Full text of "Platonis et quae vel Platonis esse feruntur vel Platonica solent comitari seripta graece omnia ad codices manuscriptos recensuit variasque inde lectiones"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


-* Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


* Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


-* Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 














ο PLATONIS 


ET QUX 


| VEL PLATONIS ESSE FERUNTUR 


VEL PLATONICA SOLENT COMITARI 


| SCRIPTA GR/ECE OMNIA 


AD CODICES MANUSCRIPTOS 


VARIASQUE INDE LECTIONES 


DILIGENTER ENOTAVIT 


IMMANUEL BEKKER. 


ANNOTATIONIBUS INTEGRIS 


STEPHANI, HEINDORFII, HEUSDIT, WYTTENBACHII, LINDAVII 
BOECKHIIQUE 


ADJICIUNTUR MODO NON 1ΝΤΙΟΒΑ 
SERRAN!, CORNARII, THOMPSONI, FISCHERI, GOTTLEBERI, 
AST1I, BUTMANNI, ET STALBAUMI, 
NECNON κα COMMENTARIS ALIORUM 


CURIOSE EXCERPTA. 


VOL. VII. 


- C LONDINI : 


EXCUDEBAT A. J. VALPY, A. M. 
SUMPTIBUS RICARDI PRIESTLEY. 


MDCCCXXVI. 


σολ. un 26 


(UO 


CC da m6 , 


v 


à,* 
& 


IN HOC VOLUMINE CONTINENTUR 


DIOAITEIA, s -. -.  . 1| 
Z 51 

H 99 

e 144 

I E 180 

ΤΙΜΑΙΟΣ  . . 931 
KPITIAX  . e 975 
NOMOL A . . 403 
B. . 500 











IIOAIT E IA, 


$. 


δ. 1. Οἱ μὶν 03 φιλόσοφοι, 2» 0. ἐγώ 9 Γλαύκο, καὶ 
« ΔΝ à λα fe 3b à 06 c / d / 9 
oi µη δια" µακρου τινος διεξελθόντος. λὀγου" µόγις πως 
ἀνεφάνησαν οἱ εἶσιν ἱκάτερο. Ἄσως γάρ, ἔφη, διὰ βρα- 
χίέος οὗ ῥώδιο. OU φαίνεται, εἶπον. ἐμοὶ γοῦν ἔτι δοκεῖξ 
ἂν βελτιόνως" φωνῆναι, si περὶ τούτου μόνου. ἔδει ῥηθῆναι 
xai μὴ πολλὰ τὰ" λοιπὼ διελθεν μέλλοντι κατόψεσθα, 
τί διαφίρει (Diog δίκαιος ἀδίχου. Τί οὖν, ἔφη, τὸ” μετὰ 
e. ef — / 4 3 99 / 9 A εφ. , b! 
TOUTO 92J4Y; T; 82 0 o, 1) ὸ $9), ?] TO $276; ἐπειδὴ Φι- 
λόσοφοι μὲν οἱ. τοῦ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχοντος δυ- 
, 9 ^ € M ν 0 ?, 9 d , ο 
ρώμωενοι ἐφάστεσθαι, οἱ δὲ μὴ ἀλλ ἐν πολλοῖς καὶ πάντως 


Bteph, 
Tt. 484. 


Lm] 


Bek. 
τμ. 1. 974. 


ἴσχουσι πλανωμενοιξ oU φιλόσοφοι, ποτέρους δὴ δεῖ; mó- . 


5 διὰ cm pr Ἡ----ὃ μακροῦ ribs vt, μικροῦ Πι.---- διεξελθόντα» v, ὀληλυθότοι q.— 
4 ante λόγον omisi τοῦ cum ΑΘΠΦΌΚΟστ.---5 που $.—! ot A et pr I1: olo *s.— 
€ δοκοῖ Ot et corr HL—^ βελτιόνωε Aqvm, βέλτιον ὧν TIDK : βέλτιον *s.—h τοῦτο 
Μόνον Gt, µόνου τούτον v.—k πολλάττα K, wóAA' ἅττα q.—l δίκαιος βίου &t.— 
2 τὸ om $t.—^ οἱ t.—9? παντοίωε γρ TI.—P πλανώµενοι Vxo€ns Obr.—1 οἱ Gr, 


6. 1. τοῦ λόγου] Cod. Reg. articulum 
τοῦ omittit; tunc διὰ μακροῦ τινὸς (qure 
per se sunt, longo sane post tempore) 
cum λόγον conjungendum esset; sed 
rectius, ni fallor, verba ita distinguimus: 
διὰ μακροῦ τοὺς, διεξελθόντος τοῦ λόγου 
(postquam oratio persecuta est s. expo- 
suit), uyis. πῶς ἀνεφάνησαν. Ast. qui 
sic in Addeud. * Haud dubie recte babet, 

Plat. 


Vor. VH. 


quod reposuimus, SuefeABÓvres: post- 
quam longa oratione persecuti sumus, 
h. e. exposuimus. Participium nomina- 
tivo casu absolute positum est, Vid. ad 
Legg. iii, 7.' 

s Yexovyci] Fortasse παντοίων 
ἴσχουσι scribendum. — Ficinus: 
aulem per multa mutabiliaque vagantur, 
Asr. A 





IOAIT E I A, 


$. 


S. 1. Οἱ μὶν 03 φιλόσοφοι, Zr δ) ἐγώ, 9 Γλαύκων, καὶ δρ. 
oi μὴ διὼ" μακροῦ vivog? διεξελθόνσος. λόγουὰ µόψις πως —— 
ἀνεφάνησαν ol. εἶσιν ἑχἄάτεροι. Ἴσως γάρ, ἔφη, διὰ ίδρα- zn. i. 974. 
qos ov ῥῶδιο. OU φαίνεται, εἶπον. ἐμοὶ γοῦν ἔτι δοκεῖ 
ὧν βελτιόνως φανῆναι, si περὶ τούτου μόνου ἔδει ῥηθῆναι 
xai μὴ πολλὰ τὰ λοικὼ διελθεν µέλλοντι χατόψεσθαι 
τί διαφέρει [βίος δίκαιος ἀδίκου. Τί ob», ἔφη, τὸ” μετὰ 
τοῦτο ἡμῖν; Τ/ à. ἄλλο, ἦν δ᾽ ἐγώ, 7 τὸ ἔξηε; ἔπειδη Φι- 
λόσοφοι μὲν oi" τοῦ ἀεὶ κατὰ ταὐτὼ ὡσαύτως ἔχοντος δυ- 

΄ L4 , e A A 9 ? 9 ^ 4, ο 
»άμωενοι ἐφάπτεσθαι, οἱ δὲ μὴ ἆλλ εν πολλοῖς καὶ πάντως 
4 / P "q / / à? P] "v / 
ἴσχουσι πλανωμιενοι" oU' Φιλοσοφοι, ποτόρους 6η δει πτο- 


* διὰ cm pr Ἡ.--ὂ μακροῦ τινὸς vt, μικροῦ Πι.---Ὁ διεξελθόντες v, ἀληλυθότος q.— 
€ ante λόγον omisi τοῦ cum AGTIéDKqet.—* που Φ.---ἵ ot A et pr T1: olo *s.— 
€ δοκοῖ Ot et corr K.—^ BeArióres Aqum, βέλτιον &s TIDK : βέλτιον *s.—À τοῦτο 
µόνον 9t, µόνον τούτου v.—k πολλάττα K, wÓAA' Érra $— δίκαιοι βίοι €r.— 
2 4b om 4$r.—^ αἱ r.—»^ παντοίως γρ Π.--Ρ πλανώμενοι ἴσχουσιν Θ09/.---3 οἱ er. 


ξ- 1. τοῦ λόγου] Cod. Reg. articulum 
τοῦ omittit; tunc διὰ μακροῦ τινὸς (qure 
per se sunt, longo sane post tempore) 
cum λόγου conjungendum esset; sed 
rectius, ni fallor, verba ita distinguimus: 
διὰ μακροῦ τοὺς, διεξελθόντος τοῦ λόγου 
(postquam oratio persecuta est s. expo- 
anit), µόγι Ts ἀνεφάνησαν. Asr. qui 
sic in Addeud. * flaud dubie recte babet, 


quod reposuimus, διεξελθόντε»: post- 
quam longa oratione persecuti sumus, 
h. e. exposuimus. Participium nomina- 
ivo casu absolute positum est, "Vid. ad 
Legg. iii. 7.’ 

s loexovci] Fortasse warrolus 
ἴσχουσι scribendum. — Ficinus: semper 
cuiem per multa mutabiliaque vagantur, 

81. 


lat. Vos. VII. A 


e 


2 IIAATONOZ 


Mag ἡγεμόνας εἶναι; Ila οὖν λέγοντες &y αὐτό, ἔφη, μι- 
n. i. 276. τρίως λέγοιμο; Ὀτότεροι à e», ἦν δ᾽ ένα, δυνατοὶ φαίνων- 
σα! φυλάξαι νόμους τε’ xci ἐπισηδεύματα πόλεων, τού- 


σους καθιστάναι φύλακας. 


ὌΟρθας ig. Tos" » à' 


ya, ἄρα 95.0», είτε τυφλὸν eire oto" ὀρῶνσα". χρὴ φύλα- 
χα; σηρών ὁτιοῦν. Καὶ πώς, ἔφη, οὗ δηλον "H o)» δο- 


X0UCi* τι συθλων διαφέρει" 


oi TO ὄνσι του ὄντος ἑχάστου 


ἑστερημένοι σῆς γνώσεως, καὶ μηδὲν à trag yic ἐν 77 vx 
ἔχοντες παράδειγµα, μηδὲ δυνάµιενοι, à ὥς περ yge ns," εἰς 

σὸ ἀληθέστατον ἀποβλέποντες χὰκεῖσε isi ἀναφέροντές * TÉ 

χαὶ θεώμενοι we οἷόν TÉ ἀκριβέσσατα, οὕτω δη xci τὰ ἓν- 

θάδε νόμιμα χαλὼν τε Tipi καὶ δικαίων κο) ἄγαθων σί- 
θεσθαί τε, ἐὰν δη σίθεσθαι, καὶ τὰ κείμενα Φυλάττοντες 
Tat; Ου μὰ Ty Δία, ᾗ δ᾽ ος, οὐ πολύ σι διαφέρευ." 
Τούτους οὖν μᾶλλον φύλακας στησόµεθω ἢ " τοὺς ὄγνωκό- 

τας μὲν ἕχαστον τὸ ὃν, ἐωπειρίᾳ ài pad i ixtiyay ἐλλεί- 
αοντας pad » ἄλλω posi pág αρετῆς ὑστεροῦντας: 
"Aroro párr ἄν, ἔφη, eim ὤλλους «αἱρεῖσθαι, εἰ 7: σἆλλα 

μὴ λλείποιντο" τούτῳ γὰρ αὐτῷ σγεδόν τι τῷ μεγίστω 

11. 485. ἂν πεοί ort». t Οὐκοῦ, TOUTO à λέγωµο, σίνα σρόπον 
οἵοί 7 rovro οἱ αὐτοὶ κάκεῖνα κα) TOUT, ens Πάνν 

μὲ, οὖν. Ὃ τοίνυν ἀρχόμονοι TOUTOU TOU λόγου Σλέγο- 

i-i. 276. pu», τὴν φύσιν αὐτῶν αρώτον δεῖ καταμαθεῖ. καὶ οἴμαι, 


---- δ) δεῖ AGETIGqumt : δεῖ δὲ *5.—* τε om m et pr Ἡ.---ἕ δῆλον v.——" τόδε AOI 
eDKemt, τόδε *y' rc q, τόδε 9' t, τόδε δὲ v, τὸ δὲ δὲ s.—" ὀξὺν corr q.—" ὁρᾶν DK 


g.—* χρὴ Φύλακα AGTIDKemt: xph τὸν 


φύλακα *sc.—! $ mt, el c.—* οὖν οὗ Bo- 


κοῦσί q.—* τι Av et rc I1: om ΘΠΦΌΚΕς.--ὃ τυφλῶν οὗ διαφέρειν q.—5 ypaqis A 
- GHUDKmt: pajeis *s.—! δί mt.—* διαφέρευ 9: διαφέρεί ος.---ἵ τοῦτο γὰρ 
αὐτὸ v.—5 προσέχοιεν GIIDKqt et pr .—^ Aéyouey Gm.—! ἐσόμεθα EK δεν ΑΘ 


εἴτε] Particula interrogativa est, v 
Zeune ad Viger, de [diotism, p. 515. 

8T. 

κακεῖσε kel ἀναφέροντετ]  Objectum 
desideratur : intellige e sequentibus τὰ é». 
θάδε. Phedon. p. 76. B. el ἐμέλλομεντὰ 
éx τῶν αἰσθήσεων ἴσα ἀκεῖσε ἀνοίσειν. p 
16. E. καὶ ἐπὶ ταύτη» τὰ ἐκ τῶν νἰσθήστὼν 
πάντα ἀναφέρομεν. Solet vero ἀναφέρειν 
omisso eo, quod referri dicitor, poni, ut 
*yéros.  Thest. 175. À. àvapepórros és 
Ἡρακλέα τὸν ᾽Αμϕιτρύωνοι. | Vid, Schü- 
fer. ad Bos. Ellips. p. 76. Ceterum ex- 


ressit h. 1. Cicero Orat. c. 2. * nec vero 
Hle artifex, quum faceret Jovis formam 
aut Minervz, contemplabatur aliquem, e 
quo similitudinem duceret, sed ipsius in 
mente insidebat species, pulchritudinis 
eximia quedam, quam intuens in eaque 
defixus ad illius similitudinem artem ma- 
numque dirigebat.' Similiter Basilius: 
ὥσπερ οἱ ἑωγράφοι, B ὅταν ἀπὸ εἰκόνων 
εἴκονα γράφωσι, πυκνὰ πρὸ; τὸ παρά- 
δειγµα ἀπκοβλέποντει τὸν ἐκεῖθεν χαρακ- 
τῆρα πρὸ: τὸ ἑαυτῶν σπουδόζονσι µετα- 
θεῖναι Φιλοτέχνηµα. Ast. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, s. 3 


8 » ΄ e ed e 4 € 4 λ ο 37 
S&P SXGIVNY (χανως OLLOAO'y TU MLLEP, ομολογήσει και OTI OLOÉ 
f$ ταῦσα ἔγειν οἱ αὐτοὶ TI σε οὐκ ἄὤλλους πόλεων ἡγεμό- 
e I E! ’ ^" ^s i 4 - 
vac δὲ ειναι ἢ τούτους. [8. 9. ] Πῶς; Tovro μὲν δὴ τῶν φι- 
λοσόφων φύσεων ατῤι ὡμολογήσθα' ἡμῶν, ὅτι µαθήµατός γι 
Asi" ερῶσιν 0" ἂν αὐτοῖς Aoi ἐκείνης τῆς οὐσίως τὴς Gi 
4 x hl 4 e ^ / Ν ^o e 
οὐσης καὶ μή πλανωμενης ὑπὸ γενέσεως καὶ Φθορᾶς. Ὅμο- 
΄ Ü P K λᾳ / kd QU , / Uu / » ^ 
λογησύα. αἱ μην, TV $ya, X04 οτι πασης αυτῃς, 
xci! οὔτε σμικροῦ οὔτε μείζονος οὔτε τιµιωτέρου οὔτε ἅτι- 
΄ ε , / , ο” 

µοτερου μέρους" ἐχόντες ἀφίενται, ὥς περ i» τοῖς φρὀσθεν 
σερί σε" τῶν φιλοτίμων xol" ἔρωτικῶν διήλθομεν. ᾿Ορθῶς, 
ν /, fw * » 

έφη, Ἄέγεις. Τόδε τοίνυν μετὰ τοῦτο σκόπει εἰ ἀνάγκη 
” 9 ^ € 

ἔχειν πρὸς τούτῳ έν τη φύσει οἳ ὧν μέλλωση ἔσεσθαι οἵους 
δα. 7 X ^ 4 9 , e 
tAfyopjsr." Τὸ ποῖοι Την ἀψεύδειαν καὶ τὸ ἑκόντας 

ό el 
HIRéD.—! ὁμολογείσθω Him, ὦμολογησθω t.—2 ἂν 9r.—^ ὃ Amet pr TI: ὅσα 
ó εί 
*s.—P αὐτῆς &r.—» ὠμολογήσθω Tl, ἁμολογείσθω m, ὁμολογείσθω Ἐφτ.--ἲ καὶ 


om Obt.—' καὶ om Κ.--- γένους γρ ο.--ἲ τε ΑΘΕΠΦΟΟΙΗΣ: γε *s.—? καὶ om pr 
D.—* λόγομεν $Dqet.—* Tb ποῖον om $.—* y em.—? φίλος t.— τῇ DK.— 





p καταμαθεῖν] Ald. Bas. 1. et 2. δεῖ». 
ον perdisc ereinprimis oportet. Asr. 
$. 2. ὅσα] Nec post ὅσα, nec ante 
vel post genitivos sequentes quicquam 
desiderari puto. Nam ante ὅσα subau- 
dire robs ἐκείνων (ut intelligamus non 
aliter quam si dictum esset µαθήµατος 
ἐρῶσι τινὸς ἐκείνων ὅσα) minime novum 
est: cum illis autem genitivis subaudiit 
et Fic. accus. φύσιν (neque enim in ullo 
exemplari legisse puto) quippe qui lo- 
cum bunc ita reddiderit, Hoc itaque inter 
mes primum constet de philesophorum 
ingeniis, quod semper eam diligunt dis- 
ciplinam qua illis notior fiat naiura illa 
que semper est, neque generatione et 
x lone mutatur. Sed cur accusa- 
üvum henc relinquere. subaudiendum 
licuit? non aliam cur hoc sibi licere pu- 
taverit caussam esse puto, quam quod 
peiecederet genitivus pluralis φύσεων, li- 
cet non de eadem re dictos. STz»n. 
ὅσα ἂν abrois δηλοῖ] µαθήµατος ἀεὶ 
est i. q. Φαντὸς µαθήµατος s. πάντων µα: 
; hinc sequitur ὅσα, — Verbum 
93A 0€ partitionem indicat, quocirca geni- 


Gorg. p. 514. A. πράξοντες τῶν πολιτι- 
κὠν πραγμάτων. Vid. Dawes. Misc. 


Crit. p. 310. Koen. ad Gregor. p. 50. 
Pierson. ad Mar. p. 165. Themistius 
Orat. xxi. p. 250. C. hunc locum ita ex- 
hibet : τοῦτο | δὴ ὁμαλογείσοο (e P τῆς 

οσόφου Φύσεωι πέρι, ὅτι (e Petavii 
ὃν ποπάκάσπο) µαθήµατοε δέοι οὔτοι παν- 
τὸς, ἀλλ’ b ἂ» ἐκείνην δηλοῖ τὴν οὐσίαν 
τὴν ἀεὶ οὖσαν καὶ μὴ πλανωμένην ὑπὸ 
Φθορᾶς καὶ γενέσεω.. Undc Petavius 
not. p. 504. etiam in Platone ἐκείνην τὴν 
οὐσία» cet. corrigi et οὔτοι παντὸς, àAA' 
$ ἂν pro ὅσα legi volebat, sine causa. 
Asr. 
πάσης αὑτῆτ] Int. ἐχιστήμης 5. µαθή- 
cews, quod eruendum est & pregresso 
µαθήµατος, de quo satis obvio loquendi 
genere vid. Viger. de Idiotism. p. 43. 
Emest. ad Xenoph. Mem. i. 4. 18. et 
Hindenburg. Animadv. p. 265. Mox 
Cod. Reg. pretermittit καὶ, ut constra- 
endum sit: ὅτι οὔτε σμικροῦ, οὔτε µεί- 
ἔονος---µέρονε πάσης αὐτῆς ἑκόντες ἀφί- 
ενται; sed prestat πάσης αὐτῆς καὶ le- 

re et ex pregressis supplere ἐρῶσι». 


8T. 
ofovs ἑλόγομεν] | Cod. Reg. λέγοµεν ; 


sed Ficinus quoque vertit, quales nerra- 
vimus. Ásr. 
τὴν ἀφεύδειαν] Vid, Themist, Orat. 


xxi. p. 267. C. Asr. 


4 IIAATONOZ 


εἶναι μηδαμῇ προσδέχεσθαι τὸ ψεῦδος, ἀλλὰ parti», τὴν 
à' ἀλήθειαν στέργεω. — Eixog γε" ἔφη. Όν µόνον γε, 
ὦ φίλε sixóg, ἀλλὰ καὶ πᾶσα ἀνάγκη τὸν ἐρωτικῶς του" 
φύσει ἔχοτω wy τὸ ξυγγενές τε xoi oixsioy τῶν σαιδικῶν 
ἀγαπῶν. ᾿Ορθῶς ἔφη. "Ἡ οὖν οἰκειότερον σοφίῳ τι 
iti 1l. 377. ἀληθείας ὧν" $Upoug ; Καὶ x56; 5 9 og. "H οὖν δυνατὸν 
εἶναι τὴν αὐτὴν φύσιν Φιλόσοφὸν τε καὶ Φιλοψευδη: Ov- 
δαμῶς γι. Toy ἄρω τῷ * ὄντι Φιλομαθη πάσης ἀληθέέας 
δεῖ εὐθὺς ἐκ νέου Ort μάλιστα ὀρίγισθαι. ἨΠαντελῶς γε. 
᾿Αλλὰ μὴν ὅτῳ γε εἰς ἓν τι αἱ ἔπιθυμίαι σφόδρα ῥέπου- 
mi», ἴσμεν που ὅτι εἰς τἆλλα τούτῳ ἀσθενέστεραι, aic περ 
ῥιῦμα ἐκεῖσε ἀπωχετευμένο.ὶ Τί μήν; Ὢι ὃν αρὸς τὰ 
µαθήµατα καὶ wy τὸ τοιοῦτον ὀρρυήκασι, περὶ σὴν τῆς 
ψυχΏς, οἶμναι, ἡδονὴν αὐτῆς καβ᾽ αὐτὴν sity ἄν, τὼς δὰ 
διὼ τοῦ σώματος ὀχλείποιενξ sí μὴ πεπλασμένως ἀλλ 
ἀληθῶς Φιλόσοφὸς τις εἴη. Μεγάλη ἀνάγκη. 2Σώφρων 
μὴν ὃ γε τοιοῦτος καὶ οὐδαμῇ Φιλοχρήματος ὧν γὰ 
ἔνεχα χρήματα μετὼ πολλῆς δαπάνης σπουδάζεται, ἄλλφ 
vir μᾶλλον ἢ τούτῳ προσήκει σπουδάζεµ. Οὗτως. Καὶ 
n. 496. ήν. που καὶ τόδε δεῖ σκοπεῖν, ὅταν πρίνειν άλλης φύσιν 
Φιλόσοφόν τε καὶ μή. Τὸ ποῖο; Μή σε λάθη µιτέχου- 
σα". ἀνελευθερίας'' ἔναντιωτατον γάρ που σμικρολογία 
Vox µελλούσῃ τοῦ όλου καὶ παντὸς csi ἐπορέξεσθαι” θείου 


6 ἂν ante ἁληθείαι ponit e, om $t.—^ τῶν H.—9 ὧι corr D.—4 ἁπωχετευμένον 


AGTIémr, ἀπωχοετευμένον D, ἐπωχοτευμένον Kg, ἁποχοτουόμεναι v: ἀποχοτευόμε- 
vor gs.—^ δὲ AGHIIéomt : δὲ *r.—l τὴν v.—5 ὀκλίποιεν 9. —h πεπλασμένος K. 


—! γε μὴν ὁ K, Ύε μὴν ὄγε q.—h. ἄλλο τι 9t.— µέλλφ D.— λάθρ Voy µοτέ- 


ἑρωτικῶα rob (i. e. τινὸς) ἔχορτα] 


é 
τικῶς ἔχειν ας. 211. E. Xenoph. ὃν. 
τορ. iii. 8. 8. CEconom. xii, 15. Hier. i. 
31.), ut ἐπιθυμητικῶς ἔχευ (Phedon. 
108. À.) cum genitivo construitur. Cf. 
Spanb. ad Julian, Cesar. p. 125.—Cod. 
Reg. ἐρωτικῶς τῇ φύσει vitiose. Ficinus 
quoque: qui ex natura ad aliquid amore 
qfficuwr. Asr. 

al ἐπιθυμίαι---ῥέπουσι»] Vid. Themist. 
Orat. xxii. p. 269. D. Asr. 

$ δ)] δν ro δὲ e Bas. 2. sensu fiagi- 
fante, recepimus. Sic et Ficinus: Qwi- 
cunque igitur— flagrant, Λετ. 


. $oecópor]. Ita pro φιλόσοφον scrip- 
simus, etiam Ficino suadente, ut qui ver- 
terit, quoties naturam ejus, qui philoso- 
phus eit, εἰ ejus, qui non. ait, discernere 
cupis. Asr. qui sic in Addend. * Conji- 
ciat fortasse quispiam legendum esse Φφι- 
λοσόφου τε καὶ u$; sic enim c. 5. fin. 


Φφιλόσοφον rectius esse censeo. Infra 
quoque legimus ψνχὴν- -Φιλόσοφον κ 

μή, vi. ορ. 494. Α. Φιλοσόφψ φύσει. 
C. 9. init. rà τῆς φιλοσόφου φύσεως µέρη. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 5 


ο xai ἀνθρωπήου. ᾽Αληδίστατα, ἔφη. "HiP- οὖν ὑτάρ- 
χει διανοίᾳὶ μεγαλοκρίσειω xci θιορίω χαντὸς μὲν χβὂνου, 
πάσης δὲ ουσίας, οἷόν τε οἵθι τούτω μέγα σι δοκεῖν . εἶναι 
σον ἀνθρώσινον βίο ᾿Αδύνατον, 3 n δ ὃς. Οὐκοῦν xai ῥά- 
peto» ου δεμνόν σι ἡγήσεσαι ὁ φοιούτος;  Ἠκιστά ys. Διει- 
λη os καὶ ἀνελευθέρῳ φύσει Φιλοσοφίας a alie, ὡς $01- 
xh. οὐκ ἂν μεσείη. Οὐ µοι Óoxsi. Τί οὖν; ὁ κόσρωιος 
xod μὴ: φιλοχρήµατον po ἀνελεύθερος pono ἁλαζὼν µη- 
δε δειλὸς $c org" ἂν δυσξύμβολος ἢ ἄδιχος yworro; 
Ovx i εστιν. Καὶ γοῦτο δη Ψνχὴν σκοπὼν Φιλόσοφον. x04 
μὴ εὐθὺς νέου ὄντος vrina pas" si ὥρα δικωία. τε καὶ ἥμε- 
eoe 3 δυσκοιώνητος" xai ἀγρία. Πάνυ pár οὖν. Ov 
pon οὐδὲ τόδε παραλείψεις, ὡς ἔγώμαι. Τὸ ποῖον; 3 Ev- 
μαθὶς 5 Suo uic. ᾗ rgordox a ποτέ Tiyà τι; ix 
ἄν στέρξαι, à ὃ πεάττων ὧν ἄλγὼν τε πράττοι xai μόγις 
σµικρὸν ἀνύτωνι' Οὐκ ἂν γένοιτο. J às εἶ pati à ὧν 
μάθοι σώζων δύναισο, λήόης ὧν πλέως, ' ὢν οἱός T im 
ἐπιστήριης μὴ κενὸς είναι; Καὶ vac; Ακώητα" às πονῶν 
ουκ οἱ ie ἀναγκασθήσεται" τελευτῶν QUTÓV σι μισεῖν : καὶ τὴν 
τοιαύτην ui Ila à' o0; [S. 9.] Ἐπιλήσμονα d. dpa Ψν- 
y" εν ταῖς ἱκανῶς Φιλοσόφοις rn ποτε ἐγκρίνωμεν, ἀλλὰ 
µνηµονικὴν αὐτὴν ζητῶμιν δεῖνξ ναι. Παντάσασι pir 


χουσα €.—2 ἐλευθερίαι 9τ.--- ἐπορέγεσθαι s, —P $ up, 6 éqvt, à m.—4 Bola. 
5, διαροίας Φᾳ0, διάνοια m.—' ep K.— δὴ ΑΦΗ: δὲ Ος.---ἕ és ἔνικεν ἀληθυὴι 9 
Φτ.--" ὅτοι K.—* οὐκότι m.—" ὁπισκέψει vm.—* δυσκοινώνητος καὶ ATIDKqem : 
s Te καὶ *s,—? $) δυσµαθήᾳ om q.—* τιοῖι ΘΠΏΚΦ.--- ἀνύττων im 
$,—h ἀνάκλεων v.—* ἁνόητα A et pr IL—4 8) AGHomt: δὲ *g.—9 ἀναγκασθή- 


M anger µογαλοπρέπεια] Sic repo- 
ᾗ---διανο , auctoritate M. 
Antonini vi vii ra qui hunc locum sic 
expressit : ᾧ οὖν ὑπάρχει διάνοια µεγαλο- 
πριπὴν ρω cfei—et Ficini, qui vertit: 
lonis adest magnificentia.— 
Unde enatam Sit, facile est perspectu ; 
nimirum σ oblitterato, διανοία a propter 
jeqpentem nominativum, in διαροίᾳ et 
mutebatur. "Ωι διανοίας µεγαλοπρ 
μα non solum sensum prebet concin- 
Biorem, verum etiam sequenti τούτφ 
convenientius est, Pro οἷόν τε ole. Cod. 
Reg. legit οἷόν τε elg. Etiam Ficinus 


οἵει non expressit vertens, kwmana vila 
magnum quid videri non potest. Deinde 
Ald. Bas. 1. et2. legunt δοκεῖ. Asr. 


ει. À 278. 


ὁ κόσμιος] Laudat Themist. Orat. xxi. 


p. 259. D. Asr. 

σώξειν] Proprie usurpatur de memo- 
ria, vid. Heind. ad Thest. $. 26, Er- 
furdt, sd Soph. Trach. p. 271. Baum- 
garten-Crus. Recit. de tudiis Philolo- 
gic. in Beckii Actis Seminar. Reg. v. i. 
p. 98. not. 21. Asr. 

ἀνόνητα] Haud dubie scribendum est 
ἀνήνυτα. Vid. ad Legg. iv. 6. Asr. 


6 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


οὖν. ᾽ΑΛλλ οὐ p" τό γε σης ἁμούσου σε καὶ ἀσχήμο- 
yog φύσεως ἄλλοσέ eol ἂν Qaia ὄλκειν 9 εἰς &pr ία». 
T: μήν; ᾿Αλήθειαν δὲ à ἀμετρίᾳ syst ἔυγγενῇ εἶναι 3 ἐμ- 
pargios Ἐμμετρίᾳ." Ἔμμιερω & αρα καὶ εὔχαριν ζπτό- 
par reos σοῖς ἄλλοις διάνοιαν φύσει, 5»? ivi τὴν τοῦ ὄντος 
Diar 1 ἑκάστου v0 ωὐτοφυὲς εὐάγωγον rapit. IIo; à' οὗ: 
T: o)»; μή τη. δοκοῦμόνΏ σοι οὐκ ἀναγκαῖα ἕκαστα διελη- 
λυόεναι καὶ  Ἱπόμενα ἀλλήῆλοις τη μελλούση TOU ὄντος χο- 
"sc τε καὶ σέλέωςᾶ Vox μιταλήψεσθαι; ᾿Αναγκαιότατα" 


1. 487. fe» οὖν, ie. Eee οὖν » 


ὅπη μέμψει" Σονοῦτον ἐπισήδευ- 


μα, d μή ποτ ὧν τις oi0g τι MA AME ix oae" ἐπισηδεῦσαι, 
ei n φύσει fn µνήµων, εὐμιαθής, μεγαλοπρεπής, εὔχαρις, 
φίλος T£ καὶ ξυγγενῆς ἀληθείας, δικαιοσύνης, ἀνδρίας, σω- 
φροσύνηο, Οὐδ᾽ ἂν 0 Maps, ἔφη, τό γε τοιοῦτον" μίμ- 
Φ/αιτο. . AX, M à ἐγώ τελειωθεῖσι τος τοιούτοις παι- 
δείᾳ τε καὶ ἡλικία Gom" oU µόνοις ἂν" τὴν πόλιν εαιτρί- 


90/65 


unis. Καὶ ὁ Αδεμαντος, Ὢ Ἀώκρασες, ἕ ἔφη, πρὸς μὲν ταῦτά 
σοι οὐδεὶς ἆ αν οἷός T "TP ἄντειπεῖν ἄλλα γὰρ σοιόνδε TI 
πάσχουσιν οἱ ἀπούοντες ἑκάστοτε & νὺν Attic" ἡγοῦνται 
δι ἀπειρίαν του gura τε" xai ἀποκρίνεσθαι ὁ UTO του λό- 
γου παρ᾽ ἔχαστον τὸ έρώτηµια σμικρὸν παραγόμενοι) 
ἄθροισθένεων id σμακρὼν emi τελευτης τῶν λόγων μέγα 
TO σφάλμα καὶ ἐναντίον σοῖς πρωτοις ἀναφαίνεσθαι," xi 
aig" περ ὑπὸ τών πετσεύειν δεινῶν οἱ [43] σελευτῶντες ἀποκλεί- 


οται; καὶ ουκ όγουσιν ὃ τι φέρωσι», 


4 οὕτω καὶ σφεις τι- 


σεσθαι GPKr.—Í κρίωµεν $.—5 δὲ pr H.—h uà» GHIIGDKqmt : μὴ *s.— σε om 


pr X.—k* so: ΑΘΗΠΦύΗΣς: τή *s. 


Φαῖμεν ABGRIIGt, θέµεν m, Φαμὲὶν 0: φῶμεο 


ος.--Ὁ ἡγεῖ υ.---ἲ Ἐμμοτρίᾳ om t.—9 ᾳ.--δ δοκῶμεν &r.—12 τελείως q.—! à»- 
αγκαιότατον q.—* µέμψει c. —'! ἑκανὸς t. L τοιοῦτο G$r.—" ἄρα om q.—" ἂν om 


m et pr K.—* re om Hm et pr II.—? 


νοι €.— ^ δὲ τῶν υ.---Ἀ 


θαι 691. —^ ὧς pr Π.--- ἀποκλείουσι Φ.---4 Φέρωσιν s: mei φέρουσυ. sed q hzc 
φόρωσυ». «εἔχευ ὅ τι om.—* σφᾶς Κ.--- τελεντῶντας &Kr et corr Ὀ.---ἔ ἔχονσυ θ. 


6. 3. οὗ peur] De οὗ uÀ (nullo 
wodo), v. ad i. 1δ. Asr. 

$r—ixácrov rapit] Interpretes hec 
ita expresserunt, ac si ἑκάστου ad. Üvros 
trahendum sit; at ἑκάστον τὸ abroQués 


e 


est prepria cxjusque natura. Mox οἱ μὴ, 
int. πεττεύειν δεινοί. Αστ. |, 
ἀποκλείονται]  Intercinduntur, ad in- 
citas rediguntur. Vid. Wesseling. ad 
Diodor. Sic. ii. 26. p. 1460. Λατ. 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 7 


λευτώντες" ἀποκλείεσθαι καὶ οὐκ txt o 0 T) λέγωσω" vro 
πεττείας αὖ' ταύτης Tiro; ripas, οὐκ ἓν Ψήφοις ἀλλ όν 
λόγοις, esi τό yt* ἀληθες οὐδέν σι μᾶλλον ταύτῃ Gy. 
NA ὃ) εἰς τὸ παρὸν ἀποβλέψας" νῦν γὰρ Quin ὤν víg 
λόγω μὲν οὐκ xu καθ ἔλαστον τὸ ἑρωτώμενον ἔνουν- 
voiedas, | ἔργῳ δὲ opa», ὅσοι ἂν ἐτὶ φιλοσοφίων ὁρμήσαντες 
ps του πεπαιδεῦσθαι" ivsxa ὠψάμενοι νίοι ὄντες ἀταλ- 
λώτσωνται, ἀλλὰ µιακρότερον ἐνδιατρίψωσι, τοὺς μὲν πλ - 
στους καὶ πάνυ ἀλλοκότους yryroparovs, νο μὴ σαραυνῆ- 
θους πω, τοὺς às? ἐπιεικεστάτους δοκοῦντας ὅμως» 
ToUTÓ 2: ὑπὸὶ του ἐπισηδεύματος οὗ συ érouvtig πάσχον- 
σας, ἀχρήστους ταῖς πόλεσι γιγνοµένους. Καὶ ἐγὼ ἀκού- 
σας, Oit οὖν, εἶπον, τοὺς ταῦτα λέγοντας Ψεύδεσθοι, irt, íi. 381. 
Ovx οἶδα, 5 0 ὃς, ἀλλὰ v0 coi δοκοὺν ἠδίως. ἂν ἀκού- 
ou. "Απούος ὤν οτι ὄμοιγε φαίνονται ταληθη Moy. 
Εως" οὗ», Qn, εὖ ἔχει Ayr ori" oU πρότερον κακὼν παύ- 
σονται αἱ πόλεις πρὶν ἂν ἐν αὐταῖς oí φιλόσοφοι ἄρξωση, 
οὓς Αχρήστους ὁμολογοῦμιν αὐταῖς sias Ἔρωτάς, 5 ην δ᾽ 
εγώ ἑρότηµα: δεόµενον ἀποκρίσεως δι εἰκόνος λεγοµόνης. 
Συ ὃς ye ἔφη, ipu, οὐκ εἶώωθας δι εἰκόνων λέγε». 
[5 4.| Eje», εἶπον' σκώστεις" ἔμβεβληκς με tie λόγον 
οὕτω δυσωσόδειατον»᾽ ὤκουε ὃ᾽ οὖν σῆς εἰκόνος, 5) ἔτι μᾶλ- n. 488. 
λον iüng ὡς γλίσχρως εἰκάζω. οὕτω γὰρ χαλεπὸν TO! πά- 


—b λόγονσιω q, λόγοιεν Φ.---ὃ οὖν K.—k Υ υ.--ἲ ταύτην Am.—? σοι om t.— 
» πεναιδεῦσθαι ΑΘΠΦΌΚΟΕ, παιδεύεσθαι Km : προποπαιδεβσθαι s.—^ 8 m.—P? ὁμῶς 
9, ὅμων δὲ v.—^ ἐπὶ GTIGDEt.—' vàs.. Myew om 68r. — καὶ ὅτι το 6.—* τὸ ὁρώ- 


τηµα K,—9 γε om Or. —" εἰκόνοι Hm.—" n. 0, σκώπτοι TI, σκώντη $c. 
—* δυσακόδεκτον o.—! τὸ om Am et pr E.—2 πλῆθος γρ A.—5 ἐν οὐδενὶ G9DEqt 


émrel τό γε ἀληθὲ» Éyew] Steinbrüchel. 
ad Eurip. in Mus. Turic. i. 2. p. 292. 
* Non enim id dicitür, & neutra parte ve- 
ritatem esse existimari ab iis, qui con- 
clusionum contortarum in se continua» 
tioni jam non habeant, quod reponant, 
sed persuadere nibilo secios eos sibi, 
quanquam obmutescentes, a parte philo- 
sophi verum neutiquam esse." Asr. 

ὅσοι ἂν ἑοὶ φιλοσοφίαν ὁρμήσαντες] 
Cf. Gorg. p. 484. C. 

ἀχρήστουε rada]. Pro ὅτι ἄχρη- 


στοι Ὑίέγνονται, Sic smpe- participium 
ponitur participio pregresso pro modo 
finito cum conjunctione. x. 5. àxhpg— 
τοιᾶσδε τύχη: μετασχὰ», ὑὸν ἀπολέσαςν, 
Apollonid. xxx. 1. Antholog. Grec. t, 
ii. p. 136. ὃς οὐκ ἔτλη kaxby ἔσχστω, 
viéa κλαύσαε; Λοτ. 

τόσοι δοκοῦν] Tuam sententiam ; vid. 
Herm. ad Viger. p. 880. Asr. 

$. 4. γλίσχρως] Est putide, e, 

, v. interpp. ad Criton. c. 15. 

Heind. ad Cratyl. p. 104. Aser. 


8 -IIAATONO3 


θος" τῶν ἐπιωπεστάτων, ὃ πρὸς τὰς απλεις πιπόνθασυ, ὥστ 
οὐδ᾽ ἔστιν ἓν οὐδὲν" ἄλλο" τοιοῦτον φεπονθὸς, ἀλλὰ Oti ἐκ 
πολλών αὐτὸ ζυναγαγεῖν εἰκάζονα καὶ ἀπολογούμενον 
ὑπὶρὰ αὐτῶν, olo» οἱ γραφΏς" τραγελάφους καὶ và τοιαῦ- 
τα μιγνύντες γράφουσι. νόησον γὰρ τοιουτονὶ. γενόμενον 
εἶτε πολλῶν νεῶν πέρι εἴτε μιᾶς WX UNA pP, μεγίθει μὲν 
καὶ ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς i» τῇ vni T&v vac ὑπόκωφον δὲ καὶ 
ὀρῶντω ὡσαύτως βραχύ τι καὶ γιγνώσκοντα περὶ ναυτικῶν 
ur. 1.493. έτερα σοιαῦτα, φοὺς δὲ ναύτας στασιώζοντας πρὸς ἀλλή- 
λους περὶ τῆς κυβερνήσεως, ἕκαστον οἱόμινον δεῖν κυβερνὰν 
μήτε µαβόντα πώποτε τὴν τέχνην μήτε ἔχοντα ἀποδῶξα, 
διδάσκαλον ἰαυτοῦ μηδὶ χρόνο ἓν ᾧ ἐμάνθανε, πρὸς δὲ 
τούτοις φάσκοντας μηδὺ διδακτὸν εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὸν λί- 
γοντα ὡς διδακτὸν" ἑτοίμους κατατέµνειν αὐτοὺς δὲ αὐτῷ 
ἀεὶ τῷ ναυκλήρῳ περικεχύσθαι δεομένους καὶ φάντα qOIOUF- 
σας ὅπως ἂν σφισι τὸ αηδάλιον ἐπιτρίψη, ἐνίοτε 0^ ἂν μὴ 
ἀείωσω ἀλλὰ ἄλλοι μᾶλλον, τοὺς μὲν ἄλλους 9) ἄποκτι- 
vovrag! ἢ ἐκβάλλοντας"' ἐκ τῆς veg, τὸν δὲ φενναῖον ναύ- 
κληρον µανδρωγόρᾳ ἦ μέθη ἤ τοι ἄλλῳ συµποδίσαντας 
σῆς νεὼς ὄρχειν χρωμωένους TOig ἑνοῦσι, καὶ αἰνοτᾶς τε καὶ 
εὐωγουμένους αλεῖν ὡς vO εἰκὸς τοὺς TOIOUTOUG,P σρὸς às 
τούτοις ἔπαινοῦντας ναυτικὸν μὲν καλοῦντας καὶ κυβδερνη- 
τικὸν καὶ ἔπιστάμενον τὰ κατὼ ναῦν ὃς ἂν ξυλλαμββάνεν 


et corr Π.---ὃ ἄλλω éKqt et corr Π.---ὁ τοιοῦτον AGHIIvmt, τοιοῦτό τι Φ, τοιούτω 
Κ: τοιοῦτο $.—/2 καὶ ὑπὲρ ἀπολογούμενον ὑπὲρ v.—* "ypapeis libri.—! τοιοῦτον v, 
τουτονὶ Πι.---δ πάντας AGIIéDKgomt: ἅπαντας s.—h ὧς δυνατὸν K.—À ἐπιτρέψρ 
AGRIIóKent : ἐπιτρόφοι *s.—X δ om v.—l ἀποκτεινῦντας v.—9 ἐκβαλόντας Km. 
— πλεῖον ORIIqt, vA)» m.—? els c.—P τοῖς τοιούτοις 9.—^5 ἄρξουσν ATiem : 


τραγελάφους] Tragelaphus animal est 
coumentitum, ex hirco et cervo compo- 
situm (v. Plin. H. Ν. viii. 83.) Aristoph. 
Ran. 468. Lucian. Prometh. 5. 7. ubi v. 
Hermsterh. t. i. p. 226. Bip. Salmas. 
Exercitat. Plin. p. 862. Wesseling. ad 
Diod. i. 51. 163. T, , Chimere 
et similia sunt, ἐν µόνῃ τῇ διανοίᾳ κείµενα 
ὀνόματα, ut Ammonius dicit περὶ ἑρμη- 
velas p. 13. Asr. 

€repa τοιαῦτα] Similiter, eodem modo. 
Protagor. 326. A. ol *' αὖ κιθαρισταὶ 
ἕτερα τοιαῦτα σωφροσύνης τε ἐπιμέλονται. 


Vid. Heind. ad Ῥάοπ. 6. δ. Asr. 

ἐπιτρέψῃ] Sic Bas. 9. et Cod. Reg. 
libri reliqui ἐπιτρέψοι. Aer. 

ua» Vid. Schol. Ruhnk. p. 
169. et de mandragore vi soporifera cf. 
Plin. H. N. xv. 2. H. Stephan. Sche- 
diasm. vi. 6. et interpp. ad. Lucian. Ti- 
mon. c. 2. Aer. 

wAe] Navigare, non i. q. πλέον, ut 
editores Bipontini explicant. Bas. 2. 
Φλειόνω» pro πλεῖν, és. Ásr. 

vobs τοιούτουε] "yp. τοῖς τοιούται», 
SrzPrm. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 9 


δεινὸς 3 ὅπως ἄρξουσιωὶ ἢ atilorreg 7) βιαζόμενοι và» »εύ- 
N el D 
xA3por, τον δὲ μὴ τοιοῦτον ψέγοντας eg ὤγρηστον, τοῦ δὲ 
ἄληθιου κυβερνήτου πῖρι μηδ᾽ ἔπαϊοντας" ova ἀνώγκη αὖ- 
τῷ την Επιμέλειαν ποιεῖσθαι ἐνιαυτοῦ καὶ ὡρῶν καὶ οὗρα- 
νοῦ καὶ ἄστρων xal ππυµάτων καὶ πάντων τῶν T7' τέχνη 
αροσηκόντων, εἶ μέλλει! và ὄντι νεὼς ἀρχικὸς ἔσεσθαι, ὅπως vu. 1. 389. 
às" κυβερνήσει ἑάν σὲ τινες ούλωνται" ἔάν σε μή, μήτε 
, , » 
έχ»ην τούτου μήτε µελέτην οὐομάνους" δυνατὸν $1904. λα- 
Dsi» ἅμα καὶ τὴν κυβερνητικήν. τοιούτων δὴ περὶ τὰς 
νους γιγνοµιἔνων τὸν ag" ἀληθώς αυβερνητικὸν οὐχ ἡγεῖ ὧν 
τῷ ντι µετεωροσκόπον τε καὶ ἀδολίσχην καὶ ἀχρηστόν 
σφισι! καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν $y ταῖς οὕτω κατεσκευασµιέναις" rt, 489. 
M / - 3 / b *À e 9 / , 
ναυσὶ πλωτήρων» Koi µάλα, ἔφη o Αδείμαντος. Ov 
δή, ἦν δ iyo, οἶμαι δεῖσθαί. σε ἐξεταζομιένην v3» εἰκόνος 
3 d ^ Ld ^ ’ M M 9 0 N , id 
ἐόείν, οτί τωίς πολεσι πρὸς τους αληύθινους Φιλοσοφους «ην 
διάθεσιν ἔοικεν, ἀλλὼ visi" ὃ λέγω. Καὶ pA, ἔφη. 
^ 8 Pd 3 ^e A / e e ΄ 
Ileoror μεν voirov εκεῖνον τον θαυμάζοντα ovt οἱ Φιλοσοφοι 
OU σιρῶνται ἓν ταῖς πόλεσ;, δίδασκε τε τὴν εἰκόνα καὶ πει- 
go weis» ὅτι πολὺ d» θαυμαστότερον ἦν si ὀσιμώντο. 
Αλλὼ διδώζω, ἔφη. Καὶ ὅτι τοίνυν τἀληθη λέγει" ὡς 


ἄρξωσυ *s.—* ἑκαίοντες AGEIIm.—* τῇ om v.—t µέλλοι Φ.--- τε OHET.——" κν. 
βερνήση &DKqvmr.—* βουλεύωνται DK.—* οἰόμενοι ΑΘΗΠΦΌΚΟΙΗΞ, οἰομόνου 
τορ D.—! Bb...ycyvopéro om v.—* és om m et pr E. ἡγοῖ υ.--- καγασκευασµέ. 
ναι: m.— udA! c, —c σε δεῖσθαι Κ.--ᾱ διὰ τὴν H.—* µανθάνεις r.—f λέγει D, 


ὅπως ἄρέουσω] "Vulgo ἄρέωσι», so- 
loce. Asr. 
ὅπως δὲ κυβερνήσει] Int, ἐπιμέλειαν 
ποιεῖσθαι, curam habere, ut gubernet s. 
regat sic, ut scientia et ars gubernandi 
postulat, non ut multitudo imperita vult. 
Δὲ positum est, ac si μὲν precesserit, ut 
centies. Λατ. 
καὶ τὴν κυβερρητικὴν] Fieri non posse 
putant, ub ars regendi cum arte guber- 
xeandi conjungi queat, h. e. ad navem 
gubernandam liaud necessariam esse im- 
perandi scientiam credunt, Duplex igi- 
tur officium gubernatoris describitur : al- 
terum gubernatoris (scientia astrono- 
rThica, meteorologica, ceterasque ad navi- 
gationem pertinentes), alterum impera- 
torium : ἐπιμελεία» ποιεῖσθαι oU éviav- 
τοῦ cet. et ὅπως κυβερνήσει ἑάν va wes 
Βούλωνται, ἑάν το ub ; hac significantur 
Plat. Vot. 


VII. 


verbis τὴ» κυβερνητικὴν et τέχνην obrov 
(τοῦ κυβερνᾷ», i. e. imperandi, ut quss 
scientia et ars ipsum doceant, a multitu- 
dine ipsi subdita fieri curet, eamque co- 
gat omnia ea facere, quie jusserit ; sic 
theoria cum praxi, ut nos dicimus, copu- 
latur, quod imperita multitudo fieri posse 
negat).—Pro οἰομένους Cod. Reg. et 
Bas. 9. legunt οἰόμενοι, quod haud sper- 
nendum ; namque solet oratio obliqua in 
rectam transire, quod h. |. eo conveni- 
entius est, quod τινὸς---βούλωνται pre- 
cedit, Vid. Bast. Epist. Crit. p. 118. 
Λατ. 

µετεωροσκ. κ. ἀδολέσχ.] Vid. nostra 
Ρἱμοάς. p. 374. Asr. 

ὅτι ταῖς πόλεσιν] Construe: ὅτι ἔοικα 
ταῖς πόλεσιν (κατὰ) τὴν διάθεσιν (αὐτῶν) 
eps τοὺς ἁλ' $ovs. Àsr. 
λέγεις] For. λέγει, videlicet dires é 


vt 


8 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


θος" τῶν ἐπιεπεστάτων, ὃ πρὸς τὰς πόλεις πιχύνθασῳ, eor 
οὐδ᾽ έστιν ἓν οὐδὶν" ἄλλο" σοιούτον φεπονθός, ἀλλὰ δε ἐκ 
πολλών αὐτὸ ξυναγαγέν εἰκάζονα καὶ ἀπολογούμενον 
ὑπὲρὰ αὐτῶν, olov οἱ γρωφΏς τραγελάφους καὶ τὰ τοιαῦ- 
τα μιγνύντις γράφουσι. νόησον γὰρ τοιουτονὶ γενόμενον 
εἶτε πολλῶν νεῶν Tipi εἶτε μιᾶς ναύκληρον, μιγίθε μὰν 
καὶ ῥώμῃ ὑπὲρ τοὺς ἓν τῇ voi πάνταρξ ὑπόκωφον δὲ καὶ 
ὀρῶντω ὡσαύτως βραχύ τι καὶ γιγνώσκοντα περὶ ναυτικῶν 
ui. i. 381. $Tsoa σοιαῦτα, σους Ü$ ναύτας στασιάζοντας τρὸς ἀλλή- 
λους περὶ τῆς κυβερνήσεως, ἕκαστον οἰόμινον δεῖν πυβερνὰν 
μήτε µαθόντα πώποτε τὴν τέχνην μήτε ἔχοντα ἀποδάξαι 
διδάσκαλον ἑαυτοῦ μηδὲ χρόνον ἐν ᾧ ἐμάνθανε, πρὸς δὲ 
φούτοις φάσκοντας ponds διδακτὸν εἶναι, ἀλλὼ καὶ σον λέ- 
γοντα ὡς διδακτὸν" ἑτοίμους πατατέµνεη, αὐτοὺς δὲ aure 
&si v9 ναυκλήρῳ φερικεχύσθαι δεομένους καὶ φάντα ποιοῦν- 
σας ὅπως ἄν σφισι τὸ πηδάλιον ἑπιτρίψη, ἐνίοτε ὃ ἂν μὴ 
ἀείθωσιω ἀλλὼ ὤλλοι μᾶλλον, τοὺς [449 ὤλλους 7] ἀποκτι-- 
νύντας! 5 ἐκβάλλοτας"' ἐκ τῆς νεώς, τὸν δὲ γνναῖον ναύ- 
κληρόν µανδραγδρα ? μίθη Ἰ τοι ἄλλῳ συµποδίσαντας 
σῆς νεὼς ὄρχειν χρωμωένους TOig ἔνουσι, καὶ π/νοντάς τε καὶ 
εὐωχουμάνους *ASiY' ὡς τὸ εἰκὸς τοὺς τοιούτους πρὸς δὲ 
τούτοις ἐπαινοῦντας ναυτικὸν μὲν καλοῦντας καὶ κυβερνη- 
τικὸν καὶ ἐπιστάμινον τὰ κατὰ ναῦν ὃς ἂν ξυλλαμβάνευ 


et corr II.—h ἄλλω éKqt et corr Π.---ὁ τοιοῦτον ΑΘΕΠΟΤΗΞ, τοιοῦτό τι Φ, τοιούτω 
Κ: τοιοῦτο ς.--ᾱ καὶ ὑπὲρ µενον ὑπὲρ v.—* γραφεῖε libri.—Í τοιοῦτο» v, 
τουτονὶ m.—5 πάντας AGTIéDKqemt: ἅπαντας ς.-- ὧν δυνατὸν K.—À ἐπιτρέφν 
ΑΘΗΕΠΦΚΟΠΙΣ: ἐπιτρέφοι *s.—X δ' om e. —l. ἀποκτεινῦντας v.—9 ἐκβαλόντας Km. 
—? πλεῖον OHIIgt, πλὴν t.—»? els c.—P vois τοιούτοις Φ.--Ά ἄρξουσιν ATIom : 


Vid. Heind. ad Phiedon. 6. δ. Λατ. 
όπιτ Sic Bas. 2. et Cod. Reg. 

libri reliqui ἐπιτρέφοι. Asr. 
µανδραγόρφ] Vid. Schol. Ruhnk. p. 


τραγελάφους] Tragelaphus animal est 


commentitum, ex hirco et cervo compo- 
situm (v. Plin. H. N. viii, 83.) Aristoph. 


Ran. 468. Lucian. Prometh. 5. 7. ubi v. 
Hemsterh. t. i. p. 226. Bip. Salmas. 
Exercitat. Plin. p. 862. Wesseling. ad 
Diod. i. 51. 163. Τραγέλαφοι, Chimera 
et similia sunt, ἐν µόνῃ τῇ διανοίᾳ κείµενα 
ὀνόματα, ut Ammonius dicit περὶ ρμη- 
νεία: p. 13. Asr. 

€repa τοιαῦτα] Similiter, eodem modo. 
Protagor. 326. A. οἱ 4' αὖ κιθαρισταὶ 
ἕτερα τοιαῦτα σωφροσύνης τε ἐπιμέλονται. 


169. et de mandragore vi soporifera cf. 
Plin. H. N. xv. 2. Η. Stephan. Sche- 
diasm. vi. 6. et interpp. ad ian. Ti- 
mon. c. 2. Aer. ον ut 

πλεϊν] Navigare, non i. q. αλέον, u 
editores Bipontini explicant. Bas. 3. 
sAeióvas pro πλεῖν, és. Asr. 

τοὺς τοιούτους] -*yp. τοῖς τοιούτοι», 
STEP. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 9 


δεινὸς ὅπως ἄρξουσιὶ 7) κέέθοντες 7) βιαζόμενοι τὸν νεύ- 
κληρο», τὸν δὲ μὴ τοιοῦτον ψέγοντως ag ἄχρηστον, γοῦ δὲ 
ἀλγθινοῦ κυβερνήτου sip: μηδ᾽ ἔπαΐονταςἳ ovi ἀνάγκη αὐ- 

τῷ την ἔπιρέλειαν ποιεῖσθαι ἐνιαυτοῦ καὶ ὡρῶν καὶ οὐρα- 

νου καὶ ὥστρων καὶ πνουμάτων καὶ φᾳώντων τῶν τῇ τέχρη 
προσηκόνσων, εἰ μέλλει" τῷ ὄντι νεὼς ἀρχικὸς έσεσθαι, ὅπως 1. i, 383. 
δὲ" κυβερνήσει" ἑάν ví σινες ούλωντωι" ἑάν τε µή, μήτε 

TÉ yay τούτου μήτε μελέσην οἰομένους" δυνατὸν εἶαι λα- 

βεῖν dum καὶ τὴν κυβερνητιχήν. σοιούτων Q5! περὶ τὰς 
ναὺς γεγνομένων τὸν ὡς ἀληθῶς κυβερνητικὸν οὐχ, ἡγε ἂν 

τῷ ὄνσι μεγεωροσκόπον τε καὶ ἀδολέσχην καὶ ὤγχρηστόν 
auos καλεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἓν ταῖς οὕτω κατεσκευασμιέναις" 1r. 490. 
Luci πλωτήρων; Καὶ μάλα) ἔφη ὁ ᾽Αδείμαντο. Οὐ 

δή, 3» δ ἐγώ, οἶμαι δεῖσθαί σε ἐξετωζομένην τὴν εἰκόνοι 

ἰδεῖν, OTi ταῖς πόλεσι πρὸς σοὺυς ἀληθινους φιλοσόφους «3r! 
διάθεσων ἔοικεν, ἀλλὰ µανθάνεν" ὃ λέγω. Καὶ uA, ἔφη. 
Πρώτον μὲν τοίνυν ἐκεῖνον τὸν θαυμάζονσα ovt οἱ Φιλόσοφοι 

ου τιμῶνται ἐν ταῖς πόλεσι, δίδασκξ τε τὴν εἰνόνω καὶ σει- 

ea πείθεν ὅτι πολὺ ἂν θαυμαστύτερον ἦν si ἐγιμώντο. 
᾽Αλλὰ διδάξα, ἔφη. Καὶ ὅτι τοίνυν τἀληθη λέει ὡς 


ἄρξωσυ *s.—' ἑπαῖοντες ΑΘΕΠΠΙ.---» τῇ om v.—t µέλλοι 9.—? Te ORÓT.—" kv- 
B«prho» &DKqumr.—" βουλεύωνται DK.—* οἰόμενοι AGHIIGDRqemt, οἱομένου 
mag D.—J δλ...γεγνοµέρων om vc.—* ὧτ om m et pr Β. ἡγοῖ v.—* κατασκευασµά». 


ναις Π].---ὃ μάλ o.—c σε δεῖσθαι Κ.---ᾱ διὰ τὴν K.—^* pavüdres er.—f λέχει D, 


ὅπως ἄρέουσω] Vulgo ἄρέωσιν, so- 
lece. Α.τ. 
ὅπως δὲ κυβερνήσει] Int. ἐπιμέλειαν 
ποιεῖσθαι, curam habere, ut gubernet s. 
regat sic, ut scientia et ars gubernandi 
postulat, non ut multitudo imperita vult. 
Δὲ positum est, ac si μὲν precesserit, ut 
centies. Ásr. 
καὶ τὴν xvBepryrudy»] Fieri non posse 
putant, u£ ars regendi cum arte guber- 
nandi comjwngi queat, h. e. ad navem 
gubernandam haud necessariam esse im- 
perandi scientiam credunt, Duplex igi- 
tur officium gubernatoris describitur : al- 
ferum gubernatoris (scientia astrono- 
mica, meteorologica, cetereque ad navi- 
gationem pertinentes), alterum impera- 
toriam : ὀπιμελεία» ποιεῖσθαι τοῦ éviav- 
τοῦ cet. et ὅπως κυβερνήσει dá» τε τινες 
Βούλωνται, dáp τε µή; hmc significantur 
Plat. Vor. 


ο 


V1. 


verbis τὴ» κυβερνητικὴν et γέχνην τούτον 
(τοῦ κυβερνᾷ», i. e. imperandi, ut quae 
scientia et ars ipsum doceant, a multitu- 
dine ipsi subdita fieri curet, eamque co- 
gat omnia ea facere, quam jusserit ; sic 
theoria cum praxi, ut nos dicimus, copu- 
latur, quod imperita multitudo fieri posse 
negat).—Pro οἰθμένους Cod. Reg. et 
Bas. 2. legant οἰόμενοι, quod baud sper- 
nendum ; namque solet oratio obliqua in 
rectam transire, quod h. |. eo conveni- 
entius est, quod τιὲε---βούλωνται pree- 
cedit. Vid. Bast. Epist. Crit, p. 118. 
Asr. 

µετεωροσκ. κ. ἀδολέσχ.] Vid. nostra 
Phredr. p. 374. Asr. 

ὅτι ταῖς «όλοσι»] Constrae : ὅτι ἔοικα 
ταῖς πόλεσιν (κατὰ) τὴν διάθεσιν (αὐτῶν) 
πρὸς τοὺς ἀληθψοὺς φιλοσόφον». As. 
Aéyes] For. λέγει, videlicet derives é 


— 





10 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ὤχφηστοι τοῖς πολλοῖς οἱ ἐσιεικέστατοι σῶν ἓν Φιλοσοφίᾳ’ 
σης μόνεοι ἀχρηστίας τοὺς μὴ χβωράνους κέλιυε αὐτιᾶσ- 
fau ἀλλὰ μὴ τοὺς ἐσιεικεῖς. ου γὰρ d φύσιν κυβθερνήτην 
PUT sia, ἄρχεσθαι ug. aurous odi τοὺς σοφοὺς ἐπὶ 
1... 184. σὰς vuv σλουσίων' θὰ ας ᾖέναι, ἀλλ ὁ τοῦτο" κοµψευσα- 
utro ἐψεύσωτο, vo δὲ ἀληθὲς míQvxar, $c TS πλούσιος 
ii T$ πίνης a qn), ἀναγκαῖον εἶναι) d eri ievrgun. θύρας i ναι 
καὶ πάντα τὸν ἄρχεσθαι δεόμενον ἐπὶ τὰς τοῦ ἄρχειν δυ- 
παμόνου, οὗ τὸν άρχοντα δεῖσθαι τῶν ἀρχομίνων ἄρχεσθαι, 
οὗ e τῇ ἀληθεία vi ὄφελος ) ἀλλὰ τοὺς νυν πολισικοὺς 
ἄρχοντας ἀπεικάζων oig ὥρσι yop ναύταις οὐχ, ἅμαρ- 
στήσει" καὶ τοὺς ὑπὸ τούτων ἀχρῆστους λεγομένους καὶ 
μεσεωρολέσχας τοῖς ac" ἀληθως κυβερνήταις. Ὀρθότατα, 
έφη. "Es σε τοίνυν τούτων XO ἐν τούτοις οὗ ῥᾷδιον εὐδο- 
περμεῖν τὸ βέλτιστον" ἐπισήδευμα ὁ ὑπὸ τῶν τάναντία ὄπιση- 
Δευόνσων, φολυῦ δὲ μεγίστη καὶ ἰσχυροτάτη διαβολὴ yity- 
ντα, φιλοσορίᾳὶ διὰ τοὺς σὰ τοίαυτα «φάσκοτας ἔσιση- 
δεύεν, οὗ οὓς δὴ) συ is τὸν ὄγκαλοῦντα σῇ θιλοσοφίᾳ λόγειν 
ὡς σωμα ῦνηροι οἱ σλεῖστοι τῶν ἰόντων ἐπ αὐτήν, οἱ δὲ ὅσι- 
ειαόστωτοι x gnavor, καὶ ἐγὼ συνεχώρησα ἀλλθη" σε" λέ- 
γι». Ἶ γάρ Nai. (S. 5.] Οὐκοῦν τῆς μὲν τῶν επιεικὼν 
ἀχρηστίας v» αἰσίων διεληλύθαμεν:" Καὶ μάλα. Της 
0$ v9» πολλών ' πονβρίας τὴν ἀνάγκην βούλει σὸ μιτὰ TOUTO 
it. i. 285. δάλθωμωε», καὶ ὅτι οὐδὲ τούτου" φιλοσοφία αἰτία, &y Quvo- 


palo, «ειραθόμεν δώξαμ lli» μὲν οὖν. ᾿Ακούωμεν δὴ 


σ 
λάγεν 1 Meyer X; Myes "ε,--ε 9e! αὐτοῦ AGEIMet, ὑπ) αὐτῶν DK : ὑπ) αὐτοῦ 


g,—^ els $c.— «λησίον Θ.--- τοῦτον Q9. εἶναι σ.----- ἁμαρτήσα Allott, ἆμαρ- 
τόσων GHÓt.—^ ὧν om c.—*? µέγιστον t.—P? πολλὸ K.—A Φιλοσοφίᾳ AIIDKm, 
9: φλοσυφίω *s,—t γάληθέε Θ516.---- τε ΘΠΦΟΚΕ, γε ᾳ.--ἕ ἑληλύ- 


Gaye» m. — robrovs 0.—' hj AHIHDEqvm: Qe *s.—" dye) τῶ D— 


θαυμάζων ὅτι etc. Srz»n. ὑπ) αὐτοῦ] Cod. Reg. ὑπ αὐτῶν, vi- 
λάγει] It& pro λόγαις, senso | jubente tiose. Aer. 
9- scripsimus. Monuit de hoc etiam Ste- — éel τὰς v. vA. θύρας ἰάναι] Vid. ad 
—! Sabjectum est ἀκενος ὁ Gasud- — ii. 7. Aer. 
Similiter Ficinus vertit: adjicias $5. dene] AM, Bas, 1. «t3. 
et aov Prertores, cera loqui oss qui di- Διέλθοµεν. Ast. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 11 
xad λέγωμεν éxsibsy  Gnagurnerrsc obey διημεν" τὴν qoe» 


οἷον ἀνάγκη φυναι σὸν καλόν T$ κάγαθὸν' ἐσόμανον. ἡγεῖτο" n. 490. 
y avra, si "? ἔχει, πρῶτον μὲν ἀλάθεια, 7 2» Duet αὐ. 
τὸν σάντως καὶ φπάντη ἔδει 3 ἁλαζόνι ὅ OTi μηδαμᾷ μιτ- 
ναι φελοσοφίος ἀληθνῆς. "Hy γὰρ οὕτω λεγόμενο». Ozx- 
οὖν t» μὲν" τοῦσο σφόδρα οὕτω" παρὰ δόξαν τοῖς νῦν do- 
κουμάνοις περὶ αὐτοῦ; Καὶ μάλα;. ie "Ag οὖν δὴ οὐ 
µεετρίως ἀτολογησόμεία" ὃσι αρὸς τὸ ὂν πεφυχὰς dí ἁμιλ- 
λᾶσθαι ὃ γι ὄντας" φιλομαθής, καὶ οὐκ ἀσιμένοι' iri oi; 
δοξαζομιένοις εὐχαι φολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ iot xai obe -ᾱμ- 
βλύκωτο οὐδ᾽ ἀπολήγοι TOU poros, spi» αὐτοῦ ὃ ἴστιν 
ἑκάστου viis φύσεως ἀἄψασθαι, ᾧ 9 προσηκει” ψυχής ἐράκ. 

TOU τοιούτουν προσήκη às tuyymi- ᾧ M πλησιάσας 
xci μιγεὶς sv ὅτι ὄντως,. γονήσας' oor καὶ ἀλήθειου, 
γοίη T6 καὶ * ἀληθῶς Can zai σρέφοιτο xd οὕτω"' λήγοι" 
eins, apis ὃ οὗ. "() οἱόν v, $9, parpuirara. T? 
αὖν; τούτῳ Ti parvos ψεῦδος ἀγακᾶν Ἰ πῶν τοὐνανείον 
μισεῖ; Moris? έφη. Ἡγουμένης δὺ ἀληθείας οὐκ ἄν ur. i. 396. 
sors, d opti φάμε μεν αὐτῇ χοβὸν κακὼν ἀπολουθησαι.' 
Πως γάρ; "AAX ὑνιας τε καὶ δίκαιον" ᾖθος, ᾧ $ xci σω- 
Qgorórm έφεσόα,. Optic, ἔφη. Καὶ δὲ φόν ἄλλον τῆς 


Φιλοσόφου φύσεως Χρον ví δι πάλι i &py7i6 dva aua 
(Αάνονσαὶ χάττεω» µέμνησαι γάρ που’ ὅτι Lovi(2n προσῆ- 


* αὐτῶν v, αὐτοῦ q.—! ἐν vé v οί το ég. conf. ad Eutbyphron. p. 361, 17.—— P" 
οὖν K.—5* οὕτω σφόδρα O9t.—h αὐτὸν t.—* udX' c.—3 ἀπολογηθησόμεθα K 

* oDres €DKr.—! ὀπιμένει EKc.—8 προσήκοι ms.—^ irre der Rs.—! γεννήσασι 
Ὀ.---ᾱ ve ἂν καὶ q.—! ζώη τε υ.----3 οὕτω B) ο. λήγει 69t.—9? Ti 0m $.—?9 Ma- 
σεῖν om v.—^ ποτ’ t.— ἀκολουθήσει» q.—* δίκαιον Arce Di cemr et γρ E: µέ- 
Ίριον $,—! ἀναλαμβάνοντα Hs: ccteri üvaykdtorra,—8 τίκτειν 9t.—" που om 8 


el vé ἔχει: For. el ἐν vg ἔχαις. SraPH. — Addend, * ἁπελογηθάμεθα reposito, pu- 

el »y ἔχεις] E Stephani correctione οἱ ticula ἂν post πεφυκὼς non opas est." . 
ὃν r$ ο xor scripsimus ; vulgo ἐν deside- $—D*xiis] l. e. διανοίᾳ, quisi oculo 
lin] Asr, animi, vid. Gataker. ad M. , Aston. Wig. 

Aut, 1. e. ui, pervul Sig- 16. Cf.nostra ad Sympos. c. 3$ 

mificetione ; vid. epp. Ped Vie de — xás'yáp;) Ab eadem persona fortasse 
Idiotiem. p. 408. Asr. continnari hec possent, πῶς γάρ; ἀλλ᾽ 

ἀπελογησάμεθα] Propter sequentes me Tt eic. SrEPH. 
optativos scripsimus ἁπελογησάμεθα pro µέτρων] Cod. Reg. δίκαιον ἦθος, ut 
ἀσολογησόμοθα, quod etiam Ficinus: siwcerum justwmque morem. 
preterita: ὅθεν διφειµεν, de λενέμενον Sed Sed propter sequens σιφροσύνην rectius 
et sequentia efüsgitant, Asr, qui sic in. est, ni fallor, µέτρισφ, Às 


12 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


xo» τοῦτοις ἀνδρία, µεγαλοπρίαµα, εὐμάθεια." μνήμη. 


xe) σου ἔτιλα[ὃ 


ὀµένου ὅτι κᾶς μὲν ἀναγκασθήσεται ὀμολο- 


yii» oig λέγομεν, ἑάσας δι τοὺς λόφους, Sic αὐτους ὧπο- 
λίέψας περὶ ὧν ὁ λόγος, Φαίη ὁρᾶν αὐτῶν τοὺς pir! ἀχρή- 
στους, χοὺς δὲ α«ολλοὺς κακοὺς πᾶσαν καπίαν, τῆς 9053 
Que Bo zc" τὴν αἰτίαν ὀπισκοποῦντες) ἐπὶ πού νῦν γεγό- 
seus, vi soU. οἱ φολλοὶ κακοί, καὶ τούτου δὴ ἕνεκα πά- 
Jur ἀνελήφαμεν τὴν τῶν ἀληθοςἳ φιλοσόφων φύσιν καὶ ἐξ 
ἀνάγκης oprapala- Ἔστυ, Qn, ταῦτα. [S. 6.] Ταύ- 


σης δή, ἦν 


' (yos: τῆς φύσεως δεῖ θεάσασθαι τὰς φθοράς, 


de διόλλυται ἐν πολλοῖ, σµικρὸν δέ vi ἐκφεύγει οὓς 
d? «αἱ οὐ πονηροὺς ἀχρήστους δὲ καλοῦσι xci μετὰ 
, 


ed y M / 4 » 45 , 
1.49). φοῦτο αὖ τὰς μιμουµένας ταύτην καὶ εἰς v0 ἑπιτήδευμα 


καθισταµένας αὐτῆς, οἷαι οὖσαι Φύσεις ψυγῶν sig ἀνάξιον 


απ. 1.397. καὶ μεῖζον ἑαυτῶν ἀφικνούμεαι ἐπισήδευμα,' sro uy gt 


πλημμελοῦσαι, πανταχῇ καὶ ἐπὶ αάντας δόξαν οἵαν λέ- 
εις Φιλοσοφία αροσ]ψαν. Τένας 0i ἄφη, τὰς διαφβο- 
eae! λέει; Εγω σοι, sio», ὦν' οἷός σε γίνωµαι, πειρά- 
σοραι; διελθεῖν. τόδε μὲν οὖν, Oi puit, σᾶς ἡμῖν ὁμολογήσει, 
τοιαύτην Quoi? καὶ α«άντα". ἔχουσαν ὅσα αροσετάζαμεν" 
νυν δή, ϱἶ τελέως µέλλοι Φιλόσοφος γενέσθαι, ὀλιγάκις ἐν 
ἀνθρώτοις φύεσθαι καὶ ὀλίγας. 7? oUx oii; Σφόδρα γε. 
"Τούσων δὴ τῶν ὀλίγων σκόπιι ὡς τολλοὶ ὀλεθροι καὶ µε- 
φάλοι. Τένες δή: Ὁ μὲν φᾳάντων θαυµαστόσατον ἀποῦσαι, 


Φε εὐμαθία c.—2* μνήμη om c.—? μὲν om Am.—* ὅδη om ΑΌΠΙ.---» µεταβολή: 
v.—D ἁποσκοποῦντες q.—^ τούτων v.— τῶν ὧς ἀληθῶς Φᾳ0.--- θεάσεσθαι τὰς δια- 


LI 
$opàs v.—! abrois 9.—5 πολλαχοῦ...πανταχοῦ K.—h δὲ &t.— e.— 


κ dà» Θ01.---ἰ φειράσωµαι v.— sdpr 


Φαίη ἂν] Ita olim reposui. Verum ἂν 
non opus est, quum aís prrteritum 


τῆς ἤδη διαβολῆς] For. τῆς δ) διαβο- 
Afjs. Vel potius τῆς δὲ τῆς διαβολῆς, 
Βταρη. 
τὴς δη] δη est igitur, at centies 
usurpatur. Ásr. qui sic in Addend. * Ma- 
lim ταύτης δὴ vel δὲ διαβολῆς; δὲ enim 
Jungit et redintegrat orationem interrup- 
tam. Vid. ad Legg. iii. 14.' 
$. 6. μέλλα] . Reg. μέλλει; sed 
wectius habet optativus propter ptece- 


—h spoerdtauey K.—? τελείως q.—? 


dens προσετάξοµεν (Cod. Reg. προσετά- 
ἔαμεν). Ast. 

ὀλίγαι] Scribendum puto óAfyess, 
vel ἐν ὀλίγοι. — Sic Fic. raro ὃν paucis- 
que oriri. Srz»n. 

ὀλέγαι] Stephanus scribi volebat ἐν 
ὀλίγοιε, Ficino preeunte, sime causa; 
etiam in sequentibus de φνχβῷ, non de 
homine ea& przedito sermo est. Sensus 
est, *raro in hominibus talem animum 
nasci, ita ut parvus earum numerus sit.' 
Sic c. 9. ὄλίγης καὶ ἄλλων γεγνοµόνη. 

8T. 


$ μὲν---θκυμασγότατο»] L. q. τοῦτο 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 18 


ὅτι ἐν ἕἵκαστω ὧν ἑπηνέσαμοον φῆς φύσεως ἀπόλλυσι τὴν 
ἔχουσαν Ψυχὸ» xci GOTT. Φιλοσοφίας. λέγω δὲ ἀνδρ. 
a, σωφροσύρην καὶ πάντα & διήλθομιν.ὲ ΄Ἄτοπον, ἔφη, 
ἀπουσαι. Ew: τοίνυν 25235 ἐγώ, πρὸς τούτοις σὰ λεγέό- 
ρα ἀγαθὰ πάντα qhsigsi καὶ ἀποστα, κάλλος" καὶ 
πλούτος καὶ ἰσχὺς σώμιωτος καὶ ἔυγγένμα i εῥῥωμένη ὂν 
són xai φάντα τὰ τούτων. οίχεῖα: ἶχεις γὰρ rà σύπον 
a»' λίγο. "Evo, ἔφη: καὶ ἡδέως y ἀν' ἀκριβέστερον ἃ ἁ 
λέγεις Συθοίμην. Λαρβοῦ volu, 3» ὃ᾽ à ys ὅλου αυτοὺ 
glo, xoi σοι εὐδηλόν" vs" φανεῖτα, καὶ οὐκ ὥτοπα" δδ- 
ξει τὰ προειρηµένα περὶ αυτών." Iac oU», ig», REUS; 
Παντός) ἦν ὃ 6 εγώ σπόρµωτος te: ; φυτοῦ," sis ὀγγείων" 
eire TU» Colom, i ἴσμε ὅτι τὸ ry συχὸν τροφής ἧς προσήκει 
ino pn a ὥρας μηδὲ τόπου, ὅσρ d ἂν ἐῤῥωμενέστερον' ᾗ Ἶ, 


τοσούσῳ STA SIÓVA inui τῶν αρεπόντων" aoo γάρ που - 


κακὸν | ἐναντιώτερον ἢ TG d ἀγαθν. Πως δ᾽ o9; "Exit 
δή, οίμαι, λόφον τὴν ἀρίστην φύσω εν ἀλλοσριωτέρῳ οὗ- 


οὓς δὴ διάλθοµεν Τ.---3 τοίνυν om Gét.—" κάλλος om q.— ὃν ér.—t γὰρ ο.-- 
" ὤδηλον 6t.—" τε om Θ.--- Éroror οκ. αὐτοῦ GTIéDEKqtt.—? sdrros Am 


et pt X.— φυτοῦ πέρι ἡ σπέρµατοι q.—* rye m.—bh ἐρρωμενέστερος m.— 


ότατον; vid. Matth. Gr. θρώπων αὐτῷ ἄμεινον ἔσεσθαι (non tam 


Gr. p. 660. Mox ἓν ἕκαστον ὧν, i. e. 
ir deneror τῶν Tí Qócens, & ἐπῃνέσα- 
is et ad sequens Éxovcar intellige 
Tabry» T)» $ócw. Λατ. 
7b» τύπον ὧν λέγω] I. ο. Τὸν τύπο» 
(genus) τούτων, & λέγω. Αοτ. 


ds Bas. 2. δοξάσα. Λοτ. 


est t positivo. Coeparativus ο enim, ut 
uberius exponamus, quod smpius jam 
attigimus, sseepenumero ita ponitur, ut 
relationem exprimat ex orationis neru 
intelligendam. v. c. Xenoph. (Econ. vii. 
$2 25. ὅτι πρὸ» τὶ τὸ άν οὗ κἀκιόν 
στι φοβερὰ» εἶναι τὴν ψυχή»: quod ad 
servandum attinet, non tam malum est, 
si animus est. timidus (int. quam in aliis 
rebus, ia quibus timor pro malo baberi 
debet). olit. i. 20. p. $48. E. obxéri 
(nicht mehr so εἰ). Polit. v. 


Ms. D. à pire πρὸς (ege ire πρὸς dr. 


bene, quam cogitat). viii.* 554. D. ὅτι 
οὑκ ἄμεινον.  Phedon. 105. A. οὗ χεῖ- 
pov. $. 20. Heind. μᾶλλον (magis, int. 
quam oporteret). Isocrat. Areopagit. 
5. p. 140. Coray. κάκιο. Sic etiam 
πρεσβύτερος (non tam juvenis, quam ci- 
detur esse, igitur jam gravis annis) νεώ- 
Tepos. Plerumque comparativum cen- 
sent pro positivo positum esse, ut Ste- 
pban. de ect. p. 38. Gataker. Op. 
Crit. p. 132. αμ. ad Gregor. p. 46. 
Valcken. ad Herod. p. 126. Sed. bene 
jam Reizius monuit (de Accent. [nclinat, 
p. 54.), in hoc comparativi usu rem com- 
paratam intelligendam esee.—Pro κάκιον 
Boeckbius in Plat. Min. p. 103. legi ju- 
bebat κακίον’, de quo dubito; etenim 
ἀπαλλάττειν proprie est discedere, ευα- 
dere, i. q. ἀπέρχεσθαι, ἀποβαίνειν; deinde 

ri (vid. Boissonad, ad Philostrat. Ἡο- 

roic. p. 319.); hinc propter primitivam 
discedendi s. evadendi significationem 
cum adverbio conjungitur. Asr. 


14 "X HAATONOZ 


σαν τροφή χάκιον ἀταλλάττεν της φαύλης. Ἔχαι 
Οὐκοῦ», 7 ἦν ὃ ἐγώ ὦ ᾿Αδείμαντε, καὶ τὰς ψυχὰν οὗ din 
Quos» τὰς εὐφυεστάτας vanis maidoywyíag συχούσας 
διαφερόντως κανὰς γόγνεσθαι, Ἡ 3 ott và μεγάλα adis. 
µατα καὶ e» Apo roy? πονηρίαν ix Φαύλης ἀλλ οὐκ $x 
ρεονικ ης φύσεως sop διολομένης! γήγνεσθαι, có δι 
Quei βεγάλων οὔτε ' ἀγαθων οὖτε πακῶν αὐτίαν qori ἔσισ- 
£o; Οὔς, ἀλλά, ? 2595 o6 οὕτως. ^H» τοίνυν ed TOU 
1. 493. Φιλοσόφου φύσω, ὧν pn oia, μαθήσεως φροσηκούσης 
«9277, eic σᾶσαν ἀρετὴν ἀνάγκη ἡαὐξωνομένηὴ. ἀφωωήσθαι, 
$à» δὲ μὴ s» «ροσηκούσῃ σταρεσά σε κου φυτευθώσα 
viera, LJ πάντα τάναντία αὖ, ἐὰν μή τις avr) βοψθη- 
σας" θεών τύχη. A xoci σὺ »ysi, ὥς περ οἱ φολλάώ, διαφ- 
δειρομένους σιὼς εἶναι ὑπὸ σοφιστῶν νέους, διαφθεήροντας 
ui. i, 289, δέ vias" σοφιστὰς ἰδιωτικούς, ὅ ὁ vi κα. ὧξιον λόγου, 
ἀλλ ουκ αὐτους ToU; ταυτα λόγοντας μεγίστους μὲν 
εὗαι σοφιστάς, παιδεύειν δια σελεώτατα καὶ ἀπεργάζισ- 
θαι οἵους βούλονται εἶναι καὶ μου καὶ πρεσβυτέρους, καὶ 
ὤνδρας καὶ γυναῖκαςι Πότε δή" 7 ? 0 or. "Oran, εὔπον, 
ξυγκαθεζόμενοι ἀθρόοι φολλοὶ tig ἐκαλησίας ᾗ εἰς δι- 
καστήρια" 3 θέασρα 5 στρατόπεδα 5 dias ὤλλονρ ποινὸν 
πλήθους" ξύλλογον e» πολλῷ θορύβν τὰ μὲν ψέγωσι τῶν 
λεγομένων 5 πρατσοµένων, τὰ à TOY IP, ὑπερβαλλὸ»- 
σως  λάσερα καὶ ἐκβοώντες καὶ αβοτοῦνσες, πρὸς δ᾽ αὐτοῖς 
αἱ σε τέτ καὶ 0 τόπος . ἐν M ὧν dcn ἐπηχοῦντος δικλά- 
σιον θόρυβ ου παρέχωσι TOU ψόγου καὶ” ἐπαίνου. $» δη” τῷ 
σοιούτῳ τὸν νέου, TOY λεγόμενον, viva, οἵει" καρδίαν $0 61v S" 


€ ἔχειν Φ:.--4 παιδαγωγείας $.—* ἂκ γρ Ε.---ἵ T om $t.—€8 διολομέ 
yns ΑΠ, διελοµένης m: διολλυµένης iiri p 9r.— ua μὲν ἀνάγκη $.—3 αὖ 
ξανομένην ΑΘΠΦΗΚΟΙΤ: αὐξομένην s.—k* μὴ dy ΑθΠΦΙΚΟυΕ: ἐν μὴ s.—! τε Οἵ 
II.—? θεῶν abri; βοηθήσας &r.—^ διαφθειροµένους név τινας q.—9? καὶ om m et { 
H.—P τοὺς om m.—A τε v.—' δέ Gét et corr E.—* f om &.—t δικαστήρια 3$) « 
ἐκκλησίας &r.—'* κοινὸν ToU πλήθους q.—"' 0 m.—* ψόγου καὶ AOIIPDKqmi 


Wóyov τε καὶ *s.—* δὲ K, δὲ v. mois τοιούτοις ϱ.-- τὸν m.— τίνα Ar οἵει q.- 


καὶ τὰς ψυχὰς] Respexit bunc locum ἀνάγκη legitur, Cod. Hegià. auctoriti 
Pausan. vii. 17. Cf. infra c. 9. p. 495. deierimus, Asr. 
B. Asr. ὅτι καὶ ἄξιον λόγου] Id quod. snirel 
ἀρετὴὺν ἀνάγκη] μὲ», quod vulgo anto — est, int. quod putant homines, σοφισ" 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 


15 


1*4 ^ ο) 

3 ποίαν ἂν αὐτῷ παιδείαν ἰδιωτιχὴν ἀνθίξει, 2» οὐ κατα- 
€"  ὃ εν «ο / , 4? 7 » 7 

χλυσθέσαν υπο του τοιούτου ψΨόγου 31 ἐπαίνου oiyneio- 


θαιὶ φερομένην κατὰ ῥοῦν ᾗ 


ἂν οὗτος Φέρηιξ καὶ φήσειν 
y 


3 y 4 ’ Ν 4 , N A» / 
vt τὰ αὐτὰ τούτοις καλὰ καὶ αἰσχρὰ εἶναι, καὶ ἔπισηδεύ- 
«v *'À * i ” ^ ! / λα... 
σειν ἆ περ ἄν οὗτοι, xoi ἔσεσθαι τοιουτον Πολλή, 2 δ ὃς, 


ὦ Σωπκρατες, ἀνάγκη. [S. 


T 
τὴν µιεγίστην ἀνάγκην εἰρήχαμο. 
ἔργω προστιθίασι λόγῳ μὴ πείθοντες οὗτοι οἱ παιδευταί σε wi. i. 200. 


.] Καὶ µήν, 2» δ᾽ yo, οὔπω 


Ποίαν, ἔφη. "H» 


^ "E D 7 e Nh s. / , , 

zai σοφισταί. 5 ovx οἴσθα ovi τον pur) πειθόµενον ἀτιμήαις 
à / Ν / 4 N / i 

τε καὶ χρήµασι καὶ θανάτοις xoXkQouri»; Καὶ µάλα, 

»* ΄ "5 ή M «4 

$Qx, σφοδρα. Τίνα οὖν ὤλλον σοφιστὴν οἵι 5 ποίους 

9 A] 

ἰδιωτικοὺς λόφους ἑναντία γούτοις τείνοντας, κρατήσεων" 


Ono μὲν οὐδίνα, 3 ὃ᾽ ος. 
καὶ 


Ov γάρ, ἦν 0. ἔγω ἀλλὰ 


κ 9 ο” i y y M ΄ LÀ 
T0 emi tesi *oÀÀ9 αγνοία. ουτε γαρ γιγνεται ουτε 
N 


/ , M [4 9 e 5 λ , 4 
γέγονε οὐδὲ οὖν µη γίνηται αλλοιον ἦθος «ρος αρετην πα- 


* Kyu» θΗ..---ὃ κατακλυθεῖσαν ΘΚ.---ὁ τοῦ om ΦΙ.---ᾱ οὐκ οἰχήσεσθαι Φτ.---" κατὰ 


Boso φεροµένη» H.—! of Rqm.—5 φέροι H.—^ τὸ Am.—! 


pd. υ.--ᾱ τ[ν᾽ c.— τεί- 


verra K, weíferras 9t.—" κρατῆσαι ἴις--ᾱ ἦν δ ἐγὼ om GTIeDKqt.—»^ ἐξαίρωμεν 


ἱδιυτικοὺς, non vero nowb» φ«λήθουτ tÓA- 
Άσγον juventutis mores corrumpere. Ásr. 
*b Aeyópevor] | Affertur ct alia lectio, 
Pl Ἀσγόμεο» : sed mendosam esse puto. 
ic supra τῶν λεγοµόνω», illis ipsis 
vesbis τὸ λεγόµενον, qum proverbiis pre- 
4 , i inse ostendimus. Syz»n. 
TÍ»s—eÍ« καρδία» Toye»] Quid illi 
credis tum animi esse, ut Terent. Eunuch, 
Y. e M. ic ellas credis tam χω fu- 
isse i » Wexhr et γνάόµη» 
ἔχειν Grieci usurpant. — Isocrat. Tra 
860. Coray. (7 οἴεσθέ µε rdpm» 
ber; Vid, P. Victor. Lect. Var. i. 7. 


τῷ ἀνθέχοιν] αὐτῷ dativus commodi 


sistere. Àsr. 

οἰχήσεσθαι] Ex quodam vet. affertur 
parGcula οὐκ ante οἰχήσεσθαι: verum ut 
bec locum babere posset, loco suo pel- 
lenda eseet fortasse que est ante xara- 
αλυσθάσαν. nam duas quidem negationes 
spud Grecos in muitis loquendi generi- 
bus magis negare non ignoro: verem he 
mon diversis eodem tamen pertinentibus 
verbis jengerentur, sed. uni eidemque 


οἰχήσεσθαι. neque enim οὗ que est ante 
ticipium κατακλυσθεῖσαν cum ipso 
jungitur, sed cum οἱ : quamvis 
non scribatur οὐκ, sed οὐ. STrzPu. 
καὶ yon καὶ prescedente negatione 
negat, vid. Wyttenbach. Bibl. Crit. vol. 
iii. p. iv. p. 4. Asr. qui sic in Addend. 
* Ad καὶ repetendum οὗ e pregressis, et 
q$fr«» ita positum est, ac si non παιδεία» 
(Άν οἰχήσεσθαι φοροµένην), sed ipse, de 
quo disseritur, in antecedentibus memo- 
ratus sit, Nisi malis ὥσγε pro καὶ legen- 
dum esse statuere ; quum sexcenties καὶ 
et ὥστε inter se permutata reperiantor.' 
6. 7. τούτοις] Ald. Bas. 1. et 2. τού- 
Tovs. Αοτ. 
οὔτε γὰρ γίγνεται] Sensus, * Nemo 
unquam alius factus est (mutatus est s, 
mutari potuit: nunquam profoit insti- 


tatio ad virtutem illorum institutioni re- 


ugnans eamque studens confringere) 
Tel dt vel fieri ullo modo potest, ita ut 
ad virtutem instituatur, non ad vanam 
gloris, potentis al. cupiditatem, quam 
multitado eucupator: nemo facile mu- 
tari servarique potest e perniciosa multi- 
tudinis institatíone, quz optimum quem- 
que ad se rapit malosque cogit indoere 
mores! Αοτ. 


16 


IIAATONOZ 


x A ΄ , 4. 9 ΄ «vy t ^ 
ga τὴν τούτων παιδεία» πεχαιδευµένον, ἀνθρώπειον, o $rai- 


ρε’ θέῖον μάντοι κατὰ τὴν παροιµάαν ἐξαιρώμιν" λόγου. 


κα 
εν 


γὰρ χρὴ εἰδέναι, 0 ví περ ἂν σωθὴ τε καὶ γίνηται oiov δεῖ3 


, ^ ^v ^e 3 * -” 
τι 495. ἐν σοιαύτῃ καταστάσει πολιτέιῶν, θεου µοῖραων αὐτοὶ σω- 


σαι λέγων οὐ κακῶς ἐρες. Ουδ’ ἐμο ἄλλας, ἔφη, δοκεῖ. 
"Er τοίνυν σοι, ἦν 0' ἔγώ, πρὸς τούτοις καὶ v00s δοξάτω. 
To «oiov; Έκαστος τῶν μισθαρνούντων ἰδιωτῶ, οὓς δη 
οὗτοι σοφιστὰς καλοῦσι καὶ ἀντιτέχνους ἡγοῦνταωι, μὴ ἅλ- 
λα παιδεύειν Ἰ ταῦτα" τὰ τῶν πολλών δόγματα, ἆ δοξά- 

ουσιν όταν ἀθροισόώσι, καὶ σοφίαν ταύτην καλεῖν, οἱόν σερ 
ἂν εἰ θρέµµατος μεγάλου καὶ ἰσχυροῦ τρεφοµένου τὰς 
ὀργάς τις καὶ ἐπιβυμίας κατεµάνθανεν, oam v5 προσελθεῦ 
χθὴ καὶ ὅτη ἄψασθαι αὐτοῦ, καὶ ὁπότε χαλεπώτατον 9 


. / Ν Y A 9». * 
μα. i. 291. apa oT TOV" καὶ 6X τίνων γίγνεται, xci Φωώνας δη εφ οις 


ἔχαστος" εἶωθε Φθέγγισθαι, καὶ ote) m) ἄλλου ΦΘΕΥγο- 


Aeriemt, ἐξαίρομε» ΏΚυ, ἐξαιροῦμεν q : ἐξαίρω s.—P δὰ c.—^ αὐτὸς ο.---- ἕκαστον 


ος.---- ταῦτα om Bn.—t 


δόγµατα om v.—* ἂν om 8.—" χαλεπώτατα K.—" πρα- 


T 
ότερον Φ, πραότατα K, πραότερον t.—X ἂν dq? ἑκάστοις q.—J otas ΑΘΕΠΜΟ: οἷαις 


πεκαιδεύµενον] Iia ut insiituatur (vi 
preesentis, vid. Fischer. ad Weller, t. ü. 
p. 209.), cf. nostra ad Phrdr. p. 269. 
et παρὰ est contra: ad virtutem, non ad 
vanam, quam docet multitudo, gloricw, 
potentie cet, cupiditatem. Asr. 

ἐξαιρῶ] lta pro ἐξαίρω scripsimus (vid. 
Heind. ad Thest. * 61.) Cod. Reg. et 
Venet. ἐξαίρομεν. Ficinus vero, qui ver- 
tit, Juxta proverbium excipiamus, videtur 
legisse ἐξαιρῶμεν. AsT. 

λόγον] In preced. edit. male λόγον: 
unde male interpretantur quidam cum 
Erasmo, divimkm excipio sermonem. 
SrEPH. 

ἕκαστον] n preced. edit. scriptum 
eat ἕκαστος, quum tamen sequatur παι- 
δεύειν et καλεῖν. — Àt Fic. quum deberet 
ἕκαστον mutare in ἕκαστος, maluit, reti- 
nendo ἕκαστος, ex παιδεύειν et καλεῖν 
facere παιδεύαι et καλεῖ. vertit enim, 
Quisque eorum qui privatim accepta mer- 
cede homines erudiunt, quos quidem 40- 
phistas et emulos artium appellant, nihil 
aliud docendum pulat, quam multorum 
sententias, in quibus consentiunt, quoties 
comgreganiur: atque hamc sapientium 
vocat.  Genuina tamen lectio est ἕκα- 
στον cum illis infinitivis, quia pendent. 


hsec a verbo δοξάτω. Sr&»n. 

ἐφ' ols ἕκαστος]  Torsit me hic locus 
tum propter ἕκαστον, et ols, quod ad ver- 
borum ἀκολονθίαν seu orationis structu- 
ram, tum propter ΦθέγγΎεσθαι, quod ad 
sensun) atunet: tandem vero suspicatus 
sum ἕκαστος quidem in ἕκαστον, et ole 
in als, at αι in mu- 
tari debere, ut sit hic loci hujus sensus, 
Kt voces, quas quum effert uwnumquod- 
que illorum animalium (quamvis singu- 
lari antea usus fuerit) solet demulceri. 
Id est, Quas quum effert, indicant ipsum 
demulceri. Sic tamen et Fic. vertit quasi 
legeretur, καὶ $wràs δὴ &s ἕκαστος ἐφ 
ἑκάστοις εἴωθε nam ἕκαστος 
etiam retinet : quamvis non babeamus (ut 
opinor) quo referre possimus. Verum 
ita ille, Voces item quas in singulis quis- 
que solet exprimere. quum tamen hac 
precesserint, Veluti siquis vasti cwjus- 
dam animalis bruti, robusti εἰ 
ab homine enutriti, iras et cupiditates 
singulas observaverit, quave ratione edire 
hoc deceat, qua atírectare: item quando 
vel ferocius est, vel mitius: et ex quibus 
causis (ale fiat. Quod si extarct in quo- 
piam exemplari hec lectio, καὶ ás 
ἐφ᾽ ἑκάστοι ἕκαστον εἴωθε «26a, 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 


17 


prov ἡμεροῦταί τε καὶ ἀγειαίνει, xarapadoy δὲ ταῦτα 
πάντα" ξυνουσίᾳ σε καὶ χρόνου σριϐῇ σοφίαν τε χαλέσειε 


xoi we vi xm συστησάµινος ἐαὶ διδασκαλίαν σεέποιτο, μῃ- 
sy εἶδὼς τῇ ἀληθιίᾳ τούτων σὼν δογμάτων τε sai έφιθυ- 


quiin, 0 σι καλὸν 7] αἱ 


ὃν ᾗ iyu à d xxr ᾗ δίκαιον 5 


ἄδικον, ὀνομάζοι" à πάντα ταῦτα ἐπὶ ταῖς τοῦ [Mey 
λου ζώου δόξαις, oic pán χαίροι à $X6i90 ἀγαθα" Rad 
οἷς δι ἄχθοιτο RA x ὤλλον di µηδίνα ἕ ὄχοι λόγον σε 
αὐτῶν, ἀλλὰ τάναγκαῖα δίκαια καλοῖ' καὶ καλά, τὴν f 
ToU irri παὶ ἆγαθου φύσω, ὅσον διαφέρει τῷ ὄντι, 
prs ἑωρακὼς sin μήτε ἄλλῳ δυνατὸς δήξαι. φοιοῦτος δὴ 
a» αρὸς Διός οὐκ ἄγοπος ἄν σοι δοκεῖξ εἶναι παιδευσής i 


JH οὖν vi 


"Egory, is. 


τούτου doxsi διαφέρει ὁ ὁ σὴν 


τῶν "oA ay xai πανσοδαχῶ» ζυνιόντων «ὀργὴν καὶ ἡδονὰς 
πατανενοηκέναι σοφίαν ἡ ἠγούμινος, di e γραφικῇ dd ὃν 
μουσικῇ είτε δὴ ἓν mori); ὅτι μὲν γὰρ ἑάν τις τούτοις 
epu ἐπιδειπνύμνος 9 " ποΐησιν 5 TIG ἄλληνὶ ὁημμουργίαν 


3 σόλει διακονία», κυρίους αὐτοῦ 


^k 


τῶν ἀναγκαίων, 7 Διομηδεία λεγομένη ἀνάγκη' aoi» αὐτῷ 


95.—7? πάντα om pr H.—5 ὀνομάζει Hr.—h Ti I ταῦτα πάντα OHOKomt.— 


à χαίρει HEnt.—* ἆγαθὸν Θ.--- 
Ὀ Φτ.--ᾱ αὐτοῦ R. 


spinime rejiciendam censerem. ΤΕΡΗ. 
&s ἐφ᾽ οἶτ] Pronomen &s, quod salvo 
sensu abesse nequit, mca sponte adjeci. 
Sic et Ficinus, voces item, quas in sin- 
gulis quisque solet exprimere. | Deinde 
oTr' scripsimus pro ἕκαστος ; sub- 
jectum est emm τὸ θρέµµα µέγα καὶ ἴσχυ- 


pbr, quocirca ἕκαστος locum habere ne- 4j 


que Sic et infra: ols μὲν χαίροι ἐκεῦο. 


ἡμεροῦταί τε κα)] Hic particulam καὶ 
ín $ mutandam esse, aut saltem pro $ 
accipiendam, fateri necesse est. nam 


ἡμεροῦταί Te καὶ ἁγριαίνει, non aliud est 
quam quod modo dixit, χαλεκώτατον 1) 


πρφότατον. STEPH. 
καλέσειε] In optativum transit oratio, 
quod haud infrequens est. Asr. 
δοκοίη] Vulgo Sox. Optativum 
stalant : olóv—xaAéctie ut 
ne »- vidit Mattb. Gr. Gr. p. 729. Asr. 
lat. 


Vor. VII. 


{ καλοίη 6, καλεῖ K, καλεῖ τ.--ἕ δοκεῖ 
*s.— ^ ὅτι 9DKt et pr ΘΠ, à τὸ 4 et corr 8, Boris mg D.— 
—! 3 ἀνάγκη BH, 3 ἀνάγκη 9t, 4. ἀνάγκη 0, ἡ ἀνάγκη r.— 


EY AM 


6 ἡγούμεος] I. e. ὃς ἡγεῖται τὸ κατα- 
νενοηκέναι τὸ» τῶν πολλῶν-- ὄργὴν καὶ 
ᾠδονὰς εἶναι σοφία.  Infinitivus κατανε- 
ναηκέναι etiam absque articulo substantivi 
partes agit, qua de re jam smpius mo- 
nuimus. Ásr. 

fj τυα ἄλλην] In Ald. et Bas. 1. deceat 
. Bas. 2. vero exhibet $4 ἄὄλλην ird. 
AsT 

όλα] Malim πόλεως, ut in uno vet. 
SrrPR. 

πόλεως] Bas. 2. quod Stephanus το» 
scribi volebat ; sed significantius est πό- 
Aet, propterea quod διακονεῖν πόλιν est 
urbem administrare, πόλει vero urbi mi- 
nistrare i. e. multitudini servire ac blan- 
diri. Solent vero substantive casum sibi 
adsciscere, quem verba comitem babent, 
unde derivantur, vid. nostra ad Sympos. 
p. 262. Asr. 
$ Διομήδεα ἀὠάγκη] Vid. cehol. 


σοιὼν τοὺς πολλοὺς πέρα irr. i, 303. 


18 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ο M. *v ^v N 
ταῦτα". ἆ ἂν οὗτοι ἔπαινώσι. ὡς δὲ καὶ ὀγαθὰ καὶ καλα» 
n" ^e / 4 . ο” / 
ταῦτα σῇ ἀληθείᾳ, ἤδη πωποτὲ τουὶ Ἰκουσὰς αὐτῶν λόγον 
, , / ^5 ’ , "9 * 4” * 35 
διδόντος οὐ καταγέλαστον; Όέμαι ὃς y, 7 δ ὃς, ovd 
9 /, ” / P4 r ? ΄ 9 
ἀκούσομαι. [S. 8.] Ταῦτα τοίνυν αἄντα" ἐννοήσας ὀκεῖνο 
, / » NT ν ^s» ON SN 4 / 
ἀναμνήσθησι. αυτο τὸ χαλὸν ἄλλα µη τὰ πολλα καλά, 
» »* w 
5 ωὐτό τι ἕκαστον X0" μὴ τὰ πολλὰ ἕχαστα ἔσθ ὅπως 


i. 494. φλῆθος ἀνέξεται 9 ἠγήσεται εἶναι Ηκιστά y, ἔφη. ὢι- 


λόσοφον μὲν ρα, ἦν δ εγώ, πλήθος ἀδύνατον εἶαι; ᾿Αδύ- 
νωτο. Kai τοὺς Φιλοσοφοῦντως ἄρα ἀνάγκη” ψέγεσθαι" 


ϱ ) ο , , 
ὑπ αυτων; Ανάγκη. 


8 Lr fs 
Καὶ ὑτὸ τούτων δὴ τῶν ἰδιωτῶν, 


ο ew y .« 4 9. —- , ο 
ὅσοι αροσομιλοῦντες ὄχλῳ ἀρίσκει αυτῷ ἔπιθυμουση. 


Δήλο). 


Ἐκ δὴ τούτων τίνα 0p σωτηρίαν QiXoroQo 
’ 


/ 


φύ- 


σει rv ip τῷ ἐπιτηδεύματι µείνασαν pog τέλος ἔλθκῶ; 
ἐνήόει δ᾽ $x vay ἔμαροσθε. ἁμολόγηται γὰρ δὴ ἡμῖν εὖ- 
Ld 


µάδιια καὶ µνήµη καὶ 
σης εἶναι σῆς φύσεως. 


ἀνδρία καὶ μεγαλοσρέπεια ταύ- 


Ναί. 


9 e 9 AN » ρω «κ 
ΌΏυκουν suÜug $» πᾶσιν o 


^ e xy y , e » 9v Ν 
σοιουτος πρωτος ἐεσται εν απασυ, ἄλλωὼως σε χα! εαν TO 


σῶμα Quy προσφερῆς" σῇ ψυχΏ; Τί ὃ᾽ οὐ μέλλει ἔφη. 


ux i. 303, Βουλήσουται δή, οἶμα!, αυτῷ χρῆσθαι, ἔπειδὰν πρεσβύτερος 
e 


, e Lond ο 
φέγνηται, ἐπὶ τὰ αὐτῶν πράγματα οἱ τε οἰκεῖοι καὶ οἱ 
” x » y» t 7 X» b d * 
πολίται. lloc ὃ οὗ: "Ywoxticovrou αρα δεόµιενοι καὶ 
^e ’ N , A 
σµωντες, προκατωλαμ[βάνοντες καὶ προχολαπενοντες τὴν 


* παῦτα ΑΘΠΦΓΡΚΦΡΙΗΤ: πάντα ς.---ᾱ el ὅ, ds t.—0 δὲ καὶ mt.—P καλὰ καὶ ἆγαθὰ 
Θ6Φυζς.--4 του om K.—' πάρτα τοίνυν ταῦτα v.— καλά om pr H.—t αὐτόθι s.— 
. καὶ ἀλλὰ c.—" ἀνάγκη ἄρα c. —". ψεύδεσθαι .--ᾱ ὅ...ἅπασιν om &r.—Y fora 
πρῶτος K.—* προσφερὲᾳ ὥς, προσμερὲς m, —* γέγνηται ΑΘΕΠΙΦΙΠΙΙ : γένηται *5.— 


Ruhnk, p.170. J. Bapt. Pius Annot. 
Postum. c. 1. Groter. Thesaur. Crit. t. 
i. p. 888. Themist. Orat. xxi. p. 251. C. 
* Zenob. Suid. Λεγομένη est, que dicitur. 
wi Herod, vi: 0l. éy τῇ θεράκν καλου- 
. Vi oogev. Viger. p. 15. 
ed, Herm. Asr. s em F 
$. 8. abró τι ἕκαστορ] Unumquidque 
per δε. Ald. Bas. 1. eig. abró τι: vi- 
tiose αὐτόθι Steph. Asr. 
Φιλόσοφον-- πλῆθος] Cicero Tuscul. 
i. * Fat enim philosophia paucis contenta 
judicibus, multitudinem consulto ipea 
fugiens eoque ipsi et suspecta et inviga.' 


"y 


εὐθὺε ἐν παισὶν] Sponte sic scripsimua 
pro ἐν κᾶσιν propter sequens ἐν ἅπασιν 
et sensus causa ; accedit, quod εὐθὺς et 
sequens πρεσβύτερος manifesto παισὶν 

t. Idem postea vidi De-Geer 
Diatr. in Plat. Polit. p. 58. propoauisse : 
* h. |. videtur pro ἓν vac: legi debere ἐν 
παῖσιν (sic).' AsT. 

Tb σώμα (int. αὐτοῦ) $vj] Natura 
est, sensu neutro & φῦμι, ut c. 10. ὅταν 
µεγάλη yvy $vf. Epist. vii. p. 348. E. 
κακῶς δὲ ἂν φυῇ προσφερέ. At Steph. 
* Legitur eGam προσφερὴς τῇ Ψνχῄ, quam 
lectionem alteri prefero. Sine causa. 
Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 19 


’ 9 ^ / e e y e ’ 
ῥοελλουσαν αυτου δύναμει». Φιλεῖ γουν, $5, οὕτω ΥΙγγεσ- 
| Hv »y "o , / b ^ ^ , 
θαι. Τί οὖν οἵει, 7» ὃ) ἐγώ, τὸν τοιοῦτον ἓν τοῖς τοιούτοις 
4 »y LEY / / / * ^ 
V0/320 81), ἄλλως τε χα! 60V τυχη μεγαλης πολεως QV χαι 
9 , κά / ^ 4 / 
6r ταύτῃ πλούσιός σε καὶ γενναῖος, καὶ ὅτι εὐειδὴς καὶ µά- 
LÀ LA / 
ye; ἄρ ου πληρωθήσεσθαιὰ ἁμηχάνου ἐλαίδος, ἡγούμε- 
N M c € / e ^ ^ ^ / e * 
νο καὶ τὰ τὼν Ἑλλήνων" καὶ τὰ vu» [βαρβάρων ixcvor 
» Ü f , N09 UN / e S» / 6 t 7 
ἐσεσύαι αράττειν» παὶ ἐπὶ τούτοις ὑψηλον εξαίρειν αυτον, 
^ N d ” ^ 
σχημµατισμοὺ καὶ Φρονήματος κενοῦ. ὤνευ νου ἐμαιπλά- 
K * 4? vy ^ à?! ο à / , » 
potyov;. Καὶ μάλ, εφη. To δη ουτω διατιθεµενω $c τις 
*» 7 X Φ ^w / e ^ » ” k » - ^ 
ρέμα προσελθων raAnÜz λέεγη, ori νοὺς ovx ὄνεστω αὐτῷ, 
^ N Ν 3 8 N , ^ ^s 
δεῖται δὲ, τὸ δὲ οὐ κτητὸν pn δουλεύσαντι T7 ατήσει αὔτου, 
αν » ν 3 ^ , € » 
ἄρ ευτετες οἵει εἶναι εἰσακούσωι διὰ φοσούτων κακῶν; Πολ- 
^ € 49ου "TAN .» y 5 νο Φ 
λοῦ γε δεῖ,  ἤ ὃ ὃς.  ᾿Εὼν Q οὖν ἦν ὃ ἐγώ, διὰ τὸ εὖ 
/ Ν s * m "^ / η , / ο 
φεφυκεναι καὶ το ζυγγενες" τῶν λόγων εἰς αἰσθάνηταί T$ 
M , 4 ο M! , / ο» 
$9 χα! κάμπτηται καὶ ελκηται προς Φιλοσοφία», vi οἰόμεθα 
/ 9 / M / / , ^ 4 
δράσειν ἐκέμους τους ἡγουμινους ἀπολλύναί αυτου την 
/ Νε ΄ P , ” i » ev » » αι i. 994 
χθείωρ τε XO &TOLDEIO 5" ου παν μεν έργον, παν à $zog 1r. i. 294. 


ν δὲ ἄρα Em.—^ of« ἦν 9 éyoó AORbomt, ole 9 ἐγὼ TL: ἦν 9 ἐγὼ οἵἴει *s.—9 πλη- 
εται H.—* βαρβάρων καὶ rà τῶν ἑλλήνων $r.— εἶναι ΦΥ.---Ἔ ἐξαρεῖν vm.— 
Φρονήµατος κενοῦ καὶ σχηματισμοῦ Θ961.--! μὴ $r.—h ἔστιν pr H.—! δ' οὖν om 
er.—9» t. ΑΘΕΠΦΟΠΙΤ.---ἳ οἷς K, fb ér, δι 4: om .--- readd ATI.—»? ἑταιρίαν 
Φντ.---4 9' Er 8, δὲ προς TIDE, δὲ ῥῆμα προς q: λόγον mg D.—! ἀγῶνας AGTIBD 


τὰ τῶν Ἑλλήνων] Conferendus est 
cum his Alcibiades l. Asr. 

ἐξαίρει»] | Vide annon scribendum sit 
ἐξαρεῖ», sicut precedit infinitivus πλη- 
ῥωθήῄήσεσθαι. STEPH. 

éfaípew] | Stephanus propter futurum 
pregressum ebat éfapei», quo non 
opus est ; namque przsens futuro crebro 
jungitur, vid. Abresch. ad /Eschyl. t. i. 
Ρ. 463. Duker. ad Thucyd. ii. 43. Etiam 
Ficinus presens expressit vertens, uxde 
et se ipsum extollere.—Sequentia φρορή- 
µατος---ἐμπιπλάμενον Themist, Orat. xxi. 
p. 251. B. imitatus est. Asr. 

οὗ κτητὸ»] In praeced. edit. est οὗ 
τακτὸν p3) δουλεύσαντι, sed Fic. quoque 
legit κτητόν. SrEPB. 

ob πᾶ» μὲν ἕργορ] In uno vet. exem- 
plari legitur καὶ, non ob, ante πᾶν µέν: 
ego tamen nostram lectionem malo, sed 
ita ut sequendo illam desiderari infiniti- 
vum dicam: cujusmodi fuerit διατελέ- 
σει», vel οὗ παύσεσθαι: ut legamus, οὗ 
πᾶν ἔργον πᾶν δ Éxos Aéyorrds τε 


καὶ πράττοντας, καὶ περὶ etc. καὶ ἰδίᾳ 
ἐπιβουλεύοντας καὶ δηµοσίᾳ εἰς ἀγῶνα 
καθιστάντας διατελέσει»; vel (uti dixi) 
οὗ παύσεσθαι. hoc enim verbum, prefixa 
negativa particula, illi alteri est ἰσοδύνα- 
µορ. Quod si loco nihi] deesse vellemus 
dicere, ad verbi alicujus ex praecedente 
membro repetitionem confugiendum es- 
set : quum tamen nullum sit quod repeti 
queat, Nam dixit quidem, τί οἰόμεθα 
δράσει», sed post οὗ πᾶν μὲν ἔργον πᾶν 
9 Eros λέγοντάς τε καὶ πράττοντας, haud 
apte repeteretur δράσει». ut omjttam, 
etiam và» illi addi necesse fore: quod 
jam duobus participiis Junctum fuit. Ali- 
quid certe et Fic. extrinsecus attulit, sive 
in aliquo exemplari inventum, sive (quod 
mihi fit verisimilius) a se excogitatum : 
vertit enim, nonne et loquendo et agendo, 
omni studio certaturos ut nec adolescens 
monitis pareat, nec exhortator ille aliquid 
persuadeat, eum (am privatis insidüs 
quam publicis accusalionibus insequen- 
tes? Ubi etiam. astipulor illi post µας 


20 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


e 4 M 
λέγοντάς τε χαὶ πράττοντας XO περὶ αὐτόν, ὅπως ἂν μὴ 
ον 8 A / v 4 ν ο * EE 0i 
πτισθη, καὶ περὶ τον φείθοντα, ὅπτως ἂν pur) οἱός v. 9$, καὶ iie 
, ^ ΄ 
ἐπιθουλεύοντας καὶ δημοσία εἰς ἀγῶνας καθιστάντας: 
, "oU e e 
αι. 495. IIoAA5, 7 δ᾽ ος, ἀνάγκη. "Ἑστιν οὖν όπως 0 τοιουτος Φι- 


λοσοφήσει; Ov πάνυ. [8. 


9.] Ορᾷςἳ οὖν" 7» à &yo, 


OTI ου καχὼς ἐλέγομεν ὡς ἄρα καὶ αὐτὰ τὰ τῆς φιλοσό- 
Φου φύσεως µέρη, ὅταν ἓν κακῇ τροφῇ γένηται, αἴτια" rgo- 
TO» TiyÀ τοῦ ἐκπεσεῖν ἐκ του ἐπιτηδεύματος: καὶ τὰ λεγό- 
µενα ἀγαβά, πλοῦτοί τε καὶ πᾶσα ἡ τοιαύτη παρασκευή: 
Ov φάρ, ἀλλ ὀρθῶς, ἔφη, ελέχθη. Οὗτος δή, eio», M θαυ- 
µάσιε, ὄλεθρός τε καὶ διαφθορὰ τοσαύτη τε" καὶ τοιαύτη 
τῆς (ελτίστης φύσεως εἰς v0 ἄριστον ἐπιτήδευμια, ὀλίγης 
χαὶ ἄλλως γινομωένης, ὡς ἡμιεῖς φαμέν, καὶ £x τούτων δὴ 
τῶν ἀνδρῶν xoi οἱ τὼ μέγιστα κακὰ ἐργαζόμενοι τὰς πὅλεις 


8 x / 
γίγνονται καὶ τοὺς ἰδιώτας, 


/ e 7 M! ài 
συχωσι ρυεντες σρωκρα O6 


ila * ,) 
xai οἱ σἀγαθᾶ, oi^ ἂν ταύτῃ 
/ b , à 4 , δέ 
Φυσις ουδεν µεγα ουδέποτε 


Ld , ^d , M B » 
οὐδένα οὔτε ἰδιώτην οὔτε αόλιν δρᾷ. ᾽ Αληθέστατα, ἤ ὃ 


ἂγῶνα *5,—5 Quoc q.—— 


Kgemt : 
—" αἰτία DK.—* Te om K.—! κ 


verba ὅπωι ἂν κ) olós τ) ᾗ subaudienti 
πεῖσαι, quamvis non activa vox preces- 
serit, sed passiva πεισθῇ. alioqui certe 
aliquid deesse dicendula esset. Sed. 
enim illi nequaquam assentior (ut de hoc 
quoque lectorem obiter moneam) de 
proxime precedentium verborum iuter- 
retatione : horum videlicet, τί οἰόμεθα 
briser ἐκείνους τοὺς ἡγουμένους ἀἁπολλόύ- 
ναι αὐτῷ τὴν χρεία» τε καὶ ἑταιρείαν ; ita 
enim vertit, Quid eos facturos existima- 
mus, qui putant. moniloris illius usu 
et. consuetudine adolescentem corrumpi? 
Plane siquidem diversum esse horum 
verborum sensum existimo, ἀπολλύναι 
non &d ipsum adolescentem referens, sed 
ad illos qui malum adolescenti dant con- 
silium ; ideoque ita reddendum esse 
hunc locum, Quid facturos putamus illos 
qui putant se utilitatem quam ez eo per- 
cipiebant, ejusque sodalilatem amittere? 
Cui mes interpretationi non dubito quin 
lector, ubi singula attente expenderit, 
sit assensurus. ΘΤΕΡΗ. 
οὗ πᾶν μὲν ἔργον] Int. οἰόμεθα, et 
participia post verbum sentiendi infiniti- 
vorum loco posita sunt, quod jam supra 


ρα A.—^* οὖν om Θὔτ.--" λέγομεν m. 


τοὺς ἱδρῶτας ΘΠόΦτ: om ΏΚῃ.--» οἱ ΑΠΦΚ, 


illustravimus ; ropter Stephanus sine 
CBusa desiderabat infinitivum διατελέ- 
σειν vel οὗ παύσεσθαι. As. - 

olós &? 3;] lut. πείθει vel πεῖσαι. 
Mox pro ἀγῶνα, Cod. Reg. &yávas. Fici- 
nus : publicis accusationibus insequentes. 
Asr. 

6. 9. ἐπιτήδενμα] Non male fortasse 
post ἐπιτήδευμα expungetur interpunctio, 
ut inte gam γεγνομέη ὀλίγης els τὸ 
ἄριστο» ἐπιτήδευμα. 81558. 

ol ἂν ταύτῃ ρα For. ol ἂν τύχωσι, 
ταύτῃ ῥυέντες. Vel, ᾗ ἂν τύχωσι. Srsrn. 

ot ἂν τ τύχωσι ῥυέντεε] | Si qui 
forte huc (ad bonum ac virtotem) ferun- 
tur. Ald. Bas. 1. et 2. oT ie gunt unde 
Stephanus scribi volebat: ef τύχωσι, 
ταύτῃ ῥυέντεν vel ᾗ ἂν τύχωσι. Ficinus 
hzc non clare expressit, Cornarius autem 


vertit: prout hac aut illac fluxus ipsis 


contigerit. Asr. . 
οὐδὲν---οὐδέποτε οὐδένα]  Negationes 
auctae, quas Greci amant. Cf. Phsedr. 
936. E. Phileb. 19. B. Sophist. 251. E. 
Politic. 293, D. 300. C. Menex. 249. 
Eurip. Cycl. 120. Vide Boissonad. ad 
Philostrat. p. 446. et Wyttenbacb. ad 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 21 


og. Obro pr δη οὕτως ἑκσίστοντες, oic μάλιστα αροσή- 
κει d ἔρημον καὶ ἀτελῆ Φιλοσοφίαν λείποντες. αυτοί T$ βίον 
ου προσήκοντα οὐδ ἀληδη d T2» ὃς, ὦ ὧς περ ὀρφανὴν 
ξυγγινῶ», ὤλλοι iris ovrt! ἀνάξιοι ἤσχυνάν τε καὶ 
ὀνείδη mpi, oit καὶ σὺ φὴς ὀναιδέ ζουν σους ὀνειδίζοντας 
ex oí ξυνόντες ar oí μὲν οὐδενός, οἱ δὲ πολλοί φολλὼν κα- 
xe» Loi iru. Kai γὰρ οὖν, ἔφη, τά γε λεγόμενα σαντα. 
Eixóreg y,màO ἔγώ, λεγόμενα. παθορῶντες γὰρ, αὖξ ἆλ- 
Ao ἀνθρωπίσκοι κενην τὴν xag ταύτην γιγνομίνην, κα- 
Ae» ὃς ο ὀνομάτων. xai προσχημάτων pom Tf», ὡς περ οἱ 6x 
τῶν εἱργμῶνὶ εἰς τὰ ἱερὸ ἀποδιδράσκοντες, ὥσμενοι καὶ οὗτοι 
6x TOY σεχρῶν ἐκπηδῶσιν εἰς την" Φιλοσοφίω, οἳ ὧν νοµ- 
Ψότατοι à όντες συγχάνωσι" περὶ σοι αὐτῶν" &sil τεχνίον. 
όμως γὰρ δὴ αρὸς yn σὰς ὤλλας τέχνας xoi περ οὕτω 
πραττούσης φιλοσοφίας τὸ ἀξίωμα μεγαλοκρεπέστερον λεί- 
670, οὗ δη : ἐφάμενοι 0A. 6i ἀτελεῖς μὲν τὰς φύσει», ὑπὸ 
δε τῶν σεχρῶν τε καὶ δημιουργιῶν' ὡς περ τὰ σώματα λε- 
λώθηνται, οὕτω καὶ τὰς ψυγὰς ζυγκενλασμένοι’ τι κα) 
ἀποτεθρυμμένοι διὰ τὰς [βαναυσίας τυγχάνουσι. ᾗ οὐκ 


el GHD: οἳ "ς.---ᾱ oT K.—h φύσαν v.—^ μὲν om ΘΠΦΌΚΤ.--ᾱ µάλιστα οὗ προσή- 
και 90.—? λείποντε AORÓqumt, λειπόντες Lr λικόντες γ.---ἵ ἐπεισιόντει Φ.--- 
€ αὖ add q.—^ οἱ ἄλλοι c.—! εἰρκτῶν K.—k τὴν om m.—! ol D.— περιτυγχά- 
Ρωσι GII$DEt,.—^ τὸ om DK.—e? αὐτὸ eneDKr.—» ἀεὶ add q.—3 τε t.—' δηµι- 
ουργῶν 6, τῶν δημιουργῶν t.—? ξυγκεκλασµένοι A, συγκεκλεισµένοι Τι.--ἲ ἅποτε- 


Phedon. p. 199. Verbum δρᾷ com du- 
plice accusativo positum, vid. Fischer, 
ad Weller. t. ii. p. i. p. 483. Aer. 
λεπτα] Ὁ as, 2. λείποντε, sed Aor. 
2. prestat. ΑΡΤ. 
ὕσχυναν] De hoc aoristi usu jam su- 
pra exposaimus, ΑΡΤ. 
oi ξυνόντες] Pro τῶν ξυνόντών, re- 
tu ad 2 ως o! δέ; vid. Matthise 
» Gr. p. 488. $. 358. Asr. 
et] id. Bas. 1. et 2. of, et mox 
ἐφιέσμενοι, Ἂ αν vitiose. Asr. 
ἐυγκεκλασμένοι] κλᾷν», κατακλᾷν est 
freugere, i l. e. enervare, emollire, v. Ru- 
τὰ ad Juvenal, vi. 298. t. ii. p. 304. 
C κεκλασµένα µέλη Sext. Empir. adv. 
Music. vi. $. 15. p. 8659. et κεκλασµένη 
µουσικὴ apud Philon. de agricultura, mu- 
sica ixfracta, i. e. mollis, Szepissime vero 
verba κλῷν, κατακλῷ» al. et θρύπτειν con- 
junguntur, vid. exempla ab Hemsterhusio 


laudata in Ruhbnk. not. l. l. Asr. 
ἀποτεθρυμμένοι] Bas, 2. exhibet ἆπο- 
τεθραυµένοι (&roreÜpavcuévo?), quod 
glossema est verbi ἀποτεθρυμμένοι; θρύπ- 
τειν est enim proprie els λεπτὰ τέμνεω, 
confringere s. frangere, et utrumque ver- 
bum ejusdem est originis : θρύω θρύπω, 
θρύπτω) et. θράω (θραύω). ᾿Αποτεθραν- 
µένοι igitur confirmat scripturam nostram. 
Timeus Sophista videtur ἀποτεθρνωμόνοι 
legisse, cui Hemsterhusius in Ruhnkenii 
notis (p. 45. sq.) acutius, quam verius 
atrocinatur. Mirari enim debemus, 
emsterhusium offendisse compositum 
ἀποθρύκτεσθαι ; non opus est, viro doc- 
tissimo opponere, composita ssepius id 
simplicibus poni (ut διαδρύπτεσθαι 
θρύπτεσθαι legitur apud Pbilostrat. e- 
roic. p. 22. ed. Boisson.); imo potius 
contendimus, compositum h. |. esee sig- 
nificantius, quam simplex; ἀπὸ enim 1n 


r1, 1. 295. 


22 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀνάγχη; Καὶ µάλα, ἔφη. 


Aoxsig οὖν σι, ἦν ὃ ἐγώ, δια- 


, , M! 9$ 0 Pd / / 
Φέρει αὐτοὺς Ιδεῖν ἀργύριον ατησαμένου γαλκέως Φφαλα- 
κροῦ xai σμικροῦ, νεωστὶ μὲν ἔκ δεσμῶν λελυμέάνου, ἐν" 


.. N / 4 " 
ín. i. 296, (αλανείῳ δὲ λθλουμένου, νεουργον ἡμάτιον ἔγοντος, Mig νυµ- 


/ / ὃ 4 /, A9 , fe , 
φιου χαρισχευασ(αενου, 406 σειαν χα εϱη ων σου διστοὀ- 


φέρει.” 


Ν / / te , J 
11.490. του την θυγατερα μέλλοντος γαμεν; Ov maru, έφη, δια- 
^v 3 59 b e N 
IIoi ἄττα οὖν εἶπος γεννῷν τοὺς τοιούτους; οὐ 
, N ^ A . ’ N 
νόθα καὶ φαῦλαι Πολλὴ ἀνάγκη. — 'Tí 065" τοὺς ἀναξίους 


παιδεύσεως, ὅταν αὐτὴ απλησιάζοντες ὁμιλῶσι μὴ κατ 
ἀξίαν, voi ἄττα φῶμεν γεννᾶν διανοήµατά τε καὶ δόξας: 
p οὐχ ὡς ἀληθῶς προσήκοντα ἀκοῦσαι σοφίσµατα, καὶ 
οὐδεν" γνήσιον οὐδὲ Φφρονήσεως ἄξιον ἀληθωης» ἐχόμενον : 
Παντελῶς μὲν οὖν, ἔφη. [S. 10. ] Πάνσμικρον) δή σι, ἦν 


^c 


δ) ἐγώ ὦ ᾿Αδείμαντε, λείπεταιὶ τῶν xov ἀξίαν ὁμιλούν- 
/ 3 e ^v n) e ^e 4 
gay Φιλοσοφία, που υπο Qu'yng καταληφύεν γενναιον κα! 


θρωσµένοι διὰ τῆς βαναυσίας τυγχάροντες φ.---Ἡ ἐν. λελουμένου om $r.—" διαφέ- 
pe» Hm.—* οὖν om m.—* δα) Am.—J αὐτοὶ DKem.—*£ οὐδὲ m.—25 ἄξιον ὥς ἆλη- 
θινῆς TI, ἀληθυῆς ἄξιον c.—^ wdrouwpor AOTIPDt, xà» σμικρὸν Κ: πάνυ σμικρὸν 


9s —5 dy V ἐγὼ E, ἔφη ἦν ὃ éyà Am: 


compositione significat rei perfectionem 
vel confectionem ; igitur ἁποτεθρυμμένοι 
est prorsus s. penitus fracti s. confracti, 
ut Ficinus Greco convenientissime ver- 
tit. (Sic facere, conficere, clamare, con- 
clamare). Accedit, quod ἀποτεθρυμμένοι 
certam eamque concinnam habet signi- 
ficationem ; ἁποτεθρυωμένοι vero xat 
λογόμενο» eset, quod preterea longe 
alium sensum haberet, quam quem Hem- 
sterhusius ei subjectum esse voluit. Θρύον 
enim, juncus, non in terram pronum hu- 
moque affixum est, sed potius erectum, 
neque insensibile vel immobile, sed ad. 
modum flexibile. Unde vero ἄποτεθρυω- 
µένοι enatum esse dicamus? Puto pro 
ἁποτεθρυμμένοι scriptum fuisse ἆποτεθρυ- 
µένοι, quod librarius in. ἁποτεθρυωμένοι 
(a θρύον derivandum) mutabat, analo- 
iam sequens aliorum verborum, v. c. 
ὃν ποθηριοίσθαι, Asr. . 
ibeiv] I. e. κατὰ τὸ ἰδεῖν (passive, οἳ- 
derí, ut in καλὸς ἰδεῖν. v. Fischer. ad 
Weller. t. iii, p. ii. p. 24.) s. εἶδος, visu, 
specie. Critias 115. D. ἕως ἐς ἔκπληξω 
µεγέθεσι κάλλεσί τε Épyov ἰδεῖν τὴν οἴκη- 
σιν ἀπειργάσαντο.  Phedon. 84. C. ὧτ 
ἰδεῦ ἐφαίνετο. 110. B. τοιαύτη ἡ y5j αὕτη 


ἔφην ἑγώ *s,—1 λείπεται om pr R.— 


ἰδεῖν. Vid. Matth. Gr. Gr. p. 766. Asr. 
χαλκέως φαλακροῦ] Cf. Themist, Orat. 
v. p. 64. C. xxi. p. 246. D. Asr. 

ὅταν αὐτῇ] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. et 
2. αὐτοί; sed recte Stephanus scripsit 
αὑτῇ, Ficino preeunte, qui vertit: qwo- 
ties ipsi prater dignitatem adherent. 

BT. 

ὡς ἀληθῶα-- ἀκοῦσαι] Que revera me- 
rito vocantur sophismata. Asr. 

οὐδὲ ἄξιον] Vulgo οὐδὲ φρονήματος 
ἄξιον ἀληθιρῆς ἐχόμενον.  SrrPRn. * Vi- 
detur vox ἄξιον mota esse suo loco et 
legendum οὐδὲ ἄξιο», οὐδὲ φρορήματος, 
&àA. éx.' Scilicet Ficinus sic vertit, mihil 
dignum, nihil prudenti vere conteni- 
ens. Αρτ. qui sic in Addend. * Προ verba 
ita cepimus, ac si legatur οὐδὲ ἀξιὸ», οὐδὲ 
Qporfjoeus ἀληθινῆς ἐχόμενον, quod.olim 
scripseramus. Sed nunc verius habemus: 
οὐδὲ φρονήσεως ἀληθινῆς (int. τι) ἐχό- 
μενον. 

6. 10. ὑπὸ φυγῆς καταληφθὲ»] Ουοά 
olim in versione mea horum librorum ger- 
manica conjeceram, idem hodie mibi 
probatur, ἀπὸ φυγῆς καταλειφθὲν et Bpa- 
χὺ δέπου τὶ, quie verba. Ficinus temere 
confudit, Vcl cum magnificus quidam 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 


23 


s) γεθραμμένον ἦθος, ἀπορίῳ τῶν διαφθερούντωνὶ κατὰ φύσιν 
μεῖκαν ἐπ norm, ἢ V» σμικρᾷ πόλει ὅταν μεγόλη ψυχὴ 
Quy καὶ ἀτιμώσασω τὰ τῆς πόλεως ὑπερίδη" βραχὺ δέ 
πού σιξ καὶ Qv ἄλλης τέγνης" δικαίως ἀτιμάσανὶ εὐφυὲς 
$x αὐτὴν ἂν ἄλβοι.Ε εἴη ὃ ἂν καὶ ὁ τοῦ ἡμετέρου STO pU 
Θιάγους γαλινὸς οἷος χασασχεῖν καὶ γὰρ Θιάφγει σα 
μεν ἄλλα πάντα παρεσκεύασται πρὸς τὸ ἐππεσεῖν φιλοσο- 


θ 
9 καταλειφθὲν qvm.—f! διαφερόντων Θ.---ξ τι που v.—h τέχνης μεταλαβοῦσα δι- 


καίνε €,—) ἀτιμάσασα DKq.—* ἂν ἔλθοι 


animus, angusia in urbe natus, spretis 
reipublice ipsius muneribus, ac multo 
magis contemtis reliquarum artium opi- 
ficiis, pro nature dotibus ad philosophan- 
dum se comfert— ego ita fere vertam, 
Perpauci denique gemerosioris ingenii, 
contemtis, ut par esi, celeris artibus, 
philosophie castra repetunt. FArnsx. 

, ὑτὸ φυγῆς καταλειφθὲν] Propter exi- 
Hum (quia in exilio vivit) derelicium 
(ab hominum communione destitutum). 
Vulgo καταληφθὲ», quod sensu cassum. 
Sexcenties inter se permutata reperiuntur 
participia ληφθεὶς et λειφθεὶς, ut ἀπολη- 
φθεὶς et ἀπολειφθείς, (vid. Boisson. ad 
Philostrat, p. 496.) Sic, ni fallor, etiam 
in Symposio p. 96. ed. nostr. ἀποληφθέν- 
τες (interclusi ἀπολαμβάνειν est. enim 
retinere, intercludere, vid. Valcken. ad 
Herod. ix. 70. p. 724. Jacobs. in Athe... 
p. 393.) pro ἀπολειφθέντες legendum est. 
Καταλείπεσθαι vero est derelinqui ac de- 
seri, ita ut a quovis auxilio hominuroque 
communione destitutus sis. Sic Xenoph. 
Anab. iii. 1. 2. μόνοι δὲ καταλελειμμένοι 
ἦσαν, οὐδὲ ἱππέα οὐδένα ξύμμαχον ἔχον- 
τετ. Similiter Ficinus vertit: otium ad 

iem exilio nanciscuntur. Asr. 

τὰ τῇς πόλεωσ] Locum hunc mendo 
carere, mihi nemo persuadere possit : nec 
certe sensus, quem Fic. habet interpre- 
tatio, elici ex eo ita scripto queat. Ver- 
tit enim, Vel quum magnificus quidam 
emimus angusta in. urbe natus, spretis 
reipubl. ipsius muneribus, ac multo magis 
contemptis reliquarum artium opifictis, 
pre nature dotibus ad. philosophandum 
se confert. Nam, ut omittam dativum 
mmeribus ab eo addi, tanquam sub arti- 
calo τὰ subaudiendum, sequentia ita ver- 
tit ae si legeretur, πολὺ δὲ μᾶλλον τὰ τῶν 
ἄλλων τεχνῶν (vel τὰς ἄλλας τέχναε) 
ἁτιμάσα», κατὰ τὸ εὐφνὸς ἐπ᾽ αὐτὴν ἀνέλ- 


Hq, ἀνέλθη €t : ἀνέλθοι *s5,—! οὐδ' υ.--- 


θοι. Sub. τὴν φιλοσοφία». hanc autem 
lectionem, a n adeo diversam, eum 
in exemplari nullo invenisse existimo, 
sed hzc aut alia hujusmodi, ex conjec- 
tura tantum petita, in sua interpretatione 
sequutum esse, Nunc autem vide lector, 
hunc locum mecum examinans, annon 
multo minore cum mutatione sensum ex 
eo commode elicere possimus. Primum 
cum βραχὺ intelligo µέρος: sicut etiam 
subaudiendum erat paulo ante cum σµι- 
κρόν: ubi dicebat, πάνυ σμικρὸν δή τι 
λείπεται τῶν κατ àtlay ὁμιλούντῶν φιλο- 
σοφίᾳ. Deinde ante às ἄλλης τ 
suBpicor deesse articulum τά: ut quem- 
admodum dixit de una parte illorum qui 
se ad philosophiam conferunt, ἀτιμάσασα 
τὰ τῆς πόλεως, ita hic de altera, vel po- 
tius de tertia, dicat, τὰ àx^ ἄλλη: τέχνη 
δικαίως ἀτιμάσαν. Postremo ut ponatur 
hypostigme ante εὐφνὲς, qua ostendatur 
ad sequentia, non ad przcedentia, perti- 
nere. Alioqui certe, paulo alium se- 
quendo sensum, dicerem etiam posse 
legi, καὶ τὸ ἐπ ἄλλας Téxvas δικαίως 
ἀτιμάσαν ebiuis, ἐπ abr» ἀνέλθοι. vel 
potius ἀνέλθη, sicut dixit ὑπερίδῃ : quum 
itidem jungi cum ὅταν debest. Eorum 
porro qui, ut bic loquitur (sequendo qui- 
dem certe illam lectionem) ἀπὸ τῶν τοχ- 
νῶν ἐπὶ Φιλοσοφία» ἀνῆλθο», exempla 
sunt apud Diogenem Laertium. SrzPH. 

ἂν ἔλθοι] Vulgo ἀνέλθοι; sed ἂν 
abesse nequit, et ἔρχεσθαι ἐπὶ τὶ rectius 
habet, quam ἀνέρχεσθαι. Stephanus legi 
ἀνέλθη et rà ante ἀπ᾿ ἄλλης τέχνης inter- 
poni volebat; sed ad ἀτιμάσαν intelli- 
gendum est αὐτὴν (τὴν τέχνην). Ast. 

ἑταίρου] Bas. 1. 2. ἑτέρου. Ceterum 
Theages, Demodoci filius, notus est ex 
dialogo cognomine, qui Platonis vulgo 
fertur. Asr. 


22 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀνάγκη; Καὶ µάλα, ἔφη. Δοκεῖς οὖν vi, ἦν Q^ ἐγώ, δια- 
Φέρειν αὐτοὺς ἐδεῖν ἀργύριον κτησαµένου γαλκέως Φαλα- 
κροῦ καὶ σμικροῦ, νεωστὶ μὲν ἔκ δεσμῶν λελυμένου, ἓν' 


^ 5. / N / N ο ^ » e 
έαχ. i. 296. (ῥαλανείῳ δι Ἀέλουμενου, νεουργον έµατιον εχοντος, ὡς νυμ- 


, / N / EL " - / 
φιου παρεσκιυασ(ωενου, διὰ αενιαον χαί ε6ρημ/αν σου δεσπ- 


1.490. σου T7) θυγατέρα μέλλοντος γαμεν; Qo πώνυ, έφη, δια- 


ο. 3 7T w .» v od M / , 
Πίο ἀττα ov»" sixog 4 εννῶν τους τοίουτους; OU 


φέρει.” 


νόθα καὶ φαῦλαι Πολλη ἀνάγκη. 'Tí δὲ" τοὺς ἀναξίους 


φαιδεύσεως, ταν GUT]! πλησιάζοντες ὁμιλῶσι μὴ κατ 
ἀξίων, xoi ἄττα φῶμεν γεννᾶν διανοήµατά τε καὶ δόξας: 
Qp οὐχ ὡς ἀληθὼς προσήκοντα ἄκοῦσαι σοφίσµατα, καὶ 
οὐδεν φνήσιον οὐδὲ φρονήσεως aio» ἀληθμῆς" ἐχόμιενον ; 
Παντελῶς μὲν οὗ», ἔφη. [S. 10.] Πόνσμικροῦ δή τι, ἦν 
δ) ἐγώ ὦ Αδείμαντε, λείπεται τῶν xov. ἀξίαν ὁμιλούν- 

" » € v ^ e Dd N 
σων Φιλοσοφια, 2; που υπο Quy? καταληφόεν ey ένναιον χα 


θρωσµένοι διὰ τὴ; βαναυσίας τυγχάνοντες q.—* ἐν. λελουμένον om $r.—" διαφέ- 
pe» Hm.—" οὖν om m.—* δαὶ Am.—? αὐτοὶ DKvm.—*5 οὐδὲ m.—25 ἄξιον ὣτ ἁλη- 


θυῆς Π, ἀληθινῆς ἄξιον c.—^ πάνσμικρον AOIIÓDt, war σμικρὸν Κ: πάνυ σμικρὸν 


ος.---- ἦν δ ἐγὼ 


compositione significat rei perfectionem 
vel confectionem ; igitur ἁποτεθρυμμένοι 
est prorsus s. penitus fracti s. confracti, 
ut Ficinus Greco convenientiseime ver- 
tit. (Sic facere, conficere, clamare, con- 
clamare). Accedit, quod ἁποτεθρυμμένοι 
certam eamque concinnam habet signi- 
ficationem ; ἁποτεθρυωμένοι vero ἅπαξ 
λογόμενον esset, quod preterea longe 
alium sensum haberet, quam quem Hein- 
sterhusius ei subjectum esse voluit. Θρύον 
enim, juncus, non in terram pronum hu- 
moque affixum est, sed potius erectum, 
neque insensibile vel immobile, sed ad. 
modum flexibile, Unde vero ἁποτεθρυω- 
µένοι enatum esse dicamus? Puto pro 
ἁποτεθρυμμένοι scriptum fuisse ἁποτεθρν- 
µένοι, quod librarins in. ἁποτεθρυωμένοι 
(α θρύον derivandum) mutabat, analo- 
iam sequens aliorum verborum, v. c. 
ριοῦσθαι. Asr. . 

ἰδεῖν] I. e. κατὰ τὸ ibeiv (pessive, ti- 
deri, ut in. καλὸς ἰδεῖν. v. Fischer. ad 
Weller. t. iii. p. ii. p. 24.) s. εἶδος, visu, 
specie. Critias 115. D. ἕως ἐς ἔκπληξιν 
µεγέθεσι káAA ecl τε Epyor ἰδεῖν τὴν οἴκη- 
σιν ἀπειργάσαντο.  Phedon. 84. C. ὡς 
ἰδεῖν ἐφαίνετο. 110. B. τοιαύτη ἡ γῆ αὕτη 


E, ἔφη ἦν 9 ἐγὼ Am: 


ἔφην ἐγώ *5.— λείπεται om pr R.— 


ἰδεῖν. Vid. Matth. Gr. Gr. p. 765. Aser. 
χαλκέως φαλακροῦ] Cf. Themist, Orat. 
v. p. 64. C. xxi. p. 246. D. Asr. 

ὅταν αὐτῇ] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. et 
2. abrol; sed recte Stepbanus scripsit 
αὑτῇ, Ficino preeunte, qui vertit: qwo- 
ties ipsi preter dignitatem adherent. 

8T. 

ὡς ἀληθῶς -- ἀκοῦσαι] Que revera me- 
rito vocantur sophismata. Asr. 

οὐδὲ ἄξιον] Vulgo οὐδὲ φρονήματος 
ἄξιον ἀληθινῆς ἐχόμενορ.  SrrpnB. * Vi- 
detur vox ἄξιον mota esse ΒΙΟ loco et 
legendum οὐδὲ ἄξιον, οὐδὲ φρονήματος, 
QA. éx. Scilicet Ficinus sic vertit, nihil 
dignum, nihil prudentie vere conteni- 
ens. Αρτ. qui sic in Addend. * Hzc verba 
ita cepimus, ac si legatur οὐδὲ ἀξιὸ», οὐδὲ 
φρορήσεως ἀλφθινῆς ἐχόμενο», quod.olim 
scripseramus. Sed nunc verius habemus: 
οὐδὲ φρονήσεως ἀληθινῆς (int. τι) ἐχό- 
μενον. 

6. 10. ὑπὸ φυγῆς καταληφθὲν] Quod 
olim in versione mea horum librorum ger- 
manica conjeceram, idem hodie mübhi 
probatur, ἀπὸ φυγῆς καταλειφθὲν et βρα- 
χὺ δέπον τὶ, que verba. Ficinus ἴθιποτε 
confudit, Vel cum sagnifcus quidam 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 


23 


εὖ τεθραμυµένον ἦθος, ἀπορίῳ τῶν διαφθερούντων' κατὰ φύσιν 
μεεῖναν $*' GTI, ? ἓν σμιπρά πόλει ὅταν µεγάλη Ψυγή 
φυῇ καὶ ἀτιμάσασα τὰ τῆς πόλεως ὑπερίδη. βραχὺ δέ 
«ού σι καὶ ἀπ' ἄλλης τέχνης" δικαίως ἀτιμάσαν' εὖφυεὲς 
$x αὐτὴν ἂν ἔλβοι.ξ εἰη ὃ ἂν καὶ ὁ TOU ἡμετέρου ἑγαίρου 
Θιάγους χαλιὸς οἷος χατασχεῖν καὶ γὰρ Θεάγει τὰ 
μὲν ἄλλα πάντα παρεσκεύασται πρὸς TÓ 6XTECSIV Φιλοσο- 


5 καταλειφθὲν qvim.—! διαφερόντων 0.—E τι που v.— τέχνης μεταλαβοῦσα δι- 


καίαν ο.--) ἀτιμάσασα DKq.—k ἂν ἕλθοι 


animus, angusta in urbe natus, spretis 
reipublice ipsius muneribus, ac multo 
magis conLemtis reliquarum artium opi- 
ficiis, pro nature dotibus ad philosophan- 
dxm se comfert— ego ita fere vertam, 
Perpauci denique generosioris. ingenii, 
contemtis, ut par est, ceteris artibus, 
philosophie castra repetunt. Farnsz. 
ὑπὸ Qvyris καταλειφθὲ»] Propter exi- 
Hum (quia in exilio vivit) derelictum 
(ab hominum communione destitutum). 
Vulgo καταληφθὲ», quod sensu caseum. 
Sexcenties inter se permutata reperiuntur 
participia ληφθεὶς et λειφθεὶς, ut ἄπολη- 
Φθεὶς οἱ ἀπολειφθείᾳ. (vid. Boisson. ad 
Philostrat. p. 496.) Sic, ni fallor, etiam 
in Symposio p. 96. ed. nostr. ἀκοληφθέν- 
ves. (iMerclusi ἁπολαμβάνει» est. enim 
retinere, intercludere, vid. Valcken. ad 
Herod. ix. 70. p. 724. Jacobs. in Αλλοι. 
p. 292.) pro ἀπολειφθέντες legendum est. 
Καταλείσεσθαι vero est derelinqui ac de- 
seri, ita ut a quovis auzilio hominumque 
communione destitutus sis. Sic Xenoph. 
Anab. iii. 1. 2. μόνοι δὲ καταλελειμµένοι 
ἦσαν», οὐδὲ ἱππέα οὐδένα Eóupaxor ἔχο»- 
τετ. Similiter Ficinus vertit: otium ad 
3 iam exilio nanciscuntur. Asr. 
τὰ τῆς πόλεωσ] Locum hunc mendo 
carere, mihi nemo persuadere possit : nec 
certe »ensas, quem Fic. habet interpre- 
tatio, elici ex eo ita scripto queat. Ver- 
tit enim, Vel quum magwificus quidam 
enimus angustia in wrbe natus, spretis 
reipubl. ipsius muneribus, ac multo magis 
is reli artium opificiis, 
pro maíiure dotibus ad. philosophandum 
se confert. Nam, ut omittam dativum 
mameribus ab eo addi, tanquam sub arti- 
calo rà subaudiendum, sequentia ita ver- 
tit ae si legeretur, πολὺ δὲ μᾶλλον τὰ τῶν 
ἄλλων τεχνῶν (vel τὰς ἄλλας τέχνας) 
ἀτιμάσαν, κατὰ τὸ εὐφυὸᾳ ἐπ᾽ αὐτὴν ἀνέλ- 


Hq, ἀνέλθη €t : ἀνέλθοι *s.—! οὐδ υ.--- 


θοι. Sub. τὴν φιλοσοφία». hanc autem 
lectionem, a n adeo diversam, eum 
in exemplari nullo invenisse existimo, 
sed hzc aut alia hujusmodi, ex conjec- 
tura tantum petita, in sua interpretatione 
sequutum esse, Nuncautem vide lector, 
hunc locum mecum examinans, annon 
multo minore cum mutatione sensum ex 
eo commode elicere possimus. Primum 
cum βραχὺ intelligo µέρος: sicut etiam 
subaudiendum erat paulo ante cum σµι- 
κρόν: ubi dicebat, πάνυν σμικρὸν δή τι 
λείκεται τῶν κατ᾿ ἀξίαν ὁμιλούντων f?» 
σοφίᾳ. Deinde ante ἀπ᾿ ἄλλης Téx»ne 
suspicor deesse articulum τά: ut quem- 
admodum dixit de una pe illorum qui 
se ad philosophiam conferunt, ἀτιμάσασα 
τὰ τῆς πόλεως, ita hic de altera, vel po- 
tius de tertia, dicat, τὰ àx' ἄλλης τέχνης 
δικαίως ἀτιμάσαν. — Postremo ut ponatur 
hypostigme ante eb$vis, qua ostendatur 
ad sequentia, non ad precedentia, perti- 
nere. Alioqui certe, paolo alium se- 
quendo sensum, dicerem etiam posse 
legi, καὶ τὸ ἐπ ἄλλαι Téxvas Bukales 
ἀτιμάσαν εὐφυὲᾳ, ἐπ αὗτὴν ἀνέλθοι. vel 
potius ἀνέλθῃ, sicut dixit ὑπερίδῃ : quum 
itidem jungi cum ὅταν debeat. Eorum 
porro qui, ut hic loquitur (sequendo qui- 
dem certe illam lectionem) ἀπὸ τῶν Tex- 
νῶν ἐπὶ φιλοσοφία» ἀνῆλθον, exempla 
sunt apud Diogenem Laertium. SrzPH. 

ἂν ἔλθοι] Vulgo ἀνέλθοι; sed ἂν 
abesse nequit, et ἔρχεσθαι ἐπὶ rl rectius 
habet, quam ἀνέρχεσθαι. Stephanus legi 
ἀνέλθη et rà ante às" ἄλλη: τέχνη» inter- 
poni volebat; sed ad ἀτιμάσαν intelli- 
gendum est αὐτὴν (τὴν τέχνη»). Ast. 

ἑταίρου] Bas. 1. 2. érépov. Ceterum 
Theages, Demodoci filius, notus est ex 
dialogo cognomine, qui Platonis volgo 
fertur. Asr. 


24 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Φίας, 3 δὲ τοῦ σώματος οσοτροφία ἁπτέργουσα αὐτὸν τῶν 
/ 


tct. 1.997. φολιτικῶν κατέχει. τὸ δ᾽ ἡμάτερο» οὐκὶ ἄξιον λόγεν, σὸ 


δαιμόνιο σημεῖον" ς γάρ πού vii ἄλλω 7) οὐδενὶ τῶν ip 
agoser yiyon. καὶ γούτων L2 vU» ολέγων οἱ γευόμενοι"" 

καὶ γευσάμενοι" wc 9v καὶ i µακάριον TÓ ασῆμα, καὶ τῶν 
πολλών ab ἱκανὼς ἰδόντες m μανία», καὶ Ori οὐδεὶς οὐδὲν 
ὑγάς e ὅπος εἰπεῖν περ) va? τῶν αόλεων αράτσειξ ουδ 
ἔστι ξύμμαχος pat ὅτου vig ia» ἐπὶ 7n σῶν δικαίων βοή: 
θμαν σώζοι ἄν, ἀλλ ὥς περ εἰς θηρία ἄνθρωπος ἕ ἐωπεσών, 
οὔτε ξυναδικεῖν ἐθέλων οὔτε inae à» sig αᾶσιν ἀγείοις 
rry», πρίν σι τὴν πόλο 7 φίλους ὀνῆσαι προαπολόµενος 
ἀνωφελὴς avra σε καὶ roig ἄλλοις ἂν γΐνοιτο;- "ταῦτα 
φάντα, i λογισμῷ λαβὼν' ἠσυχίαν ἔχων καὶ rà αὐτοῦ πράτ- 
Tay, οἵον ἓν χειμῶνι πονιορτοῦ. "d ζάλης ὑπὸ πνεύματος 
φερομένου. ὑπὸ very jov ἀποστάρ,' ὁρῶν τοὺς ἄλλους χατα- 
πιμαλαμάνους ἄνομίας, ἀγαπῷ εἴ v5 αὐτὸς" καθαρος” ἀδι- 
αίας τε καὶ ἀγοσίων ἔργων TY σε ἐνβάδε (Giov βιώσεται" 

zai τὴν ἀπαλλαγήν αυτου μετὰ χαλῆς ἐλπίδος ἵλεως σε 


xci εὐρωνῆς ἁπαλλάζετα,, 


n. 497. ἑλάχιστα ἂν' διωκραζάµενος ἁπαλλάττοισο. 


᾽Αλλά τοι ἡ ὃ ος, οὐ τὰ 
Οὐδί γε, 


5/70), τὰ μέφιστα, μη τυχὼν πολιτείας αροσηκούσης: ἐν 


W «γενόµενοι ΑΘΠΏΚΟυ.---5 καὶ Ὑευσάμενοι om v et pr H.—9 τὰ om K.—P πράττοι 
euemt.—a Σ1.-βοηθεία DKqg.—' τοῦ ὈΚ.-- Aafevrres... ἔχωντεν.. «πράττωντες... 


ὀρῶντεν. ἀγακῶσν v.— ἀποστὰν A: ὑποστὰς *g. — 


" abro «t, abrols t.—*" xara- 


pols €.—* βιόσωτα....αἴτων.. ἀπαλλάξονται t.—X ἂν om Hémt.—? μετὰ τῶν AK 


4 δὲ τοῦ σώμ. νοσοτροφία] Respexit 
JElian. V. H. iv. d d Leopard. 
Emend. zii. 22. Asr. 

δαιµον. σημεῖον] Vid. nostra ad Phedr. 
p. 271. Asr. 

3 "ydp που] Sensus, ' Certe vel nemini 
vel admodum paucis hoc dzemonium con- 
tigit; igitur non generale vel commune 
quid est, quo ad philosophiam ducamur 
eaque teneamur, sed singulare, quod id- 
circo in rebus ad philosophie studium 
provocantibus numerare non licet. Ásr. 

ἐθέλων] Propter preecedens τὶς (man) 
piamtia ol γενόµενοι et ἰδόντες in. singu- 

transierunt. Δυτ. 


κονιορτοῦ] Respexerunt h. ]. Lucian. 
Piscat. $. 29. t. i. p. 205. Bip. Themist. 
Orat. viii. p. 104. C. xxiv. p. 308. A. 
et Suid. t. i1. 2. Pro ζάλης vero haud 
scio an melius legatur χαλάξης, propter 
κονιορτοῦ et φεροµόνου; accedit quod 
ζάλη idem fere est quod xenór. Sic et 
in S. Basilii Epist. ii. t. iii. p. 75. E. 
ed. Paris. dv χειμῶνι κα), [της πραγμά- 
τιο», οἷον ὑπὸ τείχαει γινὶ καρτερῷ (Cod. 
Vatic. et Keg. ὑπὸ τεῖχός τι καρτερὸν) 
ἀποστὰς, οὐδενὸς θορύβου τὸρ ψνχὰν ἆνα- 
πίµπλασαι, Cod. Vatic. et lteg. exbi- 


bent χαλάζγ pro ζάλρ. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, s. 25 


γὰρ προσηκούνῃ αὐτός τε μᾶλλον αυξήσιται καὶ μιτὰ nt. i. 308. 
τῶν) ἰδίων va^ Roi "σώσει. 

S. 11. Το μυ οὖν τῆς φιλοσοφίας ὧν brano. διαβολὴν 
san καὶ ὃτι οὐ δικαίως, 6 ipei μὲν δοκεῖ μετρίως εἱρῆσθαι. 
8j μὴ iT ἄλλο λέγεις σι σύ. Αλλ οὐδίν, 5 JJ ος, ἔτι 
λέγω περὶ σούτου. ἀλλὰ τὴν προσήχουσαν abri víyo, Ta 
νυν Ate πολισειῶν; Ονυδ᾽ ἠνγωαοῦν,. εὖ tron, ἀλλὰ τοῦτο 
παὶ ἐσαισιώμιαι, μηδεμίαν ἀξίαν εἶναι τῶν νῦν κατώστα- 
σι φόλεως Φιλοσόφου φύσεως" f διὸ καὶ σερέφισθαί σε καὶ 
ἀλλοιουσθα, αυτή», ὡς σι ξενικὸν σπέρμα y ἄλλα 
σπρόμινον Sirm sig TO ri alpioy φιλε κρατούμενο» 
ἷέναι, οὕτω καὶ τοῦτο TO γένους νὺν μὰν ουκ icy em aU- 
τοῦ δύναμιν ἀλλ "A εἰς ἀλλότριον LE idog! wrirruy^ s à 
Mnpsron, v» apicem. πολιτεία», ὥς περ χαὶ αὖτο ) ἄριστὸν 
iori, τόσε δηλώσει o ὅτι τοῦτο μᾶν τῷ. ὂ rri θέῖον ἦν, τὰ ὃὶ 
ἄλλα ἀνθρώπυα, τά τε τῶν φύσεων καὶ vay" ἀπισηδευμά- 
vw. 03A0g δὴ οὖν $i ὅτι μετὰ σουσο ihrer" τίς αὕτη ἡ πο- 
λιτία. Οὐὖκ $ $c," ἔφη: οὐ γὰρ τοῦτο ὄμελλον, ἀλλ. 
εἰ αὐτῃὶ 53» 7 ἡμεῖς διεληλύθωμεν οἰκίζοντες τὴν πόλη ; 
ἄλλη. Τὰ pin ἄλλα, ὧν ὃ ε γώ, αὔση"' τοῦτο dà αὐτὸ 1. i. 399. 
ἐρρήθη p» xai τότε, ὅτι δεήσοι" τι ἀεὶ ἐνεῖναι" ἓν σῇ πόλει 


qv cum pr TI αἱ corr D: τὰ «3» *s,.—35 ἰδίων τὰ AIIDKqv : ἰδίων καὶ τὰ *c.— τῶν 
κουῶν ΘΕΦΙΗΤ.--ὃ αὐτοὶ GRbomtr.—^ τῆς Κ.---ᾱ ἠντω) οὖν v.—* rh» K.—l ow 
σόλεως φύσεως om c.—£ ἴσχειν ΑΘΠΦΌΚΟυΟΠΣ: ἴσχον s.—h^ àAX' add 
Λου — ἦθοι ΑΠο.---Κ ἐκπίπτει ΘΗΠΦΙΗΤ.---ἰ μέν τι τῷ K.—9 κα τὰ 
γῶν €DKv.—59 ἐρήσει AIL—9 ἄλλον οὓκ ἔγνων οὐκ ἔγωγ v. —9 4$) &r.—3 αὔτηβ, 
αὐτὴ Π: abr) *s.—'" αὕτη...ἐνεῖναι om. DKq.—* δεήσοι Allo: δεῄσει *s.—t d» 


καὶ τὰ κοσὰ] Ald. Bas. 1. et 3. καὶ 


c. scilicet, qum ante comparationes cre- 
rtmittunt. Ásr. 


bro omittitur, ut ante ὡς Polit. vi. 510. 


$- 11. αὐτῇ] Pro αὐτῇ in preced.. edit. 
seriptum est αὐτῆς: qur lectio ferri 
nullo modo potest: adeo ut vel αὑτῇ vel 
ebrois scribere necesse sit, ut legit Fici- 
mus. θά aptius est αὐτῇ, quum prece. 


dat φιλοσοφίας nomen: alioqui dicen- 
dum erit ita subjunctum esse αὐτοῖς, ac si 
mon Φιλοσοφίας sed appel- 


Iatio przcessisset. SrzPn. 
A MO τοῦτο] Laudat Stob. xli. p. 259. 


For. καὶ, Srz»Pn. 
Emir tm 
explicationi inservientem, v. 


iut. Vor. VII. 


A. vii. 518. C. ix. 5685. Δ. x. 621. D. 
ante ὅ τί περ Polit. vi. 508. C. Heind. 
ad Thert. 6. 76. supplendum esse censet 
καί; potius scilicet, etenim  similisve 
articula cogitatione supplenda est, ut 
ii. k» κενὸς ἄπεισι», ubi vid. not. ^ 
μὲν τῷ ὄντι] Cod. Reg. µόν τι 
ὔντι. inus nostram expressit scriptum 
m vertens : dicinum. quidem se esse. 
BT. 
iios 8] Ficinus videtur δὲ legisse, 
yn enim : videris autem mihi státim. 
8T. 


D 


1. 498. ἐγώ, οἱ 
μεταξὺ οἰκονομίας καὶδ χρηµατισμοῦ σλησιάσαντες αὐτ 


26 


IIAATONOZ 


λόγον ἔχο" τῆς πολιτείας τὸν αὐτὸν Ov qp καὶ σὺ ὁ νο- 
/ » ν A ν 4 w — "mn'**? £09 
µοθέτης ἔχων τοὺς vojovg ετίθης. Ἐρρηθη yao, ἐφῃ. 
"AAX οὐγ ἱκανῶς, sixoy, ἐδηλώθη,", φόβῳ ὧν ὑμεῖς ἄντι- 
λαμιβανόμενοι διδηλώκατε μακρὰν καὶ χαλεσὴν αυτου) 
σὴν ἀπόδειξιν, ἐπεὶ καὶ v0 λοιπὸν oU πάντως" ῥᾷστον διελ- 
θν. Τὸ ποῖοι "Tiva, σρόπον μεταχειριζομάνη πόλις Qu- 
λοσοφίαν oU διολεῖται. τὰ γὰρ δη" μεγάλα πώντα ἔπι- 
σφαλῇ, καὶ τὸ λεγόμενον τὰ παλὰ τῷ ὄντι χαλεπά. Αλλ' 
ὅμως, ἔφη, λαβέσω τέλος ἡ ἀπόδειξις τούτου Φανεροῦ ΥΕνο- 


μένου. 


Ov τὸ μὴ βούλεσθαι, 3» δ) εγώ, &XX si mte, το 


:b 


μὴ δύνασθαι διακωλύσει παρὼν δὲ τήν y ἐμῆν αροθυµίαν 
” ο ^ No ε / ν 
siti." σκόπει δὲ καὶ νῦν ὡς απροθύµως καὶ παρακµδυνευ- 
9 ^v P ^ 5, 
σικῶς μέλλω λέγεῳ, ovi γοὐνανσίον 7| νῦν δεῖ σου ἔπιγηδεύ- 


µατος τούτου πόλιν ἅπτισθαι. 
». 3 κ. 
xoi ἄπτόμενοι µειράχια ὄντα ἄρτι $x παίδων TO 


{ 


Ila; No» pé», ἦν δ᾽ 


^b 


^v Li 
σῷ γαλεπωτάτω ἀπαλλάττονταν, οἱ Φιλοσοφώσατοι ποιοὺ- 
4 . » 
µυοι---λέγω δὲ χαλεκώτατον τὸ περὶ τοὺς λόγους” ἓν 


. N eo 4 » ο. - 4 , 
1. 200, δὲ và ἔπεισα, ἕὼν καὶ ἄλλων τοῦτο πραττόντων παρακά- 


λούμενοι ἐθέλωσιν ἀκροαταὶ γίγνεσθαι, μεγάλα ἡγοῦνται, 
πάρεργον οἶδμενοι αὐτὸ δεῖν αράττεω' αρὸς δὲ τὸ γἆρας, 


εἶναι Av.—? Éxorra DKq, om Θ.---ἵ' ὥσπερ υ.-- ὀτίθης Κ: ὀτίθος *r.—* ἆδη- 


λώθη om DKq.—J abro? καὶ χαλεκὴν K.—* immo 


vádrrer.— ^ δὴ om $.—^ τῶ τὸ 


η 
vV.—^ εἴσει υ.--4 πόλιν ATIGDKqet et pr fortasee θ: πάλιν ὃς.- 5 μὴ ἄπτεσθαι Φ. 
οἰκονομία 


—f el o.—5S οἰκονομίαι καὶ ASIIeDKqumt : 


φόβφ ὧν] Ἱ. e. τούτων», & 5. τούτον, 
scil. μακρὰ»---τὴν àzó- 


9 . 
Bebw; int. ἔσεσθαι. Asr. 

τὰ καλὰ---χαλεπὰ] Vid. ad iv. 11. et 
Wyttenbach. ad Phzedon. p. 66. D. Asr. 

εἴπερ] | Int. 7) διακωλύσει, vid. Hein- 
dorf. ad Parmenid. p. 255. Asr. 

πόλιν ἄπτεσθαι] Sic Cod. Reg. libri 
editi omnes πάλυ. Asr. 

Δοκούμενοι] Vulgo ποιούµενοι. — Fici- 
nus: etiam qui sapientia apprime stu- 
diosi fore existimantur. As. 

ἡγοῦνται] Pro ἡγοῦνται verbum aliud 
affertar ex conjectura, valde diversum: 
nimirum ἁγαίονται: item aliud, ἀρνοῦν- 
Tav ut sit sensus, Si etiam aliis hoc fa- 
cientibus, invitentur ut auditores esse 
teliat, valde acersantur. — At vero Ficin. 


Tt καὶ *g.— abre K, ab- 


, €x€ pe 
tant. vero ab utroque dissentio. 
etenim nec cum illo priore mutandum 
censeo ἡγοῦνται in ἁγαίονται (quo Pla- 
tonem uti mirarer) vel in ἁρνοῦνται: nec, 
retinendo ἡγοῦνται, ejus sequor interpre- 
tationem cujus a me posteriore loco facta 
est mentio: sed ueydAa ἡγοῦνται ex- 
pono, rem magnam se prestare arbi- 
trantur. SrEPB. 

ἡγοῦνται] Cornarius legi vult ἁγαίον- 
Ται sive ἀρῶνται, aversaniur, perperam ; 
est enim hoc ironice dictum : * rem mag- 
nam se prostare arbitrantur, ut Stepba- 
nus bene interpretatur. Ásr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 5. 27 


&zsréc δή γιων ὀλύγων ἀποσβένυνται φολὺ μᾶλλο! τοῦ 
Ἡρακλειτώου" ἠλίου, oco» αὖθις ovx ἐξάπτονται. Δε 
δι πῶς; ἔφη. Πᾶν τοὐναντίον µειράχια μὲν ὅντα καὶ 
παῖδως) µειρακιώδη παιδείαν καὶ φιλοσοφίανξ µεταχειρί- 
ζεσθαι, τῶν τε σωμάτων», i» ᾧ βλαστάνει τε καὶ ἀδροῦται," 
εὖ µάλα ἔπιμελεῖσθαι, ὑπηρεσίαν' φιλοσοφίᾳ" ατωμένους 
αρο)ούσης δὲ τῆς ἡλικίας iy ᾗ ἡ vy τελιοῦσθαι' ἄρχι- 
σαι, ὑσιγείνεῳ" τὰ ἐκείνης γυμνάσια" ὅταν δὲ λήγη᾽ μὲν f 
ῥώμῃ, πολιτικών δὲ καὶ σερατειῶν ἁπτὸς γίγνηται, τότε 
δη ἀφίτους νέµεσθαι καὶ μηδὲν ἄλλο πράττει, 0 τι μὴ 
«ώρεργον, τοὺς µάλλοντας εὐδαιμόνως (βιώσεσθαι καὶ τι- 
λευτήσαντας τῷ βίῳ τῷ βεβιωμένῳ τὴν ἔκεῖ µοῖραν ἔπι- 
στήσειν πρέπουσαν. [8. 19.] Ὡς ἀληθῶς poi δοκεῖς, ὄφ}, 
λέγειν γε" αροθύµως, ὦ Σώπρατες" οἶμαι μέντοι τοὺς πολ- 
λοὺς τῶν ἀκουόντων προθυµότερον ὅτι ἀντιτείνειν οὐδ ὅπωσ- 
σιοῦν αεισοµένους, ἀπὸ Θρασυμάχου ἀρξαμέίνου. Μὴ 
διάβαλλε} ἤν 0 ἐγώ ip καὶ Θρασύμαχον ἄρτι" φίλους 
νεγούτας, οὐδὲ rgo τοῦ éyÜpoUc ὄντας. πείρας γὰρ οὐδὲν m. 1.301. 
ἀνήσομιν, ἕως ἂν T] αείσωµεν καὶ τοῦτον καὶ τοὺς ἄλλους" 
3 προὔργου σι ποιήσωμιω sig ἐκεῖνον τὸν [βίον, ὅταν αὖθις 
γενόµοι τοῖς τοιούτοις ἐντύγωσι λόγοι. — Eig σμικρόν" 
y, ἔφη, χρόνον εἴρηκας. — Eig οὐδὲν μὲν" οὖν, ἔφην, ὥς γε 
seo σὸν ἄποωτα. τὸ μέντοι μὴ πείθεσθαι ταῖς λεγομένοις 
τοὺς αολλοὺς θαῦμια οὐδέν. οὐ γὰρ πώποτε εἶδον γενόμιενον 


e 
τοῦ ο--- robs om q.—* ἡγούμενοι Ἡ.---} μᾶλλον» πολὺ 0,—*. ἠρακλείτου v. —^ πᾶν 


as 
φοὐναντίον om $c.—^ παῖδες H.—P? σοφίαν v.—1 ἀνδροῦται AOTIéDKquvmt.— 
* ὑπηρεσία énr.—59 φιλοσοφία» OTIéKemr.—t τελεοῦσθαι ΘΤΙΦΏΚΦΠΙΕ: τελειοῦσ- 
Om *r.—* ὀπιτείνει nt.—" λέγη t.—" στρατιῶν EDKm, στρατιωτών Φγ.---ἳ Te v, 
om m.—J διάβαλε σ.---ᾱ üptauévovs ἄρτι ΘΠΦΏΌ.---3 ἄλλους om t.—b σµικρόν X, 
µακρόν €: μικρόν *s.—* οὐδέν cort q.—4 εἶδον AORÓKqmt : ἴδον s.—* πολλοὶ 


Ἡρακλατείου ἡλίου] Solem enim de- ea exemplaria quss hic Aéyp habent pro 
Écientem Heraclitus ponebat extingui, v. Afryp. Srz»n. . 
Schol. sd h. 1, Plutarch. Decret. Phys. — corpore») Sic optime Steph. correxit: 
BH. 25. Diog. L. ix. 10. 11. Stob. Phys. στρατιῶν edita exempla exhibent. Asr. 
v. li. p. 626. et 588. ed. Heer. Asr. 6. 12. ἀντιτείνειν] Steph. scribi vole- 

ἐν $) Int. χρόνφ, quamdiu, donec. bat ἀντιτενεῖν. Ficinus enim habet: 
Mox ἐπιμέλεσθαι pro ἐπιμελεῖσθαι scrip- — promtius quoque repugnaturos. Prewaens 
simus, vid. nostra ad Phszdr. p. 288. rei certius siffhificat. Asr. 

sr. ds σμικρὸν---χρόνορ] Ironice; vid. ad 

Afryp] Vide ne tibi negotium fscessant x. 9. p. 608. C. Aer. 


39 


' ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


' , 
40 rU» Atyópuroy, ἀλλὰ «ολὺ μᾶλλον τοιαῦτ ἄττα ρή- 
pero! ἐξεσίσηδες ἀλλήλοις ὡμοιωμένα AN οὖν ἀπὸ ToU 
αὐτομάτου, ὥς arto νῦν, συμαεσόντα5 ἄνδρα δὲ Gott πα- 
θισωρένον καὶ ὠμοιωμένον" µέχρι τοῦ δυνατοῦ τελέως ἔργῳ 
TS καὶ λόγο, δυναστεύοντα ἐν πόλει ἑτέρα σοιαύση, οὐ πω- 


σφι. 


v. 499, STOT8 ἑωράκασιν οὔτε ἕνα οὔτε απλείους. 9. oit Οὐδαμῶς 
Οὐδέ γι αὖ λόφων, ὦ µαπάριε, wx) τε καὶ $ASU- 


θέρων ἱκανῶς ἐπήκοοι γεγόνασι, οἵων" ζητῶν μᾶν vo ἀληθὶς 
ξυντεταμένως! ix σαντὸς τρόπου", τοῦ γνῶναι χάριν, τὰ ài 
κομψά τε καὶ ἐριστικὰ καὶ µηδαμόσε ἄλλοσε σείνοντα 3 
αρὸς δόξαν καὶ ὅριν καὶ ἓν δίκαις καὶ ἐν ἰδίαις συνουσίαις 


αόῤῥωθεν ἀσπαζομένω». 


Ovài τούτων, ἔφη. 
m. i. 303. χάρη, 3» δ) εγώ καὶ ταύτα αροορώμινοι ἡμεῖς φότι καὶ 


Τούτων τοι 


δεδιόσες ὅμως ἐλέγομεν, ὑπὸ φἀληθους" ἠναγκασμένοι, oti 
οὔτε πόλις οὔτε πολιτεία οὐδέ y ? ἀνὴρ ὁμοίως μή ποτε 
/ X P! ^t ’ / P ..7 

γηται v5A606,P πρι αν τοις Φιλοσοφοις τουτοις τοις ολιηοίς 

καὶὶ oU πονηροῖς ἀχρήστοις δὲ νῦν πεκλημένοις ἀνάγκη 
2 , / 8 .* / 4 ^ 

vig ἐκ σύχης παραβάλῃ,' εἴτε [ούλονται εἶτε μή, πόλεως 

ἔσιμεληθηναι καὶ σῇ πόλει κατήκοοι" γενέσθαι, ἢ τῶν νῦν ty 

δυναστείαις 9) [βασιλείαις ὄντων υἱσι 9j αὐτοῖς ix τινος 


Πλ τοιαντὶ ῥήματα Ύρ A.—8 (. 0.--Ά παρισωμένου καὶ ἁάμοιωμόνου G.—! $ καὶ 
ο ὧν 


9t.— οἵων q et corr 8, οἵων A, olo» .'H: olor *s.— ξυντεταγµένως t.—9 προσώ- 
που À.—P γῆς ἀληθοῦς Πι.---ὁ Υ) om Hm.—P τέλειος €, τέλος nt.—4 Te καὶ 9t et 
IC X.—" κεκληρωμένοις GPDKqt.—5 περιβάλη ATIGDKqut, περιβάλλη 8.—! κατ- 


εἶδον] Vulgo ἴδον, forma Homerica, 
vid. Matthie Gr. Gr. p. 318. v. εἴδω. 


Asr. 
οἵων ζητεῖν] Vulgo οἷο», quod sensu 
caret. Sensus et sequens ἁσπαξο 
stulat οἵων. De pronomine olos cum 
Infinitivo vid. ad lib.i. Sensus est, * Nun- 
quam sermones audierunt pulchroa et li- 
berales, tales (οἵων)οαἱ querant verum— 
arguta vero illa valere jubeant Ficinus 
vertit, sermonibus aures i 
quib obnixe—»verum inquiritur.  Me- 
us Cornarius: meque di- 
verunt, nimirum cos, qui verum—qua- 
runt, versuta autem lowre salutant ac 
. Ásr. 
μηδαμόσε] Bas. 2. Steph. καὶ ante µη- 
δαμόσὲ interponunt, quod Ald. et Bas. 





1. non babent, nec Ficinus expressit, 
recte; nimirum τὰ µηδαμόσε ἄλλοσε Tél - 


Polit, viii. 8. p. 556. C. ὅταν παραβά- 
λωσιν ἀλλήλοιε οἵ τε Épxorres καὶ ol àp- 
χόµενοι 3 ἐν ὁδῶν κπορείαις $ dv ἄλλαις 
τισὶ κοινωνία. Lys. p. 208. E. Δεῦρο 
85, 3 9 6r εὐθὺ ἡμῶν ob vapaBdAA cs ; 
ἄξιον μέντοι (sic, ni fallor, locus scriben- 
dus est). Igitur h. 1, παραβάλλει» est 

: , accidere (nostrum treffen 
easdem habet significationes ; est enim 
concurrere, occurrere εἰ contingere). 
Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 


ο 


θιίας ἑπιπνοίας ὠληθωῆς Φιλοσοφίας ἀληθωὸς ἔρως ἐρτίση. 
σούτων δὲ sorton" γυΐσθαι ἡ ἀμφότερα ὡς Goo ἔονὶν ἀδύ- 
voro» ἐγὼ quà» οὐδένα Qupi ὄχειν λόφο. οὕτω yp ἂν" 
ἡριεῖς δικαίως καταγελώµιθα, ὡς ἄλλως εὐχαῖς όμοια λί- 
E. 9 σα σ Xx 9 ” , ' 
γουτες. 39 ovy, ούτως; Όλύτως. Ei τοίνυν ἄκροις tig QiAo- 


σοφίαν αὐλεώς vig? ἀνώγκη" ἐσιμεληθηναι 3 γἔγονεν $y τῷ 
eurtipo τῷ παρεληλυθότι χεόνφ ᾗ καὶ νῦν ἔστιν s» vivi βαρ- 


H4 τόπῳ, πόρρω που íxrüg^ Ori τῆς ἡμετέρας ἐπό- 
ψεως, 9 καὶ ἔπειτα γενήσεται, περὶ τούτου ἔτοιμοι τῷ λόγῳ 
διαµάχισθαι, ὡς γέγονεν ἡ εἰρημένη πολιτεία καὶ ἔστι καὶ 
veria era γε, ὅταν ard. 1? Μοῦσα πόλεως ἐγκρωτὴς γύνη- 
va. οὐ γὰρ ἀδύνατοςἳ φενίσθαι, oU" ἡμεῖς ἀδύνανα λέγο- 


ο) χαλεκὰ δι καὶ παρ ἡμῶν ὁμολογεῖσαι. Ἰαὶν ἐμοού, τει. i. 808. 
Toig δὲ κολλοῖς, ὃν δ) $yo, ov^ 


ἔφη, οὕτω δοκεῖ. 


δοκεῖ, épsis ; Ἴσως, ἔφη. ^Q 


, κά 
ου. αυ 


μακάριε, ἦν δ᾽ ἐγώ, μὴ πάνυ 


οὕτω τῶν πολλών κατηγόρει, ἀλλοίωνὶ σοι δύξαν ἔξουσι. 


3 1] 


εὰν αυτώς" μὴ" Φιλονεικῶν 


ἀλλὰ παραμυθούμενος καὶ 


ἀπολυόμενος τὴν τῆς Φιλομαθείας» διαδολην ἐνδεικνύηὶ 
Αγ M / Y ^y. t ψ , 
οὓς" λέγεις τοὺς Φιλοσόφους, καὶ διορίζη ὡς περ ἄρτι τήν 


t 2 3 € N09 7 VO x, 
σε φύσιν αὐτῶν καὶ τὴν Επισήδευσῳ, ἵνα μὴ ἡγῶώνταί δε κι. 500. 


pos TL—? πότερα AITéDKemt. et pr 8: 
ἀνάγκην K: om 9t.—5 ἐκεμελήθη DK.—^ sov om Θ69ς.--- 


ὁπότερα *s,.—* ἂν om Θ.---Σ Οὕτως om 


ο ὀκτὸς add ATIDKqem.—4 abr) ΑΕπΠι.--- ἡ om v.—! ἀδύνατος ΘΠΦΌΚΦΙΠΣ: 

» $.—85 καὶ ante ἐἑμοὶ om Θ.---Α ὅτι add AGEIIéDKenmt.—! ἀλλοίαν ΑΠΡΚ 
4: ἀλλ ofa» s. ante ἀλλοίαν pone punctum.—k ἔχουσιν E.—À! ἐὰν Am et fortasse 
Tl : ép 9,.—n abrois H.—5 el μὴ Kq.—9? τὴν om &t.—? φιλοµαθίαι Rom.—^4 é»Bem- 
viw AIIDEqm, ἐνδεικνύει ο: ἐνδείκννε *5.—" olous v.—* διορίζηι ΑΠΏΚΦΠΙ, διορί- 


TuS $buer ὀπόψεως] Sic Tbemist. 
Orat. xiii, apos C. res ἐν xéópo 
ἀτφκισμόψ τῆς ἡμετέρας ὀνόψεαν. Asr. 

Στοιμοι] Int. ἐσμὲν, solemni ellipsi, 
vid. nostra ad Phedr. p. 323. ibique lau- 
datis adde Porson. ad Phen. 983. Sche- 
fer. Melet. Crit. p. 48. et 114. Asr. 

ὅτι οὐκ] ὅτι e Cod. Reg. inseruimus, 
etsi non prorsus necessarium est, Ásr. 

ἀλλοίαν τοι] Fortasse in his emen- 
dandis sudacior fui, sed facile veniam me 
spero impetraturum esse ab iis, qui re- 
εφέ » quam molestum, imo intolera- 
ie sit Platonis amico, in divina ipsius 
oratione aliquid relinquere manifesto vi- 
tiosum, si certa in promtu est medela. 
Vulgo scribitur ἀλλ ofa», quod sensu 


caret, quocirca ἀλλοίαν scripsimus, quod 
etiam sequentia, quee priora tunt : 
dAAola» τοι φήσεις abrobs δόξαν λἆψεσθαι, 
postulant. Deinde pro ἐν αὐτοῖς repo- 
suimus el abrois; namque éy vitiosum 
est, εἰ vero sensus effiagitat ; accedit Co- 
dicis Regii, qui ἐν αὐτοῖς εἰ exhibet, et 
Ficini auctoritas, qui vertit: verum quid 
eo8 oyinaturos, existimas, si non conten- 
tionis sludio—ostendas—et, ut nuper, 
distinguas cet.— Pro ἑνδείκνυε et διορίζον 
scripsimus ἐνδείκννς et διορίζει; scilicet 
el oblitterato et in d» mutato, indicativus 
in imperativum transit. *H, profecto, 
pro ?) posuimus, cui alterum $ (an) re- 
spondet. Toi affirmans est, sane, utique, 
certe. Αοτ. 


90 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λίγων οὓς αὐτοὶ οἴονται. »" καὶ ià» οὕτω" vrai, ἆλ- 
λοίαν τοι; φήσεις αὐτοὺς Moo : λήψεσθαι καὶ ἄλλα άπο- 
πρινεῖσθαι7 i i$; τινὰ χαλυσαίνειν LL un yore 8 3 
φθονεῖν τῷ. μὴ Φθονερῷ ἀφθονόν τε καὶ αρᾶον oma ἐγὼ 
μὲν γὰρ σὺ προφθάσας λέγω ὅτι ὃν ὀλέγοις σισὶν ἡγουρας, 
ἀλλ᾽ d ἓν τῷ zu χαλεσὴν οὕτω Quei γίγνεσθαι. 
Καὶ $yo, ἀμέλει έφη, ξυνοίομαι. Ovxovy aai vro" 
τοῦτο ζυνοίει τοῦ χαλεκος πρὸς Φιλοσοφίαν τοὺς πολ- 
λοὺς διακεῖσθαι à ὁκείνους αἰτίους εἶναι τοὺς ἴξωθεν ου ! προσ- 
κου. d  πεισκεκωµακότας, λοιδορουμάνους" τε αὐτοῖς καὶ 
Φιλαπεχθηµόνως ἴ ἔχοντας καὶ Gi περὶ ἀνθρώπων τοὺς λό- 
φους ποιουµάνους, ἤκιστα φιλοσοφίᾳ πρέπον φοιουντας: 
Πολύ y» ἔφη.  [S. 13.] Ουδὲ γάρ που, M Abiparrt, 
zm. L, 304. σχολὴ τῷ γε ac a, AnÜag πρὸς τοις οὐσι τὴν διάνοιαν 6 έχοσι 
κάτω βλίπειν εἰς ἀνθρώπων πραγματεία, καὶ μαχόμενον 
αὐτοῖς φβόνου" σε χο ᾿ὀυσμανείας. iuris Murau, ἀλλ εἰς 
τεταγμέναδ rra. καὶ κατὰ raura. ἀεὶ ὄχοντα ὀρώντας 
καὶ θιωμένους oUT ἀδικοῦντα dad ἀδικούμινα" o UT -ἀλλή- 
λων, ROC [uy δι πάντα καὶ κατὰ λόγον i aora, : ταῦτα p 
μεῖσθαί ελ καὶ ὅτι μάλιστα ἀφομοιοῦσθαι. 3 UL. [8i τὰ 
pony orm εἶναι, ότῳ τις δμιλεῖ ἀγάμενος, μὴ” μιμῖσθαι 


ζει v: διορίζου s.—t γε om 69t.—"* $ om Kv. —Y οὐκ q.—" abrà v.—* Te v.— 
7 ἅποκ Am— τὸ 4.—* ξυνοίου q.—^ οὗ προσῆκον ΑΘΕΠΦΟΠΤ et P τν 


és uj) προσῆκον Kq: οὗ μὴ απροσῆκον s.—* λοιδορουµένη Κ.--ᾱ 
mi ndhia q.— m.—/ ἐμπίμπλασθαι X.—85 reraypéy v.—h. ἀδικούμενον ΑΘΠ 


ον 
eKmrt, ἀδικούμενα H, ἁδικούμενα corr D.—! καὶ om pr 6.—k μὴ om tit.—! ἀλλὰ pr 


ob προσῄκον ἐπεσκεκωμακότας] ob libro de eo in contextum recipiendo sum 


αροσῆκον exhibent Cod. Ven. Bas. 2. et 
Schol. Ruhnk. qui explicat ob προσηκόν- 
Tws εἰσεληλυθότας (imo potius est: qui 
proteroe quasi εί lascive se inferunt phi- 
losophorum  ceetui). Libri ediü o) à 
προσῆκον et Cod. Reg. às μὴ wpogfjkov. 
Ἡροσῆκον (casus absolutus) est i, q. spoc- 
fkovros (abrois), de quo vid. supra ex- 
posita. Asr 

. 18. ἀγάμενοτ] Non ἀγάμενος sed 
ἁγόμενος in praeced. edit. legitur: inter 
qua duo participia, una litera differen- 
tia, magnum est significationis discrimen, 
Multo autem aptiorem huic loco sensum 
habet illud quam hoc: ideoque veteri 


assensus, presertim quom et Fic. ag- 
noscat: qui vertit, aw putas fleri pesse 
κά illud mon imitetur aliquis cui cwm 
amore admirabundus adheret ? Fortassis 
autem aliquis (ut hoc obiter dicam) bic 
legens ἀγάμενος, miretur quod modo 
dixi, mirum mihi apud Platonem visum 
iri usum verbi ἁγαίεσθαι: sed is sciat 
quamvis magna sit, quod ad scripturam 
attinet, affinitas verbi ἁγαίοσθαι cum 
ἄγασθαι (cujus participium est ἀγάμενος) 
illud tamen apud solutre orationis scrip- 
tores tam esse inusitatum, quam lioc est 
usitatum : licet ποιητικὸν mt et ipsum, 
aut saltem ποιητγικώτερον. STRPR. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 91 


ἐκεῖο; ᾽Αδύνατο, f ig. Orio δὴ xci κοσµίφ ὃ ys Φιλό- 
ὁριλῶν κὀσμιιὸς το καὶ θεῖος εἰς τὸ δυνατὸν ἄνθρώπῳ 
γέγνεται διαβολὴ » 6 πᾶσι πολλή. Παντάπασι μὲν 
eb». * Ay. οὖν τις, 6/30», avro ἀνάγκη γένησωι, ἃ & ἐκεῖ 
ὁρᾶ, μελετῆσαι εἰς ἀνθρώπων E καὶ ἰδίᾳ χα) δημοσία 
σιθίναι καὶ μὴ 7 µόνον $O.UTOY πλάττεῳ, ρα" κακὸν δημιουρ- 
y? αὐτὸν oisi ΥἉνήσεσθαι σωφροσύνης σε καὶ δικαιοσύνης 
καὶ ξυρικώσης τῆς δηµοτικῆς à agsrijc s "Ἠπιστά yt, Ἡ ᾗ 
&. "AXX sà» 09 αἴσθωνσαι οἱ φολλοὶ OTi ἀλλθη ? περὶ 
αυτοῦ λέγομῳ, Καλεπανοῦσι 5 τοις φιλοσόφοις καὶ ἀπι- 
στήσουσο ἡμῖν λέγουσιν ὡς οὐκ ἄν Tort" ἄλλως εὐδαιμονή- 
σειε πύλες, si μὴ αὐτὴν διαγράψειαν οἱ τῷ θείῳ ,παραδεγ- rr. i 805. 
pari χρόμωοι ζωγεάφοι ; Ov χαλικανοῦσων, J $ δ᾽ ος, $t» 
ai di αἰσθωνται. ἀλλὰ à riva? λέγεις τρόπον ες δια 
Q1; Λαβόντες, ἤ ήν à' $6, dg περ πίνακα πόλιν σι καὶ 
16η ἀνθρώπων, πρώτον pàr καθαρὰν ποιῄσειαν ὤν. 03 οὗ 
wr) ῥώδιο: ἀλλ οὖν οἶσθ' οτι τούτῳ ἂν εὐθὺς v3) ἅλ- 
λα» διενέγκοιο τῷ μήτε ἰδιώτου" μήτε αύλεως ἔθελῆσαι 
ἂν ἄψασθαι μηδὲ yeáQur νόμους πρὶν 3 Γπαραλαβεῖ xa- 
daga 3 αὐτοὶ φοσαι. Καὶ ὀρθῶς Y , sg. Οὐκοῦν 
μετὰ ταύτα of 7 ὑπογράψασθαι) ἂν τὸ CY "pu τῆς πολι- 
rias ; ; Ti s pri Ἔπειτα, οἱ opui, ἀπεργωζόμεοι πυννὰ ἂν 
ixerrkpuy ἀποβλέποιο, πρός σε v0 φύσει δίκαιον καὶ κα- 
Ao» xci σῶφρον καὶ φᾳάντα τὰ τοιαῦτα καὶ αρὸς ἐκεῖνο QU 


tz. 60]. 


6.—» ela αὐτὴν Nm.— ἀπύντε IL—9 περ om Φτ.-» viva δὴ Θ.--4 ὅθενο--- 
5 διενέγκοιεν 4: διενεγκεν *s.—9 ἰδιώτην m.—! ἡ xp» Θ.--- οὐκ ἂν m.—" ὅπου 


θείφ] Landat Euseb. Prep. Evang. xii. 
19. να A. ubi dou scribit, M 
ye Φιλόσοφος 3. bre. Mox 
Fescitus kauby ium 
elo ὅτι] Vidonden an hec lectio 
olet ὅτι ferri possit, qoum nullum hic 
usum habeat particula ὅτι, sequente in- 
fxitivo. Autexpungenda certe fuerit, 
ant dicendum eam, sicut post οἶδα vel εὖ 
οἶδα, et post ἴσθι vel eb ἴσθι, ita. etiam 
post οἶσθα posse vAeoráte, STxPu. 
ebx οἶσύ] Sic Bas. 2. et Ficinus, qui 
vertit: ax nescis, koc precipue. ΑΙ. Bas. 
1. Steph. et Euseb, οὖν ole. Mox διε- 


νόγκειαν scripsimus pro Bieveyxeiv ex 
Eusebio, ubi legitur διενέγκαιεν, forma 
communi, etsi infinitivus post ὅτι non- 
nunquam occurrat (vid. nostra ad Alcib. 
i. p. 3065. Valen Ὁ t. ii. p. 809. 
et Schüfer. ad Beatii Episc. Crit. P. 81.) 
—Phaulo post $ ante sapaAafei» Euse- 
bius omittit. Asr. 

ὁπωγέρωσε] Ex Eusebio et Hierocle 
(de provident. apud Phot. Bibl. Cod. 
ccli.) reposuimus pro ἑκατέρω». Sic etiam 
Ficinus su: ad utraque frequenter 
respicient. 


Ast. 


32 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ro" ἐν τοῖς ἀνθρώτοις, € έωτοιοῖο ξυμμιγνύντες τε καὶ κε 
ραννύντες 6x ra ἐπισηδευμάτων τὸ ἀνδρέκελον, &v ἐκεί- 
νου σεααιρόμενοι, ὃ δὴ καὶ Ὅμηρος ἐχάλεσεν ἐν τοῖς ἂν- 
ὄρώτοις ἓ ὄγγιγνόμενον θεοειδές vt καὶ θιρείκελον. Ὀρθος, 
Qn. Καὶ τὸ μὲν d, οἶμαι, ἐξαλείφοιεν τὸ δὲ «ἄάλιν iy- 
γράφοι εν, ἕως ὤν' Ori. μάλιστα" ἀνθρώπεια. ἴδη εἰς rer 
ἐνδέχεται θεοφιλη. ποιήσειαν. Καλλίστη γοῦν ἄν, ieu 

m, i 806. veo γένοιτο. "Ag οὖν, » δ) éyo, maídopár 77 ἐκε- 
νους, οὓς διατεταμένους' TU) ἡμῶν ἔφησθα i ζέναι, ὡς τοιοῦ- 
τός έστι πολισειῶν ζωγράφος ὃ 0» TOT ὀσηνουμενῦ πρὸς αὐ- 
κούς, δι ὃν ἐκεῖνοι i ἐχαλέπαμον OTI τὰς πόλεις αὐτῷ .ᾱ- 
ρεδίδοµ», καὶ $ri μᾶλλον αὐτὸ" νῦν ἀκούοντες πραύνον- 
σαι; Καὶ πολύ γε, 2 ὃδ᾽ ὃς, εἶ σωφροοῦσι. Il; γὰρ δὴ 
ἔξουσιν ἀμφισβησῆσαι; ; πα ύτερο μῆ TOU ὄντος τε καὶ ἆλη- 
θείας 1 ἑραστὰς είναι τοὺς «Φιλοσόφους» ; "Asesor párr d, 
ie, si. Αλλὼ μή τὴν φύσιν αὐτῶν οἰκείαν εἶναι του 
ἀρίστου, ἦν ἡμεῖς det Po pur; Οὐδι φοῦτο. "T4 δε. τὴν 
τοιαύγην τυχοῦσαν τῶν προσηκόντων ἐπιτηδευμάτων ουκ 
ἀγαθὴν τελέως ἔσεσθαι καὶ φιλόσοφο», s Tig τα” ἄλληνι 
7 ἐκείνους eiu" μαλλον, οὓς ἡμιεῖς ἀφωρίσαμιν) Ου δρ 
που... "Emi οὖν ἀγριανοῦσι λεγόντων ἡμῶν ὅτι, πρὶν ἂν q0- 


υ.--- » ἐκωτέρωσε v: ἑκατέρως *r.—* αὖ τὸ ΑΘΠΘΦΌυΠΙ, αὐτὸ Kr: a3 $ 
ος és θτ.---Σ ἂν om AGHIIomr.—* µάλιστα τὰ ο---» ἔφη om Em.—^ ἡ om 
θέυκᾳι---ὲ κα. vy Τη.--- κείνου» υ.--- διαγεταµένους ΑΘΠΦΕΏΚΦΠΗΣς: δια: 


τεταγµένου: *s.—85 érorcwuey e, ἐπαινοῦμεν φ.--ὃ ὅτε q.—! τί Απιι--ᾱ αὐτῶ ᾳ, 


om v.—! el Uc: ΑΠΌ 
— n v—^ 


«b, 5] Bas. 32. abró. Μος apud Hie- 
τος]. 1. [. deest ἐν. Asr. 
às? ἀκείνου τεκµαιρόμενοι] Ex: eo col- 
Hgentes ac conjicieMes. Avr. 
θεοείκελο»] Homer. 1]. i. 181. θεοεί- 
rides ] Eos "diripere Hie 
ία u8eD. T 40. . 
tocl. ds B νι μάλιστα τὰ ἀνθρώκωα. 
πείθοµεν] Mutandum censeo in wel- 
θοιµεν, SrzPm. Sine causa, quum etiam 
uatur ο Λατ. 
urrerouévovs] Vulgo διατεταγµένους ; 
vid ad v. 318. re e. 5 


Asr. cf. 


Kqem, el P ρονοῦσι 0 : ἣν σωφρονῶσυν *s.—7? Sal A. 
φήσειν AORITémt, φύσει €: Φφήσεις *s. diy nent πόλεως E.— 


ad bin; eei Rr) E Cod R Reg. reposui- 


irati» ] Sic Ald. Ald. Bas. 1. et 2. quod 
anus sine causa in ἀγαθὴν mutavit ; 
solet enim apud Atticos etiam masculi- 
num adj cdvum substantivo feminino 
ungi, vid. Gregor. de dialect. p. 35. 
ow Wernsdorf. ad Himer. p. 224. 
Bach. ad Xenoph. (Econ. iv. 8. Λες. 
ui sic in Addend, ' Ceterum nunc ipes 


preeferam 
àr ban posuit 
jane Pro uA non Opus est; μή 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, «ς. 33 


λεως" To Φιλόσοφον γἔνος iyxgaric γένηται, οὔτε όλα, 
οὔτε πολίταις ndi παῦλα ἔσται, οὐδὲ ἡ σολιτεία ὃν μυ- 
θολογοῦμιεν' λόγω igyo τέλος λήψεται» Ἴσας, ien, ἥττον, 
ἨῬούλει οὖν Ἶν ὃ ἐγώ, pu pror Quer αὐτοὺς ἀλλὰ 
παντάσασι πράους γεγοίναι καὶ πεσεῖσθαι, i ἵνα εἰ” μή σι 
ὤλλο αἰσχυνθέντες ὀμολογήσωσω; Πάνυ pr oU», ἔφη. 
Οὗτοι p σοίνυν ἦν ὃ ἐγώ, τοῦτο πεστισμάνον ἔστων' 
φουδε δὲ Tipi τι ἀμφισβητήσει à ὡς οὐκ ἄν TX γενόμε- 
904 βασιλέων t ἔκγονοι 5? δυναστών τὰς" φύσεις φιλόσοφοι; 
Ovà' ἂν sig, ἔφη. Τοιούτους δε γωομάνους ax πολλη" 
ἀνώγκη διαφθαρῖναι, i εχει τις λέγεω; ὡς pár yag χα- 
ASTOV σωθήναι, καὶ ἡμεῖς ξυγχαροῦμεν ὡς δὲ" ἐν παντὶ 
τῷ Apo vay πάντων ovudscor " ou) ἂν tig σωθείη, ud óc 
ii ἀμφισβητήσει”' Καὶ màs; ᾽Αλλὰ μήν, ἦν δ᾽ έν, 
sig ἱκανὸς γενόμενος, πόλιν ὄχων πειθομένην, TáVT ἔπιτι- 
λέσαι τὰ νῦν ὠπιστούμενα. Ἱκανὸς γάρ, ἔφη. Ἄρχο- 
vog γάρᾶ που, ἂν δ) ἴγω, τιθέντος" τοὺς νόμους καὶ τὰ 
ἐσιτηδιύματα ἃ ἁ διεληλύθαμαν, οὐ δή που ἀδύνατον EM 
σοι ον γους πολίτας. Ov? ὁπωστιοῦν. — ÀAAAX y 
ip^ ἡμῖν δοκεῖ, δόξαι καὶ ἄλλοις θαυριαστόν τε καὶ ο λύ, 
νσον; Ov. οἶμαι ὄγωγε, $5 à ὃς Koi μὴν ὅτι ve 
Dis*.sirro, εἰ asp δυνατά, i ἱκανῶς ἐν τοῖς ἄμπροσθω, a ὡς ἐγὼ- 
μαι, διήλθοµεν. Ἴκανως γάρ. Nw δή, ax Sors, ἔυμ- 
[αΐνει ἡμῖν περὶ τῆς νομοθεσίας ἄριστα μὲν εἶναι ἃ λέγο- 


* μνθολογῶμεν δτ.---" οὖν om Oor.—t uj om GIIéDEr.—" «i om m.—" τοῦτον v. 


—" δυναστῶν τὰς AOEIIDKqum : δυναστῶν οἱ τὰς *s.—* soAAobs K.—J γὰρ om 
v€.—* δ mr.—* ἂν οὐδεὶς Ger. —b ὅτι TIDKm.—* ἀμφωβητήσει DKq, ἂμφισβη: 
τήσεως Π: ἀμφισβητήσειε Ὁς.---ᾱ καὶ πῶς om q.—* γενόμενος q.—! ἐπιτελέσει D. 
—85 γὰρ δή ὁτ.--Ὁ τιθέντα K.—! δὴ ΑΘΕΠΦΙΤΙΤ: μὴν *s.—k ὅπερ DKq.—! τε D 
Kg.—? γε om 6ér.—^ ἐλέγομεν Πι.--- ξυμβαίνειν K.—? µόγις ΑΕοΌΤῃΠ: μόλις 


nostra ad Phedr. p. 994. Asr. .quisicin Ven. Asr. 

Addend. ' Part, ὅτι in hoc orationis nexu ἀμφισβητήσειε] Vel ἂν post ἄμφισβη- 
careamus.' τήσειε interponendum vel ἀμφισβητήσοι 

μὴ Trevor] Fut. ἁγριανεῖν abroós. Cod. scribendum esse censeo. Ásr. 
Reg. omittit uj, quod salvosensu nequit ^ 6avuacrór τι] Legitur etiam [Bas. 
abesse, Αςτ. 3.] θαυμαστά τε καὶ ἀδύνατα, alio sensu, 

τὰς φύσεις] Bas. 2. οἱ ante τ. $. quem non sequitur Fic. ΒΤΣΡΗ. 
habet, quod recte abest a Cod. Reg. 
Plat. Vor. VII. E 


1t, 603. 
111. i. 907. 


94 
ή Ὁ . E SY , , / &) , , 
iri. i, 308. uin, οἱ γένοισο, χαλεσὰ δὲ γωΐσθαι, ου μέντοι αθυνατᾶ 
yt. Ευμβαίειί γάρ, ἔφη. . 
, ^ 9? ^ ’ A 
.. &. 14, Οὐκοῦν ἐπειδὴ τοῦτο μόγιςῦ τέλος ἐσχε, τα επί 
es e ^v 4 9 
Aorra δὴ μετὼ τοῦτο λεκτίον, vía? τρόπον ἡμῖν κα! $X 
, / A? / e ^v . 7 
τίνων μαθημάτων τε xoi ἐπιτηδευμάτων οἱ σωτήρες SySgOF- 
σαι" τῆς πολιτείας, καὶ κατὰ ποίας ἡλικίας ἕκαστοι εκά- 
ο , ’ / »* , δε ι 4, δ᾽ , 4 
στων ἀἁπτόμιεοι; Λεκτέον μέντοι, ἔφη. Όυδεν 5?» ὃ εγω 
τὸ σοφόν" puo) ἐγένετο τήν τε τῶν γυναικῶν της κτησεως 
9 ^v 2 
Qvryiotiar" $» τῷ αρόσθεν παραλιπόνει" xci παιδογονίαν 
ο” 9 9 ε , ^ Ld 
καὶ τὴν τῶν ἀρχόντων κατάσταση, εἰδότι ὡς ἐπίφθονὸς τε 
e ^e 9 , ” 4 , 
καὶ χαλετὴ γίγνεσθαι 97" παντελὼς ἀληθής' νυν γαρ ου- 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ος.-ᾱ ὄντιναν 0.—' καὶ om v.— ἐνέσονται AGTIGDKqut : ἔσονται *s.—! οὐδὲ pr 
0.—* σῶφρόν GRII&DKq.—" δυσχέρειαν τῆς κτήσεως Ot.—" παραλείποντι m.— 


T 
X πᾳ om 9$.—J wiyrera: Θ4, γίγνεσθαι K.—* ἡ H et corr 8, ei καὶ q: $ *s.— ab- 


6. 14. τὸ σοφὸν] I. q. τὸ ἐμὸν σόφισµα, 
sequente participio infmitivi loco. Asr. 

dae] Ald. et Bas. 1. χαλεπά. 
Cum Stephano pro $ scripsimus ἡ. Asr. 

$ παντελῶς] Scribo ἡ, pro Jj: id est, 
ea quidem certe que omnino cera est. Et 
veram intelligo τὴν ἀκριβῆ οἱ γνησία». 
SrxPH. qui sic in Not. * Quum autea 
margini adscripsisser, me legendum ex- 
istimare, ἡ παντελῶς ἀληθής: (mutando 
à in ἡ) et intelligere, ea quidem certe 

& omnino cera est : ac ceram dici ex- 
istimare τὴν ἀκριθῆ et γνησία»: postea 
annotatam inveni aliam lectionem : hanc 
videlicet, εἰδότι às. ἐπίφθονά τε καὶ xa- 
λεπὰ γίγνεσθαι, Ἰ ταντελῶς ἀληθη. νῦν 
«γὰρ οὐδὲν Ίττον ἐπῆλθε τὸ δεῖν αὐτὰ διελ- 
Ociv. Fortassis aotem banc lectionem 
(quam ex conjectura, non ex vet, exempl. 
petitam esse arbitror) illi alteri à me mar- 
gini adscripte preferendam aliquis cen- 
sehit, quod ut ea habet membra ploralia 
ἀτίφθονα et. χαλεπὰ, et ἀληθὴ, sic etiam 
sequatur αὐτὰ διελθεῖν. Hanc igitur lec- 
tionem sequendo videndum erit annon $ 
mutari possit in el: neque enim video 
quis ex illa particula $ huic loco aptus 
sensus possit elici; quamvis et Fic. eam 
agnoscat, qui locum bunc ita vertit, 
Haudquaquam sapienter a me actum est, 
quum in loribus reliquerism tatri- 
moniorun difficultatem atque molestiam, 
filiorumque procreationem, et. constitu- 
tionem principum ; noscebam enim quam 


invidiosa res esset, factuque difficilis, 
vel omnino vera. Nunc autem nihile- 
minus (transigere luec cogimur. Ubi hoc 
etiam displicet quod particulm γὰρ suam 
significationem non relinquit, sed pro ea 
ponit awtem: quum tamen his verbis 
reddatur ratio ejus quod dixit, οὐδὲν τὸ 
σοφόν uoi ἐγένετο, &c. Hujus enim loci 
hunc (quod Ficini pace dixerim) esse 
puto sensum, Haud sane. prudentier fud 
antea pratermittere que ad. conjuge 
et ad prolem suscipiendam, prasertunque 
illa que ad magistratuum constitutionem 
pertinent, quod hanc et odiosam et diffi- 
cilem esse scirem, eam quidem certe qua 
omnino genuina esset (vel, que exacta 
esset) mie enüm eo ventum est. ut. miki 
de illis antea. pralermissis disserere ne- 
cesse sit. Atque ita ne verbum quidem 
ἦλθε mutare in ἐκῆλθε (quod significa- 
ret, in mentem venit) necesse fuerit. 
Quod autem ad priorem hujus loci par- 
tem attinet, in hac expositione eam lec- 
tionem sequor quam margini adscripsi : 
atque iis omnibus qure antea de illa dixi, 
hoc addo, non videri a ratione alienum, 
ut hzc, ἐπίφθονός τε καὶ xax em) γίγνεσ- 
θαι, ἡ παντελῶς ἆληθλς, non de tribus 
illis rebus dicantur, videlicet περὶ Τῆς 
BvaXepelas quae est circa τὴν τῶν Ύνναι- 
κῶν κτῆσυιν, et περὶ vaiBoryorías, et 

τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως: sed de 
hac tertia duntaxat.' ΘΤΕΡΗ. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 95 


δὲν roy ἦλθε τὸ δεῖν αὐτὰ" διελθών. καὶ τὰ μὲν às τῶν 
γυναικὸν vi? καὶ παΐδων πυπέραντας, ró δὲ τῶν ἀρχόντων 
ὡς πρ ἐζ a άρχης μετελθεῖν δεῖ. ἐλέγομοεν ὃ᾽, εἰ μνημονεύες, 
δεν αὐτοὺς φιλοπόλιδάς τε Φφαΐνεσθαι βασωνιζομένους | ἐν 11. 608. 
ἠδοναῖς σε καὶ λύπαις, καὶ τὸ δόγµω τοῦτο µήτ ἓν πόνοις 
pom εν φόβοις μη έν ἄλλη panóspaa μεταβολῇ φαΐνεσ- 
ai ἐκβάλλοντας, i 7 τὸν ἄδυνατοῦντα ἀποκρισίον, τὸν δε 
πᾳανταχου ἀκήρατον ἐχβαίνοντα, & ὡς περ χβυσὸν έν αυρὶ 
βασανιζόμνον, στατῖον ἄρχοντα καὶ γέρα' doris καὶ 
Qurri καὶ τελευτήσαντι καὶ ἆθλα. τοιαῦτ ἄττα » qe ται. i, 809. 
λεγόμενα παρεξιόντος καὶ παρωκαλυπτομάνου" TOU λόγου, 
σεῴοβημάνου χιωεῖν τὸ νῦν απαρῦν. ᾽Αληθέστατα, ἔφη, 
λόγεις: μάμνημαι γάρ. ὌΩκνουν" γάρ, ἔφην, ὦ φίλε; ἐγὼ 
εἰπεῖν τὰ νὺν ἀποτετολμημέναξ νῦν δὲ τοῦτο μὲν" σεσολ- 
µήσθω εἰπεῖν, ori τοὺς ἀκριβεστάτους Φύλακας φιλοσόφους 
δεῖ καθιστάναι.' Ἐήρήσθω γάρ, ἔφη. ἈΝόησον δη ὡς sixó- 
σως ὀλίγοι ἔσονταί σοι. 2 γὰρ διήλθομεν" φύσω δεῖν ὁ ὑπάρ- 
x αὐτοῖς, sic σαὐτο ξυμφύεσθαι αὐτῆς" τὰ μέρη δλι- 
γάκις ἐθέλεν τὼ πολλὰ ài διεσπασμένη" φύεται." Πάς, 
ἔφη, λέγεις; Εὐμαθής καὶ μνήμονες xi ἀγχίνοι καὶ ὀξεῖς 
xci ὅσα ἄλλα τούτοις ἔπισαι, οἱσθ᾽ ὅτι οὖκ ὀθέλουσω 
ἅμα φύεσθαι, καὶ νεανικοί σε καὶ μεγαλοπρεσεῖς τὰς δια- 
τὴν v.—5 τε om ΘΠΦΓΚΓ.--- γέραι Φε.--ᾱ x πρακάμπτέσθαι fortasse A.—* ὕκνος 
AGHIIéDqumt, ὄκνουν mg D.—f à r^ an ttim ponit e t, post 4 ἐγὼ Φ.--ἕ post 


ἀποτετολμημένα pone ρυποίυπι.---δ y. αθεστάναι 0.—X γὰρ διήλθοµεν 
ASEIIéDEqumt : γὰρ 5) διήλδοµεν s s. ur els 89t.— abrois em.—^ διεσπασ- 


wapetióvros καὶ παρακαλνπτομένον] 
Quasi timore et reverentia quadam per- 
cussi — Sic Soph. CEdip. C. 128.,8s (Εὐ- 
pariSas) τρέµοµεν λόγειν καὶ παραµειβό- 
peat ἀδέρετως, ἀφώνως, παρακαλύκτεσ- 
δαι est enim i. q. ἐγκαλύπτεσθαι, caput 
sibi velare et ebtegere, quod vel pudici- 
tz vel religioss reverentie signum erat, 
vid. nostra ad Phzdr. p. 263. Adde La- 
kesnacher. Observat. 'hilolog. 
209.— Mox Ald. et Bas. 1. πεφοβηµένον 
exhibeat. Asr. 
τετολµήσθω] Ut εἰρήσθω, imperat. 
perfecti, rem signi&cat jam perfectam ; 
igitur est presens actionis perfectz. Sic 
viü. 6588. À. ἀπειγάσθω δ ἡμῖν καὶ 
αὕτη- -ἡ πολιτεία. p. 568. A. τετάχθω 


p. ii. p. 


ἡμῖν---ὃ τοιοῦτος ἂνήρ. al. Vid. Matthie 
Gr. Gr. p. 697. Asr. 

διεσπασµένα] In preced. edit. διεσ- 
πασµένη; alteram autem lectionem ag- 
noscit et Fic. SrzPz. 

διεσπασµένα] Bene correxit Stephanus 
vulgatum διεσκασµένη, Ficino viam mon- 
strante, ut qui verterit: et u£ plurimum 
diguncte nascuntur. Asr. 


τὰ πολλὰ] Pire vid. Τουρ. α ad 
Bos. Ellips. p. 427. ed. 


Longino. ud 6. 
Scháfer. Asr. 

νεανικοὶ] καὶ, quod vulgo huic voci 
precedit, ad sequens olo: rejecimus ; 
sensus est enim, * Homines dociles, me- 
mores, ingeniosi et acuti neutiquam si- 
mul sunt fortes, magnanimi et ii, qui 


36 


I AATONOZ 


/ * P , Ν € , A / q 9 it 
νοίας oio? ποσµίως μετὰ ἠσυχίας xc εβαιότητος εόθέ- 
9 ? ο ο” € ig 26 / e t 3 

Atm ζην, &AX oi σοιουτοι UXÓ ὀξύτητος φέρονται ovy ἂν 
” ντ Y 8 / ο 92 — 9 / u 9 ͵ me 
φύχὼσι, καὶ τὸ βέβαιον ἅπαν αυτων ἐξοίχεται." Αληόη, 


ἔφη, λένεις. 


Οὐκοῦν τὰ [βέβαια αὖ ταύτα ἤθη χαὶ οὐς 


εὐμετάβολα,) oig ἄν τις μᾶλλον ὡς πιστοῖς χρήσαιτο," 
καὶ" ἐν τῷ πολέμω πρὸς vovg φόβους δυσκίνητα ὄντα, πρὸς 
τᾶς µαθήσεις aD «oii ταὐτὸν, δυσχινήτως έχει χαὶ δυσ- 


? 


e. Lond eu / νσ 
nr.i.319. μαθῶς ὡς περ ἀπονεναρκωμενα)) xo ύπνου τε καὶ χάσμης 
σ / Lond es MN ω 
ἐωπίπλανται,' ὅταν τι δέη σοιουσον διαπονεν. Εστι ταυ- 


τα, ἔφη. ἨἩμεῖς δὲ y? ἔφαμεν ἀμφοτέρων δεν εὖ τε 
καὶ καλώς μετέχει, ἡ μήτε παιδείας τῆς ἀκριβεστάτης 
δεῖν αὐτῷ µεταδιδόναι μήτε τιμῆς μήτε ἀρχῆς. — Ogfac, 


3 0 ος. 


, fe / 3 ” 3 Ps 3 LÀ 
Οὐχοῦν σπάνιον αὐτὸ oiti ἔσεσθαι; Πως ὃ ov; 


[5. 15.] Βασανιστίον" δὴ ἓν τε οἷς τότε ἐλέγομιεν πόνοις 


N / N [od A v t 1 2 
σε καὶ φόβοις xoi ἠδοναῖς, καὶ ἔτι δὴ ο τότε 


f παρημε 


νυν λέφομεν," ὅτι καὶ &y µαθήµασι πολλοῖς γυμνάζευ δεῖ, 
σχοποῦντας si καὶ τὸ μέγιστα µαθήµατα δυνατή ἴσ- 


9 ο” 4 N d v 
1.504. rg, ἐνεγχεῖν, εἴτε καὶ ἀποδελιάσει ὡς περ οἱ 6» τοῖς 


ὤλλοις ἀποδειλιώντες. ρέπει γέ τοι δή, ἔφη, οὕτω 


μένα es.—? φαίνεται DKq.—? οἵους 


DK.—A4 ἡμερότητος καὶ ἡσνχίας 9, ἠσυχίατ 


καὶ ἡμερότητος Hr.—! οὗ Θότ.---" ὑπ' ο, οἷοι ὑπὸ ὁτ.---- ὄκπι ΑθΠΦΟΚΟΤΠΙ : ὅποι 
s.— αὐτῶν ἐξοίχεται ΑΘΠΦΡΚΦΠΙΤ, ταὐτῶ ἐξέρχοταιο: ἐξ αὐτῶν οἴχεται $.— 


ν οὗ µετάβολα pr R.—* 


χρήσηται 69r, χρήσεται IIDK.—* τὰ καὶ DKq.—? verap- 


κωµένα GTIDKqt, νενεκρωµένα 9: ἀπονεναρκωμένα *s.—5 ἐμπίπλαται q.—* ἔστιν 
ἀληθῆ ἔφη ταῦτα λέγει: ἡμεῖς v.—b Υ om 0.—^ φαμὲν υ.--ὰ βασανιστέα Dq.— 


1 


* rovs .---ἵ ὅτε 6t.—5 παρῆμεν Ἡ: παρεῖμεν *s.—h. λέγωμεν Hbt.—! δυνατὺ Ἡ---- 


moderate, tranquille ac constanter pos- 
sint vivere ; namque ingenii celeritas eos 
abripit, ut omnem amittant constantiam." 
Observavit hoc etiam Heind. ad Thezt. 
6. 5.—De potestate verbi ἐθέλειν vid. 
nostra ad Phedr. p. 236. et de sententia 
confcrendus est Thezteti lucus p. 144. A. 
ἀλλ᾽ of τε ὀξεῖς, ὥσπερ οὗτος, καὶ ἀγχίνοι 
καὶ μνήµονες $$ τὰ πολλὰ καὶ πρὸς τὰς 
ὀργὰς ὀξύῤῥοποί eiat καὶ árrovres φέρον- 
ται, ὥσπερ τὰ ἀνερμάτιστα πλοῖα, καὶ 
µανικώτεροι $) ἁνδρειότεροι φύονται. Asr. 

βεβαιότητος] "yp. ἡμερότητος. sed. al- 
teram lectionem confirmant et sequentia. 
SrsPn. 

βεβαιότητος] Bas. 2. exhibet ἡμερότη- 


τος” vulgatam scripturam Ficinus quo- 


que expressit vertens: constanter. Asr. 

ὅποι] Cod. Reg. ὅπη, quod idem valet, 
vid. nostra ad Sympos. p. 196. Asr. 

τὰ kal—Ürra] τὰ e Cod, Reg. rescrip- 
simus, Ficinus: utpote qui in beilo in- 
trepidi sunt, ut in his immobiles sunt, ta 
ad disciplinas tardiores ac hebetes. As. 

ἀπονεναρκωμένα] | Obtorpescentia, & 
νάρκη (raja, torpedine), attingenti tor- 
porem afferente. v. Aristot. Hist. Animal, 
ix. 87. /Elian. de nat, Animal. i. 36. ix. 
14. Plin. H. N. xxxii. 1. Rittershus. ad 
Oppian. Halieut. ii, $6. Fabric. ad Sext. 
Empir. p. 26. et interpp. ad Plat. Me- 
non. p. 29. ed. Buttm. Asr. 

$. 15. δυνατὴ] Quasi φύσις, non ἦθος 
precesserit. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 


37 


σκοπεν. ἀλλὰ soit δὴ λέγεις µαθήµατα μέγιστα; Μνη- 
, / d |. ^ ὐ m 8 y ^s 
puovsUst; μᾶν που, ἦν δ) ἐγω, ὅτι" τριττὼ εἴδη ψυγῆς δια- 
, / n / ΄ *o 
στησᾶμενοι ζυνεβιβάζορωεν" δικαιοσύνης τε πέρι καὶ σω- 
Φοοσύνης καὶ ἀνδρίας καὶ σοφίας, 0 ἔκαστον εἴη. Mz γὰρ 
μονημονεύων, ἔφη, và λοιπὼρ ἂν εἴηνὶ δίκαιος µη ἀκούει». 
"H MY N νο ffs 8 9. — x ^w δή , / / 
καὶ τὸ απρορρηόθε αυτων; Τὸ ποῖον 05; Ἐλεγομεν 
σ e N Nt1tv / » 4 d » u 
που OTi ὡς μεν δυνατον" ἦν κἄλλιστα αὐτὰ κατιδεῖν, ἄλλη 
ῥιακροτέρα εἰἴη᾽ περίοδος, ἣν aspis Dori ναταφανῇ γίγνοιτο, 
τῶν rro: ἄμαροσθεν προειρηµωένων ἑπομάνας ἀποδείξεις οἱ όν 
v" εἴη αροσάψαι. καὶ ὑμεῖς ἐξαρκεῖν ἔφατε, καὶ οὕτω δὴ 
ἐρρήθη τὰ τότε τῆς put ἀκριβείας, aic puoi ἔφαίνετο, ἕλλι- 
αἩ, si δι ὑμῶν ἀρεσκόνθως,: ὑμεῖς ὦν τοῦτο εἴποιτε 
Αλλ) ἔµοιγε, ἔφη, μετρίως. Εφαίνετο μὴν" καὶ τοῖς ἄλ- 
λος. ÀAXN, ὦ φίλε, ἣν δ) εγώ µέτρον τῶν τοιούσων ἀπο- 


A eisroy" 


A € ^s te Xy c , " / 
χα οτιουν TOU οντος OU τανυ [psTpioy 


d vícyysrat" 


ἀτελὶς γὰρ οὐδὲν οὐδενὸς μωέτρον. δοκεῖ Ó' ἐνίοτί τισι 


& δ) om K.—! ἔφη om ér.—* ὅτε q.—^ t. ΑΘΕΠΦΟΠΙΚ.--- καὶ κερὶ e.—P. λοίπ’ t. 
—8 εἴη OIlévt.—t καὶ om q, in mg habet D.—2 προσρηθὲν K.—t ὅτι ὡς μὲν δυνα. 


σὺν AGTIéDKqemt : ὅτι δυνατὸν 


μὲν ς.---Ὁ ἄλλη ΑΡΤ, ἀλλ) ἡ TI, ἀλλ’ ἡ D, ἀλλ᾽ el 
Gt : ἀλλὰ *s.—" ela ἡ ὁτ.--- ἄποδ. ὧς olórr" εἶναι ο.---χ ὑμῖν 


ἀρεσκόντως om t. 


—J εἴπητε H6.—5 ἔφη om 9 jj» AOIIeDKqet, om m: δὲ *s,.—b ἀπολείπων 


AXm, ἀπολειπὼν TI, ἄπολικων 8, ἀπολιπὸν $DRqt.—C τοιοῦτος γρ Λ.---ᾱ µότριον 
yp À: µετρίωι *s.—? µότρου €t : μετρίως *s.—! δε GTIeDKemt.—5 προσδεῖ DK 


ξυνεβιβάζοµεν] ἐυμβιβάζειν Timsus 
Sopbista Ρ. 241. explicat els συµβίβασιν 
καὶ ὅμολογίαν ἐλθεῖν περὶ τινὸς, quem 
Rubnken. secotus in notis adjecit nostro 
loco laudato * hic enim συµβιβάζειν neu- 
traliter positum est, exemplo non facile 
alibi reperiundo.' Male, οἱ quid video. 
Συμβιβάζειν activum est verbum, signifi- 
cans conferre, colligere et translate defi- 
fire, notione constituere (v. Aristotelis 
loca a Raudolphio ad Ocell. Lucan. p. 
278. laudata); namque notio est, ut Vi- 
truvius dicit i. 1. * collectio ex sensibus 
perceptis (v. Phaedr. c. 29. et Barth. ad 
Claudian. p. 108.). Sensus igitur est, 
Tribus animi partibus distinctis, utpote 
ex quibus virtutes efflorescant, undeque 
ratiocimando colligantur, definivimus 
wmiuscujusque naturam.' Περὶ c. geni- 
tivo pro simplice accusativo positum est. 
Mox δίκαιος ἂν εἴην pro δίκαιον By εἴη, 
ἐμὸ μὴ ἀκούειν τὰ Aorrà, Grecismo satis 
obvio, Ásr. 


3 καὶ] Ald. Bas. 1. 2. προρηθέν. Asr. 

µέτρο»] Sensus est, Mensura, quam 
talia deficiunt et omnino veri quidquam, 
Aaud recte mensura dici potest. ᾿Απο- 
λεῖπον (Cod. Reg. ἀπολίπον) c. duplice 
casu positum est, genitivo τῶν τοιούτων 
(respicitur ἀκρίβεια, v. prigressa) ct ac- 
cusativo ὁτιοῦν τοῦ ὕντος; atque er. 
empla talis constructionis haud rara sunt, 
vid. Lobeck. ad Soph. Aj. p. 331. Aliter 
Ficinus verla construit; ita enim vertit: 
sed, o amice, talium mensura quamcun- 
que veritatis partem omiserit, immensu- 
rate fit. Cornarius vero ita. transtulit 
hzc verba, modus qui a talibus, et quod- 
cuique ab eo, quod est, deficil, non valde 
moderate fit. De adverbio cum verbo 
γίγνεται conjuncto vide que supra ex- 
posuimus, Asr. 

οὐδένος µέτρον] Ald. Bas. 1. et 2. µέ- 
Tpov. Ficinus vero: mil enim deficiens 
ullius est mensura (venio a Grynseo mu- 
tata exhibet mensura). Asr. 


38 IIAATONOZ 

áx.090/e LLL έχει καὶ οὐδὲν δεν περαμσέρω πε. Κω 

µάλ’, ἔφη, συχροὶ πάσχουσι αὐτὸ διὰ ῥαθυμίαν. ἸΤού- 

που δέ ys, ἦν δ᾽ ἐγώ, τοῦ παθήµατος 3 Πίστα sporis Qv- 

Mi" πόλεώς τε καὶ »όμων. Eixós, 3 1 à' óc T» μα- 
οτέραν σούνυ», M ἑταῖρε, ἔφη», περιετέον τῷ σοιούτῳ, aei 

ουχ rrr µανθάνοντι πονησέον"' 3 υμναζομένν" , o? 

νῦν δὴ ἐλέγομιν, τοῦ μεγίστου σε καὶ μάλιστα! φροσήκοι- 

τον µαθήµατος ἐπ) τέλος οὕποτε 7L. Οὐ γὰρ ταύτα, 

ἔφη, µέφιστα, ἀλλ ἔτι τι μείζον δικαιοσύνης σε’ καὶ 

ὧν διήλθοµεν; Κα ptor, 5 5v δ) ἐγώ, καὶ αὐτῶν τούτων 

ουχ ὑπογβαφην 0s s ὡς περ yuy" θιάσασθαι, άλλα, την τε- 

im. i, 812. λεωτάτην ἀπεργασίαν μὴ pn  sagiiveu. 3 ov γελοῖον i isi μὲν 
ὤλλοις σμακρου" ἀξίοις πάν σοι συρτεροµάνους ὅπως OT! 
ἀκριβίστατα καὶ παθαρώτατα} sz, τών δὲ μεγίστων pa 
μεγίστας ἀξιουν εἶναι καὶ τὰς ἀκρηβείας: Κα μάλα" 

$9, ἄξιον τὸ διανόηµα. ὃ o µάντοι | μέγιστου μάθημα καὶ 

περ « ὃ τι αὐτὸ λέγεις, oisi? τω ἂν σε, ἔφη, ἀφεῖναι μὴ 
ἐρωτήσαντα σί ier ου πάνυ, ἦν δὲ yo, ἀλλὰ xci σὺ 
ἐρώτω. πάντως αὐτὸ OUR ὀλιγάκις ἀκήκοας, νὺν δὲ Ἰ οὐκ 


, 


αἱ προσδεῖται *s.—h φύλακι ΛΠΦΏΌΚΟΠΙΤ: φυλακὴ *r.—À τε καὶ πόλεως καὶ K.— 
ἦν 9 9t.— ἔφη €t.—? ποιητόέον ϱ.--- 9$) γυμναζομένψ...τε 00 A.—^ els $ 
K.—?» D, µόνου q.—1 ἐστι KK.—" τι om évt.—5^ re om ét.—'! ναὶ ϱ.-- 

9 μεῖζον τούτων ))» K.—" »à K.—3* σμικροῦ AIIqu : 9 ος.---} καὶ 
lapBirrara ο--ᾱ ob K, om Πι.--5 µάλ’ c.—5 οἵει om {].---- ἄν geom v.—À4 vip... 


Φυλακὴ] Φυνλακὴ, nomen abstractum, 
comcreto φύλαξ positum est, ut 
5, ο. 17. ubi v. not. p. 265. Simi- 
liter θεραφεία de servis, vid. Jacobs. in 
Athen. p. 41. Quocirca, quod Cod. 
Reg. exhibet, προσδεῖ φύλακι nihil nisi 
interpretamentum est. Sensum recte Fi- 
cinus expressit ita : vifüun hoc a custode 
vititatis et legum esse dabet alienissi- 
mum. Té Towóre vero positum est, ac 
αἱ priecedat edat φύλαξ, non φυλακή. Ásr. 
μα»θάνοντ 
Ῥουσι. Αντ. 
ἔτι τι] Cod. Reg. ἔστι τι. 
Estne aliud insuper excellent 
ὑπογραφὴν] ὑπογραφὴ est delineatio, 
adumbratio, ut. ὑπογράφει» prima linea- 
senta ducere (hinc praescribere : Protag. 
326. D. Theet. 171. E.) cui opponitur 
Tb 9s ἁπεργάζεσθαι, ut Polit. viii. 
8. p. 648. D. és λόγφ σχῆμα πολιτεία», 


Ficious: 
iw? Asr. 


i] Ald. et Bas. 1. µα»θά- 


ὑπογράψαντα uà ἀκριβῶς ἀπεργάσασθαι 
διὰ τὸ éapkei μὲν ἰδεν καὶ ἐκ τῆς ὑπο- 
γραφῇς τὸν δὲ δικαιότατον καὶ τὸν ἁδικώ- 
τατον. De Legg. xi. 934. B. τὸν δὲ, 


καθάπερ ζωγράφο, ὀπυγράφου ἔργα ἐπό- 
ue rb γραφρ 

μμ τὸ διανόηµα] Post 
interrogationem illam $ ob γελοίον ez- 
spectamus καὶ µάλα γελοῖον (vel Attice 
γέλοιον) vel simpliciter καὶ µάλα, int. 
γελοῖον τοῦτό ἐστι», ut et Ficinus vertit: 
ridiculum prorsus. "Άξιον ex oratione 
prwegressa, ubi àtlon et ἀξιοῦν legimus, 
huc irrepsisse et quidem ex interpreta- 
tione ad vocem ἀξιοῦν margini adlita 
enatum videtur, qu& fortasse hec erat: 
τὸ δι (sensus est): οὐκ ἄξιον 
ἡγεῖσθαι τὸ µόγιστον τῆς µεγίστης ἀκρι- 
βείας; Librorum scriptorum bic exepec- 
tamus subsidium. Ásr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ,ς. 39 


ἐννοεῖς j αὖ Ü διανοεῖ à ἐμοὶ πράγματα φαρίχειν ἀντιλαμβον- 1. δῦδ. 
Ρόρυόνος. οἴμαι δὲ γουφο μᾶλλον, ἐσεὶ OTi γε ; voU ἀγαθου 
ῑδία μέγιστον μάθημα πολλάκις ἀκήκοας, 7. καὶξ δίλαιοι 


xci τἆλλα προσχρησάμανα χρήσιμα xci Oups yiy- 
"ere. καὶ "i σχεδὸν οἶσθ ori | μέλλω τοῦτο λέγε, καὶ 
αρὸς τούτωὶ ὅτι αὐσὴν οὐχ ina. fep ei δι μὴ ἴσμων, 
dtu às ταύτης εἰ OTI μάλιστα τἆλλα. ἐπισταίμεθα, οἱσό' 
ὅτι οὐδὲν ἡ ἡμῖν ὄφελος, ὡς πες ουδ si κεκτήμεύά"' τι ἄνευ 
TOU ἀγωθοῦ. d 5 oiti σι πλέον" εἶναι. qoa ατησι ἐκσῆσ- 
θαιὮ μὴ μέντοι ὠγαθήνι n 9 πάντα τὅἆλλα φρονεῖν ἄνευ του 
ἀγαβοῦ, Χαλὸν δὲ καὶ ἀγαθὸν pni Qgováin; Mà Aj ovx τι. i. 818. 
ὄγωγε, spa. (8. 16.] ᾽Αλλὰ p καὶ σόδε γεὶ οἶσθα, 
ὅτι σοῖς μυ πολλοῖς ἡδονὴ δοκεῖ εἶναι TO &ryadór, τοῖς δι 
πομψοτέροις Φρόνησις. Ilse" δ) o); Kai ὃτι y5 M φίλε, 
οἱ TOUTO ἡγούμενοι οὐκ ἴχουσι δεξαι 5 7 τις Φβόνησις, ἀλλ 
ἀναγκά Ὄνται γελευτῶντες τὴν τοῦ ὤγαθου φάναι. Καὶ 
µάλα, ἔφη, γελοίως. Πας γὰρ οὐχή, ἦν à ἔγω, si όνει- 
διζοντές γε ὅτι οὐκ ἴσμεν τὸ ἀγαθὸν λέγουσι πάλη ὡς Si 
δύσε φεόνησιν γὰρ αὐτὸ Φασιν eius &'yaÜoU e ὡς X0 Lun» 
των npe» ὃ σι λέγουσιν, ἔσειδὰν vÓ τοῦ ἄγαθου φέγξων- 
ται ὄνομα. ᾿Αληθέστατα, $e. T; δέ; oi την ήδονην 
Goya boy dpi Cosmos po» μή σι ἑλώττονος πλάνης Spur) sor 
τῶν erígan;" E ov" καὶ οὗτοι ἀναγκάζονται ὁμολογεῖν 
ἡδονὰς εἰ εὔαι XO xS Σφόδρα γε. Ευμββαίνει" [2 αὐτοῖς, 
οὖμαι," ὁμολογεῖν ἀγαθὰ εἶναι χαὶ κακὰ ταυτώ. 7 γᾶρι 
T5 μήν; Οὐκοῦν ὅτι μὲν μεγᾶλαι καὶ σολλαὶ ἀμφισβη- 


Δκήκοαι om ér.—5 f ente οὐκ om qc a m $ 5) €t.—5 καὶ om Am.—^ δίκαια 
x«) om ét.—! τοῦτο m.—* el δὲ uh ἴσμεν om pr H.—! τἆλλα (ut solet) m.— 
» plerique cum s κεκτήµεθα.---5 wAeior 0.—9 εἶδέναι ABGIIGDET.—P κεκτῆσθαι K. 
—A Υ em, om GrIéDKqt.—' Πῶς...φρόνησις om e.—^* δαὶ A, δ) q.—t ἔμπλεω ét. 
—'* ἑταίρων n.—" ob om émt. —"v £. egIIéDKemt.—* olua: om K.—J $a) m.— 


ἄνιεν δὸ δὲ apodosin f 16. $pérnew Vul 
(nostrum e rid, Md Phmdr. p 7 536.) "n. θοῦ, quod sensum er Dabo. αὐτὸ ie. 


nisi malis scribere yé. Asr. θὸν est bonum per se. Asr. 
s dor οἶναι] De πλέον εἶναι, prodesse.  οἶμαι] In Cod. Reg. deest οἶμαι, nec 
v. nostra ad Phadr. p. 886. Asr. Ficinus expressit vertens: eadem igitur 


καλὸν δὲ] Particula δὲ explicative po- οἱ bona esse et. mala fateri coguntur ; 
sita est : Aa wi (qois) mihil puleri et boni annon? Asr. 
Sentiat. 


εει. i, 314. 


40 IIAATONOX 


τήσεις περὶ αὐτοῦ, φανερόν; Ix; γὰρ oU; li ài; vods 
ου φανερό», a δίκαια pe χαὶ χαλὰ πολλοὶ ἂν ἔλου- 
σο τὰ δοκοῦντα, x» μὴ 9, ὅμως ταυτα" πρώττει καὶ 
κεκτήσθαι καὶ δοκετν, rad [i ovüsyia $vi ἀρκεῖ γὼ δο- 
κοῦντα κτᾶσθαι ἀλλὰ τὰ ὄντα (roe Th δε Qofoy 
ένταῦθα ἤδη πῶς ἀτιμάζει; Καὶ μάλα, έφῃ. Ὁ 0 
διώχει μὲν ἅπασα ψυχη χαὶ τούτου ἔνεχα πάνταξ : αράτ- 
T£, ἀπομαντευομάνη σι είναι, ἀπορουσα δὲ καὶ οὐχ ἔχουσα 
λαβεῖν i imag ud cov ἐστὶν οὐδε πίστει χρήσασέαι" μονί- 
ον oic. xai e τἆλλα, διὰ τουτο δες | ἀποτυγχάνει χαὶ 
των ἄλλων & TI ὄφελος 7», περὶ à7^ τὸ σοιοῦτο.᾿ χα) TO- 
σοῦτον οὕτω φῶμεν δεῖν ἐσκοσώσθαι xci éxeívoug t Jg βελ- 
σίστους ἐν τῇ πόλει, οἷς πάντα ἐγχειριοῦμεεν s "Ἠπιστά vy, 
ien. Οἶμαι γουν, Ero, Sina σε καὶ χαλὰ ἀγνοούμο- 
να ὅπη mori ἀγαθά ἑ εστι, ου πολλοῦ τινὸς ἄξιον φύλακα” 
κεχτῆσθαι ἂν Σαυτώνὲ σον σοῦτο ἀγνοουντα. μαντεύομαι 


ài μηδένα" αυτὰ πρότερον γνώσεσθαι" ix a yag." 
Όυπουν 7 np A πολιτεία παντελᾶς' 


γάρ, ἔφη, μαντεύει. 


Καλως 


κεχοσµήσεται, ἐὰν ὁ τοιουτος αὐτὴν ἔπισχοπῇ φύλαξ, ὁ 


.4 65 
D, χρῆσθαι K.—f δὲ K 
T: 
Φύλακι s.—P ἂν ἑαυτῶν AIIGDKQ, 


εἶκὸς γνῶναι αὐτὰ ς.--ᾱ μηδ ἂν να ϱ.---ἕ πρότερον 


: εἴη *s.—* ταντὰ q.—^ καὶ om θ.---5 δὲ om m.—2 οὐδὲν v.—* χρᾶσθαι 
.—8 πάντα om pr R.—h χρῆσθαι Em.—! ofa. AOTIeDKqem 
ola s.—k 8) ar ὅτι πι.--- δὲ K.—? τοιοῦτο q.—? φύλακα AORIIéqemt : 
dày ἑαυτῶ» 0, ἂν ἑαυτὸν Em, ἂν ἑαυτῷ vt : 


εἴπερ 


γ»ώσεσθαι ΑθἘΠΦΟυΠΣ: γνά- 


σεσθαι πρότερον s.—* ἱκαρῶς αρὶν ἂν περὶ αὐτοῦ τὰγαθοῦ ὅ ἐστι γνφ q.—' παντελῶς 


ky el] Particulam du inseruimus; ; nam 
sine el esse deberet ᾗ. Asr. 

τούτου ἕνεκα] Pro οὗ ἕνεκα, demon- 
ἰγαᾶνυπι pro relativo, ut Theeet. 192. A. 
ὃ μέν τις οἶδεν--αἰσθάνεται δὲ αὐτὸ µή. 
Euth dem. 301. E. ὧν ἂν ἄρξῃς καὶ ἐξβ 

οἳς χρῆσθαι, ὅ τι ἂν βούλα). γιά. 
Matthire Gr. Gr. p. 648.—Moz Bae. 2. 
χρῆσθαι pro χρήσασθαι. Asr. 

διὰ τοῦτο δὲ] Bérepetitum post oratio- 
nem interruptam, vid. nostra ad Phiedr. 
p. 312. Ald. legit τὸ το δέ, Bas. 1. τὸ 
τόδε et Bas. 2. τοῦτο. Bene reposuit 
Stephanus τοῦτο δέ. Asr. 

Φύλακι] Invenitur etiam φύλακα: sed 
malim φύλακι retinere, et Kia legere: 
ut dicat illorum bonorum possessionem 
non magni pretii fore custodi. At Fic. 
ita, Aaud multi faciendum sane custo- 


dem seipsum exhibere posse. Srg»n. 

Φύλακι] Bas. 2. φύλακα, ut Ficinus 
videtur legisse. Stephanus pro ἄξιον legi 
voluit ἄξια propter pregressa δίκαιά τε 
καὶ καλὰ ἀγνυούμενα, Sed sa;penumero 
nomina et pronomina neutrius generis 
sequuntur ων singularia, ut Polit. 
X. 6. ἅμα δύο Φαμὲν αὐτῷ ἀναγκαῖον 
εἶναι. Pedo c. 95. 3) ταῦτα ἀδύνατον. 
Vid. Fischer. ad Phedon. p. 231. not. 
δ. Asr. 

εἶπερ elxbs]. Siquidem credibile est s. 
fieri potest, ut quis justa et pulchra cog- 
no&cat, qui bonum non cognoverit, &. 
jw non cognoverit, quomodo bopa sint. 

T. quisic in Addend. * Consentaneum 
est, ut nonnisi is justa et pulcra cognos- 
cat, qui bonum cognoverit s. qui cogno- 
verit, quomodo illa sint bona. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 4] 


τούτων ἑσιστήμων; [5. 11. ] Ανάγκη ἔφη. ἀλλὰ σὺ 04, 


ῶ V Σάερασες, «φότερον ἐπιστήμην vó ἀγαθὸν nc εἶναι D ᾖδο- 


νήν; 9 ἄλλο σι παρὰ σαυτα; Οὗτος," » δ᾽ έχω irte. 


καλώς" tra" καὶ πάλαι καταφανὴς ὅτι σοι οὐκ ἆπο- 


χεήσοι" TO τοῖς ἄλλοις δοκουν περὶ αὐτῶν. - Ovis γὰρ ài. 


παιόν μοι ἔφηρ a. Σώνρατες, φαίνεσαι τὰ τῶν ἄλλων μν” 
ἔχεν εἰπεῖν δόγματα, τὰ" à αυτοῦ μή, τοσοῦτον χρόνον" 
Tipi ταῦτα αι αγματευόμιενο». Τί à5 ἦν à' ἐγώ. δοκεῖ 
σοι δίκαιον είναι περὶ ὦν στις μὴ οἶδο λέγειν ὡς εἰδόταν 
Οὐδαμὸς y ἔφη) ὡς εἰδότα, ὢ ὡς μέντοι οἰόρυενον ταῦθ' & 
oferau ἐθέλειν λέγει. T? δέ; simov οὐκ ᾖσύησαι Tg SU 
ἑπιστήμης δόξας, ὡς mirc αἱἰσγραί; ὧν αἱ βέλτισται 
τυφλαί, 1 oxoiei ς τί σοι roa ἠαρίρι odor ὀρθως πο- 
θευομάνων οἱ ἄνευ νοῦ ἆληθές vi dob Coreso s Ουδέν, sg. 
Boios, οὖν αἰσχρὰ θεᾷσασθαι τυφλά σε καὶ σκολμά, eor 

EAM ἀκούειν φανά» σε" καὶ καλά, ; Ms πρὸς Διός, 
i 35 &, s Mnguees, 0 Tana, à ὡς περ ἐπὶ τέλει ὧν. 
ἀπυστῆς. xácsi γὰρ spi κἂν ὥς περ δικαιοσύνης v ίρι 
καὶ σωφροσύνης καὶ τῶν ἄλλων Qvi Uc, οὕτω xci ) περὶ φοῦ 
ὤγαθου Ade. Καὶ γὰρ spo, n δ᾽ έγω, o ἑταῖρε, 
καὶ μᾶλα ἀρκίσει"" ἀλλ ὅπως μὴ οὐχ οἷός T ἔσομαι, 
αροθυμούμενος δι ἀσχημονῶν γέλωτα ὀφλήσω. ἀλλ, M 
μακάριοι, αὖτο μὲν τί Tor ieri σἀγωθὸν Siro uy? τὸ d 
εἶναι πλέον γάρ μοι φαίνεται 7 κατὰ τὴν πα οὔσαν ὁρμὴν 
ἐφικέσθαι τοῦ γε δοκοῦντος ἐμοὶ τὰ νῦν ὃς ht ὄχγονός T$ 


τελέως *c.— οὕτως c.—" καλῶς OHIIqum: xaAbs *s.—" οἶσθα tm. 
ει GHétr.—? ἔφη om t.—^ μὲν om m et pr K,—^* τὸ GRévt.—^ xpé- 
ree vost ier 0.2 δώ Am. M oy om q.--^ τῷ T — leds. ΑΘΕΠΦΟΠΙΕ: γοῦν ὃς. 
zL4 φαννρά ctn, φάναι E.—. τε om v-— 8 σώκρατα Ἡ 9 3s K,— ἐπὶ τέλει ἂν] 
ἐπιτελείων t, ἐπὶ τελείων 09D, ἐπὶ ἠλείων K.—! dmirís Hm.—2^ ὀγὸ ἂν d q.— 
» ἁρκέση q.—^ τὰγαθὸν Ht : τὸ ἆγαθόν *s.—P ἐάσομεν v.—8 ἑῶ q.—' λέγε om 


που: 


$- 17. obros—àrhp καλός!] Ἐσί iro- 

nice admirantis, nominadvo ro vocativo 

posito (v. Gregor. p Kon. 

alckenar, ad Eurip. Phoen. 132. ) Vul- 

go legitor οὗτοι- -ἂνλρ καλὸς Ἴσθα καὶ 

md Ast. im 

πορευοµένων v πορεύεσθαι, ut 

ἑέαι Thucyd. iii. di. ἔρπειν Sopb. Aj. 
287. ρα, Μομήα Gr. Gr. p. 577. Asr. 

(M. 


Vot, 


ἐφικέσθαι τοῦ "ye δοκοῦντος] Ficinus 
vertit: Est enim, ut mihi videtur, pra- 
sentem supra coni Longe 
rectius Cornarius: Majus enim mii vi- 
detur, quam ut. i. presenti aggressione 
exequi possim id, quod nunc mihi videtur. 
᾿Ἐφικέσθαι Tubs est aliquid assequi, ad- 
equare, v. Valckenar. ad Chrysostom. 
Orat. i. vol. ii. p. 180. ed. Lips. Aer. 
VII. F 


111. Ἱ, 815. 





42 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


i. i. 916. φοῦ ὠγαθοῦ φαίνεται καὶ ὁμοιόσατος ixsípa, λέγε iia, 
εἰ καὶ ὑμῶν φίλον, εἰ δὲ μή, igy 
αὖδις γαρ του πωτρὸς ἀποτίσεις' τὴν δή νησι». 
st. 507. µην (E, εἶπον, A σε δύνωσθαι αὐτὴν ἀποδοῦναι καὶ ὑμᾶς 


AAXX, ἔφη, λέγε εἰσ- 
Βουλοί- 


πομίσασθαι, ἀλλὰ p aic περ νῦν τοὺς τόκους μόνον. TOU- 
A» 
σονὶ 0$" δῇ οὖν. σὸν σόκον τε xo ἔκγονον GUTOU TOU ἀγα- 


θοῦ ποµάσασθε. εὐλαβεῖσθε” 


μέντοι μή Th» ἐξωπατήσω 


ὑρνᾶς ἄκων, κ{βδηλον ἀποδιδοὺς TO» λόγον τοῦ φόχου. Ev- 
λαβησόμεθα, & ἔφη, κατὰ δύναμιν" ἀλλὰ μόνον λέγε. Αν 
μολογησάμινός ΥΣ ἔφην γώ, xci ἀναμνήσας ὑμᾶς" ve ve" 

£y τοῖς ἔμπροσθεν ῥηθενσα ; καὶ ὤλλοτε ᾖδη πολλάνις sien- 


T& ποῖα; 29 ὃς. 


ένα. 
" wb 4 


xoi πολλὰ ἀγαθὰ x 
διορίζομιεν τῷ λόφῳ. 


Πολλὰ καλά, ἦν δ) ἐγώ, 


ἔχαστα οὗτως εἶναι φαμέν τε καὶ 


Φαμᾶν' γάρ. 


Καὶ αὐτὸ δη” χαλὸν 


καὶ αὐπὸ ryan, καὶ οὕτω περὶ πάντων ἆ τότε ὡς πολλὰ 
ὄσίθεμεν, πάλιν αὖ κατ ἰδέαν μίαν ἑκάστου ὡς pus οὔσης 


τιθένσες, ὃ ο iren ἔχαστον 
Καὶ τὰ μὲν δὴ ὁρᾶσθαί 


" 


À' a) diac νοεῖσθαι με, ὁρᾶσθαι à' ov. 
To οὖν δρώμοεν ἡμων αὐτῶν σὰ ὀρώμμενα 
Ovxovy, 2» à yo, xo ἀχοῇ τὰ ἀκου- 
i, i, 817. ὄμενα xoi ταῖς ἄλλαις αἰσθήσεσι πάντα τὸ αἰσθητά: T 


pr οὖν. 


Τη όψει, e. 


pr H.—* &zorícew m.—t τοῦτο GEIIDK.—" δὲ om K. 


σαγορεύομεν." 
Quusv S νοεῖσθαι à οὗ, τὰς 


Ἔστι ταῦτα." 


Παντάπασι 


—"' οὖν om 0.---Ὁ | κοµίσασ- 


θαι εὐλαβεῖσθαι m.—* πη om m.—J Υ ΑΘΠΦύΣ, om ΡΕ: δ᾽ ὃς.--- ἡμᾶς Θ61.--- 
* 7 emt.—^ καὶ ante ἕκαστα om Κ.--» δὲ φᾳ.--ᾱ προσαγορευόµενο» DK.—9* ἔστι 


ὑμῖν φίλον] Sic Ald. et Steph. In Bas. 
1. et 2. vitiose ἡμῖν, Mox formam At- 
ticam ἐσαῦθις (v. Schweigh. ad Appian. 
Prefat. p. 110. νο]. iii.) pro communi 
elcaiis Platoni restitui, sepius in ejus 
scriptis oblitteratam, ut in Gorg. init. εἶσ- 
eios vulgo scribitur, quum Schol. Cod. 

Ciz. (p. 13.) ἐσαῦθις exhibeat. Asr. 

τοὺε τόκουε] Elegans est lusus ; róxos 
enim proprie est i. q. ἔκγονος recedens, 
- tunc etiam usura (v. Aristot. Polit. i. 10 
Pollux iii. 85) : hinc ipsius boni exposi- 
tio pater, i. e. sors dicitur, ejus vero, 
quod ex ipso bono provenit, quasi partus 
boni, expositio usura ; hinc et ἀποδοῦναι, 
ἀποτίσειε, Similiter bac imagine usus 
est Politic. p. 267. À. xaAós καὶ καθα- 
wepel xpéws ἁποδέδωκάς µοι τὸν λόγο», 


προσθεὶς τὴν ἐκτροπὸν olo» τόκο» καὶ 


ἀναπληρώσας αὐτόν. Asr. 
τοῦτον δὲ δ)] Ald. Bas. 1. 2. τοῦτο. 


8T. 


διομολογησάµενος] | Si convenerimus. 
modo fuito orationem continuans pro 


modo finito crebro sic ponitur, ut supra 


jam monvimus,. Cod. Reg. omittit xa) 
ante ἕκαστα, male, Asr. 

ὡς μιᾶς οὕσης] Int. ἰδέας αὐτοῦ; de 
participio predicati genus sequente ve 
ad i. 9. Ásr. 

τὰ μὲν δ) ὁρᾶσθαι] Ante hrec verba 
Ficinus'AAw65 legit; vertit enim : Gla. 
Vera hec sunt. Socr. Et hec quidem 
videri. Quod Platoni restituere haud 
dobitavimus. Áfr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ;. 43 


μήν; "Ae ob», ὃν Q' ἐγώ ἐνννόηχᾳς sor vay αἰσθήζεων 
δη Ἰμοιουργόν, oro αολυτελεστάτην 72» TOU og σεξ καὶ 
ὀρᾶσθαι δύναμιν ἐδημιούργησεν: Ου Tán, Qn. ᾽Αλλ' 
es σκόπει. ἔστυ ὅ σι προσδεῖ à ἀκοῆ καὶ φωνῇ γένους ἄλλου 
sic v0 τὴν pár ἀπούεω, τὴν à' ἀκούεσθαι» ὁ ὃ £d μὴ παρα- 
eyármrau τρίτον, 5 μὲν οὖν ἀκούσεται, 5 à: οὐκ. ἄκουσθήσε- 
σαι; Οὐδενός, t ἔφη. Οἶμαι δὲ γε, ἦν ὃ & εγώ οὐὸ ὤλλαις" 
πολλαῖς ένα. μὴ εἰπω OTI οὐδερωιῷ, σοιούτου προσδεῖ ουδε- 
rx. 5 σὺ Ti, ὄχεις κα Ovx dysyod 4 og. Την δὲ 
v3; ὄψεως καὶ τοῦ ὁρατου οὐκ" ἐννοεῖς ὅτι προσδεῖται ; 
Iac; Ἐνούσης zou ἓν ὀμμασιν όψεως xci éTIy eigoUyTOS 
σου” ὕχοντορ» χβῆσθαι αυτῃ, παρούσης δε χρόας ἔν αὐτοῖς, 
ἑὰν μὴ παραγἔνηται γένος τρίτον" ἐδίᾳ ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο αι- 
φυκός, οἶσθα' ὅτι 9| τε ἂψις οὐδὲν ὄψεται τά σε χώματα 
έσται ἀόρατα. ᾿Τΐνος δὴ λέγες, ἔφη, τούτου» "OQ δὴ συ" 
xai, 3» 0 ἔ ἐγώ qus. ᾽Αληθ, ὅ ἔφη, λέγεις. Ov σμικρᾷ” 
ἄρα ἰδία" ἡ τοῦ opa» αἴσθησις καὶ Li του ὀρᾶσθαι” δύνο- 
[uis τῶν ἄλλων ξυζεύξεων" τιρωτέρῳ ζυγφ ἐζύγησω», gj τι. 508. 
σερ μὴ ἄτιμον σο φως. ᾽Αλλὰ t ήν, ἔφη, πολλοῦ ys δες 111. 1. 816. 
ἄτιμον είναι. [S. 18. ] Tío οὖν ἔχιεις αἰτιάσασθαι σὼν 
ir οὐρανῷ V θεῶν τούτου κύριον, οὗ ἡμῖν τὸ φὼς' ὄψιν vs ποιες 
ὁρῷν. ὅτι κάλλιστα xai τὰ ὀρώμενα" ὀρᾶσθαι; Ὅν περ καὶ 
σὺ, ἔφη, καὶ οἱ ἄλλοι τὸν ἤλιον ye 02Aor 0 0TI ἐρωτᾶς. 


ταῦτα add AHom.— διορᾶσθαι 0.—8 φαμεν...δρᾶσθαι om q.—^ τὸ GII.— τὴν om 
Em.—* re om ét.—) καὶ τοῦ O*r.—9 ἄλλως c.—^ οὐκ...αὐτῇ om 6.—^ ToU om 
K.—» ἔχον TI.—9 αὐτήν m, αὐτοῖς q.— Ὑένος τι τρίτον q.—* οἶσθ' υηι----- ἔφη om 
ος.--- σὺ. -5$, 14. δρώμενα] hzc dibus inerant, folia duo excisa sunt TI.——" eyuxpáa 
AKrt, σµικρφ Q: σμικρὰ *s.—" A, ἰδίᾳ q: ἰδέα *s.—* $j om DKet, fjreq.— 
J $ om eIIDK.—* ὁδρᾶν ér.—* t. AODK.—^ s ἡμῶν Tb φῶς καρέχων q.—* δρώ- 


οὗ σμικρὰ ἄρα ἰδέα] οὗ σμικρῷ ἄρα 
legit et Fic. sed vereor ne utrique 
scripture magnus subsit error, et a Pla- 
tone scriptum fuerit, οὗ σµικρφ ἄρα ἥδε 
ᾧ τοῦ ὁρᾷ» αἰσθ. eic. ut intell. ob σμικρῷ 
σφιωωτέρφ. STEPH. 
οὗ σμικρὰ ἄρα ἰδέα] Stepbanus corri- 
bat οὗ σμικρῷ ὅρα δε ἡ τοῦ ὁρφ» cet. 
Sed nulla indiget emendatione locus. 
éa est dualis et apposito ad v. 
ᾧ τοῦ οὗ ὁρᾷν αἴσθησιε οἱ ἡ τοῦ ὁρᾶσθαι δύ- 
»ajus : visus et upparendi facultas, ut- 
pote vires baud viles, vinculo junctes sibi 


sunt prestantiore omnibus aliis. "IBéa 
est et intelligibile et reale, quatenus ani- 
mo concipitur; h. l. significat activam 
et passivam visus potentiam s. vim, cujus 
vinculum est lumen. Asr. 
6. 18. ob] Ficinus: cujus lumen 

cit, ut. Ni fallor, legendum est τοῦ ἡμῖν” 
τὸ φῶς---ποιεῖν, propter precedens τού- 
TOV; ejus rei, quod lux visum nostrum 
reddit videntem, eaque, qum apparent, 
apparentia, Mox"Ap' οὖν e Bas. 2. re- 
posuimus ; libri reliqui"Ap' οὖν. Λατ. 


44 


IIAATONOZ 


* Ae οὖν ὧδε πίφυνεν ὄψις αρὸς τοῦτον τὸν θεό IIoc; 


Ovx ἔστιν ἥλιος 7 ὄψις οὔτε αὐτὴ οὔτε ἓν ὢ ὀγγίγνεται, ὃ 
Ov γὰρ οὖν. ᾿Αλλ' ἠλιοειδέστατόν 


δη καλοῦμεεν ὄμμια.ὰ 


a 


ys οἶμαι τῶν περὶ τὰς αἰσθήσεις ὀργάνων. Πολύ ys. Ovx- 
oU» καὶ τὴν δύναμιν ἣν ἔχει, ἐκ τούτου ταμιευομένην" ὡς 
sp ἐπίρρυτον κέχτηται; Πάνυ μὲν οὗν. ? Ap! οὖν οὐ καὶ 
à ἥλιος ὄψις μὲν οὖκ ἔστι, αἴτιος ὃ) d» αὐτῆς ὁρᾶται ὑπ' 


’» e κκ * 0 
αὐτῆς ταύτης; OvUrag, ἡ ὃ᾽ ος. 

/ / b ^" 9 cs »* e 
Φάναιδ µε λέγων τον του ἄγαθου ΕκγΟΟ», Ov 
ἐέννησεν ἀνάλογον ἑαυτῷ, 0 τί περ" αὐτὸ 


^ , , 99 , 
Τοῦτον τοίνυν», ἦν ὃ᾽ ἐγώ, 
 κἀγαθὸν 


3 e» ^s 
là» τῷ yox TO 
4 4 


πόπῳ wpóg τε νοῦν καὶ τὰ νοούµενα, TOUTO τοῦτον" ip τῷ 
ind ” 4 3 
ὁρατῷ αρὸς τε ὄψι καὶ τὰ ὁραμενα. lloc; ϐΦφ ἔτι 
/ / , ):7 , 9 ^57» 0 e / 
δίελθέ µοι.  Ὀφθαλμοί, ἦν δ) εγώ, οἱσθ ὅτι ὅταν μηκῦτι 
ἐπ ἐπεῖνά" τις αὐτοὺς τρίση ὧν ἄν τὰς χρόας τὸ ἡμερινὸν 
-— 9» f£ ο ? . ὉΡ M / , , , 
Quoc ἐπέχ], ἀλλὰ ev? vuxTipw φίγγη, ἀμβλυώττουσί 


u. 1.819. 181 καὶ ἐγγὺς φαίνονται” τυφλών, wg περ οὐκ ἐνούσης κα- 


pera om pr Ἡ.---ᾱ ὄνμομα v.—* ταµιευοµένη DKq.—í οὖν post dp' om c.—5 φάθι g. 


—h ὃν m.—! ἑαυτῷ ἀνάλογον Or, 


ἀνάλογον ἑαυτοῦ q.— περ γὰρ &r.—! abrà nt. 


—J τοῦτον om v.—? ἐπέκευά m, év' dxelrois q.—* ἐπέχοι Ἡ.- às O9DEqt.— 


ταμιευομένη»] Sic bene Steph. correxz- 
it. ταμιενοµένη in Ald. Bas. 1. et 2. Asr. 

dp οὖν ob—] Laud. Euseb. Prep. 
Evang. xi. 21. p. 542. C. Aer. 

φάναι] Est φάναι (sunt et aliquanto 
pos p. 509. B.) pro $a6:: nisi potius ita 
egendum est utrobique. 8ΤΣΡΗ. 

φάναι µε λέγειν] 1. q. φαθὶ (existima. 
Hesych. Φηµμί--- ὑπολαμβάνω) infinitivo 
imperativi partes agente, quam antiqui- 
oris sermonis simplicitatem Atticis in- 
primis placuisse veteres Grammatici tra- 
Gunt. Exempla innumera estant, ut cap. 
80. καὶ τοῖς γιγνωσκοµένοις τοίνυν pui) 
νον κεσθαι φάναι ὑπὸ τοῦ 
ἁγαθοῦ παρεῖναι, cet, Vid. Καπ. ad Gre- 
gor. Corinth. p. 189. Hemsterh. ad Aris- 
toph. Plut. 196. Schef. ad L. Bos. p. 
691. Matthie Gr. Gr. p. 184. Heind. ad 
Lys. p. 21. Quocirca miror, Bockhium 
ad Simonis Socratici dialog. pref. p. x. 
Grievio (ad Lucian. Solec. $. 4.) assen- 
tiri, infinitivum pro imperativo positum 
&pud pross orationis auctores barbarum 
esse censenti; et ratio, qua infinitivum 
Sic positum in Platonis libris explicat, 
nec in bunc et sequentis capitis locum, 
nes in mukos alios quadrat ; opinatur 


enim, ex atiacoluthia quadam fieri, ut in- 
finitivus imperandi vim videatur habere, 
presertim post futurum aut optativum 
uturi partes agentem , et post ἐὰν δὲ cum 
conjunctivo ; h. 1. vero neque anacolu- 
thia apparet, neque futurum, optativus 
vel ἐὰν δὲ precedit. Aer. 
ἂνὰ λόγον] Vulgo ἀνάλογο». "Vid. 
Heind.ad Ῥ]ιφάου. $.136. Ante8 τί 
περ omissa est particula explicativa, wf, 
scilicet, v. nd vi. 1]. Stephanus inseri 
jubebat καί. Deinde Julian. Orat. iv. p. 
195. A. qui hunc locum laudat, ἑαντὸ 
pro αὐτὸ et wpós "ye νοῦν ( Ald. Bas. 1. 
et 2. νῦν) pro wpós τε νοῦν exhibet. Ce- 
terum cf. Plutarcb. t. ii. p. 781. F. Gre- 
gor. Nazianz, Orat. xxxiv. p. 659. B. et 
xl. p. 639. A. B. loco egregio. Procl. 
Theolog. Plat. p. 878. Macrob. Somn. 
Scip. i. 2. Petav. ad Julian. |. l. p. 85. 
8T. 
φῶε et $eyy»] Sibi opponuntur; illud 
enim de solis, Φέγγος vero de lung ei- 
derumque luce usurpari solet, vid. Co- 
raius ad Heliodor. p. 289. etsi φῶς ctiam. 
de luna ponitur, ot vii. 2. "Verba ἆμ- 
Eurérrevn sqq. laudat Procl. in Tim. p. 
6, 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 45 


θαρᾶς ὄψεος, Κα μάλα' (n. t Όταν δὲ y; Giga, 
ὧν" ὁ Duos ασαλάμπει". σαφῶς ὁρῶσι, καὶ τοῖς αὐτοῖς 
τούτοις ὄμριασιν ug" $y0Uc Ot φαίνεται. Τί us Ovro 
volyUF καὶ τὸ TG ψυχΏς ὧδο νόδι ὅταν p οὗ: χατα- 
λάμπιο ἀλήθμά τε ταὶ σὸ ὂν, εἰς TOUTO  ἀπερείσηται, ἐνόησί 
7 xai ἔγνω αὐτὸ καὶ ουν dM φαίνεσαι ὅταν δὲ εἰς 
τὸ τῷ σκύτῳ κεκραμένον, τὸ γεγνόμιενόν σε καὶ ἀπολλύμε- 
yop, δοξάζει σε καὶ ἀἄμβλυωττει & dno xai κώτω τὰς δόξας 
μεταβάλλον xai ἔοικεν αὖ νοῦν οὐκ ὄχοντι- Ἔνικε γάρ. 
Τοῦτο σοίνυν τὸ τὴν ἀλήθειαν παρέχον τοῖς γιγνωσαομέένοις 
παὶ τῷ γιγνώσκοντι 7» δύναμιν ἀπποδιδον σὴν τοῦ ἀγαθου 
ἐδέαν φάθιὰ είναι, αὐσίαν à i ἐπιστήμης οὖσαν xci ἀληθείας 
e; γΙγνωσκομένης" μὲν διανοοῦ, οὕτω δὺ καλῶν ἀμφοτέρων 
ὄρτων, γνώσεώς τε κα) ἀληθείας, ἄλλο καὶ χάλλιον ἔτι TOU- 
σων ἡγούμενος αὐτὸ ὀρθῶς ἡ ἡγήσει' ἐπιστήμηνᾶ ài καὶ ἁλή- 
θειαν, ὦ ὥς Tip ἐχεῖ φῶς τε καὶ όψιν ἡλιοειδῆ AY! νορωίζειν τι. 509. 
ὀρθόν, ἥλιον δὲ ἡγεῖσθαι οὐκ v gli" X^ οὕτω xti" ἐνταῦθα 
ἂγαθοειδη μὲν νοµάζευ voor. ἀμφότερα ὀρθόν, ἀγαθὸν δὲ 


4 Ύε H.—" φαίνεται m.— μάλ ο.---ᾱ ἔφης 11.—* οὗ q.—" καταλάµπῃ ΑΘΕΦδ.--- 
" ὄψιι add éqt.—* αὐτὴν v, οὗ m.—? καταλάµπη ém.—* ἔχον q.—* δ' υ.--- 

* μεταβαλὰν Θ, µεταβαλὸν &DKt.—C γιγνοµένοις πι.---ᾱ φάθι ἃᾳ, φαθί pr Θ et rc 
A.—* γπγρωσκοµένων q.—f διανοοῦ Α et rc Θ, διὰ νόου &DEt et pr 8: διὰ νοῦ *s. 
--- ἡγήσει καὶ ἐπιστήμη» c.—h μὲν om m.—! δ) cm.—* καὶ οὕτω ΘΥ.---ἳ ei. Aéyeis 


A καθαρᾶς] Ald. Bas. 1. et 2. καθαρῶ». 
BT. 

καγαλάµπει, σαφῶε] Ald. καταλάµ- 
wea φῶτ. Ad verba ὅταν δέ "y' repete 
ex priegressis : ὀφθαλμοὺς ἐπ᾽ ἐκεῖνα τρέ- 
αν, ct ad iria intellige ὄψις, Λατ. 

ὅταν μὲν, οὗ καταλάμπει ἀλήθεια] Vid. 
Phil. Jud. de congregat. qus. erud. Gr. 
p. 430. ed. Francof. Asr. 

Té GkÓre Kexpauévor]  Ficin. Quod 
tenebris est smiztum. Mihi olim place- 
bat: κεκρυµμένον. FAEHSE. 

ποῦτο rro τούνν Laud. Euseb. Prep. Ev. 
xi. 21. p. 542. C. Asr. 

αἰτίαρ-- διὰ νοῦ] Glossematis mihi vi- 
dentur hwc verba manifesta esse ; nam- 
que, αἱ sensum respicis, nihil nisi 

gressa repetunt ; τὸ παρέχον τὴν b4- 
Him et τὸν δίναμσ τοῦ γιγνώσκειν 9. 
Ti» γνῶσιν per se patet αἰτίαν εἶναι γνώ- 
vens s. ἐπιστήμης et ἀληθείαε; que se- 
quuntur vero: às γιγνωσκοµώη» διὰ vob, 


miris modis languent, Etiam sententiam 
exhibent admodum vulgarem, ne dicam 
ineptam; nam quonam alio quid cog- 
nosci potest nis mente? Accedit mala 
horum verborum cohzrentia; δὲ illud 
seque orationem impedit, ut nescias, quid 
eo facias, ac μὲν post γιγνωσκομένη». 
Expulsis vero illis oratio perspicua erit 
nilque desiderabis : τοῦτο τοίνυν τὸ τὸν 
ἀλήθειαν παρέχο» τοῖς γιγνωσκομµένοια 
καὶ τῷ γιγνώσκοντι τὴν δύναμιν (cog- 
noscendi facultatem) ἀποδιδὸν τὴν τοῦ 
ἀγαθοῦ ἰδέαν φαθὶ εἶναι. οὕτω δὲ καλῶν 
ἀμφοτέρων ὄντων Ὑγνώσεώι τε καὶ ἆλη- 
θείαε, ἄλλο καὶ κάλλιον ὅτι τούτω» ἡγού- 
pevos αὐτὸ ὀρθῶς ἡγήσει. In verbis οὕτω * 
δὰ---ὕντων particula δὲ cum participio est 
quamvis, Steph. * Àut μὲν expongendum 
esse aut potius aliquid deesse' censebat ; 
quem De-Geer. (Diatrib. in Plat. Polit. 
princip. p. 82.) secutus est. Asr. 
ἁγαθοειδη] Mutuam sumserunt hanc 


46 


IIAATONOZ 


ἠγεῖσθαι ὁπότερον avra οὐκ ὁρβόν, ἀλλ ἔτι µειζόνως τιριή- 


4, A ^" 9 e ("g 
z:,1,390. T0. την του ἄγαθου sLiy. 


᾽Αμήχανον κάλλος, ἔφη, λί- 


Φεις, 81. ἑπιστήμην py καὶ ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ à. vri 
ταύτα κάλλει"' &crír oU γάρ δή που σὐ γε ἡδονὴν αὐτὸ 
λέγει. ἸΕὐφήμει, ἦν ὃ) ἔγω ἀλλ ὧδε μᾶλλον τὴν εἰπόνα 


9 ο” »X 9 [ο 
αυτου εσ͵ $710 X207 6I. 


Πάς; To» 7240» τοῖς ὁρωμιάνοις οὐ 


/ 5 X ^^ εδ. r4 / / 
µνον, oipuc4, τὴν του ὁρᾶσθαι δύναμιν παρΐχει φῆσεις, 
| / l4 
ἀλλὰ καὶ σην γέεσι xci αὐζην' καὶ τροφή», οὗ. γένεσω 
’ ΄ 


3 * P » 
οσον" οσα. 


Ila) γάριὶ Καὶ τοῖς γιγνωσκοµᾶνοις τοί- 


νυν μὴ µόνον τὸ γιγγώσκεσθαι φάναι ὑπὸ τοῦ ἀγαθοῦ παρ- 
ενας ἀλλὰ καὶ TO εἶναί τε καὶ τὴν οὐσίαν UT ἐκείνου 
αυτοῖς απροσεῖναι, ουν οὐσίας ὄντος σοῦ ἀγαθου, ἀλλ᾽ ἔτι 
ἐπίκεμα τῆς οὐσίας πρεσβιείᾳ καὶ δυνάμει ὑπερέχοντος. 
[8. 19.] Καὶ o Γλαύκων µάλα γελοίως, Απολλον, ὄφη, 


δαιµονίας ὑπερβολῆς | 


/ (5 8 à ν νε ον ο) 
x Cay τα εμοι ὀοοκουντα περι αυτου λέγειν. 


N / κά . 95 / » , 
Συ γαρ, Ίν à εγώ, CtiTIOG, ανα» 


Καὶ µηδα- 


^ » , , A , i8 — ^ NS 8 
peg y , $n, παυση, εἰ [9 Ti, αλλα την περί TOV λιον 
ὁμοιόσητα αὖ διεξιών, εἰ v7" ἀπολείπεις» ᾽Αλλὰ μή», 


9? 
om 6$r.—n κάλλει m.—? alic Κυ.-- καὶ t: 0b...bvra om Φ.-- αὐτὰ K.— 
3 γὰρ oU Φ.---- τὰ περὶ m.—* ἄλλα A, ἄλλο v. —t αὐτοῦ c.—? 4j D, ᾗ Kq.—" sre 


vocem ἃ Platone Julian. Orat. iv. p. 139. 
C. Piotin, Emead. iii. 8. vi. 7. v. Creu- 
zer. in Stud. t. i. p. 101. Asr. 

αὔξην] Cod. Keg. αὔξησι», sed alto 
(Theet. 178. A. Liban. Epist. xlii. p. 
21. Wolf. ct Auctar. Emendat. in He- 
sycb. t. ii. ad t. i. p. 618.) ot ἄνθη pro 
üréneis (v. nostra ad Sympos. p. 215.) 
βλάστη. Attice sunt forme ; vid. Thom. 
Mag. ibique interpp. p. 127. et Pierson. 
ad Mor. p. 4. Asr. 

ἔτι ἐπεκεῖνα] In Euseb. 1. 1. deest ὅτι 
et τῆε ante οὐσίαι. AsT. 

$. 19. δαιµονίας ὑπερβολῆς] Geniti- 
vus, admirationis index, v. Gregor. Co- 
rinth. p. 58. ubi v. Ken. et Fischer. ad 
Weller. t. iii. p. i. p. 848. Asr. 

μηδαμῶς] Ür μὴ, μηδὲ, cum indica- 
' tivo futuri vim fere habet imperandi, ut 
in exemplis ab Hcrmanno ad Viger. p. 
716. laudatis." Vid. Valcken. ad Phoen, 
P. 34. Hemsterh. ad Aristopb. Plut. p. 
203. Dorv. ad Charit. p. 644. Heind. ad 
Cratyl..p. 36. Asr. 

οἱ µή τι, ἀλλὰ] Non video quid post 


el µή τι subaudiri possit: ideoque le- 
gendum censuerim (donec aliquid melius 
ex aliquo vet. exemplari emergat) saó- 
σῃ, el µή τι ἄλλο, τὴν περὶ τὸν fpuor etc. 
aut certe ita, παύση ἁμοὶ ἔτι ἄλλη» τὸν 
περὶ τὸν ἥλιο» etc. Quinetiam pro εἴπη 
ἀπολείπεις legi fortasse posset εἴτι ἆπο- 
λείπεις: sed illa lectio defendi posse vi- 
detur. SrkPu. 

el µή τι, ἀλλὰ] Ni verba εἰ u$ τιο 
sequentibus ef πη ἀπολείπεις enata sont 
(el πή τι ἀπολείπεις, vcl, ut legi malim, 
ἀπέλιπες; Ficinus: si quid est prater- 
missum), ita ut ἀλλὰ per se sit certe, 
saltem, intellecto ei µή τι ἄλλο (v. Her- 
mann. ad Viger. p. 777.), ita ea intel- 
ligo, ut ἄλλο, quod frequenter omittitor 
(v. Lamb. Bos. p. 27. ed Schzf.) sup- 
pleatur. Ficinus vertit: sed eid eut 

cipue solis comparetionem, si qui 

Pratermissum. Plenius Cornarius: 5! ne- 
quaquam inquit, desines, ο Socrates, s 
non aliud quid, saltem similitudinem ad 
solem rursus exequi, si quid forte relin- 
quis. Λοτ. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 41 


εἴπον, συχνά ys? ἀπολείπω. Msi σμμαβὸν τοίνυν, ἔφη, 

παραλίης.' Οἶμα, ps», 2» δ᾽ έχω καὶ πολύ' όµως δέ, 
όσα γε εν τῷ παρόντι δυνατόν, à ix ουκ ἀπολείψω. Μη 

νάρ, ie. Nóngor φοίνυν, ἦν ὃ & γώ ὡς περ" λέγοµιν, voa 


αὐτὼ εἶναι, καὶ βασιλεύεων τον C yog TOU γένους TS καὶ κα. i, 33]. 


φύτου, τὸ 0 ab 0, ατοῦ, να μὴ οὐρανουή εἰπὼν δόζω σοι 
σοφίζεσθαι περὶ το ὄνομα. ἄλλ οὖν ἔχεις ταῦτα διτὰ 
εἴδη, ὁ ὁρωτόν, ροητόν; J Exo. Ὃς περ σοΐνυν γβαμμὴν divo 
σισμημένην λαβὼν & ἄνισα" τμήματα, πάλιν ipo εκάτερον 
vo! τμημα" ἀνὰ τὸν αὐτὸν λόγον, τό ds σου δρωριένου yi- 
νους καὶ τὸ τοῦ νοουμένου, xoá σοι ἔσται σαφηνείᾳ xci 
ἀσαφείᾳ" poc ἄλληλα o pin σῷ ὀρωμένῳ σὸ pen ἕσερον 


τμημα sixóvtc. λέγω δὲ σὰς εἰκόνας πρὠτον μον τὰς σκιάς, 1. 510. 


ἔσειτα τὰ &»" τοῖς ὕδασι φαντάσματα καὶ ἐν τοῖς ὅσα 
συκνά τε καὶ λέω καὶ φανὼ ξυνέστηκε, καὶ aic τὸ τοιοῦ- 
σου, $i | πατανοεῖς. ᾽Αλλὰ sa Tao. "To τοίνυν ὅσερον 
σίθει à η σοῦσοἳ ^ 0IX$, τά τε περὶ ἡμᾶς Cau καὶ πᾶν v0 Qu- 
σουτὸν xai vo σχευαστὸν ὅλον γένος. Τΐθημι, ἔφη. "^H 
καὶ MA &y αὐτὸ φάναι, ὃν ) έγω, διηρῆσθαι ἀληθείᾳ 
TS καὶ μή, ὡς vo δοζαστὸν πρὸς TO γνωστόν, οὕτω σὸ ομοιὼ- 
δν πρὸς τὸ η s ὡἁμοιώθη; Eyey , $9, καὶ μάλα. Σχόπει δη" 

«o καὶ T2 τοῦ νοησου Top 7]  vpnriov. II; "Hi τὸ μὲν 
αυτου τοῖς TOT6 τωηθεσιν" ὡς εἰκόσι xgopám ψυχἠ Cnrsiy" 

ἀναγκάζεται ἐξ ὑποθέσεων," ovx" t* ἀρχὴν πορευοµένη 


H.—* ἀπολείποις Θ, ἀπολείπηι K, ἀπολίπης 90.—? τε K.—* παραλείπη: | σ.---ᾱ P 
r.—^ y cm.—* ὥσπερ Aéyoper om mt.—4 δύω A.—* τὸ ante μὲν om v.—f τρόπον 
Φε---ἕ οὐρανὺν A.—h «is ἴσα v.—! τὸ om ΑΚΠΙ.--Σ τμῆμα om tm.— γένος q.— 
9» σαφηνείαι καὶ ἀσαφείαι Am: σαφήνεια kal ἀσάφεια *s.—9. dv... arr. καὶ om Ὁ.---- 
9 καὶ d» AOPDKqumt : καὶ ἅπερ ἐν *c.—» τὸ AORPDKqemt : καὶ s.—5 τοῦτο, 
θείω Θ6τ.---ἵ τὸ om OPDEqt.— θέλει: c.—t δὲ Kq.—? μιμηθεῖσιν A.—" ζητεῖν 


ἂν fec] Vulgo ἄνισα, unde vel αὖ ἴσα σαφήνεια] Bas. 2. exhibet σαφήνειας 
ἂν ἴσα rescribendum esse putaverunt οὓκ ἀσάφεια, vitiose. Ficinus: in dwo 

vin docti ; verba vero dividendi cum solo  rersus secundum claritatem et obscuriia- 
accosativo construuntur, vid. Fischer. ad dem utrumque distingue. 1ta cogitatione 
Weller. t. iii. p.i.p. 444. Schef. ad Bos. finge confirmationem: 
p- 669. "Αν' baud dubie ex interpretatione ροητὸν ὁρατὸν 
fluxit, indeque ἄνισα enatum est. Ficinus vóncius διάνοια srlois εἰκασία 
vertit : protnde ac si acceperis lineam ἐν Αοτ. 
duas equales stcíam portiones. Asr. σκόπει δ)] Bas. 1. et 2. δέ. Asr. 


σωφήνεα καὶ] vp. σφήνα, οὐκ. — f r5 μὲν] Cf. Procl. in Polit. p. 433. 
δτερα. v. 10. Asr. 


ur. i. 323. 


48 


&AX ἐτὶ σελευσήν, σὸ ὃ αὖ ἕτερω τὸ e 


IIAATONOZ 


ἀρχὴν ἐ ἀνυπόθεσον 


dd ὑποθίσεωρ i ἰοῦσα" καὶ ἄνευ vay" περὶ Buiso εὐκόνων 


αὐτοῖς: εἶδεσι δι αὐτῶν τὴν μέθοδον oru pa." 
ἔφη, & λέγει, οὐχ έχανὼς ἔμαθον. 


Ταὺτ oT, 
"AAX αὖθις, 5 T ὃ 


γω ῥᾷον γὰρ τούτων argosignpáran μαθησει. οἴμαι γάρ 
σε εἰδέναι e ὅτι οἱ περὶ τὰς γεωμετρίας σε καὶ λογισμοὺς 
xai τὰ σοιαῦτα πραγµατευόμανου ὑποθέμωνοι τό τε περισ- 
τὸν καὶ τὸ ἄρτιον καὶ τὰ σχήματα καὶ γωνιῶν τριττὰ s 17 
καὶ ἄλλα γούτων ἀδελφὰ χαθ' ix ty páfodor, σαυτα 
μὲν me sidóris, ποιησάµενοι ὑποθεσεις αὐτά, οὐδένα λόγον 
AL αὐτοῖς οὔτε ἄλλοις ἔτι ἀξιοῦσί περὶ αὐτῶν διδόναι 
ὡς παντὶ Φανερῶνξ ἔκ τούτων δ᾽ ἀρχόμανοι τὰ Mora, ἤδη" 

διεξιόνσες τελευτώσιν ὁμολογουμένως 67i τουτο οὗ &» ἐπὶ 


exi ὁρμήσωσι». 


Πάνυ μυ ob» ἔφη, τοῦτό yt οἶδα- 


Ουποῦν καὶ ori roi | ὀρωμένοις" T Deer προσχρώνται καὶ 
τοὺς λόγους περὶ αὐτῶν ποιουνται, οὐ περὶ τούτων διανοού- 


49 e 
rit, i, 823. putyor ἀλλ ἐκείνων vigi οις ταυτα font, TOU τετραγώνου 


αὐτοῦ yes τοὺς λόγους ποιούμενοι χα) διαμέτρου αυτῆς, 


ἀλλ᾽ οὐ ταύτης "T γβάφουσι, καὶ TRAMA οὕτως, αὐτὰ μον 


σαῦτα" à πλάττονσί T$ καὶ γράφουση, ὧν καὶ σκιαὶ καὶ 


om exer. —Y* ὑκοθέσεως ΘΕ.---Σ οὐκ...ὑποθέσεωι om Φ.-- ὑποθέσεων ΘΕ:, ύπο- 


ois 


Bleus v.—3 love: m.—* ὧν ΑΘΕΦΓ.--» περ GNér.—C abris K.—À3 ποιουµένην 8 
$t.—5* οὔτε...οὕτε] οὐδὸ...οὐδὲ v.—f ἀξιοῦμεν Obr. —E φανερόν emr.—h εἴδη K. 
-—l rois om ve.—k εἰρημένοις vm et mg D.—! μὲν οὖν 691.—9 ταῦτα om 0.---5 καὶ 


vb à ἀρχὴν] Pro τὸ ante v. ἐκ᾽ ἀρχὴν 
Hermannus «Hh ad Dracon. Straton., 

xxviii. legi jussit λόγῳ, laudans p. 511. 
5. οὗ αὑτὸς ὁ λόγος cet. Sed malim τὸ 
deleri, ut intelligatur ad τὸ δ᾽ αὖ ἕτερον 
e praureasis ζητεῖν ἀναγκάζεται s. ῥητεῖ, 
sc. ψυχἠ, ἐπ᾽ ἀρχὴν---ἰοῦσα, quod antece- 
dentibus οὐκ ἐπ ἀρχὸ» πορευοµένη oppo- 
&itum est, sicut illis : τοῖς τότε τμηθεῖσω 
és ei. ἐκόσι xpundrn ! respondent hzc ; ἄνευ 
τῶν---εἰκόνων abrois εἴδεσι (ideis 8. no- 
tionibus, que dicuntur, abstractis) τὴν 
µέθοδον ποιουµένη. Alienum &b hoc loco 
mihi videtur esse λόγφ. Asr, 

ἀλλ᾽ αὖθι] Ni fallor, εὐθὺς legendum 
est, quocum αὖθιο frequentissime permu- 
tatum reperitur: stafim s. protinus in- 
telliges. Ficinus vertit: a£ enisn facilius 


per hec intelliges. Αετ. 
Af Φανερῶν] Ald. Bas. 1. et 2. φανερό». 


τᾶλλα οὕτως, αὐτὰ μὲ» ταῦτα] Anaco- 
luthon pro καὶ τἄλλα οὕτω», eorom μὲν 
πούτοιε, ἃ πλάττουσι---ὧε εἰκόσυ ab χρώ- 
μενου, firmo ἑπτοῦντες δέ cet. Verba αὐτὰ μὲ» 
ταῦτα- -εἰσὶ explicationis causa interpo- 
sita sunt, ita ut cum reliquis non cohse- 
rere videantur. Similiter Euthyden. p. 
381. D. ἐν κεφαλαίφ δ kom -αωΔννελα 
ἐύμπαντα, ἃ τὸ πρῶτον "e ἁγαθὰ εἷ- 
πολι οὗ περὶ τούτον ὃ λόγος αὐτοῖς εἶναι, 

abrá *ye καθ αὐτὰ κ 

οἶνα, ἀλλ’, ὧε ἔοικεν, ὧδ ἔχει. Ubi di- 
ligentissimus Heiud. $339. nostrum 
quoque locum attigit. Án. 


ΠΟΔΙΤΕΙΑ, s. 49 


&r ὕδασιν εἰκόνες εἶσί, τούτοις μὼν ὡς εἰκόσιν αὖ χρώμενοι, 
ζητοῦντές τε αὐτὸ ἐκεῖνα ἰδεῖν & οὐκ ἂν ἄλλας ἴδοι τις ᾗ τι 611. 
$3 διανοία. -Αληόη, ἔφη, λέγεις. [S. 90.] "Tovro γοίνυν 
»onroU! μὲν τὸ εἶδος ἔλεγον, ὑποθέσεσι δ᾽ ἀναγκαζομένην 
Yum veneto περὶ vp ζήτησω αὐτου, οὐκ iT! ἀρχὴν 
ἔουσαν, ὡς οὐ δυναμιένην τῶν ὑποθέσεων ἀνωτέρω ἐκ(αίνευ,, 
εἰκόσι δὲ χρωμάνην αὐτοῖς τοῖς ὑπὸ" τῶν κάτω ἀπεικασθεῖσι 

καὶ ἔκείνοις πρὸς ἐκεῖνα, ὡς ἐναργέσι, δεδοξασμένοις τε xai 
τετιρηµένοις." «Μανθάνω, ὄφη, ὃτι τὸ ὑπὸ ταῖς γεωμετρίαις 

σε’ καὶ ταῖς ταύταις" ἀδελφαῖς τέχναις λέγεις. Το τοί- 

νυν ἕτερον ιάνθανε τμήμα τοῦ νοητοῦ λέγοντά, µε τοῦτο, 

οὗ αὐτὸς) 0 λόγος ἄπτεται τῇ" τοῦ διαλέγεσθαι δυνάµωει, 

σὰς ὑποθέσεις ποιούµενος οὐχ ἀρχὰς ἀλλὼ τῷ ὄντι ὑποθέ- 

σεις, oio» ἐπιβάσεις τε καὶ ὁρμάς, ἵνα µέχρι του ἀνυκοθές — 
του ἐπὶ v7» TOU φαντὸς M id ών ὠψάμιενος αὐτῆς, πάλη 

G^ ἐγόμινος τῶν ἐκείνης ἐγομένων οὕτως ἐπὶ TEASUTT wr. i. 834. 
καταβαίν) αἰσθητῷ παντάπασιν οὐδενὶ φροσχρώμνος AX 

εἶδεσιν αὐτοῖς δι αὐτῶν sig αὐτά, καὶ τελευτῷ Sig εἴδη. 
Μωνθάνα, ἔφη, ἱκανῶς pA» oU, δοκεῖς γάρ μοι συχλὸν έργον 

λέγειν, ὅτι μέντοι βούλει διορίζει" σαφίστερον εἶναι τὸ 


ante dy om m.—^ αὖ om Kv.—P δὲ v, om Ἡ.---ᾱ νοητὺν ΑΒσΠΙ.---- οὐκ ἂν ἐπ) m.— 
* éxl το q.—! φε ka) Ter. om 0.—? τετιµηµένοις emt et corr(ut videtur) A: τετ» 


η 
μημµένοις *s.—" τε om. H.—" ταύτης ΑΦΓΚΦυΙΠΕ, ταύταις H.—X ἄλλως λέγοντα v. 
—1 ὁ αὐτὸς Φ.-- τῇ om K.—* aj om v.—^ ἐκείνοις nt.— 9 καταβαίνοι Ἐδτ.--» 


Üarovrrés τε] Quum precedat τούτοις 
μὲν χρώµενοι, non dubito quin sequi de- 
beat ζητοῦντες δέ. Όταρη, 

$. 20. νοητοῦ μὲν] Ni fallor, legendum 
est νοητοῦ ἓν µέν. In sequentibus δὲ est 
explicativum, et participium, utpote post 
verbum dicendi, loco infinitivi positum. 
Verba καὶ ἐκείνοις baud dobie interpo- 
latori debemus, qui post αὐτοῖς τοῖς--- 
ἀπεικασθεῖσι alteram desiderasset illi re- 
spondens. Sensum sic expressit Corna- 
nus: sed imaginibus ipsis, que ab infe- 
rvieribus assimilate sunt (cogita v. c. 
trianguli imaginem ip rebus sensibilibus 
apparentem) witwr atque hic ipsis ad 
ilia (ad inferiora, τὰ κάτω) celut eviden- 
tibus opinioneque conceptis ac divisis. 
Ως cum participio causam indicat: ut- 
pote qus cum illis (rebus sensibilibus) 
comparte pro perspicuis habeantur et 


Vo Le VII. 


ab illis distinguantur. Τέμνειν est dis- 
tinguere, αἱ de Legg. xii. p. 944. B. 
γεμεῖν 9). χρεὼν κατὰ δύναμιν τὸ μεῖζον 
καὶ τὸ δυσχερέστατον κακὸν ἀπὸ ToU ἑναν- 
τίου. Λατ. 

µέχρι τοῦ Δνυκοθέτου] Hanc phbiloso- 
phis partem ὀποπτικὴν vocarunt seriores ; 
vid. Plutarch. de Isid. et Osir. p. 382. 
D. t. i. Asr. 

ὅτι µέντοι βούλει διορίζει---ἀρχα)] Int. 
τοῦτο µανθάνω: quod ad id attinet, quod 
ponere vis, clariorem esse cognitionem 
philosopham, quam perceptionem ex ar- 
tibus sic dictis [roficiscentem, hoc equi- 
dem assequor. Asr. 

καὶ διανοίᾳ μὲ»] Verba sunt Glauconis 
rationem, qua Socratis sententiam intel- 
lexerit, uberius exponentis, &AA" οὖν est 
tamen, vero, Αστ. 


50 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ς. 


ὑπὸ φῆς τοῦ 9 διαλέγεσθαι i ἐπιστήμης φοῦ ὄντος τε καὶ pn- 
vo θιωρούμενον Ἡ 7 dd ὑπὸ σὼν ripa καλουμένων, eig 
ai ὑποθέσεις à ἀρχαὶ καὶ διανοία μὲν ἀναγκάζονται ἀλλὰ 
μὴ αἰσθήσεσν) αὐτὰ θεᾶσθαι οἱ θεώμμενοι, διὰ 0$ τὸ μὴ ir 
ἀρχὴ» ἀνελῤόντας" σκοτεν ἀλλ ἐξ ὑποθίσεων ουν οὐκ 
icy περὶ αυτὼ δοκοὺσί σοι, xe τοι pora ὄντων μετὰ" 
ἀρχης. διάνοιαν δι καλών μοι δοκεῖς, τὴν σών γεαµετρι- 
Xo σε χαὶ e TOY τοιούσων £u ἀλλ οὗ νοῦν,ὶ aig μεταξύ 
ei! δόξης σε καὶ VOU τὴν διάνοιαν οὔσαν." Ἴκωωτατα, 5 ἦν 
à d εγώ, ἀπεδέξω.' καί μοι $2; Toig σέσταρσι τμήμασι 
τίτταρα. ταῦτα παθήματα i ἐν 77 ψυχᾷ γιγνόµενα λαθε, 
όησω μυ evi τῷ ἀνωτἄὄτω, διάνοια» di" ἑαὶ τῷ δευτέρα, 
"v τρίτῳ δὲ πίστιν ἀπόδος aa σῷ τελευταίρ εἰχασίων, 
ται i, 335. κο) τάξον αὐτὰ ἀνὰ λόγον, ὡς περ ἐφ oie έστω ἄληθείας 
μετέχευ, οὕτω ταῦτα σαφηνείας ἡγησάμωος μετέχει». 
Μανβάνω, ἔφη, καὶ ξυγχωρῶ xai τάττω ὡς λέγεις. 


4 ol» ΦΚ μις et Γ.--- Aéyew 6t.—l τῷ m—5 τεχνῶν τι K.—b καλουμένω m. 
—l ols Ἡ.---κ al om K.—! αἰσθήσει v, αἴσθησιν m.—9 ἀνελθόντες ΑΘΕΦτΕ, ἀνελθὸν 
4---Ὁ με o.—? δοκεῖε µοι καλεῖν K, καλή µοι δοκεῖε m.—P τὴν om 69Kr.—4 οὗ 
νοῦν ADv, ob νῦν m: οὖν *s.—T που $.—* ἰοῦσαν K, qui in mg κάλλιον οὖσαν.--- 
* ἀπεδείξ. ΦΕτ.---- ὃ ο---' «9 post δευτέρν om DKq. 


ὥσπερ, (9 ofs dari») 1. ε. ὥσπερ ταῦτα, ἐφ' οἷε devi», neríxem ἀλφθείας. Asr. 


κ 


II OA I 


T E I A, 


£. 








d "y 
S. 1. Mirá ταῦτα D$, εἴπον, ἀπείκασον φοιούτῳ" aisi Stepb. 
/ ΄ 
τὴν ἡμετέραν φύσιν παιδείας τε qipi καὶ ἀπαιδευσίας 108" 
9 


M , / e , » £/ ’ ?, 
γαρ ανθρώπους οἱον ἐν χαταγείῳ οἰκήσει σπηλαιώδει, ἄνα- 
hj! 8 ed 4 P ? 
πεαταμνην' πρὸς τὸ Que τῆν εἴσοδον &yroUra μακρὰν' παρ 
3 / , A - 
dau» τὸ σπήλαιο, $» ταύτῃ ix φαΐδων ὄντας i» δεσμοῖς 
« *» ^2 
καὶ τὼ σκέλη καὶ τους αυχένας, ὥστε µένειν σε αὐτοὺς εἰς 
d "«* , ^ ο.” / ^ M i € 5 ου 
σε τὸ πρὀσθεν µόνον ὁρᾶν, κυκλῳ δὲ vg κεφαλὼς ὑπὸ τοῦ 
δεσμοῦ ἀδυνάτους πτριάγειν, Que δὲ αὐτοῖς πυρὸς ἄνωθεν 
xy Ll ο 
xai σόρρωθεν xaopavoy ὀπισθεν αὐτῶν, μεταξὺ δὲ τοῦ συρὸς 
"e es ’ 3 i| 
xci τὼν δεσμωτῶν ἔπάνω 000», παρ y. ἰδὲξ σεεχίον παρῳ» 


Πι.---ᾱ καὶ els DKq et corr 8, eis t et pr 
A 


0.—* µόνον om t.—! ᾗ 3» qv.—5 ibi» GDEqt.—^ παδείγµατα 9.—Àh δεινύασυ 


$. 1. εἶπον] ilem Monac, No. 490. 
cujus lectiones diligentissime excerptas 
viro doctissimo mihique amicissimo J. G. 
Krabin gero debeo, exhibet εἶτον ἐγώ. 


st. 

B (volgo Be) yàp üvOpdrrovs] Laudat 
Porphyr. de Ántro Nymphar. p. 256. 

8T. 

καταγ. οἰκήσοι] Lucian. Nigrin. 6. 4. 
t. i. p. 17. Alcin. c. 31. Procl. in Plat. 


. 7. Hierocl. in Aur. Cerm. p. 320. Asr 


otin. Ennead. iv. 8. p. 469. B. καὶ τὸ 
σπήλαιον αὐτῷ (Πλάτωνι), ὥσπερ Ἐμπο- 
δοκλεῖ τὸ ἄντρον. Cf. idem p. ATI. A. 
Bturz. ad Empedocl. p. 455. ὑπό- 
στεγον, v. 9. p. 513, ν. Έπδιν Gaswos 


in Theophrast. p. 10. Et notum est an- 
trum Mithre apud Persas (v. Eubul. 
apud Porphyr. de antro nymphar. c. 6. 
Clemens Alexandr. Strom. v. 5. p. 662. 
quod pro mundi rerumque terrestrium 
imagine habetur (hinc c. 8. τὸν δὺ 
φαμοµένην ἕδραν). Cf. Creuser. Symbol. 
5h Mythol. , ii. p. Aree ὥντρν καὶ al 
yrius |. |. legit karaye Po κ - 
κήσει (Ald. et Bas. 1. οἰκείσει, vitiose), 


ἀναποπταμόνην]  Patentem, apertam, 
ut apud Xenoph. (Econ. ix. 4. ubi v. 
Behneid. Lucian. bis accusat. t. ii. p. 214. 
Schmied. Asr. 

Μόνειν τε] In Des. 4. deest τό, Asr. 


11. 614. 
Bek. 





, Hi. i. 336. 


52 IIAATONOZ 


κοδοµηµένον, ὥς περ τοῖς θαυματοποιοῖς αθὸ τὸν ἀνθρώπων 
ru, i. 337, πρόκειται τὰ παραφράγµατα" ὑπὶρ ὧν τὰ θαύματα δεικ- 
νύωσω. ὍΟρώ ἔφη. Ὅρα τοίνυν παρὰ τοῦτο τὸ τειχίον 
φέροντας ἀνθρώπους" σχεύη τε ἄαντοδαπὰ ὑπερέχοντα του 
1. 515. σοιχέου' καὶ ἀνδριάντας καὶ ἄλλα ζωα" λίθινά σε X0 
ξύλινα καὶ παντοῖα εἰργασμάνα, otov εἶκός, τοὺς [psv Φθεγ- 
γοµένους, τοὺς δὲ σιγῶντας τῶν παραφερόντων. ὪΑτοτον, 
ἔφη” λέγεις εἰκόνα καὶ δεσµωτας ἀτόπους. Ὁμοίους" 
ἡμῖν ἦν Ü ἔγω τοὺς γὰρ τοιούτους πρώτον pri ἑαυτῶν 
φε χα) ἀλλήλων οἷει ἂν τι ἑωρωπέναι ἆλλο σλὴν τὰς σκιας 
γὼς ὑπὸ τοῦ πυοὸς εἰς TO χαταντικοὺ αὐτῶν σου σπἠλαίου 
προσαιπτούσας! Πως γάρ, ἔφη, *i ἀκινήτους γε τας κ 
Φαλὰς yir ἠνωγκάσμάένον sity διὰ (Qiovys Τί" às vo» 
wupopspopispom ; οὐ varo» τοῦτοι Τί μήν; E οὖν δια- 
λέγεσθαι oioí v tit? αρὸς ἀλλήλους, OU ταῦτα". my 
ἂν và παρόντα αὐτοὺς νοµάζειν ὀνομώζειν d, περ ὀρῳιντ' 
᾿Ανώγκη. Τί 0 5 ei καὶ ἠχὼ τὸ δεσριωτήριον ἐκ τοῦ κα- 
ταντικρὺ” ὅγοι, ὁπότε τις τῶν παριόντων φθεγξαιτο, oi ti 
&y ἄλλο τι αὐτοὺς ἡγεῖσθαι vo Φθεγγόμενον 7] τὴν παριοὺ- 
σαν σκιών Mà Δί οὐκ ἔγωγ, ἔφη. ἸΠαντόπασι δή, 
ἦν δ᾽ ἐγώ, οἱ τοιοῦτοι οὐκ ἂν ἄλλο τι’ νοµίζοιεν τὸ ἀληδὲς" 


4, Beucrlovziw Hmt: δεικνῦσιν *s.—) ὀρθῶς Θτ.--- ἀνθρώποις q.—! τοιχίου φ.--- 
m ζῶια, ut solet, A.—? ἔφη om Gr.—9 ὁμοὺτ D.—P? ὁμοίους ἡμῖν post ἦν 8' ἐγώ 
ponit Φ.--ᾱ μὲν om GDKqt.— ἔχειν om v.—* τὸ q.—! rabrà Am.—* ἡγε 


Y ἅπερ ὄρφεν καὶ Üvoudtew c.—" kardrrikpus €. —* ἠγῆσθαι t.— παροῦσαν émt. 


para] Sunt tabmlaia sive 


παραφράγ πράγματα. Est enim νομίζει non solum 
plutei, qui candelabris fabrefactis objecti 


moribus instiluere ac sancire, sed etiam 


erant ; apud Athen. v. p. 130. A. Asr. 
δεικνῦσιν] Cod. Monac. δεικνύασυ, 
duod recentioris est Átticismi (vid. Mcr, 
ttic. p. 127. 171.) Bas. 2. δεικνύουσι», 
quod ab Attica dialecto abhorret. Asr. 
A ἄτοπον κ. 7. A.) Laudat Porphyr. |. L. 
8T. 
τῶν παραφεροµένων] Genitivus abso- 
lutus, rationem, respectum significans, v. 
spe Ad ταντὸν τοῦτο repete οἴει ab- 
τοὺς ἑωρακέναι: nempe non res ipsas, 
sed solam earum ombram. Asr, 
voult'ew) Est solere, ut Xenoph. (Econ. 
zvii. 9. τῷ μὲν οἵνῳ---νομίζω τῷ - 
tépy πλεῖον ἐπιχεῖν ὅδωρ. ὁ. 11. νομίζεις 
τοῦ ἀσθενεστέροιε κᾶσι µείω α«ροστάττευ 


snore uii, h. e. solere; hinc ρομιζόμενον 
dicitur, quod iu more positum, h. e. soli- 
tum est, Fuerunt, qui ad v. ροµίζει», 
hoc sensu usurpatum, supplendum ease 
opinarentur δεῖν, ut, ubi pro uc adhibea- 
tur, verbum χρῆσθαι (v. L. Bos Ellips. 
p. 663. ed. Scligf.) Pro παρόντα scripei- 
mus παριόντα, ut in sequentibus lcgitur 
Th» vrapiobca» σκιὰ», ἕκαστον τῶν παριόν- 
τω». c. 2. τὰ παριόντα. id enim quod 
nominare dicuntar homines in carcerem 
inclusi, nec res aliqua nec prsesens quid 
(παρὸν) est, sed pratervolans rerum um- 
bra. Asr. . 

παριοῦσα»] Cod. Monsc. παρούσα», 
vitiose, AT. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 53 


3 τὰς «τῶν σκευαστῶ» σκιάς. Πολλὴ Gian," ien. 
Σκόπει δή," ὖν δ᾽ ἐγώ, αὐτῶν λύσω. τν καὶ ἴασιν τῶν το ται, 238. 
derer xci τῆς ἀφροσύνης, οἵω τις ἂν ti, εἰ φύσει τοιά- 
δε ζυμβαίνοιξ αὐτοῖς" ὁπότε σις λυθείη καὶ ἀναγκάζοιτο 
ἑξαίφνης ἀνίσσωσθαί σε καὶ περιάγευ TÓy αὐχένα καὶ 
βαδίζει καὶ αρὸς σὸ Qc ἀναβλέπευ, φώντα 0$ ταῦτα 
φοιὼν ἀλγοῖ σε καὶ διὰ τὰς 'µαρμαρυγὰς ἀδυνατοϊ παθορᾷν 
ixsia ὦν τὂτε τὰς σκιᾶς tagen, ví ἂν οἷοι αὐτὸν εἰπεῖν, 96 
σις αὐτῷ λέγοι ότι vórs pr ipa θλυαρίας, yo» δὲ μᾶλ- 
Aór τι" ἐγγυτέρω φοῦ ὄντος καὶ πρὸς μᾶλλον ὄντα στραμ- 
μένος" ὀρθότερα. βλέπει" καὶ δὴ xoi" ἔκασσον τῶν πα- 
θιὄντων" * Due αυτῷ ἀναγκάζοι» d (parra ἀποκρίνεσθα)ὶ ὃ 
" ἴστιν» οὐκ oft; αὐτὸν ἆ ὠπορεῖν v$' ἂν καὶ ἡγεῖσθαι τὰ 
σότε ὁραίρωενα ἀληδέστερα Ἡ 5 τὰ "or δεκνύµενα, Πολύ" *Y ; 
ἔφη. ΟὈὐκοῦν này s πρὸς 1 αὐτὸ τὸ φώς ἀναγκάζοι αὐτὸν 
βλέπε, ἀλγεῦ T$ ὧν τὸ ὀμματα καὶ φεύγεν ώποστρε- 
φόμιενον αρὸς ἐκενα & δύναται" καθορῷ», xai vopi tuy TXU- 
κα τῷ ὄντι σαφίστερα TOY Dexvopvon; Οὗτως, ἔφη. 
[5. 9. ] E; à', ἦν δ᾽ έγω ἐντευόεν i έλκοι τις αὐτὸν Bie διὰ 
σραχείας σῆς ἀναβάσεως xai ἀνάντους καὶ μὴ ἀνείηὶ αρὶν 
ἐξελκύσειεν εἰς τὸ τοῦ ἡλίου Que, dom" ovyi' ὀδυνᾶσθαί 


—3 γε OID Γ.--- τἆληθὲς v.—h κολλὴ ἂν ἀνάγκη Πιι---- δὲ 0.—À) το om Atm 


* el om ΘΏΚΕ, ante abrois ponit q.—f τοιᾷδε q.—5 ξυμβαίνοι A9Dm, ξυμβαίνει 
K : ξυµβαίνει *s.—^ τι om DKqt et pr AG.—! καὶ om r.—* τεθραμµένος t.—! ὁρ- 
θότερον &DKqm, ὀρθώτερο» ο.--- βλέπει q : βλέποι *s.—? καὶ om m.—»^ παρόντων 
v.—P ἀναγκάζει ϱ.---ᾱ ἀποκρίνασθαι R.—t πάνυ Φ.----' δύνανται ΦΠΙ et pr Ἡ.---- ἀνείῃ 


οἱ φύσει] Cod. Reg. εἴη φύσει, τοιάδε 
ἑυμβαίνει; vot var. lect. Rppositum est 
ξυμβαίνοι, quod et in Cod. Reg. reperi- 
tur, onde : Tecepimus, Ald. Bas. 1.2. 
EvpBalrei— boe cst revera, ut c. 7. p. 
525. A. κωδυνεύει τῶν πρὸς τὴν »όησιν 
ἁγόντων φύσει εἶναι, ὃ ζητοῦμεν. x. 2. 
Phileb. 62. A. Cf. Fabric. ad Sext. Em- 

. Pyrrh. hypotyp. i. 12. p. 9. et nos- 
rad Pbadr. p. 314. lgitur εἰ φύσοι, 
ái revera, est, οἱ ponimus, talem (libera- 
tionem) ipsis contingere. Asr. 

ὀρθότερα] Cod. Reg. et Mon. ὀρθότε- 
pev. Pluralis magis Atticus est. Mox 
pro αὐτὸν Ald, Bas. 1. et 1. αὐτὸ, vitiose. 


ἀλγεν] Nisi recorderis, lector, pre- 
cessisse verba obi ofei, quee cum his in- 
finitivis sint repetenda, hsrere bic possis. 
ΒΤΕΡΗ. 

δύναται] Cod. Monac. Ald. Bae. 1. et 
2. δύνανται, quod, intellecto ὄμματα, lo- 
cum habere possit; vid. ad i. 24. Asr, 

6. 2. àv(p] Scribendum est àvj, quod 
est ab ἁρίημι: at vero ἀνίῃ ab ἄνειμι, 
longe diversam significationem, et huic 
loco minime aptam habet. Ότερη. 

&veín] Ald. et Cod. Monac. ἁνίη, unde, 
quod lingue leges efflayitabant, optati- 
vum ἀνείῃ reposuimos. Bas. 1. et 2. ἀνιβ. 
Stephan. corrigi jubebat à» ; male, quum 
optativas desideretur. Αρτ. 


δ4 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


vi" ἂν καὶ ἄγανακτεῖν ἑλκόρωον, καὶ ἐπειδὴ πρὸς τὸ φῶς 
αἱ εφ ἕλίοι, αὐγῆς dr! ἔγοντα τὰ ὄμματα μεστὰ ὁρῶν οὐδ ἂν 
ug à , ῤ f e ’ , iu OQ N 8“ »y 
ν΄ ὄυνασβαι voy νυν Asyopyo ἀληίων; Ov γαρ &», $qQs, 
, d , ^a "V / » v , / 
ἐξαίφνης γι.  ZorvpÜsíng δή, oipuou, δίοι ἄν, 14 μέλλοι 
σώνω' ὄψεσθαι, κα) πρῶτον μὲν τὰς xig" ἂν ῥᾷστα κα- 
θορφη, καὶ μετὰ τοῦτο ἐν σοῖς ὕδασι τά τε τῶν ἀνθρώπων 
N N ex v 3 e M » / LÀ ^ / 
καὶ τὰ τῶν ἄλλων εἶδωλα, ὕστερον ὃς αυτά. ix δι τούτων 
vÀ i» τῷ. οὐρανῷ καὶ αὐτὸν τὸνξ οὐρανὸν νύκτωρ OY" ῥᾷῷον 
θιάσαιτο, αροσβλέπων τὸ τῶν ἀστρων τε καὶ) σελήνης Que, 
4 e e ^4 λ ο k Y Y -" e. 7 Ila: » 
7 με Ίμεραν τον 2)io» τε XOÀ TO του 9ÀiOU. e 
» ev àn! * N «v , » ο à , δ᾽ 
οὐ, Τελευταῖον δή, oio, τον ἥλιον, οὐκ ἐν ὑδασι OU 
ἐν ἀλλοτρίᾳ ἕδρα". Φαντάσματα αὐτοῦ, &AX αὐτὸν καθ 
αὑτὸν i$» σῇ αὐτοῦ" χώρα δύναιτ ἂν πατιδεν καὶ θιά- 
3 ^» ο”. 
σασθαι αἷός ἔστη. Αναγκαῖον, ἔφη. Καὶ μιτὼ ταῦτ 
Φ Ρ »0 74 N 9, -q ο d ερ ΄ e 
&yP 205 συλλοφίζοιτο vol αυτου] οτι οὗτος ο' τάς TS ὥρας 
παρέχων καὶ ἐνιαυτοὺς XO πάντα ἐπιτροπεύων τὼ ἓν τῷ 
ὁρωμάνῳ τόπῳ, καὶ ἐκείνων dy σφεῖς ἕώρων τρόπον TI, 
πάντων αἴτιος. Δῆλον, ἔφη, ὅτι ἐπὶ ταῦτα ἂν μετ Vx 
ἄλβο. Τί οὖν; ἀναμιρνησκόμεον αὐτὸν τῆς πρώτης οἰκή- 
σεως καὶ τῆς ὑπεῖ σοφίας καὶ τῶν rOTS ζυνδεσµωτῶν ουκ 
i.i. 380, Gy οἵει ἑαυτὸνὶ μὲν εὐδαιμονίζει τῆς µεταβολᾶς, τοὺς δ᾽ 
4 .» ' / VM " Yu . 
ἐλιεν; Koi µάλα. Τιμαὶ δὲ καὶ ἔπαμοι 61^ Tig αυ- 
τοῖς ἦσαν τότε χαρ ἀλλήλων καὶ γέρα τῷ ὀξύτατα” κα- 
pr A, ἀνίοι 6q : ἁνίῃ s.—* ἀρ᾽ e.—* obk Φ.--Ὁ re om t.—*X ἂν om ém et pr Ἡ.--- 
J ἂν post αὐγῆς οτι c.—* οὐδ à» ἐν AOTIGSDEqt, οὐδ ἂν dr t: οὐδὲν ἂν *s.—5 δὴ 
AGHIIéqumt : δὲ s.—^ τᾶνω 0 : τὰ ὄνω Ὁς.---- σκολιὰς $m.—4 καθορῶι AGTIDet, 
καθορῶν 4m, καθορᾶ K.—* καὶ add ΑΘΠΦΡΚΟυΠ.--ἵ τῷ om ΦΚ.--ἔ αὐτὸν τὸν A 
IéDKqumt: αὐτὸν ἂν Tb» s.—h^ ἂν om OHr.—! ἁστέρων v.—À καὶ τῆς K.— 
k ἡλίου τὸ φῶς πῶς t.—! δὲ q.—9 $0pg om m: in Φ lacuna.—? αὐτῷ Κ.--ο ἂν 


καὶ Θ.--Ρ ἂν om c.—4 αὐτὸς ΑΦΙΙ.---- οὗτος ὁ ΑΘΠΦΡΏΚΟσΠΙΤ: obrós ἐστιν ó ὃς. 
--- τύπω t.— αὐτὸν t, αὐτὸν em.—* οἳ Gr.—" ὀξυτάτω t et pr Θ, ὀξυτάτωι rc 8. 


οὐδ' ἂν ἐν] E Cod. Regio et Monac. Cod. Regii et Monac. auctoritate, et ἂν 
reposoi pro οὐδὲν ἄν ; v. Fischero laudata — post καὶ αὐτὸν cum cod. Monac. expunzi- 
ad Fheedon, p. 421. et Coray. ad Isocrat. mus. " sequentibus Cod. Reg. exbibet 
p. 10. Asr. γῆς σελήνη», quod tet pregressum 

ἐυνηθείαι 63] Sic Cod. Monac. Vulgo  «&» ἄστρων redepimns. | Aer. 

. Ficinos: Ceonsuetudine igitur pri- — ebbmperijev] Cum genitivo conjun- 
suum opus. As. gitur, ut adjectiva εὐδαίμων, , 

τοῦτο] Cod. Monac. ταῦτα, ut etiam qui relationem, respectum significant, ita 
Ficinus vertit, post harc in aquis hominum τί intelligi pomit, quod attinet ed, 

fmagines. Asr. ter, vel simile quid : vid. Matthie Gr. Gr. 
ἐν obpare] Articulumotiosum misimus p. 438. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 55 
Bogorr: σὰ παριόα, καὶ μνημονεύοντι μάλιστα όσα e 
tgo, αὐτῶν καὶ ὕστερα εἰώθει καὶ" ἅμα πορεύεσθαι, καὶ 
ἔκ rovro» δὴ δυνακώτατω) ἀπομαντευομένφ τὸ μόλλον 
3L, δοκεῖς ἂν" αὐτὸν ἐσιθυμητικῶς αὐτῶν" ἔχεν καὶ 
Qo à τοὺς sap ἑκείνοις στ μωρΐνους v$ καὶ ἐνδυναστεύον- 
τας, d σὸὰ ro) Ὁμήρο ἆ ἂν πεπονθέναι καὶ i σφόδρα (βούλεσ- 
dns Σκάρου v! ἑόντω θητευέμεν ὦλλφ ἀνδρὶ παρ ἀκλήρφξ 
aei ὁτιουν ἄν φεπορθέναι μᾶλλον A éxeivx? σε δοξάζειν καὶ 
uiia ζην: Οὗτως, $ $92, ὄγωγε TTE TT μᾶλλον Tiro 
δίναι à ἄν ME 3 [C y Σκύρος. Καὶ v00s* i byósgor, 
3» 0' ἐγω. si πάλιν 0 τοιοῦτος | καταβὰς εἰς τὸν αὐτὸν θᾶ- 
ον. καθίζοισο,' ap οὐ σκότους ἀνάπλεως σχοίη σοὺς 9 
ῥαλμοὺς ξαίφνης inan ix που ἡλίου: Καὶ μόλα y ,? 
ἔφη. ἸΤὰς δὶ δὴ σκιὰς ὄνοίνας πάλιν si δίοι αὐτὸν yra- 
ματεύοντα" διαμιλλᾶσθαι σοῖς ἀεὶ δεσµώταις i ἀκείνοις, y 
s S ἀμβλυώττοι' πρὶν καταστῆναι τὰ ὄμματα,' οὗτος δ᾽ τε. tir. 
o χεύνος μὴ πάνυ ὀλέγος eim σης συνηθείας, & ἂρ οὐ yr 
ἂν παράσχοι xai λέγοικο' ἂν περ αὐτοῦ ὡς ἀναβὼς ὤνω τι. i, 583. 
διεφθαρμᾶνος 5 fixe và ὄμματά, καὶ οτι οὐκ ἄζιον ovd πε 
εἄσθαι ἆ ὤνω iévau; καὶ TOV imi tigoUrra AUI 7s xoi ἀνά- 
γε, Sí πως &y ταῖς χερσὶ δύναμτο” λαβεῖν καὶ ἀποκτι- 


—" παρόντα Kqt.—* καὶ ante ἅμα om éevt.—J ἀδυρατώτατα ο.---ᾱ δοκοῖς Θ.---- 
5 Αν om θτ.--» αὐτῶν H.—^ αὐτὸν Β.--ᾱ $ τὸ om m.—* βουλεύεσθαι ΘΙΠΙςο--ἵ ἐπ) 
ἄρουραν &m.—5 παρακλήρω t.—^. ἐκεῖνά θΕδφυτης : κενά *s.—! ἂν μᾶλλον δέξασ- 
θει Πι.--ᾱ τότο &mr.—! ὅτι οὗτος ΑΦΙΗ et pr H.— θάκον AGII, Oxo» DK, τᾶκον 
v: θῶκον *s.—? καθέζοιτο 2 Καὶ om ο.-- Υ om Ot.—4 γνωμµονεύοντα Ti- 
mmus lex.— ἀμβλνώττοι 4: ἀμβλυώττει *"5.—5* τὸ em.—t mood ε.--- 
* fie; AGHIIGE mr, fupe $: fxo *s.—" ὅπως t.—" ὃ 


A παριόντα] Cod. Reg. παρόντα, male. 


xa) ἅμα] καὶ abest à Cod. Monac. sed 
abesse nequit, Ficinus vertit: qua pa- 
Tier progredi soleant. Asr. 

Ogreboper] | Nobilis locus Homeri O- 
dyss. x. 438. Vid. Polit. iii. 1. Asr. 


est, θῶκοι vero poeticum (v. 
nom. Mag; ibique Triller Sic et in 


Politic, 288. A. 6dxes legimus, apud 


. d ταραχθεῖεν, θᾶγγον καταστῆναι. 


Xen. Sympos. iv. 31. Hier. vii. 7. Asr. 
σχοίη] Est forma optativi in verbis 
barytonis usitata, ut Pheedon. p. 72. B. 
Xenoph. Cyrop. vii. 1. 86, Cf, Matthise 
Gr. Gr. p. 348. Asr. 
καταστῆναι] καθιστάναι est sempenu- 
meto in ordinem redigere, i. e. restituere, 
et aor. ii. ut constat, vim medii vel pas- 
sivi babet, ut Xenoph. Cyrop. ii. yv 
8T, 
ἐν ταῖς 1] Solemnis hic est pre- 
itionis es quo redundat fere, v. 
emsterh, ad Lucian. t. ii. p. 593. 
Brunck. ad Soph. (Ed. Β. 1112. et Tyr- 
whitt, ad Aristot, Poet. p.129. Asr.. 


vut, i, 832. 


56 IIAATONOZ 


yen," rox eina! dy; Σφόδρα" y, 5 $n. [S. 9.] Ταύ- 
την τοίνων, Ἶν ὃ ἐ ἐγά, σὴν εἰκόνα, ὦ ὦ φίλε Γλαύκων, προσοα- 
φίον ὥπασαν. τοῖς ἔμαροσθεν λογομένοις, τὴν μυ δι ὄψεως 
φαινομένην ἔδρων τῇ τοῦ δεσµωτηρίου οἰκήσει ἀφομοιοῦντα, 
τὸ δὲ τοῦ αυρὸς iv avr) φώς T7 TOU ἡλίου δυνάμει: τὴν às 
&yo ἀνάβασυ καὶ θίαν cav ἄνω σὴν εἰς TOY yogrór τόπον 
σης Voy &yodor viÜsig ουν ἁμιαρτήσει" τῆς Υ ἐμῆς 
ἑλαίδος, ειδη ταύτης ἐχιθυμιεῖς à ἀκούειν" θεὸς δὲ σου οἱ- 
δεν εἰ ἀληθης οὖσα τυγχάνει.ξ τὰ ὃ᾽ οὖν ἐμοὶ φαμόμωα 
οὕσω φαίνεται, ἐν τῷ γνωστῷ τελευταία ἡ τοῦ ἄγαθου 
bie x0 µόγις ὀρᾷσθαι, ὀφθεῖσα δὲ συλλογιστέα. sip ὡς 
ἄρα πᾶσι πάντων abra. ὀρθῶν σε καὶ ay αἰτία, L σε 
ὁρατῷ φῶς καὶ σὸν τούτου ' πύριον σεχοῦσα 6 σε οητῷ | αὐ- 
v2" κυρία ἀλήθεαν καὶ νουν παρασχοµένη, xai ὅτι δεῖ ταύ- 
v5» δεν τὸν ὃν μέλλοντα ὀμφβόνως πράξεων Ἡ ? δία 3 δηµοσίᾳ. 
Ευνοίομιαι, en, xou ἐγώ, oy? ys δὴ rgóror δύναμιαν. "lá 
τοίνυν, 5» δ᾽ éya, καὶ vo06^ ξυνοιήθητι καὶ μὴ θαυµάσης, 
ὅτι oi? ενταυθα Mores οὐκ ἐθέλουσι τὰ vay ἀνθρώπων 
πράττει, ἀλλ ἄνω ἀεὶ ὁπείγονγαι αυτών αἱ ψυχαι δια- 
reioer: εἰκὸς γάρ που οὕτως, εἰ περ abi κατὰ T3) αροει- 
θημάνην. εἰκόνα τοῦτ" χε. Εἰκὸς μέντοι, ἔφη. Τι δές 
τόδε oit τι θαυμαστόν, εἰ ἀπὸ θείων, ν δ᾽ ἔγώ, θεωριῶν 


ΑΘΠΌΚΟυΕ, ἀποκτενεῖν 6m, ἁποκτυνύεν WW: ἀποκτωνύναι *5.—Y. ἀποκτευῦναι c. 
—23 ab àm.—5 : σφόδρα Hé D.—^ y om Kg.—^ irri v.—À τῆς yvxiis om. m et 


pr H.—^ ἁμαρτήσει ATIDem, ἁμαρτήση €q, M K: ἁμαρτήσεις *r.— ire 
κ.--- Φ.--ᾱ αὐτὴ Dqvt.—! γε νοητῶ ΑΘΙΠΦΡΚΟΤΠΙΤ : τε τῷ νοητῷ $.— 
κ αὐτὴ θΡΚΟυ, αὐτῆ Π: αὕτη *s.—À σννοίοµαι 5.---ᾱ ἔπομαι ὅσον κατ’ ἐμόν q.— 
2 10: τοίνυν AIIeDKqm, ἴθι d» er: Tei 0) τοίνυν 3» *5.—? καὶ τόδε ἦν 8 ἐγὰ ο. 
—P el Θ, om etii.—3 a) om Ρ.---- τοῦ Aécrm.—  ràrép. v.—! γελοίως Hm.— 


υγύναι] Cod. Reg. καὶ ἀποκτεί- 
Pe ; ny idein Du Similiter Cod. Mo- 
nac. àxoreveiv, ἀποκτωνύναι. Libri editi 
hunc locum sic exhibent: λαβεῦ, καὶ 
ἀποκτωνύναι. ᾿Αποκτυνύναι ἂν σφόδρα 
y, ἔφη, quod sensum non habet. Of. 
fendit καὶ et infinitivus nihil habet, quo 
referatur. Scribendum esse censemus: 
ἀποκτιωνύναι, ἀποκτείνειαν (vel ἀποκτεί- 
γαιεν) ἄν. y, ἔφη. ᾿Αποκτεί- 
pus» i» coberet cum "dp οὗ γέλωτ hy 
παράσχοι καὶ λόγοιτο ὃν πορὶ αὐτοῦ καὶ 


vb» ὀπιχειροῦντα---εἴπως-- δύναιντο λα. 


Bei» καὶ ἀποκτυνύναι, ἀποκτείνειαν ἄν; 
Ex hoc ἁποκτείνεια» enatum est ἁποκτεί- 
νευ illad in Cod. Reg. Asr. 


6. 3. ταύτην kx. T. 4.] Heec usque ad 
δυνάµει laudat. Porphyr. de antr. Nym- 
har. p. 255. ed. Cantab. ubi ὄχοως et 


μοιοῦντας scriptum est. Asr. 
ἀφομοιοῦντα]  Accosativus participii 
post verbale προσαπτέον more positus, 
vid. supra. Asr. 
nés dp ὁρᾶσθαι] Tnt. ems μοι. ÁSsT. 
ἕν τε τῷ νοητφ] Cf. Procl. in Tim. 
lib, ii P. 10. Ast. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 5T 


ἐπὶ τὰ ἀνθρώσιιά" mi; ἐλθὼν κακὰ ἀσχημονεῖ τε καὶ φαί- 
vtro σφόδρα γελοῖος' ὅτι ἀμβλυώττων" καὶ πρὶν ἱκαῶς 
συνήθης γείσθαι τῷ παρόντι σκότῳ ἀναγκαζόμενος ἐν ὃι- 
καστηρίοις ἢ ἄλλούί που ἀγωνίζεσθαι περὶ τῶν τοῦ δικαίου 
σκι 9 ἀγαλμότων ἂν αἱ σκιαί, παὶ διαμιλλάσθαι aol 
τούτου ὅπῃ ποτὶ ὑπολαμβάνεται ταῦτα ὑπὸ τῶν αὐτὴν" 
δικαιοσύνην μὴ πώποτε" ἰδόντωνι Οὐδ'" ὁτωστιοῦν θωυ- 
µαστόν, ἔφη ᾽Αλλ sí νοῦν γε’ ἔγοι σις, 2» δ ἐγώ n sis. 
μεμνητ» ἄν ὃτι διτταὶ καὶ ἀπὸ διττὼν φίγνοταιξ ἐτιτα- 
ῥράξεις ὀμμασω, ἔκ vi" Φωτὸς sig σκότος μεβισταμένωνὶ 
xci $x σκότους" εἰς φώς. ταὐτὰ δὲ ταῦτα! νοµίσας" γίγ- 
penes καὶ περὶ ψυχή», ὁπότε ἴδοι θορυβουμένην vir, καὶ 
υνατοῦσάν τι καθορᾷ», οὐκ &y ἀλογίστως γελώη, ἀλλ 
ὑπισκοπο ἂν πότερον ἐκ. φανοτέρουῦ βίου ἥκουσα ὑπὸ &s- 
θείας ἳ ἔσκότωται Ἡ ἐξ ἁμαθίας πλείονος εἰς φανότερον' ἰοῦ- 
σα’ ὑπὸ λαρπροτέρου μαρμαρυγῆς ἐμπέπλησται, καὶ οὕτω απ. 1 395. 
δὴ τὴν μὲν εὐδαιμονίσειον ἂν τοῦ πάθους τε’ καὶ βίου, 
v3» δε ἐλεήσειε, καὶ εἰ φελάν ἐπ αὐτῃ βούλοιτο, ἵττον 
ὧν καταγίλαστος ὁ γέλως αὐτῷ εἴη 7 ὁ ἐπὶ τῇ ὤνωθο ἓν 
b e ) M , 4 ’ 2 
Qeróc ἠκούση. Καὶ µάλα» ἔφη, μετρίως λέγως. [S. 4.] 
Así δή, εἶπον, ἡμᾶς τοιόνδε νοµίσαι περὶ αὐτῶν, 6i ταῦτα” 
ἀληθη, τὴν παιδεία», οὐχ οἵαν τωὲς ἐχαγγελλόμωοί φασι 


* ὀναμβλ. €—* τὴν ᾳ.--Ὁ αὐτὴν ἁκανην t.—* piprore t, μφκώσοτ) o.—! οἱδότων 
9e syl DKXq.— ἔφη θαυμοστόν v, οὗ θαυμαστὸν ἔφη q.—^ γε om θΧτ.-- o. 


et 
D, ἔχοι Κοφ.--ὁ ἐγὼ οὐ t.-—^ μόμνητ’ 0, uéurqr TIDEmt, μεμνοῖτ Ἡ οἱ cort 6, 
µάµρημαι (omisso ἂν) c.—Í ὑπὸ ο---δ γίνονται AXTIGDKqum : γίγνουτ’ ἂν *s5.— 
b ye s.—l µεθισταµένω X.—k σκότον s.—) ταυτὰ δὲ ταῦτα ΑΕΦΚΩύΕ, ταῦτα δὲ 
φαῦτα Olim : ταῦτα δὲ γαυτὰ s.—2 νοµίσας γίγνεσθαι ΑΘΠΦΟΠΙ οἱ pr Ε: νοµίσας 
τις γίγνεσθαι *s.—2 γελῶι ΑΦΗ εἰ pr Π.--5 ἐπισκοποίη ΘΗτ.--ὂ φαωνοτέρον AGD 
Kvt et pr Il, Φανερωτόρου Ἠθῃι.--ᾱ ίας Arm et corr II, ἆληθεία: Ot et pr 
II, dnaéías corr D cum *5.—' φανύτερον ΑΘΕΙΦΌΚΗΙΕ, φανερώτερο» YXo.—95 loücar 
H.—^ εὐδαιμονήσωςν Xm.—" àv om Ot.—' re om. KK.—"* ὃ ο.--ἳ µάλ v.— 


αὐτὴν τὴν δωαιοσύνην] Articalum τὴν this Gr. Gr. E em Aer. 
interposui, lingum legibus jubentibous.  — weuícas] Vulgo ris additum reperitur, 
Asr. qued Cod. ους. recte omittit. Ásr. 

Ἀνγτα)] Ald. Bas, 1. et 2. Brrrà et — àz6eías] Βὶο Cod. Monac. et Bas. 8. 
Ald. Bas. 1. ἔκ γε, Participium µαθισ- pro ἁμαθίας, quod locum hic babere ne- 
ταµέάνων, etsi ὄμμασιν preecesserit, abso- quit. Sic cap. 2. οὗτος δ ὁ χρόνος μὴ 
lute positum est, ut ix. p. 686. E. és olov πάνν ὀλίγος εἴη τῆς ξυνηθείαε, et in cap. 
ve αὗταῖᾳ---ἅτε ἀληθείᾳ ἐπομόων. Vid. nostro: πρὶν ἱκανῶς ζυνήθη: γενέσθαι τῷ 
Viger. idiotism. p. 946. ed. Herm, Mat- παρόντι σκότψ. Ast. 

Plat. γου. VII. H 


58 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


εὗαι, τοισύσην καὶ εἶναι: gari δε που οὐκ ὀνούδης ἓν τῇ 
Vox? ὀπιστήμης σφεῖς iilius oio) τυφλοῖς ὀφθαλμοῖς 
on ἐνσιόένσες. Φασὶ γὰρ οὖν, ign. O0 ài y voy λόγος 
i ὃ) έγω, σημαίνει σαύτην τὴν ὀνοῦσαν iac TOU δύναμιν ἆ ἐν 


7 2 yvxj καὶ φὸ ὄργανον o^ 


καταμωνθόνει ἕ ἕκαστος, οἱ ον 


e ὄμμα px δυνατόν 3 ην" ἄλλως à £v δλῳ" τῷ capri 
evgíquy πρὸς: σὃ φανὸν $x του σποτώδους, οὕτω E» όλη τῇ 

UY $X TOU γιγνοµάνου περιακτίον εἶναι, ἕως ὧν εἰς το 
ὂν καὶ τοῦ ovrog τὸ φανότωτον" δυνατὴ γένησαι ἀνασχίσ- 
θαι θεωμάνη τοῦτο )" εἶναί Qapo τἀγωθόν. 3 5 γάρ) Nai. 


Τούτουξ τοίνυν, ᾗν δ᾽ 


^h 


έχω αὐτοῦ τέχνη ἂν si, σης σερια- 


γωγης, σα σρόπον ὡς ῥᾷστά T$ Xi ἀνυσιμώτωτα psra- 
σεραφήσεται, οὐ τοῦ ἐμποιῆσαι αὐτῷ. τὸ og, ἀλλ' ὡς 


ux. i. 334. Syri μυ αὐτὸ, οὐκ ὀρθῶς Ji σεσραμμάνῳ οὐδὲ βλίέποντι 
οἱ j $051 τοῦτο διαμηχανήσασθαι."' 


Ἔοικε γάρ, ἔφη. «Αἱ 


pár τοίνυν ἄλλαι , ἀρεταὶ καλούμενα Joys κυδυνεύουσιν 
; 

ὄγγύς σι εἶναι τῶν του σώμιωτος" τῷ OTi γὰς οὐκ ἔνουσαι 

πρότερον ὕστερον" ἐμποιεῖσθαι' ἔθεσί τε καὶ ἀσκήσισν" 

5 δὲ του θεονήσαι παντὸς μᾶλλον" θµοτέρου τινὸς συγχά- 

νε, we ἔοικεν, οὖσα, ὃ τὴν μὲν δύναμιν - οὐδέποσε AA AUCI, 


ὑπὸ ὃς τῆς περιαγωγῆς χεήσιμόν σε; xai ὠφέλιμον καὶ 


1. δ19. ὤχρηστον αὖ καὶ λαθερὸν γίγνετα,. ᾗ οὕπω ὀνννόηκας, 


Y ταῦτ) Πι.---ᾱ ἐντιθένται q.—* ὃ ὅπι---ὃ οἱονεὶ ὅμμα εἶναι μὴ t.—* ἦν om t.— 
ἆ ἄλλφ f$) ἔυνόλω v.—^ φανώτατον Ἡ ς.---ἵ δ om em. —4 τούτου OHIIeDKem : τοῦτο 


$.—h αὐτοῦ om m.— αὐτοῦ m.—* 


αὑτὸ Hónt.— 


! αὐτὸν D, αὐτῶ m.—' δε µηχα- 


νήσασθαι corr A, δὴ µηχανήσασθαι €&m.—^ ὕστερον om q.—9^ ἐμπεσεῖσθαι Φ.---ὂ τε 
om Kqv.—^ μᾶλλον ante παντὸς ponit Θ, om t.—" τε om AIID.—? ἐνερόησα: ξ.--- 


$. 4. ἐπαγγελλόμενοι] Ald. Bas. 1l. 
λλόμενοι. AsT. 

τούτου] Sic Cod. Reg. vulgo τοῦτο. 
Construe : (ἡ παιδεία) d; ἂν τέχνη τῆς 
περιαγωγῆς, (à. q. τοῦ περιάγειν, quod 
praecedit) φγούτου αὐτοῦ 29 (τοῦ ὀργάνον τῆς 
ψυχῆς, $ καταµανθάνει ἕκαστον) — ob 
τέχνη τοῦ ἐμποιῆσαι αὐτῷ τὸ ὁρᾷ»--ἀλλὰ 
(τοῦ) uxx αι τοῦτο (Bore βλέ- 
πει», ol ἔδει). Λἱά. exhibet : Τίνα τρό- 
πον, ὡς cet. Bas. 1. et 2. Τίνα τρόπον ; 
Ὡς cet. Ficinus vero vertit: ad hoc 
igitur ipsum eruditio competens erit fa- 
cultas quadam animi dirigendi, ut ipsius 
oculus convertatur. Pro φοῦτο διαµηχα- 


νήσασθαι € Cod. Monac. reposul τοῦτο 


τίνα péror In "Ald. editione h»c 
verba, τίνα τρόπον és ῥᾷστά τε etc. alii 
persone tribuuntor : in Basiliensi autem, 
bsec quidem verba, τίνα τρόπο», uni, illa 
autem, Ὡς ῥᾷστά re ctc. alteri assignan- 
tur: aucto certe errore (cujus occasio- 
nem editio illa prebuit) quum ab una 
eademque persona hsc omnia dicantur, 
τοῦτο τοίνυν, 3» i 9 ἐγὰ, αὐτοῦ τέχνη LT 
εἴη τῆς περιαγωγῆς, τίνα τρόπον às ῥᾷστά. 
τε etc. ΒΤΕΡΗ. 


θειοτέρου τινὸς] Int. ἀρετή. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 


59 


τῶν λεγομένων πονηρῶν μὲν σοθῶν ài o ὡς δριμὺ pr βλέπει 
φὸ ψΨυχάριον x0 ὃ ὀξέως διορῷ ταυτα" ip à σέτρασται, ὡς 
ου Qai. £yor τὴν oy, κακία 0 ἠναγκασμένον ὑπηρε- 
v6 ὥστε" Ova ἂν ὀξύτερον βλέτῃ, σοσούτω πλείω xaxd 


Sgya pavor; Πάνυ" μυ οὖν, ἔφη. 


Τοῦτο μέντοι, » δ᾽ 


ἔγα, σὸ 776 σοιαύτης φύσεως εἰ ἐκ παιδὸς εὐθὺς κοπτόμνενον 
πτριεχόπη σὰλ r7; γεωέσεως foyywi" ὣς πες μολυβδίδας,, 
αἱ δὴ ἐδωδαῖς σι χαὶ voor" ἠδοναῖς Ti xci λιχνείαις 


προσφυέῖς γιγνόµεναι Tipi và 


X κάτω στ έφουσι Lu σῆς 


ψυχῆς ouv. ὧν st Gor try περιεστρέφετο" εἰς ταλη- 


καὶ Σκεῖνα᾽ ὧν τὸ αὐτὸ τουτο ga» αὐτῶν ἀνθρώπων ὀξύ- 113. i, 835. 
σατα tapa, ὥς πε καὶ; iQ ἅ νυν σισραστω. 


Eixó; y ; 


fes. T: à vols οὐκ εἰκός, ἦν ὃ ἔγώ, καὶ ἀνάγαη £A 
Tw προεερηµάένων, μήτε τοὺς ἀπαιδεύτους καὶ ἀληδείας 


* y 
ἀπείρους ix; «ν ποτε κόλι ὀπιτροπεῦσαι"" 


μήτε τοὺς 


ἐν παιδείᾳ d ωμάνους διατρίβευν διὰ τέλους, τοὺς μὲν OTi 
σκοτὸν ἐν τῷ (Jin οὐκ ἔχουσω ἕνα, οὗ στοχαζομένους δεῖ 
παντα πεάτσεν & ἄν σρώστωσιν ἰδίᾳ σε καὶ δηµοσίᾳ, 
τοὺς δὲ ori ixórrig εἶναι οὐ πράξουσιν ἡγούμννοι ἐν μακά- 


θων νήσοις ὄρντες" έσι ἀπωκίσθαιτ 


Αλόη, ἔφη. Ἡμέ- 


τερον" à)i ἔργον, 3» δ᾽ εγώ τῶν οἰπιστων σάς τε βελείστας 
Φύσεις ἀναγκάσαι air ou! πρὸς vó µάθηµα ὃ ο $y 7$ 
αρόσόεν' ἔθαμωυ εἶναι μΐγιστον, ἰδεῖν σε vó* ἀγαθὸν καὶ 


μὲν om Κ.--3 ταῦτα ΑΘΗΦΕΌΕΟυΟΠΗ: 


πάντα s.—" ἅπε q.—" ὥστε om ο.--- 


X κακὰ ἄλλων c.—!J ἑργάσεται Ho.—* πᾶν t.—* τὰς DKg et corr TI.—^ ἐυγχενεῖς 


ΏΦΌΚΟΠ, tvyyerfis v. ir µολιβδίδας 6q.—4À καὶ τοιούτων ΑΘΠΦΏΚΗΠς : 


καὶ τῶν 


φοιούτων Ὁς.--- τε om θΘ.--- τὸ Gvt et corr H, om ΑΠΦΠΙ et pr Ἡ.--ᾱ el om t.— 


. à περιεστρέφοιτο ut videtur) D, περιστ 
uris A. —» ix rporeóren $.—P ζῶντ 


το q.—À) καὶ ἡ ἐκεῖνα v.—* καὶ om v. 
τε H.—^ ἁποκεῖσθαι c.—P? λέγειε Γ.--- 


4 dmdregor K.—7 ἐφικέσθαι DKq.— ^ απρόσθεν AGTIGDKet : ἔμτεροσθεν *s.—! 


µολυβδίδας] Imitatus hoc est Clemens 
Alexandr, Strom. iv. 4. p. 480. Sylb. t. i. 
p. 570. Pott. Aer. 

ὧν εἷ---περιεστρέφετο] Repetita est 
protasis: ei τοῦτο τὸ τῆς T. φύσεως πε- 
Ριέκοπη τὰ τῆς γενέσεως ξυγγενη. Asr. 

ἐκεῖνα] Sunt ἀληθῆ, opposita τοῖς, ἐφ᾽ 
& νῦν τέτραπται. Asr. 

7b αὐτὸ τοῦτο] Scil. τὸ ὀξὺ τῆς ψυχῆς, 
eorundem hominum, qui nunc pravi facti 


sunt, qui vero, si recte institut. essent, 
vera et justa sque dispicerent, ac mala 
et injusta nunc perspiciunt. Asr. 

ἐν µακάρων τοις Vid. de beatorum 
insulis Gataker. ad M. Antonin. x. $. 8. 
p. 295. et Heynii Opuscul. Academ. t. i. 


p. 395. Asr. 


ἡμέτερον δ) ἔργο»] Laudat Clem. Alex. 
Strom. v. p. 811. D. tom, ii. p. 729. ed. 
Potter, Asr. 


60 | IAATONOZ 


ἀκαβῆναι ἐπείην τὴν ἀνάβασιω, καὶ ἀσιιδὰν ἀναάντες 
ἑκανῶς ἔδωσι, μὴ 6t σεν αὐτοῖς ὃ "or ὀπισρέσεται. Τὸ 
ποῦον δήι Το αὐτοῦ, ὃν ὃ i ἐγώ καταμένεν καὶ μὴ ἔθέλεν 
πάλη καταβαίνειν mag bx élyoUE τοὺς δεσµωτας ndi μετ. 
έχε TU παρ ἐκείνοις soya Tt καὶ Tipuan, είτε φαυλότε- 
gas eis σπουδαιότεραι. "Emir, $e», ἁδικήσομον" αὐτούς, 
m. ἰ, 936. soc). Αοιήσομι χεῖρον e δυνωτὸν” αὐτοῖς or άμενον 
[S. 5. .] Ἐπελάθου, 5 9 à έγώ πάλω, M φίλε ὅτι νομοθέσφ» 
οὐ TOUTOU" μέλη ὅπως $6 σι yivog i ἐν σόλε, διαφερόντως" L 
αράξει,) ἀλλ ἐν 0^3 τῇ αόλει φοῦτο μηχανᾶσαι iy yiri 
θαι ξυναρμόστων" σοὺς πολίτας aubo σε καὶ ἀνάγκφ, 
ποιὼν μεσωδιδόναι, ἀλλήλοις τῆς ὠφελείαρ 2? ἂν ἕκαστοι 
τε, 630. TO. κοινὸν δυνατοὶ ὡσιν ὠφελεῖ, xai αὐτὸς ἑμποιὼν" τοιού- 
τους ἄνδρας i ir σῇ αύλει οὐχ, ἵνα ἀφή ερίφεσθαι org) ἵχα- 
στος Bos sra, ἀλλ ive κωταχρήηται αὐτὸς αὐτοῖς 6 iri 
σὸν ξύνδεσµον "ic πόλεως. Xni, ἔφη. ἐπελαθόμην γάρ. 
Σκίψαι σούνυν, sio, s Γλαύκων, ó ότι οὐδ᾽ ἀδικήσομεν τους 
παρ gui φιλοσόφους," ἀλλὰ δίκαια πρὸς αὐτοὺς igeUpt 
αροσαναγκάζοντες τών ἄλλων ἑαιμελεῖσθαί τε καὶ φυλάς- 
ευ. έρουμεν γὰρ ὅτι οἱ μὺν b voc ἄλλαις πύλεσι τοιοῦ- 
σοι ιγνόμενοι εἰκότως OU µετέχουσι τν ἓν αὐταῖς φόνων" 


o ο 

om m.—^ ἀδικήσωμεν ο.---' ποιήσωμεν 0.---Ὁ δυνατὸν..μµέλαι] δυνατὸν pr TI, Bvwre- 

τὸν τούτου µέλει ODE, ἀλλ) οὗ τούτου ἦν V ἐγὰ t οί corr D, σὺ ἦν δ ἐγὼ ἔοικα, 

ἐκιλελῆσθαι ὃ πολλάκις ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἔφαμεν, ὅτι ἀνδρὶ »οµοθέτρ οὗ δυνατὸν 

τοῦτο péAew q.—* ὃν add Av et rc TI et (post ἄμεινον pesitum) &m.—J. ρόµωι ΑΕ 

Ilévm.—5 τοῦτο AOTriéDem.—5 διαφερόντως dy πόλει &.—h πράξη Κ. —t 

µόττον GIIDKr.—À3 καὶ om c.—* ἐκποιῶν H.—! ὅποι Θ.---ἔ βούληται s.— Serie 
^ Φιλοσόφου: γιγνοµένου cam AGEIIGKqumt et cor D : γιγνοµένουε duorigen ος. 


δύνατον] Cod. Monac. legit δύνατος alterum objecti: $r "pet ut apod 
αὐτοῖς ἄμεινον B». Herman. ad Viger. Xenoph. Cyrop. ii. 3. 20. σὺν πλεῖστα 
p. ren (quem male sequitur Erfurdt. ad καὶ πονοῦντα καὶ ὠφέλοῦντα τὸ κουέν, 
Soph. Antig. 44.) ὃν inseri volebat; sed — Vid. Lexic. Xenoph. vol. iv. p. 620. Asr. 
ὃν sepissime omittitur (v. nostra ad  feóXera] Sic Cod. Monac. pro βού- 
Phaedr. p. 373. et Polit. i. 4.) ; quocirca ληται, quod ἂν efflagitaret, quod quidem, 
ὃν in Cod. Monac. pro glossemate habeo. — etsi statusnt plures, etiam in prosa omitti 
Am (vid. que collegit Matthime Gr. Gr. p. 7532. 
.δ. πράξει] Ald. Bas. 1. et 9. κράξῃ, n. 2.) apud scriptores certe prime note 
e; bene correxit Steph. πράξει, quod abesse non posse existimo, vid. nostra ad 
Cod. Reg. et Mon. confirmant, Asr. Sympos. p. 259. Asr. 
ὃν--ἀϕελεῖν] ὀφελεῖν duplicem habet —— ἑροῦμεν δὲ] Cod. Mon, et Bas, 2. γὰρ 
accusativum, alterum subjecti: τὸ κοινὸ», pro δὲ habent, Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 2. 61 


αντόμωτο γὰρ G4 ἀπκούσης τῆς $5 ἱκάστη πολ.- 
σείας, δίκην À' ἔχει τὸ γε , αὐτοφυὰς μηδενὶ σροφὴν ὀφεῖλον' 
uod ixrivtu τφ «ροθυμεῖσθαι ra" τροφεῖα: ὑμᾶς δ᾽ ἡμεῖς 
ἡμῶν" σε αὐτοῖς 77 τε ἄλλφ s^ ac vip ον σμήνεσιν "yt 
μόνας σε καὶ i ασιλέας & ὀγενήσαμι, ᾽ἁμενόν t5 xoi φελεώ- 
vigor ixtíras τεπαλδευµένους καὶ μᾶλλον δυνοσῷς ἀμφο rr, i 387, 
όρων paráyso. καταβατέον οὖν $) págu dnd? si T2» 
vay» ἄλλων ζυνακησωξ καὶ ξυνεθιστίον) và exorta, θιά- 
σασθοι. ξυνεθιζόμενοι γὰρ μυρίῳ" βέλτιν ὀψεσθε' τν 
ETT καὶ γώσεσθε' ἕ ἵκαστα τὰ £i 2 ἄττα scri axi d, 
διὰ τὸ σάλφόἩ i ἑωρακέναι καλών τε καὶ δικαίων κου ἀγα- 
fe» vigi. καὶ οὕτως ὕπαρ" ἡμῶν καὶ ὑμῖν ἡ πόλις οἰνήσε- 
ταις ἀλλ ους όναρ, ὡς νυν αἱ πολλα] ὑπὸ σπιαμιαχούντων 
σε πρὸς ἀλλήλους xod σνασιαζόνσων περὶ του” ἄρχευν oi 
κούνται ὡς μαγάλου τωὸς ὦγαθβοῦ ὄντος. σὸ δι που ἆλη- 


*v 


δις ὧδ) έχω. ἓν κόλει 3" ἥκιστα φρόθυμοι ἄρχειν οἱ µέλ- 


— δὲ tr.— τε t.—! ὀφείλειν ΦΙῃ.--- τὰ om Θ.---Ὁ ἡμῖν H.—9 ἑκάσνφ ΑΘΠΦΟΙς 


οἵπε: ἕκαστον s.—P οἴκησιν €.—42 ξυνεθ. Ho.—! κυρίων v. βελτίονι 8t: quod 
addebatur ve, omisi cum AGrieDqmt.— ^ ὄψεσθαι m, ἄψεσθαι 0.—t γνώσεσθαι c. — 


* sep €—' τὸ DKq.—"* ὗ om t.—*5 lexovsar 9.—J ἡμν 


vp προθυμεῖσθαι] Qui ahis in locis 
statim deprehensus a me fuit error, cur 
hic non deprehensus sit in causa foit 
verbum αροθυμεῖσθαι; fingebam enim mihi 
nescio quem hujus loci sensum jungendo 
τῷ cum προθομεῖσθαι: sed tandem ani- 
madvort τῷ, ut aliis plerisque locis, ita 
et hic e ος faisse pro Tw absque &ac- 
cenim, utpote significams itidem σινί; 
quod vy ad ἐκτίνειν pertinebit : ut dicat 
Plato, equum est autem ut quod. per se 
ncówn cs, quum nulli nutritionem de- 
bent, nulli nuiritionis 
seleere, Sic antem et alibi προθυµεῖσθαι 
décit ubi ἐθέλειν locum haberet. SrzPz. 
éxrívew τῷ] τῷ est i. q. Tol (τῷ enim 
post accentum inclinare ne- 
quit); ut bene Stephanus monuit, ita 
interpretans hunc locum, equum est au- 
mà wf, quod per se natum est, quum 
undi nxtritioem beut ; nulli merce- 
dem nniritionis velit solvere. Ἡροθυμεῖσ- 
Ow; est enim studere, cupere, velle, ut 
sexcenties occurrit. As. 
ἐν σµήνεσυ ἡγεμόνατ] Eadem imagine 
uses est. Xenoph. Cyrop. v. 1. 28. βασι- 


velit i. 643. A. τὸν λόγον---ἰγέον. 


λοὺτ μὲν γὰρ ἔμοιγε Bonis σὺ φύσει πε. 
rdi d ἆττο», 3 ὁ ὃν τῷ σμίρι 
Verne τῶν μελεττῶν ἡγεμών. 
maiet. Orst. ii. p. 36. A. Φόεται δὲ Ks 
peros καὶ ἐκτρέφεται, ὥσπερ d» σµήνει, 
λα ει 
ιλεὺε, ᾧφσυμτε εἰ συμπένε- 
τα ἑκούσιον «b σμῆνος καὶ σὺν χαρκονῇ. 
8T. 
ἕκαστον] Cod. Reg. et Venet. ἑκάσ- 
Ty ; sed recte ἕκαστο». Sic de . 
vi. 833. D. ταύταε — κἀταβατέον. 
Cf. vii. 
808. D. Polit. iii. 11. ibique citata. Asr. 
βέλτιον] Purticulam γε, quam libri 
edi appositem habent, Codd. Regii et 
Monac. auctoritate expunximus. Asr. 
περὶ γοῦ Épyew] Ald. Bas. 1. 3. et 
Cod. Keg. περὶ τὸ Üpxew ; sed rectius 
est, quod Stephanus edidit, περὶ τοῦ ἄρ- 
xe; περὶ est enim, genitivo junctum, 
er. Sie Xenoph. Cyrop. ii. 1. 32, 
ὁπτόσων ἂν γένωνται ἀνθρώποιε Φιλο- 
ψεικίαι. ΛΑΤ. 
qb δέπον x. T. λ.] Laudat Stob. Serm. 
xli. p. 259. usque ad v, évarries. Asr. 


62 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


x , y A» 4 2 
λοντες ἄρξειν, ταύτην ἄριστα καὶ ἀστασιαστότατα ἀνάγκη 
οἰκείσθαι, τὴν ὃδ᾽ ἐνανσίους ἄρχοντας σχοῦσαν" ἔναντίως. 

"8 E , , e ωὉ , 
Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ᾿Απειθήσουσιω οὖν ἡμῖν) oiti, οἱ τρό- 
Quo: ταῦτ ἀκούοντες, καὶ οὐκ ἐθελήσουσι ξυμπονεῖν ον" 
"a 7 4 9 / EN M / , 5 
v?) T*O0A&) ἔκαστοι 6$) μέρει, τὸν δι πολυὺν χρόνον μετ αἆλ- 


λήλων οὐκεῖν ἓν τῷ καθαρῶ: 


᾿Αδύνατον, ἔφη: δίκαια γὰρ 


à» à , , / N M Led e »?»» 

3» θικαίοις επιτάζομεν. παντος μὴν μᾶλλον ὡς ε’ αναγ- 
” ..ν οὁ 3 ν , , » ο d 

χαΐον αυτων ἔκαστος εέσι τὸ ἄρχει, τουναντίον τῶν νυν εν 


αι ὃν 358. ἀχάστη TAS ἀρχόντων. | Ore γὰρ ἔχει ἦν δ᾽ ἐγώ, ὦ 
» 


ἕπαῖρε. εἰ μὲν [βίον ἐξευρήσεις ἀμείνω τοὺ ἄρχειν τοῖς 
» 


χουµένη" ἓν μόνη γὰς 
^» ϕ 


΄ 
οὐ χρυσίου ἆλλ οὗ 


’ » / / 4 —» 
11. 521. [46A A 0UC'IY ἄρξει, ἔστι σοι δυνατὴ γενέσθαι πολις $U οἱ- 
^ 9 ο. 4” ΄ 
αυτη ἄρξουσιν οἱ τῷ ουτι πλούσιοι, 
ο] hj ρω ^w 
δεῖ σὺν εὐδαίμονα πλουτεν, ζωῆς 
' 9 


ἀγαθηςξ τε καὶ ὄμφρονος" εἰ δὲ ατωχγοὶ καὶ πεωώντες ἄγα- 

^ 0 LY 9 ^v 9 bl 
(ών ἰδίων ἐπὶ σὼ δη σια ἴασι, ἔντεῦθεν οἰόμενοι τᾶγαθον 
δεῖν ἁρπάζειν, οὐκ ἔστι περιμάχητον γὰρ τὸ ἄρχειν γιγ- 


* τῇ om K.—^ om tm.—* ἕκαστος εἰσίη Θ, ἕκαστοι εἶσήει t, ἕκαστοι εἴη mg D, 
ἑκάστω el D, ἑκάστω «ls Κᾳ.--ᾱ dy om Πι.--- οὗ om ΠΚΕ et or 8D.— οὗ t.— 


ἐν τῷ καθαρφ] In aperto, sub divo, in 
loco vacuo (sic jam apud Homer. Il. viii. 
491. x. 199. xxiii. 61.) Hinc Pheedr. c. 
ορ ἐν ἡλίφ καθαρφ, ubi v. not. p. 269. 

ponitur vero hoc pregressis: κατα- 
βατέον ds τὴν τῶν ἄλλων ξυνοίκησυ. 
Asr. qui sic in Corrigend. 5 ἐν πόλει 
ᾗ, prepositione, ut solet, omissa, vid. 
Scheefer. ad Soph. CEd. C. 749. et nostra 

. i. 5.! 

εἷσι τὸ ἄρχευ] Cod. Reg. ἑκάστφ els 
τὸ Épxew, unde conjiciat fortasse quis- 
piam, scribendum esae els: ἐς τὸ ἄρχει», 
ut ipse olim potabam. Sed prepositio 
ante ἄρχειν ex prmsgressis repeti debet ; 
solent enim Grseci, ubi comparationem 
adhibent, prepositionem voci adjungere, 
qua comparato continetur; quapropter 
semper particulam comparationis és prse- 
positio excipit, ut Theet. 170. A. ós 
πρὸς θεοὺς ἔχειν τοὺς ἐν ἑκάστοιε ἄρχον- 
τας. Thucyd. i. 84. és πρὸς εὖ BovAev- 
οµένονς τοὺς dvarr(ovs ἔργῳ καρασκευα- 
ζόμεθα. Asr. 

πλούσιοι] Ut πλέος, μεστὸς cum geni- 
tivo; sic Euripid. Orest. 888. πλούσιος 
κακῶν». lon. 593. πολυκτήµο» βίου, v. 
Matthire Gr. Gr. p. 450. Asr. 

ζωῆς ἁγαθῆς] Ex quodam vet. libro 


annotatur alia lectio, quam satis mirari 
non possum, ῥωῆς ἅτερ ἀγαθῆς τε etc. 
Quid enim hic Érep aget? quid aliud 
quam priclaram sententiam corrumpet ? 
* [n illa enim (inquit) sola dominabuntur 
(vel principatum tenebunt) qui revera 
sunt divites, non auri, sed ejus rei cujus 
divitem oportet esse virum bonum, vits 
nimirum probe iter et prudentis." 
Nibil aliud (inquam) illud ἅτερ quam 
preclaram hanc sententiam corrumpet, 
meo quidem judicio. Sed tamen ne hanc 
quidem γραφὴν διάφορο» celare te volui, 
si forte ipse aliquid in ea perspicere pos- 
sis quod meorum oculorum aciem fugiat : 
alioqui hinc discas, in bonis etiam libris 
aliquando valde malas γραφὰς interdum 
inveniri, Ex eo enim unde sumpta est 
illa exemplari, non paucorum emenda- 
tiones locorum sunt profecte. SrzPm.. 
ζωῆς &ya05s] Bas. 3. post ζωῆς addit 
Érep, quod, quum verba ζωῇς-- ἔμφρονος 
rhythmum babeant dactylicum, conjicere 
possis, ex versu illo fortasse gnomico, 
cojus fragmentum hec verba sint, huc 
irepsime. Fortasse genuina erat scrip- 
tura versus illius: ἀτὰρ ζωῆς ἀγαθῆς cet. 


sT. 
οὐκ ἔστι] Nullo modo lectio hsec ferri 


63 


h 


IIOAITEIA, Z. 


VOAAy0p, οἰκεῖος div καὶ ὄνδον ὁ γοιοῦτος πόλεμος αὐτούς τε 
ἀπόλλυσι καὶ τὴν ἄὤλλην ww. ”Αληθίστατα, ἔφη. 
. 6.] Ἔγεις οὖν, ἦν ὃ ἐγώ, βίον ὤλλον τιὰ πολιτικῶν 
pe γ 
9 ^ i Ld k « hj ^o E] ό ^e / 
αρχων χαταφρονουνιυα Ἡ τον της αληύῦνης Φιλοσοφίας; 
Ov μὰ τὸν Δία, $ 0 ὃς. ᾽Αλλὼ μέντοι δεῖ γε μὴ ἐρα- 
στὰς TOU ἄρχειν ivo ἔπ αὐτὸ. εἰ δὲ µή, οἳ γε ἀντεραστα) 
μµαχοῦνται.. Πῶς δ᾽ ov; Τίνας οὖν ἄλλους ἀναγκάσεις 
»/ » 4 1 ^ , * e m , n 
í$»a4 &xi φυλακὴν τῆς πόλεως 5 οἳ περ) τούτων τε" Φρο- 
γεµώτατοι δὲ ὧν ὥριστα πόλις οἰπεῖται, ἔχουσί τε τιμὰς 
3 M / , l4 ^ Med η » 
ἄλλας καὶ (βίο ἁμιείγω τοῦ πολιτικοῦ; Ολύδένας ἄλλους, 
y ' 
εφη. , ; 

Βούλει οὖν τοῦτ ἤδη” σκοπῶμεν, σίνα τρόπον οἱ τοιοῦτοι 
ἐγγενήσονται καὶ πὼς τις ἀνάξει αὐτοὺς Sig Quig, ὥς περ 
ἐξ "Αιδου λέγονται δή τινες εἰς θεοὺς ἀνελθεῖνι Πῶς γὰρ 
ov [ούλομαι: ἔφη., Τοῦτο δή, ὡς ἔοικεν, oUx ὀστράκου 
ἂν εἴη περιστροφὴ ἀλλὸ ψυχῆς περιαγωγή, ἓκ νυχτερµῆς 


€ ζωῆς ἅτερ ἀγαθῆς t.—h καὶ v. — Twv ἀρχῶν Ε.---ᾱ καταφρονοῦντος K, κατα- 
φρονούντων t.—! 80 πιε.--- of περὶ ΑΘΕΙΙΦΟΠΙΣ : οἵπερ *s.—^ τε om Kv.—? τουτὶ 


[otest, utopinor. Videndum igitur an 
egere oporteat οὗ ἐστι, servata stigme 
quie est post ἐστί: ut sequatur, περιµά- 
yero» γὰρ τὸ ἄρχει» 'γιγρόμενο», etc. 
At Fic. legit quidem οὗ ἐστι, non οὐκ 
ἔστι, sed hec verba sequentibus jungit: 
vt post ἐντεῦθεν οἰόμενοι δεν ἁρπάξειν 
sit finis sententie : quam sequantur hzc, 
οὗ dari περιµάχητο» γὰρ τὸ ἄρχει» γεγνό- 
peror. Hunc enim locum sic interpre- 
tatur, sim awfem inopes bonisque pro- 
priis vacui ad publica adveMaverint, 
bona illinc cupientes, civitas illa 
feliz esse non poterit, Nam ubi de prin- 
eipatu contendilur, quum. proprium hoc 
si£ et intestinum bellun, tum cos qui ita 
pugnant, tum reliquam civitatem perdit. 
Quid igitur hac de lectione dicemus? 
Duriuscula certe est hec verborum col- 
locatio, ob ἐστι περιµάχητον γὰρ Τὸ ἄρ- 
xe» γεγνόµενο», (quod particula γὰρ tam 
procul removeri non soleat) fortasse ta- 
men exemplo non caret. SrEPH. 

obx ἔστι] Int. δυνατὴ γενέσθαι πόλις 
εὖ οἰκουμένη. Asr. 

τὸν ἄλλη» πόλιν] Uhniversam urbem. 


6.6. $ ol περὶ τούτων] Sic Cod. Μο: 
nac, Vulgo οἵπερ τούτω». Φρόνιμοε, Ρε. 


ritus, solet cum περὶ et genitivo construi ; 
vide exempla in Lexic. Xenophont. vol. 
iv. p. 498. Deinde AP τούτω» vulgo 
ve legitur, quod » Regio suadente 
delevimus. Ásr. 

ToUTO $$ Κ. Το λ.] Laudat Clem. Alex- 
andr. Strom. v, p. 611. t. ii. p. 729. Pott. 
ubi legitur δὲ pro δή. Asr. 

ὀστράκου περιστοφὴ] Lusus ostracorum 
s, testarum intelligitur, ἡ ὀστρακίνδα (int. 
παιδιὰ) dictus, in quo testa, cujus inte- 
rior pars, utpote nocti respondens, pice 
oblita, exterior vero candida erat, ad li. 
neam in medio ductam mittebatur; tunc 
prout interior vel exterior testule pare 
superne cadebat, hec vel illa pars pue- 
rorum fugiebat, altera vero persequebatur 
fugientes. Hinc ὀστράκου περιστοφὴ, ὁσ- 
τράκου πε os 8. µεταπεσόντοε 
(Phaedr, c. 18. Dio Chrysostom. Orat. 
iv. de regno p. 77. A. xi. p. 174. A. xv. 
a . Liban. Epist. 4233. p. 216. 

olf.) proverbialiter de repentina nec 
opinata rei conversione, Eustath, ad 
Iliad, σ. p. 1319. 86. παροιµία ἐπὶ τῶν 
ὅποι τύχῃ µεταβαλλομένων. Schol. ad 
Dion. Chrysostom. p. 19. ed Morell. 


παροιμία ἐπὶ τῶν ἀθρόως καὶ ἀνελαίστων 
ὑφισταμένων. Vid. Erasmi Adag. Chil. 


Itt, i. $39. 


64 


ΠλΑΤΩΝΩΣ 


eivóg ἡμέρας" eic ἁληθινὴν του ὄνσος" ούσης" ἀπάνοδον, 3 a 
δὴ Φιλοσοφίαν ἀληθη' : Quiroga εἶναι. Πάνν m οὗ. Ουκ- 
οὔν δεῖ σκοπεϊσθαι σί τών µαθηµάτων ἕ ἔχει τοιαύτην" δυ- 
μι: Πος γὰρ o); Tí & ἂν οὖν ein, à Γλύκων, μάθημα 


ψνχᾶς ὀλκο" ἀτὸ τοῦ γινομένου esi 


φὸ ón róàs à" 


iron" λέγων ἅμα: οὐκ ἀθλητὰς μέντοι πολέμου $ Qaa 
τούτους ἀναγκατον" εἶναι νέους όντας! Ἔφωμον γάρ. Asi 
ἄρα χαὶ TOUTO προσέχει) τὸ μάθημα ὃ- ζητοῦμοενὰ πρὸς 


$x6i Vor. 


nau. Δε μέντοι, ἔφη εἰ Tip oi0y τε. 
πρόσθω ἐπα,δεύοντο npár. 

μυ πουῦ περὶ γκγνόριενον καὶ 
σώματος γὰρ αὖξης) καὶ QUi- 


καὶ μουσικῇ ὃν γι τῷ 
σαυτα, ἔφη. Γυμναστικὴ 
ὠπολλύμεο TÉTSUTOLXA- 


8) v.—P λέγοντεε m.—^A μοίρας q.—! ὄντωι 6.—5 οὖσαν AGTIPomt: 
—" οὖν ἂν 4v. —* ἕλκον GDqut et corr ΕΠ. 
---- éxlom K.—! δ' om K.—  drvoàr $,—* ἀλλ ἀναγκαῖον €T, ὡς 


t ἀληθῆ om Θ.---Ἡ ποιαύτην ἴχει Eém. 


Το soos Μη ὤχρηστον φὐλεμικοῖς ἀνδράσι s 


Topsaevinz par 
"Hp 


om K.— 
q. 


—b παρέχειν Ert, προσεχῶς t, πως ἔχει» q.—* ὃ om Gt et pr IID.—4 ζητῶμεν t. 


αι μήν ΑΕΠΦύΤΗ, μέντοι Ot : 


pé» που *s.— καὶ γυμναστιὴ t.—t μι 


—b ασγεύτακεν AUT, τεύτακε v, τέταυχε yp v: τέτουχε corr II cum *g,— 


E. Centur. i. 51. p. 811. et nostra ad 


.. Pheedr. p. 306. Aer. 
dk ρυκτερινῆς τινὸς fpdpas] 
"unt hec Clem. Alex. Strom. v. p. 599. 


D. t. i. p. 712. Pott. ib. p. 911. D. 729. 

Pott. ubi v. not. Lib. iv. 6. p. 485. A. t. 

L p. 575. et Euseb. Pripp. Evang. xiii. 13. 

iri. Α » B. Clemens intelligit vj v) ἐνταῦθα 
AsT. 

ToU 6 ὄρτος Ιούσης] Clemens Alex. exhi- 
bet ὄντως; deinde Cod. Monac. Clemens 
et Euseb. ᾿οὖσαν, Ald. vero Bas. i. et 9, 
loícas. Haud dubie locus corruptas est 
Primum enim offendit οὕσηᾳ post ψυχῆς 
περιαγωγὴ ; cap. 4. οὕτω Ei» Bh τῇ ψνχῷ 
ἐκ φοῦ Ύεγνομ (b. e. τῆς ρυκτερυῇς 
ἡμέρας) περιακτόον, ἕως ἂν cet. Deinde 
lobos ds ἀληθυὴν ἑκάροδο» (anima ipsa 
ascendit ad non vero ad ascensum 
pregreditur). Ni omnia me fallunt, ge- 
Duina erat scriptura : yoxés 7e 
é& ruexrepurfjs vrbs ἡμέραι ds 
Thy (vel ka) Ü»res οὖσαν qu. M apes) 
$ 8) ἐπάνοδον φιλοσυφίαν 


μον rec Ut prior e adatiunie hid 
confirmatur Clementis, Eugeb. et 

od. Monac. lectionibus, ita posterior 
Ficini interpretatione : quem quidem ad- 
scensum veram philosophiam esse dice- 
ws. Bic babet ἡ νυκτεριὴ ἡμέρα (quie 


ctat ad interiorem testule partem, 
pice oblitam, et ad im anti) re- 
spondentem sibi ἆλ. ἡμέραν, veram 
lucem, diem, i. e. cognitionem ac vitam, 
cujus contemplatio est philosophia. Et 
ingute rationes et sensus tantopere cot 
mendare nobis videntur hanc emendatio- 
nem, ut fidenter eam recepissemus, nisi 
metus oistiissct, ne in temeritatis crimea 
incureremus. Α 
τί ἂν οὖν dé. "Lrudat Kuseb. Presp. 
Evang. xiv. 18. p. 746. A. Asr. 
&uy] Adjectivum est. Suid. Ὀλκὰς 
s ὁ ἑλκυστικὸς καὶ 
Sic c. 8. οὐκ ἂν ὀλκὸν din ev τὴν οὐσίαν. 


ἀναγκαῖος] Sic Cod. Menac. qui- 
cum Ficinus facit, vertens, sed 


Recessa- 
ηθωὴν rium, dum juvenes suni? Valgo ἄλλ᾽ 


desideratur. Asr. 


τακε, qnod pud Eusebium loco eju legi- 
tur, Apud eundem scriptum est, sel γυμ- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 65 
σεως ἐπιστατε. Φαίναι. Τοῦτο μὲν δὴ ovx ἂν εἴη ὃ 
ζητουμεν µάθηµα. OU γάρ. 'AXX ἆραξ μουσικὴ ὁσηνὶ 
vo" αρύτερον διήλθοµεν;  AXX ἦν ἐκείνη y , ἔφη, ἀντίστρο- 
Φος τῆς γυµναστικῆς, 6i µιάμνησαι, ἔθεσι παιδεύουσα τοὺς 
φύλακας, xav vt ὠρμονίαν εὐαρμοστίαν" τινά, ovx ἔπι- 
στήµην παραδιδοῦσα” καὶ χατὰ ῥυθμὸν εὐρυθμίαν,ὶ sy 
v τοῖς λόγοις ἕτερα τούτων ἀδελφά, ἔφη" ἄττα ἔγουσα, 
καὶ οσο, μυθώδεις τῶν λόγων καὶ oco! ἀληθιώτεροι ᾖσαν' 
, ' N ^ /t uu»? ^v 3 P vw 
µάθηµα δὲ" αρὸς τοιοῦτόν' τι" ἀγαβόν οἷον σὺ vOV" ζη- 
τεῖς, ουδ ἦν ἐν αὐτῇ. ᾿Ακριβέστατα, 3» 0 ἐγώ, ἀνα- 
µιμνήσκεις µε τῷ γὰρ ὄντι τοιοῦτον οὐδὲν ε;χεν. ἀλλ’, ὦ 
δαιµόνιε Τλαύκων, τί ἂν sin τοιοῦτον: αἱ τε γὰρ τέχναι 
βάναυσοίχ που ὥπασαι ἴἔδοξαν εἶναι” ως Q oU; καὶ 
μὴν τί ὅτ ἄλλο λείσεται µάθηµα, μουσικῆς καὶ γυρωασ- 


sens v.—k ἄρα om Gr.—! ὅσον K, Αν ο.---- τὸ om v.—? ἁρμονίαν καὶ εὐαρμοστίαν 
Θτ.--Ὁ παραδοῦσα DK.—P κατ’ ἀριθμὸν K, κατὰ ῥυθμῶν τ.---3 εὑρυθμία» om. DKg. 
— l0 v et corr Π.---» δὲ om pr GrI.—' τοιοῦτό Φ, τὸ τοιοῦτόν Κ.---ᾱ τι ὃν v.— 
* ἄγον γρ Π.--- νῦν om v.—* τέχναι καὶ βάναυσοι Dq.—31. elvai καὶ οὗ προσαπτάο» 


φαστικὴ µέν που: qure particula aptam 
hic sedem habere videtar. Όταρη. 
vereórax«] Sic Cod. Monac. et Euseb, ; 
accedunt, quos Robnken. ad Tim. p. 
354. laudat, Cod. Par. Schol. et vetus 
Grammaticus apud Photium Lex. Ms. 
Suidam et Etymolog. M. Τευτάζειν est, 
ut Timzus explicat, πραγµατεύεσθαι, dy- 
διατρίβει». Vulgo legitur τέτενχε, de 
quo dubitari potest, an scriptor Átticus 
εο usus sit, pro τετύχηκε ( vid. Phrynich. 
p. 174. Thom. Mag. p. 842. ubi v. in- 
terpp. Sturz. de dialect. Macedon. -p. 
198.) Térevxa apud Doricos scriptores 
(v. c. Euryph. ed. Gale p. 665.) et He- 
rodotum (iii. 14.) reperitur, sed. partici- 
pio junctum; accedit, quod 6, quam 
vérevxe habere hic oporteret, significa- 
fone participii omissio admodum dura 
esset, etsi τυγχάνω sine participio haud 
infrequens est (v. Locella ad Xenoph. 
Ephes. p. 266. et Heind. ad Gorg. 6. 
124.) Asr. 
irr iorpotes] Ex allera parte ipsi γε. 
spendens (ut Cicero interpretatur Orat. 
c. 33.) ᾽Αντίστροφον enim dicitur, quod 
alicoi rei generatim simile, speciatim vero. 
dissimile ac contrarium est, v. Findeiseni 
Indez ad Gorg. p. 287. Schneider. ad 
Piat. VoL. 


vit 


Aristotel, Polit. iv. 5. p. 945. Sic πια» 
sica et gyrnastica ad hominis culturam 
similiter spectant, illa vero animum, bec 
corpus fingit. Asr. 

παραδοῦσα] Sic Cod. Reg. Monac. 
Ald. Bas. 1. et 2. Asr. 

ἴφη] Emendationem insignem (nisi 
fallor) afferam, ques Eusebio debetur: 
apud eum enim vera lectio invenitur, ubi 
hunc locum affert. Ea autem est ἔθη pro 
ἔφη. Cui emendationi confirmatione opus 
non est, meo quidem judicio: praesertim 
quum precedat, ἔθεσι παιδεύουσα τοὺς 
φύλακα. ΞΤΕΡΗ. 

ἔφη] Euseb. ἔθη pro ἔφη, quod Ste- 

hano &dmodum placebat; sed érepa 

erra non ad ἔθη in precedentibus spec- 
tat, sed ad εὐαρμοστίαν» et εὑρνθμίαν. Ἀστ. 

ἀγαθὸν] Apud Eusebium ecriptum est 
ἄγον, quod participium multo magie 
quam nomen illud, mibi placet. Legit 
tamen et Fic. ἆγαθό»: quippe qui ver- 
terit, cognitio vero talis cujusdam boni 
quale tu nunc investigas, in ea nulla ex- 
istit. ΒΤΕΡΗ. . 

ἄγον] Sic ex. Euseb, reposuimus pro 
ἀγαθὸ», postulante sensu et prepositione 
pis, ος voca pendere non 


I 


111, i. 840. 


66 


IIAATONOZ 


σικῆς i τῶν Oper .εχαρισµάνον; ; * Qier, ἦν [A $96, s 
pude i ἔσι éxXTÓQ σούτων Cy aput Ao siv, τῶν iri πάντα 
σεινόντων τι A apr. Το volor; Oior τοῦτο τὸ ποιόν, & 
aco αροσχβώνται σέχνων" σε καὶ í διάνοια! καὶ brin pau, 
0 καὶ σαντὶ ἓν πρωτοις ἀνάγκη μανθάνειν. Το" moon; 
To Φαῦλον τοῦτο, ἦν ὃ) $yo, σὸ 5 τε Lu và δύο 
xai τὼ τρία διαγιγνώσκεινἳ λέγω ài αὐτὸ e κεφαλαίῳ 
ἀριθμόν τι καὶ λογισμό». ἢ ovy, οὕτω περὶ τούτων έχω, ὧν 
51. ὃ 841. φᾶσα τέχνη τε χαὶ ἐπιστήμη ἀναγκάζεται αὐτῶν μέτοχος 
γέγνεσθαι; Καὶ µάλα, ἔφη. Οὐκοῦν 3» à ἐγὼ παν à 


ip. 


gos; $ 


Πολλή, ἔφη, ἀνάγκη. Παγφγέλοιον γοῦν 


(Qni συρωτὴγὸν ᾿Αγαμέμνσα à έν ταῖς σραγφδέ aug Παλα- 
Κήδης à ἑκάστοτε ἀποφαίνει. 5 οὐκ  ννενόήχας οτι asi 
ἀριθμὸν εὑρὼν σᾶς T$ τάζεις σφ * στρατοσίὸῳ «αταστησαι 
$ Tío! καὶ ἐξαριθμῆσαι ναὺς τε XX) σὦῶλλα πάντα, L 
σρὸ τοῦ ἀναριθμήτων ài ὄντων καὶ του ᾽Αγαμάμνονορ, ec foi- 
εν, ουδ’ ὅσους πόδας εἶχον εἰδόσος, sí περ ἀριθμεν μὴ 
ἠπίστατοι καί σοι ποῖόν ση αὐτὸν oii στρωτηγὸν εἶναι» 
"Ατοπόν τον ἔφη, ὄγωγε, sí ἦν τοῦτ ἀληθέ. [S. 7.] 
"AXAXo τι ob» ἣν δ) ya, μάθημα) ὁ ἄναγκαῖον FARO 
ἀνδρὶ θήσομιεν λογίζεσθαί- σε καὶ ἀριῤμῶν δύνασθαις) 
Πάντων y; ἔφη, μάλιστα, εἰ καὶ OTIOU pA τάξεων 
ἐκαῖεω, μᾶλλον δ᾽" si καὶ xl ἄνθρωπος ἔσισθαι. ᾿Εννοεῖς or, 


ο» 


αὐτῶν ὃν πολεμικοῖς ἀνδράσι q.—* κεχωρισµένων D.— * τέχναι om Ε.--» τὸ om A6 
et pr H.—^ γυγνώσκειν pr Ε.---ᾱ abr) dy AGriDKgrmt : αὐτὸ ὡς ἐν *s.—* µάλ ο. 
οὖν Ἐθιῃ.--ξ ἔφη v.—h τῷ om vc.—! ἡλίφ Θ, ἱλίω καὶ τἄλλα πάντα ο--ὁὶ ud- 
θηµα ἣν ὃ' ἐγὰ Ot. ἀναγκαῖον om Gt.—k θήσομεν λογίξεσθαί ORDKqo et pr II, θή- 
coner μᾶλλον λσγίζεσθαί t. θήσομεν καὶ λογ ξεσθαί Am, θήσομεν $ τὸ λογίζεσθαί 
: θήσομεν μᾶλλον $) λογίζεσθαί φ.---ᾱ δυναµένφ DK.—!* τοῦτο «l *. —2 9 om DK 


παγγέλοιον obv] Sic Cod. Monac, ad Virgil. En. ii. p. 293. Asr. 
Vulgo γοῦν, sensu adversante. Asr. 

Παλαμήδης] Nobilis ille numerorum 
inventor et exercitus instructor, v. Soph. 
fragm. t. iv. p. 635. ed. Brunck. Pbilo- 
strat. Heroic. p. 140. ubi cf. Boissonad, 
p. 623. Athanas. Orat, c. gent. c. 18. p. 
15. Α. t. i. ed. Petav. Gregor. Nazianz, 


Orat. iii 
ker, À 


xil 


99. D. ed, Colon. Cf. Gata 
P. p. 539. D. Heyue, Excuse, 


$. 7. μάλιστα, áj Cod. Monac. µά- 
λιστα τοῦτο. Fortasse scribendum : Hist 
Ao τι οὖν (nonne iritur) µάθηµα àrey- 
καῖον---θήσομεν τὸ λογίξεσθαι---δύνασ- 
θαι; Πάντων Υ’, ἔφη, μάλιστα τοῦτο (int. 
ἀναγκαῖον θήσομεν). Namque Ficinus 
quoque vertit: Necessariam ergo νε» 
rorum cognitionem militi esse. dicemus, 
uf et numerare et computare caleat. Àsz. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 46? 


gisrop,? περὶ τοῦτο gà µάθηµα à 9 περ εγώ Τὸ wo; Kir 
ὀννεύει τῶν αρὸς Ty νόησι ἀγόντων φύσει ναι d ζητου- ut. 62$. 
μεν, χρησθα, 9' οὐδεὶς αὐτῷ , ὀρθῶςὶ ἑλαητικῷ OFF! πακ- 
sáu: πρὸς οὐσία». Ies, ἔφη, λέφεις; Eyà πειρᾶσο» 
μαι ἦν δ᾽ ig, σὃ EA suoi" δοκοῦν δηλώσαι. ἁ γὰρ 3wu- n. i. $43. 
βουμαι παρ έμαυτῷ (ty ay τα εἶναι οἱ” λέγομεν xai p» . 
ξυρθεατὴς γενόμενος ξύμφαβ, n 5 emm, ἵνα χαὶ τοῦτο σα- 
φύστερον ἴδωμεν" εὖ ἔστιν οἷον μαντεύθμιαι. Δείκνυ ἔφη. 
Δείπνυμι) δη, TOY, ei καθορᾷς, τὼ μὲν ἐν ταῖς αἰσθήσεσιο 

οὐ παρακαλοῦντα T» nóng εἰς ἐπίσκεψι, we ἑκανὼς ὑπὸ 

σας cuo go tog κριόµνα, v δὲ φαντάπασι διακε λευόµωα 
εφ ἐπισκέψασθαι, ὡς τῆς αἰσθήσεως οὐδὲν ὁ ὑγιὸς ποιού- 

en. Τα πόῤρωθυν, ἔφη, φαινόρνενου 930» ὃ ori λάγεις xci 

φὼ ἑσκιαγαφημόνα. Ov za», ἦν » ἔγώ, ἔτυχες οὗ λε» 

Te. Aoi μήν, ἔφη, λέγεις; Τὰ páv οὐ πα ακελοῦντα, a 
» ὃ) ἐγώ οσα μη ἐκθαίνει" εἰς ἐναντίαν αἰσθησω & ἅμα 

κ δ) ἐκβαίνοντα ὡς παρακαλοῦνσα τίθημε, ἐπειδὰν ἡ ἡ air. 
θησις pd μᾶλλον τοῦτο 3 σὸ ἐνανσίον δηλοῖ, s ἐγγύθεν 
sgerwimrovra Ts πόρρωθε». ὧδε p &* λίγω σαφίστορον" 
tiat. οὗτοι, φαμέν, τεεῖς ἂν είν 4 δάκτυλοε, ὁ ὅ τν σροκρῦ» 
γατος καὶ ó δεύτερος xoi ὁ μίσος. lev vy, iQ. Ὡς 
ἐγγύθυ τοΐρυν ὀβωμμόνους λέγοντός µου ὃινοοῦ. ἀλλά ρου 

περὶ αὐτῶν τόδε σκόπε. Τὸ moi; Δάκτυλος μὲν αὐτῶν 


μι.- εἶτον om. GTIDKr.—P ὧν AS9cm et corr If, ὃν pr Τ, $ cum ὃν corr Ἑ.--- 
: * ὀρθῶς om pr K.—! τόγε poi €.—?* of. A, om e: ola *s.—' μὲν DK, μοὶ υ.--- 
* ὀπειπεῖν v.—" εἰδῶμεν t.—" δείκννε 0.—* δέ po: Tt.—? &s om t.—5 4 
Kéom.— ὃ v.—b σαφέστερα q.—9 εἴη 0.—) ἂν eley ἂν v.—* µέν που Ilv.—f καὶ 


de ζητοῦμεν] Sic sensu postulante 
scripsimus pro ὃ ὁγτοῦμεν; hoc enim 
dicere vult Socrates, numerandi et com- 
putandi scientiam in earum numero esse, 
quas querst, ut qua ad cognitionem 
perducat, Sic etiam Ficinus vertit: vi- 
detur nalura ex eorum numero csse, quo 
ed ed intelligentiam homines elevant, qualia 
που perquirimus. Similiter cap. 8. ὦν 
ἔντοῦμεν ipa—patnpdruv ἂν εἴη. Ast. 
δείκνν] Pro δείκννθι, αἱ apud Ὁ λοορὸ, 
Av. 665. ἵστη pro irati, πίµπρη. Vid. 
Branck. ad Aristoph. Lya 733. Cf. 
Mathis Gr. Gr. 269, not, 5. Asr. 


ἐν ταῖς] Suspicor deeesc τῶν ante ἐν 
ταῖν alc. Srzrm. Non opus; mempe 
τὰ ἐν ταῖς αἰσθήσεσυ (int. ὄντα) sunt 
res, qui in perceptionem cadunt, que 
percipiuntur; constat enin εἶναι com 
preepos. ἐν et datlvo srpenumero verbi 
passivi partes agere, ut. ἐν alvíaus αἶναι, 
accusari. Vid. Viger. de idiotism. p. 698. 


Aer. 
ποιούσης] Ni fallor, corrigendum νθόό» 
σης, ut Ficinus vertit : quasi setnsue in iim 
nihil sincere dijudécet. Avr. - 
&s—Aéyoyros pov διανοοῦ] Vid, ed iv 
$. 1. notàte. Àsr. 


