Asr. 
γέλοιο»] Similes aliorum locos exci- 
tavit P. Victor. Var. Lect. i. 21. Asr. 
ἀθλητα]---ἁγῶνος] Sic ἁθληταὶ πολό- 
pev Polit, iii. 22. vii. 6. Sophist. 231. 
D, τῆς γὰρ ἁγωνιστικῆς φερὶ λόγους ἦν 
πι ἀθλητὸὴν τὴν ἐριστωὴν τέχνην ἂφαω- 
.  Laches p. 182. A. οὗ 
op ἆθληταί ἐσμεν ka) ἐν ofs ἡμῶν à 
ἁγὼν πρόκειται, µόνοι οὗτοι γυµνάξονται 
οἱ ἐν τούτοις τοῖς περὶ τὸν πόλεµον ὀργά- 
οι γυμναξόμενοι. Demosth. c. Aristo- 
git. p. 799. àfAnrüs τῶν καλῶν ἔργων 
καὶ πάση: àperfs. Cf. interpp. ad 
Aristotel. Polit. vi. 8. (c. 4. 6. 5. ed. 
Bchneid.) et Gataker. ad M. Antonin. 
fii. 6. 4. Asr. 
ὑπνάώδηε] Somniculosa o nimio cibo ac 
ventris plenitudine athletarum vita, v. 
—— ad Julian. Orat. i. p. 102. 
at. 


Vor, VI. 


De eorundem πολυφαγίᾳ vel ἁδδηφαγίᾳ 
cf. Mercurial, i. 15. P. Faber in Ago- 


nist. iii. 1. 2. et Spanhem. l. |. p. 108. 
Ceterum Thom. M. p. 871. ὑπνώδηι παρ) 
οὐδενὶ τῶν δοκίµω», sed v. ibi interpp. 
Asr. 

πεταγµένηε] Prescripta erat athletis 
victus ratio, alimentorum modus, natura 


γὰρ eademque sumendi tempus, v. Spsnbem. 


|. 1. p. 104. Asr. 

κοµψοτέρας 8] Libri editi δὲ, Ficinus 
vero: elegantiore igitur aliqua exerci- 
fatione opus est. Asr. 

erpariais | Scribendum est potius στρα- 
Tela:s, SrzPB. 

d» ταῖς στρατείαις] In expeditionibus, 
scripsimos pro ἐν v. στρατιαῖν, in. exer- 
citu, ut Ficinus vertit; frequentissima 
est harum vocum permutatio, v. Hudson, 
ad Thucyd. vii. 55. Dorvill. ad Charit. p. 
540. et Ruhnk. ad Tim. p. "^ He 


425 


1t. 404. 


Itf, 1, 141. 


111, 1. 140. 


424 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


éj. Οὐδιν ἄρα αροσοιστέον μανκὸν οὐδὶ ἕυγγινὲς a ἆκο- 
λασίας τῷ Wi Spi; Ov προσοιστέον. Ov προσοιστέον 
ὥρα) αὐτῷ ἠδονήν" οὐδὲ κοινωνησέον αὐτῆς" iue? σε xci 
παμδικοῖς δρθῶς ἐρῶσί τι xai" $ — Ov μέντοι pa 
ΔΙ, ἴφη, ὦ Σώκρατες, προσοιστίον." Οὗτω δή, ὁ ως ἔοιχε, 
νοµοθετήσεις" $y e οἰκιζομένη αὖλει φιλε μὲν χα) ξυνεῖ- 
αι καὶ ἄπτεσθαι d ὡς περ vito; παιδικὸν i ἔραστήν, τῶν κα- 
λών χάριν, έαν midy σὰ à ἄλλα οὕτως ὁρωλεῖν πρὸς oy? 
γις σπουδάζοι,. o ὅπως μηδέσοτε d LE μακρύτερα τούτων" 
ξυγγίγνεσθαι: 8s δι μή, Ψόγονὶ ἁμουσίας καὶ ἄπειροχα- 
λίας ὑφέξοντα. Obra) έφη. "Ag ob», ἦν ὃ ἔγω, καὶ 
eoi | φαίνεται τέλος ἡμῖν fy ur 0 περὶ μουσικη" λόγος: or 
γουν δεῖ rome σετελεύτηκε: δεῖ δί που σελευτᾶν τὰ 
μουσικὰ. sig τὼ τοῦ καλοῦ ἑρωτικά. Βύμφημι, 5 7 »c ὃς. 
8. 19. Μετὰ δὴ μουσικὴν γυμναστικῇ"" δρεατέοι οἱ 
πεανίαι Τί μήν; Δεῖ pir δη xai ταύτη ἂν (Ας τρῖ- 
φεσθαι i $x von διὰ βίου. i ixi⸗ δὲ πως, ὡς ἔγῶμαι, ὥδε- 
σχόπει 0i καὶ σύ. ἐμοὶ pir γὰρ oU Φαίνεται, ὃ ἂν χβηστὸν 
j σώμα, τουτο τῇ αὐὑτου ἄρετη oxi, ἀγαθὴν qroL6i?, 
ἀλλὰ τοὐναντίον jy ἀγαθὴ τῇ αὐτῆς ἀρετῇ σῶμα παρ- 


ἄρα g.—* αὕτη ἡ ἡδονή Aqim, αὐτὴ $ ἡδονλ v, «vrf) ἡδονὴ OTI, αὐτὴν ἡδονῇ &, αὐτὴ 
ἡδονή t, ab τῇ ἡδονὴ DK, δε abr) ἡ ἡδονή H.—* κκ λα πι.---ὃ ὁρῶσί τε 


al o 0m q.—* προσοιστέα μα ροµοθετήσαι Κο, νομοθετήσει D.—* ὅ 4t.—! σπου- 


Mi" K, σπουδάζει (.—5 Mie m, δάξοι 6, Ma | corr À cum *5. — τούτω Ot.—! λό- 
Ύον €.—J οὕτως ἔφη om €.—k μουσικοῦ 6.—1 τὴν μουσικὸν e€t.—' «γυμναστικοὶ t. 
—8 éperréor τοὺς — DKq.—^ αὐτῷ K.—P ὀφηγησάμεθα ὃτ.---ᾱ εἴποιμεν ἂν q. 


φιλεῖν μὲν] Respexit hec Aristoteles viii. 4. Asr. 
Polit. ii, 3. (5. 15. ed. Schneid.) ἄτοπο σπουδάζει] Libri editi σπουδάζοι exbi- 
δὲ καὶ τὸ κοινοὺ» ουδάξαι super- 





συνεῖναι µόνο» ἀφελεῖν τῶν ἑρώντων, τὸ 
V ὁρᾷν jJ) κωλύσα:, μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς 
ἄλλας, Bs πατρὶ πρὸ» νἱὸν εἶναι πάντων 
ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἁδελφφ αρὸτ 
ἀδελφό»' (rel καὶ τὸ ἐρᾷ» µόνον cet. Cf. 
Polit. v. 14. p. 186. et de nefandis, 
quee infra signi&cantur, nequitiis de Le- 
gib. i. p. 636. B. C. Asr. 

ὥστερ ὑέος] Sic Alcibiades narrat, se 
pernoctasee cum Socrete, neque aliter 
ab eo surrexisse, ac filius & parente de- 
buerit, Sympos. c. 42. Corn. Nep. Aki. 
bind. Vit. ii. 2. Petron. c. 128. Cruintl. 


ποιήσαντα τοὺς vlobs rb bent, codex vero Reg. cw 


scripto οι. Ficinus quoque: atque in 
omnibus sic versari cum eo, quem amat. 
Moz solecum illud 8fy mutavimos in 
δόξει; ὅπων enim aoristi activi subjunc- 
tivo, nisi ἂν apposito, jungi nequit, vid. 
Dawes. Miscell. Crit. p. 228. Brunck. 
ad Aristoph. Αν. 1240. Valcken. ad He- 
rod. p. 477. et Toup. ad Suid. p. 45. Asr. 

"s col] Etiam tibi (int. sicut mihi). 
Sic recte scribitur in Ald. Bas. 1. ct 2. 
Stephanus, qui in accentu ponendo sz- 
pissime peccavit, veteres libros male ne- 
gligens, scripsit καί σοι, sr. 


IIOAITEIA, I 


ἔχειν ὡς οἷόν vs (έλτιστον" σοὶ δὶ aug φαίνεται; Καὶ 
. ^,» ς À , ed , M / e ed , 
ἐμοῖ, ὄφη, οὕτως. — vxor si ez» διάνοιαν ἱκανῶς θεραπεύ- 
εσαντες παραδοῖµιεν αυτῇ τὰ περὶ τὸ σώμα ἀπριθολογεῖσ- 
θωι, ἡμες δὲ ὅσον τοὺς τύπους ὑφηγησαίμεθωρ ἵνα μὴ 
μα κρολογῶμεν, ὀρθως ἂν ποιοῖμεν; ΠΠάνυ μὲν οὖν. Μεέθης 
μὲν δὴ εἴπομενὶ ὅτι ἀφεκτίον αὐτοῖς'' παντὶ γάρ που μᾶλ- 
Ao» ἔγχωρε 7 Φύλακι µεθυσθένι μὴ εἰδέναι ὅπου γῆς 


ἑστίν. Τελοῖον γάρ, 9» δ ὃς, τό γε φύλακα φύλακος 
δέσθαι. Τί δις δη” σίτων vip; ἀθληταὶ μὲν γὰρ οἱ 


ἄνδρες τοῦ μεγίστου ἀγώνος. $1 ovyiy Ναί. "Ap οὖν ἡ 
vioje τῶν ἀσκητῶν ἕξις αροσήκουσ ἂν εἴη τούτοις; lea. 
Αλλ’, 35 δ᾽ ἐγώ, ὑπνώδης αὕτη y$ τις καὶ σφαλερὰ «ρὸς 
ὑγίειαν. 5 ovy, ὁρᾷς ὅτι καθεύδουσί τε τὸν [βίον καὶ ἐὰν 
σμικρὰ ἐκβώσι τῆς τεταγµένης διαίσης, μεγάλα καὶ σφό- 

pa" νοσουσιν οὗτοι oi^ ἀσκητωί "Ops. Κομψοτέρας δΗ7 
σινος, ἦν δ᾽ ἐγω, ἀσκήσεως δεῖ τοῖς πολεμικοῖς ἀθληταῖς, 
οὓς γε ὥς σερ χύνας ἀγρύπνους σε" ἀνάγκη εἶναι καὶ OTI 
μάλιστα ὀξυ ὁρῶν καὶ" ἀκούεν καὶ πολλὰς μιταβολὰς 
ἐν ταῖς στρατείαις" μεταβάλλοντας ὑδάτων τε καὶ τῶν 
ἄλλων σίτων καὶ εἱλήσιων' xci y pesa. μὴ ἀκροσφαλεῖς 
—i αὐτῆς (r.—5* ὅπη Κοίς.---ἳ δαὶ A.—* δὴ om (.—" 5) om σ.--- σφοδρὰ AHm.— 


X ol τοιοῦτοι q.—1 δή AORIIéqiemt : δέ *s.—5 τε καὶ A, re πολεμικὰ v, om Gór. 
—2 καὶ ante ἁκούειν om Π.---ὃ στρατείαι: OIIr, στρατίαιε o : στρατιαῖς *s.—^ diAf- 


6. 15. καντὶ] Cod. Reg. καντὸ», vi- 
tiose. Αρτ. 

γέλοιο»] Similes aliorum locos ezci- 
tavit P. Victor. Var. Lect. i. 21. Asr. 

é6AnTral—éÀyGros] Sic ἀθληταὶ πολόέ- 
µου Polit. iii. 22. vii, 6. Sophist. 231. 
D. rijs γὰρ ἁγωνιστικῆς φερὶ λόγους $» 
τις ἀθλητὴς τὴν ἐριστωὴν τέχνην ἆφω- 

$9. Laches p. 183. A. οὗ γὰρ 

éryüvop ἆθληταί ἐσμεν καὶ ἐν ofs ἡμὺ à 
ἁγὼν πρόκειται, µόνοι οὗτοι γυμνάξονται 
ol ἐν τούτοις τοῖς περὶ τὸν πόλεμον ὀργά- 
οι γυμναξόµενοι. Demosth. ο, Aristo- 
καὶ πάση: ἁροτὴ. Cf. interpp. ad 
Aristotel. Polit. vi. 8. (c. 4. 6. 5. ed. 
Schneid.) et Gataker. ad M. Antonin. 
ii. 6.4. Λατ. 

ὑπνώδητ] Somniculosa e nimio cibo ac 
ventris plenitudine athletarum vita, v. 
Bpenbem. ad Julian. Orat. i. p. 102. 

lat. 


De eorundem πολυφαγίᾳ vel ἁδδηφαγίᾳ 
cf. Mercurial, i. 15. P. Faber in Ago- 


nist, iii, 1. 2. et Spanhem. l. J. p. 108. 
Ceterum Thom. M. p. 871. ὑπνώδης παρ) 
οὐδενὶ τῶν δοκίµω», sed v. ibi interpp. 
Asr. 

πεταγμόνης] Pramscripta erat athletis 
victus ratio, alimentorum modus, natura 
eademque sumendi tempus, v. Spanhem, 
|. |. p. 104. Asr. . 

xouworépas 9] Libri editi δὲ, Ficinus 
vero : elegantiore igitur aliqua exerci- 
tatione opus est. Asr. . 

στρατιαῖς | Scribendum est potius στρα- 
γείαις. STEP. 

dv rais orparelsus) In expeditionibus, 
scripsimus pro ἐν T. erpariais, in exer- 
citw, ut Ficinus vertit; frequentissima 
est harum vocum permutatio, v. Hudson, 
ad Thucyd. vii. 55. Dorvill. ad Charit. p. 
540. et Rubnk. ad Tim. p. 2e. "d 


Vor. VI. 


495 


ει. 404, 


rut, i. 141. 


"- 


426 IIAATONOZ 


εἶναι πρὸς ὑγίειαν. Φαίνισαί gi. "Αρ οὖν ἡ βελείστη” 
3 , - e tw 9. εἲ 

γυµναστικὴ ἀδελφή rig &y sim τῆς ἁπλης µουσικης, m 
9.7 ’ Pod ” ’ 9 ε ^ hj 
λίγον «ρότερον διημεν; Πως Άλεγες; Ασλη που xai 
ἑαιεκὴς γυµναστικη καὶ μάλιστα ἡ τῶν περὶ τὸν πόλι- 
por. IIg 05; Καὶ παρ Ὁμήρου, ἦν δ) ἔνω, τά γε) τοι- 
αὔτα µάθοι ἄν τις. οἶσθα γὰρ ὅτι ἐπὶ στρατείας ἓν ταῖς 
τῶν ἠρώων ἑστιάσεσιω οὔτε ix Uri» αὐτοὺς ἑστιᾶ, καὶ ταυ- 

, 5 t e ^ , 

σα $7i θαλάτση ἐν Ἑλλησκόντῳ ὄντας, οὔτε &QÜoig πρία- 
, A ’ , e "u b! / m ?* 4 ΄ 

σι ἄλλα µονον οστοις, α δη μάλιστα αν 5i στρατιω- 
vig εὔπορα. πανταχοῦ γὰρ ex ἔπος εἰπεῖν αὐτῷ τῷ TUPi 

^» 1 ’ X » ^ / 4 ΄ 
χρῆσθαι ευπορώτερον Ἰ ἀγγεῖα ἔνμαεριφερει». Και µάλα. 
Odi. μὴν ἡδυσμάτων" ὡς ἐγῶμαι, Ὅμηρος πώτοτε sp 
νήσθη. 5 τοῦτο μὲν καὶ oí ὤἄλλοι ἀσκηταὶ icai ὅτι τῷ 
/ / ο / ed e e ’ 

µέλλονςι σώµατι εὐ εξεινὺ ἄφεκτιον τῶν γοιούτων ἁπαντων; 
Καὶ ὀρθῶς wy, ἔφη, ἴσασί τε καὶ ἀπέχονται. Συρακοσίανὶ 
δὲ ὦ φίλε, τράσιζαν καὶ Σικελικὴν ποικιλίαν ὀψου, ex 
ἔοικας, οὐκ αὐνεῖς, εἰ πρ σοι ταῦτα Üoxsi' ὀρθῶς ἔχει. 


σεων O, εἰλήσεων TIDK.—À καὶ τῶν χειµώνων ο.--- μεγίστη 6t.—! ἀτλῆς om Atm 
et pr K.—S5 alterum καὶ om g.—^ udAuer' ἂν τῶν c.—! τῶν om OHeK.—J τάδευ. 

erpareías ΘΠΦΏΚΟΕΞ, στρατίαιε v: στρατιᾶς $.—! obr' c.—?9 μάλιστ temr.— 
” ἐδεσμάτων &t.—9^ ἴασιν t.—P εὐεξεῖν GIIGDKt.—4 συρακοσίαν AO, cuppaxeveiay 
$T: σνυρακουσίαν *s.—' ὕψων His.—* οὐκ alvei» W, οὐκαινοῖς v.—! δοκεῖ ταῦτα 





rum sententiam illustrat P, Victorius  ἀπάντων] Ponendam bic dixerim no- 


Var. Lect. viii. 7. Aer. 

ἡ τῶν περὶ τὸν πόλεµον] Cod. Reg. 
ᾗ τερὶ τὸν πόλεμον. Ficinus vertens: 
et mazime militum exercitatio, nostram 
expressit scripturam. Ásr. 

ἐπὶ erpareias] Libri editi habent ἐπὶ 
στρατιᾶςε, cod. teg. vero ἐπὶ στρατείας, 
quomodo Ficinus vertit: in belli expedi- 
tionibus. Λατ. 

Ἑλλησπόντφ] Homeras Hellespontum 
vocat ix8vóerra, Il. 1. 860. Cf. Il. B. 
430. Dioscorid. apud Athen. i. p. 8. E. 
18. B. p. 25. C. et p. 13. C. ostendit ex 
Od. M. 831. Homefi temporibus etiam 
piscibus, avibus et ostreis usos esse ho- 
mines ; sed Plato de militibus loquitur, 
Vid. Dio Chrysost. Orat, ii. de regno p. 
38. B. Asr. qui sicin Addend. ' cf. Mar- 
sil. Cagnat. Var. Observat. iii. 19. in 
Giuter. Thes. Crit. t. iii. p. 599.' 

ἡδυσμάτων] Vid. Dioscorides apud 
Athen. i. p. 9, Asr. 


tam interrogationis, propter particulam 
$, a qua incipit hec oratio. Srzpn. 

ὀρθῶς] Suspicor Platonem noluisse ὁρ- 
68s jungere cum ἴσασι: sed hic ita esee 
usum hoc adverbio ut alibi, quum ab eo 
qui respondet approbantur qus dicta sunt. 
q. d. Recte hoc a te dicitur. morunt 
enim abstinendum esse, atque adeo ab- 
stinent, Neque vero. ὀρθῶς tantum ita 
usurpat in responsione, sed ctiam σώνν 
ὀρθῶς alicubi ab eo qui qua dica sunt 
approbat respondetur: ut t. ii. p. 61. 
SrzrB. Bene interpretatur. Asr. 

Ἄνρακουσίαν — τράπεζα»] Pervalgeta 
sunt luxuriose mense Σικελικαὶ, Συβαρι- 
Tikal, Ἰταλικαὶ et. Χίαι, v. Eustath. ad 
ll. Q. p. 1496,49. Cf. Platon. Epistol. 
vii. p. $26. B. Athen. xii. p. 518. C. et 
p. 627. C. Clemens Alex. Pædag. ii. 150. 
Α. (t. i. p. 176. ed. Potter.) Maximus 
Tyr. iii. 8. p. 31. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Τ. 427 


O) µοι Doxs." Ῥέφεις ἄρα καὶ Κορινθίαν κὀρην' φίλην τι. i. 143. 
ei yet ἀνδράσι μέλλουσυ εὖ σώματος" ζει. Παντάπασι 
pr οὖν. Οὐκοῦν καὶ ᾿Ατστικῶν πεμµάτων τὰς δοχούσας 
εἶναι εὐπαθείας; ᾿Ανώγκη. Ὅλην" γάρ, οἴμαι, τὴν τοιαύ- 
την σίσησῳ καὶ δίαιταν τῇ µελοποιία» τε καὶ gr τῇ ὃν τῷ" 
σαναρµονίῳ κο ἓν xci ῥυθμοῖς πεποιηµένη ἀπεικάζοντες 
ὀρθως ὧν ἀπεικάζοιμω. Πως γαρ oU; Όυκοῦν sxsi pr 
ἀκολασίαν 9 ποικιλία ἐνέτικτεν, ἔνταυθα ὃς vocor 2 0 
ἁπλότης κατὰ μὲν μουσικὴν ἐν ψυχαῖς σωφροσύνη», κατὰ 
δὲ γυμµναστικὴν ἐν σώμασιν ὑγίειαν; ᾿Αληθίστατα, ἔφη. 
᾿Ακολασίας δὲ καὶ νόσων φπληθυουσών" $9 σπόλει ὤρ οὐ ὃι- 
παστήριά τε καὶ ἰατρεῖα πολλὰ ἀνοίγεται καὶ δικανκή» 
σε καὶ ἰατρικὴ σεμνύνονται, ὅταν δὴ καὶ ἐλεύθεροι πολλοὶ 
xoi σφόδρα περὶ αυτὰ σπουδάζωσε; Τί γὰρ οὗ μέλλει; 

$. 14.] Tx Á xaJ; τε καὶ αἰσχρᾶς παιδείὰς ὃν αφόλει 
ἄρα μή τι μεῖζον ἕξεις λαβεῖν σεκµήριον 9) τὰ δεῖσθαι ia- 


I1, 405. 


Rim, ὀρθῶς δοκεῖ q, ταῦτα ουδοκεῖ €.—* δοκεῖ v.—" κόρην om Κ.-- σώματος «b 
K.— * ὅλως ΦΤ.--} µεγαλοποιία m, µογαλοπρεποία {.---- dy τῷ Am: dy τῷ *s.— 
5 αληθυνουσῶν ΦΕΙ, πληθουσῶν v. — δικανικῇ v, δικανικοί t.—-5. ἰατρικῇ v,— 3 καὶ 


ψέγει κ. Τ. λ.] Suspicatus sum ali- 
quando scribendum esse, ψόγει ἄρα καὶ 
τὸ Κορινθίαν κόρην φίλην εἶναι etc. ac ne 
nunc quidem aliter hunc locum quam si 
ita scriptus esset, intelligendum puto: 
ut tamen minime suspecta mihi sit illa 
nostra scriptura faciunt alii quidam loci, 
in quibus talem usum infinitivi non pre- 
fixo illo articulo τὸ me observare memini. 
eorum autem onus est in Euthyphr. t. i. 
Ῥ. 11. ejusque mentionem feci quadam 
in paginam illam annotatione, Hoc etiam 
improbas (inquit), Corinthiam puellam 
esse amicam illis qui student alioqui bo- 
"m c is habitudinem sibi compa- 
fare: vel (ad vitandam ambiguitatem) 
amari ab illis. Nec dubito quin perinde 
sit ac si diceret, * Hoc tibi non probatur, 
illos amoribus meretriciis esse debitos." 
Corinthias enim meretrices pra quibosvis 
aliis celebres fuisse constat. Venerem 
autem illius bona habitudinis esse ad ver- 
sariam, cum aliunde notum est, tum vero 
ipse Plato alibi testatur. Sr». 

Κορυθίαν φίλην] Sic cod. Reg. exhi- 
bet. Vulgo κόρην ante φίλην interposi- 
tum legitur, quod ab iis puto profectum 
esse, qui φίλην εἶναι pro placere (proprie 


Φίλον εἶναι est statuere, velle, v. Gata- 
ker. ad M. Antonin. iv. 81. Muret. Var. 
Lect. ii. 12.) accepissent, quie significa- 
tio ab hoc loco aliena est. $0 est i. q. 
&raípa (v. Hesych. v. ἑταῖρα). Hinc 
apud Mazim. Tyr. iii, 8. p. 21. ubi locus 
noster respicitur, τράπεξαι Σικελικαὶ et 
ἑταῖραι Κορίνθιαι memorantur ; cf. ejus- 
dem dissert. xxvii, 5. p. 827. et Themist. 
Orat. xxiv. p. 301. B. Corinthii φιλήδο- 
νοι, v. Maxim. Tyr. l. I. Quomodo Fi- 
cinus legerit, e prolixa ejus versione non 
elucet. Ceterum articulum τὸ ante Ko- 
ρινθίαν--«φίλην εἶναι Stephanus interponi 
volebat, ipse tamen postea monuit, eo 
non opus 6896. Ásr.; . 

τῇ ὃν παναρμο»ίφ] Quod vulgo legitur 
ἐν τῇ παναρµονίψ, sensum non babet. 
Παναρμόνιον sabstantivi partes obtinet, ut 
c. 10. οὐκ ἄρα πολυχορδίας γε οὐδὲ sra»- 
αρµονίου ἡμῖν δεῄσει. Λατ. 

πληθυουσῶν] Cod. Reg. πληθυνουσῶ», 
quod idem est. Ceterum cf. Marsi. Cag- 
nat. Var. Observat. i. 21. in Grut. Thes. 
Crit. t. iii. p. 498. Asr. 

6. 14. τῆς δὲ κακῆσ] Laudat h. ]. Stob. 
ii. p. 32. v. 16. Asr. 


n, i. 149. ποτὼν Tt καὶ 


498 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


vea» καὶ δικαστῶν ἄκρων p^ μόνον τοὺς φαύλους v6 καὶ 
χειροσέχρας, ἀλλὰ καὶ τοὺς e —R σχήματι προς. 
ποιουµάνους τεθράφθαη» à ουκ αἰσχβὸν δοκε; καὶ ἄπα,- 
δευσίας μέγα τεκμήριο | τὸ ἑκακτῷ' sao ἄλλων, ὡς δεσ- 
κ τὸ, τῷ δικαίῳ ἀναγκάζισθαι χρλησθαι, 
καὶ ἀπορίᾳ οἰχείων y Πάντων μὲν ow» ἴφη,' αἴσχιστον. 
"H δοκεῖ σου, 7» JD $e TOUTOU αὔσχιον' eios τοῦτο, οταν 
σι μὴ µόνον τὸ φολὺ τοῦ {ου ἐν δικαστηρίοις θιύγων. σε 
καὶ διώκων κατατρήβηται, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ ἆπι καλίας 
i⸗ αὐτῷ δη τούτῳ αισθη" καλλωσίζεσθαι, ὡς sog ὧν 
περὶ τὸ ἁδικεῖν καὶ ἱκανὸς πάσας μὲν στροφὰς —— 
πάσας δι ἀνεζόδους" Qus) fon? ἀποσεραφῆναι λογεζσμα- 
sec ὥστε μὴ mugs yi δίκας,' καὶ σαῦτα" σμικρῶν" τι 
καὶ οὐδενὸς ἀξίων ὅ ὄνεκα, ἀγνοῶν ὅσῳ κάλλιον καὶ ἄμεινον 
v0 Σαρασκευάζων. voy βίον αὐτῷ | pad δεῖσθαι υστάζο»- 
σος δικαστοῦι OP," ἀλλὰ TOUT, ἔφη, ixshov d αἲσ- 
xor. To à i ἑατριπῇς, ὧν δε y, δεῖσθαι à ο Ti μὴ vgau- 


μάτων ένεκα 4 σινῶν &TSTSIUY νοσημάτων τισ εσόντων," &A- 


Ld 


p om eec. —! deo ja οἰκοίον q.—* — * 


καὶ ἁπορίᾳ οἰκείον] Illud καὶ mibi mo- 
lestum. Eo deleto omnia melius οοἶνω- i 
rent. im mM - 
ἁπορίφ] Particulam um 
ἁπορίᾳ legitur, iand delie e poste 


Bic Phedr. c. 16. pel οἰκείων, ubi 
v.nostra, Etiam Ficibpus eam mon οκ- 
pressit vertens : ut cogamur οὐ proprie 
eirtwiis inopiam Justitia uti externa. 


Asr. 

welbyra;] Si quis sibi persuaderi a. 
adduci patitur, ut cet. Cod. Reg. σεισθῇ- 
»«. Mox Stob. "n 'petsiras, 
Ari] éneros ; et omnes libri editi λογι- 
ἵόμεοι exhibent, Suidas vero t. ii. p. 
465. qui h. |. excitat bis verbis: κα) 
Πλάτων ἐν Γοργίᾳ (unde et in Lexic. 
Besil. 1572. fel noster locus ut in Gor- 
gia extans laudatur) et Schol. Ruhnk. p. 


tentaverit. Ast. 

olx, ἀλλὰ] Int. σοῦτο (i. e. ἁκαῶνο) 
αἴσχιον εἶναι δοκεῖ uox τούτου, ἀλλὰ τοῦτο 
(quod secundo loco Socrates exposuit) 
éxeírov (quod primo loco memoravit). In 
pregressis enim ᾗ δοκεῖ σοι--τούτον al- 
σχιον οἶναι τοῦτο--- nomen in quo ora- 
tionis pondus inest οἱ quo sententia ὅταν 
τις Cet. spectat, rovrov est, et sequens 
—— est. i. q. éreio, referendum ad 

namque si contraria esset 

—— et τοῦτο ratio, non οὓς, sed affir- 
matio sequi deberet. Asr. 

ὀκικοσόντα»] Vulgo περεπασόνταν, 
quod etsi sensum babet (παρυσύστει» enim 


IIOAITEIA, T. 


ve? 


429 


λὼ δι" ἀργίαν τε καὶ δίανίαν οἵαν διήλθοµεν p ῥευμάτων 
καὶ πνευμάτων ὥς πι λίμνας ἐμτιπλαμένους" φύσαςὰ 


7$ e κωτάβῥους νοσήµασιν ὀνόματα σίθεσθωι ἀναγκάζειι 
τοὺς κομψοὺς ᾿Ασαλησιάδας οὐκ. aic o» δοκεῖ; Καὶ 
μάλ, ἔφη, ac ἄληθος καινὰ ταῦτα" καὶ aora νοσημάτων 


ὀόματα. 


Οἷα, ἦν δ᾽ iy ὡς opus οὖν LA sr Ac- 


XAÀ9TIOU. vexqua ipo put δὲ, à 0Ti αυτου οἱ viti ἓν Τροίᾳ Ev. 
ρυπύλφ τετρωμένφ) ἐπὶ oiroy Ἡράμνειο ἄλφιτα φολλὰ 


. à om t.—^ σε om tm.—* ἐμπιμπλαμένου: A.—À φύσας AGHIIetvmt : Qóccas 
κ —5 ἔφην Hqms.—! ταῦτα ante 6s ponit Φ.--- &s οἶμαι om DKqt.—5 οὐκοῦν 8. 
—À οἱ vleis pde K.—J τεταγµένφ pr 8, οὗ τετρωµένφ &v.—h ἐπισπασθέντα Xm, 


dicitur, quod accidit, obtingit, ut tjv µοί 
τι Tepir[wry xax», Aristoph. Thesm. 
271), tamen ἐπιπεσόντων multo signifi- 
cantius et rei convenientius esse apparet; 
morbus enim rectius dicitur ἐπιπίπτευ, 
$ncidere, quasi irruere et adoriri homi- 
nem, quam περιπίπτει», accidere ; acce- 
dit, quod Plato de iis morbis loquitur, 
quos homo non sibi i ipeo € contrahit molli 


sua et inerti vita, sed q te peu 
invadunt, ut νοσήματα, ὁ eig, mor 
annui. Asr. 

ῥευμάτων ve ka) πνευμάτων] Qus Plato 


h. |. de mollium hominum imbecillitate 


diseerit, eque ac superiora de justitie κείρ, 


depravatione (quibuscum cf. Xezoph. de 
rep. Atben. iii, 1. et 3. Thucyd. i. 77.), 
tun v tam gravia, tamque eximia 
sunt, ut dubitem, an scriptor ullus inve- 
niatur, qui communes quasi easque prin- 
cipales omnium fere tatum labes ita de- 
pinxerit, ut verba ipsius eterni instar 
speculi sint humane vit, — Accedit mi- 
rifica illa et viva, que Greci et specia- 
tim Platonici sermonis propria e est, res 
exprimendi ratio, ut in illis πάσας μὲν 
στροφὰν στ πάσαν δὲ διεξόδουν ψα»το 
διοξελθεῖν (verbis enim ejusdem signifi- 
cationis nomini appositis res eximie am- 
plificatur et augetur) ; et h. 1. ῥενμάταν τ 
Te καὶ πνευμάτων, ὥσπερ Alpes, épsri- 
πλαμόνουε et quie sequuntur, in quibus 
observanda sunt Bt verba similiter cadentia 
ῥουμάτων ct πνευμάτων, qua quidem soni 
æqua litato res risu digna perstringitur. 
Similis ironia inest in verbis φύσσαε et 
κατάῤῥους, ut e sequentibus patet, ubi 
' medici (ol κομψοὶ ᾿Ασκληπιάδαι) irriden- 
tur, ut qui ejusmodi nomina invenire ho- 
minumque morbis imponere coacti fue- 
rint. Ceterum jt b. |. Maxim. Tyr. 
x. 2. p. 106. et de το vid. Dan. Clerc. 


Hist. medic. p. i. lib. i. 14. p. 44. Aser. 

vis] Jecula ii enim filii ferebantur 
Machaon et Podalirius, v. Homer. 1. B. 
739. Cf. Pausan. ii. 29. Apollodor. iii, 
9. 8. Hinc Il. iv. 204. xi. 614. Μα. 
chaon ᾿Ασκληπιάδης dicitur, quod. qui- 
dem nomen medicis usque ad seriorem 
memoriam remansit, As. 

Εὐρυκύλφ] Locus est Il. zi. 689. Jo. p. 
538. C. Τί 5 δὴ, ὅταν Ὅμηρος ^ y 
δὲ τετρωµένφ τῷ Μαχάονι Ἑκαμήδη Né - 
στοροε παλλακὴ κυκεῶνα πίνειν δίδωσε; 
καὶ λόγει πῶς οὕτως —— — ($»- 
σὶν) ἐπὶ 9 ayer kv rigor Krher i XaÀ- 
δὲ κρόµνον soré ὄψον. Sic et 
apud Homerum Maclaon is est, quem 
vulneratum Hecamede potu illo s. cinno, 
qui xwcedw dicebatur (v. Salmas. Exer- 
cit. Plin. p. 332. Heyn. ad Homer. zi. 
623. Corai. ad Theophrast. Charact. p. 
177.), excipit, de inflammatione baud 
»ollicita, et Eury yprii, cui Patroclus me- 
detur, demum inde a vers. 809. mentio 
fit. Et sane perturbata est Platonis ora- 
tio.confususque verborum ordo (constru- 
endum est: 5 dele αὐτοῦ οἱ fs *24 

Eðp φ τετ 
Πράμνειον a cet.); 
langoet quoque sequens : Πατρόκλψ 
τῷ ἰωμένψ. ' Num Patroclus cogitandus 
est Eurypylum curasse, ita ut Hocamede 
jus jussu et auctoritate potum illum 

Pd ue dederit (ut Ficinus vertit : 


ejus filii apud Trojam poculum Pa- 


V» ἐν) rer 


pecie a muliere oblatum eaucio Ew- 


rypylo non improbarant, quum tamen in 
eo mizia esset. Pramnio vino farina et 
insuper attritus caseus), an alium? Ut 
dicam, quod sentio : Εδρυπόλψ de mendo 
mihi videtur suspectum esse, et pristinam 
puto scripturam fuisse τῷ Terpupéve ; 

nam, ut nomen opponeret Plato in se 


430 IIAATONOZ 


u. 406. ἐχιχασθέντα" καὶ τυρὸν ἐπιξυσθέντα, ἃ δὴ Qoxsi Φλεγρεα- 
τώδη εἶναι, ovx. ἐμέμψαντο τῇ δούση quiv) οὐδὲ Πατρόκλῳ 
va ἰωμένω ἐπετίμησα. — Koi μὲν δή, ἔφη, ἄτοπόν γε τὸ 
πώμα". οὕτως ἔχοντ. Οκ, εἴ y. ἐννοεῖς, εἰπον ὅτι τῇ 
παιδαγωγικὴ τῶν νοσημάτων ταύτη v7 νῦν ἑατρικῇ προ” 

vo) Ασκληπιάδαι οὐκ ὀγρῶντο, ὥς Quei? vei» ᾿Ἡρόδιπον 

ἐσθαι. 'Ἡρόδικος δὲ παιδοτρίβης ὧν καὶ νοσώὸ 
γωυΐέσθαι Ἡροθικος 0$* παιδοτρίδης ὧν xai νοσώθης *ys- 
νόµενος, µίζας γυµναστικὴν ἰατρικῇ, ἀπέαναισε πρῶτον pui» 

N / e / κ * »* eu r £, - 

καὶ μάλιστα ταυτὸν, πει ἄλλους ὑστερον" πολλους. 115 

δή; ἔφη. Μακρόν, ἦν δ᾽ ἐνω, τὸν θάνατον αὐτῷ. ποιήσας. 

φαρακολουθὼν γὰρ τῷ νοσήµατι θανασίµω ὄντι οὔτε i&- 

σασθαι' οἶμαι, οἷός σ᾿ ἦν ἑαυτόν, ἓν ἀσχολία τε πάντων 


ὀπιπλασθέντα φ.---Ὁ ποιον Θ.--- πῶμα pr A, πόµα τὸ O, vóua τῷ t: vépa ὃς.--- 


» ol πρὺ G6qt.—^ lis φασι om ec. —» t.—^ δὲ AGTleemr : ος. 
' διά πολλού» om g-—— ἑαυτῷ eet. — οὔτ) t—^ Modoa OR. —' ια 


omnibus notissima, quippe ex Homero bibet et Ficinus vertit: et ἑ ettri- 








petita, haud opus erat; accedit, quod 
non persona, cui, sed potus, qui datus 
fuerit, id est, de quo agitur. Átque sicut 
post Πατρόκλφ τῷ lepéry nomen ejus 
non memoratum est, quem Patroclus di- 
citur curasse, ita ctiam τῷ Trerpepuére et 
τῇ διδούσῃ omissis hominum nominibus 
recte positnm esset; sic enim verba sen- 
tentis generalis speciem induunt, Et 
fieri potuit, ut qui Εὐρνυπόλῳ inte - 
iust, is etiam verba οὐδὲ Πατρόκλν τῷ 
Ἰωμένφ inferret ; namque Patrocli curatio 
huc non pertinet, ut qui non potum ad- 
hibuerit 1η Eurypylo curando (v. Iliad. 
l. 1.) sed herbas quasdam doloe 78 
tes; ter sequitur: y 
lrowés γε τὸ τόµα * ἔχοντι. Asr. 

οἶνον Ἡράμνειον] De vino Pramneo, 
cujus prima sedes incerta est, v. interpp. 
ad Homer. Il. xi. 638. Perizon. ad Ælian. 
V. H. zii. 31. Lennep. ad Colnth. p. 10. 
et Heynii ad Il. |. c. qui monet, post Ho- 
merum nomen foisse commune vinorum 

eerosiorum austeri gustos. Eustath. 
in Odyss. K. p. 395. παρὰ τὸ πραύνειν 
μένος p els πραότητα rhy ψυχὴν ἄγεν 
dictum esee tradit. Asr. 

ἐπιπλασθέντα] Neminem inficias itu- 
rum puto quin ἐπιπασθέντα hic scribere 
necesse sit. SrEPE. 

ἐπιπασθέντα] Sic legendum esse, pro 
vitioso ὀπιπλασθέντα, post Comarium 
etiam Stepb. monuit. Ita cod. Reg. ex- 


insuper 
tus caseus. Apud Homeram 1. 1. legi- 
mus: ἐπὶ 9' ἄλφιτα λευκὰ πάλυνε, i. e. 
ἑπίπασσε. Ceterum farina in pot 


stath. ad Il. x. p. 830. et eum toto boe 
loco cf. Dioscorid. ap. Atben. i. 17. p. 
87. Parmenisc. ap. eund. iv. 45. p. 156. 
D. Respexit preterea h. l. Mazim. Tyr. 
xxiv. y p. 295. aer. 

*HpóBuros] Selybrianus, de quo v. no- 
stra ad Phedr. p. 333. " Adde Hippo- 
crat. Epidem. (in Galen. Commentar. ia 
bb t. v. p. 488. v. 42. ed. Bas.) : Ἡρό- 

s (sic enim corrigendum corruptum 
ἕἔκτευε 


Ἡρόδικος) τοὺς 

µοισι, πάλγσι, πυρίῃσι, κακόν ubi Gale- 
nus: καὶ piv µέμνηται τοῦ 'Hpo- 
δίκου (vulgo iov), és φολλοῖς σε- 
ριπάτοις v' τίνος δὲ viv Ἡροδίκον 


(iterum «p. Προδίκον) µρηµονεόει, πότε- 
por τοῦ Λεοντίνου 3) τοῦ Χηλυβριαροῦ, ve- 
perrbv ἑητεῖν. Asr. 
ἀπέκναισε] Schol. Ruhnk. ra 
ὡς νῦν" σηµαίνει δὲ καὶ ἔκοφε καὶ 
σεν. Vid. Schol. ad Lucian. Catapl. t. i. 
. 290. ed. Schmied. ubi noster attingitor 
ocus, et Rubnk. ad Tim. p. 42. Asr. 


 IIOAITEIA, T. 431 


ἑατρευόμινος διὰ βίου ἔζη ἆ ἀποκναιόμενος, $i τι σῆς εἰωθυίας 
διαΐσης ἐπβαίη, δυσθανασῶν δὲ ὑπο σοφίας εἰς yngas ἀφι- 
χετο. Καλὸν & ἄρα σὸ γέρας, iQ, Th réxyne" ἠνέγκατο. 

Οἷο sins, ἦν ὃ 1 $2, TOV μὴ εἰδόγα οτι ᾿Ασκλησιὸς 0UX 
ἀγνοίᾳ οὐδὲ" ἀπειρία” τούτου τοῦ» εἴδους τῆς ἰατρικῆς rur, i. 145. 
τοῖς ἑαγόνοις" οὗ κατέδειξεν αὐτό, &AX εἰδὼς οτι πᾶσι τοῖς 
εὐνομουμέένοις ὄργον τι ἑκάστῳ M τῇ πόλει" προστίτακται,' 

ὃ ἀναγκαῖον ἑργάξεσθαι,' xai ουδεν) σχολὴ΄ διὼ [βίου 
κάρνευν ἰωτρευομῖνφ. ὃ ἡμεῖς γελοίως éi μὲν TOY δηµι- 
ουργῶν αἰσθανόμαθα, i ἐπὶ δὲ γῶν πλουσίων τε καὶ εὐδαιμιό- 

yan! δοκούνσων si είναι οὐκ αἰσθανόμεθα, IIoc; i$». [S. 15. ] 
Τέκτων μένξ ἦν à ἐγώ, κάμνων ἀξιοἳ παρὰ TOU ἰατροῦ 

| φάρµιαχον aria ὀξεμέσαι τὸ νόσηµα ἢ κάτω καθαρθεὶς 3 1 
καύσει ᾗ τομ] χρησάµενος ἀπηλλάχθαι' ia⸗ ài Tig αυτῷ 
σμιαρὰν " δίαιταν προστάστη, αιλίδιά. σε σι j τὴν κεφαλὴν 
περιτιθεὶς καὶ τὼ τούτοις ὁπόμενα, ταχὺ εἶπεν OTi οὗ σχο- 

An api οὐδὲ λυσισελέ οὕτω e ^ vorum σον νοῦν 
προσέχοντα, σης ài προπειµένης ἐργασίας ἁμελοῦντα. xoi 
μετὰ ταῦτα χαΐρειν εἰσὼν τῷ σοιούτῳ i ἰωσρῷ, εἰς τὴν $a 
θν(αν δίαισαν iu Das, ὁ ὑγιῆς γενόμενος ! 05 τὰ ἑαυτοῦ πράτ- 

Taw ἑὼν δὲ μὴ ἱκανὸν ᾗ ᾗ τὸ σώμα ὑπενεγκεῖ, τελευτήσας 
πραγμάτων ἀπηλλάγη. Καὶ τῷ τοιούτῳ μέν y, ien, ào- 

x6 mpéruy οὕτως saque? 4 χθῆσθαι. "Ae. 39 à' ἐγώ orr 

ἦν Ti αὐτῷ sgyo, 0 &i μὴ πρώττοι, οὐκ ἑλυσισέλει C V5 11. 407. 
Ano», ἔφη. Ὁ δι δὴ πλούσιος, ὥς Quos»). οὐδὲν χει TOI- πα. i. 146. 
οὔῦτον ἔργον αβοπείμενον, οὗ ἀναγκαζομένῳ ἀπέχεσθαι ἀβί- 

oov. (ὔκουν 03 λέγιταί ys." Φωκυλίδου" γάρ, ἦν δ᾽ 

ἔφη τὸ *répas DK, τῆς τέχνης τὸ *yépas ἔφη g: ἔφη om GPr.—* οὐδ' v. —* ἁπορίᾳ 


$t.—! τοῦ om pr H.—5* éyyórois K.—* ἐν τῇ πόλει ἑκάστφ Rtm.—^ προτέτακται 
m - ἐργάσασθαι H.—À σχολεῖ v.—* n δὲ...αἰσθα»όμεθα om t.—! εὐδαιμονεῖν K. 


—5 µέν add AH(m.—h σμικρὰν ᾳ, pagis AIIeDKt et pr 6e, μικρὰν v: μακρὰ» *s. 
— irydys γενόμενος om pr B) dp οὖν ἦν v.—* el om pr 6,.—! ἔφαμεν GIFPDEqt. 


δ. 16. μακρὰ»] Cod. Reg. μικρὰν, vi- hinc ἔρια s, lana morbum et tabem signi- 
tiose. Etiam Ficinus vertit: siquis au-  ficant apud Artemidor. i. 21. Asr. 
tem diuturnam illi victus observationem  ἔφαμεν] Sic cod, Reg. et Ficinus, qui 
precipit. Αετ. vertit: μέ dirimus. ibri editi φαμὲν 
πιλίδια] Sunt pileoli e lana facti, quos exhibent, Asr. 
morbo laborantes capiti imponetent ; ; 


432 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


γώ oUx. ἀνούεις wc? φησί, δεῖν ὅταν vu? 5309. βίος ; 

, 05 T υγ 4 / 
ετὴν ἀσκεν. Olpe δέ ΥΣ ἔφη, καὶ πρότερον. Mao, 
εἰπο, περὶ τούτου αὐτῷ µαχώμιθα. ἀλλ ἡμᾶς αὗτους 
διδάξωμαενὶ πότερο" μµελετητίον τοῦτο τῷ πλουσίῳ καὶ 
ἀβίωτον τῷ μὴ μελετώντι, 9" νοσοτροφία. σεκτονικῇ pu 
γὰρ" καὶ ταῖς ὤλλαις τέχναις ἐμπόδιον" v3 προσέχει του 
νοῦ, vo" δὲ Φωκυλίδου παραπέλευρµα" οὐδὲν ἐμαοδίζει; 
Να) μὰ τὸν Δία, * à ὃς. Σχεδόν yi vió φάντω μά- 
λιστα, ἤ γε περαιτέρω γυμδαστικῆς, d σεριστὴ GUT $*1- 
Μΐλεια τοῦ σώματος. καὶ γὰρῦ αρὸς οἰπονομίας καὶ αρὸς 
στρατείας καὶ pog ἑδραίους ἓν πόλει ἀρχὰς δύσκολος. vo 
ὃς δὴ µέψιστον, ὅτι χαὶ αρὸς puto sig ὥσεμασουν xci ἓκ- 
νοήσεις τε" καὶ µελέτας αρὸς ἑαυτὸν χαλεπή, κεφαλῆς τι- 
νὰς ἀςὶξ διατάσεις) καὶ ἱλίγγους ὑποπτεύουσα καὶ αἰτιω- 
om Gér. — λίδην G.—^ ὅε ο.--- τῷ om pr H.—4 ἤδη om t.—" οἶμαι 


— γε 
V ἔγωγ v, οἷμαί γ΄ Ἡς.--- µαχόµεθα v.—! διδάξοµεν &D.—* αρότερον GIID.—" καὶ 
ο««µαλοτῶντι om Gr.—"* ἡ DKq: ἡ s.—* γὰρ οπι AGeDKtemt.— ἐπιστήμαις t.— 


σ D 
* καὶ ἑμπόδιον Θ.--» τῷ q.—^ παρακέλευµα A, παρακέλενσµα ett, 


$17 


50 emr.—4 γέ τι AGRITIegtmr, τί : ceteri δέ τι.--- ἤ AGnieqr, «f s.— 
ye τι $qtmt, vi ye € egt μα 


$ mg D.—5 γὰρ καὶ Htms.—h e om v.—! τινος àel ΑΘΙΠΙΠΗ, ἀεὶ τας 


Φωκυλίδου] Extat hic locus in Phocy- 
lidis carminibus a Schier. p. 64. collectis, 
ubi recte sic explicatur: oportere virtu- 
tem exercere, quum jam homini ad vitam 
necessaria comparata sint, Sic et Fici- 
nus recte vertit : t cirtutem exer- 
cere, quando vivendi facultas jam suppe- 
tit, et Lambinus ad Horat. t. ii. p. 206. 
Α. * Phoc lidem, inquam, non audis, 
quem 
petunt vivendi facultates, tum virtutem 
colere atque exercere oportere, bene 
comparans illad Horatianum in Epist. i. 
i. 58$. 'Ocives! cives! quærenda pecu- 
ni^ primum est, Virtus nummos." 
Cf. Pindar. Isthm. ii. 18. Diog. L. i. 81. 
Bíos est victus, vivendi facultates, ut de 
Legib. viii. 842. C. ix. 936. C. Gorg. 480. 
D. ubi v. Schol, Rohnk. p. 115. Cf. 
Tzetz. ad Hesiod. Op. et Dies v. 689. 
Cang. Glossar. gr. t. i. p. 202. Wetsten., 
ad Marc. xii. 44. Asr. 

οὐκ ἀκούεις] I. e. &ucfikoas 8.01092 : ακ- 
divisti, igitur scis, vid. Dorvill. ad Cha- 
rit. p. 662. Heind. ad Gorg. 6. 126. et 
Boissonad. ad Philostrat. p. 397. Asr. 

ὅταν ry δη] Htec verba, ὅτάν y ἤδη 
βίος 3, quid sibi volunt? neque enim 


um dicat, quum alicui sup- Α 


significare possupt, Quamdiu vita su 
tei. Ego igitur mutandam hujus loci vel 
lectionem vel interpretationem puto: id 
est, vel pro {δη legendum $3ós : vel βίος, 
non vita eed victus ease interpretandum : 
de qua interpretatione dicam et in fine an- 
notationis quee prozime sequitur, Όταρα. 
περὶ τούτον] Λα virtntem tanc demum 
colere oporteat, quam opes collegerimus. 
5T 


ToUro—4) νοσοτροφία] In his ἡ νοσο- 
τροφία explications causa adjectum est, 
more omissa explicativa particula, ut aci- 
licet. Sic lib. ix. p. 688. D. τοῦτο γὰρ 
TÓTe )0b ἴσων καὶ ren p^r 

scilicet) ἠσνχία. Cratyl. p. .Λ. 
— Inorye δοκεῖ---οὗτος ἂν εἶναι, (scil.) 
4 ὀνομαστικόι. Vid. Hed. ad Hipp. 
Maj. p. 188. Sic et Latini, ut Cicero 
Tusc. Quest. i. 34. * illud angit vel po- 
tius excruciat, discessus ab omnibos tis, 
quee sunt bona in vita. Λατ. 

ναὶ uà T. Δία] Laudat hec Galenus 

in libro: utrum medicine an gymnasti- 
cab sit tueri valetudinem, t. iv. p. 397. v. 
28. Bas. qui ante Nal inserit καὶ, et οί 
γε exhibet pro δέ τι. Asr. 
Seráces] Ald. Bes. 1.2. et cod. Reg. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I- 


párt ἔκ Φιλοσοφίας ἐγγίγνεσθαι, avt ὅση αὕτη," oie 
ἀσκεῖσθαι καὶ δοκιµάζεσθαι" πάντη ἐμπόδιο" πάρνειν 

4 4 ^n ? ος N 9» H P ) ⸗ X 
γαρ oitaÜcu ποιεῖ ἀεὶ καὶ ὠδίνονταῦ µή ποτε λήγει περὶ 
voU σώματος. Εϊκός y, ἔφη. Οὐποῦν, ἣν 0. ἐγώ; σαυτα 

/, f. 8 A 5 8 X N * 

yiyvomrzoyra, Φωμεν xoi ΑἈσπληπιον τους μὲν φύσει τε 
παὶ διαίτη ὑγιεινῶς ἔχοντας τὰ" σώματα, νόσημα δέ τι 
OUTOX EX DH AA VOU" imyovrac" ἓν αὐτοῖς, σούτοις JUS) καὶ σαύση 


τάσειε os : διαστάσεις ceteri.—k αὕτη ante πάντη ponit q: ταύτῃ ΑΠΙΚέυΟΠΙι--- 
! àperh φέοτι.---ἳ ἀσκεῖται καὶ δοκιμάζεται ATHGKqtent.—n οἱ ἔσται 89r.—9 &el A. 
—P ὠδιόμενα D : ὀδυνώμενο» $.—8 εἰκός V ἔφη om GfIGDKqt.—' ἦν δ éyó add 
q.—^ φῶμεν om H,—! rà om DKq.—* ἀποκεκρυμμένον $Kv.—" Üxorras K.—" τῇ 


διαστάσἑιε, vitiose. Mox ἀεὶ Galen. vul- 
go alel scribitur, Ásr. 

ὀδυνώμενον] Cod. Reg. et Galen. ὁδί- 
νοντα. Ficinus videtur legisse ὀδυρόμενο», 
vertit enim : meque desinamus unquam de 
habitu corporis queri; quod sensus ita 
comnmniendat, ot omnino toni restitu- 
endum esse censcam. Ásr. 

ἀποκεκριμένον] In. Ald. editione ἆπο- 
κεκριµένο», ut hic, scriptum est: at in 
Basiliensi Ἠ]α, ἁποκεκριμμένο», geminnta 


litera p, et tamen vocali « servata : ita ut. 


in locum vocabuli quod significare ali- 
quid poterat substitutum sit aliud cujus 
nulla est nec significatio, nec origo. 
Fortamis autem quum aliquis pro dwoexe- 
Kpusévor margini adscripsisset . 
µένο» (id est absconditum) illam Aldina 
editionis lectionem emendare volens, ex 
Mio párticipio tertium quoddam, quod 
omnino est ἄσημο», factum fuit, ejus in« 
scitis et errore qui quod margini adacrip- 
tum erat descripsit. Quo tamen errore 
(αἱ jetud huic loco contigit) effectum foit 
ne lector in ertorem incidere posset. Si 
enim ἁποκεκρυμμένο» iuvenisset, nihil de 
ulla conjectarali (ut ita dictam) emends- 
tione suspicatas fuisset, ideoque se mul- 
fum in hoc Platonis loeo torsiaset ; quum 
robe νόσηµά τι ἀποκεκρυμμένον loxorras 
ἐν abrois, et rà εἴσω Dunraprbs νενοση- 
κότα σώματα vidisset inter se opponi : 
po alioqui de iisdem et eodem sensu 


Ficini igitur in- 
terpretationem consuloi, in qua hasc ver- 
ba inveni, Deinde cero merbe quodatà 
esiterius lato et subito egrotantilus eam 
ostendisse medicinam etc. quum autem 

Plat. 


eur legiase quidem nom ἀποκεκρυμμένον, 
sed d&wokexpuuévor cognoscerem, verum 


hujus vocabuli vim ab eo non exprimi 
tarem, consulendum hoc de loco cehsui 

. Antonium Sairacenum, qui (dignus 
patre filius) quamvis ποπάαπι juvenilem 
setatem egressus, cum Græcæ linguas mi- 
nime vulgari peritia tantam ártis medi- 
cine cognitionem conjunxit quantam 
multi quotidie non sine admiratione ex- 
peruntur. Is ad ea quse de hoc loco 
&cripseram in hsec verba rescripsit, * Quo- 
niam (nisi fallor) Platoni propositum 
erat quorundam, maximeque divitum, qui 
in excolenda virtute toti occupari debu- 
erant, curiosam nimis nimiumque sedu- 
jam ac interdum etiam inutilem in cu. 
rando corpore industriam acriter incu- 
sare, gravia que ex ea sequerentur in- 
commoda primo persequitur: ae deinde 
eolligit, jure optimo /Esculapiem Τὸ tari- 


tummodo medios auxilia patefieri volu- 


iese, qui alioqui corpore valerent salubris 
terque degefent, att&men morbo aliquo 
externo et adventitio tentarentur: nom 
Mem iis qui viscerüm interno quopiam 
vitio, seu nativo seu ascititio, laborantes, 

rpetuo causarii &c valetudindrii essent, 
icilinet r ἆπσκε νόσημα met- 
bosam affectionem innuisse videtur Plato, 
qute eertam aliquam corporis sedem enm- 
quo maximeexternam occuparet : rniee abe 
70: siquidem dum valet nature, facile 
peccantes humores, si qui forte subsunt, 
secemere, et ad extimam fere cutim, tan- 


433 


111, i. 147. 


excrementorum omniom reécépta- 


quam 
culum, ac, ut ita dicam, éorporis totins 
emissarium, deponere consuevit, id vero 


est medicis 4b ἀποκρίφειν. nam et vis ne-.— . 


ture expultriz, quz» illad molitur, iisdem 

dnrowprruc) δύναρις  appellsftur. Hanc 

ipsam porro esse ἁποκέχριμένου νοσήμα» 

τος hoc loco significationem, vel iiiud 
3 


Vor. VI. 


1r. 408. 


, P BA 


434 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


/ 


^" 4 "T" 
T7" ifs καταδεῖξαι” ἰατρικήν, Φαρμάᾶκοις τε xoi Tops 
và νοσήματα ἐκβάλλοντα} αυτων" τὴν σἰωθυῖαν προστάτ- 

a V ο M N M / b M δ᾽ * 
σε” δίαιταν, ἵνα μὴ τὰ πολιτικὰ βλάπνοι τὰ ὃ sie 
9 ο” £; 
διὼ «παντὸς νενοσηκότα σώματα οὖκ ἔπιχειρεν διαίταις 
MY Nd » v 4 9 / * . x 
κατα μικρο απαντλουντα καί SEL SOPTO, ρου Χο 
9 ev ” , ^ e x L] 
xoxóy (Jíoy ἀνθρώπῳ ποιόν, καὶ ἔκγονα αυτων, exe! σὸ εἰκός, 
^ 9 N , ^£ 
ἕτερα τοιαῦτα Φυτεύει ἀλλὰ τὸν μὴ Quy&putvor &y τῇ κα- 
e P4 e Ld 
θιστηκυία περιόδῳ ζην μὴ οἴεσθαι δεν Ütgevxsutiy, ὡςξ ουτε 
Ps - e $ / » / 9 
avra" οὔτε σόλει AvuciTSA2 ^. Πολιτικόν, ἔφη, λέγεις Aa- 
^s . ρω » ^e 9 
πληπιόν. Δῄλον, ἦν d ἔγωώ. καὶ οἱ παΐδες αὐτοῦ δεικνὺ- 
4 k e t^ k d ^l 9 νο ϱ b 9 Τ 4 
οι) ἂν Ov; τοιοῦτος 7. 7 ουχ ὁρᾷς ὡς xci $» Τροία 
3 ^s 3, ^e e 9 8 
ἀγαθοὶ πρὸς τὸν πᾳόλεμον ἐφάνησαν, καὶ τῇ ἰατρικὴ, e$ ἐγὼ 
η 9 ^! ’ 9 
λέγω, Vypsyroy 5 oU µέµνησαι ὅτι καὶ τῷ Μεελεφ" ἐκ 

"e » 

τοῦ τραύματος οὗ 0 Πάνδαρος βαλει" 
2 2* 
— ἤπια φάρµακ ἵπασσο», 
Q τι δ᾽ ἐχρὴνὶ μετὼ τοῦτο 9j aii» q Qurysiy, οὐδὲν μᾶλλον 
om m. — καταδεῖσθαι ἔ.---Ἱ ἐκβάλλοντας q. — αὐτῶν q.—5 αράττεν θπφυκοτ.-- 
άπτῃ Φε, βλάκτοιτο v, βλάπτοιτο Hs.—* ἐπιχειρεῖ tm.—9. μικρὸν Béttes.— 


€ μικρὸν t.—! «ls D.—8 8s mts.—^ αὐτῷ AGTIK.—! λυσιτελῇ ΑΕΠΙΠΙ, λυσιτολοὺν 
et 

q, AvatreAUy € : λυσιταλεῖ *s.—) δεικνῦεν K, ποιοῦσι vc: om ΑίΠΙ et pr TL—5 ἂν 

om AIIDKqvint.—! $ om A et pr TL—9 µενελάφ DK.—? ἔβαλλεν K.—^? αἷμά 7 

KP ἐκμυζήσαντει ἐν.--- δὲ χρῆν Πέ.--- τῶν om IIDKq.—^ τραυμάτων 9t.— 


satis indicat, quod in hac orationis serie 


&sro, Cod. Reg. vero ἄσοκο- 
el vécnuá τι ἀποκεκριμένον ἴσχοντες ἐν 


κρυ » exhibet, Νόσημα ἄποκακρι- 





αὐτοῖς palam opponuntur τοῖς εἴσω δια- 
παντὺὸς νενοσηκόσι σώμασι. Alioqui àso- 
d fuissem interpretatus 
morbum quem non desidia aut intempe- 
rantia sed ipsa voceph) ἀπόκρισις ab Hip- 
te dicta, id est, aeri inspersa mor- 
exhalatio, cuivis inevitabilis, inve- 
xieeet, Platonissensa — necne, 
tuum esto judicium, Hactenus Sarrace- 
nus: aquo me tam doctam loci hujus 
enarrationem nactum esse, non mibi ma» 
gis quam tibi, lector, gratulor. Ceterum 
et quod ad locum illum proxime præco- 
dentem attinet, in eo magis sibi placere 
dixit ut βίος pro victu accipiatur, quam 
ut 4j$y in ἡδὺς mutetur. Accerte hic 
quoque illi assentior ; ita enim interpre- 
tari poterimus, Quum alicui jam victus 
suppetit, exercendam esse vir(utem, sive 
excolendam : sive, Quum jam alicui 
abunde est unde vivat. Srzrn. 
àsokexpuvévor) Sic Ald, ; Bes. 1. et 3. 


µένον est, ut recte Anton. Sarracenas 
interpretatur, snorbosa affectio, ques cer- 
tam aliquam corporis sedem eamqee 
mazime externam occupat; igitur mor- 
bus secretus vel separatus, qui nngularem 
corporis partem, non totum corpus afficit. 
Ficinus vert : morbo quodam exterius 
íllato εἰ subito egrotantibus; ex qoo 
quomodo legérit, non perspicitur. For- 
tasse » non intellexit vel 
scripturam invenit, qua quid faceret, ne- 
sciebat, Asr. 

pokpbr καὶ κακὸν] Notanda est somi 
equalitas, haud infrequens iila iis in Ίου 
cis, ubi de re risu digna exponitur. Asr. 

M ] Locus Homeri est in Il. 
iv. 218. ubi legitur —4e" &p' ima φάρμα» 
κα εἰδὼς Πάσσε cet. Cf. Dioscorid. aped 
Athen. i. p. 10. A. Φάρμακα sunt re- 
dices εί herba, quie arefacte vol tritm 
ων inspergebantur, v. Heyn. ad 1l. 

6. T. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 


2 ο 
prn ix. Φιλονοφίας ογγίγνεσθαι, ὡστε ὅπη αὕτη," dote 
ἀσκέσθαι καὶ δοκιµάζεσθαι"' πάντη ἔμαόδιος πώμνει 
γὰρ οἵεσθαι ποιεῖ cui? xe ὠδίνονταῦ μή ποτε λήγειν περὶ 
γοῦ σώματος. Εὐκός vy, ἔφη. Οὐκοῦν, ἦν δ) ἐγώ ταῦτα 

’ fs 8 A 939 N N N * 
yryvorzoyra, Φφωμεν παὶ Ασπληπιὸν τους μὲν φύσει τε 
παὶ διαίση ὑγιειῶς ἔχονας τὰ" σώματα, νόσημα δέ τι 
ἀποκεχριμᾶνον" ἔσχοντως" ἐν αὐτοῖςι τούτοις μον καὶ ταύτῃ 


τάσαις vs : διαστάσει» ceteri.—k abry ante πάντη ponit q: ταύτῃ AIIDKten — 
! ἀρετὸ φέοπι.---ᾱὉ ἀσκεῖται καὶ δοκιμάζεται ATIGKqtent.—". οἱ ἔσται 89r.—2^ &el A. 
—P ὡδιρόμενα D : ὀδυνώμενον ἐ.--ᾱ εἰκός V ἔφη om GfI6DKqt.—' $» δ' ἐγώ add 
q.—? φῶμεν om E. — rà om DKq.—* ἀποκεκρυμμένον $Kv.—"* Éxorras K.—* τῇ 


διαστάσἑι:, vitiose. Mox ἀεὶ Galen. vul- 
go αἰεὶ scribitur, Ásr, 
ὀδυνώμενον] Cod. Reg. et Galen. ὡδί- 
vorra. Ficinus videtur legisse ὀδυρόμενο», 
vertit enim : neque desinamus unquam de 
habilu corporis queri; quod sensus ita 
commendat, ut omnino toni restitu- 
endom esse censeam. ΑΡΤ. 
ἀποκεκριμένον] In. Ald, editione àxo- 
ο, ut hic, scriptum est: at in 
Basiliensi illa, ἀποκεκριμμένο», geminata 


litera µ, et tamen vocali « servata : ita ut. 


in locum vocabuli quod significare ali- 
quid poterat substitutum sit aliud cujus 
nulla est nec significatio, nec origo. 
Fortassis autem quum aliquis pe άποκο- 
κριµόνον margini adscripsieset ἆποκ - 
µένον (id est absconditum) illam Aldinz 
editionis lectionem emendare volens, ex 
ilo participio tertium quoddam, quod 
omnino est ἄσημον, factum fuit, ejus in« 
scitia et errore qui quod margini adscrip- 
tum erat descripsit. Quo tamen errore 
(αἱ istud huic loco contigit) effectum fnit 
ne lector in ertorem incidere pogset. Si 
enim ἁποκεκρυμμένο» invenisset, nihil de 
ulla cosjecturali (ut ita dicam) emenda- 
tione suspicatas fuisset, ideoque se mul- 
fum in hoc Platonis loeo torsisset ; quum 
Tobs νόσηµά vi ἁποκεκρυμμένον loxorras 
ἐν αὐγοῖε, et rà dieu Üunra»rbs veroos- 
κότα Φώματα vidisset inter se oppobi : 

us alioqui de iisdem et eodem sensu 
di tnerito jyudicasset, Neque vero dis- 
simolabo, mihi primo aspecta, et nondnm 
consideratis iis qui» sequuntur, non dis« 
plícuisee illod : sed tan- 
dem nodum dignum vindice huic loco 
subesse animadverti.  Ficini igitor in« 
terpretationem consului, in qua hec ver- 
ba inveni, Deinde cero morbo quodam 
esiterius lato et subito egrotantilus eam 
— medicinam etc. quum autem 


eum legiase quidem nom ἀποκεκρυμμένον, 
sed ἁποκεκριμένον cógnoscerem, veram 
hujus vocabuli vim ab eo non exprimi 
utarem, consulendum hoc de loco censui 

. Antoniam Sarmacenum, qui (dignus 
patre filius) quamvis nondum juvenilem 
etatem egressus, cum Greece lingua mi- 
nime vulgari peritia t&ntam ártis medi- 
cine cognitionem conjunxit quantam 
multi quotidie noa sine admiratione ex- 
peruntur. Is ad ea qus de boc loco 
&cri m in heec verba rescripsit, * Quo- 
niam (nisi fallor) Platoni propositum 
erat quorundam, maximeque divitum, qui 
in excolenda virtute toti occupari debu- 
erant, curiosam nimis nimiumque sedu- 
jam ac interdum etiam inutilem in cue 
rando corpore industriam acriter incu- 
Bare, gravia qui ex εδ sequerentur in- 
commoda primo perséquiter : ac demde 
eólligit, jure op& apiam fis tan- 
twummodo medios auxilia patefieri volu- 
iese, qui alioqui eorpore valerent salubri- 
terque degerent, attemen morbo aliqug 
externo et adventitio tentarentur: non 
item iis qui viscerüm interno quopiam 
vitio, seu nativo seu ascititio, laborantes, 
uo causarii ao valetudindrii essent, 

lioet per ἀπσκεκριμένον γόσηµα που. 
bosam aflectionem innuisse videtur Plato, 
quse certam aliquam corporis sedem enm- 
que mazime externam ocouparet : siee abe 
36: siquidem dum valet natura, facile 
peccantes humores, si qui forte subsont, 
secemere, et ad extimam fere cotit, tan- 


433 


111. i. 147. 


excrementorum omnium recepta- 


culum, ac, ut ita dicam, óorporis toties 
emissarium, deponere consuevit, id vero 
est medicis 1b "tien ^ 
ture expuitrix, quse molitur, iisdem 
ἁκοκριτνὸ —* appellatur. Hanc 
ipsam porro exse ἁποκεκριμένον νοσήµα» 
Tos hoc loco sigoificationem, vel iliud 


Vor. VI. 8 


a. nam 6ἱ via 





434 IIAATONOZ 


77" ἐξ καταδέξαι" ἰατρικήν, Φαρµάκοις τε καὶ τοριὲς 
τὰ νοσήματα ἐπβάλλοντα) αὐτῶν" τὴν εἰωθυῖων προστάσ- 
σε” δίαισα», ἵνα μὴ τὰ πολιτικὰ βλάατοι” τὰ ὃ siae 
διὰ παντὸς νενοσηκότα σώματα οὐκ ἔἐπιχεριῶν διαίταιις 
xarà σμικρὸνὰ ἀπαντλοῦντα καὶ ἐπιχέοντα μακρὸν καὶ 
κακὸν βίον ἀνθρώπῳ ποιεῖ, καὶ ὄχγονα αὐτῶν, ὡς τὸ εἰκός, 
ἕτερα σοιαυτα φυσεύειν ἀλλὼ τὸν μὴ δυνάμενον ἐν v3 κα- 
θιστηκυίᾳ περιόὸφ ζην μὴ οἴεσθαι δεῖν θεραπεύευ, ex* οὔτε 
αὐτῷ" οὔτε σόλει λυσιτελῆ Πολιτικὸν, ἔφη, λέγεις Ασ- 
αληπιό. Δῇῆλον, ἦν ὃ ἔγω καὶ oi παῖδες αυτοῦ δειανύ- 
oit) ἂν ὅτι σοιοῦτος ἦν. 35 οὐχ ὁρᾷς ὡς καὶ i» Τροία 
ἀγαθοὶ αρὸς τὸν πόλεμον ἐφάνησαν, καὶ τῇ ἰασρικῇ, ὡς ἐγὼ 
λέγω, ἐχρώντοι 7 οὐ µέμνησαι ὅτι καὶ τῷ Μενέλεῳ" ix 
σου τραύματος οὗ ὁ Πάνὸ ος ioo . 
αἷμ ἔπμυζήσαντὃ επί v Ίπια φάρµακ ἕπασσον, 

ὃ τι δ) ἐχρῆνὶ μετὰ τοῦτο 5] siti» 3 φαγεῖν, οὐδὲν μᾶλλον 


om m.—* καταδεῖσθαι t£.—1J ἐκβάλλοντας q.—5 αὐτῶν q.—? αράττει GTISDEqt.— 


, * βλάπτῃ 9t, βλάκτοιτο 0, βλάπτοιντο Es.—* ἐπιχειρεῖ tm.—5. μικρὸν Eétmts.— 


€ μικρὸν t.—! els D.—8 δε mts.—» αὐτῷ AOTIK.—! λυσιτελῇ ΑΕΠέΠΙ, λυσιτελοῦν 
ει 

q, λυσιτελῦν 9: λυσιτελεῖ Όσ.---ὃ δεικνῦεν K, ποιοῦσι v: om Alm et pr Π.--Σ ἂν 

om AIIDKqvtm.—! 4 om A et pr Π.-- µσελάφ ὈΚ.--- ἔβαλλεν K.—? αἷμά 7 

KP éxuvihrarres tv.—8 δὲ xpi» Πέ.--- τῶν om TIDKq.—^ τραυμάτων 4r.— 


à . 
satis indicat, quod in hac orationis serie ri ibot Mem eee 
el — ri —— le vortes ἐν κρυ exbibet. Νόσημα ἆποκαρι- 


αὐτοῖς palam opponuntur τοῖς εἴσω δια- µένον cst, ut recte Anton. Sarracenus 
saprós 


σώµασι. Alioqui àsro- 
mexpusévor νόσημα fuissem. interpretatus 
morbum quem non desidia aut intempe- 
rantia sed ipsa voceph &xókpuris ab Hip- 
Docmte dicta, id est, aeri ins mor- 
exhalatio, cuivis inevitabilis, inve- 
xisset, Platonissensa perim necne, 
tuum esto judicium." Hactenus 
nus: ἃ quo me tam doctam loci hujus 
enarrationem nactum esse, non mihi ma» 
gis quam tibi, lector, gratulor. Ceterum 
et quod ad locum illum proxime praece- 
dentem attinet, in eo magis sibi placere 
dixit ut Bíos pro victu accipiatur, quam 
ut ἤδη in mutetur Ac certe hic 
quoque illi assentior ; ita enim interpre- 
tari poterimus, Quum alicui jam victus 
suppetit, exercendam esse vir(utem, sive 
excolendam ; sive, Quum jam alicui 
abunde est unde vivat. SrzPu. 
ἀποκεκριμόνου] Sic Ald, ; Bas. 1. et 3. 


interpretatur, snorbosa affectio, quam cer- 
tam aliquam corporis sedem eamque 
maxime externam occupat; igitur mot- 
bus secietus vel separatus, qui singularem 
corporis partem, non totum corpus afficit, 
Ficinus vertit: morbo quodam exterius 
quomodo legerit, non perspicitur. For- 
tasse. ἀποκεκριμένον non intellezit vel 
scripturam invenit, qua quid faceret, ne- 
sciebat, Asr. 
καὶ κακὺν] Notanda est soni 
eequalitas, haud infrequens illa iis in lo- 
cis, ubi de re risu digna exponitur. Asr. 
Mere] Locus Homeri est in Il, 
iv. 218. ubi legitur —4éz^ ἄρ᾽ ira φάρμα- 
κα εἶδὼς Πάσσε cet. Cf. Dioscorid. apud 
Athen. i. p. 10. A. Φάρκακα sunt re- 
dices et herba, qui arefactm vel tritm 
Tuner inspergebantur, v. Heyn. ad Il. 
6. 8T. t 


bal 











| TIOAITEIA, T. 485 


ϱ 9 L4 e e ^ » edb : ⸗ 
—XEX αροσέταττον, ὡς ἱχανῶν ὄντων τῶν foit 11r. 1. 148. 
κων Ἰάσασθαι' ὤνδρας πρὸ τῶν τραυμάτων VyitivoUG σε 
καὶ κοσµέους ἓν διαίση, xy εἰ τύχοιεν ἓν τῷ παραγρῆμα 

Led , u * v A ΄ A» , y 

πυκεώνα TIOFTSG;" νοσώδη” δὲ φύσει τε καὶ ἀκόλαστον οὔτε 
αὐτοῖς οὔτε σοῖς ἄλλοις Morro λυσιτελέν" ζην, oUÓ ἐπὶ 

τούτοις τὴν τάχνην δεῖν εἶναι, οὐδὲ θεραπευτέον αὐτούς, ovd" 

sí Μίδου πλουσιώτεροι εἰ. Ἰάνυ κομψούς, ἔφη, λέγεις 
9 ^e f» * ^n ,» » ΄ , 
Ασκλησιου σαΐῖδας. [S. 16. ] Π]ρεσει, 9» ὃ ἐγώ. xai 
τοι ἀπειθοῦντές γε ἡμῖν οἱ τραγῳδοποιοῦ τε" καὶ Πίνδαρος 
2 ^ / » 8 "9 e ΑΔ N ^ 
AsóAAovog μέν φασι ᾿Ασκλητιον εἶναι, vxo δὲ χρυσου 
αφ εισθηναι πλούσιο ἄνδρα θανάσιµον ἤδη ὄντα ἰάσασθαι, 
ὅθεν δὴ καὶ κεραυνωθῆναι αὐτόν. ἡμεῖς δὲ κατὰ τὰ προει- 
ἡμένα οὐ πεισόµεθα" αὐτοῖς ἀμφότερα, ἀλλ᾽ εἰ μὲν θεοῦ 
ἦν, οὐκ ἤν, Φήσομεν, αἱσ riu εἰ δ) αἰσχροκερδής, oux 
3» θιοῦ. Ὀρθότατά γε, 5 à. ὃς, ταῦτά γε. ἀλλὰ περὶ 
φοῦδε" ví λένεις, X Σώκρατες; do ovx ἀγαθοὺς δεῖ ἐν v7 
αόλει κεκτῆσθαι ἰατρούς, eit» δ) dy που μάλιστα τοιοῦτοι 
ὅσοι πλείστους μὲν ὑγιεινούς, αφ λείστους Oi νοσώδεις µετι- 
χειρίσαντοι καὶ δικασταὶ αὖ ὠὡσαύτως οἱ παντοδασαῖς 

"d e P] Y / e .* , M / 

Φύσεσιν ὠμιληκότες Καὶ µάλα, εἰπον ἄγαδου λέγω. 
9 » v f * * "^ ⸗ * » , 
ἀλλ οἰσθα οὓς ἡγουμαι τοιούτους, Αν εἶσης, ἔφη. ᾿Αλ- 
Ad, πειράσοµαι, "ἦν δ᾽ ἐγω. σὺ μέντοι ovy, ὁμοιονξ πρᾶῶγμα 
v9 αὐτῷ λόγω "pov. leg; ἔφη. ᾿Ἱατροὶ μέν, εἶπον, δει- 


11. i. 149. 


* Ἰᾷσθαι v. —* —— Hótm.—" ροσώδει t.—" abrois, AIL Mere έπιι--- 
Y τραγφδιοτοιοὶ Φ.--- re om Ἡς.---ᾱ πεισόµεθα qo: πειθόµεθα "ν.--ὃ Ύε om Atm. 
--- τοῦγε th, τούτου {.--Α µεταχειρίσαικτο q.—^ µάλιστα OIIeDKqt.— οἶδας t.— 


ὄνταν τῶν] Sic Bas. 2. ab Ald. Bas. ]. 
et cod. Reg. articulus abest, Paulo ante 
pro πιαῖν Bas. 2. exhibet ποιαῖ», operarum 
τ]δοι---κυκιῶνα, vid. supra ad cap. 18. 


T. 
Μίδον] De Mide, Phrygis rege, qui a 
Baccho dicitur impetrasse, ut, quicquid 


contigiseet, fulvum verteretur in. A 


corpore 
aurum (Ovid. Metam. xi. 103. ubi vid. 
Gierig.), omnia nota sunt ; cf. Schol. ad 

STe 

$. 16. Πίνδαρος] Cf. Pindari Pyth. iii, 
96. Quem vero apius a irn re- 
vocavetit, in eo est veterum dis- 
sensio, v. Sezt. Empir. adv. Grammat, i. 
14. p. 271. et Schol. ad Pindar. ]. 1. 


Plures Hippolytum & Neptuno interfec- 
tum, in vitam ipsum revocasse tradunt, v. 
Hygin. fab. 49. Eratosth. catast. 6. Asr. 

el μὲν θεοῦ] Aristides Orat. Platon. i. 
t. ii. p. 119. ερ dxeivó πού φησι ab- 
τὸς ὅτι, el μὲν θεῶν sraiBes, οὗ Φιλοχρή- 
µατοι, εἰ δὲ Φιλοχρήματοι, οὗ Occ» raibes. 


8T. 
ἀλλὰ περὶ τοῦδε] Laudat Stob. xliv. p. 
817. Asr. 

παντοδαπαῖε φόσεσω ἁμιληκότες] Il- 
lustravit boc Wyttenbachius in Animadv, 
ad Julian, Bibl, Crit. v. iii. p. ii. p. 6. 
Λοτ. 

ἂν εἴπῃτ] Stob. ἐὰν efmps. Mox οἱ 
(pro εἰ)---ἀρξάμενοι πρὸ: τὸ (sic et. Das. 
1. et 2.) µανθάνευ.---ὁμιλήσως. Ast. 





458 IIAATONOZ 


Καὶ ἀγαθός γε, ἦν δ᾽ὰ 1 yd, 0 σὺ ἠρώτας" 0 yàg χο φσ- 
x" ἄγαθὴν ἀγαθός. o ài Juro; i éxsivog xci καχύποπτος, 
0 πολλὰ αὐτὸς ἠδικηκὼς καὶ πανοῦργός σε καὶ σοφὸς οἱδ- 
µωενος οἶναι, ὅταν pi ὁμοίοις ὁμιλῆ, δεινὸς φαίνεσαι ἔξευ- 
λαβούμινος, αρὸς và, t» αὐτῷ παρα ὔγµατα ἀποσχοπῶν" 
ὅταν δι ἀγαθοῖς xci ) αρεσβυτέροις 503 πλησιάση, ἀβέλτερος 
αὖ φαίνεσαι ἀπιστῶν παρὰ καιρὸν καὶ ἀγνοῶν byte ἦθος, 
ὤτε οὐκ E xov παράδειγµα". τοῦ: τοιούτου. soris δὲ 
πονηροῖς 7 χθηστοῖς” i ἐνσυγχάνων σοφώτερορ. ; ἁμαθίστε- 
(ος δοκεῖ εἶναι αὐτῷ T6 καὶ ἄλλοις:' Παντάπασι μὲν 
οὖν, ἔφη, ἀληόη. [8. 11. l Ov τοίνυν, ἦν $i εγώ φοιουτον 
xg τὸν δικαστὴν enrtiy vor ἀγαθόν σε καὶ copo, ἀλλὰ 
i. i. 161. τὸν πρότερον. πονηρία μὲν γὰρ ἀρεσήν σε καὶ αὐτὴν oU mor 
ἂν γνοίη, ἀρετῆ δὲ φύσεως παιδευοµένης xg ἅμα αὐτῆς 
7$ κα σωηρίας & ἑπισεήμην λήψεται. σοφὸς οὖν" οὗ οὗτος, ὣς 
puoi! δοκεῖ, ἀλλ οὐγ ὁ πακὸς γίνεται. Καὶ εµοί"' ἔφη, 
ξυνδοκαῖ. Οὐκοῦν καὶ ἠωτρικήν, οἵαν εἴπομι», μετὰ τῆς 
σοιαύτης" δικαστικῆς κατὰ πόλυ ροµοθετήσεις, αἳ τῶν πο- 
λισῶν σοι τοὺς μὲν εὐφυεῖς» τὰ σώματα καὶ τὰς ψυχὰςν 
n. 410, Vgrursómovei voUg ài μή, 0001 μὲν κατὰ σώμα σοιοῦσου, 
ἀποθνήσκειν à ἑώσουσι, τοὺς ὃς κατὰ τὴν vy nazoQusic 
καὶ ἀνιάτους αὐτοὶ ἀποκτινοῦσι; Τὸ γοῦν ἄριστον, ἔφη, 
αὐτοῖς " τοῖς πάσχουσι καὶ τῇ πόλει οὕτω σέφανται. Οἱ 
δε δὴ νέοι, » à i Ayo, 950v o οτι εὐλαβήσονταί" σοι δικαστι- 
ase εἰς χρείαν έναι, 77 QT naim μουσικῇ χρώμενοι ὃν 
primi σημειο re pm 


9 ἔμοιγε K.—? τῆς αὐτῆς pr H.—^ ἀφυεῖς v.—P τὰς ψυχὰς καὶ τὰ σώματα Obt.— 
q θεραπεόουσι Φπιτ.---ἳ id om qv.—* εὐλαβηθήσονται €x.—' µή q.—* ταῦτα 69D 


$ χρηστοῖϊε] Optimam hanc — 


 prebuerunt Bas. 3, Stob. et cod. 


eamque confirmat. Ficini translatio, que 
habet: quum cero frequentius cum malis, 
quam cum bonis (sic versio genuina ; Gry- 
nus corrigendo sapientibus vitium in- 
tulit) versetur cet. - Quod vulgo legitur, 
σοφοῖε, id sensui adversatur ; quippe ipsi 
πάνηροι (rectius scribitur Attice πονήροις; 
illud πονηροῖε e libris editis in ezemplo 
nostro remansit) sunt σοφο) i. e. δεινοὶ et 


παννῦργοι, quibus opponi robs χρηστσὺςε 


sensus jubet, Asr. 


6$. 17. τὸν ἀγαθὸν] Qui bonus sapiens- 
ae sit, igitur talis, qualis esse debeat. 


E πρότερο»] Quem descripsit verbis: 
— ἀγαθὸν, Mer. 

ig Siem Stob. θεραπεύουσι. ÁsT. 

κατὰ τὸ σῶμα] E Stob. articulus và 
ante σῶμα restituendus est, sicot post 
κακοφνεῖς particula τε, quam et 
habet. Stob. praeterea exhibet καὶ 

8T. 


IIOAITEIA, T. 431 


y opu TS καὶ — εὖ vP . lpeersiun.. ^ Oel, $e. 
Διναστὴς à γε n à' ys! ὦ 4 $42, voy? jose" ig 
χει, 1 oux ἐγχαώ in ias —XRX ψυχαῖς τεθράφθαι' κε. 409. 
σε χαὶ ὠριληκένωι xai πάντα ἀδικήμωτα αὐτην — 
διεξεληλυθίναι, ώστε ὀξέως ap αὐτῆς" σεαμαίρεσθαι va" 
των ἄλλων ἀδικήματα, οἷον κατὼν Cpu νόσους" ἀλλ᾽ 
ἄπειρω αὐτὴν" καὶ ἀπέραιον δὲ κακών Ἴθῶν νέων οὖσαν 
φογορέναι, εἰ —X καλὴ κἀγαθὴ οὖσα κρινεῖν" ὑγιὼς τὰ 
δίκομα. διο δη" αἱ εὐήθεις νέοι ὄντες οἱ smile φαήνονται, 
mai εὐιζακάτητοι ὑπὸ τών ἀδίκω, & &T6 οὐκ ἔλοντερ i έαυ- 
τοῖς παραδείγματα Duero τοῖς πογηροῖς. Καὶ p δή, 


ἔφη, σφόδρα y αὐτὸ πάσχουσυ. Τοιγάρτοι ὧν ὃ ἐγώ, m. L 15. 


οὗ νέον ἀλλὰ γέροντα δεῖ τὸν ἀγαθὸν δμιαστὴν sii είναι, όψι- 
pad, γεγονότα 726 ἁδικίως οἷόν ἐστιν OUX οἰκείαν sr 73 
αὐτοῦ Ψυχῇ ενουσαν ἠσθημάνον, ἀλλ᾽ ἀλλοτρίαν. ἓν άλλο- 
τρίαις μεμαλετηλότα i πολλῷ χβόνῳ διαισόάνεσθωι οἵον 
πίφυκε κακόν, ἐπισσήμῃ, 0UX sperupie οἰπεία κεχρημένον." 
Γενναιόσωτος χοῦν, ἔφη, ἔοικεν εἶναι ὁ τοιούτος διχαστής. 


: ὃν, ἐγώ add ᾳ.---ἵ ψυχῷ om Ilévt.—* ψνχῆς om eDK τετράφθαι t.— 
ἀπ᾽ αὐτῆς v. —" pn τὰ q.—" κατὰ τὸ q.—* καὶ ἀκέραιον 35 $.—! µέλλοι ^8 


* κρίνειν DEqivm.—^ δὴ om 66r.—^ τῷ τοι GIIPDEQet.—* κεκτηµένον $.—! 


Aer µ»ημείων μέγιστα γέρα λαγχάνοντα. eom perspectum habere, Ante οὐκ par- 
Sympos. c. 4. οὔτε ἄλλφ ξυμβουλεύσαιμε, ticula ex explicativa de more omissa esset, 
ἄλλων τε καὶ κραιπαλθντα ἔτι dx τῆς etyparticipia ἠσθημένον δὲ µεμελστηκότα 


προτεραίας.ς. 15. πᾶσαν ἡμῖν εὐδαιμονία» 
παρασκευάξει, καὶ ἀλλήλοις δυναµένους 
(sic enim, ut in Addendis monuimus, 
legendum est) ἁμιλαῖν καὶ φίλους εἶναι. 
. Iis, quos excitavimus ad Sympos. p. 243. 
adde Wesseling. ad Herodot. p. 16. Er- 
nesti ad Xenoph. Mem. ii. 6. 26. et Ja- 
cobe. in Athen. p. 97. Asr. 
διαισθάνεσθαι] Stob. δε αἰσθάνεσθαι, 
quod placet, namque διαισθάνεσθαι ora- 
tionis nezum turbare videri poasit, quum 
pulla copula adsit, qua ad δεῖ in oratio- 
nis principio positum referatur; δεῖ vero 
repetito, verba oUk οἰκείαν-- κεχρηµένον 
pregressis explicationis gratia adjuncta 
forent ; ρα, igitur Pinto illud, ὄψι- 
pa03 esse debere judicum τῆς ἀδικίας : 
scilicet non ex eo, quod injustitiam in 
sno ipse animo cognoverit, sed inde, quod 
iu ahis longum post tempus eam medita- 
tus fuerit, quantum malum sit, oportere 


sibi opponerentur, ut in sequentibus ὁμ- 
πειρίᾳ, quod τῷ αἰσθάνεσθαι respondet, et 
ἐπιστήμῃ, quod respicit µεμελετηκότα. 
Jar Ficinum videtur, quod vulgo legitur, 
δίαισθάνεσθαι male habuisse; copulam 
interposuit vertens : tanquam qui *08 
propriam. in animo suo eam senserit, sed 
alienam in alienis animis longo tempore 
noverit, atque idcirco, cujusmodi sit ma- 
lem, discernat, scientia polius quam pro- 
experientia Judicans. Attamen ha- 
—* defendi possit, vulgaris scriptu- 
ra ; διαισθάνεσθαι enim ex participio µα- 
μελετηκότα pendet, ut recte cepit Cor- 
marius vertens; μέ qui sero, qualis res 
vyustitia sit, didicerit, e non ] 
ὧν sua anima senserit, sed abenam in 


"t scientiu, non propria experientia usus. 
8T. 


- —— 





440 


N bl 7 » v e Ν 9. 7/7 
σε καί χαλεπον νο ἂν, wg TO sixoc. 


ΠΛΑΤΟΝΟΣ 


Aexti ps $3. 


Tí δε; τὸ pago οὐχ ;]" «Φιλόσοφος ἂν ἔγοι φύσις; καὶ 
μᾶλλον μεν ἀνεβέντος αὐτοῦ" µαλακώτερον &y? 6/3 τοῦ 
δέονσος, χαλῶς δὲ σραφέντος ἥμερόν σε xai κόσμον; Ἔστι 
TOTO. Asi δε γέ Φαμεν τοὺς φύλακας» ἀμφοότερα όχειν 


τούτω" Lo φύση-' 


Asi γάρ. Οὐκουν ἡρμόσθαι δε αὖ- 


τὰς πρὸς ἀλλήλας:' Ila; δ᾽ ov; Kai τοῦ μὲν" ἡρμοσμέ- 


νου σώφρων σε xci ἀνδρεία ἡ ἡ ψυχή. 


Πάνυ γε. Του δι 


ἄναρμόστου δειλὴ καὶ ἄγροικος. Kai μάλα." [8. 18.] 
Οὐκοῦν ὅταν μὲν vic μουσιαῇ παρέχη καταυλεῖν καὶ κα- 
ταχεῖν" τής Vox διὰ va» drTW*, ὡς περ διὰ χάνης, ds 
»oy δὴ ἡ ἡμεῖς ἐλέγομεν τὰς γλυκείας σε Xi μαλακὰς καὶ 
θρηνώδεις' ἁρμονίας, καὶ μωνυρί: ων τε xci Υεγανωμάνος" 

ὑπὸ τῆς ὠδῆς διατελῃ τὸν βίον ὅλον, οὗτος τὸ μὴν" puros, 
TET θυμοειδὲς εἶχεν, ὥς σερ σίδηρον ἐμάλαξε καὶ γρήσι- 


! σκληρότερό» Βέῃις.---ᾱ οὐχὶ Ἐέπι.---" αὐτὸ t.—9 ἂν om Atm et pr H.—P φύλακάν 


φαμεν (omiaso τοὺς) 6.—484 τούτων ἔχει» K.—! ταῦτα τῇ 
om DK. — φύση Α, φύσει GIIéDK(mrt, φύσεων v: φύσεε *s,.— 


Obr, τούτων Ίῶνο; τὰ 
! αὐτὼ αρὸτ ἀλλύλω 


4, αὐτοὺς wpbs ἀλλήλουε 9, αὐτὰς πρὸ: ἀλλάλουν t.—" μὲν om Gér.—' Καὶ om ο. 
—T μάλιστα t.—* κατηχεῖν 69r.—? νῦν δὲ) ABIltem : δὲ v$» *s.—À καὶ ante θρη- 


νόδει» om pr H.—* γεγωνωµένοι H.—h 


quam decet, excrescit, ferox, μὲ cousen- 
faneum est, ac dura. Festituendum haud 
dubie Platoni σκληρόν. Do sententia, 
cf. Galen. hortat. ad liter. stud. t. i. p. 
5. Bas. Asr. 

bei» δέ y ἔφαμο] Ita. scribentes Fici- 
num secuti sumus, utpote qui vertit: di- 
cebamus autem, oportere tstos custodes 
wirasque naturas habere. Asr. 

οὕκουν ἠἡρμόσθαι] Respexit h. |. Cle. 
mens Alex. Strom. iv. 4. p. 481. (t. i. p. 
571. Potter.) Asr. 

$. 18. καταυλεῖν] Ut canendo demul- 
ceat et obtundat 


notione demulcendi adjuncta, ut de Le. 
gib. vil. p. 790. E. καὶ ἁταχνῶς olor κα» 
σαυλοῦσι τῶν —*7 


terpunciionem (distinguendum enim post 


μὲν τὸ t.—* ἀνῆ G9DKr. et corr I1: ἀνί 


ἐλόγομεν), quum accusativi τὰς γλυκείας 
µονίαε e verbo κατὰχεν pendeant. 

Ad παρόχο intellige ἑαυτὸν, v. Heusd, 
Spec. Crit. p. 91. et Heind. ad Gofg. 6. 
25. Ceterum verba hec imitando ex- 
pressit Tbemist, Otat. xxii. p. 265. B. ol 
δὲ ἔδουσι καὶ προσφδουσι, γλυκεῖάν ve xal 
^ καταχόοντες ὑμῶν ἁρμονίαν. 

8T. 