68 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


i, i, 949. qaéniras ὁριοίως ἕκαστος, καὶ ταύτη yt f οὐδὲν διαφέρα, 
d vi ον páror ὁρᾶται i v $ ἐσχάτῳ, ἐάν σε λευκὸς 
άν τε μέλας, $0 " Tuy Ue i» T$ λεπτός xol và ὃ τι 
voro." d έν var: γὰρ τούτοις οὐκ ὀναγκάζεται τῶν «ολ- 
λών 7 yox τὴν νόηση ἐπ ρέσθαι τί ποτ imei δάκγυλος’ 
οὐδα μοὺ γὰρ ἡ ovg αύτη". ἅμα" fp" voy δάκτυλον 
τοὐναντίον 7 δάκτυλον εἶαι. Ov γὰρ οὖν, ἔφη. Οὐκου», 
3525 ἔγώ εἰχότως τό ye? σοιοῦτον νοήσεως oUX ἂν παρα- 
κλητικὸν οὐδ᾽ Εγερτικὸνὶ 873. Ἠήκότως, T: d 965" τὸ 
μάγεθο αὐτῶν καὶ τὴν σμικρότητα ἡ ὄψις & ἄρα ἱκανῶς 
oec, xci ovd» αὐτῇ διαφέρει à ἐν µέσῳ rà αυτὼν κεῖσθαι 
? iv ioni xo ὡσαύτως πάχος καὶ Ἀρατότητα ἡ µα- 
λακότητα, χαὶ σκληρότητα , 4i χαὶ αἱ ἄλλαι αἰσθή- 
εσεις do οὐκ bote τὰ τοιαῦτα δηλοῦσω: 5 »" ὧδε morti" 

JH. 524. ἑκάστη αὐτῶν, ToO) μὲν ἧ zi TO σκληρφ τεταγμένη 
αἴσθησις 7 ἠνάγκασσαι καὶ eri τῷ  μαλακῷ τεσώχθαι, καὶ 
παρωγγίέλλει τῆ Voy o ὡς ταὐτὸν σκληρόν σε καὶ  μαλα- 
χὸν αἰσθανομάνη." Οὗτως, (Qa. Οὐκοῦ», 5 ἦν 0 { γω ἀναν- 
καῖον ἐν τοῖς” σοιούτοις αὖ 7 Ψυχην ὁ ἀπορεῖν σί ποτε ση- 
μαίνει avri? 5 αἴσθησις TÓ FX gs, ei περ v0 αὐσὸ καὶ" 

i. 1, 344. μαλακὸν λέγει xoi ; τοῦ κούφου καὶ 9 τοῦ" βαρίος τί 
τὸ κοῦφον καὶ βαρύ, si τό vs? βαρὺ κοῦφον καὶ τὸ κοῦφον 


' 

vary γε om q.—S τ) c.—h µέγαι GTIr.—! Aerrbs dd» re παχὺτ 0.— τοιοῦτο 6. 
—J ἐπαίρεσθαι ΦΠΙ.---Ὁ abryi A, αὐτὴ Ἑδιπι: αὕτῃη *s.—? ἅμα om ΘΠκοτ.--- 

9 ἐσήμηνε AUDKqo: ἑἐσήμαινε s.—P Ύε om v.—8 οὐδ ἐγερτικὸν om pr Ε.--- Sal 

Α.--- δ) add AeBHIIécmr.—' ἐσχάτωι ΑΘΕΠΦΟΤΙΤ: ἐσχάτων *s.—*" οἱ OEt, $ οὐχ 

9: om pr D. in K lacuna οι” G8 ἐτοίει t, P éwole post lacunam K.— 


- αἰσθομένη H.— ἕν γε τοῖς 9.— αὕτῃ ΛΕΦΟΠΙ, αὐτὸ q.— καὶ om m.—5^ λόγοι 
Rm.—^ ἡ postal om Gt.—* τοῦ om t.— τότε v.—^* αὗταί ARéqvmr : αὗταί s. 


δέκτυλοι- poles ἕκαστος] Sic Minos (sic) scribendum sit. Srern. 
313. B. νόµος γὰρ ἕκαστοι αὐτῶν ἐσηὶν  παρακλητικὺν] Cum genitivo ut infra 
ἡμίω, οὐχ ὁ Kv μᾶλλον», 160 ἧττον. ν. ad iii. S. Asr. 
παραγγέλλει] Crediderim hoc mutan- 
s πᾶσι γὰρ τούτοις] Ficinus, Jm om- dum esse in AAe. SrzPH. 
mibus siquidem hujusmodi. Legit forte Ὑαὖ τὴν ] Haud dubie scriben- 
τοιούτοιε, idque verum habeo. Fazmsz. dum αὐτὸν τὴν ψυχὸ», et in sequentibus 
τί ποτ ἁστι] Construe : τί ποτε ra» αὕτη ἡ αἴσθησιι τοῦ παληροῦ ( Ficinus : 
πολλῶν ἑστὶ δάκτυλος, ut Ficinus vertit: quid significat duri hic sensus); sed 
quid e multis sit digitus. Αντ. qui sic in qqum haud necessarim vise essent he 
Addend. * τῶν πολλῶ» glossematis mibi correctiones, eas repouere dubitavimus, 
videtur sus Aer, 


m esse." 
ὀσήμασε] Vide annop potius dofuguure 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 7. 69 


βαρὺ σημαίνει. Κω γάρ, ἔφη, αὗταί, ys ἄγοποι τῇ ψο- v 
x? ei Appunti xoci ἑσισνέψεως δεόμνθροω:. Ἑλκότως c, ap ; 
3» δ᾽ i ἐγώ, ὃν voie τοιούσοις πρώτον μυ πειρᾶται λογισμόν 
vs! καὶ νόησιν vy? παρακαλούσα ἐπισκοτεῖν εἶτε ἓν sirs 
δύο ἐστὶν ἕκαστα τῶν εἰσαγγελλομάνον. Ila; à' o); 
Οὐυκοῦν ἐὰν δύο φαίνηται, ἅγερόν v6 καὶ ἓν ἑκώτερον φαίνε- 
ται; Ναί. Ei & dom ty ἑκάτερον, ἀμφότερα : δεδ δύο, τά 'yt 
δύο κεχαρισµίνα νοήσει. ου γὰρ ἂν ἀχαριστά yt δύο 
bón ἀλλ f». ὌὈρθας. Μέγα μὴν καὶ ou xoi 
σμιικρὸν sagen, Qa quin, ἀλλ οὐ κεχαρισµένον ἀλλά συγκό- 
χυμένον σι. 5 yágs. Να. Διὼ δὲ v3» σούτου σαφήνεια» 
μίγα αὖ καὶ σμακρὸν ἡ ἡ νόησις ἠναγκάσθη iiir οὐ συνκε- 
χυµένα ἀλλὰ διορισμένα, τούναντίον ἡ ἐκείνη." Αληόμ. 
Οὐκοῦν ἐντεῦθέν ἄοθεν πρώτον | ἑσέργεσαι ἐρίσθαι"" ἡμῶν vá 
οὖν Tor ἔστι v0 μέγα αὖ καὶ τὸ man όν: Πωτάπασι 
pr οὖν. Καὶ οὕτω δη τὸ pA? νοητό», vo ὃ᾽ ὁρωσὸν έκα- 
λέσαμιν. Ορθότας, ἔφη. 18. 8.] Ταῦτα roi» καὶ 
ἄρτι ér6y éÍpoUy λέγε, ὡς σὰ μᾶν παρακλητικὰ σῆς δια- 
ροΐας ἐστί, τὰ 4 οὗ, & μὲν εἷς τὴν αἴσθησιν ἅμα τοῖς ένα n. L 45. 
vio" savroic iurírrst, παρακλητικὰ ὁριζόμανος, ὅσα δὲ 
μή, ουκ ἐγερτικὰ 776 νοήσεως. Μανθάνω τοίνων ἤδη, ἕ έφη, 
xci Qoxsi μοι € οὕτω. Τί ob» ἀριθμός τε λα) τὸ ἓν σο- 
τέρων” dosi εἶναι; Ov ξυννοῦ, ἔφη. "AAX ἐκ τών προς 
θημένων, Sen, ἀναλογίζου. sí μῖν γὰρ ἱκανῶς αὐτὸ καθ' | 
αὐτὸ ὁρῶται 7 ἄλλῃ L2 αἰσθήσει λαμβάνεται τὸ ὃν, οὖν 
ὧν ὁλκὸνρ ein £71 τὸν οὐσίαν, ὡς πε iri του δακτύλου 
ἐλέγομεν sid dai τι αὐτῷ dp ὁρᾶται ἑναντίοµα, ώστε 
μηδὲν μῶλλον ἓν 5 καὶ τουναντίον φαίνεσθαι, τοῦ ἔπικρι- 


—J σε om Ot.—5 γε Ot.—h ὑνόει m.—h μὴν καὶ ὄψι ΑΠΦΚΟΠΙ et rc D, μὲν καὶ 
ὃ 5s v, μὴν ὄψις Ot: μὴν ἡ ὄψις ς.---ᾱ 3’ κείνη ΑΘΕΠΦΟΠΙΤ.---ὶ πρῶτον om 4, 
post ὀπερχεται ponunt Or, quod sequebatur μὲν, omisi cum AGIIéDKEgmt.— 
m ἐρέσθαι HDK : ἔρεσθαι s.—^ éavrois om g.—^ πότερον et pr E, πρότερον t,— 
P ἂν ἕλκον K, ἄνολκον ϱ: in r lacuna est.—8 αὐτφ..ῖ6, 6. ταῦτα om 4m.—' τὸ 


αὗταί ye ἄτοποι] Vulgo abraí γε. ἀχάριστά γε] Int. ὄντα; αὐτὰ, ἀχώ- 
Ficinus: Therie pri Κα ad animum ριστά ο ὅντα, est: si non distincia e. 
interpretationes deo t, Àsr. reparata. essent, As. 
efre t») Ald. e Bes. 1 L d ἕν. Asr. τούτον] Int. τοῦ λογισμοῦ, Ást. ᾽ 


ΠΛΑΊΩΝΟΣ 


νοῦντος δὴ δέοι ày ἤδη καὶ ἀναγκάζον' ἂν ὃν ἐν aire ψυχὸ 
ἀπορεῖν καὶ ζητεῖν, εωοῦσα ὃν saura τὴν ὄννοιων, xod YS 


70 


y. 525. τῶν rí vor έστω αὐτὸ 7o 5, καὶ οὕτω τῶν ἀγωγων" ἂν 


ui. 5. 346, άριόμον πάσα. 


— 


sin χαὶ μεσαστρεστικῶν' τν T2) TOU órroc θίαν 5 η τερὶ τὸ 
ν μάθησις. ᾽Αλλὰ μόνεοι, $e, τοῦτό x $n οὐχ. ἤβιστα 
73 περὶ αὐτὸ" ὄψες: ἅμω γὰρ ταὐτὸν" ὡς ὃν σι ὀρῶμεεν 
aai ὡς rupe vo «Aog. Οὐκοῦν $i περ σὸ ἕν, ἦν 0 
γω xi ζύμπας ἀριθμὸς φαὐτὸν: φἔπονθε ToUTO;! Π]ος 
δ) οὗ: AAA μὴν λογιστική φε χα! ἀριόμητια iei 
e μάλα. Tavra ài γε Φαίνεται ἄγω- 

γὰ σα ἀλήδειαν. Ὕπερφιος μὲν οὖν. "1 Group 
dot, ὡς ἔοιαε, µαθηµάτων ἆ ἂν eR πολεμικῷ μυ δια 
τὰς τάξεις à ἄνωγααῖον μωθεῖν σαῦτα, φιλοσόφφ ài διὰ vo 
φῆς" οὐσίας ἁπτίον εἶναι γενέσεας ὀξαναδύντι, 3 μηδίποτε 
λογισσικῷ γενέσθαι. Ἔνστι ταῦτ, ὄφη. 'O δέ γε ἡμίσε- 
θος φύλαξ πολεμικός τε καὶ φιλόσοφος. συγχάνει e». Ti 
pin Ἡροσῆκον δὴ το µάθηµα à ἂν 6i, M Σλαύνων, ρομιοθε- 
φῆσαι καὶ . θε τους μέλλοντας ἐν 7 πόλει τῶν μηγί- 
στων μείζων $1 λογιστικῆν έναν καὶ ἀνύάπτισθαι αὐ- 
4 μὴ iier inan, ἀλλ ἕως ἂν im θίαν τῆς σὼν ἄριθμῶν 
φύσεως ἀφίκωνται 7" νοήσει avri," ουκ. ὠνῆς οὐδὲ πράσεως 
χάριν ὡς SAT όρους 7 χαπήλους μελετώντας, ἀλλ' ὄνικα 


" 
om pr 4.—^ ἀναγωγῶν DEq et corr r.— μεγατρεττικῶν Oct, perarperrucy Ε.--- 
MAE πο αὐτὸ o et pr E c περ τὸ abrb ts. ταὐτὸ H, τα αὐτὸ v.—* ταῦτὸν 
: mabrb *g.—J τούτωι Α, om ue ἀριθμητική τε π. K.—^ T$s 0m 0.-- µέ- 


Ost TI et pr D.—* αὐτῶν ἵς.---ᾱ ab H.—9 ῥαστώνης re μεταστροφῆς A, Perré- 


6. 8. ἐν ἑαντῷ] Alia etiam est lectio, 
κινοῦσα ἐν abrjj τὴν ἔννοιαν : sed ἐν ἑαυτῇ 
retincamus necesse est. Ότερη. 

διὰ τὸ---ἁπτέον εἶναι] Int. abré : quia 
ἐροί atlingendi est. eseentia, ex rerum 
gevitaerum wocte quasi et antro emer- 


προσῆκον---νομοθετῆσαι] — Necessaria 


sivo 


Thucyd. i. 138, ἄξιος θαυµάσαι. Vid. 
Hemsterhus, ad Lucian. t. r. p. 308. 
Brunck. ad Sopl;. Pbiloct. 1167. Morus 
ad Isocrat. Panegyr. p. 82. et 203. not. 
89. Matthie Gr. Gr. p. 762. not; 2. et 
766. Asr. 
αὐτῆς] αὐτῆς ἵνα positum est, ac si 
$ preecesserit, quod dicendi genus 
supra jam aliquoties notavimus. Ásr. 
ψυχῆς] In preced. edit. male disting. 
inter ψυχῆς et. ῥᾳστώνης: et omittitur 
τοευ]α καὶ ante µεταστροφΏς. quam ἰα- 
men nec Fic. videtur legisse : qui vertit, 
Facileque animum a generelone ad ce- 
ritalem essentieymque convertant. ὅταν. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. πι 


πολέμου. σε καὶ αὐτῆς της yvy sie p ῥᾳστώνης σε µεσαστρο- 

φας ἀπὸ γυΐσεως em ἀλήθειάν τε καὶ οὐσίαν. Κάλ- 
AT, ien, Myts. Καὶ tef», ἦν à' iyu, νῦν καὶ $909 ῥη- 
θέντος τοῦ περὶ τους λογισμοὺς µαθήµατος, ὡς κομψό 

έστι xci πολλαχῇ" χρήσιµον ἡμῖν πρὸς ὃ ' βουλόμεθα, έὰν 

σου γκωρίζειν ἅ νεχά τις αὐτῷ ἐφισηδεύῃ. ἀλλὰ μὴ TOU κα- 
φαλεύιω. Πρ 95; ien. Tovró ys ὃ "y δὴ ἐλέγομο, 

ex σφόδρα ἄνω πο" ὤγει την ψυχὴν καὶ περὶ αὐτῶν τῶν τι. ἱ. SAT. 
ἀριθμῶν ἀναγκάζε διαλέγεσθαι, οὐδαμῇ ἀποδεχόμενον 

$a Ti; aor] ὁρωτὰ 5) ἁπτὰ σώματα ἔχοντας' ἀριθμοὺς" 
αροτειόρωνος Di ym. οἴσθα γάρ ToU! τοὺς περὶ ταῦ- 

σα δεινους, ὢ ὡς ἑάν τις" αὐτὸ σὸ ἓν Pri uei] TO λόγῳ τέμ- 

ρε, καταγελωσί σε καὶ οὐκ ἀποδέχονταν ἀλλ᾽ ἐὰν σὺ περ- 

passi ue αὐτό, ἐκεῖνοι πολλωπλασιοῦσω»" εὐλαβούμενοι μή 

T'OTS Qaa? và ἓν ph 61 ἀλλὰ φολλὰΣ μόρια ᾽Αληθέστατα, 

ἔφη λέεις. Τί οὖν οἵει, & Γλαύκαν, εἴ τις ἔροιτο ι αὐτοὺς ti. 526. 
"Q θκυμάσιοι, τερὶ soia ἄριόμων διαλέγεσθε, ἐν oig τὸ ἓν 

oio» ὑμεῖς ἀξιοῦσί" icr, ἴσον 7 ἔκαστο vy παντὶ καὶ 

οὐδὲ σμιαρὸν διαφδρον, μόριὸν τε χο 6 6er) o9; i 

d» oit; αὐτοὺς ' ἀποκρίνασθαι Τοῦτο $ $yayt, ὅτι περὶ τού- 

va» λέγουσι ὧν διανοηθῆναι μόνον ἐγχαρεῖ, ἄλλων à' οὗ- 
δαμῶς μεταχειρίζεσθαι δυνωτόν. "Oegss OD», ἣν à έγώ 

ὦ Φίλε, ὅτι τῷ ovrt ἀναγκαῖον "nui κινδυνεύει" είναι τὰ 
µάθηµα, ἐπειδὴ φαίνεταί ys αροσαναγκάζον αυτῇ τῇ νοή- 

eu xata ve» dwym" iu αὐσῆν vy ἀλήθειαν; Καὶ 

pár* δή, $ sQ, σφόδρα γε ποιε αὐτό. Τί δει) τόδς LL 
ssoxéo, ὡς oi τε φύσει AotyicTIXOI" εἰς πώντα τὰ µα- vu. 1. ΜΑ, 


»us µεταστροφῇς ΘΕΠΏᾳ: ῥαστώνηε καὶ μεταστροφῆς *s.—Í πολλαχοῦ K, πολλα- 
χοῖ q.—5 αὐτῶ t.—^ ποι AGRTIct : πη *s.—1 αὐτὸ ἐπὶ ὁρατὰ 4 ἐπὶ τὰ ἁπτὰ σώ- 
para ἔχοντα c.—* ἀριθμὸν φ.---] xov om ἵ---- δύο ὧς AOII.—^ τε q.—9? πολυ- 
πλασιοῦσυ T.—P φανῶ K.—4 μὴ f» om q.—! πολλὰ om φ.--- ἀξιοῦνγες ἐστὲ 8t, 
ἀξιοῦντο ἐστὶ π.-- * οὖν om pr Ἐ.---ᾱ κινδυνεύει εἶναι ἀναγκαῖον ἡμῖν q.—* τῇ om A. 

--- τῇ ψυχῆ 9:—* μὲν AOIIot: gu *s,—! δαὶ A.—* ἤδη om K.—* λογικοὶ t. 


ῥᾳστώνης µεταστροφῇς] Sic Ald. Das. verum. — Sic etiam Ficinus vertit : sed uf 
l.et 4, Stephanus καὶ interposito sen- ad beilem instructi sint, facileque. ani- 
sum pervertit.  Construe: ἕνοκα ῥᾳστώ- — ntum a generatione ad verilatem essenti» 
»ws nevacvpoQüs αὐτῆς τῆε ψυχῆς cet. amque τοκυεγίακέ, Asr. 
propter faciliééatem. directionis asmimi ed 


rd ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


το ec ἔπος εὐπεῖν ὀξεῖς φαίνονται, oi τε βραδῶς, &* 
ν΄ τούτῳ παιδευθῶσι καὶ γυμνάσαωνται, κὰν punti? ἄλλο 
ὠφεληθώσι, à ὅμως εἰς γε τὸ ὀξύτεροι' αὐτοὶ αὐτῶνᾶ yiyne- 
δαι πάντες ἐσιδιδόωσι»; "Errn, ἔφη, οὕτω. Καὶ μήν, ὡς 
ἐγώμαι, a γε [osi Ca «φόνον παρέχει μωνθάνοντι καὶ µιελε» 
ravi, οὐκ ἂν ῥᾳδίως οὐδὲ πολλὰ ἂν εὕροις ὡς TOUTO. Ου 
γὰρ οὗν. Πάντων 03 6 ἵνεκα φούτων οὐχ ἀφεσῖον TO μά- 
δηµα, ἀλλ. οἱ ἄἴριστοι τὰς Φύσεις παιδευτέοι ἓν αὐτῷ. 
Ἐύμφημι, 5.0 ὃς. 

S 9. , Tovro μὲν τοίνυν, Simo», ἓν ἡ pay αείσθω. δεύτερον 
δὲ τὸ ὀχόμενο τούτου σκεψώμεθα doa, τί προσήκαι np 
To oiov; 3 ysepuevgiauy, ἔφη, : Mytuss Αὐτο roUro, ἦν ὃ᾽ 
ἐγω. "Όσον pá, ἔφη, πρὸς σὰ πολεμικά αὐτοῦ. virt, 
δηλον οτι προσήκει"'' πρὸς γὼρ τὰς σερωτοσυδεύσεις xal 
καταλήψεις χωρίων καὶ συναγωγὰς καὶ ἑκτάσειςΣ στρα- 
riis χαὶ occ ὃν ἄλλα σχηματίζουσι" σὰ στρατότεδα 
» αὐταῖς σε ταῖς μάχαις καὶ πορείαις, διωφέροι & ἂν -αὖ- 
τὸς αὐτοῦ" γσωματρικὸς καὶ μὴ ὧν. Αλλ οὖν δή sio, 
αρὸς e» τὰ” τοιαῦτα βραχύ" σι ἂν ἔξαρκοῖ γεωμετρίας 

αχ. i. 349. Τε καὶ λογισμῶν" μνόριον" το às πολὺ αὐτῆς xci | ποῤῥωτέρῳ 
agoióy? exocsicto. δεῖ, 8i σι αρὸς ἐπεῖνο τείνει, pog TO 
moii» κατιδεῖν p por 7» τοῦ ἀγαθοῦ ἰδέαν. τείνει’ δε, φα- 
pá, πάντα αὐτόσε, ὅσα ἀναγκάζει vxo εἰς ἔπεῖνον τὸν 
τόπον µεταστείφεσόαι | ὃν o irri σὸ εὐδαιμονέστατον τοῦ 
ὄντος, 0* δεῖ αὐτὴν παντὶ σρόπῳ ἰδεῖν. ᾿Ορθῶς, ἔφη, λέ- 


— φύονται AIItt.—C cà» Ἡ.---ὁ ἐν om e.—* μηδὲ Κ.--- ὀξύτερον v.—5 ἑαντῶν t. 
- μεῖζον t.—! dy ἡμῖν εἶπον Ot : ἐν etiam IIv.—k αὐτοῦ AOBIIDEqet : αὐτὰ s. 

— εἳ υ.---Ἡ. προσήκει om $.—? καὶ τὰς Ot οἱ το H.—9 γῶν χωρίων K.—P éxrbs v. 
---ᾱ erparelas 6v.—" σχηµατίζουσα t.—* τε om ,A9D et pr II.—! αὐτοῦ ATIDK : 
ἑαυτοῦ *s.—* δὴ om pr A.—" τὰ om 6.—* τοιαῦτα βρα AGIIDKq: τοιαῦτα καὶ 
βραχύ *s.—* λογισμῶν ABDKt, λογισμὸν pr I1: λογισμοῦ *s.—! απροσιὸν Λ.--- 


$.9. dpa τι] Sic Ald. Bas.1. et 2. αὐτὴ] Int. γεωμετρία. Vulgo αὐτὰ, 
cum interpunctione post σκεψώµεθα. Fi- Bas. 2. vero αὐτοῦ, quod esset, ut Ste- 
cinus: post hoc—comsideremus, mum- phanus jam notavit, ea ejus pans, qum 
quid nobis conducat. Legere etiam pos- κ res bellicas pertinet. Asr. 
sis σκεψώµεθα ἄρα, τι, quod fortasse iatíon] Vel optimus erit, οἱ geo- 
prestat. Ásr. metra est, vel rudissémus, αἱ geometria 
αὐτὰ] Legitur οἱ etiam αὐτοῦ. ut id fco». imperitus. De hac, hominem seeum ipso 
q. d. ea ejus pars qug res comparandi ratione jum supra exposui- 
bellicas pertinet. ὅτερν, T mes. Ásr. M 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 73 


b 9 tw $, A* » ^ ? , 4 
Φε. Όύκουν si pv οὐσίαν ἀνωγκάζει θιάσασθαι, φροσς 
πει, 5^ δὲ φένεσιν, οὐ προσήκε. Φαμέν γε δή. Ou τοίνυν 
voUró γε, ἦν Q εγω, ἀμφισβητήσουση ἡμῖν σοι καὶ σµι- vi. 537. 
κρὰ γεωμετρίας ὄμπειρο, OTI QUT) ἡ ἐπιστήμη TOY τοῦ- 
ναντίον ἔχει τοῖς ἓν αὐτῇ λόγοις λεγομένοις ὑπὸ τῶν us 
ταχειριζοµένω. lloc; ἔφη. Λέγουσι μέν που µάλαξ 
Υελοίως τε καὶ ἀναγκαίως. ὡς γὰρ πρὠττονσ τε καὶ 
πράξεως ἕνεκα φάντας τοὺς λόγους ποιούμνενοι λέγουσι, Té- 
τραγωνίζειν τε καὶ παρατείνειν καὶ προστίθέναι, καὶ πάντα 
e ^v 
οὕτω) φθεγγόμενοι τὸ ὃ ἔστι που πῶν τὸ μάθημα φνώ- 
σεως ἕνεκα ἔπιτηδευόμεο. Ἠαντάσασι μὲν οὖν, ἔφη. 
Ουποῦν τοῦτο ὅτι διοµολογητέου; Τὸ soior; Ὡς τοῦ. ai 
v , d , 
ὄντος γνώσεως, ἀλλ οὐ τοῦ ποτέ τι γιγνοµένου καὶ ἀπολ- 
λυμένο. Ἑώομολόγητο," ἔφη τοῦ γὰρ" csi ὄντος ἡ 
” i! ω ^v 
Φεμιετρικὴ γνώσίς saviy. Ὅλκον ἄρα, ὦ γωναῖε, ψυχᾶς 
N 944 Ü P M € S9 λ d Ó . 
"pog αληθειαν" &i5 αν καὶ απεργαστικον Φιλοσοφου Oi vi. i. 850. 
pe ^e , / E 
νοίας πρὸς τὸ ἄνω σχεῖν PU» κάτω οὐ Oo» ὄχομω. Ὡς 
ο, / » t v » »y 5 3 / / 
oiov τε μάλιστα, εφη. ἆλς οἱον € oa, ην ὃ) ἐγώ μᾶλιστα 
φροστακτέον ὅπως οἱ ἓν σῇ καλλιαόλειϊ σοι μιηδενὶ τρόσῳ 
Φἑωμετρίας ἀφίξονται.' καὶ γὼρ τὰ πάρεργα αὐτοῦ οὐ 
* τείνευ Kq.—* οὗ A.—^ λέγει om 8DKq et pr IIt.—^ εἰ... προσήκει om v.— γε 
om Ho.—?* Aóyos om H.—Í Aeyouérois τοῖς ὑπὸ v.—5 μάλιστα Ἡν.--» οὗτοι 8. 
—A τὸ ποῖον om ϱ.---ᾱ ὡς τοῦ AGIIDKqut et pr H: ὡς τῆς τοῦ *s,— τι 0m e.— 
* eb διοµολογητέον A, διοµολογητέον c.—^ δὲ vt.—^ ὀλκὸν Av, ἕλκον corr Π cum 


9s.—P ψυχῆτ πρὸς ἀλήθεια» ΑΠΟ, φνχὴν «πρὸς ἀλήθεια» ODKqt:. «obs ἀλήθειαν 
ἡνχὸν *s.—53 καλλιπόλει ADKet, καλλοιπόλει ϐ, καλῆ πόλει com I1: καλλίστῃ 


as 
πόλει *s.—? σοι AGRIIDKqt: σου *s.—* ἀφέξωνται ARIIDKqe.—'! εἶπει TI.— 


καλλίστῃ πόλει] In preced. editioni- 
bus καλλιπόλει, pro quo quidam vet. 
καλλίστῃη πόλει. Alioqui videri potu- 
isset scribendum καλῄ πόλει. Sed super- 
lativum gradum agnoscit et Fic. SrxPn. 

ἐν τῇ καλλιπόλει] | Sic Cod. Reg. et 
Venet. Καλλιπόλει exbibent quoque Ald. 
et Bas. 1. Cod. Venet. καλῃ πόλει (i. 
e. καλή πόλει, quod Stephano in mentem 
venit), Bas 3. vero et Steph. scribunt 
καλλίστρ τόλει (Ficinus, ti qui pracia- 
visstmam hanc abita civitatem). Ut 
παλλιεπάλει retinnerim, non solum ad- 
ductos sum te et ironia, quam So- 
eratis sermo prodit (baud dubie enim 
Plato h. 1, equales suos respexit, inter 


quos diversa smpiusque ridicula de op- 
timo civitatis statu eoquc, quem ipse co- 
gitatione finxerat philosophus, percrebue- 
rant judicia) sed Themistii quoque imi- 
tatione Orat. xxi. p. 248. A. é» τῇ καλ- 
λικόλει, Bic et Orat. iii. p. 41. D. et 44. 
B. Καλλίπολιν vocat. Constantiuopolin. 
Asr. 
cov] Cur σοῦ rejiciamus, causa nulle 
est, quum pronomten personale tam cre- 
bro pro possessivo ponatur. Vid. ad 
.1. 6. Ásr. 
ovra] Ald. Bas. 1. et 2. ἀφέξων- 
γαι. ÀeT. . I 
αὐτοῦ] Quomodo quis tueri possit 
genitivum αὐτοῦ non intelligo, quum ge- 


Plat. Vor. YII. 


14 I AATONOZ 


σμικρᾶ. Ἠοῖαι 5$ 0 og. "A τε δὴ σὺ εἶπες, ἦν ὃ ἐγώ 
và περὶ τὸν πόλεμον καὶ δὴ καὶ" πρὸς virage µαθήσεις, 
ὥστε" κάλλιον ἀποδέχεσθαι, ἴσμω᾽ που ori σῷ ὅλῳ καὶ 
ποντὶ διοίσει ἡμμωένος τι” γεωμετρίας καὶ µή. To παντὶ 
precor! νὴ Δύ, ἔφη. Δεύτερο" δὴ τούτο viatuty μάθημα 
voie νέοι; Τιόώμεν, ἔφη. 

Tí δὲ;3 σρίτον θῶμεν ἀστροομίαν; $ οὐ δοκε; Εμοὶ 
yov», ἔφη: τὸ γὰρ αιρὶ ὥρας εὐαισθητοτέρως ἔχειν καὶ 
μηνῶν καὶ ἐνιαυτῶν οὐ µόνον γεωργίῳ οὐδὲ ναυτιλία 
προσήκει, ἀλλὰ xol στρατηγία οὐχ, ἧττο. "Hog" εἰ 
3» ὃδ᾽ ya, Ori ἔοικας δεδιότι τοὺς πολλούς, μὴ δοκῆς 
ἄχρηστα µαθήµατα προστάτσεν. vo! à ἰστὶν ov πάνυ 
Φαῦλον ἀλλὰ χαλεπὸν αιστεῦσαι, OTi ἓν τούτοις τοῖς 
µαθήµασιν ἑκάστοις. θργανόν ei! ψυχ]ς ἐχχαθαίρεταί T$ 
* καὶ om GIIDKqt.—* és τὸ vt et pr 6.—" ἴσων μὲν v.—* τε καὶ ΘΠ1.---ὕ μὲν Hy. 


—5* δεύτερον...ἔφη om OGDKq et pr t.—* 8a] A, δ ἔφη t.—h^ ὧς ἠδὺς DKq.— 
* ἄχρηστα τὰ µαθήµατα Κ.--- τοῦτο v.—^ ἑκάστου AIIDKqut et pr 6. —f τε ο.--- 


: nullo modo geometriam sper- 
πανί; nam et qua prater ipsius proposi- 
fwm quodammodo esse videntur, haud 
exigua sunt. Ubi etiam observa illum 
lectionem margini a me adscriptam se- 
quutum esse, Καλλίστῃ πόλει. STrzPH. 
γὰ πάρεργα αὐτῆς] Vulgo τ. κ. αὐτοῦ, 
quod, quum γεωμετρίας inodo pricesse- 
rit, locum habere nequit. Haud dubie 
αὐτοῦ enatum est ex et sequente οὗ. 
Asr. qui sic in Addend. * Αὐτοῦ defendi 
potest: smpenumero enim fit, ut sub- 
stantiva, presertim feminina, pronomen 


excipiat neutrum ; vid. ad Legg. i. 14. - 


Igitur αὐτοῦ est i. q. Τούτου τοῦ πράγ- 


perros. 

ὥστε κάλλιον ἁποδέχεσθα] Int. ab. 
φὰς, ad facilius eas perdiscendas.  Pre- 
cedens πρὸς (respectw ad s. in) πάσ. 
µαθήσεις spectat ad διοίσαι. Asr. 

τῷ ὄλφ καὶ παντὶ] Omnium maxime, 
vid, Polit. v. 15. ubi v. Schol. p. 165. 
vi. 486. Α. Alcibiad, i. p. 109. B. ὅλον 
το καὶ wüy. Vid. Coray. ad Heliodor. 
p. 168. As. 


és ἡδὺε εἴ] Sic Cod. Reg. Vulgo és 
abest. Ficinus quoque : quam mihi gre- 
tus (imo: lepidus) es! Do voce ἠδὺς 
jam sopra exposuimus. Aser. 

ἄχρηστα] Citavit hunc locum usque 
ad v. ὁρᾶται Nicomachus Arithmet. i. p. 
T. ἴοικε δεδιότι, μὴ ἄρα ἄχρηστον ταῦτα 
τὰ µαθήµατα προστάττοιμε τὸ OU ἐστὶν 
παγχάλεπο»ν, μᾶλλον δὲ ἀδύνατον' ὄμμα 
γὰρ τῆς ψνχῆς ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐπιτηδεν- 
µάτων ἀποτυφλούμενο» καὶ κατορυττόµε- 
vor διὰ τούτων µόνων ἀἁναζωπυρεῖται καὶ 
ἀνογείρεται---μυρίων σωματικῶν ὀμμάτων" 
µόνφ γὰρ αὐτῷ ἡ περὶ τοῦ παντὸς ἁλή- 
θεια. Cod. Reg. ἄχρηστα τὰ 
et ἑκάστου pro ἑκάστοιε, quod Ficinus 
confirmat vertens, insirumeniwm quod- 
dam cujusque animi, et Schol. Ruhnkenil, 

8T. 

ἐκκαθαίρεται] Frequenter respexerunt 
bunc locum seriores scriptores. — Cle- 
mens Alexandr. Pedag. ii. 1. τὸ ἴδιον τοῦ 
ἀνθρώπον τὸ ὅμμα τῆς ψυχῆς ἐκκαθαίρειν. 
Synes. Dion. p. 47. D. ἀλλά τφι ταῦτα 
πάντα κοσμεί τὸ ὄμμα ἐκεῖνο, καὶ dapes 
τὸ» λάμα. Αναξοπυρεν est suscitare, 
quasi igniculos et semina vite (f. 
v. Ruhnken. ad Tim. p. 129.) excitare. 
Sic Charm. 156. D. Atben. x1. 21. t. iv. 
p. 310. γιά, Wetsten. ad ii, Timotbh. i. 
6. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ζ. 75 


καὶ ἀναζωπυρεῖται ἀπολλύμινον xai τυθλούμενον ὑπὸ τῶν 
ἄλλων Ἰσιτηδευμάτων, κβεῖτεον ὃν σωθηναι μυρίων ὀμμά- 
- uo» γὰρ αυτῷ ἀλήθεια ὁρᾶται. oig pár οὖν ταύτα 
νοκ ἁμιηχάνως act εὖ δόξεις λέγε, ὅσοι às τούτου 
μηδαμῇ ἠσθημέένοι simi», εἰκότος ἡγήσονταί σε λέγων 0U- 
ἐν ἄλλην γὰρ ἀπ' αὐτῶν οὐχ, ὁρῶσιν ἀξίαν λόγου ani- 
Asi. σκόπει οὖν αὐτόθεν, προς ποτέρους διαλέγεν 5 οὐ. 
πρὸς οὐδετέρους ἀλλὰ σαυτοῦ vaa: σὸ μάγιστον LITT 
τοὺς λόγους, φθονοῖς”' μὴν" ovd" ἂν ὤλλφ, εἰ vig " ? δύναι- 
το ἀπ αὐτῶν ὀνασθαι. Οὕτωςῇ ἔφη, αἱρουμιαι, ἐν αυσοῦ 
ὄνεκα τὸ πλεῖστον λέγεν 7t καὶ igo xe ἀποπρίνεσθαι, 
[&. 10. | "Αναγεὶ σούνυν, ἦν Q' ἐ ἔγω εἰς τοὐπίσω νὺν δὴ 
γαρ οὐκ ὀρθῶς τὸ ifo ἐλάβομεν 7 εωμωετρία." — lloc 
λαβόνσες, ἔφη. Μετὰ ἐπήπεδον, ἦν P £^ 0), o περι- 
Φορῷ ὂν ἤδη στερεὸν λαβόντες, sei αὐτὸ χαύ᾽ αὐτὸ λα- 
(εν ὀρθῶς ài ἔ εχει sene μετὰ δευτέραν αὖξην τρίτη» λαμ- 
Bán. $ ἔστι δε που σαυτο' σιρὶ Lud σὼν κύβων αὔξην καὶ 
τὸ (Δάθους" µετέχον. "στι γάρ, ἔφη: ἀλλὰ ταυτά yt, 
ὥ 2όκρατες, δοκεῖ oU" ὐρῆσθαι. Διστὰ γάρ, ἦν à' 
(yo, rà αἴτια" OTI" τε οὐδεμία πόλις ἐντίμως αυτὰ χε, 
ἀσθενῶς) ζητεῖται" χαλεπὰ ὄντα, ἑπιστάτου es? δέονται οἱ 
ᾠπτοῦντες, à ὤνευ οὗ) οὐκ ἂν εὗροιεν, ὃν πρώτον" μυ γωέσθαι 
χαλεσό, iru. καὶ Υένομένου, ὡς νὺν ὄχι, οὐκ ὧν πες 
θοιντο οἱ περὶ ταῦτα ζητητικοὶ μεγαλοφρονούμωενοι. sid ó 


e 

ε 5 &s om DKq.— οὐχ om Γ.--- BiaAéyer ο.---ᾱ ob om Hv.—À] ποιεῖ A, srorifjs e.— 
» φθονεῖς Θ et corr I1, φθονεῖν s.—? μὴν ΑΘΠΡΚΟ et cor E: μέντοι *s.—? τι 
ot» K.—P οὕτως AGIIDKqt: οὕτω ^ *s.—35 ἄραγε K.— τρία q.—* τὸ ἐν το q.— 
! τοῦτο om v,—^ βάθος Or.—" δοκεῖ ore AGIIDKq: οὕπω δοκεῖ κ. ὅτι om 


9.—* T$ om Θ et pr t.—! post ἀσθενῶς omisi re cum ΑΘΕΠΟτ.---3 Inrére e, hr 
τότε C.—? ce om pr A.—^ οὗ ἄνεν Ho et corr y.—^ τρόπο», in mg posito πρώτον, 


Plutarch. 
t τὸ µυρίω» ἁρτά- 
ὄργανον ψυχῆν. Ia piblicb. 


sre CUP ri. ^ e 


vit. Pythag. xvi. p. 58. καὶ ἂνεξι 
τὸ θεῖὸν ἐν αὐτῷ (τῇ. 


αλα καὶ ἀπέσ . 
καὶ ην. ἐπὶ τὸ τὸ θεῖον ὄμμα, 

ὃν σωθῆνει, ; τὰ τὸν Πλάτωνα, 
perdus σαρκίνων ὀμμάτων». Cf. Theon. 


. Matbem. p. 5. Vid. Wyttenbach. 
d. lutarch. de S. N. V. p. 94. Λατ. 
ὄνασθα] Ald. Bas. 1. et 2. ὤνασθαι. 
AsT. 
$. 10. ἄναγε] Int. τὸν λόγον, tanquam 
navem: imagine & navigatione sumta. 
Sic et Ficinus, retrocede. Ald. "Ara γε. 


Bas. 1. et 2. "Apa γε. Asr. 


31. ), 881. 


71 II, 528. 


tit, i. $52. 


11. 529. 


76 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


πόλις ολη ξυνεπιστατοῖ" ὀντήμως ὤγουσα curé, οὗτώ v6 
ἂν Χείθοιντο καὶ tory 7 ὧν καὶ ενσόνωςξ ζἆητούμενον 
ἐκφανη γάνοιτο ὅπη ὄχι ἐπεί καὶ νυν ὑπὸ μυ T8» αολ- 
Aa ἀτιμαζόμενα xai κολουόµενα, ὗ ὑπὸ δι τῶν ζητούντων 
λόγον ουκ ἐχόντων παθ o vi χρήσιμα, ὅμως αρὸς ἄπαντα 
ταῦτα Día ὑπὸ χάριτος αὐξάνεσωι, καὶ οὐδὲν θαυμιαστὸν 
avra φανῆναι. Καὶ μὲν δή, € ἔφη, σό ys ἐπίχαρι καὶ δια- 
φερόντως έχε, ἀλλά quos σαφίστερον εἰπὶ ἅ νῦν δι ὄλεγες. 
τὴν μὲν γάρ που τοῦ ἐπιπέδου πραγµατείαν γεωμετρίαν 
Σσίθης " Ναΐ, $ ὃν » iya. Ev y; ἔφη, σὸ μνν πρώτον. 
ὠστρονομάαν μεν αὐσήν,' ὕστερον ὃ ἀνεχάρησας. Στιύ- 
δων γάρ, ἔφην ταχὺ πάντα θιεζελθεῖν μᾶλλον βραδύνω" 
εἕης γὰρ. οὔσαν τὴν βάθους id μέθοδο», à 071 7j ζητήσει 
γελοίως ὄχι, ὑπερβὰς αὐτὴν μετὼ γεωμετρία ἄστρονο- 
μίαν ἔλεγον, Φφορὰν οὖσαν Αάδους. Ορθῶς, ἔφη, λέγεις. 
Téragro voivus, ἦν à yo, τιθῶμεεν pingue ὠστβοομέαν, 
ὡς ὑπαρχούσης σης νυν παραλειποµένης, ἐὰν αὐτῆν πόλις 
: queris. Eixós, 1 δ᾽ ος. καὶ ὅ ys νῦν δή μοι, 9 » λώαρατες, 
ἐκέσληξας περὶ ἀσσρονομίας ὡς Φορτικὰς ἐσαμνοῦντι, " ᾗ 
σὺ µετέρχει ἐπαινῶ. παντὶ γάρ μοι δοκεῖ δηλον' o ὅτι af 
yt ἀναγκάζει Ψυχὸν sis τὸ ὤνω LE καὶ ἀπὸ τῶν ἐνθένδο 
iners ἆγει. Ἴσως, τν δ᾽ ἐγώ παντὶ 950v mA ipei: 
ἐμοὶ γὰρ ov δοκεῖ οὕτω. Αλλὰ πώς; ἔφη. 1x pu 
νυν αυτην μετα χειρίζονται οἱ sis φιλοσοφίαν ἀνάγοντες, 
WU ποιεῖν κάτω βλίσεμ. ος, € ἔφη, λάγεις Ovx ἀγεν- 
νῶς [toi δοκεῖς, ἦν ὃ᾽ ἐγώ, τὴν περὶ τὰ ἄνω µάθησι λαμ- 


p.—À X: «Ἠείθοιντο om q.—? ξυνεπιστατεῖ t.—! καίοι ξυνεχῶε rc q.—8 ἑμπόνων 


DE, ευτόνων v.—^ ἔχοι q.—! μὲν om AGTIDKg et pr t.—k κωλυόµενα € et pr E. 
—l αὐξάνεσθαι $.—7 ταῦτα 9m.—^ éríóns Alléqmt: ὀτίθεις s.—9 μετὰ ταύτην 
Aem et, qui postponit ἀστρονομία», 9.—9 αὔξην v, αὔξησιν Κ.---ᾱ eb ner. ABROR 


πρὸς ἅπαντα] His omnibus contra ταύτην. Ast. 
nitentibus s. his omnibus invitis crescunt — vyeAolws Axe] Bas. 3. γελοῖσε, Ast. 
per amorem, quo studiosos capiunt. Fi- ^ per 1 µετείη. — Bas. 1. δἱ3. µε- 
einus vertit, tamen vi gratie cujusdam — Telp. 
valent.—]n sequentibus ταῦτα (sic Cod. σὺ μετόρχει Sic Cod. Reg. et Monac. 
Monac. Vulgo αὐτὰ) φανῆναι, desidero nisi quod µετέρχῃ exhibent. Vulgo evp- 
οὕτω, quod Ficinus expressit : neque mi- µοτέρχῃ- Bensus est, ea ratione, qwa tu 
rum, st hatc ifa apparuerint. Asr. eam tractas (ut pereAGei» τὸν λόγον 
pev αὐτὴν]. Int. ér(0ts. Bas. 2. μετὰ | Phied. p. 875. Fisch.) e. consideras. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. "T 


Bánn παρὰ σαυτῷ 9» ἔστι' αιδυνεύεις' γὰρ καὶ si τις 
ἐν ὀροφῇ ποικίλµατα -Φεώμνος ἀνακύπτων | καταμανθάνο" 
σε ἡγεῆσόαι & ὧν αὐτὸν) Jot" &AX οὐκ. ; ὄμμασω Dogs, 
ἴσως οὖν καλὼς mysi yo à εὐηθικῶς. ἐγὼ γὰρ αὖ ου Qv- 
"ur i ὤλλο τι ομίσαι ὄνω ποιοῦν ψυχη» βλέπειν μάθημα 
5 ἐκεῖνο ὃ ἂν περὶ v0 Oy τε ᾗ καὶ τὸ . ἀδρατονῦ d ἑάν τὸ" vig 
dro xt xn p κάτω συμμεμυκὼς' τούτων; σι pala 
$a» à ἄνω σου κεχηνὼς ὁτιοῦν τῶν αἰσθητῶν 1 iriy uer patre 
diosa, οὔτε μαθεῖν ἄν ποτέὰ δημι αυσὸν, ὀπιστήμην γὰρ 
οὐδὲν & d^ di τῶν τοιούτων, οὖτε ἄνω ἄλλα: κάτω GUTOU 
λέσειν τὴν ψυχήν, xa» ἓξ ὁ ὑπτίας νέων" εν y 5n ἓν θαλάν- 
7 μανθάνη. [S. 11. Δίκην, ἔφη, έχω ὀρθῶς γάρ µοι 
ὀπέσληξαως. ἀλλὰ πῶς δὴ $ άλεγες δεῖν a ἀστρονομίων parta 
"uy & & νῦν µανθάνουσω, si μέλλον" ὠφελίμως πρὸς 
& λέγομινὶ µαθήσεσθαι; Ωδε, ἦν ὃ) ἐγώ. ταῦτα μὲν τὰ 


qvem : he ribi d s.—! δῆλον εἶναι $.—5 J Πκ et corr A.—t καωδυνεύει t— 
* καταμανθάνει H, καταλαμβάνει T. —' αυτὴν K.—" νοήσει Κυ et corr 9, νοεῦ τι 
M: νοήσει *5.—* ἡγεῖ D.—! ὁρατὸν Κ.--- dày δέ v.—* ᾗ ἑάν τε &.—^ μεμυκὼς 
t, νενευκὼς cort ΘΞ.---ὁ τούτων...ἐπιχειρῇ µανθάνειν q, εἰ δέ τις αἰσθητῶν πέρι µα»- 


brew ἐπιχειρεῖ , τῶν αἰσθητῶν τι ἐπιχειρῷ µανθάνειν GIIDK, τῶν αἰσθητῶν ἐπι- 


j Te 


νο/σαν] Videndum annon scribendum 
sit roei», ut sequitur θεωρεῖν. STEPH. 

ver] Heind. ad Thest. ῥ. 83. 

scribi jubebat ποιεῖν; sed νοµίδειν fre- 

quenter cum participio loco infinitivi con- 

jusgitur, ut Xenoph. Anabees. vi. 6. 13. 

e, ὃν ἐμὲ ἀποκτείνῃι---ἀγαθὸν ἄπο- 

De Lacedemontor. Republ. i. $. 

e n τοῦτο συμφέρον τῷ εὐγορίᾳ νοµίξων. 


σὺν τοιοῦτον] Sic Cod. Monac. Vulgo 
φῶν γοιούτων. Ficinus quoque: ^ Scien- 
tiam enim adipisci kunc nego. . 
smutandam esse in ρέον, id est πο- 
Pm: neque etiam exponendum νέων, 
hebitans: (ut quidam tamen vertit, Λα- 
bitens in terra, aut mari: quum pro 
habitare non dicatur νέοι», sed. ναίειν: 
boc sutem omnino poeticum sit) sed 
wefuxs, quum hec sit vocis hujus signi- 
ficatio, Sed tamen ne Fic. quidem, (quod 
miror) illam significationem ei dedit: 
qui locum bunc ita vertit, Quod siquis 
sursum inhians, nunquam conversus de- 


μαρθάνευν v, τῶν αἰσθητῶν ἐπιχειρῷ 


χει €.—! τὸν τοιοῦτον Hémrt.—5 οὔτε v. 


τι µανθάνειν $5, —4 πότε om t.— 
valev Ot, νεῶν DK, μὲν Am, jd» 


orsum, sensibile aliquid percipere etwdet, 
discere i nequaquam assero 
tiam enim adipisci hunc. nego, "t eus Qus 
animum non sursum sed deorsum aspicere 
censeo : etiemsi resupinus in terre lit- 
tore vel maris c&quore jacens quicquam 
it. Ότερμ. 

ἐξ ὑπτίας νέων] Ab urinatorum arte 
petitum est (ut Pheedr. c. 47. ubi vid. 
mot. p. 357. Cf. Pollux vil 138. p. 
787.) proverbium, quo perversa rei trae- 
tatio ac considerato significatar. Ἐξ 
ῥπτίας νέων nihil aliud est nisi supisus. 
Asr. 

$. 11. δίκην ἔχω] Panam subeo. ΔΙ- 
κην Exe, i. q. ὑπέχοι», ost penam sub- 
ire, ut κά Anabas, ii. 6. 11. 18. 


pom 
Est aliter quam, alia me- 

«edis s ischer. ad Weller. t. iii. p. ii. 
269. Asr. 

μέλλοιεν] Ficinus videtur uéAAoqev 
legisse, quod placet; sic enim vertit, si 
Que nobis cognitio sit ad ea, qua dici- 
mus, profutura. Λατ. 


ut. i. 954. 





78 


$» τῷ οὐρωνῷ ποιχίλµατα, 


ΠΔΑΤΩΝΟΣ 


9 "d , e ^n ΄ 
ἔχει περ εν 6ρατω πιποαιλ- 


X ^s ’ f^. , 
ται, κάλλιστα μὲν ἡγεῖσθαι καὶ ἀκριβέστατα τὼν τοιου- 


Tay" ἔχει, τῶν δὲ ἀληθινῶν) 


.ω i] Ν «v 
πολὺ ἔνδεῖ, ἃςὶ τὸ Oy τάχος 


καὶ 5 οὖσα (βραδυτης ἐν τῷ ἀληθιῷ ἀριθμῷ καὶ πᾶσι 


^ 3, / / / 
σοῖς ἄληθεσι σχήµασι φοράς 
N09? 7 / «a N 
τα ενογσα φερει. α δη λογῳ 
δ᾽ οὗ. ἢ συ oiti5 Ουδαμώς, 


TÉ πρὸς ὤλληλα φίρέται xci 
μὶν καὺ διανοίᾳ ληστά, ὀψει 
ἔφη. Οὐκοῦν, εἶπον, τῇ περὶ 


τὸν οὐρανὸν ποικιλία παραδείγµασι χρηστίον τῆς προς 
ἐχεῖνα µαθήσεως ἕνεχα, ὁμοίως ὡς περ ἂν εἴ τις ἐντύχοι" 
€ * / ή 4 - 9 / 

ὑπὸ Δαιδώλου ἤ τος ἄλλου δημιουργοῦὺ ? γραφίως δια- 
Φερόντως γεγραμµένοις καὶ ἐκπεπονηµένοις διαγράµµασυ. 
ἠγήσαιτο γὰρ ἂν πού τις ὄμπειρος γεωμετρίας, δὼν vd 
σοιαῦτα, κάλλιστα" μὲν ἔχει ἀπεργασία, γελοῖον μὴν" 
ἐσισκοχέῖν ταῦτα} σπουδη. ὡς σὴν ἀλήθειαν ἓν αὐτοῖς λη- 


/ *« 
11. 530. Aj'ópusyoy? ἴσων 7 διπλασίων 


Tí ὃδ) οὗ. μέλλει γελοῖον 


$.—! αρὸς K.—k µέλλοι m.—) λέγοιμεν $.—9 τῷ om m.—* obpa»é 


Αλ » 4 ’ 
y αλλης τωος συµ[υετριας. 
εἶναι ἔφη. Ta? ὄντι δὴ: 


K.—? τὸν 


τοιοῦτον $m.—P τὸν δὲ ἀληθινὸν Φ.--ᾱ ὃ ο.---ἵ λεπτά Φ.---' οὐδαμῶς ἔφη AeTIeD 
Kmt, om q: οὐδαμῶς y ἔφη *s.—! παραδείγµασι AGSTIDKqem : παραδείγματι s. 


— li ἐντύχη ιτ" κ 


és 


άλλιστον $.—*" ἀπεργασίαν v.—* μὴν AGTIGDEQt εἰ γρ H. μὲν 
em : μέντοι s.—J αὐτὰ GIIDKqet et γρ H.—* σπουδῆ om Gt, pto *yp babet Ε.--- 
σθαι 


* spós Θ, πρὸ: TIDK, spbs τὸ t.—b ληψομενον TII, ληφόμενον ὃ 0.--5 ob om t.— 


ἐν ὀρατφ] Cod. Reg. ἐν οὗρανῷ; viti- 
os& praecedentis repetitio. Ceterum ad 
ἡγεῖσθαι int. λέγω Beiv, et ad TG» τοιού- 
τω» suppl. ἐν ὁρατῷ ὕντων. Asr. 

pàs] Admodum offendunt hec, 


qom, qu o cum precedentibus co- 
b&reant, difficile est dictu. Primum 
enim, si &s—$opàs ad ens τῶν 


ἀληθωῶν traxeris (et nihil aliud est, quo 
referri possit), ad T. ἀληθινῶν ex sequen- 
tibus Δε φορὰς supplendum erit φορῶν, 
quod durum et peue intolerabile esset ; 
sensus enim τῶν ἀληθυνῶν neutrum esse 
clamat. Altera accedit difficultas : quo- 
modo τὸ τάχος et ἡ BpaBvris (vulgo scri- 
bitur βραδύτηε; vid. Eustath. Iliad. Ἡ. 
589. 19. Boiseonad. ad Philostrat. p. 
835. et Bast. Epist. Critic. p. 240.) dici 
possunt φοράς Te wpbs ἄλληλα φέρεσθαι 
et τὰ ἑνόντα (quanam in celeritate et 
tarditate νυν jew ^ Manifewum 
est, v Qopás τε πρὸς ἄληλλα $ 

καὶ M dria Φέρει non. ad celeritatem 


om mt.—* τὸ τῷ t, τὸν τῶ q.— δὲ Φ.---ἔ ὕντα ἦν δ ἐγὼ 9.—» οὐκ,..πεί- 


et tarditatem, sed ad ipsa sidera esse re- 
ferenda. Ni fallor, hoc vel simili modo 
scribendum est: ὧν Tb ὃν τάχος καὶ éá 
οὖσα Bpalvrhs καὶ ἐν τῷ ἀληθινϕ ἀριθμῷ 
—$épe: quorum (τῶν ἀληθινῶν) vera 
est celeritas veraque tarditas (talis, qua- 
lis esse debet), e£ qua in vero numere 
verisque figuris ad se invicem feruntur 
eaque, que complectuntur, ferunt, Καὶ 
pro καὶ à, p ὧν», positum est, ut 
centies alibi, v. Docker. ad Thucyd. viii, 
73. Wesseling. ad Diod. Sicul. xv. 25. 
t. ii. p. 277.  Oblitterato καὶ post Bpa- 
δυτὰς et verbis in unam orationem con- 
tractis, $opàs pro voce principali hahe- 
batur; quocirca d» mutabatur in &s— 
Mox ἃ est ea qua. Asr. 
Peng sri Ald. Bas. 1. 2. et Cod. 

g. παραδείγµασι. AST. 

αρὸτ ἐκεῖνα µαθήσεωε] αρὸς est 4; 
de, ralione, genitivi circumlocutio; vid. 
Fischer. ad Weller. t. iii. p. ii. p. 260. 
303. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 79 


φ 9 *»» ^» * b ν » i ? 
ἀστρονομικόν, ἣν à iyw, ovra! ουκ oisi ταυτον' πείσεσθαι ε.α. i. 385. 
sic σὰς τῶν ἄστρων Φφορᾶς ἀποβλέποντα; YOLLISTY páx, ὧν 
οἷόν τε κάλλιστα σὰ σοιαυτα ὄργα συστήσασθαι οὕτω 
ξυνεστάναι σῷ τοῦ οὐρανοῦ δημιουργῷ αὐτόν σε καὶ τὰ δν 
αὐτῷ. Tir » Ρυνσὸς πρὸς ἡμέραν ξυμμετρίαν καί τούτων 
πρὸς μηνα καὶ ps πρὸς δνιαυτον xai E ἄλλων ' ἄστρων 
πρός T$ Tavra, xci αρὸς ὤλληλα, ουκ ἄτοπον, of, ἡγήσι- 
σαι τὸν νοµίζοντα γήγνεσθαί γε ταῦτα isi ὡσαύτως 
καὶ οὐδαμῇ οὐδὲν mapu A orti, σώμά σε $ χοτα xci 
ὀρώμνα, καὶ" ζπτεν cavi τρόπῳ τὴν ἀλήθειαν αυτών 
An [sir ; Ἐμοὶ ovr δοκεῖ, ἔφη σου or &XoUoyr;.P IHec- 
βλήµασιν ἆ ἄρ, ἦν δε ἔγω, χβώμνοι ὥς περ γεωριεσρίαν, οἵ- 
τω καὶ ἀσερονομέων páripuer- τὰ δ) iv σῷ οὐρανῷ ἑάσομιῳ," 
si μέλλομον' ὄντως ἀστρονομίας μεταλαριβόνοντες χρήσι- 
po» τὸ φύσει φεόνιμον ἐν τῇ ux 14 ᾿ ἀχρήστου' q'0/30819. 
"H πολλασλάσιο, ἔφη, τὸ ἔργον 7 as νυν ' ἀστρονομεῖται 
αροστάτσεις. Οἶμαι δε ys. sro», καὶ TGAAO κατὼ τὸν 
αὐτὸν τρόπον" προστάξειν ἡμᾶς, τάν τι ἡμῶν ὡς νομοθετὼν 
ὄφελος” 3 

Αλλά γὰρ τί ὄχεις ὑπομνῆσα, τῶν προσηκόντων pane 
μάτων; Ovx Mx, ἔφη” νυν y οὑτωσί. Ου μην" ἓν t. i, 386. 
ἀλλὰ αλείω, ἦν δ᾽ ἔγω, sis) φαρέχεται ἡ φορά, ὡς S'ya- 


σουσθαι om Γ.--- ταυτὸ TI, αὐτὸ G.— πήσεσθαι K.—Àl οἵει «l τα I1.—9 ἡγήσεσθαι 
qU.—? καὶ ante ζητεῦ om v.—^? αὐτῷ t.—P ἀκούοντος Ἱς.---ᾱ ἑάσωμεν ὈΚΟΤ.--- 


* µέλλοιµεν Gt et corr II, µέλλοντες Π]ι--- αρὸς v. —t ἀρχῆν τοῦ 8, ἀρχῆς τω t, 
ἀρχῆς Kq.—* λόγον H.—" ὄφελοι ὧε 29μοθ. Ot.—" ἔχω ἔφη ΑΘΗΠΦΙΤΠΙ, ἔγωγ 


τῷ ὄντι δὴ] Cod. Monac. δέ. Ficinus: 
idem quoque facturum puta verum astro- 
wemum. Mox vice οὕτω Ald. Bas. 1. 
et 3. οὗ τῷ. Asr. 

οὐκ, ἄτοπον, οἵει, ἠγήσεται] | Sic dis- 
tinzi: ordo verborum est: οὐκ οἴει, ἡγή- 
σεται ὥτοπον (εἶναι) τὸν ντι ταῦτα 
àel ὡσαύτων ἄτοπον ἡγή- 
ceres) Uprei» 7. ἀλήθειαν ira» λαβεὺ. 

8T. 

ἑάσομεν] Ald. Bas. 1. et Cod. Reg. 
ἑάσωμεν. Mox Cod. Mon. er, 
vitiose. Asr. 

wpocrdcoew] Veteris Atticismi for- 
mam pro προστάττειε e Cod. Regio re- 
posuimus, Asr. 


οὐκ ἔχω γε νῦν Υ] Cod. Reg. y 
post ἔχω quam ante oóroc! omittit. Du- 
plez γὲ s&pius invenitur apud Tragicoe 
et Platonem, ut Polit. iii. p. 389. D. éd» 
Ύε---ἑπί γε λόγψ ἔργα τελῆται. Phiredr. 
ο. 19. καΐτοι γε ᾧμην "ye μεσοῦν αὐτόν. 
Vid. Valckenar. ad Eurip. Phoniss. 557. 
Heind. ad Euthydem. p. $19. et Lobeck. 
ad Sophocl. Aj. $08. Scilicet prius γὲ 
est affirmativum, quocirca in responsione 
usurpari solet (v. Boissonad. ad Philo- 
strat. p. $06.), alterum vero limitat: 
saltem, quidem (v. Valcken. |. c.) Hinc 
γὲ cum ve ^ ]. est fortior negatio, seu- 
(iquam. 

εἴδη] ord. Monac. iff», solemnis per- 





80 


ΠΛλΑΤΩΟΝΟΣ 


μαι. τὰ pár οὖν αάντα ἴσως, ὃς τις σοφός, ai] simi & 


ài xci npáv προφανή, δύο. 


$yo, ἀντίστροφον αὐτοῦ. 


αρὸς ἀστρονομίαν ὄμματα z erm, ag" 
? 


Ποῖα δή: Πρὸς τούτω! ἦν δ᾽ 


Το 2010) ; Κμδυνεύει, i εφ»ν, ex 


αρὸς ἐναρμόνιον 


φορὰν ώτα 0,390, sai αὗται ἀλλήλων ἀδελφαί Tip 


αἱ ἀπιστημα εἶναι» ὡς o σε Πυθαγόρειοί Qao: καὶ 
npaic, ὦ Γλαύκο», συγχροῦριεν. 3 πώς ποιοῦμεν 


d 


Οὔ- 


σως, Qa. [8. 19.] Οὐκοῦν, 3 ἦν ὃ ἔγα, erus πολὺ τὸ 
ἔργον, ἐκείνων πευσόμεθα quc λέγουσι vigi αὐτῶν καὶ $i 
σι ὤλλο πρὸς τούτοις" ἡμες δὲ παρὰ πάντα ταῦτα" Φφυ- 


A Eo σὃ ἡμέτερον. 


Ποιον; 


Μή ποτό αὐτῶν τι 


ἀτελὲς ἀπιχειρῶσιν ἡμῶν parve οὓς θρίψομεν, καὶ οὐκ 
ἐξῆκον à εκεῖσε ἀεὶ οἱ πάντα δεῖ" ἀφήκει, oio d. ἄρτι περὶ σης 
ἀσεροομίας ἐλάγομεν. " οὐκ οἶσθ' ὅτι καὶ περὶ ἁρμονίας 


/ 
n, 531. $T&poy τοιοῦσον ποιοῦσι; τὼς γὰρ ἀχουομένας αὖ συμφω- 


€ 
s.—* µόνον m.—! ἤδη vm.—3 τοῦτο Θ, τοῦτο tt.—? οὕτω 
ele» E ὑμεῖς H.—9 ποιῶμεν Ἐν.-- πάντα ταῦτα ABeqvm : 


ταῦτα πάντα s, —f φυλάξωμον H, φυλάξωμεν c.—5 7 r.— δὲ Hn.—! τοιοῦτο Φ. 


mutatio. Απ. 

πρὸς τούτφ] Int. ἀστρονομικῷ εἴδει: 
preter astronomicum motus ($opàs) ge- 
nus alterum dicere possum ex altera parte 
ipsi respondens. De voce ἁντίστροφος 
supra exposuimus, Αοτ. 

al ἐπιστῆμαι] Sententia erat nobilis- 
sima Pythagoreorum, Inusicam esse co- 
lestis harmoniss imitationem. — Cicero in 
Somn. Scipionis : * illi autem octo cursus, 
in quibus eadem vis est duorum, septem 
efficiunt distinctos intervallis sonos, qui 
numerus rerum omnium fere modus est : 
quod docti homines nervis imitati atque 
cantibus, aperuerunt sibi reditum in hunc 
locum. Cf. Censorin. de Die Natal. c. 
13. ubi cf. Lindenbrogio p. $8. laudata. 
Mnndum i ad harmoniam canere 
(Plat. Cratyl. 405. D. Aristot. de Cel. 
i. 9, Cicer. de Nat. Deor. iii. 11. Plin. 
Hist. Nat. ii. 29. Sext. Empir. adv. Mu- 
sic. vi. 6. 80. Ptolem. Harmonic. iii. 8. 
Cbalcid. p. 156.) Py reorum erat 
decretum. Vid. Gesner. ad Orpb. Hymn. 
xxxiv. 17. p. 296. ed. Herm. Asr. 

$. 12. μή ποτ) αἰτῶν τι] Laudat Euseb. 


Prep. Evang. xiv. 18. p. 746. D. ubi 
πάντας et ἀνήκειν scriptum reperitur. 
Deiude $ pro ᾗ scripsimus, sensu posta- 
lante et Ficino suadente, ut qui verterit, 
an ignoras. Aer. 

ἀφήκειυ] Apud Eusebium legitur àrfá- 
κει, quinetiam πάντας pro Sed 
ἂνήκειν quidem recipi potest, at | rdrras 
non item. ΘΤΕΡΗ. 

πονοῦσι] Apud eundem legitur ποι- 
obsi, sicut et in preced. editionibus : 
sed minime dubium est quin πονοῦσι, 
lectio sit genuina: quam et Fic. sequi- 
tur, in his verbis, irrito labore, quem- 
admodum aatronomi, tempus conterunt. 
Sepe sutem hic error occurrit, verbi 
ποιεῖν pro πονεῖν positi. Sed hic occa 
sionem errandi prebere librario potuit et 
verbum idem ποιοῦσι, quod 
verbis interjectis preecedit. Ceterum ne terum ne 
hoc quidem omittendum est, pro derpo- 
Ρόμοι in quodam vet. libro legi ἀστρολό- 
γοι. Όταρη. 

πονοῦσι] Hoc Stephano debemus. Sic 
de Legg. v a5. . B. µάταιος---ὁ πόνος καὶ 

s. AsT 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 81 


ρίας xai QUoyryoug ἀλλήλοις να μιετροῦντες" ἀνήνυται de 
περ οἱ ἀσσρονόμοι, πονοῦσιω."' — N3 τοὺς θεούς, ἔφη, καὶ 
ελοίως" γε, συκνώματ᾽ ὤττα ὀνομάζοντες καὶ παραβάλ- 
Aorr&g τὼ aru, oio» ἐκ γειτόνων Φωνὴν θηρευόµιενοι, οἱ μιὲν 
Qai» ἔτι κατακούειν ἓν µέσῳ τινὼ ἡχὴν καὶ σμιικρότατον 
εἶναι τοῦτο διάστηµα ὃν µεσρητέον, οἱ δὲ ἀμφισβητοῦντες 
&x ὅμοιον ἤδη φθεγγομένωνὶ ἀμιφότεροι ὦτα σοῦ νοῦ προ- 
στησάµενο.ῖ Σὺ μὲν, ἦν ὃ᾽ ἔγω, τοὺς γβηστοὺς λέγεις τοὺς 
ταῖς χορδαῖς πράγματα παρέχοντας καὶ [βασανίζοντας, 
íTi τῶν χολλόπων" στρεβλοῦντας. ἵνα δὲ μὴ μµακροτίρα ἡ 
εἰκὼν γίγνηται αλήκτρῳ τε πληγῶν γιγνοµένων xol κατη- 
γορίας "río, καὶ ἐξαρνήσεως καὶ ἁλαζονείας χορδῶν, παύ- 
9µαι τῆς εἰχόνος καὶ 0D Qua τούτους λέγειν, ἀλλ᾽ ἐκείνους 
οὓς ἔφαμιον' νῦν δη" περὶ ἁρμονίας ἐρήσεσθαι." ταυτὸν γὰρ 
ποιουσι τοῖς ἐν τῇ ἀστρονομία: τοὺς γὰρ ἓν ταύταις ταῖς" 
συμφωνίαις ταῖς ἀκουομιέναις ἀριθμοὺς T ποῦσο, ἀλλ ουκ 
ες αροθλήματα ἀνίασι," ἐπισκοπεῖν σίνες ξύμφωνοι ἀριθ- 


ην 

—À μετροῦντει .—1 ἂνονητα υ.--- ποιοῦσι KDKqt.—? γελοῖά v.—^ ὅτι K, om v. 
—P és 6r.—4 φθεγγόµενον Em.—  wponaduero: 0.—5 καλλόκωρ t.—^ φαμὲν v.— 
* δὲ q.—"* ἐρήσεσθαι ΑΘΕΠΦητ et corr m: αἱρήσεσθαι s.—" ais om q.—5 ἀνιᾶ- 


hantque et claviculis e& contor- 


Sont fre (v. 
quent. Sed στρεβλούντας ἐπὶ v. κολλ, 


Gellü Noct. lic i. 11. v. 1.) i. e. fre- 


quentes chordarum pulsationes soni ος» 
periendi causa. Asr. 
ἁμφότεροι] Hic vero videndum an Eu- 
sebians lectioni assentiri debeamus : ea 
antem est ἀμφότερα, pro &jupórepot, quod 
hic habemus. Primo quidem certe: aspectu 
possit ἀμφότερα, ut jungatur cum 
: sed quum de duobus bominum ge- 
neribus (ut ita dicam) verba fecerit (dixit 
enim, οἱ μὲν φασὶν ἔτι κατακούειν etc. 
οἱ δὲ, ἀμφισβητοῦντες etc.) magis placet 
ἀμφότεροι, SrEPH. 
βασανίζοντας] Apud eundem post βα- 
σανίζοντας non est ypostigme ; Jungitur 
enim com sequentibus; et ante στρε- 
βλοῦντας est particula καί; hoc modo, 
καὶ βασαρίζοντας ἐπὶ κολλόπων καὶ στρε- 
βλοῦντας. SrzPB. 
στρεβλοῦντας] Eusebius καὶ ante στρε- 
βλοῦντας legit, quod, si adjiciendum 
esset, certe ante ἐπ) τῶν κολλόπαν poui 
deberet, ut Ficinus videtur legisse ver- 
tens, qui chordas jugiter vexent exami- 


Plat. Vor. VII. 


participio βασανίζοντας appositum est 
explicationis causa ; significat enim hoe, 
quo τὸ βασανίζει efficitur. Asr. 
λέγειν] Est intelligere: non hos (mu- 
Sicos empiricos) me intelligere dico, sed 
illos (harmonis vere peritos). De ot- 
ganicorum et harmopicorum, qui di- 
cebantur, differentia vid. Bulliald. ad 
Theon. Smyrn. p. 202. Asr. 
αἱρήσεσθαι] Apud Eusebium legitur 


ΒΤΕΡΗ. 

ἐρήσεσθαι] Hoc Codici Monac. debe- 
τους i αι, respiciuntur enim 
verba illa in precedentibus: «evo, 
πῶτ λέγουσι περὶ αὐτῶν. Νες aliter Fi- 
cínus legit, qui vertit: sed illos potius, 
ut de harmonia dicant, rogandos.—In 
sequentibus ravrb» γὰρ ποιοῦσι sabjec- 
tum, quod dicitur, est οὗτοι, e priegresso 
Tobrovs petendum. Asr. . 
A ἐπισκοπεῦ] Int. ὅστε, «t perepiciant. 

8T. * 


L 


ttr. i. 367. 


82 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μοὶ καὶ τίνες oU, καὶ διὰ τί ἑκάτερι. Δαιμόνον γάρ, 

» e" / , Y * ^Y 5 ^ 

ἔφη, πρᾶγμα λέγει. Ἀρήσιμον μὲν οὔν, zy δ᾽ Soa, πρὸς 
Y - ” x 


Y?) TOU χαλοὺ τε xai ἀγαθου ζήσησῳ, ἄλλως 0i 


τα- 


διωκόµιενον ὤχρηστον. — Eixóg y, ἔφη." Όἶμαι δὲ y, ἂν 

δ᾽ ἐγώ, καὶ ἡ τούτων φάντων ὧν διεληλύθαμεν μέθοδος τὰν 
N23 NN 9) / / να M , 

μεν επί τὴν ἀλλήλων χομωνίαν ἀφίπηται καὶ ζυγγινειαν, 

καὶ ζυλλογισθη" σαῦτα 7 ἐστὶν ἀλλήλοις oixtim, Qipur 

v; αὐτῶν sig ἆ [βουλόμεθα τὴν αραγµατείαν καὶ οὐκ 


. 2! ^s , Ν , » ^ 
ἀνόνητα πονεῖσθαι, si δὲ µη, ἄνονητα. 


Κα; ἐγώ, ἔφη, 


οὕτω μαντεύομαι ἀλλὰ πάµπολυ ἴἔργον λέγες, ὦ Σ9- 
κρατες. Του προοϊμέου, ὧν P ἐγώ, ; τίνος λέγει» 5 οὐκ 
ἴσμεν OTI πάντα" ταῦτα αροοίμιά ἔστιω αὐτοῦ του νόµου 
ὃν δεῖ μαθεῶ; οὐ γάρ που δοκοῦσί γέ σοι οἱ ταῦτα 
δενο) διαλεκτικοὶ εἶναι. — Oo. μὰ τὸν Ala ἔφη, εἰ μὴ 


µάλα yl τυες ὀλίφοι ὧν ἐγὼ ἐντενύχηκα." 


"AAA ἠδη 


κα M wy ^v 8 ’ 
εὐπον, μὴ. δυνατοί. σωες ὄντες" δοῦναί v& καὶ ἀποδίζασ- 


qw K—! τι 0,— δ ἔφη Κ.---- συλλογισθή ς.---ὃ 8 q.—* καὶ om o, —4 πάντα om 


es 
OKr.—? που 0, πω (m.—f οἱ ταῦτα δεινοὶ ATévm, els ταῦτα Bemol DK, οἱ els 
ταῦτα Berol ᾳ, οὗ ταῦτα Berol Ot : ταῦτα δεινοὶ οἱ *c.—6 B0 em.—» 
Gr.—! ἀλλὰ δὴ ο, ἀλλ’ οἵει q.—À οἱ μὴ A6, εἶ μὲ υἴι.---} δυνασταί ᾳ.--- ὄντει om 


ταῦτα jJ] De hac pronominis relativi 
positione v. que ad Éhadr. p. 368. no- 
tavimus, Sequentia sic conastrue: τὴν 
πραγματεία» αὐτῶν φέρὲιν τι (ducere) ἐς 
& (ds ταῦτα, &) BovAóue0a.—M ox Bas. 
2. ποιεῖσθαι pro πονεῖσθαι. ΑΛετ. 
ἀνόνητα] Non necesse est ἀνόνητα, 
quod est ante πονεῖσθαι, mutare in ἀνή- 
ρντα: Quamvis precesserit ἀνήνντα πο- 
ροῦσι paulo supra, utrumque enim dici 
potest : multo tamen est usitatins &vfjvvra 
φονεῖν. STEPB, 
οὗ γάρπω 
Ficinus confürmat: mondwm enüm dia- 
lectici. Sensus est, * nondum exposui- 
mus tibique persuasimus, in bis (ravra 
. respicit philosophiam, tanquam commune 
omnium scientiarum vinculum : ἡ ἀλλή- 
λων κοσωνία καὶ ἐυγγένεια) intelligentes 
ease dialecticos. Cod. Monac. legit οἱ 
γαῦτα δευο) διαλεκτικοί; sed articulum 
ante διαλεκτιιοὶ sequentia, el μὴ µάλα 
*yé τινες ὀλίγοι cet. videntur postulare. 
Cod. Reg. «ls ταῦτα δεινοὶ exhibet: δεινὸς 
yero cum simplice accusativo amat con- 
strui. Λατ 
ἀλλὰ δ)] Sed tamen, at vero. Vulgo 


Sic Cod. Monac, quod Α 


&AA* 489, quod. sensum, si quid video, 
nullam habet. Socrates probaturus est, 
eam disciplinam, quie scientiarum nexum 
et communitatem perspiciat, esse dialec- 
ticam; et quum Glauco respondisset, 
admodum paucos se reperisse dialecti 

in hoc intelligentes, monet, fieri tamen 
non posse, ut uis illam assequatur in- 
telligentjam, nisi dialectice st itus 
(dior enim δοῦναί τε καὶ ἀποδέξασθαι 
est διαλέγεσθαι, v. Cratyl. 390. C. Sext. 
Empir. adv. Grammat. 1i. 6. 7. p. 289.) 


8T. 
οἱ μὴ δυνατοὶ ὄντει] E Cod. Monac. 
reponendum pro jj δυνατοί τινες, in quo 
Üvres desideramus, quum voci δινατοὶ 
junctum esse debeat subjectum, vus 
vero haud dubie ex pregressis huc irrep- 
sit, Sententia eat generalis, * Απ vero 
ii, qui rationem neque reddere neque 
accipere possunt, inquam tibi videntur 
intellecturi esse aliquid eorum, qua in- 
telligere ipsos debere contendimus?' E 
precedentibus ad εἴσοσθαι repetendum 
est δοκοῦσιε; hinc respondet Glauco : o08' 
αὖ τοῦτό γε, int. δοκεῖ uoi, Asr, 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 83 


, s. / ο” ή 
αι λόγον εἴσεσθαί ποτέ τι v Quy Od εἰδέναι; Ow 
yg w - P ^" 9 7 , Ld 
αὖ, ἔφη, τουτὸ γε. — OuUxovr, sivo», & Γλαύὐκων, οὗτος ἤδη ει. 532. 
» ο, » e ^7 "Ü o M à / / P 4 MI 
αυτός &cTI» ὁ νόμος ὃν τὸ διαλέγεσθαι aspaivei;? ὂν καὶ 
Ld 8 ^s 4 ^ » «a / 
Orr νοητον μιιμοῖτ 4 ἂν ἡ σῆς ὄψεως δύναμωις, Zw. ἔλέγοριεν 
X 9 y ρω ^s ή 
αρος αὐτὰ ἤδη τὰ ζδα ἐπιχειρεῖν ἀποβλέπειν καὶ πρὸς 
3 EE LÁ x ο” 4 M N 
αυτα ἄστρω σε καὶ τελευταῖον δὴ προς αυτον σὸν ἥλιον. 
et NV UO ^s 2 ^ 3 es 
ούτω καὶ ὅταν τις τῷ διαλέγεσθαι brings, ἄνευ πασών 
^» ” a 
vay αἱσθήσεων διὰ τοῦ λόγου iw αὐτὸ ὃ ἔστι ἔκαστον' 
9 e N ig 5 d 4 *À * Navy 9 * » eet 
θρµά καὶ μη” ἀποστῆ πρὶν ἂν auTO 0 ἔστι ἆγαθον αυτῇ 
^s ^e e^t md / ' 
vof. λάβη," ἐπ᾽ αυτῷ  γίγνεται τῷ vOU νοητοῦ τέλει, ὥς 
3 ^ rd ^e ^ -” 
περ ἐκεῖνος τότε (wi τῷ τοῦ. ὁρατοὺ. ἸΠαντάπασι μὲν vu. 1. 859. 
4 w T; i d y , à M / M , 
ου», έφη. 4 0095 OU διαλεαχτικήην ταυτην σην πορείαν 
"^e y d 
καλεῖς Τί piv; [S. 19.] 'H δὲ ys, ἦν 0' ἔγω, λύσις 
N .» ev ^s t. 
γε &rO τῶν δεσμῶν καὶ µεταστροφὴ ἀπὸ τῶν σκιῶν ri TO 
8 ^ ^v Aj [JE 
εἴδνλα καὶ τὸ φώς καὶ ix τοῦ κατωγείου εἰς τὸν ἥλιον 
» 7 A? — M x M - 7 Ν M A 
ἐπάνοδος, καὶ $xsi πρὸς pA» τὰ ζῶά τε καὶ φυτὰ καὶ τὸ 
e ο 6 ^ * ?g » à ^a ’ bl ài A 0 
του ἡλίου Qwc Sx" ἀδυναμίᾳ" βλέπεω, πρὸς δὲ τὰ ἓν 
6 / 9 Ld b ài 4 ΄ ο. 
ὕδασι φαντάσματα, ἐνταῦθα. di προς Φαντάσματα θέῖα 
$.—? Bei» om pr K.—* ὁ s.—»P «e 


t €: ceteri παραινεῖ: περαΐνω» ς.---ᾱ καραι 


T 9.—' ἕκαστον om 4m.—* καὶ μὴ AOBIIDKqmt, καὶ ἣν μὴ 8, καὶ ei μὲ 0: κα) 
dà» μὸ $.—! αὖ τῇ K, αὑτῆ τῇ Hq.—* λάβοι B. post λάβῃ omisi τότε δ) cum AGII 
€DKqmr.—" abr) Θ, αὐτοῦ q.—" τῷ om GEémt.—* τοῦ om pr A.— τί δὲ ---- 
3 ἔστιν Ε, om e.—5 δυναµία pr B, ἀδυναμίαν ο.---Ὁ ἐνταῦθα...φαντάσµατα om AGI 


εἴσεσθαι] Videri posset deesse aliquod 
verbum, nisi repeteretur δοκοῦσι ex pra- 
cedent, cum εἴσεσθαι. SrzPn. 

ὃν τὸ διαλέγεσθαι παραινεῖ] Sic Cod. 
Reg. et Monac. Vulgo ὁ τὸ διαλέγεσθαι 

: λαο ipsa lex est, quam dia- 
lectica jubet s. prescribit, sc. robs μὴ 
δυνατοὺς ὄντας δοῦναί τε καὶ ο γη 
λόγον, µήποτε εἴσεσθαί τι, ὧν δεῖ εἰδέναι. 
— Mox ὁρμᾶν pro ὅρμά scripsimus. Pro 
αὐτῷ RA τν quod E Pas. de recepi- 
nus, . et Bas. 1. B, b. j 
exhibent. Asr. τν Staph. τή 

τότε δ)]  Onmittant ea Cod. Reg. et 
Monac. Ficinus vero : tunc demum—as- 
eendit. Απτ. 

6. 13. BAérew] Puto deesse voculam 
μὴ ante verbum βλέπει. Paulo post 
antem male à » pro 
γὴν in ed. editionibus. Ότερπ. qui 
sic 1 Not. * Non dubior est qnin depra- 
vaius sit bic locos; quem etiam in iis 


qum margini adscripsl, aliqua ex parte 
restituere conatus sum, Postea autem 
hanc ejus expositionem inveni, Et illic 
quidem visus ad animalia, et plantas, et 
solis lumen : ín videndi vero debilitate, 
ad spectra ἐν aquis: eique expositioni 
subjunctam banc lectionem, καὶ ἐκεῖ μὲν 
ὄψιε αρὸς τὰ ζῶά τε καὶ φυτὰ, καὶ τὸ τοῦ 
ἡλίου φῶςν' ἐπ) ἀδυναμίᾳ δὲ τοῦ βλέτει», 
αρὸε τὰ ἐν ὕδασι φαντάσματα. Ego au- 
tem legens μὴ) βλέπει», jungebam cum 
precedentibus, πρὸ: μὲν τὰ 6ῶά τε καὶ 
καὶ 7b τοῦ ἡλίου φῶςᾳ, t&nquam ὁπ) 
seorsum positum esset. Fic. 
vero locum hune ita vertit, Ibique ani- 
malium et. plantarum inspectio, solisque 
et siderum in aqua er imbecillitatem 
oculorum intuitus. Ex qua ejus inter- 
pretatione perspicimus genuinam lectio- 
nem incognitam illi fuisse." 
πρὸς δὲ τὰ ὕδασι φαντάσματα] Int. τὸ 
βλόπειν s. ἡ βλέφι:, quod eruendum ex 


84 


IIAATONOZ 


καὶ σκιὰς τῶν ὄντωβ, ἀλλ’ οὐκ εἰδώλων σκιὰς δι ἑτίρου 
σοιούτου Φωτὸς ὡς πρὸς ἥλιον κρίνειν ἀποσλιαζομίνας,--- 
φᾶσα αὕτη ἡ πραγματεία τῶν τεχνών dc^ διήλθοµεν ταύ- 
vn» ἔχει τὴν δύναμιν καὶ ἐπωαγωγὴνὶ τοῦ ελτίστου" ἐν 
yox? πρὸς τὴν τοῦ ἀρίστου &» τοῖς οὖσι θέων, ὥς qup vors 


/ A. / h 
vou σαφεστατον εν" σωµατι 


4 4 ^ / i 9 
προς τη» του Φανοτατου ἐν 


v9* σωματοειδεῖ τε καὶ ὁρατῷ vórp. Ero μέν, Qu, 
ἀποδέγομαι οὕτω. XO τοι πανσάσασί φέ µοι δοκεῖ χα- 
Asma, μὲν ἀποδέχεσθαι εἶναι, ἄλλον ὃ) αὖ τρόπον χαλεκὰ 
μὴ ἀποδέχεσθαι. ὅμως δί---οὐ γὰρ &» τῷ νῦν παρόντι 
µόνον ἁκουστία, ἀλλὰ καὶ αὖθις πολλάκις ἐπανιτίου--- 


ον / m » e "^71 

ταύτα Üsyric" ὄχειν ὡς νυν 
8 / 

au. 1. 860. γόμον iopu6y, καὶ διέλθωμεν «οὕτως ὣς περ TO TpoolpAOV 


/ 3 1 . 
λέγεται, iq αὐτὸν δὴ TOP 


διήλθοµεν. λέφε οὖν τίς ὁ τρόπος τῆς τοῦ διαλέγεσθαι 
- κά 
δυνάμεως, παὶ κατὰ ποῖα 059 εἴδηὶ διέστηκε, καὶ σίνες QU. 
e. 7 T N ^s 3 e » e s » δε v 
ὁδοί. αὗται γὰρ ἂν' ἤδη, ὡς ἔοιχεν, αἱ πρὸ αὐτὸ ὤγου- 


9 v» / ej 
σαι sity, οἱ ἄφικομωνῳ ὡς 
φέλος σῆς πορείας. 


σε 

νο ον 

Ουκέτ, Ἰν 
"v, ,? » ο Ν / 4 ^ | 

1.683. 0:06 T &cti^ ἀπολουθεῖν, 6zti TO  ἔμὸν οὐδεν ἄν προθυ- 


ὁδοῦ ἀνάταυλα ὧν Sin καὶ 
Q iyu, 9 φίλε Γλαύκο», 


, / / A 4 / 4 
µίας ἀπολίποι oU εἰκόνα ἂν ἔτι οὗ λέγομεν ἴδοι," 


αν 
eDEqvmt.—c ὃν τ.---ᾱ ἐπαγωγὴν H.—* βελτίστου...τοῦ om v.—Í θεοι: 0.—8 ἐν 
$arorárov om 6.—h^ σώμασιν ΦυῃΙ.---ἲ φανοτάτου ABIIéDKmt.—* τῷ add ΑΘΗ 
IIDKqumt.—! πολλάκις om 5.---ἵὉ θέντας (ut videtur) R.—» νῦν 6 K.—^? ἔλθωμεν 
AII$Dm.—P δὴ om er, post εἴδη ponit e,—4 ἤδη m.—' αἱ t.—* ἂν om m.—' αὑ- 


πει 
τὸν ΦΙΛ. οὗ v.—* el ο.---" ἀπολίποι Θυ: et pr ΑΠ : ἀπολείποι *s.—" (boss TI, beu 


precedentibus és ἀδυναμίᾳ (τοῦ) βλέκει». 


Cornarius ὄψις post. ἐκεῖ μὲν interpopit. 


"Exe: est dv τῷ καταγείφ, in antro, ubi 
nil nisi umbras imaginum videmus, ἐν. 
σαῦθα vero ost ἐν τῷ ἡλίῳ s. vita supe- 
riore, ubi imagines veri ac divini intue- 
mur. A! ἑτέρου τοιούτου φωτὸς, per si- 
milem lucem, h. e. per lucem, que, cum 
luce solis comparata, nibil aliud esse 
t nis umbra imaginis; namque sol 
ipse imago est vere lucis, h.e. boni; 
. igitur lumen, quod esset imago solis, 
umbra esset imaginis. Asr. 
πᾶσα αὕτη ἡ πραγματεία] Sc. ἡ λύσις, 
 μεταστροφὴ, ἡ ἐκάνοδοε καὶ ἡ βλέψις, 
60 spectat, ut animum nostrum a rerum 


terrestrium umbra ad simulacra veri ac 
divini extollat, et postremo sd ipsam veri 
bonique contemplationem evehat. Rec- 
fius tamen fortasse ante üga—tTpayua- 
veía haberet καί. Asr. 

TOU σαφεστάτον] Oculi, qui, ex aaro 
solutus, ipsam solis lucem, cujus umbram 
in epeluncis cidit, intueri discit.—Cod. 
Monac. exhibet ἐν τῇ juxj et Cod. Reg. 
ἐν TQ σωµατ. quod recepimus; vulgo 
articulus desideratur. Ald. Bas. 1. et 2. 
qarorárov, ut semper, exhibent, et paulo 
post Bas. 2. particulam và ante καὶ omit- 
tit, Asr. 

πό *y ἑμὸν] I, e. &yerye, Vid. Heind. 
ad Tbesgt. 6$. 49. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 85 
&AX αὐτὸ τὸ ἀληθίς, 0 γε δὴ" ἐμοῦ Φαίνεται εἰ ὃ) or 
σας” ἡ μή, ουκέτ' ὤξιον σοῦτο Bury (Certo. ἀλλ ὅτι 
pi 5 τοιοῦτόν' σι Ἰσχυριστέου. 5 γάρ: Ti pns 
Ουκοῦν καὶ ὅτι A του διαλέγεσθαι δύναρωις μόνη ὧν 
Qin ἑμσείρῳ ὄνσι ὧν μον δὴ διήλθοµεν, ἄλλη δὲ ουδα- 
μη. δυνατόν» Καὶ TOUT , ἔφη, ὦζιον Que yup, Τόδε 
γοῦν, »295 $a, οὐδεὶς ἡμῖν ἀμφισβητήσει" λέγουσω ὡς 
αὐτοῦ γε ἑκάστου eei, ὃ ἔστῳ ἕκαστον, οὐκ ἄλλη τις 
iri upii μέθοδος ὁδῷ περὶ παντὸς λαμβάνευ, ἀλλ αἱ 
"n ἄλλαι cai τέχναι 7 αρὸς δόξας ἀνθρώπων καὶ ἔπι- 
θυµίας siciy 3 προς γωέσεις σε καὶ συνθέσεις, 3 K νου 
σρὸς θεραπεία TOY Quopvan τε καὶ συντιθεµένων ἅπασαι 
σετράφαται αἱ δὲ Mora, ἃς τοῦ όντος 7 ἔφαμεν έσι- 
λαμβάνεσθαι, γεωμετρίαν"' σε καὶ τὰς ταύτῃ ἐπομένας, 
pepe ax ὀνειρώττουσι μὲν περὶ τὸ ὂν, ὕπαρ δὲ ἀδύνατον" 
αὐταῖς" isi», & ἕως ἂν ὑποθέσεσι χρώμεναι ταύτας -ἀπινή- 
TOUS. er, "i Ow quevon λόγον διδόναι αυτών. A γὰ 
YA μὲν ὃ μὴ οἶδε, τελευτὴ δὲ xai τὰ paratu ἐξ οὗ μη 
0106 | συμπίσλεκσαι) vic μηχανη e" τοιαύτην ὁμολογίαν 
mori ἐπιστήμην γενέσθαι; Οὐδεμία, 5 2 ὃ ος. Οὐκοῦν, 1 ἣν 
à' έχω, 7 διαλεκτικῇ μέθοδος μόνηϊ ταύτῃ πορεύεται, τὰς 
ὑποθέσεις à ἀναιροῦύσα x αὐτὴν τὴν ἀρχήν, ἵνα βε[βαιώση- 


pr θ.--Σ 8) om Κ: 93 ós μὲν ἔστιν Dy ἐμοὶ q.—! no: AB&m.—3 ἰδόντος pr TI, 


os 

Bérri DKq, lbórri. t.—5 δεῖ μὲν Φ.---ὃ τοιοῦτό .—* τι ἰδεῖν ΑΦΟΠΙ et rc TI: om 
88.— qfreer c.—* δὴ add AHévcm.—! διισχυρίζοµαι q.—8 ἀμφισβητείσειε Κ.--- 
* oix om OEIlPDKqemt.—! τε καὶ συνθέσεις om v.—k καὶ post ἡ om ΑΦΠΙ. 
— ἁρτιλαμβάνεσθαι H.— γεωμετρίας eTIDEmr.—^ ἀἁδύνατοι q.—9? αὐτὸ q.— 


el 9 ὄντωε] Iu preced. edit. male 
ἑδόντι pro el 9' ὄντως, αἱ habet vet. lib. 
Alioqui legi etiam posset εἱ δὲ τῷ ὄντι, 
EPH. 


e ὃ ὄννως] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. 
ἱδέντι. Asr. 


ἰσχυριστέον] Rectios fortasse δύσχν- 


όον scribetur, ut moz dicet διῖσχυρί- 
forte. SrzPB. Ἰ 


φοιοῦτόν τι] Cod. Monac. ἀλλ᾽ ὅτι δὴ 
μὲν d yb lex. Similiter Fi- 
cinus : aliquid est. cognoscen- 
dum. Aid. Bes, ]. et 2. pro τι exhi- 
bent vi. Λετ. 

Vire] Int. τὸ ἀληθέᾳ.---Δῖοχ νῦν δὲ 


cam Cod. Monac. scribendum; vulgo 
"ir Deinde Ald. Bas. 1. et 2. ἄλλη. 
8T. 

καὶ τοῦτ΄---διῖσχυρίζεσθαι] Verba sunt 
Glauconis respondentis; vulgo Socratis 
orationi annexa leguntur. Ásr. 

464] Certa quadam via et ratione s. 
methodo, vid. nostra ad Phedr. p. 696. 
—A Codd. Reg. et Monsc. Ald. Bas. 1. 
et 2. οὐκ abest. Asr. 

γετράφαται] De hac perfecti forma v. 
Gregor. Corintb. p. 229. Maittair. de 
Dialect. p. 128. Fischer. ad Weller. t. 
ji. p. 407. et Matthie Gr. Gr. p. 254.— 
Moz Ald. δυνάµενα et ἀρχή. Asr. 


tit, 1. 861. 


86 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σαι, καὶ τῷ ντι ἐν βορβόρῳ βαρβ (Na) vni τὸ τῆς 
ψυχῦς ὄμμα κατορωρυγμάένον ἠρίμα ixi καὶ νάνοι 

yu, συνερίθοις" xci συμπεριαγωγοῖς' χβομίνη αἷς διήλθο- 

μεν τέχνοις: Ge f ἑπιστήμας μην πολλάκις προσεσοµεν 

διὰ σὸ ἴθος, δέονται δὲ ὁ ovp rog ἄλλου, ἑναργεστίρου μυ 

7 δόξης,  ἁμωδροτέρου às" 7 ἐπιστήµης. διάνοια» δι αὐτην 

ü yt τῷ σρόσθεν που" ρισάμεθα. ἔστι 0, ὡς ipi δοκεῖ, 

οὐ περὶ ὀνόρατος 3" ἀμφισβήτησις, οἷς τοσούτων" iot 
σκέψιρ à όσων" ἡμῖν αι όκειται. Ov" φὰρ οὖν, ior &AA* 

ὃς ἂν μόνον δηλοῖὰ πρὸς σην ME"  quQmnía, δὲ Meyer 

ατα. i. 862. ὃν ox? LS 14. ] - Agiziss οὖν, ἦν δ᾽ εγω ὥς περ τὸ 
αρότε ον, τὴν μὲν πρώτη» popu ἐπιστήμην καλέ, δευτέ- 

i. 634. e $ διάνοιαν, vgirm δὲ αίστι καὶ εἰκασίαν τετάρτη» 


P συµπλέκεται Θ:.---4 μόνη ΑΠ.--- συνεριθμοῖε e et E 
θισμοῖν K.—? συμπεριαγωγῇ K,. περιαγωγοῖε im— 


καὶ ξυναμρότηρα μὶνὶ ταῦτα. δόξαν, ζυναμιφότερα δ' 


II, συνεθισµοῖ D9, σννω- 
δλθομεν τέχνας 9.—? γε 


ο.'--Ὁ ως K. —TV $ om enepkEmt. --ἲ τοσοῦτον TID, τοσοῦτο, 4, τοσοῦτον Kt et 


r O, τοσούτου corr 8.—7 


ro Ψυχῄβ om s.—5 ἄλλο OTIDt.—4 δηλοῖ µόνον K. 


s Kt.— fco» OKT et pr IID.—^ ἂν &.— 


—e λέξιν q: ceteri ἔξιν. 


—Í σαφηνείᾳ Gne enim scribendum)] σαφήνειαν Φ.--δ b solus q.—^ λέγοι q, λέ- 
ye enDkKr, Aye A, λέγει €rm.—! γοῦν AHOm.—X μὲν...ξνναµφότερα om ΘΌΚΕ 


ἐν βορβόρφ βαρβαρικφ] Vid. Phaedon. 
300. Fisch. elei. HUMAN ad Liter. 

"i c. 3i. ὡς ἐν βορβόρῳ πολλφ Thr ψν- 

v ἑαυτῶν ἔχουσι κατεσβεσµένην. Vid. 

yttenbach. d Plutarch. de 8. N. V. 
p. 96. Asr. 

τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα] Sic et Sophist. 
254. A. A Platone mutuati sunt Philo 
t. ii. p. 635. Porphyr. de Vit. Plotin, 
P. 111. Anastas, Sinait. Orat. i. de S. 
Synaxi p. 472. v. i. in. Canisii Lect. 
Antiq. ed. Basnag. Naumach. in Stob. 
Serm. 66. p. 420. v. 11. Vid. Jacobs, 
ad Anthol. Grec. v. iii. p. ii. p. 191. 
Sic etiam ὄψις τῆς διανοίας͵, vid. Gataker. 
ad M. Antonin. iii. $. 16. Asr 

ἀνάγει] Similia loca laudat Ruhnk. 
ad Tim. p. $1. Aer. 

ἐυνερίθοις---τέχναις] ἐἑυνέριθοι Timsi 
Lexic. p. 948. συνεργοὶ, ubi cf. Ruhn- 
ken. ibi ue notatis adde Valckenar. in 
Fragm. Eleg. Callimach. p. 207. Facit 
huc inprimis Porphyrii locus in Vit. Py- 
thagor. c. 44. Φιλοσοφία» 8' ἐφιλοσόφη- 
σεν, $s ὁ σκόπος ῥύσᾳσθαι καὶ διελευθε- 
βῶσαι τῶν τοιούτων οἱργμῶν καὶ 'συνδέο- 


µων τὸν κατακεχωσµένον dv ἡμν νοῦν. 
Cf. Clemens Alexandr. Pedagog. ii. p. 
186. C. Synes. Epist. 186. p. 273. 
Vid. Wyttenbach. ad Plutarch. de S. N. 
V. p. 95. Λατ. 

ὅσων] I . 9. ὅσα dori» ἐκεῖνα, ὧν σκύ- 
Vus. duy spóxerrai,— Verba àAX $ t» 
µόνον δηλοῖ πρὸς τὴν (t σαφήνειαν λό- 
yov ἐν ψυχῇ, que Codd. Reg. Monac. 
(in quo λέγειν pro λόγον) et Das. 2. 
(in quo ἄλλο-- σαφηνείᾳ λέγει) exhi- 
bent, glossema mihi videntur esse, qo, 
ni fallor, tale erat: ἀλλ᾽ ὄνομα (vel 
simpliciter) µόνον $9^cí et viv o 
σαφήνειαν λόγου ἐν Vvxj: nomen enim 
solummodo pro conditione s. habitu (int. 
ejus, qui eo utitur; ease quoque possit : 
pro consuetudine) certam 1n animo noti- 
onem indicat, quocirca perse veram (ob- 
jectivam) rei naturam neutiquam attin- 
git. Asr. 

a 14. ob γὰρ οὖν] Inter hmc verbs, 

οὗ γὰρ οὖν, ἔφη, et illa, ᾿Αρέσκει, affe- 
runtur quedam ex vet. cod. sed men- 
dosa: sub quibus tamen Jatere videtur 
sensus qui Ficini verbis subest, Szgpu. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 87 


sain »ὅησι" καὶ δόξαν" μὲν περὶ yinei νόησιν d 
i οὐσίαν' καὶ ὃ "u οὐσίανὶ góc γένεσινΣ νόησιν' πρὸς 

Wil ἐπιστήρων". πρὸς πίστυ καὶ διάνοιων” αρὸς εχα- 

σίαν. τὴν à iQ oic ταῦτα ἀναλογίαν καὶ διαίρεσυ διχῇ 

ἑχατέρου, δοξαστοῦ τε” καὶ yonroU, ἑώρωεν,' M TAeison, 

ipt μ ἡμᾶς πολλαπλασίων λόγων ἁμπλήση 7 oca»! oi 

παρεληλυθόσες. ᾽Αλλὰ μὴν ἔμοιγ, ἔφη, τά γε ἄλλα» 

xaÜ' ὅσον δύναμαι ἔπισθαι, Luydoxsi. ᾿Η καὶ" διαλεατι- 

nó καλεῖς vo» λόγον ἑχάστου λαμβάνοτα τῆς οὐσίας» 

καὶ vó» μὴ ἔγοντα, xo. oco» ὧν μι] P244 λόγον avra τε 

xci ἄλλῳ διδόναι, κατὰ τοσοῦτοὶ νοὺν απερὶ τούτου oU 

φήσεις ἔχειν Πώς | γὰρ a», 5 20 ὃς, Químs Οὐκουν καὶ 

περὶ ους ἀγαθοῦ ὦ ὡσαύτως" ὃς ἂν μὴ" ἔ i) διορίσασθαι 

σῷ λόγῳ. ἀπὸ TO ἄλλων πάντων) ἀφελὼν τὴν voU ἀγαθοῦ 

ida, καὶ ώς περ £y μάχη διὰ, πάντων ἐλέγχων duo, 

μὴ κατὰ δόξαν ἀλλὰ κατ ουσίαν προθυμούμεενος ἐλέγ. 11, i, 309. 

Χεων i T πᾶσι τούτοις ἀπτῶτι τῷ λόγφ διαπορεύηται, οὖτε 

αὐτὸ” và ἀγαθὸν φήσεις" οἰδένοοι σὸν οὕτως ὄχοντα οὔτε 

ὤλλο ἀγαθὸν οὐδέν, ἀλλ si ση εἰδώλου vig sQámrara, 

δόξη ουκ ἐπιστήμῃ ἐφάστεσθαι,' καὶ τὸν νῦν βίον ὁ ονειροφο- 

λοῦντα xi ὑπνωστοντα, πρὶν ἐνθδ᾽ εξέγρεσθαι, sic “Αιδου 

αεότερο ἀφικόμενον τελέως rimanda oliva; N3 τὸν 

Δία 5 0 ὃς, σφόδρα γε πάντα ταῦταὶ φήσω. AAA 

et pr TI.—! ταῦτα...νόησιν] ἐκεῖνα νόησι», ταῦτα δὲ δόεων q.—^ 9 om K.—^ δόξα». 

δόξαν K.—^ «pis γένεσυ K, om D.—P δὲ καὶ K.—9 οὐσία AGHTIémt.—*" γένησιν 


m.—* νόησις GH6cmt.—' δόξα», καὶ ὅτι νόησις πρὸς δόξα» ΑΕΠΦύΊΙ.--- ἐπιστήμη 
ABPmt, ἐπιστήμη δὲ το Θ, καὶ ἐπιστήμη ο.---Ὁ διάνοια em. τε Om Ot.— 


3 θεῶμεν v.—! ὅσον AGIIm.—. * ἀλλὰ TL.—* καὶ om e.—^ ἔχοι E, ἔχοι Gqt, ἔχει 
HD.—* αὐτῶν..ἄλλων Φ: ἄλλων etiam m.—4 τοσοῦτο Φ.---- οὖν éDKr et corr TI. 
—f ob φαίην s.—5S τοῦ 0m vc.—h μὲν t.—! ἔχοι DKqt.—k πάντων om e.—! ob 
f.—P αὐτὸ om v.—^ ἀγαθὸν $fce«s OHII$DEqvumt: ἀγαθὸν οὐδὲν φήσεις τ.--- 


ἀναλογίαν τε καὶ] τι e Cod. Monac. 
recepimus, Αρτ. 
οἱ παρελφλυθότει] Int. λόγον, de re 
pene h. e. de qusestionibus positum, ut 
etiam poetsw usurpare solent, vid. Brunck. 
ad Soph. CEd. C. 448. Asr. 
οὐ ρα. οὗ deest in Codd. Reg. et 
Monac. . Bas, 1. et 2, sed abesse 
nequit, Ticinum Certe non aliter est 
dicendum, Asr. 


A bo) Ald. Bas. 1. et 2. ἔχοι, falso, 


sT. 
αὐτὸ τὸ ἀγαθὸν] Quod in libris editis 
additum!legitur, οὐδὲν, cod. Regii aucto- 


ritate expunximus, utpote sensum tur- 

bans et haud dubie e sequentibus hec 

illatum. Ficinus quoque οὐδὲν non ex- 

pressit: meque bonum ipsum dices cog- 

Poscere , neque aliud. quidquam bonum. 
8T. 


88 IIAATONOZ 


μὴν τούς ys σαυτοῦ παἴδας, οὓς τῷ λόγῳ σρέφεις i xa) 
παιδεύεες, 6i Cr ποτέ έἔργω τρέφοις, οὐκ ἂν ἑάσαις, ὃς ἐγῶμαι, 
ἄλόγους ὄντας 9c περ ette, ἄρχοντας & τῇ φύόλει 
κυρίους" τὼν μογίστων εἶναι. Ov γὰρ οὔν, ἔφη. Nopo- 
θεγήσεις δή αὐτοῖς ταύτης" μάλιστα σῆς παιδείας à άντι- 
λαμβάνεσθαι LE d ἐρωτᾶν σε καὶ ἀποκρίνεσθαι à ἔσιστη- 
μονέστατα oioí T rovro; ἨΝομοθετήσω, ἔφη, μισά γε 
σου. Αρ οὖν δοκεῖ σοι" ἔφην έχω, dic περ θριγκὸρ] σοῖς 
μαθήµασιν 7 διαλεκτικὴ 5 npiv erp κεῖσβαι, καὶ oUxiT 
ἄλλο TOUTOU μάθημα à  dorigu ὀρθὼς ἂν ἐσισίθεσθαν, ἀλλ 

1. 585. ἔγειν δη τέλος τὰ τῶν μαθημάτων: Ἔμου, ie. 
iri i. 864. Διανομὴ” σοίνυν, ην δ᾽ ἐγὼ τὸ λοιπόν con" vici ταῦτα 
σὼ µαθήµατα δώσομε καὶ σίνα τρόπον. Afer, ign 
Μέμνησαι οὖν τὴν αροτέραν ἔπλ ογῆν σών ἀρχόντων, οἵους 
ἐξελέξαμω; IIa; γάρ, 7 ος, 6); Τὰ μν ὄλλα τοίνυν, 
3» [4 ἐγώ, ἐκείνας τὰς φύσεις oio δεῖν ἐκλεκτέας εἶναι" 
τούς σε γὰρ βεβαιοτάτους καὶ τοὺς ἀνδρειοτάτουςΣ προαι- 
psréoy, καὶ κατὰ δύναμιν σους εὐειδεστάτους" αρὸς àt τού- 
τοις ζητητέον μὴ μιόνον γσνναΐους T$ καὶ βλοσυροὺς' τὰ 
fn^ ἀλλὰ καὶ ἆ τῆδε τῇ παιδεία σῆς φύσεως πρόσφορα 
ἑχτέον" αὐτοῖς. Lois δη διαστέλλειι: Δριμύτησα, à e μα- 
κάρις, ἔφην, δε αὐτοῖς πρὸς τὰ µαθήµατα ὁ ὑπόρχευ, καὶ 
μὴ X^ era μανθάνευ, πολὺ γάρ τοι μᾶλλον ἀποδειλιὼ- 
σι ψυχαὶ i εν ἠσχυροῖς µαθήµασυ Ἡ Ἰ ἐν γυμνασίοις, οἰκειό- 
τερος γὰρ αὐταῖς ὁ πόνος, ἔδιος ἀλλ οὐ axo; à μετὰ 
τοῦ σώματος. Αλόη, ἔφη. Kai µνήµονα 0i! xai 
9 ἐφάπτεται t.—P δί mr.—a ταῦτα πάντα ΘΕΠΦΚΠΙΤ.--- κυρίως κ.--δ €.— 
t y ois om €.—' σοι ὥσπερ m.—" θρίγκος TIv, θριγγὸς qt.—" Buarosj Kq.—* σὺ 


K.—7 καὶ τοὺς ἀνδρειοτάτουε om ΘΠΏΚΩΞ, καὶ om e.—* βλοσσυροὺς EKr. —5 ἔδη 
q.—h ἐκτέα v.—* διαστέλλει ΑΦΊΗ, om ce.—4 τι Hém.—e τοῦ om et.—! B) Avm. 


ὥσπερ γραμμὰσ] Ut litera s. scrip- θριγκὸς] Apez, colmen s. corona, στε- 
tiones, que vite et fationis expertes in- Φάνη. Respexerunt h. ]. Themist. Orat. 

Pede n. nibil respondent, v. nostra ad xxi. p. 257. D. Procl i Euclid. i. p. 
Ph $86. Cornarius corruptum ha- 19. Vid. P. Victor. Var. Lect. ii. 12. 
bens hanc locum jubebat pro ὥσπεργραμ- | AsT 
μὰς legi : ὡς Φρύγας Μίδας, velut Phry- τοίνυν] In Ald. et Bas. 1. deest τού- 
ges Mida : mirum commentum, Ásr. νυν. Asr. 

vouo0. 8)] Cod. Monac. δὲ, sed Fici- διαστέλλει] διαστέλλεσθα:, in medio 
nus quoque δὴ expressit: legem itaque — cst i. q. διαιρεῖθαι, δι «sont, distri- 
feres. Αοτ. buere, statuere, definire. 


IIOAITEIA, Z. 89 


ὤῤῥατω", xoi πάντη) Φιλόπονον ζπτητέον. Ἡ 5 7 poro oisi 
τά τε TOU σώματος ἀθελήσειν rini, διακονεῖν καὶ τοσαύτην 
ῥυάθησίν σε καὶ | Mir EXITEAEIV;- Οὐδενα, 5 5 à' ós, ἑὼν 
id παντάπασί y 5 ευφυής. [δ. .15.] To φοῦν νῦν 
ἁμάρτημα, ἦν à ἐ έγω"' καὶ 7] ἀτιμία Φιλοσοφιᾳ" διὰ TOLU- 
τα προσπέστωκνν, ὃ καὶ πρότερον Επομ, ὅτι OU κατ ἀξίαν 
αυτῆς ὥπτονται. οὐ γὰρ νόδους iu ἀπτεσύαι ἀλλὰ γνησί- 
ους. Πως: ἔφη. Πρώτον pint tiro Φιλοπονίᾳ" ου χ- 
λὸν δεῖ είναι τὸν ἀψόμενον, τὰ py ἡμίσεα Φιλόσκονον, τὼ" 
δὲ’ ἡμίσεα ὥπονον. Lu δὲ τοῦτο, ὅταν τις Φιλογυμναστῆς 
μὲν καὶ φιλόθηρος ᾗ xci πάντα τὰ" διὰ τοῦ σώματος Qr 
λοπονῇιφιλομαθῆς ^ μη. ? μηδὲ φιλήκους μην ζητητικός, à ἀλλ 
ἐν Z7 τούτοις μισοπονῇ. χαλὸς δὲ καὶ ὁ τἀναντία σούτου" 

µεταβεβληκὰς τὴν φιλοπονίαν. ᾽Αληθίσσατα, ἔφη, λέ- 
7s. Ουκοῦν xoi πρὸς ἄλήδειαν, f ἣν Ü έχω ταῦτὸν TOUTO 
ἀνάπηρον xar θήσομεν, | ; ἂν TO p ἑνούσιον Aysudog 
puo xai χαλεπῶς φίρῃ αὐτή σε καὶ ὅτέρων Ψευδομένων 
ὑπεραγανακτῆ, τὸ δ ἀκούσιον εὐχόλως προσδέχησαβ. καὶ 
ἁμιαθαίνουσά" που" ἁλισκομένη μη ἄγαναασ], ἀλλ ευχε- 
gei; ὡς περ θηρίον ὕειον ἓν ἁμαθίῳ µολύνηταιι Παντάπα- 


— καὶ om e.—b ἄρρατον ΑΠΦΗΙ, ἄρρητο» DK, ἄρτιον q, ἄρα τὸν t, ἄρα Ἰσχυρὸν 
ph ῥέοντα e, ἄκρατον cort € cum *s.—! πάντη j eETIéDKgemt : πάντα s,—k δια- 


τελεν um παντάπασί Υ AGIIDKqt: καντάκασιν *s.—?» ἦν ὃ ἐγὼ om Or.— 


. ῥιλοσοφίὰ υ.---Ὁ εἶπον Abm.—P μὲν δ) Κ.--ᾱ ἔφην t.—' φιλοπονίας DEqt et 
corr IL.—5 φιλόπονον τὰ ΑΘΠΦΡΚΟΠΙ : Φιλόπονον ὄντα rà *s, — 9' v. —* rà om 
Ot.—' διὰ om tn. —* τῇ τούτου Θ.---Σ μισοῖ t.—)J προσδέχεται q.—? ἁμαρτάνυυσά 


ἄῤῥατο»] Sic Cod. Venet. Mons. et 
Schol. Rubnken. 181. qui explicat lexv- 
βὸν, arepeb» 3) Bvoxiryroy. Cod, Reg. 

or, exempla vero edita ἄκρατον. 
Cratyl. 407. D. εἰ δ’ ab κατὰ τὸ σκληρόν 
τε καὶ y, $ δὴ ἅῤῥατον καλεῖ- 
ται. Vid. Ruhnk. ad Tim. Lexic. p. 
53. Hanc vocem, ut plura alis, ab Ho- 
mero sumsisse Platonem, monctur ex 
Pbrynich. Apparat. Sophist. in Opusc. 
Rahnk, ed. Thom. Kidd. (Londin. 1807. 
8.) p. xv. Asr. 

πάντα] Bas. 2. πάντη, quod eodem 
redit. Asr. 

6. 16. πρῶτον μὲν] Laudat Stob. xix. 
p. 206. usque ad v. φιλοπορία», ubi scri- 
itur οἈψήμενον---ϕιλόπονον sine ὄντα--- 

lat 


Vor. VH. 


μὲν ᾗ καὶ φιλομόχθηρος, καὶ---διαπονῷ 
(pro Φιλοπονῇ)- ὸ Φιλομαθὴε δὲ μηδὲ 
φιλήκοος. Λατ. 

ὁ μεταβεβληκὼς φιλοπονίαν] | Qui la- 
boris amorem 8. &tudium elegit s. susce- 
pit contrarium ac ille. ἩΜεταβάλλειν est 


111. i. 865. 


mulando sumere, et tunc omnino susci- - 


pere, eligere (ut snpra jam exposuimus); 
ràrarría est adverbialiter, ut solet, po- 
situm : contra s. aliter atque ille, h. e. 
diversum ab eo studio, cui ille deditus 
est, int. studium disciplinarum, cui quum 

rorsus se dederit, inbabilis est ad ]a- 

ores corporis sustinendos, As. 

ἑκούσιον ψεῖδον μισῇ] Cf. Themist, 
Orat. xxi. p. 2ὔ7. D. Αοτ. 


M 


tt1. 1. 366. 


90 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


.σι μυ οὖν, ἔφη. Καὶ αρὸς σωφθροσύνην, ὃν à' ἐγώ xoti 
ἀνδρίαν καὶ μεγαλοαβέπειαν xoci πάντα σὰ τῆς ἀρετῆς 
µέρη ovy, uro. δεῖ θυλάττεν φὸν νόθον τν xai τὸν σνή- 
Tio». ὅταν γάρ τις μὴ ἐπίστηται aupra và τοιαῦτα σκο- 
eti) xou ἰδιώτῆς xai πόλις, λανθώνουσι xi ij τε καὶ νό- 
foie χβώμενοι πρὸς ὃ τι ἂν τύγωσι τούτων," οἱ μὲν Φίλοις, 
οἱ ὃς ἄρχρυσω. Καὶ μάλα, ἔφη, οὕτως ἔχει. , His 
às ἦν iyu, πάντα v τοιαῦτα διευλαββησίον, ὡς εὰν pár 
ἀρτιρωελεῖς" σε χα) ἀρτίφρονας éi τοσωύτην μάθηση καὶ 
τοσαύτην ἄσκησιν Νορίσαντες παιδεύωρων, 3 7 τε δίκη ἡ ἡμῖν 
ου μέμψεται"" αὐτὴ την τε πόλη καὶ πολισείαν σώσομιν, 
ἀλλοίους" δὲ ἄφγοντες ἐπὶ ταῦτα τάναντία πάντα καὶ 
πράξοµεν καὶ φιλοσοφίας ἔτι πλείω γἔλωτα καταντλήσο- 
μεν. Αἰσχρὸν páve ἂν sin 3 50 x. I»v pr οὖν, $i- 
σον. γελοῖον δ ἔγωγε xol ἓν τῷ παρόντι | ἔοικα saei». 
Τὸ aroioy sg. Ἐπελαθόμην, 5 n à εγώ ότι ἐπαίζομεν, 
καὶ μᾶλλον irre μένος εὐπον. λέγων γὰρ Gua ἔβλεψα 
πρὸς φιλοσοφία, καὶ ἰδὼν προπεπηλακισμένην' ἀναξίως 
ἂγανακτησας" μοι dona) χαὶ ὣς περ θυμωθεῖς τοῖς αὐσίοις 
σπουδαιότερον εἰπεῖν & εἶπον. Ov μὰ τὸν AM ; ign. οὔν- 
ουν ὡς Υ ' ἐμοὶ ἀκροατῃ. ᾽Αλλ ὡς pon 1 à ἐγώ ῥήτο- 
2 σόδε δι μὴ ἐπιλανθανώμεθα, ὅ οτι ἓν μὲν 72 προτέρα 
ἔκλογῇ πρεσβύτας ἐξελέγομεν, $ ἐν δὲ παύση οὐκ ἐγχαρήσει 
ὄλωνι γὰρ οὐ πεισσέον ax γἠράσκων σις πολλὰ δυνατὸς 


Ο.-- ves T, πη 7 4- —P µολύνεται q.—^ ἐπιστήσεται v.—9 πάντη Ofivct, om AEém. 
-—* τούτοις v.—Í µάλ’ c.—8 ἔφη om erIDKqr.—h δή, ἦν δ éyó (ita enim scrib.) 
ΑΠΦΌΚΟσΗ, δὲ ἦν δ ἐγὼ θΗτ: δ ἔφην ἐγώ *s.—! μὲν add AGHTIOvt.—k ἄρτι 
ἀμελεῖς pr 8, ἄρτι ἐμμελεῖς T.—l κοσµήσαντει K.—9 οὗ µέμψεται ἡμῖν K.—? ἆλ- 
λοίωε erIKqt.— καὶ ante πράξοµεν add ΑΘΕΠΦΚΠΙΣ.--Ρ εἴη om g.—94 ἅμα ἅμα q. 
---- προσπετηλακισµένη» D.—9 ἁγανακτῆσαί q.—' ἔφην t.—*" 3 om e, —"* δ) t.— 





τούτων] Respicit pregressa πάντα τὰ 
τοιαῦτα. ÁÀsT. 

ἡμῖν δὺ, ἦν 9 ἐγὼ] δὶο Codd, Regg. 
et Monac. In Ald. Bas. 1. et 2. legitur 
ἡμῖν δ' éyà, quod Stephanus interposito 
ἔφην supplevit; genuinum vero δὴ, ἦν δ᾽ 
ἐγὼ, esse apparet. Ásr. 

τἀναντία πάντα] - 2. addit καί, 
Mox exhibet ἐν παρόντι. As. 

οὐκοῦν] Nullo modo ; fortior negatio- 
nis repetitio, de qua vid, supra obser- 


vata. ÁsT. In go 

ὃς *' ἐμοὶ ἀκροατῷ] Int. xpivas, ut So- 
phist. 294. E. és γοῦν ἐμοὶ τηλικῴδε 
ὄντι κρῖναι. Xenoph. Vectigal. v. 2. és 
ἐμῇ δόξη. Similiter ὡς ἐμοὶ Soph. Antig. 
1161. Aj. 305. Cf. Valckenar. ad Eu- 
rip. Hippol. 324. Toup. ad Suid. t. i. p. 
454. et Brunck. Lex. Sophocl. p. 744. 
Αρτ. 

Σόλωνι] Notos est Solonis versus: 
Γηράσκω ὃ αἷε πολλὰ διδασκόµενος. 


IIOAITEIA, Z. 91 


κωνθάνει, ἀλλ. qvo 7 σρέχειν, νέων δὲ φάντες οἱ μεγάλοι 

ποὺ οἱ πολλοὶ πόνοι. ᾿Ανώγκη, ἔφη. Τὰ poi. τοίνυν λο- 
Φσμὼν TÉ xei γεωμετριὼν xci πάσης 776 αροπαιδείας, ε.α. i. 367. 
ὃν τῆς διαλεκτικῆς δεῖ προπαιδευθῆναι, παισὶν οὖσι χρὴ 
προβάλλει, οὐχ ὡς ἐπάναγκες μαθεῖν τὸ σγῆμα τῆς ὃι- 
day αοιουµένου. Τί δή; Ὅτι, ἦν δ᾽ ἐγώ οὐδὲν µάθη- 

μα μετὰ δουλείας τὸν ὀλεύθερον χρὴ μιανθάνει. oi μὲν 

γὰρ τοῦ σώματος πόνοι (ία πονούµενοι χεῖρον οὐδὲν τὸ σῶ- 

µα ἀπεργάζονται, ψυχῆ δὲ βίαιον οὐδὲν ἔμμιονον µάθηµα. 
᾿Αληύη, ἔφη. M3 τοίνυν βία, simo», à ἄριστε, τοὺς παῖδας 

€» τοῖς µαθήµασιν ἀλλὰ παίζοντας τρίφε, ἵνα καὶ μᾶλ- v. 887. 
Ao» οἷός v Jc" καθορᾷν ἐφ 0* ἕἔκαστος πέφυκεν. Ἔχει ὃ 
λέγεις, ἔφη, λόγον. [8. 16. | Ουκοῦν μ»ημονεύεις, 7» δ᾽ 

ἔγω, OTi καὶ εἰς τὸν πόλεμον ἔφαμεν τοὺς σαῖδας εἶναι 
ἀντέον ἐπὶ TO)» ἵαπων θεωρούς, καὶ ἔάν που ἀσφαλὶς ἦ, 
αροσακτέον ἐγγὺς καὶ γευστέον αἴματος, ὡς περ τοὺς σχύ- 
λακας; ἨΜέμνημαι, ἔφη. — E» aci δὴ τούτοις, ἦν δ᾽ ἐγώ, 

σος τε τόνος καὶ µαθήµασι καὶ φύόβοις ὃς) ἂν £»ret- 
χέστατος ἀεὶ φαίνηται, εἰς ἀριθμόν τινα ἐγκριτίο. Εν 


"* ὦρ K.—* τοῖς DiaAeiTucois δεῖ 4, δώ τοῖς διαλεκτικοῖν t, δεῖ τῆε δια: 
λαττικῆς 6.—7 προσβάλλει 6qv.— ᾗ ς.--» ἐφ᾽ ᾧ Ot εἰ corr A, ἔφη 5 v.—b οἷς 


Erast. 135. C. Plutarch. Solon. Vit. p. 
discendum est, quamdiu vivas. Cf. 
Erasmi Adag. Chil. i. Centur. viii. 60. 
p. 234. Asr. 

ἔμμονον] Ald. ἔμμενον. Αοτ. 

Ps] ita pro fj, quod in Ald. Bas. 1. 
et Stepb. comparet, scripsimus cum Fi- 
dno, qui vertit: αἱ et 1 1 
egnoscere. Das. 2. habet d. Asr. 

,S. 16. ἐπὶ τῶν ἵππων] De hac lec- 
tione minime dubitandum est: quum 
lib. v. p. 467. circa finem (qui locus is 
est cujus bic mentionem facit) dicat iti- 
dem, ép ἵπκων ἀκτέον ἐπὶ τὴν θέα». 
Qvin potios locus hic ex illo est emen- 
dandus, quum male ἐφ ἵππων jungatur 
cum ζσπεύειν. Totus enim locus ita est 
legendus, ἐπὶ τοὺς ἵππουι (jv 9 ὁγὸ) 
ἁναβιβαστέόον ὧν rewrdrovs, καὶ διδαξο- 
µένονε ἱππεύειν, dd ἵππων ἀκτέον ὁκὶ 
Ti» θέα» * id est, jam inde a prima pue- 


ritia tollendi suat in equis; ducendique 
im equis ad j spectaculum, wt cos 
equitare doceamus. — Àt Fic. nec eadem 
verba representat, et participium illud 
aliter legit: ita reddens, equitare con- 
suesoant primis ab annis pueri : quum- 
que hoc didicerint, equis ad spectaculum 
belli ducentur. Neque enim hic διδαξα- 
Mévovs sed διδαξοµένονε scriptum est. 
Quod si tamen legerat διδαξαµένονς in 
suo exemplari, vertere potius debuerat, 
Postquam docuerimus i wifare. Ad 
nostrum autem locum ut redeam, videri 
posset infinitivns εἶναι ante üxréor irrep- 
titius esse, quum eo minime sit opus: 
sed tali loco adhibitum et alibi me oh- 
servare memini. At vero »yeveréor Fic. 
ita vertit quasi esset & γεύομαι, quum sit 
& γεύω, quod non gusto, sed gustum 
prabeo significat. ΘΤΕΡΗ. 
ἀκτέον] Vide v. 4. p. 467. E. Asr. 


92 II AATONOZ 


vin, ἔφη, ἡλικίαι Ἡηκα, ὃν » ys, τών ἀναγκαίων yvpe 
ρασίων μαθίονται, οὔτος γὰρ ὁ χέόνος, εάν T8 δύο 4 εάν τε 
i. i. 908. τεία ir γίγνηται, ἀδύνατός σι ἄλλο πρᾶξαι: κόποι γαρ 
καὶ ὕπνοι µαθήµασι oM quar" καὶ ipu μία καὶ GUT 
vay [λασώνων. οὐκ ἑλαχίστη, Tis ἕκαστος" ἐν σοῖς γυµνα- 
σίοις φανεῖται. Il; γὰρ οὔκ ἔφη. Mera, δή rovrov 
σὸν χβόνον, 35» 0 t $a 6x τῶν eio ἐτῶν οἱ προκριθεντες 
τιμάς τε μείζους τῶν ἄλλων οἴσονται, τά 7 χύδην μαθή- 


{ 


part. παισὶν εν τῇ παιδείαξ γωνόμενα" φούτοις συνακτέον 
εἰς | σύνοψιν οἰπειότητος ἀλλήλωνὴ τῶν µαθηµάτων καὶ τῆς 
oU ὄντος φύσεωρ. Μόνη γοῦν, εἶπεν, ἡ τοιαύτη µάθησις 
/ 9 ο «4 , / / k Υ δ᾽ 
βέβαιος ἐν oig ἄν ἔγγενηται Καὶ μεγίστη γε, ἣν 
$a) Tipo. διαλεκτικῆς φύσεως καὶ μη" 0 μὺ γὰρ συν- 
οστικὸς διαλεκτικός, ὁ ὁ δὲ μὴ oU. Ἐξυνοίομαι, M » &- 


Ταυτα τοίνυν, 2 à ἔγω, δεήσει σι ὁπισνοπουντα, oi" ὧν 
μάλιστα τοιοῦτοι ἓν αὐτοῖς ari καὶ μόνιμοι μᾶν ev µαθή- 
µασι, μόνιμοι ὃ᾽ ἓν πολέµῳ καὶ τοῖς ἄλλοις νοµίµοις, 
τούτους «b, ἔπειδὰν τὼ τριάκοντα ἔτη ἐκβαίνωσι, 6x TU 
σροπρίτων προκρινάμιενονῦ vei μείζους τε τιρὰς καθιστάναι 
καὶ cuori», 7) του διαλέγεσθαι δυνάμει βωσανίζονται) 
ríe ὀμμάτων καὶ" σῆς ἄλλης αἰσθήσεως δυνατὸς μεβιέµενος" 
£v αὐτὸ τὸ Oy par ἀληθείας ἱέναι. καὶ ἐνταῦθα às 
i. i. 369. πολλῆς φυλακῆς ἔργον, ὦ ἑταῖρα. Τί μάλιστα; 99 ὃς. 
Ovx ἐ prote, 5 δ᾽ έγω σὸ νυν περὶ vo διαλέγεσθαι xxr 
γεγνόμενον ὅσον γήέγνεται Τὸ oio»; ἔφη. Παρανομίας 


που, ἔφην ^a), STE TOU." 


Καὶ µάλα," ἔφη. Θαυ- 


K.—^ βασκάνων t.—. ἕκαστοι om v.—* 8) eHIIléDKqeum: δὲ s.—f μὲν t 
6 ναιδιᾷ DK.—h γιγνόµενα 00.—Àh. οἰκειότητός τε ἀλλήλων ο.---ᾱ γε om Em.— 


om φ.-- 5 olo. 6t.—^ καὶ τοῖς om ΑΞΦΠΙ : 


καὶ 4» τοῖς *$.—9 γούτοιι ab i 2i 


τούτου: t.—P προκριναµένων Φ.---4 βασανίζοντας Kq.—" ὀμμάτων καὶ AGTIGDKqm 
t: ὀμμάτων τε καὶ $.—95 µεθιέµενος δυνατὸς s.—i καὶ om σ.---Ὁ καλὸν A€m.— 
* ἐμπίπλανται &m, ἐμπίπλασθαι το q.—" µάλ’ ο.---ᾱ εἶπον om Γ.--- ξνυγγεγνώσκαν 


κόποι-- πολέμιοι] Respexit Plutarchus 
de Educat. Puer, observante P. Victorio 
Var. Lect. xv. 2. Asr. 

τίς] Pro τί legitur etiam ποῖός τι». 
In ρταςεὰ. autem edit. scriptum est pls 
pro 7ís. SrePn. 

ποῖός τι] Hoc sensus postulat et Fi- 
cini versio suadet, qualis videlieet. quis- 


in gymnasiis ipsis apparebat. AM. 
be. 1. et 2. exhibent rpls vitiose. AsT. 


τούτους] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. et 2. 
πούτοι. Mox προκριναµένων Cod. Mo- 
nac. Ficinus habet, ex electis 
tos. Paulo post Ald, Bas. 1. et 2. βα- 


cusílorras et δυνατὸς uefiéparos, ut et 
Codd. Reg. ac Monac. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Z. 93 


ὃν οὖν τι οἵει, που" πάσχειν αὐτούς, καὶ oU Συγγιγ- 
νώσκεις ο) II: pM ; ; ἔφη. Oro, ὃν Ü εγω, ti TK 
ὑποβολιμαῖος τραφεί. ἐν πολλοῖς μὲν χρήµασι, πολλῳ d 
καὶ [uS y Ac yet xoi" κόλαξι’ πολλοῖς, iti δε. yero 
proc αἴσθοιτο ὃτι οὐ τούτων iori σὼν φασκόντων γονέων r1. 598. 
τοὺς δὲ «9 ὄντι γωννήσαντας μὴ εὗροι, τοῦτον ὄχι" μα» 
τεύσασθαι πὠὼς ἂν διατεθείη πρός σε τοὺς χόλακας X08 
πρὸς τοὺς ὑποβαλομένους" 6y maig T$ τῷ χεόνω ᾧ d οὖν 
ᾖ δει σὰ σερ) σης ὑποβολᾶς χαὶ ἐν " a9 7051 75 (ούλα 
μου μαντευοµάνου ἀποῦσαι; Ῥούλομαι, ἔφη. Μαντεύο. 
μαι τοίνυν, εἶσον, μᾶλλον αὐτον Tip ἂν TOY πατέρα xi! 
73) μητέρα χαὶ τοὺς ἄλλους οἱχείους δοκοῦντας 7 ? rob 
κολακεύοντας, καὶ ἧστον [Ui ἂν περιιδεἓν ἐνδεεῖς” rivos, ἦγ. 
φον às παράνομόν τι δρᾶσαι 5 ? εἰπεῖν εἰς αὐτούς, dero LU 
rubi, σὼ μεγάλα ἐχείνοις 3 τοῖς χόλαξιω, i» ᾧ χόνη 
rà ἀληθὲς μη” eidsín. Eixós, ig. Αἰσθόμινος TOÍVUM rit. 1. 910. 
TO 0», μαντεύοµαι QU περὶ py τούτους ἀνεῖναι ἂν τὸ τιωῶν 
γε χαὶ σπουδάζεῳ, περὶ δὲ τοὺς nA QUU ἐπισεῖναι, xci 
τείθεσθαί σε αυτοῖς διαφερόντως 5 7 πρότερον xoi ζην ἂν Ἴδη 
κατ' ὁκείνους, ξυνόντα αυτοῖς ἀπαρακαλύπτως" Li δε 
ἐχείνου xai σὦν ἄλλων ποιαυμένων οἱκδίων, 6i μὴ φάνυ 63 
φύσει” ὄπιειχής, pé? σολ pni. Πάνε, $e, λέγει 
oid περ ἂν γμοισο. ἀλλὰ T αρὸς σοὺς ὡπτομάνους: τῶν 
λόγων αὐτη φέρε, ᾗ εἰκὼν; Tv. i ἔστι που ἡμῖν δόγματα 
ix παΐδων περ) δικαίων καὶ χαλῶν, ἓν οἷς ἑατεθράμμιεθα" 
ac περ UTO' γονεῦσι, πειθαρχοῦντές τε χαὶ τικῶντες αυτά. 


ο---. πῶς Κ.---- καὶ post γένει om Θ.---ὃ κόλαξι δὲ v. το Θ.---- δὲ om Mew rm 
4 ἔχοις q,. —* ὑκοβαλλομένους ORIIPDKet.—! χρόνφ ᾧ AGTIéDKqemt : 

$t ος.--ὅ $) ob Or.—^ τιμᾶν ἂν αὐτὸν τὸν πατέρα τε καὶ c.—! 1) καὶ 8. redi 

—3 pu) τὸ rc θ.--- οὐκ v: om OTIDKt.—^ ἀπανακαλύπτως S? φύσει εἴη t, 

efg Φύσις m.—P µέλει " μέλλει» 0.—4 τὸ om Gr. —" πρὸς τοὺς à &sropérovs τῶν ΑΦ 


em, προσάστοµένοῦς τὸ 6, προσακτοµένους τῶν TIDKqt : προσάπτοµεν οὓς τῶν 


ὑποβαλομένονε] Ald. Bas. 1. et 2. πρὸς ἀπτομένους] Sic Cod. Monac. 

. Asr. ui τοὺς addit; idem Heusdius Spec, 

ποιουμένων οἰκείων] Ποιουµένων, ΡΔ.- — Crit. p. 132. legendum esse vidit. Vulgo 

sive est, qui penuntur, h. e. putantur fa- προσάπτοµεν, obs. Ficinus, sed quid 

miliares esse. Sic ix. 9. ἐπιθυμίαι-- Ἆας similitudo ad eos, qui dispulationes 
ποιουµένα» xpnorás. Ásr. sectantur? Asr. 


94 


Ἔστι γάρ. Ουκοῦν καὶ ἄλλα" ἑνανσία γούγων ἑαισηδεύ- 
pere. ἡδονὰς ἕ ἔχοντα, & noU e ἡμων" 72 Vvxar 
καὶ $ÀXSI "d scura, quisi 9) οὗ τοὺς καὶ rou! μετρί- 
ss" ἀλλ ἐκεένα τιμῶσι va πάτρια καὶ ἐκεύνοις πειθαρ- 
χουσυ. Ἔσςι ταῦτα. Τι οὖν, " ὃ à ἐγώ ὅταν σὸν οὗ - 
rec ὄχονταω ἐλθὸν ἐρώσηµα ἔρηται" vi ἐστι TO καλόν, καὶ xci 
ἠποκριάμιενον" ὃ 0 TOU νοµοθίτου ἤ Ἰπουεν" ἐξελέγχηὴ 0 AO- 
γος, καὶ πολλάκις xai «ολλαχῇ" ἐλέγχων eic δόξαν κα- 
ταβάλη! ὡς τοῦτο οὐδὲν μᾶλλον καλὸν E air y gon, . xci 
ui. i. sni.sepi δικαίου ὡσαύτως καὶ ἀγαθου" καὶ & μάλιστα iyw 
T Tip μετὰ σουτο ví οἵει αποιήσει αὐτὸν πρὸς αυτὰ τι” 
ps σε vie καὶ αιιθαρχίας; Ανάγκη, ἔφη, μήτε τιμῷν 
iri E μήτε πείθεσθαι. Ὅτων οὖν, ἦν à ἐ bye μήτε 
γαυτα ἡγῆται τίμια xci οἰπεῖα ὥς περ rgo τοῦ, τά σε 
1]. σ8ο.ἀληύη μὴ εὑρίσκη, ἔστι πεὸς ὁποῖον iov ἄλλον L φον X0- 
λακεύοντα εἰ κόσως αροσχαρήσετα Ox έ έστω, ἔφη. Πα. 
ώνομιος δή, οὔμαι, δόξει" γεγονέναι Ex ρομικοῦ.' Ανάγκη. 
[s 17.] Ουκοῦ», ἔφην, sixog vO «og τῶν οὕτω λόγων 
ἁπτομένων, καὶ ὃ ori ἔλεγον, πολλης 'συγγνώµης ἄξιονς 
Καὶ Pop" (v ἔφη. Οὐκοῦν ii jy, μὴ γίγνηται ὁ ἕλεος οὗ- 
σος περὶ τοὺς σιαπονεούτας σοι, εὐλαβουμένῳ aai ee 
Ta^ τὸν λόγων ivo; Ko páx, 5 d ὅς. "Ag οὖν ου 
μία" μὲν εὐλάβεια αύτη συχρή, To μὴ γέους ὄντας αὐτῶν 
γεύεσθαι; ; oi putt γάρ σε οὐ λεληθίνα, à οτι οἱ μηρακίσκοι, 
ὅταν τὸ πρῶτον λόγων γεύωνται, ὡς παιδιᾷ αὐτος κατα- 


IIAATONOZ 


*£,—5 ὀτεθράμμεθα 0.—t! ἐπὶ v.—* ἄλλαως O.—* κολακεύεν T.—" ἡμν v.— 


κ αὐτὰ AHeém.—J ὁποιοῦν OKr.—: ἐλθὼν Hévm.— ΑπΠΦΟΨΙΠ, om Gt: 
εἴρηται s.— ἀποκριναμένου ΑΠΦΏΚΟυΠΙ.---» ἤκουσεν Ἡδιῃ.--- à ξελέγχει HK, &- 


ελόγξει Pm, οὐκ dAéyxn K.—9* καὶ πολλαχῆ om K.—f καταβάλλη Tiqt, 
λει O0, καταλάβη Aém.—5 καὶ &yabo0 Gcaóros $.—» Bótes Ot, δόξει γε em. 


— νομίμου Hévm.— ἑλέους Ἐδῃῃ.--ἰ τριακοντούτας ΑΘΠΦΙΙ: τρισκοντούτεις *s. 


ἡμῶν] Bas. 2. αὐτῶν. Asr. 
πολλαχβ] Absunt a& cod. Reg. Fi. 
cinm, crebrisque et variis redargutioni- 


καταβάλγ] Cod. Monac. καταλαβή, 


mutatione. Ásr. 
βίον] Ald. Bas. 1. et 2. βίου, Asr. 
νομίμου] Bic Bas. 2. Vulgo νομικοῦ, 
contra senfum ; namque νομικὸς est ju- 


ris peritus, νόµιµοε vero justus. Àsr. 

6. 17. τῶν λόγων ἁπτέον] Sermones 
tibi attingendi s. tractandi sunt, ita ut 
omnem adhibeas cautionem circa eos, 
quitriginta annos nati sont. More id 
ipsum ei tribuitur, quod per eum sit s. 
quod ut fiat auctor est, narsque τῶν Ad- 
yer ἄπγεσθαι proprie ad juvenes spectat 
erudiendos. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 7. 95 
ax gera, oi? εἰς ἄνσιλογίαν χεώμοι, καὶ μιμούμινοι 
φους ἐζελέγχοντας αυτο) ἄλλους λέγχουσι, χαΐροντες ὡς 
περ σκυλάσια τῷ xs) ση xc σπαράττεν σῷ λόγῳ TOUS 
πλησίον ἀεί- “Ὑπερφυῶς p οὖν, ἔφη. Οὐκοῦν ὅταν δὴ 
πολλους pár αὐτοὶ δλέγξασι»,] ὁ ὑπὸ πολλὠν às ἐλεγχθᾶσι; 

σφόδρα καὶ ταχὺ ὀμπίστουσι tic τὸ μηδὲν ἡγεῖσθαι ὦ ὧν 
περ «εότερον' xai ix τούτων δὴ αυτοί r$ καὶ τὸ ὅλον Qi- 
λοσοφίας ip εἷς τοὺς ἄλλους διαβέβληνσαι." Αλ. 
δίστατα, 1 ἔφη. o δὲ δὴ πρεσβύτερος, 5 ν 4 ἐγώ, τῆς μὲν 
σοιαύτης μανίας οὐκ ὧν ἐθέλοι μετέχει», τὸν δὲ διαλέγεσ- 
θαι ἐθέλοντα καὶ σκοπεν τἀληθὲς μᾶλλον μιμήσεσωι" L 
σον σαιδιᾶς χάριν παίζοτα κα] ἀντιλέγοντα, καὶ αὐτὸς 
σε μετριώτερος ἔσται καὶ TO ἐσισήδευμα σεριωτερον" 

ἀντὶ à ἀτιμοτέρου ποιήσει. Ὄρθως. gs. Οὐκοῦν καὶ τὰ 
«εοειρηµένα σούτου $T εὐλαβείᾳ φάντα αροείρηται, σὃ τὰς 
φύσεις som pou? είναι xai ) στασίµους oic τις paradas σών 
λόγων, καὶ μή, ὡς yov ὁ συχὼν xci οὐδὲν" προσήκων ἔρχεται 
ἐπ αὐτό» Πάνυ μὲν οὖν, iQ. Αρχή δή ἐπὶ λόγων μεταλή- 
yu μεναι ἐνδελεχῶς" καὶ ξυντόνας μηδὲν ἄλλο αράττοντι, 
ἀλλ ἀνσιστρόφως γυμναζομένῳ τοῖς «igi τὸ σῶμα γυµνα- 


---- λόγψ t.—^ οὐδεμία 4m.—^ παιδία Π.---ὃ àel om Ἡ.---Ἱ ἑλέγξωσιν AOTIGDKq 
mt: ἐξελέγέωσυ *s.—' ἐλογχθῶσι ΑΘΠΦΕΏΚΠΙΕ: ἐξελογχθῶσι *5.— βέβληνται 
pr H.—!' ἔφηι GIIC.—^ οὐκοῦν 0.—" µεμρήσεται yp το A.—* waibías Ἡ, παιδείας 


0.—* µοτριώτερον DKq.—! φύσειε Te κοσµίους o.— μηδὲν Ε.---ᾱ ὀνδελεχῶν v.— 


ἔλκευ x. .] Respexit Plutarch. Charit. p. 92. — Sequens ds est apud, co- 


de Profect. in Virtut. Sent, t. ii. p. 78. 
F. of δ, ὥσπερ τὰ σκυλάκια, à 


Πλάτων τῷ ἕλκεν καὶ σταράττεν χαί- 


µατα χωροῦσυ, 
κοιν verbum est de canibus solemne. 
Homer. Il. X. 335. ci s kóves ἠδ οἶω- 
rol Ἑλκήσουσ᾽ ἀϊκῶς. Eurip. Herc. F. 
Sic et σπαράττευ v. yttenbach. 
ad Platarch. de S. N. V. p. 1]. Asr. 

A mirta] ἠγῆσθαι Ald. Bas. 1. 2. 


E ἆλον πέρ] | Universa 
philosophie res s. sors, i. o. universa 
philosophia ; ponitor enim περὶ cum ge- 
nitivo ita, ut sortem et conditionem sig- 
mifcet, ut τὰ περὶ rus. vid. Wetsten. 
et Raphel, ad Lac. xxiv. 19. Dorvill. ad 


v. nostra ad S p. 216. Asr. 
P krinerépos] Cod. onse. Ald. Bas. 
1. et 2. ἁτιμωτέρον. 
καὶ μὴ] Opinor καὶ ες e enatum, et 
hoc fere modo legendum esse: ei δὲ μὴ 
(sin minus, alioquin) és νῦν, ὃ τυχὰν--- 
és? abró. Asr. 
αὐτὸ] Vide annon potius scribendum 
sit αὐτούς, SrzPu. Non opus. Asr. 
ἀντιστρόφως] Non est vicissim, ut 
Ficinus vertit, sed e contrario, igitur: 
qui se exercet aliis, quam corporis, exer- 
citationibus, scil. exercitationibus men- 
tis. Hinc τότε, quod corporis exercita- 
tiones respicit, v. cap. 1G. init. ipísa 
TG» ἀναγκαίων γυµνασίων µεθίενται. 
Pss ier. ἐὰν τε Ma ddp τε τρία 
, ἀδύνατός γι ἄλλο πρᾶξαι) 


1s. i. 879. 


96 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σίοις, ivy" διπλάσια 3 3 σότες Ἕε ἔφη, 7 3 σέσταρα λέγεις; 9 


᾽Αμέλε, eio, zi ντε θές. μετὰ γὰρ TOUTO κασαβιβαστίοι" 
ἔσονταί σοι εἰς TÓ σαήλαιον q'ü Ay ἐκαῖνο, καὶ ἀναγκαστίοι 


d 


ἄρχειν 7 το περὶ Toy πόλεμον καὶ ὁσαι νέων ἀρχαί, να 
uris qu ἔρυπειρία ὑστερώσι σὠν ἄλλων. καὶ ἔτι χα) i TOU- 
1t. M0. τοις Basaneriost εί ἐμμενοῦσνὴ ἑλκόμινοι πανταχόσο "Li 
σι καὶ παραωκιήσουσυ. , Kgoro às, δε 7 0 ος, πόσον σουτονὶ 
σίθες:ς Ἠντεκαίδεκα $ ἔτη, ἣν δ) ya γενομένων δε σει- 
σηκοντούτων" σοὺς διασωθέντας καὶ ἀριστεύσανσας πάντα 
σάντη LÀ έργοις τε xci ἐπιστήμαις πρὸς έλος 705 &xri- 
ον, χα) ἀναγκαστέον ἀνακλίναντας σην σης" Joy n6 αυ- 
yn eis αὖὐτο ἀποβλέψαι σὸ Wc! Que παρέχον, καὶ ἱδόν- 
σας TO ὤγαθὸν αὐτὸ, παραδείγματι χρωμένους, Σεν, xci 
πόλιν καὶ ἴδιωτας xoi ἑαυτους AO TOUT UT TO) ἐπίλοιπον 
Bíor ἐν μέρει ἑχάστους, τὸ pi πολὺ πρὸς φιλοσοφίαν δια- 
τρίβοντας, o: όταν δὲ TO μέρος ἤκη, πρὸς. πολιτικοῖς έπιταλ. αν- 
πωρούνσας xti ἄρχοντας i εχάστους τῆς πόλεως ἕνεκα, οὐχ 
i καλόν τι ἀλλ ὡς ἀναγκαῖον πρώστοντας, xai οὔσως 
ἄλλους ἀεὶ ὶ παιδεύσαντας τοιούτους, ἀντικωταλικόνεας γῆς 
q'0A Sag Φύλακας, ες μακάρων νήσους ἀπιόντας οἰκεῖν' 
μυημεῖα δ αὐτοῖς xci θυσίας v2) πόλιν δηµοσίᾳ ποιεῖν, 
ἑὰν xci ἡ Πνδία ξυναναιρή, ὡς deponi, εἶ ài μή, ὡς &U- 
im. i. 374. daíuocí σε xoi θείοις. Παγκάλους, ἔφη, τοὺς ἄρχοντας, 
M Σόκρατες, ὦ ὣς T: ἀνδριαντοποιὸς" ἀπείργασαι. Καὶ 

τὰς ἀρχούσας γε, ἦν 0 ἔγώ, & Γλαύκων. indi γάρ σι 
οἵου" µε περὶ ἀνδρῶν εὐρηχέναι μᾶλλον & εἴρηκα 7» miei 


b ἔτι H.—* καταβιβαστέα K.—43 ἀναγκαστέον K.—5 βασανιστέον K.— e 
mida DKg, ἐν µένουσιν II, pévovci» Θκ.--ἔ «f οπι.-- δὲ om v.— 
!robro OHOr.—k τιθεῖεν DKt.— ἔτι GTI: ἔτη post éyà ponit υ.--- δὲ om 
€.—^ πεντηκοντουτῶν Om, wevrfkorra τούτων B.—?9 d» om t.—P τε om ϱ. 
—8 τῆς om K.—J yoxiis els v.— ^ αὐγὴν A08IIéDqumt, αὐτὴν K: xriva s. 

— κοσμεῖν AHéom.—^9 ξυναιρηῖ Att, ξυναίρη OTIt.—" lacunam 6, ἁνδριάντας 
οἶμαι t, τοπθιὸς Ἡ, ἁνδριάντας τοποιὸς Ἑ, περιττοποιὸς (omisso περ) DKq. 


κόπο γὰρ καὶ ὕπνοι µαθήµασι πόλεμιοι. 
st. 
πεντηκορτούτω»] Ald. Das. 1. et 2. 
πεντήκοντα τούτων. Ásr. 
ἀνακλίναντας] Quasi aperientes, quo 
sensu precipue Homerus verbum ἆνα- 
ειν usurpavit, v. c. Il. v. 751. ubi v. 
Eustath. Pro ἀκτῖνα Cod. Mon. exhibet 


Y 


αὐγὴ», quo ducit Cod. Regii scriptura, 
τὴν ψυχην abrfy. Ficinus agnoscit vul- 
gatam lectionem. Αρτ. 

fm) Ald. Bas. 1. et 2. fjxoi.. Asr. 

ἡ Πυθία ξυναναιρῇ] Laudat Aristid, 
Orat. de Rhetor. t. ii. p. 11. et Thom. 
Mag. v. ἀνεῖλεν. p. 67. Αετ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ζ. 97 


ρα} M. 4 » xc VN / '9 Jj 
yUMHSINO, οσαι αν αυτων “ανα τος φυσεις $yyityTeTO. 
» ^ vw 4 wo. , & P » 4 ) 
Όρθως, ἔφη, εἴ περ ἴσα γε πάντα" τοῖς ἀνδράσι πονωνή- 
σουσω, ὡς διήλθομε. Τί oov; ἔφην ξυγχωρεῖτε vel 
| ” ? « 


^" 4 


σῆς πὀλεώς τε" καὶ πολιτείας μὴ παντάπασι ἡμᾶς SU OG 
9 ’ 9 x 8 , 4 {. 4 9 y 

ερηκίναι, ἀλλὰ χαλεκὼ pv, δυνατὰ δὲ ση, καὶ οὐκ ἅλ- 

* 3 d ο e t 9 ^ / «^ 
As 9» εἴρηται, ὅταν οἱ ὡς ἀλπθῶς Φιλόσοφοι δυνάσται, 3 
wAsioug 7] εἰς, ἐν TOAUI γνόμενοι τῶν μιᾶν νῦν τιμῶν κατα- 
Φρονήσωσι, ἡγησάμενοι ἀνελευθέρους εἶναι καὶ οὐδενὸς 
ἀξίας, σὸ δὲ ὀρθὸν περὶ αλείστου ποιησάµενοι καὶ τὰς ἀπὸ 
τούτου τιμάς, µέγιστον δὲ καὶ ἀναγκαιότατον τὸ δίκαιον, 


* ^ f£ à? e w^ g No UA. à 
και τουτφ ή υπηρετουνσες σε" καὶ αυξζοντες αυτὸ ὄιασκευ- 


ἠσωνται φὴν ἑαυτῶν πόλιν; Πώς: ἔφη. "Όσοι μυ ἄν, 
ἦν δ᾽ εγώ απρισβύτεροι φυγχάνωσι δεκεσῷνὶ ἐν τῇ wA, 
πάντας ἑκαίμψωσω εἰς τοὺς ἀγρούς, voUg- ὃς φαΐῖδας αὐ- αι. 641. 
τῶν παραλαβόντες ixróg TOY "o ἠθῶν, à xci οἱ yoric^ 
ἔχουση' δριψωνται" ἐν τοῖς σφετέροιςὮ σρόποιςὶ καὶ νόµοις, m. 1.915. 
οὖσιν οἷοις διεληλύθαμιεν σόσε. παὶ οὕτω σάχιστά τε καὶ 
ῥᾷστα πόλιν σε καὶ πολιτεία», ἣν ὀλέγομων, καταστᾶ- 
σαν αὐτήν τε εὐδαιμονήσειν καὶ τὸ ὄθνος, ἐν a ἂν ἐγγένη- 


- τοι Q.—F οἴει c.—J περὶ καὶ γυναικῶν $.—3 abra) t.—5 els ἅπαντα γε e.— 
υγχωρεῖ-τε A, Evyxopeiv τε OIlt, ξυγχωρεῖτε 9q, Lvyxepeis re Kvtnt et corr D. 
—* T€ 0m 9,—À ἄλληι 3) εἴρηται Aem, IDA ἡ ᾗ εἴρηται q, κακῶς «ἴρηται Ἡ: ἄλλῃ 
εἴρηται *5.—2 γε v.—f τοῦτο 6Hm.—£ re om t.-«^ διασκευωρίσωνται DK, δια- 
σκευωρήσονται Ht.—1 δέκ᾽ ἑτῶν Aem et corr D, δὲ καὶ τῶν Kq.—* ἐκπέμψωσν AOT 
*DEgemt: ἐκπέμφουσιν $.—h καὶ & DKq.—2 ol γονῆς A et pr TI, ol *yoreis vm, 

q: olkwyeveis *r.—^ ἔχωσι t.—^? θρέψωνται AORIIGDmt : θρέψονται *s. 
—P σαφοστέροις ΘΕ.--- τρόποισι 9,—' re om m.— εἶναι q.—! Ἀέγομεν qm.— 


περὶ τῆς πόλεως] Laudat Stob, xli, P Reg. vero δὲ καὶ rà», unde conjicere 
360. ubi scriptum est χαλεπὸν μὲν οὖν possis scribendum esse δέκα ἑτῶ», quo 
τόλοώς re—-omisso jju&s—xaAXerór. Asr. t&men non opus est. Mox Stob. et Cod, 
καὶ οὐκ ἄλλη] invenitur et hec lectio Monac. ἐκπέμψωσιν, et συνήθων. Stob. 
καὶ οὗ κακῶς αι; STEPH. pro νῦν ἠθῶν (Bas. 2. simpliciter ἠθῶν). 
$ és εἴρηται] Sic de conjectura scrip- Aer. 
simus, sensu postulante. Vulgo καὶ οὐκ  Ἅ«γονεῖς] Attice γονῇς, ut scribi oporte- 
, Bas. 2. καὶ οὗ κακῶς εἴρη- bat, Hoc Codici Monac, et Stobeo 
ται, in quo ὡς latet; Stobeus autem καὶ debemus, quod Ficinus quoque expressit 
sbx ἄλλῃ 19 dpyrai ubi sj) ex ) enatum — vertens, quibus hodie parentes utuntur ; 
esse apparet, quod exhibet Cod. Monac. unde conjicías eum legisse, ἐκ rà» ἠθῶ», 
Similiter Ficinus vertit, ea duntaxat ra- ἃ νῦν ol γονεῖς ἔχουσι. Vulgo οἰκογενεῖς. 
tione, qua diximus, quando scilicet. In vulgata scriptura καὶ pro explicativa 
Ante ὅταν particula explicetiva de more particula habendum esset, Asr. 
omissa est. Mox Stob. ol ἀληθῶς--  κεὐδαιμονήσευν]  Repetendum est εἴρη- 
ἀξίουν---διασκενωρήσωται τὴν dauroÜ πό- ται ex antecedentibus, et ad ὀγγένηται 
As. Ast. intellige ἡ πολιτεία. Asr. 
δεκετῶν] Stob. exhibet δέκα, Cod. 
Plat. Vor. VIL. N 


99 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΔΙΤΕΙΑ, Ζ. 


gas, αλίστα" ὀνήσιω. Πολύ 9, ἔφη καὶ ὡς ἂν γίνοιτο, 
εἴ mío sov γύγνοιτο, δοκεῖς µοι, ὦ λώκρατες, οὗ εἰρηκίνα,. 
Οὐκοῦν ἆδην ἤδη, εἶπον ἐγώ, ἔχουσιν ἡμῶν οἱ λόγοι σερί 
σε τῆς φὔλιως ταύτης καὶ τοῦ ὁμοίου ταύτῃ ἀρδρόςι δη- 
λος" γάρ που καὶ οὗτος, oio» Φήσομιω δεν αὐτὸν SipOM. 
Δήλος, ἔφη καὶ 0 περ ἔρωτᾶς, δοχεῖ μοι τέλος ἔχειν. 


a ίονα t.-— --- | : eg. 
WT ο atm etas ie adm 


II OAIT E I A, 


H. 


8. 1. Ei γαῦτα μὺν δὴ" ὡμολόγηται, ὦ Ἰλαύκων, Steph. 
7 pr ἄκρως οἰκεῖν qÓASI κονὰς μὲν φυναῖχας, xoi. ο 
vovg δὲ παῖδας εἶναι καὶ πᾶσωω παιδείαν, ὡσαύτως Qi τὼ rere. 
ἐτιγηδεύματω xo, ἓν πολέμῳ τε καὶ ερήνη, βασιλέας 
δὲ αὐτῶν εἶναι τοὺς i» φιλοσοφίᾳ τε καὶ πρὸς τὸν πόλι- 
μον γεγοότως ἀρίστου. Ὡμολόγηται, Qn. Καὶ μὴν 
καὶ τάδε ζυνεχωρήσαµ», eg ora» δὴ καταστῶσι οἱ ἄρ- 
χοντες, ἄγοντες γοὺς στρατιώτας κατοικιοῦσιν εἰς οἰκήσεις 
οἵας προείποµεν, ἴδιον μὲν ovs" οὐδενὶ ἐχούσας, xong δὲ 
vci. πρὸς δὲ τας τοιαύταις οἰκήσεσι καὶ σὼς ατήσεις, εὖ 
μνημονεύεις,; διωµολογησάμεθάΣ που oic ἔσοντωι αὐτοῖς. 
᾽Αλλὰ μνημονεύω, Qn, ὅτι γε) οὐδὸν οὐδίνα ipao Der. sui arr. 
κεκτῆσθαι ὧν" νῦν οἱ ἄλλοι, Uc περ δὲ ἀθλητάς το" πολί- 
µου καὶ φύλακας, pasos σῆς φυλακῆς δεχοµένους εἰς ἔνιαυ- 
τὸν τὴν sig ταῦτα τροφὴν παρὼ τῶν ἄλλων, αὐτῶν vt δεῦ 
xA M rime rmi, oerte τς ης 


μοημονεύηη q. 0.—À o: ola: D, 5 οἷαι Kg, πόσαι ἂν 0.—À Ύε om 
t.—h οἰώμεθα 0.—! νῶν t.—* ὧν AHém: às *r.— τε om t.—^ ἔφη $v.—? ἀλλ’ 


6. 1. ele» ταῦτα] Laudat Stob. xli. p. Bes. 1. οί 9. δή. Ficinus, reges axtem—) 
264. usque ad v. πᾶσι, ubi soribitor οι ἴδιον δὲ οὐδὲν---Ώτο οἰκήσει: Ald. et Bas. 
»às μὲν γνναῖκας--βασιλέαε τε (Ald. 1. οἰκίσει, vitiose, Aer. 


100 HAATONOZ 


xoi vügQ ἄλλης πόλιας ἐσιμελέσθαι. Ὄρθως, ἔφην, λί- 
εις. ᾽Αλλ &ys ἐπειδὴ του ἀπετελέσαμιν, ἄναρνησ- 
θώμεν role» δεῦρο εξετρωπόμεθα, ἵνα πάλιν τὴν αὐτὴν ja. 
µε. OU χαλιτὸν ἔφη. σχεδὸν γάρ, καθά περ ru», ex" 
διεληλυθὼς) aspi τῆς πόλεως τοὺς λόγους ἔποιοῦ, λέγων ax" 
ἀγαθὴν μὲν τὴν τοιαύτην οἶαν τότε διῆλθες" τιθείης” TOI 
xai" ὤνδρα τὸν ἔκείνη ὅμοιον, xxx] ταῦτα, ὡς $0106," καλ- 
1. 544. λίω ἔτι ἔχων εἰπεῖν πόλων τε καὶ ὤνδρα." (AX οὖν δὴ τὰς 
ἄλλας ἡμαρτημένας ὄλεγες, 8i αὕτη ὁρθή. τῶν δὲ λοικὼν 
φολιτειῶν ἔφησθα, ὡς μνημονεύα, σὔσταρα sin εἶναι, ὧν καὶ 
πέρι λόγον" ἄξιον 813. ἔχει" καὶ δεν αὐτῶν τὰ ἁμαρτή- 
µατα καὶ τοὺς ἔκείναις αὖ ὁμοίουςὶ ὦνα πάντας αὐτοὺς 
ἰδόνσες, καὶ ὁμολογησάμεενοι” τὸν ἄριστον καὶ τὸν κάνιστον" 
ἄνδρα, ἐπισκοψαίμεβαξ εἰ ὁ ἄριστος εὐδαιμονέστατος xad 

ὁ κάκιστος ἀθλιώτατος, 9) ἄλλως ἔχει." καὶ ἐμοῦ ἐρομάνου 
σίως λέγοιςὶ τὰς. σύσταρας πολιτείας, ἓν τούτῳ ὑπέλα- 
τε. 279, 8ς Πολέμαρχός τε καὶ ᾿Αδείμαντος καὶ οὕτω δὴ σὺ 
ἀναλαβὼνὶ τὸν λόγον δεῦρο". ἀφίξαι. ᾿Ορθότατα, εἶπον, 
ἐμνημόνευσας. — Yló2uv τοίνυν, ὡς περ παλαιστής, τὴν αὐ- 
vq" λαβὴν πάρέχε, καὶ τὸ αὐτὸ, ἐμοῦ ἐρομένου πειρῶ εἷ- 
qui» & σερ σότε ἔμελλες λέγεν. ᾿Εώάν σερ, ἦν δ᾽ ἐγώ 

^ δύωµα. Καὶ μήν, 5 0. ὃς, ἐπιθυμῶ καὶ αὐτὸς ἀκοῦσαι 
σίνας ἔλεγες τὰς σέσταραςὃ πολιτείας. Οὐ χαλεπῶς, ἦν 


ve 


lrye vel ἀλλ᾽ iy GTIDEqt, ἀλλάγ em : ἀλλά γε ς.---ᾱ abr vm.—* és add ΑΘΙΙΦ 
DKem.—» διελήλνθὰς Ani, διεληλυθῶς v ; διελήλυθας *s.—! ὅτι 85 v. —^ δλθεν 
τότε Ln rins om e d bred DK.—* fowas ΑΘΕΠΟσΠΗ : T "5. 
. ἔχει υ.---Σ ἄνδρα τ νη e, Tb» ἑκείνη II, ἄνδρα ft— 
5 λόγον πέρι €, —b οἴει Ἐπι.---ᾱ ἔχειν ὧν καὶ δεῖν ritdurrsd. Te q.—? ab 
AMeKgm et pr 8, ὁμοίους τρ D: ἀνομοίουε $.—* ἀνομολογησάμενοι vt.—" κάλ- 


σχεδὸν γὰρ] V. Stob. |. |. p. 265. — ad óuo(ovs] Sic cod. Reg. ut Ficinus 
Asr. : vertit, εξ homines ipsarum similes decie- 

àxopolovs] Ita quidem et in prec. rare. Cf. Morgenatero. Commentat. p. 
edit. legitur καὶ τοὺς ἐκείναις àvopolovs : 46. not. 69. Vulgo et apud Stob. à»e- 
sed non dubium est quin substituenda — uoíovs, Mox Bas. 1. et 2. ἱδόντας, et 
sit lectio ex vet. libro petita, καὶ ous Bas. 1. cum cod. Reg. κάλλιστο» pro 
deeirus be. xs ὁμοίονε, Pro κάκιστον κἀκιστον. Λατ. d 
autem q statim post, perperam — Aa» πάρεχε] Vid, nostra ad Phaedr. 
in iisdem scriptum est κάλλιστον, ΒΤΕΡΗ. — p. 251. Αοτ. i] 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 101 


ὃ᾽ ἐγώ ἀκούσει.ὶ simi γὰρ Gg λέγω mi περὶ καὶ ὀνόμα- 
σαι ἔχουσι, ἤ τε ὑπὸ τῶν πολλών ἐπαμουμένη, ἡ Κρητικὴ 
σι καὶ Λακωνικὴ ary καὶ δευτέρα καὶ δευτέρως ἔπαινου- 
perm, παλουµάνη δ᾽ ὀλιγαρχία, συχιῶν γίµουσα κακὼν 
πολιτεία" ἤ τε ταύτη διάφορος καὶ ἔφεξῆς γιγνομίνη δη- 
µοκρατία, καὶ ἡ γυωναία δὴ τυρανὶς καὶ πασῶν τούτων 
διαφέρουσα," τέταρσόν τε καὶ ἔσγατον πόλεως νόσημα. 9 
, y 3/ / ο δν ν 
σίνα ἄλλην ἔχεις ἰδέων πολιτείας, 3) Tig" καὶ ἐν εἴδει δια- 
Φανεῖ rivi κεῖται; δυναστεῖωι γὰρ xci ὠνησαὶ βασιλίῖαι 
καὶ τοιαῦταί τωες πολιτεία! μεταξύ τι τούτον πού εἶσι, 
εὗροι δ᾽ ἄν τις αὐτὼς ovx ἑλάττους περὶ τοὺς [βαρβάρους 
3 τοὺς Ἓλληνας. Ἰολλαὶ φοῦν καὶ ἄτοποι, ἔφη, λὰγοκ- 
ται. [S. 2.] Οἱσθ οὖν" ἦν δ ἔγω, ὃτι καὶ" ὠνθρωσων 
εἶδη τοσαῦτα ἀνάγκη τρόπων, εἶναι, ὅσα περ καὶ TOM αι. i 910. 
σειῶνι 7 oit; ἐκ δρυός ποθεν 5 ix iron τὰς πολιτείας 
φίγνεσθαι, ἀλλ οὐχὶὰ 6x τῶν ἠθῶν τῶν ἐν voie αόλεσω, oi 
ὧν ὦς σερ ῥέψανταδ τλλα ἐφελκύσηται;' Οὐδαμῶς 


" 
4 ἀκούσει D, ἀκοῦσαι v.—" τε H.—* καὶ τὰ Him.—! καὶ ἡ πασῶν Aem, ἐκ πασῶν q. 
—9 διαφεύγουσα AGTIéDKqmr.—"' «ef K.—"* ef ris OI1.—* To, om K.—J τοι 9, 
om eniDEqmrt.—* οὖν K.—* καὶ ὅτι ο.---Ὁ τ » ΑΦΠΙ: τρόπον s. quod addeba- 
tur wa, omisi cum ΑΦΠΙ et pr II, ante τρύκον ponit t.—* ὥσπερ 0.—À οὖκ 9, 
οὐχὶ καὶ t,—* τῶν ante ἐν om pr A.—! & ἂν ΑΘΠΦυΠΙΕ, ἐὰν DKq.—5 ῥέψαντα ΑΘ 


é 
TIDEet, ῥήψαντα q: ῥεύσαντα *s5.—h5 ἀφελκύσηται H, ἀφελκόσηται m.—! ἔφη 


ᾧ Kpuruá τε καὶ Λακωνικ)] Plato 
igitur ουΐοφαο reipublice formas ponit ; 
UDADm, que vera est civitas (ἄριστοκρα- 
φία) in qua sapientia sive plurium sive 
unius regnat, et quatuor alias a vera de- 
Écieates, que sunt 1. Timocratia (Cre- 

-tensium et Laconum respublica, in qua 
Φελοτιµία prevalet ;) 3. Oligarchia, in 
qua πλοῦτος regnat ; S. Democratia, in 
que ἐλευθερία dominatur; et 4. Tyran- 
nis, in qua perfecta grassatur injustitia. 
Cf. cum bis Aristotel. Polit, iii. 5. iv. 2. 
4. 8. Alii tres reipublice formas sta- 
tuant: 1. Monarchiam, cujus deprava- 
tio tyrannis; 2. Aristocratiam s. oligar- 
chiam, et 3. Democratiam. vid. ο, 
cratis Panatben. p. 259. Dio Chrysos- 
tom, Orat. de Regno iii, p. 49. et 44. 
B.C. ΟΙ. Perizon. ad ZElian. V. H. 
ji. 20. et Coray ad Isocrat. p, 196. De 
Cretensi et Laconica civitate vide que 


collegerunt Platonis judicia Morgen- 
stem, p. 806. ut De-Geer Diatrib. E 
118. la. qui eic in Corrigend. * De 
civitatum origine variisque earum formis 
vid. Polyb. vi. 6.’ 

ταύτῃ διάφορὀς] Ni fallor, corrigen- 
dum est raórys. Λοτ. 

6. 2. ἀνθρώπων εἴδη] V. Maxim. Tyr. 
Diss. xxii, 4. 5. p. 266. Asr. 

ἐκ δρυὸς ποθὲν ἡ ἐκ srérpas]  Prover- 
bialiter hec dicuntur de iis, que nullam 
habere originem et quasi ex nibilo orta 
esse videntur, àye , ut Eusta- 
thius recte explicat ad Iliad. X. p. 1360, 
$8. Cf. nostra ad Phedr. p. 885. Va- 
rio autem modo Homerica illa ob 
ἀπὸ δρυός ἐσσι παλαιφάτου, οὐδ ἀπὸ wé- 
τρπε & aeriorihus us sunt. ΑΡΤ. 

el ἂν-ἐφελκύσηται] Locus manifesto 
depravatus. Bas. 2. pro ῥεύσαρτα exhi- 
bet ῥέψαντα, unde conjicio, hoc fere mo- 


102 IIAATONOZ 


ὄνωγ, ἔφη ἄλλοθεν, » ἑντεῦθε. Ολυκοῦν 8 7À τῶν TO- 
λεων mire, καὶ αἱ va» idieray κατασκευαὶ τῆς ψυχῆς 
πίντε à ἂν εἰ. Ti ph To μιν δή" 7) ἄριστοκρατίᾳ 
ὃμοιον διεληλύθαμεν δη ὃν ἀγαθόν τε καὶ δίκαιον ὁ og- 
1i, 645. 2d Qa párt εἶναι. Δισληλύθαμον., "Ae ob» τὸ μετὰ 
voUro διτέον" τοὺς χδίρους, τὸν guión τι καὶ φιλότι- 
μονη ;" κατὰ σὴν Λακονικὴν 6 ἑστώτα πολιτεία», καὶ όλη 
χικὸν αὖ. καὶ δηµοκρωτικὸν καὶ TOV τυραννικόν, ἵνα γον 
ἆδμκώσατον ἰδόντες ἄντιθώμμεν τῷ δικαιοσάσῳ καὶ ἡμῖν σι- 
Aía" ἡ exiis 5 9, tag ποτὶ , ὤκρατος" δικαιοσύνη πρὸς 
ἀδιείαν τὴν ἄπρατον" ἔχει εὐδανμονίας σε víor TOU 
6 χοντος xci AB órroc," ἵνα 5 Θρασυμάχα "μθόμανοι 
διώκωριεν ἀδικίαν ἃ ῇ TA νῦν προφαινομάνῳ λόγφ δικαιοσύνην ο 
Παντώπτασι p οὖν, ἔφη, οὕτω ποιητέον. "Ag οὖν à ὥς περ 
ἠρξάμεθα 8 $y ταῖς πολιτείαις πρότερον σκοπεῖν γὰ ἤθη * 3 t 
τοῖς ἰδιώταις, ὡς ἔναργέστερον ó, καὶ νῦν οὕτω πρώτον 
e Φιλότιμον Tx 6v TO) πολιτείαν---ὄρομωο γὰρ οὖν A 
1r, i, $80. λεγόμενον ἄλλο' 7 ,Tiongasiay | ET 7 ip y jac αὐτὴν £Ag- 
σίον---- » πρὸς δι ταύτην" τον σοιουτον ἄνδρα σποψόμαθα, 
ἔπειτα ὀλιγαρχίαν καὶ ἄνδρα ὀλιγαρχμκόν, αὖθις δι εἰς 
δη ημοκρατίαν ἀποβλέψαντες θιασόμεθα" ἄνδρα δηµοπρα- 
σικόν, TO δὲ τέταρτον εἰς τυροννουμἔνην αόλι ἑλθόντες xai 
ἰδόνσες, πάλη εἰς τυραννικὴν ψυχὸν βλέποντες, πμρασόμε- 
θα" περ ὧν αρούθέμεθα ἱκανοὶ αριταὶ γωέσθαιν Κατὰ 
λόγον γέ τοι ἄν, ἄφη, οὕτω γίγνοιτο" ἤ σε θέα καὶ ἡ πρίσις. 


ἔγωγε Φ.--χ ἄλλοθι R.—! MP μὲν om Gp.—n γὰρ q.—? $3 pt A.—P ὅρ- 
θῶς cm t, post φαμὲν pomit K.—4 ἔφαμεν v.— διανοητέον v.—* φιλόνεικον K.— 
t τὸν om €.— ae τελεία q.—" ἀκρατῶς GIIDKt.—" ἁκρότατο» 8.—X καὶ ἁθλιότητος 
om ϱ.---ὕ δικαιοσύνη: 6.—: i om s,—* ταύτῃ ém et corr A.—^ σκεψώµεθα OKo 


t.—* θεασώµεθα ΘΠΏυΈ, θεασωµεθα Κ.---ᾱ πειρασώµεθα v.—t* λύγον ἔφη ἂν γένοιτο 


do legendum esse : à, eL à» ῥέψωσι», ὥσ- ία; v. Gatsker. Advers. Misc. 
περῤεύματα, τᾶλλα ἐφελκύεται (vel ^ "Post p» 460. Asr 


κόσηται). Similiter Ficinus vertit : πρῶτον μὲν D] Sic Cod. Reg. Ald. 
civium moribus, qui, quocunque fruze- Bas. 1. et 2. in Steph. τὴν deest. Asr. 
rint, cetera secum £, Asr. $ τιμοκρατίαν] Suspicor Plat. scrip- 


τὸν Φιλόνεικον] id. Mazim. Tyr. sisse, el μὴ τιµοκρ. 8t. ὄνομα ἄλλο intel- 
Dissert. xxii. 4. Themist. Orat. ii. $5,  ligumus nomen aliod quam τὴν Φιλότι- 
B. Asr. por πολιτεία». Srz Pn. $ estalioqwi. Aer. 
ἡ ἄκρατου δικαιοσύνη] Exacta, sonma ἔφη οὕτω γίγνοιτο] Bas. 3. ἔφη ἂν 


AJ 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 


Dips τοίνυν, ἦν ài ἐγώ, πηρόμεόα λέγειν σίνα τρόπον αι. 
μοκρατία ένοιτ ἂν ἐζ ἆ ἀριστοκρατίας. n ) τὸδε pi ἁπλοῦν, 
ότι πάσα πολιτεία µεναβάλλει ἐξ αὐτου U τοῦ $ έχοντος τὰς 
ἀρχάς, ὅταν ir αυτῷ τούτῳ στᾶσις ἐγγίνηται! ὁμονοοῦν- 
τος δὲ, xà» σάνν ! ὀλέγον f, ᾖ, ἀδύνατον αωνηθήνοι Ἔνστι γὰρ 
ούτως. llo; οὖν ài, irons ὦ ὢ Γλαύνων 7 πόλις ἡμᾶν 
αμθήσεται, χαὶ 77 TOIT OUT IY οἱ  σίκουροι καὶ οἱ ἄρ- 
χρνσες” αρὸς ἀλλήλους τε καὶ πρὸς αυτούς; ; ? βούλει, i ὡς 
iO ngos, εὐχώμεθα ταῖς Μούσαις erii» ἡμῖν ὅπως δὲ 
πρώτον στάσις Sprint," καὶ qup αυτὰς σραγικὠς" ὡς 
αρὸς παΐδας ἡμᾶς παιζούσας xai ἐρεσχηλούσας, ὡς às? 

7 λεγούσας, ὑψηλολογουμίνας Ayers; Πώς "Ωδέ uri. 981. 

πως. χαλεπὸν μον κ ήθηναι πόλιν οὕτω ξυστᾶσων" ἀλλ' i1. 640. 
irai geopávo παντὶ φθορά i έστω, οὐδ 7 τοιαύτη ξύστασιέ 
τὸν ἅπαντα pra? χεόνον ἀλλὰ λυθήσεται. λύσις δὲ 50s. 
ου μόνον Φυτοῖς $yysioig ἀλλὰ καὶ ἓν ὀπιγείοις ἕωοις φορᾶ: 
xai* ἀφορία' ψυχῦς σε καὶ σωμιώτων γίγνονται" ὅταν T- 
Ειτροσαὶ ἑκάστοις κύκλων" περιφορὰς Pind βρα- 
χυβίοις pr! [βραχυπόρους" ἔνανσίοις δὲ ὄναντίας. γένους 


105 


οἳ 
el οὕτω γίέγνοιτο ΘΕ.---ἵ τοῦ om c.—t ἦν 9 ἐγώ ᾳ.--Ὁ & Γλαύκων om t.—! sf K. 
—X καὶ Épyorres v.—! πρῶτον om 6r.— έπεσε 0, ἑμπέση v.—? abràs μὴ τραγι- 
miis corr v—P ἐρεσχηλούσας A et pr T1: dpecyeAoóvas ὃς. --ὂ δὲ q.—3 µένα Hm. 
τα K.—! καὶ om v.—t t ἀφθορία v.—1 γίγνονται AIISDKqum :. γίνεται 

Allm etcorr 0: ἑκάστης *"s.—" κύκλον m.—* ἐυμπίπτωσι Ώκα. 


—J μὲν καὶ ο.---ἳ βραχύποροι q.—* ἑναντίαι v.—5 ἡμετέρου Gom, Αμενέρον K. 


μα. 


yérevro el οὕτω Ὑέγνοιτο. — Ficinus sim- 
νεο Judicire ed ín hunc modum in- 
. Mox πει- 

vitiose. ÁsT 


δὲ ewovbj λεγούσας] Quasi scili- ἑκάσται : 


cet y bebes serio dicant s, simulantes, 
evidens Λατ. 


καὶ Ἀφερία ψνχῇν Vid. Procl. 
N der jn" 


- ἑκάστοις κύκλων περιφορὰς] In his 
verbis Ficiaum secutus sum, ut qui ver- 


terit, quando revoluiiones si 
lorum  conjunxerint 
ecribitur ἑκάστῳ . 
ἑκάστοια int. φύτοι et (éois,— Mox pro 


Iwderue: Cod. Reg. et Bas. 1. ἑυμτίπ» 
τωσι, Ald. ξυμπίπωσι; ξυνάκτωσι con- 
fürmat Ficinus et sequentes accusativi 
et ἐναντίας (int. περιφορὰς) 
postulant, Eadem est Schneiden sen- 
tentia de hoc loco, v. ad Aristot. Polit. 
v. 10. p.958. Scribere quoque poesis 
in quovis circuitu, qui orbium 
ambitus conjungit, h. e. orbes finit ac 
elaudit, Ceterum sententiam, de m- 
duatria a Platone obscure expositam, re- 
spexit Cicero de Divinat. ii. 3. ' Id enim 
ipsum a Platone philosophiaque didice- 
ram, naturales esee. quasdam conversio- 
nes rerum , ut es tum a 
principibus tenerentur, tum a n 
aliquando a singulis" Cf. Polyb. vi. 9 
et Schneider, ad Aristot, Polit, |. l. Aer. 


104, ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Jb ὑμετέρον" εὐγονίας τε καὶ ἀφορίας, uai περ ὄντες σο- 
Qoi, οὓς ἡγεμόνας αύλεως ἐπαιδεύσασθε, ovdi» μᾶλλον 
λογισμῷ: μετ αἰσθήσεως γεύξονται, ἀλλὰ πάρεισι GU- 
τοὺς" καὶ γεννήσουσι φαϊδάς ποτε οὐ δέον. ἔστι δὲ θείω μὲν 
yerrmea περίοδος M ἀριθμὸς περιλαμβάνει σόλειος, ᾱκ- 
θρωπείῳ δὲ ἐν 9 spore αὐξήσειςῦ δυνάµιεναί σε καὶ δυνα- 
στευόµεναι σρεῖς ἀποστάσεις, τέτταρας δὲ ὄρους λαβοῦσαι 
ὁμοιούντων τε xal ἀνομοιούντων καὶ αὐξόντωνὴὶ καὶ Φθινόκ- 
των, πάντα" αροσήγορα καὶ ῥητὼ αρὸς ἄλληλα ἀπίφηνων' 
ὧνὶ ἑπίσριτος πυθμὴν φεμπάδι" συζυγεὶς' δύο ἁρμονίας 
m, 1382. παρέχεται volg αὐξηθεί, vn» pv ἴσην imu, έχατονὃ 
ποσαυσάκις, τὴν 08 ἰσομήκη μέν, τῇ αροµήκεῖ δέ, ἑκατὸν 
μὲν ἀριθμὼν ἀπὸ διαµάτρων ῥητῶν φπεµπάδος, δεομένων 
ἓνὸς ἑχάστων, ἀρρήτων δὲ δυεῖν, ἐχατὸν δὲ πύβων τριᾶδος. 
ξύμπας δὲ οὗτος ἀριθμὸς γεωμεσρικός, σοιούτου κύριος, 
ἁμεωόνων σε καὶ χειρόνων γενέσεων ὥς ὅταν ἀγνοήσαντες 


— πόλεων ΑΞΠΗ et pr I1: non liquet D : πόλεων *$.—93 λογισμοῦ ο.--- abrois B 
Kqt.—! γεητῶ Hém.—t5 αὐξήσει q.—h ἀποστάσει A0RIlévmt.—! αὐξαρόντων 
K.—k πάντων t.— ós K.—5 wevrábi Kt.—?9 evivyhs Dq, συμμιγεὶς v, tvivyds 
v.—? παρέχεται ORIIéKotnt : παρέχηται *s.—P ἕκαστον IIKqu et pr 0.—4 ὃ ο. 
—! προµήκη AIL—^ seumásos AGRGvm, πεντάδος v: πεµπάδον *s.—! Over AII : 


ὧν évírprros πυθμὶν] Laudat Aristot. 
Polit. v, 12. (c. 10. Φ. 1. Schneid.) ubi 
v. not, p. 858. ibique laudata, Plotarch. 
de Antzm, Procreat. 1017. 6. Aristid. 
Quintil de Music. ii . 152. Met 8) 
κ των Τριτον πυθμένα 
πεντάδι (sic codd. Aristid.. Vid. Mei- 
bom. not. E 831.) evtvyérra.  Iam- 
blich. vit. Ttsgor. xrvii. p. 110. Küst. 
Cf. Backh. in Stud. t. iii. p. i. p. 44. 
Pro παρέχηται scripsimus παρέχεται. 

8T. 

ἱσομήκη] Suspicor scribendum, ἶσο- 
µήκη μὲν αὐτβ, προµήκη δὲ, ἐκ. Legitur 
autem in precedent. edit. ἕκαστον μὲν 

ιθμὸν ἀπὸ Pug. STEPH. qui sic in 

ot. * Hujus loci alia etiam affertur lec- 
tio: hec nimirum, τὴν δὲ ἰσομήκη μὲν 
οὗ, προµήκη δὲ, ἑκατὸν μὲν ἀριθμῶ», à 


διαµέτρων ῥητῶν πεµπάδων δεοµένου ἑνὸς 
ἑκάστων. sequentibus autem, ante 


δυοῖν et ante τριάδος ponendsm hypostig- 
mie fuerint." 

ἕκατον] Ald. et Bas. 1. ἕκαστον (Sic 
et Cod. Ἡερ.)--- ἀριθμὸν (ut et Bas. 2.) 


ἑκατὸν ἀριθμῶ». —Cornarius hunc 
ocum ita corngi volebat: τὴν δὲ leokf- 
κη μὲν οὗ, προµήκη δὲ, ἑκατὸν μὲν ἀριθ- 


ὀµόνου ἑνὸς ἑκάστων ἀῤῥήτων δὲ, Busür 
ἑκατὸν δὲ κύβω», Τριάδος, et vertit: al- 
teram vero equalis quidem longitudinis 
non, ex altera tamen parte longam, cen- 
έν quidem 


versio 
xb emendata habet oblongrioris), et ipsa hu- 


jus loci, ne a veteribus quider, ot vide- 
tur, intellecti (vid. Cicer, ad Attic. vii. 
12.) obscuritas. Asr. 

ἀριθμὸς γεωμοτρικὸς] — Respectu ad 
nuptias; vid. Schneid. ad Arístot. Po- 
lit. Ρ. 860. Λατ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 105 


ὑμῖν] οἱ φύλακες συρθικίζωσι votos νυμφίοις wapa χαι- 
go», ουκ εὐφυεῖς οὐδ᾽ εὐτυχεῖς modes d érorrau. ὧν aar 
στήσοντω," με τοὺς ἀρίστους οἱ πρότεροι, ὅμως δὲ οἱ ὄνσες 
ἀνάξιοι, εἰς τὰς τῶν πατέρων "n Qvi puic ἑλθόντες, ἡ ἡμων" 
πρώτον ὥρξονται ἄρωαλεῖν φύλακες ὄντες, παρ ὄλωτσον σου 
δέοντος ἡ ἡγησάμενοι τὰ μουσμκῆς, δεύτερον. 2j τὰ γυμναστι- 
πάς. oc» à ὥμιουσότεροι γενήσονταν ὑμῖν) οἱ νέοι. 6X δὲ τού- 
των άρχοντες οὐ φάνυ φυλακικοὶ παταστήσονται, προς τὸ 
dosi Cr τὰ ' Hoiodov τε καὶ τὰ παρ Upuiy* yir, Xgu- ». tr. 
vou σε χαὶ ἀργυροῦν xai | χαλκοῦν xci σιδηροῦν, ὁμοῦ às 
payirros σιδήρου" ἀργύρῳ" καὶ | χαλκοῦ υσῷ ἀνομοιότης 
yy retro καὶ ἀνομαλία ἀνάρμοστος, & γενόµενα, οὗ ἂν 
ὀγγένησας, asi ríertt πόλεμον x0 έχθρα». ταύτης σος xi. i, 885. 
ysvas3c! xe inns εἶναι στάσιν, ὅπου ἂν γίγνηται asi. Καὶ 
ὀρθως Y ; $e», Ld ἀποκρήασθαιϊ φήσομον." Καὶ 
γάρ, " à ἐγώ ἀνάγκη Μούσας γε) obras. [S. 9.] 
Tí οὖν, 30 ο ὃς, τὸ μιτὰ τοῦτο λέγουσυ αἱ Μοῦσαι; Σσά- 
eus, » d γώ, γενοµίνης ελκέτην" aga χατέρω τὼ γῖ- 
"t T pár σιδηροῦν καὶ Καλκοῦν eri χρηματισμὸν καὶ 
γης xvT301» καὶ οἰκίας χρυσίου"" Té xai ἀργύρου,' vo ὃ 
av? χρυσοῦν τε καὶ ἄργυρουνῇ és οὐ πενομένα ἀλλὰ 
φύσι OrTS πλουσίω, τὰς ψυχὰς ἐπὶ τὴν ἀρετην xai τὴν 
ἀρχαίαν κατάστασιν ἡγίέτην. βιαζομένων ó χαὶ ἀντιτει- 


δυοῦν *s.—* κύριον q.—"' fui» Ἠφο.---" καταστήσουσι ο.---ᾱ ἡμῶν D, ὑμῶν q.— 
Ó 


J zur ANem. Fdo ira ἡμν m: ἡμῖν s.—5* σιδηροῦ €&m.—^ ἀργυρῷ 
ο ιο pi ἀργύρου t.—^ Ὑίνηται c.—93 τίκτει AGTIéDEqemt : ἐντίκτει s.— 
γενεᾶς ΑΘΠΤΚΟΤ.--ἕ ἀποκρίνεσθαι ΑΕΦΩΟΤΊ et corr .—h. φήσωμεν A. 

ή. γε om τν -ᾱ ἕλκετ) Θ, εἴλκεται TI, ἕλκεται DKqt.—À Ὑένε 6m, Ὑένεε corr ΑΠ. 
— χρυσοῦ Hém.—» ἀργυρίον OKr.—? αὐτὸ ΑΠΦΠΙ, aD corr Ἡ.--ὂ ἀργύρειο» OD 


wap ἔλαττον ἡγησάμενοι] Sic Xe- megligent, Cornarius vero ita, ac si ὑμῶν 
moph. Ánabas. vi. 6. 11. καὶ ἔνιοι μὲν legisset. Ásr. 
αὐτῶν παρ) ὀλίγον érowürro τὸν Κλέαω- — àvepaMa ἀνάρμοστος] Respexit Plo- 
tarch. de fratr. amor, p. 484. B. Asr. 
spi» οἱ νέοι] Sic Ald. Bas. 1. ὑμῖν, αἱ ταύτης τοι yevesjs] Ald. . yevei. Bas. 
i ueutibus Cod. Reg. παρ᾽ ὁμῖν pro 1. γενεβ. Cod. Reg. γενεᾶς. Exo 
παρ juo. Muse vero loquuntur. Sic hec verba videntur esse versus h ici. 
etiam in pregressis γένουι---ὀμετέρου--- — Mox Ald. Bas. 1. et 2. γέγνεται. Ásr. 
ὁπαιδεύσασθε — pri ol Φύλακε etc. — 6. $. vb γένη] Ut τὸ σκέλη, apod 
Precedens ἡμῶν asd Musas ipsas refe- Aristoph. Pac. 820. Ásr. 
Femdum es, quod interpretes non recte — evouéva] Ald. Bas. 1. et 2. ποομέ- 
imtelfeserunt. Ficinus enim piene ta- vy, a eele A 1. οὔτε, et Ald. Bas. 1. 
ipsis magistratibus sulject et 2. 9 Αετ. 
Phat. VoL. ΥΠ. ο 


106 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ρόντων ἀλλήλοις Sig μέσον ὡμολόγησαν γῆν μὶν καὶ 
οἶκίας κατανειµαμένους ἰδιώσωσθαι, τοὺς δὲ πβὶν φυλωσ- 
τοµένους UT αὐτῶν ὡς ἔλευθέρους, φίλους τε καὶ σροφέας, 
δουλωσάμωενοι τότε περιοίκους τε καὶ οἰκέτας ἔχοντες, αυ- 
voi πολέμου τε καὶ φυλακῆς αὐτῶν ἐπιμελεῖσθαι. Δοκεῖ 
μοι, ἔφη, αὗτηὶ ἡ μετάβασις ἔντεῦθεν γένεσθαι. Όυκ- 
οὔν, ἣν δ᾽ ἐγω, t» µέσω τις ἂν εἰη ἀριστοπρατίας τε χαι 
ὀλιγαρχίας αὕτη 5 πολιτεία ΠΠ]άνυ μὲν οὐν. 2. 
Μεταβήσεται" μὲν δὴ" οὕτω: μεταβᾶσα δὲ aUe οἰχή- 
σει; 5 φανερὸν ὅτι τὰ" μὲν µιμήσεται T2 προτέρων πολι- 
τείαν, τὰ δὲ την ὀλιγαρχίω, Gr ἐν μέσῳ οὖσα,. το δέ v4 


^» | 
καὶ αὐὑτῆς ἔξει ἔδιου; Our, ἔφη." 


e e A 
Οὐκοῦν τῷ μὲν τι- 


pr τοὺς ἄρχοντας καὶ γεωργιῶν ἀπέχεσθαι TÓ προπολε- 
μοῦν αυτης καὶ χειροτεχριων) καὶ του ἄλλου χρηµατισ- 
μοῦ, ἕυσσίτιω δὲ κατεσκευάσθαι" καὶ γυµναστικης σε καὶ 
τῆς τοῦ πολέμου ἀγωνίας ἐπιμελεῖσθαι, πᾶσι τοῖς τοιούτοις 
T2 προτέραν µιµήσεται; Ναι Τὸ 06 γε φοβεῖσθαι 


. s N 3 
τους σοφους ετι τας α 
” hj 


d ε/ » ^ d ^ e 
yc ὤγειν, ὧτε οὐκέτι κεχτηµένη 


^ /, » , N 
&«AoUg σε καὶ ἀτενεῖς τουςξ τοιούτους ὤνδρας ἀλλα µίκ- 
4 ^» 8 / , ὃ. 47 
τούς, ἐπὶ δὲ τους" θυμοειδεῖς σε καὶ ἁπλουστέρους ἀποχλί- 


Kt, ἀργύρεο» v, ἀργύριον TI, ἀργυροῦν ὃν &m.—4A4 αὕτη ἔφη x.—* Tre om t,—* pera- 


A 


βηθήσεται Tit, µεταβηθέσεται 0, µεταβληθήσεται DKq.—t δὺ om t.—" τοῦ v.— 
Y οὖσαν Germr.—* ἔφη om 6.—: τὸ OIIDKmt.—) ἄρχοντας καὶ προπολεµει» 
αὐτῆς καὶ γεωργιῶν ἀπέχεσθαι καὶ χειροτεχριῶν Φ.--ᾱ κατεσκευάσθαι ΑΕΦΏΚΦΙη, 
κατεσκευᾶσθαι 9: κατασκευάσασθαι *s.—* Ναί om t.—h τῷ ATIeDKgrmt et pr Θ. 
—£ «e om ΘΓ.---4 ob t.—* κεκτημµένη» GReDKqmt.—! ἀγεννεῖς K.—8 τοὺς om A 


ἔχοντες, αὐτοὺς] Vulgo ἔχοντες, ab- 
τοὶ-- ἐπιμελεῖσθαι; in quo αὐτοὶ locum 
habere nequit, quum accusativus cum 
infinitivo, suspensus ille e verbo ὠμολό- 
Ύησαν, requiratur. — Sensus perspicuus 
est: * urbis custodes in civitatis perver- 
sione possessiones sibi privatas acquirunt 
(communitate soluta), quos custodive- 
rant, eos tanquam amicos et nutritores 
sibi subjiciunt, et custodie bellique la- 
bores ipsis injungunt.' Participium ἕ- 
χοντες explicationis gratia prmegresso 
δουλωσάµενοι adjectum est: *tunc sibi 
subjiciunt, ita ut eos pro subditis servis- 
que habeant (Éxorres).! Περίοικοι dice- 
bantur incole urbium vicinarum, imperio 
metropolis subjecti, ut apud Laceda- 
monios, vid. Duker. ad Thucyd. viii. 22. 
et Valckenar. ad Herodot. ix. 11.—Pro 


αὐτῶν scribendum videri possit αὐτῶν : 
ut dicentur illi, quorum curam custodes 
antea habuerint, nunc se ipsi custodire ; 
sed gravius est αὐτῶν, quo comprchen- 
duntur non solum subditi, sed 1pai quo- 
qu, qui nunc regnant, custodes. Λοτ. 

ἀτενεῖς] Viros propositi tenaces, con- 
stantes, v. Ruhnken. ad Tim, p. 58. In 
precedentibus Ald. et Bas. 1. 7oU—4o- 
βεῖσθαι exhibent, et Cod. Reg. κεκτη» 
µένην---ἀγεννεῖς (e solemni vocum ἆγεν- 
yis et ἁτενὴς permutatione, vid. Rubn- 
ken. ad Tim. l. 1.) Asr. 

ἁπλουστέρους] Locum hic habere ne- 
quit; namque ut θυμοειδὴς, iracundus, 
qui a cupiditate, ira, aliis facile sc abrip 
patitur, opponitur bomini constanti (15 
est ἀτενὴς), ita simplici (qui &rAoUs di- 
citur) opponi debet vitiositas quaedam. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ἡ. 107 


4 N / ev «4 
νειν τους πρὸς πὀλεμον μᾶλλον πεφυκότας 7) πρὸς εἱρήνην, 
X 4 i ^ i 
xi τοὺς περὶ ταῦτα. δόλους τε καὶ μηχανὰς ἔντίμως ἔχειν, 
8 ^v x , ^ 
παὶ πολεμούσαξ τὸν ἀεὶ Ὑρόνον διάγειν αὐτὴ ἑαυτῇ” αὖ, 
8 8 ^ ! 
τα" πολλὰ Ta» τοιούτων i01" εξει; Ναί. ᾿Ἐπιθυμηταὶ 
d d » 9 ’ ως 4 
δέ ys? ἦν δ) ἐγώ. χρημάτων οἱ τοιουτοι ἔσονσαι," ὡς περ 
e. 9 ^e , Le 
oi ἐν σαῖς ὀλιγαρχίαις, καὶ τικῶντες ἀγρίως ὑπὸ σκότουϊ 
d t NV y (i es 9 
χρυσὸν' τε καὶ ἄργυρον, ὅτε χεκτηµένοι ταμιεῖα καὶ οἵ- 
, - Ó P4 Üu li E! » 4 74 N κά 
αχείους θησαυρούς, oi" θέµενοι ἂν αυτὼ χρυψειαν, xai αὖ 
, » 5 ^ 5* ?, 
πτεριβόλους οἰκήσεων, ἀτεχνῶς νεοττιὼς ἰδίας, ἓν αἷς ἀνα- 
/ v 
λίσκοντες γυναιζί τε χαὶ oig ἐθέλοιεν ἄλλοις πολλὸ ὂν 
δατανὼ ᾿Αληόέ Hd )XOU i δωλοἱ 
νῶντο. Ἰθεστωτα, ΕΦη.  Ovxov» καὶ Φειθωλοί 
e e ^ in , ^. 
χβημάτω», (v8 τιµῶντες xod οὐ” Φανερῶς κτὠωµενοι Φιλα- 
P iT 9 / 
ραλώται" δὲ ἀλλοτρίων Oi ἐπιθυμίαν, καὶ λάθρα τὰς 20o- 
4 /, e ev ! 
νὰς καρπούμενοι, ὡς περ παῖδες) πατέρα" τὸν νόµον ἀποδι- 
/ , € }ἰ ^v , ? Ν / 
δράσκοντες, οὐγ, ὑπὸ πειθοὺς ἀλλ᾽ ὑπὸ βίας πεπαιδευµένοι 
A ^v , ^v , ^e 
διὰ τὸ «3; ἀληθμῆς" Μούσης τῆς μετὰ λόγων τε xci Φι- 
^ pb? / 
λοσοφίας ἡμεληκέναι καὶ πρεσβυτέρως γυµναστικὴν µου- 
^ / 
€ix5e τετιµηκέναι. Παντάπασι, ἔφη, λέγεις μεμιγµένην πο- 
$.— τοὺς om tm.—! ταυτοῦ q.—k πολεμοῦσαν corr q.—.! αὕτη K, abr)» corr q.— 
P ἑαντῇ Ar: ἑαυτῆς *s.—^ ab τὰ ΑἘΦυπι, τὰ Ot : αὐτὰ *s.—9 ἰδία t.—P δέ γε 
om 07.—3 ὀγὼ om IL.—' ἔσονται οἱ τοιοῦτοι Ἱ.--- σκότους K.—! χρυσοῦν t.—- 


* ob v, ot m.—" νεοττιὰς À, veorrelas Et :. νεοττίας *s.—" οὗ om ém, erasit A.— 
* φιλαναλώται OTIDKt : Φιλαναλωταὶ $.—3J παῖδας v.—* παρὰ K.—* ἀληθοῦς Gt. 


Quocirca opinor, pro ἁπλουστέρους scri- 
bendum fortasse esse ἀλλοκωτέρους (nisi 
malis αὐστήρους): aliquanto insolen- 
tiores et iniquiores, ot lib. vi. 3. p. 487. 
D. καὶ πάνυ ἀλλοκότου» γιγνοµένου:, ἵνα 
μὴ παμπονῄήρους εἴπωμεν. — Protag. 340. 
A. olor ἀνδρὶ πολλάκις ξυμβῆναι µητέρα 
ἢ πατέρα ἀλλόκοτον. Ἰ πατρίδα f) ἄλλο 
τι τῶν τοιούτων. ΟΜ, Ruhnken. ad Tim. 
P. 34. Asr. qui sic in Corrigend. * Ab- 
vs in hunc locum non convenit ; 
esset enim idem fere quod ἀτενεῖς. Pro 
&sAoverépovs etiam conjicere possis αὖ- 
OaBecrépovus. Librorum Mss. erit, quid 
verum sit, indicare.' 
αὐτὰ πολλὰ] Mutandum puto αὐτὰ in 
αὖ rà. Ότερη. 
αὐτὰ πόλλα] Malim καὶ ἄλλα πολλὰ, 
ut orationis nexus sit: τὸ δέ γε--φο- 
βεῖσθαι (1. e. $ri— φοβεῖται) ἐπὶ δὲ v. 0. 
--"ἀποκλίνειν, καὶ ἔχειν καὶ---διάγειν (ὅτι 
---ἔχει καὶ διάγει---), (τοῦτο) καὶ ἄλλα 
πολλὰ τῶν τοιούτω» αὐτὴ ἑαντῆς ἴδια 


ἕξει. Asr. 

νεοττιὰς] Vulgo veorrías, (quod esset 
pullorum. exclusiones) domicilia, cubi- 
cula, ut Latinorum midus. Sic Horat. 
Epist. i. 10. 6. * Tu nidum servas. Od. 
jii. 4. 14.  Respexisse videtur Ammo- 
nius v. $oAebs p. 145. locum nostrum, 
quum dicat : el τῶν Bprénv (ῥητέον) τὸ 
νεοσσεύειν' Ó γοῦν λέγων νεοσσιὰν τὴν 
φέκνων, ἀκυρολογεῖ' τέκνα μὲν "yàp ἂν- 
θρώπω», νεοσσοὶ δ ὀρνίθων. Sed vid. 
Valckenar. ad Herodot. p. 252. Asr. 

οὐχ ὑπὸ πειθοῦς, àAA' ὑπὸ Blas] Quee 
frequenter sibi opponuntur, vid. Wyt- 
tenbach. ad Julian, Orat. i. p. 36.  Ja- 
cobs. ad Anth. Grzc. t. ii. p. i. p. 16. Asr. 

πρεσβυτέρως] Antiquius, h. e. magis; 
ut πρεσβεύει», nihil antiquius habere, i. c, 
maxime colere, v. Pollux ii. 12. interpp. 
ad Thom. Mag. p. 737. Krebs. ad Plu- 
tarch. de Aud. Poet. c. 12. et F. Gronov, 
ad Liv. i. 32. Asr. 

μουσικῆς] Pro μούση» ita correximus ; 


11. 548. 


111. 1. 385. 


408 IIAATONOZ 


λιτείαν $t καποῦ τε καὶ ἀγωθου. Μέρωκται γάρ, ἣν δ᾽ ἐγώ 
διαφωνέστατον δ᾽ ἐν αὐτῇ ἔστὶν 6» vi μόνον ὑπὸ τοῦ θυµοιν- 
δους κρατούντος, Φιλονεικίαιὰ καὶ Φιλοτιρίαι." Ἀφόδρα 
Φε, ?] à ὁς. Οὐκουν, ἦν δ) ἐγώ, avt. μὲν n πολιτεία ου- 
σω γεγονυῖα καὶ τοιαύτη ἄν τιςῦ εἴη, ὡς λόγω ey npo πολι- 
γείας ὑπογράψωτα pu) ἀκριθως ἀπεργάσασθαι διὰ ve 
ἐξαρκεν μὲν ἰδεῖν καὶ" ἐκ τῆς ὑπογραφῆς τόν τε ὁικαιόσα- 
σον xci τὸν ἀδικώτωτο, ἁμήχανον δὲ µήκει ὄργονὶ εἶναι 
φάσας μὲν πολιτείας, πάντα δὲ ἤθηὶ μηδὲν παραλισόντα 
διελθεν; Kai ὀρθως, ἔφη. 
S. 4. Tg οὖν ὁ κατὼ ταύτην τὴν πολιτείαν ἀγήρι 
n.i. 386. φως vs φενόμνενος, qoióg TÉ τις ὤν; Οἶμα, μέν, ἔφη ὁ Adsí- 
µαντος, ἐγγύς τι αὐτὸν" Ὦ λαύκωνος τουτουῖ σείνειν ἔνεπά 
ys Φιλονικία. Ίσως, ἦν ὃ ἐγώ τοῦτὸ γε' ἀλλά puo 
δοχε; τάδε οὗ xarà σοῦτον ποθυκίναι. Τὰ ποῖα;͵Αυ- 
βαδέστερόν το δε αὐτόν, ἦν δ) ἐγώ, εἶναι καὶ ὑποαμουσό- 
vípovP Φιλόκωουσον δ6, καὶ Φιλήκοον phá», ῥητορικὸν ὃ᾽ ου- 
i. 649. δαμιῶς.ὶ καὶ δούλοις µάν τισω" ἄγριος. εἴη ὁ τοιοῦτος, οὐ 
χαταφρονῶν δούλων" ὡς περ ὁ ἱκανώς πεπαιδευµένος, ἔλευ- 
θέροις δὲ ἥμερος, ἀρχόντων δὲ σφόδρα ὑπήκοος,  Φίλαρχος 
δὲ" καὶ Φιλότιμος, οὐκ ἀπὸ τοῦ. λέγει ἀξιῶν ἄρχειν οὐδ 
ἀπὸ τοιούσου οὐδενός, ἀλλὰ" ἀπὸ" ἔργων τῶν τε πολεµκ- 
xav! καὶ τῶν περὶ τὰ πολεμικά, Φιλογυμβαστής τί: sig 
ὢν καὶ Φιλόθηεος. "Ee γάρ, ἔφη, τοῦτο vo ἦθος ἑκείνης 
σῆς πολιτείας. Ὀὐκοῦν καὶ χρημάτων, ἦν δ᾽ (yo, ὁ τοι- 


--δ eo$ías 0.— ἔντιμον ὃν t.—À φιλονικίαι a €—5 φιλοτιµία α--- 
^ αὐτὴ ο.--ξ vis ἂν €.—h καὶ om K.— bore 0. B om pr 6, —! εἴδη .— 


ευ 
P kar αὐτὴν v.—^ αὐτοῦ g.—^ φιλονικίαι q.—P? ὑποαμουσότερον K.—^ οὔ «.--- 


. e 
ὅτι 9n et corr A, τις ἂν (quod malim) e.—9* ἁγρίοιε m.—t δοῦλον H, δοῦλον 6t. 
--- δὲ om c,—" τούτου t.—* ἀλλ emr.—* πρὸ GIID.—! πολεμικῶν AGTIEDKqu 


sic Ficinus, veram musicam—neglexe- αὐτοῦ. Heind, ad Phedon, $. 25. legi 
γεν. "Vid. iii, 18. et de hac musice jubebat αὐτὸν τοῦ Γλαύκωνος. Δυτ. 

notione cf. nostra ad Phedr. p. 274. ^ ἀπὸ τοιούτον] ἀπὸ est per, prepéer, 
Monuit etiam Heind. ad Phedon. $. 12. beneficio, ut 561. C. el νεῶν οὕτω τιε 


Διτ, φοιοῖτο κυβερνήτας ἀπὸ τιµηµάτων. Vid. 
ῥ- 4. αὐτοῦ] Scribendum puto αὐτόν, Ὑαἰρκθνατ. ad Herodot. p. 414. Fischer. 
SrzPE. ad Weller. t. iii, p. ii. p. 107. Aer. 


αὐτὸν] Cum Stephano correximus pro 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. .. 309 


evroc "ioc μυ" à κατωφρωοῦ ὧν ὅσφ ài πρεσβύτερος 
yiyverro,! μάλλον asi ἀσπάζοτο ἆ αν τρ τι pari την 
τοῦ φιλοχρημώτου φύσεως καὶ a $1904 αἰληκρνὴς σρὸς 
eri διὰ σὸ ἀπολειφθηναι σου ἀρίστου φύλακορι & Ti»og; 
8 9 ὃ ὃς E ᾽Αδήμαντος. Λόγου, ἤ ἣν à ὁ ἐγώ [poU ix nega 
µάένου. ὃς μόνος ἐγγενόμενος σωνῆρ ἀρετῆς διὰ [βίου « τομ 
σφ ὄχοντι. Καλως, ἔφη, λέγως. Kali έστι pe yd 3» nti. 987, 
à i yes TO/OUTOG ὁ τιμοκρατικὸς νεανίας, " voir) TAM 
$0/&lg ." Πώνν μὲν οὔ», Γίγνεται οἱ Y» sor, οὗτος 
ὧδί σως. érors $ Tu rgógt ἀγαθοῦ & ὧν νίος vióg, ἐν σόλο, οὐ- 
βοῦντος eus s πολισευθµάνῃ, φεύγωτος" σάς vs σιρὼς 
κου Ap | καὶ δίκας καὶ φὴν τοιωύτην πάσαν QUA αγ- 
porum xoi ἀθέλοντος ἑλαττοῦσθαι, 8 ὥστε s πράγματα μὴ 
exe 1 δή, ie», γίνεται "Oras, 5 "s à' dy, πρώτον 
μὲν τῆς μητρὸς ἀκούῃ ἀχθομένης ὃ OT! οὐ τῶν ἀρχόντων αὐ- 
T9" ὁ ἀνήρ seri, X004 ἑλαστουμίνης διὰ ταῦτα i vraie ἆλ- 
λαις γυναζίν, ἔπειτα ὁρώσης μὴ σφόδρα σιρὶ χρήματα 
σπουδάζοντα μηδὲ μα χόµινον καὶ λοιδορούµενον De σε ὃν 
δικαστηρίοις xod δηµοσίᾳ, ἀλλὰ ῥᾳθύμως πάντα σὰ σον 
αυτα φέροντα” καὶ ἑαυτῷ pir σον νουν «ροσέχοντα si 
αἰσθάνηται, | ἑαυτην" δὲ pore? σάνυν vip ta, purs ἀτιμά- 
Qorra s£ a dra τούτων ἀχθομένης σα sai λεγούσης ὡς 
ἄνανδρός τε avra 9 mue καὶ λίαν ἀνρεροόνος, xo ἄλλα 
δή ὅσα καὶ oic φιλοῦσιν αἱ γυναῖπες sei Tay veuve" ὁμ- 
νε. Καὶ μάλ, εφ 0 Adsíparras, πολλά το aei όμοια 
ἑαυταῖς. Οὗσθα οὔν, ὧν δ᾽ {γώ ὅτι καὶ οἱ οἰκέται των 
φοιούτων iiors λάθρα πρὸς φοὺς υἱεῖς τοιαῦτα λέγουση, oí it, i, 888. 
δοκοῦνεες εὖ εὔνοι εἶναι, καὶ S τα irn 5 3 ὀφείλοντα χρή- 
ῥατα, 9 μὴ ἐπεξέρχεται ὁ sario, ἤ vi ἄλλο ἄδικουντα, 
mt, πολιτικῶν *c,— τέ om m ep a b µέναν ο.---» καταφροοίη Gt.—^ γέ- 
roro Θτ.--ᾱ µέν Υ om Gt, i» Υ K, fb Υ TID, y q.— τόλαι καὶ χολιτείᾳ dom ο 


— οι.--ε φεύγον m.—! às — 89.—! à» om 8. 
ears 6 aliy ος ο Ri OL? τάντη DEQ- a το 1.777 dodpes γώυνται 


"βορούμενον] Etiamsi λα sárra τὰ φοιαῦτα φόριτα. Μάο ver- 

ον e cum ο con- terunt Ficinus: meque proi purmnaen- 

δω. Valcken. ad E Σω. Phéalas. p. tem. lig st, et Coroains: pug- 
Aodlapaépesor passive net capien- nemtem et 

dam propter sequentia: ἀλλὰ ῥᾳθύμης — Üyrei] V.adl v. 17. 'PA06. D. Λας, 


110 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


διακελεύδντωῃ ὅπως, ἐσειδὰν ἀνὴς γένηται, τιμορήσεγακ’ 
1t, 550, πάντας τοὺς οιούτους χαὶ ἀνῆς μᾶλλον ἔσται' σου πιο» 
rg. xai iEn! ὕτερα τοιαῦτα" ακούει’ παὶ ὁρῷ, τοὺς poi» 
σὼ αὐτῶν πρώττοντας ἒν τη TUA ἠλιδίους σέ καλουµένους 
καὶ ἓν σμικρφ λόγῳ ὄντωρ, τοὺς δὲ pA τὰ αὐτῶν Tipp 
νους τε καὶ d ὁπαινουμένους." τότε δὴ ὁ νέος πάντα τὰ σοι- 
αυτα ἀνούων σε καὶ ὁρῶν, xod αὖ roug! τοῦ πατρὸς λό- 
γους ἀπούων σε καὶ ὁρῶν rà, ἐπισηδεύματα αυτου ἐγγύθεν 
παρὰ στὰ" τῶν ἄλλων, ὁλκόμενος UT ἀμφοτέρων τούτων, 
του pr πωτρὸς αὐτοῦ TO λογιστικὸν" ἓν 77 ψυχη ἄρδον- 
σός τε καὶ αὐξοντος, τών ài ὤλλων T σι ἐπιθυμησικὸν xcti 
vo? Poposidis, διὼ γὸ μὴ χαχου ἂν deos εἶναι TV φύσι», 
ὀρυλίαις δὲ ταις τῶν ἄλλων κακαῖς xy pira," sis τὸ 
μέσον. ἑλκόμενος UT ἀμιβοτέρων τούτων "AM, καὶ τὴν £P 
inurl άρχλν παρέδωνς τῷ piro σε xci Φιλονείκῳξ 
χαὶ θυμοειδεῖ κου ἐγένετο ὑψηλόφρων σε καὶ Φιλότιμος 
ἀνήρ. ζομιδῇ μοι, ἔφη, δοκᾶς T» τούσου γἔνεσιω διελη- 
Aviv. Exopay ἄρα, 5 ἦν ὃ) εγώ Thy σ, δευσέραν πολι- 
σείαν καὶ τὸν δεύτερον ἄνδρα. Ἔνγομεν, ἔφη. 
nri 880. Οὐκουν μετὰ τουσο, τὸ σου Αἰσχύλου, λέγαμε 
&AAoy* ἄλλη πρὸς σῦλει τοταγμένον"" 

ἄλλον à κατὼ τὴν ὑτόθεσιν προτέρων τὴν món; Πάνυ 
p οὖν, ἔφη. 15 δ.] Eis δέ y a, ὡς Vy uu, ὀλιγας- 
χία ; μετὰ τὴν τοιαύτην' φολισείαν. Λέγεις" δε 520 
d m ποίω κατώστασιν ὀλιγαρχίαν; Την ἀπὸ σιμημιά- 
P$» d ἐγώ, πολιτεία», T ? οἱ μὲν πλούσιοι ἄρχουσι, 


e.— brtpes μᾶλλον ἔσονται 9.—t ἐξελθὼν r.—* τοιαῦτα om G.— 
d ἁκούῃ AIIDKq, ἁκούοι 8r.—? τε καὶ ἐπαινουμένους om e. —* D αὖ...ὁρῶν om t. 
--- τοὺς om q.— τὰ ante τῶν om eaKemt.—* λογικὸν 8H.—b 7b post καὶ om Θ 
IIDqt.—* τὴν om q.—4 κακῶς t.—* καὶ χρῆσθαι v.—! d» ἑαυτῶ Am, ἑαυτοῦ v : 
ἐν αὐτῷ *s.—E φιλορίκῳ q.—h εἰσεληλυθέναι GTIDEqtt.—! λέγομεν 9cm.—h*. &A- 
λου q.—l ἄλλος t.—P γεταγµένου g.—^ τοιαύτην om pr A.—9 λέγειν 9 t.— 


ἀκούει] Ald. Bas. 1. et 3. ἀκούμ; et — jA0exal παρέδωκε] I. q. ἐλθὼρ (statim) 
moz Bas. 2. τότε δέ. Asr. παρέδωκε, vid. Matthise Gr. Gr. p. 813. 
λογιστικὸν] Alteram potius lectionem Aer. 
λογικὸν sequi videtur et Fic. qui interpr. — AlexóAov] In Sept. adv. Thebas. Asr. 
vationdlem vim. StzpH. 6. 5. τὴν ἀπὸ τιμηµάτων] Cf. Wessel- 
A dplorrer) V. nostraad Pheedr. p. 940. ing. " Diodor. Sic. xviii. 16. t. ii. p. 
8T. 211. T. 








ΠΟΔΙΤΕΙΑ, Η. 11 


mirer δι οὐ μέτεστο. ἀρχὴν. Μανθάνα, $2 0 ec Ovx- 
ουν sc μεσαβαίνει πρώτον £x τῆς τιµαρχίας sic M ολι- 
γαρχία», pnrior; Net Καὶ μήν, 353 $a καὶ da ar. 
ys ὅηλον ὦ ως μέσαββαίνει, Πως; Γο ταριθῖον, 3» ὃ) € εγώ, 
έετνο 6X0 TQ χβυσίου πληβούμενον ἀπὂλλυσι σην σοιαύσην 
πολιτεία». πρώτον μὲν γὰρ δωκάνας αὐτοῖς ἐξευρίσκουσι, 

xcci τοὺς νόμους ἐπὶ TOUTO' παρώγουσω, ἄπειθουνσες αὐτοί 

TE καὶ γυναῖκες αὐτῶν." Eixóc, $e. "Ezrur& γε, oiguau, 

GA Aog & A A0y ὁρῶν xxl εἰς ζηλον iav, τὸ ὁ Asoc σοιοῦτον αὐτῶν 
ἀπειργάσωντο.' Εἰκός. 1ουντεῦθεν τοίνυν, εἶσον, προϊόν- 
τες” sig TO πρόσθεν σου χβηματίζεσθαι, δὲ οσῳ ἄν ἂν σοῦσο Te 
μιώτερον ἡγώνται, σοσούτῳ egent ὠτιμοτέρων. Ἰ ουχ. οὕσω 
πλούτου ἀρετὴ διέστηκεν, ὦ ὡς περ iy πλάστιγγε ζνγοῦ : Χ6ι« 111. i, 890. 
μένου,  κωτέρου si? τούνανίον psrorrs s" Καὶ pa, έφη. 
Τιμωμένου. δή πλούτου ἐν πόλει καὶ τῶν πλουσίων ἄτιροο. τι, 651. 
i ἀρεσή” τε καὶ οἱ ἀγαθοί.ὶ Δῆλο. ᾽)Ασκεται δὴ 

70 ἀὲὶ τερώμενον, ὠμολεῖσαι δὲ τὸ ἀτιμαζόμιενο. Οὔσως." 

Arni δὴ φιλονείκαν ac φιλοτίµων ἄνδρῶν θιλοχρηματισταὶ 
- xi Φιλοχρήματοι σελευσώνσες ὀγένοντο, καὶ σον p αλού- 
σιον ἐπωμοῦσί σε καὶ θαυμιάζουσι καὶ εἰς τὰς ἀρχὰς 
ὤγουσι, τὸν δὲ σένητα ἀτιμάζουσῳ. Πάνυ γε. Ουκοῦν 

σότε δὴ νόμου, τίθενται ὁρον πολιτείας ὀλιγαρχικῆς, rofa 


P τµηµάτω» t.—3 πένητι ΑΦυΠΙ, πένησι corr TI.—n Ναί om t.—2 σαμιεῖον ἑκεῖνο v. 
(9 


— γοῦτο II, τούτω Dqt.—^ αὐτῶ m.—" ἀπειργάσατο $m.—* vpolérres vo— 


Z à«) om q.—! ἐπὶ τουναντίον q, eis τοὐναρτίον Eq.—* ῥέποντε ATIS, ῥόκον D, ῥέ- 
ποντα q: ῥέτοντος *s,.—* δὲ ϱΓ.--ὂ ἀρετὴ ἀτιμοτέρα Θ.---ε οἱ om DEq. —1 ἀγαθὸν 


ἄλλος] Collective positum ; quocirca 
pluralis sequitur. Asr. 


Tb πλῆθος τοιοῦτον αὐτῶν ἀπειργά-᾽ 


carro) mulstio omnes fere similes 
reddit. Asr. 


. τοὐντεῦθεν τοίνυν] Laudat Stob. xci. 
P. $08. Asr. 

és τοὐναντίον] — Ald. Bas. 1. Stob, et 
Cod. Reg. praepositionem és ignorant. 


ῥέσοντος] Ita ut, quo magis altera 


ron propendeat, eo magis altera surgat. 
BT. 


τιμωμένου] Conf. Aristotel. Polit. ii. 
9. (i. 8. $. 7. ed. Schneid.) — Mox Cod. 
Reg. ἀγαθὸν, sed. Ficinus quoque vertit, 
probique viri. Asr. 

ἀσκεῖται] Respexit Themist, Orat. xv. 
p. 195. D. xvi. p. 204. A. xxxi. p. $583. 
Α. ubi cf. Harduin. p. 546. Asr. 

νόμους] Cod. Reg. νόμον. Bas.]. 
νόµου. Ficimus vertit: ammon et Lege 
statuunt principatus fines. Sed verba ita 
distinguenda sunt, ut ὅρον cum ταξάμε- 
νοι conjungatur, aicut Cornarius recte 
cepit locum. Asr, 


113 IIAAT(QNOZ 
aoc χεηκάτον, οὗ μᾶν μᾶλλον ὀλιγαρχία, eo, 


οὗ 00 5 rro ἕλαττον, προυκόντες ἀρχῶν μὴ μετέχευ yt 
ὧν μη ολ οὐσία εἰς τὸ vay fv τίμημιω ταῦτα $7 Bie 
μεθ ὅπλων διωκράττονται, ἢ Ἰ xci πρὸ τούτου φοβήσαντες 
πατιστήσαντο 73 σοιαύτην πολιτεία». à οὐχ, (ores; Oz- 
γω μυ οὗ. H pár δὴ κωτάστασις ὡς od εἰπεῖν αὔτη. 
Ναό $ δη" ἀλλὰ τίς δὴ ὁ 0 τρόπος της πολιτείας; καὶ Toi 
ἔστυ x | iau αὐτὴν ἁμαρτήματα ἔχενν 
roy pi, $Qn», τοῦτο auri, o! ógoc GUT; οἷός ἐστι. 
uri 591. ὤθρει γάρ si «ud οὕτω LN eroi bi ro" κυβερνήτας ἀτὸ 
vipera, ce ài miryri, a Xi ς αυβερνητικώτερος 852, [uS] 
ὀσισρίποι. Πονηράν, 5 d ὃς, τὴν ναυτιλία αὐτοὺς ναυ- 
σλλεσθαι. Οὐκοῦν xci v$pl ἄλλου οὗτος ὁτουοῦν,' 3 
sio exei Οἶμαι $ éryarys. ID» πόλεως, ὧν À' (γω 
3 zai πόλεως vigi Πολύ Y ἔφη, μάλιστα, ore χαλι- 
πωτάση κου μεγίστη 5 ἀρχή- "E» μὲν δὴ τοῦτο φοσοῦ- 
σον ὀλιγαρχία ἂν £pi ἁμάρτημα. Φαίνρται. Ti 
à6;* rods ἆ dpi σι τούτου SAY; ; Το oiov s Το μὴ μίαν 
ἀλλὰ δύο ἀνάγαῃ" εἶναι τὴν τοιαύτην πόλη, τὴν μὲν πε- 
νήσων, v3» δὲ «πλουσίων, οἰκουντας" ἐν τῷ αὐτῷ, Qi ἐπιβου- 
λεύοντας" ἀλλήλοις." Odi» μὰ ΑΓ ; gn, ἔλαττον. 
᾽Αλλὰ μὴν vods? καλόν, và ἀδυνάτους sh ipu ἴσως" πόλεμόν 
σωα πολεμεν διὼ τὸ ἀναγκάζεσθαι ἢ ; Xgopiávous T 
αλήθει ὡπλισμένφ δεδιένοι, μάλλον ὃν τους πολεμίους, 5 


K.—^* οὕτως om q.—! νόµου: υς.-- ὧν GIIz, —h 5j Am, om v.— φοβήσοντει v.— 
k τὴν τοιαύτην πολιταίαν κατεστήσαντο .— ὁ cum Ἡ et fortasse m.—' vis om 
$.—^ σοιεῖται t.—? abrobs om GOt.—P ναυτίλλεσθε τ.---ᾱ οὑὐτονοῦν Ds.—! To- 
σοῦτο ο.--- ἔχει Gt.—t δα) A.—* ἀνάγκη AGRIIéDqumr: ἀνάγκην s.—" οἰκούν- 
e oru ἐπιβουλενόρτων 9.—* ἀλλήλους DK.—! μὴν τόδερτΑ: μὴν οὐδὲ τόδα 

—J ἴσαι add AeHm.—* τῷ..«χρωµένους om Θ.--ὃ $ om K.—c ὄντας solus com 


- 


qeDfeapres] Terrenies, it& ut armis 5r site. As. 


ac vi non opus sit. Ast. 4 τινα] Puto fevivos corrigendum 
πονήρω] Vulgo rorapi: nominetivus esee: de quocunque principatu alius eu- 
Àtticus est πύνηρο». Juscunque rei (int, it& statuendum est). 


ναυτίλλασθαι) Videtor deesse aliquid  Asr. 
made pendeat infnitivus ραυτίλλεσθαι,. ἀνάγκῃ] Ita scripsimus sensu jubente. 
Fic. ita, Quid ex hoc sequuturum een-— Ald. Bas. 1. et 3. ἀνάγκη, Stephan. 
ses? Ut male navem ducant. Vortaego ἀνάγκην, — Ceterum vitoperat henc Pla- 
deest φαίην ἄν. Svar». tonis sententiam more suo Aristotel. Po- 
ραντίλλεσθοι] Ni fallor, els (per αν rw v» 12. (c. 10, $. 5. p. 338. Schneid. ) 


patet) pristina erat scriptere, verbis 3 9^ Asr, 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 119 


μὴ χβωµένους ὡς ἀληθῶς ολιγαρχικοὺς φανῆναι ἐν αὐτῷ 

τῷ μώχεσθαι καὶ ἅμα χρήματα μὴ AD Mies, 

σε ὄτας. Φιλοχρημάτους. . Ov καλό. Τί δε; ὃ 

πάλαι ἐλοιδοροῦμεν, v0 πολυχραγμονεῖν γεαργοῦντας καὶ 
χβηµατιζοµένους xai πολεμοῦντας ἅμα TOUS αὐτοὺς ἓν κε. 653. 
τῇ τοιαύτῃ φολιτεία, ᾗ δοκεῖ ὀρθῶς ἔχειν Οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν. χει, 1 903, 
[8. 6.] Ὅρα δή τούτων πάντων τῶν κακῶν si τόδε pá- 
Φιστον αὔσηξ πρώτη παραδέχεται. Τὸ ποῖο; Τὸ ἐξεναι 
πάντα và αὐτοῦ ἀποδόσθαι, καὶ ἄλλῳ" κτήσασθαι và 
φούτου, καὶ ἀποδόρνενον οἶκεῖν ἐν v5 σόλει μηδυ ὄνταω τῶν 
τῆς wüAtwg μµερῶν μήτε χρηµατιστὴν μήτε δημιουργὸν 
μήτε ἑππία μήτε Oxo» ἀλλὰ πίνητα καὶ ἄπορον 
κοκληµέο. Πρώτη, ἔφη. Όὔκουν διακωλύεταί γε tr 
ταῖς ὀλιγαρχουμέναις τὸ τοιοῦτον" οὐ γὰρ ἂν oi μὲν 
ὑαέραλουτοι ἦσαν, οἱ δὲ παντάπασι πύνητες. Ορθῶς. 
Τὸόδε δι ἄθρει. ἄρα ὅτε πλούσιος dy ἀνήλισκεν ὁ τοιοῦτος, 
μᾶλλὸόν τὴ vór ἦν ὄφελος τῇ πόλει εἰς ἃ νῦν δὴ” ἐλέγο- 
μεν; 5 ἐδόκει μὲν τῶν ἀρχόντων εἶναι, τῇ 0$ ἀληθείᾳ οὔτε 
ἄρχων οὔτε ὑπηρίτης ἦν αὐτῆς, ἀλλὰ τῶν ὁτοίμων ἀναλα- 
σής; Οὗτως, ἔφη, &óxsec? 3». 0i οὐδιν ἄλλο 5 ὀναλωτής. 
Βούλει oj», 3» δ) iyo, φῶμεν αὐτόν" ὡς ἐν) κηρίω κηφὴν 
ἐγγίγνεσαι, σμήνους νύσημα, οὕτω καὶ σὸν τοιοῦτον ἓν 
οἶπίᾳ κηφῆνα ὀγγίγνεαθαι νόσημα πόλεως: Πάνυ μὲν ob», 
ἔφη, ὦ Σώκρατες. Οὐκοῦν ὦ ᾿Αδείμαντε, τοὺς μὲν ατη- 
ροὺς κηφῆνας πάντας ἀπίνσρους" ὁ θεὸς πεποίηκε, τοὺς δὲ i. x. aos. 
σεζοὺς κούτους, ἐνίους μὲν αὐτῶν ἀκέντρους, ὄνίους δὲ Osa 


φΚ.--ᾱ Bal m et corr, ut solet, A.—* λοιδοροῦμεν v.—! δ) εἰ ΘΕ5.--ᾱ abr) DEqt. 
— ἄλλουν 9, ἄλλα m—) τῇ ὀλεγαρχουμένῃ K.— τοιοῦτο 6t.—) ἡ €m.—^ τοι- 
οὔτον OHr.— ^ 3) om q.—»^ 3 ναύτης GIIDKr.—P ἐδόκει om. GIIDKqvt.—14 ἦν δὲ 
om q.—^ αὐτῶν K.— dy om v.— κυρίω K.—"* ἁκορέστουε t.—" ἴδοις 9K.—*" ἀεί 


Tb πολυκραγμονέν] Int. womne etiam — x. 901. A. Aristoph. Vesp. 1099. 1114. 
vifiesum est? De πολνκραγμοσύνῃ illa Isocrat. Orat. de Pac. p. 188. ed. Coray. 
prava Atheniensium vide Thucyd, vi. 87. Theodoret. de Provident. Orat. v. p. 366. 
ubi Duker. Cf. Gorg. p. 526. C. Asr.— C. t. iv. διὸ καὶ (al µελιττα)) τοὺς κηφῆ» 

6-6. x»(ip] 'Ignavum fuci pecos— να: ἔξω τῶν πυλῶν ἀπελαύνουσιν, ós πο- 
nam neque alimenta congerit, et ab aliis. vei» οὐκ ἀνεχομένους, ἀργῶς δὲ τὸν ἀλλό» 
invecta consumit.  Colomell ix. 15. τριον ἀναλίσκοντας πόνον. Cf. Rabnken. 
Hinc homines otiosi et ignavi fucis com- ad Tim. P. 158. et*Jacobs. ad Anthol. 
parantur. Hesiod. Op. $02. de Legg. Grec. t. 1. p. ii. p. 401. Asr. ) 

Plat Vo, VIL. 


114 IIAATONOZ 


xévrga. Syra; καὶ εκ μι τῶν ἀκέντρων πτωχοὶ αρὸς Τὸ 
γἼρας σελευτῶση, ἐν ὃς vy κεκεντρωµένων qvis όσοι 
κέαληνται κακοῦργοι: ᾽Αληθέστατα, ien. Δήλο apo, 
gy y ἐγὼ, ἐν πὸλει οὗ ἂν LX πτωχούς, ὅτι simi " που ἓν 
τούτῳ τῷ τόπῳ ἀποκεκρυμμάνοι κλέσται σε καὶ βαλαν- 
τιοτόμοι” καὶ ἱερόσυλοι xci TávTa τῶν σοιούτων κακῶν 
δημιουργοί. Δηλον, ἔφη Ti oy; L. ταῖς ὀλιγαρχου- 
pinus πόλεσι πτωχοὺς οὐχ, opas ἐνόνσας» Ὀλήγου y, 
$e, πάντας τοὺς LO σὼν ἀρχόντω». Ms οὖν οἴδμιεθα," 
ἔφην ἔγω και παπούργους πολλοὺς o αὐταις' εἶναι κάν- 
vga ἔχοντας, οὓς ἐπιμελείᾳ Bie κατέχουσω αἱ ἀρχαί: 
Οἰόμεθα" μὲν οὖν, $n * Ag. οὖν οὐ Or. ἀπαιδευσίαν καὶ 
κακὴν σροφὴν" καὶ κατάσταση τῆς πολιτείας φήσομοεν 
voUg τοιούσους αὐτόθι ἐγγήγνεσθαι Φήσομεν. [5. T.] 
"AXAX οὖν' δη τοιαύσηῦ yi κ. ἂν ei , ὀληγαρχουμάνη 
πόλις καὶ τοσαῦτα κακὼ ἔχουσα, ίσως δὲ καὶ λείο. 
1. 553. Σχεδόν σι, ἔφη. ᾽᾿Απειργάσθω δη np καὶ arn) ἦν δ᾽ 
γω, 9 πολισείᾶ, ὃν ὀλιγαρχίαν καλοῦσι», ἐκ τιμημάτων" 
ἔ ἔχουσα. σοὺς ἄρ Χοντας. 
Τον δὲ ταύτῃ ὅμοιον μετὼ ταύτα σκοπῶμεν, ac" τε 
t7, i. 894, γίγνεσαι οἷός σε γενόμενος ἔστω; Πάνυ μυ οὖν, ἔφη." 
Αρ. οὖν ὧδι μάλιστα sig? ὀλιγαρχικὸν ἐκ του» | fipoxpa- 
σκοῦ κ είνου μεσαβάλλει; Πάς: "Ore αὐτοῦ ταῖς 
γενόμενος TÓ μὲν πρώτον ἁπλοῖ σε TOV πατέρα καὶ và 
ἐχείνου iy yn διώκη, ἔπειτα auroy ἴδη ἐξαίφνης αταΐσαντα 


q.—* βαλλαντιατόμοι A, βαλλαντιοτόμσι TIG et pr H.—Y δῆλον ἔφη om Λ.---- olé- 
µεθα ORPmt et corr A— καὶ om m.—h αὐτῆ t t —* ἐπιμελείᾳ καὶ βίᾳ s.—9 olé- 


pe0a 9 et corr A.—* καὶ κακὴν τροφὴν om q.—f οὐ 6.—5 τοιαύτη: TI.—h^ γέ om 
er.— Y t.—k ἐκτικλημάτων Q.—l ἔχουσαν eIIDKqt.—^» οἷος t.—? ἔφη om 
πρὸς 


Gt.—^ ὡς v.—P τοῦ om Kq.—4 τε om Κ.---- ἤδη ΦύΠι.--- αρὸς ante ἕρματι om K. 


δεινὰ κέντρα ἔχοντες] Aristotel. Hist. v. Petav. p. 518. Vid. Ruhnken. |. 1. 
Animal. ix. 2. fücos quosdam esse ait, Asr. 
quos κοτρατοὺς vocent, οὐκ ἔχοντας kév- — í9ns] Cod. Reg. ἴδοις male. Mox 
e ἀλλ ὅτι βούλονται μὲν, οὗ δύνανται — Ald. Bas. 1. et 2. οἰώμεθα. Asr. 

βάλλειν, Hunc locum etcap.8.re- ῥΦ.7. ἔχουσαν] E Cod. Regio repo- 
(perit. Plutarch. Precept. Politic. 818.  suimus pro ἔχουσα; namque participium 

t. ii. πολὺν, $s φησιν ὁ Πλάτων, κη- ad ὀλιγαρχίαν spectat. Bic etiam Fici- 
Φφῆνα τῇ πόλει Ἰκεκάντρωμένον ἀνεποίησεν. Dus vertit : quam paucorum potentiam vo- 
Thermist. Orat. xrüi. p. 285. D. olo» cant, « census astünatiene principes eli- 
ἐσμόν τινα κηφήνων κεκεντρωµένων, ubi gentem, Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ἡ. 115 


"s ες góc ignari πρὸς 73 πόλη, καὶ ἐκχέωτα vá τε" 
Li 


αὐτοῦ καὶ ὁ αυτόν" 3 στρατηγήσαντα 98 TU" ἄλλην με 
γόιλην ἀρχὴν ἄρξαντα, εἶτα sig δικαστήριο à σεσόνσα, 
λαπτόμενον" ὑπὸ συκοφωντῶν, à ἄποβανόντα 7 ἔκαεσόν- 
σα Ἰ ἀτιμωθέτα" καὶ τὴν οὐσίαν ἅπασαν ἀποβαλόντα. 
Ελκὸς y, ἔφη. ᾿Ιδὼν δέ ys, à Φίλε, ταῦτα καὶ παθών, 
xci ἀπολέσας TO ὄντα, δείσας, oiu, εὐθυς ἐπὶ χοφαλῆν 
abii i in του” θρόνου. τοῦ $y "u έἔαυτου" Ψυχῆ φιλοσιίαν i 
χαὶ τὸ θυμοειδὲς à activo, xci σακερωθεὶς u ὑπὸ verias, πρὸς 
χρηµατισμὸν σραπόµενος, γλίσχρως καὶ κατὼ" σμικρὸν 
Φειδόμιενος καὶ ἐργαζόμινος χρήματα ξυλλέγεται. 
οὐκ οἵει TOY σοιοῦτον φότε sig pi» τὸν θρόνον éxaivop το 
ἔπιθυμητικόν v6 καὶ φιλοχρήµατον ἐγκαθίζειν καὶ μέγων" 
βασιλέα TOi$iy ἐν ἑαυτῶ, risque "s xai στ σσοὺς καὶ 
ἀκιυάκας παραζανύντα; Ἔγωγε ἔφη. Το k γε, οἶμαι, 
λογιστικόν σε καὶ i θυμοειδὲς γαμαὶ ἔνθεν καὶ ὄνθον παρακᾶ- τα. i, 906. 
δίσας v ὑπ ἐκείνῳ καὶ χαταδουλωσάµενος, σὸ [tà οὐδὲν ὤλλο 
$a λογίζισθαι οὐδὲ σκοπεν ἀλλ L ὁπόθενξ εξ ἔλαττύνων 
χβημάτων πλεία ὅσται, τὸ" δὲ αὖ [o d καὶ. σιμῶν 
pond» ἄλλο ? πλουσόν τε καὶ πλουσίους, xoi φιλοτιμεῖσθα, 
pend" 24 $i ἄλλῳ 5 ἐπὶ ἡμάτων υσήσει καὶ ἑάν τι" 
ἄλλο εἰς τοῦτο φέρη. Ow ἔστ' ἄλλη, ἔφη, μεσαβολὴ 
οὕτω σαχεῖά τε xc) i Ἰσχυρὰ $x Φφιλοτίμου, νέου sig Φιλο- 
χρήματο. "Ag οὖν οὗτος, ἦν à ἔγώ ὀλιγαρχμκός 
sevi»; H γοῦν μεταβολὴ αυτοῦ oio ὁμοίου ἀνδρὸς ἔστι 7i 
πολιτεία, ἐξ ἧς 3 ολιγαρχία μιετέστη. Σκοπῶμεν δη si 


—! ye v.—'* ἑαντοῦ vt.—' τὴν ΑΘΠΡΌ.-- βλακτόμενον...ἐκπεσόντα om. t.— 
Z ἁτιμασθέντα c.—J ékrbs v.—* αὐτοῦ m, αὐτῆ H.—^ μοτὰ ᾳ.--ὃ ξυλλόγηται ΑΠ 
*DKm.—- τὸ οι s mg D: ceteri τὸν.---ᾱ μέγα Πιι---" αὐτῶ m.—! ἔγωγ᾽ m.— 
£ πόθεν ο.--» τῷ q.— ὃ t.—k θαυμάζειν καὶ AGIIeDKqut:. θαυμάδειν Te καὶ *s. 
—J ἐφ᾽ om DK.— P τι om vc. —2? ἦν δ' ἐγὼ οὗτος K.—? iom K.—P σκοπῶμεν...εἴη 


ἐκχέαντα] ἐκχεῖ», diffundere, est uam soli re tare licebat, (v. Hesych. 
Ph. vid. Jacobs. ad f ren Grec. e oid. Giakar Advers. Miscell. c. 24. et 
p. 954. Asr. Hutchins. Dissert. ii. ad Cyropeed. P. 
µόγαν βασιλέα] Quo nomine augeba- 76.) ; στρεπτοὶ, ὁρμοὶ, περιδέῤῥαιος κ 
tur rex Persarum a Grecis, vid. de Legg. µος (Suid. Cf. Pollux v. 98.); ct dutvd- 
iii. 6956. E. Küster. ad Suid. et Hutchins. ws, (Pollux i. 188. ἀκνάκη», Περσικὸν 
&d Xenoph. Anab. i. 3.8. Hinc Persici tel Ti, τῷ pnpé προσηρτηµένον). 
regie insignia nominantur: τιάρα, fiara,  Asr 
cidaris, s. apex, ὀρθὴ, in sublime erecta, 


110 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


τι ὅδα. ὅμμοιος Qv 6n; ῄδκοπώμεν ὃ [8. 8.] Οὐκοῦν πρῶτον μᾶν 
vg! χρήματα περὶ πλείστου ποµῖσθαι όμοιος ἂν sin; Πως 
à οὗ, Καὶ μὴν τῷ" γε φειδωλὸς εὖαι καὶ ἐργάτης" τὰς" 
ἀναγκαωίους" ἐπιθυμίας µόνον τῶν παρ αὐτῷ ἀποπιμαλάς, 
ον Ἐν XY , / w M / x ? M 
σὰ δι ἄλλα αναλαωµατα µη παρεχομνος αλλα δου- 
λούμενος τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ὡς µαταίου. ἨΠάνυ μὲν 
κά , / zy 5 à' , ” Ά i» *"g M 
οὖν. Αυχμηρὸς ty&) vig, ἦν εγώ, 0) χα ἀπο" qa rog 
φεριουσίαν ποιούµανος, θησαυροποιὸς ἀνήρ οὓς δὴ καὶ 
ἐπωμεῖ τὸ σλἼθος. Ἡ οὐχ, οὗτος ἂν εἴη ὁ vj τοιαύσῃ πολι- 
αι 1300. σᾳίᾳ, ὀµοιος, Ἐμοὶ γοῦν" ἔφη, δοκεῖ. χρήματα γοὺν' μά- 
λιστα ἄνειμα τῇ τε πόλει καὶ παρὰ τῷ τοιούτῳ. OU γάρ, 
οἶμαι, ἦν δ) ἐγώ, φαιδεία ὁ τοιοῦτος" αροσΐίσχηκε. Ov 
δοκῶ y 3 ἔφη: οὐ γὰρ ὧν συφλὸν ἡγεμόνα τοῦ χοροῦ' έσ- 
2 i X / f .7 g b d ^y , , *j / 
τήσωτο. Koi ἔτι pueAo! so, ἣν ὃ᾽ ἐγώ τόδε" σκόπε,. 
κηφηνώδες ἔπιθυμίας ἐν αὐτῷ διὼ τὴν ἀπαιδευσίαν μὴ 


Φώμεν ἐγγίγνεσθαι, τὰς μὲν στωχικάς, τὰς δὲ κακούργους 
κατεχομένας ία ὑπὸ τῆς ὤλλης ἐπιμελείας;' Καὶ" pA, 
3 9 o 3’ . *Y| » / / ο, 
$Qn. — Oícf' οὖν, εἴπον, oi! ἀποβλίψας κατόψει αὐτῶν 


vá κακαυργίας» llo;" ἔφη. Eig τὼς τῶν ὀρφωνῶν ἔσι- 


om DEKq.—4 τὸ οι---ἵ τό v. — ἐργάτης ARbvm: ἐργαστὴν *s.—! τὰς om ο.--- 
ο 


vs 
 Arayralovs ΑΘΠΦοτ, ἀναγκαίας Ἡ: ἀναγκαίας *r.—" τῷ TI et pr 0, vàs t.— 


& t.—* sapexóuevos AGTISDEqmt: παραδεχόµενος *s.—! δές, 
TÉ v.—^ às5...3)) om v,.—a μὲν e.—h. οὖν Αα os οὗτος TI et pr 8, Ίτυι οὗτος t. 


6 
--ᾱ *' add $,—* χοροῦ Aem, χρόνου OIIDKt, χρόνου e: βίου *s.—f μάλιστα 
ectipti omnes,—S αὖ q, om H.—^ τόδε δὲ ΑΠΟΛΌυΠι, τόδε δὲ GKr, rj3e δὲ q. 


μελείας 
—J ἐπιθυμίας Κ.--ᾱ καὶ om c.—! οἱ D, el K.— solas K et pr D.—*? τοιοῦτο 9.— 


$. 8. obs I. 6. olovs ; cujus generis χρόνου. Asr. 

homines. al Eurip. Orest. 910. Αὐτουρ- µάλα εὖ] Pro eb udAa. Thest. p. 
yos, οἵπερ καὶ µόνοι σώξουσι γῆν. vid. 156. A. naA' εὖ ἄμουσοι, ubi vid. Heind. 
ibi Porson. In verbis ῥησαυροποιὸε ἂνλρ Cod. Reg. α exhibet, Ficinus 
νοκ à»ho vim articuli indefiniti habet, vero ita videtur legisse: καὶ µάλα εὖ, 3v 
v. nostra ad Phedr. p. 306. Asr. V ὀγώ' ἔτι δὲ τάδε σκόπει, quod. multis 

. viíryeéóva] Nótaest Pluticm- nominibus praestaret vulgatse scripture ; 
citas vel ex Aristophane. Sic de Legib. vertit enim: optime quidem ; hoc autem 
i. 681. C. τέταρτον δὲ BÀ wAobros, οὐ emimadcerte. As. c. 
τυφλὸς, ἀλλ ὀξὺ βλέταν, ἄν περ ἄμω Ἁµμή φαμεν] Ιπίιεττοραᾶνο scripsimus 
ἄπηται φρονήσαι. Αά quem locum plura pro μὴ φῶμεν. Sic et Ficin, some fe- 
laudavit Boeckh, in Platon. Legg.p. 681. corum mature eimiles cupiditates ob dis- 


C. Asr. lina defectum inesse dicimus —] Az. 
TOU βίου] Cod. Reg. et Bas. 1. TOU ep d 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 117 


φεοτεύσεις,, καὶ εἴ πού τι αὐτοῖς τοιοῦτον" ξυµβαίνει, ὥς 
τε πολλῆς ἀξουσίας λαβίσθαι voU &Oixsiy. Αλόη. Ap 
οὖν οὐ τούσω" δηλον oTi &» τοις ἄλλοις ξυμβολαίοις ὁ o 
TO£0UT0G, ἓν OiG εὔδοπιμιῖ δοκῶν δίκαιος εαι, iriuxei ri 
$aG.UToUP βία κατέχει ὤλλας κακὰς ἐπιθυμίας d ἐνούσας, οὐ 
ασ είζων ori οὐκ peo, οὐυδ᾽ ἡμερῶν" Aya, &AX' ἀνάγαη 
καὶ Φόβα, περὶ τῆς ἄλλης οὐσίας τε ίμον Καὶ vy y, 
iQ». Kai » Δία, ἦν δ ἔγω, ὦ φίλε, γοῖς πολλοῖς ys 
αὐτῶν! εὑρήσεις," ὅταν, δη φἀὀλλότρια. ἀναλίσχει, τὰς του 
«pne; ξυγγενεῖς $ ἑνούσας ἐπιθυμίας." Και μάλα, ἡ ῳ » 
ὅς, σφόδρα. Ow ἄρα ἂν εἴη ἀστασίαστος ὁ τοιοῦτος ὃν 
ἑαυτῷ, ουδὲ sic ἀλλὰ διπλοῦς τίς, ἐπιθυμίας Qe ἐπιθυμιὼν ur, i, 897. 
ὡς σο πολὺ κρατούσας ἂν χο βελσίους χιρόνων. Ἔσ- 
το οὕτως. Διὰ ταῦτα δή, oi gut, εὐσχημονίστερος, à 
- WOAASY! ὁ τοιοῦτος im ὁμονοητικῆς δὲ καὶ ἡρμοσμένης" 
σης ψυχῆς ἀληθης à ἀρετὴ vóppe «oi? ἐκφιώγοι ἂν αὐτόν. 
Aoxsi poi. Καὶ par ἀνταγωνιστής γε idía! ἐν αύλει ὁ 
Φειδωλὸς φαῦλος 5 τος νίκης 5 ὤλλης φιλοτιμίας τῶν tt. 555. 
καλών, χρήματά σε οὐκ ἔθελων εὐδοξίας ἕ ἔνεχω καὶ τῶν 
TOLOUT ἀγώνων ἄναλίσκεω, δεδιὼς τὰς ἐπιθυμίας σὰς 
ἀναλωτικὰς iytigen. καὶ ξυμπαρακαλεῖν ssi ξυμμαχίαν 
σε καὶ Φιλωεικίαν! ὀλίγοις rir i έαυτου πολεμῶν δλι- 
γαρχικὼς τὰ πολλὼ ἠστᾶται καὶ πλουτε. Καὶ µάλα, 


5 φούτω ΑΓΙ et cor D: τοῦτο *s.—P ἑαυτοῦ βίαι A, αὐτοῦ βία m, βίω αὐτοῦ Ἡ: 
ἑαντοῦ βίψ *5.—4 ἡμερῶν A*9vm, ἡμέρων TID: ἡμέρῳ Όσ.--- ἀλλ om pr H.—^ Ύε 


em *— αὐτὸν t. —* ήσουν A, ἐνευρήσεις $m.—" τὰλλότρια Ἡδπι: τὰ ἀλλότρια 

" ὁπιθ....τι otn. ΘΠΡΚΕΕ.---ᾱ Καὶ,.δὲ om 2 δὲ om DK.— ἀνέχει ο.--- 
x p om 6.---ὃ πολλῶν om q.—* ἡρμοσμένου t.—^ πη Hm.—* µοι GUDER.— ἰδίᾳ 
om Ἡ, post πόλει ponit q.—8 φιλονικία» q.—5 τέτισιν q.—! γοῦν v.—* μὴ om pr 


ἡμέρῳ λόγφ] Post ἡμέρφ λόγφ videri — oM ἡμέρφ λόγρ] Int. κατέχω». Ar. 

possit aliquid deesse: sed puto subau- 3 9 $s] Ald. Bas. 1. et 2. eibés. M. 
diendum participium κατέχω», quod pre- Bas. 1. et 3. ás πολύ. Ως τὸ πολὺ est 
cesserit, ἐπιεικεῖ τυι ἑαυτοῦ τοῦ Bie κατέχει we, ut c. 9. p. δδτ. A. Isocrat. 
ἄλλας κακὰν ὀπιθυμίας évoícas. Neque ad Nicocl, p. 19. Panegyr. p. 68. et de 
vero movere nos debet alteram quod be. p. 106. ed. Coray. és ἐπὶ τὸ πολύ, 
sequitur participium: quum ita stepe duo Δμπλοῦς voci «Is, ut alias ἁπλοῦ», op- 
pis. lio ponantur, nulla interjecta ο0- posito vid. Rubnken, ad Tim. p. 86. Λετ. 
autem τρέµων περὶ τς ἄλλη  εὐδοξίας] Ald. Bas. 1. et 2. ebtoieins, 

perinde est ac si dictum esset &re — vitiose. Ásr. 


rien. rin 


ΤΗ i $98. 


118 IIAATONO» 


iQ». "En οὗν ἦν Y sy, ἀπιστοῦμν μὴ” κατὰ τὴν ὁλι- 
γαρχουμόνην σύλιν ὁμιοιότητι! σὺν Φειδωλόν τε καὶ χρηµα- 
σιστὴν τιτάχθαι; Οὐδαμῶς, $ iQ. 

ς. ο. Δημοκρατίω δή, ὡς ὧν ἔομκε, μετὰ TOUTO serios, 
σίνα σι γύγνεται"' σρόπον γενομένη σε" qrojóy τινα ἔχει, να 
a o TOU σοιούτου ἀνδρὸς σεόπον γ2όνσες παραστησώμεύ" 
αὐτὸν εἰς κρίσω. Ὁμοίως γοῦν ἄν, ἔφη, ἡμῖν αὐτοῖς so- 
Εευοίμεθα. Οὐκοῦν, ἦν 0 ἐ έγω, μεταβάλλει μὲν τρόπον 
τινὰ τοιόνδεὶ 14 ὀλιγαρχίας : ες δημοκρατία», δὲ ἀπληστίαν 
TOU προκειµένου ἄγαθου, του ac πλουσιωσωτον δεῖν ίνες. 
θα,. Πας δή: "Art, TRI ἄρχοντες ἐν’ αυσ oi ἄρχον- 
τες διὰ 2 πολλὰ κεκτήσθωι, ους ἐθέλουσω &ip'ysiy νόμῳ 
vy» νέων ὅσοι ὧν ἀκόλαστοι «γίγνανται, pat ἐξένναι αὐτοῖς 
ἀναλίσκειν T$ καὶ ἀπολλύναι τὰ , αὐτῶν, να Mb Mi τὰ 
τῶν σοιούτον καὶ εἰσδανείζοντες" ἔτι πλουσιώτεροί v6" χαὶ 
ὄντιμόσεροι, yiyravrou, Παντός γε μᾶλλον. Ουκουν 2s- 
λον ἤδη σοῦτο ἐν πόλει, ὅτι q'AOUTOY Tipo xci ca pgorirm 
ἅμα, ἱκανῶς ατᾶσθαι ἐν τοῖς πολίσαις ἀδύνατον, ἀλλ 
ἀνάγκη 3$ τοῦ ἑτέρυ ἀμελεν ἢ τοῦ rígou; Ἔτιει- 
ses, «Qn, δδλω. Παραμελοῦντες δὴ i T ταῖς ὀλιγαρ- 
χίαις καὶ ἐφίένσες ἀκολωσταύειν οὐκ ἀγοωνεῖς ἐνίοτε ἀν- 
θρώπους πίνητας ἠνάγκασαν γωίσθαι. Μάλα" yt. Κάθν- 
σαι δή, oi; oit, οὗτου i ἐν ση" πόλει κελωντρωμένοι σε καὶ ὄξω- 
aus por, οἱ μεὲν ὀφείλοντες γρΐα, οἱ di ὤτιμοι γεγονόσες, 
οἱ δὲ ἀμφότε α, μισοῦντές σε καὶ ὄσιβουλεύοντες τοῖς 
κτησαμάνοις và αὐτῶν καὶ τοῖς ὤλλοις, νεωτερισροῦ égur- 


σε. Εστι ταῦτα. Oi δὲ 02 χρηµατισταὶ ἐγκύψαντες," 


A.— ὁμοιότητι ΑΘΠΦΡΚΟΠΙΕ, ὁμοιότατα 9: ὁμοιότατον γ.--5 «γίγνηται K— 
n -Yeronémm Te ABOBIIéemr : καὶ γενοµένη *5.—9 19 et.—P αὐτὸν t.—53 τοιοῦτον 
ἅτε οἶμαι ΑθΠΦΌΚΦΙΠΗ : ἅτε δὴ οἶμαι *5.—5 ἔχοντες dp ο.---' μὴ..«γέγνων- 


ται om G.—" δανείξοντες post lituram A. 


6.9. &re δ] Cod. Reg. omittit δὴ, 
λα Sequens ἄρχοντες redichtum est 
utpote quum. imperent Xorres 
vero subjectum, Μος Ald. pe viti- 
ως, Bas. 2. γέγνονται οἱ ἐντιμωτέροι. 

st. 

εὐσδαναίζοντα] — Putot fortasse quia. 


—" ve om H6.—" àyerveis cum 5 fortasse 


piam mutandum hoc participium in aliud 

valde vicinum ουτε. quod ta- 

men non temere faciendum fuerit. Srxr8. 
ebr &yevveis] Vulgo ἀγοεῖ, qee 

verba sezcenties utata 

in veterum libris; vid. exempla ia Fi- 

scheri not. ad Euthyphr. p. 9. Ass. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 119 


ovài δοκοῦντες" τούτους" όρ8», τών λαών" τὸν» ἀεὶ mii πι. i. 809, 
κοντα ἐνάντες ἀργύριον τπρώσκοντες,. καὶ TOU πατρὸς έκ- 
γόνου τόπους πολλατλασίουςἳ κομιζόμενοι, πολὺν τὸν κ» αι. 556. 
ena καὶ πτωχὸν  ωποιουσι 7 πόλε,. Πως γάρ, ὄφη, οὐ 
πολύ». Kai οὗ ví 9 ἐκείνη, 7» à' ἐγώ, φὀ Σοιοῦτον χα- 
χουν MNA ἐθέλουσι ror Damon sigyorrse τὰ αὐτοῦ 
ὅπου" "i βούλεται rgérum, οὔτε 770: ᾗ p» αὖ xcv rigor 
ρόμον γὰ τοίαυτα λύνται. Κατὰ δη rísts Ὃς par ixti- 
νόν ἐστι δεύτερος, καὶ ἀναγκάζων a ἀρεσῆς ἐπιμελεῖσθαι, τοὺς 
αολίτας. έν γὰρ $zi TO αὐτοῦ κωδύνῳ σᾶ πολλά τις 
τών" ἑπουσίων. ἔυμβολαίων προστάτη. ἔυμβάλλων, Xg?- 
βατίζριτο pir? ἂν ἥττον ἀναιδῶς i $y 7 αόλει, ἑλάστωϊ à 
έν avr) φύοιτοἳ τών φοιούτων κακών οἵων "» δὴ εὔπομιων. 
Καὶ πολύ γε, "P &. No δέ ys ien ἐγώ, διὰ πάντα" 
τὰ σοίαυτα τοὺς μὲν δη" ἀρχομόνους οὕτω διατιθέασυ" ὃν 
77 αύλει οἱ ἄρχονσες: σφᾶς às αὐτοὺς καὶ τους αὐτῶν, dg 
ου τρυφόντας μὲν" τοὺς νέους" xci ἀπόνους) καὶ πρὸς T 
TOU σώματος καὶ αρὸς τὰ τῆς ψυχᾷς, µαλακοὺς δι καρ- 
*.—* µάλιστά 6.—! οὗτοι om pr Ἐκ---ᾱ τῇ om m.—* ἐγκρύψαντες Πι.---ὃ δοκοῦσι 
6Η.---ε τούτοις Γ.---ᾱ τῶν λοιπῶν AITeDKqemt et pr 8: τῶν δὲ λοιπῶ» Ός.--- τὸν 
οτι v.—Í καὶ γιγρώσκοντει Hs.—8 πολλαπλασίως v.—h καὶ om A$.— Υ) om Ο.--- 
k ὅτοι K : firj *s.—! τ ἤδη v.—9 ᾗ om Dqv, $ m. —? τῶν om c.—? μὲν AGETI 
9m: uérr" s.—P πόλει καὶ ἑλάττω θΘ.--- Qóorro AORTIéqemt : φύοιτο *s.—" vüy 


post δὴ ponit K, om t.—9* Ύε post δέ om K: Υ emt.—! πάντων GIIDKq.—* 8) 
add AOTEéDKqvmt.—" τιθέασι» t.—" μὲν καὶ Hm.—* τοὺς νέου» om 9,.—7 ἀπό. 


καὶ τιτρώσκοντες] Vel expungenda 
wel in zara mutanda videtur particula 
' xa : quum ὀνιέντες ad accusativum pra- 
cedentem ὑπείκοντες ferri nullo modo 
pouit. At si legamus, τῶν δὲ λοιπῶν 
b» ἀεὶ ὑπείκοντα, ἐνιέντει ἀργύριο», κα- 
Tarrmpbs eres (vel τιτρώσκοντετ) καὶ 
σοῦ πατρὺ» etc. duo fuerint participia 
που ita conneziva particula : qua 
de re dictum fuit in proxime precedente 
annotatione. Sensus autem erit, τὸν ἀεὶ 
ὑπείκοντα κατατιτρώσκοντεε, vel τιτρώ- 
σποντεν, διὰ τοῦ ἐνιόναι , ita enim 
resolvendum illud esse participium ar- 
Verrpóezerre;] Valgo ante hoc 
TIT, olgo ante hoc partici- 
m καὶ i interpositum legitur, quod Cod. 
m bene omittit; est enim Tirpéckor- 
ves ἀργύριον ἐνιέντος: L. q. τιτ 
τῷ ἀργύριον ἀνιέναι, immittendo arg 
fanquam veneno (v. Dorvill. ad Ci Charit. 


p. 204.) Asr. 
T. πατρ. τόκουε] De hac locutione su- 
pra vi 16. jam exposuimus. Asr. 
πολὺν--κηφῆνα] Vid. Plutarch. loco 
ad c. 6. laudato. Asr. 
ἑκείνῃ] — Hac ratione s. ita ut coér- 
ceant ( pres, participio, ut solet, pro 
modo finito cum conjunctione posito). 
8T. 
éxkaduevov] Malum exardens.. Asr. 
ὅπη] Cod. Reg. ὅποι, solemni harum 
vocum permutatione, ÁAsr. 
.T8« ab κατὰ ἕτερον νόμον] Vulgo 
[δε al j, Cod. Reg. ^j. omittit, quo con- 
cInnior t oratio, nec Ficinus expressit, 
qui vertit, neque ifa rursus et. secundum 
alteram legem talia quedam prohiben- 
fur. Asr. 
τοὺς νέουτ] Eat inde a teneris. Deinde 
αρὺς τὰς Ald. Bas. 1. et Άν Asr. 
4 


120 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


riga» πρὸς Mors σε καὺ λύπας καὶ ἀργούς; τι μήν; 
Αὐτοὺς ὃς An ᾿χρηματισμοῦ των ἄλλων ἠμελβαόταις, 
καὶ οὐδὲν Tto mir φεποιηµένους ἀρετῆς 3 τοὺς 
αίνητας;, Ov γὰρ οὔν. Oir» δὴ παρεσκευασμάροι ὅταν 
ux. i, 400, παραβάλλωσιν' ἀλλήλοις" oí τε ἄρχουσος καὶ οἱ ἆ χόµο- 
οι, ; $y ὁδῶν πορείαις ; ὃν ἄλλαις σισὶ κοινωνίας, 3 κατα 
θεωρίας 5 5 κατὰ σερατείας,' ? ξύμαλοι γιγνόµενοι ᾗ ἕυ- 
στρατιώται, ἢ καὶ L αυτοῖς τοῖς εινδύνοις ἀλλήλους θιώ. 
μενου, μηδαμᾷ ταύτῃ καταφρονώνται" οἱ vivis ὑπὸ τῶν 
πλουσίων, ἀλλὰ πολλάκις ἠσχρὸς ane aere, ἠλιωμάνος," 
παρατωχβὼς' έν μάχη πλουσίῳ .ὀσκιωτρορηαότι” πολλὰς 
vxori σάρκας ἀλλοτρίας, i y ἀσθματός .ε καὶ ἆπο- 
gas ρωεστόν, AN oi*i αὐτὸν ουν ἡγεῖσθαι xxi v3 σφι- 
σέρα σλουτεν φοὺς τοιούτους, χαὶ ἄλλον ἄλλω" 
y83n, όταν ἰδίᾳ ἔυγγέγνωνται, ὅτι ἄνδρες 7 ἡμέσερο" $i- 
σὺν οὐδέν; Eo ofa μὲν οὖν, ἔφη, ἔγωνε Ori οὗτω σοιου- 
ci. ΌὈυκρῦν ὡς περ σώμα υοσῶδες pagas poris ὄξωόεν 
δεῖται προσλαβίσθα πρὸς TO κάμωεω, ἕ ἐνίοσε δι καὶ ἄνευ 
τῶν ἔξω rai αὐτὸ αὐτῷ, οὕτω δὴ καὶ ἡ κατὰ TOU- 
và' ἐκείνω διακειίνη πόλις ἀπὸ σμικρῶς προφάσεως, ἔξω- 


pus £.—5 παραβάλλωσιν AGHTIégcmt, παραλάβωσω K : παραβάλωσυ s.—^ ἀλλή- 


λοις K.—h ov paris RDK.—^ οὐδαμῷ ταύτῃ καταφρονοῦνται t.—^ ἀλλ ἂν r.— 
€ ἡλλοιωμένος K.—f παραχθεὶς DKq.—t P ἀσκιατροφηκότι AGTIDK, b eua padet- 
Kór 9: ἐσκιατραφηκότι *s.—» ἔχοντα TIDqt et pr 6.—! σόρκας καὶ ἀλλονρίας v. 


--ᾱ (fy GEKem.—! μεστὸν AGTIGDKqu: µεστῷ Ός.---ᾱ ἄλλω $9.—^ ὑμέτεροι 8, 
οἱ ἡμέτεροί πλούσιοί et et γρ B cum s.—? γάρ εἶσι v, αἰσὶ γὰρ m.—P? προσλα» 





µαλακοὺς δὲ xaprepety] Ignavos s. bn- 
pares libidini ac dolori sustinendis ; x 
τερεῖν, austinere, h. |. est resistere. Ásr. 

wewomuérovs] Perfectum passivi pro 


est pmo: ὅταν iin ἀλλήλου» καὶ µη- 

ταύτῃ καταφρονῶνται, ἀλλὰ πολ- 

us Ἰσχνὸτ ἂν àrhp P ay tare zw (An. 
Bas. 1. et 2. µεστφ)--ἀρ 


perfecto medii vel activi posirum est, AsT 
quod familiare est precipue Atticis scrip- ὁλιωμόνον -- ἀσκιαν. ραφηκότε] Vid. no- 
toribus, vid. Jens. ad Lucian. t. iv. p. stra ad Phedr. p. 263. Asr. 


695. Mosgrav. ad Eurip. Med. 1189. 
Fischer. ad Weller. t. iii. p. ii. p. 63. Asr. 


παραβάλ 4, ut su 
Male Cod. παραλάβωσι». μα 

στρατείας] Ald. Bas. 1. στρατίας, vi- 
tiogz. Asr. 


à κα]--θεώμενοι, μηδαμῇ--καταφρο- 
νῶνται] Anacaluthia in his inest, prop- 
ter participium θεόµενοι, quod positum 


Q9p] Vel ἤδη scribendum pato, ' vel, 
retinendo ἵδρ, prefigendam illi particu- 
Jam éd» : et uec ré mutandum in µοστόν. 
Utrovis tamen modo legatur hic lo- 
cus, manebit quod hic est ἁνακόλονθον. 
ΒΤΕΡΗ. 

crandi«] Ald, Bas. 1. οἱ 2. eraeid- 


jer. Ast. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 121 


de» ἐπαγομένων 3 7 σῶν  σόρων εζ ὀλιγαρχιουμόνης πόλεως 
ξυμμαχίαν 5 ? τῶν érigay ᾿ έν δημοκρατουμένης, νοσεῖ τε καὶ 
αὐτὴ αὑτῆ μάχεται, ἐνίοσε δὲ καὶ ἄνευ τῶν ἔξω στασιά- 
Css Κα σφόδρα γε. [8. 10.] Δημοκρατία δἡ, οἶμαι, 
γέγνεται' ὁ όταν οἱ αἴνητες νκήσαντες τοὺς μὴν ἀποκτείνωσι 
vay ὑτέρων, τοὺς δὲ" ἑκβάλωσι τος δὲ λονποῖς εξ ἴσου 
μιεταδῶσι πολιτείας τε καὶ ἀρχὼν, καὶ ὡς τὸ πολὺ ἀπὸ 
xA digan" αἱ ἀρχαὶ ἐν αὐτῇ γέγνωνται.' Ἔστι γάρ, ἔφη, 
αὗτη 9 πατάστασις» δηµονρατίας, à £x» σε χα) δὲ ὅπλων 
P TET σε καὶ διὰ φόβον" ὑπεξελθόνσων" τῶν  τέρων. 
Τα à οὖν, ἦν δ᾽ ἔγὼ οὗτοι τεόπον οἰποῦσι καὶ sofa: 
φις 5 σοιαύτη eU mouse; δῆλον γὰρ ὃτι ὁ σοιοῦτος ἂνὴρ 
δημοκρατικός τις ἀναφανήσεται. Δήλου, ἔφη. Οὐκοῦν 
πρώτον μὲν δὴ ἑλεύθεροι, : καὶ ἐλευθερίας ἡ ; πόλις μεστὴ καὶ 
παβῥησίας γέγνεσαι, καὶ ὀξουσία ἐν αυτῇ ποιεῖν ὁ τί τις 
βούλεται; Λέφγιταί γε δή, ὅ ἔφη. Ὅτου δέ γε ἐξουσία, 
ὅήπλον οτι ἰδίαν ἔκαστος. à ἂν κατασκευῆν τοῦ αὐὑτου [ίου 
χατασκευάζοιτο 6 eo αὐτῆ, 3 τε ὅλαστον ἀρίσνοι. Δηλον. 
Πωτοδασοὶ δὴ ἄν, οἶμαι, ἐν ταύτῃ σῇ πολισείῳ μάλιστα: 
ὀγγίγνοινσοῦ ἄνθρωποι. Πως γὰρ o0; Κιδυνεύει, 3 ἦν à 
$/9), ααλλίστη AUT σὠν πολιτειῶν ei vau ὡς πες ἡμώτιον 
«θιχίλον cci) ἄνθεσι πιπομυλρένον, οὕτω καὶ αὐτη" κπᾶ- 
σιν sci πεποιαιλµένη καλλίστη ἂν Quivormo, 


£95.* 


Tí pi 


Καὶ ἴσως μέν ἦν δ᾽ ἔγώ, καὶ σαύτην ὥς σερ cá 


Βἐσθαι om GH.—^ ἑαυτῶ Gr.—' κατ αὐτὰ m.—* ἑαυτῇ G6r.—t γίγνεται om GTI 
DKt.—" δ ve.—"' ἐκβάλλωσι HéKr.—" ἀπὸ κλήρων ΑΕΚ: ἀποκλήρων eg. — 


X αίγνωνται ASTIGDKm : γίγνορται *s.—Y ἡ κατάστασις αὕτη 6.—* Nw A, Φό- 
Be» GTIDKmr.—5* ἐπεξελθόντων DK.—b δὴ om Kqt.—^ ye om K.—4 ἑ 


kdoTo Ἑ, 
ἕκαστον c. —* δὲ δ) t.—f μάλιστ vm. —8 ἐγίγνοντο K.—h^ αὐτὴ $.—! ἄνθεσι q.— 


$- 10. ἀπὸ κλήρω»] Ita scripsimus pro 
ἁποκλήρων. Sicc.5. τὴν ἀπὸ τιµηµά- 
σως---πολίτειαν. Etiam Ficinus vertit ; 
pulp ut plurimum in ea sorie magistra- 
£us obtingunt. Verba autem καὶ---γγ- 
Porra explicationis CAUS& priegressis τοῖς 
δὲ λοιποῖς ἐξ Ίσου μεταδῶσι-- ἀρχῶν an- 
nexa sunt: ut καὶ idem fere sit, quod 
nempe, scilicet, vid. Hemsterh. ad Lu- 
cian. Somn. c. 7. et Reiz. t. ii. - 97. 
Grev. Lect. Hesiod, c. vii. 328, 


let. "Vor. vii. 


Φόβο»] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. et 2. 
φόβων. Mox Aid. Bas. 1. et Cod. Reg. 
ἐπεξελθόντων. Asr. 

ὀγγίγνουτο] Ald. Bas. 1. et 2. ἐγγέγ- 
voyro. Αδτ. 

ὥσπερ] Int. nempe, quod praesertim 
ante comparationes solet omitti, ut s- 
pius jam monuimus. Ásr. 

ἱμάτιον ποικίλο» ---πεποικιλμένον] Cf. 
Jacobs. ad Anthol, Grec. t. i. p. i. p. 

. Ásr. Q 


n. 557. 
111. j. 401. 





122 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


παϊδές τε καὶ αἱ γυναῖκες TO, ποικίλα θιώμιεοι, καλλίστην 
4 4 / X ^. Ἡ Ν 3 
ur 1, 403, ὤν πολλοὶ κρίνειαν. Καὶ µάλ, Εφη. Καὶ ἔστι 90, ὢ 
χάριε, ἣν ὃ ἐγώ, ἐπιτήδειον ζητεῖν ἐν αυτῇ πολιτιίαν. 
Τί δή: "Ori «άντα γένη πολισειῶν ἔχει διὰ τὴν ἐξουσίαν, 
καὶ κινδυνεύει τῷ βουλομένφ πόλιν κατασκευάζει», ὃ vor" 
dz? ἡμεῖς ἐποιοῦμεν, ἀναγκαῖον είναι εἰς δημοκρατουμένην 
^2 M vei ari d Α λα A4 f / ον Y ^ 
ἑλόόντιδ πόλι», ὃς ὢν αὐτονὶ ἀρέσκη τρόπος, τουτον $XA&- 
ἕασθαι, ὡς περ εἰς' παντοπωλιον ἀφικομάνφ πολιτειών, καὶ 
ἐκλεζαμένῳ' οὕτω κατοικίζεν. Ἴσως γοῦν, ἔφη, οὐκ ἂν 
ἀποροῖ" παραδειγµάτων. Το δὲ μηδεµίαν ἀνάγκη», εἶπον, 
εἶναι ἄρχειν iy ταύτῃ" τῇ πόλει, fund. ἂν zc" ἱκανὸς ἄρ- 
às αχ vy / Ü 3” x / ài ^ » 

χει», μηδὲ αὖ” ἄρχεσθωι, εῶν qun [βούλη, μηδὲ πολεμεῖ 

9 y x , » 
πολεμούντων, μηδὲ εἱρήνην ἄγειν va ἄλλων ἀγόντων, Sy 
p ἐπιθυμῆς" εἰρήνης, pur. a, ἐάν τις ὤρχει" νόμος eis 


διακωλύῃ 9 δικάζει», Dr LITE 


v X ” 8 , 
ἧστο καὶ ἄρχειν xci δικά- 


΄ 


d 2) LE") s ^. 57?) , V eA e 
u. 558, Ctr». ἑὼν αὐτῷ σοι $xin, Xp oU θεσπεσία καὶ zósm ἡ 
^! P Ν 4 
σοιαύτηξ Quay ary ἐν TO παραυτίκα; Icog, έφη, $» γε 
φούτῳ. Τί δέ ἡ αραότης ἔνίων τῶν δικασθέντων oU κοµ- 
i 4 39 9 
pts! ἡ οὕπω εἶδες ἐν σοιαύτη πολιτεία, ἀνθρώπων χατα- 
/ / * ^» ?* S4 α΄ 9 ^ ’ 
Ψηφισθέντων θανάτου 7) φυγῖς, οὐδὲν ἥττον αυτῶν pusvovrom 
/ 
σεξ καὶ ἀναστρεφομάνων ἓν µέσφ: καὶ we οὔτε φροντίζοντος 
4 ax οἱ e 
nt, i, 408. οὔτε ὁρώντος οὐδενος περινοστεῖ' dg αερ ἥρω. Καὶ κολ- 


k τί μήν; ἔφη] Φαίνοιτο γὰρ 3 ὃ ὃς τοιαύτη is q, φαίνοιτο 9: ceteri οἵπιι---} «al 


γαύτην...ἐγὼ om Gt.— al oin v.—2 νῶν om t.—? ὃ' v.—? ἑλθόντα ο.---ἲ αὐτῶ x. 


ο 
-- ἀρέσκῃ ΑΘΕΠΦΟΠΙ: ἀρέσκοι *s.—* els τὸ t.—! ἐκλεξαμένων 0, ἐκλεξαμένων 
Ῥ: Π.--- ín Gt.—" ἐν ταύτῃ ἄρχειν 6.—" els Kt εἰ pr D.—* ἂν c.—? 5ολε- 


7" 
μεῦ om φ.---ᾱ ἐκιθυμῆ ADIéDEm et pr K, ἐπιθυμεῖ Θ.--- ἄρχη m.—b σε ρόµοε Gt. 


os 
—^ οὐδὸν H.—3 üpyps καὶ δικάζμ; AGTIévmt.—* érie D, ἑκήη K.—f θασπέσία R. 
--- $ αὐτὴ A9m.— δαί A$em.—! ob κομψή...εἶδει om p, —k Té om r.—! περι 


ἀρέσκρ] Pro ἀρέσκοι ita scripsimus 
qoia ἂν ad $5 pertinet. Asr. κ. 
παντοπώλιος---πολιτειῶν] Plutarch. in 
Dion. p. 981. D. Asr. 
ἁγόντων] Cod. Reg. addit εἰρήνη», 
00 non opus ; αὐτὴν, quod centies omit- 
itur, intelligendum. Asr. 
ἐν τῷ παραυτίκα] In praesenti, illico, 
h. e. primo adspectu. Ásr. 
ἑνίων] Suspicor deesse prepositionem 
κατ ante épíev, Est autem illa πρφότης 


iu ea ipsa re quam statim commemorat, 
Srzpm. Prepositione κατὰ non opus 
est ; genitivos est enim objective positus : 
clementia erga damnatos; res satis ob- 
via; qui exempla querit, is adeat Mat- 
thite Gr. Gr. p. 431. Asr. 

εἶδει--μερόντων] Pro αὐτοὺς pévor- 
Tas, genitivo propter precedentes geni- 
tivos , vid. Matthie Gr. Gr. p. 
448. Αντ. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 123 


λούς" y, ἔφη. 'H ὃ συγγνώμη” xoi? [24 ὁπωστιουν 
e paxpohoryía αὐτῆς, ἀλλὰ καταφρόνησις ὧν ἡμες ἐλέγο- 
pe? σεμνύνοντες, ὃτε τὸν πόλιν ῥαίζομεν” ὡς ς 6i pi Tic 
ὑπερβιβλημίνην φύσιν 63401, oU ποτ ἂν γένοιτο ave ἀγα- 
θός, gi μὴ παῖς a» εὐθὺς παίΐζοι εν καλοῖς παὶ ὀπιτηδεύοι 
τὰ τοιαυτα πάντας ὡς μεγαλοπρεπῶς κατωπατήσασ'" 
παντα ταυτα" οὐδὲν" φροντίζει," LI ὁποίων ἂν τις μα 
δευμάτων à ézi τὰ πολιικὰ io αράττη," ἀλλὰ Tiu," 
es μόνον" εὔνους” εἶναι τῷ πλήθη. Il» y, ie», yo. 
»min.' "Taora? rs? δή, 6 sen, ἶχοι ἂν καὶ τούτων ἄλλα" 
ἀδελφὰ δημοκρατία, καὶ εἴη &» ὡς bout, ἡδεῖα' πολι- 
σεία καὶ drag y oct καὶ ποικίλη, ἱσότητά T» ὁμοίως Ls 
vs καὶ ἀνίσοις διανέµουσα. Καὶ uA, ἔφη, γνάριμα 
λένεις. 

S. 11. Mes δή, 3 n À' ya, τίς 0 roicUrog ἰδία. 3 mga- 
TOV σκεαστίον, ὥς περ τὴν πολισείαν ἐσχεψάμεθα, σίνω τρὀ- 
Sa em Trái cor 6 αἲ τρ κὶ - i rris κ R5? efr ον t vl ο 


5 καταπατήσασ) 4, κστακατήσας ϐ, καταπατήσαντα Κ: καταπατήσας *s.— 
; αὐτὰ Éravra A, ταῦτα πάντα c —! οὐδὲν ΘΗΠΦΏΚΟυΟΠΕ : "s s.—* φροντίζοι 9 


Kt.—* κράττοι qt.—" τιμῶ v, τιμᾶται Έ.---ᾱ μᾶλλον €—J νου Θ. 3 γσναῖα 
9DEmt.—^ ταὐτατὰ A.—h τε add ΑΘΡΚΟΓ.---5 ἄλλα τούτων υ.--- δημοκρατικὰ 


q-—^ ἂν om A$.—f ἰδία t et pr 6.—£ καὶ ἄναρχος om 8.— 


πολλούς γε] Int. εἶδον. Asr. 

ἡ δὲ ξυγγνώμη] Sensus requirit inter- 
rogationem, cojus signom posuimus post 
Pre τὰ τοιαῦτ « πάντα, ut sequentia sint 
explicatio pregressorum ; ós est enim 
Scilicet, vid. Schefer. ad Long. Pastoral. 
p. 428. Hinc respondetur: sárv Ύε 

est: * Hec clementia 


recte babet αὐτῆς os πόλεως Ünuorpa- 


αὐτῆτ] Post 
els fecerim ex αὐτῆι. Hajus autem loci 
sensum minime Sidetur assequutus Fici- 


à οὖν om Hm.—! δὲ R. 


nus: qui vertit, Indulgentia vero ipsius 
mimia, et sine ulla observatione megli- 
gentia eorum que mos dicebamus, rem 
ipsam honestantes, quando civitatem con- 
stituebamus. Ego autem significari ex- 
istimo, Quod talis venia illis detur, id 
non fieri certa quapiam de causa, omni- 
bus rationum momentis. subtiliter ex- 
pensis, sed ex contemptu eorum que 
dicta fuerunt, elc. ΒΤΕΡΗ. 
el uà] Gravius est, sequente el uf; 4 
illud est enim, won nisi eo excepto, qui 
excellenti sit ingenio. Asr. 
καταπατήσας ἅπαντα] Scripsi κατα- 
varfcaca πάντα; subjectum est enim ἡ 
πόλις, quod eruendum ex s pre- 
gresso. . Ficinus, καταφρόνησις repetens, 
sic vertit, ea, inquam, negligentia nihil 
pensi habet ; ex quo apparet, ipsum xa- 
le Y To οὐδὲ ος Ald. 
Bas. 1. et 3. oifip re rescripsi. Asr. 


11 1. 404. 


1r. 559. 


124 IIAATONOZ 


d fs "s ^s 
vo yiysrai; Ναί, ἔφη. "Ag oov" ovy, ὧδει τοῦ Φει- 
^ 9 ^s , e X e 8 
δωλοῦ ἐκείνου καὶ ὀλιγαρχικοῦ γένοι ἄν, οέµαι, υἱος ὑπο 
^s , ^ » ” 
τῷ πατρὶ τεθραμιμίνος ἓν τοῖς $xsivou ἤθεσω; Τί γὰρ oU ; 
Bía δὴ καὶ οὗτος ἄρχων τῶν ἓν αὐτῷ ἡδονῶν, ὅσαι ἄλαλα- 
σικαὶ μέν, χρηματιστικαὶ. δὲ μή: od δὴ οὐν ἀναγκαῖαι 
/ ^w »* , ^5 a . 9 ^ e" 4 
χέκληνται. ΔἈήλον, ΕΦΠ. BovAt& οὖν, 9» à έγω, να pus 
σποτεμῶς διαλεγώμεθα, πρῶτον opima pato) σάς σε ἀναγ- 
{ους ἔπιθυμωή i| σὰς μή! Bo à' og. Ov» 
xelovc" ἐπιθυμίας χαὶ τὰς μή: Ῥούλομαι, $ 0. oc. x- 
P» A Cd , "5 , 
οὖν &g τε" ovx ἂν oioí v SipusY? ἀποστρίψαι} δικαίως 
ἀναγκαῖαιὶ καλοῦτο, καὶ σαι ἀποτελούμεναε ὠφελουσιν 
e ^ / 8 9 P4 , P4 ! e ^v ^. ’ 
ἡμᾶς; τούτων γὰρ αἁμιφοτέρὼν ὀφιεσθωι ἡμῶν τῇ Φυσει 
ἀνάγκη. ἢ οὔ: Καὶ µάλα. "Δικαίως δὴ" ποῦτο Vx αὐ- 
et? Ll Ν ^) / 7 δέ u ej {Υψ 
σαῖς' ερουµεν το ἀναγκαῖο. Δικαίως. — Ti 0$; ας ys 
, / yw 3) ο x? / A ^ οὐδὲ 
vig απαλλάζειεν ἄν εἰ μελετη” ἐκ νέου, καὶ πρὸς OUÓSS 
ru ο. £ 
&yaÜo» ἐνοῦύσαι δρώσιν, αἱ 0$ xci? σουνανσίον, πώσως σαὺ- 
3 ο” d k di ^ 4 
τας" si μὴ ἀναγκαίους" φαῖμεν εἶναι, dp. οὐ καλὼς ἂν 
’ ο S ο / / /, 
λεγοίρνεν” Καλὼς Μεν ουν. Ἡροελώμεθα δή vi παρα- 
δειγµω ἑκατέρων, αἱ tici», ἵνα τύπῳ λάβωμεν GUT S 
ους 
— χρηµατικαὶ t.—l δριόόµεθα Ἡ.---' ἄναγκαίους ΑΘΙΠΙΦύΠΙΕς, ἀναγκαία — X: 
ὀναγκαίας *s.—^ ὅσας δὲ το q, om pr.—^9 εἴημεν t, ἦμεν ἘδιΠι, ἐσμὲν Κ.--ὂ ἆπο- 
τρέψαι ΑΕΦΙΙ.---Ί ἀναγκαίως Ἱζ.---- ἂνάγκη om t.—5 καὶ δικαίως ΘΙ1κοστ.---ἕ αὑτῇ 


K.—* δα) A.—' ré qr.—" ἂν om t.—* μελετῶι Ap et pr. ΘΙΙ.--7 δέκα Πο, δὲ 
κατὰ K.—5 κᾶσαι πάντας ς.--- ἀναγκαίας Aq.—hb. φῶμεν εἶναι v, εἶναι qoiua» q.— 


$. 11. ὥδε] Ῥοει ἃδέ videtur sistenda — Reg. Bas. 1. et 2. πάσας ,et pro eáeres 





esse oratio, posita ibi interrogationis nota, 
non post ἤθεσιν; neque enim satis inter- 
rogationi convenire puto particulam ol- 
μαι. STEPH. 

ἀναγκαῖαι] Ald, Bas. 1. et 2. à»ory- 
kaia. AsT. 

ἀποτρέψαι] Depellere, propulsare. Sic 
Bas. 2. Libri reliqui ἀποστρέφαι.  Ce- 
terum Epicurus similiter ac Plato cupi- 
ditates partiebatur; v. Cicer. de Finib. 
i. 19. Asr. 

wpbs οὐδέν] Vulgo πρὸς οὐδὲν, quod 
sensu cassum est, Ut ποιεν (Xenoph. 
Mem. iv. 2. 16. Cyrop. i. 6. 81.) et 
πράττειν (Phedon. p. 118. E.) sic et 
ὅρῷν cum prepositione πρὸς pro simplice 
accusativo construitur. Ad καὶ repeten- 
dum αἶ, et sequens af δὸ est: ὧν καὶ at 
δὲ i. q. ἑνίαι: quarum nonnulla etiam 
contrarium prorsus erga omnes faciunt 
(i. e. omnes damno afficiunt)..— Cod. 


Cod. Reg. et Bas. 3. exhibent ταύτα». 
Sequens ἀναγκαίους respicit nomeu fe- 
mininum ἐπιθυμίας, ut c. 11. sepius oc- 
currit, de quo jam supra diximus, vid. 
Matthie Gr, Gr. p. 148. Asr. 
πᾶσαι πάντας] In preced. edit. «φάσας 
πάντας, quum scribendum sít, ut hic, 
πᾶσαι πάντας, quamvis multo majoris et 
occultioris mendi suspectus hic locus 
fuerit. Nolim autem ἀναγκαίους per er- 
rorem hoc irrepsisse putet lector (quam- 
vis ἀναγκαῖαι bis scriptum sit in fine 
pag. precedentis) quum itidem initio p. 
561. ἀναγκαίοι ἐπιθυμίαις et ἆναγκαίους 
ἡδονὰς legamus: quinetiam p. 572. τὰς 
δὲ μὴ ἀναγκαίου. Quem locum ideo 
etiam juvabit cum hoc nostro conferre, 
uod eadem de re utrobique agatur. 
TEPR. ρω dioi» 
of εἶσιν] Pro interrogativo ν 
Sic Menon. 80. D. καλνῶν «ερὶ ἀρετῆς, 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 125 


Ολὐκοῦν χρή. "Ag οὖν ovy, ἡ τοῦ Φαγεῖν μέχρι ὑγιείαςὰ 
σε καὶ εὐεξίας καὶ αὐτοῦ. σίτου τε καὶ ὀψου ἀνωγκαῖοςὃ 
λα. » κ. ε / / ” 7 / 
ἂν $i; Of. Ἡ μεν γό που του στου κατ ἄμφοτε 
» £2 Th Qui 20 vh Όσα Parrak δονωσή 
ἀναγκαία, ᾗ τε ὠφέλιμος 7^ σε παῦσαι ζῶντα δυνατή. 
Nai. 'H δε ὄψου, si a τω ὠφέλειαν αρὸς ὐεξίαν παρ- 
όχετα,. Ἰάνυ μὲν οὖν. Τί δὲ: ἡ πέρα τούτων καὶ 
ἀλλοίων ἐδεσμάτων 72 τοιούτων" ἐπιθυμία, δυνατὴ δὲ xo- 
, , , 4 : / , ^ ο 9 
λαζομένη 6x νέων καὶ παιδευοµένη ἔκ τῶν πολλών ἁπαλ- τι. i, 405. 
λάτσεσθαι, καὶ (λαβερὰ μὲν σώµατι, βλαβερὰ 08 ψνχῇ 
πρὸς τε φρόνησιν καὶ v0 σωφρονεῖν, d in yt ὀρθὼς οὐκ ἄναγ- 
xia, &y καλοῖτοι ᾿Ορθότατα μὲν ovv. — Otxov» καὶ ἆνα- 
λωτικὰς φῶμεν εὖαι ταύτας, ἐπείνας δὲ χρηῤατιστινὼς 
διὰ vó χρησίµους πρὸς τὰ ἔργα εἶαι Τί μήν Οὔ- 
1 λο ν , N e" y / σ 
vw 05 καὶ περὶ ἀφροδισίων καὶ τῶν ἄλλων Φήσομενι Ov- 
φως. Αρ οὖν καὶ oy? voy δὴ3 κηφῆνα ὠνομάζομεν" τοῦ- 


s ὑγείαι K.—£* ab φοῦ € et rc q.—f τε om 0.—8 ἂναγκαῖοι 
AHétrm et corr 8, 


αγκαία q: ἀναγκαίως s.—h ηἶ Ht et corr A.—! τε καὶ 8H. 
-- μὴ παῦσαι q: in $ lacuna est.—k Athenezus πεινῶντα legit, quod placet mg 8. 
—1 bal A.—^* ἡ EKt.—^ τοιούτων AGIIDKqt: τούτων *s.—9 καὶ om t.—? ὃ ο. 
—A ὃν νῦν 9 AGRIIGmt, b» νῦν v: ὃν δ) νῦν *s.—! ὀνομάζομο ἘΦιη.--- τοῦτο v. 


8 ἐστιν, ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα. Thucyd. i. 
187. Xenoph. Cyrop. vi. 1.46. Vid. 
Mattbie Gr. Gr. p. 670. Asr. 

dp' οὖν οὐχ] Laudat Athen. zii. p. 
$11. E. Aer. 

4 τοῦ φαγεν] Int. ἐπιθυμία. As. 

καὶ αὐτοῦ] Rectios fortasse scriberetar 
&u) ab τοῦ σίτου. Mirum antem videri 
possit cur, postquam dixit ἡ τοῦ φαγεῖν 
(ἐπιθυμία) µέχρι ὑγιείας τε καὶ εὐεξίας, 
addat, καὶ αὐτοῦ (vel ab τοῦ) σίτου Te 
καὶ byov. quum verbo aye» mentio in- 
eluderetur (ut ita dicam) τοῦ σίτον καὶ 
ὄψονι: aot saltem σίτου. Videndum igi- 
tur an intelligi debeat de iis qui etiam 
provisa cupiunt babere ea qus sd vic- 
tam pertinent: sicut dicebat ille, sif 
miki frugis copía: ved addens, 
in annum. Paulo post autem àxeykaíot 
που dubium est quin mutandum sit in 
ἀναγκαίων, aut certe in ἀναγκαία,. Sed 
satius faerit in ἀναγκαίων mutare, cui 
vicinfus est. ἀναγκαίφε: ut intelligatur, 
e£ necesedriorum wunmero, SrzPH. 

abroU—círov) Est cibi per se, ut αὐτὸ 
δικαιοσύνη, oppositum sequenti: 4 φέρα 
τούτων καὶ Dolor ἐδεσμότων---ἐπιθυ- 
µία. De adverbio ἆναγκαίωε cum mo- 


mine conjuncto jam exposuimus; Ste- 
phanus igitur sine causa corrigebat ἄναγ. 


. kaía vel ἀναγκαίων. Α 


8T. 

$ 1Te—85 τε] Scribo f re ὀφέλμος, ᾗ 
Te elc. ΘΤΕΡΗ. 

JTe—p τε] Ex Athenso pro $ re— 
4 Te recepimus; sic et Ficinus vertit: 
et quia—et quia, Idem jam Stephanus 
conjecerat.— Mox sremi»ra ζῶντα, 
quod sensui adversatur, scripsimus ; liber 

'enet, enim Athenzi πεινῶντας exhibet, 
quod Coraius quoque conjecerat (v. 
Schweighzuseri Animadv. vol vi. p. 
844.) Idem vir doctissimus post σίτου 
interponi volebat oj, quo opus non est, 
et pro ef πη vel 3j που vel 3 πη malebat, 
quod vulgata scriptura prestat. Μος 
Athen, Τί δα) pro Tí δὲ, solemni harum 
vocum pertietatione, et τοιούτων (at et 
Cod. Reg.) pro τούτω».---ἑδέσματα πέρα 
πούτων edulia qum πα]έτα necessitatem, 
igitur immoderate, sumuntur; ἀλλοῖα 
vero ἡ ταῦτα sunt cibi à necessariis di- 
versi, igitur delicatiores, Asr. 

&p' οὖν καὶ] "Volgo Ép' οὖν καί.  Be- 
quens ita capiendum: dp' οὖν καὶ τερὶ 
γούτου (οὕτως φῶμεν), ὃν δ) νῦν κηφῆνα 
ὀνομάξομεν ; τοῦτον ἐλέγομεν (hunc in- 


126 


ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


σον" ἑλέγομεν τὸν τὼν' τοιούτων ἡδονῶν καὶ ἔπιθυμιῶν γή- 
µοτω καὶ ἀρχόμενο ὑπὸ τῶν μὴ ἀναγκαίων τὸν di vero 
τῶν ἀναγκαίων, Φειδωλόν τε καὶ ὀλιγαρχικόνη Αλλὰ τί 
μήν [S. 12.] Πάλιν τοίνυν, 2» δ᾽ ἔγώ, λέγωμεν oc εξ 
ὀλιγαρχκου δημοκρωτικὸς γίγνεται. φαίνεται às" p σά 


y$* πολλὰ ὧδε γίγνεσθαι. Ilog; ' 


4 


Όταν νέος τεθραμιµένος, 


ὡς νῦν δὴ ὀλέόγομεν, ἀπαιδεύτως v6) καὶ φειδωλῶς γεύσηται 
κηφήνων μέλιτος, καὶ ξυγγένηται" αἴθωσι" θηρσὶ καὶ δει- 


yoic," 


X e M 4 PÁ E / c 
κπαντοδαπὰς ἡδονὼς X04 σποιχιλας χαι πταντοιὼς 


9 / / d / , "A7 ,» ο 55 
ἐγούσας δυναμένοιςὶ σκευάζει, ἐνταυθώ που oi0U^ εἶνου 


ἀρχὴν αὐτῷ, µεταβολῆς ὀλιγαρχικῆς τῆς ἓν ἴαυτφ ες 
Ἡμοκρατικήν. ἨΠολλὴ ἀνάγκη, ἔφη. 


» 7 e e 
ου», ὡς Tp 4 


πόλις μετέβαλλεξ (οηβησάσης τῷ ἑτέρῳ μέρει ζυμμαχίας 
ἔξωθεν, ὁμοίας ὁμοίω οὕτω καὶ ὁ νεανίας μεταβάλλει 
(οηθοῦντος αὖ εἶδους ἐπιθυμιῶν ὄξωθεὶ σῷ ἑτέρω τῶν) wu 
ἐκείνφι ἕυγγενοῦς τε καὶ ὁμοίου; Παντάπασι p» οὗ». 
Καὶ ἐὰν μέν γε, οἶμαι, ἀντιβοηθήση τις τῷ ἓν ἑαυτῷ ολι- 
γαρχικῷ ξυµµαχία, ἤ ποθεν παρὰ τοῦ πατρὸς 7| καὶ τῶν 
ἄλλων οἰκείων, νουθετούντων τε καὶ λακιζόντων, στάσις 03 
καὶ ἀντίστασις" καὶ µώχῃ ἓν αὐτῷ πρὸς αὐτὸν τότε γίγ- 


—! σὺν τῶν Av, τὸν IIDq, τῶν s.- --Ὁ τὸν δὲ ὑκὸ τῶν üray. om Θυ.---ἵ λέγοµεν em. 


—T δέ om r.—* τάδε 8, τὰ 
Kqv.—b καὶ πανούργοι 


δὲ t.—! re om. K.— ξ. ΑΘΕΠΦΟΠΙΤ.--- αἴθοσι ORD 
s Bewois v.—* παρτοίας Κ.--ᾱ δυναµένας 9r.—* που οἵοι Kq, 


πουσίου II, πλουσίου Gt.—! αὐτῷ Ἡ.--ξ µετέβαλλε ΑΘΠυΠΙ: μετέβαλε *g.— 
b ὅμοίων ο.---ἲ ἔξωθεν εἴδουε ἐπιθυμιῶν q.—J τοῦ DKq.—k ἐκείνου Φτ.---Ἱ γε om A 
$m.—n- καὶ ἀντίστασις om ΘΠΡΚΟΤΓ.--Ἡ ἑαντὸν Gc. —? rbv RDEt.—P ὑτοχωρῇ- 


telligebamus) 7b»—^"épuórra (nos dice- 
remus: wnéer diesem verstanden wir den 
wit dergleichen Lüsten und. Begierden 
erfüllten).—Tb» ex Ald. Bas. 1. et 9. 
revocavimus sensu postulante ; opposita 
sibi sunt τὸν τοιούτων ἡδονῶν---Ὑέμοντα 
καὶ ὑπὸ τῶν» μὴ ἁναγκαίων et 
σὺν ὑπὸ τῶν ἀναγκαίων (ἀρχόμενον).--- 
Ad φειδωλό» τε καὶ ὀλιγαρχικὸν repeten- 
dum ἐλόγομεν. Stephanus correxit τῶν, 
sensu adversante. Asr. 

6. 12. αἴθωσι]  Audacibus, vid. Lo- 
beck. ad Soph. Àj. p. 890. Asr. 

ἐν ἑαυτῷ] Hic ἐν αὐτῷ Fic. legit. 
Retinendo autem ἐν ἑανυτῷ, scribendum 
esset ἔνμμα in dandi casu, Srzrn. 
qui sic in Not. * Non dubito quin se- 


quenda sit lectio quam margini adscripsi, 
TQ ἐν αὐτῷ ὀλιγαρχικφ. Non parum 
autem ad intelligendum hunc locum, qui 
longe est elegantissimus, conferet quidam 
locus pag. 550. ubi àpy3yy vocare videtur 
quod hic τὸ δλιγαρχικόν : ubi scribit, καὶ 
τὴν ἐν αὐτῷ ἀρχὴν παρέδωκε τῷ µέσψ Te 
καὶ Φιλονείκφ καὶ θυμοειδεῖ. Tali autem 
loquendi forma dicitur et libro sequente 
p. 576. circa. finem, éxelvor 9s à» αὐτῶν 
ἐν abrQ μέγιστο, καὶ 
πλεῖστον ἐν τῇ ψυχῄ τύραννον Exp. Quin- 
etiam p. 577. circa finem, legimus, ἡ Τν- 
ρωνουµένη J 
ἐν αὐτῷ] Vulgo ἐν éavré. — Ficinus : 
quod. si E suppetie ingenio ejus—fe- 
T 


rante. . 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 197 


vira. Τί μήν; Καὶ ποτὲ μέν, oit, τὸ; spoon rimo 
ὑπεχώρησε τῷ OAryUpy xo, καί τινες τῶν tiu αἱ μὲν 
διεφθάρησα»,ὶ αἱ δὲ καὶ ἐξέπεσον αἰδοῦς σινὸς ἐγγενομιόνης 
ἐν τῇ τοῦ vécu ψυχῇ, καὶ πατεκοσμήθη πἄλιω. Τέγνεται 
γὰρ ἐνίοσε, ἔφη. «Αὖθις δὲ, οἶμαι, τῶν ἐκπεσουσῶν ἐπιθυμιῶν 
ἄλλαι ἐπιτρεφόμεναμ ξυγγενεῖς 0i. ἀνεπιστημοσύνην τρο- 
φᾷς' πατρὸς πολλαί τε καὶ ἰσχυραὶ ἐγένοντο. Φιλεῖ γοῦν, 
έφη, οὕτω γίγνεσθαι. Ουκοῦν εἷλκυσάν τε αθὸς τὰς" αὐτὼς 
ὁρμλίας, κα) λάθρᾳ ζυγγιγνόµεναι σλῆθος ἐνέτεκον. Τί μήν; 
Τελευτώσαι 05," οἶμαι, xài) doy τὴν τοῦ νέου τῆς: ψυχῆς 
ἀκρόπολι», αἰσθόμεναι κενὴν µαθηµάτων τε καὶ ἐπιτηδευμά- 
των xaxa? xod λόγων ἀληθων,' oi δὴ ἄριστοι φρουροί τε" καὶ 
φύλακες ἐν ἀνδρῶν θεοφιλῶν' εἰσὶ διανοίαις. Καὶ πολύ y, 
ἔφη. Ψευδες 05^ καὶ ἁλαζόνες, οἶμαι, λόγοι σε καὶ δόξα, 
Gyr ἔκείνων ἀναδραμόντες κατέσχον τὸν αὐτὸν γύπον τοῦ 
φοιούτου. Ἄφόδρα y, ἔφη. ^ Ap οὖν οὐ φάλιν τε εἰς ἐκείνους 
φοὺς Λωτοφάφους ἐλθὼν Φανερῶς κατοικεῖι καὶ ἑὼν παρ 
οἰπείων vic [βοήθεια τῷ Φειδωλῷ αὐτοῦ. τῆς ψυγῆς ἀφικ- 
νηται, κλήσαντες οἱ ἁλαζόνε λόγοιξ ἔκενοι Tc TOU 
[Δασιλικοῦ τείχους ἓν αὐτῷ πύλας οὔσε αὐτὴν τὴν ζυμμα- 
yia» παριᾶσι, οὔτε απρίσβεις πρισβυτέρων" λόφους ἴδιω- 
τῶν Sim Ob y ovrt, αυτοί σε κρατοῦσι μαχόμενοι καὶ τὴν 
μὲν αἰδῶ ἠλιθιόσητα ὀνομάζοντες ὠβοῦσιω ἔζω ἀτίμως. 
φυγάδα, σωφροσύνην δὲ ἀνανδρίαν καλοῦντές τε καὶ προ- 


σαι τῷ ὀλεγαρχικφ Ot, τῷ ὀλεγαρχικῷ ὑποχωρῆσαι H.—A^ ἐφθάρησαν v.—! ὕποτρε- 


ΑΞΦΥΤΙ, ὑποστρεφόμεναι ΘΠΣΓ, ἐπιστρεφόμεναι DKq.—* ἀνεπιστημοσύνης 
καὶ τροφῆς v.—! πολλά...ἰσχυρὰ 0.—' τὰς om Θ, post αὐτὰς ponit t.—" ξ. ΑΘΙΠΙΦ 
emr.—" 9$ ΑΘΕΠΦΟΠΙΕ: δὲ *e.—x τὴν τῆς v.— καλῶν om Κ.---5 ἀληθινῶ» t.— 
5 δὲ υ--ὂ θεοφιλῶν om OIIDKqer.—c δὲ Kq.—4 αὐτῆς 6r.—* ἀφικνοῖτο ϐΘ.--- 
f κλήισαρτες A, κολάσαντες Κ: κλείσαντει *s.—8 λόγοι om Gt.—h οὔτε πρέσβεις 


ἐπιτρεφόμεναι] | In preced. edit. àsi- 
ot pro ἐπιστρεφόμεναι, vel ὑπο- 
ut in quodam vet, quem 
hic sequi malim. Srzr»nu. 
έτια ] Ald. et Bas. 1. ἐπι- 
στ , Bas. 2. ὑποτρεφόμεναι. Εἰ- 
cinus: alic coalescentes εὐρπαία prop- 
£er inscitiam paterne educationis mulie 
vehemeniesque fiunt. As. 
πρὸς τὰς abràs ójuAlas] Ni fallor, 
corrigendum est aórais ; namque ὁμιλία, 


ut verbum ὁμιλεῦ», cum dativo construi 
potest; vid. nostra ad Sympos. p. 262. 

8T. 

Λωτοφάγους] Od. ix. 94. Asr. 

παριᾶσιν] — Contracte ex παριέασι, ut 
apud Thucyd. vi. 86. Xenoph. Mem. ii. 
1. 83. Cf. Matthis Gr. Gr. p. 268. n. 2. 
AsT. 

αὐτοί re] Ficinus videtur δὲ legisse, 
quod preferendum; vertit enim: sed 


ipsa prelio superant. As. 


ΣΙ. i. 407. 


128 


IIAATONOS3 


enManiQorri; ἐκβάλλουσι, ρετριόσητα δὲ καὶ κοσµίαν 
δαπάνην ὡς ἀγροινίαν καὶ ἀνελευθερίαν οὖσαν απείθοντες 
ὑπερορίζουσι μετὰ σολλών καὶ ἀνωφελῶν Επιθυμιών. Σφό- 


δρα γε. 


, / / 
Τούτων δὲ γε" που κενώσαντες καὶ καθῄραντες" 


X» TOU κατεχοµάένου τε ὑπ αυτῶν καὶ τελουμένου ψυχὴν 
μεγάλοισι’ τέλεσ, τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη ὕβριν καὶ ἀναρχίαν 
καὶ ἀσωτίωνὶ καὶ ἀναίδειαν λαμπρὰςὶ μετὼ φπολλοῦ χο- 

ῦ κατάγουσιω ἐστεφαωνωμένας ἔγκωμιάζοντες. καὶ ὑπο- 


m. i. 408. ποριζόµιωοι, ὕ(θριν μὲν εὐπαιδευσίαν' καλοῦντες, ἀναρχίαν 


ὃς ἐλευθερίαν, ἀσωτίαν' δὲ μεγαλοαφρέπειαν, ἀναίδειαν δὲ 


5 / kl 
α 561. ὠνδρίων. cp οὐχ, οὕτω πως, ἦν δ ἐγώ, νέος uy" µεταβάλ- 


Ἆει ἐκ τοῦ. ἀναγκαίοις ἑπιθυρίαις τρεφομένου" τὴν" τῶν 
A» ή ὶ 5 ex à ^ L 6ς / y 9 
η αναγκαίων xoi ανωφελων Ἠόδονων ελευύερωσι” τε και 


ài; Καὶ µάλα" y, ?» ὃ) ὃς, ἐναργῶς. 


Z; δή9 


οἶρωαι, μεσὼ ταῦτα ὁ τοιοῦτος οὐδὲν μᾶλλον εἰς ἀναγκαί- 
ους 9| μὴ ἀναγναίους ἡδονὰς ἀναλίσκων καὶ χρήματα 
xci πόνους καὶ διατριθάς ἀλλ s» εὐτυχὴςὶ 5 καὶ μὴ 
πίρα” ἐκβακχευθη, ἀλλά τι καὶ αρισβύτερος γωόμιενος: 
voU πολλοῦ θορύβου παρελθόντος µέρη τε καταδέξζητα, 


οὔτε πρεσβυτέρων v.—! αἰδὼ K.—k ἀτίμως ἔξω v.—! ὡς om DKqt.—^? *ye om DKq. 


—9A καθ 


ἄραντες H.—9 µογάλοις €s.—P ἀσωτείαν 8.—3 


τι εὖπαιδευ- 


λαμπρὰ 
σίαν ΑΕΦΟΠΙ, ἀπαιδευσίαν ΘΠΕ: παίδευσιν Ὁς.--- ἀσωτείαν Θ.---ἳ νέος ἂν ἦν ὃ ἐγὼ 


οι 


$.—' τοῦ ἐν IIDEKqo.—" ἀναγκαίαις Dm, ἀνάγκαια K, ἀναγκαίαις ζ.-- µεταβαλ- 


λομένου Ot, κατεχοµένου H.—* τὴν Aém: eis τὴν *e.—! 


* ἄνυσον K.—^ 


ἀνελευθέρωσιν 8.— 


α ΑΦΗ: µάλιστά Ός.--ὂ δὲ E.—c üraykaías K.— εὐτοχῥ 


(omisso 7) GDKqrt: om etiam Τ.--- πέραι A, τέρας Θ.---- ἀλλ’ ἔτι καὶ $.—58 γινο- 


ὑπερορίζονσι μετὰ- -ἐπιθυμιῶν] Μαι- 
cam esse orationem et sensus docet et 
Ficini versio prodit, que habet: modes- 
tiam quoque — penitus detestantur οἱ 
Jugant, et ipse una cum multis futilibus- 
que cupiditatibus invalescunt. In pre- 
cedentibus Cod. Reg. omittit às; scd 
és cum participio pro infinitivo positum 
est, vid. ad i. 1. Asr. 
τελουμένου] Quod jam praecedentia 
«s et κατεχοµένου manifestant, 
imago sumta est a mysteriorum initia- 
tione ; in sacris enim Eleusiniis post los- 
trationes λύση sacrificia primum 
minora mysteri& (μικρὰ τέλη) tradeban- 
fur mystis et post sex imenses majora 
(τὰ μεγάλα) contemplanda prebebantur 
epoptis ; vid. Scaliger. ad Euseb. Chron. 


p. 197. Salmas. ad Spart. Hadrian. c. 
12. p. 120. et Bulliald. ad Theon. Ma- 
themat. p. 215. 221. sq. Hinc λαμπρὰε 
μετὰ πολλοῦ χόρου κατάγουσιν ἕστεφα- 
νωµένας cet. Epoptis s. perfectis mvstis 
splendidsm ac divinse visiones exhibeban- 
tur spectande. — Vid. St, Croix de My- 
Bter. p. 183. vers, Leuz. et nostra ad 
Phedr. p. $18. ibique laudatis adde 
Dion. Chrysostom. Orat. xii. p. 201. C. 
211. A. Asr. 

ἐν ἀναγκαίοις] Prepositionem d» e 
cod. Reg. adjecinus, ubi scriptum est 
d» ἀνάγκαις ἐπιθυμίαις. Asr. 

ἐκβακχευθβ] pectu ad magnorum 
mysteriorum imaginem. AÁsr. 

TOU πολλοῦ θορύβου παρελθόντος] Hzc 
verba a Ficino male intellecta, bene 





IIO AITEIA, H. 189 


των ἑκαεσύννων zm σώς ἐπεισελθοῶσι μὴ Ao» ἑαυτὸν" 

ἔνδῳ,ὶ εἰς ὅπον δή τι) πωταστήσως τὰς ἡδονὰς διάγει" vi 

πο ρασικτρύσγ dai ὥς λαχαύση un ἑαυτοῦ ἁρχὴν 
ποοραδιδούς, έως ἂν n^ καὶ αὖθις ἀλλ," ᾿οὐδεμίον 
ἀτιμάζων ἀλλ ἐξ ἴσου τρίφων. Πάώνυ μὶν ow. Καὶ 

λόγον y? ἦν ὃ ἐγώ ἆλαθη οὗ » προσδεχόµενος οὐδὲ ταριεὶς 

"c φὸ φρούριο, ux Tig λέγη ὡς αἱ μΐν 6ici τῶν saw id 

d ἀγαθῶν ἑαιθυμιῶν flora, αἱ δὲ τῶν πονηρῶν, κονὶ τὰς 

puit χρὴ ἑκητλὸ εὖεων καὶ τιρᾷν, τὰρ à Eo ee τι acd 
Δουλουσθαι- ἀλλ $y πάσι τούτοις ώνανεύει τε καὶ UR itt, i, 409. 
aris ὡκάσας εὗαι καὶ τιμησίας e£ που. Ἀφύδρον 

d» οὕτω δια κεήμενος τοῦτο dez. Ovxoi», $2 yai aal 
dat vo xad ἡμέρω οὕτω χαριζόμινος 7 αροσχιπτούσῃ 
ὀπιόσμία, rerit μὲν μεθύον x04 καταρλούµενος, οὖθις & 
ὑδροποτῶ» aci κασισχνωμόµανος, vor ὃ αὖ γυμαφιζόμ i- 
ρος, ἴστι ὃ) ὅτε ἀρχῶν καὶ πάντων Gp, τοσὲ d ex έν 
Φιλοσοφίᾳ διωτρίβον’ πολλάκις M πολισεδετου, xai ἄνοι- 
wwdus o τι ἂν τύχη λέγει "t TY πράττει κάν ποτέ Mio 
φολερμαοῦς Qr, αύτη" φέρεται, 5 ξημασιστικούς, 
eei TOUT aO. xa) οὔ ví τις τάξις οὔτε ἀνάνγκη" ὄφιστρ" 
αὕτου σῷ y Dia, ἀλλ ηδὼν σι δὴ καὶ ἐλευθέριον καὶ μακά- 
eio XaASR τὸν Boo voVrOM' χρῆται αυτῷ διὰ πουτός, 
llewasuessm,5 9 ὃς, διελήλυθας βίο ἰσονομικοῦ} Time 
ἀνδρός. Oines δί γε, ἦν δ᾽ ἐγώ xi ravrodo os" ιν 
xai πλείστον ᾖόνν μεστὸν, xai τὸν καλόν' Tt καὶ ποισί- 
Ao» dg me ἑαίνην T? πόλω, τοῦτον σον ἄνδρα είναι. ὃν 
πολλοὶ ἂν καὶ φολλαὶ ζπλώσειαν τοῦ βίου, παραδείγματα 


^ 


Μενος v.—h ξαντωῖ A.—! ἐκδῷ s.—k δή om 6DKqt, erasit II.— re DK.—» διά- 
yw DE.— ἄλλην Gt.—^ δὲ v, om Kr.—P «e om $m.—A ἁρανούη γε DR; ἄνανευ- 


va e Tb A.—! és om e.—! κα) ταύτη 0.—' TavroU t,—" οὔτε Tis ἂνάγκη 


er.—* ἔτεστω H.—* τούτφ Gt.—! lov νομικοῦ DK.—? παντοδαπῶν Ot.—* Ύε 
Kt.—" τὸν καλόν AGEIIDKqemt, τῶν καλῶν Φ: καλόν s.—e ποικίλων 9.—4 ἑπν- 


wert Cornarnus sic: immo etiam ubi ἀἐγδοῦναι (i. q. παραδοῦναι) est se dedere: 
senior f, ranlto Iumuliu preterito e — Phaedr. p. 241. C. el δὲ μὴ, &varykaioy 
alapearum veluptatum partes admiserit. εἶναι, ἐνδοῦκαι ἑαυτὸν ἀπίστ EH Cf. 
Τί post ἀλλὰ est farte, íMerdum, Asr. — Rubuken. ad Tim. p. 101. 

Zo " cod, Reg. reposui pro eM: VIL n 
Vot. s 


130 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


αολιγειῶν τε καὶ τρόέων πλεῖστα iy αὐτῷ ἔχοντα. — Ov- 

n. 562. T9. γάρ, ἔφη, riy. Τί obyy γιτάχόω tpi κατὰ δηµο- 

rm, i, 419. Χρασίαν ὁ σοιοῦτος ἀνήρ, ὡς δημοκρατικὸς ἀρθὼς &y προσ- 
αγορευόµενος, Τετώχθα, ἔφη. 

$8. 13. 'H8 καλλίστη δή," 2» 0 ἐγώ πολισεία τε παὶ 

0 κάλλιστος ἀνὴρ λομκὼ ἂν ἡμῖν sim διελθεῖ, τυρανείς vs 

καὶ γύραννος. Κομιδῇ y, ἔφη. Φέρι δή, σίς τρόπος 

τυραννίδο, ὦ Φίλε ἑταῖρ, γίγνεται ὅτι py γὰρ ἐκ 

δημοκρατίας μεταβάλλει, σχεδὸν δῆλο. Δήλο, Ae 

e)» τρόπον τινὼ τὸν αὐτὸν $x τε ὀλιγαρχίας δημοκρατία 

γίγνεται καὶ. ἐν δημοκρατίας τυραννίο Πᾶς; "O α«ροῦ- 

(ero ἣν δ᾽ iy, ἀγαθόν, καὶ δι οὗ 3^ δλιγαρχία κα- 

βίσχατο. φοῦτο ὃ ἦν ὑπέραλουτος." , γάρ Ne. H 

πλούτου τοίνυν ἀπληστία καὶ ἡ τῶν ἄλλων ἀμέλεια διὰ 

; χρηµατισμὸν αὐτὴν ἁπώλλυ.δ ᾿Αληόθη έφη. Αρ oU» 

καὶ ὃ δημοκρατία ὀρίζεται ἀγαθόν ἡ τούτου ἀπληστία 

xol ταύτην καταλύε; Λέγεις δ᾽ αυτὴν τί ὀρίζεσθαις 

"Tov ἐλευθερία, εἶπον. τοῦτο γάρ που iw δη τουμάνη 

πόλει ἀκούσαις' ἂν ὡς ὄχι vi' κάλλιστον xal διὰ ταυτα 

ἐν μόνη ταύτῃ" Giov οἰκεῖν ὃς τις φύσει ἐλεύθερο. «Λά- 

γεται γὰρ δή, ἔφη, κα) φολὺ voUro τὸ ῥῆμα. — Ag OU», 

ἦν δ) Vyo, ὃ περ 3o νῦν δὴ ἐρῶν, 3 τοῦ τοιούτου ἀπληστία 

nii 411. καὶ ἡ σῶν ἄλλων" ἀμάλεια καὶ ταύτην σὴν πολιτείαν µιε- 

θίστησί τε καὶ παρασκευάζει τυραννίδος δεηθηνως Πως; 

$e». Ὅτα», οἶμαι, δημµοκρατουμένη” αὖλις ἔλευθερίας 


τῶ Ot,—^ οὗτοι GTIDKqvt.—! καὶ K.—8 ἡ om ο.--» δὲ Kr. —! koji... més om 
9€.—* καὶ om ce.—! προὔθεντο ΑΦΟΠΙ.--- ἡ om €m.—* 9 ἦν γίγνεσθαι ὑπέρπλον- 
τος Hs, δ ἦν ἐπὶ πλοῦτος υ.---» αὐτὴν om Κ.--ὂ ἀπώλλυ AeDq, ἀπόλλν πι, 
ἁπόλυ K : ἀκόλλυσιν γ.---4 ἀλφθῶε q.—' ab v.—* ἀκούεις ᾳ.---ἕ τὸ DEq.—" ταῦτα 
Αθπηκασς, τοῦτο 9, ταύτη m: ταύτην s.—" ἡ om q.—* καλῶν t.—* ὄημοκρα- 


.)3. τοῦτο δ ἦν] δὲ quasi protasin ἁποθανούμενος ὕει. Theet. $e, 
fid, quod ad bonum illud attinet, quod — iterum. ja, n p. 180. B. latrdens 
proponebatur—hoc erat. Ast. ἔρχομαι ponitur. lta quoque Dionys. 

ὑπέρπλουτος] Nondubito quinscriben- Halicarn. Antiquit. Rom. 1. iij. 3. περὶ 
dum sit γίγνεσθαι ὑκέρπλουτον. STEPH. ὧν ἔρχομαι λέξων.  Thezt. ὅταν ἀριθμή- 
Ῥοευῖιυαο quod jam Stephanus monue- σον Ἡῃ ὁ ἀριθμητικὸε, et πάλιν ἔρχεται 
rat, Asr. µαθησόµενοι p. 198. E. FAxnssz. 

ja νῦν δὴ ἐρῶν] Leg. ja, quod cum  ὅπερ ᾖα---ἑρῶν] Quod dicturus erem. 
participio fnturi more Homerico con- Sic Theat. 180. B. ὅπερ ja ἐρῶν, ubi cf. 
Jungitur. Cf. Theag. p. 129. A. ἡνίκα Heind. Vulgo je, vitiose. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 191 


διψήσασο. «αχὼν οἰνὸχόων φοὐστατούντων τύχη, καὶ φορ” 
 perrieo του δίοντος à ἀκρώτου abri? μθυσύῇ, τοὺς ἄρχου- 
τας 05, ἂν μὴ πάνυ meae ὧσι" καὶ πολλην παρίχωσι τὴν 
ἐλευθερία», χολάζα αἰτιωριένη L2 μιαρούς. T$ καὶ ὀλιγαρ- 
χοικούς, Δρῶσι γάρ, ἔφη, τοῦτο. Τοὺς ὃς ys, εἶπον 
ve» " ἀρχόντων «ωτηλόους πβοπηλακίζα a ac ἐθελοδούλους sel 
xci οὐδὲν ài ὄντας, σοὺς LE. ἄρχοντας μυ ἀρχομίνοις, ἀρχο- 
μένους. δὲξ ἆ oct ὁμοίους ida: σε καὶ. δηῤοσίᾳ &  παινεῖ 
75 κοὺ vip 2 οὐκ ανὤγκη ἐν τοιαύτῃ αόλει ἐπὶ TV 
vo τας ἑλευθερίας i ὑέναι;  llog γὰρ οῦ: Κω καταδύεσθαί 
γε, 5 δ ἔγώ « ὦ φίλε sig 7$ τὰς iig οἰκίας καὶ σελευ- 
vet μάχρι τῶν θηρίον τὴν ἀναρχίαν iuo. Ils, 
8 δ᾽ ὁς, τὸ vowUroY  Abyopuey; Oro, $ ἔφην, πατέρα pár 
ap iden παιδὶ o, V a γίγνεσθαι καὶ φοβεῖσθαι ους visis, 
vior δν. zar, ή xci μήτε αἰσχύνεσθαι μήτε δεδιέναι τοὺς 
Φονίας, ἕνα δὴ ἐλεύθερος ᾗ 9 péroixor t δὲ ἀστφ καὶ Garry" 
pueroín εξισουσθα:, καὶ Ero ὡσαύτος. Γέγνεται γὰρ 
οὕτως, ἔφη. ἸΤαῦτά τε, ἦν δ᾽ ἐγω, καὶ σμικρὰ σοιάδε. 
ἄλλα γέγνεσαν. διδάσκαλός τε ὃν τῷ τοιούτῳ φοιτητὼς. —— 
Φόθώτα, καὶ θωπεύέι Φοισησαί τε διῥωσκάλων ὀλιγωροῦ- net dn 
eu, οὕτω δὲ καὶ παιδαγωγώ». xci ὅλως οἱ pi νέοι φρισ- 
βυτέροις ἀπιιλάζονται καὶ διαμιλλώὠνταιὶ καὶ ἐν λόγοις 

XO iy ἔργοις, οἱ à γέροντες ζυγκαθίωτες" sois ríoig 
εὐτρασελίας τε καὶ χαιντισμοὺ ἐμωπίπλανται μιμού- 

[sari σοὺς νέους, ἵνα δη’ p. δοκώσιν ἀῃδεῖς eius μηδὲ 
δισποτικό. Ἰάνυ μὲν οὖν, ἔφη. To δὲ γε, 2» 0. & sys 


τουµώην τόν IL— αὐτοῦ ΠΏΌΚαᾳ: om 6t.—: 3) om t£.—* πρᾶοι ὧσι πάνν υ.--- 


Ms pedidrms t, μικρούς ϐ, πικρού: Ἡ.--ᾱ τοῦτο om ΦΠΙ.--- τε om q.—? μὲν ἐν B. et rc 

ἀρχομένοις om ϱ.---ᾱ δὲ ἐν Ἡ et το Θ.---ὃ οὐκ ἄρα Gr, οὐκ ἄρ' οὐκ TIDK, dp 
eio oix q.— ὦ om Gr.—: τελευτᾶ v, τολευτῶν t.—! φυομένη» Gt, εὐφυομένην' πο 
K,—' τοιοῦτο OIl9Kr.—^ αὐτῷ καὶ αὐτὸν DK.—* Φοιτήσας IIKr et pr 6D.— 
P θεραπεύει 9 et pr m.—93 ἁμιλλώνται eem et pr &.—' ἐυγκαθιέντει ΑΘΗΠΦΟΦΕΙΗ 
E, συγκατιέντει Κι συγκαθίζοντες y. corrige accentum.—* ἐμπίμπχανται K.—! δὴ 


ἀκρατοῦ αὐτῆς μεθυσθῷ Similiter Li- x. p. 483. F. ubi cf. Casaubon. Vid. 
vius xxiix. 26. fex duds siti nimis Gataker. Advers, Miscell. p. 450. Asr. 
avide meram haurientes libertatem." Vid. ἐμφυομένη»] Cod. Reg. Ald. et Bas. 
Platarch. Probl. Grec. Quzst.18. Athen. — I. εὖ Φυομένην. Ast. 





19. ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἔσχαγον, o φίλε, t)y ἐλευθερίας «ου «λήθους, Odor φίφνεταε 
ἐν «3 comis πόλει, όταν δὴ οἱ ἑωνημέόνοι κα αἱ ἑωνημέναι 
μηδὲν ἦτγον ἐλεύθεροι" ὧσι φῶν' αριαβιένων. ἐν γυναιζ) δὲ 
πρὸς ὤνδρας καὶ ἀνδράσι πρὸς γυνκῖκας 004 3" ἰνονομόί 
καὶ ἐλευθερία γίνεται, ὀλέγου ἐπελαθόμεθ εἰκεῶν. Όνα- 
oU» πατ .Αἰσχύλον, ἔφη, ὀροῦμεν 0 vi νῦν $3 ^ ἐπὶ συόµαν 
Πάνν γε εἶπον. καὶ ἔγωγε οὕτω λέγω." τὸ μὲν γὰρ vin 
θηρίων vé» ὑπὸ τοῖς ἀνθρώποις Oro ἐλενθερωτερά" bmem 
ἐνπκδθα» f ἐν ἄλλη, οὐκ ἄν vig «ήβοιτο ἄπειρο. ἀτεχκῶς 
vy&o «i vt xvni; κατὼ τὴν παροιίων οἷαί rtp αἱ δίσνος- 
vtt) viysortal τε δή καὶ ἕπποι xei ovor wàro ἆλευδί 
καὶ σεμνῶς «ὐθισρωένοι «υρεύεσθα!, κατὰ τὰς obw tg 
itt, 1l. 419. βάλλονιες τῷ etti efi, ia? μὴ ὀξίδτηναι" xe 
ϱὦλλα σώντω οὕτω gacvà! ὀλευθερίας ήν. Τὸ 
ips «ὃν ἔφη, ἐμιοὶ λίνεις ὄνκρ' αὐτὸς οὰρ εἰς ἆγρὸν 
πυρευόµκνος θαμὰὸ mori? «άσχω. "lo ἃὶ δὴ nepáxsm, 
ὃν δ᾽ ἐγώ αάντων εδύτων ξννηθρονγμέκωνὶ ὀννοεῖς, ὡς dmw- 
λήν vi Ψογὴν «ών eoru» soni, ὥσνι xày ὁτιοὺν δευ- 
λείας {ή προδφέρηται, ἁγονωνγεῦν καὶ μὴ ἀνέχοσθαιι 
σολεντῶντες γάρ mop οἱσθ ὅτι οὐδὲ τῶν νόμω» φρομήζουσι 
owypepuánm 5. ἀγράφυ», ἵνα δὶ μηδαρ]. βηδεὶς αντοῖς 


οι 
απ Ὃτ.--- ἀλεύθεραι t.—* τῶν or v.—* 4$ om €r.—: ἦλθεν 39.---7 y ε----- M- 
Ύων GIIt.—9 ἐλευθερώτερόν v.—h ἐν ταύτῃ Kt.—* re δὴ om ο.--ὃ τοὺς v.—* ei 
Or.-— μιτὰ Or.—6 y om s.—P rofro f.—À ξυνηθροισµένον €. μὴ pr 9 


ὅ τι νὸν ἠλήθ dul στόμα] Quod in buc-.— «γβγνονταί τε καὶ δὴ καὶ vel γίγνονταε, 
eem venerit, illustravit P. Victor. Var. καὶ δ) κα. λίαν esset scribere δὲ δὴ, 
Lect. 3i. 16. Asr. quod frequentissimum apud Platomem 

ἐλευθερώτερα] Respicit hoc nomen aliosque scriptores (vid. Lexic. Xenoph. 
Πρίων, eti precedat τὸ τῶν θηρίω». t.i.p. 657. et Boitsonad. ad Philestrat, 
Sic Phileb. 45. E. τὸ δὲ rà» &opóre»— Heroic. p. 808.); sed ne hoc quidem 
$ | κατέχσυσα περιβσήτουι opus est; ve post Ὑέγνονναι respondet 
ἁπεργάξεται. De Legg. ii. - 657. D. precedenti, et locus ssmatur interpune- 
và M ihn ath dirt vous ab οσο mutata; *yyecrra: enim cum ad- 
Meroen ty µεθα πρεχόντωφ. — verbiis conjungendum ἐλενθέρων et σεµ- 
Vid. Metthie Gr. Gr, p. 895. Asr. »bs, de quo Supra monuiaob, wt se- 
Te B) καὶ] Malim ita scri- quads übericri :metrvinat enplicationi. 
bere, γίγνονταί τε, καὶ δὴ καὶ ἵπποι. Ψεὶ Ád praecedens vero af γε κύνες intelli- 
potius, γέγνονται, καὶ δὴ etc. absque νο- gendum est εἶσί. Asr. 
cula τε, quippe αυ precedat. SrzPnu. τὸ ἐμὸν — Üvap] Meam ἱρεῖκε senten- 
Yoyrorr e i] NL legitur δέσ- — tiam, v. nostra r rod Ρ. 494. Asr. 
πουαι, γίγνονταί τε 9 καὶ cet. quie δι. ἆἀγ νόµο ἄγραφοι dicebetu 
. phanus corrigere tentabat scribendo: vec 1e tradita hominibusque in- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, H. 133 


beorórm. Καὶ βάλα, vp, ofüa. μα. 14. | Αὕτη 

μὲν voirur, ν à. tyo, à φίλε 5 iyd οὐγασὶ καλὴ καὶ 
νοονκή, oder" συρανὶς φύεται, ὡς $450) δοκε. Nis) 
Jove, 6er ἀλλὼ ví vO μισὰ τοῦτου Tavrós, 5 ἦν ὃ ἱνώ . . 
e ho 1 ἐν e ὀλιγαρχίῳ νόσημα ἐγγενόμερον ἀπωλισο 
&9775, τούτο κα) ὃν ταύτη πλέον ve καὶ ἰσχυρόγερον ἐκ της 
ἐξονσίας ὀγγενόμανον καφαδονλοῦται δημοκρατία». καὶ 
TW Qrrs «ὸ yt Ti WO ῥογώλην Qai εἰς τοὐνωνείον 
para ooa» ἀνγοιποδιδόναι, d e" όραις τε καὶ ir φυτοῖς καὶ τι. 664. 
e opas, Xo δη” κα) e)? πολητείοις ουχ. «sera. E;- 
κός, L d Ἡ γὰρ & o0 ἐλευθερία ἕ έοικεν οὐκ εἰς ἄλλο 
ο, ὃ εἰς ἆγαν δουλεία» μεταβάλλει καὶ ἰδιώτη καὶ 
σύλε. Eixo; γάρ.’ Εκότως. έν», είσον, m e£ ὤλλης 
i-i τυραννὶς καθίσταται 9 ἐκ δημοκρατίας, 4 ui. i. 41M. 
OMM, τῆς ἀκροτάτης ὀλενθερί ος δουλεία σλείσεη e sei 
leyenerdorn. Ἔχει γάρ, ; Νόγον. 'AXX οὐ TOF 
P uan, 523 byu, ἠρώτοι, ! ἀλλὰ φοῖον νόσηωα ἐν ᾿ὀλιγαρχίρ 
τε φυόριενον σαὐύνον καὶ ἓν δημοκρωτίῳ ουλοῦσαι αὐτήν. 
AA $9», λίγες. — Exsivo voies, p," ἔλωνον v0 τῶν 
ώργών σι axi doro mpiir ἀγδρῶν syéllc, vo gà ἀνδρυνόσωτον, 

»» αὐτῶν vo D Aradpórarer" irópuvor- οὓς δὲ 
ἀφωκοιουμω” κηφῖσι, τοὺς pv κέντρα ἔχουσε,' τοὺς ài 
&nirroog.* Kai ὀρθῶς *y, €Qn.. Τούγω" «oíso», "η δ' ἐγώ, 


erras 
* ἔχουσι D, ἔχοντας Kq—* Meérrposs DKqm.—» τοῦτο 4.—^ παράντσται t— 


Tata, h. 6. communis hominem sestentia ἀνθρώπων οὔδενδε, ἀλλὰ βίον καὶ χρόνου. 
consuetaque opinio, vid. nostra ad Phaedr. (ΟΙ. Sophocl. Antig. 450. Xenoph. Mem. 
p. 238. ibique laudatis adde Artemidor. Socr. 1v. 4. 19. Diogen. L. iii. p. 238. 
iv. 2. τῶν δὲ veropuopuérvuv & μὲν συνθέ. cd. Cusnnb.,. Asr. 

pevot ἀλλήλοις ol ἄνθρωποι αὐτοὶ ἑαντοῖς — 6. 14. & yàp ὄγανἀλευθερία] Laudat 
αμάντουσι, nal xaAccra: t6 TowÜrov ἴθου. - tob. xfi. p. 265. usque ad δημοκρατίας. 

pm Ἀόγαι, νόμος ἄγραφοφ. Ast. 

. 442. Dio Chrysostom. A. elum, T. aper: ἐλονθερίαε] Tesis 
Orat. i. p. 648. À. ἔστι δὲ τὸ fot infrequens. Bic Demosth. in Lep- 
γνώµη μὲν τῶν χρωµένων ow), vópos δὲ wir &. d», οἶμαι, roAAois cet. Ásr. 
ἔγραφος ἔθνουν 3) κόλεως, δίκαιον δὲ éxoó- ἀφωμοιοῦμεν] Ald. Bas. 1. οἱ 2. ἆφο- 
cur, καὶ ταῦτα πᾶδιν ἀρέσκο», εὕρημα δὲ µμοιοῦμεν. Ficin. vero, comparavimas. Asr. 


e$ 


134 IIAATONOSZ 


vugárrtroy όν πάση πολισείᾳ yy mpra, οἷον saei cepas 
Qype τε καὶ χολή. ὡ δὴ καὶ δεῖ” D ἀγαθον' ἑατρόν 
vs xoi νοµοθέτην. πλεας, μὴ ἧστον ς σοφὸν μελιτουργός, 
αῤῥωθεν εὐλαβεῖσθα,, μάλιστα μὲν ὅπως μὴ ἐγγωήσεσ- 
do»t ἃ ἂν ài ἐγγίνησθο,' ὅπως ori τάχιστα Luv αὐτοῖσι 


roig! κηρίοις ἐκτεμήσεσθον." 


Nai μὰ Δία" $3 ος, 


παντάσασί 2. [S. 15.] "Qàs σοΐνυν, ἦν δ ἔγω λά- 
eges», iv εὐκρινέστερον ἴδωμμν ὃ o (ουλόμεθα. lloc; Te- 
y διαστησώμεθα" τῷ λόγῳ δημοκρατουµένην. πόλη, ὥς 
περ οὖν καὶ ὄχι. ἓν μυ γάρ που TO τοιοῦσον᾽ γένος ἐν αι - 
ni i t5. σῇ ἐμφύεσαι δε ἀξουσίαν, οὐκ ἔλαττον 9 ἓν τῇ ὀλιγαρχου- 
μίνη. Ἔστυ οὕτω. Πολυ à ys? δριμώτερον à ἐν τούτη 
ἡ ἓν ἐκείη. Πδς: Exsi "d διὰ το (An ὄντιμον itt, 
ἀλλ ἀπελαύνεσθαι των ἄρχων ἀγύμναστον κ ουν sppe- 
μΐνον γήγνεσαι- ἐν δημοκρατία δὲ σοῦτό που τὸ" “αροεστὸς"' 
αὐτῆς, ἐκτὸς GA yon. καὶ τὸ μυ δριμύτασον αὐτοῦ λέφει 
σε καὶ πράττει, σὸ à' ἄλλο περὶ τὰ βήματα αροσίζου 
βομβᾶ τι κο οὐκ ἀνέχεται τοῦ ἄλλα λέγοντος, ὥστε 
πάντα ὑπὸ τοῦ σοιούτου διοικέται 6 £ 7 τοιαύτη πολισείᾳ, 
χωρίς viva ὀλέγων. "Maas ys 5 5 9 ος. "Αλλο τοίνυν 
φοιόνδε ci" ἀποκρίνεται ἐκ TOU πλήθους. Το soion; ; Xer- 
μαωτιζομένων σου" πάντων οἱ χοσμιώτατοι φύσει ὡς τὸ πο- 


AU φλουσιώτατοι γίγνονται. 


Εἰκὸς. Πλεστον δή, οἶμας, 


voig κηφῆσι μέλι καὶ εὐπορώτωτο) ὄντεῦθεν βλύττει." 


4 δε καὶ Θ:.--- ἀγαθόν τε O.—l μελιτουργὸν pr A μελιττουμὸν t s ὀγγενή- 
σεσθον ΑΦΟΠΙ et pr TI, ὁγγίγνησθον ϱ: ἐγγένησθον n ἂν δὲ ἐγγεήσοσθον c, 

el δ' οὖν K, εἰ δὲ rc Θ, ei δὲ μὴ q: om IIDt et pr 8.—! uf vos Or, ἡ ὅπως το D.— 

κ tb» AGHIIéomt.—! abrois Gtrs.—» ὀκτετμήσεσθον ΑΦΙΤΙ, éxrerpfiade t: éx- 
γετμῆσθον *c.—?2 8BÜ mt.—P9 τριχῆ δὲ c—4 διαστησόµεθα H.— τοιοῦτο €t. 
—5 Ύε om 8, δέ om t.—! τὸ om Kc, προεστὸς Vio cum pr A et corr 8: 
προεστὼς *s,—" δὴ c.—" που οὗ g.—* µέλι post καὶ εὐπορ. ponit Gt.—! eb- 


& δη] Ald. et Bas. 1. ᾧ Bas. 3. ὁ. 
Mox Ald, Bas. 1. 3. µελιτγουργόν. Asr. 
Üvus] Post ὅπως ut interponatur ἂν, 
conjunctivus ἐκτετμῆσθον postulat. Asr. 
abrois] Ald. Bas. 1. et 2. αὐτοῖσι, 


qua forma Ionica, quum sippius in Pla- ἂν 


tonis occurrat libris, haud scio an im- 
merito & Stepliano zejecta fuerit. Moz 
ἐκτετμῆσθονι excisa sinl, dc qua pcr- 


fecti vi jam monuimus. Asr. 

&. 15. gie arre τοῦ ἄλλα λέ- 

ορτος έχεσθαι ferre, cum ge- 
νάνο 3 sectam. ut με Azicth. 
c. 15. τὰ δὲ παθήµατα οὐκ 

. Vid. Matthim Gr. Gr. p. 

460. et Addend. p. xxxi.— Pro τοῦ τε- 
posuiuus encliticum, Ficinum secuti, qui 
vertit, ai quis alia dixcrit, Αοτ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 
Εως γὰρ ἄν, ἔφη, παρά ys τών e uxo ἐχόντων τις Bs 


σειν; Ἱ]λούσιοι δή, oia, οἱ ᾽τοιοῦτοι ica ovra κηφήνων 
βοτάνη. Σχεδόν f ig. Δήμος » ἂν sig vgeror γένος, 
ὅσοι αὐτουργοί 75 xci ἀπράγμονες, ου πάνυ πολλὰ XSXTU- 
pero 0 δὴ αλεστόν τε καὶ Συριώτατον ἰ T δημοκρατία, 
ότω περ ἀθροισθῃ. d Ἔστι γάρ, sg. ἀλλ οὐ θαμὼ. ἐΐ- 
Au! ποιεῖν τοῦτο, ἑὼν μὴ μᾶλισός σιὃ μιταλαμβάνη. 
Οὐκοῦν μεταλαμβάνει, 3 93 yo ἀεί, καθ) ὅσον δύνανται 
οἱ πρθεστωτες, τοὺς ἔχοντας σην οὐσίαν ᾿ἀφαιρούμινοι, δια- 
νέμοντες va^ ipe vó αλεῖστον αὐτοὶ ἔγει». Μιταλαμ- 
(άνει γὰρ οὔν, 3 9 oc, οὕτως. ᾽Αναγκάζονται δή, ipa 
ἀρούνεσθαι, λέγοντές σε $» τῷ δήµῳ καὶ πράττονεες 027 
δύνανται, οὗτοι ὧν ἀφαιροῦντα,. Ila; γὰρ ov; Αἰσίαν 
δὴ ἔσχον ὑπὸ τῶν ἑγέρω», κἂν μη ἔσιθυμῶσι εωτερίζει, ὡς 
ἐπηβουλεύουσι σῷ dp xci $i0i ὀλιγα γικοί. Τι μήν; 
Οὐκουν καὶ σελευτῶντες, ἐπειδὰν à ὁρῶσι σον δημου οὐχ. 6XOF- 
σα, ἀλλ ἀγνοήσαντά σε καὶ ἐξαπατηθίντα ὑπὸ τῶν δια- 
βαλλόντων' ὄσιχειροῦντα σφᾶς auxi», τότ ἤδη, siT$ βού- 
Aorrau* ei μή, ὡς ἆληθως ὀλιγαρχικοὶ . γίνονται, οὐχ, 
ἑκόντες, ἀλλὰ καὶ TOUTO τὸ xax $xsivog" 0 x9 Qn» &rrix- 
Tu serra αὐτούς. Κομιὸη. pár οὖν. Βισαγγελίαι àz" 
xai κρίσεις καὶ ὤγανες σερ) ἀλλήλων γίγνονται. Καὶ 
μάλα. Ουκοῦν ἕνα τὰ ἀθ)δ ὁἳ δημο sies διαφερόντως" 
προΐστασθαι ἑαυτοῦ, καὺ τοῦτον τρέφειν τε καὶ αὖὐξειν µί- 


πορώτατα K.— βλίττει ASvm et pr II, BAfrrera: Ruhnken. Tim. p. 63.—* σμικρὰ 
AB& : cuurgbr *s.— τις om Θ, τι &q et corr H.—* βλύσειεν ORDKqt, βλίσειε m, 
βλύσσοιεν (corr in c) II, βλίσσειεν ΑΦυ.-- ὅταν περιάθροισθῇ v.—* ἔφη τὸ ἀλλ᾽ 
οὐχ ἅμα v.—! ἐθέλεν 9.—5 τι om Or.—^ rà Or.—! διαβαλόντων ς.---ᾱ εἴτε τι 


βούλονται v.—l οὐχ...γίγνονται om Θ5.--- ἐκείνοις Φ, éxelvovs ἘΠι.--- δὲ DK.— 


135 


9 παρὰ $.—P ὁ ὅῆμοι ἀεὶ Ot.—21 ὃ om 


ejuxplo ἑχόντων Legitur etiam σµι» 
ρα dxórrev. Scd ] od sequitur βλύσει, 
mutandum fuerit in βλίσει, (vel βλίσειε) — dy 
et quod precedit. βλόττει, itidem in 
Bree, vulgarem scripturam sequendo. 


ὃς irrera] Ita pro βλύττε cum 
Schol. p. 187. et Rubnkenio ad Tim. 
5 063. scri prid ge Schol. 1, |. ἁφαιρεῖται 
κηρίων. Sic et Ficinus, 

rimi. Vir doctus in Miscell. Ob- 


AIléDKem.— διαφερόντωτ εἴωθε Or.— 


servat. vol. v. t. iii. p. 81. βλύττει pro 

βλύζει fier accipiebat - ox Bas. 2. σμικρὰ 

einde βλίσειε, Stephano eti- 

à suadente, pro βλίσει scripsimus. Ásr. 

] Perticipium instrumen- 
populo 


: in opibus distri- 


αἰτίαν--- exor] airíay Éxew, accusari, 
v. nostra ad Phisedr. p. 3H. et Werns- 
dorf, ad Himer. p. 311. Asr. 


ιτ. i. 416. 


iir. i. 481. 


11. 566. 


136 IIAATONOZ 


yas! Ejafe γάρ. 'lovro pta ἄρα,. ἦν Q i γώ δᾳλον, ὅτε 
όταν περ φύηναι" Φύραννος, 6x πβοστατικης" ῥίζης καὶ οὖν 
ὤὠλλούιν ἑκθλαστάναι. Καὶ Lr dps. Τις e oU» 
μεταβολΏς 1 ez πραστώτου ini τύραννον; d rd oTt imtu- 
nd σοὐτὸν ἄρξηται δρῷν ὁ | αοστώτης τῷ $9 τῷ μύάψ à ὃς 
eso) vo ἓν Αρκαδία v0* τοῦ Διὸς τοῦ Λυκαίου | ἱερὸν λέγε- 
v5 Tic; $e. Ὡς α ἄρα o!  ysusápusvog του 0 ἀνθρωτίνου 
ον λρον, ὃν ἄλλοις ἄλλων ἑερείον rác ἐγκασωτεσρημέ- 
" ἀνώγκη δη σούτῳ Ane γεσθαι. 8 L OUX, ἀκήποας τὸν 
λόγον, Ἔνωχε. "Ad οὖν οὕτω χα) ὃς ἂν δήµου προεσνώς, 
Aa ay σφόδρα πτιθόμενον ὄχλον, μὴ ἀπύσχηται εμφυλίου 
αἵματος, ἀλλ ἀδίκως $ ἐπαισιώμενος oj δὴ Φιλοῦσικ, εἷς 
δικαστήρια & ἄγαν μιαιφονῇ, βίον ἀνδρὸς ἀφακίζων, γλὠστη 
γε καὶ στόματι ἀνοσίῳ ευόριενος φόνου ξυγγενοῦς, xoi ἡ 
ἀνδρηλατῆ χο) ἀποκτιηνύη καὶ ὑποσημαίνη gay M ἄτο- 
κοπὰς καὶ yn ἀνκδασμόν, d aon. σῷ ταιούσφ ἀνώγκη à) 
vo [Meri τοῦτο καὶ ipt Ἰ ἀπολωλέναι ὑπὸ τῶν ty fpi 
n vupaavéiy καὶ λύκω εξ ἀνθρωπου" γωΐσθαι; ΠΟλλΑ 
ἀνάγκη, ὄφη. Οὗτου Mi ἔφην, ὁ σφασιάζων γέγνεται vos 
τοὺς ἔγοντας τὰς οὐσίαρ; Οὗτοςξ "Αρ οὖν ἑπαεσὼν μὲν 


* αὐξεῖν GII.—! uéya Ebntt.—" μὲν οὖν ἄρα Θ, ué» "Y ἄρα t.—" S. 
v αροστακτικῆς corr q.—* τὸ om Gt.—?J ὁ om vc,—  éyxarareryguérov AGRIIScm 
t: ὀγκαταμεμιγμένου $.—? προσεστὰι Π.---» φθεγγόµενοι t.—^ γῆς *« o.—^ vé 
τοιούτω loa $.—* ἀνθρώπων DEKg.—Í ἀνάγκη add AEHécrm.—£ : οὗτος: omnes 


αὔξειν µέγαν] Pregnans verbum; est 
enim glendo reddere s. alere, ut fiat 
magnus, ut διδάσκει», παιδεύευ, τρ» 
usurpantur, Epist. vii. p. 338. B. θρέ- 
ψαι βασιλέα τῇ ἀρχῆς ἄξιον. Vid. ad 
iv. 9, p. 431. F. Asr. 

Ais v. Λυκαίου] Jupiter Lyceess dic- 
tus est à Lycaone, Pelasgi filio, qui lu. 
dos Lyceos traditur instituimse. Pau- 
sa9. vii. 2. t. ii. p. 360. ed. Fac. Αν. 
κύων δὲ ἐπὶ «by βωμὸν τοῦ Ανκαίου Ais 


nas victimes imumolandi mos remansit 
(5. Bóttiger. ín. Curt. Sprengelii Beitr. 
z. Gesch. der Medicin. t. i. p. ii, n. 1.). 
Cf. Boeckb. in Min. p. 55. Attigit ctiam 


Lreoser. f Symbol. et Mythol. t. ii. p. 
199 
&s ἄρα é γευσάμενο»--ἁνάγκφ robre] 
Nouinativus perticipii absolute positus, 
pro ὃς ἀγεύσατο, si quis gusiaverit. Sic 
de SU iii. p. 686. D . ἀποβλέφας γὰρ 
ἕδοξέ µοι, vi. 769. ο, ἐνννοεῖς ὅτε 
θνητὸς ὢ»---σμικρόν τινα χρόνον abre 
πόνος παραμενεῖ πάµπολυς. Vid. Valcke- 
nar. ad Eurip. Phornjs. p. 102. «d Am- 
mon. p. 188. Kon. ad Gregor. p. 89. 
Matthie Gr, Gr. p. 817. et nostra ad 
gor p. 269. Arr 
6s ἀναδασμὺν] — Vid. Themist. Orat, 
vii. p. 91. C. Asr. 
ebrer ap oir] Ficinns videtur legisse 
"Ap' οὖν αοι. Vertit enim: Hio 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 197 


xai κατελθων (Jia, τῶν vx leon τύραννος ἀπειργασμεένος κατ- 
έρχιται; Δήλο. ἾἘΕὼν δὲ ἀδύνατοι ἐκθώλλειν αὐτὸν 
ὥὧσιν 9] ἀποκτεῦαι διαβάλλονσες 77 πόλει, (διωίω δη θωνά- 
ve ἐπιβουλεύουσιω ἀποκτηωνύναι λάθρα. Φιλει φουν, 520 
es, ούτω γίγνεσθαι. [8. 16.] Το δη συραννικὸν αίτημα 
τὸ πολυθρύλητον' ἐπὶ σούτῳ πάντες οἱ εἰς TOUTO προβεβη- 
κότες ἐξευρίσκουσων, αἰτεῖν τὸν δημον φύλακάς τινας τοῦ 
σώματος, ένα σῶς αὐτοῖς ᾖ 0 TOU δήμου βοηθός. Και 
μάλ’, $Qn.. Διδόασι δή, οὗριαι, δείσαντες μεὲν ὑπὲρ ἐκείνου, 
θωῤῥήσαντες" δὲ d ὑπὲρ ἑαυτῶν. Καὶ μµάλα. Όυκουν του- 
σο ὅσαν ἔδη ἀνὴρ χρήματα έχων καὶ μετὰ τῶν χρημάτων 
αἰτίαν μισόδημος' είναι, σόσε δὴ οὗτος, 9 ἑταῖρε, κατὰ τὸν 
Κροίσῳ γενόµενον χρησμὸν 

πολυψήφιδα" παρ Ἕρμον 

φεύγει, οὐδὲ pni, oU0' αἰδεῖσαι κακος εἶναι. 

Οὐ γὰρ dá, ἔφη, δεύτερον αὖθις αἰδεσθεί. Ὁ δέ γε, oi- 
gota, ἣν ὃ) era), καταληφθεὶς" θωνάτῳ δίδοτα,. Ανάγκη. 
"O δὶ δὴ προστάτης ἐπεῖνος αὐτὸς, 0zAo 23 ὅτι prece 
μεγαλωστὶ οὐ χεῖται, ἀλλὰ καταβαλὼν ὤλλους πολλοὺς 
ἔστηκεν ἐν τῷ ὀίφρῳ σῆς πόλεως, τύραννος Gyri φροσφώτου 
ἀποτεγελεσμένος: Τί à ov μέλλει; ἴφη. 


—l πολυθρύλητον ΑΠ: πολυθρύλλητο» *s.—k θαρ- 
—"U πολυψήφιδα ΑΘόΦΠι, πολυψηφίδα EK : πολυψη- 
ο αὐτὸς ékeivos v.—P τῆς πόλεως δῆλον Bg.— 


preter ec, qui οὕτως :—^ δ) m.— 
σήσαντες Φ.-- µεσόδηµος m. 
φίδα *s,.—^ καταλειφθεὶς E$m.— 


turz multis prestat nominibus. Monuit 
M etiem De-Geer. Diatrib. p. 155. not. 
ST 


φάλιγγι kovígs Kecro μέγαε μµεγαλωστὲὶ, 
λελασμένος bre Lenis quedam 


se 16. πολυψηφίδα] Vid. Herodot, i. 


asreeées) Ald. Bas. 1. et 2. κατα- 
λειφθείς; Ficinus vero, comprehensus 
fuerit, AsT 

9aréro δίδοται Latinorum leto ἀαέων, 
v. nostra ad Pheedr. p. 335. Αοτ. 

péyas ueyaA. οὗ κεῖται] Meagnitudine 
e et δὲ magnificentia contentus nihilque 

appetens; κεῖσθαι est, ut ka- 

iti να, (v. iv. 1.) desidere. Aer. 
sic in Corrigend. * Non recte cepi i veda 
péyas μεγαλωστὶ οὗ κεῖται, que) ex Ho- 
mero ll. xvi. 776. sumta sunt, ubi de 
Cebrione, Hectoris auriga, Pr Patro- 
clus ο σον ita porta: à V ἐν στρο- 


irrisio in verbis uéyas | uryaiasgt κεῖται 
inest; dicitur enim μέγας μµεγαλωστὶ 
κεῖσθαι, qui in longum (nos Gra:co con- 
venienter dicimus díe Lünge ας) ita 

rrectus jacet, ut nullum corporis mem- 
brum moveat, Sic etam Od. xxiv. 39, 
40. Apte vero liec Homerica Pilato ad 
tyrannum accommodavit, qui, postquam 
alios prostravit, sicuti Patroclus Cebrio- 
nem prostraverat (v. i $ 9 ἄρ κάν» 
seo! àz' ebepyéos BÍ pov), ipse 
d» τῷ δίφρφ τῆς πόλεως. Civitatis prin- 
ceps aorigre comparatur; binc τὰς ἡνίαε 
ἔχειν (s. rvill. &d Charit. p. 556.) di» 
citar." Asr. 

καταβαλὼν] Dejiciens, delwrbans, re- 
speetu ad µέγας; proprie enim arces et 


Vor. VII. 


11. 1, 418. 


111, i, 419. 


IT. 561. 


irt, i. 420. 


138 JHAATONOZ 


Aukaapusy δὴ 02» ευδαιμονίαν, Sy 0' ἐγώ, τοῦ τε ἀνδρὸς 
xoi σῆς αόλεως ἐν ᾗ ἂν ὁ τοιοῦτος βροτὸς ἔγγίνηται lla- 
yu μὲν ov», ἔφη, διέλθωρυεν. Αρ οὖν, εἶπον, οὗ ταῖς p^ 
αρώταις ἡμέραις τε καὶ ypóra προσγελῷ τε καὶ Gawübs- 
σαι πάντας, 9 ἂν περιτυγχάνη: καὶ οὔτε τὺραννός φησι» εἷ- 
μαι, ὑπισχνεῖταί τε πολλὰ καὶ ἰδία xci δηµοσίᾳ, χρεὼν 
vs ἠλευθέρωσε, καὶ γῆν διένειρς δήµω τε καὶ τοῖς περ) έαυ- 
σόν, καὶ πᾶσιν ἶλεως τε καὶ πρᾶος" ενα προσποιεῖταις 
᾽Διάγκη, ἔφη. Ὅταν δέ γε, oiu" αρὸς τοὺς ἔξω ἔχ- 
θροὺς τοῖς μὲν καταλλαφῇ, τοὺς δὲ καὶ διαφθείρη, καὶ" 
ἠσυγία εκείνων γένηται, qoo μὲν πολέμους τυὰς ἀε κι- 
Mi, iy i» χρείᾳ ἡγεμόνος ὁ δηµος 9. — Eixóg γε Ovx- 
οὔν καὶ iv χρήματα εἰσφέροντες, πίνητες γιγνόρενου αρὸς 
τῷ καθ ἡμέραν ἀναγκάζωνται εἶναι καὶ ἧττον αὐτῷ ἔπι- 
[βουλεύωσω; Δῆλο." Kei ὤν yi? viva, oi puta," ὑποαστιύῃ 
ἐλεύθερα φρονήματα ἔχοντας μὴ ἐπιτρίψειν αυτῷ Gp Y, 
ὅπως ὧν τούτους μεσὼ προφάσεως ἀπολλύη, ἐνδοὺς τοῖς 
πολεµίοις; τούτων πάντων ἕνεχα τυράννῳ Gi. ἀνάγκηξ πό- 
λεμον ταράττει; ᾿ΑΔνάγκη. Ταῦτα δὴ ποιοῦντα ἔτοιμον 
μᾶλλον ἀπιεχθάνεσθαι τοῖς φολίσαις; lleg γὰρ o0 5 
Οὐκοῦν καί τινας τῶν ξυγκαταστησάντων καὶ . δυνάμει 
ovra παρρησιάζεσθαι καὶ πρὸς αὖτον καὶ αρὸς ἀλλήλους, 
ἐπικλήστοντας τοῖς γιγνοµένοις, οἳ ἂν τυγχάνωσι ἀνδρι- 
4 μέγας om φ.--Σ ἀντιτετελεσμένος TI, τετελεσµένος GDEqt.—? οὐχ ὁ τύραννος b, 
qui binc ad 143, 18. µεταμκισχόμενος.---ἳ καὶ ante ἰδίᾳ om GDKqt.—* πατρῴος s. 


—* προσποιεῖται εἶναι t.—"* γε οἶμαι om b.—X xà» 0.---7 elkós γε om ο.--- 


qvyrópero: om b. τῶι AHéqm : τὸ *s.—59 δῆλον om b.—P τε v, om b.—^ οἶμαι om 


b.—4 τούτων €.—? ἀπολυθῆ c.—! àel ΑΘΕΠΦ.--ε ἀνάγιη om ὃ.---ᾱ Πῶς γὰρ οὔ 


qum alta ac ifica sunt, καταβάλ- 
λεσθαι, dejici, dlicuntur, v. Lambin. ad 
Horat, Epist. ii. 8. 30. Asr. 

. ἐπὶ τῷ δίφρῳ τῆς wóAeuws] Sedere di- 
citur imperans, quoniam δίφρος proprie 
aedes eit auri c in curru; v. ad lib. i. 

ST. 


quam et Ficinus expressit vertendo, smen- 
suetus et sitis esse simnlal, suppeditavit 
Cod. Reg. Vulgo sarpéos. Asr. 

wpbs τὸ καθ ] i 
dianis necessitatibus occupatos esse. Τὸ 
καθ ut τὰ καθ ἡμέραν apud Xe- 
πορλ. Hier. iv. 9. Εἶναι s. vero 
pis οἱ vel τρὸε τυὶ est aliqua re eccupa- 


" Sümonpides in Platon. 
πόντας---φιλέω--- 


this Gr. Gr. p. 656. Asr. 
πρφος] Genuinam hanc scripturam, 


(um esse ; ut lib. x. 6. γέγνεσθαι πρὸ; τὸ 
l&c0m. — Vid. Wyttenbach. ad Plotarch. 
de S. N. V. p. 31. Boissonad. ad Phi- 
lostrat. p. 310. De sententia ipsa, cf. 
Aristote, Polit, v. 11. (c. 9. $. 6. ed. 
Schneid.) Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 139 


/ Y » / Ι 
πώτωτοι ὄντες , Eine; γε. Jj “Ὑπεξαιρεν δη, τούτους σάγ- 
τας δε" σὸν σύραδνον, ti μέλλει ἄρξευ, ἕ ἕως ὧν μήτε φίλων 
pum $x gor" Amy μηδένα d ότου τι ὄφελος. A3AXor.? Ofi- 
a ἄρα δε 0 ege» αὐτον Tie? ἀνδρεῖος, σίς µεγαλόφρων, σίς 
φεόνμος, τίς πλούσιος" «od οὕτως εὐδαίμων 1 εστιν ὥστε 
φούτοις ἅπασιν ἀνάγκη αυτώ, sirs βούλεσαι εἶτε μή, φπο- 
λεμέφ εἶναι καὶ ὀπιβουλεύει d έως E καθήρη. τὸν πόλιν. 
Καλόνὶ ys. ie, παθαρμό». No, 5 n à s ἐγώ voy ὄναντίον" 
3 οἱ ωσροὶ σὰ σόμασα" οἱ μὲν γὰρ τὸ χήριστον άφαι- 
θοῦντες λείπουσι "2 βέλειστον, ὃ ὁ 0$ γοὐναντίον. Ὡςὶ ἔοικε 
γάρ, αὐτῷ, ien, ἀνάγκη, su E: ἄρξει. [S. 17.| E 
ip ἄρα, εἶπον ἐγώ, ἀνάγκη δίδεται, Ἡ προστώττει 
αὐτῷ" 5 μεσὰν φαύλων" σὼν πολλὼν oisi, aai UTO τούτων 
μισούμνον, ἡ μὴ e». 'E" σοιαύτῃ, $0 o. Αρ οὖν 
ουχὶ 000 ἂν μαλλον σοις πολίταις ἀπεχόάνηταν" σαυτα 
δρῶ»,) τοσούτῳ πλειόνων καὶ i πιστοτέρων" δορυφόρων δεήσε- 
τα lle" γὰρ oU; Livsg οὖν οἱ | πιστοί; καὶ πόθεν αὐτοὺς 
μισασίμψεται; Αὐτόματοι, έφη, πολλοὶ ἥξουσι πετόμε- 
poi, éd» vo» μισθὸν διδὼ. Knparas," 50 εγώ yy^ σὸν 
πύνα, δὐκεῖς «94 τινάς μοι λέγειν ζενιχούς σε καὶ παντο- 
δωπού». «Αλή γάρ, ἔφη, δοχὼ σοι. "Toug! 0$ αὐτόθεν 
do5 οὐκ ἂν 5 Εθελήσειεν; lloc; Τοὺς δούλους ἀφελόμενος 


om Ὁ---} κα) ἐν ΑΘΠΌΚΦυὺ : καὶ τῶν ἐν *s.—k εἶκός γε om b.— ὑπεξαίρει» t.— 
» δε πάντας K.—^ φίλον µήτ’ ἐχθρὸν 0.—^ δῆλοε Ot, om b.—P τί ante $póripos 
et sAoócios om b.—A4 Καλόν...δγὼ om b.—' y' m.—^ τῶν ἐναντίων Em, τὸ ἐναντίον 
bt.—' ο... ἀνάγκρ] ἀνάγκῃ γὰρ b.—* αὐτὸν Gx.—" φίλων DK.—*" Ἐν... ἂν] ὅσω 
οὖν b.—* àr αι b.—3J ταῦτα ὁδρῶν om b.—* ἀπιστοτέρων Ot.—? Πῶς... 

βξουσι] κα) ἤξουσιν αὐτφ πολλοὶ b.—^ Κηφῆνας...Καὶ om b.—* uà t.—4 aj om q. 
—2A Te 0m $.—! τή AGReDKemt, τί q.—€ Ép' om GzHr.—^ ἂν om DKq.—! ἐθε- 


καλόν Ύε---καθαρμὸν]  Contolit hec 
cum Ciceron, Epist. ad Attic. vi. 1. Vic- 
torius Var, Lect. xxi. 22. Asr. 

6. 17. ἐν µακαρία ἀνάγκῃ , δέδιται] 
δεν ». δῆσαι c. ἐκ vel ἐν conjungitur, vid. 
Lexic. Xenopbont. vol. i. p. 636. Heind. 
ad Cratyl. p. 71. Ceterum haud dubie 
respexit h. |. Cicero Tuscul. Quest. v. 
30. ubi de Dionysio dicit: *ita propter 
injustum dominatus cupiditatem in car- 
cerem quodammodo ipse se incluserat.' 
Vid, P. Victor. Var. Lectt, xi. 13. Asr. 


zeróuevoi] | Volantes, de celeri ad- 
ventu, ilustravit P. Victor. Var. Lect. 
xxiii. 17. Ásr. 

teyuoós τε καὶ λαστοδακοὺς] Sic Ci- 
cero 1.1. de Dionysio : * credebat corum 
nemini, sed iis, quos ex familiis locuple- 
tum servos delegerat, quibus nomen ser- 
vitutis ipse detraxerat, et quibusdam con- 
venis et feris barbaris corporis custodiam 
commíttebat.' Cf. et Aristotel. Polit. v. 
11. (c. 9. 4. 6. ed. Schneid.) Asr. 


ul. 1. 421. 


140 


IIAATONOS 


JOUg πολύτας, ἐλευθερώσας, τών. περὶ ἑαυτὸν δορυφόρων 


ποιήσασθαι. 
αυτῷ οὗτοι εὐσίν. 


2950 α γε ἔφη, rei τοι xoi πισεότατοι 
H μακάριον, 5 y $5, λέγεις τυρά»- 
1t, 568. you χρημα, $i σοιαύτοις Φίλοις σι χαὶ πιστοῖς ἀνδράσι xg 


ται τους προσέρου» ἐχείνους ἀπολέσας. Αλλα pa, ἔφη, 


τοιούτοις γε χρηται. 


Και θαυμάζουσι à5, εἶσον, οὗτοι οἱ 


ὅταῖροι αὐτον" χαὶ ξύνεισιν oi νέοι mortui, οἱ Ü ἐπιεικεῖς 


ῥισοῦσί γε καὶ Φεύγουσινς' 


T? δ) ου μάλλουσιν; Ovx 


$rós, 35290 έγω, 7 σε σραγφδία όλως σοφὸν δοκεῖ εἶναι. καὶ 


ὁ Ἑθριπίδης διαφδρων ἓ £y αυτῇ. 


Τι δι Ὅτι καὶ τουτο 


πυννῆς διανοίως & ἐχόμενον igfeyt as, ὡς ἄρα σοφοὶ σύραν- 


voi $/01 την σοφὼν συνουσίᾳ. 


εἶναι τοὺς σοφοὺς oig ξύνεστι». 


» 
καὶ έλεγε Oso» o; οτι τούτους 
Καὶ ὡς ὠσόθεον y $e, 


τὴν τυραννίδα ὄγκωριάζει, καὶ Praga πολλά, καὶ οὗτος 
καὶ οἱ ἄλλοι ποίιηταί. Τοιγάρτοι," ἔφην ὧτε σοφοὶ ovre; 


111. i. 422. oí της τραγωδίας ποιηταὶ 6 υγγιγνώσκουση" npár 7$ καὶ 


ἐκδίνοις, ὅσου apu ἔγγὺς πολιτεύονται, ότι αὐτοὺς εἰς v3 
πολισείαν ού παραδεξόµεθα ἃ ἄτε τυραννίδος ὁ ὑμνητάς. Oc 


μαι ὄγωγ, ἔφη, ὄυγγιγνώσκουσυ" 


όσοι vie γε αὐτῶν 


κομφοί. Ες δε γε, οίµαι, τὰς ὤλλας περμόντες" σόλεις, 
ξυλλέγοντες τοὺς ὄχλους, καλὰς Φωνὰς καὶ μεγἅᾶλας 


xci πιθανὰς μισθωσάμεενοι, 
μοκρατίας"' 


x ΄ 
ἕλνουσι φας «χολιτειᾶς. 


εἰς συραννίδας τε χαὶ δη- 
Μάλα γε. Ov 


οῦν καὶ προσέτι τούτων μιισθοὺς λαμβάνουσι καὶ τιμῶνται, 


λἠσειέπωε; H.—k reom H.— -y' σπι.--- αὐτῶν υ.--- 


n θαυμάξουσιν οὖν αὐτὸν οἱ &ra:- 


pot καὶ νέοι πολῖται, μισοῦσι ὃ᾽ οἱ ἐπιαικεῖς καὶ Φεύγουσιν b.—? TÍ...141, δ. ἐξέβημεν om 


b.—? τῶν ΑΘΕΙΠΙΦύΠΙΤ.--4 Τοιγάρτ 
κονσι Ἐν.--- 


σοφοὶ τύραννοι] Versum hunc, qui 
etiam 4 Tbeagis auctore (p. 125. B.) 
Euripidi adscribitur, alii ex Sophoclis 
Ajace Locro samtum esse asserunt, ut 
Aristides Orat. Platon. ii, p. 288. t. ii. 
οὐδέ γε Εὐριπίδου φήσομι, o οἶμαι, τὸ lay- 
βεῖον εἶναι τὸ Zool --σννουσίᾳ, οὐδ el 
τις οὕτω τῶν σοφῶν εἴρηκεν' ἔστι γὰρ ἐξ 
Αἴαντος Σοφοκλέους, Afavros τοῦ Λοκροῦ. 
Cf. Aul. Gellii Noct. Attic. xiii. 18. 
Gataker. Advers. Miscell. i. 1. Sophocl. 
Fragm. t. ii. p. 198. ed. Musgr. et Eurip. 
Fragm. t. ii. p. 483. ed. Beck, Vid. 


οι...ποιητα) om t.—" 
* ἔγωγ om m.—^ Et. ΑΘΕΠΦΟΠΙΣ. 


—2 καὶ - 
—Y his "bi ίσο 


Boecklhius de Grec. Traged. Principib. 
p. 247. Ceterum similis est Euripidis 
versus in Phen. 527. Efrep γὰρ Sue! 
χρῆ, τυραννίδος πέρι Κάλλιστον ἁδικεῖ», 
τἅλλα δ᾽ εὐσεβεῖν χρεών. Αετ. 

παραδεξόµεθα] Quum precedat σνγ- 
γινώσκουσι», scribendum esse dico ὅτι ob 
παραδεχόµεθα. 8ΤΕΡΗ. 

µισθωσάµενοι] Mercede conducentes 
cantores ac musicos,  Protagor. 847. D. 
ὑπὸ ἁπαιδευσίας τιμίας ποιοῦσι τὰς αὕλη- 
τρίδας πολλοῦ μισθούμενοι ἁλλοτρίαν φω- 
»ὴν τὴν τῶν αὐλῶν. Arr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ H. 141 
/ / eu Ni ο ^4 e [ο L4 A 
μάλιστα µωέν, po περ τὸ εὐκός, ὑπὸ συρώννων, Δεύτερον di 
e x e 4 / N N 
υπο δηµοκρατίως. ὅσῳ ὃ) y» ἀνωτέρω iuri πρὸς τὸ ὤναντες 
^. ^e ^ Ld J 
των πολιτειῶν, μᾶλλον ἀπαγαρεύει αὐτῶν ?] τιµή, ὣς περ" 
e Ν ” ^ x 
ὑπὸ ἄσθματος ἀδυνατοῦσαω vopsóscÓn.. — lló»o μὲν ov. 
5 ex / / x 
᾿Αλλὰὼ δή, simor, ἐνταῦθα μὲν ἐξέθημιν.; λέγωμεν" δὲ κά- 
e M d Ν 
Ab ἐκεῖο TO τοῦ τυράννου στρωτόπεδον, τὸ καλόν το καὶ 
M 3b 7 N052& » ^7 / ο / 
πολυ καὶ ποιχίλον καὶ οὐδέποτε αὐτόν, πόθεν' θρέψετα.. 
"d » v ,, e A / "a » ^s / ^ 
ΔἈηλον, έφη, ovi ον τε (spi. χρήματα 7 ἐν 77 πολει, ταυτω 
N 4 3 ” c^ / 
ἀναλώσει, 07015 φοτὲ ὧν ἀεὶ ἐζαρκη. τὰ vay ἀποδομωένων,, 
, , , 8 , , M ^. » ή , 
$Ao7TTOUS 5/0 (optic ἀναγκάζων TOV δημιον ε/σφερειν. "T4 
d ο à? ^ , / £ ^v 4 e 3 ev 
οταν Ó9 ταυτα 6TiAUET;S AxAow 6Φη, Or) ἐκ τῶν πα- 
/ 1 ^ 
τρφων θρέψεται αὐτός τε" καὶ οἱ συμαύταιὶ vs" καὶ ἑταῖ- 
e d " e ^e 
goi! καὶ ἑσαῖραι. Μανθάνω, 2^ δ᾽ ἐγώ, ὅτι 0 δημος 0 γεν- 
/ s , / » 4 Νε n M 
»Ἴσως τὸν τύραννον θρέψει αὐτὸν τε καὶ ἑταίρους.' Πολλη 
ο 4 ο » 0 II ^e à: P ’ "* . , 7 q 
αυτω, &Dy, ονὰγκχη. wg 06 λεγεις; εἰπον $0 τε 
^ / e - e » / ’ 
ἀγανακτῇ T$ καὶ λόγη 0 δηµος ὅτι οὔτε δίκαιον τρέφεσθαι 
ε v ”. e / / 
UTO φατρος υἱὸν ἠβθώντα,' ἀλλὰ τοὐναντίον ὑπὸ vikog πατέρα, 
» ’ / 
OUT&" TOUTOU αὐτονὶ ἕνεκα ἐγέννησέ τε καὶ κατέστησε, 


— d$ ὥσπερ Av, ἡ ὥσπερ àm.—* πορεύσασθα t.—* λόγωμεν...143, 14. λογόμενον] 
θρέψεται δὲ τὸ στρατόπεδον ἀπὸ τῶν ἱερῶν χρημάτων τῶν dv τῇ πόλει. ὅταν δὲ ταῦτα 
ἐπιλείπμ, ἐκ τῶν πατρφων θρέψεται. θρέψει δ αὐτὸν καὶ robs ἑταίρους Ó γεννήσας 
ὅῆμας. dà» δὲ ἆγανακτῇ ὁ δῆμος, τολμήσει ὃ τύραννος τὸν πατέρα βιάξεσθαι καὶ 
τύστει», ἂν μὴ πείθηται, ἀφελόμενός *ye τὰ ὅπλα. καὶ τὸ λογόμενον b.—*. λέγομεν 
πι.----» καὶ post πολὺ om €.—£ πότε t.—9 καὶ ὅποι q.—* ἀξαρκοῖ qt.—! ἁπολομέ- 
ει Ai 
ον q.—5 ἐπιλείπηι ΑΠ, ἐπιλίπῃ K.—h τε om m.—J συµποται A, συμπολῖται Re. 
— τε om Gvt.—) καὶ οἱ ἑταῖροι K.—? ἔφην GIIDKet.—^ (répovs AKD.—? abre 
ἔφη ΑΘ, αὐτῶν ἔφη ΠΌκε: ἔφη αὐτῷ *s.—» δὲ add AGTIeDKqmr.—a dà» δὲ v, 
dá» τι q.—' ἡμῶν Kq, om Κ.--2 Bere t.—! αὐτοῦ GIIDKqt.—* ἕθρεψεν GRt.— 


ὑπὸ ἄσθματος] Tragici, multitudini et 
imperitis blandientes, rerum politicarum 
acclivitatem (veraz civitatis ideam) asse- 
qui nequeunt, et si eam sppetere audent, 
a&nhelantes progredi non possunt, bono- 


và τῶν ἁἀποδιδομένω», vel τὰ ἐκ τῶν ἆπο- 
διδοµένω», ut significentur ea que ex 
venditionibus prove»siunt.  Qumetiam 
ὅπη ποτὲ paulo ante videtur debere scribi. 
βτερα. 


remqae, quo augebantur, araittunt. Λατ. 

ἐάν τε] τε respondet sequenti δὲ, de 
qua re jam monuimus. Asr. 

ὅπου wor]  Ubicunque, οἱ; ὅποι Ἱ. q. 
ὅπου, ut usurpari solet. Asr. qui sic in 
Corrigend. * Malim vero, id quod repo- 
suimus, ὅπη ποτέ: que, h. e. 
prout s. si qua ratione. 

τὰ τῶν ἀποδομένων] Scribendum puto, 


τὰ τῶν ἀποδομένων] ἀποδίδοσθαι pas- 
sive pro πωλεῖσθαι, vendi, rarius est. (vid. 
Boissonad. ad Philostrat. p. 288. s.) Si- 
militer Thucyd. vi. 62. ἀποδιδόναι signi- 
ficatione medii posuit. In sequentibus 
ds φορᾶς vel εἰσφορᾶς, quod libri editi 
exhibent, vitiosum est. Ásr. 

κατέστησεν] Legitur etiam κατέστησε 
καὶ ἔθρεψεν, ἵνα ἐπειδὴ, etc. Item ab- 


rir. i. 423. 


tr. 669. 


149 IIAATONOZ 
ἵνα iui μόγας γννοιτο, τότε αὐτὸς" δουλεύων” ταῖς 
αὐτου δούλοις rgíQor* xai σε καὶ τους δούλους μετὰ 
ξυγκλύδων» ἄλλων, ἀλλ᾽ ἵνα ἀπὸ" τῶν πλουσίων τε καὶ 
χαλὼν κάγαθων λογομέναν έν 7j πόλει ἔλευθερωθείη” έχεί- 
νου προστάντος" χα ων ααλεύει ἀσιέναι ἐκ της πόλεως 
αὐτόν TS καὶ τοὺς eraípous, ὡς περ πωτὴρ υἱὸν ἐξ ead 
μετὰ ὀχληεῶν ξυμποτῶν' ἐξελαύνων. Ὑνόσεταί ys? 
Aía, ᾗ à ος, ror ᾖδη ὁ δημος οἷος οἷον fgg ας. 
ἠστάζετό τε καὶ ηῦξεξ ταὶ ὅτι ἀσθενέστερος ὦ a» iex orí- 
ους ξελαύνει. Πως, » J έγω, λέγεις» τολμήσει σον 
πατέρα βιάζεσθαι, xy μὴ πείθησαι, γύστειν, ὁ τύραννος» 
Ναί, $ $9, ἀφελόμενός γε τὰ ὅπλα. Πατραλοίαν, 3 ud à' 
yo, λόγεις σύραννον καὶ χαλεσὸν γηβοτρόφον, καὶ ac έοικε, 

rit. i. 434. TOUTO δὴ ὁμολογουμένη' ἂν Ίδη τυραννὶρ" $13, καὶ τὰ ds 
μον, à δήμος φεύγων ἂν' παανὸν δουλείας ἐλευθέρων" s 
"Up δούλων" δεσποτείας ay? ἐμπεστωκὼς εἴη, ἀντὶ τῆς 
πολλῆς ἐκείνης καὶ ἀκαίρουξ ἐλευθερίας σην χαλεπωτάτην 
σε καὶ πικροτάτην δούλων δουλείαν μεταμπισχόμενος. 
Καὶ µάλα, ἔφη, ταῦτα οὕτω φίγνεσαι. Τέ οὖν, sisov, oUx 
ἐμμελῶς ἡμῖν εἰρήσεται, $&y φῶμεν ἱχανῶς διεληλυδέναι ὡς 


" abrobs GIIDKt et corr H, αὐτὸν υ.--- δουλεύευ ἀναγκάζων corr H, δουλεύευ 
ἀναγκάζοι t.—X τρέφει m, τρέφην v, καὶ τρέφειν t et corr Ἡ.---Ἱ ἔυγκλείδων 9m.— 
xm ὑπὸ *5.—* ἐλευθερωθῆ Or.—^ ἑτέρους R.—* olkelas m.—4 ξ. K.—* γὰρ 

—t af m.—s jte v.— τολμήσα E. —À τοῦτο ὁμολογημένη v.—k Tvparyis ᾗδη 


à» e.— --ᾱ ἂν om 6.— 9 ἐλευθέραν 6, ἀλευθέραν TI, ἐλεύθερρν DK.— δούλων ΑΕθθν 
bm: δοῦλον s.—9 ἂν δεσποτείας ϱ.--Ρ ἐκείνης καὶ ἁκαίρου om b.—* τε om b.— 


Corinth. p. 916.’ 

wés—Aéyes] Ald. Bas. 1. et 3. λέ- 
ois. Λατ. 

és vip δοῦλον] Ni fallor, δοόλων scri- 
bendum est, ut voci ἐλευθέρων respoa- 
deat, sicut δεσποτείας voci δουλεία». Nec 


τοὺε δουλεύειν &vayyidlur, pro his, αὐτὸς 

δουλεύων' que tamen lectio retinenda 

videtur, propter verbum sequens τρέφοι, 

cui non conveniret ille alter noroinativus 
wr. STEPH. 





κατέστησεν] Bas. 2. addit καὶ ἕθρεψεν. 
Ficinus simpliciter vertit: meque se ad 
hoc eum creasse..— Post δουλεύω» Bas. 2. 
adjicit ἀναγκάόξων et pro αὐτὸς exhibet 
αὐτοὺς cum cod. Regio. Asr 

ἐυγκλύδων] Valcken. ad Ammon. i. 
7. p. 32. corrigebat ξυνηλύδων, sed vid, 
Fischer. ad AEschin. p. 128. et ad Weller. 
Gramm. Grec. t. ii. p. 52. Asr. qui sic 
in Cerrigend. * Adde Bast. ad Gregor. 


aliter videtur Ficinus legisse vertens : 


utque fertur, populus servitutis liberorum 
funi : 


, in flammam servorum 
dominatiowis imcidié. Libanius Epist 
554. p. 269. τί ἄν τις alrugro φε 

Up ; srupbs γὰρ οὐδὲν ἡ τῶν ἐνταῦθα δια- 

t Φιλονεικία. Όρροπίίατ speciosa 

servitus (καπνὸς δουλείας) vere tyran- 
nidi (hoc est πὂρ δεσποτείας). Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η. 143 


para Beirut τυραννὶς éx δημοκρατίας γενομάένη τε" oic, ἐα- 
ri»; Πάνυ uà» οὖν ἱκανῶς, ἄφη. 


* δούλων om Kv.—^ µεταβαίνειν $m.—*! τε καὶ GTIDKt. 


Ὑενομένη το xal ola] Ita cum Cod. cod. Reg. babet, rectius abest. Sic ix. 
Regio scripsimus; vulgo καὶ desideratur. 1. init. πῶς Te μεθίσταται---γενόμενόν τε 
Ast. qui sic in Corrigend. * Kal, quod κοῖός vís ἐστι.’ 


Steph. 
tr, 571. 


Bck. 
rir. i. 425. 





II OA I 


TELA, 


e. 





8. 1. Auro; δὴ Xorróc," ἦν δ) ἐγώ, ὁ τυραννικὸς ἀνήρ, 
σκέψασθαι πῶς τε µεβίσταται ἔκ δηµοκρατικοῦ, γενόριε- 


/ c re ΄ , N / / xy 4 

νός- σε w'Oi0g vig ἐστι καὶ τα τρόπον ζη, ἆθλιον $ 
A . 9. e » 

Λοιαὸςὰ γαρ οὖν $i οὗτος, 6Φή. 


40». 


, 
x c- 


OicÜ' οὖν, ἦν δ' 


, ^ «0 e. » N Led bi ^" 9 ^ v" , 4 
£y, 0 coUe ὅτι; lo «oiov; Το rwy επιθυμιών, οιαι τε και 


eu » 7 » à ων e 
0004 timi, OU Oi ὀοκουμιεν 


ἐκωνὼς διηρῆσθαι. τούτου às! 


, d 4 , / » e , * ^ 
ἐνδεὼς &yovrog ἀσαφεστέρα ἔσται ἡ ζήτησις οὗ ζητοῦμοεν. 
^v 5 e —» p» 4 
Οὐκοῦν, ἡ δ᾽ ὃς, ἔτι" ἐν καλῶν Πάνυ μὲν οὗὖν' καὶ σκόπει 
ο εἰ ) , "^d e , à n" xy ^ / fe A 
y ο ἐν αυταις [βούλομαι δεν. ἐστι δὲ τόδε. τῶν μη 
, fu ^s $v 4 
ἀναγκαίων ἡδονὼν τε καὶ ἐπιθυμιὼν Doxovci τινές puoi εἶναι 
A 
παράνομοι, αἳ κωδυνεύουσι μὲν ἐγγίγνεσθαι παντί, κολα- 
X ” fe , rl fa 
Coposvou δε ὑπὸ” vs! τῶν νόμων καὶ τῶν (ελτιόνων έσιθυμὼν 


* λοιπὸν οἵ.--» σκέψασθε ἕ.--- γένοι Θτ.---4 λοιπὸν t.—* δοκῶ K.—! 8) AORII 
 évm.—5^ E? em.—^ ὀγκαλῶ DKt.—* y om t.—4 abríj K.—* ὑπό om pr 6.—f τε 


6. 1. τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν] Admodum 
frequens est hiec periphrasis pro τὰς ém- 
θυµίας, vid. Duker. ad Thucyd. iv. 54. 
viii. 177. Markland. ad. Lys. t. v. p. 445. 
ed. Reisk. Wernsdorf. ad Himer. p. 191. 
Fischer. ad Weller. t. i. p. 835. et Schü- 
fer. Melet. Crit. p. 31. Αετ. 