μιννρίζων] Schol. Rubnk. bnk. θρηνῶν 4 
ἠρέμα ὅδων. Cf. Schol. ad ristoph. 
Thesm. 106. Suidas t. ii. p. 664. 

yn. Γανοῦσθαι s. 

dicitur, qui voluptate afficitur, ν. Schol. 
Ruohnk. ad Phede, p. 56. Mox Aid. 
Bas. 1. et 2. διατ eA €i. Asr. 


f uera vena v τῶν 
à 6, vex 
ὥσπερ MEA s iol 


IIOAITEIA, I. 437 


Φὠυμάην v& καὶ αὔσαν S0. vi. θεραπεύεν..  Ogpfar, έφη. 
Δικαστὴς δέ γε) ἦν d. iyd ὢ QUA, Ψυχή” Ψυχας' ἂρ- 

εν ᾗ οὐκ ἔγχαρεῖ ἐκ νέας tr πονηραῖς ψυχαῖς τεθράφθαι s. qoo. 
σε χαὶ αρριληκίναι καὶ πάντα ἀδικήματα αὐτὴν ἠδικηκυῖαν 
διεζεληλυθέναι, ὥστε ὀξέως ἀφ αὐτῆς" σικµαίρεσθαι τὰ" 

v4» ἄλλων ὠδικήματα οἷον κατὰ" σώμα νόσους: ἀλλ 
ἄπειρω αὐτὴν" καὶ ἀπέρωιον δε κακῶν ἠθῶν νίαν oca 
φογονίναων, εἰ μέλλει» καλὴ κἀγαθὴ οὖσα κρινεῖν" ὑγιῶς τὰ 
δοιω. διὸ Mn xai εὐήθεις νέοι ὤντες οἱ ἔπιαικεῖς φαίνονται, 

xai εὐεξακάτητοι ὑπὸ τῶν ἀδίκων, ὧτε οὐκ ἔχοντερ ὄν ἔαυ- 

πώς παραδώγµατα ὁμοιοπωθη τοῖς πονηροῖο. Καὶ μὲν δή, 

ἔφη, σφόδρα ys αὐτὸ πάσχουσυ. ἸΤοιγάρτοι 3» ὃ ἐγώ, ni. L 15. 
οὐ νέου ἀλλὰ γέροντα δεῖ τὸν ἀγαθὸν δικαστὴν εἶναι, ὀψι- 
µαθη γεγονότα τῆς ἀδικίας οἷόν ἔστιν' οὐκ οἰκείαν ἓν và 
αὑτοῦ ψυχῇ ενοῦσαν ἠσθημάνον, ἀλλ' ἀλλοτρίαν. ἓν ἄλλο- 
τρίαις μεμελετηλότα i⸗ τολλῷ χεόνῳ διαισθάνεσθαι οἷον 
miQuxs κακόν, επιστήμη, ουν ἐμπειρίῳ οἰκείῳ κεχρημένον." 
Γενναιότωτος γχοῦν, ἔφη, ἔοικεν εἶναι ὁ τοιουτος δικαστής. 

4 ἦν ὃ ἐγώ add ϱ.--ἵ ψυχῷ om IIévt.—* ψνχῆς om GDEg.—! τετράφθαι tm.— 


. àv αὐτῆς ο.---ὕ καὶ τὰ q.—* κατὰ τὸ q.—* καὶ ἁκέραιον αὐτὴν Φ.---7 µέλλοι Φ.--- 
5 κρίνειν Ὀκαίοπι.--- δὴ om 6er.—b τῷ τοι ΘΓΙΦΏΚΦΟΓ.--- κεκτηµέρον £.—^2 0e 


Aev μνημείων µόγιστα γέρα λαγχάροντα. 
Sympos. c. 4. οὔτε ἄλλφ ξυμβουλεύσαιµι, 
ἄλλως τε καὶ κραικαλῶντα ἔτι ἐκ τῆς 
προτεραίας.ς. 15. πᾶσαν ἡμῖν εὐδαιμονίαν 
παρασκενάξει, καὶ ἀλλήλοις δυναµένους 
(sic enim, ut in Addendis monuimus, 
legendum est) ὁμιλεῖν καὶ φίλους εἶναι. 
lis, quos excitavimus ad Sympos. p. 243. 
adde Wesseling. ad Herodot. p. Jo. Er- 
nesti ad Xenoph. Mem. ii. 6. 26. et Ja- 
cobs. in Athen. p. 97. Asr. 
διαισθάνεσθαι] Stob. δεῖ αἰσθάνεσθαι, 
quod placet, namque διαισθάνεσθαι ora- 
tonis nezum turbare videri possit, quum 
nulla copula adsit, qua ad δεῖ in oratio- 
nis principio positum referatur; δεῖ vero, 
zepetito, verba οὐκ οἰκείᾳαν---καχρηµένο» 
pregressis explicationis gratia adjuncta 
forent ; explicaret igitur Plato illod, ὄψι- 
pa03 esse debere judicum τῆς àÀluxlas : 
scilicet non ex eo, quod injustitiam in 
suo ipse animo cognoverit, sed inde, quod 
in aliis longum post tempus eam medita- 
tus fuerit, quantum malum sit, oportere 


eum perspectum habere, nte οὐκ par- 
ticula explicativg de more omissa esset, 
et participia ᾖσθημόνον et peueAergkóra 
sibi opponerentur, ut in sequentibus ἐμ- 
πειρίᾳ, quod 7$ αἰσθάνεσθαι respondet, e$ 
ἐπιστήμη, quod respicit µεμελετηκότα. 
Jam Ficinum videtur, quod vulgo legitur, 
διαισθάνεσθαι male habuisse; copulam 
interposuit vertens: (anquam qui »om 
propriam in animo suo eam senserit, sed 
alienam in alienis animis longo tempore 
noverit, atque idcirco, cujusmodi sit ma- 
lem, discernat, scientia polius quan pro- 
pria experientia judicans.  Attamón ha- 
bet, quo defendi possit, vulgaris seziptu- 
ra ; διαισθάνεσθαι enim ex participio µε- 
µελετηκότα pendet, ut recte cepit Cor. 
marius vertens: κό qui sero, qualis res 
iustitia sit, didicerit, εί non propriam 
in sua anima senserit, sed abenam ὃν 
alienis per longum tempus, quale snalwn 
sil, percipere ac cognoscere meditalus 
αν scientia, non propria experientia usus. 
aT. 





— — 


458 IIAATONOZ 


Καὶ ἀγαθός γε, ὃν δ'' ἐγώ o ὃ σὺ Sgerac ὁ γὰρ ἔχον Yo- 
x? ἀγαθὴν ἀγαθός. o ài δεινὸν i ixtivs καὶ καχύποπτοι, 
0 πολλὰ αὐτὸς — R καὶ πανοῦργός v£ χαὶ σοφὸς οἶό- 
µωενος οἶναι, ὅταν μὲν ὁμοίοις ὁμιλῆ, δεινὸς φαίνεσαι ἔξευ- 
λαβούμενος, αρὸς τὰ ἐν αὑτῷ παρ γµατα ἀποσχοτῶν. 
ὅταν δι ἀγαθοῖς xi | «ρεσβυτέροις ἤδη πλησιώση, ἀβέλτερος 
αὖ φαίνεσαι ἀπιστὼν παρὰ καιρὸν xcti ἀγνοῶν ὑγιᾶς Ἰδος, 


ἅτε οὐκ xn παράδειγμα". τοῦ: τοιούτου. σλεονάκες δὲ 


φονηροῖς 3 xeneroic* i ἐνσυγχάνων σοβώτερος᾽ $2 ἁμαθέστε- 

οκεῖ εὖαι αὐτῷ σε καὶ ἄλλοις.' Παντάκασι pár 

οὖν, ἔφη ἀληθη. [8. 17. ]: Ov τοίνυν, 3» » yo TOLOUTOP 

, σὸ δικαστὴν enr Ty ' ἀγαθόν σε καὶ σοφόν, ἀλλὰ 

nu. L 181. τὸν πρότερον. τονηρία μὲν γὰρ ἀρετήν T5 καὶ αὐτὴν oU wor 
ἂν goi, aperi δὲ φύσεως καιδευομάένης xg ἅμα αὐτῆς 

T$ sai πωηρίας iurium λήψεται. σοφος οὖν" οὗ ούτος, ὣς 

μοι) δοκεῖ, ἀλλ οὐγ ὁ arde γέγνεται. κά i ἐμοί $m, 
ξυνδοκεῖ. (Οὐπκουν καὶ ἰατρικήν, oir εἴπομο, μετὰ τῆς 
σοιαύτης" δικαστιαῆς κατὰ πόλιν ροµοθετήσεις, αἳ τῶν πο- 
λιστών σοι τοὺς μυ εὐφυεῖς' τὰ σόματα καὶ τὰς ψυχὰς" 

1t. 419, θερααεύσουσι voUg δὶ μή, ὃσοι μὲν κατὰ σώμα φοιουτοι, 
ἀποθνήσκευ & ἑάσουσι, vous δὲ κατὰ v3r Vx aaxoQutic 

χαὶ ἀνιάτους αὐτοὶ ἀπονσενοῦσιν ; To γοῦν ἄριστο, $9, 
αυτοῖς το τοῖς πάσχουσι xci 77 σόλει οὕτω πέφανται. Οἱ 

às o». νέος, » ὃ 4 ye ἆδλον 6 οτι εὐλαβήσονταί" σοι δικασει- 

πῆς εἰς χρείαν όναι, τῇ ἁσλη κείνη μουσικῇ χρώμενοι » 





DE et corr I1— παραδείγµατα Htms.— τοῦ om tm.—£ ois t : σοφοῖ s.— 
ὃ ἀσοφώτερος t.—À kd τοῖ ἄλλοις fmi. dv om IL— οὖν K. — ἐμοὶ e.— 
9 ἔμοιγε K.—" τῇ αὐτῆς pr H.—?^ ἀφνεῖ v.—P τὰς juxàs καὶ τὰ σώματα G*t.— 
4 Δερατεύουσι emt. — rip on qu.—» εὐλαβηθήσονται 6t. — uf q.—* ταῦτα 09D 


$ χρηστοῖ] Optimam hanc scripturam 
prebuerunt —* . Stob. et cod, Reg. 
eamque ð Ficini translatio, quae 
habet : quum vero frequentius cum malis, 
quam cum bonis (sic versio genuina ; Gry- 
neus endo vitium in- 
tulit) ) veretur ος cet. - Quod vulgo legitur, 
σοφοῖε, id sensui adversatur ; quippe ipsi 
πόνηροι (rectius scribitur Attice — 
illad πονηροῖ e libris editis in exemplo 
nostro remansit) sunt cool i. e. δεινοὶ et 


παννῦργοι, quibus opponi robs χρηστοὺς 


sensus jubet. Asr. 
$. 17. τὸν ἀγαθὸν] Qui bonus sepiem- 
1e sit, igitur talis, qualis esse debeat. 


τὸν πρότερο»] Quem descripsit verbis: 
---οὐ vior—éyalóés. Asr. 

θεραπεύσουσι] Stob. θεραπεύουσι. ÁsT. 

κατὰ τὸ σῶμα] E Stob. articulus τὸ 


ante σῶμα restituendus est, sicuti on 


— s particula τε, quam et cod. 
habet. ; b. praeterea exhibet καὶ ael. 


Λετ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 439 
δὴ ὄφαμο σωφροσύνην ivrinriu. T: pi ἔφη. "Ag 
οὖν οὐ κατὰ ταυτὰ dy ταῦτα 0 μουσικὸς γυμναστικὴν 
Quinn, i ἑὼν ἔθελη, αἱρήσει, ὥστε pnt ἰατρικῆς δάσβαι ὁ 
σι μὴ ἀνάγκην Ἔμοισε δοκεῖ. ΑΛυσα" pw σὰ γυμνά- 
σια κα) σοὺς πόνους" πρὸς TO θυµοειδες τῆς φύσεως βλέπων 
κἀκεῖνο Soy Si pan πονήσει μᾶλλον 7 πρὸς ἰσχύν' οὐχ, ὥς περ 
οἱ ἄλλοι ἀθληταὶ ῥώμιης ἵνελα σιτία καὶ πόνους μεταχει- 
gnirai- Ὀρθόσασα, ᾗ à ος. Αρ οὖν ἂν à' ἐγώ, ὦ ur. 1. 193. 
Τλαύκων, καὶ οἱ καθιστᾶντες pori? xci γυμναστικῇ 
παιδεύευ οὐχ οὗ ἔνιχά τωες οἴονσαιι καβιστᾶσιν, ἕνα τῇ 
μυ σὸ σώμα θεραφεύοωτο, v δε τὴν Vox; ᾽Αλλὰ" vi 
μήν; ; qu. Κμδυνεύουσῳ, 5 ἦν $1 6/0) ἀμφότερα σης ψυχῆς 
ἵνεκα vo μέγιστον καθιστάναι. Πως δή ουκ ἐννοσῖς, 
σον, ὡς διατίθενται αὐτὴν τὴν διάνοια» οἳ οἳ ἂν yopsu vixi] 
pir διὰ βίου ὁμιλήσωσι, μουσικῆς δὲ μὴ ἄψωνται d ? όσοι 
&Y^ φοὐναντίον διατεθῶσινε "Tévog [X 7 * * Tipi AMytics 
᾿Αγριότησός : σε καὶ σαληρόσητος,: ὃν » γώ, xci avt μα- 
λακίας τι καὶ ἡμερότητον. Ἔγουε, ἔφη, ὅτι οἱ μὲν γυµ- 
your T IX] ἀκράτῳ χρησάμενοι ἀγριώτεροι τοῦ δέοντος ὥπο- 
βαΐνουσῳ, οἱ δε μουσικῇ μαλακώτεροι aU γέγνονται ; ὡς 
χάλλιον αὐτοῖς. Καὶ μήν) ἦν à εγώ τό γε ὥγριον τὸ 
ὀυμοιιδὲς ἃ αν τής φύσεως παρίχοιτο, xoi ) ὀρθῶς μὲν τραφν 
ἀνδρεῖον ἂν εἴη, μᾶλλον δ᾽ ἐπιταβενΣ vou δέοντος σαληρόν 


Kqt et corr II, αὐτά γε Hs,.—" μὶν K.—* vóprous t.—* dp' q.—? μουσικὴν καὶ 
eyvuragTuc» Git et corr Ε.--- ἀλλὰ om t. — κατὰ τὸ v. —h ae —* ὅσοι à» om 
q: ὅσοι..σκληρότητος καὶ om GTIGDKt.—4 διατεθῶσι.. Ares om q.—* δυσκολίας 
Τε καὶ ἁγριότητ ἐγώ om q, port x ἡμαρό- 


os (omissis Te ' καὶ σκληρότητοε) q.—! 3» 9 
Tyros ponunt *s.—6£ $4 αὖ q.—^ ἔγωγ c.—À μὲν s.—) τε Φέυ.---Χ ὀπιταχθὲν tm.— 


κατὰ ταυτὰ ἴχνη- “διώκων] Eadem via | adhibebit ; quocirca οὐκ, quod libri editi 
εἰ ratione (int. simplice illa et ad virtu- " omnes habent, i in ob)" mutavimus. Ga- 





tem ducente) querens s. appetens—eai . 


assequetur (αἱρήσει), ita «f corpus ἡ 


sius sanum gymnasticisque c 
exercitationibus medica arte haud indi- 
geat. AsT. 

abrá ve μὴν] Citat hec Galen. inlibro 
laudato p. 297. v. 34. t. iv. Asr. 

κἀκεῖνο ἐγείρω»] Galen. κἀκεῖν) ἐπεγεί- 
per. Asc. 

οὐδ---μεταχειριεῖται] Ficinus. vertit: 
neque, quemadmodum athlete alii, γο- 
boris gralia vicium instifuet laboresque 


len. legit µεταχειρίζονται. Mox*Ap' οὖν 
et θεραπεύω»ται correximus. Asr. 

$ ὡς κάλλιον] Laudat hec Prisciagus 
xviii. p. 1185. addens: ἀντὶ τοῦ 4 ὁε 
προσήκει. — Comparativus comparativum 
more sequitur, ut in cap. precedente 
σοφώτεροι Ἰ üuaüérrepos. Vid. Her- 
mann. ad Viger. p. 716. et Heind. ad 
Theæt. 6. 5. Asr. 

σκληρότερὀν τε καὶ XaAexbr] Cod. 
Reg. σκληρόν τε χαλ, assentiente 
Ficino, ut qui verterit: sin autem supra, 


11r. i. 153. 
11. 4 11. 


440 lH AATONOZ 


τε καὶ χαλεκὺν γίγνοι ἂν, ὡς σὸ ενός. Aexsi pt, ἔφη. 
Tí δὲ; τὸ ἥμερον οὐχ 9" «Φιλόσοφος ἂν ἔγοι Quei καὶ 
μᾶλλον pv ἀνεθέντος aurov μαλακώτερον ἂν i3 τοῦ 
δέονσος, καλῶς δὲ σραφένσος ἡμερόν σε καὶ κόσμον: Ἔστι 
TUTO. Ad» às yi Φαμεν τοὺς Φύλακας ἀμφότερα $e 
τούτο" Lo Quran." Asi y γάρ. Ovxovy ἡρμόσθαι δα αὖ. 
τὰς πρὸς AM Ilo; à o9; Kei τοῦ μυ" ἡρμοσμέ- 

νου σώφρων σε καὶ ἀνδρεία ἡ ἡ ψυχή. lí» ys. Του ὃὶ 
ἄναρμόστου Qus καὶ ὤγροικος. Καὶ μάλα." [8. 18.] 
Ovxov» ora» μὲν τις μουσικῇ παρέχη καταυλεῖῦν καὶ .α- 
ræxxivt σῆς ψυχῆς διὼ vov ὥτων, ὥς περ διὰ χώνης, és 
νυν à») 5 ἡμεῖς λέγομον τὰς γλυκείας T$ καὶ μαλακὰς καὶ 
ὄρηνώδεις" ἀρμονίας, καὶ —X ων τε xi εγανωμέρος" 

ὑπὸ τῆς Φδῆς duet τὸν (Αἱον oXov, οὔτος σὸ μὲν" πρῶτον, 
8í σι θυμοειδὲς tire», ὥς περ σίδηρον ἐμάλαξε καὶ χρήσι- 
| σκληρότερόν Hims.— οὐχὶ sitm.—» αὐτὸ t.—^ ἂν om Atm et pr Β.---» φύλακάς 


φαμεν (omisso τοὺς) 6.—4 τούτων ἔχειν K.—! ταῦτα τῇ Obr, τούτων τῶνο: τὸ 
ου DK. — φύση A, φύσει θΗΠΦυκές, φύσεων o: φύσεε ος.--ᾱ abrà πρὸς Ads 


4, αὐτοὺς αρὸς ἀλλήλουε e, αὐτὰς πρὸ; —X t.—? μὲν om G6Pt.—" Καὶ om v. 
—" μάλιστα t.—X κατηχεῖν 69t.—? νῦν 0) ARIliem: δ) νῦν *s.— καὶ ante θρη- 
νώδει om pr H.—* γεγαννωµένος H.—h μὲν «5 t.—9 àyfj €9DKr et corr Π d» 


ἐλόγομεν), quum actusativi τὰς γλυκείατ 


quam decet, excrescit, ferox, u£ consen- 
; e uovías e verbo kar&xetv pendeant. 


(aweum est, ac dura. Restituendum haud 





dubie Platoni σκληρόν. De sententia, 
cf. Galen. hortat. ad liter, stud. t. i. p. 
5. Bas. Asr. 

bei» δέ y foaue] Ita scribentes Fici- 
num secuti sumus, utpote qui vertit: di- 


notione demulcendi adjuncta, ut de Le. 


gib. vil. p. 790. E. καὶ àrexvás olor κα Βαφῇ σίδηρο 


σαυλοῦσι τῶν παιδίων---ταύτρ κ τῆς κι- 
»ήσεω» ἅμα (Χορείᾳ καὶ µούσῃ χρώµενοι. 
Sine causa igitur Heusdius Spec. Crit. p. 
127. corrigi volebat καταντλεῖν, quod 
idem esset ac sequens xeraxei», vitio- 
sam, ut videtur, nou animadvertens in- 
terpunetionem (distinguendum enim post 


Ad παρέχθ intellige ἑαυτὸν, v. Heosd. 
Spec. Cnt. p. 91. et Heind. ad Gorg. 6. 
Ceterum verba hec imitando ex- 

—* Themist. Orat. xxii. p. 365. B. οἱ 
δὲ ὕδουσι καὶ προσφδουσι, γλνκεϊάν τε καὶ 
μαλακὴν καταχόοντες ὑμῶν ἁρμανίαν. 

sT 

μινυρίζων] Schol. Rubnk. 4 
. Ἀρέμα ὥδων, CÍ. Schol. ad eph 
Thesm. 106. Suidas t. ii. p. 664. Asr. 

vyevyarepuéros] Γανοῦσθαι s. γόρνωσθαι 
dicitur, qui voluptate afficitur, ν. Schol. 
Rohnk. ad Phede, p. 56. Moz Ald. 
Bas. 1. et 2. διαταλεῖ. Apr. 


t sü» φὸ θυμοειδὸς vis φνχῆς, 
ὥσπερ σίδηρο», ἐμάλαξε καὶ χρήσιμος dwri 
LT ὀποίησε, μᾶλλαν δ᾽ 
ἀντὶ βλαβεροῦ. Stob, Serm. i, p. 21. kal 
οὕτως σοι αὐτὰ (τὰ παθήματα) valberyo- 


IIOAITEIA, T. 44 


μον 8E ἀχρήστου xai σκληροῦ ἐποίησεν ὅταν 0 ἐπέχων μὴ 
en ἀλλὰ κηλῆ, v0 μετὼλὶ φοῦτο ᾖδη” σήχει καὶ λείβε;, 
έως &» ἐχτήζη vov θυμὸν καὶ ἐκτέμη weg Tip νευροι $X τῆς 
ψυχᾶς καὶ Tomy μαλθακὸν' αἰχμητήν. Πάνυ μὲν ov» 
εΦ. Καὶ ta». μὲν γεξ ἦν ὃ) ἐγώ ἐξ ἀρχῆς φύσει ὤθυ- 
μον λάβη, ταχὺ τοῦτο δµεπράξατο ia» N θυµοκιδῇ, 
ὠσθινῇ ποιήσας τὸν θυμὸν ὀξύῤῥοπον ἀπειργάσατο, ἀπὸ 
σρωικρῶν ταχὺ ερεθιζόμιενόν σε καὶ κωτασβεννύμιενον. ἀκρά- 
Χχολου οὖν καὶ ὀργίλοι ἀντὶ θυμοειδοῦς: γεγένηνται δυσ- 
πολίας ἔρμπλεῳ"' Κομιδῇ μὲν οὖν. Τί δὲ" ἂν αὖ γυµ- 
ναστικῇ πολλὰ Tov? καὶ εὐωχῆται εὖ µάλα, µουσικῆς δὲ 
xci Φιλοσοφίας μὴ ἄὥπτηται, οὐ αρώτον μὶν εὖ ἴσχων τὸ vti MBA. 
σώμα φρονήματός σε xai ὄυµιου εωπίπλαται καὶ ἀνδρειό- 
στρος γέγνεται αὐτὸς αὐτοῦ; Καὺ µάλα γε Τί dai; 
ἑσειδὰν ἄλλο μηδὲν αράτση μὴδὶ xoay Moor? µηδα- 
p»? ουν "u τι καὶ ivi] αὐτοῦ. Φιλομαθὲς ἐν τῇ ψυχῇ, ὧτε 
οὔτε µαθήµατος γευόμιενον" οὐδενοξ οὔτε ζητήματος," οὔτε 
λόγου μµετίσχον᾽ οὔτε τῆς ἄλλης μουσικής, ἀσθενές τε καὶ 
ὃς.--ᾱ τὸ δὴ μετὰ v. -e ἤδη om ér, post ríe ponit v.—f μαλακὸν q.—8 τε tm.— 


à φύσει ἄθυμον AGIHem, ἄθυμον φύσει 9t: Φύσω ἄθυμον *s.—l Δκράχολοι TE, 
ἀκροάχολοι Θ: ἀκρόχολοι *s.—JÀ τε v.—k θυμοειδῶν Ἠίτς.---ἶ γεγένηται pr. AIL.— 


e 
m ἔμπλεοι AGTIDEotm, lnrAeo H.— P v.—^ δὲ O6DKqivt.—P? µούσῃ TIDKq.— 
3 μηδαμοῦ 6bDr, unbauas K. — αὐτῷ Kt. — γευοµένου Git et corr E, γενομένον 
Aim et pr K.— μηδενὸε H.—" οὔτε ζητήματος q, οὐδὲ ζητήματος R: ob s 

s.—" µετέχον 8, µετέσχον t.—V κοῦφον v.—* καὶ τυφλὸν ante κωφὸ» ponit t.— 


sumta enim 
588. quam etiam in Symposio c. 2. 


respexit, ubi v. not. p. 200. adde Heynii As 


not. ad Il, ii. "vci adverte 
aoristos prteteríti ate — ἐποίησε — 
διεκράξατο et perfectum γεγένηνται, quee 
quidem tempora, quum id, quod futurum 
est, Jam actum quasi esse significent, 
actionis celeritatem exprimunt. Monuvi- 
mus de lnc re jam alio loco. Asr. 
€pos—alrbs αδτσΏ] 1. e. $ ofos 
do, ut Lach. 184. B. —* 


ἁμελὴς «γενήσεται μᾶλλον abrbs αὐτοῦ. 


Lach.18$. C. Nihil enim frequentius est 
hac locutione. Vid. Boissonad. ad P hi- 
lostrat, p. 825. Similiter superlativus 
usurpatur, vid. Wesseling. ad Herodot. 
p. 91. Fischer, ad Weller. t. ii. p. 148. 


T. 

µούσης] Sic libri omnes et Ficinus; 
haud dubie vero legendum est μουσικῇς; 
primum enim precedens γυμναστικῇ in 
oratione huic opposita efflagitat μουσικῆς, 
deinde dubito, &n μοῦσα sic absolute po- 
ni possit. Movcudjy» omnia complecti 
constat, que ad animi culturam pertinent, 
vid, nostra ad Phaedr. p. 274.—Paulo 


γέ- ante Cod. Reg. Tí δέ; pro τί 8a; Ap: 


tius mihi videtor Τί δὲ h. |. ubi sententia 
precedenti opposita exponitur. Moz pro 
ef γι Bas. 1. et 2. ἔτι, et ante ζητήματος 
Ald. Bas. 1. 3. et Steph. ob pro οὔτε, 


qe e cod. Reg. recepimus. Pi 


449 -IIAATONOZ 


xa Qo" xui TUQAOF γίγνεται, ἅτε οὐκ ὀγειρόμενον οὐδι 
σρεφόμενον - οὐδὲ διωκαθαιρομάνων᾽ τῶν αἰσθήσεων αὐτοῦ; 
Οὗτως, έφη." Μισολόγος δή, οἶμαυ 0 voroUroc γέγνεται 
καὶ ἆμουσος, xai σειθοῖ μὲν διὰ λόγων οὐδὲν ἔτι χρῆται 
βία às καὶ ὠγριόσητι ὡς περ θηρίον πρὸς πάντα” διααράτ- 
reri καὶ $y quce καὶ σκαιότητι μετὰ ἀβρυθμίας τι 
xci ἀχαριστίας a. . Παντάπασι», 5 J δ ος, οὕτως έχε. 
Ἐωήι ὃ Qu 8 ὄνσε σούτω, ὡς ἔοικε, δύο τέχνα so» & ὄγωγ ἄν 
τηα φαΐην δεδωκέναι σοῖς ἀνθρώτοις, μουσικήν τε καὶ” γυµ- 
wur eim ez; TO. ᾿θυμοειδὲς xci τὸ φιλόσοφον, οὐκ ii ΨΟΧΣ 
xai σώμα, 6i μὴ 6i πάρεργον, ἀλλ επί ixtívas, όπως a 
ar 412. ἀλλήλου ᾿ξνναρμοσθῆτον κ ὁσισενοµένω καὶ — μέχρι 
του προσήκοντος. Και γὰρ oA), ἔφη. To κάλλιστ 
si. i, 155, ἄρα μουσικῇ, γυμναστικὴν κερανύντα. xoi pavgusirocros 7 
ox προσφέροντα, τοῦτον ὀβθότα à ay? Quipa T σελέως 
μουσικώτωτον καὶ εὐαρμοστύτατον, πολὺ μᾶλλον 3 σὺν" 
γὰς γορδὰς ἄλλήλαις ξυνιστώντα. Eixórag y, ἔφη, s 
Σάκρασες. Ουκοῦ» καὶ ὃν 7, q0A&I npa, M Γλαύκων, 
δεήσει σοιούτου" τινὸς ἀ Prim Trop) H —BR 4 πολι- 
σιία σώζεσθαι; Asi μέντοι ὡς οἱόν σέ γι μάλιστα. 

ο; μυ à5 τύποι της πωιδείας τε xci τροφῇς οὗτοι ἂν 
εί6ν. Χορείας γὰρ vi ἄν τις διεξίοι τῶν ᾿τοιούτων, καὶ θήρα, 
σε καὶ; κυνηγίσια xai γυμνμκοὺς ἀγώνας καὶ —— 
σχεδὸν γάρ σε’ ὅ]λα 05 ο ὅτι τούτοις: ἑπόμενα δεῖ αυτὰ 

' SEVOU, καὶ οὐχέτι χαλιπὰ 6». Ἴσως, 5? 9 ὃς, οὐ χα- 
Asma. [8. 19.] Eit», 2 éya* τὸ δὴ μετὰ τοῦτο τί 


J ἐγειρόμένον, οὐδὲ τρεφόμένον, Ἡ, ἐγειρομένων οὐδὲ τρεφοµένων qs.—? διακαθαιρό- 
µενον GIG DKr. —* ἔχει Hs.—^ δέ DK.—* ἅπαντα q.—4 διαταράττει c.—* ἀρυθ- 
μία n m. — ἐπεὶ AEIIéKtmt et pr 0D. — 3/0 erebKemr, δύω 6, ὃ' t.—»h τε καὶ 
Ot.—! τὸ om 6ér.—J ἡ corr A, ei TI, «1 t, $ R : non liquet de m. — éxeire AeRIIÉ 
tomt et rc φ: éxeivo *s.—l µετριότητα DK.—* ἂν om y.—? τὸν om 8.—9 τοῦ 
τοιούτου AOTIermt, τοιούτων t.—P ἐπιστάτου ἀεί $.—35 µέλλοι 6.—! καὶ ante *yva- 
ρικοὺς om 6.---» τοι ét.—t τοιούτοις GTI&Dt.—* εἶναι K, ἔτι t. — οὐκοῦν ὅτι Riv 


οὕτως ἔχει] Cod. ABE οὕτως, ἔφη. πέτοµαι, vulg. διάπταµαι) : in omnia in- 
Ficinus: sic plane. Asr. volat. Similiter Ficinus vert : £anquam 
διαπράττσται] Mendi manifestum est fera quadam ad. omnia fertur. E. be- 
her verbum; nam cum πρὸς πάντα con- srérera: per compendium sctipto quam 
jengi nequit, et priecedenti θηρίον omsni- facile διαπράττεται enasci. potuerit, qui- 
wm minime convenit. Ni fallor, scri- libet per se intelligit. Asr. 
bendum est Kasérera: (2b Attico δια- 





IIOAITEIA, I* 448. 


ἂν ἡμῶν διαερετέον ση, dp οὐκ αυγὼν τούτων oí τες ἄρ-. 
ξουσέ * xai ἄρξονται T: pii "Ori" μὲν πρεσβυτέρους 
σοὺς ἄρχοντας” δεί εἶναι, νεωτέρους δὲ τοὺς ἀρχομένους, | 
δηλον»" Δήλο. Καὶο ovi γε τοὺς ἀξίστους αὐτῶν h 
vovro. Οἱ δὲ γεωργών ἄριστοι ἄρ οὐ γεαργικώτωτοι yity - 
vorraus; Nai. No à' ἐπειδὴ φυλάκων αὐτοὺς ἀρίστους 
δε εἶνα" ἄρ ου Φφυλακικωτάτους" πόλεως: P Nai. Ovs-. 
oU» Φρονίµους τε εἰς τοῦτο δεῖ ὑσάρχευ xai δυνατοὺς XO Yu. i. 156. 
ini κηδεμόνας σῆς πόλεως» Ἔνστι ravra. K$d»ro δὲ y 
ὤν vig μάλιστα τούσου" 0 συγχάνος goo». Ανάγκη. 
Κα μην τοῦτό y ἂν μάλιστα Φιλοι, &. ἔυμφίρευ ἡ ἡγοῖτο ! | 
σὸ αὐτὸ καὶ ἑαυτῶρ xoi" ὅταν μάλιστα ἀκείνου μὲν si: 
πράτοντος οἴηται) ξυμβαίνειν καὶ ἑαυσῷ s πράστεω, μη 
δὲ) γοὐναντίον. Οὗτως, $ Qn. Ἐαλεκσίον ἄρ 6X τῶν ἅλ- 
Aoy φυλάκον τοιούτους ἄνδρας, οἵ ἂν σκοποῦσιν ἡμῖν pue 
λεστα. φαίνωνται παρὰ πάντα TOV Bios, & ὃ μην ἂν τῇ νὰ 
Ἰγήσώνται ξυμφέρεω, πάση αροθυμίᾳ ποιον, ο ὃ ὧνχ μήν 
μηδενὶ τρόπῳ πρᾶζαι ἂν έθελευ. Ἐπισήδειοι γάρ, ἔφη. 
Δοκέ δή οι τηρητέον αὐτοὺς εἶναι €y ἁπάσαις ταῖς 9. i-e 
χίαις, e φυλακικοί εἶσι τούτου TOU δόγµιὰτος καὶ μήτε 
γοητευόµενοι μήσε βιαζόμνενοι ἐκβάλλουσιν ἐπιλανθανόμε- 
poi δόξαν σὴν τοῦ ποιεῖν δεῖν & τη πόλει βέλειστα. Ίνα, 
ἔφη, λέγεις τὴν ἐνβολήν: Ἐγώ σοι, ἔφην, ἐρῶ. φαίνεσαί 
μοι δόξα Abiron i 6x διανοίας 3 5» ixouciag" 3 ἀκουσίως, $XOU- 
σίως μὲν 7 Ψευδης ταυ 9 µεταμνθάνοντος, à ἀπουσίως δε πάσα" s. 414. 
ἡ ἀληθής. Τὸ μὲν τῆς ἐχουσίου, ἔφη, μανθάνω, v0 ὃν τῆς 
ἀκουσίου δέοµαι μαθεν. Τί δέ οὐ καὶ σὺ ἡγεΏ ἔφην. 
— τῶν μὲν ἀγαθὼν ἀκουσίως στέρεσθαι τοὺς ἀνθρωώπους, 
ms.— —* Éptovras H(m.-—s δῇλο» or. —J! ἀρίστους δεῖ αὐτοὺς q.—* εἶναι δεῖ Hiv. | 
—? φυλακωτάτους DK.—b προσήκει εἶναι πόλεωε Hs.—c δὲ) 6.— τι TéDKtomr, 
om ἔ.--- τούτου...μάλιστα om t.—f τυγχάνει ΦΟΚΟΤτ.--ξ αὐτῶ t.—h^ καὶ...ἑαυτῷ 
om v.—! οἵοιτο ΑΕΠΙ, olor τὸ t, οἷόν τε ΘΦΏ ΕΕ, olov τὸ TI.—J μὴ δὲ AOETIDKg(m, . 


i el δὲ μὴ δὲ v: el δὲ uf τ.---ᾱ δὲ t.—! ἔφη H.—m 3$ ἑκουσίως om c.—^ saca om 
Gr, post ἀληθὴς ponit t,.—9 δαί Am.—P? ἡγεῖ D.—98 στερεῖσθαι v. —' f) om s.—* ob 


€. 19. φυλάκικωτάτουτ] Cod. Reg. σκοπῶσιω-- φαίνονται, utrumque vitiose. 
Φυλακωτάτονς, vitiose, et Bas. 2. γίγῶνται. Asr. 
Aer. τί δέ; ob καὶ] Laudat Stob. xli. p. 
el ἂν σκοκοῦσιν] Ald. Bas, 1. et 2. 274. ubi more scribitut τί δαί; Asr. 


444 IIAATQNOZ 


uil 151. φῶν δὲ κακῶν ὁπουσίωςι 9. ov τὸ pi». Spysveóos τῆς ἆλη- 
θας κακόν, τὸ δὲ ἀληθεύων ἀγαθόν, ἢ οὐ τὸ, τὰ Orr 
δοξάζειν ἀληθεύειν δονέ σοι εἶναι; ÀAX, ἡ 0 ὃς, ope 

λέγεις, καί puoi δοκοῦσιν ὥκοντες ἀληθοὺς δάξης στερίσκεσ- 

θαι. Οὐκοῦν κλαπίέντες 7 γοήτευθέντες 5 βιασθέντες τοῦ- 

TO πάσχουσι; Οὐδὲ sU», ἔφη, μανθάνω, Τραφγικώς, ^ 

δ' ἐγώ, κωδυνεύω Abysi. χλαπίντας μὺ γὰρ τοὺς µώτα- 
πεισθίντας λέγω καὶ τοὺς ἐπιλονθανομένονρ, ὅτι τῶν (44? 
χρόνος, τῶν δὲ λόγος ἐξαιρούμνος λανβάνα.' »ὺν γάρ που 

/ , A / r4 «4 «^ 
µωαγθώνεις; Nod. — Toug τοίνυν βιασθέτας λόγω οὓς as 
ὀδύνη vig" 7 ἀλνηδὼν µεταδοξάσαι" φοιήση. Καὶτους, 
ὄφη, ἔμαθον, καὶ ὀρθῶς λέγει. Τούς γε) ji" γοηγευθει- 
5» 3ὗ a ^ v / 4 «4 ⸗ b 

τας, ὡς $yQ[uOA, χαν συ Quince sivo οἱ ον μεταδοξώσωσιν 
5 oQ ἡδονῆς «ηληθέντες 3 ὑπὸ φόβου τι δείσαντες. "Eois 

4 Tf WS VU , , e" 3, M" e. «4 
γάρ, 3 0' 06, γοητεύευ «όντα orm acera. [8. 20.] Ὁ 
/ L4 wy * , 4 P -” 
Ton» ἄρτι ἔλεγο, ζήτησε ενος άριστοι φύλακες τοῦ 
παρ «roig δόγµωτος, τοὔτο eg πωητίον' ὃ ἂν τῇ πόλει 
τοῦ K.—! οὐδὲν ms.—* γὰρ ἦν c.—* λανθάνει om q.—" τε K.—* µεταδέξαι K.— 
Μεταδόξωσιν 


7 3* om παεώνπε-' » ον.--- ἂν ὀγψμαι om t.—5 K.—- eb 
τοῖς q.—4 τοῦτο bs ποιητέον AGTIDKtomt, τοῦ ds ποιητέον ᾳ, és τοῦτο ποεητέον He: 


οὗ ο)--ἀληθεύειν] Verba hec cancel- 
lis inclusimus, quia sententiarum nexum 


illis cero ratio clem eximit cervam opi- 
σασί et omeino huc non pertinent ; 
etenim non de eo queritur, quid sit ἆλη- 


wionem. Asr. 
obs ἂν] Stob. οὓς éd». Mox 44 post 
θεύει», sed bonum probatur non sponte 


nostra amitti; quo circa respondetur; 20. τοῦ παρ] ln prmced. edit. 
καί pot δοκοῦσιν xovres ἀληθοῦς δόξης ia 2^ * αὐτοῖς , 
στερίσκεσθαι. | Margini forsitan adscripta τοῦτο ὃ ἂν 
extabat nota ad v. ἀληθεύευ : τὸ τὰ rra 


µάρανε, vitiose. — Sensus est : his tempus, 


πόλει etc, qua in lectione 





δοξάδειν, quam alius pro genuina Plato- 
nis explicatione habens orationi intulit 
et eb interposito (Stob. exhibet 4 οὐ) ce- 
teris annexit. Nihil prefecto desideratar 
omisais ob --ἀΔληθεύευ», imo oratio fit per- 
spicus et sincera. Ásr. 

τραγικῶς] Stob. τραγικῶς dpa. Ίρα- 
γικῶς λόγειν est verbis uti magnificen- 
tioribus s. rem verbis ampliorem reddere, 
more tragicorum, qui, sublimitatem sec- 
tantes, ampullas amant et sesquipedalia 
verba, Sic Men. p. 76. E. τραγικὴ γάρ 
ἑστω, à Mévwy, I ἀπόκρισιε. — Cratyl. 
414. C. τραγφδεῖν αὐτὰ (τὰ ὀνόματα). 
Vid. Budgi Comment. gr. ling. p. 440. 
et Erasmi Adag. Chil. ii. Centur. v. 89. 
p. 411. Asr. 


ἐξαιρούμεος] Ald. et Das, 1. ἔξαιρον» 


manifestum est aliquid deesse ante τοῦτο: 
quum igitur ex vet. annotatum esset, 
ποιητίο» τοῦτο, id vocabulum inserui. 
Postea autem et aliam lectionem afferri 
comperi (sed cujus idem sit sensus) τοῦτο 
ποιεν Bei» $ Nip πόλει etc. 27 

το és ποιητέον] Sic Cod. Reg. et 
Bas4 2. Ficinus assentitur vertens: id 
videlicet semper agendum. esse, — Tovro 
enim cum vi prspositam est, et ὧς sorg- 
τέον (derl) optime aequitur præcedena 
δόγµατοε, quod certam et deeretam sen- 
tentiam s. persuasionem signifecat. Sed 
mira est b. l. scripturse varietas. Ald. et 
Bas. 1. omissis és ποιητέον legunt vo?reo, 
Stob. τοῦ és ποητέον, διορὺ. sqripsit 
ποιητέον τοῦτο, denique Coraarjes con- 
jecit: τοῦτο ποιεῖν Becr. Mox cod. Reg. 
et Stob, addunt αὐτοῦ west, As, 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 445 


&s δοκώσι [DEA rwrros εἶναι. τηρητίον 03 εὖθὺς ix παί- 
δω, αροθεµένοις ἔργα ἓν oig ὤν τις τὸ τοιοῦτον μάλιστα 
ἑαιλανθάνοιτο καὶ ἐξωπατώτο) καὶ τὸν μὲν µνήµονα καὶ 
Δοσεζακάτητον ἐγκριτίον, voy δὲ μὴ ἀποκριτίο. 7 γάρ mu. i. 158. 
Naí. Καὶ φόνους γε αὖ καὶ ἀλγηδόνας καὶ ὠγώνας αὐ- —— 

m" 2 » " 3 8 e "d , ^v 4 
τοῖς θεσξον, $» oig ταὐτὰ ταῦτα τηρητίο. ᾿Όρθώς, ἔφη. 
Ουκοῦν ἦν δ᾽ ἐγώ καὶ φρίτου εἶδους τούτοις" γοητείας 
w / N / ο N A, n 2 8 
αρωλλαν ποιητῖον, xai θεατίον, ὧς περ τοὺς πώλους" ἐπὶ 

8 e , 
τους ψόφους τε καὺ θορύβους ἄγοντες σκοποῦσιν si^ Φοβε- 
goi, οὕτω νέους ὄντας εἰς δείµατ' ἄτταῦ κοµιστίον καὶ εἷς 
ἡδονὰς αὖ μεταβλητίον βασωΐζοντας πολὺ μᾶλλον 3 
guess ἐν πυρί, si δυσγοήτευτος xol εὐσχήμων $r TCU 

* * e e uw 8 ? N N "t7 ? ΄ 
Φαίνεται, φύλαξ αυτου ὧν" ἄγαθος καὶ μουσικῆς' ῆς ἔμάν- 
Üaver, εὑρυθμόν τε καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν ὃν πᾶσι τούτοις 
παρέχω», οἷος δὴ ἂν QV* καὶ ἑαυτῷ καὶ πόλει χρησιµώτα- 
σος 8/9. 100i TOR C6] ὄν TS. WOO] καὶ νεανίσκοις καὶ ἓν ἂκ- 

, * x , P4 , ρ 
δράσι (Δασανιζόμινον καὶ ἀκήρατον ἐπβαίνοντω παταστα- τι, 414. 
Tio» ἄρχοντα τῆς πόλεως καὶ φύλωκα, καὶ τιρὰς δοτέον 

A] lod A] ⸗ ⸗ N lex v 

"ποὺ ζωντι καὶ σελευτήσωντι, τῶφων τε καὶ τῶν ἄλλων µνη- 


ποιητέο» τοῦτο ς.---ᾱ πόλει Δεὶ δοκῶσι Atum, τόλει ἃ δοκῶσι TIDK : πόλει δοκῶσι ὃς, 
---ᾱ εἶναι abrois ποιεῖν TIK vtm, εἶναι Sore καὶ ποιεὺ q.—8 δὲ ο.---ὃ τι add AHDKqtevm. 


--- τὸ τοιοῦτον ΑΘΠΦΏΚΟίτΠΙΤ: τοῦ τοιούτου $.—À) ἐκιλανθάνοιντο καὶ ἐξαπατφντος., 
ois 


—J ἐγκριτέον om q.—À) «όνων... ἀλγηδόνων ἂγῶνας $.—A γούτοις Aqv, τούτονε 8, 
τούτου: II&DKr : Toj τῆς s.-—^ πολλοὺε t.—? οἱ (.—P τε K.—^5 xa) om IIKqt et 
pr D.—' ἅπασι v, πάση (.— ^ ἂν 8.—' καὶ «$5 μονσικῆς v.—" ὃν om Gbr.—' à» 
eigo. —" ἐὰν II.—* ὄῶρα DEq.— λαµβάνοντα &.—* ἠ..φυλάκων om. ἐ.---- καὶ 





dy eis ἄν vis] In Ald. Das. 1. 9. et 
Steph. deest Tis, quad e cod, Reg. et 
Stob. recepimus, addicente Ficino, qui 
vertit: ex. quibus aliquis maxime pra- 
ceptum ilwd obieisci fallique possit. 
ST. 
καὶ πόνων---ἂγῶνας] Sic Ald. Bas. 1. 
Cod. vero Reg. et Bas. 3. exhibent xal 
tróvove γε καὶ ἀλγηδόρας καὶ ἁγῶνας, Fi- 
cino confirmante, qui vertit : ergo 
et delores illis et. certamina opponenda. 
Sed sequentia τὴς γοητεία: ἅμιλλαν ποιη- 
σόον, üt et pragreesa προθεµένουε ἔργα 
dieitur v mm — ut Phe- 
ot. p. 00. B. el πορηρίαν ἁγὼν προτε- 
θά) efilagitant iryGras πόνων καὶ ἄλγη- 


e Asr. 


σκοποῦσι] Stob. σκοποῦμε», quod 
placet, etsi haud necessarium est; vide 
quee supra de tertie persons usa expo- 
suimus. Ceterum equorum pericolum, 
an meticolosi essent necne, veteres fa« 
ciebant τοῦ κώδωνον p, tintinnaboli 
sonitu, v. Schol. ad Aristoph. Ran. 78. et 
Suid. v. αι. Arr. 

δείµατ’ rra] Stob. δείµατα. Ficinus : 
in terribilia quedam impellendi. Asr. 

βασαίζοντας] Accusativus pro dativo 
nomen verbale µεγαβλητέον sequitnr, ex 
more Atticorum, v. Ernest, ad Xenoph. 
Mem. iii, 9. 1. Hermann. ad Viger. p. 
762. Heind. ad Phædr. p. 385. et Scháfer. 
Melet. Crit, p. 89. Asr. 


£11. i. 159. 


cn, sQ ἡμῶν ὁ δὲ oU γεγονὸς ovd * 


446 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μείων μάγισσα yies λαγχάνοσα7 τὸν δὲ μὴ τοισντορ 
ἀποκριτέο. σοιαύτη σις, » δ) ἐ ἐγώ δοκε; μοι, M Γλαύκων, 
3 ix είνα xai κατάστασις σὼν ἀρχόντων τε καὶ φυ- 
λάκων, ὡς » σύπῳ, pa ài ἀκριβείας, ignotas. Κα 
spei, 50 Og, ούτω T7 φαίνεται. Αρ οὖν ὣς ἀληθῶς ὁ op- 
Üoraroy^ καλεῖν τούτους μὲν φύλακας marre) ver ria 
ὄξωθεν πολεμίαν τῶν v& ἔντὸρ Φιλίων ὅπως οἱ pár pA βου- 
λήσονται, oí δε μὴ δυνήσονται κοικουργεῖν, σους δὲ νέους, 
οὓς νυνξ δὴ φύλακας ἑκαλοῦμιν, ἐπικούρους τε καὶ [2onfoug 
TOig τῶν ἀρχόντων" όγμασινν Ἔμοιγε dosi, $ ea. 

Τις à ἂν -0Uy ἡμῶν; ἦν ὃ ἐ iy, μηχανὴ yirorro τῶν Ψευδον 
Ty ἓν δέονσι γεγνοµένων, à» νυν δ ἐλέγομῳ, γενναῖόν σι 
εἶναι" Ψευδομάνους mice μάλιστα p καὶ αὐτοὺς τοὺς 
ἄρχοντας, i δι μή, τὴν &AAQ κπόλιν; IIoiov 95 iQ. 
Mas» καινὸν, ἣν ἃ $ γω, ἀλλὰ Φοιρικικόν σι πβότερον μὲν' 
705 πολλαχοῦ γεγονός, ὥς Φασιν οἱ ποιηταὶ xa πεσείκα- 
οἶδαι si γενόμενον a, T$i- 
σαι δὲ" συχνῆς rudoũc. Ὡς i έοικας, ἔφη, ὀκνουνςι” λέγευ. 
Δύξω δέΡ σοι, ἦν ὃ ἔγω, καὶ Aa εὐκότως OxYti», ἐπειδὼν 


4 T υ.--- φίλων pr H cum $.—f βουλή 
ponunt es. —h ἀνθρώπων &r.—À ἡμῖν add 
ἓν AZtrm et pr m. μὲν om pr ᾱ--- 


gh K.—h που q.—* ὀρθότατα K.— 
Durfcwrra: DKq.—8 νῦν om ét, post δὴ 


ATIDKqtem.—À) νῦν δὴ Kv: m νῦν *g.— 
-- οὐκ tm.—» δὲ δεῖ (.—9. ὀκνοῦντι t, ὥκνουντι 8II.—P γέ c.—52 μάλ) ttm.—, καὶ 


λαγχάνοντα] De hoc accusativo vid. χανή». Lad construendum est: τίς 





sopra ad c. 5. Asr. 

ὧν ἐν τύπφ] τύπος, forma s. formula, 
generalis est rei adumbratio, quam accu- 
rata et exacta sequitur descripüo atque 
expositio. Hinc és ἐν τύκφ eire cst 
symmalim dicere s. exponere, et oppo- 
nitur ei τὸ σαφῶς (Phileb, 61. A.) v 
ἀκριβῶς (Aristot. ad Nicom, ii. 2.) λά- 
γεω, Vid. Toup. ad Longin. xii. $. 2. 
De variis vocis τύπος significationibus cf, 
Gataker. Adversar. c. 4. Asr. 

βονλήσονται] Ald. BovAfaerrg, so- 
lece. Asr. 

τίς ἂν ob»—pnxavh] Sensum patet 
hunc esse : *quomodo principibus vel re- 
lique civitati id persuadere poterimus, 
quod, etjamsi a nobis fictum est, tamen, 
ut in uniuscujusque animo inbareat, e 
republica erit !' Sic c. 21. σοῦτον οὖν τὸν 
μῦθο», ὅπως ἂν πεισθεῖεν, ἔχει τινὰ µη- 


à» οὖν uwxarh γένοιτο, πεῖσαι (ἡμᾶς) 
γενραῖόν τι τῶν ψενδῶν τῶν ἐν δέοστι γι- 
γνοµένων vovs, μάλιστα μὲν καὶ 
αὐτοὺς v. ἄρχοντας cet. Jam quid verbo 
εἶναι faciamus, non liquet; ni fallor, ab 
iis interpositum est, qui sententie nexum 
non perspexerant, adeo ut ad πεῖσαι prss- 
dicatum, quod dicitur, desiderarent et ver- 
ba ita caperent, ut Ficinus ea vertit : quis 
ffaque modus erit, quo ex his mendaciis 
— generosum  quiddem esse. mentaiendo 
qmus. Quocirca εἶναι expun- 

gendum duco. Asr. 

.Kcuybr] Ald. et Bas. 1. καλόν. Asr. 

Φοινικικόν τι] Schol. IValmk. τὸ ψεῦδος 
Φουριχικόν φησιν ἀπὸ τῶν κατὰ τὸ» 


ra καὶ τοὺς σπαρτοὺ: καὶ Κάδμον ψευδῇ 


λεγομένων" ires γὰρ Ave φοῦ He- ' 
σεδῶνος καὶ Λιβύης, dw, $s 3 Φουίκη 
χώρα. Vid. ad c. 22. v. γηγερεῖ. Ar. 


IIOAITEIA, Y. 


447 


εἶπω. Αέγ, Qn» κο μὴ φοβοῦ. Λέφω δή: xci τοι" ott 
οἶδα οποία’ τόλμη Ἰ' ποίοις λόγοις" γρωµωένος ερῶ, καὶ 
Vr Hei πρώτον μὲν αὐτοὺς τοὺς ἄρχοντας πείθειν καὶ 
τοὺς στραγιώτας, ἔπειτα δὲ καὶ την ἄὤλλην πόλιν, us" 

e" Apaic αὐτοὺς" Mii ud φε καὶ ἡπαιδεύομαν, ὡς nue 


ὀνείρατα ἔδόκουν ταυσα 7 άν c — τα” καὶ γήνεσθοώ s trt. i. 160. 


περ) αὐτούς, ἦσαν δὲ «όσο 7j j ἀληθείᾳ ὁ ὑπὸ yne t»róg *AOT- 
σόμννοι xci σρεφόμενοι χαὶ αὐτοὶ καὶ σὼ οτλα αὐτῶν καὶ 
, ἄλλη σχευὴ δημιουργούμενα,. ἔπειδη δὲ meris s£ue- 
yac piros. ἦσαν, καὶ m Ya αὐτοὺς μήτηρ οὖσα" νο, καὶ 


νυν δεῖ" εί 


ὡς πορὶ μησρὸς xci τροφου τῆς χί9ρας ὃν d 


sci 


βουλεόεσθαί σε χαὶ ἀμύνειν ωὐτούς, & έάν τις d αὐτὴν η, 
xoi ὑπὲρ. v9y ὤλλων some ac ἀδολφῶν 6 orram xoi vnys- 


yay διανοεῖσθαι. 
/ 

δος λεγευ. 
N ΔΝ N ” / 

χο) τὸ λοιπον του μύθου. 


Oox i iróe, ἔφη, πάλαι ἠσχύνου TÓ xeu- 
Πανυ, » à' έγω, εἰκότως" ἀλλ ὅμως ὦκουε it. 416. 


[S. 21. ] Ἐστὶξ pr γὰρ ài 


πάντες οἱ ἓν τῇ πόλει ὠδελφοί, ὡς φήσοµεν args. αὐτοὺς 
μυθολογοῦντες, ἀλλ' 0 θεὸς FATTO όσοι μιν ὑμῶν χα- 
νοὶ py, χρυσον ἐν τῇ γενέσει συνόμιξον) αὐτοῖς, dio τι- 
μιώτωτοί εἰσι-: ὅσοι ὃ Χ ἐπί κουρον, ἄργυρον' ! σίδηρον δι 

καὶ γαλκὸν" τοῖς τε γεωργοῖς καὶ τοῖς ἄλλοις δηµιουρ- 


τὸ {.--» sola Gbrt.—t καὶ v. — λογίοις Φ. 


Ύε 
om t.—J ὥσπερ D.— τε om Θ. 


—Y és ὅτε K.—" B om $DK.—* abrobs 


—* πλαττόμενοί τε καὶ DKqtt.—^ δημιουργουμένη 


Aqtem, δημιουργουµένου II, δημιουργούμενοι K.—* obo" v. — δεῖ qve : ceteri δἡ---- 


9 εἴη v. — éràs À, εἰκότως K.—5 ἔστι K. 


—h δὴ om pr H.— ó πλάττων» v.—J E. v. 


—k δ' om £ et pr 5. —! ἀργύμρια» £.—7 δ᾽ om 6.—2 χαλκοῦν m.—9? τε om ΘΦίς.--- 


δημιουργούµενα] Respicit ὅτλα, quo- 
rum species quasi est ἡ ἄλλη σκευή. Αοτ. 

$ yf) Vulgo καὶ ἡ γῆ. Particulam 
καὶ sensum nexumque orationis turbare, 
perspicuum est; quapropter eam delevi- 
mus. Asr. 

ὅμως àxoóere] Euseb. Prep. Ἐναπρ. 
Xii. 43. p. 618. C. οὐκοῦν ἀκούετε. Asr. 

6. 21. ἐστὲ μὲν γὰρ] Laudarunt h. |. 
Clemens Alex. Strom. v. p. 595. D. p. 
706. t. ii. ed. Potter. uhi v. not. et Euseb. 
1. |. apod Euseb. legitur ἐσμὲν γὰρ δή, 
spud Clement, δὴ desideratur εἰ πάντως 
pto πάντες scriptum est. Mox és, i. e. 
οὕτως, scripsimus pro óás. Deinde ante 
ὁ 6e); Euscb, inserit Gs «ϕΦασιν, et pro 
pev c. Bas. 2. legit ἡμῶν. Asr. 


χρυσὺν d» τῇ γενέσει] Cavillatur hoc 
Aristoteles Polit. if. 8. (ii. 2.6. 15. ed. 
Schneid. ): ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν 
τοὺς αὐτοὺε ἄρχοντας, φανερόρ' ob γὰρ 
ὁτὲ μὲν ἄλλοις, ὁτὲ δὲ ἄλλοις µέμικται 
ταῖς ψυχαῖς ὁ παρὰ τοῦ θεοῦ χρυσὸς, ἀλλ᾽ 
ἀεὶ ταῖς vxais" φησὶ δὲ, τοῖς μὲν εὐθὺς 
wopévots µίξαι xpvabr, τοῖς δὲ ἄργυρο», 
χαλκὸν δὲ καὶ σίᾶηρον τοῖς τεχνίταις μέλ- 
λουσιν ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖ. Ceterum 
nota est eetatum divisio in auream, argen- 
team, eream et ferream (v. Hesiod. Op. 
et Dies v. 9.) quam Plato secutus est in 
classium politicarum distinctione. Asr. 

τοῖε τε γεωργοῖς] In Clement. et Eu- 
seb. deest ré. Mox Euseb. ἡμῖν--Ύεν- 
voMuev. Asr. 


ux. i. 101. 


448 IIAATONOZ 


ye ὅτι οὗ, Evyytntic órrec τάντες τὸ μήν πολὺ ὁμοίους5 
ἂν ὑμῶν αὐτοῖς γωνῶσε, i wri à' ors! ix χρυσοὺ yermbtín 
ἂν ἀργυρουν' καὶ ila ἀργυροῦ χευσουν δν γονον καὶ TAM 
πάντα) οὕτως ἐξ ἀλλήλαν. τοῖς οὖν &, | «ρχουσι κα α 

x μάλιστα παρωγγέλλμ e La ὅπως µηδινὸς οὕτω φύ- 
A6 ἀγαθο $ érorrad ud οὕτω σφόδρα φυλάξουσι" μη- 
ὃνν ὡς τοὺς ἐκγόνους, 0 τι αὐτοῖς τούτων & rai ψυχοῦς 
παραμέμωκται, καὶ ἑάν γε σφίτερος ἔκγονος ὑπόχαλαος 3 
ὑποσίδηρος γένηται, μηδεὶ voóxe καγλεήσοοσας" ἀλλὰ 
τὸν τῇ φύσει Σοσήκουσω» vip ὠποδόντες ὦ ώσουσιν sic" às- 
μιουργοὺς ; sie γεαργούς, καὶ ἂν" αὖ 65 τούτων ric ὑπό- 
χευσος ἦ ὑπάργυρος Qvi, τιήσουτες ἀνάξουσι" τοὺς μὲ 
si φυλακή», vovg ὃς εἰς ἐπικουρίαν, ec χρησμοῦ ὄντος τότε 
σὺν πόλο διαφθαρῖναι, 6: ὅταν" αὐτὴν 0 σίδηρος" 8 $0 χαλκὸς" 

φυλάξρ." τοῦτον οὖν τὸν μῦθον à ὅπως ἂν πῳσθάεν, $ χεις 
τὰ μηχανήν: Ονδαμᾶς, 69», ὅπως γ ὧν αὐτοὶ οὗτοι" 

ὅπως μέντ᾽ ἂν οἱ τούτων υἱεῖς καὶ οἱ irure oi T ἄλλοι 
οἴνθρωποι οἱ ὕστερον.' AAA καὶ τουτο, ὃν ὃ ive s 
ἂν έχοι πρὸς τὸ μᾶλλον αὐτοὺς τῆς πόλεως J καὶ ἀλλή- 
λων κήδεσθαι σχεδὸν γάρ τι µαρθώνω ὃ ⸗ c καὶ 
τοῦτο μὼν δὴ ὄξει ὅπη ἂν αὐτὸ ἡ φήμη ἀγάγη"' ἡμᾶς 


, les €Dv.—* γεννῷτο Dr et corr TI, γωνῶτο 0, γωνῶτοται €, γενῶνται t.— 

ε καὶ q.— ἀργυροῦ AKtm et corr 86.—t πάντας m.—* Obet.—" ἄν 
e καταλοήσουσι» t, καταλεῄσουσι» t.—* ἤσουσω f) els v.—! els om K.—5 dà 
Obvt.—^ à»éfovc: πι.--» ὥστε, uh ὅταν, K.—^ σιδηροῦς AH, σιδηροῦε φόλαξ tvm. 


—À χαλκοῦς ΑΘΗΠΙΥΠΙ.--- — K, φύλαξ ἡ EIID.—! ὕστοροι 86.—8 τοι K.— 


Ceterum 


dx χρυσοῦ] Ficinus, vertens ex aureo, —— phos — T tein quoque 


χρυσοῦ pro adjectivo videtur habuisse, 
indeque cl. —* Spec. edit. Tum. 





Plat. p. xxiii, pro ἀργύρον cotrigi volebat 
; sed adjectivo bic nullus locus 
est; uihil aliud intelligi poeset nisi ἔκ- 
Ύονον, quód tamen ex auro et argento 
demum oriri ponitur, Aurum et argen- 
tum, in imperantibus et custodibus re- 
presentatum, pro his ipsis ponitur ; uo- 
circa infra quoque legimus : ὅταν 
ὁ σίδηρος $ à χαλκὸε φυλάξη. Etiam 
Ficinus vertit: et ex ergento similiter 
qureus, quod Gryumus in argenteo ma- 
tavit; ipsum illud ewreo iu genuima Fi- 
cini versione ex errore mihi videtur ty- 


Gere] Bust sierras Mox ee 
λάξασι et Aefowoiw,solcce, Deinde 
. — ia οὖν 


ἂν sine τὰ et à pro 
(de οι Cod. Reg. )— *v$ —— 


[aT or φόλαξ 8 ὁ xe- 


uMdty. Α 
exeliv γάρ n.) Cod; pa rudi 
ve Τί referendum 
Σε] Ni fallor, Ste ro dee legundum 
est, quod sequens éyéyp jam 
postulare: hoc quidem eo veméet, que 
oraculum ducet, Similiter Ficinus vet- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, T. 449 


2d σούτους σόὺς γηγενεῖς οπλίσαντες πρὀάγωμεν ἡγουμέννν 
"e ἀρχόντω». ἑλόθόντες δὲ θιασάσθων τῆς πόλεως ὅπου. 
κάλλιστονὶ στρωτοπεδεύσασθαι, ὅθεν τούς rs* ἔνδον μάλιστ' 
ἂν ᾿πατέχοιο, εἰ σι μη ἐθέλοιὶ τοῖς νόμοις πείθεσθαι, τούς 
σε” ἔξωθεν ἀπαρύνοιν, 8i πολέμιος ὥς περ λύνος isi 
ποΐµνην σις i01. στρατοπεδευσάµεενοι δὲ, θύσαντες oig χρή rir, f. 163. 
sura ποιησάσύων. 3 5 πως; Οὕτως, ὅ ien. Ουκοῦν φοιαύτας 
οἵας X tipo τε στόγειν" xci θέρους ἱκανὰς εἶναι lleg 
γὰρ 271) οἰκήσεις γάρ, ἔφη, δοκεῖος μοι λέει. Ναί, 
2 δ Ls στρατιωτικάς γε ἀλλ οὐ χβηματισεικάς. 
Π]ῶς, $e, αὖ τοῦτο" λέγως διαφέρεω ἐκείνου; Εγώ σοι, τι. 416. 
ἦν Q 1 ἐγώ πειράσοµαι εἰπεῖν. [8. 32. | Asnóra ror γάρ 
που πάντων καὶ αἴσχιστον' ποιμέσι τοιούτους γα" καὶ οὕτω 
τρίφεω χύνας ἐπικούρους ποιμωίων, ὥστε ὑπὸ ἀπολασίας 5 
λιμου" 4 σος ὤλλου XOXOU $Üouc αὐτοὺς τοὺς αύνας έσι- 
χιρῆσαι τοῖς προβάτοις κακουργεῖν xci ἀντὶ κυνῶν λύχοις 
ὁμοιωθήναι- Δενόν 5 3590 0 oe πῶς δ᾽ oj; Οὐκοῦν φυλακ- 
τέον παντὶ reor⸗ μὴ τοιοῦτον pay oí ἐπίκουροι ποιήσωσι 
πρὸς σοὺς πολίσας, ειδη αὐτῶν κρείττους εἰσίν' ri" 
ξυμμάχων εὐμιενῶν δεσκόταις à ἀγρίοις ἀφομοιωθῶσυ.} Qy. 
A«xrío ἔφη. Οὐκοῦν τὴν" µεγίστην τῆς εὐλαβείας παρ- 


h ἀγάγοι 69t.—! τοὺε om 3 κάλλιον (.—* 7 $.— ἐθέλοι AGTIDKgip : ἐθέλει 
..---ὃ T c,.—^? ἀκαμύνειν πι et corr Ε.--- στέγην m «---ρ δοκεῖ II.— νυν GIIeDr 
et γρ K.—! δὲ v.—5 αὖ τοῦτο ἔφη Or, οὖν τοῦτο ἔφη 9, ab ἐστὶ τοῦτο t. — αἴσχι- 
στόν που Atm, αἴσχιόν πον TIDKE, αἴσχιον ΘΙ1.---Ἡ τε v.—" λοιμοῦ Θ.--Ὁ ἐπειδὰ» Rs. 
—3 εἰσίν ἀντὶ AEIIG(mr : εἶσὶ καὶ ἀντὶ *5.—73 ἐξομοιωθῶσυ 9.—* τὴν μὲν v. — παρα. 


tit: et hoc quidem illuc tendet, quo ora-  Panegyr. hts ed. Mor. et Pansthen.p. 
culum perducet. Asr. 308. ed. T. 

φήμη] Est oraculum, v. Wesseling. ad — 6. 22. τοιοῦτον] Videri posset deesse 
Diodor. ziv. 56. p. 686. t.i. et Wytten- particula 7l post τοιοῦτον, ut scriberetor 
bach. Animadv. in Julian. in Bibl. Crit. πτοιοῦτόν τι; (presertim quum Fic. etiam 
t.i. p.i. p. 65. Mox articulum Tobs ita legerit, aut certe legendum putaverit : 
ante γηγενεῖς ο cod. Reg. recepimus, le- quippe qui verterit, omnino itaque nobis 
gibus lingue eam postulantibus. Cete- cavendum me quid tale adversws cives 
rum bene Censorinus de die natal. c. 4. iant) sed moneo lectorem, si locus 
* Denique etiam vulgo creditam est, ut hic suspectus eo nomine esse debeat, 
plerique genealogim auctores sunt, qua- multos alios apud hunc extare scriptorem 
rundam gentium, qui ex adventicia quos suspectos habere itidem oportebit. 
stirpe non sint, principes terrigenas esse, SrzPn. 
ut in Attica et Arcadia Thessaliaque, τοιοῦτόν τι] Pronomen τὶ, quod volgo 
eosque αὐτόχθονας vocitari; "ubi vid. abest, interposuimus. Deinde ἐπειδὴ pro 
Lindenbrog. p. 22. Ioprimb antiquitas éxeibà», quod et sensui et linguse legibue 
Athenienses celebrabat αὐτόχθονας, ut repugnat, e cod. Reg. recepimus. Asr. 
Menexen. p. 27. ubi v. Gottleb. Isocrat. 

Plat. Vor. VI. $L 


450 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


' eextvapéso* ἂν sits! εἰ τῷ ὄντι παλῶς φεπαιδευµάνο 
eir; ᾽Αλλὰ μὴν sisi γ, ἔφη Καὶ ὄνωγ 3 εἶπου Τοῦτο 
μὲν οὐκ ἄξιον δμσχνρίζεσθει, ὦ Φίλε Γλαύκων" ὃ μέντοι 
&ori! ἐλόγομαν, ἄξιον ὅτι δεῖ αὐτους τῆς ὀρθης rv trt 

mi. i163. φαιδείας, 7 τις mor ἔστι, i^ μέλλουσι τὸ µάγιστον SY 69 
vec. τὸ) jugo εἶναι αὐτοῖς' τε x&i τοῖς Φυλαττομένοις 
ὑπ αὐτῶν. Καὶ ὀρθῶς γε, 8. ὃ ὃς. Ίρος τοίνυν τῇ σαι- 
δείᾳ ταύτη Quin ἄν τις κοῦν ἔχων δὲν nai τὰς οὐκῆσεις 
καὶ τὴν ἄλλην οὐσίαν γοιαύτην αὐτοῖς φαρεσπευάσθαι." 3 
fig µήτι τοὺς Φύλακας ὡς ἀρίστους εἶναι παύσει" αὗὐτους" 

. Ξαπουργεῖν τε μὴ ἐπαρεῖν περὶ τοὺς ἄλλους πολίτας. Καὶ 
ὤληθως Φε Quasi. ὍΌρα δη, εἶπον ya! si σοιόνδς Tr 
τρόπον δεῖ αὐτοὺς ζην τε καὶ οἰκεῖν, 6i µάλλουσι τοιουτοι 


ἴσεσθαι. πρῶτον μὲν οὐσίαν κεντημάνον' μηδεμίαν μηδίνα 





ἰδίαν" ἂν μὴ φᾶσα ἀνάγκη. Sete οἴκησι καὶ ταραεῖον 
ponderi οὖναι μιμδὸν τοιοῦπο», εἰς ὃ οὐ πᾶς ὁ ουλόρυενος εἶσ- 





σκουκσµένοι m. - clay ἂν ᾳ.---- Υ΄ 0m ἐ.---ᾱ ἐγὼ to.—5 µέντιξ.---' H.—5 τυχόν 
τῆς ὀρθῆι (.—^ μὰ tm.— v5 ATIDÉqtvm : vy *s.—) ἡμέτεροι αὐτοῖε AES : αὖ- 


vois *s.—1 δεν εἶναι DKq.—9 παρασκενάσασθαι Am, παρασκενάσθαι t.—^ σαύσα 
v, παύση ts ; ceteri —^ αὐτοὺτ om DKg.—P ἑπάροι Ov : ἑκάρρ *s.—^ δὸ 


οὐ 
«τρόπον om €.—' οἱ Θ, οὗ ét.—5 μὲν οὖν K.—! κεκτηµέρους Κῳ, κεκτηµέναι t.— 


εἷμεν] Sic emendavimus; vulgo ele», ipsos mites et aibi invicem et iis quos 
Quod sensu caret ; εἶμεν Attica est opta- custodiunt, ΘΤΕΡΗ. 
tivi forma (v. Maittsir, de dialect. p. 58. «πρὸ: vb ἥμεροι εἶναι] Vulgo πρὸ τῷ 
Fischer. ad Weller. t. ii. p. 601. et Heind. Άμερ. εἶν., quod sensu cassum ; τὸ jam 
ad Theet. 6. 19.) pro εἴημεν; subjectum | Stcph. reponendum eese monuerat. Tips 
: οὕκονν Qv- est, ut sexcenties ponitur, qued aftinet ad 
λακτέον παντὶ τρόπψ, μὴ τοιοῦτον ἡμῖν οἱ s. in. Asr. 
ὀτίαουροι ; wepesres- — waíco;] Sic Ald. Bas. 1. et 2. Male 
espáve: activam habet eignificationers, ut —— —— 
solet passivi, v. Jens. ad Lu- sequens ; imo contra proptet 
cian. Tyrannis. v. iv. p. $96. ed. Bip. ens euóce: in érape: vel Atticum 
Λατ. (optativ. futuri) mutari debebat, 
ei τῷ ὄντι] Deest el in Ald. et Bas. 1. quod nos fecimus. Sic ctiam Ficinus 
De verbis µογίστην τῆς εὐλαβείας vid. videtur legisse vertens: quisque sane 
ad i. 8. Asr. . mentis diceret —ne ipsos, quominna. op- 
adis 76 neos crus] Lecto hmc quo- — timi viri essent, prohiberet, neque coc adi 
fesri Presd miles futu curenim, eeteres cives induceret. Ceteru 
oenet ? Legendam igiter arbitror, parum ὁπώγμ. Asr. 
mutata scriptura, multum tamen mutato αρῶνον piv] Citst hec Stob. zh. p. 
wénsu, el wbOswr vb uéyurer ὄχειν — 974. ubi οὐδὲ μίαν Gxbibetur et ἣν μή; 


enin (ut asbitroe) *Si foturum est ut μα. 157. εἰ jc) vir ἀραγαπίαν, ἡμάτιών du 
beant quod maxime confert ad reddendos καὶ βρώµστα εὐτελῷ. Λατ. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 451 


sci τὰ 0 ἑσιτήδεια, ὅσων Otorreu" ὤνδρες ἀθλητά) ἀολό. 
µου" σωφρονές «s καὶ ἀνδρεῖο, ταζαμένους παρὼ τῶν ἄλ- 
Aen πολισῶν δέγχεσθαι µισθὸν σῆς φΦυλακῆς τοσοῦτον, ὅσου" 
μήτε σεριεῖνοι αὐτοῖς Sig γὸν ὀνιαυτον μήτε iwüti φοιτῶκ. 
τας δὲ ἐς). ζυσσίτια, ὧν περ ἄστρατοφεδευμένους," mon 
Cg. χρυσίον δὲ καὶ ἀργύριον εἰπεῖν αὐτοῖς ovt θεῖον πα 

θιὼν aai ὃν σῇ ψυχῇ ἔχουσι καὶ οὐδὲν φροσδίονται τοῦ ἂν 
θρωπείου, H^ ὅσια" τὴν ixsirv κτῆσιν σῇ τοῦ θνητοῦ 
χευσοῦ πτήσει ξυμμιγνύνσας — διόσι πολλὰ καὶ 
2061 περι τὸ TWY πολλωνομισμα γέγονε,το παρ εκείνοις 
às ἀκήρατον' ἀλλὰ µόνοις αυτοῖς τών ἐν Ti TÜAS μιταχει- 
Είζεσθαι καὶ ἄπτεσθαι χρυσοῦ καὶ ἀργύρου" οὐ θέμις, οὐδ᾽ 
ὑπὸ τὸν αὐτὸν ὀροφον iva. οὐδὲ περιώψασθαιξ οὐδὲ «ίνειν 
εξ ἀργύρου" 3 χρυσου. xai οὕτω μεὶ σώζοιτό «) &y* καὶ 
σώζοιεν τὴν πόλιν: ὁπότε Q' αὐτοὶ γῆν γε ἰδίαν καὶ oixiag 
xi νομίσματα κτήσοται,' οἰκονόμοι μὲν" παὶ γιωργοὶ 
ἀντὶ φυλάκων ἔσοντάι, δεσπόται δ᾽ ἐγθροὶ ἀντὶ Cups y on? 


5 µηδένα ἰδίαν µηδεμµίαν 8: ἰδίαν om t.—" δέονται om g.—* πολέμου om t.—* δε 

9.-ὐ ds Gt.—* ἐστρατοπεδενομένους t.—*? ὅσιον Hé Dvt.—^ 5. -e τὸ add 

AGHétvt.—41 χρυσίου G9 Kqr.—* καὶ ἁργυρίον GTIDKqt, om €$.—/ αὐτῶν v et rc q. 

—ES περιάψεσθαι έΠι.---ὃ ἀργυροῦ D.—! μέντ’ ἂν Ἡ.---) σώζοιντό τ q: σώζοιντ ὃς. 
e 


1. 417. 
III. i. 104. 


αν 
—k ἂν om E.—! ὃπότε K.— κτῄήσονται K.—* μὸν om tet pr H.—9 t. AGEIMK c 


ταξαμένους] «μενου, i. e. ex. priescrip- 
to, significatione passiva ; quam aoristus 
J. medii ssepenumero habet, vid. Küster. 
de verb. med. p. 157. Abresch. et Lo- 
cell. ad Xenoph. Ephes. i. 16. p. 173. 
Asr. 

ἑυσσίτια] Convivia publica, parco et 
frugali apparatu, apud Cretenses et La- 
cedsemonios ἄρδρια et φειδίτια s. φιδίτια 
dicta, vid. Aristotel. Polit, ii. 10. Plu- 
tarch. Lycurg. 13. Agesil. 20. Pausan. 
vii.1. Athen. iv. 19. p. 141. A. et 148. A. 
Schol, Ruhnk. ad Platon. Crit. p. 210. et 
de Legib. i. p. 392. Meurs. Misc. Lacon. 
p. 49. traduxit hzc, ut plura 
alia in Platonica civitate, Aristophanes 
in Ἐκκλησιαξ. 678. Cf. Morgenstern. 
Commertat. p. 74. et 807. Λατ. 

ἑστρατοπεδευμένουτ] Stob. ἐξεστρα. 

υµένουε. Λατ. 

παρὰ τῶν] Inter παρὰ et τῶν non du- 
bito quin particula τὸ sit omissa: (de 
cujus et in aliis locis omissione dictum 


fuit) et legere oporteat, Tb τῶν 
πολλῶν νόμισμα, TEPH. en 

,Tepl τὸ τῶ»] Sic Stob. Περὶ etiam cod, 
Reg. et vb inserendum esse jam Steph. 
viderat. As. 

ὑπὸ τὸν αὐτὸν ὄροφον {έναι] Idem tec- 
(um subire, sc. cum auro, est: eam do- 
mum intrare, in qua aurum et argentum 
est, Vertit Ficinus: aut sub tecto suo 
recipere, ac si παριέναι (admittere, indu- 
cere) legisset, Asr. 

περιάψασθαι] Est induere vestes auro 
argentoque distinctas atque picius, οἱ p. 
328. περιτίθηµι et — Ficinus 
vertit: circumferre. Preterea. videtur 
legendum : οὐδ ὑπὸ τὸ» αὐτῶν ὄροφον ἵέ- 
ναι pro αὐτὸν ὄροφο» ἱέναι. Prius tamen 
potest defendi. Faznsz. 

σώζοιντό v' ἂν] Sic e Stob. reposui- 
mus; vulgo re abest. Asr. 

δεσπόται 9' ἐχθροὶ] Stob. δεσπότα: δὲ 
καὶ ἀχθροὶ, quod placet. Mox δὴ in 
Stob, deest, Ásr. 


452 ΠΛΑΤΩΝΟΣ IIOAITEIA, T. 


"o [] out , ^ ^ 4 Aj , 
τῶν ἄλλων πολιτῶν γινήσονται, μισοῦντες δὲ δὴ καὶ ϱοισού- 
µενοι καὶ ἔπιβουλεύοντες καὶ ἔπιδουλευόμενοι διάξουσι 
πάντα τὸν [βίο, πολυ αλείαῦ καὶ μᾶλλον δεδιότες τοὺς 
4” 8 x * * , / 
ὄνδον 3 τοὺς ἔζωθενὶ πολεμίους. Ütovrsc ἤδη τότε ἐγγύτατα 
ὀλέθρου αὐτοί τε καὶ ἡ ἄλλη απολις. τούτων οὖν πάντων 
4 7 , 9 η (v "y "T / * rz 
ὄνεκα, ἦν ὃ ἔγώ, Φὼμεν οὕτω δεῖν κατεσκευάσθαι τους 
φύλακας οἰκήσεώς τε πέρι καὶ τῶν ἄλλων, καὶ ταῦτα νοµο- 
θεσήσωµοε, 5 μή; Πάνυ γε, 5 0 ὃς o Ὁλαύκον. 


temt.—P wAeior Kqtv.—1 ἔξωθε t. — τούς τε Eqimts.—^ νοµοθενήσωµοεν AGTigte : 
ροµοθοτήσοµεν *s. 


πολὺ wAeiov] Sic cod. Reg. et Slob. πλείω esse potest. Asr. 
quanquam nunc fere poenitet vAeíe, quod τοὺς φύλακας] Libri editi re interpo- 
sic adverbialiter saspius legitur (ut apud situm habent, quod cod. Reg. auctori- 
Xenoph. Hier. i. 8. v. 6.) exterminasse. tate delevimus. Aer. 
Etenim φλεῖον etiam interpretatio illius 





IE O A I 


T E IA, 


Δ. 





$8. 1; Καὶ ὁ 


᾽Αδέμαντος ὑπολαβων Ti o», ἔφη, ὦ Sa- 


αρατες, ἀπολογήσει" ἐάν τίς σε ej μη. TU i εὐδαί 
Pts ποιεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας, xci ταῦτα Oi $ αυτούς, ὧν 
iori p » πόλις 77 ἀλλθήᾳ, οἱ δὲ μηδὲ ἀπολαύουσιν 


ἀγαθὸν της πόλεως, οἷον οἱ. ἄλλοι ex oUg τι 
y: 5 


f κεατημένοι 


xai οὐκίας οἰκοδομνούρυενοι χαλὰς καὶ ἀεγάλας, καὶ σαύ- 


5 ἀπολογήσει υ.--ὃ πάνν τοι ΘΦΏΚΟΣ et corr II, πάντη 0.---- ἕνεστι Κ.--ᾱ ἃπο- 
ois 
λαύσωσιν DKq.—* οἱ cum s solus K,—! τε om $.—8 ἰδίως Φ, ἰδίας H.—h λέγει: pr 


καὶ ταῦτα δι] Mihi venit in mentem 
aliquando suspicari scribendum esse, xal 
ravra δὴ, abrois ὧν ἑστὶ μὲν etc. Fic. 
quidem certe lectionem illam δι éavrobs 
non agnoscit. quippe qui vertat, Quid o 
Socrates afferes, inquit, siquis te dicat 
won multum hos viros beatos efficere? 
quum tamen ipsi sint quorum re vera est 
civitas. Si tamen illam retinere opor- 
teat, videndum an hec verba, εὐδαίμονας 
$i ἑαυτοὺς, significare possint, felices 
illis bonis que suo labore suaque indus- 
- tria comparare possunt. Srkva. 
δὲ éavrobs] Morgenstern. in Commen- 
tat. p. 215. not. 107. ex Buttmanni con- 
jectura legi volebat καὶ ταῦτα δὴ abroós ; 
sed verba sanissima sunt. Sensus est, 
* baud felices efficis viros, et quidem sua 
ipsorum culpa, ut qui, quum revera civi- 
tas in ipsorum potestate sit, hac sua pos- 
"cesione non fruantur. Cf. v. 13. P. 466. 
51. 


οἱ ἄλλοι] Articulum οἱ post ἄλλοι vi- 
detur Ficinus reperisse, quum vertat: 
alii, qui et agros possident ; sed eo non 

08 est; participia enim κεκτηµένοι--- 
οἰκοδομούμλνοι cet. non referenda sunt ad 
οἱ ἄλλοι, sed. ad. ἁπολαύουσι μηδὲν &ya- 
θόν} ut sensus sit, * nihil eorum perci- 
piunt, quibus reliqui fruuntur, agrorum 

puta possessionem : domorum magnifi- 
carum exstructionem.' Ceterum Aristo- 
teles Polit. ii. 8. (c. 2- $- 16. Schneid.) : 
ἔτι δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος 
τῶν Φφυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν εὐδαίμονα 
«κοιεῖν τὴν πόλιν τὸν Ῥοµοθέτην, ἀδύνατο» 
δὲ εὐδαιμονεῖν br, μὸ τῶν πλείστων 1) 
μ) πάντων μερῶν $ τινῶν ἐχόντων τὸν 
εὐδαιμονία----ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ φύλακει μὴ 
εὐδαίμονες, vives ἕτεροι: οὗ γὰρ δὴ ol Ύε 
τεχνῖται καὶ τὸ πλῆθος τὸ τῶν βαναύσο». 
Sed vid. Morgenstern. Commentat. .p. 
166. not, 18. Asr. 


Steph. 
1t. 419. 


Bek. 
1311. 1. 165. 





454 ΠΛΑΤΩΝΟΣ. 


ταις πρίπουσαν κατασκευὴν ατώµάνοι, καὶ θυσίας θεοῖς 
ἰδίας” θύονσε, καὶ ξενοδοκοῦντες, xoi 5 xoci & rur às συ 
$Asysc ^ χευσόν τε καὶ ὥργυρον κεχτημένοι καὶ φάντα ὅσα 
yop Cera : τοῖς μάλλουσε μακαρίοις εἶναι" αλλ ἀτεχνῶς, 
Φαίη ἄν, ὥς Ti ἐπύχουρου μασθωτο) & " 73 πόλει t φαίνονται 
mlt ie καθη Πσθαι οὐδὲν ἆλλο) 3 3 φεουροῦντερ." Ναί, 5 ἦν à iyw, 
καὶ TOUT ys ὁπισίσιοι καὶ οὐδὲ μοσθὸν προς τοῖς σιτίοις 
λαμβάνοντες ὡς περ οἱ ἄλλοι"' ὥστε" ovd. ἂν ἄποδημῆησαι: 
Εούλωντα, día, ἔζεστα, αυτδῖς, ουδὲ &raípouc? διδόναι, ovd 
ἀναλίσκειν y πουν βούλωνται ὤλλοσε, οία δὴ οἱ εὐδαίμο- 
ες δοκοῦντες ενα, ἀνωλίσκουσι. ταῦτα καὶ ἄλλα τοιαυ- 
τα" συχνὰ τῆς κατηγορίας ἀπολείπεις. ᾽Αλλ, $9 ος, 
ἔστω καὶ ταῦτα κατηγορημένα:' MU or δη —* 
σόμεθα, 95e Nai. Tor αὐτὸν οὖμον, » à i ys, Topsec- 
petro εὐρήσομω, ὡς Syd pats, & λεκτία. ἐροῦμεν γὰρ OTt 
θαυμαστὸ" μὲν ἂν οὐδὲν sin, εἰ καὶ οὗτοι οὕτως εὐδαιμο- 





"aL Iurieiu. cm s mg X: ipse om.—J àAA' e.—h φρονοῦντο H.—h «y e.— 


& Bere οἱ ἆλλοι 


«s 9. ——? &or' στ.--Ὁ ἑταίραις AIIm et mg D, évalpess t, 


irépois O0 DKqet et corr I1: ἄλλοις *s.—? ποι AGFIDKo, που: {η *5.—^ τοιαῦτα 


om DKgt.—' 
liías] Cod. Reg. ἰδίοις Ficinus: se- 
—— diis — Asr. 


— κακτῆσθαι, quod sen- 
su pub et ex pregressis buc ir irrepsisse 
apparet, Jam diu emendavimus καθῇ- 
σθαι, quod cum κακτῆσθαι facile permu- 
tari poterat ; idque unum sensus postulat 
et Ficinus confirmat, ut qui verterit : ipsi 
vero—in urbe eedent eihil agentes aliud, 
quem cusiodiam. ἸΚαθῆσθαι duplicem 
continet vituperationem ; significat enim 
tam otiosam desidemque vivendi ratio- 
nem (sic Polit. ii. 12. p. 871. B: ἀργή- 
σει τῆς αὐτοῦ δημιουργίας, καθήµενος ἐν 
ἀγορᾷ. Xenoph. (Econ. vi. T. τοὺς δὲ 
τεχρίτας uj) µάχεσθαι, ἄλλ,, ὅπερ veraí- 
δευνται, καθῆσθαι e πονοῦντας µήτε 
κινδυνεύοντα». Liban. Socrat. Apolog. 

. 671. A. τὸ καθῆσθαι ποιοῦντα μηδέ». 

f. Grev. Lect. Hesiod. c. xi. Bergler. 
ad Alciphr. i. 26. Klotz. ad Tyrt. p. 145. 
Est Latinorum sedere et desidere), quam 
vile hominum genus; καθῆσθαι enim et 
καθήµενος propriz sunt voces in artibus 
sellularüsiisque contemtis,vid. Salmas. de 
usur. c. 12. p. 837. Valcken. ad Herodot. 
ii, 86. et Ammon. p. 215.-——Deindc ad 


K.—* αὖ t.—t δὴ om c, —" θαυμαστὸν om f.—"* ἂν 


οὐδὲν ἄλλο intelligi debet ποιοῦντε». vid. 
Abresch. Diluc. Thucyd. p. 180. Duker. 
ad Thucyd. ili. 85. Fischer. ad Weller. t. 
Hi. p. d. p. $3. Latinorum est mihi 
aliud quam, de quo vid. Gronov. ad 
Liv. ii. 1. Duker. ad Flor. ii. 23. 8, Asr. 

ἐπισίτιοι] Laudat hunc locum Athen. 
vi. p. 246. À. ubi legitur λαβόντες. Asr 

οὐδὲ ἄλλοιε διδόναι] Ficin. Negue quid- 
quam scortis largiri—. Codex Reg. ves- 
ἁρῖα genuin: lectionis plura conservavit, 
legens ἑτέρος, corrupte tamen pro ἑταί- 
poss. Es illa voce, ἑτέροις, interpretationis 
sane non bone loco ortum est ἄλλοα, 
quod textum plane corrupit. FAznmss. 

ἑταίραις] | Cod. . et Ven. ὀτέροις, 
unde fluxit quod in ld. Bas. 1. 3. et 
Stepb. scriptum reperitur, ἄλλοις. frepes 


me iuter se permutata ] 
δι ἑταρος, ut in Xenoph. —— 05. &ü. S. 
46. Anab. iv. 2. $. et 80. Cf. Alberti 
Observat. Philol. in Jacob. v. 12. Sluiter. 
Lect. Andocid. p. 107. et Schweighavs. 
ad Athen. ziii. p. $66. A. Ironiam in 
his inesse, produnt ea, quie Acquunter οἱ 
εὐδαίμονει δοκοῦντε; εἶναι, A 








IIOAITEIA, A. 455 


νέστατοί siet», οὐ utr πρὸς. τοῦτο βλέποντες τὴν αὖλιν οὐς 

αζζομεν, o ὅπως $» σι ἡμῶν ἔθνος $ ἔσται διαφερόντως —* 
ἀλλ᾽ ὅπως ότι μάλιστα 0A5 ἡ «όλις' Φήθημν γὰρ ὃν τη 
τοιαύση” μάλιστα" ἂν εὑρεῖν) δικαιοσύνην xai αὖ ἐν 

χάχιότα οἰκουμένῃ ἀδικίαν, κατιδόντες' ὃς κρῖναι ἂν 0 τά- 
Aci CarroUpaav. YU) μὲν οὖν, ὡς οἱόμεθα, τὸν εὐδαίμονα 
πλάττομεν ουκ ἀπολαβόντες, ὀλέγους" ἓν avr? σοιούτους 
τὰς θένσες, ἀλλ' —8 αὐτίχαο δὲ την ἐναντίαν σκεψό- 
µιθω. ὡς περ οὖν ἂν εἰ ἡμᾶς ἀνδριάντας) γράφοντας 
προσελθών vice έψιγε, λέγων" ori οὗ τοῖς καλλίστοις TOU 
CoU σὰ κάλλιστα φάρμακα αροστίθεμεν----οἱ γὰ ὀφθαλ- 
μο πάλλιστον ὂν οὖν ὀσπρείῳ ἐναληλιμμένου εν ἀλλὰ 
µέλανι---, μετρίως ὧν ἐδοκοῦμωεν αρὸς αὐτὸν ἀπολογέσθαι 


οὐδὲν ΑΘΠΦΙΡΊΗΞ, ἂν οὐδὲν ἂν DK : οὐδὲν ἂν *s.—" ταύτῃ 0.—* μάλιστ᾽ 0.---7 àvev- 
pei» 9Dt.— κατιδόντα q.—^ ὀλίγους post τοιούτουε ponit Φ: ὀλίγους dv αὑὐτῇ ὁλί - 


"yovs mis f.—h τιθέντες Atrm. — σκεφώµεθα Obr et corr II : qi 


om tm.—* «i om 8ír. 


προσελθὰν ἄν σις] In cod. Reg. deest 
à», quod probat Schafer. Με]ει. Crit. p. 
102. haud satis recte, ut opinor; &v enim 
non otiosum est, sed et hoc et praecedens 
habent, quo referantur. Scilicet prius ἂν 
in ὥσπερ οὖν ἂν ad totam, que» sequitur, 
enunti&tionem pertinet et poni aliquid 
significat, quod fieri possc cogitetur ; al- 
terum, cum participio προσελθὼν con- 
junctum, ad hoc solum spectat et signi- 
ficat, αἱ forle accederet. Sic Polit. x. 
598. C. ατατφη ἄν. Phedr. 
260. A. Gorg. 6521. C. Xenoph. Anab. 
* 4. 7. vid. Hermann. ad Viger. p. 781. 

st. 

προστίθεμεν] Schüferas l. |. legi jube- 
beat προστιθεῖµεν ; quod haud necessa- 
rium esse censeo; namque dui, ut solet, 
constructiones mixte supt : ἔψογε, ὅτι οὗ 
---προστιθεῖμεν, οι λόγων ὅτι, οὗ προσσί- 
Gere ; igitur propter orationem directam, 
rat et scrip- 


διακελεύοιντό ol ἀκούει----σάντα τὰ ἐν τῷ 


τόπψ. Sympos. c. 26. p. 58. οἶμαι γάρ σε 


keyolueba q.—1 ἂν 
λέγων 


—l ἁνδριάντα v.—5 τι ἂν ἔ, ἄν τις Roms.—b ἔψεγε 


οὐὑτωσὶ vos εἰπεῖν, ὅτι τοῖς 0eois κατο- 

αἰσχρῶρ γρ ehe dg fpes. p 
1d ο pos. on. 95 

D. οὐδὲν κωλύειν Q)s—Bbri δὲ 

νιόν ré ἐστιν ἡ Ψνχἠ--καὶ ταλαιπωρου. 

µόῃ τε 53 «ρῶτον τὸν βίον ἕψη kal— 

ἀπολλύοσο p. 69. B. ὅε τινες fAeyos — 


καὶ πότερον τὸ αἷμά ἑστω, ᾧ φρονοῦμεν--- 
ὁ δὲ ὀγκέ Sir de rim TE 


Anabas. vii. 3. 18. ἕλσγον πολλοὶ κατὰ 
ταντὰ, ὅτι saprbs ἄξια λόγει (Scháferas 
corrigi vult λέγοι) Σεύθη:' xeu γὰρ 
εἴη καὶ οὕτο-- δυνατὸν εἴη cet. Vide 
Scháüfero laudata p. 102. Neque hic 
optativus statim post indicativum positus 
offendere debet; solent enim Greci etiam 
in una eademque periodo indicativum et 
Ας γώ conjungere, ut Phileb. 35. E. 
E. Sympos. 298. C. Dialog. de just. 
374. B socrat. de Pac. p. 177. ed. Co- 
rai. σε Matthie Miscell. Philolog. v. ii. 
p. 1. p. 63. Gr. Grec. p. 710. et Heind. 
ad Phædon. ϕ. 12. et 16. Sic volgatam 
scripturam ele» defendi Ie μα ; 
quanquam magis placet uod nos re- 
posuimus, εἶσι». P e verbis eb ὀφθαλμοὶ, 
κάλλιστο» ὃν, vid. ad i. 9. Asr, 


1i. ĩ. 161. 








454 ΠΛΑΤΩΝΟΣ. 