3 δηιρῆσθαι] Rectius, ni falles, scribitur 
ri oig uam διρῆσθαι. Vid. nostra 
E^ ^ . "i T Aet. 
t$ οὗ ἑητοῦμεν] Ἱ. ο. ἡ ἑήτησι 
τούτον, 9 ζητοῦμεν. je, 


ἐν καλφ] Est Latinorum in loco, i. e. 
commodum s. opportunum. Vid. Lamb. 
Bos. Ellips. p. 484. ubi cf. Schüfer. Sic 
és καλὸν Sew, commode venire, v. Bois- 
sonad, ad Philostrat. p. 614. Vitiose Bas. 
2. éykaA 9. As. Laode 

τῶν αγκαίων ἡδονῶν t 

" ἕρδηλον», 
μὲν 


Stob. Serm. v. p. 76. usque 

ubi μὲν pro μὴ---ἐμοὶ----ὀγγέγνοσθαι 

---λέγεις δ]---λογικὸ» (Bas. 3.) σίτον--- 

yv (ut Ald. Bas. 1. et 2.) scribitur. 
st. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Θ. 1465 


μετὰ λόγου δείων ον ἀνθρώπων 5 3 παντάπαση ἁπαλλάττνσ. rtt, i, 420. 
des 3 3 ὀλίγαι λείσεσβαι xo ἀσθενεῖς, σὼν δὲ i ἠσχυρότεραι 

aai sAsíou. Asyus. A sci σίνας, ion σαύτας; Τὸ, 
στρ) VOY ὕπνον, ὧν 4 εγώ, ἐγερομένας, όσων τὸ μν ἄλλο 

σας Νυχης εὔδη, à όσον λογιστικὸν' καὶ Speo xci ἄρχον 
ἐκείου, TO δὲ θηριώδές. n xci ἄγριον, J eire? 3 ῥέθης 
πλησδέ», σκερσο σε καὶ ἁπωσάμωνον vO) UTYOY enr dena 

xa ἀποπιμαλάναι Td αὐτοῦ o πό. οἱσθ᾽ ovi" πάντα ἐν τῷ 
Socr? vous moii, ro ἀπὸ πάσης" λελυμένον T6 καὶ 
ἀπηλλαγμίνον aic vae xoi Φρονῄσεως. pei σε γὰρ 
imr ergtiy μέγνυσθαι, o ax osrau, οὐδὲν ὑκνεῖ Ao τε ότρ- 

eov ἀνθρώπων καὶ ιών καὶ θηρίων, paeaQorsis T$ ὁτιοῦη 
βρόματός τι ἀπίχισθαι μηδενός" xui $i λόγω ovrt 
ἁρρίας οὐδὲν ἑλλείτει οὔσε ἀναισχονείως. ᾽Αληδίστατα, 

$0, Mytug. "Ora» ὃς ve oi pua, vyrinas σις ἔχη αὐτὸς . 
αὐτοῦ καὶ σωφρόνως, 3 xai ss TO) ὕπνον η, và λογιστικὸν" | 
μὲ γήρας” ἑαυτοῦ κα) ἱσειάσας λόγον xau καὶ 
esie, εἰς SUMOIX) αὐτὸς αὐτῷ ἀφικόμανος, e ἐπιόν- 
µησικὸν 3s pure ivbsío. δοὺς: μήτε" σλησμοή, ὅπως ὧν 
«οιμηθῇ καὶ i ταρίχη θόρυβον τῷ ελείστῳ aepo» À ni 431. 
λυπούμωον, ἀλλ᾽ ἐᾷ' αὐτὸ καθ) muro μόνον καβαρὸν σκό- τε. 573. 


om 0.—5 dAye 18.—^ Aéyus δὲ om. v.—À καὶ add Alm, —h ὀγγυομένας 5. 
— wryulo G8, λογιστικόν Te t.—* arrüy 9. —? ζητεί K.—9 οἶσθα 85 ὅτι rc Θ.--- 
P dv τῷ vowsT πάρα ε.--ᾱ ds ἁπάσην 24iR.— ἐνιχωραῖ DEKvm.— éferai καὶ 
οὐδὲν vc.—t eir vmr.—* y' t.—" n ird GR.—" &yelpas 9m.—* κακῶν H.— 
J μήν) υ.---- dpllols t.—^ μὴ om 9.—^ dà Adqum, ἐὰν HD, 4&» t: ἐὰν '*p, — 


λογιστικὺν] Legitur etiam λογικὸν, ipsa cf. Soph. CEd. T. 981. Asr. 
itidemque pello post. Sed et supra, p. P ύτὸν αὐτοῦ] I. q. περὶ αὐτοῦ, ut μη 
$50. eadem vcriptarm diversitas fuit αι. p. 645. À. κῶν ποτὸ ἡ--δικ 
notata. Paulo.post pro àxb πάσης legitor οὐδαιμονίας το πέρι. Verbo Exe» cum 
dandus, in eodem libro vet. Srz»n. particulis conditionem indicantibus con- 

: ἀσὸ πάσηε] Bas. 3.ázdens, quod eo- juncto sepius simplex genitivus apponi- 
dem redit. Verba enim solv ac li- ο Vid. ών] gr ος P m w^ 
berandi tora com simplice genitive qnam vb λογιστικὺν] Bas. 23. τὸ λογ 

cum prepositionibus ἐκ et ἀπὸ constru-  Ásr 

wntur (sic Phredon. 66. A. ἀπολύων--- ἑστιάσας] Vid. nostra ad Phedr. p. 
às); H vid. Matthie Gr. Gr. p 458. AsT. 291. Mox : pro abré Cod. Reg. et Stob. 

ἀσιχειρεῦ] Sic Cod. Reg. Ald. Bas. Ἱ. «αὐτοῦ exhibint. Ceterum espressi h.l. 
et 2. Stobeus vero àxdiupe; ac si οὐδὲν Cicero .de divinst. j. 20. respexit Plu- 
demi absint, que Ficinus quoque nom arch. de virtut, et vitio p. 101. A. et 
expressit vertens, «t aut cummaire corpus — vertit Chalcid. in Tim. ru 870, t. ii. (Hip- 
miscere videatur, aut cwm quovis alio, polyt.cd, Fabric.) As 


De r$ 
Vor. VII. T 


146 | ΠΛΑΤΩΝΟΣ . 


oa αν καὶ σρέγεσθαι; τοῦ αἰσθάνεσθαι” ὃ μὴ οἱδεν, 3 τι «ών 
b! 8 LEA" 
γεγονότων 7| ὄντων 3] καὶ μελλόντων, ὡσαύτως δὲ xci τὸ 
, φ » 9 X 
θυμοειδὲς πραῦνας καὶ qum τισιν εἰς ὀργὼς ἐλθωνὸ κεκινη- 
μμ. - $ ^ / pa » ο / dn M |^ h ,*Y 
p5yo σῷ θυμῶῷ καθεύδη, ἀλλ ἠσυχασας pu6y τω δύο". εἴδη, 
/ 5 - - 9 σ 
τὸ τρίτον δὲ κινήσας t» ᾧ v0 φρονεῖν ἐγγίγνεται, ούτως 
, .  ΄ ^e 9. 9 , ο” e£ 
ἀναφσαύησαις, οἱσθ Ori τῆς T' ἀληθείας ἓν τῷ TOl00TO 
/ . . e € ’ k ΄ e v ι 
μάλιότα ἄπτιται καὶ ἥχιστα παράνομοι TOTS αἱ ὄψεις 
fv 9 ο » 
Qayr&Corrai τῶν ὀνυπνίων; Παντελῶς μὲν ovv, ὄφη, οἱ". 
ei xd MEN! / LEY / , 97 9. La 
οὕτω. Ταῦτα᾽ ῥὲν τοίνυν isi aov ἐζήχθημοεν siis" o 
^ 9 e L4 4 
ji (βουλόμεθω γνῶναι, τόδ ἐστίν ὡς ἄρα δεινὸν σι καὶ 
Vd n ὶ y ο ? e n5 € 7 , LN 
ὤγριον' καὶ ἄνομον ἐπιθυμιῶν εἴδος ἐπάσσῳ ενεστι, RBÁ 
/ ^v e 9 n ο» 5” * 
πάνυ δοχοῦσιν ἡμῶν ενίοις pueTpiorc? είναι. vOUTO δι ἄρω ἴν 
σοῖς ὕπνοις γίγνεται ἔνδηλον.. εἰ οὖν τι δοχῶ λέγεν καὶ Cuy- 
y etis, &esi. ᾽Αλλὰὸ ξυγχωρῶ. [8. 2.| Tor roivw δη- 
"e , E 4 4 
puosixóy ἀναμνήσθητι οἷον éQauusy εἶναι. ἦν δὲ που γεγωως 
ἐκ νέου ὑπὸ Φειδωλῷ πατρὶ σεθραμιμάνος, τὰς χρηήµατιστι- 
xac ἀπιθυμίως τιµώντι µόνας, τὰς δὲ μη" ἀναγκαίους) 
9 ^o ^ / 
&AAA καιδιᾶς τε καὶ καλλωτισμοῦ ὄνεκα: γιγνοµάνας 
m. 1.38. ἀτιμάζοντι." ᾗ γάρ; Ναί. Συγγοόμενος δὲ κομψοτί- 
ροις ἀνδρᾶσι καὶ εστοῖς ὧν ἄρτι Din opu» επιθομιῶ», op- 
µήσας sic ὕβρι τε amu καὶ τὸ ἐκείνων εἶδος µάσει τῆς 


c. ὀρέγεσθαί του Hétm et rc A : pr enim om του.---4 xa) αἰσθάνασθαι ΛΗΦΙΗ.--- fire 
1n.—! ka)ante ueAAÓrrow om Hém.—£ ἀλθὸν Am.—h^ δύ υ.---ᾱ 7 om Ot.—k κα- 
ρανομεῖ DKqt.—)! τότα ὅτε αἱ ὄψεια K, afre ὄψεις τότε 4.—. οἶμαι om 0£.—^ καὶ 


. ov 
ἄγριον post καὶ ἄνομον ponit t.—^9 ἄγνωμον H, Δνόμοιον m.—P. perples 9.—^ : el- 
δηλο»: K.—' E. DK.—»5 Teüpauuéras TI.—t χρηματιστικὰς ΛΕδυπι: χρηματικὰν 
*s,— δὲ 03 uà m.—" ἄναγκαίας K.—" ἀτιμάζοντες K.—* συγγερόµενοι 9.-- 


, ὃν ὀργὰς] Stob. ὀργή». Mox τὰ δύο autem, post γσγονὼς inserendum est. «al 
«ἴδη et τῆς ἀληθείαι. Aer. E vel τε καὶ, ut ad γσγονὰς ex sequentibus 
6. 2. $»—"vyeyovàs] Ut c. 8. yey intelligatar φειδωλοῦ πατρός’ natus erat 
ἔσται. Herodot. vi. 65. ἦν &x0pbs—pd- — patre parco et inde a teneris ab eo edu- 
Mera *yeyarés. Solet enim verbum εἰμὲ catus. Asr. 
participio alius verbi ita jungi, ut modi . φεθραμμόνος] Scribendum poto re- 
finiti illius verbi circamlocutioni inser« θραµµένον. Pro χρηματικὰς autem legi- 
viat; ut h. l.- ἦν γεγονὼε pro *yéyore po-. tur et χρηµατιστικά:. quam lectionem 
situm est. Qui exempla quzrit, larga ea. malo, quum etiam quodam p. 568. loco 
manu suppeditata reperiet in Fiscberi (qui buc pertinet) confirmetor. Brzem. 
Anim. in Weller. t. iii. p. ii, p. 4. Cete». : i 
rum, respiciter locus ille lib. vii. c. 10. pro χρηµατικάε. Sic vili. 10. qui locus 
τοῦ φειδῳλοῦ ἐκείον καὶ ὀλεγαρχικοῦ γέ- — hic respicitur, χρηματιστικαὶ ἡδυναὶ me- 
νοιτ’ ἂ», οἶμαι, vios, ὑπὸ «ῷ πατρὶ τεθραµ- 
Αένοι ἐν vois ἐκείνον ἤθεσιν. Ni fallor ἀἁναγκαία». Asr. . 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 8. 141 


του πατρὸς QudeMas, φύσιν) às τῶν διαφθηρόντων ελ- ᾿ 
vio ὄχω», ἀγόμωνος ἀμφοτέρωσε κατέστη. εἰς μέσον αμϕοῖν 
σος τρόποι, χα) μετρίως" * δή, a ὡς ὥεσο, ἱκάστων" ἀπολαύωνὶ 
οὔτε ἀνελεύθορον οὔτε ; παράνοµον βίον e, δημοτικός & 
ὀλιγαρχικοῦ γεγονώς. H». γαρ, ἔφη καὶ ἔστω αὕση ἡ 
δόξα περὶ τὸν φοιοῦτο. — Oi; τοίνυν, ὃν à' iy, v AM τοῦ 
τοιούτου δη «ρεσῤυτέρου γεγονότος νόον υἱὸν ἓν τοῖς. τού- 
σου" αὖ θεσι σοθραμμάνον. Tiónpa. Tids rein sai 

τὰ αὐτὰ xiva E αὐτὸν γιγνόµενα & περί xai περὶ 
σὸν. πατέρα αὐτοῦ, ἀγόμνόν τε εἰς φᾶσαν. παρανορύφ», ὀνο-. 
pendopasp à ὑπὸ τῶν ἀγόντων ἔλευθερί: αν ὥπασαν" Bon 
βουνά σε σαῖς T pácn vaUraug ἐσιθυμέαις πατέρα. τε καὶ 
τοὺς ἄλλους οἰκείους, τοὺς. à' a) 5 παραβοηθοῦντας" ὅταν ὸ "à 
ἑλαίσωσι οἱ δεινοὶ μάγοι i καὶ τυραννοποιοὶ' οὗτοι μὴ 
ἄλλως TOP νέον καθίέξων, à ρωτά vi αὐτῷ μηχανωμένους. 
pur olira spon rien» τῶν. ἀργὼν καὶ τὰ ἵτοιμα διανς 

μένων ἐπιθυμιῶν, 0 ὑπόπτερον xci μέγω" νηφῆνα viv. T) σί τι sm 
ἆλλο oisi ed σὸν τῶν τοιούσων"' Spas Οὐὰν i ὄγωγε, B 
3 3 oe, ἀλλ 5.voUTo. Οὐκουν οταν δὴ sei αὐτὸν βοµ-. 
οῦσαι καὶ ai? A Mu érilopiau, fosa ror σε" yi 
µουσωι xai μύρων xci σπεθάνων xod οἵνων. καὶ τῶν. £y ταις 
σαιαύταις. συνουσίαις" ἡδονῶν ὤνειμένων, - ἐπὶ τὸ ἔσχατον' 
αὐξουσαί σε καὶ τρίφουσαι πόθου imo ἐμποιήσωσι τῷ. 


i] 


.. E . . v. - . 
 $éc« ne et pr 8D.— 7» μετρίων t.—* ἕκαστον A9m.—^ ἀπολάβων Θ.--- δηµοκρα- 
Tubs Κ.---ᾱ ὁλιγάρχου v.—* τοιούτοις Ἡ.--ἵ ὥσπερ t.—8 καὶ om ez καὶ τὰ v.— 


* δ' om Eévmt.—! τύραννοι Θ, τύραννοι ὁποῖοι t.—k uéya m— 9f τι ἄλλο εἶναι 
Θ, καὶ ef τι ἄλλο οἶναι ς.--- τοιοῦτο» Kq.—?» 9 om A$m.—? καὶ om A&m.—» αἱ 
om OIIDEq.—A θνµιάτων D.—' τε om EéKem.— συνουσία» TI, συννοίαις t τ.--- 


Tbv τῶν τοιούτων] Cod. Reg. τὸν τοι- 
οὔγον. Ficinus: nsünquid aliud amorem 


putas 

πόθον, κέντρον] Vulgo πόθου κέντρο», tur 
contra sensum, quem Ficinus perspicue 
expressit verten coaugeni prorsus 
elantque desiderium iliud, a 
eculeum addunt. Scilicet participia αὔ- 
ξουσαι et τρέφουσαι accusativum postu- 
lant, qui etsi repeti possit ex antecedente 
τὸν ἔρωτα, tamen sensus obscuratur quo- 
dammodo eo omisso ; accedit, quod πό. πό- 
ϐθου κέντρο» non recle cum sequentibus 


tque ita fuco. 


conjungitur; namque sótos 8. Épws jam 
inest in fuco, aliis vero cupiditatibus ad- 
supulantibus atque inflammantibus dici- 
κέντρο», aculeum, accipere. Postre- 
mo πόθου κέντρον (Phidr. c. 35. p. 258. 
E.) huc non pertinet, sed κέντρον τοῦ 
κηφῆνος ; fuci enini partim &xerrpo: sunt, 
partim δεινὰ κέντρα Éxorres, cí. viii. 6. ubi 
v. not.—olerpé, οἴστρος, κέντρο», δηΥ- 
μα, de flagrantissima prorsusque furiosa 
cupiditate solemnia sunt vocabula, v. 
nestra ad Phadr. p. 266. Ammon. p. 92. 


* olevpos δὲ μανιώδητ ἐπιθυμία. Αοτ. 


148 — ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


asQün, τότε Ud δορυφορεῖταί - 7$ ὑπὸ μανίας καὶ οἰστρας. 
οὗτος ó αροστώτης σῆς Vox se, xci ed vias ἐν αὐτῷ y δόξος 
ὃ ἑαιθυμέας λάβη Σοιουµένας χρηστὰς ae ὅτι istam y owe 
μΐνας,' ἀποπτείνει τι xai ἴζω ast παρ αὐτοῦ, ἕως ὧν καύή- 
e σωφροσύνης, μανίας" δὲ πληρώσῃ" ἐπαατοῦ. Πωτελῶς, 
iQ, τοραννικοῦ ἀνδρὸς λέγεις yino. "Ae ob», ἦν δ᾽ ἐγά, 
καὶ τὸ πώλιω διὼ và σοιουτον" τύραννος ὁ Ἔρως λέγεται: 
Κωνδυνεύεε, s». Οὐκοῦ», ὦ "M φίλε εἶπον καὶ μοθνσθὼς 
&ng τυραννικόν σι φρόνημα ieu; "loy γάρ. καὶ 
pr Ó yt pauvópsvos xai ὑποπεκινηκὼς oU μόνον" ἀνθρώπων 
ἀλλὰ καὶ θεών & rry tigti σε καὶ ritu δυρατὸς sive dip. 
x. i µάλ., ἔφη. Τυρανηκὸς ài, 3 " à' γώ, ὦ δαι- 
μόνα ἀνήρ, axi Dag" γέγνετα!, ὅταν J φύσει i ἐειτηδεύ- 
puri 3 ἀμφοτέροις" µιθυστµκός τι καὶ | ipariaóc Ai (M- 
λαγχολινὸς yiri. Παντελας pir οὖν. 
in.i430 — ὃ. 3. Γέγνεται μέν, a ἔοιχεν, οὕτω καὶ τοοῦτος Arie 
«κ ἂν 245 aw; Τὸ τῶν αι ζόντων, ἕ έφη, τουσο σὺ πο sque 
ies. Λόγω δή, ἓ $e. οἷμαι γάρ, σὸ μετὰ τοῦτο fopra; viy- 
"ovra παρ αυτοῖς καὶ aep x VA taa! καὶ iraigas zo 
v6. τοιαῦτα πάντα, ὧν ὧν Ἔρος τύραννος irdoy οἰκών δια- 
Av osque σὰ τῆς ψυχᾶς & ἅπαντα. Δικώγκη, ἔφη." "Ae 
οὖν οῦ πολλαὶ καὶ δεινα) παραβλαστάνουσιν ἐπιθυμόας 
ἡμέρας τε καὶ νυντὸς ἑκάστης, πολλών δεόρεναιι Πολλαξ 
μέντοι. Ταχὺ & ἄρα ἀναλίσκονται εάν τινες aci φρόσοδοι. 


! οστρον .--- ἀκαισχννόμενος Φ.--' σωφρ. καὶ µανίαι ΑΦΙΙ.-- πληρώσαι K.— 
Σ φοιοῦτο Ot.—7 reuyeis 0c Μόνων 0.—^ ἀκριβῶς om 9, —^ ἁμφοτῴων €.— 
* καὶ AréDKevbm, e: à *s, — δὲ om Gt.—^ καὶ om GE.—/ θάλειαι Aem, 
Δαλαῖαι X, dM t : θαλίαι $.—89 διακυβερναῖ Abobm et pr O, διακυβερνῶ TI et rc 

wowwpépas] Vid. ad vii. 16. Olim postulat conjuactivam, non optativum, 


comjeceram Armopéras, relicias, sed haud quum ἂν ad ὧν pertineat, Sic Ficimus 


necesse est sroiovaéras corrigere. Asr. — quoque vertit: ki, quorum (yrannus 4- 
ian nia. E Beet ὀπεχαι- — mor, intus animi incolens penetralia, ve- 
i AsT. 


* E διακνβερνζ] Sic e Bas. 4. τερο- Then. 154. D. πάντα và τῶν φρωῶς, 
suimus pro διακνθερνγη; vensus enim  wbi vii Heind. Asr. 


IIOAITEIA, 8. 149 


Πως à' o9; Καὶ μετὰ φοῦτο δη δανεισμοὶ καὶ τῆς οὐσίας 
— T: pan "Osa» ὃς δὴ πάντ ir arn, (deo! 
οὐκ ἀνάγκη φὰς μυ" ὀπιῤυμίας Boi» συκιάς τε καὶ σφο- 
δρὰρ i ννενεοτσουμένας," voUc? Ó' ὡς περ ὑπὸ κέντρων έλαυ- 
ροµέραυς TWP τε ἄλλων ἔπιθυμιὼν καὶ pe vrac VT αὖ- 
φου σου Ἔροτος, πάσαις ταῖς ἄλλαις hu Tip Sogups- 
ge ἡγουμένου, οἰστρῷν καὶ σκοπεῖν τίς τι ἔχειλ ὃν ὄννα- 
τὸν ἀφελέσθαι ἀπατήσαντα. 5 βιασάμενον! Σφόδρα ty , τι. 84. 
$Q». Araysaior δη πανταχόθω φέρε», μεγάλαις 
édisi T$ xci ὀδύναις ξυνέχεσθαι; ᾿Αναγααῖο. "Ae οὖν, ni. i, 431. 
e Te ai ἐν αὐτῷ ἡδοναὶ à ἐσιγιγνόμωαι TO ἄρχαίων 
σλέον" sov καὶ τὼ ἔκείνων ἀφηροῦντο, οὔτω ταὶ αὐτὸς 
ἄξιώσει νεώτερος a» πατρός 7 xci pagos πλέον ἔχευ, καὶ 
ἀφαιρώσθαι, 1 ἑὼν TO αὐτοῦ μέρος ἀνοκλάση, ἀπονειμμάμιενος 
τον πατρῴων" Αλλὰ σί μην sg. ^E» 3i δη αυτῷ 
pg ἑαιερίποσ, ἄρα οὐ τὸ μυ αρώτον ὄππεχειροῖ à eM 
σεν xai ἀπατῶν τοὺς yoríac ; Πάντως. “Οπότε δὲ μὴ 
δύναιτο, ἁρχάζοι ὧν xai βιάζοιτο pan τοῦτο; οἶμα, 
ἴφη. Αντι χομένων val xci μα χομάνω, M ῥαυμάσιε, yi- 
βοντός σε καὶ γραός, do εὐλαβηθεη' ἂν καὶ φείσαισο μή 
σι δρᾶσαι" τῶν TUQUE VH Ov τών" 50 ὃς ὄγώγε 
θαρρὼ αερὶ τῶν γονέων τοῦ. votó rou. AAXX, » AÀs- 
µαντε, προς Διός, ἵνεχα viai φίλης καὶ οὐκ ὠναγκαίας 
STO poU γεγονυίας τὴν πάλαι φίλην καὶ ἀναγκα]αν μητέρα, 
iren dgio noces φίλου γεγονότος, ουκ ἀναγπαίου, 
τὸν ἄωρόν τε καὶ ἀναγκαῖον πρεσβύτην πατέρα καὶ vuv 
rr rper red opm it 
br. drveorrevpéras EKo, dvverveorevuérvas m.—» τὸν...ἐλαυνόμενον q.—P? ἔχαι Φ.--- 


tm et pr Et.—' às K.—* πλέον AHÓm : πλεῖον *v.—l ἔχεν 8.— 
* τὸ πατρῶο» 9, τὸν μα m.—"* ἂν ΑΦΠΙ.--- áp' cmt.—*5 ἐπιχειρεῖ κλέπτευν t. 


—J δὲ Kg.— εὐλαβητέον Ἐ.--- δράσαιτο Κοτ.--ὃ τῶν τυραννικῶν Aevm, τὸ τν- 
ῥρωνικόν ΘΠᾳ: τνραννικόν *s.—* πάνυ γε ᾗ K.—À1 τῶν H.—^* δοκοῖ θτ.---ἵ εἶ οπι 


ἁρκάξοι] Ald. Bas, 1. et 2. ἁρτάζαι, 
vitiose. Mox θαρσῶ scripsi pro Ment 
quod recentioris À tticiami est, v. Ducker 


drrepeorrevnóras] Ita legendum, non 
ἐνρωντευμόνας, ut l Ald. quo é»ve- 


ve&esnévas in Germ. quod ab illa genuina 


lectione magisetiamest remotum. την. 
] Cf. Longin. xliv. 6. 
7. Asr. 


ad Thucyd. v. 4. interpp. ad Tham. Mag. 
p. 486. et Valckensr. ad Eurip. Phoniss, 
p. 33. Asr. 


150 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Φίλων ἀρχαιότατον δοκε ἄν σοι ὁ σσιοῦτος σληγας σε 
δοῦναι καὶ παταδουλώσασθαι à ὧν αὐτοὺς or ὀλείνοις, eil us 
sme αυτην οἰκίαν ἀγάγοποι | Noi μὰ A, 39 óc: 
m. i. 432. Σφόδρα yt μακάριον, 220 ἐγὼ ἔοικεν εἶναι τὸ τυραννικὸ 
υἱὸν τεχεῦ. Ου» πάνυ ye e. Τί δ᾽, ora» δη τὰ va- 
τρὸς καὶ µητρὸς ims imei TOV τοιοῦτον, πολὺ às 70 £ure-- 
λεγμάνον εν αυτὼ 5 TÓ va» ἡδονῶν σμήνος, ου πρῶτον μὲν οἱ- 
sinc rivos ἐφάψεται" τοίχου d vins ovt νύχτωρ ovrog 
τοῦ ἱματίου, μετὰ δὲ ταῦτα , Ἱερόν 7i νεωκορήσει; καὶ ἓν 
τούτοις às πάσι, ἂς πάλαι εἶγε δόξως ἐκ παιδὸς περὶ κα- 
Aa σε xci αἰσχρῶν, σὰς δικαίας" ποιουμένας" αἱ "aeri 
ἐκ δουλείας λελυμέναι, δορυφοροῦσαι σον Ἔροτα, κραή- 
σουσι μέ ἐνείνου» et πρότερον μᾶν óc ἐλύονσο ἐν USYA, 
ὅτε ἦν αὐτὸς ἔτιὃ ὑπὸ ρόμιοις T$ καὶ «uoi i δημοκρατούμονος3 
ὃν ἑαυτῶ" , τυρωννευθεὶς δι υπτὸ "Ἔρότος, οἷορ' ὀλιγάκις 
ἐγίγνετο ὄναρ, ὕπαρ Σοιουτος ci γενόμενος. oU Tí σινος 
φόνου” δεινοὺ ἀφίξεσαι οὔτε βεόματος oUT ἔργου, ἀλλὰ 
x. 575. τυραυνικώς" éy αὐτῷ 0 Ἔρως € 6y πάση” ἀναργίω καὶ ὤνο- 
μία ζῶν, ἅτε αὐτὸς ay μόναρχος, τὸν exor σε αὐτόν sx 
τες πόλων ἄξει ἐπὶ πᾶσαν τόλμαν ὅθεν αὐτόν τε καὶ τὸν 
περι αὐτὸν θόρυβον θρίψε, σὸν μὲν ὄξωθον εἰσεληλυθότα 
ἀπο nex pins, τὸν ὃ᾽ ὄνδοθεν ὑπὸ τῶν αὐτῶν) τρόπω 


t.—5 τὴν om pr Ἐ.---ὃ οὗ om Aem. -J y em. émielrg Ao, ἐπιλοίσει II, ém- 
j - 
λείποι K, ἐπιλίποι 0, ἐπιλίπη Hmc: ἐπιλείποι s.— ᾗ d» αὐτῷ Ot, ἑαυτῶ $ v.— 


o 
$ ὀφάφεταί τινος K, τινος ἐφάψαιτο t/—5 Bukalas Α: δίκας 9ς.---ο ποιούµεναι ο. 
—P» ἔτι om t.—*2 δημοκρατούμεναι H.— αὐτῷ H.—9 ols t.—t ὄνειρος €m.—* Ύε- 


yw 
vópevos AIIeDKqtm, -yevópevos Ἐ: *ycyvóuevos,s.—" φόβου Kq et pr D.—" τυρα- 
oU 


vus AOzRbqmt: τυραννικὸς *s.—* πᾶσι ο.--ὕ αὐτῶν 6, αὐτοῦ q.—* ἁναθέντα 8. 


πληγαῖε δοῦναι] Vid.nostraad Phaedr. —— àel-yryvópevos] Ald. Bas. 1. et 2. *ye- 
p. 335. Asr. vóuevos, Ficinus: falis semper erit ci- 
ἐπιλείπῃ] E Cod. Reg. reposuimus | giíans. Λατ. 
pro ἐπιλείκοι; adscriptum est enim in — cb» ἔχοντά τε αὐτὸν] Ficinus : utpote 
Cod. Regio voci ἐπιλείποι verbum ὁπι- qui solus sit dominus, subjectum αἰδὲ ho- 
λείπη. Asr. minem impudenter ad. omnia vapiet— 
δορυφοροῦσαι τὸν Ἔρωτα] δορυφορεῖν legisse videtur: ἁλόντα, quod e litera x 
τινὰ est 1. q.. δορυφόρον .εἶναί «vos, ut — versa. proficiscitur: Fuss. 
apud Thucyd. i i. 189. Xenoph Hier, iv. ὑπὸ] Non male videtur legi ὑπὸ, licet 
9. Aer non itidem ὑπὸ sed ἀκὸ precedat. Srzrn. 


ΠΟΔΙΤΕΙΑ, 6. 151 


xai ἑαυτοῦ ἀνεθέντωα" καὶ ἐλευθερωθέντα. 7 οὐχ, οὗτος ὁ 

ῥὀίος σου ποιούτου; Obrog pity oU», ἔφη. Καὶ ἂν μέν 5, τει. i, ass 
3» Ü' ἐγώ ὀλίγοι οἱ τοιοῦτοι &V πόλει QC! καὶ τὸ ἄλλο . 
wA3Üo; σωφρονῇ, ὀξελθόντες ἄλλον τιὰ δορυφοροῦσι τύραγ- 

νον 7; μισθου ἐπικουροῦσῳ, ἑάν που πόλεμος 7 ἐὰν ὃ) ἐν εἰρῆ- 

9a 71^ xai ἠσυχίᾳ γένωνται, αὐτοῦ δὴ ἐν τῇ πόλει κακὰ 

δρώσι σμικρὼ πολλά. Τὰ ποῖα 02^ λέγει Οἷαω κλία- 
σουσι, τοιχωρυχοῦσι, βαλαντιοτομοῦσεὶ λωποδυτοῦσι, ἱςρο- 
συλουσι, ἀπδραποδίζονται. ἔστι Ü. ὅτε συκοφαντοῦσι, ἑὰν 
δυκατοὶ σι λέγει, καὶ ψευδομαρτυροῦσι καὶ δωροδοκοῦσι». 
Σρωπρώ y ἔφη, xaxd λέγεις, ἐὰν ὀλίγοι ὦσιν οἱ τοιοῦσοι. 

Τὰ ὃς" σμικρά, ἦν Ü ἔγω, αρὺς τὰ μεγάλα σμικρά ἔστι, 

xoi σαυτα δὴ φάντα πρὸς σράννον πονηρία τε καὶ ἀθλιό- 

vtri πόλεως, τὸ λεγόμενον, οὐδ᾽ invo βάλλει. ὅταν γὰρ 

δη πολλοὶ ἐν φόλει γόνώνται οἱ τοιοῦτοι καὶ ἄλλοι οἱξ ζυν- 
ααύρωενοι αὐτοῖς καὶ). αἰσύωνται ἑαυτῶν vo αφλλθος, τόσε οὗ- 

vOÍ εἰσιν οἱ TOV σύρανρον ynayrsg μετὰ δήμου ἀνοίας, ἐκεῖ- 

νον ὃς ἂν αὐτῶν μάλιστα αὐτὸς. ἓν αὑτῷ µάέγιστον καὶ 
πλείστον $» v3 vx? σύρωῶννον £y." Eixórog y, ἔφη 
συραύνικωώτατος γὰρ ἂν εἴη. Όυκοῦυν $dy μὲν ἔκόντες ὑπεί- 
Xavi» δὰν δὲ μὴ Επιτρέση ἡ πόλις, Mig σερ τότε μήτέρα αι. i, 494 
καὶ πατέρα ἔκόλαζε, οὕτω πάλιν τὴν πατρίδα, SG» οἷός T 

3, κολάσιται ἐπεισαγόμινος, νέους ἑταίρους, κα) ὑπὸ TOU- 


. A 
—9* ve om Gr.—b αὐτοῦ ἐκεῖ dy v. —^ δὲ ct. —À βαλλα»τ. ΕΠΦ, βαλα»τ. 0.—* pro 
δὲ scribe γὰρ cum AeDDEqvt.—! πόλεως sapaBaAAópeva τὸ Hs.—8 ol om m.— 


dà» uiv] Nihil deesse hic, sed ipse 


κ Respectu ad. pracitatem. 


οὐδ ἵκταρ βάλλει] T. e. οὗδ' ἐγγὺε τοῦ 
σκοκοῦ γΐγνεται, ut Eustathius explicat 
in Odyss. ψ. p. 798. 5. qui adjicit: καὶ 
Tb μὲν τοιοῦτον ἵκταρ εὐλόγως τε δασύ- 
vera, καὶ ἐπίῤῥημα ἐστι ὧς τὸ ὕπκαρ. p. 
799. v. 3. ὃ καὶ εἰκός ἑἐστυ, ós ἀπὸ τοῦ 
ἕνται. Vulgo énim scribitur rap. Lau- 
dant h. |. Zenob. v. 55. Moris Attic. p. 
190. Vid. et Schol. Lucian. ad Lexiph. 
ϱ 21. t. ii. p. 588. ed. Schmied. interpret. 
ad Thom, Mag. p. 471. et Ruhnken. ad 
Tim. p. 149. Ásr. 

πλεϊστο»] De hac Platonica loquendi 
forma lege annotationem, in p. 569. E. 

EPM. 


Plato aliquid subaudiendum videtur re- 
liquisse. Plena enim fuerit oratio si post 
ἐὰν μὲν ἑκόντες ὑπείκωσιν, subaudias, 
ταῦτα ἔσται, vel γενήσεται, aut tale quid, 
Ficinus ita, Nonne facile id sit, si cesse- 
rint omnes? Ότερη. 

ἐὰν μὲν ἑκόντει ὑπείκωσιν;] Apodosis 
εὖ ἔχει, vel simile qoid, ut-post ei μὲν, 
el δὲ solet, suppressa est. Sic Thucyd. 
i1. 9. 44. Plat. Protag. 325. D. καὶ dà» μὲν 
ἑκὼν πείθηται’ εἰ δὲ uà, ὥσπερ ξύλον--- 
εὐθίνουσυα. Cf. Eustath. ad lliad. a'. P 
59. Observat. Misc. vol. hi. ο 146. Ca- 
saub. ad Athen. v. 43. Vaickenar. ad 
Herodot. p. 646. Hermann. ad Viger. 
792. et Heind. ad Euthyd. p. 345. Asr. 


11, 5706. 


ΣΣ. i. 435. 


159 ΠΛλΛΑΤΩΝΟΣ 


τοις δὲ δουλεύουσαν e» πάλαι φίλην μησρίδα το" ἡτές 
φασι, καὶ ὃ πατείδα έξειὶ τι καὶ fpi." xci τοῦτο δὴ τὸ 
τέλος &y εὐη τῆς ἐπιθυμίας TOU TOIOUTOU ἀνδρός. Τουτο, 
59 ὃς, τουτάπασί γε.” [5. 4.] Οὐκοῦν, 3 ἦν ὃ εγώ οὗτοί 
yt τοιοίδε γέγνονται ἰδίῳ ποὺ | πρὶν gy un πρώτον μυ 
eig ἂν ξυνῶσι», 7 ; κόλαξω | ἑαυτῶν ἔυνόντες κου) πάν ἑτοίμοις 
ὑπηρετεν, P» εάν TOU σι " δέωνεαι, αυτο ὑποφεσόντες, πάντα 
σχήματα" σολμώντες αοιεῖν ὡς οὐκεῖοι, διααραξάριενοι ὃς 
ἀλλότριοι: Καὶ σφόδρα y*- E» παντὶ ἄρα τῷ 5 Bie aut 
Φίλοι piv οὐδέαοτο οὐδενί, ἀεὶ δέ του δεσαὁζοντες" 8 
λεύονσες ἄλλω. ἀλευθερίας ὃς καὶ φιλίας ἀληθους τωρα». 
pix] φύσις i ἄγευστος. Πάνυ μὲν οὖν. "Ag οὖν οὐκ 
ὀρόως ἂν τους τοιούτους à ἀπίστους παλοίριν; Ia; δ᾽ o5; 
Καὶ p ἀδίκους γε ὡς οἱόν T$ μάλιστα, sí σερ ὀμθως ἓν 
σοῖς πρόσθυ" «ὠμολογήσαμεν τρ” δικαιοσύνης, οἑδν έστω. 
Axa μήν, L 7 9 ος, ὀρθῶς yt. Καφαλαιωσωμεθα" σου», 
n ὃ έχω σὃν κάκιστο». ἔστι δί που, οἷον ὄκαρ διήλθομα», 
ὃς ὦμ ὕπαρ τοιοῦτος j. IIc»v p οὖν. Ουκουν οὗτος 
γίνεσαι ὃς ἂν τυρωμικώτατος φύσει ὧν μωαρχήση καὶ 
ὁσω ἂν αλείω χρόνον, έν τυραννίδι (14, τοσούτῳ᾽ μᾶλλον 
τοιοῦτο.. ᾿Ανώγκη, ἔφη διαδιξάμωενος vo» λόγον ὁ Τλαύ- 
Xon. 
"Ag οὖν, ἦν Q' ἐγώ, ὃς ἂν θαίνηται πονηρόσατος, καὶ 

ἄθλιωτατος φανήσεσαι; καὶ ὃς ἂν πλείστον χρόνον καὶ 
μάλιστα τυραννεύση,) μᾶλιστά τε xci πλέστον χρῦνον 


b ἔχοι OHt.—! ἐπεισαγαγόμενος OTID.—k γε om ϱἴῃ.---ᾱ ite H.—^ τρέφει t.— 
» δὲ Or.—^ αρὶν ἄρχευ post ξυνῶσιν ponit $.—P μὲν &» t.—3 $ om m.—'" Tov τι 
O3Kqrt, Tovrl A&D: που τι *s.—* αὐτῶ t. —t' πάντα σχήµατα AHégrm : πάντα 
τὰ σχήµατα *s.—?. σπουδάξοντεν t.—" ἐν τοῖς δρθῶε πρόσθεν.---" περὶ tv.—* κεφα- 
λαιωσόμεθα τἴῃ.--7 μοναρχούση D, µοναρχήσει mg D, μονάρχης Ἰ υ.---3 τοσοῦτο E. 
—3 διαδεξάµενος ΑΦΙΙ: δεξάµενος "ς.--» τυραννήση Ἡ.--- πολλὰ καὶ ΑΠΦΙΠΙ, καὶ 


éralpovs] Ficin, videtur érépovslegisse — 6.4. τοισίδε] Ald. et Bes. 1. γοιόνδε. 
vertens: alios inducens jucenes. Asr. — Mox Ald. Bas. 1. et 2. τοντὶ (Cod. Reg. 
φίλη» μητρίδα] Vid. Plutarch. an seni éd» σου 71) pro ToU vi. Asr. 
sit gerenda respubl. p. 792. E. Aer. ἁλλότριοι κας és, ut Τ]ρωή. p. 
Κρῆτει] Deesse videtur particula és, 167. E. μὲν és hs ἁγανζόμσνν--χν- 


timo, Srarz. Particula facile caremus. χήσει. Ásr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ϐ. 


155 


Mes γεγονῶς ση ἀληθείο σόϊς ài , FoAAoi πολλὰ 


i^ δοκε;.ὰ 


Ανάγκη, ἔφη, TOUT, φοῦν οὕτως χε.) 


Άλλο vi οὖν, Ἶν » Mo ὅ ΥΣ τν αννικὸς χατὰξδ gy 


τυραννουµάνην. πόλιν ἂν' sin ὁμοιότησι, ημοσικὸρ' dá xarà 


κκ 


δηµοκρατουμόνην, καὶ οἱ ἄλλοι οὕτως: Τί p^ Quse 
e τι πόλις αρὸς πόλιν ἄρετη ’ xci εὐδαιριονίᾳ, σοῦτο καὶ. 

ἀνῆρ πρὸς ἄνδρα; ως γὰρ οὗ: Τί οὖν ἄρα" ἡ συραννου- 
μένη πόλις προς βασιλευομάνην οίαν τὸ  πρῶνον διήλθοµιν; ; 


IIa» τούνανσίου, ἔφη: 


L pár yag ἀρίστη, ἡ ài πακίστη. 


Ovx 1 ἐρήσομαι, SITO, ὁποτέραν λέγεις" LL γάρ. ἀλλ 
εὐδαιμονίας. τε αὖὐὶ καὶ ἀθλιόσησος" ὡσαύτως J ἄλλως 
αρίνεις καὶ Qu ἑνσλητεώμεθα πρὸς ro τύραννον bra vrac 
βλίποντες, pad $/ τινες ὀλίγοι περὶ $XSIYOV, ἀλλ ὡς χρὴ 


ὅλην σὴν moy sica ovra 


ἅπασαν" καὶ ἰδόντες, οὕτω δόζαν ἀποφαινώμεθα." 
καὶ δῆλον παντὶ OTt τυραννουµάνης 


ὀρθῶς, ἔφη, qpoxaAsi-" 


θεάσωσθαι, χαταδύντεςὶ εἰς ται. i. 496. 


"AXAX 


πολλὰ Ot : om particulam *s.—4 δοκῆ DK.—* ἔχει d: —f Tine e€mt.—€ f$ κατὰ t. 


—^ ἂν om 2. δημοτικὸς ΑΘΕΠΦΕΓ: δημοκρατικὸς Όςι---ᾱ 
| ἀρετὴν καὶ εὐδαιμορίαν ο.--- καὶ ante ἂνλρ add ΑΦυ.---5 & 


cum AGDEeE 


post κατὰ omisi τὴν 
m, 


ipei pA: dpa *s.—^ ἔχει r.—P γὰρ om K.—A4 τε ab AHIIévm, τε Ot : ab ς.--- 


* leoniirgros ο quod s addit πέρι, scripti omnes om.—^ 


σα 
δόντει t.—^ ὅταν 


τοῖς δὲ πολλοϊς] Bas.2. καὶ adjicit 
post πόλλοι». Asr. 
ὁμοιότητι] 1ta vertit Fic. quasi legerit 
ὁμοιότατος. Interrogative autem hzc dici 
pato. SrzPn. 
ὁμοιότητι] Offendit hic voz, quia xa- 
cum accusativo jam per se similitudi- 
nem indicat, v. Hemsterh. ad Aristophan. 
Plat. p. 331. et Valckenar. ad J. Chry- 
sostom. Orat. i. in Opuscul. philolog. t. 
d. p. 204. Ficinus ita vertit ac ai lege- 
rit ὁμοιότατος, (yrannicus vir civitati (y- 
Tummide oppressa simillimus. Fortasse 
µάλιστα pro ὁμοιότητι vel simile quid'in 
suis invenit. Ásr. 
ví οὖν ipit Sp. ví Ald. κο. 1. εί 2. male 
scripsit Steph. τί οὖν; Sensus est, 
Quernem igitur ratio est el eccidatin igran- 
ne suljecta: ad civitatem regi subditam? 
Similiter Ficinos vertit, quomode se habet 
iyrammo subjecta civitas ad eam, qua 
regi ret qualem primo descripsi, ? 


—J9 τὸν om DKq.—! x&ra 


v.—' ἀποφαυόμεθα $DKm.—" προκαλεῖς t.—* οὐκ ἔστιν 


—Mox ἔχει ἔφη Bas. 2. Aer. 

ἁθλιότητου) : Sic Cod. Reg. Ald. Bas. 
1. et 2. Stephanus tacite scripsit ἆθλιό- 
τητος πέρι, quod primum haud necessa- 
rium est, propterea quod genitivi abso- 
lute capiendi et explicandi sunt: quod 
attinet ad. felicitatem εἰ miseriam (v. 
nostra ad Phaedr. p. $51. Sympos. p. 294. 
Matthie Gr. Gr. p. 439.) ; deinde περὶ, 
si poneretur, non ad. εὐδαιμονίας εἰ ἀθ- 
λιότητος, sed ad urbes referri. deberet :: 
nam de wurbibus respectu ad earum feli- 
citatem vel miseriam judicium est facien- 
dum. Asr. 

καὶ μὸ ἐκπληττόμεθα) Laudat Stob. 
ad εὐδαιμονέστερα. 


ὧν xph) Hiec interposita sunt, ut cau- 

sam sequentium indicent; ὡς est enim 

Tamque s. quoniam. Mox "Stob. ἄποφαι- 
νόµεθα. Asr. 


VII. U 


154 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


piv οὐκ ἔστιν ἀθλιωτίρα, (Δασιλευομένης δὲ ουκ" εὔὐδαιμο- 
νεστέρα. Αρ oU», ἦν δ) ἐγώ, καὶ περὶ TAY ἀνδρὼν τὰ 


? v Cod , y , ^" * , 9 led 
u. 677. G9r&, ταυτω προκαλούμενος7 opÜwg &y προκαλοίµην, ἄξιων 


, Y 9» wg 9 ο e , & ^ ὰ b^» »? 
κρίνει περὶ αὐτῶν" εχεῖνον ὃς δύναται" τῇ διανοίῳ Mig ἂν- 
à . 3 δὲ ο à δε; 4 1 / e 3” e m 

poc ἦθος ενθυς διδεῖν καὶ jun καθά περ παὶς ἔζωθεν opuv 
8 ^v ^. ^ a N 
ἐχπλήττηται, ὑπὸ τῆς τῶν τυραννικῶν προσγάσεως, ἣν Φρος 

M » e ^ i d Pd 
τοὺς ἔξω σχηματίζονται ἀλλ᾽ Ἱπανῶς διορᾶν εἶ οὖν οἱοί- 

[el ^ od ρω 4 
μήν δεν ἐκείου πάντας ἡμᾶς ἀκούειν τοῦ δυνατου μὲν 

^s ^e (v ’ y 
xgivo4, ξυνφκηκότος δὲ ἓν τῷ αὐτῷ xoi παραγεγονὺτος ἐν 

.ω N M 
v$ T&ig κατ οἰκίαν πράξεσι, we προς ἑκάστους τους 
9 ’ g »y , d / 4 h 4 9 Ü / ^w 
οἰκείουςξ 6t, $y oig μάλιστα γυµνος. ἄν ὀφθειη τῆς vea 
^w ev PUE ΄ 8 
γικῆς σκευῆς, καὶ t» αὖ Toig δηµοσίοις κιδύνοις" Med 

ο” ’ ο» s 

γαῦτα πάντα ἰδόντα" κελεύοιμιὶ ἐξαγγέλλεν πῶς ἔχει 
, r4 X 9 /, e / 4 M! 4 
εὐδαιμονίας λαι ἀθλιόσητος ο τύραννος προς τους ἄὤλλους. 
/ 1 ^ Γή / 4 

Ορθόσας ἄν, ἔφη, καὶ ταῦτα προχαλοῖο. Ἀούλει our, 
5 ^ 6 ^ ^. *« 
ἦν Ó' εγώ, προσποιησωμεθα" ἡμεῖς εἶναι τῶν' δυνατὼν' ἂν 

^^ » » € 
κρῖναι καὶ ἤδη ἐντυχόντων τοιούτοις, να ἔχωμεν ὃς τις 


. ^ «a ed 
n. i, 497. ἀποκρωεῖται, ἅ ἐρωτῶμεν: 
A 


Il» γε. [δ. δ.] 16, δή 


quot, ἔφην, ὧδε σκόπει. τὴν ὁμοιόσητα ἀναμιμνησκόμενος 
ο , 


^oc q r4 « "e 9 ὸ , e 
φης τε πολεὼς χα! TOU ἂν ρος, ουτω X0 
ἄθρων, τὰ παθήματα ἕκατέρου λέγε. 
Ἡρώτον μέν," ἦν δ᾽ ἔγω, ὡς πόλιν" εἰπεῖν, 


Ve! oc 


ἔκαστον ἓν μέρει 
Τὸ" «oia; ἔφη. 
ἐλευθέραν ἡ δού- 


s 9.—* αὐτὸν Kt.—5* δύναται AGTIGDKqemr : ἂν δύνηται Ἐν. 


Ῥοσκαλούμενο 
—b ἰδία à»oía Θ.--ε ἐνδοὺι υ.--ὁ ἐκκλήττεται AGTIGDKqem, καλύστεται t: ἐκ- 
πλήττηται $.—* ὑχηματίζονται ASvm : σχηματίζεται Ός.---ἵ διορᾶν υ.---ἔ olneles 
t.—h µάλιστά τι γυμνὸς € et το Ἡ cum s.—! ab rois ΑΘΕΦΟΠΤ: αὐτοῖς s.— 
k ἰδόντα om 8.—! κελεύοιµι q, κελεύοµεν 9: κελεύοιµεν *s.—— προσποιησόµεθα D 


Kqt.—? τῶν δυνατῶν εἶναι W.—9 δυνατῶν om Θ.---» ἀποκρίνητι 


55 λέγε τὰ €9DK.—* μὲν εἶπον D, μὲν εἰπεῖν K.—! πόλιν ὧν Éxos t.—* τὴν om m. 


ἔξωθεν ὁρῶν ἐκπλήττηται] Qui. splen- 
dorem, externamque rei speciem intue- 
tur, rem ipsam perspicere nequit. Similes 
locos excitavit W yttenb. Bibl. Crit. vol. 
iii. p. iv. p. 89. Aser. 

ΤΙ γυμνὸς] Cod. Reg. «ls omittit ; 
7ls vero, quod Ficinus quoque expressit, 
est vernaculum swan.—Mox Ald. Bas. 1. 
et 2. post τραγικῆς liabent γε, quod Ste- 
planus recte extermipavit. Asr. 

ἐν αὐτοῖς] Ficinus, ut Heind. ad Sophist. 
p. 432. bene monuit, baud dubie legit ἐν 


ab ois δημ. ruyB. vertit enim : rursusque 
popularibus in periculis: et bsec pro ge- 
nuina habenda est scriptura Etenim 
abrois sine articulo τοῖς nomini jungi non 
posset, contra a2, quod hsec verba pre- 
gressis, ταῖς κατ’ πράξεσυ, oppo- 
sita esse indicat, non solum recte babet, 
verum etiam, si rem e Platonici sermonis 
indole &stimes, tabtum non necessarium 
est. Asr. 

τῶν δυνατῶν] Int. ὄντων, vid. ad vi. 
A Aer. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 0. 155 


λην vau γυραννουμένην ipti; "ug οἳόν v, ὄφη, μάλιστα 
δούλη. Καὶ μὴν ope" γε ἓν αὐτῇ δεσπότας καὶ έλευ- 
θίρου. "Ope, ἔφη, σµικρὀν "y& τι vOUTO' v0 δὲ ὅλο», ὡς 
ἔπος εἰπεῖν, ἓν αὐτῇ καὶ τὸ ἐπιεικίστατον ἀτίμως τε καὶ 
ἀθλίως δουλον. Ἐν oU» tivo», ὁμοιος ἂν λρ τῇ αύλει, οὐ 
καὶ i» ὀπείνῳ ἀνάγκη τὴν αὐτὴν τάξιν ἔνενα;, καὶ πολλῆς 
A] do , x N , P4 y / 4 V 
Μεν δουλείας τε" καὶ ἀνελευθερίως γέμµεν την ΨυχΗ» 
αὐτοῦ, καὶ ταῦτα αὐτῆς τὰ µέρη δουλεύει X περ 3» ἐσι- 
εικέστατα, σμικρὸν δι καὶ τὸ µοχθηρότατον καὶ µανικά- 
φασον" δεσπόζει; ᾿Ανώγκη, ἴφη. Τί οὗνι δούλην $^ 
ἐλευθέραν τὴν τοιαύτην φῄσεις εἶναι, ψυχήν; Δούλην δή 
που ἔγωγι. (Οὐκοῦν ἤ γε αὖ δούλη καὶ τυραννουµάνη 
/ L4 e" wu , " pr o N € 
αὖλις ἤχιστα ποιε ἅ [δούλεται; Πολύ yt. Καὶ ἡ τυ- 
’ 4 ντο ΄ «q 4 ^ e 
ραννουμένη ἄρα ψυγὴ ἥκιστα τοιήσει ἅ ἂν (ουληθή, ὡς 
περὶ ὅλης εἰπεῦν ψυχῆς' ὑπὸ δὲ οἴσσρου ἀεὶ ἑλκομάνη Día 
ταραχῇς καὶ µεταμελείας μεστὴ ἔστα,. — llag γὰρ οὔ: τιι.ῖ. 438. - 
Ἡλουσίαν δὲ 7, φενοµένην ἀνάγκη τὴν τυραννουμένην πόλιν 
εἶναι Πεομένην Καὶ ψυχὴν ἄρα τυραννικὴν φενιχρὰν τι. 818. 
A 4 » £7 9» V eu ^ » v , 
καὶ ἄπληστον ἀνάγκη ἀεὶ εἶναι. Ούτως η ὃ ὃς Τί 
δέ φόβου φέµειν de οὖν ἀνάγκη τήν γε τοιωύτην 
φόλιν τόν σε τοιοῦτον ὤνδρωι Πολλήί γε. ᾿Οδυρμοὺς 
938 καὶ στεαγμοὺς καὶ θρήνους καὶ ἀλγηδόνας οἵει ὃν von 
ιά / h e ^ , x , » à M à e "i 
ἄλλη αλείους" εὑρήσενι ΌὈνύδαμῶς. Ἐν ἀνδρὶ δὲ ἡγ 
và τοιαῦτα ἓν ἄλλῳ vil πλείω εἶναι, À ἐν τῷ μαιομάνῳ 
ὑπὸ ὀπιθυμιῶν τε χαὶ ἔρώτων τούτω τῷ τυραννικῷ: Πως 
γὰρ ὧν ἔφη. — Eig πάντα δή, οἶμαι, αυτά τε καὶ 
4 ad » / / l 4 ^" / 
ἄλλα τοιαυτα ἀποβλέψας τήν γε πόλιν var πολεων 


—"* δρῶ q.—" καὶ om 4m.—* γε om K.—Y ἐλευθερία ΘΠΥ.--ἲ µανικώτατον καὶ 
ον K.—* καὶ m.—» εἶναι om. DKq.—* δαὶ Φ.--ᾱ τε Hé&m.—^ γε ΦΚΠι. 
---- πολλή ΑΘΗΠΠΙΕ: πολό *s5.—5 γε v, τε ceteri preter Ἡ.-- wAéovs GTID. 


$ 
—JÀ Ίγει v.—X Ky om t.—! τε GTié DKmt.—» vavrà ταῦτα ΛΕΦΙΗ, ταῦτα ταῦτα II, 


6.5. ὧν πόλιν ehreir]  Ali& invenitur — ds sé εἰπεν] Connectenda sunt 
jectio, πόλιν &s Éxos εἰπεῖν ἐλευθ. etc. cum antecedentibus, πρῶτον μέν: ut 
Sed hec irrepsisse ex sequentibus videri primo de urbe dicamus (deinde vero de 
possunt: ac malim (s etiam et εἰπεῖν viro utbi simili). Bas. 2. πόλιν, ὡς Eros 
abesse, qusm illis ἔπος ibterjici. Possunt εἰπεῖν. Asr. 
autem et interrogative hzc legi. ΒΤΕΡΗ. 


rit. i. 430. 


156 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


ἁθλιωτώτην ἔκριωας. ΟὈὐκοῦν ὀρθῶς; ἔφη. Καὶ µάλα,, 
ἦν δ᾽ ἐγω. ἀλλὰ περὶ τοῦ ἀνδρὸς αὖ τοῦ τυρανικοῦ τά 
Aéytig sig ταὐτὸ ταῦτα" ἀποβλίπω; ἩΜακρῷ, ἔφη, 
ἀθλιώτατον εἶναι τῶν ἄλλων ὡπόντων. ἸΤοῦτο, ἦν ὃ) ἔγω, 
οὐκέσ ὀρβὼς λέγες. Πῶς 5 9 0g" Οὕπω, ἔφην 
οἶμια, οὗτός ἐστιν ὁ τοιοῦτος μάλιστα. Αλλὰ τίς 
μήν; "Os? ἴσως σοι ri. δόξει εἶναι τούτου: ἀθλιώτερος- 
Ποῖος, "Og d» ἦν 0' ἐγώ, τυραννικὸς y μὴ ἰδιώτην Dior 
χαταβιῷ, ἀλλὰ Qurruy zc" 3j καὶ avra ὑπὸ vivog συµφο- 
gig ἐχπορισθῇ ὥστε συράννω γενέσθαι. Τιωωμαίρομαί σε, 
ἔφη, ὃν τῶν απροειρηµάνων ἀληθη' λέγειν. — Noé, ἣν à. ἐγώ: 
ἀλλὰ" οὐκ οἴεσθαι χρὴ τὸ τοιαῦτα, ἀλλ εὖ µάλα τῷ 
τοιούσῳ λόγῳ σκοπεῖν. περὶ γάρ τοι τοῦ. µεγίστου ἡ σκύ- 
ψις, ἀγαθοῦ τε” βίου καὶ κακοὺ. Ὀρθόσατα, $ ὃ᾽ ος. 
Σκόπει δὴ εἰ ρα τι λέγω. δοκεῖ; γάρ puoi δεῖν εννοῆσαι 
ἐκ τῶνδε περὶ αὐτοῦ σκοποῦντας. Ex ví», Εξ $wog 


αὐτὰ γαῦτα v: ταῦτα *5.—^ vs ᾖδ δε om GIIDKt.—9 τί Φ.---ὃ 89 υ.---ᾱ ἔτι σοι 
Θ.---ἵ τούτου om DKq.—* prestat fortasse δυστυχήσγ.---ἕ ἀληθῶς q.—"* ἀλλ emt. 
— ποιούτον v.—" Te:0m D, post βίον ponit K.—* δοκῶ DKg.—? οἶσθ «m.— 


loqui velle ostendat. Locus tamen qui- 


els ταῦτα] In quodam vet. legitur els : 
dam in iis qua sequuntur, lectionem al- 


ταυτὰ ταῦτα, Duoautem hzc a Plat. 8 
possit. utconque 


et alibi conjunguntur. ΘτΕεΡΗ. 

els ταυτὰ ταῦτα ἀποβλέπων] E Bas. 2. 
ita reposuimus pro els ταῦτα ἀποβλέπα», 
addicente Ficino, ut qui verterit, quoties 
eadem hec animadrertis. Aer. 

τυραννικὸς] Deesse puto negationem 
ante τυραννικὸς, et locutum de eo qui 
tyrannico przditus sit ingenio, nunc mi- 
seriorem dicere eum qui licet eo non sit 
preditus, tyrannidem tamen exercere 
cogatur. STEPH. qui sic in Not. * Ideo 
existimavi. deesse huic loco (nimirum 
ante τυραννικὸε) negativin particulam, 
quia postquam illa de tyrannico homine 
finita est dissertatio, hic non assentitur 
alteri dicenti illum tyrannicum longe 
oronium esse miserrimum: sed se alium 
velle proponere dicit qui illo git miserior. 
Interrogatus quisnam ille sit, respondet, 
esse eum qui quamvis tyrannico ingenio 
minime preditus sit, tyrannidem exer- 
cere cogitur. — Át si diceret φυραρνικὸς 
ὃν, non &utem μὴ wbs ὢν, de eo- 
dem loqui videretur de quo alter modo 
loquutus fuerat, quum tamen se de alio 


teram videri cuipiam i 
defendere: quod si ita est, dicendum fa- 
erit utrumque quidem esse , 
sed discrimen in eo esse quod alter non 
sponte tyrannidem capeseat, sed coac- 
us,' Falso Steph. ; sermo est de eo, qui 
non solum per se et in se ipso tyrannus 
est, sed tyrannidem etiam exercere co- 
gitur; vid. ο. 6. initium. Asr. 

εὖ µάλα] Sic Ald. Bas. 1. et 3. Ste- 
phanus, Ficinum, ut videtur, secutus, ut 
qui verterit, imo vero diligentissime, 
μάλιστα scripsit. Asr. — 

τῷ τοιούτφ λόγφ] Melius fortasse «à 
τοιούτω λόγω in duali numero legeretur, 
Agnoscit tamen et Fic. alteram lectio- 
nem, SrzPmu. Stephanus volebst và 
τοιούτω λόγω. Ficinus vertit, ratione 
tali. Ni fallor, τὸ τοιοῦτον λόγψ vel 
τὸν τοιοῦτον λόγο» (λόγος de re ipsa, ut 
siepenumero) legendum ὁδ. Mox Cod. 
Reg. δοκῶ Ύάρ po: pro δοκεῖ, et. ef τις 
φῶν θεῶν». De sententia, cf. de 
Clement, i. 34. $. 1. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 6. 157 


e 8, Led ? ο, [d ΄ 3 , 9 / 
εκάστου των iÓjwray, 0&0; πλούσιοι ἓν πόλεσιν ἀνδράποδα 
M! / Y n , 
πολλὰ κἴκτηνται. οὗτοι γὰρ TOUTÓ γε προσὀμοιον ἔχουσι 
” 8 ^» Ny x 
σοῖς τυράννοις, TO TOAAU) ἄρχειν διαφέρει δὲ v0 ἐκείνου 
»Ü. , / 3 y κά e * 9 ^ 
πλήθος. Διαφέρει yao. Όλισθα oov οτι ουτοι ἀδεὼς 
-y ” M «4 
ἔχουσι καὶ οὐ φοβούνται" vovg οἰκέτας, Τί γὰρ ἂν Qo- 
-” , ài a & 5 4 Ν y 93 , € 
[Boivros Ovi», sivor*. ἀλλὰ τὸ αἴτιον £rvotig; Na, ori 
ρω e , e€ ve ’ " ^ 9 fe ^ 
γε ao, 9 πὂλις ἓνὶ ἑκάστῳ [βοηθεῖ τῶν ἰδιωτῶν. Καλάς, 
^ δ᾽ , , P4 , , ” "b 8 e ey 
éya, λόγες. τί δε; Sí τις θεῶν ἄνδρα ἕνα, ὄτῳ 
*^ ” 
ἐστὶν ἀνδράποδα πεντήχοντα 5 καὶ wAsio, ἄρας ἔκ τῆς 
φύλιως αὐτὸν τε καὶ γυναῖκα καὶ παΐδας θείη εἰς ἐρημίαν 
^w 4 ew ^. ^e 
μετὰ τῆς ἄλλης ουσίας τε καὶ τῶν οἰχετῶν, ὅπου. αὐτῷ 
Ü Y e 0 θε ’ e 5 , / y f 
μηδεὶς ay λευθέρων μέλλοι [οηθήσει, &v ποίῳ ὤνὶ των 
, ιο . -- 
xai ὁπόσῳξ φόβῳ oisi γενέσθαι" αὐτὸν περί τε αὑτοῦ καὶ 
4 8 ή ο. 
παίδων καὶ γυναικός, μὴ ὠπόλοιτο ὑπὸ τών οἰκετῶν; — Ew ται. i. 440. 
. α- * ο 4 , ^ , / LÁ 
πανε 5» ὃ ὃς  ἔγωγε. Οὐχοῦν ἀναγκάζοιτο ὤν τινας αι. δΊο. 
»* , . ” - / V « - N 
705 θωτεύειν αυτῶν τῶν δούλων καὶ ὑπισχνεσθαι αολλὰ 
. Ν υό ο” T d /, N ΄ 3 "^ d 
xoi &AsUUscouy ουδὲν εόµενος, καὶ πόλαξ αυτὸς ἄν θερα- 
Pd , / 9 7 : d 93 "^. "5 
corro» ἀναφανείη; 11]ολλη ανάγκη, ἔφη, avro, 2 ἄπολω- 
D d Ay 
λένα,. Τί 0, si καὶ ἄλλους, 2» Ó ἔγω, ὁ θες χύκλῳ 
/ i , M y — ^ "uk i 5» 7 ri 
κατοιπισειέ φεἰτονας «ολλους αυτῳ, οἱ µη ἀνέχομτο Si 
M LÀ ο ^ 
τις ἄλλος ἄλλου! δεσπόζειν ἀξιοῖ, (AX εἴ πού TIVO, τοιοῦ- 
vo» λαμ/άνομν, ταῖς ἐσχάταις τιµωροῦτο τιµαρίαις; 
4 34 x es ^ . ^ 
Es: ὤν, έφη, oiqutt4 μᾶλλον ἓν παντὶ κακοῦ. $12, κύχλῳ 


τα Όνται Κ.--ᾱ οὐδέν εἶπον om Gt.—P τι τῶν θεῶν K.—C6 καὶ post $ om Aem. 
--ᾱ fro. Em.—* µέλλει ΘΕΚΠΙΤ.--ἵ ἄν om μοι. ἐν κόσῳ Ot, πόσῳ q.—^ of ἂν 


γενέσθαι Hvs.—À κατοικίσειεν cum s qt, κατοικήσειεν m, κατοικήσειεν οεἰατὶ.---ᾱ ᾗ 
m, ot ἂν Ἐς.---ἰ ἄλλα v.—n λαμβάροι, ἐν v.—? κακῶ DEKq.—9? el εἴη ΑΦΠΙ et pr II. 
/ 


αὐτῶν τῶρ] Malim ab τῶν δούλων. 
SrzruH. Quod Stepbanus scriptum ma- 
lebat, id quidem placet, etsi vulgata qno- 
Que scriptura sensum commodum praebet. 


Asr. 

οὐδὲν δεύµενος] Quum supersedere eo 
poesit. Ficinus vertit, cum sibi nihil opus 
sit. GCornarius vero, nom rogantes, ac si 
Beogérovs legerit. Αοτ. 

κατοικίσειε] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. 
et 2. κατοικήσειε, solemni variatione. Asr. 

éy παντὶ κακοῦ] Scio multos ἐν πα»τὶ 
κακφῷ legendum existimaturos: sed mihi 
videor et alibi talem genitivum inve- 
nisse, STrzPh. 


ἐν παντὶ κακοῦ] Ut ἐν παντὶ dóvpías 
Thucyd. vii. 65. els πᾶν κακοῦ ἀφωσεῖσ- 
θαι Herodot. vii. 118. Etiam simpliciter 
dicitur ἐν πα»τὶ, ut Euthydem. 300. E. 
Sympos. 210. A. Cf. Wyttenbach. ad 
lutarch. de S. N, V. p. 108.  Boisso- 
nad. ad Philostrat. p. 608. — Cod. Reg. 
ἐν παντὶ κακῷ exhibet. AsT. qui sic in 
Addend. * Magis e Platonici sermonis 
consuetudine esset ἐν παντί. Quod αυἱ- 
dem nos adduxit, ut κακοῦ uncinis in- 
cluderemus. Κακοῦ enim ex interpreta- 
tione videtur profectum esse, et simplex 
μᾶλλον dy καντὶ pregresso Ἐν ταντὶ, ἦ 
δ' s, ἔγωγε melius respondet.' 


158 


IIAATONOJZ 


QpoupoUjusvog? ὑπὸ πάντων πολεμίω. "Ap oU» evw $5 
τοιούτῳ [39 δεσµωτηρίῳ δίδεται ὁ τύραννος, φύσει d» οἷον 
διεληλύθαμω πολλών καὶ παντοδαπῶν φόβων καὶ δρώτων 
μιεστός; λίχνω ds ὄντι αὐτῷ τὴν ψυγχῇν μόνῳ τῶν" $» τῇ 
αόλει οὔτε ἀποδημῆσαι ἔξεστιν οὐδαμόσε οὔτε θεωρῆσαι 
ὅσων δὴ καὶ οἱ ἄλλοι ἐλεύδεροι ἐπιθυμηταί simi, καταδεδυ- 
xac δὲ ἓν τῇ οἶκία τὰ πολλα" ὡς γυνὴ ζπ, Φθονῶν xai 
σοῖς ὤλλοις πολίταις, £X τις ἔζω ἀποδημῆ καὶ σι ἀγαθὸν 


ο. xy 
ὁρῶ; Παντάπασι μὲν οὖν, $Qy. 


[8. 0.| Οὐκοῦν τοῖς 


΄ ^" ΄ » «X Ww 6 «4 » 
φοιουτοις χακοις πλείω χαρπουται ανηρ ο OY κπακως $P 


. ^e 1 ^. 8 
nt. 441. ἑαυτῷ. φολιτευόμνος, ὃν vov! δὴ σὺ ἀθλιώτατον $Xpiyag 


Y "EP" Ng 03, 7 ϱϱ ὁο «9 3 - 
v0» συραννικόν, ὡς o9" ἰδιώσης καταβιῷ, ἀλλ ἀναγκασθῃ 
ὑπό τος σύχης τυραννεῦσαι" καὶ ἑαυτοῦ d» ἀκράτωρ 
ἄλλων ἐπιχειρήση” ἄρχειν ὡς περ εἴ τις κάμνοντι σώµατε 
καὶ ἀκράτορι ἑαυτοῦ μὴ ἰδιωτεύων ἀλλ) ἀγωνιζόμιενος πρὸς 


y ’ M] , , / ο / 
ἄλλα σώματα καὶ μαχόμενος ἀναγκάζοιτο διάγειν 
xy 


d 


A] /. ε 4 P4 X 
voy [Mo Πωαντάπαση, ἔφη, ὁμοιότατα τε καὶ ἆλη- 


—P κύκλῳ φορούμενος t et corr TI, κυκλοφορούμενος Κ.--4 dy τῶ θτ.---ἵ διεληλύ- 
θειµεν t.— τῷ m, om t.—' τὰ πολλὰ om m.—* ζην eTIDKr.—" τι 0.—" καρ- 


ποῦται ἂνὴρ A9vm : καρκοῦται ὁ àyhp *s.—* αὐτῶ v.—J νῦν om 6t.—: ug és 8. 
—8 τυραννῆσαι vt.—b ἐπιχειρήσει nm.—« προσαναγκάζοιτο 0.—! διαφεύγευ ς.--- 


ἄρ οὖν οὐκ] Laudat Stob. xlvi. p. 
350. ubi ἐν τοσούτῳ δεσµωτηρίφ legitor. 
Ceterum cum aliis scriptorum locis hec 
contulit P. Victor. Var. Lect, xi. 18. 
Asr. 

λίχνφ] Vid. Xenopb. Hier. i. 11. 12. 


8T. 

és vh] Stob. ὥσπερ γυνή. Mox 
Ald. Bas. 1. ζην, deinde Bas. 1. et 2. 
καί τοι pro καί τι. Ásr. 

6.6. τοῖς τοιούτοιε] Haud scio δη credi- 
bile sit scriptum fuisse ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, 
vel potius πρὸς τοῖς τοιούτοις, id est, prar- 
ter luec : quum sequatur vAeío, — Alioqui 
tamen nihil est cum quo dativus hic pos- 
sit cohsrere. SrgPn. qui sic in Not. 
* Non esse unde pendeant hi dativi τοῖς 
γοιούτοις κακοῖς, jam admonui in iis quee 
margini adscripsi : ubi etiam dixi viden- 
dum esge an legere oporteat él τοῖς τοι- 
ούτοις, vel πρὸ: τοῖς τοιούτοι. Nunc 
autem addo aliam conjecturam, quse 
eundem quidem sensum efficit, sed ob 
majorem :nutationem audacior videri 


queat : ut nimirum legatur, τῶν τοιούτων 
κακῶν πλείω καρκοῦται. 

τοῖς τοιούτοις κακοῖς] Ficinus vertit, 
annon hujuscemodi malis plura. insuper 
incurrit vir ille. Ni fallor, dativi in 
genitivos nuutandi sunt : Nonne hujosce- 
modi malorum, quae in hominem tyran- 
nicum cadunt, plura ei contingunt, qui 
non solum per 8e, sed etiam in civitate 
administranda tyrannus est? "Verba σὸν 

γικὸν epexegesi inserviunt ut p. 

588. E. 9$ μεταξὺ Épa νῦν δὴ έρων 
ἔφαμεν εἶναι τὴν ἠσνχίαν. — Protag. 313. 
A. 9 δὲ περὶ πλείονος τοῦ σώματος ἡγεῖ 
τὴν ψυχἠν. Vid. Heind. αἆ Gorg. 6. 
85. Sine causa Stephanus scribi vole- 
bat olov. Asr. 

ὃν νῦν δη] Rectius (ut opinor) scri- 
beretur, οἷον νῦν δὴ etc. Loquitur au- 
tem de priore illo, de quo dictum fuerat, 
paxpg ἀθλιώτατο» εἶναι τῶν ἄλλων: quo 
alium esse. ἀθλιώτερο», dictum postea 
fuit. Όταν, 

ὁμοιότατα] Non debent fortassis su- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 6. 159 


δίσεατα λέγεις, ὦ lower. Ουκοῦν, ἦν δ᾽ ἐγώ, ὦ φίλε 
TAavxon, παντελώς τὸ πάθος ὤθλιον καὶ τοῦ ὑπὸ coU 
αριθέντος χαλεπώτατα ζην Χαλεπώτερον ὅτι ζη ὁ τυραι- 
ών Κομιδῇ y dau Ἔστν ἄρα v9 ἀληθεία, κὠνδ εἰ 
µή Te dox, 0 τῷ Owri σύ αννος va ὄντι δοῦλος τὰς µε 
γίστως θωπείας καὶ δουλείας" xci πόλαξ τῶν πονηροτάτων' 
κα! τὰς ἐπιθυμίας' οὐδ ὁπωστιοῦν. ἀποπιμαλάς, ἀλλὰ 
αλείστων ἐπιδείστατος καὶ πένης τῇ ἀληθείᾳ φαίνεται, ἑάν 
τις ὃλην ψυχῇν ἐπίστηται θεάσασθαι, παὶ φόβου "yitam 
διὰ παντος του (9ου σφαδασμῶν τε χαὶ ὀδυνῶν «λήρης, Si 
περ 79 τῆς πὀλεως διαθέσει ἧς oy m ἔοικεν. ἔοικε i" ;" 
γάρ; Καὶ Xa? ἔφη. Οὐκοῦν καὶ πρὸς τούτοις» iri ἀπὸ- igo 
δώσομεν' τῷ ἀνδρὶ καὶ ὦ τὸ πρότερον SiTOJAAY, ὅτι ἀνώγκη ui 
ταὶ εἶναι xci ὅτι μᾶλλον γίγνεσθαι αὐτῷ ἢ πρὀτερον διὰ αι i. aua. 
την eem Φθονερῷ, ἀπίστῳ, ἀδίκῳ, GA, ἀνοσίῳ καὶ 

φάσης κακίας πανδοκε τε καὶ vpoQU, καὶ ἐξ ἁπάντων 
τούτων μάλιστα μυ αὐτῷ δυστυχεῖ εἶναι, ὄπειτα δὲ καὶ 

τοὺς πλησίον αὐτῷ σοιούτους ἀπιργάζεσθαι. Ουδείς coi, 

$9, τῶν νουν" &v ovra ἀντερεῖ. ᾿Ιθι δή quos, ἔφην' ἐγώ, νῦν 

Ίδη wc περ o διῷ πάντων κριτὴς ἀποφαίεται, καὶ σὺ οὕτω, 

5, ^» 8 X Mj / 3 ΄ 4 

τίς πρῶτος κατὰ τὴν σην δόξαν εὐδαιμονία καὶ. vig δεύ- 

σ6ρος, καὶ τοὺς ἄλλους ἑξῆς Ti TS ὄντας πρωι (ασιλι- 

κὀν, τιµοκρατικόν, ὀλιγαρχικόν, δηµοκρατικόν, τυραννικόν. 


α re 0m K.—! χαλεκώτατα [jv om q.—8 ah» om q.—À ὄντι δὲ δοῦλας τὰς uel. 
erus δουλείας καὶ θωπεία: v.—! ἐπιθυμίαι καὶ δουλείας GTIDKt.—X ὁτιοῦν t.— 
! ἐπιστῆται θεάσεσθαι υ.---' ἄρχειν t.—^ δέ ᾗ om GDKqt.—9 μάλ᾽ Κ.--δ τούτους 
f.—4 ἔτι om Gt.—' ἀχοδώσωμεν v.—* ναὖν Γ.---ἵ ἔφη t.— xd) ante τι add ΑΦ 


perlativi ὁμοιότατα et ἀληθέστατα cam 
φαρτάπασυ jungi. Ότερη. 

σὰς µεγίστας] Nisi putemus subaudiri 
κατὰ ante hos accusativos, aliquid de- 
esse dicendum erit. SrzPsz. 

τὰς µεγίστας θωπείαε] Ni fallor, le- 
gendum est τῆς µεγίστης θωκείας. δ]- 
militer Ficinus vertit, extrema adula- 
tioni servitutique adstrictus. | Accusati- 
vus solummodo intellecta prepositione 
κατὰ locum babere posset, quanquam 
aliter de hac re statuere videtur Matth. 
Gr. Gr. p. 572. De sententia, cf, Se- 
neca de Clement. aiii, 5.2. Λατ. 


σφαδασμῶν] Expressit h, |, Tacit. Απ. 
nal. vi. 6. * Neque frustra prestantissi- 
mus sapienti firmare solitus est, si re- 
cludantur-tyrannorum mentes, posse ad- 
spici laniatus et ictus, quando, ut cor- 
pora verberibus, ita smvitia, libidine, 
malis consaltis animus dilaceretur. In 

tymolog. Magn. p. 787. 18. scribitor 
διὰ Tavrbe βίου σφαδᾶ. Verbum σφα». 
δάζειν eruditissime, ut solet, illastravit 
Ruhnken. ad Tim. p. 242. Asr. 

Ίθι δή μοι] Laudat Stob. xli. p. 265. 
usque Ad γής πόλεων, ubi scribitur καὶ 


τί δεύτερος. Asr. | 


160 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


᾽Αλλὰ ῥᾳδία, ἔφη, ἡ κρίσι. παθά ip γὰρ εἰσῆλθον, 
ἔγωγε dic περ χοροὺς κρίνω, ἀρετῇ καὶ κακίᾳ καὶ εὐδαι- 
µονία καὶ τῷ ὄναντίῳ. Μισύωσώμεθα" οὖν κήρυκα, ἦν δ᾽ 


9 ^y Li * v 9 ’ g 0 fta 
ἐγώ 7 αυτος ανεἰπω" οτι ο 


? / ex N P £, 
Αρίστωνος viog τὸν ἀριστὸν 


4 / ; L » " " 
τε καὶ δικαιότατον εὐδαιμονέστατον ἔκρωε, τοῦτον ὃ εἶναι 
Ml "4 M / e ^ 4 A ^ 
vo» (ασιλικώτατον καὶ [βασιλεύοντα αὐτοῦ, τὸν δι κἄ- 

£ N 9 ὃ / 3 Ü , ^! δι em 

Χιστὸν γε καί 0CÓOixoaTO TO? αὔλιωτατον, TOUTOP Ó& αυ 
” «a * 4 *— e es σ 

συγχάνειν ὄντα ὃς ὧν τυρανικώτωτος OY ἔαυτου τε ὅτε 
"T Ν ^w ’ L] 0 4 

μάλιστα τυραννῇ καὶ τῆς πόλεως» Ανειρήσθω σοι, ἔφη. 
ο ga kd ? / .,. 

Η΄ οὖν προσαναγορεύω, εἶπον, ξάν τε λανθάνωσι τοιοῦτοι 


αναγόρευε,; ἔφη. 


. Ld , 7 Vf 4 , , M , 
αι. i, 449. ὄντες ἔάν τε μὴ πάντας ἄνθρωπους τε xci θεού lloos- 


Eje» δή, sixor αὔτη μὴν ἡμῶν" 7 ἀπόδειξις μία ὧν εἰλ. 


δευτέραν δὲ δεῖ σήνδε, $&y τι" δόξη, εἶναι. 
[8. 7.] "Exe, c περ πόλις, 9» à $ye, διήρηται κατὰ 
τρία εἴδη, οὕτω καὶ ψυχὴ ἑνὸς ἑκάστου τριχῇ, δέξεται, 
ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ἑσέραν ἀπόδειξζι». 


Tig «0755 

! ec 
, 

Te ταύτην; Γηνδε. 


e S» 8 N "à , / m* 8 e , 
Τριὼν ὄντων τριστα) καὶ ἡδοναί µοι φαίνονται, $vog ἑκάστου 
»4/ n? , e r4 νο ? , » ος 
ὠία ἰδία"" ἔπιθυμίαι τε ὠσαύτως καὶ ἀρχαί. Πως λέγεις» 
4 Τὸ / /,P 23,9 .$ θά tv 005 ϐ 
εφῃη. 1ο pus», QoS," 7»* o µανύανει ἂν θωπτος, το 0$ 9 Üv- 

t Ν X ’ ε 9 4 » ^ 

puovraa* τὸ δὲ τρίτον διὼ πολυειδίαν ἓνὶ ουκ ἔσχομιν ὀνό- 
ρω ^—- « / 

ματι φροσειχεν' ἰδίῳ αυτοῦ, ἀλλὰ ὃ μέγιστον καὶ ἰσχυ- 


ό 
Τηι--Ὁ κρνε HéKm.—" κρίων DK.—* µισθωσάµεθα c.—? ἦν ὃ ἐγὼ κήρυκα q.— 
. ἀνείπω AHOqmr, δείπω v: Ἂν εἴπω *s.—52 ó om v.—^ καὶ τὸν Bas. E.—* ὃ t.— 


4 οἱ c.—* προσαναγορεύα ABC, κ 
—B5 προσαναγόρευε 


8: m ρεύω *s.—! τε καὶ μὴ Rm. 


Ῥοαγορεύω 
AGHIItt : προσαγόρενε *s.—b ἡμῖν om K.— δεῖ δὲ AGTIDom. 


—k τοι Φ, σοι το q.—À) τὸ λογιστικὸν δέξεται A, λογιστικὸν δέξοται G1 Dm, λο- 
γιστικὴ δέξοται 4. λογιστικὸν ἐπιθυμητικὸν θυμικὸν δέξσται Κ.---Ὁ φαίνεται εἶναι K. 
--ᾱ ἰδίαι A.—^ καὶ αἱ &, αἱ c.—P? φαµεν om. φ0.--3 ἦν δ ἐγὼ θτ.---' προσεικέν 


ἡ κρίσις] Sine articulo Stobeus. Asr. 
Αρίστωνος νἷὸς τὸν ἄριστον] Parono- 
njasia est, satis frequens illa apud Plato- 
nen i vid. nostra ad Phedr. p. 276. 
ST. 
ἁδικώτατο»] Abesta Bas. 9. Asr. 
προσαγορεύω] In quodam vet. προσα»- 
αγορεύω, itidemque paulo post προσ- 
« quz vera est lectio: quum 
τοῦ κήρυκος (cojus officio vult fungi) sit 
be. — Dicit autem προσαναγο- 
ptów, ultra illud videlicet quod ἀνηγό- 
Ρουσα. SrxPm. 


προσαναγορεύω] Ut sequens προσανα» 

, € Bas, 2. recepimus, assentiente 

Stephano, qui recte monet: “ τοῦ kfpv- 

Kos est ειν: dicit antem spoc- 

, ultra illud videlicet, quod 
ἀνηγόρευσα. Asr. 

6. 7. Bujpyrra: κατὰ τρία εἴδη] Mazim. 
Tyr. Dissert. xxi. 5. p. 267. τριῶν δὲ 
κολιτειῶ» τρία 1 ab µιµήματα Blow ἴδοις 
ἂν év ἀνθρώπου Ψνχῇ. Vid. Jamblich. 
apud Stob, xliv. p. 316. Themist. Orat. 
n p. 36. et Alcinoi doctrin. Platon. 33. 

T. 





΄ 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 6. 161 


θότατον s X" ἐν αὐτῷ, Tovro" ἐσωνομάσαμε». ὄπιόνμητι- 
zo» φὰρ αὐτοὶ κεκλήκαµον διὼ σφοδρότητα ray vigi e 
idapy" ἐσιθυμιῶν καὶ πὀσι καὶ ἀφροδίσια καὶ ὅσα ἄλλα 
πούτοις ἀχόλουθα, καὶ «Φιλοχεήματον δή, ori Qi χρημᾶ- 
των μάλιστα ἀποτελουνσαι ei τοιαύται ἔπιθυμίαι. Καὶ wu. 581. 
opu y, Qr. "Ag οὖν καὶ τὴν ἡδονὴν, αὐτοῦ xoi φιλίαν 
εἰ φαῖμιεν" εἶναι τοῦ άρδους, μάλιστ᾽ ἂν εἰς i κεφάλαιο 
ἀπερειδοίμεθα TU λόγῳ, ὥς σέ σι πμ αυτοῖς δηλοῦν, ὁ ὁπόσε 1. i. 444. 
τουτο σης ψυχᾶς go μέρος λέγοιρωεν: καὶ) καλοῦντες" αὐ- 
TÓ φιλοχρήματον" xci φιλονερδὲς Ludi &y καλοῖμεν) 
Ἐμοὶ ovy δοκεῖ iQ. T4 δὲ v σοι θυμοιιδᾶς οὐ πρὸς σὸ 
αρωτεῖν pávroit Qupr καὶ "uar xoi εὖδοκι d a ὅλον 
ὠρμῆσθαι; Kai μάλα. Ei οὖν φιλόνεικον αὐτὸ καὶ Qv 
λότιμον προσαγορεύοιμεῖ 7 ipe ἂν ἔγοιυ Ἐμμι- 
λέστατω μὲν. οὖν. ᾽Αλλὰ ph & γε µανθάνὸµεν, πανε 
030 ὁτή πρὸς vo εἰδένωι τὴν ἀλήθειων orn 6er qa iai 
σέταται" καὶ χρημάτων γε καὶ δόξης 7 ἤ κισσα, γούτων τού- 
Tw μέλι. Πολύ ys. Φιλομαθὶς δ)” καὶ Φιλόσοφον 
καλοῦντες αὐτὸ κατὰ Σβόπον ἂν xU; Πως γὰς oU; 
Οὐκοῦν, 5 ἂν δ ἐ $5, καὶ ἄρχει ἓν ταῖς Ψψυχαῖς τῶν. μὲν 
φοῦτο, τῶν δὲ v0 ἕτερον ixsínan, ὁπότερον & &y ront Οὗτως, 
ἔφη. Διὰ ταῦτα δη καὶ ἀνθρώπων λέγωμενὶ τὰ πρώτα 
τριττὰ γένη εἶναι, Φιλόσοφον, Φιλόνεικον' θιλοκερδές Κο- 
pali γι. Καὶ ῥδονῶν δη" veía sias, ὁ ὑπονείμενο" ὃν" ixá- 
στῳ τούτων; Πάνυ γε. "Οἱσθ οὖν, ἦν Q' ἐγώ, ὅτι εἰ ἐθέ- 


», 0 
ὀνόματι q.— τούτω K, τοῦτο vm.—! αὐτοῦ t.—? post τῶν omisi ve cum Aém et 
pr X.—"' rv add AGIIéDKqumt.—" ἡδονὴν ὈΚ.---- φαμὲν GIIDRvt, φῶμεν q.— 
κά 


? καὶ om OKqt.— φιλοῦντες t.—* αὐτὸ καὶ φιλοχρήµατυν Gt.— s dp δρρῶν φ.--- 
* φὸ om q.—À μέν τι s.—^* àd Aem, δεῖ ONTIDKq, om v: δεῖ s.—' φιλόνριον q. 
τὰ sposayopeboney v.— παντὶ om Gt.—! ἔφη D, ἔφην Kq, om Gt.—^ ὅποι X. 

—) ἔχοι 9$.—9 τέταται ποσα! τέτακται *g,—^ δὲ Ἡ.--ο τῶν... τῶν] τὸ»... 


Tis Πι---δ γύχοι ORO, rixa K.—4 λόγωμεν ΑΠ: Aéyoper *s. —!. duAÓvutop Hq.— 
* γεθυτ.---- ὑκοκείμενα Gbm.—"* ἑνὶ &,.—" ἓν ἕκαστον corr q.—" ἐθέλειτ E, θέ- 


ὁν αὐτφ] E Cod. Reg. recepimus, οἱ Ald, et Bas. 1. καλοῦντα. Asf. 


ποῦτο pro τούτφ. Vid. nostra ad Phedr. e] Cod. Reg. τύχοι, superscriyte 
» 257. Asr. st. 


δεν] Ald. Bas. 1. et 2. δεῖ. Mox 
Plu. Vor. VII. X 


162 


IIAATONOZ 


λος" retis τοιούτοὺς ἀνθρώπους εν págu ἔχαστον aspera 
rís τούτων TOY βίων ow ros, σον 6 αυτου ) ἕκαστοςα μάλιστα" 
ἐγκωμιάσεται; 0 τε" χβηματιστικὸς πρὸς σὸ " κερδαίνειν 


ut. i445. φην rU τιμᾶσθαι ἡδονὴν Ἡ L τὴν TOU μανθάνευν οὐδενὸς αξίαν 
φήσει εἶναι, εἰ μὴ εἰ στις. αὐτῶν ἀργύριον mori. 


Αλόη, 


ἔφη. Tí 3$ o φιλότιμος! ἦν À i ἐγώ. οῦ τὴν μὲν ἀπὸ ra» 
χρημάτων ἡδονὴν φορτικήν τινα ἡγεται, καὶ QU τὴν ἀπὸ 
τοῦ µανθάνειν, 0. τι μὴ μάθημα σιμὴν φέρε, ἰ καπνὸν καὶ 


θλυαρίαν»" Οὕτω,, ἔφη, όγει. 


To» à; Φιλόσοφον, ἦν ὃ) 


ἐγώ, ποιώµεθα τὰς ἄλλας ἡδονὰς rptu poc τν του 
εἰδέναι vani o i £y; καὶ $ TU" τοιούτῳ σωὶ ἀεὺ εἰ- 
nu μανθάνοντα, σῆς ἡδονῆς οὐ avv αὐβρω καὶ καλεῖν τῷ 
ντι ἀναγκαίας, ac? οὐδὲν σῶν ὤλλων δεόµενον, si 


ἀνάγκη πμ. 


E», έφη, δεῖ εἰδέναι. [S. 8.] Ὅτε δη οὐ ob, 


εἶπον, ἄμφισβητουνται” ἑχάστου TOU εἶδους αἱ ἡδοναὶ xai 


' Aes OBKt:. θέλοις *5.—1 Kain πι. ἕκαστοι τὸν éavroU Ίδιστον ο.---ἳ 


ἕκαστος ΘτΤ.---- ὅτι v. — 


μάλ. 


τὸκ.-ε el τι GHKet, pr D, το ΠΦΠ, qoi pr om e— 


9 ποιεῖν H, ποιοῖ q.—* τῶν om v.— φέρει AIIGDKqum :. Φέροι *s.—E καπνὺν καὶ 
ΑΘΕΠΦΟΙΠΙΕ, xawvbr δὲ καὶ Κ: καπνὸν δ) κα) *s.—h Φλυαρίαν οἱόμενος ct cum rc 


E et s, Φλυαρίαν ἡγούµεν 
ζειν οὐδὲν πρὸς *g.—l ὅποι τ.--- 
ἄλλαι καλεῖν s.—P fs c.—93 ᾗ t.— 


el μὸ ef ris]. Sic Gorg. 480. B. el μὸ 
el vis ὑπολάβοι. Sympos. c. 31. p. 205. 
E. el pd) ef τις τὸ μὲν ἆγαθὸν οἰκεῖον κα- 
Aerial, Vul go el pà,, ef τις, quod e Cod. 
Reg. correximus, Ficinus, nisi quid 
forsan ad argentum conferant. Asr. 
ὅτι] Scribo ὅτι: et implicita esse 
verba puto, non aliter intelligens qnam 
si it& collocata essent, καανὸν 3) καὶ 
Φλναρίαν οἰόμενος µάθηµα ὅ,τι μὲ τιμὴν 
Φέροι. — Sic autem et alibi φλυαρίας ap- 
pellatione utitur. SrzPn. 
ὅτι μὴ] I. α. nisi, preterquam ; Ίο 
explicationis causa interposita sunt, quo- 
circa sequentia οἰόμενος καπνὸν cet. tra- 
benda ad preegressum τὴν (ἡδονὴν) ἀτὸ 
τοῦ µανθάνεν. "Or: ui) satis frequens 
ex, sed nondum ita expositum, ut ac- 
quiescere possís. Hermannus ὅτι y) ex 


ος q.—! ἔχει ἔφη K. 
—M ἔχοι θ9.--Ὁ τῷ om é$DEqmt 
ἀμφισβητοῦσί τε Ἐ.--- βίου R.—' ὅτι om c. 


—k ομίξειν πρὸς iip id μμ. - 


proprie κὲ non, h. e. misi, preterquam, 
ut Xenoph. Anabes. vi. 2. 6. 6. μὴ ἄναγ- 
κάζειν κόλιν Ἑλληνίδα καὶ φιλία», ὅτι /. 
αὐτοὶ ἐθέλοντες διδοῖεν. Phedon. 67. A. 
ὅτι (sic scribendum, non ὅ,τι) μὴ πᾶσα 
ἀνάγκη. Crit. 52. B. ὅτι μὴ ἅταξ «is 
Ἰσθμόν. JElian. Var. Hist. ii. 10. $n 
ii) ἐν Tobrois. Λετ. 

φέρε] Ἑ Cod. Reg. ita reposui pro 
φέροε. Ceterum minus recte Ficinus ver- 
tit: quia doctrina henorem non effert ; 
et Stephanus sine causs ὅ, v: je) scribi 
volebat. Asr. 

] Contrariam lectionem se- 
quutus est etiam Fic. quippe qui vertat 
itidem, mom mecessarias. Qum tameu 
subjunguntur, pro hac nostra facere vi- 
dentur. Srz»n. 


εἰ μὸ ἀνώγκη] Vid. Phedon. 67. A. 


his, οὐδὲν ὅτι p, nihil quod non, ortum — Asr. 


esse censet, ad Viger. p. 804. et Heind. 
ad Phedon. $. 31. distinguit ὅτι μὰ (i. 
q. καθόσον) et ὅτι μὴ, nisi; atrumque 
haud satis recte. Ni fallor, ὅτι μὴ est 


6.8. ὅτε δ) οὖν] Laudat Galen. de 
Hippocrat. et Plat. Placit. vi. p. 289. v. 
49. ubi ὅτι οἱ ἀκάσνον εἴδους scribitur. 

aT. 





165 


αὐτὸς ο (Jioc, pu) ὅτι αρὸς τὸ κάλλιο" καὶ αἴσχιον ζην 
4 ^ 9 9 
μηδὲ τὸ χέρον καὶ ὤμεινον, ἀλλὰ πρὸς auro vo ἥδιον καὶ 
ἁλυπότερο,, πῶς ὧν εἰδεῖμεν" τίς αὐτῶν ἀληθέστατα λί- 
ει" Ov πάνυ, ἔφη, ὄγωγε ἔχω simiiv." ᾽Αλλ᾽ ὧδε σκό- 
΄ 4 , 4 ’ ^. ΄ 
wu. vi χρη χρίνεσθαι τὰ μέλλοντα καλὼς κριθήσεσθαι; 
ἄρ οὐκ ἐμπειρία τε καὶ Φρονήσει καὶ λόγων 7| τούτων ἔχοι 
/ , Ν ed 4 4 / , 
ἂν τις (δύλσιον κριτήριο Καὶ πως ἂν; ὄφη. Σχόπει δη. 
τριὼν ὄντων σῶν ἀνδρῶν τις ἐμπειρότατος πωσῶν ὧν εἴπομω 
ἡδονῶν; «ότερον ὁ c μανθάνων αυτὴν τὴν ἀλήθειαν 
οἷόν ἔστιν, ἐρπειρότερος. Qoxsi σοι εἶναι τῆς ἀπὸ τοῦ εἰδέναι 
Ἰδονης, 9; o Φιλόσοφος. τῆς ἀπὸ TOU κιρδωίνειν; Πολύ, 
P | , ο. h! 4 f£ / rr e 7 9 
ἔφη, διαφέρει. τῷ μὲν γὰρ ἀνάγκη φεύεσθαι τῶν ἑτέρων ἐκ 
παιδὸς ἀρξαμένῳ. τῷ δὲ φιλοκερδεῖ, ὅπη πέφυχε τὰ ὄντα 
µανθάνοντι; τῆς ἡδονῆς ταύτης, ὡς γλυκεῖά ἔστω, οὐκ 
ἀνάγκη γεύεσθαι οὐδ᾽ ἔμπείρῳ γίγνεσθαι, μᾶλλον δὲ καὶ 
P4 » e , 4 »y . et » 9» P4 / 
ποοθυµουμενῳ οὐ ῥώδιο. Ἰολυ αρ, ην δ) εγω διαφέρει 
TOU γε φιλοπερδοῦς 0 Φιλόσοφος ἔρυπειρίαξ ἁμφοτέρων τῶν 
e ^ / / WM d / e ο. 
ἡδονῶν. Πολυ μέντοι. Tí δι τοῦ Φιλοτιμου; αρα [p 
λον ἄπειρός" ἐστι τῆς ἀπὸ τοῦ τιρᾶσθαι ἡδονῆς | ixtivog 
Lord 9, hj ^e rr 3 A] N 2 i 4 ./ ? 
v36 ἀπο του Qpovéiy; Αλλὰ τιµή μέν $Qn, tà» τερ έζερ- 
γάζωνται ἐπὶ 0 ἕκαστος ὥρμηκε, πᾶσιν αυτοῖς ἔπεται. καὶ 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 69. 


—25 κάλλιστον X.—" ἴδιον 9,.—" ἁλυπότατον c.—* εἰδείημεν Ot, εἰδοίμεν q.— 
J αὐτῶ t.—5* λέγοι Ot.—? σκοπεῖν t.—^ ἐμπειρότατοι DK.—£* Ó om v.—4 φΦιλο- 
eo$éraros K.—^ zaíBuy H.—! τὰ Üvra µανθάνοντι om Gt: và ὅντι µ. TI, τὰ δ. 
µανθάνοντα K.—5 ἐμπειρίᾳ μὲν K.—h ἄπειρός AGHIIPqumt, ἄτιμόε DK: ἔμπειόε 


^ 


pi ὅτι] Nostrum wicM etwa (proprie: τοῦ ἴμον; subaudiendo itidem δια- 


es ist nicht zu denken, dass). Post jui) 
igitur verbum timendi, cogitandi al. intel- 
ligi debet, Exemplia vide a Fischero ad 
Apolog. p. 157. laudata. Asr. 

εἰδείκεν) | Ald. Bas. 1. et 2. ffSeisev. 
Galenus Ίδη pé» ; et mox Galen. λόγει. 
ἐμπειρότερος] | Ald. Bas. 1. et 2. ἐμ- 


weipóraTos, sed sensus comparativum 


efllagitat, quem Ficinus quoque expres- et 


sit. AsT. 

τί δὲ τοῦ φιλοτίμου] Non puto desi- 
derari aut subeudien relinqui parti- 
culam περί: sed intelligendum esse, τί 
δὲ τοῦ Φιλοτίμου ὃ & hoc verbum 
διαφέρει ex prmcedentibus repetendo. 
Posset autem fortassis et ita legi, τί δέ; 


Φιλοτ 

Φέρει: quasi dicat τί δέ; πότερον ὥσπερ 
τοῦ Φιλοκερδοῦς, οὕτω καὶ τοῦ φιλοτίμον 
διαφέρει; Sed tunc dpa perinde fuerit 
ac si diceretur, * An potius dicendum fu- 
erit ?? vel, * An contra dicendum fuerit? 
SrzPn. 

Épwepos] In preced. edit. ἄπειρος: 
sed ἔμπειροε agnoscit et Ficinus. Όταν. 

Éumeipos] Ald. Bas. 1. et 2. Éxeipos 
Cod. Reg. ἁτιμός. Asr. 
vui] In illa Basil. editione pro τιμὴ 
(quod in Aldina etiam est) legitur τί 
µήν: sed de altera illa lectione, quin 
genuina sit, nec precedentia nec sequen- 
tia dubitare sinunt. SrzPu. PBas.2. τι 
µην. Λετ, 


1r, 583. 


iit, À 446. 


164 HAATONOZ 


ydg à 0 πλούσιος ὑπὸ πολλῶν ειμῶτομ καὶ 0 ) ἀνδρεῖος καὶ er 


σοφὸς, LZ τε ἀπό γε σου σιμᾶσθαι, οἷόν έετι, πάντες σας 
ἡδονῆς $ ὄμπειροι" v3; δὲ ToU όντας θέας, οἵαν ἡδοωὴν Sto, 
ἀδύνωτον ἄλλῳ γεγεύσθω πλὴν τῷ Φιλοσόφφ. μπι. 
plas pin ρα, εἶχο, ἕνικα κάλλιστα vay ἂν κρίνει, 
οὗτος." Πολύ ys. Καὶ μὴν μετά γε φρονήσεως" μόνος 
ὄμπειρο, γεγονὼς ἔσται. Ti p ᾽Αλλὰ μὴν καὶ δὲ οὗ 
im. i. aar. χε δεῖ ὁ οργάνου κρίνεσθαι, οὐ TOU Φιλονερδοῦς ταῦτο ὀργα- 
voy? οὐδὲ τοῦ φιλοτίµου, ἀλλὰ του φιλοσόρου. Te soior; 
Λιὰ λόγων που ἔφθαμιν δρ κρίνεσθαι. 7 γάρ; Ναί. Λό- 
yet δὲ rovrov μάλιστα ὀργανον. Ila; à o Ovxovr si 
p πλούτφ καὶ sigüui ἄριστα ὀχρίνετο τὰ -πρμόμενα, d 
ἐκήνει ὁ φιλονερδῆς xai ὄψεγεν, ἀνάγκη ἂν h ταῦτα AM 
ῥίστατα sivau. Ἠολλή" ys. E/ ὃν τιμή σε καὶ "inp 
xal ἀνδρία, ἆ &o ουγ & o φιλότιμός, σε καὶ ὁ φιλόνεικος ; 
Δήλο». Ἔπειδη à ἔωπειρίᾳ xai E ub xoi λόγφ» 
Ανάγκη, $ έφη, & ὁ Φιλόσοφός σε zai" 0 Φιλολόγος" όχαι- 
n. 58$. Msi, ἀληθίστατα εἶναι. Teu» ἄρα" οὐσῶν τῶν ἡδονῶν ἡ ο 
τούτου τοῦ μέρους τῆς ψυχῖς ᾧ ᾧ μιανθάρομ.εν ἠδίστη ἂν sim, 
xoi ο ᾧ ἡμῶν τοῦτο ἄρχει, 0 σούτου βίος Soy eos s Πως 
4 ου piu ἔφη: χύριος γουν ἐπαινέτης ἂν παρε τὸν 
ἑαυτοῦ U [ον 0 φρόνιμος. Ti» ài δεύτερον, είπον, βίον καὶ 
σίνα δευτέραν ἡδονήν euro 0 κριτῆς εἶναι Δῆλον OTt τὴν 


9$ —À Tu) μὲν v et corr Θ, τί μὴ corr q, τί μὴν ΑΕΠΦΡΚΠΗ οἱρτθ: vu) s.— 

κ ὁ ante σοφ»ε om GITDKer.—! rectius videtur kpryei.— οὕτως A.—^ σωφρονήσεων 

Πτ et notata priua syllaba 6, erasa D : τῆς $porfjoeos $.—9^ δὲ c.—P τοῦτο ora ὄργεσο, 
AX 


ΑΦΟΠΙ: τοῦτο τὸ ὄργανον Ός.--3 ποῖον δή 4, —T πολύ Φ: πολλή...έπαι, α. εἶναι om 
t.—* τιµή ms.—^! νίκηι καὶ ἀνδρείαι Α: νίκη καὶ ἀνδρεία *s.—* ὁ φιλόνεικός τε καὶ 
ὁ φιλότιµοε K εἰ (qui cum Ec φιλόνικόε) q. alterum ὁ add etiam AII&D.—" ὁ φι- 


λόσοφόε τε καὶ om 0.---3 φιλόλόγος A, Φιλόλογος Τ18.---χ ἄρ' v, dp m.—J τούτον 


τιµή τε καὶ νίκη] Mutandi sunt bi tres 
nominativi in tres dativos, τιμῇ τε καὶ 
νίκῃ καὶ ἀνδρείᾳ, repetendo ἐκρίνετο τὰ 
κριόµενα: que junguntur itidem cum 
dativis κλούτφ καὶ κέρδει. Sr&rn. Recte 
Steph. Asr. 

ἀνάγκη ἃ ὁ] Vulgo legitur ἀνάγκη, 
ἔφη, quum tamen hzc Socratis verba 
sint, et orationis nexus postulet, ut 


Α»άγΚΗ, ἔφη, ante Τριῶν ἄρα ut regpousio 
ponatur; et ex his Ανάγκη, ἔφη illud 
ἔφη post ἀνάγκη in Socratis oraüone sine 
ulla dubitatione fluxit. Etüam Ficnus 
in responsione habet, Léqwet. Socr. 
Postquam vero cet. Ásr. 

κύριος]  Suspicari possit quispiam le- 
gisee aliter Ficinum ; nam et ipae vem 


tts wempe philosophus, apud quem vere 





IIOAITEIA, 6. 165 


του «ολεμμκου σε καὶ φιλοτίριου" iyyvrigo γὰρ αυτου 
ἐρεὶν ἢ ἡ τοῦ σιστουι. “Ὑστάσην" δην r2» σοῦ φι- 
λρκορδοὺς, o ὡς $oix&). Τί μήν; 7 0' ος. 

8. 9. Tavra μι γοίνυν ούτω i iquEnc &y $i» καὶ Ji; 
idm 0 ) δίκομιος vo» ὦδικο": vo i σρίκον ὀλυμσωὠς τῷ 
σωσρί τι καὶ τῷ ΌὈλυμπίῳ Δι, apes o ὅτι οὐδὲ παναληθής 
iov 3 τὼν ἄλλων ἠδονὴ πλὴν σης σου θρωέμου, οὐδὲ χα- 
Δαρά, ἀλλ ἑσκιωγραφημάνη" σις, L ἐγὼ dox μοι σῶν 
σοφφ» σρὸς ἀκηκούνοι. χαί τοι TOUT ἂν εἰ μάγιστόν" σα 
καὶ .υριώτατο T9) πατωμάτων. Πολύ γε" ἀλλὰ que 
Abyss ; "O02, Μέσου, ἐξ ευρήσω, σου ἀποκριναμένου eren 
ἅμα. Ἔρώτα δή, ἔφη. — Aíys δή, ἦν ὃ ἐγώ οὐκ έναν 
río φαμιν λύπην ἡδονῃ; Καὶ μάλα. Ουκοῦν καὶ σὰ 
μήτε χαίρει μήτε λυπεῖσθαι εὖναι σι Εύναι pávror. 
Msra£s TOUTOI ἁμφοῖν ὃν μίσφ o ἠσυχίαν Ti περὶ ταῦ- 
τα, της ψυχῖς a 5 QUY, οὕτως" αὐτὸ λέγει) Οὗτως, 7 7 d 

Δρα ουξ ; μνημονεύεις, ἦν à ἐγώ τοὺς vay ναρυώ»- 
ve» » λόγους, οὓς Ay OUT IY ὅταν x puri, Ilotovy; ; Ὡς 
«Viv & αρα ἐστὶν ἥδιον TOU ὑγιαίνευ, ἀλλὰ σφᾶς ὀλελήθες, 
πρὶν κάμψει, ἥδιστον à 0». ᾿Μέμνημαι, έφη. Οὐκοῦν xou 
τῶ περιαδυνίᾳ τωὶ ἐχομένων ἀχούεις λεγόντων ὡς οὐδὲν 
2310»! του φαύσασθαι. ὀδυνώμνον; ᾿Δκουα. Καὶ b &A- 
λοις γε, μα πολλοῖς σοιούτοις αἰσθάνει γιγ»οµάνους τοὺς 
ἀνθρωπους, ὃν oig ὅταν λυφῶνται, TO μὴ λυπώσθαι καὶ τὴν 


Ἱκ.---- αὐτῶ $j ἡ τοῦ χρηματιστικοῦ €.—5 ὑστάτον t.—b δ AGTIDKq: δὲ Ὁς.--- 
ε ἀσκιατραφημένη Kq.—^4 δοκεῖθ.--5 el τὸ µέγιστόν d.—Í οὗτος Ἐ.---Ἔ ἂρ' ob mr, 
ἄρ' οὖν v.—h τοὺς om t.— ἄρ' τ.---ᾱ ἐληλύθει Km.—! ἴδιον Θ.--- παῦσαι 6.--- 


judicandi est auctoritas, suam laudat οἱ- 
tam. Όταν. 

 δῆλον] 5$ inserui, quoniam sermo 
Platonis efllagitat. De sententia, cf. 
Philebus. Asr. 

6-9. τὸ δὲ rpbror —At] Tertio, etqui- 
dem postremo. τὸ τρίτο» s. τὸν τρίτον 
αρα ρατῷ Xp p. ( postremus enim caliz 

vvi Se dicabatur; hinc πλήρωμα 
vocabatur, vid. Archestrat. apud Athen. 
i. $2. p. 29. B. xv. p. 675. C. Cf. Diodor. 
Sc. iv. $. p. 249, not. Wesseling.) pro- 
verbialiter dicitur de re jam perficienda 


τὸ τρίτον τῷ Σωτῆρι ἐπὶ τῶν TeAelos τι 
πραττόντων' τὰς γὰρ τρίτας σπονδὰς καὶ 
τὸν τρίτον κρατῆρα ἐ T9 Ad τῷ 
Ἄωτῆρι τέλειος p ó τρίτος ἀριθμὸς, 
καὶ ἀρχὸκ καὶ µέσην καὶ véÀos 
ἔχει. — Hinc τὸ τρίτον τῷ Σωτῆρι Phileb. 
06. D. Cbarmid. 167. B. Epist. vii. 
840. A. Cf. Hesycb. v. τρίτου 
ibi ue interpp. Pierson. ad Mor. p. 72. 
eind. ad Charm. p. 93. Asr. 
ουρήσω] Bas. 2.  Stepeurfirw. Fici- 


nus: J(a certe inceniam. Asr. 


ν 11, i. 448. 


H3 i. 449. 


"et absolvenda. Schol. ad Cbarmid. p. 92.. 


ri. 684. o); Noi. 


1Η. 1. 450. 


166 IAATONOS 

ἠσυχίαν TOU τοιούτου ἁγπωμιάζουσω ὡς ἤδιστον, οὐ» σὸ 
χαίρει». Tovro γάρ, ἔφη, τότε 2d» & ίσως xui? ἀγακηνὸν 
γέγνεται, ἠσυχία. Kai o: οταν παύσησαι άρα, εἶσον, γού- 
a" Tig, ἡ σης ἡδονῆς ἡ ἠσυχία λυπηρὸν ἔσται. Ἴσως, sea. 
O0 μεταξυ ἆ ρα νῦν δή ἀμφοτέρων ἔφαμινὴ είναι, τὴν ἠσυ- 
xia» TOUTÓ ποτε ἀμφύτερα έσται, λύση σε καὶ ἡδονή- 
Ἔοικε. "H καὶ δυνατὸν σὸ μηδέτερα o ὃν ἀμφότερα yit 
"abo; Οὔ μοι δοκεῖ. Καὶ μὴν τό y: 53v ἐν ψυχη γε» 
νόμινον καὶ TO λυπηρὸν αἰνησίς φις ᾽ἀμϕοτέρ d ievóp." 5 
Τὸ à μήσε' λυπηβὸν μήτε zàv οὐχὶ ἠσυχία 
μέντοι καὶ ἓν μίσρ τούτοιν ἐφάνη ἄρτιῃ Ἐφαάνη γάρ. Πως 
οὖν ὀρθῶς ὅ ἔστι TO" μὴ ἀλγεῖν ήδυ ἡγεῖσθαι 3 P μὴ χαίρειν 
ἀνιαρόν: Οὐδαμῶς. Ox i έστιν | diga. τοῦτο, ἀλλὰ φαίνε- 
γαι, ἦν à ἐγώ, παρὰ go ἀλγεινὸν ἡδὺ καὶ παρὰ τὸ 50U 
ἀλγεινόν τόσα ἡ ἠσυχία, καὶ ουδὲν ύγιες τούτων vé» Φακ- 
τασμάτων πρὸς ἡδονῆς ἀλήθειαν, ἀλλὰ γοητεία vig. (M 
ryoUP ὁ λόγος, έφη, σημαίνει. δὲ τοίνυν, ἦν à" έγώ 
ἡδονὰὼς ei ουκ. in λυπῶν εἰσίν, ἵνα μὴ πολλάκις οὐηθῃς" έν 
σῷ παβόνςι οὕτω φούτω; πεφυκέναι, ἡδονὴν μὲν παῦλαν 
λύπης εναι, λύχην δὲ ἡδονῆς. Που δή, € ἔφη, xoi ποίας 
λόγεις» Πολλα] μέν, εἶπον, χαὶ ἄλλαι, μάλιστα à οἱ 6i- 
λεις ἔννοῆσαι τὰς περὶ τὰς ὀσμς" ἡδονάς. αὖται γὰρ ου 
πβολυπηθένσι ἐξαίφνης ἀμήχανοι TO μέγεθος γίγνοντας, 
παυσάμµεναί σε λύπην. οὐδεμίαν χαταλείπουσι. Άλη- 
βίστατα, ἔφη. Μη ὥρα πειθόμεθα καθαρὰν ἡδονὴν" εἰ- 


» γε οἶμαι om t. —9 ὃν ob Em, ὃν ctc,.—P καὶ... ἔφη om Ot, καὶ...ἴσωι om TIDES.— 
4 ἔφαμεν ἀμφοτίρων q.— ἁμφοτέρω» EeKm.— e 9, deri» τ.---ἔ uifrre λυπφρὸν 


iu mg habet 8, tanquam ante οὐχ (ita enim uerbi) OInissa. 


* jv q: ἔφην *s.—"* 9 om Ot.— 


Adda τὴν ἠσυχίαν] Vid. ad c. 6. 


Meri] Col. Heg. ἀμβοτέρων, 
male. Asr. 

ὀρθῶς dg rl] Rectius ὀρθόν dari legetur. 
Sic (autem Ιὀρθῶς pro ὁρθὸν in alio posi- 
ium esse loco, in harum annotatiunum 
principio docui. SrzPn. 

»s] Pro adjectivo positum, de quo 

jam exposaimus,— Mox ἀλγεῖν pro 


— ἐστὶ λέγειν τὸ 9. — 


X οἰηθεὶς m.—J τοῦτο AHéom.—^ dipàs s.— 


yeuby Ald. Bas, 1. et 2. Asr. 

γοητεία] De vocis variis significatio- 
nibus erudite, ut solet, disputavit Staur- 
zius in Nov, Act. Societ. Lat. Jenens. 
vol. 1. p. 18. Asr. 

πολλάκις] Forte, vid. nostra ad Phaedr. 
p. 260. —Mox τούτφ Ald. Bas. 1. et 3. 
vitiose. Asr. 

ὀσμὰς] Sic Cod. Reg. Vulgo ὁδμάε. 


Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 8. 167 


MM ve»? λύτης ἁπαλλωγήν, μηδὲ λύπην Thr ἡδονῆς. Μὴ 
γάρ. ᾽Αλλὰ μέντοι, iro, "1 γε ἆ διὰ του σώματος iwi 
τὴν ψυχἠν τείνουσαι καὶ λεγόμεναι ἠδοναί, σχεδον αἱ 
αλεσταί τε καὶ µέγισται; τούτου TOU εἴδους εἰσί, λυχὼν 
σινὲς ἀπαλλαγαί. Εὐσὶ γάρ. Οὐκοῦν καὶ αἱ περὶ 
μολλόνεων TOUTOP ἔκ αροσδοκίας γινόμενα! αροησόήσεις" 
γε καὶ T, ολυπήσεις κατὰ rubra" Siovmn; Κατὰ σαυτά. 
[5. 10.] Οἱσθ᾽ οὖν, ἦν 9 ἐγώ, οἷαί gie καὶ A μάλιστα 
εοίκασω; Te; ὄφη. Νομίδεις Th εἶπον, ὃν 77 φύσει εἰ- 
"xi τὸ μὲν Gra, τὸ δἳ χάτα, το i μάσον» "Eyes. 
Οἵει οὖν ἄν T ἔκ τοῦ κάτω φερόμιενον reos μέσον" ἄλλο 
σι οἴεσθαι Ἰ ir  Qigsoóoas; ; καὶ ἐν µέσω στάντα, ἀφορώντα 
ede i ὀννεκσαι, ἄλλούί που ἂν ἡγεῖσθαι εἶναι 3 i ἐν τῷ dvo, 
μὴ  ωρακότα To didis di ἄν; Μὰ Δί ουκ ὄγωγε ἔφη, 
ἄλλας opns οἰηθήναι ἆ αν τὸν φοιουσο. Αλλ εἰ τάλυ 3 
ἴφη», φίροισο, κάτω" v ἂν forro φίρεσθαι καὶ ἄληθη οἶἵοι- 
που Io; γὰρ o0; Οὐκοῦν ταυτα πάσχοι ἂν πάντα διὰ 
TO ph ἔμποιρος εἶναι τοῦ ἀληθωώς ἄνω τε ὄντος καὶ ἒν pá- 
σῳ καὶ κάτω; Asher δή. θαυμᾶζοις ἂν οὖν εἰ καὶ 
ἄπειροὸ ἀληθείας περὶ πολλῶν T6 ἄλλων μὴ ὑγιεῖς δόξας 
ὄχουσι, πρός T$ ἡδονὴν καὶ λύπην καὶ TO parato TOUTAY 
οὕτω διάκευται, ὥστε όσων μὲν ἐαὶ τὸ λυπηρὸν φέρωνσαι, 
ano σε οἴονται xci TO ὄντι λυπούνται, ὅταν δι ἀπο λύ- 
«ης $z] τὸ μεταξύ, σφέδρω p οἴονσαι πρὸς πληρώσει’ σε 
καὶ ἡδονῇ γίγνεσθαι,’ ὡς περ δὲ’ πρὸς { μέλαν Qut ἀπο- 
σκοπουντες ἀπειρίᾳ λευκοῦ, xai προς φὸ ὤλυπον οὕτω λύ- 
zm» ἀφο ὤντες ἀπειρίᾳ ἡδονῆς à Gora; Μα Ai ; 5 à 
ὅς, ουχ ἂν θαυμάσαιμι, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον $i ps οὕτως 
ἔγοι "Os φοῦν εἶπον, ἐννόει. οὐχὶ πένα" καὶ δίψα 


* qeif. καθ. ᾖδ. om φ.---ὃ τῆς t.—* τῆς Hemt.— αἴτε t.—* καὶ µέγισταίτε TIDK 
5, καὶ µέγισταί ye q, καὶ µέγισται t.—Í πρὸ ΑΠΦΡΚΩΟΠΙ.---ε προησθήσεω A AGTIDK 
qum: προαισθήσεις *s,——h ταῦτα q.—! Κατὰ ravrá om Gr.— πρὸς τὸ µέσον Bs. 

—3 ἐνήνογκται q.—9 τὸ ἀληθῶς ΑΘΠΦΡΚΟΠΙΣ, τὸ ἀληθὲς 4: τὸ ὧς ἀληθῶ; Rs.— 
9 ἔγωγ vt.—9 κάτω bis ponit s.—P καὶ οἱ ἄπειροι ϱ.---ᾱ Even Q.—7 πλήρωσι...ἠδο- 
»iy DKq et corr II.—? καὶ γίγνεσθαι DK, φέροσθαι q.—t δὲ add q.—* φΦαιὸν μέλαν corr 


4. 16. οὕτω] Hsc vox post &ewep est. οὐχὶ τεῖνα] Londat Stob. iv. p. 61. 
eadem ratione. Asr. usque ad ἀρετῆ». Ásr. 


111, 1. 451. 


168 IIAATONOZ 


χα) τομῦτα χένώσεις vini εἰσι τῆς περὶ σὸ cup sEeus 
n. i. 453, » 6 Άγια δὲ καὶ ἀφροσύνη Gp οὐ κενύτης ἐστὶ σας 

i* oy zi «9^ ἔξεως; Μάλα yt. Ουκοῦν sAnpois ^ 

ἂν "T σε σροφῆς μεταλαμβάνον παν 0 your ἴσχων" Ile LJ 
οὖν ᾿Ἠλήρωσις δν ἀληθεστέρα τοῦ ἦστον Àj τοῦ μᾶλλον ὄρ- 
; Δῄήλον OTi του μᾶλλον. Πότερα οὖν ἡ "ys τὸ yir 
μᾶλλον καθαρᾶς οὐσίας μετέχει, γα Ka σίτου τε KO 
ToTOU καὶ ὄψου καὶ ξυμπάσης σροφᾶς, 3 r0 δόξης τε ἀλη- 
θοὺς εἶδος καὶ ἔπιστήμης καὶ VoU καὶ ξυλλήβδην ἀπώσηςξ 
ἀρετῆς; ὧδε δε xgiys. TÓ του &si ὁμοίου ἐχόμενον xmi 
ἁδανάτου καὶ ἀληδείας, καὶ αὐτὸ' TOLOUTOY » d ερ 
τοιούτφ' γΥγνόρρενον, μάλλον. iva σοι δοκεῖ, 5 η σὸ μβδέ- 
TOT ὁροίου xci θνητου, xci αὐτο" τοιουτον᾽ xad ér τοιούτῳῦ 
gryrópespon ; Πολύ, ἔφη, διαφέρει τὸ τοῦ ἀεὶ ὁμιοίου. 'H 
oU» Qi ὁ ομοίου οὐσία οὐσίας TI μάλλον 5 ἔσιστήμης μιτέ- 
χει Ὀνύδαμως. Τί 2, ἀληθείας: Οὐδὶ τοῦτο. Ei ὃν" 
ἀληθείας ἧστον, ου” καὶ ουσίας: Ανάγκη. Quxovr ὅλως 
τὰ πι τὴν του σώματος θεραπεία» γένη τῶν γενὼν αὖ 
ra τερὶ τὴν σης Ψυχῆς θεραπείαν 3 ?TTOy ἀληθείας τε καὶ 
οὐσίας μετέχει" Πολύ γε. Yoga δὲ αὐτὸ ψυγῆς' ovs 
rm. i. 453. oit οὕτως; Ἔγωγε. Ουὐποῦν τὸ σὼν μᾶλλον ὄντων vÀn- 
Εούμενον καὶ αὐτὸ" μαλλον o ὄνσως μᾶλλον Anges, ᾿ 3 
τὸ τῶν ἧστον ὄντων καὶ αὐτὸ. ἦττον OP Als; γὰρ T 
Ei à ἄρα. TO πληροῦσθαι σών φύσει" προσηκόντων ἡδύ ict, 
τὸ τῷ ὄντι καὶ τῶν ὄντων πληρούμενον μᾶλλον μᾶλλον 


οι 
q——' ἔχοι est, fxn H: ἔχει *s.—* γοῦν értmt : *y« οὖν *s, nisi quod οὖν post εἷ- 


πον ponit K.—* πείνη A, πείνα $.—! δίψα ΑΘΠΦΡΚΟΕΠΙΙ : δίψη ς.--- τωές om r.— 
* τῆς H, om 8.—^ ivy fis GHm.—* ab add AGI. — οὐκοῦν πληροΏ) AIISDKqum ; 


οὐκοῦν καὶ πληροῖτ᾽ $s.—» τὰ om pr A.— * olov A.—E αὖ πάση: ΑΠΦΠΙ, αὖ συµπά- 

ση: ο.---Ά κρῖνε ΑΕΚυΠΙ.---ἲ ab τὸ Abemt.—k ὃν om pr 6.—! ἐν τῷ τοιούτω t.— 
- μᾶλλον.. «γιγνόμενον om 8.—? αὖ τὸ AeDKem.—»? τοιοῦτο ΑΦΠΙ, τοιοῦτον ἂν ο. 
—P ἓν τῷ τοιούτφ t.—5 οὖν jjj àcl v, δὲ τοῦ µηδέποτε q.—' V t.—* ob om qr.— 
! αὐτῶν t.—". µετέχει om t.—" τῆς ψυχῆς A, ψυχῆς ἅττον v.—* ab τὸ E&m.— 
* τῇ φύσει € et χο H.—7 prius μᾶλλον ante ὄντων ponunt Hs, om éKem.—^* ὃν q. 


Vvxl»] Inter φυχὴν et ἔξεως invenitur pro obró: ac mox vicissim αὐτῶν pro αὖ 
vocula a in uno vet.libro. SrzPs, Scil. γῶν. 8τερη. 


Bas. 2. yvxhr a). Λατ γεγνόμενον] Bas. 3. addit μᾶλλον 
αὐτὸ γοιοῦτο»] In preced. edit, αὖ τὸ εἶναι. Λοτ. ! 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 8. 


1609 


ὄντως σι καὶ ἀληθεστέρως Χαΐρευν ἂν voi ἡδονῇ ἀληθε, 


vo 0i vo» Iro» μεσαλαμβά 


ἄνον Arrór (τι &y ἀληθως xci 


εβαίως" φληροῖτο καὶ ἀπιστοτέρας" ἂν ἡδονῆς xai rro) 


&A.xoUc μεαλαμβάνοι. 


᾿Αναγκαιότατα, gn. 


Οι ἄρα 


Φρονήσεως xi ἀρετῆς ὥπειροι, εὐωχίαις 0s καὶ τοῖς τοιού- 
γοις csi ξυνόνεες, κάτω, ὡς ἔοικε, καὶ μέχρι πᾶλιν πρὸς σὸ 
μεταξυ φέρονταί σε καὶ ταύτῃ πλανώνσαι διὰ βου, ὑπερ- 
βάντες δε TOUTO πρὸς TÓ Afi" ὤνω οὔτε ἀνέθλεψαν 
«ώτοτε οὔτε ἠνέχθησαν, οὐδὲ TOU ὄντος τῷ dri ἐπληρώθη- 
σαν, οὐδὲ [βε(βαίΐου σε καὶ καθαρᾶς ἡδονῆς i ἐγεύσαντο, ἀλ- 
λὰ βοσκηµάτον δίκην κάτω ἀεὶ (Αλέποντες xci πεχυφόσες 
ες yn xci sig) τρωσέζας βόσκονται χορταζόµωενοι καὶ 
ὀχεύονσες, καὶ ὄνεχω τῆς τούτων πλεονεξίας λακτίζοντες 
καὶ αυρίστοντες ὀλλήλους σιδηροῖς κέρασί σε καὶ ὁπλαῖς 


ἀποκεινύασι δὲ ἀπληστίαν, ἅ 


ὃν οὐδὲ" vo στέγον ἑαυσῶν πιρπλάντες. 


ατι ov yit Toig οὖσι οὐδὲ τὸ 
Πωντελῶς, ἔφη ὁ 


Γλαύκων, τὸν Tay πολλών, d Σωκρασες, χρησμωδεῖς βίον. 
"Ae οὖν οὐκ Gy xn xci ἠδοναῖς ξυνεῖναι μεμιγμίναις 
λύπαις, εἰδώλοις φῆς ἀλλόους ἡδονῆς xci ἐσκιαγραφημέίναις, 
ὑπὸ τῆς ααρ ἀλλήλας δέσεως ἆ ἀποχβαινομάναις, ὡστε e Qo- 
δροὺς i nni 22d Φαίνεσθαι καὶ έρωτας ἑαυτῶν λυττώντας 
τοὺς ὤφροσιν ὀνσίασειν καὶ περιμαχήτους εἶναι ὡς σερ τὸ 

τῆς Ελένης εἴδωλον ὑπὸ τῶν ty Τροία Στησίγορός φησι 


—29 καὶ οὗ βεβαίως t.—h ἀπυστοτέρας ΘΠ.-- 
6 λακτίζοντέε τε καὶ ϱ.--ἵ ἀπιστίαν Θ.--ᾱ οὐδὲ τ.--- 


4 els ante σραπέζας om Ἡ.-- 


AE βεβαίως] Bas. 2. καὶ οὐ BeBalos. 
sT. 

οἱ ἄρα $porfceus] Laudat Longin. xiii. 
V- 1. usque ad ἁπληστία», ubi verba καὶ 
perátv omissa sunt, φέρονται sine 
γε scribitur—fíov (Ald. Bas. 1. et 2. 
Bier) irepBdrres τοῦτο absunt—1mpbs 
2n Metas iat iwréxéncar— ob 1 
s—deAsgpéógsar absunt—àso- 

ατυνύουσι. Apr. 
στόγον] ] Ficinus videtur legisse ce- 
pebr, nisi malis statuere, ipsum hoc sig. 
nificata vocem créyer accepisse. τὸ στέ- 
jov est m, non mutabile, 
constans. Proprie significatur hac voce 
id, quod aliquid ita continet, αἱ effluere 
κκ Ἅ vid. Cratyl. 412. D. de Legg. 


€ ἀληθῶς ΑΘΕΠΦΙΠΤ: ἀληθὲες.--- 


iv. 714. A. Gorg. 493. C. Tim. 45. C. 
78. A. Euripid. apud Plutarch. περὶ ἆδο- 
λεσχ. p. 502. Straton. Epigr. xxi. 4. 
Themist. Orat. xxvi. p. 812. D. Porphyr. 
apud Euseb. Prap. Evang. iv. 8. p. 144. 
B. Lucian. Dialog. Mortuor. xi. 4. t. i. 
P. 168. ed. Schmied. Plotin. Ennead. ii. 
. $. bcr peare 98. s Ac. 

Verbum ἄποχραινο- 
ee in notis d gg. vi. 14. explicui- 
mus. Ásr. 


Tb τῆς "Ελένης εἴδωλον Helenam 
enim veram non fuisse in 1 το], sed in 
Pharo, uio insula, plures tradide- 
runt, vid. Herodot. ii. 112—119. Phi- 
lostrat. vit. Apollon. iv. 16. p. 154. He- 
roic. p. 693. cd. Olear. Sext. Mmpir. 


Vor. VIT. 


ui. i. 454. 


110 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


γενέσθαι; περιμάχητον ἀγνοίς τοῦ ἀληθοῦς; Πολλὴ a ἀνώγ- 


n, ἔφη, τοιοῦτόν τι αυτο". sivi. [S- 11 .] T: δὲ; πι i 
τὸ όυµοειδες ουχ, ἕτερα σοιαῦτω ἀνάγκη γίγνεσθαι, ὃ oc ἂν 
αὐτὸ τοῦτο διαπράστηται 8 $ Φθόνῳ διὰ φιλοτιμίαν ; βίᾳ 


διὰ φιλονεικίαν" ? uuo ia 


δυσαολίαν, πλησμονν rine 


σε καὶ visti κα) όυµου διώκων ἆ ἄνευ λογισµου σε καὶ νου» 
Τοιαῦτα, 7 7 ος, ἀνάγνη καὶ A τοῦτο εἶναι. Τί οὖν: 
ἦν à ya θαῤῥοῦνσες λέγαμεν' oTi xci περὶ vo Φιλοκερ- 
d καὶ τὸ φιλόνεικον" ὅσαι ἐπιθυμίαι αἰσέν, αἱ μὲν ἂνὶ τῇ 
ἐπιστήμη xai λόγῳ ὁπόμενα, καὶ μετὰ τούτων τὰς ἡδονὰς 
m. i. 455. διώχουσαι, ἃς ἂν và Φρόνιμον ἐξηγῆται λαμβάνωσι,: τὰς 
ἀληθεστάτας σε λήψονται, ὣς οἷόν σε αὐταῖς ἀληθές" 
λαβεῖν, ἅτε ἀληθείᾳ ὑπομένων) καὶ τὰς ἑαυτῶν οἰκείας, 
"i περ τὸ βέλτιστο i ἑχάστῳ, TOUTO χαὶ οἰκιότωσον; A»- 


λὰ μήν, ἔφη, οἰκειότατον yt. 


To φιλοσόφῳ ἄρα  πομένης 


ἁπάσης 726" Vox καὶ pun στασιαζούσης | ἑκάστῳ τῷ μά- 

pu ὑπάρχει εἰς τε τἆλλα σὰ Σαυτοῦ πράστειν xi δικαίῳ 

είναι, xai δή xci τὰς ἡδονὰς τὰς έαυτου ἕκαστον καὶ τὰς 

i. δ87. (δελσίστας καὶ εἰς τὸ δυνατον τὰς ἀληθεστάτας καρπουσ- 
θαι. Κομιδῃ páv οὗν. "Ore δὲ ἆ ἄρα τῶν ὀτέρω σι κρα- 

703, ὑπάρχει αυτῷ μήτε 72V ἔαυτου ) ἡδονὴν ἐξευρίσκειν τά, 

σι ἄλλα" ἀναγκάζεω ἄλλοτρίαν xci μὴ ὤληθη ἡδονὴν 
διώκει». Οὗτως, ἔφη. Ολυκοῦν & αλεῖσσον7 Φιλοσοφίας 

τε χωὶ λόγου ἀφέστηκε, μάλιστα" ἂν τοιαῦτα ὄξεργάζοι- 
; Πολύ γε. Πλεῖστον δε λόφου ἀφίσταται ovy, 0 περ 


h οὐδὲ ΑΠΦΟΠΙ: οὔτε Ὁς.--ἰ σφοδρὰς Eqt.— 


k γίγνεσθαι ο.---ἲ τὸ τοιοῦτό 6, τὸ τοι- 


οντόν πι.--Ὁ abro om €.—? φιλονικία» Eq.—^? λέγομεν ἘΦΠΙ et corr A.—P τὸ om 

$.—41 Φιλόνικον corr H.—' ἂν om Gt.—* às τὸ $póripor ἐξηγεῖται v.—! λαμβά- 
νουσι 9D et corr A.—* ἀληθὲς t.—" ἐπομένας q, ἑπόμενα v, ἑπόμενα:ι ς.-- τῆς 
om t.—* ἄλλ᾽ m.—J ἄπληστον K et pr D. — μάλιστ) emr.—5* δηλαδή c.—» δὲ t. 


Adv. Logic. vii. 6. 181. p. 405. 6. 255. p. 
421. Eustath. ad Iliad. T. p. 801. Aer. 

6. 11. τί δὲ περὶ] Malim, τί δέ; περὶ 
τὸ θυμοειδὲς οὐχ ἕτερα etc. SrxPR. 

τί δὲ; περὶ] Sic Stephanus interpun- 
gendum esse jam monuit, etsi et altera 
ratio, qua scribitur τί δὲ περὶ τὸ θυµοει- 
Bis, habet, quo se defendat. Asr. 

Φθόνῳ διὰ φιλοτιμίαν] Dativus causam 


s. impulsum propiorem, διὰ vero cum 


accusativo remotiorem indicat, vt apud 
Thucyd. iv. 36. ol Λακεδαιμόνιοι 
σωμάτων διὰ τὸν σιτόδειαν ὑπεχ. 
Vid. Τουρ. ad Suid. t. ii. p. 32. et 
Ον Gr. Gr. p. 544. Asr. 

ἑπομένω»] — Sic Cod. Reg. Ald. Bas. 
l. et 2. Stephanus correxit ἐπομέναι, 
quod esse deberet ἐπομέναις ; sed geni- 
tivus, dativo preegresso, ita poni solet, v. 
ad |. vii. 9. p. 618. A. Λετ. 


ΠΟΔΙΤΕΙΑ, 6. 171 


Pópuo σε καὶ τάξεως; Δήλο δή." ᾿Ἐφάνησαν 0$" αλεῖσ- 
Σον ἀφεστώσαι οὐχ, αἱ δρωτικαί τε καὶ τυραννικαὶ ἔπιθυ- 
pia; Πολύ γε. ᾿Ελάχιστον δὲ αἱ βασιλικαί τε καὶ 
αόσριαι; Nai. IIAsieTor δή, oigo, ἀληθους ἡδονῆς καὶ 
οιλείας ὁ τύραννος ἀφεστήξει, J δὲ oAÍyim Toy. Ανάγκη. 
Καὶ ἀπδέστατα d ρα, εἶπον, 0 σύρωννος βιώσεται. ὁ δὲ βα- 
σιλεὺς ᾖδιστα.ἆ Πολλη à ἀνώγκη. Οἱσύ᾽ οὖν, ἦν à ἔγω 
oco ὤπδεστερον e τύραννος βασιλέως: " Αν eins, ἔφη. 
Tei» ndovay," ὡς ἔοικεν, οὐσῶν, μιιᾶς μὲν γνησίας, ve! ài 
volo, σῶν rol" εἰς TO ἔπέκεινα ὑπερβὰς o ὁ σύραννος, Qu- 
ya» νόριον .ε καὶ λόγον, δούλαις τισ) δορυφόροις ἡδοναῖς! 
ξινοικεῖ, xoi ὁπόσα ἑλαστοῦται, οὐδὲ πάνυ ῥᾷδιον εἰπεῖν, 
AS ίσως ads. Πώς; ἔφη. Απο σου λιγαρχικοῦ 
σρίτος που ὁ ' τύραννος ἀφειοτήκει"' 6 ας μέσῳ γὰρ αυτῶν" ὁ 
δημοτικὸς" 2». Ναί. Οὐκουν καὶ ἡδονῆς τρίτῳ εἰδώλῳ 
epos ἀλήβειαν Or ἐκείνου ζυνοικοῖ. &y, P τὰ πρόσθεν 
ἀλλύη: Οὗτως. 'O δέ, γε ὀλιγαρχικὸς ἀπὸ τοῦ (ασιλι- 
κου αὐ τρίτος, δὰν sig TOUTÓY ἀριστοκρωτινὸν καὶ βασιλι- 
xor viaa. Τρίτος γάρ. Τριπλασίου ἄρα, 2» δι έγω 
φοηκλάσιονἹ ἀριθμῳ ἀληδους ηδονῆς ἀφίστηκο τύραννος. 
Φαίνεται. Ἐπίπεδον ἄρ,' ἔφην, ὡς tome τὸ εἴδωλον κατὰ 
ὸν τοῦ [U/XOUG ἀριθμὸν ἡδονῆς τυρανκῆς ἂν εἴη. Κομιδῇ 
ys. Κατὰ ài ῥύναμωιν xa την" τρίτην' αὔξην, 9520» » 
ἀπόστασιν ὁσην ἀφεστηκως" γίγνεται. Δῆλον, ἔφη, τῷ 
ys" λογιστικῷ. ΌὈὐκοῦν ἔάν τις µεταστρέψας ἀληθείᾳ 
ἡδονῆς τὸν [βασιλέα τοῦ τυράννου ἀφεστηκότα λέγη, ὅσον 


—£ ὁλεγοστὸν GIIDKet.—4 ἥκιστα θ.--5 ἡδονῶν post οὐσῶν ponit t.—f δυεῖν 8t: 
δυοῖν *s.—8 νόθαιν enDKger, νόθοιν com ΛΗ.---ᾱ τὸ νόθον s.—! ἡδοραῖς δορυφόροις 


9τ.---ἕ ὅπόσωι ARÓm, ὁκόσω e, —! dpeorfe K, ἐφειστήκει D.—9* αὐτῷ s.— 


κρα 
» δηµοτικὸς A, δηµοκρατικὸς éKm.—9^ ξυνοικοίη Θτ.--- els τ.--- τριπλασίω φυ.--- 
Σ ἃν DKq.— τὴν om Adm.—! τρίτου m.—* ἀφεστηκὸς q.—" δῆλον δή ο.--- δὲ 


ἀφεστήξει] Futurum est a perfecto cst ad. ulterius, i. e. ad extremum.— 
fornmatum, ut Sympos. 220. D. Eurip. Paulo post Ald. Bas. 1. et 2. pro αὐτῶν 
Iph. A. 676.—4AÀld. Bas. 1. et 2. vitiose exhibent αὐτῷ. Asr. 
οἰκίας pro οἰκείαι exhibent, Asr. τριπλασίου ps] De his, ut de se- 


δνοῖν δὲ νόθοιν] Cod. Reg. νύθαιν, quentibus, vid. Schol. Ruhnken. p. 190. 


quo non opus est. Moz és τὸ ἐπέκεια Àsr. 


11. 1. 4506. 


ILL. i. 457. 


174 HAATONOZ 


ἀφίστηκῳ, ἐννεακαιειποσικοινατακοσιοπλασιάκις" nior? 
αὐτὸν ζῶντα εὑρῆσει τελεωθείση 77 πολλαπλασιώσει' τὸν 
δε σύραννον ἀνιαερότερον" 77 αυτῇ σαύσῃ ἀποστάσει. ᾽Αμό- 
y vos, ἔφη, λογισμὸν καταπεφόρηκας" τῆς δια ότητος 
1. 588. τοῖν ἀνδροῖν, TOU τε δικαίου xai TOU ἁδίκου, πρὸς 3  δονήν τε 
xoi λύπην. Καὶ μέντοι ; xci ἀληθη χα) προσηκοντά γε, 3» 
à ἔγω, ioi ἀριθμὸν, e περ αὐτοῖς ποσήκουσι» ἡμέραι 
καὶ νύκτες καὶ μῆνες καὶ ὄνιαυτοί. ᾿Αλλὰ μήν, ἔφη, mgos- 
2X0U79. Οὐκοῦν εἰ φοσοῦτον ἡδονῇ νικά, ὁ ἀγαθός σε κα 
δίκαιος τὸν κακόν τε χαι i ὤδικον, ἆ Gun inn às* ὅσῳ x) deni! 
pix 506i εὐσχημοσύνη σε βίου καὶ XGAAS καὶ aestas 
᾽Αμηχάνῳ μέντοι T Δία" ἔφη. 
$. 12. Eie» δή, sio ἐπειδὴ" νταυθα λόγου γεγόνα- 
μον, ἀναλά/βωμεν τὰ πρὠταὶ λεχθένα, 0r ἅ δεῦρ ἥπομο». 
ἦν δὲ που λεγόμενον λυσισελεῖν ἀδικεῖν τῷ σελέως μὲν ἀδί- 
o δοξαζομένρ δι δικαίφ. 3 ? οὐχ οὕτως ἐλέχβη; Οὗτω 
piv οὖν. Nor δή, 6 pn», αὐτῷ. διαλεγόµεθα, ἐπειδὴ διω. 
uz, i. 458. μολογησάμεθα, τό τε ἀδικεῖν καὶ τὸ δίπαια πράστεω, " 
ἑκάτερον UT δύναμιω. Π]ας: ἔφη" Ἐαύνα αλάσαντες 
σῆς Ψυχτε Aya, ἶνα" £07? o iasiva λέγων οἷα Aser 
Ποίαν τά; 7 ὃ ὃς. Lo» τοιούτων σινά, B5) ἐγώ οἶσει 
μυθολογοῦνται παλια! γενέσθαι φύσεις, 5 σε" Χιμαίρας 
x«i ἡ Σκύλλης καὶ Κερβίρου," καὶ ἄλλαι σωὲς συχνοὸ 


Θ.--Σ ἄμεινον οἶμαι εἰπεῖν ἐξακοσιοπλασιάκιε, 6s lori συμβαλεὺν ἀπὸ τῶν ῥηθώόταων 
mg Φ.--7 furor ΘΠΙΤΚΟΙ.---ἳ γελεωθείσῃ ΘΠΡΕ: γελειωθείσρ *5.—? πολλαπλα- 
σιάσει q.—^. ἁνιαρότερον AOTI.—^. karaxedépaxas ος et cort Ἡ.---ᾱ els enDkqc.— 


* δὲ q.—Í πλέονι q, πλείονι D πλεῖον *s,—E Bi v. —h^ ἐπειδὰ» m.—! πρῶτα. R.— 


* αὐτῷ AORIIéKqemt, air D: αὐτὸ s.——! hinc b ad 179, 6. róxn.—* πῶς 
om b.—? πλάσοµεν τῆς yvyxsis τῷ λόγω b.—9 1? m : fra...» δ' γώ om b.—P 
Ott. —4 ἔλεγον ODKrt.—' πολλα) K.— etre ec. —t 4 ec, καὶ b. —HÀ καὶ 3 κορθέ- 


n] no Reg. Ald. Bas. 1. et 2. — ola] Euseb. οἵαν. Asr. 
ιστον. ÀsT. Kepf Ald, et Bas. 1. K 
$. 12. εἷεν δὴ, εἶπον] Laudat Stob. As. e] nd 
iv. p. 119. usque ad δηλοῖ γὰρ, $8 ὃς — Xiupalpas] — Climeera, portentosus ille 
c. 13. Asr. Typhonis et Echidne fetus, triplici cor- 
Eu Ald. Bas. 1. et 2. λόγο». Asr. pore fliammisque armatus, vid. Eustath, 
νῦν δὴ] Laudat Euseb. Prep. Evang. ad Iliad. Z. p. 491. ed. Das. et mostra 
Xii. 46. p. 616. C. ubi νῦν δ', ἔφην-- κ Phiedr. p. 228. Aer. 
αὐτφ (sic et Stub. et Euseb.) pro abró. — Z«óAA«] Scylla ct Charybdis, notis- 
Asr. εἰτοὶ in freto Siculo loci, nautis pericu- 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 6. 175 


λόγονται' ξυμκεφυκυῖαι" ἰδίαι πολλαὶ sig ἓν vyería au. 
Λέγονται γάρ, ἔφη. Ἠλάττι roiv» μίαν μὲν ἰδέαν 6η- 
e ,, Ν e 7 A / r d 
gov ποµκίλου) παν πολυκεφάλου, ἡμέρων δὲ θηρίων ἔχοντος 
κεφαλὰς κύχλῳ xci ἀγρίων καὶ δυνωτοῦ parma AX 
καὶ Qus» ἐξ αὐτοῦ πάντα ταῦτα. Δειοῦ πλάστου 
» A »y e Ψ 9 N , ; ον 8 
5Φη, τὸ $pyor oper δὲ, $6107 ευπλαστοτερον χηρου και 
- / ο / , id L4 » 
vo τοιούτῶν λόγος, πεπλάσθω. Mia» δή τοίνυν ἄλλην 
ἐδίαν λέοντος, μίαν δὲ ἀνθρώπου' πολὺ δὲ µέγιστον ἔστω 
vO πρώτον, xci δεύτερον τὸ δεύτερο. Ταῦτα, ἔφη, ῥάω' 
καὶ αίφλασται. Σύναστε τοίνυν αὐτὼ εἰς 6) τρία ὄντα, 
ὥς v6 ξυμπεφυκέναιξ ἀλλήλοις. Συνήαται, ἔφη." ι- 
θίπλασον δὴ αὐτοῖς ὄξωθον ἑνὸς εἰκόνα, γὴν τοῦ ἀνβρώπου, 
ὥς τε τῷ μὴ δυναµένω σὼ ἐντὸς ὁρᾷν, ἀλλὼ τὸ ἔξω µόνον 
4“ e . «a ^s /, ” / 
SAurpor ὀρώντι ἓν ζῶον Φαίνεσθαι, ἄνθρωπο. ἩΠερικίσλασ- 


pov b.—" λέγοντ αι...γαγέσθαι om ernDKr.—" t. ARécbm : ἑυμπεφυκυῖαν...λέγο- 
ται 0m q.—* λέγονται γάρ, ἔφη om b.—? ποικἰλου θηρίου t.—* μεταβαλεν θΏΚσς, 
Μοσταβαλλεῖν II.—^ πάντα ταῦτα ΑΘΠΌΚΦυὺ: ταῦτα πάντα s.—h^ δεινοῦ πλάστου 
τὸ ἔργον post λόγος ponit b, omissis ἔφη et ὅμως δὲ et πεκλάσθω.---» ὃ λόγοι K.— 
4 δὲ q.—* καὶ δεύτερον δεύτερον τὸ δεύτερον s.—Í Ταῦτα..πέπλασται om. $.— 


Sues δὲ] Ab Euseb. abest δέ. Moz 
legunt Cod. Reg. et Euseb. ὅ λόγος, sed 
articulus haud necessarius eet, Sic et 
iL 15. ὧν ἅμαχόν τε kal ἀνίκητον θυμός. 
Ceterum bunc locum respezit Cicero de 
Orator. iii. * nihil est enim tam tenerum, 
neque tam flexibile, neque quod tam fa- 
cile sequatur, quocunque docas, quam 
oratio—eam nos, quum jacentia sostuli- 
mus e medio, sicut mollissimum ceram, ad 
nostrum arbitrium formamus et fingimus." 
Vid. P. Victor. Var. Lect. x. 14. Asr. 

καὶ δεύτερο», δεύτερον] Νου dubium 
est quin mendose scriptus sit hic locus. 
Invenitur autem hsc lectio diversa, πολὺ 
δὲ µόγιστον ἔστω 7b αρῶτον, κά) δεύτε- 


pov, τὸ δούτορον quam lectionem se- 


losi, naves in m tractas absorbentes 
(Homer. Od. xii. 235. 269. Virgil. JEn. 
iv. 4920. Lucan. iv. 485.) unde poetm 
maonstrum finxerunt in delphinum caudas 
desinens, canibus ex utero sabtus pro- 
deantibon v. Bronck. ad Tibull. 11. 4. 
91. et . ad Virgil. Eclog. vi. 75. 
Escurs. ivit. i. p. 1725 Asr. 

Κερβέρου] Cerberus: in aditu regis 
Plutonis custos, “ cui tres unt lingue 
tergeminumque caput" (v. Tibull. iii. 4. 
88.); sed dli aliter Cun describunt. 
Hesiodo Theog. 310, dicitur πεντηκο»- 
Téutdpyvos. Cf. Apollod. ii. 5. 12. Ho- 
/m ii. 13. 34. iii. 11. 17. ubi v. interpp. 

T. . 

πλάττε τοίνυν] Respexit Galenos de 


Hippocrat. et Plat. Plac. vi. p. 398. v. 


25. t. ied. Bas. eiedfa Y οὕτω (τὴν vv- 
Liuhidewhrrin τὸ δὲ y.ndes " 


ovr, Tb δὲ λογιστικὸν ἀνθρώπφ.  Fre- 
quenter vero cupiditates cum us com- 
tur, ἃ κατεσθίοι vb» ἄνθρωπον, vid. 

Tab. 9. 23. Lambin. ad Horat. t. 

ii. p. 307. E. et Casaubon. ad Athen. i. 


$5. p. 158.—Pro ἐξ αὐτοῦ (sic Euseb. τὸ 


AM. Bas. 1. et 2.) cum 


bano scripsi 
ἐξ αὐτοῦ. — Ficinus, ex se. 


9T. 


quendo, expungenda fuerit vox 
que est in priore loco. At vero Fic. 
locum bunc ita vertit, e£. amplissimum 
idem primum sil, angustius oero se- 
m eique terim. Meist ) δώ. 
καὶ δεύτερον (int. τῷ µογέθει) 7 
τερον] Sic Cod. Reg. et Stob. exhibent, 
et Cornarius legendum esse monui. 
Vulgo : τὸ swpérror καὶ δεύτερο», δεύτερον 


y, AST. 
ὥστε $$] Sic Stob. Volgo ὥστεπη, 
in quo bis peccatum. Aer. 


17A IIAATONOZ 


1i, 1l, 459. T£, $95. i Λέγωμεν" δη τῷ λέγοντι eu λυσισελεί τούτῳ 
ἀδικεῖν τῷ ἀνθρώπῳ, δίκαια δε πράττει οὐ ἔυμφερει, oTi 
οὐδὲν ὤλλο noi ῆ λυσιτελεῖν αὐτῷ TO παντοδωπὸν θηρίον 
εύωχουντι ποιεῖν ἰσχυρὸν καὶ τὸν λέοντα xoi τὰ Tei τὸν 
1.589. λδονσα, τὸν O5  ἄνθρωπον λιμοατονεῖν καὶ ποιεῖν ἀσθινη, a 
σε ὄλκεσθαι omy ἂν &x&iyay" ὁπότερον yn. καὶ poo 
irtgoy $TÉpo ξυνεθίζειν μηδὲ Φίλον Toii ἀλλ εῶν αὐτὰ 

ἐν αυτοῖις δάκνεσθωί σε καὶ μαχόμοα iur ἄλληλα. 
Παντάπασι" γάρ, ἔφη σαυτ ἂν λέγοι 0 σὸ ἁδικεῖν $ brau- 

ya». Όὐκοῦν av ὁ τὰ δίκαια λέγων λυσιτελεῦν Quin ἄν 

δεῖν' ταύτα mper καὶ ταυτα λέγειν, obey TOU y ἀνθρώπου 

ὁ &yTOG ἄνθρωπος ὔ έσται ἐγκρατέστατος, xai σου πολυπε- 
φάλου θρέμµατος ὀπιμελήσεται ὥς σερ γεωργός, τὰ μὲν 
ἥμερα σρέφων καὶ τ)θασεύων," τὰ às γεια ἀποκωλύων 
φύεσθαι, ξύμμαχον ποιησάμεενος την σου λέοντος Qc», καὶ 
κουῇ πάντων κηδόρενορ, Φίλα ποησάµενος ἀλλῆλοις σε καὶ 
αὐτῷ, οὕτω θρίψειι” ; Kop" γὰρ a λέγει ταύτα ὁ To 
BÍxouoy! & ἐπωμώῶν. Κατα πάντα τρόπον δη 0 9 pr" σὰ di- 

κοια ἐγκωμιάζων ἀληθη ἀν' λόγου, o δι τὰ adio. Ψψεύ- 

oITO. πρός σε γὰρ | ἡδονῆν xai πρὸς εὐδοξίανῦ καὶ ὠφέλεια» 

mi. i. 460. σκοπουμένῳ ὁ C rauveete TOU δικαίου. ἀληθεύει, o δὲ 
ψέκτης οὐδὲν ὑγιὲςὰ οὐδ εἰδὼς ψέγει ὁ τι ψίγα. Οὔ- 


& ὥστ ἐπιξυμπ. v.—" Χυνῆπται ἔφη .om ὃ.---Ἱ Περικέπλασται ἔφη om b.—k λόγο- 

μεν θδῦπῃ.---ἰ ὅποι K.—" ἐκεῖνον m.—^ ἅγηι ΑΘΠΦΟῦπΙΓ: ἅγοι "ς.--Ὁ φιλοπο- 

νεῖν €.—P éavrois t.—4 Παντάπκασι...ἐπαινῶν om. b.—' ab om K.—5 δεῖν om DEQ. 
—1 λέγειν καὶ ταῦτα πράττειν K.—* τιθασεύων Abm et pr Φ: τιθασσεύων "s.— 

* ἑαυτῶ θρέψει οὕτως t.—*" Κομιδῇ...ἐπαινῶν om b.—X ab om Gr.—* τὰ δίκαια Or. 

— μὲν om Or, ante τὰ ponunt AIIeDKqebm, post τὰ *e.—* ἀλήθείαν A&bm.— 
b ebetíay ΘΕτ : ο pro his εὐδοξία»...ἀληθεύει habet Bóei.—c ἆληθὴς Φ.---ᾱ ὑγιῶς b. 


τούτφ] Stob. τοῦτο, vitiose. Mox ' satius sit ἐγκρατέστερος. STrkPn. 
Euseb. διότι φΦήσει et τὸν λέοντα sine πολυκεφάλου θρέµµατος] Hoc respexit 
perticula καί. Asr, , Galenus Ἱ. |. vi. p. 208. v. 56. Cf. Tim. 
ὅπη à] Sic Euseb. Stob. et libri Pla- 10. E. Asr. 
tonis editi, Cod. Reg. ὅποι &y, quod sen- — ó μὲν τὰ δίκαια] Sic Cod. Reg. Stob. 
sum eandem babet, vid. nostra ad Sym- ὁ μὲν τὸ δίκαιον. Vulgo ὁ τὰ μὲν δίκαια. 
Dos. P. . 196.—Mox ἄγη pro yo: ex Μος Ald, Bas. 1. 2. etStob. ψέγοι. Asr. 
b. et Stobseo recepimus; ἂν enim àAw6eóe]  Videri queat deesse Aéyes 


ad ὅπη pertinet. Asr. post ὑγιέα: nisi existimandum sit posse 
TaUT ἂν λέγοι] Stob. ταῦτα λέγει. subaudiri, resolvendo ἀλφθεύει in ἀλφθὸς 
Asr. λόγει. S'EPR. 


πράττειν]  Omittt Stob. πράττει. οὐδὲν ὑγιὲς] Int. λέγει, quod elicien- 
Mox κατὰ πάντα δὴ τρόπον Stob. Asr. dum ex preegresso ἀληθεύει i. e. ἀληθὲς 
ἐγκραγέστατος] Vide annon scribere λέγει, Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ϐ. 175 


ὸ ev Kd δ᾽ e , ^ 
go θοκεῖ, ἡ ὃ) ὁς, οὐδαμη γε. 
/ , s ε 4 e / , ed Sg ) , 
ἆραως, ου γὰρ εκὼν ἁμαρτᾶνει, 6ρωτωντες () μακᾶριε, οὗ 
* x x N , ο» ^s 
καὶ τὰ καλὰ καὶ αἰσχρὰ" νόμιμα διὼ τὰ τοιωῦτ' y φαῖ- 
/ LY y N ^s ^» 
κωεν γεγονθωι; τὰ μὲν καλὰὼ TO, ὑπὸ τῷ ἀνθρώπῳ, μᾶλλον 
96 LY e —3 ^v / " ^^ 
6 iCwg τα UTO T θείω τὰ θηριώδη ποίουντα της Φύσιωας, 
, 8 8 N € ^s ) , 
αἰσχρὰ δὲ τὰ ὑπὸ τῷ ὠγρίῳ τὸ ἥμερον δουλούµενα; ἕυμ- 
, k Ἂ ^ , , » x " 5 
Φήσει, n πως; Ea» μοι, ἔφη, πείθηται. "Βστι οὖν, εἰ- 
] [κ ο” 3 ΄ ^s 
πον, OTQ λυσιτελεῖ ἐκ τούτου TOU λόγου χρυσίον λαμβά- 
πχ. »y " s 
véip ἀδίκως, ti περ τοιόνδε τι γίγνεται, λαωβάνων τὸ χρυ- 
/ e d Ν / ^v od 
cioy" ἅμα καταδουλοῦται τὸ (βέλτιστον ἑωυτοῦ τῷ µοχ- 
/ E! x N M A / 
θηροτάτῳω; 7 εἰ μὲν λαβὼν χρυσίον υἱὸν 7 θυγατέρα ἔδου- 
^ N Le ρω ^. ιο] 
λουτο, χαὶ TOUT εἷς Gy play τε" καὶ χακών ἀνδρῶν, ουκ ἂν 
9 ^s 9 4 ?H « / Ο 9 W / , P 
αυτῷ Ελυσιτέελει ουὸ αν παµπολυ ἐπι TOUTO λαμθάνευ' 
9 i Νο ^." / N ^ 
6i δὲ σὸ ἑαυτοῦ θειότωτον ὑπὸ τῷ ἀθεωτάτῳὶ τε καὶ pupa 
L4 ^ m » v , 
τώτῳ δουλοῦται καὶ µηδεν ἐλεεῖ, οὐχ ώρα ὤθλιός ἐστι καὶ 
9 4 ’ ’ eo WV 2 / 
πολυ ἐπὶ δεινοσέρῳ ὀλέθρω χρυσὸν δωροδοκεῖ ? Εριφύλη" 
9 «4 ^e ^ Ν ec M N / 
$31 τῇ του ἄνδρος ψυχη τον ὅρμιον δεξαμιένηι Πολυ" µεν- 
T 1 
σοι, 2] ὃ ὃς 0 Γλαύκων ya γάρ σοι ὑπὲρ εκείνου ἄποκρι- 
” , . M , , » u ὸ NE 7 
νουµωι. [ S. 13. | Οὐκοῦν καὶ τὸ ἀκολαστωίειν oii" διὼ 
^ w , X / y e ; 7 , Pv , 8 
τοιαυτα"”. πάλαι ψεγεσθαιῤ ori ἀνίεται ἐν τῷ τοιούτῳ τὸ 
) Ay / ro N / / ^ 
δεινόν," ro μέγα ἐκεῖνο καὶ πολυειδες θρίμµα, πέρα του 


—3 ὅτι ψέγει AEIIGDKqobmr :. ὅ, τι ψγοι ς.---ἵ οὔ...γε om. ὃ.---ἔ κόθω μὲν pr 8, 
φείθοµεν υ.--ὃ καὶ aloxpà ATIDKqubm: καὶ τὰ αἰσχρὰ *s.—! ces τὰ ὑπὸ om Gr. 


i 
—k ivudjfjre.. welÜnras om b.—! εἶπον om b.—» AauBárorro χρυσίον 9, λαµβά- 
vorri τὸ χρυσίον DKq.—^ τε om ἘΠΙΓ.--- ἂν el κάµπολυ q.—P Aapfárew ATibbn, 
| v, et: ι ς.--ᾱ ἁθλιωτάτφ K.—' δουλοῦτο $.— 
 ἐριφίλη H.—t Πολὺ...ἀποκρινοῦμαι om b.—" οἵει om b.—" Spa v, 5» διὰ q. 
—T ταῦτα q.—* πάλι ΘΠΏΌΚΤ, om qb.— λέγεσθαι vm, ψέγεται b.— δεινῶ 


οὗ καὶ] Stob. οὗ κα Mox τοιαῦτα 
φᾶμεν. Àsr. 

χρνσίρν] Sic Stob. et Stephanus; Ald. 
Bas. 1. et 2. χρυσίου. Asr. 

λαμβάνω»- -καταδουλοῦνται] Int. sci- 
licet s. ita ut ; particula explicativa more 
omissa est. Asr. 

καὶ vapr' ds ἁγρίων---ἀνδρῶν] Int. 
οἶκον, ut servi s. οἰκέται fiant.—Verba 
τὸ ἑαντοῦ θειότατον ilustrant Morgen- 
stern. Commentat. p. 104. et De-Geer. 
Diatrib. p. 88. Asr. 

λαμβάνν] λαμβάνοι, quod libri omnes 
habent, correctione nen indiget; coha:- 


rct enim cum preteritis ἑδουλοῦτο et 
ἐλυσιτέλει. Asr. 

Ἐριφύλη] Amphiarai uxor, quz, au- 
reo monili corrupta, maritum latentem 
prodidit, ut proficisci ad bellum 'Theba- 
num cogeretur, vid. Homer. Odyss. λ’. 
325. sq. Pindar. Nem. ix. 37. sq. Pau- 
san. x. p. 870. Hygin. Fab. 73. et Heyn. 
ad Apollodor. iii. 6. 2. Observat. t. 11, p. 
245. sq. Asr. - 

6. 13. τοιαῦτα πάλαι] Stob. τὰ τοιαῦτα 
πάντα, Moz pro ξυντείνηται, Stob. σνγ- 
γίγνηται. Ast. 


Πείθωμιενξ σοίνυν αὐτὸν 


11. δ00. 
1st, i. 461. 


176 


δίοντος; Δῆλον, ἔφη. Ἡ 


IIAATONOZ 


à' αὐθάδεια) καὶ δυσκολία 


ψέγεται ovy, ὅταν τὸ λεοντώδές τε xoi ὀφεῶδες" αὔξηται 
N , d ? , II / M T7 e T M δὶ 
χαι συντενηται ἀναρμοστως» ἀλανυ μεν ουν. puQ 0t 


hy / f , 9 v ^s 
καὶ µαλθακία ουν ἔπι T? 


9 ^E / / h 
αυτου» ToUTOU χαλασει 76 


^w e^ , 
καὶ ὠνίσει ψέγεται ὅταν ἓν αὐτῷ δειλίων serons; T' 
* ji ^ k δν A» / , e N UA 
pni Κολακεία. 0& καὶ ἀνελευθερία ουχ, οτα» τίς Το αυτο 
fe X ^s ^ e 
τοῦτο, τὸ θυμοειδές, ὑπὸ τῷ ὀχλώδει θηρίῳ ποιῇ, xai ἕνικα 
^v / 
χρημάτων καὶ τῆς ἔκείνυ ἀπληστίας προπηλακιζοµ»ενον 
3 6! m? / , N / T. / B K M1 , A 
$Üif n" εκ véou ἀντὶ Atovrog πίθηκον γίγνεσθαι: Kos µάλα, 
3 n / à: M , à N / y Ld à 
$9." Εαναυσία 0$ καὶ χειροτεχνία Oi τί, ott, oviiDoG 
Ld ο ? à » I4 WX € , Ü A 4 
Φέρει; 2 δι ἄλλο τι Qnoopus» η οταν τις ασύενς Quasi 
wv Ν f / 10. P σ V ow δυ ( xy 
tv τὸ του (ελτίστου tiQog? ὥστε μὴ ἂν δύνασθαι άρχειν 
ρω ο ^ X 
vay ἐν αὐτῷ θρεμμµάτων ἀλλὰ θεραπεύειν ἐκενα, καὶ τα 
f. » 
θνπεύματαὶ αὐτῶν' µόνον δύνηται µανβάνειν; "Έοιπεν, 6Q2. 


9 e ο Νε el e 9 € "4 v ο M 
i, i. 463. Ovxoby ἵνα xoi o σοιουτος υῷ O[LOl0U αρχηται οιου πιρο 


έλτιστοξ, δοῦλον αὐτόν Φαμιεν δεῖν εἶναι" εκείνου. τοῦ (9ελ- 
τίσσου καὶ" ἔχοντος iy αὐτῷ τὸ θεῖον ἄρχον, οὐκ ἐπὶ βλά- 
(1 τῇ τοῦ δούλου οἰόμενοι δεῖν ἄρχεσθαι αὐτόν, ὡς περ” 
Θρασύμαχος dro τοὺς ἀρχομένους, ἀλλ ὡς ἅμιινον Ov 
avri ὑπὸ θείου καὶ φρονίμου ἄρχεσθαι, μάλιστα μεν οἷ- 
xéioy ἔχοντος ἓν αὐτῷ, εἰ δὲ μή, ἔξωθεν ἐφεστῶτος, ἵνα sig 


b, τὸ δεινὸν καὶ s.—* Δῆλον ἔφη om b.—^ αὐθαδία ΘΠΏη, αὐθάδεία K.—* ὄφι- 


δει Κ.---ᾱ- συντείνειε ο.--- Πάνν 


μὲν οὖν om b.—f 


ακία ἵκ.--ἕ τῇ αὐτοῦ 


AereDKqcebmt : τῇ τοῦ αὐτοῦ Ός.---ᾱ τε om t.—! Τί µήν om δ.--Σ ἡ κολακεία r. 
—À τὸ post τοῦτο om 66r.—9 ἐρεθίζη b.—^ Καὶ µάλα ἔφη om b.—^ φέρειν c.— 
P εἶδος om $m.—24 Owrevóuera q. —" αὐτὸν IIKt et pr 8D, αὐτὰ φ.--- δεν εἶναι A 
IIDKqebr, 8ety καὶ θ: εἶναι δεῖν *5.—! καὶ ἐκείνον TIDKvt.—"* καὶ om ΑΞΦΟΠΙ.--- 
* ἑαυτῶ bm.—" ὥσπερ...ἀρχομένους om b, περ om 0.---Σ καὶ om K : καὶ...ἔφῃ om 


τρυφὺ δὲ καὶ] Stob. τρυφὴ μὲν οὖν. 
Mox αὐτοῦ τούτου, omisso τοῦ. Αοτ. 


αὐτφ] Scribendum est potius αὐτῷ. 
ΒΤΕΡΠ. 

δύνηται] Quum precedat, ὥστε μὴ ἂν 
δύνασθαι, quid verbum δύνηται hic agit? 
Βταρη. 

δύναται] Etsi referri possit ad ὅτα», 
tamen orationis nexum interrumpit, quum 
sensug hiec postrema ex particula ὥστε 
suspensa esse jubeat. Quocirca suspi- 
cor, δόνηται ab eo interpositum esse, qui 
non δύνασθαι, sed respectu ad ὅταν con- 
junctivum δύνηται, supplendum esse pu- 
tasdet. Asr. 


ὑπὸ óuolov] Stob. ó$9' ὁμοίου. 8ε- 
quentia Οἴουπερ (i. e. ὀφ᾽ olovsep ἄρχε- 
ται) ὁ βέλτιστο. Aer. 

εἶναι δεῖν] Stob. δεῖν εἶναι αὐτῷ (sine 
pre positione ἐν)---ἄμεινον, omisso Ér. 

BT. 


ἔχοντος] Genitivus, etiam dativo sari 
praecedente (vid. ad vii. p. 518. A.): 
it& ut vel ipse hoc in se bahest, vel hoc 
extrinsecus ipsi prepositum s. prefectum 
sit. Quocirca Stephanum audire non 
debemus, pro é$ecróros corngentem 
Ka, sc. Uxovros. Ast. 
ἐφεστῶτος] Non ἐφεστῶτος sed dd«- 


στῶτα scriptum ab ipso autore fuisse 


177 


δύναμιν πάντες ὅμοιοι ὦμεν καὶ φίλοι τῷ αὐτῷ κυβερνά. 
rois. Καὶ" ὀρθῶς y, ἔφη. Δηλοῖ δέ γε, ἦν δ) iyd! καὶ 
ὁ νόμος ὅτι σοιοῦτον βουλεύετὰι" aci τοῖς i τῇ πόλει 
ξύμμαχος ὤν καὶ ἡ τῶν παίδων ἀρχή, τὸ" μὴ ἐὰν ἔλευ: 
δίρους -sivou, ἕως dy" &y αὐτοῖς ὥς περ ἓν πλει πολιτείαν 
πωταστήσωµεν, καὶ τὸ έλτιστον θεραπεύσαντες τῷ παρ 
ἡμῖν τοιούτφὰ ἀντικάταστήσωμεν φύλακα ὅμοιον καὶ ἆρ- 
χίοντα ἓν αὐτῷ: καὶ τότε δὴ ἐλεύθερον ἀφίεμεν. Δηλοϊ. 


IIOAITEIA, 6. 


τι, $91. 


^ * ^v 5 . 
γάρ, 7? à óc. Ir δὴ οὖν φήσομεν, ὦ Γλαύκωνξ καὶ κα- 


τὰ τίνα λόγον λυδιτελεῖν ἀδικεν, ἢ ἀπολασταίνειν ἤ Ti 
em y por ποια, ἐξ ὧν πονηρότερος μὲν So rou, πλείω δὲ χρή- 
µατα Ἡ ἄλλην τὰ δύναμιν κεκτήσεται; Οὐδαμῆ, ἡ ὃ' 
ὃς Τή δ) ἀδικοῦνα λανθάνευὶ καὶ pA διδόναι δίκην 
λυσιτελεῖν,". J| οὐχὶὶ ὁ μὲν λωνθάνων ἔτι" «υνηρότερος tyity- 
γεταν, τοῦ δὲ μὴ λανθάνοντος καὶ κολαζομένου τὸ [AY θηριῶ- 
δες χοιµίζεται καὶ ἡμερούσαι, τὸ δὲ ἥμερον ἐλευθέρούται, 
xci 0A» mJ Ψυχή sig τὴν (ελτίστην φύσιν καθισταμένη 
τιιωτέραν ἔξιν λαμβάνει, σωφροσύνην σε καὶ) δικαιοσύνην 
μετὰ Φρονήσεως ατωµένη, 3 σώμα ἰσχύν τε καὶ κώλλος 

Yo 6 ορ / , ej N " 
μετα υγιείαςῦ λαμ[βάνο, τοσούτωὶ ὅσω περ ψυχὴ ca- 
ῥατος τιριωτέρα; Παντάπασιῖ μὲν ovv, ἔφη. Ουὐκοῦν à 
9 νοῦν ἔχων πάντα τὼ αὐτοῦ. εἰς τοῦτο ξυντείναςἳ (βιώσε- 
ται, αρώτον μὲν τὰ µαθήµατα τιμῶν ἃ τοιαύτην αὐτοῦ" 
τὴν ψυχἠν ἀπεργάσεται"' τὸ 0$ ἄλλα” ἀτιμάζων; Δῇ- 


b.—7 ve 3» V ὁγώ om b.—3 βούλεται v.—3 ἀρχὴ καὶ τὸ q.—^ ἂν om b.—* favrots 
bmt.—4 τοιοῦτον v.—* 39Ao7...0s om b.—! ποῖ K.—£ d Γλαύκων om b.— Οὐδαμῆ 


A 
3 9. 5s om b.—! µανθάνειν 0.—* λυσιτελεῖ ΘΠ9.---ἰ οὐχ $.—? exi Ilet pre: 
ἐπιπονώτερο: t.—5 ὅλη καὶ ἡ D, $ ὅλη q.—9 μεθ b.—? ὑγιείας AHbrm.—^ λαµ- 
Bárorros οὕτω T.—' Παντ. ο» ἔφη om b.—5 ἑαυτοῦ v.—! ξυντείνας AHbvbim.— 


existimo, participium Éxorros repeti νο- 
lente. Ότενα, 
βούλεται] Id. propositi habet. Sice 
baro reposui pro βουλεύσται. . Passin 
vero inter se permutata reperiuntur verba 
βουλεύεσθαι ct βούλεσθαι, vid. Wes- 
seling. ad Herodot. i. 165. et vi. 85. Asr. 
τὸ pi dj] I. e. τοῦτο, ὅτι μὴ dg 
Stob. pro éáv ἐλευθέρους legit ἀνελενθέ, 
povs. Λοτ. 


ἐν αὐτοῖς] Vulgo αὗτοῖς, contra sen- 
Plat, 


sum. Mox τὸ παρ ὑμῖν Stob. φύλακας 
Ald. Bas. 1. 2. et Stob. et ἐλευθερία» 
pro ἐλεύθερον Stob. Asr. 

ἀφίεμεν] Se non ἀφίεμε», sed ἀφῶμεν 
legisse aut certe legendum  putavisse 
ostendit in sua interpretatione Ficinus. 
STEPH. ; 

κοιµίζεται] Sic Ald. et Stephan. Bas. 
1. 2. et Bip. xouíf'erau, haud dubie ope- 
rarum culpa, Verbum κοιµίζειν illustra- 
vit Heusdc in Specim. Crit. p. 5ο, Ast. 


Vor. VII. 


itt, i. 463. 


178 


Aon ἔφη "ἙἘπιετώ y, sixov? τὴν τοῦ σώρατος Spp καὶ 
σροφὴν οὐχ, ὅπως τῇ θηριώδει καὶ ἀλόγῳ ἡδονῇ ἐπισρέψας 
ἑντωῦθα σετραμμένος" ζήσει," ἀλλ οὐδὲ πρὸς υγίειαν βλί- 
wo» οὐδὲ rovro πρεσβεύων, ὅχως ἰσχυρὸς 5 ὑγιῆς ᾗ παλὸς 
ἔσται, ἑὰν μὴ καὶ σαφρονήσειν μέλλῃη ἀπ' αὐτῶν &AX 
&si τὴν ἐν τῷ σώµατι ἁρμονίαν" τῆς ἓν v) Wpvys3 ἕνεκα 
ξυμφωήας ἁρμοττόμενος φαίνηται. I 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Παντάσασέ μὲν 
ο ο 3 
oV», ἔφη, ἑάν περ μίλλη τῇ ἀληθείᾳ μουσικὸς εἶναι. Όυκ- 
ο ed 5 Ν 4 9 y ^e .£, P4 , Pd 
wt. i. 464. QU), ΕΠΟΝ, καὶ τὴν 6» τῇ τῶν χρημάτων κτήσει LurraLiy τε 
, [d » 9? 
καὶ ζυμφωνίαν; καὶ τὸν ὄγκον τοῦ πλήδους οὐκ ἐπσληττό- 


μιθς ὑπὸ TOU σῶν πολλών μακαρισμου ὥπτειρονδ αυ- 
- , » EA , ν ri h Α » 
incu, απεροταο χαχα εχω; Ovx otoputt, έφη. AA 


/ y A X e , 8 
ἀπολίπων γε, εἶπον) αρὸς τὴν ἓν αὐτῷ. πολιτεία», καὶ 


n .». ο m - 9 — ^v ] .? 
φυλάττων μή τι παρακμ] αὐτοῦ τῶν ἐκεῖ διὰ φληθος ου- 
3 ?» » t ad , 9 
σίας ἢ δὲ ὀλιγότητα, οὕτω κυερνῶν προσύήσει καὶ ἄνελώ- 
^s 9 9 Aj 
σε; τῆς οὐσίας καθ oco» ἂν οἷός τ 7. Κομιδῃη” μεν ουν, 

» | , » «X 9 
ἔφη. ᾽Αλλὰ μὴν καὶ viue γε, εἰς ταὐτὸν ἀποθλίπων, 
e 4 , 4 , € ν  Ά rt ^ » A o 
n. 693, ΣὼΝ ον μεθεζει καὶ γεύσεται ἔκων Og ἂν ἡγηται ἀρνείν 
5 αὐτῷ ς.---ἵ ἅπε εται ΑΞΦΌΠι.--Ὁ ἄλλ υ.--ᾶ δῆλον ἔφη om b.—J Υ) εἶπον 
om b.— τ fh &v, γετραµµένως m.—* ζωΐη A, ζώη q, ζόει b, ζώση GTID, 
{Ἴση K.—^ καὶ om $m.—* ὑπ᾿ e.—4 áppor(as 4.— φαίνοιτο q.—! Παντάπασι... 


εἶπον om b.—s Δπείρω K.—^ Οὐκ οἴομαι ἔφη om b.— οἶμαι Gt, om b.—k* dex 
We—! wAf8ovs Dio. m Κομιῄ...ἔφη om ἁμείνων t.—? Οδκ...ἐθελάσει] mal 


οὐχ Bros] Proprie, non dico s. dicam 
(ot nos elliptice ponimus: micht dass, 


D 


desideratur, Sensus mihi videtur 
tulare f»a—d$aíryra, et ἀλλὰ illud ex 


sequente: sicht einmahl) et sequente 
negatione οὐδὲ, non dicam, hoc—sed ne 
id quidem, h, e. non modo non, sed ne— 
quidem s. tantum abest, ut, —ut ne— 
quidem. Vulgo µόνον intelligendum 
esse censent, vid. Ducker. ad Thucyd. 
liL 42. Lexic. Xenophont. νο]. iii. p. 
312. et Schaefer. ad Lamb. Bos. Ellips. 
p. 776. Sensus igitur est: * Tantum 
abest, ut corporis curam ac nutritionem 
ferins illi ac cecte voluptati permittat, 
wt ne sanitatem quidem ceteraque cor. 
poris curs babeat, nisi ad temperantiam 
animique harmoniam conducant (faci- 
ant). Sequens àAX'—eaírra: mendo- 
sum esse opinor; namque cum prece- 
dentibus copjungi nequit, ubi ad àAA'— 
Βλόπων et κρεσβεύων intelligendum est 
ex pregressis ζήσει, quocirca. etiam in 
bis participium, intellecto ὁύσει, vel fa- 
turum $areira, verbo ζήσει respondens, 


repetitione prioris enatum esse snspicor. 
Similiter Ficinus vertit, ifa μέ corporis 
moderetur. Αοτ. . 

ἐπιτρέψας ἐνταῦθα verpapjévos] Tia wi 
huc se convertat s. animum applicet, hoc 
appetat ; participium participio, ut solet, 
explicationis gratia appositum. — Cete- 
rum φαίνεσθαι cum participio conjunctum 
est reperiri s. deprehendi, manifesto esse, 
vid. Zoune ad Viger. p. $18. Fischer. ad 
Weller. t. iii. p. ji. p. 49. Αοτ. 

μουσικὸε] Cf. Lach. p. 381. D. 188. 
C. Tim. 339. D. Sext. Empir. adv. Mu- 
sic. vi. 6. 18. p. 360. ef e µέγα ὄννη- 
Oévres à» Φιλοσσφίᾳ, kafár«p xal Πλά- 
των, τὸν σοφὺν ὅμοιόν Φασι εἶναι τῷ pow- 
σικῷ, τὴν ψυχὰν ἁρμοσμώην ἔχοντα. 
Cf. Wernsdorf. ad Himer. p. 355. et 
Wttenbach. ad Phadon. 6. 4. Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ϐ. 


αὐτὸν ποιήσει, ἃς ὃ᾽ ἂν λύσειν vy ὑπάρχουσαν ἔξιν Φφεύ- 
ξεται ἰδίᾳ καὶ δημοσία. Οὐπ ἄρα, ἔφη, τά γε πολιτικὰ 
$ÓsA got πράττει», ἑάν περ τούτουῦ πήδηται Ng T0) κύ- 
pa, ἦν δ) εγώ, $» γε’ τῇ ἑαυτοῦ πόλει XOÀ µάλα, οὐ pér- 
σοι ἔσως ἓν γε τῇ πατρίδι ἑὼν' μὴ θεία τις ζυμβῇ τύχη. 


Μανθάνω, ἔφη: ἓν ᾗ νυν δὴ 


διήλθοµωεν οἰχίζοντες πόλει" 


λέγεις, σῆ ἓν λόγοις κειένη, ἐπε) γῆς γε ουδαμιου οί" 
αὐτὴν εἶναι. ÀAX, ἦν δ) ἔγω, ἓν οὐρανῷ ἴσως παράδειγ- 
ο Aj 


^£ ο 4 e Ν Lad e 
μα ων ατεισαί τω (δουλομιένῳ 0 ey xot 0θώντι αυτον χασθέ-τι, 1, 465. 


αίζειν. διαφέρει δὲ οὐδὲν sivi? που ἔσσιν εἶτε ἴσται τὰ 
γὰρ ταύτης µόνης Gy αράξειεν, ἄλλης δὲ οὐδεμιᾶς. Εἰκός 
* s» 


y, έφη. 


οὐκ ἐθελήσει τὰ πολιγικὰ b.—P cobro 4. —^ ΝΛ..πατρίδι om b.—" δία OfIDKqt, 
«ένα δία v.—5* re DK.—'! el b.—* δὴ) DKq: νῦν *s.—" πόλιν v.—" ἐπὶ 6v.— 


* οἶμαι om K.—? 3 Gc, efr v. 


νὰ Tie κύνα] De Socratis jurejurando 
per canem vid. Schol. Ruhnken, p. 5. et 
Fischer. ad Apolog. p. 86. Asr. 
del yas git et Ficinus ἐπὶ γῆς δὲ 
oBj. sed eleganter jungitur genit. γῆε 
cuto adverb. οὐδαμοῦ, retinendo ése et 
ο uem aiatene 
yis] Ficinus, ut bene us 
observavit, videtor legisse àv] γῆς δὲ ob- 
δαμοῦ: vertit enim: in ferríis vero nue- 


quam. Asr. 
ἐν p] Respexerunt hoc Athen, 
xi. p. 508. B. Clemens Alexandr. Strom. 
iv. p. 543. Sylb. t. i. p. 642. Pott. Ori- 
en, c. Cels. v. 45. t, i. p. 611. B. ed. 
aris, Gregor. Nazianz. in Julian. i. 
Theodoret. Therapeut. ix. t. iv. p. 619. 
B. Vid. Holsten, ad Porphyr. p. 88. 
ed. Cantabr. et Gataker. ad M, Antonin. 
ix. 6. 29. p. 278. Asr. 


179 


Steph. 
1, 695. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 


1 


δ. 1. Καὶ μήν" 5» δ) ἔγωώ, πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα περ) 


δω 


αὐτῆς ἔννοῶ, wg παντὸς ἄρα μᾶλλον ὀρθῶς Φχίζομιν την 
m. P460. αόλῳ, οὐχ, ἥκιστα δὲ ἐνθυμιηθεὶς περὶ ποιήσεως λέγω." Το 
woio»; ἔφη. Τὸ μηδαμῇ παραδέχεσθαι) αὐτῆς ὁση µι- 
µητική: παντὸς γὰρ μᾶλλον oU παραδεκτία νῦν καὶ ἓν- 
αργέστερον, ὡς ἔμοὶ δοκεῖ, φαίνεται, ἐπειδὴ χδρὶς ἕκαστα 
διήρηται τὰ σῆς ψυχῆς εἴδη. Ἠῶς λέγει: Ὡς par! 
αρὸς ὑμᾶς εἱρῆσθαι--οὐ γάρ µου κατερετε" αρὸς τοὺς 


5 μὲν om ΏΚᾳ.---ὃ καρέχεσθαι t.—^ παραδεκτέον ΦΠι.--ᾱ µε DK.—* καρτερεῖτε 


6. 1. καὶ μὴν] Laudat Procl. in Polit. 
p. 404. v. 8. infr, Asr. 

φκίζομεν] Pro aoristo przterito posi- 
tum est, ut Tim. p. 85. B. ἤρχετο--- 
re Vid. Μαιν Gr. Gr. p. 705. 

sT. ) 

αὐτῆς jew]  Genitivus pendet e pro- 
nomine relativo; vid. Matth. Gr. Gr. p. 
478.—Mox Procl, πάντως et παραδεκ- 
τέον (sic et Cod. Monac. Nr. 490. quo 
libri bujus fragmentum continetur). Ce- 
terum bene observat Morgenstern. Com- 
ment. p. 249. ad h. 1. * nunc demum, 
quum animi humani partes (|. iv.) cupi- 
ditatum gencra (l. ix.) et sincera volup- 
tms ab adulterinis generibus distincte 
essent, quae adhuc de poesi dicenda erant, 
satis clare intelligi poterant, Adeo ve- 


rum est, quod in pref. dixi, sub confu- 
sionis cujusdam specie in libb. de 
ordinem exzquisitissimum latere. Asr. 

εἱρῆσθαι] Non εἱρῆσθαι, sed elpácées, 
legitur apud Eusebiun, afferentem hunc 
locum : sed ex iis quse antea protuli εχ- 
emplis bujus generis loquendi, scriben- 
dum esse εἱρῆσθαι constat. Neque ta. 
men mirum est interim si depravatum 
non illic solum sed alibi etiam fuit, 
utpote multis insolens et peregrinum. 
SrzPH. | 

ὑμᾶς εἱρῆσθαι] Laudat Eoseb. Przp. 
Evang. xii. 49. p. 618. C. ubi 
scribitur. Proclus habet ἡμᾶς. Mox 
Procl. τραγφδίας sine απἰευ]ο-- πάντας 
(sic et Euseb.) τοὺς µεµητικούς.--- Euseb. 
πῆ δὲ---ἔοικε γάρ. Simili Ciceronis loco 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 


181 


c.v £ . 2 . 4 dA 4 » e 4 6 
σης σραγφδίας ποίητας XO τους ἄλλους απταντας σους 


h 


, / 4 5 / x ^ i ^w 
papenrixoUg 32. o [Ón έοιχον Είναι πάντα τα  τοιαυταὶ γης 


” 3 / , ο νι M 
và» ἀκουόντων διανοίας, οσοι pun ἔχουσι Φάρμακον τὸ 
, 9) «& ^" Ld 
εἰδέναι αυτὰ οἷα τυγχάνει οντα. 


κ 


µενος λέγει Ῥητίου, ἦν δ᾽ ἐγώ, xoi τοι Φιλία yi. vig 
με καὶ αἰδὼς $x παιδὸς ἔχουσω περὶ Ὁμήρου ἀποχωλύει 
λέγεω. ἔοικε μὲν γὰρ τῶν καλὼν ἁπάντων τούτων τῶν 
σραγικῶν πρῶτος διδάσκαλός τε καὶ ἡγεμὼν γενέσθαι. 
ἀλλ οὐ γὰρ" πρό γε τῆς ἀληθείας τιμητέος ἀνήρ, ἀλλ ὃ 


λίγα, ῥητέον. 
Ó$ ἀποκρίου. ρώτα. 
» 


Πάνυ μὲν oU», ἔφη. ᾿Ακουε δή, μᾶλλον 
ἩΜίμησι ὅλως ἔχοις' ἄν puoi 


 -- ο , » / ο 5 * / P 
ειπεν ο σι WOT εστι; OUOS γαρ οι αυτος που τι ἕνν- 


- / "y 
»09 TiÀ (ούλεται είναι. 


*H που &e , ἔφη, ἐγὼ' ζυννοήσω. 


Ουδέν Φε, ἦν δ) ἐγώ, ὤτοπον, ἔπεὶ πολλά τοι ἀξύτερον 


λεκόντων ἀμβλύτερον ὀρῶνσες αρὀσεροι" εἰδον. 


ἔφη, οὕτως" ἀλλὰ σοῦ παρόντος οὐδ᾽ ἂν προθυµηθῆναι οἷός 
σε εἴην εἰπεῖν 6j vi" µοι καταφαίνεται ἀλλ αὐτὸς Opt. 
Ἠούλει οὖν ἐνθένδε ἀρξώμεθα" ἐπισκοποῦντες, 6x τῆς Sia- 
θυζας µεβόδου; είδος γάρ πού vi ty! ἕχαστον sia uev" 


GfID.—Í τῆς om mt.—$ τοὺς om Em.—h ὧε ἔοικεν ém.—! τὰ τοιαῦτα πάντα Gr. 
—23 τοῦ GDKvt.—! ué Tis γε t.— γὰρ post γε ponit 8.—^ Kyois ὅλως Hm.— 
ο τι $Dg.—? τοι OEKt et το φ.---ᾱ ὅτι t. —" ἐγὼ om r.— ἐπὶ D.—! γε οἳ--- 
* πρότερον s.—" οὗτοι t.—* ὅτι Ο.---ᾱ ἀρξόμεθα t.—? ἓν om DKq.—5 εἰώθειμεν t. 


illustravit hec verba P. Victorius Var. 
Lect. ix. 21. Asr. 

ἡγεμὼν] Vocem ἡγεμὼν Gregorius, 
qui in Hermogen. περὶ µεθ. δευστ. p. 
959. t. viii. Oratt. Grec. Reisk. hunc 


locum laudat, interpretatur v. πατήρ. - 


Asr. 

àAA' οὗ γὰρ] Laudat Justin. Martyr. 
Apolog. ii. 3. p. 94. C. Procl. in Polit, 
p- 407. v. 19. et respexit Ammon. in vit. 
Aristot. P 9. et Nunnes. not. p. 106. 
ed. Lugd. Bat. Apud Justin, scribitur 
οὔτε γε: Ald. Bas. 1. et 2. πρός γε pro 
αρὸ, et pro àxho Bas. 2. τοῦτο. In his 
dp sine articulo (etsi proclive scriftu 
& às s. ἀνὴρ) recte positum est vi pro- 
nominis definiti, idque sensu ironico, ut 
Phzdon. 98. B. ὁρῷ ἄνδρα τῷ μὲν v$ 
οὐδὲν χρώµενον, ubi Wyttenbach. plura 
in hanc rem exempla excitat, sed male 
ambigit, utrum ἄνδρα pro ἄνδρα τινὰ, an 


pro τὸν ἄνδρα positum sit, Vide, que 
de voce ἄνλρ, pronominis partes agente 
ad Phaedr. p. 366. exposuimus. Asr. 
γάρτοι] Ald. Bas. 1. et 2. γάρ τι. 
sT. 
βλεπόντωγ--- ὃ ντα] Sine articulo 
posita sunt, quod haud infrequens est, 
priecipue in neutris, ut v. 21. 43 ὄντι--- 
ὄντι---οὐκ ὄν. — Vid. Matthiee ár. Grec. 
p. 834.— Deinde Cod. Reg. et Bas, 9. 
πρότεροι, quod idem valet. Asr. 
πρότερον] Legitur etiam πρότεροι, 90- 
dem sensu. Nihilo autem minus potuit 
omitti artic. ol ante ἀμβλύτερο», quam 
τῶν ante ὀξύτερον. SrzPn. 
κατ In preced. edit. scrip- 
tum est καταµαίνεται: cujus vocabuli 
quidam sequentes vestigia, subsüituen- 
um putaverunt καταµανθάνεται: sed 
multo est aptior vet, exempl. lectio, κα- 
ταφαίνεται. ΘΤΕΡΗ, 


- 


II; δή, ἔφη, διανοού- Πατ. i. 407. 





3 
στη, αι. 606. 


182 IIAATONOZ 


σίβεσθαι περὶ ἔχαστα τὰ πολλὼ οὓς σαῦτὸν ὄνομα inei- 
gopeer.. ἡ οὐ μανθάνεις," Μανύάνω. Gap 2» καὶ vu» 6 
σι [βούλει σῶν πολλῶν. οἵον, i θέλεις, πολλαί πού. εἶσι 
αλλων" xci | σράπεζαι. Ils; δ) oj; ᾽Αλλά ἰδέαι γί που 
ir. i, 468. φορὶ ταῦτα T0, σκεύη δύο, μία μὲν ελένη, μία δὲ σραπέ- 
en. Nai. Οὐκοῦν καὶ εἰάῤαμν λέφειν ὅτι ὁ ὀημιουρ- 
yos ἁχατέρου σοῦ σκεύους πρὸς vo» ἰδέαν βλίπων ούτω ποιο 
η p σὰς χλύνας, ὸ ji τὰς σρατίζας," eic ἡμεῖς χεώµεθα, 
παὶ σᾶλλα κατὰ ταύτώ; οὐ γάρ που τήν γε ἰδέαν αὐτὴν 
δηριουργεῖ οὐδεῖὶς τῶν δημιουργῶν' πώς γάρ; Ουδαμὸς. 
"AAX όρα δὴ καὶ TOUS σίνα AM TOY δηµιουργόν. 
Τον oiov; "Oc erro oni occ Tg εἰς ἕχαστος τῶν 
χμβοτεχρῶ». Δειόν τινα λίνεις καὶ θαυμαστὸν νδρο. 
Οὐ Su "ys, ἀλλὰ τάχα" μᾶλλον φήσεις. Ó αὐτὸς γὰρ 
οὔτος χειροτέχνην οὐ μόνον πάντα οἷός σε σκεύη mora, 
ἀλλὰ καὶ τὰ 6X is yc uiia. ravra morti καὶ ζδα 
φάντα ἐργάζεται, τά d ὄὤλλα καὶ securo, καὶ πρὸς τού- 
τοις yr xci οὐρανὸν καὶ θεοὺς καὶ πάντα τὰ $) οὐρανῷ 
xai và ἓν "Αιδου ὑτὸ γῆς ἄπαντα ἐργάζεσαι. Πάνν 
θαυμαστό», ἔφη, λέγεις σοβιστήν. ᾽Ααιστεῖοι 5 ὧν ὃ ἐγώ. 
xci [40i eii, σὸ παράπαν οὐκ ὧν σοι δοχεῖ" εἶναι σοιούτος 
δημιουργός, 3 » vi μὲν σρόπν γενέσθαι & ὧν) τούτων ὡπάντων 
ποιητής, vivi δὲ οὐκ &y; 9» οὐκ αἰσθάνει ὃ- ὅτι κᾶν αυτὸς οἷός 
rir i, 469. τε sinc πάντα ταῦτα ποιῇσαι "pore yi TW; Καὶ σίς, 
ὄφη, o τρόπος οὗτος) Ov γαλεπός, ἦν à ἐγώ ἀλλὸ 
πολλαχῇ καὶ ταχὺ δημιουργούµενος" τάχιστα δέ «ου, 
εἰ θέλεις" λαβὼν κάτοπερον πτριφέρεν παντωχῇ, ταχὺ 
μὲν ἥλιον πονήσεις καὶ τὰ ὃν σῷ" οὐρανῷ, ταχὺ à y, 
ir E ài σαυτόν τε καὶ τἆλλα [o xci σκεύη καὶ Qur& 
καὶ πάντα ὅσα νῦν 0r ἐλέγετο  Ἰαί, ἔφη, Φαινόμενα, P 


—^ µαθάνω, ἔφη. θῶμεν Y.—b που om v.—* κλῖναι ΘΗΠΦ: «Arat *r.—5À δὲ ρα 
πέξας m.—* τὸν om K.—! ταῦτα ΘΠΌΚΟΤ.-- καὶ yü» Εθπι.--Ὁ Ser) 6, δοκοῖ qt. 
—Ài ἂν om Ot.—X χαλεκῶς ΦύΙΊ.---} καὶ ταχὸ om q.—' θέλοις Π.---ᾱ τῷ om Gc. 


κατὰ ravrà] Bic bene Stephanus cor- ρῦν δὴ ἐλέγομεν] Sic Bas. 2, ut Fi- 
rexit. Ald. Das. l. et 2. κατὰ ταῦτα,  cinus vertit, quecumque wuper comme- 
Λοτ. soravimus, Asr. 





ΠΟΔΙΤΕΙΑ, I. 183 


οὐ μόντοι ὄντα φί που τῇ ἀληθεᾳ. Καλώς, ἦν δ᾽ tyd, 
καὶ sig δίον ἔρχειὶ τῷ λύγω. τῶν τοιούων γάρ, oiputti, 
δημιουργὼν καὶ ὁ ζωγράφος ἐστίν. 3 γάρι ΤΠῶς γὰρ ov; 
᾽Αλλὰ φήσει οὐκ ἀληθη, οἶμαι, αὐσὸν' zit & ποιεῖ. 
παΐ τοι τρόπω ty$ τωι καὶ 0 ζνγράφος xvm ποπῖ. 5 o9; 
No, ἔφη, φαινομιένην ys xoi οὗτος. [S. 2.] Tí 38 ὁ 
πλιοποιόςι οὖν ὥρτι μέντοι ἔλεγες ὅτι οὐ" τὸ είδος ποιεῖ ὃ τι. 597. 
δή Qauosy εἶναι 0 ἔστι κλίνη, ἀλλὰ αλίνην τά; Ελεγον" 
γάρ. ΟΌυκοῦν sí quy ὃ ἔστι moii, οὐκ ὧν τὸ Oy TUIOÍ, 
νο 7 e wy T Ni 948 Mx X / 4 
ἀλλά σι TOLOUTOV" οἱον TO Oy, Oy δὲ; oU; σθλέως δὲ εἶναι 
« 4 Pe ^s » *À »X. N / » 
ον το TOU πλμουργου) έργον 7) &AX.oU TiYOG χειροτεχνου εἰ 
/ / , ^g» / & y y 
vig Φαίη, κινδυνεύει ουκ. ἂν' ἀληθη λέγε)  Ouxovy, ἔφη, 
ο .» «4b δό ^ x 4 rd ὸ ο , à / 
wc 'y ἂν δῦζειε voiz περὶ τους τοιοὺσθε λόγους διατρί- 
βουσιω. Μῃηδὶν ἄρα θαυμώζωμιενὰ εἰ καὺ τοῦτο ἀμιυδρόν 
σι τυγχάνει oy πρὸς ἀλήθειω:ι My γάρ. ἈΒούλει ob», ur. i. 4ro. 
δφην, iq αὐτῶν φούτων ζητήσωμεν τὸν μιμητὴν τούτουξ 
΄ , 5 , , ΄ ι 3, ^v , / 
vig ποτ ἐστι L4 [βούλε. ἔφη. — Ovxovr σθιταί τες 
Aix αὗται γίγνονται, µία μὴν ἡ iv^ τῇ φύσει οὔσα, ἣν 
^" Xie» «^ ν 5 / k *^ 7^7 ἱ vx 
Φαῖμεν ἄν, ὡς ἐγῶμαι, θεον ἑργᾶσωσθαι.. 9 τίνα ἄλλονι 
—? ἐλέγομερ H.—P φαινόµεθα τ.--1 ἄρχη Κυ, κέχρη t.—' αὐτὸν οἶμαι v.—* φαι- 
s $.—! οὐδὲ Φ.--- ἐλέγομεν GIIDKqt.-—" ποιοῖ 9.—" γοιοῦτον GEIIGDKq 
κλιν 
It: τοιοῦτο *r.—* ὃν δὲ..ὂν om u— δημιουργοῦ v, δημιουργοῦ GTIDKqt,—5 ἂν 
δε 


om Θ.--- λόγον q.—h γὰρ v.—* γοιούτουε Φ.---ᾱ θαυμάζομεν υ.--- τε τυγχάνοι Φ. 
—J ξητήσοµεν t: ζητήσωμεν post τούτου ponit φ.--ἕ τοῦτον ΘΕΠΦΌΠΙΕ, τούτων 
Kr.—h^ dy om Am.— ἂν om Γ.---ᾱ εἰργάσθαι Dq.—! τί) m.—9 ral ἔφη om K.— 


és δέο»] Ita ut expedit. Asr. 

ἔρχει rg λόγφ] 1. q. és s. ἐπὶ τὸν λό- 
Ύο», orationem (i. e. rein, questionem 
propositam) aggrederis, i. e. capis. Asr. 

$. 2. τούτου] Quidam vet. τούτων. 
STuPB. 

Μιμητὴν τοῦτον] Sic Cod. Monac. 
Bas. 2. et Ficinus, qui vertit : e imi- 
tator iste sit. Vulgo τούτον. Απτ. 

ἡ ἐν τῇ φόσει οὖσα] Que in natura, 
h. e. per se et revera (φύσει, ut infra: 
pía» φύσει αὐτὴν) 2 poer μίαν dy 

jg φόσει, et αὐτὸ ἐν τῇ t ἕκαστον. 
Hd et in Parmenid e p- 182. D. vel φύσει 
vel ἐν τῷ φύσει (posterius nunc amplex- 
andum existimo) legendum est. Vid. 
nostra ad Phedr. p. 814. Asr. 

$ τίνα &AXov]  Affertur et alia lectio 
$ Twa ἄλλον: sed alteram, que habet 


interrogstionem, retinendam esse osten- 
dit etiam responsio, Οὐδένα. Quamvis 
autem bec 9j ria ἄλλον et 4 riva ἄλλον, 
non aliter quam accentu differant, quod 
ad scripturam attinet, valde tamen dirver- 
sum sensum efficiunt, Nam ?) τυὰ ἅλ- 
λον esset dubitantis, et aliutn quempiam 
non minus existimantis potuisse idem 
efficere (quod inepte subjungeretur post 
illa verba. ὃν φαῖμεν hy, ὡς ὀγψμαι, Ae 
ἑργάσασθαι) at vero 5) τίνα ἄλλον», est 
existimantis non debere,alium censeri 
ejus auctorem. Quasi dicat, * Alioqui 
enim, quem, nisi deam, illam fecisse di- 
ceremus?'! Quod si scriberetur, } τοὰ 
ἄλλον, sobjuncta interrogationis nota, 
sensus esset, * An alium quempiam 5) 
sub. censes eam fecisse? Sr Pu. 


184 IIAATONOZ 


Οὐδένα, ouai. Μία δὲ ys ἣν ὁ τέκτω. Nod, ἔφη." 
Μία δι 9" o ζωγρώφος. ἤ γάρι Ἔστω. Ζωγράφος 
δή, κλινοποιός, θεός, τρεῖς οὗτοι ἐπιστάταί τρισὶν εἴδεσι 
κλωών. Nai σρῖς. ὍὉ μὶν δὴ Ósóc, εἶτε ουκ ἔβούλετο 
εἴ τέ τις ἀνάγκη Ve μὴ πλέον 5 μίαν ἐν τῇ φύσει 
ἀπεργάσασθαβ αυτὸν κλίνην, οὕτως ἔποίησε μίαν μόνην" 
αὐτὴν: ἐπείνην ὃ ἔστι Χλίνη. δύο δὲ σοιαῦται 9 αλείους 
οὔτε ἐφυτεύθησαν ὑπὸ τοῦ θεοῦ οὔτε μὴ φυῶσω. ως 
05," ἔφη. "Ori, ἦν Q^ ἔγώ, si δύο µόνας φοιήσειε, πάλιν 
ἂν µία ἀναφανείη ἧς ἐκεῖναι ἂν' αὖ ἀμφότεραι σὸ eidog 
ἔχοιεν, καὶ εἰή Oy ὃ ἔστι κλίνη ἐκείνη, ἀλλ οὐχ αἱ δύο. 
᾿Ορόύως, ἔφη.  Tavro δή, οἴμαι, εἰδὼς ὁ θεός, [ουλόμινος 
εἶναι ὄντως" κλίνης ποιητὴς ὄντως οὔσης, ἀλλὼ μὴ «λίνης 
sig μηδὲ κλινοποιός Tig, μίαν φύσει αὐτὴν ἔφυσεν. 
Ἔθιχυ. — BojAs; ob» τοῦτον μὲν Φυτουργὸν τούτου 
ur. i, 471, προσωφορεύωμιεν) ἤ" τι τοιοῦτον: Δίκαιον γουν, ἔφη, ἔπει- 
δή περ φύσει γε xai τοῦτο καὶ σἆλλα πάντα φεποίηκε. 
Τί δέ; v0» γέκτονα do ου δημιουργον κλίνη; Ναι Η 
καὶ τὸν ζωγράφον δημιουργὸν καὶ πομητὴν τοῦ τοιούσους 
Οὐδαμῶς. ᾿Αλλὰ τί αὐτὸν κλίνης φήσεις εἶναι "Tovro, 
3 0 ὁς  ἔμοιγε δοκεῖ µετριώτατ'" ἂν αροσαφγορεύεσθαε, 
μιμητὴς οὗ εκεῖνοι δηµιουργοί- Eis», ἦν δ) ἐγώ, σὸν του 
τρίτου ὥρα γεννήµατας ἄπο τῆς φύσεως μιμητὴν xaAsics 


4 3 
5 δὲ οἶμαι ὃν K.—9^ ἕσται $m.—P ἀπεργάξεσθαι E&m.—^4 µόνον GTIDKq, µόνον v. 
---- alb» om c.—* ἐκείνην om t.—t! μὴν φύσει Φ.--3 δ ΘΠΙΚΟΤ.--" ἂν om q.— 
w οὕτως v.—* τὸν K.—J κροσαγορεύοµε» DK.—2À ὅ ϱ.--5 ποιητὴν καὶ δημιουργὸν 
.—b εἶναι φήσεις K.—* µετριώτερ' ς.--ᾱ µηνυτὴς m, ποιητὴς τ.--- μὲν om ς.--- 


$ τίνα ἄλλον] Ficinus videtur legisse 
4j τινα ἄλλον; vertit enim, sum alium 
quemquam; sed rectius habet $) τίνα 
(quem) ἄλλον; Asr. 

ναί, ἔφη] Hzc absunt a Codd. Reg. et 
Monac. Ficinus expressit vertendo plane. 

8T. 

8 ἐστι κλίνη] Est, Scilicet κλίνην per 
8e 8. κλίνη» Üvros οὖσα», ut infra. Sic 
paulo post καὶ εἴη &v, 8 ἐστι κλίνη, ἑκείνη 
ille esset lectus per se et revera existens, 

ws ὤν). Neutrum in definitionibus 
significat generalc, ut in αὐτὸ δικαιοσύνη 
al. vid. ad |. i. 9. τοῦτο ἐφάνη ἡ δικαιο- 


M 


σύνη Uy.—De sequente οὔτε μὴ φυῶσε 
(neque cogitandum eas nascituras esse, 
n e. numquam nascentur) vid. ad i. 15. 

8T. 

κλίνης] Genitivus absolutus, quod at- 
tinet ad. lectun ; v. Matth. Gr. Gr. p. 
485. Asr. 

τοῦτο] Verbis appellandi sic solet 
jungi, ut sit ifa (proprie hoc momine, 
κατὰ τοῦτο Tb ὄνομα»; vide nostra ad 
Phadr. p. 258. et Matthice Gr. Gr. p. 
569.).—Mox nd µιµητὴς int. τούτου, ob 
ἐκεῖνοι δημιουργοί. Λατ. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 185 


Πώνν rd οὖν, ἔφη. Τοῦτ d de a5 ἔσται καὶ ὸ ὁ τραγρδο- 
ποιός, si περ papi έστι͵ σβίτος vig! ἀπὸ (βασιλέως καὶ 
T9); ἀλλβείας ποφυκώς, xoi wávree oí ἄλλοι μεμησαί. 
Κωδυνεύει., Tor pi» δὴ. μεμητῆν ὠμολογήκαμιν' eri 
δί μοι περὶ voU ζωγράφου σόδε. πότερα ἐκεῖνο αὐτὸ τὸ £y 11. 598. 
v3 φύσει ἕκοιστον δοκεῖ σοι | ὄπιχειρεῖν' μιμεῖσθαι p 5 τὰ τῶν 
δηµιουργῶν d eye Τα ve» δημιουργῶν, ἔφη. Αρα oit 
εστιν 2 oim φαίνεσαι; τοῦτο γαρ "ὅτι διόρισον. Ilo; Af- 
pus ἔφη. "Qà. αλήνη, ών σε ἐν πλανίου αὐτὴν θε 
ἑάν σε πατανσικρὺ 7 7 0», μή τι διαφέρει αὐτὴ tauris, 
2 διαφέρει pár οὐδεν" φαίνεται δι ἀλλοία: καὶ τὅλλα 
ὡσούτως: Οὗτος, ier φαίνεται, διωφέρει à οὐδέν. Τουτο m, i, 479. 
δὴ αὐτὸ σκόπει. πρὸς πότερονῦ : , yea que moi rt περὶ 
ἕκαστον; πότερα" προς σο 0» ὡς $e, μιμήσασ θωι, Ἡ 
αρὸς TÓ Φαμόμενον, ὡς φαίνοτας, φανσάσµατος 5 ἀληθήως 
οὖσα μήμησις; Φαντάσμιωτος, ἔφη. Πόρρω ov ipa" τοῦ 
ἆληθους ἡ μιμησή irr xci o ὡς oix, διὰ σοῦσο πάντα" 
ἀπεργάζεται, 0 ὅτι σμιικρὸν σι ἑκάστου ἐφάπτεσαι, xci TOUTO 
$i [δωλον. οἵον ὁ ζωγράφος, Φαμέν, ζωγβαφήσει ἡ ἡρων gxure- 
τόμο, τέκσονα, τοὺς ἄλλους ημιουργούς, τρ, i οὐδενὸς σού- 
σων ἐπαίων τῶν τεχνών. ἀλλ ὅμως void ts" καὶ ἄφ 0- 
ας ἀνθρώπους, εἰ ἀγαθὸς eim ζωγράφος, γθάψας" ἂν víx- 
σονα καὶ πόῤῥωθω ἐσπιδεικνὺς ἐξαπωτῷ" ἂν τῷ δοκεῖν ὡς 
ἀληθώς τέκτονα εἶναι. Τί ὃ o0; ᾽Αλλὰ γἄρ, οἶμαι, ὦ 
φίλε, σόδεὺ δεῖ περὶ πάντων τῶν τοιούτων διανοεῖσθαι, ὃ έσε- 


f τοῦτ ΑΘΠΦΏΚΠυ: ταῦτ *r.—8 ἄρ) m.—h τραγφδοποιδ: AHéKvmt : τραγφδιο- 
ποιὸς *s,—! τις τρίτος Θ: τι om t.—h δή HéKom.—! ἐπιχειρεῖ Ε.---'' θεῶ 9m, 
cbr. v.—? αὐτὴν t.—9 ἄλληλλα O.—P πρότερον OTI.—^ πότερον Tt.—! bv t.— 
* ἄρα πον ABévtnt, που ἄρα που I1.—! πάντα AORIIDKqemt, ταῦτα πάντα 9 : ταῦ- 
τα $.—'" ye 8TIDq: Te *s.—" γράψαι m.—"*  &yby q.—* ἐξαπατῶι AGTIeDqemt 
et pr E, ἐξαπατᾶ Κ: ἑξαπατφη s.—! τότε K.— του AGIIDKqet: τούτου *s.— 


peo σα s E cod. Monac. recepimus 
« Deinde ex eodem et 
Proclo i in Polit. p. 405. p. 15. scripsimus 
τραγφδοποιὸε, vid. Fischer, ad Sympos. 
p. 203. Paulo post Proclus τὶς pre- 
termittit et οἱ ἄλλοι πάντες legit. Asr. 
εἰπὸ δέ µοι] Cod. Monac. δή µοι. Fi- 
einus: sed de piclore mihi dicas ve- 
lim. Asr. 
Piet. 


Vor. VII. 


πάντα] Sic Cod. Reg. quod et Fici- 
nus expressit vertendo, propterea omnia 
potest facere, et sensus requirit. Ásr. 
περὶ οὐδενὸς---ἐπαίων]  Exspectabas 
οὐδὲν περὶ τούτων ἐπαίων τῶν» τεχνῶ», et 
fortasse ita legendum est, Asr. 
A ypéyas ἂν] Si forte pinzerit fabrum. 
8T. 


2A 


186 IIAATONOZ 


δάν τις np ἀπογγίλλῃ περί του" ὡς ἐνέσυχεν" ἀνθρώπφ 
πάσας ἐπισταμένῳ τὰς δημιουργίας καὶ τἆλλα πάντα, 
όσα sig ἕκαστος oido, οὐδὲν 0 vi οὐχὶ. ἀκριβέστερον ὁ ότου- 
ουν. ἐπισταμάνῳ' ὑπολαμββάνει δε; τῷ τοιούτρ" ὅτι εὐή- 
θης σις ἄνθρωπος, καὶ ὣς ἔοικαν, iru av όητί τιν καὶ κω- 
pni ἐξηκωτήθη, ὥστε sober αὐτῷ πάσσοφος' είναι, διὰ 
v1. l, 473. TO αὐτὸς μὴ οἷός T εἶναι ὄπιστήμην καὶ ὠνεπιστημοσύνην 
καὶ μήμησι ἐξεσάσα,. ᾽Αληθίστατα, ἔφη. [8. 3.] 
Οὐκοῦν, 5 "v à γώ, para. TOUTO t*XicX&TTÉO) τήν τε τραγφ- 
δίαν καὶ τὸν ἡγεμόνα αὐτῆς Ὅμεο, ἐσειδή" Tiva ἀκούο- 
μυ Ovi οὔσοι πάσας páv τέχνας ἐπίστανσαι, πάντα di 
τάνθρώπεια. τὰ gos ἀρετὴν xci λακίων, xci τᾶ γε θεα" 
ἀνάγνη γὰρ σὸν ἀγαθὸν ποιητήν, 6i μέλλει, περὶ ο s» ἄν 
mor" χαλὼς Toifj0 Si, εἰδότα" ὥρα ποιν ἢ μὴ οἷόν σεν 
εἶναι ποιεῖν. δε à; ἑαισκέψασθαι πότερον paganos τού- 
Ld οὗτοι ἐντυχόντες ἐξηκάτηνται καὶ τὰ ἔργα αὐτῶν 
1. 699. ὁρῶντες ουχ αἰσθάνονται τριττὰ ἀπέγοντα τοῦ ὄντος κα)" 
ῥᾷδια goii» μὴ εἶἰδότι τὴν ἀλήθειαν, φαντάσματα yag 
ἀλλ᾽ 0UX ντα ποιούσῳ, ἦϊ " xai λέγουσι xci TO órri oi" 
aye boi ποιηταὶ ἶσασι ; περὶ ὧν QoxoUci σοις πολλοῖς εὖ λέ- 
yu Πάνυ μὲν ob», $ $, ἐζεγαστίον. Oiti οὖν, d Tig ἂμ- 
φότερα δύναιτο ποιεῖν, τὸ σε μιμηθησόµενον xai τὸ εἶδωλον 
ἐπὺ v7 TU» εἰδώλων δημιουργίᾳ i ἑαυτὸν ἀφεῖαι ἂν σπουδά- 


. m.—h obyl om fL—* ὁτωοῦν $m.—! ἐπισταμένου v.—* τὸν τοιοῦτον ο. 
— φάσσοφοι ΑΠΡ et pr 8, sás σοφὸς vt : πάνσοφος *s.—58 καὶ µίµησιν...τε om 6, 
wal µίµησιν om q.—5À ὅμηρον εἰδέναι ἐπειδὸ) Φ.---' ἑπίστανται om 8, ἴσασυ τ.--- 
k τἀνθρώχφα 9t : τὰ ἀνθρώπεια *s.— θεῖα ἠπίσταντο rc 8.—9* ποιοῖ φ.--- d ὃν 
ὅτε I1 et pr B, eiBór v.—9 T" c.—P τούτοις om Φ.--3 καὶ οὗ &.—'" εἰδότα K.— 
* γὰρ om q.—t ef Hém.—* ol om m.—" τοῦ εἰδώλου K.—" τούτου Ἡ et pr 6.--- 


seplTobrov] Eati.q. τοῦτο s. γοιοῦ- S. iii. p. 157. A. Gell, vii. 14. Vid. 
τόν τι. Asr. Spalding. ad Quintilian. Orat. Instit, ii. 
TÉAAa πάντα-- οὐδὲν ὅτι οὐχὶ] Pro 17.8. Αοτ. 
καὶ τῶν ἄλλων πάντων οὐδὲν b τι ob  ἥτι] Ald. Bas. 1. et 2. ἡ τὶ exhibent, 
(nihil.non, i. ο. omnia, vid. nostra ad unde scribendum esse fj τι apparet. *H 
Cp p. 805. Schneider. ad Xenoph. est am, precedentü πότερον respondens, 
L 4. 25. Heind. ad Phedon. $. etl, ad Aéyovst referendum, notam illam 
«ΟΥ. Gr. p. 424. et 669. Asr. — significationem habet : aliquid dicere, i. 
eri 3.6 οὗτοι] Ὅμηροι etel τραγικοὶ, qui 6. verum et grave quid dicere, quod 
ex Homericorum carminum fonte quasi dignum sit auditu. Sic etiam Ficinus 
Üuxerunt. Quantum veteres. Homero vertit: an forte nonnihil dicant. Male 
inprimis tribuerint, eonstat e Strab. i. p. Steph. acripsit 4 τί xa) λόγουσι. Αοτ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 187 


e καὶ τοῦτο" προστήσασθαι σου ἑαυτοῦ 9 (ου o ως βίλτισ- 
σον ᾿ἔχονταν" Ovx ἔγωγε. Άλλ' εἴ Tip γε, οἷμαι, έαι- 
στήµων sin ση ἀληθείᾳ τούτων ipi ὦ περ καὶ μιμεῖται, 
σολυ πρότερον ἐν τοῖς ἔργοις ἂν σπουδάσειων ἢ "o £i τοῖς μες nt ἐν 474. 
μήµασι, χωὶ πρωτο) ἂν πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα ἑαυτοῦ 
XOT SL" prnpaio, καὶ εἶνοι προθυμοῖτ'" ἂν μᾶλλον 0 
ὀγκωμιωζόμινος ἢ d 0 ἐγκωμμάζων. Οἶμαι, Ll ου γὰρ 
εξ ίσου ] τε τιμη xoi 7 ὠφέλεια." Tov pe τοίνυν" ἄλ- 
λῶν Tipi p ἀπαιτὼμο» λόγον Ὅμηεο 1 7 ἄλλον ὀντινοῦν 
σὼν ποιητών, ἐρωτῶντες, εἰ ἠωσρικὸς n τις" αὐτῶν ἀλλὰ μη” 
μυµητὴς μόνον (ασρικῶν λόγων, σας ὑγιε' moimrte* σις 
Ty παλαιῶν ; σὠν νέων λέγεται πεπομηκέναι, ὥς T-p Ασ- 
αληπιός, ς viae μαθηταὰς ἱωτρικής κατελίσετο ὥσπερ 
ἐκεῖνος τοὺς ἐκγόνους: pn αὖ περὶ τὰς ἄλλας rixas 
αὐτοὺς ἔρωτῶμεν, ἀλλ ώμο. περὶ $T: à» μεγίστων | TE acá 
Χαλλίστων rry eit λέγει Ὅμηρο, πολέμων σε πέρι καὶ 
στρατηγιῶν καὶ διοιαήσεων πλεον, καὶ παιδείας iei &Yy- 
fgorrov,! δ/καιόν που sper αὐτὸν πυνθανορένους Ὦ | Φίλε 
"Opes, "nk περ μὴ τρίτος muxo σῆς ἁληθείας εἰ ἀρετῆς πέ- 
—* ὅν q.—! πρῶτον OIIDKqt.—* καταλιπεῖν ἑαυτοῦ 9, ἑαντῶ καταλιπεῖν t.— 
2 πρόθυµός τ) 9.—b ὀφελία, ut sepe, OGIL—* μέντοι m.—3 ἦν τι ΑΘΕΠΦΟΟΠΙ : 


eis ἦν Tis $.—* μὴ om Oct et pr m.—f τίνας ὑγιεῖι ATIeDKqm: τίνας yhp. byieis 
95,—5E somrís..Aéyerai] λέγετα[...ποιητὴς q.—h κατελείπετο Hévm.—! τῶν τ.--- 


seribuntur : larpucür λόγων µόνο». λος 


ἑαυτοῦ] Ald. Bas. 1. et 2. ἑαυτφ. 
Asr pro abrobs, Euseb. αὐτόν. Ásr. 


βέλτιστον] Fortasse βέλτιον scriben- 
dum est ; nam in superlativo gradu po- 
tius Béxrwrra dicturus fuisse videtur. 
SrzPH. Equidem desidero articulum τὸ 
ante βέλτιστο», ut τὸ βόλτιστον respiciat 

edens τοῦτο: quasi optimum habe- 

zet s. quasi hoc (simulacra facere) opti- 
mum esset. Ásr. R Bas. 

φειρῴτο] Cod. Reg. et 2. τ 
vor. (n Cod. Monac. πολλάκιε e 
Kpya—xaraAcreir ἑαυγοῦ µνηµεῖα, qui 
verborum ordo sensui convenientior. 
Asr. 

τῶν μὲν rolrvy] Laudat Euseb. Prep. 
Evang. xii. 49. p. 618. D. Asr. 

ἄλλον] Bas. 9. ἄλλων ὄντινα οὖν (Eu- 
seb. ὅν τινα οὖν). Λατ. 

ἑατρικὸς ἦν] Sic e cod. Monac. repo- 
süimus pro ἰατρικός Tis ἦν. In Euseb. 
τι post ἦν deest et sequentia hoc ordine 


δὲ à] Extat alia lectio apud Eu- 
eium, ερὶ δὲ τῶν ὧν τε καὶ καλ- 
λίστων ὧν ἐπιχειρεῖ Aéyew. ΒΤΕΣΒ. 
περὶ δὲ ὧν] — Euseb. περὶ δὲ τῶν μεγί- 
στων τε καὶ καλλίστων, ὧν ἐπιχειρεῖ cet. 
quod nihil nisi analysis cst vulgato 
scriptars ; namque ὧν poBitum est pro 
τῶν μεγίστων, ἃ ἐπιχειρεῖ λέγειν Ὅμηρος, 
Mox Euseb. πολέμων πέρι. Αοτ. 
ἀνθρώπου] Apud Euseb. scriptum est 
: nec dubium est quin ita scri- 
bendum sit, quum etiam paulo post di- 
catur παιδεύειν &vOpárrovs. SrePH. 
ἀνθρώπων] Pluralem ἀνθρώπων pro kv- 
θρωπο» ex Euseb. et Cod. Monac. rece- 
pimus, Sic Ficinus quoque, et hominum 
disciplinis. Asr. 
& φίλε Ὅμηρε] Laudat Aristid. Orat. 
iii. Platon. p. 327. t. ii. usque ad οὐχ 
ἅπτεσθαι, Sequentia Ficinus ita vertit : 


188 


IIAATONOZ 


gi εἰδώλου δημιουργός, ὃν 03 µεμητὴν ὡρισάμεθα, ἀλλὰ 
καὶ δεύτερος, καὶ oióg τε ἤσθα γιγνώσκειν roit ἐπισηδεύ- 
µατα [βελτίους ? χείρους" ἄνθρωπους «roii ἰδία καὶ δηµο- 
vía, λέγε np» τίς τῶν πόλεων διὰ σὺ βέλτιον ᾧκησεν" ὥς 


m, 1,475. περ διὼ Λυκοῦργον Λακεδαίμων καὶ Qi ἄλλους αολλοὺς 


πολλα) µεγάλαι τε xci σµικραί! σὲ δὲ σίς αἰτιώται) 
αόλις νοµοθέτην ἀγαθὸν γεγονέναι καὶ σφᾶς ὠφεληκέναι; 
Χαρώνδαν μὲν γὰρὶ Ιταλία καὶ Σικελία, καὶ ἡμεῖς 26 
λωνα: σὺ δὶ vig; ὄξει τὰ; εἰπεν; Oüx οἴμαωι, ὄφη o 
TAaóxew οὕκουν λάγεταί γε οὐδ ov αὐτῶν Ὁμηριδω». 


1.00. Αλλὼ δή τις" αόλεμος ἐπὶ Ὁμήρου vx. ἀπείνου ἄρχοντος 


3 ξυμβουλεύοντος εὖ πολεμηθεὶς μνημονεύεται Όνυδείς. 
'AAX oia. δὴ và ἔργα σοφοῦ ἀνδρὸς πολλαὺ ἐπίνοιαι καὶ 
εὐμήχανοι εἰς τέχνας ἤ τωας ἄλλας' πράξεις λέγονται, 


k ἀνθρώπων $.—! el ante ἀπὸ ponit &.—* 5) xelpovs om t.—* ὄκισεν 0.—? πόλαι 
K.—P? αἴτιον ἐπιγράφει $.—A γὰρ om. e.—! τίνα &vm.—5^ εἰς AEb.—t ele. K.— 


fingisne virtutis imaginem, &c si legerit 
ἀρετῆς εἰδώλον Bnuioupybs sine prepo- 
mitione περί. Sed rectius est áperíjs 
πέρι: quod ad virtutem attinet, si virtu- 
tem consideramus, Mox Aristid. ὧν et 
Euseb. δ) καί. Asr. 

300a] Sic Aristid. Euseb. et Stephan. 
Ald. Bas. 1. et 2. οἶσθα; imperfectum 
more Átticorum pervulgato pro presente 
positum est. Asr. 

Téía] Aristid. ὁποῖα-- ἀνθρώπους 3 
xeípovs. Asr. 

voie] Ald. Bas. 1. et 2. ποιεῖν. Mox 
διὰ σὲ Aristid. Euseb. Ald, Bas. 1. et 3. 


Asr. 
αν. δίμων] Aristid. Λακεδαιμόνιοι. 


πόλλαι µογάλαι] Cod. Reg. πόλεις 
µογχάλαι, sed vox πόλεις (cicitates, v. 
Wernsdorf. ad Hier. p. 261.) eruenda 
est ex preegressa Λακεδαίμων, nisi malis, 
πο retinens, πόλεις inserere, ut Fi- 
cinus videtur legisse vertens: perque 
alios multes sulte et parva civitates et 
ample. Àsc. 

αἰτιβται] Tibi hoc tribuit, de te pre- 
dicat, ut jam exposuimus, Sequens 
σφᾶς sensu, non grammatice vocem πόλις 
respicit ; intelliguntur enim cives. Asr. 

Χαρώνδαν] Cbarondas notus est Thu- 
riorum legislator, ut Zaleucus Locrorum, 
vid. Schol. p. 27. Rittershus. ad Por- 
phyr de Vit. Pythag, p. 27. Bent. ad 


Epist. Phalar. p. 365. Wesseling. ad 
Diodor. xii. 11. p. 485. et Heyn. Opusc. 
Acad. vol. n. . 162. Asr. 

τινὰ εἶπεν] Ficinus vertit ita, ac si 
legerit τίνα: te vero quis l et 
qualem? Sed τὶς indefinitum est, ali- 
quis, i. e. Insignis et prestans: fe cero 
quis poterit aliquem, i. e. insignem no- 
minare, h. e. de te vero quis poterit in- 
signe quid predicare? Hinc responde- 
tur οὓκ οἶμαι ( Euseb. οἵομαι, et. Aristid. 
οἶμαί γε, ἔφη à. Λάκων), int. τινὰ fev 
αὐτόν τινα εἶπεν: neminem puto de ipso 
aliquid predicare : certe mullo 
modo (οὐκοῦν) tale quia de ipeo dicitar, 
ne abipsis quidem Homeridis. Αατ. 

δή τις] Euseb. δὴ rís, ut Ficinus ver- 
tit: quod precipue bellum—commemeo- 
ratur? Sed sensus postulat δή «s; 
namque non interrogatur, quodnam bel- 
lum ab Homero bene gestum foerit, sed 
universe quiritur, num bellam aliquod 
ab ipso bene actum fuerit. As. 

ὑπ) ἐκείνου] — Aristid. ἐκ ἐκείνου, aed 
yp. et Bar. T. agnoscunt ὑπ) ἐκοίνον. 


sT. 
ἀλλ) ofa 85]  Construe : ἀλλὰ πολλαὶ 


évrí αὐτοῦ), ola δ)) ἀνδρὸς ds τὰ 
(in rehus fecha) egeo, κα) ipd 


Fot—Aéyovra ; ÀsT. 
Ad rms ἄλλων] Aristid. 4j aes ἄλλαι. 
8T. 








ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 189 


ὡς Tip αὖ θάλιώ σε αίρι τοῦ ἩΜιλησίου καὶ ᾿Αναχάρσιος" 
ToU 2xvÜoU; Οὐδαμος τοιοῦτον οὐδεν. A δη εἰ μὴ 
δηµοσίᾳ, ἰδίᾳ σισὶν ἡγεμὼν παιδείας αὐτὸς Cav" λέγεσᾶν 
Ὅμηρος γενέσθαι, oi ἐκεῖνον ἠγάπων ἐπὶ συνουσίᾳ καὶ τοῖς 
ὑστέροις” ὁδόν τινα παρέδοσαν βίου Ὁμηρικὴ, à ὡς περ Ilv- 
θαγόρας αὐτός" σε" διαφερόντως” σα] τούτῳ ἠγαπήθη, xai 

οἱ ὕστεροι" ἔσι xti YUy Πνῤωγόριμον σρόπον 'ἐπονομά οντεςὰ 
τοῦ βίου διαφανεῖς a7" δοπουσι eio ἐν σοῖς ἄλλοι 
Ov a6, ip», τοιοῦσον οὐδὲν λόγιται. ὁ γὰρ Κριώφυλος, 
s τες, fruc, 0 τοῦ Ὁμήρου ἔγαῖρος, του ὀνόματος 
ἂν" γελοιότερος ἔτι poc παιδείαν φανεί, s τὰ λεγόμενα 
περί Ὁμήρου ἀληόη.' λέγεται γὰρ ὡς πολλή τις ἀμόλιια 
περὶ αὐτὸν ἦν ἔπ᾽ αὐτοῦ ἐκείνου, ὅτε ἐζᾳ. Λέγεται γὰρ 


? B τὰ pr A: δ) els τὰ *p.—" γινει ἄλλαι φ.--- ἀναχάρσιδος m.—* ζῶν om H.— 

7 ὕστερον Kr.—* αὐτὸ v.— τε om ts$.—^ διαφερόρται 9.—* ὕστερον DKqt.— 
ϐ ἐπονομάξοντει τρόπο» Rm.—* πῇ AGHIIévmt : που s.—f κ peéQuADs | AesIIécm 
et pr D : κρεώφιλος s.—85 ἴσωι ὦ σώκρατε: K.—h^ ὀνόματοι οὐκ 1 ἂν v. —! ἀληθῆ περὶ 


Θάλον] Forma Ionics, ut Τήροω apud 
Thucyd. Π. 39. "Vid. Matth. Gr. Gr. p. 
66. Mox Αναχάρσιδοι e Cod. Monac. 
et Eusebio recepimus pro [onico et Do- 


ped quod vulgo legitur, 'Araxdpotes. 


«brbs ζῶν] Recte Ficinus, ipse, dum 
viveret.  Easeb. babet jj». Asr. 


veis ὑστέρος] Legitur etiam vois ὕστο- 
pov: sequitur tamen et paalo post οἱ 


SrEPB. Ex 
B. Üerépors] Euseb. τοῖς ὅστερο», ut 
Cel eg ol ὕστερον pro ὅστεροι, 
eed. eu i hec nivea cum articulo con- 
jongendi ratio, intellecto participio verbi 
eig) vel γέγνομαι, satis frequens Pit; ta- 
men etiam optimi scriptores seepenumero 
adjectiva ptaverunt adverbiis ; vid. 
Dorvill. ad Char 206. et Wesseling. 
ad Diod. Sicul. t Ci it. p. 319. Aser. 
αὑτός Te] Sic e Cod. Monac. Aristide 
et Eusebio reposuimus pro αὐτόε. Pro 
id. habet br όν. 
ron Bas. 1. εἰ 2. ἐπὶ τού- 
τον Pas. 3. οἱ καὶ ὕστεροι. — Aristid. ἔτι 
νῦν τὸν αὐτὸν τ areis πη (ut 
Cod. Monac. et b.. IH) recepimus 
Leges: ποῦ enim esset mi fallor, 


τῇ, aliqua ratione (ut οὐκ οἵδ ὄντινα τρό- 
» fescio edo; vid. nostra 
ad Phedr. p. 322.) est fortis affirmatio. 
Ceterum βίος Πνθαγόρειος proverbialiter 


de vita vancta maxim ue frogali ponitur: 
v. Cebet. Tabul. c. 3. Lucian. Vit. Auct. 
6. 2. t. i. p. 281. Schol, Ruhnken., p. 
194. et Rittershus. ad Porphyr. p. 47. 
ed. Cantab. Asr. 

Ερεώφνλοε] (Vulgo Κρεάφιλος; in 
Heraclid. Fragm. πολιγειῶν vocatur Κρο- 
é$vAos) Samius (Schol, Huhnken. p. 
195. Xios vocatur) Homerum dicitur 
hospitio excepisse carmenque ab eo ac- 

Οἰχαλίας ἅλωσιν (Schol. lliada 
dicit), vid. Strab. xiv. p. 946. A. et 
Suid. Cf. Holsten. ad Porphyr. Vit. Py- 
thagor. p. 74. Viger. ad Euseb. p. 59. 
Bentl, Opp. Crit. p. 508. ubi v. Phot, 
Ma. Fabric. ad Sext. Empir. adv. Gram- 
mat. i. 2. p. 225. sq. et ad Bibl. Grec. 
i. 4. Heyn. Excurs. ad Homer. lliad. 
xxiv. t. viii. p 807. Asr. 

ἴσωτ] Profecto, v. Muncker. ad An- 
tonin. Liber. p. 38. Locell. ad Xenoph. 
Ephes. p. 188. et Schefer. ad Long. p. 
$57. Ab Eusebii libro abest ἴσων. Ásr. 

ToU ὀνόματος] Utpote & κρέας, caro, 
derivandi, ut s. Aser 

ἀλφθη] Euseb. addit deri. Paulo 
ante 3 Aristides habet παιδιάν. Μος Ea- 
vov, Asr. 
v| Verbum αὐτὸν si 
ad Creophylum, αὐτοῦ vero ἐκείνον ad 
Homerum traxeris, sensus erit: * Creo- 
pbylum valde neglectum fuisse (Home- 


III, Lh 470. 


190 IIAATONOZ 


^. Kx ιά 9 ” 

οὖν, 3» δ᾽ ἔγω. [S. 4.] 'AAX oiu, & Γλαύκων, οἱ τῷ ὄνσι 
Kd » 4 , / s , ? / 

oiog v ἣν φαιδεύειν ἀνθρώχους καὶ [ελτίους ἀπεργάζεσθαι 
Όμηρος, ὅτε περὶ τούτων oU µιμεῖσθαι ἀλλὰ γιγνώσκειν" 
δυνάµωενος, oUx ἄρα, ἂν πολλοὺς ἑταίρους ἔποιήσατο καὶ 
ἐτιμᾶτο καὶ ἠγωπᾶτο vx αυτών, ἀλλὰ Ἡρωταγόρας pr" 
ἄρα 0" ᾿Αβθδηρίτης καὶ Ἡρόδικος ὁ Ksiog? xai ἄλλοι πάμ.- 
πΌλλοι δύνανται τοῖς ἔφ ἑαυτῶν παριστάναι, ἰδίᾳ ἕνγ- 
Φινόμιενοι,ὶ ὡς οὔτε οἰκίαν οὔτε πόλιν τὴν αὐτῶν) διομκεῖν 
οἷοί v ἔσονται, ἑὰν μὴ σφεῖς αὐτῶν ἐπιστατήσωσι τῆς παι- 

ὃ ϱ ν 2 ΑΝ , ^ ο e jd A e 
ες, χα! $94 TOUT. T9 σοφία ουτω σφούρα QiAoUrTOA, 

e ο” / , v 
ὥστε µόνον οὐκ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς φεριφίρουσι αὐτους οἱ 
^s ο) . "v 
ἕταῖρον Όμηρον δ) ἄρα oi $* ἐκείνου, εἰ περ οἱόρ v T 


ὁμήρου H.— γινώσκειν ἀλλὰ μιμεῖσθαι K.— ἄρ ο, àp muc μὲν om q.—* 6 
post ἄρα om e.—9? xe;os A : κος ὃς.---Ρ δύναται K.—A ξυγγενόµενοι t.—! αὐτὴν 


K.—* αὐτῶν ἑπιστατήσωσι τῆς παιδείας AHem, αὐτῶν τὴν παιδείας ἐπιστατήσωσι 
ΘΠΚυς, abrois τῆς παιδείαε ἐπιστατήσωσι 4, αὐτῶν τῆς παιδείας ὀπιστατήσουσι D: 


rum nullam ejus curam habuilse), sub 
ipsius Homeri, dum viveret, auspiciis." 
Ἐπὶ genitivo, ut constat, de impe- 
rio, auspiciis, disciplina al. usurpatur. 
Heynius in Excurs. ad lliad. xziv. t. viii. 
P- S πυρος ir αὐτοῦ ἐκείνου, ab 
$pso ; hoc sensu equidem ma- 
Ἱαοήπ ὑπ abro ἐκείνου; nam ἀμελεία 
ἦν esset: * Homerum neglectum," i. e. 
non honoratum fuisse (hinc sequitur xal 
ἐτιμᾶτο καὶ ἡγαχᾶτο ὑπ) αὐτῶν) ab ipso 
illo, sc. amico suo, Creophylo, quum 
viveret ; igitur, post mortem demum ho- 
nore affectum 68996): quod quidem, ut 
in sequentibus exponitur, fieri non po- 
tuisset, si Creophylum suo ipsius exem- 
plo ac consuetudine erudiisset. Asr. 

6.4. ó Keios] Sic Bas. 1. et 3. Eu- 
seb. Χεῖος, ubi v. Viger. p. 60. vulgo 
Kios. De crebra vocum Kos, Κεῖοε et 
Χεῖος permutatione vid. Potter. ad Cle- 
ment. Alexandr. Prdag. ii. 10. t. i. p. 
286. Fischer. ad Platon. Apolog. p. 78. 
et De-Geer. Diatrib. p. 6. Asr. 

τοῖς ἐφ᾽ ἑαντῶν]  ZEqualibus suis 
suadere (παριστάναι). — Aristid. ἐν οὐ 
τῶν, ubi Hyp. et Bar. 7. ὑφ αὐτῶν, vi- 
tiose, Mox Aristid. οὔτε πόλυ οὔτε 
olxiay.—Euseb. Ald. Bas. 1. et 2. rp 
αὐτῶν. Asr. 

διοικεῖν] Euseb. οἰκεῖν, quod idem eat 
ac διοικεῖ», vid. Valcken. ad Eurip. Phoen. 


p. 178. Marcland. ad Eurip. Sepplic. 
1230. Mor. ad Isocrat. Panegyr. p. 11. 
Rudolph. ad Oceil. Lucan. p. 807. Asr. 
σφεῖε] Euseb. σφᾶε, 6e; namqes 
ἐπιστατεν cum genitivo est preesse, se- 
derari. Deinde pro soleco 
σιν reposui e Cod. Reg. Monac. Euseb. 
et Anistide ὀπιστατήσωσιν. Mox Eoseb. 
et Aristid. τῆς παιδείας (Aristid. olicías) 
αὐτῶ». hal 
ἐπὶ σοφίᾳ] Propter, nomine, ot Thewt. 
161. C. ὥσπερ θεὸν ἑθουμάζομεν ἐπὶ co- 


modum, v. Viger. Idiotism. p. 423. Ea- 
seb. Ald. Bas. 1. et 3. divisim exhibent 
µόνον οὐκ. Asr. 
ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖ περιφέρονσιν ab- 
τοὺς] Expressit Themist. Orgt. xxi. p. 
2604. Α. by ἡμεῖε...μονονοὺκ ἐπὶ ταῖν κεφα- 
λαῖς περιφέροµεν. Similiter Dio Cbry- 
sost. Orat. ix. p. 141. A. ὑψηλὸν 
µενον ὑπὸ τοῦ ὄχλον.  Lihan. Epist. 547. 
. 266. xà» τῶν ὀφθαλμῶν ἄρχοντα 
αθὸν v t Erasm. Adag. Chiliad. 
iv. Centur. vii. nro 98. p. 794. ' Trans- 
latum apparet a matribus ac natricibus, 
que infahtulos cunis impositos capite 
portant. &imili figura Cicero dixit ecu- 
lis ferre pro vebementer amare, et im 
sinu ferimus, quos singulari affectu pro- 
sequimur." Aer. 


«ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 191 
πρὸς Agen orina" ἀνθ ώτους, Ἡσίοδον ῥαψφδεῖν à ἂν 
περμόντας" tion, καὶ ουχ! μᾶλλον ἂν αὐτῶν ἀντείχοντο d του 
χρυσου aui πνάγκαζον” παρὰ σφίσιν οἶχοι είναι, » si μὴ 
ἔπειθον αὐτοὶ ὧν ἔπαιδαγώγουν m5" Jas? ἵ ἕως (κανώς 
sri ite para áo; Πωαντάχασιν, ἔφη, δοκεῖς μοι, o 
Σάκρατες, ἄλλθη My. Οὐκοῦν iba ἀπὸ Ὁμήρου 
ἀρξαμωένους" πάντως τοὺς ποιησικοὺς μιμησὰς εἰδωλων" 

ἀρετῆς εἶναι καὶ σὼν ἄλλων LUN ὧν ποιοῦσι, σῆς δὲ ἀλη- 
θείας ovy, ἄπτεσθαι; ἆλλ ὧς περ vu» δὴ ἑλέγομῳ, 0 ζω- 
γράφος. σαυτοτόµον ποιήσει δοκοῦντα αμ αὐτός τε οὐκ 
επαίων vigi σης σκυτοτοµίας καὶ τοῖς μὴ ἐπαῖουσῳ, Le τών 
χρωµά μάτων [2 χα) σχημάτων θεωροῦσιν» Πώνν pi ob». 
Οὕτω δή, oipaeu, x) τὸν ποιησικὸν φήσομεν γρώµατ ἄτ- 
γα ὑκάστων TO) σεχνὼν roig ὀνόμασι καὶ αβήμασν i έπι- 
χξοματίζεν ωὐτον οὐκ ἐπαῖοντα, ἀλλ P pape tion, 
ὥστε ἑτέροις τοιούτοις ͵ éx Tay λόγων θεωροῦσι δοκεῖν, 1 τν σε 
σερ) σκυτοτοµίας τις" λέγη ἓν μέτρῳ καὶ ρυθμφ καὶ ἆρ- 
ἐπιστατήσουσιν αὐτῶν τῆε παιδείας s.—t ὀνῆναι m, ὀνεῖναι TI, ὀνῖναι Hét, ὀνίναι 
corr A cum *?g,.——* ge as Ko. —" aro» K.—" «ἴποντο v€.—* ὅπου K.— 
J dewar v.— ἁρξαμένουε GEIIéDKqmt et fortasse A: ἀρξάμενοι s.— naporràs 


τῶν εἰδόλων τ.---ᾱ πέρι K.—* τῆς om ΘΠΦυΤΓ.--ᾱ τε, om t.—* χρώματ' v. 
! καὶ τοῖς ῥήμ. Hét.—Ss. αὐτὰν...ὲν τοῖς (ita enim Aem, non érépos) in mg A.—h 4 4 


ὀρινάναι] Sic a verbo ὀνίνημι pro ó»t- 
ναι (sic et Aristid. ubi Bar. 7. babet 
ὀνῆσαι) scribendum esse monuit 
Matthis Gr. Gr. $. 243. p. $39. id. 
sz Buttmann. Gr. Gr. p. 350. ed. iv. 

sr. 

4 Ἡσ[οδον] Aristid, καὶ 'Ἡσίοδον ; 
VW οὗ μᾶλλον et ToU χρυσοῦ, omisso 

8T. 


, etin universum 
lcibiad. i. fin. ob γὰρ 
"iani Hn. ob παιδαγωγήσω σε àv 
τῆσδε τῆς $uépas, σὺ 9" ὑπ ἐμοῦ παιδα- 
γωνγήσει. Λοτ. 

ἀρξάμενοι] In priced. edit. ἄρξαμόά- 
νους: sed ἀρξάμενοι legitur apud Euseb. 
et ita cum alii solent loqui, tum ipse 
Pleto. SraPn. 
ἀρξάμενοι] Sic Euseb. Aristid. et Ste- 
. vulgo ἀρξαμένους. Est, inde ab 
emero, vid. nostra ad Alcibiad. i. p. 
299. Asr. 
περὶ ὄν] Ald. et Bas. 1. πέρι, Gv, Bás. 


2. πέρι ὧν, quod amplectendum esset, si 
εἶναι expungeretur, ut locus ita consti- 
tueretur: ἀρετῆς καὶ τῶν ἄλλων πέρι, 
ὧν ποιοῦσι, ut c. 3. ἀρετῆς πέρι εἰδώλου 
δηµιουργόε. Mox ἄλλ Ald. ^as. 1. et 
2. Vulgo ἀλλ, λα Asr. : 
abrós re] Euscb bs δὲ---κερὶ σκυ- 
τοτοµίας. Ásr. 
ἑκάστων] Euseb. ἑκάστω: quocirca 
Vigerus p. 60. conjicit ἑκάστῃ, sed éxd- 
στων T. τεχνῶν pendet e nomine xpe- 
para. Mox Bas. 2. τοῖς ffuasif. Se- 
quens ἀλλ’ f) negatione preegressa est i. q. 
οὐδὲν ἄλλο f, prater, nisi, vid. Valcken. 
ad Eurip. Hippol. 932. Lexic. Xenoph. 
t. i. p. 133. 
οας οροῦσι δοκεν] Hoc δοκεῦν, quum 
uatur πάνν «D δοκεῖν λόγεσθαι, locum 
nequit; ni autem fallor, verba 
trapsfosita sunt, ita collocanda : θεω- 
ροῦσι srávv εὖ δοκεῖν λέγεσθαι, dd» re— 
ἁρμονίᾳ, dd» τε cet. Bic eGam Ficinus 
vertit. Αοτ. 


κά ὢ 1. d, 477. 


1. 60]. 


192 


ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


porío, πάνυ οὐ ἆοκεῖν λέγισθαι, & ἑάν tt περὶ στρατηγίας 


εάνσε περὶ ὤλλου ὁσουοῦν'' 


ώλην Tid νήλησιν ἔχευ." 


οὕτω φύσει αυτὰ ταῦτα pe 
eei γυμνωθύτω yr τῶν τῆς 


μουσικής χρωμάτων σὰ τῶν ποιητῶν, αὐτὰ i αὑτών λεγό- 
μενα, οἶμαί σε εἰδέναι οἷα φαίνεσαι. γεθέασαι! γάρ που. 


Ἔγωγ ἔφη. Όυκουν P à 


à' ἔγω έιχε τοῖς vU» ὡραίῶν 


προσώχοις, xA» δὲ µή, οἷα γέγνεσαι δεν, ὅταν αὐτὼ τὸ 


m. i. 478. ἄνθος poA ia 5 Παντάπωσῳ, 8 1 à ος. l6 δὴ σόδε ὤθρει. 


0 TOU εἰδώλου moms, ὸ μερησής)' Quán, TOU p ὄντος 


οὐδὲν & ἐσαῖε' τοῦ δὲ Φαρομένου. ουχ οὕτως: Not. 
καταλίπωμεν” 


Ζωφράφος, Qa in ἡνίας es" γθά- 


Πομήσει δὲ γε σπυτοτόµος zai 


σοίνυν ἡμίσεως' αὐτο" 
"f δωμεν. Λέγε, ἔφη. 
Ψει καὶ γαλιόνι Ναί. 


Μη 
ῥηθέν, ἀλλ ἑκανῶς 


αλκεύρη Πῶνυ" ys. "Ae οὖν irat ofa δε τὰς ἡνίας 
$490. χαὶ τὸν χαλινὸν ο 0 γραφεύς 7 οὐδ᾽ 0 ποιήσας 0 Xu 


γαλκεὺς καὶ ὁ σκυτεύς, ἀλλ ἔκεῖνος 0g πε 
σταται χρήσθαι, μόνος η ἱππιλόρη Αληθέεστασα.. "Ae 


* φούτοις iari» 


οὖν οὐ περὶ πάντα οὕτω φήσομεν έχε; Πως: Περ) έχα- 
στον ταύτας τὰς" reris σχνας εἶναι, χεησομένην, κοιή» 


σουσαν, µεμησομένην: 


om ἘΦυτι εἰ mg ΑΛ.---- μιμούμενο» ο.--ἕ Ti s.— 


Nai. 


Ουκοῦν ἀρετὴ χαὶ κάλλος 


! obrovoUr Θ.--3. ἔχειν ΘΕΠΦΕΌΚην 


y» 
mt: Éyers,—^ τε 0.--Ὁ λεγόμενα A.—P τεθέαµαι {.---ᾱ προάπει v.—* ὃ µιµητής 
om q.— ἐπαῖειν 8.—! ἡμίσεοι & Gt et corr A, ἡμίσες v, ἐφ᾽ ἡμισέως q.—" abra GI. 


—Y κατάλείπωµεν t, καταλείποµεν v.—" T€ om Ἑ.---ᾱ κάννυ...χαλκεὺς om Θ.--- 


7 δ) ο.--3 οὔτε TID.— 


T, Aéyp]. Ald. Bas. 1. et 2. ris. Asr. 

οὕτω φύσει] Cf. Isocrat. Evagor. $. 9 
Ρ. 190. Corai, et Aristotel. Rhetor. ii. 
1. Asr. 

ἐκεὶ γυµνωθέντα] Ald. Bas. 1. et 2. 
n et Euseb. ἐπεγυμνωθέντα. Mox Eu- 

b. τάδε τῶν ποιητῶν---ἐφ᾽ ἑαυτῶν---τε- 
"e γὰρ 1) οὔ. As. 

πγεθέασαι γάρ που] Alia lectio apud 
Euseb. τεθέασαι γάρ. 3 o6; SrkPn. 

ἰδεῖν] Specie, adspectu, nt jam expo- 
"'ijacm] Ia pemc.edit. ὁ 

n prac. edit. ó scriptum 

est ante µιµητήε Fouam lectionem 56 
quendo, hzc velut per parenthbesin dice- 
rentur, ὁ μιμητὴς φΦαµέν. Locus autem 


ὥσπερ t.— τινας om. Or.—^ ποιοῦσα» μιμουμένην K.— 


in quo id dictum fait, est in fine pag. 
priecedentis, vrárras τοὺς eromrucmbe, us- 
μητὰς εἰδώλων peris εἶναι. Srarn. 

ó μιμητὴς] Nempe imitator ; sic Ald. 
Bas. 1. et 2.---Φαμὲ», ut solet, interpo- 
situm est, indicativo loco ipfinitivi se- 
quente, v. nostra ad Phedr. p. 394. Λατ. 

ἡμίσεως] For. ἐξ ἡμίσεως: nisi mutata 
sede accentus scribi possit ἡμισέως, ut 
Bit adverb. ΘΤΕΡΗ. 

ἡμισέως] Sic Stephano monente scrip- 
aimus, ut adverbium sit. Asr. 

akvroróuos Das. 1. et 2. σκυτοτόµαουε 
et χαλκοὺς (sic et Ald.). Α.Σ. 

ὅσπερ ἐπίσταται] De sententia, vid. 
Cratyl. Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 108 


net ἀρθότής 3 ἑλάστου σκεύουρ καὶ oo xai apábee οὐ 
πρὸς ἄλλα 5 3 σῆν xesia» στ, πρὸς d ην &y ἅπαστον ᾗ 
Ξοτοημένο 3 migvsóc s Obras. Πολλὴ ἄρα. Gym σόν 
χρώµενον ἑκάστῳ ἁμπειρότατών σε eisau, καὶ ἄγγελον 
γέγνεσθαι τῷ mor? οἷα ἀγαθὰ 9) κακὼ ποιεῖ ἓν τῇ yetin 
' s  Xgnroa. οἷον αὐλητής. που αὐλαποιῷ ἐξαγγελεῖ” περ) 
Tw GUAM oj? ὧν ὑαηρετῶσιν sr τῷ αυλών, καὶ ἑσιτᾶζει 
οἵους δε σοιεῖν. o ὃ ὑπηρετήσει. Ila; à οὔι Οὐκοῦν 
P μὲν εδὼς ἐξαγγελεῖ περὶ χβηστὼν καὶ  τονηρῶν avs, ὁ ) 1i. i. 479. 
i πιστεύνν voir; ; Noi. Toi αυτοῦ ἄρα σκεύους 0 
pu ποιησὴς πίστιν ὀρθὴν έζε, περ) κάλλους σε καὶ αονηρίας, 
£v» τῷ  εἰδότι καὶ ἄνογκοιζόμμενος à ἀκούειν παρὰ τοῦ εἷ- 11. 603. 
δύτος. o" ὃς χεώμνος ἀπιστήμην. Πάνν" γε. Oo à . 
μεμητὴς"- sórigo? i 6x τοῦ χρῆσθαι) i ὁπιστήμην fu ὧν' dy 
γράφῃ,) ε εἶτε XGA καὶ E εἶτε μή, 3 δόξων ὀρθὴν διὰ 
τὸ ἐξ ἀνώγκην coc. τῷ εἰδότι καὶ ἑπιτάττεσθαι οἷα 
xe ygaqur; Οὐδέτερα, On Sp εἴσεσαι οὔτε ὁρθὰ 
σαι ὸ ptura digi ὧν ἂν μιμηται" πρὸς! κάλλος 3 φο- 
μηρίαν. Ovx ἴ $0/X6P. Χαρίεις à ἂν sin 0 ἐν τῇ papers. (i 
parrisóg | πρὸς σοφίαν περ) ὧν ὧν wo." Ov τάνυ. AAX 
or δὴ ο ὅμως γε μιμήσεται," Ux εἰδὼς περὶ ἑκάστου ὅπη 
πορηρὸν 7 yeno vor &AA, ὡς $01X1?, οἷον φαίνεσαι καλὺν 
εἶναι TOig πολλοῖς τι καὶ pus εἰδόσι, σοῦτο µιμήσεσὰι. 


4 spes ου A.—* δ pa K.—f ἐξαγγέλη 8, ἐξαγγέλει Ho: ἐξαγγέλλει *s.—£ ab- 

τῶν ren doni ὰ ola. *g,. — ἐν om K. ὑπηρετήσει ΑΒΦΟΗΙ, ὑπηρότης el r1, 
ὑφηρέγης 3 ὁπυῤέη οὔ s.—! libri ἐξαγγέλλει.--- 5. "ye om r.—2 φάνν... 

E ας in mg bec ponunt, ; ἔφη. à δὲ γράφων ἐπιστήμην) 9 

n: T or. γράφο q— 5 πό epa φ: om t.—4 ἐκ τοῦ χρῆσθαι ora qt. 

év θΠΏΚῳσε.--» γράφοι H.—! καὶ om DK.—* μιμῆται...Ύε om Gt.— 

νότα ανα. quod reponendum.—" µιµήσηται Ε.---ᾱ γε om HK.—* ἔοσεν 


ἀξαγγέλλει] Malim. vtrobique ων. ὃ δ ὑπηρετήσει] Hoc, quod unum 
'y«^ei, ut conveniat cum ἐπετάξει et cum — sensus. offlagitat οἱ Stephanus quoque 
& Paulo poat autem scribendum conjecerat, suppeditavit Cod. Monac. 
videtur vel ὁδ' ὑπηρετήσει, vel, ὁδ' ύπη- Ficinus: illeautem ministrum se prabet. 
pérgs. oU ; Srz»n. Vulgo 6 9 ὑπηρόγης οὐ. Asr. 

1] Stephanus hic et infra  µμιμήσαι] Malo worse. Sic enim et 
malebet ὀξαγγελεῖ, quod. placet, quan- pag. sequente, 4 διὰ τὴς ποιήσεως µιµη- 
quate preásss sepe cum futuro in una τική. et initio pag. 605. ὁ δὴ μιηταὺν 
oratione popitur. Etiam Ficinus vertit, ποιητή». Sre»n. sorre Des. 2. et Fi- 
ostendit.—Mox αὐτῶν pro αὐλῶν Cod. cimus, ín efüctione imitator. Asr. 
Reg. AU 2. Baz, J,et 2. Asr. 

Voz. VII. 2B 


194 IIAATONOZ 


τὰς A20; [8. 5. ] Tavra μὲν δή, ὃς y φαίνται) 
 πιεικὼς ἡμῖν διωµολόγηται, τόν τε μεμησικὸν pondo εἰδένα. 
ὧξιον λόγου περὶ ὧν μιμεῖται,' ἀλλ sivo ααιδιάν" ei 
καὶ oU" σπουδὴν τὴν μίµῃσιν, τούς τε σας τραγικῆς ποιζ- 
ri i, 490. εως ἁπτομένους L. ἰαμιβείοις χαὶ ἐν irse; πάντας εἶναι 
μιμητικοὺς ὡς οἷόν τε μάλιστα. Πάνυ μὲν οὐ». 

Πρὸς Διός, ^ à ἔγώ, τὸ às às! μιμεῖσθαι, τοῦτο ου 
περὶ τρίτον par ví Min πο τῆς ἀληθείαςι Ἡ , γάρ: Nat. 
Προς ài δὴ qoioy ví ir ray! vow ἀνθρώπου ἔχον τὴν δύ- 
"αμυ ην" oes Tov «oíoU rivóc αίρι My: "ToU σοιουδε. 
TOUTOY που ἡμῶν μέγεθος ἐγγύθεν σε xai vóppadtr : διὰ τῆς 
ὄψεως ουκ ἴσον φαίνεσαι. Ου γ γάρ. Κω ταὐτὰ) καμ- 
πύλα τεῖ καὶ εὐθέα à ἐν ὑδατί σε θεδμένοις καὶ SLa, zai 
χοιλά τε LN xci ὀξέχοντα διὼ σην περ): σα χρήματα aU 
πλάνην τῆς ὄψεως, xci πᾶσά τις ταραχῇ δήλη ἡμῖν 6roU- 
σα αὗτη" ἐν σῇ vex e? δὴ ἡμῶν τῷ παθήµατι της 
φύσεως 2 σκιαγβαφία ἐσιθεμίνη γοητείας οὐδεν ἀπολείσει, 
τοῦ 7 θαυματοποίία καὶ ἄλλα) σολλαὶ σοιαυσαι μηχα- 
λαό. Αληθη. "Ae οὖν οὐ το μετρεῦν καὶ καὶ ἀριόμεϊν sei 
ἱστάναι ββοήθειαι χαριέσταται" αρὸς αὐτὰ ἔφάνησαν, ome. 


K.—* μιμῆται ο.---Ά παιδεία» gem ob om Ket et pr m.—* στρατηγική: t.— 


ἆ δὴ dd ΑΕΦο.--- τοι Ket.—Íf τῷ ο, τὸ G9Kmt et corr A, 0m Ἡ.---ἑ τοῦ om .— 
^ fy om pr 6.—! ταυτὰ Aqvm, ταῦτα OTIéDt, τάτε K : τὰ *s.—k τε om K.—! τε 
om K,—n δ) om ϱ.-- abr) Azév, αὐτῆ m.— $ €m.—» καὶ αἱ ἄλλαι AHém.— 

4 τῷ €,—" χαριέστεραι t.— abr» K.—t! ὥστε DKqm εἰ nescioan A: ὥς ye *s. 


numerando circiter), et. μὲν, etiam δὲ 


$. 8. πιρὶ ὧν μιμεῖτω] I. e. περὶ τού- 
πω», ἃ μιμεῖται. 

d» ἰαμβείοις] Tem iamlicos, quam 
epicos poetas tragicos dicit Plato more 
consueto. Ásr. 

τὸ δὲ] Bas. 3. δὲ δή. Sed δὲ δὴ se- 
quitur, et δὲ h. |. rectius est quam δὲ δ), 
quod concludit. Αρτ. 

a] Videter expungenda heec vocula, 

que in forrogationis nota: quum 
 sequator $*ydp; Όταρη. 

οὐ] ob ante περὶ cum signo interroga- 
tionis expunxios, sensu jubente ; idem 
jem suaserat Stepbanus. Ficinus quo- 
que vertit: imüatio aulem hec tertio 
gradu distat a veritate. nonne? Aar. 
pé» τι] Cod. Reg. μέντοι, quod esset 


s, sane. Bed vl est /ere (τερὶ in 


non sequente, smpissime ponitur. Mor 
& Bas. 2. male t «iy. —édor) —l xor 
est i. q. ἔχει. Asr. 

καὶ τὰ ωμπύλα τα καὶ εὐθέα] Int. οὐκ 
ἴσα s. ravrà ἡμῖν ἐν ὕδατι ve 
θεωµένοιε καὶ Uto : non eadem, i. e. alia, 
obis videntwr, si im aqua ef si exéra 
aquam ea conspicimus, 

9fAn] Int. ἑστίν: et hanc WRIDETIEN 
quandam períurbationem in animo nostro 
inesse, patet. Asr. 

ἐπιθεμένη] Adoriens et qussiinsidians 
captansque. Ásr. 

καὶ ἄλλαι] Cod. Monac. καὶ αἱ ἄλλαι, 
ut Ficinus : reliquaque machinatio. Haud 
ecio, an verc. ÁAsr. 


οὗ τὸ] Bas. 2. οὕτω, vitiose, Aer. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 195 


μὴ ἄρχιων έν ἡμῶν τὸ φαινόριενον μεῖζον 3 ᾗ ἔλαττον d πλέον 
3 βαρύτερο», ἄλλὰ τὸ λογισάμενον καὶ µετρήσων 7 καὶ 
στησαν; Hac | yag 00; ᾽Αλλὰ μὴν τοῦτό ys TOU ᾿λογιστι- 
XOU ἂν $1» TOU ἓν yoxi ἔργον. Τούτου" γὰρ ovr. Τού- 
vo 0$ rM μετρήσάντι, xai σηµαίνοντ μείζω à στα 
sivo , ἑλάστω" riga ἑτέρων 3 i ἴσα, σάναντία Φαίνεται 
ἅμα περὶ ταὐτά." Nai. Ουκοῦν ἔφαμον τῷ αὐτῷ ἅμα 
περὶ σαὐτὼ ἑναντία" δοξάζειν ἀδύνατον 649045 Kai ὁ ρῦως 
Y. ἔφαμιν. Το σαρὰ "a pergo ἄρα δοξώζον σης ers 
σῷ κατὼ rà μέτρα ουκ ἂν un σαυσὀ. Όυ γὰρ oU». 
Ἀλλὰ μὴν τὸ, µέτρῳ γε καὶ λογισμῷ πιστεῦον βέλσιστον 
ἂν 3 τῆς ψυχής. T; pi Τὸ ἄρα τούτῳ ὄνανσιούμννον 
vay φαύλων ἄν τι εἴη ἓν np. Ανάγκη. "Tovro? τοίνων 
διοµολογήσασθα, βουλόμενος ἔλεγον οτι 5 γβαφικὴ καὶ 
ὅλως 93 μιμητικὴ móppa p σης ἀληθείας obra. TO αὐτῆς 
ἔργον ἀπεργάζεσωιξ πόῤῥα ) αὖ «Φρονήσεως vri LR ἐν 
ἡμῖν αροσομηλεῖ τε καὶ i  σαίρα καὶ φίλη erri» eT οὐδενὶ 
ὑγιεῖ ; ουδ ἀληθεῖ. Παντάπασι, 1 à ος. Φαύλη ἄρα 
φαύλφ ἔυγγιφνομάνη ῥαῦλα ye "] μιμητική. "Eoxtr. 
Πότερο, ην δ᾽ Ayo, jy κατὰ τὴν opo» µόνον, 7 καὶ s 

κατὰ τὴν ἀχοήν, »» δὴ ποίησιν ὀνομάζομεν! Eixog? Y 
ἔφη, καὶ ταύτην. Ms σοίνυν, ἦν 0 ἐγώ, τῷ εἰκότι μόνον 
πιστεύσωμωῖ ὃ ἐν τῆς γρωφικης, ἀλλὰξ καὶ ἐπ αὐτὸ GU 
μα ! » ει abide in D pud ia kal ἑλάττω θτ.--- ταῦτα 
qt.—^ τἀναντία περὶ ταυτὰ Ot.—* τὰ om DKq.—4 τῷ P qu τούτω v.—f by ATI 
Ώκφτπι.--ἕ ἀπεργάξεται ΑΘΞΠΦΟΙΗΣ: ἁσπάξεται *s.—h οὖσα τοῖς v, οὖσα τῆς .t. 


—l ἀληθῆ Ἠ.---ὃ ἠἦν...τοίνυν om t.—k 4 D, om 6.—! µόνον ΑΠΦΟΠΙ: µόνην *s.— 
9 καὶ οπι pr A.—^ fj om mei omnes,—? εἰκότως K.—P πιστεύσοµεν t, πιστεύωµεν 
o 


ος —" τοῦτο $m.—* δὲ 


4, πιστεύοµεν ο.--3 ἀλλὰ om t et pr &.—* καὶ Θ, om E.—* διὰ τῆς Es.—! μιμή- 


Εστε] Sic de conjectura scripsimus 
ὥς ye; nec aliter Ficinus videtur 

ία vertens: me id in mobis preva- 
leut. Asr. 

τοῦ dv τῇ] Bas. 2. τῶν d» τῇ. Asr. 

περὶ ravr ) Ald. Bas. 1. et 3. ταῦτα, 
ut et in sequentibus, ubi Bas. 2. τὰ ἐναν- 
TÍa περὶ ταῦτα. Mox περὶ τὰ pérpa 
Bas. 1. et 2. deinde Ald. et Bas. 1. xarà 
µέτρα. Asr. 

ἀπεργάξεται] | Ald. Bas. 1. et Steph. 


ἀσπάζεται. Ficinus : sem opws exer- 
ceat. Sequentia ita construe : προσομιλεῖ 


«y ἐν ἡμῖν πόῤῥω Φρανήσεως Ürri, i. e. 
τούτῳ ἐν ἡμῖν, ὃ πόῤῥω Φφρονῄσεώς ὁστι. 


$ κατὰ] Sic Cod. Monac. et Steph. 
Reliqui libri exhibent, et ἡ ante κατὰ 
τὴν àxo)» pretermittunt, ut et. Cod. 
Monac. Ceterum τὴν μιμητιὴν κατὰ 
vh» ὄψιν esse picturam, vix est, quod 
moneamus, ÁsT. 


III. i. 481. 


196 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ : 

RA Caput | "s δμανοίας TOUTO à rgorepoui 2 της" ποιήσεως" 
1Ἠ. i, 483. peaearix i καὶ Dope," Φαυλον 3" στουδαῖόν εστω. ᾿Αλ- 

Am χρή. (1s δὴ «ροθώμεθα. αράτεοντας, φαμέν, ἀνθρι- 

so»; papaieea 5 μιμησικὴ βιαΐίους 3 κα ἑπουσίας πράξεις, 
axi ix τοῦ πράττει 1 $ sU , siopuiroug 3 L κακώς σεπρωγέναι) 
Emi i) τούτοις δν) ri ας λυπουμάνους 4 χαίροντας. p^ 
η dA 3 3 * gapd vzura; Όνδιν. "Ag. οὖν ἐν darti τού. 
τοις ὄμανοητμοὼς ἄνθρωπος Nixon; 3 i wc T 
ὄψυ ἐστασίαζε aai ἐνανσέας sy ἐν ἑαυτῷ oia μη 

H τῶν αὐτῶν. οὗτοι xoi ἐν ταῖς πράξεσι στασιάζεα É 

soci μάχεγαι αὐτὸς αὐτῷ» ἀναμηρωήσκομαι às o: ori T0UfÓ γε 
ρῶν οὐδὲν δεῖ ἡ ἡμῶς διομολογεῖσθαι. à 8 yàg" roig d λόγους 
casei qao, ταῦτα» διωμολογησάµεβα, ὅ ὅτι pu νων TOIOU- 
σον ἐρανσινμάσων ἅμα" Υεγνοµόνων J Vox yipu ἡμῶν, 
ὌὈρόας, έφη. Ορθας γάρ, 5» Ó € ἐγώ ἀλλ) 0 τότε ἀατ- 
Marga» yy μοι doxsi ἀναγαζον εἶναι δμξελθῶν. Teo 
Sroi0v ; ig. Arf, 5 Lu » έχω evita τοιᾶσδε soy 
μιτασχο», υἱὸν ἀκολίσας j σι ἄλλο ὧν περὶ αλείστου ποι- 
εἴτοω, ἑλέγομέν που xci τότε ὅτι ῥᾷστα οἵσιι τῶν ἄλλων. 


Πώνυ γε. Nvv δὲ γε vidi. ἐπισκεψώμεαθα, πότερον" ου- 


gent songru) K.—* ἡ µιµητικ) H.—Y* ἀλλὰ καὶ ἴδωμεν el t.—" καὶ pr 0, 3 «al v. 


— dn rerpayuéra $.—2 uj) 6.—* $$ ante λυπουµένους om $m.—"^ 
κα Gr.^ τε on L7 γε ο. -ᾱ nire 
ἅμα om s.—! γάρ om τ.---ᾱ 

— ψυχῆς AHém.—^» τό emt.—^ πότε q.—^ ἀχθέσεται 


$.—^ ὁμοποητικὸς v.—À στασιάζεται 


ταῦτα Αὺὸ: γπαῦτα πάντα *p.—h 


πράττοντας -- πράξειε] Frequentissima 
liec est ratio, verbum cum nomine ejus- 
dem originis ac significationis conjun- 
gendi, cujus innumera extant exempla, 
v. Fisch. ad Well. t. iii. p. i. p. 422. 
Matth, Gramm. Gr. p. 572. —48 et κακῶς 
ven significant πάθοι (v. Thom. 
Mng. v. πράττω) vel conditionem, i. e. 
secundam vel adversam fortunam, soc- 
cessum al. ut notum est. Λατ. 
ἦν] Ald. Bas. 1. et 9. 4, unde Steph. 
effinxit j solece ; naque ui) cum indi- 
cavo d ierogtivam vuid n 479. B. 
uum aliud est (quod poesis 
imitari possit), nisi hac? ἦν Atticorum 
more vim preesentis babet. Asr. 
ἀ)ρ, jr 9 ἐγὼ] Laudat Stob. cxxiii, 
p. 618. Asr. 


τύχης] Won τύχης sed ψνχῆς legisse 


ἀπελείπομεν 9ecm. 
AN&m et pr II: àxtes- 


videtur Fic. SrzPn. 

τοιᾶσδε τύχης] Ficinus videtur ios 
legisse, quam vertat, cum tamen habeut 
animam, et constat voces τύχη et ψνχὴ 
crebro inter se permutatas deprebendi 
(v. Holsten. ad Demophil. S«ntent. p. 
112. Dorvill. ad Charit. p. 422. et Schae- 
fer. Melet. Crit. p. 117.) sed rectias 
babet τύχης; namque τοιᾶσθε nihil ha- 
beret, quo referri posset ; nisi ad &nmeurbs 
traheres, quod aliquanto durius foret. 
Τοιᾶσδε τύχη» µετασχὸν «ἀπολέσα, est: 
cui tale quid eccidit, wt. flm perdat : 
de quo participi ugu jam supra exposui- 


mo 

κα τότε] Vid. |. ii. p. 387. D. E.— 
Moz Stob. νῦν δὲ τόδε ἐπισκεφόμοθα ; 
sed Ficinus quoque, *AC anten wi ed 
consideremus. As, 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 197 


A» ex fireron? 5? voUro μὲν ἀδύνατον, μεσριάσει À4 aac 
πρὸς Ave. Οὗτω μᾶλλον, Aen, v0 ye? ἀληδες, To ^n CS 
νῶν µ.οι περὶ) αὐτοῦ: ιά qórtgor μῶλλον αὐτὸν eit x 
μαιχεῖσθαώ " καὶ ἀντισενεῖ. ὅταν ὁράται ὑπὸ των 
ὁμοίων 9| ὅταν ἓν Senpán μόνος αὐτὸς" καθ αὐτὸν γίγκη- 
ται; Πολύ sao, ien διαίσει Ormy L oin Mosofiig 9i 
yt eipaca, πολλὰ μὲ τολμήσει" ῥύέγξασθαι, à & ο σι αὖν 
σοῦ ἀπούοι αἰσχύνοι ἄν, πολλὰ ài ποιήσει & οὐκ ἂν 
δέξαι τὸ} τινα. ἐδεῖν ὀρώντα.. Osea; ἔχει, iQ». [8. 6. 
Οὐκουν φὸ μὲ, ἀνσιτείναιν διακελενόμανον λόγος καὶ νόριος 
Seri, τὸ 05 ἔλκον &zi τὼς Maas αὐτὸ σὸ πάθος; Αλόη, 
Ἐναντίας ài ἀγωγῆς γεγνοµάνης ἐν τῷ oi id πιρ) τὸ 
αὐτὸ ἅμα δύο cir qup " aora" à αναγκαιον" sis. 
lle 9 e); Οὐκοῦν τὸ μὲν ἕτερον ro? νόμῳ ἕτοιμιον πεί» 
θισθαι, ᾗ $0 νόμος sEmysiraus Ii; Λέγει που ὁ νόμος 
esi κάλλιστον oTt μάλιστα ἠσνχίαν dye uU ταῖς Pup» 
φοραῖς xci μὴ ἀγανακτεῖ, ac οὖτε δήλου à ντος TOU ἀγαθοῦ 
"t χαὶ χακου τῶν τοιούτων. οὖτε εἰς τὸ πρὀσθεν οὐδὲν αροβαῖ. 
voy" TW γαλεπως' φίροντι, oU σέ τι σὼν ἀνθρωπίνων ἄξιον Oy 
μεγάλης σσονδῆς, ὁ τε’ δεῖ” ἐν αὐτοῖς ὅτι σώχιστοι παρα- 


θύσεται *s.—? τόδε Gv, τόδε δὲ ϱ.---ᾱ wóre ϱ.---ἵ αὐτὸν μᾶλλον K.— εἴη t.— 
t ἀρτιτοεῦ» q: ἀντιτείνευ *5,.—* d brbs µόνος dv ἑρημίᾳ 4.—" τολµήσας K.— 
" àxoóc 11.—* αἰσχύναιτ 8.—! Apa K, δόυξαιτο v.—3 "ee ἔφη ΑθπΠΟΚΩν 
mp: ἔφη ἔχει s.—* τινέ φαµεν ἐν q:. φαμὲν *s.—^ αὐτὸ o,—5 ἀναγκαῖα Κ.---ᾱ τὸ 
T$ 4, ου 9.—^ ol ec, 4 TIL.—! κῶτ Ares ποῦ ζ.---ἔ τε om 8qt.—^ προβαίνων €. 


—J χαλεκῶ Kc. —h ἄξιον om 6t, —! pn A, οὔτε v.—* δεῖ om vc.—* ἡμῖν wapa- 


ἀχθέσεται] E Cod, Monac. reposui 6. ἁπαντίαε δὲ 893] Sic Stob. vulgo 
ἀχθεσθήσεται. v. Thom. Mag. v. n'bot Mox ἔφαμεν 9) ἀναγκαῖο», 
idicenas et Mor. Atticiat, ubi v. Piers, Cod, Reg. à»ayxaia, Ni fallor ἐν (aod 
. 21. Asr. postremam  precedentis 
P Sic Stob. Vulgo τὸ Bé, Ficin. Pyllhbam εν facile excidere potuit) αὐσφ 
qon: hec mibi de ipso in presentia legendum verbaque aic capienda sunt: 


— Mos Stob. αὐτὸν μᾶλλον (sic et ἅμα δύο ἐν αὐτῷ εἶναί φαµεν ἀναγκαῖαν 
Cod. Reg.) et µάχεσθαι. Asr. ec. εἶναι, quod pepe omittitur aped 
ἀντιτείνειν] Scribo ἀντιτενεῖν. SraPn., b. ἀναγκαῖαν). Mox ad ὄτοιμον de 


Sed vide, que yiri docti collegerunt de more der) omissum est. Λατ. 
hac diversa tempora.conjungendi ratione — Aéyer ποῦ À νόμος] Laudat bsec Stob. 
exempla ad Viger. p. 208. et 784. et. 1. l. etcviii. p.679. Constructio a ge- 
Fisch. ad Weller. t. iii, p. ii. p. 88. Asr.  nitivo ad nominativum spo 

ἀκούοι] Stob. ἀκούει 6t οὕτως ἔχει, ἔφη ἄξιον ὃν et γιγρόμανον transit. Asr, 
(sic etiam Codd, Reg. et Mopac.). Aar. 











198 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


. ^5 ϱ. "^ n , , à * o Pd P ρω 
n. i, 484. φ/ήννεσθαι ἡμῶν, τούτω 6μποδαν ΥιΥ2ὀµενον τοῦ λυπέῖσ- 
θα. Τέι 5 δ) ὁς, Atytigs To [βουλεύεσθαι, 3» δ' ἐγώ, 
τερὶ τὸ γεγονὸς xoi ὥς περ ἓν ατώσει κύβων αρὸς τὰ πεκ- 
vuxóvaA σίθεσθαι τὼ αὐτοῦ πράγματα, ση" ὁ λόγος αὖ- 
"t / iu 5 »* , AA Ny M NN w 
psi imr" ἂν ἔχειν, ἄλλα" µη προσπταΐσωντας, κα- 
" "T" , ’ ed , ^ ο” 
θά περ παῖδας, ἐχομένους τοῦ πληγέντος” $» vo βοῶν δια- 
σρίβε», ἀλλ' ἀεὶ ἔθίζειν τὴν ψυχΆν ὅτι τώχιστα γίγνεσ- 
θαι πρὸς τὸ ἰᾶσθαί τε" καὶ ἔπανορθοῦν τὸ πεσόὀν τε xod 
νοσῇσοι, Ἰατρικῇ τὴν θρηνωδίαν ἀφωνίζοντα. ᾿Ορθύτατα 
ο” 3 , ’ 
ουν &y τις, ἔφη, πρὸς vüg τύχας οὕτω spon teorro." 
3, ^v , fv 
Οὐκοῦν, Φαμέν, gó μὲν (θέλτιστον τούτῳ τω λογιστικό: 
ἐθέλειδ ἔπεσθβαι. Δῄῆλον δή. To δι πρὸς τὼς' ἀναμοή- 
^ M , 9 
σεις τε τοῦ πάόους καὶ πρὸς σους ὀδυρμοὺς ἄγον καὶ &- 
πλήστως ἔχον αὐτῶν ἄθ οὐκ. ἀλόφιστόν τε φήσομενὶ εὖνει 
A 9? N N , ’ , N y ? 
xc αργὸν xo δειλίας Φίλονι Φήσομεν μὲν οὖν. Όυκ- 
οῦν τὸ μὲν σολλὴν µίµησιν καὶ ποικίλην ἔχει σὸ ἀγανακ- 


9 


γίγνεσθαι ji 0.—^? τοῦτο ἐμπόδιον t.—P τὸ Φ.-- πεπωκότα v.—! ατὰ K.— 


αἱρεῖ 
* ὅπῃ om q.—* αἱρεῖ Eqv, ἔρρει Θ, ἔρρει TIDKt:. dpei s.—* βέλτιστον ἔχεν τ.--- 
* ἀλλὰ...διατρίβειν om Θ.--- προσπεσόνταν ο.--Σ πλήττοντος 4&m et corr A.— 
Y πρὸς τῷ q.—* ἰᾷσθαι καὶ v.—* ἰατρικῇ τὴν q, ἰατρικὴν Am, ἰατρικὴν καὶ GUIe DK 
tt: om *s.—h ἄν τις post τύχας ponit K.—* προφέροιτο Φ.--4 βελτιστόν που E 
m etrc A.—* τῷ om 6t.—f λογισμφ OIIDKqt.—6 ἐθέλειν q.—h^ δῆλα r.—! τὰς 
om v.—k dp' οὖν οὐκ v. —l φήσομεν οὖν qot.—n. ἔχει καὶ ποικίλη» Gt. —^. &yarax- 


dv ατώσει κύβων] κύβοι 5. κύβων ατῶ- 


tarch. et Stob. E 124. Asr. 
eis tesaerarum ludum significant, de quo 


πληγέντος] Legitur etiam πλήγτοντος : 


vid. Polit. ad Eustath. in ]liad. ii. p. 
432. t. ji. ed. Florent. Comparatio vite 
humanz cum tesserarum ludo admodum 
frequens, v. Terent, Adelph. iv. 7. 42. 
Plutarch. de Animar. Tranquill. t. ii. p. 
467. À. Cf. Gatak. ad M. Antonin, vii. 
88. p. 220. Opp. Crit. p. 754. et Ja- 
cobs. ad Ántholog. Grec. vol, ii, p. iii. 
p. 247. Asr. 

Γίθεσθαι] Eximie de calculis ponendis 
et computatione usurpatur, binc trans- 
jate est componere, constituere. — Vid. 
Gataker. ad M. Anton. vi. p. 171. B. 
Hemsterh. ad Lucian. t. i. p. 485. 
Valcken. in Hippol. 718. Wesseling. 
ad Diodor. Sic. xx. 24. t. ii. p. 432. 
Ceterum ezcitat h. 1. Plutarch. copsol. 
ad Apollon. P. 1 E. F. Asr. 

: épei]. Scribo αἱρεῖ, Ώτερημ, Sic Plu- 


sed lectionem illam malo, ut intelligat 
τοῦ πληγέντος népovs. STEPB. 

ToU πληγέντος] Sic Plutarcb. Stob. 
Ald. Bas. 1. et Steph. Bas. 2. πλήτταν- 
τος, ut Ficinus: circa id quod Lesit. 
ToU πληγέντος, int. µέρουε, ἐχομένονς 
ot : snanibus ad lesam partem oppositis. 

8T. 

ἰατρικῇ] Sic Plutarch. et Stob. p. 108. 
et 121. cujus lectionis vestigia in Cod. 
Reg. et Bas. 2. apparent, ubi ἑατρικὴν 
καὶ θρηναδίαν scribitur; vulgo ἰατρως 
deest. Asr. 

γοῦν ἄν τις] Stob. p. 108. y' ἂν οὖν 
ἄν τις, et. p. 124. γοῦν τι. Μος λο- 
γισμῷ pro λογιστικῷ habet, ut Cod. Reg. 
et Ficinus vertens, rationi Mic. Anar. 

πρὸς Tobs óBvpuovs] Stob. p. 108. 
πρὸς omittit, Aer. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 199 
σητικόν' τὸ d 2 Εόνηριόν n xci ἠσύχιο Ἴδος, TOO Adj 
σιον ὂν ἀεὶ αὐτὸ" QUT, οὔτε ῥᾷδιον βιμήσασθαι οὔτε pui. 
puo? sUTETÉG sa aquis, ἄλλως σε καὶ πανηγύρω 
κου) παντοδωποῖς ἀνθρωποις sic θέατρα ξυλλεγομένοις. ἀλ- 
λοτρίου γάρ «ou φάδους ἡ μίμησις αυτοῖς γίγνεται. ΗΠων- αι 
τάπασι μὲν οὖν. ὍὉ δὴ μιμητικὸς ποιησὴς 2520» ὃ οτι οὐ 
πρὸς T0 Loud 776 ψυχής πέφυκέ" Φε, xai 5 σοφία QU- 
vOU' τούτω" ἀρίσκεω πίπηγον, sí. μέλλει" εὐδονιμάσειν d ü 
φοῖς πολλοῖς: ἀλλὰ προς TO ἀγανακτητικό" T$ καὶ σοι 
αέλον ἦθος" διὼ τὸ εὐμίμητον εὖαι. ΔΌλο. Ουκουν àv 
χαίως ὧν αὐτοῦ ἤδη ἐπιλαμββωοίμεθα, xci | vibüipa! à ἀντί- 
στροφον αὐτὸν τῷ ζωγράφν; καὶ yag LA QaUAO σοι 
προς ἀλήθμαν ἵ ἔοικεν αυσῷ, καὶ τῷ" * αρὸς έγερον τοιοῦτον 
ὁμιλέν. 736 ψυχῆς ἀλλὰ μὴ góc T0 βέλσιστο», καὶ ταύ- 
τη ὡμοίωται. κωὶ οὕτως ἤδη ὧν ἓν » Ding οὐ παραδεχοίµεθα 
sic 6 µέλλουσαν εὐνομιεῖσθαι so)», ὅτι TOUT γαρ τῆς ψυ- 
x sai vesper x ἰσχυρὸν d'ou" ἀπόλλυσι τὸ λογιστι- 
XO», ὡς περ ἐν TAS όταν τις μοχθηροὺς i Σγαβατεῖς qoia 
παραδιδῷ τὴν πόλη, τοὺς ài χαριεστέρους Φθείρη"ἆ αὐτὸν 
καὶ τὸν µμητικὸν ποιητὴν φήσομεν κακὴν πολιτεία» ἰδία 


τητιεὸν AHém: ἁγανακτικὸν Ός.--- αὐτὸ om GPDKct.—P? µιµουμένου GbDKq.— 
4 τοιοῦτο Ot.—" κέφυκέ.. πέπηγεν] πέκηγέ.. πέφυκν Valcken. ad Euripid. Pho- 
niss. 928.—* αὐτῶ K.—' cobro $t1.—'" µέλλοι R.—" wpbs om q.—" ἆγανακτητι- 


πάν A9 : 


π: τιθείηµεν ep 


᾽ἀγανακτικόν Ός.---ᾱ ἔθοι D, ἔθοι TIp.—Y? τιθεµεν AHeDEqvm, τίθειµεν 
τὸ ο.--- τὸ e. —h στ 


ρέφει s.—^ ποιῶν ΘΕΠΦΟΟΠΙ, ποιὸν t: 


ποιοῦν *r, —À! φθείρῃ GEb et corr A, φθείρει Πο: φθείροι *5.—9 τὴν ψνχὸν ém.— 


πέπηγο] Suspectum est verbum istud 

quinetiam negatio deesse vi- 

detor. At Fic. ita, imitatio vero poete 

haud ed hoc intendit ut huic animi na- 

twra sua sapientia placeat, si vulgo sit 

placiiura. Όταν. qui sicin Not. * Af. 

fertur alia lectio, ἀρέσκειν πέφυκεν: sed 

rum buic adhibeo fidei, quod jam ha- 

us πέφυκαε, in versu qui proxime 

it Alioqui suspectum mihi esse 

σέπηγεν, non dissinmlavi in iis quas jam 
scri 

φέπηγε--κέφνκω] | Verba hzc, qum 

vulgo sic leguntur : πέφυκέ γε--ἀρέσκειν 

, transponenda esse, sensus et 

Ficini versio docet, in qua legimus : haud 

ad hec imtendit. (πέπηγε). ldem jam 


monuit Valckenar. ad Eurip. Phoniss. 
928. Asr. 

τιθεῖμεν] Ἑ cod. Reg. rescripsimus 
pro τεθείηµεν. Vide de hac Atticis fa- 
miliari forma contracta Maittair. de Dia- 
lect. p. 58. Dawes. Misc. Crit. p. 243. 
Brunck. ad Sopb. (Ed. T. 1046. ad 
Aristoph. Ran. 1448. et Toup. ad Suid. 
i. p. 68. Asr. 

στρέφει] Ficinus legit τρέφει: quod 
substitaendum censeo. Ότερη. Sic Cod. 
Reg. Ficinus, alit. Asr. 

Φθείρῃρ] Sic Bas. 2. valgo Φθείροι; 
verbum hoc e particula ὅταν pendet ; in- 
telligetida est apodosis: wem sicui si 
quis eam corrumpit, sic et cet. Aer. 


1. 606. 
I1. i 486. 


200 .IIAATONOZ 


ἑκάστου τῇ ψυχῇ ἐμποιεῖν, vu ἀνοήτῳ) αὐτῆς χαριζόμι- 
vos καὶ οὔτε τὰ µείζω οὔτε τὰ ἑλάστω ὃμεγιγνώσκοντιξ 
A iy 3, 4 4 4 , e , 8 A 
ἀλλὰ τὰ αὐτὰ τοτὲ μὲν μεγάλα ἡγουμένῳ, τοτὲ δὲ σρω- 
/ x hb ,;* ^ ” ὃν 0» ed 29€ 2 
κρώ, sida. Αἰδωλοποιοῦντι voU δὲ ἀληθοῦς αύρρω σον 
ἀφιστώτιὰ lli») μὲν ovr. 
Ov μέντοι πω" τό "ys! µάγιστον κατηγορήκαμιω'' ao- 
ει. i, 490, 7976. τὸ γὰρ xol τοὺς ἐπιεικεῖς ἱκανὴν εἶναι λωβῶσθαν, ἐκ- 
σὺς.φάνυ τῶν ὀλίγων, πάνδεινόν που. Τί ὃ᾽ ov µέλλες, 
y ιό à ο , η , A ) , e , ’ 
sj vip γε δρῷ avro," ᾿Ακούων σκόπει. οἱ γάρ «ου (ελ- 
τιστοι ἡμῶν ἀκροώμιενοις 'Όμήρου 5 xi^ ὤλλου τωῦς τῶν 
σθαγφδοποιῶνῦ μεμουμάένουὶ σιὼ. va» ἡρώων ἓν srirÜts ὄντοι 
xoi μαπρὼν ῥῆσιν ἀποτείνονταω $» τοῖς ὀδυρμοῖς 91" καὶ ὧδον. 
τάς τε καὶ κοπγοµάνους, οἱσθ ὅτι χαύρομέν σε xoi ὄνδο»- 
σες ἡμᾶς αὐτοὺς ὑπόμεβα, συρωπάσχοντᾶς τε" καὶ ᾱ- 
ζονσες ἐπιωνοῦμιεν ὡς ἀγαθὸν aom ὃς ὧν ἡμᾶς ὅτι [uim 
λιστα οὕτω διαθηι Oida- wu; δ᾽ o9; Ὅπαν δὲ οἰκεῖόν 
σοι ἡμῶν κῆδος γένηται, &vyosig αὖ Ovi ἐπὶ vu. ἑνοωτίῳ καλ» 
λωπιζόμεθα, ἂν δυνώμεθα ἠσυγίαν ὤγεν καὶ καρτερεῖν, ὡς 
σοῦτο μὲν ἀνδρὸς Ov, ἐκεῖνο δὲ γυναικός, ὃ τότε" ἔπηνοῦμιι 
'Enos, ἔφη. ΗΒ καλῶς oU» ἦν 0 Σγώ οὗτος ὁ ἔπαιος 
ὄχει τὸ ρώτα" σοιοῦτον ὤνδρα, oio» ἑαυτόν vig μὴ ἀξιο 
3 , , ) » 4 , 9 M ΄ 
εὔαι ἀλλ αἰσχύνοιτο ὧν, μὴ βδελύττεσθαι ἀλλὰ χαΐρειν 
σε καὶ ἔπαυιῶι Ov μὰ φὺν A, ὄφη, οὖν εὐλόγωῳ ὄοικεν. 
N , ey à 39 ΄ 5. 9 / y LI 9 λα ’ A - 2 D 
it, 606, INO, Άν γω, εἰ $xsivy! y αυτο" σκοποης. ^ 115: 


f Apre τ.--ᾱ διαγιγνώσκοντα K.—h. σμιχρὰ καὶ εἴδωλα K.—! ἀφεστῶτα ΑΘΏΚΦυ, 
ἀφεστῶτα D, ἀφεστῶτος &m, ἐφεστῶτα t.—k πω om v.—! τότε c.—?9 κατηγορή- 
σοµεν X.—P? :; αὐτοῦ OIIDKqt.—^ καὶ om OIIDKqut.—P τραγωβοποιῶν 9em.— 
4 jupovgévas K.—! Twa...Drra...Aworelvorra. AGRTIeemt: Tiras. Üvras...&vorel- 
νοντας *s.— 4 om v.—' ve om ΑΠΌΚΦΟΠΙ.--- ὅτε Ύε &m.—" οὖν om Gr.— 
V ὁρῶν t.—* kalt, om ΑΠ et pr 6.—7 éxe(rp ARII&mt et pr 0, dxeírys v: κεί 
*s.—* αὐτὸς &m.—^ σκοποῖς ο.---» τί ém.—* «b τί DK, om q.—4 ἐστι τοῦτό ὁστι 


ῥῆσω ἀποτείνοντας] | Protag. 


κατατείνουσι τοῦ λόγον. 
. GrTzPB. 


κακρὰ»ν 
329. À. δολιχὸν 
Gorg. 519. E. σνχνοὺς τείνω τῶν 


Vid. Casaub. ad Theophrast, Charact. 


ο. 15. p. 178. ed. Fisch. Asr. 

vs] Se plangentes, quod ia 
luctu sÓlitum fuisse coustat; verbum 
illustrat Heyn. ad Tibull. i. 7. 28. Asr. 


el xeiyp] In prec. edit, εἰκείνη. Non 
caret autem exemplo κείνη pro ἑκοίνμ. 


εἰ κευγ] Ald. οἱ Bas. 1. einelrs, et 
Bas. 3. dv κείνρ. ipei el καίνη. 
Asr. qui sic in Corrigend. * Apestropho 
tamen που opus est. Sic enim Legg. i. 
4. kelyas. xii. 3. P 944. D. ueísp-' 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 201 
[8. 7.] Ej ivfopoio ὅτι τὸ ία χατεχόµενον σότε $9 ταῖς 
M TIT ζυμφοραῖς καὶ φεπεινηκὸς τοῦ δακρῦσαί τε καὶ i 481. 
ἀποδύρασθαι ἱκανῶς καὶ ἀποπλησθῆναι, φύσει OV σοιοῦτον 
oio» τούτων ἐπιθυμεῖν, vór^ ἐστὶ τοῦτοὰ σὸ ὑπὸ τῶν ποιη- 
τῶν πιμπλάμωον καὶ γαἴρον. τὸ δὲ φύσει Θέλτιστον ἡμῶν, 
ὧτε oUy, ἱκανῶς χεπαιδευµωένον λόγῳ οὐδὲ ἔθε, ἀνίησι τὴν 
Φυλακὴν τοῦ θρηνώδους τούτου Get ἀλλότρια πάθη θεωροῦν 
καὶ ἑαυτῷ οὐδὲν αἰσχρὸν ὃν, εἰ ὤλλος ἀνὴρ ἀγαθὸς φάσκων 
sivc ἀπαίρως wiyÜsi, τοῦτον ἐπαμεῦν καὶ ἐλεῖν ἀλλ 
δα εἶνο κερδαίνειν ἡγεῖται, τὴν ἡδονήν, καὶ ovx ἂν δέξαιτοί 
αὐτῆς στερηθλναι καταφρονήσας ὅλου τοῦ ποιήµατος. λο- 
φίζεσθαι γάρ, οἶμαι, ὀλίγοις τισὶ µωέτεστιν ὃτι ἀπολαύειν 
ἀνάγκη ἀποῦ vay ἀλλοτρίων εἰς τὰ οἰκεῖα" θρίψαντα γὰρ 
ἐν ἐκείνοις ἰσχυρὸν τὸ ἑλεεινὸν οὐ ῥώδιον ἓν τοῖς αὗτου 
εσι κατέχεω. Αληθέστατω, ἔφη. "Ap οὐ οὐχ ὁ 
αὐτὸς λόγος καὶ περὶ τοῦ γελοίου; Ó τι ὧν αὐτὸς αἰσχύ- 
poto* γελώτοποιῶν, ἓν µιμήσει δὲ κωμωδικῇ 5 xai" ἰδίᾳ 
ἀποῦων, σφό gm χαρῆς καὶ μι]. pios," σαὐτὸν ποτ ὁ 
σερ $» τοῖς ἔλέοις. ὃ γὰρ τῷ λόγῳ «DÀ κατεῖχες ἓν σαυσῷ 
[βουλόμενο, γελωτοποιεῖ, Φοβούμενος δόξαν βωμολοχίας, 
vÓT αὖ. ἀνίης: καὶ ἐκεῖ' νεανικὸν ποιήσας ἔλαθες φολλά- 


K, τοῦτό ἐστι q.—* πενθεῖ AGIIGvmt et mg D, πενθοῖ Hq, τοθεῖν DK : ποθῇ s. 
—f δόυξαιτο c.—5 αὐτῶν ἐκ pr q, αὐτὸν ἐκ corr.—h ἐν om q.—! οὖν om Aem et 
ptr H.— αἰσχύνοιο ΑΒΡΚΦΟΠΙΕ, αἰσχύνοις ΘΠ: αἰσχόνῃ s.—) $ om eIIDKqt.— 
καὶ om DKg.—? χαρήσῃ q.—9? μὴ µισῆιε A, µιµήσης GUI, µισήση» 9, pl µισήσης 
*, µισήσεις m, οὗ µιµήσεις q, µισήση Κ: µιµήσρ *s. adde ós πονηρά cum AGTIeD 
Kqvmt.—P? τοιε ORt, ποιῶν q.—1 οὖν K.—! ἂν εἴπε A, ἀνείης TIDK.— ἐκεῖνο ο. 


$. 7. αἰσχρὸν by] Loco genitivorum 
propter praecedens ἅτε-- θεωροῦν posita 
suot Mox pro xevój scripsi πενθεῖ. 

BT, 

vh» 49orhv] τὴν ἡδονὴν epexegesi in- 
servit. Ásr. 

ἀπολαύειν] Pro ἀπολάνειν quod est in 
Ald. editione, affertur et alia lectio, ἆπο- 
λαμβάνειν. Srk?B. qui sic in Not. ' Quod 
margini adscriptum est ἀπολάνει», scrip- 
tum est, licet mendose, ut in. Ald. cdi- 
tione. Qua de re moneo, nequis ty po- 
graphicum mendum esse arbitretur." 

&sxoAaBei] Ita de conjectura scripsi- 
mus; scilicet Ald. ἀπολάνειν, Bas. 1. 


ἀπολαύες, et Bas. 2. ἀπολαμβάνει», qum 
omnia ex uno illo ἁπολαβεν fluxisse 
liquet. Asr. 

ὅτι ἂν αὐτὸς] Cum Ald. Bas. 1. et 2. 
ὅτι ἂν scripsi ; Stephanus ὅ,τι ἄν. "Ότι 
est quia, quandoquidem. Pro αἰσχύνη 
Ald. et Bas. 1. αἰσχύνης, Bas. 2. aia xó- 
voto. Cod, Reg. αἰσχύκοιτο, et mox és 
πονηρὰ, ταυτὸν ποιεῖς. Sic ct in sequen- 
tibus : καὶ περὶ à$poburiov—(int. ὁ αὐτὸς 
λόγος), ὅτι τοιαῦτα ἡμᾶς ἡ T. µίµησι 
ἐργάζεται. Αρτ. .. 

νεανικὸν] Ingens, vehemens. vid. Mus- 
gr. ad Eurip. Hippol. 1204. Casaubon. et 
Schweigh. ad Athen. iv. 69. p. 900, As. 


Plut. Y or. VII. 


111. 1, 488. 


111. 1. 489. 


209 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


x4& $» τοῖς οὐκείις ὀξενεχθεὶς ὥστε κωρφδοτοιὸς γαΐσθας. 
Καὶ µάλα, ἴφη. Καὶ περὶ ἀφροδισίων δὴ καὶ θυμοῦ καὶ 
περὶ αάντων τῶν" ἀπιθυμητικῶν τε καὶ λυπηρῶν xc) ἡδέων 
9 ^s - wu / / / e v» 9 σ 
€» τῇ ψυχῇ, & δή Quy φάση πράξει ἡμῶν) ἔπεσθου, ὅτυ 
τοαῦσα ἡμᾶς ἡ πομτικὴ µίµησκ ἐργάζεται. τρέφει γὰρ 
γαῦτα ἄρδουσα δέον coy utin, καὶ ἄρχοντα ἡμῖν" καθίστφσι 
ior ἄρχεσθαι αὐτά, ἵνα βελσίους τε καὶ εὐδαιμον 

M / A9 , / » y 

&yri χειρόνων καὶ ἀθλιωτέρων γιγνώµεδα, — Que «ys a2» 
λως φάναι, 5» 0 ὃς. Ουκοῦν sivo», ὦ Γλαύκων ovas 
Ομήρου eTtLIVÉTOLG) ὀντύχς, λέφουσι ὡς τὴν Ἑλλάδα 
πεπαίδευκεν οὗτος ὁ πομητὴς καὶ αρὸς διοἰκησίν τε καὶ παι- 
δείαν τών ἀνθρωπίνων πραγμάτων diio" ἀναλαόνει µαν- 
(άνευ τε χαὶ κατὰ τουτον σὸν «οιητὴν φ«ώντα σὺν αὐτοῦ 


.ΐον κατασκευασάμιενον ζη», QUI μὲν χρὴ καὶ ἀσπάζισ- 


θαι ὡς ὄνσας βελτίστους εἰς oro» δύνανται, καὶ ξυγχωραν 
eu / a EY ^» n ^c 
Ogunpov φοιητικὠτοιτον εἶναι καὶ spo TOP τῶν σραγφδοποιὼ, 
εἰδίναι δὲ ὅτι" ὁσον µιόνον ὕμνους, θεοῖς καὶ ἐγπώμια τοῖς 
ἀφωθοῖςξ ποιήσεως παραδεκσῖον εἰς αὔλιν: εἰ δὲ c9» ἡδυσ- 
/ ^» b ? / ΔΑ » i * , 
µένην μοῦσαν παραδέζει" ἓν µέλεσιν 5 ἔπεσω, ἡδονή σοι 
xai λύπη ἓν τῇ πόλει βασιλεύσιτον ἀντὶ νόµου σε καὶ 
τοῦ κοινῇ ἀεὶ δόξαντος' εἶναι (Δελτίστου λόγον. Αληδισ- 
TOTO, ἔφη. . 
8$. 8. Ταῦτα δή, ἔφην ἀπολελογήσθω" ἡμῖν ἄναμνησ- 


e μνον»...παραδεκτέον] ὑκτέον 


ιοποιῶν Ὁς.---ᾱ μόν : 
II, ἐκτέον DK, οὐχ ἐκτέον 
—8 τοῦ éryalois Av : τὴν ἀγαθῆς *r.—h φαραδέξει v. —! 


as K 


om θΘ.---ἵ καὶ θεοῖ Φ. 
ἔπεσυ Κ.--ἕ βουλεύ- 


7 


σετον DK, βασιλεύσονται v.—! ἀεὶ δόξαντοι AGTIDKqumrt : δόξαντοι lel s.— ὅφη 


ἐξενεχθεὶς] — Est abreptus, v. Doc vill. 
ad Charit. p. 187. Mox κωμφδοποιὸς 
pro κωμφδισποιὸς scripsi, v. Thom. Mag. 
p. $63. Piers. ad Mor. Attic. v. κωμφ- 
δοκοιοὶ, et Fisch. ad Apolog. p. 78. Ásr. 

δεὺν] Absolute, ut ἐξὸν usurpatur: 
quum tamen deberent. Asr. 

&pos) P Bas. 3. reposuimus pro 
ἄξιον, et verba. ἀναλαβόντι µ ιν 
it^ intelligo : Homerum pro digno 
ha. esse, quem sepius. disca- 
mes. 


Sciüpet Khds τινός τινι dici- νόμον 


tur is, qui ab aliquo dignos ceusetur 
aliqua re, ut honore, pena. Hinc dati- 
vus ἁναλαβόντι, in quo subjectum inde- 
finitum (ol) omissum est. ᾿Αναλαβεὺν 


est enim resumere, retractare, repetere, 
ad Plutarch. 4εΒ. N. V. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Ἱ. 203 


ése: sui sortes, 071? εὐκότως ἄρα σότε αὐτὴν έκ "is πό- 
Aser; ἀπισνέλλομαν roux orm? οὖσαν' 0 γὰρ λόγος ἡμᾶς 
Seu «ροσήπωμον à$ avr^ n καί το |, σκληρότητα "Aen 
xe ἀγρωκίαν καταγνῷ, ὅτι παλαιὰ μέν vig διαφορὰ ϕι- 
λοσοφίᾳ σε aai ποιησιαῇ" xai yag , λακέρυζα meos àse- 
φόνων" aad ixtion υγάζουσα" xai μέγας 0 aipgóran 
»ονεωγορίαισι" καὶ ὁ τών Δία σοφων" ὄχλος a. inda xai 
oí λεστως | µοριρρώντες, ότι dpa wisorras καὶ ἄλλα [AU- 
ple entia ταλαιᾶς ἐναντιώσεως ούτω». ὅμως à ερήσθω 
ότι ἡμεῖς γε, si σα ger" λόγον τὰ s πρὸς ἡδονὴν 
euius" zoe" A piperis, ὡς χρὴ αὐτὴν spas ἐν «λε 
εὐνομουμόνῃ, das patron ἂν καταθεχοίµεθα, ὁ ὡς ξύμσμέν yt 
Speer αὐτοῖς αηλουμένοις vr αὐτῆς. ἀλλὼ γὰρ 9 τὸ δοκοῦ» 
ἀλαθις οὐχ ὅσσιον προδιδόναι. 3 ] γάρ, ὦ Φίλε, οὐ x»Ati^ ὑτ' 
nerit aai σύ, καὶ μάλιστα ὀναν' δὲ Ὁμήρου θιωρῇς αὐ- 
5 Πολύ γε. Οὐκοῦν )maía i $c'viy οὕτω ner ivi ur, i. 499. 
om Ἰ ἐν μέλι ] d ἆλλφ µέτρων Πάνν 
μὲν « οὖν. Δομω" às yi που ἂν καὶ roig προστάταις 
αὐτῆς, 0705 μὴ ποιητικοὶ Φιλοποητα) δέ, vsu μέτρου λό- 


p 

K.—» ἀπολελογίσθω AIL—9 ὅτε OTIt.—P τὸν τοιαύτην 8t.—A αὐτὴν t. — ποιη- 

Marion atleti i μι κό oii Bee rddar v: y s. 

συσα 9.—" xeveayo , καινεαγορίαισι m.—" Bla σοφών A, διασοφῶν 

NOR : BÀ σοφῶν *r.— ip oor" ehreiv om $m.—? V DR iE oed Kt. 

—5 καὶ «41. Har εἶναι Hém.—^ δεχοίµεθα Ἐδηι.--ᾱ κηλεῖ v.—* καὶ σύ 
on q.—! δὲ Hév.—E5 ὧν πολύ q.—h. ἁπολογησαμένη 

— ἔτι Π.---ἶ η γρ 

οι om [IDK et pr 6, o! το e, el οἵ.--- 


iih Jre sed et alibi d 


. . ii. p. 668. ubi hec nostra 
editio (sicat Aldina et Basil.) habet &s 
anl νῦν αὐτὸ jpyx' ὁ λόγος ἔχευ, in Lo- 
emore scriptum est ^ 
puc ὁ λόγοι ἔχευ. Sed λόγον 

cum accusativo pronominis, ut in [oto 
qno de agitur loco, malto rarius est. 
M 

Cornarius scribi jubet ὕτει 

recte dieci Stephanus rai AM ip fos; $ 
Ἀόγας enim αἱρεῖν dicitur, qui evincit 


(v. Gataker. ad M. Anton. iv. 24. x. 
83.), et αἱροῦ rwà, siquid alicui per- 
suadet eumque in partes suas trabit, v. 
Wyttenb. ad Plutarch. de 8. N. V. p. 
8. Asr. 

παλαιὰ — διαφορὰ Φιλοσοφίᾳ σα καὶ 
Ton. Id quod εκ iis, quee de Xeno- 
phane, Heraclito, memorie prodita sunt 
et ex Aristophanis comeediis satis per- 
epicitur. Vid. de Legib. xii. p. 967. C. 
D. Morgenstern. Comment. p. 263. De- 
Geer Diatrib. p. 65. Qus sequuntur, 
ez comediis sumta esse apparet. Cf, 
Aristophanis Nubes. Asr. 

3$ ἐν µέλει] Α Bas. 1. et 2. abcat 4, 
et Ald. pro à» exhibet εἰ. Asr. . 


204 


IIAATONOS:- 


0) orig auras sisi), ὡς οὗ μόνον δεῖ ἀλλὰ καὶ ὠφελδ- 
pa πρὸς τὰς πολιτείας καὶ τὸν βίον σὺν ἀνθρώκινον ievs- 
aci εὐμοενῶς ἀκουσόμεθα, περδανοῦμεν γ γάρ που, ἐὰν ρω 
μόνον ἠδεία φανῇ ἀλλὰ καὶ ὠφελίμη. Ilse à' οὐ μέλλο- 
μον, ἔφη, περδαΐνεω E; δὲ yt μή, ὦ φίλε éraries, ὦς σερ 
οἱ ποτέ που. ἐρασύέντες, à $Oy ἡγήσωνται μὴ ὠφέλιμον sivecs 


φὸν. ἔρωτα, Bie po, ὅμως δὲ à 


ἀπύχονται, xui npais οὕτω, 


διὰ τὸν ἐγγεγοότα μὲν ἔρωσα σῆς τοιαύτης ποιήσεως ὑπὸ 


11. 608. T» τῶν καλων" αολιτειῶν vgoens, εὖνοι μὲν ἑσόμαθα φοι- 


iva. αὐτὴν ὡς (δελτίστην καὶ ἆλ Ἰθεσσάτη», i ἕως à' ἂν posl 
oit v ?" ἀπολογήσασθαι, ᾿ἀπροασόμεθ᾽ * αυτης irgderrss 
pav αὐτοῖς τοῦτον TOV λόγον ὃν] λέγομιν' καὶ σαστην 


d 


v$^ καὶ τὸν ra πολλῶν ἔρωτα. αἰσθόμαθα' δ) οὐνξ ὡς ου 
111. i, 401. σπουδαστέον i $71 ση σοιαύση αφοιήσει ὡς ἀληθείας T$ ἄττο- 


T» ἐπωδήν, εὐλαβούμενοι, πάλιν ὄμσεσεῖν sig τὸν παιδικόο” 


»h 


μένῃ xi σπουδαίᾳ, ἀλλ εὐλαβητέον αὗτην or τω ἄκροω- 
μένῳ, περ) σῆς ἓν αὐτῷ απολιτείας δεδιότι, καὶ νομιστέω ἅ 


σερ ερήχαμιεν περὶ ποιήσεως. 
qup. 


Πανσάπασιν, 3 , à 96 ξύμ- 


[8. 9] Μέγας γάρ, ἔφην, 0 ἀγών M Φίλε 


Γλαύκων, μέγας, ovy, ὅσος δοκεῖ, τὸ χρηστὸν 7) κακὸν γε- 


Σ scribe του cum AeTIéDKqemt.—* ἀποδέχονται t.—t τῆς om κ. κακῶν Ἡ.--- 
* τε καὶ 9.—* ἦν δυ.---χ ἀκροασώμεθα v, oix ἀκροασόμεθα K.—J ὧν υ.-- λόγο» 


pt» ΑΘΠΡΚΕ: ἐλόγομεν *g,—* ταῦτα ζ.--- 


b ἐκπεσεῖν v.—^ τῶν παιδικών αμα T€ 


om t.—* τὸν τῶν om Gr, τὸν om K.—/ αἰσθόμεθα AIIéDKcm, εἰσόμεθα φ: αἰσθώ- 


µεθα *$.—5 οὖν om GIIDKqt.—h^ οὗ om 


of ποτέπου] Scribendum puto, of ποτέ 
τον ἑρασθέντες. STEPH. 

ol ποτέ του] Sic Cod. Reg. οἱ Ste- 
Duanue conjecit. Vulgo of ποτέ που. 

tiam Ficinus vertit, quemadmodum qui 

quandoque aliquid amaterunt. Àsr. 

τῶν καλῶν πολιτειῶ»] Ironice ; nam- 
que a vera civitate τροφὴ μιμητικὴ ϱ 
ποιητικὴ aliena est, ex Platonis gen- 
tentia, Asr. 

εὖνοι μὲν ἐσόμεθα, φανῆναι] | Non in- 
videbimus ipsi, si optima et. verissima 
videatur esse. Asr. 

αἰσθώμεθα] Cod. Reg. Ald. Bas. 1. 
et 2. αἰσθόμεθα: Stephanus correxit αἰσ- 
θώμεθα εἰ Ficinus vertit, sentiemus. 
Equidem malim legere ἠσθόμεθα : íntel- 
lectum s. judicatum volumus (v. Her- 


DK.—! by om e. —k στο rud t γε 


mann. ad Viger. p. 784.). Verba autem 
hec pregressis explicationis causa an- 
nexa sunt, quocirca punctum, quod in 
libris editis comparet, iu colon mutavi- 
mus. Ásr. qui sic in. Addend. *Bcr. 
poeópe8a, quod si interpreteris intellex-- 
imus s. perspeximus, pro 9' οὖν vide ne 
γοῦν scribendum ait, ut verba ita se ez- 
cipiant: * Ἰσθόμεθα γοῦν; sin ex- 
plices : judicatum columus ϱ. eit, plema 
interpunctio post ἔρωτα recte habet ; 
tunc enim his verbis conclusio conine- 
tur totius orationis preegressm.' 
εὐλαβητέον bv] Pro εὐλαβηγόον εἶναι 
(participium pro infinitivo propter. aig - 
θώμεθα positum est), i. q 
δεῖ» αὐτήν. Ast. 


6. 0. µέγαι---ὁ ἁγὼν] Similiter Pbm- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 205 


νέσθας dors οὔτε rip iruolivra οὔτε χρήµασιν οὔτε ἂρ- 
x? οὐδεμιῷ οὐδέ ys ποησιαῇ ἄζιον ἄμελῆσαι δικαιοσύνης 
v8 καὶ τῆς ἄλλης snc. Εύμφημί σοι, ἔφη, ἐξ ὧν διε- 
Ail quar. o peau δι καὶ ἄλλον ὀντινοῦν. 

Kai μήν, ἦν δ) εγώ σό ys! μέγιστα iri tipa: ἀρετῆς 
xti προκείρενα ἄθλα οὐ διληλύθαμεν. ᾽Αμήχωνόν τι, 
$9, λάγεις μέγεθος, s τῶν εἱρημένον μείζω i ἐστὶν ἄλλα. 
T; 2» à», ὧν à' s έγώ ὃν γε" ὀλίγῳ γρόνω μέγα ytrorso; 
sus" γὰρ οὗτός γε 0 ἐκ παιδὸς μέχρι αρεσβύτου «ἀβόνος 
seo soy? πάντα ὀλίγος πού τις ἂν ein. Ovi? μυ oUy,P. 
sp». Τ οὖν; oiti ἀθανάτω πράγματι ὑπὲρ σοσούτου δεν 
χεόνου ἐσπουδακίναι, ἀλλ ουχ, υπερ σοῦ παντός; Οἶμαι 
ὄγωγ, ἔφη. ἀλλὰ τί τοῦτο Mytic ουν ἤσθησαι, 5 ἦν δ᾽ 
ἔγω, ὅτι ἀθάνατος ἡμῶν 7 joy? καὶ οὐδέποτε ἀπύλλυται; 
Kai 9 ὃς iu pas" μοι xci ᾿θαυμάσας sime Ma Af QUX 1r, i, 493. 
ὄγωγε' σὺ δε σοῦν" $e λίφιω; Ei μὴ ἀδικὸ y; $e». 
οὖμμαν δι καὶ σύ. οὐδὲν γὰρ χαλεπόν. Ἔμοιγ," , ἔφη σου 
à ἂν ἡδέως ἀκούσαιμι ró oU" γαλεπὸν φοῦτο. Απκούοις 
ἄν, 7» Q' ἐγώ. Λέγε μόνον, ie. 

Ayer Th εἶσον, καὶ κοικὸν χαλεῖς; Ἔγογι. * Ae 
οὖν ὥς περ iys περὶ αὐτῶν Jyavosi ," To oiov, To μυ 
ἀπολλύο xai διαφθεῖρον αῶν τὸ λακὸν είνα τὸ δὶ co- 
ζο χα) ὠφελοῦν so ἀφαθό. — " Eryary 1 (Qs. T? δέ 
χακὸν ἑλάστῳ σι καὶ ἀγαθὸν Myus; oiv ὀφθαλμοῖς ὀφ- αι. 009. 
θαλμίαν καὶ ξύμπαντι τῷ σώματι νόσου, σίσῳ τι ἐρυσίβη», 
σηπεδόνα σι" ξύλοις, γαλκῷ δὶ καὶ σιδήρῳ ió 199, καὶ 6 πες 
λέγω, σγεδὸν πᾶσι ξύμφυτον ἑκάστῳ κακόν vt^ καὶ νόση- 


om Ofmt.—* τε v, om q.—? κῶς v.—? τὸν add q.—P» οὖν AORIMequmt : γοῦν 
9g. —4 δὴ v.—' ἐπιβλέψας e.—* bud v*.—! ἔφην AGHIIDEqumr: ἔφη s.—* ipei 


µοεγε t.—" οὗ om q.—" διωοει D, διανόει v.—* ὠφελοῦν κἂν τὸ e.—! ἔγωγε 
τοῦτό "ye rc Α.----- ἔτι v.—5 τε...τε] γε...γε ς.--- τι qt, τι 0m K,. post τούτων po- 


don. p. 114. C. ubi cf. Wyttenb. Asr. οκ]ίνι---πόσον χρόνον ἐνθάδε µίμνεις, Ὡς 
wüs yàp οὗτος] Sic vi. 10. és ν πρὸς ἐκεῖνον ὅλον τὸν μετὰ ταῦτα ior ; 

y, ἔφη, χρόνον εἴρηκα:. "Es οὐδὲν iiy Cf. Plutarch. ad Apollon. p. 111. C. 

οὖν, ἔφην, ὧν ye xpbs τὸν ἅπαντα. Ci- Senec. Epist. 99. 6. 10. Soph. Antig. 74. 

cero ad Attic. xii. 18. ' longum iJlud 

tempus, quum non ero, magis me movet, e gh ἁδικ γε] δὲ recle sentio, ni 

quam hos exiguum;  Pellad. Epigr. Jalor. Vidé supra. Asr. 





306 


ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


μαι Ἔγογ, is. Οὐκοῦν & οταν T9 7 vOUTMM 9. 
σαι, wosqgón σε ποιῖ ὦ αροσεγέννο καὶ τελευτῶν 9λον » 


Aves καὶ ώπωλεσεν: Πως γὰρ ev; To ξύμφντον ἄρα 
κακὸν $E TOU καὶ " πονηρίο ἕχαστον ἀπόλλυσι, 3 p 
scuro ἀπολε, ουκ. ἂν ἄλλο γε αὐτὸ ότι διαφθρωων. ου 
γὰρ σό γε ἀγωθὸν μή ποτέ σι’ ὧπο οὐδὲ αὖ vó » µήτο 


m. 1, 499. rupi μήτε ἀγαθόν' 


Πω, γὰρ ἄν. spa. 'Ea» à, ἄρα, vs 


ek 


εὑρίσκωμω Ty ὄντων 9^ s $c TI , Ahn τι xaX) ὃς κοεῖ αὐτὸ 


oux 


ἁμαδία. 


"id TOUTO μόνου οὐχ αἱόν τε αὐτὸ Aver aero) Aen, 


sicópabos ὅ ori TOU Σοφυκότος οὔτως ὄλεθρος" eu 
eL Oésas, ὅ ἔφη, εκός. Τί eon; »à sys Vx, 2 &e- 
οὐκ ἴστι O σοι αὐτὴν ausi; Koi μάλ A $9», & νὺν ^ 
drop πάντας ὡδικία V. καῦ ἀπολασία xoi δειλία καὶ 


"H οὖν τι σούτων αὐτὴν διαλύει τε xci ἄτολ- 


Aog: καὶ inóu μὴ ἐξωχωτηθώμεν οἴφθέντες vo» ἀἄδμιον 
ἄνθρωτον καὶ ἀκόητον, ὅταν ληφόῃ ἀδικῶν, τότε Gro) Apta 


oro σᾷς ἀδικίας, πονηρίας" οὔσης oye ἀλλ 0i! rot 


«8 


PY: 


ὥς περ σώμα" y σώματος πονηρία νόσος οὖσα σήκει mad 
διόλλυσι καὶ ὤγει sic τὸ μηδὲ σώμα εἶναι, καὶ & κὖν ὃν 
ἐλέγομον ὥπαντα ὑπὸ σῆς οὐπκίας' κακίας, s αροσκαθη σ- 
δα" καὶ $96iye διαφθηρούσης, eig πὸ μὴ εἶναι ἀφικνεῖται. 


οὐχ οὕτως, Να. 


"Ln δή” nei Vox κατὰ τὸ αὐτὸν 


τρόπον exóni. dea Doy." ἐν avr) ἀδωία" xai & aÀ- 
As κακία vw ivtivos xcd agornuüarÜons φθείρει αὐτὴν καὶ 


Bunt GHt.—^ τὸ om t.—4 ἕκαστον..οτό *ye om 4.—5^ v om. K.— ἀγαθὸν páre 
μκκόν Θτ.--ἔ εὑρίσκωμεν τῶν itd AOGIIDKqemt : τῶν ὄντων εὑρίσκωμεν *s. Le $ 
Dvtu.— 71 om AGIIDKqut.—h^ ὦ $m.—J τοῦτο ὄλλυσθαι B, οὗτος ὄλεθρος γρ E: 


οὗτος etiam mt.—» 
»upás II et pr 6.—» 


K, ψνχὸν v.—^ δ) ante νῦν ponunt 8t, om qm.—^? πο- 
A' el ὧδε v.—3 ποιεῖ Ko, $9 q.—' σῶμα om q.—* $ D, om 


9.4 Mar T προκαθῆσθα Or. — δέ K.—* ἀνοῦσα v.—* ἡ δια θε.-- 


ph ποτέ τι ἀπολέσῃ] Matthis Gr. Gr. 
p» 128. ἀπολέσαι (Atticum essct ἀπολεῖ) 
corrigi jubet, quia μὴ cum aoristo i. 
activ. copjuuct. construi nequeat, sed 


vid. Heind. 


ad Phadon. 6$. 29. et nostra 


ad Legg. x. 5. 11. Aer. 
οὕτως ὕλεθρος] Das. 9. τοῦτο ὄλλυσ- 


- 8T. 


non e delet. 


Verbum ποίει suspectum esse 
sed ad ἴθι δὴ, σκέσαι, referri 


animadvertendum est: hoc modo, ὧδε 
solei* ὥσπερ σῶμα, etc. ἴδι δὴ, καὶ ψυχὰν 
σκόπει etc, (interjectis velut per paren- 
thesin illis, οὐχ οὕτω ; Ναί.) q. d. * Hanc 
inito rationem ad investigandarm bujus 
Tei veritatem. SraPnR. 

vole] Ni fallor, νόει pro soíe legen- 
dum est. Αντ. 

ἃ vór δὴ] Sic Bas. 2. οἱ Steph. Ia 
Ald. et Bas. 1. deceat. 4. Λατ. 


IIOAITEIA, I. 40η 


βαραίνει, ἕως ὧν εἰς θάνωτον à ἄγωγουσα TOU ewe rog xe- 
gér Ovx uo, $e», ToUró. ve AAXà μέντας ἐκέό 

νε ΄ἄλογο, ὃν à ἐγώ, τὴν μὲν ἄλλου πονηρίαν ἀπολλύναι i. i, 494, 
vi^ τὴν 0$ αὐτοῦ μή. "Άλογον. Ἔννόει γάρ, , ) έν 

2 Γλαύκων 9 ori οὐδ᾽ vo τῆς τῶν σισίων πονλρίας, ? ἂν 5 
αὐτῶν κεί, TS παλαιότης εἶτε σααρότης είτε ἡτισοῦν 
οὖσα, οὐκ οἱόμεθα δεῖν σώμα ἀπόλλυσθαν ἀλλ ia m 
SMATOI) ἡ αὐτῶν πονηρία vU σιτίωνὰ σφ σώμουτε σώματος 

pex inia, Qiroputr αὐτὸ δὲ i ἐκεῖνα ὑπὸ. σῆς αὐτοῦ κακίας 
2ύσου οὔσης ἀπολολένοι: ὑπὸ δι σιτίων πονηρίας ἄλλων 
Oran" ἄλλο ὂν và cep, Ux ἀλλοτρίου χακου μὴ ἔμποιή- 11.010. 
σαντος τὸ ipporor κακόν, οὐδέφοτε ἀξιώσομωεν διαφθείρ εσ- 

bou. Ὀρθόσανα, Sen, λέγεις.ξ [8. 10.] Κατὰ τὸν αὖ- 

vÓP τούνον λόγον ην y $a ἐὰν μὴ σώματος πονηρία dv- 

x) ψυχης πονηρίαν ἔρωτοιῇ, pt ποτε ALIM pes UT ἀλλο- 
σρίου nano ὤνευ τῆς ἰδίας πονηρίας ψυχλνὶ ἀπόλλυσθαι, 

T9 $régoU* κακῷ ὅτερο. Ἔχε γάρ, $e, λόγον. H rei- 

νον ταυτα Body tpe! ὅτι οὐ καλῶς λέγομεν, ἦ ἕως ἂν 

1 ἀνίλεγκσα, μή vore" φώμαν ὑπὸ πυρετοῦ" 2d (o or^ 

ἄὤλλης νόσου pa αὖ ὑπὸ σφαγής, δα si Tig OTI σμικρό- 
voa? ὅλον v0 σώμα κατατέµοι, iaa φούτων μηδὲν pM 

λόν ποτε" rox ἀπόλλυσθαι, πρὶν &y τις ἀποδήξη o ὡς διὰ 
ταῦτα τὰ παθήματα ͵ του" σώματος αὐτὴ $2619 ἀδμκωτί- ur, i, 495. 
-" xol ἀνοσιωτέρα γίγνεσαι. ἀλλοτρίου ài xaxov i b ἅλ- 

λα Υιγνοµένου, voU δὲ ἰδίου & ἑκάστω᾽ μὴ ἐγγιγνµένου, 


, n ouenbrisóa, c ye om Kr.—^ ri. om ΘΕ.---ὃ ὁ TI.—* ἡ ΑΘΦΚΕ et corr H, 4 

TI, $ ofa 4 *s.—4 τῶν srl add ΑΘΠΦΡΚΟυΠΙΤ.--- ἄλλων ὄντων om q.— 
f libri ὀρθόταυ ἂ».--ἔ λέγοι H.—bh μὴ ἡ q.—! ψυχΏι add ΛθΕπΦυπα.--Ἔ ἑτέρω 
K.—! ἑλέγξωμε DK, ἐξελέγξομεν .--- τε Hm.—" ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ Xem.— 
9 ua) ὑπ vc.—P σµικρότατον K.—4 ἔνεκεν t.—! ποτε om Kq.—* ante τοῦ omisi 
τὰ cum AGIIDEqmt.—: ἄλλον t.—* γε $.—" ἑκάστφ AGTIDEqut : ἑκάστου ος. 


$8»7] Que ma x. ia ipsorum malam est morbus corpori. proprius, qui 
(ciborum) pravitas sit, sive vetustas Fiet externo malo opponitur, ut ciborum pra- 
Ῥπίου sive aliud quam. Vulgo vitati. Asr. 


quid 
unde Stephanus scribi volebat $) $ [^ b dpüérar ἂν] "Vel ὀρθότατα sh«que 
Mox & ἐκεῖνα cnusa&m indicat remotio- ἂν, vel ὀρθότατ) ab, legendum videtur. 
rem s. exteriorem. Aser. Srzrm. lta scripsimus. Ásr. 
ὑπ᾽ ἀλλοτρίου κακοῦ] Adjunctum est . 10. ἑκάστφ] Sic Cod. Reg. Vulgo 
Drepter p oppositum ἄλλο ὃν τὸ σῶμα. éxderov. Ficinus: mwec proprium cui- 
ος τὸ ἔρφντον κακὺν, naturalo, insitum quam mahonadharet. Avr. 











208 IIAATONOZ 


pi Voy μήτε" ἄλλο μπὸν i Sena φάναι" σιὰ ἀπόλ- 
Ausbau. ᾽Αλλὰ μέντοι, ἔφη, voUTÓ Φε οὐδείς ποτε δείξει 
ὣς τών ἀποθνησκόντων ἀδικώτεραι αἱ ψυχαὶ διὰ vo» θάνα- 
τον γέγνονσαι, Ἔαὰν δε yi τις, ἔφην sys, ópórs τῷ λόγω 
τολμῷ ἰέναι xoi λέγειν ὡς πονηρότερος᾽ xai ἁδικώτερος 
γίγνεται ὁ ἀποθνήσκων, ἵνα δὴ μὴ ἀναγκάζησαι ἀθανάτους 
τὰς ψυχὰς ὁμολοφεῖν, ἀξιώσομέν" σου, εί ἀλπόη λέει o 
ταύτα λέγων, τὴν ἀδικίαν εἶναι θωνάσιμον τῷ ὄχοντι ὥς 
περ νύσον, καὶ UT. αὐτοῦ τούτουῦ o ὠποκτινύντος. τῇ ser OU 
Φύσει ἀποθνήσκειν ους λαμβώφτας αὐτό, τοὺς pi μά- 
λιστα θᾶττον, τοὺς δε rro ex oMtirspon ἀλλὰ μή, ὥς 
περ νῦν διὼ τούτου" vv ἄλλων δίκην. ἐπισιθέντωνᾶ ἀποθνήσ-- 
χουσυ οἱ ἄδικο. Mà Δία" 20 , o5 ουν . ἄρα coy sivo 
φανεῖσαι ; ἁδικία, 8 Peviriptr ἔσται τῷ λαμβάνοντε: 
ἀπαλλαγὴ γὰρ à» si* καχων. ἀλλὰ μᾶλλον μαι αυ- 
τὴν φανήσεσθαι τῶν τοὐνωνείον τοὺς ὤλλους ἀποκτμνυσαν, 
sí περ οἷόν σε τὸν δέ ἔχονσα καὶ μάλα ζωτικὸν παρίχου- 
σαν xai gos y iri! va Kus di ὤγρυπνο: οὕτω móppar 
ur, i, 490, Του, ὡς ἔοικεν, ἐσκήνητας, τοῦ θανάσιμιος εἶναι. Καλως, 

isi eom σας ἂν τοῦ t P na xo ene, Ree a quisptuci ier 


Aer K.—£ ἐπιτιθέντων AGcm : ἐπιθέντων s.—^ δῦ mr.—! ἂν om EH. —k παρέχουσα 
m.—! Υ) ἔτι AHbvm, Υέ τοι K, γε pr IH, ve8t: γέτι s,—9 ζῶντι kaxg 9m, ζαω- 


ὁμόσε τῷ Mryp—lévai] ὁμόσε [έναι s. 
ἔρχεσθαι, cominus £ongredi, tendere s. 
irruere ct adoriri. don c. 2. οἴδὲν 
αὐτῶν g λαο 
Euthydem. p. 294. D. τ ouis 
ὀμόσε ἴτην τοῖς ἐρωτήμασιν. — Aristoph. 
Eccles. 894. 007. ὁμόσε xopeiv. Thest. 
165. E. Plutarch. de Profectu in Virt. 
Sent. p. 85. C. ὁμόσε βαδίζευ, — Aristot. 
Metaphys. xii. 2. . Vid. Timaei Lex. p. 
191. (ubi τῷ ἐναντίῳ pro ὑπὸ τῶν ἑναν- 
τίων legendum esse, monuerunt Toupius 
et Bastius Epist, Crit. Append. p. 23.) 
vid. ibi Rubnken. qui bene monet, hauc, 
ut plures alias loquendi rationes Platoni 
frequentatas, ab Homero petitas esse, 
cf. Valcken. Opuscul. vol. ii. p. 198. et 
Boissonad. ad Philostrat. p. 610. Αρτ. 

τῇ αὐτοῦ φύσει] Scripsi pro rj ἑαντοῦ 
φύσει, quod nonnisi ad ἀποκτιννύντος 
referri posset : ab eo, quod. sua ipsum 
matura perimat ; quum sensus ad ἆπο- 


θνήσκειν trahi jubeat: per ipsum hoc pe- 
rimens et quidem propria i nalura 
ππογὶ eos, qui id susci Mox ad 
éras μάλιστα intelligo S λαμβόνντα, Asr. 

eXoAalrepor] Rer σχολαιότερο». 
yv vid. Maittair. de Dialect. p. 48. 

aT. 

ἀποθνήῄσκουσι»] Oratio obliqua in rec- 
tam transiit. Αρτ. 

οὐκ ἄρα πάνδευον---ἡ ἀδικία] Senten- 
tiam hanc illustrarunt Morgenstern. Com - 
mentatt. p. 127. et Wyttenbach. ad 
Phzdon. 6. 60. Asr. 

πρός γέτι] Vel πρός γέ τοι vel πρό, 
y ἔτι scribendum videtur. SrxzPn. 

πρώ γε τῷ ζωτικφ] Cod. Reg. πρός 
γέτοι τῷ ζωτικὸ», in quo τοὶ haud dubie 
e τῷ enatum est, e vo) vero fluxit v3, 
quod in Ald. Bas. 1. 2. et Stepb. com- 
paret. Λατ, 

ἐσκήνωται] Castra locavit, habitat, i. 
e. temota est s. ebest. Ást. 


8 


IIO AITEIA, I. $309 


2» 9i ya, Myus. ὁπότε γὰρ às uà ἱκανὴ 5 yt οἰπεία πο- 
ρηεία καὶ τὸ oi4ioy κοακὸν ἀποκτεναωι καὶ ἀσολίσαι ψο- 

X». σχολη vÓ ys $x? ὤλλουλ ὀλέθρο' τεταγμάκον χακὸν 
Vy» 3 37 ἄλλο ἀπολεῖ;' vA iD $ riva eau. Σχολῆ 

y» ἔφη, ὥς tys φο εἰκός. Οὐκοῦν ὁσόσε pud" ? p όχὸς 
ἀσόλλυται” κακοῦ, μήτο οἰκείου pairs. ἀλλοτρίου, δῆλον 1. 611. 
ότι ὀνάγκη αὐτὸ ἀεὶ ὃν εἶναι» s ὃ aei o», ἀθάνατοφ. 
Ανάγκη, ὅ εφ». 

Tooro μυ roírus, » δ᾽ ἐγώ οὕτως ἐχίεω. s Vy" 
$vrotic" ὅτι &si? ἂν sity αἱ αὐταί. οὔτε γὰρ ἂν που ἐλάτ- 
τους” yirurro μηδεμιᾶς ἀπολλυμάνης, οὖτεὰ m φλείους. 
sí γὰρ ὁτιοῦν TA ἀθανάσων πλέον" γέγνοισο, οἱσθ᾽ ὁτι ἐκ 
TOU θνητοῦ ἂν γίγνοισο καὶ πάντα ἂν em σελευσώκτώ 
ἀθάναται “Αλλόη λέγε. AAX ; ὧν Au έν, μήτε σουτο 
οἰώμεθα. ὁ γὰρ λόγος οὐκ ἑάσει, ή sí εξ οὗ LC &A3- 
θεστάτη. φύσει Σοιοῦτον εἶναι boy? ὦ ὥστε τολλης sroi- 
λίας καὶ ἀκομιότητός σε καὶ διαφορᾶς" yipan. αὐτὸ σρὸς 
ari. Πάς λέγως; ἔφη. Ov puo, 5$ $2 qi &idier 
είναι σύνθετόν "s ex πολλον xe p v3 καλλίστη ME y pn- 
μόνον συνθέσει, 2 κὺν ἡμῶ &Qéas 7 j ψυχή. Οὔκουν εἰκός 
γε. "Or: μὲν τοίκυν ἀθάκατων" ψυχή, καὶ M dert λόφος τα. i. 497. 
xal ο ἄλλοι ἀναγκάσεμοιν &y oio Q- ieri e) ἀληθέίᾳ, 
οὐ λελο[βημόνον δε; αὐτὸ θιάσασθαι ὑπὸ τε n σου 
σώματος κοινωνίας καὶ ὤλλων Aa uni, alg αρ »Uy ἡμεῖς 
θεώρεβα, ἀλλ᾽ οἷόν ἐστι καθαρὸν γγνόµενον, φθιοῦσον ἵκα- 


τικὸν DK.—^ τοῦ c.—^ ἐσκήνηται Aevm : ἑσκήνωται 5.—9 ὑπ᾿ m. —42 ἄλλων q.— 
* ὀλέόθρον &mt et pr 6.—À ef τι ἀπολεῖ AA T, — Υ om €, —? μὴ (omisso 0) DKt.— 


àel 
v ἀκόληται DK.—*. εἶναι ὃν εἶναι 0, εἶναι ὃν elvai Ttg, ὃν εἶναι ἀεὶ pr D.—7 eL..5b»] 9 
A» c.—  Éxe AXIIPEquimt etpr 8: Exeiscorr 6: xoi $,—5 éyvosiy 8.—^ àd om 


q.—* dAdrrores Ot, dAdrrorvas Π.--ᾱ µήτε K, oUr' t.—* πλεῖον 8r.—! οἰόμεθα m : 
οἰόμεθα s.—5 ye om q.—h^ bupfopás v.—! πρὸς αὐτὸ om eDpEqte—* ἀθάνφτος 


exoMj] Ald. Bas. σχολή. dV Axe] Sic Cod. Reg. Vulgo 
Moz ἄλλων pro ἄλλον Aid. ] Bas. 1^. et 3. Exo. Asr 
Asr. oláuatia | Malim οἰώμεθα, ne eristime- 


wAb] int. τοῦτο, ἐ) ᾧ τέτακται. ws. ltideroque paulo post, arbütremur. 
Deinde ds τα pro 6s ye Ald. Bas. 1. et. Srz»u. οἰώμαβα Biephano suadente scrip- 
1. et Sxdoorras Bas. 1. et Δ. Asr. simus, ÁsT. 
Vor. VII. 2D 


310 IIAATONOZ 


JA λογισμῷ διαθεατίο, xo πολύ "ys? κάλλκν αὖτο 
εὑρήσειὶ καὶ ἔναργέστερον δικαιοσύνας το καὶ ἀδικίας 
διόψεται καὶ πάντα & νῦν διήλθομεν. νῦν δὲ εἴποριω' ρυὲν 
ἀληθη περὶ αὐτοῦ, oio» ἓν τῷ παρόντι φαίνεται’ τεθιάµεθα 
, ; » *g ο e ΔΝ ΄ t -” 
μέντοι διακείµενον αὐτὸ ὡς περ.οἱ σον θαλάσσιο 1λαυ- 
XO» ὁρῶντες οὐκ ἂν és; ῥᾳδίως αὐτοῦ ἕδοιω" τὴν ἀρχαίαν 
«φύσιν, ὑπὰ σοῦ τά τε παλαιὰ τοῦ σώματος µέρη τὰ peg» 
ἐκκεκλάσθαι τὰ δι συντετρίφθαι καὶ πάντως" λελα- 
^v e ^ .. y ^ / 4 ρα 
[βησθαι ὑπὸ τῶν χυµάτων, ἄλλα δὲ αροσφεφυκέναι, ὀστριά 
"σε καὶ φύκια) καὶ πέτρας, ὥστε σαντὶ" μᾶλλον θᾳρέῳ 
ἀοικέναι 3 οἷος ἦν φύσει. οὕτω καὶ τὴν ψυχἠὴν ἡμαῖς 
θιώµεθα διακειένην ὑπὸ µυρίων xaxa». ἀλλὰ δὲ € 
Γλαύκων, ἐκεῖσε βλέπει. οι. $2 0 ὃς. Eig τὴν Φιλο- 
'σοφίαν αὐτῆς, καὶ ἐννοεῖν dy ὥπτιται καὶ οἵων ἔφίεται 
ε ” e M κά ^ d , i5 , . 
ομιλιών, ὡς ζυγγενῆς οὐσα v9 τε Üsio καὶ ἀθανάτῳ και 
ni. 1. 406. ἀθὲ ὄντι, καὶ οἵα ὧν γίνοιτο τῷ τοιούτῳ πᾶσα ἔπισπο- 
urn! xai ὑπὸ ταύτης τῆς ὁρμῆς ἑκπομισθέσα x τοῦ sóp- 
που i» ᾧ νῦν εστί καὶ περικρουσθεῖσαξ σφέσρας τε καὸ 
τ, 614. ὀστραα, d νῦν αὐτῇ, ἅτε "yr ὁστιωμάνῃ, γεηρὰ καιὲ 
, 4 Ni vy Ld b ed 9 ΄ 
πιτρώδη αολλὰ καὶ ἄγρια περιπέφυκεν ὑπὸ τῶν εὐδαιριό- 
. yay λεγομάνων ἑστιάσιων. καὶ σὀτ᾽ ὧν τις ἴδοι" αὐτῆς τὴν 
9 ο ΄ » X rd "4 4 LÀ y 
ἀληθη φύσιν, εἶτε πολυειδης εἶσε µονοκιδής, εἶτε ὀπη ἔχει 
νόσο nd MN 4 9 e" 9 / ’ , 
καὶ ὅπως. [S.11.] Nor δὲ và ἐν τῷ ἀνθρωπίνῳ Din πάθη 
ví καὶ εἴδη, ὡς γφμαι, ἐπιεικῶς αὐτῆς διεληλύβαμιεν. 
Παντάσασι μὲν οὖν, ἔφη. 


θεατέον m, θατέον v.—P Ύε om Am.—4 εὑρήσει Or.— εἴκωμεν Ὀ.--- αὐτὸν K. 
—t θαλάσσιον t.—? αὐτοῦ ἴδοιεν AGTIDKqemt : ἴδοιεν αὐτοῦ *s.—" κεκλάσθαι AfR. 
—" πάντα K.—* ὄστρεια το q.—! κύφια 6.—5* παντὸς 6r.—5 v et. .— 
* αὐτῶ t.—^ «jj Ot.—4 γε om e et pr Ἐ--- τῷ ante àel add AHém.—^ ἐπισπα- 
µένη ΕΡΚυΠΙς et corr 6.—8 ἐστὶ περικρ. m.—^ ὄστρεια DKq.— . νῦν m.—: ἴδοι 


εὐρήσει] Sc. ὃ λογισµὸε, et αὐτὸ, ani- Verba. ἄλλα 9) swpecireQurcére: laudat 
mum. ÁsT. Athen, iii. 44. p. 802. ubi cf. Schweig- 

θαλάττιον (zectius, ni fallor, θαλάσ-  hseuser. Asr. 
σιον) Γλαῦκον] Varia traduntur de  ὀἑστιάσοων] Tropice, ut apod Cicero- 
Glauco marino, vid. Athen. vii, 19. mem enimi pastus, vid. nostra ad Phaedr. 
Schol. ad b. lp. 196. * Moser. i Nonn. p. 221. Λατ. 

287. pexit h. ]. Plotin. Ennead. — 18e] Vulgo fp, quod linguss legibus 
Pb. i. p. 9. F. τεθεάµεθα γὰρ αὐτὸ», NM Rid. Matthie Gr. Gt. Pp. 
ὥσπερ οἱ τὸν θαλάττιον Γλαῦκον ὁρῶντο. 129. Asr. 


* 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 311 


Ovnoin, 3 » ^u vss γά σε ἄλλο ἀπιδυσάμεθαὶ ἐν οὐ 
Aye, χαὶ οὐ τοὺς μισθοὺς οὐδὶ τὰς δόξας δικαιοσύνης 
ἑσίέγκαμω,"' ec cse Ἡσίοδόν τε καὶ Ὅμηρον ὁ ὑμεῖς 
ἔφατε, ἀλλ αὐτὸ δικαιοσύνην' | aur; Ψυχῇ ἆ ἄριστον εὕρο- 
pe, καὶ ποιηγίον sivo evr τὰ δίκαια, à i T iy» τὸν 
Γύγου δακτύλιο εάν τε μή, καὶ gos σοιούτῳ δακσυλάᾳ 
T3) "Aie; sur; ᾽Αληθέστατα, ἔφη, λέφεις. "Ap οὖν, 
» à ys, ὦ Γλαύκων, yo» ἤδη ἀνεπέφθονόν έσει πρὸς 
ἐκεύνοις xa) τοὺς μισθοὺς 1 δικαιοσύνη καὶ τῇ ἄλλη 
ἀρισῇ ἀποδοῦνας, ὅσους v$ καὶ οἵους 7 ψυχη παρίχη" n. i, 499. 
suo ἀνθρώπων vs καὶ θιῶν, ζῶντός σε; sra τοῦ 
xeu imubày σελευτήση; ; Παντάσασι μυ oU», d à' ος. 
"Ae οὖν ἀποδώσιτί μοι & ἐδανείσασθε i ἐν τῷ Aye; Τί 
μάλιστα» Ἔλοκα 5» υμιν' τὸν δίκαιον Qoxsi» dior sivau 
ποὶ τὸν ἆδμιον δίκαιον. ὑμεῖς γὰρ LATUM xk» Si μὴ 
δυνατο" eig" faUra" λανθάνειν xci διοὺς καὶ ἀνθρώπους, 
όμως δοτέον εναν foU λόγου ὄνεκα, νου αὐτὴ δικαιοσύνη 
πρὸς ὠδικίον" αὐτὴν κριθώη. 3 Ἰ οὐ μνημονεύης! "Αδιαοίην 
μέν ἆ ὤν, $e, es μή. Ἔπιιδὴ σοίνυν |, πεκριµίναι εἰσίν, 
ἐγὼ" τάλιν ἄπαιτὼ orig" δικαιοσύνης, ài ὡς Ti yn δόξης 


xai M θιών καὶ παρὰ ἀνθρώπων, καὶ ὑμᾶςὰ ὁμολογιῷ 


ΑθπΠΦοπις: ἵὸδρ *5.—) ἀπελνσάμεθα AGTIDKqut.—9. ἑπηνέσαμεν K.—P περ xal 
ἠσίοδόν 4m.—^ αὐτὸ δικαιοσύνην GIIDKqumt, αὐτοδικαιοσύνη» ΑΦ: abr)» δικαιο- 
σύσην *s.—P ἂν om IL—4 παρέχει om K.—7 τε om Gt.—5 fuv $.—* αἰτεῖσθε ΑΦ 
3.—^ δυνατὰ g.—" jj €.—? τοῦτον t.—* ἅδωοι fuer v 8t et pr D, ἁδικοίημεν 
(omisso aérr) v, ἁδικοῖμαν q.—? f$ m.—5 s» τοίνν ΑΘΠΦΗΙΕ, οὖν τοίνυν DKq, 
τούνν d» ὅ ὁγό Ho οἱ γρ A. éyà, ΑΠ: om γρ A.—^ fus t.—* παρ᾽ emr.— 


$. 11. olov, ἦν ὅ ἐγὼ] LaudatStob. de Nat. Deor. c. 5. 85.) Vid. Homer. 
ix. p. 122 Il. v. 845. ubi v. interpp. Asr. 

sodpaba] E Stobmo reposuimus ἀποδώσετέ μοι] Politic. 267. ΑΔ. καλῶς 

Lr irreria, ἁπεδυσάμεθα: ἀπολύοσθαι εεἰίἀ quod καὶ καθαπερεὶ χρέως ἁποδέδωκάε µοι πὸν 

"viia se liberare, defungi. Ayr προσθεὶς τὴν ἐκτροπὴν olor τόκο», 

, COD(TA sensum. ἀναπληρώσας abróv. Cf, Wytten- 

r^ "^ Animadv. η in Tulian. Bibl. Crit. 

αὐτὸ δικαιοσύνην] Sic Cod. Reg. et vol. iL 
Sob. ae iO iré quo retento articu- αὐτὸ ἡ δούν] Stob. ὃ αὐτὰ δι- 
μι κνμεμμ emet, Mox αὐτῷ τῇ καιοσύνη, libri reliqui avrà δικαιοσύνη.» 


. . Λο. 
κι Orci galeam qui τοίνυν dp ὃ' ἐγὼ] E Stob. et Bas. 2. 
impositam baberet, baberet μα, cerni non posse interposoimus ἦν 8 ἐγώ. Mox Ald. et 
veteres credebant (Άδης est enim ὁ às Stob. κεκριµέναι. — Deinde Bas, 1. 2. et 
4, ἀοιδὴ», v. Cratyl. 408. A, Phumut. Stob. ἡμᾶς pro ópas. Α.Σ. 


414 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


qipi αυγής δρκὥσθαι οὕνως, D RE) và νιπηγήρια sopárn- 
su; d* πο rov δοκεῖν ETT δίδωσι τοῖς ἔχουσι αυτήν, 
bred) wol v5 ἀπὸ τοῦ εἶναι ἀγαθὼ διδουκα ἐφόάνη καὶ onse 
ἐξακωτώσα rog τῷ ὄντι λαμβάνόνγας αὐνήν. Δλεαος, 
ips, anii! Οὐκοῦν, ἦν 0' ἐγώ αρῶτον pày τοῦτο ἀκοδω- 
ὄετει ὅτι θεούς γὲ οὐ λανθάνει ἑκώτερος αὐτῶν οἵός ἔστενν 
᾿Ἀποδώσομεν, ἔφη. «Εὺ δὶ qo) λαωνθάνιτον ὁ nin θεοφιλῆς 
ἂν 27η, ὁ h θιοµισής, ὡς περ ναὶ wor ἀρχὰς ὦμολογον» 
ει. 00. 0. Ἔστι ταῦτω.. Ta δὲ θιοφιλεῖ ovy, ὀμολογήσο- 
vi, 6H. ῥὺ8, ὅσα vys! ἀπὸ θεῶν. γήγνετδ;, πάντα γήγνεσθαι ὡς οἵόν 
Te ὥριστα, εἰ μή τι ἀναγκαῖον αὐτῷ κακὸν. 5X. απροτέρας 
ἁμαρτίας ὑπ]ρχε; lili» pA» οὖν. Ore; ἄρα ὑπο- 
ληστίον disi τοῦ δικαίου ὠρδρός, May" v ἐν σενα γίγνη- 
ei Sp γε ἐν νόσοις 9] dirt. ἄλλῳω τῶν δδχούντων κακὼν, ὡς 
φούτῳ φαῦτα εἰς ἀγαθώ «f τελἐυνήσει ζῶντι ἃ καὶ" 
ἀποθωνόντι. οὗ γὼρ 03 ὑπό γε θεῶν' ποτὶ ἀμελεῖται ὃς ἂν 
Φροθυροῖσθαι ἐθίλῃ' δίποιος γίγµσθαι καὶ ἑκτηδεύων 
ἀρετὴν εἰς ὀδον δυνατὸν ἀνθρώπῳ ὁμοιοῦσθαι Δι. — Eiség 
y, Ἐφὴ, v» φοιοῦτον μὴ ἀμελεῖσθωι ὑπὸ τοῦ ὁμοίου. 
Οὐκοῦν dipl τοῦ ἀδίχου τἀναντία γούγων δὲ διανοεῖσθαες 
Ἓφάδρα γι. Τὰ pi» δῇ καρὰ θεῶν τοιαῦν ἄτε" ἂν εἴ 
νικητήρια τῷ δικαίφ. Κατὰ" γοῦν μὴν δόξαν, ἔφη. Τέ 
δί, ὃν ὃ) ἐγώ παρ ἀνθοώπωνι dio ovy, ὧδε ἔχει, εἰ δεῖ τὸ 
ὂν σιθόνµι οὐχ οἱ μὲν Δεινοί τε καὶ ἆδινοι δρῶσω 0 «ερ 


à 
4 ἡμᾶς ΑΘΕΠΦΟΠΙΤ.---Α à om Arlém et pr 6, ànte δίδωσι ponit m et rc A: ὃ δέ- 


Ύ 
Bev: ο.---ἵ aires q, αὐτὴ υ.---ἔ ὁμολογοῦμεν Ί.---Ὁ in hac voce desinit II.—! ve A, 
Te ODKvt.— x) Bed K.—! hinc bad 8ej.— ἀνδρὸς ὅτι dd» b.—h δν v' ἕν 
ποίᾳ om 6.—9^ πενίη DKt.—? 7" viy.—4 τι 0m et.—! καὶ om q.— *ye 6x. θιῶν 
b, ὑκὸ θεῶν γε Hb, ὑκὸ θεοῦ γε mt.—! ἐθέλοι ᾳ.--Ὁ καὶ q.—* ὅμσιωθῆναι t.—* rr" 


δοκεῖόθαι οὕτω] Respicit precedens: ὅτι τάχιστα vy) δὲ ὁμοίωσι Φε và 
ὥσχερ---δόξης (quod ad δόξαν attinet) τὸ δυνατόν. De Legg. iv. p. 716. B. C. 
Éxsi: ita etiam censeri. Asr. Cf. Theinist. Orat. ii. p. 38. D: Jo. 

aret] Stob. Bas, 1. et 2. abr. Vulgo Damascen. Dialeet, c. ffi. p. 9. B. t. i. 
«Ἀβ. Àsr. ed. Par. Clemens Alex. Strom. ii. 19. t. 

θεούς γε] Stob. θεούς τε. Desenten- i. p. 40$. c. 33. p. 499. Theodoret. Tre 
tia, cf. Morgenstern. Commentfat. p. rspeut. xii. p. 665. B. Arnob. adv. 
110. Arr. Gent. Ἡ. p. 86. ed. Hemb. v. Wytten- 

ὁμοιοῦσθαι θεῷ] Themt. p. 176. B. διὸ bach. ad Plutarch. de 8. N. V. p. 9f. 
καὶ πειρᾶσθαι χρὴ ἐνθένδε ἐχεῖσε φεύγειν Απτ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 213 


ei Seopis;! ὅσοι ἂν' θέωση i9 ἀπὸ ra κάνω ἀπὸ DÀ qu) 
yos μήν TÓ μὲν πρώγον ofa &sos ubi, τελεντώντες à 
κωτουγέλαστοι γγνοψγαι, τὰ ὥτα ἐπὶ τῶν ὥριων όγοντες 
καὶ ἀστεφάνωτοι ἀποτρέχοντες. οἱ δὲ τῇ ἀληθείᾳ  Qgopamoi 
sic víAo" ἀλθόντές τώ es ἆθλα λαμβώνουσι κοὶ στεφα- niii. δ0Ι. 
νοῦνσαι. οὐχ, οὔτω καὶ περὶ τῶν δικαίων τὸ πολὺ tup. 
9215" πρὸς σέλος ὁκάστης πράξεως xci ὀρμλίως καὶ σοῦ 
βίου εὐδοκιροῦσί τε καὶ τὰ ἆθλα maga TOV ἀνθρώπων 
φέρονται; Καὶ μάλα." ᾿Ανέξεά ώρα λέγοντος ἐμοῦ 
περὶ τούτων & περ αὐτὸς ὄλεγες Tipi τῶν ἀδίκων. ερῶ 

γαρ δη ὁ Ori οἱ μὲν δίκαιοι, ἔπειδᾶν πρεσβύτεροι yévavrau, 
8 T c αὐτῶν αλει ἄρχουσί τε ἂν βούλωνται τὰς ἀρχάς, 
γαμοῦσί τε ὁπόθεν" ay βούλωνται, ἐκδιδόωσί τε εἰς οὓς ἂν 
Bici: καὶ πάντα & σὺ περὶ ἐχαίνων, ἔγὼ νυν λέγω περὶ 
τῶνδε. καὶ as ὕ xoi περὶ τῶν ἀδίκων, ὅ ὅτι οἱ πολλοί αὐτῶν, 
καὶ θὰν νέοι όντος λάθωσι, ἐκ] σέλους τοῦ δρόμου αἱρε- 
θένγες" κατωγέλαστοί" sini χα) γέροντες yryvopvos 
ἄθλιοι προπηλακέζονται ὁ ὑπὸ ξένων τε xci ἀστῶν, μαστε. 
γούριροι xci δν ἄγροικα ἔφησθα σὺ εἶναι Gb λέγων” 
εἶσα συρεβλώσονται", x01 ἀπχαυθήσονται: πάντα PTT 
οἵοῦ xci ipei ἀκηκοίναι e qc y ovv. ἀλλ ὃ λέγω, 
δρα si arie Kai πόων, ἔφη: δίκαια γὰρ" λέγει. 

"A μὴν) τοίνυν, ὃν 0 γώ, Covri τῷ δια ωέρ παρὰ θεὼν 
τε Xi όρώτων ὦθλά τε καὶ μισθα καὶ ὶ δώρα yi y V&TOM 11. 614. 


om y καὶ τὰ t.—? δρομῆτ Α: δρομεῖν s$.—À5 a9 K.—? els τὸ γέλοθ. 
--» συμβαίνει A, ξυμβαίνει em. —c πρὸ: τέλος Ait: πρὸς τὸ τέλου *5,—4 περὶ 


pt 9.—^ µάλα γε q.—f irte D, doit v.—5 παρὰ pr 6.—h ὅθεν m.—À καὶ post 
αὖ om K.—* καὶ ante περὶ om. m.—! λαρθάνωσιν Kq.—' εδρεθέντες q.—? «ατα- 
στογασται pr 6.—^ & καὶ v.—P λέγοντα γρ A: ante εἶναι ponit t.—4 στρεβλή- 
σοσγαι το Q.—I ἐκεῖννα om Bt.—9 ὧν om *m.—! àréte. Dem.—" om v.— 

* hinc b ad 229, 31. περιαγειρόµενοι, principio sic mutato : ζῶντι μὲν οὖν τῷ δικαίφ 
ἆθλα καὶ μισθοὶ καὶ δῶρα δίΔοται παρὰ θεοῦ. ἃ δὲ αὐτὸν περιμένει τελευτήσαντα, 
χρὴ &uofom. λέγοις Άν, ἥδιον Akoborri, ἀλλ ....-- τοίνυν om K.-—* Ίνα... ἀκοῦσαι 


Avéte] ἀνέχεσθαιταπι genitivo et par- recepi pro ἂν βούλωνται τὰς ἀρχάς. Re- 
Βεῖρίο, tt Apolog. p. 81. B. ἀνέχεσθαι — spicitur vero l. ii. c. δ. Asr 
τῶν οἰκείων ἁμελουμέρων. Eurip. Tro. καὶ αὖ περὶ τ.] Sic Cod, Beg. Vulgo 
191. Atdrom. 841. Asr. καὶ αὖ καὶ περὶ T. ἂδ. Λατ. 

&s ἂν βοόλωνται ἀρχὰσ] E Stobwo 


214 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


m. 1, δ03. φρὸς ἐχείνοις τοῖς ἀγαθοῖ; oig αὐτὴ παρείχετο ἡ δικαιοσύνη, 
voixUr ὧν tig. Καὶ µάλ, ἔφη, καλά τε καὶ βέβαια. 
[$. 12.] Tavra. τοίνυν, 7» δ᾽ ἐγώ, οὐδέν ἔστι πλήθει ουδὲ 
μοεγέθει αρὸς ἐκενα & τελευτήσαντα ἑκώτερον περιμένω. 
χρὴ 9 αὐτὰ ἀκοῦσαι, ἵνα" σελέως ἕκάτερος) αὐτῶν ἀπει- 
λήφη" và ὑπὸ toU λόγου ὀφειλόμειω ἀκοῦσαι. Λέγοαις 
d, ἔφη, ec" οὐ πολλὼ dAX ἥδιον ἀκούοτιὰ ;Αλλ οὗ 
μέντοι σοι ἤν ὃ ἐγώ, Αλαίνου γε ἀπόλογον Sp, ἀλλ 
ἀλκίμου μὲν ἀνδρὸς, Ἠρὸς' σοῦ ᾿Αρμείου, σὸ γένος 
Παμφύλου: ὃς worst ἐν αολέμῳ τελευτήσας, ἀναιρεθέντων 


y ἑκάτερον AGqm οἱ pr. HD.—* ἁπαλήφῃ τὰ A, ἀπειλήφει rà 6m, kreA$- 


Φει τα 0, ἀπειληφότα q, ἀπειληφὼς τὰ DK, ἀπειληφὸε ᾗ τὰ Θ, kxrenpéis ᾗ τὰ corr 
E cum s.—* ἀκούσῃ Hinr és om pr A.—* ἡδίον) Adv ἁκούοντες K.—* μὲν ora 


ev * 
fit.—! Ἶρος 6b, ρωσ: DK.—E ποτ) t.—^ δεκαταίων τῶν om. q.—. ἀνηρέθη 9, ἆνεν- 


6. 12. Tavra τοίνυν] Laudat Euseb. 
Prep. Evang. xi. 96. p. 562. Asr. 
ἀπειληφὼι Jj] Bas. 2. ἀπειληφὸς (ut 
et ἑκάτερον), Euseb. ἀπειλήφῃ. Asr. 
ἀκοῦσαι] Non dubito quin ἀκοῦσαι ex 
precedente versu irrepserit, expungen- 
umque sit: quum elegans hsec sit si- 
mulque évreAs oratio, ἑκάτερος ἄπειλη- 


j* ὗ τὰ ὑπὸ τοῦ λόγου ὀφειλόμενα. 
EPH. 


ἀκοῦσαι] Sane ἀποδοῦναι, non vero 
ἀχοῦσαι exspectasses et facile illud ex 
hoc enasci potuit. Asr. 

TAN οὗ μέντοι] κκ. Theodoret. 
εταροα!. xi. p. 635. C. . 
Αλκίνου rad ben Apologus Alcinoi 

in proverbium abiit de longis fabulosis- 

que narrationibus. Suidas: ᾿Απόλογος 
᾽Αλκίνου, ἐπὶ τῶν φλυαρούντων καὶ μακρὸν 

των λόγων. Sumtum esse pu- 
tant ex Homeri Od. (f, κ’ A' 1^), ubi 

Ulysses in convivio Alcinoi, Pheacum 

regis, fabulas illas de inferis et porten- 

tosa commenta de Lotophagis, Les 
ibus aliis id genus narrat, Vid. 
hol. Ruhnk. p. 197. et Eraam. Adag. 

Chil. ii. Centur, iv. 82. p. $88. Ceterum 

notandus est lusus in verbis sibi oppo- 

sitis ᾽Αλκίνου et ἀλκίμον. Fabulam, qua 
sequitur, de Ere Pamphylio, Armenii 
filio, παλιμβίῳ s. redivivo (vid. de his 

fabulis Eneas Gas. in Tbeophrast. p. 

T6. et J. C. Wolf, ad Centor. Liban. p. 

292.) plurimi respexerunt serioris tem- 

poris scriptores, v. Justin. Cohort. ad 


Gent. p. 101. Clemens Alexandr. Strom. 
v. p. 598. D. t. ii. p. 710. ubi vid, not. 
Potter. Origen. contra Cels. ii. 16. t. i. 
p. 402. ed. Paris. ubi vid. Spencer. Cy- 
rill. contra Julian. vii. p. 280. C. Tbeo- 
doret. Serm. xi. p. 653. Cf. Valer. 
Maxim. i. 8. 1. Augustin. de Civit. Dei 
xiii. 28. Macrob. m Somn. Scip. i. 1. 
2.et b. Cf. P. Leopard. Emendat. ix. 
2. Gataker. ad M. Antonin. iv. 6. 48. 
131. et Wyttenbacb. ad Plutarch. is 
8. N. V. p. 90. Er (sc plurimi libi v. 
c. apud Macrob. 1. 1, et ipsa Platonis 
exemplaria Ἠρὸς exhibent, alii Her scri- 
bunt, ut Procl. in Polit. p. 896. v. 8. 
infra Hpós. Er nomen esse orientale, 
monet Gronov. ad Macrob. i. 1. p. 8.) 
qui plerumque Armenii filius fertur, di- 
citur Plutarcho Symposiac. ix. 5. p. 140. 
B. Harmonii filius: ἐνταῦθα δὴ τὸν ab- 
τάγγελον τῶν κα Sov Πάμφυλον γένος, 
Αρμονίου warpós, "Hpa (sic pro Ηραν 
lefendum esse patet) δὲ αὐτὸν μάς, 
αἰνιττόμενο», ὅτι γεννῶνται μὲν αἱ ψνχαλ 
καθ ἁρμονίαν καὶ συναρµόττονται τοῖς 
σώμµασυο, ἀπαλλαγεῖσαι δὲ cuatéperres 
πανταχόθεν els τὸν ἀέρα (quasi » 
κἀκεῖθεν αὖθις ἐπὶ τὰς Bevrépas γσέως 
τρέπονται. Qus arguta est serioris tem- 
poris interpretatio allegorica. Clemens 
vero Alexandrinus |. |l. Exem Armenii 
filium foisse et nomine proprio Zoroe- 
strem vocatum esee scribit, Aur. 

$s ποτε] In Theodoret. |. |. ποτὸ de- 
sideratur, et ἐν τῷ πολέμψ legitur, mox 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 215 


δεκαταίων τῶν" νεχρῶν ἤδη διεφθαρµένων, ὑγιῆς μὲν ἀνηρό- 
ϐη πομισθεὶς δὲ οἴκαδε, μέλλωνὶ θάπτεσθαι, δωδεκατωῖος 
$a] σῇ φυρῷ κείµιος ἀνεβίω" ἀναβιοὺς δ᾽ ἔλεγεν ἃ ἐκεῖ 
ἴδοι. ἔφη δέ, ἐπειδὴ οὗ" ἔκβηναι τὴν ψυχήν, πορεύεσθαι 
μετὰ πολλών καὶ ἀφιανεῖσθαι σφᾶς εἰς τόπον via, δαιρό- 
pio», ἐν ᾧ τῆς τε γῆς Q0 4 εἶναι χάσµατα" ἐχομένω ἆλ- 
λήλοιν καί TOU οὐρανοῦ αὖ ἓν τῷ ἄνω ἄλλα" χαταντικρύ. 
δικαστὰς δὲ μεταξὺ σούτων χαθῇῆσθαι, οὓς, ἔπειδὴ διαδι- 
κάσεια», τοὺς μὲν δικαΐους κελεύειν πορεύεσθαι τὴν sig" δὲ- 
ξιών" τε καὶ ἄνω διὼ τοῦ οὐρανοῦ, σημεῖα περιάψανσας 
τῶν δεδικασµένων ἐν τῷ απρόσθε, τοὺς δὶ ἀδίπους σὴν tig αατ. 1. 609. 
ἀριστεράν" τε καὶ κάτω, ἔχοντας καὶ τούτους ἓν τῷ ὄτισ- 
ϐεν σημέῖα πάντων ὧν ἔπραξαν. ἑαυσοῦ δι «προσελθόνσος 
εἰπεῖν ὅτι δίοι αὐτὸν ὤγγελον ἀνθρώποις γωΐσθαι τῶν ixi, 
xai διακελεύοιντὸ: οἱ ἀκούειν σὲ καὶ θεασθαι πἄντα τὰ 


pé» 9.—k 9 v.— καὶ μέλλων v.—9 ὀνεβίω 0.—? οὖν ΑΦΟΠΙ, οὖν οὗ v, οἱ t.— 
9 γῶν πολλών t.—P τε BKobmt, om ve: ος.---ᾱ 80 OHobm.— εἶναι ante δύο 

it K.—5 scribe χάσµατε cum q.— aj om q.—" ἀλλὰ D.—" els rh» K.— 
V δεξιά t. —5 δριστερά Ε.-- ἑαυτὸν δὲ κροσαλθόντα K.—* BuueAebew τό Ot, δια- 
κελαεύειν "yé X, διακελεύοιτό m, διεκελεύοντο b.—5 θεάσασθαι pr A.—» δὲ q.— 


δεκσταίων ροκρῶν (Euseb. l. ]. τῶν νεκρῶν 
δεκαταίων) ποφθαρμόέω», et pro 
Ίδοι. Asr. 

ἐτεδὶ] Cum infinitivo in oratione 
obliqua, ut Sympos. p. 174. D. ὅπει- 
9b X γυσέσθαι ὁπὶ τῇ οἰκίᾳ τῷ 'Ayd- 
Ovvos.  Alcibiad. ii. p. 199. A. ἐπειδὴ 
dme ταῦτα. Bic infra οῦς---κελεύευ. 

id. Zeun. ad Viger. p. 401. ed. Herm. 
Matthis Gr. Gr. p. 773.—Pro ob Euseb. 
et st sopeís ol. Mox {δη addit Theodor. 
post σθαι. Λοτ. 

δύο χάσµατα] Duo ostia, alterum, per 
quod anims descendant in corpora, al- 
terum, pet quod e vita redeant. Plu- 
tarch. Gen. Socrat. p. 691. C. unum 
χάσμα ponit, per quod anims ascendant 
ac descendant. v. W yttenbach, ad Plu- 
tarch. de S. N. V. p. 114. et ad Ῥίνα- 
don, Pref. p. xlii. Vide que more suo 
de his exponit Porphyr. de antro Nym- 
phar. p. 264. 368. 269. ed. Cantab. et 
8. Petit. de Sibylla ii. p. 391. Asr. 


ἐχομένω ἀλλήλου] Euseb. ἀλλήλα». 
Theod. ἐχόμυσα. ox éweBà» δικά- 
eue. Asr. 


, Thy ds δεριὰν] Duas ponebent veteres 
vias animarum, alteram eamque dextror- 


sum justarum, alteram sinistrorsum im- 
piarum, vid. Hippolyt. contra Platon. p. 
220. ed. Fabric. t. i. Sic et Philemon 
vel Diphilus apud Clem. Alex. Strom. 
v. (v. Rittershos. ad Isiodor. Pelus. 
Epist. iii. 418.): Ka) γὰρ καθ ᾧδην δύο 
vplBovs νοµίζοµε», Mía» δικαίων, ἑτέραν 
δ ἀσεβῶν εἶν ὁδόν. Unde perspicitur, 
quantopere mythi Greci cum Orientali- 
bus concordent, et quot reperiantur in 
Platonicis potissimum fabulis vestigia 
pristinze cujusdam ac primitivss orienta- 
lium et Grscorum placitorum conveni- 
entis. AsT. 
σηµεῖα περιάψανταε] Theodoret. sre 
vat. zie Gorg. 526. B. καὶ τοῦτο 
pnrdpevos, dd» τε láciuos éd» το ἀνίατος 
δοκῷ εἶναι, ὃ δὲ dedic ἀφικόμενος τὰ 
ει. AST. 
σηµεῖα πάντων] Theodoret. σημεῖον 
ἁπάντων. Mox αὐτοῦ Euseb. et Theo- 
dor. Cod. Reg. vero αὐτὸν δὲ προσελ- 
θόντα, Aer. 
διακελεύοιντο of] In Ald. quidem ex- 
empl. mendose scriptum est διακελούοι’ 
vÓ οἱ ükoó«r Te etc. sed hoc mendum 
statim in oculos incurrit: at in Basil, 


216 


σον 


αὐταῖς' δικασθείη,ξ κατὼ ὃς" 
9 ^» ^v “2 ο 1 9 A 
ix τῆς γῆς μεστὰς αυχμον τε καὶ κόνεως, ἐκ δε 

. 9 d , f / 4 
ας ἐκ τοῦ oUpavoU καθαρᾶς. χαὶ τὰς 


΄ 


υ χατα(θαίνει €T 
£o 


IIAATONOZ - 


". |. '€— S 7 
ἐν τῷ τόπῳ. og» δὴ) ταύτγ μὲν καθ ἑκότερον' τὸ χάσμου 


- Lo ^v , - ? 8 
ανοῦ τε καὶ τῆςὰ γῆς ἀπιούσας τὰς ψυχάς, ersg 


A ευ i , 8 9 /, 
TO ἑσέρω 5X μὲν TOU QUJÍPOUS 
^ £, 
του $T$- 


ee) ἀφικνουμιένας ὣς πε ἐν σολλῆς πορείας φαύνεσθαι 
3 9 Loud 9 ΄ 3 
XXW, καὶ ἀσμένας" $ig σον λειμώνα ἄπιούσας οἱον ἓν παι- 
-- e i V» / ό / AA 1 4 
νηγύρει κασασκινᾶσθαι, xod ἀσχάζεσθαί τε ἀλλήλας ὅσαμ 
Φνάώριμαι" καὶ φυνάνεσθαι γάς T$ ἐκ τῆς γῆς ἠκούσας 
fo e ?, ^ 9 Lnd 2 γω 8 9 
παρὰ τὼν ἑσέρων” σὰ ἐκεῖ καὶ τὰς &X σου ϱὔρανου σα" παρ 
3 ” 9 / 9 L] 
ἔκείγαις. διηγεῖσθαι δὲ ἀλλήλαις τὰς Γεν ὀδυρομένας σε 


X κ, , , eu M 3 . 4. 
1. 015. Oti. χλκουσας ακαμαρνησκοµάνας 0005 πε X094 010, SOULS 


xoi ἴδοιν &» v3 ὑπὸ γῆς αορείφὶ---εἶναι δὲ τὴν σορέαν 
χιλιετῆ ---εὡς 0 av ἐν TOU οὐρανοῦ εὐχαβείας δμιγεῖσθας" 


€ κατὰ θάτερον ᾳ.---ᾱ τῆς om 0.---- ἁπτούσας 


t.—f αὐταῖς ΑΦΟΡΠΙ: αὐτοῦ *r.— 


E δικασθείη Avbmn, καταδικασθείη 9: δικασθεῖεν *s.—P κατὰ δὲ om Gr.—! rà ἑτέρῳ 


Abm, om Or: τὸ Érepoy ὃς.---ᾱ 


K, κατασκηνοῦσθαι 9.— γνώριμοι Pqubt.—P? 


ἀσμένας ARbbm : ἀσλάνων *s.—l xarecxsqwücÓq: 
es 


y Ko—? τῶν K, καὶ *à Q.— 


érepo 
P kAaoócas q: κλωούσας Ὁς---ᾱ ὑνωρεία b.— χιλίετω A (ai. Anecd. nostr. p. 


editione, non minore errore, sed minus 
(primo saltem aspectu) aperto, est scrip- 
. *um, διακελεύειν τὸ ol y τε eic. 
Qui autem Aldinam lectionem ibi sic 
mutarunt, duobus modis, dum emendare 
illam vellent, peccarunt: primum, quod 
verbo Grsecis scriptoribus ignoto uti Pja- 
tonem voluerint (quamvis enim κελεύω 
dicater, in compositione tamen non δια- 
κελεύω sed διακελεύοµαι est in um) 
doinde artieulo τὸ locum qui nullo modo 
ei convenie potest dederint. Quanto 
igitur satius orat Aldinam lectionem re- 
tznere, que iliius quam esse sinceram 
manifestum est, vestigia retiuet? qnis 
enim in lingua Greca aliquantum exer- 
citatus non videat, ex διακελεύαιν τό οἱ 
i ease διαχελεύοωτο oi? Nec 
vero bic tantum sed alüs aque in 
Jocis editio illa Basiliensis ezzores Aldi- 
nos, dum emendare vellet, eorum loco 
slios ocewitiores ideoqne periculosiores 
sabstituit, Ceterum quamvis lectio illa 
"οθονη in dubium non possit, διαχελεύ- 
οιρτό ol, tamen quidam ex Aldina et Ba- 
eiliensi quandam tertiam fecit, ὄνικε- 
λούειν ol, animadvertens quidem articu- 
lum σὸ ibi ferri non poese, sed. unde is- 
zepsisset, id vero non perspiciens. In 


eo porro quod dico, διακελεύεν apad 
Grecos scriptores non extare, trivisles 
excipiendes censeo: non quod tamen 
apud quenquam illorum me id legere 
meminerun, sed quod puri sermonis 
Greci consuetudinem illos ape negli- 
gere ant etiam ignorare non sim nescius. 
SrxPH. 

διακελεύεσθαι] Sic Euseb. et Theodo- 
ret, Vulgo διακελεύσντο, quod, e com- 
jenctioue ὅτι pendens, orationem turbat. 
Bas. 2. διακελεύει» το. Etiam Ficinus 
διακελεύεσθαι εἰ εἰπεῖν conjupnzrit: illos 
aiebat γεσροπάϊΐεεε--νσείδεεφνε illum au- 
dirg et intueri. Mox Euseb. et Theod. 
pro οἱ ἀκούειν exhibet διακούειν. Αρτ. 

καθ ἑκότερον] Alia invenitnr lectio, 
quam sequendam censeo, vel potius quam 
sequi necesse est: ὁρῷν Bà ταύτρ καθ 
ἔτεμον ni» τὸ xdapa etc. dicet enim 
mox, κατὰ δὲ τὸ ἕτερον, ἐκ μὲν τοῦ etc. 
ο ώτερν] Recte labe diuingenntor 

y, cte t; d! 

enim ia sel rentibus κατὰ δὲ τὸ Hir ed 
(ostium s, porta terre) et dk τοῦ ἑτέρον 
(porta cali). Asr. 

és τὸν λειμῶνα] De hac voce vid. nos- 
κα ad Phaedr. P 906. ΑΡΤ. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 217 


xai θίας ἁμηχάνους τὸ κάλλος. τὼ μὲν οὖν πολλά, ὦ 
Γλαύκω»," φολλοῦ Ὑρόνου διηγήσασθαι: vo Q' οὖν κεφά- τι. i. 608. 
λαιον ἔφη τόδε εἶναι ὅσα πώποτέ τα ἠδίκησαν" xci 
ὅσους" ἔκαστοι, ὑπὶρ ἁπάντων δίκην δεδωκᾶναι ἓν μέρει 
ὑπὲρ ἱκάστου δεχάκις. τοῦτο Ü' εἶναι xav ἑκάτονταετη- 
ρίδα ἑκάστην, ὡς [βίου ὀντος τοσούτου τοῦ ἀνθρωπίνου, ἕνα 
δεκασλάσιον τὸ ἔκτισμα τοῦ ἀδικήματος ἐκτίνοιν" καὶ 
* » X ex / κά Μ 4 7 , 
oio» €i τινες” πολλὼν” θανάτων ἦσαν αίτιοι, 7) πόλεις αροδὸν- 
τες" 3 στρατόπεδα καὶ εἰς δουλείας ἐμβεβληκότες,, ἤ τινος 
ἄλλης χακουχίας µεταίτιοι, πάντων γούτων δεκαπλασίας 
ἀλγηδόνας ὑπὲρ ἑκάστου χομίσαιντο, xoi αὖ εἶ σµας ευερ- 
γεσίας εεργετηχότες' καὶ δίκαιοι καὶ 07101 γεγονότες εἴεν, 
κατὰ ταὐτὰ! τὴν ἀξίαν χοµίζοιντο. τῶν δὲξ εὖθὺς γενοριάνων" 
4 9 r4 , / ’ 4 4 , Ν 

X04 0λίγον χβονον [διούντων περι ἄλλα (λεγιν ουκ e fio, 
µνήµης. εἰς δὲ Üsoug ἀσεβείας τε καὶ εὐσεβείας καὶ γο- 
νίας καὶ αυτόχειρας φόνου µείζους ἔτι τοὺς μισθοὺς διη- 
ysivo. ἔφη γὰρ 05 παραγενίσθαι ἐρωτωμάνῳ ἑτέρῳ ὑπὸ 
e κ e l 3 ^ m ο Pd e N95 ^) ? 
ετέρου" ὅπου til] Αρδιαῖος o μέγας. 0 δν Αρδιαῖος 0U- 
vog" σης Παμφυλίας 6» σηι πόλει τύραννος Ἐγεγόνει, 303 
1876.), xuuéry b.—* wyeicóa: pr 8.—! ὦ Γλαύκων om b.—* τινα post ἠδίκησάν 
ponit E, om t.—" οὓς ébm et corr A.—" ἐκτωνύρ Φ, ἐκτίννε m, ἐκτείροιεν v.— 


X ofrwes Güvt.—! πολλοὶ Aéqubm, πολλοῖς D.—* απροδιδόντες m.—? δουλείαν 
$.—b ἐμβεβηκότες ο---- 4j om t.—4 δεκαπλασίους q.—* elepyernkóres AGHcb. 


» ε 
—Í γαύτην DKqt.—£ ὅ m.—^ γενωµένων H, γυοµένων v.—) εὐσεβείας τε καὶ 
ἀσεθείας τ.---ᾱ τοῦ ἑτέρου Gt.—l ὅπου εἴη AOPDKqebmt : ὅπου ἂν εἴη Ός.--- 


Δοτ. 


πορείαν χιλιοτῆ] Respexit Aristid. 
Orat. Platon. iii, t. ii. p. 836. Cf. nostra 
sd Phedr. p. $97. Asr. 

καὶ olov] Vel καὶ ἵνα, vel ofor sine καὶ 
scribendum videtur. Ότερη. 

οἷον] "Vulgo ante ofo» legitur xal, 
quod Stephano etiam suadente expunxi- 
mus, propterea quod orationis nexum 
turbat. Ásr. 

abróxemos) Scripsimus pro αὐτόχειρας, 
quia ο enitivus requiritur, at defeat. - 

as—abróxepos Φόνου μισθού». 

Φύνος αὐτόχειρ (ρακεῖνο) est cedes manu 
facta. Asr. qui sic in Addend, *Sed 
probabilius est, quod reposuimus, abro- 


s. 

γὰρ] Lavdat Justin. |. l. ubi γὰρ 
deest, 20. pro érépe scribitur et ὅπου 
ey. Ῥτο ὑπὸ érépov Bos. 2. ὑπὲρ τοῦ 


Plu. Voz, VIT. 


érépov. . 
edu] Non ᾿Αρδιαῖοε sed ᾿Αρίδαιος 
vocator a Justino Martyre, afferente hunc 
locum. Sic in sequent. Αρίδαιος e$ ᾽Αρί- 
δαιον. SE aJ a 
'Apibajos] Sic apud Justin. Clem. et 
Plutarch. de S. NI V. p. S88. ubi Ari- 
deus quidam, postea Thespius dictus, 
memoratur ejusque iter ad inferos de- 
scribitur ; vid. ibi Wyttenb. p. 108. Sic 
et in Xenophonte Grec. Hist. iv. 1. 37. 
ubi Arimus memoratur, qui cum Cyro 
contra Artaxeraem bellum gesserat et 
Cyri σατράπη: erat (v. Xenoph. Anabas, 
i. 8. Diodor. xiv. 24.) libri luctuant inter 
D ane 'Apdiaios et ᾿Αριστώος. Vid. 
esseling. ad Diodor. |. ]. et Schneid. 
ad Xenoph. |. |. Cf. &d c. 15. Asr. 
2E 


218 


IIAATONOZ 


M 9 ^v Ν 2 / ΄ 
χέλιοστον $vog εἰς ἐκεῖνον τον χρόνον, γεροτά τε πατέρα 
, , N / , P4 4 » X / 
ἀποχσείνας X0 πρεσβύτερον ἀδελφὸν, χαί αλλα δή πολλα 

* / 


7 , ’ 
v6 XO ἀνόσια εἰργασµενος, ὡς ἔλέγετο. 
/ 42 
χει, Φάναι ουὸ 


[8. 19.] ᾿Εθεασάμεθα γὰρ οὖν δὴ καὶ 


/ , ^^ , 
σώμενον εἰπεῖν, Ovy, 


» ^ E 
€Q5 ουν τον έρω- 
&y fo δεῦρο. 


TOUTO τῶν δεινῶν 


^" .* 
θεαμάτων. ἔπειδὴ ἐγγὺυς τοῦ στοµίου ἥμενὶ µέλλοντες 
CH / ^ P, 
ἀνιέναι καὶ τἆλλα πάντα πεπονθότες, ἐκεῖνόν τε xowsidopusy 
9 74 V » d , ^ λ ’ 
ἐξωίφνης καὶ ἄλλους σχεδὸν τι αυτῶν τους πλείστους TU- 
^5 ^ ^ ” 
ῥράννους' ἦσαν δὲ xal ἰδιώτωί σωες τών μεγάλα ἡμαρτη- 
A / / ’ 8 / 
χότων. οὓς οἰομένους ἤδη ἀναβήσεσθαι οὐχ sÜtvero τὸ qTo- 
µιον, ἀλλ ἐμυκᾶτο, οπότε τις TOY οὕτως ἀνιάτως STO" 
, X f . ^ 9 / 
sig πονλρίαν 7 μὴ Ἱχανῶς δέδωκως δίκην ἐπιχειροι" ἀνιέναι. 
, Ut 07 T? 3 L7] t Ou ^i! iosiy ^ 
ἔνταυθα δή ἄνδρες, Qn, ἄγριοι, άπυροι" ἰδεῖν, παρεστῶτες 
M! ’ N 
καὶ καταμανθάνοντες τὸ φθέγµα, τους μὲν διαλα[θόντες) 
4 N N 9 ^ Ww V y ’ - P 
ἤγον, τὸν δὲ Αρδιαῖον" καὶ ἄλλους συµποδίσανσες χεῖράς 


δε 


* àpibaios ó K, ἁρδίαιος m.—^ οὗτος δὲ m.—? τε om ΘΓ.--δ fte AeGDKqebm.— 
" ἦμεν om q.—7 ἑχόντων ἀνιάτως $.—* ἐπιχειρε t. —t ἔφη ἄνδρες ἄγριοι K, ὄγριοι 


ἔφη ἄνδρες Ebm.—". anto διάπυροι omisi καὶ cum AGPDKqcbmt.—" δι 


ὃ ι 
qt et pr AOD : ἰδίᾳ λαβόντες *s.—" ἄριδαιον K, ἀρδίαιον b.—* κνάπτοντες $qm, 


ἔτοσ] Accusativi χιλιοστὸν ἔτος tcm- 
pus jam elapsum significant, vid. Mat- 
επ] Gr. Gr. p. 584. Asr. 

πολλά Te καὶ ἀνόσια] | Notus est hic 
particule καὶ usus post πολλά. Sic Lys. 
253. E. πολλοὶ καὶ καλοί. Ῥτοιαρ. καὶ 
ἄλλοι πολλοὶ καὶ σοφοί. Phedr. 515. 
B. πολλὰ δ) καὶ καλά. Vid. Herui. ad 
Viger. p. 797. Brunck. ad "Aristoph. 
Thesm. 351. Nub. 1329. ct Jacobs. Ani- 
madv. in Athen. p. 79. Asr. 

A οἱργασμένος] — Justin. ἐργασάμενο». 

ST. 

οὐδ' ἂν ἤξοι] (Justin. fite. Cod. Reg. 
ὄξει,) modeste et dubitanter pro, saémime 
Àuc veniet, Exempla vid. in Matthie 
Gr. Gr. p. 721. Asr. 

6. 18. αὐτῶν] Apud Justinum αὐτοῦ, 
quod malo. SrkPn. 

abrüv]  Construe καὶ ἄλλουν, σχεδόν 
τι ToUs πλείστουε αὐτῶν τυράννους (int. 
óvras.) Asr. 

3 uh] Justin. ei µή. Ficinus vertit : 
quoties aliquis eorum, qui vel insanabiles 
essent, cel nondum purgati, egredi nite- 
retur. Mox Atticam formam ἐπιχειροίη 
servavit Justin, Vulgo ἐπιχειροὶ. Àsr. 


ἐνταῦθα δὴ] Justin. δὴ non habet, 
etiam ἔφη abest a Justin. et Clement. 


BT. 

ἄγριοι καὶ διάπνροι] καὶ abest a Justin. 
Cohort. ad Grec. p. 102. ed. Oxon. 
Clement. Strom. v. p. 692. A. t. ii. p. 
700. ubi v. not. Potter. Euseb. Prepar. 
Evang. xiii. 18. p. 669. D. et Theodoret. 
Therap. xi. p. 647. C. Voccm δαίπνρος 
(quam metaphorice legimus usurpatam in 
Legg. vi. 783. A. διαπυρωτάτους δὲ robs 
ἀνθρώπουε µανίαις ἁπεργάζεται πάντως ó 
περὶ τὴν τοῦ *yevoUs σπορὰ», ὕβρει πλαί- 
στῃ καιόµενοι) à. Plutone mutuam suin- 
serunt Plutarch. de Virtut. Moral. p. 
450. F. 453. B. de Vitand. JEr. Alien. 
p. 828. F. de Inimic. Utilit. p. 398. de 
Poet. Lect. 4. p. 72. de profectu in Vir- 
tut. Sentiend. p. 290. Longin. xi. 6. 2. 
πολὺ τὸ διάπυρον ἔχει καὶ θυμικῶς ἐκφλε- 
γόμενο».--ἰδεῖν, specie, ut supra. Asr. 

τὸ φθέγµα] I. e. φθόγγον vcl µύκημα, 
mugitum, quem immanis hiaius ediderat. 
Vigcr. ad Euseb. p. 64. Asr. 