σαις πρίπουσαν κατασκευὴν κτώμῖνο, καὶ θυσίας θεοῖς 
ἰδίαςξ θύοντες, καὶ ἕενοδοχουντες, xai δὴ καὶ & νῦν δὴ συ 
ἔλεγες," χρυσόν τε καὶ ἄργυρον πεκτηµίνοι καὶ φάντα ὅσα 
νοµάζεται τοῖς µέλλουσι µακαρίοις εἶναι. ἀλλ' ἀτεχνῶς, 
Qaín ἄν, elc sp ἐπίχουροι µισθωτοὶ iv τῇ πόλει φαίνονται 
mlt ite. χαθῆησθαμ οὐδὲν ἄλλο) 3 Φρουροῦνσες." . Nai, 5» δ ἐγώ 
xai ταυτώ "ys. ἐπισίτιοι καὶ οὐδὲ pacÜor αρὸς τοῖς σιτίοις 
λαμβάνοντες ὡς περ οἱ ἄλλοι' ὥστε" od. ἂν ἀποδημῆσαι 
βούλωνται ἰδία, ἔξεσται αὐτὸῖς, οὐδὲ ἑταίραις διδόναι, ovd" 
ἀναλίσκειν ἄν aoi? (ούλωνται ἄὤλλοσε, oic, δὴ οἱ εὐδαίριο- 
νες δοκοῦνεες εἶναι ἀνωλίσκουσι. ταύτα καὶ ἄλλα τοιαῦ- 
τα] συχνὼ τῆς κατηγορίας ἀπολείπεις. 'AAA, 8$ 9 ος, 
ἔστω xoi ταῦτα κατηγορημένα" — "Tí οὖν 03^ ἀπολογη- 
σύμεθα, φήςι Ναί. Τὸν avrov οὔμον, ἦν ὃ ἐγώ πορουό- 
µενοι εὑρήσομε», ὡς ἐγώμαι, ἆ λεκτία. ἐροῦμεν γὰρ ὅτι 
θαυμαστὸ" μὲν ἂν οὐδὲν" εἴη, εἰ καὶ οὗτοι οὕτως εὐδαιμο- 


8&.—! κεκτῆσθαι cum s mg E: ipse om.—J ἀλλ᾽ v.—h φρονοῦντο H.—h «^ ς--- 
2» ὥσπερ ol ἄλλοι λαμβάνονται v.—?. &or' er.—^ bralpeus ΑΠΠΙ et rg D, ἑταίροις t, 
kréposs G0 DKqet et corr TI: ἄλλοις *s.—» ποι AGIIDKeo, sov q : ry *5.—^ τοιασῦτα 
om DKqt.— wexaryyopupépa K.—* a8 £,.—t* δὴ om ce, —* om (.—' à» 


οὐδὲν ἄλλο intelligi debet ποιοῦντεε. vid. 
Abresch, Diluc. Thocyd. p. 180. Duker. 
ad Thucyd. ii. 85. Fischer. ad Weiler. t. 


Είας] Cod. Reg. Idiois. Ficinus: se- 
craque diis privata faciunt. Asr. 
καθῇῆσθαι] Vulgo κεκτῆσθαι, quod sen- 


su caretet ex pregressis huc irrepsisse 
apparet, Jam diu emendavimus καθῇ- 
σθαι, quod cum κεκτῆσθαι facile permu- 
tari poterat ; idque unum sensus postulat 
et Ficinus confirmat, ut qui verterit : ipsi 
vero—in urbe sedent oihil agentes aliud, 
qunm custodiam. Ἐαθῆσθαι duplicem 
continet vituperationem ; significat enim 
tam otiosam desidemque vivendi ratio- 
nem (sic Polit. ii. 12. p. 371. B: ἀργή- 
cei τῆς αὐτοῦ δημιουργίας, καθήµενος ἐν 
ἀγορᾷ. Xenoph. (Econ. vi. 7. τοὺς δὲ 
τεχρίτας μ) µάχεσθαι, ἄλλ', ὅπερ τεπαί- 
δευνται, καθῆσθαι µήτε πονοῦντας µήτε 
κωδυνεύονταφ. Liban. Socrat. Apolog. 
P. Srl. À. τὸ καθῆσθαι ποιοῦντα μηδέ». 

 Grev. Lect. Hesiod. c. xi. Bergler. 
ad Alcipbr. i. 26. Klotz. ad Tyrt. p. 143. 
Est Latinorum sedere et desidere), quam 
vile hominum genus; καθῆσθαι enim et 
καθήµενος proprie sunt voces in artibus 
sellularüsiisquecontemtis,vid. Salmas. de 
usur. c. 12. p. 337. Valcken. ad Herodot. 
ii. 86. et Ammon. p. 215.—Deindc ad 


iii. p. Ἡ. p. 38. Latinorum est mihi 
aliud quam, de quo vid. Gronov. ad 
Liv. ii. 1. Duker. ad Flor. iU. 23. S. Asr. 
ἐπισίτιοι] Laudat hunc locum Athen, 
vi. p. 246. À. ubi legitur λαβόντες. Α.:Τ. 
οὐδὲ ἄλλοις διδόναι] Ficin. Neque quid- 
quam scortis largiri—. Codex Keg. vee- 
tigia genuinsx lectionis plura conservavit, 
legens. érépois, cor te tamen pro ὅταί- 
s. Ez illa voce, ἑτέροις, interpretationis 
sane non bone loco ortum est ἄλλας, 
quod textum plane corrupit. Fagnss. 
ἑταίραις] | Cod. . et Ven. érépes, 
unde fluxit quod in Áld. Bas. 1. 2. et 
Steph. scriptum reperitur, ἄλλοι.  Se- 
pissime inter se permutata legimus ἕτερας 
et ἑταῖροε, ut iu Xenoph. Hellen. ii, 8. 
46. Anab. iv. 2. 8. et 30. Cf. Alberti 
Observat. Philol. in Jacob. v. 12. Sluiter. 
Lect. Andocid. p. 107. et Schweighavs. 
ad Athen. xiii. p. $66. A. Ironiam in 
his inesse, produnt ea, quz sequuntur οἱ 
εὐδαίμονεα δοκοῦντες εἶναι. As. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Δ. 455 


νέστατοί eimi», οὐ μὴν πρὸς τοῦτο Ελέποντες σὴν αόλιν οὐς 

αἰζομαν, o ὅπως ὃν σι ἡμῖν ἔθνος 1 ἔσται διαφερόντως —* 
ἀλλ Sr ότι μάλιστα ὅλη ἡ volig" Φήθημιν γὰρ 5 η 
σοιαύτη” μάλιστα" ἂν εὑρεῖν' δικαιοσύνην χαὶ ab r 

κάχιότα οἰκουμένη ἁδικίαν, κατιδόνσες" às κρῖναι ἂν ὃ κά- 
λαι ζητοῦμιν. νυν μὲν οὖν, ὡς οἰόμεθα, τὴν εὐδαίμονα 
πλάτσομεν ουν ἄπολαβθόντες, ὀλίγους" ἐν avr) σοιούτους 
rie θέντεςὸ ἀλλ) ολην' e urina δὲ τὴν ἐναντίαν σκεψό- 
µιβα. ὡς σερ οὖν ἂνὶ si? ἡμᾶς ἀνδριάντας' γράφοντας 
αροσελθων vice ὄψεγε, λέγων" ὅτι οὗ τοῖς καλλίστοις TOU 
CoU σὰ κάλλιστα θάρμακα αροστίθεµεν---οἱ γὰ ὀφθαλ- 
pei κάλλιστον ὂν οὐκ ὀστρείῳ ἐναληλιμμάνοὴ εἰ ἀλλὰ 
μέλανι--- μετρίως ἂν ἐδοκοῦρυεν πρὸς αὐτὸν ἀπολογείσθαι 


οὐδὲν ΑΘΠΦΙΟΠΙΞ, ἂν οὐδὲν ἂν DK : οὐδὲν ἂν *c.—" ταύτῃ ἐ.---ᾱ μάλιστ’ 0.--7 ἂνευ. 
pei» €Dt.—À κατιδόντα φ.---ᾱ ὀλίγους post roi rovs ponit Φ: ὀλίγους dv abri) ὁλί- 
Ύους σινὰς f.—h τιθέντεε Atvm.—* σκεφώµεθα Obr et corr IT: cxepe(peóa qa rd 


om tm.—* εἰ om θίτ.-- 


προσελθὼν ἄν vis] In cod. Reg. deest 
à», quod probat Schafer. Melet. Crit. p. 
102. haud satis recte, ut opinor; &» enim 
non otiosum est, sed et hoc et præcodens 
habent, quo referantur. Scilicet prius ἂν 
in ὥσπερ οὖν ἂν ad totam, quz sequitur, 
enuntiationem pertinet et poni aliquid 
significat, quod fieri possc cogitetur ; al. 
terum, cum participio προσελθὼ»ν con- 
junctum, ad hoc solum spectat et signi- 
ficat, si forle accederet. Sic Polit. x. 
698. C. γράψας ἂν---ἐξαπατφη ἄν. Phaedr. 
260. A. Gorg. 521. C. Xenoph. Anab. 
* 4. 7. vid. Hermann. ad Viger. p. 781. 
st. 
προστίθεµεν] Schüferus Ἱ. |. legi jube- 
bet wpocriüeiper ; quod haud necessa- 
rium esse censeo; namque duse, ut solet, 
constructiones mixtæ supt : ἔψογε, ὅτι ob 
sc tporridéiner, εί λέγων ὅτι, οὗ προσψί- 
; igitur propter orationem directam, 
que locum etiam habere t et scrip- 
tori obversabatur, προστ μεν recte ha- 
bere existimo. Quod sequitur: ol γὰρ 
ὀφθαλμοὶ---εἷεν (sic vulgo legitur), id pro 
accusativo cum infinitivo positum est, ot 
solet optativus adhiberi, indicativo vel 
optativo cum ὅτι przcedente, Sic Polit. 
. D. ἑαυτοῦ δὲ προσελθόντος 
-καὶ 


"1 οι---ἄγγελον γενέσθαι 
Διακελεύοιντό ol ἁκούειν---κάντα τὰ ἐν τῷ 


τόκψ. Sympos. c. 36. p. 58. οἶμαι γάρ σε 


t ἁνδριάντα υ.---ᾱ τις ἂν 6, ἄν τις Roms.—bh ἔψεγε λ 


οὐὑτωσὶ vos εἰπεῖν, ὅτι τοῖς θεοῖν κατο- 
σκευάσθη τὰ πράγματα δι ἔρωτα καλῶν' 
αἰσχρῶ» γὰρ οὐκ εἴη ἔρως.  Pheedon. 96. 
D or — φὴν--ὅτ. δὲ 
νιόν ré ἐστιν ἡ ψυχἠ--καὶ γαλαιπωρον- 
µόῃ τε δὴ αρῶτον τὸν βίον ἕψη καὶ--- 
—— p. 69. B. ὅε rues ἔλεγον--- 
καὶ πότεραν τὸ αἷμά ἐστιν, ᾧ φρονοῦμεν--- 
ὁ δὲ ἐγκέφαλόε ἐστυ Ó vàs αἰσθῆσαις παρ- 
ω.---ὲκ τούτων δὲ — 
m ist. vii. P. 828. C. 
ὅμως ἔδῥεψε δν νῦν πειρατόον εἶναι 
φείσας γὰρ ἕνα µόνο», καν πάντα άξειρ- 
γασµένος ἐσοίμην ἀγαθά. Xenophon. 
Anabas. vii. 3. 18. Ἕλογον φολλοὶ κατὰ 
ταυτὰ, ὅτι παντὸς ἄξια Aye: (Schüferus 
corrigi vult λόγοι) dein χειμὼν γὰρ 
en καὶ οὔτο---δυνατὸν εἴη cet. Vide 
Scháfero laudata p. r^ Neque hic 
optativus statim post indicativum positus 
offendere debet ; solent enim Greci etiam 
in una eademque periodo indicativum et 
optativum conjungere, ut Phileb. 35. E. 
$8. E. Sympos. 298. C. Dialog. de just. 
874. B. [socrat. de Pac. p. 177. ed. Co- 
rai, Ci. Μαι Miscell. Philolog. v. ii. 
p. Ἱ. p. 68. Gr. Grec. p. 710. et Heind. 
ad Pheedon. $. 12. et 16. Sic vulgatam 
scripturam ele» defendi ape μμ 2 
uanquam magis acet uod nos re- 
—— εἶσιν. Pe verbi ^ erbis ὀφθαλμοὶ, 
κάλλιστουν by, vid. ad i. 9. Asr, 


rit i. 161. 


456 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Atyorrtg Ὦ θαυμάσίς μὴ oiov δὲν ἡμᾶς οὕτω XA OU; 
ὀφθαλμοὺς γράφει, ὥστι pa ὀφθαλμοὺς φαίνεσθαι, pen 
uU. TRAAXC μέρη, ἀλλ dou ε τὰ προσήκοντα ἑκάστοις 
ἄποδιδόντες τὸ ὅλον xay ποιοῦριν. καὶ δη καὶ νυν Lei 
ἀνάγκαξε ἡ ἡμᾶς σοιαύτην εὐδαιμονίαν τοῖς φύλαξι φροσάκ- 
su, 3 imairoug παν μᾶλλον ἀπεργάσεται ἦ φύλρκας. 
ἐπιστάμεύα γὰρ καὶ τοὺς γεωργοὺς ξυστίδας ἀμφμέσαντες 
καὶ χρυσὸν migilivrig πρὸς ἡδονῆν ἐργάζεσθαι χελεύςιν T» 
yn, καὶ τοὺς χεραµέας"' πατακλίνωντες" iri δεξια" Teo; 
σὸ πυρ διαπίνονσάς σε καὶ εὐωχουμάνους, σὸν reoxo⸗ Σαρα- 
θεμένους, ὅ 9σον ἄν ἐπιθυμώσι) περαμεύεω, καὶ τοὺς ἄλλους 
πάντας τοιούτῳ σρόπῳ μακαρίους σοι, ἵνα δὴ ὅλη 5 φὺ- 
λις εὐδαιμοῇ. ἀλλ ἡμᾶς μὴ οὕτω νουθέεει, o * ἄν cot "u- 


1t, 431. θώμεθα.] οὔτε 0  Υεωργὸς y'$o) yos ἔσται oUT$. 0" κεραμεὺς 


κεραμεὺς οὔτε ἄλλος οὐδεὶρ. οὐδὲν & ixo⸗ σχῆμα, ἐξ ὧν πόλις 


γγγνεται. ἀλλὰ TOY μιν' ἄλλαν. ἑλώσσων λόγος 
ri, f, 168. ῥάφοι γὰρ φαῦλοι γενόμενοι καὶ διαφῥαρέντες καὶ  προσ- 


Jt Upop- 


ποιησάμεενοι είναι μὲ ὄντες πόλη οὐδὲν Osivór φύλακες 
ài όμων σε καὶ πόλεως μη ὄντες ἀλλὰ δοποῦντες o 0 ας δη 
ὅτι πᾶσαν ἄρδην πόλιν ἀπολλύασι" xal G0! TOU SU οἰκεῖ 


qi$ προσελθὼν Φ.---ἶ ἐναληλειμμόνοι K. — μη» ο---ᾱ οὖν . — ποιοῖµεν 


e. — κε 


Ραμοσύ: t.—» ἐπικλίναντος m. — ἐπιδέξια A, és] δεξιᾶ Πέ, ἐπὶ δεξιὰν Or.—P év» 
θυµήσωσι $.—^ πιθώµεθα q. — οὔτε γὰρ v. — ὁ om Θ, postponit &.—' τὰ μὲν ἄλλα 
K.—* ὁ λόγοι .—"* πόλις θ.-- πόλιν ἄρδην Ot, τόλω τὴν ἄρδη» c.—* ἀπολύον- 


ἐπιστάμεθα] Haud dubie rectius ha- 
beret ἠπιστάμεθα, ut Ficinus quoque ver- 
tit: possemus enim εἰ agricolas hortari, 
ut —animi tantum gratia colereni terram. 
Tunc paulo poet pro εὐδαιμονῇ legendum 
esset εὐδαιμονοίη, ex lege certe Atticorum 
&ccuratius scribentium (vid. Dawes. Mis- 
cell. Crit. p. 66. Hermann. ad Viger. 
p. 806. et in Mus. Antiq. Stud. p. 196. 
Bcháfer. Melet. Crit. p. 121.) Sic et Fi- 
cinus videtur legisse vertens: quo tmi- 
versa civitas felix esset. Asr. 
ξὐστιδας] Schol. sium" p. 158. ξυστίε 
ἐστι λεκτὸν 


stoph. Nub. 70. et Rubnk. ad Tim. p. 
188. Asr. 

ἐνιδέξια] Commode ad ignem se col- 
lecantes. Vulgo ἐκὶ δεξιὰ, quod ita, ut 


nos scripsimus, jam Casaubonus ad 
Anten. l. c. , Comeserat VA. 
er σχῆμα é icinus et Corna- 
rius hec ita —2 ut ἔσται sopple- 
rent ; ille enim vertit, neque wllus alius 
formam habebit eorum, ος quibas fi 
civitas. | Sed rectins, ni fallor, ita intel- 
liguntur: οὐδεὶς οὐδὲν ἔχων σχΏμα, nemo, 
quocunque loce et ordine est s. quocunque 
manere fungitur, int. is erit, quem csse 
oportet. Ἄχῆμα est vita ratio ec con- 
ditio (v. Raphel. ad Philip. ii. 7.) locas 
5 νροῤῥάφοιϊ Laudat Stob. xli. p. 27 
νε ] [audeat » xli. p. 275. 
ubi ar ma ye pro épás δή; sed 
illud etiam Ficinus videtor expressise 
vertens, videsne ; 9) enim in interroga- 
tionibus frequentatur ; quod, si interro- 
gative exprimas, est wmonne, ut Ficinus 
vertit, Asr. 
ἀπολλύασι] Sic pro ἀπολλόουσι ο Cod. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 451 


καὶ ευδαιμονεῖν μόνοι τὸν παιρὸν ἔχουσι».". si μὶν οὖν 
Apis μὴν) Φύλανας ag ἀληθως ποιοῦμεν ἥχιστα κακούρ- 
ους τῆς πόλεως, 0 ὃ ἐκεῖνο λόγων γεωργούς σωας καὶ ὡς 
σερ i πανηγύρει ἀλλ. ουκ LL TOAS. ἑστιώτοραρ: εὐδαίμο- 
νας, αλλο αν τι 7] πολι λέεγοι. σχεπτέον ουν ποτερον προς 
φοῦτο [βΑλέποντες τοὺς Φύλακας καθιστῶμεν ὅπως, ὅτι 


* e , ^ f 7d ΄ g 3 / 4 ^e N η 
αλείστη” αυτοῖς ευδαιμονίαξ 


σὴν" πόλιν ὅληνὶ βλέποντας θεατέον si κείνη ἐγγίγνεται, 
A 9» η 9 ρω 9 
φους ὃ ἐπικούρους τούτους καὶ τους) Φύλακας ἐχενο ὄναγ- 
* ^ 
καστίον ποιεῖν καὶ πειστίον ὅπως. OTi ἄριστοι δηµιουργ οἳ 
φοῦ ἑαυτώνὶ ἔργου ἔσονται, καὶ τοὺς ἄλλους ὥπαντας ὡσ- 
P4 ^ 2 
αὐτως, καὶ οὕτω ζυμπάσης τῆς πόλεως αὐζανομάνης καὶ 
xac oixiQopo&yng ἑωτέον ὅπως ἑκώστοις τοῖς ἔθνεσιν ἡ φύ- 
9 * led * 2 * 
σις ἀποδίδωσι τοῦ εταλαμβάνει εὐδαιμονίας. — [ S. 2.] 
Αλλ’, $ δ᾽ ὃς, καλὼς μι δοκεῖς λέγεν. "Aeg οὖν, 3». 0 
* / ON ^ m»? M / / / , 
&ya, πω το TOUTOU . άδελφον δόξω σοι μετρίως λέγε 1: 
8 9 
μάλιστα; Τοὺς ὤλλους αὖ δημιουργοὺς σχόπει εἰ τάδε 
διαφθείρε, ὥστε xai? κακοὺς γίγνεσθαι. Τὼ coim δὴ 
ταυτα; llAovrog, ἦν ὃ᾽ ἔγω, καὶ πενία. ως δη; (2e. 
΄ 3 "^ * q , r 2 "m 
«λουτησας χυτρευς δοκεῖ σοι ὅτι θελήσειν ἐπιμελεῖσθαι 
τῆς σέχνης; Ουδαμᾶς, ἔφη. ᾽Αργὸς δὲ καὶ ἀμελῆς' γε- 
civ m, ἀπολλύουσυν ($.—J καὶ ab Am, καὶ ἂν OTIGt, καὶ ἂν καὶ αδ c, καὶ ἀντὶ DKt, 
καὶ γὰρ αὐτοὶ ᾳ: ἂν s et corr Ἡ.---- όϊκεῖν τι καὶ ο.--- ἔχουσιν ADKqtm et pr H, 
ἔχοντει Φ: ἔχωσυ *s.—^ alterum μὲν om Kq.—^ ἑστιάτ καὶ εὐδαίμανας Hos. 
--ᾱ ὅπου ΦΤ.--- πλεῖστον Φ.---ἵ εὐδαιμονίας Φτ.---ἕ εὐδαιμονία abrois q.—^ τὴν om 


H.—! ὅλην τόλιν q.—3 καὶ τοὺς om q.—k ὅπως om q.—! ἑαυτοῦ s.—72? τούτων t.— 
^ Κ.-- διαφέρει A, διαφθείρευ K.—P ὥς καὶ v.—9 ἔτι δοκεῖ σοι €.—7 06Ae0 K.— 


Reg. et Stob. reposuimus ; vid. Thom. 
M. p. 400. ibique interp. Asr. 

καὶ ab—xovew] Mir& est in hoc loco 
lectionis diversitas, Ald. Bas. 1. 2. et 
Steph. exhibent &» Exec, at cod. Reg. 
ἄντι---ἔχουσι. | Particula ἂν vel καὶ ἂν 
sensum non habet ; quocirca aj scripsi- 
mus, quod dici non potest quam crebro 
cum ἂν permutatum fuerit; et e cod. 
Reg. ἔχουσι recepimus. Confirmatur hec 
scrrptara genuina Ficini translatione, 
qus est: videsne, ut omnem civitatem 
simu] perdant? rursusque (καὶ ab est 
sicuti et contra) custodes ipsi bene eam 
constituendi beatamque reddendi soli op- 
portunitatem habent. As. 

el μὲν οὖν] Mancam esse orationem 
apparet; fortasse legendum est : εἴπομεν 


οὖν, ἡμεῖς μὲρ — ποιοῦμεν, ó UO. dkéivo 
λόγων---ἄλλο ἄν τι 3) πόλιν Aéyo. Mox 
καὶ ante ὥσπερ Ficino præeunte delevi- 
mus. Sensus est, *qui illud dicit, nempe 


111. i. 160. 


agricolas fere ut in celebritate quadam - 


feBta, non ut in urbe felices convivas ex- 
hibet, is non de urbe loquitur.' Asr. 

Φύλακας s ἀληθῶς] Ficinus vertens: 
veros civitatis custodes, ἀληθεῖς legisse 
videtur. FArHsE. 

ἑαυτῶν] Sic Ald. Bas. 1. et 2. contra 
Steph. ἑαντοῦ. Ásr. 

6. 2. robs ἄλλους] Laudat hec Stob. 
Serm. xli. p. 278. v. 19. Asr. 

πλουτήσας] Eandem sententiam ex- 
ponit Aristoph. Plut. 510.- Mox ἐπιμέ- 
λεσθαι pro ἐπιμελεῖσθαι et Óéas pro υἱεῖς 
sponte nostra scripsimus. Asr. 


lat. Vor. VI. 


458 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


rimi μᾶλλον αὐτὸς αὐτοῦ; Πολύ ys. Ουκουν xxi 
υτρεὺς yiyntais Kai rovro, ἔφη, πολύ. Kai par xai" 
ὀργανά ys μὴ έχων παρέχισθαι ὑπὸ ruvias ἤ σι ἄλλο 
τν sic ro τέχνην, σά σε ἔργα πονηρόσερα ργάσεται 
καὶ σοὺς υἱές 7] ἄλλους οὓς ἂν διδώσκηΣ xecieous δηµιους- 
γοὺς διδάξεται. II; » o); da ἀμφοτέρων 95, αενίας 
τε καὶ πλούτου, χείρω μὲν τὸ τῶν τεχνὼν ἔργα, χείρους δε 
αὐτοῦ. Φαίνεται. Ἕτερα δη, e ex Sox, τοῖς φύλαξω εὖ- 
giam, à παντὶ τρόπῳ Φυλακτέον ὅπως" μη: ποτε αὐτους 
Mu sig τὴν gon παραδύντα, Ποια" ravra; λλου- 

r. 422. i 7» $i ἔγώ, καὶ mea, ὡς του μὲν σρυφήν σε" xai 
γίαν καὶ εως σμὸν ἐμποιοῦντος,. oit ὃν ἀνελευθερία (αν 
καὶ καλοεργίαν æed⸗ τῷ νωτερισμφ. Πάνυ μυ οὓς, 
$n. τόδε μέντοι, o Σώκρατες, σκότει” πῶς 7A ἡ πόλη 
oit, v ἔσται πολεμέν, ἐσειδὰν χρήματα μὴ κεκτημένη 5 
ἄλλως σε xy προς μεγάλην . σε καὶ σλουσίαν ἀναγαασόη 

11L i, 170. πολεμεῖν; Δήλο», 7 »v à' ya ὅτι πρὸς μὲν μίαν χαλεπωτι- 
go», πρὸς à δύο τοιαύτας ῥᾷον. Πως eric; n ὃ ος. 
Πρώτον μέν που, si FTO, éd δη μάχισόαι, ἆ &p ου σλου- 
σίοις ἀνδράσι μαχοῦνται αὐτοὶ ὄντες πολέμου ἀθληταί; 
Nai τοῦτό γε, $Qx. Tí οὖν, ὧν ὃ γώ M ᾿Αδέμαντες εἰς 
αφύκτης ss οἷόν σε κάλλιστα" εκ] τοῦτο" παρεσκευασμένος 
δυοῖν μὴ sixty, αλουσίου δὲ Χαὶ πιόνοιν ovx ὧν δοκε 
* ἁγεννὸς &t.—* μᾶλλον om pr H.—" καὶ post μὴν om Φ.--ἵ τε Ἐ.-- τὴν om t et 
pr K.—* τά γε K, τότε II6t.—? διδάσκῃ AOETIGtemr : διδάξῃ *s.—3 bk 9.—5 e»- 
λακτέον φαίνεται ὅπως v.—h λήσει TIGDKqt et pr A: λήσῃ *s.—^ τὰ ποῖα Xfes.— 
4 πλοῦτος ἦν K : πλοῦτόε Te ἦν *s.—^? τε om erieDKqmt.—- ποιοῦντος AGTIeD 


Kmt: om q.—£ τῆς (v.—h κακουργία» tv.—! καὶ νεωτερισμὸ» ποιοῦντος ΘΠάφι, 
ποιοῦντοι DK.—À xh» om Θὸτ.--Χ ἂν ἀναγκασθῃ €xr.—! τοι Kt.— t.— 
διδάξεται]  Imstruendo reddet s. ita 
instruet, ut artifices ση deteriores, 
Sic Polit. viii. p. 546. B. obs ἡγεμόνας 

ο vÓAeur ὁπαιδεύσασθε. Menon. 93. D. 


τος cod. Reg. et Stob. omittunt, quod 
placet. Sic supra Πλοῦτος, ἂν ὅ' ἁγὸ, 
καὶ sería, Asr. 

τοῦ δὲ] Euseb. τῆς δέ. Mox κακονρ" 





ἃ ἐκεῦος αὐτὸν ἐπαιδεύσατο. 94. B. τού- 
τους---ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς xelpovs 
Αθηναίων. Vid. Hemsterhus. ad Ari- 
stoph. Plut. p. 4. Toup. ad Suid. t. ii. p. 
883. Λετ 

repa 5j] Laudat Euseb. Prep. Evang. 
xii. 85. p. 610. C. ubi pro δὲ scriptum 
est δέ. Mox Stob, ἅπαντι pro & παντὶ, 
vitiose, Solecum λήσῃ mutavimus in 
Mc. —Paulo inferius τὲ post v. Πλοῦ- 


lay Bas. 1. 2. et Stob. alii κακοεργία». 
Deinde post νεωτερισμφ Euseb. haud 
dubie de suo adjecit κακοεργία δέ ἐστι 
πᾶσα κρᾶξι Éripos, As. 

ἐπὶ τοῦτο] Vulgo ἐπὶ τούτψ, que ἴτε- 
quentissima est permutatio, vid. interp. 
ad Xenopb. Mer. i. 5. iii. 2. et nostra ad 
i. 3. Mox δοκεῖ pro δοκῷ scripsimus, de 
quo jam monuerat Matthis Gr. Cr. p. 
729. Asr. 





IIOAITEIA, A. 459 


σοι ῥᾳδίως μάγεσθαι; Οὐκ ἂν ἴσως, ἔφη, ἅμα γε. O0 
si &hsizP ἦν δ᾽ εγώ, ὑποφεύγοντε τὸν αρότερον ἀεὶὶ προσ- 
Φερόμιενον ἀναστρέφοντα" κρούεμ,' καὶ τοῦτο ποιοί σολλά- 
xig i» ἡλίῳ τε καὶ ανίγειι ἄρώ γε οὐ χαὶ πλείους" χειρώ- 
σαιτ ἂν τοιούτους ὁ τοιοῦτος; ᾿Αμέλει, ἔφη, οὐδὸν ὧν φί- 
voro. θαυμαστό. ᾽Αλλ οὖκ οἷει φυκτικῆς πλέον µετί- 
χειν τοὺς πλουσίους ἐπιστήμη τε καὶ ἔμπειρία 7) πολεµι- 
x56;" Εγωγ, ὄφη. 'Ῥαδίως ἄρα ἡμῖν oi ἀθληταὶ ἔκ τῶν 
εἰκόσων διαλασίοις τε καὶ τριπλασίοις αὐτῶν μαχοῦνται. 
Συγχωρήσοµαί σοι, ἔφη: δοκεῖς γάρ µοι ὀρθῶς λέγευ. 
T; 9', ἂν αρεσβείαν πέρψαντες sic την ἑτέραν TOM σά- 
A205" εἴπωση, ὅτι Ἡμεῖς μὲν οὐδὲν γρυσίω οὐδ) ἀργυρίωϊ 
χβώμιεθα, οὐδ᾽ ἡμῖν θέρις, ὑμῖν ὃς" ξυμπολεμήσαντες" 
οὖν μεθ) ἡμῶν ἔχετε τὰ τῶν ἑτέρων' οἷθι τινὰς ἀκούσαντας τει. i. 171. 
σαῦτα" αἱρήσεσθαι κυσὶ πολεμεῖν στερεοῖς τε; καὶ ἰσχνοῖς 
μᾶλλον ἢ μετὰ κυνῶν αροβὀάτοις πίοσί τε καὶ ἁπαλοῖς; 
OV µοι δοκεῖ. ἀλλ᾽ ξὼν εἰς μίαν, ἔφη, πόλιν συναβροισύῇ. 
τὰ τῶν ἄλλων χρήματα, ὅρα μὴ κίνδυνον Φέρη τῇ μὴ 
πλουτούση. Βὐδαίρων $18 ἦν δ᾽ ἐγώ, ὅτι oii! ἄξιον εἶναι 
ὤλλην Tuy αροσειπεν πόλιν 5 τὴν τοιαύτην οἵων ἡμεῖς 
κατισκευάζομεν ᾿Αλλὼ τί μήν; ἔφη. Μειζόνως, 9» 
δ) εγώ, χρὴ προσαγορεύειν τὰς ἄλλας: ἑκάστη γὰρ αὐτῶν 
πόλεις) εἰσὶ πάµπολλαι, ἀλλ οὐ πόλις, τὸ τῶν παιζόντων. 


( 
5 τοῦτο AEb(cmt, τοῦτο T1: τούτῳ *s9.—9 Boxe? AIIDKqtv : δοκῇ *s.—»9 ét eor. 
—1/ àel ΑΘΕΠΦ: ale) *s.—' ἀναστρέφοντι (.—5 κρούει t.—t ποιῆ OTIr, ποιεῖ Hi, 
ποιεῖν 0.---3 πλέουε A.—" τοιοῦτος K.—" πολεμικού: &1.—* τἀληθῆ om q.—? àp- 

IIKq.—* δ' οὖν (.—* t. Hc.—^ αὐτὰ K.—^* re om σ.---ᾱ ἰσχυροῖς K, συχνοῖς 
$t.—^ el 6, om t.— ξυναθροισθῆ v, συναθροισθείη Φ.---δ el om Θ.--- εἴη R.—! κα- 


ἀκχούσαντας] Ald. Bas. 1. 2. àxoócor- 
ras. Asr. 
αἱρήσασθαι] Sic Ald. Bas. 1. et 3. 


κατεσκενάζοµεν] Haud dubie reponen- 
dum est κατασκενυάξοµεν. Asr. 

τὸ τῶν» παιζόντων] Int. λεγόμωνν]. 6. 

at- 


quod Steph. ut centies tacitus fecit, in 
αἱρήσεσθαι motavit, male, vid. nostra ad 
Alcibiad. ii. p. 303. quibus addere potes, 
si tanti putes, Thom. M. p. 159. 167. 
interp. ad Lucian. t. iii. p. 478. Bip. 
Observat. Miscel. iv. p. 286. et Heind. 
ad Phedon. $. 32. Λατ. - 

lexvois] Cod, Reg. laxvpots, male ; 
respondet enim ἰσχνοῖς voci κίοσι, quem- 
admodum crepeois voci ἁπαλοῖςε, Αετ. 


ὥσπερ οἱ vaíforres λέγουσι. — Vid. 
thie Gr. Gr. p. 393. Schol. Ruhnk. p. 
158. πόλεις παίζειν εἶδός ἐστι πεττευτι- 
kfjs παιδιᾶς μετῆκται δὲ καὶ els παροι- 
µία». Sic et Suidas : πόλις’ εἶδοι παι- 
διᾶς καὶ παροιµία, πόλεις παίζομεν.---Ώθ 
sententia, perfecte unam debere civita- 
tem esse, vide que exposuit Morgen- 
stern. p. 235. Asr. qui citat in Addend. 
* Erasmi, Adag. Chil. iii. Cent. ii. 28, p. 


460 


/ 4 ^ k — e * ] ^m 
δύο μὲν γάρ, κἂν OrioUY. 5, 
* e ^ , / »» € / ’ 
tt, 425. qreyr co, » 06 πλουσίων TOUTOP ὃ) ἐν ἕχατίρα πτωυ σολ.λαι:, 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


πολιµία" ἀλλήλαμ, ἡ μὲ 


4 τὴν Ν P e ^e / Ay Φ ϱ 74 q »*^ γ 
&i6 εν μεν’ wg μι προσφερη, παντος αν αμαρτοις,' £0? 
δὲ ὡς «ολλαῖς, διδοὺς τὰ τῶν ὑτέρων τοῖς ἑτέροις χρήµα- 
τά τε καὶ δυνάμεις ἢ καὶ αὐτούς, ξυμμάχοις μὲν ἀεὶ φ«ολ- 

^v / t / ? 9.7 λ ο α * e ΄ 
λοις χρήσει, πολεριοις ὸ ὀλιψοις. καί ἕως αν 9 πολις 
σοι οἶκῇ σωφρόνως ὡς ἄρτι ἐτώχθη, μεγίστη ἔσται, OU Tu" 
εὐδοκιμῖν" λέγω, ἀλλ ὡς ἀληθως μεγίστη, καὶ o» puo- 


7 
νου 7 


χιλίων τῶν προπολεμούντων οὕτω γὰρ µεγάλη, 


TAI μίαν οὐ ῥαδίως oUT ἐν Ελλησι οὖτε ἐν [ναρ/βάροις 


r.i, 113, εὑρήσεις, δοκούσας δὲ πολλὰς καὶ πολλαπλασίας τῆς τη- 


λικαύτης. 5 ἄλλως οἵἴει; Ov uà τὸν A, ἔφη. [S. 8.)] 
Οὐκοῦν, ἦν δ᾽ ἐγώ οὗτος ἂν si xai! κάλλιστος ορος τοῖς 


ἡμετέροις ὤρχουσῳ, ὅσην δεῖ" 
e * 


τὸ µόγεθος τὴν w0Xiv ποιεῖσ- 


θαι καὶ ἡλίκη οὔση ὅσην χώραν ἀφορισαμάνους τὴν ἄλλην 


* 224 
χαιρευ icer. 


φασκευάξοµεν 0.—À «dius ο.--ᾱ 


Τίς, ἔφη, opo; Όέμαι pár, ὃν δ᾽ ἐγώ, τό» 


43 
γὰρ om Ant.—. ὁτιοῦν ΑΠΦΠΚΦΜΤΗΕ, ὁτοιοῦν 8: 


ὀπηοῦν *s,.—? ᾗ AGnieDEetemt : ele» Ἡ et rc Θ cum s,.—? πολέµιαι Dqm.—» ἀλλή- 


y 
λα AIIeDEqtemr, ἀλλήλαις G.—P p) t.—*3 ἁμάρτης 
χρήσαιο QH.—* ἕως v, obrus q: ὧν *s.—" οὕτως t, οὗ τὸ c.—* Boxe K. 


Es. —t 


K.—' ἂν o.—? ταῖς brépns 


—X µόνων DKfv.—J καὶ om Hims.—* 8) t.—*^ ἐᾷν om s.—5 µέχρι Ασι.---- dy 


549. ed. Colon. Meurs. de ludis Grecor. 
in. Gronov. Thesaur. art. Grec. t. vii. p. 
983. et in ad Polluc, ix. 7. 


χρήσει] Ald. Bas. 1. χρήσρ, Bas. 3. 
λρήσαιο, ] od particulam ἂν efflagitaret, 
8T. 


és ἂν] Mutandam esse puto particu. 
jam és in ἕωαφ: ut dicat maximam fore 
civitatem quentisper illa moderatione 
Wtetur: νε], ita moderate se geret. Fic. 
tamen non aliter legisse videtur quam 
és : qui vertit, Et quatenus civitas ita ut 
"uper ordinata est, temperata exiastet, 
maxima erit. Srxpu., 

des ἂν] Donec ο. quantisper, pro às 
ἂν scripsimus, Stephano quoque ita cor- 
rigente; namque és apud Atticos non 
usurpatur ea potestate, v. Brunck. ad 
Eurip. Phoen. 89. et ad. Aristoph. Lys. 
743. Asr. 

οὗ Tq δοκεῖν] Libri editi εὐδοκιμεῖν 
habent, quod e cod. Reg. in δοκεῖν mu- 
tavimus, Ficino confirmante, ut qui ver- 
terit; neque id quidem opinione, sed re- 


vere. Frequentissima est vo9 δοκεῦ et 
τοῦ εἶναι oppositio (vid. ad lib. ii. 5.) et 
paulo inferius itidem legimus: οὕτω γὰρ 
μεγάλην (int. ἀληθῶς obra») πόλιν µία 
ob — « is — Boxoócas δὲ πολλάε.-- 
Paulo post Ald. Bas. 1. et 2. udrem scri- 
bunt, quod recte Stepb. in µόνον muta- 
vit, Ficino preeonte, qui vertit: dwn- 
taxat. Aer. 

ὅσην δεῖ] Bas. 1. οἱ 2. δή. Mox pro 
ὁλίκῃ obey Ald. Bas. 1. et 2. ἡλεκὴ oj- 
σαι; deinde Ald.et Bas. 1. ἀφορισμέ- 
rovs. ÁsT. 

χαίρειν] Persuasum habeo deesse ver- 
bum éd» ante vel post χαίρει: quid enim 
χαίρει» solum significare huic loco aptum 
posset? At vero χαίρειν ἐν passim apud 
Graecos scriptores extat, et quidem apud 
hunc non minus est frequens. Sic infre, 
in fine p. 471. τὰ 9' ἄλλα χαίρει» ἑῶμο. 
ΡΤΕΡΗ. 

χαίρειν ἐὰν] Verbum ἐᾷν e cod. Reg. 
et Ven. recepimus. — Sic et Ficinus: re- 
liquam autem dimittere. In livris edits 








IIOAITEIA, A. 461 


δε: μέχρι" οὗ ἂν ἐθέλη" αὐξομιδνη” εἶναι µία, µέχρι τού- 
του aL, πέρα δὲ µή. Καὶ καλώς y, ὄφη. Ολκοῦν 
x ^v " » , ev / / 
xui τουτοῦ αὐ ὤλλο πρὀσταγµω τοῖς Φυλαξι προστάξο- 
μεν φυλάττειν παντὶ τρόπῳ ὅπως μήτε σμικρὼ ἡ πόλις 
ἔσται μήτε μεγάλη δοκοῦσα, ἀλλά vig ἵκανὴ καὶ μία. 
Κα φαῦλόν y, ἔφη ἴσως αὐτοῖς προστάξοµν. Καὶ τού- 
i k * » 5» ^ w / , v à» ” 
του γε ἦν δ ἐγώ, ἔτι φαυλότερον τόδε, οὗ καὶ ἓν τῷ 
αρὀσθενὶ ἐπεμνήσθημεν λέγοντες ὡς δέοι, ἑάν'' τε τῶν Qu- 
Ax) τις Φαῦλος ἔχγονος γένηται, Sig τοὺς ἄλλους αὐτὸν" 
ἀποπέμπισθαι, ἑάν τ΄ ἔκ τῶν ἄλλων σπουδαῖος, εἰς τοὺς 
Φύλακας. vovro ὃ) ἐούλετοῦ δηλοῦν ὅτι καὶ τοὺς ὤλλους 
πολίτας, αρὸς ὃ τις πέφυκε, πρὸς TOUTO ἕνα πρὸς ἓν ἕκαστον 
ieyorã δε κορίζειν, ὅπως ἂν SV. τὸ αὐτοῦ. ἐπιτηδεύων ἔκα- 
t 31 δρ.» T 0r u WE A, 
στος [uf] πολλοὶ ἀλλ εἰς γίγνηται,, xoi ούτω δη ξύμπα- 
σα 3" αὖλις µία φύηται ἀλλὰ μὴ πολλα. Ἔστι γάρ, 
ἔφη, τοῦτο" ἐκείνου σμικρόττρο. OU τοι, ἦν 0 ye ὢ 
9 3 , e / 4 ^ 4 hy 
yas ᾿Αδείμαντε, ὡς δόξειεν ἄν τις ταῦτα πολλὰ καὶ 
) » » / , MN, A ! 5x 
μεγαλα αυτοι προσταττοµεν αλλα πάντα φαυλα, εαν 
τὸ λεγόμενον ἓν μέγα φυλάττασι, μᾶλλον 08) ἀντὶ μεγά- 
Aou ἱκανόν. Τί τοῦτο" ἔφη. Tip παιδείαν, ἦν ὃ ἐγώ 
X ^ & 0T ) 2007 ν ) 
καὶ τροφήν.' ἐὰν γὰρ sU παιδευόµενοι μέτριοι ἄνδρες γίγ- 
νώνται, πάντω ταῦτα ῥᾳδίως διόψοντα!, καὶ ἄλλα γε όσα 
νυν ἡμεῖς παραλείποµι», τήν τε τῶν γυναικὼν κτησω καὶ 


IIT. i, 118. 


/ b s ὃ / e" à ^ ^v " Y 4 
γαμωῶων xi 40.009006, οτι Oe) (αυτα χατα ση παροι- 1. 424. 


, ⸗ " d / N *o ’ ο” 
μίαν πάντα οτι μάλιστα χονὼ τὰ Φίλων ποιεῖσθαι. 
, / » / » » M ⸗ 7 

Ορθόσατω γάρ, ἔφη, γίγνοι Ay. Καὶ ut», sixoy, πολι» 


ΑΘΕΠΦίσΊΙΕ : ἐθέλοι *e.—4 αὐξομένη Atm et pr E: αὐξανομένη *s.—^ µίαν v.— 

f αὐξεῖν v.—5 ToUr' v.—h προσάξοµεν 9t, προστάξωμµεν c.—! ἔφη om OPr.—J τοῦ- 

τον pr G.—X γε om Gét.—! ἐν τῷ πρόσθεν om v.— ἄν v.—^ αὐτῶν ΑΠ.--- ἄν 

v.—P βούλεται OTIGDKqut.—^ ἔργον om Θ9τ.---- ἓν om v. — αὐτὸ K.—! ἕκαστος 
η ου 

ἐπιτηδεύων t.—* γένηται K.—" καὶ Φτ.---" τοῦτο K. — ἂν v.—!? δ' tm.—3* τοῦτ 

v.— καὶ τὴν τροφήν. ἂν υ.---Ὁ γάμον 4x.—* ταῦτα εἶπον Θ.---4 ὅσα m.—* τὰ ΑΘ 


omnibus ἐᾷν desideratur. Asr. 
γίγνηται] Bas. 2. γίγνεται. Asr. 
οὔτοι, ἦν 9 ἐγὼ] Laudat Stob. xli. p. 
' 9425. Λατ. 
κοινὰ τὰ τῶν $íAw»] Sic Cicero de 
Offic. i. 16. *ut in Grecorum proverbio 


est, amicorum omnia esse communia.' 
Vid. nostra ad Phaedr. p. 396. et Muret. 
in Arist. Ethic. viii. 9. t. iii. p. 456, ed. 
Ruhnk. De politica hac Platonis sen- 
tentia uberius disseruit De Geer in Diatr. 
p. 179. Asr. 


462 


ΠΛΑΤΩΝΩΣ 


τεία ἑάν σερ dau à ορμήση εὖ, Spy irai ὡς Tig κύκλος CtU- 
ξανομάνη. got γὰρ xi παΐδευσις xenor σωζομένη Φφυ- 
σεις ἀγαθὰς ἐμποιεῖ, καὶ αὖ φύσεις χρησταὶ τοιαύτης σαι- 
δείας ἀντιλαμββανόμεναι eril βελτίους τῶν προτέρων φύον- 
ταν, εἰς τε τἆλλα καὶ sigt σὸ γεννᾷν, ὡς περ xai εν τοῖς 


ἄλλοις ζώοις. 


Eixóg y, $e. 


Ὡς τοίνυν διὰ βραχίων 


στον, τούτου" ἀνθεκτέον σοῖς ὀπιμεληαῖς της TOÀ SUC, 
ὅπως ἂν αὐτοὺς μὴ λάθη διαφθαρὲ» ἀλλὰ παρὰ πάντα) 


n1, i, 474. αὐτὸ φυλάστωσι, τὸ μὴ νεωτερίζεων Tipi 


j* γυμναστιήν σε 


χαὶ μουσιαὴν παρὰ T» τάξη, ἀλλ ὡς οἷόν σε μάλιστα 
φυλάττει», φοββουμένους o οταν "6 Afyn ὡς 73) 

ἄοιδήν μᾶλλον ἐπιφρονέουσ ἄνθρωπαι, 

5 σις ἄειδόντεσσι εωτάτη ἀμφφισέληται, 


μὴ πολλάκις σὸν ποιησήν σις oi ηταν" 


λέγε ovx άσματα 


δα ἀλλὰ τρόπον san νέου, χαὶ τοῦτο $q04y5." δε 4 ουτ᾿ 
ἐφαινεῖν v0? τοιοῦσον OUTÉ ὑπολαμβάνεν.Ἡ είδος γὰρ και- 
νὸν μουσικῆς para DA an εὐλαββητέον ὁ ec ὃν 9A 'xiyQuysU- 
ovra" οὐδαμιοῦ γὰρ κινούνται µουσικης τρόποι ἄνευ πολ.- 


ὰ 


IIévt, τῶν tm, τῶν K: τὰ τῶν *s.—! ἔτι om {.---ξ eis om v.— 
παρὰ πάντα AGODIt : παρ᾽ ἅπαντα Ός.---ᾱ 


! λάθοι Dq.—À 


—b «obrov om 
πρὸς $r.— ἔπιφρον 


m: ἐπιφρονέουσιν ς cum plerisque.—9? οἵηταί τις Obr, τις οἵἴεται v, —? — σ.--- 
ο τὸν θὸτ.--» —— dre Qt, µεταλαβεῖν ο.-- 4 ἔφη ῥαδίως abra (vel αὐτὴ) 


eb ἔρχεται] Stob. ἐξέρχεται Idem 
Tü0X παρὰ αᾱ---παράταξυ et ὀπιφρο- 
Ρέουσ’. Asr. 


frris ἀειδόντεσσι] Odyss. 1.361. Quem 
jocum plures laudarunt, vid. Fabric. ad 
Sext. Empir. adv. Grammat. i. 10. p. 
259. Similis est locus Pindari Ol. ix. 
73. αἴνει δὲ παλαιὸν Mir οἶνον, ἄνθεα δ᾽ 
ὄμνων Νεωτέρων. Xenoph. Cyrop. i i. 6. 
ν καὶ ἐν τοῖς μονσικοῖε 


πόλλακισ] Est forte, vid. nostra ad 
Phedr. p. 260. Heind. ad Phædon. Φ. 
11. Asr. 

kauyby Miror viros doctos in voce 
«auo» offendisse, Davisius enim ad 
Cicer. de Legib. iii. 14. καινὸν in παλαιὸ», 
ubi Górenzius in κοινὸν mutari volebat ; 
utrumque procul a vero. Asr. 

μεταβάλλειν] Bas. 2. et Schol, Ruhnk. 
µεταλαμβάνει», quod nihil nisi interpre- 
tatio verbi µεταβάλλειν est, quod ut ἀμεί- 
βειν (Pindar. Ol. xii. 16. Pyth. iv. 30.) 


Latinorum mutare et permutare, est mu- 
tando (int. pristinam rem, locum cet.) 
aliquid sumere vel.eligere, et tunc in 
universum gwmere, accipere, 
p. 241. A. μεταβαλὼν ἄλλων Épxerra, 
ubi v. nostra p. 266. Aser. 

οὐδαμοῦ κινοῦνται] Cicero de Legib. ii. 
15. 6. 38. * Civitatamque hoc multarum 
in Grecia interfuit, antiquum vocum con- 
servare modum, quarum morea lapsi ad 
mollitiem pariter sunt immutati com can- 
tibus.' $. 89. * Qoamobrem ille quidem 
sapientissimus Greecise vir | e doc- 
tissimus valde hanc labem veretur ; negat 
enim mutari posse musicas leges. sine 
immutatione legum publicarum." iii. 14. 
* idque haud paulo est verius, quam quod 
Platoni nostro placet, qui musicorum 
cantibus ait mutatis mutari civitatum sta- 
tus. Etiam hic Plato Dorismum suum 
manifestat; notum est v. c, Spartanorum 
decretum contra Timotheum Milesium, 
Euripidi qualem, qui quum quatuor no- 





IIOAITEIA, A. 


463 


σικὼν νόμων τῶν μεγίστων, ὡς φησί τε Δάμων καὶ ἐγὼ 


πείύομαι. 


Κα ἐμὶ τοίνυν, $Q9 o Αδείμωντος, δες τῶν 


πεπσμένων. [S. 4. Το δη φυλακτήριον, ἦν à' ἐγώ, ὡς 

ἔοικεν, ἐνγαυθά που . οἰκοδομμησέον τοῖς QUAE, ἓν μουσικῇ. 
Ἡ γουν παρανομία, ἔφη, αυτη podían λανθάνει παρα- 
δυομάνη. Ναΐ, ἔφην, ὡς ἐν παιδιᾶς" yt μέρει καὶ ὡς xc- 


xor οὐδὲν — 


O»ài γὰρ ἐργάζιται, ἔφη, ἄλλο 


eye Ἰ κατὰ σμικρὸν' εἰσοικισοιμέν' ρέμα ὑποβρεῖ gos τὰ 
ᾖθη τε" καὶ τὰ" ἐπιτηδεύματα, ἓκ δὲ τούτων εἰς τὰ πρὸς 
ἀλλήλους ξυμβόλαια μείζων, ἐκβαίνει, 8 £x δὲ δὴ τῶν ἕυμ- 
βολαίων ὃ έρχεται emi ToUc" νόμους xi πολισείας σὺν T0À- 
Mj a ὦ Σώκρατες, ἀσελφιία, έως ἂν: — πάντα idixꝰ 


ad δημοσία ἀνατρίψτ. 
ἔχει Δοκέ [405 $9. 


E/t, » ὃ 


γω. 


τοῖς ἡματέροις φαισὶν ἔννομωτέρου εὐθὺς audi" —R 


wc παρωνόμου ιγνομένης αυτῆς καὶ παίδων τοιούτων 
µους τε καὶ σπουδαίους s αὐτῶν ὤνδρας αὐξάνεσθαι 11. 425. 
ἀδύναωτον 0v; llo à οὐχ iQ. 


b $»yo- 


"Ora à ἄρα χα- 


Aa ἀρξάμενοι, παΐδες aai Ce εὐνομίαν διὰ σης μουσικῆς 
εἰσδέξωνται, πάλιν τοὐναντίον 3] ἐκείνοις sig πάντα ἕυνέπε- 


ΑπΠΙΚΟίσΗΙ, quem verborum ordinem pervertit typotheta : abry ῥᾳδίως ἔφη *s.— 


' παιδείας éct et pr 8, παιδίας TI.—5* μικρὸν REms.— 


αμένη θ.--- 


i! εσοικησι . Te om 


K.—" τὰ om m. - τοὺς om H,—* ἂν om t.—J ἴδια £.—5 Aéyouey m.—9 roubiás 
AXIIDgtem, om K: παιδείας "s.—h τούτων t.—^ παίξει καῖδας Hé.—À xelvois 


vis chordis additis Iyræ fregisset gravi- 
tatem, 8 Lacedsemoniis ejectus est, vid. 
Cicer. de legib. ii. 16. ubi v. Górenz. p. 
168. Pausan. iii. 12. Clemens Alex. 
Strom, i. 808. D. Cf. Fabric. Bibl. 
uw v. —* p. ie Ca Harl. Asr. 

4. ως Cod. Reg. et Stob. 
ἔφη, ῥᾳδίως αὕτη. Paulo poet Stob. περι- 
δυσµένη et Bas. 1. παραδοµένην ; deinde 
Stob. παιδείας pro παιδιᾶς εἰ εἴσοικησα- 
µένη. Aet. 

PT σμικρὸὺν ἐσοικισαμένη]  Pedeten- 
tim immigrans, sese insinuans et velut 

im domum subrepens, T. Hemsterb. in 
Misc. Observ. vol. vi. t. ii. p. 349. Asr. 
ὑποῤῥεῖ wpbs τὰ 405] Cicero de Leyib. 
ii. 15. $. 38. * Assentior enim Platoni, 
nihil tam facile in animos teneros atque 
molles influere, quam varios canendi 


*» 


sonos, quorum dici vix potest quanta sit 
n in utramque partem. Cf. de Legib. 

ii. p. 669. B. Asr 

παιδιᾶς] Vulgo scribitur παιδείας, sed 
margini apud Stob. oppositum est παι- 
διᾶς, idque sensus requirit, Etiam Fi- 
cinus vertit: homestis ín jocis. Sic et 
infra legimus: ὅταν 9 ἄρα καλῶς ἀρξά- 
µενοι παΐδες παίΐζειν. | Sequens ὦς---ἁδύ- 
νατον bv: quia fleri non potest, ut —. Asr. 

ὡς, παρανόµου] Post ὧς interpunxi, ut 
ostendefem non jungi cum proxime ae- 
quente participio *yryrouéygs, sed. cum 
illis verbis, ἀδύνατον ὄν. Sic autem et in 
aliis plerisque locia, vel huic vel alii par- 
ticule hypostigmen subjunxi, ne lector 
falleretur. SrEPnB. 

ὅταν δ) Épa] Stob. laudat ali. p. 251. 


ubi és ante πάντα desideratur, Asr. 





οὕτω TOUT 111, i. 176. 


Οὐκοῦν ὃ 0 εξ ἀρχῆς yop. 








464 


σαί n καὶ αὖξει, ἐπανορθουσα εἰ vi* καὶ πρότερον της i 
λεως ἔχειτο. ᾽Αληύη μόνοι, ἔφη. Καὶ τὰ σμικρὰ dpa, 
sor, δοκοῦντα εἶναιξ opu ἐξευρίσκουσιν οὗτοι, C oí 
πρότερον ὤπωλλυσαν πάντα. σαι: ; Τὰ τοιάδε' σιγάς" 
σε τῶν νεωτέρων παρὰ πρεσβυτέροι, o ὡς αρίπει, καὶ ræra- 
aras καὶ ὑπαναστάσειρ) καὶ γονέων θεραπείας, καὶ κου- 
gas y xi ἀμπεχόνας καὶ ὑποδέσεις χαὶ ὅλον" τὸν' του 
σώματος σχηματισμὸν xci τἄλλα ὅσα σοιαῦτα. 3 οὐκ 
eitis Ἔγωγε, ἨΝομοθεσεν δ) avra οἶμαι εὔηθες- οὔτε 
γάρ που γίγνεται οὔτ ὧν — λόγω" τί καὶ γράµ.- 
pari νομοθετηθίντα. Πως γάρ; Κμδυνεύει γοῦν, di à sy, 
ui. L 176. 9 Adsiparrs, i ix τῆς παιδείας" omo? ἄν σι ὁρμήση, ro⸗ 
αυτα καὶ τὰ  Ἱπόμωα εἶναι. ἢ οὐκ ἀεὶ TO ὅριοιον ὀνὶ o opor 
παρακαλεί Τί μήνα Καὶ σελευτῶν às, opa, φαῖμε 
ἂν si éy τι σέλεον καὶ Manor | ἀποβαίνεων αὖτο 7] * 
ἡ καὶ τοὐναντίο. Ti γὰρ oUx;" 5 δ ὃς. Eye pr 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Θοῦκι.--» εἴτε $ ἔτι t.—! ἄρα om v. —€. εἶναι δοκοῦντα οἶπον εἶναι 4t, εἶπον 8o- 


om ΦΓ.--- µένειε R, µε 


ἔκειτο] Bene respondet verbo ἔπανορ- 
θοῦσαι; κεῖσθαι enim dicitur id, quod 
lapsum est, deinde quod vile, corruptum 
et contemtum abjectumque est, ut apud 
Latinos jacere. Asr 

κατακλίσεις] Tribus modis apud anti- 
quos, precipue Lacedemonios, senibus 
& junioribus reverentia prestabatur, Si- 
lendo coram sedibus, de via decedendo 


ὑπαναστῆναι m λόγω» ὑπεῖξαι: Plu- 
tarch. Lacon. inst, t. ii. p. 237. C. καὶ 
τοὺς νέους δὲ ob µόνον τοὺς ἰδίουι αἰἶδεῖσ- 
θαι πατ καὶ ὑπηκόονε τούτοις εἶναι, 
as τοὺς προσβυτέρου: ἐντρέ- 
πεσθαι καὶ ὁδῶν ὑποχωροῦντας καὶ καθ 
ἔδρας ὑκεξισταμένους καὶ παρόντων (sic 
legendum pro παριόντων censeo) ἡσυχά- 
Porras. Cf. Xenoph. Symp. iv. 31. Hier. 
vii. 7. Quum igitur duo modi reverentire, 
ἡ σιγ) et ἡ ὑπανάστασις, nostro in loco 
significati sínt, terium illud, τὸ ύποχω- 
ρῆσαι vel παραχωρῆσαι ὁδοῦ, in voce κα- 
τακλίσει; lateat necesse est, Quocirch 


ἔφην q.—h σιγἠν q.— ἃ A, Bs tm.—1 ὑποστάσειε 6.—* ὅλον 4t. — τὸν 
ἴνοιεν 4t.—9 dv Ayo 
, P jry 6DKqr. 4 ὃν om fm. τί μή» om Kq.—5 δὲ q.—! οἶμαι om $.—^ 


AKq4.—? παιδιᾶς TIGDK tt et pr 6.— 
τί γὰρ 


κατακλίσεις h. ]. non accubitiones, sed i. 
4. ἀποκλίσεις esse debet ; ἀποκλίνευ est 
enim de vie declinare, v. c. apud Xeno- 
Dont Anab. ii. 2. 16. igitor decedere. 

Aristoteles Ethic. iv. πωτὶ δὲ τό 


στάσαι, antiquissima natu majores vene- 
randi ratione, vid. i τρ. ad Gell. ii. 1δ. 
39 


Klotz. ad p.1 eyn. ad Virgil. 
Ecl. vi. 66. Boissonad. ad Philostrat. p. 
563. Asr. 


T λόγψ] Stob. μένει λόγψ. Λατ. 
ὃν ed e cod. Reg. reposuimus has 

ὅποι (Stob. ὁποῖά τι όρμησθβ). 
etiam (Ficinus videtur legisse, quum ver 
tat, quale ον) Fuerit. Asr. 

τὸ ὅμοιο» ὃν 1L e. τοῦτο, b ὅμοιόν der, 
v. nostra ad Ῥ κά, p.379. Μος τελεν- 
τῶν (postremo, v. ad Viger. p. 364. ed. 
Herm.) conjongendum cum αὐτὸ àre- 
βαίνει», n 

τί γάρ; Οὔκ, 35 δε] Perperam ita 
legi puto, τὶ γάρ; Obr, ἦδ ὅς: et nega- 
tionem cum τί γὰρ jungendam hoc modo, 
τί T obx ; ἔφη. SrePB. 

7] γὰρ οὔ ;] Vulgo legitur τί γάρ; 








IIOAITEIA, A. 405 


τοίνυν, εἶπον, διὰ ταῦτα οὐκ ἂν ri và" τοιαῦτα err tipf- 
epa νομιοθετεῖ». Ἑλκότως y, ἔφη Τί δὲ à πρὸς 
θεών, ien, τάδε τὰ ἀγοραῖα ξυμβολαίων" τε Tio) XO 
ἀγορὰν ἕκαστοι & πρὸς ἀλλήλους ξυμβάλλουσι»" εἰ δὲ 
βούλη, καὶ Χειροσεχνικῶν' πέρι ξυμβολαίων" xi λοιδο- 
θιὼν καὶ αἰχίας καὶ δικῶν λήξεως" xce — δικαστῶν χαταστά- 
esee, καὶ e που σελών τωὲς ]α άξεις 3 d θέσεις ἀναγκαῖοί" 
είσιν ; d ἀγορὰς 7 λιμένας, 7 xai σὸ παράσαν" ὤγορα- 
νομικὰ ἄττα 5 ἀστυνομικὰ 3 —RR J ὅσα ἄλλα 
τοιαυσα, τούτων σολμήσομέν 7i ομοβετεῖνι AAX ουκ 
εὔξιον, ἔ ἔφη, ἀνδράσι χαλοῖς κἀγαβοῖς ἐπισάττεω' TO πολλὰ 
yo αὐτῶν, ὅσα δεῖ ροµοθετήσασθαι, ῥᾳδίως που εὑρήσου- 
συ. Ναί, à ⸗ φίλε, sivo), ἑών) cya θεὸς αὐτοῖς διδῷ σωτη- 
θἷων σών νόμων ὧν ἔμπροσθεν διήλθομεν." E; δι μή γε, * ᾗ δ᾽ 
ὃς, πολλὰ τοιαῦτα σιθέµενοι ἀεὶ καὶ i ἐφανορθούμενοι σὸν Bio 
διατελέσουσι», οἶόμιενοι ἐπιλήψεσθαι TOU βελείστου. Ai- 
εις, ἔφην —* βιώσεσθαι τοὺς τοιούσους ὥς υπερ τοὺς κάμ- 
νοντάς TÉ χαὶ οὐκ ἐθέλοντας. ὑπὸ" ἀκολασίας ἔκβηναι 7T0- 
νηρᾶς διαίτης. ἸΠάνυ μυ οὖν. Koi μὴν οὗτοί" ys χα- 
giras διατελοῦσι». ἰωσρευόμενοι γὰρ. οὐδὲν περαΐνουσι, 
πλήν γε ποκιλώτερα καὶ µείζω ποιοῦσι τὼ νοσήματα, 


οὐκ ORTIGDK, τί γὰρ οὔχ t: τί γάρ; Οὖκ s.—" οἵδ q,5 ὃ ἐ.--- τὰ om m.—* ἔφη 
ὦτ.--7 τάδε om Atm.—* ξυμβόλαιά 8.—5 ξ. ΑθΕΠΦίΟπι:, —b κχειροτεχνικῶς t.— 

€ περὶξ evuB. nt.—? EvuBoXalewy t.—? λήξεως ΦΏΚΦυ: λήξεις ὃς. totum hoc καὶ 
δυιῶν λήξει post καταστάσεωα ponit θΘ.---ἵ καταστάσεων AOHTIPDK(tmt: κατα- 
στάσεις s.—E ἀναγκαῖαί &DKqtt.—h^ τὸ παράπαν Ἐίπις: ceteri τὸ ardpsay.— 8) 
£.—À rv v.—* ἤλθομεν ΘΠΦ1.---ἰ ἐθέλοντά» τε καὶ ε.--ᾱ ὑπ) t.—^ oD τοι το q.— 


Obx, ἦ 9 ὃς, in quibus jam Steph. et 
Heusd. (Spec. Crit. p. 65.) οὐκ ad pre- 
gressa esse frahendum viderant. Nos 
scripsimus ob, quia Attici in plena in- 
terpunctione ob, non obx ponere solent. 
Ast. 

ἕκαστοι à] Noh immerito diceret ali- 
quis particulam ἃ sua sede motam esse, et 
ante κατ’ ἀγορὰν positam a Platone fu- 
isse * nisi alii plurimi loci talem verbo- 
rum collocationem exliberent. ὢτερη. 

ἕκαστοι &) Ut c. 5. τῶν πόλεων ὅσαι, 
vid, nostra ad Phaedr. p. 868. Asr. 

el δὲ BoóAe] Porro, v. nostra ad 
Pheedr. p. 233. Asr. 

Plat. 


Vor. VI. 


λήξεως] Vulgo Afíeis ; illud latet in 
vitiosa cod. Reg. scriptura λέξεως ; idem 
habet καταστάσεως. Ceterum λῆξις δί- 
ks est τὰ ἔγκλημα ; namque, ut Thom. 
M. dicit, λαγχάνω δίκην τῷ δεινὶ ὕἤγουν 
κρίσιν Αττικοὶ λέγουσιν, οὖκ ἐπιφέρω" 
διὰ κλήρου Ὕὰρ τὰς δίκας ἐποίουν. Cf. 
Ruhnk. ad Tim. p. 173. Αρτ. 

ἀναγκαῖοί εἶσιν] Cod. Rey. ἀναγκαῖαί 
εἶσιν, quo non opus est; Átticos enim 
constat adjectiva masculina cum substan- 
tivis ncutris vel femininis conjungere, v. 
Bach, ad Xenoph. CEcon. iv. 8. Werns- 
dorf. ad Himer, p. 224. Koen. ad Gregor. 
Corinth. p. 25. Asr. N 

3 


11. 1. 177. 


v 
1r. 426. 





466 


΄ 
xci? ἀεὶὶ ἑλτίζοντες" ών τις φάρμακον ξυµβουλευσν;' 
^ 4” ^" ey 
ὑπὸ σούτου ἔσισθωι ὑγιεῖς. Π]άνυ γάρ, ἔφη, rov" ούτω 
^) k d 9 * 
κωµνόντων τὰ τοιαῦτα" πάθη" Τι δε; 3» d ἐγώ. τὸδε 
nd , » e ^" * 3 
αὐτῶν oU χαρίεν, τὸ πάντων ἔχθιστον ἡγεῖσθαι τον va nÓm 
/ " ν΄ 4 ΄ A? * EJ 
λέγοντα, ov: weiy ἄν μεθύων xci ὑμαιπλάμενος καὶ ἀφρο- 
^» » 4 
δισιάζων καὶ ἀργῶν παύσηται, οὔτε φάρμακα οὔτε καυ- 
” 4 2 49 «a» X , ,* SX / 9. 
σεις οὔτε τομαὶ οὐδ αὖ ἔπῳδαὶ αὐτὸν οὐδὲ περίαστα οὖδε 
* ex 4 3A 2? 7 , / ^ x* * 
ἄλλο τῶν τοιούτων οὐδὲν ὀνήσει; Ov κᾶνυ χαρίω, εφῃη' το 
4 9 Y / / 3 | , y » 
γὰρ τῷ εὖ λέγοντι χαλεπαίνειν ουκ. Syst yàpi.) — Ovx 
/ » ^e ’ 9 ο. » 
ἐπαιωέτης 6i, ἔφην ἔγω, ὡς ἴοικας, τῶν τοιούτων ἀνδρῶν. Ov 
/ , ΑΛ 4 e 
párror μὰ Δία. [S. 5.] Ovà' ἂν ἡ τόλις αρα, ο πε 
^v v , e *4 
deri &Abyoputy, ὅλη" τοιοῦτον ποιῇ, οὐκ ἐπαιέσε. ᾗ 
. es r4 
oy Qwivovrei σοι ταὺτὸν ἑργάζεσθαι τούτοις" τῶν πὂλεων 
ὅσαι πακῶς πολιτευόμεναι — 
τὴν μυ χατᾶστασιν τῆς —XR —RX D» χινεῖρ, ὡς ἀπο- 
θανούμενον" ὃς ὧν τοῦτο Op ὃς δ᾽ ἂν σφᾶς οὕτω πολιτευν- 
x 
ru. i. 118, ρένους ἥδιστα θεραχεύγ) καὶ χαρίζηται ὑποτρέχων καὶ 
- A 
αρογιγνώσκων τὼς σφετέρας [βουλήσεις καὶ ταύτας δεινὸς 
702 ^ v * 2 ⸗ * 9.8 M v 
ᾗ ἀποπληροῦν, οὗτος ἄρα ἀγαθός τε ἔσται ἀνὴρ καὶ σοφος 
” ϱ N [od » d 
τὰ μεγάλα καὶ σιµήσεται ὑπὸ σφαν. Ταὐτὸν μὲν οὐ», 
ἔφη, ἔμοιγε δοκοῦσι ὁδρᾷ»,' καὶ ουδ) ὁπωστιοῦν trouve. Ti 
δ) αὖ, τοὺς θέλοντας" θεραπεύειν τὰς τοιαύτας αὖλεις καὶ 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


* ποιοῦσι καὶ µείζω Φτ.--Ρ καὶ om Aer. — Δεὶ A— ἑλείζοντας t.—* E. Hiv.— 
* ὑγιής OII. - ὑπὸ τῶν (o.—" τοιάδε Hs.—" τὰ πάθη R. — χαρείεν (.—? οὐκ ἔχει 
χάριν post ἀνδρῶν v. 15. ponit Θ.---5 µέντι c.—* ὅλη om Ger. - τοιοῦτόν τιφ, 
ποιοῦτο €.—^ ἐπαινέσει Ίῃ.--ᾱ f$) om 69t.—^* ταύταις 6$.—Í προσαγορεύουσι DEI, 
προαγορεύσονσι t.—8E ὅλην om ér.—h ἀποθανουμένονε ΑΠέτΗΙ, ἁποθανουμένον 9t, 
ἀποθανούμενος ORDK.—! δράσρ &t.—À) θεραπεύοι 6.—k σοφῶν (t.— ταντὰ ο.-- 





καὶ àel ἐλπίξοντες] I. e. quamvis 
semper sperent, v. de hac particule καὶ 
cum participio conjuncte potestate Valc- 
ken. ad Eurip. Phan. p. 98. et Lexic. 
Xenoph. v. καὶ. Asr. : 

τὰ τοιαῦτα] Sic Cod. Reg. et Bas. 2. 
Volgo τοιάδε. Asr. 

ξ. S. προαγορεύουσι] Quamvis in pre- 
ced. edit. scriptum sit προσαγορεύουσι, 
et alia ex vet. ezempl. lectio allata non 
fuerit, nemo Grecs lingua peritus προα- 
γορεύουσι scribendum esse negaverit. Sic 
etiam, quod attinet ad participium ἆπο- 


θανούμενο», ία scribere, non ἀποθανού- 
μενου, sermonis Grreci consuetudo cogit: 
quum manifestum sit vel accusativo vel 
genitivo absoluto esse opus: muito au- 
tem vicinius sit àsoó accosalivo 
ἀποθανούμενο», quam genitivo ἆποθανου- 
pévov: quinetiam ᾿Αττικώτερος existi- 
metur hac in re illius quam hujus usus. 


SrxPn. 
προαγορεύουσι] — Ficin. imLerdicumt. 
Mox Ald. Bas. 1. et 2. ἀποθανούμενοι, 


Asr. 





IIOAITEIA, A. 467 


olv * ο LI ” ^ 9 à * 4 ? * 
προθυμουμένους" ουκ ὤγασαι τῆς ἀνθρίως τό καὶ ευχερείας: 
ιο * ο 9 , e. »9 , ^ 
Εγωγε} έφη, πλήν y σοι εζηπάτηνται v αυτῶν καὶ 
» ” / 4 5 ef , ^ N 
oioyra v5 ἄληθεία πολιτικοὶ εἶναι, ὅτε ἔπαμουνται ὑπὸ 
- ^ ^e / » , q κά ? » / 
τῶν πολλων.  lleg λέγεις; οὐ συγγιγνὠσκεις,ὶ ἦν à έγα, 
- 3 ὃ / y 4 v, , «κ 9 ὃ M A? / 
τοις ἄνδράσω» 7) oit OIOV τ΄ δίναι ἀνδρὶ µῆ ἐπισταμένῳ 
^ e ^7 ’ - j 
μετρεῖν, ἑτέρων τοιοὐτων TOXAU) λεγόντων OTI τετράκηχύς 
, 4 ^- Y "- X ^ , » 
ἐστιν, αυτον ταῦτα µη ἡγεῖσθαι περὶ αὑτου; Οὐκ dw 
» ^ Jg 4 /, / 
έΦΗ, τουτὸ γε. Mz τοίνυν χαλέπαμε. xcci γάρ πού εἰσι 
/ P4 2 ο ; ^" » 
πάντων Χαριέστατοι οἱ τοιοῦτοι νομοθετουντές τε οἷα ἄρτι 
/ x5 ^! / / 
διήλόομιεν καὶ ἐπανορθουντες asi," οἰδμνοί τι πέρας εὑρή- 
N A? e 
cti» περὶ τὰ ἐν τοῖς ξυμθολαίοις κακουργήµατα καὶ περὶ 
Li! ^ A 9 4 » ^ 7] te » 7 
& yUy δὴ ἐγὼ". ἔλεγον ἀγνοοῦντες ὅτι τῷ ὄντι ὧς περ 
"T2 ; X Ν , ”/ y , » ΄ £z 
ρων vépuougiV." Καὶ pun», ἔφη, ovx ἄλλο vi γε u.d27. 
^ , v N / * - 
woioUci. ᾿Εγὼ μὲν τοίνυν" ἦν δ) ἐγώ, τὸ τοιοῦτον εἶδος 
, / iy / y»? ^ LÀ 5 . 
νόμων πέρι καὶ πολιτείας OUT ἓν χακῶὼς OUT ἓν SU πολι- αι. ἱ. 179. 
/ , ” A ^s N ES / 
σευοµένη πὀλει μην ἂν δεν σὸν ἀληθινὸν νοµοθέτην πραγ- 
΄ ⸗ , re 8 e , ^c 4 / 3«4/ , A 
µατευεσθαι, εν 77 μεν οτι ανώφελη΄ χω πλεον οὐδέν, ἐν δν 
e 6ο 4 R $9 ^ * e ^ ej x N e / 
v2 οτι τὰ μὲν αὐτῶν κἂν ὀστισοῦν εὗροι, τὰ δὲ OTi αυτὸ- 
» , ^ »y ⸗ 
µατα ἔπεισωὶ ἔκ τῶν ἔρπροσβεν ἐπιτηδευμάτων. 
/ » » *^ e * ^v ΄ » 
T4 οὖν, ἔφη, ἔτι ἄν ἡμῖν λοιπον σῆς νομοθεσίας sin; 
E, ν ο e" ε ^ s 28 v ’ , ’ 
Καὶ ἐγὼ simov οτι ' Hy μὲν ουδέν τῷ μΐντοι Απόλλωνι 
^ ) ^v * X N lex 
σῷ ἐν Δελφοῖς τά τε [es yio TO, καὶ κώλλιστα καὶ πρωτα 
^ ^ ^^ M € ο” / 
vay νομµοθετηµώτων. Τὰ «oie; 7 ὃ og. Ἱερων τε ἱδρύ- 
N * R v ^ ΔΝ * Ve ΄ 
σεις καὶ θυσίαι καὶ ἄλλαι θεῶν τε xod δαιμόνων καὶ ἡρώων 
ω ay 4 . ο - 9 ο 
δεραωπεῖαι, τελευτησάντων σε αὖ θηκαι καὶ ὅσα τοῖς ἐχεῖ 


9 Bod» om G9r.—? ἐθέλοντας v.—^ «ροθυµουµένας m.—P ἔγωγ᾽ tcm.—42 σὺ γιγ- 
váckeis 8.—" Tobs ἄνδρας corr 8.—^ αὖ Avm, ἂν corr II.—t οὗ m.-—" ἐπανορθοῦν- 
Tés τε ἀε) v.—" τε Rivms.—"* ἐγὼ om K.—* ὕδραν τινὰ τέµνουσιν E.—! µήν "ye 
ἔφη Ε.---ᾱ γέτι Hiv.— μέντοι Kq.—^ αὖ δεῖν Obr, δεῖν ἂν H.—^ ἀνωφελῆ ΑΘΙΠΙΦ 
qivmt, ἀνωφελεῖ DK : ἀνωφελὲς *s.—9 ὕπεισυ K.—^* λοιπὸν ἡμῖν R.—! τε solus 


οἰόμενοί τι] Cum Cod. Reg. et Ven. i. p. 844. C. Similiter Liban. Epist. 50: 
Tl scripsimus pro vé. Ita Ficinus quoque p. 26. Wolf. ὁ γὰρ ἄνθρωπος ἀτεχνῶς 
veitit : finem aliquem reperturos. Asr. — Übpa: κἂν réups kedaXhr, ἑτέρᾳ μάχῃ 

ὕδραν τέµνουσι] Schol. Ruhnken. p. κεφαλῆ, xh» ταύτης wparjs, évreótp 
159. Ὕδραν τέμνει παροιµία ἐπὶ τῶν rpirp. Vid. Exasmi Adag. Chil. i. Cen- 
ἁμηχάνων εἱρημένη διὰ τὰς τῆς ὕδρας tur. x. 9. p. 270. Zenob. Proverb. vi. 26. 
xeQaAàs, &s τέµνων Ἡρακλῆς οὐδὲν μᾶλ- ο hydra Lernea cf. Ovid. Metam. ix. 
λον ἐκράτει, ταύτης ἀναδιδούσης ἄλλας 77. Hygin. fab. xxx. ibique interpp. et 
ἀντὶ τῶν κοπτοµένων κεφαλάς. Respexit Schol. ad Eurip. Phoen. 1443. Asr. 

h, 1. Plutarcb. vit. Tib. et C. Graccb. t. 


* 


468 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


δεῖ ὑπηρετοῦντας ζλεωςῦ αὐτοὺς Vysir. τὰ γὰρ δη τοίαυτα 
” 9 3) / e ^e . 7 / h ⸗ X X i 
ουσ ἐχιστάρυεθα ἡμεῖς οἰκίζοντές τε πόλιν οὐδεὶ AA 
αεισόμεβα) $a νουν ἔχωμιεν, οὐδὲ γρησόμεθα ἔξηγητο ἀλλ' 


*« ” / k 
Z τῷ πατρίῳ' 


T M δή e M NY M 
ovrog; γαρ 05 που ὁ θεὸς περὶ τὰ voix OT 


mci» ἄνθρωποις πάτριος ἐξηγητὴς V µέσω τῆς γῆς ἐπὶ σου 
ὀμφαλοῦ καθήµενος ὄξηγεῖῖται. Καὶ καλῶς ty," ὄφη, λέ- 
/ ο 


Y 
ες ται 009 TEO) ουτὼς. 


5. 6. Ὠμεισμένη μὲν τοίνυν" ἦν à. ἔγω, ἤδη. d»? σοι 
» q "v e 9 / e / 4 A Y A ^ , 
sn e qui Αρίστωνος, η πόλις" TO às δὴ μετα τουτο σκο- 


, 9 — ^ ^» . ’ 4 
11.1180. σε, ἐν ar), Que aoi» πορισάμωενος ἱκανόν, αὐτὸς τε" καὶ 


τὸν ἀδελφὸον παρακάλει καὶ Πολέμαρχον' καὶ τοὺς &A- 
λους, ἑάν πως {δωμεν ποὺ ποτ ἂν εἴη ἡ" δικαιοσύνη καὶ 
—- €» , N04» , / wv 7 
ποὺ ἡ ἁδικία, καὶ τί ἀλλήλοι διαφέρετον καὶ αύτερον 
δε. κεχτησθαι τὸν μέλλοντα εὐδαίμονα εἶναι, ἐάν' τε 
λανθάνη άν τε μὴ πάντας θεούς τε καὶ ἀνθρώπους. Όνυδεν 
/ y vy e ’ M ig ε / rd * 
λέγεις, $n o TA«Uxo» συ γαρ υπίισχου ζητήσει, ως 
οὐχ, Omió» σοι ὂν μῇ ου" βοηθεν δικαιοσύνη εἰς δύναμιν 


cum ς Ἡ.---ὅ Ίλεων Φτ.---Ὁ τε om $.—! οὐδεί τε ἄλλφ Φἵ.-- τεισώµεθα m.— 
k πατρώφ DK et γρ II.—h ἑξηγητὴς καὶ dy (.—9 Υ om K.—^ τοι υ.-- f$8« K.— 
P ἂν εἴ Πῃ.--- efg σοι (.—! τὸ ἐν &x.—5 γε (m.—* καὶ ante Πολέμαρχον om Φ.--- 
* jj om K.—" καὶ post διαφέρετον om m.—" δεῖν m.—* ἄν...ἄν v.—! λέγει eér.— 


ἑξηγητῇ] Interprete religionum (έξη 
γεῖσθαι est enim interpretari, de sacro 
respondere, v. Boissonad. ad Philostrat. 
p. 337. et Sluiter Lectt. Andocid.), «id. 
Ruhnk. ad Tim. p. 109. Confereudus 
in primis cum nostro loco est ille de 
Leyib. vi. p. 759. C. ἐκ Δελφῶν δὲ xpl 
νόµου: περὶ τὰ θεῖα kopucapérovs καὶ κα- 
ταστήσανταε ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐξηγητὰς, τούτοια 
χρῆσθαι. Cf. (ποπ. apud Euseb, Przp. 
Evang. v. p. 230. Aer. | 

τῷ πατρφφ] Hoc reposuimus ο cod. 
Reg. pro πατρίφ, quod libri editi exbi- 
bent. Euthydem. 305. D. Απόλλων va- 
τρφος διὰ τὴν ToU "Iovos *yévecw. Ubi 
Schol, Κρεούσῃ τῇ Ἐρεχθέωι juyels "A- 
πόλλων Ἴωνα dy εν ἀφ οὗ καὶ τοὺς 
Αθηναίους ποτὲ "Ievas κληθῆναι, καὶ διὰ 
ταύτα πατρφον αὑτοὺ: ᾿Απόλλωνα ἔχειν. 
Cf. Schol. ad Aristoph. Nub. 1470. ibi- 
que Spanhem. Meurs. de Athen. Attic. 
it. 12. Bergler. ad Alciphr. Epist. ii. 4. 
p. 264. (857. ed. Wagn.) Wernsdurf. ad 
Himer. Orat. x. 4. p. 568. Interpp. ad 
Hesych. v. πατρφο» et Drunck. ad. Ari- 


stoph. Av. 1527. De discrimine, quod 
inter voces πατρφος et πάτριος intercedit, 
vid. Grev. ad Lucian. Solecist. c. 5. p. 
136. et decrebra earum confusione Hem- 
sterhus. ad Lucian. Solec. p. $84. et 
Morus ad Isocrat. Paneg. p. 16. Scili- 
cet πατρφος originem respicit et aucto- 
rem gentis significat omninoque id, quod 
& majoribus ad posteros venit ; 
vero est, quod ad patriam spectat, a pe- 
tria et majoribus traditum vel institutum 
est ; quocirca sequitur κᾶσιν ἀνθρώτος 
πάτριος (respectu ad κᾶσιν ἀνθρώτου est 
communis, a majoribus quasi traditus) 
ἐξηγητής. Asr. 

ὀμφαλοῦ] Delphi enim in media terra 
(umbilico terre) siti esse credebantur; 
quocirca ὀμφαλὸς χθονὸς s. γᾶς Pindaro 
dicti Pyth. vi. 2. vi-i, 85. xi. 1δ. Proprie 
vocabatur ὀμφαλὸς sedes lapidea in tem- 
plo Delphico, vid. ZEsch. Eumen. 40. 
Pausan. x. 10. Asr. 

6. 6. és οὐχ ὅσιον---Όν] Quia nefas 
esset. Respiciunt hec ad lib. ii. 10. 


δέδοικα γὰρ, p οὐδ' ὅσιον ᾗ, sraparyeré- 








IIOAITEIA, A. 469 


παντὶ τρόπῳ. . As, $ ἔφην — ὑπομιρνήσκες, χαὶ "Oif. 
σίον μέν γε οὕτω, χρὴ δὲ καὶ ὑμᾶς ξυλλαμβάνεν. AX, 
ἔφη, ποήσομιν' οὕτως. Ἐλπίζω τοίνυν, ἦν δ) εγώ, εὑρή- 
ci αὐτὸ ὧδε. TT ἡμῖν σήν TÜÀD, εἰ περ ὀρβῶς eyed 
AIT TOL, τελέως ἄγαθην εἶαι. "Ανάγκη, ἔφη. Δῄλον 
às ὁ ότι σοφή T ἐστὶ xci ἀνδρεία xci σώφθρωνξ xai διλαία. 
Δύλο." Οὐκοῦν ὃ τι ἂν αὐτων' εὕρωμεν ἐν αυτῇ, τὸ 
ὑπόλοιπον ἔσται τὸ ουχ εὑρημένον: Τί μήν; Ὡς περ τοῖ- 
νυν ἄλλων σινῶν τετσᾶρων εἰ ἓν τι ἐζητουμεν αὐτῶν ἐν OTQ- 
OU), OTÓTS πρῶτον ix ivo ὄγνωμεν, ἱχανῶς ἂν E pei», εἰ 
δι ro) τρία πρότερον ὄγνωρίσαμιον, αὐτῷ. ἂν τούτῳ 6 * 
ξιστο TO ζπτούμεενον' δηλον γὰρ ὁτι οὐκ ἄλλο ἔτι ἣν ; 
σὸ ὑπολειφθε. Ορόώς, ἔφη, λέγεις. Οὐκοῦν xci περὶ 
τούτων, ἔπειδὴ τέτταρα ντα τυγχάνει, ᾠσαύτως ζητητέον: 
Δήλα δή. 
Καὶ μὲν δὴ πρῶτόν y (οι dosi i b αυτῷ " κατάδήλον εἰ T 
ya 5 σοφία". καί τι ὥτοπον περὶ αὐτὴν φαίνεται. T5; 9 50 
€. Σοφὴ μὲν τῷ ovri δοκεῖ μοι 7 πόλις) ivan d ην διηλ- 
* εὔβουλος γάρ. oU Á s Nai. Kai μὴν τοῦτό γε 
αὐτό, ἡ εὐβουλία, —R ότι ἐπιστήμη τίς ἐστιν οὐ γάρ 
που ἁμαδία γε ἀλλ ἐπιστήμῃ εὖ — βουλεύονσαι.' ASA." 
Πολλαὶ δέ γε καὶ παντοδωπα) i ἐπιστῆμα, i σῇ — εἷ- 
σίν. Πως γὰρ οὗ: "Ag οὖν διὰ τὴν τῶν TEX TÓVA ἐπιστήμην 
σοφη καὶ εὐββουλος » πόλις προσρησέα; ; Οὐδαμᾶρ, Qn, 
Qi γι σαύτην, ἀλλὰ σεατονιλή." ους ὥρα” διὰ τὴν 
ὑπερ7 TOY ζυλίνων σχευὼν ἐπιστήμην [βουλευομένη ac ἂν 


a Ύάρ που $r.— ob add Am.—^ ποιήσωμεν v.—* ὧδε ἀνάγκη οἶμαι v.—À τε Ε.--- 


5 y ἔόηυ 
— αὐτὸ ét, om K.—J τὰ om θΦΏΚΦυ.-- 


Ic q.—? µέντοι Hs. —P 3 πόλις δοκεῖ µοι K.—^ εἶναι om 
* δηλονότι ΘΠΦΏΚῳτ.--- 


q.—! βούλονται Φίτ.--- 


µενο» δικαιοσύνη κακηγορουµένῃ ἆπαγο- 
ρεύευ’ καὶ μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπτέοντα καὶ 
δυνάµενο» φθέγγεσθαι. Quocirca στιγμ]ν 
µέσην» post ζητήσειν in comma mutavi- 
mus. Asr. 

δῆλα 53] Pro δηλαδ) ita scripsimus, 
ut semper. Asr. 

coQdh) μὲν τῷ bvri]  Prastantem hanc 


—Í σώφρων καὶ ἀρδρεία K.—8 εὔφρων t, ἄφρων pr m.—^ δῆλον ὅτι δαν. 


κ αὐτὸ ἐ.---ᾱ τοῦτο (.—9 τις.--- 
—! $y νῦν $.—' à οὐχί 


—' ἐν τῇ λε ἐπιστῆμαι q.—" τεκ- 


lectionem, ut plures alias, cod. Reg. de- 
bemus, eamque confirmat Ficinos quippe 
vertens : sapiens mihi revera civitas. 
Vulgo legitur μέντοι pro μὲν τῷ ὄντι. As. 
βουλευομένην] Hoc sensus postulat, 
quum ἐπιστήμην cum. ὑπὲρ τῶν ξυλίνων 
σκευῶν nisi interveniente participio βου- 
λευομένη» conjungi nequeat, Obsemavit 


1r. 428. 


iti. 1, 181. 


410 


ὅ χο" βέλτιστα". σοφὴ χλητία πόλις" 


ΠΛλΛΑΤΩΝΟΣ 


Ου μίντοι. τί 


δε; τὴν ὑπὲρ TU» ἐκ. σουὰ χαλκου 5 uod LL TU 


LT ; Ov) ἠνσιοῦν, sg. 
TOU τῆς γενέσεως éx σης yi, ἀλλὰ γεωργικήν.ἓ 


Ουδς τὴν orig. TOU καρ- 
Aoxti 


μοι. Τί δι 0» δ᾽ γω. ἔστι τις ἐπιστήμη 9 75 deri 
Up npe» οἰκισθείση παρά" TIO! τὼν πολιτών, ? ovy, ὑπὲρ 


11, i. 182. τῶν έν τη πόλει vivo βουλεύεσαι, ἀλλ ὑπὲρ αὐτῆς" ὅλης, 


0» σα τρόπον GUT. TÉ πρὸς αὐτὴν καὶ προς τὰς ἄλλας 


πόλεις ἄριστα ὁμιλοίην 
xci ἐν σίσι; Αὔτη, 5 50 ος, ἡ 


Ἔστι μέντοι." 


ες, iem ἔγω 
ἡ φυλααική," καὶ &9 τούτοις 


τοῖς ἄρχουσω : οὓς ον δη5 σολέουρ» φύλακας ὠνομάζομιε».ὶ 
Διὰ ταύτην. οὖν σην ἀπιστήμην ví T2) πόλιν προσαγορεύεις! 


Ἐὔβουλον, ἔφη, καὶ τῷ ὄντι 


έγώ ἐν τῇ πόλει οἵει ἡμῖν χαλκίας πλείους ἐνέσεσθαι' 3 


Ilórsgor oU», 93» »' 
t 


coin. 


τοὺς ἀληθινοὺς φύλακας τούτους: Πολύ, ἔφη, χαλαέας. 
Ουκοῦν, ἔφην," καὶ τῶν ἄλλων, ὅσοι ἐπιστήμας ὄχοντες" 
ὀνομάζονσαί ruvsç είναι, «άντων τούτων οὗτοι ἂν εἰεν ὁλί- 


τονικήν $.—* καὶ ἄρα φ.---7 ὑπὲρ om 4t.—2 ἔχοι Aono, ἔφη m, ἔφης έ: Exp *s.— 


* βέλτιστα post ἂν ponit q.—^ 


ο ri v, — τὴν om m.—5 γεωργική emt.— 


ἡ πόλις Es.—^ τῶν ἐκ om ttm.—4 τοῦ om DKq.— 


—b οἰκασθείσῃ πόλει παρά v. μα, 


ἐν.---ὃ οὐχὶ vip t.—k* αὐτῆς ΘΠΦΌΚΦΣΤ: ἑαυτῆς es. — ὁμιλοῖ Atem, δμιλοῖ n.— 
X ἔστι µέντοι om Obt.—^ φυλακτική H.—? δὲ νῦν 6.—? τελέους θΠΦΚΟίτπα : 


Υελέως Ὁς.---ᾱ ὀνομάζομεν imr. — οὖν Είες: 


ponunt Es.—t ἔσεσθαι DKq. 


hoc etiam Heind. ad Phædon. $. 35. 
βουλευοµένη, quod vulgo legitur, nonnisi 
ὑπὲρ expuncto locum babere posset, ita 
ut cum sequentibus connecteretur, quasi 
scriptum esset: διὰ τὴν τῶν ξυλίνων 
σκευῶν ἐπιστήμην καὶ διὰ τὸ βουλεύεσθαι, 
6s ἂν bp βέλτιστα. — Similiter Ficinus 
vertit: mon ergo sapiens appellanda est 


qua ratione peragantur (in epe: Ve- 
net. 1517. est pugnantur) bene, «οκ 
tet. Asr. 
ἐκ χαλκο - Interpretanda sunt hec 
its : διὰ τὴν ὑπὲρ τῶν ἐκ χαλκοῦ σκευῶν 
βουλευοµένην ἐπιστήμη». Asr. 
γεωργικὴ] Vulgo γεωργικὴν, quod 
sensu caret; illud in cod. Reg. extat et 
confirmatur 'Ficini versione, e, que iu ita ha- 


bet: neque etiam propter scientiam con- 


—* ἔφη on pr Ἐ. 


ceteri om.—* οἵει om tm, post ἡμῖν 


oves 
—' ἐπιστήμας 0, ἐπιστήμονες 9r.— 


siliumque fructuum ex terra producen- 
dorum colligend sapiena nomina- 
fur ac bene consulia, sed agricolaria. 
Post ἀλλὰ γεωργικὴ intellige : σοφὺ κλη- 
τέα ἑἐστίν. Aer. 

οἰκισθείσῃ] Ald. Bas. 1. et 3. οἰκισθή- 
vp. Mox αὐτῆς lAws e cod. Reg. pro 
ἑαυτῆς ὅλης repesuimus. Ficinus quo- 
que vertit: sed de universa polius citi- 
tate. Λατ. 

ἄριστ' à») Particulam ἂν inserendam 
esse duximus, vid. nostra ad Sympos. p. 
259. Asr. 
Tm E cod. Reg. γε adjecimus. 

2τ. 