ἰδίᾳ XaBóvres] Cod. Reg. et Justin. 
διαλαβόντες; Clem. et Euseb. παραλα- 
βόντες, Theodor. παραλαμβάνοντες. Fi- 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 219 


8 / ' 
σε καὶ πόδας καὶ κεφαλή», καταβαλόνσες καὶ ἐκδείραντες, 
ο 4 4 ϱς , N , 9» » / η x 
££A.xo» παρὰ τὴν ὁδὸν $xrOQ ἐπ ἀσπαλάθων κνάπτοντες, 
s ^ d T ? ^v 
xoti τοῖς ἀεὶ παριοὺσι σηµαίνοντες ὧν ἕνεχά TE' TUTO 
e / e , Ν 
ὑποριένοιεν καὶ OTI εἰς τὸν σάρταρον ἐμιπεσούμενοι ὤγοιν- 
» Ü à7 , » ” s à nd , . 
vo, &yÜc, δὴ Φόβθων, έφη, πολλὼν καὶ παντοδαπὠν σφίσι γε- 
, ” ο ε / ^ / d ν , e 7 
yovóra» τοῦτον ὑπερβώλλειν σον φόβον, μὴ γένοιτο ἑκάστῳ 
N , e" / , 
vü Φθίγµα, ὅτε ἀναβαίνο, xoi! ἀσμιωίσταταξ ἔχαστον 
^." 4 N « X ’ 
συγήσαντος" ἄναβηναι. καὶ τὰς μὲν δη δίκας τε xci τικὼ- 
, , N 5 N 59 M 
θίας τοιαύτας τινὰς εἶναι, καὶ (LU τὰς εὐεργεσίας ταύταις 
, , , à? ài - 1? ^^ ^v e€ 2 e 4 
αν στροφους) $7*5:07 06 τοι εν τῷ λθίµωνι ἑκαστοις VT'TO, 
΄ ’ 9 ^» ^s ^) 
ἡμέραι γίνουτο, &yourráyros" ἐντεῦθεν δεῖν v7 ὀγδόη' πορεύ- 
ν - / e -€- »Év N 
εσθαι, καὶ ἀφικνέσθαι τεταρταίΐους olsy καθορᾷν ἄνωθεν διὰ 
N ^s » ^ 8 ^w / t^s "v 
πωντος τοῦ οὐρανοῦ καὶ γῆς τεταμένον"' Qu ευθύ, οἷον κίονα, 
eo M ^v ’ N 
μάλιστα" τῇ Ἶριδι woorQsen,? λαμιπρότερον δὲ xoi καθα- 
σι / "4 
θώτερον. εἰς 0 ἂφικεσθαι προελέόνταςἳ ἡμερησίαν οδόν, καὶ 
? ^^ ,* ^ "d ^. 9 ev Lo 
ἐδεῖν αυτόθ, κατὰ μέσον τὸ φώς 6x ποὺ οὐρανοῦ τὰ ἄπρα 


κάµπτοντες DKv: κνάµπτοντες Ός.---ὗ Uc: €.—* τε om t.—* ταῦτα ὑπομέ- 
veu om GéDKqvbm et pr H.—b els ὅ, τι AGbm.—* τούτων Hébm.—^ τὸν φόβαρ 
om 6Kq.—* μ) Ὑένοιτο ἑκάστφ τὸ φθέγµα ὅτε ἀναβαίνοι AODKqbt :. el µυκήσαιτο 
vb στόµιον ΌὉς.---ἵ μὴ καὶ v.—9 ἀσμενέστατο» €DKqt, ἀσμεναίΐστατα v. —h σιγή- 
σαντα corr q.—À οἷς τοὺς v. —* ἀναστάντες v.—! τὴν ὀγδόην υ.---Ὁ τεταγµένον 0. 
^ κίονα καὶ µάλιστα H.—9^ προσφερῇ ΑΘΦΡΚΦΟΡΠΙΕ : προσφερέε *s.—? απρὀελθόντεε 


cinus vertit: hos seorsum rapiebant. Asr. 


οἶ -κραφεῖς ἐπὶ rois ἱματίοις τοῖς wwapois. 
Αριδαίον] Sic et h. Ἱ. Justin. Cle- 


AsT. 


mens, Euseb. et Theodoret. (ubi 'Apl- 
δαιον). Vulgo ᾿Αρδιαῖον. Mox Clem. 
et Euseb. τοὺς ἄλλουε, quod fortasse re- 
cipiendum, si intelligas τυράννους, de 
quibus supra verba fecit. Asr. 
ἐπ ἁσπαλάθων] ἁσπάλαθος, frutex 
admodum spinosus (v. Dioscorid, v. 19. 
cf. Brodmus ad Theophrast. p. 1026.) 
quocieca b. ]. ejus spinis, tanquam tor- 
mento, lamisti esee. dicontur improbi. 
Pro &rágwrorres vero. scripsimus x»dw- 
Torres.o Clecente. Justinus babet γνάµ- 
sropres, Euseb. κάµπτοντες, Ms. κνάµ- 
στοντες, ubi vid. Viger. p. 64. Verba 
e», ew et γνάµπτευ ubique 
variant. v. Duker. ad Thucyd. ii. S8. 
Observat. Miscell. v9 ix. t. " κε 118. 
Ceternm respexisse videtur h. ]. Synes. 
Epist. p. 182. C. δα[μονές εἶσι καθαρτή- 
p, τόχ»η» Éxorres ἐπὶ ταῖς qvxois, $v 


ἀεὶ παριοῦσι] Justin. παροῦσιν, omisso 
ἀεί. Asr. 

μὴ Ὑένοιτο ἑκάστῳ τὸ φθέγμα, ὅτε 
ἀναβαίνοι] Sic Cod. Reg. et Bas. 2. in 
quo διαβαίνει scribitur. Similiter apud 
Justin. legitur ὅτε ἀναβαίνοιε. — Vulgo 
τὸν φόβο» (quod a Justino abest), el uv- 
κήσαιτο τὸ στόµιον. Mox Justin. ós καὶ 
ἀσμενέστατον (ut in Cod, Reg.). Asr. 

τὰς μὲν δὴ] In Justio. deest δή; mox 
αὐτὰς pro ab τάς. Asr. 

ἐπειδὴ] δὲ τοῖς] Laudant Clemens 
Alexandr. Strom. v. 560. B. p. 712. t. 
ii. Potter. et Euseb. Prep. Evang. xiii. 
19. p. 677. À. ubi δεῖν pro δεῖ scribitur. 
Aer. 

φῶς] Hanc luminis columnam per to- 
tum celum tensam videtur imitetus esse 
Plutarch. de S. N. V. p. 100. ubi v. 
Wyttenb. p. 119. Asr. 


it, 610. 


i11, i. 506. 


220 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


9 ^s ^» à ^ q / ο f 4 8 [d 4 ” 
αυτου των δεσμων" τεταμενα᾽ εωαι γαρ τουτο το Φως 
ξύνδεσμον τοῦ οὐρανοῦ, οἷον τὼ ὑποζώματα τῶν τριήθων, 
οὕτω φπᾶσαν ζυνέχον" τὴν περιφοράν' &x δὲ” τῶν ἄκρων 
σεταμένον Ανάγκης" ἄτρακτον, δι οὗ πάσας ἐπιστρίφεσ- 
θαι τὼς περιφοράς. οὗ την μᾶν ἠλακάτην τε καὶ το ἆγ- 

κά 3 2 à ’ γ « ài / à £z M ? 
κιστρον εἶναι $5 ἀθάμαντος, τον δὲ σφὀνδυλογ” pxTOP $5 
τε τούτου καὶ ἄλλων γενών. τὴν. ὃς τοῦ σφονδύλου φύσιν 
κα ^v e ^o ^ 
εἶναι τοιάνδε, τὸ μὲν σχΏμα, οἷα περ ἡ TOU ἐνθάδεὃ νοῦ- 
"9 , κ. ? 
σαι δὲ δεῖ ἐξ ὧν ἔλεγε, τοιόνδε αὐτὸν εἶναι, ὥς σερ ἂν εἰ 
ἐν ἓνὶ μεγάλῳ σφονδύλῳ κοίλῳ xai ἐξεγλυμμένῳ διαµ- 
, , 


"m N ” ad , , , / e 
n. i. 507. περές αλλος TOIOUTOQ; SAO TTOUV ἐγκεοιτο αρµοττο», 


περ οἱ κώδοι. οἱξ εἰς ἀλλήλους ἁρμόστονσες" xoi ούτω δὴ 
τρίτον ἄλλον χαὶ τέταρτο καὶ ἄλλους σέτταρας. ὀκτὼ 
γὰρ εἶναι τοὺς ξύμπαντας σφονδύλους, ἓν ἀλλήλοις ἔγκει- 
µένους, κύκλους" ἄνωθεν τὰ χείλη Φαίοντας, νῶτον συνεχὲς 
ἐνὸς σφονδύλουὶ ἀπεργαζομένους περὶ" v» ἠλακάτην: 
ἐπείνην 0i" διὰ μέσου του ὀγδόου διαµπερὶς ἑληλάσόαι." 
σὸν μὲν οὖν αρῶτόν τε καὶ ἐξωτώτω σφόνδυλον πλατύτατον 
σὸν TOU γείλους κύκλον ἔχειν, vo» δὲ σου ἔκτου, δεύτερο», 


/ à * e / 
τριτον 6 790» TOU τεταρτου, 


τέταρτον δὲ τὸν τοῦ ὀγδόου, 


/ P δε ^ diii) , ο ài b ο ; q 
viprrov? δε vo» τοῦ t[200j.0U, ἕκτον δὲ τὸν τοῦ πέμπτου, 


ΛΗΦΟΟΠΙ, ἐλθόντας ζ.--- αὐτοῦ τῶν δεσμῶν AODKqvbm, ἐκ τῶν δεσμῶντ{: và 


δεσμῶν αὐτοῦ *s, —r εἶτα ODKr.—9 γὰρ...ὑποζώματα om ODKqt.—! τρερῶν 06b 


m.—* ξυνέχον Hm, συνέχοντα DEq, ξυνεχοµένην 4, 
πι $b.—* τε ém, om Ἡ.--- ἀνάγκη 
t.—5 οἶαπερ Θ.---» ἐν om t,.—9 ÉAeyor 9.---ᾱ ἐν om 6.—* σφονδύλφ 

f κάδοι ΑΘΕΦΟΠΙΣ: κάδδοι *5.—t ol om Φ.--ᾱ κύκλψ q.— σφονδύλουι t.—h περὶ 


—V 


T)» om 


b: σννέχον *s. 
od aad parcus 3.5 oe θνις 
ο.--- 


om q.—! τὴν 9 Λλακάτην q.—*9 δὲ om DEq.—^ ἐλήλασθαι bm.—^ ἔκτου om 6.— 


9s ξύρδεπμον τοῦ οὐρανοῦ] In his 
quoque Platonem antiquiorum philoso- 
phorum in primis Pythagoreorum decreta 
secutum esse, dubitari nequit. Similiter 
enim Parmenides summum sethera omnia 
cingentem coronam, Στεφάνην, posuit. 
Cicero de Nat. Deor. i. 11. « Stephanen 
appellat, continente ardore lucis (sic 
Davisius) orbem, qui cingit celum, quem 
appellat deum.' Etiam qus sequuntur 
de verticillorum sibi invicem insertorum 
convenientia, ad Parmenidis cere$d»as 
περιπεπλεγµένας éaAAf ous (v. Stob. 
Eclog. Physic. p. i. p. 482. ed. Heer. et 
Annal. Litterar, Heidelberg. 1808. Fasc. 


i. p. ia") efficta videntur esse. (ve 
8. Δίκη quoque et jg 
anima corporis Moor qpecevi moderaas cal 
stellantis habenas juxta legem α psowi- 
dentia sanctam) v. Cbalcid. p. 309. in 
Parmenidis fragmentis (v. Stob. |. ]. p. 
484. et Fragm. ed. F p. 42.) 
reperiuntur. Asr. 

el, dy] Ald. Bas. 1. et 2. ele». As. 

ρῶτον ξυνεχὲς évbs σφονδύλουν] Ezpli- 
cavit hoc Platarch. Symposiac. ix. p. 
748. F. et respexit Themist. Ozat. xzxii, 
p. 366. B. C. Asr. 

πέµατου] Bas. 3. δευτέρον. Ceterom 
quod ad res a Platone propositas attinet, 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 221 


e NON - 5 " M ” , " 
ἕβδομον δὶ τὸν τοῦ τρίτου, ὀγδοον δὲ σὸν σοῦ δευτέρου. καὶ 

τὸν μὲν τοῦ μεγίστου ποικίλον, σὸν δὲ τοῦ ἑβδόμου λαμ- 
πρότατον, τὸν δὲ σοῦ ὀγδόου v0' χρῶμα ἀπὸ τοῦ ἑβδόμου 

ἔχειν προσλάµαποντος, τὸν δὶ του δευτέρου καὶ πέμπτου w. 617. 
παραπλήσια" ἀλλήλοις, ξανθότερα εκείνων, σρίτον δὲ λευ- 
πότατον χρώμα ἔχει, σόταρτον δὲ ὑπίρυθρον, δεύτερον δὲ 
λευκότητι τὸν ἔκτον' ὑπερβάλλεν." κυκλεῖσθαι δὲ 03" 
στρεφόμενον τὸν ὤτρακτον ὅλον μὰν τὴν αὐτὴν φοράν: ἂν δὲ 

TQ" ὅλῳ περιφεροµίνω τοὺς μὲν ἐὀντὸς) ἑπτὼ κύκλους τὴν 
ὄναντίαν σῷ 09 ἠρίμα περιφίρεσθαι, αὐτῶν δὲ γούτων" φά- wi, 508. 
γιστα py ἐέναι τὸν ὀγδοον, δευτέρους δὲ καὶ" ἅμα ἀλλή- 
λοις τόν τε ἕβδομον καὶ ἵκτον καὶ πέµατον' τὸν) τρίτον δὲ 


P απέµπτον.. τρίτον om K.—8 δευτέρον Gqt et ρε D.—'! τὸ om t.—^ παραπλήσιον 
K, παραπλησίως t.—' τῶν ἕκτων em.—* ὑπερθέλλεν om AGGDKqobr.—" δὲ om 
6vt.—*" 9) AGteKem, μὴ t: δεῖ s.—* τῷ om e,—! ἐκτὸς Κ.---- αὐτὸν δὲ τοῦτον 


admodum difficile est certi quidquam de 
iis statuere, quum astronomicis nitantur 
rationibus, quas, quum interioris essent 
philosophis partes, ut ne profane fierent, 
de industria videntur veteres inde à Py- 
thagoreorum temporibus allegorico invo- 
locro obtegisse. Decreta hrec erant non 
ecriptionibus, sed traditione propagata, 
quib serioribus demum temporibus litteris 
illustrare et commoni hominum πιο αν 
gentie aperire conati sunt. phi bi, 
idque frustra; nam ut, vita Le divina 
amissa, philosophi frustra eam indagare 
et quasi reducere student, et ab humana 
opinione ducti in diversas discedunt sen- 
tentias: sic etiam, genuina antique sa- 
pientim intelligentia opinionibus obscu- 
rata, quie .illis temporibus sapientes di- 
vino animo contemplabantur, ea nobis 
solummodo opinari et conjecturis artifi- 
ciosis assequi licet. Adeat v. c. qui hsec 
ἱ gestit, Procli Commentarios, 
Ficini esplicationes et Foxii Commentar. 
Ρ. 411. et videbit, quantum distet opinio 
& scientia, ut cum TPiatone meo loquar. 
Hoc unum δρ octo verticilles(o$o»- 
δύλονε) signi Octo corporum coles- 
tium orbes, quos summum celum, Zo- 
diacus (" » Suprema corporum 
cclestiam lez, qus eorum motionem 
cursumque moderatur, quocirca fuso, 
ἀτράκτῳφ, comparatur, cui affizi sint octo 
verticilli ita, ut unum efficiant) complec- 
titur, Apuleius de mundo p. 58. ed. 


Elmenh. * Septem vero Deorum nomini- 
bus illustres, totidem orbibus affixe sunt 
et gradatim sibimet superlatm, ut supe- 
rior inferiore sit major, ac vicissim τος- 
tuis adhsesionibus nexse, complexu illius 
orbis, qui inerrabilis (orbis stellarum 
fixarum) dicitur, continentur, Corpora 
celestia ipsa sunt 1. Saturnus, 
dictus, qui extremus est et latissimum 
habere dicitur circulum ; 9. Jupiter, Φαέ- 
θων; 3. Mars, Πυρόεις; 4. Mercurius, 
Ἀτίλβων; 5. Venus, Ἑωσφόροε ; 6. Sol, 
"HAuos ; T. Luna, Ἀελήνη, et 8. Terra 
(ia. Tim. 88. C. D. Epinom. 987. B 
pulei. de Mund. 1.1. Achill. Tat. p. 
98.). Aliisolem pro centro habuerunt, às 
ἐν τόπψ καρδίαν ἱδρύμενον (v. Procl. in 
Tim. iii. p. 171. et Cbalcid. c. 71. p. 255. 
Cf. Macrob. in Sonm. Scip. i. c. 31. p. 
112. ed. Bip.) et inter Martem ac Ve- 
nerem posuerunt ; i vero, de- 
narium nomerum colentes, (ni fallor, 
etiam in his mytbicam et symbolicam 
traditionem sequentes; namque novem 
Muse cum Apolline M haud 
dubie astronomicam habent significatio- 
nem; corponum nempe colestium cur- 
sum antiqui choro comparabent saitan- 
tium ad lyre cantus, v. nostra ad Ελιάς. 
p. 303. Hinc infra Sirenes dicantur 
Orbibus insidere) addiderunt ignem cen- 
tralem et antichthopa, v. Aristotel. Me- 
eph 8. 1. 5. de Cal. ii. 18. Cf. Harles. 
a Fabric. vol. i. p. 180. Asr. 


222 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


φορᾷ ἰέναι, ὡς σφίσι φανεσθαι, ἐπανακυκλούμενον σὸν Tí- 
5αρτον' σέταρτον ὃν τὸν σρίσον καὶ πέρατον | TOY δεύ 
στρέφεσθαι δε αὐτὸν éy τοῖς σης Ανάγκης γόνασιν. ἐπὶ δὲ 
γῶν χύκλων αὐτου ὤνωθεν [2 ἑλάστου βιβηκίναι Σειρηνα 
συμιπεριφεροµένην, φωνήν μίαν εεσων, ένο σόνονἃ 4 $x πασὼν 
J ὀκτὼ οὐσῶν μίαν ἁρμονίαν ξυμφωνεῖν. ὄἄλλας δὲ καθη- 
μάνας” πέριξ δι ἴσου τρεῖς, ty θρόνῳ ἑκάστην, θυγατέρας 
τῆς ᾿Δνάγκης, Μοίρας, λευχειμονούσας, στέμματα sri vw» 
sur ἐχούσας, Λάχεσίν τε καὶ K2ofo καὶ "Asgoror, 
ὑμνεῖν pos σην τῶν Σειρήνων ολλ Λάχεσιν pr τὰ 
γεγοότο, Koo às τὰξ ὄντα Ase oro ὃς τὰ AA 
ya. xmi τὴν p» KAafo κ * hus y tel $Qoureoptrm συγ- 
επιστρέφειν TOU ἀτρώκσου σὴν ἔξω περιφορά», διαλείχουσαν 


$bmt et pr Θ.---5 καὶ post δὲ om GDKqt.—^ τὸν om q.—* ἰοῦσαν Πι.--ὃ ἕνα τόνον 





Aecbm, ἂνὰ τόνον ΘΡΚΦΤ et cort Ἐ: ἀνάτονον s.—* 
παρόντα φ.--- γεγονότα φ.---ᾱ κλωθὰ δὲ q.—! ἔφα- 


--ᾱ τὰ Ürra...rfj om GDKr.—h 


Χειρῆνα] Cf. Plutarch. Sympos. ix. p. 
745. C. D. Heraclid. Pont, Allegor. 
Homer. c. 12. Procl. Theolog. Platon. 
vi. 28. Schol. ad Homer. Il. i. t Μα- 
crobius in Somn. Scip. ii. 8. * Hinc 
Plato in republica sua, quum de sphiera- 
rum ccelestium volubilitate tractaret, sin- 
gulas ait Sirenas singulis orbibus iusi- 
dere, significans, sphterarom motu can- 
tum numinibus exhiberi; nam Siren Dea 
canens Greco intellectu valet. Theologi 
quoque novem Mu*as octo sphrmrarum 


musicos cantus et unam maximam con- - 


: cinentiam, quz confit ex omuibus, esse 
'voloere.' "Vide de concentu spheerarum 
coelestium, quem Pythagorei statuebant, 
Aristot. de. Col. ii. 9. Cicero Somn. 
Scip. 5. Plin. Hist. Nat. ii. 22. Nico- 
mach. Harm. i. 3. Macrob. in Semn. 
. Scip. ii. 2. Lindenbrog. ad Censorin. de 
Die Natal. c. 13. p. 58. Asr. 
ἀνάτονον] Procius in Polit. p. 867. v. 
5. infra : κοεῖ δὲ τὰς Σειρῆνας Fw μίαν 
qui» ἰείσας ἕνα τόνον.  Heraclid. vero 
l. l. exhibet ἕνατον, quod ex Platone 
emendandum esse, monuit P. Leopard. 
.Emendat. xix. 16. ldem Heracl. sorip- 
tum exhibet ἔτι δὲ, quod Leopardus vui- 
gate scripture ὁπὶ δὲ prefert ; deinde 
pro ἐκ πασῶ». Olim pro ἁνά- 
voveo» legendum esse opinabar. διάτονον ; 
µέλος enim διάτονον vel διατόνικον est 


καθειµένας t.—! μέλλοντα 4. 


cantus simplicissimis tonorum interoallis 
constans (v. Jamblich. Pythag. c. 15.). 
Macrobius in Somn. Scipion. ii. 4. p. 
135. ' quia, quum sint melodie musice 
tria genera, enarmonium: de) 
diatonum et chromaticum (χρωμαγωὼν), 
primum quidem propter nimiam sui difü- 
cultatem ab usu recessit, tertium est in- 
fame mollitie: unde medium, id est, 
diatonum mundanse musice doctrina Pla- 
tonis adscribitur. Sed propter φασὶν 
nunc acquiesco in vulgata lectione. AÁsr. 
Μοίρας] V. Plutarch. de Fato p. 568. 
D. E. pos. ix. p. 745. B. Tres 
Parce, C otho, Lacbesis, et Atropos, aliis 
diversas temporis partes significant (et 
quidem Atropos preteritum tempus, Clo- 
tho prssens, et Lachesis foturum, v. 
Aristot. de Mundo c. 7. Stobei Eclog. 


Physic. p. i. p. 190. ed. Heer. et p. 180. 
Diogenisn. apud Eoseb. Prep. Evang. 
vi. 8. p. 263. C. D.  Conferends sunt 


Norne mythologire Scendimavice, Urda, 
Verandi et Sculda), aliis Atropos est 

sphaera ἁπλαὴς fixarum, Clotho per- 
p xus Planetarum cursus et Lacbesis 
res sub luna fragiles significat, v. Voss. 
de Idolatr. ii. 44. et Taffin. de anne 
Secular. c. 10. Thesaor. Grev. t. viii. 
p.69. Asr. 

τοῦ ἀτράκτου τ. É. π.]  lllustrat Pla- 
tatch. Sympos. ix. p. 745. Ε. Ass. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 223 


χρόνον," v5» δὲ "Ατροπον v» ἀριστερᾶ σὼς ἐντὸς GU" ὡσ- 
αύτως: τν δὲ Λάχεσιν ἓν μέρει ἑκατέρας ἑκατέρα τῇ χειρὶ 
ἐφάπτεσθαι. [S. 14.] Σφᾶς οὖν, ἐπειδὴ ἀφικέσβαι, εὐθὺς 
δεῖν ἐέναι αρὸς τῆν Λάχεσι. προφήτην οὖν τινὰ σφᾶς πρῶ- 
σον μὲν ἓν τάξει διαστῆσαι, ὄπειτα λα[λόντα ἐκ τῶν τῆς 
Λαγέσεως γονάτων κλήρους τε xci βίων παραδείγματα, τι. i. 509. 
ἄνα βάντω Επί τι βήμα ὑψηλὸν εἰπεῖν Ανάγκης θυγατρὸς 
κόρης Λαχέσεως λόγος. Ψυχαὶ ἐφήμεροι, toy, ἄλληςῦ 
περιόδου θνητοῦ «γένους θανατηφόρου,. oU y, ὑριῶς" δαίµων 
λήξεται, ἀλλ ὑμεῖς δαίμονα αἱρήσεσίε, qparog à ὁ λα- 
y,» πρῶτος" αἱρείσθω (βίον, ᾧ συνέσται ἐξ ἀνάγκης. ἄρετὴ 
δὲ ἀδέσποτον, ἣν τιμών καὶ ἀτιμάζων πλέον καὶ ἔλαστον 
αὐσης ἕκαστος ἕξει." αἰτίω ἑλομένου: θεὺς ἀναίτιος. Ταῦ- 
τα εἰπόντα pipes επὶ πάντας TOUG κλήρους, voy ὃς παρ 
αὐτὸν πεσόντα ἕκαστον ἀναιρεῖσθαι πλὴν οὗ. 5 δὲ" οὐκ 
ών." τῷ δὲ ἀνελομένῳ δῆλον εἶναι ὁπόστος εἰλήχειν." 


μετὼ δὲ τοῦτο αὖθις τὰ» τῶν [βίων παραδείγματα εἰς τὸ vois. 


πτομένω $.—" χρόνω $9m.—^ μὲν Τ.-- λόγους DK, λόγοι q.—P ἄλλη φ.---ᾱ 0a- 

οι Κ.--ἵ ἡμᾶς ο.--5 λαχὼν πρῶτον q.—! ἦν. t.—* ἕξει ἕκαστος ἘΦΙι---- 
* δε Kg, έδει b : in t lacuna est.—" (à DKq.—* δῆλον εἶναι ὁπόστος elAfrxe A, 
δῆλον εἶναι ὁπόσος εἴληχε Ebobm, δηλονότι Ó παιστὸς fjAeyxe ΘΗΚΕ, δηλονότι ὁ 


ξ. 14. προφήτην οὗν] Respexit h. |. 
Clemens. Alexandr. Strom. i. 15. p. 303. 
D. t. i. p. 256. Potter. Asr. 


TOV, Omissis αὐτῆς ἕκαστος. Asr. 
αἰτία ἑλομένου---θεὸς ἀναίτιος]  Lau- 
dant vel respiciunt Lucian. de Merced. 


οὐχ ὑμᾶς] Respexit et explicavit bh. l, 
Porphyr. apud Stob. Eclog. Ethic. p. ii. 
p. 360. ed. Heer. Asr. 

πρῶτος δ᾽ ó λαχὼν] Cf. Plotin. En- 
nead. iii. 4, 3. p. 284. Clemens Alex- 
andr. Strom. i. p. 271. 311. ii. 898. iv. 
535. v. 613. B. vii. 705. et 711. ed. 
Sylb. (t. ji. p. 731. Potter. ubi v. not.) 
et Tbheodoret. lherapeut. vi. p. 672. D. 
Cf. Wyttenbach. ad Piat. Phedon. 6. 
60. Asr. 

áperh δὲ ἁδέσποτο»] Nobiliseima hec 
est sententia, quam respexcrunt Nemes. 
p. S06. Aristid. Quintil. de Music. iii. 
p. 198. vol. ii. ed. Meibom. Apollon. 
Tyan. Epist. xv. p. $90. et Epicteti 
Enchir. apud Stob. Serm. i. p. 6. οὖδεὶε 
δοῦλος, τὴν προαίρεσιν ὑπάρχων ἐλεύθε- 
pes.  Alcibiad. i. p. 135. C. éAevOepo- 
vpezis δὲ ἡ &perfj. Cf. de Legib. x. p. 
904. B. C. D. in his Theodoretus τὶς 
addit post τιμῶ» et } pro καὶ ante ἔλατ- 


Conduct. t. 1. p. 323. Schmied. Maxim. 
Tyr. Dissert. xli, 5. p. 491. Justin. 
Martyr. Apolog. i. p. 88. Oxon. Clemens 
Alexandr, Pedagog. i. p. 117. Α. t. i. 
p- 139. ubi v. Potter. not. Origenes Phi- 
losoph. $. 9. t. i. p. 809. ubi v. Wolf. 
Nemes. p. 3060. Euseb. Prep. Evang. v. 
adv. Hierocl. p. 542. A.544. D. Gregor. 
Nasianz. Orat. iii. p. 68. A. Colon. 
Theodoret. Serm. de "Provident. vi. p. 
95. Nazianz, Stelit. i. p. 25. Clementin. 
Homil. xv. c. 8. καὶ γὰρ εἴρηταί τινι 
Ἑλλήνων σοφφ' αἰτία ἑλομένων, 0«bs 
ἀναίτιοι. — Arnobius contra Gentes ii. p. 
52. * Sortem viti eligendi nulli est, in- 
quit Plato, Deus causa, neque alterius 
voluntas adscribi potest cuiquam recte, 
quum voluntatis libertas in ipsius sit po- 
sita libertate, qui voluit;' vid. ibi Εἰ- 
menhorst. p. 60. Cf. Porphyr. apud 
Stob. |. |. Asr. 

Tà τῶν βίων παραδείγματα] Vid. Por- 


294. " HAATONOZ 


πρὀσθεν σφῶν θεῖνωι ἐπὶ τὴν vyzv, πολὺ αλείω τῶν παρόντων. 
^N / ^ g 8 0 / ν Y 
εἶναι δὲ πωντυδαπά. ζώων" τε" γὰρ) πάντων βίους xci δὴ 
xci τοὺς ἀνθρωπίνους ἅπαντας. τυραννίδας τε γὰρ ἓν αυ- 
"T 5 N b! ρω M s i A ὸ 
σοῖς εἶναι, τὼς μὲν διατελεῖς, τὰς δὲ καὶ μεταξυ διαφθει- 
ρομίνας καὶ sig πενίας τε καὶ φυγὰς xci εἰς ατωχείας TS- 
λευτώσας' εἶαι δὲ καὶ δοκέµων ἀνδρῶν (Jioc, τοὺς μᾶν ἐπὶ 
y M M / d M 4 » , , & 
εἶδεσι καὶ κατὰ καλλη καὶ την ἄλλην (σχυν τε και 
ἀγωνίαν, τους ὃ) ἐπὶ γίνεσι καὶ προγόνων ἀρεταῖς, καὶξ 
rit, i, 610, ἀδοχίμων" κατὰ ταὐτάὶ ὡσαύτως δε καὶ γυναικών. ψυ- 
γῆς δὲ τόξιν οὐκ ἐνεῖναι διὰ τὸ. ἀναγκαίως ἔχειν ὤλλον 
ἑλομένην [βίον ἀλλοίαν γίγνεσθαι τὰ δ᾽ ἄλλα ἀλλήλοις 
σε καὶ πλούτοις καὶ πενίαις, τὼ δὲ νόσοις, τὰ δὲ. υγιείαις 
/ Nw M ^" n e rd , e 8 
µεμάχθαι, τὰ 0$ καὶ μεσοῦν' τούτων. irc, δή, ὡς ἔοικεν 
7 2 , o * ” ’ à 9 6 / P N ὸ 8 ^ 
ὦ φίλε Γλαύκων, 0 πᾶς πίνδυνος awÜpema,P καὶ διὰ ταυτα 
μάλιστα ἐπιμελητίον ὅπως ἔχαστοςὶ ἡμῶν τών ἄλλων µα- 
θημάτων ἀμελήσας τούτου τοῦ µαθήµατος καὶ ζητητῆς 
M MEE. / Y ὅὂ 4 " WE 
xai µαθητης ἔσται, εάν ποθεν' oiog v 9 μαθεῖν καὶ SZ&0- 
ρεῖν τίς αὐτὸν ποιήσει δυνατον καὶ ἐπιστήμονα. [βίον καὶ 
χρηστὸν καὶ πονηρὸν διαγιγνώσκοντα, τὸν βελτίω ἔκ τῶν 
δυνατῶν ἀεὶ' avra oU αἱρεσθαι, ἀναλογιζόμενον arro 
τὰ νῦν δὴ ῥηθέντα καὶ ζυντιθέμενα ἀλλήλοις καὶ διαιρού- 
μενα πρὸς ἀρετὴν [βίου πῶς 8ysi καὶ" εἰδέναι ví κάλλος 
qiia 5 πλούτῳ κραθὲν καὶ μεσὼ ποίας τωὸς ψυχῆς ἕξεως 
κακον 3| ἀγαθὸν ἐργάζεται, καὶ τί εὐγίνειαι καὶ δυσγίένειαι 
καὶ ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες καὶ ἀσθένιαι καὶ ευ- 
, A! ὸ , *v X , X ^ w Lond / 
µαθίαι καὶ δυσµιαθίαι͵" καὶ πάντα τὰ voro" τῶν φύσει 


κάλλει φ.---6 ἐπεγένεσυ t.—! ἀρετὰς t.—5 καὶ om φ.--Ά ἁδοκίμων ΑΦΟῦΙΗ: εὖδο- 
κίµων *s.—! καὶ κατὰ ταντὰ B, καὶ καταντὰ Πι.--ᾱ δὲ om q.—! δὲ ο.-- δ εὖπι. 
—Ah μεσοῦν ΑΦΡΙΏ: uécor 0ς.--ο ὦ φίλε Γλαύκων om b.—P ἀνθρώτων m.— 
* ἕκαστον m.—' so0' 1.—5 διαγεγνώσκειν καὶ τὸν Θτ.---ἕ ἀεὶ om Gr.—* καὶ om ΑΦ 
vbm.—" εὐμάθειαι καὶ δυσµάθειαι q.—" τοιαῦτα om Θ.--Σ Ber ο.-- αὐτὴν t.— 


phyr. 1. l. p. 373. Asr. 

καὶ εὐδοκίμων] | Nec καὶ ante geniti- 
vum οὐδοκίμων, nec post illum xarà 
ταῦτα &gnoscit Fic. STEPH. 

ἀλλήλοιε Te kol] Ficinus videtur le- 
Εἶοιο : rà δ᾽ ἄλλα ἀλλήλοι: τὰ μὲν φλού- 


που καὶ τοίαις, τὰ δὲ νόσοιε καὶ ὑγιείαιν 
µεµίχθαι; vertit onim : cetera vero invi- 
cem pariim divitiis δὲ paupertatibus esae 


non expressit. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 225 


περὶ Ψυχὴν ὄντων καὶ τών ἐπικτήτων vi | ξυγκεραννύµενα 
πρὸς à ὤλληλα ἑργάζεται, ὥστε" εξ πάντων αυτων) ὄυνα- 
TOP εἶαι συλλογισάµενον αἱρεῖσθαι, πθὸς τὴν τῆς ψυχῆς 
φύσιν ἀποθλίποντα, τόν 76 xtígo καὶ τὸν ἁμαίνω (ὁίον, 
χείρω μὲν καλοῦντα ὃς αὐτὴν έκεῖσε" LC εἰς TO ἀδιλωτέ- 
ger γίγνεσθαι, à ἀμείνω À& ο. ὃς is εἰς τὸ δικαιοτέραν, va, ài? 

ἄλλα πάντα χαίρει άν.) ἑωρώκαμεν γὰρ ovi ζῶντί τε" 

καὶ τελευτήσωντι QUT ,"earinen aps. ἀδαμαντίνας 25 
si^ ταύσην σὴν δόζαν & ἔχοντα. εἰς Αιδου 1 ἴέναι, ὅπως ἂν ? 
καὶ ἐκ ἀνέκπληκτος ὑπὸ απλούτων τε XO TU) σοιούτων 
χακῶν, χα) μὴ ἐμσεσὼν εἰς συρανείδας καὶ ἄλλας σοιαυ- 
σας πράξεις πολλὰ μὲν ἐργάσηται xoi Lio κακά, 
ἔτι Qi αυτὸς μείζω' πάθη, ἀλλὰ γνῶῷ τὸν μέσον ἀεὶ τῶν 
σοιούτων' βίο" αἱρεῖσθαι καὶ soy τὰ ὑπερβάλλοτα 
ἱκατέρωσε' xai 6y τῶδε τῷ ín κατὼ τὸ δυνατὸν καὶ 8 
πουτὶ τῷ ὄπειτα: οὕτω" γὰρ εὐδαιμονέστωτος γέγνεται 
ἄνθρωπος. [S. 15. Καὶ δὴ οὖν καὶ τότε 0" ἐκεῖθεν ἄγ- 
γελος ἠγγελλε" τὸν pir προφήτην οὕτως) ειπεν, Καὶ σε- 
λευταίωὶ ἐσιόντι, £r »» $Aopuivan συντόνως Cavi," κεῖ- 
σαι βίος ἀγαπητός, οὐ κακός. μήτε ὁ ἄρχων αἱρέσεως 
ἀμελείσω μήτε ὁ τελευτῶν ἀθυμείσω. simovrog ὃς ταῦτα 
τον πρώτον λαχόντα ieu εὖθυς ἐπιόντω τὴν εγίστην συ- 
θαννίδα λέσθαι, καὶ ὑπὸ. ἀφροσύνης τε καὶ λαιµαργίας 
οὐ πάντα ἱκανῶς ἄνασκεψ άμενον ἑλέσθαι, ἀλλ) αὐτὸν λα- 
θεῖν $ iroUc ar Sip o AVR, | quida» αὐτοῦ Αρώσεις καὶ ἄλλα 
κακά" is, δὲ κατὰ 'σχολῆν σκέψασθαι} κόστεσθαί 
τε xoi οδύρεσθαι τὴν αἱρεσιν, οὐκ ἐμμωέγοντα τοῖς προβρη- 


? dec πι.---- δ bm.—h^ ἑάσει ΑΦΌΚΟῦπι, ἑάσειν Ot.—t τε om 9K.—4 abr) v. 
—^ Bh δεῖ AGBbmt, δὲ δεῖ ο: δεῖ δὴ *s.—' ἔχοντι Φ.---ᾱ τε καὶ Gr.— µείζω ab- 
Tis €.— τὸν τοιοῦτον D.—k βίων HéEmt.—! ἑκατέρως v.—^9 τούτω v.—"? ὡς 5 q. 
—^ ἤγγειλε 9m, ἤγγελε Xo.—P  obros om q.—4 τελευταῖον DK, τῷ τελευταῖον q. 
—! ξὺν ΑΘΗΦΟΟΠΙΣ, om q.—* τῷ DK, om q et pr A.—! ἑλομένφ om q.—* ζωὴν 
ζῶντι v, ζητοῦντι q.—" kaAerat το ὑπὸ...ἐλέσθαι om Φ.---ᾱ πολλά t.— 


τῶν ἑπωιτήτων] Bas. 3. κατὰ v. ἐκι- Mox 7b» τοιοῦτον Ald. Bas, 1. et 2. 
κτότων. Asr. Δυτ. 

(νως] Laudat Olympiod. in. — $. 15. Bpéceis] Hoc et quz sequun- 

rwn apud Wyttenbach. Δά Phadon. tur, appositioni ad εἱμαρμένην inserviunt. 
. 13. Asr. Asr. 

Arria] Das. 1. et 2, ἐργάσητω m ἐμμένοντα] Haud servas ert; i. e. 
L1. Vl 


(UT. i. 511. 


i. 619. 


111, 1, 519. 


996 IIAATONOSZ 


βεῖσιν ὑπὸ TCU )προφήτου" οὐ γὰρ ἑαυτὸν αἰτιᾶσθαι τὼν κα- 
χὼν, ἀλλὰ b TUI τε xci δαίμονας καὶ πάντα x μᾶλλον a 
ἑαυτοῦ. εἶναι δὲ αὐτὸν' σῶν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἡκόντω», i 
τοταγμάνῃ πολιτεία $) τῷ προτέρῳ Bí βεβιωκότα, is" 
άνευ φιλοσοφίας ἀρετῆς μεσειληθότα, ὡς 0$ καὶ simis 
ουχ ἑλάττους εἶναι £y τοῖς τοιούτοις ἁλισαομάνους" τοὺς 
6x TOU οὐρανοῦ ἥκοντας, ert πόνων ᾿ἀγυμνάστους" va» à 
ἐκ σῆς yi τοὺς πολλούς, ἄτε αυτούς τε πεπονηκότας ἅλ- 
λους T$ ἑωρααότας, ουκ ἐξ ἐπιδρομῆς τὰς αἱρέσεις ποιεῖσ- 
θαι. διὸ δὴ καὶ µεταβολην τῶν AURA xai τῶν ἀγαθων' 
σαῖς πολλαῖς TOV vxo» γέγνεσθαι, καὶ διὰ σὴν τοῦ αλή- 
gov τύχην. ἐπεὶ εἰ Tig ἀεί, ὁπότε εἰς τὸν ἐνθάδε βίον ἄφικ- 
voiro, ὑγιῶς φιλοσοφά” καὶ 0 κλήρος αυτῷὼ τῆς αἱρέσεως 


μη εν σολευταίοις" πίπτοι,ὶ κινδυνεύει ἐκ τῶν ᾿ἐκεῖθεν à ἄπαγ- 
γελλομένων ου μόνον ἐνθάδε εὐδαιμιονεῖν ἄν, ἀλλὰ χαι 


.κ 


1i. i. 513. τὴν ἔνθενδε ἐκεῖσε καὶ δεῦρο πάλιν πορείαν ουκ ἂν χθονίαν' 
χαὶ Tgog πορεύεσθαν" ἀλλὰ λείαν τε χαὶ οὐρωνία». 
σαύτην» γὰρ δή, : ἔφη, v7)? θέαν ἀξίαν εἶναι ἐδεῖν, ὡς έχα- 

1. 690, rro οἱ ψυχαὶ 2 ᾖβοῦντο roug [βίους" ἔλεσινήν' τε γαρ ἰδεῖν 
εἶναι καὶ γελοίαν καὶ θαυμασίαν. κατὰ συνήθειαν γὰρ 

TOU mporigou [iov τὰ πολλὰ αἱρεῖσθαι. ideiy m γὰρ 
ψυχὰν ἔφη T» ποτε Ορφίως γενομένην κύκνου βίον αἱρου- 

µάένην, µάσει τοῦ γυναικείου γένους διὰ σὸν vr ἐκείνων θά- 


 σκέψαιτο g, σκέκταιτο K, om ἥι.---ᾱ τὸν K et, τῶν in mg posito, D.—* ἅκον- 


7 
τα κ.--ὂ ἔθει K.—c ἐν om Gt.—?! ἁλισκόμενο» t.—* τῶν ante ἁγαθῶν om ο.--- 


οἳ ο 


f ο ο ται K.—5 φιλοσοφεῖ ΘΦΏΚΩ.-- μὴ ἐν τελευταίοι: ΑΦΙΟΠΙ, μὴ τελευταίοις 
μὴ τελευταῖος *s. videtur fuisse μὴ ἐν τοῖς TeAevraios.— πίπτει 9 DKq.— 


x "al post ἀλλὰ om tmt.—! χρορίαν 4m. 


—M παχεῖαν m.—" πορεύσεσθαι Ἐδ.--- 


9 ταύτην...328, 5. µίγνυσθαι om q.—P τὴν om Θ et pr H.—84 ἕκαστοι m.—' ἐλεεινὸν 


negligontem. Λατ. 

ἐπεὶ] Quanquam, alioqui. v. Albert. 
Observ. in N. T. p. 341. et Fischer, ad 
Euthyphr. Asr. 

χθονίαν καὶ τραχεῖαν] Laudat hmc 
Suidas t. iii. p. 673. Küster. Ficta sunt 
ad nobiles illos Hesiodi versus, de qui- 
bus vid. l. 1. 2. Asr. 

ἰδεῖν μὲν γὰρ] Laudat Euscb. Prepar. 
Evang. xiij. 16. p. 589. Α. ubi scribitur 
ἐδελν ni». yàp, ἔφη. Αετ. 


Ὀρφέως γενομένην] | Respexit Theo- 
doret. Therapeut. zi. p. 653. B. et Tur- 
nebus Ádversar. x. 23. Nota est fabuja, 
Orpheum, quod Thraces puerilem amo- 
rem primus docuerit, Bistouides mulieres 
discerpsisse, v. Phanocl in Anthol. 
Grec. t. i. p. 204. Pausan, ix. S0. Co- 
non. Narrat. p. 41. ed. Teach. et Ovid. 
Metamorph. xi. init.— Pro βίου Ald. 
Bas. 1. et 2. βίον. Asr. 





ΠΟΛΙΤΕΙΑ, I. 


221 


3 ντ 9 lY ^ / $ ^v 
WTO) οὐκ ἐθέλουσαν ἐν tyuyauxi γεννηθεῖσαν γωέσθαι: ἰδεῖν 
ài A , , / e / 5$à hr M ΄ S 
& v3 Θαμύρου ἀηδόγος ἕλομιξνην' ἰδεν δὲ καὶ κύκνον 

/ t» o» ; L e" x 
μιεσαβάλλοντα' sig ἀνθρωπίνου [ου αἱρεσι, καὶ ἄλλα 


^ x e , e u 
ζωα μουσικὰ ὠὡσαύτως, ὡς 


N ; 7 M N t 
v0 εὐχός. τὴν δὲ λαχοῦσαν 


Apuxar ἑλέσθαι λέοντος [βίον εἶναι δὲ τὴν Αίαντος τοῦ 
Τελαμωνίου Φεύγουσαν ἄὤνθρωπον γενίσθαι, μεμνηµένην 
τῆς τῶν ὅπλων κρίσεως. τὴν Ü ἐπὶ τούτω" ᾿Αγαμέμνο- 
vog: yeu! δὶ καὶ ταύτην τοῦ ἀνθρωπίνου γένους διὰ 
và πώθη ἀετοῦ διαλλάξαι [ἱον. ἐν μέσοις δὲ λαχοῦσαν 
v3» Αταλάντης ψυχήν, κατιδοῦσαν µεγάλας τικὰς ἀθλη- 
voU ἀνδρός, οὐ δύνασθαι παρελθεῖν ἀλλὰ λαβεῖν. μετὰ δὲ 
σαύτην ids» σὴν Ἐπειοῦ τοῦ Πανοπέως εἰς τεχνικῆς γυναι- 


4 9 ου .ω νά . 
xog iovcay φύσιν πόρρω-δ᾽ s» ὑστάτοις ἰδεῖν τὴν τοῦ γελὼ- ru. i. 614. 


ον ; / 3 / M / ^ M 
voxoicU Θερσίτου «ίθηκον ἐνδυομένην. κατὰ τύχην δὲ την 
, / ^» e e ε , 
OàÀvecio, λαχουσαν πασὼν υστάση», αἱρησομιένην ἰέναι” 

9 ev ^ 
porüpen ὃν τῶν προτέρων πόνων Φιλοτιμίας" λελωφηκυῖαν 


b 


χρόνον 


ζητεῖν" σεριούσαν 
9 


πολὺν [βίον ἀνδρὸς ἰδιώτου 


c N / d t. / / N 
απραγ(ονος X04 LuO'yig ευρειν Χείµενον του χα! παρηµε- 


F.—5 κύκνον é$m.—! µοταβάλλουσα» 9, µεταβαλλόντα c.—" τῶ 0, om ΑΦΚΟΡΗΙ et 
pr D.—? τοῦ DK.—*" τελαµωνεάδαο t.—* τούτῳ τοῦ t.—J ÉxOpau AEsbm.—* ϕι- 
v,—5 ζητεῖν post πολὺν ponunt Gr.—h περιοῦσαν EbDm.—* ἰδιώτου καὶ 


Θαμύρου] Thamyras (ut in Parthenii 
Narrat. 29.) vel Thamyris, Philammonis 
filius (v. Apollodor, Biblioth. i. 3. 8. 
Schol. ad Hom, Odyss. T. 432.) cum 
Μπεῖς dicitur certamen iniisse (Iliad. ii. 
$95.) victusque excecatus esse. Asr. 

δὲ λαχοῦσα»] In quodam vet. inter δὲ 
et λαχοῦσαν scriptus est accusativus δευ- 
Tépa»: quem tamen Eusebius non ag- 
noscit. EPH. 

Th» δὲ λαχοῦσα] "Vid. Plutarch. 
Sympos. ix. p. 739. E. F. 740. A. E. 

id. Viger. ad Euseb. Prep. Evang. |. 
l. p. 66. Aer. 

τῆς τῶν ὅπλων κρίσεως] Nobile est de 
armie Achillis certamen inter Ajacem 
Telamonium et Ulyssem, v. Homeri Od. 
A'. 6542. sq. Pindar, Nem. vii. 87. viii, 
90. Ovid. Metam. xiii. init, Quint. Ca- 
lab. v. 180. Asr. 

᾽Αγαμέμνονος] Euseb. τοῦ ᾽Αγαμέμ- 
voros. Mox ἐχθρὰν cum genitivo con- 
Junctum v. Fischer. ad Weller. t. iii. p. 
L p. 899. Asr. 


Αταλάντης yvxsy] Atalanta, Schenei 
filia, velocissimos viros cursu su 
traditur, v. Schol. ad Theocr. iii. 40. ad 
Apollon. i. 769. Serv. ad Virgil. /En. 
iii. 118. Ovid. Metam. x. 560. sq. et 
Hygin. Fab. 185. Aer. 

Ἐπειοῦ] Epeus celeber est equi Tro- 
jani architectus, v. Serv. ad Virgil. /En. 
ii. 264. Hygin. Fab. 108. Asr. 

θερσίτοι] Qui satis notus est ex Tl. 
ii. 212. "Vid. τοις Gaza in Theo- 
phrast. p. 15. et. Hemsterh, ad. Lucian. 
t. ii. p. 528. Bip. Asr. 

ἰδιώτου ἀπράγμονος] Non ἰδιώτον 
ἀκράγμονος, sed ἰδιώτου καὶ ἀπράγμονος 
apud Eusebium legitur: que mihi lectio 
multo magis arridet, SrxPz. 

καὶ ἀπράγμονος] Pearticulam καὶ ex 
Eusebio tecepimus, ut et µόγις ; vulgo 
enim μόλις scribitur, quod Atticiste re- 
probant, vid. Phot. in Hellad. Chresto- 
math. p. 1580. (ed. Hellad. Meurs.), 
interpp. ad Thom. Mag. p. 619. Dor- 
vill. ad Charit. p. 409. ed. Lips. Hem- 


228 IIAATONOZ 


/ e€ v r*] Y 9 "- 9 P e 4 LÀ «4 
λημενον UXO τῶν ἄλλων, καὶ εἰπεῶ ἰδοῦσαν OTI τὰ αυτὰ ἂν 
x 8 74 ad A» / t. 7 4? 
ἔχραξε καὶ Woo λαγοῦσᾳ, καὶ ἀσμίνην ἑλέσθαι. καὶ ἐκ 
vay ἄλλων δὴ θηρίων ὡσαύτως εἰς ἀνθρωπους iive καὶ εἰς 
P d 4 A] vy L] Ni X M VJ / , X 
GAMQAG, τὰ μὲν ἅδικα εἰς τὰ ἄγρια, τὰ δὲ δίκαια εἰς τὰ 
μερα µεταβάλλοντα, καὶ πάσας piztig µέγνυσθαι. ἔπει- 
δὴ ὃ) οὖν φάσας τὰς ψυχὰς τοὺς [βίους ἠρῆσθαι, ὥς περ 
ἔλωχον, ἓν τάξει προσιέναι πρὸς τὴν Λάχεσι' ἐχείνην ὃ᾽ 
ἐχάστῳ Oy εἴλετο δαίμονα, τοῦτον φύλακα ζυμπέµπευ τοῦ 
[ίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων. ὃν πρῶτον μὲν ὤγειν 


᾽αυσὴν πρὸς τὴν Κλωθὼ ὑπὸ τὴν ὀπείνης χεῖρά σε καὶ $Ti- 


yir, d. 615. 
3t. 621. 


M ^. ^ 9 / , ο « 4 er. 
στροφην της του ατράκτου δίνης, χυρουντα }ν Ay an $(.À.8T0 
re , » 5 / ο] y NN € P9 , f 
µοῖραν ταύτης à. εφαψάμενον αὖθις ετὶ τὴν τῆς Ατρόπου 
ὤγεινξ νῆσιν ἁμετάστροφα τὰ ἐπμιλωσθέντα" αοιοῦντα" 
ἐντεῦθεν δὲ: δ) ἁμεταστρεατὶ ὑπὸ τὸν τῆς Ανάγκης ἔέναι 
θρόνον. καὶ δι ἐκείνουῖ διεζελθόντα, ἐπειδῇ καὶ οἱ ἄλλοι 
διηλόον, πορεύεσθαι ἅπαντας sig τὸ τῆς Λήδης φεδίον διά 

΄ ve 9 «X 
καὐματός τε χα) πνίγους δεινοῦ. καὶ γὰρ" εἶναι αυτο κι- 

s 9v pe $v 
νΟν δένδρων σε χαὶ ὅσα 5 Qut. σκηνᾶσθαιξ οὖν σφᾶς 303 


ἀπράγμονοι t.—9 µόγις ΑΕΦΙΡΙΗ : μόλις s.—? εἰρῆσθαι m.—* ἀτράκτουν τ.-- kye 
οὔσαν οἶντα 

Erm.—bh ὀπικυκλωθέντα v, ὁἐπικλωθέννα ms.—! ποιοῦντα 8, ποιῦσαν b.— δὲ 

om Θ.---ἰ ἁμεταστρεκτεὶ ο.---' ἐκεῦον m.—^ γὰρ om Κ.--ὂ ὅσα ἡ yf t.—9 ex*- 


e 


Bterh, &d Lucian. Judic. Voc. 4. Asr. 


dat, sed ab utero matris exceptos ad ez- 
τὰ αὐτὰ bv) Euseb. ταῦτ) ἄν; deinde 


tremum vitz diem comitetur. Vid. ibi 


a. AST. 
ἐπειδὴ] Non hic solum invenitur éreib)) 
cum infinitivo (ne quis hunc locum mendi 
suspectum habeat) sed aliquot aliis lo- 
cis : ex quibus unum exhibebit dialogus 
qui Symposium est inscriptus, p. 174. 
ἐπειδὴ δὲ γενέσθαι ἐπὶ τῇ οἰκίᾳ τῇ ᾽Αγά- 

θωνος, etc. SrzPH. 
éxreibi) δ' οὖν] V. Clemens Alexandr. 
Strom. v. p. 592. C. t. ii. p. 701. ubi 
cf. Potter. not. Euseb. Prep. Evang. 
xiii. 18. p. 670. Ἑ. Apud Clem. 9 ol» 
abest; mox προεῖναι Clem. Euseb. cod. 
Joan. προϊέναι ; deinde Euseb. els. Aer. 
Bir. rara Qui Menandro 
apud Stob. . i. 9.) µυστα- 
γωγὸς τοῦ βίου dicitur. Ct Wyttenbach. 
ad Phedon.$.59. (Jensorinus de Die 
Natal. c. $. ' Genius autem ita nobis 
assiduus observator appositus est, ut ne 
puncto quidem temporis longius absce- 


Lindenbrogiüi not. p. 14.— Verba br) 
τὴν ἐκείνης χεῖρα et quie sequuntur, re- 
spesit Porphyr. apud Stob. |. 1. p. 310. 
oce ἁμετάστροφα significatur nominis 
"ATpotos etymon, v. Stob. Eclog. Phys. 
p. i p. 180. et 100. Asr. 
ποιοῦντα] Legit et Ficinus ποιοῦσα», 
non ποιοῦντα. SrzPB. 
τὰ ἐπικλωθέντα ovUrra] Ficinus vi- 
detur ποιοῦσαν legis, quum vertat, 
que immutabilia stamina reddat. — Asr. 
Afjens weblovy] Vid. ZEschin. Axioch, 
t 20. Plutarch. e ix. p. 749. D. 
f. Wyttenbach. ad Plutarch. de S. Ν. 
V. p. 115. Proclus ad Tim. v. p. 339. 
legit ποταμὸν, haud dubie locum infra 
sequentem respiciens. Ἠεδίον est Em. 
ocleum λειμὼν, v. Sturs. ad Empe- 
docl. Fragm. p. 456. sq. et nostra ad 
Phedr. p. 805. Asr. 


ΠΟΛΙΤΕΙΑ, 1 990. 


e / Ld N s , / " - M 
6στίέρας γιγνοµάνης παρα τον Αμίλητα ποταµὀ», οὗ TO 
ὕδωρ ἀγγεῖονὶ οὐδὲν στέγειν." µάτρον μὲν οὖν τι τοῦ ὕδα- 
σος φᾶσιν ἀναγκαῖον εἶνωι" "rie, τοὺς. δὲ φρονήσει μὴ σω- 
ζομιένους πλέον πίνειν voU µωέτρου: sor δὲ ἀεὶ πιόντα" πάν- 
vow ἔπιλανθάνεσθαι. επειδη δὲ κοιρηθῆναι καὶ µίσας νύκ- 
φας γενέσθαι, (Αρονσήν τε καὶ σεισμιὸν γενέσθαι, xod ἔντευ- 
ϐεν ἐξαπίνης ἄλλον ἄλλη Φίρεσθαι ἄνω᾽ εἰς τὴν γίνεσι, 
ἄπττοντας ὥς περ ἀστίρως. αὐτὸς δὲ τοῦ μὲν ὕδατος κὠ- 
λυθηναι πιεν' 0*5 μέντοι καὶ ὅπως Sig" τὸ σώμα ἀφίκοι- 
vo, οὐκ" εἰδίναι ἀλλ' ἑξαίφνης ἀναβλέψας ἰδεῖν ἕωθεν" 
αὐτὸν ἤδη” κείμενον ἐπὶ τῇ πυρᾶ. 
Καὶ οὗτος ὦ Γλαύκων, μύθοςὶ ἔσωθη καὶ oux? ἀπώ- 

Aro" xai ἡμᾶς ἂν σώσει, GE απιιθώµεθα αὐτῷ, xci τὸν 

^ ΄ N i d , X λ A 2 
τῆς Λήθης ποταμὸν εὖ διαησόµεθα, καὶ τὴν ψυχὴν ov 

/ 9 * ΑΦ 9 4 ’ , τη, 

µιιανθησόμεθα. ἀλλ ἂν ἐμοὶ πειθώµεθα, νοµήζοντες ἀθάνα- 
σον τὴν suya» καὶ δυνατὴν πάντα wr) κακὼ ἀνέγεσθαι, ui. 516. 
πάντα δι ἀγαθά, τῆς ya ὁδου ἀεὶ ἑξόμιεθα καὶ δικαιοσύ- 
yy» μετὼ Φρονήσεως παντὶ σρόπῳω ἐπισηδεύσομεν, ἵνα καὶ 
ἡμῶν αὐτοῖς' Φίλοι ὤμιν καὶ τοῖς θεοῖς'' αυτοῦ σε μένο- 
σες ὄνβάδε, καὶ ἔπειδὰν τὰ ἆθλα αὐτῆς κομιζώμεθα, ὡς 
σερ oi γικηφόροι αγ ύμωο, xci ενθάδε καὶ ἓν σῇ χι- 
JusTsi? πορεία, ὃν διεληλύθαμν, εὖ αράττωμωεν.Ά 
νῶσθαι K.—1 ἀγγείου es.—' στέγε» ΑθΘΕΦυΟΡΙΗΕ: στόγει *5.—5 εἶναι om "pr x. 
—2J φοὺε...µέτρου om GDEqt.—* αίνοντα στ.---' ἄνωθεν .—" πρὸς q.—* οὐκ ΑΒ 
. *ebm, οὐδὲ Ot : οὐδὲν *s.—! δη θ, ἴδοι DKq.—5 ἄρωθεν v et γρ A.—* δη om 
9RDKqt et pr A.—^ ὃν t.—* οὕτως Hécbm.—4 ὁ μῦθος K.—* ἀλλ οὐκ G9Kqvbm 
t.—l σώσει q.—58 dà» 9m.—^ τὴν om 6DKqet.—! μὲν κακὰ om ην] καλὰ K. 


—À καὶ om Θτ.--- abrois om. K.—^ τῷ θεῶ b.—9 Ύο m.—P? χιλιέτι (1 quidem 
corr) A.—83 vpárrorvres DKq. 


ἀγγείου] | Aut ἀγγεῖον aut ἁγγείων que minime suspectam babeo. SrzPn. 
scribendum videtur. Srzrn., ἐν τῇ χιλιετεῖ πορείφ] Vid. nostra ad 
ἀγγεῖον] Sic Cod. Reg. Vulgo &y- Phedr. p. 3809. Asr. 
γείον. Ceterum cf. Iamblich. de My- — «U πράττωμεν] Cod. Reg. εὖ wpárrov- 


ster. iii. 20. p. 86. Asr. τες, Quo baud opus est, quum, ut solet, 
μῦθος ἐσώθη] Vid. nostra ad Sympos. ante ὥσπερ particula vel conjunctio ex- 
p. 255. Asr. plicativa omissa sit: wf scilicet vel ifa 


ἂν ἐμοὶ] Ne hanc quidem loquendi wt. Verba οἱ νικηφόροι μενοι 
formam, ἂν ἁμοὶ πειθώµεθα, cxemplo laudat Suidas t. iii. p. 80. der. d 
apud bunc scriptorem carere scio ; ideo- 


TIMAIO Σ. 


ΤΑ ΤΟΥ AIAAOTOY ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΣΩΚΡΑΤΗΣ, KPITIAS, ΤΙΜΑΙΟΣ, 
ΕΡΜΟΚΡΑΤΗΣ. 


ARGUMENTUM. 


Thesis sive scopus disputationis est, De Universi Natura: cotpplectitur enim 
doctrinam sententiamque Platonis de Rerum natures, id est, de Universi et 
omnium ipsios partium creatione, causis, et facultatibus, Ita disputationis 
subjectum est Physices explicatio. Docet enim philosophus, quo principio 
atque primordio Universum singuleque ipeius partes et exstiterint, et sub- 
sistant etiamnum, atque conserventur: eccujus potentia atque virtute : nimirum 
et creatum esse mundum a Deo, et ab eodem, eadem illa sua, qua ipsum crearat 
atque condiderat, vi atque efficacia, potenter contineri, Nature causis ad illum 
finem ab ipso creatis atque ordinatis. Itaque nec fortuito, nulla causa ante- 
gressa, neque per se, Mundum exstitisse ab sterno : sed certo initio incepisse 
exsistere, certo quidem Dei decreto, efficacique potentia : qui videlicet in mente 
.sua& delineatam Mundi imaginem stato tempore creavit atque condidit, ita ut 

- revera certo quodam et firmo modo exsisteret. — Explicat preterea mirabilem vim 
Natures, vires, effecta : illam siquidem creatam a Deo docet, et primum quoque 
rerum omnium creatarum πάθος, Tempus, ab eodem illo architecto creatum ; ut 
conyellantur fundamenta profanse philosophi, ex temporis eternitate mundam 
eternum constituentis, &d opificis opprobrium.  Universim autem explicata Na- 
turi vi atque efficacia, de Homine tum agit singulatim, omnium animantium 
prestantissimo, et potissima proinde mundi parte: cujus opificium, et corporis 
et animi, diligenter persequitur. 





ΤΙΜΑΙ O Σ. 


S. 1. Ej, δύο, τρεῖς. ο à: à τέταρτος "pi, 


ὦ Φίλε 


’ e ^. 8 ο. 
Τέμαιε, κοῦ, τῶν χθες piv" δαιτυµόνων, τὰ vov δ ἔστια- 
^ ' 


σαρὼν 5 


TI. ᾿ΑσβενειάΝ τις αὐτφ υνέσεσεν. ὦ Σώκρατες" 


4 οὐ 


X i. e 8 ^w / ^w 
γὰρ ἄν ἑκὼν τῆσδε" ἀπελείπετοὶ τῆς ζυνουσίας. 
Oi d 8 ο. δέ 6 » 4 NA € ^h ? / 
ὑκουν σον τῶνὸέ γεν ἔργον καὶ TO ὑπὲρ τοῦ. ἀπόν- 


τος ἀνωφληροῦν µέρος: 
4 


TI. Πάνυ μὲν oS», καὶ κατὰ δύναμίν γεὶ οὐδὲν ἑλλεί- 

. δὲ 4 «4 4 κ ài M e td / 
ψομοεν' «ουδὲ γὰρ ἂν sim. δίκαιον χθὲς ὑπὸ cov ξενισθέντας 
94 y / , , e ^M 
oig ην πρέπον ξενίοις μὴ οὐ προθύµως σὲ τοὺς λοιποὺς ἡμῶν 


Ld ^ 
réQsoria».! 


7 " CODICES QUINDECIM, 
AOGRZTFSYgsrcáot, ab initio 4. 


' * B om GTSYexegt ct pr. Za.—h^ μὲν om ZTSsxotóüt 


ve—68 E. Ε,--ᾱ ὦ φίλε σώ- 


κρατες s.—* 1ῇδε pr T.—! ἀπελίπετο Ἐφ.---ᾱ 7' s0.—^ αὐτοῦ F.—À γε μὲν οὖν Εφ. 


6. 1. ἀντεφεστιον] Plat. scripsisse 
ὧν: ut ἑστιατόρων paulo 

ante dictum est, ἀπὸ τοῦ ἐστιν. STEPH. 
qui sic in Not. * Mirum est hanc vocem 
ἀντοφεστιᾷν tamdiu omnium consensu 
hic servatam fuisse: adeo ut etiam ín 
vulg. Lex. hinc afferatur, tanquam de ea 
minime sit dubitandum. Mirum cst, 
iaquam: quum nominis ὀφέστιος signi- 


. ficatio talis non ait ut si verbum ἐφεστιφν 


ex ϱ0 facere libuisset, significare posset 
convivio excipere, vel epulis : cui praefixa 
. Preepositione ἀντὶ, diceretur àvreqeoriqr 


pro ticissim convivio accipere, sive ερί- 
lis. Neque vero initio dialogi dixerat 
ἐφεστιατόρων, sed. ἑστιατόρων. — Quo 
niam tamen ex vet. exempl. emendatum 
illud verbum non inveni, nequaquam 
ἆνθεστιᾷν ex conjectura in locum illius 
substitui, sed tantum margini adscripii. 
Czterum uictaphorice hic dicitur ἆνθε- 
στιᾷν, pro vicem mobis in disputando 


.reddere, vel disputationem, parem. red- 


dere, quasi paribus disputationis epulis 

excipere. Pergit enim in metaphora qua 

in principio usus est, δαιτνµόνας quidem, 
76 


Ptht. Vor. VIt. 


Steph. 
111, 17. 


Bck. 
III. 1i. 8. 





234 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ΄ 


ΣΩ. "Αρ οὖν µέμνησθε ὅσα ἡμῶν" καὶ περ) ὧν επίτα- 


La" εἰπεῖν; 


ΤΙ. Τὰ piv µεµνήµεβα, ὅσα δὲ µή, σὺ παρὼν ὑπομνή- 
σεις. μᾶλλον δέ, εἰ μή τί σοι χαλεπόν, ἐξ ἀρχῆς διὰ Doa 
γίων πάλιν ἐπάνελθε αὐτά, ἵνα βεβαιωθῇ μᾶλλον παρ 


ἡμο.ὶ 


ΣΏ. Ταῦτ ἔσται. χβές που τῶν Ux ἐμοῦ ῥηθέντων λό- 
ya» περὶ πολιτείας ἦν τὸ κεφάλαιο», οἵα τε καὶ ἐξ οἵων 
ἀνδρῶν ἀρίστη κατεφαίνε᾽ ἂν pos γενέσθαι. 

ΤΙ. Καὶ µόλα ys ἡμῖν » Ἄώκρατες, ῥηθεῖσα uei 


4 ^» 
X0TO ου. 


Σω. "Αρ οὖν οὗ τὸ τῶν γεωργῶν, ὅσαι τε ἄλλαι τέχ- 
^e e N ρω 
ναι, πρῶτον ἓν Gur?" χωρὶς διειλόμεθαω avro. τοῦ γίνους του 


- , u 
vU) προπολειησοντων: 


TI. Nai. 


ΣΩ. Καὶ κατὼ φύσιν δὴ δόντες" v0 καθ) αὐτὸν ἑκάστν 
; Γι] / , ΄ M 4 e , [4 ασ 
φροσφορον εν µονον ἐπιτήδευμα καὶ μίαν &xücTO τέχνη», 


--ἳ εἶαι A. —! ἀνταφεστιᾶν &xtg.—7 ἡμῖν sr: Scribe Δμῖν cum *sg.—* ὑκέταξα 


[d 
pr 4.—9 ἐπάνελθε  A.—? vd,» OHTSYsraegr.—392 ἡμῶν v.— κατ 


μοι 


0.---' αὐτοῖς €.—! τοῦ om F.—* πολεµησόντων HSsxtgr.—" διδόντας (supra pos- 


tis rc γε 85) A, διδόντες corr 2, δηλοῦντει ϱ.--Ὁ ὃν 
ἐπιτήδευμα µίαν ἑκάστην τέχνην yp A, éxrrhbevua καὶ 


id est convivas, appellans eos qui fuerant 
disputationis auditores: ἆστ au- 
tem, id est convivatores, eos qui dispu- 
tationi preeerant. Eademque de re dicit, 
metaphora itidem utens, χθὲς ὑκὸ coU 
ξενισθένται ofs ἦν πρέπον ξενίοις, quasi 
dispotatio illa, hospitalium munerum 
(respiciendo ad Timmum, qui hospes 
erat) loco fuerit. Ubi observandum 
etiam est verbum ἀνθεστιᾷν longius quam 
&d epulas extendi ; quum enim his verlis, 
χθὲς ὑπὸ coU ξενισθέντας ofs ἦν πρέπο» 
ξερίοις, subjungat ἀνθεστιῷ», de iis quos 
vicem vult reddere, idemque officium 
prestare, perinde est ac si diceret ἀντι- 
ἐείδει». — Sicut et p. 20. iterum dicetur, 

αποδώσει» µοι τὰ τῶν λόγων ξένια. 
Item p. 27. in principio, σκόπει δὺ τῶν 
ξωίων σοὶ διάθεσιν. | Solet alioqui Plato 
de jucundis disputantium sermonibus, 
tanquam de epulis quibus auditorum 
animi pascuntur, loquens, uti verbo έστι- 
&r, interdum et εὐνχεῖν: itidemque eo- 


τέχνη» 0, 


' ἑκάστον τι ré rii AP ot 


rum passivis ἑστιᾶσθαι et εὐνχάσθαι; 
quinetiam verbali ἑστύασις: ut ali 
post de eadem re diclur, reAéns το καὶ 
Aapwpés ἔαικα ἀπταπολήψφεσθαι τὴν τῶν 
ἑστίασιν,. — Legimus vero & 
eundem initio Phedd, τῶν ἂν 
Δυσίας αἰστία. Et de Rep, Ἱ. ix, ὁστιξν 
λόγων καλῶν καὶ σκέψου». Et ia. Gor- 
in, el τοιούτους εἰστιάκασι, εὐωχοῦντει 
A" ἐκεθύμουν. Rursum illius operis de 
Rep. l. i. εὐωχοῦ τοῦ λόγου, ἔφη, θαῤῥον, 
καὶ τὰ λοιπὰ pol τῆς ἑστιάσεως ἁποπλή- 
ρωσον. lmitatus autero est Cicero locis 
aliquot istud Platonis metaphoricam le- 
quendi genus. Ceterum sicut ὠθεστιῳῷν 
scribendum esse dixi, non &vregerriz», 
sic etiam dicendum, ut opinor, faerit, 
ἡμᾶς pro ἡμῶν substitui debere. Nam 
τοὺς λοιποὺε Suv, sonaret, eos e ποδίε 
ui reliqui sunt: non videtur autem ita 
oquuturus foisse quum unus tantom 
abesset." 
μᾶλλογ] γρ. πάλιν sop fiut». Ότανα. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 435 


vovTeU;" οὓς αρὰ πάντων íüw) πολεμεῖν εἴπομωεν,' ὡς ἄρα 
αὐτοὺς δέοι φύλακας. εἶναι μόνον" τῆς πόλεως, εἰ τέ τις 
x . $b ^M x ο ” ^ 2 / ^ 
SCefes: 2^ κα) τῶν ὄνδον. ἴοι κακουργήσων, δικάζοντας py 
πράας". τοῖς ἀρχομένοις vr αὐτῶν ἅτε- φύσει φίλοις οὗ- τι.18. 
σι, χαλεποὺς δὲ ἐν ταῖς µάχαις τοῖς ὄντυγχάνουσι τῶν 
ὑχιθρῶν φιχνοµιένους. 
ΤΙ. Παντάπασι μὲν ovr. 
ΣΩ. Φύσιν γὰρδ opui! τωα τῶν φυλάκων τῆς ψυχῆς 
ἐλέγομεν ἅμα μὲν θυµοειδη, ὤμα δὶ Φιλόσοφον δεῖν εἶναι v ii. 5. 
Φερόντως, ira πρὸς ἑπατέροὺς δύναιντοὶ ὀρθῶς αρᾶοι καὶ 
χαλεσοὶ γίγνεσθαι. | 
TI. Ναί. 
c ZQ. T ui voopis;" do οὐ γυμναστικῇ καὶ μουσικῇ 
y ΄ e » ej 
μαθβρασί σε, orc προσήκει τούτου, $y ἅπασι σεθράφ- 
θα." 
/ «7 
TI. YIarv par ov. | 
ΣΩ. Τοὺς δέ γε οὕτω τραφέντας ελέχθη που μήτε χρυ- 
vo ^ Ld . P » S] di | ^ e ^P 
«o» γε ἄργυρον LoxTS ἄλλο πογέ μηόμ κτηµα SOLUTO 
δρα Pop sip δε, ἀλλ' ὡς ἐσικούρους μ,σθὸν λαμβάνοντας 
τῆς Φυλακῆς παρὰ τῶν σωζοµένων Ux. αυτών», ὅσος σώφροσι 
ῥιέτριος, ἀναλίσχειν τε 031 xor καὶ ξυνδιαιτωµένους μετ 
ἀλλήλων ζην, ἐπιμέλειαν ἔχοντας ἀρεσῆς διὰ παντός, τῶν, 
ἄλλων ἐπιτηδευμάτων ἄγοντας σχολήν. 
TL Ἐλέχθη καὶ ταῦτα ταύτῃ. 
ος ᾱ, 30. Κα μὲν δὴ καὶ περὶ γυναικῶν ἐπεμνήσθη- 
μεν" ὡς τὰς φύσεις' τοῖς ἀνδρώσι παραπλησίας iq" ἕυι- 
αρµοστίον χαὶ τὰ ἐπιτηδεύματα: πάντα πομὰ κατά τε 
αύλεμον καὶ χωτὼ τὴν ἄλλην δίαιταν δοτίον πᾶσαις. 
ΤΙ. Ταύτη καὶ σαύτα ἐλέγετο. 
4 . ^. ^s « 
ΣΩ. T; 5 δή" τὸ περὶ τῆς" παιδοποας» 7 τοῦτο μὲν 
ο 8: ἐπιτήδευ | ἑκάστ ος, in Y hec ἑκάστη τέχνῃ τούτους οὓς 
soot in aid ini ει 0.—?. ὕπομεν s.—? μόνον om X.—h εἶ 
9 et pr X, om "SYsratgt.—* ἔνδοθεν Ἀο.--ἁ apgées s.—t καὶ F.—! καὶ 
0.—98 μὲν γὰρ Ygsat.—b εἶναί t.—h: δύναιτο s.—) δὲ EHZYPSYsraegot.— 
k Baarpo$h» Y, Tpoj) 0.—! fca AF; ola 0: ὅσοις *s.—" τούτους ESYqatg. 
—* τετράφθαι Ttg.—?9 χαλκὸν τ.--Ρ.ἑαυτοῖς Ἑ, ἑαυτὸν g.—12 B om F.—' κ 
ἐλέχθη Q.—^ καὶ ante περὶ om ο.---ἳ περὶ om q.—* ἐμνήσθημεν 5.—" Φύσει 


$.—" εἴη..πάρτα in litora Y. —* τὰ ἐπιτηδεύματα AEXTFxego et rc 8 (qui pr 
lacunam habet pro his έον...πάντα), τὰ ἐπιτηδευμάτω» t et pr ο, τῶν ἐπιτηδευ- 


236 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


διὰ τὴν ries τών λεχβέντων εὐμνημόνευτον, OTi κονὰ τὰ 


ut. li. 6. TO» γάμων" καὶ. va^ TOY παίδων mci ἁπόντων ὄσίθεμων, 


μηγανωμένοιςὶ ὅπως μηδείς ποτε σο- ᾿γεγενημένον' avra 
ἰδία ᾿Ὑνώσοιτο,' ομιοὺσι' ds πάντες πάντας αὐτοὺς όμογι- 


véic," Le φὰς pi καὶ ἀδελφοὺς ὁ ὅσοι περ ἂν τῆς αι 


Ü- 


σης ἑντὸς' ἡλιχίας γίγνωνται, vou; δ᾽ ἄμαροσθεν ποιά ἄνω- 
cy" γοέας σε χα) γονέων προγόνους, σοὺς δὲ" εἰς τὸ κά- 
σώθεν ἔπγόνους παϊδάς T? ἑκγόνων» 

TI. Ναί καὶ ταῦτα εὐμνημόνευτα 7 λέγεις. 

. Σο. Ὅτως δὲ ónP κατὰ δύναμων εὐθὺς γίγνοιντο ὡς 
ἄριστοι τὰς φύσεις, 2 οὐ μεμνήμεθα ὡς τοὺς ἄρχοντας 
ἔφαμιεν καὶ τὰς ἄρχούσας δεῖν ες 7» TOY γάμων conl 
λάόρῳ μηχανᾶσθαι αλήροις τισὶν ὅτως οἱ κακοὶ χαθὶς et 
T &yafoi ταῖς ὁμοίαις ἑκάτεροι ξυλλήξονσαι,' καὶ μή τις 
αὐτοῖς Axle διὰ ταῦτα γίγνηται, τύχην ἡγουμένοις" αὐ- 


σίαν τῆς ξυλλήξεως »' 
TI. Μεμνήμεθα. 


Σο). Καὶ μὴν ori ^" τὰ μὲν ve» - θρεστέον 


ἔφαμιεν εἶναι, τὰ δὲ τῶν φαύλων" sig τὴν ἄλλην λάόρα 


μάτων 8: 
5 γάµων.. 


τὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων *s.—* δα) corr A.—* 9) om s.—9 τῆς add AFQ. 
παίδων] παίΐδων...γάμαν 0.—* τὰ om SYsat et pr 8,—4 μηχανωµάνου 


Buttmannus, ηζανώμενοι s0 cum s, y μπκωνόμένον rq: ceteri nrxtowhdrers.— 


—5 ἠγούμενος Fe, ipoundrovs mg F.—! συλλήξεως 80, ἐνλλάξωνς --- γε om Ys 


6. 2. µηχανώμενοι] Sicut uyxardpue- 
vot pro μηχανωμένουε positum a me fuit, 
ita etiam fortasse γνώσαιτο mutandum 
erat in γνώσοιτο. Neque enim ut γνώ- 
σοµαι dicitur, unde est γνώσοιτο, ita 
etiam ἐγνωσάμην in usu esse puto, unde 
esset γρώσαιτο. Fortasse tamen rectius 
etiam legeretur γγώσεται, retinendo »ο- 
μιοῦσι: ut in modo indicativo utrumque 
verbum esset, Srzps. Sine justa causa. 
At γνώσοιτο firmat Cod. Tub. Bir. 

ξυλλέξονται] Huic verbo ξυλλέξονται 
et statim post nomini ξυλλέξεως men- 
dum subesse videri posset atque unum 
idem, posita nimirum utrobique litere e. 


pro v 9: et illic quidem, ἑαλλήξοντα:, pro 
simul sortientur, híc veto ξυλλήξεω: pro 

sortitionis οί facte, legendum esee: esse : 

sed locus ad quem hic respicitur lectio- 

nem nostram sespicione liberat: 


ibi scriptum sit, κλῆροι δή vues, das, 


ποιητέαι κομψιοὶ, ὥστε τὸν $alAev ἆκανον 
αἰτιᾶσθαι ἐφ᾽ ἑκάστης Té. 
ἀλλὰ pu) Tobs ἄρχοντα». mnino enim 


hic σύνερξιν quod illic ξύλλεξιν appellari 
videmus. ΒΤΕΡΗ. 

τῶν φαύλων] Cod. Tub. τῶν κακών. 
AtF Ficinus, τῶν ἄλλων. venit enim, ali- 
orum vero alios, etc. Bir. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. : 931 


uxDoréoy πόλιν; Sxovfaropiyor" δὲ σκοτοῦντας Gs" τοὺς τι. li. T. 
ἀξίους πάλη" ἀνώγειν δεῖ," τοὺς δὲ παρὰ σφίσιν ἆνα- 
ξίους sig v2» τῶν ἐπανιόντων χώραν µεταλλάττεινς' 

TI. Ούτως. 

ΣΩ. "Aeg οὖν 0m διεληλύθαμιεν ἤδη, καθά Tte θές, 
e , 2, / , d .d ul ^ e € 
ὡς $» χεῴαλαίοις πἄλι εφανελθεν; Ἡ ποθουµιε evi. vi 

c ε 4/ h 5? , 4 9 ^ 1 
τῶν palvro»," o Φίλε "Tipus, ἀπολεισόμενον: 

ΤΙ. Οὐδαμῶς, &AX avrà ταῦτ ἦν" τὰ λεγθύτα, à 
Σωκρατες. 

δ. 8. ZO. ᾿Ακούοιτ ἂν ἤδη τὰ μετὼ ταῦτα περὶ τῆς 
πολιτείας ν διλύομωεν, οἷόν σι αρὸς αὐτὴν πεπονθὼς τυγ- 
χάνω. «ροσίοικε δὲ" δή τινά µοι τοιῶδε τὸ πάθος, oioP εἴ 
vig ζωα xA που θεασάµιενος, εἴτε ὑπὸ γραφῆς εἱργασ- 
pesos Si v6 καὶ ζώντα ἀληθμῶς, ἠσυχίαν δὲ ὤφονσα, εἰς Sai- 
θυµίαν ἀφίκοιτο θεάσασθαι κιοὐμενά τε" αὐτὰ x04 τι τῶν 
σοῖς σωµασι δοχούντων προσήκειν κατὰ τὴν ἀγωνίαν ἀθλουν- 

. » Νο A 9 MP 4, »Ü A M y ,« QixA 
σα. TUUTOP . καὶ εγω πεπούα «προς την πολι» διηλύο- 
ϱ./ N » ,. , 9 ιο » ν 
patr ἡδίως γὰρ ἄν του .λόφῳ «διεξιόγτος ἀκούσαιμ ἄν, 
ὤθλους οὓς πόλις ἀθλεῖ, τούτους αὐσηνὶ ἀγωνιζομένην σρὸς 
’ » / y T / , . 4 8 3 
πΌλεις αλλας, τῴεπονγως SIG τε πολεµον αφικομεν xod 


Qt.—" κακών ΑΘΕΘΥΦΛΩ0Γ.--- ἑπαυξανομένων AGo, ἑπανξομένων» *£.—* àd A03 . 
T : aid s,—7J πάλιν om F.—3 κάλιν..,ἀναξίους om SYsat.—^ δεῖ Ἐχκεβ et Ρε θΘ.--- 
* διαλλάττειν A.—* δὴ add A8Txego.—! εἰ (Q—* κοθοῦμεν ABGESYqao 
t, τοθοῦ s, ποθεῖς corr 3: ποθοίης cum s H et corr 'T.— τι 886.—8 τι add ΑΞΣΥΥ 
qxae0, τε 0.—h ῥηθ. ἔτι t.— ὡς ἀπολειπόμενον Fe et rc a, és ἀπολιπόμεον 0, 
ἀφολεισῤμενι q.—* ἀλλὰ ταῦτ ἦν GIXTSYexatgt, ἀλλὰ γοιαῦτ’ ἦν 0, ἀλλὰ ταντὰ 
ναῦτα j» A.—! πεπονθὼς πρὸς αὐτὴν Ε.--- δὲ om 0.—5 ve kioóuera F.—^ ταντὸ 
8.—P εἁγὰ 0.---ἳ αὐτὸν' g.— γε AF : om *5.—^ ἀφικουμώην xt.—^ ἁποδιδοῦσα 


ποθοίηε ἔτι} Particulam τὸ pertieipio 
ἀπολοιγόμένον atdjectam fuisse puto: for- 
tat6 igitur. non vofloígs ἔτι, sed. ἠοθοίης 
s, ecniptum fuit.- Nisi potius suspice- 
maut jj; ποθοίης depravatum fuisse io $ 

» ut legitur in preced. ediüoni- 
bus. Aliquid.certe deesse quod junga- 
tor illi participio ἀπολειπόμανον, dicamus 
necasse est. Ideo autem γὸ ἀπολειπό- 
Μενον, aut τὸ À, legendum: ne- 
quaquam dixerim, quod bsec oratio non 
esset interrogantis an sliquid preterea 
desideret quod . deesse et addi debere 
putet iis quos summatim rccenaojt ser- 
ymonibus, pridie de republ. habitis: sed 


deesse quidem fatentis, an autem addi 
velit rogantis, Atque bic considera 
quam divermum das monosyllabe parti- 
cule sensum efficiant, quarum utraque 
alioqui locum hic habere prima fronte 
videri possit, SzzPu. 

vo8oíns ἔτι] Locus quidem hic mendo 
non laborat, sed quum Cod. Tub. aliam 
offerat hic lectionem ποθοῦ μέν τι loco 
vulgaris ποθοίης ἔτι, emendatione facta, 
ποθοῦμεν τι, elegantior Platoni eidemque 
familisris lectio restituitur. Cf de ; 
x. p.89. Idem Codex ante ἆπολε 
pavor hic inscrit particulam és haud con 
temnendao. Linpav. 


238 IIXATONOZ 


ἐν τῷ πολεμε τὰ προσήκοντο ἀποδιδοῦσαν' 73 ιδια 
καὶ σροφῃ" χατᾶ τε τὰς ἓν τοῖς ἔργοις πράξεις xci κατ” 
τὰς ἐν roig" λόγοις διερμηνεύσεις πρὸς inaug va si- 
Asan. ταυσ' οὖν, ὢ Κριία χα) Ἑρμόκρωτες, t puro par 
αὐτὸς χατέ yv, μή mor ἂν δυνασὸς γωέσθαι τοὺς ἄνδρας 
xi τὴν πόλι ἱχανᾶς ἐγκωμιάσωω. xci τὸ μᾶν ἐμὸν οὐδὲν 
θαυμαστόν' ἀλλὼν τὸν αὐτὴν δόξαν εἴληφα . καὶ mui τῶν. 
πάλαι γεγονότων κα)’ σῶν FD» ὄντων πουτῶν, οὔ. σι" τὸ 
ποιησμκὸν ἀτιμάζων γένος, ἀλλὰ aai 2520s ac TO pape | 
d tÓros," οἷς ἂν νσραφῇ, ταῦτα μαμήσεται ῥᾷστα xci 
ἄριστα, τὸ δε eros τῆς σροφῆς $xTOig γυγνόμανον χα- . 
ATO pr ἔργοις, ἔτι δὲ χαλεσώτερον᾽ λόγοις! εὖ μημεῖσ- 
θαι. τὸ δὲ τῶν σοφιστῶν γένος at πολλών μᾶν λόγων καὶ 
καλών" ἄλλαν' μάλα ὄμσειρον ἤγημαι, «φοβοῦμαι δι μή 
πως. ἅτε πλανητὸν ὃν Aud σόλεις οἰπήσεις σε Bc οὐ- 
dep διµκηκός, ἆ ἄστοχων pa" φιλοσόφων ἀνδρῶν ἤ y. um 
πολιτικών) Qm ? ἂν oit σε ἓν πολέμφ καὶ μάχαις πράν. 
rammic sre παὶ Aya? sgoropaMrris ἑκάστοις σαώττονεν 


pt Y.—* καὶ τῇ τροφῇ g.—" τοῖς am Ft et pr q.—* καὶ τὰ κατὰ F.—* τοῦ em Y. 
--)ἀλλὰ.. Ὑεγονότων om $.— καὶ περὶ Α.--» οὕτοι Ἡ.--ὃ ἔθοι t, γένος 8s.— 
» dd 


€ ἑκάστη; es.—! dpyos 8 λόγοις res —t* δὲ à xs » μὲν Y. 
pir ἔργοιε ot, om ϱ.---ᾱ af γένος 0, γένος καλλῶν st. — 
ATi Uqexaegot et rc 3x μή eur om pec Bias ὃς pr 69.—9 ἅμα καὶ v.—* ve- 
λιτῶν 9.—? Do! A : ὅσα *r.—P καὶ λόγφ om αρ, ος b P,.— ὑμετέρας AOETTeG 


n 8. ἑκάσεηε] Pro ἑκάστης scriben- 
dum vel &cdíevo:s vel ἑκάστῳ. censeo : 
Quorsum onim cum pede adderet ἑκά. 
στης, Quum τροφὴν generaliter dicat 
(sicut et antea, quum "xit, παιδείᾳ καὶ 
σροφῇ) Bom autem varias cjus 
coxistitoat ?- Quinetiam aliquem μιμεῖσθοι 


vemote. Brv. 


] 
Tita quoque, erba ὃν we di e ἐν Kar. clue 


eidem lectione, — Sed verbe qu 
els. à» et μιμεῖσθα, τὸ dievhs φολιγικῶν mendo 
7p *poqis  Ἀ eo opponi vi- videntur sborere, Quie si comiperas cum 


quibus educata feri, facillime o optime 
esse imitaturam : qued, autem 
α sua educajtosie-est. alienum, id illi d$ 
cile est factie, sed etiam wer, 
bene imitari, Quum vero diximset 7) 
ποιητικὰν *yéyos de eodem addit «b µιµη- 
πικὸν ἔθνος. Sra PH. Recte Steph. At- 
T ita plane, nempe ἑκάστοις, exhibet 
b. assentiente quoque Ficino: Lomgo- 


loco qui est p. 18. A. ubi phllesopires, 


s rem publier magistratue 


9 ben 
reseribendum φολεμικῶν loco oU πολ.- 
πυιῶν, Cui textus correctioni ot cetera 
respondeant, vocem µάχαιε, qum hic 
omhíno abundat, ín ἄρχαι aut δίκας, 
quo referatur «b Aéyouv, mutandam eese 
arbitmmur. Liwp. 


TIMAIOZ. 239 


xai Myoitr. καταλέλειτται δη᾽ τὸ τῆς ὑμενέρας" έξεως 
γένος, ἅμα ἀμφοσέρων φύσει καὶ vgo$s μιτόχο». Τίμανός 
T6 γὰρ ὅδε, εὐνοριωσάτης" ὼν πόλεως τῆς KL Ἰκαλίᾳ Λο- 
κρίδος, οὐσίᾳ καὶ yin οὐδενὸς' ὕστερος ὢν τῶν ἐχεῖ, τὰς 
μιεγίστας μὲν ἀρχᾶς σε παὶ τιμᾶς τῶν M ση πόλςι οσα. 
κεχείρισται) Φιλοσοφίας ὃ) aD" xaT ἐμῆν Soon i er ngo 
euo 9" 8A Av Ét* Κριτίαν δέ «ov πάντες οἱ 720 jo uev! 
οὐδενὸς ἰδιώτην ὄντα ὧν λέγομεν' φῆς 0 Ἑρμοκράτους ab 
πέρι φύσεως xai rgo, πρὸς παντα" vUUT εἶναι" ἱκανῆς" 
πολλων μαρτυρούντων πισγευτέον. διὸ καὶ y Pic ἐγὼ δι- 
ανοούμιενος ὑμῶν δεορένων τὰ περὶ τῆς πολιτείας ài 
$A si» προθύµως ἐχαριζόμη», εἰδὼς οτι πὸν ἕξῆς λόγον 
οὐδένες à ἂν ὑμῶν" ἐθελόντων i πανώτερον ἀποδοῖεν. εἰς γὰρ 
«ὄλεμον πρέποντα καταστήσαντες τὴν πόλη ὥταντ QU- 
v3 τὰ αροσήκοντα. ἀφοδοτ: ἂν μόνοι τών νΌν. εὐχὼν δη 
φἀπιταχθενταξ ἀντεπίταζα ὑμῖν & καὶ "ov λέγω, ξυνω- 

rer? οὖν xoi σκψάμυοή πρὸς ὑμᾶς αὐνοὺςὶ 
sig νυν ἀρτωποδώσειν μοι τὰ τῶν λόγων Ein, πάρημί σε 
οὖν 03 κεκοσµιηµένος ἐπ αὐτὼ καὶ πάντων ἑτοιμότατος v. 
δέχεσδαι. 

S. 4. EF. Καὶ wi» δή, καθά περ είπε Τίμαιος 00s, ὦ 
Σωκρατες, οὔ οὔτε: ἑλλάψομῳ προθυρμίο ovdi» d ἀστν.ούδε- 
μία πρόφασις ἡμῖν τοῦ" μὴ ὁρᾷν ταῦτα, ὥστε ναὶ xfis εὖ- 
du; ibivàs, 675/07 παρὰ" Κριτίαν πρὸς τὸν ξενώνα, οὗ καν 
κωταλύοµεν, ἀφικόμεθο aci ἔτι πρότερον xcÜ^ ὁδὸν aO 
vOUT&, ἐσκοποῦμιν. ὁ ὃ) οὖν ἡμῶν λόγον εἰσηγήσατο ἐκ 


et corr 3, dnerépas r: ἡμετέρα: ος.---- εὐδαιμορεστάτης t.—t οὐθενὸς Α.--- τῶν 
ante dy add A.—" κατακεχείρισται F.—" ἂν Ύαεβ.-- πάσης GEXTSYsra(ó.— 
Y Ίσμεν...ὲρ om. δ.---3 ἅπαντας 0.—* ταῦτ’ εἶναι Α, εἶναι ταῦτα *s.—b ἱκανὴν F, 


& 
ἑκανῶς s.—C ὑμιν F.—! ἅπαντ A, ἅπαρτες ΕΣ: závr *s.—* προσἠκαντ᾽ xot.— 
f kzoBo(nr' t, ἁποδοῖντ᾽ F.—6 risale ΑΕ: τὰ ἐπιταχθέντα *s,.—^ ο. 


λογήσατ OEXTSYgsracgot et pr A, ξινομολογήσατε Y, Σννομολογήσατ' s.—! σκε- 
ψόμενοι s.—k πρὸε ὑμᾶς αὐτοῦς om t.—! ὢν add A.—^ τὸ OEXTSYsr(gt.— ^ περὶ 
..-- καὶ om FSsxeao. —? ἀφικοίμεθα Α.--3 καὶ καθ) x.—" αὖ om t, delet Z: ἂν 


ἡμετέραε] Scribendum esse ὑμοτέρα:, poAeyfcur οὖν. won enim jubet ios 
ostendunt qua scquuntur. STzPu. ἐυνομολογεῖ», sed dicit ξυνομολογῆσαι, 
ἐυνομολογήσατ’] Scribendum est ξυνω-  STaPu. 


τι, ii. 9. 


240 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ααλαιᾶς Gxong ὃν καὶ νῦν Afyt, ». Κριτία,. τῷδε, ioc 
ξυνδοκιμάση πρὸς τὴν ἐπίταξιν εἴτ ἐπιτήδειος εἰ ἂνεκιτή- 


δειός ἐστιν." 
µιαίῳ ζυνδοκεῖ. 
m.d.19, ΤΙ. Δοκε μήν. 


KP. Tavra χρὴ” δρᾷν, si καὶ τῷ roiv" κονωῶ" Ta- 


, , / , b! 9 e 

KP. "Άκουε δή, ὦ Σώκρατες, λόγου µάλα MAP. ἀτό- 

΄ 9 d e e * e 5, 

που, παντάπασί γε p ἀληδους, ὡς ὁ τῶν ἑπτὰ σοφω- 
ad ’ j| X f 9 A * 9 — X 7] 

σωτος Σόλων wor? ἔφη. ἦν μὲν οὗν oixtiog καὶ σφὀδρα 
e e — £ id. h ^v / Ü L4 / 

Φίλος fjuvS Δρωπίδου του αροπᾶππου, καθὰ περ λεγει 


πολλαχοῦ. καὶ αὐτὸς ἐν v7 wort; αρὸς δὲ Κριτίαν so» 


k 


ἡμέτερον φάππον εἶπεν ὡς ἀπεμνημόνενε αὖι αρὸς ἡμᾶς 
η γἔρων, ὅτι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ τῇσδ sim παλαιὰ 


w 


ἔργα τῆς πόλεως vro χρόνου καὶ φθορᾶς ἀνθρώπων ἠφανισ- 


iu. 31. μένα, πώντων δη i» μέγιστο», οὗ νῦν ἔπιμωησθεῖσο αρέσον 
ἂν ἡμῖν εἴη σοί τε ἀποδοῦναι χάρι καὶ τὴν Üsóv ἅμα ἓν 
v5 πανηγύρει δικαίως τε’ xod ἀληθῶς οἷόν περ ὑμνοῦντας 


ἐγκωμιάζεν. 


ΣΩ. Eó λέγει. ἀλλὰ δὴ ποῖον ἔργον τοῦτο Κριτίας 
οὗ λεγόμενον μέν, ὡς δὲ πραχθὲν ὄντως ὑπὸ τῆσδε τῆς πό- 
λεως ἀρχαῖον διηγεῖτοῦ κατὼ γὴν Σόλωπος ἀκοήνν. 

KP. 'Eyo φράσω παλαιὸν ἀκηκοὼς λόγον ovy νέου ᾱκ- 
δρός. 9 μὲν γὰρ δὴ τότε Κριτίας, ὡς ἔφη, σχεδὀν $ygrüc 


'TSYsxeg et pr 8, αὐτὰ Q et corr q.—* 8 g.—! d om 0.—? Krw εἴτε καὶ µή H.— 
v b A.—" τῶ τέως τῷ SYsat, TG τρίτῳφ τῷ q.—* κοιῶ pr a.—! μέν es.— μὲν 
µάλα R.—* ἁποτόμου Fq.—^ pu) pr a, μὲν Y, δὲ Sst.—* ὃ AFo et cor O: B) "s. 
d ῥᾳητὰ σοφώτατος ΑΟ: ἑπτὰ σοφῶν coQéraros *s.—9 ποτὲ om 9, ante σόλων po- 
nont SYsat.—f ἔφυ H et corr X.—85 ἡμῖν post οἰκεῖος ponit ϱ et corr F.—^ 

Qt.—) πανταχοῦ Ssat et (adscripto πολλαχοῦ) Y.— ov τὸν rc A.—À eigec A.— 


& à» 0, οὖν s.—^ ἐπιμνησθεὶε 


st et pr Q.—? τε add A.—P διηγεῖτο AXFO: 


διηγεῖται *5.—2 οὗ om 'xeg.—r. ἐνενήκοντα ARXTSY«sxaego et pr 8: d»verfuorra 


ἁτόπον] In prioribus editionibus ἆπο- 
µου. STEPH. 
6. 4. ἀποτόμου] In oed legendum, 
» ὦ Xéxpares, λ μόλα μὲν 
ἁτόπον. "Vulgati codices &xorópov ha- 
bent pro &rórov. CongNan. 
ju] Scribendum puto ἡμῶν», ut jun- 
gatur cum προπάππου. At in preced. 
édit. interpung. post ἡμῖν. Srxru. qui 
sic in Not. * Potest ctiam fortassis aliter 


emendari locus hic: retinendo nimirum 
ἡμῖ», sed suam illi sedem mutando, ita, 
ἦν μὲν οὖν olkeios Spi», καὶ σφόδρα φίλοι 
Δρωπίδον ctc. Sed locus sanus videtur. 
Supple ὄντος. Bir. 

ὡς ἀπεμνημόνευεν αὖ πρὸς ἡμᾶς ὅ γέ- 
per) Ficinus: ut ipse nobis senex postea 

erebat. Legit igitur αὐτὸς pro aj. 
Ultima syllaba excidit ob vicinum simi- 
lem, FagHss. 


TIMAIOZ. 241 


LÀ ^ 9 , T. ^" 5 NM , / 5. CM 
3105 vw» ἑνωήκοντα" iru, ἔγὼ δέ πη μάλιστα δεκέτης"" ἡ di 
Κουρεώτις' ἡμῶν οὖσα ἐτύγγανεν ᾿Απατουρίων. τὸ δὴ" τῆς 
ἑορτῆς σύνηθες ἑκάστοτε xai τότε ξυνέβη τοῖς auci: ἄθλα 
Φὰρ ἡμῖν οἱ πατέρες ἔθεσαν ῥαψφδίως. πολλών μὲν οὖν δη” 
XO πολλὰ ἐλόχθη ποιητών ποιήματα, ὧτε δὲ” νέα κατ 
9 "^ N / X 4 γ Ν ’ N Lnd $ 
$x.6iyov τον χρόνον" οντα) σὰ Ὑόλωνος πολλοὶ τῶν παΐδων 
Ἰσαμιν. εἶπεν οὖν δή τις τῶν ᾿Φρατόρων," εἶτε δὴ δοκοῦν 
αὐτῷ σόσε εἶτε καὶ χάριν τιὰ τῷ Κριτία Φέρων, δοκεῖν 
oí Th τε ὤλλα σοφώτατον γεγονέναι Σόλωνα, xci κατὰ 
τὴν ποίησιν αὖ τῶν ποιητῶν πάντων ἐλευθεριώσατον.. ὁ O5. 
όρων, σφόδρα γὰρ οὖν µάμνημαι, µώλα τε ἤσθη xoi δια- 
μεειδιάσας: εἶπεν Es γε ὦ ᾿Αμύνανδρε, μὴ παρέργῳω τῇ 
φοιήσει κατεχρήσατο, ἀλλ Εεσπουδώκει χαθώ περ ἄλλοι, 
όν τε λόγον Oy ἀπ᾿ Αἰγύπτου δεῦρο ἠνέγκατο ἀφεσέλεσε, 
καὶ μὴ διὼ τὰς στᾶσεις ὑπὸ κακών τι ἄλλων, ὅσα εὗριν 
ἐνθάδε ἥχων, ἠναγκάσθη καταμελῆσαι, κατά  ἁμὴν" δ- 
» e / X» 10 X Ἱ 3 3&4 4 
ἕαν οὔτε ᾿Πσίοδος οὔτε Όμηρος ούτε" «λλος οὐδεὶς ποι]- 
σὴς' εὐδοκιμιώτερος ἐγένετο Uy ποτε αὐτοῦ." — lí; δ᾽ ἣν ὁ 
, "qo o0 7 / 7YlJn ^ / ρα ^ 
λόφος, 7? ὃ᾽ ος, ὦ Εριτία; H περί putyic rne, ἔφη, καὶ 
ὀνομαστοτάτης πασών δικαιότατ ἂν' αράξεως οὔσης, 5? 
nd e / P, / ὃ λα ài / N 0o, ο » 
70s ἡ πολις ἔπραξε μέν, dia δὲ χρόνον καὶ Φθόραν τῶν 6ρ- 
γασωμίνων οὐ διήρκεσε δεῦρο o λόγος ἍΛέγε ἐξ ἀρχῆς, 
3$ 0 ὃς, τί τε χαὶ aac xci παρὰ" τίνων ὡς ἄληθη διακηκοὼς 
$A6y&) 0 Σόλων. '[S. 5. | "Ecc: τις κατ Αέγυπτον, 2 0. 
er 8? ο, / ν σε 4 N / N ^ 2 
ὃς, ἐν τῷ Δέλτα, περὶ δ' κατὰ κορυφὴν σχίζεται το τον Νεί- 
e e m » ΄ Nx [d 
λου ῥεῦμα, Σωΐτικὸς" ἐπιπαλούμενος νομός, roUTOU δὲ TOU 
νομου μεγίστη πόλις Σάΐς, obey δὴ καὶ Αμασις ἦν ὁ βασι- 
λεύς: οἷς' τῆς πόλεως θεὸς' ἀρχηγός τίς" tmr» Αἰγυκ- 


ος.--- δεκετής Y, δεκαετή: Q.—! κου s q.—* δὴ AGTFSYqxregor: δὲ ὃς.--- 
Y δ om F.—* δὲ om F.—5* καιρὸν 0.—J ὄντα om SYgsat.—* δή add A.—* Φρα- 
τέρων A, quod vellem recepissem. —b^ τὸν σόλωρα SY gsat.—* ἐλευθερώτατο» 8005. 
---ᾱ δὲ s.—* µειδιάσας Ε.---ἵ ἠνέγκατο δεῦρο 0.—8 κᾳὶ εἰ μὴ A.—" κατά γε ἐμὴν A, 
κατὰ ép) ceteri: κατὰ τὸν ἐμὸν Hs.—l! οὔθ ϱ.---ᾱ οὔτ) Q. —l οὐδεῖε τῶν ποιητὸν 
ἩΣς.-ᾱ ποτε ἀντ᾽ αὐτοῦ Ε.--5 Ἡ add A.—9 ἂν om 0.—? ὧν Sss.—3 ἐπράξαμε», 
διὰ ΘΕΣΥΞΥεταερτ.---- περὶ Saxs.—5 ᾗ 9 ὃ: om F.—! ὃν ὁ et corr 8.—? σαταϊκὸς 
F et yp 8, σοϊτικὺς s, ἀττικὸς 0.—" οἷς AEFSsao et pr t, 5j corr Z, o cum *s corr 


περὶ τίνων] Cod. Tab. meliorem ob- τίνων. LiNp. . . 
tulit lectionem παρὰ γίνων loco τοῦ, περὶ h 5. οἳ τῆς] Rectius fortasse acribe- 
Plat. Vor. VII. 2H 


111, ii. 11. 


rit, ii. 12. 


949 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σιστὶ par σοὔνομα Nw? Ἑλληνστὶ δε, ὡς o^ iztioe 
λόγος, Αθηνά: μάλα di^ Quadiiruot xe TUM vgóror 
οὐκεῖοι σῶνδ εἶναί Quei. oi LL. Σόλων 6 squ' πορευθεὶς σφό- 
δρα T6 γενέσθαι παρ αυτοῖς irripas, καὶ δη καὶ τὰ πα- 
ur. 22. λαιὰ ἀνερωτῶν rovc? μάλιστα περ)" ταῦτα τῶν ἱερέων sp 
| πείρους σχεδον οὔτε αὐτὸν OUTE ἄλλον Ἕλληνα ου- 
dira οὐδὴνὶ ὡς ἔπος εἰπεῖν εἰδόσα περὶ τῶν τοιούτων ἀνευρεῖν. 
xoi φοτό προαγαγοῖν' βουληθεὶς αὐτοὺς περὶ τών ἀρχοιίων 
εἰς λόγους, τών dd σὼ ἀρχαιόσατα λέγειν ὀσιχαιρεῖν, 
περ; Φορονέως"" φε' σου πρώτου λεχβέντος X Nis ne," 
xi pera τὸν κατακλυσμὸν OD περὶ Δευκαλίανος νου 
Πύρρας ec διογἔνονσο μυθολογεῦ, καὶ τοὺς ἐξ auras? γι- 
νεαλονενν, xai τὰ τῶνὶ των ὅσα ἦν οἷς ὄλεγε πειρᾶσθαι 
novo τοὺς Χβόνους" αριθμ" καί τινα εὐπεν τον 

ἱερέων εὖ μάλα παλαιό, κ) Σόλων, Ῥόλων, Έλληνες esi 
111, ii. 13, qwiüég ἐ έστε, φόρων δε ' Ἔλλην οὐκ ἔστυ. ᾿Ακούσας οὗ», 
Πως" σι τοῦτο λέγεις; φάναι. Νέοι à ἔστέ, εἰπεῖν, τὰς 
γυχὰν πάντες. οὐδεμάων γὰρ €) αὐταῖς Cere" δι de- 
χαίων ἀκοῆν παλαιὰν δόξαν οὐδὲ μάθημα xpo σολιὸν᾽ 
οὐδέν. vo δὲ σούτων αὐτιον σόδε. πολλα) καὶ} κατὼ φολλὰ 


y.—v* «bs post ἀστὴν v. inf. ponit F cum rc 6: pr enim oum.—* vís add A.— 
Y αἰγυπτιαστὶ Fo et corr 6.25 μὲν om 2 et pr E. —5 νήϊθϊ 0.—^ ὁ om pr G.—* δὲ 


0.—4 φιλαθήναιος Yat.—* ἔφη om F.—- 


f καὶ 8) om F.—s Ὀντόε vere obs 


A.—h παρὰ F.—3 οὐδὲν om F.—* παραγαγεῖν t.—! τῇδε Tjj πόλει 0.—' φορανόας 
AGZTSYsxaegot, φορωνέου F, φορονέως A: Φωρωνέως s.—? re om F.—9 pedfigs 
A0.—P ἑαντῶν Ssüt.—3 τῶν om (.— τοῖς χρόνοις F.—^ παλαιὸν AFot et corr 3: 
παλαιῶν *s.— alterum. Σόλων om pr 6.—* πρὸς F.—" νέοι Ύε darà. εἶπε 0.— 
v αὗταῖς οἰπεῖν ἔχετε t.—* παλαιὰν (adscripto πολιὸν) F.—J καὶ om 0.— VW de 


tur 5 quam ol. Ότερη. 
ol τῆς πόλεως θεὸς] Ubi vocem ol Ste- 
panos. quidem jam emendabat rescri- 
$ At quum verba, que prece- 
dunt, τούτον δὲ τοῦ νομοῦ, usque ad vo- 
cem βασιλεὺς a glossatore ir injecta vide- 
antur, primum propterea quod. Solon rege 
illo ,Antiquior non poterat dicere, ὅθεν 
καὶ "Άμασις ἦν», tum quia, si vocem Ser 
refers, uti decet, ad verba proxima πόλις 
Σάΐε, auctor mentitur, teste Herodoto ii, 
172. Nobis hic appositius rescribi videtur 
ᾧ aut οὗ, jungendum protinus voci ante- 
cedenti ἐτικαλούμενος. 11νο. 
οὔτε αὐτὸν οὔτε ἄλλο»] Qus verba 


uum apta sint ος antecedentibus Σόλαν 
lo. rescribe hic mecum οὔτε αὐτὸν, οὔτε 
. LiNp. 
ἱερέων «0 µάλα παλαιών] Ficinus qui- 
dem illa vertens, tunc e sacerdotibus 
quendam grandem natu dixisse, videtur 
legisse παλαιὸ», quam lectionem, nisi ca 
falsa est, certe falso vertit Italus. Lawp. 
πῶς ví τοῦτο] Duplicem esse interro- 
gationem poto; utita legatur, πώς; τί 
ποῦτο λόγειε; SrzPBH. 
πολιὸν οὐδὲν] Cod. Tub. παλαιὸν οὗ- 
δέν. Minus bene, propter illa, νέοι ἐστὲ 
etc. Bi». 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 243 
. y . 
φθορα) γεγόνασι ἀνθρώπων καὶ ἔσονται, qoi μὲν καὶ ὕδοιτι 
e 
ῥυέγισται, µυρίοις δὲ" ὤλλοις ὕτεραι (ραγύτεραι. τὸ γὰρ 
3 .ω ο” 
οὖν καὶ παρ ὑμῶν λεγόμενου, ὡς ποτε Φαέθων Ἡλίου παῖς 
N ^ Non / àià rà ν ὃ Nb 3 
vÓ τοῦ πατρος ἅρμα ζεύξας διὰ το μή δυνατὸς, εἶναι 
^ eS , ^w 
ποτὰ τὴν ToU φατρὸς 000» ἑλωύνειν τώ T. ἐπὶ γῆς ζυνέκαυσε 
xoi αὐτὸς κεραυνωθεὶρ διεφθώρη, γοῦτο μύθου μὰν' yz 
4 3 9 . ^v * 
ἔχον λέγεται, τὸ ὃ) ἀληθές ἐστι aV. περὶ γῆν καὶ κατ 
οὐρανὸν ἰόντων παράλλαξις" καὶ διὼ μακρών χρόνων γ/νο- 
pon! τῶν ἐπὶ γῆς πυρὶ πολλῷ φθορώ.ξ τότε οὖν ὅσοι xaT 
” ev re 9 ” ” 
opy καὶ ἓν ὑψηλοῖς τόποι καὶ ἐν ξηροῖς οἰκοῦσι, μᾶλλον 
διόλλυνσαι τῶν ποταμοῖς καὶ θαλάτση προσοικούντων. ἡμῖν 
δὲ ὃν Νεῖλος sig τε τλλα σωτὴρ καὶ τότε iX ταύτης τῆς 
» / / , i ο Q' 57k el N X ^ 
ἀπορίας σώζει λυόμενος ὅταν aU. οἱ θεοί «ην γῆν 
ὕδασι" χαθαίροντες χατακλύζωσι», οἱ μὲν ἓν τοῖς Ope 
διασώζονται [βουπόλοι vonsig τε, οἱ ὃ᾽ $» ταῖς παρ ὑμῖν" 
X ^w ^ 
qróAsciy εἰς τὴν θάλατταν ὑπὸ τῶν ποταμῶν φέροντωι’ κατὰ 
ài "d ὃ ο M P / » / My 4 LÁ 3 v . 
$ T0? την γώραν οὔτε TÓT& OUT& (AXOTE ἄνωβεν Επὶ wi. 14. 
T ἀρούρας ὕδωρ trippti, vo Ó &vmvrio» κάτωθενὶ ἐπανιέ- 
A 
ναι; πέφυκεν. ὅθεν xoi Qs Gg αἰτίας τἀνθάδε, σωζόμενα 
/ Pv ^e 

λέγεται παλαιότατα. TO δὲ ἀληδες, ἐν πᾶσι τοῖς τόποις 


' 

F.—25 ἡμῖν SYsat.—^ δυνατὸ» s.—^ μὲν σχῆμα µύθου F, μὲν μύθου σχΏμα t.— 
d στι καὶ τῶν 0.—* παράταξις t.—f γινοµένων χρόνων (adscripto γινομένη) F.— 
6 φθορᾶ R.—^ ὁ om F.—! ῥυόμενος «90 et το q.— ἂν TYegt.—! οἱ om Ao.— 
αἱ ὅδατι SYqsat.—2 ὑμῶν ΥΎΥαεβΙ et pr X, ἡμῶν x.—9^ τήνδε om ὁ et pr H.—P τὴν 
om pr A.—4 κάτωθεν κἂν corr A.—" ὑπανιέναι K.—* τανῦν δὲ v. —! 9' g.—2 ἐν om 


µυρίοις δὲ ἄλλοις] De hac lectione 
mínime dubitandum est, quum hi dativi 
µυρίοιφ ἄλλοις ponantur pro διὰ µυρίω» 
ἄλλω», sicut prmcessit πυρὶ καὶ ὅδατι, 
pro διὰ s xal ὕδατος. — Multi (inquit) 
tnteritus hominum et contigerunt et con- 
fingent : per ignem quidem et aquam (id 
est, ex conflagrationthus et inundationi- 
bas, sive eluviombus) mazrimi : alia 
autem infinita alii, illis minores. Srsrn. 

σώξει Avóneros] Quoquo hic sensu 
intelligis vocem Avópevos, sive intellecta 
voce ἡμᾶς, fios tanquam solvens e capti- 
vitate, sive per &ntithesin adjectam verbo 
σώζει, tanquato semetipse e vinculis ex- 
solvens, legentis ea quidem animo blan: 
ditur, sed quum cetera hujusce narra- 
tionis sint simplicissima, diguior illa vi- 
detur poetis, quam hujusmodi scriptore. 


Quid si scriptam erat, πληθυνόμενοι 
sive vAn0vópevos. Ut Herodot. ii. 94, 
φράσω, διότι uoi δοκέει πληθύεσθαι ὃ Nei- 
Aos τοῦ 0épeos. Nisi forte malueris, 
δεύων ἡμᾶς aut etiatu λούων ἡμᾶν. Caa- 
sam autem illius fluvii diluvii nee senex 
hic bene explicat, nec Herodotus |. |. 
locorum reique nimirum illo tempore 
ignari, quum contra, qui nostris tempo- 
ribus in /Ethiopiam altius sunt peregri- 
nati, pluviam fere continuam, quz circa 
Tropicom tempore solstitii quotannis 
habetur, solenrnis illius veram Nili diluviá 
causam essc probaverint. Liwp. 

T6 δὲ ἀληθὲε] Supra quidem eadem 
de aliorum opinione ratio judicandi indi- 
catur verbis τὸ δὲ ἀληθέε ἐστι τῶν περὶ 
γῆν κ. T. A. ubi senex vulgarem sibi vi- 
detur refellere opinionem Grecorum : 


111. 29. 


344 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


e M A9 , b ν , / ν / ψ ^s 
ὅπου μή χειµων ἐζαίσιος 7] καυµα ἀπέίργει, ÀSOP," τοτε 
» ’ M! 9 /, e M *« φ 
di 6λαττον ἀεὶ} γένος tari» ἀνθρώπων ὅσα δὲ ἢ" παρ 
t€ 9 0 2à 4 Nb *» ” / c "d ; "a »* 
Upiy ? TyÓ6 7] και κατ ἄὤλλον TOTOV QV ακοή ἰσμεν, 
» , ! Now 7/7 / 4 / . 3” 
εἴ πού τι καλὸν 7] μέγα γέγονεν Ἰ καί τινα διαφορὰν ἆλ- 
1 ’ 9 ^ ^ 
λην ἔχον, πάντα γεγραµµένα ἔκ παλαιοὺ T9Ó ἔστὶν ἓν 
^^ ^s / ^ € —- — ^ 4 
τοῖς ἱεροῖς καὶ σεσωσμένα. τὼ δὲ παρ ὑμῖν καὶ τοῖς ἅλ- 
’ 
λοις ἆρτι κατεσκευασμένα ἑκάστοτε τυγχάνει γράμμασι 
E e 2 / , A , 3 , / 
χαὶ ἅπασιν ὁπόσων πόλεις δέονται, καὶ πάλι δι εἰωθότωνδ 
Fe / rd ’ , ^» ε. 9 
ἐγῶν ὥς περ νόσημα ἥκει Φερόμιενον αυτοῖς ῥέυμα οὐράνιον 


4 * , / i Ν , 7 x e ^" 
X04 τους αγραµµατους τε και  CLLOUTOUG ἔλιτεν υμών, 


r A.—" ἀπείργοι SYqat.—" τοτὰ μὲν πλέο» F ct corr 8 cum s.—* ποτὲ ORXYS 
&xütgt.— ἀεὶ om Ss et pr F.—* } om SYt.—5 ἡμῖν s.—b καὶ om 8St.—* τό- 
xor oni ζ.--ᾱ ὧν AGHZTFxego: ὃν *s.—* ἀκοὴν AOTxeg et pr 2.—! σοσωµένα x. 
—8 διελθόντω» 0 et corr q.— οἴκοι St.—! re add AGZYTSYsraegor.—* ἀνίσους 


sed hic quum ejusmodi rcfutatio, quo 
referatur, non habeat, ipsaque ea, tan- 
quam falsa atque commentitia, Platoni 
nequeat tribui, locus hic in nobis suspi- 
cionem movit glossatoris. Etenim ubi- 
cunque, uti bic dicitur, constans manet 
loci temperies, ibi et generis humani 
seequa fere multitudo reperitur. Ltwp. 

παρ ἡμῖν] Scribendum παρ ὑμῖν, ut pa- 
tet ez annotatione nostra que prorimam 
sequitur, et ex eo quod paulo post dicit 
οὔτε rà» τῇδε, οὔτε τῶ» wap ὑμῖν. STEPH. 
Cod. Tub. clare legit καρ' ὑμῖν: quod et 
Serranus in versione dedit. Bi». 

ὃν àxorj ἴσμεν] | Rectius fortasse scri- 
beretur, manente eodem sensu, à» ἁκοῇ 
ἴσμεν: id est, ἐκείνων (videlicet τόπων) 
obs ἀκοῇ ἴσμεν : sicut paulo post dicitur, 
πασῶν ὁπόσων νῦν ὑπὸ τὸν obpaybr ἡμεῖς 
ἀκοὶν καρεδεξάµεθα. — At Fic. ita vertit 
quasi legerit ἃ ἀκοῇ loue». SrkPH. 

ὃν ἀκοῇ ἴσμεν] Praeclare Tub. ὧν ἀκοῇ 
ἴσμεν, sc. Τόπων. Ficinus babuisse vi- 
detur, ἃ ἁκοῇ ἴσμεν. Bir. 

ὑμν] In preeced. edit. est ἡμῖν: sed 
ὑμῖν scribendum esse constat, quum hic 
qui loquitur opponat ei quod fieri dixit 
ab /Egyptiis, id quod fit a Grecis. Quum 
(inquit) regio nostra nec illuvionibus nec 
deflagrationibus sit obnoxia, et sacer- 
dotes nostri diligenter omnia perscribant 
que preclare gesta fuerint apud vos, 
aut hic aut in. alia plaga earum quas 
audi(ione accepimus, hinc fit. ut incolu- 
mis apud mos rerum preteritarun ma- 
neat memoria, utpote mandala scriptis, 
qua in ipsis templis servantur: at res 


vestre aliorunque populorum (post τοῖς 
ἄλλοις interpungendo) non sunt. a longe 
tempore instrucíe literis et aliis que 
urbibus necessaria sunt : et rursum con- 
suetis annis (id est, statis annorum spa- 
tiis) illata eis e caelo illuvies, tenquam 
morbus, ingruit, et ex vobis eos tentum 
relinquere solet qui a literis smusisque 
sunt alieni. Juvenes itaque de ixtegro 
efficimini, quim nihil sciatis eovon que 
vel apud tos cel apud vos olim gesta fa- 
erint. Vcrum hec verba καὶ τοὺς ἆγραμ- 
µάτους xal ἀμούσους ἔλιπεν ὑμῶν, longe 
aliter Fic. interpretatur, et quidem alium 
sensum ex iis eliciens quam ferre possint. 
Vertit enim, Γάεο qui succedunt, et lite- 
ris et musis orbati sunt. Perinde vide- 
licet ac si scriptum esset, καὶ &ypaupá- 
τους καὶ ἁμούσους ἔλιπε τοὺς ἐξ ὑμῶν. 
Ne tamen nostram illam lectionem sus- 
pectam habean, facit is pagine prece- 
dentis locus, uhi dixit, ' supervenienti- 
bus aquarum illuvionibus pastores qoi- 
dem et armentarios qui montes incolunt, 
servari: homines vero qui urbes babi- 
tant, luminum impetu in mare abripi 2’ 
Ex eo enim loco τοὺς ἀγραμμάτον: καὶ 
ἁμούσους ὑμῶν intelligere possumus (ut 
opinor) περὶ τῶν βονκόλων καὶ νοµέων. 
Idem interpres adverbium ἄρτι, quod ad 
sequentia pertinere dico, jungit prece- 
dentibus, et vim certe ibi quoque iis quae 
hic legimus verbis affert : ità locum illum 
reddens, apud τοῦ quidem et alias gentes. 
res geste nuper, lijeris monumenlisque 
traduntur. Ότερη. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 245 


ὥστε πάλω εξ ἀρχῆς οἷον νέου Yiynebe οὐδὲν εἰδότες 
οὔτε σὼν 72s οὔτε σῶν παρ Up," όσα 3» ἐν τοῖς παλαιοῖς 
χιθόνοις. τὰ ov yuy? dz? ysysa3.oryzÜ&yra,, o & Σόλων, περ) 
τῶν παρ ὑμῶν & Qro Bec, παίδων. βραχύ σι διαφέρει μύ- 
θων, oi πρώτον μυ να γῆς καταχλυσμὀν μάμνησθε so ay 
épurporÜiy γεγονότων, ἔτι à τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον yíá- 
vog iz ἀνθρώπους ἐ εν τῇ χαρα παρ" ὑμῖν οὐκ ἰστε' Ύεγο- 
νός, ἐξ ὧν σὺ τε xci müca ᾗ αὖλις $071 τὰ vv ὑμων" πτρι- 
λαιφβέντορ" ors φτέρµατος βραχέος" ἀλλ ὑμᾶς λέληθε 
διὼ τὸ" σοὺς περιγενοµένουρ» ἐ ἐπὶ πολλάὰς renes γράμμα: 
σι σελευσῷν ἀφωνους. 7v γὰρ δή ποτε, s Σόλων, v vrig σὴν 
μεγίστην φθορὰν ύδασιν ἡ ; VOY Αθηναίων οὖσα πόλις ἀρίστη 
φρὸς σε ror σόλεμον καὶ κατὰ πάντα εὐνομωτώση ài 2ps- 
porrac" "n κάλλιστα ἔργα καὶ πολιτεῖαι verat λέγον- 
ται κάλλισται πασῶν, ὁπόσων ὑπὸ. τὸν οὐρανὸν μες 
dox" παρεδεξάμεθα. [8. 6.] ᾽Ακούσας οὖν ὁ Σόλων 
ἔφη θαυμάσαι xc) πᾶσαν προθυµέαν cis. δεόµενος τῶν 
ἱερίων πάντα δὲ angi Bains οἱ τὰ περι τῶν πάλαι" 
πολισών' εἔῆς διελθεῖν. τὸν οὖν ἱερέα φάναι Φῤόνος οὐδεῖς, 
ὦ Σόλων, ἀλλὰ coU σε ἔνιχα ipa καὶ τῆς πόλεως ὑμῶν 
μάλιστα ài της θιου xen, 5 τήν τε" ὑμετέραν καὶ. 
vi Any καὶ sers καὶ ἐπαίδευσε, προτέρων m τὴν 
παρ ὑμῶν ἔτεσι χελίοις, sx Γης τε καὶ Ἡφαίστου TÓ 
σπῖρμα παραλαββουσα 0 ὑμῶν, τήνὸ ο δε ὑστέραν.λ τῆς δὲ 
νθαδὶ" διωκοσμήσεως Tap ἡμῶν" ἐν Toig ἱεροῖς γθάμμιασιν 
ὀκτακισχιλίων ἐτῶν'ὶ ἀριθμὸς γέγραωπται. περὶ δὴ" τῶν 


στα et pr a.—! ἐξ ἀρχῆς olo» νέοι A, ἐξ ἀρχῆς νέοι 0: νέοι ἐξ ἀρχῆς *s.—m γίγ. 


νοσθαι 'ft, γίγνεσθαι 83. --ᾱ ὑμῶν Y, ὑμῶντ.- ο νῦν om s.—P? δὴ om Far.—1 post 
παΐδων interpungunt RZF8.— βραχύτητι διαφ. t.— Tf παρ᾽ exzZTSYqsrae f 
---ᾱ ἔσται s.—n8 ἡμῶν t.—" περιληφθέντος F.—" Bpaxéos awépuaros RX.—* 


ατ.--ὅ --ν περεγεοµένουν A, περιγιοµένουε t.—* τὸν om HZss.—9 ᾗ γὰρ t.—^ κάλ- 
Aera: om SYqst et pr Fa, post Aéyorra: ponunt AQ et rc à, ante λέγονται *s.— 
« post ὁπόσων cum Aso omisi νῦν deletum etiam in Β.---ᾱ ὑπὲρ s.—* àxofj SYqsaot. 
—À ἔχειν A.—5& οἱ om F.— κάλαι πολιτῶν om Q.—À πολιτειῶν Α. item v. 21.— 
k ye s.— post δὲ omisi καὶ cum AFqo.—?» τήνδε x.—? τήν Te AMperépar καὶ τὴν 


/ ἡματέραν "yp A.—? "ye S.—? τὴν 0t.—^ ὕστερον ο.--' ὡθάδε A: ἐνθάδε *s..— 
(5 ἡμῖν F.—! ἐτῶν om z.—* δὲ ΑΕ: δὲ *s.—" dyuioxÜua. 860 et pr A: ἐννακίσ- 


tir. ii. 15. 


246 IIAATONOZ 


base ua" γεγονότων ira" πολιτών σοι δηλώσω δια 
βραχέων νόμους Φε; xoi τῶν ἔργων αὐτοῖς 0 κἄλλιστον 
μα i 16. rey Ur τὸ à ἀκριβὲς πρ) «ἄντων Εφεξῆς εἶσοῦθις ατα 
ολήν, αὐτὰ τὰ γθάμματα λαβθόντες, διέξιμον. τοὺς [oiv 
C νόμου cuori "fe a τοὺς σῇδε- «ολλα γὰρ ταραδείγ- 
μµατα τώρ rórt παρ" μον ovra ἐνθάδε νῦν ἀνευρήσεις, 
πρώτον pi σὺ τῶν glor 7 γένος ἀπὸ τῶν ἄλλων xis ἂφω- 
θισμένον,' μετὰ às foUTG φὸ τῶν δηµιουργῶν, 6 ὅτι καθ αὐτὸ 
ἔχαστον E» 4 δι οὐκ ἐπιμιγνόμενον δηµιουργεῖ, σόι τε 
vans νομέων καὶ τὸ" τῶν ὄπρευτων vÓ σε τῶν γεαργῶ»., ei 
à; καὶ σὸ μάχιμον γένος ᾖσθησαί που σῆδε à ἀπὸ πάντων 
TU γενῶν πεχορισµένον, οἷς οὐδὲν ἄλλο πλὴν τὰ iis τὸν 
πόλεμον" ὑπο τοῦ νόµου προσεσάχθη μέλειν. eri δὲ ἡ 
ὁλλίσεων αὐνῶν σχέσις ἀσπίδων καὶ δοράσων, oic imde 
πρώτοι τῶν περὶ σην ᾿Ασίαν ὡαλίσμαθα, σης θεοῦ, καθά 
περ ἓν eive Toig τότοις, παρ ὑροῖν πρώτους" ἐνδειξαμέ- 
ys, T6 à' αὖ περὶ σης Φρονήσεως, opc. που τὸν di 
7705 ὅσην ἐπιμέλειαν ἐποιήσωτο εὐθὺς κατ' ἀρχὰν ατρί γε 
τον κόσμον ἅπανσα, μέχρι μαντικής xci itr piens reos 
ὑγίειαν, T τούτων θείων 6 ὄντων εἰς TO ἀνθρώτινα à ὤνευρώ»,' 
ὅσα τε ἄλλα τούτοις Prerou µαθήµατα, πάντα ατησάµε- 
νὸς. ταύτην οὖν δὴ" τότε ξύμπασων τὴν διακόσµησι καὶ 
nil. 17. σύνταξη 9 θεὸς" αροτέρους ups" διακοσµήσασα xovTO- 


χίλια *s,.——* yeyovóres ἔτη Ao. ry ογονότων *5..—* γε om 0.—! vópa Q.— 
ὐ 


* γῆσδε Ατ.--- παρ om 868, pro n habet Y.—h^ ἡμῖν Y.—* ἁφωρισμένων z.— 
3 ἄλλο GYa.—?* éxryvüperor S.—Í τά α.---Ἔ τῶν omn x.—bh τὸ add A.—! «al post 


ονου ἡ 
δ) add AFo.—k τοῦ πολέμου t, oM Q.—À ὑπὲρ s.—mn ὑμεῖς Y.—9? ékelrgs q. 
οις 
—P πρώτη Y, wpérms sqd.—? ἐνδειξαμένοις e0.—2 τῶν νόμων Yat.—' 759€ oth 
at. —5 τὸ πρὺσ rc Z.—t ἐξανευρὼν s.—* 83) om t.—" ἡ θεὸς ante διακοσµήσασα 


$. 6. κεχαρισμένον] Cod. Tub. ἆφω- πάντα καταστησάµενος: quie lectio mihi 
ρισµένο», quod et paulo ante Plato ad- multo magis placet. Paulo ante autem 
bibuit. Bi». inter κόσμον et ἅπαντα posita fuit. inter- 
ο πρώτοι: ἐρδειζαμένης] Cod. Tub. πρώ-  punctio, que ostenderet ἅπαντα jungi 
rns éyb. quod eque ferri potest. Bir. — cum ἐξανευρών. — Videtur autem κόσμον 
rap ὑμῖν πρώτοι] Falso hic dicitur appellare quod statim post vocat διακόσ- 
πρώτοις, s6d loco medetur Cod. Tub. µησι: licet quidam significari putent 
legtionc πρώτης sc. τῇ: θεοῦ. LiNpD. legem omnes mundi partes esse perscru- 
πάρτὰ πάρουν] Legitur etiam tatam, ΘτκΡηΗ. 














ΤΙΜΑΙΟΣ 9247 


ce, ἐκλεξαμάνη" TO» τόπον ἓν e γογένησθε» 7» εὐκρασίαν 
τῶν ὡρών" ν αὐτῷ" χωτιδοῦσα, o: ότι φρωιμωτώτους ὤνδρας . 
οἶσοι. €T οὖν φιλοπόλεμός σε X φιλόσοφος" 2 θεος οὖσα 
τον " προσφερεστάτους" avr) ῥέλλοντα οἶσει τόπον ἄνδρας, 
TOUT ἐκλεξα μάνα πρώτον κατῴκισεν. g pxtis δὴ οὖνξ νό- 
peor σεν τοιούτοις' χθώμενοι xci ἔτι μᾶλλον εὐνομούμννοι 
πάση τε πάντας. ἀνθρώπόυς ὑπερβεβηκότες: agir? xa. f 
περ εἰκὸς γωνήματω καὶ παιδεύρωτα, θεῶν ὄντας. πολλὰ 
μὲν οὖν ὑμών'' καὶ μεγάλα ἔργα" της πόλεως 770s^ yt- 
γεαμρένα nop itera, πώνσων pa i ὃν ὑπερέχει μεγέθει | 
καὶ ἀρετῃ λέγει γὰρ' τὰ γεγραμμένα, ὅσην 3 πόλις 
ἡμῶν ἔπαυσέ ποτε" δύναμιν ,UBeu πορευομάνην ἅμα esi 
roo Eugorrm xoci Ασίαν, ἔξωω ὀρμηθεῖσαν s ix τοῦ Αν- 
λανσικου πελάγους. τότε γὰρ πορεύσιµον ἦν' τὸ ἐκεῖ αῖ- 
λαγος" "σον γὰρ πρὸ" σου σσορατος χε, ὃ 0 χαλεῖτε) 
ὡς Φατε ὑμεῖς, Ἡρακλέους” στήλας: 5» 06 νἼσος ἅμα 
Λιβύης 3 ἂν zai. Ασίας μείζων, é£ ἧς ἐπιβωτὸν i $Ti τὰς 
ἄλλας νήσους τοῖς σότ᾽ ἐγύγνετο πορευοµένοις, ix ds vay 
νήσων esi τὴν καταντικρὺ πῶσαν rgo τὴν περὶ. TOY &A- 11. 96. 
θμιὸν &xsivoy πόντον. τάδε μὲν γάρ) oca ἑνσὸς TOU στόµας 


ὑ 

it P.—* ἡμᾶς GYsat et pr Σ, ἡμᾶς tT. — καὶ ἐκλεξ. a.—? γεγέννησθε EQXTxoo, 
nri Yar.—5 ὁρῶν s. LH αὐτοῦ s.—b οἴσοι AYQ et pr GR: οἴσει 95.---- ps 
λόσοφος TYegt et pr a. —À wpocxpepearárous z, προφερέστατον 4: πραφερεστάτους 
.ς.---ᾱ ante πρῶτον cum AQ omisi τὸ.---ἵ κατῴκησεν 5.--ἔ δ) οὖν A: οὖν δη *s.— 
h γε om 0.—! τούτοις Qt.—* τε παρὰ πάντας Αο.---) ὑπερβεβληκότεε OFSYqsaot. 
--ᾱ ὑμῶν om t.—? ἔργα post "yeypauuuéva ώς BESISYqazatges ή πῆσὰν F. 
--δ ye μὴν rc A, μὲν F.—3 µεγέθει τε x —95 τότε pr A.—' jj» om pr 
A.—* πρὸ om pr H.—" xaAerrai E ETESYqeraegot. am ἠρακλείους T.—* ἦν ἅμα 


ὁρῶν] Non dubito quin ὁρῶν mutan- 
Qum sit in ἀρῶν, ut temperiem temporum 
ammi dicat non temperiem montium. 
Lectio tamen illa in quadam etium Pa- 
rsiensi hujus dialogi editione extat. 


SrzPR. 

drovs] Vocabulis interdum 
utitur Plato que poetica sunt, aut mi- 
nus saltem orationi solute quam cariini 
conveniunt: sed non omnibus sine dis- 
crimine uti illam existimandum est ; at- 
que hinc ft ut non ους 
(quod plane poeticum est) sed προσφε- 
ῥεστάτους illum hic scripsisse oredam : 
presertim qnum multo aptior sit huic 


loco istius quam illius nominis signifi. 


catio. Dea igitur (inquit) quum beh 
simul et sapientie adios) νο 


primum delegit locum quem iilndem 
deret t, qui simillimos ipsi homines laturus 
EPH, 
up ve πάντας] Cod. Tub. hic habet 
πάσῃ τε παρὰ κάντας ἀνθρώπουε órer- 
βεβληκότες ἀρετῇ, ; quam lectionem, ne 
abjecta qoidem voc παρὰ, alteri magis 
poetice arbitramur praferendam. Ίαν. 
ὑπερβεβηκάτες] Tub. πάσρ τε παρὰ 
sár»ras ἂν. ὑπεβιθληκότερ, doctius, modo 
corr. ὑπερβεβληκάτες. Bip. 


248 IIAATONOZ 


τος οὗ λέγομιν, φαίνεται λιμὴν avsvóy τινα ἔχων εἴσαλουν" 


9 ,. ^a ’ ” ef ’ 3 κο ο. 
ατα, il 18. ἐλεῖνο δὲ πέλαγος ὀντως Ἡ T$ περιέἔχουσα αυτο γη ταν- 


τελῶς ἀληθως. ὀρθότατ' ἂν λέγοιτο ἤπείρος. ἓν δὲ δάση 
8 


᾽Ατλαντίδι» vow ταύτη µεγάλη συνέστηδ καὶ θαυμαστη 
δύναρεις ασιλέων,-κρατουσα μὶν ὡπάσης vn νήσου, πολ- 
λῶν 0$ ἄλλων νήσων" καὶ μερῶν τῆς Ηπείρου πρὸς δε voU- 
τοις ὅτι τῶν ἐντὸς σῆδε Λιβύης μὲν ἦρχον µέχρἡ αρὸς 
Α!γυπτον, τῆς δὲ Ευρώπης μέχρι Τυβρηνίας.,, αὐτη” 
δὴ» ara, ξυναθροισθεῖσα εἰς ἓν ἡ δύναμως τόν το παρ pav? 
καὶ τὸν παρ Tuv) καὶ τὸν ἐντὸς TOU στόµιατος πάντα τό- 
πον μιᾷ ποτ ἔπεχείρησιν ὁρμῇ δουλοῦσύαι.' τότε οὖν ὑμῶν, 
d όλων, τῆς πόλεως ἡ δύναµις εἰς ἄπανσας ἀνθρώπους 
διαφανῆς ἀρετῃ τε καὶ ῥώμῃ ἐγένετο. πώντων γὰρ' xoo- 
στῶσα εὐψυχία καὶ τέχναις ὅσαι κατὰ πὄλεμον, τὰ pÁY 
τῶν Ἑλλήνων ἡγουμένη, τὰ à' αὐτὴ µονωθεῖσα εξ ἀνάγκης 
τῶν" ἄλλων ἀποστάντων, ἐπὶ τοὺς ἐσχάτους ἀφίκομένη 
«δύνους, κρατήσασα μὴν τῶν ἔπιόντων τρόπαια" ἀνέστησε, 
roug δὲ μή πω δεδουλωμένους διεχώλυσε δουλωθηναε, τοὺς 
à' ἄλλους, ὅσοι κατοικοῦμιεν ὄντὸς opa" Ἡρακλείων, ἀφ- 
βόνως παντως ἠλευθέρωσεν. ὑστέρῳ δε" χρόνω σεισμῶν 


ἐξαισίων καὶ κατακλυσµών 
νυχτὸς χαλεπῆς ἐλθούσης, 


γενομένων, μιᾶφ ἡμέρας καὶ 
τὸ τε παρ ὑμῶν μάχιμον 


au» ἀθρόον. ἔδυ xc γῆς, f| τε Ατλαντὶς νῆσος ὡσαύτως 
αχ. Ἡ. 19, χατὼ τῆς θαλάττης, δυσα ἠφωνίσθη. διὸ καὶ νῦν ὤπο- 
gov καὶ ἀδιερεύνητο γίγονε τούκεῖ πέλαγος, πηλοῦ 


καὶ Ὑᾳ5.--- yàp om EYTSYexaegr.—* ἔχων εἴσπλουν Α: εἴσπλουν ἔχων *s.—5 δὲ 
om eg.—^ αὐτὸν ORTFSYsxaegot et pr X—^ ἀληθῶς erasit A.—4 δὴ add AFo.— 
e ἀτλαντίδη R.—! ταύτῃ νήσῳ Hs.—5 συνέσται t.—h ἄλλων τε νήσων φ.--- µέχρι 
ΑΘΗΕΣΥΧΕβΟ, om F: ἄχρι *s.— τῆσδε pr 0.—! ἄχρι t.—^ πυρρηνίας 0.—P? αὐτὴ 
Fo.—^ δὴ ΑΣΤΕΙΑ: δὲ *s.—? ἡμῖν Θ: ὑμῖν καὶ τὸν xap' om ϱ.---ᾱ ὑμῶν 6.—" δον- 


λώσασθαι Ss.— ὦ σύόλων ὑμῶν» o.—t' δὲ Ysat, δὲ ῥ.---" αὐτῶν S.—" πρόπαιον 0.— 


" ἕστησε A9.—* ὁρῶν Y, om HZ.—J ἂφό 


ves 5.— ὃ dy F.—* ἐπελθούσης τς A.— 


b ὑμῖν EYSYqsraegot, ἡμῖν F.—^ ἀθρόως F.—9 θαλάττης So: θαλάσσην *s.— 


ἅ µέχρι Cod. Tub. male. Br. 

RA s δὲ pre] Col. Tub. offert 
ὑστέρφ δ ἐν χρόνφ, que lectio altera 
videtur elegantior. Paulo post τό τε 
παρ ὑμῶν µάχιμο» πᾶ», ἀθρόον ἔδυ κατὰ 
γῆς, ubi Cod. Tub. longe rectius legit: 


τό τε παρ ὑμῖν µάχιμον πᾶν, &0póus Uv, 
κ. T. A. νο. 

wap ὑμῶν] "yp. παρ ὑμῖν. SraPM. 
Cod. Tub. παρ ὑμῖν ἀθρόως. Bas. 4. 
eap ἡμῖν. Bir. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 240 


κάρτα αθέοςὶ ἐμποδὼν ὄντος, ὃν ἡ νῆσος ἱζομιἔνηξ παρέσ: 
χίέτο. 

δ. 7. Τὸ μὲν δη ῥηθένσα, ὢ  Σόκρατες, ὑπὸ τοῦ πα- 
λαιου Κριτίου κας ἀκοῆν e» Σόλωνος, ac συντόμως εἰ- 
πε, ἀκήκοας" λέγουτος δε 09 ys cov περὶ πολισείας σε 
καὶ Tay. ' ἀνδρῶν ob oUg* ἔλεγες, ἐθαύμαζον ἀναρέμωησκόμενος 
αὐτὰ) ἃ νυν λέγω," κατανοῶν" ὡς δαιμονίως” ix σος τύ- 
χης οὐκ ἀπὸ σκοποῦ ξυνηνέχθης τὰ πολλὰ οἷς Σόλων. εἰς 
T. οὐ p ἐβουλήθηνὴ παραχρηµα siméir διὰ χρόνου 
γὰρ οὐχ ἱκανῶς ἐμεμνήμην. ἐνενόησα οὖν ὅτι χρεὼν εἴη ut 
πρὸς Spur πρῶτον ἱκανῶς πάντα ἀναλαβόντα λέγει 
οὕτως. obey ταχν ξυνωμολόγησά σοι τἀπισαχθύταϊ x6 
ἡγούμανος, ὂ περ' ἐν ὦπασι σοῖς τοιοῖσδε μέγιστὸν ἔργον, 
λόγον σιυὰ αρόποντα σοῖς | βΒουλήµασω ὑχοβέσδαι, τούτου 
μετρίως ἡμᾶς" εὐπορήσειν." οὕσω δὴ, xol περ ὀδ᾽ emt, 
χθές T$ εὐθὺς ἔνθενδε aria πρὸς σούσδε ἀνέφερο" αυτὰ 
ἀναμιιμνησχόμενος, ἀπελβων τε σχεδόν τι ἅπαντα) ἔπι- 
σποπῶν σὴς" νυκτὸς ἀνέλαβον." ὡς δή τοι) φὸ λεγόμενου, 
τὰ παΐδων µαθήµατα θαυμαστὸν ἕ χει eil μνημεῖον] εγὼ 
γὰρ à m xfi ἤ ἤχουσα, οὐκ ἂν οἵδ e δυναίµην & ἄπαντα 
εν μνήμη πᾶλιν λαβεῖνἳ σαυτα δὲ & Tro oy  Xgoror 

IX SIKOUL, παντάπασι θαυμάσαιμ. 8 ἂν si τί με αὐτῶν δια- 
αέφευγεν. 3» μὶν οὖν μετὼ πολλῆς ἡδονῆς καὶ παιδικης 


e διὸ ἔτι rc Α.---ἵ κάρτα βαθέοε Α, κατὰ Bpaxéos 'te et (κάρτα in mg apposito) F, 
καταβραχέως x: καταβραχέος "s, H quidem corr.—8 ἐξομένη €.—" τοῦ xegr. 
obs 


—! τῶν om Hs.—* ὧς A.—l ταῦτα 0.—" λέγων H'Ysraegr.—^ κατανοῷ GETsxaeg 
t.—^? δαιµονίου α.---» ἐβουλήθη Q.—5 τἀπιταχθέντα F: τὰ ἐπιταχθέντα Be. 


5 χθὲς δὲ a.—* ὅ περ om q.—! τρέποντα om à.—" ὑμᾶς t.—" ἀπορήσειν F.— 
ν΄ ἀνέφερον πρὸ: τούσδε F.—* τοι t.—? πάντα Λο.” τῆς om RZTreg.—^ ἀνέλα- 


Ber egr.—^ τοι AORZTSY-xraego : τι *c.—* ἔχει 9.—9 τὸ τ.----ε ol? Ao : olla *s. 
-—Í λαβεῦ πάλιν F, πάντα λαβεῖν v.—5 θαυµάσαι F.—h^ παιδιᾶς 0 et rc A. 


tum esset καὶ παιδιᾶς: ejus enim verba 
sunt, ea qwippe cum tolupíale et Joce 
audiebam. Non dubito tamen quin ge- 


xaraBpaxéos] "yp. Κάρτα βραχέος. 


Ότερη. Nimirum in Bas. 2. Bi». 
$. 7. βουλήμασι»] For. προβλήμασιγ. 


et Fic. proposit& rei. Intell. autem 
ἡγούμενος εὐπορήσειν τούτον, videlicet 
λόγου πρέποντος, quum id sit µέγιστον 
ἕργον etc. SrzPn. 
καὶ παιδικῇς] Ita vertit Fic. ac si scrip- 
Plat. 


Vor. VII. 


nuina sit nostra lectio, et quin. tolupfas 
puerilis ideo vocctur, quod pueri valde 
1 narrationibus delectentur quz mag- 
nam admirationem movent, fabulosas esge 
non animadvertentes, ΘΤΕΡΗ. I 

2 


in". 26. 


τει ii. 20. 


350 


IIAATONOZ 


τότο ἀκουόμενω, παὶ τοῦ πρεσβύτου- qoofupec µε διδάσ- 
κοντος (dT ἐμοῦ πολλάχις ἐπανερωτῶντος ὥστε οίον" 
ἐγκαύματα ἀνεκαλύτου» φραφΏςὶ ὄμμονά οι γέγονς. 
καὶ δη καὶ τοῖσδε εὐθὺς ἔλεγον ἕωθεν αὐτὰ ταῦτα, iME" 
εὐποροῖεν' λόγων [MT ἐμοῦ. νῦν OU, οὗ περ ἕνεκα" πάντα” 
εἴρηται, λέγειν εἰμὸ ἔτοιμος,, à Ἄώκρωτες, μὴ μόνον ὃν 
κφαλαίοις ἀλλ ὥς περ ἤκουσα καθ ἕκαστον. τοὺς δὲ 
πολίτας) καὶ v» πόλιν ἣν χθὲς ἡμῖν ὡς ἐν μύθῳ διήεισθα" 
σύ, μετενεγκόντες ἐπὶ τἆληθδες δεῦρο θήσομεν ὡς ἐχείνην 
vis οὖσαν, καὶ τοὺς φολίτως οὓςὰ διενοοῦ Φήσομιεν ἐπεί- 
νους τοὺς ἀληθιοὺς εἶναι προγόνους ἡμῶν οὓς ἔλεγεν ὁ 
ἱερεύς. πάντως ἁρμόσουσι, καὶ οὐκ ἀπασόμεβα, λέγοντες 
αὐτοὺς εἶναι τοὺς ὃν τῷ σόσο ὄντας YpómuS κουῇ δὲ δια- 
λαμβάνοντες ἄπαντες" πειρασὀμιεθα! τὸ αρίπον Sig δύνα- 
pay oic ἐπύσαξας ἀποδοῦναι. σκοπν οὖν. δη χρή, ὦ Σώ- 
πρατες, $i κατὰ νοῦν O^ λόγος ἡμῶν οὗτος, ἤ σινα £c? ἆλ- 


9 3 3 ^v / 
λον ανσ αυτου ζητητέον. 


icd ^ , 
Σω. Καὶ vi» ἄνὶ 5 Κριτία, μᾶλλον ἀντὶ τούτου [L&- 
ο ^v ^ M 
ταλάβοιµεν, ὃς v7 τε παρούση τῆς θεοῦ θυσία διὰ τὴν 


πανε 
«-ἳ ἄκουσμα Ss.—h πρεσβυτέρου F.—. προθύµως µεταδιδάσκοντος t.—'^ ἑπερωτων- 
τος (.—^ olov om pr 8s.—9 ἐγκαύματι Θ. additum in s uoi omisi cum ΑΘΕΣΊ ΕΕΣ 
ego; delet id δν ἀνέκπλντα q.—4 βαφῆς o et corr a.—t 1? Γ.--- ἀκοροῖεν g.— 


t οὖν om s.—? εἴνεκα S, εἴνεκα s.—" πάντα ταῦτα A, ταῦτα 0.—" ἔτοιμόε el: F. 
—X pávos q.—1J πολιτείας s.—* Bifjeu SYsxaegot.—* σύ add AF et (qui pr laca- 
nam habebat pro his a σὺ) 0. lacuna vero etiam in Z'TSY est ante µετενεγκόντες. 
—b νῦν µετενεγκύντεε 50 ctrc ASQ, τὰ νῦν µετενεγκόντει rtg.—9 τὴν δέονσαν 
(corr fortasse) 0.---ᾱ οὓς oin t et pra: Το οὓς s0.—* robs Y.—f ἁπαισόμεθα corr 


a 

A, ἀκαϊσόμεθα 0, ἁπωσόμεθα S, ἁπωπασώμεθας, ἀπκοσώμεθα X εἰ pr Θ: ἀπωσόμεθα 
Ἆσι---ξ χρόνφ ὄντας o.—h ἅπαντες A: πάντες *s.—1 τοὺς ἀνθρώπους πειρασόκεθα 
A.—k τι 0.---- οὖν om 6, — δ) χρὴ Aaot, 8) €, χρὴ δε: δεῖ *s.—^ ó om TSYsx 
aegt et pr 8.—9? ἡμῖν ante ὁ ponit F.—»? ἔστ᾽ g.—4 ἄν hic. posui cum A: post 


ἔμμονά uoi) Vel pronomen μοι in hoc 
posteriore loco sive in priore expungen- 
dum est, vel per pleonasmum talem qua- 
lis est voculz ἂν repetite, poni dicen- 
dum cst. SrEPB. Tub. µοι omittit post 
ἐγκαύματα, hocque tenere malim. Bi». 

ἁπωσόμεθα]  Mendo carere non puto 
hoc verbum ἁπωσόμεθα: parva autem 
mutatione aliud, longc diversam signifi- 
cationem habens, fieri ex eo poterit, scri- 


bendo ἁπᾳσόμεθα, quod huic loco aptis- 


simum est, et aliis ejusmodi ab eo adhi- 
bitum. Perinde autem erit ac si dictum 
esset, οὐδὲν ἀπφδὸν λέξοµε», Latine (red- 
dendo verbum verbo) nihil absonum di- 
Cemus ; id est, nihil absurdum, nihil quod 
rationi non sit consentaneum. Si autem 
significare voluisset, won. rejicieptur, di- 
cendum foissetoük SrgPR. 
Cod. Tub. habet ἀπεσόμεθα, et Fic. ver- 
tit, neque ab re fuerit. Bir. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 251 


οἰκειότητα ἂν πρέποι ἄλιστα, vÓ τε μὴ πλασθέντα μὺ- 
θον ἀλλ ἀληθινὸν λόγον εἶναι πάμμεγά που. TU; γὰρ 
xci απόθεν ἄλλους ἄνευρήσομεεν) ἀφίμινοι τούτων d ουκ ἔσ- 
σεν &AX ary τύχη Xe λέγειν pr ὑμᾶς, ipa ὃς ἀντὶ 
σὼν χθες λόγων νῦν ἠσυγίαν ὤγοντα" ἀντακούειν." ut. 37. 

S. 8. KP. Sxomt 07 τὴν τῶν ζενίων" σοι διάθεσυ, ὦ M 
Σωὠκρατες, ᾗ 5 διέθεµεν.Σ ἔδοξε γὰρ ἡμῖν Τίμαιον pn, ὅτε 
ὄνταν ὥστρονομιχωώτατον XU καὶ τερ) φύσεως TOU σακ- 
τὸς εἰδεναι μάλιστα ἔργον αεποιηµένον, πρώτον λέγειν 
ἀρχόμενον" ἀπὸ τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως, τελευτῷν" δε 
εἰς ἀνθρώπων" φύσιν. ἐμὶ ὃὶ μετὰ τοῦτον, ὡς παρὰ μυ 
τούτου δεδεγμωένον ἀνθρώπους τῷ λόγφ. γεγοότας, ταρὰ 
σοῦ ài πεκαιδευµένους διαφερόντως" αυτών τάς, κατὰ 
ὃς τὸν Σόλωνος λόγον" τε xci νόμιον εἰσαγαγόντωϊ αὐτοὺς 
ὡς εἰς δικαστὰς 3 ἡμᾶς) 901310 t4 πολίσας σῆς πόλεως σῆσδε 
ὡς ὄντας τοὺς τότε Αθηναίους, οὓς ἐμήνυσεν ἀφανεῖς ór- 
σας. ἡ τῶν igo γθαμμάτων φήμη, τὰ λονκὰ às ὡς περ c 
πφολιτὼν xoi Αθηναίων à ὄντων 70» τοιεῖσθαι τοὺς λόγους.”' 

ΣΩ. Τελί ἕως σε" καὶ’ Augur toma ὄνταα Ὁλή- 
ψΨεσθαι τὴν τὼν λόγων ἱστίασμ. lo οὖν ἔργον Ayr rtt, li. 33. 
&y usa ὦ Tipeus, τὸ μετὰ τοῦτο, wg ἔοικεν, ἐπικαλέ- 
σαντα" κατὰ ropa θεούς. 

TI. '"AAX, 9 ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε à» πάντες όσοι καν" 
χατὼ βραχὺ σωφροσύνης μεσέχρυσιν, eT ma yróg ὁρμῇ 
καὶ σμικροῦ καὶ μεγάλου πράγματος (soy ἀεί που κα- 
Aopci* ἡμᾶς δὲ τοὺς περὶ του” πωντὸς λόγους ποιεῖσθαί 
z2 µέλλοντας, η φόγονεν ᾖ xai" à&y ire" ἐστιν, εἰ μὴν 


ματαλάδοιµ ponunt *e.— αρέκοι ἂν 9 — ἀνευρήσομεν AG, ἂν εὑρήσομεν ἘδΥε 
roegr, lr «ὕροιμεν corr 'Y, ἀθερευνήσομεν Γι εὑρήσομεν *s.—! μὲν om g et pr T.— 
* ἀνώγοντα 5.—" ἀντακούευ Aqexaegot : luedets *s.—" ξόων 1.—* διέθηµεν ῥ. 
777 ὄντα add AGTFSYsxatgot.— ὀρχόμεον om t.—^ τολεντῷ» AGFSYgqsaot ^ 
COF! Z, τολενταῖον Ύχεῷ, τελευτῶντα EKs.—b ἀνθρώπου F.—* ματ) αὐτὸν 0, μετὰ 
τούτων A. —À ποπαιδευµένου: Bsat.—^ λόγων... όµων Q.—l τε om Q. 
—E εἰσάγαντα 0.—^ ὧς om s.—! ὑμᾶς Sqs.—* Ürras um Q.—! καὶ om 0.—P? λοι» ᾿ 
πού: 0.—? τε om t.—^ καὶ om Y.—»? ἔοικαν 'Istg.—^ ἂν om t.—' εἴη om Aot, 
pest à τίµαιε posit F.—5* καλέσαντα omnes prete A.—! κατὰ τὸν vópor H.—" καὶ 
Om 0.—" sarbs AFo et rc 6, qui pr πάντα: stáoy cum Ὁς corr 'T.—" τοῦ add A 


8eBeyuérov] Cod. Tub. δεδειγµένο». Bir. 


1. 28. 


252 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


, . A] 8 
παντάκασι; παραλλάττομε»,. ἀνάγκη” θεούς τε καὶ θιας 
4 4 Pad 9 , M 
ἐπικαλουμένους εὔχεσθα, πάντα. κατὰ νοῦν ἐπεθοι μὲν 
^o ^ 4 8 8 4 e^ 
μάλιστα, ἑπομάνως δ88 ἡμῶν" επεῖν. καὶ τὰ μὲν περὶ θιὼν 
Ν , / ο” 
ταύτῃ παρακεκλήσθω: το à' ἡμέσερον παρακλητίο, 3 
e 5 4 εἰ αν ν / Ü κ 5 €. 2 * à e» , 
ῥᾷστ ἂν ὑμεῖς μωὶ μµάθοιτ ἐγω Ó& 7 διανουµαι phum 
es / ΄ 
λιστ Gy περὶ τῶν αροχειµένων ἐνδειζαίμην. 

My t à" , » M do ” P, rd 
S. 9. Ἔστι οὖν δη” κατ ἔμην doZaw πρώτον θιαιρετιον 

, » / 8 5 
τάδε. vi" τὸ OV Qi" γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον, καὶ Ti TO γιγιό- 
N , ^p 9ἳ à: , δε M 8 ὃ P4 4 
µενον μὲν Oei" op δὲ οὐδεποτε; τὸ μὲν η νοσεί µωετος 

, , xy x , ^ , 

λόγου περιληπτὸν ἀεὶ κατὰ ταὐτὼ ὄνὶ τὸ ὃ αὖ δοξ 

, hj / 4 

wer αἰσθήσεως ἀλόγου δοξαστὸν γιγνόμένον καὶ ἀπολλύ- 


1 
0.—* wy om s.—?! f AXSqs, ) Y, $ &TFzegot: el *s.—2 5 μὴ καὶ s.—5 ἁγονέ: 
µ 
€g0.—hb jj S.—* κάνταε ot et pr A.—4 verbi παραλλάττομεν litteram o à cormectore 
Ü 
habet A.—* ἂνὰ s, —! πάνταν He.—8 δ ετ.--- ἡμῖν Y, ὑμῖν q.—! piv om 8 et pr F. 


—k µάθητε Ssxegs.—! ἂν om GSYst.—"» $3) om FSs,.—" hinc b ad 268, 10. γεννη- 
θέντων.--- ὃν μὲν ἀεὶ qxaegts.—P àüeí add AF et rc 6.—4 ταυτὸν s.—! ἂν pr 8. 


ἁλόγου] Dicendus esset Cicero aliter 
legisse, nimirum ἄλογο», si hzc ejus in- 
terpretatio mendi suspecta non esset, 
Alterum, quod affert opivionem per sen- 
sus, rationis expers, quod totum opina- 
bile est, id gignilur et interit, etc. Sed 
rationi consentaneum est ut eum potius 
aliter hiec sua scripsisse quam aliam apud 
Platonem sequutum esse lectionem di- 
cmmus: scripsisse inquam, quod affert 
opinionem per sensus rationis expertes, 
pro his τὸ δ᾽ αὖ δόξῃ μετ’ αἰσθήσεως ἁλό- 
t Sed audebone et aliam de hoc 

iceronis locosuspicionem meam afferre? 
audendum esse puto, quum id sine ullius 
injuria et absque pertinacia futurum sit. 
Suspicor igitur aliud quoddam ei men- 
dum subesse, et Ciceronem quod affert 
opinio, scripsisse. Si enim est Bótp πε- 
βιληκτὸ», id est (reddendo verbum ver- 
bo) opinione comprehensibile, id certe 
nobis affertur ab opinione, sive, id nobis 
affert ipsa opinio, potius quam affert 
opinionem : veluti si Cicero iu priore 
miembro eadem interpretationis uti forma 
voluisset, pro bis, ψοῄσει περιληκτὸ», di- 
cendum illi fuisset, Quorum alterum in- 
lelligentia et ratio affert, vel, ab intelli- 
gentia εί ratione affertur: non autem, 
Tntelligentiam et rationem affert. Ne- 
que enim dubium cuiquam esse debet 


quin eodem interpretandi genere utrobi- 
que Cicero uti potuerit, et δόξῃ jungatur 
non cum δοξαστὸν (ideoque ante hoc 
adjectivum interpunzi) sed cum περιλης- 
τὸν», quod est ex priore membro repe- 
tendum, Eadem enim orationis forma 
hzc duo — và puis opposita 
sunt : prius, ει λόγου TrepsAspe- 
τὸν, posterius, δόξρ μετ) αἰσθήσεωι ἁλό- 
Ύου περιληπτόν. Quod siquis cum da- 
tivo repetendum esse * 
neget, et cum δοξαστὸν jungendum esse 
contendat (ut certe jungitor ab iis qui 
interpretantur, quod autem epinabile est 
opinione (vel, opinatione) cwm semse 
rationis experte) isa me alio ipsius Pla- 
Mr convincetur loco τὰ δὲ αἰσθητὰ, 
repr μετὰ αἰσθήσεως, γεγνό- 
μος γενητὰ ἐφάνη. | Ubi etiam ani- 
madvertendum est Ciceronem eadem de 


Animadvertendum est presteres, nomini 
περιληπτὸ» neutram priorum interpreta- 
tionum adhibuisse, sed tertiam invenisse. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


bj 


253 


rd à: 8 , δε vy ο ο, δὶ k d x 0 e 
[^5rov, OVT 06 0S ουσέτοτε ο). ταν OS αυ σο yi*yyoposyoy vz 


P^ N 9 ,» ^7 "d A 4 3 , . 
αὐτίου τις ἐξ ἀνώγκης γίγνεσθαι παντὶ γὰρ ἀδύνατον im. ii. 23. 


4 * 2 / ο. e t .' ο ?" * Ó 
e. 
χωρις Φιτίου γενεσι σλχείν. οπου με ουν αν ο όημιουρ» 


—4 δὲ post ὄντως om SYst.—t! ὅπου s.—* οὖν om b.—* τὸ ἀεὶ κατὰ 0.—"* ταυτὸν 


Quod autem ad illum de quo nunc agitur 
locum attinet, in duobus ejus membris 


duas interpretationes Ciceronianas di- τὸ 


versas non solum nominis περιληκτὸν sed 
etiam praepositionis μετὰ videmus: quum 
alioqui hujus quoque eadem omnino sit 
vis utrobique: quum enim dicat Plato 
ροήσει μετὰ λόγου περιληστὸ», ita vertit 
Cicero acsi ἀῑχίβεοί vofjre καὶ λόγφ 
σεριληντόν: (bujus enim hsec sunt verba, 
intelligentia et ratione comprehenditur :) 
et quum idem eodem loquens modo ad- 
dat, τὸ δ᾽ ab δόξρ μετ) alatfoeos ἁλόγου 
(περιληκτὸ») non aliter bec reddit quam 
οἱ scriptum a Platone esset, τὸ 9' ab δόξ 

δὲ αἰσθήσεως ἀλόγου (περιληπτὸν) vel δι 
αἰσθῄσεωι ἁλόγων ; sequendo illam lec- 
tionem, per sensus rationis es. 
Ego tamen (quod tanti viri pace dictum 
sit) cadem interpretationis forma utrobi- 
que utendum potius fuisse arbitror: non 
improbans alioqui quod νσήσει μετὰ λό- 
Ύου ita verterit ac si scriptum esset vofj- 
σει καὶ λόγφ: quoniam ipse postea Plato 
dicit, λόγφ xa) Φρονήσει περιληπτὸ», 
eadem de re loquens, et φρόρησι quod 
antea vocarat νόησι», appellans Ubi 
etiam verba ista, κατὰ Tavrà ἔχο», (qui- 
bus fortasse preponendum vel postpo- 
nendum esset adverbium ἀεὶ) quamvis 
alioqui similia iis quz» habemus in illo 
principio, ἀεὶ κατὰ ταυτὰ br, non eodem 
tamen modo sed longe liberius vertit, his 
utens verbis, atque immutabili cterni- 
tate continetur. Neque tamen illa àel 
κατὰ ταυτὰ ὃν, ita est interpretatus ut 
plane verbum de verbo expresserit: quum 
non dixerit, quod semper eodem modo 
esi, sed quod unum atque idem semper 
est. Caeterum antequam ab hoc loco 
discedam, addam et hoc obiter, γινόμενα 
μὲ», ἄντα δὰ οὐδέκοτε, & Platone vocari 
corpora, ut etiam docet Sextus philoso- 
phus, rationem simul reddens, διὰ τὴν 
Aeyopérar συνεχῆ ῥύσιν αὐτῶ», ( videlicet 
: és μηδὲ τὴν τότε 


rop. . 
un) ὁ Πλάτων *ywópava μὲν, ὄντα δὲ οὐδέ: 
ποτε καλεῖ τὰ σώματα. STEPH. 
δοξαστὸ»ν] Si Proclum sequamur, non 
fuerit interpungendom ante. δοξαστόν : 
jengit cnim hoc nomen cum Sdby. — Ejus 
verba sunt, eioly οὖν οἱ ἀποδοθέντες ἄρισ- 


pol, τοιοῦτοι τινές' "Adi by 2στὶ τὸ νοήσει 
μετὰ λόγου περιληκτό»’ V'eyvópevor dol 

δόξῃ per^ αἰσθήσεως ἁλόγου δοξαστάν. 
Et paulo ante dixerat, Τὸ μὲν 5)j ἀεὶ κατὰ 
ταυτὰ ὃν, ἐστὶ νοήσει μετὰ λόγου περι- 
ληπτόν' τὸ δὲ γιγνόµενον καὶ ἀπολλόμε- 
voy, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὃν», μετ’ alc- 
θήσεως ἀλόγου δοξαστόν (ubi etiam addit, 
idem valere illa, γεγγόµενον μὲ», οὐδέ- 
ποτε δὲ ὃν, et ista, γεγνόμενον καὶ ἁπολ- 
λύμενο», ὄντως δὲ οὐδέποτε ὃν): sed tamen 
in precedente annotatione, ex alio ipsius 
Platonis loco aperte ostendi, noo cum 
δοξαστὸν jungi dativum δόξῃ, sed cum 


p περιληντὸ», quod sit ez priori membro 


repetendum. Quin etiam Ciceronis inter- 
pretationem esse talem videmus, ut ex 
ea pateat illum minime δόξῃ cum 
στὸν junxisse, sed intellexisse dici a Pla- 
tone, id quod sit δόξρ μετ αἰσθήσεω» 
ἀλόγου περιληπτὸ», censendum esse δο- 
ἑαστὸ», id est, esse opinabile (sive, in 
opinatione consistere, ut postea loqui- 
tur) atque ejusmodi quod gignatur et 
intereat, nec unquam esse vere possit, 
Quod autem ad illa verba attinet, γγ- 
νόµενον καὶ ἀπολλύμενο», Sic & Platone 
in aliquot Parmenidis locis copulantar 
γίγνεται καὶ ἀκόλλυται, et γίγνεσθαι καὶ 
ἀπόλλυσθαι« et in eorum uno (qui est p. 
163.) dicitur nibil aliud esse γίγνεσθαι 
quam οὐσίας µεταλαμβάνει»: sicut ἀπόλ- 
λυσθαι nihil aliud quam τὴν 
οὐσία». Inveniuntur autem apod Pro- 
clum (in texto ejus commentariis ineerto) 
hzc verba, καὶ γοῦ "yrysouésov, inter b» 
et δόξῃ, pro his videlicet, τὸ δ᾽ ab: sed 
illius Jectionis nullam esse habendam 
rationem puto, quum mendosam esse ve- 
risimile sit, et ab ipso Proclo nihil tale 
agnoscatur, SrzPBh. 

ἐξ ἀνάγκης] Miror apud Proclum quo- 
que legi ἐξ ἀνάγκης γίγνεσθαι, quum ser- 
monis Greci consuetudo poscat ut dica- 
tare «ἂν δὲ ab τὸ Yeyróperor, - αἰτίου 
Tubs ἀνάγκη γίγνεσθαι (ut Cicero legisse 
videtur) vel ita, ὑπ aros τοὺς ἐξ àxdoy- 


παντὶ γὰρ] Cic. Nullius enim causa 
remota, reperiri origo potest. Srz»n. 





254 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


yóg πρὸς τὸ κατὰ ravra" ἔχον Ελέσπων ἀεί, τοιούτῳ τινὲ 
αροσχρώµενος παραδείγματι, τὴν iio» avrov" καὶ δύνα- 
pur! ἀπεργάζηται, παλον ἐξ ἀνάγκης οὕτως ἀποτελεῖσθαι 
vy οὗ Q' ὧν tig τὸ" γεγονός, γευνητῷ" παραδείγµατε 
προσχρώµενος, οὐ κοιλὀν. ὁ δὴ πῶς οὐρανὸς Ἰ xóf og 9) παξ 
ἄλλο 0 Tí ποτε ὀνομαζόμωενος μάλιστ ἂν δέχοιτο, τοῦθ 
ἡμῖν ὠνόμάσθω---, σκεπτίον δ᾽ οὖν. περὶ αὐτοῦ αρῶτο, ὅ 
περ ὑπόχειται περὶ παντὸς ἓν ἀρχᾗ δεῖν σκοπεῖ, πύτερον 
ὧν &si γενίέσεως ἀρχὴν ἔχων οὐδεμίαν 9» γέγονε, aa 
ἀρχῆς τιὸς ἀρξζάμενος. γέφονεν ὁρατὸςξ γὰρ ἁπτός σέ 
ἐστι καὶ σώμα ἔχων, πάντα" δὲ τὰ σοιαῦτα αἰσθητά! τὰ 
ὃς αἰσθητά, δόξα" φεριληττὰ pera αὐσθήσεως, γιγνόµενα, 
xci γεννητὼ" ἐφάνη. τῷ Q αὖ γενομένῳ φαμὰν vx. αἰτίου 
τυὸς ἀνάγκην εἶναι γενέσθαι. τὸν pui» οὖν ποµητὴν καὶ 
δ.---ᾱ αὐτοῦ add q et (post δύναμιν positum) AFbo.—? καὶ τὸν δύναμιν 0.—5 9 Br, 


om 0.—95 γεννητό F et pr A : γενητῷ *s.—h ἂν δέχοιτο om 0.—* δ οὖν Ab, δὲ οὖν 
OeXXYxeg, δ) 0: οὖν δ) *s.—4 πρῶτον περὶ αὐτοῦ EZTxt9, περὶ αὐτοῦ τοῦ οὐραννῦ 








ον $.—? δεῖ 0, om pr E.— γέγονεν om zeg.—5 ὁ 


à r.—^ ἅπαντα Fo.—! τὰ 


M αἰσθητά om B.—k καὶ δόξῃ rc X.—! τὰ δὲ μετ’ SYs.—9 γενητὰ Feg et pz A : 


καὶ δύναμιν] Scribe mecum κατὰ δύνα- 
pur: quanbwm polest. Liup. 
$ γέγονεν] Cic. An ortus sit ab ali- 
temporis principatu. Όταρη. 
rra δὲ τὰ τοιαῦτα] Cic. Omnia talia 
Sensum movent ; sensusque moventia que 
suni, eadem in opinatione considunt. 
SrePB. 
γενοµένφ]  Sequendo locum qui est 
Anitio hojus paginse, scribendum bic esset 
γεγνοµένῳφ et γίγνεσθαι: nec aliter vertit 
Ficinos quam si ita hic quoque legisset. 
Ipse etiam Cicero tempus presens, sicot 
in illo altero loco, agnoscit, SrE»&. 
. ποητὶν] "Videri possit Cicero aliter 
hunc locum legisse, aut certe aliter bunc 
su: interpretationis locum scriptum re- 
liquisse ; nam soir)» in ea non habe- 
Inus, et apte πατέρα eddi olov videmus: 
id est, ita verti bunc lecum ac si ita le- 
gisset, τὸν μὲν οὖν olov πατέρα τοῦδε τοῦ 
παντὸς elc, Quinetiam dubitari possit 
an ἀδύνατον legerit, quum vertat, nefas. 
Si enim ita legit, non autem, ob θεµιτὸν, 
in una bujus loci parte suam interpreta- 
tionem verbo Platonis valde adstrinxit, 
in altera non parva libertate usus est. 
Valde enim libera esse videtur interpre- 
tatio qua ἀδύνατον redditur nefas: (neque 


enim credibile est, eum quum dixit £s- 
dicare mefas, voluisse significare mem 
posse indicari: aut aliud intellexisse, 
quam in aliis duobus bujus dialogi locis, 
ubi quum Plato dicat οὗ 6 jus, ipse fas 
non esee dicit) vicissim antem nimium 
se adstringit (meo quidem judicio) Pla- 
tonis verbo, quum eópei» non aliter ez- 
ponit quam fnremire: quum aliod sub 
hac voce intelligendum esee constet: ac 
fortasse pro περιλαμβάνειν accipere opot- 
teat (sicot dixit νοήσει μετὰ λόγου sepe- 
ληντὺν) id eat. snente complecti. Facit 
certe Proclus ut magis accuratam hujus 
verbi expositionem a Cicerone requiram : 
ippe qui sub illa inveniendi appella- 
tione aliquid valde reconditam inveniri 
putat: dicens εὑρεῖν esse τὸ ἐντυχεῖν 

αὐτῷ, τὸ ἑνωθῆναι, τὸ µάνην µόνψ 
» τὸ τῆς αὐτοφανείαι τυχεῦ, ἀπὸ 


caca» éavrip, loquens περὶ τῆς Voy iis. 
Quod autem sequitur, εὑρόντα, eis wds- 
vas ἀδύνατον λόγει, duobos modis ab 
illo explicatur : quorum prior pro Cice- 
ronis interpretatione facere videri po- 
test: ut nimirum ad morem Εμ gie 
rum respici dicamus, qui ois περὶ τῶν 
θείων λόγους ἀποῤῥήτονς εἶχον (nam qum 


ΤΙΜΑΙΟΣ. | 


255 


2; ο. d x € - » x e 7 
πατέρα TOUÓS TOU παντὸς εὑρεῖν τε ἔργο καὶ εὑρόντα εἰς 
, / / / » ο , / 
πάντας ἀδύνατον λέγειν τόδε ὃ) οὐνῦ πάλιν ἐπισκεπτέονἳ 

V » ^ 4 , ^ e 
περὶ αυτοῦ, αρὸς πότερον τῶν' «παραδεγµάτων ὁ τεκται- 


/ 8 * VN 9 P / X N 4 9 it 
ροµος οσον απ. ειργάζετο, ποτερον προς σο χαστα σαυσα 111.29. 
A ο , » «4 Ν N 74 4 M / 
X04 ecO,UTOG $Y0» 7 *pog TO γεγονὸς.. εί DX, δή χαλόὸς τι. ii, 24. 


έστω 00€ 0 κόσμος 0 τε δημιουργὸς ἀγαθός, Xov ὡς πρὸς. 
vo ἀῑδιον ἔβλεσεν εἰ δε, ὃ μὴ εἰπεῖν vivi θέµις, πρὸς TÓ" 
ysyovóg. παντὶ δὴ” cac ὅτι πρὸς τὸ ἀῑδιον 0 μὲν γὰρ 
κάλλιστος τῶν γεγονότων, ὁ Q' ἄριστοςοτῶν αἰτίων. οὕτω 
δη” γεγενηµένος πρὸς τὸ λόγῳ καὶ Φρονήσει περιληπτὸν 


*b M » Ne x ὃ à , , ài e 
X04 κατα TÜCUTOL χουν έ 7[A400p*y?T OU. σουτων σε 


. 
a 


, ^ ^v 4 Ν / .» 7 
ὄντων αὖ qc. ἀνάγκη τόνδε v» πόσμον θἰκόνα τινὸς 
/ 4 . » X , ΄ 
εἶναι. μάγιστον 05 φαντὸς ἄρξασθαι κατὰ φύσιω ἀρχήν' 


γενητὰ Ὁς.--ᾱ ἀνάγκη 0, ἀνάγκην τυὰ b.—9 ἀδυνάτως s.—P οὗ e, αὖ qb cum το F 


et $.—^ σκεπτέον pr 'T.—'" κότερον ἄρα τῶν 0.—* τεκτηνάµεν 


ος Q.—' καταυτὰ o. 


--ᾱ τὸ μὲ γεγονὸς abró *yp A.—* τὸ om A.—" δὲ ς.---ᾱ ὅτι οὗ Ss et rc 0.—? κάλ- 
Άιστον q.—* δὲ q.—* τῷ Θ5Υ5 cum pr T. —^ καὶ ante κατὰ om A.—* ταυτὸν s.— 
4 ad κᾶσα AZXFqbo, aD καὶ κάση €, αὖ καὶ κᾶσα *s.—* μεγίστου "regt.—f ody om 


&unt ἀπόῤῥητα, oa vulgare est nefas) καὶ 
p πρὸς πάντας διελέγορτο περὶ αὐτῶν. 
Sed posterior ezplicatio magis ei placet, 
ut intelhgamus ' divinitatem esse rem 
ejusmodi ad quam indicandam nulla 
verba idonea reperiri possint. Cmterum 
quamvis in textu hujus enarratoris com- 
mentatis inserto legatur els ἅπαντας 
ἀδύνατον λέγειν, ab ipso tamen in uno 
loco dicitur, ὅτι τὸν εὑρόντα λόγειν ós 
εἶδε ερὸς τινὰς ἀδύνατον. | Observatione 
autem dignum est hoc quoquc in Cice- 
sonis interpretatione, ab eo els πάντας 
sive eis ἅπαντας reddi in cowlgus: quasi 
els πάντας valeret idem quod eis τοὺς 
πολλούς. STsPH. 

τόδε δ αὖ πάλιν] Tub. et Bas. 2. τόδε 
V οὖν κ. Bir». 

γεκταυόµενοι] Apud Proclum legitur 
πεκτρνάµενοε, ibi quoque ubi ad ipsam 
verborum expositionem accedit: sed hec 
diversa lectio sensum loci non immutat, 
StzPn. 

ἔχον] Propemodum ausim affirmare 
desiderari hic particulam àe(: de qua 
Omis-ione dicam paulo post. Srepz. Εἰ- 
tinus : Quod idem semper et. simile est. 

LP. 

ἔβλεπεν] | Cod. Tub. vocem ἔβλετεν 
hic non agnoscit, Qus ratio videtur 
altera elegantior. Intelligeuda enim loco 


] 


ejus ex antecedentibus vox &reipydf'ero. 
Lixp. 

εἰ δὲ] Aut deesse hic voculam μὴ post 
el δὲ, dicamus necesse est, aut el δὲ pro 
εἰ δὲ μὴ alibi etiam inveniri. STEPH. 

κατὰ] Si in primo hujus pagine versu 
particulam μὴ omissam esse putemus, 
idem de hoc loco existimandum erit. 
Poterit vero vel ante κατὰ vel alibi poni. 
Ne autem dubitem quin utrobique sit 
omissa, facit non solum Ciceronis mter- 
pretatio simulacrum. esse. eternum ali- 
exjus elerni, et hujus sermonis princi- 
pium, ubi illam tali loco adhibitam esse 
videmus, sed etiam ea quz fit τοῦ ἁῑδίου 
mentio. Fatcor alioqui ne apud Pro- 
clum quidem legi, in textu commentariis 
ejus inserto, ΒΘΤΕΡΗ. 

τινὸς] Post τινὸς desiderari genitivum 
&ibíov dicemus si Ciceronis interpreta- 
tionem sequamur. Sr£rn. 

μέγιστο» δὴ παντὸς] Locum hunc maul- 
tum negoti mihi facessere mirari desii 
postquam ex iis que a Proclo de illo 
dicuntur, aliis etiam multum exhibuisse 
intellexi. Dicit enim esse qui post sva»- 
Tbs interpungant: ut sensus sit, Om- 
nium marinum est, facere uli quod se- 
cundum naturam est. princtpium, ipsius 
elinm sermonis principium sit. — Alios 
malle interpungere post µέγιστον 85, ut 


256 


IIAATONOZ 


ὧδε ov» σερί Tt εἰκόνο καὶ περὶ τοῦ παραδείγματος 
αὐτῆς" διοριστίον ὡς ἄρα τοὺς λόγους, ὧν vto εἰση' ἔζη- 
φηταί, τούτων αὐτῶν καὶ ἕυγγιεῖς ὄντας. TOU μὲν οὖν 


ο fv Pd 
νίωου καὶ [ε(αΐου καὶ μετὰ νου χαταφανους µονί 
µονίµου καὶ ββι p 


M» κ Us 
καὶ ἁμεταπτώτους, καθ  ὁσον τε 


! ἀνελέγκτοις"' προσήκει 


κά ΄ X 9 , 
λόγοις εἶναι καὶ ἀπιωήτοις, φούτου δεῖ" μδὲν ελλείιτευ" 
Ν N fe hj lY ^w ’ r4 A . 2 
τοὺς δὲ ποὺ wpog uiv? ἐκεῖνο ἀπεικασθέντος, ὄντος δὲ sixó- 
/ / ” e , N 
vog sixóTog" ἀνὼ λόγον σε ἐκείνων ὀντας' O Ti. περ' προς 
΄ v? ^4 ^" hl / , , LAS 5 7 $- 
y&vsciy" ουσία, σοψτο προς πίστη ἀλήῆθεια. θαν οὖν, ὢ 
8 ^e 9 / Ww 4 "- 4 ^ ^ 
κρατες, πολλα πολλῶὼν εἰπόντων περὶ θεών καὶ τῆς του 
hy ’ 
παντος γενΐσεως μὴ δυνωτοὶ γιγνώµεθα πάντη πάντως" 


r.i. 25. αὐτοὺς αὐτοῖς) ὁμολοφουμένους” λόγους xau ἀπηκριβωμέ- 


νους" ἀποδοῦνωι, μὴ θαυμάσης ἀλλ ddr ἄρα μηδενὸς 


Ss.—£ περὶ 


t καὶ add AGFSYqsbor.—h αὐτῆς AORXTSYxbeoo, abrois t, abrov 


8: ab *s.—! ἐστιν 5.—k καὶ καθ EX'Tqxeg et rc 0.—! ὅσον οἷόν τε AFqbo et cort 
Σ, ὕσον γε z.—9 ἀνελέγκτους...λόγους...ἀκινήτους qb.—2 δὴ GFxe et pr o, δὲ b.— 


ου Dd 
9 τοῦ om Ss.—P μὲν om s et pr T.—4 ἐκείνων F.—" εἰκότας x, αἰκότως τ.---Ὁ ἂνὰ 


λόγον pr 0.—t ὡς ὅ, τι SY s.—* γὰρ cum s fortasse b: om xg.—*" πρὸς γένεσι» F. 
—* εἰπόντων om Ab9.—* πάντας rc A.—! αὐτοὺς αὗτοῖς ΑΟ, αὐτοὺς ἑαυτοῖς b, ab 
τοὺς αὐτοῖς ΥΩ et pr Θ, ab τοὺς ab abrois €t, αὖ τοῖς αὑτοῖι 2, ἂν τοὺς aireis, 8, ἂν 


Tovs αὐτοῖς ceteri: ἂν τοὺς αὐτοὺς abrois $.—: ὡμολσγημένου: GFSYqset, ὤμολο- 
ου η ? 
γηµένυε 2, ὁμολογουμένους 'T, ὡμολογουμένουε x0.—* καὶ ἁπηκριβωμένους λόγον 


παντὸε jungatur sequentibus: et sit sen- 
sus, µέγιστόν ἐστι τὸ ἀπὸ τῆς κατὰ φύσιν 
ἀρχῆς ἄρξασθαι παντός: (ita enim scrip- 
sisse Proclum puto, non τοῦ παντός :) et 
quosdam hoc a Platone dici propter illa 
quie przcedunt, quosdam ad sequentia 
referri existimare. Ἐκ duabus autem 
istis lectionibus posterior magis placet 
(presertim quum in priore subauditio illa 
genitivi λόγω», aut alius ejusmodi, auda- 
cula videri possit) ; sed utramlibet quis 
sequatur, necessarium esse dico articu- 
lum τὴν post ἄρξασθαι: quum alioqui 
juncturus &t aliquis hec verba xarà. $ó- 
ew, cum ἄρξασθαι, ut iis significetur se- 
ecindum naturam (id est, sicut nature 
consentaneum est, vel, ut natura postu- 
lat) et accusativum ἀρχὴν vacare existi- 
maturus. Ipse Cicero perinde honc lo- 
cum vertit (si fides ejus exemplaribus 
derogand anon est) ac si aliud potius 
quam κατὰ φύσιν legisset: heec enim sunt 


ejus verba, difficillimum autem est. in 
omni conquisitione. rationis. exordium. 
At vero Fic. quandam sibi peculisrem 
viam sequens, ita vertit, ralionem vero 
originis naturaliter explicare dificili- 
sum est. SrEPR. 

aj) «p. αὐτῆς. SrrPn. Scil. in Ba«. 
2. αὐτῆν. Bir. 

καθ’ ὅσον] Alia lectio est apad Pro- 
clum, καθ ὅσον οἷόν τε ἀνελέγκτουε προσ: 
ήκει λόγους εἶναι: sed vel ante καθ 
ὅσον vel ante ἀνελέγκτους particula. καὶ 
opus esset, ΒΤΕΡΗ. 

ἀκινήτοις] Preclare Cod. Tub. ἀνική- 
τους. Ficinus: Ef, quam maxime fieri 
potest, inexpugnabiles orationes. esse 
oportet. Bir. 

ὅ,τι γὰρ] Ita vertit Cicero quasi lege- 
rit non ὅ,τι, sed Bcor, neque τοῦτο, sed 
ποσοῦτο»: vel certe quasi h»c quse legit 
6,ri et τοῦτο, idem quod illa valere exi- 
stimaverit. ΘΤΕΡΠ. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 257 


rro» παριχώμιθα εἰκότας, ἀγαφῷν χρή, paperngstvor! ax 
ὁ λέγων ἐγὼ ὑμᾶς τε οἱ κριταὶ φύσιν ἀνθρωπίνην ἔχομιν, 
ὥστε περὶ τούτων «τὸν εἰκότα μῦθον ἀποδεχομάνους αρέσει 
γούτου μιηδὲν ἔτι πέρα ζητεῖ. 

(ΣΩ. "Αριστωξ ὦ Τίέμαιε, παντάπασί τε ὡς κελεύεις 
ἀποδεκτίον. τὸ pui» οὖν προοίµιον θαυµασίως ἀπιδιζά- 
μεθ σου, τὸν δὲ δὴ: νόµον" ἡμῖν ἔφεξης αέραινε. 

$. 10. TI. Λένωμοὶ δη δι ἦν τινα". αἰίαν γένεσι 
καὶ τὸ v» τόδε ὁ ξυνιστὰς ξυνέστησε." ἀγαθὸς ἦν, ἆγα- 

Üp δὶ οὐδες περὶ οὐδενὸς οὐδέποσε ὀγγίγνεται Φθόνος" 
πούτου δ᾽ ixrüg dy φάντα ὅτι μάλιστα γυΐσθαι ἔβου- 
λήθη” φαραπλήσια ἑαυτῷ.» ταύτην 033 γενέσεως xoi 
κόσμου μάλισε ἄν τις ἀρχῆν πυριωτώτην παρ ἀνδρῶν | 
Φρονίμων ἀποδεχόμενος ὀρθότωταω ἀποδίχοισ ἄν. βουλή- ται. 20. 
θες γὰρ ὁ θεὸς ἀγαθὰ μὲν πάντα, Φλαυρον' δὲ μηδω" 
εἶναι κατὼ δύναμιν" οὕτω δὴ" av ὅσον ἦν ὁρωτὸν παρα- 
λαβων ovy, ἡσυχίαν ὤγον ἀλλὼ κινούμενο πλημμελῶς 
καὶ ἀτάκτως, εἰς τάξιν αὐτὸ ἤγαγεν" ix τῆς ἀταξίας, 


ους 

g—h τις, Supra posito rc 0, A.—^* elkóres αΏτ.--ὃ u«urnuévoy Α, µεμνη- 
Μάνου: 0.—* ὀγὸ add A4B0 et mg S.—Í τούτου add AG'TSYqszbegor et, qui post 
πέρα ponit, F.—5 ἄριστε r, ἄριστον rc F : ἄριστα...πέραινε om b.—? θαυμαστῶς o. 
—] δὴ om xg.—k λόγον q et corr A et (in mg posito νόμο») F.—! λέγω pir q.— 
" fero! o, fj» τινα AGFb, ὃν τὴν SYqst, $» *s.—» ξυνεστήσατο ϱ.--- yer 

ἐβονλήθη Ab: ἐβουλήθῃη γενέσθαι *s.—P ἑαυτωῖ Ab, αὐτῷ *s.—2 δὲ Axbgs.— 
7 καὶ add Abo et rc Ε.--- ἂν ἁποδέχοι, addito το το, 6.—! φαῦλον 0.—* ὅ οὐδὲν 


SYqo.—" κατὰ τὴν Bvajur H.—" δὲ) om Θ.--ᾶ ἦγεν 0.—1 ἐκείνου τοῦτο zg.— 


µεμνημένον] Legisse Ciceronem µε. 
prapévovs colligi potest ex eo quod àya- 
Té» χρὴ vertit, numero plorali utens; 
contenti esse. debetis: invenio quidem 
certe et apud Proclum illam lectionem. 
Verum et μὴ θαυµάσητε videtur scriben- 
dum paulo ante, si hic µεμνηµένους le- 
gamus. Srz»pn. 

μηδὲν] Genitivum τούτου ante μηδὲν 
μὲ arri ex lo. Sri 

πρέπει] Quam post vocem ει Cod. 
Tub. et lus hic Mdjicient, τας τούτου 


όµον, et Cod. Tub. ea lectio confirma- 
tur, nid forte »óuov intelligas partem 

: ionis, quie Timeo in operis dis- 
tributione contigerat. Liwp. 

6$. 10. 8! f» αἰτίαν] Cod. Tub. δ 4» 
τινα αἰτία», non male. Bir. 

ταύτη» δὲ γενέσεως κόσμου] Cod. Tub. 
γαύτην 0) γενέσεωι καὶ κόσμου. recte. 
Sic supra distinxit γένεσιν καὶ τὸ wr. 
Bi». 

γενόσεω: κόσμον] Cod. Tub. veram 
hic lectionem offert, γενέσεως καὶ κόσ- 


sc. τοῦ elxóros µόθου, propterea placet, 
quod ea res magis definitur. LiNp. 

τὸν δὲ 8) νόµο»] Bene Cod. Tub. τὸν 
δὲ Bh, λόγον, ᾿οοπσἰπθπίθ Ficino : Sed, 
ege, disputationem deinceps perage. Bir. 

νόμον] Et Ficinus hic vertens disya- 
datione legit τὸν λόγον loco τοῦ, τὸν 
t. 


pov. Etenim voces γένεσι, φΦύσιε, κόσ- 
pot, Tb πᾶ», ὕλη, οὐσία, quum apud ce- 
teros ejusmodi scriptores, tum etiam apud 
Platonem sensu usurpantur synonymo. 
Lip. 

feyayev] Legitur etiam ἦγεν: sicut 


sequontur εὕρισκεν et bwerexralvero, 


Vor. VII, 


258 ilIAATQNOZ 
ἡγησάμενας ἐκεῖοο τούτου) φώντως" pane. Mus à" 
(Ur ἦν οὔς ἔστι τῷ ἀρίστφ dee» ἄλλο" s» rà κάλ- 
στον: λογισάµενος οὖν εὗρισαῳν ἐκ τών κατὰ φύσιν ὁρα- 
τῶὰ οὐδὲν ἀνόητον TOU νοῦν ἔχοντος ὅλον ὃλου” ἄλλων 
ἔσεσθαωί cor ὄργον, νουν » αὖ χδεὶς ^y ἀδύνατο 
παραγωέσθαν τρ. διὰ às τὸν λογισμονξ τόνδε” ed μὲ 
8 Vox jux La iv! σώκατι ξυνιστὰς"' τὸ πὰν ξυνν- 
fix sapit, όπως ὅτι κάλλιστον εἴη κατὰ φύσιν d, urrón τι 
έργον ἀπειργασμένος. οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον σον εἰκότα 
δε λέγειν τόνδε voy" κόσμον (aov spopvyo $ ὄννουν σε Tj 
ἀληθείᾳ διὰ τὴν του fov γενέσθαι oi. 

&. 11. Τούτου ^ ὑπάρχοντος &U τὰ τούτοις έφεξηι 
ἡμῖν λεκτίον, vin τν ζώων αὐτὸν εἰς ἁμοιότητο o ζωνιστας 
ἔννέσσησε. τών μὲν οὖν ἐν μάρους εἶδει πεφυκότων pado 


καταζιώσωμιν'' ἀτελεῖ γὰρ ἐοικὸς eid" wor &y yérosee 


' ticolam ὧς apte d» εἴδει, 


καλόν’ οὗ à" ἴστι τἆλλα [c aab ' καὶ κατὰ γη 
Μόρια, τούτῳ πάντων" ὁμθιόταωτον αὐτὸν sivou" vibmauas." 


3 πάντων ϱ.--ᾱ 0 bt.—b ἔσται b et rc A.—* ἄλλο τι F, om 24 prie 


* ὅλου om s.—' πω T0.—9 τοῦ λογισμοῦ t.—h γοῦδε t et pr&.— νοῦ Ar 
szgr.— dv om 0.—? ξ. AFb.—» τὸν post λόγον om z.—*? λεκταῖον der L— 
P αὐτῶν t.—^2 μηδὲν pr F.—' earaliioouer t,— οὐδέ Fxtg.—! etr.—* veó- 


τωι πάντων AFgzb et rc 8 cum yp 0, τοῦτο πάντων 0, τοῦτο πάντων s, τούτων vá». 
των γρ F : pronomea om ὃς, πρὸ πάντων Θ. in Ύ lacuna est ante sdrrey. —' ab- 


τὸν Ab, abb 0, αὐτῷ ες: ceteri abrb. —" οἶμαι q.—* éper Yt et pr 8.—J ebrà 


qus sunt preteriti imperfecti. ὅταν. 
eli - é» pépovs αἴδει] Hunc locus ali- 
git, aut liberius vertere (sicut alios 


quosdam) sibi permisit Cicero: qum enim — às ἐν 


habemus hic verbs, sonant, * non debere 
809 existimare, conditum esse mundum 
ad exemplar particulare certi cujusdam 
animalis, sed ad exemplar universale et 
perpetuum, quod reliqua exemplaria iu 
se corgplectatur. Kxistimat autem Pro- 
clus verba liec ἐν µόρους εἴδει ita posse 
accipi ac si dictum esset d» négovs τάξει: 
sed addit, [amblicho placuisse addi par- 
ut legstur ἐν 
pápovs às ἐν εἴδει, quio lectio non video 
quemodo ferri possit: nec dubito quin 
reendose haec apad ipsum Proclum scripta 
sint, quum aliam lectionem i ipsemet pato 
ante ini god ubi acribit quod dixi, ἐν 
pone intelligi dictum pro 


ἐν µέρονε τάξει. — Fortasse. igitur acrip- 

emit Proclus placuisse Iarblicho ut ad- 

retur és apte m et legeretur 
µόρονε αἴδει. Sc 


καταξιώσωμεν] Quandam senteautiam 
inter eam que clauditur verbo καναξιώ- 
σωµον, et illam que incipit & somine 
ἀτελεῖ, aut legit Cicero, aut de suo adje- 
cit: hanc videlicet, Sw enim omnis in 


γὰρ sed δὲ legit post áàreA ec. 
quod ad illoa Ciceroniaem in 
tionis locos attinet qui margini suat ad- 
scripti, multa in iis esae depravata docere 
te possunt mee ia Ciceronem castiga- 
ionem t ubi suat iu bunc etiem libram 
emendationes quas megna ex parte pro- 
-bere se et sequi Lambinus non. dissimo- 
lavit. Earum eerte uma pro istis qum 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 259 


v& γὰρ δὴ νοητὰ ζδα φπώντω iatiio i» ἑωυτῷ) mpi Das 

έχει, καθώ περ ὅδε ὁ κόθµος ἡμᾶς ori σε ἄλλα θρέµ- 

µατα ζυνέστηκον" ὁρατώ. τῷ γὰρ τῶν νουυμένων καλλίστῳ 

καὶ παγὼ πάντα τελίῳ μµάλιστ αὐτὸν OP θεὸς ὁμοιῶσαιξ vi. Π. 11. 
βουληθεὶς ζώον ἓν ὁρωτόν, πώ) ὅσα αὐτοῦ κωτὰ qve 
fvyysat ζδα i»róc ἔχον ἑαυτοῦ, ζυνέστησε. — llóregos ic at. 
οὐνᾶ ὀρθῶς ἕνα οὐρανὸν προσειρήκαµεν, ἃ πολλοὺς καὶ ἀπεί- 

/ Th ο η) e y M SN ) 

Ρους λέφειν 3^ ὀρθόγερον; ἵνα, εἰ σερ κωτὰ τὸ παράδειγ- 

pus δεδημιουργηµένος ἔσται. τὸ γὰρ φεριέχον φάντα ὁπύ- 

ew νοητὰ ζδα, μεθ ἑτέρου δεύτερον οὐκ ὧν Tér tim πά- 

Juv γὰρ ἂν ἕτερον εἶναι và miei ἐκείνω" δέοι Quo», οὗ puépog 

ὧν εἴτηνὶ ὀκείνω, καὶ" οὐκ ἂν ὅτι ἐκείοιν ἀλλ ἐπείνω τῷ 

meii yorri ὀδ᾽ ἂν ἀφωμοιωμένο λέγοιτο ὀρθότερον. ive 

οὖν τῦδε κατὰ" σὴν µόνωσιν ὅμοιον ᾗ τῷ παντελεῖ ζώφ, 

διὰ ταῦτα οὔνε δύο οὔτ ἀπείρους ἐποίησεν ὁ ποιῶν κόσρους, 

ἀλλ tig 00s μονογενὴς οὐρονὸς γεγονὼς" ἔστι τε καὶ V 
ἔσται.ὶ ὙΣωματοιδὶς δὲ δὲ καὶ ὁρατὸν ἁπτόν τε δεῖ τὸ 
γενόμενον εἶναι. Χωρισθιν δὲ" πυρὸς οὐδὲν ὤν wort ὁρούτον 
γίνοισο, οὐδὲ durrüy ὤνευ «uoc στερεοῦ, στερεὸν δὲ οὐκ ὤνευ 
ve" ὅθεν ix πυρος καὶ γῆς τὸ τοῦ παντὸς ἀρχόμενος” 
S0t.— καὶ καθάπερ α.---ὃ ξ. Abo: συνέστησα» s.—b ὃ om s.—* ὁμοιῶσαι ante ὁ 
ponit F.—4 αὐτοῦ κατὰ φύσιν Ab, xarà φύσιν αὐτοῦ *s.—* ξ. omnes.—* αντοῦ ϱ. 
--ᾱ dp Q.—h dv om &— dieep ἓν κατὰ 0.--Κ ἐκείνωι A, ἀκεῖο Β, ἐπεῖνο OTSY 20d 
€ et pr 0.—! efry» Ab et pro, εἴπφ: dir» "s. —5 κα)...ἐκείνψ om BYst.—?^ τόδε 
καὶ κατὰ 0.—^? γογονὼς om F.—P9 τε om 0 et pr A.—93 Er lera Abo, ἔσται ἔτι Fq 


et corr 8, fera 8s et corr 3: (cera) *s.—' δὲ add AOZTSYqesbegor.—» δὲ Λη9, 
ve b: δέ τε *"v,—! ποτ ἂν s.—^ γῆε οὐδὲν stgo.—" ἀρχόμεον €.—" E. A.— 


habes e regione hujus loci verbis, siee ἐν 
dieereo genere cernatur, sobstitoit, eive 
in uxécerso genere cernatur. quom meam 
conjecturam nons ille solum sed omnes 
proberant : qwum hec sive in wumiverso 
genere, opponantur illis, sive in singulis: 
hisce Platonis, καθ 1» καὶ κατὰ γένη. 

PH. 
wnédzep] lta hunc locum vertit Ci- 
i i ἔδε ὁ κόσμου 


Liw». 

φερὶ éxelvg] Ferri non potest hec 
lectio, sed περὶ ἐκεῖνο scribendum est, ot 
legitur apud Proclum: vel potius περιέ- 
xev éneivo, ot legisse Ciceronem meni- 
festum est. BrzpPm. Περὶ émeivo habet 
quoque Cod. Tub. Idem pro sry» legit. 
ey», male. Bi». 

] Non obpasbs sed κόσµο ag- 
noscit Ciceronis interpretatio. Sre»m. 
Ficinus quoque vertit, Unus mundus — 
factus est. Bi». 

χωρισθὲν δέ τε] Legendum potius, 
χ δὲ s, ut apud Ῥποεί]οπ : 
qui paulo ante habet σωµατοειδ ἑ δή, 
Srzrn. 


360 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Σννιστάναι σώμα ὁ θεὸς moist. δύο; δὲ poro xac! Lus» 
ἰστασθαι voirou Ἴωρὶς οὗ δυνατό δισμὸν γὰρ ἓν µά 
δεῖ vw ἀμφοῖν. ζυναγώγὸν γίγνεσθαι." δεσμῶν δὲ" κάλ- 


nw. li. 38. Jugvog ὃς ἄν AUTO» καὶ τὰ ξυνδούµενα ὅτι μάλιστα 
ω ϱ ο Y / 9 , , 
Toi3." τοῦτο δι φίφυκεν ἀναλογία κάλλιστα 


4 
3$, 


f ἀποτιλέν. 


e | i» e Fw ν ν Ν 2 e 
09*'0T 0L γαρ aei 70/9 ειτε 09/300) ειτε δυνάμιεων α{κ.. 
V o7 LIB λ ^ 


πρὸς πὸ pco», τοῦτο" 


M 4 ν΄ ν ^ / Ν 
σο Μισον προς TO TOUTOP, σοσι το 


wo] ^ .» ο. 
ut, $9. ΡΦνοῦν 9j σὸ μέσον, O vi. dip τὸ πρώτον πρὸς αυτο, τουτοῦ 
9 4 ov q e C) 
αὐτὸ πρὸς τὸ ἴσχατον, καὶ πάλι αὖθις ὁ τι τὸ ἔσχατον 
b 


k 


µέσο» uà» πρῶτον καὶ ἔσχατον γιγνόµενον, τὸ 0. ἔσχατον 
καὶ τὸ αρῶτον αὖ µέσα ἀμφότερα, πάνθ οὕτως ἐξ ἀνώγ- 
κὴς ταὐτὰ εἶναι ζυµβήσιται, ταὐτὰ" δὲ γυόµινα ἆλ- 
λήλοις ἓν πάντα ἔσται. εἶ μὲν οὖν ἑπίσεδον (όν, [βάθος à 


μηδὲν ἔγον δει γίγνεσθαι τὸ τοῦ παντὸς σῶμα, puit 
γης ἂν ὀξήρχει τά τε μεθ) αὐτῆς ἕυνδεῖν καὶ ἑαυτην' 


δ---στερεοειδῆ. γὰρ αὐτὸν αροσῆκεν εἶναι, τὰ δὲ στερεὰ 


[.] 
x Bóe ΘΣΥ, δύο SY.—J καλῶς add AGXTFSYqsrbegot.— Ευναγωγεῖν γίνετω s. 
—5 δὲ AGFPbo, 9 6 *sc. in T hec » ὅ ὁ rc sunt.—» τε καὶ rc A.—^ Τάξιν δεσµού- 


µενα 8,—A ὅτι µάλ. om Γ.--θ ποιος q.—f 


» 8.—S τοῦτ) 0.—h τοῦτο om 


A0.—.! τὸ post τοῦτο om pr Σ.---Σ τὸ om q et pr A.— ταντὰ εἶναι GEFStgor, τὰ 
αὐτὰ εἶναι Ab : ταῦτα εἶναι *c,—R. libri τὰ abra.—^ ἑαυτῆς FYsbt.—^ στ 
Fo, στεροεῖδῆ (adsctipto in mg σφαι) A, σφαιροειδῆ t : στερεὸν *5.—9 αὐτὸ Hg.— 


δύο δὲ µόνω ξυνίσγασθαι] Cod. Tub. 
δύο δὲ µόνω καλῶς ξυνίστασθαι, inserto 
καλῷςε, quod agnoscit quoque Ficinus: 
iSed duo sola absque tertio commode co- 
λαγεγε non possknt. Bir. 

ταῦτα] Male hic ταῦτα, sicut In pre- 
ced, editionibus, pro ταυτὰ vel τὰ αὐτὰ, 
ut apud Proclum legitur : qui in sequenti 
versu post ἓν non habet πάντα: ac certe 
minime necessarium est, qunm ex prozx- 
ime precedentibus repeti poseit, À Ci- 
cerone tamen hic ponitur omnia, id est 
wüvra: verum ideo quod in illo priore 
loco non t. ΘΤΕΡΗ. 

ἐπίπεδον] Cic. Planum et equabile 
explicaretur, neque in eo quicquam esset 

epe] Apad Prochm 

er pu clam legimus, Pre- 
ῥοειδῆ γὰρ αὐτὸν προσῆκεν εἶναι. verum 
ad στεροειδῇ quidem quod attinet, non 
est quod adjectivum hoc in locum accu- 
sativi στερεὺν quem habemus hic, substi- 
tuendum esse putemus : quum sequatur 
τὰ δὺ στερεὰ, et vocem utrobique eandem 


esse oporteat : quod autem et αὐτὸν ha- 
bet, non αὐτὸ, sicut στεροειδῆ, nom eve- 
ῥοειδὲς, magis mirarer, nisi et Ciceronem 
mutasse substantivum viderem. Qoom 
enim Tb τοῦ sarrbs σῶμα interpretatus 
esset sniversitatis ,et quod sab- 
jungitur pronomen αὐτὸ, positum post 
στερεὺν γὰρ, referat illud «à τοῦ 
σῶμα, vel «ἂν solum, ideoque dicere de- 
buerit, sed quum soliditas illi - 
iur, mutavit substantivum, uti dixi: et, 
perinde ac si scriptum esset, oregebe γὰρ 
Tb» κόσμον προσῆκεν εἶναι, vertit, Sed 
quum soliditas mundo quererctur. Όσο. 
terum paulo post bunc locum pro συναρ- 
κόττουσιν apud eundem Proclum scrip- 
tum est vpoc: νσιν, STEPR. 
στερεὸν γὰρ αὐτὸ] Proclus hic et Cod. 
Tub. habent στεροειδῃ γὰρ αὐτὸν etc. 
unde reponendum ducimus στεροῷ BÀ 
γὰρ αὐτῷ αρ. d. codem modo, quo supra 
. 29. B. eleganter dicitur: καθ᾽ ὅσον re 
ire éyrre προσήκει λόγου εἶναι καὶ 


» 11Ο. 











ΤΙΜΑΙΟΣ. 361 


µία μὲν oudéaors, δύο δὲ ἀεὶὶ µεσύτητες Evvappórrovcir? 

οὕτω δὴ πυρός το καὶ γῆς ὕδωρ ἀίρά τε o θεὸς ἓν µάσῳ 

θείς, καὶ αρὸς ἄλληλα καθ ὁσον 3» δυνωτὸν &xÀ^ σὸν αὐ- 

τὸν λόγον ἀπεργασάμιωος, ὁ τί περ" πρ πρὸς ἀέρα, τοῦτο 

ἀέρα". πρὸς bi^ καὶ 0 τι ἀλρ᾽ spog ὕδωρ, τοῦτο" ὕδωρ 

weog wm» ζυνίδησε καὶ ζυνεστήσατο" οὐρανὸν ὁρατὸν xdi 

ὠττόν. καὶ διὰ ταῦτα $X τε δὴ τούτων) τοιούτων καὶ" TOY 
ἀριθμὸν" φεττάρων τὸ τοῦ κόσμου σώμα ἐγεννήθην Qi ἀναλο- τει. ii. 19. 
vias ὁμολογῆσαν, Φιλίαν vi ἴσχεν ἐκ τούτων, dT εἰς 
σαυτὸν αὐτῷ ζυνελβὸνὶ ὤλυτον ὑπό του ἄλλουξ πλὴν ὑπὸ . 

του ξυνδήσαντος γενέσθαι. Τῶν δὲ δὴ σεττάρων ἓν ὅλον 
ἔκαστον εἴληφεν ἡ τοῦ κόσμου ξύστασις" ix γὰρ πυρὸς 
παντὸς ὑδατός σε καὶ ἄέρος καὶ γῆς ζυνΐέστησεν αὐτὸν ὁ ἕυν- 

) ; ὃν 3 hj ? 94A r4 » i € , 

ιστάς, µέρος οὐδὺν οὐδενὸς οὐδὶ δύναμωιν ἔξωθενὶ ὑπολιπώνὴ 

τάδε διανοηθείς, πρώτον μὲν ἴνα ὅλον ὅτι μάλιστα ζω σέλεον 

$X TIAM TOY μερών si, πρὸς δὲ τούτοις $», ἅτε οὐχ. τι, 84. 
ὑπολελειμμωένων ἐξ ὧν ἄλλο τοιοῦτον γίνοιτ ὤνα ὅτι δὲ 

iva" ἀγήρων καὶ ὤνοσον fj, πατανοῶν e? (i. ζυνιστᾷ. τὼ 


4 àel om F, post µἑσότητες ponit ϱ..--- t. Ab.— ἅμα egr.— .wep add Abo. in hoc 
περ ipsum süp mutavit corr F, addito πΌρ post &épa.—! ἀέρα...πρὸς ὅδωρ om pr F. 
—! àépa../roUro om SYst.-—" τοῦτο om AFb: τοῦτο δ EHSY zos.—* re 

Q.—7 τούτών om SYst.—5 καὶ τοιούτων b et rc A.—^ τῶν ἀριθμῶν F.—h ἀγενήθη 
OXTSYsxbego, δισγεννήθη F.—^ 8 ὁμολογῆσαν rc F.—À τ) st.—* αὐτῶ ΑΕ: αὐτῷ 
ος.---ἵ ξυνελθεῖν Ab.—E του ἄλλον Ab: τῶν ἄλλων *s.—h t. AFbo.— (tu F.— 


κατα 
3 ὑπολικὼν A, καταλείκων b, ὑπολιπὼν Εφ: ὑπολείπων Ός.---ᾱ τοῖς pr 3.—! ὃν om 
pr ΑΛ: ὄνα τὸ οὐχ ὑπολελειμμένον 0.—m9 γένοιτ ἄν Ab, By γένοιτο *s,—^ 1y b.— 
* ἄφθαρτον Εφ et γρθ.--Ρ» & om AGTSYsxbegot, corr habet 2.—4 ὡς ἃ ἔυνιστᾷ 
om F.—:! ξυνιστὰς Ab, ξυνισγᾶν O''Yxegr, ξυνιστᾶ 0 etcorr X, ξυνιστάντα 8s.— 


πρὸς ἄλληλα] Suspicatus sum ali- 
quarído προσάλληλα conjuncte scriben- 
dum hic esse. SrkPu. ) 

Ex γε B) τούτων] Apud Proclum legi- 
tur, ἐκ δὲ τούτων καὶ Towórew, absque 
ilis verbis que hic prwcedunt, καὶ διὰ 
ταῦτα. Verom diversus est borum ver- 
borum usus διὰ ταῦτα et ἔκ το τούτων. 
fam διὰ ταῦτα dicens intelligit, Propter 
analogiam illam supradictam : addens 
autem dx τούτων, intelligit de roateria 
quie est ez quatnor elementis. ὥτερη. 

δὲ as] Diversa hic quoque 
invenitur apud eum lectio, que majoris 
Quam precedens est momenti, ac mihi 


certe placet, δι ἀναλογίας δὲ ὁμολαγ- 


σαν, Φιλία» τε ἔσχεν etc, Hic lectio, 
structuram orationis potius quam sensum 
immutans, mihi placet, inquam, quamvis 
eam Cicero non sequatur. ΘΤΕΡΗ. 

παντὸς] Agnoscit et Proclus hic sta»- 
Ts (non πάντως) et quidem ita ut cum 
ὕδατος etiam subaudiat. Srxpz. 

Tva—f] Scribe hic ἵνα---εἴη ob ante- 
cedens ξυνέστησε, unde concta pendent. 
Linp. 

& ἐυνιστᾷ τὰ] Fort, & ξυνίσταται σώ- 
Mara, τὰ θερμὰ etc. SrxPB. qui sic in 
Not. *Quam adscripsi margini lectio- 
nem, & twirrara: σώματα, genuinam 
esse puto, et eam sequutut esee Cicero- 
nem: quod enim dicit omnis coagmen- 


2692 


IIAATONOZ 


σώματα, ψυχρὰ καὶ θερμὰ᾿ xai iud όσα δυνάρωεις ὁ ie- 
χυρὼς ἔχει, περαστάμανα" Lo καὶ εοσπίπτοντα 6,305 
"c λύει καὶ νόσους γηράς T6 Vrá/yorru" glo 9ToL6i. 


à às v3» αἰσίαν xci τὸν 
y ἁπάώντων τέλιον καὶ ἀγή 


λογισμὸν φόνδε ἓν ὅλον όλων 
b: 


gar" καὶ ἄνοσον" αὐτὸν εσ- 


viro. Rd ài ἔδωκ αὐτῷ TO πρίσον xai τὸ ἕνγ- 
γεῖς. τῷ δε τὰ φάντ ἓν αὐτῷ ζδα magii t μάλλοντε 
Coe πρίπον ἂν εἴ σχῆμα TO mupriiapie e αὐτῷ πώντα 
ὁπόσα" σχήματα. διὸ καὶ σφαιροειδές, 8 n μέσου Tárry 
ur, hi. 80. αρὸς τὰς σελευτὰς ἶσον Gar yon, xuxAoripig" αὐτὸ ἐσορνου- 
Mid πάντων τελεώτωτον' ὁμοιότασόν σε αὐσὸ έαυτφ exM 

» οµίσας υρίφν κάλλιον ὅμοιον ἀνομοίου. Λεῖον às 
y pre πᾶν [ dii αὐτὸ ἀπηκριβοῦτο," SOAM xen. 
ὀμμάσων e γὰρ imi τον οὐδέν, ὁ ὁρατὸν γὰρ. οὐδὲν V vri- 
AsiasroP ἔξωύεν, οὐδ 1 ἀποῆς, οὐδὲ γὰρ ἀπουστόν ανευμά 


* φῷ σώµατι ΑΘΤΕΥ. 
καὶ θερμὰ καὶ 


λύττας cort A.—* ἐπείγοντα q.—* δὲ 
t.— ἄγήρω 0.--3 ον q.—^ abr 


emisi xal, —4 σὸ post καὶ add Abo.—* δὲ AGFYqsbo: γὰρ 05, 


8 ὅσα b.— ἀπέχον καὶ κυκλοτορὲς ν.--- 


κ ὀγρὰ κ, θερμὰ καὶ ἠνχρὸ κ ῥγρὰ F^ δερμὰ καὶ ἠσχνὰ 
inversus est ordo me invito,» frepua rájuevau 
: om pr K.—? ὅλων add AGTFSYqszbego 


Gs.—  duxpà καὶ Gepà 0, 
A, περισταναι b.—* λύπαι b, 


6b: om BSst.—* ante cum AFbo 
ἑαντῦ x$-— 


φάντων γελεώτατον om α.-- σχηµάναν 


em t.—) δὲ om F.—? κατηκριβοῦτο b.—? μὲν α.---ὃ ὀπιδεται φ.--ὂ ὑπέλαστο À. 


(atio corporis, non aliud dores est Tod 
mentatum ud 
Proclum autem mendose sci scriptum nat, 


és ἐυνιστὰν τῷ 
és à irs] Codex quidem Tub. 
verba ds ἃ ξυνιστᾷ τὰ non agaoscit, sed 
ibi legitur κατανοῶν τῷ it 
lus autem contra habet κατανοῶν ὡς 
ivrurrà» τῷ σώµωτι. Stephanas quidem, 
wt dicit, sequens Cicerunem, qui hic 
vertit, omnis corporis etc, 
locum emendare eonatos est rescribens : 
és, ἃ ῥυνίσταται, σώματα. — Quasi solida 
omni) cient, que Don essent compo- 
o8 contra, et vestigiua 
tes Ciossonis, et Procli Tubin meisque 
varias lectiones attente intmiti, m aic 
ducimus vestituendum : Korased és, 
ξυσταντὶ, 79 cópari 7 in re 
pilordpera καὶ προσπίπτοντα ἀκαίρων Ade 


ac. αὐτὸ, ubi dativos illos Ευσταντὶ, τῷ verbom 


eépam, vides bene necti cum seqoenti- 


Tue wepier. καὶ προσπίητ. καὶ ἐπάγοντα. 
W». 


iv ὅλον dt ἁπάντων] Cod. Tub. i» 
ὅλον ὅλων ἐξ ἁπάντων, addicente Ficimo : 
Unum totum ex omnibus totis ct ρε/ος- 
lis perfectum. Unde patet, eum omnino 
legisse, i» ὅλαν ὅλων dj ἀπάνταν, καὶ 
φελέόων τάέλουν. Bir. 

ο oer] Ubi Cod. Tub. offert $» ἆλον 

-ὅλων ἐξ ἁπάντωρ-- αὐτὸ sc. σχῆμα éren- 
φῄνατο. Qoin etum Ficinus hic verteas, 
Unun totum ex omnibus totis et 
perfectum, 7 videtur legisse $» ἅλον ὅλων ἐξ 

T y qua oumcta 
aptius illorum adducet 
auctoritate. Lirwp. 

ὀνορνεύσατο] Proclus effert aliam lec- 
tionem » quie nobis qeidem 
νο nin presetantior. Loa. ince 

] deest neque post . 
ἁκουνστόν: 


: pes 
debent repeti illa, οὐδὲν 
ee». ὃτερη. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 963 


» - 8 ? , , ev ιν] 4” N 9 

TS οὐκ ἣν visite TOC! δεόµιενον ἀναπνοῆς. ov). αὖ τινὸς ἔπι- 
δεὲς᾽ ἦν ὀργάνου σχεῖ, & τὴν μὲν εἰς ἑαυτὸ τροφὴν δέξοι- 
ve, v3 Oi φρότερο" ἐξικμασμένην ἀποτίμψοι mitur 
9 , 4 δν 9? 914A ; w 9 ^s 2 9 S x 4 

ὠπήει νε γὰρ οὐδὲν οὐδὲ προσήεω αυτῷ moli" ou)" γὰρ 
S αὐτὸ yàp (avr! τροφὴν τὴν ἰαυτοῦ φθίσι" παρέχον 
καὶ πάντα i» ἑαυτῷ' καὶ UD ἑαυτοῦ. πάσχον καὶ Ope» ἐκ 
σόχνης γέγονν' ἡγήσαωτο γὰρ αὐτο 0 ξυντιθεὶςὶ αὔταρκες 
| 4 κ ο. e Ά X [ | ^ ’ 
ὃν ἅμεινον σεσθαι μᾶλλον" 3 προσδεῖς ἄλλων. χειρών δὲ, 
—A οὗ g.—! «εριοστὸε Έχε et pr A: περιστὼς *s.—5 ἀναπνοῆς t.—t ἑαυτὸν Θ.--- 

9 

* σροτέραν 5.—" ἀσοπέμφοιτο Fq et rc 0.—" αροσῄειν Α, προσεῖαν O, wpocsiuer F, 
προσῇεν Y : cum ὃς cor T. x ποθεν οὐδὲ Abo. πόθεν οὐδὲν ois t: ποθὲν 
οὐδάν' eb *r.—1? ἑαντὸ β.---» φύσιω q.—5 ἑαντῶι Ab, αὐτῷ *s.—h 09! (avro? Ab, 
éx' abro? F, ἀφ' αὐτοῦ Set, bQ' αὐτοῦ *s.—* γὰρ αὐτὸ om pr 6.—4 Ευντιθεὶς qb, 


T 
ivrels A, Ευνθεὶ; OTFSYexegot: covróels *s.—* μᾶλλον om pr F.—f ab AFYqbo 


δεύµενυν ürawrofs] | Amphiholiam ut 
hic evites, scribe mecum, és δεόµενο» 
"S scil. ζῶο», nisi forte malis ὧς 
BRespéry ἄ. 9ο, quo supra modo 
verbum ασθαι. Liup. ——AY 
exer) Ábesse hinc malim infinitivum 
exei»: quem si retinere oporteat, tsn- 
quam non irreptitium, dicendum fuerit 
pendere LS ὥστε rmt : ut intelli- 
us, Neque vero indigebat quopiam 
detrumento, μὲ haberet quo acciperet ín 
se alimentum, eic. Sed satis erat, οὐδ 
αὖ τω»: ὀπιδεὸς ἦν ὀργάνον ᾧ etc. id est, 
Neque vero quopiam instrumento indi- 
gebat quo acciperet, eic. Maluit autem 
ita loqui quam ventris et intestinorum 
mentionem facere. Quidam autem pu- 
tant gustum mundo hic detrahi (sicut in 
prozime prsmcedentibus olfactum) quia 
- sensus ille tributos sit animantibus ali- 
menti gratia, Ceterum in iis qure prox- 
ime unt, Cicero his verbis, πνεῦμά 
ve οὐκ Jo περιεστὰε, ἃ 96 addit, extrema 
mendi : a se, inquam, addit, sive de suo; 
neque enim eum in exemplari ullo inve- 
wisse illa puto, sed ex istis que proxime 
pracedunt, οὐδὲν περιελείκοτο ἔξωθον, ubi 
wepl To? époro) loquitur, occamionem 
heec addendi sumpsisse: perinde ac si 
hic quoque sobaadiendam esset τὰ 
Ge» τοῦ κόσμου. quamvis illa ejus verba, 
extrema mundi, videri possint magis so- 
nare và ἔσχατα τοῦ opo. Bara. 
énbàs σχεν] Nisi 
wev motas in , Qut cxei» explica 
iv, cujus mihi quidem usus haod 
euppetant exempla, vox exei» omnino 


abundat, nisi forte in ea delituerit vox, 
quam supra adhibuit, σχΏμα, hic post 
longum verborum decursum consilio re- 
petita, Lin, 

ἀποτέμφοι πάλιν] Cod. Tub. offert 
meliorem lectionem ἁποπέμφοιτο πάλιν. 

ND. 

ἡγήσατο yàp κ.σ. λ.] Vel aliter le- 
gisee bunc locum Ciceronem, vel aliter 
vertisse crediderim quam ostendant ejus 
exemplaria. Sed aliter ab eo versum 
fuisse, mihi magis fit verisimile. alioqui 
certe dormitasse dicendus esset, si veiba 
illa (neque euim aliam invenisse 
nem facile mihi persuaserrm) ita esset 
in tatus: quum enim hic sit verbo- 
rum Platonis sensus, Ratus est enim qui 
condidit, ei ipse contentus se esset, prar- 
Stantiorem (vel, meliorem) fore quem si 
aliis indigeret: Cicero contra ita. expo- 
nit, Sic enim ratius est ille qui ista junxit 
el condidit, ipsum se contentum csse 
stundum, neque egere altero. Qui su- 
tem putarunt hunc locum, quibusdam in- 
terjectis, εἰ posita particula quam pro 
teque, ita posse mutari, ipsum se conten- 
tum esse mundum, satius esse (vel pra- 
stare) quem egere, non animadverterunt 
non legi afrapxes εἶναι, sed afrapxes Dv : 
aut, si animadverterunt, sed participium 
hic tanqaam pro infinitivo positam posse 
accipi arbitrati sunt, non satis ubi hic 
participii usus locum haberet, intellexe- 
ront. Estautem proprie προσδεὴς Τινὸ 
qui ineuper indiget aliqua re. Srz»n. 

χειρῶν] Scribendum esse dicerem χεῖ- 
pas, pro. χειρῶν, ut. baberet infimtivus 


1. 94. 


tir, lj. 81. 


264 . IIAATONOZ 


v » n Ν b E ΄ ΄ * 
αἷς οὔτε λαεῦ οὔτε xU! τινὼ ἀμύνασθαι χρεία τις 3» 


Lem" oux! ὤετο δεῖν cur αροσάστει' οὐδὲ ποδῶν ουδ 
ὅλως τῆς spi τὴν' βάσιν ὑπηρεσίας. χίνησιν γὰρ ἀπένειμεν 
αὐτῷ" τὴν τοῦ σώματος οἰκείαν, τῶν ἑστὰ τὴν σφερὶ" νουν καὶ 
Φρόνησιν μάλιστα οὗσαν. διὸ δὴ κατὰ ταυτὰ εν τῷ αὐτῷ 
καὶ ἐν ἑαυτῷ. περιαγωγὼν αὐτὸ ἐποίησε χύκλῳ κιβσθαι 
σερεφόμκνον, τὰς Oi SL ἁπάσας κινήσειςὶ ἀφελε καὶ 
ἀπλανὶς ἀπειργάσατο ἐκείνων. ἐπὶ δὲ τὴν σε fodoy ταύτην 
dv οὐδὲν φοδὼν δέον ἀσκελὲς καὶ. Garou» αὐτο' ἐγίννησι». 

δ. 19. Οὗτος" δη vac órrog" ἀεὶ λογισμὸς θεοῦ stel 
τὸν ποτὲ ἐσόριενον θεὸν λογισθεὶς λεῖον xou" ὁμαλὸν σανταχ} 
v& ἐκ7 μέσου ἴσον καὶ. ὅλον καὶ σέλεον ἐκ τελέων σωµά- 
των σώμα ἔποίησε. ψυχὴν δὲ εἰς τὸ μέσον αὐτοῦ θες διὰ 
φαντός τε ἔτεινε καὶ ἔτι ἔξωθενὶ τὸ σώμα αυτῇ πτριεκᾶ- 
λυψε ταύτη, καὶ κύκλφ' δὴ κύκλον στρεφόμενον οὐρανὸν 
ένα µόνον ἔρημον κατέστησε, δι ἀρετὴν δὲξ αὐτὸν» αὐτᾷ 
δυνάµωον ζυγγίγνεσθαι καὶ οὐδενος ἑτέρου προσδεόµιονον, 
γνώριμον δὲ καὶ φίλον ἱκανῶς αὐτὸν αὐτῷ. δια φάντα δὴ 
ταῦτα εὐδαίμονα θεὸν αὐτὸν γεννήσατο. 

T» δι δὴ ψυχὴν ovy, ὡς νῦν ὑστίραν ἔπιχειροῦ- 
μυ λίγει, οὕτως ἐμηχανήσατο καὶ o θεὸς νεωτέραν' oU 


“οί οοιτθ: ἄν *s.—85 τις οὖν ἦν s.—b. µόνην Ύχεῃ, om Sst : lacuna in pr 6.—! ed 


t.—k aj αὐτῷ F.—! τὸν om 8s.—9 αὐτῷ ἀπένειμεν t.—^ τῇ περὶ ϱ.-- ἑαντω: Ab 
et corr F: αὐτῷ *s.—P δ᾽ sot.—4 κινήσει om Sax, ante ἁπάσας ponit F.—? πρὸς 
0.— καὶ om q.—! αὐτὸ om t.—*" οὕτω Ss.—" ἀεὶ x.—* ὄντοι GEXYFYqxbr : 
ὄντως *s5.—* καὶ om H.—J! τε καὶ ἐκ 0.—* ἴσως 5.—* xal ante Té eer om 8.— 
b καὶ ἐκ A.—€ ὅτι om ϱ.--ᾱ ἔξωθεν Ab et cor F: Ke *s.—? rabrp add A.— 
f κύκλω Q.—8 δὲ add Abo.—h αὐτὸν om pr K.— καὶ oin. 0.—k ξ. GF0.— πολλοὶ 


pocásre casum qui ipsi jungi posset: apud Proclum legitur. Όταν». 
sed quum apud me considero sequi iti- οὔτε ἄν τινα] Liber Tub. optimam 
dem ποδῶν», aliam quampiam huicloco huc affert lectionem οὔτε αὖ via etc. 
depravationem subesse dico: etlectorem — sicuti p. 35. Λ. καὶ τρία λαβὼν αὖ τὰ 
expendere mecum volo annon credibile ὄντα, ubi ille preclare legit avrà ὅντα. 
sit, duos quidem i«tos genitivos scriptos Qus res etiam confinnatur a Ficino. 
fuisse χειρῶν et ποδῶν, sed non etiam Linn. 
vis ὑπηρεσίας, verum τὴν ὑπηρεσίαν: ut — 6. 12. ὁμαλὸν, πανταχΏ] Cicero volt 
dicat Plato, ob« dero δεῖν προσάστεν  *arraxípertincread , vettitenim, 
p τὴν ὑπηροσίαν χειρῶν, οὐδὲ ποδῶν,  Levem eum effecit, et undique. erquabi- 
οὐδὲ ὅλως τὴν περὶ τὴν βάσι». Posset lem,et a medio ad susumum, parem et 
vero fortassis et accusativus pluralis lo- perfectum. — Legitigitur, aut legendum 
cum babere, ut legeretur, τὰς περὶ τὴν putavit, λεῖο» καὶ ὁμαλὸν κπανταχῆ, καὶ 
Bde as, STzPH. κ µέσον ἴσον, καὶ ὅλο», etc. SrePR. 
οὔτε Άν] Malim scribere οὔτε αὖ, ut 





TIMAIO3. 265 
γὰρ ἂν ἄρχισθαν αρισβύτερον ὑπὸ νεωτέρου ÉuioLac* εἴα- 


ϱ: ἀλλά πως ἡμες «ολυ μιετόχορτες του προστυχόντος 
τε καὶ WES ταύτῃ ση xci? λέγομεν, ὃ δὶ καὶ γωέσει 
καὶ Get) «ροτέραν καὶ πρεσβυτέραν ψυχὴν σώματος, ὡς 
δεσκύτω» καὶ ἄρξουσαν ἀρξομένου, ξυνεστήσατοῦ $x. vài 
. xad τοιφδε σρόπφ. ης ἁμερίστου καὶ si κατὰ ταύ- 
σα ἔχουσης οὐσίας καὶ τῆς οὐ περὶ τὰ σώματα γιγνοµέ- 
"Ic" µεριστῆς," τρίτον ἐξ ἀρωφοῖν iv µάσῳ ξυνεκεράσατο" 
οὐσίας"" είδος, τῆς τε ταὐτοῦ φύσεως αὖ πέρι καὶ τῆς Üa- 
τέρου, xci! κατὰ ταῦτα" ζυνέστησεν ἐν μέσω" τοῦ τό GA- 
θους αὐτῶν καὶ τοῦ κατὰ v, σώματα μεριστοῦ. καὶ τρία 
λαών mora? ὄντα συνικεράσωτο εἰς µήαν πάντα ἰδέαν, 
τὴν θατέρου φύσιν δύσµικτον οὖσαν Sig ταὐτὸν. ξυναρμός- 
των (ἷᾳ. μωγνὺς δὲ ριετὼ τᾶςὰ οὐσίας καὶ ix τριῶν ποιή- 
σάµιενος ἓν πάλιν ὅλον τοῦτο μοίρας ὁσαςὃ αροσῆκε διένει- 
ps5, ἑκάστην 0) ix rii ταὐτοῦ καὶ θατέρου xci τῆς οὐσίας 
νεμγρένν. ἤρχετο" δὲ διαιρεν ὧδε. μίαν ἀφελε τὸ 
Ἅρώτον ἀπὸ παντὸς' μοῖραν, μετὼ δὲ ταύτην ἀφήρει διπλα- 
cia» ταύτης, τὴν ὃδ) a) τρίσην ἡμιολίαν μὰν τῆς δευτέρας, 
σρισλασίαν δὲ σης" πρώτης, τετάρτην δὲ τῆς δευτέρας ὃι- 
αλῆν σέµατην" 9i τριπλῆν τῆς σρίσης, τὴν δ) ἕκτην τῆς 
3ρ.-- τε om SY st.—" καὶ post sp om S.—9 δρσπότην £.—? £. ΑΣΕΌ.-- τοιού- 
Te F.— ἀεὶ om pr F.—» καταυτὸ s.—! γενομένης SYs.—" μεριστῆς om pr 'T.— 
* [- Ab.—" οὐσίαι..«συνεκεράσατο om pr F.—x* θατέρου Ἑ, τοῦ ἑτέρου *s.—3J καὶ 
om Fo.— ταῦτα AGXEYYqzeg, ravrà *s.—* ἂν µέσον γρ 0.—^ αὐτὰ AXFsb, aj 
τὰ *s.—* ταυχὸν Abo, Tavrb *s. —4 τῆς om F.— ἐκ τῶν τριῶν ze0.— τούτω b. 
—E els ἂς ing Y.—5 31 τούτω» 0, om b. —! re om F.—k fiptaro 0 : fipxero...267, 24. 


] πολλαχῶς καὶ ποικίλως cvykepaadperós τε καὶ διελών b.—! τοῦ xar- 
7s rc A.—9. σῇς ante πρώτης om x,—^ πέµπτην...τὴν δ' ἕκτην] ἕκτην...πέµπτην 


Ts τε ταὐτοῦ φύσεωε aD περὶ καὶ τῆς 
vob érépv] Qus verba quamvis pius 
peter Eusebius P. E. xii. p. 690. illo 
mode attulerit, totam taroen istam phra- 
sin τῆς τε ταὐτοῦ φύσρως aD περὶ καὶ τῆς 
φοῦ érépov ant ab aliena mauu adscrip- 
fam abundare existimamus, aut puncto 
post µερίστης sublato voculas περ), 
qua sensu hic earentes, rerum seriem 
perturbant, mutandas in διάφερον. Ete- 
Bim qui mixta reg est atque duabus ex 
alis diversisque composita, ea ab alter- 
u&ra difezt quoque, si singulis eam com- 
paras. Liup. 

e$ a ὄντα] Cod. Tub. αὐτὰ ὄντα, 

t. 


Vor. VII. 


quod agnoscere videtur Ficinus. Bir. 
uolpas] Legendum videtur eis μοίρα; : 
quamvis nec apud Proclum extet haec 
prepositio. Srgrn. qui sic in Not. * De- 
es8c videtur prmpositio els ante. accus. 
polpas, et tamen alios inveniri acio hujus 
scriptoris locos buic similes ubi non ha- 
betur. Caeterum ουπι ὅλον τοῦτο aptius 
fortasse μάγμα subaudietur extrinsecus 
(x tis quie proxime praecedunt) quam 
y», Ad quod tamen illa refert Cicero." 
τοῦτο μοίρα ὅσας] Non male quidem 
Stephanus: at nobis potius videtur re- 
scribendum τοῦτο μοίρας, els ὅσας. LiND. 
τριπλῆν τῆς τρίτφε] Scribe lic aut 
2 


III, li, 32. 


111. 36. 


11. Hi. 33. 
τι, 96. 


266 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


αρώτης ὀχταπλασίαν, ἑβδόμην δὲ ἑπτακάιεικοσαπλασίαν" 
τῆς πρώτης. μετὼ δὲ ταῦτα ξυνεαληροῦτοῦ σά τε δικλά- 
σια xoi τριλάσια διαστήµατα," μοίρας ὅτι ἐκέῖθεν ἀπο- 
έµνων καὶ τιθεὶς εἰς τὸ μιταξὺ τούτων, ὥστε ἓν ἑχώστῳ 
διαστήµατι δύο εἶναι µιεσότητας, τὴν μὲν ταυσφ μέρει τῶν 
ἄπρων αὐτῶν ὑπερέχόυσαν καὶ ὑπερεχομένην, τὴν Q' ἔσῳ 
μὲν κατ ἀριθμὸν ὑπερέχουσαν, imo δὲ ὑπερεχομάνην. ἡρωο- 
λίων δὲ διαστάσεων καὶ ἐπιτρίτων καὶ ἐπογδόων γενομυένων 
ἐς τούτων τῶν δεσμών iy ταῖς πρόσθε' διαστάσεσι, τῷ του 


δὲ com 0.—5^ ἑπτακαιεικοσιπλασίαν ΑΊΎφαε et corr A.—P συνεπληροῦτο AFo, 


v 
συνεπλήρου 88YqsQt, ἔυνεκλ «€ H: ξυνεπλήρωσε *r.—4 καὶ τὰ 79. 0----Σ διά» 
στηµα pr ϐ, διαστόµατα H.—5* τὴν..«ὑπερεχομένην om SYat.—! πρόσθε F, πρότερον 


σριπλῆν τῆν δευτέρης, mut BAS τῆς 
τρίτης, que res eodem redit. Agitur 
enim hic de diagrammate tetrachordi, 
quod auctor Pythagoreorum in modum 
vario numerorum exposuit complicitoque 
progressu, ita ut a numero incipiens 
nono, septem ille tonos integros illa 
componat serie 9. 19. 27. 96. 54. 72. 
216. In quibus conspiciuntur, sicuti 
auctor voluit, tria dupli totidemque tripli 
diastemata: veluti 9-18-36-72. tum 9- 
27-18-64-72-216. Numerus autem po- 
stremus est sex antecedentium hujusce 
dingrammatis terminorum summa,  Ete- 
nim p. 36. B. loco τῶν, ft καὶ πεντή- 
κοντα, illorum facta numerorum compu- 
tatione, scribatur necesse est ἑκκαίδεκα, 
Hujusce autem si vis, uti jubet philo- 
sophus, diagrammatis replere diastemata 
τοῖς ἐπογδόοις, ἡμιολίοις καὶ ἐπιτρίτοις, 
efficietur inde illa series numerorum 9. 
12. 16. 18. 24. 27. 86. 48. 54. 72. 8l. 
96. 108. 216. Quamquam non omnia 
ibi vides intervalla, uti przscripsit phi- 
losophus, binis repleri numeris posse in- 
termediis, ὥστε ἐν éxdere διαστήµατι 
δύο εἶναι µεσότητας, etiamque illud inter 
numeros 54. et 72. intervallum omnino 
vacare. Quo rationis animadverso de- 
fectu, diagramma Proclus incepit dedu- 
cere à primo numero $84. quo facto, res 
rospere finitur. — Etenim secundum 

rocli exphcationem diagrammate iilo, 
ubi progreseui geometrico arithmetico- 
que conjuricto etiam progressus intexitur 
harmonicus, adhibitis illis ἐπογδόοις, évi- 
τρίτοις καὶ $uoMos, triplicem auctor 
animi mundani naturam indicat, ita ut 
progressus harmonicus numerorum, qua- 


lis est 8. 4. 6. 8. 12. ad animi ravré- 
τητα, arithmeticus autem, qualis est ilie 
8. 6. 9. 12. ad ejusdem érepóryra per- 
tineat; geometricus denique, qualis esf 
8. 6. 12. 24. ad. τὴν οὐσίαν τῶν ψνυχῶν» 
mixtam ἐκ Ts ταντότητος καὶ ἐκ τΏς 
&repórgros. Voces enim ταυτότης et 
ὁτερότης nihil aliud exprimunt quam na- 
toram sibi oppositorum, quorum e junc- 
tione existit harmonia. Quam rem auc- 
tor postea etiam magis putavit explicam- 
dam per literam X, in quam corplicuit 
scalam, septem tonos integros continem- 
tem cum ceteris, qure intervalla eorum 
replere debent, quam antea dimidias in 
partes in longitudinem nos dividere ju- 
t, itx ut utraque parte postea in for- 
mam litere X, sive crucis juncta, utrin- 
que primus extremusque sibi opponantur 
tonus. Quai literam si cen, postea 
utrinque magis incurva in formam 
abire Jubet oo , quo nostri temporis ma- 
thematici signo utuntur infiniti, Cf. fig. 
8. Denique circulos illos extra junctos, 
alterum inscribas alteri, ita ut ambo cir- 
culi eodem puncto mancant juncti, ve- 
luti fig. 9. communesque habentes har- 
monis partes, imaginem exhibeant ani- 
versi.— Qualem ver a hic philosophus 
musicorum uatur doctrinam, 
liquet. Etenim si ἡμιόλιον illod cum 
nostro confers ἡμιτονίφ, quomodo illad, 
si abest, duobus aliis possit compensari 
breviori tempore tonis, qusles sunt of 
ἐπόγδοοι et οἱ ἐπίτριτοι, animus quidem 


intelligit, sed dubito, en tantam tam ce- 


leremque sonorum successionem et τος 
et manus et pedes nostratium possint 
exprimere. Liwp. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 267 | 


? / ΄ 8 9 , - 4 eot 
ἐφογδόου διαστήµατι τὰ ὀπίτριτα ἀάντα ξυνεσληροῦτο, 
λείσων αὐτῶν ἑκάστου μόριο, τῆς τοῦ. μορίου ταύτης 
διαστάσεως λειφθείσης ἀριθμοῦ πρὸς ἀριθμὸν ἐχούσης 
8 
τους Opoug $L" καὶ αεντήκοντα καὶ διακοσίων πρὸς τρία 
καὶ γετταράκοντα καὶ διακόσια. καὶ δὴ v0! μιχθὸν ἐξ οὗ 
σαυτα κατίτεμνεν" οὕτως ἤδη πᾶν' καταναλώχει.) ταύ- 
την οὖν τὴν ξύστασιν πῶσαν δικλην κατὰ μµῆκος σχίσας, 
, Ν ο , ^v 
pcm» αρὸς µάσην ἑκατέραν ἀλλήλαις οἷον yi. προσβα- 
X , 9 ^e 
Ae» κατίχαµψεν εἰς κύκλοιξ ζυώψας αὐταῖς τε xai 
ἀλλήλαις &y τῷ κατωντικρὺ τῆς προσββολῆς, καὶ τῇ κατὰ 
ταὐτὰ καὶ ἐν ταύτῳ"' περιαγομένη χινήσει πέριξ αὐτὰς" 
x 4 * 0 4 4 , 9 9 ^v , 
ἔλαβε, καὶ vo? μὴν ἔζω, τον d. εντὸς ἔποιεῖτο τῶν κύκλων. 
VON - v V5 , T ^ .» ” 0, . 
ην μεν oU» Sio φορὼν iaisQnpacsw? εἶαι τῆς ταὺτοῦ QU- ni. i. 94. 
σεως, τὴν ὃ &rrog τῆςὶ θωτέρου. τὴν μᾶν δὴ ταὐτοῦ κατὰ 
4 , «X 4 , 4 ^ rd N P4 
xAspgüy évi δεξιὰ περιήγαγε, τὴν δὲ θατέρου κατὰ διά- 
pTgo» iz ἀριστερά. κράτος" δ ἔδωκε' τῇ. ταὐτοῦ καὶ 
ὁμοίου περιθορῷ: μίαν γὼρ αὐτὴν ἄσχιστον εἴασε, τὴν ὃ᾽ 
ἐντὸς σγίσας εζαγῇ” ἑατὰ κύκλους ἀνίσους χατὰ τὴν τοῦ 
δισλασίου καὶ τριπλασίου διάστασιν ἑκάστη»,, ουσῶν $xc- 
σέρων τριῶν, κατὼ τάἀναντία μὲν ἀλλήλοις απροσέταξεν {έ- 
νου τοὺς κύκλους, τάχει δε τρείς μὲν ὁμιοίως" τους δὲ τετ- 
σαρας ἀλλήλοις καὶ TOic" τρισὶν ἀνομοίως," éy λόγῳ às 
φερομένους." 
S. 13. Ἐκ δὲ κατὰ νοῦν τῷ ζυνιστάντι aso ἡ τῆς 


0, Σρώται δε: κρόσθεν *s.—?* λεῖπον 0 et pr Υ.---Ὁ γῆς δὲ τοῦ GTFSYsxegt et re 


9" 
A9: in ZX erasum nonnihil ante o0, —*  Aeupüelons x, ληφθείσης EFgot, λειφθείσαν 
€.—* $E corr 9.—? καὶ 8) καὶ τὸ AF : καὶ τὸ 0.—* κατέτεµεν 0 ct corr $.—* τὸ 
wür Ss, πάντ) A.—h κατανηλώκει OHXTF:xeg, κατηναλώκει 0, ἀκανηλώκει SYqst. οἱ 
γρ B, ἀναλώκει A : ἀπηναλώκει $.—* οὖν om pr 6.—4 µείσας s.—* οἷον...ἀλλήλαις 
om ϱ.---- οὐχὶ t.—8 els ἓν κύκλφ 0 εἰ (adscriptis els κύκλον) Α: ἐς κύκλον t.— 
^ αὗταῖς $.—l προβολῆς Sst.—k ταυτὸ s.—! καὶ om F0.—9 ταυτῶι A: τῷ αὐτῷ 
*s.— αὐτῆς A.—9 τὸ... Τδ...ἐποίει pr. Ἡ.--ὂ ἐπεφήμησεν xtg.—^2 τὴν S, τοῦ s.— 
* θατέρα q.—^* καὶ κράτος 0.—t δέδωκε 0, δὲ δέδωκε rt.—* τοῦ S.—" ἐξαρχὴ g.— 
ν΄ ἑκατέρα q.—* ὁμοίους qt et rc A.—J τε καὶ 0.--- τοῖς om δ.---ᾱ üropolovs rc A. 


κατανηλώκει] Vulgo habetur &swred- τὴν 9. érrbs, τῆς θατέρου] Cod. Tub. 
κει pro κατανηλώκαι. Qui vero sit rao τῆς 0 ἐντὸς, τοῦ θατέρον. Bir. 
horum intervallorum et numerorum ad  $.13. ἐπεὶ] Hic quoque utrum Cicc- 
numeros, in sequentibus, Ecloga decima, ronem aliam sequi lectioncm 8. male 
circa ipsum Tüunzi Locrensislibrum con- verba Platonis interpretari dicemus? 
»iderabimus. . Cog NA n. Que cnim bic legimus verba, ἐπεὶ δὲ 


268 


Voy Σύστασις i ὀγεγένησο,, 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μιτὰ σουτο πᾶν' τὸ σωρα» 


' votidég ἐντὸς αὐτῆς. d irsxcaivero καὶ μέσον μέση ἔνρωγα- 
yat προσήρµοτεεν.' ἡ à ix prov πρὸς τὸν ἔσχατον οὗ- 
gary πάντῃ διαπλακεῖσα᾽ χύκλω τε αὐτὸν ὄξωόεν regia 
λύψασα, αυτή σε ἐν αυτή στρεφοµάνη, t θείαν ἀρχλν seta 
v0 ἀπαύστου κα) ἔμφεονος βίου spec v0» ξύμπαντα xe 
yop. κο) τὸ μὲν δὴ σῶμα ὁρατὸν οὐρανοῦ yéyort», αὐτὴ! 


e 


ur. 37. 0s à ἄδρωτος μή, λογισμοῦ g^ µεσέχουσα X04 ἁρμονίας 
n. ii. 35. Ψυχἠ rai τῶν νοητῶὼν ἀεί TÉ ὄντων, ὑπὸ σου 9 ἀρίστου à ἀρίστη y* 


ροµενη τῶν ysmirran.^ ἅτε 


οὖν x "n gOUTOU καὶ της 


θωτέρον φύσεως íx TS οὐσίας τριὼν τούτων συγκραθεῖσα 
μοιρῶν, καὶ Gy λόγονὃ μερισθεῖσα καὶ ἔυνδεθεῖσα, αυτή 
τε ἀναπυκλουμάνη πρὸς αὐτήν, ὅταν οὐσίαν σκεδαστην 
ὄχοτός τινος ἐφάπτηται sci ὅταν ἁμέριστον, Mya sIToU- 
μη δια πάσης saturi, ὅτῳ € ἄν τι σαύτὸν ᾗ , κα) oov" 
ἂν' ' ἕτερον, πρὸς 0 Ti T$" μάλιστα, xai ση” καὶ ὅπως καὶ 
ὁκότε ξυμβαίνει κατὰ" τὰ γιγνόμενώ) τε αρὸς ἕκαστον 


—h δὲ om pr Α.---- φερομόνων. Ε.--ᾱ 
5λ.--ξ ξυναγαγὰὼν 
κεῖσα ΑθΘὺ.---ἕ τε om ZFqxbego.— 


Ὑεγένητο ατ.---ὖ πάλιν 0. drris vis abris 
υνάγων *r. συνήρμοττ' et. λα» 
e πο ζρο ὃ a le m e αὐτὸ δὲ iiid: 8s.—? *yengééo- 


Των 89szb et corr Χ.--ο $s add Ao: io τοτῶς ο εν νο δν νο mdi 


ardor $^ Aéyp qgot, λέγει λόγψ s, Meye 8.— 


FSgso.—t 


καμένη F, κσούµενον tt et yp 'T.—5 bre 


8, 
vp oe τὸ xe.—" Bow SYr. 


—* ξυμβαίνηι, corr in. ultima, A : E habent etiam GKYTFSYsregot : συμβαίΐην q. 


κατὰ νοῦν τῷ ξυνιστάντι πᾶπα ἡ τῆς ψν- 
xíüs ξύστασις ὀγεγένητο, constat signi- 
ficare, Quum aem a coagmentatore 
tota animi tatio ex sententia 
effecta esset. Vel, Quum ejus desiderio 
satiafecisset ; ( nam sicut apud alios, ita 
etiam apud "Platonem non uno in loco 
τοῦτο κατὰ νοῦν ἁμοὶ γόγονε, sonat, Hoc 
contigil miki ex sententia, vel, Hoc fac- 
€um es. ex animi mei sententia : sive 
Hoc mihi satisfecit, vel, Hoc animo meo 
satisfecit : vel, desiderio : vel, Hoc voto 
seo respondit) at Cicero vertit, Quum 
animum ex sua mente et divinitate ge- 
"uisset. Sed ne tantum virom tam 
crasse ignoranti aot turpis saltem osci- 
tantis (si hoc uti verbo licet) accusare 
cogamur, dicendum censeo illum nimis 
properantem ita vertisse hunc locum 

uasi legiseet, érel δὲ τῷ p ξυνιστάντι πᾶσα 

κατὰ τὸν ἑανγτοῦ νοῦν τῆν (ejiis EÓ- 


στασις éyeyérgro. Quo autem minus 
hec lectio & nostra discedit, (quam 
magna pars mutationis in verborum eit 
ordine) eo verisimilius fnerit illam ia 
ejus oculos παρορῶντας incurrisse, BrzrS, 

θείαν] Ciceronis interpretatio Θείαν 
non agnoscit, sed ejus loco θείον legit. 
SrxPH. 
«dk rubro] 8 Scribendum esse cenaebew 
ἐκ τῆς οῦ : e postea sen- 
tentie fidem a Prode feü comperi. 
SrzPn. 

ὅτου à»] Locum huuc diverse legi 
(quod ad mterpungendi rationem att- 
net) docet Proclus. Scriptum est autem 
it& apud eum illius J'ucptm, bro τε 
ἄν τι ταντὸν jj, καὶ ὄτφ ἄν τι (reper. 
cum qua lectione. non cst cur nostram 
commutemus. Apud eosdem scriptam 
est διὰ πάσης αὐτῆς. Srkpn. 

συμβαίνει] | Videtur scribendum ew 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 269 


ἕκαστα εἶναι καὶ πάσχειν καὶ πρὸς τὰ κατὰ ταὐτὰ ἔχον- 
τα Gi. λόγος δὲ ὁ κατὰ" ταὐτὸν" ἀληθὴς φιγνόµενος, 
περί τε’ θάτερο A». καὶ περὶ τὸ ταὐτόν, iP TÀ πωουμένῳ 
ὑφ αὐτοῦ. φερόμενος ὤνευ Φθόγγου καὶ ἡχῆς, ὅταν μὴν 
aspi τὸ αὐσθητὸν φίγνηταί καὶ ὁ τοῦ θατέρου κύκλος ὁρ- 
og ὧν sig φᾶσαν αὐτοῦ. τὴν ψυχὴν διαγγείλη, δόξα, 
xal φίστειςὶ φίγνονται έβαιοι καὶ ἀληθες. όταν δὶ ad 
8 M1 * Sm A € ^n 3 ” ΄ 9 
περὶ v0 λογιστικον 3 καὶ ὁ τοῦ" ταντοῦ κύκλος εὔτροχος 


— καὶ ε.---Ἱ Ὑσύμενα 29,—5 ὁ κατὰ πρὸς OXTSYsrtgt.—* αὐτὸν Sso.—" γε 0. 
—9 ὃν ΑΕι--4 ὁπ' αὐτοῦ ϱ.---' αἰσθητικὸν t.—f γένηται 9.—5 by AGTFSY : là» 


ὅταν. pr om.—! ὄταν δὲ ab περὶ τὸ] 


Bolrp, at, quemadmodum s dict 
j. pendent λόγει κσνυμώη o. ἡ ψυχή. 


τε θάτερον ὢν] Ita locumhunc ver- 
tit Cicero ac οἱ in priori etiam ejus perte 
legerit κατὰ θάτερον cum κατὰ ταντὸν, 
et ἀληθὴς post λόγος δὲ posuerit : deinde 
post θάτορο» non agnoverit participium 
ὤν; ac si deniqne eum hoc aat siuili 
modo scriptum rit, λόγος δὲ ἆληθὸε, 
ὃ κατὰ ταντὸν κατὰ » γιγνό- 
pros, περί τε θάτερον καὶ περί τὺ ταυτὸν 
ἐν τῷ κωουµένφ 04! αὐτοῦ $epóparos. 
ejos enim bsc sunt verba, Ratio autem 
cera que versatur in iis que eunt semper 
eadem et in iis qua mulaniur, quum in 
eodem εέ in. altero movetur ipsa per se 
sine voce et sine ullo seno. Dixi autem, 
boc aut simili modo scriptum, quoniam 
et alia mihi venit in mentem lectio, que 
paulo quidem magis divema fuwerit a 
mostra, sed ad illam ejus interpretatio- 
nem propins accesserit, λόγος δὲ àA90hs, 
é Tayrüp kel bv καὶ κατὰ θάτερον 
yeyvóuavop ὢν, κερί τε θάΤτερον etc. et ita 
participium &» retineri poterit Ficinus 
autem qui ν reddit alterum (ut 
certe reddi solet) lectionem nostram se- 
quitur, niei quod addit καὶ ante ἀληθή», 
vertit enim, Ratio perro ad ipsum quod 
idem vergens, atque veridica, tam circa 
alterum quam circa idem versata. — Nisi 
potius dicamus in eo etiam dissensisse a 
mostra lectione quod γεγνόµενος (8i hoc 


jcipium ovit) legerit ante καὶ 
. Quidam certe lectionem nos» 


tram retinendo ita etiam interpr. hunc 
locum, Ratio autem que eodem tempore 
vera gignitur, quum in altero et in eodem 
verssiur, aique in. eo quod movetur a 


cum ὃς corr 3.— αὐτοῦ H.—! πόστειε rm Άν e, abris q, αὐτὸν s et Y, qui hec 


uua in t et pr Τ.-- ᾗ om 8s.—9? τοῦ 


seipso volvitur absque voce et. sono, etc. 
Inter has autem ;liversas expositiones hoc 
interim constat, male interpungi in pre- 
ced. edit. sicut et hic, post à», quom 
hypostigme quee ibi est ponenda sit post 
ταυτόν: ut legamus Te θάτερον àv 
καὶ περὶ τὸ ταυτὸν, deinde dy τῷ κυον- 
µένφ ὑφ' αὐτοῦ φερόμενος etc. Ceterum 
quod ad vocem s attinet (quid enim 
obstat quominus hoc obiter addam?) 
eam quidem cum Cicerone plerique de 
ratione intelligunt, ut a Platone vis qui- 
dam animi statuatur ques res sensibus 
objectas. judicare possit: (atque adeo 
Plutarchus et Proclus rationem istam 
putant esse interiorem quandam potesta- 
tem qus» sensul et intelligenti» juncta 
sit) sed existimatur etiam posse intelligi 
de eo sermone qui λόγος ἐνδιάθετοε vo- 
catur ad differentiam τοῦ προφορικοῦ: ut 
significet Plato animo mundi nihil opas 
esse illo sermone externo, sed satis ei 
esse sermonem internam, qpi nulla voce 
nulloque sono indiget. Srz»z. 

λόγοε δὲ Ó κατὰ ταδτὺν γηγνό- 
peros] Interpretes hujas operis Latini 
Cicero Ficinusque longe concinniorem 
loci prmbent structuram : λόγος δὲ ὁ 
κατὰ ταδτὸν καὶ κατὰ θάτερον καὶ ἀληθὴς 
γιγνόµενος. LiNp. 

s là»] Scribe ὀρθῶς iv, quibus 
verbis sequentia καὶ à ταὺτοῦ κύκλος 
εὔτροχος ὢν bene respondent invito Cod. 
Tob. qui verba el/rpoxos ὃν non agnoscit. 

IND. 

λογιστικὺν] Mirum sí Plato vel hic 
vel alibi λογιστικὸν non activa sed pas- 
siva significatione dixit, quum hsc ter- 
minatio significationi actionis conveniat : 
atque ita utatur hac voce cum alibi tum 


1811. Ài. 36. 


270 IIAATONOZ 


a»? auTO μηνύση, vouc ἔπιστήμη τε ἐξ ἀνάγκης ἀπογελεῖ- 
σαι. τούτωῖ δὲ ἐν o τῶν ὄντων ἐγγίγνεσθονὶ Gy ποτέ τις 
αὐτὸ ὤλλο πλὴν ψυχὴν siwn, ww» μᾶλλο 9» τἆληθες 
tesi. 

. 14. Ὡς Oi πινηθεν αυτο. καὶ (mv ἔνενόησε" τῶν 
ἀῑδίων θεών γεγονγὸς ὤγαλμα ὁ γενήσας πατήρ, ἠγάσθη 
σε καὶ εὐφρωνθεὶς ἔτι O27 μᾶλλον ὅμοιον πρὸς τὸ «παρά- 

6ιγµα ἐπωόησεν ἀπεργάσασθαι. καθώ περ οὖν αὐτὸ τυγ- 
χάνει ζῶον ἀῑδιον, καὶ" τόδε v0 w» οὕτως εἰς δύναμιν ἔπε- 
Υείρησε τοιοῦτον ἀποτελεῖν. 7 μὲν οὖν" τοῦ. ζώου φύσις 
ἐτύγχανεν οὖσα αἰώνιος. καὶ τοῦτο" μὲν δὴ τῷ yore" 
παντελῶς απροσάπτευ oux ἦν δυνατόν. εἰκὼ Q ἔπινοις 
κωητόνἩ τινα αἰῶνος ποιῆσαι, καὶ διακοσµών ἅμα) οὐρανὸν" 
sois; μωένοντος αἰώνος ἓν ki κατ ἀριθμὸν ἰοῦσαν αἰώνιον 
εὐκόνα, τοῦτον ὃν Q3" χρόνον ὠνομώκαμεν. ἡμέρας γὰρ" 
καὶ νύχτας καὶ µῆνας καὶ ἐνιαυτοὺς οὐχ ὄντας πρὶν οὐρανὸν 
φωΐσθαι, τότε ἅμα ἐκείνω ξυνισταμένω τὴν γΐένεσιν aura? 


add Ao.—? εὔτροχοι ὧν om pr Ε.--δ τοῦτο Fo.—8 ὀγγέγνεσθαι t.—! εἴποι q.— 
* ἀληθὰς F.—t! ὧε...ἀποτελεῖν abet b.—* κινηθέν τε αὐτὸ E'rs.—" ζῶον corr F.— 
 ἐνόησε AFogo, ἐννενόησε H.—* Ὑεννήσας μὲν πατὴρ z.—? δὲ x, καὶ g,—9 ὃν καὶ 
» 9 e 
ϱ.-- οὖν om F.—h τοῦ add Ao.—* τούτω 8, τούτω ot.—À δὴ om F.—* τὸ Ύενη- 
e 
τὸν B, τῷ 'yergrg GXTYaxegt.—! εἰκὼ ΑΚΜΗ, elk SYartgot: εἰκόνα s.— 


E ἑτενόει Ao.—P κινητόν G'YFSYsxegot, κωητόνΑ: κυητήν cum s corr Χ.--- ἄρα 


H, ἅμα μὲν 0.—* οὐρανωῖ cort A.—! 


μέλλοντος S.— δὴ ὃν Ss.— δὲ Q.—* ante 


p 
τότε omisi καὶ cum ΑΕῃο.-- αὐτοῦ Θ.--- µέρη AFSYgsot et corr 1, µέλη: 


Polit. ]. iv. p. 441. ubi scribit, οὐκοῦν 
τῷ μὲν λογιστικῷ ἄρχειν προσήκει, code 
ὄντι, καὶ ἔχοντι τὴν ὑπὲρ &udogs τῆς 
ψυχῆς προμήθεια». ut λογιστικὸν sit quod 
ratiocinandi facultate preditum est, at- 
que adeo ratiocinatione uti solet; q. d. 
ratiocinatioum. | Et tamen ille de quo 
agitur locus significatione activa opus 
habet, si Ciceroni et aliis credimus. ita 
enim hic, Quum autem in illis rebus cer- 
titur, que manentes semper eadem, non 
sensu sed intelligentia continentur (si 
tamen coniineniuwr eum lic scripsisse 
credendum est) alii vero, Οκοά iniclli- 
geMia comprehenditur, vcl raliocina- 
tione. Videndum igitur annon λογιστὸν 


scribendum sit, ita interpretando.  Ne- 
que tamen ignoro Proclum hanc vocem 
λογιστικὸν (quamvis in textu commen- 
tariis ejus inserto scriptum sit λογικὸν) 
non solum agnoscere, scd etiam defen- 
dcre: admonentem, τὸ λογιστικὸν non 
significare τὸ λογιζόµενον (ut aliquis 
putaret) sed τὸ νοητόν: quoniam lioc 
opposuit τῷ αἰσθητφ. Et videtur (in- 
quit) ita dixisse rb λογιστικὸν, ut postca 
τὸ αἰσθητὸν vocabit αἰσθητικόν. — Sed 
vereor (quod Procli pace dixerim) ne 
hoc dicere, sit incertum. per incertius 
velle confirmare, ut vulgo loquimur. 
STEPH. 


TIMAIOS. 271 


μηχανᾶται. ταῦτα às πάντα μέρη" ύνου) xai σό T' ἠνί 
TO T ἔσταν, χβὂνου γεγονότα" εἰδη, & δη) Φίροντες λανθά- 
ροµιεν iri την ἀῑδιον οὐσίαν 6UX ὀρθῶς. λέγομεν γὰρ à" 

ec ἦν ἔστι τε καὶ ἔσται, IL à τὸ ἔστι μόνον κατὰ τὸν 
ἀληθη λόγον προσήκε, so 0$ ἦν τὸ ο ἔσται περὶ τὴν 6p 
Xgore yinteu ἰούσων πείσει! λέγεσθαι. κυήσεις γάρ ἴἔστον," 

τὸ ài ἀεὶ χατὰ ταὐτὼ ἔχον ἀπινήτως οὔτε αρεσβύτερον 
οὔτε μκώτερον αροσήκει γίγνεσθαι διὰ χβόνου ουδὺ γωάσθαι" 

ποτε; οὐδεὰ γεγοίναι" νῦν οὐδ᾽ εἶσαῦθις ἔσεσθαι, T0 παρά- 
παν r$! οὐδὲν ὅσα γίνεσιοξ τοῖς ἐν αἰσθήσει φερορωένοις wgor- 
mit» ἀλλὰ χρόνου ταῦτα αἰώνών φεὶ μιμουμένου καὶ 
xar ἀριθμὸν κυκλουμένου φίφονεν sids. xci πρὸς τούτοις 
ἔτι τὰ τοιάδε, τό T6 γεγοὸς εἶναι γεγονός καὶ σὸ γιγνό- 
μνον εἶναι γιγ)όµανον, 6 ότι δὲ τὸ γενησόμινον είναι γενησῦ- 
μενου καὶ σὺ μὴ ὂν μὴ ὂν εἶναι, dr ovdi" : ἀκριβις" λέγο- 
με. iei pár οὖν τούτων τώχ ἂν οὐκ εἴη καιρὸς αρέπων 
& τῷ παρόντι διακρηβολογείσθαι,’ χβόνοςἳ à' οὐ! μες 
οὐρανοῦ γόγονεν, ἵνα" ἅμα γεννηθέντες" ua xi λνῤωση, 
&y ποτε λύσις τις αὐτῶν vimm, aai" κατὰ TO παρά- 
δειγμα σης αἰώνίας φύσεως, iv ὡς ὁμιοιότατος, αὐτφ' 

κατὰ δύναμιν 5 σὸ μυ yag! δὴ παράδειγµα πάντα" 

αἰῶνά ἔστι ó» o0 αὖ' διὰ τέλους τὸν ἅπαντα χόνον 
γεγονώς ví καὶ. ay καὶ ἐσόμινος. SE οὖν λόφου καὶ δια- 
νοίας θεοῦ τοιαύτης πθὸς χρόνου γένεσι, ἴνο γεννηθῇ χρό- 


. 


ου 
µέρος *s.—! χρόνων F: ante πάντα ponit t.—* γε cm pr K.—! ἦν καὶ A.—* «ε- 
γονότα AFqo et corr 8: γεγονότος *s.—"* ἃ δὴ add Ao et rc F.—"* Aévyoper οὐκ 
ὁρθῶς περὶ τῆς ἁἀῑδίου obras D qui hinc ad εἴδη paulo inf. —* τῇδε δὲ F.—? ἐν rei 
A.—* Ιοῦσανα αρέπει γένεσῳ ---ᾱ leri s.—b διὰ χρόνου « οὐδὲ γενέσθαι add AFqb, 
quorum q διὰ τ' voy, F τὰ xpévov.—* ποτε om 0.---ᾱ οὐδ' αἱ t.—^* γόγονε ΤΥ 
sxegt et pr 8Z.—f δὲ eo: om pr F, delevit 8.—5 γένεσιν 0.—bh αἰῶνάς 'SYszegt. 
—JÀ Te om Ab.—k εἶναι γογονὸς om 0.—À) δὲ καὶ F, τε A, om 0.--- οὐδὲν ante λέ- 
Ύομεν ponit 9.—*? ἀκριβὲς AFo: ἀκριβῶν *s.—^ ἀκριβολογεῖσθαι SYst.—P hinc b 
ad 272, 19. x οι.--- γοῦν Mm —F ἵν bt.—* -yernüérvres t geb 0r et corr Z.— 
ἑ γέγνηται ABZ'TFSYqsxegot : 9$.— καὶ om 8s.—" αἰωνίαι ORXTFYqex 
btt, διαιωνία ΑΟ: αἰωνίου άν y ὀμοιότωτον t.—X αὐτὸς αὐτῷ mg F.—J γὰρ om 
—5 τὸν πάντα rc X.—* ἂν SYsxegt, a) Ύε 0.—h διατελεῖ 2.—»5 alteram καὶ om 
334 eyeyovós Τε καὶ by 2Yt.—* ἐσόμενος ἐξ Aqbo cum pr F et corr 62, ἐστι μό- 
ves dt E'TSsxeg cum pr ΘΣ, ἐστι uóros ἐξ Ὑτ: ὀἐσόμενός ἐστι μόνος ἐξ φι---- Ύενη- 


&. 14. γεγονότος] In textu inserto va. ΘΤΕΡΗ. 
Procli commentanis legitur «ογονό- 


* 


1I, ii, 97. 


272 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


voc, ἥλιος καὶ σελήνη καὶ αίντε ἄλλα ἄστρα, ἑσίκληνξ 
ἔχονα αλανητώ, sig διορισµον καὶ Φυλακὴν ἀριθμῶν 
xgórov γέγον. σώματα δι αὐτῶν ἑκάστων ποιήσας ὁ θεὸς 
ἔθηκεν εἰς τὰς περιφορᾶς ἃς ἡ θατέρου περίοδος ju» ἑστὰ 
nu. HL 38, οὖσας ὄντα ἑατά, σελήνην μὸν εἰς τὸν περὶ ys πρώτον, 
ἦλιον δ᾽ εἰς τὸν δεύτερον ὑπὲρ γῆς, ἑωσφόρον δὲ καὶ σον is- 
θὸν Ἑρμοῦ" λεγόμενον εἰς τους" τάχει μὲν ἰσόδρομον ἡλίφ' 
XUXAoPP ὀόντας,ὶ τὴν δ ἐναντίαν εληχότας αὐτῷ δύναμαν 
os καταλαμάνουσί τε καὶ καταλαμβάνοται κατὰ 
ταὐτὼ' ὑπ ἀλλήλων ἥλιός τε καὶ ὁ του Ἑρμοῦ καὶ ἑωσ- 
Φόρος. τὰ δ᾽ ἄλλα oi" δὴ καὶ δὲ &c* αὐτίας ἱδρύσατο} 
εἴ  σις ἐπεξίοι «σας, ὁ λόγος πάρέργος ὢν πλέον ἂν ἔργον 
ὧν ὄνεκα λέγεται" παράσχοι. ταῦτα μὲν οὖν ἴσως τάχ᾿ 
ἂν xarà" σγολὴν ὕστερον τῆς ἀξίας. τύχοι δµηγήσεως. 
ἐπιιδὸ δι οὖν εἰς τὴν ἑαυτῷ αρέπουσαν ἔκαστον ἀφίκετο 
6j OxXTYqgebgor.—t ἐπίκλησι Fq cum cor X.—h πλανητὰ AFb, πλανῆται 0: 


πλάνητει *s.—! ἀριθμῶν om x et pr F.—* ffe» ΑΘ, fjr corr F, εἴη c, dye 0, Ἱνὴ 
p fe *s.—! ἑπτὰ Üvra 0.—9 'Epuj cort 6€ et pr F.—^ τὸν AGFbo et pr tr, 


ον 
Ti» Y.—^ ἁλίφ om 8s.—P κύκλφ XTYt et pr 8, κύλων Q.—A ἰόντα..«εἰληχότα corr 
F.—* ὅθεν καὶ s.—* ante κατὰ omisi καὶ cum Fqbo et corr X. —! ταυτὸν s.—* al- 
teram καὶ om pr SF.—" ἑωσφόρως AGTxbtgo ct pr ΣΕ: 4 ἑωσφόρος *s.—* els Y, 
ela pr 0.—* διαστὰς corr 0,0 ÉAAas F.—Y arro OZTSYxtot et pr F.— éd» 
F.—5 Aéyorro F.—^ &» καὶ κατὰ Ε.--ο τῆς ἀξίας ὕστερον F.—4 9 g.—* ἕκαστον 


ἐπίκλην ἔχορτα πλάνητεσ] Cod. Tub. singularis numeri nomina in pluralia: ita 


scribendo, eis Tobs τάχει μὲν 


variam hic offerente lectionem ἐπίκλησιν 
ἔχοντα πλανῆται, locum hoc modo pu- 
tamns emendandum, ut rescribatur, ἐπί- 
κλησυω ἔχοντα πλανήτων sive etiam πλα- 
ríras. LiNb. 
Σελήνην μὲν] (ο, Ita vim suam πα- 
(ura coe ut terram Lunc cursus 
- iret, eique ε terram 
Ci Ton 
i egit vel 
vubtadindem putavit Cicero. Vcrum 
qnod attinet ad illa, eis τοὺς lórras et 
εἱληχότας, quid cum illis subaudiri dice- 
mus? an ? mon potest certe, 
quam habeamus τοὺς τάχει μὲν ἰσόδρο- 
por Ἡλίῳ κύκλον lórras. Scribendum 
igitur puto els τὸν pro eis πού»: itidem- 
que ἑόρτα et e a pro [όντας et εἶλη- 
Χόταε. (ut intelligamus, Collocuvit in 
circulo ewe pari celeritate cursus. cum 
Sole, sed conirariam ei naturam λα- 
bente). Nisi malimus, retinendo τοὺς, 
et ἰόνται Ac εἱληχότας, mutare duo illa 


HA κύκλους lórras, etc. quam scriptu 
ram Fic. sequutum esse puto. Verum 
aptior est singularis nur:erus, quum pre- 
cedat etiam bis eis τὸ», quse alio quam 
ad vocem κύκλον qum sequitur refeni 
posse non videntur. Sra». 

Ἑρμοῦ] Cod. Tub. hic babet Tesi, 
quo non opus est, quum sequatur paulo 
post ὁ τοῦ Ἑρμοῦ sc. πλανήτοςε. Sed 
plus difficultatis est in verbis els τοὺν 
τάχει μὲν écólpouor 'Ἡλίῳ κύκλον ldo- 
τας-- εἰληχότακ. An forte intelligendum 
KókXevs; at quomodo κύκλοι bene di- 
cantur ἰσόδρομον Ἡ. χύκλον lérras, equi- 
dem non video. Quid! si scriberetur, 
els Tobs τάχει μὲν laor üpápor 'HAlg κύ- 
kAovs ἰόντας, τὴν 9 ἑναντίαν αἰληχότας 
οἳ κατὰ 


αὐτῷ δύµµµιν.  LiND. 
καὶ] lnter« 

ταῦτα otiosa esse vidctut vocula «af. 

δτερα, - 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 213 


4 » 4 ” ' " 
Φοραν τὼν ὅσα ἔδει ξυναπεργάζεσθαι γρόνον, δεσμοῖς T$ 
? / ^v 
ἑωψύχοις σώματα δεβέντα Cua, ἐγεννήθης τὸ σε προσταχ- 

/ 9 
θὲν έμαθε, κατὼ δὴ τὴν θατέρου φορὰν πλαγίαν οὖσαν 
LY ^. D ^v / 
διὰ τῆς ταὐτου Φορᾶς. ἰούσης τε καὶ πρατουµένης» τὸ 
M / n » ^ ν Αν ο. ο ΄ P ^ * 
pv µείζω" αυτών, τὸ δὲ ἐλάττω" XUXAoVP ἰόν, θῶττον μὲν 
M A q 94 ^7 Y ^ M , T ὃν / a 
τὸ τονὶ ἑλάστω, τὼ δὲ τὸν µείζω (ραδύτερον περιήει. 
τῇ" δη" αὐτοῦ φορᾷ τὰ τάχιστα περιόντα ὑπὸ τῶν βρα- 
δύτερον" ἰόντων" ἐφαίνετο καταλαμβάνοντα καταλαμ(θά- 
νεσθαι. πάντας γὰρ φοὺς κύκλους αὐτῶν στρέφουσα ἔλι- 
xa, διὼ σὸ διχῆ κατὰ τὰ ἔναντία ἅμα αροϊέναι, τὸ" βρα- 
δύτωτα mi? ἀφ αὐτῆς, οὔσης σαχίστης ἐγγύτατα 
9 / e ^c 4 [ή , , A xy 
ἀπέφαινεν. ἵνα δὲ sim µέτρον ἐναργές τι woog ἄλληλα 
βραδυτῆσι καὶ τάχει καὶ τὰ περ) τὰς ὀκτὼ φορὰς πο- 
^ ^» es X ^w ο. 
θεύοιτο, Φὼς o Üsog ἀνηψεν ἐν τῇ πρὸς y" δευτέρα: TOY 
jd. «a Noe g 4 ^. ej U h / 
απ εριοδων, ο δη νὺνῖ κεχλήκαμεν 2109, ἵνα ὅτι μάλιστα 
εἰς ἅπαντα φαίνοιὶ τὸν οὐρανὸν μετάσχοι" v& ἀριθμοῦ τὰ 
^- n ^v r4 ^ » 
ζδα, ὁσοις. ἣν προσήκον, µαθόντα παρὰ". τῆς ταὐτου" καὶ 


e 
om 68, ante els ponit t.—f χρόνον Y, χρόνω 8s.—8 ἐγεννήθη EFxetprA: éye- 
vfu *s.—h^ πραχθὲν ϱ ct yp x.— κατὰ γὰρ δὲ) 0.—k φορᾶς AFxet0: φύσεως *s. 
—1 Ιούσης AGFSsxego: loóca» cum *s corr X ét in litura 'T.—^» κρατουµένης ΑΘ 
FSsrego cum pr 'Y : κρατουµένην cum *s corr Z. totum hoc ἰούσης τε καὶ κρατουµέ- 
νης in litura rc habet Y, om t.—^ libri ue[Qora.—9 ἑλάττονα 0.—P -xókAo Gt.— 
9 τὸν ante ἐλάττω om x.—' µείζω AFSYqot: μείζονα *s.—9 περψειν A, περιήει 
ἐν 0, περφει rog F, περιιὸν pr O, srepuórror Φ: περιόντα *s.—2 τῇ.περιόντα om 
Te et pr Σ.--- 8) Ao: δὲ *s,.—' τὰ om A.—" υτέρων Α et pr 8.—* sepuév- 
τω» FSYqsot.—! ἑλίκη σ.---ᾱ τὰ 0.—* ἀπιόντα 0.—^ ἀπ᾿ αὐτῆς FSYgst.—^ καὶ s. 
—ÀA τὰ om π.---ᾱ γῆν, in ν corr, Θ.---ἵ δεύτερον q.—8 νῦν om pr H.—h ὅταν s. 
—JÀ φαίνη ot, φαίνοιτο g.—h µετέχοι Fq, µετάσχη t.—! ὅσα ο.--- περὶ 5.—5^ ταν- 


ἰοῦσάν Te] luvenitur et alia lectio, 
ἰούσης τε καὶ κρατουµένης, item φορᾶς 
pro φύσεως, quod proxime praecedit : sed 
nostra lectio recta est, eauque agnoscit 
et Cicero. ὥταρῃ. 
διὰ τῆς ταὐτοῦ $ócevs ἰοῦσαν τε κα) 
κρατουµένη»] Ordo verborum hic, nescio 
quomodo, aliquantum «turbatus. Cod. 
quidem Tub. legit ab initio, διὰ τῆς ταὺ- 
ToU opas lojoys τε kal κρατουµένη:, 
, quz uncis inclusimus, (srepiórra, 
τῇ δὲ ταὐτοῦ φορᾷ τὰ τάχιστα περιῖόντα 
ὑπὸ τῶν βραδύτερο»), non agnoscit. Re- 
, Sütuendum inde sic locum arbitramur: 
ἔμαθε, κατὰ 53) τὴν θατέρου $opàr, πλα- 
γίαν οὖσα», διὰ τῆς ταὐτοῦ φορᾶς ἰούσαν 
τε a) αν ουμώην, τὰ μὲν, µείζαω, αὖ- 


. Vor. VII 


γῶν, τὰ δὲ, ἑλάττω κύκλο» lórra: θᾶττον 
μὲ», Τὰ τὸν ἑλάττω, τὰ δὲ τὸν µείζω, 
βραδύτερον’ τὰ δὲ τῇ ταὐτοῦ φορᾷ, τὰ 
τάχιστα περιϊόντα, ὑπὸ τῶν βραδύγερον 
όντων ἐφαίνετο καταλαμβάρορτα κατα- 
λαμβάνεσθαι. LtN p. . 

µέτρο» ἐναργές τι] Scribe hic mecum 
µέτρον ἐναργὲς τῇ wp. ἅ. Bp. κ. T. καθ 
ὃ τὰ περὶ τὰς ὔ. ϕ. π. ac nisi δευτέρᾳ 
intelligis de magnitudine orbita, scti- 
bendum hic est Tpíry, ratione habita 
spatii, quo solis terreque orbita: appa- 
rent separate. Liu». ] ] 

µετάσχοι] Verborum serics ut sit 
concianior, cum Cod. Tub. videtur pra- 
ferenda lectio µετέχοι loco τοῦ, µετά- 
c xot, sicuti paulo ante φαίνοι. La D. 


(i11, li. 39. 


214 


ὁμοίου περιφορᾶς.' L psy 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ. 


οὖν ἡμέρω τε “Φέγονεν οὕτω 


καὶ διὼ ταῦτα, ἡ τῆς pag? καὶ Φρονιμωσώτης κυκλήσεως 
περίοδος" μεὶς 03 επειδὰν σελήνη περιελθούσα σὸν tauris 
wx Aor ἦλιον ἐπικαταλάβῃ! i ἐνιαυτὸς ds o ὁσόσαν' 7406 τὸ 
αυτου mig χύκλον. τῶν ὃ) ἄλλων τὰς περιόδους οὐκ 
ὀννενοηκόσες ἄνθρωσοι, TA ὀλίφοι gy φολλών, οὖτε" ὀνο- 

μάζουσι οὔτε πρὸς ἄλληλα" ξυμμετροῦνσαι" σκοποῦντες 
ἀριόμοῖς, ὥστε ὡς ἔπος εἰπεῖν οὐκ ἔσασι χβὂνον ὄνα τὰς 
τούτων φλάνας, πλήθει pir ἁμηχάνφ χομένας, STO 


patras di θαυµαστῶς. irri 


ὅμως οὐδὲν Ίστον κατανοῆσαι 


ὀυνωτὸν o eg" o γι σέλεορ7 ἀριθμὸς χβόνου τὸν τέλεον dnao- 
τὸν" σληροῖ τότε, ὅταν ἁπασῶν τῶν ὀκτὼ σεριόδων và αρὸς 


i. ii, 40. ἄλληλα ἔυμπερανθεντα" τάχα" cy πεφαλὴν τω" του 


-d 


σαυτοῦ. καὶ ὁριοίως iórrog dva puis qulivra. aiu. κατὰ 
ταῦτα à xat σούσων, ὄνεχα ἐγοννήθη" τῶν depen ora 
à; οὐρανοῦ πορευόµινα ἴσχε τροπάς, ἵνα rod d ὀμοιότα- 


Τον 3 va T£AÍa" xal οητῷ 
μίμησω φύσεως. 


ζωφ αρὸς τὴν τῆς διριωνίας) 


γοῦ om vx μεταφορᾶς 0,—P ἡ τῇς μιᾶς om xo.—A μὲν ὃ 9. —" éwureraAdfp AO 


.FSYqsgor : (9g. ὅποτ 
θοι 95. αὔτ' s.— E. AGXTFBYsze 
Aes z.—* ἀριθμὸν FSYst.—* ἔυμμεν 


ο Y.—! περιέλθρ ΑΘεβοξ et corr 1: 


περιέλ- 
—" μετροῦνται τ.--ᾱ ὥστε F.—! ὅτο vi- 
a F, συμπερασθέντα mg F, E, ἐνμπεραθέντα 


8g.—- 5 τάχει ΎΕβ, Táxovs s.—* τὰ corr 0.—À3 φοῦ om F.—* γαυτᾷῷ e X, αὐτοῦ SY4 
f.—l ταῦτα AZ'TSYxtQt cun corr F et pr 0, ravrb 6: ταντὰ *r.—8 καὶ add Aq M 


το F.—» éyeríón AXTSqexeg.—! reAdus 


ἐπικαταλάβοι] Scribe cum à Cod. Tub. 
ἐπικαταλάβῃ. LiNp. 
πρὺς ἄλληλα] Non solum Proclus sed 
Plutarchus etiam hic legit προσάλληλα 
conjuncte (si eorum ezemplaría fidem 
merentur) sic aotem in alio quodam loco 
videri mihi legendum, antea admonui. 
Post κεφαλὴν autem est interpungen. 
dum. Atin preced. edit. male scrip- 
tum est τάχει, et male post ipsum po- 
sita est hypostigme. Malo in iisdem τῷ 
TeUv' αὐτῷ. STzPB. 
τόδ] Cicero cum τόδ an legerit an 
de 600 addiderit quod habet ejus inter- 
pretatio, incertum est: sed addidisse 
illum, utpote quod suhaudiri deberet, 
magis est verisimile: eadem certe et a 
Ficino ponuntur, Sed suspecta mibi cst 
exemplarium Ciceronis fides in hoc. ipso 


0.—k σολέφ A: τολεωτάτῳ *r.—h ἆρμο- 


loco, tf koc omne animal quod videmus, 
etc. nam omne quidem furtasee dixerit 
pro totum, eubaudiens τὸ wá»: at vero 
animal κο adjecerit? Si enim 
vepl τοῦ παντὸς (quod vertit alicubi fe. 
tim, alicubi emnia, aliquot locis κπέσεν- 
sitatem, alibi. universam. naturam, alibl 
wuxndum) animal esse dicere voluisset, 
videtur potius aliter loquuturus faisse, 
quam ita, hoc omne animal. Quis enim 

illis verbis, hoc totum, vel hoc universum, 
quod est animal, siguifcari potet? Bus- 
picor itaque aliquem qui koc omne sine 
adjectione dici miraretur, quam non in- 
telligeret qua. significatione diceretur, 
adjecisse substantivum illud animal. Si- 
mul autem perpendendum lectori relín- 
quam annon renotatione pro rececetienae 
μου ipso in loco scribendum sit. Srzpst. 


TIMAIO3. 215 


$. 16. Καὶ rà ui» ἄλλα ἤδη" pps χρόνου γενέσεως 
ἀπείργαστο εἰς ὁμοιότητα ᾧ περ' ἀπεικάζοτο, τῷ. δὲ µή- 
πω và πάντα Quo, ἔντὸς αὐτοῦ γεγενηµόνα αεριιληφέναιὃ 
φαύτη ἔτι si cy ἀνομοίως. τοῦτο δὴ σὸ κατάλοιπον ἄπειρ- 
γάζετο αὐτοῦ πρὸς τὴν τοῦ παραδείγματος ἀποτυπούμενος 
φύσιν. Ἰ περ οὖν νοῦς ἔνούσας ἰδέας τῷ Ot ἔστι ζῶον, οἷαί 
v$ ὄνεισι καὶ 0004, ναθορᾶ,' τοιαύτας καὶ τοσαύτας διι- 
ροήθη δεῖν καὶ τόδε σχεῖν. εἰσὶ δὲ" τέσταρες, µία μὲν οὐ- 

νο. θεῶν γένος, ἄλλη δὲ ατηνὸν καὶ ἀεροπόρον" τρίση τι, 40. 

hs ἔνυδρον εἶδοο, we» δὲ καὶ χερσαῖον τέταρτο). voU 
μὴν οὖν θείου τὴν αλοίστη» ἰδέαντάχ πυρὸς ἀπήρξατο,' ὅπως 
ὅτι λαμπρότατον ἐδεῖν γε" κάλλιστον εἴη, τῷ «δὲ παντὶ 
αροσεικάζων εὔκυκλον xoti! σίθησί σε εἰς τὴν τοῦ κρα- 
φίστου Φρόνησιν ἐκείνω ζυνεπόμεενον, νείµας περ) πάντα κύ- 
Χλω τὸν οὐρανόν, κόσμον ἀληθινὸν αὐτῷ Yr $4015 UÀYOY iit, ii, 41. 
εἶναι xaÜ' oXow" χμήσεις δὲ δύο προσηψεν ἑκάστῳ, τὴν 
μεὲν $» ταὐτῷς κατὰ ταὐτὼ περὶ τῶν αὐτῶν ἀεὶ τὰ αὐτὰ" 
ἑαυτῷ διανοουμωόνῳ, vx» δὺ εἰς vo αρὀσθεν ὑπὸ τῆς TOUTOU 
καὶ ὁμοίου περιφορᾶς χρατουμένω" σὼς ὃξ αέντε κινήσεις 
ἀπίνητον καὶ ἑστόςα ἵν ὅτι μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον' γί- 
viro ὡς ἄριστον. ἐξ ὃς δὴ τῆς αἰτίας γέγονεν 007 ἄπλα- 
»5 vov ἄστρων ζώα θεῖα ὄντα καὶ ἀῑδια κα) κατὰ ταὐτὰ" 
ἐν ταυὐτῷ στροφόµενα ἀεὶ μένει τὰ Oi τρεπόµινα καὶ 
any τοιαύσην ἴσχοντα, καθώ περ t» τοῖς αρὀσθε ερρήθη, 


ει 
plas ztg.—" 40» ΑΘΘΥΦΩΟ et mg F, ἤδη H, δη Υ: εἴδη *c.—9 ὥσπερ Υαε.--- 
* τὸ 0.—P «εριεληφέναι *yeyerntdra 6.—5 εἶχον s.—" ᾧ s.—* ἕνεστι s.—! ὅσα 
£.—? καθορὰν 6, Καθορᾶται Ίχεῷ, καθορῶν Y st, καθαρα) 0: καθορᾷ cum *s corr 2. 
—' δὴ AGTSYsrtot.—* οὐρανίων F.—1 πτηνῶν καὶ ἀεροχόρων corr F.—y 8 t.— 
* Arfptaro A : ἀπειργάζετο *s.—* κα qv, τε καὶ rc F, om Y, post κάλλιστον ponit 
$,—P ἐποίει 0m. s.—5 κύκλον g.—À αὐτῷ S, αὐτῶ 0, ἐπ᾽ αὐτῷ F.—* ὅλου qeo. 
— τε S.—t ταυτὸν 8.—! ταντὸν mg F, om φ.--- κρατουμένων A.—h ἐστὸς A: 
deràs *c. —! ἑκάτέρον xg.—9* ὅσ' ABYst.—» ἀῑδια καὶ κατὰ Tavrà A, διὰ ταῦτα 


ῥ. 15. εἴδη] Ced. Tub. pro εἴδη, —— oipárwr»] Estetinm alia lectio, obpa- 
quod videtur hic abundare, offert ἤδη, — »íwv, qui apud Proclum extat. Srgrn. 
πε) nen multo post sequentibus, περ — wrybv] Legitur itidem -rw»é» et 
οὖν vo9s ἐνσόσαι ἰδέαι τῷ ᾧ ἐστι ζῶοκ--- ἀεροκόρων apud eundem. Proclum : sed 
παθορῷ, illa confirmantur. In postremis tamen reliqua ttia eodem quo hic modo: 
tamen verbis rà ᾧ ἐστι ζῶον aut expon- quum potius debere itidem seqni vide- 

videtwr ^9, ant rescribendum — antur hi genitivi, ἐνόδρω», et κεζῶν, et 
τούτφ ὅ deri ζῶον. Lrnp. χερσαίων. Stx vu. 


11. ii, 42. 


976 IJIAATONOZ 

κατ ex eia? yéyon. yz" δὲ τροφὸν pi Spesrigaa, εἶλλο- 
pv! ài" περι τὸν διὰ παωτὸς" πόλον τεταμένον" φύλακα 
xi δημιουργον νυχτὸς τε” καὶ ἡμέρας ἔμηχανήσατο, αρα- 
ην xe πρεσβυτάτην. θεών: όσοι ἕντος οὐρανοὺ γεγόνασι. 
χορείας δὲ τούτων αυτῶν καὶ πα αβολὰς ἀλλήλων, καὶ 
περὶ ga σῶν κύκλων πρὸς» i έαυτους ἐπαναχυκλήσεις" καὶ 
ago y agree," $) T6 ταῖς ξυνάψεσιν" ὁποῖοι TOY dn xaT 

ἀλλήλους γεγνόμενοι καὶ ὅσοι κωταντικρύ͵ pb οὔς viva 
τε" ἐπίπροσθεν ἀλλήλοις ἡμῶν τε κατα χεόνους, ους σας 
ἔκαστοι πατακαλύπτονται καὶ πάλιν ἀναφαμνόμενοι φό- 
βους! καὶ σηωεῖα TOY peri ταυτα € γενησομένων σοῖςξ δυνα- 
pávoig λογίζεσθαι πέμπουσι, LOI λέγειν Ls dora 
γούτων QÜ TO μεμηµάτων μάταιος ἂν £3 πόνὸς, ἀλλὰ 
TOUT, s κανω npiv ταύτη καὶ τὰ περὶ θεῶν ὁ άρωτῶν xai 
yysyrnray* εἰρημένα φύσεως ἐχέτω σέλος. 


καὶ s: διὰ ταῦτα *s.—? διαμενεῖ το F.—P ἐκεῖνο s.—A hinc b ad 276, 13. wóvos.— 
' εἱλλομένην A, εἰλλομένην b, ἱλλομένην mg F ei corr Z, ἱλλομένη» 0, εἱλομένην F, 
ἠἡλαμένην q et (adscripto vulgato εἱλουμένην) Β, εἶλου &.—* δὲ om r.—! τὴν 
περὶ Ab.—* διὰ τοῦ παντὸς b.—" Τεταγμένον Zxe et pr 6.—* δὲ 0.—* θεῶν ὅσοι 
..«γεγόνασιν ΑΘΥΕΘΥ: σωμάτων ὅσα...γέγονε cum *s corr Ἔ.--7 κύκλων αὐτῶν 

wpbs 0.—* ἐπαγνακλήσειι OZTxe et pr S.—* προχωρήσει: pr G.—^ ξ. AeTFSYszbe 
Qgot.—* ὑπ b et το A.—4 τε om 0.—* καὶ Ss.—f φόβον xe.—8 τοῖς οὗ /A—h τοῦ 
r.—! δὲ ὄψεων eg, δ ὄψεως 0.—* γενητῶν GXZSYaxegor.—. δαιµονίων Α.---' ἐγ- 


εἱλουμένην] Aliud particip. videlicet 
ἑλλόμένη», habet Proclus : quo ait de- 
clarari σφιγγοµένην et συνεχοµένην, non 
autem κινουµένη», ut putavit Aristoteles. 
Dixerat autem Proclus paulo apte, περὶ 
τὸν ἄξονα τοῦ παντὸς συγέχεται καὶ συσ- 
Φίγγεται. Ότερη. 

σωμάτων] Aliam et hic Proclus scrip- 
turam habet, cum Ciceronis interpre- 
tatione convenientem, πρεσβυτάτην θεῶν 
ὅσοι ἐντὸς οὐρανοῦ γεγόνασι. Apud eun- 
dem scriptum est προχωρήσεις’ quae vox 
melius respondere videtur Cicer. inter- 
pretationi, antecessiones : quum προσχω- 
ρήσεις, sonet potius accessiones. Β1ΣΡΗ. 
qui sic in Not. * Non σωμάτων agnoscit 
interpretatio Ciceronis, sed θεῶν: id- 
euque ὅσοι etiam et γεγόνασι, non ὅσα 
et *yéyore.' 

περὶ τὰς] Quamvis περὶ τὰς ibidem 
legatur, ut hic, mendosum esse persua- 
sum habeo: ac videndum esse dico an- 
non in περιττὰς mutari possit. ΘΤΕΡΠ. 
qui sic in. Not, * Suspicor pro περὶ τὰς 


scribendum esse sepirrds : alioqui enim 
dcesset accusativus post rds : quum im- 
telligendum sit, évaraxvxMjc eis τῶν κύ- 
Κλὼν πρὸς énvroós: et non possit ἐπανα- 
κυκλήσεις jungi etiam cum περὶ τάς. 
Ceterum quum hic pro χορείας ezxem- 
plaria Ciceronianm interpretationis ha- 
berent partim flexiones, partim fusiones, 
ego primus /usiones inter alias aliorum 
locorum castigationes annotavi: atque 
hanc meam conjecturam Lambino postea 
nonnullisque aliis doctissimis viris pla- 
cere comperi." 

περιττὰς] Hanc Stephani emendatio- 
nem prs se fert Ficini versio. Bir. 

περὶ τὰς] Stephanus recte impugna- 
vit voculas περὶ τὰς, sed quam ipso pro- 
posuit, emendatio περιττὰς, cilis 
quidem, loco tamen inepta, ἐν τῷ y «óc Mp 
οὖδενὸς ὄντος περιττοῦ. Nobis contra 
videtur rescribendum: £x τε περάτφε 
τῶν κύκλων πρὸς ἑαυτοὺς ἐπανακυκλή- 
σεις καὶ προσχωρήσει, quie emendatio 
rerum natura commendatur. Lixp. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


2TT 


N nd » ’ ” ^ 
Περὶ δὶ τῶν ἄλλων eive»! siti» καὶ γνῶναι τὴν 
/ ^ A » ^. [ή N ” , y 
γένεσιν μεῖζον 7j καθ ἡμᾶς, πειστίον δὲ τοῖς εἰρηχὸσιν ἔμ- 
9 / πι My Ü ^ "a e » P ^n 
προσθεν, &xryóvoig"* μον θεὼν οὖσι», ὡς ἔφασαν, σαφως δέ 
, ε ^ rd , , ^ 
που τούς γε’ αὐτῶν προγόνους εἰδόσιωΡ ἀδύνωτον οὗνὶ θεῶν 
^ » / 
φαισὶν ἀπιστεῖ, καί περ ἄνευ τε εἰχότων καὶ ἀναγκαίων 
9 ὸ , / , e ? ^v / r ? / 
ἀποθείξεων λέγουσι, ἀλλ «ὡς οἰκεῖα φάσκουσν' ἀπαγγέλ- 
. / ” , / σ 7 
λε) ἐπομένους τῷ νόµῳ πιστευτέον. οὕτως οὖν κατ iKti- 
” / X , ^. ο 
νους ἡμῖν ἡ γένεσις περὶ τούτων τῶν θεών" εχέτω καὶ λε- 
/ ^w N Ox ^ τὸ ? / M 
γίσθω. ης τε xoi Ougayou παΐδες X1xsavog τε xoi Γη- 
A / ΄ ^ / / ’ 
θὺς ἐγενέσθην, τούτων" δὲ Φόρχυς" Κρόνος τε" καὶ Pto, xai 
e 4 / , à: / Ny tqv i y 
070i μετὰ τούτων, ἐκ. ὃ6 Koovov xai! "Ping Ζευς Ηρα τε 
e . ΄ 8 / 
xci πάντες" ὁσους ἴσμεν φᾳάντας ἀδελφοὺς λεγομένους αὐ- 
- » , » , ,. 
τῶ», ἔτι τε" σούτων ὠλλουςὗ ἐκγόνόυς. 
5 / σ ^e 
6. 16.. Ἐπες 0' οὖνὶ φᾳάντες ὅσοι τε περιπολοῦσι ϕα- 
^ 8 E Á / Ü e" A 0» θε ό Mf / 
νερως xo oco: φαινονται καὺ οσον ἂν εὔελωσι θεοι γενε- 
* 7 Ν ] M e / M ^v 
σιν ἔσχον, λέγει πρὸς αυτους ὁ τόδε τὸ πῶν γεννήσας 


váds Θεοὶ θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς πατήρ τε ἔργων, ἃ 


«i 


Q&* ἐμοῦ γενόµενα ὤλυτα ἐμου ty" ἐθέλοντος." τὸ μὲν 


όνοιε 0.—? Ύγέ 0.—9 γε om s.—P εἰδότων 0.--3 δὲ Ss.—' φασκόντων ΑοΟ.--- 
5 ἐκαγγέλλειν "Txe.—. γένεσις περὶ ΑΘΕΟ, Ὑένεσις ἡ περὶ Sqst :. Ὑένεσιε καὶ περὶ 
*e,—* τῶν θεῶν om Sst: in Y lacuna est.—" τούτων ΑΘΕΥ ΕΟΓ, ἐν τούτω x : ἐκ 
τούτων *s.—" φόρκυν Gt.—* κρόνος T€ AO : τε kal κρόνος *s.—! κρόνου τε kal 0. 


—3 πάντας 9.— 


post τε omisi τοὺς cum AOTSFYqsxegor.—^ 


ἄλλους τούτω» pr R. 


—f£ hiuc b ad 288, 10. ἀπόῤῥυτον.--ᾱ 9 οὖν AGFSYqsbr, δὲ 0 : οὖν *s.—* ἀφανῶς 


9 
bo.—! ἐθέλωσιν ol θεοί Ab.—E λέγειδε F, λέγει δὴ 0.—h τάδε om £.—! & om o.— 
k γάδε γρ A.— γενοµένων πάντα ταῦτα ÉAvra 0.—? Ύε μὴ A, Te 3.—?. ἐθέλοντοι 


ϱ. 16. ἐτεὶ οὖν] Apud Proclum legi- 
tur Ἐπεὶ δὲ πάντει. Ὑ]άε et paulo post 
δὲ pro οὗ», ex eodem. ΌΤΕΡΗ. 

ἐπεὶ οὖν πάντες] | Proclus offert. ἀπεὶ 
δέ: Cod. Tub. contra, éxel ὃ οὖν, quod 

t. Τικ», 

ἐμοῦ γε θέλοντοε] Alialectio est apud 
Athengum, et Athenagoram, et quoós- 
dam alios, ἐμοῦ Ύε n) θέλοντος: quam 
sequutus est Cicero: quippe qui verte- 
rit, we invito. (In hanc enim lectionem 
plura consentiunt exempl. quam in alte- 
ram, xaíw meo.) Sed eadem propemo- 
dum videtur effici sententia eg bis ver- 
bis, Indissolubilia sunt, quia indissolu- 
bilia esse volo: et cx istis, [ndissolubilia 
sunt, si quidem dissolvi nolim. SrEPn. 
qui sic in Not. * Locus Athenagore qui 


lectionem margini α me adscriptam ha- 
bet, (quam et apud Athenzeum extare 
docui) est in ejus libello qui vocatur 
Πρεσβεία περὶ Χριστιανῶν pag. 9. sed 
quedam hujus loci pars apud eundem 
depravata est: quum ita legatur, θεοὶ 
θεῶν, ὧν ἐγὼ δημιουργὸς, πατήρ τε ἕρ- 
γω», ἀδύνατα ἐμοῦ μὴ θέλοντος. τὸ ων 
οὖν δεθὲν πᾶν,.λυτόν. Videtur autem, 
sive cum negatione legamus hunc locum, 
sive absque illa, idem esse sensus, dum- 
modo cum ἐμοῦ «e θέλοντος subaudia- 
mus ἄλυτα (ex proxime precedentibus 
repetitum) cum infinitivo εἶναι: at cum 
ἁμοῦ γε μὴ 0fAorros intelligamus διαλυ- 
θῆναι: quoniam ἄλυτα, quod praecedit, 
idem valet quod ob δυνατὰ λυθῆναι. Ce- 
terum convenit bic locus cum isto pag. 


270 HAATONOZ 


οὖν δα” δεθεν aX» λυτὸν, σό eye? pr παλὼς ἁρμοσθε καὶ 
ἔχον εὖ λύεν έθέλεν κακοῦ. δι à xe £z'tí περ ysyimedes 
ἀθάνατοι μὲν οὐκ ἐστὲ ουδ ὤλυτοι το' πάµπαν, οὐ vi μὲν 
δὴ λυθήσεσθε γι οὐδὲ σεύξζεσθε θωνάτου μοίρας, τῆς ἐμῆς 
βονλήσεως μείζονος ἔτι δεσμοῦ καὶ κυριωτέρου λαχόντες 
ἔνεἴνων oig Or. ἐγίνεσθεῖ ζυνεδεῖσθε." νυν οὖν ὃ λέγω πρὸς 
ὑμᾶς ὁνδεμενύμιενορ, μάθετε. θνητὰ ὅ ἔτι yin λοιπὰ vef 
ἀγέννησα." φούτων οὖν" μὴ γενοµένων οὐρανὸς ἀτελὴς ἐσ. 
σαι τὰ γὰρ ἁπαντα} ἐν’ αὐτῷ γένη ζώων ουχ Stu, às 
δέ, 8 μᾶλλει TéA 60g" ἱκονῶς εἶναι. δι ἐμοῦ δὲ ταῦτα yt 
νόρμα καὶ βίου μεσασχόντα" θεοῖς ictor ὤν. iyd οὖν 
θνητά σε 1 τό σε má) vóüs? ὄντως cara je σρέπεσθε ; κατὰ 
φύσιν ὑμεῖς ἐπὶ τὴν τών" ζώων δηµιουργέων, μιμούμιενον 
τὴν pud» δύναμιν περὶ τὴν ὑμετέραν' ένεση, xn καθ 
σον μὲν αὐτῶν' ἀθωνάτοις ὁ ὁμανυμον εἶναι προσήκει, θεζον"" 
λεγόμενον ἡγεμονουν τ΄ ἓν αυσαῖς TOW. ἀεὶ y καὶ vii 


Abg : θέλοντος *s,—9 δὴ om SYgsat et pr F.—»P τὸ δέ γε b.—85 ὀγένεσθε Photius 
Biblioth. p. 000, 6. Rothom.—* τὸ om FSqs cum Photio, — σῦ...γε] οὕτοι γε μὴν 
λυθήσεσθε Photius.—t γέγνεσθαι 't et pr €: ceterorum ὀγίγνεσθε corr uabet Z.— 
* E. Ab.—" γένη post λοιπὰ ponit b, post τρία F: γένη τρία γένη τὰ Aonrà 0.— 
V ἁγένητα Ab et-yp F, om FSqt : γενητά ς.---ᾱ δὲ AFb0.—7 (vavr' b.—* ὧν z.— 


* ἑαυτῷ xeg.—» τέλεος AFb, τελέωι 0 


et mg 6.—/ ᾗ S 


0: τέλειος *s,.—2 µετασχόντος Y.— 19... 
ἅταν om ATSsregr et pr 8Y.—^ τόδε add AGFqbo.—/ Beóvros F ( 
et corr I— τῶν om F.—! óuerépa» Ato: ὁμῶν *r.—h dur 


bores) 


tyévesw "'tSYaxegr.—] abra» S, abre Y, αὐτὸν t. — ον» Σ-ᾱ τὸν Y , αὐτὸν Ss. 


82. ἄλντο» ὑπὸ τῶν ἄλλων, πλὸν ὑπὸ τοῦ 
«ξορδήσανγος, γενέσθαι.’ 
ἔργων ( δι ἐμοῦ γενοµένα) ἄλυτα, 
ἐμοῦ γε θέλοντοε] Primum, qus uncis 
inclusimus, a Cod. quidem Tub. non 
agnoscuntur ; tum Athenzus locum hunc 
laudans habet ἐμοῦ "ye μὲ θέλοντος sc. 
διαλυθῆναι b», quod Cicero vertit: me 
énvito. Ficinus denique eundem locum 
vesttens, dii orti ex diis, quorum opifex 
ego εἰ paler sum, luzc attendite: que a 
we facta sunt, me ila volente, indissola- 
bilia sunt, de se videtur buc adi 
istud Acc attendite, nisi forte bic jam 
respexit illud, quod infra sequitur, ud- 
θετε. Loco bene considerato videmur 
lobis optimem hanc afferre. medelam 
sgribentes : G«ol, θεῶ», ὧν ὀγὰὼ δηµιονρ- 
ybs πατήρ τε, ἔργον, olov τὰ & bw γε- 
νομόνα, ἄλντο», ἁμοῦ γε μὴ θέλοντος. 
Qui verborum ordo cum sequentibus 


bene conspirat: nam interjectia om- 
nibus, quibus illius ἔργον ἄλντον causa 
explicatur, cum illis ἐμοῦ ye μὴ θέλοντος 
optime Junguntor ; sequentis, νῦν οὖν 9 

αι αν 9. Scribe οὕτοι μὲν δή. 
1195. 

ye yrà) Apud Proclun ἁγένητα. 
Cic. autem neutrum interpg. Apud eun- 


dem Proclum post τούτων pro οὖν est 
δι od magis convenit. ὃταρα. 


loco 9e5, 


περὶ Ημ] Potius scripsit (ut opinor) 
T)» vepl τὴν ὑμῶν γένεσιν. Serz Pn. 

Bey καὺ fot Aliam sequutus esse 
lectionem videtur Cicero: hanc vide- 
licet, τῶν ἀεὶ ὑμῶν δίκῃ καὶ ρόμψ ἐθιλόν- 
τῶν ὄπεσθαι: misi dicamus eum pro απο 
Greco nomine δίκρ duobus Latinis esse 





TIMAIOZ. 219 


ἐθελόντων ἔφεσθαι, σπείρας καὶ ὑπαρξάμινος ἐγὼ παραδώ- τει, i. a4. 
σω τὸ δὲ λοιπὸν ὑμεῖς, ἀθανάτῳ θνησὸν προσυφαίνοντες, 
ἀπιργάζεσθε ζωα καὶ γεννῶτε τροφήν τό διδόντες αὐξάνε- 
σεῦ καὶ Qivoyra, πάλι δέχεσθε. 

Q. 1T. Ταῦτ ws, καὶ πάλιν ἐπὶ τὸν πρότερον χρατῆ- 
ga, ἓν ᾧ τὴν τοῦ πανσὸς ψυχΔ» κερανὺς ὄμισγε τὼ τῶν 

; - 
πρόσύεν ὑχόλοιπα πατεχεῖτο' μίσγων" τρόπον μὲν σινα τὸν 
αὐτόν, ἀκάρατα O^ οὐκέτι κατὰ ταυτὰ" ὡσαύτως, ἀλλὰ 
δεύτερα καὶ σρίτα. ξυστήσας δὲ vo wü» διεῖλε ψυχὰς 
ἰσαρίθμους τοῖς ὥστροις beu. ϐ) ἑκάστην αρὸς ἔκαστον, 
xai ἐμβιβάσας ὡς ὃς ὄχημα τὴν τοῦ παντὸς φύσιν 
έδειξε, νόμους σε σους εἱμαρμένους εἶπεν αὐταῖς," οτι γίνε. 
ei πρώτη μὴν ἄσοιτο" τεταγµένη µία πᾶσιν ἵνα μή σις 
ἐλαττοῖτο Ux. αὐτοῦ, δέοι δὲ σπαρείσας αὐτὰς εἰς và «προσ- 
ἤκοντα ἑκώστοις ἕἔχαστα ὄργανα χρόνου” φῦναι ζώων τὸ 

vres Y, προσεµφαίνοντες αεῖ et corr Y.—9? αὐξάνεσθαι TSzt, αὖ- 


— 
ξάνεσθε Y, αὐξάνατε g.—A ἐσμίγη H.—" καὶ κατεχεῖτο t, κατέχει τὸ 0.—9 σμίγων 
O'rSYstgt, µίσγο» 0.—! V om t.—" ταῦτα SY.—" és om s.—* ds A: els *r.— 


ο 
* αὐτὴ ϱ.-- μὲν πρώτη F.—? ἑσοῖτο θ.---ᾱ χρόνων F, χρόνον bt: χρόνων *s.— 


usum. Qoidam vero scribendum censent 


apod Ciceronem, non, vobisque jure εἰ 
lege colentes pareant, sed, nobisque, el 
Juri ec legi pareant. Quod tamen ad 
preoomen attinet, Ficinus non primam 
sed secundam itidem personam agnoscit, 
atque ita in Aldina editione legitur. 
SrxpH. 

&. 17. κρατῆρα] Dubitari potest an 
Cicero κρατῆρα legerit, quum superiorem 
temperationem in ejus interpretatione 
habeamus: xpar)p autem non ipsam 
temperationem significet, sed vas in quo 
ea fit; ut etiam ostendunt hec que 
subjunguntur, ἐν Q κεραννὺς ἔμισγε. Ego 
illum quidem, κρατῆρα legisse, sed lo- 
cum bunc aliter scriptum reliquisse puto ; 
ac fieri quidem posse dico ut verba illa 
superiorem temperalionem scripserit, sed 

. aliqua inter recertit et in qua interjecerit ; 
im quum non satis apte dicatur, 
temperationem in qua temperans, quum 
non temperemus in temperatione, sed in 
vase quod a temperatione nofhen habet : 
talis enim est κρατῆρος appellatio qua 
Plato utitur. Dicens autem. Deun  ro- 
versum esse ad eundem craterem, osten- 
dit, eum creationi animi homiuis eosdem 


numeros et modulos easdemque propor- 
tiones adhibuisse quibus in temperando 
universitatis animo usus fuerit. SrzPu. 
ἑκάστοιτ] Pro ἑκάστοις non dubita- 
bam quin éxderaus scribendum essct, 
quia tamen nusquam adbuc leetionem 
hanc inveneram, svbstituere in alterius 
locum non audebam: at postea apud 
Proclum inveni. Est autem interpun- 
gendum post genitivum χρόνω», qui apud 
eundem est omissus. Hanc porro lecti- 
onem agnoscens Fic. locum hunc ita 
vertit, Saíis autem et quasi sparsis ani- 
mis per singula singulis convenientia 
(ciporum. instrumcnta, fore ut. animal 
nasccretur, etc. — At Cicero aliam quan- 
dam lectionem sequutus esso videtur: 
quippe qui hunc locum ita reddat, Satis 
«ulem el quasi sparsis animis, fore uli 
certis temporum intercallis oriretur ani- 
mal quod essct ad cultum deorum aptis- 
simum. Ubi non habemus interpreta- 
tonem illorum verborum, eis rà προσή- 
κοντα ἑκάσταιε ἕκαστα ὄργανα. at vero 
pro χρόνων suspicor illum διὰ χρόνων 
legisse : qua verba jungens sequentibus, 
sit interpretatus, Certis tem, inter- 
vallis. Habebimus autem et pagina 


111. 42. 


11. li. 45. 


290 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


’ | ^v . » ^. , 4 
θεοσεβέστατον, δισλης δὲ οὔσης τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τὸ 
- - ' " 
κρεῖστον τοιοῦτον £13 ένο, O καὶ ὄπειτα πεκλήσοιτο 
f£ . € , δη , 9 4 ^s 9 9 4 8 x 
ἀνήρ.΄ ὁπότε δή σωμασιν ἐμφυσευβεῖεν &Z ἀνάγκης, xoi το 
x N ^ . es - 4 
μὲν αροσίοι, τὸ Ü' ἁπίοι του σώματος αυτῶν, πρῶτον μὲν 
» Ü 9 ^e Mw - / e. , tf ΄ , 
αίσθησι ἀναγκαῖον eit μίαν πᾶσι ἐκὶ βιαΐων παθημάσωνξ 
Pd ' ^v 
ξύμφυτον γίγνεσθαι, δεύτερον δὲ ἡδονῇ καὶ λύπη µεμιγ- 
, d hi , 
μένον ἔρωτα, «pog δὲ τούτοις φόβον καὶ θυµον ὅσα τε ἑπό- 
. ^ ) * 
υενα αὐτοῖς καὶ ὁπόσα ἑναντίως. aíQuxs διεστηκότα"' ὧν 
(ó ολ / κ οἱ wv / , à 
e) μὲν κρατήσειων, iv δη [ιώσοητο, κεατηθεντες ὃς 
X 
ἁδιχίᾳ. xo ὁ μὲν εὖ τὸν προσήκοντα". βιους χρόνον," φᾱ- 
^e 4 ? 
Au» εἰς v2» τοῦ ξυννόμου" πορευθεὶς οἴκησιν ἄστρου, [Dior su- 
N 
δαίμονα καὶ συνήθη» $lor^ σφαλεὶς δὲ τούτων εἰς γύναι- 
UA L^ r ? ^ , 8 / ^t M , 
xg Quoi t» τῇ δευτέρα" γενέσει μεταβαλοῖ"' μὴ πανό- 


b ζῶον ετὸς.---Ὁ τοιοῦτον en γένος ΑΌ: εἴη ένοι τοιοῦτον 3ς.--ᾱ κεκλήσεται Sa. 
α’ 

---ε δὲ g.—f ἐκ Abo et mg F : ἐκεῖ *5.—8E µαθηµάτων Y.—h ἐναντίω pr E, ἑναντία 
Ss.—. διεστηκότα AG'TFSYqsxbegot: διεστῶτα *e.—À ἡ s.—k κ wv ΘΕΥΕΒ 
Yeregot, κρατῄήσοιεν Aqb, κρατήσαιεν (in αι corr) Z.—! dy οπι Ab.—' τὸν προσή- 
κοντα εὖ 0.—^ χρόνον βιοὺς Ab.—9 E. Abo.—P καὶ συνήθη add Ab.—4 fte HXTxe . 
Qgot.—'" φύσιν om s,—* δευτέρα om SY st.—! μεταβαλοῖ A, µεταβάλοι GTSY quegot; 

t 


μεταβαλεῖ corr X : µεταβάλλοι *s. post hoc verbum que habet s, χιλιοστφ δὲ 


ἁμῤότερωι ἀφικνούμεναι ἐπὶ κλήρωσιν καὶ αἴρεσιν τοῦ δευτέρου βίου αἷρο 
0 


ὕνται ὃν ἂν 


Ap βίον ἑκάστη' ἔνθα καὶ els θηρίου βίον ἀνθρωπίνη ψυχἠὴ ἀφικνεῖται, ea rc in mg 


proxime sequente, circa finem, ὄργανα 
χρόνου. STzPR. 

ζῶο»] Apud Proclum ζώων. Ότερη. 

ἑκάστοις---ζῶον] Proclus et rectiorem 
lectionem ἑκάσταις praebet, et elegantio- 
rem ζώων.  Liwnp. 

πᾶσιν ἐκεῖ βιαίων] | Dicendum fuisset 
πάσαις, intelligendo ψυγαῖς, nisi jam 
non ut de animis sed ut de ipsis homini- 
bus loqueretur. Ceterum pro ἑκεῖ βιαίων 
scribendum puto ἐκ τῶν βιαίων. sed ct 
retinendo éxei, opus esset illa prepo- 
sitione ἐκ: ut certe Ficinus eam agnos- 
cit, retinens ἐκεῖ: quo tamen nihil opus 
esse videtur: Cicero autem non agnoscit 
illud adverbium éxe?: apud quem «6- 
quendam potius esse dico priorum editi- 
onum quam posteriorum lectionem, id 
est, legendum potius, tchementiore motu 
excitatum conjunclumque nature, quain 
vehementiore motu excitato conjunctoque 
Balurc.  Ác miror certe, tertiam ctiam 
quandam ex conjectura afferri, ut nimi- 
Tum scribatur quidem excitato, scd ta- 
mcn cowjunc(umque, non conjunctoque : 
quum eundem utrobique esse casum opor- 


teat. Fortasse autem a vehementiere 
motu scriptum reliquerat Cicero, se- 
quente utrobique accusativo, — Verba 
enim Platonis (siquis verbum verbo red - 
dat) sonant, Primum quidem sensum 
necesse esset unum omnibus ex: ciolentis 
(vel cehementibus) motibus ingenitum 
esse. Quamvis autem apud Ciceronem 
habeamus mecesse erat, non tamen εἴφ 
post ἀναγκαῖον mutandum est in ἦν: 
uum przcedat itidem εἴη in priore ora- 
tionis parte, post κρεῖττον. STEPH. 


ὧν εἰ μὲν κρατήσεια»] Cum Cod. Tub. 
lege κρατήσοιεν. LiNp. 

µεταβάλλοι] Legerim lubenter uera - 
βαλοῖ, in optativi futuro, sicut prece- 
dunt βιώσοιντο et ἔξοι. Srirm. [ta 
planc exhibet Tub. Cornarius tamen le- 
gendum suadet ueraBdAAe. Dir. 

χιλιοστό δὲ ἔτει x. τ.λ.] Aldinus et 
impressi codices Grecique codices ha- 
bent hoc modo, χιλιοστφ αὖ ἔτει ἀἁμφό- 
τεραι ἀφικρούμεναι ἐπὶ κλήρωσιν καὶ αἴρε- 
σιν τοῦ δεντέρου βίου, αἱροῦνται ὃν ἂν 
ἐθέλῃ βίον ἑκάστη, ἔνθα καὶ «ls. θηρίον 
βίον ἀνθρωπίνη yvx3 ἀφικνεῖται, id. cst, 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 


281 


δε 9 P4 4 , 4 Li / M! 

βοενος δὲ” εν τούτοις ὅτι κακίας, τρόπον ὃν χαχύνοιτο, κατὰ 
M e , ^ od Ld , 

σην ὁµοιόγητω τῆς TOU' τρόπου γενέσεως εἰς TIVO. τοιωύτην 

9» V , 

«si μιταβαλοῖ” θήρειον" φύσιν, ἀλλάττων) τε oU αρότερον 


habent HY, om ceteri: et illi quidem ἐθέλοι.---Ά τε Abo.—" τοῦ om Fsx.—" µε- 


οι 
σαβαλοῖ Ά, µεταβάλοι 800, µεταβάλλοι pr €, μεταβάλλει s, μεταβάλλει HTFYaegr 


sillesismo porro anno amba anim ad 
eim el electionem secunde vite deve- 
tes, eligunt vitam, quam unaqueque 
voluerit, ubi etiam ad bestie vitam hu- 
Tana anima devenit. Sed mauuscriptus 
codex hzc verba non habet, et ex mar- 
gine in contextum irrepeerunt, trans- 
scnpta ex sententia decimi de Repub- 
lica dialogi, et declarantia ea que dein- 
ceps sequuntur. Hec ergo est lectio 
recta, ut, his omissis, legatur, a$aAels 
δὲ τούτων, els γυναικὸς φύσιν ἐν τῇ δευ- 
σέρᾳ γσόσει μεταβάλλει. μὴ πανόµενος 
δὲ τούτοις x. A. ConNAR. 
χιλιοστφ δὲ ἔτει] | Verba hrec xouo- 
57$ δὲ Fre, etc. quecunque sunt inter 
Μεταβάλλοι et ϱ) παυόµενος, non extant 
In vet. cod. et a Cicerone non vertuntur, 
sicut nec a Ficino. Credibile est autem 
ex margine irrepsisse, ubi ez alio Pla- 
tonis loco essent descripta. ΘΤΕΡΗ. 
κακίαε] In praeced, edit. non post 
κακίας sed post τρόπον est hypostigme : 
quum tamen manifestum sit melius pro- 
cedere structuram orationis, si ea inter- 
sistat post hec verba μ)) eavóperos κα- 
κίας, quam si addamus τρόπον: quum 
alioqui minime novum sit τρόπον ὃν pro 
B» τρόπο», subaudiendo prepos. xard : 
uam eo etiam magis relinquere subau- 
iendam oportuit, quod sequatur statim : 
qoam nimis alioqui dura esset futura 
illius repetitio. Hujus autem loci totius 
(in quo Plato apertissime πυθαγορίζει, 
preesertimque in fine) haec est mea inter- 
pretatio, multo magis quam Ciceroniana, 
werbis Platonicis adstricta (incipiendo 
ab illo quem paulo ante emendavi loco, 
epéror μὲν αἴσθησιν ἀναγκαῖον εἴη µίαν 
πᾶσιν ἐκ τῶν βιαίων παθηµάτων ξόμφυτον 
γίγνεσθαι) Primum quidem sensum ne- 
cesse esset. unum omnibus ex violentis 


VoL. Vl 1. 


vixisset, rursum in contubernalis sideris 
domicilium profectus, beatam habiturus 
vitam esset: at qui re illa (id est vito 
justitia) excidissel, (qui vite justitiam, 
id est integritatem, assequi non potu- 
isset) in. mulieris naturam eríu secunde 
trensiturus esset : millesime autem post 
anno uiraque anima venientes ad sorti- 
tionem εἰ delecium secunda vite, deli- 
gunt quam velit. vitam quisque: ubi ad 
bruti etiam | animalis vitam. humanus 
animus devenit. — Quod si ne hic quidem 
finem improbe vivendi faceret, tum vero, 
pro eo improbitatis genere quod illi in- 
esset, ex similitudine morum ingenera- 
torum, in aliquam talem bruti animalis 
naturam mutandus semper esset. Hec 
est mea loci hujus magis adstricta verbia 
Platonis magisque familiaris interpre- 
tatio: in qua sunt etiam tres lines (at 
vulgo vocantur) a Cicerone, et, quod 
magis miror, & Ficino quoque preter- 
misse. Hoc quoque miror, eum suam in- 
terpretationem Ciceroniang magis quam 
verbis Platonis adstrinxisse, et quidem 
ibi etiam uhi Plato vezbis observatione 
valde dignis utitur ; veluti ubi dicit συννό- 
µου ἄστρου: quod enim pace Ciceronis 
pariter et Ficini dictum sit, Platonem, 
si voluisset significare astri quocum ap- 
tus fuerit, vel, quocum accommodatus, 
alia quam illa usurum voce fuisse arbi- 
tror. Possumus autem fortasse et sub- 
stantivo contubernium uti, nimirum οἴκη- 
σιν τοῦ συννόµου ἄστρον interpretando 
contubernium sideris : et addere, (expli- 
candi gratia,) quod initio attributum illi 
& deo fuerat. Ceterum ubi reddidi, af 
qui re illa excidisset, rationem! pluralis 
τούτων hsbendam non puni : nec certe 
absimile vero est apaA cis δὲ τούτου scrip- 
tum fuisse: ut intelligamus, τῆς τοῦ 
βίου ὀρθότητος, non secus quam si, non 
εὖ Biebs sed ὀρθῶς βιοὺς prmcessisset, 
At vero participium προσῄκορτα non 
dubito quidem quin Plato ita intellex- 
erit ut Cicero vertit: sed quoniam mi- 
nus libere quam ille vertens, nibi] εκ. 


: trinsecus addere, ad illud interpretan- 


dum, volebam, eo quod vides verbo eum 
usus. STsPH. , 2N 


282 


IIAATONOZ 


4 / : Z 4 ^a , es EY e / b * ^. 9 
wóvu» λήξοι" πρὶν τῇ ταυτου καὶ ὁµοίου) περιόθῳ τῇ ἐν 
e ^ 8 A ”/ V "8 
αὑτω ἔυνεπισπωµενος" τον πολυν ὄχλον XO ὑστερον προσ- 
4 ' , N *d 5» ν 9»/ X ^v 4 
Φύντα ἐκ πυρος καὶ ύδατος καὶ ἄέρος καὶ γῆς, θορυ( 3 
A ” / P Ν ^ r4 LY 
λαι αλογον" οντα λογω χρωτήσας εἰς TO τής πρώτης και 
» . 7 10 e Ü / f ài , 
αρίσσης ἀφίκοιτο είδος εξεως. «Διαθεσμοθετῆσας δε ms- 
^e ο. y ^» à 
σαξ αὐτοῖς ταῦτα," ἵνα τς ἔπειτα 619 χακίας ἑκάστων 
» M x 9 ^ M 
ἀναίτιος, ἔσπειρέ τους μεν εἰς γῆν, τοὺς ὃ) εἰς σελήνην, 
A », , t | e 3/ / A! "m 8 8 
σους Ü' εἰς τῶλλα ὅσα ὀργανα χρονου. TO às μετα τον 


v. ’ ^ ή / ^ , / ^u 
1t. li. 46. CT020y τοῖς νεοις παρέδωχε θεοῖς σώματα πλάττειν θνητα, 


/ 7 e ήν οο ^v , ’ / 
v0 σε ἐπίλοιπον oro» $T ν spun ze ἀνθρωπίνης δέον προσ- 
/ ^ s £p» ο *» ^7 , " ? 
γενέσθαι, τουτοῦ καὶ wuyÜ οσα ἀκόλουθα Επείνοιςὶ ἄπερ- 
’ / ? 
γασαμένους" ἄρχειν, καὶ κατὰ δύναμιν OTI. κάλλιστα καὶ 
3 M i ^e ^- ^ 4 
ἄριστα τὸ θνητὸν διαχυββερνᾶν ζωον, 0 τι μὴ κακὼν' avro 


ε ^ / »y 
έαυτω 'yiyYOITO αίτιο». 


S. 18. Kai o μὲν δη ὥπαντα ταῦτα! διατάξας ἔμενεν 


εεριΣ: μεταβαλεῖ s.—* θήρειον AFb, θηρίω» 0, θηρίο» pr 8 : θηρίου *s,.—? ἀλλ 
ἄττων SY.—3 λήξοι AGETFSYsbt: λήξει cum *s corr Χ.--- τῇ τοῦ 86.--» ὁμοίω 
g.—* ἐυνεπισπόµενοι SYs et pr 0, ἔυνεπισπωμένη ze.—4 καὶ post πυρὸς om pz f. 


D d 
—* λόγον S, λόγον Yst.— διαθεσµοδοτήσας Fq.—t πάντα om t.—^ ταῦτα abrois 
t.—l τῆς AGFSYqsbgot : τοῖς *s.—k γῆν AOYTFSYsxbegor: fuor cum ὃς corr 2, 
—l τἆλλα Abx : τὰ ἄλλα *5.— * τότε δὲ F, τὸν δὲ s.—^ ὀνητὰ 0.—^ ἔτι ἦν AFqbo, 
Όπι 68: ἐστὶ "ς.--Ρ τούτω ᾖ.---ᾱ ἔτι ἦν ἐκείνους Ο.----' ἀπεργασαμένους ABETFSYq 


αχθεροῖ εἰ cor Σ: ἁπεργασαμένοις ς.-- κακων Q, κακὸν Y xet.—t' ἅπαντα ταῦτα 


ξυνεπισπώμενος] In przeed. editioni- 
bus, et quidem Aldina etiam, est ἔυνε- 
πισπάµενος: quo nihil significari potest. 
In Paris. autem quadam, que Timseum 
habet seorsum, non ξυνεπισπώµενος pro 
eo substitutum fuit, sed ξυνεπιστάµενος, 
cujus significatio ab hoc loco est aliena. 
Legendum igitur dico ξυνεκισπόµενος, 
id est sequutus. SrzPu. Eandem lec- 
tionem expressit Ficinus, Similisque πα- 
tura conversionem secutus ipse, etc. B1». 

τοῖς Érerra] Non dubito quin scri- 
bendum sit τῆς ἔνειτα kakías. STkPn. 
Stephani quam conjecturam firmat Cod. 
Tub. Bir. 

τοὺς μὲν εἰς Ἡλιον] — Longe aliam se- 
quutus hic est lectionem Cicero, (quum 
ejus interpretatio habeat, alios in ter- 
vam, alios in lunam ;) longe aliam, in- 
quam, nimirum, τοὺς μὲν els γῆν, non 
autem τοὺς μὲν eis fjuor. Habemus 
vere et apud Proclum lectionem illao, 


non hanc: atque adeo ex iis quie dis- 
serit, agnoscendam esse illam perspi- 
cuum est, Apud eundem scriptum est, 
eis τὰ ἄλλα χρόνου ὄργανα. ΘΤΕΡΗ. 

égrl] Omnino necesse est ut lectio- 
nem quz apud Proclum extat pro bac 
substituamus, tempus imperfectum ἦν 
pro presenti ἐστίν: loquitur enim de eo 
quod tum temporis reliquum erat. Ve- 
rum et ἔτι babet idem ante ἦν: ex quo 
ἔτι natus est fortassis error, mutato vi- 
delicet in ἐστί. ΒΤΕΡΗ. 

ὅσον del ψνχῆς] Cod. Tub. optimam 
hic lectionem exbibet: ὅσον 54 v ψν.» 
χῆς ἀνθρωπίνης δέον προσγεν. πο. 

ἀπεργασαμένοις] Habet ἁπεργασαμέ- 
νους Proclus: quod malim, nequis ἆπερ- 
γασαμένοις cum ἐκείνοις cohaerere putet. 
Alioqui retineri posse videtur et ἆπερ- 
γασαµένοις, ponendo hypostigmen post 
ἐκείνοις. SrkPH, 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 283 


8 τῷ ἑαυτοῦ χατὰ σρόπον ᾖθει" μάνοντος às μοήσανσες οἱ 
παῖδες TZvy' TOU πατρὸς τζιν ἐπείθοντο avra καὶ λαβόν- 
veg ἀθάνατον ἀρχὴ» θνησου ζώου, μιμούμενοι TOY σφέτερον 
δημιουργό», πυρὸς καὶ γη ὕδατός σε X0 ἀέρος ἀπὸ τοῦ 
κόσμου δανειζομιενοι" μόρια ax ἀποδοθησόμενα πάλιν εἰς wu. 45. 
ταὐτὸν" rà λαμββανόμενα ζυνεκόλλων», οὐ τοῖς ἀλύτοις" 
eis eroi ζυνείχοντο δεσμοῖς, ἀλλὰ διὰ" σμιαρότητα" ἀο- 
gero, πυκνοῖς γόμφοις ξυντήκονσες, à $» ἐξ ἁπάντων άπερ- 
γαζόμωοι σώμα ἔκαστον, τὰς σης ἀθωνάτου Vox περιό- 
ους ἑνέδουν εἰς ἔἐσίῤῥυτον σώμα xai ἀπόῤρυτον, αἱ δὲ εἰς 
ποταμὸν ἐνδεθεῖσαι σολυν oor ἐχράτουν οἱ οὔτ ἐκρατοῦντο, βίᾳ 
δ᾽ sQígorro. xoi ἔφερον ὥστε τὸ μυ ὅλον xiv&io Uoc; Quo, 
ἀτάντως μὴν ὁπηή τύγοι" προϊέναι) xai ἄλόγως, σὰς rà uir, ii, 47. 
ἀἁπάσας sitis ἔχον' sig TÉ γὰρ TÓ πρόσθε" καὶ ὄπισθεν 
χαὶ WP sie δεξιὰ xoi ἄριστερὰ χάτω τε καὶ aya) καὶ 
πάντη κατὰ TOUG εξ τόπους πλανώμενα mpojsn. πολλου γὰρ 
ὄντος τοῦ κατακλύζοντος καὶ ἀπορβέοντος κύματος, Ó τν 
σροφην ragti tr, ἔτ, μείζω θόρυβον ἀπειργάζετο σὰ ray" 
προσπιατόντων παθήματα" εχάστοις, ὅτε Tugi? πεοσκρούσειε 
Σο σωριά σος ἔζωθεν ἀλλοτρίῳ περισυχὸν ? καὶ στερεφ' γης 
ὑγροῖς τε ὀλισθήμασυ ὑδάτων, £i είτε ζάλη πνευμάτων UT ἀέ- 
gos φερομένων' παταληφθεή, : καὶ ὑπὸ πάντων τούτων διὰ τοῦ 
σώματος αἱ κινήσεις ἐπὶ τὴν ψυχη» φερόμεναι προσπία- 


» 


4 
φον: Gi ^ δὴ καὶ έπειτα διὼ ταῦτα ἐχκλήθησάν τε καὶ νυν 


Ab, πάντα ταῦτα Ss, ταῦτα πάντα ravra Y : ταῦτα πάντα *s.—* δὲ οἱ z.—" «tj... 
τάξει θΥγεε, τὴν. ««πρόσταξι» 0, τὴ».. ο] y» corr Z, τὴν...διάταξι» b. et corr A.— 
ταύτρ F.—J γῆς καὶ ὅδατός 0.— Save Mevos e, δανειζόµενα g.—? Tavrbv ΑΘΕ 
Ygbor ταυτὸ *s, —b τὰ om σ.--- abrois 0.—? διὰ om pr H.—* σµικρότατα t. 

—1 8 0.—5 ὅποι 8qs.—^ τύχοι AFSYqso etcorr8: τύχῃ *s.— πρυσιέναι A.— 
κ πρόσθε A : πρόσθεν *s.—! προήιειν Θ et pr A: προῄει *s.— τὰ τῶν om 'TSYsx 
egr et yp E, τῶν om F.—^ προσπίπτοντα Ε.- 9 παθηµάτων Έβαερς et yp E.— 
P πὺρ t.—1 καὶ om pr K.—! στερρῶ t.—* φεροµένον Α et corr Σ, epouéro 8, φε- 


6. 18. λαμβανόμενα] Scribendum po-  κατακλύζορτο:] Legitur ἀποκλύζοντου 
fius τὰ λαμβανόμενα. STEPH. apud Proclum. ΦΤΕΡΗ. 

τόπους] Invenitur et apud Proclum στερεῷ γῆς] Apud Proclum legitur 
hic accusativus τόπουε: eumque et Fic. στερεῷ γῆν wdyg. STEPH. qui sic in 
agnoscit, qui vertit, per sex loci diffe- Not. * Retinendo lectionem nostram ar- 
fentias. Alioqui videri posset aptior ticulo videtur esse opus aute στερεφ: 
esse accusativus τρόπου», ut intelligerc- potius enim τὸ στερεὺν "yis vel τὸ τῆς 
ση» κατὰ τοὺς ἐξ τρόπους κινήσεως, sicut. "yrs στερεὺν sabstantive diceretur pro 
praecessit τὰς ἐξ κυήσεις. SrEPB. soliditate terre, quam absque articulo." 


204 


IIAATONOZ 


ἔτι αἰσθήσεις ἕυνάχασαι" xíxAqgTG καὶ δὴ καὶ voT& ἐν 
τῷ παρόνι αλείστην καὶ µεγίστην παρεχόμεναι κίνησι», 
μετὰ τοῦ ῥέοντος ὀνδελεχῶς οχετου κιοῦσαι" καὶ σφο- 
δρῶς σείουσαι" τὰς τῆς ψυχᾷς περιόδους, τῆν μὲν ταύτου 
παντάπασιν ἐπέδησαν ἐναντία» αὐυτῇ ῥέουσαι, καὶ ἔπῖσχον 


» No» ^ M , 
doyovcay καὶ ἰοῦσα», την ὃ 


κά / 4 LÀ 
αὖ θατέρου διέσεισαν, ὥστε 


4 " / * ) Mot t , , 
τὰς τοῦ διλασίου xci τριχκλασίου τρεῖς ἑκατέρας ἀποστά- 
-- / ΄ 
σεις καὶ τὰς τῶν ἡμιολίων καὶ ἐπιτρίτων καὶ ἐπογδόων µ- 
/ ^e d 
σότητας καὶ ζυνδέσεις, ἔπειδη παντελῶς λοταὶ" οὐκ ἤσαν 


πι d. 46. πλὴν ὑπὸ τοῦ ξυνδήσαντος; πάσας μὲν στρέψαι στροφάς, 


πάσας O8 κλάσεις xci διαφορὰς τῶν κύκλων ἔμποιεῖν, 
ὁσαχῇ περ ἦν δυνατόν, ὥστε μετ ἀλλήλων µόγις ξυνεχο- 
μΐναςὰ φίρεσθαι μὲν, ἀλόγως δὲ φέρεσθαι, τοτὲ μὲν ἀντίας, 
φοτὲ δὲ πλαγίας, vor& Q5 ὑπτίας, oio» ὅταν τις ÜTTIOG 
ἐρείσας σὴν κεφαλὴν μὲν ἐπὶ γῆς, τοὺς δὲ πόδας dv προσ- 
βαλὼν" Sym πρός viv, τότε $» τούτῳ τῷ πάθει τοῦ τε πάσ- 


ὧν 
popérois 91 st, Φεροµένοιε Ε. καταλειφθείη Ge. —t & 0.—* ξύμπασαι 0 : ceteri ξυν» 
άπασαι: συνάπασαι s.—"' καὶ μετὰ F.—" κιλίουσαι (adscripto κινοῦσαι) Θ.--- 


 [οῦσαι 0.---' ἐναντία...ἄρχουσα» om G'TReregt 


cum pr XY : καὶ ἐπέσχορ ἄρχουσαν 


το Z.—5* λυταὶ A : αὗτα) *s.—5 κλὴν AFo, καὶ πλὴν G'TSYsregt, om q: καὶ πρὶν 
cum ὃς corr X.—^ δήσαντος xg.—^ δὲ καὶ διαφθορὰς 0.—49 ξ. ASs,—* àrrías &'TP 
SYesregor et pr A: ἑναντίας *s.—f ἄλλοτε δὲ Ao, τοτὲ g.—€ 9 add AOXTFSYsxe 
got et rc K.—h ὄνω προσβαλὼν AOFSYqsot : προσβαλὼν ὄνω *s.— «à F.—^ 0nv- 


ép τῷ ταρόντι] Scribe hic mecum, ἐν 
τῷ παθόντι, invito Ficino, qui istad ἐν 
γῷ παρόντι, quod abundat, vertit statim 
al initio, Nostram autem emendatio- 
nem refer ad supra dicta τῶν αροσπικ- 
TórTw» παθήµατα éxdcro:s, que non 
multo post appellat alg0foes. Eodem 
modo paulo post dicitur αἱ seprupopal 
πάσχουσαι sc. ταῖς ἔξωθεν προσπιπτού- 
σαις αἰσθήσεσιν et p. 64. C. ἀναίσθητον 
e τὸ καθόν. Lip. 
évarría] Pro ἑρωτία videri posset 
scribenduin esse ἑναντίαι: alioqui ad- 
verbialiter dictum fuerit ἐνωτία. At 
vero in textu commentariis Procli inserto 
scriptum est, ἑναντίαν αὐτῇ βέουσα»: 
quee scriptura ferri non potest. SrePn. 
abra] Magno errore abra, hic pro 
Avra] scriptum est (sicut pag. 60. αὐτῷ 
pro Άντῷφ, in cujus loci emendatione, 
hujus sum recordatus) ita ut genuina 
h loci lectio sit iste, ἐπειδὴ ταντε- 


A&s Avral oin ἦσαν πλὴν ὑπὸ τοῦ ξυνδή- 
carros: quamvis abra: sit et apud Pro- 
clum, in textu commentariis ejus inserto : 
item sA3 τοῦ aros, pro v 
ὑπὸ ToU συρδήσαντοι. SrzPE. ID» 
ὑπὸ τοῦ ξυνδήσαρτος habet jam Cod. 
Tub. λυταὶ vero suppeditavit cum πλὴσ 
ὑπὸ Tr, t. Ficini versio, Que dissolvi α 
nullo, nisi ab eo, qui conjunxit, possunt, 
quam secutus Cornar. l. |. emendandum 
censebat: ἐπειδὴ παωτελῶς 
joa», πλ» ὑπὸ τοῦ ξυνδήσαντο». Bir. 

οὐκ ἦσαν] Apud Proclum scriptum 
est, obx« ἦσαν πλὴ» τοῦ ατος. 
In qua lectione placet πλήν: quod et 
Fic. videtur legisse, non precedente νο- 
cula καί. Sed idem ita vertit quasi cum 
οὐκ ἦσαν vocem aliquam legerit signifi- 
cantem dissolubiles. STxrn. 

ἐρποιεῦ] Quum precedat στρέφαι, 
videtur debere sequi ἐμποιῆσαι, quod 
apud Proclum extat, Όστερ. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 985 


χοντος καὶ τῶν dgeivram τά LO δεξιὰ ἀριστιρὰ καὶ và ἆ 

στερὰ δεξιὰ d ὁπατέροις τὰ ὁπασέρων φανεάζεται.' raieir 

δὴ τοῦτο καὶ σοιαυτα". iig ei τερφορα) Flur ovni 
σφοδρῶς, o: οταν ye τῷ τῶν ἔζωθεν oU ταύτοῦ γένους ἢ ToU? τει. A4. 
θωτέρου τεριύχωσι, σότε ταύτόν fo καὶ θώτερόν του σα» 

ναντίο τῶν ἀληθῶν προσαγορεύουσωι Ψψευδεῖς καὶ  ἀνόητοι 
γεγόνασι, οὐδεμία σε έν αυταῖς' vÓTS περίοδος ἆ ἄρχουσα 

ovd ἡγεμων ovi ἂν Q' αὖ ἕἔξωθεν αἰσθήσεις "ins φιρό- 

μια καὶ προσπεσούσαι ξυνιπισπάσανται καὶ γὸ τῆς ψυ- 

κας ἅπαν χύτος, τό αὗται" κρατούμναι κρατεῖν Jonover. 

καὶ διὰ às σαῦτα πάντα" va? «αθήματα} νυν κα; 

ἀρχάς σε" ὤνους vy yiyveraa 7 ) αρῶτον, ὅταν εἰς δὰ- 

μα" ὄνδεόῃ θνητόν"" ὅταν δὲ τὸ tig αὔξης καὶ τροφῆς unii. 49. 
ἔλαττον ἐπήῃ ῥεύμα, πᾶλι ài αἱ περίοδοι λαμβωόμεαι 
γαλήνης τὴν ἑαυτῶν" ὁδὸν i 10071 xai καθισεῶνται μᾶλλον 
ἐσιόντος τοῦ χόνου, TÓTS 303 πρὸς φὸ χατὼ Qe όντων 
σχημα εχάστων των χύχλων αἱ περιφοραὶ κατευθυνόρυφνοεε, 

τό τε θάτερον καὶ τὸ γαὐτὸνὰ προσαγορεύουσαι καστ opfos, 
ἔμφρονα TO $yorra αουτᾶς yryrópvoy ἀποτελοῦσμ. ὧν" 
μὲν οὖν δὴ’ xit ἔυνεπιλαμ/βάνηταί" σις ὀρθὴ σροφὴ! σαι- 
δεύσεως, ὁλόκληρος ὑγιής τες φαντελῶς, τὴν μεγίστη ὦπο- 
Quyan νόσον, γέγλεται’ καταριελήσας à, ym σου ὃ βίου 
διαπορευθεὶς ζωήν, ἀτελὴς καὶ ἀνόνητοςὶ εἰς Λιδου πάλη 


pájera: t.—! ravrb» AGFYqot : ravrb *r.—P9 τοιαῦθ t.—9 vé A, δέ ε.---Ὁ ἃ F.— 
P TGvrb s et eraso » S.—4 τε ϱ.---- ἑαυταῖς A, abrois g.—* als 9 ἂν AGFo.—! τόν’ 
αὗται 0.--- καὶ om 0.—" δὴ add AOXTFSYqereger. —?T vara πάντα ΑΕΦ: πάντα 
ταῦτα *s,—* rà om XYSYszegr.—? παθήµατα A: πάθη *r.—* ve om s,—5 eis 
bum AFqo et (prepositione rc addita) 61, cayuá SYexegor et post erasum aliquid 
: σώματι *r.—b. θνητὸν ἐνδεδῃ FSY qat : ἐνδεθῷ θνητφ Bs.—* ἑαυτῶν Ao, αὐτὴν 
Tu: αὐτῶν *s.—4 ταντὸν FYor: ταντὸ *s.—* hinc bad 280, 1. fpyerai.—! 53 om 
bt.—5€ καὶ om b.—h £. AFbgo.—! ὀρθῃ τροφῆ e/rSY qexegot.— ve καὶ 88.— 


γένους] Legitur γένει apud Proclum, —— à»órgros] Serrap. vesenus. Istam in- 
Srzrn. terpretationem sequendo, scribendum es- 
à» δ a$] Cod. Tub. elegantiorem loco δεί ἀνόητος: quum ἀνόνητος non vesenum 
affert lectionem afs 9* Άν sc. srepidopazs, sed inutilem significct. Srzrn. qui sic 
de quibes supra dicitur. Cui dativo in not. * Non dubito quin n ἀνόητος scri- 
bene jungitur vox s σοῦσαι. Liwp. bendum sit, ut legitur apud eundem. 
προσπεσοῦσαι] Vide an malis προσ- Sic in principio hujus paginam, vyevbeis 

, quod babet idem. Όταν. καὶ ἀνόητοι. — Fic. t&men alteram lectio- 

b τροφὴ sesDebcrens, Φλόκληρος] mem ἀνόνητου agnoscit : qui vertit, Tan- 

Videtur nobis scribendum : Tis ὀρθῇ τρο- quam mancus et omnino inutilis, rursus 
$$ selSevais, οὕτω» ὀλόκληρα», πο. ud inferos decidit. Existimant autem 


ItT. 46. 


286 


ἔρχιτα,. ταύτα μὶν οὖν ὑστερά πυσε γίγνεται’ περὶ δε 

τῶν νυν προτεθέντων δεῖ" διελθεῖ ' ἀπριβέστερο». τὰ à» xpo 
TOUT, Tipi σωμάτων κατὰ µέρη σῆς γεέσεως καὶ περὶ 
ψυχσε, δι Ac τι αἰσίας καὶ αροοίας γέγονε δώ TOU 
μάλιστα εἰκότοςἹ ἀντεχομένου, οὐσω' καὶ κατὰ ταυτα" 
τορευοµένοις διεξισέον. 

s. 19. Τὰς pár às! θείας περιόδους. δύο οὖσας, σο TOU 
παντὸς σχημα ἀπομωμησάμωοι περιφερὲς 0», εἷς σφαιροει- 
ὃξς σώμα rion," τοῦτο ὃ voy" καφαλην ἐπονομιάζομεν, ὃ 
θειότατόν v" εστὶ καὶ τῶν £y ἡμῖν πάντων δεσποτοῦν.. ὦ 
«καὶ Ty τὸ σῶμα παρίδοσαν ὁ ὑπηρεσίαν αυτῷ ξυναθροίσα»- 
Tég θεοί, κατανοήσωντες ὅτι πασών ὅσαι ανήσεις ἔσουτο 
μετίγοιΣ ὦ) οὖν μὴ κυλυδούµενον t iri γῆς Ui rs καὶ 
(άθη παντοδαπὼ ἐ χούσης ἀποροῖ". τὰ μυ ὑπερβαίνεῳ, 
νθω" δὲν ἐκβαίνει, ὄχημ d αὐτῷ σοῦτο καὶ εὐπορίαν 
$dora». oley δη” μηκος τὸ caput $c Y 89, ἑατατά! σι χώλα 
καὶ | xa urat ὄφυσε σέτταρα ul 777 μηχανησαμάνου πορεῖα, 
oig. ἀντιλαμβανόμενον xai ἀπερειδόμενον: διὰ πάντων σό- 
qa πορεύεσθαι δυναὸν άγονο τὴν τοῦ θμοσάτου xai is- 
θωτάτου φέρον" οἴκησιν ἑαάνωθεν ἡ ἡμῶν. σκέλη μὲν οὖν χε 
ete σε ταύτῃ καὶ διὰ σαυτα αροσέφυ : Tücyr? τοῦ» δ᾽ ὀπισ- 
θεν τὸ αρόσθεν «τιμιώτερον καὶ ἀρχικώτερον »οµιέζοντες θεοί 
παύτῃ τὸ πολὺ τῆς πορείας ἡμῖνὶ ἔδοσαν. ἔδει δὴ διωρισ- 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


! ἀνόητος Fbo et corr (apparente etiam nuno ») Α.-- δὲ om 0.-- δε om 


" 
μα δε A: δὲ Ός.--ρ θεῶ SYst.—^5 εἰκότωι Y.——" οὐχ οὕτω Yst.—* ravrà 
Fs.—' δὴ) AOFSYqsor: οὖν *5.—* ἐνέδησαν s.—" ὃ νῦν AGFSYqsot: ὃ BÀ 
νῦν *s.—" τε om P.—* δεσποτιοῦν s.—! ueréxew SYst, péroxo. F.—: à&rs- 
pi SYsgr et cor 0.—^5 ἐνθέδε corr A.—b δ ο.--- ἔνθεν δὲ . ἐκβαίνειν om g. 


---ᾱ σχῆμα A.—* 8) om 8Υετ.---ί ἔγκατα 0.—5 καμνὰ xes.—h Trérrapa ΘΕΤΕ 
SY sxegot et corr EE τέσσαρα s.—l πορεῖα q cum pr Ret corr Z: πορείαν *s.— 


k hs SYs.—! ἀπερειδόμενον A.—n γεγονέναι TYsxegt.—» φέρω» x.—9? προσέφν 
πᾶσι Α, προσέφυ SY set, πᾶσιν ἔφυ Ἐ: πᾶσι προσέφν s.—P τοῦτο t.—A ἡμῖν om t. 


quidam significari his verbis, immergi 
rursum materi et mando huic inferiori. 
Certerüm in iis que proxime precedunt, 
videri possit Proclus pro ζωὴν legisse 
ὁδόν; quippe qui scribat, οὗτοι δέ ἐστιν 
ὁ τὰ κάτω βλέπω», ἀφεὶς τὸν ἑαυτοῦ 
“Ὑνῶσῳ, χωλὴν τοῦ βίου διαπορενθεὶς 


ὁδὸν, ὡς Κατὰ θάτερα µόρον προκόψας, 
etc. Alioqui in textu commentariis ejus 
inserto habemus ζωήν. 
6. 19. χεῖρες] Hic sine ulla dubita- 
tione scribendum χεῖρε aut xeipas. Qui 
sterior lectio magis placet, quod patet 
atius. Lixp. 


TIMAIOZ. 287 


μένον ἔχειν" καὶ ἀνόμοιον. του σώματος" το πρόσθεν ἄνθρω- 
που. διο" πρώτο μὲν περὶ TÓ σης χεφαλης κύτος, varolls»- 
τες αὐτόσε" vO πρόσωπον, ὀβγανα ὀνέδησαν" τούτῳ” πάση 
7" σης ψυχής προνοίᾳ, xoci διεσάξαντο) μάτοχο" Ἴγεμο- 
vías σουτ’ εἶναι τὸ κατὼ Quoi) πρόσθεν. τῶν δὲ ὀργάνων 
πρῶτον μὲν φωσφόρα ξυνεσεκσήναντο" ὄμμιωτα, τοιᾷδε & £»- 
δήσαντες αἰσίᾳ. του πυρὸς ὅσον τὸ μὲν κάεμ' ουκ ἴσχε, rm. ii, 81. 
vo δὶ παρέχευν Φως ἥμερον, οἰκοῖον ἑλάστης ἡμέρας, σώμα" 
ἔμηχανήσαντο" γ{γνεσθαι. τὸ γὰρ ἐνσός npa» ἄδελφον ὃ ον 
τούτου Tp saxeivig ἐποίησαν διὰ τών ὀρμάτων psiv! λεῖον 
καὶ πυκνὸν ὅλον μέν, μάλιστα δε τὸ μέσον ξυμαιλήσαντες 
τῶν ὀμμιάτων, ὥστε τὸ μὲν ὤλλο -ὅσον παχύτερο στίγεν 
rà, σὸδ τοιοῦτον" ài μόνον αὐτὸ» ααθαρον διηθεῖν. o οταν 
οὖν μεθημερνὸν"' " φως περὶ τὸ τῆς ὄψεως ῥ βευμα, vov? 
SX XE TOY ὅμοιον πρὸς ὅμοιον, ξυμπαγῖς γενόμεενον, ν capo 
οὐχειωθὲν ξυνέστη κατὰ τὴν τῶν ὀμμάτων οὐβναρίω, ὁ 0T id 
ay ἀντερείδῃ τὸ προσπίατον ἔνδοθον πρὸς" ὃ των" 2m £un- 
πεσε. ὁμοιοπαθὸς o δι) ὁμοιόσησα πῶν γενόµενον, ὅσου 
σε" dy" αὐτό ποτε" δράαστηται καὶ ὃ ἀν' ἄλλο Γἀκείνου, 
τούτων) τὰς κινήσεις διαδιδὸν εἰς ray τὸ capu μέχρι της 
Voy αἰσθησι παρίσχετο ταύτην 95 δη" ὁρῶν gapár. 


* ἔχειν om x.—! τοῦ σώματος τὸ ο τρόσεν A0: τὸ τρόσθεν τοῦ σώματο $5—! Bb 
δὺ cort A, δεῖ δὲ t.—" αὐτό ye F.—" ἐνέδησε 8Y.—" ἐν τούτφ 0.—* τῇ om pr A. 
—J διόταξαν τὸ A.—* µετέχον A0XTFztQ et pr E.—* ξ. A.—^ ἐνδόσαντεε 9.— 


Lm 
€ kde» HETSYqstegot: καίειν *s.—à σωµα A, om SYst.—* éuyxarfjoaro H.— 
f ῥέειν Ὑτ.--ξ τὸ om s.—b τοιοῦτον AOFYqor: τοιοῦτο *"s.—l µόνον δὲ Q.— 
k αὐτὸ om xtg.—! ὅταν» μὲν οὖν e.—" µεσηµέρινον s.—^ ἦν t.—? τότ' sxgot.— 
P ὅπερ Ss.—123 ἂν om A.—' πρ πρὸς 0.—! τῶν A: τὸ cum *s corr 8.—' πρὸς t.— 
5 γε 0.—" dà» A.—" ποτε om t.—X ἂν om zg.—J τούτων ΘΕΣΤΕΥ Ssxegt: τού- 


$95 ἥμερον] Cod. Tub. bic habet ἡμέ- 

rid esit quispiam hic cogitare ἡμε- 
d ἥμερον consilio opponitur τῷ 

ari tanquam lene vehementi, neque 
ittercidendum post ἡμέραε, ut οἰκεῖος--- 
σῶμα jungantur, Liwp. 

οἰκεῖον] — Alii interpung. post οἶκεῖον. 
STEPH. 

ἐμηχάνησαντο] Altera lectio, qu: ha- 
bet sing. numerum, ἐμηχανήσαντο, non 
convenit cum precedentibus. ΘΤΕΡΗ. 

ἐυμπιλήσαντες] In illa Basil. editione 
legitur ξυμµπλήσαντες: quod esse puto 


alicujus διόρθωσιν cui novum esset illud 
ξυμπιλήσαντεςε. Est tamen non infre- 
quens Platoni hoc ipso in libro istud vo- 
cabulum. Legimus enim p. 47. ἐκ δὲ 
τούτων ἔτι μᾶλλον ξυμπιλουμένων, quum 
antea dixisset πυκνούµενο». Necnon p. 
61. ξυμπετιληµένα. Item p. 76. Evrem- 
λήθη; ubi etiam verbale πιλήσει prece- 
dit, quod extat et in p. 58. Sed et πι- 
λητὰ legimus p. 74. SrrPu. 

μεσημερινὸ»] Cur hic dicatur µεσημα- 
ρινὸν, nec solum ἡμερωὸν, non. intelligi- 
tu, LiNp.:. . 


288 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀπελθόντος" δὲ tis νύχτα TOU ξυγγενοῦς" πυρὸς ἀποτίεμη- 

ται. πρὸς γὰρ ἄνόμοιον do ἀλλοιουταί τε αὐτὸ καὶ χα- 
τασβένυται, ξυμφυεὲς: οὐκέτι τὸ πλησίον aei , Ψιγνόμιενον, 

τε Tp i οὐκ Gori" παύναί σε οὖν ὁ ago», ἔτι 7 έσα- 
γωγὸν yiyreraa Urvovt σωτηρίαν γὰρ ἣν οἱ θεοὶ της " ὀψι- 

rir, ii. δ8, ex ἐμηχανήσαντο, σὴν τών βλεφάρων uri, οταν ταῦτα 
ξυμμύσμ καθεργνυσι σὴν τοῦ πυρὸς ing δύναμιν, z δὲ 

δια χεῖ τν καὶ ὁμαλύνει τὰς ἐντὸς κινήσεις, ὁμαλυνθεισῶν 

δε ἡ ἠσυχία γέγνεται, γενομένης δε. πολλῆς pár* ἠσυχίας 
(βραχυόνειρος ὕ Davos ἁμαίατει, καταλειφθεισῶνὴ δέ των 

sivi tan pu yan, οἷαι καὶ ἐν οἷοις ἂν τότοις λείπωνσαι, 

επ. 46. Τοισύτα καὶ σοσαυτα παρίσχοντοὶ ἀφομοιωθέντα i ἐντὸς ife 
" ἐγερθεῖσιν à ἀπομωημονευόμενα φαντάσματα." τὸ δὲ περὶ" 

τὴν τῶν ᾿κατόκτρων εἰδωλοποιίαν, χαὶ πάντα ὅσα ἔμφανα 

xai λεῖα, κατιδεῖν οὐδιν ὅ ἔτι yer ex γὰρ τῆς irróc 
inris T£ τοῦ πυρὸς  χατέρου κορωνίας ἀλλήλοις, ενός σε 

αὖ περ) σὴν λειότητα ὁκάστοτε" γενομένου” καὶ πολλαχῇ 
μεταβῥυθμισθίντος," πάντα" τὰ τοιαυτα ἐξ ὁ ἀνάγκης ἔμ- 
Φαίνεται) τοῦ περὶ τὸ" αρὀσωπον πυρος τῷ περὶ τὴν ὄψιν 


vy *5,—3. ὅδη δὶ ϱ.--3 ἀπελθόντες E.—h ξ. ΛΕρ.--- συμφνὲε "m ἔχοντα ο.--- 

9 τε ΑΕ0, om Gt: δὲ *s.—í τε ΑΘΣΥΕΥετερος: δὲ *5.—8 ὕπνου γίέγνεται A.— 
^ θοοὶ τῆς A: θεοὶ ἔνεκα τῆς *r.—1! ξυμβύση SYet, ξυμβήσῃ pr 6.—* ἐντὸς AOFSY 
qsot, ἔντον z: ἔνδον *s.—! διαχεῖ τε ABBZTSYsze(gt et cor 0: διαχεῖται *s.— 
P «γεροµένηε δὲ] τιωῶν κινήσεων µειζόνων F.—^ μὲν om 0.—? βραχεῖ ὄνειρος ὅπνν 
ἑυμαίπτει 0.—9. καταληφθ. ο.---3 παρέσχοντο AFo: σχετο Ὁς.---- τὰ φαντ. 9. 

--- περὶ δὲ F.—t! ἐντὸς ἐκτός AOFYgot:. diris ἑντός *s.—^ ἑκάστον F.—", *ywe- 


ένου 0.---Ὁ; µεταρρυθµισθέντος 5 ARX Ὑπεβος, μεν µεταρρυθµιθέντοε 8, uer 
—]1] éyéver. 


vos F: µοταῤῥυθμηθέντος *g.—* 


Cod. Tub. lectionem ς offert 
sque falsam vulgari. Scribendum vi- 
detur 9j», quum $ af: non possit 
sign care instrumentum. Linn. 
νύκτα---πυρὸς] Non post νύκτα, scd 
De πυρὸε demum videtur incidendum. 


LU M 


j ξυµµίξει κοπῇ. Liu. 
τῶν βλοφάρων φύσιν]  Expectes 
ied ἡ τῶν βλεφάρων φύσιε, ut, quod sub- 
sequitur, verbum καθείργνυσι habeat, 
uo referatur. Sed memor sis locutionis 
i ine : Urbem quam statuo vestra est. 
ND. 
διαχεῖαι] Scribendum puto διαχε 


ο ἐμφαίνεται t.— τὸ 8S.— 


πο. STEPH. 
µεταῤῥυθμισθέντος] In Grecis hic le- 
gitur µεταριθµηθέντος falso pro µεταρυθ- 
µισθέντοε, id est, adaptato. Conwan. 
µεταῤῥυθμηθέντος] In prsced. edit. 
µεταριθµφθέντος, tanquam a μεταριθμοῦ- 
μαι: quod verbum si esset in. usu, ἀπὸ 


ὕδωρ τοῦ ἀριθμοῦ deductum esset: sed scri- 


bendum esse constat 

(quod est ἀπὸ «ol ῥυθμοῦ: ut πολλαχῆ 
µεταῤῥυθμηθέντος intelligamus multis - 

dis commutato) vel µ 

ut in quodam vet. legitur, a ματ. 

ῥυθμίζομαι sicut illud a μεγαῤῥυθμοῦμα:, 


SrzpR. 








ΤΙΜΑΙΟΣ. 280 


N NAE "D ^ a ^ b / c 
αυρί περὶ τὸ λεῖον καὶ λαμπρον" ζυµπαωγους γιγνοµᾶνου" 
δεζιὼ δὲ φαντάζεται τὼ" ἀριστερά, ὅτι τοῖς ἔναντίοις µά- 

^w 4 
peri τῆς ὄψεως περὶ τἀναντία" µέρη γίγνεται ἐπαφὴ wood 
b zal M g LÀ 4 ^e ^ ὰ 4 ài 4 ὃ 4 3h 
vo καθεστοςξ $Üoc τῆς προσ[(ολῆς' δεξιὰ δε τὰ δεξιὰ καὶ 
4 M . ’ . 
và ἀριστερὰ ἀριστερὰ τοὐναντίον, ὅταν µεταπίση LUUTT- 
) T . ο” 9. 
γνύμενο o ξυµπήγνυται φῶς' τοῦτο. δὲ, ὅταν ἡ τῶν κα- 
rd / » 4 LÁ . eu ^e 4 N 
σύπτρων λειόσης, ἔνθεν καὶ ὄνθεν ὕψη λαβθοῦσα, τὸ δεξιον 
5 N 2 , ^ 4 
εἷς τὸ ἀριστερον μέρος ἀπώση τῆς ὄψεως καὶ θάτερον" ἐπὶ 
θάτερόν. πατὰ δὲ το µῆπος στραφΏν"' τοῦ προσώπου ταῦ- 
X ev ef -” 4 A x 
τον" τοῦτο” ὕπτιον ἐποίησε πᾶν Φαίνεσθαι, τὸ κάτω προς τὸ 
4 ον ^. . ο. 
ἄνω τῆς αυγῆς TÓ TP ἄνω πρὸς σὺ κάτω Ti ἀἁπώσαν. 

ή κκ » ρω - 4 ^v 
v&UT οὖν πάντ ἔστι .τῶν ξυναιτίων, oig θες ὑπηρετουσι 

e^ [od 9 8 9 ^ 

QTO4 τὴν TOU ἀρίότου κατὰ τὸ δυνατον ἰδέαν ἀποτελών' 

/ ν ο ^ , 0053 ^ 0.9 » .» 
δοξάζεται δὲ ὑπο τῶν πλείστων ov ξυναίτια ἀλλ ἀῑτια 

4 ^ ρ 

εἶναι τῶν πάντων, ψύχοντα καὶ θερµαίνοντα πηγνύνταὶ τε 
΄ 2, 

καὶ διαχέοντα καὶ ὅσα τοιαῦτα ἀπεργαζόμενα. λόγον Ob 

’ 93. 9A e". » ” s 

ουδένα οὐδὲ voy sig οὐδὲν δυνατὰ Vy iV. ἐστι. τὼν γὰρ Ov- 
Lond ^s ’ ^ 
των &* νουν μόνφ' κτᾶσθαι προσήκει, λεκτίον ψυχήν' τοῦτο 
A ^ Ld ΄ 
δι ἁόρατον, πρ δὲ καὶ ὕδωρ καὶ ἀῑρ καὶ ym. σώματα 
A 
πάντα ὁρατὰ γέγονε. τὸν δὲ νοῦ καὶ ἔπιστήμης ἔρωστην 
"^ »*X , . F 
ἀνώγκη τὼς τῆς ὄμφρονος φύσεως αἰτίας πᾳῥώτας µεταδιώ- 
3 9 
x&v, ὅσαι δὲ Ux ἄλλων. μὲν" κινουμένων, ἕτερα ὃ ἐξ 
. / M M 
ἀνώγκης χινούντων γίγνονται, δευτέρας.Σ ποιητέον δη" κατὰ 
^ 1 ^e 9 : 9 "t » ^w 
φαῦταἳ xj ἡμῖν» λέχτία μον" ἁμφότερα τὼ τῶν cria 
γένη, χωρὶς δ) ὅσαι μετὰ νοῦ καλὼν καὶ ἀγαθῶν δηµιουρ- 
^e x x »y 
voi καὶ ὅσαι μονωθεσαι Φρονήσεως τὸ τυχον ἄτακτον" 
2 Tb λεῖον καὶ λαμπρὸν om S, καὶ om Ytv.—^ ξύμπαν ὅμμα γρ A.—^  ξυμπαγοῦς 
γιγνομένον ϱ et corr 3, ἐυμπαγεῖ γιγνοµάνψ *5.— κατὰ τὰ Ao.—* ἐν τοῖς F.— 
f ταναντίᾳ AOXTFSYeregot: τὰ ἐναντία *s5.—E καθεστὸς A: καθοστὼς *s.— ὃ 
καὶ το A.—! ἀριστερὰ τὰ t.—k καὶ καθάπερ x.—! τὸ om 0.--- στραφέντος 0.--- 
» ταντὸ β6.--- τούτῳ V.—P καὶ τὸ SYqsr.—A πηγνύοντά 0.--- δυνατὸν ἔχον t.— 
* Gv. t.—'! µόνον FSYst.—* γῇ καὶ ἂλρ A.—" νοῦν Yt.—?* ἀλλήλων A.—* μὲν om 
A0.—1 δεύτερα 0.—* ..ποιητέον δὴ AOZ'TFBargeo : ποιητέον . καὶ δὴ cam *s corr 


f.— γαντὰ s.—h ante. λεκτέα interpunxi cum ΘΗΣΥΕΘΥ: Aexréoy 0.27 δὴ 0.— 
4 αἰτιῶν GZTFSsxto: αἰτίων *s.—* ἄτακτοι F.—í ἐργάξζονται Sst.—89 vocis ὀμμά- 


ξυμπαγεῖ γιγνομένφ] | Locus apparet | dentia explicatius repeteret. Liwp.. 
corruptus; cui malo sic medeampr, ut τὰ ἀριστερὰ] Quidni continuo dicitur: 
scribamus ξυμπαγοῦς γιγνομµένον, nisi καὶ rà ἀριστερὰ, δεξιὰ, uti paulo post. 
forte integra ista phrasis ab aliena ad- Liu. 
scripta mapu erat, ut prozime antece- 
Plat. Vox. VII. 20 


tT, ii. 693. 


tt1, Hl. 64. 


390 


ἑκάστοτε ispeyáQorrau.! 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
[8. 20.]. Ta p» οὖν των ὁμ- 


pront ξυμμεταίτια. πρὸς τὸ σχῶν 7» δύναµω 3 n yv? 
simt εἰ sigh dor vo δὲ μέγιστο αὐτῶν ώς ὠφέλειαν ἔργον, 


in. 47. δι 0 θεὸρὲ αὔθ'' ἡ ἡμῶν δεδώρηται, μιτὰ τοῦτο purior. όψις 


a κατὰ τὸν Apr λόγον αἰτία τής μεγίστης ὠφελείας 
yiyortr o Ai, ὅτι τών VOY λόγων περὶ τοῦ πωντὸς λεγομένων 
οὐδεὶς & ἄν ποτε" sppfión μήτε ὥστρα μήτε ἥλιον pr οὖρα- 
pov ἰδόντων." νῦν Ü' ἡμέρα τε καὶ νυξ ὀφθεῖσαιἃ μηνές τε 
καὶ ἀνιαυτῶν περίοδο: μεμηχάνηνται) μὲν ἀριθμὸν χεύνου 
ài" ἐννοιαν" . Tii σε" σης. TOU maroc φύσεως” [ ai έδο- 


σαν. ἐξ ὧν ἐπορισάμεθα φιλοσοφίας” γένος 


οὗ μεῖζον 


ἀγαθὸν oT ἦλθεν οὔθ' siu ποτὶ 79 ὄνησῷ γένει δωρηθὲν 


ἐν θεών. λέγω δη’ τοῦτο 


ὀμμάτων μέγιστον ἀγαθόν 


τἆλλα δέ, ὅσα ἑλάττω, τί ἂν propa, ὧν 0 μὴ Qu 


λόσοφος συφλωθεὶς ὀδυρόμνος ἂν ὀρηνοί μάτην. ἀλλὰ 


τουτοὰ 


λεγέσθω παρ ἡμῶν αὗτη ἐπὶ ταύτα αἰσία, 


θεὸν ἡμν' ἀνευρεῖν δωρήσασθαί τε opus! ive τὰς ér οὖρα- 
y» κατιδόντες TOU YOU. περιόδους χρησαίµεθα ἐπὶ" τὰς Ti- 


ur. iL 55. Ειθορὰς σὼς' "ic Tug fpei διανοήσεως. ξυγγυώς” εκεί- 


ναις οὔσας," ἀταράκτοις σεταραγµένας, ἑκμαθόντες às 
καὶ λογισμῶνῦ κατὼ φύσιν ὀρθότητος µετασχόντες, pa- 


των 


$.—^ ποτ st.—^ [δόντα 


syllabe absunt in lacuna Y.—^ ξύμμοτρά τινα 85, 
-— er Aa δὺ 6 θεὸ: g.— αὔθ 2, αὐθ E, αὐτὰ 8εο et mg F : 
—P ὀφθεῖσα st et pr 8 ἱσημερία 

τροπαὶ µεμηχ. ϱ.---- ἀριθμῶ Έχερ, ἀριθμῶν Ὑ.---- τε x.—t ἔνια Yst.—^ τε οαι t.— — 


na Y, 
eo —n ὸ 


Θ.--3 περίοδοι καὶ καὶ 


" τῆς om ΘΣΥΈΒΥΕΣΕ —" φύσεως om Ss.—* σοφία 0: hinc ὃ ad 291, 3. κατα- 
στησαίµεθα.--ὕ γένος ob om b.—* ol Ίκεν t.—59 τῷ om F.—^ θεοῦ B.—* δὲ F.— 
4 φούτου Ab.—* αὔτῃη ἐπὶ ταῦτα αἰτία Ab, ab τὴν ἐπὶ ταύτη αἰτίαν Ser, αὐτὴ inl 
ταύτη αἰτία G'YFY xeg et pr 1, αὐτὴν ἐπὶ τοιαύτη αἰτία 0, ab τῇ ἐπὶ ταῦτα αἱτία q et 


cor 2, ab. τὰ ἐπὶ ταύτη τὴ αἰτία Ἡ: αὐτὰ ἐπὶ ταύτῃ τῇ 
rj eipsiy Ab.— ὕψει Y.—3) καγιδόντες τοῦ νοῦ Yt, τοῦ νοῦ κατιδόντες 


—f — 
αἰτίᾳ s.—Í ἡρν Ὃ πούκο: 


TOU vo κατιδόντοες *s,—k περὶ 0.—! τὰς ante rijs om 0.— t. ABFbo,.—^ elews 
*FY.—^ καὶ τῶν Q.—P λογισμῶν Aqbo et corr S: λογισμὸν *5,—5 várrur t.— 


«30. $ θεὺς-- δεδώρηται] In quibus 

; nisi forte vox θοὸς e margine 
immisss, mutanda videtur in 0e aat 
θεοῖς, qui numeri ab auctore promiscue 
adbibentur. Ut infra p. 4T. B. δωρηθὲν 
ἐκ θεῶν et c. παρὰ θεῶν δεδωρῆσθαι. 

Lin». 

κατιδόντος] Cod. Tub. κατιδόντες πε- 
*. Recte, et firmat Ficini versio, 

Ut mentis circuitus intuiti etc. Bir. 


κατιδόντος] Scribe hic cum Cod. Tub. 
κατιδόντες. Lin. 

λογισμὸ»] Legendum videtur λογισ- 
poU, vel . BrapH. qui eic in 
Not. * Valde usitata est apud bunc etiam 
scriptorem constructio verbi peréxsw 
(unde est µετασχόντει) cum genitivo, 
quse et hic esset, si λυγισμοῦ vel λο- 
γισμῶν legeretur, ut margini adscripsi : 
atque adeo ipse Plato, in iis quse pre- 


ΤΙΜΑΙΟΣ, 291 


μούμννοι γὰς ToU ÜtoU φάντωςἃ ἀτλανεῖρ οὔσας, τὰς ὃν 
ἡμῖν πεπλανηµένας πατασνησαίµαθα.' Φονῆς το δὴ καὶ 
ἀκοῆς Tipi πώλιν ὁ' αὗτος λόγος, ici ταὐτὰ" των αὐτῶν 
inna: παρὰ” θεῶν δεδωρῆσθαι. λόγος τε γὰρ iw αὐτὰ” 
ἑαῦτα vivat, μεγίστη" ξυμβαλλόμινορ εἰς αὐτὰ 
μοῖρα», σον Li a" μουσικής φωνής" χρήσιµον, πρὸς ἀκοὴν 
ικα ἁρμονίας ieri δοθέν' ἡ δὲ ἁρμονία, Eyes $ $ypura. 
qopas" vais" 8 ἡμῖν τῆς Ψυχὂε περιόδοις, τῷ μετὰ νοῦ 
“ροσχρωμένῳ | Μούσαις" ουκ ig ἡδονὴν ἄλογον, καθά περ 
PU, ε/ναι dorsi χρήσιμος, ἀλλ i-i ei γεγονυῖαν ἐν ων 
ἄνάρμοστον ex φερίοδον sig κατακόσµησιν καὶ συμφω- 
Μαν’ ἑαυτῇ ἡ ξύμμαχος s ὑπὸ" Μουσῶν δέδοσαι" καὶ pvÜ- 
μὸς a) δια τὴν ὤμετρον T piv καὶ χαρίτων ἐχιδεᾶ yiy- 
νομάένην ἐν τοῖς αλείστοις ipi» ἔπίκουρος ἐπὶ ταῦτα. ὑτὸ 
vw» αὐτῶν $0605. 

$. 21. Τὰ wir οὖν παρεληλυθύτα τῶν εἱρημένων, πλὴν 
βραχίων, ὀπιδέδεκται và διὰ νοῦ δεδημιουργηµένα. δε 
ὃς καὶ τὰ δὲ ἀνάγκης γιγνόµενα τῷ λόγῳ παραθίσθαι. im. li. δ6. 
papaypám γὰρ οὖν ; τοῦδε τοῦ κόσμου γέεσις ἐξ ἆ ἀνάγ- rit. 48. 
X36 τε καὶ νου συστάσεως ἐγωνήθη"'' L δι ἆ ἀνάγκης ἄρ- 
χοντος τῷ πείθουν αὐτὴν τῶν γιγνομίνων và αλεῖστα ἐπὶ 
φὸ βίλειστο d ὤγεν, ταύτῃ χατὰ" καυτά σε’ Li ἀνάγκης 
ἠττωμένης ὑπὸ πθοῦς ἔμφρονος οὕτω κατ ἀρχὰς ξυή- 
στατοὶ τόδε v0 πῶν. εἶ τις 00» 5 γέγονε, πατὼ ταῦτα" 


αι 

5 gAareis 2.— κατασγησοµοθα Y.—t ó om GT'Yxegr et pr 8.—* Tavrà A et corr 

2: ταῦτα *s.—" xapà...Írexa om g.—" els δύο γρ A.—* τὴν µεγίστην A.—! ξυμ- 
AOXTSYgsxtot: ξυμβαλάμενος *s.—* ἂν "Yet et pr 0.—5 φωνῇ Fs 

et pr A.—» συμρορα om Yt et (apposito in mg ξυμφορὰς) 8.-——^ γὰε... 

t.—À µούσαε f, —* ξ. F.—Í ἑαντῆς 0.—5 ἑόμμαχονε, ἑόμμαχον à τω Y be 

6. deis dà rib ἕμττρον FEYse A reed AL βραχέα ὧν t.— ὀγονήθη 

KFot et prA : ὀγ ήθη ^.» καὶ κατὰ τὸ 3, — ταβτά το A, ταῦτα pr B: ταντὰ 

9g,—P οὕτω ve 16 1.—1 ξυνίσταται FYt.— $Ye— γαῦτα ΑΘΣ: Tavrà *5.— 


cedunt, µετέχουσα cum illo ipso geni- λογισμοῦ quod pendet a voce ὀρθότητος 
tivo λογισμοῦ junrit. Interim tamen nera e voce vres. Lixb. 

non , inveniri accusativo etiam —  $evijs] ub. habet hic variam 
jenctum apud Atticos scriptores: ideo- lectionem deri. Unde locum sic puta- 
que contingere P poterit ut apud hunc mus scribendum : ὅσον *' αὖ μουσικῆε 


ue in m loco inveniatur. ἀχοὴν ἕνεκα ἆρμο- 
emen] debe hie cum Cod. Tu. nien oue 


1t1. il, δ7. 


209 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ovra seri, μικτέον καὶ TO σης αλανομένης 8i sidog. αὐτίας, 3" 
figu vignes. eL οῦν πάλν ἀναχαρητέον, καὶ λαβοῦσιν 
αὐτῶν τούτων πβοσήκουσαν" ἄρχλν ὀτέραν" αὖθις αὖ, εαθά 
σερ περι τών σόσε, n» οὕτω περὶ τούτων TAI ἀρκτίον as * 
ἀρχῖε. σὴν δµ πρὸ τῆς οὐρανοῦ γεωνέσεως Typs. ὕδωτός τε 
xi -digoc xci yc Quei θεατίον" αὐτὴν καὶ σὰ πρὸ τού- 
Tov" πάθη. νυν γὰρ οὐδείς πω yirten αὐτῶν μεμήνυκε, 
ἀλλ. ὡς εἰδόσι Te 0 τί Tor" ἔστι καὶ iva ror αὐτῶν A$- 
yop ἀρχὰς ε αὐτὰ σιθέμενοι στοιχεῖα τοῦ παντός, sporis 
αὐτοῖς οὐδ ὡς ἐν συλλαβης εἶδεσι μόνον οἰκόσως ὑπὸ 
τοῦ xai βραχὺ φρονοῦντος ἀπεμκασθβναι. voy δὲ οὖν σό γε 
παρ ἡμῶν ὥδε iy erar e» μυ περὶ ἀσάντων siss ἄρχλ) 
είτε ἀρχὰν εἶτε οπῃ δοκεῖ σούτῳν mien? vo" LL 0U ῥητέω, 
ài ὤλλο p οὐδέν, διὼ 0$ σὸ χαλεκὸν εὖαι κατὰ τὸν 
παρόντα τεόπον σῆς διεξόδου, δηλώσαι σὰ δοκοῦντα, Bá 
oor opis οἴεσθε δῶν t ολ λέφειν, oor αὐτὸς αὖ * πείθων 
ἐραυτὸν iy ἂν' δυνωτὸς o ὡς ὀρύῶς"' ἐγχειρᾶμ." ἂν τοσοῦ- 
σον ἐπιβαλλόμενος” ἔργον- v0 δὲ κατ apps pnfi» δια- 
φυλάττων, v7» τῶν εἰχότων λόγων δύναμιν, Στιράσομααι p 
δενὸς 5 27TT0V exor? μᾶλλον δὲ καὶ ἔμα οσθεν o ἀνή eX 
περὶ i éx&o Ta καὶ ξυμαάντων λέγευ. fao» dy καὶ vos ες 
ἀρχῇ τών λεγομένων σωτῆρα ἐξ ἄτόπου καὶ ἀφβους" διηγή- 
σεως πρὸς τὸ τῶν εἰπότων δόγμα διασώξερ ἡ ἡμᾶς ἐπικαλε- 
σάµενοι πάλι ἀρχώμεθα' λέγε. 

S. 22. Ἡ ὃ) οὖν αὖθις ἀρχ] περὶ τοῦ παντὸς έστω" 
µειζόνως τῆς πρὀσθεν διπρημένη." τότε μὲν γὰρ δύο εἰ δη 


! οὕτως Ss et cort Y.—* δι ATFSsxegt, $ Θ etcorr Y, 45530: el cum *s corr 3. 
—'"* υσαν om F.—"* (érépa» ἀρχὴν AF0.—* ét t.—$ δὲ s.—  Geréoo F.— 
* τούτων corr 2.—b vor 9,—* οὐδαμῶε A.— εἰκότοτ g.— ὧδ' sot, τόδ F.—* τὸ 
F.—& τούτων ἡμῖν πέρι ϱ.---» τὸ om x.—! μὴ γοῦν Ε.---ἕ Δν Ρ Θ, om δα ὧν 


om F.—*» ὀρθῶς αὐτὸς 0.—5^ ὀγχειροῖμεν 6€.—^ ἀπιβαλλόμενον 6ε.---Ὁ enira. F, 
εἰκότος t.—A ἑνὸς ἑκάστου 9.—; δὲ ss.—* ἀληθοῦς A.—t ἀρχώμεθα ΑΙ : ἀρχάμοθα 


Ut dicitur paulo infra: ἔστω ριειζόνως 


6. 21. μακτέον] Scribe hic aut i e La 
TS * ND 


τέον, ut paulo infra est : νῦν γὰρ οὐδεί: 


πω Ὑένεσιν αὐτῶν peufjrukey : aut λεκ- 
τέα», Lisp. 

μᾶλλον δὲ καὶ]. Ne dubita mecum liic 
rescribere, μᾶλλον δὲ f) καὶ ἔμπροσθεν. 


v δηρη 
ἀρχόμεθα] Magis mihi placeret ἀρχά- 
µεθα. ὃτερη. Nempe Ficinus, exordis- 
mur. Bir. 


TIMAIOJ. 203 


δεειλόμαθα, vv» δι τρίτον ἄλλο γένορ- μι δηλωτέον." τά 
pár γὰρ δύο ixewL ἦν &Ti. τοῖς ὄμωσροσθεν λεχθήσῳ) à » 
pr" ὡς Ἀφεαλώγμφτος εἶδος ὑποτεθέν, νοητὸν καὶ Gi κατὰ 
ταὐτὰ à, piena" δε. παραδείγριᾶτος δεύτερον, yino 


ἔχων καὶ ὁρωτόν. σείτον δὲ κότο páv οὐ διελόμεθα, voi. 


σοτες τὰ δύο uw i saga νῶν ài ὁ λόγος doixsy εἰσωναγ: 
νάζον y soror καὶ ὠμυδρὸν εἶδος € erret λόγοις dp- 
φανίσα». σίνα οὖν ὄχον δύνοερον κατὰ" φύσιν αὐτὸ ὑπο- 
ληητέον» τοιάνὸς' μάλιστα, πάσης εἶναι φενέσεως ὑποδο. 
x» avrós οἷον vilem. signrou pi οὖν σάληθόρ δῷ d 
ργέστερον iq 6i περὶ αὐτοῦ. χαλεσὸν à ἄλλως σε £&j. 
διότι φρόαπρθηναι περὶ πυρὸς καὶ τῶν pera συρὸς ἄναγ- 
seio TOUTOU aeg σούτων γὰρ εἰπεῖν ἕναστον, órojor 
ὄντως UO. χρὴ λέγειν andre ; Tug καὶ ómoioy ὀσιοῦν 
μάλλον ? καὶ ἄπαντα". καθ ἔπαστόν τε, οὕτως We T$? 
ος TT) παν ὃ βεβαίρ" χεήσασθωὴ λόγφ, χαλεσόν. πως 
οὖν δὴ" τοὺς) αὐτὸ καὶ τῇ xil "11 περὶ αὐτῶν εἰκόσας Jia 
sopnfric ὧν λέγομω:' σρῶτα" μὲν ὃ δὴ vU νῦν ὕδαρ a atro- 
pcsanpin, mryvopspes, et δοκοῦμμεν, Aifoug xod γν γεγνό- 
μενου fep, τηχόμωαν δε" καὶ δια κρινόμνον aj" redrór 
soUro" αηῦμα καὶ άρα, ζωγκαυθένεα) δὶ dion" mue, 


9g —* ἔστοι K.—"' δοιρηµένης ϱ.--- δελότεραν Υτ.---ἳ ἐν x6, om δ.--ᾱ ῥηθέσιν 
p— γὰρ 9.—* ταυτὸν 0.—^ τμῆμα xeg, com Ἐ, post lacunam t: µῆμα post 
ον ντριν in. bb s.—5 τίν’ 0.—* κατὰ & : καὶ *s.— {οιόνδε β, ποιά»δε z, τρία δὲ 
adscripto in mg τήνδο) F.—8 αὐτὴν Ao, αὐτῶν GTSYsxegr, om Ε: αὐτὸ cum LT 
Corr 3. ἀληθὲε e καὶ om 'fxeg.—* ἀναγκαίων F.— . ἕκαστος 'T'Yer.—^» 
Aor om F.—? ἅπαν «.—? ἑκάστων ο.» às ie "EC πιστῷ καὶ βεβαίψ 
πιστῶς καὶ βεβαίω» *s.—' χρήσασθαι Α: χρῆ P. ^ M vov A.— i» Myoquer 
Δ, λόγομεν. Y TFqzegot : λέγωμεν *s,.— Me 9 ad 394, 0. σσ, δὲ om tae. 
—* καὶ διακριγόµενο» a0 ΑΘΕΦΥΦΕΟΕ, καὶ διακρυύµενο καὶ διακρῖνον aD ϱ: aD καὶ 
ban, *s.—* 'ταντὸ RESs00.—J 0. 8: ἐνγκαφθώτα s.— δὲ δέρα AXFSqax 


111. 49. 


begot, δὲ καὶ ἀέρρ ΘΣΥΎΥΩ (3 quidem additis in mg tanquam omissis διρκριθώχτα 


» 38. ópariv Nonne hic scribendum, 
εν és. Ld. 
τουίρδε] Vocabulum τοιάνδε cum voc. 
ὑποδοχὴς jungi ungi posse non videtur, sed 
sd yracedeatia δύναμιν et φόσιν referri ; 
ut intesrogationi factis per τίνα respon- 
deat: q. d. Hanc, quam dicturus jam 
Sum, nimirum esse receptaculum, eic. 
Vel, Talem, qualem eic. Ponenda igi- 
tur post μάλιστα éuerit bypostigme. Αἱ 
vero particip. ἔχον infinitivi ἔχευ non 


male babere locum hic videtur. Srz»u. 
Cod. Tub. bahet τρία δὲ μάλιστα. AtSite- 
phani ratio comparet in Ficini versione, 
Honc utigue, generationis etc, Bir. 
j 4] Male. Junge enim τοιάνδε 
antecedentibus δύναμοσ καὶ φύσωο, nisi 
prestat. scribi τοιάσδε. Lip. 