ὀνομάζονταί Tiwes εἶναι] ὀνομάζονται, 
ut solet, cum εἶναι conjunctum ; vide, si 
tanti putes, Reiz. ad Viger. p. 737. 
Heind. ad Theat. $. 45. Jacobs in 
Athen, p. 225. Pronomen τὶς, ut Lati- 








IIOAITEIA, A. 4n 


γιστου". Πολύ ye? To σμικροτάτῳ don ἔθνει καὶ pi- 
* * 

eu ἑαυτῆς" καὶ 7" i τουτρ ἐπιστήμη, TU απροεστώτι xci 
ἄρχονσι, ὅλη σοφὴ ἂν ein κατὰ φύσιν οἰκισθεῖσα Fe 
καὶ τοῦτο, ὡς ἔθικε, φύσει ὀλίψιστον γίγνεται γένος, M 1t. 429. 
αροσήκει ταύτης τῆς" ἐπιστήμης µεταλαγχάνειν qj» µό- 
νην δε σῶν ἄλλων ἐπιστημῶν σοφίαν καλεῖσθαι. [5. τ.] 
᾽Αληδέστατα, ἔφη, λέγει. Tovro μὲν δὴ p Tay τεττά- 
gov οὐκ οἶδα ὃν τα σρόπον ὐρήχαμιν, αὐτὸ τε καὶ ὅπου 
φῆς πόλεως ἵδρυτα,. Ἐμα" γοῦν δοκεῖ, ἔφη, ἀποχρώντως 
suere dou. 

᾿Αλλὰ μὴν ἀνδρία yt αὐτή' σε χαὶ ἓν ᾧ χεῖται τῆς qrÓ- 11. i. 183. 
λεέως, ài ο σοιαύστη xri , πόλις ου TOU γαλεπον 
id». - Tac 055 Τίς à» ἦν δ᾽ ipo, εἰς ἄλλο σι ἀποβλί- 
ψας" ; δειλὴν Ἰ P ἀνδρείων πόλιν εἶπου, ἀλλ 7 εἰς TOUTO τὸ 
µέρος ὃ 3 προπολεμεῖ σε καὶ στρωτεύεσαι ὑπὲρ αὐτῆς; Ov?" | 
ἂν es, ἔφη, εἰς ἆλλο σι, Ov γάρ, ipta, ero), οἵ γε 
ὤλλοι ἐν mur) i L δειλοὶ i 7 ἀνδρεῖοι ovrt; κύριοι ὢν "T * 
oia" αὐτὴν εἶναι ; τοίαν. Ov γάρ. Καὶ ἀνδρεία d ἄρα 
πόλις μέρει zwi έαυτῆς iori, διὰ τὸ T ἐχείνῳ ἕ ἔχειν δύνα- 
pl τοιαύτην 2 διὰ παντὸς σωσει τὴν περὶ τῶν Pena δόξα», 
φαῦτά σε αὐτὰ εἶναι καὶ τοιαῦτα, & US καὶ οἶα ὁ νο 
θεέτης παρήγγειλε". 6y 7j παιδείᾳ. Ἡ Ἰ oU" TOUTO ἀνδρίαν 
χαλεῖς: Ov πάνυ, ἔφη, ἔμαθον ὃ ties, ἀλλ αὖθις εἰπέ. 
Σωτηρίαν | ὄγωγ, £i), λέγω Tid εἶναι τὴν ἀνδρίαν. 
Ποίαν δή σωτηρίαν: Την 77/6 δόξης τῆς ὑπὸ νόμου» διὰ 


* ὅσοι Τῃ.---ᾱ ὁλιγοστοὶ v€.—J Ύε om 5. — ἑαυτοῦ q.—^ τῆς om t.—bh ὃν καὶ OIIS 
DKqt.—^ δὴ m.—4 καὶ ἐμοὶ Rtuvs. —e εὑρῆσθαι Agtm, εἱρῆσθαι v: εἰρῆσθαι *s. 
—1 αὕτη Kr, aD κῇ υ.---ξ κλητέα ἡ πόλια τοιαύτη K.—h. ἀποθλίψας m.—! f$ om q. 
— τοίαν GTIDKer et corr A: τοιάν s. Tola» OTIvt et cor A: M τοίαν om DK, 


ante αὐτὴν ponit q.—! καὶ τὰ τοιαῦτα Eitm.—n παρήγγειλλον Α, παρήγγελλεν 
ΠΦΡΚΦΞ, παρήγγελεν H.—^ οὗ om eTIGDKr.—9 εἶναί τινα H.—? νόµον s.—^ Ύε- 


norum aliquis, aliquid (v. Ν. Heins. et scripsimus pro εἱρῆσθαι propter 

Burmann. ad Ovid, Heroid. xii. 31.) est dens οὐκ οἶδα ὄντινα τρόπο» εὖ 

smagnus vel eximius quis, vid. Schleus- Asr. 

ner. Lexic. N. T. v. ij. p. 1024. Lamb. σωτηρίαν] Laudat hec Stob. xli. 252. 

Bos. Ellips. Grec. p. 268. ed Schüf. Asr. 

Hindenb. Animadv. in Xenoph. Mem. ὑπὸ νόµου] Sic cod, Reg. pro ὑπὸ νό- 

i. 4. ῷ. 14. Asr. por, quod in libris editis comparet. Mox 
6. 7. εὑρῆσθαι] Sic de conjectur& -yeyorvías correximus pro γογοννῖα», 


412 


IIAATONOZ 


ol d D , q X ου» ο ιά d P d , * 
τῆς παιδείας γεγονοίαςὶ πιρὶ τῶν δεινῶ ἅ τέ ἐστι καὶ 
kd M M N v LEA , -..ρ »* , 
oix. διὰ παντὸς δὲ ἄλεγον αὐτὴν —— τῷ i» τε λύ- 


4 / y 84 4 9 e 
aug ὄντα διασωζεσθαι αὐτὴν καὶ ἓν ἡ 


ew 4 9 9 
οναῖς καὶ €» ἔπιθυ- 


ν΄ 9/ - 

µίαις' xci ἓν φόβοις καὶ μὴ ἐκβάλλεν. o δέ µοι δοκε 

"5 ; 

ὅμοιον εἶναι, ἔβέλω ἀπεικάσαι, εἰ βούλω. ᾽Αλλὰ [ού- 

d y γ Cd 

λομαι. Όὐκουν οἴσθα, ἦν ὃ᾽ εγώ, ori οἱ (αφεῖς, επειδὰ» 

^ ιά 4 ο Ld κ. e - /, ” u A] 

βουληθώσι Αάψαι ἔρια ὡστ εἶναι ἆλουργά, πρώτον" μὲν 

ἐκλέγονται tX τοσούτων Ὑρωμάτων μίαν φύσιν v9» τῶν 

λευκῶν, ἔπειτα προπαρασκευάζουσι᾽ οὐκ λίγη φπαρασκευ] 

’ N 

θεραπεύσαντες, ὅπως δεζεται”. ὅτι μάλιστα τὸ ἄνθος, καὶ 

à? / 4 d 4 * / ^ ⸗ -” 

ουτω 67 άττουσι. X04 O μεν αν τουτω τω τροτω Bees, 
à . , N / ν ες / €» » 

ευσοτοιὸν γίγνεται τὸ (Dots, καὶ 9»^ πλύσις oUT Ἅἄνευ 


γοννίας q : γεγονυῖαν *s.—' Γ...οἷα o.—* τὸ AONTID(ecmt.—' καὶ 


(m.— 


ὀπιθυμίαις 
* πρῶτα Φ.--Ὁ παρασκευάζουσιν ΦΓ.---Ὁ δέξεται AIIDe, δέξηται Θ6ΚΟΙ, δέξονται E: 


sensu flagitante et Ficino addicente, vt 
)» verterit: per educationem concepta. 
T. 
διὰ φαντὸς] Respicit hoc pregressa : 
$ διὰ πωτὸς σώσει περὶ rà» δείνων δόξα». 
αὐτὸ», int. τὴν ἁνδρίαν, quo referendum 
est ἐν λύκαις---ἡδοναῖς cct. ὄντα; namque 
fortis (à»8peios) intelligitur, qui in omni- 
bus vite conditionibus animique affec- 
tionibus δόξαν illara περὶ τῶν δεινῶ» (ab- 
Th») οετναί (διασώξεσθαι active positum 
est, ut solet ; quocirca fortitudo universa 
Uumdam conservatio, σωτηρία, vocatur), 
articipium ὄντα absolute ponitur; vide 
us supra de hoc genere exposuimus. 
eterum male Ficinus et qui eum secu- 
tus est, Serranus, hunc locum ceperunt ac 
verterunt : optime contra Cornarius ita 
verit : perpetuo cero diccbam ipsam con- 
servationem eo, quod. et qui in affectio- 
ftibus est, conservet illam, et. qui in vo- 
luptatibus εἰ cupiditatibus et. timoribus 
tersatwur, ipsam nen cjiciat. Stob. pro 
τῷ habet τὸ et paulo post $ pro $. ΑΡΤ. 
ol Ba$eis] Nobilissimam hanc com- 
parationem alii scriptores frequentissime 
et respexerunt et expresscrunt, vid. Bu- 
dei Comment. L. Gr. p. 1058. Gataker. 
ad M. Antonin. iii. 6. 4. p. 71. et Rubnk- 
en. ad Tim. p. 75. Lysidis, qute fertur, 
epistola apud Jamblicl. de vit. Pythagor. 
xvii. p. 6$. ed. Kust. καθάπερ οἱ θαφεῖς 
wpoexkadparres ἔστυψαν τὰ βάψιµα τῶν 
ἱματίων, ὅπωι ἀνέκπλυτον rà» βαφὰν 
ἀναπίωντι καὶ µηδέποτε γενησοµέναν ἐξί- 
Ταλον, τὸν αὐτὸν τρόπο» καὶ à δαιμόνιο 


à»hp «ροπαρεσκεύαξε τὰς ψνχὰς τών 
τῇ: Φιλοσοφίας ἑρασθέντων. Cf. Theon. 
Smyrn. Mathem. p. 17. Similiter Cicero 
in Hortensio apod Nonium p. 386. 521. 
uti, qui combibi purpuram volunt, sufí- 
ciunt prius lanam medicamentis quibus- 
dam, sic literis talibusque doctrinis ante 
excoli animos et ad sapientiam conci- 
piendam imbui et preparari decet. Ce- 
terum est avr Acuro 
τε κραθὲν, Tim. p. 68. C. Vid. Sturz. ad 
Empedocl. p. 99. Asr. 
τοῦ λευκοῦ] Sic pro τὴν τῶν λεν: 

κῶν, quod baud dubie pluralibus prazce- 
dentibus τοσούτων χρωμάτων originem 
suum debet, e Stobzeo reponendum esse 
apparet. Ficinus quoque vertit: ex te« 
coloribus album eligunt. Asr. 

δέξεται] Hoc Stobmo iterum debe- 
mus ; eodem dacit lectio cod. Heg. δέξη- 
ται; vulgo δέξωνται, in quo duplex in- 
est vitium, primum pluralis, quum ver- 
bum ad ἔρια referendum sit, deinde coa- 
junctivus aor. i. de quo quidem saepius 
—S Λετ. deind 

ο toprie , e optm em, 

ut ἄωτον (v. δή ad Oppian. 
p. 137.) ut ad varia transfertur (cf. Wolf. 
&d Liban, Epist. p. 456) ita et ad colo- 
rem rubrum vel purpureum, qui pre- 
stantissimus habebatur, vid. Salmas. Ex- 
ercitat, Plin. p. 1149. Grev. ad Lucian. 
t.iv. p. 488. Toup. Emendst im Soid. 
t. iv. p. 220. ct Schweigháos. ad Athen. 
xiii. p. $8. Asr. 

δευσοποιὸς] A Bebe, imbuere, inficere ; 








413 


ιά / . 4 A ο , Ü * 9 ^ « y » »Ü 
ρυμμάτων οὔτε μετὰ ῥυμμώτων δύναται αὐτῶν vo? ἄνθος 
ἀφαιρεῖσθαι. ἂν μή, οἶσθα oio δὴ" φίγνεσαι, ἑάν τί" 
Tig ἄλλα χρώµωτω βάπτῃ ἐάν τε καὶ ταῦτα μὴ προθερᾶ- 
αιύσας. Όϊίδα, έφη) οτι ἔχαλυτα καὶ γελοίω. ΊΤοιου- 
d ’ o * 9 ^q €, 7 4 P] , 9 / ύ 
σον σοίνυ», ἦν ὃ εγω, ὑχόλαβε xara, δύναμιν ἐργάζεσθαι 
^ , /, 
καὶ ἡμᾶς, ὅτε ἐζελεγόμεθα τοὺς! στρατιώτας καὶ ἐπαιδεύ- 
οµ μουσικῇ καὶ γυμναστική" μηδὰνξ οἵου ἄλλο µηχα- 
νᾶσθαι 5 ὅπως ἡμῖν ὅτι κάλλιστα τοὺς νόμους φεισθέντες 
di h ο ^ uw ὃ s y » ο δό ⸗ 
ἔζοωτο" ὡς περ [βωφήν, ivo, δευσοποιὸς αυτῶν ἡ δόξα γί- 
3 F^. f. « 
yvorro καὶ περὶ δεωῶν xod περὶ τῶν ἄλλων διὼ τὸ τήν τε 
φύσιν καὶ σὴν τροφὴν ἐπιτηδείων ἐσχηκίέναι, καὶ μὴ αὐτῶν 
9 ^ v 
éxaAUyou* τὴν βαφὴν τὼ ῥύμματα ταῦτα, Oso, ὄντα $x- 
/ 7 
xAüQwu», ἤ σε ἡδονή, παντὸς χαλαστραίου δειοτέρα οὖσα 
^e - 9 
τουτο Opi» καὶ xovíag, λύπη τε καὶ φόβος καὶ  ἔπι- 
, 
θυµία, παντὸς ὤλλου ῥύμματος. τὴν δη”. τοιαύτην δύ- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Δ. 


11, 430. 


111. Í, 186. 


δέξωνται *s.—* ἡ om c.— τὸ...491, 14. ἰδιώτου om Ὦ.---Σ δ) add ΛΠΟΕΟΙΗ.---- τέ 


om m. - ἔφη om K.—* ὅτι καὶ Βυ. ἔκπλυτά τε καὶ ᾳ.---ᾱ τοιοῦτο v.—* ἦν 8. ἐγώ 
add AerieKqtemr.—! τοὺς om θΘ.---ξ καὶ μηδὲ» Rtoms.—h δέξαιντο t.—) περὶ om K. 


€ 
—À ἑαυτῶν obr. - ἐκπλῦναι q.—! χαλεστραίου AGIIGqt, χαλαστραίου H, χαλισ- 
τραίον K, χαλεστρέου ἐ, καλεστραίου v.—P» δὲ Hems.—^ ἔγωγε om £,—9? ἄλλο τι 


reprie color dicitur, qui rem aliquam ita 
1mbuit et infecit, ut elui nequeat (Seneca 
de Benefic. vii. 19. $. 6. * nemo in sum- 
mam nequitiam incidit, qui unquam hæ- 
sit sapientie ; altius infectus est, quam 
ut ex toto elui et transire in colorem 
alium possit') ; deinde omnino dicitur 


δευσοποιὸ», quod ita firmum est ac con-- 


stans, ut perverti, corrumpi vel deleri 
nequeat, Τὸ ἔμμονο», δυσαπόκλυτο», 
Schol. Ruhnk. vide que larga manu 
Ruhnken. ad Tim. l.]. suppeditat. Asr. 

ῥυμμάτων] Schol. Ruhnk. τριιµάτων, 
sywypdrar- τὸ δὲ σμῆγμά dori σποδό». 
Cf. Schol. κά Nicandr. Alexiph. 06. ad 
Aristoph. Lysist, 377. et Acham. 17. 


Timei Lexic. p. 229. Cornarius ad h. 1. 


* Sunt ῥύμματα, que extersoriam et re- 
purgantem vim habent, velut est nitrum, 
quod hic χαλαστραῖον & loco vocat, et 
lixivium, quod κονία» hic appellat, quan- 
quam etiam calcem hec vox significat. 
Est autem lixivium e calce paratum pri- 
marium εἰ maxime vi illa preditum.' Ásr. 

ola δὴ] E Stobmo 3) interposuimus. 
Moz verba ἦν δ ὀγὼ e Bas. 2. Stob. et 
cod, Eo postliminio reduximus, Asr. 


ἐν μουσαῇ] Prepositionem dy, quam 
ultima precedentis verbi syllaba absorp- 
eit, e Stobzeo reposuimus. Sic et Fici- 
nus: et in musica erudiebamus. Λατ. 

καὶ μηδὶ»] Ald. Bas. 1. et 2. µηδεν{. 

8T. 

µµατα] Ald. ῥήματα, quod Corna- 

i jam erexit. 3. Ald. Bas. 1. 
et 2. ἐκλύζειν, | Stob, genninam servavit 
scripturam ἀκκλύζειν. Asr. 

χαλαστραίου] Schol. Rufnk. χαλά- 
στρα, πόλις τῆς Μακεδονίας, καὶ λίμνη, 
ἔνθα τὸ χαλαστραῖον vírpor Ὑιγνόμενον 


διὰ ἐννεατηρίδος πήγννται, . ὁμοίω: δὲ καὶ 


λύεται. Vid. Pollux x. 185. Mar. Attic. 
p. 417. Timsi Lex. p. 272. ubi v. 
qui Ruhnk. excitavit, Χαλαστραῖο», int. 
νίτρον vel ῥύμμα, sal erat terrenus (alcali 
terrenum), quo saponis loco utebantur, 
vid. Schneid. Lex. Gr. v. »ίτρον et xa- 
λαστραΐον, ΑΡΤ. 
κονίας] Schol. Ruhnk. κονία, σμῆγμα, 
σποδὸς (cinis lixivius, s. lixivia, Lauge). 
—Tmayrbs ἄλλου ῥύμματος, int. δεινοτέρα. 


8T. 
τὴν δὴ] δὴ e Stobeo recepimus pro δέ. 
Etiam Ficinus vertit: hanc utique. Avr. 


Vor. VI. $0 


474 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


pup» nai σωτηρίαν Qpi φαντὸς δόξης ὀρθῆς γε πα) vopaipev 
διῶν sisi καὶ μὴ ἀνδρίαν ἄγωγε" καλῶ καὺ σίθεραι, ui 
μή γι σὺ ἄλλο Abyss. [8. 8.] ᾽Αλλ οὐδέν, 5 δ᾽ ος, 
λέφω. Üomeig γάρ poi τὴν ὀρθὴν δόξαν wipi veni αὐτῶν 
vore» ὥνιυ παιδείας γεγονυῖαν, τήν γε θηριώδη καὶ ἀνδρα- 
φποδώδη, οὔτι" sro νόµιμον ἡγεῖσθαι ἄλλο vá νι à ἀφδρίαν 
καλέ. ᾿Αληθίστατα, ἦν ὃ) ἐγώ λέγει. Αποδεχ. 
φοίνον «τοῦτο ἀρδρίαν' εἶναι. Καὶ γὰρ ἀποδίχου, ἦν ὃ᾽ 
ὄγωώ σολιτικήν γε, xai ὀρθῶς ἀποδέξει." αὖθις δι φερ) αὖ- 
φου, ἐὰν [ούλῃ, ἔτι κάλλιον δημ. νῦν γὰρ οὐ τοῦτο ἐζᾳ- 
πούμε) ἀλλὰ δικαιοσύνη πρὸς οὗν τὴν ἐκείνου ζήτηση, 
ὡς ἐγώμαι, ἱκανῶς ἔχει. ᾽Αλλὰ καλῶς, ἔφη, λέγεις. 
Δύο μήν ἦν δ) ἐγώ ὅτι Aorrà ἅ δεῖ πατιδεν ἐν τὴ 
αόλει, ἤ τε σωφροσύνη καὶ οὗ δὴ ix φάντα ζητουμω, 
δικαιοσύνη." Πάνυ pir οὖν. Ἠῶς οὖν ἂν) τὴν δικαιοσύην 
εὕροιρωε, ἵνα μηκέτι πραγµατευώμεθα αιρ σωφροσύνης! 
'Eyo μὲν τοίνυν, ἔφη, ούτε οἶδα ovv ἂν —8* αὐτὸ 
wpórspor φανῆνας, si περ μηκέτι ἐπισκεψόμεθα" σωφροσυ- 
n.i.186 ην" ἀλλ’ εἰ ἔμοιγε ούλει χαρίζεσθαι  σκόπει αρότιρο 
roUro ἐκείνου. ᾿Αλλὰ μέντοι, ἦν δ᾽ ἐγώ, (ούλομαί γε, Vi 
μὴ ἀδικῶ. Ἄκότει δή, ἔφη.» Σκεπτίου, sivor. καὶ ὡς γι 
ὄνγευθεν ἰδεῖν, ξυμφωνία" vni καὶ ἁρμονίᾳ προσίοικε ρμᾶλ- 
λο 7 τὰ αρὀτερο. lloc; Ἰόσμος. wo) τις ἂν δ' γώ 


m.—? αὐτὴν $eun.—9 té» om Hs.—! ob ἐ.--» καλήν t.—' ἁρδροίαν νοῦτο t^— 
5 ἀποδόξοι c.—" ['Wwrebuev ο.-- μὲν (.—* δικκιοσύνην q.— ἂν οὖν θὲ-- 
5 ὀνισκεφώμοθα XNtom.— «l AZIEge, $ pr 0: $e *s.—^ vitre: δὴ ἔφη om K.— 
* (. AGTIGKer.—À ὃ κόσμον GTip.—* τῆς φνχῆς 4x.—! τοῶν om v.—5 καὶ ds €t. 


$.8. κερὶ τῶν αὐτῶν] Articulum eGv — "exerréo] er prscodens eníee 
e cod. Reg. et Stob. recepimus. füc et 8) et sequens exspecta- 


Ficimos: de — Asr. bas exérropa:, ut Ficinos ο verit: 
Fópupor | volebat µόνιµον, ecce yperquiro, et facile fieri potuit, 
quod valdl placet, — — enérroga; et σκοπγέον co T, 
75; quanquam όµμων bebetquo se de- quum vocum terminationes compendio 

fendat ; spectat enim ad illa: δόξης «fs tach ico exprimerentur. Quod 
ὑπὸ rénov διὰ νῆε cedit 4 μὸ ἁδικῶ est: οἱ recte iiu , 


ved rir Δανών. Aet. Δι area tdi: 

ὠδρίαρ] Sic cod. Reg. ' i . x4 11. dduelgr 

qui prorilu in locis amichem en ο ος, io d αν. mon rectum esset, misi. Et 

ὃν ireeebéste] ÀM Bes, 1. et 3. ἐν —— ved. a] Laudat fnb. -s 
9 ο 9 ind TIS * 

sxebépelfe. Ast. ' Asr. , P 








IIOAITEIA, A. 475 


ἡ σωφροσύη ivi. xai ἡδονῶν vien xal ἐπιθυμιῶν ἐρικρά 
φεαν ὧςδ Qui. κρείττω" δὴ; αὐτοῦ. φαίνοντοιῤ οὐκ oid * 
9; X e - Doo xy m * wo 
O» σενα τρόπον κπαλουντιες, XO ἄλλα. ἆττα TOLAUTO αἲξ 
περ iyyn αὐτῆς λέγεται." 9 γάρι Πάντων μάλιστα, ἔφη, 
^ x e ew ^ e ε ^ 
QvxoU» τὸ μὲν κρείττω αὐτοῦ γελοῖον 0 γὰρ ἑαυτοῦ xptite 
τον xci ἥπτων δή που ἂν αὑτοῦ $5 καὶ ὁ ἥστων κρείττων: 
e » 8 , , 
ὁ αυτος γὰρ ἐν ἅπασι τούτοις προσαγορεύκται. Τί δ) od; 
AAA, 3» δ᾽ ἐγώ φαίνεταί µθι [βούλεσθωι λόγων οὗτος ὁ 
, 9 3 ^e ^ 9 
λόφος wc vi^ ἐν αὐτῷ τῷ ἀνθρώπῳ περὶ τὴν ψυχὴν τὸ ρὼν 
, » P s ài ^ X Uu ^q / χ / 
Biavuꝛ εν TO. 06 χείρον, x οταν [4$ TO (έλτιο φυσει 
τοῦ χεύρονος" ἔχκρατὶς 7, τοῦτο λάγειν τὸ" κράγτω αὐὑτοῦ--τ 


— κρείγτω.. τρόπον] διὰ ταῦτα &v.— 8$ AGTIKqtum: δὲ *r.—) φαίρρρται om 
m. — οἵ δ) m.—! καλοῦντες add q.— ἄλλ' r.—? Aéyorres Ύρ A, λόγονται R: 
ere κρείττων αὐτῆ éavríjs φαίνεταί το καὶ λέγεται καὶ τὰ ἐξῆτ &v.—9 τε ς.---δ db. 
ναι Hs.—^ τὸν Π].---- βέλτιστον O. — τοῦ χείρονος φύσαι Gbt.—! τὸν A.—* ἑπαι- 


κρείττω δὲ αὐτοῦ φαίνονται] Quamvis 
depravatue sit hic locus, sensum tamen 
jus assequi, non difficile εως eren 
n quodam vet. exempl. legitur, ττω 
δὲ αὐτοῦ Aéyorres, n οἶδα etc. sed non 
cohsret quod sequitur verbum λέγεται. 
Affertur vero et. alia lectio, κρείττω δὲ 
αὐτοῦ ἀποφαίνονται: quod certe verbum 
multo aptus est quam αι: nec 
solum aptius est multo, sed ejusmodi 
quod recipi posset, nisi obstaret illod 
sequens verbum λέγεται. etenim ne cum 
hoc quidem cobsmret. Quare videndum 
annon ἀποφαίνονται retinentes, mutare 
debeamus λόγεται in Aéyorres. Sed alia 
preterea hic sunt examinanda, que ne- 
gotium possunt facessere : ad quod enim 
nomen ex precedentibus dicemus hec 
verba xpeírro δὲ αὐτοῦ referri? nihilo 
enim magis ad ὀγκράτεια quam ad σω- 
referre possumus. Quid? an 
dicemus, quamvis σωφροσύνη dixisset, 
hec subjunxzisse non aliter quam si voce 
σώφρορα usus esset? Vereor nc hoc di- 
cere necesse sit: et subaudiendo vb» 
σώφροκα, ex φαίνονται facere φαίνεσθαι : 
perinde ac si ita scriptum esset, κρείττω 
δὲ αὐτοῦ φαίνεσθαι τὸν σώφρονα. Talem 
certe quampiam lectionem Fic. sequutus 
est : quippe qui verterit, Dum vero tem- 
peratum hominem seipso potentiorem sui- 
que victorem nescio quo modo esse dicunt, 
et quedam similia, tanquam vestigia 
gonuulla temperaMia εἰ . Srspn. 
5) φάσκοντετ] Vulgo legitur δὲ et $al- 


νορται, quod Cornarius in ἀποφαίνονται 
mutari volebat, Bas. 3. vero δὴ et Aévyop- 
Tes exbibet, ex quo apparet, φαίνονται, 
quod sensum nu habet, corruptam 
esse scripturam ; jam si utramque scrip- 
toram conjupgas, q$airorroa: et Aéyorres, 
illius videlicet vestigia, hojus vero sen- 
sum sequens, sponte obvenit φάσκοντε», 
uod cum 9) conjunctum, ut sit prece- 

dentis ὅπ Qaci explicatio et expositio, 
pro genuina habeo scriptura. i 
Φάσκορτεε reponere baud dubitavimus. 
Asr. 

κρείττω αὐτοῦ] Int. λέγειν vwd. Bas. 
1. et 2. κρείττων, Stob. κρεῖττο». De 
locutione κρείττων et fjrrev αὐτοῦ vid. 
de Legib. i. p. 637. À. et Wyttenbacb. ad 
Phædon. p. 19. (sic). Asr. 

ὅστε ἐν αὐτῷ] Affertur alia lectio, 
qus habet, ὧν δυοῖν ἐν αὐτῷ etc. Sed 
nullum hic usum prestat particula és, 
quum sequatur infinitivus, contra autem 
sequi oporteat indicativum. Srz»n. 

ὡς δυνεν] E Cotnarii conjectura re- 
posuimus δυεῖν pro τὶ, quod in Cod. Reg. 
Ald. Bas. 1. et 2. comparet, exemp. 
Stephan. τέ. Ficinus: atque videtur 
mihi id velle sibi hic sermo, quod. in ho- 
minis anima duo quedam sunt, unum 
quidem melius, alierum vero. deterius. 
Mox ἔνι pro εἶναι e cod. Reg. Ven. Schol. 
Ruhnk. 5 Btob. rescripsimms, Anr. ] 

ἐγκρατὲς . ὀγκρατέστερον. In 
veiba coit s δὲ particula δὲ apodosin 
facit, v. noatra ad Phadr. p. 396. Aser. 


1r. 431. 


416 ΠΛΑΤΩΝΟΣ. 


σαν) γουγ---, ὅταν δι omo reos κοκῆς 9 Tiros όμω- 
λίας" κρατηόῃ ὑπὸ πλήθους TOU x tiporoc pax górspor T6 
βέλειον ὅ ór, τοῦτο δι ὁ ὡς £y ónidu" ψίγεν σε καὶ καλεῖν 
mn. i. 187. re αυτοῦ καὶ ἀκόλαστον" τὸν οὕτω διακείµνο. Καὶ 
γὰρ ἔοικεν, ἔφη. ᾿Ααόβλιεπε τοίνυν, Li δ7 γώ, πρὸς την 
αν , "is πόλη, καὶ εὐρήσεις ἐν" GUT σὸ ἕτερον φούτων 
Dór. κρείττω γὰρ αὐτὴν αὐσῆς δικαίως φήσεις 7, yo 
ῥεύεσθαι, "i m oU* φὸ paso» TOU X tígoroc ZA σώφρο» 
κλητίον καὶ κρεῖττον" αὐτοῦ. AA. ἀποβλέπω, $ ἔφη, xoi 
ἀληθη λέες. Καὶ | pem xci τάς yt πολλὰς χα) παντο- 
δατὰς ἐπιθυμίας καὶ ἡδονάς" v$ καὶ λύπας ἐν qc née 
λιστα. ἄν vig εὗροι" xai γυναιζι καὶ οἰπέσαις χαὶ TW? 
ὀλευθέρων λεγομᾶνων ἐν σοῖς απολλοῖς "it καὶ φαύλοις. 
Πάνν μὲν οὖν. Τὰς δέ γε ἁπλᾶς τε xai μετρίας, ai δὴ 
μετὰ νου τε χαὶ δόξης ὀρθῆς λογισμφ ἄγονται, ἐν ὀλίγοις 
v$ ἐπιγεύζει καὶ τοῖς βέλειστα μὲν φύσι, βέλτιστα à 
παιδευθεῖσι». Afi, ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ταύτα ὁρῶς 
ἑνόντα σοι ἐν 7 πόλει, καὶ κρασουµένας αὐτόθι τὰς έσιθυ- 
μίας τὰς ἐν τοῖς φολλοῖς τε xai φαύλοις vxo τε τών ἐπιόυ- 
pan i xci τῆς Φρονήσεως σῆς ἐν τοῖς ἑλάττοσί φε καὶ i εσιει- 
πεστέροις; "Eywy, ἔφη. [8. 9.] Ei ἄρα δε τὰ πόλιν 
προσωγορεύειν κρείσεω ἡδονῶν σε καὶ ὀσιθυριῶν κου αὐτὴν 
eoi, xai ταύτην προσρησίον. Παντάτασι μὲν OU», gr. 
"Ae. οὖν οὐ καὶ) σώφρονα κατὰ πάντα ταῦταν) Καὶ μά- 
in i 188. λα, έφη. Καὶ par "Hl στρ al ἐν ἄλλῃ vou "| αὐτὴ δόξα 
ἔνεστι voig τε" ᾿ ἄρχουσι xci ἀρχομένοις περὶ του oü⸗ σωας 
δέ ἆ ἄρχευ, xai $» ταύτη ἄν εἴη τοῦτο bb. 5 5 oU doxsi; 
Καὶ µάλα, ἔφη, σφόδρα. "E origo οὔν Φήσεις TOY 


νέ...ἑαντοῦ om Obr: ἐπαίνει K, ἐπαινεῖν ο.---" µιλίας 0, ὁμιλικίας t.—". db» 54 
v.—* οὐκ ἁκόλαστον t.—! ἔφην Θ0ς.---» ὃν i» r.—* οὖν eneKtemt.—*^ ἄρχει 
τοῦ χείρονος t.—* χεῖρον t.—4 γε καὶ ἡδονὰς Φ.---- τούτοις Φ.---ἵ εὗροι τις ἂν Or. 
---- *ye om K.—P καὶ τοῖς 9t.—! καὶ ante ταύτην om Ἐς.--- καὶ om v.—* ταῦτα 


ἑταινε] Legendum puto ὁπαιεν. 744.et Matthie Gr. Gr. p. 489. Mox 
ταν». pro φῦσι Stob. ezhibet τραφεῖσι. Asr. 
] Stob. προσαγορεύει», at; 9. ταύτην] Cod. . et Bae. 2. 
deinde οὖν ο) ἄμεινο». Asr. καὶ ταύτην. Ας 
«| Cum accusativo conjunc- Ἅµκαὶ μὴν irl Stob, καὶ ur, ἂν εἴπερ 
tuin, de quo vid. Hermann, ad Viger. p. ἐν ἄλλη. Asr. 





411 


πολιτῶν vo ) σωφρονέν ὄνεἶναι, ὅταν ούτως $i, T τος 
ἄρχουσω 3 τοῖς ἀρχομένοις, E ἀμφοτέροις που, ἔφη. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 'A. 


Oess οὖν, ἦν ὃ) εγω, ori ἔπιεικῶς ὁμαντευόμεθα ἄρτι ac 


ἁρμονίᾳ Ti m9 σωφροσύνη ὠμοίωται; Ti 27; "On οὐχ. ὥς 
τις 5 ἀνδρία xai 7 σοφία i μέρει σι) ἑκατέρα ἔνουσα 5 
μὲν σοφήν, 3 δὲ ἀνδρείαν σὴν τὸλιν παρείχετο͵. οὐχ. οὕτω" 
qrot&i" arn, ἀλλὼ Oi ὅλης ἀτεχινῶς τέταται! διὰ πασών 
παριχομίνη ξυνῴδονεας σούς σε ἀσθενεστάτους σαύτὸν καὶ 
σοὺς Ἰσχυροτάτους" καὶ τοὺς μέσους, $i μὲν | βούλει, φρονή- 
eu, "* δε βούλει, i icy), $i δὲ, xai πλήόθει Ἰ 1 χεήµασιν L 
dX ὀσφοῦν TOÀ) τοιούτων" ὥστε" ὀρθότωτ' ὧν Quia ταύ- 
v2) τὴν ὁμόνοιαν σωφροσύνην εἶναι, χείρονός σε καὶ ἀμείνο- 
yog κατὰ φύσιν ξυμφωνίαν, ὁπόσερον | δε ἄρχειν καὶ ἓν φό- 
Au καὶ ot é»i ἑκάστφ. Πάνο μοι, ἔφη. ἔυνδοκεῖ. 

Eis, $ » à { y, σὰ μὲν τρία ἡμῖν εν " πόλει πασωπταί, 
d ys οὐσωσὶ δόξαι: τὸ δὲ δη Merry εἶδος, à ὁ ὃ ἂν ἔτι 
ἀρετῆς μετέχοι σόλις, τί ποτ ἂν 6195 δηλον γὰρ 0T! TOU- 
v0" $cTI L δικαιοσύνη. Afi». Οὐκοῦν, ὦ Γλαύκων, 
νυν δὴ ἡ ἡμᾶς δεῖ ὥς περ κυνηγίτας τὰς θάμνονἳ κὐκλῳ" 
περῄστασθαι, προσέχοντας τὸν νοῦν μή T διαφύγη ; à 
καιοσύνη χα) ἀφανισθεῖσα ἄδηλος γένηται: φανερὸν γὰρ δή 
ότι ταύτῃ T! έστω. ὃρα οὖν καὶ προθυμοῦ κατιδεῖν, i d 
q'ug αρόγερος” έμου ἴδης xil —B φράσης." E γὰρ 


πάντα Hies.— 
Tou Avs. 


ab om Θ6ὐΓ.--- ye Φε, om. K.—^ ὅτη 8, ὅτι Tor. —9 τὴν πόλιν 
—P τέτακται (m.—^5 καὶ robs loxvporárovs om 5. — 8 $t.—* dy ante 


ἀνὶ om. pr H.—t ὅστε Kq.—* τοῦτ) tcmt.—" θάμνων A.—"* κύκλον 8.—* προτέ- 
pers t, πρότερον Ks.—J καὶ om 6.—5 ἐκείνψ Gr, uoi q.—^ φράσει Aq.—bh ὄφελον 


ἄρτι] Stob. àprles. Mox ὁμοίηται, 
haud dubie scribere voluit ὁμοιοῦται, 
quod reposvimus pro ἁμοίωται. Αρτ. 

ἐνοῦσα] Stob. οὖσα. Asr. 

οὐχ οὕτω ποιεῖ αὕτη] Verba τὴν πόλιν, 
quse in libris editis post οὕτω leguntur, 
recte a cod. Reg. absunt, nec Ficinus 
expressit vertens: quia non, quemadmo- 
dum——ita hao agit, sed —. Asr. 

καὶ τοὺς lexvporárovs] Hsc verba e 
cod. Reg. et Stobæo Platoni restituimus ; 
Ficinus quoque ea expressit vertendo : 
fortioresque. ldem suasit De Geer in 
diatrib. p. 154. Asr. 


κύκλφ περιστασθαι] Eadem imagine 
usi sunt Plutarch. de Aud. Poet, t. 1. p. 
15. D. ἢ μᾶλλον ὀρθῷ τινὶ λογισμφ πε- 
ριστάντες καὶ καταδέοντε τὴν κρίσιν, 
ὅπως μὴ παραφέρηται τῷ πρέποντι πρὸς 

τὸ βλάπτον. 'Themist. Orat. xii. p. 288. 

Α. olov κυνηγέτης κύκλφ θηρίον περιδρα- 
µών. Hoc dicitur etiain περιστοιχίζεσ- 
θαι, circamvallare, vid. Wernsdorf. ad 
Himer. Sophist. p. 25. Asr. 

πρότερος] Sic Cod. Reg. libri editi 
πρότερον ; cleganter vero adjectiva ad- 
verbiorum partes agunt, ut Alcibiad. i. 


ἐγὼ γάρ τοι ἐν νῷ εἶχον πρότερότ σοι 


11. 439. 


111. i, 189. 








4189 


HAATONOZ 


equos" ἔφη. ἀλλὼ μᾶλλον io µοι ὑπυμένν ve smi và 
δεικνύρενο —RR καβορῶν, sve" pergíog χρήσει.' 
Ἔτου, 7 " δη yo, —B —R pen. Ποιήσω bum 


ἀλλὰ µόνον, J δ᾽ ὃς, ἡγοῦ. 


Καὶ pn ίσον ένα, 


φός 5 τις 0 νόπος gaireraa xai ἀπίσπιος" έστι ουν” σπο- 


rauᷣs ποὺ δυσδιαρεύνητος." ἀλλὰ γὰ onec iron. 


τέου 


ἔφη. Kai ἡ γω; κατιδὼν loi ιού, sion M DAasner 


ad σι D η 


ρος καί μοι doni οὐ πώνοὶ v;* is- 


φιυξεῖσθαι ἡ ἡμᾶς. Eo ἀγγέλλεις, 5 ος. 


* 


"H poi» ἦν 


» ἐγώ βλακικόν ys ἡμῶν TO πάθος. Τὸ voie; Πέλα. 
s κακάριο, φαίνεσαι πρὸ velo» 5 spy LE ἀρχᾶς πυλιδάσ- 
bus, nei οὐχ tege pay ép αὐτὸ, ἀλλ' Ἶμωῳ πατωγελαστό- 
vwros, ὥς σερ oi" ἐν veis. xterir ἔχοντες ἁπτοῦσιν 1 —* 


ὃ ἔχουσι mei ἡμεῖς εἰς αὐτὸ [tbv οὖν 


ders Dio puto" --ὐ- 


pe δί gw ἀποσκοποῦμε»ὴ ᾗ à5 aai ἐἑλάνθανω ἴσως ἡμᾶς. 
ILs;, ἔφη, λίγες; Όδτως, sivon, ex δοκοῦμάν ο xo λᾶ- 


ARE ers δυναιένψ om (.—9 πάνν pov Av.—* χρίσει Ks 
Kq.— xe» fxvos AIIKqtem, Bone» ἔχαν 


.—l µαι s. 


e: 
ἔχειν δοκεῖν Ixvos *s.—]) οὗ πάνυ om 69t.— τοι t, om 69rt.— kyyeA eis 0, ἆγ- 


yéhus t.— 9 di 
Tabrà far Vid. 
ber. ad Weller. t. iii. p. $881. Asr. 
καὶ ἐμοὶ $pdceis] Vulgo —— quod, 


nisi καὶ in ἵνα mutaveris, locum habere 
nequit ; lenissima igitur mutatione φρά- 
ees scripsimus, at futurum imperativi vim 
haheat, vid. Musgrav. ad Eurip. Ίου. 
1857. Viger. de Idiotism. p. 198. ubi v. 
Hoogev. et Hermann. Ficinus 
vertit: eamque mihi ostendito. Asr. 

el γὰρ ὄφελο — Optativam habet sig- 
nificationem, vid. interpp. ad Mor. p. 
285. Fischer. ad Weller. t. iii. p. i. 
147. Hermann. ad Viger. 742. Mox φαν 
σει cod. Reg. servavit, Ásr. 

καὶ μὴν] Sic cod. Reg. Ald. Bas. 1. 
simpliciter καὶ legunt, Stephan. vero καί 
po. Sequens τὶς intendit et affirmat, ut 
sezcenties, quanquam viros etiam doc- 
tissimos in hac re a vero aberrantes vi- 
deo, ut Wyttenbachinm ad Phædon. 6. 
1. qui rus in verbis παρῆσάν wes xal 
πολλοί γε interpretatur quidam, et pau- 
citatem proprie ificare censet; imo 
τινὰς intendit vel affirmat: aderant saxe 
et quidem multi, Tuis πολλοὶ est per- 


οἳ K.—^ ἀποβλόκομεν 0.—^ soc AGQIÓst : mq ?7.—P dueameespo 


multi, viis ebwoAAol, non ia wuiti. Aer. 
ἔστι γοῦν] Sic cod. Reg. pro ἔστο 
Ficinus : abdita oerte. Ότο δες. 


s - propemodum itor est, * propemo- 
dum videmur ya aliqu babere" 
s. parum abest, quin, ut videtur, vesti- 
gium invenerimus, Atque Bem solet 
aliis verbis idem fere significantibus ap- 
poni, vid. nostra Phedr. p. 353. Asr. 
ὥσπερ] Hec pregressis annexa sunt 
explicationis causa, omissa, ut fieri solet, 


particula explicativa scilicet s. mempe. 
συ καὶ] Ab Aldo abest καί. Ásr. 


IIOAITEIA, A. 40. 


yorric αὐτὸ καὶ ἀκούοντες πάλαι αὖ  μωνάνιω spen αὖ- 
των ὅκι ὀλέγομον τρόπον τωὰ auTO. Μωκρόν, ἴφη, τὸ 
μον τῷ. ἀπιθυμοῦνσι ἀκουσαι. Αλλ., s" δ᾽ ἐγώ, 
ἄκουε $i σι ἄρα λέγω, [S. 10.1: 'O' φὰρ' ἐξ ἀρχῆς 
εθέμεθα. δεῖν ποιεῖν διὰ παντός, ὅτε σὴν πὀλιν Atrei CO JUN, 
ToUTO $C TI, ὡς ὀμιοὶ δοκεῖ, ἢ Lu σούτου τι εἶδας ἡ δικαιοσύ- 
n. — δὲ δή που χα πολλάκις ἑλέγομ, s μέμνη- 
dO, OTi ba ἔλαστον ἐν δίοι πισηδεύειν" τῶν περὶ τὴν πό- 
A4 εἰς ὃ αὐτοῦ ἡ φύσις ἀπισηδμιοσάτη σεφυκοῖα" εἴη. 
Ἐλέγομεν γάρ. Kal μὴν ori γε v0" τὰ αὐτου ) αράττεν 
καὶ μὴ πολυπρωγμονεῖν δικαιοσύνη à ἐστί, καὶ τοῦτο ἄλλων 
"t φολλὼν —R καὶ αὐτοὶ πολλάκις εἱρήχαμεν. E- 
gitur γάρ. Tevro roin, ὧν δ᾽ ἔγώ " φίλε, sidunón 
τρόπον gira γιγνόμνον 2 δριαιοσύνη: εἶναι, τὸ τὼ αὐτοῦ 
πρώττευ. οἴσθα ὄθεν" τεκμιαίροµαι; Οὔς, ἀλλὰ .λέΥ, 
$m. Aonci µου, » δ᾽ εγώ, TÓ ὑπόλοιπον $y 7j q0A 61 dd 
ἱσκέμμεθα, σωφροσύνης xai ἀνδρίας καὶ Φρονῄσεως, τοῦτο 
εἶναι ὃ πᾶσιν ixsini την δύναμιν παρίσχεν ώστε ἐγγενέσ- 
eJ καὶ ὀγγωομένοις" yt σωτήβίαν maps ys, ἕως wsp" ἂν 
iy. xoi σοι ὄφαμο δριιιοσύνην . ἔσεσόωι τὸ ὑπολειφθων' 
ἐκείκων, s τὰ τρία εὕροιμεν. Καὶ γὰρ. ἀνάγκη, b 
᾽Αλλὰ párroi, ἦν δ᾽ γω εἰ δέοι γε pina σί τὴν 40 
Sep TOUTOY  pádaren. yt. ἀπεργάσιται ἐγγενόμενον, 
δύσκρισον ἆ ἂν sin, πότερον , T ὁμοδοξία. Ta» —— T$ 
xe) ἀρχομίνων, 3 περὶ δειιῶν τε. τα) μή, &rea: beri, δό- 
ξης : νόμου. σωτηρία εν τοῖς στρατιώταις yy trop, » 


9t.—53 403 éKqt.—' $ om £,— γὰρ om r. — ἓν v.—" ἐκιηδεύειν post πόλιν 
ponunt ét.—* ἂν t, om θΦ.--Ὁ τὸ om étm et pr H.—x ὅτι K.—7J πόλει τῶν ὧν v. 
---- γενέσθαε ϱ.---- ἐγγοομόνοις AGIIGKglontt et γρ H: ὀγγεόμεα *s.—^. κερ 

om Rims.—^ pt Κ.---ᾱ ὑποληφθὲν X.— γενόµενον K.—f ἡὶ om A$.—t ἐν ἀρχῇ 


€.—h^ prius γε om ἔ.----ἶ ὀγγυομώη K, ἐγγωομίη ο.---» $ om Π et pr. 9, —*. ἡ om 


*3 ὃν 9 ὁγὼ] Laudat hec.Stob. xli. solum ceéeras virtutes effiaiat et erat, 
sed etiam servet. Similiter Ficinus ver- 
'el 10. τὸ παρέχον] Sic Stobeus pro b tit; qua et innascerentur et innata. per- 
». Wed, ni fallor, totus locus severarent, quamdiu ipsum adest, Verba 
ita constituendus est: voro εἶναι τὸ-- — vero des ἂν ὀνή referenda ad, κᾶσιν dxel- 
Bévaguy παρέχο» ὥστε ὀγγενέσθαι καὶ ἐγ- — pois, ceteras virtutes. Stob. exhibet ζωσ- 
Ύο (sic cod. Reg.) ewrwpíar περ à» j. Mox Ald. Bas. 1. et 2. ύαο- 

παρέχον: justitiam id esse, quod mon ληφθέν, Asr. 


iri. i. 191. 





480 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


5* t εν τοῖς ἄρχουσι φρόνησίς σι καὶ φυλακὴ' iyoveat, 3 του- 
το μάλιστα ἀγαθὴν αὐτὴν" φοιεῖ ἐνὸν καὶ $» vods" 
i γυραικὶ καὶ δούλῳ” καὶ —B καὶ Δημουργῷ καὶ zai 
ἄρχοντι καὶ ἀρχομένῳ, ὅτι τὸ αὐτοῦ. ἕκαστος εἰς ὧν 
i⸗- αττε καὶ οὐκ ἐπολυκραγμόνη. Δύσκρισον, ἔφη: πως 
ὁ ov; "Ἐνάμιλλον ἄρα, ὡς iois, πρὸς ἀρετῆν τόλεως 7 
τε σοφίᾳ αὐτῆς καὶ ση σωφροσύνῃ καὶ τῇ ἀνδρίᾳ 5» του 
ἔκαστον $9 GUT] τὰ αὐτοῦ πράττει δύναμως. Kai died 
ign. Ουκοῦν δικαιοσύνην vo γε" τούτοις ἐνάμωλλον ἂν 
εἰς ἀρετὴν πόλεως θείας Παντάκασι μυ οὖν. Zxoru 
à" χα) vns, ei οὕτω" δόξει. ἄρα τοῖς ἄρχουσι» i έν 7j 
αόλει τὰς δίκας προστάξεις δικάζων; τι μήν "H* &A- 
n. i. 192. λου οὑτμοσουν" μᾶλλον ἐφιέμενοι δικάσουσν. ἢ 5 τούτου; 
ὅπως ἂν ἕκαστοι μην ixor σὰ ἀλλότρια" pr τών αυ- 
φὼν στέρωνται Os, ἀλλὰ τούτου. Ὡς δικαίου à erro; 
Nai. Kai raras ἄρα LEE του. οἰκείου τε καὶ ἔαυτου 
1. 434. Gus τε καὶ αρᾶξις —* ἂν ὁμολογοῖτο. Ἔντι 
ταῦτα. Idt δη ἐὰν voi, à 0 περ ipi, £vrdoss. τέλτων 
σαυτοτόµου —X ἔργα" ἐργάζισθα, 5 — 
rixrovos τὰ ὀργανα para aqu ores; τἀλλήλων" 
τιμά, 3 καὶ ὁ αὐτος — ἁμφότερα rpérru, 
πάντα" τἆλλα μεταλλαττόμενα), ἄρά σοι ἂν τι 


μέγα" βλάψαι αόλω; Ov váy), ἔφη. Αλλ eras 


Ktt εἰ pr Η.---ἶ φυλακὴ θ.---Ὁ αὐτὴν om om pr H.—? Yer καὶ ἐν παιδὶ Kq.—* κ 
δούλφ ΑΠκοίπι: καὶ ἐν BovAe *s.—P δν Απ. AIIGKqt : καὶ ἐν dAeviépo ὃς. 
—1 αὐτὸς v.—! τὸ K.—? µάλ' t.—' ἔφην K.— " rTÓret, T ve v — ἂν om (NL 
v Bà q.—* el σαντῶι γρ A.—! πράττουσω q.—* ol 1,—5* τοὺς οὖν A8TIqm: τοὺς 
K. —. δικάξονσω Φτ.-- τοῦτο Atm — τἁλλότρια ve.—* τὰ K, ἐπὶ τῶν ἐ.-- 

f στρέφωνται 0.5 ταῦτα v.—b ποιητοῦ s.—! καὶ ante ἑαντοῦ om ο.) καὶ δικαιο- 


σύνη GII.—* [δὲ 6.—! σοι om φ.---' ἔργα ἐπιχειρῶν Φτ.--Ὁ ἀλλήλων Κ.---ο vpér- 


τειν καὶ πάντα t, πράττειν 5 πάντα τἆλλα τά γε τοιαῦτα 3: —P μεταλλαττάμενος X. 
—31 ἄν τι post μέγα ponit Κ.---ἵ δοκεῖ ΑΚΟ: δοκῇ *s.—* µέγαλα q, om H.—' 4 


ποιοίη] Optativum reposuimus propter bemus cod. Reg. et Stob. apud quem $ 
precedens δύσκριτον à» εἴη et sequens abest. Vulgo pro sy ἡ τοῦ legitar sed- 


ἔπραττα. Vulgo wow. Mox Cod. Reg. τοῦ. Mox ἰδὲ Attice pro ἴδε scripsimus. 

et Stob. καὶ δούλφ καὶ ἐλευθέρψ, omisso ᾽Αλλήλων pro τὰ ἀλλήλων cod. Reg. 

dp. Asr sed infra duoque legimus «à ἀλλήλαν 
els àr t» ἔπραττε] E Stobeo ὃν in- ὄργανα. Asr. 


us. Sic etiam Ficin. suom πάντα ríAAa] Intcell. καὶ, vid. nostra 





uisque unus wnum egerit—. Deinde pro 
: γούτου Ald. Bas. 1. et Stob. 1$ τοῦτο. 

8T. 
ἡ τοῦ] Optimam hanc scripturam de- 


ad Sympos. p. 238. Asr. 
δοκεῖ] Vulgo δοκῷ, solemni errore; 
Sore; etiam cod. Reg. exhibet. Λατ. 


IIOAITEIA, A. 481 


yt. —* δημιουργὸς à ὧν ἤ τις AA; χβηµωτιστὴς φόσα, 
6m suma ἑπαιρόµενος J πλούτω ? πλήθει 5 ἰσχύι " ἄλλα 
τῷ" TOIOUTO εἰς τὸ τοῦ πολεμκου εἶδος à eri pn" imu, - 
voy Wo SpA "ue ες σὸ TOU βουλευτικοῦ xci φύλακος 
ἀνάξιος ὦ a», xai τὰ ἀλλήλων οὔσοι" ὄργανα μεταλαμβά- 
vas" xci τὰς τιμᾶς, i ὅταν οὗ αὐτὸς πάντα ταῦτα" & 
ime πράττει, σότε οἶμαι καὶ σοὶ δοκεῖν ταύτην τὴν 
φούτων" µεταβολὴν καὶ πολυπραγμοσύνην ὄλεθρον εἶναι τῇ 
σόλε͵. Πανσάπασι pr o». H τρίω y" ger ὄντων" ye 
ya? TOAUT, αυγμοσύνη xai μεταβολὴ sig &AA93A0 μεγίστη 
ga Bir 77 αὖλει καὶ ὀρθότας ἂν προσαγορεύοιτο ru, i. 199. 
μάλιστα κακουργία.᾽ Kop; μυ oU». Κακουργίαν δι 
s» μογίστην τῆς ἑαυτοῦ πόλεως οὐκ ἀδικίων φήσεις 6M y 
Πως δ᾽ οὗ; Tovro μὲν ὥρα ἀδικία. [S. 1 .] Πάλ, δὶ 
ὧδε λέγομν"' χεηματιστικοῦ, ὁπικουρικοῦ, φυλακικοῦ 
γένους οἰκειοπραγία, ὁχάστον. φούτων τὸ ἑαυτοῦ πράττοντος 
ἐν T OA, TOUVGTIO) ἐχείνου δικαιοσύνη T y $ig καὶ τὸν 
σόλο δικαίαν ii ου ἄλλη ἔμοιγε δοκεῖ, 3 L à 6s, 
iur 2 σαύ Mss, 5 ἦν Ó 1 έχω L πάν παγίως αὐτὸ 
λέγωμον, ἀλλ. ξὰν μυ ἡμῖν καὶ εἰς ὄνα ἕκαστον τῶν ἀν. 
Ópera i ioy vo &idog τοῦτο" ὁμολογῆται xci ixéi διχαιο- 
σύνη" είναι, συγχαρησόμεθα" Ίδη vi γὰρ xci sgoüpatr; si 
às μή, τότε ἄλλο σι σκεψόμεθα. ρὺν ὃ ΄Εκσελέσωμενὸ v2 
exi 3 2» φήδημο, "T μείζον TI τῶν ἐχόντων δικαιος 
σύνην πρότερον εκεῖνοὶ f PTIY ELT OHLUEY. θιάσασθαι, p peor i ἂν 
ἐν" $i ἀνθρώπῳ xo ridei οἷόν ἐστι. χαὶ ἔδοξε δὴ ἡμῶν τοῦτο 
é$t.—* τῷ om Rtnts.—"* ἐπιχειροίη 69r.—* ἥτοι K.—* λαμβάνωσι q.—!? ὅ om 6. 
—23 ταῦτα πάντα Φ.---ᾱ Tobrey τὴν Oer.—b 'H τῶν τριῶν Hs.—* » om q.— 
4 γε κα) Θ.---ο καὶ om Φ.---- µάλιστα κακουργία AGTIKqtevmt, κακουργία μάλιστὰ 


Φ: *s om µάλιστα.---Σ τὴν om or. — λέγομεν EIIKtom.—! dy τῇ πόλει m. 
—] παρέχει 9. —k 3 & bs ἔχευν δοκεῖ c.—! πω ΑΘΙΠΦΚΕ, om v: που *t. — τοῦτο 


AOIlÓvt: τούτων *sg.—^ δικαιοσύνην $. 


καὶ τὰς Tigàs] Ald. Bas. 1. et 2. καὶ 
omittunt, Stephanus vero legit } τὰς τι- 
péás. Ficinus vertit: premiague per- 
snutant. Λατ. 

6. 11. λέγομεν] Sic cod. Reg. Ald. 
Bes. 1. 2. et Ficinus, eic dicimus. Steph. 
sine causa correxit λέγωμεν, Ásr. 

ubi πο] E cod. Reg, rescripsimps 


—9 [. vc. —P. ἐκτελέσομεν IT, ἐκτελέσωμεν 


«ῶ pro ποῦ, Ficino adstipulante, ut qui 
verterit : nondum omnino. Asr. 

εἶδος τοῦτο] Libri editi τούτω», quod 
in γοῦτο mutandum esse patet, idque 
prebet Cod. Ven. Moz pro ἐκεῖνο 9 
cod, Reg. et Ven. reposaimus éxei, ut 
supra : καὶ ἐκεῖ δικαιοσύνη οἶναι, et infra : 
LA gir ir ἐκεῖ ἐφάνη. Asr. P 





482 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


εἶναι πόλις, κα) οὕτως exi(oputy ὡς ἑδυνάμεθα ἀρίστη», εὖ 
4 7 e" $ ” e 9 ^ *À x ἱ 4 ϱ - 3 ^ 9 , 
sidortg ὅτι ἔν γε τῇ ἀγαθη ἂν tin. 0 ουν ἡμῖν εκεί Sun, 


ἐπαναφέρωμιον' εἰς τὸν ἕνα. xy μὲν ὀμολογήται, καλως 
9 9 ee € ?, ? * 
(cse S δέ τι ἄλλο ἓν τῷ ἓνὶ ἔμφαίνηται, quy &sropios- 
9 .. Φϕ » 4“ 
ας σες ἐπὶ τὴν m2 ασανιοῦμιω. καὶ τάχα ἂν παρ AA 


111. 1. 104. 


λα σκοποῦντες καὶ τρίβοντες, ὥς περ ἐκ πυρείω, ἐκλάμ- 
΄ / 
Apos ποιήσαιµεν τὴν δικαιοσύνη καὶ Qurspu» γενομάνην 


βιβαιωσαίμιθ ἂν αὐτὴν παρ ἡμῖν αὐτοῖ. ᾽Αλλ’, ἔφη, 


καθ odor σε λέγεις καὶ voti» χρὴ οὕτως. — 
9 ?, 9 Pd 
"Ae οὖν, ἦν Ü' ἐγώ ὁ γε” σαὐτὸν ὧν τις προσποι" 
9v 9 4 P4 v » 
μεῖζόν τε καὶ ἔλαστον, ἀνόμοιον τυγχάνει Op ταύτῃ 9) ταν- 
bl y / "^ w A "O 4 K v δί 
σον’ προσαγορευεται, Ἡ οµοιο; «λμοιον $Qu.. Ioui καλος 
9 3 9 «X 8 ^w 
ἔρα ἀνὴρ δικαίας πόλεως κατ αὐτὸ τὸ τῆς δικαιοσύνης 


εἶδος οὐδὸν διοίσει" ἀλλ ὅμοιος ἴσται. Όμοιος, 


4 


έφη. 


᾽Αλλὰ μέντοι «πόλις γε ὄδοξεν εἶναι δικαία, ὅτι" ἓν abr?" 
M 4 ΄ ο) b] e - ο 4” . 
vpirrO, &»n φυσεων Svovro, τὸ αυτων εκαστον πραττε 
σώφρων δὶ αὖ καὶ ἀνδρεία καὶ σοφὴ διὰ vu» αὐτῶν τούτων 
ex , , : d 
eytvoy ἄλλα aera πάθη σι καὶ ἕξες. ᾿Αληθη, ion. 
Κα) τὸν ἕνα ρα, ὦ Φίλε, οὕτως ἀξιώσομαν, τὰ αυτὰ 


xf / 


ο 4 9 ο” e ο ^ M N hj . 
ταῦτα εἶδη ἓν τῇ αὐτοῦ ψυχῇ ἔχοντα, διὼ τὰ αυτὰ πά- 


» /, ^» 9 — 9 
ϐη ἐκείνοις σῶν αὐτῶν νο 


των ἀξιοῦυσθαιξ τῇ πύλι,. 


Πᾶσα ἀνώγκη, (Qu^ — Ex! φαῦλὸν γε a0) ἦν ὃ εγώ 9 
θαυµάσιε, σκίµµα ἐρπιστώκαμον περὶ ψυχᾷς,' εἴτεὶ ἔχει 
τὰ τρία εἴδη ταῦτα" ἐν αὐὑτῇ tira μή. — Ov πἄνυ µοι 


μὲ» v.—* ἐκ Πδκέσης.---- 4$ ἐν K, καὶ lp φ.--- ὅτι —— és *s.—t ἕπα- 


raoépouer ο.--- βεβαιωσόμεθ TIKtm, βεβαιωσώμεθ υ.---ἵ 


f.—" Ύε om t. 


—3 αροσείπη obr. - ταντὺ v. ⸗ διοίσοι m.—5^ ὅτε AIm. —- ἑαντῇ Atm.—^ ed- 
cus t.—À «γονῶν ἄλλ’ ABTIKqtm et pr E: γενῶν καὶ οὐ κατ’ ἄλλ' *s.—5 ἄρα om 
! 6.— αὐτοῦ om $.—5 ὀρθῶς ἀξιοῦσθαι OrléKomt.—h^ ἀνάγκη ἔφη πᾶσα 9.—! ds 
ΑθΠόΚΟίσΗΕ: οὐκ els *s.—À αὖ post θαυμάσια ponit K. — περὶ ris ψνχᾶς ν.--- 


καὶ οὕτως] Bas. 2. καὶ ὄντωι. Asr. 
ἐκ πυρείων] πνρεῖα dicebantur ligna, 
quorum attritu ignis excitabatur, vid. 
ol. ad Apoll. Rb. i. 1184. Gedick. ad 
Soph. Phil. 86. Bast. Epist, crit. p. 141. 
not. Ceterum expressit hunc locum Philo 
Jud. t. i. p. 688. τρίβοντεε ἀεὶ robs 
περὶ ὁσιότητος λόγουε, ἐκ τν- 
ph v) 0eos/Bérrarov εὐσεβείαι éyyos 
ποιοῦσιν ἐκλάμπειν. Cf. Longin. xliv. $. 
ubi v. Ruhnk, Et sane bec, quam ex- 


rimentalem dicimus, vera est ratio pbi- 
osophandi, qua id, quod qusrimus, 
sponte quasi emergit, veritasque ipsa nec 
caer udicata aliqua opinione nec consilio 
qualiennque a pbilosophia alieno cor- 
rumpitur. Illa erat Socratica et. Plato- 
nica philosopbandi ratio, hsec Sophista- 


rum. Asr. 

ἂν] Sic bene Stepbanus 
correxit vulgatam βεβαιωσόμοεῦ hv, 
Ald. Bas. 1. et 2. exhibent. Asr. 


IIO AITEIA, A. 483 


δοκοῦμεν, ἔφη, εἰς Φαῦλον. ἴσως γάρ, ὦ Σωκρῶτες, τὸ λι- 
γόμιενον ἀληθες, ovi? γαλιπὰ τὰ καλά. Φαίνεται, ἦν 0 
ἐγώ. καὶ εὖ y ἴσθι ὦ Γλαύκων, ὡς 7? ἐμὴλ δόξα, ἀκρι- 
(ώς μεν τοῦτο $x τοιούτων μεθόδων, οἷαις νῦν ἐν τοῖς λό- 


γοις Χρώμεθα, οὐ μή ποτε λάβωμεν ἀλλὰ γὰρ µακρο- 
0 Ld » / 


117. i, 195. 


’ A. / »» eg ? 
πέρα xci πλείων οὖος 7| Επι TOUTO ἄγουσα” 1σως (A6yTOL 


τῶν yt προειρηµένων σε καὶ προεσκεμιμάνων ἀξίως. Ovx- 
ουν ἄγαπητὸν zu iem (poi p γαρ d yt τῷ παρόντι 
ἱκονῶς ἂν ἔχοι. Αλλὰ pávron, simon, ἔμοιγε καὶ airo 
Σξαρκίσει. ] Ms τοίνυν αποκάμῃς, ἔφη, ἄλλα σκότει. 
Αρ οὖν ἡμῖν, ἣν à' εγω, πολλη ανάγκη ὀμολογεἲν οτι γε 
và αὐτὰ ἐν ἑκάστῳ ἔνεστιν ἡμῶν εἴδη σε καὶ ἤθη & περ i 
7) πόλεις οὐ y&e Tov" ὤλλοθεν ἐκεῖσε aire. γελοῖον 
yàg ἄν sim si τις οἱηθείη τό θυμοειδὲς pA ἐκ τῶν ἰδιωτῶν 
ἐν σαῖς πὀλεσι” ἐγγεγονέναι” oi δὴ καὶ ἔχουσι ταύτην 
σὴν αἰτίαν, oio» of κατὼ στὴν" Θράκην τε xoi Σχυθικὴν 
! efr! στ.--- ταῦτα om Φ, ante εἴδη ponit K.—2 εἴτε καὶ μὴ t.—9 ὅτι om K,—P $ 


om t$.—4 éuol] O. — ἀκριβὲς r.—5 ἡ ὁδὸὺς ἡ t.—! γε om v.—"* ἁγαπητέον t.— 
* γε add AeriéKqíemt.—" πω ér.—* τῇ πόλει K.—? γεγονέναι AOIIKqt, κατα- 


xaXerà τὰ καλὰ] Sepius liujus pro- 
verbii meminit Plato, ut Polit. vi. 11. 
καὶ τὸ λεγόμενον τὰ καλὰ τῷ Ürri χα» 
λεπά. Cratyl. 384. A. ubi v. Schol. 
Hipp. Maj. extr. Vid. Zenob. Proverb. 
Centur. vi. 88. et Lambin. ad. Horat. t. 
ii. p. 86. E. Asr. 

εὖ Υ ἴσθι] Laudat Galenus de Hip- 
pocr. et Platon. placit. v. p. 298. v. 18. 
t. i. Basil. ubi 4^ deest et pro olas όν 
legitur aIs 9) νῦν. Ficinus: ibus in 
presente disputatione utimur. — Hinc οἵ- 
αι νῦν 03 scribendum esse censeo. De 
verbis ob µή ποτε λάβωμεν vid, ad lib. i. 
15.. Post ἴσθι conjuuctio ὅτι s. &s more 
omissa est ( vid. nostra ad Pheedr. p. 394). 
ὅτι, ὡς ἡ dp) δόξα (ut mea fert opinio, 
ut mihi videtur), ἀκριβῶς τοῦτο--- οὗ uf) 
Tere . Asr. 
ἀλλὰ γὰρ] Enimvero, namque. Ga- 
lenus ἄλλη. ΑΡΤ. 

ἀξίως] Int. λάβοιµεν ἄν: ρταρτεδο 
disputationi convenienter (ἀξίως, pro dig- 
sitate) populari illa ratione, quam in 
saperioribus secuti sumus (non via illa 
abstrusa severioris philosophis) id per- 
cipiemus. Igitur ot disputatio nostra 
sibi constet, melius erit, ratione illa dis- 


- serendi dialogica, quam huc usque secnti 


Pumas, id, quod querimus, perscrutari. 
Asr. 
ἄρ᾽ οὖν] dp'recte scribunt Ald. Bas. 
1. et 2. quod Steph. sine causa in &g' 
οὖν mutavit. "Ap' οὖν enim sgepenumero 
sic ponitur, ut dca per se interroget (est 
enim affirmativum, respondens fere nos- 
tr» particule doch, i. e. nicht wahr; 
quocirca ut dp' οὖν interrogans pro dp' 
οὖν οὗ positam accipiatur, quod Heind, 
ad Cratyl, p. 19. et Scháüfer. Melet. Crit, 
Ρ. 89. statuunt, haud opus est), et fre- 
uenter dpa simpliciter hac vi ponitur, ut 
ph. Antig. 1212. dp' εἰμὶ udvris ; Gf. 
(Ed. T. 822. Philo. 976. Eurip. Alcest. 
841. 771. Quo fit, ut ctiam extra in- 
terrogationem eadem affirmandi potes- 
tate usurpetur, ut optime Hermannus 
πο ad Soph. Antig. 628. ed. min. 
. Te 
ἔχουσι τὴν αἰτίαν] Quibas illud (τὸ 
θυμοειδὲς) jure tribuitur, qui jure θυµο- 
ειδεῖς et dicuntur et habentur. Obser- 
vanda hsec est locutionis αἰτίαν ἔχειν sig- 
nificatio. Scilicet αἰτίαν ἔχειν et αἰτιᾶσ- 
θαι dupliciter ponuntur; in malam par- 
tem αἰτίαν ἔχειν (crimen habere, aceu- 


484 IIAATONOZ 


καὶ σχεδόν σι κατὰ φὸν dye τόπον, 3" τὸ φιλοµαθές, $ 
αερὶ vor παρ ἡμῖν μάλισν᾽ ἂν τις αἰσιάσαμτο τόπον, 3 τὸ 
t. 496 Φιλοχρήματον, o^ περὶ τούς τι Φάνικας εἶναι καὶ τοὺς 
κατὰ Αὔγυπτον Quin σις ἂν οὐχ ἤκισνα. Καὶ px Aa! 
ἔφη. Tovro μὲν δὴ οὕτως ὄ χει ἦν ὃ ἔγω, καὶ οὐδεν χα- 
i, ἐς 196. Aggro ysanou. Ov δητα. US 12.] Té: X ion χα- 


λεκό, εἰ τφ αὐτῷ πούτφ) ἕ ἕκαστα pier ropty 7 σρισὺν οὗ- 


ση ἄλλο —8 μανθάνομεν μὲν" irigo, θυμούμεθα à 


ἄλλα τῶν έν ἡμῖν ἐπιῤυμοῦμον δ) 


A 
ey) 


αὖ σ pire ei τῶν περὶ 


3» τε xo yim" :ἡδονῶν καὶ ὅσα TOUTAY ἆδελ- 


eá, n L ὅλη τῇ yox? καθ ἕκαστον αὐτῶν πράττομεν, ὅταν 


ὁρμήσωμο. ταῦσ ἔσται 


v f$ θ0ς.-- τὴν om Κ.--ὃ q. τόπον om Kq.— 
d τῶν...τόπων (m.—* τὸ OTlé(mr.—! udA" q.—5 ἔχει K.—h τὸ 
μὲν ἄλλω K et rc I], ἄλλω μὲν ἄλλο 6, ἄλλαι μὲν 

ἄλλο t, ἄλλω ἄλλο καὶ q.—* ἐὰν om erekKr.—! δὲ τῶν ἐν ἡμῖν θυµούμεθα 


v.—1 τούτων corr φ.---) ἄλλο 


τὰ" χαλιπὰ διορίσασθαι ἀξίως 


er: & 


om pr K.—? γέννησιν AOTIéKqet : Ἰένεσυ *s.—? τὰ om GTI9Kqv.—9 robrarría 


sari, reprehendi, vid. nostra ad Phedr. 

. 814.) dicitur is, in quem culpa con- 
ertur, qui culpe obnoxius est ; αἰτιᾶσθαι 
igitur est. culpam conferre, accusare; in 


bonam vero partem αἰτίαν ἔχειν dicitur," 


in quem aliquid confertur, b. e. cui ali- 
quid tribuitur s. adscribitur, de quo ali- 
quid dici s. contendi potest. Sic Gorg. 
$08. D. δι Ürrwa ατίαν ἔχουσυ 'A04- 
vaio βελτίουε γσγονόναι, per quem Athe- 
mienses dicuntur ο. censeantur meliores 
facti esse, — Alcibiad. i. p. 119. A. εἰπὲ, 
bovis αἰτίαν ἔχει (qui dici possit, quem 
jure censere possimus) διὰ τὸν — 
us συνονσία» co$drrepos 


γεγονέναι. 8 

et panlo post: ὁ δ) περὶ τὸν wap duo 
τόπον ἄν «vis αἰτιάσαιτο, i. e. quod (τὸ 
Φιλομαθὲς) huic nostre TE re- 
gioni P uis tribuat. Polit. x. 3. p. 
τίς αγιᾶται πόλις (quaenam 
—* dicit, contendit te— i. e. Toc tibi 

tribuit) νοµοθέτην ἀγαθὸν γεγονένι ; 

Alia exempla vid. apud Casaubon. ad 

Athen. iz. 2. Wernsdorf, ad. Himer. So- 
phist. p. 311. Valcken. ad Herodot, vi. 
116. p. 492. Post $ «5 $«Aopabis et $i- 
Merov repetenda sunt uh ἐκ τῶν 
lwrrür ἐν rais πόλεσιν ὀγγεγονέναι. Ce- 
terum memorabilis est hic Platonis locus. 
Qus humans nature et civitatis ele- 
menta quasi sont, τὸ θυµοειδὲε, τὸ Àn- 
θυμητικὸν et τὸ σοφὺν, horum singula 


non solum i in —— bominibus, sed in 


ακείμενοι. 

Φοίνικας] Qui male banc ob causam 
vb φιλοχρήματον audiebant, vid. Victor. 
Var. Lect. xii. 4. Perizon. ad ZElian. V. 
H. iv. 20. p. 289. Muncker. ad Anton. 
Liber. $9. p. 269. et Boissonad. ad Phi- 
lostrat. Heroic. 4. (ubi Φιλοχρήματοί νε 
" vpitras Phonices dicuntur) p. 286. 

ST. 

13. ἄλλο ἄλλφ] Cod. Reg. et Bes 
8. $n μὲν ] érdpo εἰ 
xaA emà omisso artculo vd. Ast. 











IIOAITEIA, A. 


λόγου Καὶ $ ipi δοκεῖ, ἔφη. Ὥδε τοίνων —RXX 
αυτὰ ὁρίζεσθαι, sire τὰ αυτὰὸ ἀλλήλοις eirs ὅτερά crit, 
Πως; Δήλο o ὅτι ταὐτὸν τάναντία" ποιον à 2 κατὰ 
ταὐτόν) γε xci πρὸς ταυτὸν οὐκ ἐθελήσει c ἅμα, ὥστε il 
που εὑρίσκωμιεν 8) αὐτοῖς ταῦτα «Υιγ)όμενα, εἰσόλνεθα o οτι 
OU αὐτὸν ἦν ἀλλὰ, πλείω. Ενεν." —* δὴ 0 Mya. 
Λένε, $ sq. Ῥστάναι εἶπο», καὶ κυεῖσθαι v αὐτὸ ἅμα 
κατὼ τὸ αὐτὸ ἆρα δυνατόν Οὐδαμῶς. Ἔτι τοίνυν 
ἀκριβέστερον ὁμολογησώμεθα,. ph vn προϊόνσες ἄμφισβη- 
τήσωμν. εί γάρ "is λέγοι" ἄνθρωπον | ἑστηκότα, xuoũrra 
ds τὰς χεῖρώς T$ καὶ σἠν πεφαλήν, 07i 0" αὐτὸς loruæi σε 
χαὶ χωξεῖαι ἅμα, οὐκ &», ούμαι, ἀξιήμεν οὕτω λέγεν 
δεῖ, ἀλλ ὅτι τὸ p» vi αὐτοῦ ἔστηνε, τὸ δὲ χωεῖται. 
ουχ οὕτως; Oros. Σ OdxoUr καὶ εἰ) ὅτι μᾶλλον χαρι- 
σέζριτο ὁ 0 ταῦτα λέγων, κομψευόµενος a ac οἵ ys σεεόβιλοι 
όλοι" ὁστᾶσί σε ὧμα xai ny OUT OL, —A 1) TO αυτῷ q'- 
ἔανσες τὸ xivrgo⸗ περιφέρωνται, HP καὶ ὤλλο τι χύκλῳ 
περμὸν" £y 77 eur ipo: TOUTO ὁρᾷ, ou οὐκ ἂν ἀποδεχοίμεθα, 
ὡς οὐ κατὰ TUTO ἑαυτῶν τὰ τοιαυτα TOTS μενόντων τε 


Ἡ, τὰνανσία ταυτὸν $t, ταναντία τανυτὸν ταναντία θΘ.--» ταὐτά ο.--- ἄν quiit.— 

5 καὶ q.—* ἅμα κατὰ τὸ αὐτὸ om K. — ἁμολογησόμεθα Hétmr.—* λέγοι ΑΘΗΠΟΚ 
qimr : λέγει s.—" óom ΘΠΦΕΥ.--- λέγειν οὕτω 83 ὃ: δὴ et t.—* οὕτω bis AGI 
éitmt.—? εἶ καὶ c.— τε ἐ.---ᾱ ὅσο 9, ὅὕσοι t. —h- el add q.—C* περιὸν m.—9 àro- 


ταυτὸν τἀναντία] Laudat Galenus 
quoad sententiam de Hippocrat. et Plu- 
ton. decret. v. p. 203. v. 31. t. i. et ix. p. 
941. v. 22. lib. v. 3) κατὰ ταυτόν τε et lib. 
ix. κἂν ταντόν τε scribitur, unde te pro 
ye reposuimus. Asr. 
δυνατὸν Apud Galen. scribitur 
ἂν μα 
deba] Ald. Bas. 1. et 2. 
ees µεθα, Galenus vero διοµολογη- 
σόµεθα, unde διοµολογησώµεθα reposvi- 
mus. Deinde Galen. uf; πω». Asr. 
λόγοι] E Cod. Reg. Venet. et Galen, 
recepimus pro ron Asr. 
τὸ μέν τι] Cod. Reg. et Galen. τὸ 
pérroi.. Asr. 
of ye στρόβιλοι] Galen. of re στρόµβοι ; 
Bic et jn sua ipsius oratione p. 341. v. 46. 
ἂν γὰρ τοῖς στρόµβοις δύναιτ᾽ ἄν ris. λέ- 
vei τὰναντία cet. v. 48. ἕτερον μὲν slvai 
τὸ ἐστὸς τοῦ στρόµβου, ἕτερον δὲ τὸ πε. 


pipepónevov, ὃ δὴ κύκλον προσηγόρευσεν 
αὗτός. Sed στρόµβος et στρόβιλος ejus- 
dem sunt et originis et significationis 
(rhombus s. turbo). Ceterum στρόβιλος, 
στρόµβος, Tpoxbs 8. βέμβῃξ, turbo, lusus 
puerilis instrumentum dicebatur," quod 
flagello s. scutica percutientes agitabant. 
Aliud vero h. ]. trochi genus intelligen- 
dum esee monet Meursius de ludis Gre- 
corum ín eGronoT- Thesaur. ant. Grec. 
t. vii. p. 992. * trocbum videlicet cuspi- 
dem inferius habentem loco circumwo- 
luto ejectum et in terra sic defizum : 

certamen erat, cujus trochus, sic jm 
diutius verteretur Mox pro αὐτῇ Gal. 
αὐτοῦ, δρᾷ» pro δρᾷ et αὐτῶν pro ἑαυτῶν. 
Deinde τότε deest in Galen. φαίηµεν 
(Cod. Reg. φαῖεν μὲν--καὶ ὅτακ---εἷς 


485 


1i. ĩ. 197. 





486 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


καὶ O⸗ ogáram, ἀλλὰ Quipas ἂν ἔχει αυτὰ εὐθύ σε καὶ 
περιφερὲο ἐν αὐτοῖς, καὶ κατὰ μὲν TÓ εὖθυ à ἱστάναι, οὐδα- 
pn γὰρ ἀποκλίνειν, κατὰ δὲ τὸ περι ic χύκλω κωεῖσ- 
θα. όσων δε 73» εὐθυωρίαν Is εἰς δεζιὰν L sig ἀριστερὰνὶ 
ᾗ εἰς τὸ “σρόσθιν) j tig TÓ ὄπισθι ἐγκλίη" ἅμα περιφερό- 
µοενο», ττε οὐδαμῇ i εστι ὀστάναι. Καὶ ὀρθῶς γε, ἔφη. 
Ovi» « Ls ἡμᾶς" σῶν τοιούτων. λεγόμενον ἑκκλήξε, οὐδὲ" 
μᾶλλόν σι πείσει ὡς sor τι ὧν τὸ αὐτὸ ὂν —X κατὰ τὸ αὐ- 
u. 437. τὸ poc ró αὐτὸ τάναντία πάθοι 3 παλ sn? 7 καὶ ποιήσειεν.ὶ 
Οὕκουν spá ys, εφ. Αλλ ὅμως, ἦν ὃ) ἐγώ PL. μὴ 
ἀναγκαζώμιθα πάσας τὰς τοιαύτας ἀρφισβητήσεις s im 
Ewrsg xai ᾿βεβαιούμωοι ὡς ουκ ἀλφόεῖς οὖσας ponen, 
ὑποθίμυοι ὦ ὡς τούτου οὕτως ὄχοντος εἰς" TO πρόσθεν προζω- 
par, ὁμολογήσαντες, άν ποτε ἄλλη Qa ταυτα 5 TOUT, 
ni. à 198, πάντα ἡμῖν τὰ ἀπὸ τούτου ξυμβαίνοντα λελυµάνα ὃ ἔσεσθαι. 
AM xeh ἔφη, σαυτα moii. I 19.) "Ag oU», ἣν ὃ᾽ 
ἐγώ, σὸ ÍTIVSUSI τῷ ἀνανεύειν καὶ τὸ ἐφίεσθαί σος Aa four 
τφ ἀπαρνεῖσθαι τα) TO à προσάγεσθαι TO » ἀπωθεῖσθαι, πάντα" 
7 TOLGLUTOL TOY ὀναντίῶν ἀλλήλοις θείης T$ Worst ran 
sire ma nua rar; ; oUdi» vy γὰρ ταύτῃ διοΐσει- Ἅλλ, 7 
à ο o6, τῶν ἑναντίων. Tí οὖν; 7» d ἐγώ LL καὶ Ξιι- 
ην καὶ ὅλως τὰς ἔπιθυμίας, κα] αὖ τὸ * xci τὸ 
ούλεσθαι, οὐ. φάντα ταῦτα Sig ἐκένά ποι ἂν θείης τὰ 


οὐδὲν ἄρα] Galen.et cod. Reg. οὐδὲν τῶν ἑναντίων--θαητ] De hoc verbi 
ἡμᾶς. Paulo post Galen. λογόµενον τιθέναι cum genitivo conjuncti usu vid. 
exhibet, quod haud dubie reponi debe- ad |. ii. 16. Asr. 
bat. Etiam Ficinus vertit : nulla ex his εἴτε ποιημάτων. εἴτε παθηµάτων] Ga- 
oljectionibus. Α lenus explicat eire ἐνεργείας εἴτε πόθη. 
&s ποτέ 2l Glen. és ποτέ τοί τι. In precedentibus apud Galen. τὸ ἅπαρ- 
Mox τὸ αὐτὸ ὃν ἅμα κατὰ τὸ αὐτὸ Gale- «γεῖσθαι et τὸ ἀπωθείσθαι scriptum est. 
retinere d ότου] I. —— od. Reg 
μεγνοι às τούτου e. ὑποθόμενοι πη ἂν] Prose C . i- 
φοῦτο obres ἕ e eid. a lib. i. 1. Asr. — Mor ros Bb ie e Gal . 
6. 13. ἂν οὔν] Laudat b. |. Galen. |. et Cod. Reg. recepimus ; vulgo δὴ abest. 
v. $8. usque ad Πῶς γὰρ ob, et 1, vi. Aer. 
P 298. v. 3. Asr. 





IIOAITEIA, A. 487 


εἴδη τὰ νῦν 0s). AtyÜivros oiov ἀεὶ τὴν τοῦ ἐπιθυμοῦντος 
vy ουχ) "roi ἐφίεσθὰι Φήσεις ἐπείνου οὗ ἂν εσιθυμῇ;" 
A^ αροσάγεσθαι τοῦτο ὃ ὧν [βούληταί. οἱ γείσθαι, 5j αὖ- 
καθ ὅσον θέλει" τί οἱ πορισθῆναι, ἐπινεύειν τοῦτο πρὸς αὐἎ- 
τὴν de wép τινος ἔρωτῶντος, ἐπορεγομάνην αὐτοῦ τῆς ytMé- 
cog; Ἔγωγε. Τί δέ; τὸ ἀβουλεῖν xci μὴ ἐθέλειν und 
ἐπιθυμεῖν οὐκ εἰς τὸ ἀπωθεν καὶ ἀπελαύνειν ἀπ αὐτῆςῦ 
xci tig ἅπαντα τἀναντία ἐκείνοις θήσομιενς Πως γὰρ οὔ: 
Τούτων δὴ οὕτως ἐγόντων ἐπιθυρωῶν σι Φήσομιεν εἶναι είδος, 
xci ἐναργεστάτας αὐτῶν γούτων, ἣν τε δίψαν καλοῦμωεν 
xoi ἣν πεαν) Φήσομεν 9? 0 ὃς. Οὐκοῦν τὴν μὲν πο- 
φοῦ, τὴν ὃς ἔδωδης; Nai. Αρ oU» καθ) ὅσον δίψω seri, 
«ἂν om Κ.-- δὲ add ΑΘΠΦΚΦυΓ.---" ἐπιθυμοῖ Kq.—* καὶ σ.--» βούλοιτό Ἡ.--- 
€ οὗν ét.—4 ἐθέλοι ϐΘ.---- ἑρωτῶντος OHIIGq, ἑρῶντος AKtvm, ὁρῶντος s.—! δαὶ 


ΑΠΙ.-- αὐτοῦ q.— ἐκείνοις θήσομεν ΑΘΙΠΦΚΟέυπΙς, θήσοµεν ἐκείνοις Ἡ: φήσομεν 
ἀκείνοις 5. — φήσομεν ἐπιθυμιῶν τι εἶδος εἶναι $.—) πείναν K.—h πλέονος ΑΘΏΦΚ 


àd rhy] Galen. abrf». Mox Ald. 
Bas. 1. et 2. efro: pro s(roi, et Galen. 
φήσει pro φύσει. Λατ. 
ἐπιθυμῇ] Cod. Reg. ἐπιθυμοῖ, Galen. 
l. v. ἐπιθυμεῖ. Paulo post Galen. |. v. 
γενέσθαι µοι et ]. vi. βούληται αι; 
deinde ob καθ’ ὅσον pro καθόσο»---Ά pro 
ol et πορίξεσθαι |. vi. Ast. 
ópévros] In quodam vet. pro ὁρῶντος 
scriptum est ἑρωτῶντος. quse lectio affer- 
tur et ex Galeno, lib. sexto de Dogm. 
Plat. et Hippocr. Ex libro autem sexto 
épárros: quam lectionem et Fic. sequi- 
tur. SrEPH. 
ἐρωτῶντοε] Sic Bas. 3. et Galen. ]. v. 
In Ald. Bas. 1. legitur ὁρῶντος, Ficinus 
vero ἐρῶντος legerit necesse est, quum 
vertat: amantis more, idque reperitur 
apud Galen. |. vi. Unice verum est épo- 
τῶντος; animus enim, quasi secum ipse 
colloquens, id affirmat et sibi ipse an- 
nuit (ἐπυεύαι πρὸς αὐτὴν), tanquam al- 
teri interroganti respondens, Asr. 
—— Magis placet, καὶ els ἅπαντα 
τοὐναντία θήσοµαν, ut apud Galenum. 
Talis usus verbi τιθέναι extat et p. 417. 
$ els τί γένοι (0s ; Ότερη. 
θήσομεν] Sic cod. Reg. Ven. et Ga- 
-len. ln Ald. Bas. 1. fro, in Bas. 
2. » comparet. Asr. 
οὖν] Laudat bunc locum Athen. 
lii. p. 123. C. Locus admodum depra- 
vatus est, Statim offendit vov λέγωμε», 
ἐπιθυμία---εἴη, quod in 4$ οὗ λέγομεν (int. 


ποτοῦ) mutandum esse censeo. Similiter 
Ficinus vertit: mwmquid, in quantum 
sitis est, alicujus preterea cupiditas est 
alterius, quam cujus nos dicimus, potus 
scilicet et sitis. Deinde Οἷον δίψα ἐστὶ 
vitii manifesta sunt. Primum enim, ut 
sensum haberent verbe, οἷον id esse de- 
beret, quod καθόσον; deinde haud cre- 
dibile est, in re a Socrate nondum per- 
spicue expositae, alterum statim, quod 
Socrates interrogasset, turum esse. 
Accedit quod tunc sequentia δίψα ἄρα γε 
—et } dà» cet. quomodo inter se cohze- 
reant, difficile est ad perspiciendum. Ne 
multus sim in re cuilibet per se patenti 
responsio illa Οἷον δίψα ἐστὶ ex mala in- 
terpunctione fluxit, quod Átbenseus con- 
firmat ]. |. in cujus libris scriptum repe- 
ritur εἴη, οἷον δίψα ἑστίν. Verbis vero 
olor δίψα deri pro responsione habitis, 
ea, quæ sequuntur, pro oratione Socratis 
sententiam uberius exponentis habita 
Sunt, in quibus quidem quum oratio 
manca visa esset, apponebatur δίψα ἄρα 
γε. Locus igitur, ni fallor, ita consti- 
tuendus: *Ap' οὖν, καθόσον δίψα deri, 
πλείονος ἄν τινος, $ οὗ λέγομε», ἐπιθυμία 
ἐν τῇ ψυχῇ εἴη, olo» δίψα ἐστὶ θερμοῦ 
πὐτοῦ 1) ψυχροῦ--- πόµατος' 5) dày µέν vis 
θερµότης τῷ δίψει προσῇ---τοῦ ὀλέγον, 
αὐτὸ δὲ τὸ Bui» —Dpáparos ; In his olov 
est velut, e. g. et que sequuntur, expo- 
nunt, quomodo sitis non solius potus, 
sed etiam definiti alicujus potus cupiditas 





1t. 438. 


405 IIAATONOZ 


—8 ἂν σος à oU — ἑαιθυμία ἐν τη ext 
LN οἷον δίψα i sevi δίψα d ἄρά γε θερμοῦ ποτοῦ ς 
χρου, J πολλού 2 AMyou, 7 χαὶ 6i oye? ποιου ded σα- 
pros 4 3 ἑὰν μέν τις θερµότης τρ δίψει προσ; ση» του 
Ψυχροῦ ἐπιθυμίαν προσπαρίχοι᾿ ἂν, ia⸗ δὲ Ψυχρότης, την 
του o θιρμοῦ: ἑὼν δὲ διὰ φλήδους παρουσίων' πολλή , δίψα 
7, ήν του πολλοῦ παρίζυται,' £y δὲ ὀλίφη, τὴν TOU ολἰ- 
γου αὐτὸ δὲ τὸ Om οὐ pu wor ἄλλου" γένηται irifu- 
μία 5 oU περ αίφυκεν, αὐτοῦ" —— καὶ αὖ v0 σει- 
"n βρωµατος: jl Οὗτως, $e», αυτή" γι , ἐπιθυμέα à εκάστη 
αύτου μόνον" ἑκάστου οὗ πέφυκε, TOU ài oíov" LE φοίου τὰ 
σροσγιγνόµενα. Μή roi vig, n ὃ) ἐγώ, ἀσκέατους ἡμᾶς 
ὄντας θορυβήση, ὁ ac οὐδεῖὶς ποτοῦ ἐπιθυωε ἀλλὰ xenoroũ 
αοτοῦ, xci οὐ" σίσου ἀλλὰ ηστοῦ σίτου. πάντες γὰρ 
ἄρα τῶν aya an ἐπιθυμοῦσι»' gis d 7 δίψα ἐπιθυμία 
à πωµατος $iT& ἄλλου ὅτου) ἔσ- 


ἐστί, χρηστοῦ ἂν 65 εἶτε 
vi» ἐχιθυμιία, καὶ Gi ἄλλαι οὕτω. ἶσως γὰρ ay. έφη, 


temt : πλείονοι $.—! $ οὗ A, 5 ob m, 9$ ποτοῦ 4, 5 ὀλίγον t, πότον $ ἀλίον ε: 

που *s.—' λέγομεν AOTIGKqmt : om te: λόγωμον *5.—5 el dà A.—9 derrl : δίψα: 

dpd ATIK et pr Θ.--Ρ libri ἐν ὀλίγφ. conf. p. 201, 15.—3 wénares TI et pr A, πτά- 
en 

βατος m : πόµατος ος.--Ὁ µέ 9.— προσ AIlIKqtvm, προση — E: αροσείη s.— 

* παροῦσα» pr 6.—* παράξεται (.—* ἄλλη &t.—* αὐτοῦ om Gt, ἂν τοῦ K, bv τοῦ 

q-—* πτώματος pr ΑΠ, qui nusquam aliter: πόµατου *s.—J αεσῆν τοῦ βρώµατο 


1— abro m.—^ µόνον 6qt.—^ vol6 m et pr A.—* καὶ Θ. --ᾱ piri 0.—5 ἀλλὰ 


—Í καὶ οὗ Φ.--ε ἡ K.—5 εἴτε ante πώµατος om v.—) ὁτουοῖν qv.—À) ai oma t.— 


esse possit. *H est qn, alterum intetro- 
gationis membrum exordiens, et siti defi- 
nite, ut ita dicam, de qua in hoc orati- 
onis membro exponitur, sequens αὐτὸ τὸ 
δῇ», sitis per sc et πι oniversum spec- 
tata, opponitor. Sententiarum nexus 
est: Bum sitis qua talis (i. e. in aniver- 
sum et per se spectata) plus appetit 
ny potum'(e. g. potum calidum vel 
igidum, non vero merutu potum), an 
tunc, quando sitie certa quxdam est, 
etiam certus quidam potus appetitur (v. 
c. frigidus potus, quando sitis cum calore 
conjuncta est), ipsa vero sitis (per se 
spectata ) nihil preter ipsum potum ap- 
peut? Sic omnia perspicua sunt. Asr. 
ἐν ὀλίγφ] Invenitur et alia lectio ap- 
: tior, él λόγψ. — Sic autem et in alio hu- 
jus operis loco verba illa * his posita 


comperiuntar, Át p. 489. A. recte, οὐδὲ 
ἑνὶ λόγφ sow τωός. STEPH. 

dvi λόγφ] Sic ex Platonis codicibos 
Ms. pro ἐν ὀλίγφ reposuit Schweigbh. 
Cf. Cornar. Eclog. p. 10. et Fischer. ad 
Phudon. p. 408. Sicc. 14. ἑνὶ λόγφ. Asr. 

pef) Hoc Schweigh. ez ed. Venet. 
Bas, et Ms. À. recepit, quum vulgo le. 
geretur zposeíg. Etiam Cod. Heg. et 
Ven. Platonici προσῇ tant. Λατ. 
πόµατοι] Schweigh. ex ed. Venet. 
Bas. et Ms. A. scripsit spares. Moz 
Áthen. οἱ pro € 
Asr. 

αὐτοῦ vónaros] αὐτοῦ est solius s. pet 
se, ut αὐτὸ δικαιοσύνη. Μος Ald. Bas. 
1. et 2. αὐτὸ wewj». Λετ. 

πὰ προσγιγνόµενα] Οσα accidentis 


dicimus. Asr. . 