πιστῶς καὶ βεβαίως] Scribe cum Cod. 
Tub. πιστῷ καὶ βεβαίφ. Liu. 

καυθέντα] Bequendo hanc inter- 

pretationem, S£ exarserit, ignem, scri- 


204 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀνάπαλιν à Tip cvyxpifiy* καὶ κατασβισθω" sis «Mas 
e" ieri LL ἀέρος" κου πάλι ἀέρα ξυνιόντα καὶ TUX- 
ρούμωον" ríos d ὀμέχλ»», ἐν δι τούτων iri μᾶλλον 


ἔυμπιλουμένον" ῥίον ὕδωρ, ἐξ 


ὕδατος ài y" καὶ λίδους αυ- 


δε, xuxAov τε οὕτω διαδιδόντα εἰς ἄλλπλα, a φαίνεσαι, 
τὴν γένεσιν. [S. 35.] Οὕτω δὴ τούτων οὐδέποτε τῶν αὐ- 


ii. ii. 69. τών ὁἑκάστων φανταζοµένων, ποῖον αὐτῶν' ὡς ὂν ὁτιοῦν γοῦτο 


κου οὐκ ἄλλα" σαγίως δμσχυριζόμνος ουκ αἰσχυνεῖτω" 

τις ἑαυτόν; οὐκ ἔστῳω, ἀλλ ἀσφαλέστωτοξ μακρφ 7:ei 
TOUT τιθεμένους ὧδε λέγειν ἀεὶ ὃ καθορώμεν ἄλλοτε 
ἄλλη giyvópusyov, ec πυρ, pn voUTO ἀλλὰ τὸ" τοιουτον 
ἑχώστοτε S, οσαγορεύευ Tg, µ. [unà ὕδωρ τοῦτο ἀλλὰ τὸ 
σοιοῦτον ài, μηδὶ ἄλλο zori puri» ὥς τω ἴχο βεβαιό- 
τητα, ὅσα δεικνύντες τῷ ῥήματι τῷ τόὸδε πα) τοῦτο" 

προσχρώµενοι δηλουν ἡγούμεύά σι’ φεύγει” γὰρ ουχ ύπο- 
pror τὴν τοῦ σόδε κα) σὴνΣ τούτου» καὶ σὴν' τῷδε" καὶ 
αασαν ὅση μόνιμα ec όντα αὐτὰ à ὀνδείκνυται iig. ᾱλ- 
λὼ ταῦτα μν ἕλαστα D» λέγε, τὸ ài τοιοῦτον &si Tiei- 
φερόμενον punto» ἑκάστου vies καὶ ξυμκάντων οὕτω saA iv 
x04 δὴ καὶ sue vó διὰ maroc σοιοῦτον, xoi Gay oco 


περ ἂν $yy" γίνσω. ἓν ᾧ 


ears 
Ab, deleto v. inf, post ἀέρος inferebatur.—* 
—* ἁπιὼν Y.—l αὖθι δὲ b et τε A.—S à i anh 


δι εγγιγνόµεα &si 


i! ἕκαστα 


ος.---ᾱ ante srüp omisi καὶ cum AG TFSYsb.—» elteram süp add 


» 0.— e κατασκευασθὲ». 
dpa a.—. πηγνόμσον (ut videtur) ρε Τ, 


«Ἠχνύμενον 3.— µεγάλα e.—k. ξυμπιλούμενον cotr Ε.---) αὐτῶν om x.—9 ob μᾶλ- 
λον z.—P? αἰσχυνεῖται AFq: αἰσχυνεῖ γε cum *s corr 0.—^? ἑαυτὸν A: αὐτῶν 9 
Ygt et corr 0: abri» *s.—P ἀσφαλέστατα Ao, ἀσφαλέστατ' à» QTFSYsxegr: Ào- 
Φαλέστατον ἂν *5.—59 ἄλλο €.—" καὶ e.— τὸ om F.—! τῷδε τὸ pr 0.—* καὶ τῶ 
τοῦτο Σ, καὶ τούτω Fr.—* φεύγειν z.—* τὴν om A,—! τοῦτο 9 et pr Yo— vip 


om pr 0.—^ τόδε t.— ἐνδείκνυνται 
4 τοιοῦτο S5.—* ἔχοι SYqsgt, om xe. 


bendum esset συγκαυθὲν δὲ, πὂρ: τείο. 
rendo εἰ hoc ad. ὕδωρ. μα 
συγκαυθέντα δὲ] Scribe hic cum Ser- 
rano [Stephano] συγκαυθὲν δὲ (scil. τὸ 
ὕδωρ), x$p, atque expungas mecum vo- 
coms vp, qua mox sequitur post ἀέρος. 
IN 
$. 2$. τούτου καὶ τὴ» τῷ 9x] Locus 
&atis corru "ruptus, cui emendando Cod. Tub. 
solum ha variam lectionem «τοῦτο 


καὶ τὴ» τόδε parum affert auxilii. Opi. 


αἱ 


'ἐνδειφόμενος 8. F: om s— 
&el add Α.--ε $alreras 6. 3 e$ ΑΕο et 


x igitar hic scribendum : φεύγει 
γὰρ οὐ τὴν τοῦ robe, | καὶ "rw 
TOU ποῦτο, καὶ rh» τοῦ ὅδε, καὶ 
ὅση às μόνιμα bora αὐτὰ ὁδείκννται « φά. 
σι Ut infra τῷ τε τοῦτο καὶ τῷ Τόδε 
προσχρωµόνους ὀνόματι; Unde efücitur, 
ut etiam supra concinnius rescribatur τῷ 
τόδε καὶ τῷ τοῦτο κ Linn. 
ὅμοιον] Scribatur hic necesse est àsé- 
pos, atque incidendum post τοιοῦτον. 
ND». 


TIMAIOS. 905 


9 ο P». 
«vro» Φωτάζεταιξ καὶ πάλι ἑκώθεν ἀπόλλυται, µόνο 
? ο. ο. ec . es 
ἐκεῖνο αὖ φροσαγορεύεν τῷ τε τοῦτο καὶ τῷ τόδε προσ» su. 50. 
’ ^s 
χβωμάνους ὀνόμοισι, τὸ δὲ ὁποιονοῦν σι, θερμὸν *] Asuxov 3 
νο ^. ^s $ 1 
sei ὁτιοῦν TOY. ἔναντίων, καὶ πάνθ ὅσα $x τούτων, μηδεν) 
^ pe 3 ev 
ixtivo XU" σούτων χαλεῖν. ἔτι δὶ σαφάστερον αὐτοῦ. wipr? ui. Ἡ. 60. 
o , ^ Ü n... , M / ο / ' 
προθυµητίον αὖθις" εἰπεῖν. si γὰρ πώντα τις σχήματα 
/ ^. 
αλάσας ἐκ YpucOU μηδὶν µεσαπλάττων παύοιτο ἕκαστα 
3 6 re 
εἰς ὥπαντα, δικνύντος δή τινος αὐτῶν ἓν καὶ σφροσερομάνου]. 
) , (e η] » 
vi Tor" ἐστι, μακρῷ wpog ἀλήθειαν, ἀσφαλίστατον' εἷ- 
s» ο 
σε Ovi χρυσός," τὸ δὲ τρίγωνον ὅσα τε ἄλλα σχήματα 
e 3 ’ ev 
ἐνογίγνετο, µηδέποτε λέγειν ταῦτα ὡς Orr, ἅ γε μεταξὺ 
Ü / , 9 5 » NN e^ Yvr y 
σιόεμ νου µετασίστει, αλλ εαν αρα καί το TOIOUTOV µε 
ἀσφαλείως. ἐθέλη δέχεσθαί" vivos, ἀγαπῶ. 0! αὐτὸς δὴ 
, . ^v 
λόγος καὶ wig) τῆς vo. πάντα Üsyopeáyng σώµωτα φύσεως" 
» 3 ^ ^ 
σαυτον" αυτην" Ci S207, qríor £x γὰρ τῆς ἑαυτῆς τὸ πα- 
θάπαν οὖν ἐξίσταται δυνάμεως. δέχεταί τε γὰρ di 
A Led ?, 
τὰ πάντα, καὶ μορφὴν οὐδεμίαν ποτε οὐδεὶ τῶν εἶσιόν- 
e€ ^ ^ 
των ὁμοίων εἴληφω οὐδαμιῇ οὔδαμως. ἔκμαγεῖον γὰρ Qu- 
CW vovv κεαι, κινούμενόν τε καὶ διασχηµατιζὀμενον" 
e d "^ » 7 e / NÉ 35 ? ^ 9 g 4 
ὑπὸ τῶν εἰσιόντων. Φαίνεται δὲ Or εκεῖνα ἄλλοτεξ ἆλ- 
bd M N » 7 Ν 59 7 - Ἡ * *h 
Aoioy. τὰ δι εἰσιόντα καὶ ἐξζιόντα τῶν ὄντῳν Gti. µή- 
΄ i 9 «ο 
µήµατα, τυπωθέντω x^ αὐτῶν τρόπον τὰ δύσφρα- 
cott 8: ἂν *s,.—! τιτῶν 0.—) μηδὲν...τούτων om 0.--ᾱ a$ ΑΕ: ἂν *s.—) αὐτῶν 
0.— ép: om ϱ.---Ἀ αὖθις om 0.—9 τι Y.—P παύοι t.—^2 καὶ ἐρομένου Ao: om 
SYst.—' ποτ) gt.—* ἀληθεία s.—! ἀσφαλέστατα 'Txtg.—" ὅτι χρυσὸε εἶπεν 0.— 


* τοισῦτο Ssrtgt.—" μετ GFS.—* γενέσθαι 8s,—! b om ORTFSqaxtQgOt.—* ταν» 


τὸν...δυνάµεως om pr T.—* αὐτὴν om F.—»^ re om FSYgsgt.—* σχηµατις. d 


4 ὑτὲρ ε.---ο σιόντων x. —f δὴ) g.—5 ἄλλοτ s.—^ ἀεὶ ὅντα A, qui in mg ἄλλων àe 


µόνον ἐκέῖνο ἂν προσαγορεύει] Hic ἀλλ εἶδοι τι καὶ ἄμορφον, ταν- 


et ea, paulo post, μηδὲν ἐκεῖνο ἂν τούτων 
καλαῖν, cuncta pendent a remoto illo 
ἀσφαλέστατον ἂν sc. εἴη, ita ut, quam 
Cod. Tub. utrobique offert, varia lectio 
αὖ hic locum non habeat: ἐκεῖνο sc. τὸ 


φαντὶ κεῖται] 


φύσει 
verba, que paulo antecedunt, 
Tés τὰ πάντα δεχοµένη; σώματα 
εως, (ubi fortasse prmstat scribere 
& loco τοῦ σώματα, coi opinioni 


sufÜragantur qus infra supt, p. 61. A. 


δεχὲς,) rescribe hic nobiscum : ἐκμαγεῖον 
γὰρ φύσις παντὶ (sc. σχήµατι) κεῖαι, 
ita ut voces κινοῦμενόν Te καὶ διασχηµα” 
τιζόµενον referantur ad vocem éxpayeior. 
Unde efficitur, ot male hic verterit Fici- 
nus: Omnis sane natwra fictioni sub- 


. Jcta est. Lixp. 


τυπωθέντα ὑπ αὐτῶν] Cod. Tub. hic 
offert lectionem ἀπ αὐτῶν, que videtur 
longe altera elegantior; siquidem hic 
agitar de rerum ümitamentis. Ut non 
multo post eadem fere ratione dicitur : 
τὸ 8' ὅθεν ἀφομοιούμενον φύεται τὸ γιγ- 
ρόμερον. LINp. 


206 IIAATONOZ 


ὅτον xci θαυμαστό», ὃν εἰσαῦθις αέτιμε. [S. 24. | Ἐν E 
» οὖν τῷ παρόντι xe yim διαροηθήναι seirrá, σὸ 
p yryróptvon, τὸ Ó i» à γέγνεται, vó ὃ᾽ ow ἀφο- 
n. li, 61. μοιούμανον quera σὸ γιγνόμενον. καὶ δ) καὶ v e 
αρίπει τὸ par^ δοχόµεο pei. φὸ δ᾽ όθεν πας p. τὴν ὃὲ 
parato φούτων φύσιν κό" νοῆσαί σε ὡς οὐκ ἂν ἄλλως 
ἐκτυπώματος ἔσεσθαι μάλλοντο ἰδεῖν πομκίλου" τάσας 
ποικιλίας γοῦτ᾽ αὐτὸ ἐν ᾧ ᾧ ἐκευπούμενον irren rou? ire 
&y y παρεσκευασμᾶνο" εὔ, πλὴν ὤμιορφον ὂν ἑκείνων ἁπασῶν 
Wy ἰδεῶν ora! pA xar δέχεσθαί ποθε». όμοιο 72 ὂν 
vay ἐπεισιόντων viv). τὰ: σης ἐναντίας τά T6 τῆς v0" παρά- | 
παν ἄλλης φύσεως, ὁπότ ὅλθοι δεχόµενον κακῶς ὧν 
ἀφομοιοῖ, τὴν αὐτοῦ T αμφαῖνον" oo. διὸ καὶ τώνσων 
ἐκτὸς” sida είναι χρεών τὸ τὼ πάντα ἔκδοξόμινο ὁ 6» 
αὐτῷ yim, χαθά περ περ)" τὰ ἀλήμματα, ὁπόσα εὐώδη, 
sí rion" μηχανῶνται πρῶτον TOUT αὐτὸ ὑπάρχο, ποιούσιν 
ότι ράλιστα ἀνώδη σὸ δεξόµενα v ὑγρὰ” τὰς ὀσριάς" οσοι 
Ti ἔν d τῶν μαλανων σγήµατα ἀαυμάττεν' ὄπεχε- 
ροῦσι, τὸ παράπαν σχῆμα οὐδεν ἔνδηλονὰ ὑπάρχεν saca" 
αι μαλύναντες ! δὶ ὅτι λειότατονξ ἀπεργάζονται. TOUT 
ur. 51, οὐ» καὶ vQ τὰ τῶν Süvroy ἀεί" τε στων κατὰ. quy ἑαυτοῦ 
πὑλλάκκ ἀφομοιώμωτα παλῶς porri δέχεσθαι φάν- 
τα. ii, 63, των" ἐκτὸς αὐτῷ. απροσήκει πεφυκέναι τῶν sida». διο δη” 


μιμηνὰ,-- κέῖται τυκωθ. 0.—k ἐπ) g, ὑπ' zos.—! διανοηθῆναι γέρη t.—9 τὸ μὲν 
Ίρ.---Ὁ ὀγγώψ ών ποικίλα» θἵ.---ὂ ἑνίσταρται 0.—93 παρασκευασάµενο» ϱ.--- 
' ὅσαν ye 0.—* µέλλοι ΑΘ: μέλλει *s.—! vá ve o τὸ add A.—" ἕλθη r.— 
" παρεμφαῖνον ARZTSYqrgot et corr 8, παρεμφαίνων F, παρεμφαῖναι €, παρεμφαί» 
rev Ὅς,--» πάντων ἄρ ἐκτὸς 0.—J ἐκδεξόμενον ΑΘΣΤΕΘΥΑΧβ, εἰσδεχόμενον 0: dv- 
δεξόµενον *s.—3: περὶ om ϱ.-- Téxvp...-Avéty add Ago et mg 8, sed Ao et mg 89 
εὐώδη.--ὃ ὑγρὰς 9.—^ ἀπομάττειν σχήματα xe.—4 ἔκδηλον t.—* éé&cw 

0.—' προσμαλύνοντες €.—8 λειότατα q etcorr X.—h τῶν ἀεί 0.— τὸ κατὰ 9.— 
k πάντα g.—! αὐτῶι A: αὐτῶν *"s.—^ 5) add A.—^ πάντως GHYFSYgaxtot : 


6. 21. καθάκερ περὶ τὰ λείμματα] αὐτὸ ὑπάρχον ποιοῦσιν ὅτι μάλιστα εὑώδη 
Scribe nobiscum: καθάπερ τὰ ἀλείμ- τὰ δεξόµενα ὑγρὰ ràs bonds, — Atque ita 
pura, ὅπόσα εὐώδη, $ τὰ δεξόµενα ὑγρὰ — fere Ficinus legisse videtur. Br». 
τὰς ὀσμὰς sc. πάντων éxrbs εἰδῶν εἶναι αὐτῶν] Mutandum puto abi&» in 
gr, qui intelligas ex antecedentibus.  abró. ΘΤΕΡΗ. 

πάντων ἐκτὸς αὐτῶν] Quem locum, 

ὁπόσα εὐώδη] Plenius hic Tub. atque nequaquam intellectum, male haboit 
sic-.quidem : ὁπόσα εδώδει τέχνῃ n xa- Stephanus proponens conjecturam wá» 
μῶνται (corr. μηχανῶνται) κρῶτον voUr' ὀκτὸς αὐτό. — Etenim si à» explicas 


297 


s" TOU γεγονότος ὁρατοῦ : καὶ πάντως" αἰσθηνου μητέρα 
καὶ ὑποδοχὴν μήτε yür μήτε" ipu μήτε πΌρ µήσε ὕδωρ | 
λέγαμῳ, μήτε oro, ἔκ τούτων μήτε ἐξ ὧν ταῦτα φέγονεν: 
&AX ἀνόρωσονῦ εἰδός τι καὶ ἅμορφο», αανδεχές, μετα- 
λαμβάνον δὲ ἀτορώτωσά) ση τοῦ νοητοῦ καὶ δυσαλωτό- 
σατον αὐτὸ λέγοντες οὐ Ψευσόμεθα. xaÜ' ὁσον δὲ’ ix τῶν 
Σροερημένων δυνατὸν ἐφιανεῖσθαι "is φύσεως αὐτοῦ, σῇδ' 
ὧν τις ὀρθδτωτα λέφοι, TUp μὲν ἑκάστοτε αὐτοῦ τὸ v'iTU- 
gun μάρος φαίνεσθαι, và ài oygaafis ὕδαρ, yg» δὲ καὶ 
ἀέρα, καθ ὅσον ὧν μιμήμασα" τούτων" Dé rou. [S. 25. ] 
Aoye 08" δὴ μᾶλλον TÓ τοιόνδε διοβιζομένοις" περὶ αὐτῶν 
διασκιατίον. ἆ ag ieri σὺ πυρ αὐτὸ ip ἑαυτοῦ, xeá πάντα 
περὶ ὧν esi λέγοµενι οὕτως αὐτὰ καθ αὐὑτὼ" ὄντα ἕχαστα᾽ 07 
ᾗ ταῦτα & περ xi βλέτομεν à ὅσω τε ἄλλα διὰ του σω- 
pannos αἰσθανόμεθα, μόνα" ivi σοιαύτην ἔχοντα ἀλήθμαν, 
ἄλλα δι oUx ἴστι T à σαυτα οὐδομῇ οὐδαμᾶς, ἀλλὰ 
quam ἑχάστοτε εναύ σί θαμιν" εἶδος $ ὑκάστου νοητό», τὸ 
δι οὖδιν d "O29 αλὴν λόγον. οὔτε οὖν 03^ và παρὸν ἄκρι- 
σον καὶ isaevor ἀφίνσα" ἄξιον φάναι διισχυριζόμονον 
Ey οὕως, OUT ἐπὶ λόγου μήνες πάρεργον ὤλλο μἠποδ ται, ii, 68. 
ἐπεμβλητέον sí δέ τις ὁρος ὁρισθεὶς μέγας διὰ Ben 
φανείη, τοῦτο μάλιστα καιριώτατονξ φίνοι ἄν. ὧδε οὖν 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


παντὸι *g.—? μήτ 0.—9 ἀνόρατον AGPSY sg : ἁόρατον *s.—A τὰ πορρωτάτω 
cort A.— τι corr Ἐ.---- δ εχεβος.---ἳ γῆν re A, γῆν xe.—? μιμητὰ s.—" τούτων... 
διασκ. om g.—* δὲ om 85.—* διορζοµένους AF0.—? τι om t.—* ἑαυτὰ 
* ἔκαστα om pr tr, post ὄντα ponit A, ante ὄντα *s.—^ µόνον t.—* φαµέν τι εἶναι 
£.—4 δὴ om 8s5.—* φανέρτα t.—! λόγου µήκει AOZTFSYQsrego, λόγου µήκη t: 
unes λόγον s.—8 ὁχκαιριώτατον ΑΕ, éykaipóraros 0, καὶ kvpleraror €, κυριώτα- 


τι καὶ ἄμορφον, πανδεχὲς, quo ibi modo 


κατὰ τὸν αὐτὸ» τρόπο», loco nulla opus - 
auctor eo consilio desi , ut 


est mutatione, nisi forte malueris pro 
ον δὲ ἐκ τῶν 


αὐτῶν hic rescribere abre referendum 
per analepsin ad praecedens τῷ µέλλοντι 
IND. 

αὐτοῦ] Malim hoc promomen αὐτοῦ 
(mutata quie in precedent. edit. est in- 
terpunctione post ipsum) referre ad ué- 
pot: ut non dicamos, gus ignem, sed 
ignem, partem ejus ignitam, elc. SrgPn. 
. αὐτοῦ] Stepbanus quidem vocem αὖ- 
ToU referens a ignem, mirum in modum 
fallitur, quum ea pertineat ad vocem 
noo mnlto antecedentem àóparor εἶδοε 
Pia. 


Vor. VII. 


mox posset dicere, 
προερημόων δυνατὸν ἀφικνεῖσθαι vis 
Qócews αὐτοῦ, ingratum ob concursum 
nolens dicere σε φύσεως αὐτῆς aut etiam 
Tis φύσεως «5s φύσεως. Ι1νο. 

$. 25. dp' deri] Interrog. notam non 
apposui, quod dpa videatur pendere a 
διασκεπτέον ; ideo malim, Utrum ignis 
aliquis sit. Paulo post, Ipes singula 
per se sint. «ΑΝ hec que conspicimus 
εἰο. Et in sequentibus eodem modo, 
STEPH. P. - 

2 


298 


IIAATONOZ 


τήν y μὴν αὐσὸς τίθεριωι xp nQor" εἶ μὲν νοῦς xci δόξα 


f ax 


ἀληθής ἔστωὶ δύο iro, φωτάπασω tvi καθ» αὐτὰ 
ταῦτα, ἀναίσθητα OQ ἡμῶν εἴδη, νοούµενα poro" si D 
ὥς τισι φαίνεται, δόξα ἀληθὴς vov διαφέρει τὸ und," 
αάνθ ὑπόσα. αὖ διὰ τοῦ σώματος αἰσθανόρεθα, θετέον 
(εβαἰώγατα. δύο δὴ λεκτίον ἔπείνω, διόσι χωρὶς γεφόκα» 
voy ἀναμρίως τε ὄγετον. τὸ μὲν γὰρ αὐτῶν διὰ διδαχς, 
vó ὃ ὑπὸ πειθοῦς ἡμῖν ἔγγέγνεται καὶ τὸ μὲν ἀεὶ μετὰ) 
ἀληθοῦς.λόφου, σὸ δὶ &Aoyor παὶ τὸ μὰν ἀκίνητον πειθοῖ, 
τὸ δὲ. μεταπειστόν" καὶ τοῦ LÁ πώντω ἄνδρα ATE 


Φατίον' voU! δὶ θεούς, ἀνθρώπων δὶ γένος 


βραχύ v 


[8. 26. ] Tovro» às οὕτως $y/ YT M» ὁρολογητέο»" $9" às" 


39 x 
m.53. 1/904. τὰ αφιτὼ τοὐτὰ ἀάδος. ἔχον, 


/ 


ἀγόννητον) καὶ pee 


λεθρον, οὔτε εἰς ἑαυτὸ εἰσδεχόμενο ἄλλο ἆλλοθο" ουτε 
αὐτὸ εἰς ὤλλο ποι" (ών. ἀάβατον. δὲ καὶ ἄλλως ἀναίσθη- 
σον, τοῦτο 0 δὴ νόησις εἴληχεν ἐπισκοπεῖν. τὸ δὲ ὁμανυμον 


m / 9 
n.i 64, θριαιόν σε ὀκείνῳ δεύτερον, αἰσθητόν φεννησόν, αοφορη- 


4 f * , / 6 LÀ / N 4 )» ο 
μΐνον ἀεί, γινόμιενόν τε 6» τι τόπῳ καὶ πάλι ixsile 
ἀπολλάμενον, δόξη. μετ οὐσθήσεως περιληστύόν' τρίτον δὲ 
. αὖ γένος ὂν σὸ τῆς χώρας ἀεὶ, φθορὰν οὐ προσδεχόµενον; 


1 * 


το ϱἐ--Ὁ αὐτὸς.τίθεµο ψῆφο» AEo, ψῆφο» τίθεµαι abràs SYsgr, ψῆφοκ αὐτὸς «ífe- 


pei ϱ: Τίθεµαι ψηφον αὐτὸς *s.— ἐστι F.—k τὰ καθ το X.—! 


$5» go.—» διαφέ- 


porro μηδὲν gs.—^? ὁπόσ᾽ 0.—^ αἰσθανόμεθα AFYot etpr 6: αἰσθανώμεθα *s.— 


P διὰ om S5,—4 μετὰ τοῦ &A. T.—T í 


ον ΘΕΕΥ, μετ άπειστον T.—* 


—! τοῦ.ρ.---ἳ hinc b ad 299, 6. elya.—" ἓν add Aqbo et (qui babet μὲν ὃν μὲν) 


t 
F.—" uà» em b.—* εἶδος ἔχον Abo: ἔχον εἶδος *5.—? ày 


—5 ἄλλοτε ἄλλο F, ἄλλος 


ον AGZTSY 


€ ἄλλο γρ 8.—* πη Ft ot corr 0.---ὃ δὰ om F.—* 


nd 0.— alg ror ante πφφορηµένον ponant ZYrqstg.—?* γερνητὸν GTFx etpr A 
: γενητὰν *s.—Í πεφωνημένο» A,—E re edd ABZTFSYsr(gor.—h^ αὐτὸ G'TFSYs 


xegor et pr X, αὖ τὸ q et corr Z.—! προσδοκώµενον F.—k ἔχειν H.—h wacay s.— 


4v] Mal «y ad precedenta 


ἡμῶν : ut illa dicantur esse εἴδη 
$9' ἡμῶν, et ροούµενα µόνον. STpen. 
:efby) Locus hic gravi.lnborat mendo, 
coi, intercidens post εἴδη, re Stephanus 
quidem attulit medelam. Videtur autem 
nobis, ut res &ntistropbice respondeaat 
sequentibus, sic scrihendum : sarrámra- 
ew οἶναι καθ αὐτὰ ταῦτα, 8, ἀναίσθητα 
$9 ἡμῶν, εἴδοι νφοῦμαν µόνο». 1Np. 
διαφέροιτο]’ Νου dubito quin ecriben- 
dum sit διαφέροι, quum psssiva hujus 


etiam referre, expuncta hypostigme post. &r 
ἀναίσθηνγα 


verbi vox aliam habeat significationem. 
BP. 
διὰ διδαχῆς] Cod. Tub. διὰ Denbeyiis. 
Mox pro ἀκίνητο», Tub. Δεὶ κίνηταν. Br». 

6. 26. ὁμολογητέον μὲν] Cod. Tub. 
probam. buc -affert lectionem 
πέαν ὃν μὲν εἶναι 90. κατὰ vabrà ἔχο, 
cui, qum postea sunt, τὸ δὲ ὁμάνυμον, 
ὃμοιόν τε ἐπείνψ δεύτερο» αἰσθηνὸν, atque 
etiam inferius, τρέρον δὲ ad γένοι, op- 
time respeudent. Lis». 

δεύτερον] — Videtur interpungendum 
esse inter δεύτερον et αὐσθητόν. Sapa. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 299 ΄ 
ἔδρα» δι «αρέχον ὅσα ἔχει γίνεσν φᾶσι, αὐτὸ δὲ μες. 
ἀνωσθησίας ἁπτὸν λογισμῷ viri. εόθῳ, µόγις πισσύν, πρὸς 

ὃ 03". καὶ ὀπιροπολούωιν λέπονες.καΐ Φαρον ἄναγ- 
X040»? εἶναί που τὸ Op ἅπων V» TUM vórw καὶ κατίχον 
χώρου! vu, vo δὲ μήτε $9 ο quf wi soU. κατ' οὐραμὸν 
οὐδὲν εἶναι. ταῦτα 0g! φώντα καὶ τούτο" ἄλλ' ἀδελφὰὸ 
xe περὶ τὴν ἄὔαγον καὶ ἀλπηθδε φύσιν ὑπώρχαυσου vea 
γαύσης τᾶς' ὀνεώξεας οὐ δυνατοὶ φυγνόμιθώ . ἐγερθέκτες 
διοριζόμενοι τἀληθεςὶ λέγε, ὡς επόν μέν ἑαεί.σερ 000 
αὐτὸ τοῦτο ἐΦ ᾧ γέφονν᾽ ἑαυσῆς ἐσσή, ἑσέρου δέ vog 
&4i φέρεται φάντασμα, Qui ταῦτα ἐν ἑτέρῳἹ «εροσήκει «σὲ 
φύγνεσθαι," οὐσίας ὠμῶς) "yk πως ἄστα χορωνην; 31. μηδὸν. τὸ 
φαρώπαν αὐτὴν εἶναι, τῷ δὲ ὄντως  ὄντι βρηθὸς. 0:21 ^ ὠκρι- 
[aie ἀληθὴς λόφος, ὡς ἕως -ὦν vi τὸ μὲν ὦλλο 3, r0 «δὲ 
ἄλλο, οὐδότερον i» οὐδετέρρ ποτὲ γεγενημένον" ὃν ἅμα 
σαὐτὸν' καὶ δύο φονήσεσόω. — [&. 27.] Οὗτος μὲν oU uii es. 
0$! caoà «τῆς ieu ψήφου λοφισθεὶς ἓν φεφαλαίῳ δο- 

«Qu της ὅμης Ίμηφου AoyirUsig τν sEQoARIA 
. e. . e|; MM..5 78 : 


-* b AGHITFSYsxbegor: δὲ *e.—» καὶ om F.—9 κατέχειν F.—? μοῖράν 0.— 
3 δὶ AGEXYFSYsxegot : δὲ *s.—* καὶ τούτων AGFSYqsgot: καὶ τὰ τούτων "s. 
ἕλλ add ΑΘΕΘΥΦΕΡΟΣ.--- τῆς om α.---ἕ τἀληθῆ F.—* μέντοι προσχρώµεθα 0, μὲν 

peba s et rc. S.—" γέγωνεν x.—" &répp Tul A.—* φέρεσθαι t.—Y ἁμῶς 
AGFY.—2 V F (et adscripta pro yp 8i) A.—* γενόµενον Α.--ὃ Tavrb 89β.---ἕ -Ύεν- 


ὀσεσθαι ϱ.---ᾱ οὔνο) ΑΘΕΥΎΦΦΡΟΕ et corr S (pr enim om od»), τοι οὖν x : δὲ οὖν 5. 


ἀναγκαῖον] Legendum pnto, ἆναγ- 


καῖον, εἶναί πον τὸ ὃν ἅπα», ἔν τινι τόπφ, 


καὶ κατέχει» etc. STEPH. 

λέγειν] Ita. potius interpungendus 
esse videtur hic locus, ut post λόγειν sit 
stigme τελαία, at post μὲν ait duntaxat 
hypostigme: necnoa post φάντασμα, et 
post εἶναι sit quod vocamus punctum 
superius: quod ostendat, hsc, αἰκόνι, et 
τῷ ὄντως ὄντι, sibi opponi. Tunc autern 
és accipietur pro sqm: ut sit hic loci 
bujus sensus, (routando etiam ξαυτῆς in 
αὐτῆς) Nam imagimi quidem, quoniam 
neque, boc ipsum in quo facta est, ipsi 
est, sed alius cujuspiam aemper ferta 
simulacrum, ideo convenit κά in alio qua- 
dam sil, substantiam aliquatenus ueur- 
pane, aut nihil sib omnino: μὲ vero ei 
quod revera est, suffregatuwr qua exacte 
tera est ralio, eic. Ut intelligamus, 
imaginem non babere naturam a 8e, sed 


aliunde : ideoque per se non posse con- 
stare, sed adminiculo matetise opus ha- 
bere, Sed d$ γέγόνεν videndum 
annon possit et aliter reddi : videlicet, 
er extitit, sive cujus cause 
P it. uod egtem ad particulum ὡς 
attinet, nihi] prohibet fortasse qnpminus 
et pro ὅτι eam accipiamus, jungendo 
cum λέγειν: sed alter ile ejus. méus 
mihi magis placet. Srz»n. m 
τῷ δὲ ὄντως ὕντι] Hmc respondent 
antecedentibus hee rie penc? é 
δὲ ἀκριβείσε λόγος, ubi melius 
legit Ficinas : à δὲ ἀκριθείαν καὶ dAn9ht 
s. Linn. 
ἀκριβείας ἀλαθὴε] 11 hec vertit Fi- 
cinus ao si legerit, ὁ δύ ἀκριβείας καὶ ἆλη- 
θὴ λόγος, et à δι ἀκριβείας idem valent 
quod ὁ ἀκριβήε, Ἰλάθ aotem et aupra 
πορὶ vo9 àAyfess λόγον, p. 97. Srarn. 


300 


IIAATONOZ 


δόσθω λόγος, Of τε xai" χώραν καὶ γόνεσιν εἶναι, ερίας 

τριχῇ, καὶ wei» οὐρανὸν γενέσθαι" τὴν Qi γενέσεως" σιθή- 
ε / ” A9 

νην ὑγραινομένην καὶ qugoupusymy καὶ τὰς γῆς τε καὶ αὔρος 


μορφὰς 


M 
σαι πάσγουσαν, παντοδαπὴν" 


δεχοµάνη» καὶ ὅσα τούτοις ἄλλα πάθη" fvries- 


μυ ide» φαίνεσθαι, διὰ ὃς 


và quU P ὁμοίων δυνάμεων μήτ' ἰσοβῥόπωνϊ ὀμπίπλασθαι' 
xav ovdi» αὐτῆς icoppowti» ἀλλ ἀνωμάλως πάντη τα- 
λαντουμάνην' σείεσθαι μὲν Ux. ἐκείνων αὐτήν, κινουµάνην ὃ) 
αὖ. πάλιν ἐκενα", quito τὰ δὲ πωούµεα ἄλλα ἄλλοσε 


ἀεὶ φίρεσθαι διακριόμωενα, 
Té καὶ ὀργάνων τῶν περὶ τὴν 


Ld Vot ^ ο / ww 
ὡς περ τα υπο των qA OOV 
^x e^ 


, / , 
ου σίτου κάθαρσιν σειδµενα 


v 4 4 ή 4 * 
ur, 68. καὶ ἀναλιανώμενω) va, μὲν πυκνὰ καὶ [βαρία ἄλλη" τα 


δὲ μανὼ καὶ κοὔῦφα sig ἑτέραν ἴζει φερόµενα ἕδραν" τότε 


οὕτω σὼ τέτσαρα gr σειόµενα ὑπὸ τῆς δεξαµιωῇς, 
/ 


* wiPOU- 
L 


µένης αὐτῆς oiov ὀργάνου σεισμὸν παρίχοντο, τὰ pA? 
ἀνομοιότατω αλεῖσέο αὐτὸ ἀφ' αὐτῶν OpiQur, τὰ ὃ' 
ὁμοιότατα μάλιστα εἰς ταὐτὸνὶ ξυνωθεν, διὸ δὴ καὶ 
opu» ταῦτα EAM ἄλλην ἴσχεω, spi» καὶ τὸ m» ἐξ 


—* ἐμοῦ à —! δεδόσθαι 
φὰς F.—nm 


παντοδακὰ 5sg.—? μὲν om pr H.—P μὴ F.—^ ieo 


ἄλλα νγούτου πάθη A, ἄλλα πάθη τούτου F.—^ 


αι o 
Ggt, δεδόσθω το 8.—S ὄν 'T.—h^ καὶ om Q.—! δὲ A, δὲ δὴ 
0.—À «γενέσεως AGTFSYqsxegot, γενήσοως Σ: γεννήσεως σ.---- 


σδεχοµένηρ µαρ- 
φαντοδαπὸν t, 
5 0.---" ἐμπίμπλασθαι 


» 
A.—* αὐτῆς AGHQIYFSYsrto, αὐτὰς g: abrois *g.—! κιυμένων ο---Ὁ e 
om F.—" ἐκείνας F.—" πλοχάνων (cotr in littera x) A, κάρων Q, πλοκάµαν 
sts.—* τὸν om F.—J ἀναλικνώμενα ΣΥε et pr ΑΘ, ἀνικνώμενα F,. ἀνικμώμνα 


0, ἀναλισκώμενα 4, ἀναλισκόμενα Yqgt et γρ 0, 
mg S: ἀναλικμώμενα *s.—* ἄλλα g.—5» δεξαµ 
ὑφ' *s.—* µάλιστα AFYqso: πάλιν cum *s iu litura T.—4 ταντὸν AGFYQor: 


«37. καὶ πρὶν οὐρανὸν γενέσθαι] Hiec 
verba Fic. quoque precedentibus Jungit. 
Ut autem sequentibus jungi possent, 
(sicut in hac interpretatione) scribendum 
esset, τὴν δὲ, καὶ πρὶν οὐρανὸν γενέσθαι, 
γεννήσεως τιθήνην. Ότερη. 

;] Scribe » Liu». 

πλοκάµων] In Ald. edit. eAoxároy 
legitor: quod alibi extare vix putem: 
at πλοκάµων (a nominativo singul. non 
πλόκαμος, sed πλόκαμον) confirmant cam 
wliü aliorum loci, tum quidam Theo. 
phrasti: vel maxime autem quidam hu- 
jas ipsius scriptoris, in sequentibus, τὰ 
μὲν οὖν (bor ἐκ πυρὸς τοῦ 
πλοκάµου ἅκαντα, τὰ δ᾽ ἐγκύρτια καὶ τὰ 


ρα s, » 
s GFq.—^ ἀφ' ΑΘΕΥΕδΥακχεβο : 


κύτος, ἀεροειδηΏ. — Alroqui certe ex verbo 
πλόκω non minus πλόκανον quam vAS- 
καµον (leductionem admitteret. Srzrn. 

πυκνὰ καὶ βαρέα] Tub. ανκνὰ καὶ 
ἁραιά. Bir. 

πάλι] Cod. 'Fab. loco γοῦ κάλο, 
quod, nisi falsum, certe hic est ambi- 
guum, habet lectionem µάλισα, qum 
precedenti πλεῖστον magis convenit. 
Praeterea vero leges grammatices bic 
desiderant ὀρίζεσθαι et. ξυνωθεῖσθαι, iti- 
demque αὐτὰ ἀφ' αὐτῶν loco τοῦ αὐτὰ 
ὑφ᾽ αὐτῶν. Namque bic agitur de mutua 
diesimilium ultro facta ratione sim» 
liumque rorsus attractu. Lrwp. 











ΤΙΜΑΙΟΣ. 301 


αὐτων διαλοσµηθιν. γενίσθαι. καὶ σὸ py à πρὸ σούσου 
πάντα ταυτ᾽ ἔχει ἁλόγως καὶ ἀμέτρως" ors d ἔπεχε- 
gero" ποσµεϊσέαι τε τὸ τῶν, αΌρὶ πρώτον καὶ ὕδωρ καὶ γῆν 
καὶ aga, Yn pán ΐ Χοντα αὐτῶν. ἄττα," παντάπασι 
pa διακείµενα ὅ eg περ tixóg έχειν day όταν ἀπῇ vig 
θεός, οὕτω 07? τότε πεφυκότα ταύτα πρώτον δισχηµατί- 
σατο εἴδεσί re καὶ ἀριθμοῖς. τὸ δι E δυνωτὸν ὡς κάλ- 
λιστα ἄριστά: " sz οὐχ οὕτως ὀχόντων τὸν (so! avrà 
ξυνισσάνα,, παρὰ" πώτα ἡμῖν ὡς ἀεὶ τοῦτο λεγόμενον 
ὑπαρχέτο. "iy » " οὖν τὴν διάταξῳ αὐτῶν ἐπιχειρητίο 
έκαστων καὶ yinen aider" λόγω” ὃς ὑμᾶς" δηλου». 
ἀλλὰ γὰρ σε μεσέχε TÉ τῶν κατὰ bd ὁδῶν, i ur! 
ἐδεκνυσθαι" τὰ λεγόμενα ἀνάγκη, ξυνέψεσθε." 

S. 28. Ἡ]ρώτον pár δη πυρ καὶ yn καὶ ὕδορ καὶ Li: 
oTi σόματά ieri, 950» TOU καὶ mati. τὸ δι του σώμα- 
τος £i dog" πάν καὶ [βάθος $ χει, τὸ δε βάδος «9^ caca 
ἀνάνχη τὴν vríseDoy περιειληφέναι φύσιν. 4 ài ὀρθὴ σῆς 
ériridov ὥσεως ἐκ τριγώνὼν ξυνέστηκε.5 τὰ δι τρίγωνα 
σάντα" ἐκ δυεϊνὶ ἄρχεταιξ τριγώνου, μίαν μὲν ὀρθὴν ἔχου- 


ταντὺ ὃς.--- ἴσχει δΥᾳτ.---ἵ elxe» 0.—8 ἄλλως Ygr.—^ ἐπεχείρει τὸ 0, ἐπειχείρει 


τῶ 5, ἐπεχείρει το » 8, ὀπιχειρα τὸ Yr, ἐπιχειροῖ F.—! τῶς e.— καὶ ὕδωρ καὶ γῆν 
καὶ &épa A8, καὶ ὕδωρ γῆν καὶ ἀέρα F ἓ κα γἣν καὶ ἀέρα (omissis illis καὶ ὕδωρ) pr 
v: κα - γῆν καὶ ἀέρα καὶ ὕδωρ s.—! αὐτῶν S: s αὐτῶν.-- αὐτὰ AOTFSYexegor : 

ἅττα cum *s corr Σ.--ὃ γε μὲν A, μὲν Ἡ.--ο 9) ΛΘΕΣΊΕδΥΕΤΕΡΟΣ: δὲ ὃς.--ὂ Te 
add Α.--ᾱ $ Υ.--- prd. γε AFo : τε καὶ ἄριστα *s.— τῶν θεῶν Qt.—! παρὰ ΑΘ 
2ΥΈΕΘΥΦΕΧΕΟΕ: τερὶ *s.—* δ om x.—* ἀληθεῖ pr o εἰ com A, ἀήθη Ygt.—"* λό- 


yer Ygt.—* ἡμᾶς Υερτ.-- δὲ ὧν om pr o.— νδείκνυσθαι 't, ἐνδείκννσθε FSY seg 
et corr 0, ἐδείκννσθε g.—* ξυνέψεσθε A, συνέψεσθαι 'TYxtgt cum pr Bet com 9.— 
ν εἴδουε OXTe.—* ἂν e, om F.—4 sa» SY st, om g.—* ἀνάγκη om S Ysgt.—Í e- 
σι πᾶσα ἀνάγκη )00.—5 E. 3x.—h^ várra A: ἄπαντα *s.—! δυεν 8: δυοὺν *g.— 
k Kpxera. ABFSYqsgot : ἄρχονται *s.—h τριγώνοιν add AFqo et mg 08, τρεγώνων 


παντάτασι μὴν διακείµενα] Ἱ. o. διε- tur ἐπιπέδον. Lixn. 


σκεδασµένα: omnino tamen dispersa sive 
potius sparsim jacenlia, nisi forte ma- 
lueris legere διακεκιηµένα, quod tamen 
altero est fortius. Liwp. 

τὸν θεὸν] Ferri nou potest genitivus 
pluralis γών θεῶν, qui est in preced. 
edit. Όταν. 

πορὶ πάντα] Cod. Tub. huc attulit 
παρὰ κάρτα, quod videtur sane prefe. 
rendum. Των». 


$. 38. ἐπίπεδον] Scribendum hic vide- 


$ δὲ ὀρθ] Videtur χώρη scriben- 
dum loco inepti hic ὀρθή. Etewim a a 
plsno quadrangulari usque ad polygo 
num infinitum, is circulus est, omnia 
ea e triapngulis orta, in eademque pos- 
sunt resolvi. Liwp. 

ἐκ δνοῖν ἄρχονται] Cod. Tub. melius 
videtur legere ἐκ δυοῖν ἄρχεται τριγώ- 
rev, qua lectione res ipsa subtilius defi- 
nitur, LiN». 


EI Te ii. 66. 


302 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


vog ἱκατέρου γωνία», τὰς 0i" δύο. ὀξείας. a» vo μεν ὅτι» 

pov ἑκωτέρωθων $ ex µέρος γωνίας ὀρθῆς πλευραῖς ίσαις n 

m. ii, 67. enpávms, vo δὲ” ὅτερον. ἀνίσοις] ἄνισα µέρη "spun. 
 vaov» δη πυρὸς ἀρχῆν xoi TOY ἄλλων σωμάτων ὑποςι- 
θμεθω' κατὰ τὸ μετ ἀνάγκης εἰκότα λάγων πορευόµενοι- 


ο 


τὰς à ἔτι τούτων. ἀρχὼς ἄνωθεν θεὸς οἰδεί xai ἀνλράν ὃς 
Asi às λέφον ποῖα κάλλιστα σώρας- 
τα" yir ἂν σέτταρα, ἀνόμοια μεν) ἑαυτῶς, δυνωτὰ à 
14 ἀλλήλων αὐτῶν erra" διαλυόμενα γίγνεσθαι. τούτου 
γὰρ συχόνσες. Sopa" τὴν ἀλήθειαν γενέσεως sie ys γης τε 
κουὶ πυρος τῶν τε ἀνὰ λόγον" 5y μέσφ' sors" γὰρ ουδεν" 
συγχωρησόμαθα" καλλίω τούτων ρώμνα σάίασα εἶνωά 


ἂν SAM φίλος ᾖ. 


(d 


που καθ ἓν γένος ἕχαστω 0». TOUT οὖν προθυµητέο, τὰ 
διαφέροντα. κάλλει" σωμώτον τέσσαρα γένη: συναρµόσασ- 
θαι καὶ Φάναι τὴν τούτων ἡμαᾶς φύσιν UNI εἰληφίναι. 
ut, 54. 701) δὴ δυοῖν σριγώνοιν σὸ pe ἰσοσκελὲς μίαν εἰ Amy φύ- 
en, τὸ ài αβόμομεες ἀπεράντους. προαιρετέον" οὔν αὖ των 
ἀπτίρων τὸ a) Darren, εἰ μέλλομε» ἄρξεσθαι" κατα τεό- 
τον. .&y οὖν τις xy κάλλιον ἐκλεξάμενος cive) Ug τὴν 
σούτων ξύστασιν, & εκείνος ουκ ἐχθρὸς à ay" ἀλλὰ Φίλος κρα- 


T$i" τιθέμεθα δ) οὖν) τῶν πολλὼν τριγώνων κάλλιστον £r, 
rii, ii, 68. ὑπερβάντες σἆλλα, ἐξ 0D? vO ,ἠσόπλευρον τρίγωνον i ex sei- 
vov συνέστηκε. διότι δέ, o" λόγος πλείων ἀλλὰ va voUro" 


8.—" δὸ 0m F.—^ δύο om A,—^ δ' ϱ.--δ ἀρίση x. —A δὲ ς.---- ὑποτιθέμεθα Ao : 
ὑποτιθώμεθα *s.—* δ' ἔτι AGFqo, δέ τοι Ht et in diphthongo corr 3: δέ τι ὃς-- 


* εἶδεν οα.--- σώματα κέλληστα 9. —" 


μὲν αὐτὰ éavrois 0.—" ürra καὶ F, αὐτὰ 0. 


--ᾱ ἔχομεν AGXTxto, ἔχοιμεν Ε: ἔχοιμεν *5.—J τε add Α0.--5 ἁναλόγων pr s.— 
eerxesendzets ZTt.—À voUr "exgor: ceteri 


ο θα Τ.--- δ) AGRZTFSYsrgor: δὲ *r.— 
h T operior 0. — ndr Ag. — ἄρξασθαι x et pr ot, αὔξεσθαι g.—! ἔχοι H 
τ utrum babeat non liquet.—9 δὴ Ss.—P τὰ 
Berol Q.—84 τρίτον AGXYTFSYszQtot : τρίτων s.—' δέ 6 om in litura A: ó om pr 


* φόδε Α εἰ pr 0.—^ οὐδὲν H.—^ 


ToUro.—* κάλλη Fo.—! γένει pr ϐ 


—Rn ἐχθρὸς οὖκ Θ.--- 


οἳ 5: 


δέ τι] For. 9' ὅτι, att δέ τοι. Ότεεπ. 
ἀνάλογον] Cod. Tub. meliorem sup- 


peditat scriptionem ἀναλόγων. Cf. p. 


$9. A. obi quatuor elementorum ana- 
logia exhibetur, intelligenda analogism ge- 
ometricm varia constitutione, quale est : 


8:6:12.—12:6:3.—6:; 
Liwp. 


3: 


: 13: 6. 


τοῖν δὲ δυοῦν σριγόνοσ, κ.τ.λ] Cf. 
Fig. 1. 2. simulque p. 58. D. ubi rerum 
incipit explicatio. Liu». 

κρατοῖ] Perperam xpamei in priced. 
edit. Srgen. 
. é οὗ τὸ ἐσόσλκυρον τρέγωναν ἐκ «ρί- 
των συνέστηκε] Fig. 9. attente couside- 
rata, expunge mecum prius istud ἐξ et 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 905 


ἑλέγξαντι' xci ἀνευβόντι δὶ μα οὕτως έγον κεῖται" φιλία" 
τὰ ἆθλα, προηρήἠσθω" δη δύο τρίγωνα, εξ ὦ o» τό σε του 
πυρὸς καὶ τὰ vay ἄλλων σώμωτα papam imr, πο μὲν 
ἠσοσαελίς, τὸ δὲ σεισλην λασὰ δύναμιν ἔχον τῆς ἑλώττο- 
yog τὴν oid vAsupay ati. To à» πρόσθεν aro. Quac" pn- 
θε voy" μαλλον διοριστέων. τὰ γὰρ vívra ga. yin δὲ &A- 
λήλων εἰς ὤἄλληλα sQuirsro vro, yiri € LN oux e 
bo; φαωνταζόμενα. γίνεται pr γὰρ ἐκ τῶν σριγώνων ὧν 
προ]ρήµεθα. γένη σέσσαρα, τρία μεν εξ | 27 του σὰς πλευ- 
gag ἀνίσους ὄχοντος, vo Ói σέταρτον $» μόνον ἐκ τοῦ ics 
σαελοῦς σριγώνου ἔυναρμοσθε». οὔκουν δυνασὰδ πάντα εἰς 
ἄλληλα διαλυόμενα 6 έν πολλῶν σμικρών ὀλίγα μεγάλα 
καὶ σουνανσέον γήγνεσθαι, σὰ às τρία οἱόν T& £X γὰρ £v0g 
ἅπωντα πιφυκότα, λυθέντων" τε τῶν µειζόνων πολλὰ σρι- 
aga ἐν τῶν αὐτῶν" ξυσσήαεται, de opera « τὰ, Σροσήκοντά 
ἑαυτοῖς"' σχήματα, καὶ σμικρὰ" όταν" αὖ πολλὰ κατὰ 
vgiyavar διασπαρῇ, γενόμενος ai tic ἀριόμὸν d ἑνὸς ὀγκου μέγα 
ἀποτελέσειεν ἂνὶ ἄλλο εἶδος ο.  [S. 39.] Ταῦτα ut» 


9.—* τὸ τούτω 0, τῷ τούτω ΣΥΕ.---ἵ ἐκλέξαντι 0.—^? δὴ μὲ H, δὲ AOZTFSYqszeG 
0t: δὲ μὴ s.—" κεῖται om t.—" φιλία Αθ: $Dua *s.—* προειρήσθω F0, προη- 
piso Er.—: δὴ AORXYSYqsregr etrc 0 (prehim om): δὲ σ.---- µίαν s.—» δὲ 
—b ἀσαφῶς ΑΕΟ et corr Θ, ἀσφαλῶι XTSY et (ut videtur) pr 0: οὖκ ἀσφαλῶς 
P νῦν 03) 0.—À γένη om g.—* ἔχειν om pr R.— ^ "Poetpfineba ΄ χε, προηράµεθα 
4---ἕ δύναται 0.--Ὁ λεχθέντων 5.—! πολλὰ καὶ σμικρὰ gt.—h αὐτῶν corr ϱ.---ἰ τὲ 
Qt.—? ἑαυτοῖς σχήματα AGFSY qegot : σχήματα éavrocs *s.—P καὶ ob σμικρὰ A. 
—P ὄντα x.—P κατὰ τὰ τρίγωνα ΘΕΘΥ9Υ.---α ἂν AOSYsxQo, om Fr: ab *s,—r ἓν 


rescribe inde: ὁποίου τὸ ἱσόπλευρον τρί- 
γωνον ἐκ τριττυαῖν ἐυνέστηκε, qus loci 
emendatio re ipsa confirmatur, et loco 
qui infra est, ubi est. ξύνδυο δὲ τούτων 
κατὰ διάµετρον [vwTiÜÉ pev, ubi pre- 
stat scribi, ξυντεθειµένω», καὶ 7pls τούτον 
vevouévov, lta ut sensus hujus loci sit ; 
cujusmodi duobus e ternionibus triangu- 
lus oritur &quilaterum. Lixp. 

διότι] | Post διότι δὲ suspendenda per 
interpunctionem oratio, quum relinqua- 
tur verbum su iendum: hoc sensu, 
Cur autem. id a me dicatur, sermonis 
longioris fuerit. Potest vero et ipsum 
συνέστηκε repetitum subaudiri. Paulo 
post pro Th» μίαν legitur etiam τὸν 
balpu, item οὐκ ἀσαφῶς, pro οὐκ ἀσφα- 

. STEPH. 
pct μίαν] Cerüorem hic lectionem 


offert Cod. Tub. qui habet τὴν ueljw 
scil. τὴν ὑπατείνουσαν loco τοῦ, τὴν µίαν. 
Sed etiam antea scribendum τὸ δὲ διπλῆν 
loco τοῦ, τὸ δὲ .τριπλῆ», ut postea recte 
dicitur στοιχεῖον δ' αὐτοῦ τὸ τὴν ὑπο- 
τείνουσαν τῆς ἐλάττονος πλευρᾶς διπλα- 
σίαν ἔχον. Eodem mendo liberandus 
locus est in fragmento Timsmi Locrensis 
p. 98. A, Nam Fig. 2. in triangulo 
squilatero AxC, quod per linemn AD 
in duas partes dividitur equas, unde 
triangulum ABC ezistat, quod a Platone 





AC 
bic appellatur πρόµηκες, Βζ5-----. Que 
res poterat et trigonometrice. demon- 
strari. LiNp. 


πλευρὰν] ta legitur et in aliis edit. 
non é£ ávbs ὄγκον. ΒΤτΕΡΗ. 


4 


304 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


πι, li. 69. οὖν λελέγθω περὶ τῆς εἰς ἄλληλα γενέσεως. Orio  àt έκα- 


9 ^ / 10 NV 5v 9 8 / 
στον αὐτῶν φέφονεν εἶδος καὶ εξ oce" ζυμπεσόντων 


psy, λέγειν ὤν ὁπόμιεχον εἴη. 


κριθ- 
ἄρξει 03! rÓ σε TpaTo De 


καὶ σµικρότατον ζυνιστάµενον. στοιχεῖον Ü' αὐτοῦ" τὸ τὴν 
ὑποτείνουσαν τῆς ἑλάττονος πλευρᾶς διαλασίαν ὅχον µή- 
κει ζύνδυο δὲ σοιούτων κατὰ διάµιετρον ξυντιθεμένων καὶ 
τρὶς τούτου γενοµένου, τὰς διαµέτρους καὶ τὰς [8 αχείας 
φλευρὰς εἰς ταὐσὸν o" χέντρον ἑρεισάντων, $» ἰσόπλευρον 
τρίγωνον ἐξ εξ τὸν ἀριθμὸν" ὄντων γάγονε' σρίγῶνα δὲ Ισὸ- 
wAsupu, ξυνιστάµενα τέτταρα κατὰ σύντρεις ὄπιπίδους 


, , y M , ” ^» , ’ £ - 
ait. $6. yate pio στερεαν φΦνιαν 90/6), της ἀμβλυτάτης τον 


ἐπιπίδων yavidy ἐφεζης γεγονυῖαν' φοιούτων δὲ ἀποτελεσ- 


θεισῶν σετγάρων πρώτον εἰδος" στερεόὀν, ὅλου 
διανεμητικὸν εἰς ἴσα µέρη xou ὅμοια, ξυνίσταται. 
9. 


rre 
εύγερον 


9 8 ^ b Ded , 4 N99 7 , 
δὲ ἐν μὲν rav" αὐτῶν τριγώνων, κατὰ δὲ ἰσόπλευρω τρίγωνα 
’ ” 
ὑπτὼ ζυστάντων μίαν ἀπεργασαμάνων στερεὰν γωνίαν ἐκ 


γεστάρωνὰ 


9 3) 'e ' d / N 2 , 
ἑσιπέθων xo^ γενοµένων $2 τοιούτων TO ÜSUTE- 


ο» [ο y , 4 X , 9. N e , 
go» αὖ σῶμα οὕτως ἔσχε τέλος. τὸ δὲ τρίτον ix. δὲς SLS- 
κοντα τῶν στοιχείων ξυμπαγίντων, στερεών δὲ γωνιῶν δώ- 
δεκα, ὑπὸ πέντε ἐπιπέδων τριγωώνων ἰσοπλεύρων περιεχοµένης 


rmi. fi, 70. ἑκάστης, εἴκοσι [βάσεις ort ἰσοπλεύρους τριγώνους γί- 


om 0.--- ὄσωνΑ: ὧν *s.—t δὲ ς.---Ὁ αὖ τοῦτο 0.---ὕ τοιούτων ΑΕΟ: τούτων 05. 
—" els g.—* τῶν ἀριθμῶν s.—? µίαν μὲν στ. α..---- τῆς 8. ἀμβλ. ϱ.-- πρῶτον 

εἶδος F.—^ τῶν μὲν 0.—5 ξυνιστάντων RZTFSYqregt, συνιστάντων ο.--ᾱ ἔκ νε 
τεττάρων 8.—9 ἑκάστην καὶ ϱ.---- βάσει F.—€ ἔχον ΑΘΕΣΥΈδΥΕΚΧΕβΟΤ: ἔχων *s. 


6. 30. καὶ σµικρότατορ ξυνιστάμενογ] 
Ficino hic vertente, prima species, (κα 
ex paucissimis composita fuerit, videtur 
hic rescribendum : καὶ ἐκ σµικροτάτων 
ξυνιστάµενο», et vertendum, e minimis 
composita. Lixp. 

τούτων---Ευντιθεµένων] Videtur hic 
non id solum scribendum, quod supra 
jam diximus, ξυντεθεικένων ave ἔνγκει- 

, sed etiam τοιούτων loco τοῦ, 
τούτω», ac locutio, que subsequitur, καὶ 
pls τούτου γενοµένον, inserenda demum 
post vocem épe . LiN». 

τρίγωνα δὲ ἐση πλευρα ξυνιστάµενα κ. 
T. λ.] Cf. Fig. 4. unde apparet, prove- 
nire pyramidem basi triangulari imposi- 
tam, quim res infra p. 66. B. verbis τὸ 
μὲν τῆς srupauíBos στερεὸν "yeyorbs εἶδος, 


povs 
octavo de dogmatibus Hi 


wupbhs στοιχεῖον καὶ σπέρµα, satis pro- 
batur. Eus peyowr ] 
éx τῶν αὐτῶν T κ. T. λ. 
Cf. Fig. 5. Hic altera pyramis intelli- 
gitur conjugata, erectis missisque erigen- 
is atque mittendis, junctisque api 
E" Y ἰσοπλεύρους legendum 
xe» ἶσοπλευ Grece , 
εἴκοσι βάσει ἔχον ] eréoees ροχλεν, 
γέγονε. Sic citat Galenus libro 


tis et 
Platonis. In vulgatis codicibus defcit 
vox vs. CORNAR. 
ἔχων] Scribendum est ἔχον (quamvis 
altera lectio sit et in preced. edit.) quia 
referri oportet ad σῶμα. Όταρκ. 
ὑκὸ πέντε-- βάσει ἔχων ἰσοπλεύροντ] 
ἔχων jam correxit Cornarius scribens 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 305 


QoV&. χαὶ τὸ μὲν Vr&poy ὠπήλλακτο τῶν στοιχείων ταῦτα 
γεννῆσαν, τὸ δὲ ἰσοσκελὲς τρίγωνον ὀγέννα v3» τοῦ. τετάρ- 
σου Φύσι, κατὰ τέτταρα ξυνιστάμενον, εἰς τὸ κένσρον τὰς 
ὀρθὰς γωνίας συνάγον, $y ἰσόπλευρον τετράγωνον ἄπεργα- 
σάµενον” ἐξ δὲ τοιαῦτα ζξυμπαγέντα" γωνίας ὀκτὼ στι- 
psc ἀπετέλεσε, xor, τρεῖς ἐπιπέδους ὀρθὰς ξυναρµοσθεί- 
σης ἑκάστης: τὸ δὲ σχῆμα τοῦ ξυστάντος σώματος γί- 
γονε πυβικόν, ἓξ ἐπιπέδους τετραγώνους ἰσοπλεύρους [βά- 
σεις ἔχον. ὅτι δὲ οὔσης ζυστάσεως pad πέμπτης, ἐτὶ τὸ 
«ἄν ὁ θεὸς aur κατεχρήσατο ἔκενο, διαζωγραφων. 
[8. 30.] "A δή" τις εἰ αάντω λογιζόμενος ἐμμολώς" 
ἀποροῖ" φότερον ἀπείρους, χρὴ κόσμους vaa λέγων Ἡ πῖ- 
ga ἔχοντας, τὸ pv ἀπείρους ἡγήσαιτ' ἂν Orr " ἀπείρου 
σωὸς εἶναι δόγµια ay" ἔμπειρον χρεὼν είναι, φότερον δὲ ἕνα 
— γ add AFo et mg 0.—! ταῦτα γεννῆσω A: γενῆσαν ταῦτα *e.— 
k ToU om 8s.—! xal SY st.—2» ἀπειργασάμενον B, ἀπεργαξ όμερυ» 0.---» ξ.ΑΞΣΕ.--- 


* [wirdrros Ἄγαε et pr. K.—» βάσεις ἰσοκλεύρου:ς Fx.—8* ἔυστ. λοιπῆς μιᾶς Q.— 
* éxeivo Α: ἐκεῖνα κ. à δή corr o. —! «ls Zxeg et corr T.—* ἀἁμελῶς γρθ.--- 


 &sopoi AGXYsgo, ευπορῇ F: ἁπορεῖ *5.—" Ürrws om Ss.—* ὦ pr 6.—J λέγειν 


quod confirmatur a Cod. Tub. eta τριγώνου: ἰσοπλεύρους 'γέγονεν, rescri- 


ἔχον 
Galeno viii. de Dogmm. Hippocr. Sed 
scribe etiam ὑπὸ δὶς πέντε. ἰσόπλευρα 
hic appellantur triangula, quorum latera 
sibi respondentia sunt equa. Ex hoc 
igitur dodecaédro ezistit tertia pyramis 
eademque conjugata habens viginti bases 
triangulares. Cf. Fig. 6. Sed manet 
error atque inconstantia Platonis, in illa 
analogia sibi non constantis, de qua su- 
prs dicitur p. 53. E. Lixp. qui sic in 
Ῥταίαί, * Erroris quidem atque incon- 
stantis accusavimus Platonem ; tentemus 
vero emendationem, qua ille descripto- 
rem potius culpe error tribustur. Loco 
enim analogie illius geometricee 8. 0. 
12. statuamus hic, quum non tam quanta, 
quam quot siot, triangula, referat, apa- 
logiam aritbmeticam vel 4-8-12. vel 
4-0-Θ. quarum alterautra recepta, sive 
triangulorum  compingendorum, unde 
bases proveniant, numerum respezeris, 
sive angulorum solidorum, in locum ver- 
borum, quse ibi vulgo leguntur, τὸ δὲ 
φρίτον, dx Bis ἑξήκοντα τῶν στοιχείων 
υμπαγέντων, στερεῶν» δὲ γωνιῶν δώδεκα, 
ὁ πέντε ἐπιπέδων τριγώνων ἰσοκλεύρων 
wepurxondens ἑκάστης, εἴκοσι βάσεις ἔχον 

t. 


Vor. VII. 


bendum videtur: τὸ δὲ τρίτο», ἐκ δὶς ἐξ 
τῶν αὑτῶν στοιχείων ξυμπαγὲ», ὀκτὰ 
στερεῶν δὲ γωνιῶν», ὑπὸ πλήθους ἐπιπέ- 
δων sc. γωριῶν, τριγώνων (cov πλήθει 
περιεχοµένης ἑκάστης, δώδεκα εἰκότως 
βάσειε ἔχον τριγώνου» ἰσοπλεύρους γέ- 
Ὕονεν. Quo facto, non illa solum du- 
plici in analogia efficitur auctoris con- 
stantia, sed etiam triangulorum in simi- 
litudine equilaterorum, qua hic imprimis 
opus est. Hexagonum enim vides inde 
provenire regulare, quo duplicato in for- 
mamque pyramidis conjugate extento, 
octaédrum illud existit, quod quiereba- 
mus.' 

τὸ δὲ ἱσόκλευρον τρίγωνον κ. T. λ.] 
Quod terre elementum est. Cf. Fig. 
7. Juvat hic adimere mendum loco, 
ui est in fragmento, quod vulgo fertur, 
Timei Locrensis, p. 98. C. ubi est: τὸ 
γὰρ τετράγωνον ἐκ τουτέω», ἐκ τεττάρων 
ἁμιτετραγώνων συντεθειµένο», ubl, sep- 
tima figura comparata, rescribe ἡμιτρι- 
γώνων in locum τοῦ, ἡμιτετραγώνων. 
Liur. 

Y 30. ἀπορεῖ] Lege hic cum Cod. 
Tub. ἀποροῖ. Lixp. . Q 


906 


IIAATONOZ 


$ πέντε αὐτοὺς ἀληθεία φεφυκότας λέγει» αροσήκει, μᾶλ- 
Ao» ἂν: ταύτῃ στὰςὶ εἰκότως διαπορήσαι.ὸ và μὲν οὖν δὴ 
παρ ἡμῶν ἕνα αὐτὸν κατὼ τὸν εἰκότα λόγον πεφοκότα 
panos? ἄλλος δὶ εἰς ἄλλα my βλέψας" ἕτερα. δοξάσει. 
Καὶ τούτων μὲν µωεθετίον τὰ δὲ γεγονότα νὺν τῷ λόγῳ 


nt. ii. Τ1. γὄνη διανείμωμεν εἰς πυρ καὶ γῆν xci ὕδωρ καὶ apa. yl 
EA 


μὲν δὴξ vo κυβικὸν εἶδος δώμιν. ἀκινητοτάτη γὰρ τὼ 
σεττᾶρων φενὼν tf καὶ τῶν σωμάτων" πλαστικωτάτη, D 
λιστα δὲ ἀνώγκη γεγονέναι τοιοὺτονὶ vo vag (βάσεις. ἄσ- 
Φαλεστάτας ἔχον. [βάσις δὲ ἥ τε vu» κατ' ἀρχὰς vprys- 
ya» ὑποσεθέντων ἀσφαλεστέρα κατὰ Φφύσι, ἡ τῶν im 
πλευρών" σῆς τῶν ἀνίσων τὸ τε ἐξ ἑκατέρο" ἕυντεθω 
ἐπίπεδον ἰσόπλευρον Ἰσοπλεύρου, τετράγωνον σθιγὠνου, 
κατά σε; µέρη καὶ καθ oXov στασιμωτέρως ἐξ ἀνάγκης 


nt. 66. (έ(ηκε. διὸ yti μὲν TOUTO ἀπονέμοντες σὸν εἰχότα λόγο 


διασώζοµεν" ὕδατι 0. a) τῶν λοιπῶν' τὸ δυσκινητότατο 
εἶδος, τὸ O^ εὐκινητότωτον πυρί, τὸ δὲ μέσον &&pr" καὶ τὸ" 
μὲν σµικρότατον σῶμα mpi, τὸ 0' αὖ µέγιστον ὕδατι, τὸ 
δὲ μέσον Gépi* καὶ τὸ μὲν ὀξύτατον (XU quei, σὸ ài δεύτερο 


φοτὲ A0, λέγειν πότερο» ΘΥ..--- ἂν Aot, aD ὃς: om cum ipso ταύτη pr Θ.---3 lerà 
O, πᾶς 0.— διαπορῆσαι xeg.—^ µηνύει θεὺς AF. et rc 0, µηνύει θεὸν ο.---ᾱ ποι g. 
—* Βλέψας AG'TFSYqxegot: ceteri ἀποβλέψας.---ἵ ἕτερος re. —8 8) add AFo et 
ο 0 : γὰρ addit s.—h^ σωµάτών A0: σωματικῶ» *s.—hP τοιοῦτο Ss.—k βάσεις 675 
Yet.—! ἥτε om xe.—* ἴσων πλευρῶν AOFSYqsgot : ἰσοπλεύρων *s.—? ἑκατέρων 
Ε.---Ὁ ξυντιθὲν Ft.—»P ἀνισοκλεύρου mg F.—4 τετραγώνου g.—! € om t.— καθόλον 
F.—! στασιµώτερος F.—" σώζομµεν S, σώζωµεν 3.—" αὖ τῶν λοικῶν τὸ AGXFYG 
gt, αὐτῶν λοιπὸν τὸ 0: ab τὸ *s.—" τὸ δὲ μέσον ἀέρι οτι F.—* καὶ r5...&épcom gt. 


δόγμα] In preced. edit. male inter- 
pungitur post δόγµα: quum intelligen- 
dum sit, εἶναι δόγµα τινὸς ἀπείρου éxel- 
vor ὧν ἔμπειρων χρεὼν elyai,— Ludit au- 
tem in duplici nominis ἄπειρος significa- 
tione, que quidem unica Latira voce 
itidem represent»ri non potest. Neque 
vero alius quam hic est sensus, Mundos 
esse infinitos, sententiam esse. existimet 
hominis vere eorum imperiti quorum pe- 
ritum esse oportet. Ότερη. 

γή μὲν τὸ] Rectius bic legit Cod. 
Tub. γῇ μὲν δ) τὸ kvB. Liwp. 

καὶ τῶν σωματικῶν] Sc. γενῶν, πλαστι- 

. Non est igitur opus lectione 

Cod. Tub. qui habet σωμάτων. LiNp. 

ἡ τῶν ἰσοπλεύρω», τῆς τῶν ἀνίσων] 


Scribendum videtur ἡ τῶν ἴσων πλευρών, 
τῆς τῶν ἀνίσων. Ubi trianguli rectan- 
guli intelliguntur catheti, que aut equa 
possunt esse, aut iniqug. Tum τό re 
ἐξ ἑκατέρου ξυντεθὲν ἐπίπεδον, ἰσόσλεν- 
pov ἰσοπλεύρου τετράγωνον τριγώνου--- 
στασιµωτέρως---βέβηκε: quum quadra- 
tum nobis hic ortum sit e quatuor trign- 
gulis rectangulis simulque isoscelibus, 
cf. fig. 7. triangulum autem equilaterum 
e sex triangulis rectangulis quidem, at 
non isoscelibus, cf. fig. S. scribendum 
hic apparet: roiv τε ἐξ ἑκατέρον ἔνντε- 
θέντοιν ἐπιπέδοι», ἰσόπλενρον leor. 
τετράγωνον τριγώνον--- στασιμωτ. 
βέβηκε i. e. basin babet frmioret». 
Liwp. 


TIMAIO3. 307 


&$pi, σὸ δὲ σρίτον ὕδατι. ταὺς οὖν δὴΣ avro, τὸ μὲν ἔγον 
ὀλιγίστας" βάσεις εὐχινητότατον ἀνάγκη πεφυκέναι τµη- 
σικώτατόν τε ὀξύτατον" Oy πάντη πάντων, ἔτι, τε ἐλαφρώ- 
TOTO, εξ ὀλιγίστων ζυνεστὸς. τῶν αὐτῶν μερῶν' vo ài 
δεύτερον. δευτέρως σὼ αὐτὼ ταῦτ ὄχειν, σρίτως δὲ τὸ Tei- 
τον. ἔστω δὴ” κατὼ τὸν ὀρθὸνὶ λόγον καὶ κατὼ τὸν εἰχότα 
TO μὲν σῆς πυραμίδος στερεὸν γεγονὸς εἶδος πυρὸς στοιχεῖον 
xci σπέρμα" τὸ δὲ δεύτερον κατὰ γένεσιν εἴπωμιενξ ἀέρος, 
v0 δὲ τρίτον ὕδατος. avro, οὖν δὴ" ταῦτα δεῖὶ διανοεῖσθαι 
σμικρὰ οὕτως, ὡς καθ ty ἔκαστον μὲν τοῦ. φένους ἑκά- 
στου διὰ σµικρότητα οὐδὲν ὀρώμενον ὑφ ἡμῶν, ξυναθροισ- 
θεντωνὶ δὲ πολλών τοὺς ὄγκους" αὐτῶν ὁρᾶσθαι. καὶ δὴ 
xai" τὸ τῶν ἀναλογιῶν περί τε σὼ πλήθηῦ καὶ τὰς πινή- 
σεις καὶ τὰς ἄλλας δυνάρνεις, πανταχη σὸν θεόν, ox περ 
9 τῆς ἀνάώγκης ἐκοῦσα" πεισθεῖσά τε" φύσις ὑπεῖκε, ταύτῃ 
πάντη 0i ἀκριβείας ἀποτελεσθεισῶν ὑπ' αὐτοῦ ζυνηρµόσ- 
θαι" ταῦτα ἀνὰ λόγον. 

$8. 31. Ἐκ 03" πάντων ὧν περὶ τὰ γένη πῤοειρήκαμε, 
ὧδ ἂν κατὼ TO" εἰκὸς prr? íyorJ γῇ μὲν ἔυντυγ- 
χάνουσα πυρὶ διαλυθεῖσώ το" ὑπὸ τῆς ὀξύτητος αὐτοῦ φῖ- 
go &», &iv ἐν αὐτῷ πυρὶ λυβεῖσω si ἓν pog tiv ἓν 
ὕδατος ὀγκῳ τύχοι, µέχρι" περ ἂν' αὐτῆς 77 ξυντυχόντα 
và µέρη, πάλιν ξυναρµοσθέντα αυτὰ αὐτῶς, "yz φένοιο 
—1J δὲ s.—* ὀλίγας τὰς AFq.—5 τε καὶ üt. Ap.—P ἔστι 0.---- ξυνεστὸς pr A, ἐνεστὸς 
ze: ξυγεστὼς *c, —À δὴ τὸ t.—* δὲ s.—Í τὸν αὐτὸν ὀρθὸν H.—S. «ἴπομεν AGSYQot. 
«--ᾱ δ) ΑΘΕΣΤΥΕΩΟ, δη Ε, om t: δεῖ *s.—À) δεῖ add Λθι--- μὲν ἐπὶ τοῦ t. —! E. A. 
—B ofkovs s.—^2 xal post 3) add AF9.—9 ἁναλογικῶν x—P πάθη 0.—3 δτοι 8, 
Q.—' ἑκοῦσα om Ss.—* τε om SYsgr.—! ὑπεῖκε AGZYFSxeot, brise B, 


Bro: 
ὑτῆκε Ys, ὑκῆγε 9: breite s.—^" ξυνάρµοσθαι 6.—" δ)...ὄν] δὲ...τῶν $.—" τὸ om 
8s.—* µάλιστ ἂν A.—! Éxce0.— δὲ 0.—59 ὃ µέχρι A.—^ ἂν add A.—* abré 0XT 


ταῦτ) οὖν δὲ] Aptius ταῦτ) οὖν δὴ scri- 
beretur: (sunt autem accusativi pro ge- 
nitivis, τούτων οὖν δὺ πάντων: ac talis 
et in alis bujus libri locis usus accu- 
sativi extat.) At paulo post particula 
haec δὲ post οὗ», locum verbi δεῖ occupat 
in preced. edit. Mox in iisdem edit. 
est εἴκομεν, pro εἴπωμεν. STEPH. Αἲ 
jam Ficin. tribuamus. Bir. 


ξυνηρμόσθαι] Fortase ξυναρµόσαι: ut 
referatur ad τὸ» θεόν. Paulo post au- 
tem non dubito quin pro τῶν scribendum 
sit ὧν: videlicet post πάντων. STrzPBH. 
Immo ξυνηρµόσθαι spectat ad proximum 
ὑπ) αὐτοῦ, ita ut accusat. τὸν 0ebr Plato 
nitus neglexerit. Quse sermonis anaco- 
futhia in ejus libris satis obvia est. Bir. 
ξ. 31. αὐτὰ abrois] Scribe αὐτὰ αὖ- 


ttr, ii. 72. 


— 


308 IIAATONOZ 


οὐ γὰρ εἰς ὤλλο γε εἶδος ἔλθοι cor ἄν. ὕδωρ δὲ ὑτὸ vw 
gos µερισθέν, εἴτε χαὶ us. ἀέρος, ἔγγωρεῖ γίγνεσθαι ξυστάκ. 
A 4 Ν .-. Ν 0 


σα Ep μὲν πυρος σώμα, δύο δὲ ἀέρος. TO δὲ ἀέρος τµή- 
puero, ἐξ ἑνὸς μέρους διαλυθέντος” δύ ἂν γενοίσθην σώμα- 


κ / ν΄ e ,/ € 22 ^h yi m 
ur. n. 73. TO πυρος. χαι ταλυ, OTOLY «tpi wUp" vOUtGi τε” TIW ΥΣ 


περιλαμβανόμιενον, ἐν πολλοῖς ολίγον, πινούμιενον $ φερομέ- 
νοµς μιαγόµενον καὶ »κηθεν' καταθραυσύῇ,'' «δύο «υρος 
σώματω εἰς ὃν ξυνίστασθον sidoc ἀέρος". καὶ κρατηθέντος 
ἄερος κερμωτισθέντος" τε ἐκ δυεῖν ὁλοι καὶ ἡμίσεοςὮ 
ej « ey. » / ο A N 

ὕδατος $idog ἓν 0AoVA ἔσται ξυμπαγἒς. ὧδε γὰρ 03 λογι- 
σώμεθα αὐτὼ πάλιν, ὡς ὅταν ἓν αυρὶ λαμβανόμενον τῶν 


»/ e 0 , ^e / ^ ^ ^ N hi 8 
τα. δ7. ἄλλων UT αυτου Ti γένος τη των γωὠνιὼν XO κατα τας 


8 , , / t 8 8 N , N 3 ’ 
πλευρας οξυτητι τέµνηται ζυσταν μεν εἰς την ἔκείνου 
/, / / X 4 e LY , 
Φύσιν πεπαυται τεμνόµενον το γὰρ οµοιον xci vOUTO 
ε ^ , ej » P4 4 , ” 
αυτῷ γένος ἕλαστον oU" Té τινα µεταββολὴν ἐμποιῆσαι ὃυ- 
/ ^e e [ond 4 b] 4 e , 
νθετον OU Té τι παθεῖν υπο του κατὰ ταυτα οµοίως τε” 
1 w 6 'x * , » ιό κά «4 
$yovrog"" ἕως Q' ὦν εἰς ἄλλο τι γιγνόμενον στον ov! 


Yxe.—4 αὐτοῖς AHZ : αὐτοῖς ὃς.---ᾱ διαλυθέντος om Ss.—f δύο δ Ε, γέσσαρα Yq, 
γέτταρα βτ.--ἔ παρ Yre.—h ὕδασίν AOXYFSYsxeo : ὕδατί ς.---ᾱ 7 Éy ο.--ᾱ ἐμ- 
φερομένοι» Fst, dv μφερομένοιε q.—h κινηθὲν Fgt.—9 καταθραυθῇ Q.—9 Tepuarie- 
θέντωε gt.—9^ δνεῖν S: δυοῖν *s.—P? ἡμίσεος XTSYqsxegot et corr AOF : ἡμίσεωι 
$s.—1 ὅλον om 8s.—' τέτµηται 0.—* ξυνιστὰν GX'TFSYst, ξυνιστᾶν xt9.—* ob... 
ὄννατὸν om RZTSYsregr.—^9 Ów' abrov Ss.—" τε om 0.—" post ἔχοντος quam in- 
fert s, οὔτε τι δράσαι δύναται, omisi cum AGXTFSYqsxegot.—2 δ om EZTxe.— 


vois. LiNb. 

ὕδωρ δὲ ὑπὸ πυρὸς μερισθὲν] Facta, 
uti decet, interpunctione, loco mendum 
unum adimendum videtur ; veluti, "T5ep 
δὲ, ὑπὸ πυρὸ» μερισθὲν eire καὶ ὑπ᾽ ἀέρος, 
ἐγχωαρεῖ γίγνεσθαι ξυστὰ», ἓν μὲν πυρὸν 
σῶμα, δύο δὲ ἀέρο:. Eadem res dicitur 
p. δ7. À. sed in universum. Liup. 

ἑυστάντα] Hojus orationis structuram 
turbat vox ξυστάντα : ideoque videndum 
&unon tutanda sit in ξυνίσταται, vel 
potius in £wicrQ. Ficinus tamen lo- 
cum hunc ita vertit ut pro hoc verbo 
ξυνιστᾷ aliod quodpiam subaudisre vel 
legisse dici possit, et ex ξυστάντα cona- 
fus esse sensum aliquem elicere, ita 
enim eum vertit, Aqua preterea ab igni 
tel aere divisa in partes, unum, partibus 
siis reconciliatis, gnis corpus, aeris duo 


facit. Quamvis autem vertat, Ab igni 


vel ab aere divisa, non aliter eum puto 
legisse quam γίγνεσθαι: sed intellexisse 


(ut certe intelligi debet) γίγνεσθαι τοῦτο, 
videlicet τὸν µερισμάν: quod perinde est 
ac αἱ dictum esset ὀγχωραῖ µορίζεσθα.. 
SrrPH. 

ἡμίσεως ὕδατος] Non debui hic prm- 
cedentium editionum interpunctionem 
sequi, sed eam sicat in aliis 5.ο- 
dum innumeris locis mutare. Neque 
enim ὕδατος cum ἡμίσεως jungi debet, 
sed cum sequentibus : ita interpungendo 
bunc locum, κερµατισθέντος τε ἐκ Bvoiy 
ὅλοιν καὶ ἡμίσεως, ὕδατοι elBos ἓν ὅλον 
etc. SrEPH. 

Tb γὰρ ὅμοιον] Verba hzc, τὸ γὰρ 
ὅμοιον, et qua» proxime sequontor, quo- 
rum ultituum est δύναται, aptissime no- 
tis parenthbesees includentur. Sed et 
abre scribendum est, ut sit pro éavré. 
Som. In Grecis legend 

Xorros κ. T. 4.) In Grecis 
est, τὸ γὰρ ὅμοιον 1 γαυτὸν αὐτφ γένσε 
ἵκαστο», οὔτέ τινα μεταβολὴν ἐμποιῇσαι 





TIMAIO3. 309 


xpsír ront µάχηται λυόριενον OU παύιται." τά τε αὖ ile 
diia ὅταν ἓν τοῖς µυείζοσι, πολλοῖς περιλαμβανόμενα" 

ὀλίγα, διαθραυόµενα κατασβεννύησαι,' ξυνίστασθαι μὲν 

ἑθέλοντα sis T2) τοῦ κρατοῦντος ἰδίαν πέπαυται κατασ/δεν- 

νύμινα γέγνεταί σε ix πυρὸς ἀῆρ ἐξὰ ' ἀΐρος τε ὕδωρ" cat 

ὃ) sig αὐτὰ T καὶ TO ἄλλων ri! fon γενὼν μάχη- 

ται, λυόωενα οὐ πωύεται, πρὶν 7 παντάπασιν ὠβούμενα καὶ 

διαλυθέντα! ἐκφύγή πρὸς TÓ ἔυγγενές, 5 2 αηθέντα,, 

6x πολλῶν όμοιου ς τῷ κρατήσωντι γενόμενον, αυτοῦ à Lóroix? ur. ii. 74. 

μείνη. xoi δὴ καὶ χατὰ σαῦτα τὰ} παθήματα duxi 

Tui σὰς χώρας ὥπαντα" διάστηκε n γὰρ TOU φένουςϊ 

ὁκάστου τὰ πλήθη sara τόπον Ἴδιον διὰ LL σῆς δεχομένης 

κίνησιν, σὰ δε ἀνομιοιούμιενα ἑκάστοτε' ἑαυτοζῖς, ὤλλοις δς 

ὁμοιούμυα Φέρεσαι διὰ σὸν σεισμὸν πρὸς τὸν ἔπείνων oig ἂν 

όμοιωθῇ τόπο. 

Ὅσα pr οὖν ἄκρατα xci πρώτα σώματα, διὰ τοιούτων 
αἰσιὼν" yéyon TOU" » $y τοῖς εἴδεσιν αυτὼν ἵτερα έμπι- 
φυκίναι γένη τὴν  χατέρου TO στοιχείων αἰσιωσέον ζύστα- 
en, μὴ μόνον $»" ἑκατέρων' μέγεθος à ὄγον τὸ σρίγωνον Qv- 
τεῦσαι κατ ἀρχὰς ἀλλὰ δλώτσω τε καὶ pica, voy ἀριθ- 


J ἂν 9.— μάχεται €, µάχεσθαι t.—^ παύηται Ἐς.--ὂ πε υόµενον 0.—* κα» 


Tac. αι Fest, κατασβεννύται .---ᾱ 3) ἐξ το A.—* τα add. q.— f dày A : ἂν *s.— 
E οἷς q.—h αὐτὰ ἴπι A, ravrà 3, 0, ταῦτα 3 Ygxegt: ταῦτα ἢ *s.—! τι Ago et mg 
6: τοὶ *c.—* ξυνιὼν "Yet, ξυνιόντα s et (adscripto ξυνιὸν) S.—Àh καὶ διαλυθέντα A, 
BiaAvrà ὄντα λυθέντα 0, διάλυτα ὄντα ΘΣΥΕδΥ, διαλύοντα s, διαλυτὰ ὄντα s.— 
-. ὀἀκφύγοι ΑΘΕΟ: ἐκφύγοι s. ας κινηθέντα (adscripto in mg ρικηθέντα) F.—^ t» 
om 0.—P ξ. AOTFSYsregor.—^ τὰ add AOKZTFSYsxegor.—* τοῦ γένους om ϱ.--- 

* κινήσεως Y.—t! ἑκάστοτε ἑαυτοῖς, ἄλλοις δὲ ὁμοιούμενα add Ao.—* αἰτιῶν TFSYs 
zegor: αἰτίων Ός.---Ἱ τὸ Αο.-- ἐν A,—* ἑκατέραι cort A, ἑκατέρα F.—73 δ' ἀριθ- 


δυνατὸν, οὔτό τι παθεῖν ὑπὸ τοῦ κατὰ 
Tarrà ὁμοίως τε ἔχοντος ἕως 5 ἂν εἰς 
ἆλλό τι γιγνόµενον Ίττον ὃν, κρείττορι 
µάχηται, λυόμενον ob sraóera:. — In vol- 
gatis redundant verba οὔτό τι δράσαι 
δύναται. Et ἕως ἂν habetur pro ἕως δ 
ap, et µάχεσθαι pro µάχηται. Ο08ΝΑΔ. 
οὔτέ τι δράσαι δύναται] Ἠαο verba 
non extant in vet cod. (unde etiam 
sumpta sant ha lectiones, es 9' ἂν pro 
ἕω: b», et µάχηται pro µάχεσθαι) et Fic. 
ea legisse non videtur: quippe qui non 
sit interpretatus, SrzPm. Vet. Cod. est 
Commar. |. |. qui hec vocabula tanquam 


redundantia delenda censebat. Cod. Tub, 
quoque ea omisit, Bir. 

ἑκατέρου] "yp. ἑκατόραν. Srzrn. 

ἔχον] Affertur et alia lectio pro ἔχον, 
videlicet ἔχουσα», ut pertineat ad ξύστα- 
σι»: sed nihil videtur habiturum nomen 
μέγεθος cum quo cohsmreat. Fic. autem 
interpr. cum magnitudine, locum hunc 
ita vertens, Quod autem in eorum spe- 
ciebus alia quoque innata sunt. genera, 
causa est elementi utriusque constitutio: 
que won solum «ab initio unwn cum 
magnitudine triangulum peperit, sed 
etiam majora et minora. STEP. 


310 


IIAATONOZ 


pr! δι i ἔχωτα TOTOUTOP ὅσα" T- & 5 τῶν τοῖς εἴδεσι" 


γένη. à δη) ξυμμιγνύμενα" GUT τε eos αὐτὰ 


x5 καὶ 


aos ὤλληλα Ty αοικιλίαν έσσὶν ὥπειρα Ἡ 36 ón* δε; θιω- 
ροὺς γήγνεσθαι σοὺς μέλλοντας περὶ φύσεως εἰκότι λόγω 


ἠσισθα,. 


S. 34. Κμνήσεως οὖν σσάσεώς" σε πέρι, σίνω τρόπον καὶ 
pa ὧν ινών γ{νεσθον, εἰ ή τις διομολογήσεται, πόλλ᾽ 


ἂν sin ipao» σῶ 3 κατότισθν λογισμφ.' 


γὰ p οὖν LU 


T$ i αυτὼν eigeau, 7. ὃς ὃς $ Σχείνοις ἔτι τάδε, i εν μᾶν όμα- 


ri, b. 75. Aortri μηδίποτε" έθελειν αίνησων' ένεναι. 


σὸ γὰρ χινη- 


σόμενον ὤνευ voD κινήσοντος" ἢ τὸ siio) ἄνυ σου AAVITO- 
pávov χαλεσόν, μᾶλλον às ἀδύνατον εἶναι" αίνησις δε oUx 
ἔστι τούτων ἀπόντων, ταῦτα δν ὁμαλὰ εἶναί ποτε ἀδύνα- 
σον. οὕτω δη” στάσιν [psy ἐν ὁμαλότητι, imei δὲ εἰς ἄνα.- 


rr. 58. puortra i τιθωμε. αἰτία δὲ ἡ ?' ἀνισῦτης" αὖ τῆς ὄνω- 


μμἄλου φύσεωρ. ἀνισότητος δὲ γένεσιν μυ διεληλύθαμεν' 
πῶς δέ ποτε" oU κατὰ yim Sw agirfirro ἵ ἕκαστα πίπαυ- 
σοαί σης ài ἀλλήλων χήσεως χο φορᾶς," ους εἰπομεν. 


ὧδε" οὖν πάλι ἐροῦμιε». 


'"H? συ πωντὸς περίοδος, ἐπειδὴ 


συμπεράλαβε σὰ γένη, πυκλοσερὴς οὖσα καὶ πρὸς αὐτὴν 
πεφυκυῖτα ούλεσθα, ξυνιέναι, σφίγγει πώντα καὶ κενή 


pr t, ἀριθμὸν. δ sg.—* ὅσον 0.—5 ὅδασι t.— 

in Y lacuna est.—* ὃς δ) δε AOEZTFEstort, 

fs γε δεῖ μμ χρῆσθαι F, χρήῄσασθαι g.—5 στάσεώαΑ: 
eto» X. 


εἶναι *s.—? κινήσαντος Y. 


8$.—^ t. Ss.—93 πρὸς abrà om 8401 : 
is δεῖ 5) SY sg, hs 063: 
υστάσεώς *s.—h λόγῳ gt et γρ ZT.— 


sQt.— ἐνεῖναι A : 


—b διὸ 5 AGHZYFSYxt(gor: δύο δὲ 


— μηδέποτ’ sQt.—. τὴν ἴσωσυ SY 


—?9 ἁπόντων AHF0: ἁπάντων *s.— 


P δὲ s.—9 ἀνομαλότητα Y.—t jj om A.—9 ἀνισότητος...διεληλύθαµεν om pr 0.— 


* μὲν om θ.--- 


δύο δὲ] Cod. Tub. διὸ δή. Ficino addi- 
cente: Q er mixta hec, etc. Bir. 
' 86o δὲ συμμιγνύμενα] — Ficinus vertit 
bic: er hec etc. Propterea 
cum Cod. Tub. rescribe, διὸ δὲ ξυμµιγν. 
Liwp. 

6. 32. λογισμφ] *yp. λόγφ. ΒΤΕΡΗ. 

κυησόμενον-- κινησοµέόκου] Άη utro- 
bique rescribendum κινηθησόµενον--κι- 
»ηθησοµένου» LiNp. 

obk ἔστι τούτων] Greece legendum, 
κίνησις δὲ οὐκ ἔστιν ἄρευ τούτων ἁπάν- 
των. ἵτπ vulgatis deest vox ἄνεν. CogNAR. 

οὐκ ἔστι τούτων] Invenitur alia lectio, 
οὐκ ἔστω ἄνεν τούτων. Ότερη. 


—" sore om ϱ.--ἵ τε καὶ Ε.-- φθορᾶς s.—* &Y o.—7 hinc ad b 345, 


οὐκ ἔστι τούτων] Non male quidem 
Cornarius, sed nobis facilior videtur 
nostra emendatio: κίνησι δὲ olx ἔστι, 
τούτων ἀπόντων. LiND. 

πῶς δέποτε (οὐ)] Έκρυπρο hic cum 
Cod. Tub. istad οὐ hic ineptum, jud 
si omnia genera i. e. clementa, uo lato 
postea dicit explicaGus, separatim ma- 
nerent, motus non esset. LiNp. 

kal καινὴν χώραν] Cod. Tub. καὶ 
κενὴν χώρα». Ficinus, Locwmque va- 
cuum etc. Bir. 

xmr)r)] Scribe hic cum Cod, Tub. 
κενὴν loco τοῦ, καινήν. LiNDb. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 911 


y ear οὐδερμίαν ἕ 6 λείπεσθαι. διὸ 03 ! ie pr sig caram" 

διελήλυθε μάλιστα, ἂὴρ à δευτέρως,. ὡς λεατότητι δεύτε- 
gos" $Qu,! καὶ TAA σαύτη. στὰ γὰρ ἐκ µεγίστων purger 
γεγονότα μεγίστην, χινότητα ἐν 7j ξυστάσει παραλέλοισε, 
τὰ δε σμικρότατα" ἑλαχίστην. ἡ 038 τῆς σιλήσιως Σύνοδος 
và σμικρὰ sis TG τῶν μεγάλων διάκενα" ξυνωθεῖ. σμι- 
κρὼν οὖν παρὰ μεγάλα! σιθεµένων καὶ τῶν ἑλαττόνων σὰ 
μείζονα διακριόντων, τῶν δὲ μειζόνων à sativa συγκρινόντων, 
wr (Oy xaTa : μεταφέρεται! πρὸς τοὺς ἑαυτῶν τόπους: 
μεταβάλλον"' γὰρ τὸ μέγεθος ἔκαστον καὶ τὴν τῶν τόπων 
para aA Aun eT. οὕτω δη” διὰ ταῦτά τε Jj σῆς άνωμμα- 
λότητος διασωζομένη γένεσις ἀεὶ τὴν ἀεὶ κίνησιν τούτων 


οὔσαν ἐσομάνην σερ ενδελεχῶς παρέχεσαι.ὶ 
S. 33. Merz, δη ταῦτα δει voii) ὅτι πυρός σε yim 
πολλὰ γίγονεν, oio» Φλὸξ vó τε ἀπὸ τῆς Φλογος ὡπτόν" 
 ϱ Ν »t ^u Ν ^ 9» / 7 N 
πάει" μὲν οὐ, Quac" δὲ σοῖς οµµασι παρεχει, TO T& Φλογος 


2. 
PEE 1 


Pid 


—h Éve κάτω 9 et pr A 


.—* key)» AGRZTFSYsxbegot: καυὴν *s.— 
δεύτερον AFbo, δεύτερος GSYqsQr.—* δεύτε , AOFSYqubegor ^ ἔφη X. 


α o.—! σμικρύτητα 5 δὲ go. 


* ἅπαντα Ab: πάντα ὃς, 


ἄνω καὶ κάτω .. —l φέρεται να. μετα- 
» pr A, µοταθάλλων 0, μεταβάλον S.—^ δὲ s.—9? prius àel om sb, alterum 


om F.—? re AGFSqbgot, γε s: τε καὶ *s.—4 παραδέχεται F, παράγεται 8; om 


f.—t ἄπτον TSYet.—5 οκ àd z.— 


ὧν -- δεύτερος] Intercidendum post 
δεύτερος, nisi ὡς malueris mutare in ὅν. 
Linxp. 

ἔφυ] Retinendum videtur ἔφυ, non 
mutandum in ἔβη. Hoc enim verbum 
mec sermonis Greci consuetudini nec 
bujus loci sensui satis aptum habere 
usum videtur: at vero ἔφυ optime con- 
venit : ut totum locum ita interpretemur, 
Πέαφκε in. omnia pervasit, ignis quidem 
maxime, secundo autem loco aer, sicut 
$ta natura est. comparatus κέ secundum 
&b eo locum in ἐεπιαίαίε obliineat. ΘΒΤΕΡΗ. 

$. 33. ἁπτὸν] In Grecis legendum, 
τό, Te ἀπὸ τῆς Φλογὸε ἀπιὸ», b καίει μὲ» 
οὐ, φῶε δὲ τοῖς ὄμμασι παρέχει’ τό, τε 
φλογὸς ἀποσβεσθείσης dy ois διαπύροι 
καταλειπόµενον αὐτοῦ. — Volgati codices 
ἅπτον falso habent pro ἀπιὸ», et alioqui 
werba male distincta sunt. Sic autem, 
ut ego reddidi, citat et exponit Galenus 
libro septimo de dogmatibus Hippocratis 
et Platonis, Facit enim tria ignis ge- 


— post of interpunxi cum A.—" σαφῶς F. 


nera, flammam, splendorem, et prunam. 
ConnAR. 

ἀπτὸν] Pro ἁπτὸν (in priced. autem 
editionibus ἅπτον, quod nihil significare 
potest) invenitur etiam ἀπιόν: quod mihi 
multo magis probatur: presertim si ne- 
gativa particula precedentibus jungatur, 
ita totum locum le legendo, τό, τε ἀπὸ τῆς 
Φλογὸν ἀπιόν' ὃ μὲν ob, φῶς δὲ etc. 
ut hic sit loci hujus sensus, 'alteri plane 
contrarius, Veluti flamma, atque id quod 
e flamma exit, quod minime quidem writ, 
sed lucem oculis exhibet, Hoc autem 
de splendore seu fulgore intelligetur. 
Alteram vero lectionem retinendo, non 
satis aptum babet locum negatio: | poti- 
usque dicendum fuisset, φῶν δὲ rois ὄμ- 
µασι» ob παρέχει. Multo quidem certe 
concinnior atque usitatior collocatio fa- 
isset, Ότερη. qui sic in. Not. * Conjec- 
turam meam margini adscriptam, postea 
Galeni auctoritate confirmari comperi, 
locum hunc ita legentis." 


1i, ii. 76, 


312 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀποσβεσθείσης t £y roig" διαπύροις παταλειπόµενον αυτου. 
κατὼ ταὐτὼ" δὲ ἄδρος τὸ μὲν ευαγέστατον brian αἰθὴρ 
καλούμενο, ὁ δὲ δολερώτατος" opi yr σε καὶ σκότος, 
ὅτερά σε ἀνώνυμια εἰδη" γεγονότα. διὼ τὴν" τών" σριγώνων 
ἀνισύσητα. τὰ δὲ ὕδωτος LN μὲ πρώτον, σὸ μυ ὑγβό», 
το o δὲ χυτὸν γένος αὐτοῦ. τὸ μὲν οὖν vypor δια τὸ μοσέχον 
είναι τῶν ys" σῶν ὕδωτορ, à όσα σμικρά, ἀνίσων ἃ arrom, 
siymroy? αὐτό ie xu αὐτὸ καὶ UT ἄλλου ài τὴν ya 
μαλόσησα: καὶ τὴν τοῦ σχήματος ἰδέων γ1γονε- σὸ à ἐκ 
μεγάλων xui ὁμαλὼν στασιµώτερον μὲν κεύου καὶ βαρὺ 
siryyóc ὑτο ὁμαλότητός ἔστιν, ύχο δι πυρὸς ἐσιόντος" 

καὶ διαλύοντος αυτὸ τὴν ὁμαλότητα ἀπολέσων' μεσίσχει 


μᾶλλον χωήσεως, γενόμενον) δε εὐκίνησον, ὑπὸ TOU πλησίον 


k 


ἀδρος ὠθούμενον καὶ κατατειόμανον sri y7h τήκεσθαι μὲν 
e Ta ὄγκων καθαίρεσι, ῥοὴν' δι. σὴν κατάστασμ᾽ tvi 
yür ἐπωνυµίαν ἁπατέρου τοῦ πάθους ἔλαβε. πάλη δι εκ- 
πίατοντος αὐτόθεν του πυρός, Ts οὐκ εἰς κονὸν εξιόντος, 
ὠθούμενος ὁ 0 πλησίον ἀλρ εὐκίνητον ὄντα ini τὸν ὑγβὸν ὀγ- 
xo» εἰς τὼς TOU πυρὸς ἕἔδρας ζυνωθὼν αυτὸν αὐτῷ ζυμμίγ- 


—Y ἑντὸς β.-- ταῦτα sxtor.—* b δὲ θολερώτατον 0.—3J ὀμίχλη, vt solet, 8. 
c 45η $..— τὸν om F.—^» τῶν om g.—-^ γενεῶν 8.—4 τῶν Übores AGCFSY e$ 
Ot: ToU ÜBaros s.—* κωητικὺν ATSYxegot et pr 0, κυητικῶν 8.—l! ὁμαλότητα Y. 


—8 καὶ g.— εἰσιόντοι A. 
—J γενόμερον..Δέρος om pr 9.—X 


ὅδη] Remansit ex preced. editionibus 
pro εἴδη, Idem vero error ex alio 
sublatus fuit loco, qui est in fine p. 68. 
nam ibi δύο alvías εἴδη διορίζεσθαι, pre- 
cedentes editiones babent ἤδη. SrzPxz. 


ff») Cod. Tub. ἕτερά τε ἀνώνυμα εἴ- 
δη. te. Ficinus: Αἱίαδηκε species 
sine nomine. Bi. 


499] Cod. Tub. loco vo, ἤδη offert 
εἴδη. Quemadmodum Ficinus quoque 
verüt: eliasque species sime nomine. 
Quorum cedimus in sententiam. Liup. 

τὸ 9 dk μεγάλων καὶ ὁμαλῶν] Nonne 
huc adjiciendum ὅν; ut infra p. 62. C. 
rb δὲ dx τετραγώνων ὃν βασέων. Linn. 

τών ὄγκων καθαίρεσυ] Ficinus vertens 
hic, solis purgatio, utrum male intellex- 
erit vocem x w, que molis demi- 
mufionem sive dinjectionem. significans, 
sola hic apta est, an legerit κάθαρσι», 


— ' ὁμαλότητα 
πλησίου z.—. ὀρθὴν 0.--- δὲ s.—^ an 


ἀποβάλλει' ταύτην δὲ ἀπολέσαν corr A. 


non ausim dirimere. Lixp. 

κατάστασυ]  Reponendum est κατά- 
τασιν, Quum. precedat κατατεινόµενον : 
preterea δὲ post ῥοὴν aptiua scribetur, 
quod respondeat τῷ μέν: quamvis me 
sic quidein p at structura orationis. 
Sram. Ita plane exhibet Cod. Tub. 

IP. 

arg] Malim αὐτῷ: sic supra αὐτά 
το πρὸς abrá: item paulo post, πρὸ: 
αὐτὸν πεφυκνῖα βούλεσθαι keit per- 
peram, hic pro πρὸς αὐτὴν, illic pro 
πρὸς αὗτά: estque et alibi animadver. 
tendus idem error. Sed et statim póst 
bunc locum qui est e regione, 
γαυτὸν αὐτῷ, ubi rectius αὐτῷ scriptam 
iri videtur. SrePB. qui sic in Not. * Ia 
pr&ced. edit. αὐτῷ, pro quo, tanquam 
hic servato, illud eórg margini fuit ad- 
scriptum.' 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


3138 


ρυσιν. ὁ δὲ ξυνωθούμενος» ἀπολαμββάνων T$ σὴν ὁμαλότητα 
πάλν, ὥτε τοῦἳ τῆς ἀνωριαλότητος δημιουργου πυρὸς Gri 
όντος," εἰς ταυτὸν αὑτῷ' καθίσταται. καὶ τὴν μὲν τοῦ πν- 
eos ἀπαλλαγὴν ψύξω, v5» δὲ Zovodoy ima ovrog $ iasívo* 


πετηγὸς είναι γένος σροσεβρήθη. 


Τούτων δὴ πάντων οσα 


χυτὰ προσείποµον Ὅδατα, τὸ py ix" λεστοσάταν καὶ όμα- 
λωτάτων πυκνώτατον" γιγνόµενο», μονοειδὲς γένος, στίλ- 
"e καὶ εξωόφ χέόµατι κοινώθὲν͵ὴ σιμαλφίστατω XT2- 

* χρυσὸς ἠθημένος7 διὼ πΐτρας ἐπάγη. χευσοῦ δι ὀζος 
διὰ πυκνότητα σκληβότατον ὂ, καὶ µελωνθν, ἀδάμας 
ὀπλήθη." τὸ, Li ἐγγὺς μὲν χρυσοῦ τῶν paga», si i0» δὲ 


πλείω eg $c» πυκνότητι μον 


c χρυσοῦ πυκνώτερον ὂν, 


aci yc [Aogiov ὀλίγον καὶ λεπτὸν μετασχόν, ὦστε σκλη- 


ρότερον και, va δὲ μεγάλα" ἐντὸς αὐτοῦ διαλείμματα 115, ii. 8. 
έχε κουφότορον, TOY λαμαρὼν α ATO 


f et ἓν γένος ὑδά- 


τω χγαλκὸς ξυσταθεὶς yiyors. τὸ ὃ εκ yn αὐσφὃ μιχ- 
di», o οταν παλαιουμάνω δια χωρίζησθον WU ἀπ' ἀλλήλων, 
ἐκφανὶς" καθ αὐτὸ γγνόμενον ἰὸς λέγεται. τἆλλα δι 
TW» σοιούτων οὐδὲν σφοικίλον ἔτι διαλογίσασθαι" την τῶν 


εἰκόσων μύθων μεσαδιώκοντα, ἰδέαν, 3 ἡνὶ ὅταν vig" 


ἄνα- 


παύσεως ἵνενα τοὺς περὶ τῶν ὄντων axi κοσαθέριενος λόγους, 
φοὺς γυέσεως rig: διαθεώμενος" εἰκότας ἀμεσαμάλητον 
ἡδονὴν κτῶται, µέτριον ἂν ἐν τῷ (Jio παιδιὼν' καὶ φρόνιµον 


ew )—^ ὄντα ἔτι A0: ἔτι ὕντα *s.—P t. Α.---ᾱ τοῦ om Ἐ.---- &r. αὖθις els 0.— 
5 αὐτὸ Fo.—t ἁπελθόντος ἐκείνου ΑΕΟ: éxeívov ἀἁπελθόντος *s.—* μὲν Aonrbv ἐκ 
Δ.--Ὁ πυνώτατον Ἡ: κυκνότατον *5.—* κιωθὲν s.—* χρῆμα BY sgr.—! ἠθισμέ- 


νο F, 


s zeüt et correctus fortasse 0.—À ἐκλήθη om Α.---ᾱ ἐντὸς F.— 


b sAelo q, πλείονα 80: πλέον *s,.—c minm δὲ rf μὲν A, αυκνότητι τῇ μὲν F. 


—À qb ϱ.---- 


y t. —f acrór A, τηκτόν 0.—5 αὐτὸ s. —»^ ἐνφανὲε 


8, µεγάλο 
$— in A,om 0: ὁστὶ 95. — λογίσασθαι 0.—! 19^ 0.--- τῇ gt.— διαθέµενος s. 


xpucbs, ἠθημένος] Mirum in modum 
ea vertit Ficinus: aurum florescens per 
petrem compactum est, quasi legisset 
ἄνθημα ὃν aut tale quid, qnod hic qui- 
dem ineptum, Cf. infra διὰ τῶν ἐκ 
ylis $vrüv ἠθημέα, ubi stillans recte 
vertit Ficinus. Liwp. 

πλέον]Α ptivs esset πλέονα, sive wAéo, 
aut πλείω. Ότερμ. 


nth ὀλίγον καὶ λεπτὸν μετασχὸ»] 


αὐτῷ mutandum est. 


Corrige, καὶ γῆε µορίου ὀλίγου καὶ Aer- 
τοῦ i nera dr. Subinde i in verbis, τὸ δὲ 
µεγάλα dvrbs αὑτοῦ διαλείµµατα ἔχειν 
corrigendum τῷ δὲ µέγαλα. Denique 
in verbis τόδ ἐκ γῆς αὐτὸ μιχθὲ», re- 
scribe cum Cod. Tob. αὐτῷ. Liwp. 

τὸ F'—«brb] Vel τὸ in τῷ, vel αὐτὸ 
Preterea au- 
tem accusativum absolutum pro genitivo 
absoluto hic esse puto. SrxPu. 2 


Vor. VII. 


314 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


φοιθῖτο. τάύτη δὴ καὶ τῶ yo» ἐφέντεςῦ τὸ pav τοῦτο τῶν 
aura Tipi τὰ έξης sixóvt δι 75d. [S. 34. ] Te 
πυρ) μομιγμένον ὕδαρ,' Oro» λεπτὸν ὑγβόν τε διὰ ud xi- 
ynci xai 7» ὁδὸν $ n κολιδούμενον t exi E ὑγρὸν' λέγι- 
σαι, μαλαικόν τε aj va" τὰς [βάσεις ἥττον ὁδραίους” οὐ- 
σας 5 τὰς" γῆς ὑπείκειν' φοῦγο ὃ } οἵαν 3'Vpog άποχω- 
Εισθεν à ἄέρος τε μονωθῇ, γέγον p ὁμαλώτερον, ξυνέωστας 
ni.i79.0$" ὑπὸ vay ἐξιόνσων εἰς αὐτὸ, παγῖν T$ οὕτω σὸ μυ mi 
γῆς μάλιστα παθον ταυτὼ χάλαζα, τὸ δι ini yn ρὺ. 
grau," σὸ à" rro» ἡμωπαγές Ti ὂν ἔτι, τὸ phÀY ὑπὲρ 
γῆς αὖ xu», τὸ à ἐπὶ ye ξυμπανίν, ἐκ δρόσου γενόμις- 
YO), T yn λέγεται. va ὃν δὴ: ier odáray* tios pt 
μιγμένα ἀλλήλοις, ξύμπαν μὲν τὸ γένος, διὰ vay ἐκ yis 
»u. 60. φυτῶν ἠθημένα, Χυμοὶ λεγόμενοι: διὰ δὲ τὰς μέξεις à &Y0- 
μοιότητα, δχαστοι σχόντες' τὰ μὲν ἄλλα σολλὰ ἂνώνυμα 
yim παρίσχοντο, τέτταρα" δὲ o οσοι ὄμσυρα" $i is, diari 
μάλιστα γωόμανα e jASQSy ὀνόριατοι αντῶν, ré μὲν τῆς 
Vete μοτὰ τοῦ σώματος θερµκωτικὸν oivog, τὸ di λεῖου 
i. διακριτικό ὀψεως διὰ τοῦτά νε ἰδεν λαμαρὸν καὶ 
era λιπαρόν va Qavra Capavar ὁλομηρὸ udo, αίττα” 
καὶ aix" NO ἔλαιω αὐτὸ όσα v ἄλλα της αὐτῆς δυνά- 
Μεας' ὁσον δὲ διωχυτικὸν μέχρι φύσεως τῶν περὶ τὸ στόµω 


ὕδωρ 
—? παιδείαν A.—P. ἀφέντες A0.—83 λοιπκῶν 0.--- εἶδοι Ε.--- ἦν XT.—! ὑγρὸν A.— 
* αδτὸ Ε3Τχε, αὐτῶι A.—" ἑδραίονε A et pr 0: ἑδραίαν *s.—" τῆς Ρε 0, τὰς τῆε 
ro 0.—* ὑποίβειν ϱ.-- δ om A.—53 δὲ χ.--Ά κρύαταλας ἘΕ.---ὃ δ egt.—^5 δὴ om 
Ε.---ᾱ «àv ὑδάτων A.—* ἕκαστοι 0.—! σχάντας A, ἴσχοντες 80: as *s.— 
8 τέσσαρα ε.--ὃ μπειρα x6, om Y οἱ pr S.— Τὸ. οἶνας om. s.—* τε καὶ 0.—! δὲ 


ἐφώτε] Vide num reponendum sit οἱ αὐτὸ] Fic. Et aliemis evgoessis 
paricip. ἀφόντες, jungendo ei quod se- cogitur im sei igitur, els 
quitur: ut intell. ταύτῃ τῇ παιδιᾷ ἀφάν- αὐτὸ, quod probum. Animadverte bic 
Tes τὸ μετὰ γοῦτο, δίῖµεν τῇδε τῶν ; αὐτῶν . "quoque vocule ὑπὸ usum: nam cetero- 
πόρι, etc. Alioqui éQérres retinendo, rum ex aqua exitus efficit, ut illa com- 
abeolute positum videri possit, tanquam  pipgatur. LiNp. 
meutrum : veluti quum pro indulgere ac-— éauxplw] Greece legitur, Dumplo 
eipitur. SrzrH.',Ficinus vertit: His πίστα καὶ εἶκι καὶ ἔλαιακ αὐτό. — Videtur 
utique nunc ita concessis eto. Bi». itaque κίαι dizisso 5 κίκνον ἔλαιον. 

ῥ. 94. λεκτὸν ὑγρόν τε, κ. T. λ»] Opi- Aliqu i codices xóupu id est, gummi, 
mAmur bic scribendum: ὅσον λεπτὸν pro «ix: habent. Sed hoc ad quaiam 
ῥᾳλόςν τε, διὰ τὸ κωήσαι καὶ ξυνόδψ εἶναι * deinceps sequentem. liquorum apeeiem 
κυλιρδοήμενον ἐπὶ vis, he Aéyereu, magis pertinere videtur. Comin, 

ND. 


ΤΙΜΑΙΟΣ, 315 


ξυνόδω», ταύτῃ τῇ δυνάµει γλυκύτητα παρεχόμανον ράλι 
σὺ κατὼ πώντων μάλιστα"' κρόσρηµα ὕσχε. τὸ Di τῆς 
σαρκὸς διαλυσικὸν τῷ xdg? ὠφρώδες γένος, ἐκ πάντων 
ἀφορισθεν vam χυμῶν, ὀπὸς ἐπωνομάσύη. 

$. 35. Της δὲ εἴδη, v0 μὲν ἠθημένον δ ὕδωσος τοιῶδε 
«ρόπῳ γίγνεται σῶμα λίθωον. τὸ ξυμμιγὶς" ὕδωρ ὅταν ἐν 
τῇ ξυωµίξει κοπῇ, ρτήῥαλεν' εἰς ἀέρος ἰδέαν. φενόμιενος 
δὲ ἀλρ εἰς τὸν ἑαυτοῦ σόπον ἀναθεῖ. xsv» δ) ὑπῆρχεν' αὖ. 
ών" οὐδέν «τὸν οὖν αλησίον ἔωσεν ἀέρα. ὁ δέ, ds ὧν" (Dat. ru. ii. 80. 
gos, ὠσθεὶς καὶ περιχυθεὶς vg τῆς γῆς ὀγεφ" σφόδρα ὄθλι- 
xs ξυνέωσέ το αὐτὸν εἰς σὰς ἕδρας ὅθεν Grit! ὁ νέος ἀήρ. 
ξυνωσθεῖσα δὲ ὑπ ἀέρος ἁλύτως" ὕδατι y? ζυνίσταται 
αἴτρα, καλλίων μὲν ἡ τῶν ico» καὶ ὁμαλῶν διαφανῆς µὲ- 
gor, αἰσγίων δὲ ἡ ἑναντία. vo δὲ ὑπὸ πυρὸς τώχους' τὸ 


| 3 
F.— αίττα xz, πίστη ϱ.---ᾱ ti. ΘΕΥ, τήκει pr A, κΊκι 200: κίκι cum ὃς corr 10, 
----λ μάλιστα oth SYegr.—^ 7b s.—P9 καίει A.—^5 el g.—! ξυμμιγὲε A, ἑυμμογὲν F 


παγὲν 
et χρθ, ξυαμεγὲν 0: ξυμπαγὸν *5.— µετέβαλλεν KF.—1 δ ὑπερεχε pr Ao, δὲ ob 
περιοῖχον cort À,—? αὐτὸν cort A.—" ἅτε ἂν Ao, a0 5 H3Yz,a0 4$ e: Ax *5.— 
* οἴκω £t.—1 àrfew O et pc'T. üxplei A, ἀνήει KXFSYqaxegt cum oorr Το: ἂν els 


6 
€4.—^ bw TSextot : ὑπὸ s,—?^ ἁλύτως A.—h^ τάχουε AOXX'tgexto et corr (ut vi- 


κατὰ πάντων] Cod. Tab. hic offert 


ασθὸν καὶ npavpérepo» ἐκείνου ἐνοτὰ», 
lectionem κατὰ πάντα. Scribendum igi- $ ὃν ομάκσμο 


ὃ γένει κόραµο» τοῦτο 


Sar videtur : μέλιτος κατὰ πάντα μάλιστα 
ἴσχε. Lin. 

ϕ. 35. τὸ ξυμναγὲν ὕδωρ] Scribe cum 
Cod. Tub. τὸ ξυμμιγὲν ὅδωρ propter se- 
Φυεπίδαι vocem Eónjulis. Ltup. 

αὐτῶν] Probam hic lectionem Cod, 


Tub. offert abrg loco ποῦ, αὐτῶν. Liwp. με 


ὅθεν ἂν εἴη 0 νέος kp] Fic. unde no- 
σας üscenderat aer, conducit. — Male. 
Legens ille qui suo in libro αὐτὸν, 
debuit profecto corrigere αὐτὸ» sciL ὄγ. 
eter yis. Etenim hic agituet de 
stractione lapidis,  Prsterea verbis ὅθεν 
&» d offendimur, presertim quum Εἰ- 
ciuus verterit, unde novus escenderat aer. 
Maluerim igitur hic rescribere, ὅθεν ἂν 
dw, primum quod verba ἄθλιψε, ξυνέ- 
476, significatu fere presentium adhi- 
bentur, tum quod non multo ente sensu 
prope eodem dictum eat: γενοµώος δὲ 
9 dip eis τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἀναθαῖ. Ti1ND. 

συρὸν qdxovs]  Grisce legendum, v) 
δὲ ὑπὸ πυρὸς πάχος τὸ νοτερὸν πᾶν é[ap- 


γόγονο, πείκηι itaque diximus κέραµον 
Platoni nomínatum plerumque in multis 
locis. Est enim xépauos in summa om- 
nis creta genus, cujus multe species a 
Plinio recensentur. Dicitur itaque xé- 


figlina, et omnis vasorum figl 
materia, Ei in Critia quidem de Athe- 
nienaiam terra prisca dicit, quod aquam 
pluvialem multam susceperit per cretam 
figlinam continentem ac conservantem : 
in octavo vero de Legibus, aquam αυ 
rendam esse dicit fodiendo terram, usque 
ad cretam, sive terram figlinam. Ari- 
stoteles lib. quarto M ὤν spe 
simpliciter wépaper liabet, et semel at- 

beréparov, id. est, 
cretam fglinam qua torretur. Sed in- 
terpretes fere lateres, et lateres ooctiles, 
ubi converterunt, CogxAR. 


váxous] Alia est lectio, quam habei 


916 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 

νοτερὸν- my. ἐζαρπασθὲν καὶ κραυρότερον ixtivou ξυστά», 
dí yi» κέρωµον ἐπωνομάκαμενξ τοῦτο γέγονε. Savi 
Qi* ὅτε νοτίδος ὑπολειφθείσης χυτὴ yo» γενοµένη διὰ av 

 ϱ m - f n * ./4 ^ 94 oe«^/ 

góc, ora" ψυχθη, "ySyoye" τὸ μέλαν χρώμα έχον λίθος. 
ru? à' αὗ κατὼ ταὐτὰλ wir ταῦτα ἐκ ξυμµίξεως ὕδατος" 
ἀπομονουμένῳ' πολλοῦ,'.λεπτοτέρων δὲ" ἐκ γῆς µερὼν ἆλ- 
Μυρῷ τε vri, ἡμιπαγεῖ" φενομµένω καὶ Aura" πάλη vp 
ὕδατος, τὸ pui» ἐλδίου καὶ γῆς καθαρτικὀν γΐνος λίτρονΣ 
vo ὃ᾽ εὐάρμοστον ἓν ταῖς ποινθνίαις ταῖς περὶ τὴν του" στὸ- 


detur) S, πάχης 0: πάχους s.—* τονώτερο» 0.—9 κᾶσαν t.—* καωρύτερον ᾱ, κρα- 
πάστερον γρ Α et. ipse, ut videtur, pr A.—! τῷ s.—& ἑπωρόμακε Yot.—^ τοῦτο 


e 
pr 0.—. ἔτι H.—* δ' o.—3À «ij om s.—9 ὅταν om x.—^ γέγνεται A. —? ἔχων A.— 


" 
P τὸ Qt.—4 τὰ A.—' ὕδατος om 0.—* ἀπομονουμένων (deletis post tertíam sylla- 
bem litteris duabus) A, ἀπομονουμένου ge ἀπολιθουμένω 0.—* πολλών 0—* λες 
τοτέρω re F.—" ἡμιπαχεῖ x.—* λυτφ Stephanus: libri αὐτφ.--χ ἐφ XTYexegr. 
—J λίτρον Αι rivrpory *s5.—: τοῦ om (.--- crónaros AOKZTSYsrtot: σώματος 


πᾶχος, et paulo post, 5 γένει κέραµον 
etc. Sed post ὃ retinere malim τῷ: et 
genitirum πάχους aptiorem esse puto, 
aut certe Táxovs. Fic. vertit, ignis 
acumine. SrzPh. 

πυρὸς wáxovs] Cod. quidem Tub. 
offert hic lectionem γάχους loco τοῦ, 
sáxovs. Ficinus autem verba ὑπὸ αυρὸε 
Táxovs vertit ignis acumine. — Cornarius 
denique proposuit scribendum πάχος---ὃ 
γένει. Nos autem et Ficinum sequentes 
et rei naturam, locum illo modo puta- 
mus resarciendum ; τὸ δὲ óxb πυρὸε 
Otóryros νοτερὸν πᾶν ἐξαρπασθὲν---ὅτῳ 
γένει κέραµον » τοῦτο γέ- 
Ύονεν, uti est p. 61. E. ὀξέως τὸ προστν- 
Xx» àe Tréu»ei. In quibus verbis ani- 
madvertendus est insolitus verborum é£- 
αρπάζεσθαι loco τοῦ στερεῖσθαι, et àro- 
ronds T Usus, ^. oneris similis eat 
p. 62. B. τῇ Xy τῷ σεισ 
τούτῳ τρόµον καὶ βεγος ὁτέθη. Limp. " 

τῷ U' αὖ κατὰ μὲν ταῦτα x. T. A.]. καὶ 
αὐτῷ jam Stephanus bene correxit scri- 
bens καὶ Αντφ, uti idem mendum ab 
eodem corrigitur p. 4S. D. Sed illa 
correctio loco perquam corrupto non 
suffecit. Nobis jm dudum visum est 
rescribi: rà δ᾽ aó, κατὰ μὲν ταὐτὰ ἐκ 
ἐνμμίδεῳ y Pros ἀπομονουμένω πολλοῦ, 
λεπτοτέρων δὲ ἐκ γῆς μερῶν ἁλμυρῶν τε 
ἡμιπαγεῖ γενοµένω, καὶ λντὼ πάλιν, op 
ὕδατον, τὸ μὲν »ίτρον-- τόδ---ἁλῶν θεο- 
Φιλὲς σῶμα ὀγένετο, Quam Οοτηατίον 


e 


bisce in verbis proposuit emendationem, 
erógaros loco τοῦ, σώματος, confirma- 
tur iis, qute infra sunt p. 65. C. «e6- 
περὶ τὴν γλῶττα», ibidemque, e, 
τε ὑπὸ κουφότητοι 

τὰς τῆς rejas αἰσθήσειε. Liwp. 

αὐτῷ] For. Avrg. Όταρη. qui sic in 
Not. *De lectione quam margini ex 
conjectura adscripsi, λνυτῷ pro abré, du- 
bitandum esse non puto: quamvis Fici- 
nns nec αὐτῷ nec λυτῷ, sed tertium 
quiddam legisse aut legendum censuisse 
videri possit : si quidem hunc sum inter- 
pretationis locum ita scriptum reliquit, 
Quando vero idipsum similiter ex com- 
mirtione wwulto privatur hwmere, sed 
tenuioribus terr partibus constat, sal- 
aquam emergit, partim quidem olei ter- 
reque purgatorium genus, etc. — Alioqui 
aic etiam Avral pro abre; sabstituendum 
esse, annotavi in pag. 4$." 

τὸ δ᾽ εὐάρμοστο»ν] Όπεοο legendum, 
τὸ 9 εὐάρμοστον ἐν ταῖς κοινωνίαιε, ταῖς 
τερὶ τὴν τοῦ στόματος αἴσθησιν, ἁλῶν 
κατὰ λόγον νόµου θεοφιλὲς σῶμα ὀγένετο. 
In vulgatis σώματος pro στόματος habe- 
tur. De salis autern in sacris uso, Plu- 
tarchus libro quinto Symposiacon agit. 
De ejusdem vero prestantia preclare 
Plinius dixit, * Ex ejus enim qualitatibus 
hic commodissimus usus et summa otili- 
tas nascitur, ut hominibus nullus cibus, 
nulla esca, alimenta nulla, conservari ia 


ΤΙΜΑΙΩΣ. 317 


µατος" αἴσθησιν ἆλῶν, κατὰ λόγον νόµου, θεοφιλὶς σώμα 
ἐγένετο. Τὰ 0$ κοιὰ $E ἀμφοῖν ὕδωτι" pv οὐ λυτά, 

αυρὶ δν διὰ so τοιόνδε οὕτω ξυμπήγνυται.' γῆς ὄγκους 

πυρ μὲν ἀήρ τε οὗ τήνε σῆςὰ γὰρ ζυστάσιεως τῶν διακᾶ- 

yay αυτής σµικρομερεστερα φεφυκοτα, διὰ απολληής ευρυ- 
χωρίας ἰόντα, οὐ [βιαζόμιενα, ὤλυτον αὐτὴν ξάσαντα qii 8]. 
ὤτηκτον παρίσχε. τὸ δὲ ὕδατος ἐπειδὴ µείζω πίφυκε 

µέρη, [βίαιον φοιούµενα τὴν διέξοδον,ξ λύοντα αὐτὴν TÜXSI. 

v3 μὲν" ἀξύστωτον ὑπὸ [βίας οὕτως" ὕδωρ µόνον λύει, Euv- κει, 61. 
εστηκυῖαν δὲ αλὴν αυρὸς οὐδέν' εἴσοδος γὰρ οὐδενὶ αλὴν. 

vei λόλειπται. σὴν δὲ ὕδατος αὖ- Σύνοδον την μὲν βιαιο- 
γάτην συρ μόνον, τὴν δὲ ἀσθενεστέρανὶ ἀμφότε α, TUp σε 
xci ἀήρ, διαχεῖτον, 0 μὲν κατὰ τὰ διάκινα, τὸ δὶ καὶ κα- 

Νν 3 / / s 57 / » V , 1 

τὰ τὰ τρίγωνα. (Jia δὲ ἄέρα ξυστάντω οὐδὲν λύει ap 
κατὰ τὸ στοιχεῖο» ἀβίαστον δὲ κατατήκει µόνον αΌρ." τὰ 
δὲ δη" τῶν ξυμμίκτων ἐκ γῆς τε καὶ ὕδατος σωμάτων, μέχρι 
περ ἂν ὕδωρ αὐτοῦ τὰ τῆς γῆς διώκενα" καὶ βία ξυμπι- 
πιλημέναῦ κατέχη,ὶ τὰ wá» ὕδατος ἔπιόντα ἔξωθεν εἴσοδον 
οὐκ. ἔχοντα μέρη περιῤῥέοντα τὸν ὅλον ὄγκον ἄτηκτον εἴασι, 
τὰ δὲ πυρος eig τὰ τῶν ὑδάτων διάκενα εἰσιόντα, ὃ περ 
ὕδωρ ΥΣ», τοῦτο δὲ" πῦρ ἀέρα ἀπεργαζόμενα,' τηχθέντι τῷ 
9e. —h ὕδασι t.—* ξυμπηγνύναι cort (ut videtur) A.—9 τῇτ...τήκει in. mg ponit 


—f Gpkp. erai πεφυκότα A.—l ἑαυτὴν ORZTSYsrego.—5 ἔξοδον F.— 
: μὸν γὰρ AR stib et pr 8, nr γὰρ οὖν FK. et rc 8.— οὕτως AFSqo, ob τὸ 


αν 
Ἡ: οὕτω s.—k à» SYst.—! Ασθενεστάτην 8, ἀσθενεστάτην 80Γ.--. πυρὶ A.—? τὰ 
δὲ δ) A, τὰ δὴ 0: τὰ δὲ *s.—^ διακείµενα F.—P. ξυμπεπλησμένα τ.---Ά κατέχοι 19, 


futuri temporis usum possint, nisi salis hic negativam particulam. Srz»n. 


conditura rite perennare et durare tem- οὕτω ὕδωρ] Grrece legendum, γῆν μὲν 
poris spatium aliquod discerent. Putent γὰρ ἀξύστατον ὑπὸ Blas οὕτω ὕδωρ µόνον 


orpnia vel uno die asservata, rancescunt, 
ypárcida fiunt, olida, in summa a putre- 
dine vindicari vix possint, si non exhi- 
beret nobis hanc commoditatem fossile 
hoc prestantissimam sal, Sole et sale 
nihil melios in vita.' ConuAR. 


Aóe«. Vulgo habetur ob Tb falso pro 
οὕτω. ConNAR. 

οὕτω] In preced. edit. male ob τὸ, 
pro οὕτω. SrE?n. 

ἁβίαστον] Uti paulo ante ἀξύστατον 


σώματος] Pro σώματος legitur etiam 
eTóuaros:; qus lectio non displicet. 
ST£PH. 

Ἀντὰ] Grece legendum, τὰ δὲ xoà 
ὁξ ἀμφοῦ», ὕδατι μὲν Avrd. Vulgo ha- 
betur ob Avrá. ConwuAR. 

οὗ λυτὰ] Quidam cod. vet. non habet 


in verbis, γῆν uiv ἀξύστατον ὑπὸ Bíds. 
Atqni quum aer non compactus nequeat 
resolvi nisi igni, inde efficitur, ut, quum 
ser compactus nihilo possit in elementa 
resolvi, post verba οὐδὲν λύει rescriben- 
dum sit, πάλιν κατὰ τὸ στοιχεῖον ; i. 6. 
κατὰ τὰ τρίγωνα, sicuti eupra voculam 
πάλυ auctor junxit voci Ἀντφ. Lixp. 


318 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


κοιῶ σώματι psiv. µόνω avia. ζυμβέβηκε." τυγχάνω δὲ 
ἑαῦτα ὄντα, γὼ μῶν ἔλαττον ἔχοντα ὕδατος ἃ γῆς τὸ τε 
περὶ τὴν ὕαλον γένος" ἆπαν" ὅσα σε λίθων χυτὼ εἴδη κα- 
λεῖται, τὰ δὲ Aso» ὕδατος αὖ πώντα ὅσα κηροειδη καὶ 
θυμιατικὰ" σώματα ζυµσήγνυτα,. 

8. S6. Καὶ" rà μὲν δὴ σχήµασι χομωνίαις τε καὶ µ- 
ταλλαγαῖς εἰς ἄλληλα φεποικιλµάόνα" sin σχεδὸν επι- 
δέδεικται, τὸ δὲ παθήµατω αὐτῶν Qi e αἰτίας γέγονε 
αειρωτίον ἐμφωνίζειν.ὶ αρῶτον μὲν οὖν ὑπάρχειν αἴσθησιν 
δὲ τοῖς λεγομωένοις ἀεί. σαρκὸς δὲ καὶ τῶν περὶ σάρκὸε 
φένσυ, ψυχῆς τε omo θνητόν, οὕπω διεληλύθαμεν. τυγ- 
χάνει δὲ οὔτε ταῦτα γωρὶς τῶν φορ) τὰ παθήματα ὁσαι 
αἰσθητικά, oUv ἔκεῖνα ἄνευ τούτων δυνατὰ ἱκανῶς λεχθῆ- 
να, τὸ 0$ ἅμω σχεδὸν οὐ δυνατόν. ὑποθετίον δὴ «ρὄτερον 


βώτορα, τὰ 0' ὕστεραξ ὑποτεθένπα" ἔπάνιμεν αὖθις. 
οὖν ἑξῆς τὰ παθήματα λέγηται τοῖς γένεσι», ἔστω αρὸ 


LÀ 
όρος 


i 


ἡμῖν. rà περὶ σὺµα καὶ ψυχὴν ὄντα. Πρώτον μὲν οὖν 3 
σῦρ θερμὸν λέγομεν)"' ἴδωμεν 0e σκοαοῦντες, σὴν διώκρι- 
Gi» καὶ τομὴν αυτοὺ περὶ τὸ σῶρα ἡμῶν γιγνοµέηην ἔννθη- 
θένσες. ὅτι μὲν γὼρ; ὀξὺ vi τὸ πάθος, χάντες" σχεδὸν αἱς- 


κατέχει t.—7 8) Sso, delet Α.--- ἀπεργαζόμενον 0.--' σώμ. τοῦ ῥεῖν 0.---" ἔυμβ. 
εἶναι 0.—" ἔχρντα ἔλαττον x.—Y ὕελον Ύρ.--χ ἅπαν γένος ἅπαν F.—! κηρωαιδῇ 


μι 
YXg.—* θυμιατικὰ F.—* Καὶ add Ao.—^ συµπεποικ. s.—^ ἤδη ASsQot.—^ post 


ἐμφανίζειν cum A0 omisi ju&s.—* me x.—l δύναιτ’ 


ἂν q : δύναται *s.—8 


t et rc 0, om A et pr 0.—h óxoriüévra Fg.—! πρότερα lare 0.—k ἡμῖν..«σρῶτον om 
pr 0.—! περὶ τὸ σῶμα Hs.— θερμὸν οὖν λέγομεν Ot et το X. —^ προσκοποῦντοι F. 
—? πιμὴν ztt.—P γὰρ om g.—^23 ὀξύτητι F.—' πάντες om pr H.—* πλευρῶν καὶ 


πρ] Non video cur non abesse hinc 
debeet πΌρ potins quam adesse. Alioqui 
deesse aliquid quod huic nomini jun- 
gatur dixerim. Ότερη. 

ταῦτα ὄντα] Potius scribendum duci- 
mus rouxUra ὄντα, quod vertens quemad- 
snodum, significavit Ficinus. LiNb. 

6. 90. $uas]  Amphiboliam ut evita- 
ret, quod debuit, ἡμῖν non adhibuit 
auctor. rien G 

Ἀσγομένοις] Greece legendum, πρῶτον 
μὲν οὖν ὑπάρχε» αἱσθησω δεῖ τοῖς νο. 
µένοιυ. — Vulgo λεγομέναις legitur pro 
*yevopépou. COoRNAR. 

Mryojérsis] Alia est lectio *yevoué- 


ue iria ;] Male hic Cornarin 

Aeyo, 4 ac cor- 
rigebat raro loco veri Aeyopséress. 
Etenim, quam sensibus rem non pere- 
peris, de eadem ne dicere quidem quid- 
quam possis, Si quid mutetur necesse 
est, videtor λεγομένοι in λεχθησομκέ- 
vois. Liup. 

δύναται] Videtur hic scribendam δυ- 
vurà loco τοῦ, δύναται, ut vox ea utrame- 
que ad propositionem pertinens, 
A τυγχάνει. Mox τὰ 9 ὕστερα ὕσστε- 
θέντα mutandum videtur ia τὰ 9' ὕσταρο 
ὑπογεθέντα, uti preecedit. ὀποθενόον δὴ 


πρότερον. ἴωινο. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 919 


fasi ala: «7» ài J λεστόσησα τῶν πλευρω' καὶ yenan ὀξύ. 
T" TU) T$ μορίων σμικρότητω xo σης φορᾶς sot τώχος, 
οἷς aci σφοδρὸν ὃ ὂν' καὶ σομὸν ὀξέως". τὸ αροστυχὸ» asi 
Tipo, λογεστέον ἄναμαμνησκομένοι" τὴν TOU σχήματος i "ae 
αὐτοῦ ytrsci, οτι μάλιστα ἐκοίνη καὶ οὖν ἄλλη φύσις 
διακρίνουσα ἡμων κατὰ σρικρά σε τὰ σώματα κερμωτί- 
ζουσα, vOUTO ὃ "» θερµὸν λέγοµ, εἰνόσως vo manua 
xci τοὔνομα) παρίσχε. Το à' bar ον τούτῳ" πατάδη- 
λον ado, ὅμως δὲ μηδὲν i ἐπιδεὲς ἔστω λόγου. τὰ γὰρ δὴ 
τω" zigi ο) σῶμα ὑγρῶν μεγαλομερέ έστερα εἰσιόντα, τὰ 
σμικρότερα ἐξωθουντα, εἰς τὰς ἐκίνον ου Suv quay" έδρας 
ὄνδῦναν, ξυνωθοῦντα ἡμῶν τὸ yorsgón,? ἐζ ος μον χόχι- 


γηρένου σε ἀαίνητονξ ài ὁμαλόσητα, xai* τὴν ἕύνωσιν 


ἀπεργαζόμενα φήγνυσι" vo δὲ παρὰ" φύσιν ζωνωγόμωνο 
μάχεται κατὰ φύσιν αὐτὸ ἑαυσὸ: eie σούναντίον ώπωθου». 
7 δὴ pyn καὶ τῷ σεισμῷ σούτῳ τόμος xi piyos 
ἐσέόψ, ψυχρόν τε τὸ πάθος παν φοῦτο xci τὸ dg» αὐτὸ 
TY ὄνομα. Σκληβὸν às, à όσοις ἂν ἡμῶν ἦ cage Urin" 
μαλωκόν δὲ, o όσο ἂν τῇ σαρκή, πρὸς ἀλληλά σεν οὕτως. 
Ursini δε οἱ όσον σὺ σμικρου βαίνει: vo δὲ ἐκ τετραγώνων 

ὂν βάσεων, ὅτε βεβηκὸς σφόδρα, ἀνσισυπώτωτον sí (ορ, ὁ 

τί τε ὢν εἰς φυκνότητω LUVOV πλείστην ἀντίσονον ji μά- 
λιστα. 8 91.] Βαρὺ δὲ καὶ κουφον μιτὰ σῆς κάτω —— 
φύσιως ὄνω τε λεγομένης ἐξοταζόμενον à ἂν malim 8^ µι. ii. 84. 
Qseraxa. φύσει γὰρ δη” iae τόπους δύοἱ εἶναι διειληφό- 
τας διχῇ vü σῶν, ἐναντίους,"' τὸν. μον κάτω, πρὸς" oy! 


geni À : γωνιῶν καὶ πλευρῶν *s,—t τὸ add Ao.—" πάχος t.—" iy x. —" εὐθέως 
* ἀναμιμνησκομένους FSYqsagt.—? τοῦ νόµου OXTYrecgt.— ^ τούτων A.— 


. τῶν om pr 9.—P τερὶ τὸ om g.—* δυνάµεθα Ε.--ᾱ ἐμμέναι 0.—* τορώτερον pt 0. 
f τὸ (.---δ ἀκίνητα GR XSsreQt et σοι τ.--ὂ ἀεὶ γρ A.—! τὸν om 9.---ᾱ V rar mg 
P, κερὶ ε.---' ἑαυτὸ Ao, αὐτὸ ESY, om 9: αὐτῷ es. —n δὲ F.—? ᾗ ràpt ἡμῶν Fo 


—P9 ὑπείκει F F, ὑπηκει 8, ὑπείκοι SY sgr.—P ^ Α.---4 by Ss, —" τῆς τοῦ κάτω ΑΘ 
Fo, τῆς τῆς κάτω T, ri» τῆς κάτω xet et corr T.—* δεῖ SYv.—! BU s.—* ἑναντίων 
pr F.—" τὸ Y.—" μὲν γὰρ F.—* κάτω τὸν δὲ re πρὸς ε.--7 ὃ t.— 6 ε.--- 


ἀκίνητον] Fermi non potestáx(ygra, τῇ 05] Fic. legisse videtur ἐν τῷ δὴ 
quod precedestea adit. haben: pro hoc etc. Srspn. 
éxiryyroy. Ότερη. 


990 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


φι ero ex όσο Ti», ὄγκον σώμωτος" 6 y t, σον ὃ ts 
πρὸς ὃν ἀκουσίως έρχεται và», οὐκ ὀρθὸν οὐδαμῇ. ροµί- 
δεν." σου γὰρ παντος οὐρανοῦ. σφαιροειδοῦς ὁ ὄνσος, όσα 
μὲν ἀφεστῶτα ἰσον τοῦ μέσου" έγονεν ἴσχωτα, ὁμοίως 
αὐτὰ xe ἔσχωτα πεφυκέναι, τὸ δὲ μέσον τὰ αὐτὰ ρέ- 
σρα τὼν ἐσχάτων ἀφεστηκὸς" 8 τῷ κατωντικρὺ opi Gto 
δε πάντων "ed TOU 5 κόσμον αύτη" πεφυκότος τί 
TOV εἰ ἡμένων' aya) Ls ; XO TU σθένος" οὖν ἐν δίκη δό- 
ζει" το uno προσῆπον ὄνομα λέγειν 0 pir γὰρ μέσος” 
ἐν αυτῷ σόπος οὔτε áo σεφυκὼς οὔτε ἄνω 2. έγεσθαι ài 
0406, ἀλλ᾽ αὐτὸ" ἐν pre ὁ δὲ πέριξ οὔτε δὴ µέσος οὔτ' 
ἔχων διάφορο" αὑτου μµέρος' ἕτερον θωτέρου μᾶλλον αρος 
τὸ μέσον 5 σε" TOY χαταντικρύ. τοῦ δὲ ὁμοίως" πάντη i- 
φυνότος qoid τις ὄσιφέρων ὀνόματα avra" ivt καὶ 
77 καλὼς &y ἡ ἡγοῖτο A ytin; εἰ γάρ σι καὶ στερεὸν ein 
ni. 63. κατὰ μΐσον τοῦ πωντὸς" ἰσοπαλές, eis οὐδὲν ὤν ποσε τῶν 
ἐσχάτων wey Dein διὰ τὴν πάνσῃ" ὀμοιότησα αυσῶν' ἀλλ 
1r. ii, 85. δέ καὶ περὶ αὐτὸ πορεύοιτό σι ὃν κύκλῳ, πολλάκις à» στὰς 
ἀντίπους TOUTOV αὐτοῦ κάτω xci ὄνω προσώπου. vo p 
γὰρ" ὅλον, καθώ τερ εἴρησαι νυν δή, σφαιροειδὲς ὃ ὃν TOTOP 
σωὼ κάτω, τὸν δι à ἄνω λέγερ LU 0UX spi Dgovos" ὅθεν às* 
ὠνομάσθη. ταῦτα καὶ ἐν oig ὄνσα εἰθίσμεθα ὃς εκείνα καὶ 
σὸν οὐρουνὸν ὃὅλον οὕτω διαιρούμενοι λέγευ, ταῦτα διοµο- 
λογητέον ὑποθεμάνοις σάδ ἡμῖν. εἰ Tig ἓν τῷ, TOU παντὸς 
τόπῳ καθ ὃν ἡ TOU πυρὸς s ἴληχε μάλιστα ques, οὗ καὶ 
πλεῖστον ἂν ἠθροισμωένον εἴη πρὸς ὃ φέρεται, ἐπαναβὼςξ 


5 ὄγκον σώματοι AGFSqsgt, ὄγκον σωμάτων 0: σώματος ὄγκον *s.—b οὗ Y.— 
5 νομίδειν om Y, φροντίξειν xe εἰ Ύρ T, φροντίζον τ.---3 ἀνθρώπου Q.—* ἴσον τοῦ 
µέσου om Y.—f αὐτὰ om 2.—85 vocis µέσον extremas litteras et quz. inferuntur, τὰ 
αὐτὰ om Y, cui desunt versuum uattuordecim partes extremm,—» ὑφεστηκὸς t. 
—l πάντων εἶναι om Y —k πάντη F.—1 τί τῶν εἰρημένων AOXTFSexegop, τῶν εἷ- 
ρηµένων τί E: τῶν Tl ε vuv *s.—9 « τιθέµενος om Y.—^5 δόξη Θ, δόξοι SY st. 
—? µέσος om Y,.—P ὧν ZSY et αἱ prius κάτω mutavit iu ἄνω) 8.—4 auos àÀX' 


αὖ om Y.—' a? τὸ ETE regt, αὐτὸ» 0.— διάφορον ἔχων F.—! µέρος om Y.—* ὅτι 
$.—"' ὁμοίου F, om Y.—*" αὐτῶν pr F.—* ἐναντία om Y.—! ἂν om A.—* σον τοῦ 
παντὸς om Y.—* πάντων t : vro ὁμοιότητα om Y.—* duis hv om Y.—-* ν γὰρ om 
Y.—42 ὅθεν δὺ F.—* τῷ om g.—f προσφέρεται pr 0.—8 ἐπεμβὰς ΑΟ et mg F.— 


$. 87. καὶ ἐν ols ὄντα] Ficinus ea legisset, καὶ ἐν ols ἰδόντας loco τοῦ, καὶ 
vertit: e£ ἐν quibus ea intwiti. Quasi ὁν ols ÓÜvra. Linn. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 321 


er ἐκνο wal δύναμιν sig τοῦνο ὄγων, μέρη TOU ανρὸς 
ἀφαιρῶν ἱσναίη vibsic" εἰς αλάσνιγγας, αἴρων τὸν ζυγὸν 
xi TO αὖρ $Axe sig ἀνόμοιον ἀέρα βιαζόμενος, δηλον ὡς 
φοὔλαττόν sro τοῦ μείζονος por βιᾶται" ῥώμῃ γὰρ pai? 
Ovi? ἅμα μµετεωριζομένοιν và μὸν ἄλαστον μᾶλλον, τὸ δὲ 
πλέον ἦστον ἀνώγκη που κατατειόρενο ζυνέκεσθαι τῇ 
βία, καὶ τὸ ui» πολὺ. npo καὶ κάτω Φερόμενον κληθη- 
vu, τὸ δὲ σρικρὸν ἑλαφρὸν sci ἄνω. γαὐτὸν' δὴ τοῦτο 
δε; φωρᾶσαι" δρώντας ἡμᾶς περὶ τόνδε voy γόπον. ἐπὶ γὰρ 
γῆς βεβῶτες, γεώδη” γένη διστάμιενοι” καὶ γῆν. ἐνίοτθ 
αὐτὴν ἕλπομεν εἰς ἀνόμοιον ἀέρα ίᾳ καὶ παρὼ φύσιν, ἀμ- 
Φότερα τοῦ ξυγγενοῦς ἀνγεχόμενα, τὸ δὲ σµικρότερον paco τει. ii. 86. 
σοῦ μείζονος (ιαζομάνοις) εἰς v ἀνόμοιον πρότερον ξυνέκι- 
τὰ» κοῦφον οὖν αὐτὸ αροσειρήχκαµεν, καὶ τὸν τόπον εἰς ὃν" 
βιαζόμεθω" ἄνω, τὸ δ᾽ ἐνανείον τούτοις πάθος βαρὺ καὶ 
πάνω. ταῦτ οὖν δὴ" διαφόρως ἔχει αὐτὰ πρὸς. αὐτὰ; 
ἀνάγκη διὼ τὸ τὼ «λήθη τών γενῶν τόπον ἐνανσίον ἄλλα 
ἄλλοις" κατέχει τὸ γὰρ i$» ἑτέρῳ κοῦφον Ov τόπῳω τῷ: 
κατὰ σὸν ἑναντίον τόπον ἐλαφρῷς xai" τὸ βαρὺ τῷ βαρεῖ. 
πῷ T8 κώτω τὸ κάτω καὶ τὸ ὤνω TO ἄνω" πάντ ὀναντία 
καὶ «λάγια καὶ φάντως διάφορα" αρὸς ὤλληλα ἀνευρεθή- 


» dxsíyo SY se et pr F.—! χυρὸς καὶ ἀφαιρῶν Ε.---ᾱ ἱσταίη vies ΑΕ, ἰστῷ ἠττηθαε 


βια 
v: ierj- $ réels *r.— els om s.—9 λογιζόμενος Ε.---Ὁ βιάζεται ῥ.---ὃ μιῷ om ρε 
'To.—»? δυεῖν Yq: ὃδνοῖν *s.—4 πολὺ add Α0.---ἵ κλιθῆναι 0.—* ταυτὸν AGFYQot : 
ναντὸ *g.—' ούτω P.—* δεῖ φωρᾶσαι AFo: Φωράσαι δεῖ *s.—* γαιώδη F.— 
v διιστάναι ϱ.---ᾱ γῆς gt.—* βιαζομένηε .--ᾱ ὃ S.—5^ βιαζόμεθ sgot.—b δὺ add 
AXTPSYxego et το Κ.---ὁ αρὸς on r.—4 αὐτὰ AH, om x: αὐτὰ *s.—* ἄλλα ἅλ- 
λοις AFgo et (qui ἄλλα in mg ponit) 6, ἄλλοις XTSsxgt: ἀλλήλοις *s.—f τὸ Xr 
T 


χε, τῷ 8, τὸν (adscripto in mg τῶ) F.—& ἑλαφρὸν s.—h καὶ...τὸ κάτω om F.—! T$ 
βαρεῖ τὸ βαρὺ AGSYqsoQor.—h τῷ ἄνω τὸ GFSYqgor.—  vartiápopa &, «όντα διά- 


difficultas suboritur in vethis que se- 


οὗ καὶ «λεῖότον ἂν év 
jecta A" Mortal quuntur, ἐφαναβὰς és ἐκαῖνο; atram hic 


Verba huc injecta, ob πλεῖστον ὃν 


ὁθροισμάνον (fn, suspicionem in nobis 
escitarunt glossatoris, quum et verborum 
seriem perturbent, nec Ficinus ea ag- 
fioscat, nisi forte ejus rei inveneris vesti- 
gium in voce undique, quie est in ejus- 
dem verbis, ad quem undique fertur. 
Preterea malimus legere hic φέρεσθαι 
loco τοῦ φέρεται, quo t mehas a 
precelent εἴληχε. Sed nova quedam 
t. 


Vor. VII. 


αρ intelligendum, an illad neutro ge- 
nere dictum, πρὸς ὃ αι, an etiam, 
íllo consilio ; uti simili feré modo sequi- 
tur, καὶ δύναμιν els τοῦτο ἔχων, potesta- 
tem habens eam in rem. Lip. 
πρότερον] stud swpórepor videtur ex- 
ngendum tanquam glossa τοῦ, Dior. 


IN D. 


28 


e 


322 IIAATONOZ 


m / ip X '^4 0 i 7 à 
σετως γεγνόµενα xai" ovra: τόδε ys qum» $» τι Üuxvog- 
/ x Fe 8 4 8 8 CSV 
τίον περὶ πάντων αὐτῶν, ὡς 7] μὲν πρὸς τὸ ἔνγγενὲς ὁδὸρ 
κκ M v ev 4 N ΄ 
ἑνάστοις οὖσα (βαρὺ μὲν τὸ φερόμενονὶ aoi, τὸν δὲ τόπον 
«a ” A / 4 e 
εἰς ὃν τὸ TOlOUTOY" φέρεται xo, τὰ δὲ τούτοις ἔχοντα ὡς 
/ 3’ e. / te 
ἑτέρως' θώτερα. σερὶ δη τούσων mU" τὼν φαθημάτων᾽ ταυ- 
.» 3 / / 
τα αἴτια ερήσθω. Λείου ὃ oU" καὶ τραχέος παθηµα- 
^ 4 / *— »* , 
τος αὐτίαν wg που κατιδὼν καὶ ἕτέρω δυνατὸς ἄν εἴη λί- 
/, 4 9 , ^e X ο 
nt, 64. ΥΕΝ σα ληροτης γαρ ανωµαλοτητι μιχθεῖσα, σὸ ὃ οινα- 
/ 
λότης TUXYÓTWTI παρέχεται. 
/ NY f» P» A € 
δ. 38. Μεέφγιστον δὲ καὶ λομκὸν τῶν xone» περὶ 9λον 
8 δω 8 ^. / ο 9 ο 
n.ii87.T0 σώμα παθημάτων τὸ τῶν ἡδίων καὶ τῶν ἄλγειων 
4 , a , νο DEL Ld ’ 
QiTIOV εν οις διεληλύθαμιεν xci ὁσα διὰ τῶν TOU σωματος 
΄ 9 / e es , 
μορίων αἰσθήσεις) κεκτημένα καὶ λύπας &y cUToig ἡδονᾶς 
, , / , ^ M , - 
ϐ) ἅμα Επομένας" ἔχει. ὦδ οὖν κατὰ καντὸς αἰσθητου 
xoi ἀναισθήτου παθήµατος τὼς αἰτίας λαμβάναμεν, 
, A ^ Ν ΄ 
ἀναμομνησκόμενοι τὸ, τῆς οὐκινήτου τε καὶ δυσκιήτου 
/ σ , , es ’ f ’ MY dnt 
φύσεως ὅτι διειλόµεθα ἐν τοῖς πρὀσθεν ταύτῃ γὰρ ὃη 
/ t^e .. M 4 4 
μεταδιωχτέον πάντω ὅσα ἐπμοοῦμεν &ASIV,, τὸ μὲν γὰρ. 
, 4 4 
κατὰ φύσιν εὐκίνητον, ὅταν καὶ (ραχυ πάθος εἰς αυτο 
, / ; . 3 
ἐμπίστη,' διαδίδωσι κύκλῳ μόρια ἕτερα" ἑτέροις Ταυτον 
, ’ *«— N Γι 9 
ἀπεργαζόμινα, μέχρι περ ὧν ἐπὶ τὸ φρόνιμον ἄλθοντα εξ- 
7 fF. 4 » » ’ 
αγγείλη” τοῦ ποιήσαντος τὴν δύναμω' τὸ ὃ ἔναντίον 
ε rr «4 , $«7 / LA , / rd 
ἑδραῖον Oy κατ οὐδένα τε XUXAOY ἐὸν πασγει Γ6ὀνο, ἄλλο 
x , -” ^. 9 
δὲ ου κιν σῶν πλησίον! ὥστε oU διαδιδόνσωνὶ µιορίων µο- 
/ » T » ^s Lo /, 9 9 Ll t 9 P4 
θίοις ἄλλων" ἄλλοις v0" πρώτον πάθος ἐν αυτοῖς ἀκίνητου 
, 4 $e “- ’ hj e 
ες το πᾶν ζῶον γενόµενον ἀναίσθητον παρίσχε vo παθὸν. 


Φορα ϱἵ.---' ἀνευροθήσεται cort Σ: ἂν εὑρεθήσεται *s.—^ τε καὶ 0.—9 τό pr Α.--- 
P καὶ τερὶ Θ.--4 φαινόμενον Υβτ.---ἵ ποι β----' τοιοῦτο ZYFSYqsxQ.—. ἑτέρου F. 


T 

—' ab AGFSYqso et pr T: οὖν *s.—* µαθηµάτων Y.—" αὖ που 0.—* δὲ 0, om 
&.—Y αἰσθήσει pr 0.—* abrois AOHIZYFSY.—5 évewonévas s.—h πάθονι F.— 
* AauBdrouev XTFzrt0.-—5 re τὸ ϱ.---» τε add AOXTFSYsxegr εἴ το E.—! spócfe 
0.—5 0) add A.—h ἐπινοοῦμεν ἐλεῖν AOZFSYqsregort: dAeiv ἐπυοοῦμεν Ὁς. 
—! μὲν add AGZYFSYexegot.—k yàp om x.—! κα) om Ss.—n els αὐτὸ ἐμπίατρ 
A: duziwrp els αὐτὸ *s,—^ ἕτερα om y.—^ ἐξαγγέλῃ F, ξνναγγείλη t.—P αλη- 
σίων κ.---3 διδόντων F.—t ἄλλον ΣΥΥ.---» rb om F.—! ἐν davrois F, ἐν ἅλλν d» 


ἂν εὑρεθήσεται] Non habethiclocum τῶν πλησίων] Cod. Tub. elegentiorem 
particula ἂν, ideoque legendum puto hic offert lectionem πλησίον. Liu. 
ἀνουροθήσοται. STEPE. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 323 


ταύτα δὲ περί τε ὀστᾶ καὶ τρίχας" ἐστὶ καὶ ὅσα ἄλλα" 
Υἠΐνα τὸ αλεῖστον ἔχοιωεν ἂν ἡμῖν μόρια" τὼ D ἔμπροσ- 
by περ)" τὰ τῆς ὄψεως καὶ ἀκοῆς μάλιστα, διὼ τὸ πυρὸς 
ἀέρος τε ἓν αὐτοῖς δύναμιν ἐνεῖναι) µιεγίστην. τὸ» δὴ" σῇς τι. ii 98. 
ἡδονῆς καὶ λύπης ὧδε Os? διανοεῖσθαι.: φὸ pir! παρὰ" 
φύσιν καὶ β{αιον γιγνόµενον ἀθρύον παρ ἡμῖν πάθος ἆλ- 
Υεινόν, τὸ ὃ εἰς φύσιν ἀπιὸν πάλιν ὠθρόον ἠδύ, ro δὲ ἠρέμα 
xci κατὼ σμικρὸν ἀναίσθητον τὸ ὃ) ἐναντίοὶ τούτοις 
ἐναντίως. σὸ δὲ μετ εὐπετείας γιγνόµωον ἅπαν αἰσθητὸν 
μὲν ὅτι μάλιστα, λύπης) δὶ καὶ ἡδονῆς oU µετέχο», οἷον và 
σερ) τὴν ὄψιν αὐτὴν παθήματα, S δὴ σώμα ἓν τοῖς πρὀσ- 
θε ἐρρήθη καθ' ἡμέρων ξυμφυὲς ἡμῶν γίγνεσθαι. ταύτη 
ye τομαὶ) μὲν καὶ καύσεις καὶ ὅσα ἄλλα πάσχει" 
Aug οὐκ ὀμποιοῦσι, οὐδὲ ἡδονὰς πάλιν ἐπὶ ταὐτὸν 
ἀπιούσης εἶδος µάέγισται δὲ αἰσθήσεις xel σαφέσταται 
καθότι v? ἂν πάθηὶ καὶ ὁσω" ἂν αὐσή" ση’ προσβάλ- 
λουσα" ἐφάστηται. βία γὰρ τὸ πάμπαν’ οὐκ νι τῇ δια- 
κρίσει τε αὐτῆς καὶ συγκρίσει. τὰ δι ἔκ μειζόνων μερῶν 
σώματα µόγις εἴκοντω" τῷ δρῶντι, διαδιδόντα δε eig ὃλον 
σὰς χιωήσεις, ἡδονὰς ἴσχει xci λύπας, ἀλλοτριούμενα ptr 
λύπας, καθιστάµενα δε" sig τωὐτὸν) πάλιν ἡδονάς. ὁσω κι. 06. 
δὲ κατὰ σμικρὸν τὰς ἀποχωρήσεις ἑαυτῶν καὶ χενώσεις 
εἴληφε, τὰς δὲ πληρώσεις ὠθρόας καὶ κατὰ μεγάλα, κε- 


αὐτοῖς rc 6.—* καὶ τὰς τρίχας A, καὶ πορὶ τρίχας £.—" ἄλλα ὅσα F.—" µόριον t. 
—X τὰ περὶ F.—? ἐνεῖναι ΘΕΘΥΦΙΡΟΣ: εἶναι "s.—* τὸ...διαροεῖσθαι om F.—* δὲ g 
t.—^ 55 SYgr, om &.—^ διανοείσθιο 91 Γ.---ᾱ μὲν γὰρ 0.—* περὶ s.—Í ἀθρόον (ut 
smpe) A, àOpóus F : &0pdor *s.—5 παρ om t.—h -5...&valsOnror add AFqo et m 
6, quorum Ao soli habent xa].— ἐναντίον F.—J λύπην..ἡδονὴν s.—h $ cort A: 
9s.—. σώματα xt.— πρόσθεν A0: ἔμπροσθεν *s.—»^ ἄλλα πάθη πάσχει s.—9 εἷ- 
Bo» t.—» τ) om Έχει καθ ὅτ t.— πάθοι g, πάσχη ἵ.---- ὅσω B, ὅσον F0.—* abr$ 
Fo: abr s.—! ποι g.—* προσβαλοῦσα A, προσβαλλοῦσα F, προβάλλουσα t.— 
Tb παράπαν Q:. οὐκ ἔνι τὸ πάµπαν οὐκ ἐν τῇ 0.—" δ sxtgot.—* ἥκοντα SYgt, 
εἰκότα pr ϱ.---7 δὲ om t.— μὲν om pr ϱ.---Α δὲ πάλιν SY s.—» ταντὸ FYsgt: τὸ 


ἁδύ. TS ἑναντίον] Cod. Tub. inter sequitur, melius illi respondet. Lixp. 
$89 et τὸ 9 ἑναντίον integram habet in- ἡμῶν] In verbis ξυμφνὲς ἡμῶν γίγνε- 
sertam phrasiu illam : vb δὲ péua κατὰ ται, mutandum in ἡμῦ, quum non pos- 
ayutpby, sc. els φύσιν ἁπίον πάλιν, ἀναίσ- — sit pertinere ad σῶμα, que vox hic sig- 
θητον. At videtur nobis eadem melius nificat rem extra nos positam, quee visui 
inseri post ἑναντίως, quod nunc phrasis, nostro die jungi dicitur. ee autem 
τὸ δὲ ner! εὐποτεία: etc. qum statim sub- — illa est lux. LiNp. 


394 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σα. li, 89. "ries pr ἀναίσθητα, πληρώσεως 0$ αἰσθητικὰ yryvopen, 
λύσας μὲν ου παρέχει τῷ θνητῷ τῆς xs. μεγίστας δι 
dori" ieri ὃ) $yàgAad Tsei τὰς" εὐωδίας. ὁ ὅσα δὲ ἀταλ- 
λοτριοῦται p ἀθρόα, κατὰ σμικρὼ ài μὸ µόγις τε sigt 


| h 


φαῦύτὸν πάλιν ἑαντοῖς καθίσταται, τουναντίον σοῖς dp 
αροσθεν πάντα ἀποδίδωσι" ταῦτα" δ) αὖ περὶ τὰς καύσεις 
καὶ τομὰς TOU σώματος γιγνόμενά iori κατάδηλα. 

S. 39. Καὶ τὸ μυ δη κοινὰ τοῦ σώματος παντὸς 
παθήματα, τῶν τε» ἔσωννριῶν ὅσαι τοῖς δρόσιν αὐτὰ ys 
ὔνασι, σχεδὸν εἴρηται' τὰ ὃ ἐν ἰδίοις págerir ἡμῶν 
γεγνόμενα, τῷ τε πάθη καὶ τὼς aiias τῶν" δρώ»γων 
αυτά, πειρωτέον siti, &y 71 δυνώμεθα.Ἡ Πρώτον pir 
οὖν. ὁσα τῶν Xue πέρι λέγοντες ἐν φοῖς πρόσθεν ἀπελα- 
mop 10;* ὄντα παθήματα περὶ τὴν γλὠτσα», ἔμφανισ- 
σέον 3 δυνατόν. φαίνεσαι i καὶ ταῦτα, ὥς πες οὖν παὸ 
vA" woAAG, διὰ συγκρίσεών vá Too» xci S agis 
γίγνεσθαι," weoc ài αὐταῖς πεχρᾶσθαι μᾶλλόν σι τῶν 
ἄλλων σραχύτησί τε καὶ λειότησιν. ὅσα μυ γὰρ εἰσιόντοι 
περ), τὰ qiia," oiov" mig δοκιμεῖα" LÀ γλὠττης rt- 
ταμένα x] τὴν καρδίαν, sis τὰ renta τῆς σαρκος καὶ 
ἁπαλὰ ὀμπίπτοντα γήινα" μέρη» κατασηκόµνο ξυνάγει 


pi. ii. 90. τὰ Φλέβια καὶ ἀποξηραίνει, τραχύτερα μὲν ντα 


, 


zrroy ài τραχύνοντα αὐστηρὰ φαίνεται. φὼ 0i) vostre» 


αὐτὸ *5.—6 πάλιν om Ys.—4 ἐνδῆλον s,—* τῆς s.—! σμικρὸν F.—5 µόγο τε ial 
els Α: µόγιε els *5. —h ταντὸ AORXTFSYstgor. —À ταῦτα Ft : avrà *s.—* der. 


om t.—-! καὶ add AFo.— τ) axgot.—* 


A, αὐτῶν (omissis τῶν δρώντων) 


--ο αὐτὰ om Ao.—P δυναίµεθα t. —3 μὲν om A.—' οὖν om SYsgr.—^ ἀπελείκο- 
ber A. δια Α, ήθη ϐΥ sQt, ἄδη S. — τὰ add Ap.—" τε γίγνεσθαι g.—*. φλέβια 
ΣΥ cum pr & et hoc loco et ος pleramque : φλεβία *s,—* τὰ olor xt. "i Ti ζι---- te 


κιµεῖα A: δοκίµια *s.—5 γήϊα x.—b µέρη AGFq: µέσα cum *s corr T. — $alrer- 


8. 89. ὅσα μὲν γὰρ κ. T. λ.] Grece 
legendum, ὅσα μὲν γὰρ εἰσιόντα περὶ τὰ 
Φλεβία, οἷόν περ δοκἰµια τῆς γλώττης, 
τεταµένα ἐπὶ τὴν καρδίαν, els τὰ µανότερα 
sás σαρκὸς καὶ ἁπαλὰ ἑμπίπτοντα, rid 
Bia. arf derit omui mph ἐν, 

κ zpinpairet Mab n μὲν 
Trrro» δὲ γραχόνοντα, αὐστηρὰ 


αι. CogwAn. 
Ῥοτερλ] Non opus videtus esse cen. 


- 


E cu pe ciqee 
τερὰ, et d Twa roposoit 
τῶν, γήϊνα µέσα. Prünum fe 
bene respondet voci γήνα: tum µέσα 
bene refertur ad preecedens ἐμπίπτοντα, 
γη infra quoque dicatur vois ὁνοῦ- 
ew αὐτόθι µέρεσι γεώδεσι,. — At voce κα» 
σανηκόµενα impugnata, malimus ατα” 
σῴλοντα. Lip. 


TIMAIOZ: 395 


ul ῥυπτμιὰ . καὶ wy τὸ περὶ τὴν γλὠτταν ἀποπλύνοντα 
spa μὲν σου μετρίου τοῦτο ὀρώντα & xci προσεπιλαμβανό- 
pira, ώστε ἀποτήκειν αυτῆς σης φύσεως, οἱον " TO) Me 
vgavt δύναμις, πικρὰ πώνθ᾽ οὕτως ὀνόμοσται: σὼ δὲ ὑπο. 
δεέστερα σης λιτράδους” ἔξεως à ἐπὶ TÓ pregio σε 7" pou 
χώμα ἁλυκὸ ὦἄνευ πικβόσητος ταχείας nai φίλα 
μᾶλλον ἡμῖν φαντάζεται. τὰ δι v) τοῦ στόματος" θερμό- 
φητι χοιανήσαντα aci Ἀμαρόμενα: d vr αυτοῦ, ξυνεκσυρού- 
para καὶ πάλιν αυτὰ ἄντικάοντα τὸ διαθερμῆνα», φερό- 
par vs? ὑπὸ κουφότητος ἄνω πρὸς τὰς σης naQa 
αἰσθήσεις, τόμνοντά vs? «xU ὁπόσοιςὶ ἂν προσπίατῃ,' 
διὰ" ταύτας τὰς" δυνάμεις δριμέα" πάντα τὰ τοιαύτα 
xy fn. re» ài αὐτῶν προλολεστυσμένων m ὑπὸ σηπεδό- 
yog, εἷς δὲ τὰς στενὰς Φλέβας ὀνδυομένων, καὶ τοῖς ενου- 
σιν αὐτόθι μέρεσι γεώδεσι xai ὅσα ἄέροο ξυμμιετρίαν 
6 Χοντα, ώστε κωήσωντα σερ” ἄλληλα σοιςιν πυνᾶσθαι, 
κυκὠώµενα δὲ σερισίπτειν τε καὶ εἰς ἵτερα ἐνδυόμενα ἕ M in 
κοῖλα ἀπεργάζεσθαι, περιτεμόµενω τοῖς εἰσιοῦσι' ἃ δὴ} 


τι z0.—À δὲ post τούτων ponit F.—* τε add Α.---ἵ αὐτῆς τί 7s. xes.—8 λίτρων 


A: νίτρω» *s.—h λιρώδουε A: vir 


s 9g, —l ρίψει SY.—À "réparos 8, σώµα- 


τος $.—) λεαινόµενα ze.—n ξ. AF "- κα)...τε om s.—9? re om SYgt.—» τε 


om eETTPEYsgi.— ὁπόσοις A: 


aporrierei 0.—* καὶ διὰ o.—t 


πικρότητος] In preced. editionibus 
est πικνότητος, quod ita iendosum est 
ut sit ambiguum et velut medium inter 
πικρότητος et πυκνύότητος. Sed πυκνό- 
7ητος quidam substituendum putarunt, 
quum illis in mentem non veniret (ut 
opinor) altera lectio six es, quam 
et vet. exempl, habet, et Fic. agnoscit. 


EPH 

διὰ raras] Alii hmc verha, διὰ Taó- 
τας νὰς ὃ , jungunt sequentibus, 
posita interpunctione post zpocvieTt- 
Ἀτανμ. Nimirum Ficinus, Propter hu 
Jusmodi vires acuta vocantur. Bip. 

spodwisTy] Ficinus recte incidit post 
φροσπίατῃ, sequentia jungens subse- 
quentibus, Liwp. 

δριµέα] Sic et Fic. δριµέα hic interpr. 
«cuia, non αογία, quod tamen malim: 
vel acida. Όταν. 


ὅσοις "gr, — 
τὰς om Y.—? δρυµέα H. —" τὰς om Ε.--- ἐν e. — 


προσπίπτοι Beg, προσπίκτει Y, 


τῶν δὲ αὐτῶν προλελεπτυσμένων] Ge- 
nitivos hos post longam verborum ana- 
coluthiam jungendos esse apparet cum 
illis verbis, τὸ δὲ τούτων αἴτιον τῶν πα- 
θηµάτων, δξὺ προσρηθῆναι. Ὠλιίνος au- 
tem illos καὶ τοῖς Bis ἐνοῦσο αὐτόθι µέρεσι 
γεώδεσι ceteris που bene juuxeris aliter 
nisi, interciso post &épos, vocem ἔχοντα 
mutaveris in éxó wrew, ita ut infinitivi 
illi γενέσθαι, περιστῆναι, κληθῆναι, pen- 
deant quidem ab illo ὥστε κινήσαντα, 
vox autem προσρηθήναι ab intellectu. Bet 
aut ἀναγκὴ, ut p. 67. C. Sed restant 
etiam verba illa: & n" νοτίδος περὶ àépa 
κ περεταβείσηη τότε μὲν γεώδονε, 
δὲ καὶ καθαρᾶς νοτορὰ ἀγγεῖα ἀέροα 
"ih κοῖλα περιφορῇ τε γενέσθαι, ubi 
aut νοτερὰ ἀγγεῖα abundant, aut ὅδατα 
κοῖλα περιφερῆτε, altero explicante alte- 
ram. Liu», 


111. 66. 


$26 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


νοτίδος περὶ ἀέρα ποίλης περιταθείσης,' τοτὲ pi» γεώθους, 
uri.91 σοτὲ δὲ xai" καθαρᾶς, νοτερὼ ἀγγεῖα ἀέρος ὕδατα. 
κοῖλα περιφερῇ τε γενέσθαι, καὶ τὰ μὲν τῆς καθαρᾶς 
διαφανεῖς περιστῆναι, κληθείσας ὄνομα πομφόλυγας, τὰ 
δὲ τῆς γεώδους, ὁμου κινουμένης τε χαὶ αἱρομέένης, Cien 
τε καὶ ζύμωσιν ἐπίκλην  AsyÜnwu, τὸ δὲ τούτων αἴτιο 
voy παθηµάτων ὀξὺ προσρηθῆναι. ζύμπασι δὲ τοῖς περὶ 
TOUTO &ignpoévoig πάθος ἐναντίον ἀπ ἐναντίας ἔστὶ προφά- 
σεως, ὁπότων, 9 τῶν 'εἰσιόντων ζύστασις. ἓν ὑγροῖς, οἶκεία 
v7 τῆς γλώτσης ἕξει σεφυχυῖα, λειαίνῃ" μὲν ἐπαλείφουσα 
τὰ τραχυνθεντα, τὰ δὲ παρὰ φύσιν ξυνεστώτα" WP. xtyv- 
μένω τὼ μὲν ξυνάγη,ὶ τὰ δὲ χαλᾷ, καὶ πάνθ ὅτι μά- 
λιστα ἱδρύῃ' xarà φύσιν ἡδὺ καὶ προσφιλὲς παντὶ τῶν 
v τοιοῦτον ἴαμα vay βιαίων παθηµάσωνἳ γιγνόµενον κί- 
λληται γλυκύ. 
$. 40. Kai τὰ μὶν δη" ταύση ταῦτα" περὶ δὲ δη" 
vq τῶν μυκτήρων δύναμιν εἴδη μὲν οὐκ ἔνι. τὸ ydg! τὸν 
ὀσμῶν πᾶν ἡμιγενές, εἴδει δὲ οὐδενὶ ξυμβέβηκιε ξυμμτρία" 
πρὸς τὸ τα σχεν' ὀσµήν. ἀλλ apa" αἱ περὶ ταντα 
φλέβες αρὸς μὲν τὼ γῆς ὑδωτός τε γένη στενώτεραι Lur- 
έστησαν, πρὸς δὲ τὰ wupog ἀέρος τε ευρύτεραι, διο τούτω 
οὐδεὶς οὐδενὸς ὀσμῆς wort ᾖσθετό τινος, ἀλλ ἀεὶ βρι- 
ur, ii. 92, χομένων 7| σηποµένων ? τηκοµένων 7 θυµιωμιένων γίγνορταί 
τινων’ μεταβάλλοντος γὰρ ὕδατος eic ἀέρα ἀέρος τε εἰς ύδωρ 
ἐν τῷ μεταξὺ τούτων γεγόνασιν, εἰσί σε ὀσμαὶ ζύμπασαι 
καανὸς X ὁμίχλη.ξ τούτων δὲ σὸ μὲν ἐξ ἀέρος sig ὕδορ 


X wpós rC A.—? δὲ e.—5 περιτεθείσητ Ἑ.--- δὲ om F.—» xa) om $.—^ vorepi. 
826,8. καθαρᾶς um t.—9 ὕδατι pr e, ὕδατος corr.—* vepupass) re Y xgt et }ρ 0, 


e 
περιφανεῖται 8.—! παμφόλυγας θΘ.---ἔ τε add ABZYFSsregot et το .—À αἱρουμέ- 
vns ϱ.---ᾱ λεχθῆναι ABFSYqaxgot et yp ' : κληθῆναι *s.—k bs ὁπόταν rc Θ, ὁπότε 
δὲ xe.—! E. A.— λειάνη 0, λεαίνει reg.—? τραχυθέντα es, πραῦνθέντα t.—? (e- 
νεστῶσα E.—P9 τε καὶ t.—83 ξυνάγει BFYatQt.—  iBpóe EFYxegr: pos φύσυ 
ponit e.—^ κᾶν om 2.—' µαθηµάτων Y.—* δη om A.—" ταντὶ ταῦτα Ἑ, ταῦτα 
Ss.—" B) add rl τὴν om GF.—* δὲ t et ey 0.—3 ἑυμμετρία ἡ. 
µετρία v : συμμετρία 9ς.---» ἔχειν (supra posito exei) A.—b ἡμῖν s.—* ταῦτα 
FSYqgsxgot: τὰ τοιαῦτα "ψ.---ᾱ ^ A ἐστίν pon δὲ A.—5 ὀμίχλη E,.— V 0. 


αἴτιον] Non jungitur αἴτιον cum ὀξὺ, cari id quod harum passionum sit οκ: 
ut dicatur eausa acida: sed acidétas vo- aive, harum affectionum. Srz»n. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


323. 


iy opi yn vó δὲ" ἐξ ὕδατος ες ἄξρα xam. ὄθεν λεσ- 
τόσεραι μὲν ὕδατος, παχύτερω . δὲ ὁ ὀσμιαὶ ξύμπασαι γεγό. 
suni» ἀέρος. δηλοῦνται δε, ὁπόταν Tie ἀντιφραχέντος: 
περὶ τὴν ἀναανοῆν &y sig" Dio τὸ πνεύμα, εἰς αυτόν" σότε 
γαρ ὀσμῆ μεν. οὐδεμία ξυνδιηβεῖταις σὸ ài πνεύμα τών 
ὀσμῶν ἔρημωθεν αὐτὸὶ μόνον ἔπεσαι. oU" οὖν ταύτα ἀνα- 


νυμα. γὰ τούτων τοικίλµωτα γέγωε», ουκ Εν πολλὼν ουδ) τι. et. 


QU Ay sida à όντα," ἀλλὰ 07 τό ϐ t ἡδὺ xci τὸ λυπηρὸν 
αυτὸθι μόνα" διαθωῖ λάγεσθο», τὸ μν rgo y voy T$ καὶ 
βιαζόµενον τὸ χύτος ἅπαν, ὅσον ἡμῶν μεταξὺ κορυφης « σου 
T$ opo αεΐται, vó δὲ ταὐτὸν, τοῦτο χαταπραῦνον 
X0 TAL 7 TíQuxsy ἀγαπητώς ἀποδιδόν. 

S. 41. Τρίτον às αἰσθητικὸν i ἐν ἡμῖν μέρος” ἐπισκοπουσι 
σὸ περὶ τὴν ἀχοήν, δι ὥς arias τὰ περὶ eUTO! ἔυμβαί- 
"t παθήματα, λεκσίον. όλως pr οὔν θωνήν dut ez» δὲ 


ὥτων" ὑπ ἀέρος ἐγκεφάλου σε καὶ αἷματος" μέχρι ψυχης rr. ii, 98, 


TÀ2y0 διαδιδοµένην, σὴν δὲ vv αὐτῆς κίνησω, ἀπὸ της 
χεφαλης páv ἀρχομένην, τελευτῶσαν" δὲ περὶ τὴν του ἥπα- 
τος ἔδραν, ἀποήν. orn ὃ αυτῆς ταχεῖω, ὀξείαν ὁση δὲ 


—] àépos γεγόνασι SY sat. apos F: 


id τινος in mg ponit 6.—J ἀντιπραχθέντος 
eZTFSYsregot.—» τι t. —? αὑτόν T, abró SYgsgt et correctus o: 


αὐτόν s.— 


9? này om F.—? ξυνδιηθεῖται AFo, συνδιηθῆται E.—9* αὐτῶ RZYxe.—! 80 ΑΘΗΣΥ 


FSY et corr o, δύο sxegr : διὰ *s.—^ ὄντων puri m 
* ταντὸν AGYgor: ταντὸ *s.—" pévos pr e 


os 


ὕμματ 
αὐτὰ *e.—* τήνδ ὅτων τ.---Ά αἵματον S.—h^ τελευτῶντας t. 


$. 40. διὰ οὖν ταῦτα] Cod. Tub. δύο 
i ταῦτα. Ficinus: Due igitur λα, 

IP, 

4E 41. avrà] Reponendum puto αὐτό : 

elicet τὸ αἰσθητικὸν µέρος. ΒΤτΕΡΗ. 

τὸν δὺ ὤτων κ. T. M, Quorum verbo- 
rum illa series est: τὴν ἐγκεφάλον τε 
καὶ αἵματοις µέχρι ψυχῆς πληγὴν iw 
&épos δι ὥτων. Unde Ficinum hic male 
interpretari efficitur dicentem : pulsatio- 
mem quandam ab aére per aures cere- 
brumque et sanguinem usque ad animum 
penetrantem, dum debuit potius expli- 
cari: pulsationem quandam ab aere per 
aures factum cerebri et sanguinis, que 
usque ad animum penetravit. ND. 

ὅση δ αὐτῆς ταχεῖα, ὀξεῖαρ] — Ficinus 
quidem vertit: motio quidem velox, 


—4! θ) add A.—" µόνα F.— 
—X $' airías A.—!? αὐτὸ corr A: 


—* ὀξεῖα SYggt.— 


acuta provenit. At cujus tandem mo- 
tio; Serranus autem: qus tero mo- 
tionem, hujusmodi qua sit velox, acw- 

iam : que tardior, graviorem efficere etc. etc. 
Qu: cuncta si quis me melius intelligit, 
cedam ei opere premium. Primum hic 
apparet, omnes illos accusativos, quales 
sunt, ὀξεῖα», Bapvrépar etc. pendere a 
precedenti voce θῶμεν, unde efficitur, 
ibi intelligi φωνήν. Vox autem $e» non 
potest rectius referri alio quam ad vocem 
ante adhibitam κίνησι»ν, sicuti αὐτῆς ad 
πληγὴν τῆς φωνῆ». uo facto, in locum 
τῶν, ὅση δὲ βραδυτέ pes βαρυτέρα», re- 
scribendum est ὅση δὲ βραδεία, Bapeiav. 
Quod vitium ortum est colpa librarii, 
qui illud ὅση δ' αὐτῆς intellexit, quasi 
scriptum esset, ὅσον ὃ abris. Quod si 


328 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


βραδυτέρα,ὰ βαρυτέραν' τὴν ài ὁμοίαν" opt Mio πε κα) 
λίαν, τὴν 3 ὀνανσίοων vga tir μεγάλην δε e» πολλή», 
ὀσηξ à'* ἐναντίαμ σμικρά». τὰ. ὃς περ) ξυμφωνίας αυτῶν 
ἐν τοῖς ὕστερον λεχθησομένοις ἆ ἀνάγκη ῥηθῆναι, 

. 49. Téroeroy δη". λοιπὸν ἔτι γένος ἡμῖν" αἴσθητι- 
xv, o | διελέσθαι δεῖ συχνὰ ἐν ἑαυτῷ Tori A puer κεκτηµά- 
po» & ξύμπωαντα μὲν χβόας ἐκαλέσαμεν, Φλόγα τῶν σω- 
μάσων exon (mop βέουσαν, ^u Copper qol? μόρια 
ἔχουσαν πρὸς αἴσθησν" ὄψεως ὃς ἐν τοῖς πρόσόω . αυτῶνλ 


περὶ τῶν αἰφίων) σης γωΐσεως) ἐρῥήδη:" 750 οὖν TA - 
μάτων" Tipi μάλιστα eio αρᾶποι v" ἂν ἐπικοῖ” 
διεξελθεῖν, τὰ φερόμανα ἀπὸ τῶν ἄλλων μόρια" 


ω- 


λογω 
sgerirras- 


τῶ σε" εἰς τὸν oy τὼ μὲν ἑλάττω, τὰ ài pito τὸ à» 
ἴσα τοῖς αὐτῆς" σης” ὄψεως μέρεσιν εἶναι, τὰ μὲν οὖν icc 


ἀναίσθητα, X δὴ xci διαφανῇ λέγοµω, σὼ δὲ μείζωι xc 


Mf 


ἑλάττω, rat μὲν συγκρίονσα, τὰ di διακρίνοντα aui 
τοῖς περὶ v2» σάρκα θερμοῖς |: καὶ ψυχροῖς, καὶ σος 96 


n. ii. 94. r3 γλὠττων στρυφνοῖς a καὶ ὅσα θερμαντικὰ ὄντα ὸ μία 


inar quin ἀδελφὰ εἶναι, τά T$ λευνὰ xai τὰ μέλανο, 
ἐκείνων παθήματα γεγονότα ἐν ἄλλῳ γένει ταύτά, Φαν- 


βαρυ 
4 βραχντέρα Α et pr 0, Βαρυτέρα St, βραδυτέραν 69, ὀξυτέραν Y, ὀξυβραδντέραν Ἑ. 


—* ὁμοίαν Α0: μίαν ὃς.---ἵ "lar Y.—€ ὅσην FYqgr. 


—h 9' om g.—! ἑναρτίαν FS 


Ygr.—k τὰ FSq etpr o: τὰς *s.—! περὶ ΑΘΕΘΥΦΕ et pr 'fo: πέριξ *s,— γὰρ 


5 e8Yqst.—^ ἡμν Pm t.—? ἑκάστων 


σωμάτων Ss.—P ξ. AOXTFSYsxegot.— 


4 αὐτὸ A0, αὐτῶ OFYgt.—' αἰτιῶν t.—" τῆς γενέσεως om Z.—! ὀλίγα ἐρρήθη mg 
Α.---ᾱ χρημάτων t.—" Υ S, ye s.—" τὸν ἐπιεικὴ A, ἐπιεικῇ Ε.----ᾱ μόρια A0 μο- 


ας.---Ἱ ἐκπίπτοντα g.—* Te À, ye 0 ; δὲ *s,—5^ τὰ δὲ 


ζω...καὶ om 8.—» τὰ 


δ'...καὶ om s,—* τῆς F.—4 abrois ZTxe.—^ τῆς om F.—! καὶ AFqo etrc 6,0m 2 
Ύπερε et pr 6: f$ *s.—85 τὰ ante μὲν om Ss.—^ ψυχροῖς καὶ Oeppois ot.—h γένη 


19 vera esset, scribendum continuo esset, 
ταχίων, ὀξυτέραν, cui rectus sensus pro- 
fecto deesset. Liwp. 

6. 42. κεκτηµένον] Non potest ferri 
κοκτηµένφ, quod habent preced. edi- 
tiones. {8 autem ὄψεως δὲ etc. ferri 
possunt: nom aliter intelligendo quam si 
verba ita essent collocata, περὶ δὲ αὐτῶρ 
τῶν αἰτίων τῆς γενέσεως ὕψεως ἐῤῥήθη dr 
τοῖς πρόσθεν. SrEyB. Cod. Tub. quoqne 
κεκτηµένονι at pro ἐν ἑαυτῷ habet dy 
éavrois. Bir. 

μορίων] Cod. Tub. bic loco τοῦ μορίων 


οτε μόρια, quie ratio rem magis defini t. 
µέλανα] Sic etiam in preced. edit. 
post µέλανα est hypostigme: ut non in- 
terpretemur, albas et nigras affectiones, 
(sive passionos) sed alba e£ wigra, quss 
sunt affectiones illorum. . Intell. autem, 
illorum quorum modo mentionem fecit : 
videlicet calidorum et frigidorum, acer- 
borum et acrium. SrzPsu. 
ἑκείρων x. T. A.] Locus duobus men- 
dis laborat, quibus ei ademptis, sensua 
facilior erit intellectu. Scribe igitor : 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 


929 


"4 ^ y A / LY . 7 e e , 
ταζόμενω às ἄλλα διὰ ταύτας τὰς αἱσίας. οὕτως οὖν αὐ- 
τὰ προσρητέον, τὸ [MÁY διακριτικὸν σῆς όψεως λευκό, τὸ à' 


ἐναντίον αὐτοῦ μέλαν, σὴν δ᾽ 


ὀξυτέραν φορὰν καὶ γένους 


πυρος"  τέρου προσπίπτουσαν xi δμικρίνουσαν τὴν ὄψιν 
μέχρι τῶν ὀμμάσω», αὐτάς σε TOV opi aan σὼς διεξόδους 


Bia διωθοῦσαν καὶ σήκουσα», πυρ μὲν" καὶ UD. ὡθρόον" ii. 68. 


ὃ δώκρυον καλούμε, ἐκεῖθεν Ea bot? αὐτὴν δὲ οὖσαν 
πυρ, & ναντίας παντῶσω, καὶ τοῦ m ἑππηδώντορἳ πυ- 
gos oio» &r* ἀστραπῆς, τοῦ ὃ εἰσιόντος. καὶ περ. τὸ pors- 
gor κατασβεννυµένου, παντοδωπῶν i ἐν σῇ κυκήσει' ταύτ 
γεγνομόνων Χθωμάτων, μαρμαρυγὰς p» τὸ πάθος προσεί- 
πομον" τὸ δὲ γοῦτο" ἄπεργα όμιενον λαμαρόν τε καὶ στίλ- 


Por Pra o pL QLAAV. TO ài πούσων αὖ 


5w 


μεταξὶ υ ᾿πυρὸς yt- 


yog," αρὸς μι σὸ τῶν ὀμμάτων ὑγεὸν ἀφικνούμμενον χωὶ 
κεραννύμινον αὐτῷ, στέλβον ds οὔ, 7" δε dix τῆς νοσίδος 


avyy του πυρὸς μιγνυμένῃ” 


να τοὔνομα ἔρυθρον" λέγομν. λαμιαβόν ui ἐρυθρῷ λευκῷ, un. fi, 95. 


σε μιγνύμενον ζανθὸν γέχονε" 


χρωμα $youuoy παρασχομέ- 


vo à ὅσον pérgor όσοι, od 


8) Tig εἰδείη, νοῦν ty du roh λέγει, ὧν μή τέ σινα ἀνάγκην 


$— —k ταυτόν s.—l δξοτέραν φορῖν S. 


7 πνρετ 
ἀθρόον S, ἀθρόον καὶ ὕδωρ A, καὶ ὕδωρ καὶ | ἀθρόον τ: 
σαν ὀκεῖθεν Ε.--4 ἐκ ποδῶν τοῦ Q.—'" τοῦ πυρὸς F. 


ce Ε.----ἳ vpeceirepuv HSYs9g.— 


— ταῦτα t.—" ἂν SYsgr.— 


oU F.—^ μὲν οὖν F.—^ καὶ ὕδωρ 
καὶ ὕὅδωρ ἀθρόον s.—P éxxéov- 
—* ἀπ om pr 6, ἐπ᾽ g.—' κυή- 


—X γενόμενος F.— rr 


om pr H.—: d ΦΥ... τῆς e.—h αὐτηῖ (apposito in mg y) A.—* μιγνυβένη, 8, 


προσμεγνυμένον 0.—3 χρῶμά τε ταρασχοµένη ἔναιμον. (ἔναιμον το) 0.—* ἐρυθρὸν t. 
y 
—! λευκόν OXTSYsregr.—5 ἔχει ΘΣΥΕδΥΦΕΧΕΩΙ, ἔχει A: ἔχοι s,—h τὸ om s. 


τά e λευκὰ καὶ τὰ µέλανα, duelvoi (sc. 
τοῖς θερμοῖς, Wvxpois, στρυφνοῖς, δρίµεσι) 
oT γεγονότα ἐν μὲν ὅλῳ γένει 
ταῦτὰ (sc. τῷ συγκρίνειν καὶ διακρίνειν) 
Φανταξόµενα δὲ ἄλλα διὰ ταύτας τὰς 
αξγίαε (τι αὐτὰ συγκρίνει καὶ διακρίνει 
τὸν ὄψιν). Quam causam discriminis 
solom cogitati mox amplius explicat. cf. 
$7. D. οὗ xaAbv ὅλον τὸ ζῶον, p. 89. 

» ToS τε γένους ξύμπαντος. LiNp. 
φορὰ» (xal γένους πυρὺ» érépov)] Non 
mirarer, Si quis, quae uncis inclusimus, 
mobiscum haberet aliena & manu ad- 
scripta, non quod falsa sunt, sed quia, 
quod e premissis demum intelligitur, 


lat. Vor. VII. 


iisdem hic jam pramitütur. Etiamque 
καὶ γένους videntur abundare. Liwp. 

μιγνυμένρ] Repono μιγνυμένο». In- 
tell. enim, πυρὸς µιγνυµένου τῇ αὔγῇ. 
SrEPH. 

παρασχοµόνη] Videtur hic, ut rerum 
verborumque series legitime procedat, 
rescribendum μµιγγύµενον ---παρασχόμε- 
voy aut φαρεχόµενο», qui referuntur ad 
πυρὸς γένος. Quo facto, quam sit huic 
loco inepta Stephani conjectura scriben- 
tis uryrvpérov, statim intelligitor. Lix». 

λαμπρὺν] Post λαμπρὸ» aptior esset. 
particula δε. 8ΤΕΡΗ. 


aT 


990 — ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


μήτε σὸν εἰχότα λόγον καὶ μετρίως ἄν Tig SiS IY 613 δωα- 
σός. ὄρυθρὸν δὲ δὴ μέλανι λευκῷ τι nga ἁλουργοῦν' 
ὀρφνινον"" δε, ὅταν γούτοις μεμιγμάνοι” καυθεῖσί 7 pa 
λον συγκ ag? μέλαν. αφυρρὸν dii ζανθοῦ φε καὶ φαιοῦ 
αράσει γίγνεται, Φαιὸν 0i λευκοῦ uu xai μάλανος, so ὃν 
ὠχρὸν λευκου" ξαυθρ μεριγμάνου.' λαμαρφ" à uso 
υνελβὀν καὶ sig μέλαν" κοντωκορὲς ἐμτισὸν πυανοῦν' χεν- 
μα ἀποτελεῖσαι, πυανοὺ δὲ λευκῷὸ περανυµάνου γλαυκό 
πυρροῦ δὲ μέλωι gái." τὰ δὲ ἄλλα ἀπὸ τούτων exe 
Joy 03A. αἲς ἂν ἀφομοιούμεναι μίξεσ, διασώζοι vov εἰκότα 
µυθο. — Ei δέ τις τούτων" iyw σκοπούμενος Básaie 
λαμβώνορ" TÓ της ἀνθρωπίνης καὶ θείας φύσεως ἠγηκὸς 
ὧν sig διάφορο, ὅ ότι θες” μυ và πολλὰὼ ες ἓν ἔνγκερω- 
róvou" καὶ πάλι εξ ϱ Lo εἰς «ολλὰ διαλύειν d ix ὡς 
ὀπιστάμενος ἅμα xci δυνασόρὃ ὤνθρωπων δι οὐδες οὐδί- 
τερα τούτων ἱκανὸς οὔτε" ἔστι νῦν oor εἰσωῦθές or ἔσται. 
S 43. Ταῦτα δὴ závro! τότε ταύτῃ αεφυκότα d 
ἀνάγκης 0 του καλλίστου σι καὶ ἀρίστου δημιουργὸς i " 
4t. ii. 96. φοῖς yryvopvoig παριλάμβων, ἡ mixa τὸν αὐτάρκη σε καὶ 
ror τελεώτωτον θεὸν i ἔγέννα, χρώμιενος μὲν ταῖς iei TAUTA 
αὐτίοιις ὑπηριτούσαις, τὸ ἃ ὖ τεκσαινόµενος ἐν τᾶσι τοῖς 
γηγνοµένοις αὐτός.' διὸ δὴ ye» 0o ^ αἰσίας sid" SugiCsr- 
δω, τὸ μὴν ἀναγναῖο, v αν θίον, καὶ τὸ [MAY θίο | ῳ 
ἅπασι Cari» κτήσεως ἵνα εὐδαίμονοςῦ βίον, καθ dal 
itt. 69. ἡμω s φύσις ἐνδέχεται, vo ὃς à QLV sy X044 0Y SX 699 χάρη, 


---ᾱ δὲ om FSY sgt.—k κρανθὲν ΒΥΕ, κρατηθὶν F.—! ἁλουργὸν Ἐβορ.---. ὀρῤνοὺὼν 
E, ὄρφνειον B, ὀρφοινὸν t.—À ὅταν d» τὰ ἄτεβς et pr T. veras pl» pap. 6— 


P evyxpas dá s, συγκαωθῇ v, —5 τε €.—' το om t.—^ λευκοῦ F.—! µεγνυµώον A0, 


μιγνυμάνου F.—? λαμαραϊ AFqo : λαμπρὸν *s.—" λευκὰν GFSYqO Anusple Α΄ 
λευκφ *5.—". µέλανα Χ.--ᾱ κυανοῦ OXTPSYszegor.—! ) λανκοῦ 2, —: epdewer 3, 


πράσειον EXTSYegr, πλάσιον z.—5* τοῦτον t.—^ λαμβάνοι Ε, λάβοι 8Υ.9, λάβη €. 
ὸ 

—£ ὁ θεὸν Π.----ᾱ ἐυγκεραννύµενος 0.—* Bla: γρ A.—f ἱκανῶς A, ἱκανῶς Fo, icevét 

&s 8, ἱκανῶς &s Ysgt.—5 δυνατῶν F.—h οὔτ' —1 ταῦτα δὲ πάντα A et b, qui 

hinc ad 330, 23. abrós : πάντα δὴ ταῦτα "atc om F.—  alrois 9.—? on 


χρὴ 80 A, διὸ xp) 8U o, διὸ χρὴ δύο s, δύο δὲ δύο XrYegr, δύο δὲ χρὶ 0: ib 
8) χρὴ δύο .ς.--Ὁ {δη E, om 8s,—^ kal om Rad drena nal vi3. g.— ip 8109 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 9831 


λογιζομωένους" ὡς ἄνευ τούτων οὗ δυνατὰ αὐτὰ" ἐκεῖνα, ἐφ 
oig σπουδάζοµα», μόνα πατανοεῖν οὐδ αὗ λαεν οὐδ᾽ 
ἄλλως σως µετασχέ». 

Ὅν οὖν δὴ τὰ νῦν oia" σέκτοσιν ἡμῖν UAR" παράκει- 
ται τὰ vw» αἰτίων" φένη διυλασμένα,) ME ὧν τὸν ἐπίλοισον 
λόγον δε ζυνυφανθῆναι, πάλιν ἐπ ἀρχὴν ἀνέλθωμεν" dud 
βραχίων ταχύ τε εἰς var» πορευθόµο ἆθεν δεῦρο 
ἀφικόρυβα, καὶ τελευτὴν ἤδη κεφαλήν τε τῷ μύθν πειρ- 
µεβα ἁρμόττουσαν ἐπιθεῖναι τοῖς αρόσθε.; [8. 44.] Ὡς 


Lm Xo? οὖν καὶ XOT ἀρχὰς $A5y n8 ταῦτα" ἀτάκτως 
ὄχοντα o θεὸς ἓν ἑκώστῳ νε αὐτῷὶ πρὸς αὐτὸ" καὶ πρὸς 
b] 


: d e 9 / ey νο 
ἄλληλα συμμετρίας ἐνεποίησεν, ὅσως τε καὶ 0x9 δυνατὸν 
ἦν ἀνάλογα καὶ σύμωμετρα εἶναι. τότε γὰρ οὔτε φούγων 111. i. 97. 
0909" μὴ τύχη” τι µετῶχεν, οὔτε τὸ παρώπαν ὀνομάσαι 
vam νῦν ὀνομαζομένων ἀξιόλογον ἦν οὐδίν, oio» wp? καὶ 
ὕδωρ καὶ si? σι τῶν ἄλλων. ἀλλὼ φάντω ταῦτα πρῶτον 
διεκόσρησι», ἔπειτα' ἐν rovrov πᾶν τόδε ξυνεστήσατο, ζδον 
$» ζρα" éyor* ἅπαντα" ἐν avra" θνητὰ" ἀθώνατά τε. xai 
τῶν uà» θείων αὖτος γίγεεται δημιουργός, τῶν δὲ θνητών 
τὴν γίνεσεν τοῖς ἑαυτοῦ γεννήρασι δημιονργ εν αροσέσαξων. 
€ 3M , / , M ^ 34^ € 
οἱ δὲ µιµούμενοι, παραλαβόντες ἀρχὴν ψυχῆς ἀθάνασον, 
P 


/ 


τὸ μετὰ oUrO! θνητὸν σώμα αὐτῇ. περιετόρµυσαν ὀχημά 


et cort 86—7 λογιξζόμενο» AO, λογιζόµενος ΧΥΚΑΥΛεβΕ.---' ταῦτα 0.— μόνα om pr 

H.—' ὅτι x.—" ola om F.—*" ἡ ὕλη F.—* αἰτιῶν 0, om x.—! δινλισµένα 860, 
A 

Διυφισμένα corr A, δι λασµένα t.— ἐπανέλθωμεν 0.--- διὰ βραχέων om F.— 

* ravrb» ABFYgGor.—* ἔμπροσθεν 0.—9 hinc b ad 349, 17.—* γὰρ om bo.— καὶ 

om F.—5 Δλέχθη 3.—^ αὐτὰ τὰ A.—! αὐτὸ FSYsxgt.—* αὐνὸν F.— ὅλας t.— 


οι 
9 fcu δ.--Ὁ τύχῃ 8, τύχοι ε.---Ὁ srüp AFqbo et cerr Θ: περ *s.—P ef add Ab.— 
* ταῦτα σάντα F.—' fec" b0.—' Teo» γα. ἔχοντα Αδ.--- πάντα A, τὰ παν- 
τοδακὰ 0: legendum igitur ἔχον τὰ xárra.—" ἑαντῶ b.—" post θνητὰ omisi τε 
cum AGTFSYqxbtgot.—*: ἀθανάτονυ Ssgot et p x.—J! ταῦτα b.—* αὐτοὶ s.— 


$- 48. δυνατὰ] Potestaliquis vooem —— 6$. 44. οἷόν περ καὶ ὕδωρ] Scribe bic 
impugnare, praeferens δυνατὸν cum Ficino et Cod. Tub. ofov wp καὶ 

aut : sed lectioni vulgari opem ὕδαρ etc. LiwDp. uu 
fert loeus qui est de Legg. ix. p. 867. » vina iral Potest ponat 

χαλοκὺν ol τῷθυμφ - explicare t, i. Θ. eine deo opifice ; 
ves $éroi, hri Pild-un αὐτὸ 4 nobis videtur melius scribi abrj i. e. 
Tias és ἁκουσίους νοµοθετητέον, in qui- 1s. quo hic dativo magis opus est. 
us verbis solum corrigatur χαλεποί. Liwp. 

ND. . 


832 ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


γε TG TO capa ἔδοσαν ὤλλο σε εἶδος ἐν avra Joy? 


do e hj ’ ὸ 8 A 5 e 9 ε dv 
απ ροσῳποθόμουν το θνητὸν, Ósty, καὶ ἀναγκαῖα εν ἑαυτῷ 


{ 


παθήματα ἔγου, πρῶτον μὲν ἡδονήν, μἔγιστον πακου» Δε. 
λεαρ, ἔπειτα λύπας, ἀγαθῶν φυγάς, ἔτι δ αὖ θάβῥος 

καὶ φό[δον, ὤφρονε ξυμββούλα, θυμὸν δε" δυσπαραµώθητον 
ἐλπίδα δ εὐπαράγωγον αἰσθήσει vt) ἀλόγῳ καὶ ἔπιχει» 
enr" qure seri"! ξυγκερασάμιενοί v - αὐτὰ" ἀναγναίως 

và θνητὸν γένος ζυνέθεσων. xoi διὼ ταῦτα 05 σεθόρλεκοι 
ῥοιαίνειν τὸ θεῖον, 0 τι μὴ πῶσα ἦν ἀνάγκη, γωθὶς ἐκείνον 
κατοικίζουσιν εἰς ἄλλην τοῦ σώματος οἴκησιν vo ὄνητό», 

ur, il. 98. σθμὸν πα) ὃρον διοικοδοµήσαντες τῆς τε’ κεφαλΏς καὶ του 
στήθους αὐγένα μεταξὺ τιθένσες, iva εἴη χωρίς. -ἓν δή" 

τοῖς στήθεσι καὶ τῷ καλουμᾶνῳ θώρωκι τὸ τῆς ψυχης ὄνη- 

τὸν γένος ἐνέδουν. καὶ ἐπειδὴ τὸ μὲν ἄμεινον αὐτῆς, τὸ δὲ 
γεῖρον πεφύκει, διοικοδομοῦσι τοῦ. θώρακος αὖ v0" κύτος, 

m. 70. διορίζοντες oioy' γυναικῶ», τὴν ἃ ἀνδρῶν χωρὶς οἵχησι», 
φὰς Φρένας διάφραγμα εἰς τὸ μέσον αὐτῶν «τιθέντες. τὸ 
µετέχον οὖν τῆς ψυχῆς ἀνδρίας καὶ θυμοῦ, φιλόνεικον" o», 
χατώκισαν ἐγγυτέρω τῆς κεφαλῆς μεταξυ τῶν φρενὼν σε 

καὶ αὐχένος, ἵνα τοῦ λόγου κατήκοον Oy XOIV]] μετ ἐκείνου 


ή bl ^ 9 Ü ^ ’ x / € ^9» ^v , 
βία τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν κατέχοι" γένος, ὁπόσ ἓκ τῆς 


e 


λεως τῷ ἐπιτάγματι καὶ λόγῳ μηδαμη. φέίθεσθαι ἐκὸν 
ἐθέλοι” [S. 45.| Τὴν δὲ 024 καρδίαν ἄμμα" τῶν QAs- 
[Bv καὶ πηγὴν τοῦ περιφεροµένου κατὰ πάντα τὰ μέλη 
σφοδρὼς αἵμωτος sig τὴν δορυφορικὴν οἴκησιν κατίστησαε», 


* vü» AGTFSYgsrbegot: ἅπαν s.—h^ σῶμα.. θνητὸν om pr ϱ.---- αὐτῷ Β9.--- ψν- 
χῆς ante ἐν ponit b.—* προσφκοδόµουν τὸ ΑΘΕΩ: προσφκοδομοῦντο *s.—l! ἑαυτῶι 
Abo: αὗτῷ *s.—5 κακοῦ AOZTFSYgsxbtgor: κακῶν *s,—h δὲ Abo: τε ὃς.--- δν 
AFbo: T *s.—) δὲ APbo.—k ἐπιχειρητικῇ 0.—! ἔρωτος Θ.---". ταῦτα ΑΘΣΥΡΕΥ 
qxegot: τ’...διὰ om s,.—? μὴ om 6.--- τε add ABZYFSYsxbegor.—P στήθους ated 
αὐχένα *v.—4 Oévres T b. —r δὲ F.—59 χέφυκε SYst, ἐπεφόκει AFgbo.—! 75 φοῦ 
b et rc A.—" αὐτὸ Ab.—" ὅρον F.—* φιλόνικον 5.—1 κατῴκησα» Y.—  karéxe g. 
—^ τῷ T' OYFYqxbegot.—^ μηδαμοῦ t.—* θέλοι Ssg, θέλει t.—4 δὴ om a.— 
^ — * ἅμμα A'fb, ἀρχὴν ἅμα q etrc F: ἅμα corr o cum *s.—! ty o.—8€ ὁτότε o, ὅταν 


6.45. dua]  Pro- adverbio ἅμα (cui 
commodum hic locum non video) repo- 
nendum suspicor nomen (uua. ΒΤΕΡΗ. 

τὴν δὲ 9) καρδία» ἅμα τῶν φλεβῶν] 
Cod. quidem Tub. aliam hic offert lecti- 
onem ἅμμα, scd pariter inutilem vulgari 


ἅμα. Scribe mecum νᾶμα, quod et re 
ipsa commendatur, et statim sequenti 
voce πηγή». Cf. Fragm. Tim. Locr. P 
102. A. τροφὰ δὲ váca, ἀπὸ ῥίδας ev 
τᾶς καρδίας, παγᾶς δὲ τὰς kouas, ἐπά- 
γεται τῷ σώματι. Lis. 





ΤΙΜΑΙΟΣ.. 


B9B 


ἕνα, oveS ζίέσειε τὸ. τοῦ θυμοῦ yivog? τοῦ λόγου παρα: 
γείλωρτος ὡς vig! ὤδιος περὶ αὐτὸ visere eatis 
4 , 9 ^v 1 9 ^ 3, 
ὄξωθεν 3 κά τις ἀπὸ τῶν ὄνδοθε ἐπιθυρωῶν, ὀξέως διὰ 


κ 


φάνγων σὼν ' 


στενωπὼν vU, 


ο ? Ü M m $ ^ , 
οσον α/συήτιχο €) TU 0wux- 


^w ΄ 8 . ο / 

σι TW» σε πἁρακελεύσεων καὶ ἀπειλῶν αἰσθανόμινον γίγ- 
, 4 ντο [ή e 

yorro ὑπήκοονξ καὶ ἔποιτο πώντη καὶ Γὸ (ἐλτιστονἳ οὕτως 


. 3. ^ €T) 

ϱν αυτοῖς πᾶσιν N'ytpuovtiy $e." 
/ 9 ^^ 7 0 t Pl F ^» ^ ο. M . 

καρδίας $9 τῇ τῶν Üsivoy προσδοκία καὶ τῇ τοῦ δυρου τι ii. 09. 


T3 δε δὴ πηδήσει" τῆς 


3 e ^v 
ὀψέρσει, προγιγνὠσκοντες" ovi διὼ erupüg 9" τοιαύτη πᾶσα 
1 ^ . 3 
ὄρελλεν" οἴδησις" γίγνεσθαι τῶν θυριουμένω», ἐπιχουρίαν 
? e e. 3«/ 9 
αυτή μηχανώμενοι τὴν τοῦ πλεύμονος" ἰδέαν ἐνεφύτευσαν" 
ο” N 


” 
πρώτον μὲν µαλακην κωὶ ἄναιμον, 
8 e / 


b εἶτα σήραγγας εντὸς 
/ ΄ 


ἐχουσαν olo» σπὀγγου κατατετρηµέΐνας, ἵνα TÓ τε πνεῦμα 
xci τὸ πώμα" δεχοµένη, ψύχουσα,ὶ ἀναπνοὴν καὶ ῥᾳστώ- 
γην $» τῷ χαύµατι παρέχοι. δι à! σηςξ ἄρτηρίας ὀχε- 


X 9 4 i! " h 
φους ετι TOV 4 λευρυονα 


P4 M NY N n 
$7E6LLOV, χωαί περι σαν καρδίαν 


5 V | / d e , f 
αυτον περιέστησαν οἱον ἄλμα μαλακό, γω ὁ θυμὸς ἡνί- 


e 


F.— puéros Ab.—! Bs vis A et pr Θ (qui rc ὅ τε), ὥς re F, faris Y : εἴτις cum ὃς 
corr 'o.—k τῶν om Ab.—) πᾶν om F.—"? αἰσθητικὸν b et corr A: αἰσθητὸν *g.— 


5» στόµατι T.—^ 4 


ὐ στ 
Φσεέων vt.—P ἐκήκουν 8.---ᾱ βελτιον s.— ἡγεμονεῦν corr 


apa 

A, ἡγεμόνι νέωι γρ A.—* dui ΑΘὺ et pr T, ἑῴκει e.—. δὴ πη δεήσει t.—?. προσγ. 0. 
—' $ om g.—" ἔμελλε κᾶσα SYst, πᾶσιν ἔμελλεν t: q. om g.—* οἴκησις ΑΘΣΥ 
FSYsrbegot.—! τῶν δὲ θυµ. x.—? πλεύμονος Ab, πνεύµατος xr: αγεύµονος *s,— 


5 ἐνεφύτευσε t.—^ ἄνεμον t.—^ πῶμα pr A: αόμα *s.— ψυχουσα ὃ.---- 
τ.---ἵ δὴ add Αὐ.--ε τῆς Ab : τὰς *s.—h πλεύμονα Ab: πνεύμονα *"s.—13 αὐτὸν 
cum ὃς cor in ὃ A.—* ἅμμα b et corr A.—! 1 sxbegt et corr 0,—» ἡνίκ sgtr.— 


μένος] Grece legendum, ἵνα ὅτε ζέ- 
σειε Tb τοῦ θυμοῦ µένος τοῦ λόγου κα- 
ραγγείλαντος. Vulgo γένος habetur pro 
pévos. ConwaR. 
γένος] Pro γένος scribendum potius 
s: ut τὸ τοῦ θυμοῦ µένος intelliga- 
mus furorem ire, aut simpliciter impe- 
tum. Ότενη. quisic in Not, * Quin pro 
*yéros scribendum sit µένου nemini du- 
bium (ut opinor) esse debet. Alioqui 
γένος alicubi talem usum babere qualem 
baberet hic, si retineretur, minime nega- 
verim: quum vel p. 74. legamus, τὸ τῶν 
καὶ τὸ τῆς σαρκὸς γένος.) 
ὀξέωι- --ἐπήκοο»] Ut p. 75. B. dua τε 
eUrois ὀξυήκοον αἴσθησιν. Mox πάντη 


nobiscum muta in wa»raxoi. Sequens 
autem Ficinum, qui vertit, atque ita obe- 
diat, fortasse przferat hic quispiam ὑπή- 
koo», cui tamen mutationi priemisssum 
illud ὀξέως videtur refragari. Liwp. 
μονεῖν] Ita legendum est pro ἦγε- 

μονή». CoRNAR. 

ἡγεμονεῖν] In priced. editionibus est 

εµονήν. STEPH. 

διάπυρος] In Grsecis legendum, προ- 
γινώσκοντεε ὅτι διάπυρος 3) τοιαύτη πᾶσα 
ἔμελλεν οἴκησις Ὑέγνευθαι τῶν θυµουμέ- 
yuy. In vulgatis falso διὰ πυρὸς, et οἵδη- 
eis, legitur. ConNAR. 

διὰ wvpbs] Πουῦυς fortasse διάκυρον 
conjuncte legeretur. SrxPE. 


984 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


xa^ ὃν avrà uon s10uca sis ὑπεῖκον καὶ i ἄναψοχο- 
pán, πονοῦσα 2) TOY μᾶλλον τῷ λόγφ μετὰ όυµοὺ d δύναυτο 
ὑσηρεσεῖ,. [8 46. Το δὶ δὴ σίτων τε τα) συτών $m 
θυμφσμιὸν τῆς ψυχοε xai óran? ὄνδειαν διὼ τὴν ToU cepa 
σος foy qon, TOUTO sis ra paratu τῶν το θρενῶν xol 
του αρὸς τὸν ὀμφαλὸν ρου κατῷκισαν, οἵον φώτνην" er 
ἅπανσι τούτῳ TO τύπω "T TOU σώματος vpoQs τεκτηνάώριὀ- 
por καὶ κατίδησαν δὶ τὸ οιοῦτον" ἐνταῦθα és δρίμρα 
dy pio», σρίφιω ài" ξυνημμένον à ἀναγκαῖον, "Ti τρ σι μέλ- 
m. ii. 100. Ao; ποτε θνητὸν ἔσεσθαι' γένος. iv? οὖν Ai νεµόµενον 
πρὸς φάτνη" καὶ ὅτι τοβῥωτάτω σου βουλενομένου" χατοι- 
κουν, θόρυβον καὶ Bo» ὡς δλαχίστην παρέχο», v0 κρά- 
ur. 71. σέσσον καθ ἠσυγίαν περὶ TOU WC! κοινῇ ξυμφέρονσος" te? 
fBovAsuseÓo? διὰ ταυτ' ἐνσωῦθα' ἔδοσων αυτῷ στὸν τάξω. 
Eidórs; à. AUTO" ὡς λόγου μυ οὖτο air SpA, si 
T$ ay καὶ Mara Dinos σινὸς aD τῶν αἰσθήσεων, οὖν 
ὄμφυτο αὐτῷ τὸ μέλειν viva ἔσοιτο λόγων, ὑπὸ δὲ εἰδώλοαιν 
καὶ Φαντασμάτων" νυκτός τε καὶ μεθ ἡμέραν μάλιστα 
ψυχαγωγήσοιτο͵ φούσω, δή θεος ἐπιθουλεύσας aura τὴν 
τοῦ" πατος ἰδέων ξυνέστησε καὶ ἔθηκεν εἰς " ἑκείνου κα- 
τοίκηση, πυκνὸν xu λείο καὶ λαμαρὸν πα γλυκὸ καὶ 
ικρότητα ἔχον μηχανησάρενος, i» ἐν αὐτφ TOP διανοη- 
µάτων ἡ" ix. τοῦ νοῦ" φερομένη δύναμεις, οἷον ἓν κατόατρῳ 


* ἀκμάξοι AeFSY qbqo : ἀκμάξῃ *s.—^ πολλῶν g.—? ὅσων Ab et rc 9: ὅσον *s. 
—1A ἴσχει Ao, ἔχοι ρε: ἔχει *s. —' τὸ 0.—5 φάτνη SYt, φατηλ e.—* καὶ om 8s. 
—* τοιοῦτο F.—" δὲ Ab, δὲ δε 8: δὲ δὺ *s,.—" Tb A, om ο. lora Yr.—! de 


t.— πρὸς τῷ φάτνῃ δε.---ᾱ βουλομένον XY stgt et corr Y, βουλομώου F vt és om 
Γι — ξυμφέροντος A et absque illis notis qb, διαξυµφέροντος 9, υμφέ- 

porros ΕΥ et (in mg | appositis καὶ ἴδίς) 8, καὶ ἰδία διαξυμφέροντος 8: urna 
τος cum ὃς corr Υρ.---ᾱ ἑώη Sso, ἐπι i ante διὰ omisi «αὶ cum Asbo.—/ ὁταῦνθ 


b, ταύτην F.—t€ δὲ om Yet. —bh αἰτὸ Y.—! ξυνοίσειν S, qui in mg eureiur $ 6υυν- 
μεταλαμβάνει Ὑοςς.---- αὐτῶν Asbg.—7 αἰσθήσεως A0.—? ψυχ 

σαιτο "Ye —9 τοῦτο FSz et pr ϱ.--δ δὴ ὁ θεὺς ϱ.---3 αὐτῶι Ab, ab pr 0: αὐτοῦ 

*5.—! τοῦ om b et pr 0.—2^ ἡ om F.—' νεοῦ g.—" φοβοῖ AGSYqebgt, φοβεῖ F : 


duepdiy] Cum Cod. Tub. scribe ἃχμά- τῶν αἰσθήσεων] Cod. Tub. haud con- 
jw propter subsequens δύναιτο. Liwo. — temnendam offert lectionem. αὐτῶν foco 

$- 46. κοινῇ ξννδιαφέροντος] Vox κοιῇ τοῦ, ab νῶν, cujus lectionis nuxzifio scri- 
mos adducit ot preferamus lcctionem bendum hic arbitramur: vibs αὐτοῦ ac. 
Cod. Tub. ξυμφέροντο». Lip. λόγου, αἰσθήσεωι. LiNp. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


335 


δεχομένῳ σύπους aci κατιδεῖν εἴδωλα παρίχοντι, φοβοῖ" 
μον αὐτὸ, ὁπότε μέρει τῆς πικρότητος xgopárm ξυγγυες 
χαλεσὴ” προσενεχθεῖσα ἄπειλη, χατὰ πᾶν ὑπομιγνῦσα 
ὀξέως τὸ rag χολώδη χβώματω) ipupavon! ξυνάγουσά 
vt Ty ῥυσὸν' κα] τραχὺ᾽ ποιοί, eor! às* ταὶ δοχὰς' 
αύλαςξ vs σὸ μὲν ἐξ ὀρθοῦ κατακάμπτουσα καὶ ἔυσπωσα, 


rà δ᾽ "μϕεάττουσα συγκλεουσά τε λύτας καὶ ἄσαςὶ πα- 101. i. 191. 


ρίχοι καὶ v αὖ τὼ εναντία" φάσματα" ἀποζωγραφοῖ" 
πραόσητός τις éx διανοίας | £3.19 010, ris μὲν sixporgrog 


ἠσυχίαν παρέχουσα UA μήτε xiV6iy. μήτε τεοσώστεσόᾳ, 
σῆς ἑναντίας invi φύσεως ἐθέλεω, γλυκύτηςι' às τῇ χωτ 
ἐκ ένο" ἐυμφύτφ' πρὸς αυτο χρομένη xci πάντα" ὀρθὰ 
καὶ λεία αὐτοῦ) xci ἐλεύθερα ἀπευθύνουσα IA so" σε καὶ 
ευήμερο" φοιοῖὈ σὴν περὶ TO rae ψυχῆς μοῖραν κατῳκισ- 
ένην, ὄν v8 τῇ] νυκτὶ διαγωγὴν' $ ἔχουσαν" μετρίαν, μαν- 
σεία χρωμένηνᾶ xa ὕπνον, ἔπειδὴ λόγου καὶ φρονήσεως 


qoBj *s.—" µόρη x, μέρους t.— 


pari 0.— ἐμφαίνοι AORITFxbeg, ἐμφαίνη 

ταχὺ Yt.—^ ποιο AGNXTrbeg, roi F, ποιεῖ SYsot : rej t. es. — 

4 λαβὸν F.—* τε SY —f1 δοχὰς Abo, as 6, Aóxoras F et yp 8, λόχον 8 
rgot.— δοχἰ λόχ act 9, Moy S 


cum s cor Τ.--ξ πύλαις t.—5 
k παρέχει stc.—! ὅτ ab. AFbo: ὅταν *s,.—» 


ῥυσσὺὸν *5,.— 


Y: 
ο ἀποξωγραφοῖ ΑΘΕΒΘΥΟΡΟ, üvalwypadii ϐ 


4 φὸ 0.—7 µήτε nweir om 


" χαλεπῆ SYsgt.—* ἆπειλλ o, ἀπειλεῖ b.—! 


Ss : οσα *g,.—5 ῥυσὸν Α 


τὰ 09.—! ras o, 
vàrarría bo.—? φαντάσματα sb.— 


9g,-—P Te e, TÉ Tis μα 


ἀποξ. 
pr A: pb) «wei» t, µήτο κου! g— 


t γλυκύτητος b.—* ἐκείνω X'feo et pr 6.—" Συμφύτφ om pr 2.—* ἑαυτὸ λα — 
| P ξ 


5 καὶ 
— e 


t.—b wow AOFbOo, om zx: sow: *s.—^ κατφκηµένηνε 


om pr g.—J ἑαυτοῦ F.—* fAeá» Aqbo et corr 6 : Ἱλεώ *s. 


v—À διαγω- 


ἅμερον 
γίαν «.---ὃ ἔχουσα FYqt et pr e. —t µαντείαν 4.—85 χρωµένη ETFYqxbteg et pr 8. 


φοβῇ] Scribendum censeo φοβοί, iti- 
demque ποιοῖ aliquanto post: qu: con- 
venient eum sequente repéxoi Quin- 
etiam ἀπειλεῖ, ut ἐμφαίνει, vel ἐμφαίνῃ, 
ut &veiA$, debere scribi arbitror : simul- 
que particulam καὶ poni ante κατά, 
SrxPSH. 

ἑμφαίνα] | Scribendum hic cum Cod. 
Tub. ὀμφαίνοι, uti antea cam eodem φο- 
poi loco τοῦ, Φοββ, ac postea ποιοῖ loco 
vulgaris ποιῇ, quod omnia ea, sicuti re- 
motam illud sapéxo,, pendent a voci- 
At vocem 
Een non cu ir verbam, acd nomm 
ideoque antea rescribendum xavemj, 
miramur non vidisse Stephanum, cujus 
ideo mec τῷ xa) nec τῷ ἀπειλεῖ opus 


e 


est. Liu». 

λόχον] Non Aóxor, sed χόλον Plat. 
scripsisse puto, in significatione χολῆς : 
in qua tamen rarum est, et fortasse vory- 
τικώτερον: ideoque videndum an χολὴν 
potius το reponi debeat. Fic. certe interpr. 
bilem. Ότερη. 

λοβὸν δὲ καὶ Aóxor, πύλας τε] Ste- 
pbanus quidem recte succensebat voci 
λόχον qus loci sensum perturbat : sed 
quod ille proposuit scribendum, χόλον 

sive χολὴν, etiam magis. Quid si re- 
scribitur μοχλὸν, cui inveniendo adjecta 
bis vebeequenübue τάς dpfpdrreere 
bis subsequentibus τ 
νυγκλαρυσά re videtur confirmari, 1 1κο. 


836 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
ου priis. [S. 47. ] Μεμνημένοι γὰρ σῆς του πατρὸς 


iro οἱ ξυνιστάντες ἡμᾶς, οτε τὸ όνητὸν ἑαέστελλε 
γόνος. LZ ἄριστον εἰς δύναμιν ποιεῖν, οὕτω δὴ πατορθουντες 
καὶ τὸ aoo ἡμῶν, iva" ἀληθείας i προσάπτοιτο, κα- 
σέστησαν ἐν τούτῳ τὸ μαντείου." κωνὸν δὲ. ση ετον ὡς 
μαντικῆν ᾽ἀφροσύνῃ θεος ἀνθρωπίνῃ δέδωκεν- ουδεὶῖς γὰρ 
$HyOUG ἐφάπτεται Panini ἐνέουδ καὶ ἄληθους ἀλλ' 1 
καθ ὕπνον σὴν τῆς φρονήσεως πεδηθεὶς δύναμιν 3 7 διὰ νό- 
σον 1 eivai boum iam pur παραλλάζας. ἀλλὰ ἔυννοήσαε 
pár grs τὰ: τε ῥηθίντα ἀναμνησθέντα θναρ 7 ὕπαρ 


vro τη , μαντικής" σε 


b! 
καὶ ἔνβουσιαστικῆς Φύσεως, 


nd. 193. . v ὅσα ἂν φάσματα" ὀφόῇ, πάντα | Aoi pus διελέσθαι, 
ὅπη τι σημαίνει καὶ OTO μέλλοντος 7 πα ελθόντος 3 ? πα 
ἐόντος καπου L ἀγαθου. τοῦ δὲ μνέντος ἔτι" τε ἐν τούτῳ 
μένοντος ουκ .ἔργον τὰ φανένσα) xai * φωνηθέντα ὑφ ἑαυτοῦ 
κρίνει, ἀλλ᾽ εὖ καὶ πάλαι λέγεται τὸ πράττειν καὶ 
γνῶναι τά τε αὐτοῦ" καὶ ἑαυτὸν) σωφ ον poro agor- 
ἦκει. 0c) δὴ καὶ τὸ τῶν προφητὼν γένος ἐπὶ ταῖς &»- 


1t. 72. 


—b µετέχει sb.—!. ἐπιτολῆς Fb.—k. ξυνιστάρτες H, ξυστάντες GZTSYsxtQt. ξυστή- 
σαντει AFbo: συνιστάντες *5.— λε γένος Αθὺο, ἐπέτελλε γένος Ἑ: «γέ- 


.? 
vos ἐπέστελλεν * s. — ἵν sbet.—" τὸ μαντεῖον S, τῷ μαντείω. Y, τῷ parrele s.— 
ο T€ FSYsr.—» ἐνθέους R.—A4 3) διά τινα b.— và δὲ F.—* ἀπὸ 9.—t τῆς om P.— 
5 κοιµαντικῆς t.—" Te om F.—"* φαντάσματα ABFSYgsxbgr cum yp 3Y.—* Eri... 
µένοντος om t.—J φωνηθέντα...φανέντα Ὁ.---- καὶ AGFSYqsbgor, καὶ 3 EX et rc P: 


οὗ μετεῖχε] Fic. quoque negativam 
particulam hic non agnoscit: cum qua 
tamen et scquentia consentire videntur, 
STEPH. 

6. 47. συνίσταντες] Cod. quidem Tub. 
variam hic offert lectionem ξυστήσαντες 
loco vulgaris συνίσταντες, quam tamen 
defenderim propterea, quod rem facientes 
meminerunt, non autem re facta, Sed 
in locum τῶν, ἐπιστολῆς ct. ἐπέστελλεν 
nonne scribendum videtur ἐπιτολΏς et 
ἐπέτειλεν, quamvis voces ee significatu 
non multum discrepent. Subsequuntur : 
οὕτω Uh κατορθοῦντες καὶ τὸ φαῦλον 
ἡμῶν, (sic enim nobis videtur inciden- 
dum) ἵνα ἀληθείας πη προσάπτοιτο. Qua 
verba postrema suadent, ut in verbis 
antecedentibus, ἔκειδη λόγου καὶ φρονή- 
σεως ob µετεῖχε, Ficini amplectamur., 
Ttionem, qui vocem ibi οὗ non agnoscit. 

IND 


ἔτι τε] In Grecis legendum, τοῦ δὲ 
µανέντος, ἔτι τε ép τούτῳ µένοντος, obe 
ἔργον τὰ φανέντα ἡ φωνηθέντα 04^ ἕαν- 
τοῦ κρίνεν. — Vulgati codices efr: habent 
pro ἔτι, et κλίνει» pro κρίνευ. CouNAn. 

ἔτι] Non εἴτι, nec. efre, sed ἔτι, vera 
est lectio: quam et Fic. sequitur. SE s. 

προφητῶν] Persuadere mihi non pos- 
sum Platonem hic scripsisse προφητῶν, 
nec paulo post προφῆται Quid igitur 
ab eo scriptum fuisse suspicor? geniti- 
vum ὑποφητῶν : itidemque nominativum 
ὑποφῆται ilic: quum et aptissimam loco 
isti significationem habeat, et facilis fue- 
ritlapeus ex vocabulo ὑποφῆται, parum 
noto, in προφῆται, quod notissimum est 
atque frequentissimum. Confirmat au- 
tem meam emendationem et Üóroxprral, 
quum de iisdem utrumque dicat ; at νεεο 
προφῆται quomodo ἀπὺ τῶν µάντεαν dis- 
tinguerentut? deinde cor post αροφΏται 








437 


δέος µαντείαις κριτὰς ἐπικαθιστάναι νόμος" οὓς μάντεις 
αὐτοὺς ἡἠπονομάζουσί" τινες, σὸ vy ἡγνοηκότος oc "s δὲ 
αἰνιγμῶν' οὗτοι φήμης" καὶ φαντάσεως" ὑποκριαί, καὶ 


οὗ τὰ μάντεις, προφῄται às μαντευόμένων δικαιότατοε: 


ὀνομάζουντ' dv. ἡ μὲν οὖν Quei ToU" ἥπατος διὰ" ταῦτα 
rotor τε zi ο τόπῳ ὁ o λέγομν miQuxs, xen μαωτι- 
κῆς. καὶ ὅτι μὲν δὴ ἕῶντος i Ἱκάστου τὸ τοιοῦτον σηµεῖα 
ἐναργέστεραὶ à χε στερηθεν δε) τοῦ ὧν yéyort συφλὸν 

k^ µωντέῖω ἁμυδρωτερα" ἔσχε τοῦ τι σαφὲς σηµαί- 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


χαὶ τὰ 
νε. HO αὖ του γείτονος αὐτφ' ἀύσχασις καὶ ipa. 
σκλάγχνου γέγωςν i£ à  &giorigás xen i ixsipoU, τοῦ que- 

έχεω αὐτὸ λαμπρὸν LM καὶ ςπαθαρόν, οἷον κατόπτον 
παριακευασμένον καὶ ἔτοιμον ἀεὶ παραπείµενον xov sov, 

διὸ δη καὶ ὅταν Lu ἀπαθαρσίαι γίγνωνται διὰ νόσους» ut, ii, 108. 
σώματος σερ)" Σὸ fira, φάντα ἡ σπληνὸς καθαίρονσα ου- 

σὰ δέχεται ιανύσης, ἅτε κοίλου καὶ ἀναίρου ὑφανθίντος"" 

obs» πληρούμενος τῶν ἀποκαθαιρομένων μέγας καὶ ὕπου- 

Aeg" αὐζάνεται, καὶ πάλη, ὅταν καθαρθῇ τὸ σώμα, ταπει- 
ρούμενος εἰς ταὐτὸν ξυνίζει. 


4r ἑαυτοῦ OFbt, ἑαῦτοῦ Y.—b ἑαντῷ F.—^ µόνον F.—4 αὐτοὺς add Α0.-- 

* ὀνομάζουσίν bo.— αἰνιγμάτων ϱ.--ἕ finas ο φαντασία: bo.—! τι ΑΣΥΕαδε 
90, τε SYst: τοι *s.—k δικαιότατ’ 80.—! ἂν ὀνομάξουτο Θ.--- τοῦ om p 
2 δὲ s. —^ καὶ om -Θ.---ὂ τὸ τοιοῦτο» AFbo: τῶν τοιούτων *s.—9 ἐνεργέστερα 


S a Derpie Siga —?* δὲ om s.—! τὰ add AF.—* ἁμυδρότέρα s.—" ae E. 


genitivus ille τῶν µαντενοµένων addere- ToU τὶ] In precedent. edit. rovrl, pro 


tur? Quidam autem προφήτας pos 
hic reddi pronuntiatores existimarunt, 
SrzPn. 

ela xprra)]. Grace legendum, ὅτι τῆς 


δὺ α στχμῶν ot οὗτοι ο φήμη καὶ άσεωι 
εἰδὲ κριταὶ, καὶ οὔτι μάντεις. Ὑπἱρο ha- 
betur ὑποκριτα) pro εἶσὶ κριταὶ, οἱ οὗτοι 


pro οὔτι. ConxAn. 

οὕτοι] Έτο οὗτοι Fic. etiam legit οὔ- 
τοι: Ssiv6 οὔ τοι quis disjuncte scribere 
malit. Srarn. 

τοιαύτη δὲ] Reponendum puto re pro 


8. ταση, 
Scribe hic cum 
Cod." Τοῦ. καὶ νι μὲν kr ζῶντος ἑκάστον, 
7b ποιοῦτο σηµεῖα ἐναργέστερα ἔχει. 
Σχ. 
Plat. 


Vos. VII. 


τοῦ 7l, perperam legitur: jungitur enim 
τοῦ cum ἀμνδρότερα. Id est, Vatícina- 
tiones exiliores d nifi wt. liquid α rim 
sigmificet ; vel sign eni, hm videlicet. 
ία, etiam ne µαντείας ἁμυδροτέ- 
pas reponendum sit: aut μαντεία» ἂμν- 
ὁροτέρα». STEPH. 

ἐξ ἀριστερᾶς, χάριν ἐκείνου] Scribe 
nobiscum ét ἀριστερᾶς ἐκείνου, χάρυ τοῦ 
παρέχειν αὐτὸ---ὅμοιον κατόπτρφ. Lip. 

διὰ νόσο»]  Malaeriin hic scribere διὰ 
νόσων loco vulgaris διὰ όσον. Liup. 

ὕπουλος] Grece legendum, Mos "At 


ρούµενος τῶν ἁποκαθ 
ὅπουλος αὐξάνεται. s Ge obis falso falso 
pro ὕπουλος legitur. CoRNAR. 


2 U 


338 IIAATONOZ 


6. 48. Τὰ μὶν οὖν spi spo sies ὅσον θνητὸν ἔχει καὶ 
Oro» θεῖον, παὶ ὅπη, καὶ μεθ ὧν, καὶ ὃν ἅ χωρὶς Φκίσθη, 
v0* μὲν ἀληδές, ὡς εἴρησαι, θεοῦ ξυμφήσαντος vor ἂν οἳ- 
Ta. µόνώς δμσχυριζοίµεθα. vÓ γε μὴν εἰκὸς ἡμῖν ερῆσ. 

e ^v » ^ / 
αι, καὶ νυν καὶ ἔτι μᾶλλον ἄνωσκοπουσι διακιδυνευτέοὴ 
Ni / Y / M à' € o^ à»* ’ 1 A 

vo! φάναι καὶ φεφάσθω. Το ὃ sing η" τούτοισι xar& 

, ΝΑΙ [ - δι 4 ^n /, » f 
σαυτα μεταδιωκτέο»" 7) Ó$ TO του σώματος ἐπιλοισο 
Lu / . δὴ ^s f^ à ο / Ó " » 
5 γέγονεν. &x δὴ λογισμοῦ τοιουδε ξυνίστασθαι µαλιστ 


4 » 3 / P , 
&y αυτο TOTO πρεπο. 


Ta» ἐσομένην i» ἡμῖν voro» καὶ ἔδεστωνὶ ἀκολασίων 
ήδεσαν οἱ ζυνσιθέντες ἡμῶν τὸ γένος, xoi ὅτι τοῦ μτρίου 
καὶ ἀναγκαίου διὰ µαργότητα πολλῷ χρησοίμεθα" σλί- 
w:* iy οὖν μὴ Qoi, διὼ νόσους" fait, γέγνοιτο καὶ ari- 

n. T8. λὲς τὸ γένορ εὐθὺς τὸ θνησὸν σελευτὼη, ταῦτα προορὼµν- 


n.i. 194. 20 τῇ τοῦ περιγενησομένου" 


πώματος ἐδέσματός τι Uu 


τὴν ὀνομαζομένην" κάτω κοιλίαν ὑποδοχὴν ἔθεσα», εἷλιξᾶν 

. -- φ Ν 

σε πέριξ τὴν τῶν ἐντέρων" γίνέσω, ὅπως μὴ ταχὺ διεκτε 
^s e 7 ^ ε ” N ^ 

puc, y τροφὴ ταχὺ qai τροφης τέρας δεῖσθαι τὸ cepa 
, / y M! , g ? ΄ P] X 

ἀναγκάζοι} xoci παρίχουσα’ ἀπληστίαν διὰ γαστριµας: 
/, , ” ? x 

γίαν ἀφιλόσοφον καὶ ἄμουσον" y" ἀποτελο τὸ "yin, 

ἀνυπήκοόν τοῦ θειοτάτουὰ τῶν παρ fiv. 

S. 49. Τὸ δὲ ὀστῶν καὶ σαρκὼν καὶ τῆς τοιαύτης QU- 


—5* τὸ, πεφάσθω] κατὰ τὸ εἰκὸς εἴρηται b.—! τούτω 0.—8 ἡμῖν om Ἐς.--ᾱ διακυό. 

μετα] pro his lacuna in s.—! add Ao et rc S.—k δη t, om bo.— τούτοισυ A8 

ZYFSYegt, om b: τουτοισὶ ς.--- ταῦτα ET Y.—^? τοῦτο b.—^ τοῦδε 8.—? τό» 

τως 0.—8 ἔδετων g.—' χρησόµεθα pr 0.— πλέονι Ab: αλείονι *s.—! όσον K— 

* τελευτῶι AYqbo et pr 8, γελουτῶν Ft.—" γενησοµένον b.—* ὄνομαζομόψ A9 

FSYqubgot : ὠνομασμένην s.—* ἑτέρων g,—! ἀναγκάζοι AOKYTFqbgo0, ἀναγκάσα 
ἂν 


f, ἀναγκάξει χε: ἀναγκάσοι s.—5 παρέχοι 0.--Ά ἄνισον F.—^ ἂν S, «ἂν ip s, b 
Yqt et corr 0.—* ἁποτελοι AGFQ0, ἀποτελοῖτο b et corr A, ἀποτελεῖ ΧΥΣ6, ἄποτε- 


λεῖν H, ἀποτελενς: ἀποτελῆ s.— τὸ θειότατον t.—^ διαδιδούµενοι z9.—. vit 


6. 48. τό γε] Reponendum puto fy. 
Srarn. 

ἦν δὲ] Post δὲ interpung. quia 3» δὲ 
non jungitur cum ἑπίλοιπον, sed. cum 
τὸ ἐξῆς, quod precedit. 8τερΒ. 

v] Pretulerün hic lec. 
tionem, quam offert Cod. Tub. τὴν ὀνο- 
µαξομένην. Lixp. 

η αστριμαργίαν] | Nisi dicamus ipsam 


yam, vocari ἀφιλόσοφον εί ἅμον. 
Wo», interpunctione utrinque intercipi- 
endo verba illa, διὰ "acr | 3 
λόσοφον καὶ ἄμονσο», videri potent deesse 
copula καὶ ante ἀννκήκουν. Aptius ctia" 
esset ἁποτελοὶ, servato eodem modo: 
et ἀναγκάξοι fortasse melius quam ἄναγ" 
κάσοι legeretur. Ότερη. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 999 


σεως σέρι πάσης ὧδε 1 ἴσχε. τούτοις ξύμπασιν à ἀρχὴ μὲν ἡ 
TOU μυφλοῦ γένεσις: οἱ γὰρ τοῦ U βίου δεσμοὶ v3; ψυχῆς 
τῷ σώματι ξυνδουμένης à έν τούτῳ διαδούμενοι” κατεῤῥίζουν 
vo θνητὸν γένος" αὐτὸς δι ὁ µυελὸς γόγονεν' εξ ἄλλων. 
τών γὰρ τριγώνων | όσο τεότα ἀστραβὴ καὶ λεῖα ὄντα di 
σε καὶ ὕδαρ καὶ ἀΐρα καὶ y d ἀκριβείας μάλιστα ἦν 
παρασχεῖν Quar ταῦτα Ó θιὸς à ἀπὸ τῶν ἑαυτῶν ἕκασκα 
φνῶν" χωρὶς rox o iran, μιγνὺς δ᾽ ἀλλήλοις" σύμμετρα, 
πιωσπερµύον qvi ὄνησφ yeu μηχανώμενος, σον µυῖ- 
λὸν ἐξ αυτών ἀπειργάσατο, xoi μιτὰ ταῦτα δὴ φυτεύων 
ὃν αυτῷ κατίδη va των Nox γένη, σχημάτων " όσα". 
μελλον" αὖ σχἠσι oid τε χαθ᾽ ἕκαστα si (δη, τον pun- 
A6 αὐτὸν τοσαῦτα καὶ σοιαῦτα διμρεῖτο σχήματα τὐθὺς αι. ii. 106. 
ὃν o7 διανομῇ" τῇ xar ἀρχάς. καὶ τὴ pi». vo θεῖον 
σπίρμα, οἷον &, ἄρουρα», μάλλουσαν εζειν ἐν aur) mieipies 
ποωταχη" αλάσας, ἐπωνόμασε του μνελοῦ ταύσην T» µοι- 
gar ὀγαέφαλον, oc ἀποτελεσόέντος à $ed TOU. aiU τὸ περὶ 
τοῦτο" ἀγγεῖον παφαλὴν γενησόμενον: ὃ » GU" σὸ λοιπον 
xad θνητὸν τῆς ψνχῆς ὄμελλη καθέξου, ἅμα στρογγύλα 
xoi προµήκη Qigesiro" σχήματα, μυελὸν δν πάντα. ἐπεφή- 
pars? καὶ xoa. i εξ o ἄγκυρων βαλλόμενος" κ σούσων. 
πάσης ψυχῆς δεσμοὺς πιρὶ τοῦτο" Σύμπαν ήδη" τὸ σώμα. 
Sp ἀπειργάζιτο, στίγασμα μὲν era πρώτον ἔνμσηγ- 
yug περὶ όλον ὀστέίνο. — [S. 50.] Τὸ δὲ ὀστοῦ ξυνίστη- 
σι ὧδε. γῆν διαττήσας. καθαρὰν καὶ λείων ἐφύρασε' καὶ 


ép 
φαι &.—$ vatis α.---ᾱ γενῶν ἕκαστα Squt, Ύενοων ἕκαστα Y.—l ἀποκρίνει FSYqs 
t et cort 6.— ἄλληλα z.— ξ. zQto.—? γένει θνητῶ b.—? Te ὅσα τε ο 
* ἄμελλε Yqst.—P ἂν σχήσειν 0, αὐχήσειρ b.—A cx. καὶ εὐθὺι α.--- διατομῆ 
--ᾱ τῇ om Q.—! ἑαυτῇ t.—" érraxa "yp A.—" Towvro F, τοῦτ' b.—* aj AOT 
Fzxbtgo: bo A. x Bappeiro (in ex cor?) A, Üotire 4» gr eitis F et pc Y — 


3 βαλόμενοι GS Ysb. τς sero Abo, ταντὸ PSY qs, αἰτῶ t: abrb cum *s corr t. . 
το, η (κτίριο in mg s F.—^ αὐτὸ FSYsbor.—! περίβολον Valckenaz. ad 
Eur. Phenise. 1085 as AGFSYsbo et pr T, διωτρέσας g:. διατρήσα: *s.- 


$. 49. me Grece legendum, ἔπω- aj. Srzru. [ta plane habet Cod. Tub... 
νόµασε τοῦ μνελοῦ ταύτην τὴν µοῖρα», Bir. 
ἐγκάφαλον. In vulgatis deest vox µυε- αὐτὸ] Videtur ebrà legime Pic. At 
λοῦ, ConNAR. si αὐτὸν legatur, ad μνελὰν referetur. 
à») Partic. À» puto mutandam in SrzPx. 


338 IIAATONOZ 


G. 4B. Τὰ μὶν οὖν «spl ψυχΏς, ὅσον θνησὸν ἔχει mod 
v ^ " λ .» v 9 9 ὅ Ni» 7 
oco» θεῖο», παὶ ὅπη, καὶ μεθ ὧν, καὶ δι ἆ χαρίς Φκίσδη, 
v0* μὲν ἀληθές, ὡς εἴρηται, θεοῦ ξυμφήσαντος τότ᾽ ἂν ov- 
va! μόνως Dur y vito abo σό γε μὴν εἰκὸς "uA εἱρῆσ- 
tu, καὶ νυν παὶ ἔτι μῶλλον ἀνασκοποῦυσι δι ακινδυνευτέον" 
*i { 4 / s εφ 3k , l1 M 
vo φὰναι και πεφάσθω. Το à εξης δη φουτοίσι ατα 
*» Am / "cow ^n 7 » / 
ταυτὰ"' µεταδιωκτέον ἣν δὲ vo τοῦ. σώματος ἐπίλοιπον 
v »7 4) ου 73.0 / ; 9 
ᾗ yiyorsy. ἐκ δὴ λογισμοῦ τοιοῦύδε ξυνίστασθαι μάλιστ' 


«4 » ἃ "n P , 
&» αυτο "TOTO πρισο. 


T3» ἐσομένην ἐν ἡμῖν ποτών καὶ ἔδεστῶὶ ἀπολασίαν 

Ίδεσαν οἱ ξυντιθέντες ἡμῶν σὸ γένος, κα) OTi TOU μετρίου 

xal ἀναγκαίου διὰ µιαργότητα πολλῷ χρησοίμεθα" φλέο- 

»* i» οὖν μὴ φθορὰ διὼ νόσου" oftia. γίγνοιτο καὶ ἀτε- 

wr. 73. λὲς σὸ γένος εὐθὺς τὸ θνητὸν σελευτώη,' γαῦτα προορώµα- 
s.d, 104.266 T7 TOU αεριγενησομάνου φώματος ἐδίσματός τε ἕξει 
τὴν ὀνομαζομένην κάτω κοιλίαν ὑποδοχὴν ἔθεσα», ελιξάν 

σε πέριξ τὴν TU» ἐντέρων" γΐνεσι, ὅπως μὴ ταχὺ διεκαε- 

para, 3 τροφὴ ταχὺ πάλιν τροφῆς ἑτέρας δεῖσθαι ὸ σώµα 
ἀναγκάζοι” καὶ παρέχουσα" ἀπληστίαν διὼ γαστριµαρ- 


/ / » ^w 
γίαν αφιλόσοφον καὶ ὤμουσον πῶν 
f ? e 
TO» παρ Li. 


, , . ^e / d 
ἄνυπήῆκοον TOU θειοτάτου 


9 lY , 
b ἀποτελοῖς TO γένος, 


$. 40. Τὸ δὲ οστών καὶ σαρκῶν xoi τῆς ποιαύτης QU- 


—? ϱδιιιπεφάσθω] κατὰ τὸ εἰκὸι εἴρηται b.—f τούτω 0.—8 fjv om Ft.—h Buuuss. 

ο.«µετα] pro his lacuna in s.—! add Ao et rc S.—X ἤδη t, om bo.— τούτοισωυ AG 

ZTFSYegt, om b: τουτοισὶ s.—9 ταῦτα ΕΤΥ.--- τοῦτο b.—^ τοῦδε 0.—P9 τάν- 

τως 0.—1 ἔδετων g.—' χρησόµεθα pr 0.—* πλέονι Ab: αλείονι *s.—. νόσον X,.— 

* τελευτῶι ÀYqbo et pr 8, τελευτῶν Ft.—" γενησομένον b.—". ὀνομαξομώην AO 

FSYqsbgot: ὀνομασμένην s.—* ἑτέρων g4—] ἀναγκάζοι AGNTTFqbgo, ἀναγκέσαι 
«ἂν 


t, ἀναγκάζει χε: ἀναγκάσοι $.—* παρέχοι 0.—9 ἄνισον Ε.--» ἂν 8, vá» ἂν s, ἂν 
Yqt et corr 9.—* ἁποτελοι AGFQ0, ἁποτελοῖτο b et corr A, ἀποτελεῖ Xrze, ἄποτε- 


λεν H, &xoreAéir t: ἀποτελῆ s.—À b θειότατον t.—^ διαδιδούµενοι 29.— *Ere- 


9. 48. τό γε] Reponendum puto ὄγε. 
vul P 
y ost δὲ interpung. quia 3» δὲ 
non jungitur cum ὀπίλοιπον, Mod cum 
τὸ ὀξῆς, quod precedit. Srz»n. 
μένην] Pretulerim hic lec. 
tionem, quam offert Cod. Tub. «3» ὀνο- 
µαζομένην. Lixp. 
?9cTppapylar] Nisi dicamus ipsam 


Ὑαστριμαργίαν vocari ἀφιλόσοφονεε ἅμον- 
Wo», interpunctione utrinque intercipi- 
endo verba illa, διὰ γαστριµαργίαν ἀφι- 
λόσοφον καὶ ἄμουσο», videri potent decsse 
copula καὶ ante ἀνυπήκοον. Aptius etiam 
eSset ἁποτελοῖ, servato eodem modo: 
et ἀναγκάξοι fortasse melius quam àxeny- 
κάσοι legeretur. Ότερη, 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 339 


σεως ipi πάσης ὧδε ἕ ix. τούτοις ξύμπασω ἀρχὴ μὲν ἡ 
TOU μυελου γένεσις. οἱ γὰρ τοῦ βίου δεσμοὶ τῆς ψυχῆς 
τῷ σώμασι ξυνδουμάένη, i δν τούτῳ Quoi perat? κατεῤῥίζουν 
φο θνητὸν γένος" αὐτὸς δὲ ὁ μυελὸς γόγονεν' εξ ἄλλων. 
τῶν γὰρ σριγώνων ὅσα spore  &rrga 7 καὶ A&it ὄντα Tp 
σε καὶ ὕδαρ καὶ ἀΐρα καὶ ym ài ἀκριβείας μάλιστα ἦν 
παρασχεῖν Quir ταύτα 0 θιὸς à ἀπο τῶν ἑαυτῶν ἵκασκα 
γενών" xgis ἀπονρίνων, μιγνὺς δ᾽ ἀλλήλοις" σύμμετρα, 
πονσπερµήο» qui θνηςφ γένη" μηχανώμωος, σον µυι- 
Ao» ἐξ αυτών ἀπειργάσατο, χα) μετὰ ταῦτα δὴ φυτεύων 
$» αυτῷ κατίδεη vea ré» ox γένη, σχημάτων σι όσα". 
Án αὖ σχάσεῳὃ. old, τε καθ ἵκαστα εἰ ἴδη, τὸν pan- 
λὸν αὐτὸν σοσαῦτα καὶ τοιαυτα διπετο σχήματα τύθὺς τι. ii. 106. 
ὃν διανομ1’ τῇ κατ ἀρχάς. καὶ τῷ μὲν vo θεῖον 
σπίρµα,. οὖον ἄρουραν, μάλλονσω. ἔξειν ἐν aur) wigiften 
ποωταχη" αλάσας, ἐπωόμασε TOU μυελοῦ ταύσην την μοι- 
ga» ὀγαίφαλον, ὡς ἀποτελεσθέσον à $ed TOU, aU τὸ περὶ 
voUTO" &oyysior κεφαλὴν yer ó pavor" ὃ » QU" v0 λοιπον 
xad Órnróv τῆς vx 3e épaou καθέξεο, ἅμα στρογγύλα 
xai προµήκη διμρεῖσο" σχήματα, μυελὸκ δὲ πάντα. ἑσεφή- 
pars? καὶ χαθά περ sE ἀγκυρῶν βαλλόμειος" éx σούσων. 
πάσης ψυχῆς δισμοὺς περ) τοῦτο" Sopra ἤδη" τὸ σώµα. 
Sp» ἀπειργάζετο, στίγασμα μὲν αυτῷ πρῶτον ἕνμπηγ- 
ρὺς περὶ ὁλονὰ ὀστίῶο.  [S. 50.] Τὸ ὃς οστουν ξυνίστη- 
σι ὧδε. γῆν διαττήσας καθαρὼν καὶ λείαν ἐφύρασε καὶ 


ép 
φαι 5.—2 δυνατόν s.—P γενῶν ἕκαστα Sqit, Ύενεων ἕκαστα Y.—! ἀποκρίνει FSYqa 
t et cor 9.—: ἄλληλα z— E αθεθ.---- γένει θνητῶ b.—^ τε ὅσα τε - 
ο ἄμελλεν Yqat.—P ἂν σχήσειν 0, αὐχήσειν b.—^ cx. καὶ εὐθὺς x.—' διατομΏ 
—95 τῷ om ϱ.--ῖ ἑαυτῇ t. —* πόνταχα γρ A.—" τοιοῦτο F, τοῦτ) b.—* aj αθας 
Fxbego : hr s— δαμρῶτν (n cr) A, Dagire 1. - ἐν ὀφέωεν P t pr Y.— 


2 βαλόμενοι GS Ysb.—? τοῦτο Abo, Tavró GFSYqs, αὐτῶ t: abrb cum ὃς corr. . 
—» iy (adacripto in ἄδη) F.—^ αὐτὸ FSYsbor.—! περίβολον Valckenar. ad 
Eur. Phenise. 1085.—^ as AGPSYsbo et pr T, karpéras q:. διατρήσα: *s. 


$. 49. pesas] Grece legendum, ἔπω- αἲ. PSrEPI. Ita plane habet Cod. Tub. 
eyed pair. In vul x d a api Videtur αὐτὰ legisse Fic. At 
- In eest vox µυε- i 
λοῦ, ConwAR. pn um legatur, ad μνελὰν referetur. 
à»] Partic. ἂν puto mutandam in Srapx. 


&. 158 ὀνηήπι] Loco vulgaris hic và» p. Srz»zn. 

"S PY Tub. babet διατ- ην a 
beqássi pei t. Eodem modo ας ως πλ nii πο ἔα 
ns laco ναλκαὰ sere vero meliorem σόμασι-- ὀπείαννσαν] Jusge φὸ σαν... 
Sb. cuhibet hctieem κατέλιτε, Lwbp. pam, τῷ ὑπείκονσα» : quo facto, ο 

ἂν vetu sie] Fo. δὰ ταύτα αὖ τὸ Viatur Picin, κο ο πιλφνὰ-νκτβρασς 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 341 


ἀνιδίουκαν' καὶ οσιζομένην Loft» ψύχος xoà i τὸ 
ena παρίξευ" οὐκαῖον, διὰ χειμῶνος ὃς «κάλω αὖ τούτῳ 
TW πυρὶ τὸν προσφερόµενον ἴξοθυ καὶ περμστάμφον σώγον 
ἁμυνεῖσθαι μετρίως. [S. 51. Tavra Spam διανοηθεὶς 
ὁ κηροπλάστης, ὕδατι (Ar καὶ πυρὶ καὶ χῇ ξυμμέξωςὶ xal usi 101. 
ξοκαρμόσας, 4 ὀξέος” xoi ἀλμυροῦ ξυνθεὶρῖ ζύμωμα 
zai ὑπομίξας αὐτοῖς, σάρκῳ Sy Xon xci µαλακὴν ἕν- 
έστησε τὴν às τῶν νεύρων φύσιν 1 ὑστοῦ ποὶ σαρκὸς 
ἀζόμου κράσεως, μίαν ££ cupo" párp* δυνάμει” £u 
atgdsaeo, Carlo Xgupari αροσχρώµνος. obs σνντονωτό- 
ga» μὲν" καὶ γλισχροτέραν σαρκώ», μαλακωτέραν δὲ ὀστῶν 
ὑγρωτίέραν « T$ i ἠασήσᾶτο δύναµω νευρα” oic ἔυμπορλαβὼν 
o θεὸς ὀστᾶ xci pano, δήσας πρὸς ὤλλήλα λεύροις, μετὰ 
ταύτα σαρξ!" φάντα αὐτὰ κατεσκίασω" ἄνωθεν. σα μὲν 
οὖν ἑωφυχόσατα τῶν" ὁ oru ἦν ὀλιγίσομς" ξυνέφβαστε 
σαρξι», & ὁ δ᾽ ἀψυχότατα à ἑντός,ὰ πλείσταις xai URP TÉ 
τους. xad às xaTa? σὰς ξυμβολὰς τῶν  ὀστῶν, ὅπη μή τωα 
ἀνάγκην o λόγος Gri aan δεῖν αὐτὰς sive, βραχώαν 
σάρκα ἔφυσῳ, ἵνα. μήτε ἐμποδὼν ταῖς Pair ούσαι 
δύσφορα ras σάριωτα ἀπιργάζουτο, ἆ Gs δυσκήνήτα" yn- 
νόρενα, μήν) αὖ πολλα) καὶ συχνα) σφόδρα vi* dy ἀλλή- 
Mug ἐμπιπιλημέναι, διὰ στεῤῥόσητα", ἀνοισθησίαν ἐμ- 
ποιοῦσαν, δυσμοημονευτόσερα καὶ κωφύτερα" τὰ περὶ τὴν 
διάνοιαν ποιο. διὸ 03 τὸ τε τῶν μηρῶν καὶ. πνημῶνὶ καὶ 


0.— éavrijs ABPSYsbo: αὐτῆς *s.—! ἀνιδίονσαν AGS et T ΡΕ, Ανιδίουσαν 8, ἆοι- 
δίσνσαν corr A, ἀνιδιοῦσα» Yt, ἰδίουσαν Fq, ἀνοιδοῦσαν ὃ: ἀνιδροῦσαν *r.—X παρέ- 

xer F, ἔξον o.— ξ. AOXTSYiIzbegor.—^ ξ. AOZX'TPSYsxbeor.—»5 ἆξ om F.— 
e. ὁ dius Feng, towries om. Fra καὶ om AFb et pr 9,—' ο χυρον Fi ὑπό. 


σησο t—: δὲ 0) 0,—* ξιναμφοῖν A, ἐξ ἁμφοτέρων 0. —" μέσον Y, μέση 0.---Ὁ δύ- 


ραμιν Fq et corr 8,— μὲν om F.—! τ) st, om ze s P ipe σαρκὶ 9.—^5 κατεσ. 
κόπασεν 0.—P τῶν.. ἀφνχάτατα om ΘΥ st.—- ὀλέγιστά γε ϱ.---4 post é»- 
σός interpunxi cum AF. —^: ral δὴ ral κατὰ Fqo, καὶ δ) καὶ τὰ H.—f καμπαῖσιν Ae 


TYFYgssegt, καµπέσυ b, κάμει» καμπαῖε cum s com ἆ.--δ ατα F 
loge ον lorkigres γόμα 0 a ad πωκσαὶ καὶ πολλαὶ ——À ve om 


vetüt, externa corporis fulcimenta, quod — ratur ad ἐυνέστησε. Ώταρη. 
memo profecto intelligit. Liwp. κουφότερα] Scribe mecum κωφότερα. 
«t 51. σάρκα] In praed. edit. jungi- Ut infra p. 88. B. τὸ δὲ τῆς ψυχῇς κωφὸν 
fer accus, σάρκα cum ὑκομίξας, quum g καὶ δυσµαθὲε ἆμνῆμον τε ποιοῦσαι. Lip. 


΄ 


eo 


TI. T4. 
11t. li. 106. 


340 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἔδευσε posu, καὶ ber, τοῦτο sig zt αὐτὸ ὀνείθησι, par 
$xeivo δὲ εἰς ὕδωρ βάπτει, πάλιν δὲ" εἰς vip aiii; "iu 
ὅδωρ- μεπαφέρων δ οὕτω" κολλόκις eig $XTIQO) UT 
μον demon» ἀπειργάσατο. -καταχρόµανος à τούτω 
περὶ μὲν τὸν ἐγκέφαλω αυτου σφαίρα» πτριντόρκωσω 
ὀστεῖνην, ταύτη" δὲ στενὴν διέξοδον Ναγελίσετο"" καὶ i viui 
voy διαυχένιον" ἅμα καὶ λωγιαῖον μυελὸν ἐξ αὐτου 9 eon. 
Aovg? πλάσας bir οἵον συρόφιγγας, Gea quens ὁ án 
της πεφοόλης, διὰ φαντὸς TOU αύτους. καὶ γὸ Ty οτί, 
Ra Pug? οὕτω λιθοιδεῖ περιβόλῳ ἔνόφραξην i purouy 
θατέρου" προσχρώµενος $ αὐτοῖς ὡς μέση in- 
erano JM PM χινήσιως καὶ κάρψεως ἕ ires. T» à 
αὖ Hd ὀστεῖρης φύσεως εξ ἡ ἡγησάριενος ToU Derros ag 
ροτέρων" εἶναι xoi ἀκαματοτέρα»,᾽ διάπυρόν * uj" yn 
vOv κα) πόλο Ψυχομίνην σφακελίσασων sexi la- 
Qisosiy" τὸ σπέρμα ἔντος αὐτῆς, Oi ταῦτα οὕτω ro) P nw 
)εὔρων καὶ T0 τῆς σαρκὸς γένου ἑμηχονᾶτο' ἵνα τῷ po 
πάντα và^ µέλη ξννδήσας & ἐπισερομόνῳ xoi ἀνεμίψ eui 
vous" evgóQryyas" καματόμενον τὸ σώμα καὶ Pdinequt 
φαρέχοι, τὴν δὲ σάρκα προβολὴν" μὲν καυμάτων f 
βληµα à χι, iri ὃν πγαμάτων οἷον rà id 
$osoon: "ure σώμασι μαλωκῶς καὶ πράος ὑπείκον- 
σα», θιρμὴν δὲ νοτίδα ἑντὸς tauri. Ἴχονσαν θίρους μυ 


—! ἐφύρασε Ab : ἀνεφύρασε *s.—5 μετὰ ταῦτα 0.--Α sdiur δὲ 8 πάλιν τε Σο. 
— δὲ Abg. — οὕτω GEXTSY ; οὕτως s.— els om z,—* ταύτην Y, ταῦτα t— 


* xereAalzero AFsbot, κατελιπετο Y.—^ αὐχένιον e. — σπονδόλους Yszgot 
4 ὑκέτινεν ᾖ----Σ λιθοέιδῆ F.—58 θατέρω F.—t αὐτῆς xt.—* xavporépa» z, κασοτί- 
par t.—" Καμπτοτέραν Ε: καὶ ἀκαμπτοτέραν om p.—* ἂν pr e.—* διωφφείρισ u 
—J τὸ add AFbo,—* ἐμηχαρᾶτο AFSYsbor : ἐμηχανήσατο *e.—59 «dta và AF(, 
ἄπωτα 1 τὰ b, τἄλλα πάρτα t, πάντα 0: πάντα τᾶλλα s.—À περὶ robs 


ἀνιεμέω ϐΘ.--ο στρόφυγγαι F.—45 προσβολὴν F et pr G.—5 καµάτων δἵᾷ, 
υ 
καμµάτων 8, καµάτων F, ἑκκαυμάτων 3.—! πηλιτὰ Ε.--ὲ σόµασω ἔσεσθαι κτήματα 


$. 50. διατ as], Loco vulgaris bic «à» ». SrErn. . . 
lectionis Biczpfiras Cod. Tub. habet Biar- κτήματα] Sospecta mihi es boo ἵ8 
Tfoas, que sola convenit, Eodem modo loco vox κτήµωτα. BrzPM. 
infra loco vulgaris καγελίπετο meliorem Bep iP seti Junge να ew 
idem exhibet lectionem κατέλιτε. Lrup. ὄπείκονσαν: quo facto, ert 

διὰ ταῦτα οὕτω] For. διὰ ταῦτα αὖ τὸ Matar Ficini 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 341 


ἀνιδίουκαν καὶ νοσιζορένην (fade ψύχος κατὰ i τὸ 
ena παρίζεω" ois sion, δὼ χειμῶνος dé κάλω αὖ τούτῳ 
TW πυρὶ φὸν προσφερόµενον ἔἕωθεν καὶ περμστάµενον σώγον 
ἀμωνάϊσέω μετρίως. [S. 51. Tavra sue διανοηθεὶς 
λάστης, ὕδασι μὲν καὶ πυρὶ καὶ γῇ ξυμμίξας) καὶ wii Yr. 

ἕναρμάραρ” 14 ὀξέος" xoi ἁλμυροῦ wie? Cpu. 

πο. ὑπομίξας αὐτοῖς, σάρκα ἔγχυμον. καὶ µαλακην £or- 
έστησε τὴν às τῶν νεύρων φύσιν εξ στου XX σαρκὸς 
ἀζόμου κράσεως, μίαν ἐξ ἀμφοῖν" μίσρ' δυνάμει” £u 
περάσατο, ξαυνάρ χέάµωτι αροσχρώμενος. 00s» συντονωτό- 
(αν μεν" καὶ γλισχροτέραν σαρκών, μαλακατέρων δὲ ὀστῶν 
ὑγβωτέραν . ve" $ ἠατήσατο δύναμιν νευρα oig ἔυμποριλα[βν 
0 θεὸς οστᾶ xai por, δήσας πρὸς ὤλληλα ρεύρου, μετὰ 
ταύτα sagti* φάντα αὐτὰ κατεσαίασεν" dress. ὅσα μὲν 
οὖν inbox, órara τῶν' ὁ οστῶν 7» ὀλιγίστοως" ξυνέββαστα 

caet, & à ἀψυχότατα d i»ró;,! πλείσταις xai URP TÉ 
τους. xad i δὲ κατὰ, τὰς ξυμβολὰς τών . ὀστῶν, ὅπη μή τωα 
ἀνάγκην o λόγος ἀπίφαωι δεῖ, αὐτὰς $491, βεαχώων 
σώρκα &QUTE, ἵνα. μήτε ἑωποδὼν ταῖς χαμπαῖσωὶ οὖσαι 
δύσφορα τὰδ σώρωτο ἀπεργάζουτο, à το δυσκήνητα” yiy- 
νόμενα, μήτ' αὖ πολλα) καὶ wuxsai! σφόδρα vi* ἐν ἀλλή- 
Mug. ἐμπιπιλημέναι, διὰ. στεῤῥόσητα", ἀναισθησίαν à ἴμ- 
ποιουσαι, δυσμνημιονευτύτερα xoci naporspa và quei τὴν 
διώνοιαν osos." διὸ δὲ πό σε τῶν μηρῶν καὶ πνημῶὶ καὶ 


0.—h ἑαντῆς AOFSYsbo: αὐτῆς *s.—! ἀνιδίουσαν ΑΘΘ et γρ H, ἀνιδίουσαν 8, ἆροι- 
δίονσαν corr A, ἀνιδιοῦσαν Yt, ἰδίουσαν Fq, ἀνοιδοῦσαν b : Uca» *r.— παρέ- 

xer F, ite» 0.— (. AGXTSYiszbegor.—* ξ. AOXTFSYsxbeor.— 4t om F.— 
ο ὁ dies Feng twee om F.—A καὶ om AFb et pr 0.—' s Xmer F-— ὑνέσ. 


φησε {.---ᾱ δὲ 9) 0,—*. ξωναμφοῖῦ A, ἐξ ἀμφοτέρων 9. —" μέσου Y, μέση 0.—" δύ- 


ραµιν Fg et οοπ ϐ.---ᾱ μὲν om F.—! n ὀλήηω P, fpe σαρκὶ Θ.---Α κατεσ. 
κέκασεν 0.---» τῶν... ἀφυχάτατα om SYst.—- ὀλίγαι E, ὀλέγιστά γε 0.---4 post ἐν- 
qup interpunzi cum AE.— καὶ δ) καὶ κατὰ Fqo, καὶ δ) καὶ τὰ H,—f καμπαῖσι» ΑΘ 
qaxegt, καμπέσυ b, v sid tapas cum s com d ara F, 
φορα, ος rralrgral ο’ 0----ᾱ usb αὖ πνκνα) καὶ πολλα) --ᾱ v« om 
Q.— καὶ διὰ g.—"* στερρότητα F, στερρότητοε t: στερεότητα *s.—? κωφότερα 
vertit, externa corporis fuicimenta, quod ratur ad ξννόστησε. ὃταρη. 
memo profecto intelligit. Liwp. we κουφότερα] Scribe mecum κωφότερα. 
Nobis σάρκα] In praced. edit. jangi- Ut Ut infra p. 88. B. τὸ δὲ τῆς νχῆν κωφὸν 
fur accus, σάρκα ὄνσμαθὰε ἁμνῆ 


cum ὑπομίχας, quum per τε ποιοῦσαι. LiNb. 


4 


342 IIAAT(NOZ 


ii, 75. roi vigi kl τῶν ἰσχίων" φύσιν vh το τῶν ᾿βραχιόνων ὁ ὀστᾶ 
καὶ τὰ vay" πήχιων, καὶ ὅσα ἄλλα nne» ἄναρθρα," όσοι 
1. ll. 108. 96$ ἔνγος ὁστᾶ ài ὀλιγότητα ψΨυχῆς ἐν puso xir έστι 
φρονήσεως, σαῦτα πάντα" ξυμπεσλήρωται" σαρξή, à ὅσα à 
ὄμφρονα, Sero», "T μή φούὐ τωα αὐτὴν ad αὐτὴν αἴσθη- 
σεω ὄνεκαῦ σάρχα ovre ξυνέστησεν' οἷον TO τῆς γλὠτης 
εἷδος. và 0s φλεῖστα ἐκείως. ἡ γὰρ ἐξ ἀνάγκης yryropárm 
καὶ i ξυμεροφομένη" φύσις οὐδαμῇ προσδέχεται σφυκνὸν ὕστουν 
xci σάρκα πολλην ρα σε αὐτοῖς ὀξυήπουν" αἴσθησι». 
μάλιστα νὰρ ἂν αὐτὰ πάντων ἔσχυ 7 vip) σὴν usa" 
ξύστασις, ei περ ἅμα ἑυμαίστεν ἠθελησάτην, acd TO TW 
avÜoerrp γένος σαρκώδη i dud iQ! itur καὶ νευρώδη 
κρατεράν" σε κεφαλῆν βίο à ἂν δμκλοῦν xai «ολλασλουν 
xu ὑγιερότερον xai ἀλυπύ ο TOU PU) κατεκτήσατο" YUY 
às oig erigi τὴν ἡμετέραν yin δημιουργός, λογιζομό- 
vois. πύτερον πολυχρονιώτερον χεῖρον à  βραχυχβοιώτερον"" 
βέλσιον. ἀπεργάσαιντο yis, 5 υνέδοξε τοῦ, πλείονος βίου 
φαυλοτέρου" δι τὸν ἑλάστοια ἀμείνονα" erra, muri más 
τως αἱρετέον) obe 2 pua μὲν i rage ὃς καὶ νιύ- 
poi κεφαλή», ἄνε" οὐδὲ" M καμπὰς' ἔχουσαν," oU" ξυνεστέ- 
γασαν. κατὼ Wem οὖν ταῦτα εὐαισθητοτίρα μυ" καὶ 
Φρονιμωτέρα, πολὺ δὲ ἀσθενεστέ a παντὸς ἀνδρὸς προσεσίθη 
ni, fi, 109, xQaAT σώματι. τὰ ὃς L i ταῦτα καὶ οὕτως Ó θιὸς 
ác ἐσχάτην 72 καφαλὴν περιστήσας κύκλφ περὶ TOV τρά- 
χηλον ἐκόλλησεν) ὁμοιόσητι, καὶ τὰς σιαγόνας ἄκρας" αυ- 


Ab: pa *5.—^ ἁμποιοῖεν Fq.—9. u»uulr 1.—A τὸ om F.—? ἰσχόων FY.— 
* re κερὶ τὰ τῶν Ab, τε περὶ τῶν Fo.—* τῶν post τὰ om F.—* ἄρθρα F, τά τε ἄρθρα 
γρ A.—" ταῦτα πάντα Ab: πάντα ταῦτα *s.—" ξυμπεπλήρωνται ὃ.---- τὴν αἰσθ. 
4.--7 εἴνεκα t.—*. ξυνέστησαν 9.— γεγενημένη καὶ σνστροφοµένη ὃ.---ὃ ὀξύπουν 
ϐ, ἐυνήκοον Ε.- ἂν om SYst.—4! τῆς κεφαλῆ: F.—9 E. AGTFSYszbegot.—' ép 
tr.—5 ἑαυτὸν z.—À κρατερόν F.—! iy g.—X τοῖς om e.—! ἂναλογιζομένου Ab.— 
m χεῖρον 3) Bpax. om gt.—* qesMérepor Feegr et cort T.— ἄμευον sb.—? eipe- 


τὸν F.—1 τῶι µανῶι A, — ἄτ 9.— TP καμπτὰς Y.—" οὐκ ἔχουσαν τε F.— 
Y οὗ delet A, om b: οὐδὲ t.—" ἦν ῥ.-Ύ Te ε- ἐκώλνσοω ΣΥΥΕβ et pt &.— 


παντὶ πάντως] μην puto πάντη τοῦ κλείονο». Srarn. ". E 

: item wpemperéor, quum prece- — óuodryri] Auctore dicente p. 77. 
dat genitivus. Alioqui ante illum par- ἐπειδὴ olds οὐκ ἦν kéx)up κατὰ nepo- 
ticula ἀντὶ vel πρὸ opus esset, ut dice- φὴν διειληµµένη, jvox. ὅμοιότητε, quam 
retur alperéey ἀντὶ τοῦ wAeloros, vel vob — Ficinus vertit quadam similitudine, quasi 


ΤΙΜΑΙΟΣ, 3493 


vois ξυνέδησεν ὁ ὑπὸ τὴν φύσιν τοῦ προσώπου’ rà ὃ ὄλλα 
εἰς ἅπαντα τὰ µέλη Deren" ξυνἄπτων IA ἄρθρῳ. 
(8. 52.] T» à δὴ του στόματος Ap» δύναμιν" ὀδοῦσι 
καὶ γλὠττη xci xsiosen ἔνεκω TOY Gy Oria) xoi τῶν 
ἀρίστων διικόσμησαν" οἱ | διακοσμοῦνσες, 7 ᾗ νῦν διωφίσακται, | 
T? μὲν εἰσοδον τῶν ὤναφκαίων μηχανώμενοι" χά i, τὴν 
δὲ ἔξοδον τῶν ἀρίστων" ἀναγκαβον μὲν γὰρ qv ὁσον sia» 
έρχεται qeu τῷ σώµατι, τὸ» δὲ λόγων νᾶμα io 
ptor καὶ , UTTIgSrouy Φφρονήσαι κάλλιστον" ποὺ ἄριστον τά». 
τω ραμμάτων. [S 8. 53.] Iv» δ᾽ αὖ κεφαλῆν οὔτε μόνον 
ὀσγεῖνην Jug» υνασὸν ia JD» διὼ τὴν ἓν ταῖς ὥραις i 
ἑκάσερον ὑπερβολήν, οὔτ' αὖ ξυσκιασθεῖσαν our" καὶ 
ἀναίσθητον διὼ v) τῶν σαρκὸν eer φεριδεῖν Φιγ- 
ρομένην. φῆς δη σαρκοειδοῦς φύσεως oU" καταξηβαμο- 
μόνης λέμμα” μέῖζον περγιγνόμωο ἐχορίζεσο, . σὸ νυν Àj» — 
γόμενον δέρμα. P τοῦτο δε διὰ nv περὶ τὸν ὄγκέφαλον ται. T6. 
ροτίδα ἔννιον αὐτὸ πρὸς αὑτὸ καὶ βλαστώνον κύκλο περι- 
npn" τὴν xta. ài roris ὑπὸ σὼς ῥαφὰς ἀνιοῦσον | 
Ἴρδε' καὶ συνέκλεισυ" αὐτὸ" ἐσ) T2) κορυφήν, οἷον pp ru, &, 110. 
ξυναγωγοῦσα.ἳ σὸ δὲ vo» paga» φαντοδασὸν" εἶδος γέγονε 
διὰ v2» Tay περιόδων Monge xci τῆς rgopie," μᾶλλον m 
ἀλλήλοις μαχομένων TOUTOY qASÍoUG, ἧστον ài SMerrous. 
voUro 053 cy τὸ δέρµα xUxA κατεκέντει πυρὶ τὸ θεῖον, 


5 ἄκρως 0.---» διέσπειραν t.—h. αἴσθησιν 0.—* διεχόσµησεν « omissis οἱ διακοσμοῦντεν 
b.—1 ar ua b.—^ δ sxbegot. —! διωοῦν 0,.—8 τῶν X.—^ ndAA. ... ke$a- 


λὴν om 4.— μεταβολὴν F.—h κωφὴς con T, κεφαλὴν F.— «b TYgr.—9 δὲ Yot, 


δ 8, δὲ δὲ s.— οὗ om bgr.—* A A1bo et corr 8: λεῖμμα *s.—P ἐχόριζε τὸ 
δέρμα τὸ νῦν λφγόμενον Α br, e τὸ Tb νῦν λογόµενον δέρµα SY, διεχωρίζετο 
pua «5 νῦν λεγόμενο» 0 et γρ S.—A δὲ add Asbo.—' διὰ τὴν om pr 3.—95 περι- 
AFSisbo, περιηµφίεννε 2ΥΎΕ, περιημφίενε x, περιηµφίαινε g, περιημφίεσε 

f.—! ἦν δὲ ϱ.--" συνέκλεισεν ORXTFSYgsrbtgt: συνέκλειεν *s.— μὲ TG 9. — 
" (xb t.—* ἅμα OXTFY -tg0t.—7 bordyowra 0, ξυναγωγοῦσα β.---ᾱ παντοδαπῶν 


prA.—? στροφῆς 0.—h^ δὲ g.—* supl S.—43 vpuférros Coraes Hippocrat. de aere 


significatu vocis συµµέτρως, glossse spe- erat οἷον ἄμμα τι aut ὅμοια ἄμματιὸ 
pus pre: se fert τοῦ Hie er forte in Quemadmodum eandem ille adhibet vo- 
ea delituit aliud quoddam, cui illam cem p. 76. A. Liwp. 

auctor nervorum circum collum plicatio- Ue 53. ὀστεΐνην ψιλὴ»ν] — Videtur scri- 
nem comj«ravi Quid si scáptum bendum ὀστεῖνην ψιλήν τε. Linn. 


944 IIAATONOZ 


érro" à el 26 inpádog aid Ài aurov φιροµάνης " 
pr ὑγρὸν καὶ θιρμὸν ὅ όσον εἰλιαροὴς mien τὸ à paar 
or καὶ σὸ δέρµα 7 "», αἱρόμιενον p! υπὺ τῆς φορᾶς ste 

" értí»$To, λεατύσητα ion όχον τῷ κατακωτήµατι, 
διὼ δὶ βραδυσῆταξ ἀπωθούμανον, à ὑπὸ TOU περιαστῶτυς 
ἔξωύεν ανεύματος σάλο irróg* ὑπὸ τὸ δέρµα spar" 
πατεῤῥιζοῦτο, καὶ πατὰ ταῦτα δὴ τὰ πάθη σὸ ra y* 
ος" i» τῷ » δέρµα, víqus, ἔυγγενὶν μν [narii ὃ ὃν QU- 
τοῦ, σκληρότερο. δς καὶ πυκνώτερον 72 αιλήσει σῆς ψύξεως, 
M ἀποχαριζομένη, δέρματος 1 ἑκάστη θρὶξ ψυχθᾶσα i 
aids. voUra δὴ Mia ἡμῶν ἀπειργάσεισο v» πιφα- 
λὴν ὁ ποιῶν, χεώμενος pr. αἰγίοις sois εἰρημέένοις, διανού- 
μονος δὲ dri σαρκὸς αὐτὸ" δεν εὖαι στέγασμα ris περὶ 
τὸν ὀγκέφαλον ἵνεχα ὠσφαλείας νοῦφον xai θέρους une 

r.i 111. ός Φε ἱνανὸν σκιὰν καὶ σκέαην' παρίχεω, εὐαισθησίας" δὲ’ 

οὐδὲν δινώλυµα ἑμκοδὼν γινησόμλον. [8 54. ] Το à 
ἐν 75 περὶ τοὺς δακτύλους κατακλοκῇ TOU νεύρου xmi του 
δέρματος ὁ 0T TOU T$, ξυμμιχθν" ἐν TOL, ἀποξηρανθυ ἓ ὃν κο» 
νὸν ξυμπάντων σκληρὸν γέγονν δέρμα" TOig! μὲν ζυναισίοι 
τούτοις δημιουργηθέν, 7" δ᾽ αἰτιωτώτη διανοία τῶν ἔπειτα 
ἐσομένων inxas sigyaap ένον" ex" γάρ: ποτε ἐξ ὤλδρ9ῃ γν- 
ραΐκες χαὶ τἆλλα θηρία Yarro," ἠπίσταντο οἱ | funeri. 
τες ἡριᾶς, καὶ δὴ καὶ "is TU» ὀνύγων Χρείας óri^ αολλὰ 
Tay θρεμμάτων xai ud πολλὰ δεήσοιτο ἤδεσαν, abo € or 
ἀνθρώτοις εὐθὺς γ1γνομένοις ὑπεσυπωσαντο T2) τόν ὀρόχω 
γένεσι. τούτῳ δὴ τῷ λόγῳ καὶ ταῖς προφάσισι ταυ- 


υ 
et locis tom, ii. p. 242. γρωθέντος ΑΘΧΥΕΒΥΕΡΕΡΟΕ, τρωθέντος X, vpstéere s: 


τρυθέντος s.— ἀπήειν ''Yxegr et pr ΑΣ: e *r.— pr om 2.4 fixie 
v ἀποθούμενον T. be A dprbs bu 0.—! vb om Yt et, qui ósóleua, 


g—? eDdperoy 8, ελλόμενον Y οἱ mg 8, εἱλόμενον F, εἰλούμενον Segot et τς F. 
—58 τὸ τριχῶν xav γόνος AGTxbeg, τὸ τῶν τριχῶν γένος ΣΕ0, τῶν τριχῶν γένοι pr B: 
τῶν τριχῶν τὸ γένος "ς.---» 5$) corr A.—P συνεπιλήφθη t.—^ τούτων 90.—' δασεία 
ϱ.--- αὐτῷ 0.—! καὶ σκέπην om XYzt: καὶ σκέπειν ῥ.---" αἰσθησίας x.—' 9 eget. 
—" E 8: συμμιχθέντος 0.—* δέρµα om r.—! Tois...rj 8 αἰτιωτάτῃ] τῷ ἆρτιο- 
Tám Y. —3 ο)... ἡμᾶς om b.—5 -yexfyronro A'TFESYqaregot, Ὑεννήσοιντο e, yet 


corro 3: «γενήσοιτο *s.—b^ καὶ δ) καὶ τὸ τῆς s0 et mg 8, καὶ δὲ τῆς Yt.—^ ὅτι om 
SYet et pr 8: ὅτι. γένεσιν om b.—4 δεῄσοιτο GTFSYsxegot : δεῄσουτο *s.—* ὅ 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


δέ / » ) 6 
ταις ερ α, Ττριχος ουχας 


ἔφυσαν.ξ 


345 


* 9 »y ^v / 
σε t7 ἄλροις τοις Χωλοις 


$. 55. Επειδη δι πώντ' ἦν τὰ τοῦ θνητοῦ ζώου ἕυμ- 
/ / A , X Ν M ? x M , 
πεφυκοτα µέρη καὶ µέλη, τὴν δὲ ζωὴν t» πυρὶ καὶ ανεύ- 


/ , , ^7 i " » "hk 
ματι ξυνέβανεν εξ ανάγκης ἔχει αὐτῷ, 


N N ^ 
xci ài 0 σαυσαὶ 


λ / ’ / P / P 
υπο τούτων τηκόμενον κενούμιενόν τε ἔφθινε, (AofÜtiey euro 
M! nd ^» ^v 
θεοί µ.ηχανώνται. τῆς γὰρ ἀνθρωπίνης ξυγγενῆ φύσεως φύ- 
L4 , 
σι ἄλλαις ἰδέαις χαὶ αἰσθήσεσι χερωννύντες, ὣὡσθ) ὕτερον 
e 5 m 7 ὁ ΑΛΑ * € , ^ 4 
ζἕῶον είναι," Φυτεύουσι' ἆ δη” νῦν Ἰερα δένδρα xoi Φυτα 
X 4 ^ 
xai σπέρματα παιδευθέντα. ὑπὸ γεωργίας τιθασώςς πρὸς 
e c» X ’ ^ 
Ἰμᾶς $0776 πρὶν' à. zy" μόνα τὰ τῶν ἁγρίων γένη, πρεσ- 
, ^s 1d ^ A 
βύτερα σων ἡμέρων ὀντα. "TV γὰρ obw ὁ τί περ ἂν µὲ- 
/, Ww ^w ^v hj ΑΛ 3 / 2 , , 
τάσχη" του ζην, ζῶον μὲν ἂν &» δίκη λέγοιτο ὀρθότατα" 
4 ^v |l ^ , f ^e 
pesTíy ei γε μὴν τοῦτο 0 νῦν λέγομεν τοῦ τρίτου ψυχῆς" 
1j ea Sy ^ , ^v ο) / Ü / 4. 
είδους, 0 µεταζυ) Φρενὼν ὀµφαλου τε ἱδρύσθαι λόγος, ὦ 
2 N ^^ ρω X 
δόξης μεν λογισμοῦ τε καὶ VOU μέτεστι v0 pne, αἰσθη- 
N ου ^v fw 
σεως δὲ ἠδείας" xol ἀλγεωῆς μετὼ ἐπιθυμιῶν. πάσχον 
γὰρ διατελε πάντα," στραφέντι δ᾽ αὐτῷ i» ἑαωυτῷ' περὶ 
ε / My ^v 
ἑαυτὸ," τὴν μὲν ἔξωθεν ἀπωσαμένω κίνηση, v3 δ) οὐκείᾳ 
, f ο 
χρησαµένῳ, τῶν αὐτοῦ. τι λογίσασθαι κατιδόντι φύση" 


om Q.— τρίχες Üvvxés b.—& ἐφύτευσαν (ut videtur) pr A.—h ἐπειδὴ Α: ἐπὲὶ *s. 
—À ἄνου t.—k* αὐτῷ AGFSYqsot et pr T: αὐτὸ s.—! τ sot, om A.—m εἶναι om 
0.—" δὴ add AGFSYsgor.—?^ παιδενθέντα Α: φντευθέντα *s.—P τιθασῶς ΑΘΥΕΟ 
et pr H.—4 ἔσχε πρὸς ἡμᾶς 8.—* κλην F.—* 5 OZTFSYsregt.—! πάντα ZFSYx 
f.—" οὖν add AOZTFSYqsregot.—"* µετάσχοι SYsgt.—* τῆς ψυχῆς v.—1 μεταξύ 
τε F.—2 eiBvlas t.—^ πάντοτε s et pr So.—^ dy ἑαυτῷ add AGTESYqsxegot.— 


ιν 
ε ταντὸ 0: abrb s.—4 αὐτοῦ AOXTF.—* φύσει AOTSqsrgo et corr F, φύσει 3, 


6. 65. φυτενθέντα] Cod. quidem Tub. 
elegantiorem offert lectionem παιδευθέντα 
loco vulgaris φυτευθέντα, que, quum 
antecesserit proxime vox $vrà, omnino 
languet. Cf. huic locus apud Hippo- 
crat. κ. &. ó. κ. cap. 75. Lip. 

τῇ 9 οἰκείᾳ xpnaauéro] Loci omnibus 
partibus bene consideratis primum vide- 
tur, in locum vulgaris τῇ δ’ οἶκείᾳ χρη- 
σαµένψ, quod, tametsi adjeceris, quod 
abest, μ)), ineptum loco, si quidem, mo- 
veaturne planta necne, non pendet ex 
ejus arbitrio, scribendum τὴν ὅ οἰκείαν 
p κτησαµένφ, cui, quam infra sunt verba, 
διὰ τὸ τῆς (9 ἑαντοῦ κινησέως ἑστερῆσ- 
θαι, pitime congruunt. Tum verbe, 

lat. 


VOr.. 


ἑστὶ δὲ οὐχ ἕτερον ζώου, habent quod 
animum legentis fastidit, cui ne mutatio 
quidem τοῦ δὲ in re medetur. Etenim 
primum eo modo perditur elegans ille 
duplicis adversstivz usus solemnis Pla- 
toni. Ut p. 68. B. πυρὸς γένος, πρὸς 
μὲν τὸ---ὑγρὸν ἀφικνούμενον---στίλβον» δὲ 
οὓ---τῇ ToU wvpbs etc. Tum, 
cur planta non differat ab animali, non 
intelligitur, siquidem motus spontanet 
caret facultate, quo gaudet animal. Non 
pudet igitur me olim conjecisse ἐστὶ δὲ 
οὐχ ἕρπετον ζῶον, cui conjecturm non e& 
solum que subsequuntur, bene respon- 
deéht, sed etiam loens opitulator Epino- 
midis p. 981. D. cujes operis auctor 
V1. . 2X 


346 IIAATONOZ 


οὐ παραδέδωκεν ἡ cyirteis 5 διὸ δὴ 05 μὲν iori τε ovy, 


ἕτερον ζώου, póvipuoy Di. καὶὶ κατεβῥιζωμένον αίσηγε διὰ 
vó τῆς UQ ἑαυτοῦ χωήσεως' ἑστερησθαι. 

5. 56. Ταῦτα δὴ và yim πάντα" φυτεύσαντες οἱ 
ἁρείστους τοῖς ἥττοσιν ἡμῖν τροφήν, τὸ σῶμα αὐτὸ ἡμῶν 
Διωχέτευσαν τένοντες oiov i» κήποις ὀχετούς, iv? ag περὶ 
Ux νάματος" ὑπιόντος ἄρδοιτο. καὶ πρώτον μὲν ὀχετοὺς κρυ- 
φαίους" ὑπὸ τὴν ξύμφυσιν τοῦ δέρματος καὶ τῆς σαρχος 
Δύο φλέβας ἔτεμον νωτιαίας, δίδυμο», ὣς τὸ σώµα ἰτύγ- 
yas» δεξιοῖς τε" καὶ ἀριστεροῖς 0v. ταύσας δὲ καθηκαν" 

nnd. 14. quo" cg» ῥάΧχιν, καὶ TOY γόνιρον μιεταζὺ λαβόντες µυι- 


, e - 6 ’ NW 9? « 
λόν, ἵνα OUTÓQ τε ὅτι μάλιστα θάλλοι, καὶ $i T 


ἆλλα7 


y g ? ^v €» » € / & t 5.4 , 
εὕρους" ἐντεῦθεν cer ri κάταντες" ἡ miyumio γΙΥΡΟΜΑΕΝΗ 
ο , e , A e 
παρίχοι τὴν ὑδρείαν" ὁμαλήν. μετὰ δὲ ταῦτα σχάσαντες 
αερὶ τὴν χεφαλην τὰς Φλίβας καὶ ài. ἀλλήλων ὥναντίας 


αλέζαντεςὰ διῖσαν τὰς μὶν ix τῶν δεξιὼν ἐπὶ 


f τά- 


ρισέερὰ σου σώματος, ga ὃ) ἐκ τῶνὸ ἀριστερῶν' imi 
và δεξιὼ ἁλίναντες, ὅπως δεόµὸς ἅμο và) κεφαλῇ προς 


τὸ σῶμα sim μετὼ τοῦ δέρματος, ἐπειδὴ νεύροις οὐκ Ἡν 
, 2 X A! 
RUXÀa κατὼ κορυφὴν περιειλημμένη; καὶ δὴ xci 


4 
k 70 


€t . 
φύσω Y.—! παρέδωκεν F.—8 *yeógis corr F.—h τε AGFSY st : δὲ *c.—! δὲ om x. 


κ 

—k καὶ add ΑΕΟ et rc 8.—! πέφυκε Ε.---5' κρισεως S.—? πάντα add AGFSYsgot. 

---ο τὸ σῶμα αὐτὸ AGXTFSYqsrego, rb σῶμα ἡμῶν αὐτὸ t: τῷ σώµατι s.—? .- 

ὀχετοὺς om pr. F.—^ περ om mg Ε.---Σ πνεύματος SYat et corr 0, qui pr νεύµατο». 
ο” 


* χρυφαίως A, κρυφίουε s.—t νοτιαίουε Θ.---3 διδύμου: corr A, διδύµοι: F.—" Te 0m 
F.—*" καθῆκεν E.—X περὶ Fs, πρὸς t.—! τἆλλα vel τἄλλα ΘΣΥΕΒΥΕΧΕΡΟΣ: τὰ 
ἄλλα ὃς.-- εὕρρους Y.—* ἄντεπικα Ταντες corr 0.—b παρέχη HZTeg.—* ὁδρίαν 
{.--ᾱ πλέξαντες...νεύροις in. lacuna sc suppleta T.—* διίστασαν γρ A.—Í ἅπο 0.— 
ε τῶν om 8s.—b φἀριστερὰ Α: τὰ ὁριστερὰ *s.—] περιειληµµένη AFq, sepes na- 


uisquis est, locum nostram βἱρηίῆοδης 
icit, καὶ ὅσα πορεύσιµα, καὶ ὅσα uóriua 
καὶ διειληµμόα βίξως. At hec nunc 
retractantem subiit lenior loci mutatio. 
Quid si scriberetur, ἐστὶ δὲ οὐχ ἑταῖρον 
ζώων», qus res sensus facilitate minus, 
Qm vocum similitudine commendatur, 
syquidem voces éraipos et érepos per- 
sepe, etiam in Platonis libris, commu- 
tatm reperiuntue. C£ Plat. Phaedr. p. 
201. ed, Heind. Sympos. p, 189. C. 


LiND. 

τῆς àQ' ἑαυτοῦ] Apud Galenum, τῆς 
ἔξω ἑαυτοῦ kihfoews. Srzrn. 

δ. 56. πλέξαντες] Cod. Tub. πέξα»- 
Tes. Forte πήξαντες. Bir. 

διειλημμόη] Cod. Tub. περιειληµµάένη, 
quod videtur prestare. Sequitur ty .— 
Διαδιδόμενον. Scribe hic εἴη loco τοῦ 9. 
quod sicuti precedens i-e t 
det ab antecedentibus Óuicar— 
Tes. LiND. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 347 


TUy αἰσθήσεων πάθος i» ἀφ & ὁἑκατέρων σὼν (tgo eie i. 
way v0 σώμα Mim διαδιδόμενον." TO 9» ἐντεῦθεν ᾖδη v»» 
ὑδραγωγίων" παρεσκεύασαν TUYO vs σοιῷδε, ὃν καγὸ- i. 18. 
Ψόμεθα por αροδιομολογησάµενοι, τὸ τοιόνδε, ὅ ὅτι πάντα 
ὅσα" εξ ἑλαττόνων ξυίσταταιξ στέγειὰ τὰ μέ ω, τὼ δ᾽ 
$x μοι ζόνων τὰ σμικβότερα" οὐ δύναται, mp δι «πάντων 
eysyay σμικρομερίστωτον, 00sy δι ὑδατος κα yn ἀέρος " 
κοὶ ὅσα i ἐκ τούτων ξυνίσταναι" Duy εἴὶ κα) στέγειν οὐ- 
di» αὐτὸ δύνατα,, σαὐτὸν" δὴ καὶ περὶ τῆς παρ ἡμῖν κοι- 
λίας διανοησέον, ὃ ὅτι σιτία μὲν xci πφοτὼ ὅταν ες arr ἐμ- 
vios στέγει) πνευμα δὲ καὶ αὖρ σµκροµ όστερα” ὄντα ii. ii, 144. 
σης αὐτῆς ξυστάσεως οὐ δύναται. [5. 51. Τούτοις οὖν 
κωτεχρήσατο ὁ θεὸς εἰς τὴν ex της κοιλίας ini τὰς φλί- 
[jas ὑδρεία» αλέγμα ἐξ LL. καὶ αυρὸς οἷον οἱ κύρτοι" 
ζυνυφηνάμιενος, δικλᾶ κατὰ σήν εἴσοδον ϐ ἀγκύρτια, xo»! à ay 
θάτερον αυ" πάλιν LLL TN δίκρουν" καὶ ἀπὸ τῶν ἔγκυρτίων 
5 διετείνατοῦ οἷον σχοίνους κύκλφ. dia T&vró; πρὸς T 
ἴσχατα TOU -αλίγματος. τὰ μὲν οὖν ἔνδον ἐκ Ugo bor 
στήσωτο" σου πλοκάνου παντα, σὰ à ἐγκύ τα xoi TO 
χύτος ἀεροειδῇ.' xai λαθὼν αὐτοὶ περῄστησε T9 sau 
θέντι ζώω ερόπον σοιόνδαε. ) vo^ μὲν τὼν &yxUpriw» εἰς v 


περι 
párgr o, διειληµµένη S, διειληµµένην "Y xegt : διεληµµένη ς.--ᾱ καὶ post 8) add 


9A 
ASqo.—! εἴη ASYqsgot : ᾗ s.—0 διδόµενον E, διδόν 0, διαδιδόν F, διαδιδόν A, 
διάδηλον 0: διαδιδόµενο» cum ὃς corr T.—^ ὑδραγωγείαν st.—? ὅσα om ϱ.--δ £. 


t 
AFaxo, c. 8.—125 στέργει g.—? σµικρο s pred 9.— eer eo αν apte ie — δισχω- 
ρίξει A.—59 ταντὸν AGFot : MA *e.—' στέγη B, 
γερα ASsx0, µικροµερέστατα µερέστερα *v.—* οἷον ol nd ο αγορας, 


; μικρο αρ 
ot, » olor $ κύρτη F : olo mir e κ ἔχον qo, ἑχόντων ο: ἔχοντος ".---ἳ ab add 
A.— διέσλεξαν 08Ys, δέελεέω F.—^ δκτείνοτο R.—* ξ. ΛΕΣ. πλοχάνον 

νου 
(corr in x) A, πλοκάµου 0, πλοµάνου ε.--- xbros (ut semper) ΕΥ, (ut plerumque) 


WF: κύρτος s.—! &epoeibés 0.—8 αὐτὸ AGFSYSs οἱ pr T: αὐτὰ *r.— «οριόστησαν 
F.—À ante τῷ omisi d» eum Ac— τρόσον redvle AGFSYqs ct pr T: vpówe τοιῤδε 


4. 57. elo: κύρτοι] Quisque videt, cum Hir dim 0dregor scil. superius, dou» 
Cod. Tub. primum scribendum bie We ese διόπλαξε δίκρονν. Ut infra est, Bros 
elov οἱ séprbs loco valere οἷνι mépre: δὲ Peres αὐτοῦ κά, i. ο- TO? ὀγκνρ- 
tum ἔχον loco Éxorros, quod pertinet ad τίων, els τὴν κοιλίαν. Lx. 
πλέγμα. Sabsequuntur verba: ὦν sc 


348 IIAATONOZ 


/ iod ^ NX . , - X Ν 4 , 
στόμα µεθηκε, δικλοῦ δὲ ὄντος αὐτοῦ κατὰ μὲν τὰς Gort- 
M ' / ^c M 
ρίας sig τὸν πλεύμονα καθῆκε θὄάτερον, vo ὃ᾽ sig τὴν xo 
/; Ν Ν Ν / 
λίαν σαρᾶ". τὰς ἀρτηρίας. τὸ à ἕτερον σχίσας τὸ µέρος 
. 4 ^ Ν 9 ^ “ 3, 
ἑκάτερον κατὰ τους ὀχετοὺς σῆς pivog ἀφῆκε xomor ὡσθ 
ο / » 
ὅτε μὴ κατὰ στόμα ἴοι θάτερον, ἔκ τούτου πάντα καὶ. τὰ 
, e 7 9 ^» s , 1 , 0 ed 
ἐκείνου ῥεύματα ἀναπληρουσθαι. το ὃ ἄλλο αύτος τοῦ 
, N ο” ^9, . r4 
xUproUP περὶ τὸ σώμα: 070» κοῖλον ἡμῶν περιέφυσε, xoi 
ru 4 Fe 8 N η 
πᾶν δη τοῦτο τοτᾶ μὲν εἰς τὰ εγκύρτια Luppsiv µαλα- 
ad j 3 , ^ 3 
κῶς, &T& ἀέρα ὄντα, ἐποίησε, τοτὸ δε ἀναρρεῖν μὲν τὰ ἐγ- 
- , 8 ^ » fs ex 
ni. li. 125. Χύρτια, τὸ δὲ σλέγμα, ὡς ὄντος TOU GULATOG µανου, δυεσ- 
4 , ^ » EY 5v 
θαι εἶσω δι αὐτοῦ καὶ πάλιν ἔζω, τὰς Ü tvróg τοῦ πυρὸς 
9 ^ ὃ P] / u ? ^s » t€ / 97 ^ 
ἀκτίνας διαδεδεµένας" ἀκολουθεῖν D ἑκάτερα ioyrog τοῦ 
», N^ U ν ^w Y ^ x y^ 
ἀέρος, καὶ τοῦτο, ἕως περ Oy" τὸ θνητὸν ζυνεστήκη (a0, 
X / ο” 4 
μὴ διαπαύεσθαι γιγνόµιενον. τούτω δὲ" δή” τῷ γένει τὸν 
N 3 , ’ , / / 
τὰς ἐπωνυμίας Ü&pusyoy ἀνασνοῆν καὶ ἐνπνοὴν λέγομενὶ lic- 
y ^» 4 Ν Α.Α) 
θωι τοὔνομα. sy» δὲ δῇ τὸ v ἔργον καὶ τὸ πάθος του 
e ^ ^s ’ / 
ἡμῶν τῷ σώµατι γέγονεν ἀρδομένῳ καὶ ἀναψυχομόνῳ τρῖ- 
iT ^ ’ » » ^. * 
Φισθαι xoi ζην' ὁπόταν γὰρ ἔσω καὶ ἔζω τῆς ἀναπνοῆς 
» 2 X ^ , 4 / , A 
ἰούσης τὸ «Up &vróg ζυνημωμένον" ἕπηται, διαιωρούμενού ài 
N M! ^ , N 
αι. Το, 66; διὼ τῆς κοιλίας εἰσελθον τὼ σιτία καὶ ποτὸ Aon. 
Pd δη h 8 N N ^ 4 ^. , Zo T ' 
75X6/ 0n, XO κατα CUANDO, διαιροῦν, διὰ τῶν εζοδων 7 τέρ 
΄ P4 d 
πορεύεται διώγον, οἷον ἐκ. κρήνης ἔπ᾽ ὀχετοὺς ἐπὶ τὰς QM- 
9 


4 


e € ὁ € ο fw - / 
ας ἀντλοῦν αὐτά, psiy- ὡς περ Oi. αὐλῶνος" του" σω- 
µατος" τὰ τῶν Φλε[(θῶν ποιεῖ ρεύματα. 


9s.—k τὸ post els om F.—) πλεύµονα, ut semper, Α: πνεύμονα Ός.--- περὶ τῷ 
€ cum pr M et corr 'Y.—^? καὶ om F.—9 κύρτος Yst.—P? ὑποκυρτίον 0.—2 στόμα 
Ft.—. ὁτὲ FSYqst et rc 0.—5 συρρεῖ pr 9.—! δὲ om g.—* διαδεδοµένας x9, διαδε- 
µένας (0.—" ἄν *s,.—* αὐτὸ Ἡ, om x.—* τὸ θνητὸν ξυνεστήκῃ AGFSYqagor, 7 
θνητὸν ξυνεστήκει gt, ξυνεστήκει τὸ θνητὸν Exe, ξυνεστήκει θνητὸν Υ: € 

τὸ θνητὸν *s.—1 τοῦτο β.---Σ δὲ om 6.--- δ) om Ὑεβτ.--ὂ λέγωμεν F.—* εἴσω ΑΘ 
F8Ys0t.—4 οὔσης Α.---ὃ ξυνηµένον g.—! διαιρούµενον XTsxegt et pr ΑΠ.--ἕ Adfy 
AGFSYsretot: λάβοι *s.—h δὲ g.—l αὐτὰς FSYsot.—k ῥεῖν om x.,—1 δι add FS 


διαδεδεµέναε ἀκολουθειν] Prater Fici- 
num etiam Serranus illud διαδεδεµένας 
ἀκολουθεῖν vertit, copulatos subsequi. 
Num διαδεῖσθαι significat copulari ; et, 
ut significet, quo tandem hic modo con- 
siliove copulatos. Atqui verba ἐφ᾽ ἑκά- 
Tepa lórros &épos nonne dicta loco ἐξιόν- 
Tos καὶ εἰσ]όντος πάλιν τοῦ àépos; quem 
huc illucque motum quum ctiam radii 


ignis, aerem sequentes, faciant, quomodo 
poterat melius exprimi nisi νους διαδε- 
beyuéras, quam olim conjecisse etiam 
nunc non poenitet? In veibis denique 
ὥσπερ ἂν E rescribatur necette 
est ἕωσπερ ἂν εἰς. Lixp. A 

λάβοι] Cum Cod. Tub. scribe Aaf- 
11νο. 

αὐλῶνος] Fortasse praepositio διὰ ante 


. TIMAIOZ3. 349 


M x 4 ^v ο. ο 
ξ. 58. Πάλι δὲ τὸ τῆς ἀναπνοῖς ἴδωμιεν πάθος, aig 
e. ’ ΄ ^s 
ὤμιενον Qivicug? σοιούτονὶ γέγονεν oi0y περ τὰ Uv ἐστή. 
M 3 , d? ^r 9 V7 , , «a n "4 /, 
ὦδ οὖν. ἐπειδὴ κενον οὐδέν ἔστιω sig ὃ vo Φερομένων δύ- 
bi ^" X X D e X 
ναι ἂν εἰσελθεῖν vi, τὸ δὲ πνεῦμα Φέρεται παρ ἡμῶν ἔξω, 
X ^8 ^e "à A àn e , , / , Ν 
v0 μετὼ" ToUTO Ίδη παντὶ δηλον wg οὐκ εἰς κενόν, ἀλλὰ 
A ’ ^" οὁ ^ N Pd ^. 
vO σλησίον $x τῆς ἔδρως ὠθεῖ. vo δε" ὠθούμωενον ἐξελαύνει" αἱ. ii, 116. 
M ΄ i! ^» 
τὸ πλησίον ἀεί, xci" κατὰ ταύτην τὴν ἀνάγκην πῶν περι- 
/ , N 0 v "Ye 4 ^ , NX 
ελαυνόμενον εἰς την ἔόραν, os» εξήλθε τὸ πνευμα, εἰσιὸν 
L] ^) ^s ^v 
εκεῖσε xci ἀναπληροῦν αὐτὴν ζυνέπεται” τῷ πνεύµατι, χαὶ 
^ / ρω " ^v 
voUTO ἅμα πᾶν οἷον τροχοῦ περιαγοµένου γίγνεται διὰ và 
3 e. ^. e 
κενὸν [u9üs» εἶναι. διὸ 07 τὸ τῶν στηθὼν xci τὸ" τοῦ αλεύ- 
4 ^o e ^ 4 ^o 
µονος ἔζω μεθιν τὸ πνεύμα πάλιν ὑπὸ τοῦ περὶ TO σώμα 
Y ^ ^s ο 
ἄέρος, εἶσω διὰ μανῶν τῶν σαρκῶν δυοµένου καὶ περιελαν- 
^v kd ^ L4 
νομένου, γίγνεται πλῆρες' αὖθις δὲ ἀποτρεπόμενος ὁ ἄλρ καὶ 
^v LÀ N M Ν ^s 
διὰ τοῦ σώματος" ἔξω Ἰὼν sio τὴν ἀναπνοὴν περιωθεῖ κατὼ 
M ο. / b ^ rd / 
τῆν τοῦ στόματος xci τὴν) τῶν μυκτήρων δίοδο». [ S. 59. ] 
T» δὲς .* 7 ^v , ^v ο 6 / 4 d ^v ^ 
ην δὲ αἰτίαν τῆς ἀρχῆς αὐτῶν θετέον τήνδε. x&v ζδον 
^ “ 4 
αὐτοῦ. τἀντὸς, περὶ τὸ αἷμω καὶ τὰς φλέβας θερμότατα: 
» κά ^o ^v L4 A N 
ἔχει, οἱον ἐν $muTQS πηγήν τινω ἐνοῦυσαν srupog: ὃ δὴ καὶ 
ο” ^w / / X [4 
προσηκάζομεν' va τοῦ κύρτου πλέγματι, κατὰ μέσον δια- 
9 e 74 e" 4 
σεταμένον 6X, πυρὸς πεπλέχθαι ay, τὰ δὲ ἄλλα, ὅσα ἕξα- 
, τς 
θεν, ἄέρος. τὸ θερμὸν δ)ξ »ατὼ φύσω εἰς τὴν αὑτου χώραν 


Ys et rc 6.—^ αὐλῶν 8ε, αὑλώτας 0.—^ ante τοῦ omisi διὰ cum SY st.—9? στόµα- 
τος 0.—?P αἰτίοις s.—4 τοιοῦτο S&rze.— καινὸν Ss.—* τὸ δ) μετὰ 0.—! 5 sreot.— 
* ὀξελαίύνειν F.—"* ἀεὶ om t.—" καὶ om S.—* εἰσιὼν H.—? ξυνέπεσε ς.---ᾱ τὸ post 
καὶ om FSYsgr.—* eróuaros Ss.—»^ τὴν ante τῶν om Fgo.—c δ g.—4 αὗτοῦ δε, 
ἑαυτοῦ corr A.—* rürrbs Εφ et corr 8, τὰ ἐντὸς 0, παντὸς ΣΥΡΥΑΤΕΡΕ: πάντως *s. 
—1 θερµότατα XY Ysor: θερμότητα *s.—8 éavrai A: αὐτῷ s.—h^ προσπικάζοµεν pr 


genitivum αὐλῶνος, Sicut et ante σώμα- guine calorem possidet. Sic vertit Fici- 


τος, 8 Plat. scripta fuit, SrePu. 

abAGros διὰ τοῦ σώματος] Stephanus 
quidem voculam διὰ inserens ante αὐλώ- 
vos neglexit locum illi ratione persimi- 
lei, qui est p. 91. D. κᾷτα δρέψαντες ὡς 
els ἄρουρα», τὴν µήτραν, mutato tantum 
prepositionis loco. Ut de Legg. x. p. 
905. B. κᾷτα, ás ἐν κατόπτροις, αὐτῶν 
ταῖς πράξεσωυ ἡγήσω καθεωρακέναι τὸν 
πάντων ἀμέλειαν θεῶν. LiND. 

ξ. 59. wav ζῶον αὐτοῦ πάντως] Omne 
Aujus universi. animal in cenis et san- 


nus Απ legit ille τούτου τοῦ *wdrros, 
quod non male, siquidem et πάντως hic 
abundat, nec αὐτοῦ intelligitur? Lixp. 

πεπλέχθαι] Merito suspectum habeat 
quispiam hunc locum, quum προσεικά- 
ζομεν non apte jungatur infinitivo πε- 
πλόχθαι: nisi cogitet προσεικάζοµεν acci- 
piendum pro προσεικάζοντες ἐλέγομεν: 

rinde ac si dixisset, 5 δὴ καὶ προσεικά- 
Porres TG ToU κύρτου πλέγματι, ἐλέγομεν 
κατὰ µέσον διατεταµένο», ἐκ πυρὺς πε: 
πλέχθαι πᾶ». Ότερη. 


960 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


έξω αρὸς si ἔνγγυες ὁμολογησέον ἰέναι.'' Qus? δι red 
διεξόδοιν οὔσαιν, σης pn κατὰ φὸ caput ste, γῆς δὲ. αὖ 
κατὼ γφὸς στόμα καὶ τὰς ῥίνας, όταν μι sri θάτερα" ὁρ- 
ut, ii. 117. 44203), θάτερα περιωθεῖ: * eo ὃς πόριωσθὲν εἰς τὸ TUp ἐμαῖκ- 
σον θερμαίνεται, τὸ 4 ἐξιὸν ψύχεται. μιταβαλλούσης" 
à σας θερµόσητος xci τῶν κατὰ τὴν ἑτέραν ὄξοδον θερμο- 
vígan" γεγνοµένων πάλιν ixsiry pero e) σὺ Vs porsgor! 
DA αρὸς 7» αὐτοῦ Quei Qsgópavor, περιωθεῖ σὸ κα- 
σα" ῥάτερα" vo ὃς τὰ αὐτὰ. πάσχον καὶ τὰ αυτὰ auras 
aodidoy Gti, κύκλον' οὕτω σαλευόμιενον ὄνθα καὶ en 
ἀπειργασμένον vm ἀἁμφοτέρων σὴν ἀναπνοὴν καὶ ἐκ ανοὴν. 
γίγνεσθαι παρέχεται. 
S. 60. Koi δὴ καὶ rat TOY σερ σὰς Ἰατρικὰς σικύας 
ii. 80. παθημάτων αἶτια καὶ τὰ της κατωπόσεως" σά γε TOY ῥια- 
τουμένων, ὅσα ἄφεθεντα μοσέωρα xoi ὁσα ἐπὶ γης φέρεται, 
σαύτη" Dix rio, καὶ 000i φθόγγοι ταχεῖς καὶ ! Bend 
ὀξεῖς σε xci βαρεῖς φαίνονται, vor μὲν ἀνάρμοστοι a 
ρόµενοι à ἀνομοιόσησα 7a Ey npiv UT αὐτῶν κιρή- 
σεως, ori δε ξύμφανοι δι ὁμοιότητα. τὰς γὰρ τών αροτέ- 
. go» xo θωττόνων oí βραδύτεροι" αωήσεις ἀποπανομένας 
ἤδη σε’ εἰς ópAouoy ἑληλυθνίας, aic? ὕστερον αυτοὶ αροσφι- 
ρόμιενοι κροῦσιν ἀκείνας, καταλαμ[θάνουσε καταλαμφβά- 
ri. ii, 118. νουτες às οὖν ὤλλην erp aA orte ἀνετάραζαν' χύνησι, 
ἀλλ Ag x {Αραδυτέρας Φορᾶς κατὰ τὴν τῆς θάττονος 


A: τροσεικάζοµεν *s,.—l ἔξωθεν om ϱ.---ᾱ 8$ om t.—! τὸ om z.—? lira F.— 
" Bye SYst: δνυοῖν s.—? τοῖν 0.—P στόμα t.—3 8' o.— τὸ om ert θάτερον... 
θάτερο» s, —t vepurti Qgt.—"* µεταβαλλούσης GZTFSYQregt : αβαλούσης *s. 

—' τῶν om t.—"* θερµοτέραν ZT.—* ᾗν 8s. τὸ om F.—? θερμύτερον αὐτὸ βότον 
0.— ab SYs, οὖν t.— γὰ κατὰ F.—h^ κατὰ ταντὰ 0.—^* ἀποδιδὸν g.—À4 κύκλο, 


els 
A: κύκλφ *r, —* ἀπειργασμένων x.—Í ἐκωνοὴν S, els ἐκκνο]ν ο.--ᾱ κατὰ 3, om 
rT,—b Kararógews Aso et corr S: πόσεως *s.—! ῥιτομένων g.—^ ταντὶ F.— 
ταχεῖε τε καὶ A.—P τῆς om g.—^ αἱ βραδύτεραι 0.—*? τε om (,—P? és mg F.— 
4 ἐκείνας καὶ F.—" καταλαμβάνουσι om t. — μοτέρ ΑΘΕΟ: ἐνετάραξαν *sg.— 


ἔνθα καὶ ἔνθα ἀπειργασμένον ὑπ' ἂμφο- babetur pro γαλεντήν. CogNaR. 
τέρων] Hac verba glossema videntur ατὰ 7)»] Pro artic. τὴν affertur alia 
esse espe prorimorum ἀνταποδιδὸν ἀεὶ κύκλφ lectio, videlicet τελουτήν: quum tasaca 
οὕτω σαλευόµενον. Liwp. legendo τολεντὴν, possit cham retineri 
6. 60. κατὰ τὴν Ts] In Grmecisle- ille articulus, ut et prebgntur. Fic. an- 
gendum, ἀλλ᾽ ἀρχὴν βραδντέ pas φορᾶς, tem cum lioc artic. subaudit noraen &p- 
κατὰ τελευτὴν τῆς θάττονος. Vulgo τὴν xà», repetitum ex przecced. vertit eoim. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 951 
ἀποληγούσης δὲ ὁμοιότητα προσάψαντες μίαν 4 ὀξείας 
xai βαρείας ξυνεκεράσαντο" πάθη, obs» ἡδονὴν μὲν voie 
ἄφροσιν, εὐφροσύνην ὃς τοῖς ὄμφροσι" διὰ την τῆς θείας 
ἁρμονίας pipe € θνηταῖς γενομάνην φοραῖς παρίσγον. 
Kaj δὴ καὶ và. τῶν ὑδώτων πάντα" ῥεύματα, eri 5 rà" 

τῶν κεραυνῶν στώματα καὶ τὰ θωυμιαζόμενα ἠλέκερων 
vier σης ἕλξεως καὶ TOY Ἡρακλείων λίθων, πάντων σούτων 
ὁλκὴ μὲν οὐκ Vern οὐδονί ποτε, vo* ài xr εἶναι μιηδὸν 
περιωθεῖν τε αὐτὰ σαυτα ss AA, vó* σε Orxxpiópuav 
καὶ συγκρυόµιενα πρὸς "m αὐτῶν διαμειβόμενα” έδρων 
ἕχαστα ᾖέαι πάντα," σούτοις τοῖς παθήµασι πρὸς ἄλληλα 
συμπλεχβεῖσι τεθαυματουργηµένα τῷ κατὰ τρόπον ζη- 
TOUMTI Φανήσεται. 

S. 61. Kai δὴ καὶ τὸ σῆς ἀναπανοῆς, obey ὸ λόγου ὡρ- 
panes, κατὰ ταῦτα" καὶ διὰ τούτων" Yéyorts, ὡς περ : T 
τοῖς pore εἰι "rau, σέμνοντος μυ σὰ σισία τοῦ πυρός, 
αἰωρουμάνου. δἳ Ln Te reip ζυνεποµάγου, σὰς 
φλέβας δι ἐ ud τῆς κοιλίας v3 ξυναιαρήσει' πληροῦντος 
τῷ τὰ τσμηµίνα αὐτόθενξ ἐπαντλεῖν καὶ διὰ ταύτα δὴ 
xa ὅλον vo σώμα qc τοῖς ζώοις σὰ της τροφής νά- 
μµατα οὕτως ὀπίρρυτα γεγονέναι.᾽ μεόσμητα" ài xci ἀπὸ 
ἔυγγοῶν à οντος, τὰ μυ καρπῶν, τὸ δὲ Χλόης, € θεὸς id 
αὐτὸ rou" ἡμῖν ὀφύτευσε, εἶναι τροφή», παντοδατὰ μὲ 
χρώματα icy διὼ σὴν ξύμμιξω, ἡ à' ἐρυθρὰ viae 
περὶ αὐτὸ Xeon [AC τῆς του πυρὸς rope v$" xci s- 
οµόρξεως ἓν ὑγρῷ δεδηµιουργηµένη Quai: obey τοῦ κατὰ 
εξ. ABZYSY xegot.—" «8 φρονοῦσι 0.—' πάντα om 0.—" τὰ post δὲ add Λ.Εο.--- 


X qq s cum corr Set mg F.—! Διαμειβόμενοι t.— rera 8.— φαντὰ A.—P τοῦ- 
το S3, τούτον F.—* pr Ἡ.---ᾱ ὄντος x.—* τε A.—Í ἐννεωρίση 0.—5 ab- 
τόθεν om Q,— τῷ S.—! γέγονε 0.—. νεότµηµα 8.—! ars 5.— διαθρεῖ zx. 


Sed tardioris lationis initium secundum 
principium velocioris inducunt. SrzPnu. 
sida " ere] Repono τῷ δὲ κανὸν etc. 
ue paulo post, τῷ τε 
(^ ic τῷ cum iéva, illic cum εἶναι, 


jenes. id est, διὰ τὸ εἶναι, et διὰ τὸ 
SrrzPR. 
$. 61. &raryrAe] Cod. Tub. prefe- 


rendam vulgari offert lectionem ἆπαν. 
TÀeiv. Liu. 

διαθε] Sed plurimus in his rubens 
prevalei color. Sic Ficinus. Quasi 
ille legisset διαφέροι, nisi forte διαθεῖ ad 
motum simul referendum est sanguinis, 
Lixp. 


τι ii. 119. 


Pd 


χει. 8]. 


nri. 120. 


352 IIAATONOZ 

τὸ σῶμα ῥίουτος τὸ χρῶμα ἔσχεν οἵαν ὀψω διεληλύθα- 
µε ὃ καλοῦμεν αἷμα, νομὴν cupxav? καὶ ξύμπαντος 
voU σώματος, ὀθεν ὑδρευόμενα ἔχαστα πληροῖ τὴν TOU κῖ- 
νουμένουὶ (βάσι. o às σρόπος τῆς πληρώσεως ἀποχωρή- 
σεως σε γίγνεται, καθά περ t» τῷ παντὶ φαντὸς ἡ φορὰ 
ίγονεν, ἣν τὸ ἕυγγενὲς πᾶν Φέρεται πρὸς ἑαυτό. τὰ μὲν 
γὰρ δὴ περιεστώτα ἐχτὸς ἡμᾶς τήκει TÉ ἀεὶ καὶ διανέμει 
πρὸς ἕκαστον εἶδος τὸ ὁμόφυλον ἀποπέμπον, τὰ δὲ ἔναιμα 
αὖ, χερµατισύεντα ἐντὸς παρ "Uy καὶ περιειλημμένα ὡς 
περ ὑπ' οὐρανοῦ ζυνεστώτος ἑκάστου TOU ζωου, τὴν του" 
παντὸς ἀναγκάζεται μιμεῖσθαι φοράν' πρὸς τὸ ξυγγενὶς 
οὖν Φερόμενον ἔκαστον τῶν ἐντὸς μερισθέντων τὸ κενωθεν 
τότε πάλιν ἀνεπλήρωσεν. ὅταν μὲν δὴ πλέον του ἐαιῤρἔον- 
vog mim, φθίνει πἂν, ὅταν δὲ ἔλαττον, αὐξάνεται. [8. 63.] 
Νέα μεν οὖν ξύστασις τοῦ παντος ζώου, καιὰ" τὰ» τρί- 
γωνα oio ἐκ δρυόγων ἔτι ἔχουσω τῶν γενῶν' ἰσχυρὰν μὲν 
την ζύγκλεισιω αὐτῶν πρὸς ὤἄλληλα χέχτησαι, ζυμπεπηγε 
δὲ ὁ πῶς ὄγκος αὐτῆς ἁπαλός" (TS. ἐκ μυελοῦ μὲν 


΄νεωστὶ γεγονυίας, τεθραμμένης" δὲ ἐν γάλακτι τὼ δη: 


9 9 e Jj 
περιλαμιβανόμενα ἐν αὐτὴ" τρίγωνα ἔξωθεν ἐπεισελθόντα, 
, Tow. 5*7 ' - ^ 
ἐξ ὧν ἂν ἡ τά τε σιτία καὶ ποτώ, τῶν ἑαυτῆς τριγώνων 

, / / ^ - 
παλαιότερα ὀνταξ mui ἀσθενέστερα καμοῖς ἔπικρατεῖ 
’ ’ A! Led 4 
σέµνουσα, καὶ μέγα ἀπεργάζεται τὸ ζῶον τρέφουσα $x 

^i ε / e * κ ο) l ad ’ od M 
WOAX4V OfLOIQY. οταν à 5 ρίζα σων τριγῶνων χαλα διὰ 


—? γε om F.—9 νομ) pr 0.—? σαρκὸς FSqs: om g.—^ κενοῦ g.—' µετάβασιν 0. 
—2 γὰρ om €. —* ἡμᾶς ἐκτὸς t.—" τοῦ delet A.—" μιμεῖται t.—" τῶν om 6.--- 


αι ρ ν 
X κενὰ Yt, κενὰ S.—? τὰ om pr A.—* γενῶν A et pr 0, γενῶν Θ, γερῶν F, MS 
S, γέρρων 8: γερῶν cum ὃς corr 'T.—* ἁπαλῶς F.—b &r' o.—^ τεθραμµένη E, ve- 


y 
θραμµένου ϱ.---ᾱ δὴ S, μὲν δὲ s, δὲ o.—* éavríjs A, dv αὐτῆ 0, αὐτῶν s: αὐτῆς *5s. 
—l δὲ ἐξ A.—5 ὄντα om pr 8, ante καινοῖς ponit rc.—h^ καὶ ἐν ofs 0.—! om 0.---- 


ἔναιμα] In prec. edit. est ἄναιμα: 
sed Évaika agnoscit et Fic. qui itidem 
sanguinea interpretatur. SrEPH. 

ὑπ οὐρανοῦ ἐυνεστῶτος ἑκάστου τοῦ 
ζώου] Ut par est in quolibet animali 
fieri sub colo constituto. Sic Ficinus. 
Scribendum igitur videtur ὑπ οὐρανφ, ut 
evitetur amphibolis. LiNp. 


$. 62. γερῶν] Pro voce γερῶν (cvi 


nullus esse bic locus potest, et rarissima 
etiam est) apte repositum iri videtur µε- 
ρῶν, sed jungendo cum sequentibus 
hoc modo, καινὰ τὰ Tp. olov ἐκ δρ. ἔτι 
ἔχουσα, τῶν μερῶν ἰσχνρὰν μὲν τὸν ξύγ- 
κλεισιν etc, STEPH. 

ῥίζαν] Sic quidam vet. ῥίζαν: at le- 
gendo ῥίζα (ut in ρτωο. edit.) neotram 
signif. habebit verbum χαλΦ. SrsPn. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 353 


τὸ φολλοὺς ἀγῶώνας ἓν πολλῷ Χρόνῳ πρὸς «ολλὰ ἠγω- 
νίσθαι' và μὲν τῆς τροφής εἰσιόντα ουκέτι δύναται vá 
νε sig ὁμοιότητα ἑαυτοῖς, αὐτὼ δὲ ὑπὸ τῶν ἔξωθεν 
ἐπεισιόντων εὐπετῶς διαιρεῖται. φθίνει δὴ wr» ζῶον ἐν σού- 
τω κρατούμενο», yes τε ονομάζεται vo πάθος. τέλος δέ, 
ἐσειδὼν τῶν spi τὸν µυελον σριγώνων οἱ ζυναρµοσθέντες 
μηκέτι ἀντέχωσι δεσμοὶὶ τῷ πόνῳ διεσταμένοι" μεθιᾶσι 
σοὺς τῆς ψυχῆς αὖ δεσμούς, ἡ δὲ λυθάσα κατὸ Quen" 
μεθ ἡδονῆς ἔξέπτατο”ἳ mày γαρ τὸ μὲν uoi φύσιν 
ἀλγειόν, τὸ 0. $^ síQuxe γιγνόρενον ἡδύ. καὶ θάνατος" ui i 1319 
δὴ κατὰ ταὐτῶ" 0 μὺν κατὰ νόσους καὶ ὑπὸ T, αυμά- 
va»? φιγνόμινος ἀλγειὸς καὶ βίαιος, ὁ δὲ μετὰ. γῆρας 
ien ἐπὶ τέλος κατὼ φύσιν ἀπονώτατος τῶν θανάτων καὶ 
μᾶλλον μεθ ἡδονῆς γιγνόµενος 5 λύτης. 

SQ. 63. Τὸ δι τῶν νόσων ὅθεν ξυνίσταται, δηλόν που 
καὶ παντί. τεττάρων γὰρ ὄντων γενῶν ἐξ ὧν συµπέπηγε τὸ τι 82. 
σώμα, γῆς πυρὸς ὑδωτός γε καὶ ἀέρος, τούτων 5 Tod 
QUawS πλεονεξία καὶ ἔνδεια καὶ σῆς χώρας µετάστασις" 
ἐξ οἰχείας επ᾽ ἀλλοτρίαν γιγνοµένη, upóg τε QUU καὶ τών 
ἑτέρων, ἐπειδὴ γένη πλείονα vog ὄντα τυγχάνει τὸ μὴ 
προσηκον ἔκαστον ἑαυτῷ αροσλαμιβάνειν. καὶ πάνθ ὅσα 


ε 
t 9 $ ASsO, δ F: 03) *s.—! ρίζα ΑθΒεΟ: ῥίξαν *s.—9 ἡγωνῇσθαι ΣΥ8 et pr X. 
σι 
---ᾱ µόειν Ἡ.--ο éavrois ΑΘΒΘΥΕΟΓ : éavrjs "s.—» ἀντέχωνται Τ.---Ἡ δεσμοὶ om 
ri 


0.—! διεσταµένοι A : διϊστάµενοι *v.—? λυθεῖσα κατὰ Φύσυ Α, κατὰ φύσιν λυθεῖσα 
9 cum pr 0 et corr 8: κατὰ φύσιν λαθοῦσα Ός.---ἕ ἐξίπτατο xe.—* binc b ad 354, 
10. xapéterai.—" γὰρ om b: μὲν γὰρ 6Ss,—* μὲν om pr Θ.---3 0) XYegt et corr 
Y.—J ἀθάνατος x.— 5 ταυτὰ A: ταῦτα *s.—* ἠδὲ Ss, ὁ δὲ FYt.—bh ὑπὸ τραυ 

AFbo, ὁ ὑπὸ τραυμάτων corr Θ, τραυμάτων XYSYsregt: τραύματα Ός.---- κατὰ 4 
t.—À τέλους SY st, τέλει b.—* ὅθεν AORZ'TFSYasbegot, om x: ὃ s.—f ἡ om s.— 
& παρὰ φύσιν OXTFSYqxbegot, περὶ φύσιν ε: παρὰ τὴν φύσιν s$.— ἡ µετάστασις 

ει 


0.—! σαυτῶ t.— κροσλαμβάνει Ab, προσλαµβάνον 0: προσλαμβάνει s.—! νό- 


ὅταν δ) ῥίζαν] Cod. Tob. hic offerente lectionem καὶ ὑπὸ τραυμάτων loco vul- 
ὅταν ἡ ῥίζα, videtar nobis rescribendum — garis καὶ τραύματα i. e. κατά. Liup. 
ὅταν ὃ ἡ plja—xaAG. Liu». $. 63. ὃ ἑυνίσταται] Veram lectionem 
λαθοῦσα] Cod. T ub. preclaram hic esse puto, ὅθεν ξυνίσταται. — Dictum au- 
exhibet lectionem λυθεῖσα loco vulgaris tem faerit ὅθεν τὸ τῶν νόσων ξυνίσταται, 
λαθοῦσα. λυθεῖσα i. e. ἀπὸ τοῦ σώματο». pro ὅθεν αἱ νόσοι ξυνίστανται. 8ΒΤΕΡΗ. 
Lixp. Όθεν prefert Cod. Tub. cum Bas. 3. 
τραύματα γιγγόμενος] Ἱ. e. θάνατος. Bir. . 
Cod. Tub. longe meliorem hic habet προσλαμβάνει] Scribe hic mecum 
Plat. Vor. VII. 1? Y 


966 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἔυγκαύσεως, διὼ dé τὸ πάντῃ διαβεβρῶσθα, παρόν" ὃν 
παντὶ) Χαλεσὸν προσπήστει τοῦ σώματος, ὅσον ἂν' pre 
Suelo pror 3. j. xoi το μὲν ἀωτὶ τῆς «ικρότητος ὀξύ- 
σητα ἴσχε τὸ μέλαν xgen, ὠπολμετυνθίντος μᾶλλον του 
πιαροῦ: vor&" δὲ ἡ πικρόσης aU" βαφεῖσα αἴμωασι χώμα 
ἔσγευ ἔρυθρώτερον” σοῦ δὲ µέλανος τούτῳ» ξυγκεραννυµό- 
νου χολάδες: » ἔτι às ξυμμέννυται bof χρωμα μετὰ 
ni, ii, 124. γῆς ,Sitgormmos," ὅταν νέα ζυντακῇ σαρξ ὑπὸ τοῦ περ) την 
φλόγα πυρός. καὶ τὸ μυ κονὸν ὄνομα πᾶσι τούτοις 2» 
vivi iaa που xo ἐπωνόμιασαν" 3 xaá σις ὃν δυνατὸς 
sie πολλὰ μὲν xai ἀνόμοια βλέπε, o og à εν” αὐτοῖς 
γένος ἐνὸν" ἄξιον ἐπωνυμίαρ) πᾶσι' τὰ à' ἄλλα όσα 
yos είδη λέγνται, κατὼ τὴν ᾿χεόαν rs λόγον αὐτῶν 
ἔκωστον ἔδιον. dd δε, ὁ μὲν αἵματος ὁρὸς πρᾶος, o δὲ 
μελαίνης γολῆς" ὀζείας τε ὤγριος, όταν ξυμμεγνύητω" 
διὰ θερμότητα" aque δυνάμει" καλεῖται às otv φλέγ- 
μα τὸ τοιοῦτον. τὸ δ᾽ αὖ μετὰ ἀέρος τηκόμιενον ix νέας 
χαὶ ἁπαλῆς σα κός, τούτου" δε ἀνεμωθέντος" καὶ ἕξυμ- 
περιληφθέντος ὁ υπο «ὑγβότητος, xoi πομφολύγων ἔυστασω» 
έκδ vo aáÜoug τούτου καθ᾽ ἑκάστην" μὲν ἀορώσων' διὰ 
σμικρότητα, ἔνναπασων δὲ vov ὄγκον" παρεχομένων όραι- 
τόν, χεμα ἐχουσῶν διὼ τὴν τοῦ ἀφροῦ ' γένεσιν idv λευ- 
κὀν, TOUT ara o ouy" σηκεδόνα ἁσαλης" σαρκὸς μετὰ 


χ 

$,—1 πανταχῆ F, πάντα corr 8.—k ab. 85.— 91 A: iiid corr 0,.—? serà 
Ss. — ἂν SYst.—o ἐρυθρώτερον» pr AG, ἐρυθρὸν ο: .ς.--ρ τούτον 3. 
--4 χλοῶδει Ε et γρ 6.—! ἔστι $— ψνχρότητος t.—! Y t, of B, fj» corr A.— 
. Μι yov g.—" éy om Sst.—* wien αι ére- 
Ῥυµέας μιᾶς π. 0.—? ὁρὸς Ao (qui ita ubique) et pr 6, ἐρρὸς g: As. χολῆς 
om (.—b ξυμμίγνυνται 0.—^ θερµότητος Θ.---3 γοιοῦτον AoFo : τοιοῦτο *9,—9 705 

ὑτὸ 
pr 0.---- ἀνανεωθέντος corr (ut videtur) A, ἀναιμωθέντο: 8, 2, ἀνωμαθότον F.—sSs ἃς 
n, ὑπὸ SY qst.—h ἕκαστον FYr.— Δοράτου s ct corr 8.—* τῶν ὄγκων s.—) ὅρα- 


τὸν T, ὁρατῶν ΣΥραβτ.-- wüca» ταύτην Θ, ταύτην vücer τὸν δοε.--- ἀκλῆς Ε. 


χλοῶδες]  Herbaceum; it^ legen- ὅσοι πικροὶ καὶ Χολώδει» χυμοὶ κανὰ τὸ 
dum est pro χολῶδες, id est, biliosum. σῶμα πλανηθέντος.) 
ConnaAn. τῶν ὄγκων] Non dubito quia scriben- 
χολῶδες]) Legitur etiam χλοῶδει dum sit τὸν ὄγκον, qui accus. jungatas 
Srz»PH. qui sic in Not. * Lectionem que cum óparóv. SrePH. Veram banc emen- 
in ipso est textu (ut vulgo vocamus) dationem firmat Cod. Tab. Bir. 
comprobat locus hic pag. 86. in fine, xal 














ΤΙΜΑΙΟΣ. 39T 


πνεύματος ζυμαλακεῖσων λευκὸν εἶναι Φλέγμα Quir. 
Φλέγματος ὃ) a5? νέουὶ ζυνισταριένου àgos dpa κου 
δάκρυον, ὅσα τε ἄλλα τοιαῦτα σώμα" τὸ καθ ἡμέραν 
χώται παθαιρόµνενον. [8. 65.] Καὶ ταῦτα qi» δὴ 
πάντα νόσων ὀργανα γέγονεν, ὅταν αἷμω μι. ἔκ τῶν σιτίν vu, i, 195. 
xci ποτὼν αληθύση' κατὰ φύσω, ἀλλ ἓξ ἑναντίων σὸν 
0*yxoy" παρὼ τοὺς τῆς φύσεως ᾿λαμβάνη νόμους. διακρι- 
ροµένης μὲν οὖν ὑπὸ νόσων" σῆς σαρχὸς ἑκάστης, µενόντων 

δὲ τών αυθµένων αὐταῖς ἡμίσεια τῆς ξυμιφορᾶς ἡ δύνα- 

puc ἀνάληψιν γὰρ ἔτι μετ εὐπετείας ἴσχει. τὸ δὲ δὴ 
σάρκας" ὀστοῖς ξυνδοῦν" oxóv Y" νοσήση, καὶ µηκέτι αὖ πει. 84. 
τὸ” $E ia. αἷμα καὶ νεύρων ἀποχωριζόμενον ὁστῷ μὸν 
τροφή σαρκὶ ài αρὸς ὀστοῦν γίγνηται δεσμός, ἀλλ $x 
λιπαροῦ καὶ λείου καὶ γλίσχρου τραχὺ καὶ ἀλμυρὸν 
αυχμῆσαν ὑπὸ κακῆς διαίτης γένηται, τότε ταῦτα πάσ- 

yo» πᾶν τὸὶ τοιοῦτον. καταψήχεται μὲν αὐτὸ πάλω ὑτὸ 

τὰς σάρκας καὶ τὰ νεῦρα, ἀφιστάμενον ἀπὸ τῶν ὀστῶν, αἱ 

δ) ix^ τῶν ῥιζῶν ζυνεκππτουσαι" τά τε νεῦρα γυμνὰ 

—? ξυμπλεκεῖσαν AYs.—P ab add ΑΧΥΒΥΕεΧΕΡΟΣ: ἄνευ Ύρ Λ.---ᾱ νέον 8.—" σώ- 
µατα...καθαιρόµενα 0 et corr A.—9 µηκέτι t.—À πληθύσῃ Α, πληθὺς ᾗ Fo, ᾗ wAnóbs 


ΘΣΥΥΕΧΕΡΣ, f πληθὺς S, 4 κλῆθο) q: ᾗ κληθύον s.—" τῶν ὕγκων t.—"' AauBarg- 
µένους z.—" διακριοµένης A: διακειροµένης *s.—X ὑπὸ νόσων» add ΛΕΟ et mg 8. 


t 
—J [. Θ5Υ, c. H.—* σάρκα F.—5 (. st: ἐνδοῦν xe.—b ἂν om s.—*5 αὐτὸ 0, αὐτῶν 


ze, ab τῶν XT.—43 lvày Ao: ἐκείνων *r.—9 αἷμα AGXTFSYszeoot et 9p B: ἅμμα 


9g,—Í νεῦρον F.—t τροφ) q et corr A, τροφὰν FYsot : τροφὴν 


—À τὸ om ZXrSYszegt.—h τοιοῦτο EXT 


g.— «γίνηται Fs. 
καταψύ» 


--ἲ καταψήχοται À et pr 8: 


xerm *s.—» ἐκ om Fo.—^ ξυνεκπίπτουσαι AOXTFSYsxegor: ξυνεμπίκτουσαι *s. 


ὅσα τε] Ante ὅσα deesse puto prrepos. 
els, ut intell. ἱδρὼς καὶ δάκρνον, καὶ ἄλλα 
τοιαῦτα els ὅσα σῶμα χεῖται. Ἀταρη. 
ὅσα *"] Stephanos quidem ante ὅσα 
inserendam bene existimavit voculam els : 
qua res Ficini versione, in que corpus 
quotidie resolvitur, satis confirmatur. 
Sed etiam deest vocibus, ὀῤῥὸς, ἱδρὼς καὶ 
δάκρνον verbum, quo referantur, quale 
nec antecedit nec sequitur. Quid, si in 
verbis δὲ νέον delituit δ ἐγένετο, ut sit 
Φλέγμωτος δ éyévero ξυνισταµένου ὀῤῥὸς, 
ἱδρὰς etc. els ὅσατε etc. Linp. 
. 65. διακε s μὲν οὖν] Cod. 
. post voculam ρὖν non male inserta 
habel ὑπὸ νόσων. Subsequitor statim : 
µενόντων 84 «y πυθµένων abreis. Scri- 
bendum videtur αὐγῆς sc. vis σαρκὸς 


loco vulgaris αὗταῖε, quam vocem quo 
rite referam equidem non habeo. Limp. 

ὅποτε ] Primum bic ὅποτε mu- 
tandum est in ὅποταν propter verba ro- 
σήσῃ et γίγνηται, quo illud pertinet : 
tum cum Cod. Tub. scribendum αἷμα 
loco vulgaris ἄμμα: denique assentien- 
dum Stephano, qui * mutavit in 
τροφή. Qus omnia probe vertit Fici- 
nus, e£ sangwis, inquiens, ex illis ac 
nervis deffuens, haud amplius nutrit ossa 
caruemce revinzit. Videtur igitur ille 
legisse γάνηται loco vulgaris γίγνηται. 
11νδ. 

τροφὴν] Mutandus est bic accus. in 
nomin. σροφὴ,, qui jungaturcum γίγνηται, 
sicut δεσμός. SrzPH. 

/ 


111. 1i, 126. 


958 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 

καταλείσουσι καὶ parra Aus, αὐταὶ; δὶ κάλυ sic 
g2)1 apros φορὰν ἐμπεσοῦσαι σὰ πρόσθεν ῥηθίτα νοσή- 
ατα" πλείω ποιοῦσι. γαλιτῶν δὲ σούτων περὶ τὰ σόματα 
παθημάτων". ΥεΥνομόνων pito ἴ ότι γίγνεσωι σὰ πρὸ τού- 
Ty, ὅταν ὀστοῦν διὰ πυκνότητα σαρκὸς ἀνασνοὴν μὴ 
λαμβάνον i inet, UT Uy εὐρώτος θερμαινόµενον, σφακελίσαν 
μήτε τὴν σροφὴν καταδέχηται πάλιν v6 αὐτὸ εἰς ἐκείνην 
ἐνανσίως ig ψηχόμενον," L à' ti σάρκας, σὰρξ dé us 
αἷμα ἐμπίπτουσα τραχύτερα πάντα τών αρόσθεν τὰ 
νοσήματα ἀπεργάζηταιὸ vod ἔ ἔσχατον αάντω», ὅταν 3 
του μυελοῦ φύσις im ἐνδείας ἡ " σινος ὑπερβολᾶς" οσήση, 
τὰ μέγιστα καὶ κυριώτατω" πρὸς θάνατον Tay yornpls as 
ἀποτελεῖ, πάσης ἀνάπαλι τῆς του σώματος φύσεως ἐξ 
ἀνάγκης ῥυείσης. [8. 66.] Τρίτον à? αὖ νοσημάτων 
6i doc d 4 δεῖ διανοεῖσθαι Υ1γ2όμενον, τὸ μὲν ὑπὸ ανεύ- 
pueros, τό δὲ φλέγματος, τὸ δεξ Aoi. όταν μὲν γὰρ ὁ 
Ty πγευριάτων TO σώµατι ταμίας αλεύμων μη καθαρὰς 
παρίχη TG διεξόδους" ὑπὸ ῥευμάτων φραχθείς, ένα Bir 
οὐκ ζόν, ἔνθω δὲ πλέον T) τὸ gos fior πνευμα εὐσιὸν vd 
μὲν ο οὐ” τυγχάνοντα ἀναψυχῆς' σήπει, σὰ 3i váy Φλι- 
διαβιαζόµενον" καὶ ζυνεπιστρέφον αυτὰ τῆκόν τε τὸ 


Bar" 


---ὃ μεστὰ A8S0 : μετὰ *s,.—P abra; s.—A4 post τὴν omisi τοῦ cum AOTFSYqareg 
Ot.—' νομίσματα t.—* παθημάτὼν περὶ τὰ σώματα t.—! ἱκαὴ» om pr &.—* và 8. 
—Y efa Trsreot, &cÓn γρ A.—"* ψηχόµενον pr 0 et Ύρ A, τηκόµενο»ν 0: ψνχόμε- 


νον *s.— 


* ὑπερβολῆ t. 
pr K.—5 τὸ δὲ ante χολῆς ου SY s.—h 


éxy *s.—) lacunam habet t litterarum 8 vel 9. πλεῖον A.—) ᾗ σερ 


-b κυριότατα F.— ἀποτελῆ 0.— 


πάντων * —J ἀπεργάζεται FSYsot.—5. ὑπ FSYqsg et corr 9, μετ t.— 


—4 δ) om SYst.—* οὖν s.— δές om 


τὰς διεξόδους A : τὰς διεξόδους vep- 
—k οὖν g.— 


! ἀναπνοῆς t.—? φλεβίων 0.—^ διαβιαζοµένων A, βιαζόµενον $s, hf Do[ fnere F 


πλείω] Ante πλείω deesse arbitror 
particulam κα. SrrPm. Nempe Fic. 
vertit, Numero etiam plures reddit. Bi». 

τὰ πρὸ τούτων] Scribe hic nobiscum 
µείζω ἔτι γίγνεται 9) τὰ πρὸ τούτων. 

IND. 

$ 9 els cdpxas] T. e. ἡ τροφή. Μος 
legitur: ὅταν ἡ τοῦ μυελοῦ Φύσις ἀπ) 
ἀνδείας 4j τινος ὑπερβολῆς νοσήσῃ. Scribe 
hic ὑπ) é»Beías in locum vulgars às' 
érBelas. Mox refer verba τὰ μὲν οὗ TvYy- 
χάνοντα ἀναφυχῆς, σήπει, d τὸ πνοῦμα 


---ἔνθα μὲν οὐκ ἰόν. Ιαν». 

6. 66. τὰ δὲ τῶν φλεβῶν διαβιαξό- 
µενον] Cod. quidem Tub. longe aliam 
pic obtulit lectionem τὰ δὲ τῶν Φλογμῶν 

όμενον, unde recepta voce δια- 
inen in locum vulgaris διαβια ό- 
µενον cum Ficino, qui bic vertit, per ve- 
fas traductum, scribendum judicasus : 
τὰ δὲ διὰ τῶν φλεβῶν διαβιβαξόµενον, 
cui respondent sequentia, καὶ ξυνενι- 
στρέφον αὐτὰ i. e. partes carais corporis 
humani. Li». 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 359 


σώµα eig τὸ μάσον αὐτοῦ διάφραγμά τε ἴσχον" ἔναπο- 
λαμβάνεται, καὶ μυρία às? σήματα ἐκ γούτων ἀλγεινὰ 
μετὰ «πλήθους ἱδρώτοςἳ a ἀπείργασται. πολλάκις ὃ) ἐν τῷ 
σωώµατι διακριθείσης σαρκὸς πνεύμα ἐγγενόμενο' καὶ 
ἀδυνατοῦν i£ πορευθηναι τὰς αὐσὰς τοῖς ἐπεισεληλυθέ- 
σι” ed iyag* παρίσχε, μεγίστας δὲ, ὅταν περὶ τὰ εΌρα 
καὶ τὰ ταύτῃ φλίβια" τεριστὰν) καὶ ἀνοιδῆσαν σούς τε 
ἐσιτόνους καὶ τὰ ξυνεχῇ vga οὕτως εἰς vo ἐξόπισθεν 
κωτατείνῃ τούτοις" à δη καὶ di αὐτοῦ" "76 ξυντονίας 
TOU παθήµατος τὰ νοσήματα" φέσανοί σε καὶ ὀπισθότονοι 
προσεῤῥήθησω».) ὧν καὶ TÓ ῥάρμακον χαλεπόν' πυρετοὶ 
γὰρ οὖν δή τὰ τοιαῦτα ὄχγιγνόμιενοι" μάλιστα λύουσι." 
σὸ δὶ λιευκὸν θλέγμα διὼ τὸ τῶν πομφολύγων πνεύμα 
χαλεαὺν ἀποληφθόν ἔζω δὲ τοῦ σώματος ἀναανοὰς 
ἴσχον ἡπιώτερον μὲν, κατωποιχέλλει δὲ vo cupa λεύκας" 
ἀλ qoo; σε καὶ τγὼ τούτων ζυγγενῇ οσήμωτα" ἀποτίκτον. 
μιὰ χολᾶς δε μελαίνης κερασόν à 62 τὼς περιόδους τε 
τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ; θεοτάτας οὔσας ἑαισκεδαννύμενονξ 
xai ξυνταράτσον αὐτάς, παθ ὕπνον py iov πραότερο, 
ἐγεηγορόσι δὲ ἐσιτιθέμοενον δυσωπαλλακτότερον νόσημα 
às ; itgas ὃν φύσεως ἔνδιλωτατα 1 ἱερὸν λέγεται. θλίγμα δις 
o£v καὶ ἀλμυρὸν πηγη. πάντων νοσημάτων ὅσα φίγνεται 
καταρβῥοικά, διὼ δὲ τοὺς τόπους εἰς οὓς psi σαντοδαποὺς 


ze.—? τίσχὸν Α, 7' ἴσχον 0.—P δὲ 9.—4 ἱδρῶτος πολλάκις Ao, ἱδρῶται ϱ.---ἵ ἐκ. 
γενόµενον Q.—* ἐπεισελθοῦσιν H.—! ὡδθας ΑΘΕΟ: ὀδύναι *s.—" φλέβια ΕΣΙΥ: 
Φλεβία s.—" περιστὰν AQ et pr Ἡ: περιστὰν s.—" ὑπ αὐτῆς 9.—* τὰ νοσήματα 


" 
om pr 'f.— προσερεισθησαν Y.—* ἐγγιγνόμενοι AOFqx,. ἐπιγιγνόμενοι 0: Ὑγιγνό- 
ει η 
µενοι Ός.--- λύουσι μάλιστα ζ.---ὃ ἀποληφθὲν T, ἀπολειφθὴν 3, Χ, ἀπολειφθὲν SY qax 
—$ δὲ om t.—4 λευκοὺς Xxegt et corr Ύ, λευκὰς q.—* παθήματα T.— 


pum 


f φυλα- 
ἔτι σκεδαννύµενο» HXTSsQgr.—h πραότερον Φέβ: πραῦτερον s.—! δ' ε.--- 


νοσήματα] Pro ροσήµατα reponendum 
puto ὀνόματα: et σελείαν stigmen ques 
in preeced. est post τούτοι», collocaudam 
post τείνῃ: ut τούτοις jungatur sequen- 
tibus: simul etiam mutando ἃ in ἅτε, id 
est utpote, ut nimirum totus hic ita lega- 
tur locus, τούτοις, ἅτε δ) καὶ ἀπ αὐτοῦ 


γῆν ξυντορίαε τοῦ παθήµατος, τὰ ὀνό- 
para, Τότανοί γε etc, Sic autem et paulo 
post νοσήµατα pro ὀνόματα irrepsisse 
manifestum est. Hic autem retinendo 
νοσήματα, tollendus esset artic. τά: et 
dicendum & jungi cum νοσήµατα: ques 
tamen trajectio dura esset. STEPH. 


IU ii. 197. 


360 


IIAATONOZ 


ὄντας πωτοία ὀνόμωτα. el An. occ i φλεγμαίνειν λέ- 
γεται TOU σώματος, ἀπὸ τοῦ κάεσθαί τε καὶ φλέγεσθα, 


διὰ xo^ γόγονε πάντα. 
οὖν ἀνασνοὴν ἔζω παντοῖ 


ἀνασέμσει φύματα" 


[S. οτ.] Λαμβάνουσοι p 


ζέουσα, 


παθεηργνυμένη à s ἐνσὸς πυρίκαυτα νοσήματα πολλα ἐμ- 


rrt, ii, 128. qois, μάγιστον às, ὅ οταν epar χαθαρῷ ξυγκερασθεῖσαϊ 


φὸ TOV ἰνῶν γένος 6x της ἑαυτῶν διαφορῇ τάξεως, ei | διεσ- 
πάρησαν piri ti eigen, iva συμμέτρως λεατόσητος" iyi 
xci πάχους xai μήτε δι θερμότητα ὦ ὡς ὑγρὸν $X μανοῦ 
τοῦ σώματος ἐκρίο, pr "A πυκνώτερον δυσαίνητον o» 
μόγις' ἀναστρέφοιτο" b σαῖς Qni. καιρὸν δη τούτων" 

ivsc vn τῆς φύσεως γενέσει φυλάττουσω" ἃς ὅσαν vig καὶ 


φεθνεώτος αἵματος ἓν ψύξει" 


T$ ντος ; πρὸς ἀλλήλας) 


ἔυναγάγηι' διαχεῖται πἄν τὸ λοιπὸν αἷμα, ἴαθεσαι δὲ 


ταχὺ μετὰ τοῦ περιεστῶτος 


* αὐτὸ» ψΨύχους ξυμαηγνύασι. 


ταύτην δη τὸν δύναμιν ε ᾿ἔχουσῶν iyay £y epus χολή φύσει 
παλαιὸν αἷμα γεγονυῖα xui d ἐν σὼν σαρκων ͵ $c 
TOUTO T$TZXUD, θερμὴ xci ὑγρὰ καν ολίγον T πρώτον 


k δ' sregor.— ὀνόματα AFqo: νοσήματα *s.—9 χολῆς s.— φύματα AFo0: $e- 
σήματα Ός.---ὃ καθειργµένη Ssgt.—P. ξυγκερασθεῖσα Α, συγκραθεῖσα Ε: συνκερασ- 


θεῖσα *$.—93 μὲν add A9.—! λεπτι 


ότητα s.— ἴσχη sxot.—' libri uóAis.—* ἆνα- 


στρέφοιτο ΑΕΟ : iru péporre *s,—"* τοῦτον AFo.—" τεθνεῶτου AORTFSYaxeoo 


v: τεθνεότος $.—* Vite A, ψύχη x, $vx$ pr o: ψύχει s.—? ἄλληλα t9.—? ξυνα- 
γάγῃ ΘΕΘΥΕΡΟΕ, συναγάγῃ A : ξυναγάγοι *s.—? προεστῶτος ΕΣΥΒΥΕτέΏτ et pr 8. 


—P abroU F, avrà go.—* δὲ AOZTFSYsszeOot: δὲ *s.—4 els AKXTFSY.—^ 


ὀνόματα] Grece legendum, διὰ δὲ τοὺς 
τόπους, els οὓς ῥεῖ παντοδαποὺε ὄντας, 
παντοῖα ὀνόματα εἴληφεν. — Vulgo νοσή- 
pera legitur pro óvóuara. Et mox in 
Grecis ἀναστρέφοιτο legendum est pro 
ἀντιστρέφοιτο, et περιεστῶτος pro προε- 
στῶτος, et. ἐμπίπτουσα pro ἐκπίπτουσα. 
Et mox legendum est, ὅταν δ' ἑλάττων ff, 
τό, τε σῶμα ἀντίσχγ τηκόμενον. ConNAR. 
α] Hic quoque νοσήματα pro 
ὀνόματα positum est, ut in proxime prz- 
ced. annot. admonui. ΘΤΕΡΗ. 
παντοῖα νοσήµατα εἴληφεν] Hunc lo- 
cum, neglecto vocis εἴληφεν significatu, 
vertit in universum Ficinus, quoniam 
vero inquiens, plurima loca | illabitur, 
malas gignit valetudines plurimas. Ete- 
nim bic agitur de morbis, qi universo 
quidem nomine possunt appellari xerag- 
ῥοῖκοὶ, sed váriis a locis, per quos fluit 


πλέον 


acida illa et salsa pituita, varia quoque 
tulere morborum nomina. ltaque in lo- 
cum vulgaris lectionis νοσήματα non tam 
scribendum est cum Cornario ὀνόματα, 
quam νόσων ὀνόματα. Lixp. 
6. 67. ἀντιστρέφοιτο] | Legitur etiam 
ἀναστρέφοιτο, et melius fortasse. Srzrn. 
τῇ τῆς φύσεως Ὑενέσει] Videtur hic τε- 
cribendum τῷ τῆς φύσεως γένει Quan- 
quam simili, sed modo inverso, dicitur p. 
90. A. ὅθεν ἡ vpárg τῆς ψνχης γένεσις 
ἔφυ. LiNp. 
περιεστῶτος ] Loco vulgaris προε- 
στῶτος bene correxit Cornarius sc. afga- 
Tos, αὐτὸ ψύχονι ἑυμπηγνύασι. | Pre- 
miseis illis, corrigatur extremis in verbis 
αὐτὰς, sc. τὰς lvas, ψύχει ἐνμπηγνύασι. 
Quam emendationem veram ese et res 
pe probat, et precedens vocula µετά. 
IND. 


361 


ἐωπίπτουσα πήγνυται διὰ τὴν τῶν ἰνῶν δύναμιν, πηγνυµένη 

δὲ καὶ βίᾳ κατασβενυµένη γεικώνα καὶ σρόµιον εντὸς 
παρέχει. asia" Q' ἐπιῤῥέουσα, τῇ παρ αὐτῆς θερµόσητι 
κρατήσασα τὰς ἵνας εἰς ἀταζίαν ζέσασα διέσεισεξ καὶ 

ἐὰν µοὲν ἱκανὴ διὰ τέλους κρατῆσαν' γένηται, πρὸς φο TOU 
μυελοῦ διαπεράσασα᾽ γένος κάουσα ἔλυσε τὰ τῆς "joy e" 
αὐτόθεν oioy νδὼς αείσµατα µεθηκέ τε ἐλευθέραν, ὅταν δ᾽ 
ἑλώστων ἦ τὸ τε σώμα ἀντίσχη τηκόµενον, αὐτη"' χραση- 11. li, 139. 
βεῖσα 5 xard" xy τὸ σώμα ἐξέπεσε, 5 διὼ τῶν Φλεβῶν 

εἰς τὴν χάτω ξυνωσβεῖσαιῦ 7) τὴν ἄνω κοιλίαν, οἵον φυγὰς &x 
wOASwg στασιωσάσης ἐν τοῦ σώματος ἐχπίπτουσα, διαῤ- 
ῥοίας καὶ δυσεντερίας καὶ τὰ τοιαῦτα νοσήματα πάντα 111. 80. 
παρίσχετο. τὸ μεν oU» ἐκ πυρὸς ὑπερβολῆς μάλιστα. 
νοσ]σαν σώµα ζυνεχ] καύµατα καὶ πυρετοὺς ἀπεργάζεται, 

φὸ δ: ἐξ ἀέρος ἀμφημερινούς, τριταίους δ᾽' ὕδατος διὰ 

σὸ νωθέστερον ἀέρος καὶ πυρὸς αὐτὸ εἶναι τὸ" δὲ γῆς, τε- 
φώρτως ὂν νωῤέστατον γούτων, i" γετραπλασίαις περιό- 

δοις χρόνου καθαιρόµννον, τεσαρταίους” αυρετοὺς ποιῆσαν 
ἀπαλλάτσετα orig." 

3. 68. Κα τὸ μὲν περὶ τὸ σῶμα νοσήματα ταύτῃ 
ξυμβαίνει γιγνόμενα, τὰ 0$ περὶ ψυχῆν διὼ σώματος SEN 
φῆδε. νόσον μὲν δὴ ψυχῆς ἄνοιαν ζυγχωρητέον δύο δ᾽ 
ἀνοίας γένη, τὸ μὲν µιανία», vo δ) ἁμαθίαν. a» οὖν ὃ σι 
πάσχων τις πάθος ὁπότερον αυτών ἴσγει, νόσον προσρητέο». 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 


σεισε 
F.—! δ om ϱ.---Ἔ διέσεισε οὐ, διέσωσε FS: διέσωσε ς.--Ὁ κρατῄσασα 0.—1 δια- 
σπαράσασα x.—* ψνυχῆς οι pr E.—! μεθεῖκέ F.—9 αὐτῇ GHZTFYqegr, αὕτη A.— 
» κατὰ..ικοιλίαν om in lacuna s.—9 ἐξέπεσεγ cort 0.—P. ξυνωθοῦσα t.—93. μάλιστα 
om F, ante ὑπερβολῆς ponunt SYqst.—" δὺ F.—* αὐθημερινοὺς F, ἀμφημερινὸν S, 
pwor post deleta καὶ πυρὸς s, ἀφημερινοὺς t.—' δὺ Sxg, om ε.--- τῆς F.—" »o- 
θέστερον 0.—* δ ἐκ corr A.—* τετάρτης F.—? ἁπαλλακτέον s.—* μόλις cum s 


διέσωσε] Vocem hic διέσωσε ineptam 
esse ac desiderari aliam quisque videt, 
antecedenti πήγννται opponatur. 
Recipiendum igitur etiam nunc duco, 
quod olim proposueram, διέωσε, nisi 
forte, sensu aliquantum leniori, malueris 
διέσεισε. — Ut infra p. 88. A. &s, ὅταν τε 
ἐν αὐτῷ ψυχὴ κρείΐττων οὖσα σώματοι 
περιθύµως ἴσχῃ, διασείουσα «ἂν αὐτὸ 
εδρα. νόσων ἐμπίπλησι. Linp. 


lat. VoL. VII. 


τὸ δὲ γῆς] Sc. ὑπέρβαλο», propter se- 
quentia, τετάρτως bv νωθέστατο» τούτων. 
---ὲν rerpazAacía:s περιόδο: χρόνου κα- 
θαιρόµενον---ἀπαλλάττεται. — Nisi hic in 
locum vulgaris καθαιρόµενον, rescribitur 
καθαιροµένου, quod referatur ad supra 
dictum νοσῆσαν σῶμα, vox hsec huic loco 
inepta videtur expectesque potius κα: 
θαιρούµενο». Linn. 


2 4 


mm. ii, 198. 


360 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ὄντας πανοῖα ὀνόματαὶ εἴληφεν. ὅσα δὲ Φλεγμαίνεν λέ 
γεται τοῦ σώματος, ἀπὸ τοῦ κάεσθαί τε καὶ Φλέγεσθ 
διὼ xo" yon πάντα. [8. 67.] Λαμβάνουσα 
οὖν ἀνασνοὴν ifo moveo ἀνασήμσει φύματα" ζω 
παθεργνυμένη” ài irri πυρίκαυτα νοσήματα πολλὰ 
oni, μόγιστον à, ὅ ὅταν αἵματι καθαρῷ ξυγκερασθι 
7 τῶν ἰνῶν γένος in τῆς ἑαυτῶν διαφορῇ τάξιως, ai 

πά Ἴσαν pA εἰς αἷμα, ζα συμμέτρως λεαπτότητος" 
καὶ πάχους καὶ μήτε διὰ θερμότητα à ac ὑγρὸν ix 
τοῦ σώµωτος ἐκρέο, μήν] αὖ πυκνώτερον δυσκή, 
uev ἀναστρίφοιτο" » ταῖς gni. καιῤὸν δὴ 
“ες τῇ τῆς φύσεως yviru φυλάστουσιν: &g ὅταν 
τεθνεῶτος” αἵματος ἐν ψύξεῖ σε ντος e αξὸς & - 
ξυναγάγῃ! διαχεῖται wá» τὸ λοιπὸν αἷμα, ia 
ταχὸ μετὼ τοῦ περισσῶτος" αὐτὸ» ψύχους te 
ταύτην δὴ. D δύναμιν ἐ ἐχουσῶν Ἰνῶν ἓν αἵματι 2^ 
παλαιὸν αἷμα γεγονυῖα καὶ πάλιν ἐκ vo» 

τοῦτο τετηκυῖα, θερμὴ καὶ ὑγρὼ κατ ὀλίγον 
uto προς ΗΝ 


Ανα ὃς. ᾱ μὲν add An 7 Rerrórtra Ἡ axot.— lii 
στρέφοιτο AFo : repere s —" τοῦτον ον AER τεθνεῶτ 


Εν τεθνεότος f.— Mtn him. vi pro: Vía rr E 
γὰρ SERT epis t [vrayáyot *5,—5 προεστῶτος Ἡ 
--ᾱ αἰτοῦ F, αὐτῶ go.— δὴ AOXTFSYsrtOU: δὲ *s. 4 dl, 





-”-) "n .-α 
bo. end - T -— 
-- πι - ι 
ωρα. που. 
ων. mem" 
ZEE ur . 
—- ον 
A——— —— E 
— m .. 
» u 
—- — 
πο... 
δν... m 
2e —M9M 
ων», 
δρ. . 
.”-...... 
— 
2. mam» 
— n d 
-— 
^" - 
e» ibo 
δα 


δρ . 
— 3 
m — 87. 
M 
X 
€ 
2 
x—. y- 
» N Bi 4 
"M » 
“τί 
M 
42606 
λ 
σους 
/ 
26Φον- 
νωται, 


T$ 
3 δὴ: 


id ο» 
σας, τῶν 
/ 

5 σώζεται, vi. ii. 182. 
(ον γὰρ τῶν 
ον. πάν δὴ 
καὶ quor οὖν 
^v 8 LY 
εσθιὼν ὃς τὰ 
τὸ 0i κυριώ- 
GT: εἱλούμενοι "5, — 
T" om f.—8 t. ΑΘΣΥ 
— ἐκπίστρ SYqst.— 
pr 0.—* sarroBaxàs 


3 
e om g.—8 λήθας A, λή- 
ακαὶ οι pr N.—* καὶ SYs 
—J δεῖ 0.—3 uhr om θα 
τὰς om t.—* ἴσχει AFt.— 
*e cor 'T.—£ γὰρ om F.— 


vel κοικίλως ποιεῖ. STEPR. 
η δὲ] Utrobique 


n 
. Tub. rescribe e Lin». 


9634 IIAATONOZ3 


ἡδονὼς δὲ καὶ λύπας ὑπερβαλλούσας: τῶν νόσων µεγίστας 
θεγέον 7 Vuys περιχαρὴς γὰρ ἄνθρωπος dp 9 καὶ τά- 
ναντία ὑπὸ λύσης πάσχων, σπεύδων τὸ μὲν ASI» ἀκαίρως, 
nri, 180. φὸ δὲ φυγεῖν, οὔτε ὁρῷν" οὔτεί ἀπούειν ὀρθὸνοὐδὲν δύναται, 
λυντᾷ δὶ καὶ λογισμοῦ μετασχεῖν ἥπιστα τότε δὴ ὀυνα- 
σός.Σ và δὲ σπέρμα Oro" πολὺ καὶ ῥυῶδεςὶ περὶ τὸν µον- 
λὸν γίγνεται, καὶ καθατερεὶ δένδρον πολυκαρπότερον του 
ξυμμάέτρου πεφυκὸς" ᾗ, πολλὰς μὲν καθ ἕκαστον edisac, 
φολλὼς ὃ) ἡδονὼς πτώµενος $» ταῖς ἐπιθυμίαις καὶ τοῖς 
περὶ và τοιαῦτα τόκοι, ὀμμανὴς τὸ πλέῖστον φιγνόµενος 
vou βίου διὼ τὰὼς µεγίστας ἡδονὰς καὶ) λύσας, νοσουσαν 
καὶ ὤφρονα ἴσχων ὑπὸ τοῦ σώματος "TY ψυχή», ovy, ὡς 
νοσῶν ἀλλ᾽ ὡς ἐκὼν πακὸς" κακῶς δοξάζεται. vo ὃς &As- 
θές, ἡ περὶ và ἀφροδίσια ἀπολασία κατὰ" τὸ πολὺ µέρος 
διὼ τὴν ἑνὸς γένους ἔξιν ὑπὸ µανότητος ὀστῶν ἐν σώµατι 
ῥυώδὴ” καὶ ὑγραίνουσανξ νόσος ψυχῆς γέγονε. xai σχεδὸν 
à) πάντα ὁτόσα ἡδονῶν ἀκρατίαὶ καὶ ὄνειδος ὡς ἑπόντων 
λέγεσαι σῶν κακῶ», οὖν ὀρθῶς ὀνειδίζεται’ κακὸς pr γὰρ" 
$xay οὐδείς, διὰ δὶ πονηρὼν ἔξι viv τοῦ σώματος καὶ 
ἁπαίδευτον" εροφὴν ὁ κακὸς γέγνεται κακός, avri δὲ ταυ- 
πα ὀχθρὰ' καὶ κακόν τι προσγίγνεται. καὶ πάλιν δὲ 
v0" πιρὶ τὰς λύπας ἡ Ψυχὴ κατὰ ταὐτὰ" διὰ σώµα 
ο. 111. φολλὴν ἴσχει κἀκίαν. ὅπου γὰρ d» oi τῶν ὀξέων καὶ 


plerique-—^ binc b ad σα E. Ab.—* ὑπορβαλούσας K,—À οὔὗ b: om s. 


com 6: ῥυῶδες cum ὃς com 9.—* δε ὀδνας AGFBYeebo 9€ pr T: 
ὀδύνας *s.— xkaxbs om GXTFSYsxegot, κακῶς om AHb.—?» καὶ τὸ κατὰ Yr.— 
ο ρυώδει SYst.—P ὑγραίνουσα st.—^ Β.---ἵ γὰρ om , 


7 
φαῦτα *s.—? ὅτου GHYTFSYsxzegot, ὅτου A.—^ ἢ AG, 3 HXYFSYexbegor.—^ τῶν 


6.68. στέρµα jre]  Ald.Bas. 1. 9. καὶ κακόν τι προσγέγνεται] Multo 
: ebre. male. bre Curio debetur. Fi- magis placet hsec lectio, καὶ adn pee 
cinus, qui eero—abundat semine. Bis. Ἅ«Ὑίγνεται: ut opponatur hoc ei quod ex- 
ἑκὼν xaxbs, κακῶτ] Petitum et boc α istimare quosdam dixit, τοὺς xmwobs, 
Cornario. Edd. vett. tenent, éxàs xaxbs, ἑκόντας κακού. Nam et pron, 
omisso κακῶς, quod et Ficinus expressit, ταῦτα ostendit qum ibi dixit, πάντα 
falso putatur. Di». ὁπόσα etc. Alteram tamen lectionem 
ἄκοντι] Grece legendum, παντὶ δὲ sequutus est et Fic. sed quod hanc (ut 
γαῦτα ἐχθρὰ, καὶ ἄκοντι π Ὕνοται. opinor) ignoraret. Srg»mn. 
Vulgo κακόν τι pro ἄκοντι. (8 ΝΑ. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 363 


των" ἁλυκῶν θλεγμάτων καὶ ὅσοι supo. καὶ χολώδεις 
χυμοὶ aar τὸ σώμα πλανηθίντες ifo μὲν μὴ Auc 
ἀνωανοήν, ἔνγὸς às εἱλλόμενοι) e) ap^ αὐτῶν ἀτμίδα. 
s τῆς ψυχῖς φορᾶ ξυμμίξαντες" ἄνοωκερασθώσι, παντο- ται Uf. 

ca, νοσήματα yox ὃ ἁμποιοῦσι, μᾶλλον καὶ ἧττον, καὶ 
ἑλάττω καὶ Asia πρός γε τοὺς retis τόπους" ἐνεχθέντα 
"s Vox, m ὃς ὃν ἂν odd αυτὼν προσπίστη,, φοικίλ- 
Au! μὲν είδη ελ χολίας xci δυσθυρέας"' παντοδαχά,͵" ποι- 
αλλα) ὃς ῥρασύτητός᾽ σεν καὶ δελίας, & iri às Ming? ἅ ἅμα 
καὶ ᾿δυσμαθίας." πρὸς δι τούτοις, ὅταν οὕτω κακὼς παγίν- 
των’ πολιέῖαι κακαὶ. καὶ λόγοι XOT" πόλεις ἰδίᾳ xci" 
δηµοσίᾳ Ay foris, $ $T: 0i µαθήµατα μηδαμῇ τούτων ἰωτι- 
κα" ἐκ νέων μοωθάνηται, ταύτῃ sao" πάντες οἱ κακοὶ 
διὰ δύο ἀκουσιώτατα γιγνόµεθα. ὦ ὧν αἰσιασέον. μὰν ποὺς 
Φυτεύοντας ati và» φυτευοµένων μᾶλλον i καὶ voUg σρίφον- 
σας τῶν vgtfopáron, προθυµησέον μήν om τις δύναται, 
καὶ διὰ σροφῆς καὶ δὲ ἐπισηδευμάτων μαθημάτων τε Qu- 
yii μν Rai, τοὐναντίον δὲ $Asiy. σαῦτα μὲν οὖν δὴ” 
τρόπος ὤλλος λόγων. 

s. 69. Το δὶ τούτων ἀνσίστροφον αὖ, τὸ περὶ vagi τῶν 
σωμάσων καὶ διανοήσεων θιραπείας, αἷς αἰτίαις σώζεσαι, m. il. 182, 
TA εἰκὸς καὶ πρίπον ἀνταποδοῦναι" MÀ yàg τῶν 
ἀγαόῶν vigi μᾶλλον 5 τῶν κακῶν ἴσχειν' λόγον. ary δὴ 
τὸ ἀγαθὸν καλόν, v0 δὲ καλὸν οὐκ ὤμιτρον κο quor οὗν οῦν 
σὸ τοιουσον ἐσόμενον ξύμμετρον θεσίο». Suppe pir ài τὰ 
páv σμικρὼ διαισθανόµενοι ξυλλογιζόμεθα, τὰ δὲ κυριώ- 
Pu ETPS oec ad el ipia D. on fis P ej om t--5 ε AGXT 


FSYsxbegor.— τρόπους t.—l (kac Αθὺ: ἕκαστον 05. d ἐκπίπτρ SYqst.— 
} πουάλλγ s.— δυσφημίαι F: καὶ δυσθυµίακ...ἔτι δὲ om pr 0.—? απ τοδακὰν Ἑ 


ΒΥετεροτ.---9 θρεσύτητά, b et corr (ut videtur) A,—? τε om ϱ.---ᾱ Mas A, λή- 
θας b.—' δνσµαθείας HXYSYsxet.—9 πάντων pr Θ.---ὃ κακαὶ om pr X.—* καὶ SYs 
θε.--- — τε καὶ bo. —"T ἰατρικὰ Frgot.—* κακοὶ om pr 8.—J δεῖ 0.—* μὴν om 9.— 

ειν κακίαν μὲν 0.— οὖν om Q.—^ δὲ καὶ t.—À às om t.—* ἴσχει ZFt.— 
r ἑυμμοτριῶν AY, ξυμμοτρίων ΘΕ00: ξυμμότρων cum ὃς corr 'T.—5 γὰρ om F.— 


πομµίλλγ] Videtur hmc vox tam hie πόλη iis us) 1] U SrxPm. 
uam in proxime ente loco mutanda trobique 
ene i in souia, vel potius in ποικίλλει: — €um Cod. Tub. rescribe ie. x. Lip. 
ut sit pro ποικίλλον ποιεῖ, sive μετὰ τοι- 


964 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σατα xai μόγιστα ἀλογίστως ἔχομν. αρὸς γὰρξ ὑγιείας 
καὶ νόσους ἀρετάς σε’ χαὶ κακίας οὐδεμία ξυμµετρία καὶ 
ἁμετρία μείζων Ἡ 7 Voxan αὐτῆς πρὸς σώμα αυτὸ:. ὦ ὧν οὐ- 
8» σποποῦμεν, ovd ἐννοοῦμιεν' ότι Vox ἰσχυρὰν xci 
πάντη μεγάλην ἀσθωέστερον xGi? ἔλαστον u dog όταν 
ox xoi όταν C) τουναντίον ἔυμπαγητον" τούτω, οὐ κα- 
λὸν όλον τὸ ζφον---ἀξύμμιετβον γὰρ ταῖς µεγίσταις ξυμ- 
μετρίαιςὮ----, vo ὃ ἔναντίως ἔχον πάντων θεαμιάτων s TO àv- 
ναμένῳ καβορῶν κάλλιστον xci ἔρασμιώτατον. oio» οὖν 
ὑπερσκελὲς 5 καί Tox ἑσέρων ὑπέρεξι ὤμετρον inr σι 
σώμα ὂν ἅμα ps" αἰσχρόν, ἅμα à ἐν τῇ nonni. σῶν 
πόνων πολλοὺς μὲν κόπους, πολλὰ i σπάσματα καὶ διὰ 
την παραφοβόσησω πτώματα mue χον μυρίων κακών αἰ- 
11. ii, 133. vi ἑαυτῷ, σαν" δὴ διανοησέον καὶ περὶ σου ἔνναμφο- 
τόρου, or ὃ καλοῦμιν, ὡς ὅταν σε” ἐν αυτὼ » Yvys ερείτ- 
r1. 88, gay obra σώματος περιθύμως) i ἴσχῃ, διασιίουσα ary αὐτὸ 
ὄνδοθεν νόσων Spurim nn, xi ὅταν εἰς σας µαθήσεις καὶ 
ζητήσεις" εὐτόνως" 5 XOTOTTXSI, διδαχάς v αὖ xai 
γας ἓν λόγοις ποιουμάνη δημοσία κα) idie δι. ἐρίδων" καὶ 
φιλονεικίας" γηγνοµάνων διάπυρον' αὐτὸ ποιουσα λύεμξ καὶ 
ῥεύματα ἐπώγουσα, τὼν λεγομένὼν eir pav ἄπωτώσα τοὺς" 
πλείστους, σάναντία: αἰτιᾶσθαι ποιεῖ. σὼμά σε ὅταν αὖ 
μέγα καὶ ὑπέρψυχον σμικρῷ, ξυμφυὰς ἀσθωέά σε δια- 
νοία γένηται, διτὼν ἐπιθυμιὼν οὐσῶν φύσει xor ἀνθρώπους, 
διὰ σώμα μὲν τεοφΏς, διὰ δὲ τὸ θειότωτον τῶν sr ἡμῖν 
φρονήσεως, αἱ τοῦ". κρείττονος κινήσεις κρατοῦσαι" καὶ τὸ 


h τε post ὑγιείας omisi cum AOSYgebor.- ὧν οὐδὲν s, om pr 8.—k ἑσκοποῦμεν A 
F.—! οὐδ' ἐνοῦμεν s, οὐδὲ νοοῦμεν 9. οὐδὲν νοοῦμεν xt.—? καὶ Abo : $ *s.—^ σχηξ 
Ab.—^ ξυμπαγῇ sQt.—P Atvuperpiais 0.---ᾱ ὑπερέξιν Oq: ὑπὲρ ἕξι *s.—' γὰρς. 
—* δὲ om g.—! µετρίων gt, οὗ µετρίων s.—" ταυτὸν AGFYqbot : ταυτὸ s.—" ζώου 


F.—*" μὲν Θ, 0m pr E.—* κρεῖττον ORT, κρείττων τε t.— προθύµως t.—? xurá- 
ges | Y, κινήσεις t.—. εὐτόνως A, Lrróyos b, συντόμως OEXYTSYsxeQgt: συντόνιοε 

$.—P εἴη ε.---ὁ μετὰ 0.---ὁ ὀνείδων Z.—* φιλονεικίας AGFSYqbo, Φιλονεικείας 8, 
Φιλονεικειῶν E, φιλονικειῶν a Ez: Φφιλονεικῶν cum ὃς corr T.—f διάπειρον g.— € σα- 
λεύει b et γρ A.—h τε t. —! τὰ ἀναίτια 0.---Κ ὑπέρψυχον AOFSYs: ὑπκέρψυχρον 
cum ὃς corr "Y.—! σμικρῶ ς.---ᾱ αὐτοῦ 't, αὐτοῦ SYxegt.—^ κρατῆσαι g.—? ab- 


$. 69. ἡ καί τινα ἑτέραν ὑπὲρ fiy] videtur: ἡ κατά τυα ἑτέραν ὑπερέχουσαν 
Quem locum ut sanemus, rescribendum ἕξιν ἄμετρον ἑαυτφ τι σῶμα ὄν. Ltwp. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. |. 966 


py σφίτερον αὔξουσαι, τὸ δὲ σῆς ψυχᾶς κωφὸν καὶ δυσ- 
éc ἀμνῆμόνξ τε ποιουσαι την μεγίστην νόσον ἅμαθίων 
ἐνασεργάζονται. µία δη σωτηρία πρὸς ἄμφω, µήτε τὴν 
yoxm ἄ ἄνευ σώματος αινεῖν μήτε σώμα. ἄνευ Vox f να 
ἄριυνορένω Υ{γνησθον' ἰσοῤβόπω καὶ ὑγιῆ.' τὸν δὲ µαθηµα- 
σικονὶ ἤ vix ἄλλην σφόδρα μελέτην διανοίῳ κατεργαζό- rtr, ii, 134. 
µενον καὶ τὴν τοῦ σώματος ἀποδοτέον κίνηση, γυμναστιαῇ 
προσομιλοῦντα, σὀν τε αὖ σῶμια ἔπιμελῶς πλάττοντα" σὰς 
σης ΨυχΊς ἀποδοτέον" αμήσεις, μουσικῇ xci πάση ΦΙλο- 
σοφία πεοσχρώµενον, εἰ μέλλει δικαίως σις ἅμα μὶν 
x0 A06, ἅμα ὃν ἄγαθος ὀρθῶς κεκλήσισθαι» [S. 70.] 
Κατὰ δὲ ταυτὰ" ταῦτα καὶ τὰ págn θερωπευτίον, τὸ σου 
παντὸς ἀπομιμιούμενον εἶδος. τοῦ γὰρ σώματος ὑπὸ τῶν 
εἰσιόντων παοµάένου τε ἔντὸς χα] }υχομένου, καὶ πάλιν 
ὑπὸ τῶν ἔξωθεν ξηραινοµένου καὶ i ὑγραινομάνου καὶ τὰ τού- 
τους ὠκόλουθα πάσχοντος vr b &puporigay σὼν. αινήσεων, 
ὅταν μὲν τις ἠσυχίαν ὤγον TO σώμα παρωδιδώ ταῖς αινή- 
σεσι, αρατηθὲν διώλετο say! δε m vgopor xoi τιθήνην ToU 
παντὸς προσείσομεν" μιρήταί τες καὶ TÓ σώμα μάλιστα 
μὲν μηδέποσε 3 ἠσυχίω ἄγει ἔᾷ, κι tài χα) | tig pos ἄεί 
σας ὃ ὅμποιὼν apre" du παντὸς τὰς ὄνσὸς aci ixróc 
ἀμύνηται κατὰ φύσιν χωήσεις, χαὶ μετρίως σείων. σώ T6 
περὶ τὸ σώμα πλανώμενα παθήματα χαὶ µέρη κατὰ ζυγ- 


town F.- F.—? ἄμνημόν 6.—39 δ) Abo, 9' ἡ GFs, Te ) t: δὲ s. — vyliyrnoto» AFqbo, 
ηται 
yere e, yim ISYaregr, γέγνορται 2, Ὕέγνωνται Ἡ: γίγνωνται *s.— 


.ὑγι ΑΘΥΕΘΕΌΟΟ, bym Y, ὑγιεῖ zegt et corr Ἡ: ὑγιᾶ cum s corr Z.—* μαθητικὸν 
SYqo.—" πράττοντα SYst.—' ἀνταποδοτέορ TFYqszbegov.—" μέλλει AO'TFxbe 


ϐ, µέλει 6, ἀμέλει (omisso el) Yst: µέλλοι *s.—* ras F.—! κεκλήσεσθαι F : 
κεκλῆσθαι *s.—2 ταντὰ Abo: τὰ αὐτὰ ς.--3 τὰ om pr ϱ.---ὃ ἐπ᾽ SY sy.—^ ἂμφο- 


τέρων τε τῶν ΘΣΥΘΥΕΧΕΓΓ.---ᾱ ἄγων S, yov FYv, ἄγωνον s.—* κρατηθὲν τὸ λοι- 
πὸν διώλετο 0.--ἵ ἑκὰν {.--ξ fjv τε AFbo.—bh «ροσείπωµεν F.—! κατὰ Xxegr et 
corr Ἠ.---ᾱ iie? xtg.—.h üel τας ABFSYsbor: τινας ἀεὶ ς.--- αὐτὸ F.—? olor 


ἵνα ἁμυνομένω γίγνωνται] | Cod. Tub. σφόδρα] For. aptius σφοδρᾷ legeretur, 

qua bic opus est, lectionem offert γίγ- vocibus eleganter implicatis. ΘΤΕΡΗ. 

»ησθον loco vulgaris γίγνωνται. Lixp. ἀποδοτέον] Cod. Tub. elegantem hic 
ὑγιᾶ] Legitur etiam éyrij. Srarh. exhibet lectionem ἁνταποδοτέον. Liwp. 