΄ 


| IIOAITEIA, A. 489 


doxoi τι λέγε ὁ ταῦτα λέγων. ἸΑλλὰ ; μέντοι » à: γω, 
όσα γ΄ iori τοιαῦσα οἷα ναί του,” σὰ μὲν voi" ἄττα 
ποιου τωός ἐστιν, ὡς puoi δοκεῖ, τὰ Ü αὐτὰ ἕκαστα αὐτου. 
 κάστου μοόνον.Β Os ἔμωθον, ἔφη. Οὐκ ὄμαθες, ἔφην, 
óT! τὸ pui Cv τοιοῦτόν ἐστιν οἵον τινὸς θἶναι μιεῖζον:, Πάνυ ται. i. 200. 
γε. (λὐκοῦν vov ἑλάττονος! Nei. Το δέ γε πολὺ pai- 

Cor πολυ ἑλάττονον. ji γάρ; Na. "Ae οὖν καὶ τὸ ror 
pico ori ἑλάττονος, xci τὸ ἐσόμιενον μείζον s ἐσομένου 
ἑλάττονος; ᾽Αλλὰ vi pii 30 ος. Kai và πλείω δὴ 
πρὸς γὰ ἑλάστω xci τα" ὁμελάσια πρὸς σὰ ἡμίσεα καὶ 
Tyro, τὰ σοιαντα, χαὶ QU 9 βαρύτερα πρὸς κουφότερα" xoi 
θάττω gos Bgadórtgns". καὶ ἔτι γε τὰ θερμὰ πρὸς TÀ c 
ψυχρὰ καὶ πάντα τὰ τούτοις όμοια ag οὐχ, ούσως $us 
Πάνυ pin οὖν. Τί δὲ" τὰ περὶ τὰς ἐπιστήμας: οὐχ. ⸗ 
αὐτὸς" τρόπος ἐπιστήμη páy αὐτὴ "µαθήµατος αὐτοῦ: 
ἐπιστήρη ἐστὶν 7] ὅτου àv θεῖναι T» ᾿ἐπιστήμην, ἐσισσήμη δε 

τις xoi ποιά Ti ποιου rios xoi riv. λέγω δὲ T0" σοιόνδε- 

οὐκ 6rd οὐκίας" ἐργασίας ἐπιστήμη ἐγένετο, διήνεγκε τῶν 
ἄλλων ἐπιστημών, ὥστε οἰκοδομιὴ” κληθηναι Τί μήν; 
"Ag οὐ Ta^ ποιᾶ τις εἶναι, "T^ ἑτέρα οὐδεμία TOV ἄλλων» 
Nai. Οὐκοῦν eru ποιοῦ σωὂς, καὶ αὐτὴ ποιά τις ἐφέ- 
νεσο; καὶ.αἱ ἄλλαι οὗτω ripa τε καὶ ἐπιστημαι; "Ec- 

i οὕτως. [S. 14. | Tovro τοίνυν, ἦν ὃ᾽ ya, qat με 
τότε βούλεσθαι λέγε, εἶ ἄρα νον ὄμαθες, ὅτι ὅσα ἐστὶν 
οἵα εἶναί í Tou, αυτὰ n μόνα, αὐτῶν όνων ἐστί, vay às i1, i. 201. 
ποιὼν TIVO. mo à arra. κου οὔ τιὸ λέγω ὡς olov ἃ αν ᾖ 
τοιαῦτα καὶ orn, ὡς gn χωὶ τῶν yita xoi νοσωδῶν' 7 


ἐπιστήμη ὑγιειὴ καὶ νοσώδης καὶ τῶν κακὼν xci τῶν) 


οἳ 
κ ἄν om m. — δοκοίη &, :.δοκῆ θ, δοκεῖ Hmt, Boxer ἑ.---ω Ίου om t.—? ποι c.— 
ο αὐτοῦ AeEIIéKqtemt : ἐκ τοῦ *sg.—P nóvov q.—A ᾖ...ἐσομένου ἑλάττονος om v. 
— τὰ Ante διπλάσια om e.—? πρὸς τὰ κουφότερα Ot, καὶ τὰ κουφότερα {.---ἶ πρὸς 
βραδύτερα K, πρὸς βαρύτερα t : πρὸς τὰ βραδύτερα *s.—" bal Am.—* αὗτὸς m.— 
" αὐτὴ om t, post µαθήµατος ponunt &t.—* abr Φτ ét pr 6.—? δὲ) Bei Am.—* τὸ 
om K. — olkelas AeeKtmt, οὐκείαι TI.—b οἶκομιδὴ m.—* οὖν οὕτω 4t.—9 τούτον 
m.—e τὸ (.—f ποι ο.---ξ οὔτι Aliqtm, ὅτι v: οὔτοι *s.—h οἷον tm.—À καὶ τῶν 


αὐτοῦ ἑκάστου] Sic Cod. Reg. ut Fi- δοκοῖ correximus δοκεῖ. Asr. 
cinus vertit: ipsius cujusque. Libri πρὸς βραδύτερα] Cum Cod. Reg. arti- 
editi ἐκ τοῦ ἑκάστου. Paulo ante pro culum τὰ ante βραδύτερα delevimus. Ásr. 
Plat. VoL. VI. 3Q 


v» 


490 .JIAATONOZ 


ἀγωθῶν κακὴ καὶ ἀγαθή- ἀλλ' vus οὐκ αὐτοῦ. οὗ τερ' 
ὀπιστήμη ierir ὀγένετο ἐπιστήμη, ἀλλὰ ποιου σος, τοῦτο 
à» ὑγμεινὸν xai νοσώδες, ποιὼ δή τις συνέβη” καὶ αὐτὴ 
γωίσθαι, καὶ τουτο αὐτὴν ἐτοίησε μηκέτι ἐπισσήμην ἁπλὼς 
καλεῖσθαι, ἀλλὰ, TOU ποιου vix προσγενοµένου ἰατρικήν. 
Ἔμαθο, i ἔφη, καί puoi δοκχεῖ οὕτως χε. Το ài δὴ depo 
u. 439. 2» à ys ov ToUTwV? θήσεις τῶν τινὸς sivo rovro o sig ic- 
σι; ἴστι 0$ δή που δίψος; Ἔγωγε 5 v ος, M Pid 
gr. — Ovxovr φοιοῦ μέν τος φώματος ποιόν τι καὶ δίψος: 
δέψος À' οὖν αὐτὸ οὖτε πολλοῦ οὔτε ὀλέγου, οὔτε ἀγαβου 
OUTE καπου, οὐδὲ i évi* λόγφ ποιου σιός, ἀλλ αὐτου: πώμα- 
ος μόνον αὐτὸ" δίψος τίφυκω. Παντάπασι μὲν οὖν. 
Too διΨώντος & ἄρα d Vox⸗ καθ ὅσον διψῇ, oux ἄλλο τι 
βούλεται 2 Tii» καὶ τούτου ὀρέγεται καὶ ini TOUTO' 
pa. Δηλον M. Οὐκοῦν η ποτέ τι” αὐτὴν a6 xsi* 
διψὅσαν, $ $regor ἄν σι ὃν avr) εἴη αυτου του διψὤντος καὶ 
ται i, 302. ὤγουτος, ὡς περ θηρίον” ἐπὶ τὸ wisi») oU γὰρ δή, φαμέν, 


φοσωδῶν K.—) τῶν om K.—k αὐτὴ 4x.—! περ om K.—^ ξ. o.—? Bajos Aq et pt 
K, qui ita solent.—9 τοῦτο K.—P ἔστι...δίψοτ] kal ἔστι δήπον τὸ ὄϊψος Bojós του 
q—^ ἔγωγε...καὶ δίψος om t.—' αὖ Kq.— οὐδενὶ ΑΘΠΙΦ, οὐδὲ ἐν ὀνὶ £.—* οὖν τοῦ 
€, τοῦ t.—" αὐτοῦ Φτ.--Ἱ τούτον Θ.---" τι ὃ λόγος Rim.—* καθέλκει ΘΠΦΕς, 


4. 14. ἔστι δὲ δήπου Bijos]  Absurda 
hzc sunt, quasi quseri possit, an sitis 
revera sit. Scribendum : Ἔστι δὲ δήπου 
δίψος, 3 8' Us, wónarós "ye: oune est sitia 


τοῦ διφῶντου ἄρα] Excitat h. L Ge- 
lenus lib. Jaud. p. 294. v. $1. usque ad 
ἑταῖρον, et scribit dpa τοῦ διφῶντοι $ 
Verb kal ow Bh lii AsT. 








(int. in eorum numero, quss alicujus 
esse dicuntur), et quidem potus (ad po- 
tum refertnr s, potus cupiditas est). Asr. 

καὶ δίψος] Post heec verba. καὶ Bios 
ex quodam vet. adduntur hec, οὗ δῆτα. 


— ( s$] V 
Δίψου 9 ulgo xai 5; 
δίψο: 9 o τό. Bas. 1. rp 


καὶ δίψος: Δίψος cet. Δίψοι & οὖν αὐτὸ 
verbo esse Socratis apparet. Quocirca 
ante Δίψος responsio affirmativa deside- 
ratur, Na] vel Πάνν γε; nos illud repo- 
suimus. Cornar. inseri volebat Ob δητα, 
quod esse deberet Πῶς οὗ δῆτα. Pro οὖν 
€ Cod. Reg. reposuimus ab: opponitur 
enim δίψος αὐτὸ siti qualicunque. Asr. 

µόνον αὐτὸ Bajos] µάνον etsi crebro 
cum αὐτὸ connectitur (v. Bos. Ellips. 
Gr. Ling. p. 808. ed. Scháf. Toup. ad 
Longin. Fragm. v.) tamen b. l. ad αὐτοῦ 
πόµατο» referendum est. Λατ. 


Legitur etiam «ποτέ τι xo- 
θέλκει e inb. 


SrzpH. 
ἀνθέλκει] | Cod. Reg. et Bas. 2. κα- 
θέλκει. Sententiam banc oberius expo- 
suit Galenus de Hippocrat. et Platon. 
Decret. v. p. 293. 294. t. i. ed. Bas. 
Asr. 
ἕτερον ἄν τι] Ald. Bas. 1. et 3. τίς. 
Sed Ficinus quoque : aliud quiddam erit. 
Asr. 


ντος, ὥσπερ θηρίον] Ficinus hec 
íi ac si legerit &youérov, ὥσπερ 
θηρίου: quasi bestia. quedam ad biben- 
dum impellitur. Sed explicanda haec ita 
sunt : μα ἄγοντος (αὐτὴν), ὥσπερ θη- 
plor : quasi belluam agat, b. e. aicut bel- 
lua ab instinctu impellitur. Asr. 
φομ Galen. φαίημεν. Mox con- 
strue: τὸ αὐτὸ Té abre δαντοῦ, idem 
eadem suimet ipsius parie. Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, A. 491 


vó γε αὐτὸ τῷ αὐτῷ" ἑαυτοῦ περὶ τὸ αὐτὸ ἅμο τάνανσία 
πράστοι." Ob γὰρ οὖν. Ὃς mie γε, oie, TOU τοξότου οὐ 
καλώς ἔχει λέγειν, ὅτι αὐτοῦ ἅμα αἱ xtiese τὸ τόξον 
ἁπωθουνσαί τε xai , προσέλκονταν, &AX οτι ἄλλη μὲν ἡ 
ἀπωβοῦσα χείρ,  τέρα às ἡ προσωγομάνη. Παντάπασι 
pr οὖν, ἔφη. Πότερον. dae Tua ἔστω ὅτε διψῶν- 
σας οὐχ ἔθέλειν πι Καὶ μάλα" Y» sen, πολλοὺς xad 
πολλάκις. Tí οὖν, ἔφην ἐγώ Φαίη Tig ἂν τούτων Tig 
οὐκ. ἔνεῖναι μεν ἐν 7) Vx? αὐτῶν τὸ πελευο», ἐνεῖναι δὲ σὸ 
MÀ qi$i), ἄλλο 0y καὶ αρατουν" του κελεύοντος: Ἔμοι- 
ion δοκεῖ. Ag οὖν οὐ σὸ μὲν na Uo τὰ τοιαῦτα 
—2 ὅταν ἐγγένηται, ix λογισμοῦ, σὼ δὲ X ἄγοντα 
καὶ ἔλκονταξ διὰ παθημάτων τε Xi νοσημάτων παραγίγ- 
"rer Φαίνεται. Ov δη ἀλόγως, ἦν à s έχω ἀξιώσομεν 
αυτὰ διττά τε καὶ ντερα ἀλλήλων είναι, τὸ μὲν 4 * λογές 
ὅταν, λογιστικὸν προσαγορεύοντες τής ψυχδον' vo ὃν ᾧ 
x σε χα) πεινῇ xci ànjz καὶ περ) σὰς ἄλλας ἐσιθυμέας 
ἔπτόησαι, ἀλόγιστόν τε καὶ ἐσιθυμητικόν, αληρώσιὼν σι- 
Pay καὶ ἡδονῶν & ἑσαῖρον. Οὔ., ἄλλ εἰκότως, ἔφη, ἡγοίμεθ"' 
ἂν οὕτως. Ταὔσα μὲν τοίνυν, ἦν ὃ ἐγώ, δύο" ἡμῖν ὠρίσθω τι. 1. 208. 
εἴδη ἐν" yox s ὀνόντα πὸ δὲ δ75 vov Puget καὶ a —* 
μεθα, «ότερον τρίτον Ἰ τούτων origo" ἂν 6i ᾽ὁμοφυές; 


ἀφέλκει q.—? θηρίου ΑΘΙΙΦΓ.---" τό Ύε αὐτὸ τῶι αὐτῶι ΑΘΕΠΦΚΟίσΙ : Té γε 
αὐτῷ τὸ αὐτὸ ς.---ᾱ ἁράττει» ἐ.--ὃ ἄλλη . — πότερον 85) ΑΘΠΟΚΟΦέτΠΙΕ : πότερον 
δὲ δ) *s.—4 µάλ’ ΘΠΦΚΩσΕ: µάλα * *e.—9 κρατοῦντα t.—! ἔμοιγ) v.—8 ἄττον- 
τα $t. τὸν » ér.— Wf υ.--) τι τ.--ᾱ ἐκιθυμητικῶν m. — ἕτερον A8.— 
. ἠγήμεῦ 0.—5 δύω r.—^ ἐν τῇ t.—» δὲ) add AGRIIéKq(vmt.—4 ᾧ om e.— 


πράττει] Vulgo κράττοι, Galen. vero 
*pérrer, unde πράττει rescripsimus. 

8T. 

τοῦ τοξότον] Vide annon scribendum 
Sit, περὶ τοῦ τοξότου. Alioqui dicendum 
fuerit omnino vacare αὐτοῦ: ut perinde 
sit ac si dictum esset. οὗ καλῶς ἔχει λέ- 
Ύειν ὅτι τοῦ τοξότου ἅμα al xeipes etc. 
Έτερη. Sed genitivus partitionis sepe- 
nurero sic absolute ponitur ; idem igitur 
et ac si scriptum sit: τοῦτο ToU τοξότου. 

sT. 

πότερον δὲ δὴ] A cod. Keg. et Galen. 
abest δὲ, fortasse recte. — Etiam Ficinus 
eimpliciter vertit : fateremurne esse ali- 
quos, qui, quum aitiant, nonnunquam 


bibere nolint ?. Asr. 

ἔστιν ὅτε] ἔστιν ὅτε εἰ ἔστιν ai ita 
interponi solent, ut Phedon. p. 253. 
Fisch. καὶ τᾶλλα ἔστιν ὅτε καὶ ols. Al- 
cibiad. ii. c. 6. ἔστιν ὧν--- ἔστιν οἷς. 
Gregor. Naz. Orat. i. p. 9. B. ἔστιν ὅτε 
καὶ ἐφ᾽ ὧν χρήσεται. Ásr. 

ἐνεῖναι δὲ] Galen. εἶναι. Mox τὸ 
κρατοῦν --ἐγγίγνεσθαι ---ὲκ τοῦ λογισμοῦ. 
435 


αν ἐγγένηται] Vid. nostra ad Phaedr. 

P. 139. Mox vice δύο ἡμῖν, Galen. µοί. 
AsT. 

ποτέρφ]  Alterwtri, vid. Heind. ad 

Charm. p. 103. et ad Theæt. $. 8. 

Ceterum de tribus his animi partibus 





εἰ. 440, σόν, xai σίως μὲν" 


4929 


Ἴσως, i9, τῷ ἑτέρῳ, τῷ ἐπιθυμητικφ. 


IIAATONOZ 


Αλλ’, ην » ένα, 


cori ἀκούσας σι αιστιύω τούσφ,) ac ἄρα Λεόντιος ὁ "Az- 
Aciovog" ἀνιὼν ἐκ Πειραιῶς" ὑπὸ TO βόρειο σεῖχος ix roc, 
auo Doo usvoc " νεκροὺς” παρὰ τῷ δηµίω κειρένους, ἅμα μὲν 
idan eripi! ἅ ipn. à av δυσχεραίνοι καὶ ἀποτρίτοι έαυ- 


μάχοιτό τε καὶ παρακαλύπτοντο, 


κρωτούρινος Q' οὖν ὑπὸ τῆς ἔπιθυμέας, διελκύσας τοὺς 
ὀρῥαλμούς, προσραμὼν πρὸς σοὺς νεκρούς, ἶδου ὑμῖν 
ἔφη, a^ καποδαίµονες, ἑμπλήσθητε τοῦ παλου θιάµατος. 


Ἔκουσα, $ £9», καὶ αὐτὸς. 


Οὗτος" μένσοι, ἔφη», ὁ λόγος 


σημαίνει τὸν θυμὸν" πολεμεῖν iviors σαῖς &wiÜupoug e 


&AAXo! ort ἄλλφ. Σημαίνει γάρ, ἔφη. [8. 15. | Ovz- 


οῦν" 


καὶ ἄλλοθι, ὅ ien, πολλαχοῦ αἰσθανόμεθα,) ὅταν βιά- 


ζωνταί σα παρὰ Ty λογισμὀν  σιθυμίαι, λοιδοροῦντά τε 
αὐτὸν καὶ θυμούμενον τῷ βιαζομένφ i ἐν αὐτῳ, xai ὡς aki 


δυοῦν στασιαζόντοιν Σύμμαχον và λόγω εγνόμενον, 


k TOY 


θυμὸν του TOIOUTOU$ ταῖς à ἑαιθυμίαις αὐτὸν κοινωνήσαν- 


σα) 


αἱροῦντος". λόγου μὴ δεν" ἄν σι πράστευ, οἶμαί σε 


* ὀνοτέρῳ q.—* τῷ ὅ Gr. v.—t τοῦτο vm.—" pest etd v.—' πειραιῶ: K : πει- 


ῥαιέως ꝰs. - αἰσθόμενοι Av, αἰσθάμενος Π.----ᾱ ἐχθροὺν 9, ἐχθροὺς t. δηµίφ AGSII 
eKgcmtr : δηµείῳ *s.— ἐπιθυμεῖ...δυσχεραίνει..ἀποτρέπει E αὖ om ΘΠΦΚΦ. 


—?* μὲν om ASOTIKqvt.—b ὑμεῖε q.—* ὅ om eTIeKqt.—4 οὕτων t.—* γὸν θυμὲν 


4, τὸν 


ἀρχὸν Κ: Th» ὀργὴν *s.—! ἄλλοτι q.—5 ἂν Η.--ᾱ οὐκοῦν...ἔφην om t et 


(servato καὶ) $.—1 αἰσθανύμεθα πολλαχοῦ $9.—k γενόμενον K,—J κοιωνήσοντα 9 


ον» 


qz, κοινωνήσοντα 6.—? ipowrros Θ.--5 μὴ δεν ΑΘΦΚΟΤΙΠΕ: μηδὲν *s.—^ ὄντι 
πράττειν q : ἀντιπράττευ Ὁς.--Ρ οἶμαί σε AlléKqemt et ῥτθ: οἶμαι δέ σε *s.— 


vel viribus vide quz disseruit Galenus 
in Hippocrat. et Platon. Decret. v. p. 
293. et Morgenstern. in Commentat. p. 
100. Asr. 

τούτφ] Galen. τοῦτο (hoc verum esse 
eredo), quod haud scije"àn przeferri de- 

t. 

—* Attice scribendum est ΊΤει- 
φαιῶς, ut apud Thucyd. ii. 93. et Xe- 
noph. Hist. Gr. ii. 2. 3. Λατ. 

' éxrbs] Galen. évrós. Mox Cod. Reg. 
et Galen. ἅμα δέ. Asr. 

κρατούμενος δ' ab] Hoc e Galeno re- 
scripsimus pro kparoóueros ὃ οὖν. Asr. 

διελκύσατ] — Diducens, dilatans, coi 
opponitur ξυµπιέει», ut apud Xenoph. 
Mem. Soc. 1. 10. 6. 7. καὶ τὰ σνµπιεζό- 


pera kal τὰ διελκόµενα. Reliqua qum 
diverse leguntur apud Galenum, opere 
haud pretium est memorare, Ásr. 
n 15. πολλαχοῦ] Galen. πολλάκι;. 

8T. 

αἱροῦντος λόγου] Notissimum est illad 
alpe: λόγος, ralio evincit, persuadet, ju- 
bet, ot Polit. x. 8. p. 607. B. Parmen. 
141. D. Crit. p. 191. ed. Fisch, Clitoph. 
407. D. Cf. Gataker. ad M. Antonin, 
iv. $. 24. p. 182. Dorvill. ad Charit. p. 
645. Αἱρεῖν est enim etincere, conrin- 
cere vel persuadere, vid. Wyttenbach. 
ad Plutarch. de S. N. V. p. 8. Asr. 

οἶμαί σε] Vulgo post — 
plene interpungitur, et post οἶμαι parti- 
cula δὲ interposita reperitur, quam cum 





IIOAITEIA, A. : | 498 


οὐκ ἂν φάναι γενοµένου ποτὺ $y C'RCCUTO | TOU TOLOUTOU QC 111, i. 904. 
θέσθαι" οἶμωι 0'* οὐδ ἐν ὦλλῳ. Ov μὰ τὸν Δία, ἔφη. 
T; 35; »29 έχω: ὅταν τις οἵηται ἀδικεῖν, οὐχ. ὅσῳ ἂν 
γενναιότερος 7, τοσούσῳ rro δύναται ὀργέζεσθα καὶ πει- 
yay παὶ ya καὶ ὤλλο ὁτιοῦν τῶν σοιούτων πάσχων ὑπ' 
Ξκείνου Oy ἂν οἴήται δικαίως ταυτα ded», καὶ ὃ λέγω, 00x 
θελει πθὸς σουτον αυτοῦ. ἔγείρεσθαι ὁ 0 θυμός; Αληόη, 
ἔφη. Τί δὲ” ὅταν ἀδικεῖσθαί τις. ἡγῆται, οὐκ ἓν τούτῳ" 

en σε καὶ χαλεπαίνει xci ξυμμαχεῖ τῷ δοκοῦντι δικαίφ 
xi διὰ vo! Tuv καὶ διὰ σὸ ῥιγοῦν καὶ πάντα τὰ τοιαυ- 
τα Wi y em καὶ" ὑπομιένων "xS, καὶ οὐ λήγει σῶν γεν- 
yia, πρὶν ai ἂν ; διατράξηται Ἡ η σελευσήσ ς ὡς περ πύων 
ὑπὸ νοµέως ὑπὸ τοῦ λόγου του Tag αὐτρ ἀνανληθεὶς” 

πραυθῃ; IIo» μυ οὖν, ἔφη, ἔοικο" τούτῳ" $ λέγεις: xai 
σοί γε ἐν τῇ ἡμετέρᾳ πόλει σοὺς 6 ὁπικούρους ὥς περ κύνας 
ἐθέμεθω v ὑπηκόους τῶν ἀρχόντων ὡς περ aoi pva πόλεως. 
Καλώς γάρ, ἣν à. εγώ, νοεῖς à ᾿βούλομαι λέγειν. ἀλλ 2 


σε 


4 dv αὐτῷ Θ, ἐν ἑαντὸ IléKecmr.—' αἴσθεσθαι ΑθΙΙ, ἐσθέσθαι m, ἔσεσθαι 
$r.— δ ο---ἶ δαί A.—* αὐτὸν Kq.—* δαί A.—"* τούτοις Κ.---ᾱ ζηγεῖ 
τε AOTHPKemt.—? τὸ... τὸ] τοῦ...τοῦ q.— πάσχων q.—* καὶ post ὑπομένων 
ponunt ΘΠΦΑΟΠΙΣ, om Kq. —b ἀνακληθεὶς AeSIIéKqmt, ἀνακηθες ο: ἆνα- 
κλινθεὶς Ός,.- -ᾱ ἔοικε om t.—4 τοῦτο dér.—9 libri 


Cod. Reg. et Galen. delentes simul 
comma post ἀντιπράττειν posuimus ; nam- 
que hec verba unam orationem efficiunt, 
ut et Schol. Ruhnken. p. 160. cepit, 
eamque ita cohzerentem, ut Ficinus ver- 
Gt: ralione autem imperanle, non esse 
sibi contradicendum, iram cupiditatibus 
conjunciam obsistere illi, arbitror te nun- 
quam vel in te ipso vel in alio persensisse. 
Κοινωνήσαρτα in Coustrüuctione cum verbo 
φάναι pro κοινωνῆσαι positum est, ut 
post λέγειν participium sequitur Phileb. 
22. E. vid. Perizon. ad Æliau. V. H. iii, 
17. Valcken. ad Eurip. Phoen. 711. Asr. 
ὄσφ] Galen. p. 295. v. 40. ὅσον, sed 
v. 49. ὅσῳ agnoscit, Mox pro ζεῖ τε καὶ 
legit Galen. ζητεῖται, deinde xaAeral- 
νει--συμμαχεῖν---ὑπομένων καὶ vucüy— 
λήγει----ἡ τελεύτη---ἄνακλιθείς. Λοτ. 
ὑπομένειν νικᾷ] | Vulgo legitur ὑκομέ- 
νων νικά, quod sequentibus : πρὶν ἂν ἡ 
διαπράξηται $) τελευτήσῃ ---πραῦνθῇ ad- 
versatur ; namque is, qui vincit, dici non 
potest aut vincere aut obire aut mitescere. 


el.—! ἐνθυμηθὴ ὅτ.--- 


Rectius, ni fallor, sententiam, quam 
Plato exhibere volvit, representat scríp- 
tura καὶ ὑπομένει νικᾷν καὶ οὗ λήγει τῶν 
γενναίων. "Ὑπομένει cum infinitivo con- 
junctum est audere, suscipere, sibi 
ponere. Xenoph. Mem. Socrat. n. T. 
11. vüv δέ uoi δοκῶ els ἔργων ἀφορμὴν 
ὑκομένειν αὐτὸ ποιῆσαι. Que quidem 
ipsa exquisitior verbi ὑπόμένειν signifi- 
catio in causa esse potuit, ut corrigeretur 
ὑπομένων (vulgari τοῦ πάσχειν signifi- 
catione) : sustiuens omnia predicta »urg. 
Eandem fere scripturam, quam proposui- 
mus, Ficinum in libris auis reperisse, ejus 
versio docet: εἰ ad victoriam contendit. 
Asr. 

ἀνακληθεὶς] Sic Cod. Reg. Ven. οί 
Ficinus, qui revocatus vertit. — Vulgo 
ἀνακλινθεὶς, quod ex ἀνακλιθεὶς, ut Ga- 
len. legit, enatum est; namque η et: 
sexcenties inter se permutata reperiun- 
tur. Ásr. 

ἀλλ’ $] An vero, num (Gorg. init. 
Xenoph. Cyrop. ij. 2. 28. Vid. Valcken. 


404 


ΠΛΑΤΗΩΝΟΣ 


góc τούτῳ καὶ σόδε ἐνθυμεῖ 3! Τὸ sroior; "Or τοὐρανσίον 


3 ἁρτίως ἡμῶν φαίνεται περ) σου i θυμοιιδοῦς. σότε μὲν 
ἐσιθυμητικόν σι αὐτοξ φόμεθα εἶναι, νυν δὲ «ολλοῦ δεῖ 


rot 


rti. i, 205. Gert ey, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον € αὐτὸ i» τῇ τῆς ψυχΏς στάσει 


σίθεσθα, τὰ ὅπλα πρὸς του λογιστικοῦ. 
ο Α οὔν ἕτερον ὃν καὶ τούτου, 5 λογιστικου vi! $i- 


ier. 


Παντάπασῳ, 


dos, ὦ στι ps τρία ἀλλὰ δύο sig" sivo i Joy 3 λογισ- 
rixor καὶ ἐπιθυμητικόν; Ἡ 3 χαθά περ έν η πόλει ξονεῖχεν 
n. 441. αὐγἠν vein ovra yin, χρηµατισεικόν, ὄσικουρικόνΣ ου- 
λευτικόν, οὕτω xai ἐν soy 7^ τρίτον σουτό έστι σὸ θυμοει- 
δὲς, : ἐσίκουρον ὂν TS λογιστικφ φύσε,, ὰν μή ὑπὸ Paid: 
τροφῆς dia hne; Ανάγκη, ἔφη, τρίτον. Ναί, 3 » à eye, 
ἂν γε σον λογιστικοῦ ἄλλο σι qon, ὡς Tip σου — 


κου ἐφάνη rigor or. 


AAX oU Xa^eró, έφη, Φανῆηραι. 


καὶ γὰρ HT τοῖς CIPIT τοῦτό yr &y Tig ἴδοι, ὃ ὅτι θυμοῦ 
μὲ, εὐθὺς γινόμενα µεστά ἐστι λογισμοῦ Q^ ὄνιοι μεν 
έμοιγι δοκοῦσιν οὐδέποςε μεταλαμβάνειν, οἱ δι φολλοὶ 


ὀψά cori. Nai μὰ ΔΙ, ὧν ὃ) i ya, χαλῶς γε eisric." ὅτι 


àt* ἐν τοῖς θηρίοις ἄν Tig ἴδοι ὃ 0 Mtis, ὅτι οὕτως έχω. 
αρὸς às τούτοις καὶ ὁ ὄνω σου $x5i εἰσομν, vo vov! Ὅμή- 


ρου µαρτυρήσει, σὸ 


στῆθος δὲ" σλήζας κραδίην 7 ἠνίχαπι μύθο 


€ αὐτῶι AIL—h^ δε 9r.—! τὸ λογιστικόν AGTIéKemt, τῷ λογιστικῷ q.—* τοῦ- 

το ΑΠΦΚΦΠ et pr 8.—! τι om A.— δύο εἴδη δύο TI.—^ ἐν ψυχῄ AGIIGKqeE : 

é τῇ ψυχῷ *s. —9 λογικὸν v. - ἐπικουρητικὸν A.—89 ἐν τῇ ψνχῄ v.—" τε Φ. — 
* φᾶναι K.—! Υ v.—* µεστά γέ ἐστι q.—" εἶκαι Obt.—" ὅτι οτ.---Σ P ε, Υ Κ. 


ad Eurip. Hippol. 9$ 932.), sponte correxi- 
mus. Vulgo «l; solemnis vocum 
el, 3 οἱ ἡ permutatio, Asr. 
τίθεσθαι τὰ ὅκλα] I.e. 
arma induere, h. e. capere, vid. Küster. 
de Verb. Med, i. 25. Viger. ad Euseb. 
Prep. Evang. p. 68. Wesseling. ad Dio- 
dor. Sic. xx. 31. t. ii. p. 438. Asr. 
Tpbs τοῦ λογιστικοῦ] Cum secundo 
casu est in commodum, pro, vid. Gronov, 
ad Arrian, ii. 18. Valcken. ad Schol. in 
Eurip. Phan. p. 786. Hinc εἶναι wpbs τι- 
vs, slare ab aliquo, Fischer. ad Weller. 
t. fii. p. ii. p. 251. Cod. Reg. wpbs τὸ 
ιστικὸν, male. Ásr. 
' οὖν ἕτερον bv] Laudst Galen. |. vi. 
p- 998. v. 46. ubi legimus λσγιστικόν γε 


καὶ ἐπιθνμητικὸν s συνηχεν--τοῦτο τρίτον 


— ὀτίκουρον] ct "Themist. Orst. zi. p. 
149. A. Asr. 

καὶ γὰρ ἐν τοῖς παιδίοιε] — Laudat hec 
et uberius explicat Galen. l. 1. p. 296. v. 
13. ubi legitur τοῦτό Υ ἄν τις ἤδη-- κα- 
* eIres ;. tri y —Aéyo—paprupfarns. 

sT. 

ἄνω ποῦ] Sic recte scribitur apud Ga- 
lenum ; vulgo ἄνω vov. Cf. iz. 13. p. 
591. B. de Legib. ix. p. 869. B. Asr. 

στῆθοι δὲ πλήξας] dd. iii. 4. Pbeedon. 

p. 897. Fisch. καὶ τὰ μὲν ἀπειλοῦσα, τὰ 
n νουθοτοῦσα ταῖε ἐπιθυμίαις καὶ ὀργαῖε 
καὶ Φόβοις, ὧε ἄλλη οὖσα ἄλλφ πράγματι 
διαλογοµένη' οἷόν sov καὶ Ὅμηρου ἐν 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 4. 495 


ἔνταυθα γὰρ δὴ σαφῶς ὡς ἕτερον ἑτέρῳ ἐπιαλῆστον σεποίη- 
xiv Όμηρος τὸ ἀναλογισάμιενον περὶ τοῦ (ελτίονός τε" καὶ 
χείρονος τῷ ἀλογίστως θυμουμωένῳ. Kop, ἔφην ὀρθὼς 
λένεις. 

S. 10. Ταῦτα μὲν ἄρα, 2» à. ἔγω, µόγις διανενεύκαμεεν, 
καὶ ἡμῖν ἐπιεικώς ὁμολογεῖτωι τὰ αυτὼ μὲν ἓν πόλει͵ τὼ 
αὐσὰ ὃ᾽ ἓν vog! ἑκάστου τῇ ψυχῇ γένηξ ἔνεῖναι, καὶ ἴσα 
σὸν ἀριθμόν. Ἔστι ταῦτω. — OuxoUv ἐκεῖό γε ἤδη ἄναγ- 
καῖον ὡς αόλις ἦν σοφὴ καὶ o) οὕτω xci τὸν ἰδιώτην καὶ 

/ N 1’ 7*7 7T M» od ? / 
φούτω σοφὸν είναι Τί μήν; Καὶ o δὴ ἀνδρεῖος ἰδιώτης 

Vd / ν΄ , ^k | ο 0*6 
X0 ὣς, TOUTO Λα! πολ ἀνδρείαν X04 ουτω, X04 ταλλα 
πάντα πρὸς ἀῤετὴν ὡσαύτως ἀμφότερα ἄχει. ᾿Ανάώγκη. 
Καὶ δίκαιον δή, 9 Ὦλαύκων, οἶμαι, φήσομενὶ ἄνδρα εἶναι" 
τῷ αὐτῷ τρύπῳ ὢ περ" καὶ πόλις ἦν δικαία. Καὶ τοῦτο" 

^ » 2 * 5 » v P 2M al À « 
πάσα ἀνάγνη. Αλλ ου πωῦ juny! σουτο" ἀπιλελήσμεθα, 
OTi ἐκείνη γε τῷ τὸ ἑαυτοῦ ἔκαστον $ αὐτῇ πράττει TINY 


ὄντων γενών δικαία ἦν. — OO µοι δοκοῦμωεν, ἔφη, ἐπιλελῆσ- 


—J τοῦ om Φ.---ᾱ δὲ στῇθοι m.—* τε om Gbr.—b ἔφην υ.---- ἁμολόγηται Κφι--- 


4 ἑνὸς GRéqr: i») *s.—^ ἑκάστου ΑΘΕΤΙΦΚΩΤ: indere *s.—! τῇ om GIIéKqr. 


—5 γένει t et. corr A. —h ὦ $1.—1! às com $.— καὶ ἁνδρείαν ATIm.—! 
οἶμαι $.—^ * vol. Φ,-- ὥσπερ v.—^ τούτω m.—P πω qu: πη *s.—3 μὲν m— 


᾿Οδυσσείᾳ πεποΐηκεν κ.τ.λ. Commen- 
tarii instar est Galeni locus de Hippo- 
crat. et Plat, Decret, iii. p. 207. v. 3. t. 
i. Bas. Ceterum Galen. 1. vi. p. 296. 
Ἀνείπατε θύμφ---περὶ βελτίονος---ἁλογί- 
ere. Αοετ. 

6- 16. ταῦτα μὲν ἄρα] Laudat Stob. 
Serm, ix. p. 116. Asr. 

διανενεύκαμεν] Tim. Lezic. p. 79. éve- 

Διανεῖν est enim διαπερᾷ», 

natationis imagine, ut solet, ad orationem 
translata, vid. nostra ad Phedr. p. 357. 
Das. 2. legit διανενέγκαµεν. Asr. 

ὁμολογεῖται] Stob. ὡμολόγηται, ut 
Ficinus vertit: inter nos constitit, quod 
preferendum videtur esse, licet haud πε» 
cessarium sit. Ásr. 

ἐν ἑνὸς ἑκάστου] Vulgo ἐν ἑνὶ ἑκάστῳ 
Tf ψυχβ, in quo dativus ἑνὶ ἑκάστῳ ad- 
modum offendit. Cod. Reg. prestat 
lectionem ἑκάστον, quocirca ἐνὸς ἑκάστου 
scripsimus. Sed, ni fallor, ἑνὶ e pre- 
gresso ἐν enatum est, cojus generis ex- 
empla innumera in uno Parmenide ex- 
tant, et articulus τῇ ante ψυχῷ cum cod. 


Reg. expungendus. Jam si legeris dy 
ἐκάστον ψυχῇ, oratio et perspicua et sin- 
cera erit, eaque ipsa, quam Ficinns ex- 
ressit vertendo : im cujusque anima. 
Vul tam scripturam ἐνὶ ἑκάστφ nonnisi 
ita defendere potes, ut τῇ ψυχῄ pro glos- 
semate habeas. Αρτ. | 
οὕτω] Scribendum puto abr», aut 
αὐτή: (sed οὕτω vicinius est illi afr) 
et ante τούτῳ expungendam particulam 
καί: ut legatur ita lic locus, καὶ $ afr», 
καὶ τὸν ἰδιώτην τούτῳ σοφὸν εἶναι In- 
tellige autem καὶ ᾧ αὕτη ἦν σοφή. alio- 
qui, Jungendo cum εἶναι, accusativo esset 
opus. STrx»H. : 
καὶ οὕτω] Hec verba, quem in libris 
editis male cum sequentibug connexa 
sunt, cum prrecedentibus conjunximus ; 
οὕτω enim respondet pregresso és, — Bic 
et Stobæus recte distinguit verba οί Fi- 
cinus vertit. Ásr. 
οὕπω] E Stobæo rescripsimus pro οὕπη, 
confirmante Ficino: af mondum illud 
obti sumus. Idem exhibet τοῦτό "ye. 
8T. 


111. i. 206. 
J 








496 ». ΠΔΑΤΩΝΟΣ 

αι. Μνημονευτίον ἆ αρα ἡμᾶς ὅτι καὶ' ἡμῶν ἕκαστος, ὅτου 
ἂν' τὰ αὐτοῦ ἔκαστον rav" έν αὐτῷ πράτση," ovrog" ài- 
ud σε" έσται καὶ" TO. αὐτοῦ mpra. Καὶ pana, 7 
à' ὃς, μνημόνευτέον. Ουκοῦ τῷ μυ λογιστικῳ ἄρχεων 
προσήκει, σοφὼ ὄντι καὶ ἔχουτι τὴν ὑπὲρ ἁπάσης σης Ψυ- 
XN προμήθεια, τῷ δε θυμιοειδεῖ κ ὑπηκόρ LE καὶ ἕυμ- 


ur. i, 307. μάχ τούτους" Πάνυ γε. "Ag οὖν οὐχ, ὡς περ ἑλίγομεν, 


µουσικῆς κου γυμναστικής χρᾶσις ξύμφωνα" αυτὰ moi 


x 
11. 442. 084, TO pár  πισείουσα xai τρέφουσα λόγοις T$ λαλοῖς zai 


µαθήµασι, τὸ δὲ ἀνιεῖσα, παραμυθουμένη,' ἡμεροῦσα' ᾱρ- 
μονίᾳ σε καὶ potio; Κομιδη y5 9 30 ὃς. Καὶ τούσω δη 
οὕτω τραφίντε καὶ ὡς ἀληθῶς τὰ αὐτῶν μαθόντε καὶ παι- 
δευθέντε αροστήσετονξ σου ἔπιθυμησικοῦ, ὃ o 05 απλεῖστον σης 
Vox à ἐν ἑχάστω εστὶ καὶ χρημάτων φύσει ἀπληστότα- 
vor o^ σηρήσεσον, μὴ τῷ ipu aco σων περὶ TO σωμα 
καλουμάνων — πολὺ καὶ ἰσχυρὸν γενόµενον οὐκ T 
rà αὐτοῦ πράττη, ἀλλὰ” καταδουλώσασθαι καὶ ἄρχειν 
ἐσιχειρήση" ὧν oU? προσηκονΣ αυτῷ ysvan, q Lon ξύμπαντα 
τὸν βίον πάντων ἄνας pb - Πάνν μεν οὖν, ἔφη. "Ag 
ob», ἦν ὃ εγώ, xci τοὺς — * πολεμίους τούτω" ἂν κάλ- 


λιστα Φυλαττοίτην" ύπὲερ ἁπᾶάσης τῆς ψυχΏς τε" καὶ του 


* φοῦτό γε 0.-- γε δειῶν erc. —t καὶ om oer 
ὅταν *5.—' ἕκαστον τῶν add Avm.— K.—* obros add ATIKqem.— 

Y δικαίου m.—* "ye q.—* καὶ om μεν προμηθίω eriéKr.—-* του m.—4 ξ. κ 

vt.—?* ἀνιεέσα καὶ παρ. e.—Í ante ἡμεροῦσα omisi καὶ cum ΑΘΠΦΚΟΙΤΙΤ.--ξ an 

rperrerieerert ὧι AG*mr, Ó TI, 6 K.— ἰσχυρῶς m.—* οὐκ ab rà ΑΠος, οὐκ 

m, οὐκ ἂν τὰ K: ob τὰ *s.—! πράττει 9, πράττει υπι.--- ἀλλ ἂν K.— 

”. ὀπιχειρήσει m, ἐπιχειρῇ Θ, ἐπιχειρεῖ 9t, irixeipicor Kq.—^ οὗ om 0.—9? προσ- 


$e» q.—A Yer 4, yin Ott, γένει AlIKem, svn B: 5. — καὶ om K.— 
* ἀνατρέψει m.—^ τοῦτο m.—* φυλαττοίτην q, —— Tr)» Am et pr TI, φΦυλάτ- 


* ὅτον à» ArIKem, ὅπου ἂν 4: 





δοκοῦμε] | Ald. et Bas. 1. δοκεῖ µέν. 
Mox Stob. οὕτω δικαιότερός τε; deinde 
τὰ ante αὐτοῦ Ald. Bas. 1. et 2. igno- 
rant, Asr. 

λογιστικφ] Stob. λογικῷ------προσῆ- 
κον---ἁπάσης ψυχῆς. Asr. 

ἀνιεῖσα καὶ] Copulam καὶ interponen- 

esse putavimus, Asr. 

TrobTre] Sic Stob. et Stephan. in Ald. 
Bas. 1. et 2. lcgitur τοῦτο. Mox Stob. 
τὰ αὐτὰ pro và αὐτῶν. Asr. 

πλεῖστο»] Articulum τὸ apponendum 


esse patet. Ficinus vertit: qua pers 
anime in quocunque est plurima. Stob. 
exhibet κρεῖττον --τὸ πίµπλασθαι-- rpáér- 
mn pro ὀπιχειρήσμ- -ἀνατρέψει. 

8T. 

καταδουλώσασθαι] Bas. 2. καταδουλώ- 
σεσθαι. Àsr. 

ἦν] Pro vulgato $ scripsimus ἦν, sig- 
nificatione praesentis temporis, de quo 
vid. Viger. de Idiotism. p. 237. ed. Herm. 
et Heind. ad Themt. $. $3.— Bas. 2. 
exhibet γένη. Asr. 





IIOAITEIA, A. 497 
σώματος, τὸ μὲν ουλευόμενο», τὸ δὶ προπολεμουν, ἑπύ- 
µενον δὲ τῷ ἄρχοντι καὶ v7 ἀνδρίᾳ ἐπιτελοῦν và. ββουλεν- 
θεντα; Ἔνστι σαυτα. Koi ἀνδρεῖον" δή, οἶμαι, τούτῳ τῷ 
μέρει καλοῦμεν ἕνα ἕκαστον, ὅταν αὐτοῦ τὸ θυμοειδὲς δια- 
σώζη διώ τε λυπών καὶ ἡδονῶν σὸ ὑπὸ TOU λόγου» παραγ- 
ελθεν δεινόν τε καὶ µή. ᾿Ορθὼς y," ἔφη. Σοφὸν δὲ γε" 
ἐκείνῳ) τῷ σμικρῷ μέρει, τῷ. ὃ ἠρχέ v i αὐτῷ καὶ ταῦ- 
τα παρήγγιλλενὰ ἔχον αὖ κἀπεῖνο ἐπιστήμην ἓν αὐτῷ τὴν 
τοῦ ζυμφέροντος ἑκάστῳ τε καὶ ὅλῳ τῷ κοινῷ σφῶν αὐτῶν 
σριὼν ovra». lla» μοὶν οὖν. Τό δὲν’ σώφρονα ου 77 Qi- 
λίᾳ καὶ Συμφωνία τῇ αὐτῶν τούτων, ὅταν τό τε ἄρχον καὶ 
τὼ ἀρχομένωξ τὸ λογιστικὸν ὁμοδοξζώσι δεῖν ἄργειν" καὶ 
[n στασιάζωσιν αὐτῷ; Σωφροσύνη γοῦν, ᾗ δ᾽ óc, οὐκ ἄλλο 
ví εστι ?) TOUTO, πόλεως τε καὶ ἰδιώτου. | AAA μὲν δὴ 
δίκαιός γε, d^ πολλάκις λέγομι, τούτῳ καὶ οὕτως έσται. 
Πολλὴ ἀνάγκη. — Ti οὖν; εἶπον ἔγώ- µη wm ἡμῖν ἄπαμ- 


τοιτον τὴν rc TI, φυλάττοιτον Ko, Φυλάττοιτο Φε: Φφυλάττοι τῷ οοτς Θ cum s.— 
* το om $Kt.—" προπολεμοῦν AOHIIPKqumt: πολεμοῦν 5.--ᾱ ἀνδρείου K.— 
J τῶν λόγων AOTIéKomt.—* y om Kq.—* δ 6&r.—h ἐκεῖνο K et pr g.—* τῷ 
ante $ om Kg.—4? παρήγγελεν m.—* δα) m.—f alterum τῇ om 0.--ἔ τὼ ἀρχομένω 
9v, τὸ ἀρχόμενον Kq: τῷ ἀρχομένφ *s.—h τὸ λογιστικὸν ὁμοδοξῶσι δεῖν ἄρχειν 
ΑΠΙΠΙ, τῷ λογιστικφ ὁμοδοξῶσι δεῖν ἄρχει» Κφ: ὁμοδοξῶσιν ὡς δεῖν ἄρχει» τὸ Ao 

γιστικόν *s,.—h! ἀλλ ἃ m.—k di ΑΠΟΠΙ: ώς *s.—l ἐλέγομεν υ.---Ὁ ἁπαμβλύνητα. 


τούτω-- φυλαττοίτην] Vulgo scribitur 
τούτφ Φφυλάττοι TQ, Stob. vero legit 
γοῦτο φνλάττοι τὴν εἰ cod. Reg. φυλάτ- 
τοι τὸ», unde per se patet φυλαττοίτην 
et τούτω corrigendum esse, id quod 
Heind. quoque ad Pheür. p. 818. mo- 
nuit, Sic etiam supra: καὶ τούτω δὴ 
οὕτω τραφέντε cet. Mox pro βουλενο- 
µένου Stob. κελευόμενο». AsT. 

προπολεμοῦ»] Sic Bas. 2. eodem ducit 
Stobsi scriptura προσπολεμοῦν (vid. ad 
i.7.) Vulgo πολεμοῦν. Etiam Ficinus 
erpressit προπολεμοῦν vertens : propug- 
"at. Asr. 

$ ρχε] Quod vulgo ante 5 legitur, τῷ 
cum cod. Reg. expunximus. Stob. exhi- 
bet πῶς; paulo post παρήγγειλε----ἑκά- 
σηστε--σῶφρον ὥου- -καὶ τῇ ξυµφωνίᾳ. 

8T. 

τῷ ἀρχομένφ] Nemo negaverit, ut 
opinor, quin bic scribere oporteat τό, τα 
Épxor καὶ τὸ ἀρχόμενον ὁμοδοξῶσι» : et 


ὡς δεῖ, non ὧε δεῖν: aut certe δεῖν absque 


és. STEPH. 

τὼ ἀρχομέρω] Hoc jam sequens στα- 
σιάζωσι» αὐτῷ requirit. Asr. 

és] Abest a cod. Reg. sed szpe fit, 
ut cum infinitivo ponatur, vid. Abresch. 
Diluc. Thucyd. p. 6. Lex. Xenopb. v. 
iv. p. 615. Asr. 

uf τη ἡμῖν τι] Sic locum valde de- 
pravatum leni, ut videtur, emendatione 
correximus, Nimirum post ἡμῖν insetui- 
mus rl, quod sequens ef τι ἡμῶν ἔτι d» 

? ψυχῇ ἀμφισβητεῖ efllagitat. Etiam 
Ficints vertit: Quid porro? Estne ali- 
quid? Μή πη c. indicativo est interroga- 
tive positum, de quo vid. Devar. de Par- 
ticul. L. Gr. p. 2156. ed. Reusm. Sic 
Polit. v. p. 466. A. µή πη κατὰ τὸν τῶν 
σκυτοτόµων φαίνεται βίον; vi. p. 486. E. 
ph πη δοκοῦμόν σοι οὐκ àxaykaia ἕκαστα 
διεληλυθέναι; Τ{οιοί. p. 163. D. Soph. 
Antig. 632. (Ed. C. 1502. Eurip. Tro. 
178. Vid. Hermann. ad Viger. p. 716. 
Heind, ad Parnien. p. 213. " & 


Vor. VI. 


11. 1, 908. 





498 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λύνεται" ἄλλο τι δικαιοσύνη" δοκεῖν" εἶναι 3 0 περ ἓν τῇ 
φόλει ἐφάνηι Ovx Sporys, ἔφη, δοκεῖ. "Ώδε γάρ, 7» ὃ 
ἐγώ, παντώπασιν ἂν βεβαιωσαίμεθαὈ sj τι ἡμῶν Sri &» τῇ 
ψυχῦ ἀμφισβητε,' τὰ φορεικὰ αὐτῷ προσφίροντες. YIois 
34$; Οἷον si δίοι ἡμᾶς ἀνομολογεῖσθαι σερί τε ἑπείνης τῆς 
αόλεως καὶ του ἑκείνῃ ὁμοίως πιφυκότος τε καὶ Ts 
prov. ἀνδρός, «i! δοκε ἄν παρακαταθήκην χρυσίου 9 ᾱρ- 
uri 209. γυρίου δεξάµωενος ὁ γοιοῦτος ἀποστερῆσαι, τή ἄν' οἵει' 
i. 43. ο/ηθῆναι τοῦτο” αὐτὸν) ὁρᾶσαι μᾶλλον 9| ὅσοι μὴ τοιουτοι; 
Ονδὲν d», ἔφη. Οὐκοῦν καὶ ἱεροσυλιῶν καὶ χλοπῶν xai 
προδοσιῶν, 3 ἰδία ὁσαίρων" 3 δημοσία «όλεων, ἐκτὸς ἂν oU- 
v ⸗ M 42ο ^ o» *b 
σος εἴηι Ἑπσός. Καὶ μὴν ουὸ ὁπωστιουν ἄπιστος 3^ za- 
q ς Ά M Nd 4 e , ο. 4 Ld 
τὰ opRoUG" ἢ xara, τας ἄλλας ὀµολογίας. lleg γαρ αν; 
Μοιχέῖαι μὴν" καὶ φονίων ἀμέλειαι καὶ θεῶν ἀθεραπευσίαι 
varri ἄλλφ μᾶλλον 9 τῷ τοιούτῳ προσήκουσυ. — Yla»sri 
’ 4 , (v / ’ v ey 9 -” 
τοι, $Qn. (Όυκουν τούτων πάντων αίτιο, OTi 
τῶν ἐν αὐτῷ" ἕκαστον và αὑτοῦ πράττει ἀρχῆς σε sio: 
N - NW ed ^ Y i 05M 4 1 
xi του ἄρχεσθωι; "Tovro μὲν ovr, xci οὐδὲν ἄλλο. πι 


ους A.—* δικαιοσύνην v.—^ δοκεῖν ADIDKqtm, δεῖν τε GM6, om t et pr 6Η: δὲ 
?s.—P fleBawodpnefa ΦΚΤ.---4 ἔστιν c.—" ἀμφισβητοῦν o.— 3 9.—^ Beuss Eq.— 
* ὃν om Giiét.—' $ v.—*" τοῦτον AGTiéemt.—* αὐτὸ K.—7 καὶ om q.— . usi 


« e 

ante κλοπῶν om q-—^ ér e, & ec, ér v$—h δι AIL.—* κατὰ ὄρευνι 

ΑΘΕΠΟΟυΠ : κατὰ τν ipee r1 chrom Oe μὲν Am.—!. ἀθεραπευσία 
T 

q—5 αὐτοῦ ADDog, αὐτῶκ εί corr 8, αὐτοῦ X : αὐτὸ 9s, —h ἑαυτφ m.— ἔτι ΛΑ 


δε] Modo δεῖ pro δεῖν reponendum — pro ἐκκαθαίρειν (qui quidem significatio 

dixi: bie contra » Falde dubito, κα koncis posi à 
7 

dra. irarn. ) 


δικαιοσύνη] Ita scripsimus pro δωκαιο- 
σύνην et ἠρκοῦν pro δεῖ; Stob. tnim exhi- 


tatur : 
* ne justitia ex tenebris evoluta et in luce 


eruditissiipo. Similem fere sensum habet 





bet δοκεῦ», quod Ficinus quoque expres- 
ait. Sensus est, ' Num quid in nobis tam 
cccum est et dubium, ut opinetur (δο- 
mew) justitiam aliud quid esse preter 
id, quod in civitate esse potuit? h. e. 
nonne clare patet, justitiam in homine et 
in civitate unam eandemque esse? Sic 
sensus perspicaus est, qualem ipsa vesba 
per se monstrant. Contra Schneider. 
(Lexic. Graec. t. ii, p. 688. ed. ii.) δεῖ 
£xpungens et Suidm explicationem se- 
quens, qui verbum ἀπαμβλύνειν accipit 


ἀμβλύνοιτο Ἱ. vi, 5. ut sit hebescat, eni- 
TIR — φας] Stob b . 
θαι. Mox ἰδιαίτερον [70 , et 


V αὐτὸ, quod sensum 

non — quum Dec verba σὺν δίκαιον 

respiciant j quocirca αὐτῷ cormeximvs. 
21. 





IIOAITEIA, A. ' 


499 


σι οὖν ἕσερον ζπτεῖς δικαιοσύνὴν εἶναι ; φαύτὴν τὴν δύνα- 


po», 5 τοὺς σοιούσους dy ως T6 
Ma Δία, 3 7 à ὃς, οὐκ ἔγωγε. 


k παρέχεται κο πόλεις 


[S. 17. ] Τελεον" ἄρα 


«4 
np» τὸ ἐνύπνιον ἀποτετέλεσται ὃ έφαμεν ὑποπτεῦσαν ac 
εὐθὺς à ἀρχόμενοι σῆς πόλεως — κατὰ βεόν viyt εἰς 
ἀρχήν σε καὶ TUTO) τὰ τῆς δικαιοσύνης κυδυνεύοµεν 


ὀμβεβηκέναι Πωντάπασι μᾶν οὖν. 


Τὸ δέ ys? ἦν ἄρα,ἳ 


s TAaóxon, δι ὃ καὶ aei, £/09A0y τι σῆς δικαιοσύνης, 
v0 gor μὲν σπυτοτομηκὸν φύσει ὀρθῶς $ d d σκυτοτομεῖν 


xai &AAo μηδὲν mgárrsn, voy δὲ τεκτονικὸν τεκταίνεσθάμρει, i. 210, 
Φαίνεται. To δέ ys ἄληόές, τοι- 


xci τἆλλα δὴ οὕτως. 


oũrorꝰ μὲν τι" ὧν, ὡς dore», 3 δικαιοσύνη, ἀλλ οὐ περὶ σὴν 
ζω πράξη. τών αὐτοῦ, ἀλλὰ περ) τὴν ὄνσὸς ὡς ἁλ' nibus 
περὶ ὁ ἑαυτον" xai τὰ ἑαυτοῦ, μὴ ἑάσαντα τἀλλότρια" πράτ- 
Tí ἕχαστον ἓν αὐτῷ μηδὲ πολυπραγμονεῖν ος ἄλληλά 
σὰ ἐν τη vx? γη, ἀλλὰ qo órri và οἰκείω s) δυο) 


N 
x04 , &gbarso αὐτὸν αυτου 


καὶ ποσµήσώνσα καὶ Φίλου 


γόμενον ἔαυτῷ καὶ ξυναρμόσαντα τρία ὅτα, à ὡς τις 
ὅρους gris ἁρμονίας" ἀτεχνῶς, νεάτης Té sei ὑπάτης καὶ 
párns, xci £i!) ἄλλα" ἄτσα μεσαξὺ συγχάνε, ὄντα, πάντα 
σαῦτα ξυνδήσαντω καὶ πἀντάπασι ὕνα γενόρενον ἐν πολ- 


$DKqumt, ἔστι ΘΗ 


Am.—*? rwà add ΑΗΠΟΠΙ.--δ γε om $.—48 Épa 
περὶ ἑαυτῶν A.—"' τἁλλότρια Hm: τὰ ἀλλότρια *s.—" abrby...lavré? 


t po, $, — 


6Η: Tt ος —X Te 0m K.— st r. ⸗* 


πελενταῖον Am.—^ Te add 
om Φ.---ἵ 1b. D.— τοιοῦτο ο.--- 


Om A.— ἁρμονίας rpeis €9T.—! el ante καὶ ponunt Am, om t.—* ἄλλ er.— 


τοῦτο μὲν δὴ oiv] Particulam 8) e 
Sitobmo inseruimus. Αν. 
$. 17. τύπον] E Bas. 2; etStob. repo- 
nendum éet » Twà, quod. Ficinus 
quoque expressit: in aliquod principium 
imeginemque.— Mox post Τόδε (sic enim 
scribendum pro Τὸ δὲ, etiam Ficinus: 
hoc autem —) inserudimus *ye cum Cod. 
. et Stob. Asr. 
έλα] Sic pro óeAei correximus 
sensu postulante. "Verba enirn ita co- 
hæreut: τόδε ye ᾗν ἄρα εἴδωλόν τι τῆς 


peracrutanda justitie nalura 
—* quoniam justitia ipsius i imdgo in 
eo inerat,) scilicet τὸ (i. e. τοῦτο), τὸν 
μὲν σκυτοτόµον cet. Asr. 


τὸ δέ ye ἀληθὲς] — Revera, i. q. alfas 
simpliciter τὸ δὲ, de quo jam ezposhi- 


mus. An. 
Schol. Ruhnk. τοι νήήη 


—— λεγ όμενον φθόγγον΄ 
*7 75 ToU αὐτοῦ τούτου Big 5 


πασῶν cwrrhuaros. Μέση δὲ καὶ abr). 
ὔτοι φθόγγο $ χορδ) ἡ τελευταία μὲν’ 
τοῦ πρώτου διὰ y, Δρχ) δὲ τοῦ δευ- 


Tépov, ὡς εἶναι ούτω», Kou, ds Πτολό-᾽ 
μαῖόε τέ dos καὶ ol ἄλλοι povoucel. Vid. 
Vitruv. v. 4. Nicomach. Harm. in Mét- 
bom. Antiq. Mus. Script. p. 88. Heeren. 
ad Stob. Eclog. Phys. p.i. p. 490. Asr. 





I1. 444 


τετ l. 211. 


500 .HAATONOZ. 


λώ», σώφρονα καὶ ἡρμοσμίνον, οὕτω L mpárrtir 30», 6a» 
σε πράττῃ 8 περι χρημάταν χσῆσι ς περὶ σώματος θερα- 
qaia 5 καὶ πολιτικόν" "a n περὶ σὼ ἴδια ξυμβόλαια, t ἓν 
qc! τούτοις ἡγούμιενον xci ὀνοριάζοντα. δικαίαν μεν καὶ 
κολὴν πρᾶξιν ἡ 5 ἂν ταύτην' σὴν sen ccm "i xoi συνασερ- 
γάζηται, σοφίαν δὲ την ἐπιστατοῦσαν ταύτη' τῇ EI EAT 
ἐπιστήμ»ν, ἄδικον i πρᾶξιν 3 5 ἂν ἀεὶ ταύτην Any. ἁμαδίαν 
δι την ταύτῃ αὖδ ἐπιστατουσαν δόξαν. Παντάπασν», 5 
à ος, 9 ὦ Σώκρατες, — Mystic. Ein, 323 ἐγώ" vor 
μὲν δίκαιον καὶ ἄνδρα καὶ πόλιν καὶ δικαιοσύνην, ὁ 9 τυγ- 

άνει ὃν αὐτοῖς Ov, Si φαῖρωον" εὐρηκέναι, οὐκ ἂν TU Ld 
οίμαι, δόξαιμν ψεύδεσθαι. Μὰ Δία o0 μέντοι ἔφη. 
—2 ώρα: Dapur. 

. "Eero! δή ἦν 0 ys μισὰ γὰρ τοῦτο sxerríos, 0i- 
μαι, ἀδικίαν. Δῄλον à οτι Ovxovy στάσῳ TU, αὖ τριων 
ὄντων γούτων δεῖ αυτὴν εἶναι xai πολυσραγμοσύνην xai 
ἀλλοτρ]οπραγμοσύνην xci Vra Tauri .Mágoug σος Ts 
0A9 τῆς Vvysis, i iy ἄρχῃ à 6y «vri ο Ü προσήκον, ἀλλὰ τοιού- 
TOU ὄντος φύσει oio? πεέπευ" αυτῷ δουλεύει σῷ του" (ag 
xoũ γένους órri.! roũr dera, οἶμαι,' Φήσοµεν καὶ τὴν 
τούτων ταραχὴν καὶ πλάνην εἶναι, τήν τε ἀδικίαν καὶ ἄκο- 
* καὶ πολιτικόν ΑΘΠΦΏΚΟΤΠΙΕ: καὶ περὶ πολιτικόν Ὁς.---ὃ 3 καὶ περὶ A.—* ταύτην 
ο..Ἀν om Φ.---ᾱ E. σ.--- ταύτην T. — λύοι θΚΦΤ.--ἕ a) AEIIcm, om Gér: ἂν ὃς. 
—h φῶμεν 6t.— τοι θΕὸτ.--ᾱ δ, vr.—! ἔστι p.— δὲ Km.—* ὅτι om n1— 


* ποιούτων $.—P οἵου nt, olov v. -a πρέπχαι v.—! τοῦ & ab δουλεόειν ΑΠΌΚΠΙ, τῶ 
ὃ al δονλεύειν q. — ὄντε q.— εἶναι ο.--- καὶ ante δειλίαν om υ.---' ξ. Ἐσ--- 


σώφρονα] Stob. καὶ ἐκ πολλῶν σώ- 


Φρονα. Moz σώζηται καὶ συναπεργάζη- τὴν 


ται---ὡς τὸν ταύτῃ cet. —Pauloante verba 
καὶ κοσµήσαντα e sede sua remota vide- 
bantur De-Geerio Diatrib. p. 1023. et 
ante καὶ ξυναρµόσαντα ponenda; quod 
secus mihi videtur, κοσμεῖν enim, quod 
est in ordinem redigere, deinde tempe- 
rare et moderari, recte cum ἄρχει» con- 
jungitur. Asr. 

ἂν ἐπιστατοῦσαν] Platonem scripsisse 
péto àrremrarovcar. nullum enim hic 
usum habere potest vocula ἄν: eoque 
magis audacter ex ἂν et ἐπιστατοῦσαν 
fsciendum esse unum vocabulum à»re- 
πιστατοῦσαν dico: simul] etiam respi- 
ciens ad ἐἀπιστατοῦσα», quod proxime 


precessit: ut quemadmodum σοφίαν dixit 
émeoraroUcar v Tj wpdte àn- 
στήµην : it& ἁμαθίαν» (que ο σοφία est con- 
traria) dicat τὴν ταύτῃ àrremurarovser 
δόξα». SrEPBR. 

ταύτῃ δν] Haud dubie ἂν mutandum 
in ad. Λετ. 

φῶμεν ἄρα ;] Vulgo dpa. Interrogans 
est ipsum vétbum φῶμεν. Asr. 

ἔστω 5] Stob. ἔστι 93) ; deinde S$- 
Aor, omisso ὅτι. Ásr. 

προσῆκο»] Absolute positum est, ut 
ἐξὸν et alia pesi solent, de quo jam ez- 
posuimus. 

τοιούτου---οἵο»] I. e. ὥστε, ut m .0- 
pras explicavimus. Λοτ. 





IIOAITEIA, A. 501 


. Pd ^v 
λαδίαν xci δελίαν" καὶ ἁμαθίαν καὶ ξυλλήβδην" φᾶσαν 
N 5 Mod 3 
πακία. Ταυτὰ μὲν οὖν ταῦτα," ἔφη. [8. 18.] Οὐκ- 
^» ? N 4“ N 9 e 
oUw ἦν ὃ ἔγώ, xoi τὸ ἄδικα" πράττειν καὶ τὸ ἁδικεῖν καὶ 
7 * ^ "i 
αὐ τὸ δίκαια πομεῖν, ταῦτα πώντα τυγχάνει ὄντα) κατά- 
»à ud y N teg xà / 8 à / a 
δηλα ἤδη σαφως, εἰ περ xoi 9. ἀδικία τε xoi δικαιοσύνη; 
^ y ^ , 
Πώς δή; Ὅτι, 2» 0? ἐγώ τυγχάνει οὐδὲν διαφέροντα 
τῶν ὑγιεινῶν τε καὶ νοσωδῶν, ὡς ἔπεῖνα $9 σώματι, ταῦτα 
, "c ^s 4 X ο ἆ ε M € 7 . 
ἐ ψυχη. πι $Qm. Τὰ μέν που ὑγιενὰ ὑγίειαν 
, "e 4 ài * / / f η] ^e Y x 8 
ἐωποιεῖ τὰ δὲ νοσωθη νόσο. ἈΝαιι Όλυκρυν καὶ τὸ [οὲν vi. 1. 31. 
/ "T 4 »y 
δίκαια αράττειν δικαιοσύνην ἐμιποιεῖ, τὸ 0. ὥδικα ἀδικίανιξ 
'A ο "Ee hr N N e ’ 9 ev h 3i 9 ^k 
υάγκη. Ἔστι δὲ τὸ μν ὑγίμαν ὀμποιῖν' τὰ) ἐν τῷ 
σωµατι κατὰ Quoi καθιστάναι κρατέῦ τε καὶ κρατέσθαι 
t 5» 5 , M Ν / | 8 4 m * i y 
UT ἀλλήλων, TO δὲ νόσον παρα Φυσι αρχευ τε και αρ- 
* y 4/ e 7 * 
χεσθαι ἄλλο ὑπ ἄλλου. "Εστι γάρ. Οὐκοῦν αὖ, ὄφην, 
N ^! Lr ^^ 
το) δικαιοσύνην Spmromiy va ἓν σῇ ψυχῇ κατὰ φύσιν κα- 
/ "e" rf N P ft 5» 5 ΄ hy ^ 
θιστώναι κρατεῖν τε καὶ χρατεῖσθαι Uw ἀλλήλων, τὸ δὲ 
, , M ΄ » M! » 3 e 
ἀδικίαν παρὼ Quoi» ἄρχειν τε καὶ ἄρχεσθαι ἄλλο ὑπ' 
1 e α M 4 y » € ^ 
&AXov; Kopudz, ἔφη. ᾿Δρεσὴ μὲν ἄρα, ὡς Sois», ὑγίειῶ 
/ AN 5 ν εν Lue ^ JAES 
τό τις ἂν' sim καὶ κάλλος καὶ εὐεζία ψυχΏς, καχία ὃν 
/ 0*7 κ δν 5 4A e YA 
νόσος τε καὶ Dic 0G XX. ἀσθενεια. Ἔνστι οὕτως. Αρ 
Kk x , * ^» ^v 
οὖν OU καὶ τὼ μὲν χαλὼ ἐπιτηδεύματα εἰς ἀριτῆς κτῆσιν 
/ 
Φέρει, τὰ δ᾽ αἰσχρὰ sig κακίας; Ανάγκη. 
NM NU» e» vt? ἰψ / 
Τὸ δὴ λοικὸν ἤδη, ὡς ἔοικεν, mu icri" σχίψασθαι 
7 ^s / 
πότερον αὖ λυσιτελεῖ δίπαιώ τε σρώτσειν καὶ καλὰ ὄπιτη- 11, A45. 
7 ^: 
δεύειν xoi εἶναι δχαιον, $C T6 λανθάνῃ άν σε μὴ σοιούτος 
Ν΄ «4 » " ! dà v » X » ὃ,δς M 
ay, ἢ ἀδικεῖν το xci ἄθικον δίναι, ἑών περ pur) διὸφ δίκην 
" ταυτὰ μὲν οὖν ταῦτα Amt, ταῦτα μὲν οὖν ταῦτα ΘΕΤΙΦ : ταῦτα μὲν οὖν ταύτρ *s. 
— τὰ δίκαια ΑΘΗΠΦΠΙΤ.---) ὄντα τυγχάνει ΘΕᾷτ.---ἳ ἡ add ΑΘΕΠΦΟΠΙΤ.--- καὶ ἡ 
δικαιοσύνη G9ag.—h ὅτι δὲ ἦν v.—* τῷ ψυχή Κ.---ᾱ τοι Obr.—* ἐμποιεῖν s.—l ναί 
om K.—6 ἄδικα πράττει ἁδικίαν Ho.—h ἐμποιεῖν Hm : ποιεῦ *s.—! τὰ om q.— 
k τῷ om m. — »ócor...9$ om K.—* παρὰ φύσιν post ἄρχεσθαι ponit H et hic et v. 


8.—* ἔστι...ἄλλον om $,—9 ἂν v.—9 ry t.—4 τὰ om e, —' δὲ tc.—^ ἂν om DK 
q.—' καὶ κάλλος om Φς.---ἳ xal ante ἀσθένεια om $.—" ὧν ἔοικεν ἤδη o. —" ἐστιν 


b 18. εἴπερ καὶ ἁδικία] Stob. ἥπερ καὶ De sententia, vid. Morgenstern. Com- 

à Mox ἐν τῇ Ψνχβ, ut cod. Reg. | ment. p. 112. Asr. 

et πράττει. ΛΑΤ. - doen) μὲν ἄρα] Illustravit hmc Galen, 
ἐμτοιε] Vulgatum épsoiir sponte sic de Hip et Platon. Decret. v. p. 

Correximus, ÁsT. 287. Cf. Platon. Sophist. p. 338. et 

. καθιστάναι] Est constituere, efficere, Morgenstern. l.l. p. 111. Λετ. 

l. q. ποιεῖν, ejusque usus frequentiaimus. 


502 HAATOQNOZ 


pai βελτίων yiyrmeas xoa Ceputros. ' AAX, ἔφη, ὦ Σο- 
νρατες, γελοῖον έμοιγε φαίνεται τὸ σκέωµα γίγνεσθαι on, 
it. i. 918. 84. foU μὲν σώματος "i φύσεως διωφθειροµένης δοχ ες v 
βιώσὸν εἶναι οὐδι7 para πάντων σιτίων σε κα) mor καὶ 
παντὸς φλούτου καὶ πάσης agn. v9); δι αὐνοῦ τούτου M 
dep φύσεως ταραττοµάνης aei διαφθειροµένης βιωτὸν 
ἆρα έσται, ἑάν i "s τοι ὃ ὧν βουλλόή ἄλλο αλὴν TOU- 
φον ὁπόθεν κακίας μεν καὶ ἀδικίας ἀπαλλαγήσεται, à:- 
πανοσύνην δι κα) ἀρετὴν κτήσεται, rein περ ἐφάνη γε 
ὄντα" d Σκάτερα οἷα "paie διεληλύθαμιω. Γελοῖον γάρ, 
» δ' (γω. ἀλλ ὅμως ἔπεί viet ἐνταῦθα ἀληλύθαμο, ὃ ὅσον 
oio τε σαφίστατα κατιδεῖν 0; ὅτι ταῦτα οὕτως χω, οὐ χρὴ 
ἀποκάμνη». πιστα " σον Δία $e, φάντων ἀποκμη- 
rio⸗. Δεῦρο οὖν ἦν à' ivo, ίνα καὶ ἴδης οἱ ὅσα xci! $103 
[A 5, κακία, ec (uoi δοκεῖ, & γε Lu xi Ld βίας. 
Ἔπομα,, ἔφη: μόνον λε. Καὶ μήν, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὥς περ 
ἀπὸ σκοπιᾶς μοι φαίνεσοιι, ἐστιδὴ" ένσαυθα ἄναβεβήπαμεν 
φοῦ λόγου, $9 μὲν εἶναι sidoc. τῆς ἀριτῆς, ἄπειρα às της 
κακίας, rirraęæ δ) ἐν αὐτοῖς ἅττα ὧν καὶ or i $wipurr- 
δῆνα,. Ile Abytus; έφη. "Oro? ἦν à' &ya, πολιτειών 
όσοι" αἰσὶν εἶδη έχοντες, τοσοῦτοι ποδυνεύουσι καὶ | ψυχᾶς 
τρῦποι εἶναι. όσοι δή: Πέντε μέν, ὧν δ᾽ Sys πολισειῶν, 
i. i, 214. wbors δι Joys. Λένε, $Qn, σίνες. Λόγω, iron, ὅτι sic 
μυ οὗτος OY nuc" —B πολιτείας ein ὧν τρόπος, 
ἐκ ονομωσθείη à'" ἂν xoi Qiy 5. ἐγγενομένου μὲν" γὰρ a- 
δρὸς i»og ἐν toig ἄρχουσι διαφέροντος [βασιλεία ἂν κλη- 


ἡμῖν K.—* τε φτ.--7 οὐδὲ om pr H.—* μετὰ om Π].---ᾱ τε καὶ v: om cum ipso 
διαφθειροµένηι Θ41.---» τούτου H, τοῦ τοῦτο 0.—* μὲν om O9r. —* ὄντα γε Obr. 
--- οἷα καὶ ἡμεῖν q.—f ἂν m. — ὀπειδήκερ Em.—^ δ c.— libri ἂποκρητέαν.--- 
k voy AGHIIeecmt : T5 ri! aal post ὅσα om O6mr.—* 9) om n.—^ ὁπειδὴ ΑΘ 
TéDKgomt : ἐπειδήπορ *r.—9 ἂν ét. —P? ὅσοι σοι K.—^ τρόκου..πολιτειῶν om 8: 
φρόποι om mt.—! ἔφην K.—9 ἔφη 86r, ἔφην m.—t ἡμεῖ om ér.—* ἂν έν Ἐδ.-- 


ὅσον] "Vide annon fco» mutare in nempe, vid. exempla collegimus in 
ὅθεν oporteat. Srxru. Ephemerid. Tandishot t. i. Fasc. ii. p. 
ὅσον] Ni fallor, scribendum est ὅπου, 1968. et Matthis Gr. Gr. p. 894. Asr. 

wt respondeat precedenti ἐνταῦθα. Asr. πέντε δὲ καὶ] καὶ ο Stob, et Ficino 
δεῦρο δ)] Laudat Stobreus zii. p. 264. (quisque rursus et. anima) interponen- 

ubi scribitur δεῦρο νῦν-- ἅτε-- ὃν αὐτῇ dum duximus. Λατ. 

ὄντα et τοιοῦτο, In verbis ἵνα καὶ ἵὄμ ῥµβασιλεία] Cf. Hippodam. i in Stob. xli. 

particula καὶ explicativa est: scilicet, p.251. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 4A. 503 


θείη, αλειόνων Bi ἀριστοκρατία. ᾿Αλήδη, ἔφη. Tovro 
μὲν τοίνυν, ἦν Q' ἐγώ, ἓν εἶδος λέγω" oUTS γὰρ ἂν σλείους 
οὔτε sig! ἐγγενόμωενος" πωνήσειεν ἂν τῶν ἀξίων λόγου νόμων" 
τῆς πόλεως, τροφῇ τε καὶ παιδείᾳ χρησάµενος ᾗ διήλθο- 
µε. Όν γὰρ εἰκός, ἄφη. 


 δ) om Θ.--- μὲν om K.—* ἂν om q.—! els c.—* ὀγγεωόμενοι OrléDmt, ὃν γε- 
voueyos v.—? ρόµων om Φ.--ὃ f AOTIóemt: Αν *s. 


ὀγγοόμενος] Ald. Bas. 1. 3. et Stob. — quam existimatione dignum in reipublica 
ἐγγούόμεοι. Mox τωὰ post ἂν e Stob. legibus mutabit. Postremo Stob. ᾗ διε- 
recepimus, Etiam Ficinus vertit: quid- ληλύθαμεν exhibet profj» διήλθοµεν. Αοτ. 


Seph. 
P1 


Bek. 
111. 1. 915. 





HOAIT E I A, 


$. 1. Ayafar μὲν τοίνυν τὴν τοιαύτην v0 τε καὶ 
- πολισείαν xai Eu καλώ, καὶ ἄνδρα ro τοιοῦτον- χα- 
κὰς ài τὰς ἄλλας καὶ ἡμαρτημένας, e σερ αύτη ὀρθή, 
σερί Té TOÀ sen διοικήσεις καὶ τερὶ διωτών ψυχής τρόπου 
κατασκευή», L. rírraoci" πονηρίας εἴδεσιν οὔσας. Ἠσοίας 
δὴ ταύτα, ig». 

Καὶ iyo pár je vàg ἔφεξης 6 igo, ὡς μοι ἐφαίνοντο 
ἕκασται 4 ἀλλήλων μεταβαίνει" ὁ δὲ Πολέμαρχος--- 
σμικρὸν γὰρ ἀπντίρω σου ᾿Αδειμάντον καθη ἤστο---ἑατείνας 
σὴν χαρα καὶ | λαβόμενος TOU ἡματίου ἄνωθεν αὐτοῦ παρὰ 
σὸν spes! d ἔκεῖνόν τε προσηγώγετο καὶ αροτείνας ἑαυτὸν 
ἔλενεν ἄττα αροσκεκυφως,. ὦνὶ ἄλλο μὲν οὐδὲν κατηκού- 


* σὺν add Α.--ὃ γόσσαρσι D.—^ βία 0.--4 ρόμος Ἱ--- «ροκεκυφὼὸτ Km.—f ἂν 


1. ἰδιωτῶν vexit τρόπον 490. Matthie Gr. Gr. p. 285. et 
* dubie glossema est, - um pier Buttmana. p. 275. - Ceterum verba eundi 


Tea i. s et ridetur non —* "eriam d , ἔρχεσθαι) constat cum. participio 
ψυχη; videtur verbi ita construi, ut Latinorum 
E) S. ains isciplimam. Άντι ο futurum periphrasticum exprimant. Vid. 
&)] Schol. Ruhnk. 161. M δισνλ- Victor. ar. Lect. ix. 4. Valcken. ad 
ἐπορενέμην οὖν τῷ lera γρά- E Phen. p. 382. Fischer. ad Eo- 
poeni bii μονος fa λάφουσι na] th το et ad Weller. t. iii. p. ii. 
fru» τὸ decer καὶ παρὰ Θουκυδίδη οὅ- 
τω ἀναγφωστόον τὸ ἀκμάζονταν Siem els —— ες Nihil pra- 


Tavrép. οἱ δὲ "Loves ijecar καὶ fficay. Ο{. ter hoc, v. ad |. ii. S. 
Etymol. M. v. ἀνήμυ p. 131. et v. few 








ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, E. 505 


σαμεν, τόδε δέ, Αφήσομεν oo», ἔφη, 7 σίξ ὁρᾶσομεν; "Ἡνι- nit. 216. 
στά γε, ἴφη ὁ Αδείμαντος µάγα ἤδη λέγων. — Kei ἔγώ 

Τί μάλιστα, ἔφην, ὑμεῖς ovx ἀφίετε; Σέ, 2 9 ος. Ἔτιὶ 

ἐγὼ &ITOM τί μάλιστα;  Απορραθυμεῖν ἡμῶν) δοκεῖς, ἔφη, 

καὶ εἶδος ὅλον οὐ τὸ. ἐλάχιστον ἐκκλέπτειν τοῦ λόγου, ἵνα 

μὴ 0 A dy," καὶ λήσειν oimÜzvou" εἰπὼν αὐτὸ Φαύλως, ὡς 

ἄρα περὶ γυναικῶν τε χαὶ παίδων παντὶ δῆλον ὅτι κοινὰ 

va? Φίλων ἔσται. Οὐκουν ὀρθῶς, ἔφην 4 ᾿Αδείμαντει 

Ναί ἡ ὃ ὃς. ἀλλὰ τὸ ὀρθῶς τοῦτο, ὥς περ τἆλλα, λόγου 
δεῖται,ὶ τίς ὁ τρόπος τῆς κοινωνίας". πολλοὶ γὰρ d γίνοιν- 

το. μὴ οὖν παρῇς ὃν τινα σὺ λέγεις. ὡς ἡμεῖς πάλαι σι- 
θιμένομεω᾽ οἰόμενοί σέ που μνησθήσεσθαι παιδοποµας" σα 

πίρι, πῶς παιδοποιήσοντωι, καὶ γβνομένους uc θρέψουσι,” 

xci ὅλην ταύτην ἣν λόγεις κοινωνίαν γυναικῶν TS καὶ παί- 

δων μέγα γάρ τι οἰόμεθα Φίρειν καὶ ὅλον εἰς" πολιτείαν 
ὀρθῶς ; μὴ θρθως γιγνόμνενον. νῦν οὖν ἐπειδὴ ἄλλης ἐτι- 
λαμ/θάνει πολιτείας πρὶν) ταῦτα Ἱκανῶς διελέσθαι, δέδοκ- 

σαι ἡμῖν τοῦτο ὃ σὺ ἤπουσας, TO σὲ" μὴ µεβιέναι αρὶν ὧν τι. 450. 


Ὀ.--ἔ ὅτι K.—h µάλιστ v. — ἔτι AGI DKomt: ὅτι 5. — ἡμῖν om q et pr X. 
ει 


—À] οὗ τὸ οὐκ v. — διέλθοι: D.—^ οἰηθῆναι ATIéDEqemt, οἱηθῆναι Θ: οἵει *r.— 
9 τὰ τῶν Κ.--ρ ἔφη τ.---ᾱ δεῖται λόγου v.—' ἂν om. Θ6ὔ1.--- περιεµένοµεν q.— 


αι 
* μνησθῆναι ΘΦΏΚΦΩΤΞ, μνησθῆνσεσθαι TI.—?. οἶμαι κοινωνία καὶ µέγα τε οἰόμενοί K. 
—" τε om t.—" διαθρέψουσι m.—* els τὴν m.—? πρὶν ἂν ὃτ.---Σ τόδε K, $3 σε q. 


µέγα-- λόγων] µέγα non hoc, quod 
dicitur, respicit, ut μέγα λέγειν frequen- 
tissime usurpatur (vid, Fischer. ad Apo- 
log. p. 82. Lobeck. ad Sophocl. À jac. p. 
281.) sed contentionem vocis significat, 
ut Erast. p. 138. B. λέγων μέγα τῷ φωνῇ, 


Ty αὐτοῦ κατακούοι τὰ παιδικά. i- 
stoph. Nub. 220. ἀναβόησόν abróv uoi 
sT. . 


ὅτι---τί μάλιστα] | Cod. Reg. exhibet 
ἔτι, quod esset porro (v. Lexic. Xeno- 
phont, v. ii. p. 379.); tunc vero ante τί 
µάλιστα poni deberet ὅτι; nam hmc 
altera interrogatio ὅτι τί μάλιστα (qua 
fandem ex causa, int. ἐμὲ οὐκ ἀφίετε) 
propter pregressam illam τί μάλιστα 
(Juia tandem oix ἀφίετε) necessaria est. 

8T. 
ἐκκλέπτειυ] Clam abducere (Crito, p. 
179. pisch. noph. Apol. c. 23.) h. |. 
at. 


Vor. VI. 


est surripere, defraudare. Λατ. 

εἰπὼν φαύλως] Simpliciter, h. e. lovi- 
ter ac defunctorie, Theæt. P 147. C. 
ἔπειτά γέ sov ἐξὸν φαύλως καὶ βραχέως 
ἁποκρίνασθαι, wepiépy era: ἀπ έραντο» ὁδόν. 
De Legib. xi. 929. Α. μὴ φαύλως οὕτω 
ἐξέστω unb. εὐθὺτ τοῦτο δρᾷν.  Respici- 
tur vero his verbis locus ille |. iv. c. 8. 
ubi legitur: ὅτι δεῖ ταῦτα κατὰ τὴν πα- 
ροιµίαν πάντα ὅτι µάλιστα κοινὰ τὰ τῶν 
Φίλων» ποιεῖσθαι. ubi v. not. Asr. 

τὰ τῶν φίλων E Cod. Regio articu- 
lum τῶν, qui vulgo desideratur, adjeci- 
mus. ΑΡΤ. 

ἐπιλαμβάνει] ἐπιλαμβάνεσθαί τινος est 
aliquid apprehendere cum impetu quo- 
dum et celeritate, ut scilicet effugias 
aliud quid ΄ molestum ac difficile: id 
qued Adimantus Socrati h. 1. exprobrat. 


8T. 
38 


506 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ni i 311. ταῦτα" πάντα ὥς τερ τἆλλα" δµλθη. Καὶ iu τοίνν, 
ὁ Ῥλαύκων ἔφη, κοινωνὸν τῆς ψήφου ταύτης" τίθεγε. 
᾽Αμέλει, ἔφη 0 Θρασύμαχος, πᾶσι ταῦτα" δεδογµένω ἡμῖν 
νόμιζε, ὦ Σώκρατες. [.392.] Οἷον 3» δ ἔγώ εἰργά- 
σασθεξ ὀπιλα[βόμενοί µου] ὅσον' λόγον πάλιν, ὡς περὶ ἐξ 
ἀρχδε, πεεῖτε περὶ τῆς πολιτείας! ἣν ὡς ἤδη διεληλυθως 
ὄγωγιΧ ἔχαιρο ἀγαπῶν Sí τις ἑάσοι ταύτα ἀποδιξάμε- 
vog ὡς τότε ἐρρήθη." dX νῦν ὑμες παρακαλουντες οὐκ ἴστε 
ὅσον ἐσμὸν λόγων ἐπεγείρετε ὃν ὁρῶν ἐγὼ παρηκα" τότε, 
μὴ παράσχοι πολὺν ὀχλο. Τί δὲν $0 ὃς ὁ Θρασύµα- 
ος" χρυσοχοήσοντας) os τούσδε νῦν ἐνθάδεὶ ἀφῖχθαι 
ἀλλ οὐ λόγων" ἀκουσομένους Na, εἶπον  µατρίωνὶ γε. 
Μέτρον δέ y, ἔφη, ὦ Σάκρατες, 0 Γλαύκων, τοιούτων λό- 
yam ἀκούειν ὅλος ὁ [βίος νοῦν ἔχουσιν. ἀλλὰ τὸ μὲν ἡμέ- 
τερον $a σὺ δὶ aspi ὧν ἐρντῶμεν μηδαμῶὼς ἀποκάμης" 5" 
σοι δοκεῖ διεζιών, τίς ἡ κοὐνωνία τοῖς φύλαξη ἡμῖν" παί- 
Uo» σε Tipi. καὶ" γυναικῶν ἔσται, καὶ τροφῆς νέων "σι ὄν- 


—5 τοῦτο K.—h πάντα ταλλα OTIt, ὥσπερ ταλλα πάντα CDEq. —e ἔφη & 
γλαύκων Φ, ὦ γλαύκων ἔφη τ.--ᾱ ταύτης om K. — τίθεται c.—Í ταυτὰ A, ταῦτα 
τὰ Φ, ταντὰ τὰ t.—5 εἰργάσοσθε c.—h^ 0s t et pr 8, ὃν corr 6.—! ὥσπεροι K, 
post ἀρχῆς ponunt G&c.—k ἐγὼ Θ0τ.---' ἐάσοί ATIcm, ἑάση ᾳ: édoe: *s.—" ἑρρή- 


θη ABTIqm : ἀῤῥέθη *s.—^ ἐμὸν Θ.--ὁ παράσχη 
4 ἐνταῦθα 691.— λόγον m.—- καὶ K.—4 μότρον ΘΕΠΦΡΚΟΕΠΙ : 


G9r.—P χρυσοχοήσανταε Πτπι.--- 
.-.-- 


μέτ 
* ἁπόκαμε ϱ.--ἵ el tm.—" ἡμῖν AGRIIPDKqemrt: ἡμῶν s.—* καὶ Tel ο δι- 


αρὶν ἂν ταῦτα πάντα] Cod. Reg. πρὶν 
ἂν τοῦτο, ὥσπερ τἆλλα πάντα διέλθῃ.. 
Ficinus vero vertit: antequam hec om- 
nia, cetera, exposuisses. 


Aer. 

$. 2. ἐῥῥέδη] Bas. 2. ἐῤῥῥήθη, qure pro- 
miscui usus sunt ; vid. Heind. ad Gorg. 
4. 50. Mox Bes. 2. ἡμεῖς, vitiose. Asr. 

do, ἐπεγείρετε] | Respexit 
Porphyr. de Abstin. i. c. 84. ἐξ ὧν αἱ 
μρῆμαι καὶ αἱ φαντασίαι al τε δόξαι ἂν- 
Δροιζόµεναι ἐσμὰν τῶν παθῶν ὀγείρουσαι, 
et illusravit hanc similesque loquendi 
rationes Heusd. in Spec. Crit. p. 110. Asr. 

παράσχοι ὄχλο»] ὄχλον (i. e. ὄχλησιω 
v. interpp. ad Thom. M. p. 667.) παρέ- 
xew, molestiam exhibere, molestum esse, 
frequentis usus est, ut Phædon. p. 84. D. 
ὀκνεῖν δὲ ὄχλον ταρέχει», ubi v. Fiscb. 
Asc 


χρυσοχοήσοντας] H. e. ut. se decipi, 
magnamque sibi spem eripi patiantur. 


Χρυσοχοεῦ, aurum fundere, proverbia- 
liter dicitur, quem agua, quam animo 
conceperat, spes frustratur. Prorerbii 
originem exponunt Suidas b. v. et Erasm. 
Adag. Chil. iij. Centur. iv. 86. p. 588. 
Asr. 

pérpor]  Scripsimus, sensu postulante 
pro nérpioy preeunte Ficino : modus cero 
et terminus horum sermonum. Asr. 

σοι δοκεῖ] Ficinus vertit, ac si le- 
gisset: el eol δοκεῖ--. Tu vero ne gra- 
veria, si tibi videtur. Ad verbum ita: 
Tu vero ne. gracveris, qua optime tibi vi- 
sem fuerit. Faznsz. Bas.1. 2. 3 pro 

. Ásr. 

ἡμῖν] Sic Ald. Bas. 1. et 2. quod 
Steph. sine causa in ἡμῶν mutavit. τίς $ 
κοινωνία ἡμῖν ἔσται est: quam commn- 
nionem — debeamus. Asr. 

τροφῇῆς] Verba sic conjunge : τροφής--- 
τῆς "yryrepérns ἐν τῷ χρόνῳ μεταξὺ γενέ- 
σεως τε καὶ παιδείας. Asr. 





IIOAITEIA, E. 507 
TUP τῆς εν τῷ parat xgóro γιγνομένης γενέσεώς σε καὶ 
παιδείας, Ἡ " ài ἔπιπονωτάτη δοκεῖΣ είναι. Tipo οὖν" εἰσεῖν 
σίνο τρόπον δεῖ γίγνεσθαι αὐτήν. Ου ῥώδιον, ὦ o sion 
523 ἐγώ, διελθεῖν πολλὰς γὰρ ἀπιστίας ἔχει ἔτι μᾶλ- 
Ao» τῶν ἔρπροσθεν à ay διήλθομεν. κωὶν γὰρ ὡς —8 F 
yerou, ἀπισταῖτ' &y καὶ εἰ ὅτι μάλιστα γένοιτο, o? 
ἄριστ' ἂν εἴη ταῦτα, καὶ ταύτη ὠπιστήσεται.᾽ διὸ δὴ καὶ 
OX yog τις αυτών ἅπτεσθαι, μὴ εὐχὴ dox εἶναι 0 λόγος, & 
φίλεξ i ræles. Msi, ᾗ 200 ὃς, — ουτὲ γὰρ ὤγνώμονες 
οὔσε ἄπιστοι οὔτο δύσνοι οἱ ἀκουσόμωοι., Καὶ ε ἐγὼ. ε/σον 
Ὦ ἄριστε, 7 που βουλόμενός pd παραθαβῥύνευ λέγει» 
"Eyoy, ἴφη. Παν τοίνυν, ἦν ὃ) iy, τοὐνανσίον σοιεῖς. 
πιστούοντος μὲν. γὰρ μου έμοὶ εἰδέναι ἃ λέγω, χαλὼς 
εἰ. icy η παραμυβία""" ἐν γὰρ Φφεονήμοις σε καὶ φίλοις σε- 
gi τῶν μεγίστων σε καὶ φίλων" τἀληθη εἰδότα λέγειν ἁσ- 
φαλες xai θαβῥαλέον, ἀπιστουντα δὲ καὶ ζητοῦντα ἅ αμα 
τοὺς λόγους ποιῖσθαι, ὃ ὃ δή” εγὼ Opa, φοβερόν σε καὶ σφα- 
λερόν, oU vi? γέλωτα ὄφλειν---παιδικὸν γὰρ τοῦτό γε ο 
ἀλλὰ μὴ σφαλεὶς τῆς ἀληθείας οὐ μόνον. αὐτὸς ἀλλὰ 
χαὶ τοὺς Φίλους ξυνεπισπασάμενος" κείσοµαι, περὶ Oc ἥχιστα 
δεῖ σφἀλλεσθαι.' πῥοσκυνὼ δὲ ᾿Αδράστειαν, ὥ Γλαύκων, 
χάριν οὗ μέλλω λέγειν ἐλπίζω γὰρ οὖν ἔλαττον ἁμάρ- 


kei ἐπιπονωτάτη ὁτ.---- d Am — — IIDK, —— e9r.—^ xà» K.— 


€ λέγηται K.—3 καὶ ὡς est.— ἀπιστησέται e, Δπιστήσετα, D, ἀπιστήσετι K. 
—À δοκεῖ OTIPDK, δοκοῖ H, δοκῆ corr Α.---ἔ φίλε om &t.—h ἀκούσομέν σου 4. 
— γε DK.—k μὲν om DK et pr X.—! ἡ om Dq.—^* παραμυθεῖσθαι ϱ.-- οὗ φαύ- 
Aur q.—? δ) om 8.—P οὔτοι &Kqt.—1 οὗ µόνον αὐτὸς ἀλλὰ om $.—' —e— 


διὸ δή] Ald. et Bas. 1. διὸ δέ. Asr. 

ebx)] Ut Latinorum votum. Sic vi. 
12. vii. 17. de Legib. viii. p. 841. C. 
Hinc εὐχαῖς ὅμοια (v. 6.) vid, Victor. 
Var. Lect, xx. 6. Asr. 