906 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


γενείας eig τάξη καταποσμῇ πρὸς ὤλληλα, κατὰ vor 
πρόσθεν λόγον ὃν περὶ τοῦ παντὸς ἑλέγομο, οὐκ ἐχθρὸ 


ri. li. 135. παρ ife vifipavoy i εάσει πολέμους DTIXTIP τῷ σώμα- 


τι καὶ νόσους, ἀλλὰ φίλονἳ παρὰ Φίλον ni i ὑγέειαν 


111. 89. ὠπεργαζυμωνον' agite. voy ὃ αὖ κινήσεων 5 $y έαυτῷ' 


vp" αυτου" ἀρίστη αίνησις--μάλιστα γὰρ 7j j διανοηεικῇ 
xai v)' του σαντὸς αμήσει ξυγγινήν---, T δὲ v Ur ἄλλου 
xtígor χειρίστη δι ἡ πημένου τοῦ σώματος καὶ ὤγοντος 
ἠσυχίαν ài ἑτέρων αὐτὸ κατὼ µέρη αωοῦσα. διὸ às ve» 
καθᾶρσεων καὶ ἑυστᾶσεων σου. σώματος". " μν ài τὸν 


γυμνασίων' à 


ἀρίστη, δευτέρα LE. 1 διὰ σῶν y αἰωρήσεων κατά 


€" τοὺς αλοῦς καὶ or T ἂν ὀχήσεις ἄκοσοι γέγνωνσοι’ 
τρίτον δὲ είδος κήσεως σφόδρα «ors ἀναγκαζομένφ χεᾶ- 
σιμον, ἄλλως δν οὐδαμῶς τῷ νοῦνὰ ὅ (xor mgordisrkon," σὸ 
vis φαρμακευτικῆς καθάρσεως γιγνόμενον ἠατρικό». τὰ 

γὰρ μοσήµατα ὅσα μὴ μεγάλους $ χε κωδύνους, ουκ ipe- 
θιστέον φαρμακείαιςἓ πάσα" γὰρ ξύστασις νόσων τρόπον 
TI, τῇ τῶν ζώων φύσει αροσέοικε. xci. "yàg 5 τούτων to 
odo; ἔχουσα τεταγµένους τοῦ [βίου γίγνεται ypóroUg τοῦ 


SYst.—? λόγοµεν A.—P drrüern $.—8 παρὰ φίλον om g.—' ri ner 0 — 


ἑόμενο» pr S.—t' ἑαυτῶι Abo: αὐτῷ s.-—" àq? 8s.—" 


έργα- 
P. ebre$ A — μα 


vj add ΑΘΧΥΕΘΥΦΕΣΌεροτ.--Ὁ el t.—5 τοῦ add Abo.—* σόματα. T, σῶμα FYat, 
etw 
σώµατι q.—b γυμνασιῶν 'SYsrzeg.—^ ὅπου Sst, ὅποι Y.— νῦν t.—^ προσδεκτέον 
$ 
A.—f αἱροθιτέον x,.—8 φαρμακείαι A : apuaxelais obx dpe0. 0.—h πᾶσαν X.—! νό- 


6. 70. τοῦ παντὸς κυήσει] Ficinus 
vertens; Nam et mentis, et tolius ipsius 
motioni, legit καὶ τῇ τοῦ παντὸς etc. 
quod confirmatur & Cod. Tub. Lixp. 

ἑυστάσεων] Ita quidem habent codices 
Greci omnes, διὸ δ) τῶν καὶ 
ξυστάσεων σώματος, ἡ μὲν διὰ τῶν Ύνμρα- 
σίων, ἁρίστη. Verum mibi valde sus- 
pecta est lectio vocis ξυστάσεω», et. cor- 
ropte ipsam legi pro ἐξεράσεων voce sus- 
picor, ut ex purgationibus et. evacuatio- 
nibus corporis, eam, que per exercitia 
fit, optimam esse accipiamus. Sunt enim 

s, evacuationes, hoc est, κενώσεις, 
a verbo ἑξεράσαι, medicis omnibus in 
frequenti usu. Sed nihil hic immutari, 
et de hoc admonuisse satisesse duxi. Et 
fortassis ζυστάσειε accipiendsm sunt, velut 


que corpus constituunt aec 

quod sane prestant exercitia, sicut ea- 
em etiam purgant. ConxARn. 
ξυστάσεων] Stephanus quidem hic 
impugnans vocem εω», in 
: proposcit scribendum 

pere fallitor, quum, quod signif- 
cat H dtépurus, latius patena voce κάθαρ- 
eis jem exprimatur. ge melius con- 
jecisset ξυντάσαων: sed. vulgaris lectio, 
altera sensu etiam fortior, defenditur 
loco apud Hippocratem περὶ àép. etc. c. 
41. ὀκόσα δὲ sc. ὕδατά, ἐστι ἀνέρασακ 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 


367 


τι γένους ξύμπαντος, καὶ καθ αὐτὸ" τὸ ζώο εἱμαρμένον 

X00 TOY dor" τὸν βίο φύεται, χωρὶς τών LI ὄνάγκης πα- 

θημάτων' τὰ γὰρ" τρίγωνα ufus χατ ἀρχὰς ἑχάστου, 
” 


ν αμην εχοτα" ἐνήσταται" μέχρι LL χρόνου δυναγὰ 1. ii. 186. 


Magni, οὗ b ior" οὐκ & ποτό τις εἰς τὸ πέραν ἔτι βιφ. 
τεόπος οὖν ὃν αὐτὸς καὶ της περὶ τὰ νοσήματα ξυστάσεως- 


ην ὅσαν τι παρὰ Ta ein epar του χρόνου φθείρη" φαρ- 
μακείαις, ἅμα ἔκ σμικρὼν' μεγάλα καὶ πολλὼ εξ λίγων 


νοσήµωτα φιλε γίγνεσθαι. διὸ παιδαγωγεῖν δε 


διαί- 


ταις" αάντα τὰ τοιαυτα, καθ) omo» ὧν j TQ σχολή, ἀλλ 


οὐ φαρμακεύοντα) κακὸν δύσκολον ὀρεῤιστίο. 
Καὶ nei p τοῦ ποινοῦ ζώου xai TOU" κατὰ τὸ 


[S. 71. 
σωμα 


αὐτοῦ μέρους, 1 τις ἂν xai διαπαιδαγωγῶν' xoi διαται- 


δωγωγούµενος υφ αὐτοῦ 


poer ἂν κατὰ λόγον dom, 


vabry! λελέχθω. vo. δι δὴ παιδωγωγῇσον" αὐτὸ  μᾶλλόν 
που καὶ πρότερον παρασκευαστίον εἷς δύναμων ὅτι κἄλ- 
λιστον καὶ ἄριστον sis τὴν T παιδαγωγίαν είναι. à; ἄκρι- 
Pii μυ οὖν περὶ τούτων διαλθεῖν | ἱκανὸν ὧν γένοισο 
αὐτὸ xad αὐτὸ μόνον ἔργον' τὸ ὃ) i» παρίργῳ κατὰ vat 
αρόσθεν i ὑπόμιενος ἄν "s οὖν ἀπὸ τεόπου σῇδε σκοτῶν ὧδε 
T9 ᾿λόγφ διωπεράναι' & ἄν. καθά περ εἴσομεν πολλάκις ori 
τρία TQ ψυχᾶς έν ἡμᾶν εἴδη radar un roy ien δ᾽ 
ἕκαστον πωήσεις ἔχον, οὕτω κατὰ ταὐτὰ' παὶ vU» ὡς διὰ 


ew» om 8s, —k καὶ». χρόρυνα om zx.—) κα-:-τ) αὐτὸ A.— ἕκαστον ἔχον AGSYsba 


61, ἕκαστον ἔχιν F: ἴχον ἕκαστον *s.—? γὰρ om s.—* ἑκάστον AGFSYqebot : 
ἑκάστων cum ὃς corr T.—» Éxorros t.—1 ξυνίστ. καὶ µ. ὁ.---- βίου H.—* ὃ add A 
be.— jv ABgsbot et mg F, ἂν ceteri: ὃν à *—* geson SYq.—" σμικρῶν ΑΘ 


FSYsbor: μικρῶν g.—* 
α AGFq et pr T: 
: τὸ om Rs.—* παιδαγωγῶν F, 


bei ante παιδαγωγιὸ ponit F 


, 0m 8s.—* διαίτας g.— 


qappuaxelorras *5,.—3 τὰ f.—9 καὶ 00 om x.— 
διὰ παιδαγωγῶν 


B» ATY.— ravra s.—^ » 


σαι s.— τὴν om X,—5 τὸ Ab, om pr Ε.--- τριχῆι vvxfis ABFSYsbo et pr T : vv- 


e£ ἀνώγκης] Non ea solum, que pre- 

cedunt, αἰμαρμένον ἔχον ἕκαστον pra 

βίο», eed etiam subsequentia suadent le- 

&, ut verba ἐξ ἀνάγκης mutet in ἐκτδε 

» quum bic mala fortuita oppo- 
nantarfeialibu. Liup. 


Bvrerà]) oat istud δυνατὰ, quod 
nullo pacto h ferri, tanquam 
glossa τῶν, δύναμιν P ἔχοστα, niai forte δυ- 
νατὰ hic loco τοῦ εὖ sive καλῶ». Ιαν. 


] Nanne hic scribendum videtur 


oco vul Φθείρ) Uti supra 
pe à yàp is soria m μοεγάλουε 
ἔχει κυδύνους, οὺκ ἐρεθιστέον Φαρµα- 
kelaus, et D. ἀλλ᾽ οὗ Φαρµακεύοντας 


κα» 
κὺν δύσκολον ἐρεθιστέον. Lixp. 

$. 71. Me In Grecis deficit vox 
ζάου. ndum enim est, καὶ περὶ μὲν 


φοῦ die ώον κ. À. CoRNAR. 





366 


IIAATONOZ 


γενείας eig τάξη κατακοσμῇ πρὸς ὤλληλα, κατὰ Tor 
πρόσθεν λόγον ὃν περ) τοῦ παντὸς ὀλέγομιν, οὐκ ix gor 


i. i. 135. Tuo ὀχθρὸν σιθέμενον i έάσει πολέμους $»rixTti? τῷ σώμα- 


τι καὶ νόσους, ἀλλὰ φίλο3 παρὰ φίλον vifi vyisas 


1r, 89. ἀπιργαζομεωον' παρίξει τῶν à ab) svi on 5 ἐν ἑαυτῷ' 


vp" ἑαυτοῦ" ἀρίστη αίνησις---μάλισσα γὰρ τῇ j διανοητικῇ 
καὶ v" σου σαντὸς sivit: ξυγγενής---, $5 δι υ vr ἄλλου 
xsigor χειρίστη ὃς ἡ πημένου τοῦ σώματος καὶ ὤγοντος 
ἠσυχίαν δὲ riga αὐτὸ κατὼ µέρη πμοῦσα. διὸ δὴ τών 
καθάρσιων καὶ ζυστάσεων του" σώματος. ή μὲν διὰ τῶν 
γυμνασίων" ἀρίστη, δευτέρα δὲ ἡ ἡ διὰ τῶν  αἰωρήσεων πατά 
(T5 τοὺς πλους καὶ ση Tép ἂν ὀχήσεις ὥκοποι yiyverreu 
τρίτον δὲ εἶδος κινήσεως σφόδρα wori ἀναγκαζομένφ χο 
σιμον, ἄλλως di οὐδαμὼς τῷ νοῦνὰ $ $yorr προσδικτίον" τὸ 

σης φαρμαπευτικῆς καθάρσεως γαγνόμερον ἠατρικό». τὰ 
γὰρ ποσήµωτα ὅσα μὴ μεγάλους ὄχι κωδύνους, οὖν ies- 
θιστέον' φαρμακείωις.Ἡ πάσα" ye ξύστασις νόσων τρόπον 
τυὰ τῇ vay ζώων φύσει προσίοικα. καὶ yap ἡ σούτων tv 
odog ἔχουσα τεταγµένους τοῦ βίου φίγνεσαι χρόνους σοῦ 


SYst.—^ λόγομεν A.—P9. ἐντίκτη ε----ᾱ 


--- τθέμενον 0.---- 
ἑόμενον pr 8.---ἕ ἑαυτῶι Abo: αὐτῷ ο i ie οκ E. T 


sire$ A.—' μα 


vj add AGXTPSYqexbegot.—!) el t,—5 τοῦ add Abo.—* σόματα T, σῶμα FYat, 
ατη 
σώµατι φ.---ὃ γυμνασιῶν 'TSYsxeQ.—* ὅπου Sst, ὅποι Y.— νῦν Κ--- προσδεκτέον 
s 
A.—f alpeÜrréoy x,—8 φαρμακείαι A : Φαρμακοίαις ox ἐρεθ. 0,.—^ πᾶσαν X.— νό- 


6. 70. τοῦ παντὸς xwfoe] Ficinus 
vertens: Nam et mentis, et tolius ipsius 
motioni, legit καὶ τῇ τοῦ παντὸς etc. 
quod confirmatur a Cod. Tub. Liwp. 

ἑυστάσεων] Ita quidem habent codices 
Greci omnes, διὸ δ) τῶν καθάρσεων καὶ 
ἑυστάσεων σώματοε, ἡ μὲν διὰ τῶν γνμνα- 
σίων, ἀρίστη. "Verum mibi valde sus- 

est lectio vocis ξυστάσεων, et. cor- 

ropte ipsam legi pro ἐξεράσεων voce sus- 
picor, ut ex purgationibus et. evacuatio- 
nibus corporis, eam, qus per exercitia 
fit, optimam esse accipiamus. Sant enim 
 evacuationes, hoc est, κενώσεις, 

8 verbo dtepása:, medicis omnibus in 
frequenti usu. Sed nihil hic immutari, 
et de hoc admonuisse satis esse duxi. Et 
fortassis ξυστάσειε accipiendm sunt, velut 


que corpus constituunt ac c 
quod sane prestant erercitia, sicut ea- 
em etiam PE ephen ConxAR. 


phanus quidem hic 
impugnaus vicem. 


locum proposvit scribendum πα 
magnopere fallitor, quum, quod si 


cat ἡ ἐξέρασιε, latius 

e: jam trprimatur. Tooge meli melius con- 
jecisset &urrdoenr : sed vulgaris lectio, 
alterà sensu etiam fortior, defenditer 


co à nd Hippocratem seni à etc. c. 
j sc. ὑδατά, De 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 367 


τε γνους ξύμπαντος, καὶ καθ αὐτὸ vo te n εἱμαρμένον 
ὅχαστον dor" τὸν βίο φύεται, χαρὶς τών ifa ἄνάγκης πα- 
θηµάτων. τὰ yag" τρίγωνα εὖθυς χα Axes ἑχάστου, 
δύναμων ἔχονταῦ ἑυίστατωι" μέχρι eic χεόνου δυνατὰ 1o. ii. 186. 
ὀἐξαρκεν οὗ b io οὐκ ἄν ποτέ τις εἰς v0 πέραν ἔτι βιφ. 
τεόπος οὖν o αὐτὸς ταὶ τῆς περ) τὰ ροσήµατα ξυστάσιως" 
"M ὅσαν "ie παρὰ τὴν εἱμαρρένην σου χρόνου φθείρη" φαρ- 
μακείαις, ἅμα $X σμικρῶρ μεγᾶλα καὶ πολλὰ εξ ὀλίγων 
vor itur Φιλεῖ γίγνεσθαι, διὸ παιδαγωγεῖν δε διαί- 
ταις" cO, τὰ τοιαῦτα, καθ) ὅσον ἂν ᾗ vw ddr ἀλλ 
οὗ ῥαρμακεύοτω. κακὸν δύσκολον ὀρρθισείο, [5. T: 1.] 
Καὶ περ p» τοῦ κοιοῦ ζώου καὶ τοῦ. κατὰ τὸ σῶμα 
αὐτοῦ μέρους, 1 eic ἂν κωὶ διαπαιδαγωγὼν' xci διαται- 
δαγωγούμενος op αὐτοῦ p^r ἂν κατὰ λόγον ζώ, 
ταύτηὰ λελέχθα. vó δι δὴ παιδαγωγῆσον" αὐτὸ  μᾶλλόν 
που καὶ πρότερον παρασκευαστίον εἷς δύναμιν ὅτι κάλ- 
Ἄιστον καὶ ἄριστον tis τὴν ἵ παιδαγωγίαν sivi, δὲ ἄαρι- 
Pío; pr οὖν περὶ σούσον διελθῶν i ἱκανὸν ὧν γἔνοισο 
αὐτὸ καθ᾽ αὐτὸ μόνον ἔργον' vo À' ἐν χαρέργῳ κατὼ τὰς 
αρόσθεν i ἑχόμιενος ἄν τις οὐχ ἀπὸ σεόπου σῆδε σκοτῶν S 
τῷ ᾿λόγφ διωσεράναιτ' dy. καθώ περ εὔσομιεν πολλάκις ori 
τρία τριχῇ ψυχᾶς £p ἡμῶν si ἴδη κατφαισται, roy xét δ᾽ 
ἕκαστον κμήσεις ἔχον οὕτω κατὼ ταὐτὰ καὶ νῦν ὡς διὰ 


σων om Bs, — Rel xplrous om z.—] xa--r αὐτὸ A.—? ἕκαστον ἔχον ABSYsbo 


65, ἕκαστον ἔχιν F: ἴἔχον ἕκαστον 9.-- γὰρ om s,—* ἑκάστον AGFSYqsbot : 

cum ὃς corr .—? 0$ t.—4 ξυνίστ. kal µ. 9.—* βίου i.— à add A 

be.—! fv ABqsbot et mg F, «v ceteri: 4» & *s.—" φθείροι SYq.—" σμικρῶν ΑΘ 

FSYsbor: μικρῶν s.—" δεῖ ante παιδαγωγέὺν ponit F, om 8s.—* διαίτας g.— 

J $apuaxeborra ΑΘΕΩ et pr T: $apuaxelorras ^c. τὰ t.— καὶ τοῦ om z.— 
παιδαγωγῶν F, διὰ zrY 


5 τὸ om Rs.—* παντα $.— y 


σαι $—l τὴν om H,—5£ τὸ Ab, om pr K.—h^ τριχῆι ψυχῆς ABFSYsbo et pr : vv- 


MN. ArdyrSs] Non ea solum, quie pre- ] Name hic scribendum videtur 
unt, 


εἱμαρμένον ΐ b» ! ? Ui 
βίο», sed etiam mibeec sentía suadent le wu à γὰρ ἂρ Poe sin ddr riiia 


ti, ut verba ἐξ ἀνάγκητ mutetin ἐκτὸν ἔχει κυδύνους, οὐκ esie nies dapua- 
rip, quum hic mala fortwita oppo- κείαις, et D. ἀλλ᾽ οὗ Φαρμακεύονταε κα- 
nantur fatalibus. Liup 
δυνανὰ] Expunge istud δυνατὰ, quod — $. 71. ζώου] In Grecis deficit vox 
mullo pacto hic potest ferri, tanquam ζάον. Legendum enim est, καὶ περὶ μὲν 
glossa τῶν, δύναμιν ἔχοντα, nisi forte δυ- — 00 κοινοῦ ζώου Κ. λ. ConNAn. 
ρατὰ hic loco τοῦ εὖ sive καλῶ», Ι1Ν0. 





111. ii, 126. 


358 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


καταλήπουσι καὶ parra? Aqu, euro? δι πάλιν ες 
e) aipeeros Φορὰν ἐμαεσοῦσαι σὰ πρόσθεν ῥηθίνα νοσή- 
µατα" αλεία ποιοὺσι. χαλετὼν ài τούτων περὶ τὰ σώμαται 
παθημάτων" giyvopvan paio à $T, γίνεσαι σὰ πρὸ τού- 
vay, ὅταν ὀστοῦν, διὰ πυκνότητα σαρκὸς ἀναπνοὴν ρῇ 
λαμβάνον i navi, UT εὑρῶτος θερµαινόµενον, σφακελίσαν 
μήτε σὴν τβοφην καταδέχησαι πάλιν T£" αὐτὸ Sig ὄκείνην 
ἐνανσίως ig" ny opavor," 1 à' εἰς σάρκας, σὰρξ às ic 
αἷμα i ἑωπίστουσα σραχύτερα ara. vay πρόσθεν τὰ 
νοσήματα ἀπεργάζηταιὸ vod ἔσχατον πάντων, ὃ ὅταν 
τοῦ μυελου φύσις cx * Ενδείας 3 1 voc ὑπερβολᾶς" νοσήση, 
τὰ μέγιστα καὶ κυριότατα" πρὸς ῥάνατον τῶν νοσημάτων 
mors), πάσης ἀνάπαλιν σῆς TOU σώματος φύσεως εξ 
ἀνάγνης ῥυείσης. (S. 66.] Teíro à au νοσημάτων 
είδος σριχῇ δεῖ διανοεῖσθαι γγλόµενον, τὸ μὲν ὑπὸ σού 
pueros, σὸ ὃν φλέγματος, vó ὃὲτ Aoi. όταν μὲν γὰρ ὁ 
σών πνευμάτων σῷ σώματι ταμίας αλεύμων μὴ κααρὰς 
παρίχη τὰς διεξόδους" ὑπὸ ῥευμάσων Qgax fnis, evi pv 
οὖν ión, ὄνύα δὲ πλέον 5) στὸ προσῆπον πνεύμα εἰσιον τὰ 
in ο οὐ" τυγγχάνοντα ἀναψυχῆς. σήπει, τὰ δε τών Φλι- 
βών'' διαβιαζόμενον" καὶ ξυνεσιστρέφον αὐτὰ τῆκόν σε τὸ 


—^ μεστὰ A880 : μοτὰ *s.—P αὗται ς.-- post τὴν omisi τοῦ cum AO'TFSYqareg 
Ot.—" vouícuara t.—* παθηµάτὼν περὶ τὰ cnara f.—! ἱκανὴ» om pr H.—* và 8. 
—! εἴη XT&xreor, ὡσθηῖ γρ A.—"* ψηχόµενον pr 0 et "yp A, τηκόµενον 0: ψνχόμε- 
vor *s.—* πάντων 2. —J ἀπεργάζεται FSYsot.— ὑπ SYqeg et corr 0, per t.— 


* ὑπερβολὴ r. —^ κυριότοτα F.— ἀπυτελῆ ϱ.--ᾱ δ om SY st,.—* οὖν s.—" δε om 
pr K.—5£ τὸ δὲ ante χολῆς om SY s.—h τὰς διεξόδους Α: τὰς διεξόδοντ παρ- 
έχν *s.—) lacunam habet t litterarum 8 vel 9. πλεῖον A.—] ᾗ xegt.—k οὖν g.— 
! ἀναπνοῆς t.—9* Φλεβίῶν o.—^ διαβιαζοµένων A, βιαζόμενον 8s, διαβιβαζήμοον F 


πλείω] Ante κχλείω deesse arbitror 
particulam καὶ. Ότερη. Nempe Fic. 
vertit, Numero etiam plures reddit. Bir. 

τὰ πρὺ τούτων] Scribe hic nobiscum 
alie ἔτι γίγνεται $ τὰ πρὸ τούτων. 

IND. 

ἡ 9 εἰς σάρκας] Ἱ. ο. ἡ τροφή. Mox 
legitur: ὅταν ἡ τοῦ μυελοῦ φύσι ἀπ 
ἐνδείαε fj τινος ὑπερβολῆς . Scribe 
hic ὑπ ἐνδείας in locum vulgaris ἀτ 
ἐνδείατ. Mox refer verba τὰ μὲν ob τυγ- 
χάνοντα ἀναφυχῆς, σήπει, ad τὸ πνεῦμα 


-ἔνθα μὲν οὐκ lór. Ι1νο. 

6. 66. τὰ δὲ τῶν φλεβῶν διαβιαξζό- 
µενον] Cod. quidem Tub. longe aliam 
hic obtulit lectionem τὰ δὲ τῶν Φλυγμῶν 
διαβιβαξόµενον, unde τθεερία voce bia- 
βιθαζόµενον in locum vulgaris διαβιαί ὁ- 
µενον cum Ficino, qui hic vertit, per ve- 
αι traductum, scribendum judicamus : 
τὰ δὲ διὰ τῶν Φλεβῶν διαβιβαζόµενον, 
cui respondent sequentia, καὶ ξυνεσι- 
στρέφο» αὐτὰ i. e. partes carnis corporis 
bumani. Liwp. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 359 


σώµα οἷς TO μέσον αὐτοῦ διάφραγμά τε ἴσχον" ἔναπο- 
λαμβάνεται, xi µυρία à? σήματα ἔκ τούτων ἀλγειὰ 

μετὰ πλήθους ἱδρώτοςἳ à ἀπείργασται. πολλάκις à t τῷ 

σώματι διακριθείσης σαρκὸς πνεύμα ἐγγενόμενον' καὶ 
ἀδυνατοῦν ἔξω πορευθῆναι τὰς αὐσᾶς τοῖς ἀπεισεληλυθό- 

ei ed iyag* παρίσχε, μεγίστας δὲ, ὅταν περὶ τὰ νεῦρα 

καὶ τὰ ταύτῃ φλίβια" περιστᾶν) καὶ ἀνοιδῆσαν τοὺς T$ 
ἐπισόνους καὶ τὰ bey "euge οὕτως sie vo ἐξόσισθεν wi. ii. 127. 
κωτατείνη τούτοις: & δὴ καὶ ἀπ] aurou" "7; Zwrovag 

TOU παθήµατος τὰ νοσήματα" σέγανοί σε καὶ ὁᾳισθότονοι 
προσερῥήθησα».7 ὧν χαὶ τὸ φάρμικον χαλεκόν' πυρετοὶ 

γὰρ οὖν δὴ và τοιαῦτα ἔγγιγνὸμενοι” μάλιστα λύουσι.” 

σὸ δὲ λευκὸν ῥλίγμα διὼ τὸ τῶν πομφολύγων πνευμα i1, 85. 
χαλικὸν ἀποληφθόν, ἔξω δὲ τοῦ σόματος ἀναανοᾶς 

ἴσχον ἡπιώτερον μεν, καταποικέλλει δε τὸ iru λεύκας 

ἀλφούς vé χαὶ σὰ τούτων ζυγγενῇ νοσήματα" ἀποτίχτον. 

μετὰ χολᾶς às μελαίνης κερασθεν ἐ ἐπὶ σὼς περιόδους τε 

τὰς ἐν τῇ κεφαλῇ, θεοτάτας οὔσας ἀπισκεδαννύμενοξ 

xci ξυνταράστον αὐτάς, καθ ὕπνον μον io πραότερον, 
ἐγρηγορόσι δεί ἐπιτιθέμιενον δυσαπαλλακτότερον: νόσημα 
δὲ { seas ὃν φύσεως orare, i ipo λέγεται. Φλίγμα à 
o£v καὶ ἀλμυρὸν πηγη. πάντων νοσημάτων ὅσα γίνεται 
καταβροικά' διῶ δὲ τοὺς τόπους εἰς οὓς pei παντοδαποὺς 


αθ.---9 τί σχὸν A, 7' ἴσχον 0.—P δὲ 0.—A ἱδρῶτος πολλάκις Ao, ἱδρῶται ϱ.---- ἐκ. 
γενόµενον 0.—^* ἐπεισελθοῦσιν H.—! divas ΑΘΕΟ: ὀδύναι *s.—" φλέβια RXTY : 
* Φλεβία s.—" mper ΑΟ et pr H: περιιστὰν s.—" ὑπ αὐτῆς 0.—* τὰ νοσήµατα 


om pr Έ.---ὕ προσερεισθησω Y.—: ἐγγιγνόμενοι ΑθΕᾳα, ὁπιγεγνόμενοι ϱ: γιγνό- 
et η 
proi *s.—5 λύουσι μάλιστα t.—b. ἀποληφθὲν 'r, ἀπολειφθὲν 3, Σ, ἀπολειφθὲν SY gsx 


tgt.—* δὲ om τ.--ᾱ λευκοὺς Xregt et corr Ύ, Aevxàs q.—* παθήματα T.—f Φυλα- 
κ οτι--ἕ ἔτι σκεδαννύµενο» BZTSsot.—P πραότερον φὲᾷ: πραῦτερον s.— δ €.— 


νοσήματα] Pro νοσήµατα reponendum 
uto ὀνόματα: et σελείαν stigmen quse 
in prreced. est post τούτοις, collocandam 
post τείνῃ: ut τούτοις jungatur sequen- 
tibus: simul etiam mutando & in Ére, id 
est utpote, ut nimirum totus hic ita lega- 
tur locus, τούτοιε, ἅτε 9) καὶ ἀπ αὐτοῦ 


Ts ξυντονίας γοῦ παθήµατος, τὰ ὁνό- 
para, τέτανοί τα εἰο, Sic autem et paulo 
post νοσήµατα pro ὀνόματα irrepsisse 
ianifestum est. Hic autem retinendo 
νοσήματα, tollendus esset artic. τά: et 
dicendum & jungi cum a: que 
tamen trajectio dura esset. SrEgPU. 


360 


IIAATONOZ 


e 


^ , , N ; ,? 
ὄντας πανγοῖα ὀνόματα εἴληφεν. ὁσα δὲ Φλεγμαίνει λέ- 
^ M ^ , 
γεται TOU σώματος, ὦπο τοῦ χάεσθαί τε καὶ QAiyscüos 


διὰ yos γέγονε πάντα. 


5 , M » e ’ / n 
οὖν ἂναπνοην ἔζω παντο ἀναπέμπει φύματα 


[δ. 67.] Λαμ[βάνουσα μὲν 


ζεουσα,, 


καθειργνυµάνη” à ἐντὸς πυρίκαυτα νοσήματα πολλὰ ἐμ- 


ται ii, 128. qois], µωὔγιστον δὲ, ὅταν αἵματι χαθαρῷ ζυγκερασθεσαξ 


v0 τῶν ἰνῶν γένος &x της ἑαυτῶν διαφορῇ τάξεως, αἱ διεσ- 
φάρησαν μὲν] εἰς αἷμα, ἵνα συµµέτρως λεατότητος" ἰσχοε" 
καὶ πάγους καὶ μήτε διὼ θερμότητα ὡς ὑγρὸν ἔκ μανου 
vo) σώματος ἔκρέο, μήτ αὖ «υκνώτερο δυσκίνητον OP 
μόγις" ὠναστρέφοιτο" ἐν ταῖς Φλεψί. καιρὸν δή τούτων” 
ivsg v3 τῆς φύσεως γενέσει QuAGTTOUCIY ἃς ὅταν τις XC 
φεθνεώτος". αἵματος ἓν pois τε ὄντος αρὸς ἀλλήλας» 
ξυαγάγη," διαχεῖται πῶν τὸ λοιπὸν αἷμα, ἑαθεσαι δὲ 
ταγὺ μετὰ τοῦ περιεστώτος" αὐτὸ, ψύχους ξυμκηγνύασι. 
σαύτην 027 v3» δύναμιν ἐχουσῶν ἰνῶν ty αἴματι χολὴ φύσει 
παλαιὸν αἷμω γεγονυῖα καὶ πάλη $x vay σαρκὼν ἐς 

τοῦτο τετηκυῖα, θερμὴ καὶ ὑγρὼ xcv ὀλίγον và «πρῶτον 


k δ' sregor.— ὀνόματα AFqo: νοσήματα Ός.-  χολῆς s.—? φύματα AF0: Φυ- 
σήματα *s.—9 καθειργµένη Ssgt.—P. ξυγκερασθεῖσα A, συγεραθεῖσα Ἑ : συνκερασ- 


θεῖσα "ς.--ᾱ μὲν add Α0.---  λεπτ 


ότητα s.— ἴσχη srot.—' libri uóAis.—? ἅνα- 


στρέφοιτο AFQ : ἀντιστρέφοιτο *s.—* τοῦτον AFo.—" τεθνεῶτοι AORTFSYaxego 
x 
t: τεθνεότος s.—* ψύξει A, ψύχη x, φυχῆ pr o: ψύχει s.—? ἄλληλα tg. —^ ἕυνα- 


yáyp GFSYsgot, συναγάγῃ A : Evroy 


ώγοι *$.—? spocrT&ros EETSY. 


et pr &. 


szegt 
—P αὑτοῦ F, αὐτῶ g0.—* b) ΑΘΣΥΕδΥΕΚΕΟΣ: δὲ *r.—4 els ARZYFSY.—5? πλέον 


ὀνόματα] Grece legendum, διὰ δὲ τοὺς 
τόπους, eis οὓς Dei παντοδακοὺς ὄντας, 
παρτοῖα ὀνόματα εἴληφεν. — Vulgo νοσή- 
para legitur pro ὀνόματα. Et mox in 
Grecis ἀναστρέφοιτο legendum est pro 
ἀντιστρέφοιτο, et περιεστῶτος pro προε- 
στῶτου, et. ἐμπίπτουσα pro ἐκπίπτουσα. 
Et mox legendum est, ὅταν δ' ἑλάττων f, 
τό, τε σῶμα ἀντίσχγ τηκόµενον. ConwAR. 
a] Hic quoque νοσήµατα pro 
ὀνόματα positum est, ut in proxime pra- 
ced. annot. admonui. SrrPn. 
παντοῖα vocfuara εἴληφεν] Hunc lo- 
com, neglecto vocis εἴληφεν significatu, 
vertit in universum Ficinus, quoniam 
vero inquiens, plurima loca illabitur, 
malas gignit valetudines plurimas,  Ete- 
nim hic agitur de morbis, qui universo 
quidem nomine possunt appellari καταῤ- 
ῥοῖκοὶ, sed vüriis & locis, per quos fluit 


acida illa et salsa pituita, varia quoque 
tulere morborum nomina. ltaque in lo- 
cum vulgaris lectionis νοσήματα non tam 
scribendum est cum Cornario ὀνόματα, 
quam νόσων ὀνόματα. Ιαν». 

6. 67. ἀντιστρέφοιτο] | Legitur etiam 
ἀναστρέφοιτο, et melius fortasse. Srzrn. 

τῇ τῆς φύσεως γενέσει] Videtur hic re- 
cribendum τῷ τῆς φύσεως Ὑένε, Quan- 
quam simili, sed modo inverso, dicitur p. 
90. A. ὅθεν ἡ πρώτη τῆς ψνχῆς γένεσις 
ἔφυ. Lin». 

περιεστῶτος] Loco vulgaris wpoe- 
σγῶτος bene correxit Cornarius ec. αἵμα- 
Tos, αὐτὸ ψύχους ξυµπηγνύασι. | Pre- 
missis illis, corigator extremis in verbis 
αὐτὰς, sc. τὰς ἵνας, ψύχει Evummyróan. 
Quam emendationem veram esse et res 
ipsa probat, et prscedens vocola µετά. 


LiNp. 


ΤΙΜΑΙΟΣ. 361 


ἐμπίπτουσω πήγνυται διὼ την τῶν ia δύναμιν, πηγνυµένη 

às xai βία πατασβεννυµένη χειμώνα xci τρόµον ὀνγὸς 
σαρίχει. πλείων" δ) d émipptoura, 77 παρ αυτῆς θερµότητι 
«ξατήσασα τὰς fag εἰς ἀταξίαν έσασα διέσεισε,ξ xci 

ἑαν μυ ἱκανὴ διὼ σέλους κρατῆσαι" γένηται, πρὸς σὸ τοῦ 
μυελοῦ διωπεράσασα᾽ γένος κάουσα ἔλυσε τὼ τῆς Vy" 
αὐτόθεν οἷον nac πείσµατα μεθηνά σε ὀλευθέραν, ὅταν à 
ἑλάτσων j τό σε σώμα ἀντίσχη τηκόμενον, αὐτὴ" χρατῃ- πι. ii. 129. 
θεσα 3 5 χατὼ. wy TO σώμα, ἐξέπεσε, 7 διὰ τῶν φλεβών 

εἰς τὴν κάτω ἔννωσθεῖσαϊ ἢ 5 τὴν ἄνω ποιλίαν, οἷον φυγὰς tx 
πόλεως στασιασάσης ix του σώμωτος ππήπτουσα, διαβ- 
ῥοίας καὶ δυσεντερί ίας aci vá τοιαῦτα νοσήματα φάνσα τι, 86. 
παρίσχετο. τὸ pv οὖν &x απυρὸς ὑπερβολῆς μάλιστα" 
»οσήσαν σῶμια ξυνεχῆ καύµατα καὶ πυρετοὺς ἀπιργάζεται, 

σὸ à" εξ ἄέρος ἀμφημερνούς!' τρισαίους δ) t ὕδατος διὰ 

rà ωθέστερον à ἀέρος καὶ πυρὸς αὐτὸ εἶναι. τὸ δὲ γῆς, σε- 
φάρσως ὂν νωβέστατον τούτω» εν τετραπλασίαις περιό- 

δοις χόνου καθαιρόµνου, σεταρταίους" πυρετοὺς ποιῄσων 
ἀπαλλάστιτας μογις. 

. 68. Καὶ τὰ pàr περὶ τὸ gap νοσήματα ταύτῃ 
ξυμβαίνι γηγνόρννα, τὰ δὲ περὶ ψυχὴν διὰ σώματος m 
σῇδε. νόσου pir à; Voxji ἄνοιαν ἔυγχαρητέο, δύο à' 
ἀνοίας γένη, τὸ pàr μιανίαν, sco Apadlian. «y οὖν ó σι 
πάσχων τις πάθος ὁπότερον αὐτῶν ἴσχει, νόσον προσρητέον. 


σεισε 
F.—1 δ om $— —E διέσεισε s0, διέσωσε FS: διέσωσε ς.--ὃ κρατῄσασα 0.—! δια- 
σπαράσασα z.—* ψνχῆε om pr B.—! μεθεῖκέ F.—" αὐτῇ ΘΞΣΤΕΎΦΕΡΣ, αὕτη A.— 
9 κατὰ..ικοιλίαν om in lacuna s.—? deret corr Q.—P ἑυνωθοῦσα t.—1 μάλιστα 
om F, ante ὑπερβολῆε ponunt SYqst.—' 8i F.—* αὐθημερινοὺς F, dp "iiid S, 
ρινον post deleta καὶ πυρὸς s, ἀφημερινοὺς t.— —: δὲ 8rg, om t.—" τῆς F.—" ρω- 
θέστερον 0.—" ὃ ἐκ corr A.—* rerdprgs F.—? ἁπαλλακτέον 8.—* μόλις cum & 


διόσωσε] Vocem hic διέσωσε ineptam 
esse ac desiderari aliam quisque videt, 
$e antecedenti πήγννται opponatur. 
ipiendom igitur etiam nunc duco, 
uod olim proposueram, διέωσε, nisi 
Orte, sensu aliquantum leniori, malueris 
διόσεισε. | Ut infra p. 88. A. ós, ὅταν τε 
ἐν αὐτῷ ψνχὴ κρείττων οὖσα σώματος 
περιθύµως Toxp, διασείουσα πᾶν αὐτὸ 
ἔνδοθε», νόσων ἐμπίπλησι. Lin. 


lat. VoL. VI [. 


τὸ δὲ ^is) Sc. ὑπέρβαλον, propter se- 
quentia, rerdpres bv νωθέστατον τούτων. 
---ἓν τετραπλασίαιε wepióbois χρύνου κα» 
θαιρόµενον---ἀπαλλάττεται. Nisi hic in 
locum valgaris καθαιρόµενον, rescribitur 
καθαιροµένου, quod referatur ad sopra 
dictum νοσῆσαν σῶμα, vox hsec huic loco 
inepta videtur expectesque potius xa- 


θαιρούµενον. LiNp, 
2 4 


963 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἡδονὰς δὲ καὶ λύπας ὑπερβαλλούσας" τῶν νόσων µεγίστας 
θιτίο τῇ ψυχἩ: περιχαρῆς γὰρ ἄνθρωπος ὦν 5j καὶ τὰ- 
ναντία ὑπὸ λύπης πάσχων, σπεύδων vO μὲν ἓλεν ἀκαίρως, 
unl. 190. σὸ δὲ φυγεῖν, οὔτε ὁρᾳν οὔτεί ἀπούειν ὀρθὸνιούδὲν δύναται, 
λυττῷ δὲ καὶ λογισμοῦ μιετασχεῖν ἥπιστα τότε 05 δυνι- 
σός.ξ τὸ D σπίρµα Ov" πολὺ καὶ ῥυῶδες' περὶ TOP µυι- 
λὸν γίγνεται, καὶ καθαπερεὶ δένδρον πολυκαρπότερον ToU 
ξυμμάέτρου πεφυνὸς" ᾗ, πολλὰς pir καθ ἕκαστον edivac, 
πφολλὰς Q' ἡδονὰς κτώρενος ἓν ταῖς ἐπιθυμίαις xci τοῖς 
Wei τὼ τοιαύτα τόκοις, ἐμμανὴς τὸ αλέῖστον ιγνόμιενος 
του βίου διὼ τὰς µεγίστας ἡδονὰς καὶ λύτας, νοσουσαν 
καὶ ἄφρονια ἴσχων ὑπὸ τοῦ σώματος τὴν ψυχή», οὐχ, ὡς 
νοσῶν ἀλλ ὡς ἑκὼν κακὸς" κακῶς δοζάζεται. v0 δὲ &A3- 
θές, ἡ wei τὰ ἀφροδίσια ἀκολασία κατὰ" τὸ πολὺ µέρος 
διὰ v3» ἐνὸς γένους ἔξιν ὑπὸ µανότητος ὀστῶν ἐν σώμωτι 
ῥυώδη” καὶ ὑγραίνουσωᾶ νόσος ψυχῆς γέγονε. καὶ σχεδὸν 
d) «άντα orca ἡδονῶν ἀκρατίαὶ καὶ ὄνειδος ὡς ἑπόνγων 
λέγεται τῶν κακῶν, οὐκ. ὀρθῶς ὀνδίζεται' κακὸς pv γὰρ" 
ἱκὼν οὐδείς, διὼ δὲ πονηρὰν iim τινὼ τοῦ σώματος καὶ 
ἁπαίδευτον σροφὴν ὁ xaxoc γέγνεται κακός, παντὶ δὲ ταυ- 
σα iyÜpà' καὶ κακόν τι «ροσγίγνεται. καὶ κάλω δὴ 
v0" περὶ τὰς λύτας ἡ ψυχὴ κατὰ ταυτὰ" διὰ σὺµα 
1 ἡ. 131. φολλὴν ἴσχει κΑκίαν. ὅπου) γὰρ ἂν oi' τῶν ὀξέων καὶ 


lerique.—* hinc b ad 872.—5 (. Ab.—* ὑκερβαλούσαι Ἡ.--ὂ eM b: om s. 
Per s om 2-1 obiie om τος Svrarés ἐστι b.—h οὕτω xt.—  jobles Fei et 
com 8: jvübes cum ὃς cor 0.—. πεφνκὰς 8&—! Gras AGFSYqebo ot pt t: 
ὀδύνας Yn kaxbs om apiid duri deer rige καὶ τὸ κατὰ Yr.— 
ο ρυύδει SYst.—?9 ὑγραίνουσα st.—^ ἀκρατεία Β.---ἵ γὰρ om xg.—^ ἀπαιδούτερον 
3.—!' ἔχθρα A, αἰσχρὰ Fr.—^ ἄκοντι 0.—"' à Q.—" τῷ SYgst.—* vavrà ΑΠΟ : 


* 
φαῦτα *s.—? ὅτου GEYTFSYszegot, ὅτου A.— 3 AG, $. RZTFSYszbegot.— τῶν 


6.68. στέρµα ὄτψ]  Ald.Bas. 1. 8. καὶ κακόν τι προσγέγνεται] Multo 
- οὕτω. male. ὅτῳ Cornario debetur. Fi- magis placet hzec lectio, καὶ ἅκοντι προσ» 
cinus, qui vero—abundat semine, Bip.  yfyverm : ut opponatur hoc ei quod ex- 
énàv kaxbs, κακῶς] Petitum et hoc a istimare quosdam dixit, robs xmrobs, 
Comario. Edd. vett. tenent, ἁκὼν κακὸ», ἑκόντας xaxeós. Nam et pron. 
omisso κακῶς, quod et Ficinus expressit, γαῦτα ostendit qum ibi dixit, πάντα 


Jalso putatur. Dir. ὁκόσα eic. Alteram tamen lectionem 
ἄκοντι] Grece legendum, παντὶ δὲ sequutus est et Fic. sed quod banc (wt 
ταῦτα ἐχθρὰ, καὶ ἄκοντι «X opinor) ignoraret. Srarn. 


Vulgo κακόν τι pro ἄκοντι. ConNan. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 965 


των) ἁλυκών θλεγμάτων καὶ ὅσοι πικροὶ κου | xau 
χυμοὶ acra τὸ epus αλανηθέντες tfo μὲν μὴ A urn 
ἀναανοήν, ἐντὸς di εἱλλόμενοι” τὴν ἀφ αὐτῶν ἀτμίδα" 
s σης Vx opa ξυμμίξαντεςῦ ἀνακερασθώσιι παντο- i. 87. 

à, νοσήματα yox & ἑμποιοῦσι, μᾶλλον αἱ ἧττον, καὶ 
SAGTTO καὶ glor πρὸς τε τοὺς τρεῖς τόπους" ἐνεχθέντα 
ψυχῆς, φρὸς ὃν ἂν ἔχαστ” αυτών προσπίατη, αοικίλ- 
As! pár 6/05 δυσκολίας καὶ δυσθυμίας"' παντοδαπά," ποι- 
αλλοι ds θρασύτητός" vsP xci δµλίας, $ smi δι Ming? à equ 
oi ᾿δυσµαθίας." πρὸς δι τούτοις, όταν οὕτω xc παγό- 
σων πολισέῖαι κακα) καὶ λόφοι κατὰ πόλεις iie καὶ. 
δημωσίᾳ Ay furi», $ έτι 9i µαθήµατα μηδαμᾶ σούτων ieri 
xà" ix νίων μοωβάνηται, ταύτη κακοὶ" πάντες οἱ καχοὶ 
διὰ δύο ἀκουσιώτατα γιγνόμεβα. ὧν αὐτιασέον pár τοὺς 
Φυτεύοντας ἀε7 τῶν φυτευομένων μᾶλλον i καὶ τοὺς σρίφον- 
. "96 TOY vgsQopávon, προθυµητίον μήν" ὀπη τις δύναται, 
xci διὰ σροφᾶς καὶ ài ὀπισηδευμάτων µαθηµάτων τε φυ- 
εν μὲν Ric, τοὐναντίον δὲ ἑλεῦ. ταῦτα μὲν oor δὴ” 
γθόπος ἄλλος λόγον. 

s. 69. Τὸ ὃς τούτων ἀνείσεροφον αὖ, σὸ igi vagi τῶν 
σωμάτων καὶ διανοήσθων θεραπείας, αἷς αἰτίαις σώζεται, ni, if, 194, 
q^ tixóc καὶ αρίπον ἀνταποδοῦνοι: δμκοιότερον γὰρ τῶν 
ἀγαθων vigi μᾶλλον 5 τών κακὼν ἴσχειν" λόγον. qua δὴ 
σὸ ἀγαθὸν καλόν, vó δὲ καλὸν οὖκ  Gpargor καὶ Suo οὖν οὖν 
σὸ τοιουτον ὀσόμενον ξύμμετρον θετέον. ἔυμμετριῶν às τὰ 
μὲν σμικρὰ διαισθανόµεοι ξυλλογιζόμεθα, τὰ δὲ κυριώ- 
"vr βαν duty mt dieta P. om Ss,— ET om τ.--ε E. AOT 


FSYszbegor. —h φρόπουι t.— ἕκαστ Αθὺ: ἕκαστον ὃς, πτρ SYgst.— 
| ποικίλλρ s.— δυσφηµίας F: καὶ δυσθυµίας...ἔτι δὲ om pr m erreeris T 


SYszegot.—^? θρασύτητάε b et corr (ut videtur) A.—? re om 1 Mas Α, λή- 
θα: ὃ.---' δυσµαθείαε ωρα ο ομδλωνόκως κατα) om. pr X.—* καὶ SYs 
QE.—" τε kal bo.—" ἰατρικὰ Fzgot.—* κακοὶ om pr 8.—J δεῖ 0.— μὴν om 9.— 
5 φεύγει κακίαν μὲν 0.—»^ οὖν om ϱ.--- 53) καὶ t.—À τὰς om t.—^ Toxe AXFt.— 
! ξυμμοτριῶν AY, ξυμμετρίων GFbo:. ἑυμμότρων cum ὃς corr 'T.—8 γὰρ om F.— 


ποικίλλη] Videtur hmc vox tam hic gen vel ποικίλως ποιεῖ. SraPRN. 


am in ime sequente loco mutanda 
ense in Lun vel potius in ποικίλλει: — eum Cod. m Cod. lab. rescr eie σμαἷλλα, Lus. lin». 


ut sit pro sewÜAAor ποιεῖ, sive μετὰ ποι- 


964 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


τατα καὶ μέγιστα ἀλογίστως ἔχομιν. πρὸς γὰρξ ὑγιείας 
καὶ νόσους ἀρετάς τε" xo κακίας οὐδεμία ξυµµετρία καὶ 
ἁμετρία μείζων 7| ψυχΏς αὐτῆς πρὸς σώμα αυτό: ὧν ου- 
δινὶ σκοποῦμιεν, οὐδ ἐννοοῦμενὶ ὅτι ψυχὴν ἰσχυρὰν καὶ 
πάντη μεγάλην ἀσθενέστερον καὶ" ἔλαττον εἶδος ὅταν 
0y7," καὶ ὅταν αὖ τοὐνανσίον ζυμπαγητον τούτω, οὗ κα- 
λὸν ὅλον v0 ζώον---ἀξύμμετρον γὰρ ταῖς µεγίσταις ἕυμ- 
μεσρίαιςξ----, vo ὃ) ἐναντίως ἔχον πάντων θεαμάτων τῷ ὃν- 
ναμιένω παθορᾶν χάλλιστον καὶ ἐρασμιώτωτον. οἷον OUY 
ὑπερσκελὲς Ἡ xci τινα ἑτέραν ὑπερεξινὶ ὤμιετρον έαυσῶ τι 
σωμα ὃν ἅμα μὲν αἰσγρόν ἅμα ὃ᾽ ἓν τῇ κοινωνία τῶν 
πόνων πολλοὺς μὲν κόπους, πολλὰ δὲ σπάσµατα καὶ διὰ 
τὴν παραφορότητα πτώματα παρέχον μυρίωνὶ κακὼν αἲ- 
nr. 5.183. Φιον ἔαυτῷ, ταὐτὸν" δὴ διανοητέον xoi περὶ τοῦ ἔυαμφο- 
τέρου, Cay" ὃ παλοῦμεν, ὡς ὅταν τε” ἓν αὐτῷ ψυχη xesiT- 
m. 88. cay" οὖσα σώματος περιθύµως) ἴσγη, διασείουσα πῶν αὐτὸ 
ἔνδοθεν νόσων ἐμπίπλησι, xoi ὅταν εἰς τινας µαθήσεις καὶ 
ζητήσεις" εὐτόνως" in, πωτατῆκει, διδαχάς v αὖ καὶ 
que ἓν λόγοις ποιουρένη δημοσία καὶ ἰδίᾳ δι" ἐρίδω καὶ 
Φιλονεικίας γιγνομάνων διάπυρονὶ αὐτὸ ποιοῦσα λύειξ καὶ 
ῥεύματα ἐπάγουσα, τῶν λεγομένων ἰατρῶν ἀπατῶσα τοὺς" 
αλείστους, γἀναντίαὶ αἰτιᾶσθαι moii" σώὠμά τε ὅταν αὖ 
μέγα καὶ ὑπέρψυχονὶ σµικρᾷ ζυμφυὶς ἀσθενεῖ τε δια- 
νοίᾳ γἔνηται, διστῶν ἔπιθυμιῶν ουσῶν φύσει κατ ἀνθρώπους, 
διὰ σῶμα μὲν τροφῆς, διὼ δὲ τὸ θειότατον τῶν ἓν ἡμῖν 
Φρονήσεως, αἱ τοῦ". κρείστονος κινήσεις κρατουσα καὶ φὸ 


h τε post ὑγιείας omisi cum AGSYqsbor.—! ὧν οὐδὲν s, om pr S.—k ἐσκοποῦμεν A 
F.—! ob3' ἐνοῦμεν s, οὐδὲ νοοῦμεν ϐ, οὐδὲν νοοῦμεν xt.— καὶ Ab0 : À *s.—^ oxw 
Ab.—? ξυμπαγἢ sgt.—P ἀξυμμετρίαις 9.—2 ὑπερέξιν Oq : ὑπὲρ ἔξιν *s.—! yàp t. 
—* δὲ om g.—! µετρίων gr, ob µετρίων 5.—* ταυτὸν AGFYqbot : ταυτὸ s.—" ζώου 


F.—*" μὲν 0,0m pr H.—* κρεῖττο» ΘΞΣΥ, κρείτταν τε t.—J προθύµως t.—* κινή- 
σεις Y, κινήσει: t.— εὐτόνως A, ξυντόνως b, συντόμως OSXTSYsxeQgt : συντόνως 
$.—^ εἴη e.—* μετὰ 0.—À ὀνείδων Σ.--- φιλονεικίας AGFSYqbo, Φιλονεικείας 5, 
Φιλονεικειῶν E, Φιλονικειῶν x: φιλονεικῶν cum *s corr T.—Í διάπειρον g.—5 σα- 
λεύει ὃ et γρ A.—h τε t. —l τὰ ἀναίτια 0.—k ὑπέρψυχον AGFSYs: ὑπέρψυχρον 
cum ὃς corr 'f.—! σμικρῶ s.—? abro) T, αὐτοῦ SY xegt.—^ κρατῆσαι ῥ.--» αὔ- 


$. 69. ἡ καί τινα ἑτέραν ὑπὲρ fly]. videtur: $ κατά τινα ἑτέραν ὑπερέχουσαν 
Quem locum ut sanemus, rescribendum — ftw ἄμετρον éavrg τι σῶμα ὄν. 11». 


ΤΙΜΑΙΟΣ. |. 865 


μὲν σφίτερον αὔξουσαι, τὸ δὲ τῆς Voy ie χωφον xai δυσ- 
µαθες ug soy? dd ποιουσαι την μεγίσσην νόσον ἁμαθίων 
ἑναπεργάζονται. μία ài σωτηρία πρὸς ἄμφω, μήτε τὴν 
ψυχὸν vt σώματος nivei μήτε σώμα ἄνευ dois, 1 iva, 
ἄριυνορρένω γήγνησθον" ἰσορῥόπω καὶ oris." τὸν δη µαθηµα- 
TixXOV ἤ σα ἄλλην σφόδρα μελέτην διανοίῳ χατεργαζο- ri, ii, 134. 
µιενον καὶ τὴν TOU σώματος ἀποδοτέον χίνηση, γυμναστικῇ 
προσομιλοῦντα, τόν τε αὖ σώμα ἐπιρελῶς πλάστοντα" τὰς 
τῆς ψυχᾷς ἀποδοτέον' αινήσεις, μουσική καὶ πάση φιλο- 
σοφία προσχρώμενον, $í μέλλει" δικαίως τις ὤμα μὲν 
καλός," μα δὲ ἀγαθὸς ὀρθῶς κεκλήσισθαιὸ [S. 70.] 
Κατὰ 0$ αὐτὰ" ταῦτα xai τὰ μέρη θεραπευτέον, τὸ TOU 
savroc Gero guo ptvoy εἶδος. τοῦ γὰρ σώματος ὑπὸ Tay 
εἰσιόντων παομένου σε ἐντὸς sei ψυγομένου, καὶ πάλιν 
ὑπὸ Tav ἔζωθεν ξηραινομένου καὶ ὑγραινομάνου κωὶ TG" TOU- 
τοις ὠόλουθα πάσχοντος vr ἀμφοτέρων vay sivi san, 
ὅταν μὲν τις ἠσυχίαν ὤγονὰ và mau πα αδιδῷ ταῖς αινή- 
σεσι, πρασηθν διώλετο, ἐὰν δὲ 258 vgopor καὶ σιθήνην τοῦ 
παντὸς προσείπομεν" μιμῆσαί σες, καὶ σὸ σώμα μάλιστα 
páv μηδέποτε ἡ ἠσυχίαν ys ἔᾳ, ivi tài καὶ  σεισμοὺς ἀεί 
viae, Spur OH αυτῷ διὰ παντὸς σὰς irróg xai ixróc 
ἀμύνηται κατὰ Quai κωήσεις, καὶ μετρίως σείων' τά τε 
ssp) τὸ σώμα πλανώμενα παθήµατω καὶ µέρη πατὸ ἕυγ- 


£ovet m —P ἅμνημόν b.—2 93 Abo, δ ἡ Fs, Te t: 5 λα. γ(γνησθο» AFqbo, 
yea e, yemas ISYaregr, γίγνορται X, γέγνωνται B: γίγνωνται *5,.— 


5 ὑγιῆ AOT FSsbo, iym Y, ὑγιεῖ αεβῖ etcom H: ὑγιᾶ cum s corr Σ.---ἲ μαθητικὸν 
SYqo.—^ spárrorra SYst.—"' ἀνταποδοτέον 'TFY quzbegot.—" μέλλει A,TFxbe 


ϐ, µέλει S, ἀμέλει (omisso el) Yst: µέλλοι *s.—: " F.—! κεκλήσεσθαι Y : 
κεκλῆσθαι *s.—? ταυτὰ Abo: τὰ αὐτὰ $.—* τὰ om pr 0.--ὃ ἐπ᾽ SYsz.—^ ἂμφο- 


τέρων τε τῶν ΘΣΥΒΘΥ ΕτεΩΤ.---ᾱ ἄγω» S, ἄγων FYt, ἄγωνον $.—* κρατηθὲν τὸ λοι- 
πὸν διώλετο 0.—í ἐπὰν τ.--ᾱ fjv τε AFbo.—h προσείπωµεν F.—! κατὰ Zxegr et 
corr 'f.—k κινεῖ αεθ.---} del τυας AGFSYasbot : τινας ἀεὶ ς.---Ὁ αὐτὸ F.—^ olor 


ἵνα ἀἁμυνομένω γέγνωνται] Cod. Tub. σφθδρα] For. aptius σφοδρᾷ legeretur, 

qua hic opas est, lectionem offert γίγ- vocibus eleganter implicatis. Ότερμ. 

»ησθον loco vulgaris γέγνωνται. Liup. ἁποδοτέον] Cod. Tub. elegantem hic 
ὑγιᾶ] Legitur etiam óyrj. Srzrn. exhibet lectionem ἀντακοδοτέον. Liwp. 


906 


IIAATONOZ 


γνείας si rátn καταποσμῇ πρὸς ἄλληλα, κὰτὰ τον 
πρόσθεν λόγον ὃν πιρ TOU παντὸς ὀλέγομιν," οὐκ ἐχθρὸν 


rii. li. 185. αρ ifo σιθέμον ἐ ἑάσει πολέμους orrixvsi? τφ apa 


τι καὶ όσους, ἀλλὰ φίλονἳ παρὰ φίλον vifi vyitir 


n. 89. ἀπεργαζυμενον' παρίξει. vay ὃ αὖ κινήσεων L ἐν ἑαυτῷ' 


vp ἑαυτου” ἀρίστη κύησις---μάλιστα γὰρ 79 ᾗ διανοητικῇ 
καὶ τῇ. του παντὸς αινήσει ἐνγγωήρ---, δι v vr ὤλλου 
xtigor χειβίστη às 2 πεμίου τοῦ σώματος καὶ à 

ἠσυχίαν δὲ ὑπέρων αὐτὸ xcv, µέρη πινοῦσα. διὸ àg τῶν 
καθάρσεων καὶ ξυστάσεων του" σώματος". " μὲν διὰ ο 


υμνασίων à 


ἀρίστη, δευτέρα δὲ ἡ ἡ διὰ σῶν y αἰωρήσεων κανά 


τε τοὺς πλοῦς καὶ ry περ ἂν ὀχήσεις ἄκοποι yiyverrau 
τρίτον δὲ εἶδος κινήσεως σφόδρα - mori ἀναγκαζομένῳ xe. 
σιμον, ἄλλως δὲ οὐδαμῶς τῷ νοῦν ἔχοτι προσδεκτέον’ ve 

"is φαρμαπευτικῆς καθάρσεως γιγνόμενον ἠατρικό». τὰ 
γὰρ ποσήµατα ὅσα μὴ μεγάλους - ἔχει κινδύνους, οὖν ies- 
θιστέον αρμανείαις.ἓ πᾶσα" φὰρ ξύστασις νόσων τεύκου 


id, 77 va» ζώων φύσει προσίοικε. καὶ 


jk - yàg 5 τούτων ἕν»- 


οδος ἔχουσα τεταγµένους τοῦ [βίου γίγνεται χρόνους τοῦ 


SYst.—^?^ λόγομεν A.—P ἀντίκτη 5.—" παρὰ φίλον om ϱ.---Σ τομ ας 9 — 
αὐτῷ s.— àQ' 8s.—" devris P. ebrei 


ἑύμενο» pr S.—' ἑαυτῶι Abo 


épya- 
ὃ A.—I* mel 


vj add AGXTFSYqexbegot.—! el t.—5 τοῦ add Abo.—* σώματα T, σῶμα FY st, 


σώµατι q.—bh γυμνασιῶν 'SYsxeg.—^. ὅπου Sst, ὅποι Y.—À νῦν t.— 


ατη 
προσδεκτέαν 


s 
A.—f αἱροθιτέον x.—8 φαρμακείαι A : φΦαρµακείαις οὐκ ἐρεθ. 0,—h κᾶσιν K.— νό- 


&. TO. τοῦ παντὸς κυήσει] Ficinus 
vertens; Nam et mentis, et tolius ipsius 
motioni, legit καὶ Tj τοῦ παντὸς etc. 
quod confirmatur & Cod. Tub. Liwp. 

tvrrdceuv] Ita quidem habent codices 


Greci omnes, διὸ δὴ) τῶν καθάρσεων xal locum 


ἑυστάσεων σώματος, ἡ μὲν διὰ τῶν "yvura- 
» ἁρίστη. Verum mibi valde sus- 

pecta est lectio vocis ξυστάσεω», et cot- 
ropte ipsam legi pro ἐξεράσεων voce sus- 
picor, ut ex purgationibus et. evacuatio- 
nibus corporis, eam, que per exercitia 
fit, optimam esse accipiamus. Sunt enim 
t$, evacuationes, hoc est, κενώσεις, 

α verbo ἐξεράσαι, medicis omnibus in 
frequenti usu. Sed nihil hic immutavi, 
et de hoc admonuisse satis esse duxi. Et 
fortassis [verágeis accipiendm sunt, velut 


que corpus constitwunt ae compingunt, 
uod sane prestant exercitia, sicut ea- 
dem etiam purgant. ConxAR. 
ἑυστάσεων] | Stephanus quem hic 
impugnans vocem cujos in 
ocum proposuit écribendum 4 
magnopere fallitor, quum, quod signifi- 
cat ἡ ἑξέρασι:, latius patend voce κάθαρ- 
σις jam exprimatur. ge melius con- 
jecisset ξυντάσεων: sed. vulgaris lectio, 
altera sensu etiam fortior, defenditar 


ξυνίστηται, Linp. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 367 


σε γένους ξύμπα τος, καὶ καθ αὐτὸ" σὸ ζω tipo pvo» 
ἔκαστον Sor" τὸν βίο φύεται, χρρὶς à σῶν ἐξ ὁ ἀνάγκης πα- 
θηµάτων. τὰ yp" τρίγῶνα ufus καστ ἀρχὰς $x 0 ToU" 
δύναμιν ἔχοντὰν ξυήσταται" μέχρι Lr Xgórov δυνωτὰ 10. ii. 196. 
ἐξαρκεῖ, οὗ D ior ουκ ἂν αοτί σι εἰς τὸ πέραν ὅτι ιφ. 
τεόπος οὖν ὁν αὐτὸς καὶ της περὶ τὰ portum ξυστάσεως" 
3 ὅταν σι παρὰ τὴν eipagpávm σου χρόνου φθείρη" φαρ- 
μακείαις, ἅμα ἐκ σμακρων" μεγάλα καὶ πολλὰ εξ ὀλίγων 
νοσήματα qoi γίγνεσθαι. διὸ παιδαγωγεῶν δεῖ διαί- 
ταις" πἄντα τὸ σοιαῦυτα, καθ) oro» ἂν ᾗ τω di ἀλλ 
ου φαρμακεύοτα) κακὸν δύσκολον ὀρεθιστίο, [5. T .] 
Καὶ περ! μὲν τοῦ κονοῦ ζώου καὶ TOU" κατὰ Σο σώμα 
αυτου págous, 5 τις ἂν καὶ διαπαιδαγωγών" καὶ διωπαι- 
δαγωγούµενος op αὐτοῦ μάλιστ᾽ ἂν κατὰ λόγον oon, 
σαύτηὰ λελέχόν. σὸ δὲ δὴ παιδωγωγῆσον" αὐτὸ  μᾶλλόν 
που καὶ πρότερον παρασκευαστίον sig δύναμιν ὅτι κάλ- 
λιστον xad ἄριστον tic τὴν C παιδαγωγίαν eivai, ài ἄαρι- 
βείας μὲν οὖν περὶ τούτων Qux | ἱκανὸν ὧν γένοιτο 
αυτὸ καθ αὐτὸ μόνον ἔργον' vo δ i» παρέργω κατὰ τὰς 
αρόσθεν i ὑπόμενος ἄν τις οὐκ ἀπὸ vgórov 7708 σκοπών ὧδι 
τῷ ᾿λόγῳ δμωπεράνωτ' & ἄν. καθώ περ εἴσομον πολλάκις ὅτι 
τρία τριχῆ Voy έν ἡμῶν εἴδη κατῴαησται, τυγχάνει à' 
ἕκαστον αμήσεις ἔχον, οὕτω κατὰ ταὐτὼ! καὶ νῦν ὡς διὰ 


σων om 8s,—k sal..xplroes om z.—) ka--r αὐτὸ A.—? ἕκαστον ἔχαν AGSYsbg 


0t, ἔκαστον ἔχεν P: ἔχον ἕκαστον *«.—? γὰρ om s.—* ἑκάστον AGPSYqebot : 
dxdrTer cum 7 corr Τὸ Éxerret t.—1 imfov. καὶ u. 0. —F βίου H.—^ ὁ add A 
be.—  $» ASqsbot et mg F, ἦν ceteri : lbi ignit φθεροι SYq.—" σμικρῶν AO 
FSYsbor: μικρῶν $—" Dei ante παιδαγωγάν ponit F, om θὰ -ᾱ Balras β.--- 
α AOFq et pr T: Φφαρμακεύοντας *r.—3 τὰ t.—5 καὶ γοῦ om x.— 

t Tom Χι rudajeyár P, διὰ καιδαγωγῶν 3TY.—45 ταῦτα s.—^ παιδαογωγῆ- 
σαι 5.—l τὴν om Ἡ,---ᾱ «b Ab, om pr Π.---ᾱ εριχῆι ψυχῆς ΑΘΕΒΥΙΦΟ et pr T : ψν- 


ἐξ ἀνάγκὴς] Non ea solum, quse pre- ] Nanne hic scribendum videtar 


cedunt, εἰμαρμένον τὸν i vul θεί A U& su 

βίον, sed etiam subeequentia suadent le- d γὰρ rera ἂν ή M μεγάλους 
ti, ut verba ἐξ ἀνάγκην mutetin ἔκτὸε ἔχει κιδύνονςε, olx Meu s dee φαρμα- 

Ireren, quum hic mala fortwita oppo- κείαις, et D. ἀλλ’ οὗ pesti fn κα. 

grt Liwp xb» δύσκολο» dpeÜurréor. 1απο. 

Expunge istod δυνατὰ, qood — $. 71. ζώου] In Grecis deficit vox 

nulle ν pacto híc potest ferri, tanquam  j4ov. Le ndum enim est, καὶ περὶ μὲν 

glossa τῶν, δύναμιν ἔχοντα, nisi forte δυ- τοῦ κοινοῦ ζώου κ. A. ConwAs. 

νατὰ hic loco τοῦ οὗ sive καλῶ». LiNp. 


368 


IIAATONOZ 


ur, ii. 137. βεαχυτάτων purior ὅτι τὸ μὲν αὐτῶν £y agyie διάγον 


καὶ τῶν ἑαυτοῦ ivt an ἠσυχίαν ἄγο ἀσθενέστατον à ἀνάγ- 
x) γίγνεσθαι, τὸ » £y γυμνασίοις ἐῤῥωμενέστατον' διο 


μάτρους.. vo δὲ δη 


κ 


11t. 90. θυλακτέον ὅπως ἂν ἔχωσι τὰς πωήσεις πρὸς ἄλληλα cup 
Tei ToU" κυριωτάτου" παρ P "pA? 


yox εἶδους διανοεῖσθαι δεῖ σῇδε, ug ἄρα αὐτοὶ δαίμονα 
θεὸρ € ἑκάστῳ δέδωκε, τοῦτο" ὃ δή φαµεν οἰκεῖν' pr ἡμῶν 
iT «ἄκρῳ τῷ copa, apos ài τὴν ἓν οὐρωνῷ ἔυγγένειαν" 
ἀπὸ γῆς ἡμᾶς aigu" ὡς ὄντας Φυτὸν οὖν ἄγγειον ἀλλ 
οὐράνιον, ὀρθότωτα" λόγοντες"” ἐκεῖθεν γὰρ ὅθεν ἡ πρώτη 
τής .Ψνχῆς γένεσις. ἔφυ, τὸ θεῖον τὴν πεφαλὴν καὶ ῥίζαν 
ἡμον" ἀνακρεμαννὺν" ὀρθοῖ và» τὸ, σώμα. τῷ pár οὖν T&- 
i τὰς. ἔπιθυμίαςἳ ἢ βιλονεικίας σεσευσωκότι" καὶ ταῦτα 
i σφόδρα πάντα τὰ δόγματα à ἀνώγκη θνητὰ 9- 


εγονέναι," καὶ πανσάπασι xaÜ' ὅσον μάλιστα δυνατον 
ὄνητφς γίγνεσθαι," τούτου μηδι σμιικρὸν ἑλλείπειν) ἅτε το 


'k 


τοιοῦτον ηὐξηκότι TO. δὲ περὶ i φιλομάθειαν"" καὶ περὶ" τὰς 
σῆς ἀληθείας» Φρονήσεις ἐσπουδακότι καὶ ταυταῦ μάλιστα 


Xsis τριχή s.— ταῦτα Ἑ. 


—k ἀλλήλας δ.---ἶ συμµέτρουε AFbo et pr T: cwapérpes 


, 9s,—9» b) om Ab. περὶ ToU om 84,—9 κυριώτατο» s,.—P? ἐν SYqst.—4 αὐτὸ i, 


avro F.— τοῦτο 8. 
pe Yr.—" ὀρθότητα 
5 ὑμῶν €.—^ Avaxpe, 


—5 οἰκεῖα egr.—t ἡμῶν om S.—* ξ. AGTFSYszbtgor.—" αἵ- 
.—X* λόγοντας ΘΕΣΥΒΥάΕΩΤ.--7 wvxiis ἡμῶν γέν. τ.-- 
ΈΣΥΕ, ἀνακρεμὰν »ῦν F, ἀνακεραννὺν ϱ.--» τὸ 0.—* περὶ 


(| 
τὰς om n προθυμίαε 3) περὶ A.—* τετευτακότι Ab, τετευκότι ΘΣΥΕδΥ5, τετακότι 


e, reraxóri 4, τετευχότι Egot : 


b γενέσθαι g.—1. ἐλλείπειν ABFbO Ni cort 8: ἑλλικεῖν *s, —k 


τετηκότι φ.---ἵ Ὑεγονόναι ' SYst.—t5 θνητᾶν x.— 


τὸ oin pr 0.—! τὸ F. 


—8 φιλομαθίαν b et pr A, φιλομαθίας 8, φιλομαθίας F, φιλομαθείας Yo.—? περὶ o. 


αὐτὸ] Aptius esset αὐτήν: potest alio- 
qui com αὐτὸ intelligi εἶδος, ex prece- 
dente genitivo εἴδους. STEPH. 

ἐν οὗρανφ] Primum hic videtur ex- 
pungenda vocula έν, quod verbis sequen- 
tibus, áós ὄντας φυτὸν οὖκ ἔγγειον, ἀλλ᾽ 
οὐράνιον confirmatur. Tum juvat hic 
repetere emendationem olim a me fac- 
tam loci huicce similis in fragmento Ti- 
mei Locrensis, ubi est p. 99—100. ἑκά- 
τερον δὲ περὶ τὰν κεφαλὰν ἵδρυται µένο», 
és τἄλλα μέρεα τᾶς ψυχᾶς καὶ τὸ σώ- 
µατος ὑπηρετέεν τούτῳ καθάτερ ὑπ αὐτῶ 


τῷ σκάνεος ἅπαντος, ubi procul dubio 
corrigendum ὑπάτῳ loco τῶν», ὑπ αὐτὸ. 

ND. 

τετηκότι] Grace legendum est, τῷ μὲν 
οὖν περὶ τὰς ἐπιθυμίας ἢ Φιλορεικίας Te- 
τηκότι, hoc est, qui circa cupiditates, 
aut contentiones, intabuit. Vulgati co- 
dices falso habent τετευχότι, Ms. σετεν- 
κότι. Et mox legendum in Grecis, ve 
δὲ περὶ Φιλομάθειαν, καὶ περὶ τὰς τῆς 
ἀληθείας dporáces ἐσπουδακότι κ. A. 
Congwan. Cod. Tub. τεγεντακότι. Bir. 


' 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 369 


TOY αὐτοῦ γεγυμασμΏφ Φρονεῖν μὲν ἀθάνατα xoi θεα, 
ὧν τες ἀληθείας ἐφάστηται, πᾶσα ἀνάγνη που, καθ ὁσον 
à" ob * μεσασχεῖν ἀνθρωπίνη φύσις' ἀθανασίας ἐνδέχεται, 
τούτου pad" págoc ioi" ἅτε δε” csi i θερωπεύοντα" 
v0 θεῖον" $ Sor T6 αὐτὸν εὖ μάλα" κεποσμημένου Y σον δαί- 
μονα ξύνοικον ἐν" αὐτῷ διαφερό όντως εὐδαίμονα εἶναι. θε- 
ῥατεία ài 05" avri" παντος μία, σὰς οἰκείας ἑκάστω 
τεοφὰς xoi κωήσεις ἀποδιδόναι τῷ ὃ) ἐν ἡμῖν θείῳ Loy. 
γενεῖς ασ) χωνήσεις αἱ τοῦ πωντὸς διανοήσεις xci περιφο- 
goi. ταύταις δη ξυνεπόμενον ἔκωστον δεῖ, τὰς περὶ τὴν 


111. íi, 196. 


γένεση ἓν τῇ κεφαλῇ» διεφθαρµένας ἡμῶν περιόδους ἔξορ- 


θοῦντα" διὼ τὸ sour pum τὰς σου παντὸς . ἁρμονίας 
T6 καὶ πεειφοράς, τῷ κατανοουμένῳ τὸ κατανοοῦν * ὀξομοιῶ- 
σαι xarà. τὴν ἀρχαίαν φύσω, ὁμοιώσαντα δὲ έλος Pr 
τοῦ προσεθέντος ἀνθρώτοις o ὑπὸ θεών" ἀρίστου [βίου πρὸς τε 
σὸν παρόντα xci τὸν" Aida χβόνον. 

$. 72. Kai δη xci σα νῦν ἡμῖν ἐξ a ἀρχ]ς παραγγελ- 
θέντα διεζελθεῖν περὶ τοῦ παντὸς μέχει γενέσεως ἀνθρωπή- 
ης σγχεδὸν i $01X$ σέλος ὄχειν. τὰ yàg i ἄλλα ἕδα ᾗ 7 γέγο- 
νεν αὖ, διὰ βραχίων à imperio, o? p σι ἀνάγκη μηκύ. 
τω οὕτω γὰρ ἐμμετρωτερόςὶ τις ἂν' αὐτῷ δόξειε περὶ" 
τοὺς πούτων λόγους είναι. σῇδ᾽ oov τὸ τοιοῦτον inre λε- 
γόμενο.. — "Tay ysvopvan ἀνδρῶν ὁ ὅσοι δειλοὶ καὶ τὸν βίον 
ἀδίπως dio», κατὰ λόγον τὸν εἰκότα γυναῖκες μετεφύ- 
οντο ἓν τῇ δευτέρα γενέσει. xai" κατ. ἐκεῖνον LL τὸν χρ- 
νον διὼ σαῦτα) θεοὶ voy σῆς" ξυνουσίας & έρωτα ἐτεκτήναντο, 


—? τὰς ἀληθεῖς Abo.—P καὶ περὶ ταῦτα 0.—4 dd» 0.—' δ᾽ om b.— ἂν or.—t φύ- 
σει 30.—" μ) δὲ EF, µη» ἂν s.—" ἀπολείπειν Ab: ἀπολιπεῖῦ *s.—" δ) r.—* θερα- 
πεντέον 5Υετ.--ὕ τὸ δεῖ om β.---3 µάλα om Abo.—* ἐν om 0.—^ δὴ om zx.— 


* sayr) AGFYbort, rmt, om Ss: πάντη ὃς.---ᾱ πάντων b.—* ξυγγενεῖ ΣΊαε. 
—1 ἐστὶν 5.—58 ταῖς κεφαλαῖε t.—h ἐξορθοῦσθαι t.—! τοῦ 0.--ᾱ κατὰ νοῦν prH. 
—À1 διὰ r.—* θεοῦ SY qt.—^ τὸν post καὶ om F.—9 ὅτι o, el Εφ et corr 8.—P µη- 
νύευ XTSYsregt.—A^4 ἐμμετρώτερος A et pr H, ἂν ἐμμοτρότερυε 0, ἐμμοτρότερος F : 
ebperpórepos *s.— ἂν add AOXTFSYsxrbegt.—5* παρὰ t.—! οὖν AeTFSYsxbegot : 
αὖ s.—* λόγομεν Yst.—"* τὸν ante εἰκότα om pr H.—* καὶ om 0.—* μετ t.— 
7 τὸν et διὰ ταῦτα om F.—35 τῆς om x.—^ d» om pr A, suffecto το by.—^ post 


peri) S Videri posset legendum, alibi talem cum hoc aot tali verbo usum 
en Ίο αὖ µετασχεῖν ἀνθρωπίνην nominativi extare. Srzra. 
φύσω ἀθανασίας ἑνδέχεται : sed puto et 

Εικ. Vor. VII, 9A 


111. li. 139. 


I1t, 91. 


9370 IIAATONOZ 


ὧον τὸ μὲν ἐν" Api, vo à' ἐν exis γυναιξ] συστήσαντες 
ἔμψυχον, rode" τρόπῳ. ποιήσαντες ἱκάτερον. τὴν τοῦ πο- 
σοῦ διέζοδον, 5 7 διὰ σου πλεύμονος" To πώμα" ὑτὸ τοὺς 


»εϕροὺς εἰς v)» κύστιν ἐλθὸν καὶ τῷ ανεύµατι * θλιφόνή 


ut. ii. 140. 


ξυνενπέμπει δεχομένη," ἔυνέτρησων' tis σὸν ἐκ τῆς χεφα- 
λῆς κατὰ τὸν αὐχίνα καὶ διὼξ τῆς ῥάχεος μυελὸν ἕυμ- 
ποπηγότα, ὃν δη σπέρμα i εν TOig αρόσθεν λόγοις siropaer 
Ó δὲ, &T ἔμψυχος à» καὶ λαβὼν iro vou" j τες 
ἀνέπνευσε, τῆς ἑχροῆς ζωτικὴν ἐπιθυμίαν t ἐμπομήσας avra" 
TOU γεννῶν ἔρωτα ἀπετέλεσε. διὸ" δὴ τῶν μὲν ἀνδρῶν τὸ 
περὶ τὴν τών αἰδοίων. φύσιν ἀπειθεςἳ σε xxi αὐτοκρατῖς 
γεγονός, οἷον ζώο ἀνυπήῆκοῦν TOU λόγου, πάντων δι ἐπιθυ- 
μίας οἰστρώδεις i ἐπιχειρεῖ κρατεῖν' αἱ ὃ ἐν ταῖς γυναιξὶν 
αὖ μητραί τεὶ καὶ ὑσσέραι λεγόμεναι διὰ ταὐτὰ ταύτα, 
ζώο ἐπιθυμησικὸν ἐνὸν τῆς παιδοποιίας, όταν ὥκαρπον 
παρὰ" Thr ὥραν χόνον πολυν γέγνηται, χαλεπᾶς ἄγαναα- 
σουν " φέρε xai πλανώμενον πάντῃ κατὼ τὸ σωμα, τὰς του 
πνεύματος «διεξόδους ἀποφράττον, ἄναανεῖν oyx ἑών εἰς 
ἀπορίας" τὰς" ἑσχάτας ἐμβάλλει xai νόσους παντοδαπὰς 
ἄλλας παρέχεται. μέχρι περ ἂν ἑλατερων' 9 ἐπιθυμία 
xb 0 ἔρως ἐξαγαγόντες" οἷον ἀπὸ δένὸρων" καρτὸν κάτα 
δρέψαντες) ὡς" εἰς ἄρουρων σὴν μήτραν" ἄόρατα. Uso 
σµικρότητος καὶ ἀδιάπλαστα act κωτασπείραντες, καὶ 
πάλιν διακρίραντες, μεγάλα έντος ἐκθρέψωνται καὶ μετὰ 
ταυτα" sig Qug ἀγαγόντες ζω ἀποτελέσωσι yine. 
[S. 73.] Γυναῖχες μὲν οὖν καὶ 0^ θήλυ m» οὕτω γέγο- 


τοιῴδε omisi δὲ cum ΑΣΕΟ et pr R: , us loco re b, δὲ t.—* rh» $ Ss.—4 πλεύ- 
µονος b.—? πῶμα Fr: wóua *se.—Í post ανεύµατι cum Ab otnisi 15.—8 θλιβὲν ο, 
λιφθὲν x.—h δεχόµενοι $.— Kind i go.—k διὰ om o.—! ταῦθ mg F.— 
& éqvrà 0.—? δὶς s.—^ αἰδοίων om x.—? ἀπιθές χ.---ᾱ τε om 84.--ἕ περὶ 8.— 

* ἀπορίας τε ἄλλας τὰς s et yp H.—! τὰς om r.—" παρέχει bo.—" ἂν ἑκατέρων om 
8.—" ξυναγαγόντες AF0, ξυνδιαγαγόντει b.—* δένδρου s.—? καταδρέφαντες ΘΕ8 
Y qsot, ἀποδρέψαντες b.—* 5s om 4.---ᾱ μητέρα SY.—h τοῦτο AFbo.—* τὸ om s. 


6. 72. διὰ τοῦ ανεύµονος---δεχόµενοι] 
Ita correxit bunc locum Cornarius. Ald. 


cum rel. διὰ τοῦ πνεύµατος--δεχοµένη. 


Jam Ficinus, Quo per pulmones etc. 


IP. 
καὶ λαβὰν ἀναπνοὴν ToU8  fxep ἂνε- 
πνευσν] «Ας respirans, qua parte spirat. 


Ficin. Videtur igitur hic rescribendum 
ταύτῃ sive Tau. Liwp. 
δὲ ἐπιθυμίας οἰστρώδεις] 
libidinum violentia. Σου. Απ legit 
ille casu altero δι ἐπιθυμίας 
ut, quo id instrumento fiat, potius quam 
rei causam significet. LiNp. 





ΤΙΜΑΙΟΣ. 271 


ys τὸ δι τῶν ὀρνέων Quo μετεβρυθμίζετο, irri σριχῶν 
ατερὰ φύον, i τῶν GALAXY 3 ἀνδρῶν, κούφων ài, καὶ μεσεὼ- 
ολογικῶν μέν, ἡγουμένων δὲ (ys ὄψεως τὰς περὶ γούτων 
ἀποδείξεις βεβαιοτάτας cn εἶναι δι εὐήθειαν. τὸ δ᾽ L πεζον 
Xi θηριῶδες έγονεξ ἔκ τῶν pad apos χρωμένων φιλο- 
σοφίῳ μηδὲ ἀθρούντων τῆς περὶ: τὸν οὐρανὸν φύσεως Tipi 
μηδέν, διὰ τὸ nen roig ἐν 7 κεφαλῇ χεῆσθαι τεριό- 
nc. ἀλλὰ σοῖς περὶ ea στήθη σης" ψυγῆς 7 ἡγεμόσῳ ἔπεσ- 
do, μέρεσυ. £x τούτων οὖν τῶν ἑπιτηδευμάτων TX T ip 
moria? κῶλα καὶ τὼς πεφαλὰς εἰς γην ἑλκόμενα ὑπὸ ni, ii, 141. 
ζυγγενείως 7, Igne, αρομήκεις 75 καὶ παντοίας ἔσχον τὰς 
πορυφάρῃ ση συνοθλέφθησων! ὑπὸ ἁργίας' ἱχάστων αἱ τι. 93. 
περιφοραί. σεγρώπουν σε σὸ γένος αὐτῶν 6X ταύτης ἐφύετο 
καὶ πολύπουν τῆς προφάσεως, θεοὺ [βάσεις ὑποτιθέντος" 
φλιείους τοῖς, μάλλον ὤφροσι, ὡς μᾶλλον ἐπὶ γην ἔλκοι- 
το. τοῖς à ἀφρονεστάτοις αὐτῶν τούτων καὶ παντώπασι 
αρὸς yo Ty ro" σῶμα πατατεινομᾶνοις ὡς οὐδὲν" 6 ἔτι πο- 
2o» χρείας οὔσης, άποδα αὐτὰ καὶ ἱλυσπώμενα” & eri yi 
ἐγέννησαν. σὸ δὲ σέσαρτον. γένος ἔνυδρον γἔγονεν ἐν τῶν 
μάλιστα ἀνοησοτάτων καὶ ἀμιαθεστάτων, οὓς LA ἀνα- 
mortc | xalagas $ σι; ἠξίωσων οί μεταπλάττοντες, ὡς τὴν ψν- 
x» ὑπὸ πλημμελείας πάσης" ἀκαθάρτως ἔχόνσων, ἀλλ 
ἀντὶ λεατῆς χαὶ καθαρᾶν ὁ ἀναανοῆς ἄξρος εἰς ύδατος θολε- 
gà» xai βαθεῖαν ἕ έωσων ἀνώπνευσυ" ὀῦεν ἰχθύων ἔθνος, καὶ 
σὸ τῶν ὀστρέων ξυνωκάνταν τε 000 ἔννδρα γέγονε, δίκην 
ἁμαθίας t εσχάτης ἐσχάτας οἰκήσεις εἰληχότων. xa κατὰ 
ταῦτα δὴ πάντα τότε καὶ νῦν διαµιείβεται τὼ ζδα εἰς 
ὤλληλα, νου καὶ ἀνοίας ἀποβολῇ xci κτήσει µεταβαλ- 
λόμενα. 


---ᾱ ἀτέχνων 0. —* μετεωρολογιῶν F.—f δὲ om χ.---ξ γίνεται 5.— 5 μηδὲ 0.— τῆε 
AHXTFSY exbegor : τῶν $.—h τῶν οὐρανῶν xbe.— $ócreus add AFq4bo et mg 8. 
— τῇ Ygr.—? τῆς add Ab.—9 τ) ἐμπκρόσθια Ab: τε πρόσθια *5.—P Üxorvras 
κορ. 0.—^ ὅποι Yt, ὅπου s.—' συνεθλίβησα» xt.— àprelas Y.—! δὲ z.—* ύπο- 


Gérros pr 'T.—" γῆς FS.—" τὸ om $— οὐδὲ 0.—! Dorrénera Y.—5: ἔτι om δε 
et qui ἐκηξίωσα» habent GFYt.—* ἁπάσης FSYqet.—^ (vos Abo: γένο *c.— 


6. TS. δίκην àpatías] Sic Cornarius; Edd. habent δίκαια. Bir. 


372 IIAATONOZ ΤΙΜΑΙΟΣ. 


Καὶ i καὶ σέλος περὶ τοῦ παντὸς νῶν ἤδη τὸν λόγον 

αχ. ii. 143. ἡμῶν Qajusr! ἔχειν θνητὰ γὰρ xci ἀθάνατα ζδα λαβὼν 
καὶ ζυμπλη ωθεὶς ὅδε οἳ κόσμος, οὕτω ζφον ὁρωτὸν σὰ 
ipa περιέχον, εἰκὼν TOU νοητοῦ" θεὸς αἰσθητός, μᾶ- 

yim Tog". xai ὥριστος" κάλλιστὸς σε καὶ τελεώτατος γί- 


γον6ν, εἰς οὐρανὸς 005, μονογενῆς a». 


€ ἑσχάτας om 0.—À swárrore 9.—* διανοίας 0.—f ἡμῖν φῶμεν Ab: φῶμεν ἡμῖν Ὁς. 


—E£ ὃ om HZF.—h^ ἁόρατα b.— περιέχον Υ.---ᾱ κποιητοῦ Ab.—! θεὸς AGFSYsbo 


cum pr T et γρ H: θεοῦ *s.—2À µάγιστός τε 0.—^ ἀόριστοι XYSYxegt, ἄριστοτ 
cum ὃς corr 8.—? τελεώτερος 8. 


νοητοῦ θεοῦ] In ρταςεᾶ. editionibus, 1. 2. νοητοῦ, θεὺς αἰσθητός:.  Pravam 
εἰκὼν τοῦ voro), θεὺς αἰσθητός: et post hanc interpunctionem sustulit jam Cor- 
γα λεώτατος non habent γέγονεν. SrEPH. narius. Bir. 


νοητοῦ θεοῦ, αἰσθητὸς] Ald. Bas. 








TABULA IN PLATONIS ΠΜΕΟΝ ET CRITIAM. 


Fig7. 





KPITIA Σ. 


TA ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΤΙΜΑΙΟΣ, ΚΡΙΤΙΑΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ, 
ΕΡΜΟΚΡΑΤΗΣ. 


ARGUMENTUM, 


Est hic dialogus, Timsi majoris appendiz, de prisci mondi historia. Est ergo 
omnis hujus disputationis sermo plane historicus: cujos fnis et subjectum est 
primsevi illios seculi commemoratio. De Atheniensibus autem nominatim agit, 
qui se omnium Grecorum antiquissimos ferebant, tributa sibi αὐτοχθόνων augusta 
appellatione, ut se suas sedes constanter tenuisse testarentur: quod quidem ad 
domesticam Átheniensium laudem pertinebat maxime : idcirco & Platone patris 
sut amante boc accuratissime perscriptum est; verisimile tamen est, hanc 
omnem narrationem ex /Egyptiorum monumentis fuisse desumtam, qui praeter 
ceteras nationes antiquitatis jus atque dignitatem sibi arrogabant. 





KPITLIA Σ. 


1 


δ. 1. Ὡς ἄσμινος, M Σάκρατες, οἷον ἐν μακρᾶς ἄνα- 8ιορ. 
ποπαυμάνος 0000, νῦν οὗτος" ix τῆς τοῦ λόγου διααορείας" λα 
ἀγαπητῶς' ἀπήλλαγμαι ! ! τῷ. X mei por πάλαι ποτ Mrz 
sey, νυν ài λόγοις aeri θιῷ ysyovori προσεύχοµαι, τῶν 
ῥηθίντων à ὅσα μὲν ἐρρήθη μετρίως, σωτηρίαν ἡμῖν αὐτὸν 
αὐτῶν διδόναι, παρὰ μέλος δὲ sí τι περὶ αυτῶνᾶ ὥκοντες 
εὔχομιν, δίκην τὴν πρίπουσαν ἐπισιθέναι. δίκη δὲ ὀρθὴ τὸν 
πλημμελοῦντα ἔρυμελῆ ποιεῖν' iy οὖν τὸ λοιπὸν τους περὶ 
θιων γωίσεως ὀρθῶς λέγωμεν" λόγους, φάρμακον ἡμῶν 
αὐτὸν γελεώτατον καὶ ἄριστον φαρμάκων ἐπιστήμην εὐχό- 
μεθα διδόνα,. αροσευζάµενοι, δὶ παραδίδοµεν κατὰ τὰς 
ὁμολογίας Κρισίᾳ σὸν ὄξῆς λόφον. 

KPI. AAX, ὦ Τίμαι δέχομαι pá» ᾧ' Oi καὶ σὺ ur. ii, 146. 
XOT ἀρχὰς ipie συγγνώμη» αὐτούμενος ὡς περὶ μεγά- 

Ao μέλλων λέγεῳ, παὐτὸν καὶ νῦν ἐγὼ σουτο σαραιτου- 


CODICES DECEM, 
ARZezbceio. 


5 ὄντως is.—^ διαπορίαι RQXezbcelo.—* ἁγαπητὸς «5.—4 τὸ zbce.—* νὴ b.— 
f αὐτὸν om pr Ἡ.---ἔ αὐτὸν zbce.—h λόγωμεν Ao, λόγομεν 296: λέγοιµεν ccis et 
corr 2.—! μέν ὧι δὲ καὶ σὺ A, μὲν ὧδε ὃ σὺ zbce :. μὲν ὧδε φ σὺ *s.—h^ αὐτὸς v.— 


$.1. τῷ δὲ] Recte post δὲ poneretur. dari pe bic les δέχομαι µέν ᾧ δ 


bypostigme quim ostenderet τῷ δὲ non σὺ κατ’ àp , etc. Vel, δέχι 
jungi cum ἔργφ. Srz»n. μαι yov e δὲ σὺ etc. Brera A 
Vea Videndum annon ita emen- 


Voc. VII. $35 


318 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


un, 107. uti, ρωειζόνως δὲ αὐτοῦ. τυχεῖν ἔτι μᾶλλον ἀξιῶ περὶ τῶν 
μιελλόντων ῥηθήσεσθαι. καί τοι σχεδον μὲν oido, 


£e 
i- 


τησυ SU µάλα Φιλότιμον καὶ τοῦ δέοντος ἄγροικοτεραν 
μέλλων παραισεῖσθαι, ῥητέον δὲ όµως. ὡς μὲν γὰρ οὖν sU 
τὰ παρὰ σου λεχθεντα εἴρηται, τίς ὧν ἐπιχειρήσειεν ἴμ- 
Φρων λέγει; ὅτι δὲ τὰ ῥηθησόμενο «λείονς συγγνώµης 
δεῖται χαλεπωτερα ὄντα, τοῦτο πειρωτίον α διδάξαι. 
ail θιῶν γάρ, ὦ Ligue, λέγοντά τι αρὸς ὤνθρωπους do- 
x6iy ἱκανῶς λέγευ pao 5 περὶ θνητῶν πρὸς ἡμᾶς 3 
γὰρ ἀπειρία καὶ σφόδρα" ὤγνοια τῶν ἀκουόντων περὶ ὧν 
ἂν οὕτως ἔχωσι πολλὴν εὐπορίαν παρέχεσθον τῷ μέλλοντι 
λέγευ τι περὶ αὐτῶν soi δὲ δὴ θεῶν ἴσμεν ὡς yo patr. 
να δὶ σαφέστερν ὃ λέγω δηλώσω, τῇδέ µοι συνετι- 
σπίσθε.ὶ µύµησι μὺν' γὰρ δὴ καὶ ἀπεικασίαν τὰ παρα 
πάντων "LA ῥηθενσα χριών που φινέσθωι. τὴν δὲ ven 
γραφίων εἰδωλοποιίαν περὶ τὼ θεά τε καὶ τὰ ἀνθρώσινα 
σώματα yiyvopávmr ἔδωμιον ῥᾳστώνης τε πίρι καὶ χαλι- 


uid 147. πόσητος" πρὸς τὸ τοῖς ὀρῶσι δοκεῖν ἀποχρώντως [96µη- 


^v d ^ N « Aj 
μήσθαι καὶ κατοψόµεθα ὅτι γῆν μὲν καὶ opo καὶ πυτα- 
X A] ,» 
μοὺς καὶ ὕλην ουρανὸν τε ξύμπαντα καὶ. τὰ περὶ αυτον) 
y Led Ν ο” » 4 
ὄντω καὶ ἰόντω «ρῶτον μὲν ἀγαπῶμεν ἂν Tig vi^ καὶ 


! θνητῶν ἡ πρὸς cct: θνητῶν ᾗ πρὸς Exbis.—9 ὑμᾶς Xios.—? σφόδρα Avzbceto : 
σφοδρὰ *s.—^ ἄνοια Eztels.—P» θεῶν ϱ.---3 συνεπισπέόθαι EXesbceio.— μὲν add 
A.—* δ) om 1.—! τὰ post καὶ add Α.---Ὁ λοκτότητος Hoscels.—" τὸ om Becis.— 
" μεμιμῆσθαι 0, μεμιμεῖσθαι cb, µεμνῆσθαι Α: μὲν μιμεῖσθαι Rzctls.—5 τε καὶ 


θνητών ᾖ] Scribe hic εἴη ]οου vul- 

is jJ. LiNDAV. 

&roía] Scribendut autem &yroía loco 
vulgaris ἁνοία qui vox hic omnino in- 
epta. LiNp. 

τὴν δὲ τῶν *padée» κ. τ. λ.] In 
Greecis legendum, τὴν δὲ τῶν γραφέων 
εἰδωλοποιῖαν περὶ τὰ θεῖά τε καὶ οὑράνια 
σώματα “γιγνοµένην. Vulgo ἀνθρώχυα 
habetur pro οὐράνια sed falso. Nam 
de humanis deinde sequitur : et clarum 
evadit etiam in similitudinis adoptatione, 
ubi rursus θεῖα et οὐράνια conjunguntur. 
ConxnaRn. 

à»Opérriwa] | Affertor alia lectio, θεῖά 
τε καὶ οὐράνια σώματα, quam sequentia 
confirmant: quamvis et Fic. non hamc 
sed illam sequatur. Srz»Pn. 


ἀνθρώπινα σώματα κ. v. λ.] Locus 
mirum quantum corruptus, nec sefücit 
preclara Comarii emendstio, qui Joco 
vulgaris ἀνθρώπινα proposuit scribendum 
etpivia, nec que Stephanus conjiciebat, 
πρὸς vb τοῖς ὁρῶσι δοκεν μεμιμΏ 
Nos scribendum judicamus, recepta Cor. 
narii emendatione, sic : dày δὲ---ἴδωμεν, 
—mnpbs τῷ τοῖς ὁρῶσι δοκεῖν ἀποχρώντως 
µεμιμῆσθαι, καὶ κατοφώµεθα ὅτι-- ἆγα- 
Ter, K» τις, ei. καὶ βραχὸ, δινατὸς ᾖ. 

κο. 

πρὸς τοῖς ὁρῶσι] Non improbatum iri 
puto istam meam de hujus loci emen- 
datione conjecturam, πρὸ: và «ois ὁρῶσι 
δοκοῦ kwoypdwres µεμιμῆσθαι. Sic vero 


et particip. µεμιμημένα alibi passiva 
nificatione. Srx»w". 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 379 


βραχὺ σαρὸς ὁμοιότητα αὐτῶν ἀπομιμεῖσθωι δυνωτὸς 9," 
φρὸρ δὲ τούτοις, irs. οὐδὲν εἰδόγες ἀκριβὲς περὶ τῶν τοιού- 
των, οὔτε ἐξεσάζομον οὔσε ἐλέγχομεν τὰ γεγραμμένο, 
σκιαγραφίᾳ δὲ ἀσαφε καὶ ἀπατηλῷ χρώμεθα τερὶ αὐτά: 
và δὲ ἡμέτερα ὁπόταν τις ἑσιχειρῇ σώματα ἀπιικάζεῳ, 
ὀξέως αἰσθανόμωενοι và παραλεικόωενον διὼ τὴν ai. ξύνοι- 
κον κατοωόησιν χαλεποὶ κριτωὶ γιγνόµεθα τῷ μὴ σώσας 
πάντως Tg ὁμοιότητας ἀποδιδόντι. ταὐτὸν δὴ καὶ κατὰ 
τοὺς λόγους ἰδεῖν δεῖ γιγνόριενον, ὅτι τὰ μᾶν οὐράνια Sei 
θα ἀγασῶριεν καὶ σμιχρῶς εἰκότα λεγόμενα, τὰ δἳ 
θνητὼ καὶ ἀνθρωπωαὶ ἀκριβῶς ἐξετάζομε». ix à» vo) 
παραχρῆμα νυν λεγόμενα, τὸ απρίτο d» μὴ Quvupado. 
πώντως ἀποδιδόνω, συγγιγνώσκεν Χχριώ οὐ γὰρ ας 
ῥάδια τὰ θνητὰ ἀλλ ὡς γαλεπὼ πρὸς Dota" ὄντα ἀπιι- 
κάώζεν δε διανοεσθαι. ταῦτα δὴ [βουλόμενος ὑμᾶςξ 
ὑφομνῆσαι, καὶ v0 τῆς συγ γνώμης οὐκ ἔλαντον ἀλλὼ μιέῖ- τι. 108. 
ζον αἰτῶν αερὶ τῶν µελλόντων ρηθήσεσθαι, πάντα ταῦτα 
εἴρηκα, ὦ Σώκρασες. €i δὴ δικαίως αἰσεῖν φαίνομαι) VÀ) τι. ii. 148. 
δωρεά», ἑκόντες δίδοτε, | 

$. 2. Σω. Τί δ᾽ ov µέλλομι, 9 Κρισία, διδόνκιι κο) 
πρὸς y iri σρίτφ δεδύσθω γαὐσὸν σοῦγο Ἑρμοκρώσει 
wu ἡμῶν. δῆλον γὰρ" ec ὀλίγον ὕστερον, ὅσων αὐτὸν δέῃ 
λέγει, παραιτήσεται xal, περ ὑμεῖς' i» οὖν rop 
gx iwropí Cara xoi μὴ "i αυτὴν ἀναγκασόή λέγε, 
ej υχαρχούσης αὐτφ συγγνὠµνης Sig τσε ου λεγίτῳ. 
αρολέγω γε μὴν ὢ Φίλε Κριτίρ σοι vn» ποὺ θεάτρορ διά- 


e 


ἑόμπαντα A.—J αὐτῶν (.—* vÍs τι A0, Tis εἰ b, τεις el v: τισι *s5.— ἦν t.— 
b vayrb vb.—5 TÀ...Acyéuera om €.—4 ἀνθρώπινα Avzb9 : τ a *s.—? δόξα 
H.—f Beic5.—S ἡμᾶς 2: ὑμᾶς *s.—h el 8) AZXcezbto, el δὲ Ἡ: el δὲ 5) cis. 


— qaírouer {.--ἕ γέ τι Hacelo.—! δεδόσθω Xo à διδόσθω *s.—9 δῆλαν γὰρ om o. 
κ 
—P5 els τότε obro A, Toro τε οὕτω vabce, ἴστω τε οὕτω 0, ἵστω va καὶ οὕτω A, ἴστω 


] Dubitari possit an ea ctiam 
terminatio quam habet ἀπατηλὸς, femi- 
nino quoque generi Attico more servire 
queat, et annon potius scribendum bic 
sit ἁπατηλῥ. Srzra. 

αἰκότα] Videtur scribendum εἰκότως 
loco vulgaris εἰκότα. Liu. 
Aeyópaya] Videtur bic scribendum 


λεγομένφ aut λογοµένοις loco vulgaris 
λεγόμενα, nisi praestat λεχθησοµένφ aut 
λαεχθησομένοιε, cpi respondent qus se- 
quuntur, περὶ τῶν µελλόντω» ῥηθήσεσθαι. 
IND. 
αἰτεῖν] Nonne prsesiat hic scribi αἰτῶν 
loco vulgaris are? Lis. 


380 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


poit», ὅτι Lis spud di 0 πρότερος εὐδονέμηκε ἐν αυτῶ 
ποιητής, ὥστε τῆς συγγνώµης δεήσει σινός σοι παμπόλλης, 
6j µέλλεις αὐτὼ dw cóc γενέσθαι, παραλαβεῖ». 

EP. Ταῦτσὸν μή, ώ Σώκρωατες, κἀμοὶ παραγγέλλεις 9 
πες τῷ. ᾽Αλλὰ γὰρ ἄθυμοῦντες ὄἴνδρες οὕτω σρόσοκιον 
ἕστησα», 9 Keirio- argoityan σε οὖν ἐπὶ τὸν λόγον ἀνδρείως 
xg? καὶ τὸν Παίωνάὶ σε καὶ τὰς ἸΜουσας ὀσικαλούμενον 
τοὺς παλαιοὺς πολίτας ἀγαθοὺς ὄντας ἀναφαίνεν τε καὶ 
ὑμνεῖν. 

KP. Ὢ φίλε Ἑρμόκρατες, τῆς ὑστέρας" τετωγµένος, 
ἐπίπροσθεν à xn ἄλλον ἔτι θαβρεςς. τούτο μυ οὖν οἷόν ie- 

ii, ü. 149. vi», αυτό, σοι τάχα δηλώσει: Σαραμυθουμάνφ ὃ οὖν xci 
παραθαβρύ ὑνοντί σοι πειστίον, καὶ πρὸς oic θεοῖς εἶτες, τούς 
TÉ ὤλλους κλησίέον καὶ δὴ xoi τὰ μάλιστα Μνημοσύνην." 
σχιδὸν γὰρ τὰ μέγιστα ἡμῖν τῶν λόγων ἐν ταύση τῇ δις 
φάντ ἰστί- μνησθένεες γὰρ ἱκανῶς καὶ ἀταγγέλαντες τά 
ore ῥηθίνα v ὑπο τῶν Ἱερέων καὶ i δεῦρο ὁ ὑπὸ Σόλωνος κομασ- 
θίντα, σχεδὸν oid" ότι vas" τῷ » θεάτρῳ ὀόξομιν τὰ T, 
"ἦκοντα μετρίως ἀποτετελεκίναι. τοῦτ οὖν αὐτὸ" ἤδη πα 
στέον, καὶ µελληγίον οὐδὲν ἔτι. 

8. 3. Πάντων 2n πρῶτον pane tapa ὅτι τὸ κεφάλαιον 
ἦν ὁ ένάκις χίλια ἔτηῦ ἀφ οὗ" γεγονὼς ἑμηνύθη πόλεμος 

τοῖς 0 ὑπὲρ Ἡρακλείας στήλας ἴἔξω κατοικοῦσι καὶ τοῖς 
irróc mci ὂν às νυν διακεραίνεω. τῶν μὲν οὖν 305 ἡ 
πόλις ἄρξασα" καὶ πάντα τὸν πόλεμον λασολιμήσακα 
ἐλέγετο, τν à' οἱ σης ᾿Ασλαντίδος νήσου βασιλεῖς, 3 m à3 
Λιβύης καὶ ᾿Ασίας µείζω νῆσον οὖσαν iar "HT sort, 
νῦν δὲ ὑπὸ σισμῶνὰ δυσα» ὥπορον" αηλὸν τοῖς ἔνθενδεί &x- 


οὕτω τε Bis.—* θαυμαστὸν Hsbci.—e εὐδοκίμησιν XiXxeróctlos.—* παιῶνά Ἐὰς.--- 

5 ὑστεραίας ἰἱάθαι,--» abrós Es.—'! καὶ post δὺ om is.—^ τὴν μρημοσύνην XAXozbce 
ios.—" οἶσθ' Kzctis.—" ὅτι καὶ τῴδε E2s.—* αὐτὸς zbcei.—? ἑννάκι ἔτη χίλια 
Ἑλυχζκείος.---5 ἀφ' οὗ om pr 2.—* τῇς δὲ (.—*^ δ) Xio.—* ἄρχουσα Ἀχισζκείος. 


ῥαλαβεν. LiNp. Qua " ' rescriberetur, abrbs σὺ τος 
αὐτὸς] Fortasse scribendum est αὐτό : ^w Ltx». 
ut dicitur αὐτὸ δείξει. Srz Pu. 6$. 9. e»Aér rois δ' ἐνθένδε] Scribe 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 9381 


αλέουσιν $a] v0 σᾶν σίλαγος, ὥστε μκέτι φορεύεσθαι, X9 τι. 109. 
λυτὴν παρασχεῖν và μὲν δὴ) πολλὰ ἔθνη [βάρβαρα, καὶ 

ὅσα Ἑλλήνων ἦν γένη vor! καθ) ἵκαστα ἡ τοῦ λόγου 
διέξοδος oio» ἀνειλλομάνη," vo προστυχὸν ἑκασταχοῦ δή- αι. il. 169. 
Aem τὸ δὶ ᾿ Αθηναίων τε τῶν τότε καὶ γῶν ἑναντίων, oig) 
διεπολέµησω», ἀνάγκη κατ ἀρχὰς διελθεῖν πρῶτα, τήν τε 

δύναρωιν ἑκατέρων καὶ τὰς πολιτείας. αὐτῶν δὲ τούτων TÀ - 
τῆδε ἔμπροσθεν προτιµητέον εἰπεῖν. 

SQ. 4. Θιο γὰρ ἅπασαν γῆν wort! κατὰ τοὺς τόπους 
διλάγγχανον, οὐ κατ ipi οὐ γὼρ ἂν ὀρθὸν ἴχοι λόγον. 
θιοὺς ἀγνοεῖν τὰ πρέποντα ἑκάστοις αὐτῶν, οὐδ αὖ γι- 
Φνώσκοντας τὸ μᾶλλον ἄὤλλοις" προσῆκον τοῦτο ἑτέρους, αὐ- 
τοῖς δι ἐρίδων”' ἔπιχειρεῖν κτᾶσθαι." δίκης 02? κλήροις τὸ 
φίλοι λαγχάνοντες κατῷκιζον τὰς χώρας, καὶ κατοικί- 
σαντες, οἷον νομῆςὶ ποίΐµνια, κτήματα καὶ θρέμματα" ἔαυ- 
τῶν ἡμᾶς ἔτρεφον, αλὴν οὐ σώμασι σώµοντα βιαζόµενοι, 
καθά περ ποιμένες κτήνη πληγῇ νέρυοντες,, ἀλλ 9 μάλισ- 
τα εὔστροφον" Qwo», &x απρύμνης ἀπευβύνοντες οἵον οἶωκι 
φειθοῖ Npuy sio ἔφακτόμενοι κατὰ τὴν αὐτῶν διάνοια», οὕτως 
ὤγοντες τὸ θνητὸν ay" ἐκυβέρνω. ἄλλοι μὲν οὗν κατ 
ἄλλους τόπους κληρουχήσαντες θεῶν ἐκεῖνα ἐκόσμου», Ἡ- 
Φαιστος δὲ ποινὴν καὶ | Abg" φύσω ἔχοντες, ἅμα μὲν 
—À σεισμὸν vxbc.—* δύσαν ἄπορον vzbto, obra» ἄπορον 6, δυσανάπορο» His.— 


f ois ὃ' ἔνθεν vzbeo εἰ pr X, τοῖς δ ἐνθένδε Ecis.—S8 τότε γένη HXs.—h ἀνελομένη 
ε, νη RXcios.—! ols A : ὡς *s.—3J ποτε om .--- ἄλλοις om pr z.—! ἑτέ- 


T 

pots ÀA.— διερείδων zb.—* ἠἡτᾶσθαι o, ἡττᾶσθαι 2.—^ δὲ cis.—? τὸ φίλον Avzbe, 
vb $UAor X0: τὰ φίλα» Εεῖς.---3 νομῆς HZezbcio et pr A, νομεῖ es.—! ποίµναι 
κτήματα καὶ θρέµµατα A, volpris καὶ κτήµατα μματα Xczbeo, κτήµατα καὶ 
ποίµνια καὶ θρέµµατα Rcis.—* µένοντες 0.—! 9 A: ἢ Ός.--ἳ εὔστροφον...αὐτῶν 


om HRis.—" Üai 5, ὄκι v.—" ἅπαν Hecis.—* ἀθηνᾶν z0t.—? ἁδελφὴν om εθ.--- 





nobiscum δυσανάπορον πηλὸν rois ἐνθένδε 
ἐκπλέουσιν--κωλυτὴν παρασχεῖν. LINDp. 
és διεπολέµησα»] | Scribe hic οἷς loco 
inepti bic ὡς. Lixp. 
προτιµητέορ] Mallem πρυθυµητέον. 
Θτενκ. N Biephas 
αροτιµητέον on recepta i 
hic facta σενα «ροθυμητ έον loco 
vulgaris ue lectionis προτιµητέον, 
anutandum videtur solum δὲ Hau 11κο. 
6. 4. ἀλλ’ } μάλιστα] Hec aliter 
scripta et plora etiam habuisse lic vide- 


tur Fic. in suo exemplari. Srzrn. 

ἀλλ 4$ μάλιστα] Locus admodum 
corruptus apparet, cui, rescribens, ἀλλ 

µάλιστα διάνοια» ἁκοντὶ sive ἐκουσίως 
Kyorres etc. ne attuleris quidem mede- 
lam, quum desidoretur potius ἑκοῦσαν. 
Servata igitor vulgari lectione ofroe, 
que comparationem quandam significat, 
videmur nobis haud imconsolto propo- 
nere : ἀλλ’, olov ὄχημα κελ ; διά. 
νοια» οὕτως ἄγοντει---διεκυθέρνων. Ltwp. 


382 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Gin? i x ταυτοῦ πατρός, pa ài Φιλοσοφίᾳ Φιλοτιχ. 
(iii, 1δ1. rie τε $T) τὰ αὐτὰ ὀλθόντες, οὕτω μίαν ἅμφν λῆξω sili 
ση» Xr εἰλήχατον ὡς οἰκείαν" καὶ πρόσφορον αρετὴ καὶ 
φρονῆσει πεφυκυῖαν, ἄνδρως ài ὠγαβοὺς ὀμοιήσαντις av 
τόχθονας éci νοῦν ferar τὴν σῆς πολιτείας vaL. «ὧν τὰ 
p» ὀνόμωτα σίσωται, τὰ δς ἕ ya διὰ τὰς τῶν παραλαµ- 
βωνόντων φθορὰς xai τὰ μήκη” τῶν χβόνων ἠφανίσβη. τὸ 
γὰρ πε ιλεπόμενον dni γένος, ὡς περ xai i αρόσθεν ἐρρήθη’ 
κατελείσετο óperov* καὶ ἀγεάμματον | ve εν σῇ xe ὃν. 
ραστῶν τὰ ὀνόματα ἀκηκοδς” µόνον καὶ .βραχία πρὸς au- 
τοῖς Ty ἔργων. τὰ p οὖν ὀνόματα τοῖς yog iribo- 
TO ἀγατόντες, τὰς δὲ a ἀρισὰς καὶ τοὺς νόμους "e ὄμαρν. 
όν ουκ εἰδότες, $i μ σκοτεινὰς miei ἑκάστων τυὰς ἀκοάς, 
$ rogi δὲ vo» ἀναγκαίων iri πολλὰς ytrság ὄντις καὶ 

αυτοὶ καὶ παῖδες, πρὸς oig qrógovy σὸν ουν $ S roris, τού 
ut. 110. των mío xoi τοὺς λόγους ποιούμψοι, TW» $9 τοῖς αρόσόη 
καὶ πάλαι mori γεγονότων ἡμόλουν" μυθολογία γὰρ να- 
Ὀητησίς σε τῶν παλαιὼν μετὰ σχολΏς Qu ici τὰς σύλις 
ἔρχισθον," όσων ἴδητόν ici ἤδη σου βίου τάναγκαῖα us 
τεσκενασμένα, rg» à$ oU. ταύτῃ 03" rà τῶν παλαιών on. 
sm. il. 183. µωτα CT τῶν ὄργαν διασέσωται.' λέγω δὲ αὐτὰ vit 
μαιρόμενος ὅτι Κεκροπός σε καὶ Ἐρεχθίως καὶ" Ἐριχὺν 
νου καὶ Ἔρυσί ia fovoc? σών τε ἄλλων sa πλείστα, όσα 
περ καὶ Θησέας τῶν iv περὶ τῶν ὀνοριάσων ἑκάστων' ἀτυ- 
μνημονεύεται, γούτων ἐκείνους τὰ πολλὰ arorop Cornu 
vovg ἱερίας Σόλων ὄφη τὸν τότε: διηγεῖσθαι πόλεμου, κάτα" 


3 φιλοτεκνίᾳ Ezceis.—* οἰκίαν {.---ὃ σέσωται pr A: σίσωστα, 9g — τῷ pine ὃς: 
bcels.—4 ἐρρέθη o.—* ὁρίων v, Dam» Hzcel et corr 2, 0.— pale b.—! ἀγριμμάω 
Aozbr, γραμμάτων i i.—48 ἀκηκοὼς E.—h éyryórois Xr60.—À καὶ post ὄντες om 0— 

k ἔχεσθον v.—l τὰναντία Ἄεο.--- δὲ t.—^ διασέσωται pr Α: διασέσωσται *s.— 
9 καὶ post Ἐρεχθέως om 0.---Ρ ἐρισίχθονος Hzceis.—a τὰ om Φ.----- ἑκάστων om 2. 


Φιλοτεκνίᾳ τε] Bic omnes antea edi- θεν ἐῤῥήθη, κατελείποτο ὄρειο καὶ ἐγράν- 
tiones ferunt, Miror autem Serranum, eror. Vulgata lectio penitas comp? 
qui locom vertit: twm quod philosophue est. Habet enim καταλείπετο 
eríiumque communi quodam studio ad Ὑραμμάτων, unde nalla sententia. colbp! 
ves easdem aspirarent, nondum corrigen- potest. ConmAR., 
re vulgarem Φιλοτακνίφ wutasse in — éríóevro) In locum inepte bic vocis 

. law. ὀτίθεντο videtur scribendum 
In Grecis legendum, τὸ γὰρ aut σωθέντα. Lip. 
Bid µενον el *yévos, ὥσπερ καὶ πρόσ- 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 383 


τών yos m κατὰ σαύτά." καὶ 5 καὶ vó τῆς ÜtoU σχῆ- 
ή καὶ ἄγαλμα, n ὡς xoi vOT » τὰ ἐπισηδεύματα ταῖς 
TOoymuti καὶ τοῖς ἀνδράσι τὰ περὶ τὸν αόλεμον, οὕτω 
xaT ἐκ εῖνον TOY yopuoy" - ὠπλισμάνην e» Ócor! ἀνάθημα εἶναι 
τοῖς τόσε, ἔνδιγμα ὅ ὅτι πάνθ᾽ ὅσα ξύννομα" Qon θήλεα" 
καὶ ὅσα ἄρρενα, τὴν προσήκουσαν ἀρετῆν ἑκάστῳ γίνει 
qa, nori) δυνα τὸν ἀπισηδεύεν πέφυκο. [8 δ. ] "Ox às 
δὲ”. φότ᾽ ἓν σῇδε τῇ χώρα và Bir ἄλλα LÀ TO» πολισῶν 
περὶ τὰς δηµμουργίας ντα καὶ τὴν ix is γῆς σροφήν, τὸ 
P μώχιμον Ur ἀνδρῶν θείων mar ἀρχὰς ἀφορισθω ὢ ETT 
χνείς, πάντα sic τροφὴν καὶ παίδευσω τὰ αἱ οσήχοντα 
fo, ἔδιον p αὐτῶν οὐδεὶς οὐδὲν κεντηµέένος, ὥἁπωντα δὲ 
αάντον KO opi torte αὐτῶν αέρα δι ἱκανῆς τροφῆς 
οὐδὲν άξιουνσες παρὰ τῶν ἄλλων δεχεσθαι πολιτών, καὶ ru. ii. 168. 
πάντα δὴ τὰ χδὲς Ay Birra ἐπιηδεύματα ἐπιτηδεύοντες, 
ὅσα περ: va» ὑποτεθέντων: sppfión φυλάκα». Καὶ δὴ καὶ 
T0 περὶ τῆς χώρας ἡμῶν πιθανόν xoi ἀληθὲς ὀλάγετο, αρώ- 
, fo» μὲν τους όρους αὐτὴν ἐν τῷ τότεξ d εχει ἀφαρισμάνους 
πρὸς TOY Ἴσθμὸν καὶ v0 κατὰ την ὤλλην ἧ πειρον μέχρι 
του ἸΚιβαιρωνος xci Πάρνηθος” TOV  GNQUI, κωταβαίνειν δι 
τοὺς ὀρους' €) δεξιᾷ τν Ὡρωτίαν & ἔχονσας, ἐν ἄριστερῷ às 
αρὸς Parens ἀφορίζοντας σὸν Ασωπύν, à ἀρετῇ δὲ πᾶσαν 
γῆν ὑπὸ" «nc ἐνθάδε ὑπερβάλλεσθαι, διὸ καὶ δυνασὴν" 6i- 


ἑκάστν εθ.--- ἐκονομάξοντες Hzt.—! τόδε i.—" κᾷτα A: καὶ τὰ *s.—* κατὰ τὰ 
"rot κατὰ ταῦτα Σο: καὶ ταῦτα Hezbcels.—" Te om KXis.—* vópor A, sóvor 
Zesbcelo : χρόνον Ms.—? 0eb» X0 et corr A, θέαν zc: θεὰν *5.—* ὅσα τοῖς τότε 
ἐύννομα Z0.—* θήλεια X, θῆλν zet.—h^ B9) add A.—* αὐτὸν z.—4 ᾿ταχθέντα vt.— 
* ὑποθέντων (.—! καὶ post 8 add ΑΧο.---ἔ rór' vzbcto.—^ καὶ τοῦ wáprnos 1o, 

ea] wáprados i —1 ToU Üpovs ( et corr H,—k θαλάττης Α!: θαλάσσρ *s.— 
—B ὑπὲρ RQXozbeios.—5 δυνατὸν e.—^ τῶν A, τὸ €, τῶν τὸν vb, τῶν τὸ z, τὸ 


καὶ ταῦτα] Loco postremorum καὶ 
φαῦτα videtur scribendum, κατὰ Tabrd. 
Liwp. 

χρόρο»ν] Grece legendum, οὕτω κατ) 
ἑκεῖνον τὸν χρόνον. Vulgo πόνον legitur 
pro χρόνον. Conwan. 

»] Loco vocis χρόνον, quie tex- 
tui immissa est ex emendatione Cornarii, 
antea legebatur πόνο», quod sane inep- 
tum. At mihi quidem magis placeret, 
si scriptum hic esset: κατ éxelyory τὸν 


τρόπο», unde quomodo lectio πόνον orta 
sit, magis apparet. Liwp. 

«ἂν κοινῃ] Scribe nobiscum : παγκοίνρ 
δυνατὰ- -πέφυκεν. Lixp. 

6. δ. ἔθνη] N μα bie scribendum, 
TÀ μὲν ἄλλα γένη) Li 

ἀφορίζοντος τὸν "Awris] Scribe &Qo- 


pllorras sc. τοὺς ὅρουε, τῷ ᾿Ασωπῷ. Liwp. 


ὑπὲρ τῆς ἐνθάδε] Scribe mecum bv 
loco vulgaris ὑπέρ. Limp. 


384. IIAATONOZ 


Wm τότε τρέφει τὴν χώραν στρατόπεδον πολὺ τῶν σιρὶ 
τὴν yy ἀρχὸν έργων 5 μέγα δι εκµήριον ἀρισῆς' TU 
γὰρ νῦν αυτῆς λείψανον θνάμιλλόν ἐστι αρὸς ἡντωουν τῷ 

nt. 111. πάμφορον εὔκαρχόν τε εἶναι καὶ τοῖς ζώοις ai» εὔβοτω. 
τότε δε wpog τῷ κάλλει xoi παμπλήθη" ταῦτα ἴφιρι 
πώς οὖν δη σοῦτο αιστὀν, καὶ κατὰ vi λείψανον τῆς OTi 
yüc ὀρθῶς dy λέγοιτοι πᾶσα ἀπὸ τῆς ὤλλης ὕτείρου µα- 
κεὼ προτείνουσα’ sig τὸ πέλαγος oov ὤκρα κεῖται. τὸ 0» 
τῆς θαλάττης" ἀγγεῖον περὶ αὐτὴν τυγχάνω wy ἀγχε 
(αβὲς Ov. σολλῶν οὖν γεγονότων καὶ μεγάλων κατα- 
ni i. 154. Χλυσμῶν ἓν τοῖς ἔνακισχιλίοις" ἔτεσι, τοσαῦτα γὰρ τρὸς 
TP νῦν Qv ἐκείνου τοῦ Ὑρόνου γέφονεν ἔτη, τὸ τῆς y 
ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις καὶ πώθεσι ἐκ τῶν ὑψηλῶν ἄπορ- 
ῥέον οὔτε χώμα, wc ἓν ὤλλοις τόποις, προχοι7 λόγου ἄξιον 
ὧεί τε χύχκλῳ περιῤῥέον εἰς [βάθος ἀφανίζεται'. λέλεισται 
δή, καθώ περ i» ταῖς μακραῖς" νόσοις, πρὸς τὰ τότε τὰ 
νῦν οἵον νοσήσαντος σώματος" ὀστᾶ, αεριερρυηκυίας τῆς y 
075 πίειρα. καὶ μαλακή, τοῦ λεπτου σώματος τῆς χώρας 
μόνου λειφθέντος.ὶ τότε δὲ ἀπέραιος οὖσα τά τε Og" "y 
λόφους, ὑψηλοὺς siye, καὶ và Φελλέως νῦν ὀνομασθίτα 
αιδία πλήρη γῆς αιείρας: ἐκέχτητο, καὶ TOAAJ ἐν τος 
ὄρεσιν ὕλην εἶχεν, 92g καὶ νῦν ὅτι φανερὰ τεκμήρια" τῶν 
γὰρ ὁρῶν ἔστιν ὢ νῦν μὲν ὄχει µελίσταις µόναις τροφῖ 
a govog δ) οὐ πάµπολυς ὃτς δένδρων" αὐτόθεν sig οἱκοδομή- 

τῶν Ἐες.---» περὶ τὴν γῆν ἀργὸν ἕργων Σ0, περὶ τὴν Υ᾿ ἄρ ὄν ἔργωρ t6, περὶ rie Y 
Kip Ur ἔργω» zce, περιοίκων As, περι nnte lacunam. Ε.---ᾱ τὸ 2bce0.—" παμαλφθ! 1 
tbo, παμπληθεῖ Ezl, παμπληθεὶ ces.—* µακρά πω τείνουσα €.—* δὲ e.—* 

Xzbceo, θαλάσση; *s.—" ἀγχίβαθες Bzc.—" ἐνακισχιλίοι eo: ἐννακισχιλίοι *s. 
—* τὸ Hzteis.—! wpoxei Xe0, προσχοῖ i.—* μικραῖς vel σμικραῖς libri omnet.— 


* νόσοις cort Α: νήσοι: *s.—b σώματα €.—t πιερὰ HXezbceo, πεηρὰ {.---ᾱ ληῤθό” 
vos Ἐθ.--- λόφους ο.---ἵ πιφρᾶς vzb, πιερᾶς εεἶ.--ἔ πολὺν Hzc.—h ἔτι om L— 


παμπληθεὶ] Videtur bic scribendum tur scribendum hic τὰ ὕρη Ὑπλόφον: τε 
παμπαλιηθῇ loco vulgaris παµπληθεί. Liup. οὐ ψιλοὺς, invitis iis quie poetea us 

ἀγγεῖον] Scribendum videtur: τὸ δὲ untur, καὶ πολλὴν ἐν τοῦ Dpecw 
τῆς θαλάττης ἄγχι ὃν, περὶ αὐτὴν τυγ- εἶχε, quod solum pertinet ad τὰ Φελλένι 
χάνει κπᾶν ἀγχιβαθὲς by, rescripta voce — ls, expressa sunul lignorum specie. 
μὲν post antecedentem πᾶσα. Liup. Liu». 

wpoxoi] Scribe bic mecum : προέχο δένδρων] Videntur deesse quedam 
sive προὔχον, quod refer ad τότε ^s, inter ὅτε et δόνδρω», vel inter µεγίσται 
loco vulgaris ineptique liic προχοῖ. LiNp. — et ἐρεψίμων. ΒΤαρη. 

τά τε ὄρη νε τε ὑψηλοὺς] Vide- 


ΚΡΙΤΙΑΣ. 385 


etie! τὰς µεγίστας ἐρεψίμων"" τµηθέντων στεγάσµατ ἐσ- 
vi» ἔτι σᾶ." πολλὰ 0 ἦν ἀλλ ἥμερω ὑψηλὼ δένδρα, νο- 
μὴν δὲ (βοσκήµασιν ἁμήγανονῦ ἔφερε. καὶ δὴ καὶὶ τὸ xor 
ἐνιαυτὸν ὕδωρ ἐκαρπουτο $X Διός, οὐχ, Mg νυν ἄπολλυσα 
ptor" ἀπὸ ψιλῆς τῆς γῆς εἰς θάλατσα», ἀλλὰ πολλὴν 
, ἔχουσα καὶ εἰς αὐτὴν καταδεχοµένη, τῇ κεραμίδι στεγού- 
ση ty3* διαταμιευομένη! καὶ" τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψη- 
λῶν ὕδωρ εἰς v χοῖλα ἀφιεῖσα, κατὰ πάντας τοὺς τόπους 
παρείχετο ὤφθονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν ράμασα, ὧν xai 
νυν $T: $zi ταῖς πηγαϊς πρὀτερο" οὐσαις i6p0, λελεμµίνα 
écvi σηµέῖα ὅτι περὶ} αὐτῆς" ἀληθη λέγεται τὰ 0. 
[8. 6.] Τὰ μὲν οὖν τῆς ἄλλης χώρας φύσει σε οὔσως 
εἶχε, καὶ διεκεκὀσµητο ae εἰκὸς ὑπὸ γεωργῶν μὲν ἄληθι- 


111, li. 155. 


! τροφ]ν µόνον t.—* δένδρον zc.—' οἰκοδομήσειε A, οἰκοδομῆς els ezbt, οἰκοδομὴν 
els 55. —n 4 Χ.--Ὁ σᾶβ: σῶα *r.—9 ἀλλ zc.—P δ ἁμήχανον Hezbce.— 
3 καὶ om Hsttis.—" ῥέον add A3X26ce0.— ^f A, τῇ Xezbcelo, καὶ Ὡς.--ᾱ διατα- 
Μιενοµένγ s.—5* καὶ om omnes,.—* ἀφιεῖσαν Hc.—" ταῖς πρότερον Rzcels.—3 διότι 


KXeozbotios.—]À περ zbcel.—9 ταύτης Ἡσχθεείς.--- µετριώτητα ob, µετριώτατον Hz 


στογάσµατ’ ἐστὶν] 1η AM. editione, 
c'Teydcuer ἐστὶν, ex qua vitiosa lectione 
qui ili Basiliensi editioni prefuerunt 
faciendum putarunt, στογὰς nérecrw: 
uum illa lectio Aldina unius tantum 
litere mutatione opus haberet, scribendo 
par, ut est i vet. exempl. 
Sara. At Bas. 23. στογάσματ) ἑστίν. 
IP. 
στεγάσµατ ἐστιν] | Locus ita corrup- 
tus, ot de ejus medela Stephanus nimi- 
rum desperaret. Scribendum autem no- 
bis quidem videtur:——-els olxoSoufjceis 
vàs µεγίσταφ ἐρεψίμων τµηθέντων στε- 
γάσµατ ἕστη ἔτι σῶα. Quem vocis deriv 
in Fer mutatio a precedenti vocula ὅτε 
postulatur. Liw». 
fjuepa ὑψηλὰ δένδρα] Miror neminem 
illis in verbis hiesisse: μερα enim δέν- 
ὃρα appellantur ea, quorum fructus ita 
mitescunt, ut a hominibus quoque come- 
dantur. Tom, quom antea dicatur de 
. &itis arboribus in materiam sedificiorum 
utilibus, illis ea ligna, qus liic memo- 
rantur, debebant opponi. Ausim igitur 
hic rescribere: πολλὰ δ᾽ ἦν lAA' ἀνήμερα 


ob δένδρα, quibus sequens vo- 
cula δὲ optime respondet. LiNp. 
ἀπολλύσα] Nec ἀπολλῦσα nec ψιλῆ 


agnoscit Ficini interpretatio. Iliud qui- 

dem certe participium ἀπολλῦσα mendo 

caer dici non potest, ut opinor. Post 
lat. 


Vor. VII. 


πολλὸ» autem deesse subetantivom, aut 
ex ipso faciendum esse substantivum 
dico: an autem id esse possit lA)», alio- 
rum judicio relinqno. Srz»u. 

ἀπολλῦσα ἀπὸ ψιλῆς] Invito Ficino, 
qui voces ἀπολλῦσα---ψιλῆς non agnoscit, 
primum videtur nobis hic rescribendum : 
οὐχ, ὧς vüp, ἁπλῆς οὔσας i. e. Évev κερα- 
µίδος, ἂφ᾽ ὑψηλῶ» τῆς γῆς els θάλαττα». 
Quse res et sequenti voce xepayls videtur 
confirmari et procul antecedentibus πεδία 
πλήρη γῆς πιείρα.. — Tum hic scribe me- 
cum secundum Aldinam, que habet, 
στεγούσῃ τῇ διαταµιενοµένῃ: ἀλλὰ πολ- 
A)» ἔχουσα καὶ els abri» καταδεχοµένη 
τὴν κεραµίδα στεγνοῦσαν αὐτὴν καὶ δια- 
Ταμιενοµένη — cui. vulgaris lectionis στε- 
γούσῃ in nostram mutationi subvenitur 
loco Hippocratis s. a. κ. T. c. 09. ubi 
est : ταῦτα δὲ i. e. οἰκήματα, καὶ στογνὰ 
πρὸς ὕδωρ κα) πρὸς χιόνα καὶ πρὸς τὰ 
πνεύματα. Qus vox hic usurpatur sensu 
inverso. In vocis denique κατακοθὲν 
locum, quam quidem Ficini versio am- 
bibens agnoscit, nos tamen non mirare- 
mur, si absque illo orationis lenocinio, 
quod animo poétas legentis blanditur 
magis quam convenit hujusmodi scrip- 
tori, aliquis liber aliam quandem lectio- 
nem obtulisset, veluti, κατακοδοθὲν aut 
καταποτεθέν. Liwp. 


$C 


386 


IIAATONOZ3 


νῶν καὶ αραττνεὼν | αυτὸ τοῦτο, φιλοκάλων δε καὶ εὐφνόν 
yn δὲ ἀρίστην καὶ id ἀφθονώτατον à i órran καὶ vrip 
σῆς γῆς ὥρας μεσριώτατα" κεκραµένας" vo 8 ἄστυ χα- 
τωκισμένον a0 ἦν ἓν τῷ τότε χεόνφ. πρῶτον. μυ: τὸ ri 
ἀκροκόλεως είχε σότε oU Y, ὡς τὼ νῦν χε. νυν μυ γαρ 
ur. 113. ρωΐο, θνομοένη ut o ὑγρὰ διαφερόντως γης CUTE Aid περ 
σήξζασα απετοίηχε, σεισμῶν' ἅμα καὶ αρὸ της iTi An. 
καλίωνος φθορᾶς τρίτου πεότερον ύδατος ἐξαισίου γεομέ- 
νουξ το ὃν πρὸ T irige χρόνῳ μέγεθος μὲν 3 Teo; τὸ 
Ἠριδανὸν καὶ φὸν Ἰλισὸν" ἀπο[δεβηκνυῖα καὶ περιειληφιία 
ὀντὸς τὴν Πύκνα' xoci τὸν Λυκα(θηττὸνξ opo» ἐκ του se 
ταυτικρὺ τῆς, Πυκνὸς ὄχουσα, γεώδης à à mara xai 
πλὴν ὀλέων" ἐίσέδος ὤνωθεν. gusiro" δι và μὲν tief, 


UT αὐτὰ rà πλάγια αὐσῖς, ὑπ 


ὑχὸ σῶν ᾿δημιουργῶν καὶ τῷ! 


1m. ji. 156. γεργὼν όσοι πλησίον ὄγεώργουν' τὰ $i πάνω τὸ py" 
μον αὐτὸ χαθ᾽ auro μόνον γένος περὶ TÓ eu Alpi 
.Heaierov σε Γερὸν κατωκήκευ,ὶ οἵον pao οἰκίας κητο 
bi περιβόλφ αροσπεριβεβλημένοι” τὰ γὰρ πρὸς Bajpa 
αυτῆς ῴκουν οἰκίας κουὰς' xai ξυσσίτια κειμερυὰ κατι 
σκευασμένοι καὶ πάντα ὅσα αρέποτα ἦν" v7 xoi πολε 


Cels. —b αρῶτον...χρόνῳ om A.—* γῆν ς.---ᾱ σεισμὸν Hzctis.—* ἐπὶ om Keibetis. 
—Í ἐξαισίων v.—E γενοµένου om zceis.—h ἱλισὸν Xvbo ct pr Α: Duceiy Ex. 
— πύκνα A, πυκνὰ HZvzbceo: πγύκα 9*6, —k λυκαβηττὸν A, λυκαβηττῶν 10, M 

καθττὸν cb: λυκαβητὸν *s.—! τῆς add Α800.--5 πυκνὸς A, πυκνῶν BXezbctio: 


σνυκὸ: ς.---Ὁ ὀλίγον Hzbce.—^ φκεῖτο ΑΣ0: 
γένος µόνον *s.—^ κατφκήκειν Ai : 


κατφκήκει Ὁς.---- προσπεριθε 


ᾧκητο *s.—P. µόνον γένος Axeiiet: 
Αλημόν ὃ, dw 


φεριβεθληµένος €.—* βορρᾶ Α: βοῤῥαν *s.—t olxíaus xowazs A, οἰκίας xevàs 
«las τινὰν cb.—' κατασκευασάµενοι AXezbceo.—" κατὰ eb.—" elsebepdiem ^ 


$. 6, γῆν αὐτὴν] Scribendum hic vi- 


.detur: νῦν μὲν γὰρ μία γενοµένη vbt 
ὑγρὰ διαφερόντως, γῆν αὐτῇ (1.9. τῇ ἆκρο- 


»Σόλοι) περιτήξ 


aga. liNp. 
τρίτον πρότερον] | Nisi vox τρίτου in- 


heesit ab aliena manu adscripta, fortasse 
hominis Christiani, qui sacrumillud Nom 
diluvium meminerat, qnod si verum esset, 
vox πρότερον mutanda esset in προτέραν 
&tque referenda ad intellectam vocem 
Φθορὰ», falsa certe videtur esse retento- 


que illo αρότερον mutanda in περιττόν. 


| Νο. 
Πνυκὸς] Grece legendum, καὶ περιει- 


. Mi$via. drrbs τὸ» Πνύκα, καὶ τὸν Αυκα- 


«βηττὸν 


{ χουσα. 


fos ἐκ τοῦ καταντικρὺ 
"ulgo πυκνῶς habetur pro α»ν- 


κός. Fuit autem Athenis forum juli- 
ciarium Πνὺξ appellatum. — Unde es 
genitivus casus TIyuxbs, quem per meis- 
thesin Πνκνὸς Aristopbanes dixit. ΑΡ: 
pellatio inde facta esse videtur, 
frequentes isthic viri convenirent: aal 
quod lapidum frequentia eo Joci esset, 
aut similis materisz congeries. Γ0ΝΑΝ. 

ὄρον] Legitur etiam ὄρος, id est mos 
(em: εἰ Λυκαβητὸν jungitur ai 
bus, hoc modo, καὶ σὺν Ανκαβητὸν ὅρος 
ἐκ τοῦ καταντ. Ότερη. 

κῆπον-- προσπεριβεβλημόοι] Mutn- 
dum bic aut κῆπον in κῆπος, aot 
περιβεβληµένοι in Ἐροσπονβώλη μον. 


11νο. 


ΚΡΙΤΙΑΣ. 387 


, à » 3, ὸ ΄ ασ e€ 2 x 9 4 ^ e nd 
viia ὃι οἰκοδομήσεω ὑπάρχεμ" αυτὼν καὶ τῶν ἱερῶν, 
4 e rd ΄ N ? 
ἄνευ χρυσοὺ καὶ ἀργύρου. τούτοις γὰρ οὐδεν οὐδαμιό- 

^ 4 4 
σε προσεχρώντο} ἀλλὰ τὸ μΐσον ὑπερηφανίας" καὶ ἀνε- 
/ ο κ bd 
λευθερίας µιετωδιωκοντες" κοσµίως Φᾠκοδομιοῦντο οἰκήσεις, 
9 , / NE ή v ^ Ld 
ἐν αἷς αὐτοί τε καὶ ἔκγόνων ἔκγονοι χαταγηρῶντες, ὤλλοις 
e ’ 9 N L4 
ὁμοίοις' φὰς αὐτὼς ἀεὶ παρεδίδοσαν τὰ i αρὸς νότου 
/ / * 
κήπους καὶ γυμωάσια συσσἰτιώ τε ἄνέντες oi θέρους xa- 
σεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖς. αρήνη Ü ἦν µία κατὰ τὸν τῆς 
” / / Y o» ^ ^ 
νυν ἀκροπόλεως τόπον, ἧς ἀποσββεσθείσης vao τῶν qiio uan 

A Md 4 4 ^v A 

vb νῦν yo utero σμικρὰ κύχλω καταλέλειχται, τοῖς δὲ 
, P ^ » ε ο” ᾽ Y N 
σύτε «ci παρέχεν ἄφθονον psupjum, εὐκρὼςξ οὖσα πρὸς 
^ / , A δω 
χειμώνά τε καὶ θέρος. γούτῳ δὴ κατώκουν τῷ σχήµατι, 
^ M e ο ^ 4 ” N y 
των (εν αὐτῶν" πολιτῶν Φυύλακες, τῶν δι ἄλλων Ἑλλήνων 
e , e ΄ ^." ^ , ο /, 
ἡγεμόνες ἑκόντων, πᾳλῆθος δὲ διαφυλάστοντες ὅτι μάλιστα 

»5 a4 F^" "a 8 8 ^v 

σαὐτὸν ἑαυτῶν" εἶναι πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον ἀνδρῶν καὶ γυ- xn. il. 167. 
od x c 4 » "4 
ναικών, τὸ δυνατὸν πολεμεῖν ἤδη καὶ τὸ ἔτι) περὶ δύο μά- 
” 
λιστα ὄντες" µυριάδας. 
.* & "y δη ^e Z 4 n 9? 8 / 
S. 7. Οὗτοι μὲν οὖν δή τοιουτοί τό ὄνσες" αυτοὶ καί 
ed 9» ; 4 € . υ M λ ε / 
Μια τοιουτον αεί τροπον την T$ (αὐτων και την Ελλάδα 
΄ e ^e 3 /, 
δίκη διοικοῦντες, ἐπὶ aoc Ἑθρωπην καὶ Asin» κατά τε 
σωμάτων κάλλη καὶ κατὰ τὴν τῶν ψυχών παντοίαν ἀρε- 
/ 3 / - 
γὴν ἑλλόφιμοί τε Ίσαν καὶ ὀνοµαστότατοι πάντων vy" 
/ ^ ^ κά Ü!q 'T 
πότε. và 0iP 05 τῶν ἀντιπολεμησάντων αυτοῖς 0i (UA ἤν 
οἰκοδομῆς ἑῶν vzbceo et (accentibus rc additis) 2, οἰκοδομῆς ἑὼν Ἡ: οἰκοδομῆς ὧν 


χρεὼ» is.—* ὑπάρχει L— χρῶντο 3.—5 ὑπερηφανείας ze.—*. µεταδιώκοντει AXvz 
01$ 
Όεεο: διώκοντει *5.—»^ κατηγορῶντες vb, κατηγοροῦντες Hztt.—9 ὁμοίως z.— 
9 δεί περ ἐδίδοσαν A.—* ἀπὺ Χ.----- νάµατα A et corr X, ἅμα τὰ Hezbceo et pr Σ, ἃ 
ματὰ i: ὕδατα *s.—5 εὐκρὰς Α.--» αὐτῶν A.—l τοῦτον €.—h ἑαυτὸν K.—! καὶ τὸ 
ἔτι Wozbceto, καὶ τότε ἔτι ΑΣ: κατὰ τὰ ἔτη s.—n» ὄντε Α: ὄντας *s.—9 ὄντει 
om A.—? τῶν om o.—P δὲ A, τε Ἐχυσθκείο: ye s.—A ἂν A: om *s.—" ὡς A.— 


ὕδατα] Grece legendum, fs ἄποσβεσ- 
θείσης ὑτὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν ὕδατα 
σμικρὰ κύκλφ καταλέλαπται.  Vulgati 
codices babent & μετὰ pro voce ὅδατα. 
ConxaR. 

κατὰ τὰ ἔτη] In Grecis legendum, 
πλῆθος δὲ διαφυλάττοντει ὅτι μάλιστα 
ταυτὸν ἑαυτοῦ εἶναι πρὸς τὸν ἀεὶ χρόνον 
ἀνδρῶν καὶ γυναικῶ», τὸ δυνατὸν κολεμεῖν 
ἤδη κατὰ τὰ ἔτη περὶ δύο µάλιστα Ürras 
µυριάδω. — In vulgatis καὶ τὸ ἔτι legitur 


falso pro κατὰ τὰ ἔτη. «οκ. 

κατὰ τὰ ἔτη] Non sufficit hic preclara 
Comarii emendatio, qua in locum νυ]- 
garis lectionis καὶ τὰ ἔτι restituta vide- 
tur vera lectio κατὰ τὰ Éry. Locus ut 
expediator omnino, videtur bic etiam 
scribendum : τῶν δυνατῶ» πολεμεὺν ἤδη 
κατὰ τὰ ἔτη περὶ δύο µάλιστα ὄντων µν- 
ριάδας, nisi forte preetuleris τούς τε δυνα- 
Tobs— Üvras, ut nectantur ea verba a 
voce διαφυλάττοντα. 119. 


988 | — ΠΔΑΤΩΝΟΣ 


ὡς v6 GT ἀρχῆς ἐγένεσο, μνήμης ἂν μὴ στερηθῶμυ & ary 
ότι παΐδες o ὄντες" ἠκούσαμν, sig τὸ μέσον αὐτὰ FUP ἄτο- 
δώσομεν v υμῖν Toi φίλοις eive X0iy&. 
m.us Τὸ δ) : iri βραχὺ πρὸ τοῦ λόγου δεῖ δηλώσαι, μη πολ» 

λάκις ἀπούονσες Ἑλληνικά βαρβάρων ἀνδρῶν ὀνόµατα 
θαυµάζητε' τὸ γὰρ airioy αυτών πεύσεσθε. Σόλων ἄτ ir 
ἔπιωοῶν Sig τὴν αὐτου ποίησων καταχρήσασθαι τῷ Ay 
διωφυνθανόμιενος v)» τῶν ὀνομάτων δύναµ, εὗρο τούς fi 
Αἰγνατίους τοὺς αρώτους ἀκείνους αὐτὰ γραψαμένυς tic 
τὴν αὐτῶν φωνῆν μετενηνοχόσας, αυτός τε a πάλυ uiia 
v3» διάνοιαν ὁ ὀνόματος ἀναλαμββάνων εἰς τὴν ἡμεσέραν ἄγω 
θωνῆν ᾽ἀπεγράφετο. xai ταῦτά ys L. -ὰ γράμματα rapa 
TQ πάασπῳ T n xai $T ieri T spei νυν διαμεμελέτε 

ni, i. 158, 704. T6 vm ἐμοῦ" παιδὸς 0 ovrog. ἂν οὖν ἀκούητε τοιαύτα 
οἷα καὶ τῇδε ὁ ὀνόματα, μηδιν Ui ἔστω θαῦμα' τὸ 
aiti αὐτῶν" έχετε. μακροῦ δὲ δὴ" λόγου σοιάδε τι; w 
ἀρχὴ τότε. 

S. 8. Καθά περ ἓν soi πρόσθυ Oy fn. περ) σης " 
θεών λήξεως, OTI sa Tini puro γην mío ὄνόω μὲν pa 
ζους λήξεις, ἔνθα δε xai ἑλάτσους, . Ἱερὰ θυσίας σε αυτᾶς 
κατωσκευάζωτες, οὕτω δη καὶ τὴν νῆσον Ποσειδῶν e» Απ 
λανσί δω λαχων" ἐκγόνους ἑαυτοῦ" χατώκισιν ἔκ θητς 
γυναικὸς γεννήσος ἓν τει TÜTO τοιῤὸε τῆς νήσου. p 
θαλάσσης" μὲν κατὰ 0i μέσον πάσης πεδίον 5 ἦν, 0 ὃ δὴ T 
Ta» adio»! κάλλιστον ager? τε ;κωνὸν γωέσθαι Myra 
αρὸς τῷ πεδίῳ à a) κατὰ ᾿µΐσον σταδίους ὡς πωτήκωντα 
ἀφεστὸρξ Ἱ » ὅρος βεαχὺ πάντη. γούτῳ" P, ὧν ἔνοικος " 
insi κατὰ) ἄρχαὰς ἐκ γῆς ἄνδρῶν γεονότων Ενήνος μυ 
ποῦνομνα,. γνναικὶ Us συνοικών Λευκίσπη. Κλειτὼ δὲ μο- 


* παιδευθέντες (appositis in mg παῖδες Üvres) A.—t ἅἄτ AXcbeo, τ’ Hcl et, qui οὐ- 
λωνά habet, z: om particulam s.—" αὐτοῦ A.—" ἡμῖν zi.—" αὐτῶν om 0.— Lad 
e.—! τοιάδε Tis ἦν A, τοιάδε τις ἡ Xozbeo: ἡ Hcis.— nitens Bozbci, uites t.— 
* λαλῶν zte.—^ αὐτοῦ Α.-- κατφκήσεν A, κατώκισαν ze.—5 τοιῴδε τῆς νήσου 

tzbeo, τῆς νήσου τοιῴδε *s.—* θαλάττης Alozbeo, θαλάττῃ *s.— πεδίων 0 6 
corr (ut videtur) A, πεδίου i : πεδίον *s.—E£ ἀφεστὸς Avzbe, ἀφεστὸς *s.— τοῦτο 


$.8. Ate] Grecelegendum, ἔνθα —— weB(ov κάλλιστον] Scribendum vide- 
μὲ» µείξους λήξεις, ἔνθα δὲ καὶ ἐλάττους. — tur πεδίων» loco vulgaris weler, 1150. 
Vulgo µίξεις pro λήξει. CogNAR. 





KPITIAZ. 


389 


^s / , / LÀ 9 , 9 bl e 
votyéra θυγατέρα ἄγιννησάσθην, ἤδη δ᾽ εἰς ἀνδρὸς ὥραν 
ἡκούσης τῆς κόρης ἤ τε µήτηρ τελευσῷ καὶ ὁ πατήρ, αὐ- 
^] Wm ς 2 ’ ^ 9 4 / n M 
τῆς 0$" εἰς ἐπιθυμίαν Ποσειδών $32» ξυμμίγνυται" καὶ 
v0» γήλοφον ἐν ᾧ κατῴκιστοῦ ποιῶν εὐερχῇὶ περιῤῥήγ- 
νυσι κύκλῳ, θαλώττης γῆς τε ἐναλλὰξ ἐλάττους µείζους 


σε περὶ ἀλλήλους ποιῶν τροχούς, δύο μὲν γῆς, θαλάσσης" niii 189. 
/ 


δὲ τρεῖς oiov τορνεύνν éx μέσης τῆς νήσου, φάντη ἴσον ἀφι- 
στῶτας, ὥστε ὥβατον ἀνθρώποις' εἶαι:. αλοῖα γὰρ καὶ τὸ 
aA» οὕπω τότ ἦν. αὐτὸς δὲ τήν τε ἐν µέσῳ νῆσον οἵα δὴ 
θιὸς εὐμαρῶς διεκόσµησεν, ὕδατα μὲν διττὼ ὑπὸ γῆς ἄνω 
πηγαῖα κοµίσας, vo μὲν θερμό», ψυχρὸν δὲ ἐκ κρήνης 
ἀποβρίον ὕτερον, εροφὴν δὲ παντοίαν καὶ ἱκανὴν ἔκ τῆς γῆς 
ἀναδιδούς' φαΐδων δι ἀρβῥένων αντε γενῖσεις; διδύµους 
Φυνησάµενος ἑθρέψατο, καὶ ez» »ῇσο v5» Ατλαντίδα 
«σαν δέκα μέρη κατανείρας τῶν μὲν πρεσβυτάτων" τῷ 


/ , , 4 M] A / XA 
προτιρῳ ysropuévo 4949 σε pneooy 0/9620 19 X00 T9) XU & τι. 114. 


λήξη, αλείστην καὶ ἀρίστην' obra», ἀπένειμε, βασιλέα τε 
τῶν ἄλλων) κατέστησε, τοὺς 0$ ἄλλους ὥρχοντας, ἑκάστῳ 
δι ἀρχλν πολλὠν ἀνθρώπων καὶ τόπον" πολλῆς χώρας $do- 
xtv." ὀνόματα δὲ πᾶσιν ἔθετο, τῷ μὲν πρεσβυτάτῳ καὶ 


Wsbtl.—! κατ’ beo.—h ὄνομα A2ezbcto.—! αὐτῆ ὰο.--- δ o, om ezsbce.—9 t. A. 


—D 


K.—? κατῴκιστο A0, κατφκιόται *s5.—. εὐερκῷ KzC.—" προχοὺς v. 


—^5 Tíjs θαλάττης 2.—! àv0pérois om pr H.—"* xouícas A : xocpfas *s.—* τὸ δὲ 


t.—" salber AXozbeo, τώτε *s.—* 


yerrhoeis is.—) τῶν μὲν πρεσβυτά- 


των Α, τῷ μὲν πρεσβντάτφ *s.—5 µέρει {.---» καὶ ἀρίστην om pr Ε.---ὃ ἄλλων AXez 


Tpoxobs] Cf. Fig. 10. ubi secundum 


hanc non totius Atlantidis, sed unius 
ejus partis, quam supra πάντων πεδίων 
κάλλιστον appellavit, descriptionem, ro- 
tas, ut ita dicam, terresíres a et B con- 
centricis vides inclusas circulis, qui ma- 
ris significant orbes et ambitus, Cetera 
patent ex ipsa figura, in qua etiam τὰς 
διώρυχας Υ et 5 descripsimus, de quibus 
agitur p. 115. D. Mirum igitur quan- 
tum erravit Cl, Schneiderus, qui vocem 


τροχὸς, hic usurpatam, explicabat terre μὲν 


i» mare prominentem partem vel maris 
in illam partem insinuatem. Cf. Lex. 
Grec. v. τροχόε. Linp. 

γεννήσεις] yp. *yerréseis. Sra»n. Ita 
Bes. 3. Bi». : 


δέκα µέρη] Putet quispiam deesse pre. 


positionem els ante δέκα: sed alii apud 
bunc scri m sunt loci huic similes. 
Ceterum verbs illa τῷ vporépy *yevoj dvo 
non immerito supervacanea esse dicen- 
tur: qum ex pag uent, irrepsisse 
crediderim : quum aliquis e regione illius 
nominis προσβυτάτφ scriptisset illa, quod 
idem valerent. De pluribus tamen quam 
duobus τῷ *pére γενομένφ dicendum 
est, non τῷ προτέρῳ γενοµένφ. Ότανπ. 
τῷ wporépp] Απ non scribendum «e 
πρεσβυτάτῳ τῶν πρότερο» γενοµένων, 
J e. wpórepor 3) karérewe γενομένων, 

ND. 

τῶν ὅλων] Ficinus vertit τῶν ὅλων, 

i . An legit ille τῶν ἄλλων ὃ 
Utrunivis certe potest hic ferri. Limp. 


900 IIAATONOZ 


βασιλεῖ voUvo* οὗ δὴ καὶ φ«ᾶσα ἡ νήσος σὸ τε πέλαγος 
ἔσχεν ἐπωνυμίαν, ᾿Ασλωαντικὸν λεχθὲν ὅτι τοῦνομ T? Tw 
πρωτῳ βασιλεύσωντι τότε Άτλας" τῷ δὲ διδύµω pr 
éxtiyoy Tt! γενομάνῳ, AXE ài e ἄκρας σῆς νήσου πρὸς Hea- 
χλείων στηλὼν εἰληχότι ἐπὶ T0 σῆςξ Γαδειρικῆς νυν χώρας 
ii ji. 160. κατ’ ἑκεῖνον τὸν τόπον ὀνομαζομένης, Ἑλληνιστὶ μὲν E» 
μήλο», vod ἐπιχώριον Γάδηρω. ὁ " vie T ἦν ἐπίκλην, ταυ- 
ση” ὄνομα παράσχοι. TOP δὲ δευτέρου γενομάνοιν" τὸν 
pár ᾽Αμϕήρη, vo» δὲ Ἐθαίμονα, κάλεσε" τρίτους" δε, 
Μνησία μὲν" τῷ προτέρω γενομάνα, τῷ ài Ld airov? 
Αὐτόχθονα: vov δε οσετάρτων Ἐλώσιππον μυ TOY πρότε- 
go, Μήστορα δις τὸν ὕστερον' eri 0s σοῖς πέματοις" τῷ 
μὲν ἔρπεοσθεν Atm ὄνομα rib" τῷ ὃ' ὑστέρῳ Δια- 
πρεπής. [5. 9. ] Οὗτοι δὴ πάντες αυτοί σε καὶ" 6X γ9νοι 
φούτων ἐφὶ yir mos" dxoUy ἄρχονσες μὲν mo Aur 
ὤλλων κατὼ τὸ πέλωγος νήσων, ἔσι às, a ac περ καὶ Lia 
vigo sppfión, μέχρι τε Αἰγύπτου καὶ Τυρβηνίας" σών εν- 
Toc gugo* ἐπάρχοντες. "Ατλαντος 07 πολὺ μιὲν ὤλλο 
καὶ σήμιον γίγνεται γένος, βασιλεὺς δι o αβεσβύτατος 
esi τῷ πρεσβυτάτῳ TO) ἔπφόνων παραδιδοὺς i exi γενεὰς 
πολλὼς TV βασιλείαν Ducato! wAoUTOV μὲν κεκτημένοι 
abu τοσοῦσον σος οὔ τό πω πρόσθεν à i δυναστείαις σισὶ 
[βασιλίω" γέγονεν οὗ vá ποτε ὕστερον' γενέσθαι ῥώδιος, 
κατεσνευασμένα às αώντα » αὐτοῖς οσα ἓν πόλει καὶ ὅσα 
κατὼ τῆν ἄλλην χάραν ἦν ἔργον κατασκευάσασθαι. πολ- 


beo, ὅλων Ός.---ὁ τόπον add A. —À ἔθηκεν i.—* τοῦτο A2cbo : τούτφ *s.—Í Te A: 
Τότε *s.—E8 τῆς om (.—h τ ἦν ἐπίκλην ταυτβι A: ἂν τὸν ἐπίκλησω ταύτην ὃς. 


oir 


--ᾱ τὴν z.— γενοµένην z.—! εὐαίμονα Avbo, οὐαίμονα 2: εὐδαίμονα *s.—? τρί- 
τοις Α, Τριτοῖς € : τριττοῖς ὃς.---Ὁ μὲν om Ῥ.---Ὁ τὸ zb.—P μετὰ τοῦτον Α.--- τῆς 
φέµατη: Hozbceis.—' ἀζώης Χ.--» ἐτέχθη t.—' δὲ Ευσοιεὶς--- καὶ om Χ0.--- 
* παμπόλλας v0, πάµπολυς zt, πώνπολυε b, πάµπολ C, καμπόλλους Εχὶς.--Ὁ v» 


ῥαννίας Hox0c.—* δευτέρωι (apposito in mg δεῦρο) A.—! διέσωξεν t.— wAdjrroses- 
τον ÀA.—? βασιλέωι A.—h ὕστερον etiam post βάδιος habet €.—* jj» ἔργον κατεσ- 


TprrTois δὲ, κ. T. A.) Scribe mecum: 
| τρίτου δὲ, Μνησέα μὲν, τὸν πρότερον 
γενοµένον τὸν δὲ μετ’ αὐτὸ», Αὐτόχθονα. 
Subsequitur τῶν δὲ τεγάρταν. — Rescribe 
τοῦν δὲ rerdprow. Lixp. 


6. 9. βασιλεὺς δὲ] Scribendum hic 
videtur βασιλεῖς δὲ, ὁ πρεσβύτατος kel — 
παραδιδοὺς--.διέσωξον ubi vocula ἀεὶ vi- 
cem tenet vocis ἕκαστος, nisi pratnleris 


τοῦ πρεσβυτάτου &el srapabilórros. Lawp. 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 391 


Aa pn yag" διὰ τὴν ἀρχλν αὐτοῖς argon feLofer, πλείστα 
ὃς 3 ἡ Ἴσος αὐτὴ» παρείχετο εἰς τὰς τοῦ βίον κατασκευάς, 
πρώτον pán ὅσα υπο μεταλλείας ὀρυττόμενα στερεὰ καὶ 
όσα τηκτὰ γέγονε' xoi τὸ” "or ὀνομια Co pusyoy μόνον. τότε 
δε πλέον ὀνόμωτος' ἦν TO γένος ἐκ yis ὀρυττόμενον ogti- 
χάλκου" κατὰ τόπους πολλοὺς της νήσου," πλήν χευσοῦ 
τιµιώτατον ἐν τοῖς σότε ὂν' χαὶ ὅσα ὕλη πρὸς τὰ σεκτόνων 
διαπυνήµατα παρέχεται, αάντα φέρουσα ἄφθονα, τά τε 
αὖ Tipi τὰ. ζωα | ἱπονὼς ἥμερα καὶ ἄγρια σείφουσα. καὶ 
δῇ καὶ ὀλεφάντων ἦν $» αὐτῇ γένος airov rop γὰρ 
τοῖς 75 ὤλλοις ΄ζωοις, ὁ οσα καθ L καὶ λίμνας καὶ ποτα- 
μοὺς ὅσα T QU κατ gn. χαὶ ὅσα ἐν τοῖς πεδίοις νέμεται, 
ξύμπασι mapu iom," καὶ τούτῳ: κατὰ σαυτὰ τῷ Con, 
μεγίστῳ πεφυκότι χαὶ ) πολυβορωτάτῳ. πρὸς δη" τούτοις, όσα 
εὐώδη τρέφει που Hi σὼ "o, pier ἢ 7 χλόης 1 ido 5 

υλὼν στακτων' ud e cd sire. καρπών, ὄφερέ T6 ταῦτα 
xci ἔφερβων" ev. ἔτι δι τὸν ἥμερον" καρπό», τόν σε ξηρὸν o 06 
ἡμῖν ροφης" ὄνιχά ἐστι, καὶ ὁσοις χρω. TOU σίτου ,Tgor- 
χεώμεθα--τκαλοῦμιεν δὲ αὐτοῦ τὰ pen ἔύμπαντα" ὀσπρια 
-----καὶ v0y ὅσος ζύλινος, πωματα" καὶ )βεόµατα καὶ ἀλείμ- 
para Φέρων, παιδιῶς τε op d ὄνεκα ἡδονῆς Tt^ γόγονε δυσθη- 
σαύριστος ἀκροδρύων καρπός, 070. τε παραμύθια" πλησμο- 
νῆς µεταδόρπια ἀγαπητὰ κάµνοντι σίθεµεν, ἄπαντα" ταῦτα 


κευάσθαι Xc, ἦν n κατασκευάσθαι vzbeo, om Hi: τῶν πρὸς χρῆσιυ ἕητουμένων 
ἐστὶ $.—4 πολλὰ...ἀρχὴν om Ἠ[.---ὃ καὶ πολλὰ μὲν ς.---ύ προσήιειν A : προσήει ὃς, 
—À5 αὐτὴ, αὕτη ZXezbeo: abrois &.—h τὸν Hvzbci.—! νοῦν ἱ.---ἕ µήνον om s.— 
| ὀνόματος A, ceteri ὀνομαστὸς : ὀνομαστὸν s.— ὄρει χαλκοῦ tb, ὄρει χάλκου ac- 
centu recenti 0, py χαλκοῦ zc, ὀρήχαλκον Ἡ: dpelxaAkovis.—^ νόσου bt.— 
9 περὶ τὰ Zcbo, τὰ περὶ τὰ A : περιστὰ .ς.--ρ ἄδηνΑ: ἀλλ᾽ ἦν *s.—95 τοῦτο Evz 
bceís.—' δὲ bo. —* ἡ στακτῶν Ἐείς.---- εἴτε (in ει corr) A.—* 4 A.—"* ἔτρεφεν A3 
tb0.—" ἡμέτερον A.—* ἡμῖν τῆς τροφῆς Xozbeo.—! ἐστι ante τροφῆς ponunt Ἐςί 
$.—* ξύµπαντα om A.—? πώματα Xezbceo : eduara ς.--ὃ παιδείας τέως EZvzbceo. 
—* ἡδονῆς τεΑ, καὶ ἡδονῆς εἰς: ceteri om particulam.—4 παραµυθία bo.—^ τιθά- 


χώραν- -αὑτοῖς] Qui habes inter χώραν 
et αὐτοῖς, in preced. editionibus deside- 
rantur: ea tamen et Fic. agnoscit. Srzrn. 
Debentur vero illa ingenio Cornarii, Ecl. 
Ρ. 112. * Iu Grecis deficit integer ver- 
sus, prioris periodi finem, et posterioris 
initium, continens. Sic ergo integra 
lectio reponenda est, κατεσκευασ 
πάντα i» abrois, ὅσα dy πόλει, καὶ ὅσα 


κατὰ τὴν ἄὄλλην χώραν τῶν πρὸς χρῆσιν 
ζητουµένων ἔστι' καὶ Σολλὰ μὲν διὰ rir 

v, abrois προσῄει ἔξωθεν x. A.' Bir. 
Mor iini Secundum Ficini 
versionem habentis, quodve munc nomi- 
natur solum, tunc certe plurimum effo- 
diebatur, videtur nobis hic scribendum : 


δὲ , τότε δὲ πλέον $ óroparróv. Linp. 


11t. ii. 161. 


III. 115. 


111. lj. 162. 


902 | ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


, τότε qoré οὖσα ὑφ Sor Picos ἱερὰ καλά τε xai δαυ- 
μαστὰ καὶ πλήθεσιν ἄτειρα ἔφερε. ταῦτα οὖν λαμβά- 
ροντες πάντα παρὰ σης Yi κατεσκευάζοντο T, τε Ἱερὰ 
καὶ τὰς βασιλικὰς οἰκήσεις xi τοὺς λιμένας xoci τὰ 
νεώρια καὶ ξύμπασαν τὴν ἄλλην γάραν, σοιῷδε ir τάξει 
ιακοσμοῦντες. 

S 10. Τοὺς τῆς θαλάσσης σροχούς, . ο αερὶ 77 ág- 
χαΐαν feet µητρόπολι», πρῶτον p ὀγεφύρωσα», odor ie 
xci iri τὰ βασίλεια ποιούμινοι. τὰ às {βασίλεια $ £ ταύτῃ 
7 σοῦ θεοῦ xci τῶν προγ ὄνων πατοικήσει" κατ ἀρχὰς 
ἐσοιήσαντο εὐθύς, i ἕτερος δὲ παρ  τέρον δεχόµινος, κεκοσ- 
μημένα κοσµν, ὑπερεβάλλετοὶ T dva gn ἄεὶ τὸν ἔμ- 
9; ores, i ἕως sig ix nbn μεγέθεσι κάλλεσί σε eye i 
72) einn ἀπειργάσαντο. διώρυχροι μᾶν γὰρ ix σῆς Ü«- 
λάττης ἀρχόμινοι σρίπλεθρον' TÓ πλάτος, ἑκατὸν às σολῶν 
βάδος, pono às πεντήκοντα σταδίων, ὁ iri vor" ἐζωτάτω 
vgoxor συνέσρησω», καὶ σὀν ἀγάπλουν ἐκ της θαλάττης 
σαύτη" πὸς ἐκεῖνον ὡς tig? λιμόνα ἐποιήσωντο, διελόκ- 
τες στόμα ναυσὶ ταῖς μεγίσταις ἱκανὸν εσπλεν. καὶ 
δη καὶ σους σης γῆς τροχούς, m τοὺς τῆς θαλάστης 

rn. ii. 163. διέργον, χαφὰν σας γεφύρας διεῖλον οσον pai rgitige διξκ- 

qAoU εἰς ἀλλήλους, xci κατεστέγασαν ἄνωθεν, ὼ ὡστε τὸν 

ὑπόπλουν κάτωθι εἶναι" τὰ γὰρ TX) τῆς γῆς τβοχαν χείλη 

βάθος ux χανὸν ὑπερέχον σης θαλάστης." ἂν δε ὁ 9 nm 

μέγιστος τῶν τροχῶν, εἰς ὃν 7 θάλαττα συνετέσρητοι'  Tpi- 

στάδιος τὸ πλάτος, ὁ à εξης της γης ίσος ixelvar TOV às 
δευτέροιν ὁ μὲν ὑγρὸς δυοῖν σταδίου πλάτος, ὁ δὲ t 

ἴσος αὖ πάλυ" TO | αρόσθεν 0 Uyga σταδίου" δὲ ὁ D περὶ αἎ- 

im. 116. 77y τὴν” ὃν ' μὲσῳ νησον vigila». 5 às νἼσος ἐν 1 va βασί- 

λλεια ἦν, πέντε σταδίων τὴν διώμετρον ε/γε. ταύτην δὴ κύ- 


pera πάντα HZzceios, iri πάντα cb.——! ποτὲ om 0.—5 οὖσαν A.—h^ κατοική- 
σεις Hzbe.—! ὑπερβάλλετο Í, ὑπερβάλετο €.—* εὶ τὸν ἔμπροσθεν A, τὸν ἔμπροσθεν 
ἀεὶ Zo, ἀεὶ τοῦ ἔμπροσθεν ezbceis.—! τρίπλεω €.—? τῶν Κ.--- ταύτης Έχς.-- eis 
om i.—P καὶ κατὰ ϱ.---Ἡ ἐκκλοῦν Α.---ἕ ὑπερέχοντα Hozbcels.—* θάλασσα Ezceis. 
—1 συντέτρηται €, συνετέτρηται υ.--- πάλιν om Χ.---Ἱ σταδίων i.—" τὴν αὐτὴν Ἡ 


δ. 10. τοῦ ἔμπροσθεν] Vel τὸν vel jungatur accusativo. Ότανμ. 
τοὺς legendum est, quum ὑπερβάλλεσθαι 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 


πλω καὶ τοὺς σεοχοὺς καὶ 


398 


e γέφυραν αλεθριαίων" 7 


πλάτος οὔσαν ibo κα d 2ffyo περιεβάλλοντο" τεί- 
χει πύργους καὶ πύλας 1} τών γεφυρων κατὰ τὰς της 
θαλάττης διαβάσεις" ἑπαστωχόσε ᾽ ἐπιστήσαντες. τὸν à 
λίθον $ srapuvoy ὑπὸ σης νήσου κύχλῳ τῆς ἓνὶ páro xo) ὑπὸ 
τών σροχῶν έξωθεν χα) irrós, σὸν pA) λευκό, v0» δὲ μέλα- 
να, τὸν ài ἔρυθρὸν à όντα" σέρνονσες δι ἅμα" ἀπειργάζωτο. 
νεωσοίκους κοΐλους δικλοῦς à irós, πατηρεφεῖς abr; 77 πῖ- 
Tec. καὶ σῶν οἰποδοριημιάτων τὰ μὲν ἁπλᾶ, τὰ δὲ ῥγνύν- 


τες σους λίθους ποικίλα ὕφαινον audis χάρω, ἡδονὴν 1tr, ll, 164. 


exoroig* ζύμφυτον à ἀπονέμοντες" καὶ τοῦ μὲν περὶ τὸν έξω- 
τάταϊ σροχὸν τείχους χαλκῷ περιελάμβανοᾶ πάντα τὸν 
περίδροµιον, oi οιον ἁλοιφῆ προσχβώμενοι, vo0 ὃ &vrüg καττι- 
τέρῳ περιέτηκον, vor δὲ περὶ αὐτὴν sz" ἀκρόπολιν ὀρειχάλ- 


χω μαρμαρυγὰς ἔχοντι σφυρώδεις. 


[S. 11.] Τὰ δι δὴ 


Hd; ἀκροπόλεως ivroc βασίλεια πατεσκευασμένα ὦδ' ᾗ n. 
ἐν Low μνν' iegór ἅγιον αὐτὸθι της τε Κλεσοῦς xci TOU 
Ποσειδώνος ὥβατον ἀφεῖτο, περιβόλῳ χρυσῷ περιβεβλη- 
μένον, TOUT $9 à κατ ἀρχὰς ἐφίτυσαν καὶ ὀγέννησαν τὸ 
sa» δέκα βασιλειδῶν" γένος" iva. xci κατ ἑαυτὸν in 
πασῶν vay δέχα λήξεων a ὡραῖα αὐτόσε ἀπετέλουν v Ἱερὰ έχεί- 
yan ἑχάστῳ. τοῦ δι Ποσειδώνος αὐτοῦ" νεὼς ην, σταδίου 
μν μ]κος, εὗρος δὲ τρισὶ πλέθροις, ὕψου à ici τούτοις 
σύμμετρον ἰδεῖν, εἶδος δὲ σι βαρ[βαρικὸν ἔχοντος. arro, δὲ 


sceis.—* rAelpiBla» 3e26e0.—! καὶ ἔνθεν om pr H.—* περιεβάλοντο e, περιέβαλ- 
Aor X0.—5 διαβάσει: τῆς 0aAdaons Χο: τῆς 0m v5.—h vois ἐν $.—^ ἅμα om A.— 


ὁ παιδεία HXozbcelo.—* αὐτοῖς Α.---ἵ 


άταωι À.—S ελ H2s.— 


περι 
» Β.--- i al A356, καὶ corr 3, ἐφύτ 
ιό eee ETE ο» 


τὸ 10: ὀγεννήσαντο Όσ.-- βασιλίδων 


τοῖς ἐν μέσφ] Scribe nobiscum τῆς ἐν 
µέσφ quie pertinent ad τῆς νήσου, atque 
TOU) τροχοὺ. Liwp. 

abrois] Nonne hic scribendum aórois 
Joco vulgaris abrois? Lixp. 

$. 11. ἐν ᾧ κατ’ ἀρχὰς épucrby]. Ser- 
TADn05 quidem vertit, ts eo, quum ab initio 
devium esset, vocem ἐφικτὸν opponens 
antecedenti ἅβατον. Ficinus autem ea 
interpretatur illo modo: illuc a λα 
eemcendentes, Nobis autem videtur re- 


lat. Vor. VII. 


kesbceior. --- αὐτὸ ve.— 


scribendum : ἐν ᾧ οἱ κατ’ ἀρχὰς ἔποικου 
o etc. i. e. Meptunus Clito- 
que. Lixp. 
τρισιπλέθροιε] Non τρισὶ A (pois, sed 
τριῶν πλέθρων dicendum hic esset: neu- 
πα tamen modo scriptum fuisse puto, 
sed TpísAe«üpos. Paulo post autem ἔχον- 
Tos Stare posse non videtur, sed vel in 
ἔχο», vel potius ἔχων, mutari debere, 
quod referatur ad reds. Srz»Pn. 


8D 


394 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἔξωθεν περήληψαν TO) νεὼν yupe, TA, τών ἀκρωτηβίων, 
σὼ ὃς o ἀχρωτήρια χρυσῷ. "em ἐντός, σὴν [AA ὀροφὴν $As- 
φαντίνην ἰδεῖν «σαν χρυσφ" xai open πεποικιλμέ- 

y», σὼ ὃς ὤλλα πάντα τῶν σοίχων T$ καὶ κιόγων καὶ ἐδά- 

φους ὀρειχάλκῳ σε έλαβον. χευσᾶ ài ἀγάλματα i 
στησα», τὸν μὲν θεον iP ἅρματος ἑστώτα εξὈ ὑποστέρων 

ui, ii. 165. fa) ἡνίοχον, αὐτον τε; ὑπὸ μεγέθους τῇ κορυφή τῆς 
ὀροφῆς ἔφαστόμενον, Νηρῆδας δὲ i ἐπὶ δελφίνων" ἔκατον XU- 

XÀor τοσαύτας γὰρ ἐνόμιζον αυτὰς οἱ τότε εἶναι. πολλά 

» ἄλλα" ἀγάλματα ἰδιωτῶν ἀναβήματα ἐν. περὶ δι 

σον νεὼν uber εἰκόνες ἁπάντον ἔστασαν᾽ ἐκ χρυσου, τῶν 
γυναικὼν xxi αὐτῶν ὁσοι τῶν δέκα ἔγεγόνεσαν" rix im, 

καὶ πολλὰὼ ἕτερα" ἀναθήματα μεγάλα τῶν σε βασιλέων 

καὶ ἰδιωτῶν ἐξ αυτῆς τε τῆς πόλεως πα) τῶν εζωθεν οἱ όσων 

n. 117. vrngyor.! βωμός τε δὴ ξυνεπόμενος ἡ "i Tó μέγεθος καὶ τὸ 
τς ἔργασίας ταύτῃ 7" κατασκευή, χαὶ τὰ βασίλεια χα- 

σὼ ταύτᾷ πρέποντα pàr τῷ τῆς ἀρχῆς µεγέθει, αρέποντα 

δε τῷ περὶ τὰ Ἱερὰ κόσμφ. [$. 12. ] Teig δὲ δὴ κρή- 

σαι, τη του Ψνχρου xci τῇ του δερμου. νάμιωτος, ando; 

μυ ὤφθονον i ἐχούσαις, ἡδονῇ δὲ καὶ agen] τῶν ὑδάτων αρὸς 
ἑχατέρου σὴν χρῖῆσυ θαυμαστοὺ πεφυκότος, ἐχρώντο περι- 
στήσαντες οἰκοδομήσεις καὶ , δένδρων φυτεύσεις πρεπούσας 
ὕδασι," δεξάμενάς τε αὐ τὰς" μὲν ὑπαμβρίους, τας 5 xta 

ganas τοῖς θερμοῖς λουτροῖς ὑποστέγους" περιτιθέντες, χοθὶς 

μὲν (Δασιλικάς, χωρὶς δὲ ἰδιωτικάς, ἔτι δὲ γυναιξὶν ἄλλας 


9 post χρυσφ cum A omisi καὶ ἀργύρφ.---ὐ ἐξ AHIztt.—9 ἵππον Ht.—! δὲ A.— 

5 δελφικῶν Bzce.—^! δ ἐντὸε ἄλλα Saezbcelos-. —* τῶν i.—" ἵστασαν €, ἕστασαν c, 
-. ἔστησαν b.—" ὀγεγάνεισαν X0.—* ἕτερα om 1.—? ὑπῆρχον (.—*! ταυτὰ 0, ταῦτα 

Ἂ, τὰ αὐτὰ Ός.--» ὕδατι is.—b abràs {, θερμὰς ς.---ᾱ ὑπὸ στέγουι Σ.---ᾱ 


$. 13. θερμὰς] In Grecis le ependun, cus etiam laborat: δεξαµένας enim quo- 
δεξαµενάς τε 0epuàs μὲν ὑπαιθρ ους, τὰς modo ad precedentes referam οἰκήσοις 
δὲ χειμερινὰς s θερμοῖς Aovrpots ὑπὸ εἰ φυτεύσεις, equidem non video. Quid 
στέγουε κεριτιθέντες. ConwAR. si scriptum fuisset: ταξάµενοί τε τὰς 
θερμὰς μὲν] Sic quidam liber vet. non θερινὰς μὲν, ὑπαιθρίοις, τὰς δὲ χειμερινὰς 
αὐτὰς μὲν ὑπαιθρίους: (fortasse tamen θερμὰς, λουτρῶσι ὑπὸ cTeyoUs παρατε- 
non male τὰς μὲν ὑπαιθρίους legeretur). θεῖσι, ubi ὑπαιθρίοις refer ad-sequens Aov- 
In eodem ὑπὸ στέγους disjuncte. Srgen. τρῶσι, sicuti θερινὰς ad sequens θερμὰς, 
δεἑαµένας τε θερμὰς μὲν k. T. A.] Ibi cui voci junge denique, quie sequuntur, 
vox ὑποστέγους est ex emendatione Cor- χωρὶς uà», βασιλικὰς ctc.? Liu». 
narii loco vulgaris ὑπὸ στέγου». ΑΙ lo- 


ΚΡΙΤΙΑΣ. 395 


καὶ ὁτέρας ἵσποις xci τοῖς ἄλλοις ὑποζυγίοις,' TÓ pir Qogor 
τς ποσµήσέως ἑχάστοις | ἀπονέμοντες. vo ὃς c ὠποβρέον ἦγον 
£z] TÓ TOU Ποσειδῶνος ἄλσορ, δένδρα παντοδαπα κάλλος 
ὕψος σε δαιµόνιον ὑποί ἀρετῆς "is yn ἔχονταιξ καὶ ἐτὶ 
σοὺς A κύκλους δι ὀχετῶν κατὰ σὰς εφύρας ἐπωχί- 
φευον.Ἡ οὗ δὴ πολλὰ μὲν Ἱερὰ καὶ πολλών θεών, πολλοί δε 
did xai γυμνάσια ἐνοχειρούργητο,. σὸ μὲν ἄνδρῶν, τὼ 
δις diae Xxogis ὃν ἑκατέρᾳ ση τῶν τροχών νήσῳ, σά σε ἅλ- 
λα καὶ κατὰ μέση σὴν μείζω σὼν vira ὀξηρημίνος | π- 
πὄδρομος 5 d αὐτοῖρ"' σταδίου τὸ πλάτος ἔχων, vo δὲ µῆχος 
περὶ τὸν XUXAOY ὅλον ἀφῆτο εἰς ἅμιλλαν τοῖς που. δο- 
θυφορικαὶ δὲ περὶ αὐτὸν ὄνθεν' σε καὶ ἔνθεν οἰκήσεις ἦσαν 
T πληθ TOV poo τοῖς às πιστοτέροις έν τῷ epa- 
κροτέρῳ τροχῷ xol góc" σης ἀκροπλεως μᾶλλον vri 
διοτέσακτο ἡ , Φβουρά, σοῖς δὲ πάντων διαφἔρουσι πρὸς πίστη 
ἐνσὸς τῆς ἀκροπόλεως περὶ τοὺς βασιλέας αὐτοὺς ἦσαν οἷ- 
κήσεις δεδομέναι.» τὰ ὃν εώρια τριήρων μεστὰ ἦν καὶ 
σκευῶν ὐσα τρµρεσι αροσήπει, πώντα δε" ἐξηρσυμένα" ἵκα- 
yag. Καὶ τὰ μὲν δὴ περὶ τὴν τῶν βασιλέων of οὗτω 
ποτεσκεύαστο" Bin (Barri à: τοὺς λιοένας ἔἕω retis όντας 
ἀρξάμενον a ἀπὸ τῆς θωλάττης d 75 ἐν χύχλω τεῖχος, T$y- 
τήποντα σταδίους τοῦ μεγίστου σροχοῦ τε καὶ λιμένος 
ἀπέγον πανταχῇ, ᾿ καὶ συνέκλειεν εἰς TOUTOY πρὸς" σὸ σῆς 
διάρυχος στόμα σὃ προς" ῥαλάττης.” σούτο 03 πᾶν συνῳ- 
xsivo* pár ὑπὸ πολλών καὶ πυκνῶν oix ru, ὃ δε a ἀνά- 
π΄λους καὶ ὁ μέγιστος Mp ὄγεμε πλοίων καὶ ἐμπόρων 
ἀφικνουμένων πώντοθον, φωνὴν χαὶ θόρυβον παντοδακὸν 
χτύπον τε) μεθ ἡμέραν καὶ διὼ νυκτὸς ὑπὸ φλήθους παρ- 
/ 


εχομµένων. 


γίοις eb —* δένδρα δὲ παντ. His.—l ὑπ i.—8 ἔχοντος A.—b ἐκοχετεῦον Hzoti.— 
, post καὶ cum A omisi πολλὰ. ---ᾱ κεχειρούργητο pr B, ἐκεχειρουργεῖτο 2b.— µει- 
tru νήσων ÀA.—? abro: A καὶ ἔνθεν om i.—9 πρὸ RZs.—P δεδοµηµέναι cort 
A.—A δὲ om At.— ἐξηρτημένα 2; inprevudra v, ἐξηρτημένα Bbceis.—* 3» Hvzbt 
eios.—t ταυτὸ Hzctis.—? πρὸ 3.—" «b πρὸς τὸ Rvzbcis.—" θάλατταν Zo, τῇ θα- 


σννφκει τὸ] Scribe mecum συνψκεῖτο loco vulgaris συνφκει τό. Liw p. 


11r, ii. 196. 


ΕΙ. ii. 167. 


906 IIAATONOZ 


S. 19. Τὸ pi» οὖν ὥστυ xol τὸ. aspi τὴν ἀρχαίαν" 

οἴκησιν σχεδὸν ὡς rór Ay n, νῦν διεμνηµόνευται"" τῆς δ᾽ 
u:118. ὤλλης χώρως ὡς m Queis? si χε καὶ τὸ τῆς διακοσµήσεως 
εἶδος ἀπομνημονεῦσαι πειρατίον. puro» μὲν οὖν ὁ τόπος 

ἅπας ἐλέγετο σφόδρα τε ὑψῃλὸς καὶ ἀπότομος 6x. θαλάτ- 

της, τὸ δὲ αερὶ τὴν πόλιν wy audio», ἐκείνην μὲν περ on, 

αὐτὸ δὲ κύκλῳ: αεριεχόμωενον ὄρεσι µέχρι gos τὴν θάλας- 

ταν παθειμένοιςὰ λεῖον καὶ ὁμαλές, πρόµηκες Ds ds, ἐπὶ 

μὲν θάτερα τρισχιλίων σταδίων κατὰ δὲ µέσο ἀπὸ θα- 
λώττης ἄνω rra. ὁ δὺ «ὖπος οὗτος ὅλης τῆς νήσου 

πρὸρ νότον ἐτέτραστο, ἀπὸ τῶν ἄρκτων κατάβοβῥος. τὰ 

δὲ spi αὐτὸν ὀρη ττε ὑμνεῖτο" φλῆθος καὶ μέγεθος καὶ 
κάλλος παρὰ πάντα τὼ νῦν ὄντα γεγονίέναι, φολλὰς p. 
nm.iü.169, κώμμας καὶ πλουσίας περιοίκων 5$» ἑαυτοῖς ἔχοντα, ποτα- 
| μοὺς δὲ καὶ λίμνας καὶ λειμώνας τροφὴν τοῖς πᾶσω ἡμά- 
goi καὶ ἀγρίοις ἱκανὴν θρέµµασι, ὕλην δὲ καὶ αλήθε 

xal γίνεσι ποικίλην ξύμπασί τε τοῖς ἔργοις καὶ πρὸς ἔκα- 

στα ὤφθονον. ὧδε οὖν τὸ φαεδίον φύσει καὶ ὑπὸ βασιλέων 
πολλών ἐν πολλφ χρόνῳ διεκεχόνητο. τετράγωνον μὲν av! 
ὑπῆρχε và πλεῖσε ὀρθὸν καὶ πρόµηκες:. 0 τι 0 ἐνέλεισε," 
κατεύὐθυντο" τάφρου κύκλῳ περιορυχθείσης. τὸ δὲ [βάθος 

καὶ πλάτος τὸ τε µῇκος αὐτῆς ὤπιστον μὲν vo? Asy Bis, 

ὡς χειροποίητον ἔργον, αρὸς τοῖς ἄλλοις διαπονήµασιὶ το- 
σοῦτον είναι, ῥητέον δὲ o γε Ἰκούσαμαν' πλέθρου μν γὰρ 
(βάθος ὀρώρυκτο, τὸ δὲ πλάτος ἁπάντη στα ίου, περὶ δὲ 


πῶν v0 αεδίον ὀρυγθεῖσαἳ συνέβ iy τὸ μῆκο 
guy sica" συνέβαινεν εἶναι τὸ µῆκος στα- 


λάττη 6.---Σ συνῴκει τὸ Hozbctls.—5 τε καὶ Hcis.—* ἀρχαίαι [.--ᾱ διαμ»ημονεύε- 
ται ϱ.---ὃ bs φύσεως Xo.—^ ante κύκλφ cum pr A omisi éy.—4 καθηµόνοις vbis.— 
* ὁμαλόν ϱ.---' ἄρκτω vb, ἄκρων ἷς.--ξ αὐτῶν i.—h ὑμνεῖ τὸ cb, ὄμνει τὸ AEzceis. 
—1 μὲν οὖν 10.—k δὲ add A.—! ab A: αὐτὸ *s.—2 ἐνέλιπε €, ἐνελείπετο Weis. 


b i) 
—B κατεύθυντρ A, kaT' εὐθὺν τὸ 2, κατ’ εὖθην τὸ b, κατ εὐθὺν τῷ v, κατευθν τὸ 
0, κατ’ εὐθὺ τὸ ΏΣεεί: κατ’ εὐθὺ τῷ s.—^ δὲ ἘΣσῦεεο.---» τὸ add Λ.--ᾱ ἄλλοις 
καὶ πονήµασι Α.---- ὠρώρυκτο Xe0.—5 ἀπάντη vbo, ἅπαν e, ἁπάντων Eztis.—t τὸ 


$. 13. ὄμνει τὸ κλῆθοε] Scribe mecum ὅτι 9 ἐνελείπρτο κατ εὐθὺὶ] Scribe 
ὑμνεῖται πλῆθος. Ιανο. ὅ, τι V ἐνελείπετο κατευθὺ τῆς τάφρον 
ὅτι---κατ’ εὐθὺ] — Fortasse ὅ,τι et ka- κ.π. Liwp. 
σενθὺ τῷ τάφρου scribendum potius fue- —— wvirror μὲν λεχθὲν] Videtur scriben- 
rit: licet ne sic quidem orationis struc- dum ἄπιστον μὲν λεχθῆναι--ὧε---τοσού- 
tura satis expedita fore videatur. SrzPH. τοις εἶναι. Linp. 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 39T 


δίων µυρίων. τὰ δ᾽ $x τῶν ὁρῶν καταβαίνοντα ὑποδεχομένη 
ῥεύματα καὶ περὶ τὸ πεδίο κυχλωθεῖσα, πρὸς τὴν πόλιν 
ἔνθεν vs καὶ ἔνθεν ἀφικομένη, ταύτῃ πρὸς θάλανταν" µι- 
θέτο ἔκρεν. ἄνωθε δὶ ἀπ αὐτῆς τὸ, πλάτος μάλιστα 
ἐχατὸν" codo» διώρυγες" εὐθεῖαι σετμηµέναι κατὰ τὸ πι- 
δίον πάλιν sig v2» τάφρον τὴν πρὸς θαλώττης" ἀφεέντο, 
ἑσέρα δὲ ἀφ τέρας αυτῶν σταδίους ἑκατὸν ἀπεῖχο: ᾗ 
δή” τήν v^ ix τών ὁρῶν ὕλην κατῆγον sig τὸ ἄστυ καὶ wm. ii. 169. 
σἆλλα 0$ ὡραῖα σλοίοις κατεκοµάζοντο, διάπλους" ἔκ τῶν 
διωρύχων εἰς ἀλλήλας τε αλαγίας καὶ πρὸς τὴν πόλιν 
γεµόντες. καὶ ὃς 03 τοῦ ἔνιωυτοῦ τὴν γην ἔκαρποῦντο, 
Χειμῶνος μὴν τοῖς ἐκ Διὸς ὕδασι χρώμενοι, θέρους δὲ ὅσα 
yi Φέρει, τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐπάγοντες νάματα. (S. 14] 
IlAzóo; δε, τῶν wá» ἓν τῷ αεδίω χρησίµων αρὸς πόλερονξ 
ἀνδρῶν ἐτίταχτο τὸν κλήρον $X.0.0 TOV παρέχει ἄνδρα ἡγι- 
μόνα, τὸ δὲ τοῦ κλήρου μέγεθος sig δέκω δεκάνις ἦν στά- vui. 119. 
δια, μυριάδες δὲ ζυμµπάντων τῶν κλήρων ἥσαν $Z- τῶν δὲ 
$x£ τῶν ὁρῶν xci τῆς ἄλλης χάρας ἀπέραντος p ἀριθμὸς 
ἀνθρώπων ἐλέγετο, χατὼ δὲ σόπους καὶ κώµας Sig τούτους 
φοὺς Χλήρους πρὸς τοὺς ἡγεμόνας ὥπαντες" διενενέρωντο. 
τὸν οὖν ἡγεμόνα ἦν σεταγμένον εἰς τὸν αᾳύλεμον παρέχει 
ἔκτον μὲν ἅρματος πολεμιστηρίου' μόριον $ig μύρια" ἂρ- 
µατα, ἵππους δὲ δύο καὶ ἀναβάσας, ἔτι δὲ ξυνωρίδα χω- 
eic δίφρου καταάτην' σε σμικρασπίδα". καὶ τον ἀμφοῖν 
μετ sai Den? τοῦ ἑπποι quio oy ἔχουσαν, ὁπλίτας i^ 
δύο xoi τοξότας σφενδονήταςδ τε ἑκατέρους δύο, γυμνῆταςὶ 
δὲ λιθοβόλους καὶ ἀποντιστὰς τρεῖς ἑκατίέρους, ναύτας δὲ 


πᾶν Rozbceis.—' ὀρυχθεῖσαν ος.---" θάλατταν...αὐτῆς add AXo.—* ἐκ τῶν ἱ.-- 
3 διορυχὲς 5, διορυχθὲν vb.—* θάλατταν 2Ε, θάλασσαν Kcis.— $539 A: ἤδη *s.— 
b κ) om t.—* δμελοῦς Hzbc, διπλοῖε οεῖς.---ᾱ πλατείας A.—* Téurorres EXvzbceio 
s.—Í τὸν γῆν om Σ.-- πολέμων i.—h^ ἅπαντας bis.—  Épuaros πολεμιστήριον Hz 
cet, ἁρμάτων πολεμιστηρίων s.—k els µύρια Α: els τὰ μύρια *s.—) καταβάτα €, 


καταβά z, καταβάτας Ἐείς.--- τε σµικρασπίδα Xobo, τε µικρασπίδα A, t ἐσμι- 
α 

κρασπίδα τε, *' és µωρασπίδα cs, τ és µικρασκίδα iL—^ µετεχιβάτην Χσερ.--- τα 

ῥ. 14. ἁρμάτων] Vel ἅρματος πολεµι- . paulo post legit. Ότερῃ. Quod vix 


στηρίου: sed numerum pluralem agnos- puto. Dir. 
cit Ficinus: qui etiam μικρὰν ἁσπίδα 


3098 IIAATONOZ 


rírragus eic πλήρωμα διακοσίων καὶ | yia νεῶν. τὰ μὲν 
11. ii, 110. 09 πολεμιστήρια οὕτω διεσέσακτο της βασιλικῆς πύλες, 
vay δὲ ἐννέα ἄλλα ἄλλως, ἂ μακρὸς ἂν χρόνος ι εἴη Aye 
[S. 15.] Τὸ δι τῶν ἀρχῶν καὶ THU ὧδ' tive εξ ἆ ἂρ 
χῆς διαχοσµηθέντα. TOY δέχα βασιλέων εἷς εἰς ἔκαστος ü pa 
τῷ xaÜ' αὑτὸν μέρει} χατὰ τὴν αὐτοῦ πόλο τῶν ἀνδρων καὶ 
σῶν πλείστων ard "eX πολάζων καὶ ἀποκσιννὺς' oy " 
ἐθελήσειεν' ἡ δε ἐν ἀλλήλοις ἀρχλ καὶ πομνωνία χατὰ 
ἐπιστολὰς" 7» τὰς σοῦ Ποσειδώνος, o ὡς 0 νόμος αὐτοῖς παρ. 
ions, xoi γθάµκατα ὑπὸ τῶν πρώτων ἐν στήλη γεγβαµ- 
μένα ὀρειχαλκίη" 5 κατὰ μέσην τὴν viov ἔπειτο i ἱερὸ 
Ποσειδώνος, oi οἳς à δι ἐνιαυτοῦ πέμπτου, rori* δὲ 6a 
AaL d ἕπτου, ξυνελέγοντο, τῷ τε ἀρτίῳ xci τῷ igna 
μέρος ίσον ἀπονέμοντες, ξυλλεγόµενοι δὲ περί σε τών κου! 
ἐβουλεύοντο καὶ ἐξήταζον εἴ τίς τι παραβαίνοι, καὶ ἐδ- 
xcov. OTt δὲ δικά ζειν μέλλοιεν,' αίστεις ἀλλήλοις τοιάσ. 
δε ἐδίδοσαν πρότερον. ἀφέτων" ὄντων ταύρων ty τὸ τοῦ 
Ποσειδώνος ἱερῷ μόνοι γιγνόμενοι δέκα ὄντες, ἐπευξόμον 


τῷ θεῷ ro 


κεγαρισμιένον αὐτῷ θύμα λεν ἄνευ σιδήρου 


ξύλοις καὶ eov oic ἐθήρευον, ὁ ὃν ài ἕλοιεν τῶν ταύρων, πρὸς 

v2) στήλην προσωγαγόντες χατὰὼ κορυφῆν αὐτῆς ἔσφατ, 

im. di, 111. Το) κατὰ τῶν γθαμμάτων. € ἓν δι 7 στήλη πρὸς τοῖς Y 
μοις opxoc ἦν μεγάλας ἀρᾶς ἔπευχόμενος σοῖς ἀπειβουση. 

ὁτ οὖν κατὰ τοὺς αὐτῶν νόμους θύσαντες καθαγίζιο' 

rr. 190. πάντα του ταύρου σὰ μέλη, πρωτηρα κερᾶσιωτες vri 

| ἑχάστου θρόμβον ἐνέβαλλον" αἵματος, và δ᾽ ἄλλ" tig τὸ 
vUe ἔφερο, περικαθήραντες την στήλην' μετὰ δὲ τοῦτο 


X.—P σφενδονίτας i.—1 γυμνίτας ἱ.---' ἑκατέρους om X0.—* καὶ om His.— àre 

κτινρύων (in ιν corr) Α.--- ἐν om (.—" κατὰ τὰς ἐπιστολὰς Hcis.—" δρειχαλκυη 

Β.--ᾱ ol 5.---Ἱ 8 corr A: δὲ 1$ TÓT€ A : Tb ὃς.---ᾱ ἐκ τοῦ ΖΕ, ἐκ τούτον t.— 
AT ^. —* παραβαίνει Ezce.—4. μέλλει Rc.—* ἀφετῶν zbcei.— τὸ add A.—t ἴδυ 
A.—h καθαρίζοιεν EXbceo, καθαρίζοιε z.—! τοῦ om i.—k ἐνέβαλον e.— τὸ 8 ἄλλο 


$. 15. ἀρχῶν τιμῶν] Scribe ἀρχῶν καὶ 
τιμῶν, 11ν». 

τῶν πλείστων »όµων ἦρχε] Ficinus 

quidem vertit: legibus dominabatur. 

Serranus autem : et suis hominibus et 

summa quadam auctoritate pre- 

erat, Sed si comparas verba, quz sub- 


sequuntur κατὰ τὰς éxurróAas sive ἐκττό- 
Aas—ràs τοῦ Ποσειδῶνος, quibus, qualis 
inter eos imperii communio esset, erat 
prescriptum, illis verbis videtur mendom 
inhssisse. Quid si scriberetur: 

τὸν δεσπότων vóuor? Lixp. 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 399 


χρυσαῖς Φιάλαις $X TOU κρωσηρος ἀρυτόμενοι," κατὰ TOU 
πυρὸς σπένδοντες ἐπώμνυσαν δικάσεμ" σε κατὰ τοὺς $» τῇ 
στήλη νόμους x04 κολάσεω εἰ Tic τι πρότερον παραββε- 
βηκὼς εἴη, τὸ σε αὖ μετὼ τοῦτο μηδὲν τών γθαμμάτων 
δκόντες παρωβήσεσθαι, μηδὲ ἄρξευ pni à ἄρχοντι πείσεσ- 
θαι πλην κατὰ τοὺς TOU magos i éTiTÁTTOYTI νόμους. ταῦ- 
rar ἐπευξάμενος à ἔχαστος αὐτῶν cura καὶ τῷ ap αυτου: 
γένει πιὼν καὶ ἀναθεὶς" τὴν iA εὖς σὸ i&pO τοῦ θεοῦ, 
περὶ σὸ δεῖ ανον aei τάναγκαῖα διατρίψας, iru! γέγνοι- 
vo" σκότος" xoi TO πυρ ὄψυγμένον TÓ Tei τὰ θύματα si " 
πάντες οὕτως ἐνδύντερ o ori χαλλίστην χυανῆν στολή», si 
σὰὼ ra, ὁρκωμοσιῶν' καύματα χαμαὶ καθίζοντες, νύχτωρ, 
τῶν τὸ περὶ τὸ Ἱερὸν ἀποσ[θεννύντες» TUp, ἑδμκάζοντό T$ 
xci ἐδίκαζον, ed vig σι παραθαίνειν αὐτῶν αἰτιῴτό σα" 
δικάσανσες δὲ τὰ δικασθένσα, ἔσειδη φώς γένοισο, ἐν χρυσῷ 
ziv γεάψαντες pra TAY στολῶν μνημεία ἀνετίθεσα». 
νόμοι δε πολλοὶ μὲν ἄλλοι περὶ σὰ γέρα" τῶν βασιλέων 
ἑχάστων ἦσαν ἔδιοι, τὼ 0$ μέγιστα μή "i ποτε ὅπλα iT 
ἀλλήλους" oim (οηβήσειν σεν πάντας, ὦν πού τις αὐτῶν 
ἔν TIW. WÓASI TO βασιλικὸν καταλύει err uel yyávog, κοι- 
y) δὲ, χαθά περι οἱ πρόσθεν, βουλευόμενοι rà δόξαντα περ) 
πολέμου χαὶ TV ἄλλων πράξεων, ἡγεμονίαν ἀποδιδόντες 
σῷ Ατλαντικῷ γένει. θανάτου" δὲ τὸν βασιλία τῶν συγ- 
y Ya m» εἶναι πύριον, ὃν ἂν μὴ τῶν δέκα τοῖς ὑπὲρ 
ἡμισυ' δοκῇ. 

S- 16. Τωότηνε δη τοσαύτην καὶ τοιαύτην δύναµων ὁ y 
sxévoug σότε οὔσαν τοῖς τόποις 0 βεος" ἐπὶ τούσδε αὖ τοὺς 
σόπους ζυντάξας ἑχόμισεν 6x. τινος τοιᾶσδε, o ὡς. λόγος, Tp0- 


X.—n ἀρυόμενοι Hezbceis.—^ δικάζειν 1.—9 κολάσειν τε εἴ HZs.—P post ταῦτα 
cum A omisi δὶ.--ᾱ abre: A: ἑαυτῷ *s.—! ἑαυτοῦ i.—* διαναθεὶε et corr δ) àva- 
&ds A.—! διέτριψεν ἐπεὶ δὲ s.—". ἐγίγνοιτο v, ἀγέγνετο Bzbctls.—" κόπος Πυλῦεεἰ. 

" κάλλίστον X.—* ὁρκωμοσίων 0, ὁρκομωσίων vb.—7 ἀποσβεννύντες sp om X. 
—3 *épa A: lepà *e.—* ἀλλήλου Ks.—bh δὲ Χ0.---ὁ καταλύει ἐπιχειρεῖν α.---4 θα- 
νάτω ϱ.---- by ἂν Ato, ὃν ἂν Hozbc, ἂν is.—f ὑπὲρ ἥμισυ A3zbeo, ὑπερήμισυ cis.— 
€ ταύτρ Ἐξδε.--ὃ θετὸς Ὁ.--- αὐτοὺς is.—* ὁ e.—! post θεῖον cum A omisi ὃν.--- 


σκότος] In Grecis legendum, ἐπεὶ δὲ ἐγίγνετο κόπος κ.λ. CoRNARB. 


e 


IIT, ii. 179. 





400 IIAATONOZ 


φάσεως. iri φολλὼς pur γενεάς, μέχρι περ J vou θεοῦ 
Quei. αὐτοῖς ἐξήρκε, κατήκοοί σε ἦσαν τῶν νόμων τα 
αρὸς σὸ ἔυγγενὲς θεῖον' ᾿Φιλοφεόνως yov τὼ γαρ Φρονή- 
pora. ἀληόινὰ καὶ πάντη μεγάλα ἐχέκτηντο, πραότηςι 
μισὰ Φβονήσεως πρός σι TO ἀεὶ i ξυμβαμούσας τύχας καὶ 
— pn. li. 119. q'pog ἀλλήλους χβώμενοι, dio πλὴν ἀρετῆς πάντα ὑπερορῶ- 
σες σμικρὰ ἡγοῦντο vá παρόντα, xoci ῥᾳδίως $ $Qsgor oio 

zr, 181. &x foc τὸν σου χρυσοὺ 75 καὶ TOV ἄλλων κτημάτων ὄγκον, 
ἀλλ οὐ μεθύοντες UTO vgoQne" διὼ «πλουτον ἀκράτορες 

αυτὼν ὄντες Μσφάλλοντο" νήφοντες δε oto καθεώρων 0: οτι 

καὶ ταῦτα πάντα ix^ Φιλίας τῆς £o pira &pt- 

"i αυξάνεται, 7" δὲ τούτων σπουδή xau τιμή φθίνει ταυ- 

φά σε αὐτὰ κἀκείνη ξυναπόλλυται φούτοις. ἐκ δὴ λογισ- 

μου σε τοιούτου καὶ φύσεως θείας παραμινούσης πάντ' 
αὐτοῖςὶ ηὐξήθη &' πρὶν δήλθομε. & ἔκεὶ ὃ 9» voU θεου με 

μοίρα, ὁξέτηλος ἐγίγνετο ἐν αυτοῖς πολλῷ τῷ θνητῷ καὶ 
πολλάκις ἀνακεραννυμάένη, go δι ἀνθρώπινον. ifo, i 6Tixpárt, 

σότε ἤδη và παρόντα φέρε ἀδυνατοῦντες" Ἰσχημόνουν, 

καὶ τῷ Sura piro μὲν ὁρᾷν" αἰσχβοὶ κατεφαΐνοντο, τὰ κάλ- 

λιστα ὠτὸ τῶν τιμιωσάτον ἀπολλύντες, τοῖς ὃς ἀδυνατου- 

σιν ἀληθμὸν πρὸς εὐδαιμιονίων βίον ὁρῶν τότε 03 μάλιστα 
πάγκαλοι μακάριοί σε dota Cerro είναι, αλεοεξίας ἀδι- 

κου καὶ δυνάμεως ἁμπισλάμιενοι." (sóc. δι o 9 θεὼν Zw i ϱ 

νόμοις βασιλεύων, à ἄτε δυνάμενος καθορᾶν τὰ σοιαῦτα, £- 

νοῄσας γένος ὁπιικὰς ἀθλίας διασιθέμρνον) δίπην αὐτοῖς 

i il, 174. ἔπιθεῖναι [βουληθείς," ἵνα γίνουτο ἐμμελίστεροι σωφρονισ- 


8s HXezbce.—^ διὰ «λοῦτον ἀκράτορες αὐτῶν ὄντες ὀσφάλλοντο A, bà 
όρο ἐσφάλλοντο ἀκράτορες αὐτῶν ὄντει Σο, διπλοῦ τοῦ V ἀκράτου δὲ αὐτὸν Érres 
ἐσφάλλοντο B et omisso δὲ c, διπλοῦ τοῦ üxpáropes αὐτὸν ὄντες ἐσφάλλοντο οὐ. b 


πλοῦ τοῦ ἄκρατος δὲ αὐτὸν ὄντεε ἐσφάλοντο t (et qui ἐσφάλλοντο habet) z : 

ὑκὸ τοῦ ἀκρώτου ἀμβλ ἁμβλνττοντος ἀσφέλλοντο ἡ cum v, 9 post ἂς cum Axiebo ois 
Tís.—P? posts) cum AX omisi ej.—A4 αὐτῆς Eeabctis.— à AXezhceio.—5 δὲ 
20(€.—! μὲν om 0.—'" ἀδυναμοῦντες His.—"' ópü» μὲν Έχει πώγκαλοί τε A. 


6. 16. ἀβλυώττοντει] Sic alibi àBAv-  ὀννόμοι] Scribendum puto ἐννόμος. 
ώττειν, non ἀμβλυώττειν: sed (puto) Srz»s. 
utrobique ex errore. BrxPn. . 





ΚΡΙΤΙΑΣ. 401 


όε / 4 / , 4 / € ^ 4 
εντες, ξυνήγειρε θεους πάντας εἰς την TiO TOT! αυτων 
M e" 4 / N ^e / ρω 
0469019, » δη χατὰ 4 εσον παντος ToU" A00 1000 (2ε(ηκυῖα 
^ eg / / N ιά 
καθορᾶ πώντα ὁσω γενέσεως μετείληφε, καὶ ξυναγείρας 
£ATSV ... 


—* ἐμπιμπλάμενοι A.—J. διατιθεµένοις Α.---Σ βουλευθεὶε A.—* αὐτῷ X.—h τοῦ 
om t1. 


Plat. Yor. VII. 3 E 


N O M O I. 


TA ΤΟΥ AIAAOTOT ΠΡΟΣΩΠΑ 


ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΞΕΝΟΣ, KAEINIAZ KPH3, 
ΜΕΠΛΛΟΣ AAKEAAIMONIOS. 


404 


ARGUMENTA. 


LIB. I. 


De legibus acturus Plato, accommodate incipit ab illarum causa et firmamento. 
Doplicem illarum causam notat: priwariam quidem atque summam, Deum; 
secundam vero et intermediam, virtutem: non aliquam quidem illius partem, 
sed universam ipsam, omnibus suis partibus perfectam atque absolutam. quo uno 
nempe vinculo generis humani societas potest contineri, Docet item hominis 
natura: legum esse subjectum, corruptam quidem illam et variis vitiis contami- 
nat&n: ut ratio ipsa tot habeat hostes, quot sunt in homine cupiditates, quarum 
veluti pugnam expressis imaginibus describit. Quod quidem facit in eum finem, 
ut intelligat legislator, quantam diligentiam quantumque judicium in ferendis le- 
gibus, in quibus videlicet vesana illa humanarum cupiditatum intemperies coér- 
ceatur, adhibere debeat. Hujus igitur dialogi thesis est, Legum causse, Sobjec- 
tum, et Finis: qui quidem finis hujusmodi notatur, ut et cives et respublica ex 
illo virtutum temperamento componantur, ac proinde illis vera constet felicitas. 


LIB. II. 


Substrato legum. fundamento, illarum quoque subjectum notarat Plato, nempe 
bominis naturam: cujus adeo mazimam habere rationem debeat legislator in 
legibus instituendis. et quoniam ex cupiditatibus humanis dus potissimum do- 
minantur, dolor et voluptas, idcirco docuit in iis adhibendam esse diligentem 
cautionem, ne vel nimia sit licentia, vel nimia severitas: proptereaque naturarum 
variarum circumstantias esse considerandas, nt ex illarum ratione leges prudea- 
ter accommodari possint. Quam queestionem, in primo libro inchoatam, hoc 
secundo diligenter persequitur, de legum videlicet ex personarum circamstantiis 
sccommodandarum ratione. Docet igitur, quantum habeat momentum disciplina, 
et in ipsorum quidem puerorum animis: omnium autem ectatum decorarn qean- 

am esse harmoniam, quasi rhythmum, choream, melos: ita quidem, ut et animi 
et corporis varii habitus inde conformertur. 


LIB. III. 


Constituto legum fundamento, nunc agit de illarum origine : ac docet, quando, et 
quo tempore, et quibus de causis, incepcript homines leges ponere. Earurn iacu- 
nabula deducit ab eo tempore, quod exstitit post universum quoddam diluvium, 
cum hominum societas, universo terrarum orbe aquis circumfuso atqoe obreto, 
peue deleta, instauranda esset ex iis hominum reliquiis, qus in editioribus 
montium cacuminibus ab ea vastitate fuissent conservatz, lllo igitur mundi 
quasi renascentis primordio, simplicitatem quandam et equitatem foisse pro 
snctissima lege, cum nec penuria ad injuriam ipferendam quemquam incitaret, 
nec copia et ubertas ad avaritiam. — Crescente vero in dies genere humano, cue- 
pisse adhiberi leges, tanquam vincula, ut et potentiorum intemperies cobiberetur, 
et tenuiores in officio continerentur. Ita necessitatem statuit cansam 
componendarum et politie constituends : varias autem occasiones, variarum et 
legum et politiarum dedi:se primordig. ' 


LIB. IV. 


Pergit in explicanda prefatione, quam ad quinti dialogi pene medium persequitur. 
t autem veram constantemque Reipublicie ὕκαρξιν representaret, de industria 
coloniam quandam in agro Cretensi sibi proponit, ad quam legibus exornandam 
leges ee, quas tradit, accommodari queant. Τη summa przfationis illius, quam 
ab ipso disputationis initio instituit, illustria quedam capita explicat in hoc dia- 
logo: nimirum, De situ civitatis opportuno (madii autem non probat, ut 
commerciorum versutiis mapis expoattum :) quierendarum sedom occasiosi- 
bus: De reipublice forma, et de Dei ac parentum cultu. Tractat eUam prz- 
clarissimos locos, De legum vi et auctoritate: De prefationum ante legitimam 


principemque legum constitutionem necessitate, et quibus ille regulis debeant 
circumscribi. 


403* 


LIB. V. 


Prima hujus dialogi pars complectitur nonnulla, quse ad prefationem absolvendam 
restabant, et tractat pulcherrimum locum, De vero animi cultu, id est, quanto 
studio et labore versari debeat bonus civis in animo suo colendo, et quinam sit 
verus et genuinus illius colendi modus: atque adeo, quantum corpori, quantum 
pecunie, et iis omnibus rebus externis sit ab eo tribuendum. Jta verum vers 
egum institutionis fundamentum substernit Plato. Frustra enim leges institue- 
rentur, neque ullam efficaciam exsererent, nisi ejus, cui ponuntur, animus recte 
prius fuerit informatus, ut ipse sibi sit lez. Inde ad ipsam νοµοθεσία» accedit, 
quz est horum duodecim librorum altera pars. 


LIB. VI. 


Hic sextus liber, seu dialogus, agit de prestantissima politie parte, nimirum de 
magistratuum creatione. Frustra enim legibus muniretur respublica, nisi legam 
exstaret effectio: qui ex magistratuum providentia tota pendet. Copiose igitur 
et singulatim agit de omnium magistratuum creatione, summorum, mediorum, 
infimorum : quorum, et pace, et bello, in urbe, et ip agris, opere et officia varie 
versantur. Et quoniam matrimonium est fundamentum societatis humans, id- 
circo dc illo hic sgit accurate, et certas etiam leges prescribit, De modo contra- 
hendi matrimonii, de procreatione liberorum, de jure dotium, de divortiis. 
Emendat autem fedam illam uxorum κοινωνία», qua preclaram de republica 
disputationem contsminavit: qui nsevus ex hoc loco emendandus est. Agit 
etiam quedam de servitutibus, que sunt maxima pars χρηματιστικῇς, ac proinde 
magni momenti in republica. 


LIB. VII. 


Postquam egit de matrimonio, cujus beneficio liberi prodeunt in lucem, postulabat 
recta docendi ratio, ut de illor:m institutione et educatione modo disputaret, 
quod et ad paterne caritatis officium pertinet, et interest reipublice, ut juven- 
tus, que est ipsius seminarium, recte excolatur. De liberorum igitur educatione 
hic agit accurate, quantum et ad corpus et ad animum spectat: quibus duobus 
nimirum illa continetur, sicuti ex disputatione ipsa constare potest. Docet 
igitur, quando, quomodo, quibus artibus sint civium liberi instituendi. Cur 
autem tam sollicite hic disserat de Musica et chorea, cum de his etiam alibi 
egisset copiose, hzc causa precipua esse videtur, quod nimirum apud Grecos 
illarum usus et auctoritas maxime invaluisset, ut plane necesse csset, hujus rei 
habere rationem, ad eamque definiendam certas leges adhiberi. 


LIB. VIII. 


Agit hoc libro de Religione, cujus primo loco solemnes quosdam festorum ludo- 
rumque ritus commemorat, ex sii nimirum temporis superstitione. Ludorum 
etiam istorum ad bellicas exercitationes usum, quatenus et pueri et puelle in his 
debeant institui, prolixe docet. Et quoniam durum et insolens videbatur, quod 
mulieres ad bellicie rei exercitationem ascisceret, explicat, quorsum et quatenus 
id mandet: ut videlicet ad omnes necessitates et in extremis reipublice tempo- 
ribus, cum pro aris et focis, pro patria et liberis dimicandum est, ita sint insti- 
tute mulieres, ne vecordi consternatione viros ab officio revocent, sed potius 
ipsis in carissimarum communiumque rerum defensione communem operam pree- 
stent. Ludis explicatis, accedit ad potissimam vim Religionis, quse nimirum est 
potentissima illa conscientie lex: quam quidem sit esse ἄγραφο», sed cujus 
tamen vis et efficacia omnem animum domet, et cum metu omnino cogat parere 
positis legibus. Illam et nobiscum nasci docet, et in omni vitz curriculo versari, 
et per omnes omnium hominum ordines illius auctoritatem pervadere. Inde ad 
bellum cupiditatibus indicendum homines hortatur, et praclaram victoriam con- 
secuturam ait. Inprimis autem damnat adulteria, scortationes ; et ante omnia 
venerem masculam, ut horribile monstrum et preter naturam, detestatur. 


4043 


LIB. 1X. 


Duorum lorum librorum, noni et decimi, communis est tesis, De judiciis.  Pri- 
mom autem generalia quedam precepta tradit de ratione judiciorum bene con- 
stitaendoram: non quidem ut de singulis criminibus agat, sed de maximis, 
saerilegiis nimirum, Majestatis sive perduellionis, c&dium, vulnerum. Quod- 
nam judicis, et legislatoris sit officium, docet: videlicet ut bic leges, quantam 
fieri poterit, accurate tradat, ex honesti zquique formula, criminumque discri- 
minibus expensis, supplicia quoque varia constituat pro criminis metito: ille 
leges ad facta applicet atque accommodet, factorum circurostantias prudenter et 
sobrie notet, et ex illa factorum ἰδιοσυγκρισίᾳ, ex legum prescripto et mandato 
describat sententias, Porro constituendorum jadiciorum regulas tradit generales, 
quas ex ipsius contextus lectione commodius perspicere est. 


LIB. X. 


Hujus disputationis tbesis notata est in nono: hic vero tractat pulcherrimum locum 
adversus impietatem, quam et sacrilegii nomine designat. Ut autem illam ab 
ipsis radicibus convellat atque exstirpet, impiorum hominum de Dco profane 
loquentium, et tamen infelicis cujusdam eruditionis specie atque obtentu insti- 
tuentium cum ratione insanire, objectiones affert et refutat. Noster igitur phi- 
losophus, omni animi contehtione adversus impietatem invehitur, ut non 
suppliciorum severitate e Republica, sed ex animis hominum, solidis rationibus 
eam exterminet. Et ne hec orationis copia prolixitatis damnetur, causam, car 
Ín eo sermone diutius immoretur, docet, His ita constitutis, supplicia adversus 
impietatem legibus latis constituit: et distinctis impietatis quibusdaro discrimi- 
nibus, varias quoque penas illi indicit : mers impietati, ut capitali sceleri, capi- 
tales quoque penas sancit. Reliqua ez ipsa disputatione petantur. 


LIB. XI. 


Cómmunbis est duorum istorum librorum, undecimi videlicet et duodecimi, thesis, 
De pactis, sive contractibus: quo generali vocabulo ea omnia intelligit, que ad 
communem vitte usum spectant, mutuo consensu inter aliquos convenientia, sive 
nuda illa sint convent», qum certo carent nomine; sive certo nomine desi 
nentur, ut testamentum, tutela, emtio, venditio. Primum autem agit hoc unde- 
cimo de privatis contractibus: de publicis duodecimo. Ita autem his de rebus 
tradit, ut fontes naturalis mquitatis, que verarum legum est firmamentum, 
aperiat: ac proinde non tantum legibus cogat, sed rationibus suadeat, et animos 
hominum informet ad virtutis et honestatis obsequium : ques quidem est vera 
verarum legum ἐντελέχεια, qua leges orbate, veri juris germaneque justitie 
solidam et expressam effigiem nullam tenent, et ex optimis nature principis 

esciscunt. 


- 


LIB. XII. 


Hujus disputationis thesin notarimus in undecimo, | Prima igitur dialogi parte agit 
e variis contractibus, qui in publicorum negotiorum rationem quandam cadunt, 
videlicet De legationibus, de imilitsri disciplina, de magistratuum censure, de 
jurejurando, de publicis peregrinationibus, de tribus judiciorum subsellis sive 
ibus, de jure sepulcrorum, et sepultura modo, et nonnullis aliis, sicuti. ex 
ipsa lectione perspicuum erit. lllud vero illustrissimum, quod de sacro quodam 
collegio, cujus fidei et cure legum universsque reipublice custodiam demandat, 
copiose exponit: frastra enim posite essent leges sine effectione. — Huic incom- 
modo remedium est prudens et accurata custodia : cujus curam demandat ceetoi 
cuidam e probatissimis et optimis viris constituto, cujus formam, auctoritatem, 
utilitatem luculenter describit: et ita viam sibi sternit ad Epinomidem, que» est 
universe disputatiopis pulchertima clausula. 





Steph, 
^ , eom ο ^ 
S8- 1. Θεὸς ἤ τις ἀνθρωπων UJMY, ὦ ξένοι, εἔληφε την 1 0924 
,*» 27 ^ ^ , 7 p—— 
αιτίαν " Bek. 
τῆς τῶν νόμων διαθέσεως; EAM 


Πλάτωνος Νόμοι] Sic laudat hos de 
Legibus dialogos Aristot. de Republ. ii. 
9. p. 108. Casaub. Πλάτων ἐν τοῖς vó- 
μοι. ἾΊτα quoque Strab. x. p. 459. Bas. 
Diog. L. iii. 35. νόμοι 5) περὶ νοµοθεσία». 
v. ib. p. 78. Menag. Euseb. Prep. Ev. 
xii. 16. ἀπὸ τοῦ πρώτου τῶν νόµων Πλά- 
veros, et alibi. Moris v. Συγγενήσε- 
σι Πλάτων ἐν Νόμοις. Cicero de Legg. 
i. 5. * ut ille Cretensis Clinias cum Lace- 
dasmonio Megillo—de institutis rerum 
publicarum ac de optimis legibus dispu- 
tat." Id. |. ii. 6. * Plato, qui princeps de 
republica conscripsit, idemque separatim 
de Legibus ejus. L, ii, 27. * video Pla- 
tonem idem fecisse omnemque rationem 
de Legibus peroratam esse uno zstivo 
die.'— Platonis libros de Legibus exami- 
nat Aristot. |. ii. reip. c. 6. p. 191. * libri 
de legibus maxima ex parte leges sunt." 
Plutarcb. t. ii. p. 328. * pauci leges Pla- 
tonis legunt. Athenzus (1. xi. p. 508.) 
Platonem carpit, quod leges homini- 
bus, quales mente et cogitatione sit com- 
plexus, scripserit. Seneca Ep. xciv. 
non probat, quod Platonis legibus ad- 
jecta principia sunt. Gorrr. in Nov. 
Act. Eruditor. Α. 1771. mens. Novembr, 
p. 530. Asr. 

Diffcillimum et corruptissimum de 
Legibus opus habet quidem nonnulla, 
quibus discrepet abs ceteris Platonis 
dialogis, neque: tamen que tanti sint 


momenti, ut propter ea abjudicari nostro 
philosopho possit, cui jam Aristoteles 
in Politicis diserte tribuit. Immo in 
prioribus libris agnosco absolutam Pla- 
tonis artem, non illam i rotunda ora- 
tionis conformatione, aut in adumbran- 
dis colloquentium ingeniis sitam, sed in 
peculiari et propria sententiarum com- 
positione, qua licet a diversissimis egres- 
s08 ad eundem lectorcs finem deducit, 
et veluti scenicus poeta, varias quasi 
fabulz partes ita conjungit, ut non so- 
lum ob externam operum formam, sed 
etiam ob universam singulorum librorum 
compagem, sicnt Shakspearius à non- 
nullis systematicus poeta est appellatus, 
ita Plato possit dramaücus philosophus 
vocari. Ab illius autem artis intelli- 
gentia omnis fere bPdagatio pendet finis 
οἱ scopi operis εἰ singulurum partium 
(am inter se quam cum communi scopo 
flexus: quie res quoniam in Legibus, ut 
in plerisque Platonis scriptis, haud est 
facillima, nunc a nobis tangctur potius, 
quam excutietur. 

Tria potissimum, inquit Aristoteles 
Polit. iv. 1. p. 217. politici interest 
nosse: woAtTelay τὴν ἀρίστη», τίς ἐστ], 
καὶ ποία τις Àv οὖσα μάλιστ εἴη κατ) 
εὐχὴν, μηδενὸς ἐμποδίζοντος τῶν ἐκτό»; 
deinde τὴν ἐκ τῶν ὑποκειμένων ἀρίστη», 
h. e. que optima sit certis civitatibus, 
pro sua quibusque conditione ; postremo 


406 


IIAATONOZ 


KA. Θεός, ὦ ξένε θες, ὡς γε τὸ δικαιότατον εἰπεῖν 
^) e" ον) 
παρὼ μὲν ἡμῖν Ζεύς, παρὰ δὲ Λακεδαιμονίοις, oer od 
5' 7 
ἐστίν, οἶμαι φάναι τούτους Απόλλωνα. 9" γάρ: 


τὴν ἐξ ὑποθέσεως πολιτεία», h. e. civi- 
tates, quales vulgo sunt, optima forma 
multum inferiores. Ae? γὰρ, addit, καὶ 
τὴν δοθεῖσαν δύνασθαι θεωρεῖν, ἐξ ἀρχῆς 
τε πῶς ἂν γένοιτο, καὶ γενοµένη τίνα Ts 
wo» ἂν σώζοιτο πλεῖστον χρόνο». A 
δὲ, οἷον ef rivi πόλει συµβέβηκε µήτε τὴν 
ἀρίστην πολιτεύεσθαι πολιτείαν, ἀχορή- 
γητόν τε εἶναι καὶ τῶν ἀναγκαίων, µήτε 
τὴν ἐνδεχομένην ἐκ τῶν ὑπαρχόντω», 
ἀλλά τινα φαυλοτέρα». Et paullo post: 
δι) πρὸς τοῖς εἱἰρημένοις καὶ ταῖς ὑπαρ- 
χούσαις πολιτείαις δεῖ δύνασθαι βοηθεῖν 
τὸν πολιτικὸ», Καθάπερ ἐλέχθη καὶ πρό- 
Tepoy. Eadem reipublice gencra Plato 
Legg. v. p. 789. A—E. quamquam mi- 
nus definite recenset, eorumque primam 
tractavit in Politia, in qua de perfecta 
civitate et perfecta justitia querit, quas 
secundum Platonis doctrinam non posse 
dirimi, mirum est fuisse, qui non intelli- 
geret admonitus. Hec respublica op- 
üma simpliciter, quum insitas civium 
animis leges haberet, latis extrinsecus 
non indigebat: alteri vero eatenus tan- 
tum optime, quatenus nationis indoles, 
natura soli, terre situs et alia ad civita- 
tem pertinentia sinerent, legislatione 
maxime opus erat, nec tamen ea prorsus 
absoluta, sed quz aliquid bene erudito- 
yum civium arbitrio permitteret: quam 
rempublicam descripsit in opere de Le- 
gibus, in quo permulta singulorum recto 
judicio ac voluntati relinqui significatur 
haud semel. Commode igitur Aristo- 
teles Polit. ii. 4. p. 77. Τῶν δὲ Νόμων τὸ 
μὲν wAcimro» µέρος νόμοι τυγχάνουσιν 
ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ τῆς πολιτείας εἴρηκε" 
καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέρα» ποιεῖν 
ταῖς πόλεσι, κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν 
πρὸς τὴν ὁτέραν πολιτείαν. Commode 
etiam Appuleius de habit. doctr. Plat. 
hi. p. 27. Elm. postquam de Politia ex- 
posuerat, * Ejusmodi civitatem, inquit, 
* nullis extrinsecus latis legibus indi- 
gere: regia quippe prudentia et ejus- 
modi institutis ac moribus, quibus dic- 
tum est, fundata ceteras leges non re- 
quirat. Et banc quidem, ut fignentum 
aliquod veritatis, exempli causa per se 
compositam vult esse Rempublicam. Est 
et alia optima quidem et satis justa, et 
ipm quidem specie et dicis causa civitas 
abricata, non ut superior sine evidentia, 
sed jam cuim aliqua substantia, In hac 


non suo nomine de statu et de commodis 
civitatis requirens originis ejus principia 
et fundamenta disponit, sed eo dit, 
quemadmodum civilis gubernator ejus- 
modi locum conventusque multitadiuum 
nactus, juxta naturam tium rerum 
et convenarum debeat facere civitatem 
plenam bonarum legum et morum bono- 
rum. Cf. Procl. in Polit, p. 360. At 
prave sentiunt, qui Leges praestare Rei- 
publice opinantur et hujus in illis nsevos 
scilicet emendare Platonem voluisse : 
cujusmodi laudatoribus responsurus fuis- 
set, quod Solon spud Procl. in Tim. i. 
p. 25. fertur dixisse αρὸς τὸν ehróvra, 
ὅτι καλλίστους ἔθηκε νόµου οὗ "yàp 
καλλίστους θεῖναι, ἀλλὰ τοὺς δυνατοὺς, 
ἔφη, εἰδέναι δὲ τοὺς κρείστους. Praeterea 
tertium de civili disciplina librum pro- 
misit Plato Legg. 1. c. E. διὸ δὴ παρά- 
δειγµά γε πολιτείας obx. ἄλλρ χρὴ owo- 
πεῖν, ἀλλ’ ἐχομένους ταύτης τὴν ὅτι 
µάλιστα τοιαύτην ζητεῖν κατὰ δύναμιν. 
$» δὲ νῦν ἡμεῖς ἐπικεχειρήκαμεν, εἴη το 
ἂν γενοµένη πως ἀθανασίας ατα. 
καὶ ἡ μὲν δευτέρως' τρίτην δὲ μετὰ ταῦτα, 
ἐὰν θεὺε ἐθέλῥῃ, διαπερανυύµεθα. πε 
tertia civitas non est alia, quam Aristo- 
telis illa ἐξ ὑποθέσεως, et emendationis 
et talis legislationis indiga, quse nibil 
infinitum relinquat, oznia legibus con- 
stitutis adstringat. ΟΕ. Legg. ix. p. 
876. A—E. Sed morte prepeditus nec 
hoc politicum opus scripsit, et neutrum 
adeo eorum, que supersunt, absolvit. 
Legibus enim addere voluit libellum ali- 
quem, qualis est Epinomis ab aliena 
manu adjecta, qua de re mox dicetur: 
Rempublicam continuavit quidem in Ti- 
meo et Critia, qui et ipse est izmperfec- 
tus ; at quartum dialogum, in quo, ut in 

rioribus Socrates, Timzus, Crites, sic 

ermocrates quoque verba faceret (v. 
Critias p. 108. À.) quo minus compo- 
neret, Parca prohibuit Quodsi hsc 

rfecisset, multo accuratius de civili 
jpsius doctrina judicare [ 
nunc possumus, et mire accusaliones, 
qui in eum conjectte sunt, obticuissemt 
fortasse. 

Redeo ad Leges, quarum causa sus- 
cepta est tota disputatio de civilibus 
scriptis Platonis. Nunc enim, cognitis 
utriusque operis finibus, non difficile est 
perspicere, consilio scriptorem  propo- 








NOMOI, A. 


ME. Na. 


407 


ΑΘ. Μαν οὖν καθ Ὅμηρον λέγεις, uc του Món φοι- 


sit in Republica civitati nullam certam 
sedem, qua condi fingeretur, assignasse, 
quod sit optima simpliciter; at ei, de 
qua dicit in Legibus, concessisse Crete 
quandam regionem, quam describit iv. p. 
701. B. Miagnetum civitatem appellat 
viii. p. 848. D. ix. p. 860. E. xi. p. 919. 
D. xii. p. 946. B. p. 969. A. sed po- 
stremo loco ita, ut fictum nomen esse 
facile intelligas. Olim tamen Magnetas 
in Creta habitasse, qui posthac migraruat 
in Asiam minorem et condiderunt Mag- 
nesiam ad Meandrum, colligere licet ex 
collatis locis Plat. Legg. xi. p. 919. D. 
xli. P. 940. B. Strab. xiv. P. 048. Schol. 
Apollon. Argon. i. 584. Schol. Plat. 
Ruhnk. p. 284. quod fefellit Meursium 
in Creta sua.. Locum, quem illi deserue- 
runt, Plato concedit huic reipublice. 
V. Legg. iv. p. 704. C. De hac igitur 
civitate ita disserit, ut dus operis partes 
distingui possint, altera generalis, de 
universa reipublice institutione, usque 
ad v. p. 734. E. altera specialis, in qua 
singulz leges recensentur; utraque ha- 
bet quandam confusionis speciem, sed 
in qua confusione, quod aiunt, τάξις 
ἄτακτος καὶ ἁταξία ποιάν τινα περιλαμ- 
βάνει τάξυ. Et in prioribus quidem 
libris, quos nunc solos curamus, disputa- 
tur de variis civitatum institutis secun- 
dum ordinem virtutum, ad quas perti- 
nent: itaque primi libri parte priore de 
Jis, que ad fortitudinem, inde usque ad 
finem l. ii. de iis, que ad temperantiam, 
et |. iii. de iis, que ad prudentiam spec- 
tant, exponitur: quod fortasse difficilius 
erat invenire, nisl ipse Flato i. p. 632. 
E. significasset. Jam de onis equi- 
dem nihil certi reperio, et videntur Cli- 
nis et Megilli nomina ficta potius quam 
vera esse, ac propter id tantum assumpta, 
quod aptum ad rem Platoni videbatur 
Cretensem et Laconem de legibus lo- 
quentes inducere : quapropter etiam ᾖθο- 
ποιῖα prope omnis neglecta est, exceptis 
paucis iisque tectioribus, quibus quodam- 
inodo pinguntur Laconis mores et in- 
doles. Sic i. p. 626. C. in verbis Me- 
gilli, πῶς γὰρ ἂν ἄλλως ἀποκρίναιτο, ὦ 
θεῖε, Λακεδαιμονίων "ye ὁστισοῦν; non 
solum ὦ θεῖε Laconismum redolet, de 
quo v. Schol. b. i. Menon. p. 99. D. de 
Virt, p. 379. D. Aristot. Eth. Nicom. 
vii. 1. sed et Λακεδαιμονίων ὁστισοῦν : 
certe idem i. p. 633. B. ἔγωγ᾽ εἴποιμ 
ἂν καὶ Λακεδαιμονίων ὁστισοῦν. Mox p. 


642. C. Laco inquit: ὡς ἡ πόλις ὑμῶν», 
à Μέγιλλε, ἔφασα», ἡμᾶς οὗ καλῶς } κα- 
λῶς ἕρῥεξεν : in quo Laconicorum puero- 
rum scommate illud ob καλῶς  καλῶς 
ἕρῥεξεν, prorsus abhorret ab Attico usu, 
notante etiam H. Stephano Thes. L. Gr. 
t. ii. p. 672. F. Ῥέξειν καλῶς, kaxes, 
καλὰ, κακὰ etc. Homericum et Pinda- 
ricum est. V. Il. T. 3854. Od. 3. 15. v. 
56. Pindar. Olymp. ix. 142. Pyth. ix. 
171. Quare prorsus persuasum habeo, 
e Laconico Dorismo illud Platonem arri- 
puisse. Scabrum, confusum, maximé 
brevem passim Megilli sermonem esse 
taceo. d boc utut est, rectissime de 
Platone dicit Basilius M. Epist. clxvii. 
Opp. t. iii. p. 187. D. Ὅπου δὲ ἀόριστα 
πρόσωπα ἐπεισάγει τοῖς διαλόγοις, τῆς 
μὲν εὐκρινείας ἕνεκεν τῶν πραγμάτων κέ- 
χρηται τοῖς προσδιαλεγοµένοις' οὐδὲν δὲ 
ἕτερον ἐκ τῶν προσώπων ἐπεισκυκλεῖ ταῖς 
ὑποθέσεσιν' ὅπερ ἐποίησεν dv τοῖς Νόμοι». 
Postremo hospes Atheniensis quinam sit, 
a multis est queesitum. Τη scholio col- 
lectionis Ruhnk. p. 214. quod referen- 
dum est, ni fallor, ad Georgium Gemis- 
tum, ex cujus Commentario Ms. in Legg. 
i. excerptas arbitror esse uberiores in 
eum librum annotationes, in illo igitur 
scholio e Legg. v. p. 789. B. colligitur 
esse Platonem, quod ibi a se jam antea 
Rempublicam scriptam hospes dicat esse : 
absurdius corumentum, quam in quo re- 
futando ponam operam. JÁttamen esse 
Platonem ipsum idcirco arbitreris, quod 
si alius quicunque significaretur, nomi- 
natim productus esset probabiliter: sin 
inducere sese ipsum volebat, melius id 
fiebat suppresso nomine. Nobiscum fa- 
cit Cicero Legg. i. 5. contra Aristoteles 
Polit. ii. 4. p. 77. et recentiorum pleri- 
que Socratem vocant; quod mero fit 
errore : quippe in Creta colloquium agi- 
tur, quam nunquam Socrates viserat ; 
nec ulla causa fingi aut excogitari potest, 
cur Socratis personum toties suo nomine 
proditam nunc celaverit. Ceterum lepi- 
dissimum omnium est, quod Fabricius 
B. Gr, t. iii, p. 101. ed. Harl. Salvianum 
Socrati Leges ait tribuere: quem de col- 
loquente in Republica Socrate dicere, 
ei qui legit Platonem, primo liquet ad- 
spectu. 

Quo minus autem colloquentes inter 
se person: sunt definite, eo minus de 
certo quodam £empore, quo peroratos de 
Legibus dialogos fimxerit, est cogitan- 





408 


v A X ο” v e P4 ον ? 
σανγτος προς 449) σου ποτρυς ἐχάστοτε συνουσια» δι εατου 


IIAATONOZ 


b 


3/ LY N N , , / , ο / 
έτους X04 X0TO, τας παρ εκεμνου Φημας vic τολεσι 


t --Ἡςῳ , M! / 
Upuv^ θεντος τοὺς νµιους» 


CODICES 3EPTEM, 
ARünvfbrt. 
ξένοι v.—b. ἐννάτου $,—* ἡμῖν t.—43 δ' v[fr.—e ἐν τοῖς τοιούτοις f.—f νομικοῖς 


dum : quod video facere Hemsterliusium 
ad Lucian. Timon. t. i. p. 847. Bip. Et 
vereor, ut quidquam reperias, unde tem- 
pus illud exputes: nisi quod paucis dic- 
bus ante sstivum solstitium, qui dies 
est viii. Julii, agi colloquium dicitur iii. 
p. 683. C. quod cur statueret, plures 
haud dubie erant cause, quas exquirere 
foriasse non fuerit nostrum, Multo ta- 
men gravior quaestio est, quando scrip- 
tum opus sit: quam certioribus rationi- 
bus licet complecti. Etiamsi enim Ari- 
stoteles Polit. ii. 4. p. 76. post Iveinpub- 
licam compositum non tradidisset, tamen 
comparata utriusque libri indole clare 
agnosceretur:; quippe illa amplo, copi- 
oso, ornato, hoc modico, subtili, tempe- 


rato, humili genere scriptum est ; illam. 


poema quam prosarium opus potius dix- 
eris, vel certe mediam inter poesin et 
pedestrem sermonem : hoc habet quidem 
succum aliquem, ut Cicero ait, neque 
tamen pluriinum sanguiais, ct integram 
valetudinem, nec tamen juvenilem sed 
eam, qua senectus gaudeat vegeta. Ora- 
tionis et sententiaruu tenor in lioc sum- 
missior, etsi passim assurgit paullulum ; 
humi tamen serpit, quum in divina Tte- 
publica auctor sublimi feriat sidera ver- 
tice. Cur autem in Legibus jam non 
colum tangat, requiris? Ipse respondet 
ii. p. 657. D. dicens, ἐπειδὴ τὸ παρ᾽ ἡμῖν 
ἡμᾶς ἐλαφρὸν ἐκλείπει νῦν: ac minime 
dubito, quod senex passim Atheniensis 
hospes dicatur esse, (vid. i. p. 625. B. p. 
634. D. ii. P. 685. A. iv. Ρ. 116. D. vl. 

. 769. Α.) inde venisse, quod ipse 

lato, quum scriberet, esset senex : id 
quod etiam Plutarch. de Isid. et Osir. p. 
870. E. testatur, Quid mirum igitur, si 
graviore, ut senem decet, stilo leges suas 
exaraverit, veluti si quis areis tabulis 
insculpat? Quid mirum, sj ea etate 
artem philosophandi potius quam verbo- 
rum elegantias consectatus sit? Ipse ait 
i. p. 627. C. καὶ οὐκ ἂν εἴη Ύε πρέπον 
ἐμοί τε καὶ ὑμῖν, dy τούτῳ ὀνόματα θη- 
βεύειν (ita enim legendum docebo), ὅτι 
viKévTwV μὲν τῶν πονηρῶν 5j re οἶκία καὶ 


ἡ ἐυγγένεια αὕτη πᾶσα ἥγτων αὐτῆς λε 

γοιτ) ἂν, κρείττων δὲ ἵττω . οὐ γὰρ 
εὐσχημοσύνης τε καὶ ἀσχημοσύνης fnuá- 
των ἕνεκα παρῦν σκοπούµεθα πρὸς Tb» 
τῶν πολλῶ» λόγο», ἀλλ) ὀρθότητός τε «ai 
ἁμαρτίας πέρι νόµων, ἥτις ποτέ ἐστι $u- 
cei. Jam vero ut accuratius definiam 
tempus, post Ol. cvi. 1. demum, h. e. 
post annum :etatis lxxiv. Leges compo- 
site sunt, ut apparet e memorata (i. p. 
638. A.) Syracusiorum, h. e. Dionysii 
minoris victoria de Locrensitus. Cf. 
Bentlei. Hesp. ad Boyl. p. 191. ed. 
Lennep. Quse ratio eo est firmior, quo 
probabilius est, repetitam recensionem, 
quam alias in scriptis suis exercuisse 
Platonem, animadvertit Wolf. Prolegz. 
ad Hom. p. clii. non esse adhilitma 
huic libro: plura enim vestigia licet de- 
prehendere moventia suspicionem, nec 
absolutuu esse nec expolitum, nec ulti- 
mam ei a scriptore manum admotam. 
Quid quod ne editum quidem a Ρέας, 
sed ab amico ejus ac discipulo, Opuntio 
Philippo transscriptum e ceris et publica- 
tum tradunt vetcres apud. Diog. L. iii 
37. Suidam v. φιλόσοφος ct inde Endo- 
ciam p. 425.? Nam apud Suidam τος 
Φιλόσοφος preficenda verba Φίλιππος 
Ὀπούντιος: qua posteaquam perierunt, 
totum caput, quod multo olim superiorem 
locum tenuisse necesse est, ut servaretur 
ordo alphabeticus, sede sua videtur mo- 
tum esse. Sed de hoc saltem ex parte 
ab aliis est.monitam. Ipsam autem illam 
famam non habeo cur in dubium revo- 
cem: quamquam certo scio falsum esse, 
quod ab codem Philippo primum in Ἡ- 
bros Platonis Leges divisas esse ibidem 
Suidas narrat. Non multo tamen post 
Platonis obitum editas esse Leges, veri- 
simile est ex iis, que disputavit Schnei- 
derus Pref, ad Cyrop. p. xiv. 

Huc quoniam semel deveni, pauca 
dicam de Epinomide, quam additam ab 
Opuntio Philippo tradunt Diog. L. et 
Suid. ll. cc. Sane ea est illius dialogi 
a Platonis ingenio et indolc discrepantia, 
ut non modo Franc. Patritius Discuss. 








| NOMOI, A. 


KA. Λέγεται ydo οὕτω παρ ἡμῖ' καὶ δὴ wel τὸν 
ἀδελφόν γε αὐτοῦ Ῥαδάμωνθυν, ἀκούετε γαρ. τὸ ὄνομα, 


Perip. p. 225. et p. 251. ac Sallierius 
Hist. Ac. Inscr. t. iii, p. 148. sed ipse 
Anglus interpres Taylorus, cetera mi- 
nime criticus, Vers. Opp. Plat. t. ii. p. 
387. spuriam judicarint. Quamquam 
Sallierius fallit, quum perfectum de Le- 
gibus opus et superfluam Epinomida 
censet esse : nam ejusmodi scriptum ipse 
Plato promittit Legg. vii. p. 818. E. nec 
absoluta est disputatio de institutione 
τοῦ νυκτερινοῦ συλλόγου, quee ipsa insti- 
tutio pertractatur in Epinomide: ut du- 
bium non sit, ex Platonis consilio esse 
additam, sive illud e Legg. |. c. auctor 
cognoverit, sive ex ipsius ore philoso- 
phi, cujus amicus fuit, coram exceperit. 
gregie etiam argumentum Epinomidis 
convenit cum Philippi scriptis, quorum 
indicem Suidas servavit: nam illi insunt 
plurima geometrice, arithmetice, harmo- 
nice, astronomice, physice dicta; in hoc 
autem recensentur fib περὶ τῆς ἁποστά- 
σεως ἡλίου καὶ σελήνης, περὶ χρόνου, περὶ 
ἐκλείψεως καὶ περὶ μεγέθους ἡλίου καὶ 
σελήνης καὶ γῆς a^, quod respicit Stob. 
Ecll. Phys. p. i. t. ii. p. 558. Heeren. 
περὶ ἀστρακῶ», περὶ πλανητῶ», 'Apifuy- 
σικὰ, περὶ πολυγόνων ἀριθμῶ», ᾿Ὀπτικῶν 
B', Ἐνοπτικῶν β’, Κυκλιακὰ, Mecórnres. 
Et eximium mathematicum fuisse testa. 
tur etiam Proclus in Euclid. ii. p. 19. 
Φίλιππου δὲ ὅ µεταῖος Πλάτωνος ἂν ua- 
Oyrhs καὶ ὑπ ἐκείνου προτραπεὶε els τὰ 
µαθήµατα, καὶ τὰς ζητήσεια ἐποιεῖτο κατὰ 
τὰς Πλάτωνος ὑφηγήσει, καὶ ταῦτα 
προὔβαλεν ἑαυτῷ ὅσα fero τῇ Πλάτωνος 
Φιλοσοφίᾳ συντελεῖν. ol μὲν οὖν Tàs 
Ἱστορίας ἀναγράψαντες µέχρι τούτου προά- 
Ύουσι τὴν ijs ἐπιστήμης ταύτης τελείω- 
σι. Corruptus est ὁ peraios iste : re- 
ponendus ὅ ᾿Ὀπούντιο. Qus emen- 
datio si cui videatur audacior, is mendo- 
missimum librum cogitet esse. Ita in 
eadem pag. legitur ὁ Κυζικῖνος ᾿Αθηναῖος : 
at Proclus scripsit ὁ Κυζικηνὸς Τιμόλαος, 
qui memoratur apud Diog. L. iii. 46. 
Et ibidem post verba Οἰνσπίδης 0 Xios 
delenda sunt hec, ὃ τὸν τοῦ µηνίσκου 
τετραγωνισμὸν εὐρὼν καὶ Θεόδωρος ὁ Ku- 
1905, repetita ex seqq. Hiec, ut dixi, 

in eadem pagina ; ne leviora enumerem. 
Quid autem si ne Proclus quidem Epi- 
nomida ad Platonem retulit? qui in Eu- 
clid. i. p. 12. πάλιν ἐκεῖνα θεωρήσοµε», 
ait, Pres ὃ Πλάτων θριγκὸν τῶν µαθηµά- 
Των ἐν Πολιτώᾳ τὴν διαλεκτικὴν κροσεί- 


Plat. 


Vor. VII. 


puke, kal faris Ó σύνδεσμος abro vonrih» 
ἐπινομήδη συνθεὶς καὶ παραδίδωσι. Locus 
corruptissimus, quamobrem jam Sim. Gry- 
nzeus asterisco notavit. Emendo certis- 
sime: καὶ Boris 0 σύνδεσμος αὐτῶν, bv 0 
τὴν Ἐπινομίδα συνθεὶς kal παραδίδωσι. 
Illud αὐτῶν plane est necessarium. Sic 
paallo post: πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα διήκει 
διὰ πάντων, és εἰπεῖν, τὰ καθ αὐτὰ ὑπάρ- 


χοντα τῇ κοινῇ φύσει τῶν uo8nudrow. 
ἀλλ’ ὡς ἡμεῖε Φαῖμεν, wporex)s µέν 


ἐστιν αὐτῶν σύνδεσμος κ.τ.λ. Respici- 
tur Epinom. p. 991. E. ᾽Ανάγκη *yàp τό 
ye τοσοῦτον φράξειν' πᾶν διάγραµµα 
ἀριθμοῦ τε σύστηµα καὶ ἁρμονίας σόστα- 
σιν ἅπασαν», τῆς τε τῶν ἄστρων περιφορᾶε 
τὴν ὁμολογία», οὖσαν ula» ἁπάντων àya- 
φανῆναι δεῖ τῷ κατὰ τρόπον µανθάνοντι. 
ἀναφανήσοται δὲ, ἂν, 5 λόγομεν, ὀρθῶς 
τις els ἓν βλέπων µανθάνῃ. δεσμὸς γὰρ 
πεφυκὼς πάντων τούτων εἷς ἀναφανήσεται 
διανοουµένοις. Nec in editis Procli scrip- 
tis laudatam usquam Epinomida reperi, 
etsi alias permagni habetur ab recentio- 
ribus Platonicis, ut a Ficino, Serrano, 
Tayloro, aliis. At externa, fateor, hec 
argumenta sunt, quibus ejus infirmare 
auctoritatem studui: tamen ex ipso pe- 
tita dialogo non pretermisi, quod sup- 
petebant nulla; sed quod opportuno 
magis loco censui reservanda. 

Magna pars hominum non uniuscujus« 
que rei dignitatem prestantia et utilitate 
metiuntur, sed ducuntur splendido aliquo 
titulo, raraque inprimis consectantur. 
Videlicet que merces magno numero 
venales sunt, quamvis pretiosz, viles ha- 
bentur copia sua: at si qua pauca e 
multis, que periere dudum, supersunt, 
iis desiderio eorum, qnz periere, cumu- 
lus accedit gratiz. Tali commendatione 
Plato non indiget; tamen nescio an de 
Legibus opus propter id ipsum sit cupi- 
dius amplectendum, quod nihil quid. 
quam id genus, eo excepto, e Greca 
antiquitate servatum integre sit, unum 
omnium de lege librorum statem tulerit. 
Neque enim quisquam, credo, erit, qui 
nulla preterea putet de re gravissiura 
scripta condidisse Grecos: qui, ut sum- 
mos habuerunt legislatores, ita rem civi- 
lem inde & Pythagora philosophis ra- 
tionibus comprehendere conati sunt, et 
multo etiam ante peregrinas terras pera- 
grarunt, ot varias gentium consuetudines 
et instituta vite cognoscerent. Nonin- 


$F 


409 


11, Π. 180. 


410 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


/ ; ^v KH e iu! e ο φ 
rt. 63δ. ῥ,καιότατον Φεγονέναι. τουτον ουν φαιμεν αν μεις γι ο 


^w , f ’ /, 8 Ν X /, ? 9 
Έρητες ἐκ του τοτε διανέρνεὐ τὰ περὶ τας δίκας ὀρθως 
^ M» LY "4 
TOUTOV τὸν &TO4YOV αυτον SEA 60i. 


commodum autem videtur recensere eos 
de lege scriptores, quorum ad nos per- 
venit notitia: unde conjectura fieri pos- 
sit de universa mole natorum in Grzcia 
voluminum, quz non modo ad civilem 
doctrinam, sed speciatim ad leges perti- 
nerent. Et primum quidem philosophos 
ea de re libros, ex quibus prestantissi- 
mum est indubie hoc Platonicum, quam- 
obrem etiamnum est in manibus, deinde 
vero Aistorica commentaria, ordine tem- 
porum commemorabo ; qua quidem ipso 
nomine significent, se non tam ad respub- 
licas spectare, ut v. c. Aristotelis et Pon- 
tici Heraclide Politie, quam ad instituta 
legesque populorum et civitatum. 
Primus philosophorum, qui de lege 
Scripsit, quantum equidem sciam, est 
Ocellus Lucanus περὶ vóuo καὶ βασιληΐας 
apud Archytam sive quisquis est auctor 
episto!:e apud Diog. 1. viii. 80. ex quo 
libro fragmentum recitat Stob. Ecll. 
Phys. p. i. t. i. p. 338. quod nollem 
Heerenio p. ii, t. ii. p. 206. suspicionem 
movisset, Ocellum in eo de lege nature 
disputasse ; neque enim additum xal Ba- 
σιληΐας eam conjecturam admitüt. De- 
mocriti autem νομικὰ αἴτια apud Diog. 
L. ix. 49. dubium est ad legislationem 
an physicam doctrinam pertinuerint. Se- 
quuntur Archytas ze νόµω καὶ δικαιο- 
σύνας &pud Stob. Ecll, Eth. xli. p. 267. 
p. 268. xliv. p. 314. ad quod scriptum 
Menagius male refert Archyte modo [au- 
datum locum : item Crito et Simon So- 
cratici περὶ νόµου apud Diog. L. ii, 121. 
192. Antisthenes Cynicus περὶ vópov $) 
πολιτείας et περὶ νόµου 3) περὶ καλοῦ καὶ 
δικαίου ib. vi. 16. Βρευεῖρρας Acadermi- 
cus περὶ νομοθεσίας ib. iv. 6. Xenocrates, 
ejus successor, περὶ δυνάµεως vópov ib. 
12. Aristotelis memorantur τὰ ἐκ τῶν 
Νόμων Πλάτωνος γ΄ spud Diog. L. v. 22. 
vel saltem β’, ut tradit Anonymus in vita 
ejus; preterea Νόμων δ΄ apud Diog. l. c. 
20. quamquam Anonymus habet Noyl- 
µων. Ex hoc opere videntur ease sin- 
gulares Aristotelis leges, quotquot pas- 
sim citantur: ut νόμοι συμποτικοὶ apud 
Athen. v. p. 186. B. :i modo genuini 
erant; νόμοι ἀνδρὸς καὶ γαμετῆς apud 
Anonym. σνσσιτικὸς sc. νόμος apud 
Procl. in Polit, p. 850. unde quidam 
Convivium Aristotelis exsculpsit. Gna- 
thaenz meretricis νόµον συσσιτικὸν affert 


Athen. xiii. p. 585. B.  Corrigeudi au- 
tem ex his locis videntur Diogenes et 
Anonymus, qui νόμο» συστατικὸν babent. 
Cf. Conring. in Aristot, Polit. p. 575. 
Accedunt Heraclidz Pontici s 
apud Diog. L. v. 87. ix. 50. Cic. Legs. 
iil. 6. quem locum male intellexit Ernest 
Clav. Cic. v. Heraclides ; Theophrasti 
Νόμων κατὰ στοιχεῖο» κδ apod. Diog. L. 
v. 44. quod opus videtur mixti ex. pbilo- 
sopho et historico argumenti fuisse, et 
citatur frequentissime, v. c, Cic. Fisa. 
v. 4. Digest. i, 3. 8. 6. Stob, Ecil. Eth. 
11. p. 40. xxxvii. p. 220. xlii. p. 250. 
lxx. p. 441. Procl. in Polit. p. $50. Poll. 
viii. 52. x. 19. Harpocr. et Suid. multis 
locis. Adde que habet preterea Menag. 
ad Diog. l. c. Ibidem Laertius metniusi 
cjusdem Νόμων ἐπιτομῆς dà, et περὶ vénus 
α’, περὶ παρανόμων» α ib. 47. Apud Scbol. 
Plat, Ruhnk. p. 242. laudatur 
στος ἐν Ἑπτωόμφ.  Aristoxeni 
παιδευτικῶν νόμων» citatur apud Diog. L. 
viü. 15. πολιτικῶν νόµων ὄγδοος apud 
Athen. xiv. p. 648. D. ac fortasse ejus- 
dem σύμµικτοι συμποτικοὶ apud Athen. 
l. c. p. 632. A. et ipsi sunt νόµο. — Jana 
vero Demetrius Pbalereus non solum 
ipse plura scripsit huc spectantia, wt 
περὶ vópgo a' et περὶ τῆς ADfype: »eps- 
θεσίας ε’΄ apud Diog. L. v. 60. ubi v. 
Menag. et apud Suid, v. παράστασις et 
s, Cic. Legg. ii. 25. ni. 6. 
Finn. v. 19. qui libri mixti à 
erant, ni fallor, ut Theophrasti; sed et 
Ptolemeo Soteri auctor fuit civilium 
scriptorum colligendorum, unde ori 
repetenda Álexandrins bibliotheem. V. 
Plutarch. Apophth. Regg. p. 180. D. 
Is. Casaub. ad Diog. L. v. 78. Periz. ad 
JElian. V. H. iii. 17. Catalogos legum 
in ea servatarum confecit Callimachus. 
V. Fragmm. Callim. p. 353. ed. Grarr. 
Ultimo loco apponendi Stoki. Zeno 
Cittieus περὶ νόµου est apud Diog. L. 
vii. 4. ex quo libro indubie sunt illa 
apud Cic. N. D. i. 14. * Zeno autem— 
naturalem legem divinam esse censet, 
eamque vim obtincre recta imperantem 
robibentemque contraria ;' unde etiam 
gg. 1. 6. Cicero profecit. Eadem fere 
Greece habent Clem. Alex. Strom. i. p. 
151. 37. et Stob. Ecll. Eth. xlii. p. 278. 
88. sine auctore. Sequuntur Perseus, 


qui edidit πρὸς rois Πλάτανος Νόμου: 











NOMOI, A. 


411 


ΑΘ. Kai καλόν ys τὸ χλέος viti σε Διὸς μάλα πρῖ- 


3 
φον. ἐπειδὴ 0$. ἐν γοιούτοις 


ἅπτα Diog. L. vii. 96. Herillus, cujus 
Νομοθέτης memoratur ib. 166. Cleanthes 
περὶ νόμων ib. 175. Spherus περὶ rvópov 
ib. 178. Chrysippus περὶ νόµου apud 
Plutarch. de Stoicc. Repp. p. 1037. F. 
Digest. i. 9.2. Ejusdem Νόμους laudat 
Epiphan. Compend. fid. nescio an ab 
ilo libro diversos. Agmen claudat no- 
bilis homo, Diogenes Babylonius, cujus 
πρῶτον τῶν Νόμων excitat Athen. xii. p. 
526. D. Nam praetermitto recentiores 
Sophistas, v. c. Dionem Chrysostomum, 
qui declamationes de lege composue- 
runt. 

De historicis super legibus gentium 
commentariis, quz» ut plurimum Νόμιμα 
vocantur, egit Wower. de Polym. c. ix. 
emendatus ab Jonsio S. H. P. i. 16. £ 
49. Nos quoque pauca de iis nunc di- 
cemus, etsi non solum leges et instituta 
populorum, sed omnino omnem vitze sec- 
tam et rationem descriptam in iis esse 
scimus ; addemus autem etiam alios non- 
nullos, qui quidem huc spectant, scrip- 
tores, Primus ejusmodi scriptor Hel- 
lanicus est Lesbrus, cujus βαρβαρικὰ 
ρόμιμα citant Porphyrius apud Euseb. 
Prigp. Ev. x. p. 466. B. Suid. et Etym. 
M. v. Ζάμολξις Cf. Sturz. Fragmm. 
Hell. p. 18. et p. 68. qui occupavit 

uidquid commentatus eram in rem eam. 
5 potest notari pro exemplo impuden- 
tissimi plagiarii, qui ne ab squievis qui- 
dem abstinuit fraudulentas manus. Ari- 
stotelis νόµιµα βαρβαρικὰ laudant Varro 
de L. L. vi. p. 76. Scalig. Apollon. 
Dysc. Mir. Hist. c. 11. et Anonymus 
in vit. Áristot. apud Menag. ad Diog. 
cujus operis partes fuisse probabile est 
vópaua Ῥωμαίων apud eundem et Τυῤῥη- 
νῶν νόµιµα apud Athen. i. p. 28. D. 
Theophrastus edidit νομοθετῶν Υ΄ apud 
Diog. L. v. 45. ex quo libro indubie 
bausta illa sunt apud Cic. Legg. ii. 6. 
Dioscorides, Isocratis discipulus, scripsit 
περὶ vouíuev (v. Schol. Aristoph. Av. 
1283. Suid. v. σκντάλη) et περὶ τῶν παρ) 
Ομήρφ »όμων (Suid. v. Ὅμηρος coll. 
Atben. i. p. 8. E, ubi v. Casaub.) Vi- 
detur tamen in Suids loco reponendum 
esse νοµίµω», ut τὰ παρ Ὁμήρφ νόμιμα 
sint pars operis Dioscoridei. περὶ »οµί- 
µων. Theodecte, qui fuit Aristotelis 
sequalis, νόµιµα βαρβαρικὰ affert Suid. v. 
Θεοδέκτης; Callimachi idem v. φάσηλοε, 
A pollodori περὶ ρομοθετῶν β΄ Diog. L. i. 
58. Hermippi Callimachii Smyrnei, de 


ἦθεσι τέβραφθε νομικοῖς. σύ 


cujus etate v. Voss. Η. Gr. i. 16. libros 


περὶ ρομοθοτῶν Athen. iv. . 154. D. 
xii. P 553. C. xiv. P. 619. e. ubi est 
|. vi. Joseph. c. Apion. i. 33. ig. c. 


Cels. i. p. 13. Porphyr. de Abst. iv. 24, 
Sequuntur, ne quem omittam, Judeus 
Aristobulus, Peripateticus, qui de populi 
sui legibus Greece scripsit ad Ptolemeum 
Philometorem (v. Clem. Alex. Stromm. 
i. p. 148. v. p. 254. vi. p. 268. Euseb. 
Prep. Ev. vii. p. 323. viii. p. $76. ix. p... 
410. D. xiii. p. 663.) et ultimus certe 
etatis in hoc genere scriptor Telephus, 
Grammaticus Pergamenus, Hadriani tem- 
poribus, qui commentatus est περὶ τῶν 
'A0fjypoi νόμων καὶ ἀθῶν. V. Suid. v. 
Τήλεφος. Nam quod Cleanthes et Posi- 
donius ab Wowerio habentur in numero 
scriptorum Ἀομίμων, merus error est. 
Incerta autem etas est Harmodii Le. 
preate περὶ τῶν κατὰ Φιγαλίαν νοµίµων 
apud Athen. iv, p. 148. F. x. p. 442. B. 
Xi p. 465, E. p. 479. D. Nymphodort 
Amphipolitani, cujus Nójupa ᾿Ασίας Ίωυ- 
dat Clem. Stromm. i. p. 139. et inde 
Euseb, Prep. Ev. x. p. 499. D. βαρβα- 
ρικὰ νόμιμα vero Clem. Protr. p. 19. et 
Schol. Soph. (Ed. C. 829. et hic qnidem 
librum xiii. postremo Pyrgionis, cujus 
Κρητικὰ γόµιμα excitat Athen. iv. p. 
143. E. 

Non dubito fore, qui Grecorum in 
hoc litterarum genere euctorum notitiam . 
aut omitlendam plane, aut siquidem 
commodus locus fuerit, certe majori tam 
eruditione tum diligentia conquirendam, 
et delineantium universum ejus doctrine 
apud Graecos progressum luminibus sem- 
tentiarum censeaut illustrandam fuiese. 
li cogitent, pro inchoata rem a nobis, 
non pro absoluta haberi; verumtamen 
satius esse visum, non absolvisse eam, 
quam non inchoassc. Tametsi plura, 
qus forsan desiderabuntur, brevitatis 
causa delevi dudum perscripta in schedis 
meis, Sed jam diutius commoratus sum 
in iis, qus» sunt quasi przfaminis loco: 
quibus Jam excussis, age in tribus priori- 
bus libris ejus, quod dixi, Platonici ope- 
ris experiamur emendatricem criticam : 
saltem ut potissima de iis menda tollan- 
tur: nam omnía, quee quidem animad- 
verterimus, etiam levissima et minutis- 
sima corrigere, tam hic quam in Minoe 
plane est alienum ab nostro proposito. 
Βοεσκη. p. 64—83. 

6.1. ὑμῖν] Legitur etiam ἡμῖν: sed 


412 


IIAATONOZ 


e 79 , - ο. ΄ h 
σε καὶ 00s, προσδοκῶ oux ἂν ἀηδῶς ἡμᾶςξ περί τε πολι- 
^v / ο 
τείας τὰ νῦν καὶ νόμων τὴν διατριβὴν λέγοντάς τε κ 


rectius ὁμῖν, quod hic sonat resíro ju- 
dicio. SrkPB. "Ημῖν legit Bas. 2. quod 
utique praeferam. Nam hic quseritur, 
uis legum humano omnino generi fereu- 
arum auctoritatem sibi vindicaverit. 
Stephani certe explicatio nimis longe 
petita videtur. Bi». 
ὑμῖν] Sic Ald. et Lovan. assentiente 
Ficino, qui vertit: Deumne an ali 
hominum, o hospites, condendarum legum 
causam existimatis? (Fallitur Gottleber 
l. l. Ficinum dicens vertere apud nos; 
confundit enim ὑμῖν h. ]. cum sequente 
παρὰ ἡμῖν). Bas. l.et 2. exhibent ἡμῖν», 
quod recte Stepli. reprobat; spectat enim 
ὑμῖν ad Cliniam Cretensem et Megillum 
Lacedemonium; quocirca sequitur: παρὰ 
- pir ἡμῖν (1. e. apud. Cretenses) et 
δὲ Λακεδαιμονίοις, ὅθεν $9 ἐστὶν (Megil- 
lus). Asr. 
ὑμῖν εἴληφεκ.τ.λ.] Apud vos glo- 
riam consecutus est legum conditoris s. 
vos legum auctorem perhibetis. Nota 
sunt αἰτιᾶσθαι et αἰτίαν ἔχέιν, etiam in bo- 
nam partem usurpari solita (vid. Werns- 
dorf. ad Himer. p. 211. sq. Valckenar. 
ad Herodot. p. 492. et nostra ad Platonis 
Polit. iv. 11. p. 435. E.). Ita enim λαμ- 
βάνειν τὴν αἰτίαν (proprie insimulari, ut 
apud Thucyd. ii. 18. αἰτίαν δὲ οὐκ ἆλα- 
χίστην ᾿Αρχίδαμος ἔλαβεν &x^ αὐτοῦ. vi. 
00. i $ és τοὺς περὶ τῶν μυστικῶν 
τὴν αἰτίαν λαβόνταφ.) ΒΏΡΘΠΙΙΙΘΤΟ est: 
auctorem alicujus rei dici s. censeri, ad- 
juncta laudis et glorie cajusdam eignifi- 
catione (sic Himerius Sophist. xiv. 1. p. 
608. τῆς μὲν οὖν Φιλοκτήτου viros — 
Ὄδυσσεδε ἐλάμβανε τὴν αἰτίαν ap Ἕλ- 
λησι). Quemadmodum enim h. |. εἴληφε 
αἰτίαν legitor, sic infra Minos dicitur 
τοῦτον τὸν ἔπαινον εἰληφέναι. Asr. 
παρὰ δὲ Λακεδαιμονίοις] Post hec 
verba, qure excipere debebat Απόλλων», 
és ola orationis structura mutatur, 
perinde ac si precesserit κατὰ δὲ τοὺς 
Δακεδαιµονίους (quod eero αἆ Lacede- 
sonios attinet). Asr. 
0ebs—8€)s] De repetitione (ἐκιζεύξει) 
vid, Dorvill. ad Charit. p. 311. et nostra 
ad Platon. Phredr. p. 273. ibique citatis 
addere potes, si tenti putes, hec : ZEschyl. 
Prom. $38. Αὐχῶ γὰρ, αὐχῶ, Gorg. En- 
com, Helen. t. viii. p. 101. ed. Reisk. 
ἦλθε γὰρ, ἦλθε (ἔρως) τύχης ἀγρεύμασι», 
οὗ γνώμης βουλεύµασι. Demosth, Olynth. 
Ji. p. 20. t. i. οὗ γὰρ ἔστιν, οὐκ ἔστιν, ὦ 


ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, ἁδικοῦντα-- δύναμιν Be- 
Bala» κτήσασθαι. Philipp. i. p. 48. πότ’ 
οὖν, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, πότε, ἃ xp). 
πράξετε; p. 4δ. εἶσὶ γὰρ, εἰσὶν οἱ πάντ 
ἐξαγγέλλοντες ἐκείνφ. ὅ8. οὗ γὰρ ἔστι», 
οὐκ ἔστιν ἕνα ἄνδρα ἂν δυνηθηναί sore 
παῦθ) ὑμῖν πρᾶξαι var", ὅσα βούλεσθε. 
De Chersones. p. 104. ob γὰρ Eoo, obx 
ἔστι τῶν ἔξω τῆς πόλεως ἐχθρῶν κρατη- 
σα. Philipp. iii. p. 120. ἦν τι τότ’, de, 
ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι. — Philipp. iv. p. 137. 
καὶ rwr dr, ἴσως, ὦ ἄνδρες ' αν 
οὕτως ab éxeivos φροντίσαι κ. T. 
146. ἀνάγκη γὰρ, ἀνάγκη πολλὰ Ἀνπκηρὰ 
ἐκ τοῦ πολέμου γίγνεσθαι. — Philostrat. 
Heroic. p. 64. ὁρῶνται δὴ --ὁρῶνται ἔτι. 
Ρ. 194. γέγονε γὰρ, ξένε, γέγονε ποιητὴς 
Όμηρος. Asr. 

φάναι] Ante vel post φάναι opus est 
particula &», ut significare possit dictu- 
ros esse. STEPH, Scilicet Ficinus vertit : 
Apollinem dicturos istos existimo. — Sed 
ἂν non opus esse censeo; solent entm 
Greci post verba judicandi, cupiendi, 
dicendi, sperandi al. etiam aortistum et 
presens tempus simpliciter ponere, ubi 
futurum exspectabas; vid, Thom. Mag. 
P. 150. sq. Sensus est: Lacedemonti 
vero, ni fallor, Apollinem dicunt (legum 
Buarum auctorem perhibent).— Ceterum 
Apollo dicitur legum auctor Lacedsemo- 
niis fuisse, sicuti Jupiter Cretensibus 
(vid. c. 6. p. 052. D.) propterea quod 
Lycurgus, Lacedemoniorum | lator, 
leges suas auctoritate Apollinis Delphia 
confirmavit : (vid. Herodot. i. 65. sq. Po- 
lyb. x. 2. Strabo x. t. iv. p. 291. xvi. t. 
vi. p. 363. ed. Tzschuck. Plutarch. vit. 
Lycurg. p. 49. B. Eoseb. Prep. Ev. v. 

. 224. Cicero de Divinat. i. 4S. Valer. 

axim. i. 2. extern. Justin. ii. 8. Cf. 
Meurs. Miscell. Lacon. ii. 5. in Gronov. 
Thesaur. Gr. Ant. t. v. p. 2367. sq.) 
Minos autem Jovis Cretensis (Nemesius 
de Nat. Hom. c. 39. καὶ τὰ Ὃ θέα, τῶν 
ἐθνῶν θεοὺς ἐπιγράφεται νο as ὧς 
Κρῆτες μὲν Tb» Δία, Λακεδαιμόνιοι δὲ 
Απόλλανα). Hanc ob causam c. 7. 
Minos vocatur ὅ Διὸς νομοθέτης et Ly- 
curgus ὁ Πνθικός. Λατ. ] 

ka Ὅμηρον] Respicitur Odyss. xix. 
178. Τοῖσι 9 ἑνὶ Krocubs µεγάλη κόλες, 
ἔνθα τε Μίνως Ἐννέωρος βασίλενε Διὸτ 
μεγάλου δαριστήι. Qui quidem locus 
explicátur a Minois dialogi auctore p. 
519. D. ubi subjicitur: é$olra οὖν δι 








NOMOI, A. 


413 


2 , Ud M M Pd /, ? 
ἀπούοντας, ἅμα κατὰ την πορείων ποιήσεσθαι. πάντως ὃ 
el ;» οἱ. ε3ν Y ” Nx 

4 γεὶ ix Ἰζνωσοῦ" ὁδὸς sig τὸ τοῦ Διὸς ὤντρον καὶ ἱερόν, 


γέθραφθε r.—8 ἡμᾶς om Α.--- τε om. Α.--- δή Ύε ς.--ἕ ἐκ κνωσοῦ f, ἐκνωσοῦ t : 


ἑνάτου ἔτους «is τὸ ToU Διὸς ἄντρον à 
Mira τὰ ui μαβησόμενος, τὰ δε ἆποδει- 
ξόμενος, ἃ Τῇ προτέρᾳ ἐνναετηρίδι (ἐμε- 
μαθήκει) παρὰ τοῦ ds. De re Cioea 
Strabo x. t. iv. p. 243. ed. Tzsch. τοῦτον 
(τὸν 'Ἑαδάμανθυν) δὲ jupoóueros καὶ ὃ 
Miro δι ἐννέα ἑτῶν, és ἔοικε», àvaBat- 
very ἐπὶ τὸ τοῦ Διὸς ἄντρον καὶ διατρίβων 
ἐνθάδε ἄπγει συντεταγµένα ἔχων παραγ- 
γέλµατά τινα, ἃ ἔφασκεν εἶναι τοῦ Διὸ: 
προστάγµατα. xvi. t. vi. p. 362. καὶ ὁ 
Μίνως παρὰ vois Κρησὶν---δι ἑννέα ἐτῶν, 
8s φησι Πλάτων, ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ ἄντρον 
τοῦ Διὸς καὶ wap. ἐκείνου τὰ προστάγµατα 
λαμβάνων καὶ παρακοµίζων eis τοὺς ἀν- 
θρώπους. Liban. Epist. xx. p. 9. ἐν- 
νοείτω τὸν βασιλέα Κρητῶν τὸν παῖδα 
τοῦ Διὸς, s els τὸ ἄντρον δι ἑνάτου πο- 
ῥευόµενος ἔτους, οὓς ἐτεθείκει νόµουε, olx 
ᾖσχύνατο κινῶν, οὓς κρεῖττον ἦν μὴ κι- 
νεῖσθαι. Ο{. Diodor. Sic. v. 78. p. 394. 
ubi v. Wesseling. Dio Chrysostom. Orat. 
iv. de Regno p. 65. C. Maxim. Tyr. 
Dissert, xxii. Clem. Alexandr. Strom. i. 
p. 152. 19. Theodoret. Therap. ix. p. 
608. C. Etymol. M. v. Ἐννέωροι. Wolf. 
ad Liban, Epist. p. 682. "Atque memo- 
rabile est Lactantii (de Div. Insiit, i. 22. 
S. 3.) de hac re judicium: * videlicet astu- 
tiam Minois voluit imitari (Numa), qui 
se in antrum Jovis recondebat et ibi diu 
moratus leges, tanquam sibi a Jove tra- 
ditas, afferebat, ut humines ad paren- 
dum non modo imperio, sed etiam reli- 
gione constringeret.' ΑΡΤ. 

Aéyes] nitur, ut solet, és cum 
secundo nominis et participii casu pro: 
τὸν Μίνω φοιτᾷν καὶ θεῖναι τοὺς vópovs. 
C. 12. p. 644. B. καὶ μὴν πάλαι "ye Ev»e- 
χωρήσαµεν &s ἁγαθῶν» μὲν ὄντων» τῶν Bv- 
ραμιένων ἄρχειν αὐτῶν, κακῶν δὲ τῶν uf 
C. 13. p. 615. B. καὶ οὕτω 9) περὶ θαυ- 
qdrev és ὄντων ἡμῶν ὁ μῦθοι ἀρετῆς 
σεσωσµένος ἂν εἴη. iv. 12. p. 722. E. 
σηµαίνει ὧν ὄντος. 1. 2. p. 887. A. rvouo- 
θοτοῦντες és ὄντων θεῶν. xii. 12. p. 964. 
E. A$3Aor ὧς αὐτῆς μὲν τῆς πόλεως οὕσης 
τοῦ κύτουχ cet. (1. nostra ad Polit. i. 
1.— Ceterum μῶν (num) cum οὖν, unde 
formatum est (μῶν est enim i. q. μὴ οὖν) 
frequenter conjanctum reperitur, ut l. ii. 
S. p. 660. Λ. c. 4. p. 667. D. iii. 1. p. 
670. B. x. 7. 895. E. c. 11. 902. A. xii. 
12. 966. B. Eorip. Androm. 81. Máv 


οὖν Bokeis coU φροντίσαι τίν) ἄγγελον: 
Ἀατ. 

ξυνουσίαρ] Ita pto συνουσίαν scripsi- 
mus, in his, ot in aliis id genus, Atticum 
sermouem secuti, quod, etiamsi ab aliis 
discesseris rationibus, jam constantia 
postulat. Nam si pluribus in locis ἔυνον- 
ca reperitur, velut infra τῶν ξυνουσιῶ», 
c. 2. ξυσσίτια, ξυμπότας et ξυµπκόσια p. 
689. D. hoc ipsum nobis documento esse 
debet, vulgares illas formas συνονσία, 
συμπόσια, à librariis esse profectas. Sic 
v. 6. |. vi. 23. ξυλλεγόμεναι legimus, et 
statim post in libris editis scribitur συλ- 
λεχθεῖσαι, l. vii. T. p. 797. E. Συνήθη et 
paulo post . Quam inconstantiam 
quis ipsi scriptori tribuat? Hac vero 
de re monuisse seniel satis est. Asr. 

8! ἑνάτου Érovs] Est mono quoque 
amo, non, ut alii explicant (Davis. in 
Maxim. Tyr. p. 630. et Boeckhius in 
Min. Ρ.. 60. etiam Ficinus per moten- 
nium vertit et Cornarius novem d"- 
nos) noctem per annos, quod et sermonis 
usui et veterum narrationi adversatur; 
διὰ est enim, uhi tempus indicatur, post, 
vid. Perizon. ad /Elian. V. H. xiii. 43. 
et Fischer. ad Weller. Gr. Grec. t. iii, 
p. 1i. p. 167. Igitur est nono post anno, 
h. e. nono quoque anno. Vid. Matthize 
Gr. Gr. p. 847. Deinde veteres Minoem 
tradunt nono quoque anno ad Jovem 

trem accessisse. Sic Valer. Maxim, 
1. 2. * Minos Cretensium rex nono 
anno iy quoddam prealtum et vetusta 
religione consecratum specus secedere 
solebat, et in eo moratus tanquam a 
Jove, quo se ortum ferebat, traditas sibi 
leges prerogabat.! Idcirco ἑκάστοτε ap- 
positum (artificiosa enim Boeckhii inter- 
pretatio admodum vereor, ut cuipiam 
placeat), et in Minoe |. |. ἃ τῇ προτέ 
ἐνναετηρίδι (ἐμεμαθήκει Wesseling. & 
Diod. Sic. p. 394. addit, Cod. Paris. 
exhibet ueud8gkes ; sed nondum persa- 
natum esse locum judico; quid enim 
sibi vult &xoBedóperos? Excidit, ni fal- 
lor, praeter verbum ἐμεμαθήκει infinitivus, 
velut διαπεπράχθαι, ut sensus sit: osten- 
surus se perfeciese s. exegisse, quie su- 
periore colloquio a Jove didicisset) παρὰ 
τοῦ Διός. Eadem ratione bunc locum 
jam ceperunt Casaubon. ad Strab. x. p. 
180. et Steph. ad Min. 1. 1. Cf. Spanh. 








414 


IIAATONOZ 


e , , e ΄ A» 7 « A Αα e » 
ως ακουοµοε, (X09), κα! ανάπαυλαι κατα την 000», ec εἰ- 
, , ” . 4 ^. ? Po e e ; / ? 
X06, αίγους ὀντος τα νυν t? σοις υψηλοῖς δένδρεσίν C17, 4| 


ad Callimach. in Dian. 193. P- 269. et 
Davis. ad Cicer. Tusc. Qusst. ii. 18. 
Ceterum pro évvárov scripsimus ἐνάτου, 
ut in Minoe legitur; vid. Wass. in pre- 
fat. Duker. ad Thucyd. p. 816. Asr. 

κατὰ τὰς vap' ἐκείνον fuas]. Secun- 
dum ipsius responsa s. oracula; vid. 
Spanhem. ad Julian, Cesar. p. 39. et 
Wesseling. ad Diodor. Sic. xiv. 66. t. i. 
p. 686. Sic Pbhedon. p. 111. B. ἐν ols 
τῷ ὄντι οἰκητὰς 0eobs εἶναι καὶ φήμας καὶ 
μαντεία: kal αἰσθήσεις τῶν θεῶν. Tim. 
p. 72. B. οὓς μάντεις ἐπονομάξονσί τινες 
Tb wr ἠγνοηκότεε, ὅτι τῆι δ αἰνιγμῶν 
οὗτοι φήμης καὶ φαντάσεως ὑποκριταί. 

8T. 

πόλεσυ ὑμῖν] Ne suspectus sit hic 
locus facit alius in hoc ipso libro, [p. 
634.] ubi legitur, ὑμῶν ἀμφοτέραις ois 
πόλεσιν. SrEPB. 

ὑμῖν] Dativus pro genitivo positus 
est, structure ratio frequentissima ; 
quocirca mirari debemus, Stephanum ali- 
quoties ea offensum esse. Ric c. 5. p. 
629. A. καί µοι TQ λόγφ Συνακολουθή- 
care. C. 7. p. 694. A. λέγωμε» τοίνυν 
πάλιν ἐπιτηδεύματα ποῖα ἔσθ ὑμῖν ἄμφο- 
τόραις ταῖς πόλεσιν. ο. 10. p. 638. E. 
ἐπειδὴ καὶ µυρία dw) µυρίοις ἔθνη περὶ 
αὐτῶν ἀμφισβητοῦντα ἡμῖν πόλεσι δνοῖν 
τῷ λόγφ διαµάχοιτ᾽ ἄν, ii. 4. 658. E. τὸ 
ἦθος ἡμῖν τῶν νέων. c. 13. τοῖς ᾠδοῖν 
ἡμῖν. ii. 12. ἡμῖν σκέψυ». iv. δ. τῇ πόλει 
σοι. C. ll. dy τῇ πόλει µοι. vi. 1. τῇ 
πόλει σοι. C. 18. τοῖς πολίταις αὐτφ. 
vii. 4. p. 793. C. col δεῖ τὴν πόλικ---ἔυν- 
δεῖν. c. 13. µητέρων abrais. ix, 9. p. 
869. D. ὃ δὲ περὶ τῆς ἀφέσεως εἴρηται 
φόνον πατρὶ cet. xi. 4. p. 918. C. πᾶσι 
ταῖς Xpelous.. c. 7. p. 928. E. B τινὶ ἂν 
ἐθέλῃ. Similiter Phedon. p. 63. B. ἡμᾶς 
τοὺς ἀνθρώπους ἂν τῶν κτηµάτων τοῖς 
«ois εἶναι. Themt, p. 143. E. og ἡμῖν 
τῶν πολιτῶν µειρακίῳ ἐντετύχηκα.  So- 
phist. 210. E. τοῦ μέντοι tévov ἡμῖν 
ἡδέως ἂν πυνθανοίµην. Hipp. Min. p. 
9363. B. ὅτι ἡ Ἰλιὰς κάλλιον εἴη ποίηµα 
τῷ Ὁμήρφ 1) ἡ Οδύσσεια. ΟΙ. Abresch. 
Λαοι. Diluc. p. 240. Wolf. κἆ Demosth. 
Leptin. p. 247. Matthia ad Hom. Hymn. 
p» 6. et Gr. Gr. p. 527. Heind. ad Thest. 
6. 5. et Sophist. p. 272. Asr. 

τὸν ἁδελφόν γε αὐτοῦ] | Homer. Il. X. 
S11. Φοίνικος xoópns, H τέκε µοι Μίνω 
τε καὶ ἀντίθεον 'Ῥαδάμανθυν. Cf. Odyss. 
A. 664. Pindar. Olymp. ii. 187. Pyth. 


" 133. Gorg. 525. E. Strab. x. p. 4358. 


T.. 

ἀκούετε] Significationem preteriti ha- 
bet, ut infra ὦφ dxotouer ; 9 preterito 
enim et presente conflatum est, Nam- 
m ἀκούω est ἀκούσαι ἐπίσταμαι vel 

: audivi ideoque movi vel scio (id- 

circo presens tempus). Gorg. 603. C. 
Θεμιστοκλέα οὐκ ἀκούει ἄνδρα ἆ γαθὲν 
γεγονότα. Thest. 198. C. ἁκούαια γάρ 
που τὰς τοιαύτας ἀμφισβητήσει.  De- 
mosthen. Olynth. iii. p. 34. καὶ γὰρ ré 
ἐπὶ τῶν προγόνων ἡμῶν λέγοντα: 
---τούτφ τῷ ἤῑθει καὶ τῷ τρόσφ τῇ: πολι- 
Telas χρῆσθα, Philipp. i. p. 46. καὶ 
πρότερόν ποτ’ ἀκούω ξενικὸν τ 
πόλυκ--καὶ οἶδα ἀκούων, ὅτι cet. Phi- 
lipp. ii. p. 68. ἀκούει. iii. p. 128. adv. 
Aristocrat. p. 657. Vid. Dorvill. ad 
Charit. p. 592. Amst. et Boissonad, ad 
Philostrat. p. 897. Similiter Latini en- 
dio usurpant, ut Cicero pro Rosc. Amer, 
6. *quorum alterum—possidere audio." 
Ad Attic. i. 1. * ut audio, Liv. xlv. 22. 
' ut audimus, Ásr. 

αὐτὸν] In ἔκαιόν αὗτον (vulgo scri- 
bitur ἔπαινον abrbv), pregresso τοῦτον, 
redundat αὐτὸν, ut rii. 6. p. 684. D. reis 
νοµοθέταιε---αὐτοῖς. x. 11. p. 902. D. Ἴα- 
Tp$ δὲ---ἕξει ποτὲ καλῶς αὐτφ τὸ τᾶν; xi. 
6. p. 053. A. μὲ) μαθοῦσι δὲ σκοτωλέστορα 
τὰ περὶ νόµου: αὐτοῖς Φαίεσθαι καὶ 
ἁσαφη. Cf. Sturz. Lexic. Xenophont. t. 
i. p. 488. et Heind. ad Gorg. $. 84. 


5T. 

ἐπειδὴ δὲ] Francof. lib. γε, male; 
recte exempla reliqua δὲ, etiam Bas. 2. 
in quo Gottleber scriptum esse e male 
contendit. —éy ἤθεσι νομικοῖε, ut |. vi. 1. 
p. 751. D. τετράφθαι ἐν ἤθεσι rópamp. 
De re vid. Srabo x. p. 459. Asr. 

κατὰ τὴν] Scribendom puto καὶ τὸ» 
pro κατὰ τήν: et paulo post δ γε pro 
δήγε. Ότερη. Verborum structura haec 
est; προσδοκῶ οὐκ ἂν ἀηδῶι ἡμᾶς wesb- 
σεσθαι, existimo, nos rem vobis haud 
ingratam facturos, εἰ inler eundum (κατὰ 
τὸν πορείαν) de constituenda civitete. et 
legibus disseramus. Bi». 

κατὰ τὴν πορεία] Steph. scriptum 
malebat καὶ τὴν, sine causa, Etiam Fi- 
cin. vertit: inter eundum, ct Cornar. in 
hac profectione. Asr. 

wdrros] Est omnino, etiam si sb hoc 
discesseris, h. e. preterea, presertim 
etiam (auch abgeschen davon, überdiea, 





ΝΟΜΟΙ, Α. 


415 


^1 M e ε , / À ο € v 4 
σκιαραι, XOÀ ταις 9AIxIOUG wpsqoy Oy Ίμων $15 TO διανα- 
/ ^ 
παὐύεσθαι πυκνὼ sy" αὐταῖς λόγοις τε ἀλλήλους παραμυ- 
/ N "y 
Üoupu&voug τὴν ὁδὸν cvmouraw οὕτω μετὰ ῥαστώνης διαπε- 


ράναι. 


KA. Καὶ μὴν ἔστι γε” 


3 v» - , 
ὢ ἔενε, TpOLOVTI κυπαρίττων 


, ^ y ej Ν 
T$? ἐν roig ἄλσεση ὕψη καὶ άλλη θαυμάσια, xol λει- 
rw 9 a "4 / 
µώνες ἐν oim ἀναωπαυόμενοι διατρίβοιµεν ἄν. 


$. 2. ΑΘ. ὌΟεθως λέγεις. 


- 


ἐκ κνωσσοῦ *s.—. σκιεραὶ t,.—2. καὶ ἐν v.—^ Ύε om v.—? re om f.—P. ἕωμεν o.— 


besonders auch). Sic Thest. 143. A. 
ἀλλὰ τί κωλύει νῦν ἡμᾶς διελθεῖν; πόάν- 
τως ἔγωγε καὶ ἀναπαύσασθαι δέοµαι és 
ἐξ ἀγροῦ ἥκων. p. 162. ΑΔ. πάντων καὶ 


δή νυν µάλ’ ἐμμελῶς σοι ἐφαίνετο ὑπα- 
κούειν. Cf. Heind. ad Tbeswt. δ. 8. 


Mox δ' fj ye e Cod. Voss. pro δή »ye re- 

posuimus ; idem jam Steph. conjecerat, 

approbantibus Gottlebero et Heind. (ad 
hezt. ], 1). Asr. 

Κνωσοῦ] Ita pro Kvecco? scripsimus ; 
Kreco), quod, ut antiquiorem scriptu- 
Tam, numi et inscriptiones commendant, 
servaruntliber Lovan. et Ficinus, cujus 
versio genuina habet a Gmoso. Sic l. 
vi, p. 762. sq. semper Κνωσὸς et Κνώ- 
σιοι Scribitur. Cf. Tzschucke ad Strab. 
x.t. iv. p. 236. Similiter infra Μεσήνη 
et Μεσήνιος scripsimus, quod Codd. Thu- 
Ss vi. 48. et vi. 74. habent. Vid. 

orvill. ad Charit. p. 90. Asr. 

ἐν τοῖς ὑψηλοῖς δένδρεσιν]  Vertunt 
interpretes sub altis arboribus, sed ἐν est 
ad, prope s. juxia, vid. Wesseling. ad 
Diodor. Sicul. χι 1. 10. xix. 58. Dorvill. 
ad Charit. p. 206. et Hemsterhus. ad 
Lucian. t. ii. p. 896.—De Jovis antro 
Schol. Ruhnken. p. 216. οὗ τὰ uéywra 
τῶν τοῦ Διὸς μυστηρίων καὶ τῶν Κουρή- 
των ἐνιερᾶσθαι ἐλέγετο. (Οἱ. Strabo x. 
p. 458. 464. Aer. 

λόγοι» --διαπερᾶναι] C. 7. ια 
ποιῄσασθαι τῆς ὁδεῦ. lii. 6. ἀλλὰ μὴν δεῖ 
γε ἡμᾶς-- διελθεῖν τὴν ὁδὸν ἁλύπως, ὧι 
ἔφαμεν, ἠνίκα ἠρχόμεθα πορεύεσθαι. — Si- 
milia suut illa Virgilii Zn. viii. 309. 
* varioque viam sermone levabat.' Helio- 
dori Athiop. iii. τὸν πόνον óBouropías 
ἐπικονφίζων καὶ τῷ διηγήµατι παρακέµ- 
πων. Minucii Felic. Octav. p. 22. ' iter 
fabulis fallentibus legebamus;' ubi v. 
Ouzel. Asr. 


καὶ μὴν ἔστι εκ. T. λ.] Cicero de 


Legib. i. 6. * Visne igitur, ut ille Crete 
cum Clinia et cum Lacedemonio Megillo 
vstivo, quemadmodum describit, die in 
cupressetis Cnosiorum et spatiis sylve- 
stribus crebro insistens, interdum acqui- 
escens de institotis rerum publicarum ac 
de optimis legibus disputat —.' Asr. 
ἐν οἶσιν] Platonem scripsisse credo ἐν 
οἷς συναναπαυόµενοι. — Sed et δρόµοισι 
paulo post non immerito suspectum 
fuerit. τελη. Verumtamen forms illas 
Ionice etiam Atticis frequentantur, ut |. 
jii. 10. p. 690. E. ἐν τοῖσι δήµοις. vi. 
22. P 183. A. ἁγανίοισι θεοῖς. C. 23. p. 
185. ΑΔ. ἐν ἱεροῖσι sarpqois. vii. 1. P 
189. Α. τοῖς κυοµένοισι. c. 4. p. 704. À. 
ἐλευθέροισι. c. 5. p. 795. Α. ἐν οἷσι 
μαθεῖν δυνατό», ο. 18. p. 806. D. οἷσι. 
viii. 10. τοῖσι, ix. 12. ἐφ᾽ οἷσι, ut p. 878. 
E. xii, 9. p. 957. E. Cf, Dorvill. ad 
Charit. p. 237. et Schafer. ad Gregor. 
Corinth. de Dialect. p. 375. Asr. 
δρόµαισι] Quare Stephanus in corrup- 
tele suspicionem vocaverit, causam non 
video. Nam δρόµους statim disertius 
exponit τὸν τῶν πεζη δρόµων ἄσκησι». 
IP, 
ὀρθῶς λέγει x. T. 4.]  Misere depra- 
vata hzc legontur in libris editis: "Op- 
09s Aéyes. ΚΛΕΙ. Πάνυ μὲν οὖν. ἰδόν- 
τες (Steph. adjecit δὲ, baud dubie Cor- 
narium secutus, qui vertit: sed comspi- 
cali magis id dicemus), μᾶλλον φήσομεν. 
ἀλλ᾽ ἵωμεν ἀγαθῇ τύχη. AOHN. Ταῦτ 
εἴη. καί uo: λέγε cet. In quibus verba 
affürmantia Πάρυ μὲν οὖν inepte Clinise 
adscripta vides. Et universa oratio "Op- 
68s—Tóxp magis in Atheniensem pro- 
rantem fere, quam in Cliniam quadrat. 
tiam μᾶλλον djcout», quum nihil nisi 
verba ὀρθῶε λέγεις possit respicere, illa 
ὈΟρθῶς λόγειε--φήσομεν uni et eidem 
persons tribui jubet. Servavit genui- 





416 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


KA. Πάνυ μὲν οὖν. ἰδόντες δὲ μᾶλλον φήσομεν. ἀλλ 


ζωμινῦ ἀγαθη muy n. 


^ 3 » , 7 A ’ A , ΄ 

ΑΘ. 'Tavr εἰη. καί μοι λέγε, κατὰ vi τὰ ἕυσσιτιά 
ευ, "4 e Ld N N 4 A] 
vé ὑμῖν συντέταχενὶ ὁ νὸµος καὶ τα γυμνάσια καὶ την 


nd e e 
φὼν ὀπλων εζιν; 


KA. Οἶμαι μέν 9 ἔενε καὶ παντὶ 


ῥάδιον ὑπολαβθεῖν 


εἶνωι τά γε ἡμέτερα. τὴν γὰρ τῆς Χώρας πάσης Κρήτης 
φύσιν ὁρᾶτε, ὡς οὐκ ἔστι, χαθά περ z τῶν θετταλών, αε- 
διάς. διὸ δὴ καὶ τοῖς μωὲν ἑπποις ἔκεῖνοι χβώνται μᾶλλον 
δρόµοισι δὲ ἡμεῖς ἤδε γὰρ ἀνώμαλος aD καὶ πρὸς τὴν 


4 τέταχεν pt .— τε f.—5 ὁρᾶε t.—! µόνον f, om t.—* πεζοδρόµων [.—" ἓν τῷ 


nam orationis dispositionem Ficinus, qui 
vertit: ATHEN. Recte nimium (πι 
μὲν οὖν) loqueris ; verum (δὲ) hec magis 
affirmabimus, cum viderimus. Sed eamus 
jam bona fortuna comite. Cui. Fiat. 
ATHzxN. Sed dic mihi oro cet. Asr. 

&. 2. καί µοι λέγε] καὶ adhortationi 
inservit, ut c. 5. καί po. τῷ λόγφ ἔυνα- 
κολουθῄήσατε. ii. 7. Vid. Viger. de Idiot. 
p. 024. ed. Herm. Asr. 

τὴν τῶν ὅπλων ἕξιν] Schol. Ruhnk. 
σχέσιν 5$ περιβολὴν $ ἁπλῶς ὄκλισι», 
παρὰ τὸ ἔχειν. Est potius armorum 
éractatio. Similiter Isocrates in Busir. 
Laud. p. 225. A. ed. Stepb. ubi Lacede- 
monios plora dicit ab 7ZEgyptiis accepta 
tenuisse : καὶ γὰρ τὸ µηδένα τῶν paxí- 
pev ἄνευ τῆς τῶν ἀρχόντων γρώµης ἆπο- 
δημεῖν καὶ τὰ συσσίτια καὶ τὴν τῶν σω- 
µάτων ἄσκησιγ--μηδ ἐπὶ ταῖς. ἄλλαις 
τέχναιε διατρίβει», ἀλλὰ τοῖς ὅπλοις καὶ 
ταῖς στρατείαις προσέχειν τὸν νοῦ», ἑκεῖ- 
θεν ἅπαντα ταῦτα εἰλήφασι. Ceterum 
Cretenses primi dicuntur gymnasia insti- 
tuisse, v. Polit. v. 3. ubi v. not. et Pe. 
rizon. ad /Elian. V. H. iii. 9.— Convivia 
publica (ξυσσίτια) Lacedzemoniis φιδίτια 
(quasi φιλίτια à φιλία, vel Φειδίτια & 
φειδὼ, parsimonia) dicebantur, et Creten- 
sibus ἄνδρια vel ἀνδρεῖα (vid. Tzschucke 
ad Strab. x. t. iv. p. 277.). Cf. Ari- 
stotel. Polit. ij. T. (c. 6. &. S. ed. 
Scbneid.) et Meurs. Miscell. Lacon. i. 
9. De his conviviis cf. Polit. iii. 22. et 
Legg. vi. 21. p. 780. B. ubi eorum origo 
explicatur, "Vid. Manso in Sparta t. i. 
p. i. p. 156. sq. p. ii. p. 188. sq. t. iii. 
P. i. p. 271. sq. Asr. 

τὴν γὰρ-- φύσιν ὁρᾶτε] Pro ὁρᾶτε, &s 
3) φύσις, ut infra ἀνευρήσεις οὕτω σκοπῶν 


τὸν Κρητῶν νομοθέτη», quo nihil fre- 
quentius. Sic v. 5. 733. D. διανοεῖσθαι 
τοὺς Blovs ἡμῶν, ὡς ἐν τούτοις ἐνδεδεμέ- 
νοι πεφύκασι. vii. 2. 190. C. τὸν τιθή- 
νησυ καὶ κίνησυ----, ὡς Fori ξύμφορος 
ἅπασι. x. 18. p. 905. C. οὐκ εἰδὼς αὐτῶν 
τὴν ξυντέλειαν, ὅπη ποτὸ τῷ παντὶ ξυµ- 
βάλλεται. xii, 9. 046. E. τὰς 9 εὐθύνας 
αὐτῶ» τούτων ἁκούειν χρὴ, τίνετ ἔσονται 
καὶ τίνα τρόπον. al. Cf. Taylor. ind. 
Grecit. Lys. t. vi. p. 917. ed. Reisk. et 
Coray ad Isocrat. p. 14. Asr. 

πεδιὰς] Campestris, plana, i. q. πεδοὴ 
(8 πέδο», πεδίον), quocirca recte scribitur 
πεδιάς; Das. 1. et 2. male exhibent se- 
Beds. De Creta, insula montosa et 
sylveatri, vid. Strabo x. t. iv. p. 327. sq. 
Thessalia contra, campestris et pascua 
regio, equos ferebat generosissimos, quo- 
circa re equestri maxime valuit. Meno 
init. πρὸ τοῦ μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν 
ἐν τοῖς Ἕλλησι καὶ ἐθαυμάξοντο ἐφ ἑπ- 
πικῇ τε καὶ πλούτφ. Hipp. Maj. 284. 
Α. Ὁ οὖν κ) οκ régi ἱππειὴν 
παραδιδόναι, ἀρ᾽ obk ἂν ἐν TES 
Ἑλλάδος μάλιστα Tiu TO καὶ «λεῖστα 
χρήµατα λαμβάνοι, καὶ ἄλλοθι ὅπου τοῦτο 
σπουδάζοιτο; Cf. Valckenar. in Oratt. 
Valcken. et Hemsterhus. p. 258. Cete- 
rum haud male adnotat Schol, Ruhnk. 
ἀπολογεῖται διὰ τὴν τῶν τόξων xpxcur 
καὶ γὰρ νὰ és τό red) λωβη- 
τήρ’ οὗ γ μαχοι, ἀλλὰ πόῤῥωθεν 
P ltd ol τοξόται. αἰτιαται οὖν τὸν 
τόπον. Atque Cretenses constat sagit- 
tarios fuisse przstantissimos ; vid. Hem- 
sterhus, ad Lucian. t. i. p. 289. Bip. 
Asr. 

$5e—ab] Hec (nostra terra, Creta) 
contra (a2) incqualis ο et ad. eurzus, 











ΝΟΜΟΙ, A. 417 


τῶν πεζη δρόμων" ἄσκησωυ μᾶλλον ᾿σύμμετρο ἔλαθρὰ 
δὴ τὰ ὅπλα ἀναγκαῖον ἓν τῷ τοιούτφ' κεκτῆσθαι xci μὴ 
[βάρος ἔχοντα θεῖν. τῶν 05" τόζων καὶ τοξεὐμάτων ἡ xov- 
Φότης ἁρμότψειν δοκεῖ. TOUT οὖν πρὸς τὸν πόλεμον ἡμῖε 
ἅπαντα εξήρτυται" καὶ wb o νομοθέτης, eg 'y ἐμοὶ 
Φαίνεται, πρὸς τοῦτο (Αλέπων συνετάττετο, ἐπεὶ καὶ τὰ ξυσ- 
σίτια κιδυνεύε ζυναγαφγεῖ» ὁρῶν ὡς πάντε, ὁπότων" 
στρατεύσνται, τόθ᾽ ὑπ' αὐτοῦ voU πράγματος ἀναγκάζον- 
τοι φυλακῆς αὐτῶν ἕνεκα ξυσσιτεν τοῦτον τὸν χρόνον. 
ὥνοιαν δή μοι δοκεῖ καταγνῶναι τῶν πολλών ὡς OU" µια- 
θανόντων ὅτι πόλεμος ἀεὶ πᾶσι Qi. [βίου Cures fic ἐστι αρὸς 
ἁπάσας τὰς πόλεις. εἰ δὴ πολέμου γε ὄντος φυλακῆς ἔνε- 
xa? δε ἕυσσισεῖν καί τας ὥρχοντας καὶ ἀρχομάνους 
διακεκοσµηµένους εἶναι φύλακας αὐτῶν, τοῦτο καὶ iV Si- 
gi δραστέον » γὰρ καλοῦσιν οἱ πλεῖστοι τών ἀνθρώπων 
εἱρήνην, voUT εἶναι µόνον ὄνομα, vg ὃ) ἔργῳ πάσαις προς 
πάσας τὰς πόλεις ἀεὶ πόλεμον ἀκήρυκτοἳ κατὼ φύσω 


1, 626. 
111. di. 183. 


τοιούτω ἀνωγκαῖον τ.---' δὲ f.—* ἑξήρτηται 


, ἐξύρτηται f.—? £. Qvfbt.— ὅταν 
Ἐς.--- ob om t.— Ύεκα f.—* δεῖ om t.—4 


ρυκτον f.—^ εὐρήσαις v, ἂν εὐρήσειε 


ientia aliquem accusare, pro stulto ha- 
re, v. Fischer. ad Euthyphr. p. 7. Pro 
ἄνοια vero videndum est, annon scribi 
oporteat ἄγνοια; vid. ad iii. 0.) si con- 


viria in bello custodie cawsa habere 


pedestris exercitationem smagis apta. 
Ficin,. non satis perspicue vertit: inc- 
qualitas hec locorum ad pedestrem exer- 
citationem cursumque est aptior. Asr. 
ὃν τῷ τοιούτφ] Hoc in cam, ένας. 


Sie 1. ii. 4. p. 657. C. καὶ μὴν ἕν γε τῷ 
τοιούτφ χαίροντε: ἡσυχίαν οὗ δυνάµεθα 
ἄγειν. c. 12. p. 671. B, πᾶς δέ γε αὐτὸς 
αὐτοῦ κουφότερο» αἴροεται----ἓν τῷ τοιούτφ. 
Polit. iii. 6. Ἐν δὴ τῷ τοιούτῳ, bs ἔοικε», 
obrós τε καὶ οἱ ἄλλοι ποιηταὶ διὰ µιµή- 
σεως τὸν διηγησιν ποιοῦνται. vi. 6. ép 8) 
τῷ τοιούτφ. Cf. Lexic. Xenophont. t. 
lii. p. 341. Asr. 

ἐξήρτνται] Ald. Lov. Bas. 1. et 3. 
exhibent é αι, idque Cornar. ex- 


prosit vertendo: Áec igitur omnia ad 
ilum nobis appensa sunt.  Ficin. con- 
tra vertit: hac igilur omnia ad bellum 
xobis accommodata sunt; quem Steph. 
baud dubie secutus sine ulla &dmonitione 
ἑξήρτυται scripsit. Asr, 

ὁραστέο)] Hec ος legis latoris sen- 
tentia disputata sunt ; quocirca intelligi 
debet εἶναι: videtur mihi judicasse (ex 
καταγνῶναι erüendum est γνώναι; et 
ναί σωος ἄνοιαν 6st: de insi- 


Vor. VII. 


oporteat, idem etiam in pace faciendum 
esse. Hinc sequitur τοῦτ εἶναι µόνον 
ὄνομα (int. ipsius sententia mihi videtur 


Juisse).—Pro el δὴ e Cod, Voss. recepi- 


mus el δὲ, quod argumentatio postulat, 


sT. 

' f» yàp καλοῦσιν] Hec usque ad νι- 
κώντων γίγνεσθαι laudat Stob. Serm. 
xlvii. p. 853. v. 24. ubi scribitur τῶν 
οἱ risit γω a τὰς 

πόλεις --ἂν εὑρήσεις---ξ aro, Λατ. 
ov] Schol. Ruhnk. μὴ ἁπλῶε 

ἐκ τωὸς περιστάσεωο γτγνόµενον καὶ δεό- 
µενον κήρνκος τοῦ διεγείροντος τοὺς ἀπεί- 


ρον: φύσει as ἐπὶ τοῦτον καρεσκεν- 
άσθαι. Bellum ἀκήρνκτον, quod non 


legitime indicitor, plerumque ponitur de 
sevo, implacabili, internecivo, vel de 
perpetuo, ut h, ]. Sic Xenoph. Anab. 
Hi. 9. 5. καὶ dx τούτον ἑδόκει rois στρα- 
φηγοῖς βέλτιον εἶναι δόγμα ποιῄσασθαι, 
τὸν πόλεμο» ἀκήρυκτον εἶναι, ἔτ M dr τῇ 


418 


. 9 ^t 4 
εὐνόμ. κα) σγεδὸν ἀνευρήσεις οὕτω σκοπών vor 


IIAATONOS 


"9 H νι τ 

ροροβέφη», dig εἰς vy αύλεμον ἅπανσα δηκοσία mái ἐδία τὰ 
e. ^ X $e 

νόριμὰ ἡμῖν ivre BA itu συνετάδωτο, κα) καγὰ σαῦτι οὗ- 


ro φυλάστεν 


καρέδωκε γοὺς νόμους, ex; vas. ἄλλων οὐδενὸς 


ὀὐδὸν ὄφελος ὄν, οὔτε κτημάτων οὔφ' ἐπισηδευμκάτω», ὧν pA 


τῷ αολίβν 


ἄρω κρατῇ Tig] Syros δὲ v rur »µεωρόνων 


ἂγαθὰ τῶν νικώτων γίφνεσθαι. 
8. 9. ΑΘ. Καλώς ys, ὦ Eins, φαίνωξ µοι γιγυρνάσ- 


θι αρὸς σὸ διιδέναι τὰ 


ἠσῶν νόμιμα. φὖδε δέ μοι 


φράζε δν, δαφέστορον' ὃν γαρ ὅρον ἔθου v7; e TOAMW EUO- 


παλεµίᾳ ele». Demosthen. pro Coron. 
Ρ. 314. ἦν γὰρ ἄσπονδος καὶ ἀκήρυκτος 
ὑμῖν ὃ wpbs robs θεατὰς αόλεμοι. "Eschin. 
de Fals. Legat. t. iii. p. 292. ἐξ εἰρήνη: 
*óAeuos üucfjpvkros. p. 268. ρδουε 
καὶ ἀκηρύκτους τοὺς πολέμουε srotfjrere. 
Plutarch. | $e Vit. p. 168. E, ἐπεὶ à 
πεμφθεὶ efiput * ᾳ τῶν 
Μεγαρέων ἀποθανεν 
Φισμα κατ’ αὐτῶν Xapivos, ἄσπονδον μὲν 
εἶναι καὶ ἁκήρυκτον ἔχθραν. — Hinc ἆκη- 
ρυκτεὶ πολεμεῖν apud Dion. Cass. Fragm. 
149. ἄσποδδα καὶ ἀκήρυκτα πάντα Lucian, 
Piscat, e. 86. t. i, p. 08. ed. Schmied, 
Philo Jud. de Somn. p. 681. B. Asr. 
κατὰ ταῦτα] Propterea, vid. Viger. 
de Idiotism. p. 632. Mox &s (quia)— 
οὐδὲν ὄφελος bv accusativi sunt. absoluti, 
àt vii, 31. p. 819. C. ix. 1. p. 853. C. 
τιθέναι ἐπ᾽ abrois vóuovs, és 4copévovs, 
ὅκερ εἶπο», aloxpbv µέν τινα τρόπον. c. 
6. r 862. À. c. 8. P: 866. B. xl. 12. P. 
933. C. ὥς πρῶτον μὲν τὸν ἐπιχειροῦντα 
µάττειν οὐκ elBóra, τί δρᾷ κ. T. A. 
f. Kon. ad Gregor. Corinth. p. 15. sq. 
Fischer. ad Weller. t. iii. p. 1. p. 887. 
et Matthie Gramm. Grec. p. 820. Asr. 
γίγνεσθαι] Mutandum est fortasse Ὑίγ- 
νεσθαι in γίγνεται: nisl φιλεῖ, vel εἴωθε, 
vel aliud quodpiam verbum ante íllum 
infinitivum omissum esse dicamus: nam 
quod ex precedentibus subaudiri queat 
nihi] video. Imo vero (dicet fortasse 
quispiam) subaudiri potest ἀνευρήδεις, 
ex longiculo intervallo repetitum. At 
ego né repeti possit obstare puto quie 
interjecta sutit, mutata etiam facie ora- 
tionis: présertim quum hec, πάντα δὲ 
τὰ τῶν νικωµένων etc. cum proxime prae- 
cedentibus cohzreant, et veluti ex illis 
pendeant: perinde ac si dictum esset, 
és τῶν ἄλλων οὐδενὸς οὐδὲν ὄφελος ὃν, 


(etc.) ἂν μὴ τῷ πολέμφ ἄρα κρατῇ τικ’ 


οξε, γράφει ψἠ- 


πάντα δὲ «à τῶν γικωµένων vie 
νικώντω», *yryvópera : pro és 371- 
νοµένων, sicut οὐδὸν ὃν pro οὐδωὸο lores, 
precessit: atque adeo hec lectio (si a 
nostra discedamus) non minus ilie 
a me in principio hujus annotatiabis ρὲο- 
posite, recipi posse videtur. Tale porro 
hujus loci examen lectori ad aliee etiam 
quaplurimos proderit. SrEPB. 

yiyves8«] Recte habet infiaiGvus, 
ut in pregressis. Arctius conjunxit bec 
cum pregreseis Ficinusita vertens: quesi 
ceterarum rerum nulla esset atilitus, non 
posseasionum, mon artium, nisi quis bello 
superet, cum omnia bona eorum, qui 
victi (ed. 1491. exhibet invicti) sut, 
ad pictores i ilico ebdreepes] AST. nan. . 

. δ. mo ερον ο 

ας. Bas. 1. et Lovan. ἐκισαφέστερον, 
vitiose. Αντ. — 

ὃν γὰρ ὅρον ἔθου] Sensus est: nem 
secundum eam, quam. posuisti, bewe in- 
stitute civitatis definitionem dicere seii 
videris, ita eum ordinatam a. institutam 
esse oportere, u£ ceteras bello superet, b. 
6. ita mihi videris bene institutam civi- 
tatem definire, at dicas, eam oportere 
ceteras belló vincere, — Ficinus vertit : 
recte dispositum civitatem tunc. demum 
dicere visus es, cwn εἰς institata est, wt 
ceteras bello vincere possit. Olei», Λα- 
bitare, e&&m administrare (v. Valcken. 
ad Eurip. Pheniss. p. 178. et Rudolphi 
ad Ocell. Lucan. p. 307. Sic vi. 20. p. 
7119. C.) sensu passivo vel neutro de 
ipsa urbe usurpatur, ot sit habitari, in- 
stitutam esse, vel simpliciter esse. Sic 
Legg. Πἱ. 16. p. 702. A. πῶς ποτ ἂν 
πόλις ὄριστα οἰκοίη. ix. 1. p. 858. B. 13. 
init. éy κακῶς οἰκούσαιε πόλεσι. — Simili- 
ter karowei usurpatur, vid. fil. 4. p. 


682.c. 11. p. 603. A. Xen. Hist. Grzc. 
iv. 8. 5. καὶ ἄλλα γε χωρία δύνανται oi- 








NOMOI, A. 


419 


μάνης TASA, δοκεῖς μοι λέγεω οὕτω πεκοσμηµάνην οἰκεῖν 
δεν sers φυλέμῳ νικᾷν τὰς ὤλλας vM. 8 γάρ; 
KA. Πάνυ μὲν or ous δὲ mei σῷδε ovre ἔννλο- 


449, 


ΜΕ, Ila; γὰρ ἂν ἄλλως ἀποκρίναιτο, ὦ (sis, Λακε- 


δαιµονίων γε ὀσνισοῦν; 


ΑΘ. Πότερξ οὖν δὴ φπόλεσι μὲν πρὸς πόλεις ὁρβὸν your. 
εστί, κόμη δὲ αρὸς πώµην ὄτερον; 


KA. Οὐδαμως. 
A8. ᾽Αλλὰ ταυτόνι 
KA. Ναί. 


AO. Τΐ δέ; αρὸς οἰκίαν οἰκίῳ τῶν iy τῇ κώμη, xal 
A 3j 3 ε , 
αρὸς ὤλδρα ὤνδρὶ ἐν αρὸς ἕνα, ταὐτὸν dvi 


KA. Ταυσὸν. 


ΑΘ. Ajrg^ δ πρὸς αφτὸν αύτερο wc πολεμάῳ πρὸς 
πολέμιον διανοητέον, Ἰ πὸς ἔτι λέγομεν; 


5, ἂν εὄρεις Ῥ.---ἵ φαίνει pr (8.—5 κότορον 95.—5. αὐτῷ vf.— Aéyouey € et cort A : 


Keip οὐχ ὄντα βασιλέωε, vii. 5. 

B. καὶ el rives δὴ πόλεις, διὰ τὸ σμικραί 

Te εἶναι καὶ ἐν µέσαις ταύταις οἰκεῖν, ὃν- 

erro. Verba videlicet babitandi 

ab incolis ad urbes et loca transferantur, 
velut κατοαικίζειν (vid. ad iii. 4.). As. 

ὦ 0eie] Schol. Ruhnk. p. 217. ἡ ἀπά- 


puris. ἔνδειξιν ἔχει τοῦ Λακωνικοῦ τ 


που, σύντομος καὶ συνεστ , 
ἅμα δὲ καὶ κατὰ τὴν λέξιν τρα ᾳ 
ὑποφάίνουσα. καὶ «b D Oe Λακωνικὸ», 


πλὸν ὅτι τὸ 0 ἐνήλλακται Ἔείε γὰρ τὸ 


θεῖε παρὶ abrois. Meno p. 99. D. καὶ οἱ 


AMbousres, ὅταν τυὰ ἑγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν 
ἄνδρα, θεῖοις d»hp, φασὶν, οὗτοι. | Ubi 
Casaubonus ad Atben. viii. 16. p. 631. 
scriptum ipalebat σεῖος àwhp, citans Ari- 
stotel. Ethic. Nicom. vii. 1. καθάπερ ol 
Aduwves εἰώθασι vpocayopeiu, ὅταν 
ἁγασθῶσι σφόδρα του, 3«os » φασίν' 
(Cf. dialog. de Virtut. p. 379. D.) At- 
tamen quum Lacedemonii σεῖορ pro 
θεῖος dixerint (vid. Meurs. Miscell. La- 
con. ii 8. et Mnaittaire de Dialect. p. 
196. ed. Sturz.), Platonem verisimilius 
.est vocis θεῖος usum apud Laconas tan- 
tummedo significare voluisse eamque 
rw dialecto exlibuisse, non Laconica. 

sT. 

Λακεδαιμονίων Ύε ὀστισοῦν] | Sic c. 7. 


9. et cod. 


p. 683. B. Éyorye εἴποιμ B» καὶ Λακρδαι- 
µονίων ὁστισοῖν; unde Bockhius banc 
quoque loquendi formulam, etsi frequen- 
tissima apud Platonem est, Laconismum 
zedolere opipnabatur. Asr. 

πότερ οὖν] Bic Ald. Lovan. Bas. 1. 
arit. Sino causa Steph. 
scripsit πότερον οὖν; πότερα enim idem 
est tnagisque Atticum. Sic infra ψότερα 
φΦῶμεν. C. A. πότερα ὃ ἀπολομένα--- 
Bam ἄν ris μᾶλλον. ϱ. 7. κότερα M- 
Ύομεν. ii. 1. alia innumera. Asr. 

παντόν deri] Sic Cod. Mere 

tionis vero signum post Τ q 
in. Stephan, reperitur, cum .Ald. Lov. 
Bas. 1. et 2. delevimus, et Bas. 2. secuti 
t ἀνδρὶ posuimus comms. Ceterum 

19 verbis πρὸς li»Bpa—apbs ἕνα Chiasmus 
inest, ut lii. 12. p. 696. A. πενίᾳ kal 
πλούτφ καὶ βασιλείς καὶ ἰδιωτείᾳ. ix. 9. 
p. 868. B. τὴν διπλασίαν χρημάτων τε 
καὶ τῶν ἄλλων πράξεων ἀναγκαξέτω 
spárrew τε καὶ ἐκτίνειυ. — Sic et vi. 1. 
p. 751. D. Asr. 

abro δὲ αρὸς αὑτὸρ x. T. A.] Laudat 
hzc Euseb. Prep. Evang. xit. 27. p. 
600. B. et respexit Themist. Orat. x. p. 
229. Euseb. pro αὐτὸν exhibet ἑαντὸν, 
Ald. vero, Bas. 1. 2. et Lov. αὐτόν. Ver- 
ba ipsa aurg δὲ πρὸς αὑτὸν commate se- 





420 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


KA. Ὢ ἕένε ' Adbpait—ov γάρ σε 'Arrixor ἐθέλοιμ' 
ὧν προσαγορεύεω' δοκεῖς γάρ µοι τῆς θεοῦ ἐπωνυμέας 
ἄξιος εἶναι μᾶλλον ἐπονομάζεσθαι: τὸν γὰρ λόγον ἐπὶ ἀρ- 
qz» ὀρθὼς ἀναγαγὼν σαφέστερον ἐποίησας, ὥστε ῥῷον άνευ- 
ρήσεις ovi νῦν δὴ ὑφ ἡμῶν ὀρθῶς ἐῤῥήθη τὸ πολεμίους εἶναι 
πάντας πᾶσι δηµοσίῳ τε καὶ ἰδίᾳ ἑκάστους αὐτοὺς σφί- 


σιν αὐσοῖς. 


ΑΘ. Πως εἴρηχας, M θαυμάσια; 


vimus a sequentibus, quia dativus 
Pire non e verbo Bavonr o» pendet, sed 
ter pregressos dativos, e vocibus 
i» et γαυτὸν pendentes, positus est ; 
et propter αὐτφ sequitur ós κολεµίφ, 
quanquam διανοητέον genitivum postu- 
labat: «órepov ὥς πολεµίου Üvros πρὸ: 
πολέμιον διανοητέον; post διανοεῖσθαι 
enim ὥς cum genitivo ponitur, qui accu- 
sativi cum infinitivo partes agit, v. ad 
Polit. i. p. $37. C. et Bóckb. Igitur 
sensus est: quod vero ad. unumquemque 
attinet ejusque ad semet ipsum rationem, 
uirum hostem adversus hostem (h. e. 
sibimet ipsi adversarium) esse existimare 
debemus ) Ficin. vertit: Quid porro de 
viro quolibet ad se ipsum est dicendum? 
Utrum quemlibet ad se ipsum quasi hos- 
tem ad hostem .affici dicemus, an aliter? 
Esplicatur hic locus c. 8. ταῦτα γὰρ, ὧς 
πολέμου d» ἑκάστοις ἡμῶν Üvros wpbs 
ἡμᾶς abrobs, σηµαίνει. Αοτ. | 
} πῶς ἔτι λέγομεν] Sic Codd. Voss. 
et Paris. Vulgo λέγωμεν, quod pecu- 
liari verbi λόγειν usui adversatur; poni- 
tur enim Aéyeir ita, ut id, quod oratio. 
nem antecedit, significet, Judicium vel 
sententiam,  Igitut verba illa ita capi- 
enda sunt; as quomodo sentimus, non, 
dicimus: tunc enim λόγωμεν 
vel φῶμεν (quomodo preterea dicamus :) 
sensus posceret. Sic i. 15. p. 649. A. 
πότερον ἔστι πόµα; 9) πῶς λόγωμεν. viii, 
6. p. 837. D. $ sás λέγοµε», à φίλε Μέ- 
yUAe; ubi vulgo λόγωμε», Itaque 
etiam lib. ii. 4. init. scripsimus *Ap' οὖν 
θαρσοῦντει Aéyouev, quia λέγει non 
simpliciter est dicere (i.q. φάναι), sed 
potlus sentire, contendere, ut ii. 1. p. 
652. B. Gorg. 465. A. Hipp. Με]. 
296. A. (ubi Heind. non satisfacit ex- 
plicans: quid si quale sit id, quod dici- 
mus, quum λέγειν sit asserere s. conteue 
dere). Et sic frequentissime occurrunt 
οὕτω λόγει», ita sentire, ds γε ὁγὼ λέ- 
yo, ut equidem existimo. Asr. 


ob γάρ ve ᾽Αντικὸν] Schol. Kohnk. p. 
218. οὔ σέ φημι ἀτὸ ου ἔχειν 7i 
ἐπωνυμίαν ᾿Ατθίδοι ἤ τυνς Towbrov, ἀλλ 
ἀκὸ Ts θεοῦ τῆς ᾿Αθηνᾶς, ἐπιστημόνωι 
σε καὶ Φφρονίµωι οὕτως διατιδέτα vob: 

. Dicte videlicet sont Λέδοκα, 
ut veteres tradunt, ab ᾿᾽Αθήνῃ s. Minerva, 
cui Amphictyon urbem consecraverat (v. 
Justin. 1i, 6. Isidor. Orig. xv. 1. — Hinc 
Παλλάδος πόλις Jschylo dicitur Pers. 
$47. Cf. Valer. Flacc. v. 647. Petron. 


τὴν 
Αθήνα». Cf. P 


ροτῇ ἑνωνυμίᾳ; diciturenim aliquid éro- 
ομάζεσθαι Tli ωνυμίᾳ Tibe, ut. Phed. 
ο. 61. éwovoudlorres αὐτὰ τῇ émalrer 
ἑπωνυμίᾳ. — Grammatica igitur ratio hoc 
postulabat : δοκεῖς γάρ po: ἄξιος εἶναι 
μᾶλλο» (τοῦ) ἐπονομάζνσθαι «5 τῆς Gees 
Á . Ásr. b " 

«v,geis] Euseb. ἂν εὀρήσεις et 

06s kiwi ὑφ' ἡμῶν. Asr. 

καὶ ἑκάστους] Particulam καὶ e Cod. 


ois. terum vox δηµοσίᾳ 
spectat ad belia civitatis, ἰδίᾳ ad inimi- 
citias vicorum ac domorum, et ἑκαάστους 
αὐτοὺς σφίσιν abrois ad animi discor- 
diam, h. e. ad conflictionem rationis (τοῦ 
Írrovos) cum cupiditate (τῷ χείρουι). 
inc τὸ νικᾷν αὐτὸν ἑαυτὸν est se ipsam 
regere, rationem sequi, contra rà ἡντῶσ- 
θαι αὐτὸν ὑφ᾽ ἑαντοῦ, cupiditati obsequi, 
Vide quae Plato hac de re disputavit 
Polit. iv. 8. ubi cf. not. Asr. 














NOMOI, A. 421 


KA. Κάνταῦθα, s ξένε, v0 nix». αὐτὸν αὐτὸν πασών 
νικῶν πρώτη . xci ἀρίστη, | vo δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ ἕαυ- 
του αάντων αἴσχιστόν σι ἅμα χοὶ κάκιστον. ταύτα γὰρ 
ax! πολέμου ἐν ἑχάστοις ἡμῶν ὄρτος πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς ση- 
ρυοιίνει. 

AO. Ile» σοίνυν τὸν λόγον ἀναστρίψωμν. ἐπειδὴ 
γὰρ sis έκαστος ἡμῶν ὁ μὲν κρείστων αὐτοῦ, ὁ δι ἤσσων 
ἐστί πότερα aper οἰκίαν σε καὶ χώµην καὶ πόλιν" OI, 
varo" TOUTO ἐν αυταῖς ; μὴ Quia; 

KA. To κρείττω σε αὐτῆς εἶναι λέγειςῦ τινά, τὴν δ᾽ 


KA. Koi τοῦτο ὀρθῶς 5 ρου" quU γὰρ ἔστι καὶ σφὂ- 
δρα τὸ τοιοῦτον, οὐχ ἤπιστα, ο σαις πόλεσι». L ὁσόσαις 
pár γὰρ οί ἀμιείνονες νικῶσι τὸ α«λῆθος καὶ τους Χείρους, 
ὀρθῶς ἃ ον ejr κρείτσων σε αὐτῆς λέγοιό' , πόλις ςἑσαμοῖτό 
σε ὧν δικαιότωτα ση Tox or" νίκη σοὐναντίον δὲ, ὁ όπου 


τάνανσί c. 


AO. Τὸ wá» τοίνυν οἱ ποτ ἐστί που τὸ χεῖρον. κρεῖτ- 


λέγωμφ, *s.—k. καὶ om E.—/ &s om v.—P9 πόλιν καὶ κώμην t.—^ ταντὸ Ὀτ.---ο δὲ 


κἀρταῦθα] Sensus est : etíam ín sin- 
gulo homine se ipeum vincere optimum 
est, turpissimum contra a se ipso vinci ; 
heec autem verba vincere et vinci bellom 
in nobis inesse signifücant, Idcirco 
unumquemque sibimet ipsom adversa- 
rium esse posui.—De ὧν cum genitivo 
nominis et purticipii vid. ad c. 1. Asr. 
$ ui» —5 δὲ] Pro ὁ uà» —5 δὲ scripsi- 
mns, mn, quis $, hoc sensu positum, accentu 
uit. AÁsr. 
w] Th» 9 positum est, ac si 
7 i» ποτε, ut c. 5. p. 629. D. 
Med. 9 ἕψιξαι τῶν ἀνδρῶν. vii. 21. p. 
819. C. οἳ δὲ καὶ ὅλας πως διαδιδόντε». 
Alia collegerunt exempla Hermann. ad 
Viger. p. 699. Heusd. Spec. Crit. in 
Pat p. 76. et Heind. ad Gorg. 6. 24. 
8T. 
τὸ μὲν τοίνυν] Stephanus malebat τὸ 
μέντοι νῦν, haud dubie Ficinum respici- 
eus, ut qui verterit: Sed wirum. quod 
peus est, meliore aliquando. superius. et 
potentius sit, ad prasens pratermittatur. 
Sed nulla opus est correctione; ct recte 


habet τὸ μὲν (i.q. τοῦτο μὲν), cui re- 
spondet τὸ δ' ὑπὸ σοῦ λεγόμενο».  Cete- 
rum com Ald. Bas. 1. 2. et Lov. scripsi- 
mus ἔστι (revera est. 8. reperitur) pro 
ὁστί. De re ipsa, Schol, Ruhnk. p. 129. 
ἐπειδὴ κρεῖττον οὗ µόνον λέγεται τὸ βέλ- 


γιον, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐπικρατέστο y, éxet- 
δὰ» τὸ χεῖρον νικῷ, καὶ v ἐστυ» ὃ 
καὶ αἰνίγματι ἔοικεν, ε αι τὸ χεῖρον 


κρεῖττον. ἀλλ᾽ dor] τὸ χεῖρον κρεῖττον 
οὐχ &s βέλτιον, ἀλλ’ bs ἐπικρατέστερον 
o» τηνικαῦτα, Scilicet ὅμωνυμία est in 
vocis κρεῖττον usu et contradictio, de 
qua paulo Pt. exponitur, propterea 
quod etiam eterius, αἱ vincit (κρατεῖ), 
κρεῖττον, i. e. superius est vel potentius; 
tunc vero deterius κρεῖτον erit meliore 
(τοῦ ἀμείνονος), id quod fieri non potest, 
qui& nonnisi id, duod melius est, κρεῖτ. 
τον dici potest. istinguenda igitur ese 
τὸ κρατοῦν et τὸ κρεῖτον Atheniensis 
monet : ^ut τὸ κρατοῦν etiam τὸ χεῖρον 
esse possit, τὸ κρεῖττον VErO sCnsu pru- 
prio τὸ ἄμεινον vel βέλτιον sit. Asr. 


111, li, 184. 
11, 627. 


422 


IIAATONOZ 


τον τοῦ | ἀμιαίνονος ἐάσωμεν' μακροσέρου γὰρ λόγου. τὸ δὲ 
go σοῦ λαγόμωενο» μαωνθάνω νῦν, ὥς Tort πολῖται ἔυγγε- 
veg καὶ τῆς αὐτῆς πόλεως γεγονότες ὥδικοι καὶ πολλοὶ 
ἔννελθόντες" δικαίους ἑλάστονς όντας βιάσονται δουλού- 
pueros, καὶ ὅταν p κρατήσασιν, rra» 7 πόλις αὐτῆς 6ρ- 
θως Lr λόγους ὤν ἅμια καὶ κακή, ὀχου ὃ ἂν ἠττῶνται, 


εἰστων τε καὶ ἀγαθη. 


ΚΛ. Κα μάλα ἄτοσον, o bin, τὸ νῦν λεγόμενου 
ὅμως à ὁμολοφεῖν οὕτως ἀναγκαμότατον. 

$. 4. ΑΘ. Ἔχε δή. καὶ 799 πάλιν ἐπισκεψώμεθα. 
φολλοὶ ἀδελφοί, που γένουσ" ἂν  νὸς Ld T$ καὶ μιας 
visie, καὶ à xai θωυμαστὸν οὐδὲν γοὺς πλείους" μὲν ἀδι- 
xovg αὐτῶν φγνεσθει, τοὺς δὲ ἑλώττους δικαΐους. 


KA. Ov φὰρ οὖν. 


s,—? λέγει» f.—8 αὐτῇ t.— ξ.Ωυ[ύε.--- γένοιτ R.—t! vAclovs Aft, πλείστουε *s. 


ὥς vore] Malim ex vet. ὡς εἴποτε πο- 
Afra: cet. simulque expungi velim καὶ 
paulo post ante ὅταν. STEPH. Sine 
causa hec verba tentantur, etei negari 
nequit, sententiam magis perspicue po- 
tuisse exponi; sed orationem in bis li- 
bris aliquanto obscuriorem ac perplexio- 
rem esse, quam in ceteris libris Platoni- 
cis, quievis fere pagina docet. —Pro ἄδι- 
re Ald. Lov. et Bas. 1, exbibent ἄδιια, 
8T. 
καὶ µάλα ὄταπιν] τὰ Id in eo cernitaz, 
quod civitas, si deterior eaque rajor 
ipeius pars (ἄδικοι καὶ ) vincat, 
v éavr$js dicenda erit, contra ei pars 
illa vincatur, κρείττων ; ex quo sequere- 
iur, civitatem viucepntem ϱ. superiorem 
esse inferiorem vel deteriorem appellan- 
dam, victam vero 8. deteriorem, superio- 
rem.  Posuerat enim Clinias, τὸ οικᾷν 
abri» esso τὸ κρεῖττο», τὸ ἠττᾶσθαι αὐ- 
τὸν ὑφ' ἑαυτοῦ vero τὸ χεῖρο. Atque 
his Atheniensis viam aibi munit ad sen- 
tentiam suam probandam, bonam civita- 
tem non hanc esse, in qua oppositio 
quedam et conflicio cematur melioris 
partis cum deteriore, sed eam, que in se 
perfecta sit atque concors ; civitatis igi- 
tur prestantiam non ex illa duarum par- 
tium conflicone et pugna wstimandam 
esse, sed ex interiore viripte ac concor- 
dia. Qus quidem contra Cretensium 
inprimis civitatem disputata esse, in qua 


omnia ad bellum, non ad virtutem spec- 


tabant, neminem potest fugere, As. 
6. 4. Exe &] agedum. ὃς c. 10. 
p. 6039. D. Gorg. 469. A. . 


usurpater, ut Alcibiad. i. p. 109. B. et 
cum οὖν conjunctum, Alcib. i p. 129. 
B. Heind. ad Gorg. $. 35. et ad Pro- 
tag. ars ie ges. pr i Bas. 

μιᾶε] Suppl γυναικὸς, vi 
Ellips p. 98. ed. Scháf. Deinde pro 
viet, Α Atticam formam vi$s eubstituimus, 
de qua vid. Eustath. ad Il. A. p.38. 
Hemsterbus. ad Plot. 800. et Matthia 
Gr. Gr. p. 97. Asr. 

αλείστους] legitwy etiam αλείου». 
SrzPm. Nimirum im Ficimi versione. 
At vero, quod πλεῖσται τοῖς ἁλαντόσι, 
(eupeslativ. comparative) oppomaatur, 
morari vix quemquam debet. Bi». 

Ἀλείουε] Hoc pro πλείστου sup- 
pediterunt Cod. Vose. et Ficinss, qei 
vertit: ei plures eorum injusii erunt. 
Srpenumero quidem superlativus com- 
parativi locum. obtinet, quod Atticoresa 
proprium esse dicit Gregor. Corinth. p. 
41. (cf. Wesseling. ed Herodot, vii. 16. 
p. 617. Abresch. Diluc, Thucyd. p. 
514.); attamen propter oppositum σου: 
δὲ dAérrovs comperativus zectius. bh. |. 
habet. Asr. 








NOMOI, A. 


423 


AO. Καὶ οὐκ ἂν sif γε αρίπον ἔμοί σε καὶ ὑμῖν τοῦτο 
θηρεύεο, ὅτι viU μὲν τῶν πονηρών ἥ σε οἶχία καὶ ἡ ἔυγ- 
γένεια αὕτη πᾶσα ἥττων αὐτῆς λέγοισ ἄν, κρείστων δὲ ἡ- 
vulva» οὐ γὰρ εὐσγημοσύνης σε καὶ ἀσχημοσύνης ῥη- 
µάτων ἔνεκα τὼ vuv σκοπούµεβαω πρὸς τὸν τῶν πολλών λό- 
yo», &XX ὀρθότητός τε xod ἁμαρτίας σἱρι νόμων, ἤ τίς 


eor" $eri Quei. 


ποῦτο θηρεύειν κ. v. » Ut nunc legi- 
tur, hoc Atheniensis dicto significat, 
eoncedentg moz etiam Cretensi, sibi 
sententiam, quam hic protulerat p. 627. 
Á. indignam vider, qu& ab ipsis prema- 


tur, ut qua ad rem, quam tractent, nihil. 


magnopere faciat, sed tantum elegantia 
verborum quadam et acumine comrmen- 
detur. Sed omnia sunt contraria, Et- 
enim sententiam ipsam nec Atheniensis 
hospes, nec Clinias improbat: sed par- 
tim uterque in hoc sermone ejus sensum 
sibi verissimum videri ostendit, partim 
eam ipse Plato agnoscit i. p. 645. B. 
ubi, postqu&m docuerat, duobus homi- 
nem quasi filis in. diversa trahi, quorum 
meliori optimus quisque debeat obsequi, 
deinceps infert: Kal οὕτω 9) περὶ θαυ- 
µάτων às ὄντων ἡμῶν ὃ μῦθος ἀρετῆι σε» 
σωσμένου ἂν efy* καὶ τὸ κρείττω ἑαυτοῦ 
καὶ ἥγτω εἶναι, τρόπο» τιυὰ φανερὺν ὃν 
«γέγνοιτο μᾶλλον ὃ voti κ.τ.λ. Bola 
verba primo adspectu et antequam in 
eorum sensutn accuratias inquisieris, ri- 
dicula videri et παράδοξα, tum Clinias 
sit p. 627. C. καὶ µάλα ἄτοπο», ὦ ξένε, 
φὰ νῦν λεγόμενο», Dues U' ὁμολογεῖῦ οὔ- 
γως ἀναγκαιότατον : tum enucleatius ez- 
ponit Socrates Platonicus Rep. iv. p. 
A80. E. Οὐκοῦν τὸ μὲν κρείττω αὐτοῦ, 
γελοῖο»; ὁ γὰρ ἑαυτοῦ κρείττων καὶ Jjr- 
ων δήπου Av αὐτοῦ εἴη, καὶ à frrre» 
κρείγτων. ὃ αὐτὸς Ύὰρ ἐν ἄπασι Τούτοις 
προσαγο . Τί δ ob; AAA, ἦν δ 
eyb, pot βούλεσθαι λέγειν obros 
ὃ λόγος, 6s Dvety. ἐν αὐτῷ τῷ ἀνθρώπφ 
περὶ τὴν ψυχ»» τὸ μὲν βέλτιον ἔνι, τὸ δὲ 
χεῖρον, καὶ ὅταν» μὲν τὸ βέλτιον φύσει 
70V χείρονος ὀγκρατὸς ᾖ, τοῦτο λέγευ τὸ 
κρείττω αὐτοῦ (ἐπαινεῖ γοῦν). ὅταν δὲ 
be γροφῆς rais 4$ τωος ὁμιλίας κ 

0f ὑκὸ πλήθους ToU χείρονος σμικρότερον 


ἔοικε», ἔφη. 


δγὼ, πρὸς τὴν νέαν ἡμῶν κόλι», καὶ εὑρή- — verba 


σεις dy αὐτῷ τὸ ἕτερν τούτων ἐνόν. 


αρείττω γὰρ αὐτὴν αὗτῆε δυιαίωε φήσεις 
προσαγορεύεσθαι' εἴπερ οὗ τὸ ἄμεινον 
τοῦ χείρονο: ἄρχει, σῶὤφρορ κλητέον καὶ 
κρεῖττον abroU. 'AAA' ἀποβλέπαῳ, ἔφη, 
καὶ ἀληθῆ λόγεις. Quid itaque? Etiam- 
num integrum putaveris locum, qno 
enuncietur, illud premere non convenire 
iis, quos rem quam verba potius - 
tare oporteat ! Immo dicendum "eint, 
nihil esse, quod sententiam per se veris- 
simam, ob verborum inconcinnitatem, 
ubi e vulgari usu estimaveris, secum 
pugnantium et sibi contraria pronunci- 
antium, eam igitur sententiam quod de- 
beant idcirco repudiare: decere sese, ut 
senes, ἀπί intentos rei esse, ideoque ac- 
cipere illam, nec in illa verba aucupari. 
Quid multa? Lege: Καὶ οὐκ ἂν εἴη γε 
tpéxtor ἐμοί τε καὶ ὑμῖν, ἐν τούτῳ ὀνόμα- 
Τα θηρεύει»--- Fic. Nec mihi modo neque 
tobis decorum est in hoc cerba aucupari, 
ín quo dicitur— (ορ. p. 489. B. els 
pot, ὦ Zókpares, οὐκ αἰσχύνει, τηλικοῦ- 
Tos br, ὀνόματα θηρεύων, καὶ dd» τιε ῥή- 
ματι » ἕρμαιον τοῦτο ποιούµενοἙ ; 
Boxczn. p. 8$— 85. 

τοῦτο θηρεύειν] Hoc captare (ot vide- 
licet impugnes), quod vulgo dicitur, do- 
mum, &i pravi vincant, se ipsa inferiorem 
esse, igitor ipsa majoris partis victoria 
fieri inferiorem, contra illius clade eupe- 
riorem. Verbum 6»peóew spectat. ad 
vulgares illas loquendi formulas: κρείτ- 
τω et ἥττω abrov εἶναι, in quibus absordi 
quid et contrarii inesse, jam supra Cli- 
nias observavit : cf. Plat. Polit. iv. p. 
480. E. Et vulgares illas loquendi ra- 
tiones respici, non rem ipsam reprobari, 
docent et appositum ὅτι Aévyorro ἂ», et 
que infra sequuntur πρὸς τὸν τῶν πολ- 
λῶν λόγον. Quocirca non est, cur cum 
Bóckhio scribamus ἐν τούτῳ ὀνόματα 
θηρεύει», licet Ficin. verterit, in hoc ver- 
ba . Haud dubie enim Ficin. 
ilitus ὀνόματα θηρεύειν in Gorg. 489. B. 
memor, perspicuitatis gratia apposuit 
ο AST. 


424 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


KA. ᾽Αληδέστατα, M bin, λέγει. 
ΜΕ. Καλὼς μὲν οὔν, ὡς γε καὶ" ἐμοὶ ζυγδοκεῖν TO γε 


φοσουτον σὰ νυν. 


ΑΘ. Toup δὴ καὶ Σόδε. τούτοις ταῖς ἄρτι λεγομέ- 
νοις ἀδελφοῖς γένοι ἄν πού τις δικαστής: 


KA. Πώνυ yt. 


Ae. Ilórsgog οὖν ἀμείνων) 0g τις τοὺς μυ ἀπολέσειον 
αὐτῶν ὅσοι axxo, τοὺς. ài βελείους & ἄρχευν αὐτοὺς αὐτῶν 
προστάξειν, 7 " 00g" ὃς ὧν σοὺς μὲν χρηστοὺς dy, τοὺς 


111, ii, 186. χείρους à εάσας Go y ἄρχεσθαι | έχόντας mores; vpíror 
» 


2g που δικαστὴν πρὸς ἀρετην 6ira put εἶ Tic $19 σοιοῦτος, 
ος τις παραλαββὼν συγγένειων" μίαν διαφερομένην párt 


1, 628, ἀπολέσειε µοηδένα, διαλλάξας δὲ sig vov ὀπίλοιπον χρόνον 


—* αὐτῶν ἀδίκους €.—" ποτ v.—" καὶ om Α[οζ.--Σ 89 5.—7 δή o— E. ὃ--- 


πρὸς τὸν τῶν πολλῶν λόγο»] Hsc, 
qui vulgo male explicant (Ficinus enim 
vertit, quod snulti facere solent, et Cor- 
nar. juxta seultorum consuetudinem), op- 
posita sunt sequentibus, ἥτις ποτέ den 
$óce. Melius sensum expressit Serra- 
nus vertendo: won enim in eo nunc ver- 
samur, ub per ; quam consenta- 
nce aut dissentanee vocabula illa ex vulgi 
usu atque consuetudine usurpentur. Sen- 
sus universe orationis est: mom verba 
spectamus eorumque rectum ac conveni- 
entem usum, sed rém (leges) jusque na- 
turam.  Opposita sibi sunt εὐσχημοσίύ- 
νης (qui est conveniens rectusque uem) 4 
et ὀρθότητος-- ἀσχημοσύνης (et hic est 
rversus verborum usus, qui contrarii 
ideoque absurdi quid atque ridiculi con- 
tinet) et &uaprías ; ; ῥημάτων-- νόμων ; 
πρὸς τὸν τῶν πολλῶν λόγον-- τις ποτέ 
ἐστι φύσαι.---ἴπ sequentt. ροδέ δικαστὴς 
interrogationis signum delevimus. Αρτ. 
μήτε ἀπολέσειε] Steph. pro μήτε par- 
ticula volebat ufmore; nihil enim esse, 
quod τῷ µήτε apte subjungatur. Nem 
nesciebat aut oblitus erat, τῷ µήτε su 
jungi δὲ, ut p. 689. C. ὁ δὲ µήδ ἑωρακὼς 
εἴη wor ὀρθῶς αὐτὴν αὐτῇ κοιυωνοῦσαν 
per! ἄρχοντος, ἀεὶ δὲ ἄναρχον } μετὰ κα- 
Gy ἁρχόντω» ξυνοῦσαν. Nec aliter sibi 
respondent τε et δέ. P. 641. B. γενό- 
pero. δὲ τοιοῦτοι τά T' ἄλλα πράττοιεν 


καλῶς, ἔτι δὲ κἂν »ικῷεν τοὺς πολεμίονς 


Add. p. 649. B. ii. p. 664. 


μαχόμενοι. | 
. Alcib. pr. p. 104. 


B. Menon. p. 98. 


B. Sympos. p. 186. E. ldem reducea- 
dum Legg. iv. p. 715. A. ἀρχῶν περιµα- 
χήτων γενομένων οἱ » τά γε 

πράγµατα κατὰ τὸν πόλων οὕτως icoert- 
pua» σφόδρα, ὥστε àpxüs μµηδ órww 
µεταδιδόναι τοῖς; ἠττηθεῖσι, µήτε αὐτοῖι 


µήτε ἐκγόνοια’ 8 ἁλ- 
λήλους ζῶσικ--- Ἶια Steph. de sola con- 
jectura edidit. At recte Ald. Bas. utre- 


que et cod. Leid. τά τε πράγµ. cvi re- 
spondent illa παραφυλάττοντεε δὲ a. v. 

A. Eodem se modo excipiunt gal et δὲ, 
ut τς E. Οὐκοῶν ἂν οὗτοι 


αθοὺς ἐποίῃησε 
ῥήτορας, ἕνα δὲ καὶ &a$éporra —ubi pes- 
sime Gottleb.  Animadvertent autem 
lectores, non in omnibus pariter fre- 
quens, sed in certis quibusdam locutio- 
nibus frequentius esse hoc dicendi ge- 
nus, v. c. in illo τά τε ἄλλα, ἔτι δὲ, vel 
ὡσαύτως δὲ, µάλιστα δὲ etc. Boszcks. 
p. 86—87. 

μήτε] Particulam use in pírrore mu- 
tandam censeo, quum nihil sit, quod ilü 
apte subjungatur. Srz»x. Miror, virom 
Grece doctissimum non advertise, & 
respondere pregresso píre, quum hoc 
passim occurrat. Vid. Brunck. ad Eo- 
rip. Orest. 205. et Matthie Gr. Gr. p. 
898. Asr. 





| ΝΟΜΟΙ, A. 425 


νόμους αὐτοῖς θες αρὸς ἀλλήλους παρωφυλάντων δύναιτο, 
Φὢόστε εινα! Φίλους. 

KA. Μακρῷ ἀμείνων γέγνοι ἂν ὁ τοιοῦτος δικαστής 
τε xoi νομοθέτης. 

ΑΘ. Καὶ μὴν τοὐνανσίον γε Ἰ πρὸς πόλεμον ἂν βλέ- 
a» αὐτοῖς τοὺς νόμους διανομιοθετοῖ. 

. "Tovro μὲν ἀληθες. 

ΑΘ. Τί à' o. ez» πόλιν ξυναρµόττωνι πρὸς πλεμον 
αὐτῆς" ἂν τὸν ἔξωθεν (λέπων τὸν [βίον κοσμοῖ μᾶλλον, ἢ 
αρὸς πόλεμον τὸν iy αὐτῇ γιγνόμενον ἑκάστοτε, 5 δὴ κα- 
Asivas στάσις; ὃν μάλιστα μὶν ὥπας ἂν [βούλοιτο μήτε 
γενέσθαι ποτὲ ἔν ἑαυτοῦ πόλει γενόμενόν τε ὡς τάχιστα 


ἀπαλλάττισόαι. 


δύναιτο] Ald. Bas. 1. et 2. secuti, 
comma delevimus, quia verba πρὸς àA- 
λήλους conjungi oportet cum φίλους εἷ- 
ναι, qua verborum trajectione nihil fre- 
quentius, velut ii. 12. p. 671. D. μὴ µε- 
τὰ ἀρχόντων ἀθορύβων. ii. 11. p. 698. 
C. καὶ ἄλλα δὴ πολλὰ ὑμᾶς τοιαῦτα ἂν 
γίγνηται ῥήματα μὴ διαταραττέτω. c. 
l3. p. 697. C. εἱρήσθω ταῦτα, Ἠ πῶς, 
ἡμὸ; Ibid. ἡ Περσῶ» περὶ ido ejus τῆς 
πολιτείας. iv. 6. p. 711. E. ὁσαύτως δὲ 
καὶ Cuuxdons δυνάµεωε Ó αὐτὸς πέρι λό- 
yes. c. 8. p. 717. A. βέλη δὲ abro? καὶ 
elov 3) τοῖς βέλεσιν ἔφεσι. — vi. 1. 752. 
B. περὶ τί βλέπων καὶ ποῖ µάλιστα αὐτὸ 
et, ο Toi bd: 2 760. À. πόλεωε 

νο φρουραὶ πέρι ταύτῃ Ὑιγνέσθω- 
σα». ο. 39. 784. Α. τοῖς ον ὁπό- 
cas ἂν Boi προστάττειν τε καὶ ὁπόταν, 
vii. B. P 192. C. τοῦτ οὐκότ) [4 Φὼ, 
Κλευία, ξυνακολουθήσαιμ’ hv, ὦ θαυμά- 
cw. C. 18. p. 815. D. τὸ μὲν ἐκ πόνων 
τωῶν αὐτοῦ καὶ κυδύνων διαπεφευγότων 
els ἀγαθά. ο. 23. p. 824. B. τούτων δὴ 
πάντων ἔπαινος μὲν πέρι οεί. viii, 4. p. 
834. D. 0nAclas δὲ περὶ τούτων »όµοις 
μὲν καὶ ἐπιτάξεσωυ οὐκ ἄξια βιάζεσθαι 
τῆς κοινωνίας. Sic et ix. 14. p. 870. B. 
x. 4. 890. E. xi. 13. 984. Α. c. 14. p. 
937. A.—Etiam post 0els comma ex- 
punximus, quia verba νόμους abrois 0els 
arte coherent cum υλάττειν: legi- 
bus enim scribendis judex curat ac pro- 
spicit, ut cives concorditer vivant. Asr. 

βλέκων] Bas. 2. βλέπο», vitiose. Mox 
διανοµοθοτοίη scripsimus pro διανοµοθε- 
τοι; Sic et κοσµοίη. Asr. 

Pi«t. 


Vor. VII. 


erácis] Polit. v. 16. 470. B. Φαίνεταί 
poi, ὥσπερ καὶ ὀνομάζοται δύο ταῦτα τὰ 
ὀνόματα, πόλεμόε τε καὶ. στάσα, οὕτω 
καὶ εἶναι δύο, ὄντα ἐπὶ δυοῦ) τινοῖν διαφο- 
pai λέγω δὲ τὰ δύο, τὸ μὲν οἰκεῖον καὶ 
tvyyeris, τὸ δὲ ἀλλότριον καὶ ὀθνεὼν. 
ἐπὶ μὲν οὖν Tj τοῦ οἰκείου ἔχθρᾳ στάσιε 
κέκληται, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ ἀλλοτρίου πόλε- 
uos. ΑΡΤ. 

γενόµενόν τε] Hec verba hanc debent 
continere sententiam : Quod bellum qui- 
vis cupiet in. sua civitate quum maxime 
ne existere quidem, sin. autem extiterit, 
exstingui quam citissime. — Legendum 
igitur certissime ὃν μάλιστα μὲν d. ἂν B. 
μηδὲ γενέσθαι worà d, é. w. -yevóuevor δὲ 
6. v. &, cf. vi. p. 758. C. καὶ 93) καὶ τῶν 
κατὰ πόλιν ἐκ e νεωτερισμῶν (rera 
παντοδαπῶν εἰωθότων àel γίγνεσθαι’ ὅκων 
ἂν µάλιστα μὲν n3) γίγνωνται, γενομένων 
δὲ ὅτι τάχιστα αἰσθομένηέ τῆς πόλεως 
laój τὸ γενόµενον. Rep. viii. p. 664. B. 
Tovre τοίνυ», ἦν 9 , Ὅ 


rec AE Acer 
πολιτε εγνομένω, olo» πε 
σῶμα Φλέγμα τε χολή" ὃ δὴ καὶ δεῖ 
ἀγαθὸν ἰατρόν τε καὶ νοµοθότην πό- 
σοφὸν μελιτουργὸν πόβ- 
ῥωθεν εὐλαβεῖσθαι, ὅπως μὴ 
ὀγγένησθο», ἂν δὲ ἐγγένησθο», ὅπως ὅτι 
τάχιστα σὺν abrois τοῖς κηρίοις ἔκτε- 
τµῆσθον. Ατϊκοι, Polit. vii. 17. p. 502. 
ὅλως μὲν οὖν αἰσχρολογίαν ἐκ τῆς πόλεων 
ὅσπκερ ἄλλο τι δεῖ τὸν νοµοθέτην ἑξορίδειν 
--μάλιστα μὲν οὖν ἐκ τῶν νέων, ὅπως 
µήτε λέγωσι µήτε ἀκούωσι μηδὲν τοιοῦ- 
τον dà» δέ τι φαίνηταί τι λέγων 3) 
πράττων τῶν ἀπηγορευμένων, τὸν μὲν 
3H 


436 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


KA. AMD ὅτι σρὸς τοῦτον. 

AO. Πότερ δὺ ἀπολομένων αὖ τῶν ἑτέρων εἰρήνην τῆς 
στάσεως γωήσύαι, νιχησάντων δὲ ποτέρων, δέζαι ἂν τις 
μᾶλλον ἢ φιλίας τε καὶ εἰρήνης ὑπὸ διαλλαγῶν γενοµάνης 
οὕτω τος ὄζωθεν πολεροίοις προσέχειν ἀνάγκην εἶναι τὸν 
ουν; 

sndd9T. KA. Οὗσω σᾶς ἂν ἐβέλοι wpórtgoy 9 κείνως περὶ τὴν 
αυτου γ/γνεσθαι πόλιν. 

AO. Ουκοῦν xai νομοθέτης ὡσωύσως; 

KA. Ti μήν; 

AO. " Ag οὖν oU τοῦ ἀρίστου ὄνικα Tyra ὧν τὰ κνύ- 
µήµα σιθείη ms; 

KA. Πως à' οὔι 

ΑΘ. Τό γε μὴν ἄριστον οὔτε ὁ πόλεμος οὔτε ἡ στάσις, 
ἀπευκτὸν δὲ vo δεηθηνα, σούτων, εἐρήνη δὲ αρὸς ἀλλήλους 
ἅμα καὶ Φιλοφροσύνη. καὶ δὴ καὶ τὸ WX, ὡς ἔοιπεν, αὐ- 
T9) αὐτὴν σφόλιν OUX ἦν τῶν ἀρίστων ἀλλὼ τὼν ἀναγκαίων, 
ὅμοιον e Mi κάμνον σῶμα Ἰατρικῆς καθάρσεως τυχὸν ἡγαῖ- 


5 αὗτοῦ e.—h^ ὃ οτι pr Ε.--ο τῶν ὀτέρων ».---ᾱ ἀνάγκην εἶναι προσέχευ t.— 


ἐλεύθερον, µύπω δὲ καωτακλίσεω» irn vulgatam expressit scripturam vertendo : 
vor ἐν τοῦ avaatrlois, ἀτιμίαια κολάζεν — que minime omnium esse. in civitate εως 
καὶ πληγαῖς, τὸν δὲ πρεσβύτερο» τῆς ἡλι- quivis eligat, et, si accidant, quam ocius 
κίας ταύτην, ἀτιμίαις ἀνελευθόροις, ü»- — fleri potest, sedari cupiat. Ast. 
as χάριν, Qui locus adhuc a — welvws] Sic etiam alibi κείνως, pro 
nemine intellectus est. Etenim vulgo ἐκείνως. Srr»n. 
ita accipiunt, ut a verbis ἐὰν Bé rs nova — ab τῶν] Bas. 2. αὐτῶν, et moz cum 
plane jriodus incipiat, et illa μάλιστα Bas. ]. κείνος, lonicum illud καίνε fa- 
μὲν οὖν ἐκ τῶν νέων vertant: "Maxime cile removeri posset scribendo $ αείνως, 
igitur ab adolescentibus obscomitatem οἱ necesse esset. — Sie etiam lib. ii. 3. 
verberum oportet legisiatorem extermi- 654. C. } κεῖνοι, xii. S. p. 944. D. 
sare, ne aliquid. dicant vel audiant hu- καίνῃ τῇ *yerérei..— Demosthen. σα. συµ- 
|; ideoque post v. νέων com- µορ. p. 187, 38. Reisk. ΟΕ Lexic. Χε- 
mate interpungunt, Sed falsa omnia; nophont. Asr. 
vera interpunctio est, quam, restituimus οὐκοῦν] Vide annon potius scribea- 
n0s, et verus sensus hic : Omuino igitur dum sit οὕκουν. Srz»n. Mibi magis 
exterminari ex civitate αἱσχρολογία de- idoneum videtur vulgatum, qued et Fici- 
bet, εἰ prospici, μὲ maxime quidem nihil nus expressit, Br. 
omnino Cjusmodi inde a pueris cives di- τό *ye μὸν ἄριστον] Laudat Clemens 
canf vel audiant : sin autem quis depre- — Alexandr. Strom. ii, 5. p. 369. B. πο 
Λενάαίντ, qui vetitum quid dicat aut fa- t. i, p. 441. Pott, ubi legimus Τὸ 
ciat, is xi puniatur. Bozcku, p. 87—88. οὔθ ó φπόλεµοῦ---ἀπενκτὸν γὰρ---φιλοφρο- 
Sed primam illud maxime de suo σύνη τὸ κράτισταν. Ast. 
orationiintulit vir dectus, deiude non μη.  ὅμοιον ὡς] Supplenda est particula, 
δὲ, nequidem, sed. ufrre legitur, cui re- — (scilicet, nimirum), qua ante enuntia- 
spondet Φε post γενόµενον. Etiam Ficin. tiones et comparm(Gvas et explicaGoni 











ΝΟΜΟΙ, A. 457 


τὸ" τις ἄριστα πράττει τότε, τῷ DV μηδὶ τὸ p vie 
δεθέντι σώμµατι μηδὲ αροσέχοιξ ον νοῦν. ὡσαύτως 


N M 
X006 


αρὸς πόλεως εὐδαιμονίαν 9 καὶ ἰδιώτου διανοούμιενος οὕτω 
Tig 0UT ἄν ποτε πολιτικὸς" γένοισο ὀρθῶς, πρὸς vd ἔξωθεν 
πολερικὼ ἀποβλέπων μόνον καὶ πρώτον οὔτ' ἂν νομοθέτης 
ἀκριβής, εἰ μὴ χάριν εἰρήνης và, πολέμου νομοθετοῖ. μᾶλ- 
Ao» 7 vay SOASQAXGV ἕνεχα τὰ τῆς εἰρήνης. 

8. 5. KA. Φαίνεαι μέν φως ὁ λόγος οὗτος, ὦ Lire, 


* ἡγεῖτο ο.---- δὲ om f.—5 προσέχειν H.—h πολεμικὸ» H.—À αρῶτον καὶ µόνον t. 


inservientes omitti solet. Sic i. 11. 641. 
E. ᾽Αλλὰ xph ποιεν οὕτως, (scilicet 
ὑμᾶε τε ἐπὶ τὸ μαθεῖν καὶ ἑμὲ ἐπὶ τὸ δη- 
λώσαι pero» ἁμωσγέκως ἔνντεναι 
τὸν λόγορ. | 642. A. ὁρᾶτε οὖν, τί ποιῶ- 
μεν, (nempe) el ταῦτα μὲν ἑάσαιμεν ἐν 
τῷ παρόντι, μετοκβαῖμεν δ᾽ els ἕτερόν τι- 
va Ῥόμων πέρι λόγον. ii. 5. p. 659. E. 
fii. 6. p. 685. C. vi. 9. 762. D. ix. 1. 
868. D. c. 10. p. 870. E. Cf. ad Polit. 
ii. 11. p. 370. E. vi, 11. 497. B. c. 18. 
5 608. C. et Heind. ad Thest. 6$. 76. 

einde particula δὲ post écaóros illata 
est, sicuti, presgresso ὥσπερ, solet οὕτωε 
δὲ sequi, Vid. Bast. Epist. Crit. p. 297. 
οἱ Heind. ad Phedon. 6. 46. Asr. 

προσέχοι] Ald. Lov. Bas. 1. et 9. 
προσέχει»; sensus vero postulat προσέ- 
χοι, ut Steph. correxit; nec aliter Ficin. 
legit, quum verterit: simile est, ac si 
quis optime cum. cgrotante agi. putet, 
dum curatur, nec de. illo omnino quic- 
quam cogitet, qui nunquam agrotaverit. 

ST. 

πολιτικὸτ] Vox ista πολιτικὸς ex vet. 
exempl. sompta est: a qoibus tamen 
fortasse dissentiendum potius hoc in loco 
fuit, retinendo πολεμικό. — Quinetiam 
post ὀρθῶς, quam ante, malim interpun- 
gere. 8τενα. 

morus) Sic pro πολεμικ»δε, quod 
Ald. Lov. ο ]. et 2. exhibent, Cor- 
nar. correxit et Steph. reposuit, Etiam 
Ficin. vertit, sec civilis revera unquam 
cir erit. — Steph. postea retentum male- 
bat πολεμικὸς, eique assentitur Gottleb, 
in Act. Erudit. p. 587. falso. Etenim 
non de πολεμικφ, sed de πολιετικῷ civi- 
tatem instituente sermo est (supra, Τί 9' 
ὅ τὴν πόλιν ξυναρµόττων; Quem excipit 
Ῥοµοθέτητ: Οὐκοῦν καὶ νομοθέτης ὡσαύ- 
TO5 ;) quem Atheniensis monet, αἱ verus 
*OA:TIKÓS esse velit, non externa bella 
potissimum oportere respicere (in quo 


ipso Cretensium civitatem vitaüperave- 


) ται), sed interiorem civium concordiam. 


Ineptus vero sensus esset, si πολεμικὸ 
diceretur non vere sroAegum s esse, οἱ ox- 
terna potissimum bella respiceret : quasi, 
bis sublatis, πολεμικὸς esse possit. Ac- 
cedit, quod soA;Tuxbs et νομοθέτης sem- 
er fere sic conjunguntur, ot bene 
ckhius observavit. —Crebro autem 
πολεμικὸς et πολιτικὸς permutata repe- 
riuntur, ut l. xi. δ. p. 922. Asr. 
δρθῶς- -ἀποβλέκων] Inepte adverbium 
δρθῶς trahi ad participium ἀποβλέπω», 
viderunt Ficin. Cornar. Steph. qui post 
illud δρθῶς interpungendum censent. 
Sed ne hoc quidem placet. Leg. πολι- 
γικὸς γένοιτο ὀρθδε, ut respondeat »οµο- 
θέτρ ἀκριβει. Πολιτικὸς substantive di- 
citur. v. p. 742. D. τοῦ νοῦν Éxorros 
πολιτικοῦ. Sunt, qui putent ob nexum 
sententiarum  reducendam postliminio 
esse pristinam lectionem voAeuxbs, quod 
confundi cum v. πολιτικὸ», multis docet 
Dorvill, ad Cbariton. p. 6$0. Lips. At 
falluntur. Semper enim conjunguntur 
πολιτικὸς et ροµοθέτη:. — Vide que dixi 
ad iii. p. 688. A. Add. ii. p. 657. A. 
Aristot. Polit. vii. 9. p. 438. Bozcxnz. 


p. 88—89. . 

ópóbs] Ita scripsimus, quod et sen- 
μα: et sequentia. νομοθέτης Δκριβὴς pos- 
tulant. rea post ópübs comma po- 
soi, quod in ορ, male post γένοιτο 
comparet. Ald. Lov. Bas. 1. et 2. sine 
ulla distinctione scribunt γένοιτο ὀρθῶς 
πρὸ: rà ἔξωθεν cet. Asr. 

τὰ πολέμου] Ni fallor, propter xdpw 
elpfirns pro τὰ τοῦ πολέμον (notissimo 
illo, de quo v. que Fischer. ad Weller. 
t. i. p. $85. congessit tum est. Si- 
militer x. 8. init, τὰ ψνχῆς, et c. 10, 
Τούτοις E τοίννν ἡμῦ τὸ λόγω» τέλο 


ἐχέτω, Α.1. 


b 


498 IIAATONOZ 
α n. H. 188. ὀρβῶς εἱρῆσθαι, θαυμάζω γε μὴν εἶ τά τε map ἡμῖν ρόρι- 


µα κα) ἔτι τὼ ssp] Λακεδαίμονα μὴ πᾶσαν τὴν σπουδν 


, e 
φουσὼν 6y820L 6901/27004. 


nem. ΑΘ. Τάχ ἂν ίσως: δεῖ 0 οὐδὲν σκληρὼς ἡμᾶς αυτοῖς"' 


διαµάγεσθαι τὰ νῦν, ἀλλ ἠρέμα ἀνερωτᾶ», ὃς μάλιστα 
περὶ ταῦτα ἡμῶν σε XO ἔκείνων" σπουδαζὀντων. καί [UOI 
τῷ λόγῳ ξυνακολουβήσατε. αροστησώµεθα. φγουν Τόύρ- 
voor? vo» φύσει μὲν ᾿ Αθηναῖον, τῶνδεὶ δὲ πολίτην γενόµε- 
μον, ὃς 03 μάλιστα ἀνθρώπων σερὶ ταῦτα ἐσπούδακεν 6T 
e 


οτ/ 


or ἂν µνησαίµην οὔσ ἓν λόγῳ ὤνδρα τιθεέµην 


---ᾱ νομοθετοῖ f.— ἡμῶρ v.— libri abrobs.— κἀκείνων D.—5 προσθησώµεθα b. 


6. 5. θαυμάζω Ύο μὲν] Sensus est: 
famen mirum mihi cidetur, ni leges et 
nosire εί Lacedemonia omnem, quam 
im civitate constituenda posuerunt, ope- 
ram huic rei dicaverint, h. e. ni omnium 
maxime bellum respexerint: tamen du- 
bito, leges Creticas et Lacedtmonias ad 
aliud quid spectare.—T& μὴν est at cero, 
attamen, ut iv. 1. T05. A. wpócoiwos 
θάλασσα χώρα τὸ μὲν παρ ἑκάστην ἡμέ- 
pa» ἡδὺ, µάλα γε μὴν ὄντως ἁλμυρὺν καὶ 
πικρὺν γειτόνηµα. — vi. δ. p. 757. D. ἂν- 
αγκαῖόν γε μὴν καὶ τούτοις παρωνυµίοισί 
ποτε προσχρήσασθαι πόλιν ἅπασα». ο. 
14. 769. B. χρησώµεθά γε μὲ τῷ νῦν 
παρατυχόντι cet. ο. 19. p. 777. E. κο- 
λάξειν γε μὲν ἐν δίκῃ δούλους δεῖ, vii. 
10. 808. B. ἁναγκαῖόν Ύε μὴν σπουδά- 
ζει», τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές. xi. 4. p. 919. 
E. τὸ δ᾽ ἐλευθερικὸν καὶ ἀνελεύθερον ἀκρι- 
βῶς μὲν οὗ ῥάδιο» νομοθετεῖν, κριέσθω 
ye μὴν ὑπὸ τῶν τὰ ἀριστεῖα εἱληφότων. 
---Τούτων ἕνεκα, int. «àv πολεμικῶ», i. e. 
τοῦ πολέμου. Αοτ. 

τάχ᾽ ἂν ἴσως] Int. τούτων ἔνεκα πε- 
ποίηται: fortasse hoc verum est (omnia 
in civitatibus illis ad bellum spectare) ; 
at(amen nos non acerbe inter nos conten- 
dere, sed leniter hac de re quarere decet. 
Τάχα et ἴσως posita sunt ἐκ παραλλήλου, 
quod dicitur, üt c. 10. p. 640. E. iii. 1. 
676. C. ο. 7. p. 686. D. iv.1. ν. 18, 
744. A. vii. 8. 709. E. ix. 5. p. 859. C. 
x, 10. 900. C. Cf. Wolf. ad Demosth. 
Leptin. p. 235. et Heind, ad Euthydem. 
Ρ. 904. Similia sunt οὕτω et 7 lii. 
4. φαῦτα--οὕπνω C. 15. iv. 0. 114. D. vi. 
2. 763, C. κατὰ ταῦτα-- ταύτῃ vi. 11. p 


765. B. vii, 12. p. 807. A. C. CL x. 4. 
889. C. zi.9.914. E. c.9. p. 939. C. 
xii. 8. p. 947. D.—els δύναμιν εἰ ὅτι 
μάλιστα iv. 8. v. 10. vi. 12.—éx τοῦ τα- 
ραχρῆμα ct étalorns ix. 8. p. 867. A.— 
ὀρθῶς et μετὰ δίκης ix. .---παντάπασι et 
πάντως Epinom.4. Vide qua de hac, 
qua Atticis precipue placuit, verborum 
redundantia collegerunt Maittaigre im 
Grec. ling. dialect. p. 97. et Faehse ia 
Syllog. Lect. Platon. p. $57.—Pro àse- 
pwrQ» Cod. Vose. ἂν ἐρωτῷν, vitiose. 
A 


8T. 

µάλιστα ἀνθρώπων] Quem merum 
(magis quam alius ulius omo). ᾿Αρθρώ- 
πων enim superlativis ita apponitur, ut 
eorum signi cationem augeat. Sic µά- 
Juv! ἀνθρώπων Kenoph. Cyrop. vii. 2. 
8. Anab. o 15. Memor. i lo 
ἄριστά Υ) ἀνθρώπων Theet. 14 . 
κάλλιστα ἀνθρώπων leg. i. 9. p. 686. E. 


Euthyphr. c. 16. p. 13. E. ἀκριβέστατα 
ἀνθ Hipp. Maj. 285. C. Πδιστ à»- 
9 v Lys. Orat. p. 08. t. v. οἰκειότατ 
ἀνθρώπων ib. p. 828. àvawxvrrórar à»- 
θρώπων Demosth. contra Aphob. i. p. 
819. ὠὡμότατ) ἀνθρώπων id. p. 821. Cf. 
Boissonad. ad Philostrat. p. 571. Si- 
militer ἐξ ἀνθρώκων εἰ dy ἀνθρώτοις ad- 
jectivis vel substantivis adjuncta eminens 
quid et immensi significant, vid. Abresch, 
ad ZEschyl. t. i. p. 140. et 651. Ber- 
nard. et Hemsterlius, ad Thom. Mag. 
Addend. p. 359. Taylor. ad Lys. p. 
494. ed. Reisk. et Wesseling. ad Hero- 


dot. p. 176. Asr. 
obr' ἂν y οὔτ' d» λόγφ] Ante 
omnia in Tyrtei loco corrigendum esl 


NOMOI, A. 


429 


OUT εἶ τις πλουσιώτατος ἀνθρώπων sin, Quoi» oUT εἰ πολ- 
λὰ ἀγαωθὰ χεκτηµένος, επ ὼν σχεδὸν ἄπαντα, ὃς μὴ Tei 
σὸν πόλεμον ἄριστος γίγνοι ἀεί. ταῦτα γὰρ ἀπκήκοώς 
που καὶ σὺ τὰ ποιήματα" 008 μὲν γάρ, οἶμαι, διακορῆς 


» ο 9 , 
αυὐΓων εστι. 


ME. Il&» μὲν oov. 


KA. Καὶ μὴν καὶ wap ἡμᾶς ελήλυθε κομισθέντα" £x 


Λακεδαίμονος. 


ΑΘ. "I4; νονὶ ἀνερώμεθα" 


ο» A X X e 
Χου φουσονι τον 2/70/3317)? ου- 


—P πυρταῖον t.—^ των t.—7 ἆνθρ. dí πλουσ. f.—* νοµισθέντα ὃ.--- νῦν pr A, δὴ 


ef Tis πλ. ct οὐδ' el πολλ. 9 lego sermo- 
nis. Cf. Tyrt. F . p. 106. Πολλὰ 
ἀγαθὰ et ἅπαντα ἀγαθὰ habent fere pro- 
verbialem usum. — Eupolis Marica apud 
Schol. Plat. Ruhnk. p. 7. Kal «óAX 
ἀγάθ ἐν τοῖσι kovpelois ἐγὼ ᾽Ατόπως κα- 
θίζω», κοὺδὲ γ kew δοκῶ», | Ubi 
scribe πολλά ^ ἀγάδ, evincente metro. 
Usitatissima formula est πάντα ἀγαθὰ s. 
καλὰ κεκτῆσθαι. i. p. 653. A. τέλειος 
9' οὖν ἔστιν ἄνθρωπος ταῦτα καὶ τὰ dv 
τούτοιε πάντα κεκτηµένος ἀγαθά. p. 600. 
E. obr' ἂν µνησαίµη», Φησὶν ὑμῖν ὁ ποιη- 
τὸ, εἴπερ ὀρθῶε λόγει, οὔτ ἐν λόγφ ἄν- 
5ga τιθείµη», 9s μ) πάντα τὰ λεγόμενα 
κ.αλὰ μετὰ δικαιοσύνης πράττοι καὶ κτφ- 
τω. p. 661. C. τὸν ξύμπαντα xpóvor 
&draror ὄντα καὶ κεκτηµένον πάντα τὰ 
λεγόμενα ἀγαθά. Euthyd. p. 280. D. 
ef Tis κεκτηµένος «fn πλοῦτόν Te καὶ ἃ 
νῦν» δὺ ἑλέγομεν πάντα τὰ ἀἆγαθά. Idem 
reponendum Politic. p. 278. B. παρὰ 
μὲν γὰρ τοῦ ξυνθέντοε πάντα καλὰ κέ- 
κληται. Recte Bas. utraque κέκτηται, 
quod quoi damnavit, istum non refutabi- 
mus. Ágnoscunt Fic. possidet, Plutarch. 
t. ii. p. 1015. C. Clem. Alex. Strom. 
iii. p. 186. 31. Procl. in Tim, ii. p. 114. 
Non male etiam Plutarch. et Clem. sá»- 
τα Τὰ καλά. Ῥοεεκη. p. 89—90. 
οὔτ' ἂν μνησαίµην] Legitur hic versus 
etiam ]. ii, p. 660. E. et apud Stob. 
Serm. xlix. p. 853. 50. ubi scribitur τι» 
θείην pro τιθείµη», sed rectius habet τι- 
θείµην; dicitur enim dy λόγῳφ τίθεσθαι 
κ τήν habere, estimare), non τιθέναι 
v. Valcken, ad Herod. ii. p. 172.) ut 
bene jam Gottleber observavit. Demde 
οὐδ'--οὐδ pro οὔτ--οὔτ scripsimus, 
quod et sensus postulat et in Tesi 
F»egm. legitur, ve Stob. l. j. et yrt. 


edit. p. 108. Asr. 
ἅπαντα] πάντα ἀγαθὰ s. καλὰ κεκτῆσ- 
θαι proverbialiter fere dici, observavit et 
exemplis illustravit Boeckh. c. 6. &- 
παντα γὰρ τὰ ἀγαθὰ vopifovet.— iv. 5. b. 
711. D. uvpía kal sárr' ἐν κόλει ἁγαθὰ 
ἀπεργάξοται, ἐν ᾗ wor ἂν ἐγγένηται. Αοτ. 
10. νῦν δὴ, ἀνερώμεθα] | Passim νῦν 93 
et δὴ νῦν a librariis confundi, notum est 
ex aliis Platonis locis, ut Gorg. p. 448. 
A. Charmid. p. 156. D. Alcib. pr. p. - 
182. C. uhi conferende codd. lectiones. 
Non mirum igitur erit, si tale quid hic 
quoque acciderit. Et certe ita est: le- 
gendum ἴθι 5) νῦν; nusquam enim ἴθι 
ρῦν 09), ubivis est ἴθι δ) »Όν, et sic etiam 
in ceteris exhortandi formulis, Sophist. 
p. 224. C. 10i δὴ νῦν, συναγάγωµεν abró. 
Apol. p. 24. D. 10. δὴ νῦν, εἰπὲ robrois. 
Alcib. pr. p. 114. D. 10, 8» viv, ἐπειδὴ 
τοῦ αὐτοῦ φαίνεται πολλούς τε καὶ ἕνα 
φείθει», ἐν ἐμοὶ ἐμμελέτησον καὶ ἐπιχε[- 
ρησον ἐπιδεῖξαι-- Legg. iii. p. 693. D. 
"AxovUcor δ) νῦν. Homer. Od. B. 25. 161. 
229. Κέκλυτε δὴ νῦν pev, Ἰθακήσιοι, ὅ,ττι 
xe» εἴπω. Εαπῖρ. Hec. 814. "Axove 8j 
νῦν, τὸν θανόντα τόνδ ὁρᾷι. Phon. 918. 
"Akove δὴ νῦν θεσφάτων dup ὁδόν. lbid. 
14950. "Axove δὴ νῦν καὶ τὰ πρὸς τούτοια 
κακά. Aristoph. Nub. 496. εἰπὲ δὺ νῦν 
pot τοδί. Ibid. 745. εἰπὸ 8) νῦν µοι--- 
'Thesm. 795. φέρε δὴ νῦν, εἰ κακόν ἐσμεν, 
Τί γαμεῖθ ἡμᾶς; Bokgczz. p. 90---θΙ. 
101, νῦν δὴ ἀνερώμεθα] Vulgo scribitur 


"Ἴθι νῦν δὴ ἀνερώμεθα.  Boeckhius vero 


legendum esse censebat ἴθι 0) νῦν; sed 
observasse mihi videor, particulam νῦν, 
si ad imperativum pertineat, δ) sibi prz- 
positum habere, ut ἴθι δή νυν (pro δ) viv 


i enim tunc δή »υν scribendum cst, vid. 


Valcken, ad Eurip. Phen. 918. οἱ 1418. 


111, ii, 189. 


430 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


σωσί πως, Ὦ Τύρταιε" ποιητὰ θειότατε’ δοκεῖς γὰρ 3 
σοφὸς ἡμῖν εἶναι καὶ ἀγαθός, ὅτι τοὺς ριὲν ἓν τῷ φολέµω 
διαφίροτας διαφερόντως ἔγκεχωμίακας" ἤδη οὖν τυγχά- 
νοµεν $yo τε; παὶ 00s καὶ Ἰλενίας o Κνώσιος ovrogi! 
ξυμφερόμενοί σοι περὶ τούτου σφόδρα, ὡς Doxoupar. si δὲ 
περὶ τῶν αὐτῶν λέγομεν ἀνδρῶν 7 μή, βουλόμεθα σαφω, 
εἰδένοω,. λέγε οὖν ἡμῖν, ὥρα εἴδη δύο φολέµου, καθά περ 
ἡμεῖς, ἡγεῖ" καὶ σὺ σαφῶς; ? πώς; Προς ταῦτα, οἶμαι, 
κὦν πολὺ) φαυλότερος εἶποι Τυρταίου τις σἀληθές, Ovi 
δύο, vo? μὲν 0 καλοῦμεν ἅπαντες στάσι, ὃς δὴ φ«άντων 
πολέμων χαλεπώτατος, ὡς ἔφαμεν ἡμεῖς νὺν δή: vo ὃ 
ἄλλο πολέμου θήσομεν, οἶμαι, γένος ἄπαντες à πρὸς τοὺς 
ἐκτός τε καὶ ἀλλοφύλους χρώμεθω διαφερόµενοι πολὺ 
πραότερον ἐκείνου. 

KA. Πως γὰρ oU; | 

ΑΘ. Φέρε δή, ποτέρους xai πρὸς πότερον ἔπαινῶν σον 
πὂλεμον οὕτως ὑπερεπήνεσας, vovg; ὃ ἕψεξας τῶν ἀνδρῶν; 

φ 


νυν t: pU» δὺ *s.—* ἑρώμεθα pr D.—" φυρταῖε t.—" τῷ om pr H.—* "ye A.— 
Y οὑτωσὶ pr R0.—3* sryei t et pr Ω, ἡγειῇ v.—5 πάνν v.—h τὰ f.—t οὕτως robs μὲν 


Fischer. &d Weller. t. i. p. 262. Est 


phist. 239. B. ela 0 »ῦν ἐν col σκεφό- 
enim νῦν, particula temporis, νυν vero 


µεθα, ubi δή νν» scribendum esse censeo, 
utin A 


encliticum igitur), ut ἄκουε δή νυν: con- 
tra si νῦν est nunc, δὴ ipsi subjici, ut vii. 
T. p. 197. E. 8 τί περ εἶπον νῦν δή. c.8. 


p. 800. A. καθάτερ ἐῤῥήθη νῦν δή. ὥς. 


462. B. καὶ νῦν δὴ, τούτων ὁπύτερον Bo 
Aet, ποίει, ἑρώτα  ἀποκρίνου. et sic sex- 
centies occurrit. — Nostro in loco νῦν 8) 
aperte est nunc et ad ἀνερώμοθα pertinet, 
10; vero, agedum, vsitata ilia est adhor- 
tandi formula ; quocirca post ἴθι comma 
poeui. Vernacula hujus loci translatio 
hec est: Wohlan, wir wollen jeizt ge- 
meinsam diesen Dicker befragen ; con- 
tra "I6: δή νυν ἀνερώμεθα esset : Wohlan 
nun, wir svollen gemeinsam diesen Dich- 
ter befragen. Aer. qui sic in Addend. 
* Correctio, quam Boeckhius proposuit, 
usu illo, quo imperativo 10; particula 89 
subjicitur, valde commendatur. Sic Pro- 
tag. 892. D. ?!060 ὃλ-- ἀναλογισώμεθα. 
333. B. ἴθι δ)-- μὴ ἁποκάμωμεν. D. 10 
9) —éE ἀρχῆς uoc ἁπόκρωαι. Cf. Phileb. 
27. D. 29. A. 66. D. Politic. 305. B. 
Politis ix. 680. B. Simile est illud So. 


polog. 24. C. (c. 12.) ubi vulgo 
legitur 10« 9) νῦν eleà robred.' 

οὕτως τοὺς μὲν breperyrecus x. T. ^.] 
Voculas robs uà», que absunt ab onmmi- 
bus libris, Steph. male addidit de euo. 
Ellipsin satis usitatam illustrat Hecsd. 
Spec. Crit, in Plat. p. 76.  Interpola- 
tionem arguit etiam illud οὕτως ante robs 
positum : pro quo Stephano certe σὔτν 
scribendum erat. "V. Hesych. Etym. 
M. Thom. M. p. 664. quamquam apod 
Plat. in boc sepius est peccatum. — Jen- 
genda verba sunt Hei πότορον τὸν in - 
por, ad quodnam ta 
enim dicitur πότερος et ὀπέτε sé, V. 
Rep.ix. p. 585. B. Cretyl. p. 438. F. 
Hipparch: p. 227. C. Menon. p. 87. B. 
de Just. p. 8716. A.  Scnsus interroga- 
tionis est: Quosnem tu viros ila len 
dasti et quosnam vituperasti, in quonem 
belli genere? Ad quam interrogationem 
duplici modo poterat responderi, aut eet, 
qui in bello cum exteris nationibus dimi- 
cerunt, aut id bellum, qued adversus ex- 


NOMOI, A. 


431 


ὄοικας μὲν γὰρ αρὸς τοὺς ὀκτός. εἴρηκας γοῦν ὧδε ἐν τοῖς 
φοιήµασω, ὡς οὐδαμιῶς τοὺς τοιαύτους ἀνεχόμενος, Οἱ μὴ 


τολμήσωσι: μὲν 


ευ / e / 
οραν Φθνον αἱµατοεντα, 
4 ^ , f? / e / 
καὶ δηῖων ὀρέγοιτ γγύθεν ἱστάμενοι. 


ὑπερεσήνοσαν s.—4 τολμησωσι Qo: τολµήσουσι Ἐςι--9 μὲν delet Ἡ.--- ὀρέγοντ t. 


έεγου geritur. — At nunc respondetur 
neutrum horum, sed aliquid aliud : ἔοι- 
κας μὲν γὰρ wpós obs ékrós. Hoc ma- 
nifeste est corruptum. — Reponendum 
igitar ant τοὺς πρὸς τοὺς ἔκτδα sc. πολό- 
µίουα πολεμοῦντας: δυῖ πρὸς τὸν πρὸε 
τοὺς ἐκτὸς sc. woAeulovs πόλεμο»; vt 
paullo ante: τὸ δ ἄλλο πολέμου θήσο- 
pev, οἶμαι, γένος ἅπαντες, ᾧ τρὸ: obs 
ἐκτός τε καὶ ἀλλοφύλουε χρώµεθα διαφε- 
ῥάμενοι.  Posterius verum est. Etenim 
ab illo πρὸς τὸν librarii ocali aberrabant 
ad seq. πρὸς Toós: unde illud excidit. 
Bozcxn. p. 91—93. 

οὕτως ὑπεροπῄνεσας] Sic Ald. Bas. 1. 
2. Cod. Voss. et Paris. Steph. de suo 
interposuit τοὺς μὲν post οὕτως, sine 
cansa M τοὺς δὲ enim positum est, ac si 
τοὺς μὲν precesserit, vid. ad c. 3. Asr, 

πρὸφ πότερον ἁπαινῶν Tb» wóAeuor] 
Respectu utrius. belli generis eos lau- 
dans, h. e. utrum belli genus (externum 
an internum) respiciens. Ceterum ne 
forte quispiam suspicetur, τῶν πολέμων 
scribendum esse, haud abs re esse puto 
monere, post πότερος et ὁπότερο» sub- 
stantivum cum articulo sequi eodem et 
numero et casu. Exempla collegit 
Boeckhius Praefat. ad Simon. Socrat. p. 
vii. Asr. 