ἐν γὰρ Φρονίμοις--ὄφλει»] — Laudat 
Stob. i. p. 24. in quo verba τε καὶ φίλων 
desiderantur. Asr. 

οὔτι] Cod. Reg. οὔτοι, male, vid. ad 
l. ii. p. 858. C. Asr. 

φίλους ξυνεπισπασάµενος] Vid. Hem- 
sterh. ad Lucian. Nigrin. Φ. 11. t. i. p. 
245. ed. Bip. et de μὴ cum futuro cf. Her- 
mann. ad Viger. p. 776. De Adrastea v. 
nostra ad Phedr. p. 306. et Buonarotti 


Osserv. Istor. sopra alcuni medagl. n. 

. p. 221. Ceterum male huc trahunt 
βασκωίαν vel Φθόνο», quasi sensus sit, 
invidiam deprecor, absit verbo invidia 
(sic Wyttenbach. ad Phædon. p. 95. B. 
hunc locum cepit; cf. Erasm. Adag. 
Chil. ii. Centur. vi. 38. p. 484. et Har- 
duin. ad Themist. Orat. xxxi. p. 854. 
C.) Sensus potius est: adoro, i. c. 
precor, Adrasteam s. Nemesin, ne prop- 
ter eu, que dicturus sum, me puniat : 
mamque me peccaturum esse intelligo, 
idque graviter, si quidem in bono, justo 
ac pulcro vos amicos decepturus sim. As. 


αι. 1. 318. 


τί. 451. 








508 IIAATONOZ 


τα, i. 319. 97400 ἀκουσίως vivóg Φονία γωίαθαι 9) ἀπατιώνα καλών fi 
καὶ ἀγαθῶν καὶ δικαίων καὶ vopdquwr. wípi." τοῦτο" οὖν 
vo κωδύνευµα κωδυνεύειν ἓν ἐχθροῖς κρεῖττον ἢ Φίλοις, ὥστε 
οὐκ" εὖ µε παραμυύε.Σ Καὶ o Γλαύκων γελάσας  AXX, 
ὦ δώκρατες, ἔφη, s» τι πάθωµεν πλημμελὲς ὑτὸ TOU" λό- 
you, ἀφίεμέν σε ὥς περ φόνου καθαρὸν' εἶναι καὶ μὴ άπα- 
τεῶνα ἡμῶν. ἀλλὰ θαβρήσας λέγε. ᾿Αλλὰ μέντοι, sirop, 
καθαρός γε καὶ. ἐκεῖ 0^ ἀφεθείς, ὡς ὁ γόμος λέγει εἰκὸς 
δὲ γε εἴ περ ἐκεῖ, κἀνθάδε. Λέγε τοίνυν, ἔφη, τούτου y 

ἕνεκα. Λέγεν δή ἔφην ἔγω χρὴ ἀνάπαλιν αὖ wow, & 
σόσε" (rug ἔδει ἐφεξῆς λέγειν. τάχα δὲ οὕτως ὧν ορθὼς 6 Yon 
μετὰ) ἀνδρεῖον δρῶμαξ παντελῶς διαπερανθὲν τὸ γυναικεῖον 
αὖ περαίνεν, ἄλλως τε καὶ ἐπειδὴ σὺ οὕτω προκαλεῖ. 

S. 3. ᾿Ανθρώτοις γὰρ Quei καὶ παιδευθεῖσιν ὡς ἡμεῖς 
διήλόοµεν, κατ ἔμὴν δόξαν οὐκ Sav | ἄλλη ὀρθὴ παίδων τε 
καὶ γυναικῶν ατῆσίς τε καὶ χρεία ἢ κατ ἐκείνην τὴν ὁρ- 
μὴν ἰοῦσιν ἦν περ τὸ αρῶτον ἀρμήσαμιν. ἑσεχειρήσαμεν 
δὲ που ὡς ἀγέλης Φύλακας τοὺς ὄνδρως καθιστάναι τῷ 
Aoys. Ναΐ. ᾿Ακολουθώμεν τοίνυν καὶ τὴν γένεσι καὶ 
σροφὴν παραπλησίαν ἀποδιδόντες, καὶ σκοπῶμεν si Apr" 

επι], 390. πρέπει 5 οὗ. Πῶςι ἔφη. "ὪΩδε τὰς θηλείας τῶν Qu- 
λάκων χυιῶν αότερα ξυμφυλάττειν οἰόμεθα δεῖν ἅ σερ ἂν 
oi ὤρρενες φυλάστωσιὰ καὶ ξυνθηρεύειν καὶ τἆλλα xo 


parvos Κ.---Ὁ σφάλλεσθαι δεῖ 4t.—! δικαίων νοµίµων ΑΠΌΚΟΤΠΙ, νοµίµων καὶ Bucaiem 
€.—^ περὶ τοῦτο ς.--- τοῦ τ.---ᾱ οὐκ add q.—! παραμυθεῖ BeDemt.—. ἀλλ om 
Φτ.---- σου πι.---ὓ καὶ καθαρὸν Am. — καὶ om 6,—4 ὁ ἐκεῖ v.—^ ye om K. 
—Í τοῦ ο.---ἔ δὲ Am.—h & τότευ: ἅ ποτε *s.—! ἔχοι om Φ.---) post. μετὰ omisi 
τὸ cum AORTMPDKermr.—* δρᾶγμα H.—! ἔστ AEm: ἔσται *5.—9 ὑμν ér.— 
» wpéro: 8.—^ ἔδει &.—9 ἂν om ϐ.---ἲ φυλάττουσιν D.—' xowas K.— τὴν q.— 


νομίµων πέρι] Sic Cod. Reg. quod 
Ficinus confirmet, ut qui verterit: quam 
m circa. constitutiones de Aonestis. et 
mis justisque fallit. Hoc autem dis- 


tit: quare melius (a) iterum) me cen- 
ma; nunc vero cum Cornerio et Ste- 

phano οὐκ εὖ pro genuino habeo. Asr. 
exbs δὲ] Sic Cod. Reg. Vulgo eiàs 


ST. 





crimen subire prestat. Vulgo scribitur 
νοµίµων περὶ τοῦτο. As. 

κυδύνευμα κωδυνεύοιν] | Vid. ad x. p. 
603. C. Asr. 

εὖ µε] Vel ante εὖ ponenda est nega- 
tiva particula οὐκ, vel hzc ut ironice 
dicta sunt accipienda. Srk»a. 

εὖ µε] Sic Ald. Bas. 1. et 2. Olim 
αὖ reposuimus, Ficinum secuti, qui ver- 


δέ γε. . 
τούτου ^ ἔνεκα] De hoc supra jam 
exposuimus, Ásr. 
$. S. τὰς θηλείαστ. φυλακ.] Laudat 
Galen. de Hippocrat. et Platon. Decret. 
ix. p. S31. v. 55. t. i. Bas. Asr. 
φυλάττωσι] Ald. Bas. 1. et 2. φυλάτ- 
Tovg. Asr. 


' IHIOAITEIA, FE. 509 


πράττεῳ, 5 τὰς μεν οἰκουρεῖν ὄνδον ὡς ἀδυνάτους διὼ τὸν" 
τῶν σχυλάκων τόκον τι καὶ τροφή», τοὺς ὃς φονεῖν τε καὶ 
πάσαν iri uar ἔχειν περὶ TG mop; Koi, ἔφη, 
πάντα" πλὴν ὡς ὠσθενεστέραις βώμεθα, τοῖς δὲ ὡς ἰσγυ- 
θοτέροις. Οἷόν T oU», ἔφην yo, éi τὰ αυτὰ χρῆσθαί τιν 
Cao, & ὧν μὲ τὴν αὐσὴν τροφήν σε καὶ παιδείαν ἀποδιδῶς: 
Ov» οἱόν τε. EX ὥρα ταῖς γυναιξῖν & ἐπ] ταυτὰ χρησόμεθα 
καὶ. τοῖς ὠνδράσι, ταυτὰ καὶ διδακτέον αὐτάς; No. τι. 453. 
ἩΜουσικὴ μὲν ἐείνοις σε” καὶ γυμναστιηκῇ ἐδόθη" Ν ad. 
Καὶ ταῖς γυναιξὶν ἆ ipu. τούτω” va rixvo sci τὰ περὶ τὸν 
πόλεμον ἀποδοσέον, καὶ χρηστέον κατὰ ταυτά: Eixog ἐξ 
ὧν Mytis, ἔφη Ἴσως δή, fro», παρὰ τὸ ἔθος γέλοια" 
ἂν φαΐνοιτο πολλὰ περὶ" σὰὼ νυν λεγόμενα, ε πεπράξεται 
j λέγεται." Καὶ | µάλα, ἔφη. T, z ην δ᾽ ἐγώ, γελοιότα- 
σον αὐτῶν ops; Ἰ δῆλω δη οτι γυμνᾶς τας γυναῖχας i 
ταῖς παλαίσεραις γυμναζομένας" μετὰ τῶν ἀνδρῶν, ου 
μόνον τὰς νέας ἀλλὰ καὶ non" τὰς πρεσβυτέρας, ὦ ὡς περ n. 191. 
τοὺς γέροντας ἐν τοῖς γυµωασίοις, ὅταν puroi* καὶ μὴ ἠδεῖς 
σήν ὄψιν d, opus φιλογυμναστὠσων" NS TOV Arb ^ ἔφη" γέ- 
λοιον γὰρ à, ὥς ys. 8» τῷ TUQETTUTI,. θανείη. Ουκοῦ», 
» à' ἐ 670 έσεί περ ὠρμήσαρεεν Myr, οὐ φοβητέον"' τὰ 
τῶν χαριέντων σχώµµωτα, ὅσα καὶ οἱ ἂν εἴποιεν εἰς τὴν 


t 5 c.—* καὶ ante τοῖς om. $.—" re om m.—" τοσούτω n— τὰ é6Kr.—? ἔφη 
λέγεις Obr.—* γέλοια OTID. item 510, 7.—* παρὰ ΘΦτ.---ὃ πεπράξεται q, πράξετε 
Φε: πράξεται *s.—* λέγετε ΦΙ.--ᾱ γυμναζομέναις Ἐ.---» καὶ ἤδη ΑθπΦΏΚΟνπις : 
38» καὶ *s.—f ῥυσοὶ EIIdmt : ῥνσσοὶ *e,.—5 φιλογυμνασθῶσι DK.—^ δῦ v.—! 7 
om pr 6.—X παρόντι K. — φανῆναι Pt.—2 φορητέορ &r.—^ ἂν add q.—9 ὀχλ 


és ἀσθενεστέραις] Dcesse puto ταῖς 
μὲν abte ὡς ἀσθενεστέραις: ut sequitur 
τοῖς δὲ ante dis ἰσχυροτέροις. ΞΤΕΡΗ. 

és ἀσθενεστέραιε] Ἡκυά dubie mais 
μὲν, quod in Ald. Bas. 1. 2. Steph. de- 
sideratur, e Galeno reponendurm, ut Fi- 
cinus quoque vertit: Nisi quod feminis 
wt imbevillioribus. Nam eti ante ol δὲ 
sepe oí μὲν omittitur, tamen h. ]. ora- 
tionis perspicuitas videtur ταῖς μὲν postu- 


. Asr. 
ἐπὶ τὰ αὐτὰ] Sic Bas. 2. et Galen. 
Mox ἐκείνοις καὶ γυμναστικὴ, omisso τὲ, 
Gelen. Paulo post ἀποδοτέον .re καὶ 
χρηστέον. Asr. 
ἴσως 5] Laudat Euseb. Prep. Evang. 


xiii, 19. p. 706. A. Cf. Theodoret. de ' 


Cur. Grec. Affect, ix. p. 129. Asr. 

παρὰ τὸ ἔθοσ] — Euscb. εἶωθὸς, et mox 
νῦν δὴ) Aeyópera. sr. 

τί & jv] Sic Euseb. Vulgo ὅ abest. 
Asr. , 

$ δηλαδὴ] Ex iis que antea annotavi, 
perspicere poterit lector, hic quoque scri- 
bendum ene 3 δῆλα ea MERE. à 

às τὰς γυναῖκας ore Lacede- 

moniorum, vid. T'hucyd. i 6. Plat. Thest. 
162. B. Propert. iii. 14. 3. Plutarch. 
vit. Lycurg. p. 47. F. Crag. de Repub- 
lica. Lacedemoniorum, iii. 9. 6. 4. et 
Perizon. ad Ælian. Var. Hist. iii. 38. p. 
220. Asr. 





510 IIAATONOZ 


* M / * n 4 M 8 ⸗ 
— 
καὶ περὶ µουσικὴν καὶ οὐκ ἐλάχιστα περ) τὴν τῶν οπλων 

/ "n , * ο 2 ^ »y 2 L] ? 
σχίσιν καὶ ἵππων Oy50i:$5^ Όρθῶς, ἔφη, λέγει. Αλλ 
’ , , M ^e 
iii περ λέγε ἠρξάμεθα, πορευτέον αρὸς τὸ TQUYU του 

, N e 


/ ^ ^ 4 
| »Opov, δεηθεῖσί τε τούτων μή τὰ αὐτῶν αρᾶττεν ἀλλὰ 


III, 1. 229. 


/ 4 e ΄ σ 9 N , ? v 
σπουδάζει» καὶ ὑπομνήσασιν oTi οὐ πολὺ, χρόνος ἐξ οὗ 
voi; Ελλησι ἐδόχει αἰσχρὰ Ei» καὶ γόλοια (c περὶ νυν 
φοῖςὶ απολλοῖς τὼν [βαρβάρων, γυρωοὺς ἄνδρας" opa Dani. 
καὶ ovt ἤρχοντο τῶν γυµνασίων απρῶτοι μὲν Κρῆτες, ἔπει- 
τα Λακεδαιμόνιοι sLz» τοῖς τότε ἀστείοις πάντα ταυτα" 

c^ Α 2 » ” , , 9 7 
χωμφδεῖν. 7j ουκ oiii Εγωγε. ᾽Αλλ επειδή, οἶμαι, y pu- 
μνοις ἄμιεινον τὸ ἀποδύεσθαι τοῦ συγκαλύπτειν πάντα 

4 ^ v? , Ν M 9 ^w 2 D N / 
τα τοιαυτα εφανη, και TO $? τοις ὀφθαλμοῖς δὴ γἕλοιον 
ς 3 ” ^ , 
ἐξερρύη ὑπὸ τοῦ &» τοῖς λόγοις pumvuÜsvrog ἀρίστου, καὶ 
τοῦτο" ἔνεδείξατο, Ovi µώταιος ὃς γέλοιον ἄλλο τι ἡγῶ- 
τα 5" τὸ κακόν, καὶ ὁ γελωτοποιεν ἐπιχειρῶν αρὸς ἅλ- 
σεις ΘΠ6ΕΙ.--ὂ ὥσπερ K.—A τοῖς om rIm. — τοὺς ἄνδρας dt.—* πρῶτοι ΑθΕδτῃτς, 


wpéra q: πρῶτον "s.—! λακεδαιµονίοις . — πάντα ταῦτα AHqcm : ταῦτα πάντα 
ος---Ὁ τὰ τοιαῦτα πάντα ét.—" τοῦ om Kq. — τούτου II.—J ἡγεῖται om Φ.---5 3 


κρῆτει- Λακεδαιμόνιοι] Vid. supra 
laudatos scriptores. Cf. Thucyd. |. |. 
P. Fabri Agonist. ii. 4. in Gronov. 
Thes. Ant. Grwc. t. viii. p. 19498. et 
Heind, ad Theszt. 6. 60. Aser. 

χρωμένοιε] χρῆσθαι, de exercitatione 
gymnastica, ut Xenoph. Mem. iii. 5. 14. 
ὁμοίως μὲν ois avrois χρώµενοι, quod 6. 
16. est σωμασκεῖ. AsT. 

πάντα τὰ τοιαῦτα] — Nihil habent hec 
verba, quo referantur ; nam cum ἔυγκα- 
Abwrei conjuncta ineptum darent sen- 
sum. Ni fallor, propter postremam pree- 
cedentis verbi syllabam ei» præpositio 
els, vel Attice ds, excidit, ut els consilium 
indicet, et verba πάντα τὰ τοιοῦτα verias 
gyrunastice artis exercitationes hisque 
similia significent. Asr. 

ἐνδείξατο] Sensu reciproco, se offen- 
dit, i. c. apparuit ; sic αὐτὸ δείξει, non, 
ut explicant, res ipsa offendet, sed per 
se apparebit. Hipp, Maj. p. 288. B. 
ἐδήλωσε. Xenoph. Cyrop. vii. 1. $. 30. 
Mem. i. 232. δηλοῖ. Aristot. Polit. iv. 
11. p. 115. ed. Schneid. Exempla lau- 
dant Gataker ad M. Anton. xi. ὁ. 15. 
Valcken. ad Eurip. Phœn. 626. et 
Heind, ad Hipp. Maj. 6. 18. Asr. 


σπουδάζευ] In prsced. edit. scrip- 
tüm est σπουδάζει, non $ σπουδάξειν: 
sed hanc lectionem agnoscit et Ficin. ac 
manifestum est cum σπουδάζει repeten- 
dum esse ἐπιχειρῶν, quod. positum fuit 
cum illiuscontrario yeAerroeiecr. STEPB. 
ὅτι µάταιος] Laudat hec Stob. i. p. 
24. A. In verbis quee sequuntur, plura 
sunt, qu& correctione indigeant, quan- 
quam sine librorum scriptorum auctori- 
tate nihil mutare volui. — Libri editi, 
Stob. et cod. Reg. legunt σπουδάζει 
(σπουδάξειν est Stephani correctio) ; hinc 
puto pro ὁ γελωτοποιεῦν ἐπιχειρῶν le- 
gendum esse καὶ γελωτοποιεῖν ἐπεχεφρεξ 
----ἃ σπουδάζει. Planesic Ficin. vertit : qui 
deridendum quidquam—ezistimat | irri- 
dereque aggreditur— aut honestum quid- 
quam—existimat (σπουδάξει). Deinde 
ante vel post σπουδάζει nonnulla exci- 
disse, docent Cod. Reg. Stob. et Ficinus. 
Cod. Reg. enim legit: xal καλοῦ a2 σπον- 
δάξει πρὸς, et Stob. καὶ καλοῦ ἂν σπονδάζε. 
«ls, Ficinus vero vertit: qut honestum 
vidquaim studio dignum existimat. — Ni 
allor, legendum est: $ περὶ καλοῦ a2 


σπουδάζει. Asr. 





IIOAITEIA, E. 511 


y / 004 98 ^ / 
λην vivo" οψιν ἀποβλέπων ὡς γελοίου 7| τὴν του ἀφρονὸς τε 
^ 3 8 / Ν 
χαὶ κακοῦ, 7" σπουδάζει προς ἄλλον συὰ σχοπον στησά- 

Y s ^v rr N K x 4 
µενος 7 τὸν τοῦ ἄγαθου. ἸΠαντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. 
a 5. ” N ^ ^fc7 
[8. 4.] Αρ οὖνὰ οὐ πρωτον μεν vovTo* περὶ αὐτῶν. Gyo- 
/ , * * M / , / y 
µολογητίον, εἰ δυνατὰ Ἡ oU, καὶ δοτέον ἀμφισβήτησι, εἰ 
/ ’ g » à NY 9 47 h ? 
σέ τις Φιλοπαίσμων" ειτε σπουὀδαστικος έθελει ἄμφισβη- 
^ / 4 * ^ ο 
τῆσαι, πὂτερον δυνωτὴ Φύσις ἤ ἀνθρωπίνη ἡ θήλεια τῇ του 
1 / ^v 1 eu ν 4 A αν. 2 
ἂρβρενος γένους χοινωνῆσαι) εἰς. ὤπαντα τὰ ἔργα Ἡ ουδ εἰς 
e Wo » 4 s e , à: Ak »* ΔΝ ^ à? N 
6), 7? εἰς τὼ μὲν OiC, τε, εἰς δὲ τα οὐ, καὶ TOUTO Ü7) TO πε- 
EY N / / , / "o 9 ej «X / /, 
pi TOV πολεμον ποτέρων εστιν αρ ουχ, ούτως ἂν χαλλιστα 
’ N * 4 
σες ἄρχόμενος, we! TO εἰχός, καὶ κάλλιστα τελευτήσειεν; 
7 » / T7 ^7 25» ^7 » Y - 
Πολύ ys," ἔφη. Βούλει οὖν, ἣν Ó. ἐγω, ἡμεῖς προς ἡμᾶς" 
» ν εν e 3 ; / 9 6 vy 
αυτους ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἀμφισβητήσωμεν, ἵνα pur) ἔρημα 
^ ’ / ^" * «V/ » * 
τὰ TOU ἑτέρου λόγου πολιορχῆται Όυδεν $Qm, κωλύει. 
Λέ P à» € v ? - e Q Σ * q R T , 
εγὼμεν 0η υπερ αυτων οτι ὠκρατες τε' X0 ἆλαυ- 
M ^ e" — » Lr 3 
xev, οὐδὲν δεῖ ὑμῶν" ἄλλους ἀμφισβητεν' αυτοὶ γὰρ ἓν 
^: ^v / A 2 ΄ "^ 
ἀρχῇ της κατοικίσεως, ἣν QXÍCSTE πὀλιν, ὡμολοφγεῖτε" às» 
, 7 y A Ν ο ^ 
κατὰ φύσιν ἔχωστον ἕνα" $» v0 GUTOU πράττεµ. ΌΏμολο- 
κ. e y» wv 7 e , 
γήσαμεν, οἴµαι' πὼς γὰρ οὗ, Ἑστιν οὖν ὅπως ου πάμ- 
/ να. , M. » / 
πολυ διαφέρει γυνὴ ἀνδρὸς τὴν Quow; Πως 0 ου διαφέρει; 
[ond »y » / 
Όυκουν ὤλλο xci" &pyo» ἑκατέρῳ φροσήκει προστάττειν 
Y 4 P" / , Y^ 7" , 
vo κατὼ την anuroU" φύσιν Té µῆνι Πως οὖν οὐχ ἅμιαρ- 
om K.—?* τινὰν TI.—b καὶ καλοῦ a0 TIDKrm, καὶ οὗ καλοῦ αὖ q: om ΘΕΦΙ.--- 
* σκουδάξει ΑΘΕΠΦΏΚΦΕΠΙΤ: σπουδάζει» *s.—4 οὖν om D.—* τοῦτον v. —f αὐτῶν 


y c 
Eqv: αὐτὸν *s.—8 φιλοπαίσµων Am, φιλοπαΐσµων Ἡ, φιλοπαΐγμων 0 : Φφιλοπαίγ- 
µων *e.—h. ἀθέλοι H.—! γένους φύσει κοιωνῆσαι q.—* τὰ δὲ dr.—l els v. —9 y 
v.—^ ὑμᾶι $.—9 ἀμφισβητήσομεν RDKm.—? λέγω μὲν Em, λέγομεν Kr.—34 τε 
om q. — δέος υ.--- ἡμῖν Φ.---ἕ κατοικήσεως dmt et pr H.—' ὁμολογεῖτε οἵ.--- 
Y ἕνα om Oér.—" καὶ om m.—* ἑαυτοῦ ΘΦ5.--7 πλεῖστον om ét.—* τι add ΑΘΞ 


&. 4. Φιλοκαίγμων] Schol. Ruhnk. 
Φιλοπαίσμω», ᾿Αττικῶς ὁ Φφιλοπαίγμωαν. 
Sed libri scripti constanter φιλοπαίγμα», 
ut et in Cratylo p. 406. C. Asr. 

$ócis—1) θήλεια] Vide quie Aristote- 
les in lis, ut in omoibus fere aliis, Pla- 
toni inimicus disputat in Polit. i. 8. (6. 
6. ed. Schneid. p. 33.) ii. 1. ii, 8. (ii. 2. 
6. 15. Schn.) cf. de Legib. vi. p. 781. 
À. Apulei. p. 27. Lactant, iii. 21. Asr. 

βούλει o] Laudat Galen. libr. 
laud. ix. p. 332. v. 6. usque ad ἆπολο- 
γεῖσθαι, ubi ἀμφισβητήσομεν (sic et Ald. 


Bas. 1. et 2.)---κολιορκεῖται et. λέγομεν 
scriptum reperitur. Asr. 

ὑμῖν] Sic recte Ald. Galen. et Steph. 
Bas. 1. exhibet ἡμῖν et Bas. 2. ἡμᾶς. 
Etiam Ficinus vertit : Nihil opus est, o 
Socrates et Glauco, ut alii vobis repug- 
ment. Sensus est, non opus est alio, qui 
tos refellat, quia ipsi vobis repugnalis ; 
quod quidem in sequentibus exponitur. 
Quocirca Heusdii conjectura (Spec. Crit. 
p. 119.) ἀλλήλονς supersedere possu- 
mus, Asr. 


11. 453. 


111. i. 223. 





512 


IIAATONOZ 


τάνετε YUV καὶ τάνανεία ὑμῶν αυτοῖς Mert, φάσκοντες QU 
TOUS ὤνδρας xai τὰς γυναῖκας δεῖν τὰ αυτὰ αεάττεν 
πλείστον) πεχαρισµένην φύσιν torres; "Ese σι à θαυ- 
μάσιε, πρὸς σαῦτ ἀπολογεῖσθαι: Ὡς μὲν ἐξαίφνης, ἔφη, 
οὐ πάνν ῥᾷδιον' ἀλλὰ σου δεήσομαί σε χαὶ δίομα, χαὶ 
τὸν ὑπὲρ npa λόγον, ὃς Tig ποτ orn, sgjumurou. Tavr 
irri», ἦν δ᾽ ἔγω, 9 Γλαύκων, καὶ ἄλλα πολλὰ τοίαυτα, ἆ 
ἐγὼ πάλαι rgoopür ἐφοβούμην σε xai ὤκνουν ἄπτισθαι του 
μου TOU περὶ e των γυναικῶν κα) φαίδων ατῆσιν xi 


τροφή». 
Ov γάρ, —* 
βήθρων unge E 
μέσον, ὅμως ys 


Ov pa τὸν Δία» ἔφη, ου γὰρ 
ἀλλὰ δὴ 3i εχει ἄν "i Tig εἰς χολυµ- 
ση ἂν τε εἰς τὸ μέγιστον" πίλαγος 
νε οὐδεν 5 Ἴττον. 


εὐκόλω 0x V. 


Πάνυ μὲν οὖν. Ovxow 


καὶ ἡ ἡμῶν νενστέον xai tipa sioy aetas ex τοῦ λόγου, 


tit, d. 394. τοι δελφῖνά. τι { ἐλσίζονσαςξ ἡ ημας * ὑπολαβιῶν ἂν 5 σα 
ἄλλην πορον" σωτηρία»; Ἔνικε», LA 


Dies à5, 72 » 2" 


ἐγώ, ἐάν wn εὕρωμεν τὴν ἔξοδον. ὠμολογοῦμεν"' yao δη" 


Tlévmt.—* τὸν om m.—» 8f vr. — εὐκόλωι qu.—93 ddy H.—5* μέσον &t.— τι Π. 


—8 ἑληίζοντει Κ.---ᾱ post ἡμᾶς hzc habet mar, 
tibapurT y». στ maf s : conf. 


— οὕπορον K.—! δὲ t.—5» —— Ἡ 


ηθυμναῖον 


νῦν] Galen. νυνὶ, quod ut Atticum 
recepissem, nisi tam multa loca essent, 
in quibus libri omnes νῦν exhibent, que 

uidem omnia ad purioris Atticismi ra- 
tiones corrigenda essent, si in his nobis- 
met ipsis constare vellemus, Nos revera 
nonnisi umbram Platonicz orationis se- 
quimur, nisi libri inveniuntur scripti, e 
quibus Plato vere Átticus prodire poterit. 
8T. 

Wes] τι e Bas. 2. et Galeno re- 
cepimus, Moz O6, μὰ τὸν Διὰ, ἔφη, 
οὐ γὰρ cet. interpangendum est; vulgo 
eb μὰ τὸν Δία, ἔφη οὗ *yáp. | Ob—ob 
iteratio (diplasiasmus) est Platoni ad- 
modum frequens, vid. exempla nobis 
ad Phaedr: p. 273. laudata, quibus addere 
potes Diphbili vel Philemonis versus apad 
Clem. Alex. Strom. v. (v. Rittershus. ad 
Isidor. Relusiot. Epiat. lib. iii. Epist. 
413.) Ὁρᾶσθ᾽ ὅσοι δοκεῖτε ovk εἶναι 0edi- 
Ἔστιν γὰρ, ἔστιν, — Esch. Prom. 338. 


keluervor 
t: καθ bv τρόπον καὶ Δρίωνα τὸν 
emsterhus, ad Lucian, i. p. 308. b. 


Abxé γὰρ, αὐχῶ.  Philostr. Heroic. P. 
61. ed. Boisson. ὀρῶνται 
ἔτι. p. 194. γέγονε γὰρ, ξένε, Ὑέγονε 
ποιητὴς Ὅμηρος. AsT. 

ἄν ré ris ὃς κολυμβήθραν]  Illustravit 
b. |. Victor. Var. Lect. iii. 10. Asr. 

ὑπολαβεῖν ἂν] Sic Hemsterh. ad Lao- 
cian. t. ii. p. $71. Bip. et Heusd. Spec. 
Crit p. Sl. legi jusserunt, addicente 
Ficino, qui vertit, vut Delphinum  eli- 
quem nos swscepturum. Quanquam haud 
scio, an vulgata scriptura retinenda sit. 
Eat enim ἀπολαβεῖν secum auferre, ideo- 
que periculo eripere, quod hoc loco egregie 
quadrat. Quocirca me paenitet fere, ni- 
mis festinanter virorum preestantissimo- 
rum conjecturam recepisse. Ceterum 
accusativi ἑληίζοντας de more nomen 
verbale πειρατέον sequitur, supra 
jam exposuimus. Mox Cod μοι 
πορον, sed ἄπορονσωτ. est ixceríam. 8 e. 
inexspectatam salutem. Asr. 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, E. 513 


ἄλλην φύσιν ἄλλο δεῖν ἐπιτηδεύειν, γυναικὸς δὲ καὶ ἀν- 
δρὸς ὤλλην εἶναι. τὰς δὲ ἄλλας Φύσεις τὼ αὐτά Φαμοεν 
' voy δεῖν ἐπισηδεῦσαι. ταῦτα ἡμῶν κωτηγορεῖτει Κομιδηξ 
γε. ᾿Η φεναία, ἦν 0. ἔγω, à Γλαύκων, ἡ δύναμις τῆς 
ἀντιλογικῆς τέχνης. Τί δή; "Ότι, sio, δοκοῦσί uoi εἰς 
αυτὴν καὶ ἄκοντες πολλοὶ ἐμπίπτειν, καὶ οἴεσθαι οὐκ ξρί- 
Cer! ἀλλὰ διαλέγεσθαι, διὼ τὸ μὴ δύνωσθαι κατ εἴδη 
διαιρούμενοι τὸ λεγόμενον ἐπισκοπεῖν, ἀλλὰ κατ αὐτὸ τὸ 
ὄνομα διώκειν τοῦ λεχθέντος τὴν ἔναντίωσι», έριδι, οὐ δια- 
λίκτῳ πρὸς ἀλλήλους χρώμενο. "στι γὰρ δή, ἔφη, περὶ 
πολλοὺς' τοῦτο τὸ πάθος. ἀλλὰ μῶν καὶ πρὸς ἡμᾶς τοῦτο 
σείνει ἐν τῷ παρόνσιι Παντάπασι μὲν οὖν, ἦν δ' εγώ. κω- 
δυνεύομιεν γοῦν" ἄκοντες ἀντιλογίας ὥπτεσθαι. Πῶςι' Τὸ 
μή" σῆν αυτὴν φύσιν OTi: οὐ τῶν αὐτῶν δεῖ ἐπιτηδευμάτων 
τυγχάνει πάνυ ἀνδρείως τε καὶ ἐριστικῶς xo TO. τὸ ὄνομα 
διώκοµεν, ἐπεσκεψάμεθα δὲ οὐδ᾽ ὁπηοῦν ví εἶδος" τὸ τῆς 
ἑσέρας σε καὶ τῆς αὐτῆς φύσεως καὶ πρὸς ví σεῖνον ὡριζο- 
pasta σότε, ὅτε TO ἐπιτηδεύματα GAAP φύσει ὤλλα, τη 
δὲ αὐτῇ τὰ αὐτὰ ἀπιδίδομε. — Ov γὰρ οὖν, ἔφη, ἔπεσκε- 
φψάμεβα. Τοιγάρτοι εἶπον, ἔξεστιν ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ἄνε- 
gara» ἡμᾶς αὐτοὺς εἰ ἤ αὐτὴ φύσις Φαλακρὼν καὶ χοµη- 


11. 464. 


Itt. i. 225. 


^ N05 ez ? ⸗ V» δὰ e ^ , / 
70» χαι ουχ 3 εαντα και ετσαν ὀμολογωμεν ενανστιαν ͵ 


^" 4 X e» i? / 9 
ειναι, ἐων Φαλακροι mcxuTOTO[UUCI, [L9| 6Q χοµῃητας, εν 
, . ο ^o A N e€ 7 ή ’ ? uj 
δ αὖ κομῆται, μὴ τοὺς $répoug. Τέλοιον μέν ἂν 
3 4 5 ?, * 7 3 / / X 6 
η, ἐφῃ. Άρα XOT ἄλλο Ti, εἰίπον ἔγω, Υελοιον, Ἡ οτι 

d N 3 3 s M e ^7 / 
rörs οὐ wüyTU την αὐτὴν καὶ τὴν" ἑτέραν φύσιν ἔσιθεμεθα, 
Li] ” x ^s /, ’ Νο / / 
ἀλλ ἐχεῖνο TO είδος σῆς ἀλλοιώσεως τε XC οµοιώσεως κ9- 
9 4 M! 3 e ν 9 / 
yoy? ἐφυλάτστομεν TO προ αυτα T&iVO) τα ἐπιτηδεύματας. 
* N x M! X A M 4 ἡ 3. 
οιον ἰατρὸνὰ μεν xti ἑατρικον' την yvy a ovra σην αυτην 
ο δεῖ v. -P καὶ κομιδῆ Ger.—^ ἐκμερίζειν Θ.---; περὶ πολλοὺς om Gbt.—* οὖν Kq. 
—! πῶς om $.—" μὴ om AeriéDKqcmr.—" δὲ om é$r.—* ὁπητὸῦν εἶδοι Φτ.--- 
* ὁριζόμεθα Om.—! οὑκ ἄλλη v.—* οὐχὶ Oér.—* rhv om H.—b µόνον bv m.— 


€ τὰ πρὸς αὐτὰ τείνοντα ἐπιτηδόύματα AGTIÓmt et γρ H, τὰ "b αὑτὸ τείνοντα 
ἐπιτηδεύματα DKo, τὸ πρὸ αὐτὰ τεῖνον ἐπιτήδεύμα H.—92 Ιατρὸν Ficinus: libri 


γοῦν] Galen. οὖν. Mox ἐπισκεφό- ον int. ἐστὶ, i. q. Τείνει, ut supra jam 
µεθα, ut infra; vitiose. Sequens καὶ ne- observavimus. Asr. 
gatione precedente negat; v. Wytten- — wvxbr ἔχοντα] Cod. Reg. et Galen. 
bach. Bibl, Crit. v. iii. p. iv. p. 4. τεῖ- ὄντα,-- Ἰατρικὸν δέ. Galen δέ *ye. Asr. 
Plat. Vor. VI. 3T 


514 IIAATONOZ3 


φύσιν ἔχειν ἐλέγομεν. 5 οὐκ oit; Ἔγωγε. Ίατρικον δε 
κα) τεκτονικὸν ἄλλην; Πάντως πον. [5. 5. 1 Οὐκοῦ», 5 "T 
δ᾽ Ls καὶ τὸ τόν ἀνδρῶ y καὶ τὸ τῶν γυναικών γένος, ἐὰν 
py" πρὸς xm via, 5 ἄλλο ἐπιτήδευρια διαφέρον Qaim- 
ται, τοῦτο' δή φήσομυ  κατέρῳ δέν elder i ἑὰν ài. 
αὐτῷ τούτῳ φαίνησαι διαφέρει, τῷ τὸ μὲν θήλυ είπατε, 
τὸ δὲ &pper ὀχεύεω, ουδέν ví πω φήσομεν μᾶλλον ἀποδι- 
1t. i. 226. dii da ὡς πρὸς ὃ ἡμες —R διαφέρει”. yori ἀνδρός, 
ἀλλ ἔτι οἰησόμεθα δεν τὰ αὐτὰ ἐπισηδεύεν σους τε q»- 

λακας ἡμῖν καὶ τὰς γυναίκοις αὐτῶν, Καὶ ὀρέως, έφη." 
Ουκοῦν μιτὰ σουτο αελεύομον" τὸν τὰ irexriæ λέγοντα 
i. 455. φουσο αὐτο διδάσκειν ἡ ημας, πρὸς σα τόχρην 5 ri? έφιστή- 
δευμα σῶν αιρὶ πόλεως πατασκευλν οὐχ, 50 αὐτὴ ἀλ)λαἳ 
(rig φύσις γνναικός σε καί i ἀνδρός; Δ/καιον yon. Τάχα 
TOÍVUV ἄν, 0 περ συ ὀλίγον πρότερον ἔλογες, εἶποι ἂν καὶ 
ὤλλος, ὅτι ἐν μὲν σῷ» παραχρημα ἱχανὼς εἰπεῖν οὗ ῥάδιο, 
brine pais às oii» χαλιπό. Evo: γὰρ ἄν. — Bov- 
Ati οὖν δεώµεθα σου τὰ τοιαῦτα ἀντιλέγοντος ἀπολουθησαι' 
ἡμῖν, ἐῶν πως ἡμιεῖς κεφ ἐνδεξώμαθα o; ὅτι οὐδέν ἐστιν zs 
τήδευµα ἷδιον γυναικὶ πρὸς διοίκησιν πόλεως! Πάνυ γι 
0, δή, φήσομον" poc αὐτον, ἀποκρίνου. ἆρα” οὕτως ἕλι- 
ές σὸν m sU Qu πρός σι είναι, so» 0$" Gur, έν M ς μον” 
ῥᾳδίως σι μανθάνοι} ὁ ὁ δι Xem; καὶ 0 μὲν ἀπὸ βρα- 
xsias µαθήσεως ετὶ πολὺ εὑρεσικὸς εἶη οὗ ἔμαθεν, o ài 
πολλῆς µαθήσιως cuya" καὶ μελέτης prd ἁ έμαθε σω- 

e ὃς. ο 

— 
— P m.—» διαφέροι v.—* - ἔφη Ho.—? κελεύωμεν H.—P Tl om émr.—*4 οὐχ 


j D. ἀλλ em. x. Som D-—! Benfice, Kq ο rne» —— 


. 5. καὶ τὸ] Ald. et Bas. 1. Pen τί. 
Mox vice τῷ τὸ, Bas. 2. «b τφ. 
Tovro 83] Invenitur alia jectio, in 


dum esse dicemus? Srx»n. 


ἡμῶν] Galen. ἡμῶν. Mox ὀρθῶς Y» 








qua est δ) pro μὴ, et interrogationis nota 
post ἀποδιδόναι. Ficinus tamenlectionem 
nostram videtur agnovisse, nisi quod et 
ipse interrogative legit: vertit. enim, 
Nonne et genus virorum mulierumque 
genus, si in arte aliqua aut. studio nihil 


iMer se. differat, koc utrique assignan- 


ἔφην, et post àrri éyorros addit uo. 
Asr 


ἐν v] I. e. ἐν τούτφ, ὅτι, 
quod, eo nomine 
Agesil. viii. 6. ἐν 


κατεµέμψω τὴν τὴν τυραννίδα. 
Well. t. iii, p. ii, p. 140. Asr. 





[d 


IIOAITEIA, Ε. 515 


A Ld 8 Led [od ^ 
Coro; καὶ τῷ μὲν τὰ TOU σώματος ἱχανῶς ὑπηρετοῖ" 77" 
d N . ^ ^9 , 3 9 ^ 
διανοίᾳ, τῷ δὲ ἐναντιοῖτοι. Gp ARAM ἄττα ἐστὶν 7 ταυ- 
" 8 , ^w 4 e x 4 A t€ 7 3 / 
τα, oig τον εὐφυῆ πρὸς ἕκαστα xoi τον μὴ ὡρίζουν Ονδείς, 
ο δ᾽ uU ν 7 θά Y ε δρ ὁ / ' 
4 0 ος, ἄλλα φήσει. Όισθά τι οὖν varo? ἀνθρώπων µελε- 
P4 , ev 8 ο.» 3 e. 
TaJL6VOy, $y ᾧ οὐ πάντα ταῦτα! τὸ τῶν ἀνδρῶν γένος διαφε- 
/ ” A N ^ ^s A ^e 
ῥόντως ἔχει ?| TO τῶν γυναικών; 3) µακρολογωμενᾶ τήν σε 
e Li ^w 
ὑφαντικὴν λέγοντες xoi τὴν τῶν ποπάνων τε καὶ ἑψημάτων 
2 3 . ^ 8 ^s "5 
θερατείαν, ἐν oig δή τι δοκεῖ τὸ γυναικεῖον γένος εἶναι, οὗ 
XO καταγελωστότατὀν ἔσσι πάντων ἠστωμενο; Αληθη, 
3 / [rd x te e. » , ^s 
$3, λέγεις, OTi πολὺ κρατεῖται $9 ἅπασιν ὡς ἔπος εἰπεῖν 
Ν / , ^e / ον ^ 3 
79 'y$VOG TOU γένους. γυναικες μέντοι πολλαὶ. σολλών ἀν- 
P / , ^ nC X. {ἱ € s. 
ρῶν (ελσίους εἷς πολλά" τὸ δὲ ὅλον ἔχει ὡς συ λέγεις. 
? «4 7] e —2 
Ουδὲν ἄρα ἐστίν ὦ Φίλε, ἐπιτήδευμω τῶν πόλιν διοικούν- 
X * * 2 432 9 M! / » £7 3 2 
τῶν Ύγυνωκος διότι γυνή, ουδ) ἀνδρὸς διότι ἀνήρ, ἀλλ 
e e re ρω 4 
ὁμοίως, διεσπαρµέναι αἱ φύσεις ἓν ἀμφοῖν τοῦ ζώου, καὶ 
πάντων μὲν µυετέχει γυνὴ ἐπισηδευμάώτων κατὼ Quei», πάν- 
N 9 La 
σων dt ἀνήρ, svi πᾶσι δὲ ἀσθενέστερον γυνὴ ἀνδρός. Πάνυ 
na 7 
6. ᾿Η οὖν ἀνδράσι πάντα προστάξοµαν γυναικὶ às! 
.3 δέ K un .. 3, ση X , 5 e / 
ὀυδε; Κα πως Αλλ" εστι γὰρ, οίµαι, wg Φήσομεν, 
3 / / 
καὶ γυνή ἰατρική, 7 Ü οὔ, καὶ μουσική, 5j δ᾽ ὤμουσος QU- 
» 
σε. Τί μήν Kal? γυµναστικὴ ἄρα καὶὶ πολεμική, ἡ 
--- ἐναντιοῦται Φτ.--ᾱ ἄλλ᾽ v.—5 ὑπ t.—f ταὐτὰ A.—E μακρολογοῦμεν Gbqt ot 


corr H.—À πολλαὶ οπι Gbr.—! ὅλον ἕλον ἔχει q.—k προστάξωµεν ΘµΠ et pr &.— 
| 3 r.—^ καὶ om 5. — dp' t.—9 γυναικὶ Κ.-- Καὶ om Avtm.—24 ἄρα καὶ q, 8 ἄρα 


οἶσθα x. T. 4.] Laudat Euseb. Prep. 


καὶ γυμναστικὴ] For. καὶ οὐ 
Ev. xii. 32. p. 608. C. Asr. 


'yvuya- 
στικὴ, ἡ 9 ἄρα o0; οὐδὲ πολεμικὴ, ἡ δὲ 


πάντα ταῦτα] Viger. ad Euseb. p. 
69. malebat ravrà, ut Ficinus verüt, 
omaia eadem ; sed rectius habet ταῦτα; 
namque respiciuntur pregressa, τὸ εὐφυῆ 
εἶναι, εὑρετικὸν cet. Mox pro à τὸ Ga- 
len. ezhibet τοῦ. AsT. 

τὴν τῶν τοπάνων] Vid. Casaub. ad 
Athen. iv. p. 172. D. Asr. 

δή τι εἶναι] εἶναί τι supra jam illus- 
travimus, Asr. 

πάντων] Galen. et Euseb, πάµπολυ. 
Ficinus, ubi idiculum sane apparet. 
Mox pro πόλν κρατεῖται Euseb. καὶ τόλυ 
kp. ΑΡΤ. 

καὶ πῶα] Sic cod. Reg. Galen. vulgo 
καὶ desideratur, Etiam Ficinus, at que- 
modo? Asr. 


ἀπόλεμοες: καὶ οὗ φιλογυμναστικὴ, ἡ 9 
ἄρα oU ; ut ob in prioribus locis sit pro 
nonne. STEPH. qui sic in Not. * Alia 
hujus loci affertur lectio, qui habet, καὶ 
γυμναστική’ ἡ 8. ἄρα καὶ πολεμική. ἡ δὲ, 
ἀπόλεμος, καὶ οὗ Φιλογυμναστική; Οἶμαι 
ἔγωγε. Τί δέ; Φιλόσοφός τα καὶ θυµοει- 
δᾗς; fj δὲ, µισόσοφοι καὶ ἄθυμος; Sed 
quiedam in nostra editione melius scripta 
esse videntur: ideoque fortassis ex dua- 
bus lectionibus facienda una fuerit. Que 
autem jamjam scripsi, sunt ex conjectura: 
ubi οὗ priore loco est interrogativum. Sed 
lubentius lectionem, quam modo attuli, 
sequor, in priore parte, ut dicatur, καὶ 
γυμναστικὴ, subaudi dorl γυνή: nec vero 
γυμναστικὴ solum, sed etiam πολεμική: 


III. 1. 227. 


111. i. 998. 
11. 456. 


516 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


δι ἀπόλεμος καὶ οὗ γυμναστική: Οἶμαι ἔγωγε. Tí δε; 
Φιλόσοφός γε xai µισόσοφος; xod θυµοειδής, ἡ δ᾽ ἄθυμος; 
Ἔστι καὶ ταῦτα. Ἔστιν ἄρα καὶ Φυλακικὴ γυνή, ἡ δ᾽ oU. 
Ἰ ov τοιαύτην καὶ τῶν ἀνδρὼν τῶν φυλακικῶν φύσιν SESAS- 
ζάμεθα, Τοιαύτην pi οὗ). Καὶ γυναικὸς ἄρα χαὶ U»- 
δρὸς ἡ , αὐτὴ φύσις ες φυλακὴν φόλεως, χλὴν ὅσα ἀσύθενε- 
στέρα" ; Ἰσχυροτέρα ἐστιν. Φαίνεται, [5. 6. ] Καὶ 
γυναῖκες d αἱ τοιαῦται voic* τοιούτοις ἀνδράσιν ix Ax 
σίαι συνοικειν. τε καὶ συμφυλάττει, έσεί πέρ εἶσιν ἰκαναὶ 
καὶ ἐυγγωνεῖς αὐτοῖς” τὴν φύσιν. Πάνυ yt. Τὰ 3' £z 
σηδεύµατα ου τὰ αὐτὰ, ἀποδοτία" ταῖς αυταῖς φύσεσι; 
Τὰ αυτά. κομυ aga. ες τὰ T, ότερα" περιφερόμνενοι, 
καὶ ὁμολογοῦμιν μὴ παρὰ φύσιν ναι σαῖς τῶν φυλάκων 
γυναιζὶ μουσικήν τε καὶ γυμναστικὴν ἀποδιδόναι. Πα» 
τάπασι μὲν οὖν. Ovx ἆ ἄρα ἀδύνατά yt οὐδε7 εὐχαῖς 
όμοια —B imei περ xaTa φύσιν ἐσίθεμεν vor 
ρόμιον' ἀλλὰ T "» παρὰ ταυτα γινόμενα παρὰ φύσιν 
μᾶλλον, ὡς ἔοικε, γίγνεται. Ἔοικε. Οὐκουν ἡ ἐπίσκε- 


καὶ Κυ, & ἄρα οὔ- οὐδὲ AIIéDmt : à V dpa οὔ οὐδὶ *s.—! γυμναστική 4: Φιλογυρ» 
. αστική *s. qua addi solebant, ἡ 8' ἄρα οὔ, om ΑΘΠΦΡΚΟΤΣΙΠΕΣ, in mg το ponit H. 
—* ἀσθενέστερα 1) ἰσχυρότερα Tit, ἀσθενεστέρας 4 όρας m: à om A.— 
! rois om m. - £.... E. e.—" abr)» m.—" ἁποδοτέον GEIISK.—* πρότερον K.— 








est contra qus nec sit πολεμικὴ, sed con- 
tra — nec γυμναστικὴ, sive Φιλο- 
γυμναστική » (nam boc in illius signifita- 
tione utitur.) Sed in altero membro mi- 
nime necesse videtor aliam quam qum 
in hac editione est quærere verborum 
collocationem." 

γυμναστικὴ 9 ἄρα] Sic e cod. Regio 
Mni sq ro eo, quod vulgo legitur : 

δ ἄρα οὗ οὐδὲ πολεμική, ἡ 

Ὦὲ ἀτόλ, Tria καὶ ob Φιλογυμναστική ; 4 
ὃ pa οὐ. Ficinus, et alia quidem ad 
exercitationes gymnasticas et rem mili- 
tarem promta, alia sero ad λαο inepta. 
Etiam Euseb. l. 1. ἡ post γυμναστικὴ et 
ἡ δ᾽ ἄρα ob post φιλογυμναστικ) omittit, 
ante πολεμικὴ vero cum libris Platonis 
editis legit οὐδὲ pro ob, cf. Viger. ad 
Euseb. p. 59. Illud ἄρα οὐ a Gramma- 
tico videtur profectum esse, qui dpa pro 
interrogatione habens οὐ addidisset ; ἠδὲ 
ante ἀπόλεμος idem repetiit post γυµνασ- 
γικὴ et ex duabus enuntiationibus tres 


finzit, quarum tamen posterior ($3 μὲν 
Φιλογυμναστικὴ, 5$ ὅ ἄρα ob) nihil est 
nisi prioris ($ μὲν γυμναστικὴ, $ 9 ἄρα 
οὗ) repetitio. Ante 3 δὲ omissum est, 
ut solet, $ μὲν, de quo v. Heind. ad 
Gorg. δ. 24. Thest. 6. 96. Hermann. ad 
Viger. P. 699. et Schaefer. ad L. Bos. p. 
829. AsT 
pos] In his quoque verbis 
plura offendunt; pro τε xa] enim ex- 
spectabat $ 56, ut Ficinus legit: Απ που 
εί una quidem sapientie siudiosa est, 
altera sapientiam spernit, et una elate 
animo, altera vero demisso? Galen. ita 
exhibet hunc locum : φιλόσοφός τε xal 
θυµοειδὴς, $ δὲ ἄθυμος κα) µισόσοφος ; 
quod amplexandum.—$ δὲ ἰσχυροτέρα ; 
$ δὲ pro ἡ ex Eusebio reposuimus, quo 
locus sanatur. Galenus ante ἀσθενεστέ- 
pa interponit $ μὲν (int. $6715), quo noa 
opus est; deinde scribit ó 8' | epos, 
quod i interpretamenti manifestum est. A sr. 
6.6. evxais] Vid. ad Cap. 3. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, FE. 517 


Μις ἡμῖν ἦν" εἰ δυνατά γεὺ καὶ (έλτιστα λέγοιμεν; ^ Ely τα, i. a2. 


γάρ. Καὶ or: μὴν δη δυνατά, διωκολόγηται; Nai. 
"Or: δὲ 05 βέλτιστα, τὸ μετὼ τοῦτο δεῖ διοµολογηθήναι; 
A3Xov. Ουκοῦν πρός ys τὸ φυλακικὴν γυναῖκα γενίσ- 
θαι, οὐχ GAAS μὲν ἡμῖν ὤνδρας ποιήσει παιδεία, ἄλλη δὲ 
γυναίκας, ὤλλως σε καὶ την αὐτὴν φύσιν παραλαββοῦσα ;í 
Ovx ὤλλη. leg οὖν έχεις δόξης τοῦ σοιουδεξ mii Τι- 
vog 05; "Too ὑπολαμβάνεω παρὰ σεαυτῷ τὸν μὲν ἀμείνω 
ἄνδρα, τὸν δὲ γείρω. 7| πάντως. ὁμαίους. ἡγεῖς Οὐδαμῶς. 
E» οὖν τῇ πόλει ἣν ᾠπίζομεν, πότερον. oisi ἡμῖν ἀμείνους 
ὤνδρας ἐξειργάσθαι τοὺς φύλακας, τυχόντας ἧς διήλθομιεν 
παιδείας. 7 τοὺς σκυτοσόµους, τῇ σκυτικὴ παιδευθέντας; 
Γελαον, ἔφη, ἐρωτᾶς. ἸΜανθάνω, ἔφην. ví 065". τῶν &A- 
λων πολιτὼν ουχ. οὗτοι ἄριστοι; Πολύ γε. Τί δέ. αἱ 
γυναίκες τῶν γυναικῶν ουχ, αὗται ἔσονται [δέλτισται; Καὶ 
TOUTO, έφη, πολύ. στι δὲ τι απόλειδ ὤμιεινον 5 γυναϊκάς 
v$ καὶ ἄνδρας ὡς ἀρίστους ἐγγίγνεσθαι: Ovx tero. 
Tovro 083 μουσική τε xoi γυμµναστικὴ παραγιγνόµεναι, ὣς 
ἡμεῖς διήλθοµεν, ἀπεργάσονται; Πῶς à οὐ: Ov μόνον 
ἄρα δυνατὸν ἀλλὼ καὶ ἄριστον πόλει νόµιεµον ἔτίθεμιεν:, 
Οὗτως. ᾿Αποδυσίον δὴ ταῖς τῶν φυλώκων γυναιξέν, ἐπεί 


J οὐδ' v.—* ἐρουθετοῦμεν m.—* ἦν om OKr.—b malim τε.---ὁ μὲν om m.—43 8) 
post δὲ om $t.—* καὶ πρός Φ.---ἵ προσλαβοῦσα $t, παραλακοῦσα v.—E τοιούτον t. 
—bh σαυτῶ v.—l πάντως ο, πάντ ἂν m.— ὁμοίως t.—! ποτέρους q.—2 δαί A.— 
5 αἱ om m. - τῇ m. - πολέως ϐ.--- δὲ ΑΘΠΦΡΚΦΟΠ et cor H: δ) *s.—'t πό- 


πρός ye τὸ-- γενέσθαι] Quod attinet βάνῃ. Monui propter Ficinum qui vertit: 


ad id, quod—de hoc, quod. Sic Phædon. 
p- 481. Fisch. οἳ δὲ ἂν δόξωσι διαφ ερόν- 
ves (int. εἶναι, i. e. διαφέρειν) πρὸς (quod 
attinet id τὸ ὁσίως βιῶναι. p. 494. 
τί λέγεις περὶ τοῦδε τοῦ πόµατος πρὸς τὸ 
ἀποσπεῖσαί rii, — Vid. Fischer. ad Wel- 
ler. t. iii. p. ii. p. 257. Asr. . 

ποιήσει παιδεία] | Int. φύλακας γίγ- 
»εσθαι s. γενέσθαι. Αδτ. 

παραλαβοῦσα] Sc.ad instituendum s. 
erudiendum. Xenoph. Mem. ii. 1.6. 1. 
ei δέοι σε παιδεύειν παραλαβόντα δύο τῶν 
»εῶ»- -πῶς ἂν ἑκάτερον παιδεύοις; (Econ. 
vii. 41. ἀνεπιστήμονα ταµιείας καὶ διακο- 
vías παραλαβοῦσα. De το equestr. xi. 13. 
τί ἔτι ἑμποδὼν τούτφ, μὴ οὐχὶ πλείονός τε 
ἀξίους ἵππους ποιεῖν, $) οὓς ἂν παραλαμ- 


prœsertim quum eadem reperiatur 
utrisque natura. Asr. 

πῶς---ἔχεις δόξης] De hac genitivi 
cum particula πῶς constructione vid. 
Matthie Gr. Gr. p. 432. Asr. 

πολύ γε] Bas. 2. πάνυ γε. Asr. 

ἀποδντέο»] Laudat Stob. xli. p. 255. 
ubi legimus ἄλλο πρακτέον-- ἁποδοτόον 
---οὑδὲ τί πράττει  Adumbratum hoc 
esse videtur, saltem si orationis formam 
respicimus, ad nobilissimum illum Hero- 
doti locum i. 8. ἅμα δὲ χιθῶνι ἐκδυομένφ 
ἐυνεκδύεται καὶ τὸν albà γονή. Ceterom 
nihil frequentius est verbis induendi s. 
amiciendi et exuendi translate usurpatis, 


in quo, ut in omnibus fere aliis, facem 


pretulit oeteris Homerus. Sic enim 


1. 457. 


111. 1. 230. 


518 IIAATONOZ 


περ) ἀρετὴν ávri ipuvrían ἀμφιέσονται, sai κοινωνητέον Σο 
λέμον σε καὶ τῆς ἄλλης φυλακής τῆς περὶ τὴν πόλῳ, xa 
οὐκ ὤλλα αρακτέον᾿ rovro» Ü αὐτῶν τὰ ile porsea" 
γαῖς γνναιξὺν 3 3' roig ἀνδράσι Jorio» διὼ τὴν τοῦ γένους 
ἀσθέειαν. ὁ dà ελών odd i esi γυμναῖς yoraati" σου 
βελείστου ἵ ἔνεκα "yo pura top, ἀτελη" TOU γελοίου σο- 
φίάς gio. καρπό, ούδεν ow, ὡς ἔοικο, ig s san 
οὐὸ à ο σι servir κάλλιστα γὰρ m TOUTO καὶ λέγεται" 
καὶ λελέξυσαι, ὅτι τὸ μὲν ὠφέλιμον καλόν, τὸ ὃς (λα/ε- 
θὸν aio y gór. Παντάπασι p» οὗ». 

Tovro pár τοίνυν i 9c περ ευμα Quar —— TOU 
γυναικείου rigeb νόμου λέγοντες, ώστι | p q'ayroxgi 
φακλυσθηναι τιθίντας * δε κοιῇ πάντα —— τό φούς 
τε φύλακας "pr καὶ τὰς φυλακίδας, ἀλλά T voy λόγον 
αὐτὸν αὐτῷ — ec δυνατά τε καὶ ὠφέλιμα 
λέγει [S. 7. ] κα ud ἔφη, οὐ σμικρὸν χυµα ὃδια- 


Mws Θ, πόλο ο.--- ὀπειδήσορ 9t.— . ἀνδόσορται O0t.—" libri ἑλαφρόνερα.---" Ά-. 
γνναιζ) om Θ,--Ὁ ἐπὶ γυμναν γυναιξὶ om Op : ὁπὶ γυμναῖς rais γυναιξὶ m.—* ire 
δὺ γρ A.—3! γελῶι Πε ep θ.--: B) om m.—* λέξεται v, διαλέξεται m.—» πέρι 


y 
AGHIL.—* πάντας $t.—! ὁμολογεῖσθαι A, ὠμολογεῖσθαι 0, ὁμολογεῖσθαι Ἑστη.-- 


Iliad. 1. 149. ἁραιδείην ὁὀπιειμένε. Il. vi. 
104. émeipéror ἀλκήν. iz. 879. Cf. Ga- 
tier. Advers, Miscell. i. 9. p. 233. 
8T. 
ἁμφιόσονται] Schol, Rabnk. p. 163. 
legit * addens : γράφεται ἁμ- 
Φιέσονται. Asr. o 
ἄλλα] Stob. ἄλλο ; fortasse IA scri- odoret. 


verbum pro poetico illo (vid. Pin- 
dar. O Olymp. i. 30. et Boissonad. ad Phi- 


lostrat. p. 818. 327.) Verba videlicet 
hec sunt Pindari. Stobeus Serm. Ixxviii. 

. Asr. 
οἶδεν] Sic bene Euseb. et The- 
Vulgo οὐδέν. Asr. 





bendum, vel ἄλλων. Agr 
ὁ δὲ γελῶν ἀἂνλρ] Laudet Κανου. 
Prep. Ev. xiii. 19. p. 706. B. et Theo- 


doret. Therap. ix. p. 618. D. oterque 
γυμναῖς ταῖν , et mox ὅτε 9) pro 
ire. Αντ. 


τοῦ γελοίου] Theodor. διὰ γοῦ γε- 
λοίον (Ficinus, cirea ridiculas nugas) ; 
τὸ γελοῖον vel γέλοιο», ut fortasse rectius 
Scribitur a Pletonem, eeset sermo 
owillane, dictum ironicum, ut apud 
Xenoph. Cyrop. ii. 8. 1. Sympos. i. 14. 
al. Sedo τοῦ "yeAelov, ni fallor, est 
ars s. facultas cavillandi ac deridendi. 
Δυτ, ——— Addend. * Verba τοῦ γε- 
lossa mihi Tu mihi suspecta sunt." 
anri Theodoret, Bpemóperos : vul- 


*-e 


κάλλιστα] Laudat Stob. p. 24. ubi 
scriptum est x 

λελέξοται] Ἱ. e. àel λεχθήσεται, δια- 
τελέσει λεγόμενο», ut C explicat 
ad Heliodor. t. ii. p. 68. Cf. Matth. 
Gr. Gr. p. 693. Asr. qui sic in Addend. 

* Rectius explicatur, dictum esto, s. sit. 
Vid. Buttmann. Gr. Gr. p. 471. 

ὥσπερ κῦμα]  Frequentissima est dis- 
putationis cum navigatione comparatio, 
ut jam supra observavimus. Similiter 
Cicero Tusc. Quiest. iv. 14. * ex quibus 
quoniam tanquam e scruposis cautibus 
enavigavit oratio, relique disputationis 
cursum teneamus, modo satis illa dilucide 
dixerimus pro rerum obscuritate." Asr. 


IIOAITEIA, E. 519 


φεύγεις. Φήσεις ys! ἦν à ἐγώ, οὐ μέγα αὐτὸ εἶναι, ὅτων 

σοδ μετὰ TOUTO 19ης. Asys δή, 10a? ἔφη. Toóro, 5 ἦν 

» ἐγὼ έπεται νόμος καὶ τοῖς ὄμπροσθω". σοῖς ἄλλοις, ὡς nit. i. 231. 
ἐγόμαι, ὅδε. Tí; Τὰς γυναῖκας ταύτας τῶν ἀνδρῶν 
σούσων αάντων Σάσας sita κοινάς, ἰδίω δὲ μηδεὶ pao 

μίων συνομκεῖν"' xci τοὺς παῖδας ab κομούς, καὶ μήτε 
γονξοι ἔχγονον οἰδόναι σὸν αὐτοῦ μήσε acida γονέα." 
Πολύ, ἔφη, τοῦτο ἐκείνου μεῖζον πρὸς ἀπιστίαν xai τοῦ 
δυνωτοῦ miei καὶ του ὠφελίμον. ΌΟυκ" — ὃν 4 6/0, 
περί γε τοῦ ὠφελίμου ἀμφισβητεῖσθαι à ἄν, ὡς οὐ μάγιστον 
ἀγαθὸν xouàs pv và? γυναίκας είναι, κοινοὺς δὲ vow 
παῖδας, εἰ τες οἷόν σε" ἀλλ οὖμαι περὶ τοῦ εἰ δυνατὸν" 
; μη πλείστην' ἀμφισβήησι» γενέσθαι. Περὶ — 
go», 5 0 ὁς, sb" pha" ἂν ἀμφισβητηθεη. Λέγες, 7 ἣν à 
$yu, λόγων ξύστασι ἐγὼ δ᾽ gjua x γε τοῦ ἑτέρου ἀπο- 


e * ux t.—Í ye om 8, δὲ v.—t τὸ om 6.—^ fe AerléDKemr: ὡς ἴδω *s. 


! τούτων m.— ἔμπροσθεν καὶ K.— 


$. 7 M. ἦν 9 2γὰ] Laudat Eu- 
seb. v. xii. 19. p. 708. B. et 
Stob. Pu p. 225. ubi male ὧδε pro ὅδε 
legitur. Asr. 

τὰς "ywweikas {αύτας] Laudat hec 
Theodoret, Therapeut. ix. p. 616. D. ubi 
ἁπάντων — μηδεµία» μηδεν]--- τὸν αὐτοῦ 
παΐδα- πατέρα τὸν αὐτοῦ γονέα scriptum 
reperitur. Ceterum hmc Platonis de 
malierum communitate sententia dici 
non potest quam varie accepta ac dijudi- 
cata faerit et 8 veteribus et a recentiori- 
bus. Vide, qus Aristoteles, ut solet, 
Pol. ii. 2. et Hist. Animal. ix. 1. contra 
Platonem disputat. Cf. Clement. Alex. 
Strom, iii. p. 481. A. vi. p. 028. A. 
Euseb. Prep. Evang. xiii. 19. Theodo- 
ret. Therap. ix. p. 611. B. C. Nicet. 
Choniat. Thesaur, iv. 10. Theophil. ad 
Autolyc. iii, 4. ubi v. J. Chr. Wolf. p. 
285. Lactant. Div, Instit. iii. 21. 6. 6. 
Alex. ab Alexandr. Genial. Dier. iv. 2. 
« Cf. Bessarion, contra Trapez. iv. 8. Liv. 
Galsntes Compar. Theol. Christ. cum 
Platon. i. p. 26. Coteler. Patr. Apos- 
tolic. t. bb. . 682. Eadem, quse Plato- 
nis, ycurgi, Zenonis, Chrysippi 
alioram. "enlentia, vid. Diog. L. vi. 72. 
vii. 33. Theodor. 1. 1, Clemens Alex. 


. €.—P γονέα v.— οὐκ. ὠφελίμου om 
οἱ. ο ἂν om 6ét.—»P τὰς om $.—4 τοὺτο 
! πλείστην ἂν ἀμφισβήτησι» v et rc q.—* eb om 6, 


Φ.---- el om ΘΦ{Γ.---- ἀδύνατο» v.— 
—T uáA' m.—*? ἁποδράσασθαι 


Strom. iii. p. 428. t. i. p. 511. ed. Pot- 
ter. ubi v. not. et Grang. ad Juvenal, vi. 
31. Et plures constat fuisse easque 
bellicosas gentes, qum mulieres commu- 
nes habuerint, ut Medos (Strabo xi. p. 
798.), Agathyrsos (Herodot, iv. 104.) 
Ausenses (Herod. iv. 180.), Scythas 
(Stob. v. P 69. Cf. χα. p. 291. Zithio-* 
pes, Trogiodytas ( vid. Diodor, Sic. ii. 58. 
Hi. 16. 34. 52). Geramantes (Pomp. 
Mela i i. 8.) inter recentiores Saporogos 
(v. Campenhausen. in Bemerk. über 
—e Lips. 1807. p. 60.) Sic ex- 
perientia ipsa docet, hanc Platonis sen- 
tentiam nature humans neutiquam re- 
pugnare, ideoque recte a philosopho 
poni, qui non quzrit, quid respectu ad 
tempus quodplam sit vel fieri possit, sed, 
quid omnino fieri possit vel debeat. Ipse 
vero Plato pluribus locis lectorem mo- 
net, se non id agere, ut civitatem exhi- 
beat vulgari rerum conditioni convenien- 
tem (h. e. se non empirice, quod dici- 
mus, de rebus politicis disserere), sed 
finem philosophum sibi propositum esse, 
et civitatem a se constitutam nonnisi im- 
aginem esse idealis humani generis per- 
fectionis. Vid. quse ad lib. ix, $n. no- 
tabimus, Αντ. 


τι, 458. 


111. i, 232. 


520 IIAATONOZ 


δράσεσθαι͵" 8 σοι LL ὀφέλιμον εὗαι, λοισὸν δι δή 
μοι ἔσεσθαι περὶ του δυνατοῦ xci μή. AX ουκ ἔλαθες, 
3 9 ὁς, ἀποδιδράσκων, ἀλλ' ἀμφοτέρων vigi δίδου λόγο». 
Ὑφεκτέο, 5 7 E εγώ, δικη». σοσόνδς" párror χάρισαίΣ poi 
ζασόν' pos Σορτάσαι, . ὧς vip οἱ ἀργοὶ τὴν διάνοιαν εἰώθασι" 
ὁστιᾶσθα, ὑφ ἑαυτῶν, ὅταν μόνοι πορεύωνσαι. καὶ γὰρ οἱ 
φοιοῦτοί που, sei ἐξευρεῖν eine vgoroy ἔσται vi" ὧν ἐπιόυ- 
μοῦσι, σοῦτο παρέντες να μὴ χάμνωσι βουλευόµενοι αερὶ 
TOU δυνατοῦ xai μή, θέντες ὡς ὑπάρχο εἶναι. ὃ (ούλο-- 
σαι, ἤδη τὰ λοιχὰ διωσάττουσ" xa Χαΐρουσι διεξιόντες 
οἷα δράσουσι gropávou," ἀργον' καὶ ἄλλως ψυχἠν ἔτι 
kg yorigon φοιοῦντες. ἤδη oU» χαὶ αὐτὸς µαλθακίζομαι, καὶ 
ἐκεῖναξ μὲν ἔπιθυμώ ἀναβαλίσθαν" καὶ ὕστερον ἐπισκέψασ- 
θαι, 1 δυνατών vo νῦν 0$ ὡς δυνασῶν o örro⸗ θεὶς σκέψομαι, & ἂν µοι 
sagi, awe διατάξουσυ αὐτὰ οἱ ἄρχοντες γιγνόμενα καὶ 
ὅτι πάντων ξυμφορώτατ' ἂν ein αραχθένεα ση τε ασύλε, 
xai τοῖς φύλαξη ταῦτα πειράσοµαί σοι — συνδια- 
σκοπεῖσθαι, ὕ ὕστερα ὃ) εκένα, sí περ παρίης. Αλλὰ παρ- 
ina, ἔφη καὶ exóri. 

Oipaa : τοίνυν, ἦν ὃ έγω, ti περ ἔσοντῳι οἱ ὥρχοντες ἄξιοι 
τούτου τοῦ ὀνόμαγος οἱ τε τούτο i ἐσήκουροι κατὰ σαύτά, 
τοὺς μὲν ἐθελήσειν roum τὰ πισαττόμενα, τοὺς às" T 
σάξειν τὰ μὲν. αὐτοὺς" ποιθοµένους τοῖς νόµοις, τὰ A καὶ 
μιμουμένουςῦ à ὅσα: ἂν ἑκείνοίς πισρίψωμιν. Eixós, $e. 
Σὺ μὲν voiruy, ἦν δ ioa, ὁ νομοθέτης αυτοῖς, wg περ τους 
ὤνδρας ἔξελεζας, οὕτωϊ καὶ τὰς γυναῖκας ἐχλέξας παρα- 


K.—x τὸ σὺν m.—! χάρισόν K.— ? μοι καὶ ἔασόν v.—h εἰώθεσαν θὲς.- 5 τι om 
Dq.—* εἶναι add AIIDem.—4 διαλλάττουσι Φτ.--ε γενοµένην v.—! ἀργὴν DKq.— 
v ἑκεῖνο q.—h ἀναλαβέσθαι m.—! fk απο: εἰ ὃς.---) δύναται υ.---ᾱ τε om 


Am, n 9.—l πρότερον xv. ⸗ ὅ ct.—^ αὐτοῦ K.—? ka) om v. - μὴ reden 
νου: q.—^ ἄνδρας ἐξέλεξατ οὕτω AIIeDKqvmt, ἄνδρας ἐκλέξας οὕτω 8: ἄνδραι οὕτω 


ξύστασυ] Cœtum (σνναγωγὴν, σόνο- partim ipsis parentes legibus. Asr. 
Sov, vid. Pollux iii. 139. Hesych. et — «ls, ἔφη] Laudat Euseb. Prep. 
Phavorin.) h. e. multitudinem, copiam. Evang. xiii. 19. p. 708. D. etTheodoret. 
Asr. Therapeut. ix. p. 617. A. Asr. 
βούλονται] Cod. Reg. B βουλεύονται. — diéAs«tas] E Cod. Reg. Bas. 2. et 
Ficinus, quod affectant Ficino hoc apposuimus; Ficinus enim 
abrois] Sic Cod. Reg. quod sensus vertit, quemadmodum vires elegisti. Λατ. 


postulat et Ficinus quoque expressit, 














ΠΟΔΙΤΕΙΑ, E. 521 


δώσεις xa. ὁσον οἷόν σε ὁμοφυεῖς: οἱ δε, cre οἴκίας σε xai 

ξυσσισία eui ἔχοντες, idío, i οὐδενὸρ" οὐδὲν τοιοῦτο' iit i. 233. 

πεκτημάνου," pou à) i ἔσονται ὁμου δὲ ἀναμεμιγμάνων 

xci ἓν γυμνασίοις xci £y τή ἄλλη τροφῃ υπ ἀνάγκης, oi- 

μαι, γῆς ἔμφύτου ἄξονσαι πρὸς τὴν ἀλλήλων pito. i ? 003 

ἀναγκαϊά σοι dox λέγει; Ου γεωμετρικαῖς γε” 959 

06, ἀλλ᾽ ἐρωτιπαῖς ἀνάγκαις, αἱ ᾿πωδυνεύουσιν $ ἐκείνων ὁρι- 

μύτεραι” είναι πρὸς τὸ πείθει τε χαὶ Hætu σὸν πολυν 

λεώ. [S. 8.] Καὶ μᾶλα, εἶπον. ἀλλὰ para δη” ταῦτα, 

4 Γλαύκων, ἀτάκτως μυ ρέγνυσθαι" ἀλλήλοις 7 ἄλλο 

ὁτιοῦν σαοιεῖν οὔτε ὁσιὸν ἓν εὐδαιμιόνων «ὅλει OUT ἑάσουσι 

οἱ ἄρχοντες. Ov γὰρ δίκαιον, $ $9. Δηλον 03" ὅτι γά» 

µους. σὸ μετὰ τοῦτο ποιῄσομεν ἱεροὺς εἰς δύναμιν ὅτι μά- 

λιστα” εὖεν 4 &y ἱεροὶ οἱ ὠφελιμώτατοι. Παντάπασι μν 

οὖν. IIo; οὖν à ὠφελιμώτατοι ἔσονται;, σόδε μοι λένε, 11. 459. 

& Γλαύκων: opu γάρ σου ἐν τῇ οἶκία καὶ κύνας θηβευτι- 

κοὺς" καὶ TOY yerum ὀρνίθων μάλα συχνούς. dp οὖν, 5 

πρὸς Διός, προσέσχηκάν τ TL τοῖς τούτων γάριοις σε καὶ 

παιδοποιίαις» Τὸ αοἴον, ἔφη; Πρώτον μὲν αὐτῶν τού- 

των καί πε ὄντων γενναίων, A oux εἰσί της καὶ 

γίγνονσαι ἄριστοι; Eici». Πότερον οὖν εξ ἆ ἀπάντων ὁμοίως τει. i. 284. 

yswas, 7 προθυμεῖ 6 ὅτι μάλιστα ex τών ἀρίστων; Ex των 
ερίστω.» Τί Y ; ix τῶν γεωτάσων 7 ἐκ τῶν γεραισάτωὶ 

5 ἐξ ἄκμαζόντων 6 ὃτι μάλιστα» j Fi etiarn. Kai 

$ay* ps οὕτω γουνᾶται, πολύ σοι 7] jy χΕῖρον"" ἔσεσθαι τό 

σε τῶν ὀρνίθων xol v0? cay πυνῶν γένος " Exyary , ἔφη. Ti 


9sg.—-" κοινὰ GEIIGDKqv.—* οὐδενὸς om K et pr Ἡ.---ἳ τοιούτου 8, τοιοῦτον Ἐδκι. 
—* κεκτηµένοι DK.—Y δεῄσονται K.—" ye om 8.—* ἃ ét. —; δριμύτερα τ.--- 

. "μετὰ 8) AléDKqemr: 9) μετὰ *s.—* γυμνοῦσθαι 6m.—^ δὲ 4 —* ἀγάμους 8. 
d θηρεντικὰς K.—* Te om 8.—f καιδοποιίαι DDEquo - αὐτὸ τοῦτο K.—h ἐκ 


γὠν ἀρίστων om v. — Ὑεραιοτάτων er.— ἂν m.— dye D.—*. χείρων t.—^ τῶν 


ἴδίᾳ δὲ] Cod. Reg. omisso οὐδένος arridet; idem: post ἐμφύτου addit ἐπι- 
legit τοιοῦτον (sic et Euseb. et Theodor.) θυµίας. Asr. 
κεκτηµένοι, ut Ficinus, proprium vero οὗ "yewuerpwais] Respexit h. 1. Plu- 
nihil talium identes. Sed οὐδενὸς tarch. vit. Lycurg. p. 48. C. De voce 
οὐδὲν magis Graecum et Platonicum est. ἀνάγκη v. nostra ad heedr. p. 237. Aer. 
Mox Theodor. ἅτε 8), quod placet, et — 6.8. yduovs—lepous] Vid. Themist, 
Euseb. κοινὰ, ut Ficinus: comaissatio- Orat. xxi. p. 248. A. et Procl. in Tim. 
wes communes habentes. Asr. Ρ. 16. v. 9. Asr, 

ὁμοῦ δὲ] "Theodor. καὶ ὁμοῦ δη, qnod τί δὲ ἵππων] Genitivus absolutus, qui 

Plat. Vor. VI. 3 U 





1t, i. 935. 


522 Πλ ΑΤΩΝΟΣ 


αἱ ὅππων oisid ἦν ὃ s γώ καὶ τῶν ἄλλων ζώων 9. ἄλλη 
τη ix; "Aroror μέν ὧν $9 og" sin. Βαβαί, 5 * δ᾽ 
ἐγώ ὦ Φίλε ἑταῖρι, ὡς ἄρα σφόδρα ἡ ἡμῖν δε ἄκρων tieu 
τών ἀρχόντων, si περ καὶ περ) τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος ὡσαύτως 
ixu. AM pr ài εχει, iQ ἀλλὰ ví δή; Ὅτι ἆ ἀνάγ- 
χη avrai, ἦν ὃ ένω αρμάκοις πολλοῖς χρλσθαι. argo" 
δὲ που μὴ δεομένοις pár σώμασι Φαρμάκων, ἆ ἀλλὰ διαίτη 
ἐθελόντων) ὑπακούεων, xai φαυλότερον ἐξαρκεῖν ἡγούμεθα 
εἶναι. ora δὲ à; xci | Quest. dés, ie ἴσμεν ὅτι άνδρει- 
τέρου δεῖ voU ἰωσρου." Αλόη: ἀλλὰ αρὸς ví λέγει, 
Πρὸς' σύδε, ᾗ ^» à ἐγώ συχνῷ τῷ Ψεύδει χα) ση ἀπάτη 
αωδυφεύε' ἡμῖν Disi? χεῆσθαι σους ἄρχοντας $z ὧφι- 
λεία τῶν ἀρχομίνον. ἔφαμεν ài που ἓν φαρμάκου εἶδει 
πάντα φὰ τοίαυτα χεήσιμα εναι. Καὶ ὀρύως ye ἔφη. 
ER Toig γάμοις τοίνυν καὶ παιδοχοίαις ἴἔοικε το" ' ὀρθὸν 
τουτο γέγνεσθαι” οὐκ ἑλάχηστον. Πο, 05; Δι με £i- 
σον, $xX τῶν ὠμολογημένων σους ἀρίστους σαις ἀρίσταις 
συγγίγνεσθαι" ac πλειστάκες, τους δε φανλοτάτους TOi 
Φαυλοτάταις τουναντίον, καὶ τῶν μὲν τὰ £x yoyad σρίφευ, 


Ter. σὸ om Gér.—? δαί A.—4 ole om $r.—' $i A.—* ᾗ δ $e 0m er.—t εἶναι 


om q.—" ἰατρῶν t.—' ἐθέλουσι» t.—" larpo?. ᾗ ydp; ἀληθὴ c.— 
t.—! δεῄσει 9r. χρῆσθαι om Φτ.--ὰ y om t.— καὶ τὸ ο: om OPt.— qerísta: 





rationem vel respectum significat et 
vulgo prsepositione περὶ explicatur, Sic 
v. C. 16. τί δὲ γῆε re Tudoens τῆς "EA- 
ληνικῆς καὶ οἶκιῶν ἐμπρήσεω. Vid. 
nostra ad Sympos. p. 294. Asr. 

εἶναι Videtur abundare εἶναι. Mox 
for. ἐθέλονσιν ὑπακούει». Ότερη. 

εἶναι] Duabus e structuris confata 


est oratio: ás ἄρα red δεῖ ἄκρων ἀρχόν- 


των et és. ἄρα δεῖ ἡ, $ εἶναι τοὺς 
ἄρχονται. Vid. —* Miscell. Phi- 
lolog. v. ii, p. ii. p. 101. et Gr. Gr. p. 
904. Asr. 

ἐθελάντων] Genitüvus ut absolutus 
siepenumero dativum excipit; vid, Vi- 
ger. de Idiotism. p. $46. Sequentia ita 
explicanda, ἡγούμεθα ἀξαρκεῖν, καὶ $av- 
λότερον εἶναι, i e. καΐπερ φαυλότερον 
ὄντα. ΑΛοτ. 

ἐξαρκεῖν ---εἶναι] Paulo ante videri re- 
dundare εἶναι (et merito certe, quum sa- 
tis sit, ἡμῖν δὲ; ἄκρων τῶν ἀρχόντων», ut 
dicitur δεῖ uoi τούτου, pro δέοµαι τούτου) 


sed hic quoque de eodem infinitivo re- 
dundante admonere debueram: qoum 
sads sit ὀξαρκεῖν, abeque εἶναι. — Nisi 
forte putemus non ἐξαρκεῖν sed — 
latonem acripsisse : nam post 

(aut ἀξάρκη, e ita potius ες ἵνα 
est) apte adderetur αἶνα. — Verum et 
pro scribendum videtur ἐθέ- 
λουσι, nisi dicamus non ad praecedens 
cépaci referri, sed intelligendum 99.5 
σώμασιν ἀνθρώπων ἐθελόντων διαίτῃ ύτα- 
κούειν: sed ita scripsisse Platonem, mi- 
nus mihi ft verisimile. SrzPn. 


χρῆσθαι 

γενέσθαι Omnino opus est particula 
à» post γενέσθαι, ut γενέσθαι ἂν acci- 
piatur pro γερήσεσθαι; quamvis Ficinos 
interpretetur fleri, perinde ac si legisset 


ίνεσθαι. ΦΤΕΡΗ. 


IIOAITEIA, E. 


593 


và» δὲ μή, εἶ μέλλει" TO ποΐρυνιον OTI ἀκρότωτον εἶναι" καὶ 
/, 

TOUT C, πάντα, γγνόµενα λανθάνειν πλην αὐτοὺς σοὺς ἄρ- 

Άοντας, &ü αὖ 7 ἀγέλη τῶν φυλάκων ότι μάλιστα ἄστα- 


σίαστος ἔστα,. 
ομοθεσησέαι' 


Ὁρθόσατα, ser. Οὐκοῦν δη i fopra σωὲς 
ἔσονται d ὃν αἷς ξυνάζομεν φᾶς σε νύµφας 


xoi τοὺς νυμφίους, καὶ θυσία; καὶ ὕμνοι ποιητίοι τοῖς 


ἡμοτέροις ποιηταῖς αβέπονσες 


σοις γιγνοµένοις γάμοι σὸ 


δὲ φληθος τῶν γάμων iri τοῖς ἄρχουσι ποήσοµεε, iy ac 
μάλιστα διασώζωσι vy αὐτὸν ἀριθμὸν τῶν ἀνδρῶν, πρὸς 
πολέρους) καὶ νόσους καὶ πάντα TO. σοιαῦτα ἀποσκο- 
πουντες, xi | prs μεγάλη ἡμῶν J πόλις χατὼ τὸ δυνατὸν 


μήτε σμικρὰ vivunrœi; , Ogtos, ἔφη. 


ἆληροι δή vite, 


οἷμαι, ποιητέοι κοµψοί, ὦ ὥστε TO Φαῦλον ἑκαῖνον αἰτιᾶσθαι 
ig ἑκάστης συνέρξεως σύχην ἀλλὰ p τοὺς ἄρχοντας. Καὶ 
μάλα, ἔφη [S. 9.] Καὶ τοῖς ἀγαθοῖς yi που τῶν νέων 
ἐν πολ. pun 7 ὤλλούί που γέρα" dorio- xai ἆθλα. ὤλλα 
Té χα! — ἀφθονεστέραῦ ἡ ἡ ἐξουσία γῆς τῶν γυναικὼν ξυγκοιμή- 
σεως, ἵνα καὶ ἅμα μετὰ προφάσεως. ὡς πλεῖστοι τῶν vai 


” 
δων i ix σῶν οιούτων σπείρωνται. 


Οὐκοῦν καὶ 


"Oegfas. 


τὰ &sl γινόμενα ἔλγονα. παραλωμββάνουσαι αἱ ἐπὶ τού- 
Tay ἐφεστηχυῖαι ἀρχαὶ εἴτε ἀνδρῶν εἶτε γυναικών εἴτε ἀμ- 


5. — ίνεσθαι €x. et pr 8,.—4 Eyyora Tl.—* µέλλοι em, μέλλει H.—l νομοθετηταὶ 


6.—t ἔσονται om. GIIéDKqemt.— 
píovs *s.— τε καὶ νόσους ARvm. 


«οιήσωµεν 0.—! πολέμους ARTIGetm : vohe- 
— δέ Κυ.--- δὲ DKq, re t.—^ 


ο ἆθλα δοτέον & abrois ἄλλα v.—P ἀφθονωτέρα q.—4 ἁμφότερα AORIIemt : hagé- 


ἀκρότατον] Quamvis ἀκρότατον agnos- 
cere videatur Ficinus, qui interpretatur, 
iSi armentum. futuri sit. excellentissi- 
snum, suspectum tamen babeo: et ve- 
reor ne pro ἀκεραιότατον aut ἀκρατότα- 1) 
irrepserit. Dicit certe paulo post, 
* καθαρὸν τὸ γένος τῶν $vAd- 
xov ἔσεσθαι. — 1n eo qui proxime sequi- 
ter versu non dubito quin scribendum 
sit πάντας. SrEPB. 
ἁκρότατον] Stephani correctio, quan- 
jam ingeniosa, tamen non necessaria est, 
α seqnentibus Steph. corrigebat πάντας 
pro πάντα, ut Ficinus videtur legisse 
vertens, ab omnibws, preterquam a prin- 
cipibus, ignorari. Scd e verbis πλὴν 


αὐτοὺτ τοὺς ἄρχοντας facile suppleri po- 
test τοὺς ἄλλους. ÁsT 
ἐυνέρξεως] Cap. ix. (p. 461. B.) μὴ 
——— Épxorros. Timæus p. 18. 
οὗ µεμήµεθα, &s robs ἄρχαντας 
ἔφαμεν καὶ τὰς ἀρχούσας δεῖν ἐς τὴν τῶν 
γάμων ξύνερξιν λάθρα μηχανᾶσθαι κλή- 
pos τισὶν, s οἱ κακοὶ χωρὶς of 7 
ἀγαθοὶ ταῖς ὁμοίαις ἑκάτεροι ἐυλλέξονται 
καὶ µή τις αὐτοῖᾳ ἔχθρα διὰ ταῦτα | γέγνη- 
ται, τύχη» ἡγουμέροις (s αἰτίαν τῆς ξυλ- 
Aétews. Α.τ. 
6.9. παραλαμβάνουσαι] Malim πα- 
—— Ad parücipium intel- 
ndum esset elcly, de quo vid. nostra 
Phedr. 384. Αοτ. 





524 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


βότεραι---. 3 xoci AY γάρ που καὶ ἀρχαὶ γυναιξέ τε 
xai ἀνδράσω. Nai. Τὰ μὲν δη τῶν ἀγαθῶν, Joxe, λα- 
βοὺσαι εἰς voy σηκὸν οἴσουσι παρά τος σροφούς,' x "eis 
οἰκούσως 2d ein μέρει $7; απλως τὰ à TAY χρόνων, καὶ 
ἑάν τι τῶν riga ἀνώπηρον γήγνηται,᾽ ἐν ἀποβρήτῳ σε καὶ 
ἀδήλῳ κατακρύψουσιν ὡς agire. E/ Tip μέλλει” έφη, 
καθαρὸν TO yin TOY φυλάκον ἔσεσθαι. Οὐκοῦν καὶ vgo- 
9n οὗτοι VripsA moyrou, . τάς γε μητέρας ézi τὸν σηαὸν 
ὤγοντε,, οτων σπαργώσι πᾶσαν μηχανην μηχανώμενοι 
ὅπως µηδεμία τὸ αὐτῆς αἰσθήσεται, καὶ ἄλλας γάλα" 
ἐχούσας ἐχπορίζοντες, $Q9 μὴ αὗταμ i ἱκαναὶ ὧσι; καὶ αὐτῶν 
φούτων. ἐπιελήσονται, ὅπος μότριο χρόνον" θηλάσονται,᾽ 
ἀγρυπνίας" δι xoi vor ὤλλον πόνον σισθαῖς" vs καὶ τροφοῖς 
αραδώσουσις Πολλὴν ῥᾳστωνην, $e, λέγεις σης wauto- 


roilus ταῖς τῶν Φυλάκων 7 


ni. i, 337. * vo à ἔφεξης δμλθωμεν ὃ- ᾿αροθυμούμεθα.' ἔφαμεν 


Πρέπει γάρ, $0 


^: δη ἐξ. — δεῖνᾶ τὰ ἔκγονα γίγνεσθαι. ᾿ 
ύη Αρ οὖν σοι ἕυνδοκε μέτριος χρόνος ἄχμης τα εἶκο- 
ew irn γυναικί, ἀνδρὶ δὲ τὰ τριάκοντα; Τὼ ποῖα αὐτῶν: 


τεραι *s.—! μὲν om GTIGDKqut.—* γυναικῶν 9, καὶ al ἀρχαὶ Em.—t efs τοσα q. 


—'" τροφὰς v.—' γόνηται GKr.—" 


µέλλοι AIIDqm. 


--- γάλα om GUMDKyI.— 


, buts A.—1 xor i in mg posito χρόνο», D.—* θηλάσονται OHétrt : θηλάσωνται 


—* Aerea δὲ καὶ τῶν (Ou πόνων 


πόνων m.—^ rein rrós rirbun o; φίτθαις 


s —À Tee — iu προµηθσύµεθα GTIDKr, ——, K, προὐθέμαθα c.— 


Bitrate cad Cf. v. 5. p. 456. A. 
vii. p. 640. C. Tim. p.18. 
Morgenstern. Commentat. p. 222. Asr. 

γίγνηται] Cod. Reg. γόνται, in mar- 
gine vero γίγνεται. Ceterom cf. Aristot, 
Polit. vii. 36. (14. $. 10. p. $09. 
Schneid.) A 

μέλλει] Ald, µέλλοι, solece, Asr. 

σπαργώσι] Schol, Ruhnk. p. 163. 
"Ὅμηρος οὕθατα v σφαραγεῦντο. τοὺς 
μαστοὺς πλήρες i χουσι γάλακτος καὶ 
σπαράττορται ὑπὸ θλίψεως cet. ΟΙ. 
Ruhbnken. ad Tim. Lexic. p. 234. Asr. 

θηλάσονται] Ald.et Steph. θηλάσων- 
Tan solece, Bas. 1. et 2. θηλάσουνται. 

στ. 

γίγνεσθαι. αληθή] Sic Bas. 1. et 2. 
ut Ficinus, oportere filios procreari. 
Diximus, | Vitiose Ald. γίγνεσθαι ἆλη- 


D. Vid. S 


es. * -olo— Attigit hoc etiam Heusde 
pec. 116. Moz Bas. 1. et 2. 
esbibent T ον pro χρόνος. As. 

] Paulo aliter tempus in- 
euis matrimonii ο ὄτει αφὶ — — vii, 


bs 
stoxenus Pytbagoreus e* Ocellus Locan. 
de Rer. Mm c. iv. $. 11. ubi cf. Vizza- 
nius. Ásr. 

τὰ ποῖα αὐτῶν] Ἱ. 4. quesnam corum 
ανποε dicis? b.e. quidnam dicere vis, 
hos ipsis annos constituens ? Ficinus 
vertit, quis horum modus ; et Comarius 
qualis vero erit horum ipserum wodus, 
inquit ! baud accurate. Asr. 





IIOAITEIA, E. 525 


ἔφη. υναικὶ μέν, ἦν 9 γώ, ἀρξαμίνη ἀπὸ εἰχοσαισί- 
doc μέχρι" τοτταρακονταετίδορ' rixriu τη πόλεις: ἂνδρὶ δε, 
Σπειδων τὴν ὀξυτώσην δρόμου ἀκμὴν mue, τὸ ἀπὸ τούτου 
γεννᾷν 77 σόλε, μέχρι πωτικαιπεντηκονταίτους."' Αμ. 
Φοσέρων your," $05, aur»? (X [07] σώμιωτός σε καὶ φρονῄσεως., it, 461. 
Οὐκοῦν i Ld σε πρεσβύτερος τούτων. M σι νεώτερος vay? 
sig τὸ xono⸗ γοννήσεων" ἄψητας οὔτε ὁσιον οὗτε δίκαιον 
φήσομαν' τὸ ἁμάρτημα, ac παῖδα φισύονσος" LÀ TAS [2 
ἂν λάθη γενήσετωι” οὐχ, uxo θυσιών ovd. ὑπὸ εὐχῶν Quo," 

de^ iQ) ἡ ὁκάστοις" vois γάρμοοις οὖξονται xai figu καὶ 
gi xci ξύμσασα 5 πόλις e ἁγαθῶν ὁ ἀμείνους καὶ ἐξ 
ὠφελίμω » ἀὠφελιμωτέρους ei τοὺς Σαγόνους γίγνεσθαι, 
ἀλλ ὑπὸ σκότου μετὰ duris à ἀκρωτίας" γεγονώς. Oe- 
fus, ien. 'O αὐτὸς δε vy, εἶπον, νόμος, εάν vig τῶν 
ὅτι yenavra⸗ μη ξυνέρξαντος" ὥρχοντος ἅπτησαι τῶν 
ἐν ἡλικίᾳ γυναικών) νόθον γὰρ καὶ ἀνέγγυον καὶ cuit 
gov φήσομεν' αὐτὸν acido κκ. τόλαιξ καθιστάναι. Ορόό- in. i. 238. 
σωτα, ἔφη." Ὅταν ὃς δή, οἶμαι, αἱ τε γυναῖκες καὶ οἱ 


ε δεν om 6$t,—h : ἀληθη AGHTIG.—! εἰκοσιότιδος Avm, εἰκοσιοτίδος pr K.— 
κ µέχρι om 6r. — τετταρακονταέτιδος ΑΘ, τετταρακοντοέτιδοε v, τετταρακονταετί- 
$os HIIm, om 9t: Trercapaxorraer(Bos *v.—"9 sevrexauvverrokopraeroys t, srévre- 
q.—? οὖν 6t.—? αὕτη ἡ Φ.--ὂ τῶν om dr.—A γεννήσεως 


vor. — Φησομεν H, θήσοµεκ 19.— φιτρόντος m, devo t,— δε ὃ rc 8, —* λάθρη 
ϕ e v 

corr q.—" γεγνήσεται AGEIIm.—" φύσας ΑΠ, duras » Φησαε K, θύσας m.— 
X As om GIIK.—7 ἐφ' om m et pr E, pro γρ habet A.—* ind rs s γὰρ το e- ἱέρεια 
vts.— ἀκρατίας v, üxpareías GbDKqmr: ἀκρασίας *s.—^ τῶν om Κ.---ᾱ £t. Rm. 