τοὺς πρὸς τὸν ἐκτὸς] Sic de conjectura 
scripsimus pro, πρὸς τοὺς ἐκτὸς, quod 
sensu caret; esset enim : respexisse vi- 
deris exteros, igitur hostes, ut in pre- 
greseis οἱ ἀκτόε. — Duplex interrogatio 
WoTépovs et πρὸς πότερον Tb» πόλεμον 

lat duplicem responsionem, et hec 

inest in verbis robs αρὸε τὸν ἐκτὸς (πό- 
λεμον), qua in sequentibus accuratius 
explicantur: σὺ μὲν ἐπαινεῖε, és Éowas, 
μάλιστα τοὺς πρὸς τὸν ὀθνεῖόν τε καὶ ἕξ- 
ὤθε» πόλεμο» Ὑιγνομένου ἐπιφανεῖε. 
Concise vero dictum est τοὺς πρὸς τὸν 
éirrbs, pro τοὺς πρὸς τὸν ἐκτὸς πόλεμο» 
γιγνοµόνους ἐπιφανεῖς ἐπαινεν; τοὺς 
enim pregresso ποτέρους respondet, οἱ 
πρὸς τὸν dkrhs verbis antecedentibus 
πρὸς πόγορον τὸν πόλεμο» ἐπαιυῶ». Bi- 


militer Ficin. et Cornar. verterunt; et 
ille quidem sic: videris emim eos lau- 
dasse, qui externa magno animo bella 
gerant; hic vero ita: videris equidem 
eos, qui adversus externos bella gerunt, 
laudasse. Ἐκ Ficini verbis colligere 
poesis, adjectivum fuisse appositum ver- 
is τοὺς πρὸς τὸν dicrbs, e.g. ἐπιφαρεῖε 
utin sequentibus) vel ἐκπρεπεῖν (int. 
s vel γιγνοµένους); et tale quid si 
inlibris bong; notze inveniretur, non est 
controversia, quin recipiendum esset ; 
verba enim τοὺς πρὸς τὸν ἐκτὸ», etsi. ra- 
tione indicata commode possunt expli- 
cari, tamen artificiosi nescio quid et ar- 
gut habent. — Ceterum Boeckhius scribi 
volebat aut τοὺς wpbs τοὺς ἐκτὸς (int. 
πολεµίους πολεμοῦντας, quod quidem 
postremum e nomine prsgreaso πόλεμο» 
eruendum esset), aut πρὸς τὸν πρὸς τοὺς 
ἑκτὸς (sc. πολοµίους πόλομον), quod si 
Atheniensis dicere voluisset, et brevius 
et sine ullis salebris ita exhibere potuis- 
sct πρὸς τὸν ἑκτὸς, ut in sequentibus 
dixit αρὸς τὸν ἔξωθεν πόλεμο». Prm- 
ssa vero illa πρὸς τοὺς ἐκτόφ τε καὶ 
οφύλουε haud dubie in causa fuerunt, 
ut locus depravaretur; librarii enim, il- 
lius memores, sequentia vero, τοὺς πρὸς 
τὸν ἔξωθεν πόλεμον dsipareis negligen- 
tes, facile verba robs πρὸς τὸν ἐκτὸς in 
πρὸς τοὺς ἐκτὸς mutare poterant, scilicet 
nt scriptor secum constaret, — ln iis, quas 
sequuntur, Plato Tyrtmi versus ad suam 
accommodavit orationem ; et observanda 
est modorum enallage in τολμήσουσι et 
ὀρέγοιντο, de qua v. Boeckh. in Mino. 
Ρ. 62. Asr. 
μὲν ópj»]  Redundat vocula μὲν in 
hoc versu. Αραά alios, ita, El 4) τγε- 
τλαίη μὲν ὁρῶν o. et in seq. versa. ὁρά- 
γοιτ) ἀγγύθεν ἱστάμενος qui numerus 
singul. convenit cum iis qua precedunt 
apud ipsum Tyrueum. Ότερη. Sia 
Platonis libris standum est, scribendum 
utique: Of μὴ τολμῶσι μὲν ὁρῷν φόνον 
αἱματόεντα, Καὶ δηῖων ὀρέγοιντ) ἐγγύθεν 
ἱστάμενοι. ut ot ad omnes referatur, quos 


432 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


Οὐκοῦ» τὰ μετὰ ταῦτα εἴποιμεν ἂν ἡμεῖς ὅτι Συ μὲν 
ἑπαινεῖς, ὡς ἔοικας, ὦ Τύρταιεβ μάλιστα ποὺς αρὸς gr 


ταῦτ Gy που xci ὀμολογοῦ: 


KA. Ti uh 


ur. li. 190, ὀθνε]όν τε xod Ll. πόλεμον tytryvóposyoy" ἔπιφανεῖς. Φαίη 


Αθ. Hy i ys ἄγαθων ὄντων τούτων ἔτι Qut 


1t. 630. aputívoUe είναι καὶ πολὺ τοὺς ἓν TO μεγίστῳ πολέμῳ y" 


νομάνους ἀρίστους διαφωνώς. ποιησὴν δε xoi ἡμεῖς μάρ- 
ruga ἔχομεν, Θέογνιν, πολίτην τῶν ἓν Ῥιχελία Μεγαρίων, 


ὃς φησι 


σαιστὸς irte γρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου ἀντερύσασθαι 
ὧζιος ἓν χαλεπῇ, Κύρνε, διχοστασίᾳ. 
vouro» δή Φαµιεν ἓν TOÀ ELLO γαλεπωτέρῳ ἀμείνοναὶ &xti- 


—ES τυρταῖε t,—b γιγνόµενον πόλεμον Rs. —! ἀμείνον R. 


sigillatim in antec. recensuit poeta, Sed 
prestat altera lectio, quam ipsam Plato 
affert |. ii. de Legg. p. 76. καὶ δὴ καὶ δη- 
lev, τοιοῦτος ἂν, ὀρέγοιτο ἐγγύθεν ἱστά- 
µενος. Bip. 
οὐκοῦν τὰ μετὰ ταῦτα] Laudat hzc 
Euseb. Prep. Ev. xii. 2. p. 574. B. Asr. 
γιγνόµενον πόλεμον ἐπιφανεῖτ] Non 
dicitur, opinor, ἐπιφανὴς πρὸς πόλεμο», 
sed ἐπιφανὴ γιγνόµενος πρὸς πόλεμον. 
Ita fere p. 630. A. ἡμεῖς δέ γε, ἀγαθῶρ 
ὄντων τούτων, ἔτι Φαμὲν ἀμείνους εἶναι 
καὶ πολὺ τοὺς ἐν τῷ µεγίστφ πολέμφ 
γεγνοµένουε àplorovs δαφανώς Itaque 
lego: wpbs τὸν ὀθνεῖόν τε καὶ ἔξωθεν 
γιγνοµένους πόλεµον ἐπιφανεῖς. ο qua 
emendatione dubitare non sinit Euseb. 
Prep. Ev. xii. p. 574. legens πόλεμον 
γενοµένου». Πόλεμοι ὃ ἔξωθεν sspe di- 
citur, omisso participio γεγνόµενος. 
628. A. vpbs πόλεμον abrijs ἂν τὸ» ἔξω- 
θεν βλέπων. Ὦ. τοῖς ἔξωθεν πολεμµίοι». 
D. πρὸς τὰ ἔξωθεν πολεμικὰ ἀποβλέτων 
μόνον πρῶτον. viii. p. 829. A. γε- 
Ῥοµένῃ μὲν ἆγαθῇ, Blos αἱρηνικόν πολε- 
μικὸς bs δὲ ἔξωθέν ve καὶ ἔνδοθε», ἂν p κα- 
κή. Περ. 1. p. 414. B. τῶν τε ἔξωθεν 
πολεμίων τῶν τε dprbs φίλων. p. 417. 
B. πολὺ πλείω καὶ μᾶλλον δεδιότες Tobs 
ἔνδον 3 τοὺς ἔξωθεν πολεµίους. iv. p. 
443. B. καὶ τοὺς ἔξωθεν πολεμίου: τούτψ 
ἂν κάλλιστα φυλάττοι. Boscxn. p. 92. 
γγνοµένουσ] Sic jam propter ea, qua 
sequuntur, robs ἐν τῷ ueylore πολέμφ 
γιγνοµένου» ἀρίστους διαφανῶε, deberet 


---ᾱ ευρταῖος t.—! : vei Ώ. 


scribi, etiam si Eusebius γενοµένους non 
preberet ; namque verbis τὸν ἔξωθεν πύ- 
Aepoy (int. ὄντα) primum non opus est 
ut adjiciatur aliquid. (ponontur enirn, ut 
constat, adverbia hujus generis cum arti- 
culo pre adjectivis, veluti supra c. 4. p. 
628. A. wpbs πόλεµον---τὸν ἔξωθεν βλέ- 
vw»); feinde ne posset quidem dici 4 
ἔξωθεν γιγνόμενος πόλεμος iu hac sen- 
tentiarum coherentia, Gottleber in Act. 
Erudit. p. 277. nihil motandum eese ju- 
dicabat, Boeckhius vero ycyronévows esse 
recipiendum recte censuit. Ceterum 
verborum quoque collocationero mutavi- 
mus, quum vulgo legeretur γεγνύµενον 
πόλεμον; Eusebius enim exhibet séAc- 
por γενοµέρους, et Cod. Voss. cum Par. 
πόλεμον γιγνόμενον. ΑδΤ. 

ὁμολογοῖ] Invenitur etiam óuoAeye 
sequente interrogationis nota. Srerms. 

ὁμολογοίη] Vulgo ὁμολογοῦ. Deinde 
pro puncto, quod in Ald. Lov. et Steph. 
est, Bas. 1. 2. et Ficinus interrogationis 
notam babent, Ficinus enim vertit, 
Concedet ista cus? Asr. 

πιστὸν àxhp] Legontur µας in Theog- 
nidis sententiis (v. 78.) Πιστὸς est, ot 
Gottleber jam monuit, ex Platonis mente 
δίκαιος; fides est enim justitis funda- 
mentum (Cicer, de Offic. i. 7.). Asr. 

ἀντερύσασθαι] Apud Theodoret. de 
curand. Grac. affect, i. p. 13. scribitur 
vitiose ἀνταρύσασθαι. Sensus est: cir 


fidus in. seditione dignior est, qui cusie- 


díatur s. asservetuy, quam aurwm et ar- 





ΝΟΜΟΙ, Α. 


433 


νου πάμπολυ γίγνεσθαι, σχεδὸν ὅσον ἁμιώνων δικαιοσύνη 
xa σωφροσύνη καὶ Φρόνησις εἰς ταυτὸν ἔλβοῦσα puer. ἂν- 
δρίας. πιστὸς μὲν γὰρ καὶ ὑγιὴς ἐν στάσεσιν οὐκ ἄν ποτε 
Υἔνοιτο ἄνευ ζυμπάσης ἀρετῆς' διαάντες OU καὶ µα- 


gentum, h. e. auro et argento pretiosior 
s. preestantior est.— Moz Euseb. Τοῦτον 
δέ Φαµεν et ravrb pro ταυτόν. Asr. 

«ls ravrby ἐλθοῦσα ματ àyüpelas] Ex 
proxime sequentibus verbis, πιστὸς μὲν 
γὰρκα) ὑγιὴς ἐν στάσεσι» obk ἄν rore yévoi- 
TO, ἄνευ ξυμπάσηε ἀρετῆς, apparet fidum 
hominem secundum Platonem univer- 
sam virtutem tenere, quum is, qui in bello 
adversus exteros fortis est, unam habeat 
fortitudinem. Platonis igitur hrec sen- 
tentia est, eum, quem ( Theognis] 

appellat, tantum forti prastare, 
quantum fortitudinem excellit universa 
virtus, h. e. justitia et temperantia et 
prudentia conjuncta forlitudini. Jam 
nostro loco dicit, tantum prrestare πιστὸν 
ἁνδρείφ, quantum δικαιοσύνη καὶ σωφρο- 
σύνη καὶ Φρόνησις, els ταυτὸν ἐλθοῦσα 
μετ’ ἀνδρίας (ita enim scribendum ubivis 
substantivum).  Posterius nonnulli ita 
intelligunt, ut sit: Tanto meliorem esse 
fidum forti, quanto justitia et temperan- 
tia et prudentia. comparate cum fortitu- 
dine. Άι comparare cum re Grece non 
est els ταυτὸν ἐλθεῖν; nec ille sensus 
scriptoris menti convenit. Δικαιοσύνη 
xal σωφρ. κ. φρόν, «ls ταυτὸν ἐλθοῦσα 
μετ) ἀνδρίας nibil aliud est quam Justitia, 
temperantia, prudentia cum fortitudine 
comjuncte. | Sed hec nullum omnino 
sensum babent. Ut igitut ea, quam 
Platonis unice dixi esse, sententia eva- 
dat, scribendum erit, σχεδὸν ὅσον ἀἁμεί- 
νων Buc. κ. σωφρ. κ. dpór. els ταντὸν ἑλ- 
θοῦσα μετ) ἀνδρίαε, αὐτῆς µόνης ἁρδρίας. 
Ultima tria verba vides qui exciderint ; 
verumtamen et Fic. babuit, exponens : 
Hwnc itaque dicimus in gravissimo bello 
tanto illo esse meliorem, quanto sola for- 
titudine melior est justitia, temperantia, 
sapientia, fortitudíni conjuncta, et ag. 
noscit ex parte quidem Euseb. l.c. le- 
gens μετ) ἀνδρίαε, αὑτῆς ἀνδρίας, plane 
autem ut emendavimus, Proclus in Po- 
lit. p. 402. Eusebii lectio non satisfacit, 
quamquam et nudum abrbs passim est 
lus: v. Zeun. ad Xenoph. Cyrop. viii. 
4. 2. Longe prestat alterum αὐτῆς uó- 
νης à. Quid sit αὐτὸς µόνος, docebit 


ἀλθοῦσαι etc. Boscxsm. p. 93, 94. 

αὐτῆς µόνης τῆς ἁνδρίαε] Hac verba 
vulgo desiderantur, quo fit, ut sensus sit 
mancus; etenim hoc dicere vult Plato, 
hominem fidum tanto ei prestare, qui 
fortis sit, quanto virtutem universam 
(justitiam, temperantiam et sapientiam, 
cum fortitudine illas conjunctas) soli 
fortitudini, — Verba αὐτῆς µόνης ἀνδρίας 
servavit Proclus in Polit. p. 402. et si- 
militer apud Euseb. legitur αὐτῆς à»- 
δρίας. Etiam Ficinus ea vertit. Articu- 
lum τῆς propter pregressum αὐτῆς adji- 
ciendum esse duximus, Ceterum abris 
(per se) voci μόνος ita solet adjungi, ut 
signif cationem ejus augeat. Sic i1. 10. 
$ τοῦτο αὐτὸ µόνον 0 τούτου µόνον 
ἕνεκα. — Vid. Toup. ad Longin. Fragm. 
v. 6. 8. p. 626. Weisk. Heind. ad Gorg. 
6. 119. et Schaefer ad L. Bos. Ellips. 
E 5υ8.---ἐλθοῦσαι pro ἐλθοῦσα itidem 

roclo debemus. Asr. 

χιστὸς μὲν γὰρ] Citant hec Clemens 
Alexandr. Strom. ii. 6. t. i. p. 441. 
Pott. (869. A. Sylb.) et Theodoret. de 
curand. Gr&c. affect. i. p. 18. Apud 
Clement. pro ποτὲ scribitur που —éy πο- 
Aéjup—pua0ooóper εἶναι---ὧν πλεῖστοι--- 
ἄδικοι ὑβρισταί τε καὶ ἄφρονες, ἐκτὸς δή, 
—Ceterum ὑγιὴν est integer, probus, 
vid. Observatt. in Pindar. in Beck. Com- 
ment. Societ. Philol. Lips. v. ii. p. i. p. 
21. Asr. 

διαβάντες] Ne miretur lector is'ud 
vocabulum, ipsum quoque Tyrtei esse 
sciat, canentis, ᾽Αλλὰ τὶς εὖ διαβὰς µεν- 
έτω ποσὶν ἀμφοτέροισι, Ἄτηριχθεὶς dvi 
yfj*, χεῖλος ὁδοῦσι δακώ». Utitur vero 
idem poeta illo participio solo etiam (id 
est, absque particula εὖ) ubi catt, Kur- 
ὃν δ ἐσθλὸν τοῦτο πόληΐ Te παντί γε 
δήµφ, Ὅστις xp διαβὰς d» κροµάχοισι 
µένῃ Ναλεμέως. SrzPR. 

διαβάντες δ εὖ] In doobus Tyrtei 
fragmentis, sicut in Lycurgi Orat. E 214. 
ed. Reisk, εὖ additum legitur, Gottle- 
bero jam observante. | ED διαβὰς dicitur 
miles, qui gradum composuit et alterum 
pedem protendit &d pugnandum impe- 
tumque adversarii excipiendum, cf. Ho- 


Heindorf. ad Charmid. p. 64. ne plures mer. Il. xii. 458. Casaubon. ad Theo- 
wominem. Procl, habet etiam ἁμείνω et phrast. Charact. 8. — Salmas. ad Solin, 
Pfaut. Vor. VII. $1 


434 


IIAATONOZ 


γόμενοι ἔθέλοντες ἀποθνήσκειν ἓν τῷ πολέµῳ, Φράζει "Tup- 


σαιος τῶν μισθοφόρων simi 


πώμπολλοι, ὦν οἱ αλεῖστοι 


γίγνονται θρασεῖς καὶ ἄδιχοι xal ὑβρισταὶ καὶ ἀφρονέστα- 
σοι σγεδὸν ὡπώντων, ἐχτὸς. δῆ τινων μάλα ὀλίγων. coi δη 
τελευτᾷ νῦν ἡμῖν οὗτος ὁ λόγος, καὶ τί φανερὸν ποτε 
ποιῆσαι (ουληθεὶς λέγει ταῦτα; δήλον" ὅτι τόδε, ὡς πα»- 
τὸς μᾶλλον καὶ ὁ τδε παρὼ Διὸς νομοθέτης, qc τε οὗ 
xui σμικρὸν ὄφελος, οὐκ ἄλλο ἢ πρὸς τὴν µεγίστην ἀρι- 


p. 608. εἰ Wesseling. ad Diodor. Sic. i. 
98. p. 111.— Euseb. διαβάντες δὲ καὶ eb 
μαχόμενοι. Ásr. 

ἐθέλοντες üxoÜvhokew] Libenter et 
&ua sponte mortem oppetentes. ᾿Εθέλειν 
est enim sz-penumero exoptare, cupere, 
libenter et. sponte quid facere, v. Dor- 
vill. ad Charit. p. 541; et Heind. ad 
Thest. 6. 4. Ceterum in Tyrtei Carm. 
legimus, ψυχὴν καὶ θυμὸν παρθέµενος ; 
vid. Klotz. p. 84. Asr. 

φράζει] Legitur etiam φράζοι, quod 
fuerit pro φράζοι ἄν. Ότερη. Scilicet 
Ficinus verit, quod. non negabit Tyr- 
teus. Φράξοι illud probabat vir doctus 
in Miscell. Observatt. v. i. t.i. p. 127. 
Sed nulla opus est correctione; Plato 
enim poete dictum sua ratione interpre- 
tatur; quocirca φράζει est, dicere cult, 
h. e. existimat, contendit.—De sententia 
vero, mercenarios, fortiter pugnantes, 
esse feroces, injuriosos ac contumeliusos, 
vid. Diodor, Sic. v. 11. ct Appian. Bell. 
Civil. iv. p. 1885. Aer. 

τελευτᾷ] τελευτᾷν de sermone usur- 
. patum est redire, ut Clitoph. p. 408. A. 
καὶ τελευτᾷ δὴ καλῶς ὁ λόγος οὗτός σοι. 
Ipsa vero interrogatio orationem animat ; 
quocirca in his libris frequens est, ut ii. 
1. 6. iii. 11. 691. C. c. 16. 701. C. iv. 
12.722. D. vi. 21. 780. A. viii. 12. 
848. B. x.6. 891. A. Sic et Protag. 
943. B. τοῦ δ) ἕνεκα ταῦτα λόγω ; ὅτι 
οὗτος ὁ τρόπος cet. — Lysias t. v. p. 457. 
τοῦ δ᾽ ἕνεκα ταῦτα λέγω ὑμῖν; ἵν) εἰδῆτε, 
ὅτι cet. Demosthen, Philipp. i. p. 40. 
τίγος οὖν ἕνεκα ταῦτα λέγω; Ty εἰδῆτε 
cet. iv. p. 138. τοῦ χάριν δὴ ταῦτα λέγω 
καὶ διεξέρχοµαι; Vid. D. Heinsius ad 
Maxim. Tyr. p. 65. Asr. 

ποτε ποιῆσαι] Euscb. ποιῆσαί ποτε et 
ὃ παρὰ Διός.--παντὸς μᾶλλον, αἱ iv. T. 
p.722. D. ο. 13. p. 723. B. xi. 4. p. 
a1. C. Vid. nostra ad Phedr. p. 225. 

sr. 


οὐκ ἄλλο $] Nisi dicamus scribendum 


οὗ πρὸς ἄλλο f$) πρὸς τὴν μεγίστη cet. 
in uno eodemque loco due erunt ρατᾶ- 
cipii constructiones. Sed prepositiosi 
πρὸς idem jungit paulo etiam post, inferius 
autem prepositioni els. Srsrms. Etiam 
Ficinus vertit, ut non ad aliud quem ed 
—respiciat. — Heind. vero ad Τσι. €. 
141. pro ἄλλο reponi jubebat ἄλλοσε, 
Sicut in Thezteto legatur: $ofei ἄλλοσέ 
M, βλέποντα ταῦτα εἰπεῖν τὸν εἰπόντα, ἃ 
Aéyouev; Speciosior heic conjectura est 
quam verior. Primum enim, οὐκ ἄλλοσε 
precedente, sequi non posset 

βλέκων; namque is, qui ad nihil ahud 
spectat, nisi ad virtutem, eam non mari- 
tme respicit (hoc enim faceret, si alia si- 
mul respiceret, quod tamen negatur), 
sed unam solam. Deinde srmiliter le- 
gimus c. 4. p. 628. À. καὶ ul» τούναν- 
τίον γε ἡ πρὸ: πόλεμον ἂν βλέπων αὗτου 
τοὺς νόµυυς διανοµοθετοίη;, quemadmo- 
dum nostro in loco, ἄλλο pregresso, se- 
quitur πρὸς-- βλέπω», sic ibi robrarrier 
precedit, et αρὸς--Βλέκων subjicitur. 
Quocirca si ἄλλο corrigi velles, ctiam 
τοῦὐναντίον in c. 4. sollicitandum esset. 
Satius autem erit, utrumque, ÉAA» et 
Tobrayríoy, retinere, eaque interpretando 
tueri. Etenim ut οὐδὲν ἄλλο 3$) absolute 
quasi puni solet (verbum soir supplent, 
ut in Latinorum locutione mihi aliud 
quam, vid. ad Polit. iv. 1. οὐδὲν ἄλλο $ 
$povpoUrres), Bic etiam τοὐναντίονυ $ et 
οὐκ ἄλλο $, nihil obstat, quominus hac 
ratione intelligantur. Οὐδὲν ἄλλο $$ ad- 
verbialiter fere usurpatur et sonat («x- 
tummodo (nihil aliud facit, quam —legit, 
est enim: omni studio vel tantummodo 
legit), Sic etiam οὐκ ἄλλο $ est : meon 
aliter s. nihil aliud. f'aciens, quam swm- 
mam potissimum virtutem respiciens, 
est, omnistudio vel unam solam virtu- 
tem respiciens. Contra τοὐναντίον $— 
est, omnia alia faciens, quimm—, b.c. 
omnium minime. lla ποιεῖ s. s, t 
ποιῶ», al. quie, ut oratio expleatur, intel. 





NOMOI, A. 


v2» μάλιστα βλέπων ἀεὶ θήσει τοὺς νόμους. ἔστια δὲ, ὥς n.i. 101. 


435 


/ ο ο” 
Φησι Θἴογνις, αὕση πιστότης £y τοῖς δεινοῖς, ἦν τις δικαιο- 
, * o / P? / « , Kd , q./ 
σύνην ἂν τελέωνξ ὀνομιάσειε. ἣν Ó αὖ luprouog! ἔπήνεσε 
μάλιστα, καλὴ μὲ καὶ κατὰ καιρον κεκοσµηµκένη τῷ 
ποιηση, τετάρτη μέντοι ὅμως ἀριθμῷ τε καὶ δυνάμει τοῦ 
σιρία εἶναι λέγοιτ ἂν ὀρθόσατω. 


S. 6. KA. Ὢ ἕένε, vov νοµοθέτην ἡμῶν ἀποβάλλομο 


9 A /» € ’ 
εἰς τους a0ppo »οµοθετας: 


ΑΘ. Qux, ἡμᾶς γι, ὦ ἄριστε, ἀλλ ἡμᾶς αὐτούς, ὅταν 
οἰώμεθα πάντα" τά v ἐν Λακεδαίμονι καὶ và. τἼδε πρὸς 
bl 2 / / ^ / 4 / 
τὸν πὂλεμνον μάλιστα [Αλέπονσας Λυκουργόν τε καὶ Moo 


, 8 / 
φίθεσθαι τὸ νομρια. 


— :δῇλον Ο.--- ὅτι Dvft.—^ $» δικαιοσύνην ἄν τι; Hs.—P τελείαν f.—8 τυρ. 


ligere debemus, consuetudinis vi, ut so- 
let, ita videntur paulatim oblitterata 
esse, ut loquendi illa formule οὐδὲν ἅλ- 
Ao-—obk ἄλλο $, tandem adverb:aliter 
fere usurparentur. Similiter lib. x. 7. 
p. 895. D. μῶν ἄλλο $—ópoXoyrréov, 
ubi ἄλλο proprie pro ÉAAo τι ποιητέον 
positum est, sed notionem fere adverbii 
ἄλλως habet. Preterea libri editi vi- 
tiose ἀεὶ cum βλέπων conjungunt, quum 
ad θήσει pertineat; sensus est enim: 
legis lutor quotiescunque leges scribet, 
pra omnibus reliquis virtutem respiciet. 
Ceterum cf. Clemens Alexandr. 1. |. p. 
441. Potter. Asr. 

πιστότης] Non assentior viro pre- 
stantissimo conjicienti πιστότης 71s. 
Universam virtutem Plato non πιστότη- 
τά τινα, sed πιστότητα appellat genera- 
tim dictam, Ita et veteres accepere. 
Clem. Alex. Stromm. ii. p. 159. 17. el 
δὺ ταῦτα ὀρθῶς λέγεται, más νοµοθέτηε, 
οὗ καὶ σμικρὸν ὄφελος, παρὰ τὴν µεγίσ- 
Την ἀρετὴν ἀποβλέπων μάλιστα σταθή- 
cera (l. θήσεται) τοὺς νόμους. αὕτη δέ 
ἐστι πιστότηι. | Quod correxi θήσεται 
non θήσει, etiam medium de lcgislatore 
est. Plat. Legg.i. p. 630. D. iii. p. 696. 
C. p. 702. C. iv. p. 714. C." Epist. vii. 
p. 336. E. Aristot. Polit. iii. 8. p. 188. 
vii. 10. p. 462. Nicol. Dam. p. 20. ed. 
Crag. Cf. Kuster. de V. M. p. 131. ed. 
Woll. Sed ut revertar ad rem, cf. Apu- 
lei. de habit. doctr. Plat. ii. p. 15. Elm. 
* Hanc ille heros justitiam modo nomi- 
nat, nunc universe virtutis nuncupatione 
complectitur, et vere fidelitatis vocabulo 


nuncupat. Procl. in Polit. p. 402. τῆς 
ὅλης ἀρετῆς, $e 5) πιστότητα κέκλη- 
κε», ἡγεμόνα καὶ σύμβουλο». Et, ὁ μὲν 
γὰρ τὴν πιστότητα τὴν ἐκ τῶν ἀρετῶν 
ἅπασαν (|. ἁπασῶν) συμπεπληρωμένην 
ἁποδέχεται. "Theol. Plat. i. 26. p. 62. 
ei δὲ βούλει, καὶ πρὸ τούτων ἀναμνησθῶ- 
pev, ὅτι τὴν συναγωγὸν τῶν διαφεροµέ- 
νων ἀρετὴν καὶ τῶν µεγίστων πολέμων 
ἄναιρετικὴδ, λέγω δὲ τῶν ἐν ταῖς πό- 
λεσι στάσεων, πιστότητα προσείρηκε». 
Ἡοεοκη. p.941, 95. 

πιστότηε] Heindorf. in Specim, Con. 
jectur. in Platon. p. 29. legi malebat 
πιστότης τις, quod bene rejecit Boeckh. 
—Mox Euseb. ct Cod. Par. fjv «is δικ. 
ἂν τελ.. Vulgo 5$» δικ. ἄν τι. Ald, 
Bas. 1. et 2. τετάρτῃ, vitiose, De sen- 
tentia, vide sequentt. Ásr. 

6. 6. »οµοθέτας] Libri editi et Ficinus 
interrogationis signum habent. Asr. 

ἁλλ ἡμᾶς αὐτοὺς] Lenis in his verbis 
irrisio inest. Sensus: de nobismet ipsia 
detrahimus, si putamus, legis latores tam 
preclaros, quales Minos et Lycurgus 
perhibentur, leges scribere potuisse ad 
solum bellum spectantes, h. e. legis la- 
tores, hoc nomine dignos, leges scripsisse 
solius belli causa idque pro primario ha- 
buisse reipublice  constituende fine, 
Hanc ob causam etiam βλέποντας et τί- 
θεσθαι pro temporibus preteritis posita 
sunt. Locum respexit Clemens Alexandr. 
Strom. i. 25. t. i. p. 419. Ass. — 

τίθεσθαι] Medium vim activi habet, 
ut p. 645. B. iii. p. 688. A. Proprie 
dicitur νόµου: τιθέναι legis lator, qui le- 


434 


IIAATONOZ 


y ópuevos ἔθέλοντες ἀποθνήσκειν ἐν τῷ πολέμῳ, φράζει Τύρ- 
σαιος τῶν µµσθοφόρων εἰσὶ πάμπολλοι, Uy οἱ αλεῖστοι 
^ e 9 P4 

γίγνονται θρασεῖς xeu ὥδικοι καὶ ὑβρισταὶ καὶ ἀφρονίστα- 

e ? 3 LI 

σοι σχεδὸν ἁπάντων, ἔκτὸς δή iva μάλα ὀλέγων. aoi δη 
^ ^ 5 ο e ’ 

τελευτᾷ νῦν ἡμῖν οὗτος ὁ λόγος, καὶ τί φανερὸν ποτε 
^» 4 / ^v . δη m e / Ó e 

oio [DouAnÜsig λέγει ταυτα; δηλον" οτι τὸδε, ὡς aras 

” e ^» , rl * 

σὸς μᾶλλον καὶ ὁ τῆδε παρὰ Διὸς νομοθέτης, wg τε οὗ 

4 8 3 y *— 8 4 / 9 
X04 σµ,κρον ὀφελος, ουΝ ἄλλο 7) πρὸς τη» μεγίστη» αρι- 


p. 0603. et Wesseling. ad Diodor. Sic. i. 
98. p. 111.—Euseb. διαβάντες δὲ καὶ eb 
paxóuervoi. As. 

ἐθέλοντες ἀποθνήσκειν] | Libenter et 
sua sponte mortem oppetentes. ᾿Εθέλεν 
est enim se-penumero exoptare, cupere, 
libenter εἰ sponte quid. facere, v. Dor- 
vill. ad Charit. p. 541. et Heind. ad 
Theet, 6. 4. Ceterum in Tyrtei Carm. 
legimus, ψυχὴν kal θυμὸν παρθέµενος ; 
vid, Klotz. p. 84. Asr. 

φράζει] Legitur etiam φράζοι, quod 
fuerit pro φράζοι ἄν. Ότερη. Scilicet 
Ficinus verit, quod non negabit Tyr- 
teus. Φράζοι illud probabat vir doctus 
in Miscell. Observatt, v. i. t. i. p. 117. 
Sed nulla opus est correctione; Plato 
enim poete dictum sua ratione interpre- 
tatur; quocirca φράζει est, dicere cult, 
h. e. existimat, contendit.—De sententia 
vero, mercenarios, fortiter pugnantes, 
esse feroces, injuriosos ac contumeliosos, 
vid. Diodor. Sic. v. 11. et Appian. Bell. 
Civil. iv. p. 1885. Aer. 

τελευτᾷ] τελευτᾷν de sermone usur- 
, patum est redire, ut Clitoph. p. 408. A. 
καὶ τελευτᾷ δὴ καλῶς ὅ λόγος obrós σοι. 
Ipsa vero interrogatio orationem animat ; 
quocirca in bis libris frequens est, ut ii. 
1. 6. iii. 11. 691. C. c. 16. 701. C. iv. 
12.722. D. vi. 21. 1860. A. viii. 12. 
848. B. χ. 6. 891. A. Sic et Protag. 
948. B. τοῦ 5) ἕνεκα ταῦτα λόγω ; ὅτι 
οὗτος Ó τρόποι cet. Lysias {. v. p. 457. 
τοῦ δ' ἕνεκα ταῦτα λέγω ὑμῖν ; Ty. εἰδῆτε, 
ὅτι cet. Demosthen, Philipp. i. p. 40. 
Tos οὖν ἕνεκα ταῦτα λέγω; 1 εἰδῆτε 
cet. iv. P 138. τοῦ χάριν 85 ταῦτα λόγω 
καὶ διεξέρχοµαι; Vid. D. Heinsius ad 
Maxim. Tyr. p. 65. Asr. 

ποτε ποιῆσαι] Euscb. ποιῆσαί ποτε et 
ὃ παρὰ Διός.---παντὸς μᾶλλον, ut iv. T. 
p.722. D. ο. 12. p. 723. B. xi. 4. p. 
919. C. "Vid. nostra ad Phedr. p. 225. 


sr. 
οὐκ ἄλλο $]. Nisi dicamus scribendum 


Li 


οὗ πρὸς ἄλλο ἢ πρὸς rh» μµεγίστην cet. 
in uno eodemque loco dus erunt ρατᾶ- 
cipii constructiones. Sed prwpositioni 
πρὸς idem jungit paulo etiam post, inferius 
autem prepositioni els. Ότερη. Etmm 
Ficinus vertit, ut non ad aliud quem ed 
— respiciat. Heind. vero ad Theat. 6. 
141. pro ἄλλο reponi jubebat ἄλλοσε, 
sicut in Thezteto legatur: 3 οἵει ἄλλοσέ 
ποι βλέποντα ταῦτα εἰπεῖν τὸν εἰπόντα, ἃ 
λέγομε»; Speciosior hec conjectura est 
quam verior, Primum enim, οὐκ ἄλλοσε 
pracedente, sequi non posset μάλιστα 
Βλέπων; namque is, qui ad nihil aliod 
spectat, nisi ad virtutem, eam non mari- 
me respicit (hoc enim faceret, si. alia si- 
mul respiceret, quod tamen negatur), 
sed unam solam. Deinde similiter le- 
gimus c. 4. p. 628. À. xal μὺν τούναν- 
τίον γε 5) πρὸς πόλεμον ἂν βλέπων αὐτοῦ 
τοὺς νόµυυς διανοµοθετοίη; quemadmo- 
dum nostro in loco, ἄλλο Ρίαρτεςσο, se- 
quitur απρὸς--βλέκων, sic ibi Toby 

praecedit, et αρὸς--βλέκων subjicitur. 
Quocirca si ἄλλο corrigi velles, ctiam 
τοὐναντίον in c. 4. sollicitandum csset. 
Satius autem erit, utrumque, ἄλλο et 
τοὐναντίο», retinere, eaque interpretando 
tueri. Etenim ut οὐδὲν ἄλλο f) absolute 
quasi poni solet (verbum ποιεῖν supplent, 
ut in Latinorum locutione miii alimd 
quam, vid. ad Polit. iv. 1. οὐδὲν ἄλλο $ 
$povpoUrres), Bic etiam τοὐναρτίον $ ct 
οὐκ ἄλλο f, nihil obstat, quominus bac 
ratione intelligantur. Οὐδὲν ἄλλο f$ ad- 
verbialiter fere usurpatur et sonat (am- 
tummodo (nihil aliud facit, quam—legit, 
est enim: omni studio vel tantummodo 
legit). Sic etiam οὑκ & est: mon 
aliter s. nihil aliud füciens, quam sum- 
mam potissimum  ciriutem respiciens, 
est, omnistudio vel unam solam virtu- 
tem respiciens. Contra τοὐναντίον $— 
est, omnia alia faciens, quam——, h. e. 
omnium minime. Illa ποιεῖ s. πράττει, 
ποιῶ», al, quie, ut oratio expleatur, intel- 





NOMOI, A. 


τὴν μάλιστα βλίπων ἀεὶ θήσει τοὺς νόμους: ἴστι δὲ, dg ui. 19ἱ. 


435 


/ 6 , , ^ ο” ο 
φησι Θΐογνις, αύγη πιστότης ἓν τοῖς δεινοῖς, ἥν vig δικαιο- 
, * o / P , / «a , αφ , q » ^ 
συνην αν’ τελέανξ ὀνομάσειεν. ἣν Ó αὖ Tverouoc év»ec8 
μάλιστα, παλὴ p» καὶ κατὼ καιρὸν κεχοσμημένη τῷ 
πομητῇ, τετάρτη μέντοι Opuug ἀριθμῷ τε καὶ δυνάμει τοῦ 
τιµία εἶναι λέγοιτ ἂν ὀρθότατα. 


δ. 6. KA. 'Q ἕξένε, τὸν ροµοθέτην ἡμῶν ἀποβάλλομον 


9 A ^? € / 
ες τους aoppo νοµοθετας; 


ΑΘ. Ovy ἡμεῖς γε, ὦ ὥριστε, ἀλλ ἡμᾶς αὐτούς, ὄγαν 
οἱώμεθω πάντα τά T $» Λακεδαίµονι καὶ τὰ τῇδε πρὸς 
τὸν πόλεμον μάλιστα βλέποντας Λυκοῦργόν τε καὶ Μίνω 


/ X , 
φίθεσθαι τὰ νόμιμα. 


— : δῆλον Q.—5 ὅτι Ovft.—^9 fr δικαιοσύνην ἄν τι; Hs.—P τελείαν f.—893 γυρο 


ligere debemus, consuetudinis vi, ut so- 
let, ita videntur paulatim oblitterata 
esse, ut loquendi ille formule οὐδὲν ἄλ- 
λο--οὑκ ἄλλο 3; tandem adverbialiter 
fere usurparentur,. Similiter lib. x. 7. 
p. 895. D. uà» ἄλλο ἃ---ὁμολογητέο», 
ubi ἄλλο proprie pro ἄλλο τι ποιητέον 
positum est, sed notionem fere adverbii 
ἄλλων habet. — Praterea libri editi vi- 
tiose ἀεὶ cum βλέπω» conjungunt, quum 
&d θήσει pertineat; sensus est enim: 
legis lator quoticecunque leges scribet, 
pre omnibus reliquis virtutem respiciet. 
Ceterum cf. Clemens Alexandr. 1. |. p. 
441. Potter. Asr. 
πιστότης] Non assentior viro pre- 
stantissimo conjicienti πιστότης Tis. 
Universam virtutem Plato non πιστότη- 
τά τινα, sed πιστότητα appellat genera- 
tim dictam, Ita et veteres accepere. 
Clem. Alex. Stromm. ii. p. 159. 17. el 
δὺ ταῦτα ὀρθῶς λέγεται, más ροµοθέτης, 
οὗ καὶ σμικρὸν ὄφελος, παρὰ τὴν µεγίσ- 
Την ἀρετὴν ἀποβλέπων μάλιστα σταθή- 
cera (1. θήσεται) τοὺς νόµους. αὕτη δέ 
ἐστι πιστότηι. | Quod correxi θήσεται 
non θήσει, etiam medium de legislatore 
est. Plat. Legg.i. p. 680. D. iii. p. 695. 
C. p. 702. C. iv. p. 714. C.' Epist. vii. 
p. 336. E. Aristot. Polit. iii. 8. p. 188. 
vii. 10. p. 462. Nicol. Dam. p. 20. ed. 
Crag. Cf. Kuster. de V. M. p. 131. ed. 
Woll. Sed ut revertar ad rem, cf. Apu- 
lei. de habit. doctr. Plat. ii. p. 15., Elm. 
* Hanc ille hetos justitiam modo nomi- 
nat, nanc universe virtutis nuncu patione 
complectitur, et vere fidelitatis vocabulo 


nuncupat. Procl. in Polit. p. 402. τῆς 
ὅλης ἀρετῆς, ὃν bà πιστότητα κέκλη- 
κε», ἠγεμόνα καὶ σύμβουλο». Et, ὁ μὲν 
γὰρ τὴν πιστότητα τὴν ἐκ τῶν ἀρετῶν 
ἅπασαν (|. ἁπασῶν) συμπεπληρωµένην 
ἁποδέχεται. — Theol, Plat. i. 26. p. 62. 
«i δὲ βούλει, καὶ πρὸ τούτων ἀναμνησθῶ- 
µε», ὅτι τὴν συναγωγὸν τῶν διαφεροµά- 
νων ἀρετὴν καὶ τῶν µεγίστων πολέμων 
&rvaiperuchb, λέγω δὲ τῶν ἐν ταῖς πό- 
λεσι στάσεω», πιστότητα προσείρηεε». 
Bozcxan. p.91, 95. 

wurrórgs] Heindorf. in Specim, Con» 
jectur. in Platon. p. 29. legi malebat 
πιστότης Tis, quod bene rejecit Boeckh. 
—HMox Euseb. ct Cod. Par. fj» Tis Bu. 
ἂν τελ. Vulgo 5)» δικ. ἄν vig. Ald, 
Bas. 1. et 2. rerdprp, vitiose, De sen- 
tentia, vide sequentt. Aser. 

6. 6. νοµοθέτας] Libri editi et Ficinus 
interrogationis signum habent. Asr. 

&AA' ἡμᾶς αὐτοὺς] Lenis in his verbis 
irrisio inest. Sensus: de nobismet ipsis 
detrahimus, si putamus, legis latores taza 
preclaros, quales Minos et Lycurgus 
perhibentur, leges scribere potuisse ad 
solum bellum spectantes, h. e. legis la- 
tores, hoc nomine dignos, leges scripsisse 
solius belli causa idque pro primario ha- 
buisse reipublice — constituendae fine, 
Hanc ob causam etiam βλέποντας et τί- 
θεσθαι pro temporibus preteritis posita 
sunt. Locum respexit Clemens Alexandr. 
Strom. i. 25. t. 1. p. 419. As. . 

τίθεσθαι] Medium vim activi habet, 
ut p. 645. B. iii. p. 688. Α. Proprie 
dicitur νόµονς τιθέναι legis lator, qui le- 


4S6 


KA. Τὸ δὶ «a; χρην ἡμᾶς λέγε; 


ΠΛλΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΘ. "Os περ τό τεῖ ἀληθές, οἶμαι," καὶ τὸ δίκαιον ὑπέρ 
yi θείας" διαλεγομένους λέγειν, ovy, ὡς πρὸς ἄρετης ud 
μόριο, καὶ ταῦτω v0 φαυλότατον, riz" βλέπω», ἀλλὰ 
αρος πᾶσαν ἀρετήν, καὶ xor εἴδη ζητεῖν αυτῶν τους νόμους, 
ουδ) & περ oi τῶν νῦν eim) προτιθέµενοι" ζητοῦσιν οὗ γαρ 


Ταῖος τ.---- δὲ s,—5 πάντως Ὁ.---ἕ γε Evfr et pr 0.—* οἶμαι om Ὦ---" θείον K.— 


" libri éríóei.—*. ἐξήτει 5.—? ἤδη εὔ.---- προστιθέµενοι [.---» süv ἐν xpelas Qut. 


ges scribit vel ponit, (hinc τίθεσθαι pas- 
sive iv. 2. p. 705. E. v. 13. p. 744. A. 
viii. 8. p. 849. A.) τίθεσθαι vero popu- 
lus, qui a legis latore sibi leges jubet 
ferri vel latas ab eo accipit (vid. vii. 21. 
p. 820. E.) ; vid. Kuster. de Verb. Med. 
li. 10. et Coray ad Isocrat. p. 285.— 
Μος Ald. Lov. Bas. 1. et 2. exhibent 
Δυκούργφ τε καὶ Mírg. Ficinus tamen 
vertit; si quidem putemus, et hic et 
apud Lacedaemonios Lycurgum et. Mi- 
noem ad bellum respicientes leges condi- 
disse. Asr. 
τὸ δὲ ws —Aéyer ;] At vero quomodo 
dicere nos oportebat ? Τὸ δὲ est at vero, 
cere, ut proprie dicam, vid. nostra ad 
Sympos. p-257. Pro χρῆν Bas. 1. ct 3. 
éxpfj» exhibent. Schol, Ruhnk. p. 220. 
xpfiv explicat verbo ἔδει. As. 
ὥσπερ τό τε ἀληθὲς-ν καὶ τὸ δίκαιον] 
Ficinus: uf veritas et justitia postulat 
eos dicere, qui de divina republica disse- 
runt. Ita potius verba capienda sunt, 
ac si scriptum sit: ὥσπερ ἆληθές τε καὶ 
δίκαιόν ἐστι λέγειν ὑπέρ "ye θείας διαλε- 
γοµένονε; solet enim adjectivum cum 
articulo sic poni, ut i. 1. ὥς γε τὸ δικαι- 
ότατον εἰπεῖν. c. 16. 649. C. Τό Υ οὖν 
εἰκός. ii, 6. p. 659. B. δε γε τὸ δίκαιον. 
Μ. 10: p. 690. C. τὸ δικαιότατον εἶναί 
» iv. B. οὔτε θεόν ἐστί ποτε τό γε 
μας εσθαι. vii. 198. p. 807. Α. 
οὐκοῦν TÓ "ye δίκαιόν φαµεν οὐδὲ καλό». 
ix. 4. P. 888. E. TÓ γε ὁ . ix. 12. 
904. C. Tb γοῦν elxós.  Epinom. 6. τὸ 
r(Aeor,—Ad olas Schol. Ruhnk. p. 921. 
supplet πολιτεία». παρὰ θεῶν *yáp are 
éxelvous. εἱληφέναι obs vóuovs καὶ διὰ 
φοῦγο θείου καὶ τὴν πολιτείαν θείαν. 
ἀξίους οὖν ἀποδότω καὶ τοὺς »όµους Tis 
«las πολιτεία». Sic in Cod. quoque 
Voss. adscriptum est in margine δηλονό- 
T πολιτείας. Similiter SrePz. observat : 
* post θεία» aut deesse aot. relinqui sub- 
audiendum πολιτοίας fatendum est; {]- 


lud vero potius quam hoc dixerim." 
Quod Ficinus videtur confirmare vertens, 
qui de divina republica disserunt. Gal- 
licus interpres κεφαλῆς interponendam 
esse opinabatur, quod Minoem respice- 
ret; Gottleber vero no malebat repno- 
θεσίας. uidem nihil deesse existimo ; 
etenim adita ad v. βλέπων et ὀτίθει 
legis latoris nomen omissum est. (simili- 
ter p. 681. A. αὐτὸν νομοθετεῖν absolote 
dicitur), sic etiam θείας, respectu ad 
pregréssa Λακεδαίµονι et. τῇδε, absolnte 
positurh est. Itaque ὑπέρ γε θείας pre- 
gressa respicit (ac si positum sit ὁπέρ γε 
θειῶν, quo divina legam Creticarum et 
Spartanarum origo significatur, v. cap. 1. 
et Crag. de rep. Laced. iii. 1.) et simol 
generatim positum est quasi ὑπέρ γέ τι- 
vos Oelas woXrrelas: qui de civitate di- 
vina disserunt, qualef sunt Cretica et 
Lacedemonia. Asr. 

ζητεῖν αὐτὸν]  Üwrei» exbibent Ald. 
Lov. Bas. 1. 2. et Cod. Par. Stephanes, 
nescio auctoritate, scripsit 
Pro αὐτῶν vero correximus αὐτὸν (τὰν 
ομοθέτην), ut oratio recta in obliquam 
mutetur. Vid. ad iii. 6. Asr. 

τῶν νῦν] For. πλεῖστοι vel πολλοὶ de- 
est ante τῶν νῦν. 9ΤΣΡΗ. Quam suspi- 
cionem debet Ficino, vertenti, quas mul- 
ti modo proponentes querunt. Bir. Sed 
τῶν νῦν, ut. pregressum θείας, absolute 
positum est ; intell, κολιτειῶν, sicut ad 
ol suppl. νοµοθέται; opponuntor enim 
legis latores civitatum posterioris tem- 
poris vetustioribus illis, qui, ut Minos 
et Lycurgus, in virtutis naturam tnqui- 
rentes, ad singulas ejus species leges 
invenerunt atque excogitarunt (hine τὸ 
περὶ vóuovs ζήτημα, quasi philosopba le- 
gum meditatio). Sensus totius orationis 
est: dicere nos oportebat, legis latores 
in legibus scribendis ad universam spec- 
tasse virtutem singulasque ejus species, 
non talia sibi proposuisse (s. respexisse), 





NOMOI, A. 437 


ἂν ἔκαστος ἓν χρεία γίγνησαι, τοῦτο ζητεῖ voy" παραθί- 
µωΐνος, ὁ μὲν τὼ περὶ τών αλήρων καὶ ὀπικλήρων, ὁ 08 τῆς 
αὐχίας Típi, ὤλλοι δξ ἄλλα ἄττα μυρία᾿ σοιαυτω. ἡμεῖς 
δέ Qa» εἶναι vo^ περὶ νόμους ζήτημα τῶν εὖ ζητούντων, 
^T περ νυν ἡμεῖς ἠρζάμεθα. καὶ coU τὴν μὲν ἐπιχείρησιν 
σῆς ἐξηγήσεως περὶ τοὺς νόμους παντάπασιω ἄγαμαι' τὸ 
γὰρ ἀπ' ἀρετῆς ἄρχεσθαι, λέγοντα ὡς ἐτίθηὰ γαύτης ἔνεχα 
σοὺς νόµνους, ὀρθὸν' ὅτι δὲ «πάντα εἰς μόριον ἀρετῆς, καὶ 
ταύτα τὸ σμικρὀτατον, ἔπαναφέροντα ἔφησθα αὐτὸν νοµο- 
θᾳτεῖν, οὔτε ὀρθὼς ὅτι οἱ κατεφάνης λέγων τόν τε ὕστερον 
νῶν λόγον τουτον πάντα. εἴρηχα διὰ ταντα. 77 δη οὖν σε 
ἐπ ἂν ἐβουλόμην διελόμιενον λάγεω αὐτός τε ἀπούει, 


[βούλει σοι φράζω; 


A. Πάνυ μὲν ob», ὦ Eve! 
AO. Ἐχρῆν εἰπεῖν οἱ ΓΚΚρητῶν νόμοι οὐκ simi µάτην 
διαφερόντως ἐν eai εὐδόκιμοι τοῖς Ἕλλησι ἔχουσι γὰρ 


—b µνρία Érra (omisso τοιαῦτα) f.—* τὸ om pr H.—4 libri ὀτίθει.--- πάντα om t. 


quais nostrarum civitatum legis latores. 
51. 

τὰ τῶν κλήρων] | Res ad hereditatem 
spectantes bonaque Mereditaria sortito 
dividenda. Schol. Rubnk. p. 221. κλῆ- 
pós ἐστι xrnuárev οὐσία τι $) λαχμὸς $) 
µέτρον τι γῆς, ὅθεν καὶ κληροῦχοι οἱ ταῦ- 
γα κατέχοντες. Stephanus prepositio- 
nem περὶ apposuit, unius Ficini, ut vi- 
detur, auctoritate adductus, ut qui ver- 
terit, alius de hareditute ; sed rà τῶν 
κλήρων pendet e participio παραθέµενος, 
ut sequentia ἄλλα ἅττα µυρία τοιαῦτα. 


ἐπικλήρων] Schol. Rulink./ ἐπίκληρος 
δέ ἐστιν ἡ ἐπὶ κλήρφ καντὶ καταλελειµ- 
µένη παῖε, ὀρφανὴ πατρὸς καὶ μητρὸς 
ἁδελφῶν τε οὖσα ἔρημος. Τινὲς δὲ ταύ- 
Την καὶ ἐπιπαματίδα (v. Ruhnk. ad Tim. 
p. 209.) καὶ πατροῦχο» καλοῦσιν. ΟΕ. 
Schol. ad Aristoph. Αν. 581. Erat Ἱια- 
res ex asse s, universalis, qua dicitur. 
Vid. Suid. Hesych. Thom. Mag. h. v. 
Sluiter. Lection. Andocid. c. v. Eadem 
ὁπικληρῖτι εἰ ἔγκληρος dicebatur, et 
ἐπίδικος, si quis nuptias ejus petebat ut 
jue civili ad se delatas. — Vid. S. Petiti 
. Attic. p. 539. ed. Wess.— Ficinus 

verba καὶ ἐπικλήρων non expressit, Gry- 
nsus vero addidit: e£ mulieribus solis 


heredibus relictis in. uxores ducendia ; 
in quo verba apposita in srores ducendis 
merito ac jure carpsit Gottleber, Asr. 

αἰκίας] Tim. p. 16. explicat : Üfpews 
δίκη. Cf. Hesych. et vid. l. x. Cete- 
rum verba τῆς alkías πέρι respiciunt prae- 
gressum Cyrei, etsi reliqua ad partici- 
pium παραθέµενοε epectant. Mox Ald. 
Lov. Bas. 1. ct 2. &rra. Asr. 

σου τὴν μὲν ἐπιχείρησιν] | Pronomen 
personale possessivi partes agit, ut iii. 
8. p. 688. A. τὸ μὲν σφφν ἦν παρακέ- 
λευσμα. c. 12, p. 694. C. Φέρει γοῦν 
fuir σκέψι» τοῦτο, ἐφ᾽ ὅπερ ἁρμήκαμεν. 
vii. 19. p. 817. C. ἡμῶν ἑλαίε. c. 28. p. 
822. D. ΟΙ. Fischer. ad Weller. t. ii. 
p. 232. Asr. 

τὸ σμικρότατο»] Schol. Ruhnk. ὅπερ 
ἀνωτέρω φαυλότατον μόριο» τὴν ἁνδρείαν 
$761, τοῦτο σμικρότατο» λέγει νῦν.--Μοςχ 
Bas. 2. καταφανής. Asr. 

πῆ δὺ οὖν] Laudat hec Euseb. Prep. 
Ev. xii. 16. p. 689. A. ubi ré post αὐτὸς 
deest. Ásr. 

ἐν τᾶσυ] ἐν est apud, ut ix. 16. p. 
879. B. τὸ κρεσβύτερον ós ob σµικρῷ 
τοῦ vewrépov ἐστὶ πρεσβευόµενον (v τε 
θιοῖσι καὶ ἐν ἀνθρώποις τοῖς υσι 
σώζεσθαι καὶ εὐδαιμονεῖν. vi. 9. p. 762. 
Α. Cf. nostra ad Alcibiad. i. p. 304. 


111, li. 193. 
τι. 631. 


A38 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


" ^" ij L4 n / 9 Pd » d 

θῶς τοὺς αὐτοὶ Χρωμένους ευδαίµονας ἀποτελοῦνες: 
e M 0» 3h d ev N 9 , 
ὥπωτωξ γὰρ τὼ ἀγαθὼ' πορίζουσι διπλα δὲ ἀγαθά 
(cvi, τὰ μὲν ἀνθρώπινα, τὰ δὲ θεῖα" ἤρτηται δ᾽ ix τῶν θεί- 
ὧν θάτερα, καὶ $üy μὲν δέγηταί τις τὰ μείζονα αλες, 
χσᾶται καὶ và ἔλώττονα, εἰ δὲ μή, στέρεται ἀμφοῖν. ἔστι 
δὲ τὼ μὲν ἑλάττονα" ὧν ἡγεῖται ον ὑγίεα, πάλλος δὲ 
δεύτερον, vo δὲ τρίτον" ἰσχὺς sig τε δρόµον καὶ sig τὰς 


TT 
—Í Atheniensi dant AQs.—8 πάντα A.—h τᾶγαθὰ o: τὰ om Dbr.—  dAdecera D. 


ibique citatis addere poteris Soph. Àn- 
tig. 1227. Aj. 558. Asr. 

διπλα] Illud BAG vix fuerit Plato- 
nici sermonis. Leg. διττὰ ex Euseb. 
Prep. Ev. xii. p. 589. Theodoret. Gr. 
Aff. Cur. vi. p. 859. Plato Legg. v. p. 
726. À. τὰ δ᾽ aoro) διττά ἐστι παντά- 
πασι' τὰ μὲν οὖν κρείττω καὶ ἀμείνω δες 
σπόζοντα, τὰ D ἧττω καὶ χείρω δοῦλα. 
Rep. iv. p. 439. D. ob δὴ ὁ 5, ἦν 9 
Φγὼ, ἀξιώσομεν αὐτὰ διττά τε καὶ ἕτερα 
ἀλλήλων εἶναι’ τὸ μὲν ᾧ λογίζεται, λο- 
γιστικὸν προσαγορεύορτες τῆς ψυχῆς, τὸ 
δὲ ᾧ ἐρᾷ Te καὶ πεινῇ καὶ διψῇ καὶ περὶ 
τὰς ἄλλας ἐπιθυμίας ἑπτόηται, ἁλόγιστόν 
ve καὶ ἐπιθυμητικόν.---ΘορΙΗΒἰ. p. 222. 
D. τῆς δὲ πιθανουργικῆς διττὰ λόγομεν 
γένη.--Ποῖα ,---Τὸ μὲν ἕτερον ἰδίᾳ, τὸ 8à 
δηµοσίᾳ γεγνόµενον. p. 266. D. οὐκοῦν 
καὶ τᾶλλα οὕτω κατὰ δύο, διττὰ ἔργα τῆς 
ἡμετέρας ab ποιητικῆς πράξεως, τὸ μὲν 
αὐτὸ, φαμὲν, abrovpyuch, τὸ δὲ εἴδωλον 
εἰδωλοποιϊκή. Et ubivis. Βοξοκα. p. 96. 

διπλα δὲ ἀἁγαθὰ] Vid. Theodoret. 
Therapeut. Serm. vi. p. 567. C. D. Eu- 
seb: et Theodor. scribunt διττὰ, quod 
Boeckhius probat ut Platonici sermonis 
proprium. — Sed dubito, an hec satis 
certa sit ofationis norma, propterea quod 
multa reperiuntur in bis libris, quo 
frustra in ceteris Platonis dialogis quse- 
siveris ; etenim, quemadmodum universa 
horum librorum indoles a vero Platonis 
ingenio nescio quomodo abhorret, sic 
etiam oratio à Platonico sermone dis- 
crepat. Διπλᾶ est i q. δύο. Etiam 
Ficinus δικλᾶ legit, quum verterit : du- 
plicia vero bona sunt. Ceterum confe- 
rendum est cum bac bonorum enume- 
ratione Árchyte Pythagorei, quod vulgo 
fertur, fragmentum apud Stob. Serm, i. 
p. 15. Aer. 

ὄρτηται 8 ἐκ τῶν θείων] Latinorum 
est: pendent e divinis, sicuti Cicero hoc 
verbo sepissime usus est, veluti Epist. 


ad Divers. v. 14. Tuscul. Disput. v. 14. 
Sic v. 5. p. 732. E. ἐξ ὧν ἀνάγκη τὸ θνη- 
τὸν πᾶν ζῶον---οἷον ἐξηρτῆσθαί τε καὶ 
ἐκκρεμάμενον εἶναι. γι. 29. p. 782. E. 
ἐκ τριττῆε χρείας ἠρτημένα. — X. init. ἐκ 
γὰρ 8) τοῦ τοιούτου πάντα ἠρτημένα τά 
τε εἱρημένα κακὰ γέγονε κα) ἔατι καὶ 
ἔσται. Apnd Theodoret. scribitur: 4ρ- 
τηται ἐκ δὲ τῶν θείων Odrepa. Asr. 

δέξηταί τις] Sic Theodoret. et Fici- 
nus: siqua vero civitas majora suscepit. 
Vulgo δέχηταί Tis.—4À Theodoreto vox 
πόλις abest, qua sane possumus carere, 
quum in universum de bonis sermo sit; 
quanquam civitates precipue respiciun- 
tur in omnibus, quse bic exponuntur. 
Eusebius contra τὶς omittit. Asr. 

ὑγίεια] Eadem quatuor bopa enome- 
rantur |. ii. 6. p. 661. A. iria dedi 
πολλῶν λεγόμενα üya0à οὐκ ἀρθῶς λέ- 
γεται" λέγεται γὰρ, ὥς ἄριστον μὲν ὀγι- 
αίνει», δεύτερο» δὲ κάλλος, τρίτου δὲ 
lexbs, τέταρτον δὲ πλοῦτος µενρία δὲ 
ἄλλα ἀγαθὰ λέγεται. In ]. ii. 13. p. 
697. B. tria ponuntur bona. Ad scolioa 
Simonidis vel Epicharmi illud nobilissi- 
mum ficta hec esse apparet. Gosg. p. 
451. E. οἴομαι γάρ σε ἁκηκοέναι dv ves 
ξυµποσίοις ἁδόντων ἀνθρώπων τοῦτο vb 
σκολιὸ», ἐν ᾧ καταριθμοῦνται ἄδοντες, 
ὅτι ὑγιαίνειν μὲ» ἄριστόν ἐστι, τὸ δὲ δού- 
περον καλὸν γενέσθαι, τρίτον δὲ, ὥς duri 
ὁ ποιητὴς τοῦ σκολιοῦ, Tb πλοντοαῖν ἀδό- 
Aws. Scolion ipsum est: "Τγιαίροιν piv 
ἄριστον ἀνδρὶ θνατῷ, Δεύτερον δὲ καλὸν 
Φυὰ» γενέσθαι, Τὸ σρίτον δὲ πλοντεν 
ἀδόλως, Καὶ τὸ τέταρτον ἡβᾷν μετὰ τῶν 
φίλων. "Vid. Hermann. de Metis 
415. llgen. Scol. p. 25. QGrotefend. 
in Schweigheus. Animadv. ad Athen. 
xv. (p. 589. t. v.) t. viii. p. 262. et Ja- 
cobs ad Antholog. Grec. t. i. p. 208.— 
Post ἡγεῖται deest μὲν in lheodoret. 
Mox apud eundem scribitur els φε δρόµον 
els τε τὰς ἄλλαι ἁκάσαε. Asr. 





NOMOI, A. 


430 


fv / - 
ἄλλας πάσας' κινήσεις τῷ σώμωτι, τέσαρτον δὲ δὴ πλοῦ- 


τος οὗ συφλὸς ἀλλ᾽ OU [βλέπων, ἄν πιρ ἅμ ἕπηναι Φρο- wu. ii. 198. 


ἑλάσσονα Dt.—k τρίτον δὲ omisso τὸ f.—! πάσας om t.— ἀἁγαθῶν A.—? νῦν vt. 


τῷ σώματι] Dativus qui instrumentum 
indicat, pro genitivo positus est, ut c. 7. 
p. 638. D. £y re ταῖς κρὸς ἀλλήλους ταῖς 
xepol uáxaus. iv. 8. p. 717. A. ἡ ois 
βέλεσι» ἔφεσις. vii. 17. p. 818. D. «ois 
σώμασι διαπονήµατα. x. 8. p. 898. B. 
οὐκ ἄν ποτε φανεῖμεν φαῦλοι δημιουργοὶ 
λόγφ καλῶν εἰκόνων. Alin exempla col- 
legit Heind. ad Cratyl. p. 191. Λατ. 

τέταρτο» δὲ 5] A Theodoreto δὲ 

t. Asr. 

πλοῦτοε, οὗ τυφλὸς] De Pluti ceci- 
tate nota res ex Áristophane. Cf. Theo- 
pora apud Schol. Plat. Ruhnk. p. 222. 

oc respicitur Rep. viii. p. 654. B. 
"Epol γοῦ», ἔφη, δοκεῖ χρήµατα γοῦν uá- 
λιστα ἕντιμα τῇ τε πόλει καὶ παρὰ τῷ 
τοιούτφ. ob γὰρ, οἶμαι, ἦν 9 ἐγὼ, παι- 
δείᾳ ὁ τοιοῦτος προσέσχηκεν. Οὐ Box, 
ἔφη, ob γὰρ ἂν τυφλὸ» ἡγεμόνα τοῦ βίου 
ἐστήσατο : ubi bene Schol. τὸν Πλοῦτο», 
olua, Φησίν.  Levius etiam tangitur 
Epist. vii. p. 835. B. Cf. etiam Euri- 
pides Phaethonte apud Stob. Ecll. Eth. 
xci. p. 507. Δειόν Ύε' τοῖς πλοντοῦσι 
γοῦτο δ ἔμφντον Σκαιοῖσιν εἶναι τί ποτε 
τούτου ταΐῖτιον; "Ap ὄλβος abrois ὅτι 
TuQAbs συνηρεφεῖ, Τυφλὰς ἔχουσι τὰς 
Φρένας καὶ τὰς τύχας ; Ἱία enim postrema 
lego cum Heathio. Vulgo preterea αἵ- 
τιον. Menander Ἑαντοπενθοῦντι ib. p. 
508. τυφλὸν ὁ Πλοῦτος, καὶ Todos 
ἐμβλέποντας eis αὐτὸν δεικ»όει. Tta Stob. 
aliter edidit Clericus. "Theocrit. x. 19. 
τυφλὸς D οὐκ αὐτὸς Ó Πλοῦτος, 'AAAA 
καὶ & ᾿ϕρόρτιστος Ἔρωφ. Ubi tamen 
lectionem editionis principis τυφλὸ»ν pre- 
tulerim, ex qua ut reconditiori, facile 
nasci poterat vulgatius τυφλόε: non in- 
vicem. Idem suadet Menandreus locus. 
Sed ante utrumque Antiphanes Comic. 
apud Clem. Alex. Strom. iv. p. 207. et 
plenius apud Stob. ib. dixit : *O δὲ πλοῦ- 
γος ἡμᾶς, καθάπερ ἰατρὸς kakbs, Τυφλοὺς 
Βλέποντας παραλαβὼν πάντας voici, Qui 
locus indubie est ex Timoclise, qua ex 
fsbula alium de divitis locum servavit 
Stob. lxzxix. Kk 502. Desinam in Eu- 
pborione apud Clem.]. c. qui de Pluti 
matre dicit: Kaí ol "yelvaro κοῦρον, ὃς 
οὐκ ἠλέκτορα εἶδεν. Deinde pro acca- 
sativo ἀγαθὸν legendum &yafór e Leid. 
cod. Euseb. 'Theodoret. Fic. ditínorum 
ὑοπογισὴ. V. Heind. ad Gorg. $. 83. 


Ita Legg. v. p. 731. D. πάντων δὲ µέγι- 
στον κακὸν, emendaveram jam dudum 
κακῶ», quum hoc in Leid. reperirem esse. 
Idem cod. et Theodoret. δεύτερον δὲ 
μετὰ vob. Male. v. p. 726. A. οὕτω 8) 
τὴν abro? ψυχὴν μετὰ θεοὺς ὄντας δεσπό- 
Tas καὶ robs τούτοις ἐπομένουε τιμᾷν δεῖν 
λέγων δευτέρα», ὀρθῶς παρακελεύοµαι. 
p. 727. B. δεῖ δὲ, ὃς φαµεν. µετά γε 
θεοὺς δευτέρα» (τὴν ψυχὴν τιμᾷν). Idem 
reponendum Tim. p. 81. A. ubi nunc 
legitur: τὸ γὰρ περιέχον πάντα ὁπόσα 
ροητὰ ζῶα, μεθ’ ἑτέρου δεύτερον οὐκ ἄν 
ποτ εἴη. Ἱια quidem etiam Proclus: 
sed, etsi non ignoro, quid pro vulgata 
dici possit, magis tamen placet lectio 
codicis inserti commentario Procli, μεθ 
(repor: quem codicem diversum esse 
&b ipsius Procli libro, per totum opus 
animadverti. Bozcxn. p. 96, 97. 

σὺ τυφλὸς] Theophrastos in Schol. 
Ruhnk. p. 222. el ζωὴν εἶχεν ὁ πλοῦτον, 
πρὸς uórovs ἂν ἀπῆλθε τοὺς &'ya0obs—»rUv 
δὲ, ἐπειδὴ ὅ πλοῦτος obk ἔχει ζωὴ», ἆμ- 
πίπτει καὶ eis τοὺς κακού. Philo de 
Vita Contemplat. t. ji. p. 473. ἔδει γὰρ 
Tobs τὸν βλέποντα πλοῦτον ἐξ ἑτοίμον 
AaBórras τὸν τυφλὸν παραχωρῆσαι τοῖς 
ὅτι τὰς διανοίας τυφλώττουσι». | Ubi v. 
Mangey. Cf. Aristophan, Plut. v. 99. 
Asr 


ἅμ) ἔπηται] In Theodoret. deest &*. 
Mox apud eund. scribitur ὅ δὲ αρῶτον 
τῶν θείων ; sed δὲ) explicationi inservit. 
Hinc $j Φφρόνησις per epexegesin, quee 
dicitur, appositum est, ut c. 10. p. 638. 
E. τρόπον δὲ ἄλλο»ν-- ἐθέλω λέγειν περὶ 
αὐτοῦ τούτον τῆς né0ys. e. 11. p. 641. 
D. Tov? αὐτὸ δ) πειρώµοθα τό σοι δο- 
κοῦν---καταμαθεῖν. ii. 0. p. 666. B. ὃν 
τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις ἐπίκουρον τῆς τοῦ 
γήρως αὐστηρότητος ἐδωρήῄσατο τὸν οἶνον 
ακον. C. 10. p. 607. Ἐν ἁλλ᾽ αὐτοῦ 
τούτου µόνον ἔνεκα γίγνοιτο τοῦ ἔυμπα- 
βεπομένον τοῖς ἄλλοις τῆς χάριτος. c. 13. 
p. 671. D. ὃν αἱδῶ τε καὶ θεῖον 
φόβον ὠνομάκαμε». iii, 11. p. 692. E. ϐ 
V a$— 3 περὶ τὸ Άργος. vi. 21. p. 781. 
A. &AX 9$ καὶ ἄλλως "yévos— ἔφν τὸ 
θῆλν. xi. 11. p. 968. E. ob καὶ τὰ θηρία 
µετέχει τῆς à»Bplas. Sic Polit. ix, p. 
689. E. Protagor. 313. A.— Deinde αὖ 
apud Theodoret. desideratur, male; di- 
vina enim bona jam humanis opponun- 


440 


IIAATONOZ 


4 e 4 ^ "Y e / e ” 9 Ν , ^ wa 
νήσει. ὃ δῇ πρώτον αὖ τῶν Üsiow ἡγεμονοῦν ἐστὶν ἀγαθῶν, 
e ο / Y 8 ^. / ^. [rd * 
7 Φρόνησις, δεύτερον δὲ μετὰ νοῦν σώφρων ψυχῆς εξις' $x 

΄ 
δὲ σούτων μετ ἀνδρίας χραθέντων τρίτον ἂν si δικαιοσύνη, 
F^ 4 
τέταρτον δὲ ἀνδρία. ταῦτα δὲ πάντα ἐκείνων ἔμπαροσθεν 

2 ο” / ^f 

τέσακται φύσει, xui δὴ xci τῷ νοµοθέῃ τακτίον ovTa. 


μετὼ δὲ σαυτα τὰς ἄλλας 


προστάξεις τοῖς πολίταις εἰς 


^ ΄ , ^ 3 ’ , 
σαῦτα [Αλεπούσας αὐτοῖς εἶναι διακελευστέον, τούτον δὲ 
M 8 3 /, , 4 A A ^ , * e / 
τὰ μὲν ἂνθρώπινα εἰς τὰ θεῖα, τα δὲ θεῖα εἰς τον ἡγεμόνα 
^n / / / / 3 , 9 
νουν’ ξύμπαντα βλέπει. περί τε γάμους ἀλλήῆλοις ἐπι- 

/ 4 S - , e ^ / , 
κοινουµάνους, μετὰ δὲ ταῦτα ἓν ταῖς τῶν παΐδων γεννή- 


tur. Pro ἀγαθὸν ex Euseb. Theodoret. 
Cod. Par. et Voss. ἀγαθῶν recepimus, 
quod Ficinus confirmat vertens: divino- 
rum bonorum dux primus existit. Asr. 
μετὰ νοῦν] Theodoret. et Cod. Voss. 
μετὰ »οῦ; Ficinus vulgatum expressit 
vertens: post mentem. Virtus primaria, 
φρόνησιε, utpote facultas rationis, etiam 
νοῦς dicitur, quocirca sensus nonnisi is 
potest esse, secundum sapientiam (φρό- 
νησιν 8. νοῦν) σωφροσύνην, temperan- 
tiam, esse colendam, —Mox alterum καὶ 
in καὶ 93) καὶ a Theodoreti libro abest. 
sT. 

μετὰ δὲ γαῦτα] Sensus, qui interpretes 
fugit, est hic: post hec vero reliqua, 
que civibus prescripta sunt, bonorum 
illorum causa ipsis 1mposita esse, mo- 
nendum est legis latori, h. e. legis lato- 
" rem cives monere et docere oportet, 
etiam leges de rebus a virtute alienis 
scriptas bona illa divina et humana spec- 
tare. Ád διακελευστέον repet. e prm- 
gressis τῷ νοµοθέτῃ. Dativus vero τοῖς 
πολίταις Grecorum more e substantivo 
προστάξεις pendet, ut c. 7. p. 633. C. 
αὐτοῖς ἑαυτῶν διακονήσειᾳ. ii. 4. p. 657. 
C. rhv τῇ μουσικῇ καὶ τῇ παιδιᾷ μετὰ 
xopelas χρείαν ὀρθὴν εἶναι τοιφδέ τινι 
τρόπφ. κ. 8. p. 950. E. καὶ ὑπηρεσιῶν 
ἑκάσταις τῶν ἀρχῶν καταστάσεις. Βἰποὶ- 
liter Cicero de Legib. i. 16. δ. 42. ob- 
temperatio legibus. Cf. nostra ad Sym- 
pos. p. 262. ibique laudatis adde Wes- 
seling. ad Herodot. p. 517. Observatt. 
Miscell. t. vii. p. $48. Fischer. ad 
Phiedon. p. $73. et ad Weller. t. iii. p. 
n p. 336. Porson. ad Eurip. Phoen. 948. 

sT. 

BAérew] Vulgo ante τούτων punctum 
extat, quo nexus orationis dissolvitur; 
infinitivus enim BAéx«w pendet e verbo 
διακελευστέο»: legis latori admonendum 


ac docendum est, bona bumana ad divina 
referenda esse et ipsa divina ad rationem, 
rerum omnium gubernatricem. — Euseb, 
Theodoret. Bas. 1. et 2. exhibent βλέπει, 
quod Ficinus quoque in libris suis vide- 
tur reperisse, quum verterit: Asameme 
enim ad divina, divina vero ad mentem 
principem referenda. — lgitur haec expli- 
cationis causa interposita essent; tumc 
vero γὰρ similisve particula abesse moa 
posset. Aer. 

ἐπικοιωνουμένουε] In prsced. edit. 
ἐπικοινονουμένους, vel pro ἐπικοινωνον- 
µένους (quod affertur ex quodam vet.) 
vel pro ἐπικοινουμένους. Srgrs. Pra- 
stat haud dubie lectio Bas. 2. (qui est 
vetus liber Steph.) ἐπιουννονμένουε. 
Bi». 

περί τε γάμους κ. T. A.] Locus ut 
nunc legitur, sane difficillimus videtur et 
corruptissimus. Sed audaculus est Vi- 
gerus ad Euseb. 1]. c. transpositis verbis 
corrigens: Merà δὲ ταῦτα περὶ -yápovs 
ᾱ. ἑ. ἐν rajs.— Modo enim ante prspo- 
Sitionem περὶ majorem, et post ὀπικοι- 
νωνουµένους minimam interpunctionem 
posueris, locumque recte fueris interpre- 
tatus, nihil in To amplius desiderabis 
preter elegantiam, quam tamen etiam iu 
alis Legum locis frustra quesivi. Ad 
illud περί τε y. à. 4. construenda sunt 
verba ὀρθῶς ἐκιμελεῖσθαι δεῖ sc. τὸν νο- 
µοθέτη». Cod. Leid. µετά τε ταῦτα, 
quo non opus: idem tamen recte poet 
yfipes, non post ἰόντων interpunctam 
babet, quod facile crat conjectura asse- 
qui. Verto: Et circa nuptias commu- 
niter contractas, postea cero in libero- 
rum generatione εἰ educatione, tum mas- 
culorum tum femellarum, curam gerere 
debet et juvenum et seniorum etc. — Siwi- 
liter distinctione mutata sanandus locus 
p. 632. E. ὕστερον δὲ, ἀρετῆς days καὶ 


. NOMOI, A. 


441 


σεσι καὶ τροφαῖς, όσοι τεὶ dppsrig xai o6 θήλειαι, νέων 
σε ὄντων xci iwi τὸ αρεσύτερον ἰόντων μέχρι γήρως τι- 
porro, ὀρθῶς ἐπιμελεῖσθαι δεῖ καὶ ἄτικώζοντα, ἐν πάσαις 
ταῖς τούτων ὁµµλίαις τᾶς τε AUTOS αὐτῶν καὶ τὰς ἡδονὼς 
xci τὰς ὄπιθυμίας ζυμαάντων vi! ἐρώτων τὰς σπουδὰς 
ἐπεσκεμμάνον καὶ παραπεφυλαχότα ψέγεω τε ὀρθὼς καὶ 
ὀπαινεῖν δι αὐτῶν τῶν νόμων i» ὀργαῖς τε αὖ καὶ ἐν φύ- 


T T | 
—? ἐπικοφουμώονι pr A : ἐπικουννουμόνου: *s.—P ve A, δὲ Q.—17«o.— δὲ a, Rf. 


&ye νῦν 9) διἠλθομεν, ἐκεῖσε βλέποντα 
ἀποφανοῦμεν, ἂν θεὸς ἐθέλγ. Dele inter- 
punctionem post ὕστερον δὲ et ἁπάσης. 
Sensus est: Post universam autem vir- 
£utem. etiam ea, de quibus modo disse- 
vwuimus, eo ostendemus respicere. Sig- 
nificat nuptias, liberoram educationein 
et cetera inde & p. 631. D. enumerata, 
qui», ut Plato pollicetur b. ]. post abso- 
lutam libro v. universam virtutem, in 
altera parte operis singillatim tractantur, 
Bozczn. p. 97, 98. 

περί Te "yduovs] Vulgo ante µετά re 
ταῦτα panctum extat et μοτὰ δὲ scribitur, 
sed hmc esse cum sequentibus conjun- 
genda, sensus docet. Vigerus ad Euseb. 
Ῥ. 56. locum ita volebat constitui: μετὰ 
δὲ ταῦτα περὶ v. *y. ἀλλ. ἐπικ. ἐν ταῖε 
cett. hoc seusu : * deinde mutuis inter se 
nuptiis contractis, procreationem educa- 
tionemque liberorum studiose curabit, et, 
seu mares illi fuerint θεα feminz, quic- 
quid ab iis vel adolescentibus vel jam 
eetate maturioribus ad ipsam usque se- 
nectutem in mutua consuetudine recte 
secusve fiat, alterum honore afficiat, alte- 
rum ignominia, Qus quomodo e verbis 
Grecis prodeant, difücile est dictu. 
Boeckh. ad verba περί τε *ydu. ἀλλ. 
ἐπικοιωνουμένους refert ἐπιμέλεσθαι δεῖ 
(τὸν »ομοθέτην), et vertit: *et circa 
nuptias communiter contractas, postea 
vero in liberorum generatione et ednca- 
tione, tum masculorum tum femellarum, 
curam gerere debet et juvenum et senio- 
rum,  Simplicissima, ni fallor, est ratio 
heec, ut verta Ύε γάµουε et ἐν ταῖς 
τῶν παίδων εσι καὶ τροφαῖς per se 
capias, νέων τε ὄντων et ἱόντων ad παί- 
δω» trahas et ὀπιμέλεσθαι δεῖ τιμῶντα et 
ἀτιμάξοντα ita intelligas: curare s. pro- 
spicere debet (legum lator) recte hono- 
την», h. e. ut recte bonoret, igitur: ut, 
qui bene se gerant, eos honore afficiat, 


in peccantes vero ponas statuat. Περὶ 
cum accusatiyo, genitivi partes agente, 
est: circa, de, quod attinet ad —, ut 
Pheedon. 58. p. 109. Steph. τῶν περὶ 
τὰ τοιαῦτα εἰωθότων λέγειν. | Legg. v. 1. 
p. 752. B. viii. 9. p. 843. D. τὰ μέγιστα 
ἤδη νενομοθετηκὼς περὶ "yduovs ἅμα καὶ 
ενέσεις παίδων τρ xii. 8. p. 
957. B. ὅσα δὲ περί τε σεγὴν Dikacrür 
καὶ εὐφημίαις καὶ τοὺναντίον Κ. T. A. 
Epinom. 1. p. 974. C. ἡ vepl σοφίαν 
ἁπορία καὶ ἑήτησι:. c. 6. p. 980. C. λέγο 
τὸν émióvra σοι » τῶν καλῶν περὶ 
τοὺ: θεού τε καὶ τὰς θεά». al.— Deinde 
pro μετὰ δὲ ταῦτα e cod. Voss. recepi 
µετά τε ταῦτα, propterea quod hac arte 
cum pregressis coherent. Sensus est 
enim: e£ circa muptias et circa gene- 
ralionem atque educationem liberorum, 
tam masculorum quam femineorum, a 
puerilia ad, seuectulem prospicere debet 
legislator, ut et honores ei panas rite 
constituat. Verba νέων τε ὄντων καὶ ὁπὶ 
τὸ πρεσβύτερον ἱόντων µέχρι "yfpos tra- 
benda sunt ad παίδων εἰ spectant ad 
Yocem τροφαῖς; hec enim non solum 
ad liberos pertinet tam masculos quam 
femineos, verum etiam ad quamlibet eo- 
rum etatem ; nutriendi officium signil- 
cat, si teneros adhuc spectas, et educa- 
tionem &tque institutionem, si adultiorum 
rationem habes. Ceterum ἐπιμέλεσθαι 
pro ἐπιμελεῖσθαι scripsimus, de quo vid, 
nostra ad Phaedr. p. 288. Asr. 

ἐν πάσαις] Fic. contra vero dolores—in 
omni conversalione vituperet. | Conside- 
rabit etiam diligenter. In quo verba dy 
πάσαιε rois αὐτῶν ὁμιλίαις recte juncta 
vides sequentibus rds τε λύκας cet, male 
vero ab his divulsa verba ἕυ Qr» T€ 
ἑρώτων cet. Asr. . 

ἐν ὀργαῖε τε ab] Sensus generalis est : 
etiam de animi ac corporis affectionibus 
pracipere debet legis lator atque defi- 


lat. Vox. VII. 


442 


ΠΛλΛΑΤΩΝΟΣ 


βοις, 9 ὅσαι τε διὰ δυσσυχίων σαραχαὺ ταῖς ψυχαῖς γιγ- 
νοντουι παὶ ὅσαι ὃν εὐτυχίαις τῶν τοιούτων ᾿ἀποφυγαί, ὅσα, 


tri. ii. 194. "e κατὰ νόσους ? κατὰ πολέμους Ἰ αενίας 7 rà τούτοις 


ἑναντία γιγνόµενα προσπίστει φοῖς & ἀνθρωποις παθήματα, 
έν πᾶσι τοῖς τοιούτοις σῆς ἑλάστων διαθέσεως dido rior 
καὶ ὁριστέον vÓ τε καλὸν καὶ μή. μετὰ δι ταῦτα ἀνάγαη 
voy νομοθέτη). τὰς πτήσεις Ty πολιτῶν χα) τὰ ἀναλώματα 

φυλάστεο, ον vin ἂν γίγνηται τέόπον, xai τὰς πρὸς: &A- 
λήλους aci τούτοις ποινωνίας xci διαλύσεις d εχουσί τε 
καὶ ἄνουσι, xa ὁποῖον ἂν ἔχαστον' αράτσωσι των τοιού- 
των πρὸς ἀλλήλους, πισκοπεἲν τό T5 δίκαιον x&i μή, 9 

οἷς ἔστι τε καὶ ἐν ois. SAPE, καὶ τοῖς μὸν εὐπειθίσι τῶν 
νόμων σιμὰς ἀποίμων TOiG δὲ δυσπειθεσι δίχας τακτὰς 
ἐιτιθέναι, μέχρι περ ἂν πρὸς σέλος ἁπάσης πολιτείας 
ἑσεζελθὼν ἴδη τῶν σελευτησάντων σένα δεῖ τρόπον ἑκάστοκ 
γίγνεσύει τὰς ταφὰς καὶ ripas ἄς τας αὐτοῖς ἀπονί- 


nire, quid in cujosvis affectionis ratione 
ac babitu pulcri vel turpe insit, h. e. 
T uatenus affectioni obsequi deceat necne. 
ffectiones animi sunt vel perturba- 
tiones, ira aut timore ,excitate, vel vo- 
luptates (ἀποφυγαὶ τῶν τοιούτων, τῶν 
ταραχῶν τῆς ψυχῆς, ἐν εὐτυχίαις), ut 
gaudium, ut amor, alia id genus; affec- 
tiones autem corporis sunt mala e morbo, 
bello, inopia, aliis profecta.—rfjs éxd. 
στων (τῶν waÜnuárur; proxime enim 
respicit precedentia ἐν πᾶσι τοῖς τοιού- 
τοις) διαθέσεως significat uniuscujusque 
affectionis habitum 8. statum et modum; 
ira enim et timor v. c. tunc prave fiunt 
animi perturbationes, quum perversus 
earum habitus est, h. e. quum modum 
excedunt, — Pro ὅσα post ἀποφυγαὶ Ald. 
Lov. Bas. 1. et 2. ὅσαι exhibent. Asr. 
μετὰ δὲ ταῦτα ἀνάγκη] — Etiam varias 
opes acquirendi et consumendi rationes 
legis lator observet atque attendat ne- 
cesse est ; civium porro in his ipsis (in 
opibus vel acquirendis vel consu mendis) 
conjunctiones ac disjunctiones animad. 
vertet, etin omnibus, quibus hec fiant, 
modis. indagabit, quid justum sit atque 
honestum, quid turpe.—Accusativi τὰς 
κοινωνίας et διαλύσει: e verbo φυλάττει» 
pendent, εἰ dativi ἐκοῦσί τε καὶ ἄκουσι e 
substantivo κοινωνίας, ita ut génitivorum 


LI 


partcs agant (vid. de hoc dativi use, 
quz supra exposuimus.) Ásr. 

καθ ὁκοῖον] Fortasse κῴθ cst scribea- 
dum, quod sit pro καὶ εἶτα. In prace- 
dente autem versu ante πᾶσε τούτοις 
subaudire oportet prepositionem ἐν 
quam alioqui omissain esse non immerito 
quis suspicetur. SrePn. 

καθ’ ὁποῖον] Scripsimus gal ὁποῖον, et 
sensusg et structure causa. — Deinde aate 
πᾶσι τοιούτοις interposuimus ἐν, quod 
itidem Steph. jam desideravit. Asr. 

ἕκαστον] Legitur etiam ἕκαστοι : n 
superioribus autem cdit. ἕκαστος. τετ. 

ἕκαστον] (Ald. Bas. t. 2. Lov. &ra- 
στος) respicit τὰς κουωνίας ει διαλύσεας: 
plenius i ita scribi debebat : καὶ ἂν ἑκάστν 
τῶν τοιούτων (ὁποῖον ἂν ᾖ), 9 πράττουσι 
πρὸς ἀλλήλου». As. 

τῶν νόμων] | Nonne τῷ ρόμῳ vel vois 
γόµοις scribendum esse dicendum est? 
SrrPH. 

τῷ νόμφ] Vulgo τῶν νόμων, quod 1o- 
cum habere nequit. L. iv. p. Τὶδ. C. 
ὃς 9' ἂν rois τεθεῖσι ρόµοις εὐπειθέστατόι 
T jJ. Ficinus simpliciter vertit: et pe- 
rentibus quidem honores, non parentibus 
debitas penas constituat. Unde conpiciat 
furtasse quispiam, τῶν »óuev vel vw 
νόμφ alienum esse additamentum. Ast. 





NOMOI, A. 443 


S M ο Y s / e / t 
Μαιν δε. κατιδὼν δὲ ὁ θες τοὺς νόμους ἅπασι τούτοις 
΄ 9 , u A Ν M / ^ ^ » 
Φύλακας ἐπιστήσει,' τοὺς pM» Quà φρονήσεως, σους δὲ Oi 
ἄληθους δόξης ἰόντας, ὅπως πάντα ταῦτα" ζυνδήσας ὁ νοὺς 
e 7 / N , , ^ 0w ? M A 
ἔσόµενα σωφροσύνη xo δικαιοσύνη ἀποφήνη,, ἀλλὰ μὴ 
TAOUTO pads Φιλοτιμία. οὕτως, 9 ξένοι, ἔγώφε θελον ἂν 
e ^v NE ad ’ (v ^. , ^ ^v 
ψμάᾶς, καὶ ἔτι νυν ούλομαι διεξζελθεῖν πὠς t» τοῖς τοῦ 
Διὸς λεγομένοις νόμιοις τοῖς τε voU Πυδίου Απόλλωνος, 
οὓς Mivog τε καὶ Λυκούργος ἐθέτην, ὄνεστί τε πάντα ταῦ- 
Nw / M , / ^W , —» v Y 
τα, κα! 0*7 vài τὰ ειληφοτα διάδηλά εστι τω τιρ! 
VOLUI ἐμπείρῳ τέχνη εἶτε xol τισ ἔθεσι, τοῖς δὲ ὤλλοις 
ἡμῖν ουδαµώς ἐστὶ καταφα)ῇ. | 
S. 7. KA. Ilac obw ὦ £fivs λέγειν χρὴ và μετὰ 
TUTO; 
ΑΘ. ᾿Εξ ἀρχῆς κάλιν ἔμοιγε Qoxéi χρῆναι Quee) Dai», 
χαθὰ περ ἠρζάμεθα, τὰ τῆς ἀνδρίως πρῶτον ἐπιτηδεύματα' 
STET éT&po» καὶ αὖθις ἕτερον εἶδος τῆς ἀρετῆς Discus, 


—? ἕκαστοι Htf, ἕκαστοι fjt.—t τοὺς f.—* ἐπιστήσεται A, ἐπιστήσειται ϱ.--- 
B a 77 e 
Ὁ ταῦτα πάντα Ω, ταῦτα πάντα cft.—" ἀποφαίνει o.—* διέλθωµεν .—7 πειρασω- 


κατιδὺ»] Respicit boc pregressum 
2p; quocirca punctum, quod in libris 
itis extat, in comme mutavimus. Ce- 
terum laudat hec Euseb. Pra»p. Ev. zii. 
16. p. 589. D. ubi v. Viger. p. 56.— 
Pro ὀπιστήσει Cod. Voss. ἐπισσήσοιτ 
adsctipto ἐπιστάσσται (ἐπιστῄήσοται, qu 
$n Cod. Paris. comparet, si Faehsius 
secte vidit). Mox Bas. 2. δὴ pro &. 
Λοτ. 
δ ἀλφθοῦς Bóbus όντας] Sic Pro- 
tagor. 328. A. ὃν δεῖ διὰ 
πᾶσαν lévu καὶ σωφροσύνητ. Ubi vid. 
Heind. Λοτ. τω] 
ποφαίν] "Vulgo » quod so- 
lecum esse grammatici ( vet. Misc. 
Crit. p. 228. et Matthie Grammat. Gr. 
P- 738.) contendunt, quum ὅπως cum 
subjunctivo Aor. i. act. construi non so- 
leat. Idcirco jam Boeckh. ad Min. p. 62. 
corrigendum esse monuit. Ce- 
erum ἄποφρνε ον res reddere, ut 
org. 516. C. μὴν ἁγριωτέρουε "ye 
ἀπόφῃνεν $ οἵουι παρέλαβε. Ὁο- 
phist. 230. D. πρὶν ἂν--καθαρὸν ἆπο- 
$drp. Vid. Speubam. ad Julian. p. 52. 
Ficinus bene vertit: w£ sens im wnum 
hec omnia colligens eo deducat, ut tem- 


perantiam οἱ justitiam potius quam dici- 
tias ambitionemve sequantur. Asr. 

ἐν τοῖς τοῦ Διὸς λεγομένοιυ vónois] 
Vid. ad c. 1. et cf. Diodor. Sic. i. 94. 
v. 79. Asr. 

Tdlw τυὰ οἱληφότα] "Vox τινὰ abest 
ab Eusebio.  REvespiciuntur vero pre- 
gressa : καὶ δ) καὶ τῷ »οµοθέτῃ τακτέον 
οὕτω, οἱ quae sequuntur. Ficinus vertit ; 
et quonam ordine posila paleant. ili. 
Urbanitas quedam cum irrisione con- 
juncta in verbis τοῖς δὲ ἄλλοις ἡμῶν inest ; 
Clinias videlicet, qui Minois et Lycurgi 
leges ad virtutem universam spectare 
negaverat, tacite notatur. Asr. 

eire] Semel positum nota, ut vi. o. p 
758. C. ἰόντι τά τωί ποθεν ἄλλοθεν εἴτε 
καὶ ἐξ αὐτῆς τῆς πόλεωε. c. 28. p. 784. 
Δ. πλείουε efr! ἑλάττου:. viii, 10. P 
844. D. βοτρύων εἴτε καὶ σύκων. αἱ. 8. 
p. 928. Α. *Os ἂν θῇλυν εἴτε ἄρῥενα ἐπι- 
τροπεύµ. Sophist. p. 224. C. κακηλικὸν 
efre αὐτοπωλικόν. δορἰι. CEd. T. 517. 
λόγοισω εἴτ᾽ ἔργοισιν. Cf. "Eschyl. Cho. 
991. Aga. 1416. Pindar. Pyth. iv. 
138. Asr. I 

$. 7. διέξιµε] | Futuri vim habet, wt 
constat. Sic Protag. fin. Vid. Kiüster, 


1115. ii. 195. 


444 . 


IIAATONOZ 


ἐὰν (ούλησθε. ὅτως δ) ὧν và αρῶτον Dui Dupuy," tipe- 
σόμεθω) auro παράδειγµα θέµειοι καὶ τᾶλλα ovre δια- 
ῥυθολογοῦντες παραμύθια ποιήσασθαι τῆς ὁδου. ὕστερον 
δὲ ἀρετης πάσης, καὶ G^ γε voy 02 διήλθοµεν, εκεῖσε" βλί- 
αοντα ἀποφανοῦμεν, Gy". θεὸς ἐθέλῃ. 

ME. Καλάς λέγεις. καὶ Tipo TpOToy κρίνευ TO) σου 


Διὸς ἐπαινέτην τνδε ἡμῶν. 


µεθα A, πειρασώµεθα Β.-- τά ΛΩυΓΟς, & H.—* καὶ ἐκεῖσε ὃ.--ὃ ἐὰν ο.----- εἴτε B) 


ad Aristoph. Plut. 70. εἰ Wessellng. ad 
Diodor. Sic. i. 42. p. 62. Asr. 
πειρασόμεθα] Ald. Lov. Bas. 1. et 2. 
πειρασώµεθα. Bene Cornar, vertit: co- 
mabimur ipsam exemplum proponere. 
Α Cod. Voss. ἂν abest; tunc scrihen- 
dum esset διεξήλθοµεν, quod nescio an 
vulgate ὅπως δ ἃν-- διεξέλθωμεν pre- 
fern oporteat. De verbo διαμυθυλο- 
γοῦντες vid. nostra ad Phsmdr. p. 390. 


T. 

ὕστερον δὲ ἀρετῆς] Sic Ald. Lov. Bas. 
1. et 2. et recte Cornar. vertit: post to- 
tiusaulem virtutis (ractationem etiam ea, 
qwe nunc recensuimus, illuc respicere 
ostendemus, si Deus volgerit. Steph. 
locum pervertit scribendo : ὕστερον δὲ, 
ἀρετῆς πάση: cet. 

KA. Καλῶς Aéyes κ. T. λ.] Quum 
dicit, πειρῶ κρίνειν τὸν τοῦ Διὸς ἑπαινέ- 
γην τόνδε, se ipsum Clinias significat 
δευοτικῶς, noto inprimis ος Tragicis Gra- 
cis usü. utriusque lingue. Sed Atticus 
respondet: πειράσοµαι καὶ σέ τε καὶ 
ἁμαυτὸ», h. e. etiam te εἰ me taxare 
conabor : quod indicat iium σὲ diversum 
* esse ab Jovis Inudatore. Nam si, ut in 
vulgata est, Clinias dixisset, me Jovis 
laudatorem ΝΕΟ percense, Atticos tan- 
tum respondere poterat: πειράσοµαι σέ 
| t καὶ ἐμαντὸν, h. e. et te εξ me percen- 
sebo. Nunc autem hic respondet : πει” 
ῥάσομαι καὶ σέ τε καὶ ἑμαντὸν, etiam te 
ét me percensebo ; itaque illa, Καλῶς 
Aéyeis. καὶ πειρῶ πρῶτον κρίνειν τὸν τοῦ 
Aibs ἐκαινέτην τόνδε ἡμῶν, omnino non 
& Clii& proferuntur.  Ffoc uno íctu, 
subtili quidem, verumtamen gravissimo 
apud intelligentes judices, prostrata jacet 
vulgata lectio: delevi igitur cetera - 
Inenta, quibus idem possis efficere. "ded 
cujusnam tandem, inquis, sunt illa? Me- 
gilli spondeo esse ; Megillus ait: Recte 
dicis, conareque primum Awuncce Jovis 
laudatorem, Cretensem | Cliniam. excu- 
tere. Cui reponit Atticus: Recte qui: 


dem : sed etiam te el me conabor. Com- 
wuwnis enim sermo est. Labens autem 
lectio ista, quam refutavimus, alias 
que, ut solet fieri, secum rapit precipiti 
ruina. Etenim etiam insequens proxime 
vocula Να), que nunc est Clinim, Me- 
gillo tribuenda est, propterea quod per 
universum opus de Legibus hec est a 
Platone regula observata, numquam ut 
Clinixw et Megilli personse varientor, risi 
addita aliqua mutati collocutoris nota. 
Nihil elate dixi, nihil inconsiderate : 
bene perspectam babeo rem. Jam dein- 
ceps idem Megillus usque ad p. 635. D. 
cum Attico colloquitur excluso Clinia. 
Nam, ne quid omittam, etiam ills p. 
638. C. Εὖγε, d Λακε εξένε λόγχες 
etc. non Clinie sunt, ut vulgo putatur, 
sed Athenien:is hospitis, cui et gensimus 
Ficinus, et qui eum haud viderat, Fran- 
cogallicus intp. tribuunt. Apertor est 
res, quam ut plura dicam. — Passim vero 
ineptissime peccatur in orationis distri- 
butione inter colloquentes, hus 
in libris. Alia notavi alibi : nunc anum 
exemplum addam. x. p. 896. E. legitur: 
ΑΘ. Ψνχὸν δ) διοικοῦσαν καὶ éveucebray 
éy ἅπασι τοῖς πάντη κινουµένοις μῶν ob 
καὶ τὸν οὐρανὺν ἀνάγκη Duet». φάναι; 
KA. Τί uf» ; A0. Μίαν } πλείονε; Jam 
infert Megillus : Πλείους ὀγὼ ὑπὲρ tir 
(ità leg.) ἀποκρυοῦμαι. | Sed, , 
ecqui Megillo híc est locus? Quinam 
indoctus Lacedimonius tam doctam re- 
sponsionem ita temere potest edere? 
minam sibi tantum arrogare, ot sapien- 
tissimo Áttico et eruditiori saitem (πες 
dicat: éyó ὑπὲρ σφῴῷν ἀποκριωσύμαι ? 
Nulla preterea interiore nota baee εἰρπή- 
ficantur esse Megilli: immo siquidem 
alterutrius forent, sive Clinie sive Me- 
gilli, assignanda potius Cretensi puta- 
rem, qui et in priegreséis et in ti- 
bus proxime loquitev. Át neotrius samt 
illorum, sed ipsius Athenicnsis hospitis. 
Qoi postquam quasierat ex collecutori- 





NOMOI, A. 


445 


ΑΘ. Πειράσομαι καὶ σὲ τε xod ἑμαυτόν κονὸς γὰρ 
ὁ λόγος. λέγετε οὔν. τὰ ξυσσίτιά φαµεν καὶ τὰ γυµνά- 
σΊα αρὸς τὸν πόλεμον ἐξευρῆσθαι τῷ νομοθέτη: 


ME. Ναί. 


N ’ 4 "t 4 M «4 e / 
AO. Kai τρίτον 7? τέταρτο»; ἴσως γὰρ ἂν οὕτω γριεί 


διαριθµήσασθαι καὶ περὶ τῶν τῆς ἄλλης ἀρεσῆς εἴτε μερῶν" 1n. ii. 196. 
καλεῖν χρεών ἔστι, δηλοῦνσω µόνον ἅ- 


” ϱ 3 » Ad 
ειτε ασ αυτα 


λέγει. 


ΜΕ. Τρίτον τοίνυν, ἔγωγε εἴποιμ ἂν καὶ Λαπιεδαιμο- 
νίων ὁστισουν, τὴν θἡρανὶ εὗρι τέταρτον δὲ 7 αέμφτον di 
δυναίµεθω λέγειν χειρώμεθα. ὅτιξ τοίνυν καὶ τὸ τέταρτον 
ὄγωγε πειρφμην' ἂν λέγειν, τὸ περὶ τὰς παρτερήσεις τῶν 
ἀλγηδόνων πολὺ παρ ἡμῖν γιγνόμενον ἓν τε ταῖς πρὸς ἆλ- 


μερῶ» t.—)9 &rr' αὐτὰ ΑΠΩι[ῦς: &rr' ἂν αὐτὰ s.—* ἃ Αποσίς: $ *e,.—f f- 
—5 : ἔτι Rel. —^. ἔγωγε καὶ τὸ τόταρτον sreipdperor f.—! γυμνοπαιδίαις et 


bus, utrum censerent esse µίαν $) πλείους; 
quia difficiliorem quaestionem arbitraba- 
tur esse, quam ut respondere ad eam 
possent, ipse sibi respondit, dicens: 
Ηλείους. ἐγὼ ὑπὲρ σφῷν ἀποκρυοῦμαι. 
δυοῦ» μέν γέ του ἔλαττον μηδὲ 
τῆς τα εὐεργότιδος καὶ τῆς τὰναρτία δυνα- 
µένης ἐξεργάξεσθαι. Nunc demum Cli- 
nias orationem suscipit: Σφόδρα, inquit, 
ὦς εἴρηκας. Bozcxkn. p. 99—101. qui 
sic in Addend. * Nune video totam dis- 
putationem firmari a pluribus codd. inter 
quos est genuinus Fic. Ex eodem pos- 
sem plura ejusmodi proferre, si vacaret." 
MET. Καλῶς κ. T. λ.] Libri editi hzc 
verba et sequens Nal Clinim Cretensi 
tribuunt ; sed universa orationis conti- 
nuatio docet, Megillum Lacedemonium 
colloquium cum Atheniense suscipere ; 
verbis enim τὸν τοῦ Διὸς ἐπασέτην τόνδε 
(1. e. qui Minois leges a Jove, ut tradi- 
tur, acceptas pro prestantissimis habet) 
significat Cliniam Cretensem, et in iis, 
quze de convictu aliisque Lacedemonio- 
rum propriis accuratius disputantur, Me- 
illus cum Atheniense sermonem confert, 
per se tam clara est, ut verbum 
addere pigeat. . 
καὶ σέ το καὶ épavrby] Quibus monet 
Atheniensis, que de optima civitate le- 
gibusque disserantur, ea non ad hanc 
vel illam civimatem vel alicujus urbis 
civem spectare, sed ipsius rei caus^ in 
medium proferri,——Bas. 1. et 2. κοινὺ; 


» τιθῶμε», : 


καὶ pro xowbs γάρ. Asr. 

τρίτον $ τέταρτο»] lut. 91 «ρὸε τὸν 
πόλεμον ἐξευρῆσθαί δηλοῦντα, $ 
λέγει, ut declaret tantummodo, quod 
dicere vult vel intelligit. Participium 
pendet e priegresso καλεῖν xpeór ἐστι, et 
subjectum, quod dicitur, est persona in- 
definita. Sic iii. 8. p. 688. B. ὅτι δή 
$nju ebxj χρῆσθαι σφαλερὸν εἶναι voüy 
p) κεκ ov, Cf.iii. 16. p. 701. C., 
iv. 4. p. 709. B. c. 8. p. 717. B. c. 12, 
p. 738. C. v. 8. p. 780. E. vi. 7. p. 759. 
Α. B. vii. 16. p. 818. A. viii. 9. xi. 8. 
917. B. al. Vid. ad Polit. iii. 11. p. 
400. A. Vulgo in his pronomen τὶς, 
Tiwà cet, intelligendum esse statuunt.— 
Preterea cum Cod. Par. ἂν post ἄττ 
expungi debet; ἅττ ἂν enim postularet 


. Λατ. 
τὴν θήρα»]  Venatio enim precipua 
corporis ezercitatio habebatur, v. Crag. 
de Republ, Lacedemop. iii. 2. p. 311. 
Manso in Sparta t. i. p. i. p. 163. Asr. 
ΑΘΗΝ. Τέταρτον] Ante Τέγαρτον 
invenitur notata persona Atheniensis et 
ante"Eri τοίνυν persona Megilli. Ότενη. 
Nescio, in quo libro Stephanus invenerit 
optimam banc orationis distributionem ; 
Ficinus enim et Cornarius vulgarem se- 
quuntur scripturam, que Megillo etiam 
verba τόταρτον---πειρώμεθακακἱρηκί, Asr. 
καρτερήσεις τῶν ἀλγηδόνων] In celé- 
brata illa διαµαστιγώσει, qu& pueri ad 
aram Diane Ortbise stato tempore fla- 


446 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


λήλους ταῖς γερσὶ µάχαις καὶ t» ἁρπαγαῖς τισὶ διὰ πολ- 
λών πληγών ἑκάστοσε γιγνοµένων. ὅτι δὲ καὶ χρύπτειά σις 


gris cedebantur (vid. Crag. iii. 8. p. 
825. sq. P. Fabri Agonistic. ii. 18. 
Gronov. Thesaur. t. viii. p. 2199. Meurs. 
in Grec. Feriat. 1. ij. Gronov. Thesaur. 
t. vii. p. 765. et Manso in Sparta t. i. p. 
li. p. 188.) aliisque, quie dure Laconum 
discipline propria erant. V. Schol. 
et cf. cum his ac sequentibus Xenophb. 
dc Lacedem. Rep. c. ii. Asr. 
ταῖς χερσὶ µάχαιε] Solebant enim 
ephebi inter sc manibus et calcibus cer- 
tare, v. Schol. Rulink. p. 224. et Crag. 
iii. 6. p. 318. Asr. 
χερσὶ µάχαις] Ματ; Χερσιμαχίας, 
των Ν α.. Hinc Piersonws p. 
407. apud Plat. corrigit ταῖς χερσιµαχ(- 
«us: sed verum indubie Abreschius vidit 
apud Mor. reponens χερσὶ µάχαις. Ete- 
nim Grecum non est ἐν ταῖς πρὸς ἀλλή- 
λουε rais χερσιµαχίαι ; quod vero alte- 
rum ταῖς Piersonus delet, nimia est au- 
dacia, Vulgatam tuetur et Schol. et 
usus sermonis, eX quo dicitur 7) ταῖς 
χερσὶ μάχη, ut µάχεσθαι ταῖς χερσὶ, 
quod genus dicendi preter alios illustra- 
vit Heindorf. ad Gorg. $. 146. Ita sta- 
tim post: καὶ ἄνευ θερακόντων alrois 
ἑαυτῶν διακονήσεις; qua brevior locutio 
egregie convenit Laconico. Sed ut h. |. 
male cesserit Platonis ex grammatico 
emendatio, tamen ea requiritur passim ; 
cujus rei duo eximia posui exempla. 
Legg. vii. p. 811. C. dicitur: Νῦν γὰρ 
ἀποβλέψας πρὸς τοὺς λόγους οὓς dE ἕω 
µέχρι δεῦρο B3) διεληλύθαμεν ἡμεῖς, ὡς 
μὲν ἐμοὶ Φαμωόµεθα, obk ἄνευ τινὸν ἐπι- 
ανοίαε θεῶν' ἔδοξαν δ οὖν µοι παντάπασι 
ποιήσει τινὶ προσοµοίωε εἱρῆσθαι. Ἱπ quo 
primum notanda anacoluthia ἀποβλέψας, 
ἔδοξαν δ᾽ οὖν uoi.— Cf. iii. p. 686. D. 
ἀποβλέψας γὰρ wpbs τοῦτον τὸν στόλον 
οὗ πέρι διαλεγόµεθα, ἕδοξέ poi πἆγκαλός 
τε εἶναι καὶ θαυμαστὸν κτῆμα παραπεσεῖ» 
τρῖς Ἕλλησιν.---Αροι. p. 21. C. καὶ δια- 
λεγόμενος αὐτῷ, ἔδοξέ µοι οὗτος ὁ ἂν]ρ 
δοκεῖν μὲν εἶναι σοφὸς ἄλλοις γε πολλοῖς 
ἀνθρώποι: καὶ µάλιστα éavrg, εἶναι δ᾽ ob. 
Xenoph. Cyrop. vi. 1. 18. βουλόμενος δὲ 
κατάσκοπόν τινα πέμψαι ἐπὶ.Λυδίας, καὶ 
μαθεῖν ὅ,τι πρὀττοι ὁ ᾿Ασσύριος, ἔδοξεν 
αὐτῷ ἐπιτήδειος εἶναι 6 ᾿Αράσπης ἐλθεῖν 
ἐπὶ τοῦτο. Sed ut veniam ad rein, pro 
illo δεῦρο $3) scribendum δεῦρ᾽ ἀεί. — Sui- 
das: δεῦρ᾽ ἀεὶ, ἀντὶ τοῦ ἕως τούτον. 
Πλάτων Νέμων 0": Πρὸς τοὺς λόγους, 
οὓς ἐξ ἕω µέχρι δεῦρο ἀεὶ διεληλύθαμε». 


Politic. p. 292. C. καὶ κατὰ rovro» δὺ 
τὸν τρόπον µερίζοντες δεῦρ ἀεὶ προελη- 
λύθαμεν. Thewtet. p. 148. A. ὕκουσά 
cov καὶ πρότερο», καὶ µέντοι ἀεὶ µέλλαν 
κελεύσειν ἐπιδεῖξαι διατότριφα δεῦρο. Ἐα- 
rip. Med. 610. ταις γὰρ δεῦρ ἀεὶ τείνεις 

ν. Cf.Intt. Harpocr. v. ἀεὶ, Valck. 
ad Phon. p. 418. Alter locus est 
Legg. v. p. 784. E. καθάπερ οὖν δή τοα 
ἐυμφυὴν $ καὶ πλέγμα ἄλλ' ὅτιοῦν, οὐκ 
ἐκ τῶν αὐτῶν olóvr dori τήν τε ξυννφὶν 
καὶ τὸν στήµονα ἀπεργάξεσθαι. Qood 
ἐυμφυὸν in ξυνυφὴν mutaveram, posthac 
Cod. Leid. firmavit. Idem pro altero 
ἐυνυφὴν labet ἐφυφήν. Vere. Ecce 
Pollux vii. 80. Πλάτων δὲ ἐφνυφὴν καλεῖ 
τὴν κρόκη». Manus manum lavat: Pol- 
lux et ad firmandam veram lectiones 
hnjus loci adhiberi potest, et ex hoc ipeo 
loco invicem lucem accipit; etenita cog- 
nita bujus vera scriptura non rcfutanda 
amplius sunt, que Jungermannus in Pol- 
luce novavit. Bozckg. p. 101—103. 

ἁρχαγαῖε τισὶ] Furarijubebantur pu- 
eri, ut in calliditate ezsercerentur, re- 
hensi vero verberibus castigabantur. Vid. 
Xenopbont. ]. 1, 6. 8. 9. et Crag. iii. 12. 
Manso 1. ]. p. 185. Asr. 

kpimreid Tis] Plutarch. Lycurg. p. 56. 
E. ἡ δὲ καλουμένη κρυπτία wap «τοῦ, 


el γε δὴ καὶ τοῦτο τῶν Λυκούργου πολι- 


τευµάτων ἕν ἐστιν, ὧς Αριστοτέλης ἱστό- 
ρηκε, ταύτην ἂν εἴη καὶ τῷ Πλάτωνι περὶ 
τῆς πολιτείας καὶ τοῦ ἀνδρὸς à» - 
µένη δόξαν. ἦν δὲ τοιαύτη' τῶν οἱ 
ἄρχοντες διὰ χρόνου τοὺς μάλιστα οὖν 
ἔχειν δοκοῦντας eis τὴν χώραν ἄλλως 
ἐξέπεμπον ἔχοντας ἐγχειρίδια καὶ poly 
ἀναγκαίαν, ἄλλο δὲ οὐδέν. οἳ δὲ μεθ ἡπέ- 
pav μὲν els ἀσυνδήλους διασπειρόµενοι 
τόπους ἁπέκρυκτον ἑαυτοὺς καὶ ἀνεκαύ- 
oro rra δὲ κατιόντεν eis τὰς ὁδοὺς. 
τῶν εἰλώτων τὸν ἁλισκόμενον ἀπέσφαττον 
πολλάκις δὲ καὶ τοῖς ἀγροῖς ἐπιπορενό- 
µενοι τοὺς ῥωμαλεωτάτουε kal 
αὐτῶν ἀρῄρουν. Similiter Heraclid. Pon- 
tic. de Polit. p. 504. ed. Crag. λέγεται 
να καὶ ἣν puer ay rir vss. kal 
p ἔτι καὶ νῦν ἐξιόντες κρύπτονται, 
τὰς δὲ νύκτας μεθ ὄτλων. καὶ ἀναιροῦσι 
τῶν εἰλώτων ὅσους ἂν ἐπιτῄδειον d. Ct. 
Bartlüelem. Itiner. Anachsre. t. v. p. 
$64. Aliter κρυπτείαν explicat Schol. 
αν Manso iu Sparta 5 i. p. ii. p. 141. 
ST. 








ΝΟΜΟΙ, A. 


44 


ὀνομάζεται θαυµαστῶς φολύπονος πρὸς τὰς χα τερήσεις, 
Χειμώνων σὲ ἀνυποδησίαι καὶ ἀστρωσίαι καὶ ὤνευ θερο- 
πόντων αὐτοῖς ἑαυτῶν διακονήσεις, νύκτωρ σε πλανωμένων 
διὼ πάσης τῆς χώρας καὶ μεθ ἡμέρα». ἔτι δὶ xà» ταῖς 
γυρωοπαιδιαῖς δειναὶ καρτερήσεις φαρ ἡμῖν γίγνοται τῇ 


σου ανίγους pa 


διαµαχομένω» καὶ πάμπολλα ἕτερα, 


σγεδὸν ὅσω οὐκ ὧν παὐσαιτό τις ἑκάστοτε διεξιών. 
ΑΘ. Εὺ νι ὦ Λακεδαιμόνιε ξένε, λέφεις. τὴν ἀνδρίαν 


χειµάνων τε ἀνυποδησίαι] Ad χειµά- 
ρω» iutell. διὰ, v. L. Bos. Ellips. p. 676. 
ed. Schüfer. De re, cf. Xenophont. |. |. 
δ. 8. 4. Λοτ. 
abrois ἑαυτῶν Diakovfces] Dativus 
abrois ο substantivo διακονήσεω pendet 
(vid. ad c. 6.) et ἑαυτῶν apposituin est, 
ut solet pronomen personale αὐτὸς aliis 
pronominibus, precipue possessivis, ad- 
Jici, ita ut ejus vim nostro sermone ex- 
primere possimus voce eigen. Sic vi. 2. 
p. 153. B. ἐν ταῖς σφετέραις αὐτῶν τῆς 
ἡλικίας δυνάµεσι. τα. 6. p. 933. À. τὰ 
ὑμέτερ) αὐτῶν χρήματα. Θοά offendit ut 
in hoc loco ἑαυτῶν, sic in laudato Ἱ. vi. 
2. αὐτῶν; sermonis enim Greci consue- 
tudo, ni omnia me fallunt, postulabat 
abrois αὐτῶν διακονήσειε et dy rais σφε- 
Tépais αὐτῶν τῆς ἡλικίαν δυνάµεσι. Ex- 
emplis a nobisad Sympos. p. 249. citatis 
adde Homer. ll. O. 39. ερον αὐτῶν. 
Antiphon. κατηγορ. $apuax. t. vii. p. 
620. Reisk. καὶ olcéras rovs σφοτέρους 
αὐτῶν ἑπικαλοῦνται uápropas. De Cho- 
reut. p. 785. ἐν τῇ σφετέρᾳ αὐτῶν (ol- 
κίφ). Lys. p. 462. t. v. πατρίδα (τὴν 2) 
σφοτέραν αὐτῶν καταλιπόντει. p. 470. 
γονέας σφετέρους αὐτῶν wpecBóras κατα- 
Ἀιπόντει. p. 514. τοῖς ὑμετέροις αὐτῶν 
Φίλοι». p. 635. τὰ aérep' αὐτῶν. p.708. 
οὐδὲν- «τῶν σφετέρων αὐτῶν. p. 104. 
οὐδὲν Ίττον ἐπιμελήσεσθε τῶν ἡμοτέρων 
χρημάτων, 3) τῶν iBíev τῶν ὑμετέρων 
jv. lsocrat. Nicocl. 6. 12. p. 35. 
Coray : διδάσκει τοὺς παΐδαι τοὺς ὑμετέ- 


povs αὐτῶν βαδιλεύεσθαι. 6. 13. p. 36. 
ὄψεσθε καὶ τὸν βίον τὸν » αὐτῶν 


ἐπιδεδωκότα. Ad Philipp. p. 88. ὑκὸ 
τῶν οἰκετῶν τῶν σφοτέρων αὐτῶν. p. 100. 
διοικεῖν τὸν βίον τὸν σφότερον αὐτῶν. 
Sic idem Panegyr. 6. 22. p. 52. Cor. p. 
45. Mor. Archidam. p. 116. 121. 131. 
Ατεοραρ. p. 139. 142. 143. 144. De- 
mosthen. Olynth. ii. p. 25. rà ὑμέτερ 
αὐτῶ», et paulo post : ὑπὲρ T&v ὀμετέρων 
αὐτῶν κτημάτων. iii, p. 36. rà ὑμέτερ'. 


αὐτῶν. Philipp. i. P. $8. De Cher- 
sones. p. 95. pro Coron. p. 277. al. In 
his et similibus locis ubique αὐτῶν scrip- 
tum vides; neque tamen sine librorum 
auctoritate mutare quidquam ausus sum, 
uum horum librorum auctor plura ha- 
Bot a communi ÁAttioorum usu discre- 
pantia. Si vero libcr aliquis αὐτοῖς αὐτῶν 
preberet, id sine u!la controversia reci- 
piendum esset. Asr. 
γυμνοπαιδιαῖς] γυμνοπαιδιαὶ diceban- 
tur ludi s. festi dies Spartanorum, qui 
mense lHecatombazone (qui in solstitium 
fere westivum incidebat; hinc τῇ τοῦ 
πνίγους ῥώμῃ διαµαχομένων) & pueris ac 
viris, qui nudi saltabant, in victorim, 
quam ad Thyream reportaverant, vel 
eorum, qui ad Thyream occubuerant, 
memoriam celebrabantur. Vid. Tim. 
Lexic. p. 73. ed. Rubnk. Meurs. de Sal- 
t^t, vett. in Gronov. Thesaur. Ant. Gr. 
t. viii. p. 1246. Οταν. et Gesner. ad 
Lucian. de Saltat. p. 274. Valcken. ad 
Herodot. vi. 67. Ernesti ad Xenoph. 
Menor. i. 2. 61. Schneider. ad Xenopb. 
Hist. Grec. vi. 4. 16. et Manso 1. |. p. 
210.sq. Ceterum Ald. Lov. Bas. 1. et2. 
scribunt γυµνοπαιδείαις, εἰ libri omnino 
fluctuant in hac voce inter γυµροπαιδεία, 
γυμµνοπαιδία et γυµροπαιδιά; vid. Virr. 
Doct. ad Xenoph. Memor. Socrat. l. |. et 
Lexic. Xenophont. t. i.p. 612. Asr. 
εὖ γε] Verba hec Atheniensis, non 
Clinime esse, sensus docet. Etiam ge- 
nuina Ficini translatio Atheniensi ea 
tribuit. Mox pro eo, quod vulgo scribi- 
tur, τιθῶμεν πότερον Cod. Voss. φέρε τί, 
θῶμεν exhibet, unde Heusdius Spec. Crit. 
in Plat. p. 102. jam vidit legendum esye 
T θῶμεν; πότερον cet. — Áccusativus 
φὴν ἀνδρίαν δὲ, ut in his loquendi for- 
mulis solet, absolute fere positus est, ut 


. Sit: quod vero ad fortitudinem attinet, 


quid statuamus? Sic Xenoph. Mem, 


. Socrat, iii. 1. 10. τί δὲ τοὺς κινδυγεύειν 


µέλλοντας, dpa Φιλοτιμοτάτους προτακ- 


448 HAATONOZ 


δὲ, is, vi Ügpess πύτερον ird οὕτως εἶναι πρὸς βάθος 
xci λύπας διαµάχην µόνον, ᾗ καὶ seo! sófon; " xai 
111. li. 197. ἡδονὰς καί Mii δεινὰς θωτείας χολακικάς, αἱ καὶ τὸ 

cpu οἱομάνων εἶναι τοὺς θυμοὺς µαλάττουσαι κφρίκυς" 
φοιυσης 

ΜΕ. Οἶμαμ μὲν οὕτα, πρὸς σαυτα ξύμτωντα. 

Αθ. E; yov μεμνήμεθα τοὺς $purgor ter λόγους, ime 
τινὰ 00s καὶ «όλων ἔλεγιν αὐτὴν αὐτῆς καὶ i ἄνδρα. 3 9? γάρ, 
ὦ frs Kyocis;1 

KA. Καὶ πάνυ γε. 

ΑΘ. Nov οὖν αότερα λέγομεν; τὸν τῶν λυπῷν ἥστω κα- 
κὸν 3? καὶ τὸν τῶν ἡδονῶν μᾶλλον; 

KA. Ἔμοιγε δοχεῖ, vov suy ἡδονῶν καὶ πᾶνις vt 
pr E, γυµνοκαιδείαι corr H.—k τιθῶμεν s.—! πρὸ: om pr K.—» μαλάττουσει on 
AHQvbt et pr f.—^ xwplvovs in mg ponunt AD, post ποιοῦσι 5, om Erf hid 


ο ποιοῦσιν H et pr A: ποιοῦσι wpbs ταῦτα ξύμπαντα mg A cum *s.—? 


παντα om ef cum pr 0, μαι μὲν οὕτω om Ἐ.---ᾱ Ever, ut solet, A.—! Aye xr 





Téor ; Legg. vii. 28. qusc rem vocare oportei? | Bimili, non eoe 


δὲ---ἓν To: ἄλλοις δὲ θηρεύει» 
ph χρώµενον ὑπῶν ἀναθολώσει µόνον. αἱ. 
8. p. 927. D. τὴν δὲ ἄλλην νοµοθεσίαν 
ἐπιτρόποισί τε περὶ ὀρφανοὺς, ἄρχουσί " 
περὶ τὸν ἐπιμέλειαν τῶν ὀπιτρόπω», εἰ gp 
9b παράδειγµα---ἑκέκτηντο abrol —, εἶχέ 
Tia λόγον ἂν cet. C£. Kuhn. ad Zlian. 
V. H. ii. 18. p. 14. et Taylor. Ind. Lys. 
Greecit. t. vi. p. 020, ed. ea. Asr. 

θωκείας κολακικὰσ] — * Blandimenta 
adulatoria, que soli delectationi inser- 
viunt; quo voloptates in primis signifi - 
cantur, blandissime ille domine, ut 
Cicero ait, de Offic. ii. 11. Cf. infra 
viii. Θ.---κηρίνους. 
Tb γενόµενον δὲ κλάττει» γε olor 
ἕως ὑγρό». Horíát. Art. Poet. 163. * Ce- 
reus in vitium flecti. Plin. Epist. vii. 
9. $. 11. “αἱ laus est cetz», mollis ce- 
densque sequatur." 
Plin. Panegyr. xliv. 6. 5. Asr. 

τὸν τῶν λυπῶν] Sic Bas. 1. 3. et 
Cod. Voss. Ald. vitiose λοιπῶ». Asr. 

xaxb»] Non illud Noster querit, uter 
malus sit, qui voluptatibus an qui dolo- 
ribus succumbat: utrumque enim pro 
malo habet : sed illud, uter sit deterior. 
Legendum igitur xaxíoy—. Ecce Fic. 
Utrum igitur eum, qui dolere frangitur, 
en eum, qui coluptate superaiur,deterio- 


L. vii. 2. p. 789. E. . 


Vid. Schwars. ad . 


modo cerrigu Rue Rep. vi. p. 491. D. bx 
δὺ, οἶμαι, λόγον ο ere er 
&AAorpurrépg cili T 

λάντειν τῆς φαύλης. did ps 
nino mutato, ut hic feci acceato, quante 
interdum tenebre diapelluntor! 1t ver 
atissimus locus Legg. iv. p. 109. D. 
Οὐκοῦν ὅ γε πρὸς (kaarár τι p^ 

ves ἔχων τὴν τόχνην, κἂν 

δόναιτο ὀρθῶε τι παρὸν αὐτῷ δὰ e 
φῆς τέχνης ἂν µόνον ὀπιδέοι; bic giu 
locus emendabitor scribendo: Wrant 
ὀρθῶς, τί παρὸν --- hoc sensu: Nem 


modo corrigendus i-r ab ΙΡ. 
e - A ierra 


λον ὡς ὁπόταν ügy) λαβοῦσα alt, €! 

v)» δεντέρα» µετάβονο. 

ἡνίκ) ἂν τί πάθος d ; δἥλον--. Borant. 
κακὸν] Boeckbius legi jubebat καεί’, 

quia comparativus desideretur ; sed μᾶλ’ 

λον trahendam est ad κακὸν, qua 

rum trajectione nihil apud nostrum fre 

quentius, vid. ad c. 4. Asr. 


NOMOI, A. 449 
RR Xoy λέγομεν τὸν ὑπὸ τῶν ἡδονῶνὶ πρατούμλνον, τοῦτον 
vOP ὀπονειδίστως ἤττονω ἰαυτοῦ, πρότερον ἢ τὸν ὑπὸ τῶν 
Avec. 

ΑΘ. 'O Aug οὖν δη" καὶ o Ἰυθικὸς νομοθέτης οὐ τι. 684. 
δή σου γωλὴν τὴν ἀνδρίαν νενοµοθενήκατον, πρὸς và ἀρι- 
στερὰ µόνον Quy Avo ἀντιβαίνειν αρὸς δὲ và δεξιὰ καὶ" 
κομψὰ καὶ θωπευτικὰ ἀδυνατοῦσαν; ἢ αρὸς ἀμφότερω:" 

KA. Πρὸς ἀμφότερα ὄγωγε ἀξιῶ. 

AO. Λέγωμεν τοίνυν πάλι," ἐπιγηδεύματω ποῖα ἔσθ᾽ 
opui ἀμφοτέραις TOig αὔλεσιν, X γεύοντα τῶν ἡδονῶν καὶ 
ου Φεύγοντα αὐτᾶς, xa περ τὰς λύτας οὐκ ἔφενγεν, rrt. ii, 196. 
ἀλλ ὤγοντα εἰς µίσας ἠνάγκαζε καὶ irubs τιμαῖς ὡς 
σε πρατεῖν αὐτῶν; που δη τουτ' έστι σαύτον περὶ τὰς 30o- 
νὰς συνσεταγµενον ἐν τοῖς νόμοιςι λεγίσθῳ, τί τοῦ ἐστὶν 


AD, om r.—5 λνκῶν ΑΕΩΕΠΟΕ : λοιπῶν $.—t τὸν ὑπὸ τῶν ἡδονῶν λέγομεν v.—* δὲ 
om .---' δὲ om Εων[ῦτ.---Ὁ' καὶ ante κομψὰ om pr A.—* πρὸς ἁμφότερα om pr f. 


τὸν ὑπὸ τῶν ἡδονῶν κρατούµενο»] Plura 
hic menda comparent in libris veteribus. 
Bes. 1. et 2. habent τὸ---κρατούµενον ; 
deinde pro frrrora Ald. Sjrror, et Basi- 
leenses libri $rro»; denique Ald. Bas. 
1. et 2. τὸ ὑπὸ τῶν λυπῶν. Libet Lov. 
Aldinum, ut solet, sequitur. Ficinus 
vero nostram scripturam reddidit. Asr. 
Tir ἀποναιδίστωε] | Int. οὕτω Aeyópe- 
vor: eum, qui voluptatibus succumbat, 
esae illum, cui ut probrum objiciatur, 
quod semet ipso inferior sit. —Ceterum 
prigresso μᾶλλον subjicitur πρότερο», ut 
solent comparativus et particule com- 
parativa, si orationis pondus in iis inest, 
abundanter fere poni. Sic Lys. 211. E. 
οἶμαι, vh τὸν κύνα, μᾶλλον ἢ τὸ Δαρείου 
χρυσίον κγήσασθαι δεξαίµην, πολὺ wpé- 
Tepor éraipov μᾶλλον Ἰ αὐτὸν Δαρεῖον 
(ut qui, φίλος ἀγαθὸς, multo potior sit 
amicus ipso Dario). Xenoph. Cyrop. 
& ri 28s οὐχ iiir ibn ἂν καὶ 
αν διιαιότορον ουΤο μᾶλλον 
ὃ ἁλαξόνες; Vid. nostra ad Phaedr. p. 
395. et Hermann, ad Viger. p. 716. Asr. 
ob δή που] Interrogative ext: num 
quid, num forie. Ficinus absone vertit : 
quare Jovis et Apollinis legum lateres 
claudam fortitudinem non posuerint — 
succumbat. Imo ad utrumque sufficien- 
tem?—In Ald. Bas. 1. et 2. xo viti- 
ose scribitur. Asr. ) 


ποῖα ἔσθ] Ald. Lov. et Bas. 1. &. 
De dativo ὑμῖν vid. ad c. 1. Aer. 

ὑμῖν---ταῖς πόλεσιω] Hic locus est 
cujus exemplo confirmari posae dixi [ad 

. 624.) lectionem illem iuitio hujus 
libel, ruis πόλεσυ ὑμὺ, ln iis autem 
qua proxime sequuntur non puto Fici- 
num legisse γενόµενα, sed γεύοντα (quod 
hic recte redditur) confudisse cum γευό- 


: pera : sicut antea illum γευστέον a γεύα, 


maleinterpretatum esse monui, tanquam 
& γεύοµαι. STrEPh. 

ἐν τοῖς νόµοιε; λεγέσθω, τί x. 7. λ.] 
Ald. ita interpungit: ἐν τοῦ νόμοις, 
Ἀογέσθω τί τοῦτ) dari: ὃ καὶ cet. Ean- 
dem scripturam sequuntur libri Basi- 
leenses, nisi quod post ἐστὶν interroga- 
tionis signum habent. Ficinus vertit: 
ubinam cestris in legibus id conspicitur, 
qued eque contra voluptates sicuti contra 
doleres homines fortes efficiat? victores- 
que oportet ostendat : mec ullo 
mode patiatur a proximis cuique intra se 
et gravissimis hostibus superari? Dicite 
obsecro, quid apud vos tale? Stephanus 
ita locum constituit: é» τοῖς νόμοι», Ae- 
αλέσθω τί τοῦτ devi» ὃ καὶ cet. Cod. 
Voss. autern sic interpungit: ρόµοις' λε- 
γέσθω τί τοῦτ' ἐστίν. Nos cum Ficino 
et Corpario post νόμοι; interrogationis 
signum posuimus, et in reliquis consti- 
tuendis Cornarium secuti roman, ani ver- 


lat. Vor. VIT. 


400 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ó καὶ ἀπεργάζεται ὑμῶν ὁμοίως πρός σε ἀλγηδόνας xci 
πρὸς ἡδονὰς τοὺς αύτους ἀνδρείους nxavrás γε ἆ δεῖ» nzxas, 
xci οὐδαμῶς ᾗ Ίστους πολερίων τῶν ἐγγύτατα ἑαυτῶν καὶ 


χαλεπωσάτον. 


ME. Οὕτω p τοίνυν, 0) ὦ Los, χαθά περ Trpoc γὰς &A- 
ynlóras εἶχον νόμους ἀνσισεταγμέένους πολλοὺς evi», οὐκ 
ἂν ἴσως εὐποροίην xoa, μεγάλα μέρη xai Siaqari AER 
γων περὶ τῶν doy κατὰ à σμικρὰ icu; εὐποροίην a». 

KA. Ov μὴν οὐδ ὧν αὐτὸς  γωγε εν τοῖς κατὰ Kes- 
ση νόμοις tpa έμρφανες ὁμιοίως ποιεῖν TO γοιουτον. 

A8. "OQ ἆ ἄριστοί ξένων, καὶ ουδέν yt θαυμαστό. ἀλλ 
&y ἄρα τις ημων" περὶ τους ἑκάστων οἴχοι υόµους" ψέζᾳ 

σι, pues idsiv τό τε ἆληθις ἅμα xai τὸ έλτιστοι, 
u χαλεκῶς ἀλλὰ πράως ἀποδεχώμεθα ἀλλήλων. 

KA. Ὁ fic, ὦ " Sere ᾿Αθηναῖε, εἴρηχας, xci πειστῖον. 

Α6. Ου γὰρ ὤν, à Κλεωία, σηλικοῖσδε ἀνδράσι αρί- 


σοι σὸ τοιοῦτον. 


KA. Ov γὰρ οὖν. 


Αθ. E; μην τοίνυν ὀρθὼς 3 μή τις brin 7 σε Λα. 
RU καὶ fa Κρητικῃ πολισείᾳ, ^ λόγος ἂν ἕτερος € 
τὼξ ὃ᾽ οὖν" λεγόμενα αρὸς τῶν πολλών ἴσως ἐγὼ μᾶλλον 


—J3 Éyeye καὶ 2e ϱ.--- πάλαι f.—5^ ἡμῖν efft et το 0.—^ xarà...É» om ef.— 
* Spar Aft, ; pas Do: ἡμᾶς *s.—58 vóuovs post Y ponit t.—* étfrei rf et qp AQ. 


τι 0m f.—€ à post lacunam f.—h libri *yoUy.— κεῖται Abt: 


: Ubi hoc idem est circa voluptates 
in s iepibus constitutum? — Dicatur quid 
8it hoc quod.—Ceterum hostes unicuique 
proximos ac gravissimos esse voluptates πα 
blandientes et in animum se insinuantes, 
vix opus est monere. Ásr. 

Tb τοιοῦτον] Cod. Voss. τὸ τοιοῦτον, 
ὦ ξένοι, male.—Mox Codd. Voss, et Par. 
debemus ἡμῶν pro ἡμᾶς ; ; sic et Ficinus 
legit vertens: verum si quis inter nos. 
Per e nr zoe: ἀποδεχώμεθα ἀλλ/- 

tat ἡμῶν. Paulo Ald. Lov. 
Bas. 1. et 2. πιστέον. rv 

el μὲν τοίνυν κ. T. A.] Laudat Euseb. 
Prep. Ev. xii. 1. p. 673. B. ubi pro $ μὴ 
Scribitur el µή. Mox vulgo ó λόγος legi- 
tur; Eusebius vero recte λόγος exhibet, 
ut Ficinus videtur legisse vertens: utrum 


κενται *g.— 


recte necne Laconicam et Crelensem rem- 
publicam quis reprehendere possit, els 
Hucstio ext. Similiter Demosthen. Orst. 

. συντάξ. p. 163. Heisk. ei μὲν γὰρ 
ἠσυχίω έν ὑμν : d 
λόγος obros.—Mox Ald. Lov. Bas. 1. et 
2. αρὸς τὸν πολλῶν. Λοτ. 

ὁ λόγος] Πεϊοπάας articulos ὁ, omit- 
tente etiam Eusehio Prep. Εν. xü. p. 
573. Planegeminum Aristot. Polit. in. 
2. p. 145. el δὲ δίκαιον διαλύειν ἡ μὰ 
διαλύει», ὅταν εἰς ἑτέρα» µεοταβάλλη 
πολιγείαν ἡ πόλις, λόγος ἕτερο. Moz 
Sctibendum κεῖται pro κενται ος Eu- 
scb. et Theodoret. Gr. A8. Cur. i. p. 
711. et ὑμῖν ex Theodoret. et Cod. Lesd. 
pro ἡμῖν. Bokckn. p. 104. 








ΝΟΜΟΙ, A. 45] 
$xope ár ὑμῶν ἀμφοτέρων λέγε. ὑμῶν p γάρ, s περ 
xci μετ. ín κατεσκεύαστα! τὰ τῶν νόμιων, εἰς τῶν χαλ- 
λίστων ἄν ein νόμων μὴ ζητεῖν τῶν νέων μηδένα à ἐν ποῖα 
x Mie αὐτῶν 5 μὴ χαλὼς ἔχει, μις às φωνή χαὶ έξη δνὸς 
στόματος πάντας συμφωνεῖν ar πάντα παλώς αεῖται) θε- 
σων θεῶν, καὶ έάν τις ἄλλως" λέγη, μὴ ἀνέχεσθαι) τὸ σα- 
εάπαν ἀπούονσας" γέων ài ei víg τι unosi σὼν v 
ὑμῖν," αρὸς ἄρχοντώ τε καὶ πρὸς" ἡλικιώτην μηδενὸς i $yQty- 
σίον νέου φοιεῖσθαι τοὺς τοιούτους λόγους. 

ΚΛ. Ορθότωτά γε, ὦ Ets, Abyus, καὶ καθά περ 
μάντις ἁπὼν τῆς τότε διανοίας τοῦ σιθέντος αὐτὼ νῦν ἔσι- 11. 685. 
ο,κὼς μοι δοχεῖς ἐστοχάσθαι : xci σφόδρα AA λέγεω. 

Αθ. Οὐμοῦν ἡμῶν τὰ n» npa: μὲν νέων, αὐτοὶ ὃ᾽ 
vexat γήρβως ἀφείμεθ' ὑπὸ του »οµοθέτου διαλεγόμνοι 1, ii, 209, 
περὶ αυτὼν σούτων μόνοι πρὸς μόνους μηδὲν ἂν πλημμιε- 
λεν 

ΚΛ. "Een σαυτα οὕσως, sis & xai μηδέν y: ane έπι- 
THAM τοῖς νόμοις ἡμῶν" ου γὰρ τὸ yi γνῶναί σι τῶν μὴ 
καλὼν ἄτιμον, ἀλλὰ ἴασιυ ἐξ αὐτοῦ συμβαίνει γίγνεσθαι 
τῷ μὴ φθόνῳ τὰ λεγόμενα ἀλλ εὐνοία" δεγομένῳ. 


ύ 
κ ἄλλος H et pr Ω.---ἲ ἀνέσθαι pr A.— ὑμῦ A, ημν D: ἡμῶν *s.—9 wpbs add ΑΓ 


ὑμῖν μὲν γὰρ] Citat Theodoret. The- 
rapeut. Serm, i. p. 475. D. ubi, ut in 
Eusebii libris, μὲν post ὑμῖν deest. 
Deinde Euseb. et Theodor. ei καὶ perples 
pro efrep exhibent: et similiter Ficinus 
videtur legisse, quum verterit ; vobis Hin 
dem, si recte constitute: sunt leges. Sed 
recte habet εἴπερ, quod comparationem 
indicat reliquarum legum cum ea, quam 
optimam dicit: si que legum vestrarum 
bons sunt, hec certe optima est, f. e. 
inter omnes leges bonas, quas babetis, 
hsc ezcellit.—Paulo post Theodoret. 
va et ξυμφανεῖν (vulgo συμφωνεῖ)). 

8T. . 

& ἑνὸς στόματος] Latinorum sno ore, 
h. e. omnium consenso, satis trita est 
loquendi ratio. Asr. 

κεῦται] Euseb. et Theodor. κεῖται, 
quod reponendum esse censebant Boe 
bius ct Heind. ad zl p. 137. 
similiter iii. 6. p. 083. D. καὶ ἀντὶ Bon 


ποῖα µετατεθέντα εὐδαίμονα πόλιν s 
γάζουτ’ ἄν. — Polit. i. 24. p. 358. B. dp 
ἄν vore ὄμματα τὸ ἑαυτῶ» ἔργον καλώς 
ἀπεργάσαυτο; Xenoph. Memor, ii. 4. 
T. καὶ τὰ ὅτα v, vci, Cyrop. vii. 
1. 2. Anab. i. 2. 27. Mag. Equit. viii. 
6. Cf. Heisk. Ind. Grecit. Lysiac. p. 
871. sq. t. vi. et Lycurg. p. 670. t. viij. 
et Fischer. ad Weller. t. iii. p. i. p. 843. 
Hoc, vt plura alia antiqui sermonis pro- 
p ia, Atticorum sermo retinuit.—Mox 

useb. ἄν τι. lllud καρ ὑμῖν (vulgo 
ἡμῖν) Eusebio et Cod. Voss, debetur. 
Deinde ἐναντίον est coram: presente 
juveni quopiam ; vid. nostra ad Pbzedr. 
P. 252.— Post sAnppueA civ interrogationis 
signor apposuimus. Ásr. 

εἰςβ] Quapropter, ut Herodot, ii. 
108. és δ. Legg. vi. 93. p. 784. E. eis 
τὰ τοιαῦτα. Vid, Abresch. Animadv. 
ad Eachyl. t. i. p. 663. et Valckenar. ad 
Eorip. Phoniss. p. 294. Asr. 


459 ΠΛλΛΑΤΩΝΟΣ 


S. 8. A8. KaAag. ου μὴν ὄπισιμῶν vy y1? spe τοῖς νὔ- 
μοις πω πρὶν βεβαίως eic δύναμιν διασκέψασθαι, μᾶλλον 
d$ ἀπορῶν. ὑμῶν γὰρ 0 νομοθέτης pora Ἑλλήνων di 
[βαρβάρω», ὧν ἡμεῖς πυνθωόμιεθα, τῶν μεγίστων done» παὶ 
παιδιὼν ἐπέσαξεν ἀπέχεσθαι καὶ μὴ γεύεσθαι, ro às id 
Augu καὶ Φόβων, ὃ περ deri QiA no lnqer, ἡ ἡγήσατο & 
Tic ἐκ παίδων φευξεῖται διὰ τέλους, ὀπύταν εἰς ἄναγαακίους 
ἔλόη φύνους xci φόβους καὶ λύπας, φευξεῖσθαι τοὺς & 
ἐκείνοις γεγυμνασμάνους χαὶ δουλεύσειν αὐτοῖς. ταὐτὸν às 
voUr, out, καὶ αρὸς τὰς ἡδονὰς iu διανοεῖσθαι τὸν αν. 
τὸν vopalirm, λέγοντα αὐτὸν πρὸς ἕἑαυτον ὡς ἡμῖν ἐκ νέων" 
s" άπειροι τῶν μεγίστων ἡδονῶν οἱ πολῖται γννήσονται, 
καὶ ἀμλέσητοι yryrépavoi ὄν ταῖς ἡδοναῖς" καρτερεῖν xci 

τη, ii,.901, μηδὲν τῶν αἰσχρῶν. ἀναγκάζεσθαι ποιεῖν ἕνεχα τῆς  γλυκυ- 
θυµίας τῆς προς φὰὼς ἠδονάς, ταύτὸν πείσονται τοῖς ἠστω- 
μένοις τῶν φόβων, δουλεύσουσι τρὸπον ἕτερον καὶ $T αὐ- 


2t supra versum £.—^ ἐννοίαι pr A.—P ἐπιτιμῶν γε ΔΩυΟς: γε ἐσιτιμᾶν S— 








9 νόμοι» A.—' τὰ [.—5 ἡμῖν γε [.—t dk ρέων om t.—* ol t, —" dy ταῖς $5. γεγ». f. 


6. 8. ἀπορῶν] Ald. Lov. Bas. 1. et 2. 
ἀἁπορῶ, Ficinus autem, quem Stephanus 
haud dubie secutus est, vertit : ego tamen 
tion. reprehendendo, antequam pro viri- 
bus diligenter considerem, sed dubitando 
potius verba faciam. Comrnar. &xopó ex- 
presit: imo potius ambiguus lhwereo. 


τὸ δὲ τῶν λυπῶν] Cod. Voss. τῶν δὲ 
τῶν Avrüv, male, Τὸ δὲ et τὰ δὸ cum 
secundo subetantivorum casu ita con- 
jungi constat, ut simplicis nominativi vel 
accusativi vim habeant. Sic i. 16. fin. 
πό Te τῆς ebreAelas. ji. 4. τὸ δὲ τῶν 
πρεσβυτέρων ἡμῶν. ο. 10. τό ye τῆς χά- 
piros. iii, 6. p. 685. A. τὸ τῆς ὑμετέραε 
πόλεως. iv. δ. τὸ γὰρ τῶν ἐφόρών. vi. 9. 
TÀ τῶν οἰκετῶν. viii. 6. τὸ τῆς φήμη». c. 
B. $ τὸ μὲν τῶν ἀῤῥένων πάμπαν ἀφελοί- 
ἂν», τὸ δὲ γυγαικῶν cet, viii. 1. 828. 
C. 8. p. 832. C. ix. 6. 862. C. xii. 8. p. 
947. D. Vid. Marcland. ad Lys. t. v. 
Ρ. 446. ed. Reisk, Wernsdorf. ad Himer. 
P. 191. Schafer. Melet. Crit. p. 31. sq. 
et Matthie Gr. Gr. ; 395. 8ᾳ.---ἄρτι, 
vid. c. 7. p. 684. A. 
ἀμελότητοι] Non exercitati atque in- 
structi ad voluptates superundas, ne quid 
turpe facere cogantur. Asr. 


γεγνόµενοι dy rais ἡδοραῖε]) Si im εο- 
luptatibus versantur, i. ο. si voluptatibos 
tenentur; γίγνεσθαι enim ὁν τοὶ (vcl, 
ut vulgo scribunt, Év rus, quod minus 
rectum esse judico) est ἔχειν τε, vel ver- 
sari in aliqua re, ut ii. 8. ἐν spdtesí τε 
varrobawais γιγνόμενα καὶ τύχασ cet. 
Vid. Abresch. Diluc. Thucyd. Auct. p. 
405. Villoison. ad Long. iv. p. 243. et 
ἁμελότητοι et eyréuevo vulgo comjen- 
guntur, et in Ald. Lov. Bas. 1. et 4. 
adeo comma extat post γεγσύµαρας, quo 
sensus je turbatur; participem 
enim, nisi ad ἐν $Borais refertur, locam 
habere nequit, Etiam in 
male, si quid video, verba Z»exa vüje 
γλυκυθυμίας τῆς πρὸ: τὰς ἡδονὰς epit 
mollem et quasi tenerem ad 
inclinationem ; sic γλυκυθυμία apud Ple- 
tarch. vit. Themistocl. p. 117. B.) pra- 
gressis junguntur ἀναγκάζεσθαι soweür, 
μὴ ad ταυτὸν πείσονται pertineant. 

ST. 

δουλεύσουσι] Stephanus locum mani- 
festo corrupit interponens Te post &ee- 
λεύσουσι, quod fortasse e Ficini tranala- 
tione depromsit; ita enim Ficinus: ed 
todo quodam alio et turpiore illis ser- 











ΝΟΜΟΙ, A. 


405. 


σχίω τοῖς γε" δυναµάνοις καρτερέῖν ἐν ταῖς ἡδοναῖς καὶ τοῖς 
κεκτηµένοις τὰ) περὶ τὰς ἡδονᾶς, ἀνθρώποις ὄνίοσε παντά- 
quai καχοῖς, καὶ τὴν ψυχΏν τῇ μὲν δούλην σῇ 08" ἐλευθέραν 
ἔξουσι, καὶ οὐκ ἄξιοι ὡπλῶς ἀνδρεῖοι καὶ δλευθέριοι" ἔσον- 
ται προσαγορεύεσθα!. σκοπέῖτε οὖν $i Ti τῶν νὺν λεγομά- 
vay ὑμῖν κατὰ τρόπον δοκεῖ λέγεσθαι. 

KA. Δοκε μὲν ἡμῖν γί πως λεγομένο τοῦ λόγου, 
περὶ δὲ τηλιπούτων εὐθὺς πεπιστευκέναι ῥᾳδίως μὴ νέων τε 


5 μᾶλλο καὶ ἀνοήτων. 


—" δουλεύσουσι ΑΞΩυΓΟΕ: δουλεύσονσί τε s.—* τε [.-- τὰ om K,.— τὴν δὲ f. 


vient. Smpenumero in Platonis libris 
hoc in errorem induxit Stephanum, quod 
particulas explicationi inservientes cum 
vi quadam omitti non animadrverterat, 
vid. ad c. 4. Bene Cornar. si ex sensu 
rem sstimes, vertit: Servient enim alio 
quodam modo. Nos, ubi preegressis ali- 
quid adjicimus, quod eorum ezplicationi 
inservit, duo puncta ponere solemus, ut 
h. l. verteremus : so wird ihnen 
begegnen, was denen widerfáhrt, die der 
Furcht unterliegen: sie werden auf eine 
andere und woch schündlichere Weise 
denen dienen cet. Quod quidem inter- 
punctionis signum, nisi moris esset ho- 
dierni, libenter ad veterem Platonis ora- 
tionem accommodassem. Ásr. 

τοῖς κεκτηµένοις τὰ περὶ τὰς ἡδονὰς] 
Iis, qui habent, h. e. qui tenentur μία 
tatibus (ut iii, 13. p. 696. C. τὸν τὰς 
ἡδονὰς καὶ λύκας κεκτηµένον. ix. 10. p. 
870. C. αὐτῷ τῷ κεκτηµένφ Τὸν φθόνο». 
Similiter xi, 4. p. 919. D. διακονίακ---- 
κεκτηµένοε), quod tamen h. |. ubi pre. 
cedit τοῖς γε Dwaprois καρτερεῖ» ἐν Tais 
ἠδοναῖν, ineptum esset additamentum ; 
quocirca τοῖς κεκτηµένοις ambigue ita 
positnm esse debet, ut sit: qui volup- 
tates babent (i, e. volupt&tibus tenentur) 
earumque domini sunt, quod non solum 
pregresso δουλεύσουσι respondet, verum 
etiam verba τοῖς γε δυναµένοις καρτερεῖν 
ἐν ταῖς ἡδοναῖς uberius explicat (καὶ est 
wmempe: servient tis, qui 1n. voluptatibus 
sibi temperare possunt, nempe iis, qui 
earum domini sunt). Scilicet ὁ κεκτη- 
μόνος eximie dicitur dominus et pos- 
sessor, velut viii. 9. p. 842. E. à» ἐσχα- 
τιᾶς κεκτηµένος ἄλλφ ξένῳ γειτονῶν. ix. 
1δ. p. 879. Α. παραδότω τὸν δοῦλον 5 
κεκτηµένος τῷ τρωθέντι χρῆσθαι ὅ τι ἂν 
ἐθέλῃ. c. 17. fin. παραλαβὼν à κεκτηµέ- 


vos παρὰ ToU πληγέντος δεδεµένον αὐτὸν ' 
(τὸν δοῦλον). Cf. Xenoph. CEconom. i^ 
5. xx. 22. Memor. Socrat. iv. 9. 9. 
Vid. Spanhem. ad Aristoph. Plut. 4. ad 
Julian. p. 29. A. et Pierson. ad Mor, 
Attic. ν. κεκτῆσθαι.---Όξίετασι τὰ cum 
περὶ et. accusativo nota est substantivi 
circumlocutio, ut infra τὰς περ) τὰ ἂφρο- 
δίσια ἡδονὰς οἱ ἡ περὶ ταῦτα ἡδονή. ii. S. 
init. τὰ ve«pl τὰς xopeías. iii. 14. p. 698. 
Α. Τὰ δὲ περὶ τὴν τῆς ᾽Αττικῆς αὖ πολι- 
τείαν (i. ο. τὴν δὲ τῆς ᾽Αττικῆς aD. πολι- 
Tela»). vii. 6. p. 196. E. Τὸ τοίνυν τού- 
τοις ἑξῆς περὶ τὰ τῶν Μουσῶν τε καὶ 
Απόλλωνος δῶρα. vii. 6. p. 837. C. 
τὴν περὶ τὸ σῶμα πλησμονήν. ix. 9. p. 
867. D, καὶ τὰ περὶ τὸν φόνον é- 
pus ἂν πράξειεν.--Μοχ inale in. Steph. 
et Bip. post ἀνθρώποις intcrpungitus, 
quum ad sequentia illud pertineat. Fi- 
cinus: pessimis forsan hominibus; et 
Corpoar. hominibus aliquando peniiws 
salis. Aser. 

ἐλεύθεροι] Steph. adscripsit: γρ. ἆλευ- 
θέριοι. Et sic Cod. Voss. exhibet. Fi- 
cinus vero liberi verüt, et ἐλεύθεροι, 
quod libri editi omnes habent, sensui 
accommodatius est. Ásr. 

κατὰ τρόπον] Recte, convenienter, ut 
c. 10. p. 638. C. οὐδαμῶε Bpjv κατὰ 
τρόπο». c. 11. p. 641. B. παιδὸν ἑνὸε à) 
xal χοροῦ έντος κατὰ τρόπον 
ἑνόε. iii. 8. 681. B. c. T. p. 687. Α. xi. 
11. p. 931. A, zii, 2. 942. A. Epinom, 
11. p. 989. D. c. 12. p. 991. D. Tim. 
84. A. Asr. 

μὶ--εἴη] Pro soleco εἴη leg. 3. Cf. 
Hoogev. D. P. p. 487. ed. Dessav. 
Contraria ratione sanandus Alcib. pr. p. 
111. E. Τί 9 ; €l βουληθείημεν εἰδέναι p3) 
µόνον ποῖοι ἄνθρωποί οἶσιν, ἀλλ᾽ ὁποῖοι 
ὑγιεινοὶ ἡ νοσώδεις, ἄρα ἱκανοὶ ὃν duy. 


454. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΘ. 'AAX si τὸ μετὰ ταῦτα διεξίοιμεν ὧν προύθέ- 
θα, ὦ Κλεινία τε καὶ Λαχεδαιμόνιε ξένε---μετ ἀνδρίαν 
γὰρ δὴ σωφροσύνης πέρι λέγωμεν'----, τί διαφέρον ἐν ταύ- 
σαις ταῖς πολισείαις 7) ταῖς σῶν εἰκῇ πολιτευομόνων ἄνευ- 


Pd 6 N 8 N ο ^v δη: 
11. 630. ϱΗ6οµ6ΕΡ, ὧς περ τα περί τον πολεµον νυν 05; 


e ή 
ΜΕ. Σχεδονὶ ov ράδιο" &AX Εοίκε γὰρ τά τε ἕυσ- 
[ή « x / ^ ειν Ν ’ 
σιτια X04 τα γυµνασια καλως εὑρήσθα, προς αμϕοτέρας. 
^v ων $ y 
ΑΘ. "Eoixe δᾳητα, ὦ ξένοι, γαλεπὸν εἶναι τὸ περὶ τὰς 
4 ?, / e / » 8 ν , 

, πολιτείας ἀναμφισββητήτως οµοιως εργω χαι λογῳ γιγ- 
: ^s , 
νεσθαι. κινδυνεύει γάρ, καθώ περ &r τοῖς capui», ου δυνα- 

39 M A ^ A , €* 
σὸν εἶναι προστάξαι τι πρὸς ἓν σῶμα ἓν ἔπιτήδευμα, ἓν M 


—53 ἐλευθέριοι AQ: ἐλεύθεροι *s.—b η A: εἴη *s.—* λέγομεν [.---4 Zxelis...) 


ἦσαν διδάσκαλοι οἱ πολλοί; Non Gre- 
cum est ἂν ἦσαν pregresso el βουληθείη- 
μεν. Leg. ἂν ἡμῖν εἴησαν. Hiec forma 
passim in Atticis scriptoribus oblitterata 
est, ut apud Xenoph. Mem. i. 4. 2. ubi 
v. Rulink. et apud Lysiam c. Philocr. f. 
v. p. 894. ubi nunc recte legitur. Est 
etiam in Platonicis ut Epinom. p. 975. 
Α. Eryx. p. 391. C. p. 393. C. p. 894. 
D. et apud Aristot. passim. ΒΟΣΟΚΗ. 
p. 104. 

μ]--ᾗ] Sic pro soleco εἴη scribendum 
esse, monuit jam Boeckbius p. 104. 
Vid. ad Polit. i. 15. Asr. 
: T[Biagépor] Sic recte Lov. et Ste- 
phan. exhibent, quum in Ald, Bas. 1. et 
2. τὶ διαφέρο» scribatur. Ficinus: quam 
differentiam inveniemus inter has et ce- 
teras resp. Deinde post νῦν δὴ interro- 
gationis signum posuimus, quod in Fi- 
cino quoque et Bas. 1. 2. comparet. Ad 
pregressum διεξίοιµεν objectum, quod 
dicitur, petendum est e verbis ὧν προὺ- 
θέµεθα: si qua deinceps consideraveri- 
mus ez iis, que proposuimus. Geni- 
tivus enim in partitione ita usurpari solet 
(vulgo intelligunt τί vel prepositionem 
ἐκ, ἀπὸ, al, Vid. Marcland. ad Lys. 
Epitaph. t. v. p. 114.) vid. ad vi. 9. Τὸ 
antc μετὰ ταῦτα cum his ipsis verbis 
conjungendum est; adverbialiter enim 
τὸ μετὰ ταῦτα, τὸ ἀπὸ τούτου, adhiben- 
tur, vid. Viger. de Idiotism. p. 23. ed. 
Herm. Asr. 

ὥσπερ τὰ περὶ τὸν πόλεμον] Quem- 
admodum nunc invenimus in his, quz 
ad bellum spectant, prestantiores esse 
has (Creticam et Lacedemoniam) ci- 
vitates aliis, quie certis bonisque leyi- 


bus carent.  Áccusativus và rationem 
vel respectum (relationem vocant) indi- 
cat ; vulgo supplent prepositionem κατὰ. 

8T. 

σχεδὸν ob ῥᾷδιο»] Int. εἰπεῖν: difficile, 
ni fallor, d est, difficilis, opinor, quz- 
stio est. Ásr. int. vip 

πρὸς ἀμφοτέρας] Int. ἀνδρία» et 

ν σωφροσύνηρ, ως interpretes ad 
civitates trahunt, quod sensum non ba- 
bet; in sequentibus enim Atheniensis 
probat, convivia illa et exercitationes 
corporis ad solam spectare forfitudinem, 
et tantum abesse, ut in amoris voluptate 
temperantiam  adjuvent, ut naturalem 
illam cupiditatem prorsus perverterint ; 
ex illa enim gymnasiorum et conviviorum 
consuetudine perversum illum paerorum 
amorem extitisse. Asr. 

τὸ ἀραμφισβητήτως--γέγνεσθαι] Circa 
civitates s. leges ita certum esse, h. e. 
tam certas leges (qua nihil controversie 
vel duhitationis habeant) statuere, ut res 
ipsa s. eventus respondest legis Iatoris 
consilio: fit enim s;penumero, ut lex 
alium eventum habeat quam, qui eam 
condidit, cogitabat. Is, qui legis Iatoris 
consilium perspexit, probat ipsius leges, 
eventus vero reprobat. Sic oppomustor 
inter se ἕργον (res ipsa, ecentus) et λό- 
Ύος (oratio, consilium, cogitatio), αἱ con- 
stat. Adverbium ἀναμφισβητήτως pro 
adjectiro positum est, ut solet; sic iii. 
6. p. 685. C. $ τῆς Τροίας ἅλωσις τὸ 
δεύτερον. | Polit. vi. 16. p. 504. C. µε- 
τρίως γίγνεται, ubi v. nostra. Cf. que 
exposuimus de hoc loquendi gemere in 
Ephemerid. Landishut, t. iii. Fascic. ii. 
Ρ. 198. Asr. 





NOMOI|, A. 


455 


» '"- , 9» Med N M 4 M Md 
ουν ἄν Φανείη ταὺτὸν rovro τὼ μὲν (λάπτον τὰ ZA" 
"d M N ν 3 ο. 9? M N N ^v 
σώματα, TO, δὲ καὶ ὠφελοῦν, Sari καὶ τὼ γυμνάσια ταῦτα 
bl M Pd Ν » ^ , ^ / 

, χα τὰ ζυσσίτια πολλὼ μὲν ἄλλα νυν ὠφελεῖ τὰς πόλεις, 


non alteri dant ἘΩ.---- τὰ ἡμῶν A'tnefbt : ἡμῶν τὸ ς.---ἕ µελησίων Ἐ.--ξ παλαιὸ» 


ὃ οὐκ ἂν φανείη] Ὑπα]ρο ἐν ᾧ, quod 
orationis nexum tollit; subjectum enim 
esse debet ἐπιτήδευμα, quod partim pro- 
desse partim obesse corpori nostro dici- 
tur ; quocirca ᾧ in $ mutavimnus; ἐν ante 
: e pregresso ἓν facile potuit enasci. 

8T. 

Tavri» τοῦτο] Int. ἓν ἑκιτήδευμα ὄν : 
etsi idem ipsum ait (quod epexegesi inser- 
vit), tamen partim obest, partim prodest 
corpori nostro. Sensus est : sicut ip cor- 
pore, ita etiam in civitate difficile est ali- 
quid preescribere, quod non eam ipsam ob 
causam (int. quod singulare quid est) par- 
tim prosit, partim obsit ; velut exercitatio 
gymnastica, quam leges Cretice et La- 
cedgmonis presscribunt, hanc ipsam ob 
causam, quod ad corporis robur spectat, 
hac quidem ex parte corpus adjuvat, ex 
altera vero ipsi nocet (pervertit enim, ut 
infra exponitur, naturalem amoris appe- 
titionem), Oratio paulo impeditior est, 
quia, quod in comparatione : καθάπερ dv 
τοῖς σώμασι poni debebat, id primarie 
enuttiationi adjunctum est. Hoc dicere 
voluit scriptor: quemadmodum corpori 
a medico nulla vivendi ratio prescribi 
potest, quas non partim ipsi prosit, par- 
tim obsit, sic etiam in civitate nullum 
fere institutum reperitur, quin et utilitatis 
et detrimenti quid afferat. Interpretes 
& vero orationis sensu aberrarunt.—Ce- 
terum τί ad ὃν ἐπιτήδευμα tMhendum 
est, sicuti dicitur εἷς τις, ἓν τι. Sic iv. 
2. p. 705. D. x. 9. xii. 9. p. 959. E. 
Vid. ad Phedr. p. 270. et Polit. v. 21. 
p. 478. B. Asr. 

$areln—BAdwrov] Eat aperte s. ma- 
nifesto noceat, v. Fischer. ad Weller. t. 
iii, p. ii. p. 49. Plurale demde σώματὰ 
non adversatur pregresso πρὸς ἓν σῶμα ; 
hoc enim generale est : uni corpori (int. 
Civium alicujus urbis) ejusdem nature ac 
constitutionis. Asr. 

γυµνάσια---καὶ τὰ ξυσσίτια] Convictug 
et gyrunasia in seditionibus sunt perni- 
ciosa, quod inter illos facile conjuratio 
fit, htec corpora animosque ita roborant, 
ut nisi externa incidant bella, civitatem 
ipsam adoriantur, Apud Milesios gravis 
$editio orta Ol. xciii. 4. Cf. Diod, Sic. 
xiii, 104. t. i. p. 020.  Baoti pluribus 


illa etate turbis vexati sunt. Postremo 
apud Thurios, qui noteti sunt mali causa 
regiminis (v. Bentl. Resp. ad Boyl. p. 
191. ed. Lennep.) magnus tumaltus fuit 
Ol. Ixxziii. 8. (Diod. Sic. xii. 11. t.i. p. 
485.) apud quos nimia exercitatione ja- 
venes ad pugnam facti erant justo pro. 
niores (Aristot. Polit. v. 7. p. 331.). 
Mox Cod. Leid. 4 quo nihil differt libe? 
Stephani, quicum adeo in iis convenit, 
que soli scribe tribueris, ille igitur legit 
παλαιῶν νόµω». Non placet. Correxe- 
rim: πάλαι ὃν νόμιμο». Jam illud καὶ 
κατὰ φύουν, τὰς περὶ τὰ ἀφροδίσια ἡδονὰς 
aperte in mendo jacet. Κατὰ φύσιν in- 
dubie pertinet ad' ἡδονὰς, ut C. ἡ περὶ 
ταῦτα ἡδονὴ κατὰ φύσιν ἀποδεδόσθαι δο- 
Kei. ltaque scribo: καὶ τὰς κατὰ φΦύσω 
περὶ τ. à. ἡ. Vett. edd. ràs περὶ τὰ 
ἂφροδ. καὶ $8. Male. Statim C. est: 
ἡ περὶ ταῦτα ἡδονή. Rep. iii. p. 389. 
E. Épxovras τῶν περὶ wóTovs καὶ ἂφρο- 
δίσια καὶ περὶ ἐδωδὰς ἡδονῶν. p. 408. A. 
µείζω δέ τια καὶ ὀξυτέραν ἔχεις εἰπεῖν 
ἡδονὸν τῆς περὶ τὰ ἀφροδίσια; Quod 
correxi, Fic. nisi in libris habuit, at trans- 
tulit certe. Afqui, inquit, studia hec 
prisca ex lege vobis consueta sunt, viden- 
turque naturales venereorum voluptates 
ton ín hominibus solum, sed in bestiis 
percertisse. Dictum de bestiis refert 
hyperbolen: similia sunt Rep. viii. p. 
562. E. p. 568. C. coll. Legg. xii. 
p. 942. D. E gymnssiis autem pue- 
τ]θπι amorem promanasse, haud raró 
significant veteres, ut Aristoph. Nub. 
973. Cic. Tusc. iv. 33. Fragm. Legg. 
apud Lactant. Institott. i. 20. Athen, 
xiii. p. 602. D. Xenoph. Ephes. iii. 2. 
p. 83. Locell. quamobrem et Cretenses 
&ac Lacedemonii eum primum dicuntur 
exercuisse. Mox quad ait de Ganymede, 
eam fabulam inde a Pindaro ita expo- 
nunt, quasi ejus Jupiter amator fuisset. 
V. Pindar. Olymp. i. 69. coll. pre- 
gressis; /Eschyl. apud Athen. xiii. p. 
602. E. Eurip. Orest. 1392. Cyclop. 
575. Plat. Phedr. p. 255. C. Xe- 
noph. Sympos. viii. 90. Cic. Tusc. iv. 
33. Luci»n, Dial. Jov. et Ganym. iv. 
Jov. et Junon. V. Athen. xiii. p. 601. 
F. Clem. "Alex. Protr. p. 9. 49. p. 14. 


456 


IIAATONOZ 


πρὸς δι τὰς στάσεις χαλεπά. δηλουσι às Μιλησίωί xai 


Βοιωτών καὶ Θουρίων παΐδες. καὶ 05 καὶ φαλαιον 


4 


popa- 


P rel A9 , 4 N Pd v hy 

μωξ δοκεῖ τοῦτο τὸ ἔπιτήδευμα καὶ κατὰ φύσιν, τας vei 
΄ 

và, ἀφροδίσια ἠδονὼς οὐ µόνον ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ θηρίων 


0 0 
νόµον c et pr AD, παλαιῶν vóuar rC A: vójupgor mg A. πάλαι ὃν rójuuor Boeckh. 


49. Justin. M. Apol. p. Christ. p. 50. 
D. Paris. Theodoret. Gr. Aff. Cur. iii, 
p. 767. et p. 788. Boxcxk. p. 105, 106. 

πρὸ: δὲ τὰς ardoes xaXexà) | Recte 
Cornar. vertit : sed ad seditiones maligna 
(potius : periculosa, timenda) sunt. Sig- 
nificatur enim non id, quod est (ut sit: 
in seditionibus), sed, quod fit vel feri 
solet ac potest. Λατ. 

Mri] De seditione apud Mile- 
8i0s orta (Olymp. xciii. 4.) cf. Diodor. 
Bic. xiii. 104. t. i. p. 626. Bootos con- 
etat pluribus illa state turbis vezatos 
fuisse, ut bene jam Boeckhius monuit. 
Et de Thuriis (Thurium s. Thurii urbs 
Calabrie, olim Sybaris dicta, v. Matthei 
ad Lys. vit. p. 169.) in magnis illi erant 
seditionibus Olymp. lxxxiü. 8. Vid. 
Diodor. Sic. xii. 11. t. i. p. 485. et 
Taylor. vit. Lys. p. 109. t. vi. Nimia 
apud cos exercitatione juvenes ferociores 
et ad pugnam justo proniores factos esse, 
monet, ut bene jam Boeckhius observa. 
vit, Aristoteles Polit, v. 7. Asr. 

παλαιὸν νόμιμο»] Alia etiam est hujus 
loci lectio, παλαιῶν νόμων δοκεῖ etc. 
SrzPBh. 

sra ouby νόμιμο»] Cod. Voss, et Par. 
παλαιῶν νόμων (in Cod. Pear. supersciip- 
tum est παλαιὸν rónuor. Ύρ. νόμιμο»), 
Boeckhius scribi volebat ὃν νόμι- 
por, quod si velimus, nulia locus indi- 
gebit correctione ; namque ὃν facile in- 
telligitur, quum sexcenties omissum re- 
periatur (vid. iii, 16.) et παλαιὸν est i. 
q. ἐκ παλαιοῦ, inde & pristinis tempo- 
ribus, ut apud Xenophont. de Vectigal. 
iv. 6. 3. Οὐκοῦν, ὅτι μὲν παλαιὰ dvepyá 
ἐστι (τὰ ἀργύρια), πᾶσι σαφές; Heind, 
ad Sopbist. p. $19. νόµιµον substantivi 
vim habere arbitrabatur, verba ita ca- 
piens : καὶ δὴ καὶ κπαλαιὸν νόμιμο» δοκεῖ 
(εἶναι) τοῦτο τὸ ὀπιτήδευμα, et male 
loca, ubi νόµιµον cum articulo conjunc- 
tum est (ut Epist. vii, p. 327. B. τὰ 
τυραννικὰ νόμιμα.  Phedr. 265. À. τῶν 
εἰωθότων νοµίµων. Adde c. 11. τοῦτο 
τὸ νόµιµον. Lys. adv. Andoc. p. 263. 
t. v. κατὰ τὸ νόµιµον τὸ παλαιὸν καὶ 


ἀρχαῖον.) ουτα iis confundens, ubi ας. 


'ticulus deest; namque, articulo appo- 


sito, substantivi partes agit, ut adjectiva 
solent, velut τὸ πιστὸν apud Thucyd. i. 
68. τὸ βραδὺ c. 84. lgitur mom ratio 
grammatica est, qua offendor in bis ver- 
bis, sed sensus, qui Tb παλαιὸν, deleto 
γόμιµον, mihi videtor postulare; pre- 
terea videtur mihi inde a priscis tesapo- 
ribus s. jam olim hoc institutum —— 
lem amoris appetitionem corrupisse. Sé 
Tb παλαιὸν νο. p. 401. C. ἑακαμαν 
yàp καὶ ἡμεῖς Tb παλαιὸν dcíap παλαῖν 
τὴν obcía». p. 419. A. dày ἀρτὶ τοῦ € τὸ 
l&ra ἀποδιδφςε, ὥσπερ τὸ παλαιό». ας 
όµιμον a librario addi poterat, qui, qumm 
τὸ παλαιὸ» non cepisset, ] 
vel adjectivum deesse ορἑπαρεῖας. Asr. 
qui sic iu Addend. * Sensum, quem ora- 
tionis cohaerentia poscit, etiam vulgata 
scriptura prebet, si verba ita explicas: 
καὶ δὴ καὶ δοκεῖ τοῦτο v0 ἐειγήδειμα sra- 
λαιὸν (b. e. ἐκ σαλαιοῦ) νόµιµον cet. ut 
παλαιὸ» »όµιµο», a. pristixis inde tesmpo- 
ribus consuetum, sit i. q. entiquama. Loce 
Xenopliontis de Vectig. iv. ὁ. 2. quem 
citavimus, sdde illum Histor. Grec. v. 
2. 6. 32. «l 5 ἀγαθὰ (ποπραγὰς ef), 
ἀρχαῖον εἶναι νόµιµον (ie ἔλογοεν), ἀξεῖ- 
αι τὰ τοιαῦτα αὐτοσχεδιάζειν.᾽ 

κατὰ ero] Vertit et Ficin. hunc 
locum quasi aliter legerit. Ότενη. 

κατὰ $ócw] Vulgo scribitur καὶ aarà 
Φύσυ, τὰς τερὶ τὰ ἀφροδίσια $Boràs ( Ald. 
Lov. Bas. 1. et 2. καὶ ἡδονὰς), quod 
sensu caret, Verba κατὰ φύσιν ad ᾖδο- 
yàs pertinere; igitur τὰς ili» preeponen- 
dum esse, et sensus docet (in sequesti- 
bus enim notantur voluptates ilie παρὰ 
φύσι) et Ficinus ostendit, qui vertit : 
videnturque naturales venereorum volup- 
lates non :n hominibus sohnn, sed t 
bestiis ésse. — Similiter Cornar. 
locom reddidit, Praterea καὶ ante vàs 
κατὰ φύσιν expunximus, quia, priegresso 
καὶ δὺ καὶ (quin ciem), orationi tarbet 
cobssrentiam.— Mox . 1. et 2. dpe- 
Tépas. Aer. 





ΝΟΜΟΙ, Α. 451 


ài / 4 / N e / i / 4. 

εφθαρκέναι. καὶ τούτων τὼς ὑμετέρας' πόλεις πρώτας 
4 ^ ο ^ y P e 

ἂν Tig αἰτιῶτο χαὶ ὅσαι τῶν ἄλλων μάλιστα ὥπτονται 
^ , N 4 

τὼν γυµνασίων καὶ εἴτε παΐζοντω εἴτε σπουδάζονγα ἓν- 
ο”. ο. 8 ο” . [d ev .. 

vosiy δεῖ. τὰ τοιαῦτα, ἐννοησέον Ovi τῇ θηλείῳ καὶ τῇ τῶν 

*5»€^7 /, , ^v 

&ppíve» φύσει εἰς xouawiay Ἰούσῃη τῆς γεννήσεως ἡ περὶ 
^» e à i ^ /, , ὃ δό Ü ὃ ^v »*t*t/ . $ 

ταυγα 900yn χατα Quei ἁποδεθοσύαι ὀοκει, ἂρρενὼν O6 
X yet A ^" Ν ^v 

πρὸς &ppsyg 9 θηλειὼν πρὸς θηλείας παρὰ Queis καὶ τῶν 
/ Mj ’ κα ^v 

πρωτων τὸ τὄλμημα εἶναι δι ἀκράτειαν ἡδονῆς. πάντες δὲ 

ο» 4 X 8 ev s^ 

δη Κρητῶν τὸν περὶ τὸν Γανυρήδη μῦθον κατηγοροῦμοεν,' 
e , X ^s 

ex λογοποιησάντων τούτων" ἐπειδὴ παρὰ Aog αυτοῖς οἱ 
, ’ n ev X ο 

νόμοι πεσιστευωένο ᾖσαν γεγονέναι, τοῦτον TOV μύθον 

^ wg 0 ο. 
αροστεθεικέναι’ κατὰ voU Διός, ie ἑπόμενοι δὴ τῷ θεῷ 
ο”. 4 / M N y f 
καρπὠνται χαὶ ταύτην τὴν ἡδονήν. σὸ μὲν οὔν σου μύθου 
4 , N 4 

Χαιρέτω, vou δὲ aípi διασκοπουµένων ἀνθρώπων ὀλίγου 
4 . 9 

πᾶσά έστω ἡ σκέψις περί τε τὰς ἡδονὰς καὶ τὰς λύπας 

4 4 A» 10Í 4 Ü P ὸ ΄ ΔΝ κα M 

€» τε πόλεσι XO ἐν δίοις Ἠύεσι' vo γαρ αυται πηγαι 


11, ii. 208. 





I alterum τὸν om ff$t.—^ τοῦτον t. 


—* κπᾶσιστευμένοι f.—9 προστεθειµάνουε [.—P ἄθεσι ΑΩυ[Ότ.---ἲ ἀρυτόμενος Acft 


τῶν γυµνασίων] Cicero Tusc. Disput. 
iv. 83. ' Mihi quidem hec in Grecorum 
gymnasis nata consuetudo videtur, in 
uibus isti liberi et concessi sunt amures. 
Bene ergo Ennius: Flagiti principium 
est nudare inter civis corpora. Cf. Ari- 
stopb. Nub. 973. Athen. xiii. p. 602. D. 
Plutarch. Amator. p. 751. F. Xenophon 
Ephes. iii. 2. p. 58. ed. Locell. Asr. 
παρὰ $ócw] D. Clemens vi. Const. 
Apostol. c. xxvii. παρὰ $ócw βδελυκτὴ» 
páEw eam vocat, ct l. vii. 8. παρὰ φύσιω 
κακόν. Lactantius de Fals. Relig. c. 10. 
* adulterium contra naturam, Cf. iofra 
vini. 8. P. 841. D. Asr. 
πάντες δὲ 8j) Κρητών x. T. A.] Verba 
ita capienda sunt: omnes vero Creten- 
sibus fabulam de Ganymedis raptu cri- 
mini damus. Κρητών interpretes ad 
μῦθον trahunt, quum e verbo κατηγοροῦ- 
per pendeat: Cretensibus hoc crimini 
damus s. ut probrum objicimus, quod 
fabulam de Jovis amore et Ganymedis 
raptu finxerint (ώς λογοποιησάντων τού- 
Των pro accusativo cum in(initivo posi- 
tum est, vid. ad c. 1. λογοποιεῖν vero est 
fingere, comminisci, ut apud Xenoph. 
Cyrop. ij. 2. 13. ἐν dais kal λόγοις 
oüurrpà ἅττα Aoyomoibrres eis δάκρυα 
Plat. 


φειρῶνται ye. — Suidas: λογοποιῶν' 
πλάττων λόγους ψενδεῖε). Deinde προσ- 
τεθεικέναι itidem e verbo κατηγοροῦμεν 
pendet. Orationis coherentia clarior 
erit, si translationcm vernaculam appo- 
suerimus : alle aber geben wir den Kre- 
tern es Schuld, die Fabel com Gany- 
medes erdichtet zu haben: weil (nehm- 
lich) der Glaube geherrsch, dass ihre 
Geselze vom Zeus siammten, so hatten 
sie diese Fabel gegen den Zeus hinzuge- 
Fügt, um nach dea Gottes Beispiel auch 
diese Lust zu geniessen. De Ganyme- 
dis fabula, quem Jupiter dicitur rapuisse, 
vide que collegerunt Boeckhius, Heyp,, 
ad Iliad. xx. 234. et Moser. in Νοπη. 
Dionys. p. 176. et ad verba ΕΚρητῶ»--- 
κατηγοροῦμεν cf. Hemsterhus, ad Lucian. 
Deor. Dialog. iv. t. ii. p. 257. Bip. Ásr. 
τούτων] Legitur etiam τοῦτον; sed 
videri etiam possit deesse καὶ ante ἐπειδὴ, 
ut intell. κατηγοροῦμεν ὧς λογοποιησάν- 
των, Ka) προστεθεικέναι pro αροστεθει- 
κότων. Vel subaud. φαμὲν sive Aéyo- 
pev. SrzPH. 
ἔθεσι] Steph. ἄθεσι, sine causa : et 
ἤθη poetis magis, quam prosaicis scrip- 
toribus, in usu. Bi». 
ἔθεσι] Cod. Voss. ἤθεσι, et c Ste- 
3 


Vor. VII. 


Y 


ἃ 
) 


458 


IIAATONOZ - 


ω / ew 3 ε ν 5 / ο ” 4 
μεθεῖνται φύσει ῥεῖν, ὧν ὁ pá» ἀρυτόμνοςἳ ὅθεν τε δεῖ καὶ 
ὁπόσε καὶ ὁπόσον εὐδαιμιονεῖ, καὶ πλις ὁμοίως xxi ἰδιώτης 
καὶ (boy crow, o δ ἀνεπισσημόνως ἅμα" καὶ ἑχτὸς τὼν 
sopa τάνωτία ὧν ἐκείνῳ ζφη. 

$. 9. ΜΕ. Λέγεται μὲν ταῦτα, ὦ ξένε, παλᾶς πως, οὗ 


μὴν ἀλλ ἀφασία y ἡμᾶς λαµβ 


/ , A 7 8 
&Vy6i τί ποτό ΧρΗ λέγειν προς 


ταῦτω. ὅμως ὃ᾽ ὅμοιγε ὀρθῶς δοκεῖ τὸ τὰς ἡδονὰς Φεύγει 
διακελεύεσθαι τόν γε ἓν Λακεδαίμον νοµοθέτην' περὶ ὃς 
vwy t» Κνωσῷ νόμων δε, ἂν YN βοηθήσει. τὰ ὃ ο 
με, 087. Σπάρτη πάλλιστ᾽ ἀνθρώπων δοκεῖ µοι πεῖσθαι vd, περὶ τὰς 
ἡδονᾶς: οὗ γὰρ μώλιστ ἄνθρωποι καὶ µεγίσταις προσπίκ- 


etcom Ω: ἀρυττόμενοι ὃς.--- ἅπαν t.—* οὗ λακεδαίµονες f.—t ἐθέληι λος : 


phanos conjiciebet, explicans: im pri- 


vatis sedibus ; * est enim,' 


soluta oratione aliquis bujus verbi usus 


addit, “ et in 


in bac quoque significatione. Hoc qui- 
dem verum est (vid. Alberti ad Hesych. 
h. v. Kon. ad Gregor. Corinth. p. 236. 
vel 495. ed. Schüfer. et Boissonad. ad 
Philostrat. p. 481. Male dubitavit Heind. 


ad Phedon. 6. 70. apud 


Atticos illud 


sic poni ; ita enim |. ix. 8. p, 865. E. 


ópür τε τὸν ἑαυτοῦ φονέα 
τοῖς τῆς ἑαυτοῦ ἐνηθεία: 
voy), sed rectius b. 


ἐν τοῖς ὕθεσι 


ἁναστρεφόμε- 


|. habet ἔθεσιν. | Est 


enim ἔθος consuetudo s. mos ; et sicoti 


voce πόλεσι leges publics 


significantur, 


ita ἔθεσι instituta privata. Sic semper 
fere νόμοι et ἔθη (leges publica s. scriptae 
et mores s. instituta privata) modo op- 
ponuntursibi, modo conjunguntur. Xe- 
noph. Mem. iii. 9. 6. 1. δρῶ γὰρ ἐν τοῖς 
abrois vópow τε καὶ ἔθεσι τρεφοµένους 
πολὺ διαφέροντας ἀλλήλων τὀλµῃ. Ῥει- 
tinet huc Βαἱ ἆθο glossa : ἔθος, νόμος ἄγρα- 


ος. L.iii. S. p. 680. A. 


ἀλλ' ἔθεσι κα) 


τοῦς λεγομένοις πατρίοις »όµοις ἑπόμενοι 
ζῶσι», ubi oppositum est τοῖς γράμμασι. 
Cf. vii. 4. p. 793. A. viii. 8. p. 841. B. 
Adde Politic. 205. A. 298. D. 299. C. 
$01. A. Vid. Artemidor. Oneirocr. iv. 
2. et nostra ad Pheedr. p. 236. Ceterum 
creberrima harum vocum confusio cst, v. 


Lennep. ad Phalar. Epist. 
et Schweigheoser, ad Po 
Sic etiam in Demosthen. 


129. p. $50. 
dh i. 65. T. 
rat. pro Co- 


ron. p. 817. (351. C. ed. H. Wolf.) 
ἔθεσι pro ἤθεσι scribendum esse judico ; 
cf. ejusd. Orat. adv. Lept. p. 488. 490. 


in Απάτοι. p. 610. adv. 
661. Asr. 


ristocrat. p. 


ἀρυγτόμενος] Scribendum ἀρντόμενος, 
ut habet bed ᾿Αρύτεσθαι et Sanphic. 
in Aristot. Physicc. vii. ful. 149. B. hec 
recitantes. Cf. Porson. ad Eurip. Phers. 
468. Ita scrib. et Ion. p. 5$4. A. nam 
Phedr. p. 253. A. recte est . 
Conferendus praterea Phileb. p. 43. D. 
web M pk spinis pe» es vi» vis 
Ὁμήρον κ α ποιητικὴς μισγαγκείας 
ὑκοδοχή». YIPO. Πάνν μὲν οὗν' μεθεῖν- 
ται. XD. Καὶ κάλιν ἐπὶ τὴν νῶν ἡδονῶν 
vm ἱτέο». Qui locus ita legendus: 
Μεθιῶ ὃ)--ὑκοδοχήν; TIPO. Πάνν μὲν 
οὖν. ΣΩ. Μεθεῖνται. καὶ νάλς--. Cf. ib. 
E. Boxzcxm. p.107. 

ἀρυτόμενος] Cf. Valckenar. ad Thom. 
Mag. p. 150. in Rubnkenii, Valckenar. 
al. Épi . ad Ernesti, ed. Tittmann. Asr. 

ἐκείνων ἔφη] Ald. ἐκείνων ζώη, Lov. 
Bas. 1. et 2. ζφη. Stepb. ἀκείρων ma- 
tavit in ἑκείνῳ; sed nibil cause est, cur 
& vetere scriptura discedamus, quom 
ἐναντίο» :que cum genitivo ac cum da- 
tivo construi constet, et ἐκείνων ad verbu 
πόλις, ἰδιώτης et ἕῶον va» respiciat. 
Stephanus, ui fallor, Cornarium secutus 
est, qui vertit: contra penitus ec ile 
vivet. Ficinus vero ἐκείνων nou 
sit, ita hunc locum reddens : contra cirát 
infelix. Asr. 

6. 9. ob μὴν ἀλλ]  Verumenümrere, 
quanquam (sic vi. 14. p. 770. B. 11.8. 
p. 807. A. c. 14. p. 876. D. Parmes. 
127. D. Vid. Bergler. ad Alciphr. y. 
258.).—' AQacís est animi perturbatio et 
dubitatio, qua quis, quid dicat vel faciat, 
non reperit, vid, Wyttenbach. Bibi, Cri- 
tic. v. iii, p. iv. p. £6. Asr. . 

κάλλιστ ἀνθρώπωρ] Vid. c. δ. Arr. 











ΝΟΜΟΙ, Α. 


459 


τουσ ἡδοναῖς xai ὕβρεσ, καὶ ἀνοία" πάση, τοῦτ' ἀξίβα- 
AS» ὁ νόμος ἡμῶν ὃν τς χάρως ξυμκώσης, xci οὐτ ἂν VT 
ἀγρῶν ὗδοις” οὔτ' LL ἄστεσιν όσων" Σπαρτιάτως. PT 
συμπόσια οὐ) ὁπόσα σούτοις ξυνεσόμενα πάσας ἡδονὰς 


ση κατὰ δύναμιν, οὐδ) $ Pid » ὃς TI$ ἂν ἀπαντὼν" πωμᾶ- itt, fi, 204. 


Corr "m para, µάθης οὐκ ἂν τὴν μεγίστην δίκην εὐθὺς à ἔπι- 
bci, καὶ oUr ἄν Διονύσια πρόφαση ὄχονσ' αὐτὸν λύσαιτο, 
ὡς περ ἐν ἁμάξαις οὐ δόν ποτε παρ ὑμῖν ἔγω. καὶ ἐν Τά- 
gari às παρὰ τοῖς ἡμετέροις ἀποίκοις πᾶσαν ἐθεασάρωην 
τὴν πόλη περὶ. σὰ Διονύσια µεβύουσαν' παρ ἡμῖν à οὐκ 


$c T ουδὶ $y TOLOUTOV. 


, / 
AO. Ὦ Λακεδαιμόνιε ξένε, ἐπαινετὼ pr! κάντ' ἔστὶ 
x ^v e" 4 xy y ο 
và τοιαύτα, ὅπου τωὲς ὄνεισι καρτερήσεις, ὅπου δ᾽ ἀνενται, 


ἀθελήσῃ *r.—? ἁία Β.---' ἴδης Ἡ.--- ὅσον Ἡ.---ᾱ ἁπάντων ΑΣΓ.--' ὑμῖν f.— pir 


καὶ οὔτ ἂν] Laudat Athen. iv. p. 
156. F. Male i uin Ald. Lov. Bas. 1. et 2. 
legitur ἵδρε, quod Steph. bene correxit; 
itidem in sequentt. libri illi vitiose exbi- 
bent ἁπάντων κωµάξων τί. Ficin, qui 
cuidam ebriefale lascivienti obviam fac- 
£us.. Atque similiter Cornsr. hunc locum 
reddidit. Ceterum prius ἂν ad ἀπαντῶν 
(si forte occurrat)traehendum est. Deinde 
poet οὔτ΄----οὔτ', ut solet, οὐὅ ---οὐδ infer- 
tur, velut vii. 12. 806. B. &cr' οὐδ, «f 
TÍs rore --τύχη γέγνοιτο, οὔτ ἂν τόξων--- 
οὔτ) ἄλλης κοινωνῆσαί ποτε βολῆτ---δύ- 

---οὐδὲ ἀσκίδα-- λαβοῦσαι µιµή- 
σασθαι τὴν θοὐ». viii. 7. p. 840. Α. οὔτε 
qivbs πώποτε "yvvaubs ἤψφατο οὐδ aj 
παιδύς. Cf. Dorvill. ad Charit. p. 641. 
et Matthis Gr. Gr. p. 886. Asr. 

καὶ οὐδ ἂν--λύσαιτο] Vulgo kal οὔτ 
ἂ», sensus. vero postulat οὐδ ἄν: 

quidem, ut Schweighsmoser ue mo- mo- 
uit Athen. A mad, " T ie p. 515. 
Deinde pro λύσαιτο Atben. profert ῥύ- 
varo. Sensus est: mec etiamsi Dio- 
nysia temulentie pretenderit, α pana 
ipsum liberabit. Asr. 

ἐν ἁμάξάις] Schol Lucian. ad Jov. 
Tragad. 6. 44. t, ii. p. ορίων supà tois 

Tj ἑορτῇ τῶν Διονυσίων τοις 
"Air lot ἐπὶ ἁμαξῶν καθήµενοι ἔσκωκ- 
φον όν καὶ ἐλοιδοροῦντο πολλά. 
Παροιμία οὖν ἐκράτησεν ἐπὶ τῶν ὑβριστι- 
Tt Xpwpérves Tb ἐξ ἁμάξη. Scilicet 
priscorum temporum ta rtdinem. fa- 
bulas in plaustris docendi (Horat. Ars 


Poet. 276.) Athenienses in Dionysiis 
retinuerunt, in quibus viri et se invicem 
et prietereuntes clamoribus ac conviciis 
consectabantur. Unde proverbium n&- 
tum ἐξ ἁμάξης, quod de iis usurpatur, 
qui palam et libere convicientur. De- 
mosthen. pro Coron. p. 268. καὶ βοᾷε 
frrà καὶ ἄῤῥητα ὀνομε των, ὥσπερ ἐξ 


ητ. Lucian. ὁ . ὧν 
δαιμόνων οὐδενὸς bb 6 φείδετα:, Pen ἐξ 
ἁμάξηε ταῤῥησιάδετα,. Cf. Schol. ad 


Aristoph. Plut. 1016. Suid. v. ἐξ ἁμάξη». 
Harpocrat. v. swojreías. Erasmi Adag. 
Chil. 1. Centur. vii.—Ceterum ad εἶδον 
int. κωµάζοντας μοτὰ μέθη: vel µεθύον- 
qas e sequentibus, Aer. 

καὶ dv Τάραντι δὲ] Hmc verba in libris 
editis male a prmgressis puncto sepa- 
rantur, Καὶ--δὲ est verum etiam, quin 
Wwé— — imo, ut infra καὶ wap ὑμῖν δέ. ii. 9. 606. 
B. iii. 4. 12. 14. iv. 9. 11. Theet. 171. 
E. Pbileb. 18. B. Xenoph. Anabas. iv. 
8. 19. 24. v. 4. 10. vi. 3. 19. 26. (Econ. 
i. 8. xi. 33. al. "Vid. Zeun. ad Xeno h 
Laced. Rempubl. xiii. 4. et Lexic. 
nophont. t. ii. p. 621.—Terentum vero 
dicitar colonia Lacedsiemonía, quia Pha- 
lantos traditur coloniam Partheniarum 
e terra Laconica Tarentum deduzisse 
ibique, incolis veteribus expulsis, reg- 
nasse, vid. Strab, vi. p. 426. Justin. ini. 
4.—Ceteram Athen. ἴδον-- «Άσω τὴν 
πόλιν ἐθεασάμην. Ast. 

ἀνενται] Suspicor scriptum esse ἀρεῖ- 
τας, €& forme, qua quedam impersosa- 





460 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


βλακικώτερα"" ταχὺ γάρ σου λάβοιτ ἄν τις τῶν vao 
ἡμῶν. ἀμιυνόμενος, δεικνὺς τὴν τῶν γυναικῶν φαρ ὑμῶν 
ἄνεσι. ἅπασι δὴ τοῖς τοιούτοις, χαὶ ἓν Τάραντι καὶ παρ 
ἡμῖν καὶ παρ ὑμῖν δέ, µία ἀπόκρισις ἀπολύεσθαι δοκεῖ 
-γοῦ μὴ κακὼς ἔχειν ἀλλ' ορθώς. πᾶς γὰρ ἀποκρινόμνενος 
spei θαυμάζοντι ξενω, τὴν «αρ αὐτοὶ ἀήθειαν ὁρῶντι, Ms 


4 
om pr H.—* βλαβικώτερα f.—^ ἡμῶν ΑΕΩΟ[0: fui τ.--5 (9 σ.--3 ὑμῖν D.— 


μένος 
ἐστι. Ότεραπ. Recte habet ἀνεῖνται, int. 
αἱ xaprepfioeis : ubi vero continentia s. 
moderatio negligitur ; ἀνιέναι est. enim 
remittere, h. e. negligere, ut apud Xe- 
noph. Cyrop. vii. 5. 70. ἐπιμελετητέον, 
ὅπως u3) ἀνήσουσι τὴν τῆς ἀρετῆς ἄσκη- 
σι». 5$. 75. οὕτω καὶ ἡ σωφροσύνη καὶ fj 
ἑγκράτεια καὶ 4 dich, ὁπόταν τις αὐτῶν 
ἀνῇ τὴν ἄσκησι», ἐκ τούτου els τὴν πονη- 
(ay πάλιν τρέπεται. | Schol. Thucyd. 
pe 10. ἀνιέντας' dpbiBórras, vapopárras. 
8T. 
βλακμαύτερα] Stolidiora sunt (notione 
adjuncta segnitim praveeque negligentise), 
int. qm ut dici possit, igitur, nimis 
stoli . Sic v. 2. P. 729. A. obr aj TÜ 
πόλει ἄμεινον. Vide de hoc comperativi 
usu qui» ad Polit, vi. 6. p. 491. B. ex- 
posuimus. Αρτ. 
. παρ ἡμν] Cod. Voss. ἡμῶ», vitiose ; 
τῶν παρ ἡμὺ pendet e participio ἁμυνύ- 
µενος; verbum enim , etiam 


absque prsepositione ὑκὲρ vel περὶ, genie. - 


tivo jungi solet, ut apud Homer. 11. xii, 
155. ἀμυνόμενοι σφῶν T αὐτῶν καὶ xAcC 
σιάων Νηῶν T ὠκυπόρων. Thucyd. i. 
96. ἀμύνεσθαι ὧν ἔπαθον.---λαμβ 
τινος Latinorum est prehendere aliquem, 
increpandi causa. Ásr. 

τὴν τῶν γυναικῶν---ἄνεσιν] | Aristotel, 
Polit. ii. 7. ἔτι δ ἡ περὶ τὰς γυναῖκαε 
ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν γῆς πολι- 
Telas βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν só- 
λεω». Bas. 2. παρ ἡμῖν, vitiose. Asr. 

ἀπολύεσθαι] Ne quem offendat dictio 
ἀπολύεσθαί Tun, consideret Criton. p. 
43. C. καὶ ἄλλοι, ὦ Σώκρατες, τηλικοῦτοι 
ἐν τοιαύταις ξυμφοραῖᾳ ἁλίσκονται. ἀλλ᾽ 
οὐδὲν αὐτοῖς δπιλ ἡ Mura uis 
οὐχὶ ἀγανακτεῖν τῇ παρο . Hic 
est ὁπιλύεσθαί TD. ut ri ολύεσθαι 
τω. ᾿ἘΕπιλύεσθαι τὸ μὴ οὐχὶ ἀγανακτεῖν 
est impedire quominus graviter ferant. 


 manno ad Viger.i. Gr. p. 773. Male 
igitur Steph. locum Critonis teatawt : 
quamquam etiam deterius alii interpre- 
tati sunt. Bozczn. p. 107. 


ὀπιλύεσθαι in Crit. p. 43. C. ἀλλ’ οὐδὲν 
abrois ἐπιλύεται ἡ ἡλιία τὸ μὴ ebd 
ἁγανακτεὺ τῇ παρούσρ τόχνφ. | Ubi da- 


quidem verbo ἐπιλύεσθαι impediendi noti- 
onem impertit, que quomodo im eo imecase 
possit, haud assequor ; Jacob- 


ut αἰτίαν, διαβολὴ», est se liberare & 
crimine, h. e. se defendere (ut Apolog. 
144. Phedr. 267. D. Thucyd. v. 7$. 
viii. 87. Demosth. Cherson. p. 99. 8. de 
Rhod. Libert. p. 191. 10. de Coros. 
326. 26. 242. 15. 31.) ; sensu tunc, qui 
dicitur, neutrali cum dativo personae est 
opitulari alicui, h. e. aliquem defendere 
8ο tueri. &Bensus igitur est: ommibus 
his, que apud Tarentinos, apud nos et 
vos quoque reperiuntur, σπα videtur re- 
sponsio patrocinari, ne perperam, sed 
recte se habere videantur, h. e. at pro- 
betur, non male, sed recte 86 habere. 
Et sic etiam ἐπιλύεται in. Critonis loce 
laudato intelligendum esse judico. Asr. 

τοῦ---ἔχειν] Articulus τοῦ ante in&ni- 
tivum ἔχειν consilium (est i. q. Z»exa 
T0U— Wl —) indicat, ut iv. 6. p. T14. D. 
*Ap' οὖν οἵει- -πονὲ Diner — θήσεσθα: 











NOMOI, A. 


461 


θαύμαζε, ὦ e tin νόμος $0 * pir οὗτος, ἴσως δ᾽ ὑμῖν 
σερὶ αὐτῶν TOUT ἕτερος. ἡμῖν à' eri ro», a Φίλοι d. 
δρες, οὐ περὶ τῶν ἀνθρώπων | Tw» ἄλλων ὁ λόγος, ἀλλὰ φερὶ 


τῶν yo 


μοθυτὼν αὐτῶν κακίας γε xci ἄρετης. TT γὰρ οῦν 


si rwptav αλείω περὶ πάσης pine: οὐ γὰρ σμικρόν έστι 
τὸ ἐπισήδευμα οὖδε φαύλου διαγνῶναι νοµοθέσου. λέγω à' 
οὐκ οἴνου πίέρι πόσεως τὸ παράπων Ἰ µή, μέθης δὲ αυτης 


vigi, πότε gor, ὥς πε * 
er$o», καὶ » Καρχη 0 


Σαύθωι" Xgurroa i κουὶ Πέρσαι, χρη- 
οι παὶ ὶΚελτο καὶ Ἴρη ες καὶ θρᾷ- 


x46, πολεμικὰ ξύμπαντα' όντα ταῦτα yin 3? καθά περ 
ὑμεῖς. ὑμεῖς μὲν γάρ, 0 περ λάεις, TO παράπαν riy arb, 
Σκύθαι 0i καὶ Θρᾷκες ἀκράτῳ παντάπασι ypututyoi, γυ- 


ο σκῦθαι M,—! ξόμπαντα add ΛΏν[ύτ.--ᾱ τὰ γώη ο[θ.--» ἅτερ f.—! φνγαὶ καὶ om 


ἑκόντα πρὸς ἄλλο τι πρῶτον νόµου», 3 τὸ 


vii. 
ix. 14. p. 876. E. τοῦ µήποτε vw &e 
τῆς δίκη». org. 457. E. τοῦ καταφανὲν 
Thucyd, i. 23. viii. 14. Xe- 
noph. Cyrop.'i. δ. 9. v. 1. 25. Stephan. 
Append. ad Dialect. p. 181. et Fischer. 
Weller. t. iii. LP. i.p. 95. Asr. 
,vap' abrois] Pronomen αὐτοῖς respicit 
wüs collective positum, sicuti pluralis 
post collectivum singulare poni solet, 
vid. not. ad c. 10. Asr. 
οὕου] Ald. Lov. Bas. 1. ct 2. οὗ κεί- 
vov, quod Cornar, jam in oów ofrov mu- 
tandum esse viderat. Ficin. mon (lico, 
uirum bibendum sit vimm Aet p 
ram tephan. e scribitur » 
quum substantivum, quod a pre positione 
περὶ regitur, κόσεωε, subsequatur. As. 
Καλτοὶ καὶ Ίβηρες] | Fic. legit, Κελτί- 
βΒηρο5, aut legendum censuit ; vertit enim 
Celtiberi. Srz»n. 
Καρχηδόνιοι καὶ Κελτοὶ καὶ Ἴβηρες 
καὶ Gpáxes] De Carthaginiensibus v. ii. 
» 674. A. de Lacedsmoniis Meurs. 
fiac, Lac. i. 14. de reliquis Áthen. iv. 
34. Add. de Scythis Max. Tyr. xxvii. 
Ρ. $27. de Thracibus Xenoph. Anab. vii. 
9. 16. Suid. v. κατασκεδάξδει», coll. 
Torrent. ad Hor. Carm. i. 27. 2. Span- 
hem. ad Julian. p. 124. Prave scrip- 
tum locum exhibet Athen. x. p. 432. A. 
Legetur autem posthac: πολεμικὰ ξύμ. 
παντα Üvra T. "y. ut estin Cod. Leid. et 
Fic. Que omnes gentes bellicesissima 


. Accedit, qui Nostrum compilavit, 
Clem. Alex. Ῥκάαρ. ii. p. 68. $2. Méy 
δὲ µάλιστα οἱ Σκύθαι χρῶνται, Κελτοί τε 
καὶ Ἴβηρες καὶ Θρᾷκεςι, πολεμικὰ ξύμ- 
παντα ταῦτα ὄντα γένη, κ » καὶ 
εὔδαιμον ἐπιτήδευμα ὀπιτηδεύειν ενοµί- 
κασω. Ita preter alios multos locos, 
quos passim notabo, etiam Legg. i. p. 
633. D. expressit Clemens Stromm. li 
p. 175. 24. Bonczn. p. 108. 

Ἄκύθαι] Clemens Alexandr. 

Pedag. ii. 2. t. i. p. 186. (175. D. ed. 
Sylb.) : µέθρ δὲ µάλιστα οἱ Ἔκύθαι χρῶν- 
ται, Κελτοί τε καὶ Ἴβηρε καὶ Θρῴκεν, 
φολεμικὰ ἐόμπαντα ταῦτα ὄντα γένη. καὶ 
καλὸν καὶ εὔδαιμορ ἐπετηδεύει» νενοµίκα- 
σι, Cf. Athen. x. p. 482. A. ibique 
Schweigheus, et Potter. Archzeol, Grec. 
iv. 18. De Scythis cf. Maxim. Tyr. 
xivii. p. 327. et Lambin. ad Horat. t. i. 


p. 66. Α. et de Carthaginiensibus vid. ii. 


18. Asr. 
πολεμικὰ ξύμπαντα] Vocem ξύμπαντα, 
us in libris editis desideratur, e Cod. 
oss, Ficinu et Clemente Alexandr. 
recepimus; Ficin. enim habet: 
gentes bellicosissima sun. Ast. 
ὑμεῖς μὲν γὰρ] De Lacedemoniorum 
abstinentia vid. Meurs. Miscell. Lacon. 
i. 14. De Thracibus vero 7Elian. V. H. 
iii. 15. τό γε μὴν ὑκὲρ τῶν Θρφκῶν-- καὶ 
διατεθρύλληται, ὦς εἰσὶ πιεῖν δεωότατοι. 
Cf. Spanbem. ad Julian. Orat. i. p. 125. 
Ceterum corrigendum est ὅπερ λέγει. 
Asr. 


462 


- 


IIAATONOZ 


ναῖχὲς τε καὶ αὐτό, καὶ κατὼ τῶν ἱματίων χαταχεόροενοι 
καλὸν καὶ εὐδαιμον. ἐσιτήδευμα ἑαισηδεύε νενομώκασι. 
Πέρσαι às σφόδρα m Xgovrau χαὶ σαις ὤλλαις repas, 
&c ὑμεῖς ἀποβάλλετε, $» άξει δι μᾶλλον τούτων, € 


λῶστε. 


ΜΕ. Διώκομυν δέ ys ἡμεῖς φᾳάντας τούτους ὅταν ὅπλα 


ει. 638. εἰς τὰς χεῖρας λάβωμευ. 


96. *Q ἄριστε, μὴ λέγε ταῦτα. σολλα) γὰρ δὴ Qv- 
γαὶ καὶ | διώξεις à ἀτέκμαρτοι γεγόνασί τε καὶ ἔσονται, 2: 
φανερὸν opor TOUTO? οὐκ ἄν ποτε λάγοιρεν ἀλλ ἀμφισβα- 
τήσιμον περὶ χαλὼν ἐπισηδευμώτων xi μή, Pimp T$ XO 
στων λέγονσες [ey te iro γὰρ αἱ µείζους τὰς ἑλάτ- 
τους πόλεις νικὠσι µαχόμεναι καὶ καταδουλοῦνται, Σν- 


t.—* νικῶσαι &.— 


κατὰ τῶ» ἱματίων καταχεόµενοι] Suid. 
t. ii. p. 264. ἔθος ἦν θρήκιον ἐν τοῖς συµ- 
ποσίοις, ἵνα, ὅταν πίασι τοῦ οἴνου οἱ συµ- 
πόται ὅσον δύνωνται, qb λοιπὺν τοῦ οἴνον 
καταχέωσι κατὰ τῶν ἱματίων τῶν συµπο- 
τῶν: ὅπερ ἔλεγον κατασκεδάρειν. Vid. 
ibi Küster. Sic etiam Xenoph. Anab. 
vii. 8. 6. 39. ἀναστὰς ó .Σεύθη» συνεξέπιε 
καὶ συγκατεσκόδασε τῶν μοτ αὐτοῦ τὸ 
cipe Quod Toupius in Emendat. in 
Suid. p. 212. vertit: reliquum erat 
vini, in convivas effudit. d de τάξει Fi- 
cin. quamvis moderatius, quam isti. Λατ. 

ὦ Agere) Vulgo bec verba Athenien- 
sis orationi annexa leguntur, quod sensui 
adversatur ; à λῴστε, ut ὦ βέλτιστε, à 
γαθὲ, usurpari solent (vid. Hermann. 
ad Viger. p.717.) amica est compellatio 
Megilli sententiam Atheniensis repro- 
bantis et corrigentis (linc δέ γε, de quo 
v. Porson. ad Eurip. Orest. 1384. et 
Med. 814.). Asr. 

ἀτέκμαρτοι]  Incerte et inexplorate 
fuge, h.e. e quibus nihil ceru colligi 
potest, in quibus nullum indicium inest 
virtutis vel pravitatis, — Alias ἀτέκμαρ- 
τον est ἄδηλον, ἀστάθμητον, id cujus 
eventus obscurus est, ut Herodot. v. 909. 
A Thucyd. iv. 63. Pindar. Pyth. x. 98. 

8T. 

φανερὸν] Quidam hunc locum perinde 
videtur intellexisee ac si Plato ερ” 
sisset, διὸ φανερῶς ὅρον τοῦτον οὐκ ἄν 
wore λέγοιμεν ἀναμφισβητήσιμον (vel 


υσ 
! συρακοσιοι Ω, συρρακούσιοι Dt: συρακούσιοι ς.----' κίουι HL— 


ἀναμφισβήτητον) περὶ καλῶν ἐππηδον- 
µάτων καὶ μὴ, ρίκην τε καὶ rra» λέγος- 
ves μάχη». δεὰ nun video quid obstet 
quominus lectioni nostres acquiescamus., 
Quod autem attinet ad βλέποντες, quod 
margini adscriptum est pro 
illud. c certe quam hoc malim: et Fic. 
quoque illam non hanc lectionem sequi- 
tur: qui hunc locum ita vertit, Quare 
ΛΟΝ cerium sed argumentum 
signumque de honestis officiis ct. contra- 
rüs in vita sumemus, si ed. victoriam 
belli fugamque respexerimus, 
quum minores civitates εἰς. Syavm. 
Aéyarres] Stepb. adnotat scribi βλέ- 
ποντεε, et hoc in marg. Cod. Voss. se- 
peritur, ar Ficin. vertit: si ad εἰς- 
teriam belli fugamque respexerimms. 
Sed nulla indiget correctione λόγοντες, 
nec offendere debet ejusdeun verbi repe- 
titio, qua nibil frequentius est, vid. ad 
Polit. 1. 6. p. S31. C. Sensus est: si 
victoriam et fugam dicimos (signum ο. 
documentum esse statuimus iustitutarum 
bonorum), non certum, sed dubium dici- 
mus eere. argumentum. Aer. 
Quandoquidem victoria 
suspensa p e maj 8 Copiis, ita uk 
urbs potentior, licet multo deterio« sit, 
etiam prestantiorem, que debilbior est, 
facile vincat. Steph. adnotat : * Si vacet 
γὰρ post ἐπειδὸ (sed non vacat; es 
enim: da nehnlic), dicta hac fueriat 
per parenthesin,! Ásr. 





NOMOI, A. 463 


ρακόσιοἡ μὲν Λοκρούς, οἳ δὴ δοκοῦσιν εὐνομώτωτοι τῶν ται. ii. 200. 
περὶ ἔκεῖνον vo» τόπον γεγονέναι, Κείους" δὲ Αθηναίοι: 
µυρία 0^ ἄλλα τοιαὺτ ἂν εὕροιμε. ἀλλὰ περὶ αὐτοῦ" 
ἱκάστου ἐπιτηδεύματος πειρώµεθα λέγοντες πείθει ἡμᾶς 
αυτούς, ίκας δὲ καὶ ἥττας ἔκτὸς λόφου và? νῦν θῶμεν, 
λέγὼμεν δ᾽ ὡς τὸ μᾶν τοιόνδε ἐστὶὃ καλόν, σὸ δὲ τοιόνδε οὐ 
καλόν. πρῶτον Ü ἀπούσατὲ τί µου περὶ αὐτῶν τούτων, ὡς 
δε τό σε χρηστὸν xoi τὸ μὴ σκοπεῖ. 

S. 10. ME. IIa; οὖν δὴ λέγεις; 

AO. Δοκοῦσί µοι πάντες οἱ λόγῳ τι λαβόντες ἔπισή- 
δευµα καὶ προθέρενο Ψψέγει αὐτὸ 5 ἐπαμεῖν εὐθὺς 
ῥηθὲν οὐδαμῶς Dp» κατὰλ τρόπον, ἀλλὰ ταῦτον ποιεῖν 
oio) εἰ δή vig ὑπαινέσαντός σος συρούς, βρῶμα ὡς ἆγα- 


? aj τοῦ A.—^ δ Ῥ.--ρ ἔτι ς.--- δρᾶν αὐτὸ κατὰ t.—! µήτε μὲν σι--" προφορὰν 


Λοκροὺς---Κείους] De Locris v. Bentl. 
Resp. ad Boyl. p. 191. ed. Lennep. 
Cod. Leid. Xe Steph. Tp. Χίους δὲ, 
quod nonnullos libros dare ait Dorvill. 
ad Charit. p. 622. Vulgata tamen etiam 
Dorvillio probatur: at verum is non vi- 
dit. Etentm dicendum erat, idcirco reti- 
nendos Ceos esse, quod Chiorum civitas 
perditissima, Ceorum elara ob morum 
probitatem, severitatem institutorum, rei- 
publice administrationem esset, V. He- 
raclid. Polit. p. 10. Athen. xili. p. 610. 
D. Er. Vindingii Collectanea Thes. A. 
Gr. t. xi. p. 492. F. Jam melius intel- 
liges Protag. p. $11. E. ᾿Ακόλαστο» 
ἄν γινα λέγοι Σιμωνίδην 0 Πράδικος, καὶ 

Κεῖον. Bosckn. p. 109. 

Ἄνυρακόσιοι μὲν Λοκροὺς] De scriptura 
Συρακόσιοι (vulgo enim legitur Συρακού- 
σιοι) vid. Boeckh. Pref. in Sim. Socrat, 
Dialog. p. xxxi. De Locris Epizephyriis, 
in Italia inferiore habitantibus, quorum 
legislator Zaleucus erat, v. Strab. vi. p. 
259. sq. (πλεῖστον χρόνον εὐνομηθέντεν ; 
ut Tim. p. 20. À. εὐνομωτάτης ὢν πόλεως 
τῆς ἐν Ἰταλίᾳ Λοκρίδος). /Elian. V. H. 
ii. 22. et Bentlei, Opusc. Philol. p. 842. 
Ceteram victoria significatur, quam Dio- 
nysius minor e Locris retulit Olymp. 
cvi. 1. Cf. Bentl. |. ]. Asr. 

Kefovs] γρ. Χίους. STEPH. 

σον] Cod. Voss. Xefovs. Quosdam 
libros Xefovs dare, jam Dorvill. ad Cha- 
rit. p. 690. refert, subjiciens, pro- 
babilius Ceam, Bimonidis patriam, re- 


spici, Attice orm vicinam insulam et 

theniensi reipub. subjectam. Atque 
Ceos ob morum probitatem severitatem- 
que institutorum  maguis id temporis 
laudibus floruisse, Boeckhius ex Hera- 
clide Pont. c. 9. probat. Asr. 

αὐτοῦ ἑκάστου] αὐτοῦ est per se, nulla 
alius rei ratione habita. Asr. 

ἐστὶ καλὸν] Vulgo ἔτι καλόν. Asr. 

δ. 10. οἱ λόγφ τι λαβόντεε] λόγψ 
λαμβάνειν τι est mente aliquid complecti, 
cogitatione comprehendere, et in uni- 
versum aliquid cogitare, animadvertere, 
percipere vel recordari (male interpretes 
λόγφ de oratione s. disputatione capi- 
unt) Sic x. 9. p. 898. E. »$ δὴ καὶ 
διανοήµατι y αὐτοῦ πέρι τὸ τοι- 
όνδε. Sophist. 238. B. 4 καὶ τῇ διανοίᾳ 
τὸ παράπαν λάβοι τὰ uj) ὄντα. Ῥωππεα. 
135. E. & µάλιστά Tis ἂν Aye λάβοι. 
Distinguendum ab hoc 2 λαμβάνει» τι 
vg Acyp, oratione aliquid persequi, ut 
1o. 832. E. λάβώωμεν γὰρ T9 λόγφ. So- 
phist. 249. D. dp' ob ἐπιεικῶς ἤδη φαι- 
νόµεθα περιειληφέναι τῷ λόγφ τὸ Dv; 
A 


8T. 

εὐθὺς ῥηθὲν] Simulac dictum est. No- 
tus est hic particule εὐθὺς cum participio 
conjunctm usus; v. Lexic. Xenophont. 
v. it. p. 8907. Asr. 

πυροὺτ]  Affertur et alia lectio (ex 
conjectura, opinor) Tupoós. Pro μὲν 
autem scribendum videtur τὴν, ante ép- 
γασίαν. ὃτερη. 


τυροὺς] Vulgo xvpobs legitur, quod 


464 


IIAATONOZ 


θόν, εὐθὺς Ψέγοι, μὴ διακυθόµενος αὐτοῦ μήτε . σην' έργα- 
σίαν' μήτε τὴν προσφορά», 0) συα ᾿ τρόπον καὶ οἷς τισὶ καὶ j 
pab a καὶ ὅπως ἔγχοντα καὶ ὅπως morior" ἔχουσι.' 
νῦν L2 σαύτόν μοι" δοκοῦριεν ἡμεῖς £y vois λόγοις moii 
φερὶ μάθης γὰρ ἀχούσαντες τοσοῦτον μόνον οὐθυς οἱ μὲν 
Ψέγευ αὐτό, οἱ δ᾽ ἐσανεῖ, καὶ μάλα ὠτόπων. μάρτυσι 


γὰρ xci ἐπαιέταις χρώμενοι" 


ἐπαινοῦμιεν ἑκώτεροι, καὶ οὐ 


---ἳ προσφέρει» ἔχουσι δεῖ [: ἔχουσι προσφέρει» δεῖ s.—" poi om 9s.——* χρώµε- 


Ficin. quoque expressit vertens: si quis 
cerealem cibum. — Sed recte Cornar. 
Eclog. p. 1006. p. 117. ed. Fisch.): 
* Greece iegendum τυροὺς, i. e. caseos—, 
Non autem de tritico, sed de caseo Pla- 
tonem loqui, ex Hippocrate colligitur, 
qui in libro de veteri medicina idem de 
caseo tradit, unde etiam Platonem trans- 
scripsisse verisimile est. Verba ejus 
"i ed καὶ μὴ τρ. πό οὕτω Mio 

1 πονηρὸν βρῶμα Tvpós* πόνον 
τῷ πληρωθέντι αὐτέου. ἀλλὰ τίνα dera 
vov καὶ διὰ τί καὶ τίνι τῶν ἀνθρώτφ dveóy- 
Toy ἀνεπιτήδειον, hoc est, et non sim- 
pliciter sic existimare, quod malum edu- 
lium est caseus. Dolorem enim affert 
repleto ex ipso. Sed quem dolorem et 

propter quid et cui parti inira hominem 
existenti incommodum existit. . Quod 
autem omnia tum bona tum mela ad 
aliquid dicuntur et sunt talia, in multis 
locis Galenus dicit (vid. Protag. p. 884. 
Α.). Etl. vi. c. 8. τῶν κατὰ τόπου»: 
Omnia enim, inquit, respectu ad aliquid 
(im emolumentum, tum detrimentum in 
se habent: quod ipsum etiam Hippo- 
crates dixit primus omnium posteriorum, 
quod equidem sciam." Sic v. c. caseus 
in vulnere nocivus habebatur, v. Polit. 
iii. 14. ubi v. not. Scilicet de tritico 
prorsus innoxio sermo esse non potest, 
neque id comperari potest cum µέθρ, 
caseus vero optime quadrat in hanc com. 
parationem. ΑΡΤ. 

τὸν ἐργ ργασίω] Effectum, quie quidem 
significatio paulo rarior est. ᾿Εργασία 
videlicet non solum est comfectío, opifi- 
cium, labor, verum etiam id, quod ex 

ο evenit, h, e. effectus, et specia- 

ur questus (ut apud Xenoph. Mem. 
iii. 10. 1. τὰς Téxvas ἐχόντων καὶ τῆς 
ἐργασίας ἕνεκα χρωµένων. De Venat. 
iri. S. al μὲν οὖν σμικραὶ πολλάκις ἐκ τῶν 
κυνηγεσίων ἀἁποστεροῦνται τῆς ἑργασίας, 
De Vectig. iv. 29. αἰ.). Ceterum τὴ» 


ἑργασίαν e Cod. Voss. recepimus pro μὸν 
ἐργασίαν ; et it& etiam Stepb. esse le- 
gendum conjecerat. Ásr. 


µάρτωσι γὰρ καὶ Pesrréress xpdperei 


«ροι] 

navit Megillus, Αισουθ non ἱπαρεοδατνίε : 
ille criminis, hic laudationis produxit 
auctores. Quinam igitor dici poterat : 
Máprur: yàp boh ἐπασέταις χρώµενι 

νοῦμεν à , presertun quam 
modo dictum esset : t: red nébes γὰρ last- 
σαντες γοσοῦτον µόνο», ebObs ol nàr φί- 
γε αὐτὸ, οἱ δ ἐπαιεν»2 Vel farca 
expellendum istud ἐπαινοῦμεν, quod mal 
est glossatoris. Plato ita locutus es: 
περὶ µ. Υ. à. v. p. εὔθὺς οἱ μὲν φέγαν» 
αὐτὸ, οἱ ὃ ἐσκωκὸ, καὶ µάλα ἀτόνα 
μάρτνσι γὰρ καὶ ἐπαινέταις ἑκά- 
Tepoi* SC. ἐπαινεῦν τε καὶ , notis- 
sima ellipsi. Quod delevi, etiam Fic. 
omisit habens : Qui qw primum ebrie- 
tatis facta mentio est, statim alii citu- 
peramus, ali vero laudamus : et valde 
quidem id absurde. Testibus εοπίαι lan- 
datoribusque utentes id facimus. Et eli 
quia plures habemus, aliquid fide dignam 
afferre putamus etc. Certe ita. transác- 
rendum erat, si aberat ἐπαινοῦμεν.  Eun- 
dem non καίριον, ut vulgata, sed xópur, 
ut Cod. Leid. apparet legisse. Vere; 
omne enim genus loquendi judiciale est, 
ut ostendunt $: verum in judicio 
quod multi testes enunciant, id est κύρεον. 
non καίριο», et reconditius hoc signif. 
catu κύριον passim notiori καίριον Comc- 
tum est loco cedere, v. c. apud Pindar. 
Olymp. vi. 52. Ad locutionem cf. Ari- 
stot. Polit. iii. 6. p. 166. οἱ μὲν γὰρ, ἂν 
κατά τι ἄνισοι Bow, olov χρήµασι», Dus 
ofovrai ἄνισοι εἶναι. οἱ δ' ἂν κατά τι ἴσοι 
olov ἐλευθερίᾳ, ὅλως ἴσοι. τὸ δὲ κυρεώτα. 
τον οὗ λέγουσι». Ad sententiam illus 
trandam facit Gorg. p. 471. E. Ὦ ρα- 
κάριε, ῥητορικῶς γάρ µε ἐπιχειρεῖς ἑλόγ- 
χει», ὥσπερ οἱ ἐν vois δικαστηρίοις ἡγού- 











ΝΟΜΟΙ, Α. 406 
pn, ὅτι πολλοὺς παρεχόμεθα, ἀξιοῦμέν τε λέγεν κύριον,” 
οἱ δὲ, ὅτι τοὺς μὴ χρβωμωίνους αὐτῷ ὀρώμωεν νικῶντας µαχο- 
µίνους' ἀμφισβητεῖταμ 0' αὖ καὶ τοῦ ἡμῖν. εἶ μὲν δὴ 


111. ii. 207. 


M Νε " " 4 ^ » / , 
καὶ περὶ ἑκάστων οὕτω XO) τῶν ἄλλων νοµέµων διέξιµεν, 


ουκ ἂν ἔμαιγε κατὼ «νοῦν εἴη. τρόπον δὲ ἄλλον ὃν ἐμοὶ 
φαίνεται δεῖν ἐθέλω λέγειν aspi αὐτοῦ τούτου, τῆς µωέθης, 
φειρώμωενος ὧν ἄρα δύνωµιαι τὴν περὶ ἁπάντων τῶν τοιούσων 
ὀρθην µέθοδον ἡμῶ) δηλοῦν, ἔπειδὴ καὶ μυρία ἐπὶ µυρίοις 
έθνη περὶ αυτῶν ἀμφισβητοῦντα ὑμῖν" πλεσι δυεῖν" τῷ 


λόγῳ διαμάχοιτ᾽ ἄν. 


ME. Καὶ μὴν εἴ τια ἔχομεν ὀρθὴν σχέψιν τῶν τοιού- 
/ / 


, , 
TA, ουχ ἀποχνητίέον ακούει». 


ΑΘ. Σκεψώµεθα 05^ a5 τῇδε. φέρε, $£ τις αὐγῶν τρο- 


νοι 0m A.—" καίριον s.—* ἀμφισβητεῖ pr Q.—J. ὑμῖν ϐ, om [.--- ἡμῖν Σ.---ᾱ δυεῖν 


µενοι ἐλέγχει». καὶ γὰρ ἑκεῖ οἱ ἕτεροι 
τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιν ἐλέγχειν, ἐπειδὰν 
γῶν λόγων ὧν hy » πολ- 
Aobs παρέχωνται καὶ εὐδοκίμουε, ó δὲ 
τἀναντία λέγων ἕνα τινὰ παρέχηται 3 
µηδένα. οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχοε οὐδενὸς ἄξιός 
ἐστι apos τὴν ἀλήθειαν. Ῥοκοκα. p. 109 
111. 

ἑπαινοῦμεν ἑκάτεροι] Uterque nostrum, 
tesiibus ac probatoribus prolatis, senten- 
tiam suam comprobare stwdet. Ἔπαι- 
νεῖν, Sensu generaliori, est probare ( Athe- 
niensis enim compotationem, Megillus 
vero abstinentiam vini comprobat), sicut 
ἐπαινέτης et ἐταινεν ponuntur de iis, 
qui sententiam alicujus in judicio appro- 
bant, v. Phedr. 257. E. 258. A. Quo- 
circa non est, cur cum Boeckhio delea- 
mus ἐπαινοῦμεν ; nam si ἐπαινεῖν Megillo 
Laced:zmonio triboi non posset, etiam 
vox éwarérais, quibus uterque, et Me- 
gillus et Atheniensis, oti dicitur, expun- 
genda esset, Ficin. autem videtur, ne 
ἐπαινοῦμεν, sensu generali positum, cum 
pregresso confunderetur, ubi ἐκαινεῖν et 
ψέγει» inter se opponuntur, et érawérdais 
et ἐπαρφοῦμε» generatim expressisse ; ver- 
tit: testibus enim assertoribusque (dxai- 
νέταιε) utentes id facimus. Asr. 

καίριον»] Legitur et κύριον: sed malim 
καίριον. SrxPH. . 

κύριο»] Codici Voss. debemus ; vulgo 
καίριο» legitur. — Ficin. aliquid. fide dig- 
uum afferre putemus. Κύριον est, quod 
& testibus vel judicibus approbatur, quod 


Plat. 


Vor. VII. 


ratum est. Sic νόμος κύριο» ix. 12. p. 
874. B. Xenoph. Hist. Grsec. vi. 6. 6. 
ὅ τι νικφη ἐν τῷ κοινῷ, ToUTO κύριον 
εἶναι καὶ τῶν πόλεων.--Μοχ Ald. Lov. 
Bas. 1. et 2. ràs μὴ χρωµένου, Ad 
αὐτῷ e preegresso µέθηε repetendum est 
οἵνφ. — Hinc Ficin. vertit: quia vime 
abstinentes vincunt in pugna. Asr. 

τῆς µέθηε] Per epexegesin appositum 
est, vid. ad c. 6. Asr. 

ἡμῖν κόλεσι Bvoww] Cod. Voss. Ald. 
Lov. et Ficin. (d cum civitatibus 
cestris) ὑμῖν exhibent; sed unice vera 
est Bas. 1. 2. et Steph. scriptura ἡμν 
(i. e. ἡμετέραιι s. ἡμῶν, vid. ad c. 1.); 
significatur enim diversa Atheniensis et 
Lacedszmonis civitatis circa vini usum 
institutio. Asr. . 

Tj δέ κη] Vulgo πη Τῇδε. Cod. Voss. 
δή wp, τῇδε. Lingure ratio postalat hoc, 
quod. reposuimus, Sic enim vi. 18. p. 
767. C. γενόµενο» Wie . Cf. Pbe- 
don. 395. $06. Fisch. Cretyl. p. 410. 
B. Sophist, 229. B. Polit. i. 351. A. 
Alcibiad. ii. c. 3. Thacyd. vi. 2. Polyb. 
viii. 34. 4. al. [dcirco etiam infra ii, 9. 
p. 665. D. ὁρᾶτε εἱ τῇδέ πη.. KA. Πη: 
scripsimus pro ὁρᾶτε ei τῇδε, KA. Πῆ δή; 
Et similiterin Philebo p. 88. B. legen. 
dum esse γῇδέ x" ἄγω, in Ephemer. 
Doctr. et Art. Landisb. t. iii. Fasc. i. p. 
143. jam monvimus. Creberrime in his 
vocibus sibi simillimis a librariis pecca- 
tum est. Ásr. 


$ Ν 


1t. 639. 


464 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


θόν, εὐθὺς Ψέγοι, μὴ διαπυθόµενος αὐτοῦ μήτε g»» igya- 
σίαν μήτε τὴν προσφορά», ὂν σα , τρόπον χα) οἷς σισὶ καὶ 
μεθ) ὧν καὶ ὅπως ἔχοντα καὶ ὁ ὅπως προσφερει’ ἔχουσι.' 
νον δὴ ταὐτόν μοι" δοκοῦριεν ἡμεῖς όν τοῖς λόφοις ποιεῖν' 
περὶ μέθης γὰρ ἀπούσαντες τοσούτον μόνον οὐθὺς oi pr 
Ψέγειυ αὐτό, οἱ δ᾽ πανε, καὶ μάλα ὥτόπως. μάρτυσι 


γὰρ xci ἐπαιέταις χρώμιενοι” 


ST OLVOULUEY ἑκάτεροι, καὶ oi 


—! προσφέρειν ἔχουσι Bec [: ἔχουσι προσφέρει» δεῖ s.—" µοι om 9s.—". χρώµε- 


Ficin. quoque expressit vertens: si quis 
cerealem cibum. — Sed recte Cornar. 
Eclog. p. 1005. p. 117. ed. Fisch): 
* Griece iegendum τυροὺς, i. e. caseos—. 
Non autem de tritico, sed de caseo Pla- 
tonem loqui, ex Hippocrate colligitur, 
qui in libro de veteri medicina idem de 
casco tradit, unde etiam Platonem trans- 
scripsisse verisimile est. Verba ejus 
p μι καὶ p Bend sir ναό” 

t πονηρὸν βρῶμα Tvpós* 
τῷ πληρωθέντι αὐτέου. ἀλλὰ τίνα κι 
vov καὶ διὰ τί καὶ τίνι τῶν ἀνθρώπφ ἑἐνεόν- 
των ἀνεπιτήδειον, hoc est, ef Κον sim- 
pliciter sic existimare, quod malum edu- 
lium est caseus. Dolorem enim affert 
repleto ex ipso. Sed quem dolorem et 
propter quid et cui parti inira hominem 
existenti incommodum existit. Quod 
autem omnia tum bona tum mela ad 
aliquid dicuntur et sunt talia, in. multis 
locis Galenus dicit (vid. Protag. p. 334. 
Α.). Etl. vi. c. 9. τῶν κατὰ τόπουε: 
Omnia enim, inquit, respectu ad aliquid 
(iem emolumentum, tum detrimentum in 
se habent: quod ipsum etiam Hippo. 
crates dixit primus omnium posteriorum, 
quod equidem sciam." Sic v. c. caseus 
in vulnere nocivus habebatur, v. Polit. 
iii. 14. ubi v. not. Scilicet de tritico 
prorsus innoxio sermo esse non potest, 
neque id comperari potest cum µέθῃ, 
Càscus vero opüme quadrat in hanc com- 
parationem. 

τὸν ipsc "Effectun, quze quidem 
significatio paulo rarior est. Ἑργασία 
videlicet non solum est confectio, opifi- 
cium, labor, verum etiam id, quod ex 

opificio evenit, h, e. effectus, et. specin- 
liter questus (ut apud. Xenoph. Mem. 
iii. 10. 1. τὰς τέχνας ἐχόντων καὶ τῆς 
ἐργασίας ἕνεκα χρωµένὼν. De Vevat. 
iii. S. αἱ μὲν οὖν σμικραὶ πολλάκις ἐκ τῶν 
κυνηγεσίων ἀποστεροῦνται τῆς ἐργασίας. 
De Vectig. iv. 29. al). Ceterum τὴν 


ἑργασίαν e Cod. Voss. recepimus pro μὲν 
épyacíap ; et ita etiam Steph. ese le- 
gendum conjecerat. Ásr. 

µάρτυσι γὰρ iive] ἑπαυόταις χρῶµανοι 
ἐπαυοῦμεν ἑκάτε 
navit Megillos, - non improbavit : 
ille criminis, hic laudationis prodexit 
auctores. Quinam igitur dici poterat : 
Μάρτυσι γὰρ καὶ ἐπασφέται; χρώµενοι 
ἐκαινοῦμεν ἑκάτεροι, presertum quum 
modo dictum esset : περὶ µέθης γὰρ 
σα»τες γοσοῦτον µόνον, elObs ol μὲν φέ- 
γειν αὐτὸ, οἱ δ ἐπανεν» Vel farca 
expellendum istud ἐπαινοῦμε», quod mah 
est glossatoris. Plato ita locutus es: 
περὶ µ. *y. &. v. µ. εὐθὺς οἱ μὲν φέγεσ 


αὐτὸ, ol δ ἐπαινεὺ, καὶ µάλα àróre 
μάρτυσι καὶ érauvéraus ἑκά- 
τεροι 8c. ἐπαινεῖν τε καὶ » notis- 


sima ellipsi. Quod delevi, etiam Fic. 
omisit habens : Qui quum primum ebrie- 
tatis facta mentio est, stalim alii cita- 
peramus, alii vero laudamus: εἰ valde 
quidem id absurde. Testibus enim lan- 
datoribusque utentes id facimus. Et elii 
quia plures habemus, aliquid fide dignam 
afferre putamus etc. Certe ita. transée- 
rendum erat, si aberat ἐπαινοῦμεν.  Eun- 
dem non xaípior, ut vulgata, sed κύριον, 
ut Cod. Leid. apparet legisse. Vere; 
omne enim genus loquendi judiciale est, 
ut ostendunt s: verum in judicio 
quod multi testes enunciant, id est κύριον. 
non καίριο», et reconditius hoc signif- 
catu κύριον passim notiori καίριον cosc- 
tum est loco cedere, v. c. apud Pindar. 
Olymp. vi. 52. Ad locutionem cf. Ari- 
stot. Polit. iii. 6. p. 166. οἱ μὲν γὰρ, ἂν 
κατά τι ἄνισοι Dow, olov » Gus 
οἵονται ἄνισοι εἶναι οἱ δ' ἂν κατά τι ἴσοι, 
olor ἐλευθερίᾳ, ὅλως ἴσοι. τὸ δὲ κυριώτα- 
τον οὗ λέγουσιν. | Ad sententia illus- 
trandam facit Gorg. p. 471. E. Ὦ µα- 
κάριε, ῥητορικῶς γὰρ µε ἐπιχειραῖς ἐλέγ- 
χειν, ὥσπερ οἱ ἐν rois δικαστηρίοι: ἡγού- 








NOMOI, A. 


465 


pr, ὅτι φολλοὺς παρεχόµεθα, ἀξιοὺμέν τε λέγειν κύριον, 
3 X / 9 


oi δέ, ὅτι τοὺς μὴ ypupusvoUg αὐτῷ ὁρῶμωεν νικῶντας µαχο- αι. i, 2901. 


µίους ἀμφισβητώται" δ) αὖ xai τοὺθ ἡμῖν. εἰ μὲν δὴ 
M Νε ΄ 4 ^ M / / 

καὶ περὶ ἑκάστων οὕτω καὶ TOV ἄλλων νοµίµων διέξιρου, 

, Ww 4 ^ 9 

οὐκ ἂν ὄμοιγε κατὰ «νοῦν εἴη. τρόπον δὲ ὤλλον ὃν ἐμοὶ 
, ^e 3, 9, ^ ^ 

θαύνετωι δεῖν ἐθέλω λέγει asp) αὐτοῦ τούτου, τῆς µέθης, 

΄ e ex 

πειρώμωενος ἂν ἄρα δύνωμαι τὴν περὶ ἁπάντων τῶν τοιούτων 

, 4 / ^ ^ , , 

ὀρθήν μέθοδον ἡμῖν) δηλοῦν, ἐπειδὴ καὶ μυρία ἐπὶ µυρίοις 

εὔνη περὶ αυτών ἀμφισβητοῦντα ὑμῖν" πλεσι δυεῖν" τῷ 


λόγω Dupuy oim ἄν. 


ΜΕ. Kai µὴν εἴ σα ἔχομεν ὀρθὴν σπέψι τῶν τοιού- 
/ , 


3 , 
TOV, ουκ ἁποκνητίον ἀκούειν. 


ΑΘ. Σκεψωμεθα 05^ πη τῇδε. φέρε, εἴ τις αἰγῶν σρο- 


vot Om A.—" καίριον s.—* ἀμφισβητεῖ pr Q.—J ὑμῖν f, om .-- ἡμῖν $.—5 δυεῖν 


µενοι ἐλέγχειν. καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ ἕτεροι 
τοὺς ἑτέρους δοκοῦσιρ ἐλέγχει», ἐπειδὰ» 
τῶν λόγων ὧν ἂν λέγωσι, µάρτυραε πολ- 
λοὺς παρέχωνται καὶ ebBokipovs, ὁ δὲ 
τάναντία λέγων ἕνα τυὰ παρέχηται 3 
µηδένα. οὗτος δὲ ὁ ἔλεγχος οὐδενὸς ἄξιό: 
ἐστι πρὸν τὴν ἀλήθειαν. Bozcxn. p. 109 

ἐπαινοῦμεν ἑκάτεροι] Ulerque nostrum, 
testibus ac probatoribus prolatis, senten- 
tiam suam comprobare siudet. Ἔπαι- 
vei, sensu generaliori, est probare ( Athe- 
niensis enim compotationem, Megillus 
vero abstinentiam vini comprobat), sicut 
ἑπαινότης οἱ ἐπαινεν ponuntur de iis, 
qui sententiam alicujus in judicio appro- 
bant, v. Phedr. 257. E. 258. A. Quo- 


circa non est, cur cum Boeckhio delea- 


Inu$ ἐπαινοῦμεν ; nam si éxaweiy Megillo 
Lacedamonio tribui non posset, etiam 
vox dwouérais, quibus uterque, et Me- 
gillus et Átheniensis, uti dicitur, expun- 
genda esset. Ficin. autem videtur, ne 
ἐπαιοῦμεν, sensu generali positum, cum 
pregresso confunderetur, ubi ἐπαινεῖν et 
ψέγει» inter se opponuntur, et ὀκασέταιε 
et ἐπαινοῦμεν generatim ezpressisse ; ver- 
tit: testibus enim assertoribusque (éxax- 
véreus) utentes id facimus. Asr. 
καίριο»] Legitur et κύριον: sed malim 
καίριον. STEPH. . 
κύριον] Codici Voss. debemus ; vulgo 
καίριον legitur. Ficin. aliquid fide dig- 
num afferre putamus. Κύριον est, quod 
& testibus vel judicibus approbatur, quod 


Plat. 


Vos. VII. 


ratum est. Sic νόμος Κύριος ix. 12. p. 
874. B. Xenoph. Hist. Grec. vi. 6. 6. 
ὅ τι νικφη ἐν τῷ κοινῷ, τοῦτο κύριον 
εἶναι καὶ τῶν πόλεων.--Ἴοχ Ald. Lov. 
Bas. 1. et 2. τὰς μὴ χρωµένου.. Ad 
αὐτῷ e prregresso µέθης repetendum est 
οἵνφ. Hinc Ficin. vertit: quia vine 
abstinentes vincunt in pugna. Asr. 

τῆς µέθησ] Per epexegesin appositum 
est, vid. ad c. 6. Asr. 

ἡμῖν κόλεσι δυο] | Cod. Voss. Ald. 
Lov. et Ficin. (d cum civitatibus 
vestris) ὑμῖν exhibent; sed unice vera 
est Bas. 1. 2. et Steph. scriptura ἡμῖν 
(i. e. ἡμετέραιι 5. ἡμῶν, vid. ad c. 1.); 
siguificatur enim diversa Atheniensis et 
Lacedsmonis civitatis circa vini usum 
institutio. Ásr. . 

Tj δέ x2) Vulgo s Τῇδε. Cod. Voss. 
δή wp, τῇδε. Lingure ratio postnlat hoc, 
quod reposuimus, Sic enim vi. 1$. p. 
167. C. γενόµενον τῷ έπη. Cf. Phe. 
don. 395. $06. Fisch. Cretyl. p. 410. 
B. Sophist, 229. B. Polit. i. 851. A. 
Alcibiad. ii. c. 8. Thacyd. vi. 2. Polyb. 
viii. $4. 4. al. [dcirco etiam infra ii, 9. 
p. 665. D. ὁρᾶτε e "9s πη. KA. Πῆ; 
scripsimus pro ὁρᾶτε εἰ τῇδε, KA. Πῇ δή; 
Et similiterin Philebo p. 38. B. legen- 
dum esse τῇδέ x» ἄγω, in Ephemer. 
Doctr. et Art. Landish. t. iii. Fasc. i. p. 
143. jam monuimus, Creberrime in his 
vocibus sibi simillimis a librariis pecca- 
tum est. Ásr. 


$ Ν 


406 


IIAATONOZ 


φῆν καὶ τὸ Quo" αὐτό, κτήμα ὡς ἔστι καλόν, ἐπαινοῦ ἅλ- 
λος δέ τις ἑωρακὸς αίγας χαβὶς νόμομένας αὐπόλου ἐν ερ. 
᾿γασίμοις χρβίοις δρώσας χακὰ διαψέγοι, xci Tür θρέμμα 
'άναρχον ? μετὰ TOV κακών ἀρχόντων . ida» οὔσω μέμφο- 
TO, τὸν τοῦ" τοιούτου ψόγον ἡγώμεθα ὑγιὰς ἄν ποτε ψί- 


Eni καὶ ὁτιουν; 


ME. Καὶ v2;; 


ΑΘ. Ἀρηστὸς às X ἄρχον ib pi» éy πλοίοις φύτερο» έν 
τὴν ναυτικὴν ὄχι ἐπιστήμνᾶ μόνον, &y T οὖν νευτια ἄν τι 


ph 7 qug ὧν λέγοιμεν: 


ME. Οὐδαμώς, & ἂν *y6 πρὸς 77 τέχνη ἔχη καὶ TOUTO τὸ 


πῶθος ὃ λέγεις. 


AG. Τι 2' aga στρωτοπέδων» de έὰν 7 πολερι- 
χὴν $07 ἐπιστήμν, ἑκανὸς ἄρχει, xy! δειλος ὢν ἐν τοῖς 
δεινοῖς ὑπο μέθης vou φόβου ναυτιῷ; 


ADbr : δυοῖν eph δέ $.—* te ἔῶιον .—3 τῶν om s.—* τοῦ om f.—f vore om t. 


—5 ἔχη ἐπιστήμην A: ἔχῃ τὴν ἐπιστήωην *s5.— ἑκανὸν t.—! καὶ Αξβοίς.-- 


ἑπαινοίη] Vulgo ἐκαινοῖ. Deinde Ald. 
Lov. et Bas. 1. αἰπόλουε et δράσα.. Ut 
Bas. 2. legit, Ficin. vertit : quum absque 
pastore eas per εαία pasci damnumque 
facere viderit. Deinde ἑργάσιμα χωρία 
sunt loca saía, arva culia, ut vii. 25. 
824. B. ἐν spraciuos δὲ καὶ ἱεροῖε. zii. 
9, p. 958. τῶν χωρίω», ὁπόσα μὲν 
ἐργάσιμα. — Xenoph. Cyrop. i. 4. 16. de 
Venat. v. 15.— Ceterum λάδι hunc 
locum Euseb. Prep. Ev. xii. 33. p. 609. 
C. Theodoret. Therap. Serm. ii. p. 688. 
Α. B. Asr. 

ἠγώμεθα] Precedente optativo pen- 
dente a particula «lj, non infertur con- 
junctivus cum vocula &», sed aut nudus 
indicativus aut optativus rg ἂν junctus. 
Correxi igitur ἡγούμεθα, firmante post- 
hac Eusebio Prep. Ev. xii. p. 609. Αν 
Ῥ ertinet ad infinitivum ψέξαι, de quo v. 

runck. ad Aristoph. Plat. 380. et alios. 
Etiam C. displicet olóue0' ἄν: vera in- 
dubie lectio οἰόμεθα δὴ, quam servavit 
cod. Leid. et Euseb.l. c.  Legg.ii. p. 
658. B. est : τί ποτ) ἂν ἡγώμεθα ἐκ ταύ- 
σης τῆς προῤῥήσεως ξυμβαίνευν; Pre- 
cesserat: εἴ ποτέ τις οὕτως ἁχλῶν ἂγῶνα 
θείη ὀντινοῦν. Legendum igitur ἡγού- 
µεθα, cx cod. Leid. Etiam Fic. puta- 
mus. Boecxn. p. 111. 

ἡγούμεθα] Sic Euseb. pro ἡγώμεθα, 


quod hic locum habere nequit (comj 
tivus enim esset dubitantis, ut Éurip- 
Ion. 758. Efeeuer )) σεγῶμεν; 3 τί δρά- 
σοµεν; Vid. Hermann. ad "Viger. P 
731.). Et omnino nihil frequenties est 
hac indicativi cum conjunctivo ta- 
tione in oratione interrogatva. ὃς 
paulo post οἰόμεθ' ἄν ποτε---ἐπαινέσεσ- 
θαι; L.ii. 4." Ap' οὖν θαρσοῦντες λέγο- 
per (valgo λέγωμεν). Ibid.*Ap' οὖν σὺχ 
ἡμῶν οἱ μὲν νέοι αὐτοὶ ἔτοιμοες, 
τὸ δὲ τῶν πρεσβυτέρων ἡμῶν- -Διάγεν 
ἡγούμεθα πρεπόντωε cet- Paulo post: 
Μῶν οὖν οἱόμεθα (vulgo οἰώμεθα) cet. c. 
6. Φέρε δὴ, ξυνομολογησόμαθα (volgo ξυσ- 

ομολογησώμεθα) τωῦν; Π]. 3. Οὐκωῦν 
οὕτω 8) λέγομεν (vnlgo Ἄέγωμιν) ἔχειν 
φότε, ὅτε cet. Ibid. Πόλος δὲ καὶ vo- 
λιτείας πέρι---ρ᾽, is ἔκος εἰπεῦ, οἰόμεθα 
καὶ µνήµην εἶναι γὸ  παράσαν; ; Precipue, 
si ἂν subsequitur, in conjunctivo posen- 
do peccarunt librarii, 
ad infinitivum spectat, verbum $ai- 
tum trahentes, ut b. l. ubi à» soa ad 
ἡγσύμεθα sed ad ψέξαι referri oporter. i Fic 
recte vertit, uid—censebimus? A 

ἐπιστήμη»] Vulgo τὸ» évw rig, i ia 
quo articulus, quomodo defendi ac tole- 
rari possit, non perspicio. ÁsT. 

xhr] Ald. Lov. Bas. 1.2. καί: Ficin. 
vero, etiamsi timidus sit. Asr. 








ΝΟΜΟΙ, A. 461 


ME. Κα 2$; 

AO. "Αν δὲ αὖ μήτ' ἔχη τὴν τέχνην δειλός v 7i 

ME. Πωαντάπασί riv πονηρὸν λέγει, καὶ ουδαμῶς 
Gps» ἄρχοντα ἀλλά τινων σφόδρα γυναικών. 

AO. Τί à' ἐπαινέτην 5 ψέκσην κουωνίας ἡστινοσοῦν, ᾗ 
πέφυκέ τε ἄρχων εἶναι μετ ἀκείνυ τε ὠφέλιμός ἐστιν ὁ 
δὲ usb ἕωρακως εἴη wor ὀρθῶς αὐτὴν αὑτῇ κοιωνοῦσαν 
4T ἄρχοντος, &si δὲ ἄναρχον ἢ μετὼ πακῶν ἀρχόντων 
ἔννουσαν. οἰώμεθαῖ δή. ποτε τοὺς τοιούτους θιωρους σών 
τοιούτων κοινωνιών γρηστόν vi^ ψέξειν 3 ἐπαμέσέσθαι; 

ME. Ila; à' àv; μηδέποτέ γε" ἰδόνας μηδὲ ἔυγγι- 
νθρωένους ὀρθῶς γενομᾶνω μιηδεν) vay τοιούτων κοινωνημάτων! 





ΑΘ. "Eys δή. τῶν' πολλὠν κοινωνιῶν ξυμαότας καὶ 
ρω 3 
ξυμφόσιω θεῖµεν ἂν μίαν τωὰ ζυνουσίαν εἶναι 


ME. Καὶ σφόδρα γε. 


ἄν — 5) 
k οἴόλεθα corr A.—! δή A, ἂν Ω, ἂν δή vt: ἄν *s.— τὸ D.—^ µήτε 9.—9 µήτε 


µέθη τοῦ φόβου] Eleganter dictum 
"est; µεθύευ enim ὑπὸ robs vel Til di- 
citur, qui aliqua re ita repletus largeque 
instructus est, ut, sicut ebrius vino, ea 
redundet. Sic c. 16. 8! ἡδονῆς µεθύσ- 
κοντα (voluptate inebriantia, h. e. capi- 
entia et implentia). Lys. 222. C. ὥσ- 
περ µεθύοµεν ὑπὸ τοῦ λόγου.  Critias 
121. A. µεθύοντες ὑπὸ τρυφῇι. Μεθύει» 
ὑπὸ τῶν λόγων Locian. Nigrin. 6. 5. t. i. 
p. 17. Schm. ὑπὸ φιλοτιµίαε Liban. De. 
clam. xvi. p. 460. À. µεθύων uó8ois 
Epigr. ἄδεσπ. xxv. 1. Anthol. Grac. t. 
ii. p. 128. µεθύων τῷ θυμφ καὶ τῇ àce- 
Beíg Martyr. Demetr. apud Phot. Bi- 
blioth. p. 1405. v. 10. Cf. Rittershus. 
ad Oppian. Cyneget. ii. 576. — Halieut. 
iv. 671. v. 603. Toup. ad Hesych. t. i. 
p. 265. Wernsdorf. ad Himer. Sophist. 
p.57. Similiter Latini madere, madi: 
dus, ebritis, osurpant; vid. interpp. ad 
Horat. Od. iii. 21. 9. et Ruperti ad Sil. 
Italic. xii. p. 169. Var. Lectt. Sensu 
hoc translato voce μέθη jam Empedocles 
usus est v. 46. µέθη "yáp roi $pévas atte, 
P 515. ed. Sturz, Simul μέθη, ut vet- 
)um ναυτιᾷν, egregie depingit eum, qui 
in periculo titubat instar ebrii capitisque 
verüiginem patitur, Λατ. 
μετ) ἐκείνον τε ὠφέλιμόε der] H. ο. 


δὲ 


καὶ 9 (κσινων(α) μετ ἐκείνον (νοῦ ἄρχον- 
του) ὠφέλιμός ἐστι». — Sic solet prono- 
men relativum a particula xa) supprimi, 
ut ix. 8. p. 866. E. Vid. Duker. ad 
Thucyd. viii. 78. et Wesseling. ed Dio- 
dor. Sic. xviii. 35. t. ii. p. 277.  Accu- 
sativi ἐπαινέτην $ φέκτη», quum sequa- 
tur οἰόμεθ ἄν ποτε τοὺς Totobrovs (hi 
enim ipsi sunt ille éxawérns f$) ψέκτης) 
θεωροὺς---ἑπαινέσεσθαι, quami absolute 
ositi sunt ; oratio videlicet verbis inter- 
ectis, $ δὲ µήθ---ξυνοῦσα», interrumpi- 
tur. " Sic eedos debebat: TÍ δὲ 
ἑπαινέτην 8 ψέκτην-- ὃς µήθ ἑωρακώς 
ἐστί ποτ) ὀρθῶς-- ξυνοῦσαν, οἰόμεθ ἄν. 
ποτε χρηστὀν τι ree $ ἐπαυέσεσθαι ; 
Pro £wo)car Ald. Lov. Bas. 1|. et 2. 
exhibent ξυνιοῦσαν. Deinde e cod. 
Voss. et Euseb. olóue8" pro δἱώμεθ rece- 
pimus (vide supra notata). Euseb. et 
cod. Voss. preterea δὴ pro ἂν babent. 
Asr. 
μηδὲ---μηδενὶ] Sic Graci soleat nega- 
tionibus iteratis orationi vim quandam 
dare. ix. 2. p. 885. C. ἄτιμον ὃ παντά- 
πασι µηδένα εἶναι µηδέποτε μηὺ ép ἑνὶ 
τῶν prov. ν.δ. Ρ. T31. C. Cf. 
Faehse Syllog. Lectt, ad Phedon. p. 78. 
D. et Wyttenbach. ad Plisdon.; p. 199. 


Asr. 


yt, ii. 209. 


1t. 640. 


468 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 

AO. Ταύτην οὖν pay? ὀρθῶς γιγνοµένην Ίδη σίς πώπο- 
τεὶ ἐβεάσατο, καὶ σφῷν μὴν ἀποκρίνασθαι ῥάδιον ὡς ουδι- 
πώποτε τὸ παράπων' οὐ γὰρ ἐπιχώριο ὑμῖν TOUTO οὖδε 
νόµιμον' ἐγὼ 0 ὄντετύχηκά τε πολλαῖς καὶ πολλαχου, 
καὶ προσίτι πώσας ὡς ὅπος εὐπεῖν διήρώτηκα, καὶ σγεδὸν 
ὅλην μὲν οὐδεμίον ὀρθῶς γιγνοµάνην ἑώρακα οὐδ ἀκήποα, 
μόρια ὃ) εἴ' που σμικρὰ καὶ ὀλίγα, τὰ πολλα às ξύμ- 
πανθ ὡς εἰπεῦ" δημαρτημένα. | 

KA. Ila; δὴ" ταῦτα, ὦ ἕένε, Atytigs εἰπὶ ἔτι σαφί- 
στερον ἡμεῖς μᾶν γάρ, 0 περ εἶπες, ἀπειρία των τοιούτων, 
οὐδ) ἐντυγχάνοντες ἂν ἴσως εὐθύς γε” γνοῖμεν τό τε ὀρθον 
καὶ μὴ γιγγόμιενον ἐν αυτοῖς. 

ΑΘ. Ἐίχος λέγεις ἀλλ ἐμοῦ φράζορτος tips ϱεαν- 
θάνεμ. τὸ μὲν γὰρ ἐν κάσαις" σε ξυνόδοις καὶ κοπωίαις 
πράξεων ὠντμωνοῦν dg ὀρθὸν πανσαχου ἑκάστοις ἄρχοντα 
eio, ϱνανθάνεις; 

KA. Πάὰς γὰρ ov; | 

ΑΘ. Καὶ μὴν ἐλέγομεν vov δή, μαχομένων ὡς ἀνδρεῖον 
δε τὸν ἄρχοντα είναι. 

KA. Πως 2' ov; 

ΑΘ. 'O μὴν ἀνδρεῖος τῶν δειλῶν' ὑπὸ Φόβων ἥττο 
σεθορύβηται. 


Q, µήτε 9.—P ὑμῶν γρ AD.—*3 φώποτε AD[br : ποτε *s.—! οὐδέκστε v.—* »égner 
t.—t 9 ef AQv[Dt : δέ *s.—^ ὡς ἔπος εἰπεῖν Dft.—" δὲ s.—" "ye om b.—* necims 


- 


μῶν ὀρθῶς] Cod. Voss. in marg. ὑμῶν 


à πολλὰ ἐν κακῶς olxobecs 
ἤδη Tis πώποτε. — Ficin. hanc vero num- ys Aes κ 


καὶ τρεφοµέναις γίγνορται πόλεσι. xti. 6. 








quid vnquam recte gubernatam adspexit 


quisquam ? As. 

-µόρια-- ὀλίγα] Int. αὐτῆε ἑώρακα ὁρ- 
θῶι γιγνόµενα, αμάν μόρια δὲ---ὁλί- 
γα ν a ὀρθῶς γεγνοµένη», κατὰ 
τὰ παλλὰ δὲ ἑώρακα ἐύμπασαν» διηµαρτη- 
µένην : aliquoties eb aliqua ex parte recte 
institutam cidit, plerumque vero totam 
pratum et perversam cognovi. Τὰ πολλὰ 
etiam per se seepenumero est saxinum 

9 plerumque, ut ii. 1. τὰ πολλὰ 
χαλᾶται. ΜΗ]. 12. P. 605. E. ó κακὸς 
βίος, ἂν οἱ τῶν διαφερόντωα πλονσίων καὶ 
T παΐδες τὰ πολλὰ ζῶσιν. iv. 10. 
729. C. ol δοῦλοι Τὰ πολλὰ ἰατρεύουσι. 
viii. 9. p. 842. D. ix. 12. p. 872. D. o 


p. 952. D. &s τὰ πολλὰ διατελῶν tais 
Φοιτήσεσι. Sic Sophocl. Electr. 564. 
(Edip. Col. 19$1. Pindar. Nem. &. 2. 
Xenoph. Cyrop. viii. 1. 14. Cf. Towp. 
ad Longin. iii. $. δ. p. 246. ed. Weiek. 
Schaefer, ad L. Bos. Ellips. p. 427. 
Heindorf. ad Sophist. p. 278. Asr. 

τῶν δειλῶν] Sic Ald. Lov. Bas. 1. et 
9. et Cod. Voss. quod cut Steph. in τοῦ 
δειλοῦ mutaverit, causam non video, nui 
propter Ficinum hoc fecisse eum dixe- 
Ti$; hic enim vertit: fortis autem ctr « 
timore minus quum timidus perturbutur. 
Pluralis sequitur singularem, ubi singo- 
laris, ut b. 1. ó ἀνδρεῖος, collective et ge- 
neratim positus est. Sic ii. 11. p. 679. 





NOMOI, A. 


KA. Καὶ rovro οὕτως. 


ΑΘ. Ei δ ἦν τις μηχανὴ μηδὲν τὸ παρᾶπαν δεδιότα τει. ii. 210. 


469 


μηδὲ θορυβούμενον ἐπιστῆσαι στρατοπέδῳ στρατηγὀν, ἄρ' 


*g 9» N 
ου TOUT αν σαντι 


KA. Σφόδρα μὲν οὖν. 


σρόπω ἔπράττομεν; 
N 


ΑΘ. Nr δέ ys: οὐ στρατοπέδου πέρι λέγομεν ἄρξον- 
σος" &y ἀνδρῶν" ὀμιλίαις ἐχθρὼν εγθροῖς μετὰ πολέμου, 
Φίλων ὃ) ἓν εἰρήνῃ πρὸς Φίλους κοινωνησόντων φιλοφροσύνης. 


KA. 'Ogfar. 


AO. Ἔστι δὲ γε ἡ τοιαύτη συνουσία, 
μετὰ µέθης, ovx ἀβόρυβος. , γάρ; 


d ” 3 
6; περ εστα! 


KA. Πώς γάρ; ἀλλ᾽ οἶμαι πᾶν τοὐναντίον. 


t.—J τῶν δειλῶν Ab, τὸν δειλὸν Rüsft :. 


B. ὅσοι post ὄχλος. iii. 9. p.678. D. 
ταῦτα post ὄργανόν τι. xii. 8. p. 945. 
E. &zodoiwonévovs post πόλι;. c. 6. p. 
952. B. ἀποβλέποντας post πόλι. — Vid. 
Locell. ad Xenoph. kphes. p. 139. et 
Wyttenbach. ad Julian. p. 192. Hinc 
frequentissime Grieci a singulari collec- 
tive vel infinite posito ad pluralem trans- 
eunt, ut ix. 1. αὐτοὶ post ὃς infertur. 
Xenoph. Cyrop. iv. 5. 89. Boris δὲ eis 
ἑνδεόμενά του κατεσκήνωσε, τούτου ὑμεῖς 
σ & τὸ ἑλλεῖον ἐκπληρώσατε, 
ubi v. Zeup. Sophocl. Antig. 70T. ὅστις 
γὰρ abrbs—obro: cet. In primis post 
ἕκαστος «(ut vi. 9. vii. 1. 789. 6. Vid. 
ad Polit. viii. p. 550. E. Heindorf. ad 
Gorg. $. 127. et Boissonad. ad Philostr. 
Ρ. 588.) post τὶς (ut ix. 10. 870. D. x. 
15. 909. E. xi. 18. init. xii, 1. init.) et 
τᾶς (Epinom. 2.) pluralis solet inferri. 
—Mox in Ald. et Bas. 2. legitur $rrov 
ve θορύβηται, Bas. 1. fyrrov τγεθορύβητα:, 
Lovan. vero habet Ίγτον τεθορύβηται. 
ST. 

οὗ στρατοπέδου περὶ λέγ. ἄρξοντος] 
Verba ita construenda sunt: νῦν δέ γε 
οὗ λόγομεν περὶ üptovros στρατοκέδον 
(i. e. στρατηγοῦν ut in pregressis) ἐν 
ἀρδρῶν ἐχθρῶν ὁμιλίαις ἐχθροῖς μετὰ πο- 
λέμον (in societate virorum, qui bostili- 
ter hostes bello persequentur), φίλων 5* 
ἐν πρὸς φίλους κοινωρησόντων Φι- 
s (sed in societate virorum, 

qui in pace cum amicis benevolentiam 
communicabunt, h. e. qui mutuam sibi 
benevolentiam praestabunt). . Ficin. et 


or 
τοῦ δειλοῦ s.—À obr' 0.---3 ἄρξαντοι Ἐ, 


Cornar. ita verterunt, ac si legerint οὐδ' 
&ptorros; Ficin. enim vertit, nom de 
exercitu nec. imperaturo-—dicimus ; et 
Cornar. non de exercitu neque de prin- 
cipe futuro ; et sic in libris editis scribi- 
tur στρατοπέδου πέρι, ut. prepositio no- 
mini suo subjecta sit; sed sensus id 
postulat, quod reposuimus; nec prex 
sitionis περὶ et nominis ἄρξοντος dis- 
junctio offendere debet. sic enim iii, 
1. 670. C. Ταύτης δ) περὶ λάβωµεν---τῆς 
μεταβολῆς Th» αἰτίαν. c. 10. p. 691. B. 
τούτου περὶ τοῦ πάθους τῆς γενέσεωτ. p. 
697. C. ἡ Περσῶν περὶ (vulgo male πέρι 
scribitur) διάσκεψις τῆς πολιτείας. τν. 
21. 780. D. οὗ δὴ καὶ νῦν ἐφέστηκε πέρι 
τὸ λεγόμεγον. viii. 4. 834. D. θηλείαν 
δὲ περὶ τούτων νόµοις μὲν καὶ ἐπιτάξεσιν 
obx ἄξια βιάζεσθαι τῆς κοινωνίας. | Eod. 
libro ο. 3. p. 882. ξὺν ἀεί τινι Bíg. Hinc 
in Gorg. 620. A. recte habet vulgata 
scriptura à»r^ ej πείσεται (Heind. scrip- 
sit ἀντευκείσεται), et apad Demosthen, 
de Cherson. p. 105. 26. similiter séri- 
bendum est σὺν eb πεπορθότοι τοῦ πλή- 
6ovs τοῦ θετγαλῶν; iu Orat. adv. Lep- 
tin. p. A76. 21. ἀντ᾽ εὖ wewolnxe. p.500, 
19. irr eb ποιε. Οἱ, Valcken. ad He- 
rodot. p. 676. 66. Reiz. de Accent. In- 
clinat. p. 38. et Coray ad Theophrast, 
p. 286. Λετ. 

ἔστι] Scribendum videtur ἔσταιο 
STEPH. 

εἴπερ ἔστι] Sic pro ἔσται Cod. Voss. 
Asr. ^ 


470 ΠΛΑΤΟΩΝΟΣ 


A8. Ουνουν πρῶτον μὲν καὶ τούτοις ὥρχοντος δει 

KA. Tí μήν; ὡς οὐδενί "ys πράγματι, 

ΑΘ. Πότερον οὖν ἀθόρυβον, εἰ δυνατον εἴη, τὸν τοιουτον 
ἄργοντα ἔκπορί ζεσθαι δεῖ; 

KA. Ilo; γὰρ o0; ; 

AO. Καὶ p περί γε συνουσίας, ὡς Sort, αὐτὸν Φρό- 
Muy είναι àd. γίνεσαι γὰρ φύλαξ φῆς σε ὑπαρχούσης 
φιλίας αυτοῖς, καὶ $TI αλείονος ἐπιρνελητης ότως ἔσται διὰ 
ez» τότε ζυνουσίαν. 

KA. ᾽Αληδίσσατα. 

ΑΘ. Ουκοὺν νἡφοντά σε καὶ σοφὸν ὥρχοντα μεθυόνσων 

ii, ii, 211. δεῖ καθιστάναι, καὶ μὴ τούναντίον» μεθυόντων γὰρµ 
καὶ νέος ἄρχων μὴ σοφός, 8 μὴ κακὸν ἀπεργάσαιτὸ σι 
μέγα, πολλή χεδτ ἂν Aya) TÜYT. 

KA. Παμπόλλῃ pr οὗν. 

A8. Ovoxov» si μεν Φιγνομένων ac δυνατὸν ὀρθότατα 
τούτων T ταῖς πόλεσι τῶν ξυνουσιων pápsporsá τες, έτικα- 
λῶν αυτῷ τῷ πράγματι, τάχ, ἂν egli iru! µέμφοιτο" 
s di ἁμαρτανόμενον ac oióy σε μάλιστα σισήδευμά TIG 

ὁρῶν λοιδορε πρώτον pv 03A0? ὡς &ryvosi* τοῦν' αὐτὸ Ιγ- 
νόμενον οὐκ ὀρθῶς, εἰθ᾽ ὅτι wy τούτῳ τῷ vgóro Φανεῖται 
πονηρός, δεσαότου σε καὶ ἄρχοντος νήφοντος χωρὶς πραττό- 
µενον. 3 οὐ ζυννοεῖς τοῦθ, ὅτι μεθύων κυβερνήτης χαὶ πᾶς 


οὐδὲ ἄρξαντοι f.—h ἀνάνδρων Ὁ.--- "y 9.—45 E. t.—* αὐτῶν A εί pr O.—! Ίσως ἂν 


σέ μὴν] Videtur rectius scriptum in tet; Ficinus vertit, nonne igitur sobrins 
τί u$; Tjusdem tamen erroris et alii —constituendus es ?) codem manente 


multi loci suspecti esse t, nisi τί sensu." Asr. 
μὴν poni etiam pro «ví μὸ dicamus. Boedi, 5. In quodam vet. αὐτῶν 7$ 
Sr&PB. ράγματι. τα. Cod. Voss. nde 


τί y] Quidni (i. e. τί γὰρ ἄλλο ; s. το πράγµατ. 
πῶς Ὑὰρ οὔ;). Stephanus malebat τί TáX νο ρω ἂν] Duplex à» οὔεεν- 
p3» sine causa. Aer. dere non debet; refertur enim. prius ad 
ἔτι πλείονοσ] Hec verba nomini éxi- τάχ ἴσω (τάχα et hw ita κά 
μελητὴς apposita sant, quum scribi de- amant, ut ii. 4. iii. 1. viii. 8. p. 841 
buisset: ἐπιμελητὴς γέγνεται (curat, h. et aliis locis innumeris, Vid. Steinbrych. 
e. curare debet), ὅπωι ἔτι πλείων ἔσται in Mus. Turic. i. 2.) alterum ad voten 
($ φιλία); vid. ad ο. 2. τὴν Ύὰρ φύσιν µέμφοιτο. Asr. 
—pare cet. In pregreseis ós aute ἔοι-  ὁρῶν λοιδορεῖ] Ficin. addit, propteree- 
κεν & Bas. 1. et 2. abest, Asr. omnem compotationem | cefuperet. 
καθιστάναι] Steph. adnotat : * Legitur der. 
etiam καθεστάναι (constitutos essc opor- 





NOMOI, A. 4711 


πωντὸς ἄρχων ἀνατρέσει πάντα sire πλοῖα srt άρματα ri. 641. 
ers στρατόπεδον, &Ü osi wor sim τὸ χυβερνωµενον ὑπ 
αὐτοῦ; | 

$. 11. KA. Παντάπασι ποτό γε ἀληθὲς εἴρηκας, ὦ 
ξένε- vovzi" cus δ) ἡμῖν λέγε, τί ποτ’, ἂν γίγνηται ταῦτο 
ὀρθὸν τὸ περὶ τὰς «ὅσεις νόμιιριο», ἀγαθὸν ὢν ὁρᾶσειεν ἡμᾶς 
eioy ὃ νῦν δὴ ἐλέγομαν εἰ στράτευμὰ ὀρθης ἡγερονίας 
τυγχάνοι, ix πολέμου ταῖς ὁπομάνοις) ἂν γήγνοισο, ου 
σµκρον ἀγαθὸν καὶ τάλλ οὕτω συμποσίου δὲ ὀρῶς — ^ 4 
σαιδωγωγηθένσος τί μέγα ἰδιώταις ἢ τῇ πόλει γίγνοι ἄνι 

ΑΘ. Tí δε; κπαιδὸς ἕνος ἢ καὶ χοροῦ πωίδαγωγηδέν- x. li. 319. 
vog κατὰ τρόπον" ἑνὸς τί µέγω τῇ πόλει φαῖμεν ἂν ψίγ- 
νεσθαι; 7) voUTO οὕτως ἐρωτηθένσες εἴποιμωον ἂν ὡς ἓνὸς μὲν 
βραχύ τι τῇ σόλει γίγνοιί ἂν ὄφελος, si 0. ὅλως ἐρωτῷς 
παιδείων τῶν παιδευθέντων, τί μέγα τὴν πόλιν ὀνίνησι», οὗ 
χγαλεπὸν εἰπεῖν Ori παιδευθέντες μὲν εὖ φίγνοιτ' ἂν ἄν- 
δρες ἀγαθοί, γενόµενοι δὲ τοιοῦτοι τά T^ ὤλλα πράττοιεν 
καλώς, ὅτι δὲ κἂν νικῷεν τοὺς πολεμίους [MY JUSVOI. παι- 
δεία μὲν οὖν φέρει καὶ νίπην, νίκη δ᾽ ἐνίοτε ἀπαιδευσίαν' 
πολλοὶ γὰρ ὑβριστότεροι διὰ σολέµων γίκας γενόμενοι µυ- 
ρίων ἄλλων κακών δὲ ὑὕβριν ἐνεπλήσθησαν, καὶ παιδεία. μὲν 
οὐδεσώποτε" γίγονε Καδμεία, και δὲ ἀνθρώποις πολλαὶ 
δὴ τοιαῦται γεγόνασί τε καὶ ἔσονται. 


ἵ 
φ.--ὃ dos οὐκ ἀγνοεῖ D.—h τοὐπὶ ADcfDr, τὸ’ αἱ H: τὸ ἐπὶ ς.---Ὁ ἡγεμόνειας Ω.--- 
ὰ τρόπου [.-- τῷ ΑΕΠΟΕ, τι 0, τι *s.—n γ(γνοιτὶ H.—? οὐδέποτε v.—9 ἂν οὖν Qv 





6. 11. τὸ ἐπὶ τῷδε] Elegantius est quod 
habet vet. liber, τοὐπὶ τῴδε. Ότερη. 

τὸ ἐπὶ τῷδε] Veterem librum habere 
τοὐπὶ τῴδε, Steph. adnotat, quod magis 
Atticum est, Moz iu τί µόγα vox µόγα 
eat excellens, s(ans, v. Hemsterbus. 
ad Lucian. t. 1. p. 230. Bip. et Valcken. 
Opusc. t. ii. p. 206. As. 

βραχύ τι] Vide an malis βραχὺ τῇ 
πόλοι, ut in vet. ὕτερη. 

κἂν] Est vel, adeo, etiam, ut Euthy- 
dem. 3709. D. xà» sais γνοίη. Vid. 
Lexic. Xenophont. v. ii. p. 628. Deinde 
Pas. i. et 2. παιδία, ut in sequentibus, 

ST. . 


Καδμεία, νῖκαι] Νίκη Καδμεία est vic- 
toria male cedens victoribus ipsis. "Vi- 
deantur Zenobius, Suidas, Michael Α- 
postolius, Erasmus.  Perplacuit ea re- 
centioribus, ut Aristidi t. i. p. 29. 
t) ἀληθῆ καὶ κυρία» νίκην ἑκάστῳφ διδοῦ. 
σα πολὺ τῆς Καδμείας κεχωρισµένην καὶ 
Té ὄντι Ὀλυμτική».  Posterius est ex 
Phedr. p. 256. B. Habent et Procopius 
Bell. Goth. i. p. 338. D. et Theophy- 
lactus Hist. p. 11. D. Borzcxn. 

Καδμεία] Victoria, qua vincenti plus 
detrimenti affert quam utilitatis. Aliia 


.Victoria hanc locutionem repetunt, quam 


Thebani, victis Pulynice atque Argivis, 


git, fi, 213. 


472 


IIAATONOZ 


KA. Δοκεῖ ἡμῖ, ὦ φίλε, τὴν €» τοῖς οἴνοις ποινὴν δια- 
ϱ 9 /, ρω ’ g, 
vpiÓ:d» ὡς sig παιδείας μεγάλην μοῖραν τείνυσαν λέγε, 


b. , ed / 
ἂν 0pÜug γέγνηται. 


ΑΘ. Τί μήν; 


"A A ^ 9 ^s » 8 ^ 
ΚΛ. Ἔχοις ἄν" τὸ μετὰ voUT εἰπεῖν ὡς ἔστι TO νυν 


εἰρημένον ἀληόές: 


AQ. Τὸ μὲν &Asfic? ὦ ἕέν, δισγυρίζεσθαι ταύτα 
ο. 2 , ^v , » 9 4 
δὕτως ἔχειν πολλών ἀμφισβητούντων, θεοῦ. εἰ ὃ ow» spei 
΄ ^^ [ή 3 hl ) ? 4 e 4 / 
φαίνεται δεῖ λέγειν, οὐδεὶς φθόνος, &así περ ὠρμήκαμάν γε 
τοὺς λόγους περὶ νόμων καὶ πολιτείας ποιῖσθαι τὰ νυν. 
KA. Τοῦτ αὐτὸ 05 φειρώµεθα τὸ coi δοκοῦν περὶ τῶν 
Lad ? ’ ^! 
νυν ἀμφισβητουμοίνων καταμαθεῖ. - 


τὴν 
fór.—P τὸ μὲν ἀληθὲς om ζ.---ᾱ ἁμωσγέπως, ut solent, AQ: ἁμωσγέπως s.— καὶ 


magno suo malo reportaverint (Pausan. 
ix. 9. ἐγένετο δὲ καὶ abrois, Θηβαίοις 
int. τὸ ἔργον οὓκ ἄνεν κακῶν μεγάλα», 
καὶ ἀπ᾿ éxelvov τὴν σὺν ὀλέθρῳ τῶν κρα- 
τησάντων Καδμείαν ὀνομάξουσι νίκην), 
lii ab CEdipi filiis, Polynice et Eteocle, 
qui mutuis se vulneribus ita confoderint, 
ut uterque et vicerit et victus fuerit 
(Plutarch. de Frat. Amor. p. 488. A. οὗ 
γὰρ ἑτέραν ol παλαιοὶ Καδμείαν νίκην, 
ἀλλὰ τὴν περὶ Θήβας τῶν ἁδελφῶ», ὡς 
αἰσχίστην καὶ κακίστην προσηγόρευσα»). 
Vid. Diodor. Fragm. t. ii. p. 496. The- 
mist. Orat. vii. p. 88. B. Suid. t. ii. p. 
217. Zenob. Proverb. iv. 20. Dioge- 
nian. Proverb. v. 94. Wesseling. ad 
Diodor. xi. 12. p. 413. et Jacobs ad 
Antholog. Gr. t. vi. p. 69. Bene Eras- 
mus in Adag. Chil. ii. Cent. viii. p. 479. 
* undecunque natum est adagium, Cad- 
meam victoriam appellabant infelicem 
etiam ipsis victoribus." Asr. 

φείνουσαν] τείνειν et ἑυντείνειν «ls, 
πρὸ» vel ἐπὶ τὶ est spectare vel pertinere 
ad aliquid, ut c. 12. p. 644. τὴν δὲ (παι- 
Bela») εἰς χρήματα τείνουσα». τν. 15. p. 
771. Α. τὰ δ' ἄλλα ἐπιτηδεύματα καὶ 
πρὸ: ἄλλα τγείνοντα τῶν ἀγαθῶν λογοµέ- 
ρων χαίρει χρὴ προσαγορεύει». χα. 11. 
P. 962. C. δοκεῖ uoi τείνειν ὁ λόγος οὗτος 
εἷς τὸν ξύλλογο». Cf. Polit. v. 4. 19. 
Politic. 308. E. Cratyl. 402. C. 489. B. 
Lach. 190. D. Lys.9205. E. Xenoph. 
CEcoh. vii. 89. Sic et ξυντείνειν usur- 
patur, ut x. 12. 908. C. ὧν ἓν καὶ τὸ 
σὸ», & σχέτλιε, µόριον els τὸ wr Evrre- 


νει βλέπον àel. Politic. 204. B. 309. 
B. Tbeet.184. D. Demosthen. Philipp. 
iv. p. 148. ὃν, eis ὃ πάντα γε συντείνει, 
λέξω. De coron. p. 299. καὶ ἄλλα veA- 
λὰ πρὸς τούτοις, els ταυτὰ δὲ πάντα συν- 
τείνοντα, ἔλεγον. Deinde μοῖρα, sicot 
µέροε, λόγος, alia vocabula, ita usurpa- 
tur, ut nominis, cujus genitivus est ap- 
positus, circum]ocutionem fere faciat 
(vid. Valcken. ad Herodot. iii. 229. p. 
258. et Fischer. ad Weller. t. iii. p. 279.). 
Igitur sensus est: videris nobis dicere, 
compotationem magnopere ad discipli- 
nam roorunique culturam spectare a 
pertinere, i. e. permagni ad animi cel. 
turam momenti esse. Α0Τ. 

ob0ds Φθόνος] Int. λέγε, libenter 
dicturus sum. — Sic ii. 8. p. 664. À. «eph: 
Tavra οὐδεὶς φΦθόνος ἀμφισβητῆσα: v9 
λόγφ. Phedon. p. 255. Tim. 23. D. 
Cf. Budei Comment. Ling. Gr. p. 1063. 
et Viger. de Idiotism. p. 153. ed. Herm. 
Asr. 

τό σοι δοκοῦν] Quod per epexegesin 
adjectum est rd ercesls τοῦτ) αὐτὸ (vid. 
&d c, 6.) est (uam sententiam, participie 
cum articulo substantivi nominis es 
agente, ut ii. {. p. 653. B. τὸ δὲ σορὶ 
τὰς ἡδονὰς kal λύπας 7 αὐτὴ 
ὀρθῶς, x. 16. p. 907. E. τιµάτω τὸ δι- 
καστῄήριον ἓν ἕκαστον τῶν καθ i» ἆσε- 
βούντων τίµηµα. Sic «b δοκοῦν Polit. 
vi. p. 487. D. Thucyd. i. 84. παρὰ τὸ 
δοκοῦν ἡμῖν. Demosth. Olynth. i. p. 9. 
ἔστι 83) τά y' ἐμοὶ δοκοῦντα, ψηφίσασθα. 
μὲν ἤδη τὸν βοήθεια. | Cf. Viger. de 








NOMOI, A. 419 


AO. ᾽Αλλὰ χρὴ τοιεῖν οὕτως, ὑμᾶς τε ἐπὶ τὸ ριαθεν 
καὶ μι ἐπὶ τὸ δηλώσαι φειρώμενον ὠμῶς γό πως ξυντεῖ- 
N Led , 
ναι τὸν λόγον. πρώτον δὲ µου ἀκούσατε TO τοιόνδε. τὴν 
, 4 e ν ὁ e n/' t 
πόλιν ὥπωντες ἡμῶν Ἕλληνες ὑπολαμ[βάνουσι ὡς Φιλο- 
/ s 47» N / t / ^ A ) 
λόγος" ví ἔστι xoi πολυλόγος, Λακεδαίμονα δὲ καὶ Κρή- 
ση», τὴν μὲν (ραχυλόγο»," σήν δε πφολύνοιαν μάλλον 7 T0- 
λυλογίαν curxoUray. σκοπὼ δὴ μὴ δόξαν ὑμῶν παράσχα- 
µαι περὶ σμικροῦ. πολλὰ λέγει, µέθης πέρι σμικροὺ 
πράγματος παµµήκη λόγον ἀνακαθαιρόμενος. τὸ δὲ ἡ 
΄ , ^ , ^s 
κωτὰ φύσιν αὐτοῦ διόρθωσις οὐκ ἂν δύναιτο ὤνευ μουσικῆς 


H.—* Φιλόλογός ΑΞΩυῦζ.---ἶ πολύλογος AQr[Dr.—" βραχύλογον A et pr Q.— 


Idiotism. P. 205. et 344. ed. Herm. 
Coray ad Heliodor. p. 141. Lobeck. ad 
Sophocl. Àj. p. 277. Asr. 

πειρώμενο»] Participium pro infinitivo 
positum est: χρὴ ποιεῖν οὕτως, (scilicet) 
ὑμᾶς το ἐπὶ τὸ μαθεῖν καὶ ἑμὲ ἐπὶ τὸ δη- 
λῶσαι πειρᾶσθαι — ξυντεῖναι τὸν λόγον. 
Similiter iii. 1. p. 676. C. Εὖ λέγεις, καὶ 
προθυμεῖσθω δέ σὲ μὲν, ἃ διανοεῖ περὶ 

ὤ», ἀποφαυόμενον, ἡμᾶς δὲ ἔυνεκο- 

Mévovs. ς. 8. p. 688. C. πάνυ γὰρ οὖν 
προσδοκῷ, νῦν ὑμᾶς εὑρήσειν-- τῆς τῶν 
βασιλειῶν τε φθορᾶς---οὐ δειλίαν οὖσαν 
τὴν αἰτίαν cet. iv. 4. 712. ΑΛ. καὶ ἐπι- 
δεδείχθω, Tj μὲν χαλεκὺν ὃν τὸ πόλιν 
εὔνομον γίγνεσθαι cet. v. 14. 740. D. 
δῆλον δὴ, τὰ δώδεκα µέρη τῶν ἐντὸς ab- 
τῶν πλείστας ὄχοντα διανοµάς. vii. 3. 
792. D. µήτ) οὖν αὐτὸν προπετῆ πρὸ: τὰς 
ἡδονὰς γιγνόµενον ὕλως. c. 5. p. 194. E. 
ἐν ὅσοις μὲν γὰρ τῶν ἔργων p) uéya δια- 
Φέρει, λύρᾳ μὲν ἐν ἀριστερᾷ χρώμενον, 
πλήκτρφ δὲ ἐν δεξιᾷ, πρᾶγμα οὐδέν. κ. 
5. p. 893. A. δείξω πρότερον ὃν ψυχἠν 
σώματος. ο. 7. 896. A. c. 10. p. 900. 
E. εἴπερ, ὁπόσα φΦλαῦρα, θεοῖς δὲ οὔτε 
µέγα οὔτε σμικρὺν τῶν τοιούτων μοτὸν 
ἑροῦμεν». xii. 12. p. 966. Α. μῶν ὁμοίουα 
πάντας κεκτηµένουε (int. λέγωμεν). Cf. 
Perizon. ad lian. V. H. i. 17. Span- 
hem, ad Aristoph. Plut. v. 360. et Heind. 
ad Phired. p. 250. Asr. 
ἁμωσγέπως] Proprie so aliquo modo 
(ἑνί γέ τινι τρόπφ), h. e. quoquo modo 
s. quoad ejus feri potest. V. Hesych. 
Etymol M. et Harpocrat — Exempla 
Platonica collegit Ruhnken. ad Tim. p. 
29. Cf. Valcken. in Ruhnk. Valcken. 
et alior. epist, ad Ernesti, p. 145. ed. 
Tittmann, Asr. 


Pl«t. 


Vor. VII. 


ἐυντεῖναι τὸν λόγον] E£vvreirew, ut κα. 
τατείνειν (Polit. i. 20. ubi v. not.) est 
animo intento s. contento dicere ; idque 
proprie spectat ad Atheniensem, senten- 
tiam suam de re in questionem vocata 
propositurum ; igitur ad ὑμᾶς ἐπὶ τὸ µα- 
θεῖν e verbis ξυντεῖραι τὸν λόγον eruen- 
dum est ξυντεναι τὸν νοῦν vel simile 
quid, animum intendere. Sensus est : 
ita facere oportet, ut os ad. percipien- 
dum considerationem, ego vero ad pro- 
bandum coner orationem intendere, Asr. 

τὴν πόλιν--ἁσκοῦσαν] Laudat Stob. 
Serm. xxxv. p. 216. v. 40. Asr. 

βραχυλόγο»] Proverbii fere locum 
obtinuit Lacedseemoniorum βραχυλογία ; 
vid. Protag. 342. D. Clemens Alexandr. 
Strom. i. 14. t. i Ρ. 851. Sext. Empir. 
adv. Rhetor. ii. $. 21. p. 293. Meurs. 
Miscell. Lacon. iii. 8. 4. (Gronov. The- 
saur, Antiq. Grec. t. v. p. 2419.) et L. 
Bos. Ellips. p. 793. Schaef. —Pro ἀσκοῦ- 
cay Ald. Lov. et Das. 1. ἁκοῦσα», vi- 
tiose, Asr. 

ἁνακαθαιρόμενοε] καθαίρειν cum com- 
positis suis, de oratione usurpatum, est 
orationem ab omnibus, quc vel obscurare 
vel deformare eam possint, purgare, h.e. 
omni studio elaborare. Sic ἐκκαθαίρευ 
in Polit. ii. 5. ubi v. not, Schneider in 
Lexic. Grac. t. i. p. 84, explicat: *lon- 
gam orationem habere, ut ad liquidum 
perducatur res proposita; male notionem 
τοῦ καθαίρει», quz ad orationem spectat, 
referens ad rem oratione exponendam, 
Asr. 

τὸ δὲ $ κατὰ φύσυ] | Wyttenbacb, in 
Julian. Orat. i. in Biblioth. Crit, v. iii. 
p. ii. p. 12. orationem ita resolvit: τὸ 
δέ ἐστι, τὴν κατὰ φύσιν αὐτοῦ διόρθωσι» 
30 


tr, 643. 


414 


IIAATONO3 


ὀρθότητός ποτε σαφὲς οὐδ᾽ ἱκανὸν &» τος λόγοις GaroAG- 
[sir µουσικὴ δὲ ὤνευ παιδείας τῆς φάσης oUx ἂν αὖ sor 
δύναιτο: ταῦτω δὲ παμπόλλων ἐστὶ λόγων. ὁρᾶτε οὗν τί 
ποιῶμεν, εἰ ταῦτα μὲν ἑώσαιμεν ἓν τῷ παρόντι, µετεκβαζ- 
μεν δ) εἰς ἔτερόν τινα νόμων" πέρι λόγον." 

ΜΕ. Ὢ ἕένε ᾿Αδηναῖε, οὖκ οἱσθ ἴσως ὅτι τυγχάνει 


T e - 06 €t / ^s / "5 ε ’ ν x 
nr 48.214. πριν η εστία της πόλεως οὐσα υμων πρόξενος. ίσως μεν 
« 


5 M ^ ” , , 4 P 74 » 
ου) χα! σασι τοις "OLIO, ἐσειδὰν ἀχούσωσιν 0*4 σος εισι 

/ / P4 » , / Th y 9 àv 
πολέως πρόζενοι, σαυτη τις ευνοια £X, νέων ευύυς” ενόυιται 
e ^ ” J ^v 4 / y 
Ἔχαστον ημων τῶν προξένων ση πολει, ὡς δευτέρα ουση -α- 


ο 
7 σμικρὰ Α et pr Ω.--" νόμων f.—* λόγων v.—Y εὐθὺς ἐκ νέων t.—5 ταντὸν $.— 


obk ἂν δύνασθαι cet. Sed τὸ δὲ est aí 
vero, ut proprie s. vere: dicamus, vid. ad 
c. G. Sensus est: Causa vero hzc est, 
quod recta ejus rei (τῆς µέθης) natura- 
lisque constitutio sine recta musice ra- 
tione non magis clare et plene oratione 
potest explicari, quam musica sine uni- 
versa animi cultura; quocirca tota de 
compotatione questio ad universam ani- 
mi culturam spectat. ᾿Απολαβεῖν cadis 
et ἱκανὸν (int. 71) est satis perspicue et 
plene declarari ; in verbo enim. ἆπολα- 
: Beiv notio ejus latet, quod debetur s. par 
est, Asr. 
σαφὲς οὐδ' ἱκανὸν] Vereor, ne quem 
offendat illud σαφὲς οὗδ ἱκανὸν omisso 
"Tt. Sed ita Noster solet. Gorg. p. 485. 
E. dAeó0epor δὲ καὶ µέγα καὶ ἱκανὸν µη- 
"δέποτε Φθέγξασθαι: ubi nollem ab 
Heusde addi μηδέν. Boxcrn. p. 112. 
el] el est πότερο», ut ix. 15. p. 878. 
E. x. 8. p, 807. B. Vid. Matthise Gr. 
"Gr. p. 895. Et post εἰ intell. particu- 
lam explicantem, vid. ad c. 4. Ásr. 
ἡμῶν ἡ ἑστία] Domus mostra; est 
enim ἑστία, focus, i. q. οἰκία, v. Eustath. 
ad Odyss. Ἡ. p. 17506. 23. et P. p. 1814. 
δ. Sic Latinor. focws, ut apud Cicer. 
ro Rosc. Amer, 8. extr. Horat, Epist. 
1. 14. 2. Asr. 
εὔνοια] In preced. edit. magno errore 
scriptum est ἄνοια pro εὔνοια. In iisdem 
clauditur sententia seu periodus post 
᾿πόλυ, quum ibi τελεία stigme ponatur : 
'at ego hypostigmen tantum posui, quo- 
niam alioqui suspensa post illos dativos 
πᾶσι τοῖς παισὶ maneret oratio: post 
quos subaudiendum est ἐγγίνεται, sump- 
tum ex sequente Φγγέγονεν. Sed vereor 
ne ἡμῶν quod est post ἕκαστον expun- 


'gere oporteat, quum turbare potias ora- 


tionem quam illi usum aliquem prsebere 
videatur. Ότερη. Et εὔνοιαν quidem 
legendum esse, cum ex toto sententiarum 
ordine manifestum fit, inprimisque ex il- 
lis, que sequuntur, πᾶσαν εὔνοιαν ἔσχον, 
tum firmatur edit. Bas. 2. id quod Ste- 
phano dissimulandum non erat. Distinc- 
tionem vero, quam orationi Steph. im- 
daxit, unice e Ficini versione haustam 
puta. Enillam: Et quod omnibus, ar- 
bitror, pueris accidit (hinc Stephani éy- 
γίνεται) ut, cum audiunt, se. civitatis 
alicujus hospites esse, benevolentia 
dam (adeoque et Ficin. legit εὔνοια) er- 
ga illam quasi alteram patriem confestim 
a teneris usque annis eorum illabatur, 
mihi quoque contigit. Ceterum, qui vi- 
tiosum ἄνοια ingerunt, sunt Ald. et Bas. 
1. Bir. 

πρόξενος] Dicebatur hope publicus 
Nis iit ds vel populi. Vid. Hesych. 
et Suid. ΟΙ. Valcken. &d Ammon. p. 
201. et ad Herodot. vi. 57. Et hospitium 
non solum inter privatos, sed etiam inter 
familias ac gentes earumque in- 
tercedebat, vid. Potter. AÁrchzol. Grec. 
iv. 21. Asr. Deinde AM 

τα Est terea. inde Ald. 
et Bet]. δευτέρα οὕση. Post dativos 
πᾶσι τοῖς παισὶν propter interposita ver- 
ba ἐπειδὰκ---πρόξενοι constructio mota- 
tur, ilà ut ἐνδύεται cum duplici case 
(πᾶσι τοῖς παισὶν et ἕκαστον itum 
&it (v. Lobeck. ad Sophocl. Aj. p. 331.) 
Stephanus ad πᾶσι-- παισὶν suppicbet 
ἐγγέγνεται, somtum e sequente éyyéye- 
νεν, ct post ἕκαστον deleri jubebat $pár ; 
sed recte, si quid video, habet scriptura 


vulgaris. Asr. 

















NOMOI, A. 415 


/à M M ε ο», [d N à? s» Not  ? ig 
TPiÓS ριτα Την OLyTOU πολι XO η XO εµοί νυν Ταυτο 
voUro ἔγγέγονε. ἀκούων γὰρ τῶν παίδων εὐθύς, εἰ τι 
µωάµκφοµτο 3^ καὶ ἐπαινοῖεν Λακεδαιμόνιοι Αθηναίους, ax 
3 πόλις ὑμῶν, ὦ Μέγιλλε, ἔφασαν, ἡμῶς oU καλῶς 9| κα- 
Aug ἔρρεξε, ---ταῦτα δὴ ἀκούων καὶ μαχόμενος πρὸς αὐ- 
τὼ ὑπερ ὑμῶν ἀεὶ πρὸς τοὺς τὴν πόλιν εἰς ψόγον ἄγοντας 
wc εὔνοιαν ἔσχον, καί οι νῦν ἤ τε Φωνὴ προσφιλἠς 
e€ ο / ϱ ΑΝ ^ / e ο , ^ d »? 
ὑμῶν, τὸ τε UTO πολλὼν λεγόμενον, ὡς σοι Αθηναίων εἷ- 
M 2 M ? LEA ^ ^^ 9 , 
civ ἀγαθο διαφερόντως irl τοιοῦτοι, δοχεῖ ἀληθέσταωτα 
λέγεσθαι μόνοι γὰρ ὤνευ ἀνάγκης, αὐτοφυῶς, θεία” µοῖ- 


* 4 om pr 0.—^ µέγιλε v.—* ἔρεξε t.—À. ὅσοι τῶν ἀθ. [.--5 θείᾳ..«πλαστῶς] hec 
Valckenario (diatrib. Euripid. p. 41.) vocis αὐτοφυῶς interpretamenta videntur 


τῶν παίδων] Legitur etiam ἐκ τῶν 
παίδων. SrEPH. 
ἐκ τῶν παίδων 9] Sic et scribi et 
interpungi debet; vulgo enim sine ἐκ 
legitur τῶν παίδων (ἐκ τῶν παίδων ctiam 
l. ii. 12. p. 604. D. et xii. 2. p. 942. C. 
occurrit) et παίδων, εὐθὺς el τι cet. scri- 
bitur, quum εὐθὺς cum ἐκ τῶν παΐδων 
conjungi oporteat, sicut in pregressis ἐκ 
véevr eiboUs ot c. 12. ἐκ παίδων eióis. Asr. 
és ἡ πόλις ὑμῶν] Est ὡς , et 
verba alicujus proferri indicat, ut apad 
Xenoph. Cyrop. i. 6. 5. τί γὰρ-- ἐκεῖνα 
µέμνησαι, ἅ ποτε ἑδόκει ἡμῖν, 6s, ἅπερ 
δεδώκασιν al θεοὶ, µαθόντας ἀνθρώπους 
βέλτιον πράττειν cet. — Anunbas. v. 8. 10. 
σὺ 9 eres, ὁπόσα ^ ἑβούλον, &s ἔγωγέ 
αὐτο» οὐκ ἄξω. Cf. Abresch. Dilucid. 
Thucyd. i. p. $1. Ἔφασαν est ut dice- 
bant, vel, sic enim dicere solebant. 'H 
πόλιε ὑμῶν est 7) πόλις, ὃς πρόξενοί ἐστε. 
Magis etiam quam bac dicendi brevitas 
Laconicum redolet sermonem ob καλῶς 
$ καλῶς ἔβῥεξεν;ι antiquioris est enim 
USUS καλῶς 5. καλὰ et κακῶς s. κακὰ ῥά- 
Ce, αἱ apud Homer. Il. T. 851. Odyss. 
X. 15. Ww. 56. Pindar. Olymp. ix. 142. 
Pyth. ix. 171. Vid. Boeckhius in Legg. 
p.70. Asr. 
ὅσοι ᾿Αθηναίω»] Cf. Menez. p. 237. 
Λ. Critias p. 109. C. p. 112. E. Tim. 
P. 24. C. Dostremum locum adscripsi. 
Ταύτην οὖν 5) τότε, inquit, ξύμµπασαν 
T)» διακόσµησι» καὶ σύνταξιν ἡ 0ebs προ- 
Tépovs ὑμᾶς διακοσµήσασα κατφκισεν, 
ἐκλεξαμένη τὸν τόπον ἐν ᾧ Ὑογένησθε, 
τὸ» εὐκρασίαν τῶν ὁρῶν (|. ipse) ἐν αὐ- 
τῷ κατιδοῦσα, ὅτι φρονιμωτάτους ἄνδρα: 


ofcei, ἅτ᾽ οὖν φιλοπόλεμός τε καὶ φιλό- 
σοφος ἡ θεὸ: οὖσα, τὸν s TOUS, 

|. προσφερεστάτουε ex, l. Chalcid. 

ic.) αὐτῇ μέλλοντα οἴσειν τόπον ἄνδρας, 
τοῦτον ἐκλεξαμένη τοπρῶτον κατφκισεν. 
Illud ὁρῶν jam ab aliis emendatum auc- 
toritate nititur Procli et Ficini, Con- 
traria fere medela sanandus est Schol. 
Eurip. Hecub. 934. ubi memoratur Du. 
ridis περὶ ὡρῶ». — Legendum esse ὄρων, 
preter alios monuit Vossius H. Gr. i. 15. 
p. 97. ed. alt. Quo delatus addam cor- 
rectionem alius loci ejusdem Scholiastse 
in Alcest. 249. afferentis Duridis ισγ 
τῶν Λακεδαιμονικῶ», operis plane ignoti. 
Leg. Μακεδονικῶν. | Duas ob causas me- 
morabilis est is locus, quod in eo memo- 
rator Duridis Macedonicorum liber xvi. 
quum hactenus tantum xv. noti essent : 
et quod afferuntur in rebus Thessalicis ; 
ex quo apparct, ejusdem scriptoris 'EA- 
ληρικὰ, quse et ipsa res Tbessalicas com- 
plectebantur auctore Diodoro Sic. xv. 
60. t. ii. p. 50. non diversa esse a Mace- 
donicis: qua de re dubitabant docti. 
Bozexn. p. 112, 119. 

ὅσοι Αθηναίων] Atheniensium laudes 
α pluribus celebrantur, vid. Menez. 237. 
A. ubi cf. Gottleber. p. 27. Cf. Wes-. 
seling. ad Diodor. Sic. xiii. 27. t. i. p. 
5623. et Wernsdorf. ad Himer. Sophist. 
p.75. Aer. 
θείᾳ µοίρᾳ--αὐτοφυῶς] Non solum 

innatum Atheniensibus et a diis ipeis 
quasi insitum virtutis amorem significat, 
sed Atheniensium quoque αὐτοχθορίαν, 
utita dicam, et θεοφιλίαν innuit; vid. 
Menex. l.l. Asr. 


470 


gt ἀληόως καὶ οὗ "u πλαστὸς sieis ay&Dei. θα 


IIAATONOSZ 


Ααῤῥώ» à 


ὅριου γε ἔνεχα λέγοις ἂν τοσαῦτα ὁπύσα σοι φίλο. 

EA. Καὶ uh», ὦ ἕξενε, καὶ τὸν παρ έμου λόγον ἀπου- 
σας καὶ * ἀποδεξάμενος ép pa ὁπόσα ᾿βούλει λέγε. 759 
γὰρ ἴσως ἀκήκοας ὡς Ἐπιμοίδης γέγονεν arte θεῖος, ὃς 
ἦν ἡμῖν οὐπαῖος, ἐλθὼν ὃν πρὸ TOY 1]ερσικῶν δέκα ἔτεσι πρό- 
τερον παρ ὑμᾶς κατὰ τὴν σοῦ θεου μαντεία» ῥυσίας τε 
iore ees, ἃς ὁ θεὸς ἀνεῖλε, xai E παὶ φοβου- 
μΐνων τὸν Περσικὸν ᾿Αθηναίων στόλον εἶπεν ὅτι δέκα μὲν 
οτῶν 0U Y, ἤξουσῳ, ὃ- ὅταν δεξ ἔλθωσω, ἀπαλλαγήσοται πρά- 
ἔαντες οὐδὲν ὦ ὧν ἤλπιζον παθόνσες σε 7 δράσωντες Aur 
xax. vór οὖν ἔξινώῤησων v υμῖν οἱ πρόγονοι ἡμῶν, xai £U- 
yoity €x, τόσου" yay: ὑμῖν xci οἱ ἡμέτεροι $ έχαυσι yore. 

AO. Τὰ μὲν τοίνυν ὑμέτερα ἀκούει, ὡς ἔοικεν ἔτοιμ 


esse.—! τε καὶ Ἐωσ[οτ.---ε δ' br.—h ἐκ τοσούτου f, éxrós σον v[.—! γουῇς pr A, 


ο Qv] Vulgo θαῤῥῶν, Vid. Duker. 
hucyd. v. 4. interpp. ad Thom. 


Mag. p. 435. et Valcken. ad Earip. 
Phoniss. p. 22. De ἐμοῦ *y' ἕνεκα vid. 
nostra ad Pbedr. p. 379. et ad Polit. i. 
M. Asr. 
joe ἀκήκρας] Tjj9e est i. q. οὕτως. 
Malim 49n.—Epimenidem Cretem Athe- 
nienses peste i&borantes, quum Pythia 
oraculo respondisset, urbem a Cylonis 
cwde erpi&ndam esse, advocarunt, ut 
eam lustraret, v. Thucyd.i. 126. Ari- 
stotel. Rhetor. iii. 17. Diog. L. i. 119. 
Rittershus. ad Porphyr. p. 87. et Wag- 
ner. ad Cicer. de Legib. ii. 11. p. 110. 
Plutarch. vit. Solon. p. 84. D. ἑἐδόκει δέ 
τις εἶναι θεοφιλὸς καὶ σοφὺᾳ περὶ τὰ θεῖα 
τὴν ἐνθουσιαστικὴν καὶ τελεστικὴν σο- 
Mortuus est Epimenides non 
multo post Olymp. xlvi. pugna vero 
Marathonia, que verbis γῶν Περσικῶν 
significatur, commissa est Olymp. ixxii. 
$. unde epparet, Platonem temporum 
rationem non habuisse. Cf. Bentleius in 
Opuscul. Philol. p. 182. ed. Lips. Hem- 
sterhus, ad Lucian. t. i. p. 346. Bip. et 
Heinrich. de Epimenid. in Nov. Biblioth. 
Art. Liber. t. lx. p. i. p. 14. Meursius 
quidem in Solon. c. ix. (Gronov. Thes. 
Ant. Gr. t. v. p. 2015.) scripturam esse 
vitiosam contendebat, et pro δέκα ἔτεσι 
πρότερο» cet. legi jabebat ρκα’, i. e. cxxi. 
sed tunc non quadrat φοβουμένων--"Αθη- 


valev, quasi jam lustrationis tempare, 
quo Epimenides Athenis versabatur 
(Olymp. xliv. 3. secundum Suidam, 

alios), bellum cum Persis timendum fe- 
isset ; accedit, quod verba infra posita, 
ὅτι δέκα μὲν ἐτῶν οὐχ ἤξουσι (οἱ Πόρσαι) 
a docent, Platonem ipsum statuisse, 

pimenidem decem annis ante pognam 
Salaminiam Athenis commoratum fv. 
isse ; decem cnim annis ante Salmmi- 
niam poguam Datis venit cum classe 
Persica omnesque Grecos, pracipee 
vero Athenienses, perterruit, L. ii. 14. 
P. 698. C. σχεδὺν γὰρ 5 δέκα ἔτεσι wpb 
τῆς ἐν Σαλαμὺι ναυμαχίας ἀφίκοτο Δάτις 
Περσικὸν στόλον ἄγων, πέµψαντος Δα- 
e διαῤῥήδην ἐπί τε ᾿Αθηναίους καὶ 
Ῥιέαφ. Ἠϊπο nostro in loco: $e- 
Αρίων τὸν Περσικὸν Αθηναίων στάλον, 
εἶπεν, ὅτι δέκα μὲν ἐτῶν οὐχ (ove. 
Asr. 

ἐξενώθησαν] Moeris Attic. p. 161. e 
νώθησαν» 'Arrus, ὥς Πλάτων Νόμων e 
ἐξενίσθησαν niece dr Ελληνικῶ». 
Ubi Pierson. |. xii. p. 990. B. , landat, lo- 
cum significans c. 6. p. 953. c. παρ’ bro 
vts ἂν αὐτῶν τὴν ατάλνσω ξενωθεὶς srocá- 
σηται µόνψ. De re, Diogen. L. i. ; Ht. 
᾽Αθηναῖοι δὲ τάλαντον à pe bo sin 
αὐτῷ ( Epimonidi)—5 δὲ 
οὗ προσήκατο, φίλιαν δὲ αγ. cepe rar 
ἐποιήσατο Κρωσσίων καὶ ᾿Αθηναίων», Mos 
γορῆς pro γονεῖς scripsimus. Asr. 

















NOMOI, A. A77 


ἂν sis τὰ δ᾽ ἐμὰ (ούλεσθαι μὲν ἔτοιμα, δύνασθαι δὲ- οὐ 
πάνυ ῥάδια, όμως δὲ φειρασέον. αρῶσον 03 οὖν πρὸς τὸν 
λόγον ὀρισώμεθα παιδείαν τί φοτ ἰστὶ καὶ viva, δύναμοιν 
ἔχει. διὼ γὰρ ταύτης Quy ἐτίον εἶναι τὸν προνοχειρισ- 
µόνον ἓν τῷ νὺν λόγον ὑφ ἡμῶν, μέχρι περ ἂν πρὸς τὸν θεὸν 
ἀφίκηται. 

KA. Πάνυ μὲν οὖν δρῶμεν ταῦτα, si περ σοί γε ἡδύ. 

ΑΘ. Λέγοντος τοίνυν ἐμοῦ τί ποτε χρὴ φάναι σαιδείαν 
εὖαι, σκέψωσθε ἂν ἀρέσκῃ τὸ λεχθέν. 

KA. Λέφοι ἂν. 

ΑΘ. Δέγω δή, καί Qupa τὸν ὁσιοῦν ἀγαθὸν ἄνδρα μέλ- 
λοντω ἔσεσθαι τοῦτο αὐτὸ ἐν παίδων εὐθὺς μελετζν Oei" 
παίζοισώ τε καὶ σπουδάζοντα $» TOig τοῦ πράγματος 
ἑχάστοις προσήκουσι" οἷον fü» μέλλοντα ὦγαθον ἔσεσθαι 


e 
*yoriis Ω, γωῇς v : *yoreis *s.—h. 8 v, —l 8) D.—nm μελετᾶν δεῖ D, μετ) ἀνδρῶ» v.— 


Tà—Üpnérepa] 1.6. Ópei$ μὲν ἀκούευ 
ἔτοιμοι ἂν εἴητε, et τὰ ἐμὰ pro ἐγώ. — Sic 
τὸ dpby, τὸ σὺν, pronominis personalis 
sepenumero partes agunt. iii. 8. p. 688. 
Α. τὸ ὃ dpày ÉAeyor. iv. 12. 7128. B. Τό 
y' ἐμὸν οὐκ bh». ἄλλων »ομοθοτεῖν διακε- 
λεύοιτο ἡμῖν τὸν τούτων ἐπιστήμονα. vi. 
20. 718. D. τὸ δ ἡμότερο». ix. 5. p. 860. 
C. Simile est τὰ wap' ἐμοῦ iii. 16. fin. 
Cf. Polit. vii. 633. A. Theet. 161. E. 
Lach. 188. C. Vid. Bergler. ad Ari- 
stoph. Eccles. 809. et Valcken. ad He- 
rodot. p. 687. Λατ. 

πρὸς τὸ» A&yoy] Est propter sermo- 
eA 5. sermonis causa, b. e, ut orationem 
absolvamus. Deinde accusativus τὸν 
προκεχειρισµένον λόγον (orationem a 
ποδίο institutam atque inceptam) Atti- 
corum more cum gerundio ἱτέον positus 
est pro dativo, quod frequentissimum est 
apud nostrum. Sic iii, 9. p. 688. E. 
ὥστε τόν "ye vouo0érqy—Teparéor ταῖ 
πόλεσι φρόνησιν---ἐμποιεῖν. v. 14. p. 
746. E. οὐδ ékeiva. φοβητέα δείσαντα--- 
καὶ vouícarra. vi. 11. 766. B. τὸν al- 
ῥούµενον-- ποιητέον. c. 15. 710. E. c. 
20. p. 778. B. νὸκ-- κόλιν ἐπιμελητέον. 
vii. 11. 808. E. 14. p. 809. E. viii. 4. 
833. D. ix. 6. 862. B. c. 14. 876. B. E. 
xii. 18. init. c. 14. 968. E. Alia colle- 
gerunt exempla Heind. ad Pheedr. p. 885. 
Hermenn. ad Viger. p. 762. et Schaefer. 


Melet. Crit. p. 89. Asr. 

σκέψασθαι] Sic Ald. Lov. Bas. 1. et 
2. quod Steph. tacite in σκέψασθε muta- 
vit, sine causa, quum infinitivos impera 
tivi partes agat, ut ii, 5. p. 659. E. 5»- 
Tes μὲν ἐπφδαὶ ταῖς Wvxais αὗται viv 
γεγονέναι. νἱ. 2. p. 153. B. ποιεῖσθαι δὲ 
τὴν αἴρεσιν dy ἱερῷ, prtegresso imperativo 
κονωρούντων. ο. 4. p. 769. C. D. c. δ. 
al. "Vid. Hemsterh. ad Plut. p. 196. 
Bergler. ad Aristoph. Ran. 193. 170. 
Kan. ad Gregor. Corintb. p. 198. Mat- 
thi ad Hymn. Homer. "n 111. et nostra 
ad Polit. «i. 18. p. 608. B. Praecipue 
in legibus nunc imperante nunc infinita 
oratione veteres utuntur (vid. Wesseling. 
ad S. Petit. Legg. Attic. p. 68.) cujus 
generis exempla in bis ipsis libris innu- 
mera extant. ÁAsr. 

λόγοι ἂν] Optativus, adjuncta parti- 
cula à», imperstivi vim habet, v. Viger. 
de Idiotism. p. 486. et Heind. ad Par- 
men. p. 196. Sic l. vi. 22. p. 782. D. 
Ppinom, 6. p. 958. A. C. λόγοι ἄν. 

Sr. 

$. 12. ἐν τοῖς τοῦ wpá'yuaros ἑκαστ. 
προσήκ.]  Construe, d» ἑκάστοις τοῖν 
προσήκουσι τοῦ πράγματος: in omnibus 
ad rem (quam quis discere cupit) perti- 
menlibus. Τὰ προσήκορτα igitur sub. 
stantive positum est, ut οἱ προσήκοντεε 
(vid. ad ix. 9.) et officia s. munera 


11. li. 316. 


415 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ηεωργὸν ἤ vi οἰκοδόμον, τὸν pA? οἰκοδομοῦντά τι τῶν 
παιδείων" οἰκοδομημάτων παίζειν χρή, τὸν ὃ xU γεωργοῦκ- 
τα, καὶ ὀργανα κωτέρῳ σμικρά, va ἀληθιμῶν µιµήµατα, 
παρασκευάζειν τὸν τρέφοντα. αὐτῶν ἑκάτερον, καὶ δη xci 
τῶν μαθημάτων ὅσα ἀναγκαῖα προµεµαθηκίέναι προµαν- 


2 παδίων {.---»,στρέφοντα ο.---» προµανθάνειν ΛΩΣ[θΕε: µανθάνε *5.—^ τοι $-— 


significat ad rem aliquam pertinentia. 
Steph. adnotat: * Videtur fuisse dicen- 
dum ἐν τοῖς πράγµατος ἑκάστου προσή- 
κουσιν. Nisi putemus, illa posse ita in- 
telligi, ac si dictam esset, dv é&xdoroims 
τοῖς τοῦ πράγµατος προσήκουσι». Cete- 
rum Euseb. Preep. Ev. xii. 17. p. 590. C. 
scribit λόγω οὗν- -τοῦτ αὐτὸ---μελετᾷ»; 
παίζοντα. Asr. 
9j τυα] τὶς est forte, qua significatione 
sertim cum j$ conjunctum gaudet. 
ic infra 644. A. fj τινα πρὸς ἰσχύν. v. 
10. 740. C. 4j τινες üffeves. — viii. 6. p. 
838. C. Jj τινας Οἰδίποδαι. ix. 8. p. 867. 
B. x. 9. 898. E. 4 τινος ἀέρος. xi. 12. p. 
938. D. 4 τισιν ἐπφδαῖε, 984. À. 4j τισιν 
ἐπιθυμίαις. Sic et iii. 16. T01. D. ἀπὸ 
Tubs Üvov πεσεῖν. ἵν. 4. p. 710. E. ἐκ 
Twbs δημοκρατίας. 5. 712. C. olov δηµο- 
κρατία» τινά. c. X. 720. A. καθάπερ la- 
πρὸς δέ vis ὃ μὲν οὕτως, ὃ 9 dxelyos ἡμᾶς 
εἴωθεν ἑκάστοτε θεραπεύει». ii. 4. 658. 
B. τὸν µέν τινα. x. 4. p. 890. C. τὸν μὲν 
δεῖν τεθνάναι, τὸν δέ τινα πληγαῖς καὶ 
δεσμοῖς--κολάζεσθαι. Asr. 
τῶν παιδείω»] Bas. 1. et 2. παιδίω». 
Euseb. καιδικῶν. Sed rectius habet sra;- 
δείω», ut |. v. 14. 747. B. παίδειον µάθη- 
pa. vii, 14. 810. A. ἄτιμος τῶν παιδείων 
re τιμῶ»,. | Cf. Pollux ii. 18. p. 162. 
8T. 
ὅσα ἀναγκαῖα προµεμαθηκέναι]  Me- 
morabilis structura ὅσα ἀναγκαῖα προµε- 
µαθηκέναι, h. e. ὅσα ἆναγκαῖόν ἐστι πρ. 
Gorg. p. 449. B. elo! μὲν, d. Σώκρατες, 
ἔνιαι τῶν ἁποκρίσεων ἀναγκαῖαι διὰ µα- 
κρῶν» τοὺς λόγους ποιεῖσθαι. Scribendum 
autem προµανθάνειν pro v. µανθάνειν, ex 
cod. Leid. cui subveniunt Aristid. t. i. 
p. 129. et Euseb. Prep. Ev. xii. p. 600. 
et, ni fallor, etiam Fic. in cujus transla- 
tone legitur perdiscere, errore, credo, 
pro v. prediscere. Postremo lege soiety 
pro v. ποιοῦντα. | Fic. Aliquid ejusmodi 
fuücere. Etiam m Euseb. marg. est, PI. 
ποιεῦ. Nescio unde. Sed utroque 
pluris facio rectam rationem, quie hoc 
flagitat, Passim confunduntur infinitivi 


et participia. xli. p. 954. A. $upg» δὲ 

ἂν ἐθέλῃ τίε τι παρ ὀτφοῦν, γυμοὺς 1 

χιτωνίσκον ἔχω», ἄξωστοε, 

τοὺς νομίμου: θεοὺς 5$ ud ἐλπίζειν edpá- 
ἄν. Ita legendum est 


ce, οὕτω φωρᾷ». 


mutata interpunctione (nam distingue- 
batur post v. γυμνὸς, non post v. ὀτφοῦσ). 


et mutato absono participio dAsfjew in 
infinitivum, quem unice con*esire intel- 
ligent perii Grece lingusm. Fic. spe- 
rare. Bogcxsy. p. 113, 114. 
καὶ δ) καὶ τῶν µαθηµάτων]  Aristid. 
Orat. p. 73. t. i. el δὲ ὀρθῶς ἡμῖν b τοῦ 
Πλάτωνος ἐπικελεύει λόγος, χρὴ δὲ οἵοσ- 
θαι τοῦθ οὕτως ἔχευ, ὥστε ἐν ταῖς παι- 
biais τῶν µαθη », foa 
µεµαθηκέναι, προ 
Etiam Euseb. et Cod. Voss. προµανθή- 
νειν exhibent pro eo, quod libri Platonis 
habent, µαρθάνειν. In Ficini libro re- 
peritur perdiscere, íÍortasse vitiose pre 
prediscere, ut bene jam Boeckh. obser- 
vavit, In verbis ὅσα ἀναγκαῖα wpepepa- 
θηκέναι, ut in aliis hujus generis (ut iii. 
2. σπάνια (jv. ix. 8. 867. B. Χαλενο 
διορίζευ; vid. Hemsterhus. &d Lucias. 
t.i.p. 308. Brunck. ad Soph. Philoct. 
1167. Matthie Gr. Gr. p. 762. 766.) 
non possum Grammaticorum sententise 
accedere, qui infiniivum activum pro » 
passivo statuunt positum esse (sic v. c. 
Schol, Thucyd. p. 200.) sed activum ita 
poni censeo, ut vernaculo sermone ge- 
rundium adbibemus, v. c. l. ix. 8. xeAe- 
ποὶ διορίζει», quod si resolveris, perso- 
nam infinitam animadvertes in verbo 
activo ]atere; v. c. λοιπὸν σκέφασθα. 
est, reliquum est, ut quis consideret 
(übrig zu betrachten, h. e. dass men be- 
irachte) de quo persons infinite wm, 
Grammaticis adhuc fere incognito, vid. 
ad c. 7.—M ox pro soiobvra scripsimus 
voieiy, quod apud Euseb. in marg. inve- 
nitur. Sic etiam Ficin. vertit, αμ ali- 
quid hwustodi facere. Ficin. quoque 
vertit, in omnibus enim ludendo. 
κεφάλαιον Euseb. δέ. Asr. 





NOMOI, A. 419 


Üd veis, P οἵον τέκτονα μετρεῖν 5 σταθμᾶσθαι καὶ πολερικὸν 
iax$Usiy πωΐζοντω 9) τιὶ τῶν τοιούτων ἄλλο ποιοῦντα, καὶ 
φειρᾶσθαι διὼ τῶν παιδιὼν ἔκεῖσε τρέπειν τὰς ἡδονὼς καὶ 
ὀπιθυμας τῶν παΐδων οἱ ἀφικομένους αὐτοὺς δεῖ τέλος 
ὄχειν. κεφάλαιο δὴ παιδείας λέγομεν τὴν ὀρθὴν τροφή», 
7 TOU πωΐζοντος τὴν ψυχᾖν sie ἔρωτα ὅτι μάλιστα ἄξει 
τούτου, ὃ δεήσοι γενόμενον ἄνδρ αὐτὸν τέλειον εἶναι τῆς τοῦ 
πράγματος ἀρετῆς. ὁρᾶτε οὖν οἱ μέχρι τούτου γε, ὃ περ εἷ- 
πο», ὑμῖν" ἀρίσκει τὰ λεχθέν. 

KA. Πας γὰρ 00; 

ΑΘ. Mm τοίνυν μηδ᾽ ὃ λέγομεν εἶαι παιδείαν ἀόρι- 
στον γένηται. νῦν γὰρ ὀνειδίζονσες ἐπαινοῦντές ϐ ἑκώστων 
τὰς τροφὰς λέγομεν ὡς τὸν μὲν πεπαιδευµένον ἡμῶν ὄντα 
σινά, τὸν δε ἀπαίδευτον, θνίοτε εἰς τε χατηλείας καὶ ναυ- 


5 παιδειῶν ΛΩῦς.---' ὅτι µάλιστα om t.—t! γε om Γ--- Jui» ARQt.—" καὶ τῶν 


οὗ δεήσει γενόμενο»] Ald. Lov. Bas. 
1. et 9. scribunt $ δεῄσει γενόµενο», Áy8p" 
αὐτὸν τέλειον εἶναι, Tf s—àperíjs. Steph. 
vero scripsit: ὃ δεῄσει γενόµενον ἄνδρ) 
αὐτὸν, τέλειον εἶναι «ει. Neutra ratio 
semsum prebet. Verba pregressa οἱ 
ἀφικομένους αὐτοὺς δεῖ τέλος ἔχειν pri- 
motn docent pro ὃ---γενόµενο» vel ob— 
γενόµενο» (ubi esse ipsum oportet, bh. e. 
quod eum assecutum esse oportet) vel 
οἵ---Ὑενόμενον (quo pervenerit necesse 
est; «γίγνεσθαι est enim sepenumero 
venire s. pervenire, v. Steph. Thes. Gr. 
Ling. t.i. p.826. C. D. Et posterior 
corrigendi ratio praeferenda fortasse pri- 
ori est) scribendum esse ; οὗ vel ol γε- 
νόµενον enim respondere debet verbis of 
ἀφικομένους; deinde τέλειο non ad 
γενόµερο» (etsi frequens est τέλειον γίγ- 
νεσθαι, ad virilem «tatem pervenire. 
Sic Xenoph. Cyrop. viii. 7. 6. τέλειόε 
τε à»hp γενόµενο. Vid. Perizon. ad 
ZElian. V. H. iv. 8. et Solan. ad Lucian. 
Jov. Traged. t. ii. p. 662.) sed ad τῆς 
ἀρετῆς referri. —Genitivus significat 
Telationem (vulgo περὶ vel ἕνεκα sup- 
Ln ut vi. b. p. 767. C. et ἡ E 

paTos àper) sensu objectivo est 

&perh dp τῷ wpd'yuani s. vpls τὸ πρᾶγμα. 
Sic xii. 8. p. 857. D. τοῖς μὲν &yafois 
µόναι τῶν δικαίων καὶ ἐπαύξησω παρα- 
σκευάζοντα. Verba igitur ita capienda 
sunt: οὗ vel ol γενέσθαι αὐτὸν δεήσει, 


Τέλειο» τῆς τοῦ πράγµάτος ἀρετῆς (i. q. 


πρὸς τὴν---ἀριτὴ») ἔσεσθαι μέλλοντα : 
quo pervenire ipsum (quod assecutum 
esse) oportet, si perfectus in. opere suo 
futurus est. — Ficin. vertit : que ludentis 
animum ín amorem precipue illius per- 
ducit, quod ín virili etate perfecte com- 
parata virtute operis est acturus. Quod 
Don magis sensum habet, quam Cornarii 
translatio : que ludentis animum in amo- 
rem ejus mazime deducet, quod ipsum, 
ubi in virum perfectum evasit, in ipsius 
rei virtute esse ebit. Asr. 

ὅπερ εἶπον] | Nisi parenthesi includa- 
mus hec verba ὅπερ εἶπο», inepta erit 


issolopia, quum sequatur τὸ λεχθέν. 
Refertur autem ὅτπερ εἴπον ad illa. verba 
el ἀρέσκει: quoniam antea dixit, circa 
bujus pág. principium, σκέψασθε ἂν 
ἀρέσκῃ τὸ λεχθέν. De tali autem usu 
horum verborum, ὅπερ εἶπο», et ὅπερ 
λόγω, sive ὃ λέγω, dictum antca fuit. 
ΡΤΕΡΗ. 

ὅπερ εἴπο»]  Eespiciuntur verba σκέ- 
ψασθαι, ἂν ἀρέσκῃ τὸ λεχθέν. Αοτ. 

els τε καπηλείαε] Vel eis τὰ τῆς κα- 
πηλείας legendum, vel accus. παιδείαν 
subaudiendus videtur: ac statim post 
scribendum esse πεπαιδευµένον ἄνθρωπυν: 
et ἠγούμεθα. — At vet. ἡγουμένω», ós 
ἔοικεν, εἶναι παιδεία», ὁ νῦν λόγος ἂν efg- 
τὸν δὲ πρὸς ἀρετὴν ἐκ παίδων παιδεία», 
ποιοῦσαν ἐπιθυμ. etc. SrkPH. qui sic in 
Not. 'Si lectionem hane retineamus, 
els τε kasAelas, cum hoc genitivo, sicut 


car. li. 317. 


480 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


πληρίας καὶ ἄλλων" σοιούτων μάλα πεσαιδουμένων" σφο- 
δρα ἀνήρώπον. οὐ γὰρ ταῦτα ἡγουμένων, ὡς fixe», dd 
φαιδείων 0 yov λόγος Gy εἴη, v2» δὲ πρὸς ἀρετῆν ἐκ su 
Qu» παιδείων, ποιοῦσαν ἐπιθυμητήν" τε καὶ ἐραστὴν του 


ἄλλων t.—" πεπαιδευµένον f. 


—X ἀνθρώπων σφόδρα Ἑτ.--Ἱ εἶναι om t.—* 6 νὶν... 


παιδείαν add ΑΩτ[ῦτ.---Ἡ ἐπιθυμητικήν E.—b Ύραφὴν v.—* &s ἐμοὶ Af et yp Q0 : ἆ 


et sequentibus, videtur fore subaudien- 
dus accusativus τέχνη». 
πεπαιδευµένω» ἀνθρώπων ] Sensus, 
quem postulat series orationis, bic est: 
At nunc dicendum nobis erit, quid sit 
disciplina. — Nam quum multos arbitre- 
sur non nactos disciplinam esse, qui in 
rebus nonnullis, v.c. ín arte cauponaría 
et nautica sint eruditi optime, necesse 
est aliud quiddam a nobis vocari diísci- 
plinam. | Eam igitur mos disciplinam 
appellamus, que efficiat, perfectam civia 
eirtutem ut inde α pueris appetant. et 
consectenlur. Primum igitur scriben- 
dum de Cornanri et Stephani senten- 
tia πεπαιδευµένον ἄνθρωπο», reducto una 
verborum naturali ordine ser. σφό- 
ἄνθρωπον ex cod. Leid. et Euseb. 
rep. Ev. xii. p. 691. Ad illa efs γε 
καπηλείας καὶ ναυκληρίας Stephano vi- 
debatur subaudiendum παιδείαν aut acri- 
bendum els τὰ τῆς καπηλείας, propterea 
quod seq. τοιούτων secundus ca- 
sus est. Mihi neutrum probatur. Pri- 
mum enim inaudita est locutio παιδεύασ- 
θαι eis παιδεία»: nam dicitur παιδεύεσθαι 
παιδεία»; deinde non plecet genitivos 
esse καπηλείας καὶ ναυκληρίας, nec arbi. 
tror esse singularis numeri. Immo efs 
ve κατηλείας καὶ ναυκληρίας quarti casus 
numeri pluralis sunt, pendentque a par- 
ticipio πεταιδευµένον. Min. p. 329. B. 
ἐπὶ παιδείᾳ els ἀρετήν. Plurali vero 
numero utuntur fere in bujuscemodi vo- 
cabulis. Legg. iii. p. 677. B. Kal δὴ 
τοὺς τοιούτους "ye ἀνάγνη που τῶν ἄλλων 
ἀπείρους εἶναι τεχνῶ», καὶ τῶν ἐν τοῖς 
ἄστεσι *pbs ἀλλήλους μηχανῶν εἴν τε 
αλεονεξίας καὶ φιλονεικίας, καὶ ὁπόσ) ἅλ- 
α πρὸς ἀλλήλους έπινο- 
οὔσι. Non aliter accepit Eusebius, qui 
habet efe τε τὰς καπ. κ. Ραυκλ. Cum 
illo vero accusativo non coit genitivus 
καὶ ἄλλων τοιούτων. — Itaque in hocipso 
quarenda foret sedes corruptele, modo 
ulla corruptela inesset. At omnino in- 
est nulla, sed genitivus ἄλλων τοιούτων 
pendet ab omisso τι, insolente quidem 
ellipsi, sed tamen usitata. Plane similis 


est apud Aristot. Polit. i. 8. p. 46. De 
To» μὲν οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν És 
vis, πότερόν ἐστιν ἀρετή 715 δούλου v rer 
τὰς ὀργανικὰς ἄλλη τιµιωτέρα vobrus. 
olov σωφροσύνη καὶ ἀνδρία καὶ δικαιοσύνη 
καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ἔξεων, 3 οὐκ 
ἔστιν οὐδεμία παρὰ τὰς σωματικὰς ὑπη- 
ρεσίατ. Euseb. ἄλλαν τινῶν τοιούτισ: 
non male. Boxcxn. p. 114—116. 

uà τοίννν x. T. A.] Laudat Euseb. 
Prep. Ev. xii. 18. p. 691. D. ubà «às 
καπηλείας-- ἄλλων τινῶν-- σφόδρα ἆν- 
θρώπων exbibetur. — Post λόγομεν parti- 
cipium in casu quarto cum paricula ὡς 
positum est pro simplice tnfinitivo vel 
accusativo substantivi : λέγομεν vir μὲν 
φεπαιδευµένο» ἡμῶν, τὸν δὲ ἀπαίδενταν, 
Τιωὰ est feve, vid. P pra adnot: M 
pregressa Steph. adnotavit : * Vel 
δίζοντεν 3 ἐπαινοῦντες ἑκάσταν τὰν τρο- 
qás.'— Verba, quz sequuntor, corrupta 
esse censeo ; nam etsi genitivus ἄλλαν 
τοιούτων cum Boeckhio jta explicar 
possit, ut τὶ intelligas, tamen hoc moa 
satisfacit, quum alia preterea deprava- 
tionis suspicionem  injiciant. Ves 
enm scribitur πεπαιδευρόρων ἆν- 

Ῥώπων σφόδρα, in quo Steph. Cognar. 

ος alii a eene Dyer ürOponrer 
dum 98989 viderunt, preeeunte Ficmo, qui 
vertit: quemvis cauponariam cel πανί» 
gandi arlem ceteraque hujusmodi optime 
calleat ; deinde σφόδρα ante ντο 
ex Euseb. et Cod. Voss. ponendum espe 
recte monuit Boeckhius ; µάλα σφόδρα 
vero, ut «b µάλα, alim, ex redupdantia 
illa, quse Atticis placuit, explicandum 
esset (v. ad c. δ.). Sed hoc ipeum ia 
loco, ubi ad plures artificiosas ezplicandi 
rationes confugere debemus, nescie quo- 
modo offendit. Accedit, quod verba 
καπηλείας εἰ ναυκληρίας, ante geeitivos 
ἄλλων τοιούτων posita, 8i accosativi sint, 
displicent, etiamsi ab eo discesseris, 
quod xmryAela» et ναυκληρίαν exspec- 
tasses. Qood quidem Stephanum nide- 
ni adduxisse, ut remialas et rper 

as pro genitivis haberet et suppleri vel- 
let τέχνην vcl παιδεία. Hz vero difí- 


NOMOI, A. 481 


φολέτην γενέσθαι ví)soy, Goytiy τε καὶ ἄρχεσθαι ἐπιστά- 
µωενον pur, δίκης. ταύτην τὴν τροφὴν) ἀφορισάμινος ὁ λό- 
yog οὗτος, a^ ἐμοὶ φαίνεται, νῦν βούλοιτ ἂν µιόνην φαι- 
δείαν προσωγορεύεµ, τὴν δὲ εἰς χρήματα τείνουσων ἤ τυα 
αρὸς ἰσχὺν d xa πρὸς ἄλλην τιὰ σοφίαν ἄνευ νοῦ xoi οἱ- 
xn; [βάναυσόν v εἶναι καὶ ἀνελεύθερον καὶ οὖν ἀξίαν τὸ 
χαράπαν παιδείαν καλεῖσβαι. ἡμεῖς δὴ μηδὲν ὀνόρατι 
διαφερώμεό᾿ αυτοῖς, ἀλλ᾽ ὁ νῦν δὴ λόγος ἡμῖν ὁμολογηθεὶς 
μενέσω, ai oi γε ὀρθῶς πεπαιδευµένοι σγεδὸν yaoi γίγ- 
νονται, καὶ δε δὴ τὴν παιδείαν μηδαμοῦ. ἀτιμάζειν ὡς 
πρώτον TOY χαλλίστων τοῖς ἀρίστοις ἀνδράσι παραγιγνό- 
pusvoy* καὶ ei ποτε» ἐξέρχεται, δυνατὸν ὃ) ἐστὺν ἔπανορ- 
θουσθαι, ror. ἀεὶ δραστίον διὼ [βίου avri! κατὼ δύναμμ. 
KA. 'Oeloc, καὶ συγχωμοῦμιν à λέγεις. 


h 


ὶ 
ὧν *s.—4 δὲ ὃ.-ε uo?" e pr.—* μηδαμῶς 9.—S5 ποτ b. —h varrbs D, varrbs vf 


cultates omnes removentur, αἱ pro µάλα 
mecum scribas wpéypuara (negotia, ope- 
τα): efe ve καπηλείας καὶ ναυκληρίαν καὶ 
ἄλλων τοιούτων πράγµατα πεπαιδευµένον 
σφόδρα ἄνθρωπο». ἨΜάλα e vocis πράγ- 
para syllabis extremis oriri potuit. AsT. 
fryovpére»] Vestigia quedam lectio- 
nis, quam affert Steph., deprehendas in 
Ficino: sed eam, qua a pueritia deside- 
rari amarique viriutem faciat. Bip. 
ἡγουμόων] Deest a quo pendeat par- 
ticipium ἡγουμέρων, atque omnino locus 
caret sensu.  Cornar. et Stepb. conji- 
ciuut ἠγούμοθα. Sed lacuna est post 
παιδείαν, caque ita explenda: οὐ γὰρ 
ταῦτα » &9 ζοικεν, εἶναι παι- 


θυµητήν τε καὶ ἑραστὴν τοῦ πολίτη» γε- 
TéAeo»— — Sic legi in quodam 
vetere Steph. ait: eum se plane ignorare 
fatetur mirabundus Bipontinus. Quem 
nolo afficere castigatione, quam is in 
Henr. o meruit certe acerbissi- 
mam: sed vetus ille ant Leid. cod. est 
aut Eusebius; uterque agnoscit, quod 
Steph. protolit. Habuit etiam Ficin. 
Quippe nox hanc disciplinam putamus, 
sed eam, qua a. pueritia desiderari ama- 
rique virtutem facit, et quidem illam, 
qua perfecius quispiam civis effeclus, jure 
tmperare scia aique parere. Βοκοκμ. 
P. 116. 
ὁ νῦν λόγος ἂν εἴπ] Hsec, quie in libris 
Plat. 


editis desiderantur, ex Euseb. et Cod, 
Voss. recepimus, sensu jobente ; alio- 
quin enim | γουμίνων nihi! baberet, unde 
regeretur, Stepb. et Cornar. locum sa- 
nare volebant scribendo ἡγούμεθα, haud 
dubie Ficinum secuti, qui vertit, quippe 
non hanc disciplinam putamus. Asr. 
τὸν δὲ---παιδείαν] Quse a libris editis 
absunt, ea Euseb. et Cod. Voss. serva- 
runt; pariter Ficin. vertit, sed eam, que 
a pueritia desiderarí amarique virtutem 
facit. Asr. 
ἐξ ὧν] γρ. ὥς ἐμοὶ φαίνεται. Srx»n. 
Cujus lectionis fontem ignorames. Bi». 
ἐξ ὧν φαίνεται] Euseb. et Cod. Voss. 
és ἐμοὶ Φαίνεται. Nisi ἐξ àv corum 
est, explico ita, ut sit i. q. às, vid. Coray 
ad Isocrat. Panegyr. p. 49. Mox pro 
ἡμεῖς 83 Ficin. videtur ἡμεῖε δὲ legisse, 
um vertat, sed nos—coniendamus.— 
einde ex Áld, Lov. Bas. 1. et 3. αὐτοῖς 
(i. e. ἀλλήλοιε, vid. ad Alcibiad. i. p. 
316.) restituimus.—Post ἀγαθοὶ γίγνον- 
w Ficin. addit, qwi contra, improbi. 
BT. 
σχεδὺν] Est propemodum, maximam 
partem, ut Protag. 849. C. Epist. vii. 
944. A. Demosth. Olynth. ii. p. 38. 
Sepenumero autein ita ponitur, ut re- 
dundet fere; sic ii. 4. 658. D. σχεδὸν 
ws τὸ πλῆθοε τος Du cot Mos 
eror, quippe, wt cet. Ox 
Euseb. ^ éen "ari Béreuo. ΑΡΤ. 
παντὶ] Legit παντὸς Fic. ελ 
4 


Vor. Vl. 


[d 


1. 644. 


480 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


χληρίας καὶ ὦλλων τοιούτων µάλα πεπαιδευµένω'' σφὺ. 
δρα ἀνθρώπων." οὐ γὰρ ταῦτα ἡγουμένων, ὡς ἔοιπκεν, εἶναι; 
«φωιδείων ὁ νῦν" λόγος ἂν sin, τὴν δὲ πρὸς ἀρετὴν £x *Ui- 


, ^. ? 8 9 8 
Qu» παιδείαν, ποιοῦσαν ἐπιθυμητήν" τε xci 6ραστην 


του 


ἄλλων τ.-. πεπαιδευµένον f.—* ἀνθρώπων σφόδρα Hs.—? εἶναι om t.—* ὅ νἰν.. 
παιδείαν add ΑΩτ[ῆς.---" ἐπιθυμητικήν Ἡ.--ὃ γραφὴν v.—* &s ἐμοὶ AD et yp n: 4 


et sequentibus, videtur fore subaudien- 
dus accusativus Téyrs.' 

πεπαιδευµένων ἀνθρώπων] — Sensus, 
quem postulat series orationis, bic est: 
At nunc dicendum nobis erit, quid. sit 
disciplina. — Nam quum multos arbitre- 
sur non nactos disciplinam esse, qui in 
rebus nonnullis, v.c. ín arte cauponaria 
et nautica sini eruditi optime, necesse 
est aliud quiddam a nobis vocari disci- 
plinam. | Eam igitur mos disciplinam 
appellamus, que efficiat, perfectam civis 
virtulem ut inde α pueris appetant et 
consectenlur. Primum igitur scriben- 
dum de Cornanri et Stephani senten- 
tia πεπαιδευµένον ἄνθρωπο», reducto una 
verborum naturali ordine sex. σφό- 
δρα ἄνθρωπον ex cod. Leid. et Euseb. 
Prep. Ev. xii. p. 591. Ad illa efs τε 
καπηλείας kal ναυκληρίας Stephano vi- 
debatur subaudiendum παιδείαν aut sacri- 
bendum els τὰ τῆς καπηλείας, propterea 
quod seq. τοιούτων secundus ca- 
sus est. Mihi neutrum probatur.  Pri- 
mum enim inaudita est locutio παιδεύοσ- 
θαι els sraubeíay : nam dicitur παιδεύεσθαι 
παιδείαν ; deinde non plecet genitivos 
esse καχηλείας καὶ ναυκληρίας, nec arbi- 
tror esse singularis wwmeri. Immo els 
γε κατηλείας καὶ ναυκληρίας quarti casus 
numeri pluralis sunt, pendentque a par- 
ticipio πεκαιδευµένο». Min. p. 320. B. 
ἐπὶ παιδείφ els peri».  Piurali veto 
numero utuntur fere in hujuscemodi vo- 
cabulis. Legg. iii. p. 677. B. Kal δὴ 
τοὺς τοιούτους "ye àvd»yvy που τῶν ἄλλων 
ἀπείρους εἶναι τεχνῶ», καὶ τῶν ἐν τοῖς 
ἄστεσι πρὸς ἀλλήλουε μηχανῶν eis τε 
αλεονεξίας καὶ φιλονεικίας, καὶ ὁπόσ᾽ ἅλ- 
λα κακουργήµατα πρὸς ἀλλήλους ἐπυο- 
oUcw, Non aliter accepit Eusebius, qui 
habet efs τε τὰς καπ. k. »aukA, Cum 
ill vero accusativo non coit genitivus 
καὶ ἄλλων τοιούτων. Itaque in hocipso 
quaerenda foret sedes corruptele, modo 
ulla corruptela inesset. At omnino in- 
est nulla, sed genitivus ἄλλων τοιούτων 
pendet ab omisso τι, insolente quidem 
ellipsi, sed tamen usitata. Plane similis 


est apud Acistot, Polit. i. 8. p. 46. Tigé- 
Tov μὲν οὖν περὶ δούλων ἀπορήσειεν ἄν 
Tis, πότερόν ἐστιν ἀρετή is δοέλου epi 
τὰς ὀργανικὰς ἄλλη τιµιωτέρα τούτων, 
olo» σωφροσύτη καὶ ἀνδρία καὶ δικαιοσύνη 
καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων ἔξεων, $ ov 
ἔστιν οὐδεμία παρὰ τὰς σωματικὰς ὑπη- 
ρεσία:. Euseb. ἄλλων τωῶν τοισύταν: 
non male. Boxcxn. p. 114—116. 

ph τοίννν xk. T. A.] Laudat Euseb. 
Prep. Ev. xii. 18. p. 691. D. ubi τὰς 
καπηλείας-- ἄλλων τινῶν-- σφόδρα ἆ-- 
θρώπων exhibetur. Post λέγομεν parti- 
cipium in casu quarto cum pa:ticula à; 
positum est pro simplice infinitivo wel 
accusativo substantivi : Aéyopuer τὸν μὲν 
πεπαιδευµένο» ἡμῶν, τὸν δὲ ἁπαίδεντι». 
Τωὰ estere, vid. supra adnotata. Ad 
pregressa Steph. adnotavit: * Vel à»e- 
δίζοντει 5) ἐπαινοῦντει ἑκάστων τὰς τρο- 
$ás.'— Verba, quz sequuntor, corrupta 
esse censeo ; nam etsi genitivus ἄλλα» 
τθιούτω» cum Boeckhio ita explicar 
possit, ut 7] intelligas, t&men boc moa 
satisfacit, quum alia preterea deprava- 
tionis suspicionem  injiciant, — Velgo 
enim "yrs μάλα ἁ-- 
θρώπων σφόδρα, in quo Steph. Cognar. 
et alii κεπαιδευμνον ürüponrer 
dum esse viderunt, preeeunte Ficino, qui 
vertit: guamvis cauponariem vel nami- 
gandi arlem ceteraque hujusmodi optime 
calleat ; deinde σφόδρα ante ἔνθρωσαν 
ex Euseb. et Cod. Voss. ponendum ease 
recte monuit Boeckhius ; µάλα «φόδρα 
vero, ut εὖ µάλα alia, ex redundautia 
illa, quse Atticis plecuit, ezplicaadum 
esset (v. ad c. 6.). Sed hoc ipeum ia 
loco, ubi ad pluresartificiosas explicandi 
rationes confugere debemus, nescio quo- 
modo offendit. Accedit, quod verba 
καπηλείας et ναυκληρίας, anie genitivos 
ἄλλων τοιούτων posita, si aecusativi simt, 
displicent, etiamsi ab eo discesseris, 
quod καχηλείαν et ναυκληρίαν exspec- 
tasses. Quod quidem Stephanum wide- 
tor adduzisse, ut κασηλεία« et ρανυσλη- 
plas pro genitivis haberet et suppleri vel- 
let τέχνην vcl καιδείαν. Ht vero dif&- 





NOMOI, A. 481 


sroAivzy γενέσθαι τέλεον, &oy&m τε καὶ ἄρχεσθαι ἐπιστά- 
µυενον μετὰ δίκης. ταύτην τὴν τροφὴν) ἀφορισάμινος ὁ λό- 
yog οὗτος, ac^ ἐμοὶ φαίνεται, νὺν (ούλοιτ ἂν µόνην παι- 
δείαν προσαγορεύειν, τὴν δὲ εἰς χρήµατω τείνουσων ἤ τωα 
αρὸς ἐσχὺν T καὶ αρὸς ἄλλην vir, σοφίαν ἄνευ νοῦ xoi δἱ- 
x5; [άναυσόν v εὔαι καὶ ἀνελεύθερον καὶ ovx ἀξίαν τὸ 
παράπαν παιδείαν καλεῖσθαι. ἡμεῖς δὴ μηδὲν ὀνόματι 
διαφερώμεθ) αὐτοῖς, ἀλλ ὁ νῦν δῇ λόφος ἡμῖν ὁμολοφηθεὶς 
µινέτω, ὡς οἱ γε ὀρθῶς πεχαιδευµένοι σχεδὸν ἀγαθοὶ γίγ- 
νονταε, xoi δεῖ δη τὴν παιδείαν μηδαμοῦ. ἀτιμάζειν ὡς 
«ρώτον τὼν καλλίστων τοῖς ἀρίστοις ἀνδρᾶσι παραγιγνό- 


pusvoy* καὶ εἰ ποτε» ἐξέρχεται, δυνατὸν 
Ü t Ü ^ 3$ 9» ὶ ; M ’ 
ουσθα:, του; ἀεὶ ὁραστέον διὼ [βίου -φπαντὶ 


3 N , 
στου £20y0g- 


iP κατὰ YA 


KA. 'Oglac, καὶ συγχωροὺμεν & λέγεις. 


1 
ὧν *s,.—4 δὲ b.—* ux dv Bt.—f μηδαμῶς 1.—5 ποτ f. —h κπαντὸς DO, παντὸ» v[ 


cultates omnes removentur, si pro udAa 
mecum scribas πράγµατα (negotia, ope- 
TG): eds e kamAelas καὶ ναυκληρίας καὶ 
ἄλλων τοιούτων πράγµατα πεπαιδευµένον 
σφόδρα ἄνθρωπο». MáAa e vocis πράγ- 
para syllabis extremis oriri potuit. AsT. 

ἡγουμένων] Vestigia quedam lecto- 
nis, quam affert Steph., deprehendas in 
Ficino : sed eam, qua a pueritia deside- 
rari amarique viriutem faciat. Bip. 

ἡγουμένων] Deest à quo pendeat par- 
ticipium ἡγουμόφω», atquo omnino locus 
caret sensu.  Cornar. et Steph. conji- 
ciunt ἡγούμεθα. Sed lacuna est post 
παιδεία», eaque ita explenda: οὐ γὰρ 
ταῦτα ἡγουμένων, à ζοικεν, εἶναι παι- 
δείαν ὁ νῦν λόγος ἂν εἴη τὴν δὲ κρὸ; 
ἀροτλν ἐκ παίδων παιδεία», ποιοῦσαν ἔπι- 
θυµητήν τε καὶ ἑραστὴν τοῦ πολίτη» γε- 
νέσθαι τέλοοκ---. Sic legi in quodam 
vetere Steph. ait: eum se plane ignorare 
fatetur smirabundus Bipontinus. Quem 
nolo afficere castigatione, quam is in 
Henr. Stephano meruit certe acerbiasi- 
mam: sed vetus ille aut Leid. cod. est 
aut Eusebius; uterque agnoscit, quod 
Steph. protulit. Habuit etiam Ficin. 
Quippe non hanc disciplinam putamus, 
sed eam, qua a. pueritia desiderari ama- 
rique virtutem facit, et quidem illam, 
qua perfectus quispiam civis effectus, jure 
imperare sciat aique parere. ΒΟΚΟΚΗ. 
p. 116. 

ó "o λόγοι ἂν εἴη] Hsc, que in libris 

lat. 


editis desiderantur, ες Euseb. et Cod, 
Voss. recepimus, sensu jubente; alio- 
quin enim *yovuérwr nihi! baberet, unde 
regeretur. Steph. et Cornar. locum sa- 
nare volebant scribendo ἡ γούµεθα, haud 
dubie Ficinum secuti, qui vertit, quippe 
ΛΟΛ hunc iplinam putamus. Asr. 

Thy δὲ---παιδείαν] Quis a libris editis 
absunt, ea Euseb. et Cod. Voss. serva- 
runt; pariter Ficin. vertit, sed eam, que 
a pueritia desiderari amarique virtutem 
facit. Asr. 

ἐξ ὧν] "p. s ἁμοὶ φαίνεται. 8ΤΕΡΗ. 
Cujus lectionis fontem ignorames. Bir. 

ἐξ ὧν φαίνεται] Euseb. et Cod. Voss. 
és ἐμοὶ φαίνεται. . Nisi ἐξ ὧν corruptum 
est, explico ita, ut sit i. q. ὧ5, vid. Coray 
ad Isocrat. Panegyr. p. 49. Mox pro 
ἡμεῖς 8) Ficin. videtur $ueis δὲ legisse, 

uum vertat, sed nos—contendamus.— 

einde ex Ald, Lov. Bas. 1. et 3. abrois 
(i. e. ἀλλήλοις, vid. ad Alcibiad. i. p. 
$16.) restituimus.—fPost ἁγαθοὶ γέγνον- 
ται Ficin. addit, qwi conira, improbi. 
Λατ. 

σχεδὸν] Est m, maximam 
partem, ut Proteg. 849. C. Epist. vii. 
894. A. Demosth. Olynth. in. p. 88. 
Sepenumero autein ita ponitur, ut re- 
dundet fere; sic ii. 4. 658. D. σχεδὸν 
es Tb απλῆθος προς qud cot! Mos 
µενο», quippe, wtpote cet. Mox 
Euseb. δὲ ἐστι κατὰ δόναµιν. Λατ. 
παντῖ] Legit παντὸς Fic. νο 


Vor. VII. 


1. 044. 


[5d 


482 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΘ. Κα μὴν πάλαι γε συνεχαρήσαµεν ὡς yum 


ου * ud e 4 i 4 e o - k - ài e “ 
ur. ii. 218. 66? ὄνσων τῶν δυναμένων) ὤρχειν αὐτῶν, κακὼν Ub τῶν μή. 


KA. Άέγεις ὀρθόατα. 

AO. Σαφίστερον iri! τοίνυν ἀναλάβωμεν τοῦ αὐτὸ 6 
τί ποτε λόγθμεν. xc μι Qi εἰκόνας ἀποδίξασθε εάν πως 
δυνατὸς ὑμῶν γένωμωι δηλώσαι τὸ τοιοῦτο». 

KA. Λέγε µόνον. 

ἃ- 19. ΑΘ. Οὐκοῦν ἕνα μὲν ἡμῶν ἔκαστον αυτών Té 
θωμιενι 

KA. Ναί. 

ΑΘ. Δύο δὲ κεκτηµάνον y nura ξυμθούλω ἑκανσίω σε 
xoi ἄφρονε, a! προσαφορεύοµεν ἡδονὴν καὶ λύπην: 

KA. Ἔνστι ταῦτα. 

ΑΘ. Πρὸς δὶ τούτοιν ἀρυφοῖν αὖ δόξας µιελλόντωε, έν 
χοινὸν μὲν όνομα. £A, ἔδιον ài φόβος μὲν 5 αρὸ AUT 
ἐλαίς, θάῤῥος δὲ ἡ πρὸ τοῦ ἑναντίου. idi δὲ πᾶσι TOUTOIG 
λογισμός, 0 ví πο; αυτών ἄμιεινον 9] χεῖρον’ ὃς γιρόμερος” 


δόγµια φᾳόλεως κοωὸν νόμος ἔπωνόμασται. 
KA. Μόγις μέν πως ἐφέπομαιδ λέγε μὴν τὸ μετὰ 
/ 


σαῦτο ὡς ὀπομένου. 


et γρ t.—! δυνάµεων pr Ω.---ᾱ αὐτῶν AO : αὐτῶν *s.—) ἔτι om ζ.---  eles t$.— 


jungetur παντὶ cum Bpaeréov. SrzPB. 
Bernard. in Animadv. in Script. Grec. 
(Act. Literaz. Societat. Traject. t. i. p. 
207.) scribi jubebat διὰ βίου παντὸε καν- 
Tl, male, qnum notio τοῦ παρτὸς jam in 
διὰ βίου iusit, ut viii, 8. 893. A. c. 7. p. 
839. D. is. 14. p. 877. B. vid. Fischer. 
ad Phiedon. p. $16. Λετ. 


6.13. αὐτῶν] Non agnoscit abra» 


Fic. et vel tollendum vel in a$ mutan- 
dun videtur. S1zps. 

ἕκαστον αὐτῶν] Genitivum αὐτῶν ni- 
bili esse vidit Steph. conjiciens ἕκαστον 
ab TU. Sedleg, αὐτὸ» ex cod. Leid. et 
Euseb. Prep. Ev. xii. p. 600. Notissima 
4st dictio ἕκαστος αὐτός. Eodem inodo 
ii. p. 664. B. τὸν αὐτῶν ἠδιστόν τε καὶ 
ἄριστο» ὑπὸ θεῶν βίον λόγεσθαι φΦάσκον- 
τες, legendum αὐτὸ», υἱ habent omnes 
scripti editique prster vulgatum textum. 
Contrariam medelam exspectat v. p. 737. 
C. αρῶτον μὲν τὸν αὐτὸν ὄγκον τοῦ ἀριθ- 
μοῦ δεῖ τάξασθαι. Leg. αὐτῶν. Ἑοσοκα. 
Ρ. 116, 117. 


ἕκαστον αὐτὸν]. Sic Euseb. et Ced. 


141. Asr. 

ol») In marg. Euseb. fe. aly; sed At- 
tici in duali precipue masculitura genus 
cum feminino conjuugunt, ot và ἡμῴα. 
Vid. Kan. ad Gregor. p. $04. ex Fischer. 
ad Weller. t. i. p. 815. t. i. p. 109. t. 
li. p. 898. Sio |. iii. 2. 679. A. τούτω 
TÓ τέχνα. Cf. x.8. p. 898. A. 11. p. 
902. C. Asr. 

μελλόντω»] Malim µελλάννοι, ct cusm 
eo jüngere du$ov, interpungendo post 
τούτοιν. Ότανπ. Haud male, quamvis 
correctione supersedere possumus ; tam 
quum non sit τῶν ueAAdvrer (ia univet- 
sum eorum, que futura suat), sed μαλ- 
λόρτων, referendum hoc est ad Adegr et 
ἡδονὴ», ita οἱ ad µαλλώντων intelligi de- 
beat αὐτῶν. Λατ. 


dels] Est exspectatio tam boni quam 
mali, igitar vel spes vel metus. Vid. 








NOMOI, A. 


ME. Καὶ ἐν 


485 


έωοὶ pnr. ταὺτὸ TOUTO πάθος ἕ $H. 
A09. Περ δὴ τούτων διανοπθῶμν οὑτωσή. θαυρια pár ru, ii. 219. 


iaaurror "pen ἡγησωμεθα" τῶν ζώων" θεῖον,᾽ sive 2, παέγ- 
νιον $1:85P0Y εἶτε ὡς σπουδη viri ἔνυνεστηκὸς: οὐ γὰρ δύ τοῦ. 


9 . 
* ὃ c.—^ γινόμενοι v[.—? ἐφάπτομαι t.—8 μὲν Es.—" ἠγησωμεθα Ω, ἡγησόμεθα 


Η » ad Viger. de Idiotism. p. 346. 
ed. erm.— Deinde λογισμὸς, int. ToU 
s. περὶ τοῦ, ὅ τι cet. Asr. 
θαῦμα μὲν ἕκαστορ] θαύματα sunt mi- 

racula a. imaguncule, qum nervis vel 
filis occultis tahebantur ao. movebantur 
ita, ut viderentur vivi esse; circulatores 
eas circumferebant pecunia colligends 
causa; unde θαυµατοποιο), θαυµατοποιῖα, 
θαυματουργεῦ et θαυματουργία, vid. Ca- 
seub, ad Athen. p. 22. Theophr. Char. 
6. p. 85. Fisch, ker. ad M. Antonin. 
vii. 8. p. 297. ct Ruhnken. ad Tim. p. 
140. Hinc |. ii. 4. θαύματα 

prestigias edere ο. epectandas prebere, 
Dicebantur illa θαύματα etiam νευρύ- 
σπαστα, nervis (raeta; idcirco in sequen- 
tibus : olov γεῦρα ἡ σµάρωθοί rores ἑνοῦ- 
σαι, σπῶσιν ἡμᾶς. Homo οπίσι, qui non 
ratione se duci patitur (ita wt se ipse 
moveat et sua sponte agat), sed cupidi- 
tate, νευροσπάστοις íllis similis eet, A. 
Gellius Noct. Attic. xiv. 1. $. 35. * ut 
: plane homines non, quod dicitur, Aeyucà 
ζῶα (rationalia animalia), sed ludicra et 
ridenda quedam, (nervis 
£ructa) eese videantur, si nihil sua sponte, 
nihi] arbiumta 66ο faciant, sed duceati- 
bus stellis et aurigantibes.' Similiter 


Horat. Sat. ii. 7. 82. * Duceris ut netvis ἡμῶν 


alienis mobile lignum. — Persius Sat. v. 
128. * Te nihil impellit nec quidquam 
extrinsecus intrat, Quod nervos agitet.' 
Cf. Col. is. Lect. Ant. vii. 16. 
Casaub. ad Pers. L1. p. 486. ed. Par. 
Gataker. ed M. Antonin. ii. 2. vii. 8. 
Schweigli»us. ad Athen. €. i. p. 158. et 
Ruperti ad Juvenal. xiv. 266. t. ji. p. 
741. Asr. 

θεῖον, eire bs παίγνιον dxelvav] In 
bac lectione ἐκείνων idem est quod θεῶν 
propter pregressum θεῖον. V. Heind. 
&d Thesat. p. 869. Sed obstant alia, 
quominus sanum locum putem. Primum 
miracalum, quo dii Judant quodque qoasi 
mervis et funibus moveant, vix Plato 
vocaverit θᾳῦμα θεῖον sed θαῦμα sive 
taí^yvior θεοῦ, ut Legg. vii. p. 803. C. 


Et quam mire dicum est illad ἡμῶν τῶν 
ζόων de solis hominibus ! Quasi illi soli 
essent animalis, nec potius quatuor se- 
cundum Platonem forent genera anima- 
lium. V. Tim. p. 39. E. Cur, queso, 
non simplicius dixit ἡμῶν vel 

το] ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ὃ Ita iv. p. 713. 

D. ταῦτ' οὖν διανοούμενος ἐφίστη βασι- 
λέας "ye (leg. τε, ut est in Leid.) καὶ ἄρ- 
xorras rais πόλεσιν ἡμῶν οὐκ àvOpdrrovs, 


ἀλλὰ θειοτόρου τε καὶ ἀμείνονος, 
δαίμονας οἷον »ῦν ἡμάε ὁρῶμεν vois. 
ποῳοίοις, καὶ ὅσων ἡμεροί elow éryé an 


ο 


ποιοῦμεν abrois rode, à ἀλλ’ s αὐτῶν. 
δεστόζοµε», ἅμαινον ἀκείνων γένοι. vii. 
p. 803. C. gio D cres tim tux 
µακαρίου σπουδῆν ἄξιον ἄνθρωνον , 
Urep efroper ἔμτροσθω, & θεοῦ τι παίγνιον 
εἶναι µεμηχανηµένον, καὶ ὄντως τοῦτο 
αὐτοῦ τὸ Βέλτιστόν "yeyorérm. | Cf. κ. 
804. A. Rvspicit et Aristid. t. ii. p. 
431. οὕτω καὶ vb σὺ», à IlAdrwv, σόφε- 


p. 62. B. οὐ µέντοι ἀλλὰ τόδε γό µοι δο- 
kei, d Κέρης, εὖ λέγεσθαι, τὸ θεοὺι εἶναι 
Tobs ἐκιμελουμένον», καὶ ἡμᾶς τοὺς 
ἐν τῶν τοῦ Üeect 
εἶναι, Politic. p. 3m. E. die 
ἀνθρώπων ομώτου .* pt ab! 
διὰ τὸ τοιάνδε εἴρηται. 06s ἔνομεν ab- 
τοὺς, αὐτὸς ἐπιστατῶν καθώκερ νῦν ἄν». 
θρωποι, ζῶον bv ἕτερον θοιότερον, ἄλλα 
γένη φαυλότορα αὐτῶν νοµεύονσω.  Cri- 
tia p. 109. B. δίκης δὲ κλήροις τὰ φίλων 
λαγχάνοντος (θεοὶ) κατφκιζου τὰς χώ- 
ρας' καὶ κατοικίσαντες olov νομαῖς wrá- 


? Leg. θαῦμα μὲν ἅκαστον 
ἡμῶν ἡγησώμεθα τῶν ζώων θείών. 'Ημῶν, 
h.e. τῶν ἀνθρώπων: ζῶκ θεῖα suat δαί- 


484 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


τό ?» yryroexopav σόδε ὃς (4 ἴσμωον, ὅτι ταύτα τὰ iid ἐν 


ἡμῖν οἷον »tUpa 7" σµήρινθοί" 


Fs ἐνοῦσαι cruci τε ἡμᾶς 


κο ἀλλήλαις ἀνθέλκουσιν" ivavrías οὖσαι απ ὀναντίας) 
"ritus οὗ às Dugirpávs ἀρετὴ xci χακία κχώτα,. pu 

φησιν ὁ λόγος δεῖν τῶν έλξεων ξυνεπόμενον asi καὶ 
un TE] ἀπολεισόμενον ἐπαίνης ἀνθέλκει Toig ἄλλοις νεύ- 


n. 645. ροις ἔκαστον, ταύτην à εἶναι τὴν του ᾿λογισμοῦ dryer tr 


υσῆν καὶ ἱεράν, τῆς σύλεως κοινὸν νόμιον ἐσικαλουμάένη», 
ἄλλας 0$ σκληρὰς καὶ σιδηρᾶς, τὴν δὲ µαλακὴν ἅτε χρυση) 


ef6.— ζώιων, ut semper, 0.—! θεῖων v.—' f om t.—" σµήρωθοί pr Ω: μµήρσθοί 
95,—* ἀρθέλκουσαι AEOr[br.—? évavría t.—* ἐυνεχόμενον 0, cwerlpevor $.— 


pores, & quibus reguntur homines, τὸ 
οὐράνιον θεῶν γένοι. — V. Tim. p. 39. E. 
s*  Elegantior quam verior est emenda- 
tio Mureti Opp. t. íii. p. 684. y. τῶν 
θεῶν. Respicit huc Proclus in Tim. v. 
p. 839. pr. τὸ μὲν γὰρ θνητὸν »οῦ µετα- 
λαγχάναι, τὸ δὲ  voephr θανάτου, καὶ τὸ 
ὅλον γίγνεται θαῦμα, ὥς φησιν ἓν Νόμοι. 
Mox restituenda Attica forma 
ex Theodoret. Gr. Aff. Cur. v. p. 897. 
Eustath, ad Il. Ω. p. 1388. Rom. Et 
p. 645. Α. leg. τὰς ἄλλας δὲ σκληρὰς, 
ut paullo post τὰ δὲ ἄλλας παντοδαποῖε 
εἴδεσιν ἁμοίας.  Ficin. et ceteras duras 
et ferreas esse. Quamquam bene scio, 
Ficinuro quid ait discriminis inter ἄλλον 
et τὸν ἄλλον ignorasse: id quod plures 
versionis loci argaonnt, Βοεοκα. p. 117 
— 119. 

τῶν ζώων θείων] Deorum ac demo- 
sum, quorum imaguncule esse dicimur, 
utpote ab iis creati. θείων scripsimus, 
Cornarium secuti, qui vertit, «nimalium 
divinorum : θεῖον Ficin. ezpressit ver- 
tens, miraculum quoddam divinum. Ζῶον 
est in universum id, quod vernaculo ser- 
mone dicimus Wesen. Sic Tim. p. 89. 
E. τῷ τελεωτάτφ καὶ νοητῷ ζώφ. Asr. 

ὡς παίγνιον ἑκοίνων] Nobilissima hec 
sententia est, quee ]. vii, 10. p. 808. C. 
repetitur : ἄνθρωπον δὲ, ὅπερ εἴπομεν 
ἔμπροσθεν, θεοῦ τι παίγνιον μεμη- 
χανημένο», καὶ Ürres γοῦτο αὐτοῦ τὸ 
βέλτιστον γογονέναι. Παίγνιον est ἓν- 
dibrium, ἄθνυρμα (v. interpp. ad Thom. 
Mag. p.17.). Similiter Plautus Capt. 
Prolog. 3$. * Enimvero Di nos bomines 
quasi pilas habent.' Synesius de Pro- 


vident. ii. p. 190. C. καὶ pe Bones srery- 
κάλως εἰρῆσθαι θεοῦ παίγνιν ἄνθρωπος 
εἶναι, παίζοντος ἀεὶ τοῖς πράγµασι aul 
ποττγεύσντον. Pariter bomo diei ris 
τύχης παίγνιον Aristot. in 

xcvi. p. 638. v. 44. Cf. Sallier. ad 
Mer. p.65. Platonis locum ob ocelos 
habuere Philo t. ii, p. 139. Clemens 
Alexandr. Strom. vii. p. 714. C. Eustath. 

ad Iliad. V. p. 1883. ed. Rom. Asr. 
τόδε δὲ oue] Laudat Tbheodoret. 
Therapeut. v. p. 584. A. ubi recte oyá- 
fidicula), scribitur, sicut aped 
s l. c. Xa µήρσθο. Vid. 
Suidas e p. 125.u λα "cei στ. 

pi 4 ὁ 

μίαν ἕλξεων εἶναι ἀρχὴ», : 
τῶν ἄλλων ἕκαστον. di aim 
illum, quem sequi deceat, esse. rationis 
voluntatem, eos vero, quibus repogsarze, 
Cupidita- 


ἀγωγὴν χρυσῆν] Quasi σοιρὰ» χρυσῆν. 
omnia vincientem «t inter se copolen- 


tem, quam Plato et qui ipsum seceti 
sunt, ab Homero (Il. 6. 17. Vid. Heva. 
Observat. t. v. p. 415. 417.) smutunti 
sunt; vid. Theet. p. 158. C.  Arisud. 
Orat. i in Jov. t. i. p. 4. 5. Procl. Hyum. 
in Sol. v. 18. (Antholog. Grzc. t. ii. p. 
148.) Hymuv. ἂν Λοτ. 

τὰς P ἄλλα Sic Ficin. e£ celeres 
quidem. Vulgo 


ἄλλαε δὲ legitur. Mo- 
noit de hoc jam Boeckhius. Deimde 


male post xpuc$» vulgo interpungitmr. 








NOMOI, A. 485 


οὔσαν," σὰς ài ἄλλας παντοδωχοῖς εἴδεσιν ὁ ὁμοίας:. δεῖν À 

"P καλλίστῃ ἀγωγῇ τῇ τοῦ. νόµου ε &si ζυλλαμβάνεν' ἅ ὥτε 

γὰρ TOU λογισμοῦ καλοῦ pi ὄνσορ, πράου 5 καὶ οὗ )J 
βιαίου," δεῖσθαι ὑπηρετῶν αὐτου τὴν ἀγωγήν, doin ὧν 

ἡμῖν và χρυσοῦν γένος νικῷ τἆλλα" yim. xci οὕτω v 

περὶ δαυμάτων o ὡς ὄντων ημων ὃ μύθος à ἄρετῆς σισωσμένος' 

ἂν ti, καὶ τὸ αρείτεω ἑαυτοῦ καὶ ἥττω εἶναι τρόπον τινὰ 
φανερὸν ἂν γήγνοισο μᾶλλον 08 νου, xai ὅτι πόλη κα) ri. ii, 390. 
ἰδιώτην, Ty μν λόγον ἀλπθη λαβόντα ἓν avra περὶ 

τῶν ἕλξιων τούτων τούτῳ ὁσόμιενον δεῖ e 7» πόλη ^ 

5 παρὰ θεῶν τινὸς ᾗ παρὰ TOUTOU τοῦ γνόντος σαυτα «. 
λόγον παραλαβουσων, νόμου θερωένην, dor) τε ὁμωλεῖν 
xai rac ἄλλαις αόλεσι. οὕτω καὶ κακία 2j xai &pt- 
ση: σαφέστερον ἡμῶν διηβθρωμένον" ὦν εἶη. ἔναργεστέρου 
ὃ αὐτοῦ γωοµίνου καὶ παιδεία καὶ τἆλλα ἐπιτηδεύμαωτα 
ἴσως έσται μᾶλλον καταφανῇ, καὶ δὴ καὶ ro! περὶ σῆς P 


5 οὖσαν καὶ μονοειδῆ τὰς ).—^ Bey δὴ τῷ ΛΩοῦτ, be» ph τῷ Ἑ, δεῖν δὲ τῇ f: δεν 
τῷ ς.---- βεβαίου γρ 0.—4 τἄλλα 0: τὰ ἄλλ a *s.—* δὲ ς.---ἵ $ v.— 
€ ὅτι { et γρ f.—h^ τοῦτο pr 0.—! δὲ s.—! periit —] Tíj v.—? interlocu- 


Post οὖσαν Ficin. videtur le- καὶ οὕτω 9] Sic Euifeb. et Cod. Voss. 


οὖσαν] 

i μονοοιδῆ, vertit enim, Et wni- 
for. mem preterea, ceteras, multiformes. 
SrzPE. 

οὖσα»] E Ficino interposui καὶ µονο- 
οιδῇ ; quod sensus postulat. Asr, 

de δὲ τῇ] Vulgo scribitur ápolas, δεῖν 
Tj. Ex Eusebio δὲ post δεῖ» recepimus, 
et ante ToU »éuov ex Ald. Lov. Bas. 1. et 
articulum τῷ restituimus ; de bac arti- 
culi repetiuone vid. Mattbie Gr. Grec. 
Ρ. 386. et Bast. Epist. Crit. p. 92. De 
sententia, animi appetitiones rationi de- 
bere opitulari, accuratius exposuit Polit. 
iv. 16. ubi inter alia τὸ θυμοειδὲ: dicitur 
Φύσει ἐπίκουρον τῷ λογιστικφ. | Cf. ibl 
notata. Asr. 

ὅτωι ἂν Sacr] Scrib. ὅπως ἂν ἐν ἡμὺ. 
lta Euseb. Ficin. im mobis. Deinde 
recte Euseb. ec marg. D'eid. καὶ οὕτω δή. 


Tbemt. p. 164. D. καὶ οὕτω 8) μῦθος 
ἀπώλοτο ó tos καὶ.ὁ abs ἅμα ὁ 
τῆς ὀπιστήμης καὶ εως, ὅτι γαντὸ» 
ἑστίν. ἙΒοεοκὴη. p. 119. 


ἐν ἡμῖν] Sic Euscb. et Ficinus: ἐν νόµο 


nobis. Vulgo praepositio deest. Asr. 


in marg. Vulgo δ6. De verbis ὁ nies 
igi ἂν εἴη vid. nostra ad Sym- 
p. 255. Verba ita construenda, 

Perl dar às θαυμάτων ὄντων, b. e. ἡμᾶς 
Oajpara εἶναι. Pronomen, ut solet, 
verbo subjectum est, ot iii. 11. p. 602. 
C. καταφρονῄσας 6s ὄντων ἡμῶν βρα fes 
ἀξίων. Sopbist. 343. C. παισὶν às e 
jui». ubi v. Heind. Asr. 

μῦθος ἀρετῆς] I. e. περὶ ἀρετῆς: fa- 
bula que docct, in. quo. posita sit virtus. 
Sic genitivus, omisso περὶ, v. 10. vii. 18. 
init. ix. 9. p. 869. D. x. 12. p. 904. D. 
— Pru *yéyrorro Euseb. γένοιτο. Ast. 

τὸν μὴν] Spectat ad ἰδιώτην, cui πόλιν 
δὲ opponitur. Mox in Euseb. deest 
τούτων; deinde legitur apud eund. παρ᾽ 
αὐτοῦ τούτον, quod recepimus. Etiam 
Ficin. vertit, ab hoc ipso, qui Μας cogno- 
vif. Τούτου reíerend. ad ern», de 
quo in prasgressis sermo erat ; ssepiasime 
enim οὗτος pro ἐκεῖνος ponitur, v. exem- 
pla in Lexico Xenophont. t. iii. p. 866. 
v θεµένη», int. αὐτὸν, τὸν λόγον. 
Ficin. eam habere pro lege. Asr. 


486 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


vei; ofvoig διαφριβης, ὃ Ó δοξασθείη μυ ἂν εἶναι φαύλου Tío! 
μήκος πολυ λόγων περιτὸν signpvor. 
KA.7 Φανή 9i TÀY, &y imag τοῦ μήκους "y αυτών 


οὐκ QOL. 


ΑΘ. Εὺ λίγες, καὶ περαίνωµωεν d vi περ ἂν τῆς γε 


νυν dispiace & io γέγνηται. 


KA. Λένε δή. 


S. 14. A6. Ἡροσφίροντες τῷ θωύμαιτι σούτωῳ τὴ, 
έθην aroiór ví ποτε αὐτὸ ἀπεργαζόμεθα τ’ ; 


KA. 


0g T$ í 06 9. ποπούμνος αὐτὸ ἔἐπανερωτάς i ὁ 


Αθ. Os?ir T πρὸς 0 σι TOUTOP δι όλως κοινωνησαν 
φούτω TOÍOy Ti ξυμαίατει γίγνεσθαι. $ ét à σαφίστερον ó 


m, ii. 231. βούλομαι περάσομιαι φράζει». gura γὰρ vo τδιόρδε, 


doa. σφοδροτέρας τὰς ἡδονὰς Lin λύπας καὶ θυμοὺς παιὶ 


ἔρωτας 5 τῶν οἶνων πόσις ἀπιτείνει; 


ΚΛ. Πολύ yt. 


A8. T; 2' ab σὰς -αἰσθησεις xai μνήμας : xoi Jefe 
xai φρονήσεις: πότερον ὡσαύτως αφοδροτέρας, 5 9 πάρτα» 


ἀπολείπει ταῦτα αὐτόν, ὧν κατακορήςἳ vig τῇ μέθη γίγ- 


w»nvti s 


toris zautati elgnum om EO.—^ : καὶ Q,—^ ἀπεργασόμεθα s.—P τούτω f.—^ δα- 


eb δοξασθείη] Vulgo scribitur 9, quod 
sensum non habet; quocirca Stephan. 
scribi Ma) εἶναι Φαῦλον, καὶ $a 
Té µῆκοι---εἰρημένον, φανείη Bà&— * 
ut heec εὖ λόγεις usque ad rbeddporrer 
Clinim sint, vel usque ad γίγνηται, ut 
Λέγε 8 cum sequentibus continuetur 
sub personas Atheniensis Nos, quod 
lenissimum esse optimumque sensum 
praebere videbatur, in οὗ mutavimus. 
Sensus est: ratio 'virtatis ad pravitatem 
ες iis, quts exposuimus, clarius patet, 
sicut universa animi cultura, ad quam 
quum compotatio pertineat, haud am- 
plius videbimur de re vili prolixam ba- 
buisse orationem. Τὸ περὶ τῆς--διατρι- 
βῆς est 1. q. τὸ τῇς διατριβῆς quod ad 
compotationem attinet ; solet enim pre- 
positio verbum sequens respicere, ut h. 1. 
participium εἰρημένον. Vid. Mis- 
e . Philol. v. ii. p. ii. p. 8T. Fischer. 
ad Weller. t. iii. p.ii. p. 08. Matthiee 
Gr. Grec. p. 877. Hinc responsio se- 


ps fortiter affirmans : Φανοίη δὲ riy 
jam el 
ob δοξ 
εἱρημένο». 
causa sspe ita conjmnguntur; fees est 
enim profecto, v. Muncker. ad Antomin. 
Liber p. p. 88. Locell. - ad Xenoph. Ephes. 
. 188.  Scliaefer. ad Long. p. 3$7.). 
f. ad c. δ. Aer. 


ut μεν] Ald. Lov. Bes. 1. et 3. 
vote». 


Sed Ficinus, quare dicamus. 


ui 14. obbéro] Sic Ficin. nendum di- 
ορ ad ulgo Οὐδέν ww, quod 
. jam in Οὐδέ πω mutandom cesse 
RA O τι est ὁτιοῦν, ut ii. 14. 814. C. 
οὐδ fran vóAe. xi. 7. Ῥ. 935. E. κρόνε- 
pov δὲ oferiwwas ὑτιοῦν à» βουληθήνα: ee- 
θεῖν. "Vid. Hermann. ad Viger. p. 199. 
et Bast. Epist. Crit. p. 114.—[n pem- 
gressis Cod. Voss. ἀπεργαξόμεθα, Figin. 
vero, reddemus? Asr. 








ΝΟΜΟΙ, A. 437 


KA. Ναί y mper ἀπολώσε,. 
Ae. "Odxoi» εἰς varo» ἀφικνεῖται τὴν τῆς ψυχῆς Sz 
T7 τότε OTt νέος ?» cic; 


KA. Τί μήν; 

ΑΘ. Ἡκιστα δὴ τὸτ ἂν αὐτὸς αὐτοῦ γίγνοιτο ἐγ- 
χρατής. 

KA. Ἡκιστα. 


Αθ. "Ae οὖν αυνηρότατος, φαμέν,' ὁ τοιούτος; 

KA. Πολύ γε. 

ΑΘ. Ov μόνον ἄρ , ὡς $0/X&9, ὁ γέρων dig παῖς yiw- 
yov ὤν, ἀλλά, κου 9 ὁ µεθυσθες.' 

KA. Άριστα εἶπες, ὦ Lin. 

ΑΘ. Τούτου à TOU ὁπισηδεύμωτος σύ LZ σε λόγος 
ὁπιχειρήσει sisi 7 ἡμᾶς ὡς χρὴ γεύεσθαι καὶ μὴ Φεύγει 
παντὶ σθένει AUT σὸ δυνατόν! 

KA. Εοικ sivo σὺ φοῦν φἠς καὶ ἔτοιμος ἤσθα νῦν 
δη λένευ. 

A8. ᾽Αληόη μέντοι μιημσεύως. καὶ νῦν oy sipá" $roi- 
µος, επειδή περ σφώ ye βελήσιν πεοθύμως à ἔφασον &xoUtiP, 

.KA. Πως δ᾽ ovx ἀπουσόμεθαι ad si μηδενὸς ἄλλου 
χάριν, ἀλλὰ vob θαυμιαστοῦ τε xci ἀτόπου, εΡ δεῖ” ἑκόντα 
ποτέ ἄνθρωπον εἰς ὥκασαν φαυλόσητω ἑαυτὸν ἐμβάλλει». 

ΑΘ. Ὑυχῆς λέγεις. 3 γάρ: 

KA. Ναί. 


toph Ὁ----- val om A : τὸ μα) ἐν ἄλλοις ob κεῖται mg Q.—? μὲν pr Ω.--ἰ ἔουο A.— 
i 
* nebvorit —* εἶμ' ο, elju f.—" 93 v.—5 εἶναι om ΑΒΠΩΙ{Ος.--- φαρκακοποσίαν 


els ravrip —rip τῇ jvxis] Post e Als παΐδει οἱ γέροντει ὀρθφ τῷ Are. 
ταντὸν (κατὰ) τὴν τῆς ψυχής di» ex-  Axioch. p. 267. B. καὶ τῶν δε παῖδε 
spectabas καὶ (atque), sed rj τότε posi- Ὑέροντες γίγνονται. — Aristophan. Ν. h 
tüm est propter gressum. M to 1419. 5ls παῖδοι οἱ γέροντες, ubi vid. 
θ να, eis τὴν apri τῶν Schol. et Bergler. Cf. Erasmi Adsg. 
ré (γωομά), bre νέου do ais. wh. Chil. i. Cent. v. p. 144. Gataker. Opp. 

8s wai] Respexit hec Cle- Crit p. 95. et Fischer. ad Axioch. Ρ. 

mena lexandr, Strom, vi, p. 626. Α. (t. 118. Schol. Rühnken. p. 353. ἐπὶ τῶν 
ll p.748. Potter.) ubi qbi legitur γένοιτ)  zpbs τῷ Ύόρᾳ εὐηθεστέρων εἶναι δοκούν. 
ls, et laudavit Stob, 165. των. ÀsT. 
v. 27. obi ἄρ' deest. αν» liter Bopho- eb γοῦν $us] Ald. φῆς, ceteri libri 
cles: Πάλι γὰρ αὖθις soit Ó γηράσκων (ifs; sed qs encliticom est et. rectius 
ἀνήρ. et Theopompus apud Clement. 1. |. sipe iots scribitur. Asr. 





i. 646. 


1m. ii. 232. 


458 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ΑΘ. Τί δέ : σώματος, € V ἑφαῖρε, εἰς πρνηρίαν, λεσνότη- 
τά σε καὶ αἶσχος καὶ ἀδυναμίαν, θαυμάζοιμωεν ὧν εἴ ποτέ 
vig ἑκὼν εἶναι; ἐπὶ σὸ σοιουτον ἀφικνεῖσαι; 

KA. Πως γὰρ οὔν 

ΑΘ. Tí οὖν: τοὺς εἰς TO ωτρεῖα. αὐτοὺς βαδίζοντας 
exi Quepumomoriar! ἀγνοενν οἱόμεθα o οτι μετ ὀλίγον ύστε- 
go xci ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας ἔξουσι τοιοῦτον τὸ σῶμα, olor 
s διὰ σέλους xen μᾶλλοιεν” ὅν οὖα. ἂν δεξαιντο 3 τους 
$7i τὰ γυμνάσια xai πόνους ἰόνσας ovx ἴσμιεν ὡς ἀσθενεῖς 


εἰς σὸ παραχρῆμα yéyvvrai; 

KA. Π]άντα σαυτα ἴσμεν. 

ΑΘ. Καὶ ὅτι τῆς μετὰ ταῦτα ὠφελείας ἕνεκα &XOP- 
τες φορεύονται; 

ΚΛ. Κάλλιστα. | 

ΑΘ. Οὐκοῦν χρὴ καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων eroi 
διανοεῖσθαι τὸν αὐτὸν τρόπον! 

zit, ii. 223. KA. IIx»v yt. 

Αθ. Καὶ της περὶ TOY οὖνον ὥρα διατριβῆς ὡσαύτως 

διανοητέο», si περ $9 TOUTO ἐν TOUTOIG ὀρθῶς διανοηθῆναι- 


" las v: Φαρµακοκ ος,--5 ὃν —5 els .— ὀφελίω 
pr Mey Pid τούτου. ὁρθῶι erendipur ADe[ft br Amd dl vurtis eg.— 


Aewrórgro] In Ald. Lov. Bas. 1. et διατριθῆς] Post v. διατρθῆς insere 
2. deest re, Ald. vero exhibet Aewrórg- prrwpositiunem πέρι, quse excidit propter 
Td, quasi sequatur τε. Deinde in Ald. prscedene περὶ τὸν iv olvor. Nusquam k- 
Lov. Bas. 1. et 2. ante τὸ τοιοῦτον desi- gitur διανοεῖσθαί τινος, ubivis περί τινος. 
derator émí. — Ficin. vertit, mumquid au- — p. 644. D. περὶ δὴ τούτων διανοπθόο 
tem mirabimur, o amice, si quis in cor- οὑτωσί. iii. p. 686. D. φερὶ ὧν ἂν οὕτω 
poris pravitalem, maciem dico, deformita- διανοηθῶσιν. — vii. p. 822. eH 0$- 
tem, imbecillitatem, spontedeveniat? Asr. ρας ὡσαύτως διαννηθῆνα, χρὴ, καὶ κ 

αὐτοὺε βαδίζοντας] Recte Ficin. ver- ἁπάντων ὁπόσα τοιαῦτα. ix. p. 878. 
tit, sponte; est enim αὗτὸς sepenumero  Pheedr. p. 270. D. Sympes. p. 173. E 
id quod abróuaros, ut ii. 4. 657. D. Perpaucis locis est BuxroessÜa: περί τι. 
Vid. Lexic. Xenophont. t.i. p. 477. et Legg. iii. p.686. D. τὸ δὲ νῦν γε ἡμεῖν 
Hermann. in Beckii Actis Seminar. Phi- áy! ἂν lows περὶ τοῦτο αὐτὸ οὔτ' ὁρθῶς 
lol. v. i. p. 47.  Respicitur vero pre- διανοοίµεθα οὔτε κατὰ φύσιν, καὶ 8 καὶ 
gressum ἑκὼν εἶναι Ast. περὶ τὰ ἄλλα πάντες πώτα-- νἩ. p. 

Φαρμακοποσίᾳ] Cod. Voss. $apuaxo- 820. Λ. dp' οὗ διανοούµεθα περὶ ταῦτα 
ποσίαν; sed eleganter ὁπὶ cum dativo οὕτως "EAAwves πάντες; Epinom. p. 
ita ponitur, ut consiliom declaret, vid. 987. E. καὶ δ) καὶ περὶ τὰ ré λεγάνος 
Lexic. Xenophont. t. ii. p. 261. Asr. ταυτὸν δεῖ διανοηθῆναι τοῦτο. ΔΙ pes- 

κάλλιστα] Alia est lectio μάλιστα, | sime editor Lipsiensis [Fischer] cozrupit 
qum sequendam puto. ΘΤΙΡΗ. Cod. Phileb. p. 21. C. ἔστι ταῦτα; $ vepà 

oss. μάλιστα" — Ficin. preclare. Λοτ. ταῦτα ἔχομεν ἄλλων πως διανοηθῆσαι ; 











NOMOI, A. 


KA. Ila; à' οὐ: 


480 


ΑΘ. "Αν ἄρα τυὰ ἡμῖν ὠφέλειαν' ἔχουσα Φαίνητωι 
μοηδὲν τῆς περὶ τὸ σῶμα ἑλάττω, T γε ἀρχῇ τὴν σωµα- 
σχίαν νικᾷ τῷ τὴν μὲν μετ ἀλγηδόνων εἶναι, τὴν δὲ µωή. , 


4 olx Ὦ.--- ἡμῖν ante à. ponunt ΛΩΟΤΟΕ, post à. *s.—f ἀφελίαν HO.—8 ὑμῖν s. 


Ita ex Bas. 2. edidit Stepbanus: at is 
ex Ald. Bas. 1. rescripsit περὶ ταῦτα, et 
re et lingua jubentibus, ait : scilicet sua, 
quà princeps docuit Stephanum calum- 
niari, non Platonica. Üptima formula 
est ἄλλως πως παρὰ ταῦτα. — Legg. iii. 
p. 693. A. τί παρὰ ταῦτα ἔδει πράττειν 
ἄλλο. vii. p. Τ07. B. ἂν δὲ καρ αὗτά 
τις τῶν θεῶν ἄλλους ὕμνους 3) xopeías 
wpocdyp. Phedon. p.107. A. οὕκουν 
ἔγωγε, ὦ Xékpares, ἔφη, ἔχω παρὰ ταῦ- 
πα ἄλλο τι λέγειν. Ἠερ. vi. p. 506. B. 
ἀλλὰ σὺ δὲ, ὦ Σώκρατεαι, πότερον Àri- 
στήµην τὸ ἀγαθὸν qjs εἶναι } ἡδονὴν ὃ 

ο T. παρὰ ταῦτα»; X. p. 608. C. µή 
τι ἄλλο jJ παρὰ ταῦτα; Aristot. Polit. i. 
8. p. 46. πότερόν ἐστιν ἀρετή Tis δούλου 
παρὰ τὰς ὀργανικὰς καὶ διακονικὰ ἄλλη 
τιµιωτέρα τούτων. Hoc in transitu ; 
redeo ad verbum διανοεῖσθαω.  Memora- 
bilis inprimis est dictio διανοεῖσθαι περὶ 
πρᾶγματός τινος &s$ περί τινος ὄντος. 
Min. p. 814. D. Ὡς περὶ καλοῦ ἄρα τινὸς 
ὄντος δεῖ τοῦ νόµου διανοεῖσθαι καὶ ós 
ἀγαθὸν αὐτὸ ζητεῖν. Unde emendandus 
Protag. p. 352. B. δοκεῖ δὲ τοῖς πολλοῖς 
περὶ ἐπιστήμης τοιοῦτόν τι' οὐκ ἰσχυρὸν 
οὐδ᾽ ἡγεμονικὸν οὐδ ἀρχικὸν εἶναι οὐδὲ 
ὥσπερ τοιούτου αὐτοῦ Üvros διανοοῦνται. 
Legendum ὡς περὶ τοιούτου--- Nusquam 
enim nec est nec potest esse διανοεῖσθαι 
ὅσπερ τινὸε Üvros, sed tantum &s τινος 
ὄντος. Gorg. p. 472. D. ἄλλοτι ós οὔ- 
τω σοῦ νοµίζοντος διανοώµεθα; Phaedon. 
p. 94. E. dp' οἴει αὐτὸν ταῦτα ποιῆσαι 
διανοούµενον ὡς ἁρμονίας αὐτῆς οὔσης ; 
Rep. i. p. 327. C. és τοίνυν μὴ ἆκουσο- 
µένων οὕτω διανοεῖσθε, τν. p. 470. E. 
καὶ διανοεῖσθαι ὧλ διαλλαγησοµένω» καὶ 
οὓκ ἀεὶ πολεµησόντων. — vii. p. 623. C. 
és ἔγγνθεν τοίνυν δρωμένους Aéyorrós 
µου διανοοῦ. Simili medela indiget per- 
sonatus Hipparchus p. 226. D. M3 τοί- 
νυν ἐπιχείρει µε ἑξαπατᾷῷν ἄνδρα πρεσ- 
Βύτερο» ἤδη οὕτω νέος ὧν, ἁποκριυόμενος 
ὅσπερ »ῦν δὴ, & οὐδ' αὐτὸς ofer. ἀλλ᾽ ὧᾳ 
ἀληθῶς, εἴπέρ ἐστιν ὄντινα olei γεωργικὸν 
ἄνδρα γεγνόμενον, καὶ γιγνώσκορτα ὅτι 

Plat. 