0 5 ει 

—P5 καὶ ἁνίερον om q.—f φΦήσομεν Am, φήσομεν Ἐ: θήσοµεν *s.—5 τὴν πολεωε K. 
—b ἔφη...ἀφήσομεν om. 8.—! φήσομεν AETIGDKqemt.—J που om Erm.—À αὐτοὺς 


καιπεντηκοστοῦ Érovs 


εἰκοσέτιδος---τεσσαρακοντούτιδος] Sic 
scripsimus pro eo, quod vulgo legitur, 
εἰκοσαετίδος et τεσσαρακοντακτίδυς. Eu- 
sebius enim (Prep. Evang. ziii. 19. p. 
709. A.) et Theodoret. (Therspeut. ix. 
p. 618. A.) legunt ico aéridos et τεσ» 
σαρακονταέτιδος, unde Atiicas formas 
εἰκοσέτιδος εἰ τεσσαρακοντούτιδος repo- 
sui, vid. Maittair. de Dialect, p. 47. ed. 


Sturz. et Fischer. ad Well. t.i. p. 213. 


t.ii. p. 180. — Similiter io sequentibus 
scripsimus περτηκυ»τούτους, sicut vii. 17. 
legimus τριακοντούτει. — Ceterum cf. 
Aristotel, Polit. vi. 16. (c. 14. $. 3. et 9. 


6. p. 307. Schneid.) De Legib. iv. 721 
B. vi. 772. D. E. Stob. Serm. cxv. p. 
504. v. 14. Aer. 

ἁρόμου] Bas, 1. 2. et. Euseb. δρόµον, 

8T. 

ἱέρια] Ald, Bas. 1. 2. et Bte 
ἱέρια. Ἐ Cod. Reg. recepimus 4 
ut Ficinus vertüt, sacerdotes íam viri, 
quam mulieres. ΛΑΤ. 

ὅταν δὲ δ)] Laudat Theodoret, The- 
rapeut. ix, p.618. B. ubi δὴ desideratur, 
et αἱ γυναίκες of Τε ἄρδρες scriptum re- 
peritur. Asr. 





526 


IIA ΑΤΩΝΟΣ 


ἄνδρες τοῦ γωνῷν ἐκβῦσι. τὴν ἡλικίαν, ἀφήσομέή σου) έλευ- 
θέρρυς αὐτοὺς" συγγίγνεσθαι) τν ἂν ἐθέλωσι, πλλν όυγα- 
rę xai μητρὶ καὶ ταῖς τῶν ῥυγατέρων suci καὶ ruis ἄνω 
μητρός, καὶ γοναῖκας" a σλην visi xi πατρὶ Pus voi" 
τούτων εἰς τὸ κάτω καὶ ἐπὶ τὸ dye, καὶ ταυτά Y - ãdn 
σώντα διανελευσάµενοι προθυμεῖσθαι μάλιστα μὲν pn . 
εἰς Que φέρω κύημα pando, i ie ένητωι, &à$ 06 τι Bu- 


σηται, οὕτω vilia" 


* ουκ. οὖσης τροφής TO τοιούτῳ. 


Καὶ ταῦτα μέν y, ien, μετρίως λέγεται’ πατέρας à 
xci θυγατέρας καὶ ἆ νυν δὴ ἔλεφες, que διαγνώσονται 
ἀλλήλων; Οὐδαμᾶς, 5 ἦν » έγω, ἀλλ ép Z2; à» ἡμέ- 
£s vig αὐτῶν ρυμιφίος ionrai μετ ἐκείνην δεκάτῳ porri 
xoi Lc LE & ὧν γένησαι ἔκγονα, ταῦτα πάντα «ροσ- 
ερ; τὰ pr ἄρρεια visic," τὰ às θήλια ὀυγατέρας, .αἱ ἔπέῖ- 
ρα ixtivo⸗ πατέρα" xu οὕτω δὴ7 τὰ τούτων ἔκγονα παΐδων 
ταῖδας, καὶ ἔκενα" GU ἐκείνους τάππους σι καὶ rnb σὰ 
δ) ἐν eire σῷ χβόνῳ Υεγονότα ἐν à αἱ μητέρες καὶ οἱ 


1n. i. 239. πωτέρες" GUT ἐγέννω, ἀδελφάς σε καὶ ἀδελφούς, ὡστε, 


P "» δη ἔλέγομεν, ἀλλήλων μὴ ἄατεσθαι. ἄδελφους δὲ 
καὶ ἀδελφὰς δώσει ὁ 0 νόμος συνοικεν, à 0 «ληρος" ταύτη 


ξυμσίατη" καὶ ἡ Πυθία αροσαναιρῇ. 


ὃς. 


'Ogforara, 3 , Y 


5. 10. 'H μὲν 05 xomavía, ὦ Ἑλαύκων, αὕτη τε καὶ 


ἐλευθέρους H, ἐλευθέρους δὲ αὐτοὺς το 8.—À γίρεσθαι Θ.--- ὧι ΔΠΙτ et pr ϐ, &; 
DKq, $ πι.---5 καὶ yvraikas AGreDEqm: : καὶ τὰς γυναίκας *s.—? ab om c.— 


P Tais $&mt.—4 τούτων ΑΕΠΙ : 


Υ $» m.—! τις c. —*. ἐκτιθέναι s.—"* à ex 


τῶν τοιούτων 9g — 


γὰρ K.— μηδέ γε ἂν A, μηδέ 
—" ἑβδόμη ὁτ.---" υἱοὺς . — 83 om 


T 
v.—3 ἐκείνου ΑΠΠΙ, ἐκεῖνοι c. — «»0ás Av, τιθας TI, τιτθὰς m: τίτθας *e.—b5 οἱ 
πατέρες καὶ αἱ μητέρες Θ et corr K, οἱ πατέρες καὶ μητέρες &t.—9 κληρῶν τ.--4 ξ. 


— ἀφήσομεν] Bene Stepb. correxit vul- 
gatum edes in Ald. Bas. 1. et 2. 
Sic et Cod. Reg. Asr. 

μάλιστα μὲν] Α Tbeodoreti libro ab- 
est uév. — Paulo post Euseb. et Theodo- 
ret, μὴ pro us*. (Ald. μὴ E), quod το- 
ponendum videtur esse. Asr. 

ἐν φῶς ἐκφέρεν] Quod alias dicitof 
els φῶς ἄγει», Tim. p. 91. D. Phedr. 
p. 261. D. de Legg. ix. p. 869. C. 
Epist. vii. $41. E. els φῶς προαγαγεῦ. 
Aristot, Polit. €ii. 16. (c. 14. 6. 12. p. 


$10. Schneid.) ἀφεῖσθαι δεῖ τῆς eis τὸ 
«ws. Ásr. 
ἐκτιθέναι] De liberorum expositione 
vide qus collegit Elmenhorst. ad Minac. 
Felic. Octav. p. 289. ed. Ourzel. Asr. 
ἀδελφοὺς] Va. de Legg. viii. p. 418. 
e s pa. ad Julian. Orat, i. P- 90. 


ini πο. ἡ μὲν δ) κοιν.] Laudat Steb. 
xli. p. 255. ubi pro és δὲ legitur ὥστε--- 
βελτίστῃ (ut Ald. Bas. 1. εἰ 2.) — ποι- 
ὤμεν et τὸ δὲ κακοῦ. As1. 





IIOAITEIA, .E. 52. 


τοιαύτη γυναικών τε xci παΐδων τοῖς φύλαξί σοι τῆς -πὸ-. 
λεως ὡς δὲ — 76 τῇ ἄλλη πολισείῳ καὶ —X 
βελτίστη, δὲ 07 τὸ μετὰ τοῦτο βεβαιώσασθαι παρὰ τοῦ 
λόγου. 3 5 πῶς ποιῶμενς Ovr» νὴ Δία, 5 30 óc. "Ag ODy τι. 462. 
οὐχ, δε à oy σης ὀμολογίας, ἐρίσθαι ἡ ἡμᾶς αὐτούς σί ποτε 
τὸ ροόγιστον ἀγαθὸν & opus εἰπεῖν εἰς πόλεως κατασκευήν, 
οὗ δεῖ: στοχαζόµενον τ TOV νοµοθότην σιθίναι τοὺς νόμους, xci 
Ti μέγιστον κακόν, οὐ είσα ἐπισκέψασθαι ἆ deu, 2 "i δὴ 2j 
ἠλθομεν, sig μυ v0 τοῦ ἀγαθου i (agros "py AgpórTtt, ra" ài 
TOU κακοὺ ἀναρμοστεῖ; Πάντων μάλιστα, iQ. Ἔχομυ 
οὔν σι — χακὸν πόλει" Ἶ ἐκεϊνον 0 ἂν αὐτὴν» — 
καὶ πο]. πολλᾶς ἀντὶ | pass 3 pito ἀγαθὸν τοῦ 0 ἂν 
ἔυνδη" σε καὶ πο μίανι Ovx € εχομ.εν. 'Οὗκουν ἡ μὲν 
ἡδονῆς σε χαὶ λύπης κοινωνία ἔυνδεῖ, o orav ὅτι μάλιστα. 
πάντες οἱ πολῖται τών αυτών γιγνομένων σε καὶ ἀπολλυμέ- 
ya παραπλησίως χαΐρωσι χαὶ λυπώνται, Παντάτασι μὲν ri. i. 240. 
οὖν, ἔφη. Ἡ δέ. γε σῶν γοιούτων ἰδίωσις διαλύει, ὅταν oí 
pr περιαλγεῖς, οἱ δὲ περιχαρείς γόγνουσαι ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς 
παθήµασι σης πόλεως τε καὶ τῶν ἐν Uu πόλε. Τί à' οὗ: 
"Ae οὖν ἐκ TOUOS TO τοιόνδε γέγνεται, ὅταν μὴ ἅμα φδεγ- 
γωνται όν ση πόλει và τοιάδε p βήματα, τὸ τε] Apo καὶ τὸ 
οὐκ spóns xoi περὶ | σου ἄλλοτρίου χατὰ M Κομιδη” 
μὲν οὖν. E» 5 τρὶ 05 πόλει Ἀλεῖστοι ἐπὶ TO αὐτὸ κ κατὰ 
ταυτὰ vOUTO λέγουσι τὸ ἐμόν καν τὸ οὐκ" ἐμόν, αύτη 


AGHII$.—* ὡς δὲ om. Gr, ὧδε TIDK.—f ποιοῦμεν c.—E 3 9 ὅς om v.—h ἔχομεν 
om K.—! οὗ δὴ m, οὗ δεῖ D, 5 δεῖ mg D.—* δὴ om 69t.—! ápuórrew m.—? τὸ 
qvim.—^ πόλεως K.—^ Ἠ ἐκεῖνο om &t,—P abri t.—95 ποιῇ sent et corr A, ποιεῖ 
OTIIKem: ποιοῖ "s.—" ξυνδεῖ ABTIm.—* ποιεῖ Tim, ποιῇ ΘΒΦΚΕΤ et cor A— et 
ὅταν» 0.—* τῇ om mt.—" τε om Em.—" : κομιδῇ...ταυτά add ABHem.—* λέγουσι 
ΘΗΠΟΦύΠΕ, KH λόγωσιφ: λέγωσι *s.—YJ τε καὶ BH.—* οὐκ om TI et pr D.—* e nt. 


ὃ--ποιεῖ] Sic Cod. Reg. Similiter 


cicitate complurini ad idem secundum 
Stob. ποιεῖ πολλὰς — ξυνδεῖ (apposito 


eadem hoc dicunt, Meum et non meum, 


δ)) et ποιεῖ µία», — Etiam Ficinus vertit : 
quod eam dividit et ex uxa plures facit 
—"cincil simul et unam efficit. Vulgo: 
$ ἃκ- -κοιοῖ--ὃ ἂν ξυνδῇ τε kal soi 
pia»; Asr. 

λέγωσι] Puto deesse ὅταν ante Aéyo- 
σι. Àt Ficin. bunc locum aliter legisse 
videtur : vertit enim, Ac de alieno eodem 
modo. Valde. In quacunque igiiur 


fa gubernatur. SrgPn. qui sic 
* Aliam tandem bujus loci, 
quem. suspectum habere me dixeram, 
inveni lectionem, in. qua aliquot etiam 
sunt verba que hic desiderantur. Tta 
enim legitur hic locus, "Ag οὖν (non dp, 
ut sit interr.) ἐκ τοῦδε τὸ τοιόνδε γΐνε- 
ται, ὅταν μὴ ἅμα Φθέγγωνται ἐν τῷ πό- 
Ae τὰ τοιάδε ῥήματα, τό, τε ἑμὸν καὶ τὸ 





111. i. 211. 


528 IIAATONOZ 


ἔριστα Dioixtiraas Πολύ γε. Καὶ 53* τις 03 Vy yvrara 
évog ἀνθρώπου ἔχει, οἵον, ὅταν ποῦ ἡμῶν δάκτυλὸς Toy" 
πληγ}, πᾶσα ἡ xowamia, ἡ κατὰ τὸ σώμα αρὸς e» ψυ- 
y rro uvas εἰς μίαν σύνταξιν τὴν τοῦ ἄρχοντος ἐν αυτῇ 
ἤσθετό τε xai πᾶσα dux ξυνήλγησε μέρους αονήσαντος, 
ὅλη, καὶ οὕτω δῇ λίγομεν ὅτι ὁ ὤνθρωπος sor δάατυλον 
ἀλγεέ καὶ περὶ ἄλλου ὁτουοῦνξ vay τοῦ ἀνθρωπου ὁ αυ- 
σος" λόγος, σερί 7$ λύτης πφονοῦντος μάρους xci περὶ ἠδο- 
γῆς po Corrog. 'O αυτος γάρ, ἔφη: xai τοῦτο ὃ έρωτας, 
τοῦ τοιούτου ἐγγύταταὶ ἡ ἄριστα πολιγευοµένη αὅλες οὐ- 
κε.  E»og δή, —2* — 
ἀγαθὸν ἢ xaxo» ἡ τοιαύτη πόλις μώλιστώ τε φήσει ἑαυτῆς 
eivai v0 φάσχον, καὶ »" ξυνησθήσεται ἅπασα 9 ξυλλυπή- 
σιται. Ανάγκη, ἔφη, τήν γε εὔνομιον. [δ. 11.] "Qoa" 
—b που θᾷτ: οτι H.—^ kal s.—^À3 τεταγµένη 88.—* ἅμα καὶ TI.—Í sorfoarros 


m — οὐτουοῦν Θ.--- αὐτὸς AGTIODKqmr, abrós τε Eo : abrós γε ς.--ἵ 
K.—k $) post καὶ add AGHIIécmt.—! 4^ c.—^9 Ἆρα v.—? αὕτη q.—? που om Gt. 


obe qudo καὶ περὶ ἁλλοτρίου narà ταν- 
τά; Kal µάλα γε. Ἐν ῥτινι οὖν πόλει 
οἱ χλεῖστοι πρὸς ταυτὸ κατὰ ταυτὰ τοῦτο 
λέγωσι, τὸ ἐμὸ», καὶ τὸ oix. ἐμὸν, αὕτη 
ἄριστα διοικεῖται. Minime autem cui- 
quam esse dubium potest quin Ficin. in 
exemplar inciderit in quo hee ipsa esset 
lectio. ita enim totum hunc locum ver- 
tit, ex hoc autem (ale quid provenit, 
quando non simul in. civitate hac cerba 
vulgantur, Meum scilicel ac non meum. 
ας de alieno eodem snodo. Valde. In 
quacunque εἰς.) 
κομιδῇ μὲν οὖν "Ev jrun δὲ πόλει οἱ 
πλεῖστοι πρὸς ταῦτὸ κατὰ ταντὰ] Hec 
verba ab Aid. Bas. 1. 2. Steph. absunt ; 
sensus vero ea efflagitat, Stobeus serva- 
vit |. 1. et Ficinus expressit. Pro δὲ 
t rà πόλει cum Cornario scripsimus 
οὖν, deinde o[ πλεῖστοι pro πλεῖστοι et 
wpbs τὸ abr) pro col τὸ αὐτὸ---λέγουσι 
pm λόγωσι.  Cornarius, Stobrum non 
udans, qua interponi voluit, ad Ficini 
versionem videtur finxisse. De hac bo- 
morum communione vide, qus» Aristo- 
teles subtilius quam verius contra Plato- 
nem disserit Polit. ii. 3. (ii. 2. 5. 9. et 
11. ed. Schneid.) ct ii. 2. (ii. 1. 6. 8. 
Schneid.) Verba τὸ ἐμὸν καὶ Tb οὐκ 
ἆμὸν alii frequenter respexserunt, jn iis 
Plutarch. Conjog. Preecept. t. i, p. 140. 
D. Jamblich. de Vit. Pytlhag.s&x. p. 142. 


Küst. Cf. Holsten. et Rittershus. ad Por- 
pbyr. de Vit. Pythag. p. 25. et 37. Asr. 

ἤσθετο — twfAynse] — Aoristi, quos 
vulgo consuetudinem significare potant 
(vid. Valcken, Diatrib. in Eurip. Frazm. 
E 165. A. Tosp. ad Longin. p. 275. 

isch. ad Weller. t. ii. p. 260.) celerita- 
tis notionem sibi adjunctam habent, ita 
ut expri possis verbis, statim 
sentit (recte Ficinus, sensit protinus) ; 
vid. nostra ad Sympos. p.302. Mo- 
nuimus hac de re jam supra. Asr. 

λέγομεν] Sic Stob. et Steph. Ald. 
Bes. 1. et 2. exhibent λέγωμεν. — Ficin. 
dicimus. Asr. 

ὁ αὐτὸν λόγος] Sic Cod. Reg, et 
Stob. Mox Ald. Bas. 1. et 2. vitiose τῷ 
pro τῶν. In Ald. Bes. 1. et 2. ὁ abrés 
T€ Aé"yos. Τὰ ο sequentibus videtur ir- 
repsisse ; quocirca male Steph. scripait 
ὁ abrás Ύε λόγο». Mox τοῦτο Ó éperrás 
est : id quod quaris. Asr. 

ἑαυτῆς εἶναι] Αά se ipsam pertinere ; 
εἶναι et γίγνεσθαι cnm genitivo frequen- 
ter sic conjonguntur, vid. Markland. ad 
Eurip. Suppl. 292. Fischer. ad Weller. 
t. iii, p. i. p. 263. S55. Heind. ad Gorg. 
ξ. 1. Asr. 

$ ἑυνησθήσεται] E Bas. 9. et Stob. 
reposuimus, quod et Ficinus ex it, 
cel letabitur μπα cel dolebit, Vulgo $ 
desideratur. Asr. 








IIOAITEIA, E. 529 


ἂν εν ὧν δ) έγω, ἐχανιέναι ἡμῶν ézi T2) ἡμετέραν πόλῳ, 
καὶ σὰ TOU λόγου ὁμολογήματα σκοτεῖν ἐν αὐση, εἰ αυ- 
77 ράλιστ' χι sive καὶ ἄλλη σις μᾶλλον. Οὐκοῦν 
xęi. ἔφη. Τί eoi ἔστι pir που καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις tt. 46$, 
voAsciP ἀρχοντές τε καὶ Spes, $ ἔστι δὲ καὶ ἓν αὐτῃνὶ 
Ἔστο. Πολίτας po, δή πάντες" οὗτοι ἀλλήλους πβοσ- 
εροῦσιν» Ila; à' οὐ ᾽Αλλὰ πρὸς τῷ" πολίσας ví 0 e 
σαῖς ἄλλαις δημος τοὺς ἄρχοντας προσωγορεύε; ' E» μὲν 
ταῖς σολλαῖς δεσπόσας, & ἐν δὲ ταῖς δημοκρωτουρέναις αὐτὸ 
τοὔνομα" τοῦτο," ὥρχοντας." Ti à ὁ £y ση ἡμεσέρᾳ àg- 
Mss πρὸς τῷ αολίτας ví τοὺς ἄρχοντάς φησιν — 2 
σηράς" τε καὶ ἐπιχούρους, ἔφη. Τί -δ) οὗτοι τὸν δημον; 
Μισθοδότας T$ καὶ σροφίας. Oi à ἐν ταῖς ἄλλαις ἀρ- 
χοωτες TOUS δήμους ;! Δούλους, ἔφη.” T4 δ' οἱ ἄρχον- 
σερ ἀλλήλους: Ἑάυνάρ όντας, ἔφη." Tí δ᾽ oi ἡμέτεροι: 
Ευμφύλακας. Ἔχις οὖν εὐφειν TOV Gg rra s σὠν ἐν 
ταῖς ἄλλαις πόλεσν sí τίς τινα — προσειπεῖν Tay ἕυν- 
αρχόντων σὸν m ὡς οὐπόῖον, τὸν 08^ ὡς ἀλλότριον: Κας 
πολλούς ys Οὐκοῦν γὂν μυ οἰκεῖον ac έαυτου νομίζει 111, i, 242. 
τε" καὶ λέγει, voy à ἀλλότριον ὡς οὐχ. — Οὗτως. 
Tí às! οἱ παρὰ σοὶ φύλακες ἔσθ᾽ og τις αὐτῶν ἔχοι ἂν 
σὼν ξυμφυλάκων —8 rud προσωπείο c ὡς. "ἀλλότριν, 
Οὐδαμᾶς, ἔφη: παντὶ γὰρ » ἄν ὄντυγχάνη” vig" 9 ὡς 


—P πόλασί τε GIL—^ ταύτη v.—' πάντας φ.-- τὸ vm.—t τοὔνομα om v.— 
* ToUT t.—" τοὺς ἄρχ. v.—" σωτῆρός H.—* οἱ δ ARvm, om ΘΠΦτ: καὶ *s.— 
3 ἄρχοντες τοὺς δήµου: AHTIom, δὲ Gdv : ol ἄρχοντες τοὺς δήμου: .ς.---- ἔφη om 

Φτ.-- ἔφη om 66.—^ ἔχει K.—^ τῶν post ἁρχόντων om mt.—4 ἔχειν m.—* δ᾽ 
mf καὶ om 6.— 8 ós οἰκεῖον ο.---Ἡ τε om m et prz.— δαί A, δ' v. ὅ m.—* ὡς 


om t.— ἂν post τις ponit q.—? irreyxdrdi K, dvrvyxdvo: GR6t.—^? Τις 0m v.— 


$. 11. ἔστι μὲν] Vide annon pro ἐστὲ οἱ δ----ἄρχοντες] Sic e Stob. et Bas. 
et hic et in duobus qui proxime sequun- 3. reposuimus pro καὶ ἐν 7' ἄλλαις οἱ 
tur locis scribere oporteat elg. SrzPH. ἄρχοντε. ^ Etiam Ficinus ita videtur 
ἔστι---ἄρχοντέε τε καὶ 9540s] De bac legisse; vertit enim, Qui vero in aliis 
verbi singularis cum nominibus plurali- presuat, populum? Asr. 
bus constructione vid. adl. ii. c. 6. Asr. — &s ἀλλότριον] In Stob. deest ὡς, baud 
αὐτῇ] Bas.2. abrais. Stob. ταύτῃ; scio an recte. Ásr. 
sed abrj, ni fallor, pnestat propter pre- — évrvyxdyp] Cod. Reg. ἐντυγχάνοι; 
gressum αὐτή. Mox τοὺς ἄρχονται ab- sed ἂν pertinet ad relativum ᾧ, ut recte 
est a Stobzo, et αὐτὸ TeUro τοὔνομα Ficinus vertit, cuicunque enim quis oc- 
scribitur, Asr. curret. Asr. 
lat. Vor. VI. ⸗ 3X 


1t. 404. 


530 IIAATONOZ 


&àsA.Qo 3 ^ «s ἀδελφη 5 5? wurei 5 ax? pnrei , iei? 3 3 
θυγατρὶ ἢ τούτων ἐκγόνοις] f 5 προγόνοις' popasi ἐντυγχά- 
"ur. Κάλλιστα,' » ὃ' έχω, Mytig: &AX ὅτι καὶ τόδε 
επί. πότερον αὐτοῖς τὰ ὀνόματα μόνον οὐχεῖα ροµοθετή- 
σεις, 7 κα) τὰς πράξεις πάσας κατὰ τὼ ὀνόματα spár- 
T$), περί γε τοὺς πατέρας, ὅσα νόμος" περὶ φατέρας Qi 
δοῦς σε ipi xci κηδεμονίας καὶ τοῦ” ὑπήκουν à in τῶν 
γονέων 3 μήτε πρὸς θιὼν ' μήτε φρὸς ἀνθρώπων aura —— 
ἔσεσθωι, o ac οὔτε ὐσια οὔτε δίκαια αρώττοντος ἄν, εἰ ἄλλα 
πράττοι 3 ταύτα" abraá * coi! 5$ ἄλλαι qns id ἁπάν- 
τω Toy πολισῶν ὑμνήσουση" οὐθὸς περὶ và* τών) παίδων 
ώτα κου περὶ πατέρων, οὓς ἄν αὐτοῖς σις ἀποφήνῃ, καὶ 

περὶ τῶν ἄλλων ἔυγγυών, Αύται, ἔφη" «γελοῖον γαρ ἂν 
εἴη εἰ ἄνευ ἔργων οἰκεῖω ὀνόματα" διὰ τῶν στομάτων μᾶ- 
yos" φθέγγοιτο. Πασων doo. φύλεων μάλιστα" i⸗ avr; 
ξυμφανήσουσω i óc σινος X $9 5 κακώς πράττοντος, 0 n 
às ἐλέγοριεν' τὸξ ῥῆμα, v0 ὅτι" τὸ ἐμὸν εὖ πράττει Ἶ ὅτι 
TÓ Apor XO XAR. ᾽Αληθίσσατα, 5 32 ὃς. Οὐκοῦν μετὰ 
πούτου τοῦ δόγματός τε καὶ βήματος ἔφαμιν ξυνακολου- 
m σάς τε ἠδονὰς καὶ τὰς λύπας LUI Kai ὀρθῶς ys 
ἔφαμω. ΟὈὐκοῦν μάλιστα τοῦ αὐτοῦ κομωνήσουσιν fpi? 


ο er ante μητρὶ om OTI$DKvt.—» à vie ΑΘΠΦΡΚΟΠΙ: $ 6s vie: *r.—3 τῷ τού- 

ων ἐκγόνφ ) προγόνῳ 9.—! $$ wpoyóéros om v. —* Gt et pr TIL.—! ἑαυτοῦ 
— ὁ νόμος v.—" τὸ ΦΌςυΠΗΕ.--- ταῦτα ᾗ v.—* αὗταί ΑθΒδουτ: αὗταί *s. 
—1 σοι om €.—3 ὑμνήσουσιν om pr K.—* περί re τὰ 6t.—^ τῶν om m.—* óàsé- 
para οἰκεῖα v.—À. µόνων K: om 69r.—* udurra om 9t.—! λέγομεν m et pr H.— 
€ τὸ om ΦΚς.---ᾱ ὅτι om ér.—! ἂν ᾗ v.—* καὶ om pr K.—! οἱ πολῖται ἡμῖν ο.--- 


περί re τοὺς πατέρας] Scribendum est 
potius ex vet, περί ve τοὺς ἄλλονε καὶ 
περὶ robs varépas. ΒΤΣΡΗ. 


περί γε πο] S Stob. περίτετ. Asr. —— ubiSteph.et Ruhnk. ad Tim. p. 963. 





iov ἔσεσθαι] De hoc comparativi 
usu v. que infra monebimus, Aer. 
abra] E Stobteo reposuimus pro ab- 
Ta; sic et Ficinus vertit, aliine in hac 
twa civitate sermones, quam hi. Asr. 
ὁμμήσουσιν] Notandus est hic locus 
propter singularem verbi ὑμνεῦν usum ; 
verbum enim activum more Atticorum 
(vid. Viger. Idiotism. p. 179. Abrescb. 
ad ZEschyl. t. i. p. 86. et Herm. ad Vi- 
ger. p. 728.) pro passivo positum est, 
ita ut verbo neutro exprimi possit, (ut 
Ficinus vertit, ad aures puerorum cir- 


activum verbum in passivum mutari vo- 
lebant, quo non opus est; et πύτο, 
Ruhnkenium diligentissimum hunc Po- 
litie locum neglexisse. Ceterum ὑμνεῖν 
notionem perpetuse fere repetitionis κά - 
junctam sibi habet, ut Ber (vid. Bois- 
sonad. ad Philostrat. Heroic. p. 338.) 
Latinor. cantilena (Terent. Phorm. ii. 
2. 10. Conf. Ernesti Clav. Cicer. v. 
* cantilena") cantere (Plaut. Trinurm. ü. 
2. 10. 69.) Περ cat prope circa. Asr. 

abreis τις] Stob. omittit τὶς et τὰς 
ante λύπας. Asr. 


IIOAITEIA, E. 


531 


οἱ πολῖται, ὃ δὴ 6 ἐν ὀνομάσουσι : ο φρούτου ὃς κοινωνοῦντες 


οὕτω δη λύτης v6 καὶ ἡδονῆς 


μάλιστα κοωωνίαν ὄξουση; 


Πολύ yt "Ag οὖν τούτων αἰτία πρὸς 77 ἄλλη χατα- 
στάσει 9" vay γυναικῶν vs? καὶ παίδων πομωνία τοῖς QU-. 


λαξιν; 


Πολὺ μὲν οὖν μάλιστα, i. 


[8- 19.] ᾽Αλλὰ 


pn μέφιστόν ys aoa αὐτὸ ὠμολογήσαμεν ἀγαθόνι 
ἀπεικάζοντες si οἰκουμμάνην πόλιν ' σώματι αρὸς μέρος" αὖ- 


σου λύτης T6 rie⸗ xai ἡδονῆς ὁ 


ὡς ὅχει. Καὶ ὀρθῶς y; $e, 


ὠμολογήσαμιν. Του μεγίστου ρα ἀγαθοῦ 7 σόλει αἲ- 


σία ἡμῖν πίφανται 5 κοινωνία 


TOC ἐπιλούροις τῶν 76 —* 


δων" καὶ τῶν γυναικῶν. Kai μάλ, ἔφη. Καὶ μὲν δη va 


roig. πρόσθεν γι ώμολογονυ 


par" pape ye, που οὔτε 


οἰκίας τούτοις Dias" δεν" εἶναι οὔτε γῆν oU σέ TÜ κτῆ- 
μα, ἀλλὰ παρὰ τῶν ἄλλων goto λαμβάνοντας," μισθὸν 
τῆς φυλακής, κου πάντας ἀναλίσκειω, $i μᾶλλον ὄντως" 


φύλακες εἶναι. 


Ορέως, i ἔφη. 


Αρ οὖν οὐχ, O περ λέγω, ται. i. 344, 


τά σε πρὀσθεν εἱρημᾶνα xxt τὰ νυν λεγόμενα $ * μᾶλλω 
ἀπεργάζεσαι αὐτοὺς ἀληθνοὺς φύλακας, χαὶ mors] pi 

40473 0LY τὴν πόλω qó ἐμὸν ὀνομάζοντας" μὴ v0 αὐτὸ ἀλλ 
ἄλλον" ἄλλοί τὸνξ μυ sis 72 ἔαυσου οἰχίαν ἄλκοντα ὀ τι 


ἂν δύνηται 


χαβὶς Tay ἄλλων Απήσασθαι, σον ὃς eig τὴν 


έαυτου ἑτέραν ουόσα), καὶ γυναϊκά τε xci φαΐδως t ἑσέρους, 


€ ὀνομάσουσι AGreDKgomt,. ὀνομάξουσι Ἡ 


σ.--- γε ARem: Te Όσ.--ᾱ τῇ πόλει K, πόλις pr 8, πόλεσω corr. 


H: ὀνομάζουσι $.—? 4j om e.—? Τε om 
—Y μέρη AR, TÓ 


µέρος t.—5 παίδων τε Im. — καὶ dv τοῖς H.—* γε om K.—" ὁμολογοῦμεν Hom : 
époXoyoUper *s.—" olkelas 9. —X δεῖ t.—? τι 0m e.—* λαμβάνοντες m. — οὕτω 
K.—^ φύλακας ἀληθυοὺς G.—^ ob H.—13 ὀνομάζοντες m.—^ ἄλλου r.—! ἄλλω 


ὀνομάσουσι] Sic Cod. Reg. libri editi 
et Stob. ὀνομάζουσι — Etiam Ficinus, 
dicent. As. 

κοινωνία τοῖς :] Dativus pro ge- 
mitivo positus est, quia κουωνεῦν cum 
dativo construitur, vid. ad Sympos. p. 
262. Sic et c. 12. et 18. ἐυγχωρεῖς ἄρα 
---τὴν τῶν γυναικῶν κο τοῖς 
δράσιν. Matth. Gr. Gr. p. 527. not. 
suppleri jubebat participium οὖσα. Asr. 

$. 12. µέγιστοί ye] | E Stob. pro µάέ- 
γιστόν τε scripsimus, Ásr. 

πέφανται] Stob. πέφυκεν; sed illud, 
sive sensum sive linguam spectes, mul- 
tis nominibus prestat, Sic πέφανται lib. 


i. p. 384. Α. 850, C. iii, 410. 4. v. 
464. B. 478. D. Sophist. p. 283. C. As. 
καὶ μὲν δ)] Stob. κ p δή. Mox 
post τ delendum esse censemus 
γὲ auctoritate Cod. Reg. et Stob. Asr. 
ἰδίας] Stob. ἰδίως; deinde οὔτε κτῆ- 
μα, Asr. 
τὸν μὲν-- ἕλκοντα] Participium pre- 
cedenti ὀνομάζοντας explicationis causa 
adjunctum est, quocirca copula recte 
abest. Asr. 
γυναῖκα] E participio ἕλκοντα aliud 
nominibus γυναίκα et παῖδας conveniens 
repetendum est, velut ἔχοντα vel aliud 


simile, Asr. 


532 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἡδονώς τε καὶ ἀλγηδόνας ἁμποιοῦντας ἰδίων ὄντων ἐδίας, 
ἀλλ iri δόγµατι τοῦ οἰκείου πέρι iwi τὸ αὐτὸ γείναντας 
πάντας εἰς τὸ δυνωτὸν ὁμοπαθώς λύπης τε καὶ ἡδονῆς &i- 

ναι; Kop μὲν ov», ἔφη." Τί δέ Dinos" τε xai &y- 
χλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐκ οἰχήσιται SE αὐτῶν ὡς ἔπος 
εἰπεῖν διὰ vo µωηδίνα juny". ἔδιον ἐκτῆσθαι" a3 τὸ σῶμα, 

τὰ δ ἄλλα xoá; obw? δὴ ὑπάρχει τούτοις ἀστασιάσ- 

τοις εἶναι, oma γε διὰ" χρημάτων 7| παίδων καὶ. ξυγγενῶν 
xci ἄνθρωποι στασιάζουση; Ἡολλὴ ἀνώγκη, ἔφη," 
ἀπηλλάχθαι. ΄ Καὶ μὴν ovS Αιαίων γε ου) αἰπίας Oincu 
δικαίως ἂν MIS ἓν αὐτοῖς. ἥλιξε μὲν γὰρ ἥλικας ἀμυύνεσ- 

θα!” καλὸν καὶ δίκαιόν που φήσομεν, ἀνάγκην" σωμάτων 
ans —— Abivrig. Ὀρθως, ἔφη. Καὶ γὰρ σόδε" ὀρθον 
nii, 345. ἔχει, ἦν 0. ἐγώ οὗτος Or ὅμος. &í πού. τίς vu θυμοῖτο, 
ἐν τῷ τοιούτῳ πληρῶν τὸν θυμὸν ἦττον ἐπὶ µείζους ἂν ios 
στάσεις. Ἡάνυ μὲν ob». ἩἹρισβυτέρῳ μὲν νεωτέρων 
πάντων ἄρχεω τε καὶ κολάζεον προστετάξεται. : A320». 

Καὶ µην ὅτι γε νεώτερος αρισβύτερο" ἂν p! oi ἄρχοντες 


/ 3 4 ⸗ 3 , 
αροστάττωσω, OUTS ἄλλο βιάζεσθα, έσιχειρησει ποτι 
οὖτε τύπτεν, ὡς τὸ εἰκὸς oi pe δ) eoi! ἄλλως"' ἀτιράσει 


ἱκανὼ" γὰρ τὼ φύλακε κωλύοντε! δέος τε καὶ aide, ai- 


m.—5 τὸ IL—^ ἑταίραν t.—! καὶ éraípovs q.—5 ἔφη om K.—! δαί A, δὲ δὲ Θ5ς. 
—nR δίκη c.—^ μηδὲν ATléDKqemt, μηδενὶ 8, µηδένα 0ς.---Ὁ κεκτῆσθαι K.—P? své- 
θεν m.—1 ὅσω m. — γε δὲ διὰ υ.---- καὶ Avm : $ *s.—! κτήφει m. —*. ἔφη ἀνάγκη 
v.—" «ley om Gét.—"* ἀμόύνασθαι H.—* ἀνάγκην Avm : eg —)! 

Allem, émiueAelas DE : ὀπιμέλειαν *s.—5 θέντες GieT.—^ τόγε m.—» ἔφη DK. 
—* εἴποι v.—2 τφ AIIDKqem, τε Oc: ys *s.—* μὲν s.—l ὅτι νοωτέρων φ.--- 
€ νεώτερος πρὸς πρεσβύτορον m.—h^ οἱ add q.—! ἄλλο ΑΘΗΠΦΗΙ: ἄλλως *r.— 


L . 6 
* ἐπιχειρήσοι Θ.---! el δὲ D. ἄλλος Θ, ἄλλος ΠΦΌΚΠΙ.--» ἱκανό τε K, ἱκανὰ 


ο ὁμοπαθεῖς] Scripsimus ὁμοιοπαθεῖε, αἱ ᾿Αράγκην τιθέναι vel προστιθέναι est, ef- 
Wh. 16. ἅτε οὐκ ἔχοντει ἐν éavrois παρα- ficiwm aliquid imponere, praecri- 
δείγµατα ὁμοιοκαθῇ τοῖε πονήροι. Tim. bere. Bic Ficinus quoque vertit, terfan- 
46. C. ὁμοιοπαθὲς δ) δι ὁμοιότητα πᾶν — dis co necessitatem i 
γενόµενον. Asr. Cod. Keg. et Stob, legunt, ἀπιμελοίας, 
τί δὲ- ἀλλήλονε] Sicinterpunzi cum — quod. si explices, τοῦ ὀπιμέλανθαι, bo- 
Bas. 1. et 2. à Stob, comma abest, Ald. num prebet sensum, Ast. 
vero colon habet, Mox Stob. κεκτῇσ- . εἴκουτίςτφ] Bic Cod. Reg. et Stob. 
θαι * solemnis barum vocum perinutatio — Vulgo τί γε. Paulo post Stob. ἂν γὰρ 
est, a scriptoribus ipsis, ut videtur, com- (marg. γὲ) rowóre—orámis. Ast. 
missa. Ásr. 8ri ye νεώτεροι] Vide ne corrigi de- 
ἀνάγκην] E Stob. reposuimus pro ὑθαί ὅ γε vedrrepos. Αθτ. 
ἀνάγκη. (Ald. Bas. 1. et 2. ἀνάγκη.) 





IIOAITEIA, E. 533 


di μὲν ὡς γονέων μὴ. ὦπτεσθαι εἴργουσα, δίος ài τὸ τῷ 
πάσχοντι τοὺς ἄλλους βοηθῶ, τοὺς MÀY ὡς vite, τοὺς à 
ὡς ἀδελφούς, τους δὲ: ὡς πατέρα». Ευμββαίνει γὰρ οὕτως, 
$qr." Πανταχῇ" δη ἐκ τῶν νόρυων εἱρήνην αρὸρ ἐ ἀλλήλους 
οἱ «ὤνδρες ἄξουσωι" Πολλήν γε. "Τούταν μην" όν δαυτοῖς 
μ στωσιαζόντων οὐδὲν δεινὸν μή ποτε S^ ἄλλη πόλις πρὸς 


TOUTOUG d πρὸς ἀλλήλουρ διχοστατήση. Ov γὰρ. οὖν. 


Τά γι μὴν σμικρότατα τῶν orsa δὲ ἀαρόσειαν πνὼ καὶ — 


λέγεν, ὧν ἀπηλλαγμένοι" ὧν sit), κολακείας σε πλουσίων 
miras, ἁπορίας τε καὶ ἀλγλδόνας" oras ὃν παιδοτροφίᾳ" 
xci χρηματισροῖς" διὰ vgopnr οἰκετῶν' ἀναγκαίαν ic you 
σι τὰ p δωνειζόμωνοι, τὰ δὲ’ ὀξαρνούμμενοι, τὰ às πάν. 
TUS τορισάµενοι θόμενοι παρὰ γυναϊκάς σε καὶ οἰκέτας, 
Tap Ut» παραδόντες, ὅσα τε M φίλε, τι αὐτὰ xoi oim 
πάσχουσι, 03A τε δὴ καὶ ἀγονῇ καὶ οὐκ ἄξια AS. 


αι τῷ φύλακι 9.7 κωλύννται T κωλύματα ον αἰδών καὶ ali e. -^ Wee 
* ἔχευ v. — πανταχοῦ K.—* pa H: om 69t.—"' ἄξουσιν AETIm: ἔχονσι *e.— 
" μὲν m.—* καὶ Φτ.--7 ἄλλονς G97.— καὶ om K.—* ἀπηλλ. Te K.—P ἀλγηδύνος 


q-—^ παδοτροφίαι Aqum α H, παιδογρόφω ΘΠΟΌΚΕ: παιδοτρυφίαυ v. 
— σχηματισμοῖε — Ἰκετῶν K. Lr y) em.—5 ὅσα 6TIeDKt.—h ADum, 


δειλά K: δειλά *s.—! δὴ add Avtm.—k δὴ v.—! 8) m.—» ζητήσουσί K.—?^ οἷον 


yoréuv] iut. αὐτῶν (τῶν πρεσβν- 


δα és Terbo (ὄντω») μὴ ——— 
δέοι 8, αν βοπθεὼ] I. q. μὴ βοηθῶσι. 


Sic enim infinitivus sepenumero cum 
articulo. pro modo finito et éonjenctione 
(ὅτι, ἄς, μὴ vel ὥστε μὴ) ponitur. Xe- 
—— iv. ha 7 rm 

». Thucyd. vi. 14. as, 
^ Tb μὲν λύειν obs vópovs pj) αἰτίαν σχεῖν. 
Lach. 199. E. éyó afrios—rTb σὲ ἁποκρί- 
νεσθαι. Soph. Phil. 1241. 8s σε κωλύ- 
σει τὸ (i. e. ὥστε μὴ, quominus fa- 
cius). Xenoph. Cyrop. i. 6. T. Lexic. 
Xenoph. v. 1. p. 285. nr. 38. Sic 
etiam usum illum infinitivi c. rb, ubi ad- 
murationis vel irrisionis significationem 
habet (v. nostra ad Sympos. p. 208. 
adde Valcken. ad Eurip. Phen. p. 190. 
572. Matthie Miscell. Philol. t. ii. p. 
li. p. 124. Gr. Gr. p. 782. Eustath. ad 
Od. E. p. 233. v. 52. explicat ita, ut pro ' 
ὅτι eum indicativo positum ease dicat. 
Vulgo, ubi τὸ c. infinitivo quasi absolute 
positum est, vb pro accusativo habent, 


E 


8 ἄλλη πόλις] Urbs wniversa, ut v. 
467. B. vii. 520. B. 521. A. Vid. de 
hoc vocis ἄλλον uxu nostra àd Phiedr. p. 
ge Aer. 

—— Hæc vox ex prægresris Seas 
ἴσχονσι videtur hae irrepsisse ; accusa- 
tivi κολακδίαν ἀλγηδόνας, qui ὁ verbis 
λόγευ ók»& pendent, referendi sant ad 
ὅσας ἴσχουσι; verba deinde ὅσα re (8 
e. καὶ πάντα, À) trahenda ad λόγαιν; 
denique δειλά γε καὶ ἁγεννῇ καὶ οὐκ δια 
λύγευ sunt appositionis causa verbis ὅσα 
τε kal ola adjuncta. Cod. Reg. extábet 
ἀπηλλαγμένον τε ἂν elev. d» παιδογρόφφ 
— kal ὅσα (at Bas. 3.) φάσχουσε, et voci 
δειλὰ soperscriptum est δῆλα (ut Ficihus 
videtur legisse vertens, et 6 


111, i. 346. 


, patent ;. sed ἁγεννῆ facit co δα et 


sequens δῆλα non est greesi alicujus 
83^a itio, wed verborem οὖν ὄξία 
λέγειν conframtio. Ast. 





534 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 
Δηλα gae, ἔφη, καὶ τυφλῷ. (S. 19.] Πάντων τεὶ 23 
τούτων ἀπαλλάξονται, ζήσουσί" σι TOU μακαριστου fiov 
ὃν oi^ ὀλυμπιοήκαι Cuni μακαριώτερον. II; Διὰ σμι- 
ago που μέρος εὐδαιμονίζονται s ixscno⸗ ὧν τούτοις ὑπάρχει' 
ἤ τε γὰρ τώνδε νίκη nan, ἥ v ἐκ TOU δημοσίου reooꝛ 
σελεωτέρα. yx»? τε γὰρν ριχὼσι ξυμπάσης σῆς πόλεως 
σωτηρία», "£997 σε καὶ τοῖς ὄἄλλοις πάσι ὅσων [Bios δεται 
«Urol τε xai παΐδες ἀναδουνται καὶ γέρα δέχονται παρὰ 
φῆς αὐτῶν πόλεως ἕῶντός v$À καὶ τελευτήσαντις ταφης 
ἀξίας" μετέχουσῳ. Κα) μάλα, $e, καλά. Μέμνησαι 
οὖν, ἦν ὃ & ys, ὅτι ἐν τοῖς πρόσθεν οὖκ οἴδα OTOU λόγος spar 
11. 400. ἐσέσληξον 6 eri τοὺς φύλακας οὐκ εὐδαίμονας oio pup," oic 
itor Σάντα 6c τὰ τῶν πολιτών οὐδὲν $ Pos ἡμεῖς δέ 
σου si roptay οτι τουτο pár, εἴ που παραπίστοι, είσανθις 
ni. i, 347. σκεψόμεθα,' ror δε τοὺς μὲν φύλακας Φύλακας ποιῖμε 
τὴν δὲ πόλω ὣς οἱοί Y — εὐδαιμονεστάτην, ἀλλ ουκ 
εὖς $» ἔθνος ἀποβλέποντες i ἐν GU τοῦτοῦ ὔδαιμον : πλάτ- 
τοι; Μέμνημαι! (en. Τί ob»; νυν api ὁ τῶν ἔπι- 
κούρων βίος, ὃς περ" τοῦ γε τῶν" GU MAIO VIUA πολύ τε 


v.—? σµικρύτερόν 0.—P om ereD 4 readd ATeDeem —— ἅρα OTteD 
Kt, &tios v ire use TOV add ATO — σκεψοίµεθα (quod 

ponendum) e, cxejónetfa m, ἐπισκεφόμεθα t. —" venu Am, veupar Ἡ- 3 d 
per AIIm, οἱ μὲν D, diper 4: ὀσμεν *s.—! τοῦτο $qumr: τοῦτο τὸ 
εὔδαιμον Όσι--- µέμρησαι m.—^ ἡμῶν νῦν Km.—» ὅπερ IJ, ὥσπερ Κ, εἴτερ Avtm.— 


ἑντοῖς ] Vid. lib. iv. init. Asr. 
ols ἑξὸν] I. e. οἷς ἐξείη, πάντα ἔχειν 
τὰ τῶς πολιτῶν, καὶ ot οὐδὲν ἔχοιε», vel 


$- 15. Ὀλυμπωῖχαι] — Nobilissima 
enim certamina erant Olympica (v. ad 


Phadr. Ρ. 838.) et Olympicorum certa- 





minum victoria Grecis major et glorio- of 
sior erat, quam Romanis triumphus, vid. 
Cicero pro Flacc. — Cf. Lambin, ad Ho- 
rat. t, ii. p. 205. E. Asr 
«)] Bene sic Bob. e et Steph. 
Ald. 1. et 2. ὑκάρχοι. Λατ 
ἁναδοῦνται] Schol. Ruhnk. Avus M- 
κονται ; στέφονται. — Ficinus, coronatio- 
wis loco accipiunt. Asr. 
vf αὐτῶν πόλεως] Cod. Reg. τῆς 
αὐτῆς, Ficino confirmante, idque respi- 
ceret ceret pregrea ill illa ξυµπάσης τῆς πό- 
» quam victoria glo- 
——— servarunt, pulcberrime ipsis 
et vivis et mortuis tribuit munera. At- 
tamen τῆς αὐτῶν «ws .correctione 
nulla indiget. Ásr. 


, di» e ἐξόντος) abrois —, οὐδὲν 
Éxowr. c. 26. οὗ ἑνδεής 
ἐστι καὶ "t ) ph ἔχει τούτον dpi. 
Vid . Rubnk, ad. Hymn. Homer. in Ce- 

. 151. et Herm. ad Viger. p. 707. 


—e Propter præcedens εἴπο- 
μεν accurata lingus ratio postularet exe- 
; sed sepissime hac ab optimis 
negligitur scriptoribus. Ασε. 
d vet. ποιῶμεν Bílertur 
sed erdum itidem foerit — 
vAdrToar. STEPH. 
ὅσπερ τοῦγε] Cod. . ὥσπερ (sc 
et Bas. 1. et 2.) τῶν ye ὀλυμπιωνικῶν. 
Mox de interrogativo μή ση v. ad iv. 17. 
Asr. 





IIOAITEIA, E. 535 


καλλίων καὶ ἁμιείρων φαίνεσαι, μή T» κατὰ τὸν των σκυ» 
τοτόμον φαίνεσαι, βίο ἤ τιν ἄλλων δημιουργῶν 3 3 τή 
Ta» yrugyan; Οὔ µοι δοκεῖ, ὄφη. AAA ντο ὃ ys 
xoi $x5i — δίκαιον κἀνταῦθω" simsin, ὅτι &i! οὕτως ὁ 
φύλαξ i imi nghi εὐδαίμων γίγνεσθαι ὥστε μηδὲ φύλαξ 
erac, μηδ᾽ ἀρεΐσει αὐτῷ [Bíog οὕτω μάτριος καὶ βέβαιος 
χαὶ ὡς ἡμεῖς φαμὺν' . ἄριστος, ἀλλ᾽ ἀνόησός τε καὶ μειρα- 
χιώδης δόξα ὃ ὀμπεσοῦσα εὐδαιμιονίας"' miei ὁρμήσει αὐτον 
διὰ, δύναμιν & ἐτὶ τὸ ἅπαντα τὰ $y τῇ σόλει οὐκειοῦσθαι, 
γνώσεσαι τὸν Ἡσίοδον 0 ὅτι TO όντα" » σοφὸς λέγων πλέον 
ενα πως ἥμισυ παντός. Ἐμοὶ μέν, ἔφη, ξυμβούλφ" 
χβώμενος pri? i ivi τούτῳ τῷ (Oa. Xoyxagtic Aga, ἦν 
d igo, τὴν τῶν γυναικῶν πουανίαν τοῖς ἀνδράσιν Ἡ ὃν δνελη- 
λύθωμιν παιδείας τε rie æcel παίδων καὶ φυλακᾶς τῶν 
ἄλλων πολισῶν; χατά T$ TOÀ μωούσας εἰς πόλεμόν σε 
ἰούσας καὶ ξυμφυλώττειν δεν καὶ ζυνθηρεύειν à ac περ κύ- 


μας, χα) πάντα mávry χατὰ σ 0 δυνατον πομωνεῖν; καὶ" 111. i. 248. 


TOUT αραττούσας σά τε βίέλτιστα πράξων xci οὐ παρὰ 
φύσιν v3» voy βήλεος" πρὸς TO ) G ppt» / πεφύκατον πρὸς 
AMD νόμων Συγχαρῶ, ὅ $9. 18. 14.| Οὗκουν, 3 9» 
ὃ ἐγώ ἐπεῖνο λοισὸν διελέσθαι, $i don xci ἐν ἀνθρώποις 
δυνατόν, dig Tie v" ὤλλοις ζώοις, ταύτην τὴν sonia. 
ἐγγινίσθαι, καὶ ὅπη δυνατόν; Ἔφθης, $ nu sima y ἔμελ- 
λον ὑπολήψεσθα,. Πε μὶν γὰρ τῶν) $p τῷ" πολέμῳ, 
οἶμαι, ἔφην," δῆλον ὃν τρόπον πολεμήσουσυ. Il; 3 à' 


e φῶν γε Κ.--ᾱ γε v, T€ καὶ Hm.—^ ποι Hm, τοι 0.—Í τὸν om K.—8 dAéyouer v. 
—À κἀνταῦθα Gr : καὶ ἐνταῦθα *s.—! «i om pr H.—k ἁρκέση Hm.—! φαμέν Avm: 
ἔφαμεν *5,.—. εὐδαιμορίας περιορµήσει t.—9 τῷ ὄντι om qm.—? E. AGHTIeEmt.— 


P névoi 0.—32 0) Φυ, δεῖ T.—" κύνα K.—* xal... κοινωνεῦν om Gér.—t τὸν on K.— 
* θηλέως K.—" ἀλλήλων E.—" ὥσπερ καὶ dy GHeDKqt.—* fj AGTIGDEqet, el m: 
$ *5.—! τῶν om m.—* τῷ om K.—5* ἔφη ér.—h στρατεύονται H.—^ ἀνδρεῖοι q.— 


παίδων] Sensus videtur postulare καὶ 
vouBowodas pro καὶ παίδων.. Ficinus, 
quoad disciplinam, liberorum susceptio- 
xem, custodiam aliorum οἰσίωπ. — Nisi 
statuere malis, παΐδων, concretum, pro 
abstracto ouSomoilas vel καιδογορίας 
positum esse, Vid. nostra ad Sympos. 
Ρ. 274. Asr. 


*HaloBoy] "Ep'y. 40. Νάτιου οὐδ ἴσα- 
cw ὅσφ πλέον ἥμισν sarrós. Vid. ad 
lib. ii. 17. Asr. 

$. 14. δ] Ald. Bas. 1. et Cod. Reg. f. 
De ὑπρλαμβάνειν vid. ad 1. i. δ. 6. Asr. 

ἐν τῷ πολέρφ] Cod. Reg. owittit ar- 
diculum, qui haud scio an rectius absit. 

8T 





536 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ὃς. "Ori nas) ergartirovrau," xa) | πρός ys ἄξουσ, Tus 
παίδων sig vor αὕλιμω ὅσοι ἀδροί, * ὡς περ oj τῶν ἅλ- 
1. 467. λων δημιουργὼν" θεώνται ταῦτα à τελεωθέντας δεήσει 
δημιουργεἴν πρὸς às τῇ θίᾳ διακονεῖν xai ὑπηρετεῖ, 
πάντα τὰ περ τὸν πόλεμω, καὶ θερακεύει πατέρας ss 
aai parrigas. 5 οὖν geónca; τὰ περὶ τὰς τί χνας,, 0505 
τοὺς TW) sipu Án παΐδας, ὡς πολὺ» χόνον διαπονουντες 
θεωροῦσι πρὸ ἄπτισθαι τοῦ κεραμεύευ! Καὶ μάλα. 'H 
n. i. 949. οὖν ætiuis —BRR moidsuvior 8 3 τοῖς Φύλαξι τους 
αὐτῶν ἐμσερίᾳ σι καὶ δίᾳ τῶν προσηκόνσων» Καταγέ- 
λαστονξ páve ὤν, ἔφη, sia. ᾽Αλλὰ μὴν xai μαχα- 
ra ih ys và» (eor διαφερόντως παρόντων ὧν ὧν riæy. 
Ἔστω οὕτως. κίνδυνος ὃς, s 4 —R οὐ σμικρὸς σφα- 
Mii, οἷα δὴ ἐν πολέμῳ φιλε, πρὸς ἑαυτοῖς σφαΐδας' 
ὠκολέσαντας ποιῇσα,; καὶ τὴν ἄλλην TOÀ! ἀδύνατον à αρα- 
λαβεῖν. Αλόη, d à' vs λέγεις. ἀλλὰ συ πρώτον pr 
$i υαστίον TO μή ποτε" ινδυνεῦσαων Ουδαμῶς. 
Τί δι «i που" κινδυνευτίοκ, οὐκ. ἓν & ὦ βελείους ὃ ἔσοιται κα- 
—** Ag3Aor δή. ᾽Αλλὰ σμικρὸν oti | διαφέρεν 
καὶ ουκ bo κινδύνου θεωρεῖν 3 3 μὴ τὰ quei vor πόλεμο 
σαῖδαςῦ τοὺς ὤνδρεις πολεμικοὺς ἀσομάνους: Ox, ἀλλὰ 
διαφέρει πρὸς ó λάγεις. Τοῦτο μὲν ρα ὑπαρκτίου, θεω- 
ροὺς πολέμου τοὺς — ποια, αροσμηχανᾶσόα,’ δ᾽ 
αὐσεῖς ἀσφάλειαν καὶ, καλῶς Sn. Ἶ γάρ" Nas. Ov- 
OU», ὧν ὃ) ἔγω «πρώτον μυ αυτών οἱ πατέρες) όσα ὦνθρν- 
ποι, οὐκ ἀμαθέῖς εσονται ἀλλὰ γνωµονικο) τῶν στρατειῶν" 


4 


4 δηουργοὶ Gir. .—^ καὶ wphs $6 et roa edi T $.—8 καταγέλαστοε GET. 
9 μάχεται t.— σφάλλουσιν €t.—k δὴ om Obr. — ἑαντοῖς καὶ robs καΐδαι c.— 
9 µηδέποτε Eo πο Ἡ, dire καὶ om IIDEm.—P wéAener πεῖδας ΛΠ 
DKqum: πόλφω τοὺς καῖδαε *r.—5 & » Em.—' robs παΐδας πολέμον Ἡ.-- 
ο προμηχωνῶσθαι θ05.--ἵ καὶ ς.---- ᾗ om q.—' οἱ πατέρει αὐτῶν OPL.— 


διακονεῦ] Repetenda ex vo — Tb uf sore] Bas. 8. τὸ κηδὲ ποτέ. Ásr. 
ἵνα. conjunctio ὥστε ; itmadus est — BeArlovs] Ml. Bes. 1. et 2. BeArlos, 
enim Plato eam in mente habuisse, Asr. quod fortasse rectius in βελτιόνως, quam 

τὰ περὶ τὰς τέχνας] Cod. Reg. τοὺς in βελτίους, ut Stephanus fecit, mutan- 
περὶ T. T. sed Ficinus quoque, quod in dum erat. Vide de hoc adverbii use, 
artibus accidit? Αντ quse infra monebimus. Asr. 

ἀλλὰ μὴν καὶ] À Bus. 3. abest καί. Oempols πολεμοῦ] Respeit bec σα- 
Δον. lian, Orat. i. p. 12. B. 





IIOAITEIA, E. 531 


ὅσαι «s καὶ μὴ ἐπμκίνδυνοιι Edxoc, ἔφη. Ες μὲν ἄρα 
τὰς ἄξουσνι) εἰς à φὼς εὐλαβήσονται.' Ogfláx. Καὶ 
εἄρχοντάς y που, ἦν ) yo, ου τοὺς φαυλοτάτους αὐτοῖς 
ἐπιστήσουσυ ἀλλὰ τους — σε καὶ ἠλμίᾳ χανοὺς 
ἡγεμόνας γε καὶ παιδαγωγοὺς εἶναι. Πρέπει γάρ." A^ 
λὰ γάρ, —RX xai παρὰ δόξαν" πολλὰ πολλοῖς δὴ 
ἐγένετο. Καὶ pia. Προς τοίνυν τὰ σοιαυτα, 5 φίλε, 
πτεροῦν' χρὴ παιδία ovra, εὐθύς, i ὃν &y σι dent πετόμενοι" 
ἀποφεύγωση. IIo; λέγες; ἔφη. 'Emi τοὺς ἵππους, ὧν 
δ) ἔγω ἀναββιβαστέον ὡς νεωτάτους, καὶ διδαξαμένους! ἱκ- 
πεύειν ἐφ ἵππων ἀκτίον Vxi τὴν θίαν, μὴ θυμοειδῶν ponds 
μαχητικῶν ἀλλ ὅτι ποδωχεσσάτων καὶ εὐηνιωτώτων. οὗ-- 
σω γὰρ κάλλιστά σε" θεάσονται τὸ αὐτῶν ἔργον, καὶ ἂν- 
φαλέστατα, ὧν σι δε) σωβήσονται μετὰ πρεσβυτέρων ἡ ήγε- 
μιόνων επόμενοι. Ὀρβος ἔφη puoi δοκεῖς λέγει». 

τι dar δή, sio, τὰ περὶ σὸν πόλεμον, πῶς ἑχτίον 
σοι τοὺς στρατιώτας πρὸς αὐτούς'' T6 χα) τοὺς πολεμίους; 
uo ὀρθῶς μοι κωταφαίνεται 3 00; Asy, ἔφη, voi y." 
Αυτῶν" μὲν, εἶπον, vy λιπόντα σάξιν 3 5j ὅπλα ἀποβαλόντα 
7 τι τῶν τοιούγωνῦ αοἰήσαντα διὼ χάκην ipa. οὐ δηµιουρ- 


ἂρ om ee 


w 5 γομικοὶ Θ.--Σ στρατιῶν v·. ⸗ ἔξουσιν t.— εὐλαβηθήσονται ep. — 
f διδαξαµένους 


—bh παραδόξων dr.—* puri v.—4 δέοι Obr. —5* πετώµενοι GTI.— 
vras 

q, διδαχθέντας ORO, διδαξομένουε v: διδαξοµένουε *s.—8 ὅτι om v.—h τε om K. 

—1 δέοι ee. —k Ba) Am.—! ἑκτέον ΑΘΕΠΦΟΙΙΣ : ἀκτέον *s.—? abroós 4: abroós 

5. — wor ἄν K, voi ἄν Am, sola eriept, ποῖα Bo, ποῖον ος. ---ο αὐτὸν HéKvmr. 

—P τοιοῦτό τι Φ.--4 ἄρ' Γ.--Σ γεωργῶν pr m.—* τοὺς om. E.—' πολεμίου D.— 


πτεροῦ»] Vid. Julian. Orat, i. p. 11. 
D. Spanh. not. p. 116. sq. Cf. Wyt- 
tenb. Animadv. in Julian. Bibl. Crit. 
vol. iii. p. ii. p. 5. Asr. 

διδαξόμενοι] De hoc loco vide annot. 
in p. 537. A. STEPH. 

διδαχθέντας] Sic Bas. 2. confirmante 
Ficino, equitare consuescent. primis ab 
annis pueri, cumque hoc didicerint , equis 
ad spectaculum belli ducentur. Vulgo 
διδαξοµένους, quod si locum habere de- 
beret, cum ἀναβιβαστέον copjungendum 
esset ; primum enim pueri in equos tol- 
lendi sunt, ut equitare discant, et tanc 
equitantes ad certaminis spectaculum 
ducendi. Deinde in libris editis male 
post E ἵππων interpungitur; nam * 


Vor. VI. 


ἵππων cum ἀκτέον conjungendum esse, 
et sensus docet et locus libr, vii. 16. ubi 
noster respicitur : Οὕκουν μνημονεύεις--- 
ὅτι καὶ és τὸν πόλεμον ἔφαμεν τοὺς sroi- 
δας εἶναι ἀκτέον ἐπὶ τῶν ἵππων θεω- 


2. µάλιστα. Ásr. 
és ἐκτέον αὐτοὺτ] Illud e Bes. 2. 
recepimus, hoc de conjectura scripsimus, 
Tlàs ἐκτέον τοὺς orpaTibras 6st, πῶς 
ἔχειν δεῖ robs στρατιώτας (Ficinus, qua 
sereanda militibus et ad. se invicem et 
adversus hostem, i. e. quænam erit mili- 
tum disciplina 1), ut centies ponitur ver- 
hale, vid. Heind. ad Phaedr. p. 335. 
Vulgo ἆκτεο», quod sensu caret. Asr. 


s Y 


111. i. 250. 


H. 468. 


538 IIAATONOZ 


όν τινα δεῖ καθιστάναι 7 γιωργόν Πάνυ μὲν οὗ. Το 
δι ζώντα sig τοὺς" πολεμίους: ἁλόντα Gp οὐ δωρεὰν διδο- 
nt, i. 251 ie 0s nc 5d4 3 
«351. ναι τοῖς θέλουσι χρῆσθαι τῇ ἄγρα 0 τι ἂν βούλωντα! 
Κομιδῇ γι. Τὸν 0$ ἀριστεύσαντά τε καὶ εὐδοκιμήσαντα 
«οὐ πρῶτον μὲν iwi" στρατείας ὑπὸ τῶν συστρατευομάσων' 
µειρακίων τε καὶ quide» ἓν μέρει ὑπὸ ἑκάστου δοκεῖ σοι 
χρῆναι στεφωνωθῆναι; 9 ob; " Eporys. Τί δὲ” δεξιωύη- 
* 2 » 9 . 7 
να" Καὶ τοῦτο. 'AAAA v0, οἵμαι, ἦν δ εγώ, OUETI 
σοι Qoxsi. Τὸ ποῖοι Τὸ φιλῆσαι τε καὶ Φιληθηνα: υπο 
e. 7 / » ; b] / ⸗ * 
ἑκάστου. Πάντων, ἔφη, μάλιστα: καὶ προστίθηµά γε τω 
» ^» X 
νόμφ, ἕως ἂν iri ταύτης ὧσι σῆς στρατείας, καὶ" posi 
ἐξεῖναι ἀπαρνηθήναι ὃν ἂν βούληται QuXis, ἵνα καὶ εάν τις 
σὺ τύχῃ ipu» Ἡ ἄβῥενος ἢ θηλείας, προθυµότερος 5 προς 
N » fe ^e .» 0 / 
τὸ τάριστεῖα Qsesy. Καλώς, ἦν δ ἴφω. ὅτι μὲν γὰρ 
, a c »X ’ 6 / *« ” »y λ 
ἄγαθφ οντι γᾶμοι τε ἔὄτοιμοι πλείους 9] τοις ἄὤλλοις και 
e 7 ^ 
αἱρίσεις τῶν τοιούτων πολλάκις παρὰ τοὺς ἄλλους ἔσονται, 
jy ὅτι αλεῖστοι ἐπ τοῦ τοιούτου γίγνώνται, εἴρηται πὸη. 
E/zopa» γάρ, ἔφη. [4. 15.] ᾽Αλλὰ μὴν καὶ καθ "Ogz- 
go» τοῖς τοιοῖσδε δίκαιον ipuXp τῶν νέων ὅσοι ὦγ' . xai 
γὰρ Ὅμηρος τὸν εὐδοκιμήσαντα iv τῷ φολέµφ vorrei) 
Αίαντα" ἔφη διηνεκέεσσε γεραίρεσθαι, ὡς ταύτην oiæt icerꝰ 
οὖσαν τιμὴν τῷ ἡβώντί τε καὶ ἀνδρείῳ, ἐξ Tg ἅμα τῷ τι- 
Led ϐ M A , X 9490 ^ , , 4 
μᾶσθαι καὶ τὴν ἰσγὺν αὐξήσει. Όρθότατα, εφ. Πει- 


. ἐπὶ K.—" στρατενοµένων pr K.—" Bal. Am.—* δὲ δεξιαθῆναι OI, δ εξιαθῆναι 

γρ A-—! φιλῆσαί τε καὶ om q.—5 στρατιᾶς ΛΕΡΚΠΙ.---- καὶ add AGPDEqt.— 
ου ον 

b roórov K.—* τὰ ἀριστεῖον H, τὰριστεῖον vm.—4 τῶν τοιούτων E.—* Ala»ra om 

DEq, post ἔφη ponunt G9t.—! διηνεκέεσι Em, διηνεκέσι 8.—5 οἰκεία» om er.— 


τοῖς θέλονσι χρῆσθαι] Int. ὅστε χρῆσ- 


θαι τῇ ἄγρᾳ, ut eo, qui inter advérsarios ἆλλ 


vivus est captus, (és est inter), faciant, 
quodcunque velint (χρῆσθαί ru est eli- 
quem iractare, quod nos dicimus, mit 
einem machen). Asr. 
φιλῆσαι---φιληθῆναι] Schol. ad Dion. 
Chrysost. Orat. vii. p. 26. ed. Morell. 
τὸ τῷ στόµατι ἐπιτηδείους ἀσπάζεσθαι, 
Περσμὸν, ἐν δὲ τῷ Ελλάδι ἁγροίκων, οἱ 
γὰρ ἁστικοὶ χεῖρας ἀνέβαλλον ἀλλήλοις 
τὰς δεξιὰς, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ δεξιοῦσθαι εἴρη- 
ται ἀλλὰ καὶ παρὰ Πέρσαις οὐχ ὁ τνχὼν 


τῷ στόµατι (τὸν ?) προέχοντα ἠσπάξετο, 
* à κατ ἀξίαν ἴσος, ó δὲ ἑλάττω 
κύνει, ὃ δὲ πολὺ ἥττων ὑπεξίστατο 
9. Vid. Morell. not. Ásr. 
ρατ.] Respexerunt b. l. Ari- 
stot, Polit. ii. 2. (i. 3. $. 15. Schneid.) 
Plutarch. de Puer. Educat. c. 15. t. i. 
. 11. F. Lucian. vit. Auctor. 6. 17. t. 
li. p. 239. Schmied. et Maxim. Tyr. 
Dissert. xxiv. 4. p. 282. Pro στρατείας 
(Ficinus, expeditiene) Cod. Keg. Ald. 
Das. 1. et 2. exhibent στρατιᾶς, solemni 
permutatione. Α5Τ. 





IIOAITEIA, E. 539 


σόµιθα ἆρα, ἦν δ᾽ ἐγώ ταῦτά γε "Open. καὶ γὰρ Tig τα. 1. 352. 
4 ^e ^e 
ἔν τε θυσίωις καὶ τοῖς τοιούτοις πᾶσι τοὺς ἀγαθούς, καθ᾽ 
d 4 » M / A . ο 0 3h 5. 
οσον ἂν ἀγαθοὶ φαίνονται, καὶ ὕμωοις καὶ oig νῦν δὴ $AS- 
γοµεν σικήσοµεν, πρὸς δὲ τούτοις ἄδραις τε καὶ κρίασυ 
ids αλείοις δεκάεσσιν, να ἅμα τῷ TIO ἀσκῶμιεν voUg* 
3 8 y A ” / » ’ 
ἀγαθους ὤνδρας σε χα! γυναίκας. Κάλλιστα, έφη, λε- 
KJ ^ Ν M» / 9? 8 / Ἱ]Ἱ ἵ 24 
ys. εν. τῶν δὲ δὴ ἀποθανόντων ἐπὶ στρατείας ὃς ἄν 
9 ο. . ^ 
εὐδοκιμήσας σελευτήση, ao OU αρώτον μὲν φήσομεν σου 
^ κά 
χρυσοῦ φένους εἶαι; Πάντων γε μάλιστα. ᾽Αλλ οὐ 
σφεισόµεθα ᾿Ἡσιόδῳ, ἐπειδάν'' σιες τοῦ τοιούτου γένους τε- 
λευτήσωσι», ὡς ἄρα 
e i! , e 4 9 * * 
oí μὲν δαίμονες ὦγνοὶ ἔπιχθόνιοι γελέθουσι, 
ἐσθλόί, ἀλεξίκακοι, QuAGxsc µερόπων ἀνθρωπων»" 
Πεισόμεθα μὲν οὖν Διαπυθόμενοι ὥρα τοῦ θεοῦ πῶς χρὴ 
4 
τοὺς δαιµονίους σε καὶ θείους τιθέναι καὶ vivi διαφόρᾳ, οὕτω» 
M ΄ θη γα Ἀ 3) ^w t / à' , 7 
xai ταυτῃη θησομεν 7^ ἂν εζηγηται: Τί ὃ οὐ μέλλομεν: 
Καὶ τὸν λοιπὸν 05» ygóvo» ὡς δαιμόνων οὕτω θεραφεύ- 
cops. γε" καὶ αροσκυνήσομεν" αὐτῶν τὰς θήχας; ταὐτὰ 
δι ταυτα" νομιοῦρεν ὅταν τις γήρα ἤ TI AA τρῦ- 


I1, 469. 


» δὴ νῦν 6.—! zAelovs Kr. — robs om .—! στρατιᾶς Am.— éxedày...reAevrá- 
ewe om DKq.—? ἀνθρώπω»...θεοῦ om GIIéDKqr.—9 $ κῶς GeDKqt, ἂν vàs IL. 
—P } οὕτω q.—^ 3$ ᾗ 4r.—'  déxeivos ἐξηγεῖται ϱ.---» εὐδαιμόνων mt.—! θεραπεύσω- — 7 
pev À.—?À γε BEq.—" εροσκυνήσωµεν A.—" avrà δὲ ταῦτα v, ταῦτα δὲ ταὐτὰ H, 


6$. 15. ταῦτά γε] Sic Ald. Bas. 1. et 
3. comprobante Ficino, ut qui verterit : 
in his ergo Homero [II. H. 821.] pare- 
bimus. Asr. 

τῶν δὲ 5) ἀποθανόντων] Laudat Cle- 
mens Alexandr. Strom. iv. 4. p. 481. t. 
i p. 671. (ed. Pott.) Euseb. Prep. 
Evang. ziii. 11. p. 663. A. et Theodoret. 
Serm. viii. p. 601. C. Asr. 

ἐπὶ avpareías] Theodor. erpareías. 
Mox Euseb. et Theodor. πᾶν μάλιστα. 
Asr. 

ol μὲν δαίμονες] Hesiodi versus sunt 
ex Ἐ. κ. 'H. 120. quos edita Hesiodi εκ- 
empla sic exhibent : Αὐτὰρ éxel xev τοῦ- 
το Ὑένος κατὰ *yaia κάλυψε», Tol μὲν 
δαίµονές εἶσι Ads µογάλου διὰ βουλὰς, 
Ἐσθλοὶ, ἐπιχθόνιοι, φύλακες θνητῶν ἂν- 
θρώπων. In Platonis vero Cratylo (379. 

.) Sic scripti extant: Αὐτὰρ ἐπειδὴ 
τοῦτο γένος κατὰ μοῖρ ἐκάλυψε», Οἱ μὲν 
δαίµονες ἀγνοὶ ἐπιχθόνιοι Ναλέονται, Ἐσ. 


θλοὶ, ἀλεξίκακοι, φύλακες θνητῶν ἀνθρά- 
πων. Quam scripturam secuti sunt Plu. 
tarch. de defectu oracul. p. 4S1. E. et 
Aristid. apud Phot. p. 698. ed. H«sch. 
Καλέονται pro τελέθουσι et θνητῶν pro 
µερόπων etiam Theodoret. ]. |. exhibet 
p. 602. A. Cf. de varia horum versuum 
scriptara D. Petav. ad Synes. de Provi- 
dent. p. 99. D. not. p. 87. et Observ. 
Miscell. v. ii, p. 817. Asr. 

τί δ ob μ.] Theodor. Τί 86; ob µέλ- 
λοµεν; Deinde τὸν λοιπὸν χρόνον. Lau- 


.dat preterea h. |. Cyrill, contra Julian. 


vi. p. 204. B. Asr. 

és δαιμόνων] Euseb. |. |. et Cyrill. 
δαίµονας Ὑεγονότας. Cyrillus preterea 
additum habet τεθνεῶτας, οὕτω θερα- 
πεύσοµεν. Theodor. θεραπεύειν τε καὶ 
προσκυνεῖν. Λατ. 

ταυτὰ- ταῦτα] Sic ex Eusebio, Theo- 
dor. et Cyrillo reposuimus, qui τὰ αὐτὰ 
exhibent pro ταῦτα; pro ταύτῃ, quod 


538 IIAATONOZ 


όν τινα δεῖ καθιστάναι 75 » ytagyór Π]άνυ μὲν οὖν. To 
δὲ ζῶντα sig τοὺς" πολεμίους' ἁλόντα dp οὐ δωρεὰν διδδ- 
ται i. 351. γ0 roig θέλουσι χρῆσθαι 7j ἄγρῳ ὃ "u ἂν (ούλώνταε; 
Κομιδῇ ys. Τον δὲ o ἀριστεύσαντά σε καὶ εὐδοχιμήσαντα 
* OU πρῶτον m iri" στρωτείας ὑτὸ τῶν συστρατευοµένων' 
μειρακίων T$ καὶ παΐδων i i μέρει ὑπὸ ἑκάστου δοκεῖ σοι 


Xena στεφανωθῆναι; Ἡ Ἰ οὗ: Ἔμοιγε. Τί δε; P" δεξιωθη- 


ναι. Καὶ vovro. Αλλὰ v00, οἶμαι, ἦν à' έγω, oUxéri 
σοι δοκεῖ. Τὸ oio»; To φιλησας 75 xci Φιληθήναι ὑπὸ 
irm rov. Π]άντων, e, μάλιστα" xci αροστίθηµέ ys T» 


νόμιῳ, ἕως ὤν ἐπὶ ταύτης ὧσι τῆς σερατείας,᾽ καὶ" μηδενὶ 
ἐξεῖναι ἀπαρνηθῆναι à oy ἂν βούλησαι φιλεῖν, ἵνα καὶ θών τίς 
τόν’ TUYA ἀρῶν ; ἄρρενος 7 θηλείας, προθυμότερος ] πρὸς 
ro σἀριστεῖα" igi. Kaos, ἦν ὃ 5). ὅτι μὲν γὰς 
&yab à ουτι γάμοι σε ὄσοιμμον αλείους " τοῖς ἄλλοις. xci 
αἱρίσεις σῶν τοιούτων πολλάκις παρὰ σοὺς ἄλλους έσονται, 
iy ὅσι πλεῖστοι ix roũ τοιούσουὰ yiyravrau, igneo δη. 
Eizopy γάρ, ἔφη. [S. 15. ] 'AXX& pe καὶ καθ "Opa- 
gor σοῖς τοιοῖσδε δίκαιον τιν τῶν νέων OO! ἀγαθοί. καὶ 
ya Ὅμηρος soy εὐδοκμήσωντα d ἐν τῷ πολίμῳ νώτοισιν 
Αἰαντα" ἔφη διηνεκέεσσι’ γεραίρεσθαι, ὣς ταύτην οἰκείανξ 
οὖσαν τιμῆν τῷ s Barri σε καὶ ἀνδρείᾳ, ἐξ ης ἅμια TW τι- 
μᾶσθαι καὶ τὴν ἰσχὺν αὐξήσε. ᾿ΟὈρθότατα, ἔφη. Tlo- 


* ἐπὶ K,—" στρατενοµένων pr H.—*v δαί Am.—* δὲ δεξιαθῆναι OTI, δὲ εξιαθῆναι 
γρ A.—1 Φιλῆσαί τε καὶ om q.—* στρατιᾶς AEDKm. —A € add AOPDKgrt.— 


b τούτου K.—*^ τὰ ἀριστεῖον Ἑ, τὰριστεῖον em.—4 τῶν τοιούτων H.—* Αἴαρτα ος 
DKq, post ἔφη ponunt ΘΦτ.----ἵ διηνεκέεσι Rm, διηνεκέσι Θ.--- οἰκείαν om &c.— 


τοῖς is θέλουσι χρῆσθαι] Int. ὥστε χρῆσ- 


τῷ στύόµατι n. (τὸν ?) προέχοντα ἠσπάξετο, 
θαι τῇ ἄγρᾳ, αἱ eo, qui inter adversarios 


àAA' ὁ κατ ἀξίαν ἴσοι, ὃ δὲ ἑλάντων 
φροσεκύνει, ὃ δὲ πολὺ ἥττων ὑπεξίστατο 


vivus est captus, (és est inter), faciant, 
quodcunque velint (χρῆσθαί τινι est ali- 
quem íractare, quod nos dicimus, smit 
einem machen). Aar. 
φιλῆσαι---φιληθῆναι] Schol. ad Dion. 
Chrysost. Orat. vii. p. 26. ed. Morell. 
τὸ TQ στόµατι ἐπιτηδείους ἀσπάξ εσθαι, 
Περσικὸν, ἐν δὲ «τῇ Ἑλλάδι ἀγροίκων' οἱ 
γὰρ ἁστικοὶ χεῖραι ἀνέβαλλον ἀλλήλοις 
τὰς δεξιὰς, à! οὗ καὶ τὸ δεξιοῦσθαι εἴρη- 
ται. ἀλλὰ καὶ παρὰ Πέρσαις οὐχ ὁ rvxàv 


τῆς της ὁδοῦ. Vid. Morell. not. Asr. 

ἐπὶ T. erpar.] Respezxerunt h. ]. Ari- 
stot. Polit. ii. 2. (i. 2. 6. 15. Schneid.) 
Plutarch, de Puer. Educat. c. 15. t. i. 
Ρ. 11. F. Locían. vit. Auctor. $. 17. t. 
Ἱ. p. 239. Schmied. ct Maxim. Tyr. 
Dissert. xxiv. 4. p. 282. Pro 
(Ficinus, expeditione) Cod. Reg. Ald. 
Bas. 1. et 2. exhibent στρατιᾶς, solemni 
permutatione, Α5Τ. 


IIOAITEIXA, E. 541 


río» ὥρα τὰς νεκροσυλίας καὶ τὰς τῶν ἀναιρίσιον διακω- 
λύσεις)’ Ἑατίον μέντοι, ἔφη, v «Δία.  [S. 16.] ουδ 
μήν που πρὸς τὼ ἱερὰ τὰ ὅπλα οἴσομι ὡς ἀναθήσοντες, 
e μι 9 5. ^v x 
ἄλλως τε καὶ τὼ τῶν Ἑλλήνων, tà» τι ἡμῖν μέλη τῆς αρὸς 
τοὺς; ὤλλους Ἕλληνας εὐνοίας μᾶλλον δὲ καὶ φοβηθησό- τι. «Ίο. 
µεθα" µή τι µίασµα ᾖ αρὸς ἱερονὶ τὰ τοιαῦτα" ἀπὸ τῶν 
» 7 / ν 0) , CAN x ⸗ Ὀρός 
οὐπείων φερει, ἐὰν qux τι 0n o θεος ἄλλο Air. Ορύο. 
vorm, ἔφη. Ti δω γῆς τε τµήσεως" σης Ἑλληνικῆς 
καὶ οἰκιῶν ἐμπρήσεως, χοῖόν τί σοι δράσουσιν οἱ στρασιώται 
N v * ^" »y / 3 e xS 
αρὸς τοὺς πολεμωίους: Σοῦ, ἔφη, δόξαν ἀποφαμομάένου ἠδέως 
ἄν ἀκούσαιμι. ᾿Βμοὶ μὲν" τοίνυν, ἦν δ᾽ ἔγω, δοκεῖ τούτων 
µηδέσερα ποιεν, ἀλλὰ vo» ἐπέτειον καρπὸν ἀφαιρεῖσθαι. 
καὶ ὧν ὄνεχα, [βούλει σοι λέγω; Πάνυ γε. Φαΐεταί µου, 
ὥς περ χαὶ ὀνομάζεται δύο ταῦτα ὀνόματα," πὀλεμός «το 
σκυλεύσεις 
ante πολέμιον om s.—^ διώφερον v.—? βαλόντος A : βάλλοντος 9s.—? διακωλύσεις 
Q2 ν) δία ἔφη 9.—! τοὺς om. K.—^ φοβησόμεθα AOKm.—' πρὸε τὸ ἱερὸν q.— 


* TaUra GPt. —" φέρον 6, φέρη t.—" Bal A.—* τε καὶ τµήσεως m.—J τῆς om ét. 
— μὲν om m.—5 ταῦτα ὀνόματα GIIéDKqvt et pr A: ταῦτα τὰ ὀνόματα *s.— 


ἀναιρέσεων διακωλύσειε] Sic legisse 
Ficinum quoque arbitror, quamvis sen- 
sum horum verborum non expresserit, sed 
longe aliud Latine quam Plato Grece 
dixerit: vertit enim, Quare a rapinis 
hxjusmodi abstinendum | est, victorie 
obsunt. Quum tamen Plato in- 
telligat, * non esse obstandum quominus 
hostes possint suorum cadavera tollere." 
Sic νεκρῶν ἀναίρεσις et apud historicos 
passim (sicut et νεκροὺε ἁναιρεῖσθαι) et 
in alio Platonis loco. SrzPH. 
τὰς τῶν üàvaipéceov διακωλύσεις] Fi- 
cimus bunc locum non bene cepisse vi- 
detur, vertit enim paulo negligentius: 
repinis hwjuscemodi abstinendum — est, 
ciclorie namque obstant. — Potius ita, 
4 cadaveribus spoliandis εἰ quicquid 
impedit, quominus cadavera suorum tol- 
lantur condanturque, est. abstinendum. 
Solemnis hec vox est de mortuorum 
sublatione ad sepulturam faciendam. Cf. 
Pausan. Att. i. 10. et 39. iv. 8. vii. 2. 
[Adde, si tanti putes, Hutchinson. ad 
Xenoph. Anab. iv. p. 256. et Wesse- 
ling. ad Herodot. p. 704. ÀÁsr.] Quod 
si Ficinum culpa negligéntiz absolutum 
majlueris, supponas, quæso, eum legisse 
vuorrgpley, quod sane non multum ab 
impressis recedit, et Ficinus reus abibit 


servatus. Fazusz. 

6. 16. φοβηθησόμεθα] Cod. Reg. $o- 
βησόµεθα ; sed recte habet futurum pas- 
sivi, quod, ut solet, medii partes susti- 
net, ut apnd Xenoph. Cyrop. iii, S. 18. 
φολὺ δὲ κἀκεῖνοι μᾶλλον ἡμᾶν φοβηθή- 
σονται, ὅταν ἀκούωσυ. — vi. 2. 14. πεφο- 
βηµένοι ἄνθρωποι. ϐ. 21. φοβηθέντες. 
Hier. ii. 18. ὅταν ἆ t, obs épo- 
pfe. Asr. 

τµήσεως] Non dubito quin desidere- 
tur hic prmpositio πέρι post τµήσοως. 
ΒΤΕΡΗ. 

γῆς τε τµύσεως] Genitivus est abso- 
lutus, significans, quod attinet ad, de, 
isque frequentissimus apud Platonem, 
v. nostra ad Sympos. p.294. Matthie 
Gr. Gr. p. 771. Asr. 

ἡδέωι ἂν ἁκούσαιμι] | Locutio Platoni 
familiaris (v. Phadon. sub init. et p. 
70. B. Lys. 204. A.) quam seriores 
quoque scriptores frequentarunt, in iis 
Philostrat. Heroic. p. 18. uhi v. Boisso- 


nad. p. 330. Asr. 

φαίνεται μοι] Laudat Stob, xli, p. 
258. Αντ. 

ὀνομάζεται] Y. e. wsurpantur. Sic vi. 
p- 493. C. ὀνομάξει πάντα ταῦτα ἐπὶ ταῖς 
τοῦ µαγάἆλου ζώου δόξαιφ. οἷτ μὲ» χαίροι 
ἐκεῖνο, ἀγαθὰ καλῶ», ols δὲ ἄχθοιτο, κα. 


542 


IIAATONOZ 


M ⸗ e ν Ύ . 3” ? 4 wb ev . 
καὶ στᾶσις, οὕτω καὶ είναι δύο, ὄντα ἐπὶ δυεῖν σινοῖν δια- 
ω ν΄ 49 , EY . 4 , 9 
φοραῦ. λέγω δι τὰ δύο, ο pA» oixsioy xad ἔυγγεες σο 
ài ἀλλότριον xui ὀθνεῖον. iri μυ οῦν" 7j TOU OiXSÍ0U ἔχ- 
feo. στᾶσις aix Aat, $zi 3i ση, foU ἀλλοτείου πόλεμος. 


Καὶ οὐδίν' y; ἔφη, πο τέόπου λέγεις. 
m. i, 255. τόδε πρὸς τεόπου' λέγω. φημὶ γὰρ τὸ μεν Ἑλληνικὸν γί- 


Ὅρα δη xi s 


»og αὐτὸς αὐτῷ οὐπεῖον εἶναι καὶ ζυγγενέ, τῷ δὲ βαρ- 


βαρικῷ ὀθναῖόν τε καὶ ἀλλότριον. 


Καλώς γε ἔφη. 


ἝἛλληνας μὲν ρα βαρβάροις xai βαρβάρους "EA- 


λησι TOÀ S[U6iY μαχομένους' 


7i φήσομιν" xci πολεμίους 


φύσει εἶναι, καὶ αόλεμον τὴν ἔχθραν TOUT, xAarior 
Ἓλληνας 3 Ἕλλησῳ, ὅσαν σι τοιοῦτον’ δεᾶσι, φύσει μὲ 


φίλους" 


εἶναι, οσεῖν à re^ τοιούτῳ v2» Ελλάδα καὶ 


στασιᾶ um, xoi στάσι’ τὴν σοιαύτην ἔγθραν κλητέον. 


Ἔγὼ pa, ἔφη, Soy x,ugu? οὕτω νομίζει». 


Σκόπει δή, εἰ- 


σον, ὅτι ἐν τῇ "» ὁμολογουμάν στάσει, ὅπου ἂν τι τοιοῦ- 
φον γένησαι xci διαστῇ πόλις, έὰν ἑπάτεροι ἑχατέρων τέμ- 
νῶσι ἀγροὺς καὶ οἰκίας ST EQUUM, ὡς ἁλιτηριώδης τε 
δοκεῖ 5 L στάσις εἶναι καὶ :οὐδέτεροι QUT Φιλοπόλιδες" ου 
γὰρ ay ποτε" ἐσόλμων τὴν τροφόν σε χαὶ μητέρα zeit 
ἀλλὰ μέτριον εἶαι τους καρποὺς ἀφαιρεῖσθαι τοῖς χρα- 


b δυεῖν Φε: Bvoiy *s.—*^ οὖν om ἘφΠι.--ᾱ οὐδέ cm.—9* el καὶ qv.—! τρόπον D.— 


& αὐτὸ om q.—5 «y v.—) µαχομένους πολεμεῦν qv.— καὶ 


Φήσοµεν K.—! τοισῦτο 


ΑΘΕΠΣΠΙ : τοιοῦτον *s.—" φίλονε φύσει μὲν O.—? τῷ om 0.--0 καὶ στάσι».... 


νοµίζειν om Θ91.--ρ ξ. Hrm.—' ὠμολογουμένη m.—* 


κά.  Alcibiad. i. P. 106. ΑΛ. ἐπειδὴ βέλ- 

τιον μὲν ὠνόμαξες ἐπ᾽ ἀμφοτέ ροις---τί κα- 

λεῖς τὸ---βέλτιον; Sic et καλεῖ ὄνομα 

dicitar, ut in Cratyl. init. ubi v. Heind. 
sT. 

erásis] Respexit h. 1. Aristides Orat. 
t. i. p. 308. el δ αὖ κἀκεῖνον ἀληθῆ χρὴ 
2* τὸν λόγον, ὡς ὁ πρὸς ἀλλήλους 

λεμος, τοῖς Ἕλλησι στάσει πρόσεοικεν 
cet. Λοτ. 

Ἕλληνας- -ϕίλου: εἶναι] Similes alio- 
rum locos excitavit Wernsdorf. ad Hi- 
mer. Sophist. p. 138. Asr. 

és &irnpuéBns] Particulam és, ut 
ὅτι, pro. λίαν poni, observarunt veteres 
Grammatici, in iis "Eustath. ad Iliad. A. 
p. 60. sed rationem hujus usus nondum 
inveni explicatam. Ni fallor, in his ós 
est quam, ut in ὧς µάλιστα, quum. maz- 
ime, h. e, quantum fieri s. essc potest, 


γοιοῦτο»ν ΑΕΠΙ: τοιοῦτο 


qnemadmodum és in aliis quoque lo- 
quendi rationibus usurpatur, ut in éev- 
µασίως és (v. nostra ad Phredr. p. 389.) 
Igitur per se quasi capiendum est: ut 
sit vernaculum sie mur immer, b. e. 
sus adiodwm. | Sic Phedon. p.90. 
«ὡς οἴκτρόν.  Cratyl. 395. B. ὡς ἁμά. 
Plura collegit Heind, ad Cratyl. δ. 27. 
et Phiedon. 6. 90. male, si quid video, 
particule ὡς usum, qui in locutione cer- 
nitur és ἀληθῶς, ab eo disjungens, qui 
in és οἰκτρὸν obtinet. Asr. 
τὴν τροφόν τε καὶ µητέρα gelpew] Vid. 
Victor. Var. Lect. xix. 6. p. 496. Asr. 
εἶναι] Post εἶναι deesse puto verbum 
ἡγοῦντο, vel ἐνόμιζον: aut aliud ejus- 
dem significationis. STEPH. 
µότριον εἶναι---καὶ διανοεῖσθαι]  Ana- 
coluthia est ; ui videlicet debebat 
modus finitus verbi διαροεῖσθαι, unde 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, E. 


543 


TOUG! TOY κρατουμένων, καὶ διανοεῖσθαι ὡς διαλλαγησομά- 
ya" καὶ οὐχ ἀεὶ πολεμησόντων. lloAv γάρ, ἔφη, ἡμερωτέ- 

e e / 9 4 PM / 4 «a Ν ⸗ 2 
pam αὗὕτη 3] διάνοια εκείνης. Tí δὲ δή; ἔφην ἣν σὺ πόλιν οἷ- 


xig, ovy, Ἑλληνὶς ἔστωιῃ Asi "y αὐτήν, ἔφη. 


Ουκ- 


/ 
ουν καὶ ἀγαθοί τε καὶ ἥμερο ἔσονται Ἄφόδρα ys. 


"AAXX οὐ Φιλέλληνες; οὐδὲ" οἰκείαν) τὴν Ἑλλάδα ἠγήσον- 11. i. 256. 
σαι, οὐδὲ ποινωνήσουσυ ὧν περ 
δρα ys. ΌὈὐυποῦν τὴν πρὸς τοὺς Ἕλληνας διαφοράν, ὡς n. 471. 


oi* ἄλλοι Ἱερῶν;ι Καὶ" σφό- 


9 ’ ιά ς , 4 ? S L] , / 
οικείους, στὰσιν ηγήσονται και ουδὲ ὀγοµασουσι πολεμον) 


Ου γάρ. 


Κα ὡς διαλλαγησόμενοι ἄρα  διοίσονται; 


Πάνυ μὲν οὖν. Ἑὐμενῶς δὴ σωφρονιοῦσιν, ovx. ἐπὶ δουλεία. 
’ δ᾽ » »25,.^4 Ü A » c *d / 
κολάζοντες ουδ ἐπ ὀλέθρῳ, σωφρονισταὶ ὄντες, οὗ. πολε- 


puoi... Obras, ἔφη. 


Ow ἄρα σὴν Ελλάδα Ἕλληνες 


» ο ?; «4X  ^Z/ ? ιά .οδν ο P4 
ὄντες κεροῦσι», οὐδὲ οἰπήσεις ἐρπρήσουσυ, οὐδὲ ὁμολογήσου- 
X ^v y 8 
Civ ἐν Εκάστη πὂλει πάντας ἔχθρους αὐτοῖς είναι, καὶ 
x v - J ^ ος » M? 
ἄνδρας καὶ γυναῖκας καὶ παῖΐδας, ἀλλ ὀλίγους ἀεὶ ἐχ- 
X ^w ^s ew 
θρους τοὺς αἰτίους τῆς διαφορᾶς.ὅ καὶ διὰ ταῦτα πάντα 
οὔτε τὴν! γῆν ἐθελήσουσι κείρειν αυτῶν, ὡς Φίλων τὼν 
ο. 4 » 7 9 / 9 s /. k P 
πολλων, ουτε οΟἰπίας OYOTORW SI αλλα μεχρι τοντου 


ος.---ὐ ποτ) 65.---3 διαλλαγησοµένω pr H.—" νομίζεις K.—" ἡμέτεροι v. — οὐδ' ο. 
—J οἰκίαν H.—* οἱ add AGHémt.—* Καὶ om m. — δουλείαν Φτ.---ᾱ π᾿ ὀλέθρῳ 
σωφρονισταὶ ὄντες οὗ om 0.---ᾱ ὥς οὗ m.—^* αὐτοὺε TIDK, om Ggét.— ἀεὶ om GTI 
€DKqt.—8 διαφθορᾶς Πι.---ὃ τὴν om 69r.—! ἐθέλουσι Ἐπι.--Χ µέχρι ΑΠΏυο: µέ- 


penderet µέτριον εἶναι, vel aliud verbum 
e διανοεῖσθαι eruendum, v. c. ἡγοῦντο 
(censerent), sed eo omisso propter infi- 
nitivum pregressum εἶναι etigm verbum 
διανοεῖσθαι infinitivo exhibuit Plato. 
Construe µέτριον εἶναι (sufficere) τοῖς 
κρατοῦσι, ἀφαιρεῖσθαι τοὺς Κκαρποὺ», ut 
apud Demosth. p. 1098. t. ii. οὐδεμίαν 
σὐσίαν Λεωστράτου ἀφελόμενοι: pro ac- 
cusativo personas etiam genitivus ad ver- 
bum ἀφαιρεῖσθαι interdum adjungitur, v. 
Καπ. ad Gregor. p. 39. Fisch. ad Wel- 
ler. t. iii. p. i. p. 486. Asr. 

és διαλλαγησοµένων] De és c. geni- 
tivo participii v. ad i. 1. Ceterum no- 
bilissima hsc est sententia, ut fertur, 
Biantis. Philo de humanit. p. 713. A. 
ὅτι καὶ φιλίας κοινωνητέον, yj) ἀπογινώσι 
κοντας ἔχθραν, καὶ προσκρουστέο», ὡς 
Φιλίας ἐσομένης, ubi v. Mangei. t. ii. p. 
401. Cf. Aristotel. Rhetor. ii. 13. 22. 
Soph. Aj. 678. "O 7' ἐχθρὸς Ἆμιν ds το- 


σόν 9 ἐχθάρτεος, Ὡς καὶ φιλήσων αὖθις, 
ubi v. Lobeck. p. 321. Wyttenb. Bibl. 
Crit. vol. ii. p. i. p. 45. Asr. qui citat 
in Addend. Demosthen. in Aristocrat. 


. 660. 
ἀλλ᾽ οὗ Φιλέλληνες] Manca mihi vi- 
detur oratio esse, ita fortasse explenda: 
&AA' ob φιλέλληνες (quod respicit affir- 
mans responsio Kal σφόδρα γε) οἱ δὲ 
int. μὴ Φιλέλληνες ὄντες) οὐδὰ---ἱερῶ». 
ST. qui sic in Addend. * Locus ita 
tunc scribendus est : 'AAA" ob φιλέλλη- 
νεν (sc. ἔσονται); ol δὲ (μὴ Φιλέλληνες 
ὄντες) οὐδὲ olkelay τὴν Ἑλλάδα ἠγήσον- 
σαι οὐδὲ κοιυωνήσουσυ---ἱερῶν ; Ficinus, 
qui vertit: Quare Gracorum amici. 
Nempe omnem Graciam sibi conjunctam 
existimabunt et aacra habebunt, ut alii, 
inter se communia, videtur legisse, ᾽Αλλ 
οὗ φιλέλληνες ὄντεε οἰκεία» τὴν "Ἑλλάδα 
ἡγήσονται καὶ κοινωνήσουσω, ὦνπερ ἅλ- 
Aot, ἱερῶν ;' 


544 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ποιήσοται τὴν διαφορά», μέχρι οὗ. ὧν oi Gi TIO! ὠναγκασ- 
θώσω ὁ ὑπὸ TOY ἀναυτίων ἀλγούνεον"' δοῦναι δίκην. Eye 
μέν, ἔφη" ὁμολογὼ οὕτω δεῖν αρὸς τοὺς ἑναντίους" ους 
ἡμεσέρους πολίτας προσφέρεσθαι: αρὸς δι vov; (βαρβά- 
ῥους, ὡς YUY οἱ Ἕλληνες πρὸς ἀλλήλους.δ [5- 14. .] T. 


1n. i, 257. θωμεν δη xci τουτον τὸν »όμον τοῖς φύλαξή μήτε jn τέμ- 


m μήτε οἰπίας ἐμπικράναι» ; Gap», ἔφη, καὶ γεν γε’ 
χαλὼς ταυτά τε καὶ τὰ αρόσθυ. 

Axa γάρ μοι δοκεῖς, ὦ 2ώκρατες, εάν σίς σοι τὰ 
σοιαυτα ἐπισρεπη' λέγει», οὐδέποτε 'μνησθήσεσθαι" ὃ i» τῷ 
πρόσθον παρωσάμνος avra ταῦτα” εἴρηκας, r ac δυνατὴ 
αὕτη 5 πολιτεία ᾿γωέσθαι xai τίνα τρόπον wori δυνατή 
irt ovi γε, 8  yévorro, πάντ LN ein ἀγαθὰ" πλιῤ ᾗ 3 γί- 
voro, παὶ & σὺ παραλείσεις ἐγὼ λέγω, ὅτι καὶ τοῖς σολε- 
μέοις ἄριστ' ἂν μάχοιντο τῷ ἥπιστα" ἀπολείσιν ἀλλή- 
λους, γυγνάσνοντές σε καὶ ἀνακαλοῦντες ταυτα τὰ ὀνόμα- 
σα ἑαυτους. ἀδελφούς, πατέρας, visic * à xci σὸ ϐη λυ 
συστρωτεύοιτο, εἶτε καὶ ἓν τῇ αὐτῇ τάξει εἶτε καὶ — 
όεν ἠσισεταγμένω, φββων σε ἕνεχα τοῖς ἐχθροῖς καὶ 86 
zori σις ἄνάγκη βοηθείας γένοιτο, οἱδ ὅτι ταύση πάντη 
ἅμαχοι ἂν se. καὶ οἴχοι yt & παραλείπεται ἀγαθά, 


ὅσα ἆ ἂν εἰη αὐτοῖς, ὁρῶ. ἀλλ ὡς έμου ὀμολογουντος Tür- 


χρις *5.—! οὗ om $c, —* ἀλγούνταν H.—? μὲν οὖν ἔφη v.—9 ἕλληνας q.—P ἆλ- 

λήλους. καὶ τοῦτο. τιθῶμεν φ.---Ί λλησι φ.--ἵ Ύε Hibmnt.— τι v.—! ἐπιτρέτοι 9, 

ἐπιτρέπειν Π.--- μνησθήσεται 1m.—" ταῦτα πάντα 9t, πάντα τὰ τοιαῦτα T].—" τ 
ts 

ἂν...γένοιτο om v. — ἀἆγαθὶ &, ἀγαθὰ t.—Y? πόλει v, πόλις 9, vóAcus 0.— µά- 

χοιτο τὸ Skurra. m.—* ἑαυτοὺ» Am, éavroisobs v: ἑαυτοῖς Qu στρατεύοιτο m. 

—* ἐπιτεταγμένου q. - πάντη ταύτη v.—* τε GIIéDEqut.— —f ig" υ.-- πάντα 


ἀἁλγούντων] Bas. 2. ἀλγοῦντες et robs 
pretermittit ante juerépovs. Asr. 

6. 17. τιθῶμερ] Laudat Stob. xli. p. 
258. usque ad víeis. Asr. 

ἐπεὶ ὅτι γε] Intellige, namque per se 
patet, s. dictu non opus est, vid. ad i. 
23. p. 353. B. Aser. 

µάχοιτο] Sic Stob. Ald. Bas. 1. et 2. 
male, si quid video, Stephanus oorreszit 
µάχοιντο, quum e precedentibus nibil 
aliud nisi πόλις ut subjectum, quod di- 
citur, suppleri possit. Haud dubie vero 
Stephanus propter sequcns γιγρώσκοντές 


τε καὶ ἀνακαλοῦντει scripsit μάχουτο ; 
at participia illa recte habent, etiam µά- 
Xorro precedente ; sensu videlicet re« 
spiciont πόλιν, sicuti cives smpissime 
pro urbe et urbs pro civibus ponuntur ; 
hinc etiam nomiuativum sequuntur ca- 
sum. Ast. 

ἑαντοῖς] Dicunt Greci Üroua pred 
τινί τι, vid. Heind. ad Phedr. p. 223. 
ad Cratyl. init. Asr. 

ἃ παραλείπεται] Non male fortasse 
bec verba ἃ sapaAchrera: ita acciperen- 
tur quasi per parenthesin posita. Sreru. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, E. 545 


SUN ev LÁ y 3 δα . h d » 7 ei 

τα ταυτα» οτι εἰη ἂν, χα! ἄλλω Φε — [AUDIO 8i y 6VOITO 9) 
⸗ " {κ * / ν ^ / , * e 
πολιτεία CUTS, µηκετί Wei περί αυτης λέγε, ἄλλα του- 
vo αὐτὸ ἤδη" πειρώµεθα ἡμᾶς αὐτοὺς πείθειν, ὡς δυνατὸν 

NT / 4 » » / ;e , , 
καὶ 5 δυνατόν, τὰ ὃ) ἄλλα χαΐρειν ἑώμε. Εξαίφνης γί 
σύ, ἦν δ᾽ ἔγώ, ὡς περ καταδρομἠὴν" ἐποήσω ἐπὶ τὸν λόγον 
μου, καὶ οὐ συγγιγνὠσκεις στρατευοµένω' ἴσωςι γὰρ ουκ 

7 * 
oimÜm Ovi µόγις μοι τὼ δύο κύµατε ἐπφυγόντι νυν τὸ 
μάφγιστον καὶ χαλεπώτωτον τῆς τριπυµίας ἐπάγεις, ὃ ἔπει- 
δὰν ἴδης τε καὶ ἀπούσης, πάνυ συγγνώµην ἕξεις, OTI εἰκό- 
σως άρα ὤκνουν τε καὶ ἐδεδοίκη” οὕτω παράδοξον λέγευ 
λόγον" τε καὶ ἐπιχειρεῦν διασκοπεν. "Όσῳ ἄν, ἔφη, τοι- 

” / / κά , ’ e 9 ο - M 4 N 
αύὐτω αλείω λέγης, ἤτσον ἀφεβήσει vQ ἥμων mcos TO μὴ 

*» "uu ^ A or v ο e " , ν ο 47 
εὐσεῖν" ασ] δυνατή γίγνεσθαι αὗση 9 πολιτεία. ἀλλὰ Ai- 
ys xai" wn διάτριβε. 

Quxovy, ἦν δ᾽ ἐγώ, αρῶτον pàv τόδε yen" ἀναμνησθῆναι, 
ori ἡμεῖς ζητοῦντες"' ἁμκαιοσύνην οἷόν ἔστι xai ἀδικίαν' 
δεῦρο Πκομεν; Xem ἀλλὰ τί voUTÓ )y y ἔφη. Οὐδε. 
ἀλλ ἐὰν εὕρωμεν οἷόν cvi? δικαιοσύνη, ἄρα καὶ ὤνδρα τὸν 
δίκαιον ἀξιώσομιεν ond δεῖν αὐτῆς ἔκείνης διαφέρει, ἆλ- 

^ ^s , 9 ’ » 
λὰ πανταχῇ τοιοῦτον εἶναι οἵον δικαιοσύνη ἑστίνι 3 ἀγα- 
πήσοµεν id» ὅτι ἐγγύταταω αὐτῆς) 7 καὶ πλεῖστα τῶν 


111. i. 208. 
11. 472. ' 


φαῦτα AIlévr, om DKq: ταῦτα πάντα *s.—h γε om K.— fj om m.—X τοιαύτη v. 
—] αὐτοὶ K.—19 ἤδη ante αὐτὸ ponit e.—^ καταδρομὴν ὥσπερ Gbt.—»^ "ywéokeis 
pr 9, σὺ γινώσκειε rc 0, σνγγιγνώσκει v0.—P. καὶ oos Em.—A2 δύο Hm: δύω *s.— 
* ἔφυγον. τί DK, φυγόντι mg D.—* ἐδεδοίκειν omnes cum s, sed ΑΠ in ultima syl- 
Jaba correcti,—! λέγειν λόγον AGIIGDKqt :. λόγον λέγει *5.—9*. λέγειν G9 et γρ 
H.—" yyvereu Bm.—" καὶ om K.—* τόδε χρὴ ΑΕΠ: xpi) τόδε *s.—? δητοῦντε 
m. — ἁδικία OIID.—* Υ add A.—h ἐστι oin. Oc. —^ δεῖν om K.—43 αὐτῆς ἐγγό- 


στρατενοµένφ] — Quid sibi velit hoc 
verbum, equidem divinare nequeo. |. Ut 
paucis dicam, scribendum esse suspicor 
στρεφοµόφ: mihi effugixm quarenii et 
difficillimum, qui imminet, sermonem 
evitare cupienti. Vid. de hoc verbo nos- 
trà ad Phaedr. p. 252. Ficinus e voce 
στρατενοµένφ artificiosa interpretatione 
hunc sensum extorsit, neque mihi ignoscis 
militie laboribus jam defesso. Λατ. 

Tpuvplas] | Fluctus maximi s. decu- 
mani, v. Politiani Miscell. Syllog. i. 86. 
t. i. Gruteri Thesaur. Crit. p. 108. Bar- 
nes. ad Eurip. Tro. 83. et iuterprett. ad 
Ovid. Metamorph. xi. 580. Trist. i. 2. 


lat. Vot, V]. 


50. Nihil vero frequentius est translato 
vocis rpuvuía usu (v. Lambin. ad Lu- 
cret. iii. 299. — Dorvill. ad Charit. p. 
248. Drakenb. ad Sil. Ital. ix. $27.); 
inprimis de oratione diflicili frequenta- 
tur. Sic Euthydem. 293. Λ. σῶσαι ἡμᾶς 
—ék τῆς τρικυµίας τοῦ λόγον. Vid. 
Dorvill.l. ]. Ceterum imitatus est hunc 
locum Plutarch. de Ser. Num. Vind. p. 
549. E. τί γὰρ δεῖ, τὸ τρίτον ἐπενεγκεῖν 
yum καὶ προσκατακλῦσαι τὸν λόγον. 
$T. 
Aéyps] Ald. Bas. 1. et 2. λέγει. 
Mox Ald. Bas, 1. et 2. ἁναγκαξόμεθα, 
Asr. 22 


546 IIAATONOZ 


ἄλλων ἐκείνης μετέχῃ; Οὗτος, ἔφη" ἀγασήσομυ.  lle- 
ραδείγµατος ἆ ἆρα ένεκα, ὃν ὃ) έγω, ἐζητοῦμεν" αὐτό τε 

iu. i, 259, δίκοιοσύνηνξ o oto ἐστι, καὶ ἄνδρα ror T$A £o δίκαιον, , 
γἔνοισο xai οἷος ἂν εἴη γενόμενος, καὶ ἁδικίαν αὖ καὶ vor 
ἁδμιώτωτον, ᾗ ἵνα εἰς ἐκείνους ἀποβλέποντες, olor ἂν ἡμῖν 
Φαίνωνται εὐδαιμονίας τε πέρι καὶ τοῦ ὄνανσίου, ἄναγκα- 
ζωμεθα καὶ περὶ ἡμῶν αὐτῶν oy "ὀμολογεῶ, ὃς ὧν ἐκείνοις ὅτι" 
ὁμοιότωτος. 5 τὴν ἐχείνοις) μοῖραν ὁμοιοτάτην Sur, ἀλλ 
ου τούτου ἵνεχα, iv ἀποδείζωμιεν o ac δυνατὼ ταῦτα γέγνεσ- 
θαι. Tovro μέν, ἔφη, ἀληθὲς λέγε. Οἵει ἂν ov? ἧτ- 
τόν τι ἀγαβον ζωγράφον εἶναι ὃς ἂν γθάψας παράδειγµα, 
o10y" ἂν ein 0 χάλλιστος — xci αᾶντα εἰς TO 
y. άμμα ixa yag ἀποδοὺς μὴ iym ἀποδεῖξαιὶ a ὡς καὶ i ὄυνα- 
σον γενέσθαι σοιουτον ἄνδρα; Ma Δί ovx ὄγωγ, ἔφη. T: 
οὖν; οὐ καὶ ἡμεῖς, φαμν, παράδειγµα 1 πποιοῦμον λόγω 
ἀγαθῆς πόλεως Πόνν γε. "Ηντόν σι οὖν Offi ἡμᾶς λέ- 
yer LL TOUTOU iren, à μῆ Ay utr ἀποδώξαι ὡς δυνα-- 
τὸν οὕτω πόλιν οἰκῆσαι ὡς ἐλέγετο; Ov δητα, ig. To 
μὲν τοίνυν ἀληθές, 5 ἦν à ὄγά, οὕτως» εἰ 0$ δη" καὶ τοῦτο 
προθυµηθήναι δεῖ φὴν χάριν, ἀποδεῖξα, τῇ μάλιστα καὶ 
κατὰ σί δυνατώτατ'' ἂν £47, πάλι μοι πρὸς σὴν rou Ur" 
ἀπόδειξιν τὰ αυτὰ διομολόγησαι.’ Τα von; Αρ οἱον 
' TÉ Ti πραχθήῆναι ὡς λέφεται, 7 quen ixX⸗⸗ TOL λέξεως 

ἧττον ἀληθείας ἐφάπτεσθαι, xay εἰ μή vo "ο, ἀλλὰ 


αττ, 1. 960 
11. 473. 


Tara $t.—* Γητοῦμεν GTIeDKqer.—f αὐτήν corr q.—8 δικαιοσύνη K.—^ τελέως 
add Arm. — libri el.—* ὅτι om &ért.—! dxe(vys ABGIIDK.—n οὖν ἂν v.—9? etos s. 
—^ j Em.—P» Éxp ΑΠΚΙΠΙ: ἔχοι *s.—4 ἀποδεῖξαι AEm: ἐπιδεῖξαι *5.— Meyer 
εὖφ: εὖ λέγει s.— Bé. K.—! δυνατόν 1 €t.—" αὐτὴν K.—" διομολσγῆσαι t, 
ὁμολόγησαι v,—"V αράξειν 9.—* δοκεῖ Tig, δοκοῖ Ἑ, δοκῆ cum *s corr A.— σὺ om 


τὴν ἐκείνοις] Ald. Bas, 1. 2. et Cod. Vulgo et Stob. τὴν τοιαύτην. Μος Ald, 
Reg. τὴν éxelvys, quod, Cornario pre- Bes. 1. et 2. διομολογῆσαι, Stob. διωµο- 
eunte, ut qui verterit, eum qui illius εἰ- λόγησαι, quocirca Stephanus recte sctip- 
millimus sit, sortem illius simillimam sit διομολλγησαι, Asr 
habiturum esse, correxit Steph. Μος — xy εἷ---δοκεῖ] Vulgo δοιῇ, solece ; 
Bas. 1. et 2. οἰκεῖσαι pro οἰκῆσαι. Asr, κἂν el enim vel cum indicativo vel cum 
τὸ uiv τοίνυν] Laudat Stob. xli. p. optativo construitur, v. Phileb. 58. C. 
259. ubi scriptum reperitur ei δ) kal— D. Phedon.c. 15. Alcib. i. p. 35. D. 
xpf. As. Theag. 130. D. Xenoph. dc p. ii. 20. 
πρὸς τὸν abrhy] Sic Cod. Reg. addi- Asr. qui sic in Addend. * Rectius ha- 
cente Fitino, rursus ad hanc demonstra- — beo, quod recepi, xà» μὴ ---δοκῇ. 
tionem hec ipsa mihi fateare oportet. 


IIOAITEIA, E. 541 
ev! πότερο' ὁμολογεῖς οὕτως 7 οὗ) "Ὁμολογῶ, i ἔφη. Τοῦ- 
vo μὲν δὴ pA ἀνάγκαζε με, oit τῷ λόγῳ διήλθομεν, σοι- 
αυτα παντάπασι καὶ τῷ ἔργῳ δεν" γινόμενο ἀποφαίνει" 
ἀλλ ἐὰν οἱοί T$ γενώμεθα εὐρεῖν. ὡς ἂν ἐ ἐγγύτατα TOV &i- 
θημένων πόλις οἰκήσειε, φάναι ἡμᾶς ὀξευρηκίναι ὦ ὡς δυνωτὰ 
ταυτα γέγνεσθαι à & σὺ πισάττες. ἤ ουκ ἀγαπήσεις TOU- 
τών συγχάνων; iyo μυ γὰρ y Goya Καὶ γὰρ 
έγω, έφη. [S. 18.]. To ὃς ? μετὰ τοῦτο, ὡς loixt, πει- 
θώμεθα ζητεῖν τε’ xci ὠποδεμκνύναι, ví ποτε WU AU; ἓν 
ταις αόλισι πράστεται ài ο οὐγ. οὕτως OIX UPTOU, xci rí- 
ος ἂν σρωκροσάτου μεσαβαλόντος £A dor ες σοῦτον TOV 
τρόπον τῆς πολισείας πόλις, μάλιστα pár * s às μή, 
dwoiy, δὲ μή, ὃτι ὀλιγίστων" τὸν ἀριθμὸν καὶ σμικροτά- 
foy! σὴν δύναµιιν. Παντάπασι m οὖν, 6 sg. Ἑνὸς m" σοί- 
νυν, ἣν δ) ἔγω, μεταβαλόντοςξ δοκουμάν" μοι ἔχειν δεῖ- 
αι ὅτι μεταπέσοι« ἆ ἄν, ου μέντοι σμικρου γε οὐδὲ ῥᾳδίου, 
δυνατοῦ δε. Tiv; ἔφη. 'E- eT δή " à' $yo, 
Siga 0 Ta μεγίστῳ T οεικώζομεν" χύματι. εἱρήσεται ὃ 9 
οὖν, εἰ καὶ BAN? γέλωτί τε ἄτεχρως" ὡς περ χυµα $X- 
γελὼν xci ἆδοξί ia XOTUXAUCSD. σκόπει ὃς 0 [Xo λέ- 


DKq.—* πρότερον ΘΠΦΚΙ et pr D.—5 δεῖν AHqvm, δεῖ GTIGDKrt : 8) s. — ἂν om 
ORét.—" re om K.—4 ἔλθη GIIéDKqr.—e ὀλεγοστῶν GIIGK,—f πικροτάτων et. 
—85 µοταβαλλόντος Π, ueraBáAAorros Hm.—h δοκεῖ µέν s.—h µοι om ét.—* µε- 
Taxeloo. $Dt.—! αὐτῶ c.— 8) om Θὅτ, δ c.—» «ροεικάζοµεν AGTIEDEKQqt, προσ- 
Ἰκάζομεν v: παρεικάζοµο *s. legendum προῃκάζομεν.---» 9 om K.—P? µέλλοι Φ. 


ἔργφ 93] Ald. Bas. 1. 2. et Stob. δεῖ, 
solemni permutatione. Asr. 

καὶ γὰρ ἐγὼ] Stob. ἔγωγε et in pre- 
grensis ante v. ἀγαπφην pretermittit &x. 


6. 18. δοκοῦμέν uoi] Sic Cod. Reg. et 
Stob. Ald. Bas. 1. 2. et Steph. δοκεῖ µέν 
pow Etiam Ficinus habet: wxo quodam 
mutato ostendere possumus. Asr. qui sic 
in Addend. * Scribendum, ni fallor, δοκῶ 
μέν pot, quod reposuimus. Δοκεῖ µοι et 
δοκῶ po: sepius inter se permutata repe- 
runtur. Vid. Boissonad. ad Philostrat. 
p. 380. 
. «ópaTi] Stob. σχήµατι, vitiose. AsT. 

ὥσπερ κῦμα ἐκγελῶν] Hzc verba pro 
insititiis habeo ; nimirum κῦμα verbi κα- 
τακλύζειν explicandi causa simulque re- 
spectu ad praecedentia appositum est, ct 


᾿ἐκγελῶ», ex prægresso γέλωτι fictum, 


imagini uberius adumbrande inservit. 
Existimare enim non possum, Platonem 
vocem κΌμα modo preegressam ad novam 
imaginem exhibendam usurpasse, et in 
eodem orationis circuitu, in quo γέλωτι 
precedit, ἐκγελῶν posuisse. Accedit, 
quod, rationem grammaticam si respexe- 
ris, in orationis nexum verba illa neuti- 
quam quadrant, namque vel κύµατι re- 
spectu ad γέλωτι, vel γέλως res ad 
κῦμα esse deberet. Orationis o jectum, 
quod dicitur, est subjectum verbi εἰρήσε- 

ται, scilicet ἓν ob σµικρόν "ye οὐδὲ ῥᾷδιο», 
δυνατὸν δὲ (et hac est sententia statim 
pronuntianda, aut philosophos regere aut 
regcs philosophari debere), et subjectum 
verborum el καὶ µέλλοι καταλύσευ (int. 
τοῦτο τὸ ῥῆμα) tertia est persona eaque 


111. i. 261. 


z1. 474. 


548 IIAATONQZ 
γε. Λέγε, ἔφη. Ed» ph! ἦν δ) ἐγω, 9 οἱ φιλόσοφοι 


[βασιλιύσωσιὶ ἐν ταῖς πὄλεσιν 2 οἱ βασιλης τε νῦν λογό- 
µενοι καὶ δυνάσται Φιλοσοφήσωσι γνησίως τε" καὶ ἑκανῶς, 
καὶ τοῦτο. εἰς ταὺφὸν ξυριπίση, δύναμές τε πολιτικὴ καὶ 
Φιλοσοφία, τῶν δὲ νῦν πορευοµένων γωρὶς SQ ἑκάτερον αἱ 
φολλαὶ φύσεις ἐξ ἀνάγκης ἀποπλεισθώσι», οὐκ ὅστι παπὼν 
παῦλα, ὦ Φίλε Γλαύκων, ταῖς πόλεσι, δοκῶ Qi" ovt τὸ 
ἀνθρωπίνῳ γῖνει, οὐδι avs, ἡ πολιτεία µή more αρότερον 
φυῇ" τε sic τὸ δυνατὸν καὶ φῶς ἡλίου ἔδη, ἣν "» λόγψ 
διιληλύθαμε. ἀλλὼ τοῦτό ἐστι ὃ ἔμοὶ πώλαι" ὄπνον ἂν- 
σίθησι λέγειν, ὁρῶντι ὡς πολὺ παρὰ δόξαν ῥηθδήσεται" χα- 
λετον γὰρ ἰδεῖν os; οὐκ ἂν ἄλλη” τις εὐδαιμονήσειεν ουτε 
(die οὔτε δημοσία. Καὶ ὃς, Ὦ expers, $Qm, τοιοῦτον 
ἐκβέβληκας ῥῆμά τε καὶ λόγον, ὃν εἰπὼν ἡγοῦ ἐπὶ σὲ πά- 
νυ πολλούς *$ καὶ οὗ Φαύλους PU» οὕτως, olo⸗ ῥίψαντας 
τὰ ἱμάτια, γυμνοὺς λαβόντας 0 τι ἑκάστῳ παρίτυχε 
ὅπλον, θεῖν διατεταμωένουξ ὡς θαυμάσια ἐργασομάνους"" 


—3 Ὑέλως Té τις ἀτοχνῶς q.—' δὴ 9K.—* ἐὰν δὲ μὴ ΘΠΗΚΟΙ, ἐὰν δὴ μὴ Φ4.--- 
! βασιλεῖς omnes cum s, sed ΑΠ in ultimis litteris correcti.—* τε om 6$t.—* ταν- 
Tb K.—* δ m.—* αὐτὴ υ.--Σ $v$ rà 9τ.--5 φόη E, φόει 9t, φόηται omisso τε v. 
—5 ἴδοι t.—^ πάλιν ere DKr.—* ἄλλῃ q.—4 εὐδοκιμήσειεν m et, yp s, R—* οὗ 
om m.— γυμνοῦν m.—6 DGurrerauévovs ATlémr, διατεταγµόρωτ ϱ: διατεταγµένονε 


infinita (aostrum men, v. ad iii. p- 400. 
Α.) Ceterum Stob. exhibet ἁταξίαν κα- 
ταλύσευ. Asr. 

dà» μὴ] Nobilissimum hoc effatum 
dici non potest, quot vel imitati foerint 
vel respexerint, En qus nunc ad ma- 
num sunt: Platon. que fertur, Epist. 
vii. p. $26. A. B. Muson. in Stob. xlvi. 
p. $86. Aristid. Orat. t. ii. p. 154. 
Themist. Orat. ii. p. 40. A. viii, p. 107. 
C. Justin, Mart, Apolog. i. 8. p. 45. B. 
ed. Venet. Gregor. Nas. Epist. 140. p. 
866. B. Lactant, Div. Institut. iii. 21. 
$.6. De Marco Aurelio Julius Capi- 
tolin. in Histor. Aug. c. xxvii. sententia 
Platonis semper in ore illius fuit, florere 
civitates, si aut philosophi imperarent, 
aat imperatores philosopharenter. Joann. 
Sarisbur. Polycrat, iv. 6. * tum demum 
respublicasfore beatas asseruit (Socrates), 
si eas philosophi regerent aut rectores 
earum studere sapientie contigisset." 
Alia laudavit Gataker ad M. Antonin. 
inepte, ut solebat de Platonica philo- 


sophia, judicavit de hac sententia Mei- 
mers in Hist. Doct. Gr. t. ii p. 786. 


Λατ. . 
τοῦτο ds ταντὸν ξυμπέσρ] Respexit 
Pluterch. Num. p. 73. D. et Ciceron. 
Vit. p. 887. E. κ adilS.A 
µήποτε- φυβ] Vide ad i. 15. Asr. 
χαλαπὺν γὰρ ἰδεὺ] Magis placet que 
affertur lectio, χαλεκὸν γὰρ πείθαον ὅτι 
οὑκ ἂν etc, ΘτερΗ. . 
weibew] | Correctio hec est Cornarii, 
qui haud dubie e Ficini versione (nem 
haud facile perswadetur) faxit. Ald. 
Bas. 1. et 2. vitiose habent Bei». Aer. 
ἐμβέβληκας] De conjectura repoeui- 
mus (v. ad i. 17. olov ἐμβαλὰν λόγον) 
pro éx . Asr. . 
viv οὕτως] Sic wt sunt, b. e. statim. 
vid. Markland. ad Maxim. Tyr. xvi. 3. 
et nostra ad Phaedr. p. 347. Sequens 
οἷον est fere, foriasse. Asr. 
διαγεταμένουσ] Contento s. citate gra- 
du, scripsimus pro eo, quod vulgo legi- 
tur, διατεταγµένους, quod sensui. adver- 


IIOAITEIA, E. 549 


L 


οὓς $i μὴ ἁμυνεϊὶ τῷ λόγω xai ἑαφεύξει τῷ ὄντι τωθαζό- 
μενου δωσεις. δίκην. Οὐκοῦν σύ μοι, ὧν Y i ἐγώ τούτων" 
eiTIOG ; Καλας y; ἔφη, ἐγὼ ποιῶν. ἀλλά τοί LU οὐ προ- 
δώσω, ἀλλ —X big Dove quena- δύναµιαι δὲ ευνοίᾳ τε καὶ 
κ παρακελεύεσθαι, xai iru; ἂν ἄλλου του ἐμμελέστι- 
go» σοι ἀποκρωοίμην." &AX ac yay σοιουτον βοηθὸν στειρῶ 
τοῖς ἀπιστοῦσι ἐνδείξασθαι ὃ ὅτι ὄχι L σὺ λέγει. IIs- 
gari, ἦν ὃ & έχω, —RRX καὶ συ οὕτω μεγάλην ἔυμμαι- 
xia⸗ παρέχει ἄναγκαῖον οὖν µοι δοκεῖ, T —BR 

—RB οὓς Aytis, δμρίσασθαι πρὸς αὐτοὺς σοὺς 9 


11. i. 263. 


λοσόφους τίνας λέφοντες' τολμῶμεν Qaa δέν & e oS, ίνα . 


διωδήλον ropas δύνηταί σις ἀμύνεσθαι ἐν δεμκνύμενος 
ὅτι τοῖς pi προσήκει φύσει" creatos τε Φιλοσοφίας, ἡγι- 
μονούειν v &y πόλει voig à ἄλλοις μήτε ἄπτεσθαι ἀκο- 
λαυθεῖν σε τῷ ἡγουμένῳ. "ea, à ἂν. sin, ἔφη” ὁρέζεσθαι. "I6 
δή, ἀπολούβησόν μοι τῇδο, i ἐὰν αὐτὸ ἁμῃ yi Lu ἱκανῶς 
ἐξηγησωμεθα. "Ap, ἔφη." “Αναμιμνήσκευν οὖν ty, ἦν 

έγώ δεήσει, 7 d μάμνησαι, ὅτι ὃν ἂν ! Qaia Qi cu? δεῖ φα- 
viru αὐτόν, ἐὰν ὀρθῶς λέγηται, οὐ τὸ μὲν Φιλοῦντα ἔκείνυ, 


τὸ * μή, ἀλλά Tür στέργονσα» [5- 19.] ᾿Αναμιμνήσκειν, 


Qn," ὡς ἔοικε, δεῖ: οὐ γὰρ q'yU γε ἔννοῶ. AX eio», $xpt- 
pii ὠ ὦ Γλαύνων, λέγειν & λέγεις: vde à i ἔρωτικῳ οὐ πρέπει 
à! 
ἁμνημονεῖν ὅτι πάντες οἱ ἓν ὥρᾳ σον Φιλόπαιδα xci igurixóy 
ἁμῃ γί 79 δἀκνουσί τε χαὶ χινουσι, δοκοῦντες ἄξιοι εἶναι 
ἑσιμελείας τε χαὶ τοῦ ἀσπάζεσθαι. ἢ Ἰ oUy οὕτω ποιῖτε 
αρὸς τους καλούς; ὁ μέν, ότι σιμός, $T ix eic κληθεὶς ἔπαι- 
*g.—h ἐργασαμένουε Π.---ἰ ἁμυνῆ DKqt et corr A, ἀμύνεις v. — τούτων ἦν 0. éyó 
K.— àAA' &rois v.—' τὸ m.—? ἀποκρινοῦμαι Θ45Γ.--9 σοι th.—P παρέχει TIm, 
παρέχη θἘδυς et corr A: παρέχεις *s.—83. µέλλοιμί q.—! ποι 8.—? A&yorras m. 
—t Ὑινομένων Gt.—" φύσει om. Ἐτ.---' φιλοσοφία 0.—" ἐν πόλει ΑΘΙΠΟ, dy πολέ- 


pt 9c: ἐν τῇ πόλει *s.—* ἔφη εἴη Gvt.—! ἁμηγέπη ΘΠΦΚ.---- ἄγε ἔφη AGTIPDK 
qt: Éye δ) ἔφη * 5. —5 . τί — τοίνυν ΘΦ:.--ο ἀλλ ὧς, in mg posito ἄλλο», D. 


satur; nam ecqum τάξιο esse potest in ken. ad Tim. p. 261. Asr. 


turba. tamultuantium? Et centies hec 
'verba inter se permutata inveniuntur. 
De quo vid. Dorvill. ad Charit. p. 648. 
Abresch. ad Thucyd. p. 788. et Heusd. 
Spec. Crit, p. 105. Asr. 

τωθαζόμενος] I. e. λοιδορούµενος ; vid. 
Schol, ad Hipp. Maj. p. 133. et Ruhn- 


* 


καλῶς--ἑγὼ sou] Int. afriós eiju, 
h. e. καλῶς ὀγὼ ποιῶ afrios ὤν; vid. nos- 
tra ad Phedr. p. 258. Asr. 

6. 19. οἱ ἐν vci] Vid. Plu- 
tarch. de Leg. Poet, p. 44. F. Lucret. 
iv. 1154. Senec, Epist. 120. $. 8. 9. 
Asr, 


111. 1. 269. 


11, 475. 


550 


IIAATONOZ 


e 9 Αν Lnd x J * 
velnrerai? ὑφ ὑμων, τοῦ δὲ và γρυπον βασιλικό, Quee 
οφ EY x , 
εἶναι, τὸν δὲ δή: διὰ μέσου τούτων ἔμμετρωτατα ἔχειν, po 

N 9 M , ο, A Ν ^ ^" . 
λανας δὲ ἀνδρικοὺς ἰδεῖν, λευκοὺς δὲ θεών παῖδας εἶναι µε- 
, E à: M v 4 ’ h * / 
λιχλωρους» Ó6 και TOUVOLUU 0660 TiyOG ἄλλου ποίημα οίνος 
A ^ / n 4 
3 ἔραστου ὑποκοριζομένου τε XO εὐχερῶς Φέροντος την 
8 . 
ὠχρότητα, ἔὰν ἐπὶ ὥρᾳ 7$ XO $Wi λόγῳ πᾶσας προφάσεις 
’ * 
προφασίζεσθε τε χαὶ πάσας φωνὼς ἀφίετε, ὥστε µηδίνα 
- * 

ἀποβάλλειν τῶν ἀνθούντων ἓν ώρα. — Ei βούλει ἔφη, tx 

^ / . ^ ^s ^v : ^- 
ἐμοῦ λέγειν TSpi τῶν δρωτικῶν — 


---ᾱ ἐπαινεται Em.—* ἡμῶν D.—f 5) om HKqt.—t μελιχλώρου:..εἶναι om DK. 
µελιχλώρους Ύρ A, τὸ δὲ µελίχλωρο» (omissis δὲ καὶ) q: µελαγχλώρους *s.—» τί- 
vos ἄλλου τοὔνομα ole εἶναι q.—h ποιοῦσι οὕτω K.—k δαί A.—! ποιοῖντα Y.— 


οὕτω ποιεῖτε πρὸς τοὺς καλοὺς] Non 
ponitebit Horatium in Serm. i. 8.37 —48. 
contulisse : * Illuc prevertamus ; amato- 
rem quod amicae Turpia decipiunt ce- 
cum vitia, aut etiam ipsa hzc Delectant ; 
veluti Balbinum polypus Hagne. Vel- 
lem in amicitia sic erraremus, et isti Er- 
ror nomen virtus posuisset honestum. 
At pater ut gnati, sic nos debemus amici 
Si quod sit vitium, non fastidire. Stra- 
bonem Appellat Pætum pater; et Pul- 
lum, male parvus Si cui filius est, ut" 
abortivus fuit olim Sisyphus; hunc Va- 
rum, distortis cruribus; illum: Balbu- 
tit Scaurum, pravis fultum male talis.' 
l. 7. (474. E.) FArnsr. 

τοῦ δὲ τὸ γρυπὸν] Vid. Plutarch. |. 1. 
et in libro, quo modo Adulat. ab Amic. 
Internosc. p. 56. D. Cf. Horat. Serm. 
i. 3. ubi v. bin. qui etiam ad Lucret. 
iv. 1782. conf. Aristenet. Epist. i. 18. 
ubi διὰ µέσον et ἐμμετρότητα scribitur, 
De voce γρυπὺν v. nostra ad Phaedr. p. 
831. ibique laudatis adde Liban. Epist. 
114. p. 60. ed. Wolf. τὴν δὲ γρυπὴν 
ἐκείνην καὶ βασιλικὴν οὗκ ἠμελῆσθαι. 

8T. 

peXayxAdpovs] For. µελιχρόους, vel 
potius ueA:xpóov, in genitivo sing. SrePn. 
qui sic in Not. ' Scripsi µελιχρόους, sive 
µελιχρόου quod itidem per talem óso- 
κορισμὸν qualem hic indicat Plato, dic- 
tum invenitur: sed'multo vicinior est 
vox ueMxAdpovus illi µελαγχλώρους quam 
hic habemus. — Legimus autem µελίχλω- 
pov it& à blandiente dictum τῇ ἐρωμένῃ, 
apud Theocritum Idyll. x. 26. Βομβύκα 
χαρίοσσα, ZXópay καλέοντι τυ πάντες, 
Ἰσχνὰν, ἁλιόκαυστον" ἑγὼ δὲ µόνος µελί- 
χλωρο». Sed genitivus µελαγχλώρου 


videtur aptior futurus, ut τοὔνομα µε- 
λαγχλώρον intelligamas ipsam µελαγ- 
χλώρου appellationem." . 

µελιχρόους] Sic Stephanus conjecit 
(apponens: * vel potius ueAixpóov, in ge- 
nitivo sing.' male: namque µελι 
casum, vocis Tolvoua sequi debet, v. 
Heind. ad Theetet. 6. 19.) quod Plu- 
tarch. 1. 1. confirmat ; accedit Lucretius 
I. I. Et in universum μελί veteri- 
bus erat nomen ἑρωτικὸν (cf. Jacobs. ad 
Anthol. Gr. v. ii. p. iii. p. 64.). Sic 
Meleag. xxxi. 1. Antholog. t. i. p. 101. 
p. 146. Dioscorid. v. 8. p. 246. Vulgo 
legitur µελαγχλώρουε, quod Lambmus ad 
Horat, Serm. i. 9. 88. in µελιχλώρους 
(quod exhibet Schol. Ruhnk. p. 168.) 
mutari jussit, ut et Stephanus Aristmne . 
tus exhibet µελιχρώτουςε.  Tollii conjec- 
turam ad Lucian. calumn. non temere 
credend. v. viii. p. 404. Bip. satius est 
silentio preterire. Ceterum vid. Cicer. 
de Nat. Deor. i. 29. Asr. 

µελαγχλώρους] Quod Stepbanus ex 
versione Ficini, quz est, pallidum autem 
adolescentem | etc. collegerat, μελιχλώ- 
povs, id ego in Cod. Paris. a me consulto 
inveni scriptum. FAEHSE. 

πάσας φωνὰς ἀφίετε] Proverbialis fere 
locutio. EÉuthydem. 293. A. κᾶσαν ἤδη 
φωνὴν 4ole». De Legib. x. 890. D. 
πᾶσα» τὸ Aeyópevor φαωνὴν ἱέντα τῷ πα- 
λαιῷ νόμφ ἐπίκουρον γίγνεσθαι λόγφ, &s 
εἰσὶ θεοί. Asr. 
. ἐπ) ἐμοῦ] Ita, ut me tanquam exem- 
plum respicias. "Vide de hac preposi- 
tionis ἐπὶ potestate exempla Fischero 
collecta ad Weller, t. iii. p. ii. p. 392. 
Asr. 


. IIOAITEIA, E. 551 


του λόγου yip». Τί δὃ, M» Ü ἔγω τοὺς φιλοίνους οὐ τὰ 
αὐτὰ ταῦτα ποιοῦντωςὶ ὁ ops; πάντα οἴνον ἐπὶ a7 96 * 
φάσεως ἀσπαζομάνους: Καὶ μάλα. Κα μην Φιλοτίμους" 

γε, ὡς ἐγῴμα,, καθορᾷς, ὅ ότι ἂν μὴ στρατηγήσαι. δύνωνσαι 
σριττυαρχοῦσι, xU μὴ ὑπὸ Ó pui ya καὶ σεμνοτέρων Tipo 
ται ὑπὸ σμικροτέρων χαὶ Φαυλοτέρων τικώμενοι ἄγαπω- 


σι, ὡς ὁλωςξ ripae ἐπιθυμηταὶ ὄντες. Kop μὲν OU. xi, i. 364. 


"Tovro àmi φάθι n 3 n ap ὃν: &y σος * ἐπιθυμηςμκὸν λέγω- 
put, παντὸς σου εἶδους TOUTOU Qimopuey ἐπιθυμεῖν 3 3 τοῦ phán, 
σου δε οὖν Παντός, ἔφη. Οὐκοῦν xai τὸν φιλόσοφον σο- 
φίας φήσομιν' ὑπιθυμητὴν εἶναι οὐ τῆς μέν, τῆς ὃ' oU, ἀλλά 
πάσης; Αληύη. To à ἄρα περὶ τὰ µαθήµατα δυσχεραῖ- 
γοσα, ἄλλως σε καὶ νέου ὄντα καὶ μήπω λόγον ἔχονσα σί 
T$ s χεηστὸν καὶ µιή, οὐ grep φιλομαθη" οὖδε Φιλόσοφον 
eive, o; περ τὸν περὶ σὰ σιτία" dur y ses οὔτε T7) Φαμὲν 
or ἐπιθυμεῖν σιτίων οὐδὲ φιλόσισον ἀλλὰ χακόσιτον εἶναι. 
Καὶ θρθῶς γε φήσομεν. . Τὸν δὲ δὴ εὐχερῶς ἐθέλοντα gay 


Li µαθήµατος γεύεσθαι καὶ ἀσμένως ἐπὶ τὸ μανθάνευ 


ἰόντα xoi ἀπλήστως ὄχοντα, σουτον ὃ ἓν δίκη φήσομεω" 

Φιλόσοφον. 7 γάρ: Kai o Γλαύκαν i ἔφη, Πολλοϊ" ἄρα καὶ 
ἄτοποι ἔσοντωί σοι τοιοῦτοι οἱ τε γὰρ φιλοθεάµιονες πῶκ- 
τες άμοιγε δοκοῦσι σῷ καταμανθάνειν" χαΐροντες TOIOUTOL 


ὤνται 


m φιλοτίµμως m.—^ | ye om o,—? τιμᾶσθαι OTIODqt, τιµασθαι v.—P ὅλοι TI.— | 


4 τοῦτο δη] καὶ τοῦτο be) e.—' ὃν ΑΘΕΦΙΠΙΕ, bv Π, οὗ 4: οὖν *5.—5 τινα q.— 


' φΦήσομεν σοφίας c.—* Φιλομαθεῖν K.—" σιτίου r. — θήσομεν v.—* πολὺ m.— 


τριττυαρχοῦσι] Vid. Schol. Ruhnk. p. 
167. Cf. Pollux. viii. 8. 109. Asr. 

τιμῶνται] Ald. et Bas. 1. τιμᾶσθαι. 
Bas. 2. TA Asr. 

φαθὶ 3) u$) Affirma cel nega; sic 
Gorg. P. 476. E. 3) φαθὶ 3) μὴ, ἃ ἐρωτῶ. 


οὖν ἂν] For. bv ἄν τινος ἐπιθυμ. Ότασα. 
qui sic in Not. * De hac lectione ideo 
etiam minus dubito, quod antea dixerit 
itidem, ὅτι ὃν ἂν φῶμεν φιλεῖν τι, δεῖ 
φανῆναι αὐτὸν, dà» etc. Adde quod a 
particula οὖν facile absorberi bv, ob simi- 
lem sonum, potuit: et errorum qui ex 
ea re originem habuerunt exempla in 
aliis harum etiam annotationum locis ex- 


tant. 

dp' ὃν ἄν τινος] Sic Stephanus correxit 
vulgatum dp' οὖν ἄν τινος, sensu postu- 
lante et Ficino addicente, ut qui verterit, 
num eum, quem amare quippiam dicimus, 
omnem illam rem ardere dicemus? Idem 
exhibet Cod. Ven. Asr. 

srep)— Bv xepalvorra] Alias & Platone 
cum siroplice accusativo construitur, vid. 
Heind. ad Gorg. $. 12. Asr 
. τὸν δὲ δὴ οὐχερῶς] Vid. Plutarch. 
Vit. Ciceron. t, i. p. 861. E. Asr. 

of τε yàp] Sic Cod. Reg. et Ven. 
Ficinus quoque vertit, nam qui spectacu- 
lorum acidi sunt. Vulgo ὥστε Ὑάρ. An. 





552 ΠΛΑΤΩΝΟΣ . 
εἶναι, οἱ τι Φιλήκοοι ἀτοπωτατοί τοῖς εἰσιν ὅς ey ^ &» Φιλο- 
σόφοις τιίναι, m πρὸς μὲν λόγους χαὺ τοιαύτην διατριβ»» 
ἑκόντες οὖν ἂν ἐθέλοιεν ἐλθεῖν, & ὡς περ δε ἀπομεμισθωκότες 

ri, L 365. τὰ ere  ἑπακοῦσαι πάντων χορων περιέουσι" φοῖς Διονυσίοις 
οὖσε τῶν κατὰ πόλεις οὔτε sa» κατὰ xauæ⸗ ἀπολειπόμι- 
yo. τούτους οὖν πάντας καὶ ὤλλους, τοιούτων τινῶν * pain 
rixoug* καὶ σους τῶν σεχρυδρίων φιλοσόφους φήσομιν Ov- 
δαµως, simo», ἀλλ ὁμοίους pir φιλοσόφοις. Τοὺς ài 
ἀληόνούς, ἔφη, τίνας λέγεις" , Loue τῆς ἀληθείας, 5» ὃ 
ἐγώ, φιλοθεάµονας. Καὶ rovro! μν y ; ien, ὀρθως᾽ ἀλλὰ 
πῶς αὐτὸ" λάγεις Οὐδαμῶς, 5 ys ῥᾳαδίως πρός γε 
&AXor! σὲ δὲ oi; oput ὁμολογήσερ μοι τὸ τοιόνδε. Τὸ που” 
5. 90.] Ἐκμδή i ἔστιν ἔναντίον καλὸν"' αὐσχρῷ" δύο αυτὼ 


ri. 416. 6/04. Πος ὃ o9; Οὐκοῦν ἐπειδὴ δύο, καὶ ἓν inártgor; 


Καν σοῦτο. Καὶ περ δικαίου κα) ἀδίκου καὶ ἄγαθου 
παὶ κακοῦ xci πάντων σῶν εἰδῶν αίρι o αὐτὸς λόγος, αὐτὸ 


pr v s ἕκαστον είναι, ση à τῶν πράξεων xi σωμάτων : xci 
ἀλλήλων κοινωνία πωταχοῦ" φανταζόμενα τολλὰ φαίκεσ- 
δαι i $X,0 TOV. Ὀρθός, sen Meytis. Ταύτῃ τοίνυν, ἦν ὃ 
ἔγω, διαιρῶ, χωθὶς μὲν οὓς νῦν δὴ ἔλεγες Φιλοθεάμονάς τε 


J ἄσνες---ἳ µανθάνου Ἡ.---ᾱ ὅσδ m, és obse y v.— évibéoori q.—* 
—À Twàs $t.—9 μαθητικοὺς Φ et pr At: μαθηματικοὺς *s.—! εἴκωμεν c.—E μὲν 
om DKq.—95 τίνας Aéyeis ἔφη G9t.—! τοὺς m.—^ αὐτῶ m.—! ἄλλων nt.—9 καλῶ 
em.—^ alexpbr t.—? καὶ ante τοῦτο om t.—P περὶ 8) GIIér.—83 ἓν om m, post 


fer t. 


τῶν κατὰ κώμα] Dionysià rustica 
memorat etiam /Eschines adv. Timarch. 
E 197. A. observante Wyttenbachio in 
ibl. Crit. v. iii. p. iv. p. δθ. Asr. 
ovs οὖν πάντας] Laudant b. Ἱ. 
Clemens Alesandr. Strom. i. 19. 315. 


parus enim semper fere is dicitur, qui 
altioribus disciplinis (v. Aul. Gell. i. 9.) 
studet, vid. Fabric. ad Sext. Empir. 
adv. Methem. p. 214.); hice vero de 
arbos ac rebus quibusdam vilioribus 
sermo est. Mox a Clem. libro φοὺς et a 


D. p. 878. t. i. ed. Pott. . contr. 
Juhan. v. p. 179. E. et Theodoret. The- 


Cyrillo τῶν abest ; deiude Clem. et The- 
odoret. θήσοκµεν exhibent pro 96roper. 


rapeut. i. p. 470. C. Theodoret. exhibet Asr 


ἅπαντας καὶ τοὺς ἄλλονε. Asr. 

μαθηματικοὺσ] Si mendo caret hec 
scriptura, dicendum erit µαθηματικοὺ» 
non alios esse quam µαθητικούᾳ. qnos ni- 
mirum et 4«AouaÓeis videtur appellere. 
Sic autem ἑρωτηματικὸς antea non aliud 
quam ἐρωτητικὸς significare vidimus. 
ΘΤΕΡΗ. 

μαθητικοὺε] Scripsimus pro µαθηµα- 
φικοὺε, de Stephani conjectura; µαθη- 


énolovs μὲν φιλοσόφοις] Α Theoderet. 
libris abest particula ud», sed recte babet, 
etiamsi δὲ non sequatur, ut |. viii. 4. p. 
549. C. «πρῶτον uàs—kKewerra. Theset. 
156. C. ὅσον uév. Aristoph. Ran. 378. 
Av. 1214. 1220. Cf. Heind. ad Charm. 
n9. Thezt. $. 49. et Cratyl. p. 25. 


T. 
τοὺς δὲ ἀληθινοὺτ] Laudat Clemens 
Alexandr. Strom, v. 8. p. 553. A. Asr. 





IIOAITEIA, E. 453 


καὶ φιλοτέχνους καὶ πρακτικούς, καὶ χνβὶς a) iei ὧν 0 
λόγος, οὓς μόνους ἄν σις ὀρόὰς προσείποι’ φιλοσόφους. Iloc, 
ὄφη, Myus; Oi p που, n ὃ ἐγώ Φιλήκοοι καὶ ὁ Φιλοθεά- 
μονες τάς " καλὰς φωνὰς ἀσπώζονται καὶ χεόας καὶ 11. i, 266, 
σχήματα καὶ πάντα τὰ ἐν τῶν TOLOUTOJ δηµιουςγούµανα, 
αὐτοῦ Qi τοῦ X000 ἀδύνατος αὐτῶν 1 διάνοια T φύσιν" 
ἰδεῖν τε καὶ ἀσπάσασθαι. "Exu γὰρ οὖν δή, ἔφη, οὕτως. 
Οἱ ài LE ir αὐτὸ σὸ καλὸν δυνατοὶ iy σε χαὶ opi 
xaÜ' αὐτὸ" dpa oU σπάνιοι ay" el εν Καὶ µάλα. 'O οὔν 
χαλὰ p E f άγματα νοµίζαν, avro ài κάλλος μήτε νοµώ- 
ζων pra, ἄν τις ἡγῆται ἐπὶ τὴν yen αὐτοῦ, δυνάµιενος 
ὄπεσθαι, à ovg ) ὐ ὕπαρ δοκεῖ σοι e ys σκόπει δὲ. TO —8 
τευ don. οὐ τόδε i tein, dá v ἐν ὕπνῳ rie d eA σε ἔγρηγο- 
ὡς τὸ όμοιόν Ta, "i όμοιων" ἀλλ αὐτὸ ἡγῆται εἶναι a" 
$0/x6); Εγὼ yv à, 5 $9 6 06, Quim Ortigairrtn rov τοιου- 
vov. Τί δὲ; o τἀναντία τούτων ἡγούμενός ré Ti αὐτὸ 
ααλὸν xai δυνάμενος καθορᾷῶν καὶ αὐτὸ καὶ và insívoU 
’ 

pariyovra, κα)” οὔτε τὰ μετέχοντα αὐτὸ οὔτε αὐτὸ τὰ 
μετέχονσα ἡγούμενον, ὕπαρ j ὄναρ αὖ καὶ οὗτος dosi σοι 
ἕπν Καὶ μάλα,, ἔφη, ὕπαρ. Οὐκουν τούτου μὲν τὴν 
διάνοιαν o ὡς Υιγνὠσκοντορξ φνώμην' ἂν ὀρθὼς φαῖμεν εἶναι, 
σοῦ δὲ δόξαν ὡς δοξάξοντος: Πάνυ p» ow. Τι οὖν, ia⸗ 
ἡμῶν χαλεπανῃ οὗτος, * — δοξάζειν ἀλλ οὐ —RX iit, i, 267. 
xsur, Xi ἀμφισβησῇ ὡς οὐκ. ἀλλθη λέγομεν, topi τι 
Σαραμωθήσθαι αὐτὸν καὶ πείθει ἠρίμα ἀπικρυπτόμενοι OTI 


^ 


$ 
ἕκαστον ponit t.—' πανταχοῦ H, πολλαχοῦ t.—^ προσείπη Hét.—' ποι.---" τὸν 
voir G$DKqt et corr RIL.—" óx" q.—" ἑαντὸ vr. — ἂν om éDKqt.—! εστὶν DK. 
— τὸ pr q, om Κ.---ᾱ p τὸ ' ὅμοιον κ.--ὂ $ m.—^ γὸ K.—4 re om ér.—* καὶ... 
ἡγούμενος om $ : καὶ om m.—! uéA' et.—6 Ὑεγνώσκοντα» t.—h ανῶσιν υ.---ἲ χα- 
λεκαίν AGTIGSDKqe, χαλεκαίνειν t :. χαλετήνῃ s.—k οὗ καλᾶς 4Τ.--ἰ ὑγιαίνοι Φ. 


$3 30. τὴν $órw] Cod. Reg.et Ba. Srz»n. 
3. τὸν νοῦν. Λατ. ὄναρ $ ὕπαρ] | Somnitns αν vigilans, 
éwl τὴν γνῶσιν αὐτοῦ] Possunt hme  h.e.specie an vere, vid. nostra ad Phaedr. 
verba vel precedentibus vel en- p. $92. Asr. 
tibus jungi, eoders manentesensu, Quod  Ἅἀλπηθῆ] Bas. 9.ἄλλως xaXemirp. Asr. 
autem hic ἡγώσθαι, alibi ye dicit, de ἐπικρυπτόμενοι] Consilium nostrum 
eadem re sive de eodem hominum ge- ipsi persuadendi eumque ad sanam men- 
nere loquens: circ finem hujus libri, iem reducendi celantes s. dissimulantes, 
αὐτὸ δὲ τὸ καλὸν μὴ ἀρῶντας, μηδ ἄλλῳ — at ne correctioni repugnet. ΑΡΤ. 


ἐπ αὐτὸ ἄγοντι δυναµένους ἔπεσθαι 
Plat. Vor. VI. 4 A 


554 HAATONOJZ 


. ^o". ’ . * v rd P4 
ovy, vyitivtis! Asi γέ τοι δή, ἔφη. — 16 δή" σκότι τί 
, ^ N *» ^7 b! ΄ 7 E. ο 9 » 
ἐροῦμυεν προς αὐτόν. Ἰ [2ouAsi ὧδε πυνθανώµεθα παρ αὐ- 
^ / 1 , n3 ^- Pi ? 
τοῦ, λέγοντες ὡς εἶ τι οἶδεν οὐδες αὐτῷ Φφβόνος, &AA 
3; 'A o» 3&7 'e E νο. » v / e 
ασμενοι αν —R εἰδότα τι ἀλλ "HAV. εἰπε σόδε. 0 γιγ- 
* / N N 
νώσκων tiyyacxt? vi 5» ou0$»; cU ob» µοι ὑπὲρ ἐκείου 
e »y ej 
ἀποκρίνυ. ᾿Αποκριοῦμαε, ἔφη, ori γιγνώσκει vi. — Llo- 
. Α Α 5» X pWUEXN 09 N08 NO 7r / 
1.477. v$eoy ὃν 7 ουκ Ov). Ov πως γὰρ ἂν µη Ov γε τι γνωσθείη: 
* — ^" ^ ^s 4 «4 9 ^ -” ej 
"Ixavwe οὖν τουτο ἐχομεν, x&v εἰ v Asova. y 9" σκοποΐµεν, ὅτι 
* Ν ^ 4 ” " * ^ .-. 
τὸ μὲν παντελώς Oy πανσελὼς γνωστόν, μὴ ὂν δὲ µηδαμ” 
/ V [] 4 5 . , A ⸗ σ 
πάντη ὤγνωστον: Ἰκανώτατα. ἍἈΕίεν εἰ δὲ 05 τι οὕτως 
» 5e oa ^ Ν M "5 , Ν.Α / ad 
ἔχει ὡς εἶναί τε χαὶ μὴ εἶναι, OU μεταξυ ἄν κέοιτο του 
, ος x ad 59 à e ο / , 
εἰλικρινῶς" ὄντος καὶ του αὖ μιηδαμῇ ovrog; Μεταξυ. Όυκ- 
^ , 8 ^ » - CH 9 , € 
oUy ἐπ μὲν τῷ Üyri γνῶσις ἦν, ἀγνωσία ὃ εξ ἀνώγκης ετὶ 
"y A » 9 *« ” 4 ὃν , 2 , a νο 
τῷ µη Ovri, ἐπὶ τῷ µεταξυ 0s) τοὐτῳ' µεταξύ τι’ και 
. ’ » “ *4 
ζητητέον ἀγνοίας τε καὶ ἐπιστήµης, Sí τι / τυγχάνειὰ ὃν 
ο e / x γ η» . 3 , / , 7 
τοιουτο! Πανυ μὲν οὖν. " Ap οὖν λέγομεν τι δόξαν εἶναι» 
. ^ 4 4 ⸗ »y * * *— M 9 
i. i. 268. Ί]ως γαρ oU; Ilorseo αλλην δύναμιν επιστήμης 9?) ση αυ- 
/ » ?, 3 » y ' / ’ δν 
τήν; Άλλην. Επ ἄλλῳ apu τίτακται Qofe καὶ ἔπ 
3 Pd / e 
ἄλλω ἐπιστήμη, κατὰ τὴν αὐτην QUY uU. ἕπατέρα σην αυ- 
^ g e , e 9 ΄ h Ν 9 ^ e / 
756.5. Όυτως. Ovxov επιστήμη μὲν επι τῷ ουτι πέφυκε 


--- alterum δὴ om K.—" σκοπῶμεν Obqt, σκοποῦμεν ΠΕΚ.--5 πυνθαύµεθα .-- 


ει 

P ὃ γιγνώσκων γιγνώσκει] οὗ γιγνώσκειν Ot, οὗ γιγνώσκων IID, οὗ γιγνώσκει Kg. 
---ᾱ ὅτι οὗ &t.—" ὅν om éKr.—* πλειοναχῆ Rm.—! σκοπῶμεν Φ, σκοποῦμεν Y.— 
Y εἱλικρινοῦς K.—" el ἐπὶ q.—* τῷ ante μὴ om AGIIévt.—? ἄρα 6, post ἐπὶ ponit 
t, om ATDmt et pr 8.—* πούτωι ΑΘΗΠΚΟΠΙΕ: τούτων $.—^ τι om t.—P καὶ 
ante ζητητέο» om 66t.—^ τι post b» ponit v.—4 τυγχάροι 9K.—* τοιοῦτο Obr. 
—1 κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν om 6EIIGDKet : que sequebantur, xarà τὴν αὐτὴν 
δύναμι», omisi cum AHq.—£ ἑκατέρα τὴν αὐτῆς om B : ἑκατέρα τῆς αἰτῆς OPt.— 


kh» εἰ -- σκοποῖμεν] —Vitiosa est hec 


δύναμιν éxa Sic legendum esse 
scriptura, Ni fallor, excidit 4, e quo el VÀ itor 


sensus docet. go scribitur κατὰ τὴν 


enatum, et genuina scriptura erat: ἵκα- 
νῶς οὖν τοῦτο ἔχομεν, 3) καὶ πλεοναχῆ 
σκοπῶμε», ὅτι-- ἄγνωστον. Sensus per- 
spicuus est, 'Ixavas ἔχειν est satis. te- 
sere s. scire; eodem sensu Phædon. p. 
298. Cf. Doissonad. ad Philostrat. He- 
roic. p. 360. Cod. Reg. pro σκοποῖμεν 
exhibet σκοποῦμαε», quod ut locum ha- 
bere posset, legi deberet ἔξομεν, el ; nam 
κἂν el, eliamsi, non quadrat in oratio- 
nem. Asr. 

τούτων] Ald. Bas. 1. 2. τούτφ. Aer. 


αὐτὴν δύναμιν κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν 
ἑκατέρα τὴν abrfs. Cod. Reg. exhibet: 
ἐπιστήμη, κατὰ τὸν abr)» 8 éxa- 
Tépa τὴν abris. Bas. 2. vero: ἐπιστήμη 
κατὰ τὴν αὐτὴν δύναμιν riy αὐτῆς. Asr. 
ἐπιστήμη] Vulgo: ἐπιστήμης μὲν, ἐπὶ 
τῷ ὄντι terun ἐπὶ τῷ ὄντι πόφυκε 
γνῶναι est i. 4. ἐπὶ τῷ Üvr: τέτακταί τε 
καὶ πέφυκε γνῶναι, ὡς Feri τὸ ὄν. Sic c. 
21. ἐπιστήμη µέν γό sov ἐπὶ τῷ Devi 
(πέφυκε) τὸ bv γνῶναι, bs ἔχει. Λετ. 


IIOAITEIA, E. 555 


^e e Ν N v ^v Ννλ TM/ à ^ " i 
γνῶναι ὡς ἔστι τὸ Or; μᾶλλον Ok ὧδέ µιοι δοπεῖ πρότερον 
ἂναγκατον siyou διελέσθαι. Πάς: [S. 21.| Φήσομιεν ὃυ- 
νώρυθις εἶναι γένος τι" τῶν ὄντων, αἷς δὴ καὶ ἡμεῖς δυνά- 

] « / i xy e" ο ^4 A. " ^ 
µιθα ἆ δυνάµιθα καὶ ἄλλο ary ὁ ví περ ἂν δύνησαι, οἷον 
λέγω ὄψιν καὶ ἀκοὴν τῶν δυνάμεων εἶναι, εἰ ἄρα µιανθάνεις 
ει ^ ’ 8 7 , X ; » 

ὃ [βούλομαι λέγειν τὸ sidog. Αλλὰ μµανθάώνω, ἔφη. 
ἝΑκουσον δὴ ὁ µοι Φαίνεται περὶ αὐτῶν. δυνάμεως γὰρ 
ἐγὼ οὗ Té τινα γρόαν ops οὖτε σχῆμα OU TÉ τι τῶν τοιού- 
j 7" m . ν » S d » / n 3 

Tw» οἱον" καὶ ἄλλων πολλῶν, προς ἆ ἀποβλέπων" ὄνια 

/ 2 0 ^v N N » Kd Ν N » . 
διορίζοµαι qoo ἐμαυτῷ TO. μὲν ἄλλα είναι, τὰ δι ἄλλα. 
δυνάµιεως ὃ᾽ εἰς ἐκεῖνο μόνον [βλέπω ἐφ o τε ἔστι καὶ ὃ 
ἀπεργάζεται, καὶ ταύτῃ ἑκάστην αὐτῶν δύναμιν εκάλεσα, 
καὶ σὴν μὸν ἐπὶ τῷ αὐτῷ τεταγμένηνῦ καὶ τὸ αὐτὸ ἄπερ- 
γαζομένηνὶ τὴν αὐτὴν καλῶ, τὴν 0 $i ἑτέρῳ καὶ ἕτερον 
ἀπεργαζομένην ἄλλην. τί δὲ σύι mug ποιες, Οὗτως, ἔφη. 
Δευρο δη πάλιν, ἦν ὃ έγω ὦ ἄριστε. ἐσιστήμην πότερον 
P4 r , , , 
δύναμιέν TIVO 97e εἶναι αὐτήν, 7 εἰς τί γένος τίθης; Eug" 
τοῦτο, $Qn, πασών γι δυνάμεων ἐῥῥωμνεστάτη». Τί à6;" 
δόζαν εἰς δύναμων ἢ sig ὤλλο εἶδος οἴσομεν; ΌὈνυδαμώς, - 
ἴφη: ᾧ γὰρ δοξάζειν δυνάµεθα, ovx. ὤλλο τι 5 δόξα ἐστίν. 
, M b ὰ 2. 7 w X , e d M M » 
᾿Αλλὰ μὲν δη ὀλίφον" γε πρὸτερον ὠμολόγεις µη το αυ- 
τὸ εἶναι ἐπιστήμην τε καὶ δόξαν.  llag yàp d» ἔφη, τό 
ys ἀναμάρτητον τῷ) μὴ ἀναμαρτήτῳ ταύτὸν ποτί’ τι 
ο. y» / —2 ee . 9 / 4 ^ e e 

yoU» ἔχων τιθείη; Καλῶς, ἦν ὃ εγω. καὶ δηλον οτι ἔτερον 
ἐπιστήμης δόξα" ὁμολογεῖται ἡμῖν. Ἕτερο. ΕΦ ἑτέρῳ 
dpa ἕτερόν τι δυναμένη ἑκατέρα αὐτῶν φέφυκεν. ᾿Ανάγ- 


111, i. 200. 


11. 478. 


h ἐπιστήμης s.—À) πρῶτον K.—k δ) m.— ἃ δυνάµεθα om GTIGDKgt.—"* οἵων eH 
ΠΏΚΟΠΙ.---5 βλέπων Km.—* τῷ αὐτῷ ΑΘΠΦΠΙΕ: τὸ αὐτὸ *s.—P τεταµένην 9r.— 
4 καὶ τὸ αὐτὸ ἀπεργαξομένην om. $r.—7 mr. — el r. — τοῦτ m.—* δαί A.— 
ὕ θήσοµεν {.--Ὁ ὁλίγφ q.—X τε 9t.—3À τφ...ταυτόν om t.— ποτέ om GObr.— 
* ὁπιστήμης δόξα ΑΘΠΦΏΌΚΦυΠΙς: δόξα ἐπιστήμης *s.—b^ ἄρα om ΘΦτ.--ε γάρ K. 


6.21. ὃ---τὸ εἶδος]  Relativum cum 
nomine, addito articulo, ut Politic. p. 
269. B. 5 9 ἐστὶ πᾶσι τούτοιε αἴτιον τὸ 
πάθος οὐδεὶς εἴρηκε. Soph. Antig. 404. 
Vid. Valcken. ad Herodot, p. 574. Herm. 
ad Viger. p. 711. Asr. 

τιν] Tn Ald. exempl. est τιὰς, quod 
mullum habere hic locum potest: sed 
nihilo magis convenit huic loco τινὸς, 
quod tamen in Basil. editione pro illo 


rivàs substitutum fuit. Cæterum pro 
nomen αὐτὴν negotium lectori facessere 
non debet, quum et alibi talis ejus pleo- 
nasmos inveniatur. In iis vero qua 
proxime sequuntur deesse videtur vox 
ἄλλο: ut ita legatur, ) els 7l γένος ἄλλο 
τίθηε. SrEPu. 

ἑῤῥωμενεστάτη»] Int. αὐτὴν οὖσαν : ut 
que omnium facullatum calidissima sit. 
Aser. 





556 IIAATONOZ 
sn. Ἐπιστήμη μὲν yi^ που ἐπὶ τὸ ὄντι, τὸ OV γλὠνα es 
exe Nas. Δόξα" δέ, aquis, dob Cn; Nei. "H ταύ- 
σὸν ὃ περ — γαγνώσκει; καὶ ὅσται γρωστῶν τε x4 
δοζαστὸν τὸ αὐτὸν 5 * ἀδύνωτονι ᾿Αδυνατον,ξ ἔφη, $x τὼν 
ὠμολογημένων, s πες * —* ἄλλη Dove uas σέφυκε, δυ- 
— δὲ ἀμφότεραί iron, δόξα σε καὶ ἐπιστήμη, : ἄλλα 
δὲ 1 ἑκατέρα, ὡς ἔφαμων. έν τούτων δὴ ουκ iyx seti ον” 
στὸν καὶ δοξαστὸν σαὐτον" εὐ είσαι. Οὐκουν εὖ τὸ Op γνὼ- 
evo», ἄλλο " ἀνὶ δοξαστὸν Ἡ ἢ τὸ ὃν εἴη; "Αλλο. Αθ 
1i. i, 270, οὖν" τὸ ph ὂν EL C 5 ἀδύνατον καὶ δοξάσαι τό 
ys" pA o ἐννόει δὲ. ουγ, 0 δοξάζων i ἐπί σι φέρει τὴν 
δοξαν; ἢ οἷός τε as dob eu μέν, δοξάζευν δι i; 
᾿Αδύνατον Αλλ £y yi σι δοξάζει o o δοξάζων.Ἡ Nas. 
᾽Αλλὰ μην μὴὶ Oy γε οὐχ, ὃν τι, ἀλλὰ μηδὲν ὀρθότας᾽ ἂν 
προσαγορεύοιτο. Πών γε. Ms ὄντι μὴν ὤγνοιαν εξ 
ἀνάγκης ἀπέδομεν, ὁ ovr: δὲ γνὠσιν. Ὀρθᾶς, ἔφη. Ovx 
ἄρο Oy οὐδε μὴ Oy δοξάζει. Ov γάρ. Ούτι ὥρα ὤγνοια 
ovre γνῶσις dita d ἂν tim. — Ovx ἔοικεν. "Ag οὖν κ σὸς 
σοὐτών' ἐστὶν ὑπερβαίνουσα 5 ῇ γνώσιω σαφηνείᾳ' 5 ὤγνοιαν 
.ἀσαφείᾳ, Οὐδέτερα." Αλλ ἄρα, ir δ᾽ Ayo, γγώσθως 
μέν σοι φαίνεται δόξα σκοσωδέστερο», à ἀφιοίας δὲ φανότε- 
ρον:" Καὶ πολύ γι ἔφη. ἘΕντὸς" δ ἀμφον" miras; 


--- δόξα ΑΘΙΠΦύΟΠΙΤ et pr D: δόξαν *sr.—* ὥσπερ pr —1 καὶ 9.---δ ᾿Αδόνατον 
om €.—h ἔστι ét.—! Φαμέν Am.—* τὸ αὐτὸ Θ6. D ons Oc, anto «η poni it 6.— 
" dp' οὐκ οὖν m.—" ye om ΘΠΦΙΓΚΟΤ.---5 οἷόν TIDK —? 6 δοξέζων Potdte E. 
—8 μ)...μηδὲν om v. — τούτων ékrbs K.—5 σαφηνείᾳ...ἀσαφείᾳ ΛΘΕΠΦΟυΤ: σα- 
qfrei...Acáoeia *s.—t οὐδέτερα AEsomt : οὐδετέρα —— $arór«por Am, φανώ- 
Tépor q : φανερώτερον *s.—* *y' c.—" ἆντὸς AHcm, és ΠΦΡΕς, ἐν cor e, ἐν 


ἑστὸν] Dualis verbi cum pronominibus 
pluralibus, vid. Fischer. ad Weller. t. iii. 
p. i. p. 805. Asr. 


ritate ignorantiam? Eundem secutus 
est Comar. Deinde pro οὐδετέρα ex 








4 οἷόν τε αὖ] Sic Cod. Reg. et Fici- 
nus, qui vertit, am. possibile est, opinari 
quidem, opinari autem nihil? Ald. Bas. 
1. 2. et Steph. exhibent olós τε αὖ. Asr. 

ér γέτι] Ut vi. 2. p. 485. D. Phæ- 
don. p. 85. C. Sic jam Homerus Odyss. 
xv. 88. τι ἕν ye, — Vid. nostra ad Pheedr. 
p. 270. Asr. 

σαφηνείᾳ---ἀσαφείφᾳ] Sic pro σαφήνεια 
et ἀσάφεια scripsinus. Etiam Ficinus 
vertit: mum extra kac est s ediens 
vel cognitionum perspicuitate ecl obscu- 


Ald. Ba». 1. et 2. revocavimus οὐδότορα, 
ut Ficinus videtur legisse veritene, »ew- 
trum istorum. Aſr. 

pa] Potius fortasse scribendum dee, 
quo significetur ilaue: ut post δόξα in- 
terrogationis nota ponatur. Sra», 

el 8 ἀμφοῖν] Scribendum videtur, $ & 
ἀμφ. vel τί δέ; ἀμφον eic. SrupnB. 

el y ἀμφοῖν. perat κατα] Vulgo le- 
gitur? Καὶ voAó γε, lw. Εἰ δ 
μοταξὺ κεῖται; Nol, Μεταξὺ ἄρα cet. 
Censor in Áct. Literar. Jenens. 1808. 


No. 10. p. 556. ἐν µέσφ I ἀμφοῖν κείται, 


HOAITEIA, E. 551 


8 » ^ ^ 
Ναι. Μιταξυ αρω ἂν εἴη τούσοιν δόζω.7 Κομιδη [etr 
^a , ^v » * , ρω /, 4 , - 
οὖν. Όυκουν ἔφαμεν ἓν τοῖς αρὀσθεν, εἰ τε Φανείη oiov 
* ^v M ^! fs 
ἅμιω ὂν τε XO μὴ OY, τὸ TOIOUTOV" μεταξυ κεσθαι TOU εἰ- 
^v ev 4 y 
λικρινῶς ὄντος τε χαὶ TOU πάντως μὴ ὄτος, .καὶ οὔτε ἔπι- 
⸗ n2 9» 2 «y , v b Ἆ 
στήµην οὐτε" ὤγνοιαν $a* aura ἔσεσθαι, ἀλλὰ το µιταζυ 
"8 No?» , X? / , 0o No? à , 
αὐ Φανεν ἀγνοίας xci ὑπιστήμης» Όλρύως. v» δε ys 
6 ο” / 
φίφανται puero Lo τούτου ὃ δὴ καλοῦμιν δόξαν. Ilípas- 
e , e" Af / * «4 96 ο e 
TOU. S. 22.] Εκιῖνο δή λείποι ἂν ἡμῶν ευρύ, Mg πι. i. 91. 
y / c 'y 4 
ἔοικε, TO ἁμφοτέρων μετέχο», τοῦ εὐναί τε καὶ μὴ είναι, 
’ fe 4 * e 
καὶ οὐδέτερον εἰλικρινς ὀρθῶς ὧν προσαγορευόµιενον, ὁναδ 
^s M 4 o * 
$a» Φαν] δοξαστὸν αὐτὸ εἶναι, ἓν δίκη προσωγορεύωµι, 
^ ^v A N 
τοῖς μὲν &xpoig τὼ ἄκρα, τοῖς δὲ μεταξυ τα µεταξὺ ἄπο- 
« 2 
διδόντεο. 5 ovy, οὕτως; Όὗτως. ἸΤούτων δὴ ὑποκειμένων 
"5 (8 N 
Asyíro μοι, Φήσω, xci ἀποκρινεσθω ο χρηστός, 0g αὐτὸ ει, «Το. 
/ vv . ex 
μὶν καλὸν καὶ ἰδέαν viv, αὐτοῦ. X&XXoUs μἸδερίαν ἡγεῖ» 
— 4 ud 
vou! ἀεὶ κἀτὼ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχουσων πολλὰ δι τὰ 
N ’ , ^) e / 'n 9 20 2» / 
καλὰ νομίζει | ἐκεῖνος 0 Φιλοβεάµων, καὶ. ] οὐδαμῇ. ἀνεχό- 
N X ^ Vv 
—R &yP vig ἓν τὸ καλὸν Q9» είναι καὶ δίκαιον, χαὶ τἆλλα 
M s D ^t E ond 
οὕτω. τούτων γὰρ δή, ὦ ἄριστε, φήσομιν, τῶν πολλὼν κα- 
ου ο 1 rr 
Aa [uy τι ἔστιν ὃ οὐκ αἰσχρονὶ φανήσεται; καὶ τῶν ὃι- 


µέσφ q: el $.—* ἀμφοῖν μεταξὺ κεῖται s.—?J τούτοιν ἡ δόξα s.—? τοιοῦτο θ41.--- 
.. obr t.—b τῷ Φτ.--- φαμὲν Κ.---ᾱ f$» q.—* πέφανται...τὸ om ΘΦτ.---ἵ δὲ K.— 
ε t. t.—h τοῦ 6, ab τοῦ DKt.— ἡγῆται H, γηται DK.—k ἂεὶ μὲν κατὰ ΑΕ 
m. — ὦ σώκρατες . — ἔχουσαν ὦ σώκρατες Φ.--Ὁ éxeivos ὁ φιλοθεάμων καὶ om 
H.—9 οὐδαμοῦ Ἐπι.--ὂ dd» K.—4 οὐ καὶ αἰσχρὸ» q. — kal...ÉBucov om Π1.--- δα} 


quod a scripture vulgate vestigiis nimis 
recedit. Lenissima particule & in 3 
mutatione et facili orationis dispositione 
locum nobis videmur sanasse. lllud Nal 
vel ab iis, qui verba precedentia pro in- 
terrogatiohe Socratis habuissent, inter- 
positum vel e postrema verbi καῖται syl- 
labs enatum est. Αρτ. 


φανὲν] Bas. 2. φαμέν. Asr. 


αὐτὸ μὲν καλὸν αὐτὸ, h. |. est per ee, 
ut in αὐτὸ δικ » quocirca articulus 
recte abest. Asr. 

ἐκεῖνοι ὁ φιλοθεάµων καὶ] Verba hec 
glossematis manifesta sunt, quo indicare 
voluit librarius, verbum Ó χρηστὸς respi- 
cere illum 4 ρα ο. 19. Et non 
solum otíosa sunt hsec verba, sed turbant 
quoque orationis perspicuitatem ; verbis 


6. 23. ὃς αὐτὸ μὲν] 1o Ald. editione 
ita scriptum est ut hic, ὃς αὐτὸ μὲ» etc. 
in quodam autem veteri libro, καὶ αὐτὸ 
μὲν etc. at in illis Basil, exemplaribus 
Valderi male αὐτὸς scriptum est pro 
abrb, etiam neutra vocula (id est, nec 
bs nec καὶ) preefixa. — Videtur autem vo- 
cula ὃς a syliaba simili, qua clauditur 
nomen χρηστὸς, fuisse ibi absorpta, ut 
alibi contigisse paulo ante docui. Szz»n. 


vüAAa οὕτω finitur protasis, et ques se- 
quuntur, τούτων μεν, re- 
dordiuntur orationem ; namque Φήσοµεν 
repetitio est pregressi φήσω.  Probare 
vero vult Socrates τὰ πολλὰ esse τὰ µε» 
ταξὺ τοῦ ὄντοι καὶ τοῦ μὴ Üvros ; varias 
enim esse rerum in multitudine specta- 
tarum species, ita ut nunc pulchre nunc 
turpes, nunc magna nunc parve videan- 
tur esse. Λατ. 


558 


IIAATONOZ 


⸗ a ? y M ” ο / - v 
χαίων, 0 οὐκ ὥδικον; καὶ τῶν ὁσίων, ὃ ουκ ἀνόσιο; vex, 
, . » N ΄ 3 ΝΔ , 8 
ἀλλ ἀνάγκη, ἔφη, καὶ καλώ πως αυτα καὶ Gic y po, Qoo 


^v 4 ^^ ’ 
νναι, καὶ ὅσα ἄλλα δρωτᾶς. Τι δε: τὰ 
7 / e b. ⸗ ⸗ 
σια στον Ti .)[A4O SO, 9) δμγλάσια Φαίνεται; 
4 ^w 
μεγάλα δὴ καὶ σμικρὰ καὶ κούφα καὶ 


πολλὰ διτλά- 

Ovi. Καὶ 

[βαρία µή τι 
*4 * 


μᾶλλον & dy φίσωμεν, ταῦτα αροσρηθήσεσαι ἢ τὰναντία; 
Οὔςκ, ἀλλ᾽ así, ἔφη, ἔκαστον ἀμφοτέρων ἔξιται. — Ilors- 


4 7 Y Led E 3 » e ^s (v ^v 
αμ, i. 272. ϱον οὖν $0'TI μᾶλλον 7] ουκ ἔστιν $XCLTTOV τῶν πολλὼν TOU- 


«a Lond 4 5 ^ e » 
το 0 y Tig Q9) αὐτὸ εὔας "Toig ἓν ταῖς ἑστιάσεσο, tQ, 
, /, » α ioo / / «ντ 
ἐπαμφοτερίζουσιν ἔοικε, καὶ τῷ τῶν παίδων αὐίγµατι τῷ 

^s ^w ^w ’ - * ο ο 
περὶ τοῦ ευνούχου τῆς [βολῆς vies τῆς νυχτερίδος, c" xi iQ 


t 
Am.—t ἔχεται v.—* 6s ἔοιχε Φ{.---" Éoue Obt.—" B m. — κέκφον €t, καὶ 


- 

ἐπαμφοτερίξουσι] Ambiguas et anci- 
pites intelligit interrogationes, qur in 
utramque partem accipi possunt. De qua 
verbi ἐπαμφοτερίζειν significatione vid. 
Rubnk. ad Tim. p. 108. et de toto hoc 
loco Budei Comment. Ling. Grec. p. 
605. Asr. 

αἰνίγματι] Id copiosius explicat Schol. 
Ruhnk. p. 167. Cf. Eustath, ad Iliad. 
Θ. p. 599. 26. et Athen. x. p. 452. C. 
Λετ. 

βολῆς] Male in preced. edit, βουλῆς 
pro βολῆς. sed et περὶ videtur expun- 
gendum, vel ante τῆς ponendum. ὤτερη. 
qui sic in Not. * Minime dubium esse 
potest quin βολῆς scribendum fuerit pro 
βουλῆς, quod preeced. editiones habent. 
Verum et περὶ expungendum, aut post 
τῆς ponendum videri, in iis qua margini 
adscripsi. (ibi enim verba illa ante τῆς, 
pro his post τῆς, male irrepserunt) te 
admonitum volui. 
satius omnino ezpungere. Libet autem 
lector, ut tibi gratificer, magna te quæ- 
rendi hujus eniymatis molestia liberare, 
et tantum ut attentas aurcs præbens, a te 
petere. Hoc enim illud est, Αἶνός τις 
dal» ὧς ἀνήρ το κοὺκ àxhp ὄρνιθά τε κοὺκ 
ὄρνιθα ἰδών γε κοὺκ ἰδὼν ἐπὶ ξύλον τε κοὺ 
ξύλου καθηµένην τε κοὺ καθηµένην, λίθῳ 
τε κοὺ λίθφ, βάλοι τε κοὺ βάλοι. Atque 
ut tibi plene gratificer, non contentus id 
mnigma tibi proposuisse de quo iutelli- 
genda sunt illa nostri Platonis verb», 
etiam solvam. Primum igitur, ᾽Ανὴρ 
κοὺκ ἀθὴρ, id est, vir εί won cir, est 
eunuchus : Ὄρνις κοὺκ ὄρνις, id est, acis 
εί non atis, est. vesper(ilio : Ἐύλον, κοὺ 


Sed multo sane fuerit. 


ἐόλον, lignum et non lignum, est ferula: 
ΛίΦοε, κοὺ λίθος, lapis et non lapis, est 


pumex. At vero lBór τε κοὺκ bà» ex- 


onitur 6«acduevos καὶ o) παριδών. 
Deinde καθηµένη» intelligendum ezisti- 
matur, κυρίως μὲν ob καθηµένη», ἄλλων 
δὲ καθηµένην : (quoniam aves sedere di- 
cuntur quum non volant). In illis deni- 
que, Βάλοι, κοὺ BáA e priore quidem loco 
βάλοι esse dicitur, ἀφήσοι, zio, ῥίψοι: 
at in posteriore, κοὺ t, esse οὐκ eb- 
*2 οὐκ ἐπιτύχοι. sive. βάλοι μὲν 
κατὰ µόνην ῥίψι» καὶ ἄφευιν κισ , 
ob u3yv καὶ βάλοι ἐπιτυχῶς καὶ εὐστόχω». 
Ceterum apud Athengum afferentem 
honc Platonis locum (quem memoria 
lapsus dicit csse ex libro quinto de Legi- 
bus) scriptum est ᾧ καὶ ἀφ ob, non és 
καὶ ἐφ᾽ ob. Ego vero ex parte mutan- 
dam esse lectionem nostram puto, ex 
parie retinendam. nam pro ós legere 
malim ᾧ (ut intelligamus λίθῳ τε καὶ οὐ 
λίθφ) at ἐφ' οὗ retipere: et intelligere, 
ἐπὶ ξύλου τε καὶ οὗ ξύλου. 
τὴς βολῆς τῆς νυκτερίδος] Scripsi pro 
βολῆς περὶ T. νυκτ. Genitivus duplex 
est, alter objectivus: τῆς »υκτερίδος, 
alter subjectivus : τοῦ εὐνούχου (vid. ad 
i. 8. et Matthime Gr. Gr. p. 431.). Βολῆς 
pro βουλῆς jam Cornar. legendum esse 
vidit; sic Ficinus quoque: de ewunucho 
et. cespertilienis percussione. — Deinde 
ex Athenzo reposui ᾧ pro ós; iutelli- 
gendum est enim λίθῳ καὶ ob λίθῳψ, sc. 
pumice ; et ἐφ οὗ est ξύλου καὶ ob ξύλον, 
sc. ferula. In sequentibus scripsi ésrag- 
Φοτερίζει pro. ἑκαμφοτερίζειν. — Ficinus : 
tac cnim ambigua sunt. Asr. 


IIOAITEIA, E. 559 


οὗ" αὐτον αὐτὴν αἰνίστονται βαλεῖν» λα] γὰρ ταῦτα" rupe 
Qorsgít so, xci OUT εἶναι οὔτε μὴ εἶναι οὐδὲν αὐτῶν" δυνα- 
τὸν παγίως νοῆσα, ob ὃ ἀμφότερα οὖτε οὐδέτερον." Ἔχεις 
οῦν αὐτοῖς, ην ὃ᾽ ἐ γω, ὅ σι χθήσει, i 2 — θήσεις RUM 
θέσιν τῆς μεταξὺ οὐσίας σε χαὶ τοῦ μὴ εἶναι: οὖτε γάρ 
που σκοτωδέστερα μη ὄνσος Gd τὸ μᾶλλον μὴ εἶνοιξ 
Φανήσεται, οὔτε φανότερα óvrog" πρὸς τὸ μᾶλλον εἶναι. 
᾿Αληδθέστατα, ἔ ἔφη. Ἑὐρήκαμεν & ἄρα, ὡς ἔ Sox», ότι τὼ τῶν 
πολλών πολλὰ νόμιμα χαλου T£ πέρι καὶ σῶν ἄλλων μα” 
ταξύ που κυλιδεῖτα: τοῦ τε μὴ o ὄνσος καὶ TOU ὄντος εἰλι- 
κρινῶς. Ἑὐρήκαμεν. Ἡροωμολογήσαμεν δέ γε, εἰ τι 
τοιούτον. ani, doceo rov αὐτὸ ἀλλ οὐ γνωστὸν δεῖν λέ- 
γέσθαι, 7 μεταξυ δυνάμει τὸ μεταξὺ πλανητὸν ἁλισκόὸ- 
pavo. Ὡμολογήκαμῳ" Τοὺς ἄρα πολλὰ καλὰ θεω- 
μένους, αὐτὸ δὲ" τὸ καλὸν μὴ ὁῥῶντας pao ἄλλῳ dd αὖ- 
τὸ ὤφοντι δυναμιένους ἔπεσθαι, καὶ πολλὰ δίκαια, αὐτὸ δὲ 
v0? δίκαιον µή, καὶ πάντα οὕτω, δοξάζειν φήσομεεν ἄπαν- 
σα, γιγνώσκειν àsP ᾧ ὧν δοξάζουσιν οὐδεν. "Ανάγκη, Qn. 
Τί 2à' a) τοὺς" αὐτὰ ἕκαστα θεωµένους xoi 6i κατὰ 
ταυτὰ ὡσαύτως όντα, ἂρ ου" γιγνώσκειν &AX οὐ δοζά- 
eu Ανάγκη xai ταῦτα. Ουκοῦν καὶ ἀσπάζισθαί σε 
xci φιλεῖν τούτους μὲ σαυτα φήσοµιεν 0 οἷς γνὼσίς £c- 
Ti, ἐκείνους δε" iQ oic δόξα: ἢ 7 οὗ μνημνεύομεν ὃτι Qo- 
νάς τε χαὶ χόως καλὼς' καὶ σὰ τοιαυσα" epos τού- 
τους Φιλεῖν σε xod θεᾶσθαι, αὐτὸ δὲ τὸ καλὸν οὐδ᾽ ἀνέ- 
Χισθαι ὦ ὥς Ti OV Μεμνήμεθα. Μὴ οὖν τι πλημμελήσο- 
ηλ Φιλοδόξους καλοῦντες αὐτους) μᾶλλον ; QuXorü(ovs ; 


gárres DKq.—! βαλεῖν αἰνίττονται καὶ οὗ βαλεῖν q.— καὶ ταῦτα q.—* αὐτὸ υ.--- 

b οὔτ t.—* οὐδέτερα ϱ.---ᾱ ὅπη Gévt, ὅπου DK.—* σκοτωδέστερα τοῦ μὴ q.— 

f gpbs. ω.«φανήσεται om q.—E5 μὴ εἶναι...μᾶλλον om GII&DKt.—^ φανότερα Üvros AK 
ttl τοῦ ὄντοι φανώτερα q: qarepérepa ὄντος *s.— μὴ ὄτος καὶ τοῦ ὄντος AGTIOD 
Kqemt : ὄντος καὶ τοῦ 34 Mros s.— τοῦτον Il, τούτων ΘΦΡΚΟΤ.---ἰ λέγεσθαι καὶ 
τῇ rc D cum s.—^ ὠμολογήσαμεν Ἐς.--Ὁ 8) 4t et pr 8.—9 καὶ c.—P δαὶ Am.— 
4 ajrobs Φ.---- rabrà GzÓvmt : τὰ αὐτὰ *s.—9 οὖν corr q, om H,—t μὴ $r, om 
8m.—* 8' e,—" τινὰς m.—" τοιαῦτ om.—* πλημμµελήσομεν TIéqtt. et corr A: 


Ald. Bas. J. et 2. φανώ- — per. et paulo post xal dpa, interrogative : 
Tem; ; Meme em eahibet Cod. Venet. et ὄντας νο] xd» ἄρα, ut quedam habent exempl. 


pro ὄντος. Asr. ut non sit interrogatio. ΒΤΕΡΗ. 
πλημμελήσωμεν] For. πλημμµελήσο- πλημμελήσομεν] Sic recte Stephanus 


111. i. 318. 


tt. 480. 





560 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, E. 


καὶ" ὥρα kn σφόδρα χαλεπανούση, ἂν οὕσω λέγωμεν; 
Οὔς, ἂν y ἐμοὶ" πείθωνται, $ sem 7$ γὰρ ἀληθεῖ χαλε- 
παΐνειν OU δίµις. Τοὺς αὐτὸ ἄρα ἕκαστον τὸ ὂν ἀσπαζο- 
μένους φιλοσόφους ἀλλ οὐ Φιλοδόξους κλητίον Παντᾶ- 
πασι μὴν ODY. 


πλημμµελήσωμεν Ός.--- αὐτοὺς καλοῦντε; 8t.—? κἂν E.—5 y dpol Em : γέ μοι Ὁς. 


scribi jussit pro πλημμελήσωμεν. Libri (forte, etwa) cum interrogativo μὴ οὖν 
editi interrogationis signum ante wa καὶ ἄρα τι comnectenda sant. Bas. 3. legit κἂν 
ponunt, quo oratio turbatur; καὶ ἄρα ἄρα. Asr. 


FINIS VOL. VI. 
— — — 




















w-——
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Platonis et quae vel Platonis esse feruntur vel Platonica solent comitari seripta graece omnia ad codices manuscriptos recensuit variasque inde lectiones"

See other formats