Vor. VII. 


οὐδενὸς ἄξιον Φυτεύει τὸ Φντὸ», οἴεσθαι 
ἀπὸ τούτου κερδαίνειν. | In. hac lectione 
ad illa ἀλλ᾽ ὡς ἀληθῶε κ.τ.λ. desidera- 
tur verbum, et εἴπερ erit an, quod nus- 
quam est: semper enim significat siqui- 
dem. Vera lectio est hec, &AA' ὡς ἆλη- 
θῶς «ixé* dp ἐστὶν-- — Phileb. p. 32. E. 
σφόδρα δὲ vpocéxay τὸν νοῦν εἰπό. áp 
οὗ πᾶσα ἀνάγκη-- — Menon. p.77. Α. 
ἀλλ ἴθι D, πειρῶ καὶ σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπό- 
σχεσιν ἀποδοῦναι, καθ’ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς 
πέρι ὅ,τι ἐστὶ, καὶ παύσαι πολλὰ ποιῶν 
ἐκ τοῦ ἑνὸς, δπέρ φασι τοὺς συντρίβοντάς 
τι ἑκάστοτε οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἑάσας 
ὕλην καὶ ὑγιῆ ebré τί dorw ἀρετή ; 
Bozczn. p. 119—121. 

καὶ τῆς διατριβῆς] Genitivi sunt abso- 
luti, ut vi. 7. ὁδῶν δὲ καὶ οἰκοδομιῶν καὶ 
κόσμου. Similiter ii. 1. 653. C. τούτων 
γὰρ 83) τῶν ὀρθῶς τεθραµµένων ἡδονῶν καὶ 
λυκῶ», παιδειῶν οὐσῶ». iv. 1. p. 704. C. 
vii. 19. p. 817. A. cet. Vid. nostra ad 
Phedr. p. 351. et Sympos. p. 294. 
Heind. &d Phedon. $.63. et Matthie 
Gr. Gr. p. 439. Boeckh. interponi jube- 
bat περὶ, guod et superfluum et propter 
περὶ τὸν οἶνον incommodum esset. Mox 
pro ἔνι Bas. 1. ἔν et Bas. 2. ἔτι. Agr. 

ἂν ἄρα--ἑλάττω] Haec cum Clinie 
oratione esse conjungenda, sensus do- 
cet ; namque si Atheniensis hec essent, 
inepte in dubitationem (ἂν ἄρα est enim 
dubitantis) vocaret id ipsum, quod ve- 
rum esse ponit. Optime vero nunc ba- 
bet Atheniensis responsio, τῇ γε ἀρχῇ 
τὴν cepuaaklai.vikg cet. quas: dicere vo- 
luerit: tantum abest, ut de compotatio- 
nis utilitate dubitari possit, ut ipsam 
&deo corporis exercitationem (in qua 
Cretenses et Lacedaemonios totos fuisse 
constat) superet.—Pro τῆς Ald. Bas. 1. 
et 2. eis, 1 Non Asr. 

ῇ 9] Non est principio, ot inter- 
pretes vertunt, sed i. HE ἀρχὴν s. rh» àp- 
x, omnino, imo, vid. Hemsterhus. ad 
Lucian. Tim. $. 26. et Reiz. ad Viger. 

.718. Te vero affirmat; vid. exempla 
in Lexic. Xenophont, t. i. p. 570. Asr. 


3Q 


€ 





490 


IIAATONOZ 


KA. 'Ogfa; λέγεις, θαυμάζοιµα δ᾽ ἂν εἴ τι δυναέµεθα 


σοιοῦτον ἓν αυτῷ κατα 


ει). 


. AO. Του αὐτὸ δὴ νῦν, ὡς ἔοιχ, ἡμῖν ἤδη σειρασέον 
φρώζειν. καί μοι λέγε δύο φόβων εἴδη σχεδον ἔναντια 


δυνάμεθα κατανοῆσαι; 


KA. IIo 25; 


ΑΘ. Τὰ τοιάδε. φοβούμεθα μέν" που τὰ κακά, προσ- 


δοκῶντες γτνήσεσθαε; 
ΚΛ. Ναί. 


ΑΘ. Φοβούμεθα δὲ γε 
δοξζώζεσθαι κακο) πράστοντες Ἰ λέγοντές τι τῶν 
ε.. 641. Agy ὃν δὴ καὶ καλοῦμεν τὸν φόβον ἡμεῖς γε, οἶμαι D 


i! ’ 
καὶ πάντες, αἰσχύνην. 


KA. T; 2 οὐ: 


ΑΘ. Τούτους δὴ δύο ἄλεγον φόβους ὧν o ἔτ 


πολλάκις δύζα», ἡγούμεροι 
j πα- 


έναν- 


΄ x αν 9 , « rr] 1 / 3 ΄ 
víog μὸν ταῖς ἀλγηδόσι καὶ τοῖς ἄλλοις φόβοις, ἑναντίος 
δ᾽ ἐστὶ ταῖς πλείσταις καὶ µεγίσταις ἡδοναῖς. 


ΚΔ. Ορθόσατα λέγεις. 


ΑΘ. " Ae οὖν οὖν ἂν νομοθέτης, καὶ κᾶς οὗ καὶ epa- 


ποιοῦτον ἐν αὐτφ] Udlitatem quandam 
αἆ eam squiparandam, quam corporis 
erercitatio praebet. Neutrum abrq re- 
ferendum ad nomen femininum διατριβθὴ, 
qnos frequentissimum etiam Platoni est. 

ic ii. 1. τούτου ponitur, presgresso παι- 
δεία, et ofs, pregresso τάξεων. ii. 10. 
αὐτοῦ, antecedente βουλήσεως. vi. 16. 
7172. D. πρέπορτα. x.8. p. 989. B. νοῦν 
τήν τε ἐν ἑνὶ φερομένην κίνησιν, σφαίρας 
ἐντόρνονάπεικασμένα φοραῖς. αἰὶ.1. 956. 
E. c. 9. p. 968. E. Vid. Heind. ad 
Phseedon. 6. 84. As. 

ToUT αὐτὸ 8)) νῦν] Ald. Bas. 1. et 9. 
δεῖ, e solemni vocum δεῖ et δ) permuta- 
tione. Ceterum hic quoque scribendum 
esse judico δή vvv (vid. ad c. 5.) ; notio 
enim ToU sW"c in particula són inest. 
Mox ex Ald. Lov. Bas. 1. et 3. et 
Cod. Voss. recepimus ἡμῶν pro ὑμῖν; 
it& etiam Cornar. vertit: hoc ipsum 
ifaque nunc, ut apparet, conandum nobis 
est ul exponamus. Qus causa Stepha- 
mum adduzerit, ut ὑμῖν scriberet, non 
perspicio ; nam si ὑμῖν scriptor posuisset, 
baud dubie δηλῶσαι vel simile verbum, 
non gemerale illud φράζευ, adhibuis- 


set. Asr. 

δοξάζεσθαι] Mutandum poto praesens 
δοξάζεσθαι in futurum δοξάσεσθαι, ux 
δοἑασθήσεσθαι. Ότερη. Sed verba pe- 
tandi cum presente teque ac cum futuro 
construi constat, vid. Thom. Mag. p. 
159. Accedit, quod presens etiam gra- 
vius est futuro.  Ficin. vertit : c«m Γα- 
midamwus, ne, dicendo aut faciendo eli- 
quid minus honestum, mali videumar. 
Mox τὸν Φόβον epexegesi inservit, vid. 
ad c. 6. Deinde corrig. Τί 9 οὔ: Λατ. 

vb» Φόβον] Articulus τὸν expungen- 
dus et liic videri posset (ne diceretur ἂν 
τὸν Φόβον pro ὃν φόβον) nisi talis pleo- 
nasmi ejus alia apud hunc ipsutm scrip- 
torem eztarent exempla. Qua etiam de 
re antea monui. STEPH. 

δ' ἐστὶ] -yp. ἐναντίος δ᾽ ἔτι. Sxxrm. 
Adnotatum est in Cod. Voss. 8' ἔτι. Fi- 
cin. vulgatum expressit vertens : quorum 
alter contrarius quidem est doleribus ce- 
terisque timoribus, contrarius est et plu- 
rimis ingentibusque voluptatibus. Λοτ. 

&p' οὖν ob καὶ] Vulgo οὐκ ἂν legitur, 
quod, sequentibus indicativis σέβεται et 
vevóuue, locum habere nequit; in ex- 











NOMOI, A. 491: 


αρὸν ὀφελος, τοῦτον τὸν φόβον ἐν σιμῇ μεγίστη σίθει, καὶ 
καλών αἰδῶ τὸ τούτῳ" θάῤῥος ἐναντίον ἀναίδειάν τε προσ- 
αγορεύει καὶ µάγιστον xaxov ἰδίᾳ τε καὶ δηµοσίῳ πᾶσι 
νόμο κε) 

KA. Ορθᾶς λέγεις. 

ΑΘ. Οὐκοῦν τά v ἄλλα πολλὸ καὶ μεγάλα ὁ φὺ- 
(ος ἡμᾶς οὗτος σώζει, καὶ τὴν ἓν τῷ πολέµω νίκην καὶ 
σωγηρίαν Sy πρὸς Sy ουδὲν οὕτω σφόδρα ἡμῶν ἀπιργάζετα.. 
δύο γὼρ οὖν ἔστὸν τὰ τὴν vixmy ἀπιργαζόμυνα, θάβῥος μὲν 


αολεμάω», Φίλων δὲ Φόβος ary urne vigi κακής. 


KA. Ἔστι ταῦτα. 


ΑΘ. "Άϕφοβον ἡμῶν ἄρα δεῖ γίγνεσθαι καὶ φοβέρὸν 


ἔχαστον:. ὧν ὃ ἑκάτερον ἕνεκα, διγρήµεθα. 


KA. Πάνυ 


[piv Dv. 


ΑΘ. Καὶ μὴν ἄφοβόν γε ἕκαστον [βουληθέντες «roit», ται. ii. 335. 


—h μέντοι f.—! Ύε om f.—k τούτωι Av et γρ Ώ: τούτων *s.—À ἐναντίον om í— 


emplis enim, qus viri docti citarit, ut 

nt, ἂν etiam indicativo praesentis 
jungi (v. Matthie Gr. Gr. p. 882.), vel 
mendum sebest, vel ἂν ad aliud quid 
trahi debet, ut in Alcibiad. ii. p. 142. E. 


κυδυνεύει y, ἃν---ϕρόνιμόν τι οἶναι ἐκεῖ- 
vos ὃ sonyrs, obi ἂν ad 9 εἶναι 


refertur; Tim. 396. B. οὐκ ἂν οἶδα el δυ- 
ραΐµην ἅπαντα ἐν urfup κάλω λαθεῦν, 
ubi per hyperbaton à» cum οἶδα con. 
junctum est, quum ad δυναίµην perti- 
neat. Quod verissimum nobis visum 
est, id reposuimus, οὐκ ἂν in ob καὶ mu- 
tato; smpissime enim factam est, ut li- 
tera praecedentis et sequentis vocis vel 
permutarentur inter se vel conjungeren- 
tur. Similiter Symposii locum p. 90. 
ed. nostr. sanandum esse puto, ubi vulgo 
scribiter : οἶδεν' ὡς τὸ ex jua αὐτοῦ γοῦ- 
vo οὗ σειληνῶδεε σφόδρα γε; Ita corri- 
go: οἶδε vàs τὸ σχῆμα αὐτοῦ τοῦτο ob 
σειληνῶδες; σφόδρα γε (ut Alcibiades 
sibimet ipse respondeat, h. e. id quod 
contenderat, affirmet). Asr. 

σέβεται καλῶν] Vulgo scribitur σέβοι 
καὶ κιλῶ», quod vel in σέβεται καλῶν 
vel in σέβει καὶ καλεί motandum esee 
apparet; posterius confirmare videtur 
Ficin. qui vertit: mosme igitur et legis- 
letor et quivis alius—hunc. timorem ma- 
ximo honore colat voceique em. In 
hoc igitur loco, ut in pluribus aliis, ubi 


in scripture constituenda hereas, libro- 
rum scriptorum subsidium e 
oportet, Ceterum prepositio ἐν nomini 
τιμβ apposita est ita, ut, si rem ex nos- 
tro sermone sestimes, redundet. Sic ix. 
17. fin. δήσας dy πέδαι:. x. 19. p. 906. 
Β. dy —hryllais. xü. 6. P. 959. C. δια- 
Φέρον d» καλλοναῖ. Cf. Hemsterhus. 
ad Lucian. t. ii. p. 523. — Brunck. ad 
(Ed. T. 1119. Porson. ad Eurip. Orest. 
1018. Med. 639. et Wolf. ad Xenopb. 
Hellen. p. 114.—Mox post τὸ interposui 
δὲ, sensu jubente. ta et Ficin. conft- 
dentiam cero. Simul e Cod. Voss. pro 
τούτων recepi τούτῳ, quod itidem Ficin. 
confirmat. ΑΡΤ. 

ὃν πρὸς t») Ficin. 
comparetur. Plene Herodot. iv. 50. ἓν 
spbs t» συμβάλλει». — Similiter iv. 1. p. 
705. B. ἂνθ épbs t». V. 9. Ρ. 738. E. 
i» πρὸς dv. Epinom.c. 8. 976. E. µία 
γὰρ, ὡς οἰπεῖν, πρὸτ µίαν. — Cf. Interpp. 
ad Gregor. Corinth. p. 264. ed. Scháfer. 


si alteram. alteri 


alexóvn εκακῆς] Turpis infamia 
causd, h. pe in κακῇ περιπίκ- 


TO. jam se significat 
etiam dedecus, Lufamiem, ut αἰσχόνη 
περιάατειν (vid. Gottleber. ad Thucyd. 
Orat. Funebr. p. 84.) ; sed propter pre. 
gressa, dbi de pudore sermo erat, appo 
situm est xaxíjs. Asr. 








492 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


/ . ^ . ^ , » . , 
φό(θων πολλών τινῶν sig φόβον ὤγοντες αὐτὸν μετὰ νόµου, 


ρω 9 / 
σοιουτον απεργαζόµεθα. 


KA. Φανόμεθα. 


ΑΘ. Τί δ᾽ ὅταν ἐπιγειρῶμέν τινα Φοβερὸν roii pue 
δίκης, Gp οὐκ ἀναισχυντίω ξυμβάλλοντας αὐτὸν καὶ προσ- 
γυµνάζοντας wixay δεῖ ποιεῖν διαµαχόμενον αὐτοῦ" ταῖς 
ἡδοναῖς;, 5 τῇ μὲν διαίση τῇ ἓν αὐτῷ προσμαχόμενον καὶ 
wxayrc αὐτην δεῖ τέλεον οὕτω γίγνεσθαι «πρὸς ἀνδρίαν 
ὤπειρος δὲ δή που καὶ ἀγύμναστος ὢν τῶν τοιούτων ἅγω- 
yay ὁστισοῦν οὐδ ἂν ἡμισυςὶ ἑαυτοῦὶ γένοιτο αρὸς Gestis; 


δε νικᾶ» t.—^ αὐτοῦ...προσμαχόμενο» om Ἡ.--- δειλίαι yp AQ,—?9 ἅμισνε ΔΟΓ9 


φόβων---εἷτ φόβον] Intolerabile vide- 
bitur els φόβον Φόβων πολλῶν τινῶν. 
Quocirca Heindorf. in Specim. Conject. 
in Platon. p. 30. legendum conjiciebat : 
φοβερῶ» πολλῶ» τινῶν els QóBor ἄγοντε». 
Nobis vero in vocabulo φόβο» vestigia 
vocis θόρυβον indagasse videbamur. Sic 
enim Polit. iii. 20. p. 413. E. ὥσπερ robs 
πώλους ἐπὶ τοὺς ψόφους τε καὶ θορύβους 
ἄγοντες σκοποῦσιν, el Φοβεροὶ, οὕτω νέου 
ὄντας els δε(ματ᾽ ἄττα κοµιστέον. — Igitur 
esset φόβων πολλῶν» εἰς θόρυβον: in (u- 
multum, ubi multa timenda sunt, b. e. 
plenum timoris ac periculi. Sed nunc 
in vulgata scriptura, quam Ficin. quoque 
confirmat vertens: in mullarum terro- 
rem formidinum, &cquiesco, quum cre- 
berrimze in bis libris inveniantur hujus 
generis perissologim. Sic ii. 8. p. 657. 
B. ὡς ἡ τῆς ἡδορῆς καὶ λύπη: ζήτησις τοῦ 
καινῇ ζητεῖν ἀεὶ μουσικῇ χρῆσθαι cet. 
c. 4. p. 658. C. αὐτήκοος αὐτός. v. 6. p. 
154. C. ἡ βούλησις τῆς αἱρέσεωι τῶν 
βίων. c. 9. p. 738. D. οἰκειῶνται καὶ 
Ὑρωρίζωσι», οὗ μεῖζον οὐδὲν πόλει ἆγα- 
θὺν, $) γνωρίμου: αὐτοὺς αὗτοῖς εἶναι. c. 
14. p. 746. E. οὐδ' ἐκεῖνα φοβητέα δεί- 
σαντα τὴν δόξασαν ἂν γίγνεσθαι σµικρο- 
λογίαν. vi. 11. p. 764. C. ἐπιμελητὰς--- 
τῆς περὶ ταῦτα ἐπιμελείας. c. 15. p. 772. 
C. µέχριπερ ἂν τέλος ἔχειν ἕκαστον δόξῃ 
τοῦ καλῶς ἐξειργάσθαι, c. 19. p. 776. D. 
fj τε Ἡρακλεωτῶν δουλεία τῆς τῶν Μαρι- 
αδυνῶν καταδουλώσεωφ. viii. 7. p. 839. 
D. μὴ δυνατὸν εἶναι δύνασθαι. xi. 4. p. 
920. B. & απροτροπὴν ἔχει τιὰ loxvpàr 
πρὸς τὸ προτρέπειν κακοὺς γίγνεσθαι. c. 
9. p. 929. A. Ον ἂν θυμὸς ἐπίῃ-- τοῦτον 
ἐπιθυμεῖν ἀπαλλάξαι τῆς αὐτοῦ ἔυγγε- 
velas. xii, 6. p. 958. C. ἀξιῶν τι καλὸν 


lBei» τῶν ἐν ταῖς ἄλλαιε πόλεσι διαφέραν 
ἐν καλλοναῖς. Similis est pleonasmus 
apud Thucyd. vii. 49. τοῖς Σνρακοσίοι: 
κατάκληξις ὀγένετο, el πέρας μηδὲ» ἔσται 
σφίσι τοῦ ἁπαλλαγῆραι τοῦ κωδύνον. 
Vid. Matthizs Gr. Grec. p. 439. Itaque 
Φόβων πολλῶ» τυῶν els φόβον est: eis 
φόβους πολλούς τινας. As. 

perà νόμου] l. e. rife, ut par esx 
(μετὰ enim cum genitivo nominis constat 
adverbii partes agere, v. Viger. de Idio- 
tism. p. 641. Fischer. ad Weller. t. ia. 
p. Hi. p. 208.) cum sequentibes com- 
junximus, sicut paulo post Sra» émxe- 
ρῶμέν wa φοβερὸν ποιεῖν μετὰ Bugs. 

8T. 

προσγυμνάζοντας] Int. τῇ ἁνααγχοντίᾳ, 
ut in: sequentt. προσµαχόµενον v5 bury ; 
quocirca Steph. sine causa, ut bene jam 
Boeckhius monuit, orras scribi 
jubebat. Pro αὐτοῦ scripsi αὗτοῦ. 

e sententia, vid. A. Gell. Noct. Attic. 
xv.2. Αυγ. . 

TJ ---διαίτῃ-- προσμαχόμενον] | Ut hic 
προσµάχεσθαι τῇ διαίτῃ, it&. paullo ante 
dicitur προσγυµνάζευ τῷ ἁναισχυντίᾳ: 


ut frustra Steph. conjecerit ibi scriben- 


dum spoyvurátorra. p. 648. D. obre 
πρὸς τοὺς φόβους γυμνάξοιτο. Bozczn. 
P. 122. 


3 τῇ μὲν διαίτῃ]  Desidero ob post $: 
$) οὗ τῇ μὲν διαίτῃ---προσμαχόμενον δεῖ 
Τέλεον οὕτω γίγνεσθαι πρὸς ἀνδρίαν;--τϕ 
διαίτῃ, vivendi generi s. rationt, qua vo- 
luptati indulgere consuevit. Ficin. alitet 
videtur legisse, quum verterit: amd im- 
stitutwm anteacte vite. Λατ. 

οὐδ ἂν fjucv]  Opposita sunt τόλοος 
et ἥμισυς. vii. p. 806. C. τέλεον γὰρ καὶ 
οὐδ ἥμισυν δεῖν τὸν veueüérgv εἶνα. 











NOMOI, A. 493 


σώφρων δὲ don, τελέως ἔσται μὴ πολλαῖς ἡδοναῖς καὶ ἐπι- 
θυμίαις προτρεπούσαις ὁ ἀναισχυντεῖν καὶ ἀδιαιῖν διαµεµα- 
χἸμένος xci yenx mac μετὼ λόφου xoi ἔργου καὶ τέχνης 
8v σε παιδιαῖς καὶ ἓν στουδαῖς, ἀλλ ἁπαθὴς ὧν πάντων 


vw! φοἰούτῶν; 


WW » 
KA. Οὔὕκουν τὸν Υ εἰκότα λόγον ἂν yon. 


S. 15. A8. Τί οὖν, 


φόβου φάρμακο ἴσθ ος" τις bo; 


ἴδωκεν' ἀνθρώποι, à ώστε ὁσόσῳ πλέον ὧν p) σις σίνευν 
αυτοῦ, τοσούτῳ' μᾶλλον αὐτον op Cer" καθ d ἑχάστην CUPIT. 
δυστυχῖ γήγνεσθαι, καὶ i φοβεῖσθαι σὰ παρόντα κου) τὰ μέλ- 
λοντα αὐτῷ πάντα, καὶ τελευσώντα εἷς τῶν δέος i ένα σὸν 
ἀνδρειότατον ἀνθρώπων, ἑλκοιμηθέντα ài καὶ TOU πώματος" 
ἀπαλλαγέντα πάλιν ἁκάστοσε τὸν αὐτὸν γήγνεσθαι; ; 

KA. Καὶ τί τοιοῦτον φαῖμεν ἄν, ὦ ξένε, $v ἀνθρώτοις 


, ο 
γε γονέναι σωμα; 


A8. Οὐδεν' εἰ δ) οὖν ὄγδνεσό ποθεν, ἴσό᾽ 0 τι πρὸς 
ἀνδρίαν 5 ἦν ἂν" νομοθέτη χρήσιμων; οἵον τὸ" σοιόνδε «epi 


αυτου καὶ μάλα εἶχομεν ἂν αὐτῷ διαλέγεσθαι, Φέρε, E 


νοµοθέταω, εἴτε Κρησή, &Ü. οἰστισινοῦν νομωεθετεῖς, aparo» 


t: ἥμισυ *s.—3 σεαντοῦ ο.---ᾱ τῶν cm s.—59 $ pr R.—t! ἔδωκεν AQv(bt (cf. p. 
495, 14.): δέδωκεν *5.—' ἕληι A.—" τοσοῦτο v.—" νοµίζειν αὐτὸ» f.—* πώµατος 
pr: κπόµατος *s.—J ὅτε s,—* ἂν om K.—5 οἷον ob τὸ bD.—5 δαὶ f.—* μετὰ om 


Unde corrigendum h. l. οὐδ ἂν ἥμισυς, 
ut diserte habet eris ieri Hic antem 
dictum est fjusvs , ut TéA«os 
πρὸς ἀρετήν. Sic Ἱ. |. δεῖ τέλεον οὕτω 
έγνεσθαι πρὸς ἀνδρίαν». ii. p. 078. B 
ελέους πρὸς ἀροτὴν ἡ καὶ πρὸς κακίαν 
γεγονέναι. iv. p. 708. D. πάντων τελεώ- 
Teror πρὸς ἀρετὴν ἀνδρῶν. vii. p. 822. 
E. ob TéAeos ὁ ζοῦ διαφέροντος πολίτου 
πρὸς ἀρετὴν γίγνεται ἔπαινοι. — Alcib. 
pr. p. 120. E. πελέους γίγνεσθαι πρὸς 
ἀρετήν. Bozcxn. p. 122. 
ἥμισυτ]  Oppositum τῷ τέλεος πρὸς 
». Comparant vero Greci homi- 
nem in virtute quavisque facultate sibi- 
met ipsi, Sic c. 15. p. 649. Λ. abri» 
αὐτοῦ ποιεῖ πρῶτον Ίλεως εὐθὺς μᾶλλον f$ 
πρότερον. 1i. 12. 671. B. Πᾶς δέ γε αὐτὸς 
αὐτοῦ κουφότερος αἴρεται. iv. T. p. 716. 
D. ἀμβλύτατα abrbs αὐτοῦ ὁρᾷ. vii.T. 
197. D. µειζόνως αὐτὸν ἀκούσωμέν τε 
uar αὐτῶν. x. 15. 009. D. ὃς (νόμος) 
ἑλάττω-- αὐτῶν τοὺς πολλοὺς---πλημμε- 
λεῖν ἂν ποιοί. — Vid. Wesseling. ad He- 


rodot. p. 91. Fischer. ad Weller. t. ii. p. 
148. et Boissonad., ad Philostrat, p. 825. 
"Ἠμισυς ἑαυτοῦ igitur dicitur, qui dimi- 
dium ejus facultatis assequitur, quain per 

8e lotam assequi posset. Ceterum ἡμι- 
συς pro ἥμισν Cod. Voss. suppeditavit. 
Post ἀρετὴν puncto est distinguendum. 
Λετ. 

νδὲ x. T. A. ] Illustrat hanc locum 

A. Gell. |. 1. ubi inter alia: * Atque hoc 
etiam Plato ibidem dicit, non defugien- 
das esse neque respuendas hujusmodi 
exercitationes adversum propulsandam 
vini violentiam, neque ullum unquam 
continentem prorsum ac temperantem 
satis fideliter visum esse, cujus vita vir- 
tusque non inter ipsa errorum pericula 
etin mediis voluptatum illecebris explo- 
rata sit! Asr. 

πάντων τῶν τοιούτων] Articulum τῶν 
e Cod. Voss. recepimus. λος Ald. 
Lov. Bas. 1. et 2. ἔχει. Asr. 

6. 15. πίνει] Ald. Lov. Bas. 1. et 
2. πίνει. AsT T. 


404 IIAATONOZ 


μὲν σῶν πολιτὼν dp ἂν δέζαιο (άσανον δυνατὸος siveu 
λαμ/θάνειν ἀνδρίας σε πέρι καὶ δμλίας 

KA. Φαίῃ που Tác ἂν 9520» à oTi. 

ΑΘ. T; CN par ἀσφαλείας καὶ ἅγευ κωδύνων gut- 
γάλων ἢ μετὰ. τῶν ἑναντίωνς 

KA. Καὶ rovro [ur τῆς AeQaoMias ξυνομολογήσει 
φὰς. 

AO. Xguo à' & ti; τοὺς φόβους φούτους ἄγων xai 
ἐλέγγων ἐν τοῖς maturi, ὦ oot ἀναγκάζειν ἄφοβον eyity- 
νέσθα,, παρακελευόµενος καὶ νουθεσών χαὶ vip, τὸν à 
ἀτιμάζων, ὃ 06 σίς σοι μὴ φἹίθοιτο εἶναι τοιοῦτος oie» σὺ 
τώττοιςὶ ἐν πᾶσι καὶ γυμνασάμιενον" μὲν εὖ xai &» 

rir, li, 297. desíoc" ἀζήμιον ἀπαλλάττοι ἄν, χακώς à epa» s $Ts- 
bes 3 ἡ τὸ παρώχαν οὐκ ἂν χρῷο, μηδὲν ἄλλο ἐγκαλών τῷ 
πώκασι; 

KA. Καὶ ewe οὐκ ἂν Xgoro, " bin; 

AO. l'upsacía yoUss ὦ & φίλε, παρὰ σὰ ον θαυμιαστὴ 
ῥᾳσσωώνης d εἰη καθ ἕνα καὶ AUT ὀλίγους xi xa oTo- 
σους σι ἀεὶ βούλοπο: xai εἰ i vig ὥρα μόνο ἓν denpáa, 
TO σῆς αἰσχύνης ὑπίπροσθεν ποιούµενος, πρὶν εὖ σχεῖν ἡγού- 


ϱ.--ᾱ τάττοις AROvbt : τάττεις *s.—* γυμνασάµενον ΑΒΩυ[τ: γυμνασάµενος Ὁτ. 





τὸν δὲ] Positum est, ac si τὸν μὲν 

preecesserit, ut solet. Ásr 
γυμνασάμενον ] Sic libri veteres et 

Cod. Voss. Stephanus, nisi error est 
typographicus, falso scribit γυμνασά- 
Βενος. Etiam Ficin. vertit: qui strenue 
exercendo se gesserint. Mox μηδὲν ἄλλο 
Φγκαλῶν Ficin. bene vertit : quamvis nihil 
habeas eo aliud quod accuses. "Αλλο est 
preterea, at ii. 6. 661. Α. μηδὲ ἄλλο 
αὐτῷ μηδὲν τῶν λογοµένων ὢγαθῶν γέγ- 
ροιτό ποτε. c. 7. 661. E. καὶ μηδὲν ἄλλο 
αὐτῷ τῶν λεγοµόων κακῶν ἐγγεγνόμε- 
yoy. iv. T. p. 715. B. Sensus igitur est: 
etsi nulla causa est, cur potionem reji- 
cias. AsT. 

γυμνασία] | Est exercitatio, ot viii. 2. 
830. D. τὰς δὲ οἷόν τιναε µείζους Ύυμνα- 
σίαε---ποιεῖσθαι er ει.  Thest. p. 
169. B. οὕτω τις ud δεινὸς ἑνδέδυκε τῆς 
περὶ ταῦτα γυ Παρὰ τὰ νῦν, iht. 
γυμνάσια, ita positum, ac si ta, 
non γυμρασία, preecesserit. Ksr. 


ῥᾳστώνης] Οὐ facilitatem, pendet ez 
adjectivo θαυμαστὴ, ut solent verba et 
nomina genitivo jungi, quando causa 
indicatur. Sic µακάριε τῇ ξυννισίας 
apod Philostrat, Heroic. p. 16. ubi v. 
Boissonad. Cf. Suidas v. µακαρίζω ct 
Phavorin. v. ἄγαμαι. Aer. 
τὸ τῆς αἰσχύνην ἐπίπροσθεν sewé- 
µενος] Est pudore se tegens s. celano, 
h. e. pudenter aliorum oculis se subde. 
cens. "'Emíspoufer ποιεῖσθαί γι est αἲ- 
quid ante se collocare, h. e. aliquid ob- 
tendere, ut tectus lateas (sic p^ Xe- 
noph. C ropted. i. 4. 34. iii. $. 28.) post 
alteram he occultare. Unde ésísposfer 
γίγνεσθαι est obstaculo esse, h. e. obesm, 
officere, impedire, ut apud Aljcidan. 
Orat. de Sophist. t. viü, p. 84. Gorg. 
523. D. Vid. Reisk. Animadv. v. iv. p. 


der ? pudo em 
b. e. Dedemer se subdscere, vel pedere 








NOMO], A. 406 
μωος ὀρᾶσθαι μὴ δεῖ, οὕτω πρὸς σοὺς φό(δους γυμνάζοιτο, 
vena μόνον ἀντὶ µυρίων πραγμάτων παρασκευαζόµενος, 
ὀρθὸν' d» σι) αράττοι, Si τέ τις ἑαυτῷ πιστεύων φύσει καὶ 
μελέτη λαλῶς παρεσκευάσθαι" nad à οκνοί μετὰ ἔυμπο- 
và) φλειόνων γυμναζόµενος ἐπιδείκνυσθωι τὴν ἓν 7 σου 
πώµατος ὁ ἀναγκαίᾳ διαφθορᾷ" δύναμιν ὑπερθέων καὶ κρα- 
TOY, ὥστε UT ὠσχημοσύνης μηδὲ $ $y σφἀάλλεσθαι páya 
pa ἀλλοιουσθαι δι ἀρεσην, πρὸς ài "i irm πόσιν 
ἀπαλλώτστοιτο αρὶν ἀφμωέῖσθαι, em ὡπάντων" ἥτταν Qo- 
(ούμενος ἀνθρώπων τοῦ πώματος.. 

ΚΛ. Neai* σωφρονοῖ γάρ, à 5 Din, καὶ ὁ γοιοῦτος οὕτω 
πρώσσων. 

A0. Il» δὴ πρὸς "27 νομιοθέτην λέγωμεν σώδε, Eie», τι. 619. 
e νοµοθέτα, τοῦ μὲν δὴ φόβου σχεδὸν οὔτε θιὸς ἔδωκεν τι. i. 338. 
ἀνθρώποις τοιοῦτον φάρµακον οὔτε αὐτοὶ μεμηχανήμεθα. 
τοὺς γὰρ γόητας οὐκ $y θοΐνη λέγω της à ἀφοβίας καὶ 
του λίαν ᾿θαβρεῖν xci ἀκαίρως & μὴ χρή, πότερον ἔστι TU- 
μα, 3 qas λάγομενὶ 

KA. Ἔστι, φήσει aov, τὸν oivoy! φράζων. 


—f ἀλδρεῖος Ὁ.--ἕ οὖν v. —h^ ὀρθῶς Aft: Mfr n.— nut. s ασθαι 
pr Q.—! πώµατοι pr Ώ.---Ὁ διαφορᾶι AQv(Dt.—9 πάντων Anvbt et anteposito hr- 
Ta» f.—9 πώµατος, ut solent, pr AQ.—P σωφρονοῖ ARO[Dt : σωφρονεῖ *s.—A τοῦ 


impediri, quominus prodeas vel aliquid 
facias. Sic v. 4. | p. 782. B. µηδεµίαν 
αἰσχύνην ἐπὶ τῷ τοιούτφ ποιούµενο». 
Male verterunt Ficinus: pudorem pliu- 
fimi faciens, οἱ Cornarius: pudorem 
sibi ob oculos ponens.  Asr. 

διαφορφ] Vulgo διαφθορᾷξ. Ficin. vero 
διαφορᾷ legit vertens: in necessaria av: 
ferentia. nc Steph. marg. adscripsi 
* Al. διαφορᾷ.᾽  Significatur vero discri- 
men vel commutatio virtutis in pravi- 
tatem, for&tudinis in formidinem per vi- 
num fieri eolita (ToU πόµατος est enim 
passive positum : a pota proficiscens, ut 
paulo post τὴν ἦτταν τοῦ vóuaros. Sic 
|. ix. 9. et x. 11. brra ᾠδονῶν. V. 10. 
fin. πολόμων φθορά. α].) de qua supra p. 
647. E. exposuit. Hinc sequitur μηδ 
ἀλλοιοῦσθαι δ ἀροτὴν (virtwlis beneficio 
&. ope, vid. Viger. p. 388. et Fischer. ad 
Weller. t, iii. p. ij. p. 170.). Aer. 

ὑπορθέων 


] Superens ; ὀτερθεῖν catenim 


. 4. ὑπερέχειν, vid. Suid. et "Hesych. 
Ct. Miscell. Observat. v. i. t. ii, p. 152. 
Similiter iii. 1. p. 677. E. ὑπερκηδῷ» 

μα τὸ, est circa s. sub, ut 
oe ind uplex vero genitivus 
ard rürüpdrruy et ToU wóuaros no- 
tandus est, Sic ii. 13. 672. D. αἶδοῦν 
μὲν ψυχῆς κτήσεως ἕνεκα. viii. 7. 849. 
B. νίκηε ὄνεκα πάλης ral δρόμων καὶ τῶν 
τοιούτων, Xx. 19. Sm τὸν πάντων 
ἀμέλειαν θοῶ». — Vid. Heind. μή Cratyl. 
p. 61.—Moxz Cod. Voss. σωφρονοῖ.  Fi- 
cin. i(a se gerens moderatus evadet. Asr, 

τοῦ μὲν 9j] Ald. Lov. Bas. 1. et 3. 
9ei.— Tobs yónras cet. prestigia- 
teres enim (qui tale quid efficere possint) 
ΝΟΝ in convivio commemoro. AsT. 

τὸν οἶνον φράζων] Sic Cod. Voss. 
Vulgo 4fce που οἶνον ó φράζων. 
Ficin, simpliciter vertit: Vinum esse 
dicet. Asr. 





496 IIAATONOS 


36. *H καὶ τουναντίον ἔχει Σουτο σῷ νῦν às Myopá- 
ys "i0yTO, TOY" ἄνθρωπον αὐτον αὐτοῦ moisi πρώτον" iA tem 
süfu; μᾶλλον 7 πρότερον, καὶ ὁπύσω ἂν αλέον αὐτου" 
γεύησαι,᾽ ποσούτῳ αλειόνων ἀλπίδων ἀγαθὸν πληρουσθαι” 
xoi δυνάµιεως tic λόξαν; xui τελευτών δὴ πάσης ὁ τοιοῦτος 
παῤῥησίας" ὡς σοφὸς ὢν μεστοῦται καὶ ἐλευθερίας, arare 
δὲ ἀφο[θίως, ὡς τε εἰπεῖν vs ἀόκνως ὁτιοῦν, ὡσαύτως ὃς καὶ 


πρᾶξαι: . 
KA. Πας ἡ npa», οἶμαι, ταυτ᾽ ἂν συγχωροῖ. 
ME. Τί uti 


ΑΘ. ᾿Αναμνησθώμιεν δη τόδε, oni àv" ἔφαμεν ἡμῶν 
ἐν ταῖς ψυγαῖς δεῖν" θεραπεύεσθαι, τὸ μὲν ὅπως OTI uim 
λιστα" θαῤῥήσομεν, τὸ δὲ τοὐναντίον ὅτι μάλιστα Φο(1- 


'σόμεθα. 


KA. "A τῆς αἶδους $ $A.6ys6, ὡς οἶόμεθα. 
A. Καλώς μνημονεύεσε. ἐπειδὴ δὲ τήν το ἀνδρίαν" 


rr. ii. 229. καὶ τὸν ἀφοβίων i b τοῖς φύβοις δεῖ παταμελετᾶσθαι, 


σχεπτέον ὥρα. vo ἐναντίον ἓν voig ἔναντίοις θερασφεύεσθαι 


/ *« » 
δεον ἂν εἰη. 


X 
αρὶ τὸ B: λόγωμεν mg Q,—* ante φράζων omisi ὁ cum A.—* 
D.—* αὐτοῦ πλέον t.—" γεύοιτο t.—" πληροῦται $.- g.—t 


t α«ρῶτον om 


om ζ.--- ὅτι δύο om υ.---Σ δύ, ut solent, At cum corr Q : δύο s.—* 


' τὸν om f et 4p .— 
παρρησίας 
δεῖ f.— τὸν 


μὲ» ὅτι pd, t.—* ὅ pr. 0.—4 ἄνδρειαν, ut solet, 0.—* ἄρα ΑΕΩ.---ἵ τὸ γοῦν fix. 


πιόντα τὸν ἄνθρωπον] Cf. Clemens 
Alexandr, Pedag. ii. 1. p. 180. (153. A. 
Sylb.) et Eustath. ad Iliad. T. p. 1242. 
84. qui sententiam hujus loci expressit. 
Ante πιόντα intelligenda est particula 
explicationi inserviens, nempe, videlicet. 
Asr. 

ἵλεων] Vinum est enim hilaritatis dulce 
seminarium, ut dicit Varro Fragm. t. i. 
p.272. Bip. Cf. |. ii. p. 666. B. C. et 
Tambin- ad orat. t. i. p. 188. C. D. t. 

li. p. 224. C. ed. Francof. "Vini laudes 
celebrantur apud Athen. ii. 2. et p. 35. 
D. Asr. 

πᾶς ἡμῖν- -ξυγχωροίη] Ald. Lov. et 
Cornarium secuti hiec verba. Atheniensi 
assignavimus, et Tí μὴν Clinie, Fi- 
cin. Bas. 1. 2. Stephan. verba πᾶς-- 
ξυγχωροίη (vulgo συγχωροῖ αμα σαι) 
Clinis assignant et Τί μὴν Megillo; sed 
Megili in hoc colloquio nulle sunt 


artes, nec aliad quid reperitur, quo col- 
oquentis mutatio significetur. Optime 
vero omnia cohterent, si πᾶς---ξυγχωροίη 
Atheniensi, verba autem TÍ μὴν μον 
tribueris ; accedit, quod illa πᾶν ἡμῶν, 
οἶμαι, raUr' ἂν ξυγχωροίη nonnisi ejus 
esse possunt, qui aliquid proposait, αι 
significet, neminem fore se existimare, 
qui de re proposita dubitet. Asr. 

6. 16. δύο] Abestab Ald. Lov. Bas. 
1. et 2. sed sensus id. postulat et Ficin, 
expressit vertendo: duo quedam esse. 
Mox Cod. Voss. θαῤῥήσωμεν, solece. 
Asr. 

& τῆς αἰδοῦς ἔλεγετ] | Scil. raPra wor 
ἄναμι εἰ. Ad ἃ τῆς αἶδοῦς int. 
Üvra: que pudoris esse s. ad pudorem 
pertinere dixisti ; et referuntur hec ad 
verba pregressa τὸ δὲ τοὐναντίον, bri 


μάλιστα Φοβησόμεθα. Àsr. 
τί ἑναντίορ] Sic scripsimus pro exes; 











ΝΟΜΟΙ, Α. 


^ KA. Tów ob εἰκός. 

AO. "A saborri; ἄρα πεφύχαμεν διαφερύντως Üeppa- 
λέοι v εἶναι καὶ θρασεῖς, ἐν τούτοις δίον (y, ὡς oix S ain 
vO ροελετῶν wg ἥκιστα εἶναι ἀναισχύντους γε καὶ θρασύ- 
τητος γέμοντας, φοβεροὺς δὲ sig! τό τι: τολρνάν ἑκώστοτέ 
λέγειν 3j πάσχει Ἰ καὶ ὁρᾷν αἰσχρὸν ὁτιοῦν.ὶ 

KA. Ἔοιυ. 

ΑΘ. Οὐκοῦν ταῦτά ἔστι πάντα ἓν oig ἐσμὰν τοιοῦτοι, 
θυμός, ὄρως, ὕβρις, ἁμαθία, φιλοκέρδεια, δειλία, καὶ ἔτι 
τοιώδε,'' φλοῦτος, κάλλος, ἰσχύς, καὶ πάνθ ὅσα 0i ἡδονῆς 
αὖ µεθύσκοντα παράφρονας soit. τούτων Ü εὐτελῆ τε καὶ 
ἀσινεστέραν" πρῶτον μὲν πρὸ τὸ λαμβάνειν πραν, εἶτα 
sig TO µελετῷν, πλὴν τῆς ἐν oio [βασάνου καὶ φαιδιᾶς 
ίνα ἕγχομεν ἡδονὴν εἰπεῖν ἄμμετρον μῶλλον, ὧν καὶ ὁσωσ- 
σιοῦν μετ εὐλαβείας γίγνηται σποπώμεν γὰρ δη. δυσ- 
κόλου ψυχῆς καὶ ἀγρίας, ἐξ ἧς ἁδικίαι µυρίαι γίγνονταν, 
πότερον ἰόντα" εἰς τὰ ζυµββόλαια περαν λαμβάνει, κω- 


407 


—8 ξοικ Α et yp Q: ἔοικεν *5.—h δ ef. —! eis om f.—k τι add. ABefbt et rc 8. 
— ὁτιοῦν αἰσχρόν t.—*9 ἔτι τὰ τοιάδε s.—? ὰσ:νέστερα f.—9 ióvra AD et cor 0: 


τέον τὸ ἑναντίον, quod sensum non ha- 
bet, Ficinum secuti, qui vertit : conside- 
randum, id—conveniat. Rectius 
tamen scribi judico σκοπτέον ἄρα, εἰ τὸ 
ἑναντίον (pudor) ἐν τοῖς ἑναντίοις (in 
rebus pudoris contrarüs) θε 
δέον ἂν «fg. "Apa apodosin facit, ut 
apud Xenopbont. Cyropzd, i. 3. 2. épo- 
γπώσης δὲ τῆς usrpós ο---ἁπεκρίνατο 
ἄρα ὁ Küpos. viii. 4. 7. ὥστε id έδε- 
δειπνήκεσαν---εἶπεν ἄρα ὃ Τωβρύας cet. 
In preegressis pro τήν τε ἀνδρία» in. Ald. 
Lov. Bas. 1. et 2. sctiptum extat τήνδε 
ἀνδρείαν. Asr. 

τό 'Y οὖν elxbs] Articulus redundat, 
vid. c. 6. Mox pro δέον ἂν Ald. Lov. 
Bas. 1. et 2. δὲ, ἄν. In iisdem scribitur 
els τὸ τὶ τολμᾷ», Cod. Voss. els τὸ τί 
τολµᾷ».  Ficin. cogitandum videtur, ut 
quam minime impudentes et audaces si- 
mus, sed contra formidolosi ad dicendum 
«uL patiendum aut agendum quicquam 
furpe. Asr. 
[δειλία] ] Quomodo ignavia vel timi- 
ditas in rerum numerum referri possit, 
qua audaces nos reddant, equidem ne- 
scio, P natum mihi videtur δειλία e 

t. 


postremis vocis pregresee Φφιλοκέρδεια 
syllabis. Asr. 
µεθύσκοντα] Bene Ficin. voluptatis 
ietate quadam homines amentes faci- 
οί.  lllustrat hmc Gatsker. Advers. 
Miscell. c. 5. Opp. Crit. p. 469. C. D. 
E. γιὰ. αἁ c. 10. Asr. 
τούτων 9 εὐτελῆ] Construe: τίνα ᾖδο- 
»)v ἔχομεν εἰπεῖν μᾶλλον ἔμμετρον (tjs 
ἐν οἵνῳ βασάνου καὶ παιδιᾶς) πρῶτον μὲν 
πρὸ: τὸ i» πεῖραν τούτων εὐτελῆ 
τε καὶ ἀσινεστέρω», elra els τὸ µελετᾷ». 
Cornar. vertit: horum autem ut. printum 
quidem levem εἰ minus noxiam ezperi- 
entiam euxtamus, deinde vero ipsa. exer- 
ceamus, quam magis concinnam volup- 
tatem dicere possumus, quam. experien- 
tiam et lusum, qui in. vino contingit, si 
que cum cautione fiat? In 
d. Lov. Bas. 1. et 2. vitiose legitur 
ἀσυνεστέραν et γίγνεται. As. 
lóvras] Cod. Leid. lóvra: idem et 
vett. edd. κιδυνεύοντα περὶ αὐτῶ», Evy- 
γενόµενο», ἐπιτρέποντα αὑτοῦ. He lec- 
tiones verses omnes suut: nec ulla causa 
erat cur Steph. plurales numeros repo- 
neret, uisi fecit propter unum κινδυνεύ- 


Vor. VII. 3R 





498 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 
1. 650. δυγεύοντοξ περὶ αυτών] σφαλερώτερον 9» ξυγγενὸμενο 


μετὰ σῆς ποὺ Διονύσου θεωρίας: 5 πρὸς τάφροδίσια ἥττη- 


ἰόντας s.—-9 κωδυνεύοντας ς.-- 3 malim αὑτφ.--- [vyyeronérovs s.—? ἀπιτρέπον- 


σαντας, quod ommes libri agnoscunt. 
Hoc retento cetera ommia invitis libris 
corrigere Steph. maluit, quam in ceteris 
obsequi codicibus, et de conjectura re- 

nere κινδυνεύσαντα. Nos emendamus 
όντα, xiBvveborra περὶ αὐτῶν (τῶν ἕυμ- 
βολαίων), ξυγγενόµενο», ἐτιτρέποντα ab- 
τοῦ. Quibus repositis si reliqueris κιν- 
δυνεύσανταε, erunt οἱ ἐν τοῖς φιλτάτοιε 
κινδννούσαντες ipsi fili, filie εἰ con- 
juges Αὲ ipsa τὰ φίλτατα sunt liberi 
et conjuges. V. Valckenaer. ad Phe- 
niss. p. 408. Itaque scribendum «i»- 
δυνεύσαντα, ut lórra etc. In pluralem 
mutavit, qui τοὺς κινδυνεύσαντας putabat 
ipsos liberos esse conjugesque. Sen- 
tentia est hec: Videamus igitur. ῬὈι- 
rwum ei agrestem animum, ex quo sez- 
cente injuric nascuntur, uirum pyericu- 
losius est tentare in mercatibus, ubi pe- 
ricliteris de opibus, an Bacchi festis die- 
bus inter compotationem spectare? An 
reReri. obnoxium. periculosius est 
t»ntare ea ratione, ut ei £uos ipsius filios 
filiasque et conjuges permittas, atque ita 
de carissimis pericliteris, an in sym- 
posiis, ubi nihil omnino pericli- 
teris, epectare ejus ingenium? — At ea, 
qu.v distractioribus typis describenda cu- 
ravi, in Grecis desunt. Lacuna est in 
apeto posita. ΝΔ fallor, tale quiddam 
scripserat Plato : οὕτως ἐν rois QuNTÓTOIs 
κιδυνεύσαντα πότερο» σφαλερώτερο», 3$) 
μετὰ τῆς ἐν τοῖς ofyous βασάνου καὶ παι- 
διᾶς, μηδὲν τοπαράπαν κινδυνεύσαντα ἦθος 
ψυχῆς θεάσασθαι. Ni exciderint etiam 
plura. Boscxn. p. 122—124. 

ἰόντα] Sic Cod. Voss. pro ἰόντας ; 
idem cum Ald. Lov. Bas. 1. et 2. exhi- 
bet κινδυνεύοντα---ξυγγενόµενον et ἐπι- 
τρέποντα, quz- Steph. propter κιδυνεύ- 
σανταν in accusativos pluralis mutavit ; 
satius tamen est, unum ad plura accom- 
mod^re, quam plura unius causa mutare, 
Ceierum subjectum est persona inde- 
finita (max), vid. ad c. 7. et 12.— wry- 


δυνεύοντα περὶ αὐτῶν (int. τῶν tvuBo-- 


λαίων): it& ut eorum (pactorum s. rerum 
contrarctarum) periculum subeas, bh. e. in 
periculum venias, ne defrauderis jactu- 
ramque rti familiaris facias. Vulgo scri- 
bitur περὶ αὐτῶν σφαλερώτερον. | Vox 
vero σφαλερώτερον de mendo mihi sus- 
pecta est. Etenim pro interrogatione : 


mum periculosius est, hominem pravam 
in commercio tentare, an festis diebus 
inter compotationem ejus mores explo- 
rare? exspectamus hanc : woame pericu- 
losius est cet. ; scilicet in interrogaüone : 
utram—an—-, prius, quod ponitor, me- 
gatur (at, periculosius esse, hominem 
pravum in negotio gerendo tentare, quam 
in compotatione, in esset negare 
vel dubitare), alterum vero affinatur. 
Idcirco pro σφαλερώτερον lcgendum ease 
puto ἀσφαλέστερον: uirum tutius, M 
finem pravum in negotio gerendo, an t 
compotatiene tentare, b. c. nonne tutius 
est, hominem perversum in compotatione 
explorare, quam in negotio gerendo (ubi 
in periculum venis, ne defrauderis) ? 
Sic infra: τό re τῆς εὐτελείας καὶ ἄσφα- 
λείας καὶ τάχου: διαφέρειν πρὸς τὰς ἄλλαν 
Baadvovs ; et in antecedentibus; τούτων 
δὲ εὐτελῆ τε καὶ ἀσιεστέραν πρῶτον μὲν 
πρὸ: τὸ λαμβάνειν πεῖρα». ᾿Ασφαλέστε- 
por haud dubie ab iis in σφαλερώτερον 
mutatum est, qui orationis cohsereatiam 
non perspexissent, ad κωδυνεύουτα illud 
referentes; sic enim libri scribumt: aw- 
δυνεύοντα περὶ αὐτῶν σφαλοερώτερον. Jam 
Bi scribas ἀσφαλέστε hoc sensu: 
utrum tutius est, b. e. nonne periculosies 
est, hominem tentare in negotio gerendo, 
quam ἐν compolatiome, ctiam sequen- 
tia sensum adipiscuntur convenientem: 
noxne periculosius esi, hominem. libidi- 
nosum ita lentare, ut. (uos tpsi Άδος, 
filias et uxorem tredas, sc. quam in «me 
eum explorare (ubi libidinosus facillime 
se prodit). Hoc posterius, quam in viao, 
omissum est, quia jam pracessit; qoo- 
circa pro eo, quod repctendum est : num 
tutius s. nonne periculosius est cet. etiam 
ponere possumus : an tutum est, libidi- 
nosum ita tentare, ut filios, filias et uxo- 
rem οἱ tradas, Et ita nihil amplius de- 
sidero. ÁsT. 
μετὰ τῆς τοῦ Διονύσον θεωρίας] Bacchi 
festis diebus ; θεωρία est euim i. q. ὁορτὴ, 
vid. Schol. Rubnk, ad Polit. p. 155. et 
nostra ad Polit. viii, 8. p. 556. D. Prz- 
positio vero μετὰ cum genitivo instm- 
mentum indicat (v. Fischer. ad Weller. 
t. iii. p. 1. p. 199.) ; namque cosmpotatio 
Bacchi diebus festis solita est, id, quo 
tentatur homo perversus ; ebrietas vidc- 
licet operta recludit. Asr. 





ΝΟΜΟΙ, A. 490 
pire τινὸς Ψυχᾶς βάσανον λαμβάνεῳ, & ὀπιτρέπονσα᾽ ανὐ- "1. ii. 350. 
σου θυγατέρας σε καὶ υἱεῖς xci γυναῖκας, οὕτως iV τοῖς 
Φιλτάτοις" αρδυνεύσαντα," θος ψυχῆς θεάσασθαι; καὶ 
pugia δη λέγων οὐκ ὧν τής ποτε ἀνύσειεν, ὁσῳ διαφέρει τὸ 
μετὰ παιδιᾶς τὴν ἄλλως ὤνευ μισθοῦ ζημιώδους θεωρεῖν. 
καὶ 25 xai" τοῦτο μὲν αὐτὸ περί ys τούτων oUv ἄν Κρῆ- 
σας οὔτ' ὤλλους ἀνθρώπους οὐδένας οἰόμεθα ὠμφισβητῆ- 
σαι, μὴ ου πεῖράν τε ἀλλήλων d did. σαύσην εἶναι τό τε 
τῆς εὐτελείας καὶ ἀσφαλείας καὶ τάχους διαφέρει πρὸς 
σὰς e, Aoc βασάνους. 

KA. ᾿Αληδες τοῦτό 9. 

ΑΘ. Tovro μὲν ἂρ ἂν τῶν χβησιμωτάσων" ὃν ein, ró 
yn τὰς φύσεις σε xci ius vy ψυχών τῇ τέχνη. ἐκεί- 
vy "e ἐστ) ταῦτα θεραπεύει» ἕ ἔστι δέ που, Φαμάν, ὡς ο 
μαι, qoAiTIX7G. ἦ γάρ; 

KA. Πάνυ μὲν οὖν. 


τας αὐτῶν *g.—t φυλάττοις f.—* κυδυνεύσαντες ΑΩτΠΟΤ: κωδυνεὐόαντας s.— 
* om s.—" Té χρησιµωτάτω pr R. 


αὐτοῦ] Sic libri veteres, quod male 
Steph. quum plurales ἐπιτρέποντας --- 
κινδυνεύσαντας, posuisset, in αὐτῶν mu- 
tavit. Aser. 

ἐν τοῖς φιλτάτοις] τὰ φίλτατα sunt 
liberi et conjuges, ut apud ZEschin. con- 
trà Ctesiph. t. iij. p. 470. ó τὰ φίλτατα 
καὶ οἰκειότατα σώματα μὴ  crépyow. 
Pro vleis Atticum restitui υἶέακ. Pro 
yvraikas vero haud acio an γυναῖκα scri- 
bendum sit. Ficin. ut vidimus, banc 
vocem ignorat, Ásr. 

τηνάλλως] Eat temere, nullo certo 
consilio ; ἄλλων est enim, ubi definito 
cuipiam opponitur, ommino, et ad τὴν 


ἄλλως intelligendum ὁδὸν (viam, i. e. 
rationem) φέρουσα». Sic Thestet. 172. 

E. οἱ ἀγῶνει οὐδέποτε τηνάλλως, ἀλλ’ 
&el τὴν περὶ αὑτοῦ. Demosth. Olynth. 
iii. p. 184. t. i. τηνάλλως προῄρηµαι λέ- 
ye». Philipp. ii. p. 78. ἵνα τηνάλλως 
ἁδολεσχᾶ. 6t. Bergler. ad Alciphr. i. 
19. p. 72. sq. Ruhbnk. ad Tim. p. 198. 
et Coray ad Heliodor. p. 141. Asr. 

καὶ δὴ καὶ τοῦτο] Sic Bas. 2. et Cod. 
Voss. In ceteris libris alterum καὶ desi- 
deratur. Moz τό τε τῆς εὐτελείαι est 
i. 4. κατά τε τὴν εὐτέλειαν cet, Vid. ad 
c. 8. Asr 


e » Ld 


"A 8- 1. Τὸ δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς omi, σκεπτέον ἐκ ένο” ατ- 
ma i αυτων, πότερα τουτο μόνον ἄγαθον ὄχει, τὸ κατιδεῖν PIT. 
ux. ii. 231, ὄχομιεν τὰς Φύσεις, 7| καί τι μέγεθος ὠφελείως αξιον πολ- 
λῆς σπουδής ἔνεστ $^ τῇ κατ ὀρθὸν χρείῳ τῆς &» οὔνφ συ-- 
ουσίας. τί oU» δὴ λέγομεν; ἔνεσθ᾽, ὡς ὁ λόγος ἔοικε [βού- 
λεσθαι σηµαίνει: ὅπη δὲ καὶ ὅπως, ἀκούωμεν προσέχοντες 
TOV νοῦν, μή vy παραποδισθόµεν ὑπ' αὐτοῦ. 
KA. Aíy? οὖν. 
ΑΘ. ᾿Αναμνησθήναι τοίνυν ἔγωγε πάλι ἔπιθυμώ i 
ort λέγομεν ἡμῖν εἶναι τὴν ὀρθὴν παιδείαν. τούτου" γάρ, 
τι. 808. G6 ἐγὼ τοχάζω τὰ νῦν, ἔστιν ἓν τῷ ἐπιτηδεύματι τούτῳ 
χαλῶς χατορθουμένῳ σωγηρία. 
1114,53. KA. Μέγα λέει. 





N 
. ἑκείνω f.—^ ὠφελίας, ut solet, Ω cum corr E.—* ἔνεστ) ἐν A, ἕνεστιυ ὃν 
f: ἕνεστι ς.---ᾱ λέγ A-— τοῦτο Βωσ[ρε et cor (ut videtur) Α.---ἵ τοῦ f. 


«1» ἕνεστω ἐν τῇ---χρείᾳ] Sic Cod. recte Pollux ix. 184. p. 1119. explicat 
Voss. vulgo ἐν abest. Nfox interrogatio voce ἐξακατηθῶμεν. As. 
τί οὖν δὴ λέγομεν orationem animat; τούτου] Spectat ad τὸν ὀρθὴν παιδεία», 
vid. ad i. δ. Asr. vid.ad i. 14. Ceterum Steph. adpotat : 
μή πη παραποδισθῶμεν] Νε eo irreti- * Al. τοῦτο, quod magis placet. Sed 
amur, h. e. deludamur. Sic Epist. vii. recte babet τούτου. Asr. 
$30. B. µή τη παραποδισθείη (ne irreti- — uéya λέγει] Int. τὶ, ut c. 8. p. 657. 
relur orationis mec laqueis, h. e. ne Α. θαυμαστὸν λέγευ. iii. 6. p. 685. A. 
captaretur ac de«iperetur). — Quocirca Ob πάνν ῥᾷδιον ἐρωτᾷς. Asr. 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ, B. 


501 


AO. Λέγω τοίνυν τῶν παίδων παιδικὴν εἶναι αρώτην 


οὐσθσιν ἡδονήν καὶ λύτην, 


5 / f e 9 
2£062C4 0C χαρα γνετ οί 70997 ο, V0UT 


ν 5 y" , V ” Y 
καί εν 0ig ἄρετη spuys καὶ 
f εἶναι. φρόνησιν δὲ καὶ 

A! 


ἀλ.ηθεῖς δόξας βεβαίους, suruyic Orw καὶ πρὸς và γῆρας 
ποιρεγένετο τέλεος" δ᾽ οὔν Vo ^ ὤνθρωπος ταῦτα καὶ rd) 
$9» φούτοις πάντα κεκτημένο ἀγαθά. παιδείαν δῇ λέγω 
τὴν παραγιγνοµένην πρῶτον" παισὶν ἀρεσή», ἠδονὴ δὲ καὶ 
Φιλία καὶ λύκη xmi puicog ἂν ὀρθῶς $» ψυχαῖς ἐγγίγνων- 

/ / /^ m / / & ON 
ται µήπω δυναµένων λόγω λαμβάνει, λαβόντων δὲ τὸν 


--δ βεβαιοῦ s.—bh TéAeos ΑΠΩΙΓΟ: τέλειος *r,—! ἔστ Α: ἔστιν *r.—) τὰ om B, 
- 9 
—k πρώτην D, πρώτην f.— 9) Ωσ[ει---- ἐν λόγψ t.—? ἐμὸν ὄρθδι AQv[be : 


πρῶτον ταῦτ' εἶναι] Steph. affert lec- 
tionem πρώτη», quz nullius est. pretii, 
Sanatur locus interpungendo : παραγίγ- 
veras πρῶτφ», Tavr εἶναι. Ita mox παι- 
δείαν 53) λέγω τὴν παραγιγροµένη» πρῶ- 
τον παισὶν ἀρετήν. i. p. 644. À. καὶ δεῖ 
9) τὴ» παιδείαν μηδαμοῦ ἀτιμάζει, és 
πρῶτον τῶν καλλίστων τοῖς ἀρίστοις àr- 
δράσι παραγιγνόµενο». Locum respicit 
Simplic. in Arist. Physic. vii. fol. 149. 
A. Boscxn. p. 124. 

πρῶτον», ravT' εἶναι] Perperam Stepb. 
ante πρῶτον distinxit, quum hoc verbum 
Ad pregressa pertineat, ut et sequentia 
docent : τὴν καραγιγνοµένην πρῶτον παι- 
σὶν ἀρετήν. Ficin. quoque vertit: ix 
quibus primum virtus et vitium animo 
innascuntur. Ald. Lov. Bes. 1. et 2. 
heec verba nulla interpunctione separata 
exhibent, Asr. 

εὐτυχὸς] Vulgo εὐτυχὲς, quod in ora- 
tionis nexum non quadrat; quare ebrv- 
xis (int. ἐστὶ) scripsi, Ficinum secutus, 
qui vertit, felix est. Asr. 

BeBalovs] Quod libri omnes habent, 
Steph. in βεβαιοῦν mutavit, haud dubie 
propter εὐτυχές: sed note sunt δόξαι 
ἀληθεῖς et βέβαιοι e Platonis libris, ut 
Tim. 37. B. δόξαι καὶ πίστεις γίγνονται 
βέβαιοι καὶ ἀληθεῖς. — Nisi vero καὶ ante 
BeBalovs excidit, ἀληθεῖι δόξας BeBalovs 
significat veras opiniones λογισμφ stabi- 
litas (vid. Men. p. 98. A.). Accusativi 
sunt absoluti : quod vero ad. prudentiam 
verasque opiniones stabiles attinet, felix 
est, cui eliam seni obtigerint. Asr. 

παρεγένετο] Singulare pluralibus φρό- 
νησιν et δόξας non adversatur, propterea 
quod hee ut unum et generale quid cogi- 
tantnr, vid. ad Pbadr. p. 370. et ad 


Polit. ii, 6. p. 363. A. Sic et v. 2. 720, 
E. δύναται δὲ Suupepóvros ὁ ξένιος ὁκά- 
στων δαΐµων καὶ 0ebs τῷ ξενίῳ ξυγεκό- 
µενοι ΔΙ. Ceterum. expressit hunc lo« 
cum Cicero de Finib. Bonor. v. 91. 
* Preclare enim Plato: Beatum, οι 
etiam in senectute contigerit, ut sapien- 
tiam verasque opiniones assequi possit.' 

8T. 

waubelav 5) λέγω] Laudat Euseb. 
Prep. Evang. xii. 18. p. 691. D. ubi ἐὰν 
scribitur. Mox vulgo punctum ante 
ἡδο») extat, quod sententiarum nexum 
tollit ; exponitur enim in sequentibus, in 
quo παιδεία nitatur; quocirca δὲ (i. q. 
γὰρ), explicationi inserviens, sequentia 
cum przegressis copulat. Sic v. T. p, 
735. E. µεγίστην δὲ οὖσαν βλάβην. vi. 
5. init. 18. p. 716. C. ix. 9. p. 868. E. 
τούτοις δὲ (est acilicet) ξυνέστιοο abrois 
µηδέποτε γιγνέσθω. ο. 11. p. 872. B. 
ταύτην δὲ, καθάπερ εἴρηται, τοὺς αὐτό- 
xeipas xareyyvü xi. 6. p. 920. E. 
12. 938. Δ. ταῖς δὲ ψυχαῖς τῶν ἀνθρώπων 
----οὐκ ἄξιον ἐπιχειρεῦ». xii. 8. 968. C. ὃ 
δὲ φεύγων--τὸ πεµπτοµόριον ἀποτινέτω 
τοῦ τιμήματος. c. 19. p. 964. E. τοῖς 
wperBurépou δὲ ἐξαγγέλουν γίγνεσθαι 
πάντων τῶν κατὰ πόλιν. "Vid. Gregor. 
Corinth. p. 31. Eustath. ad Iliad. A. p. 
61. et K. p. 813. G1. Stephan. de Dia- 


lect. p. 26. sq. Cf. nostra ad Alcibiad. 
i. p. 836. et Lexic. Xenophont. t, i, p. 
626. Asr. 


λόγφ] Al. λόγον: qui accus. cum 
ejusdem verbi participio, statim post se- 
quitur, Srx»n. 

λόγφ AauBárew] Usitata formula λαμ- 
βάνιειν λόγφ. V. Legg. i. p. 638. C. 
lon. p. 532. E. Parmenid. p. 135. E. 





502 


HAATONOSZ 


λόγον συμφωνήσωσι τῷ Motor, ὀρθῶς εἰθίσθαι ὑπὸ τῶν προσ- 
sxovro» ἔθων' αὐτῆς Ü ἡ ξυμφωνία ξύμπασα μὲν ἀρετή, 


Sophist. p. 249. D. Semper tamen ac- 
cusativus aut additur aut intelligitur : 
at h. ], nec additur ullus nec potest in- 
telligi. Accedit quod illud λαβόντων δὲ 
σὺν λόγον inferri non poterat, si preces- 
serat λόγφ λαμβάνει», Bed. si λόγον Aau- 
βάνειν. Hoc igitur repono ex Euseb. 
Prep. Ev. xii. p. 592. ubi v. Viger. 
Omnem dubitationem tollit Rep. iii. p. 
401. D. *Ap' οὖν, ἦν 8 ὀγὰ, ὦ Γλαύκαν, 
τούτων ἕνεκα κυριωτάτη ἐν μουσικῇ Tpo- 
τῆς s ὅ,τε s vía, 
E HMo: Midi ἅπτεται abris, φέροντα 
τὴν εὐσχημοσύνη», καὶ ποιεῖ  ἰσχήμονα, 
ἐάν τις ὀρθῶε papi, el δὲ μὴ, τοῦναν- 
τίον, ὅτι αὖ τῶν παραλειποµέρων καὶ 
ub καλῶς δηµιουργηθέτων $) μὸ καλῶς 
φύνταν, ὀξύτατ ἂν αἰσθάνοιτο 6 ἐκεῖ τρα- 
$els às ἔδει, καὶ ὀρθῶς δὴ δυσχεραίνων 
τὰ μὲν καλὰ ἐπαινοῖ, καὶ χαίρων καὶ κα- 
ταδεχόµενος els τὴν ψυχἈ», τρέφοιτ’ hy 
ἀπ αὐτῶ», καὶ γίγνοιτο καλόε τε κάγα- 
06s" τὰ 9' αἰσχρὰ ψέγοι τ’ ἂν ὀρθῶς καὶ 
paco, ἔτι yéos ὢν, πρὶν καὶ λόγον δυνα- 
τὸς εἶναι λαβεῖν' ἑλθόντος δὲ τοῦ λόγου, 
ἀσπάζοιτ ἂν αὐτὸν, γνωρίζων δὺ οἶκειό- 
Tyra μάλιστα Ó οὕτω τραφείε; Λόγον 
λαβεῖν est etiam Legg. i. p. 645. B. 
Epinom. p. 979. D. Rep. vii. p. 534. B. 
Theztet. p. 148. Ὦ. Fic. vertit: Ra- 
tioni consentiant propter superiorem bo- 
morum morum consuetudinem. — Legit 
igitur 30», et ad infin. ὀρθῶς εἰθίσθαι 
intellesit τῷ s. διὰ τὸ, ut voluit etiam 
Vigerus, Non assentior: potius illud 
ὀρθῶς εἰθίσθαι 0. 7. κ. ἐθῶν cst id ipsum, 
$ ξυμφωνοῦσι τῷ λόγψ. Borcknm. p. 
124—120. 

λόγον] Ex Eusebio recepi pro λόγφ, 
suadentibus quoque Vigero ad Euseb. 
p. 57. et Boeckhio. ΔΛόγον AauBávew 
dicitur, qui alicujus rei rationes vel cau- 
sam percipit, qui causam, cur quid fiat, 
inteltigit Exempla collegit Boeckhius. 

8T. 

ἔυμφων. τῷ λόγφ] | Est: et si rationi 
assentiant, recte se assuefactos, h. e. 
educatos esse convenientibus institutis, 
h. e. si educationis sum causam et per- 
spiciant et probent, Ficin. vertens, ra- 
tioni consentiant propter superiorem bo- 
"orit morum. consuetudinem ; verba 
ὀρθῶς εἰθίσθαι ita cepit, ut Viger. ad Eu- 
sebium : τῷ s. διὰ τὸ εἰθίσθαι; sed recte 
Boeckhius monuit, ὀρθῶς εἰθίσθαι ὑπὸ v. 
*. ἐθῶν id ipsum esse, in quo juvenes 


cum ratione dicantur consentire. Ásr. 
αὐτῆς ϐ ἡ] Ineptissimum est αὗτης & 
ἡ ξυμφωνία: tainen ineptior bzc notula: 
Fic. H«c ipsa consensio. Invenerat i 
tur in suis libris, αὑτή € ἡ ξυμφωνία. 
Hinc Steph. * Legitur etiam abr$ € $ ξ. 
et ita legere malim. Scribendum potius 
αὐτὴ ἔσθ ἡ t. ος Euseb. et Fic. Εως 
ipsa comsensio wniversa quidem virtus 
est. Male etiam Vigerus ad Euseb. p. 
57. conjecit τετραµµένον. Dicit emm 
Noster, rationis et usus sive consueetu- 
dinis universam congruepntiam esse viz- 
tutem: disciplinam tantum alteram ejos 


"partem esae, et quidem illam, qus» posita 


Sit in eo, ut assuescas amare quiae sint 
amanda, et fugere qus fugienda, hb. e. 
in decente, ut Fic. transtulit, cirea to- 
luptates et dolores assuetudine. Hanc 
dicit τὸ τῆε ξυμφωνίας ταύτης περὶ T 
ἡδονὰς καὶ λύκας τεθραμµένον ὀρθῶ». 
Τετραμμένον hoc sensu. plane non ουδ» 
drat. E quod hic dicit τὸ «r. T * ε.λ. 
τεθ vor ὀρθῶς, vocat paullo post 
τὰς ὁρθῶν τεθραµµένας ἡδονὰς καὶ λύτας. 
Postremo δόξα», quod est e glossemate, 
deleo: omittunt enim Cod. Leid. et En- 
seb. Cf. Heusd. Spec. Crit. p. 102. oti 
quod preterea correxit Legg. ix. p. 862. 
B. ἐὰν fj y' ἐμὴ νικφ, illud est in ΑΝ. 
Bas. 1. 2. Boxzcxn. p. 126. 

abr, 9 ἡ] Vulgo αὐτῆς δ $. Euseb. 
αὕτη ἔσθ ἡ, ut Ficin. luec ipsa coasensie 
wniversa quidem virtus est ; unde e$ry 
recepimus, ἔσθ᾽ vero omisimus, quia et 
otiosum est et post ξύμπασα vel ἀρετὴ 
poni deberet. Sensus est: in bac utr 
usque (educationis et rationis, παιδείατ 
et λόγου) convenientia s, consensione 
nititur virtus, singularis vero illa disci- 
plina, quz ad voluptates et dolores mo- 
derandos spectat, et expetenda expetere, 
fogienda vero fugere nos docet, recte 
educatio (παιδεία) nuncupatur. Vor 
ἐύμτασα cum ξυμφωνία conjungenda est; 
consensioni enim generali educationis et 
rationis, in qua virtus ponitur, singularis 
opponitur ejus pars, qu: παιδεία dicitur. 

inc τὸ δὲ--- τεθραμμένον αὐτῆς ὀρθῶς 
(h. e. ἡ ὀρθὴ τροφὴ περὶ τὰς ἡδονὰς καὶ 
λύπας; de quo quidem participii usu vid. 
ad i. 11.) recta tnstitutio et educatie ad 
voluptates ac dolores spectans, uf singu- 
laris illius pars. Male Viger. ad Euseb. 
l.l. pro τεθραμµένον legi voluit τετραµ- 
µένον. Asr. 

















NOMOI, B. 


8s, ὥστε μισεῖν μον ἁ χρὴ μιισεῖν εὐθὺς εζ o ἀρχῆς μέχρι 
σέλους, στίργευν δι ὦ χρη στέργευ, τουτ᾽ &UTO ἀποτεμῶν 
σῷ λόγῳ xci i παιδείαν προσωγορεύων κατά "ys τὴν ἐμὴν ὁρ- 


da? ὧν προσωγορεύοις. 


KA. Kai γάρ, M ξένε, ἡμῖν καὶ τὰ πρότερον opÜwg σοι 
ero foc Tipi xi τὰ νυν εἱρῆσθαι δοκεἴ. 


ΑΘ. Καλως φοίνυν. τούτων γὰρ δὴ TOY ὀρθῶς τεύραμ-- 


μἒνων ἡδονῶν χαὶ AUTAOV παιδειῶν ουσῶν Χαλᾶται τοῖς ἆν- 111. ii. 238. 


θρώποις χαὶ διαφθείρεται và? πολλὰ ἓν τῷ βίῳ, soi ὃξ 
οὐκσείραντες τὸ τῶν ἀνθρώπων ἔπίπονος πεφυκὸς «γένος 


ἐμὴν δόξα» ὀρθῶς *s.—^ κατὰ ΑΠΩυ[0τ.--ὂ ἐπίμονον v.—^ τά: τε τροφὰς γενομέ- 


τῷ λόγφ Si sana hzc sunt (malim 
enim ToU : separans a. ratione, h. 
e. seorsum a ratione spectans: ὁ λόγος 
videlicet τῇ παιδείᾳ opponitur quodam- 
modo), ita intelligenda sunt: separans 
oratione, s. orationis causa (ut accuratius 
de ea seorsum exponatur) eam ad | ratione 
divellens. Ficin. et Coruar. τοῦ λόγου 
expresserunt ; ille enim vertit: si per se 
ipsam seorsum rulione consideratam dis- 
ciplinam vocaveris ; hic vero: Aanc ἑρ- 
sam si a ratione resecucris.—Paulo aute 
pro µόχρι Euseb. ἄχρι. Asr. 
ἐμὴν δόξαν] Quidam vet. κατά γε rh» 
ἁμὴ», Absque subst. δόξα»: quod et alibi 
subaudiendum relinquitur. Srz»xz. 
κατά *ye τὴν ἑμὴν] Int. γνώμην s. 
δόξα», solemni ellipsi. Sic ix. 6. 862. 
B. dà» 5 y ἐμὴ νικά. Cf. Kon. ad 
Gregür. Corinth. p. 31. et Fischer. ad 
Weller.t. iii. p. i. p. 254. Libriediti δόξα» 
interponunt, quod recte abest ab Euseb. 
et Cod. Voss.— Mox ad τὰ πρότερον et 
τὰ »ῦν col int. εἱρημένα. Bas. 2. pro 
col exhibet Tol, operarum, ut videtur, 
culpa. Aer. 
τούτων γὰρ 53] Ald. Lov. Bas. 1. et 
2. δέ; sed solet δ) particule γὰρ comi- 
tem se adjungere. Ceterum τούτων--- 
λυπῶ» gevitivi sunt absoluti (vid. ad i. 
14.): quod attinet ad has voluptates et 
dolores recte institutos, h. e. ad rectam 
hanc in voluptatibus ac doloribus edu- 
cationem, qua παιδεία dicitur. His ες- 
plicationis causa adjuncta sunt παιδειῶν 
οὐσῶν (pro παιδείας ofans, propter plu- 
rales τούτων----ἡδονῶν καὶ λυκῶν); et ad 
hoc geferenda sunt verba χαλᾶται εἰ 


διαφθείρεται, ita posita, ac si παιδείας 
praecesserit, non παιδειῶν: quod igilur 
ad hanc circa voluptates εξ dolores dis- 
ciplinam attinet, qua educatio est, ple- 
rumque ea in hominum cita remitlitur et 
pervertitur, 8. plerumque eam homines 
in vita remittunt ac pervertunt. Τὰ 
πολλὰ est plerumque, vid. ad i. 10. Fi- 
cinus sensum tantummodo expressit: 
hujusmodi cero voluptatum atque dolorum 
rectam educationem, quce disciplina di- 
citur, iransgrediuntur homines in οἶία 
ac sepe pervertunt. Cornar, autem τὰ 
πολλὰ ad ἡδονῶν et λυπῶν traxit, ita 
vertens : pleraque cero ex recte educatis 
voluptatibus et doloribus, que eruditi- 
ones sunt, laxantur hominibus et in vita 
corrumpuntur. His vero verbis Athe. 
niensis postquam, quz recta sit educatio, 
exposuit, viam sibi munit ad sententiam 
illam, quam supra significaverat, uberius 
explicandam, legem et modum, a recta 
educatione prescriptum, qui in vulgari 
hominum vita tam crebro pervertatur, 
servari τῇ ἐν οἵνψ ξυνουσίᾳ, h. e. compo- 
tatione, musica et saltatione, quz cum 
sacris Deorum conjunctge siut. Supra 
enim dixerat: τούτου (τῆς ὀρθῆς παι- 
δείαε) ἔστιν dv τῷ ἐπιτηδεύματι τούτφ 
(τῇ Συνουσίᾳ ἐν υἵνφ) καλῶς κατορθου- 
µένφ σωτηρία. Αοτ. 

θεοὶ δὲ, οἰκτείραντες] Laudat Clemens 
Alezandr. Strom. iii. p. 434. (t. i. p. 
519. Pott.) et respexit Julian. Orat. iv. 
p.152. C. In Ald. Lov. Bas. 1. et 2. 
desideratur δὲ, Ficin. vero expressit voce 
autem. Asr. 


5038 


vo δὲ περὶ τὰς ἡδονὰς καὶ λύπας σεθραμμένον αὐτῆς 0ρ- 


- 


504, 


IIAATONOZ 


9 , . 3 ο id Ld 9, , 8 ^ e ^ 
«ναπαυλας τε αυτοῖς τῶν φόνων ἐτάζαντο τας. τῶν 6ορτων 
9 M ^e e M Pd 3, / ’ 7 
ἀμοιβὰς τοῖς θεοῖς, καὶ Movcag ' Ακόλλωνά τε µουσηγι- 


ἐπίπονον--γένος] Dionys. Halic. de 
Art. Rhet. c. 1. init. Πανηγόρεις εὕρημα 
€ al Aper ον els oin τῶν 
τὸν βίον µειζόνων παραδιδόµεναι, ὧς 
à Πλάτων Φησὶ», οἰκτοιράντων θεῶν TÓ 
ἀνθρώπινον ἐπίπονον γένοι. Cf. Epinom, 
ο. 1. p. 973. D. et loca veterum de hu- 
man: vite miseriis spud Clement. Alex- 
andr. l. c. Asr. 
ἀναπαύλας-- αὐτοῖς τῶν πόνων] Thu. 
cyd. ii. 38. καὶ μὴν καὶ τῶν πόνων πλε[- 
cras ἀναπαύλας τῇ γνώμρ ἐπορισάμεθα, 
ἀγῶσι µέν γε καὶ θυσίαις διετησίοις νοµί- 
ζοντες, ἰδίαις δὲ κατασκευαῖς εὐπρεπέσι», 
ὧν καθ’ ἡμέραν ἡ τέρψις τὸ λυπηρὸν dk- 
πλήσσε. Cf. que Strabo disputat de 
ἀνέσει ἑορταστική |. x. 8. 6. 9. t. iv. p. 
164. ed. Tzschuck. Asr. 
τὰς TÉ» ἑορτῶν ἁμοιβὰς] Non modo 
ad sententiam, ut plura, verum etiam ad 
verba simile illud Timoclis Dionyviasusis 
Ppud Athen. vi. p. 223. B. Stob. Ecl. 
th. exxiii. p. 616. "Ανθρωπός ἐστι ζῶον 
ἀπίπονον φύσει, Καὶ πολλὰ Avirfip" ὃ βίου 
ἐν ἑαυτῷ Φέρει. Sed quenam sunt. al 
τῶν ἑορτῶν àuoiBa) τοῖς Üeois? Possit 
aliquis ita accipere, quasi ille ἀναπαῦλαι 
TGYy πόνων & diis concesse hominibus 
dicentur esse tamqoam ἁμοιβα) ἑοργῶν 
τοῖς Otois, h. e. tamquam remunerationes 
Jestorwun dierum ab hominibus in hono- 
rem immortalium celebraterum. — Sed 
tota is errarit via. Ipsas enim illas ἆμοι- 
Bàs τῶν ἑορτῶν τοῖς θεοῖς institutas dicit 
a diis, ut sint hominibus pro ἀναπαύλαις 
TY πόνων : itaque non possunt festorum 
dierum remunerationes esse hz». ἆναπαῦ- 
Aat. Plerique oumes nunc ita accipient, 
quasi festi dies in honorem immortalium 
constituti dicantur esse ad remuneranda 
beneficia accepta ab iis. Sed dubito, an 
ita potuerit intelligere Grecus homo; 
dicendum erat in hac sententia: τὰς 
ἑορτὰν, τῶν ἀγαθῶν ἁμοιβὰς τοῖς θεοῖς, 
Et omnino nunc Platonis non refert do- 
cere, festos dies esse quasi gratiarum 
actiones ab hominibus habitarum diis: 
illud docet, esse ab ipsis diis institutos, 
ut sint mortalibus solatium et requies 
improbi laboris. Itaque non possum 
non iis assentiri, qui exponunt festorum 
varietates, h. e. amcnitates. — V. Steph. 
Thes. L. Gr. t. i. p. 3891. D. Ita, ni 
fallor, est Od. T. 68. Αὐτὰρ Éxeir' ἄλλοισι 
δίδου χαρίεσσαν ἁμοιβὴν Σύμπασι YIv- 
λίοισιν ἀγακλειτῆς ἑκατόμβης. Οὔὗδοι- 


rius est Sympos. p. 202. E. ἆρμηνεναν 
καὶ διαπορθμεῦον θεοῖς Τὰ παρ᾽ ἀνθρώνιν 
καὶ ἀνθρώποις τὰ παρὰ θεῶν, τῶν μὲν τὰς 
δεήσει: καὶ θυσίας, τῶν δὲ τὰς ἑπιτάξας 
τε καὶ ἁμοιβὰς τῶν θυσιῶν: ubi ne ve- 
teres quidem intellexerunt. Jam si vera 
est hzc explicatio, τοῖς θεοῖς nom gm 
pendebit a v. ἁμοιβὰς, sed a genitivo 
ἑορτῶ», ut cepit etiam Fic. Sed in hac 
structura multo melior fuerit ordo verbo- 
rum, τὰς τῶν ἑορτῶν τοῖς θεοῖς ἁμοιβά». 
Itaque magnopere vereor, ne wargui 
injectum hoe τοῖς θεοῖς sit a librario, qui 
illas ἑορτῶν ἁμοιβὰς, ut Plato scripsasse 
simpliciter poterat, ita intelligeret, ut 
sappleret τοῖς θεσῖε: quod quo considero 
Inagis, eo videtur probabilius. Viderint 
alii; hoc prope oblitus sum addere, post- 
hac me reperisse omittentem veis Geexs 
Clementem Alex. Stronrm, 18. p. 196. 
86. Boxcks. p. 126—138. 

τὰς τῶν ἑορτῶν ἁμοιβὰς]  Boeckhiws 
explicat festorum varietates, Ἡ. e. ama- 
nitates, laudans Odyss. T. 58. et Sym- 
pos. p. 902. E. sed ἆμοιθὴ quomode 
amornitas esse possit, non perspicio; est 
vel remuneratio, ita ut genitivus appo- 
situs id significet, quod remuneramut 
(eamque notionem habet apud Homer. 
et Plat, |. |. in quo, quid Boeckbios dif- 
ficultatis viderit, profecto haud assequor, 
quum luce clarius sit, ἁμοιβὰς τῶν θυσιών 
esse remunerationes fict ) *d 
vicissitudo, oth. 1. Sic Stephanas jam 
recte exposuit festorum vicissitudimes in 
Thesaur. L. Gr. t. i. p. $91. D.—Vulgo 
post ἁμοιβὰς legitur rois θεος, quod a 
Clemente recte abest, quura in sEsten- 
tiarum nexum non quadret. Haud dolio 
τοῖς θεοῖς ab iis appositam est, qui vesba: 
τὰς τῶν ἑορτῶν ἁμοιβὰς ita intellezissent, 
8ο αἱ scriptam esset: éoprás, τὰς ἁμοαιβὰς 
(remunerationes) rois θεοῖς (dativ. com- 
modi); similiter enim Ficin. vertit: se- 
lemnia videlicet festa cicissim in ipsorum 
deorum honorem ; et Corner. nimtrum ai 
Jesta diis retribuerent. — Deinde ante 
τὰς---ἁμοιβὰς perperam vulgo interpun- 
gitur; hzc enim verba objectum, quod 
dicitur, efficiunt verbi ἐτάξαντο, et illa 
ἀναπαύλας τῶν πόνων &ppositioni vel 
explicationi inserviunt: etf Γεδέογωα ci- 
cissitudines ipsis (mortalibus) instite- 
runt (Dii), ut requies essent. laborum. 

ST. 








NOMOI, B. 


505 


M! ^V 4 ο . 
γην xci Διόνυσον ξυνεορταστὰς ἔδοσαν, i» ἐπανορθώνέαι 
τὰς τροθὼς γενοµένας. tv ταῖς ἑραῖς μετὰ θεῶν. ὁρῶν 
9 2 od . M e p" 
oUY' Xem πότερον ἀληθὴς ἡμῖν κατὰ φύσιν ὃ λόγος Upoti- 
αι τὼ νῦν, 9| ac. Quei δὲ τὸ νέον ray ὡς ἔπος εἰπεῖν τοῖς 
τε σώµασι καὶ ταῖς Φωναῖς ἠσυχίαν ὤγειν οὐ δύνασθαι, 
e N 9» 4 ^. M , M M e ’ 
χωεῖσθαι δὲ ἀεὶ ζητεῖν καὶ φύέγγεσθαι, τὰ μὶν ἀλλόμενα 
xci σκιρτώντα, οἷον ὀρχούμενα μεθ ἡδονῆς καὶ προσπα(- 
M ^ / ’ , A, x ^5 LÀ 
ζοντα, τὰ δὲ Φθεγγόµενα πάσας φωνάς. τὼ py οὖν ἄλλα 
^ , »y ^ 9 ” 
ζωα ουκ ἔχει αἴσθησι τῶν ἓν ταῖς αμήσεσι τάξεων 
70 , - ^e A e « y Νο ’ [IP M 
ovÓs ἄταξιῶν, oig δή ρυθµος ovopum, καὶ ἁρμονία. ἡμῖν às 


vas A&DOv[9t: τὰς γενοµένας τροφὰς s.—! & AROQv[fr.— τοὺς om s.—! συγχο- 


' μουσηγέτην] Sic Apollo dicitur in 
Hymn. Orphic. xxxiv. 6. Movcayérs, 
χοροποιὸς, ἐκηβόλε, τοξοβέλεμνε. Asr. 
ἵν ἐπανορθῶνται] Ut educationem, 
que ipeis obtigit, si.depravafa fuerit, 
deorum auxilio (sic μετὰ, v. Abresch. 
Diluc, Thucyd. t. i. p. 180.) per festos 
illos dies emendare possint. Presens 
ὥρται, 350 ἔδοσαν prete- 
nto, non consilium indicat, quo dii Mu- 
sas, Apollinem et Bacchum sacrorum 
socios tribuerint, sed effectum in priesens 
tempus perdurantem indicat; igitur est: 
ifa ut—corrigere possint. Hinc fit, ut 
sepenumero veteres post praterita con- 
junctivum presentis ponant, ubi actio- 
nem in presens tempus durantem aigni- 
ficant, h. e. eventum vel effectum alius 
actionis, non consilium (quod si indica- 
tur, optatirum postulat, propterea quod 
aliquid est, quod cogitatione compre- 
henditur). Cf. Matthie ad Hymn. Ho- 
mer. p. 36. Miscell. Philol. t. ii. p. i. p. 
84. Gramm. Grec. p. 736. et Heind. ad 
Protag. p. 502. Λετ. 
ἀληθὴς ἡμῖν] Num sermo, quem jam 
celebramus (s. proferimus) natwra (8. per 
se) verus sit mecne. De voce ὑμνεν 
vid. nostra ad Polit. i, 8. Asr. 
προσκαίζοντα] προσπαίζειν, proprie 
blanditiis captare (alludere, adblandiri, 
v. Westerhov. ad Terent. Eunucb. iii, 1. 
85. et Gebhard. Crepund. iii, 2. Hinc 
de canibus spud Dion. Chrysost. viii. p. 
132. C. ix. p. 139. B.) est jocari, ut x. 
l. p. 885. C. & τῷ καταφρονεῖν ἡμῶν 
προσχαίζοντας αὐτοὺς λόγειν µαντεύοµαι. 
8T. 
οὐδὲ ἁταξιῶν] Verba οὐδὲ ἀταξιῶν 
sunt parenthesi includenda, ut dicta διὰ 
Plat. 


Vor. VII. 


µέσου, et scribendum als, sc. Τάξεσι». 
Duo sunt genera ordinatorum motuum, 
ῥυθμὸς s. numerus, et ἁρμονία s. concen- 
tus: ille pertinet ad σχΏμα σώματος, 
bec ad µέλος φωνῆς. V. p. 655. A. p. 
660. A. Viger. ad Euseb. p. 57. Idem 
est p. 665. À. nisi quod ibi motum tri- 
buit uni corpori, voci non item. De 
numeri et harmoniz definitionibus pre- 
terea cf. Sym p. 187. A. Sophist. 
p. 263. A. Pliüleb. p. 17. C. Rep. v. p. 
450. A. Aristotelic. lib. de Mund. c. 5. 
et inde Appulei. de Mund. p. 66. Elm. 
Quintilisn. ix, 4. p. 185. Bip. Μος 
Bas. 2. εὕρυθμον : assentiri videntur Ste- 
phanus Thes. L. Gr. t. iii, p. 726. H. 
ubi est: “Ἔνρυθμος--ἵα v. |. ex Plat. 
de Leg. sed suspectum tamquam male 
scriptum p. εὔὕρυθμος, et Heind. ad 
Thestet. Φ. 92. tacite scribens 

por. At nusquam apud Platonem legi- 
tur εὔρυθμος καὶ ἐναρμόνιος, obivis Érp. 
καὶ ἐναρμ. ut ii. p. 655. A. p. 610. B. 
nec licet dubitare de v. ἔνρυθμος, quam- 
vis de scriptura vocabuli ambigas utrum 
melios sit Évp. an 8f. Ita évpryóe et 
ἐῤῥιγόω, ἔνρινον ct ἕῤῥινον, de quo v. 
Eustath. ad 1]. N. p. 927. Rom. Diog. 
L. vii. 60. ποίημα δέ ἐστι Actis Épuerpes 
3$ ἔνρυθμος. Et, τὸ ἔρρυθμον δὲ εἶναι κ. 
v. A. ubi tamen codd. ἕῤῥυθμος, et edd. 
ante Menagium εὔρυθμος, quod absonum 
esse et additum ἔμμετρος et tota son- 
tentia ostendit. Hic apte Menagius 
affert verba Varronis : * Poema est Aéfu 
ἔνρυθμος. Addo Procl. 'Theol. Plat. v. 
9. p. 258. τὴν ἔῤβῥυθμον xopelar αὐτῶν 
ἀνυμνῶν. In Polit. p. 367. τοὺς Táv 
θείων ψυχῶ» κύκλους ἐν λόγῳ προφερο- 
µένους ἐνρύθμως κινεῖσθαι. πάντα δὲ ἀπὸ 
$8 


506 


IIAATONOZ 


u.6545. opc. éiwopay voUc" θεοὺς cwy y oeturac" δεδὑσθαι, τούτους 


ν , 
εἶναι καὶ τοὺς δεδωκότας τὴν ὄνρυθμόν" το καὶ ἑπαρμόριον 
αἰσθησιν μεθ ἡδονῆς, 5 δὴ” xai» τε ἡμᾶς καὶ yognyti? 3- 
po" σούτους,φδαῖς τε καὶ ὀρχήσεσιν ἀλλήλοις" Gursiporras, 

, 3 "d IN ^v ^ 9» » 
X9poUuc τε ὠνομώκεναι παρα σης χαρας Sp puro» oropua. 


ντὰς Df.—* εὕρυθμον vt.—" δη Nfbr.—" ἡμῶν AQefb etpr t 
* ἀλλόλοιν Δ: ἀλλήλουν ος. ante à omisi τὸ cum pr A.—* 


τῶν ψυχῶν ἀρέάμενα ποιήματά ἐστιν 
Απόλλωρος ἐναρμόνια καὶ ἔῤῥυθμα, p. 
899. «is δὲ τὸν ἔμμετρον προάγουσα καὶ 
ἕῤῥυθμον ἕκαστα τῶν πραγμάτων ἑρμη- 
νείαν. In Tim. i. p. 18. extr. τὴν δὲ, 
ἔῤῥυθμον καὶ ἐμμελῆ. Et, καὶ 4^ d 
th» οὐρωία varo κίνησυ. E Mar- 
ciano Capella jam Steph. 1. c. enotavit 
ρυθμική idem de παρε. Mercur. et 
Philol. ix. p. 190. in Meibomii Musicis : 
* Que rhythmoides, id est, similia nu- 
meris judicantur, quseque tribus voca- 
bulis discernuntur, hoc est, enrhythmon, 
arriythmon et rhqthmoides." Cod. Leid. 
xem ἡμῶν, ut Thestet. p. 179. D. 

proba est vulgata. Simonides apud 
pon Sog. v ἰδεῶν p. 410. ri 

Ti$ vios ᾿Αριστείδης xo, 

Πεντήκοντ’ ἀνδρῶν καλὰ µαθόντι χορῷ. 
Etiam quartum casum secum habet, ut 
apud Simonidem in Epigrr. Callim. 1, 
9. Deinde leg. ἀλλήλοιε 2c. ἡμᾶς, quod 
unice aptum sensum fondit: Ita Cod. 
Leid. Ad rem cf. Tim. p. 4T. D. 
Idem χοροῦ etymon babet Etym. M. v. 
Nc P. as 1 

s ῥυθμὸς s proprie respicit 
verba τῶν ἐν ταῖς κινήσασι τάξεων, quo- 
circa als scribendum erat, quod Boeck- 
bius reponi jubebat ; sed interpositis οὐδὸ 
ἀταξιῶν obscurata quodammodo est ver- 
borum sequentiom ratio ad prwgresea, 
ita ut neutrum poneretur pro feminino, 
vid. ad i. 14. Ceterum Ie » μες 
Y€s, ut constat, ad corporis αινήσει s. 
σχῆμα pertinet, ἁρμονία vero, concentus, ' 
ad vocis κινήσεις s. uéAos. — Cf. ii. 9. p. 
665. A. et Polit. ifj. 10. ubi v. not. Asr. 

ἔνρυθμον] Bas. 1. et 2. εὔρυθμο», quod 

Stephanus in Thes, G. L. t. iii. p. 725. 
H. reponendum esee censebat, sine 
causa. Primum enim «ePpvóuos solet 
usurpari, si ἄῤῥυθμος opponitur (αι Polit, 
κ 11.) et hoc loco simpliciter Ni 
thythmo agitur, non de εὐρόθμῳ vel 
ῥόθμφ queritur. Deinde vox ἐναρμόνιος 
flagitat ἔνρυθμον s. ἕῤῥυθμον, ut apud 
Procl. in Polit p. 367. Vox ipea £»- 


: ay "g.— 
His lan 


vÓuos vel ἕῤῥυθμος satis probas motr 
eat; sic τα ως. L. vii, 68. Vid. 
Schweighmus, ad Athen, t. vii. p. 439. 
Ceterum huc ín primis facit locus Tieni 
p. 47. D. ἡ δὲ ἁρμονία, ἐνγγενεῖς ἔχευσα 
φορὰς μια ἐν ἡμῶν τῆς $ 
τῷ VoU προσχρω - 
io pte ἄλογον, καθάπερ rv», 
Boxe; χρήσιμος, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν Ύτγονν 
ἐν ὁμῖν ἀράρμοστον ψυχΏς σορίοδον es 
κατακόσµησυ καὶ ξυμφωνίαν ἑαντῇ ξυμ- 
κά c ἔμπρν ir ὧν add xapirem 
αὖ διὰ y ἐν ἡμῶν 
ἐκιδεᾶ ον ἐν τοῖς σλάστοις «qe 
ἐκίκουροε ἐπὶ ταῦτα Pr edet Ge. p. El. 
σα, Iamblicb. vit. Ot. . . 
et Procl. Hymn, in Sol, v. 19. (Aatbe- 
ο Grec. t. iii. p. 148.). Asr. 
δ) κνεν] κινεν est comanoeere, €x- 
citare (ad cantum et saltationem). Xe 
Spe iq. x 
εω e 
These. 179. D. ol γὰρ τοῦ ' 
ἑταῖροι ὅσι vobrov τοῦ λώγου μάλα 
ἑ . Sed rectius habet ἡμῶν, da 
tivus commodi) : deos nebis cheres dv 
cere, choros nostros regere (vid. ii. 9. 
665. A.); hoc est enim xopewyesr, caque 
antiquissima bujus verbi ο, vid. 
Demetrius Bysant. apud Athen. zit. & 
. 633. B. Cf. Hegaterb. ad Arisiaphas. 
Piu. p. 382. et ad Poliac. iz. &1. P 
1005. Quid Attids fuerit χαρώ, 
docuerunt pre alüs οσα. ad Cal3- 
mach, p. 968. et Wolt. ad σον» 
Leptin. Prolegom. p. ix. . 
ἀλλήλους] Quod ad ἡμῶν spectat, esi 
806 invicem, ut Ficin. vertit : chorumque 
mebis ducere, cantibus et saltatismibus 
mos invicem es. — Cod. Voss. 
Q, 


ἀλλήλοις, quod Boeckhio, it explácant 


&AAfAo:s sc. ἡμᾶς, unice aptum videba- 
tur sensum fundere ; sed cum 


simplice accusativo om] Mee Ass. 

ύε T€ ώνομας chors ne- 
mine a letitia ducto cas (saltationes) 
wxacupasse (deos). — Verbis évoudjer, 
καλεῖ, wpocspaz», apponitur ὄνομα, vi 





- 


. NOMOI, B. 
E 2.] Ἡρωτον δη τοῦτο ἀποδιζώμεθα;" ώμο παιδείαν 1. ü. 394. 


507 


sivi πεώτην διὼ Μουσῶν τε καὶ Απόλλωνος 9 πῶς; 


KA. Όντας. 


ΑΘ. Ουκονν o μὲν ἀπαίδευτος à ἀχόρευτος ἡμῶν έσται, 
τὸν ài πεκαιδευράκον i ἱκανῶς κεχορευκύτα Üerior; 


KA. τὴ 


Χορεία γε μὴν ὀρχησίς τε καὶ w03 và ξύνολόν 
'O καλῶς ἄρα πεπαιδευμένος ἄδιιν τε καὶ ὁρ- 


Ἴδωμεν δὴ» τί συ evi σὸ νῦν αὖ λεγόμενος. 


μήν; 
A8. 
sein. 
KA. Ανωγκαῖον. 
A8. 
χεῖσθαι δννατὸς ἂν sin zo. 
KA. Ἔνεν. 
A8. 
KA. Το zoio» δή: ; 


ΑΘ. Καλῶς δει, φαμάν, xai καλός ὀρχεῖται. πότι- 
(ον si^ καὶ καλὰ diu καὶ χαλὰ ὀρχεῖται, αροσθόµων 3 


ph 
KA. II gorDupur. 


46. T X. ἂν τὰ καλά 


T& ἡγούμενος $1904 καλὰ 


Ld ^» g, 
xc) τὰ αἰσχρὰ αἰσχρὰ οὕτως αὐτοῖς χρηταν, [θέλτιον 0 


M ais 234. B. Οὐκοῦν καὶ τὸν µαθή- 
— ππὐτὸν προσερεῖε 

irons iv. 6. p. T18. A. Hinc cobro 
καλεῖσθαι, ifa eocari, vid. nostrá ad 
Phedr. p. 258. Cf. Xenoph. Memor. 
Bocrat. ài. 8. 1. (Econ. vii. 8. Heind. ad 
Cratyl. imit. Ceterum in τὸ-- ὄνομα ar- 
ticulus noti quid et soliti indicat: noto 
illo chori nomine ettltationes nuneupasse, 
quod, & xapà ductum, nativum fere sal. 
tationis nomen est. De hac articuli 
Potestate vid. nostra ad Phredr. p. 221. 

T 

€. 2. τὸ ξύνολον] Ficin. vertit: chorea 
vero omnis tripudium simul est οί con- 
centus. — Comarius: chorea vero, saltatio 
et cantilena, hoc totum eimul est. Τὸ 
ξύνολον autem, adverbialiter positum, est 
in genere: chorea in genere est saltatio 
et cantus, h. e. saltatio ct cantus choresm 
want species, s. chorea constat e salte- 


tione et cantu. Sic ii. 9.066. A. xepeía — bona 


2 TÍ...ye μὴν] τίθεµεν οὕτως ἁγῶνας K.—^ οὖν t.—* el add A.—4 χο- 


δὲ «9 Ευναμφότερον (rhythmmus et hat- 


monia) κληθείη.  Ásr. 
καλώ] Refertur ad (Sew τε καὶ ὃρ- 
χέῖσθαι. Asr. 
πότερον καὶ] Legitur etiam, αύτερον 
el καὶ καλὰ προσθ. Srzret 
φ«ότερον εἳ καὶ καλὰ] Sic Cod. Vows. 
Vulgo el abest, quo sensus mances est, 
et post ὀρχεῖται commete interpungitor, 
asi Troc per com verbis καὶ καλὰ 
die ed καλὰ ópxe?ru conjungi posit, 
Ad χρωσθόμον (int. rovro) per se poni 
&mat ; quocirca ettam in responsione ab- 
solute sequitur προσθῶμεν ; vid. ad Polit, 
i. 8. Sensas est: sum dicimus, 
camere et. saltare (tunc), ei 
etiam pulera canat et saltet?. Hoc adda- 
mus necne? — Ficin. προσθῶμεν cum pree- 
ssis videtur conjunxisse vertens: cwm 
cantare et bene ealare quempiam 
dicimus, utrum, eliam bona cantare ei 
saltare, addendum esí anmon? Asr. 


nt. ji. 285. 


508 IIAATONOZ 


τοιοῦτός πεσαιδευµάνος ἡμῖν ἔσται τὴν vopsiov. τε καὶ µου- 
σικὴν 5 ὃς ἂν τῷ μὲν σώµατι καὶ τῇ φωνή τὸ διανοηθεν εἶναι 
καλὸν ἑκανῶς ὑπηρετεῖν δυνηθῇ ἐχάστοτε, χαΐρη δὲ μῇ τοῖς 
καλοῖς μηδὲ pog τὰ μὴ καλά; Ἰ πεῖνος ὃς ἂν τῇ μὲν 
Quy καὶ vg σώµασι μὴ πώνυ δυνατος 3 κατορθουν 3 δια- 
νοεῖσθαι, τῇ δὲ ἡδονῃ καὶ λύσης κατορθοῖ, τὰ μὲν ἆσπα- 
ζθμενος, ὁσα καλά, τὰ δὲ δυσχεραίνων, ὁπόσα µη καλά; 
KA. Πολυ τὸ διαφέρον," ὢ Live, λέγεις τῆς παιδείας. 
ΑΘ. Οὐκοῦν si μὲν τὸ κπαλὸν φδῆς vt. καὶ ὀρχῆσιως 
qp γιγνώσκομοεν retis ὄνσες, ἴσμιν καὶ τὸν πεπαιδευµένον 
σε καὶ ἀπαίδευτον ὀρθως: si δι ἀγνοουμέν γε τοῦτο, οὐδ᾽ 
εἶτιςς φαιδείας ἐστὶ φυλακὴ καὶ ὅπου διαγιγνώσκεν ἄν 


/, 94 1 ? e 
ποτε δυναίµεθα. ἄρ ουχ. ούτως; 


KA. Oro pr οὖν. 


A0. Ταυς ἄρα μετὰ τουθ ἡμῖν αὖ, xao σερ xucir 
Ἰχνευούσαις, διερευνητέον, σχὴμά T6 χαλὸν xci μέλος καὶ 


pela» A: χορηγίαν *s.—e τοῖς μὸ f.—! ἐκεῖνος [.--ε τῇ λύπη ὃ.-- διώφοριν ὃ- 


χορηγίαν] ΑΙ. χορεία»: quam lectio- 
nem sequitur et Fic. ac genuinam esse 
puto. STEPH. 
τὴν χορείαν] Sic Cod. Voss. et Ficin. 
ius choream musicamque tenebit. Id, 
quod vulgo legitur, χορηγία», in hunc 
locum non quadrat ; quocirca Steph. lec- 
tionem χορείαν recte pro genuina ha- 
buit, Ante v. βέλτιο vero intellige 
particulam mempe s. scilicet. Aar. 
δε ἂν] Ante ὃς ἂν expubximus $, ut 
quod sententiarum nexum turbet. . Athe- 
niensis enim quum quiesivisset, num pul- 
cre canere et saltare dicamus hunc, qui 
etiam pulcra canat et saltet, et Clinias 
hoc affirmasset, subjicit, pulcra canere et 
saltatione exbibere etiam eum posse, qui 
sensu pulcri et turpis ita careat, ut neque 
illo gaudeat neque hoc fugiat; idcirco 
internum ac vivum (quem moralem dice- 
remus) pulcri ac turpis sensum ab ex- 
terna pulcrum exhibendl| facultate dis- 
tinguendum esse. Igitur qusrit: quid 
vero, si quis res ita exhibet, ut eas co- 
gitat, ità ut pulchrum exprimat, quod 
pto pulcro habeat (τὸ διανοηθὲν εἶναι 
καλὸ»---ὑπηρεταῦν)2 Duo itaqne sibi op- 
ponuntur, alter, qui omnia bene ezhibere 
potest, sed pulcri et türpis sensum non 
t, alter, qui, etsi pulcrum voce et 


corporis motu non satis exprimere possit, 
acri tamen pulcri et turpis sensu predites 
est; verba ὃς &»—xaAÀ priorem descri- 
bunt, 5 xeiros—taAÀ jorem ; unde 
patet, ἡ ante ὃς ἂν locum habere non 


posse. Asr. 
τὸ διανοηθὲν εἶναι καλδν] — Est: qued 
ut sente complexus est s. copi 
tatione finxit. Asr. 
urnpereir] Ministrere, prabere (1. c. 
ο ere), est exhibere, representere, 
et κατορθοῦ», recte facere, h. |. secte s. 
bene exhibere atque exprimere. Asr. 
διανοεῖσθαι] Significat facultatem ali- 
quid mente fingendi, ut in praegressis τὸ 
διανοηθὲν εἶναι καλόν. Igitur homo de- 
scribitur, cujus exhibendi aliquid et co- 
gitatione fingendi facultas non tam bene 
exculta eat, quam sensus paicri et turpa, 
qui quidem sutpmua institutionis mosce 


nis est, Αητ. 

οὐδ εἴ τιε] Sic Cod. Voss, et Ficin. 
si qua disciplina conservatio est. Vulgo 
ἥτις-- παιδείας ἐστί. — Paulo ante ex eo- 
dem libro ve καὶ pro simplice καὶ rece- 
pimus. Pro ἡμῖν αὖ idem babet ὑμῶν al, 
male; et deinde Τί δαὶ δή. Asr. 

κυσὶν ἰχνενούσαις] Sic Parmaenid. 128. 
C. ὥσπερ γε αἱ Λάκαναι σκύλακος, e) 
μεταθεῖς τε καὶ ἰχνεύοιᾳς τὰ λεχθέντα. 


NOMOI, B. . 


509 


Φδὴν καὶ opymnci. εἰ δι ταῦ ἡμᾶς διαφυγόντα οἰχήσι- 
ται, µάταιος 0 μετὰ ταυθ ἡμῖν "epi παιδείας ὀρθης sib 
Ἑλληνικῆς εἶτε βαρβαρικῆς λόγος ἂν εἰ. 


KA. Nai. 


ΑΘ. Εν ví δὲ" δὴ τὸ καλὸν χρὴ Φάναι σχῆμα 5 
µέλος εἶναί ποτε; Qios, ἀνδρικῆς ψυχῆς i» πόνοις ἐρχομῖ- 
νης καὶ δειλης ἓν τοῖς αὐτοῖς τε XO ἴσοις Gp ὅμοια τά το 
σχήµατα καὶ τὰ φθέγµατα ξυµβαίνει γίγνεσθαι; 

KA. Καὶ πῶς, ὅτε γε μηδὲ τὰ χρώματα; 
ΑΘ. Καλώς γε, ὦ ὅταῖρε, ἀλλ ἓν γὰρ µουσικῇ καὶ 
σχήματα μὲν καὶ µέλη ἔνεστι, περὶ ῥυθμὸν καὶ ἁρμοονίαν 


—À το add ROv[ot.—k ἥτις s.—! αὖ om t.—^» περὶ om t.—* Bal corr A.—9 E. A 


Cf. Soph. Aj. 8. Ἰχνεύευ, investigare, 
proprie de canibus (v. Xenoph. Cyneg. 
Wii. 4. 4. et aliis locis innumeris), ad eos 
transfertur, qui omnino aliquid qusrunt, 
preecipue vero, qui oratione aliquid inve- 
nire student, ut Polit. iii, 14. Politic. 
263. B. Simile est xar' ἴχνος ζητεῖν 
l. xii. 5. p. 951. B. Pariter in verbis 
διαφυγόντα οἰχήσεται imago a venatione 
(hinc θηρεύευ, Latin. venari, vid. Heusd. 
Specim. Crit. p. 88. et Boissonad. ad 
Philostrat. p. 418.) sumta est ; cf. Polit. 
iv. 9. p. 432. B. ubi v. not. Asr. 

ἐρχομένης] Plat. ἐχομένης scripsisse 
puto. Sr&PH. Mihi potius legendum 
videtur ἀῤῥωμένης. Bip. 

ἐχομένης] Sic Steph. preciare vulga- 
tum ἐρχομένης correxit. "Ἔχεσθαι ἐν πό- 
οι, ξυμφοραῖε, satis frequens est; vid. 
Heind. ad Gorg. $. 163. Asr. 

καὶ πῶε κ. T. .] In Ald. hec Athe- 
niensi tribuuntur, et sequentia Καλῶς γε 
cet. Clini», male. Αρτ. 

ἀλλ᾽ ἐν γὰρ μουσικῇ] Post μὲν ex- 
spectabes δὲ, hoc fere modo : χρώματα 

ob. Quocirca Boeckhius excidisse 
opinabatur hec verba: χρώματα δὲ obk 
ἕνεστι. Sed propter interposita: περὶ 
ῥυθμὸν-- τῆς μονσικῆς omissa sunt, qug 
pregressis respondere debebant, et pro 
χρώματα δὲ οὓκ ἕνεστι positum est εὔ- 
χρων δὲ µέλος cet, duobus orationis mem- 
bris in unum coarctatis. Plenius enim 
ita sctibi debebat: &AA' ἐν γὰρ μουσικῇ 
καὶ axfuara μὲν καὶ µέλη ἕνεστι, ὥστε 


εὔὕρυθμον καὶ εὐάρμοστον ὀρθῶς dQ0éy- 
Ύεσθαι, χρώματα δὲ οὐκ ἕνεστι, ὥστε εὔ- 


χρων µέλος } σχῆμα οὐκ Keri». ἀπεικά- 


σαντα-- ὀρθῶς φθέγγεσθαι. Ceterum e 
Cod. Voss. εὔχρων pro εὔχρουν recepi- 
mus, Boecckhio etiam suasore. Sic Charm. 
168. D. ἄχρων. Χρῶμα enim modula- 
tionis erat genus, idque, ut Macrobius 
in Somn. Scip. ii. 4. p. 135. Bip. dicit, 
mollitie infame ; vid. interpp. ad Athen, 
xiv. p. 488. t. vii. Schweigh. et de colo- 
ribus in musica Boeckh. in Stud. t. iii, 
n. i. p. 64. sq. et in Heind. not, ad So- 
phist. p. 908. Asr. 

σχήµατα --ἔνεστι] Probe considerata 
serie sententiarum intelliges, Attico hoc 
nunc proferendum esse, nolle se nunc de 
coloribus dicere ; neque enim eos perti- 
nere ad musicam. Ἠοο legitur in vul- 
gata sic expressum, ut adscripsi. Se- 
quantur hec: ὥστε εὕρυθμον μὲν καὶ 
εὐάρμοστο», εὔχρων δὲ µέλος ἢ σχῆμα 
οὐκ ἔστι», ἀπεικάσανγτα ὥσπερ οἱ χοροδι- 
δάσκαλοι ἀπεικάζουσι», ὀρθῶς φθέγγεσ- 
θαι. Quibus perlectis permirum videtur, 
nemini esse lacunam patefactam, qus 
est post v. ἔνεστι sane aperta: nam et 
sententia hiat, et illud µατα μὲν καὶ 
µέλη ἕνεστι caret suo antapodoto. — Mi- 
nime igitur dubito, post eam, quam dixi, 
vocem excidisse bsc ipsa vocabula: 
χρώματα δὲ οὐκ ἕνεστι. Verbum non 


amplius addo. Ῥὔχρων scripsi e Leid. 


pro vulgatiori εὔχρουν. ^ Charmid. p. 
168. D. est ἄχρων. De chromate musi- 
corum nota res : de eo dicit etiam Suid. 
v. χρῶμα, corruptissimo loco nec qui 
facile possit emendari. Tamen videor 
hoc mihi perspicere, legendum esse ; καὶ 
εἶσὶ διαφορα], Δε ἱδίως χρόας καλούσι», 
ἄλλαι μὲν κ.τ.λ. ΒΟΕΟΚΗ. 


11. 6565. 
Itt. li, 936. 


510 ΠΛΑΤΩΝΟΣ . 


οὔσης t$ μουσικης. ὥστε εὕρυθμον. μὲν καὶ εὐάρμοστον, 
eU y gan? às βέλος 7 όχημα οὐκ ἔστιω, ἀπιικάσαντα ὥς 
περ οἱ χο οδιδάσκαλοι ἀπιικάζουσῳ, d φίγγισθαι: 
τὸ δὲ τοῦ e Té xxi ἀνδρείου σχῆμα ἡ µέλος ἔστι vi^ 
καὶ ὀρβων y, σαγορεύευν χε τὰ μὲν TOV ἀνδρείων χαλα, 
và δὲ: vay t αἰσχρᾶ. καὶ ἵνα δή" μὴ μακρολογία 
πολλή τις γέγνηται" περὶ σαυθ᾽ ἡμῶν, ὤφαντα Lad 
ἔστω τὰ pár ἀρετῆς ἐχόμενα ψοχᾶς 3 η σώμακτος, sits αυ- 
σης si "í τινος εἰλόνος, ξύμπαντα σχήματά σι καὶ µέλη 


X&A, τὰ δὶ κακίας αὖ τοὐναντίον σαν. 


ΚΛ. Ὀρο; σε αροπαλέῖ καὶ ταῦόθ ἡμῖν οὕτως EYE 


ἀποκεκρίσθω σὰ VOV. 


Ae. Ἔτι δη: gói. πύγερον ἅπαντες φάσαις χορείαις 
ὁμοίως χαίρομεν, λ φολλοῦ δεῖ. 


. Tov παντὸς 


λ v 
phá» οὖν. 


Αθ. Tí vor ἂν οὖν λέγωμεν) τὸ πεπλανηκὸς ἡμᾶς 


Ω6[00.--δ εὔχρων Av etrc D: 


..δὲ s.—t πολίτης f.—" γένηται v.—" μὲν τῆς ἀρετῇ 


εὔχρουν *s5.—5 ve rc Q.—' post δειλῶν ponit A.— 


$ 
s D.—" προκαλεῖ, ot solet, D. 


—3 bà ΑπΩῦς : δὲ *p.—! λέγοµεν corr A.—* καλὰ ἡμῶν AQr[D : ἡμῖν καλὰ *s.— 


oix tor] Conjunge cum ὀρθῶι φθέγ- 
Ὕεσθαι: cantus vel gestus recte dici ve- 
quit bene coloratus, ita wt imagine (a 
pictura sumta) vel similitudine wutaria 
(in ἀπεικάσαντα latet persona. indefinita, 
man), qua chori magistri utuntur. Asr. 

χοροδιδάσκαλοε] —Dicebatur χοροδι- 
δάσκαλος, qui, quos in chorum recepis- 
set, docebat, quomodo cemere et. saltare 
deberent, iisque cantu saltuqae priibat. 
Vid. Casaubon. ad Athen. p. 414. Ce- 
per. Observatt. i. 1.—Comma, quod libri 
editi ante ἀπεικάσαντα habent, post h. v. 
retraxi. Asr. 

Tb δὲ τοῦ δειλοῦ---μέλος] Hiec, quim 
TÀ μὲν --τὰ δὲ sequatur, absolute quasi 
posita sunt: quod vero ad ignavi et 

ortis gestum vel cantum attinet. Μος 
ἵνα 95 pro ἵνα δὲ e Cod. Voss. recepi, et 
tolon, quod post ἔστω vulgo comparet, 
delevi; verba enim ἅπαντα ἁπλῶε ἔσγω 
pertinent ad καλὰ et τοὺναντίον ἅπα» 
(i. e. αἰσχρά). Sic etiam Ficin, vertit : 
ommes simpliciter cirtuti animi vel cor- 
poris aut. virtutis imagini adherentes 
Jigure atque concentus konesti, contrarii 
tero turpes. Asr. 


ἔτι δὲ τόδε] Int. Bogner ο. σπυνῶμεν. 
Sic Sophist. 3989. E. ἔτι δὲ (volgo δὴ) 
σμικρὸν τόδε. — Legg. iv. T. p. T15. E. 
tn μετὰ ravra ; Xenoph. Hellen. 
yu . 4. "Er. δὲ &al γόδε οὐδομιόθν. 


pr Pro λόγωμα, qued Bii 
omnes hebent, logendum est λύγομιν; 
B» enim ad * sor" εἶναι referendam, « 
λόγομεν est, sentimus, puma; * wid. 
ad i. 8. et 160. Pro ἡμᾶς Bes. 1. σι. 
$ueis vitiose. — Sensus est: jum. quid 
iind esee putartus, quod ita. in. crverem 
moa Grtlucat, «i diverse hac de re. sentio 
wtus (ut non omnes orbibus choreis ρα- 
riter delectemor)? "Utram discrepantia 
illu in pulcri ipsius diversitate nititur, an 
f variis nostris de pulcro j λ--- 
Pro Trà μὲν γαυτὰ Cod. Voss, νὰ μὲν 
abrá.— Exempla, que deinde profert, 
ostendunt, pulera per se mon discre- 
pantía, sed semper et apud omnes eudem 
esse; neto v. c. pravitatem pro bone- 
state, igitur saltetiones mores ixrprobos 
exhibentes pro honestis ac c ρήση babe 
bit. Asr. 





ΝΟΜΟΙ, B. 


kJ , , » ο, 3) Not c» αρ 4 M A κ 
640.5. «φοτερον ου ναυτα εστι καλα TY ταση, η τα μες 10 Hi, 387. 


511 


» ^8? *b , ^s 4 "5 ?, 7] : P / 
αυτά, (AX? οὐ δοκε ταυτὼ εἶναι OU γαρ που epi 3: 
Tig ὧς ποτε τὼ τῆς κακίας 7) ἀρετῆς καλλίονμ χορεύ- 
µωτα, ουδ ὡς. αὐτὸς μὰν χαΐρει τοῖς τῆς μοχθηρίας σχή- 

, , ’ 


e » » ? ’ 
ᾖασιν, οἱ ὃ) ὤλλοι εναντία 


ταύτης Μούση vii. καί τοι 


/ ; e ^ ”» 5 M e M 
λέγουσί γε οἱ πλεῖστοι µουσικῆς ὀρθότητα εἶναι τὴν ἡδονὴν 
ταῖς ψυχαῖς πορίζουσαν δύναμωω. ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὔτε 
v »y N , / 
ἀνεκτὸν οὔτε ὡσιον τὸ παράπαν φθέγγισθαι. τόδεὶ δὲ 


μᾶλλον εἶκὸς πλανὼν ἡμᾶς. 
KA. To «oio; 


$. 3. ΑΘ, Ἐπιμδη µιµήµατω τρόπων irri τὰ περὶ 


* avrà ΑΒΩΙ[0: Tavrà *s.—*^ ἄλλα δ Ε.--- ὡς οι ϱ.---ᾱ τὸ v.—* εἴδεσι t.— 


ἑναντίᾳ] Ald. Lov. Bas. 1. et 2. ἑναν- 
τία. ος ad v. τὴν ἡδονὴν ταῖς ψνχαῖε 
πορίζουσαν cf. Tim. p. 47. D. loco supra 
prolato, Ceterum τὴν ad δύναμιν tra- 
hendum est : τὴν δύναμιν πορίζουσαν ταῖς 
ψυχαῖς ἡδονήν.  Siuile est illud Ρ]αάο- 
nis p. 106. D. Τὸ δὲ δίκαιον μὴ δεχόµε- 
"P, ubi τὸ ad δεχόµενον referri oportet. 

8T. 

$- 9. µιµήµατα τρόπων x. T. A.) Diffi- 
cillimi loci sensus est: Quoniun quid- 
quid ad saltationem pertinet, morum est 
wumifatio, necesse (st, quum ab actoribus 
omnis generis aguntur res gesta in va- 
riis actionibus, fortunis, anbini effecti- 
bus, tum cos, quibus dicia cel cantata 
vel utcunque saltata siut natura sive con- 
auetsudine quadam convenientia, eos, in- 
quam, necesse est laetari laudibusque ex- 
tellere ea. et appellare pulcra: eos vero, 
quorwn ab κει sice a nalura sivc a con- 
suetudine abhorreant, eos noc ἰαίαγί licet 
nec laudare, e£ necesse est ea vocare tur- 
pia. Duo vero menda corrigam. Istud 


Muchas: manifeste est κακοῦ κόμματος; qus sal 


quidam conjecit σχήµασι, parum felici- 
ter. Leg. παθήµασι. — Bic Aristot. Poe- 
tic. c. i. καὶ γὰρ οὗτοι (ol ὀρχηστα)) διὰ 
τῶν σχηματιζομένων ῥυθμῶν μιμοῦνται 
καὶ ἤθη καὶ πάθη καὶ πράξεα. Deinde 
ad voces o[s μὲν ἂν πρὸς τρόπον κ. T. λ. 
deest verbum.  Bcrib. χορευθέντα ᾖ, κα- 
τὰ φύσιν κ.τ.λ. Possis etiam: χορευ- 
θέντα jJ, ἡ κατὰ φ. Θεά illud prefero ; 
ἵμι statim post; οἷς δ ἂν πφρὰ φύσιν 3 
τρόπον dj Twa ξυνήθειαν---ποπ ἢ παρὰ 
φύσιν. Post xopeías interpungendum 
esse apparet ex interpretatione nostra. 


Postremo ad hzc, αἶσχρά Te προσαγο- 
peóeir Suppleudum ἀναγκαῖο», quod eru- 
endum est ex pregresso δυνατὸ», satis 
insolente ellipsi. Sed ita p. 070. E, τὸ 
γὰρ τρίτο» οὐδεμία ἀνάγκη πουητῇ γι: 
ρώσκευ», εἴτε καλὸν αἴτε uà καλὸν τὸ µί- 
pnua Tb δ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ, σχεδὸν 
ἀνάγκη. τοῖς δὲ πάντα τὰ τρία τῆς dio 
γῆς ἕνεκα τοῦ ov καὶ δευτέρου ἃ 
µηδέποτε ἱκανὸν ἑπωδὸ» γίγνεσθαι »έοις 
πρὸς ἀρεγή». Ad postremum supplen- 
dum δυνατὸν ex pregresso d»dyrn. 
Bozckn, p. 131—133. 

& κ. T, À.] Locus explicatg 
perdifficilis banc, ni fallor, interpretatio- 
nem requirit : quum chorea imitatio sif 
orum, ut que versetur in variis actio- 
wibus, fortunis ac moribus omniaque 
imitande persequatur s. exhibeat, is, cui 
dicta vel caatata εἰ saltatione expressa 
natura sive consuetudine conpehiuni, Ula 

hris iisque leletur ne- 
aid pei Γιγνόµενα refero ad. τὰ περὶ 
τὰς xopelas (i. e. ἡ χορεία, vid. ad i. 8. 
tationem et cantum Corplectitur, 
vid. c. 2.) : et γέγνεσθαι ἐν τωὶ est ver- 
sari s. occupatum esse in aliqua re (vid. 
adi.8.). itaque verbis dy αράξεσι παν- 
τοίαις καὶ τύχαις καὶ ἤθεσι materia, quam 
dicimus, s. objectum cborez declaratur, 
verbis autem µιµήμασι» ἑκάστων (i. €. τῷ 
μιμεῖσθαι ἕκαστα) διεξιόντων (int. αὐτὰ) 
ratio illas res exhibendi significatur, ea- 
que est hac, ut singula (ἕκαστα) imitan- 
do persequatur chorea s. rem non in uni- 
versum, sed per partes exhibeat. De 
verbis µιµεῖσθαι, µίµηµα, µίµησις, v. 
Morgenstern. de Platon. Republ. p. 


512 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


τὼς χορείας, ἐν α«ρᾶξεσί τε παντοδαπαῖς γιγνόμενα καὶ 
«v 


rüyoug καὶ ἤθεσι καὶ µιµήµασέ διεξιόντων ἑκάστων, οὓς 
4 s ’ ϱ / 
m ἂν προς τρὀπου τὰ ῥηήθεντα ἡ μελωδηθενταξ 


{αἱ 


e - , vi ν Ἀ Vk y ^ , 
ὁπωσοῦν χορευθέντα 53^ κατα Quriw 9 κατὼ sÜog 7 κατ 


pa 
f µιµήσεσι Qo, µιµήσεσι Ὁ.--ἔ } µελφδηθέντα...χορευθέντα in mg Ω.--- καὶ om c. 


240. Genitivus διεξιόντω», pregresso 
Ὑιγνόμενα, offendere non debet; haud 
raro enim fit, ut genitisus participii vel 
genitivi, qui dicuntur, consequentie et 
recta oratio se invicem excipiant. Sic 
Thucyd. vii. 47. τῆς τε ὥρας τοῦ éviav- 
τοῦ ταύτης οὔσηε, ἐν jp ἀσθενοῦσιν ἄν- 
θρωποι μάλιστα, kal τὸ χωρίο» ἅμα ἐν 
ᾧ ἑστρατοπεδεύοντο, ἑλῶδες καὶ χαλε- 
wi» ἦν. Cf. viii. 78. Vid. Dorvill. 
ad Charit. p. 308. 354. Similiter v. 
6. p. 734. C. genitivi excipiunt nomi- 
nativos, et libr. xii. 18. p. 967. À. ge- 
nitivus participii excipit accusativum : 


καθεωρακότας, is οἷόν τε, "yvyvóueva  prou 


ἀνάγκαις πράγµατ’, ἀλλ᾽ οὐ διανοίαις Bov- 
λήσεως ἀγαθῶν πέρι τελουµένων---. Pro 
ἑκάστων erunt fortasse, qui scriptum ma- 
lint ἕκαστον ; sed eo non. opus est, quum 
e pregressis facili negotio αὐτὰ s. ταῦτα 
supplere possimus. Reliquum est, ut, 
quomodo alii hunc locum ceperint, com. 
memoremus. Et Ficin. quidem ita vertit; 
quoniam in chorea variorum morum va- 
riarumque rerum variis in fortunis mori- 
busque gestarum imitationes fiunt. cet. 
ex quo perspicitur, ipsum γιγρόµενα non 
ad τὰ περὶ τὰς xopelas traxisse, sed ad 
διεξιόρτω», ità. ut γιγνόµενα sint res va- 
riis in actionibus ac fortunis geste. Sic 
Boeckhius quoque  'yryróueva — intel- 
lexit. Cornar. vero vertens, qwando- 
quidem morum imitamenta sunt. ea, quae 
circa choreas fiunt, in omnis generis ac- 
tionibus et fortunis et moribus et imita- 
tionibus prout quisque exprimit, *yeyvó- 
pera pretermisit, sicuti Serranus, qui 
postrema ita reddidit, singulis homtnibus 
ea quasi percurrentibus, quibus que apta 
aut dicía fuerint et ad concentum aptata, 
aut ad choream alio quodam modo, natura 
videlicet aut. consuetudine, aut utroque 
conformata. Pro µιµήμασι Schulthessius 
in translatione vernacula (t. i. p. 423.) 
legi malebat σχήµασι; sed hoc in solam 
quadraret saltationem, nostro autem loco 
de cantu etsaltatione in chorea conjunc- 
tis agitur. Boeckhius παθήµασι corrige- 
bat: sed παθήματα jam significata sunt 


voce τύχαιε, quocirca in Aristotelis loco 
a Boeckhio citato Poetic. c. 1. ubi τύχαι 
pretermisse sunt, πάθη memorantur : 
καὶ γὰρ οὗτοι (οἱ ὄρχηστα)) διὰ τῶν σχη- 


µατιζομένων ῥυθμῶν μιμούνται xch fx 
καὶ πάθη καὶ πράξεις. ὁ πι οἱ nostra ra- 


tione locum intellexeris, is sensus emer- 
git, quem orationis cohzrentia requint, 
nibilque obscuri relinquitur, unico forz- 
tan διεξιόντων excepto, quum genitivus 
videri possit propter male in- 
tellectum Αα librariis ipcolcatus esae 
(ἑκάστω» enim non ad tuufiyast, sed ad 
verbum referebant, sicuti o verüt i 
6 quisque exprimit ;) et sane «v 
περὶ τὰς xopelos—'"yeyrópera xa) διεξιό»- 
τα Orationem redderet clariorem : atta- 
men, quum genitivus (διεξιόντων) post 
elios casuBillatus haud abhorreat a Graci 
sermonis consuetudine, ut exempla a no- 
bis prolata ostendunt, nihil cause est, 
cur διεξιόντων esztermines: certe sime 
librorum bonorum auctoritate et cobsen:u 
illud mutare, temerarii fore ezistirmames, 
Asr. 

πρὸς τρόπου]  Comvenmienter (dicta), 
i. e. convenientia, congrua. Sic Phaedr. 
p. 253. D. τόν τε οὖν ἔρωτα τῶν καλών 
πρὸς τρόπου ἐκλόγεται ἔκαστος. — Ale 
est simpliciter: commode, recte, ut ix. 
4. 857. E. dp' οὖν ob καὶ τοῦτ) Br πρὸς 
τρόπον λέγειν φαίνοιτο; Polit. v. 16. 
ὅρα 91) καὶ el τόδε πρὸ: τρόκον λέγω. Asr. 

χορευθέντα]  Boeckhius scribi vole- 
bat χορευθέντα d, κατὰφύσσς sed verbo 
illo substantivo, quod centies omitti con- 
βία, cArcTe mus, et $ illud ante 
φύσιν Ficinus tuetur, qui vertit: ' quibus 
illa, que dicuntur aut decantantur sat 
sub specie saltationis exprimuntur, sed 
natura vel consuetudine vel utrisque 
prebantur atque animo eorum couveni- 
unt.' In sequentibus ante παρὰ φύσιν 
recte abest $, quia παρὰ φύσιν ipsum 
predicatum s. objectum est, quum priore 
loco κατὰ φύσι»---ἔθος 21. praedicato ap- 
posita sint. Deinde ad αἰσχρά τε προς- 
αγορεύειν 6 pregresso petendum es 
ἀναγκαῖον. AsT. 











ΝΟΜΟΙ, B. 


518 


, , , 8 

ἀμφότερα, πούτους' μὲν καὶ τούτοις χαΐρει τε καὶ ἕπαι- 
^ LÀ N ^s 

V6iy αυτὰ καὶ προσαγορεύειν καλὰ ἀναγκαῖον οἷς ὃ ἂν 

M , «4 / , 

παρὰ Quei » τρόπον ἤ τωα ζυνήθειαν, οὔτε γαΐρειν δυνα- 
N y , ρω 9 

τον ουτε". ἔπαμεν αἰσχρά τε προσαφορεύειν. oig ὃ ὧν τὰ 
N ^v Pd , Ü N / n iT N ^v / 

pá» τῆς φύσεως ὀρθὰ ζυμαίνη" τὼ δὲ τῆς συνηθείας 

3 /, * N "e ^v 

εναντία, 3 τὰ μὲν τῆς συνηθείας ὀρθά, τὰ δὲ τῆς φύσεως 


3 , * Ν ^v ^! 4 e? 

ὄνανσία, οὗτοι δὲ ταῖς ἠδοναῖς τοὺς ἐπαίνους ἑναντίους 11.11.9388. 
/ . tV / et 9 

αροσαγορεύουσιν ἡδέα γὰρ τούτων ἕκαστα εἶναί QUOI, τι, 086. 


N L4 A 9 » | "e 
φονηρὼ δὲ, καὺ ἐναντίον ἄλλων οὓς οἴονται Φρονεῦ αὐσγύ- 
s ^^ ^e ^" 
νοντα μὲν κινήσθαι τῷ σώµατι τὰ τοιαῦτα, αἰσχύνονται 
N v e 9, , yd 
δὲ ὧδειν ὡς ἀποφαμόμενοι καλὼ μετὰ σπουδῆς, χαΐρουσι 


$ παρ αὐτοῖς. 
KA. Ὀρθότατα λέφεις. 


ΑΘ. Μο, οὖν τι λάβην ἔσθ ἥν τωα Φίρι τῷ χαί- 


—g Boeckhius: libri 4.—X* κατ’ efr.—! τοῦτο v.—29 οὔτ j.—* ξυμβαίνοι t.— 
9 ἁπαντία...σννφθείαε in mg D.—P δὺ rais ς.-- μετὰ σπουδῆε (.— λόγω 0, λέ- 


οὗτοι 9] Omnes libri οὗτοι δέ; quod 
Steph. temere mutavit. Δὲ solet esse in 
apodosi post longiorem sive protasin sive 
parenthesin, presertim przgressa eadem 
particula sive in protasi sive in paren- 
thesi. Ita bic est ofs δ ἂν in protasi, 
οὗτοι δὲ in apodosi. p. 658. B. ὃς δ' ἂν 
Tépjp Tobs θεατὰς µάλιστα (μηδὲν àvi- 
ταττόµωος 9 Tiu) τρόπφ), νικήσῃ δέ---. 
iii. p. 698. É. οὗτοι δὲ ὑπό τε τοῦ πρὸς 
Ἰεσσήνην ὄντος τότε πολέμου, καὶ εἰ δή 
Τι διεκώλνεν ἄλλο abrobs (οὗ γὰρ ἴσμεν 
λογόμενον), ὕστερο» δ οὖν ἀφίκοντο--- 
Βιαἀτ, p. 227. E. ὁ δέ γε ἐν μὲν τῷ γε- 
γραμµόψ λόγψ περὶ ἑκάστου παιδίαν τε 

ούμενον πολλὴν ἀναγκαῖον εἶναι κ.τ.λ. 
οὗτος δὲ (Ita infertur demum p. 278. B.) 
ó τοιοῦτος ἂνδρ κινδυνεύει, ὦ Φαῖδρε, εἶναι 
κ.τ.λ. Menon. p. 98. B. ἀλλ᾽ εἴπέρ 
τι ἄλλο φαίην ἂν εἶδέναι (ὀλίγα δ ἂν 
φαίην), ἓν δ' οὖν καὶ τοῦτο ἐκείνων θείην 
ἂν ὧν οἶδα. Alcib. pr. p. 105. A. ἡγεῖ, 
pi ipi els w «Αθηναίων ή sa- 

Agys (τοῦτο δὲ ἔσεσθαι µάλα ἡμερῶν 
ὀλίγων) παρελθὰν δὲ ἐνδείξασθαι κ. τ.λ. 
Demosth. adv. Lept. $. 65. ése) δὲ 
τοὐναντίον ἑντακαίδεκα μὲν sóc εἶλεν, 
ἑβδομήκορτα δὲ vas ἔλαβε κ. T. A. τηνι- 
καῦτα δὲ obi ἔσται κύρια αὐτῷ τὰ δοθέντα 
ἐπὶ τούτοις! tà enim rescribendum 
tunc Wol&us censet, Mox p. 666. A. 


Plat. Vor. VII. 


male vulgo est μῶν οὖν τι βλάβη» ἔσθ fj»- 
τινα $épet.—Stepb. in vetere nescio quo 
omissum ait esse τι. Certissime emendo 


Mic gs p» t. d 
οὗτοι ic Steph. de conjectura 
m δὲ cidit, quod Boeckhius reproba- 

t, δὲ apodosin indicare existimans ; 
sed non vera apodosis adest; namque 
pregressa οἷς δ ἂν cet. nibil sunt nisi 
pronominis οὗτοι expositio, apodosis vero 
diversi quid ponit & protasi. Asr. 

κινεῖσθαι τὰ τοιαῦτα] "Se ita movere, 
b. e. corporis motione s. saltatione talia 
exhibere s. reprzsentare. Asr. 

μῶν οὖν τι] Quidam vet. μῶν οὖν βλά- 
βην, absque Ti, et rectius: quum perinde 
sit ac αἱ dictum esset, βλάβην τῷ χαίροντι 
Φέρει τὸ χαίρει», ἤ τω) ὠφέλειαν τὸ ἄπο- 
δέχεσθαι φέρει τοῖς à υμένου. Ἐκ 
αὐτοῖε autem faciendum a τοῖς, sicut et 
alibi. Srepz. Hanc doctrinam eublegit 
Stephanus Cornario, qui vertit: Num 
igilur damnum aliquod infert hoc ei, qui 
pravis gestibus aut. concentibus gaudet ; 
aut utilitatem aliquam rursus his, qui ex 
contrariis voluptates suscipiunt? Bir. 

ὢν οὖν τι] De μῶν οὖν vid. ad i. 1. 
De rl, Stephanus adnotat a quibusdam 
vett. abesse, quod probat, ασ ία 
3 








514 


dei πονηρίας 7 σχήµασιν f 


IIAATONOZ 


9 SAEI», 5 το ὠφίλειαν αν 


σοις, αρὸς τἀναντία τὰς ἡδονὼς ἀποδεχομένοις s $ 


KA. Εἰκός γε. 


Αθ. Πότερον εἰκὸς 5? καὶ ἀναγκαῖον ταυτὸν εἶναι e 
Tip ὅσαν vig πονηροῖς ἦθεσι ξυνὼν xoxo ἀνθρώπων μὴ pe 


ση, χαίρῃ ài ros opuyor, ψέγη δι ὦ ὡς $» παιδιᾶς μοίρα, 


ὀνειρώττων αυτου T7 


μοχθηρίων ; ο TOTS ὁμοιουσθω 03 «ου 


ἀνάγκη σὸν χαίρονσα, ὁποσέροις ἂν χαίρη ἐὰν ἄρα xa 
ὑπαινεῖν αἰσχύνηται. xci τοι του τοιούτου τί μεῖζον ἀγα- 
θὸν ἤ κακὸν φαῖμεν ἂν ἡμῖν ἐν πάσης ἀνάγκης γίγνεσθαι; 


KA. Aoxo μὲν οὐδὲν. 


96. Ὅτου δη" νόμιοι καλως sie κείµενοι ᾗ καὶ ες 
σὸν erum γρόνον ἔσονται, τὴν περὶ τὰς Μούσας παιδεία» 


n.i, 289, τε xai, παιδιὰν οἴδμιεθοι ἐξεσεσθα, τοῖς ποιητικοῖς, ὃ τί 


ἂν αὐτὸν τὸν ποιητὴν ἐν τῇ ποιήσει τέρπη ῥυθμου Ἡ » μέλους 


*yois. A.—* αὖ Trois mg Vossiani: abrois *s.—t ὅπερ om pr 0.—^* 


vero pro 7! scribi jubebat δή. — Sed reti- 
nen potest Ti; nam quum Tl (i. e. 
forte) particulis αἱ, μὴ, al. aubjici soleat, 
non video, quid impediat , Qquominus 
etiam particule μῶν, que ex μὴ et οὖν 
conflata est, recte jungatur. Vid. ad x. 
3. Asr. 
ἔσθ᾽ ἤντινα] Ita dictum est, ut ἔστιν 
ὃς, interponi solet, velut c. 8. p. 668. D. 
Νομοθέτης δὲ---ἔστιν B τι τούτον ψεῦδος 
λυσιτελέστερον ἂν ἑψεύσατό ποτε. Phee- 
255. ὥσπερ καὶ τἄλλα ἔστιν ὅτε 
"a βέλτιον τεθνάναι $ lj». Alcibiad. 
3 ο. 6. ef ye ui) προσθείηµεν τὴν lorw 
ὧν τε ἄγνοιαν καὶ ἔστυ ols kal ἔχουσί 
πως ἀγαθὸν, ὥσπερ ἐκείνοις κακό». Cf. 
Xenoph. Cyrop. iii. S. 18. Viger. de 
ldiotism. p. 234. Fischer. ad Weller. 
t. i. p. 849. et Matthie Gr. Grec. p. 
667. Mox participia τῷ χαίροντι et ἄπο- 
δεχοµένοις pro infiniivis posita sunt 
(vid. ad i. 11.). Scilicet oratio e duabus 


copflata est: μῶν οὖν τι βλάβη» φέρει τὸ 


χαίρειν πονηρίας 3) σχήµασυ ἢ µέλεσι τῷ 
Χαίροντι αὐτοῖς ?—Deinde pro αὐτοῖν e 
cod. Voss. recepimus αὖ τοῖς; idem jam 
Steph. conjecerat.—mpbs τὰναντία est 
i. q. τοὐναντίον s. ἑναντίως; πρὸς enim 
adverbii inservit circumlocutioni, v. Fis- 
cher. ad Weller. t. ii. p. ii. p. 2362. 


Asr. 


δὲ s.——" χρόνος 


ψέγρ δὲ] Hoc alterum δὲ ii ipii 
est priori x δὲ 
dictum sit xaípp μὲν &voBexdpees. Viro 
αὐτοῦ (libri veteres αὐτοῦ) erunt fortasse, 
qui legi malint αὐτῶν, ut Ficin. videvur 
legisse vertens : et tamen joci loco οὔν- 
perat quasi per somum ipse im se eorum 
percipiens pravitatem. — Sed, mi falle, 
ita capienda sunt hzc verba : e£ estupe- 
vet suam ipse protervitatem (ος. quei 
cum hominibus illis pravis consmescat 
eorumque protervitate delectetur, ) qeen 
per jocum illerum presitetem pro ma 
habens, jocose sibi ipsi emm — £rübeens. 
Ονειρώττει enim, qui, quod ipai videtur, 
pro vero habet, et omnino qui res coa- 
fundit. Polit. v. 20. τὸ ἀφειρώτται dps 
οὗ τόδε dori», dd» «' d» ὕπνψ τις dd» τε 
τὸ ὅμοιόν τφ μὲ ὃν, ἀλλ 
αὐτὸ ἡγῆται εἶναι, ᾧ ἔοικεν ; —P'ro δήπουν 
Ald. ]ων. Bas. 1. et 2. δέ πον. Ficinus : 
tunc quippe necesse est. Άατ. 
ὅπον δ)] Sic Cod. Voss. Vulgo δέ 
Moz Ald. παιδεία» τε καὶ σωδοίαν. ει 
Bas. 1. 3. Τέρι, vitiose. Accusativi 
Th»—Taiiàr, nisi prapositio excidit, 
pro absolutis babendi sunt : quod attinet 
ads. de. Vulgo hec cum sequentibes 
s Asr. 
τι ῥυθμοῦ---ἐχόμενον 


νι 
ad rhytkmum pertineus, h. e. vxhytha- 








NOMOI, B. 515. 
3 ρήματος Σχόμενον, τοῦτο διδάσκοντα καὶ τοὺς τὼν εὐνό- 
peor παῖδας καὶ νέους i Toig χοροῖς" 0, τι ἂν τύχη”. ἅπερ- 
γάζεσθαι απ πθὸς ἀρεσῆν L μοχθηρίαν ; ; 

KA. Ov τοι 07 τοῦτό γε λόγον $e muc γὰρ ἄν ; ; 

ΑΘ. Nw δέ γε avro! ὡς ἔπος εἰπεῖν ἐν πάσαις ταῖς 
πόλεσιν ἔζεστι deg», πλὴν κατ Alyvrror. 

KA. Ἐν Αἰγύπτῳ δὲ 05 πῶς τὸ τοιοῦτον" Φῄς νενοµο- 
θεγῆσθαι ;* 

ΑΘ. Θαυµμα καὶ ἀπουσαι. πάλαι γὰρ δή ποτε, ec 
orxtr, ἐγνώσθη παρ αὐτοῖς οὗτος ὸ λόγος ὃν τὼ νῦν λέφο- 
μυ ἡμεῖς, ὅτι καλὰ μὲν σχήματα, καλὰ ài μέλη δεῖ ,P- 
σαχειρίζεσθαι ταῖς συνηθείαις σοὺς ὃν ταῖς πφόλεσι νέους. 
ταζάμνοι δε ταῦτα ὥστα iri Lar oxoi ὥττα, ἀπίφηναν 
i τοῖς ἱεροῖς, χα παρὰ ταῦτ'" οὖν enr οὔτε ζωγράφοις 
OUT ὤλλοις ὅσοι σχήματα καὶ ὁπο ἄττα ἀπιργάζονται 


pr 0.—"* τύχοι ts.—* πῶρι.] hec eidem dat Ἡ.--- αὐτὸς t.—5 φὴς τὸ τοιοῦτον 


cum, vid. ad vii. 20.—Mox ὅ τι ἂν 
TÜxp 9 cod. Voss. recepimus ; vulgo 
τύχοι, vitiose, quum ἂν ad ὅ τι trahi 
debeat: quodcumque casu fiat. ÀAsr. 
διδάσκοντα καὶ] καὶ post διδάσκοντα 
hyperbaton facit; τοῦτο καὶ κορτα 
(sic iii. 8, 689. Β. Cf. ad iv. 7. Pin- 
dar, Olymp. v. 87. vi. 41. Pyth. iv. 
163.) ; j ut poeta, quicquid ipsi arrideat, 
id etiam juvenes docendo in choreis, τ 
prout contigerit, ad virtutem vel ad pra- 
vitatem eos informet. Ceterum διδάσ- 
κει», ut Latinorum docere, proprium est 
verbum in hac re; binc χοροδιδάσκαλος 
et ase ipsi τραγφδοδιδάσκαλοι vel 
κωμφδοδιδάσκαλοι dici sunt, ut qui anti- 
quitus ipsi cantum docuerint saltatio- 
nemque prwmonstraverint xopevrais ; 
vid. Boettigeri prolus. * Quid sit do- 
Aor. fabulam' ( imar. 1796. 4.) p b. 
ST 
πῶτ γὰρ ἂν] Hec verba, que in li- 
bris ! Megillo assignantur, in Aldino ex- 
emplo recte Clinie tribuuntur, Αρτ. 
νομοθετεῖσθαι] νομοθετεῖσθαι ost lege 
sanciri, ut p. 667. À. viii. p. 886. D. 
ix. p. 861. B. p. 874. Ἑ. At hic requi- 
ritur infinitivus actionis perfecta senci- 
ium esse. Leg. νενοµοθετῆσθαι, Fic. 
Qo autem pacto ἐν "Egypto hanc legem 
sancitam esse dicia? v. p. 743. E. kal 
5) καὶ vür, Ἂν διεξερχόµεθα πολιτεία», ei 


μὲν σὰς τιμὰς οὕτω τάττεται, ὀρθῶ» vevo- 
µοθέτηται. ix. p. 814. D. τὰ μὲν τοίνυν 
τὴ τροφήν τε I ώση: ψυχῆς καὶ παιδεία», 
ὧν abrj τνχούσῃ μὲν βιωτὸν, ἀτυχησάσῃ 
δὲ τοὐναντίον, καὶ περὶ θανάτων τῶν 
cw às δεῖ τιμωρίας γίγνεσθαι, νενο- 
. Sympos. p. 182. B. ἐν 
^R μὲν γὰρ καὶ dy Bowrois καὶ οὗ μὴ 
σωφοὶ λέγειν, ἁπλῶς νενοµοθότηται καλὸν 
αρίζεσθαι ἑρασταῖε. D. ἐνθάδε δὲ 
dt. Tobre» µκάἆλλιον νενοµοθέτήταιο 
Aristot. Polit i ii. 1. p. 54. p^ & pé 
τίαν φησὶ δεῖν νενομοθετῆσθαι τὸν τρόπο» 
τοῦτον ὁ Σωκράτη». Ib. 6. p. 95. νῦν γὰρ 
οὐκ dero νενομοθετῆσθαι καλῶς. Ib.T7. 
. 102. ef τι καλῶς ἡ jd) καλῶς πρὸς τὴν 
[στην νενοµοθότηται τάξι». p. 118. οὗ 
καλῶς ὃ οὐδὲ περὶ τὰ συσσίτια, τὰ ka- 
λούμενα φιδίτια νσοµοθέτηται τῷ κατα- 
στήσαντι πρῶτον. Nostrum malebat 
etiam Steph. Mox p. 657. Α. non du- 
bito post θείου τινὸς addendum esse à»- 
δρὸς, quod excidit ob seq. ἄν, Habent 
useb. Preep. ev. xii. p. 596. et Fic. di- 
vini alicujus viri. Bozcxu. 
νενομοθετῆσθαι] Jam Steph. correx- 
erat pro »οµοθοτεῖσθαι Sic et Ficin. 
sancitum esse dicis? — Deinde Ald. Lov. 
Bas. 1. et 2. δέ ποτε. Asr. 
καλὰ μὲν σχήματα] Cf. vii. 8. p. 
799. Α. et Diodor. Sic. i. 74. ubi v. 
Weseeling. p. 86. et i. 81. p. 99. Asr. 


516 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


καινοτομεεῖν oid d $riposiy ἄλλ᾽ ἄττα PY ϱὁ πάτρια, eods 
νυν terri, oUT ἓν τούτοις oUT $) μουσική ξυμκάση. exe- 
πὼν ὃ εὑρήσεις αὐτόθι τὰ μυριοστὸνἳ i roc Υεγβαμμένα x 
0. σετυχωµνα, ουχ. ὡς $306 simil μυριοστὸν ἀλλ ὄντως, τω 


1t. 657. yyy ν δεδηµιουργηρένων oU τί 7" καλλίονω OUT αἰσχία, τὴν 


αὐτὴν 0i? σέγνην ἀπειργασμίνα. 


KA. Θαυμαστὸ λέγει. 


A8. Νομοθεσικὸν μὲν οὖν καὶ πολιτικὀν UTE Εβαλλό»- 
rs. E ἀλλ irsga φαῦλ &» εὗροις αὐνόθι' τοῦτο δ) o» 
τὸ mei μουσικὴν ἀληθές τε καὶ iiy ἐννοίας, ὅτι δυνατὸν 
áp ἦν egi τῶν τοιούτων ομιοθετεῖσθαι βεβαίως ῥαῤῥοῦντα 
μέλη v n ᾿ὀρθότησα, φύσει παριχόμωα. τοῦτο ὃς soo Ἡ 3 
θµου τιὸς B in, χαβά Tip ἐχε φασὶ τὰ τὸν φολὺν σου. 
του σισωσμένα' χόνον μέλη τῆς Ἴσιδος ποιήματα γογονί- 
su. ὧσθ, o "se ἔλεγον, εἰ δύναιτό στις un αὐτῶν zai 
ὁπωσοῦν 7» ὀρθόσητα, θαῤῥοῦνεα xe εἰς νόμον ἄγειν καὶ 
τάξιν αὐτά, ὡς 9» τῆς ἡδονῆς καὶ λύπης ζήτησις τοῦ. xau 
ζητεῖν ἀεὶ μουσικῇ χρῆσθαι σγεδὸν οὗ μεγάλην τινὰ δύπαµων 


f——^ νομοθετεῖσθαι ος..---ὃ γαῦτ 0t-—^ ἄττα dk AQ —À μοριστὸν D: μφωτὺν.. 
àAA' om [.-- δὲ otn Ἡ---ἵ πολεμικὸν $.—S ὑπερβαλόντωε t.—h δὲ Xs.—À eesv- 


vb μυριοστὸν Éros] Similiter Epinom. 
p.987. A. de "Egypto et Syria: ὅθεν 
καὶ Patio d καὶ δεῦρ μαι PeBere- 
ισα »» μυριοτεῖ τε ἅπε 
Ct. Diodor. Sic. i. ul. Aer. ed 

ds ἔποι εἰπεῖν] — Est in wniversum, 
h. e. indefinite : vid. ad Polit. i. 14. 
Aer. 

τοῦτο δὲ] yp. τοῦτο 9 οὖν τὸ mw. 
Srxprn. lta Cod. Voss. Asr. 

θαρσοῦντα] Hoc propter δυνατὸν &p' 
jr positum est, ac si verbum activum 
sequator νομοθετεῖν, et banc ob causam 
accusativus locum habet: eolent enim 
Attici et cum gerundio et cum verbis 
impersonalibus (ut δυνατόν ἐστι», K- 
εστιν͵) pro dativo ponere accusativum 

icipii (vid. Ernesti ad Xenoph. 
em, ti. 6. 26. et Heind. ad Phaedr. p. 

895.). Sensus est: fleri igitur potuit, x 
wt his de rebus (rousica) leges darentur 
Stabiles et fidenter cantus. prascriberen- 
(ur natura s. per se eerum et recium ex- 
kibentes, Νομοθετεῖσθαι enim. duplici- 
ter intelligi oportet; pertinet enim ad 


περὶ τῶν τοιούτων et δὲ µέλη τὰ--παρι- 
xópera ; igitur concisa oratio ita resolvi 
debet, ut nos fecimus. Παρέχασθαι est 
vel exhibere s. ostendere, vel Aebere s. 
continere: otrumque eodem redit; sam 
qui aliquid in so habet, is etiam deciasst 
illud atque exhibet. Asr. 

θείου τινὸς ἀνδρὺᾳ] Sic Eeseb. Prep. 
Evang. xii. p. 696. 596. ot Steph. jun o 
Etiam Ficin. verti elicwjas eéri. 
Vulgo ἀνδρὸς desideratur. Mox de est 
assequi ; αἱρεῖν, verbum vensaticum, pro- 
prie est eupere idque cursu, b. e. assequi 
et quasi in potestatem suam redigeem, 
Sensus: οἱ qui poteri rectum 
carminum Cali refettur τὰ idt) rots. 
mem. Sequens ὦ est wfpete, scilicet, 
sam; velut ii. 7. p. 662. B. és sev e 
kxtoner cet. iil. 6. p. 684. D. ὧν ὅὃσι- 

χειροῦντι δ) vo cet. vi. 14. Τ68. 
B. c. 16. 770. E. al. Cf. Schaefer. ad 
Long. p. 438. Asr. 

t reo — areis] Cf. de hac v- 

dendantia que ad i. I4. exposuiasus. 

ST. 





NOMOI, B. 517 
ἔχει quoc và διαφβίρωι ei» καθιερωθεῖσαν veoptías, ἔφικα- 
λοῦσα". ἀρχαιότητα. τὴν γοῦν ἐκεῖ οὐδαριῶς ἔοικε δυνανὴ 
γεγονέναι διαφθέρα:, sr» δὲ τοὐνανίον. 

KA. Φαύεται οὕτως ὧν ταῦτα ἔχειν ἐκ vU» ὑπὸ σου 
τὼ νυν λεγθέντων. 

S. 4. AO. ' Ap οὖν θαῤῥουντες λέγωμιω" τὴν τῇ µου- τα. 11ο]. 
(ix xoi τῇ παιδιᾶ μετὰ χο είς. χριίαν ὀρθὴν εἶνοιι 
σοιῷδέ vi τρόπφι Ὑαίρομεν oras οἰώμεθα εὖ πράττων, 
καὶ ὁπόταν χαΐρώμο, οἰόμεθα εὖ αράτφειν αὖ μῶν οὐχ 
οὕτως ;? 

KA. Οὕτω μὲν οὗ». 

ΑΘ. Καὶ μὴν iv ys τῷ τοιούτῳ χαΐροτες ἠσυχίων οὐ 
δυνώάµιθα Gyr. 

ΚΛ. Ἔστι ταῦτα. 

ΑΘ. "Ae οὗν οὐχ ἡμῶν οἱ μὲν νέοι αὐτοὶ χορεύειν 
ἔτοιρροι, τὸ Á TÀY πρεσβυτέρων ἡμῶν, ἐπείνους αὖ θεωροῦν- 
σε διάγειν ἡγούμεθα αρεκόντως, χαΐροντες τῇ εκείνων aou- 


μένα ο.--ᾱ sov NOsffr.—! κοινῇ cort K.— ἐπικαλοῦσαν ΛΕΩΕΤΟΓ.--- λέγομω t 
y^. 
et cotr A.—9? xpelas o.—P οὕτω». κλ. οὕτως. pe. οὕτω: f.—* οὖν v.—! οἰόμαθα t et 


ἐπικαλοῦσα] Quidam vet. ἐπικαλοῦ- 
σαν. SrzPu. 

ἐπικαλοῦσα ἀρχαιότητα] Ejus (chorese 
legibus sancitie) enfiquitatem reprehen 
dens s. eam antiquitaus insimulans. 'Ap- 
χαιότηε notionem sibi adjunctam habet 
inepti et absordi, ut ἀρχαῖος usurpator, 
vid. Budzus Comment. Ling. Gr. p. 
132. L. Bos. Obeervatt. Crit. c. v. p. 
20. Wernsdorf. ad Himer. Sophist. p. 
325. et Jacobs Animadv. in Athen. p. 
388. Asr. 

6. 4. dp' οὗὖν---τρόπφ] Vulgo interro- 
gationis signum post τρόπφ invenitur, 
quod delevimus ; áp οὖν lenis est inter- 
rogatio, in quo notio τοῦ igitur vel affir- 
matio (same, profecto) prevalet. Sic 
οὐκοῦν qnoque sepenumero usurpatur. 
Similiter iii. 8. 680. A. *Ap' οὖν ἐκένοι 
μὲν οὔτ) ἑδέοντο νομοθοτῶν cet. c. 7. p. 
686. C. x. 6. 894. A. dp! οὖν κινήσεις 
πάσαν i». Cf. Hermann. 
&d Sopb. Antig. p. 58. ed. Erfurdt. min. 
Ceterum Aéyopar 9 cod. ους. pro Aéyer- 
μεν reposuimus, vid. ad i. 10. Asr. 

ἕἔν ye τῷ τοιούτφ] Tunc, vid. ad i. 3. 


Mox αὐτοὶ est per se s. sua sponte et non 
provocati, vid. ad i. 14.—Tb δὲ τῶν 
πρεσβντέρω», i. e. ἡμεῖε δὲ ol πρεσβύτε- 
poi vel οἱ δὲ πρεσβύτοροι ἡμῶν. — Vid. ad 
1.8. Asr. 
νεοὶ αὐτο)] Post »éo malim inter- 
pung. ut jungatur αὐτοὶ cum. ἔτοιμοι, et 
intell. Sponte sua suat parati. SrzPRn. 
ὕντοι--ἠγούμεθα] ^ Positum est 
κατὰ τὸ σηµαιόμενορ vel per synthesin, 
quam Grammatici dicunt ; solent enim 
optimi quique scriptores nominibus vel 
neutris vel femininis, si collective (vid. 
ad i. 10.) vel abstracte posita sunt (ut 
πόλις pro πολῖται; στράτευμα pro στρα- 
τιῶται, alia id genus) participia vel ad- 
jectiva masculina et verba pluralia jun- 
gere. Sic Polit. viii. 5. δύο ἀνάγκη εἶναι 
Th» τοιαύτην πόλιν, τὴν μὲν πεήτω», 
Th» δὲ πλουσίων, οἰκοῦνται ἐν τῷ αὐτῷ, 
Δε) ἐπιβουλεύοντας ἀλλήλοι». Xenoph. 
Mem. Socr. ii. 2. $. 3. καὶ al πόλει--- 
παύσοντε. — Similiter στρατεύµατα--- 
ἐφεστῶτει apud. Diodor. Sic. v. 54. p. 
974. Vid. Priscian. Gramm. rvii. p. 
1100. Wesseling. ad Diodor. |. |. 








518 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


δι τε καὶ $6 τάσιει, ieu). τὸ σαρ ἡμῖν ἡμᾶς ἐλαφρὸν 


ἐκλείσει "n? ὁ ὃ σοθοῦντες καὶ ἀσπαζόμωοι σίθεμεν οὕτος 
ἀγῶνας σοῖς δυναµένοις ἡ ἡμᾶς ὃσι μάλιστα Sig τὴν νεότητα 


μνήμη éreysigti ; : 
ΚΛ. ᾽Αληθέστατα. 


ΑΘ. Ma οὖν οἰώμεθα" καὶ κομιδη μᾶτην. τὸν νῦν λε- 
γόμενον λόγον περ) τῶν ἑορταζόντων λέγε τοὺς πολλούς, 
ori γοῦτον δεῖ σοφώτατον ἡγεῖσθαι καὶ κρίνειν νικῶν, ὃς ἂν 
ἡμᾶς εὐφραύεσθαι καὶ y ipu ὅτι μάλιστα ἀπεργάζηπαι: ; 


m. i343, δεῖ γὰρ δή, εσεί σερ ἀφιίμεθά yA" παίζει $» τοῖς τοιού- 


φοις, TOY αλείστους xci μάλιστα aps σοιοῦνσαι, φουτον 
μάλιστα τιμᾶσθω σε xci ὁ περ simo» νυν à, τὰ IXITA- 


, , 
σοι C, εἰ ταύτῃ ytyvoimvo 5 


KA. Τάχ' ἄν. 


1. 658. ια, φέρε ; dg οὐκὶ ὀρθῶς λέγεταί τε τοῦτο καὶ spür- 


Αθ. ᾽Αλλ’ 9 μακάριε, μὴ ταχὺ σὸ τοιοῦτονἳ xgive- 
μυ, ἀλλὰ διαιροῦντες αὐτὸ κατὰ µέρη σκοτώµεθα vods 
vm τρόαφ' ví &» εἰ ποτί τις οὕτως irae ἀγῶνα iin 
ὀντωουν, μηδὲν ἀφορίσας μήτε γυμνικὸν μήτε μουσικὸν 


COIT Α.---- γε om Α.--- 


Wernsdorf. ad Himer. p. 157. Hermann. 
ad Viger. p. 712. et Bast. Epist. Crit. p. 
198. Asr. 

διάγευ πρεπόντωι ἡγούμεθα] Heec 
refero cum Ficino ad seniores, ut sit: 
ποε seniores haud indecorum esse puta- 
mus, puerorum choris interesse eorum- 
que ludis delectari. — Aubyew πρεπόντων, 
decenter vivere, estin universum : decore 
agere s. nihil indecori facere. Cornar. 
verba illa ad pueros traxit vertens : de- 
center ipsos conversationem habere puta- 
mus. ÀsT 

évreib)) τὸ *ap ἡμῖν ἡμᾶς ἑλαφρὸν] Fa- 
cile est perspicere, verba hec ita esse 
collocanda : «ἐπειδὴ τὸ wrap! ἡμῖν ἐλαφρὸν 
ἡμᾶς ἐκλ. νῦν. quod Cornarius quoque 
monuit. Bi». 

ἐκλείπει] Ald. Lov. Bas. 1. et 2. 
ἐκλείπειν Quanquam ἐπειδὴ nonnun- 
quam cum infinitivo conjunctum reperi- 
tur, ubi oratio obliqua precessit, vel e 
pregressis verbum repeti potest, unde 
infinitivus pendeat (ut h. l, ἡγούμεθα 
repeti possit ; vid. ad Sympos. p. 302.), 


* οὐκ ΑΕΩΓΟΕ, οὖν οὐκ ο: οὖν s.—?* τοιοῦτο D.—" pif ἵπτι- 


tamen éxAelre b. 1. rectius habere peto. 
Etiam Ficinus vertit: * quan 

nos corporis levitas derelinquit ;' nam si 
ἐκλείπειν legisset, haud du 


urttur—pe- 
ulgo οἰώμεθα. Vid. ad i. 16. 
---ἐπείπερ ἀφείμεθά γε salem ; quas- 
doquidem nobis permissum 5. concessum 
est ludere his festis diebus. Asr. 
ph ταχὺ] Nota paronomasiam : eax? 
vero (i. e. raxéws s. τάχα, confestim, 
slatim), non sensum pregressi τάχα, 
quod est fortasse, respicit, sed ad soni 
mequalitatem positum est. Similia sunt 
illa in boc cap. οὗ θαυμαστὸν δὲ, εἴ τις 
καὶ θαύματα ἐπιδειοὺε μάλιστ) ἂν νικῇν 


πε xi. 5. o2i- jen E riens. 
Vid. nostra ad Phaedr. p. 26 p. 268. et ad 
Sympos. p. 236. Asr. 


NOMOI, B. 519 


pb i910), ἀλλὰ πάντας συναγαγὼν τοὺς ἐν σῇ σόλει 

οείσοι θες nxnri ια τὸν βουλόμινον 5 Ἴχειν ἀγωνιούμμνον 
sos erigi μόνον, ὃς ὃ ἂν τέρψῃ τοὺς θεατὰς μάλιστα, 
pai $y ἀπισατσόμενος ᾧ TW vgóro, xac δι αὐτὸ τοῦτο 
ὅτι μάλιστα ἀπεργασάμενος καὶ αριθ τῶν -ἀγωνισαμένων 
ἥδιστος yeyorivau ví vor ἂν ἡγούμεθα" ix ταύτης τῆς 
αροβρήσεως” tuu Baier ; j d 

. Tov miei λόγχες) J 

ΑΘ. E/xóg που τὸν p» τινα emi yov, χαθά σερ 
ὍὌμηρος, ῥαψφδίαν ἄλλον d$ κιθαρφδίαν, vo» δε viva? 
σραγφδίαν, σον à αὖ ὕ κωρφδίαν. ου Ιθαυμαστὸ δι si τις 


καὶ θαύματα eminus μάλιστ' ἂν MN ἡγοῖτο." TOU- 1.11243. 


των δὴ τοιούτων xai ἑτέρων ἀγωνιστῶν μυρίων ἐλθόντων $ έχο- 


μεν εἰὐπεῦ σίς ἂν dod] δικαίως ; : 

KA. "Arosoy ἤ zpov' σίς | γὰρ ἂν ἀποκρίνοισό σοι τοῦτο, 
ὡς γνοὺς ὧν σοτι mpi à ἀκουσαί σε καὶ vU) ἀθλητῶν εκά- 
στὼν αυτήκουος αὐτὸς niche; ; 

ΑΘ. Tí οὖν 055" [βούλεσθε ἐγὼ σφῶν τὴν ἄτοπον 
ταύτην ἀπόκρισι ἀποκρίωμαι ; 


xb» μήτε μουσικὸν Hs.—" ἡγούμεθα AQv : ἡγώμεθα *5.—* προαιρέσεως f.—1 δέ 
τινα κιθαρ. t.—^* ἡγεῖτο K.—5 δὴ om t, —^ βάλλεσθα 9.—^ ἀπόκρισυν ταύτην A.— 


μήτε μουσικὸν uh ἰκπικὺν] | Sic Cod. 
Voss. et Ficin. qui vertit: mec dio 
cum aut musicum aut equestre. 
μήθ ἰαπικὸν µήτε µονσικόν. Asr. 

τὸν βουλόμενον] Ut, quicunque velit, 
accedat s. veniat, in voluptatis certamen 
deseensurus.— In sequentibus plura per- 
turbata sunt atque corrupta ; verba enim, 
ut nunc leguntur, sensum non habent; o 
illa ὃς 9 à» τ cet. nulla apodosis ex- 
cipit (quomodo hius p. 138. apo- 
dosin in his δὲ invenire potuerit, 
baud assequor); deinde νικήσῃ ante κρι- 
6j cet. positum offendit; denique illa 
αὐτὸ τοῦτο ὅτι µάλιστα ἀπεργασάμενος 
quomodo cum νικήσῃ cohmreant, difficile 
est ad intelligendum. Sed quid multa? 
Ita locum puto constituendum esse : $s 
9' ἂν répiy τοὺς θεατὰς io aio 'a (utis 
ἐπιταττόμενος die τρόπφ mi 
τῶν ἀγωνισαμένων $8 ros erri 
τὸ τοῦτο ὅτι 
(hoc ipsurm, int. dob, A voce qe 
repetendum, efficiens, b. e. spectatoribus 


prebens), νικήσειν (init. τοῦτον) : qui- 
cumque spectateres maxime delectaverit 
et omnim, qui certaverint, jucundissi- 
sus habeatur, eum victoriam esse repor- 
tatwrum,  Ficin. quomodo legerit, ες 
versione ejus perspici nequit ; ita habet : 

pramiaque εἰ proponat, qui spectatores 
maxüne delectabit judicatusque fuerit id 
optime omnium effecisse, cum nullus de- 
lectandi modus expressus sit. Hoc tamen 
liquet, ipsum Tépjp cum κριθῇ ita, ut 
proposuimus, conjunxisse, meer vero 
vel νικήσει seorsum posuisse. OFDAF. 
vulgatam secutus est scriptaram : quo 
factum est, ot ejus versio eque abeona 
et obecura sit, quam vulgaris lectio.— 
Mox ἠγούμεθα 9 cod. Voss. et Ficino, 
qui vertit, putamus? recepimus pro ἡγώ- 
µεθα. Vid. ad i. 10. Deinde. τιυὰ 
poet τὸν μὲν est forte, vid. ad i. 12. 

8T 


θαύματα ἐπιδεικνὺτ] Vid. ad i. 13. 
De paronomasia θαυμαστὸν- “θαύματα 
vid. que supra adnotarimns. Mox e 





520 
KA. Τί μήν; 


IIAATONOZ 


AG. E/ μὶν τοίνυν τὰ πώνυ σμικρὰ xoí»o: παιδία, πρι- 
your: vo» τὰ θαύματα ἐπιδεικνύτα. Ἱ γάρ: 


KA. Ila; γὰρ ov; 


ΑΘ. 'Eà» δέ y. οἱ µείζους παῖδες, τὸν τὰς xepediac 
τραγωδίαν δὲ αἱ τε αιπαιδευµέναι τών γυναικῶν καὶ τὰ 
νέα Λιειράχια καὶ σχεδὸν ἴσως vo φλῆθος φάντων. 


KA. Ίσως δητα. 


ΑΘ. 'Ῥαψωδὸν δ8, καλᾶς ]λιάδα καὶ Οδύσσειαν 3 
σι τῶν Ἡσιοδείων διατιθέντα, τώχ ὧν ἡμεῖς oi γέροντες 
30i T€, ἀκούσαντες νκᾶν ἂν φαῖμεν φάμπολυ. τίς οὖν ὁρ- 


^A 94 WE e 
Üvg ἂν νενικηκως 6/39 5 τοῦτο 


μετὰ τοῦτο; ἤ γάρ; 


4 ἀποκρίρομαι 9.—* τοῦτο μετὰ AQv[Dr: τὸ μετὰ *s.—f ἡμῖν t.—5 ᾖθοι ς.--- 


cod, Voss. qui babet νικώῃ, Sicripsimus 
vut y pro νικφῷ. Deo αὐτήκοας αὐτὸς vid. 
ad i. 5. Asr. 

al Te πεπαιδευµέναι τῶν γυναικῶν] Ex 
hoc loco, ut e libr. vii, 19. p. 817. C. et 
Gorg. p. 502. D. ubi poesis dramatica 
dicitur ῥητορική Tis πρὸε δημον τοιοῦτον 
olor παΐδων τε ὁμοῦ καὶ γυναικῶν καὶ ἂν- 
ὁνρῶν καὶ δούλων καὶ ἐλευθέρω», recte col- 
ligitur, mulieres Athenis aditu ad spec- 
tacula scenica non prohibitas fuisse, quod 
viri docti aliquot negaverant. Vid. Boet- 
tiger. in Ephemerid. que Morgenblatt 
vocantur, a. 1808. Nr. 309—11. et A. 
W. Schlegel. in libro, qui inscribitur : 
Vorlesungen über dramatische Kunst 
und Litteratur, t. i. p. 287. Asr. 

lows vb «λῆθος πάντων] "Tragicam 
enim poesin (τὴν σεμνὴν καὶ θανμαστὴν, 
Gorg. 592. Β.) quantopere Athenienses 
in delicüs habuerint, dici non potest. 
Sic inter alia Lach. 183. A. ὥσπερ γε καὶ 
τραγφδίας ποιητὴς wap ἡμῖν rumes 
ποεγάρτοι, ὃᾳ ἂν οἵηται τραγφδίαν καλῶς 
ποιεῦ----εὐθὺε δεῦρο φέρεται καὶ γοῖσδ’ 
ἀπιδείκνυσι»ν οἰκότωφ. Asr. 

διατιθέντα] διατιθέναι actor dicitur, 
qui carmen in scena recitat, ut Charmid. 
162. D. ὥσπερ eomrhs ὑποκριτῇ (ὁργί- 
fera) κακῶς διατιθέντι τὰ éavro? ποιή- 
pera. Cf. Hemsterhus. ad Lucian. Ni- 

in. 6. 88. t. i. p. 292. Wesseling. ad 
Diodor. Sic. xv. 7. t. ii. p. 9. et Schaefer. 
Melet. Crit. p. 29. Asr. 

$ γὰρ] Ante bssce duas voculas j 
γὰρ non existimo posse per parenthesin 
interjici hsec, vís οὖν ὀρθῶς ἂν vevucanós 


εἴη Tb μετὰ τοῦτο; Ne autem possint 
ise dus vocule preági bis verbás, τί 
ov, etc. obstat responsio illa ναί. —Me- 
lim igitur absqoe iotexr. legere, imter- 
pung. post efg. Όταρη. qui sàc in Not. 
* Interpungendo post εἴη, ita accipietur 
τὸ μετὰ τοῦτο ut antea quoque accipi- 
endum esse monui. Atqui pulls vetus 
editio pre se fert parenthesin, seque 
interrogandi notam figit poet «evre. At- 
que ita fere Cornarius interpretator : 
Quis igitur recte victor fuerit, deincem 
dicendum est. Bi». 

τὸ μετὰ τοῦτο] Deesse aliquid ad 
integritatem loci, est satia clarum. 
Emendationem prewirit partim Heindor- 
fius scribendo : τίε οὖν 690. &v ser. dis, 
τὸ µ. T. Λεκτέον. Nam ceasso legen- 
dum : vís o. à. » ver. efg, Aaxrés» ὃν 
e» τὸ μετὰ τοῦτο. Alcib. I. p. 104. E. 
Δεκτέον à» επ. Logg. xii. p. 968. 
πρῶτον μὲν δήπον καταλακτόας ἂν di 
κατάλογος τῶν ὅσοι ἐπεγήδειαι πρὸς 
enim 


etiam Leid. Cod. Ab sli& parte siee 
Phedr. p. 262. E. τί δὲ οὖν οὕτος ánap- 
τάνει καὶ ἄτεχνον eoui, λακτέον. 3 γάρ ; 
—PNal. Ab alia Tbemtet. p. 164. B. τί 
οὖν δᾳτ᾽ ἂν εἴη ἐπιστήμη, € ipis. 








*" NOMOI, 8. 


KA. Na. 


AO. Δήλο ὡς ἔμοιγε xod. OuAV. ἀναγκαῖόν ἔσει φάναι τει. U. 244. 


521 


voUg ὑπὸ σῶν ἡμετέρων ἡλικιωτῶν κριθέντας ὀρθῶς ἂν νικῷν. 
τὸ γὼρ ἔβοςξ ἡμῖν τῶν νῦν" δὴ φᾳάμπολυ δοκεῖ τῶν ὄν ταῖς 
αόλεσι ὡπάσαις καὶ σανταχοῦ [έλτιστον γίγνεσθαι. 


ΚΛ. Τί 


/, 
^95 


$. 5. AO. Συγχωρὸ 05 τὀ γε τοσοῦτον καὶ ἐγὼ τοῖς 
σολλοῖς, δεῖν «3» μουσικὴν ἡδονῇ κρίνεσθαι, μὴ μῶντοι τῶν 
y& ὀσιτυχόντων, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπαίνηνὶ εἶναι λΜοῦσαν καλ- 
λίστην ἤ τις τοὺς (Αελτίστους καὶ ἱκανῶς πεπαιδευρωένους 


, PY ài e κο Ν ^ Y à , u. 659 
σίρπε!, μάλιστα ὃς τις εν τὸν αρετή τε καὶ παιδεία vt. 659. 


h νέων s.—l ἐκείνειν H.—k ἥτις ΑΒύΓθξ et corr Ω: ei vis s.—! θεάτρου A et γρ Ώ. 


τοῦτο τοίνυν ἐμὸν ἂν εἴη λέγε». Tim. 
3 27. B. σὺν ob» ἔργον λέγειν ἂν εἴη, 

Τίμαιε, τὸ μετὰ τοῦτο---. ῬΏοεοκμ. p. 
185, 1306. 

τὸ μετὰ ToUro* $j*yàp] Sic recte lihri 
veteres interpungunt: male Stephanus 
interrogationis signum post τοῦτο posuit. 
Intelligendum vero est σκεπτέον vel tale 
. quid, (vid. ad c. 2. ἔτι δὲ τόδε): dcin- 
ceps considerandum est. — Boeckhius 
scribi volebat λεκτέον t» εἴη τὸ μετὰ 
τοῦτο; et Heind. in Specim. Conject. 
in Plat. p. 80. τὸ μετὰ τοῦτο λεκτέο» 
3 γάρ; Quibus supersedere possumus. 
Cod. Voss. τοῦτο μετὰ τοῦτο, ?)) γάρ; 
Ne hoc quidem τοῦτο opus est, quum in- 
telligi possit. Ceterom τὸ cum μετὰ 
τοῦτο conjunctum adverbii circumlocu- 
tionem facere, vix monere attinet. Αρτ. 

ἦθος] Legitur etiam ἔθος, et τῶν »ῦν 
δή. Ότενρη. Atqüe ἔθος firmes loco val- 
de apposito p. 659. E. 1» ἡ ψυχὸ τοῦ και- 
δὸς---ἐθίζηται etc. Br». 

τὸ γὰρ $0os] Cod. Voss. ἔθος, ut Fi- 
cin. videtur legisse vertens: usus enim 
rerum, quem ab etate habemus, omnium 
quidem civilium magnum quiddam wbi- 
que est et optimum. | Sed $j0os recte ba- 
bet ; significat in universum interiorem 
hominis habitum s. naturam, igitur inge- 
nium, quatenus actionum et universe 
vivendi rationis causa et principium est 
(36os enim uno verbo Latino reddi non 
potest, vid. Quintilian. vi. 8. Cf. G. 
Voss. Oreat. instit. ii. 1. 194.) Sic 
Gorg. 484. D. xal ξυλλήβδην τῶν $08» 
παντάπασυ’ ἄπειροι γέγνονται ; ubi Schol. 
$05 τὰ ἐν ἔθει κείμενά φησι, falso : etiam 


Plat. 


Vor. VII. 


h. !, est ingenium s. moralis, quam dici- 
mus, hominis natura, qua recte non so- 
lum agimus, verum etiam judicamus ; 

vapropter paulo post: μάλιστα δὲ ἥτις 
i. τὸν ἀρετή τε καὶ παιδείᾳ διαφέροντα. 


Λατ. 

νέων δ)] Cod. Voss. τῶν viv δὴ, quod 
sensu caret, etsi Ficin. quoque νέων non 
expressit. Cornar. vertit: nostri enim 
affectus in omnibus civitatibus el. ubique 
pro juvenum affectionibus longe optimi 
esse videntur. Τῶν ante ἐν rais πόλε- 
σι», quod Cornar. neglexit, non otiosum 
est; hoc enim dicere voluit scriptor: 
longe melius est seniorum ingenium quam 
juvenum, sive hi in civitate sive alibi 
spectantur. Ásr. 

βέλτιστον] Superlativus cum genitivo 
conjunctus pro comparativo positus est, 
íta vero, ut simul superlativi vim babeat. 
Sic v. 2. 728. E. τὰ δ᾽ ἐν τῷ µέσφ--- 
σωφρονέστατα ἅμα τε καὶ ἀσφαλέστατα 
εἶναι µακρφ. | Vid. Gregor. Corinth. p. 
41.n. 51. Abresch. Diluc. Tbucyd. p. 
514. Musgrav. ad Soph. Antig. 1328. 
Schweighzus. ad Athen. ziii. t. vii. p. 
13. et Hermann. ad Viger. p. 715. Asr. 

6.5. ξυγχωρῶν 9] Laudat Euseb. 
Prep. Ev. xii. 28. p. 596. D.—Mox 
ἥτιε pro ef ris ex Euseb. Cod. Voss. et 
Ficino: (que virum virtute et disciplina 
prestantem) recepimus. Asr. . 

µάλιστα δὲ eíris] Corruptum est istud 
εἴτι. Leg. fris ex cod. Leid. Euseb. 
Ῥπορ. Ev. xii. p. 697. et Fic. praecipue 
vero virum virtute εὲ disci 
praestantem. BozcxH. p. 136. 


8 U 


522 


ΠΛλΑΤΩΝΟΣ 


διαφέροντα. διὰ ταυτα δὲ ἀρεσῆς Φαμὲν δεῖσθαι τοὺς τον- 
va» κριτάς, ὅτι τῆς τε ἄλλης μετόχους αὐτοὺς εἶναι δὲ 
φρονήσιως καὶ δὴ καὶ τῆς ἀνδρίας. οὔτε γὰρ παρὰ he 
τρουὶ δεῖ τόν γε ἀληθη κριτῆν κρίνουν μιανθάνουτα xai ἰν- 
φληττόμενον ὑπὸ θορύβου τῶν" πολλών καὶ τῆς αυτὰ 
ἀπαιδευσίας, οὔτ αὖ γιγνώσκοντα δὲ ἀνανδρίαν καὶ ὃι. 
λίαν ἐκ ταὐτοῦ στόματος οὗ περ τοὺς θεοὺς ἔπεχαλίταν 
μέλλων κρίνει», ἔκ τούτου ψευδόµιενον ἀποφαίνεσθαι ῥαθύμως 

A ’ , M M 3 M , e A 
σὴν xgiciu οὐ γὰρ µαθητης ἀλλὰ διδᾶσκαλος, ὡς viri 


—8 τῶν om pr Q.—^? παιδείαε t.—9 μηδ [τ.--ῦ σικελός D.—A αὐτοῦ Δ, ἰστὰι 


θατέρον] Nihili est θατέρον: debebat 
certe esse ἑτέρν. Sed Plato scripsit 
θεάτρον, ut est in cod. Leid. et Euseb. 
Ms. apud Viger. Ánnott. p. δΊ. De re 
cf. iii. p. 700. Α.  Aristoxen. apud 
Athen. xiv. p. 692. B. de tumultu in 
theatris Legg. iii. p. 700. E. ix. p. 876. 
B. Rep. vi. p. 492. B. Boxcxn. p. 136. 

παρὰ θοάτρον] Sic Ms. Euseb. et Cod. 
Voss. et ita recte jam Viger. ad Euseb. 
p. 57. scribendum esse monuerat. Cf, 
Wyttenbachb. Bibl. Crit. v. iii. p. iv. p. 
79. Vulgo θατέρον, quod Ficin. expres- 
sit: quia non debet verus judex, que de- 
termtnanda judicio sunt, ab alio discere. 
Huic vero θεάτρου optime respondent 
sequentia ὑπὸ τοῦ θορύβου τῶν πολλῶ», 
quibus tumultus et clamor multitudinis 
in theatro significatur aliquid vel pro- 
bantis vel improbantis. Sic iii. 15. p. 
100. C. ob σύριγξ ἦν οὐδέ τινες ἄμουσοι 
βοαὶ πλήθους, καθάπερ τανῦν, οὐδ ab 
κρότοι ἐπαίνους ἀποδιδόντες. ix. 14. p. 
816. B. ὅταν μηδὲ σιγῶντα, ἀλλὰ θορύ- 
βου µεστά, καθάπερ θεάτρα, ἐπαινοῦντά 
τε βοῇ καὶ ψέγοντα τῶν ῥητόρων ἑκάτε- 

v ἐν µέρει Polit. vi. 6. 492. B. 
Όταν ξυγκαθεζόµενοι ἀθρόοι πολλοὶ els 
ἐκκλησίας 3$) εἰς δικαστήρια θέατρα $) 
στρατόπεδα, dí τινα ἄλλον κοινὸν πλήθουε 
ξύλλογον ξὺν πολλῷ θορύβφ τὰ μὲν ψέ- 
Ύωσι τῶν λεγομένων 3$) πραττοµένα», τὰ 
δὲ ἐπαινῶσι», ὑπερβαλλόντως ἑκάτερα, 
καὶ ἐκβοῶντες καὶ κροτοῦντες, πρὸς δ᾽ 
αὐτοῖς al Τε πέτραι καὶ ὃ τόπος, dy ᾧ ἂν 
ὧσιν, ἐπηχοῦντες διπλάσιον θόρυβο» παρ- 
έχωσι τοῦ ψόγου τε καὶ éxaírov. Cf. 
de verbis θόρυβος et OopvBeiv Cresoll. 
Theatr, Rhetor. iii. 20. Stoeber. ad 
Thom. Mag. p. 458. Wesseling. ad 
Diod. Sic. i. 72. t. i. p. 84. et Jacobs. 


in Anthol. Greec. t. i. p. i p. $—À- 
ticulum ante θορύβου ες Easeb, restito- 
mus, ÁsT. 

αὐτοῦ] Refertur αὐτοῦ sd &epdfev: 
at Ficin. legit aóroU. Srsra. 

αὐτοῦ ἀπαιδευσίας] Prefernda es 
utique altera, quam Ficinus in scs hrs 
habuit, lectio αὐτοῦ; verüt entm, ius 
clamore multorum, quam ignereniis vu. 
lt& quoque Cornarius. Sieph ehw 
referendum censet ad &opéfes Incpie. 
Bir. 

olr' ab γιγνώσκοντα] Bene σρεάτο 
est pregreasis τῆς αὐτοῦ (πείς ὡποῦ) 
ἁπαιδευσίας. (Όοτυατ, vertit, ie ul « 
vulgi tumultu et sua imperitia periit 
fur. — Pro ταυτοῦ Euseb. τοῦ em. 
Asr. 

οὗ περ] Repete prepos. & ; sic ue 
solet prepositio prsecipue apte proud 
relativum omitti, L. x. 15. p. 909.D. 
ἀπὸ τῆς ἡμέρας, fs ἂν ὁ serip ev 
ὄφλρ τὴν δίκην. xii. Τ. p. 955. A. ὑ 
lepois, os ἂν ἐθέλμ. — Sic ot ii. δ. 64.8. 
el μηδὲν ἕτερο», πρὸς μὲν τό τοε 
cet. iv. 6. p. 714. C. sp: Kos n-1 
Tb ξυμφέρον. vi. 14. 170. B. εερὶ iir. 
τω», ὧν τίθεµεν os νόµου». x. 15. 88. 
rice κὔργα pat Ὡς nive (ών 

κ 

αν θεῶν. Cf. Heind. ad Phedon. f. 5i 
As. 

μᾶλλον] Refertur ad διδάσκαλο; : 109 
potius doctor spectatorum. κ. 
ἑαυτὸν, se collocat, Ἡ. e. sedet, ut Phedt. 
254. B. Thucyd. ii, 75. Xenoph. He 
len. vii. 1. 57. Vid. Villoison. ad 1216 
ii. p. 147. οἱ Valcken. ad Tbom. ΜΜ. 
p. 165. in Ruhnk. Valckea. al. Epist 
ad Ernesti. Asr. 





:NOMOI, B. 523 


δίκαιον, θεασῶν μᾶλλον 0 πριτῆς abiit καὶ ἐναντιωσόμι- 
vog τοῖς τὴν ἡδονῆν μὴ προσηκόντως μηδὲ" ὀρθῶς ἀποδιδοῦσι 
θιαταῖς. ἔζην γὰρ δὴ τῷ παλαιῷ τε καὶ Ἑλληνικῷ νόμφ, 
καθά περ ὁ Σικελικός τε καὶ ᾿]ταλικὸς νόμος vov τῷ 
αλήθει τῶν θεατών ἐπιτρίπων καὶ τὸν νικῶντα διακρίνων 
χειροτονίαις διέφθαρκε μὲν τοὺς ποιητὰς αὐτούς----αρὸς 
γὰρ την τν κριτῶν ἡδονὴν ποιοῦσιν οὖσαν Φαύλην, ὥστε 
αὐτοὶ αὐτοὺς ὶ οἱ θεαταὶ παιδεύουσι----, διέφθαρκε δ᾽ aurov 
voy θεάτρου τὰς ἡδονάς' δέον γὰρ αὐτοὺς ἀεὶ βελτίω' τῶν 
αὐτῶν ἠθῶν ἀπούοντας [ελσίω τὴν ἤδονην icy tiv," νῦν αὐτοῖς 


HOv[Dt: αὐτοὺς ς.---' βελτίω om f.—* ἔχειν vf.—t abrois ες: ab τοῖς *s.—* δια- 


τοῖς---θεαταῖε] Ficin. vertit, ineptis 
epectantiun voluptatibus adversaturus, 
uasi τοῖς ad θεαταῖς pertineat. Recte 
ornar. μέ qui adversaturus sit his, qui 
R09 convenienter neque recte spectatori- 
bus. volupiutem t. ᾿Αποδιδόναι 
ἡδονὴν est reddere, tribuere, h. e. exbi- 
bere et creare voluptatem, quz debetur, 
h. e. exspectatur, igitur: aliorum vo- 
loptati et cupiditati indulgere s, obsequi. 
8T. 
ρόμφ] Desniderabis post νόμφ prono- 
men bs, ut sensus existat: licebat hoc 
facere (iis adversari, qui multitudinis 
cupiditati servirent) ex antiqua Greca 
lege, que quidem, postquam, sicut. lex 
Sicula et Italica, de fabulis dramaticis 
judicium multitudini permisit et. victo- 
rem per suffragia creare coepit, et poetas 
et spectaculi ipsius voluptatem. corrupit. 
Similiter Ficin. vertit: licebat prisca 
Grecaque lege, quemadmodum nunc Si- 
cula et Italica, que multitudini epecta- 
£orum rem j cet, Ut nunc 
scribitur locus, nonnisi ita, οἱ quid video, 
capiendus est, ut ad ἑξῆν suppleas τοῦτο, 
ad καθάπερ--νόµος verbum ἐστὶ, οι vüv 
ἃ pregressis scpares,—Verbum éwirpé- 
πει», at solet, absolute positum, vid. ad 
Polit. 1, 19. P. 841. D. Ast. 

, Xetporovía] Proprie est ssasws porrec- 
tio (Greci enim in concionibus suffragia 
ferebant manus porrigentes. Cicero pro 
Flacc. 6. * Porrexerunt manus, psephis- 
me natum est. Cf. Sigon. de ubl. 
Athen. ii, 4. et Vales. ad Harpocrat. p. 
76.) suffragiorum latio; hinc χειροτο- 
εν scisctre, decernere et creare, vid. 
Scbol. ZEschyl. Suppl. 629. Suid. et 
Hesych. ΟΙ. vi. 4. Àsr. 


ποιοῦσι] Carmina faciunt s. compo- 
munt; ποιεῖ», Sicuti Latinorum facere, 
eximie de is usurpatur, vid. Wesse- 
ling. ad Herodot. ii. 53. p. 129. nostra 
in libr. de Platon, Phedr. p. 153. et 
W yttenbach. ad Phesdon. p. 129. Asr. 

αὐτοὺε] Sequendo vet. cod. in quo 
legitur éavrobs, scribendum hic esset 
abroós, SrzgPu. Immo Ficinus (nam is 
est Steph. vet. cod.) legisse videtur ab- 
τοὺς kal ἑαυτοὺς etc. ut καὶ insuper inse- 
ratur, Vertit enim, ita wt spectatores 
poetas, et se ipsos erudiant. Bir. 

abrobs—Tmaibebovst ]  Ficin. videtur 
legisse αὐτοὺε καὶ éavroós ; vertit enim, 
íta ut i, ctatores poetas et se i 
prion pes inter τοὺς et das roby 
dubius hzsit, Recte vero habet nostra 
scripturas, quam Cornar. quoque secutus 
est reddens, ita ut ipsi spectatores poetas 
erudiant. Igitur poete, quorum esse 
deberet spectatorum animos erudire at- 
que excolere, nunc e spectatorum et 
applausu et judicio pendent. Asr. 

δέον] Quum oporteret. Sic δέο», ἐξὸν, 
adhibentur. vii. 5. 794. E. uj δέο». ο, 
14. p. 809. A. Sor κολάξευ. — c. 19. p. 
816. E. μηδὲν δέον. ix. 11. 871. B. 5 δὲ 
μὸ ἐπεξιών, δέον, )) uy cet. x. 11. 902. 
Α.. δέον ἐπιμέλεσθαι. καὶ. 13. 984. E. οὐ 
πρόπον dv εὐνόμων πόλει γέγνεσθαι τοι- 
oVro» cet. Cf. Marcland. ad Maxim. 
Tyr. p. 655.  Wernsdorf, ad Himer. p. 
72. Hermann. ad Viger. p. 751. et 
Mattb. Gr. Gr. p. 821. Asr. 
. αὖ τοῖς] Scripsimus abrois, ut sensus 
sit: ipsis sd. efficientibus, h. e. sua ipso- 
rum ulpa (ut τὸ αἴτιον Bpá» dicitur 
causa efficiens) hoc accidit; etenim 
quum poetas ipsi erudire instituant, quia 


i11, d, 245. 


594 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


d ^v 9 / / Pd » ὅ ο. 8 e 

dgoci vy τοὐναντίον ξυμβαίνει. τί ποτ οὗν ἡμῖν τὰ οὖν 
od 4 [ή 

αὖ διωπερανθέντα" σφ λόγω σημα ειν βούλεται; 0X0- 


asicÜ εἰ vos. 


KA. Τὸ soiov; 


AO. Aoxti µοι τρίτον 9] σίταρτον 0 λόγος tic 


9. « 


σαντο 


, L4 € y à / 8 ε ὸ 
περιῴερομενος 1X5», ὡς αρα παιδεία μεν εσύ η παιδων 
e / , e ev / 4 » ^ 
ὀλκή TS καὶ ἂἀγωγὴ ποὺς τὸν ὑπὸ ToU νόµου λόγον ορθὸν 
, e 9 4 ? 
εἱρήμένον καὶ τοῖς ἐπιεικεστάτοις καὶ πρεσβυτάτοις ài 
» e 9 , er e 
ἐμπειρίαν ξυνδεδογμένον ac Όντως ὀρθός ἐστι: ἵ οὖν 3 

) τοῦ ὃς μὴ ἔναντί 1 ὶ ἴσθαι εὔ:- 
ψυχη τοῦ παιδὸς μὴ ἔναντία χαΐρει καὶ λυπεῖσθαι & 


περαθέντα H.—" el add AQv[bt.—* δρθῶν Q.—* καὶ post νόνφ oma Ὦ.--Ὁ τὴν f.— 


nibil in theatro spectare volunt, nisi 
quod sensibus suis blanditur, fiefi non 
potest, quin morum nom ezpolitionem, 
sed depravationem lucrentur, — Abrois 
Bpóci— ξυμβαίντι cet 1, ᾳ. αὐτοὶ δρῶντει 
τοῦτο πάσχουσι; solent enim δρῴν vel 
δρᾶσαι et πάσχειν vel καθεῖν sibi opponi 
et respondere, Ficin. hec verba neglexit 
vertens, nunc iis ex theatro contrarium 
accidit. Cornar. vero reddidit hec ita, 
"unc quum ipsi. poemata faciunt, totum 
contrarium accidit ; male δρῶσι capiens, 
αὐτοῖς vero exprimens. ΑΡΤ. 

σκοπεῖσθε τόδε] Ficin. Animadvertite 
mum hoc sit, quod volunt. — Legit igitur, 
quod Steph. ait esse in quod. vet. σκο- 
πεῖσθ el τόδε. Vere. P. 6685. D. «às 
οὖν πρέπον ἂν εἴη τοῦτο ; ὁρᾶτ «i τῇδε. 
KA. IH) 0$; ii. p. 689. A. τί ob $ 
µογίστη δικαίως ἂν λέγοιτο ἁμαθία; cio- 
eire εἶ συνδόξει καὶ σφῷν λεγόμενο» 
éyb μὲν δ) τὴν τοιάνδε Τίθεµαι. KA. 
Ποίαν; Parm-nid. p. 154. C. ὅρα δὲ el 
τῇδε πρεσβύτερα καὶ vewrépa *ylyrerai, 
— Πῆ δή; Βοεεκα. p. 196. 

el τόδε] εἰ ante τόδε inseruimus, quam 
scripturam Steph. e libr, vet, profert, 
fortasse Ficinum significans, qui vertit, 
enimadvertite num hoc sit. Similes lo. 
cos laudavit Boeckhius. Asr. 

δοκεῖ uoi κ. T. A.] Laudat hec Euseb. 
Prep. Ev. xii. 20. p. 594. .A. ubi Tefei- 
µένοις extat pro πεπεισμένοι. Asr. 

T» οὖν ἡ vy) κ.τ.λ.] Loci maxime 
scabri hzc est structure. "I οὖν usque 
ad v. γέρων protasis est: post hoc apo- 

is capit initium, et «γεγονέναι, κα- 
λεῖσθαι καὶ κράττεσθαι sunt pro impera- 
tivis. V. Pierson. ad Mor. p. 2432. 
Heind. ad Lysid. p. 41, Etenim quod 


nonnulli supplent λέγονται, id nec asus 
loquendi admittit "e sententia, sed poet 
talem protasin f» οὗν---ἐθίζηται exspec- 
tamus Totius imperativos Ὑεγονύέντασ, 
καλείσθω» καὶ πραττέσθωφ, quam λόγαν- 
γαι, γεγορέναι κ.τ.λ. Nec nori exem- 
lum ejus structure, ez qua Vigero ad 
Euseb. . 6T. infinitivi illi swmt iem 
quod «érowr' &» etc, Idem parenthe- 
seos signis includit hsc, τούτων ssqae 
ad v. χράττεσθαι. Perperam : nam seqq. 
Καθάπερ τοῖς κ. usqne ad v. ὀδξωντα, 
non ad illa sola 1»? οὗν---οἴσπορ à Ὑόέρων, 
sed ad universam periodum usque ad v. 
πράττεσθαι petünent. Nimis inepta enira 
eorum est sententia, qui trahunt ad 
seqq. ταυτὸν δὲ καὶ rh A. varie e 
tiones γεγοννῖαι οι νασι πα 
pretii propter seqq. παιδιαί τε καὶ giai 
καλεῖσθαι καὶ απ ττεσθαι. Mox ή 
τὴν δὲ, τὴν πονηράν. Rep. x. p. 691. D. 
οὐκοῦν b μὲν πολλὴν µίµησιο καὶ wecd- 
λην ἔχει, τὸ ἀγανακτικόν' «b δὲ frt 
ve καὶ ἠσύχιον ἦθοι x. T. A. — Similiter 
videtur sanandus Hp Min. x νὰ e 
ἀμείνονι ἄρα ψυχῇ Tevrov 
xh ἔργα ταύτης τὰ πονηρὰ ἐκονσίων à» 
ποιοῖ, τὰ δὲ τῆς πονηρίας, ss. Leg. 
τῇ δὲ, τῇ πονηρῷ, ἀκουσίων. — Alii aliter. 
Ad ipsam illorum verborum sentestiam 
cf. Themist. Or. xxiv. p. 8023. B. ed. 
Hard. Lacret. i. 986. ubi ν. mtpp. 
Neutrum dixeris profecisse ex . 
quamquam alias non abhorret ab utrres- 
que ingenio. Nam ut de uno Lacretie 
dicam, aliquoties is colorem dexit a 
Platonicis, etsi non poeriliter. — Falitor 
quidem Tanaq. Faber, quum ii. 829. ad- 
umbratum censet ad Timzmum p. 67. C. 
notante etiam Creechio ; (fallitur et 








NOMOI, B. 


4 


525 


ο 2 b! ^ e 4 nd 74 
ζηται τῷ νόμῳ καὶ τοῖς vro VoU νόµου πεπεισµένοις, ἆλ- 
/ ’ ’ ev m 
Ad ξυνέπηται χαΐρουσώ σε καὶ λυπουμένη τοῖς αὐτοῖς τού- 
e q 


α΄ e A , ^ 
σος οἱς περ ὁ γέρων, τουτὼν ὄνεκα, ὡς ὠδὰς χαλουµεν, OY- ται. li. 246. 
ο” * ^w / .Ν 
υχαις αὗται νυν γεγονέναι, προς 


N 9? EY ρω 
σως μὲν ἐχωδαὶ ταῖς 


Lambinus, cui Ve 988. ex Politico p 
274. B. sumptum videtur esse. — Hoc 
quoque dubiurm, an vi. 910. sit ex Ione 
. 935. D. ut idem arbitratur: at nobi- 
is ille locus iv. 1164. * Nigra ueA/xpoos 
est, immunda et fetida ἄκοσμοε, et re- 
liqua, sunt ad normam Platonis Rep. v. 
p. 474. E. composita, quamquam non- 
nulla etiam ex T'heocrito hausit, ut clare 
ostendit Stepb. ad Theocrit. t. ii. p. 25. 
Reisk. In eotamen non assentior Ste- 
pli&no, quod etiam vocem µελίχροοε ex 
Theoerito assumptam putat, ideoque 
apud hunc corrigit µελίχρωον: quam 
suam gententiam repetiit in Thes, L. Gr. 
t. ii. p. 668. C. Quidquid enim legerit 
Scholiastes Theocriti, eum scio non le- 
gisse µελίχρωσ», quod vocabulum nihili 
et contra omnem Grece lingue analo- 
giam confictuim est. imus quidem 
apud Galen. in Hippocr. Epid. vi. Comm. 
11. t. v, p. 484. pr. ed. Bas. Xperos, 
sed verum est λευκόχροος. Μελίχροοε, 
credo, est ex Platone, quem Theocritus 
illo loco x. 27. non expressit, sed tan- 
tum Lucretius, ut apparet ex accurata 
comparatione. Olim quidem apud Pla- 
tonem erat: 4$) οὐχ οὕτω ποιεῖτε πρὸς 
τοὺς καλοὺς; ὁ μὲν, ὅτι σιμὸς, ἐπίχαριε 
κληθεὶς ἐπαινεθήσεται ὑφ' ὑμῶν' τοῦ δὲ 
τὸ γρυπὸν βασιλικόν Qare εἶναι. τὸν δὲ 
δ) διὰ µέσον τούτων ἐμμοτρότατα ἔχειν 
µέλανας δὲ, ἁνδρικοὺς iBeiy, λευκοὺς δὲ 
θοῶν καΐδας εἶναι. µελαγχλώρουε δὲ καὶ 
φοὔνομα ole Tubs. ἄλλου ποίηµα εἶναι ἢ 
ἑραστοῦ ὑποκοριξομένου τε καὶ εὐχερῶι 
Φέροντοε τὴν ὠχρότητα, ἐὰν ἐπὶ dpa d; 
At µελαγχλώρους certe non est ὑποκορι- 
vov, ut viderant Lambinus, Stepha- 
nus, Masseius, Astius. Schol. µελιχλώ- 
povs, quod recepit nuperus editor. At 
multo plures et vetostiores auctores ha. 
bent μµελιχρόου.. Dc Lucretio jam vi- 
dimus, Piutarch. de Auditione p. 44. 
F. ol γοῦν ἐν ὄρφ πάντες ἁμηγέπη δάκ- 
νουσι τὸν ἐρωτικόν' καὶ Aevkobs μὲν θεῶν 
παΐδαι ἁνακαλῶν, µέλανα» δὲ ἀνδρικοὺε, 
καὶ τὸν γρυπὸν βασιλικὺν, καὶ τὸν σιμὸν 
ἐπίχαρι», τὸν δὲ ὠχρὺν ὑποκοριζόμενος 
µελίχρου», ἁσπάζοται καὶ ἀγαπφ. De 
Adulat. et Amic. Discr. p. 56. C. ὥς vov 
καὶ Πλάτων» φησὶ τὸν ἑραστὴν κόλακα 
τῶν ἐρωμένων ὄντα, τὸν μὲν cur καλεῖν 


ἐπίχαρι», τὸν δὲ γρνκὸὺν βασιλωὼὸν, µέ- 
λανας δ δρικδός, Arurobs δὲ θεῶν παῖ- 
Bas, τὸ δὲ µελίχρουρ ὅλων ἑραστοῦ 1r, 
ποίηµα εἶναι ὑποκοριξομένου καὶ ii i 
Φέροντος τὴν ὠχρότητα.  Aristen. Epist. 
j. 18. µέλανας δὲ ἀνδρικοὺς ὀνομάξεις, 
λευκοὺς δὲ Oed» παῖδας προσείρηκας’ µε- 
λιχρώτουε δὲ ole τοὔνομά «vivos ἄλλον 
ποίηµα εἶναι κ. T. λ. Meluxpárovs est 
vocabalom nihili et abhorrens ab analo- 
già; nou tamen reponendum censeo 
µελιχρόουε, sed synonymum μελιχρῶτας. 
Hoc est apud Plin. Hist. zxxvi. 21. 
* Colos appellavit chrysolithum aureus, 
chrysoprasum herbaceus, melleus melí- 
chrota,'. Redeo ad Lucretium, — Ejus 
versus sunt ii. 16. *' Augescunt alie 
gentes, alim minuuntur, Inque brevi spa- 
tio mutantur secla animantum, Et quasi 
cursores vitai lampada tradunt. Re- 
spexit Plat. Legg. vi. p. 776. B. γεννῶν- 
τάς τε καὶ éirpédorras παῖδας, καθάπερ 
λαμτάδα τὸν βίον παραδιδόντας ous 
ἐξ ἄλλω». Qui locus non fugit intpp. 
uo magis miror neminem cogitasse 
de imitatione, que est adeo aperta. 
Bozcxn. p. 137—140. 
ἐπῳδαὶ] Proprie sunt cantiones s. in- 
cantationes, quibus non solum viperz, 
scorpii, phalanyia aliaque ejusmodi ani- 
malia pestifera permuiceri, sed etiam 
morbi leniri credebantur (vid. Eathyd. 
p. 290. A.); tunc egregie ad carmina 
vel orationes transfertur hsc voz, qum 
hominom animos deliniunt eorumque vi- 
tiis, quasi morbis, medentur, Sic Char- 
mid. 157. A. θερακεύεσθαι δὲ τὴν ψυχὸ», 
ἔφη, ὦ µακάριε, ἐπφδαῖς τισὶ, τὰς ὃ' ἐπφ- 
δὰς raóras Tobs λόγους εἶναι Τοὺς κα- 


Aoós* ἐκ δὲ τῶν τοιούτων λόγων ἐν Tai 


ψνχαῖς σωφροσύνην ὀγγίγνεσθαι, ὃν &y- 
γενοµένηε καὶ παρούσης ῥᾷδιον ἤδη εἶναι 
γὸν ὑγίειαν καὶ τῇ κεφαλῇ καὶ τῷ ἄλλψ 
σώματι πορίζειν. — Burip. Hippol. 478. 
Εἰσὶν δ ἐκφδαὶ καὶ λόγοι θελκτήριοι. 
Horat. Epist. i. 1. $4. ' Sunt verba et 
voces, quibus honc Jenire dolorem Possis 
et magnam morbi Leer partem. 
Porphyr. de Pythagora (p. 198. ed. 
Cantabr.) κοτεκήλει δὲ ῥυθμοῖ καὶ µέ- 
λεσι καὶ ἐκφδαῖς τὰ ψνχικὰ πάθη καὶ τὰ 
σωματικά. ΟΕ. Lambin. ad Horat. |. ]. 
t. ii. p. 204. B. et Gataker. Miscell. p. 


526 IIAATONOZ 


τὴν σοιαύτην Ἶν λέγομεν συμφωνίαν ἐἑσπουδασμέναι, διὰ δὲ 
το» σπουδὴν μὴ δύγασθαι ipsi τὰς va» νίων ψυχὰς srau- 
duni τε καὶ φδαὶ καλέῖσθαι καὶ αράττεσθαι, καθά i 
roig κάρωουσί σε καὶ ἀσθεῶς ἴσχουσι τὰ σώματα ἐν 
t. 660, Sici rivi σιείοις καὶ πώμασι τὴν «χρηστὴν πειρώνται vg 
Qn αροσφέρειν oig µέλει τούτων, τὴν ὃς vay ! πονηρῶν ἐν &3- 
δέσω, i ἵνα τὴν py ἀσπάζωνται, 7 às μισεῖν ὀρθως ἐθίζω- 
σαι. ταὐτὸν à7 καὶ τὸν ποιητικὸν ὁ ipfo νομοθέτης à £y τοῖς 
καλοῖς ῥήμασι καὶ ἔπαιετοῖς πείσει σε, χαὶ ἀναγκάσει 
μὴ πείθων, τὰ τῶν σωφρόνων" σε χαὶ ἀνδρείων χαὶ πάντως 
ἁγαθων ἀνδρῶν $ 6) TE ῥυμοῖς σχήματα xol ἓν ἁρμονίαισι 
μέλη κοιοῦντα ὀρθως σοιεν. 
KA. Nw οὖν οὕτω δοκοῦσί. σοι αρὸς Aug, & ὦ Lire, 6» 
ταῖς ὤλλαις αόλεσι ποιεῖ ἐγὼ py γὰρ καθ oro» αὐσ- 


5 ἔχουσι σ[.--» ᾖθεσί .t.—5P σωφρονούντων mg 0.—* πάντων s.—? ἁρμονίαα 0 : 


478. Asr. 

γεγονέναι] Steph. testatur, legi quo- 
que γεγοννῖαι : nimirum in Ficini libro:  isjiciant. πράττεσθαι spectat pro- 
vertit enim, qwe revera imcaniationes prie ad παιδια. — Deinde ante abire 


circa animos sunt. Bip. — Infinitivi γε- 
eyovéreu, καλεῖσθαι et πράττεσθαι pro im- 
perativis positi suut, vid. ad i. 11. Vi- 
ger. ad Euseb. p. 57. γογορέναι positum 
esse censebat pro -yérowr' ἄν. Ficin, 
alio ordine hzc videtur legisse, quum 
verterit: wt igifur puerorum animus le- 
gem i(a sequatur, ut non contrariis, sed 
is, quibus lex et senior, doleat atque 
gaudeat, probus legum conditor suade- 
bit, et si opus fueril, coget poeticum ho- 
minem honestis in. verbis temperatorum 
et fortium et omnino bonorum hominum 
gesta describere, tam figuras eorum ín 
rhythmis, quam accentus. in. karmoniis, 
wt decet, effingeniem per eos cantus, quas 
odas vocamus, que revera. epodee, i. in- 
cantationes circa animos eunt, de indus- 
tria ad id composite, ut hominum anisni 
in dolendo et gaudendo legibus obsequan- 
fur. Quia vero teneriores animi seria 
studia non suscipiunt, joci et cantus ista 
dicantur et fiant, idemque in his efficitur, 
quod agere solent qui, Haud dubie lo- 
cus, ut nunc legitur, mancus et vitatus 
est. Cod. Voss. in marg. adscriptum 
habet γαγοννῖαι, γεγόνασι ; etiam Steph. 
lectionem Raison memorat. Ásr. 


πρὸς τὸν τοιαύτην--ξυμφωνίαν ἐσπου- 


int. particulam explicationi insermen- 
tem, ut sempe, vid. ad i. 4.—Mox νὰ 
seb. ἔχουσι pro ἴσχουσι et ἡδέσι τε. 

re ipsa, noti sunt Lucretii versus i. ex. 
ubi v. interpp. Cf. Theimist. Orat. xxi. 


qx πονηρὰν vel τὰ 

hius corigebat τὴν 
ut Polit. x. p. 604. D 
πολλὴν µίµησι» καὶ ποικίλην xe τὸ 
ἁγανακτικόν. Sed nulla indiget locus 


Vic 
πάντων ἁγαθῶν ἁνδρῶν] Scribeadem 
ex cod. Leid. Euseb. Prep. Ev. xii. p. 
598. πάντως ἀγαβῶν. Habuit et Ficim. 


721. C. οὐδ ὁπότ αν vicies 
Tes ἀγαθὸν εἶναι, Tig. Bozcm. p. 141. 
πάντως] Hoc pro πάντων Cod. Voss. 
Uebet et Ficin. expressit, et ommime 
morwm. Ἐν instrumentum indicat, v. 
Fischer, ad Weller. t. iii. p. ii. p. 140. 
ST. 


NOMOI, B. 527 


θάνοµα:, πλὴν παρ ἡμῖν 7 παρὰ Λακεδαιμονίοις, ἃ σὺ νῦν 
λέγεις, οὐχ οἶδα πραττόµενα, καμὰ δὶ ἄττα ἀεὶ γιγνόµι- 
να περί τε τὰς ὀρχῆσεις καὶ περὶ τὴν ἄλλην μµουσικὴν 
ξύμπασαν, οὐχ ὑπὸ νόμων μεταβαλλόμενα ἀλλ ὑπό tva 
ἀτάκσων ἡδονῶν, πολλού δεουσῶν τῶν αὐτῶν εἶναι καὶ κατὰ 

» 7 e M , | , , , » ση. f 
vaUv, ὡς σὺ XT Αἴγυπτον ἀφερμηνεύεις, ἀλλ οὐδέποτε' niil. sur. 
τῶν αὐτῶν. 

AO. "Λριστά γεξ ὦ Κλενία. si à idola σοι & σὺ 

/ t€ , 2 

λέγεις λέγειν ὡς νῦν γιγνόµενα, ovx. ἂν θαυμιάζοιμωι εἰ μὴ 
σαφῶς λέγων & διανοοῦμαι τοῦτο ἐποίησω καὶ ἔπωθον. 
9 » « , , 8 Pd 1.” 
αλλ ἅ [ούλοµαι γίγνεσθαι περὶ µουσικήν, τοιαὺτ ἄττα 
εἶπον icc, ὥστε σοὶ δόζαι ταῦτα ἐμὶ λέγει. λοιδορεῖν 
γὰρ πράγματα ἀνίασα χαὶ πᾳόρρω προβεβηκότα ἅμα 
τίας οὐδαμῶς ἡδύ, ἀναγκαῖον Q ἐνίοτ. ἐστίν. ἐπειδὴ δὲ 
ταυτα ξυνδοκεῖ καὶ coi, φέρε Qno παρ ὑμῖν καὶ τοῖσδε 

led ^m M d » σ , N 
μᾶλλον 5". παρὼ τοῖς ἄλλοις Ἑλλησι γίγνεσθαι τὰ τοι- 
αυτα; 

KA. Τί µην; 

ΑΘ. Τί δ) εἰ καὶ παρὼ τοῖς ὤλλοις φίγνοι οὕτω, vO- 
τερον αὐτὰ καλλιόνως οὕτως εἶναι φαῖμεν dy ἢ xo περ 
νυν γίγνεται γινόμενα; 


ἁρμονίαις *s.—* γὰρ om ff.—! πω Ἡ.--ἕ γ΄ v[or.—h^ ἔδοξέ Ἡ.---Ὁ λέγων om ef.— 


ἀφερμηνεύειε] Eat enarras, explicas. gressis conjongitur, sed sententiarum 


Sic vii 14. p. 809. B. δεῖ δὲ «ls δύναμιν 
μηδὲν παραλείπειν αὐτῷ, πάντα δὲ λόγον 
ἀφερμηνεόεν. — Sophist. 248. A. σὺ 9' 
ἡμῖν καὶ τὰ παρὰ τούτων ἀφερμήνενε (sic 
Ald. Bas, 1. et 2. Male Steph. é$ep- 
µήνενε scripsit. In eod. dial. p. 246. E. 
ἀφερμήνευε pro ἐφερμήνενο scribendum 
esse, jam Heind. vidit). Asr. 

τοῦτο ἐποίησα] Sensus est: si tibi 
visus sum de illis ita disserere,ac si nunc 
fiant, haud. dubie culpa Ίπεα id factum 
est, quia non perspicue, quod sentio, ex- 
potui. El alterum est i. q. ὀγείπερ, 
quandoquidem, quoniam, αἱ Thest. 171. 
B. el τὴν τῶν ἡγουμένων αὐτὸν ψεύδεσθαι 
ὁμολογεῖ ἀληθῆ εἶναι. Stpenumero enim 
εἶ causam indicat, v. Bodei Comment. 
Gr. Ling. p. 519. et Marcland. ad Lys. 
p. 670. Mox ταῦτα dpà λέγει», int. ab- 
τὰ νῦν γίγνεσθαι. Vulgo ἴσως cum pre- 


nexus hic est: etenim putabas, me de 
iis loqui, quee fiant (τὰ γιγνόμενα), ego 
vero quie hac in re fieri debeant, expo- 
nere eoque prave instituta notare volui, 
etsi errores fere insanabiles vituperare 
haud jucundum est. Asr. 
πόῤῥω προβεβηκάτα ἁμαρτίας] Que 
in peccando longius progressa sunl. Πόῤ- 
be προβαίνειν ita usurpatur, ut πό 
ἐλαύνει», ἦκειν et πορεύεσθαι. — Vid. Eu- 
thyphr. p. 4. A. Cratyl. 410. D. Gorg. 
486. A. Lys. 204. B. Asr. 
γίγνεται, γεγνόμενα] Vulgo heec nulla 
interpunctione distincta leguntur ; verba 
autem ita cohserent : πότερον teuer ἂν 
αὐτὰ οὕτως γεγνόµενα καλλιόνως 3 
καθάπερ νῦν γίγνεται; Ficinus simplici- 
ter verüt: si et apud ceteros similiter 
fierent, nonne melius quam mmc ageren- 
twr? Asr. 





ni. ii. 248. µοικάριος, εν τε 


528 


HAATONOZ 


KA. Πολύ που τὸ διαφέρον," ei and, περ παρά τε 


d N , t€ — i » 2 ο « 4 
σοῖσδε καὶ παρ ἡμῆ, καὶ ἔτι καθά περ εἶπες σὺ vuv Q3 


ο. κά / 
Qsiy εἶναι, γίνοιτο. 


$8. 6. ΑΘ. Dios 2n ξυνομολογησώμιθαῦ τὰ νῦν. ἄλλο 
τι παρ ὑμῖν $y πάση aito, καὶ μουσιχῇ τὰ λεγόμενά 
ἔστι τάδε; τοὺς ποιητὰς ἀναγκάζετε λέγει ὡς ὁ μὲ, 
ἄγαβος ἀνὴρ σώφρων av καὶ δίκαιος εὐδαίμων ἐστὶ καὶ 


/ 


μέγας καὶ ἰσχυρὸς £x? v6 m pixpoc zci 


ἀσθενῆς 3, καὶ ἐὰν πλουτῇ καὶ [uf ἐὰν δὲ ἄρα αλουτῇ 
μὲν Koen, σε καὶ Μίδα μᾶλλον, 7 δὲ ἄδικος, ἀθλιόὸς * 


ος ε 
k Tows om ϱ.---ᾱ ἑνίοτ) f.—* } καὶ Ω.---Ὁ διάφορον D, διάφορον t.—* εἶπει am t. 


6.6. φέρε δὴ ξυνομολογησώμεθα] Mira 
est adhortatio, age consentiumus nunc, 
presertim quum statin iuseratur inter- 
rogative : ἄλλοτι παρ ὑμῖν x. T. λ. et p. 
661. D. addatur, ὅπερ οὖν ἠρόμην, ρα 
ἐυμφωνοῦμεν éyó τε καὶ ὑμεῖς; nostr 
loci respectu. Hec luce clarius osten- 
dunt; Atheniensem non exhortari ut 
consentiant, sed querere an consentiant. 
Itaque requiritur tale quiddam, age vi- 
deamtus, num inter nos conveniat. Cod. 
Leid. φέρε viv, ξυνοµ. — Lege, φέρε 55, 
dà» ξυνομ.  Cratyl. p. 430. A. φέρε δὴ, 
ἑάν πη διαλλαχθῶμεν, ὦ Κράτυλε. dg' 
οὐκ ἄλλο μὲν ἂν φαίης τὸ ὄνομα εἶναι---- 
Rep. iv. p. 434. A. i94 δὴ, ἐὰν aol ὅπερ 
ἐμοὶ ξυνδοκῇ. τέκτων σκυτοτόµου éxixei- 
ρῶν ἔργα ἑργάζεσθαι---ᾶρά σοι ἄν τι δοκεῖ 
(vulgo δοκβ) µέγα βλάψαι πόλιν; v. p. 
453. E. φέρε 55, ἦν δ᾽ ἐγὼ, ἐάν «η εὕρω- 
μεν τὸν ἔξοδο». Thest. p. 192. E. ἰδὲ 
03, ἑάν τι μᾶλλον »ῦν ἐπίσπμ. Boscxng. 
p. 141. 

ξυνομολογησόμεθα] Sic Ald. Lov. Bas. 
1. et 2. Steph. scripsit ξυνομολογησά- 
µεθα, et Bocckhius legi jubebat φέρε δὴ, 
ἑὰν tvvouoXoyncópue0a : age videamus, 
sum inter nos conteniat. Sed verba sa- 
nissima sunt, si interrogative sumitur 
verbum ξυνοµολυγησόµεθα, quod locus 
prseterea infra (p. 661. D.) positas pos- 
tulat : ὅπερ οὖν ἠρόμη», dpa ξυμφωνοῦμεν 
ἐγώ τε καὶ ὑμεις; Asr. 

τοὺς παιητὰς ἀναγκάζ ετε] Laudat Eu- 
seb. Prep. Evang. xii. 21. p. 594. Asr. 

dà» δὲ ἄρα πλοντῇῷ ui» Κινύρα τε καὶ 
Μίδα μᾶλλον] Hec sumpta sunt ex Tyr- 
t&o, non tainen ea qu& proxime sequun- 
tur, ubi est δὲ quse illi μὲν respondet, ᾗ 


δὲ ἄδικος, ἅθλιός τ) ἐστι καὶ ἀνιαρῶς ὁρ- 
Tyrtei igitur verba ad id de quo amt 
&ccommodat, et prius quidem quam ejos 
mentionem fecerit. Statim post autem, 
mentionem ejus faciens, primum poema- 
tii cujusdam versum affert, alia deinde 
cx ejusdem principio non servatis mume- 
ris interserens, rursumque ejus verba ad 
suum sermonem a&ccommodans: nam 
quum dicit, ὃς ui ipti τὰ " 
καλὰ μετὰ δικαιοσύνης πράττοι ατφ- 
πο, addit de suo illa, μετὰ δικαιασίνης : 
et subjungens, ἄδικος δὲ br, μήτε τολμῷ 
ὁρῶν φόνον αἵματόεντα, adjicit ills, &k- 
kos δὲ Gv. Sed satius fuerit, opinor, 
pulcherrimos illius poets versus afferre, 
ut que à Platone inde sumuntur, pos- 
sint cum iis conferri. Audi igitur: Of 
ἂν urncalusv, obr' ἐν λόγφ ἄνδρα τιί- 
µη», Οὔτε ποδῶν üperfjs, οὔτε παλαισμο- 
cóvgs Οὐδ e) Κυκλώπων μὲν ἔχοι µόγε- 
θόε τε βίην τε, Νικῴη δὲ θέων Gpslmer 
Ἑορέην' Οὐδ' el Τιθωνοῖο $viy Χαριάστε- 
pos «fn, Πλουτοίη δὲ Μίδεω καὶ 
πλέον» Οὐδ εἰ Τανταλίδοω Πέλοπος flo- 
σιλεύτερος «ly, Γλῶσσαν ὃ 
µειλιχόγηρυν ἔχοι Οὐδ' εἱ πᾶσαν ἔχαι 
δόξαν, wA)» θούριδος ἀλκῆς. Ob γὰρ 
ἀνὴρ ἀγαθὸς γίγνεται ὃν πολέμφ, Ei μὲ 
τετλαίη μὲν ὁρῶν Φόνον αἱματόεντα, Καὶ 
δηίων ὀρέγοιτ) ἐγγύθεν ἱστάμενος. Lodit 
igitur bic quem Plato inducit ita detor- 

uentem alio que & Tyrueo de fostitu- 
dine dicuntur, quam in versu prorzime 
sequente, appellatione generis utens, àe- 
T)» nominat. SrxPa. . 

δὲ ἄρα κλουτῷ] Respiciuntur ver- 

sus Tyrtei,ita vero, ut ad sermonem 
suum sctiptor eos sccommodaverit ple- 


: NOMOI B. 


529 


* 4 κ" ed A W* 9» ή DA j f — 
irri καὶ ἀνιαρῶς ζη. καὶ Our ἂν μνησαίΐµην, Qoi» ὑμῖν 
* » d . 9 / v . 
0 ποιπτής, εὖ περ ὀρθῶς λέγει, aóv $y λόφῳ ἄνδρα σιθείµην 
ὃς μὴ πάντα τὼ λεγόμενα καλὰ μετὰ Δικαιοσύνης πρώτ- 
vot καὶ κτῶτο, καὶ δὴ καὶ δήΐων τοιοῦτος ὢν ὀρέγοιτα dye 
΄ ε / . ài $^ / ^q e ο , e 
φύθεν ἱστώμενος, ἄδικος δὲ ὧν μήτε raALL9) ὁρῶν φόνον ai 
/ ^" , / 9 
µατόωτα μήτε νικῷ θίων Θρηΐνιον Ἡορίην, μήτε ἄλλο αὐ. 
^ / 


τῷ μηδὲν τῶν λεγομένων Ayala» 


φίγνοιτὸ ποτε và yao 


ὑπὸ τῶν πολλών λεγόμινα ἀγαθὰ οὐκ ὀρθῶς λέγεται. λὲ- 
Φεται γὰρ we ἄριστω μὲν ὑχιαίνει, δεύτερον δὲ κάλλος, 
τρίτον δὲ ἰσχύς, γέταρτον" δὲ πλοῦτος. µυρία Di* ἄλλα 


—P ξυνομολογησόµεθα H.—^* τολµώπ...νικόη Ὅ.--' laxis τέταρτον δὲ om. Αντ 


yaque de suo addiderit. ΜΙά5 et Ci- 
nyre (qui Assyriorum vel Cypri rex di- 
citur fuisse. Schol. in marg. Bodl. et 
Reg. Clem. Alexandr. Psdag. ii. 6. t. i. 
Ρ. 274. Pott. Κνπρίακ βασιλεὺς ύπερ- 
βάλλων πλούτψ. Vid. interpp. ad Ovid. 
Metam. x. 2908. Munker. &d Antonin. 
Liber. c. 84. et Heyne ad Apollodor. 
Observatt. p. 325.) divitis in consuetu- 
dinem proverbii venerunt, Vid. Erasmi 
Adag. Chil. iii. Cent. i. p. 537.  Ceto- 
rum respexit hunc locum Clemens Alex- 
Andr. Pedag. iii, 6. t.i. p. 274. Pott. 
Asr. 
λέγει] Euseb. λέγη. Mox τολµφη et 
νικφη cum Eusebio scripsimus pro τολ- 
pp et νικφ. ὮΤολμάν est idem quod 
TÀQ», sustinere, ut ix. 12. p. 872. Ἑ. 
Vid. Gataker. Advers. Misc. ii. 9. in 
Opusc. Crit. p. 318. et Wyttenbach. ad 
Phedon. p. 273. Asr. 
µήτε Toug ὁρῶν κ. T. λ.] Totum lo- 
cum inde a p. 660. E. compilavit Clem. 
Alex. Pedag. iii. p. 100. 80.  Respici- 
tur Tyrteus p. 108. ex quo postrema 
tantum pono. Οὐδ' εἰ Τανταλίδεω Πέ- 
λοπος βασιλεύτερος εἴη, Γλῶσσαν δ' 'A- 
δρήστουν μειλιχόγηρυν Exo OUS el κᾶ- 
σα» ἔχοι δόξα» κλὴν θούριδος ἀλκῆς, Ob 
γὰρ ἄν)ρ ἀγαθὸς γίγνεται ἐν πολέμφ, Ei 
μὴ τετλαίη μὲν ὁρῶν Φόναν αἱματόεντα, 
Kal δηῖων ὀρέγοιτ ἔγγνθεν ἱστάμενος. 
Quod v. &. Tyrtzeus dixit τετλαίη, apud 
Platonem est ToAj. Passim τολμόν 
est TAG», suslinere. Menex, p. 245. C. 
καὶ τῶν μὲν ἄλλων ἐυμμάχων ἑφεύσθη" 
ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἑἐκδιδόναι καὶ ξυνέ- 
θεντο καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι καὶ ᾿Αργεῖοι 
καὶ ἩἙοιωτοὶ καὶ ἄλλοι (leg. οἱ ἄλλοι) 
ἐύμμαχοι, αἱ µέλλοι χρήματα παρέξει», 
Plat. 


σου. VII. 


ἐκδώσειν τοὺς d» τῇ irmrelpp Ἕλληνας 
µάνοι δὲ ἡμεῖς οὖκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκ. 
δοῦναι οὔτε ὁμόσαι.  Phileb. p. 14. B. 
τολμῶμοεν ἄν πη ἐλφγχομόω µηνύσασα, 
ubi male nonnulli τλῶμε». — Aleib, post. 
p. 188. C. àvel. φίε ἄν σοι δοκεῖ (male 
vulgo Sot) τολμῆσοι ὑγιαίνων τοιαῦτ 
εὔξασθαι;, Aristoph. Nub. 546. Kolx 
ἐτόλμησ) αὗτις ἐπεμπηδῆσ) αὐτῷ κειµόνφ, 
ut nunc optime editur. Suid. Τολμῆσαι, 


ὑπομεῖναι, ubl et relato loco e Legg. ix.- 


addit, καὶ ἐν δευτέρφ πολμῶ», ἀντὶ τοῦ 
τολμῶν ὑπομένειν. Voluit bis τολμφ. 
V. 9. babes γλῶσσαν ᾿Αδρήστου µειλιχό» 
*ynpy». Quod in sunm usum convertit 
Plato Phsedr. p. 269. A. τί δέ | τὰν ue- 
λίγηρυνΑδραστο» οἰόμεθα--- que verba 
ex poeta esse egregie divinabat Hein. 
dorfius, Est is Árpvus Adrastus, quem 
eandem, quam Nestor et Ulysses, elo- 
quentie laudera habuisse, colligere licet 
ex Pindar. Olymp. vi. 18. coll. Heind. 
ad Plhedr. l. ς. Jam nihil deest ob 
plenam intelligentiam Platonici in Pba- 
dro loci. Boecxn. p. 142, 145. 

Θρηΐκιον Βορέην] Borezm enim, venti 
septentrionalis, sedes perhibebatur Hze- 
mus, mons CThracie, vel Salmydessus ; 
vid. Schol. et Spanhem, ad Callim. 
Hymn. in Del. 65.—De ἄλλο-- μηδὲν 
vid. ad i. 16. Aar. 

τὰ yàp ὑπὸ T. v.] Laudantur hzc a 
Theodoret. Serm. vi. p. 568. A. B. Cf. 
1.j, 6. ibique notat, Post λέγεται addit 
Euseb. µέν. Aar. 

ἰσχύᾳ' τέταρτον δὲ] Desunt hzc νετ. 
ba in Ald. Bas. 1. et 2. etiam Eusebii 
libris. Exstütere tamen in Ficini libris, 
quos, dum h.l. verteret, ob oculos h&- 
buit. Eadem verba supplenda esse dn- 


ΣΧ 


11, 661. 


530 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀγαθὼ λίγιτα, καὶ γὰρ ὀξὺ ὁρῶν καὶ ἀκούειν καὶ πάντα 
ὅσα ἔχεται τῶν αἰσθήσεων εὐαισθήτως | ὄχι, ni δ καὶ τὸ 
ποιεῖν τυρανουντω ὁ τι ἂν ἐπιθυμῃ, xai τὸ δὴ τέλος ἀπά- 
σης µακαριότητος εἶναι τὸ πάντα ταύτα, κεκτημᾶνον ἀθά- 
νοσον εἶναι γενόμενον Ovi vim. ὑμεῖς δὲ’ καὶ Εγώ qoo 
τάδε λέγορεν,' ὡς ταῦτά ἐστι ξύµπαντα δικαίοις μὲν παὶ 


mi 349, ὁσίοις ἀνδράσιν ὥριστω ατήµατα, ἁδίκοις δὲ κάκιστα 


ξύμπαντα, ἀρζάμνα ἀπὸ τῆς ὑγιείας. καὶ δὴ xci τὸ 
ὁρῶν καὶ To" Go καὶ αἰσθάνισθαι καὶ v0 παράταν 

7» µέγιστον μὲν xoxo» τὸν ξύμπαντα χρόνον ἀθάρατον 
Oyro, καὶ κεκτημένο πάντα τὰ λεγόμεα ἀγαθὰ πλην 
δικαιοσύνης τε καὶ ἀρετῆς ἁκάσης, ἔλαττον δὲ, Gy ὡς δλί- 
γιστον ὁ τοιοῦτος χρόνον ἔπιζώη. σαῦτα δὴ λέγεν TT 
σους παρ jp ποιητάς, à περ ἔγώ meses" καὶ ἀναγκά- 
σετε, καὶ ἔτι τούτοις ἐπομένους ρυθμούς τε καὶ ἁρμονίας 
ὠποδιδόντας φαιδεύειν οὖγω τοὺς νέους ὑμῶν. 7 γάρ: ὁρᾶ- 
σε. ἐγὼ μὶν γὰρ λέγω σαφῶς τὰ μὲν κακὰ" λεγόμενα 


et pr f.— ^ ὃ' c. —! δὲ om f.—* λεγόμενα f.—Y τὸ ante. ἁκούευ om t.—* ποή- 


dum ante Stephanum monuerat Corna- 
rius. Hec enim ipsa quatuor bona in 
dial. i. de Legg. exposuerat Plato. 
Steph. ne Ὑρῦ quidem, unde ea petierit, 
addidit. Bt». Deinde Theodoretus ex- 
hibet καὶ ἕτερα δὲ µυρία &ya6à λέγεται. 
Ficin. nostram videtur scripturam secu- 
tus esse, quum verterit, innumerabilia 
ferme cetera hwjusmodi bona. narrantur. 

8T. 

ὅσα ἔχεται τῶν ὀἱσθήσιων] Corner. et 
omnia, que e ibus dependent, integra 
' et. subtilia habere.—Notum est ἔχεσθαί 
Tiwos, ex aliqua re pendere, ad aliquam 
rem spectare vel pertinere, vid. Hem- 
sterhus. ad Aristoph. Plut. p. 472. Asr. 

καὶ τὸ D) τέλος] Theodoret. καὶ τὸ 
μὲν δ) τέλοε πάσης. Mox verba ita ca- 
pienda sunt: et finis felicitatis (dicitur) 
esse, si quis, heec omnia nactus s. possi- 
dens, immortalis est isque quam citissime 
factus (igitur non per srumnas hoc ad- 
ο ολ - Mox Theodoret. ἐγώ κπη pro 


που. . 

ἀρξάμενα ἀπὸ τῆς ὑγιείας] Est, inde a 
sanitete, vid. nostra ad Alcibiad. i. p. 
200. Mox Theodor. τὸ αἰσθάνεσθαι--- 


Ürra κεκτηµένον. ΛΑΤ. 


ἔλαττον δὲ] Int. κακόν. Μος Euseb. 
ἂν pro &», Theodoret. és ἂν dAFywrres. 

ST. 

ἐπιζφη] In Ald. Lov. Bas. 1. 2. et 
Euseb. ἐπιζώμ, vulgari confusione ;. cor- 
reximus éwi/j; ἂν enim cum optativo 
conjungere citerioris est Grsecitatis (v. 
Hermann. ad Viger. p. 787.) ; quaa- 
quam Schaefer in Melet. Crit. p. 87. de 
eo addubitavit. As. 

πείσετε] Legitur etiam ποιήσετε: sed 
lectionem alteram tuetur locus hic peg. 
preced. πείσει τε καὶ à»ayxáce: μὴ πεὺ- 
θων. Όταρη. Ita legit quoque Euseb. 
Prep. Evang. p. 349. Bir. Etiam Fi- 
cinus vertit: Hec utique, que et ipse, 
vestros invitabitis et cogetis poetas di- - 
cere. Verbum οἶμαι distinzxi a reli 
oratione. Mox καὶ in Euseb. deest et 
ἀποδόντας scribitur. Ásr. 

$ yàp ὁρᾶτε;] Ficinus inepte vertit, 
Num ipsi hoc animadrertitis?  Similiver 
Cornar. *umquid videtis? *H γὰρ inter- 
rogatio est affirmans sonne. Vid. Heind, 
ad Gorg. 6. 58. In sequentibus Tbeo- 
doret. pro ἀδίκοις exhibet δικαίοις et pro 
δικαίοις habet ἀδίκοις εἶναι. Quse. pro 
malis habentur, ut. peni, ut. infortunia, 


ΝΟΜΟΙ, B. 531 


ἀγαθὰ τοῖς ἁδίκοις εἶαι,- τοῖς δὲ δικαίοις κακά, và 0 
ἀγαθὰ voig μὲν ἀγαθοῖ, ὄντως ἀγαθά, τοῖς δὲ κακοῖς 
ανά. $ περ οὖν ἠρόμη» ὥρα ζυμφωνοῦμε ἐγώ τε κα) 
ὑμεῖς, 7] πῶς; 

$. Y. KA. Τὰ μὶν Sporys φαμόμεβά πως, và ὃ᾽ οὐ- 
δαμιῶς. 

AO. ᾿Α οὖν ὑγίειάν τε κεκτημένο) καὶ πλοῦτον καὶ 
συρανίδα διὼ" σέλους, καὶ ἔτι προστίθημ. ὐ ὑμῖν ἰσχὺν « δια- 
Φίρουσαν xoi ἀνδρίαν par ἀθανασίας, xoi μηδὲν ὤλλο 
αὐτῷ σῶν λεγομένων AX είναι γινόμενο" ἀδικίαν δι 
xai  ὕβριν ἴ (ora: b αὐτῷ μµόνον-----, τὸν οὕτω ζῶντα ἴσως 
ὑμᾶς οὗ φείθω μὴ ουκ ἄρα «λλαήμονα &AX ἅἆθλιον γίγ- 
ρισθαι σαφᾶς; 

KA. ᾽Αληθίστατα λέγει. 1i. ii, 360. 

A8. Er ví ob» σὸ μετὰ: TOUT εἰπεῖν) ἡμᾶς χρεών! 
ἀνδρεῖος γὰρ δὴ xoi ἰσχυβὸς Y καλὸς xci πλούσιος, καὶ 
ποιῶν ὃ σί περ ἐπιθυμοῖ. vor [2ίον ἆ ὥπαντα, ουχ, ὑμῖν δοκεῖ, τε. 603. 
8 Tp άδικος ein καὶ ὑβριστής, εξ ἀνάγκης aim y gas i ἂν 
Qn»; ᾖ τοῦτο p ἴσως ἂν συγχαρήσαιτε, τό γε αἰσχρῶς: 

KA. Πάνν páv οὗ». 

ΑΘ. Tí δέ, v0 καὶ axo; 

KA. Oox ἂν $ n τουθ᾽ ὁμοίων. 

ΑΘ. Τέδες s xoi i ἀπδῶς καὶ μὴν ξυμφερόντως αὐτῷ; 

KA. Καὶ va; ἂν ταυτά y i Ivy υγχωροῖμεν! 

AO. Ὅτως: εἰ θιὸς ἡμῖν, ὡς ὄοικεν, ὦ Φίλοι, δοίη vig 


vere ΑΒΩΦΤΡΕ.--ᾱ καλα A.—! κεκτηµόοι Ἑνῇ.--Ἡ καὶ διὰ vw, διὰ ϱ.--- ἐγγωόμενον 


s.—b εἶναι ϱ.---- ἐπιθυμεῖ σ[0.---Α συγχωρήσεται Ἡ, συγχωρήσοιτε f, συγχωρήσητε t. 
eraut buie. rroretkeer X, ee eere f καὶ πολλὰ om t.— 


alia id genus, ea bona dicuntur injustis, gressum rà—3' οὐδαμῶς (Φαινόμεθα Evp- 
propterea quod lis corriguntur et ad bo- φωνεῖν). Etad Αληθέστατα Aéyes int. 
nam frugem coguntur se recipere. De- τοῦτον s. τοιοῦτον σαφῶς γίγνεσθαι ἄθλι- 
inde in Theodoret. scriptom ext extat τὰ ὃ ον, καὶ οὐκ « Asr. 


Bw" T. µ. ἁγαθοῖι ἁγαθά. Asr ὀγγεγνόμενον] | Legitur etiam «γιγνό- 
lai Mew ἄλλο] l.e. ἄλλο μὲν οὐδὲν pavor, prefixo infinit. εἶναι, quo. tamen 
Íay δὲ καὶ BBpw, nihil aliud misi P. λεγομένων non videtur opus 


SrzPn. 
. p. 2338. Verba ipsa dp—ecU»— τό "ye αἰσχρῶς] Int. αὐτὸν 
ἴσως ὑμᾶς οὗ πείθω, τὸν οὕτω ζῶντα--  epexegesin pronomini φοῦτο ο αν 
ἅθλιον γέγνασθαι est. Ásr. 


332 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


συμφωνία, e νυν γε  σχεδὸν ὠπάδομιν & ec ἀλλήλων. ipo: 
γὰρ δὴ φαίνεται σαῦτα οὕτως ἄνωυγναῖο, e ὡς οὐδὲ, t φίλο 
Κλεινα, Κρήτη νήσος σαφώς" xui νοµοθίτης o» rur 
πειρῤμην ἂν τούς. σε ποιητὰς ἀναγκάζειν φέγγεσθαι zx 
αώντας τοὺς ἐν 73 oA, ἁπμίαν τε ὀλίγου μεγίστη» ere 
σιθείην ay, εἰ τις ἐν ση Xe Φβέγξαιτο o ac εὐσί τινις XP. 
. θρωποί T'0T5 πονηροὶ μὲν, ἡδίως δὲ ζώντες, 7 λυσισελοῦντα 
μὲν ἄλλα icri καὶ νερδαλέα, δικαιότερα ài ἄλλα. καὶ 
1. li. 251. πολλὰ ἄττ ἂν παρὰ τὰ νυν λεγόμενα ὑπό γε Κρησων 
xai Λακεδαιμονίων ὡς Sous, καὶ δή που καὶ TOY ἄλλων 
ἀρθρώπον διάφορα πείθοιρυ ἂν τοὺς πολίτας μοι φδέγγες- 
θαι. pn γάρ, w ὦ πρὸς" Διός τε καὶ Απόλλωνος, ὦ * deurror 
τῶν ἂνδρῶν, $i τοὺς ομεθετήσαντας ὑμῶν αὐτοὺς τούους 
teoipusfas. θεούς, apo. 0 δικαιόσωτός : έστι βίος ἤδισσος”' 
dv " tero rii" foin, oiv? ὁ py ἤδιστος ὢν τυγχάνει, » 
καιότωτος à ἐ ἕτερος 6i à δύο φαῖον, ἐροίμεῦ' ὧν ἰσως «υ- 
τοὺς πάλω, ei τες ὀρθῶς ἐ ἑπανερωτῳµεν, ποτέρους à εὖδαι- 
µονεστέρους χρὴ λέγει, σοὺς τὸν δικαιότατον 3 3 τοὺς νὸν 
ἤδιστον διαβιοῦντας βίονν εἰ μὲν 02 Quit» τοὺς τὸν ᾖδι- 
στον, ἄτοπος αυτῶν ὁ λόγος ἂν γήγνοισο. βούλομαι δί μοι 
μὴ επὶ θεών λέγεσθαι τὸ σοιούτον, ἀλλ επ ποτέρων καὶ 
νομοθετὼν μᾶλλον καί μοι τὰ ἄμαροσθεν 3 ἠρωτημένα τατί- 
θα τε καὶ ροµοθέτην ἠρωτήσθν, o ὁ) εἰπίτω" ὡς ὁ ζῶν το 


k γὰρ ὦ πρὸς ΑΩΣ, γὰρ os wpbs vf b: 


---ᾱ Btos deri» HS.—9 96 A 
et p ) : δύο *g.—? τινι f.—? olor € 


αρὸς φ.---ἰ 
p ^s "d : εἰπάτω s.—? καὶ om A et 


—! εἰπέτω AQ. 


σαφῶς] Coujungendum cum és ; ver- 
ba enim ita coherent, οὕτως ἀναγκαῖα, 
ὡς σαφῶς οὐδὲ Κρήτη νῆσοι. Bene Cor- 
nar, verit; mihi enim hec ila videntur 
necessaria, ut neque, o care Clinia, Creta 
ia manifeste si. insula. Malim vero 
σαφῶε non ad »$ess trabere, sed ad 
ρῇῆσοε, ui sensus Git; mon (am 
certe credo, Cretam eese, quem hdc ne- 
cessaria id esse. Aasr. 
τοὺν πολίταε μοι] Steph. testatur, legi 
quoque v. f. µου, nempe in Ficini et 
Cornarii versiones civibus meis persuade- 
rem. Bir. 
τοὺς πολίτα» μοι] Legi soM vag µου, 
Faehsius hoc reponi jubebat; recte vato 


habet pol, vid. ad i. 1. Asr. 

βίον] Interrogationis signum poswi 
ut verba xorépovs Ó' cet. priorezm excipi- 
ant interrogationem ; idcirco δὲ interpo- 
situm est, quod, nisi interrogativa esset 
otatio, locam babere son posset ; imter- 
rogationem Ες verbis contineri, door 
preterea modus finitos xpá.— Deimóe 
ἐκὶ θεῶν est de diis: mele hoc dici de 
diis, h. e. it& dici, ac οἱ dii id protule- 
rint, s diis tribui. Sic ἐπὶ weurpatar, 
verbis dicendi junctam, w. Fischer. ad 
Weller. t. ii. p» ii. P 381. Asr. 

woarépa] Videtur deesse epbe ante σα. 
πόρα. alioqui accus. wutamdi fostassis 
essent in nominativos πατήρ ve κα) veps- 


NOMOI, B. $33 

Ἰδιστον βίον ἐστὶ µακαριώτατος. εἶτο ριετὰ ταῦτα ἔγωγ 

ὧν φαίην Ὢ πάτερ, οὐχ, ὡς εὐδαιμονέστατά µε ἑβούλου 

Cn», &AX dei διακελευόµενος οὐδεν ἐπαύου ζην µε eg 

δικαιόατα. ταύτῃ μὲν οὖν ὁ τιθέµενος aiv& νομοθέτης airs 

καὶ" φασὴρ ἄτοτος C οἶμαι καὶ ὤπορος Φαίνοισο του 

ξυμφωνούντως' ἑαυτῷ λέγει. εἰ ὃ aU vy" δικαιόσατον 

εὐδαιμιονίστατον ἀποφαίνοιτο βίον εἶναι, ζητοῖ που πᾶς ὧν τιν. Μι. 363. 

ὁ ἀκούων, οἶμαι, τί ποτ ἂν αὐτῷ το τῆς ἡδονῆς κρεῖττον 

ἀγαθόν τε καὶ καλὸν ὁ νόμος ἐνὸν ἐχαμεῖ; τί γὰρ δὴ δι- τς, 608. 
/ η / ey mM o5 ν΄ 4 / / , 

aai" χωριζόμενον ἡδονῆς ἄγωθον ἂν γγνοιτοι $set, αλίος 

τε καὶ ἔπαινος προς ἀνθρώπων τε καὶ θεὼν ἄρ εστὶν ἀγωθον 

μάν καὶ καλόν, ἀηδὲς 06 δύσχλεια δὲ τἀναντία: πιστα) 

ὦ φίλε νοµοθίτα, Φήσομιε. ἀλλὰ τὸ μή τέ τα ἁδικεῖν 

μήτε ὑπό τινος ἁδικεῖσθαωι μῶν ἀπδὲς μέν, ἀγαθὸν δὲ Ἡ 

καλόν, τὼ OQ ὕτερω ἡδέα μέν, αἰσχρὰ δὲ xoi κακά; 


(Op Q.—! ξυμφωνοῦντος pr 0.—* δ αὐτὸν t. —"' τὸ om f. —" δ) καὶ δικαίω B. —* δέ om 


^a Paulo post autem male in prec. 
it, ξυμφαφοῦντος adverb. ζυμφω- 
νούντως. STEPH. αν : 

πατὶὺρ--Ἀρωτήσθω] Stepbanum secuti 
sumus, sensu postulante, qui is est: qus 
antea 4 me interrogata sunt, ea patrem 
et legis latorem interrogatum volo. Mox 
AM. Lov. Bes. 1. et 8. ξυμφωνοῦντος. 

sT. 

ἐπαινεῖ;] Interrogationis notam, in 
Ald. Lov. Steph. et Bip. male omissam, 
revocavimus e Bas, 1.et 9. fic etiam 
Ficin, quidnem ea in vitu bonum οἱ pul- 
erum tanquam voluptate melius lex ipsa 
laudat? Sequentia recte eic leguntur in 
genuina Ficini translatione, quid enim « 
voluptate um justo boni adesse 
potest? Vulgaris à Grynmo correcta 
babet superato. As. 


γἀνωτία--μῶν] In prec. edit. non 
extant qum sunt inter τἀναντία οἱ μῶν. 
tTEPH. 


Άκιστα, ὦ Φίλε νοµσθέτα, Φήσομεν. 
ἁλλὰ τὸ μήτε σινὰ ἁδιεῖ», µήτε ὑπό τι- 
vos ἀδικεῦσθαι]  Verbe hesc non compa- 
rent in editt. vett. primusque hoc sup- 
plementum in textu reposuit Stephanus, 
ducente Ficino, qui vertit: Afimime 
dicemus, o legislator, (expung. 49a). 
Sed. injuriam neque. inferre, neque peti. 
V. ἀπδὲς, quod statim recurrit, fraudi 
fuit libreriis, wt banc orationis particu- 


lam omitterent. D:r. 

fiurre—kaxà] Verba hac pro suppo- 
sititi habeo, Primum enim illa fiera 
--ἀδικεῖσθαι huc nom pertinent, et mar- 
gini ab eo appicta sunt, qui id, quod 
generatim bic exponitur, illustrare voluit 
exemplo ejus, qui neque lsedat quem. 
piam neque ab altero ledatur. Etiam 
heec interrogationem interrumpendi ratio 
&dmodum offendit, presertim quum legis 
lator ad posteriorem questionem non re- 
sp it; quocirca dora et abrupta est 
hec oratio, ἥκιστα, ὦ Φίλε ροµοθύτα, 
φήσυµεν. Denique Ald. Lov. Bas. 1. 
et 2. verba ἤκιστα---ἁδικεῖσθαι igoorant ; 
Cod. Voss. ut Clinim responsionem e& 
exbibet et Ficin. expressit, unde Steph. 
baud dubie ea recepit. Reliqua vero 
μῶν ἀπδὰς--κακὰ nihil sunt miei prm- 
gressorum, in quibus τὸ ἆγαθὺν καὶ καλὸν 
oppoaitur τῷ ἠδεῖ, repetitio, itidem ex 
margine, ut mihi videtur, in orationem 
illata; speria ea esse, et sensus docet 
(nam, qui priecedunt, es languide repe- 
tunt) et ipsa oratio; illud à videlicet 
ante καλὸν (Greci enim ἀγαθὸν et καλὸν 
conjungunt particula καὶ) et và δ᾽ érepa, 
quod, quo referatur, nihil in pregressis 
habet. Deletis vero omnibus, quse cen- 
cellis inclusimus, tantum abest, ut ad 
sententim integritatem aliquid desidere- 
tur, ut omnis eo melius eohsreant.— 





5434 
KA. Καὶ voc; 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


8. 8. ΑΘ. Ουκουν o pr μὴ χαρίζων λόγος 30v σε 
καὶ δίκαιον καὶ ἄγαθόν τε καὶ sa πιθανός y, si. [undo 
ὅσερον, πρὸς τό σα ἐθέλειν ζην τὸν ὅσιον χα) δίκαιον βίον, 


ὧστε M 


irj y8 αι Ίσχιστος λόγων" καὶ ἔναντιώτατος ὃς 
» 


ἂν μὴ Qn ταυτα οὕτως PX οὐδεὶς γὰρ ὧν ἐκὼν ἔθέλοι 
αείθεσθαι αράστειν τοῦτο ὅτω μη σὸ χαίρει του λυπεῖσθαι 
πλέον Ereroa. σχοτοδινιῶν à To πόῤῥωθεν ὀρώμιενον αφᾶσι 


σε ac ἔπος εἰπεῖν καὶ ὶ δὴ καὶ σοις mui παρέχει. yo 


, 
τος 
/ 


à ἡμῖν" δόξαν εἰς τοὐναντίον τούτου κωταστήσει T0 exe- 
τος ἀφελών, καὶ φείσει ipi" y πως ἔβεσι καὶ ὁπαίνοις 


ni. ii. 253. X λόγοις ag ἐσκιογραφημένα τὰ δίχαιά i ἐστι καὶ à 


X0," σὰ μὲν δικα σῷ σου δικαίου € ξναντίως φαμόμενα, $xX 


1 Swra. ἁδικεῖσθαι om H.—5 λόγον t.—^ V αἱ μὴ ABOvfr, οἱ μὲ j, V «iw 
[3 i . e. — Ἔδικα "à αλα, ux καὶ τὰ 7 ν τὰ M ula du? Ld 


Verba καὶ πῶς in Ficini libro Atheniensi 
assignántur. Ásr. 

1 καλὸν] Scrib. καὶ καλόν. — Protinus 
pergit, rà 89" ἕτερα ἡδέα μὲν, αἱἰσχρὰ δὲ 
καὶ κακά. Et, οὐκοῦν ὁ μὲν i p» χωρίζων 
λόγος ἡδύ τε καὶ δίκαιο», κ al ἁγαθό ντε 
καὶ καλόν. Paullo supra, τὸ τῆς ἡδονῆς 
κρεῖγτον ἀγαθόν τε καὶ καλόν. Et, dg 
ἑστὶν ἀγαθὸν μὲν καὶ καλόν. — Ficin, bo- 
tam vero aique honestum. Bozcxn. p. 
1489. 

6. 8. πρὸ: μὲν τό τυα] Sic Ald. Lov. 
Bas. 1. et 3. male Steph. μὲν pratermi- 
sit, quod sic repeti et sine δὲ sequente 
poni solet, ut vi. 7. p. 759. Α. ἁλέσθαι 
δεῖ τρία μὲν ἀρχόντων εἴδη, περὶ μὲν τὸ 
νῦν 0) λεχθέν. Similiter ii. 18. p. 672. 
Α. λέγειν μὲν Ükvos els τοὺς πολλού». 
Men. 04. C. οὗ μὲν ἔδει δακανώµενον ὃδι- 
δάσκειν, ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς παἴδας 
τοὺς αὐτοῦ. Xenoph. Hier. ix. 2. Vid. 
Dorvill. ad Charit. p. 399. 475. et Wyt- 


tenbach. ad Eclog. Histor. p. 409.— ἐσκι 


Ceterum γε, si οἱ μηδὲν ἕτερον vel simile 
quid sequitur, est saltem, ut vii. 19. 
806. B. $óBor γε, el μηδὲν µεῖξο», πολε- 
µίοισιδύνασθαι παρασχεὺ. — Vid. Toup. 
ad Longin. Fragm. vi. 6. 1. p. 527. ed. 
Weisk. Ad μηδὲν ἕτερον int. wpbs ο 
sequentibus. Vid, ad ii. δ. Λατ. 
σκοτοδινιᾷν δὲ] Sensus est: Oratio 
illa, que justum et jucundum unum et 
idem esse ponit, probabilis quidem est, 
sed, quaenam sit utriusque ratio, non 


clare demonstrat; etenim si jostum et 
injustum e longinquo intuemur, ita per- 
turbamur oculisque nostris offun- 
ditur, ut utrumque discernere meques- 
mus injustumque vel justum πο ap- 
pareat. Quocirca legis latoris est, ut 
caliginem illam discutiat, nobis persua- 
dere, justum et injustum simulacris ease 
similia, quee aliter justo, aliter injesto 
appareant, et, si justus sans mentis ho- 
mo sit, & solo justo recte dijudicentar. 
Τὸ πόῤῥωθεν ópéueror spectat ad se- 

uentem justi et injusti comparationem 
com adumbratis im us (σκιαγραφή- 
pact), que si e longmquo intuearis, ad- 
modum fallacia sunt remque exhibent 
ita, ut sensibus nostris arrideat. Haec 
igitur ratione etiam injustum nobis pla- 
cere poterit, si solam ejus speciem ad- 
umbratam contemplamur; res vero men 
ità sunt, ut apparent, sed at percipiun- 
tur ac dijudicantur a sana mente. De 
us vid. nostra ad Polit, 
ii. 8.—Pro δ' ἡμῖν Cod. Voss. & e p. 
et in marg. δή uo. Asr. 

8 ἡμν In quodam vet, ὅ οἱ μή: sed 
vel in δή µοι mutanda sunt illa, vel δ 

retinendum. ΘΤΕΡΗ. 

«4 τοῦ δικαίου] Voculam τῷ abeese 
satius fortasse fuerit. Paulo post antem 
ἑαυτοῦ non videtur posse ferri. Deinde 
pro κπαντὶ rectius scrib. πάρτη, ex vet. 
Srzrn. 

v$ τοῦ δικαίου] Sc. σκιαγραφήµατ:, 


NOMOI, B., 


535 


μὴν ἀδίκου καὶ καποῦ tauros θεωρούμενο ἡδέα, τὰ δὲ δἱ- 


9 / , A / " 
κχαιω ἀηδέστατα, bx δι δικαίου «πάντα 


πρὸς ἄμφότερα. 
ΚΛ. Φαίνεται. 


ά , , M 
qo vorioc qO TÉ 


ΑΘ. Την 0'* ἀλήθειαν τῆς κρίσεως ποτίέραν χυριωτέραν 
εἶναι Qty; πότερα v?» σῆς χείρονος ψυχῆς Ἰ en! τῆς 


ελτίονοςι 


KA. ᾿Αναγκαῖόν φουξ σὴν τῆς ἀμείνονος. 

ΑΘ. ᾽Αναγκαῖο ἄρα σὸν ἄδικον [Bios οὗ µόνον αἰσχίω 

Mi / , M A 5 2 "^ 9 rd ^ 
καὶ μµοχθηρότερο ἄλλα καὶ ἀηδέστερον v5 ἀληθεία του 

5 
δικαίου τε sivo καὶ ὁσίου (9ου. 
- Y 
KA. Κιωδυνεύει χατῶ γε v0» νῦν λόγον, 9 Φίλοι." 
AO. Νομιοθέτης δε οὗ σι καὶ σμιικρὸν ὄφελος, ti καὶ 
^ Xy ^ 
μὴ τοῦτο 39 οὕτως YO» ὡς καὶ νῦν αὐτὸ ἠρηχ o λόγος) 
4 y» * ν 4” » 5 ΑἈ 5 5. "v , 
ἔχειν, εἴ πέρ σι καὶ ἄλλο ἔτόλρησεν ἂν ám. ἀγαθῷ ψεύδεσ- 
4 ^ 

θα πρὸς TOUG νέους, ἔστι ὃ τι τούτου ψεῦδος λυσιτελέστε- 
gov ἂν ἑψεύσατό ποτε xai δυνάµιενον μᾶλλον ποιῶ μὴ 
ία ἀλλ ἑκόντας πάντα τὰ δίκαια; 


γρ A.—* 9 om pr Q.— τὴν om D.—5 sov om Ἆ.-- φίλε ς.---Ὁ vi» ὃ λόγος eI 


quod e voce presgresso ἐσκιαγραφημένα 
petendum, Asr. 

ἑαυτοῦ] Non éavrob, (quod nullam 
hic locum habet) sed ἀνθρώπου scriptum 
foisse suspicor, et quidem compendiaria 
scriptura: hoc modo nimirum, ávov: 
sicut Évos pro ἄνθρωπος in vet. libris 
sepe occumt, itidemque in cateris casi- 
bus servatur eadem forma compendii: 
quod et in Ald. editione alicubi visitur. 


Facilis autem fuerat ex ἆνου in αὐτοῦ, 
ex hoc deinde in ἑαντοῦ, lapsus. Sre»n. 
ἑαντοῦ neque Ficinus agnoscit neque 
Cornarius, et turbat omnino orationem. 

iz. 

ἑαντοῦ] Hoc Stephanus merito offen- 
debatur : scripsimus αὐτοῦ : εἰ fur 
ab eo, qui ipse (αὐτοῦ) injustus ac pracus 
esf ; dx est enim i. q. ὑπὸ, vid. Fischer. 
ad Weller. t. iii. p. ii. p. 118. Illis ἐκ 
piv ἀδίκου opposita sunt ἐκ δὲ δικαίου ; 
Orntio vero ipsa perturbata est ; confusa 
enim inter se sunt τὰ μὲν ἄδικα οἱ τὰ δὲ 
δίκαια, et ρτορίος interjectum ἐκ μὲν 
ἀδίκον---νει] τὰ δὲ δίκαια, qum opponi 


debebant prwgreseis τὰ μὲν ἅδιτα, tan- 
tummodo annesa sunt hoc sensu, sicuti 
conira jusia ipsi apparent ixjucundissi- 
ma. Denique pro παρτὶ scripsimus πάν. 
τη, quod Steph. conjecit: a justo autem 
spectata (justa et injusta) prorsus lines 
τα) sibi contraria in omnibus (πάρτη) 
orent Sic etiam Cod. Par. (vid. 
μα Syllog. p. 802.) videtor legere. 


45. 

νομοθέτης δὲ, οὗ]  Laudantur ab Eu- 
seb. Prep. Evang. xii. 81. p. 607. D. 
Pro fpwx Ald. Lov. Bas. 1. et 2. 
ὄρηχ”, vidose. Satis tritum est Ó Aó- 
yos. alpei, ratio evincit, probat s. per- 
suadet. Vid. Gataker. ad M. Antonin. 
iv. 34. p. 183. et Heind. ad Parmenid. 
p. 282. Asr. 

εἴπερ τι καὶ ἄλλο] Si. quid. mendacii 


jucenibus boni causa dicere eustinebit. 


Sic ef τις ἄλλο s. &repor (vid. Valcken. 
ad Eurip. Phen. $87.) et εἴπερ τι καὶ 
ἄλλο (Heind. ad Phedon. $. 28.) usur- 
pari solent. Ast. 

ποιεν] Sive ποιεῖν retinendum, sive 
in φείθειν mutandum putemus, alio infi- 





536 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


KA. Κάλὸν μὲν 2 ἀλήθεια, ὦ ἕένε, πα) µόνιρον, $045 


N * €, 5 / 
μὴν οὗ ῥᾳδιον εἶναι αφείθει», 


πα. Ἡ 34. ΑΘ. Ejsv τὸ μὲν τοῦ Σιδωνίου µυθολόγηµα ῥώδιον 


» 42 ^A e » 7 LÁ M 4 
ἐγένετο aréiÜsiy, οὕτως ἀπίθανον ον, καὶ ἄλλα µυρία. 


oitivo videtur opus fore: quid si igitur, 
μᾶλλον πείθειν, ποιεῖν μὴ Bla, etc. lega- 
mus? Ότερῃπ. Induxit eum Ficini ver- 
sio, quee est: quod videlicet ita trahere 
audientes valeat, μέ mon vi, sed sponte 
qustitiam velint. susetpere. Legit igitur 
κούορτας πείθει», ποιεῖν μὴ etc. ἁκούον- 
τας excidit forte propter v. similis soni 
ἀλλ᾽ ἑκόντας. Bir. | 
wow] Marg. Leid. ad v. ποιεῖν nd- 
scriptum exhibet σείθειν, qui est conjec- 
tura Steph. Plurima enim, qu: nescio a 
quo orte illius libri injecta sunt, animad- 
verti esse commenta Steph. Ejus autem 
correctione non opusest, Αύνασθαι sig- 
nificationem habet prastandi aliquid et 
lendi. Αυνάµενον ποιεῖν igitur est 
efficere ut faciant. Phileb. p. 28. D. 
μῶν οὖν σοι καὶ πέμπτου προσδεῄήσει διά- 
κρισίν τινος δυναµέρου; Hipp. Maj. p. 
296. D. édy Ύε, à Σώκρατες, ἀἁγαθὰ δύ- 
ρηται, καὶ ἐπὶ τοιαῦτα χρήσιµον ᾖᾗ. Me- 
non. p.77. B. xalpew τε καλοῖσι καὶ 
δύνασθαι. p. 78. B. βούλεσθαί τε τὰ γαθὰ 
καὶ δόνασθαι. Eurip. Med. 127. τὰ δ 
ὑπερβάλλοντ’ ObBéva καιρὸν δύναται θνη- 
τοῖς: ubi mixa molitur Musgrav. Sed 
ad illa zo: μὸ βίᾳ &àAA' éxóvras s. 7. 
δ. deest subjectum ; nec possit, credo, 
ad verba seiciy μὸ βίᾳ suppleri γοὺς pé- 
ους; quivis enim supplebit τὸν δννάµο- 
pev. Mitto Bipontinum sycophantam 
cum Ficino suo, Euseb. Pra p. Ev. xii. 
p. 607. éxórras πάντα» πάντα τὰ δίκαια. 
Vere, opinor. Ad Eusebii locum quie 
Vigerus scripsit, ea confutato Stephanb 
jam non opus egt refellere, Boscxn. p. 
148—144. 
. μᾶλλη», oui] Vulgo μᾶλλον ποιεῖν ; 
'in marg. Cod, Voss. adnotatum extat 
πείθειν, quod e Stephani nota margini 
adscripta profectum esse, bene Hoeckh. 
conjicit. Verbum videlicet desiderabant 
Steph. et Viger. ad Euseb. p. 58. et ille 
quidem sreffew ante ποιεῖν interponi vo- 
lebat, hic vero πράττει» vel simile ver- 
bum desiderabat, Sed Bvrdperor, ot 
recte Bocckhius monuit, est valens eo, 
ul, s. efficiens, uw. Sic infra c. 12. p. 
671. C. δνναµένους, τὸν οὕελκι--- ἐθέ- 
λειν τοιεῦ, Απίε infnitivum vero ὥστε 
intellige, ut iii. 16. p. 101. C. v. 10. 


199. C. κοινὰ μὲν ὁρῷν δοκεὺ cet. c. 12. 
742. A. µισθοὺε μισθωτοῖς- -ἀποτίνες. 
vi. 5. 166. E. éteveyxeiy —lbeir πᾶσι του 
woAÍraus. vi. T. p. 769. D. vii. 10. 869. 
B. ix. 8. 857. A. ἵκονὴν —i» ἄλλαην 
οὐσίαν ἁποτίνευ». xi. 3. 91T. E. Epinom. 
9. p. 986. B. $epeuésrovs, ὃν éx nan 
φορεύεσθα.. — Vid. Lexic. Xenophont. v. 
iv. P. 624. Schaefer. ad Eunp. Hippol. 
13585. Matthie Gr. Grec. 6. 768.— 
Euseb. exhibet πάντας πάντα (vulgo 
πάντα legitur); unde conjicist fortasse 
quispiam, legendum esse: δονάµενον 
μᾶλλον» ποιεῦ, 3) Bla, ἀλλ érdoras πάν- 
ται πράττειν τὰ «& Et verbam 
wpárre propter pregressum ποιεῖν fa- 
cile oblitterari potoit. Ficimss quomodo 
legerit, non clare perspicitur ex ipsies 
verbis: mazime cwm nullum mendacium 


hec falsitate utilius excogitare possit, 


cipere. Asr. 

οὗ ῥάδιον] Int. ἡ ἀλήθεια, ατίθευ, ( v. 
ad i. 12.) : $d quod serum esse putemus, 
difficile est mobis persuadere, wea iia 
esee. Àsr. 

ele] Ironis inservit, vid. ad Polit. i. 
i. Ceterum nota est fabola, qum Cad- 
mom Phopicem, Agenoris filius, intes- 
fecto ingenti dracone, e cujus dentibus 
humi sparsis viri armati orti essent, Cad- 
mcam arcem (postea Thebas dictam) 
condidisse tradit; vid. Hygin. fab. 125. 
et interpp. ad Ovid. Metam. iti. 1. Asr. 

Tb μὲν] Alterum orationis membrum, 
τὸ δὲ ἡμέτερον ob, vel simile, otnissum 
videri possit (v. Hermann. ad Viger. p. 
800.) sed solet này, ut inpumera exem- 
pla ostendunt, non sequente δὲ, etiam 
tunc poni, si nihil euppleudum est vel 
supplere possis. Sic iii. 10. p. 691. A. 


Τὸ μὲν εἰκότ. Charmmid. 158. C. Tlape- 
γένου μὲν, $j 9 ὃς, τῷ µάχο- 
156. C. Ὅσον βραδὺ cet. 161. EK. 


ὀγῆται χρηστοὺ», φιλεῦ, obs 8 ἂν vere- 
ροὺ», pase. viii. 4. 549. C. Men. 60. 
B. Cratyl. 390. B. Aristoph. Av. 1314. 
1320. Rana. 378. Vid. Locell. ad XAe- 


ΝΟΜΟΙ B. 


KA. Ποαι: 
ΑΘ. To σπαρί 


$31 


i $37 ο ο 5 ; ^ 
"των ποτε ὀδόντων ὀπλίτας ἐξ αὐτῶν 


Quia. καν τοι μέγα y ieri »οµοθίτῃ παράδειγµα τοῦ 
πείσει ὃ τι ἂν vri sie σις «είδε τὰς τῶν νέων T s, rr. 664 
ὥστι οὐδὲν ἄλλο moro» δε. σκοποῦνσα ἀνευρίσαειν 3 τί 
miras μέψιστον ἀγαθὸν ἐργάσωμτο à ὧν πόλη, τούτου, ài 
αίρι χᾶσαν μηχανὴν εὐρίσκεω, à oy τωά mors τρόπον ἡ τοιαύτη 
ξυνοικία πάσα περὶ τούτων" LJ καὶ ταὐτὸν ὅτι μάλιστα 
QU yo ἀεὶ διὰ βίου φαντὸς 6» v6 φδαῖς aad pitoig xai 
λόγοις. . εἰ δ᾽ οὖν ὤλλῃ wy δοκεῖ 7 ταύτῃ, πρὸς ταῦτα OU- 
δες φθόνος ἀμφισβητῆσαι τῷ My. 
KA. Αλλ οὔ puoi φαίνεται πρός γε ταύτα δύνασθαι 
ἡμῶν ἀμφισβητῆσαί ποτ ἂν οὐδέτο κ 
, A8. To μετὰ τοῦτο τοίνυν LL ἂν ei3 λέγε. φημὸ 
γὰρ ἄπαντας δε ἐτῴδειν τρεῖς όντας τοὺς χοεοὺς à ότι σίαις 
οὖσαις ταῖς ψυχαῖς xci ἁπαλαῖς vuv φαΐδων, τά " ἄλλα 
καλα" λέγοντας πάντα ὅσα διεληλύθαμέν σι xoi in δήλ- 
ὄοιµιεν ἄν, τὸ δὲ κεφάλαιο» αὐτῶν τοῦτο ἴστω. τὸν αὐτὸν 


ἡδιστόν τε καὶ ὥριστον ὑπὸ θιῶν [βίον λέγεσθαι φάσκοντες ει. ii. 355, 


ὁ λόγοι t.—h δὴ o.—! ἑργάσαιντ) υ.--- τοῦνον [.-- καὶ Ἐς--ο αὐτῶν $.—? b ται- 


nOoph. Ephes. p. 236. et Heindorf. ad 
Tuesmt. $. 49. Charm. p. 07. ται. p. 
25. et Fheedon. $. 3. Asr. 

ἐπιχαιρῇ τις] τὶς videri pose:t expun- 
gendum: eta Ficino quidem certe non 
A citur, qui refert drixeef ad νου: 
e sed sciendum est, non Aliter de- 
bere intelligi hunc locum quam si dictum 
estet, μέγα Υ᾿ del νο παράδειγµα 
σοῦ πάσου τυὰ ὅ,τι ἂν ἐπιχειρῷ vele 
etc. atque hunc illius vocule τὶς usum 
exemplo minime carerc. Sensus igitur 
ent: Qued ille fecit : κέ res adeo absurda 
et incredibilis idem imperaret, exemplo 
est legislatori, posse quempiam. ani- 
wis juvenum quiequid velit persuadere. 
SrzPH. Ficinus vertit : : Magnum enim 
id legi. est, posse emimis 

quodcunque velit, persuadere. 

Sed recte vulgatam lectionem Stepb. 
defendit. Bi». 

τὶς] τὶς ante πείθει» sententiam gene- 
"ttim exhibet, bene Stephano monente. 

8T. 


Plat. 


Vor, VII, 


ἀμφισβητῆσαί ποτ) Άν] Ald. Lov. Bas. 
1. οἱ 2. r' ἄν. Ficin. posse unquam de 


Àis dubitare. — Pre amplificavit 
Ficin. vertendo, em ita sentio, si 
vero ves aliter, invidia sit contra- 
dicere. Asr. Bic 

ρέαισ] Ficin. quoque, qui ver- 
th, teneris adhuc. et. mollibus 


puerorum 
eximie. In Ald. Lov. Bas. 1. et 3. le- 
gitur efre. Mox pro ἄλλα καλὰ (Ficin. 
alia bona) Ald. Lov. Bas. 1. et 2. ἄλλα 
kal. Asr. 

τὸν αὐτὸν] Sic Ald. Lov. Bas. 1. 2. 

Cod. Voss. et Ficin, (vitem eandem) ; 
respiciuntur enim, que huj capitis 
initio exposita sunt. Step anus, qui 
abréw scripsit, immemor videtur fuisse 
eorum, quie supra disputata legimus.— 
Ante ἀληθέστατα cet. in Ald. Lov. Bas. 
1. et 2. Clinie nomen comparet ; Ficia. 
vero ita vertit, ut legimus. Deinde Bas, 
ra et Cod. Voss, $6eyyéuse6s, vitiose, 


3Y 





538. ο ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


ἀληθίστατα ἐ ἐροῦμιεν ἅμα xci μᾶλλο TéicopA οὓς d 
φείβειν, 2 ἐὰν ἄλλως πως θθεγγώμεθα λέγοντες. 

KA. Συγχαρητίον & & λέγεις. 

- Ἠρθτον. μυ σοίνυν ὁ Mouse» ᾿χοβὸς € 0 παιδι) 
ὀρθύτατ' ἂν εἰσίοι πρῶτος τὼ τοιαῦτα εἰς τὸ μέσον grip 
yog ἁπάση σπουδῃ καὶ ολη τῇ πόλει, δεύτερος ài o pop 
τριάκοντα ran, σόν τε Παιδνα ἐπμκαλούμενος μάρτυρα 
TOY λεγομάνων ἀληθείος τέρι xai τοῖς ions Atm para n 
bou; γήγνεσθαι € ἐπευχόμιωος. δεῖ δὲ 03 καὶ ἔτι τρίτους τοὺς 
ύσερ τριάκοντα ra έχει τών ἐζήκοντα γεγονότα, à adur 
vog di para, ταῦτα, οὐ γὰρ ἔτι δυνατοὶ φέρω ela; po 
θολόγους φερ) τῶν αὐτῶν ^ buy διὼ θείας φήμης καταλι- 
λεῖφθαι. 

KA. Afyus δὲ, ὦ ὦ ἕένε, σίνας τούτους τοὺς χοβοὺς τοὺς 
τρίτους, οὐ γὰρ πάνυ ἕυνίεμεν σαφῶς ὃ τί sort [oiu 
φράζειν αὐτῶν vigi. 

. Καὶ μὴν εἰσί γε οὗτοι σχεδον ὦ à χάριν οἱ αλέ- 
στοι τὼν ἄμαροσόν ἐρῥήθησαν' λόγων. 

KA. Οὗπω µεµαθήκαµε, ἀλλ ἔτι σαφίστερο vum 
Qe Cur. 

8. 9. 96. Εὔπομο, T pusprnpaba, xav egy. τω) 

uit, ii. 256. λόγων L 2 φύσις. ἁπάντων φῶν νέων διάσυρος ούρα MW 
χίαν οὐχ ola σε ὤγειν οὖτε κατὰ TÓ σώμα οὔτι ni 
v9» φωνῆν εἰη, φθέγγοιτο à asi ἀτάντως xci i sys. π- 
ξεως δ᾽ αἴσθησιν τούτων ἀμφοτέρων τῶν ἄλλων p i" 
οὐδὲν &Qá&mvroiro, ἡ δι" ἀνθρώπου φύσις ἔχοι pr ruf 


Subs om $.—A δυνατὸ» f.—r ἠθῶν ADvfot: φᾠδῶν *c.— ξόνισμε f.—! ivo — 


Φέρειν φδὰς] Cf. 9. 665. D. Ükvov dem moribus fabulas poterumi decuit, 
πρὸς ràs ᾠδὰς µεστὸς wüs που γιγνόµενος  dimittendos divino oraculo cum. 


πρεσβότερος. Ast. Recte Cornar. eos axtem — ος | 
φδῶν] Invenitur etiam genit. ir oportet, ut de iisdem casti per dtt 
νὰ loco genitivi φδῶν, et adj na oracula fabulentur. A 


vs junctum cum subst. 9. διάπυρος] T. e. θε ω», jewti, 
SrzPE. Nempe in Ficini libris, quorum at ^i 22. p. 783. ht pur —harerisen 
auctoritatem secotus vertit: quia mom τοὺς ἀνθρώπους vías beepyd]era vir | 
amplius de eisdem moribus fabulas pote- Tes. Vid. ad Polit. x. 18. (σα 
runt decantare, Bir. respicitur ii. 1. 068. E, Mox Ald. Le" 
pu8oAyovs] Male Ficin. vertit :- his Bas. 1. 2. Eye. Asr. 
autem seniores, quia non amplius de iis- 





NOMOI, B. 539 
v3 δὴ" τῆς κωήσεως τάξει ῥυθμὸς ὄνομα Sim, τῇ δ) τε 005. 
αὖ τῆς Φωνῆς, τοῦ τε ὀξίος" ἅμα καὶ [δαρέος συγ-- 
περαννυµένων, ἁρμονία" ὄνομα προσαγορεύοιτο,. χορεία δὲ 
ol ξυναμιφότερον" χληθείη. θιους δε" έβαμεν) ἑλεοῦντας 
ἡμᾶς συγχορευτάς T6 xci ᾿χορηγοὺς ἡμῖν διδωκέναι τόν 
γε Απόλλωνα καὶ Ῥούσας, xai δὴ xci τρίτον ἔφαμεν, si 
µεµνήµεθα, Διόνυσον. 

KA. Ila; δ) ov µεωνήωιθα; 

ΑΘ. 'O μὲν τοίνυν τοῦ Απόλλωνος xci τῶν ῬΜουσῶν 
᾿χορος εἴρηνται, τὸν δὲ τρίτον καὶ τὸν λοιχον χορὸν ἀνάγκη 
σου Διονύσου λέγεσθαι. 

KA. Πώς δή; λέγε μάλα γὰρ ὥτοπος γίγνοι᾽ ἂν 
ὡς y^ ἐξαίφνης ἀκούσαντι Διονύσου πρισβυτὼν χορός, εἰ 
ἄρα oid ὑπερ σριώκοντα καὶ αεντήχοντα Qs! εγονότες 
ἔτη µέχριξ ἑξήκοντα αὐτῷ γορεύουσι. 

ΑΘ. ᾽Αληβίστατα μέντοι Aéytig. λόγου δὴ δε. πρὸς nt, 457. 
ταῦτα, οἶμαί, ὅπη τοῦτοὶ εὔλογον οὕτω γιγνόβενον ἂν γίγ- 
VoITO. 

KA. T; µην; 

AO. * Ae οὖν ἡμῖν τά γε ἔμπροσθεν ὀμολογεῖτωι; 


s.—" δ' v[br.—' δὴ A : δὲ *s,—" τοῦτο ὀξέως v.—* ἁρμονία ὃς, ἁρμονία 0: ἁρ- 


T 'Y 
porlas *p.—1 sov KOv[ot.—* ξνναμφοτέρων Ό.---ᾱ 9 Dr.—^ ayer f.—^ γεΑ. Te 
οἱ 


Ω, Tí y b, τ) c.—^ οἱ om f.—* δὲ καὶ H.—f δὲ f, om ὃ.-- µέχρις ϱ.---δ δὲ δὲ 


τῷ δ ab τῆς φωνῆτ] Dativus cum pote iam subito s. extemplo audienti ; 


verbo κροσαγορεύοιτο conjunctus est sine 
interventu praepositionis ἐπί; nempe 
propter priegressum dativum pro nomi- 
nativo dativus positus est, ac si verbum 

uatur dativum regens, velut érrri- 
θεῖτο.---τὸ ξυναµφότερον. — Ald. Lov. 
Bas. 1. 2. που ξυναμφότερο».. — Ficin. 
wérunque vero simul chorea nominabatur. 


st. 

µάλα γὰρ ἄτοπος] Verba & µάλα ad 
Mere in Ald. Lov. Bas. 1. et 
2. Atheniensis sunt; Clinias respondet 
᾽Αληθέστατα p. A. et tunc pergit Athe- 
niensis : Λόγου δὲ δεῖ cet. Quam Steph. 
secutus est orationis distributionem, eam 
Ficin. et Cornar. monstraverant. Asr. 


ds y ἑξαίφνης ἀκούσωντι] Alicui, u- 


solet enim in his ὡς ita poni, ut relatio- 
nem, quam vocamus, significet (sic és 
(pol est : für mich nelmich.) | Vid. ad 
x. 5.— De καὶ δὲ vid. i. 9. Mox αὐτοὶ 
pro αὐτῷ scripsimus ; αὐτοὶ est scorsum, 
per se; igitur: εἰ seniores chorum cele- 
brant peculiarem s. veorsum & junioribus. 
Ceterum Ald. Lov. Bas. 1. et 2. vitiose 
exhibent χωρεύουσιν. Asr. 

ὅπη] Ald. Lov. Bas. 1. εί 2. ὅποι, 
solemni batum vocum confusione, vid. 
Gronov. ad Arrian. iii. 25. p. 141. Asr. 
^ ἂρ' οὖν x. T. 4.] Citant hec Clemens 
Alexandr. Strom. iv, p. $63. et Euscb. 
Prep. Ev. xii. 82. p. 608. B. Apud 
Euseb. περὶ τοῦ δεῖν, unde τοῦ δεῖν pro 
τὸ δεῖν recepimus, et mox παντός Λετ. 


540 


KA. Tov íi 

AO. Το δεν πώτα ὤνδρα xai παῖδα, ἔλεύθερον zai 
δουλον en λύν " xoci ἄρρινα, καὶ όλη vj αὅλει όλην τρ 
πόλω αὐτὴν avr) irddopra μὴ παύεσθαί ποτε ταῦτα & 
διεληλύθαμῳ, ἁμώς" ys πως &si para aA A opera, xe 
πάντως παριχόμονα πομαιλίαν, ὥστεὶ ἀσπληστια eir τινα 
τῶν ὕμνων τοῖς ὥδουσι καὶ ἠδονή». 

KA. Ila; ὃ) οὐχ ὁμολοφοῖτο ὧν δεν ταῦτα" οὕτω 
πράττεσθαι; 
. A8. IIo às vovü" ἡμν vó ἄριστον τῆς πόλεως, 1λ- 
αίαις σι καὶ ἅμα φρονήσεσι" πιθανώτατον ὃ 0» voy ἓν 
πόλει ᾧδον τὰ κάλλιστα μέγισν΄ ἂν ἐξεργάζοιτο ἀγαθά; 
Ἶ vOUTÓ ἀνθήτως οὕτως ἀφήσομω, ὃ χυριώτατον ἂν $ig τῶν 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


11198. 306. KA. 


καλλίστων σε XO ὠφελιμωτάσων sar; 
KA. 'AAX ἀδύνατον τὸ µεθήναι, ὥς 'y& τὼ vin λεγό- 


pro. 
ΑΘ. 

II; à5; $ 

A8. 


0,0960, t: 


bi sr n Malim ἐκῴδουσαν jun- 
cum μὴ v . SrxPH. 
δουν] Hoc participium infinitivi 
partes agens, pendere e verbo παύεσθαι, 
son monerem, nisi hbri editi post. éxd- 


nt. Asr. 
ry joris] on puto scripsisse Pla- 


tonem καὶ $8orhr, sed potius τῆς ἡδοῆς, 


jungentem cum ἀἁπλῆστία», $9orás vero 
cum . Bic autem legendo ita in- 
telligendus hic esset locus, ac si dictum 
esset ἁπληστίαν ἡδονῆς rijs ἐκ τῶν ὄμναν. 
Βτανπ. fcilicet Ficin. vertit: ub ex 
iunsmerabili 


varietatem exhibeant, quo 
quadam hymnorum dotate canentes 
efficiantur. Bed ἀσληστία non tam im- 


smensitatem, quam fnsatia- 
bilem significat, ut viii. 3. p. 881. D. 
διὰ τὴν τοῦ χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου ἄκλη- 
στίαν. Polit. viii. T. &' ἁπληστία» τοῦ 
προκειµένον ἀγαθοῦ τοῦ és κλονσιώτατον 


Πας o)» πρίπον &» ti τοῦτο ὁρᾶτε εἰ τῇδο. 


Πας που γιγνόμενος σρισβύτιρος ὅ ὄπνου πρὸς τὰς 


δὲ δὲ v[br ct mg Q.—! σὺν D, γοῦτον margo ῥ.---ᾱ ἆμ. i cb.—! δουν’ 


δεῖν "yFyveota:. Epi vili, p. 3854. D. 
"i iie hemina dein nd jt Tim. 
78 π σνσα ἀπληστ Ὕπστνρι- 
la». Sic ἀπ χρημάτων vi. 

16. p. 773. D. Igitur sensus est: ita 
ut miro quodam et insatiabili carminum 
desiderio teneantur. Verba autem καθ’ 
ἡδονὴν »dmodum languent; quocirca, 
nisi e margine irrepserunt, ἱερεπάσαι esse 
censeo a 6 ἡδονλν, [sic) voluptatis gratia, 
voluptatis inde ipiends causa ; vid. 
vir. doct, ad Viger. de Idiot. p. ο. 
et Fischer. ad Weller. t. iii, p. ii. p. 
182.—Mox Euseb. οὐκ ἂν époeperre 
δέν ταῦτα. Ásr. 

ποῦ δ) τοῦ] Bene Ficin. vertit : Sed 
ἱ quo (i. e. ubi) optima hec civitatis pars 
(seniores), cui preeter etatem etque me 
dentiam summa inest. ad 
auctoritas, optima canendo ume imerum 
bonorum causa erit. Mox vulgo ápsre 
el τῇδε. KA. Πη δή: Vid. ad 1. 16. p. 
639. A. Deinde post μᾶλλον pro inter- 
rogationis nota colos ponendum. Asr. 


ΝΟΜΟΙ, B. 541 


φδὰς [A6 Tog, καὶ χαίρει 7 rro πράστων σουτο Xt 
ἀνάγαας γενομένης aie y ro ὧν μᾶλλον, óc 'πρισβύτερον 
καὶ σωφρονόστερος γέγνεσαι, τόσῳ μᾶλλον. dp οὐχ. οὕτως! 

KA. Οὗτω μυ οὖν. 

Αθ. Ουκοῦν T θιάτρφ ys καὶ παντοίοις ἄρθρώποις 
atur ἑσσὼς ὀρθὸς $ ὄτι μᾶλλον αἰσχύνοιτ' ἄν. καὶ ταῦτά Vy 
s χαθά περ οἱ zii νίκης χοξοὶ ἀγωνιζόμινοι Σιφωνασκη- 
κότες exp T$ καὶ ὥσιτοι ἆ ἀναγκά oirro ἄδειν οἱ τοιουτου, 
παντάπασί ou? ἀλδῶς τε καὶ αἰσχυντηλώς ἄδοντες à ἄπρο- 
θύμωςῦ ἂν τοῦτ' ἐργάζοιντο. 

ΚΛ. ᾿Αναγκαιύτατα μέντοι λέγεως. 

AG. Πως οὖν αὐτοὺς παραμυθησόµεθα προθύμους si- 
ναι πρὸς τὰς adc; d ἄρ' ου νοµοθετήσομεν πρώτον pár τοὺς 
παῖδας nu AE ἐτῶν ὀκτωκαίδεκα τὸ παράτων οἴνου μὴ 
γεύεσθαι, διδάσκοντες ὡς οὗ χρὴ wUp ἐπὶ πρ οχετεύειν εἲς 


tf.—^ Be» ταῦτα A: ταῦτα δν *s.—? ῥωνήσεων v. v.—? των H.—P οὗ κροθύµως 


ποφωνασκηκότεε] | Voce sub magistro 
(φωνασαφ) fermata et exercitata.  De- 


Verba i Msi sunt ita Arp. ph ie πε- 
"rm brerdiarn lys. "agii àrery- 
κάξονται dBew.—Deinde παντάπασί ves 
ex Ald. Lov. Bas. 1. et 2. revocaviwus 
pro παντάπασί sov. Asr. 

dp οὗ »οµοθετήσομεν] Non dubito 
falsum esse illud dp' οὔ. Nam si inter- 
TOgAatio esset, ea certe non post v. 
θαι desineret, sed demum p. 660. C. post 
illud εὐπλαστότερον εἶναι. Scd quis us- 
que co pertinere interrogationem cense- 
bit, presertim quum sequatur : «πρῶτον 
μὲν δὴ διατεθεὶ ἕκαστον k. T. A.? 
Qaocirc& nullam omnino arbitror inter- 
rogationem esse, sed emendo: ἄρ οὖν 

vopoterfcouer. De usu particule hujus 
v. Heind. ad Charmid. p. 13. Idem το» 
» "Ap" οὖν πονη- 
Fic. Erit 
itaque Nostro loco eo tutius 
licet hoc periclitari, quum Cod. Leid. et 
Stob. Ecll. Eth. xlii. p. 304. habeant 
οὖν, non οὐ, atque etiam Fic. vertat 
absque interrogatione: Primcipio lege 
senciestus. Boscks. p. 144, 145. 


ρομοθετήσομεν] Laudant hunc 
locum Galen. de animi morib. corp. 
temperat. p. 850. v. 11. t. i. ed. Bas. et 
Stob. Serm. alii. p. 294. v, 51. Ἐδιο- . 
beo et Cod. Voss. "Ap οὖν pro" Ag οὐ 
reposuimus, vid. ad ii. 4. Boeckhius 


. scribi volebat ἄρ᾽ σὖν, quod jure damnat 


Hermann. ad Soph. Ántig. p. 53. ed. 
Erfurdt, min. Mox Athen. γούσασθαι. 
Asr. 
ἐπὶ vip] Notum proverbium est, 

vein P 141. Mich. Apost. xvii. 
8. Hesych. et Suid. v. Apud hunc ta- 
men male est ἐπὶ vvp/. vhie venit, pra- 
ὀχετεύου ex Nostro indubie venit, 
ter Athen. x. p. 440. C. in Juliani 
lii. p. 487. A. et Clem. Alex. Pedal ii. 
p. 65. 50. ᾿Αρέσκει οὖν Tobs παΐδαι καὶ 
τὰς kópas és ἐπιτοπλαῖστον 


τον éseyxem, * πυρ 
χοτούοντας sw. Deinde lege ἑἐμμανῇ, 
ex Cod. Leid. Bas. 3. et Stob... Nus- 
uam apud Platonem est iners, ubivis 
davis. Legg. v. p. 784. ueri 


στον Ὑεγνόμενος τοῦ βίου. Phaedr. p. 


251. E. ἐμμανὴς οὖσα οὔτε νυκτὸς δόνα- 
ται καθεύδεµ οὔτο µεθ ἡμόραν, Soph. 


542 IIAATONOZ 


ν ν 4 A. ν ν ^ , 
σσ Το σωμα και TP Ψυχή», πριν LI ] ους  93OV0U; cyxtt- 


pea πορεύεσθαι, τήν ἔρμωνῆ. εὐλαβούμενοι" VEI τῶν σον’ 
μετὰ δὲ τοῦτο" οἴνου μεν δὴ γεύεσθαι τοῦ μετρίου µάχρι 
τριώκοντα Ετών, µέβης δὲ καὶ πολυομίας τὸ παράσαν τὸν 
wi. i. 259. έν ὠφέχεσθαι τετταράκοντα δὲ ἔπιβαίνοντα ἐτῶν ἐν 
voig ξυσσισίοις εὐωχηθέντα, καλεῖν τούς σε ἄλλους θιοὺς 
καὶ δὴ καὶ" Διόνυσον παρακαλεῖν sig vi» τῶν πρεσβυτώὴ 
σελετὴν ἅμα καὶ παιδιά», ἣν τοῖς ἀνθρώποις" ἐπίπουρο τῆς 


M, προθύµως vf.—* µέχρι Ωσ{[ς: µέχρι φ.---Ὁ- éxi τοὺς om. H.— byxepib e.— 
t ἁκμανῇ s.—? εὑλαβουμένους ΕΩῦτ, εὐλαβούμενος f.—" τούτου f.—* ὅ f.— ml 
post 8) om f.—? πρεσβντάζων A.— rois ἄλλοι ἀνθρώποις Hs.— L- 


. WElectr. 388. γηνικαῦτα 9 ἑμμανὴὸς Bod αρ ἐπὶ sip ὀχετεύιο] Cf. οσα. 
παραστᾶσ’. Eurip. Electr. 1258. Δειναὶ βἰοι. Ep. ad Rom. P 29. Senec. de [ra 
δὲ Κῆρες αἱ κυνώπιδες θοαί Τροχηλατή- 1i. 20. 5. 3. A. Gell. Noct. Attic. xv. 2. 
σουσ’ ἑμμανῇ πλανώμενον. Bacch. 1092. Macrob. Saturn. ii. 8. p. 365. Bip. In 
διὰ δὲ χειµάῤῥου νάπης ᾽Αγμῶν 7' ἐπήδων — proverbium venit wip ἐπὶ sp, ut apod 
Oeo πνοαῖσυν ἐμμανεῖς. Cyclop. 8. ἡνίκ  Aristocl. in. Euseb. Prep. Ev. xi. $. p. 
éuparhs "Hpas ὕπο Νύόμφας ópelas ἐκλι- 510. C. Cf. Stoh. Serm. xlvi. p. 420. 
àv xov τροφούς, MiccorrigitScaliger Serm. lxxi. p. 432. Sic et uà τὸρ ài 
ἀκμανὴς, quod nusquam est apud Eurip. πὂρ apud Plutarch. Precept. Conjag, p. 
Mos ut alin retermittam, pro μὲν δὴ 148. F. Vid, Erasmi Adag. Chi. i. 
habent vett. edd. μὲ» δεῖ, Stob. μὲν ᾖδη. Cent. ii, p. 51. In libro nostro eic 
Hoc est verum, quod agnoscent Grece derunt verba ἐπὶ wip. Asr. 

. doct Ut hic frequenti errore δεῖ et δ) éxuars] yp. ἐμμανῇ. Sraru. S. 
ia vett. edd. ita alibi ἤδη et ἔδει confusa in Bas. 9. Bir. 
sunt. Eurip. Alcest. 180. habes: Πάντα  ἁμμανῇ] Sic Athen. Stob. Bes. 9. e 
γὰρ ἤδη τοτέλοσται βασιλεῦσι, Πάντων — Cod. Voss. libri reliqui éxuará, quod &b 
δὺ θεῶν ἐπὶ βωμοῖς Αἰμόῤῥαντοι θυσίαι usu Pliatonico abhorret, Vid. Boecih. 
αλήρεις, Οὐδ ἔστι κακῶν ἅκος οὐδέν. Deinde Stob. οἱ Cod. Voss. elàafeme 
Schol. & ἔδει soi», τετέλεσται ᾽Αδμήτφ. νους; sed εὐλαβούόμενοι refertur sd δέ 
Hinc et metri causa correzi certissime: σκοντες bujusque causam explica 
Hd» & «y ἔδε, τετέλεσται βασιλε, δη pro δὴ Athen. et Stob. Ald. Bas. ). 
Πάντων δὲ θεῶν ἐπὶ Bopoicw—. Judicent 2. et Galen. δε — Galen. véevs. Απτ. 
periti. Postremo, quod mox sequitur — wpecfvró»] Legitur etam spere 
apud Platonem τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις, in. τάτων, ct sine ἄλλοις ante ; 
eo Athen. x. p. 440. C. omittit &AAoi : SrzrH. Ficinus quidem non cipem 
nimirum quod ipsi videbatur insolentius. ἄλλοις, legit tumen πρεσβντῶν : nist 
Sed prorsus geminum Gorg. p. 473. D. hoc Cornarium potius, qui verüt, seti 
ὑπὸ τῶν πολιτῶν καὶ τῶν ἑέων, rum, respexerit, Athenseus qnoque, qui 
qui locus vicissim illustratur a noatro, l. x. p. 440. C. b. |. laudat, otsitik 
Sic explicare posses etiam Diodorum ἄλλοις, habet tamen idem wperfrrw. 
xii. 97. Tobs µετοίκους καὶ τῶν ἄλλων Bir. 
ξένων τοὺς BovAopérovs, nisi presstaret rper Brie] , Galen. et Stob. spefe 
interpretatio Wolfii Prolegg. ad De- «σόρων, Cod. Voss. πρεσβντώτον. Fic. 
smosth. Lept. p. lxvii. not. Non eodem ad sacra senum et indes. Mo: Stob. 
at simili modo dicitur Rep. v. p. 466. E, reAevriy ἅμα καὶ saiBelay,  Vinen, *t 
τί δέ; τῶν ἄλλων πολιτῶν οὐχ οὗτοι Bacchi donum ac symbolum, diciu *t- 
ἄριστοι; At it& plane Latini addunt λοτὴ (mysterium) et παιδιὰ (lass, οἱ. 
cetera. Cic. Verr. Act. ii. 4. 32. *In pote festis diebus) senum, properes 
istius lenonis turpissimi domo simul cum quod liber ejus usus ex Platomrs see 
geteris Chelidonis hereditariisornamentis tentia nonnisi senibus concessus cc 
Capitolii ornamenta ponentur?' Boxcxm. debet. Asr. 

p. 146—147. τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποισ] Ab Athenae 


NOMOI E. 543 


TOU γήρως αὐστηρότητος ἐδωρήσωτο φὸν OiyOY φάρμακο, 
ὥστ ἀνηβᾶν ἡμᾶς καὶ δυσθυµίας λήθην γίγνεσθαι, µαλα- 
κώτερον 6x σκληροτέρου φὸ Tis ψυγῆς bos, καθά περ εἰς 
πυρ. σίδηρον εντεθίντα,᾽ γιγνόµενον, καὶ οὕτως εὐπλαστότε- 
por εἶναι. «πρῶτον μὲν δὴ διατεθες οὕτως ἔχαστος ἄρ ovx 
&» Εθέλοι απροθυμότερὀν τε, ἥστον αἰσχυνόμενος, οὐκ ἓν 
πολλοι ἀλλ υ μεσρίοις, καὶ οὐκ ἓν ἀλλοτρίοις ἀλλ ἓν 


9 ’ xy 4 9 
οφείοις, ἄδειν Φε καὶ ὃ πολλάκις εἱρήχαμεν ἔπάδειν; 


KA. Καὶ πολύ γε. 


AO. Eig μέν γε τὸ προάγειν τοίνυν αὐτοὺς µετέχειν 
ἡμῶν Φδῆς οὗτος ὁ τρόπος οὐκ ἂν παντάπασιν ἀσχήμων 


γ/γνοισο. 


KA. Ουδαμῶς. 


$. 10. ΑΘ. Ποίαν δι ὥσουσιν οἱ ἄνδρες φωνὴν 5» Μου- 
σαν; 3 δηλον ὅτι χρίπουσαν αὐτοῖς δεῖ γί τινα. 


abest ἄλλοις; scd ἄλλον ita frequentari 
solet, ut sit omnino, in wnicersum, vi. 
17. 774. E. vid. nostra ad Phaedr. p. 241. 
et ad Polit. v. 465. B. 467. B. vii. 520. 
B. 521. A. Smpenumero, si rem ex 
nostri sermonis indole estimes, videtur 
abundare. Etenim οἱ ἄλλοι ἄνθ 
qui senibus opponuntur, tanquam singu- 
lari humanitatis parti, sunt homines uni- 
versi Aliter vero ezplicari delfet ἄλλο, 
si diversm rcs memorantur, quarum ratio 
non est talis, qualis inter totum et par- 
tem intercedit; tunc est terea, sed 
etiam ; velut Gorg. 478. D. εὐδαιμονι- 
Qóueros ὑπὸ τῶν πολιτῶν καὶ τῶν ἄλλων 
ξένων, a civibus non solum, sed etium a 
peregrinis. | Phesdon. 110. E. & καὶ λί- 
ois καὶ γῇ καὶ rois ἄλλοι (comma de- 
lendum est, at recte Beckius scripsit) 
ζώοις τε καὶ $vrois αἴσχη-- ει: 
que non solum lapidibus et terra, verum 
eliam animantibus et plantis corruptio- 
"e erunt. Sic, pi fallor, exempla 
ab Heindorfio ad Phedon. l. c. col- 
lecta explicari debent. "Vid. vi. T. p. 
769. A. vii. 7. p. 797. B. xii. 8. 957. D. 
Verba ita construe : Άν (γελετὴν καὶ $a:- 


Ios ἀνθρώποις τῆς 
0 γήρως αὐστηρότητος. Asr. uf 
τὸν el»oy]  Epexegesi inserit, vid. i. 


G. De vini prestantia vid. i. 15. et ad 
verba τὴν τοῦ γήρων es cf. 


αὔστη 
Jacobs. ad Anthol, Grec. tl. P. 812.-- . 


Ῥωποι, — fa 


Μος Galen. ὥστε ἀνίας καὶ δυσθυµίας--- 
σκληροῦ. Asr. 

µαλακώτερόντε] E Cod. Voss. recepire, 
quod Ficin. videtur expressisse: ipsaque 
affeclio animi, sicuti ferrum in igne, ex 
duritie in. mollitiem deducta, flexibilior 
t. Frequens vero est comparatio animi 
ferocís cum ferro aqus tincto, molliti 
vero cum ferro igne cocto. Plutarch. de 
Discrim. Adul. p. 87. C. 8 σίδηρος πυκ- 
ροῦται τῷ περιψύξει καὶ δέχεται τὴν στό- 
µωσι», ἀνεθείε κρῶτο» ὑπὸ θερµότητος καὶ 
μαλακὸ: γενόμενος. Cf. interpp. ad Sopb. 
Aj. 650. et Antig. 475. Plutarch. Num. 
p. 64. D. Cetetum comparandus est 
cum his locus in c. 12. p. 671. B. Asr. 
: wpo8vu. Te] Scribendum προθυµ. "ye. 
Htec medela pluribus locis est adhibenda. 
iii. p. 608. A. lege περί "ye Πὲρσώῶν. Fir- 
mavit mihi posthac Cod. Leid. xii. p. 
963. C. lege καὶ τὰ δύο * ἄλλα: vulgo 
γπᾶλλα, contra usum Grecorum. Non 
curo Dorvillinm ad Charit. p. 455. Lips. 
Plat. Sympos. p. 205. E. érel αὐτῶν τε 
καὶ πόδας καὶ χεῖρας ἐθέλουσιν ἁποτέμ- 
νεσθαι οἱ ἄνθρωποι, ἐὰν abrois δοκῷ τὰ 
ἑαυτῶν wornpà εἶναι. Corruptum esse τε 
apparet ; tamen non quadrat γε. Lege 
αὐτῶν καὶ πόδας re καὶ xeipas, quod qui 
abierit in vulgatam, vides. Bozcxnm..p. 
147. 

6. 10. δεῖ γε] Vel δή γε scribendum, 
vel cum δεῖ γε .subaudiendum ὅδειν, 
sumptum ex precedente ἄσουσιν. SrEPR. 


α1τ. di. 200. 


. Mustrat Ruhnk. ad Tim. E 


544 
KA. Ila; yao ov; 


ΑΘ. Ti; ὢν οὖν πρέσοι θείοις ἀνδράσι: 


Χορν! 
KA. 'Hysig tov, ή 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


i dI 


uc 


ο 


4 '* 
ἂν 9 To 


e 
Ν LÀ 
ξένε, καὶ oid& οὐκ (AX ἄν τιν 


ὀυναέρνιθα ὠδὴν 5 ἣν i» τοῖς γοροῖ ράθομεν Cork 


sip γενόμενον." 


ΑΘ. Eixérag yt ὄντως γὰρ οὐκ ἐπήβολοι γεγόνετι 


b µορίοις v.—^ τὴν AROv(bt.—4 γενόµένοις Ω, Ὑανομένοιε c[r.—* ἐπίβονλη i et 


Si quid mutandum esset, equidem scribi 
mallem el yé roa: εἱ verum ponimus s. 
jure sumimus, etiam senibus canendum 
esse, Asr. 

οὐκ ἄλλην---δυναίµεθα] Int. δειν. Fi- 
cin. son possimus aliud canere, quam 
qus im choro didicimus. Ceterum in 

Id. Lov. Bas. 1. et 2. verba ἡμεῖς ad 
ενόµενοι Athéniensis orationi annexe 
sunt, ad quem Clinias respondet Εἰκότως 
Ύε; deinde Atheniensis pergit Οὕτως 
«γάρ cet.  Rectam orationis distributio- 
nem Ficin. et Coruar. jam ostenderaut. 


sT. 

ἐκήβολοι] In prec. edit. male ἐπί- 
βουλοι pro ἐπήβολοι. SrRPU. 

ἐπήβολοι] Ald. Bas. 1. et 2. ἐπίβον- 
Aot  Certissima illa emendatio ἐπήβολοι 
debetur, quod Stephano minime disai- 
inulandum erat, Cornario, et firmatur con- 
sensu Eustath. ad Od. B. p. 1448. et 
Etymol. M. p. 867. 23. monente Rubn- 
kenio ad Tim. h. v. Bir. 

ἐκήβολοι] Vocem émfoAos erudite 
116. lllud 
tamen pretermisit, quidquid veteres 
grammatici de eo proferunt, derivatum 
esse & Porphyrio Qu. Hom. i. p. 5. ed. 
Argentor. ubi etiam noster locus affertor. 
Commode Schol. Ms. in cod. Augustano 
Odyssem n. 51. ad B. 319. Ῥπήβολος, 
εἶδὼς, γεγνώσκῶν, νοήµων, ἐπιτήδειον, 
ἐπιτυχής,. Sed pauca nobis de etymo 
vocis dicenda sunt nondum occupaia. 
Henr. Stephanus in Thes. L. Gr. putat 
olim fuisse ἐπίβολος, ἀπὸ voU ἐπιβάλλει», 
sed posthac ob legem carminis mutatum 
esse in ἐκήβολος, ab Homero, ut ait. 


. At non sufficit ratio hec : ipsum enim ( 


nulla facta mutatione poterat produci, 
ut passim fit apud Homerum in , natura 
brevi. Res meo quidem judicio ita de- 
bet expediri. Sunt quedam verba, qui- 
bus prisci Gweci de causa nescio qua 
prrefigebant « sive η, ut Chaldei in qui- 


busdam Ebrsorum, et Francogalli alie- 
que novi evi nationes in. Latinorum ve- 
cibus nonnullis faciunt. Cultiore 2tte 
hoc obsoleverat in plurimis vocabulis 
tamen remansit in nonnullis. Sic fae 
λον est ἀπὸ τοῦ duéAXew, iiwibw isi 
700 ἑδόνασθαι, ἄθελον ἀπὸ οὐ dió, 
quod et ipsum setatem tulent, 

µην ἀπὸ τοῦ ἑβούλοσθαι, Tta ex Moy, 
unde ἐπιλυγάζω etc. et ἠλύγη, wir 


etiam forma &méAaver. De his v. Intpp. 
Thom. M. p. 258. Ruhnk. sd Tim. p. 
119. Preíügebant autem, ut vides, ia- 
imis litteris 8, 0, A, n, B. δε fume 
etiam in τῷ βάλλου» inde intelligitu, 
quod et & communi redice cum v. P 
λεσθαι descendit, et nonnulla ab eo it, 
ut dizi, derivata sunt. Certe 
λος non est ἀπὸ γοῦ βάλλειν, unde bent 
ἐλαφόβολος, sed. ἀπὸ τοῦ ἐθάλλεν, Vt 


Em ed 
τοῦ ἐρᾷν etc. Similiter et ala. 
Hesych. Ἐπηβολὴ, Μάρ $ εβιή. 
Idem: Κατηβολὴ, τὸ ἐπιβέλλο. Εν 
srí9ns Τημάνψ καὶ Tleudsw «. v. ^. Hac 
est Sopingii leotio, quam frgmt Scid. 
Plat. Rohnk, p. 187. ex qua etiam spal 
Platonem Hipp. Min. p. 312. E. rest- 
tuenda rarier κατηβολά, Αρ 
Nicandrum in Theriacis est ααγηθολὀ. 
Apollon. Argos. ii. 1157, babet ewt- 
BeAip. Cf. Etym. M. v. mi 
συ Bosoxm. p. 147—H9. 

ἐκήβολοι] Bic bene correxit Corset. 
vitiosum illud éxí(geAc, quod in AM. 
Lov. Bas. 1. et 9. extat. Εαν d 
Οάγε». B. ^ . 28. πλάνων ὃν hand 
νόμων" Aor γεγονότα í 
τῆς xeXAÍe TES παιδείας, ubi verbe libn 
iv. p. 794. A. simul ipsi 


obversata smi : 
παιδείας γίγνεσθαι κατὰ Bóvays 


ἑδί- 
λονς. Cf. Et , M. p. 915. 2 
Hausisse hrec 


ium ο Pei 


jum Valckenarius Dissert. de u 








NOMOI, HB. σσ 
τῆς καλλίστης edic. ανρατοπίδου yàp moitNa» 6 yer, 
ἀλλ οὐκ ἐν ἄστεσι κατῳκηκύτων, ἀλλ οἷον ἀθεόους vue 
λους ἓν ὠγέλῃ νεμθροένους φορθάδας τοὺς νέους κάωτησόε. 
λαθων ὃν ὑμῶν οὐδεὶς Tir αὐτοῦ qued τῶν ζνννόμωι ewe 


«t σφόδρα ἀγριαίνοντα καὶ ἀγανακτοῦντο, ἱσπονόμω vs 


ὑπίστησι ἰδίᾳ᾽ καὶ πανδεύω ψήχων τε καὶ ἡμερῶν κα 


πάντα προσήκοντα ἄποδιδους τῇ E Ίο fer οὐ je 
vor ἄγαθος ἂν στρατιώτης εἴη, «όλη Di. καὶ ἄστη duve- 


ῥωενος διοικεῖν, ὃν δὴ κατ ἀρχὰς εἴπομω τῶν Τνρταίον so- n. eet. 


Ἀομικῶν εὗαι πολεμικώτερον, τέσαρτον ἀρεσῖς ἀλλ οὐ 
πρώτου v)» ἀνδρίω κτῆμα φιμῶντοα dfi καὶ παντα χο 
θιώταις σε καὶ ξυμπάσῃ πόλει. 


pt Q, ἀκίβολοι ο.---ἵ τῶν v.—5 πάσαε Κ.---ᾱ ἰδόαν v.— το t.—h δρᾶ (.—  pobeas 


Lips.) observavit. Perpetua vero vocuum 16]. Bre δὲ cet. x. 1. 885. D. 
éríBoAos (qui 49i, tenet s. — Vid. Raphel. ad Hebr, iv. 15. et sieut 


dier] 1 δὲ φυχαῖς οὐχ p ey 
In pascuis versautes, h. e. vais | j : 
gregales ; et canjungendum boc verbum rire τὰ ατα proi vi. 1, 751, B 
est cum iécrgoóe, quo gregalis quasi s.— eb µόνον οὐδὲν —exeli» δὲ 
publica indicater Lacedzmaniorum edu- «--γέγνοιν ἂν dE αὐτῶν». p. 153. D. 
catio, domestice, qum in sequentibus Aéro ἀφοσιώσασθαι---, ἑυντόνως € ón:- 
significatur, opposita (sic enim φορβὰς µελφθῆραι. c. 8. p. 780. D. μὰ 
s. ἀγελαῖος et rpodías slbi respondent). ἅμπειροι ris χιόραε γέγνωνται---, 
Lacedsmoniorum eaim pueri ia &yéAas  xépg δὲ ἅμα καὶ fs 
(greges *. classes) distribacbantur, Vid. -yryróuaror ós κλεῖστοι » 6, 
anso in Sparta t, i.p.i.p. 146. Hanc 19. p. 111. D. μὴ µάναν dnelruv. drexa, 
vero imaginem etiam in sequentibus nos- «λόον δὲ φὐτῶν προτιμῶνταε, viii. 9. 84d, 
ter renuit; hinc Írwoxéuor (eguerum C. ob γὰρ µόνο dulces αὖ Ὑέγνοντα 
curatorem 5. equisonem.  Pohtic. 101. νόμοι µότριοι, πολὺ V. ἑλάττου». peter: 
D.) ct ψήχων (stringens s. destringens . 
strigili, vid. Pollux i. 189. et Hesych.) faézew δυνατὸν εἶναι, σρὸτ δὲ τὸ ἐν ével- 
Sic ph. Hist. Grac. ii. 4. 6. οἱ iw- ΊΎήσθαι Ast. 
VWixorres robs ἵππουι. Cf.ound. τέταρτο] Verba ita cobmrent: τὴν 
de re egneatri iv. 4. v. 1. 5. vi. 1. Mag. dwiplay τῳιῶντα (6s) urüne 
Equit. L 16. Asr. dperís, ἀλλ’ ob πρῶτον. Vulgo male sig 
, Áerv] Ita Ald. Lov. Bas. 1. et 3. in gitur : πολομικώτερον. ij dt 
Cur Stephanus Ker scripserit, nisi er- iperis à ! πρῶτον. ἰδιώτοιο 
τος typographicus est, causam non vi- τα καὶ ἑωμπάσρ πάλαι datvi erunt e 
deo. Πόλις est civitas, h. o. cives (vid. dicuntur, commodi (ut vii, 9. 80d. 


Valcken, ad Eurip. Phen.) ἄστυ vero τῶν vais deis. c. 10. 802. A. 
wrbs proprio sensu. Quod praecedit Sev, τοῖς ὀρχήσειε), nisi statueris ἐν 
wnde, qua re, est quo s. ut. Λατ, (inter) excidisse. Asr. 


Plat. Vot. VII. 342 





546 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


:. KA. Os ode ἡμῶν, ὦ Cis, ὅπη πάλιν αὖ τους νοµο- 


θέτας' φαυλίζως. 


' AO. Οὐκ, ὦ γαθί, προσέχων τούτῳ τὸν rU» Ops" 
TOUTO, si, περ. ἀλλ' ὁ λόγος ὅπη Φέρει, ταύτῃ πορευώρωθα, 


ui, ii, 361. ej βούλεσθε. οἱ γὰρ ἴχομιω Μοῦσαν' τῆς τῶν χορῶν καλ- 


λίω xal τῆς i» τοῖς κοιοῖς θεάτροις, πειρώµεθα ἀποδοῦυκαι 
SE . »c , . "€ 9 
πούτοις oUg Qupusy ἐπείνην μὲν αἰσχύνεσθαι, ζητῶν δὲ a^ 
fig χαλλίστη σαύτης κουώνεῖ,. 


KA. II&» γι. 


^: ΑΘ. Οὐκοῦν piro μὲν δεῖ τόδε γε ὑπάρχειν ὥπασι 


Oro? συμπαρίσεταί τις χάρις, 7| τοῦτο αὐτὸ” 


, 
yo» cU- 


nd A! 4 . » Ν , / *«* M ’ 
φου στο στουδαιόσασον ειαι 9» σα) ὀρθὂσητα 4 το σριτο 


Ου.---ᾱ 4 e. —^ ὅση E.—9 αὐτὸ om t.—P ὠφελίαν 0.---4 ὠφελίαν v[.—' δ΄ 5.— 


: ] Affertur et alia lectio que ha- 
bet δρῶ post εἴπερ. STEPH. Iterum hoc 
suüblegit Cornario Stephanus. Jam Ficin. 
Non ex animo facio, bone vir, si quidem 
facio. Bir. - C 

τοῦτο, εἴπερ ornar. corrigit : 
Bos core, εἴπερ δρ. Imperite. x. p. 
900. E. καὶ τῶν μὲν προσήκειν ἡμῖ», εἴπερ, 
éróca Φλαῦρα. θεοῖι δὲ οὔτε µέγα οὔτε 
σμικρὸν τῶν τοιούτὼν μετὸν ἑροῦμεν. Tta 


*mnim est interpungendum.  Euthyd. p. 
2396. B. ἀλλ i$ τι ἡμᾶς σφᾶλγ τὸ 
&el τοῦτο. Οὔὕκουν ἡμᾶς γε, ἀλλ’ εἴπερ, 


σέ. Pirmenid. p. 188. D. ἀλλὰ 9) xé- 
pa» AueiBor ἄλλοτ' ἄλλοθι γίγνεται, καὶ 
οὕτω κινεῦται; Εϊπέρ Ύε δή. p. 150. B. 
ἐν μὲν ὄλφ ἄρα τῷ ἑνὶ οὐκ ἂν εἴῃ σµικρό- 
ης ἀλλ’ εἴπερ, ἐν µέρει. Aristot. Polit. 
ii. 7. p. 106. χρησίµου 8 olas τῆς θρα- 
σύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, &AX' 
εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμο». v. 11. p. 376. 
κοιν) δὲ φυλακ) πάσης μοναρχίας, τὸ 
µηθένα ποιεῖν ἕνα μέγα ἀλλ εἵτερ, 
πλείου. Eth. Nicom. v. 9. οὐθὲν y 

παρὰ τὴν αὐτοῦ πάσχει βούλησιν ὅστε 
οὐκ ἁδικεῖται διά γε τοῦτο: ἀλλ εἴπερ, 
βλάπτεται µόνον. viii. 3. 'γελοῖο» γὰρ 
ἴσωι τῷ οἵνῳ βούλοσθαι τᾶγαθά. ἀλλ' 
ἵπερ, σώξεσθαι βούλοται αὐτὸ», ἵνα αὐτὸς 
ἔχγ. ix. Τ. τῷ δὲ φαθόντι οὐθὲν καλὸν ἐν 
τῷ δράσαρτι ἀλλ εἴπερ, συμφέρον». Ari- 
stoph. Nub. 237. "Eme ἀπὸ ταβῥοῦ 
τοὺς θεοὺς ὑπερφρονεῖς, ᾽Αλλ’ οὐκ ἀπὸ τῆς 
"ris, εἴπερ; Cf. Gase Gramm. iv. p. 85. 
ed. Bucurest. ubi alia etiam ex Theo- 


hrasto su itabit Neophytus. Non 
Ελα ibi tipi in hez ellipsi εαρ- 
plendum esse, qui examinabont ezem- 
pla, videbunt. Bozckn. p. 149, 150. 

εἴπερ] Cornar. interponi volebat δρῶ ; 
sed εἴπερ absolote sic usurpari ut 
verbum e prregressis tendum sit. Cf. 
X. 10. Ρ. 909. E. Vi 9 Heind. ad Par- 

menid. p. 138. D. Asr.- 
6 λόγος ὅπη Φέρει] | Polit. id. T. ἀλλ 

ó s 9 


ὅπη ἂν 6 λόγο ὥσπερ vespa doy, ταύτν 
Iréov. Ubi v. not. Ast. 

τοῦγο αὐτὸ µόνον] Int. τὴν χάρυ. 
De αὐτὸ µόνον vid. ad i. δ. Αὐτοῦ vero, 
quum respiciat preegressum ἅπασιν Beo, 
est i. q. αὐτῶν ἑκάστου, "ort (ie 7e. 
E. ἀναγκαῖον, ὅσοις ἔστι (sic scri- 
bendum) τι ἑναρτίον, µηδαµόθεν ἄλλοθεν 
αὐτὸ γίγνεσθαι, 4 ἐκ τοῦ αὐτὸ ἑναντίου; 
Ubi v. Heind. Asr. 

τὸ σπουδαιότατον εἶναι] Hec trahi de- 
bent etiam ad a et ὠφέλεα», ut 
sensus generalis sit: omnibus rebos, que 

ratis sunt, hoc subesse oportet, ut vel so- 

a gratia vel bonitate quadam vel denique 
utilitate prestent magnique faciends 
sint. "fwápyew est prasto esse,eubesse, 
ut viii. 11. 846. E. Tor ud πολη 
ὑπάρχον δεῖ πρῶτον γέγνεσθαι. Αἰαδίαά. 
i. c. 15. $ ταῦτα μὲν ᾧον à» δεν 
χει». Polit. v. 458. A. Tim. 39. C. 
Aristotel. Polit. vii. 3. (c. 4. €. 2. 
Scbneid.). Vid. nostra ad Sympos. p. 
261. Asr. 


:NOMOI, B. 547. 


ὠφόλειαν; ;P ojo» δὴ λέγω 10205 μὲν xai PET καὶ ξυμ- . 
πάση τροφῇ παρίπεσθαι μὶν τὴν χάρυ: Ἶν Ados à ἂν Ἅροσ- 
sisroipuar 5»» ài ὀρθότησά σε χαὶ ὠφίλειανὶ. ὀ τε ὑγιερὸν 
TOY προσφερομένων λέγομεν ἑκάστοτε, TOUT αὐτὸ εἶναι ἓν 


? 
αυτοῖς καὶ TO ὀρθόσατον, 


KA. Πάνυ μὲν οὖν. 


A0. Καὶ ptr καὶ τῇ µαθήσει παρακολουθῶν pr τό 


γε της χάριτος τὴν ἡδονήν, e» ài 


βοσητα καὶ την: ὠφί- 


Asa καὶ σὸ εὖ χαὶ τὸ χαλῶς τὴν ἀλήδειαν εἶναι. σὴν 


ἀποτελοῦσαν. 


KA. Ἔστν οὕτως. 


ΑΘ. T is κ] τῶν ὁμοίφν ἐργασία, raa. (ripas εἷ- 
aacra, Gp οὐκ, ἂν τοῦτο ἀξεργάζωνται»"' vo μὲν ἡδονὴν 
ἐν αὐτοῖς γίγνεσθαι, παρεχόμιενον Say γέγνηται, χάριν. αὐτὸ 
δµκαιότωτον ὧν εἴη αροσαφορεύειν; 


KA. Να, 


* ὀφελίαν f. 


$» δὶ--ὠφέλειαν] — Int. κροσείκοιµεν 
ἄν: quod vero ad ea attinet, que recta 
et wulslia dicimus s. qui ὀρθότητα et ὠφέ- 
Ἄσθιαν vocamus, ut Gtepb. interpretatus 
est. ÀÁsr 
| dndrrrore] Ex ἑκάστοτε lubenter fece- 
rim ἕκαστον, quod jungatur cum τῶν 
. Nisi forte dicendum 
ait deesse articulum τὸ ante ὑγιευνὺὸ», et 
vb ὑγιευὸν cum genit. τῶν προσφεροµέ- 
νων substantivi usum habere. Pro $» 
&utem, quod preecedit, ante accus. ἡδονὴ», 
legitur etiam 4j»: quod nullum hic lo- 
cum, ut opinor, habere potest: quum 
subaudiendum sit προσαγορεύοµεν (ex 
precedente προσείποµεν) cum illis accu- 
sativis ὀρθότητα et ὠφέλειαν: perinde 
ac si diceret, Quod autem attinet ad ea 
que vocamus ὀρθότητα et ὀφέλεια». 
STxPR. 
ὑγιεινὸν] | Stepbano suadente, articu- 
jum τὸ interposuimus, quem non, solum 
genitivus Té» v µένων postulat, 
sed etiam τοῦτ) αὐτὸ, quod ad substan- 
tivum vel adjectivum subetantivi partes 
agens apectat. Sensum perspicue er- 
pressit » rectitudo vero et wlilitas 
tlla est in salubritate eorum, qua. exhi- 
bentur, et hae est in ipsis id quod. rec- 


ο 
—! δαὶ Ω[ῦς et corr A, —* ἀξεργάζονται Hvf et cort A, ἐξεργάζωνταὶ Ω. 


tissimum est. In pre is τὸν ἡδονὴν 
epexegesis est. Ad τὸ εὖ καὶ τὸ καλῶς 
ex antecedentibus repete µανθάνειν; sic 
enim adverbia poni solent, ut ii. 7. 662. 
À. τό γε αἰσχρῶς (int. loy) —75 καὶ κα- 
κὠτ. Ἱπία: τὸ i00: βούλεσθαι] ---τό 
γε εὖ καὶ τὸ κακῶς. iii. 19. 697. B. ἔστι 
IA ὀρθῶς (int. διανέμει»). | Eathyphr. p. 
10. Sensus est: im doctrina vero. (s. 
discendo) veritas est. id, quod rectum, 
utilitatem ac bonitatem efficit. Asr. 
τῷ τῶν ὁμοίων ὀἐργασίᾳ]  Dativi, ctsi 
oratio abrupta est interpositis dp' obx — 
γίγνεσθαι, pendent e παρεπόµενον dà» 
γίγνηται. — Sensus est: etiam. similium 
effictioni, qua artes imitatrices complec- 
titur, quod accedit, id. gratia rectissime 
dicitur.. In his μὲν ante ἡδονὴν interpo- 
situm est propter ea, qe sequuntur : 
τὴν δέ γε ὀρθότητα, ot τὸ μὲν »— 
simul prregressa n. γίγνηται 
et sequentia παρεπόµενον dà» γέγνηται 
spectat, ita ut hiec oratio e. duabus con- 
flata sit: ἂν τοῦτο dtepréterran. Tb $bo- 
νὴν ἐν abrois γίγνεσθαι. et: ἂν τοῦτο, 
ὁ ἐξεργάξονται, 480r, «αρεπόμονον γίγ- 
pyra, χάριυ αὑτὸ (γοῦτο, τὴν ἡδονὶν) 
αχ ἂν e ip προσηνροδεν. Aer. 


548 ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


m. 1i, 302, 36. Iw κ ys ὀρθότηκά που τῶν τοιούτων ἡ ἠσύσης 
ὤ ὡς ἐπὶ τὸ wi» εκ, ἐξεργάζοιτο TOU γε τοσούτου X&i 
«οῦ γοιούγου «πρότερο», ἀλλ οὐχ, ἡδονή. 

KA. Καλοας. 

A0. Ουκουν ἡδονῇ xpivoiv ἂν μόνον ixtivo ὀρθῶς, ὃ o µή 
σέ viv ὠφίλειαν" μήτε ἀλήθεια» ps ὁμοιότητα. & 
ζθμονον παρέχεται, pn a) ys βλάβη», ἀλλ αὐτοῦ τού- 
σου μόνου” Lie γήγνοιτο του ξομπαρεπομένου | σοῖς ἅλ- 
Aoi, σης χάριτος, d δὴ κάλλιστά τις ὀνομάσαι ἂν ἡδονήν, 
Ora μηδὲν αὐτῇ τούτων ἐπακολουθῇ» : 

KA. Άβλαρη λέγεις ἡδονὴν μόνον. 

ΑΘ. Nai, xc) πανδιάν vy& εἶναι τὸ αὐτὴν ταύτην λί- 
γω vóre orc» μή vé vi^ Ελάπτη μήτε ὠφελἝ7 σπουδης 3 
λόψου ὠξζωι. X. 

KA. “Αληθέστατα λέμες. 

ΑΘ. " Aeg οὖν οὗ πᾶσαν μέμησιν φαῖμεν ἂν ix των " 
λεγομένων ἠκιστα Ado; προσήκευ κρίνεσθαι καὶ δόξη ps 

1t. 668. &A nii, καὶ 03 καὶ πᾶσων ἱσότητα, ου γὰρ "n σω bore Ἡ 3 
p τις Καΐρει ve! τό γε ἴσο" οὐδὲ» τὸ σύμµιετρον ἂν εἩ 


-—— ὀφελίαρ v[.—" μόνου vobrev f, τούτου µόνον vt.—* v. om Ὦ.--ὂ μήτε ege 


φοῦ γε ποσούτου]  ZEqualítas, o Cornar. dele « 
Ars, quida equi Taf: rige à ad ei. Dei neon 


τος. C. ef 01— —lüe Bé ἔτω χαοίρα] V xelpn ; 
e. Cf Pale ὃς É. 96. 1. Dl de ed n Un κ Apo au 
Juse 974, B. Isocrates de Pac. p. 177. Corsmar. id deles jebebat, 

αγ: víe à». ὁμολογάσεις, v. vero t wel. Nos esee 


mel. Aw. Spographieo, ceteri emim libi ommes 
μή τι) Alialectio affester, 4$ τω illad babent. ) Heindorfemn, 
"s ο rmpbiddusks m: Srzem. quia Spec. Conject. in Plat. p. 8A. ipee 
intesponi jussit, ae Stepbani em 


eot ecnjettor Coranri 
quam remet P Fichni interpretatio. Bi», — emplam inspexiese apparet. 





ΝΟΜΟΙ, B. 549 


σόρµετρον ὅλως," ἀλλὰ τῷ ἀληθεῖ φάνγων μάλιστα, ἥκιστα 
ài* ὀτωοῦν ἄλλω. 

KA. Παντάκασι μὲν OU. 

A8. Ovxovr μουσικήν yi vc» Φαµεν εἰκαστικήν τε 
εἶναι" καὶ μιμητικήνι 

KA. Ti μήν; 

AO. "Hxc dpa ὅταν σις μουσικὴν ἡδονῇ e αρίνεσ- 
θα, τοῦτον ἀποδεκτίον τὸν λόγον, καὶ ζητητίον d ᾗχιστα 
ταύτην ὡς σαουδαίαν, ή τις ἄρα που καὶ . «γύγνοιτο, ἀλλ 
ἐκείνην τὴν ἔχουσαν τὴν ὁμοιότητα τῷ TOU καλοὺ µιµή- 
μας. 

KA. ᾽Αληθίστατα. 

AS. Καὶ φούτοις δῇ τοῖς "m καλλίστη» ὡδήν σε ζη- 

φούσι sai Mora» ζπητέο, di Sort, οὐχ 5 Tic ἠδεα 
ἀλλ᾽ 9 τις ὀρθή. μιμήσεως γὰρ 9» ὡς ἔφαμοεν ὀρθότης," 
εἰ σὸ µεμηθὲν ὁἱ ὅσον σε καὶ oio» ἦν ἀποτελοῖτο. 

KA. Πας γὰρ 07; 

A8. Καὶ μὴν τουσό γε τᾶς ἂν ὁμολογοί iei ri 
μουσικῆς, ὅτι πάντα và περὶ αυτήν έστι ! ποιήματα μέρη 
σίς τε ναὶ ἀπεικασία. καὶ τουτό yt pa» οὐκ. ἂν ξύμπων- 
ες ὀμολογοῖεν ποιηταί σε χα XX POLT CL xci ὑποκριταί; 

KA. Καὶ µάλα. 

AO. Δε δὴ καθ ἔκαστόν ΥΕ, ὡς ὄοικε, γιγνὠσλειν τῶν 
ποιημάτων», ὃ τί τοτέ ἔστι, τὸν μέλλοντα ἓν αὐτῷ μὴ ἆμαρ- 


λῆ t.—* χαιρέτω f, χαίρει Ὁ.---- ἴσον ἴσον v[5r.—^ $ ὃ.--ε ὅλωε om σ.---ᾱ δ ο[ος. 
Ύ 
—* εἶναι om s.—! «f τις v.—8 φαµεν A et mg 0.— ὁρθότης 0.—À ποτ’ [.--ᾱ τε 


ὀρθότης] Sic e Cod. Voss. reposui pro (res imitatione expressa) tantum ac tále 


s. Ficin. vertit: rectiludo enim — exlüberetar, quantum et quale esset. "Hy 


el τὸ µη μιμηθὲν] Pro 3 (quod est in 


prec. edit.) vel ei, ut p ex re vel 
) vel ei, ὗ 


. ότη 

imalim, ut in vel earn. ep 
Ald. Lov. Bas. 1. et 9. exhibent 
el, Ficinum secutos, 


qi verit: si tantum et tele fat, quod 


in se ipeo est. Sensas est : si excsplat 


propter ἔφαμεν et. preegressum. $9. posi- 
tum est, quanquam ssepenumero est i. q. 
simplex écrí. Asr. 
μέλλοντα] Ald. Lov et Bas. 1. 
µέλλονται. Sensus est: * nisi rem ip. 
sam, quam imitatio exhibet, cognitam 
habeamus, vix ac ne vix quidem, nom 
artifex verum exhibuerit an ab eo aber- 
raverit, ^ Siv.c. 
animal pictum spectamus, oscere 
Bon possemus, atrum pictor id, quod 
eahibere animos erat, vere repreesente- 


zt. li. 204. 


550 IIAATONOZ 


σήσεσθαι. μὴ γὰρ Υιγνὠσκων τὴν οὐσίαν, τί ποτε ούλε- 
σαι καὶ OTOU ποτέ ior εἰχὼν ὄντως, σχολη vh? yt ὀρθό- 
σητα τῆς βουλήσεως 7 ? καὶ ᾿ἁμαρτίαν αυτου διαγνώσεται- 

ΚΛ. Σ χολή: πῶς à' o); 

Αθ. 'O 8t τὸ oue. μὴ γιγνώσκων do ἄν ποτε σό γε 
εὖ καὶ TO! καχῶς δυνασὸς 83 διαγνῶναι λίγω ὃ) οὐ πάνυ 
σαφῶς, ἀλλ as" σαφέστερον ἴσως ἂν λεχθεή. 

KA. II; 

$. 11. AO. Eici δή vov κατὰ τὴν ojo s ἡμῖν ἀπεικα- 
σίαι µυρίαι. 

KA. Ναί. 

A9. Ti ov; s "ie καὶ εν τούτοις" ἀγνοστ" Twy ppa- 
μημένωὴ à ὃ vi wor ἴστιω ἕκαστον τῶν σωμάτων, ἄν 
wors τό "i ὀρθῶς αὐτῶν siga pvo yin λέγω δὲ το 
τοίόνδε, οἷον τοὺς ἀριθμοὺς τοῦ σώματος καὶ ἑκάστων τῶν 


0, τε f.—! τὸ om s.— οὐδὲ Γ.---5 οὖν el «is καὶ ἐν τούτοις Α et. (in quo illa οὖν 
ef τις καὶ macula oblita sunt) Ω, οὖν ἐν τούτοις τι Ὁ, οὖν dv τούτοιε ft, dv τούτου 
Ho : οὖν εἴτις s.—9^ ἀγνοεῖ t.—P. μεμνημένων ROv[t.—13 Aüvfbr : eb- 


Bubjectum est τὸ µεμιμημένον fase, quod 


verit necne, nisi animal ipsum, cujus 
E apparet etiam ex seqq. τί δ' e γωνώ- 


imago tabula est, cognoverimus. x quo 


intelligitur, picturam veritate niti. AsT. σκοιµεν, ὅτι τὸ ΟΥ 3 Tb σεσλα- 
τὴν οὐσίαν] Rem ipsum (imitatione σμµένον ἐστὶν ἄνθρωπος, καὶ τὰ µόρη σώρτα 
expressam), nempe, quid velit (exhibeat) τὰ ἑαυτοῦ καὶ χρώματα ἅμα καὶ σχήματα 


imitatio. Ante TÍ ποτε βούλεται int. 
iculam explicationi inservientem, vid. 

.4. Mox αὐτοῦ pro αὐτῆς, vid. ad i. 
14. Asr. 

καὶ τὸ κακῶς] Ita Bas. 2. et Cod. 
Voss. In Ald. Lov. Bas. 1. articulus 
deest. Supra: καὶ τὸ εὖ καὶ τὸ καλῶς. 
τὸ ὁρθῶς, int. βούλεσθαι, est fere i. q. 

e. al Cod. V 

6. 11. ἀγνοοίη 088. ἆγνοεῖ. 
Vulgo à&yvooi. Ásr. 

Tobs ἀριθμοὺς τοῦ σώματος] ἀριθμοὶ 
γοῦ σώματος, ni fallor, sunt numer et 

roportiones partium corporis. Structura 
vero loci fefellit duos de Platone optime 
meritos viros, Steph. putabat scriben- 
dum 4 el πάντα: perperam.  E/ intelli. 
gitur ἀπὸ κοινοῦ; est enim legendum el 
ἔχει, vt habent Cod. Leid. et Fic. Ut 


. singulorum, prout 
decet, ad singula, colores praterea atque 
figuras: vel contra, uirwm  perturbate 
hec omnia picta sint.—Ad illud el. ἔχει 


ἀπείληφε κ. T.À. Verto: Quid igitur, 


que ptciorum corporum, mum wmquem 
cognoscet, quid in iis. vecte elaboratum 


haleat, quales debeat: numeros, inquam, 
tantos, quanti aint in co animali, qued 
; membrerum 


figuras : 
effecta, an nulla Perala confuse sin£ ela- 


borata, hoc, queso, num umquam dijudi- 


care poteril is, qui nesciat, ex genere 
sit descriptum anunal? Moz p. 669. 
B. lege: ὅτι dori, αρῶτον . 


E. ἁγνοῶν 8,7. ποτέ deri «5 µε- 


µιμημάνον ζῶον. Bozcxm. , 
. ποὺε pies TOU ώμο ο] ΟΕ δι 





ΝΟΜΟΙ, B. 


551 


e ὃς 0i 2 o^ v 9 5 8 νο c ρε ο 
μερῶν τὰς θίσεις εἰ’ ἔχει, ὅσοι v εἰσὶ καὶ ὁποῖα παρ ὁχοῖα 
αυτων πείρενα γῆν προσήκουσαν τάξη ἀπείληφε, καὶ ὅτι 
δὴ χρώματά τε καὶ σχήματα, T) φάντα ταῦτα τιταραγ- 
μένως εἴργασται. pue» δοκεῖ var" dy ποτε διαγνώναί τις 
ὸ παράπαν ἀγνοὼν ὃ τί ro ἔστι τὸ µεμιμημένον ζώου; 


KA. Καὶ v9;; 
ΑΘ. T; 0; 


εἶ γιγνὠσκοιμωεν ὅτι τὸ γεγραμμίνο 3 


* ΄ wu? ν » M / x 
v0 TiTAOGGUÁYOV" εστιν ἄνθρωπος, καὶ τὰ µέρη πάντα τὰ 


ἔαυτου καὶ 


’ LÀ N Pd », ^ e€ « 
Φματα αμα και σγήµατα απε!ληφιε vero 


τῆς τέχνης, ρά γε ἀναγκαῖον ἤδη τῷ ταῦτα γνόντι καὶ 
ἐκεῖνο ἑτοίρως γιγνώσκειν, SITE καλὸν SITE 073 ποτὶ ἑλλι- 


Tig ὤν $15 κάλλους: 


/ /»*4$ c y o» - 3 φ) 
KA. Πάντες prr ἂν og ἔτος εἰπιῷ, 9 Cir" τὰ κα- 


AG τῶν ζώων ὀγεγνώσκομεν.» 


τῶν *s.—' el ΕΏυ[ε et mg 9: ᾗ *s.—5 τοῦτ f[.—t! ὅτι om pr 0.—* $ τὸ vesAac- 


µένον om pr A, τὸ om f.—* : 


viros doctos robs ἀριθμοὺς τοῦ σώματος, 
et Heindorfius quidem Spec. Conject. in 
Platon. p. 31. scribi volebat robs ῥνθ- 
pos, Boeckhius vero esse vult sumeros 
et propertienes; partium corporis, quod, 
nis γῶν μερῶν interponas, vox ἀριθμοὶ 
significare nequit. Facile qnidem καὶ 
post τῶν μερῶν transponendo hunc sen- 
sum nancisci possis, sed ne hoc quidem 
opus est; ἀριθμὸς est enim smensurd, 
qut, quot partes corpus contineat, de- 
clarat. Sic Xenoph. Anabas. ii. 2. 6. 
ἀριθμὸς δὲ τῆς ὁδοῦ, ην ἦλθον ἐξ Ἐφέσου 
τῆς Ἰωνίας µέχρι τῆς μάχης, σταθμοὶ 
Tpeis cet. Hinc sequitur: ὅσοι Té εἶσι», 
int. οἱ ἀριθμοί. As. 

$ πάντα] Vel partic. 4 mutanda in el, 
vel potius hzc illi subjungenda esse vi- 
detur: atque ita legisse Fic. ΒΤΕΡΠ. 
Cornarius quoque : ακὲ an omnia hec 
confuse effecta sint? Bir. 

$ vdvra] E Cod. Voss. et Ficino pro 
ὗ recepi ei, utrum (vid. i. 11.); huic 
enim in sequentibus respondent : $ πάντα 
ταῦτα τεταραγµένως εἴργασται. — Ficin. 
wirum articulos — —^*el contra 
wtrim perturbate hac omnia picta. sint. 
Verba ita coherent: μῶν δοκεῖ ἄν vore 
διαγνῶναί τι», el ἔχει (τὸ ἀπεικασθὸ», 
quod repeti debet e pregresso ἄπεικα- 
σίαι. Male Boeckhius supplendum esse 
judicat τὸ µεμιμημένον ζῶο», hoc est enim 
iptum exemplar, non ejus imago, de qua 


hic agitur) τοὺς ἀριθμοὺς τοῦ σώματος, 
ὅσοι εἶσὶ (quot sunt, sc. in exemplari) 
καὶ τὰς θέσεις ἑκάστων τῶν μερῶν, ὅποια 
αὐτῶν παρ ὅποῖα κείµενα τὴν προσήκον- 
σαν τάξιν ἀπείληφε, καὶ ἔτι δὴ (εἰ ἔχει) 
χρώματά γε καὶ σχήµατα (int. conveni- 
entia vel talia, qualia in exemplari con- 
icimus), $ α ταῦτα τοταραγµένως 
ργασται, τὸ παράπα» iv, ὅ τί ποτέ 
ἐστι 7b µεμιμηµένον ζῶον (exemplar vi- 
vum, quod artifex imitando expressit). 
Post τὸ παράκαν vulgo male interpun- 
gitur, quum ad á&yro&y pertineat, ut Fi- 
cin. recte cepit: qui animal quod pingi- 
tur minime norerit. Λετ. 
ἐκεῖνο] Ald. Lov. Bas. 1. et 2. éxeíro. 


8T. 

πάντες] Clin. hec dicit apud Fic. 
at vero Athen. ista, 'Opüórara Aéyeis. 
&p' οὖν, etc. STEP. 

πάντει---ὀγιγνώσκομεν] Clinie nomen 
reduzimus, Ficinum secuti, ut Athenien- 
sis pergat his verbis: ᾿ΟὈρθότατα λέγεις 
cet, Quod Atheniensis interrogaverat 
et ipsa interrogatione negaverat, nempe 
necesee esse, ut is, qui sciret, simula. 
crum quodpiam esse hominem, hujusque 
naturam ctam haberet, statim de 
operis pulcritudine judicare posset, id 
etiam magis negat Clinias verbis : omnes 
omnino de operum pulcritadine tunc ju- 
dicare possemus. Α 


sT. 
τὰ καλὰ τῶν ζώων] Sunt puléritudines 


stt, ii. 905. 


τι. 009. 


«s AQv.—"' ὦ ξένε om D.—* γιγνώσκοµεν Κ.--- . 


552 
Αθ. Ορθότωτα λέγέις. 


 HAATONOZ 


P οὖν οὐ tei ἱκάσηρ 6i- 


κόνο καὶ ἓν γθαφικῇ καὶ ὃν [4097137 TY πάντη σὸν μέλλον- 
τα ἔμφρονα κρισῆν insat δε ταῦτα σα ruo, ὃ 7 iori 
wear» yryvo xti, rura ac! ὀρθῶς, πει es si vó fg 
σον, εἴργαστας τῶν εἰκόνων ἠτισοῦν ῥήμασί τε" καὶ µέλισι 


(καὶ TOig" ῥυθμοῖο 
KA. "Eos yo. 


Αθ. Μη τοίνυν rii rupi λάγονσες và mei "à μου- 
σικὴν 1 χαλεασ». iru; γὰρ ὑμφώται soi" CUTS διαφν- 
βόντως 5 τὰς ἄλλας εἰκόνας, εὐλαβείας δη δεῖται αλείστης 

πασῶν εἰχόνων. ἁμαρτων τε γάρ τις páyur ἂν βλάπτοι- 
vo, 305 καχὰ Φιλοφρονούμενος, χαλεπώτατόν e aiebis- 


mi. ii. 306. Ue; διὼ σὺ τοὺς ποιητᾶς φαυλοτέροὺς εἶναι φοιητὰς αὐτῶν 


των Mevco». οὐ γὰρ ἂν ἐκεῖναί γε ἐξαμάρτοιίν | ποτε vo- 
σοῦσον, doy ῥήματα ἀνδρῶν ποήσασαι" vo σχημα γν- 
yaaxdiy xci [áXog ἀποδοῦναι, καὶ μέλος ἐλευθέρον αὖ καὶ 
σχήματα ζυνθεῖσαι ῥυθμοὺς δούλων καὶ ἀνελευθέρων προσ- 


7 ὧν om £.— ve om 
4 αἴσθεσθαι ΩΓ.--- πο 


enimelim ünilando expressorum, igi- 
tur pulcritudjnes ipsorum simulacrorum, 
Ζῶον est enim enimel pictum, b. e. simu 
lacrum, ut Polite. p. in. C. ἀλλ’ hrex- 
vés ὁ λόγος ὥσπερ ζῶον τὴν ἔξωθεν μὲν 
ποριγραφὴν Éoucer ἱκανῶτ ἔχει» (ubi oratio 
αλ ανλὴς s. picture comparatur nondum 
1 absolute; quocirca sine causa 

Echleiermacher heec verba sollicitavit). 
Vid. ad vi. 14. *Apa prwgressum est 
wm, quod significat, id in responsione 
.Degatum iri, de qua interrogatum erat, 

sr. 

ré ἐστι] Legitur etiam 8r; rd ἐστι. 
Βτερη. Ficinus: quid sit, quod in imi- 
tationem cadit. Bir. 

8v drri) Vulgo 8 τέ ἐστι. Steph. 
enim adnotat, legi quoque ὅ τί Té ἐστι, 
unde ὅ τί ἐστι rescripsimus, quod Boeck- 
hius quoque volebat, etsi ὅ τίποτα, ut in 
peegressis, magis placeret ; et, ni fallor, 
ὅ Tre ex ποτὰ enatum, ὅ τε autem scripto, 
& τι oblitteretam est. Moz τὸ τρίτον 
est: id quod tertium est. 5. ut tertium 
considerari debet; et per hyperbaton 
hec verba posita sunt pro: ἔπειτα τὸ 
πρίτο», és εὖ εἴργασται. Vox vero e$ 


καὶ τοῖς µέλεσι b 7 τὸ περὶ 5.--Ὁ γε 5, c om Α.-- 
ασθαι Ἡ.--' χρῶμα 


«-ᾱἕ exüuara υ.--» ἐλανθέ- 


ificat pulcritudinem orationis, car- 

minis et rhytlmi, de qua statim jodicare 
posse negaverat eum, qui et rem irmita- 
tione expressam et omnia in simulacro 
respondere esemplari ad imitandum pro- 
posito cognoverit. Ásr. 

$ ràs εἰκόνας] 1. e. 8 τὸ τοὶ 
T. ἄ. εἰκάνατ. Sic iii. 6. p. 685. B. Τίνα 
οὖν ἂν σκέψιν καλλίω ποιησαίµεθα περὶ 
νόμων, )) τούτων, i. c. ἢ τὴν περὶ τούτων. 
Sophist. 237. B. ᾽σεμνύτορον δέ τι τὸν διὰ 
δηλούντα 


ατόν τε] Sic Ste Mox 
μάνα μον cà MM lo- 
qui facientes. De verbo ποιεὺ vide quae 
supra notavimus, Mox Cod. Voss. pro 
τὸ σχῆμα exhibet τὸ χρῶμα, quod Ficin. 
expressit vertendo: colorem mulierum 
concentusque redderent. Contra Cornar. 
ut—gesium ac concentum muliebrem tp- 
sis attribuant. Asr. 


NOMOI, B. 553 
αρµόττεῳ, ou)" αὖ ῥνθμοὺς xci σχῆμαξ ἐλευθέριον Dmrofsi- 


σαι μέλος 7) λόγον ἐναντίον" ἀποδοῦναι τοῖς ρυθµοῖς. ἔτι 
δὲ θηρίων Φωνὰς καὶ ἀνθρώπων καὶ ὀργάνων καὶ πάντας 
ψόφους sig τουτὸ ovx c» ποτε ζυνθεῖεν, wg ἂν Ti μιμούμιε: 
yi. «οιηταὶ 0 ἀνθρώπινοι σφόδρω τὰ τοιαῦτα ἔμπλέκον- 
τες καὶ συγκυκῶντες ἀλόγως γίλωτ ἂν παρασκευάζοιον 
TU ἀνθρώπων ὀσους Φησὶν ᾿Ορφεὺς Aui deo vic vé 

γιος ταῦτά τεὶ γὰρ ὁρῶσι πάντα κυκώµενα καὶ ἔτι Ditta 
σπώσιν οἱ ποιηταὶ ῥυθμὸν μὲν καὶ σχήματα μέλους veis, 
λόγους Ψψιλοὺς εἰς μέσρα σιθέντες, µέλος δ) αὖ καὶ ῥυθμονὰ 
ἄνευ ῥημάτων, ψιλῇ κιβαρίσει τε καὶ αὐλήσει προσχρά. 
μενοι, ἐν oig Or) παγχάλεπον ἄνευ λόγου γεγνόμιωον ρυθ- 
μόν σε xai ἁρμονίαν γιγνώσκευ, 0 vi τε βούλεται καὶ 
ὅτῳ ἴοιχε τῶν ἀξιολόγων µιµηµάτων. ἀλλ ὑπολαβεῖ 
ἀναγκαῖον ὅτι τὸ τοιοῦτόν γε πολλῆς ἀγροικίας μεστὸν 


w», ὁπόσον τᾶχους τε καὶ ἀπταισίας καὶ Φωνῆς θηριώδους tu. iL 397. 


ptor Κ.---ἶ Ύε v.—X ῥυθμὸν AQvfbot : ῥυθμοὺε *s.—1 τριακοντούτας ADQe[br : τρια- 


τῶν ἀνθρώπων ὅσους] hica, que 
hic Méicti niid baud e Terbsi- 
chores nomen spectant. Similiter He- 
siod. Theogon. 916. Ἐξ fs αἱ Μοῦσαι 
χρυσάµπυκες ἐξεγένοντο "Ἐννέα, Tow 
ἆδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς.  Ficin. 
vertit: quos 0 delectationis gra- 
tiam secutos dict. Ante ταῦτα in Ald. 
Clinim nomen positum est, recte jam in 
Lovan. deletum. Αντ. 

ῥυθμὸν---καὶ σχήματα] Supple ποιοῦν- 
τες € przegresso διασκῶσι; namque, quum 
notio distrahendi jam significata sit voce 
x pls, ut infra prepositione ἄνευ, gene- 
rale quoddam verbum, quale est ποιοῦν- 
T€s, eruendum est. Ceterum ἔτι est 
preterea, insuper. Sensus: poete quum 
omnia jnter se confusa esse cernant, 
tantum abest, ut huic artium deprava- 
tioni succurrere studeant, ut etiam magis 
eas corrumpant, quz dissociari a se invi- 
cem nequeunt, distrabentes, ut poesin a 
musica. Vana est Gallici interpretis 
suspicio, pro ὁρῶσι legentis δρῶσι, quod 
sensum non habet, ÁsT. 

λόγοι ψιλοὶ] De prosa oratione, cui 
metrica opponitur, frequentatur, vid. 
Heind. ad Phsür. p. 353. et Hermann. 
ad Viger. p. 719. Λ.τ. 

ppnpárev] Haud dubie scribendum 


est μιμητῶν ; scilicet µίµηµα est imitatio 
8. simulacrum, μιμητὸν vero quod 
imitatione exprimi potest ; simulacrum 
vero, de quo hic agitur, dici non potest 
simulacro simile esse, sed exemplari. 
Sensus enim nonnisi is potest esse : et 
cui simile sit ex iis rebus, que dignas 
sint imitatione; hec sunt rà μιμητὰ 
ἀξιόλογα. Similiter µιµήµατα et μιμητὰ 
inter se confusa erant in Xenoph. Mem. 
Socr. iii. 10. 5. 5. ubi v. Ernesti, Asr. 
ἁπταισίας] Affertur alia lectio, vide- 
licet ὀψίας: sed nihilo magis hoc quam 
illad legisse aut legendum censuisse Fi- 
cinum existimo, quum interpr. tardifatis. 
“8τΕΡΗ. 007 
ἁκταισίας] Cornar. hunc locum ita 
reddidit: quare mecesse esí suspicari, 
quidvis hujusmodi multa rusticitale ple- 
num esse, quanlum velocitatis e£ tardi- 
talis et bestialis vocis siudio vehementer 
tenetur, ita ut tibiarum sono εἰ cithara 
pulsatione prater quam ad. saltationem 
et cantilenam ujatur. Etiam Ficin, ha- 
bet tarditatis. Cornar. idcirco pro ἆπ- 
ταισίας et legit et expressit ὀψίας, ᾿Απ- 
ταιστία in hunc locum non quadrat; 
ἄπταιστος enim dicitur, qui. pedibus mon 
offendit, qui tuto incedit (v. Xenoph. 
quit. Mag. i. 6. Pollux i. 11. ἅπτται- 


Plat, Vor. VII. 4 A 


554, IIAATONOS 
Ἡ. 679. σφόδρα Φίλο», Wer αὐλήσει γι χρῆσθαι καὶ κιθαρίσει 
σλὴν ὅσον ὑτὸ ὀρχησίν τε καὶ ᾠδήν ψιλφ δ ἑκατέρῳ 
φ«ᾶσά τις ἀἄμουσία καὶ θαυματουργία γίγνοιτ ἂν τῆς 
χρήσιως. ταῦτα μὲν ἴχει ταύτῃ λόγον ἡμες δὲ γε ουχ, 
0 τι μὴ δε ταῖς Μούσαις ἡμῶν ᾽αροσχρῆσθαι vovg ἤδη 
τριακοντούτας" καὶ τῶν φεντήκοντα πέρων" γεγονότας σκο- 
πούμεθα, ἀλλ ὃ τί mors δεῖ. τόδε" μὲν οὖν ix τούτων ὁ 
λόγος ἡμῖν δοκε puoi? σηµαΐνιν ἤδη τῆς γε χορικης" 
Μούσης, ὅτι φεπαιδευσθαι δεῖ [έλτιον τοὺς πεντηκοντού- 
vac, ὅσοις περ ἂν ὧδειν προσήκη. τῶν γὰρ ῥυθμῶν καὶ 
τῶν ἁρμονιῶν ἀναωγκαῖον αὐτοῖς εστὶν εὐαισθήτως ἔχει καὶ 
φιγνώσκειν 9 πῶς τις" τὴν ὀρβότητα γνώσεσαι τῶν µελῶ», ὦ 
^. 
κοντούτειε cum s corr M.—2? sépay Α et yp Ω: πέρα s.—^ τὸ f.—* μοι om f.— 


L 


evórepor βαδίζει. Hinc ἁπταίστως est 
tuto Thest. p. 144. B. et ἅπταιστος cum 
ác$aXs conjungitur α Plutarch. com- 

r. Pericl. et Fabii Max. p. 199. B.). 

i fallor, legendum est ἀπνευστίας, αρί- 
ritus retentionis, velut si tibia canas sine 
interspiratione; quod in hunc locum 
optime quadrat. Aer. 

(Aoy] Est h. |. cupidum, quocirca 
genitivo junctum, ut adjectiva solent con- 
εσυ], que appetitionem, cupiditatem, 
significant. Mox ówb est i. q. els vel 
pos, vid. Valcken. ad Herodot. p. 784. 
4 Fischer. ad Weller. t. iii. p. ii. p. 280. 

sT. 

Ve U éxarépp] Paulo insolentius 
pro infinitivo χρῆσθαι substantivum τῆς 

ews positum est, Sic oim debebat 

oratio procedere : ψιλῴ 9 dxar ρῇσ. 
θαι πᾶσά (i. e. omnino, proksus, P in 
πᾶσα ἀνάγκη,) τι; ἁμονυσία καὶ Oav- 
µατουργία *y(^yrorr ἄν. Dativi yug 9 
ἑκατέρφ propter graviorem, quem habent, 
sensum absolate quasi positi sunt, ut c. 
10. τί δὲ τῇ τῶν ὁμοίων ἑργασίᾳ, ubi, 
pleribus interpositis, sequitur demum id, 
unde dativi pendent, παρεπόµενον dày 
«ίγνηται,. — Ficin. vertit: mude autem 
wéroque mti, abwsus est miraculorum 
ostentationi pérsimilis el a musis admo- 
dum alienus. De θαυματουργίᾳ vid. ad 
i. 18. Λετ. 

ὅτι πότε δέ] Scribendum puto ὅτε 
ποτὲ δεῖ. 8ΤΕΡΗ. Hanc doctrinam hau- 
sit e Ficlno et Corn. Vitium natum ex 
antec. οὐχ ὅτι μὴ δεῖ. Bir. 

8 τίποτε δεῖ] Bic scripsimus, sensu 


postulante, pro ὅτι ποτὲ δεῖ. Cod. Voss. 
ἀλλ ὅτι, trore δε. Steph. legi suadebat 
ὅτε ποτὸ δεῖ; non vero hoc scriptor. po- 
test dicere voluisse, senes musica 
uti oporteat, quum tempus ; defibi- 
verit et in proxime p s et supra 
c. 8. sed, quanam musica ipsos uti de- 
ceat, quarit, eamque in sequentibus cbo- 
ricám esse declarat, Ad ὅ τί ποτε δε 
intell. abrobs ἀσκεῖν, ἑργάζεσθαι vel πε- 
παιδευµένους εἶναι, quod eruendum est e 
pregresso προσχρῆσθαι. — Ántecedentia 
οὐχ ὅτι μὴ δεῖ--σκοκούµεθα opposita 
sont vulgari illi, quam supra (p. 665. 
B.) notavit, sententiz, senes non 
cantus ac choros. Ásr. 

µούσης ὅ τι] Sic iterum de conjectura 
scripsimus pro ὅτι, quod orationem tur- 
bat; genitivus enim tunc nihil habet, 
unde pendeat, et sensus non is existit, 
quem scriptor voluit adumbrare, senes 
videlicet decere pre ceteris numeri et 
harmonie peritos esse; hanc esse musicae 
partem senibus fere, quippe qui in mu- 
sica judices futuri sint, peculiarem. Ásr. 

πεπαιδεῦσθαι] καιδεύεσθαι, ut solet, 
accusativo ὅ τι (quamnam musica cko- 
rice parlem) junctum, velut apud Xe- 
noph. Cyrop. ii. 8. 5. ταῦτα - 
Toros διδασκάλου πεπαιδεύµεθα.--"υ]ρο 
vitiose post µούσης interpungitur. Mox 
eb ws ἔχειν cum genitivo conjunc- 
tum, ut ἀρωτικῶς ἔχει», adhibetur, Λατ. 

3) πῶς τις] Pronomen 7ls e Cod. Voss. 
interposuimus. Ficin. quoque : quomodo 
enim aliter quispiam. Asr. 


ΝΟΜΟΙ, B. 555 


προσήκεν 7 pj αροσῆκε τοῦ Δαριστὶ καὶ ToU pubes ὃν à 
ποµητὴς αὐτῷ φροσῆψε», ὀρθῶς ἢ μή; 

KA. Δήλο ὡς οὐδαμιῶς. 

AO. Γελοῖος γὰρ ὁ γε φολὺς ὄχλος ἡγούμενος ἱκανῶς 
γιγνώσκειν Tó T εὐάρμοστον καὶ εὕρυθμον καὶ μή, οσοι 
προσοίδειν eura καὶ βαΐεν y ῥυθμῷ γεγόνασι δυναγ» 
πασμενο; οτε δὲ ὃρῶσι ταῦτα ἀγνοοῦντες αὐτῶν ἵκασταν, vx. ii, 309. 
οὐ συλλογίζονσαι. τὸ δέ που προσήκοντα py ἔχον c» 
μέλος ὀρθῶς ἔχει μὴ προσήνοντα δὶ ἡμαρτημένως 

. Αναγκαιτατα." 

ΑΘ. Τί οὖν; ὁ μηδὲ ὁ ví ποτ ἔχει Υιγνώσκων ρα, ὃ 
vi" σερ εἴπομιν, ὡς ὀρθῶς γε αὐτὸ ἔχει, γνώσεταί ποτε i 
οτφοῦν; 

KA. Καὶ vig μηχανή 

S. 12. ΑΘ. Τους οὖν, ὡς ἴοικεν, ἀνευρίσκομεν αὖ và! 
νῦν, 0T: τοῖς dois" ἡμᾶν, οὓς νυν παρακαλούμε καὶ ἑκόν- 
P χωρικὴς ΩΓ.--3 πεντηκοντούτειε "s,—t τις om Es.—* ὧς om H.—t! οὗ om X,— 
* Exe AROv[Dt: ἔχειν s.—" διηµαρτηµένως f.—" ἀναγκαιότατον t.—X τί ex- 


τοῦ Aepirri] Scripsimus τὸ Δαριστὶ, 
ὶ. 4. ἡ Δωριστὶ, Dorica harmonia (vid. 
Polit. iii. 10.) quanquam etiam genitivus 
recte habet, Sic enim Xenoph. Cyrop. 
iv. 2. 40. οὐδ ὃς ἡμῖν νῦν προσήκει obre 


»yra (ὁ fpuos). Αοτ. 

ids vov] τὸ B» est at vero, vid. ad i. 
11. p. 662. Λ. E Cod. Voss. ἔχοι rece- 
pimus, quod Ficin. confirmat. Ad ὅ «( 
Tor xn ex eo, guod sequitur, ἐν ὀτψοῦν 
petendum est τί s. ὁτιουν; respiciunt 
enim hac µέλος προσήκοντα ἔχον. As. 

$4.12. αὐτὰ νῦν] Non plurali αὐτὰ 
sed singulari αὐτὸ opus hio esse arbitror, 


ἀρχη». 


ἑαντοῖς οὐδενὸς τῶν 'Αγνίον. Βίοειχ, SrEPH. Ante um jam Cornarius, 
10. p. 000. E. Καὶ τῶν ui» προσήκευ qui vertit: Hoc ipsum nunc izve- 
i». Quocirca nunc τοῦ Δωριστὶ piget  mümus. Bib. ' 


αὐτὰ νῦν, ὅτι reis dois ἡμο] Lege 
αὖ γανὂν, et «ois ᾠδοῖ ἡμῶν, — Cornar. 
quidem vertit hoc qe, ut legisse vide- 
atur αὐτὸ νῦν, quod con 


ὀρθῶε] Int. πότερον: πότερον ὁρθῶς 
Fh ese B rd Mf. Sic iv. 4. p. 710. 
C. el τύραννος *yérorro, dos, véos cet. ix. 
4. p. 869. A. (πότερον) dv πατρόε τε καὶ 
μητρὸς 1—9) κατ . cet. 
Vid. Hoogev. ad Viger. de [diotiam. p. 

409. et Heind. ad Gorg. $. 98. Asr. 
t διηναγκασμόνοι] | Frequens 


heec est verbi circumlocutio, ut iii. 16. 
700. D. ἄρχοντες μὲν 8s ἁμούσου wrapa- 
voulas ποιηταὶ ἐγίγνοντο. v. 8. p. Τ81. 
C. γέγνοιτ’ ἂν Aexücls. vi. 31. 119. D. 
γάμοι μὲν τοίνυν ἡμῖν ἕστωσαν es. 
viii. 11. 846. E. τοῦτ) οὖν d» πόλοι ὑπάρ- 
Xo» δε «πρῶτον Ὑίγνεσθα. — Xenoph. 
Mem. iv. 8. 8. ὅταν ab πάλιν ἀπιὼν γέ- 


enim ibi debet interpungi. Contrariam 
medelam adhibebis loco cuidam Psycho- 
gonim Tim. p. 85. Α. καὶ τρία λαβὼν αὖ 
và Üvra συνεκεράσατο els µίαν πάντα 
ἰδέαν. Lege αὐτὰ σννα. ex Plutarch. 
t. ii. p. 1013. C. Prosl. Cod, Tub. To- 
tam autem goniam aliquando e 
musica veterum. doctrinas planam faciam : 





456. 


IIAATONOZ 


τας τινά τρόπον ἀναγκάζοµεν diu, µέχρι γι τοσούτου 
αιπαιδεῦσθαι σχεδὸν ἀναγκαῖο, µέχρι τοῦ δυνωτὸν sive 


ο e ^v 
ζυνωκολουθεῖν ἕκαστον ταις 


τε βάσεσι τῶν ῥνθμῶν xai 


e ^ ^ ν f» e - ’ e 
παῖς χορδαῖς σαῖς TU» µελῶν, ἵνα καθορώντες τάς T5 ᾱρ- 
e 9, , 
µοίας καὶ τοὺς ῥυθμοὺς ἐκλέγεσθαί τε" τὰ προσήκοντω 


A Dd ΄ Ν , y , 

οἷοί «€ dai», ἃ τοῖς σηλικούτοις τε καὶ τοιούτοις ἄδευ αρῖ- 

i € » N  » , / rà X κ 

φον, καὶ οὕτως ὥδωσι, καὶ ἄδουτεο ago! τό Ίδονας το 
^ 4 

παραχρῆμα ἀσιεῖς ἥδωνται. 


ν 


xai τοῖς νεωτέροις ἡγεμόνες 
’ 


ἦθῶν χρηστῶν ἀσπασμοῦ προσκοντος γίγνωται. µέχρι 
δὲ τοσούτου παιδευθέντες ἀκριβεστέραν ἂν παιδεία, τῆς 
ivi τὸ φλῆθος φερούσης sit» µεγακεχειρισµένοι καὶ τῆς περὶ 
σοὺς. ποιητὼς αὐτούς. TO γὰρ τρίτον οὐδεμα ἀνάγκα 


^é / »y x ” X N A ” 
1. li. 969, 30/277 7yiyyaT X61», $iT$ χαλον είτε ή καλον TO ρω, 


τὸ δ) ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ σχεδὸν ἀνώγκη' τοῖς δὲ σάντου 
ev , ^e ^ Ld 
σὰ τρία τῆς ἐχλογῆς ἕνεκα τοῦ παλλίστου καὶ δευτέρου, 


punxerim.—! αὐτὰ s.—* τῆς ὡδῆς t.—^ τε om f.—^ τὸ om b.—* ferra K.— 


jam enim tempus est, ut ex antique 
philosophis, notitia Timeus explicetur, 
ne latius serpat fastus iste, quo elatus 
sibi illa omnia esse apertissima nuper 
professa est aliquis, qui de iis ne tantil- 
m quidem intellexit. Bosczs. p. 152. 
αὐτὸ] Sic pro αὐτὰ, Stepbano pree- 
unte, scripsimus, cui Cornar. viam mon- 
straverat vertendo: hoc igitur ipsum 
wwnc, uf. apparet, invenimus, quod —. 
Τοῦτο αὐτὸ, hoc ipsum, scil. quod que- 
αἰτίπιαφ et cujus inveniendi causa omnia 
hactenus disputata protulimus,  Boeck- 
hius scribi volebat a£ τανῦν, quod, quum 
verbis Τοῦτ) οὖν cet. conclusio continea- 
tur totius, que hactenus habita est, dis- 
putationis, minus aptum mihi videtur 
esse. Mox pro ἡμῖν Boeckhius scribi 
jubebat ἡμῶ», sed vide de hoc dativi usu 
ad i. 1. Asr. 
éxóvras] Spectat ad convictus illos 
solemnes, in quibus vinum seniores in- 
flammat, ut, quum sua sponte canere ρα» 
dicitia eos prohibeat, libenter se ad ca- 
nendum provocari patiantur. Ásr. 
 Méxps *ye τοσούτου---μέχρι τοῦ] Sic 
vii. 22. p. 821. D. µέχρι Tocobrov µα- 
θεὈ pi τοῦ cet. Xenoph. Mem. 
Socr. iv. 7. 6. Τὸ δὲ µέχρι τούτου ἁστρο- 
vopíay µανθάνειν µέχρι τοῦ καὶ τὰ μὲ ἐν 
τῷ αὐτῇ περιφορᾷ ὄντα-- γνῶναι. — Alia 


id genus collegit Heind. ad Protagor. p. 
628.—De βάσεσι τῶν ῥνθμῶν vide ad 
Polit. iii. 11. Asr. 

καὶ τοῖς ψεωτέροις] Verba hac, qum 
Ficin. male intellexit, ita Cornar. vertit : 
quo et ipsi canentes. stalim voluptates 
innoxids piant, et junieribus con- 


venientis bonorum morum amplexus du- 


plecti, est colere, amare) similiter usor- 
patur libr. xi, 4. 919. E. τῷ ἐκείνων µί- 
σει τε καὶ ἁσπασμφ. Àsr. . 
φερούσης] Spectantis. Φέρει cnim 
εἰς vel πρὸς Tl est epectare ad. aliquid. 
Vid. Valcken. Opusc. Crit. t. ii. p. 216. 


γὰρ τρίτον] Tertiam illad (sc. 
εἴτε μὴ καλὸν τὸ µίµημα. 


καὶ τοῖς ῥυθμοῖ.) poeta (latiori sensu 
etiam musicos hsc vox complectitur, 
quos compositores vocamus) haud neces- 
sarium σεξ nosse, dummodo À 
et wumerum cognoscat, seniores cero, u& 
qui judices i& re musica jutentulisque 
praeceptores fuluri sint, qma tria Ma 
percepta habere tet. Asr. 

eo douorías] T. e. τὴν δὲ ἁρμονίαν 
καὶ τὸν ῥυθμό»; vid. ad i. 8. Asr. 





«ο 9" LA 


- UR on 


oe omm τος A C 


-—À 


NOMOI, B. 


3 µηδέποτε ἱκανὸν ἐπωδὸν γίγνεσθαι νέοις πρὸς ἀρετήν. καὶ τι. 11. 


551 


0 stp 0 λόγος ἓν ἀρχαῖς Mou nÓs, v2» τῷ τοῦ Διονύσου 
γορῷ [οήδειαν ἐπιδεῖξαι καλῶς λεγομένην, sig δύναμιν εἷ- 
pnus. σκοπώρεβα δὴ" εἰ τοῦ) οὕτω γίγον. θορυβώδης 
μέν του ὁ ζύλλογος ὁ σοιοῦτος $E ἀνάγκης «ροἱούσης τῆς 
πόσεως ἐπὶ μᾶλλον ἀεὶὶ ξυµβαίνει γιγνόρνος, 0 περ ὑπι- 


4 «γίγνονται Ἡ.---ε δὲ t.—' àel Boeckhius, οἱ t: εἰ s.—8 εἶναι om Ε.--ᾱ ἁμπίμ- 


$3] Aut, h. e. alioqui, ut Phedr. c. 
39. p. 250. A. 3 οὐκ ἂν ἦλθεν els τόδε 
Tb ζῶον. Infra iv. 9. p. 719. E. $ τὸν 
γοιοῦτον λόγον µήπω σοι St 000 γίγνεσ- 
θαι νόµον. vii. 21. p. 820. C. xi. 18. p. 
874. ΑΛ. et fin. $ κακὸς εἶναι δοξαξ έσθω 
^ ἀπειδὴν rois vópois. xii. 8. 967 . c 

µάτην τοὔνομα νῷ προσῆκον κέκτητ’ 

ὁ θεῖος ἡμῖν ἄν». Polit. vi. 5. 499. A. 
$ ἁλαξόνι ὄντι μηδαμῆ µετεῖναι Φιλοσο- 
φίας ἀληθινῆ». αλλ μὰ ον ks 
παντὶ wpocijkor ταύτης γε ueréxew τῆς 
ἀρετῆς, 5 43) εἶναι πόλεις. Asr. 

καὶ, Üvep x. τ.λ.] 1αυάκησας νο ab 
ο. Prep. Ev. xii, 24. p. 597. D. 

8T. 

βοήθεια» ἐπιδεῖξαι] Est sermonem ex- 
hibere εἰ ín medio quasi proponere (note 
sunt Sophistarum ἐπιδείξειε) ad. Bac- 
chim chorum  defendendum.—e«tpn«e, 
int. ὁ λόγος; pro viribus hoc prestitit. 


ἐπὶ μᾶλλον el] Pro vocola αἱ, quam 
hic nobis negotium facessit, substituen- 
dum puto adverbium àel, quod apud 
Ensebiom exstat: sicut st in μᾶλλον 
pro μᾶλλον: item -yeróparos, pro 
*yryrópervos. verum in bis duabus lectio- 
nibus non itidem sequendum esse illom 
uto, presertimque in posteriore, De 
ο6 quoque moneo, verba hsc, προϊού. 
σης Ts Tóc, interpuuctione utrinque 
posita & precedentibus et sequentibus 
esse se da. Srz»pm. ἔτι μᾶλλον 
"vade quoque Cornar. cum partic. 
. Vertit enim: semper 
emplius potione. Ficinus neque el, ne- 
ue dàel agnoscit. Et recte omittas. 
15. 
προϊσύσης τῆς πόσοως] Primum verbe 
προϊούση: τῆς κόσεωε commatibus seclu- 
dendasunt. Simpliciter dicitur αροῖού- 
σης τῆς wócews, ut s τῆς σννου- 
cías Thestet. p. 150. D. προϊόντος τοῦ 
άσματος Protag. p. 839. C. προϊούσης 
τὴ Aulas Pha«r. p. 319. A. wpoiór- 
Tos TOU λόγου ib. p. 288. D. wpoiórros 


τοῦ χρόνου p. 255. Α. Legg iii. p. 678. 
B. p. 684. A. p. 698. E. p. 700. D. 
Deinde uno tenore scribendum ἐπιμᾶλ- 
Ao», ut ἐπί ; μᾶλλον enim ad- 
verbium est, et in iis solis compositis, 
qui fiunt ex sdjectivo et prepositione, 
ut ἐπὶ πλόον, ἐπὶ µεῖζον, ἐπὶ µέγα etc. 
tantundem est scribasne junctim an di- 
visim. Said. Ἐπιμᾶλλον, ἀντὶ τοῦ 1po- 

Aé[nrros τῶν δὲ τινῶν τοῖς 


μοι de . 
σοι. Idem: Επιμᾶλλο», yi iios πε- 
ρισσοτέρω». καὶ ἐπιμᾶλλον Όντο els 

Cf. F. I. Bast. Epist. Crit. in 
ntonin. Lib. Parte et Arist. Gallice 
scripta p. 147. East magis magisque. 
Male Euseb. Prseep. Ev. xii. p. 597. ἔτι 
μᾶλλον. At ex eodem et Cornarii ver- 
sione: progrediente semper amplius 
tione, emendandum àel pro el. Notiai- 
ma dictio μᾶλλον t Euseb. γόνοµε- 
»os$; perperam. mper dicitur συµ- 
βαίνει γεγνόµενον. v. ui. p. 683. D. ix. 
. 867. E. p. 874. E. Epinom. p. 986. 
- Tim. p. 86. B. Bozczn. p. 168. 
ἐπὶ μᾶλλον] Magis magisque. Eu- 
seb. ἔτι μᾶλλον, quie solemnis permuta- 
tio est; quocirca fuerunt, qui, ἐπὶ μᾶλ. 
λον Grece dici negantes, semper id in 
ἔτι μᾶλλον mutandum esse opinsrentur : 
sed vid. Wesseling. ad Herodot. iii. 104. 
» 249. et ad Diodor. Sic. t. ii. Ρ. 635. 
aefer. in L. Bos. Ellips. Οτως. p. 
557. et Bast. Epist. Critic. p. 184. Ce- 
terum Boeckhius ἐπὶ μᾶλλον contendit 
junctim scribendum esee ὀπιμᾶλλον», quia 
μᾶλλον adverbium sit; sed adverbium 
in his adjectivi partes agit, ut sit μᾶλλόν 
τι (ad majus quid, b. e. ad altiorem sem- 
per gradum) ; demde ἐπὶ à. μᾶλλον sm- 
umero separatum reperitur, ut apud 
Herodot, iv. 181. ἐπὶ δὲ μᾶλλον Dr ds τὸ 
θερµόν. Similiter in vernaculo sermone 
preepositiones adverbiis conjungimus, si 


558 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


θίµεθω κατ ἀρχὰς ἀναγκαῖον tivo. γίγνεσθαι περὶ τῶν 


y9v ιγνοµνων. 
ΚΑ. ᾿Ανάγκη. 


ΑΘ. Ila; δὲ γε αὐτὸς αὐτοῦ πουφότερος αἴρεται xai 


έγηθέ τε xei σαβρησίας μαίπλατωὴ καὶ ἀνηπουστίας 


, rr , x / wy 
εν σω τοιουτῳ των πέλας, 


N - ὁἩ / 
χαί των LÀO γεγονέναι. 


KA. Τί μήν; 


ἄρχων Q' ἱκωνὸςὶ ὠζιοῖ ἑαυτοῦ τε 


ΑΘ. Οὐκοῦν ἔφαμεν, ὅταν γίγνηται ταῦτα, καθά cte 
viv. σίδηρο», τὰς ψυχὰς τῶν πόντων" διαπύρους "yryro- 
μένας µαλθακωτέρας γίγνεσθαι καὶ νεωτέρας, ὥστε εὖαι- 
φώγους ξυμβαίνειν τῷ δυναμιένω τε καὶ ἐπισταμένῳ παι- 
δεύειν τε καὶ πλάστευ, καθά περ or Ἴσαν vicus τοῦτον Q' 


" η’ ^ / ' » v uU m ^ à & 
ni. i, 270. 64y04 TOV Ψλαστην TO) αυτον ὡς περ τοτε, TOV Φγαθον νο-- 


/ 4, , sg ὸ ο. , , 
µοὔέτην, οὗ νόµους εἶναι δεῖ συμποτικούς, δυναµάνους 
4 " γε / . ὁ / 
vOy εὔελσιν καὶ θαρραλέον εκεῖνον γινόμενο xol ἆναι- 
/ e / A » » 47 / M mn 
σχυντότερον του δίοντος, καὶ ovx ἔθελοντα τάξιν καὶ το 
^ b] / x , N , 
κατὰ µέρος σιγῆς καὶ λόφου" καὶ πόσεως καὶ Μούσης 


πλαται A.—À ἱκανῶς Ωυ.--ᾱ πειώντων t.—! τε add A.—* ὄνκερ ς.--- τὰ [.-- 


pro substantivi posita sunt, ut auf heute, 
euf morgen. Neque possum Stephano 
et Boeckhio assentiri, verba «rpoiobons 
víjs κόσεωε interpunctione utrinque po. 
sita separanda esse censentibus; verba 
enim hec id declerapt, quo illud fat, 
quod scriptor fieri dicit; eo videlicet, 
quod compotatio procedit, fit, ut con- 
ventus paulatim turbulentior evadat. 
Igitur ύσης Tfj πόσεως est id, quod 
vernaculo sermone diceremus ; £m Fort- 
gange des Trinkgelages s. des Trinkens. 
Bic Xenoph. Cyrop. viii. 4. 19. αροϊέν- 
Tos δὲ τοῦ cuusoslov ὃ Küpos τὸ» Γω- 
ο.---Ῥτο εἰ ex Eusebio &el 

recepimus, quod jam Steph. et Viger. p. 
5T. pro vero habuerant. Denique pro 
eyryvóéusvos Eusebius γονόµανος exhibet ; 
sed ξυμβαίνει semper prwsenti jungi, 
bene Boeckhius monuit. Participium 
«γεγνόµενος pro infinitivo positum est, ut 
solet ξυμβαίνειν construi ; sic xii. 8. 940. 
C. Epinom. 2. 975. À. c. 8. p. 985. E. 
Epistol. vii. p. 827. C. $38. B. 380. C. 

ST. 

ἁναγκαῖο» γίγνεσθαι]. Steph. . inter- 


posuit εἶναι, quo cum cetcris libris carere 


possumus, quum facile suppleri queat. 
Mox ex Eusebio λογομένων pro γεγρομµό- 
pev recepimus : qued quidem necessarie 


fleri in iis, de quibus nunc loquimur (im 


conviviis), posuimus. Asr. 
κουφότερος] Cum αὐτὸς αὗτοῦ con- 
junctom, de quo vid. ad i. 15. ἐν τό 
ποιούγφ, tunc, vid. ad i.1. Deinde Ew- 
seb. ἐμπίμπλαται-- αὐτοῦ. Àsr. 
µαλακωτέραε] Sic Euseb., libri edit 
Platonis µαλθακωτέρας/ µμµαλακατύρας 
b. |. rectius habet, ferro σκληρῴ oppoei- 
tum, velut μαλακὺ» et σκληρὸν sibi op- 
ponuntur, v. c, Tim. 62. B. Sicet c. 9. 
p. 666. C. µαλακώτερον dx σκληροτόρον 
τὸ rfs ψυχῆς ἦθος, καθάσερ els wvp σί- 
δηρον ἐντεθέντα, γιγρόµενιν. Deinde σε 
post δυναµένφ ex Euseb. interposuimus. 
Ficin. si quis et possit εί sciat.— ὅσπερ 
Cod V eror riu. aod ὃν derep 
od. Voss. vero , quod in 
mutavimos, ut vb» ἀγαθὸν ροµοθέτην 
epexegesi inserviat, Ásr. 
δνκαρένονε] Eo calentes s. hoc effi- 
cientes, ut—. Vid. ad cap. 8. p. 663. D. 
8T. 


τὸ κατὰ µέρος σεγῆς] Eat alermum 


NOMOI, B. 559 


ὑπομένειν, ifii ποιεν πάντα τούτοις τάναντία, καὶ εἰσ- 
ότι τῷ μὴ xao ῥάβρε voy? κάλλιστον διαμαχόµενον 
φόβον εἰστέωτειν οἵουστ᾽ eva pari δίκης, ὃν αἱδῶ τε καὶ 
αἰσχύνην βεῖον Qo2ov ὠνομιάκομν $^ 

KA. Ἔστι ταῦτα. 

ΑΘ. Τούτων δέ ys τῶν νόμων εἶναι οµοφύλακας καὶ 
συνδημιουργοὺς αὐτοῖς τοὺς ἀθορύβους καὶ νήφοντας τῶν 
pn νηφόντων στρατηγούς, a» δη χαβὶς μέθη" διαμάχεσθαι 
δεινότερον 3 ς πολεμέοις, εἶναι" μὴ μετὰ ἀρχόντων ἀθορύβον, 
καὶ τὸν αὖ μὴ δυνάμεενον έθελειν πείθεσθαι τούτοις καὶ τοῖς 
ἡγεμόσι σοῖς του Διονύσου, τοῖς ὑπὲρ ὀξήκοντα à έτη ysyo- 
νόσι», ἴσην καὶ µείζω τὴν αἰσχύνην ipsi 7 τὸν τοῖς TOU 
Αρεος" ἀπειθοῦντα ἄρχουσω. 

ΚΛ. Ὁ ρθως. 

ΑΘ. Οὐκωῶ εἰ γε εἰη τοιαύτη μὲν μέθη, τοιαύτη δε 
παιδιά, μῶν οὐκ ὠφεληθέντες ἂν οἱ τοιοῦτοι συμσῦσωι xoi 
μαλλον φίλοι Ἰ πρότερον ἁπαλλώττουτο ἀλλήλων, &AX 
οὐχ, ὡς περ τὼ νῦν feos, peer. νόμους δὲ πᾶσαν την ἕυν- 
ουσίαν ἔυγγενόμενοι καὶ ἀκολουβήσαντες, ὁπότε ἀφηγοῦ- 
TO' οἱ νήφοντες τοῖς μὴ νήφουσιν; 


* νόµου Ἡ.--δ τὸν μὴ ΑΒΩΙΠΟΓ.---α ἀνομάκεν Ω.---ἕ µέθηι ΛΩ.---ἳ εἶναι om f.— 
0 
' τοῖς ante τοῦ om fj. —* Kpeos Dt et corr A, ἄρεως Ω: ἄρεως *e.—" ἀφίκοιτο ΞΩ 


(per vices obtingens) silentium, aser- 
monem, cet.—óm , sustinere, est 

|. servare, et ἐθέλειν ποιεῖν aptum 
est a δυναµένους: id efficientes, ut, qui 
confideMior fiat, omnino fuciat omnia 
illis (qua tumultuosus facit) contraria. 
Sic infra: τὸν---μὴ δυνάµενον ἀθέλειν 
πείθεσθαι, qui prorsus nom potest obedire, 
vid. nostra ad Phadr. p. 234. Asr. 

μετὰ δίκης] — Ita ut decet. s. oportet ; 
male vertunt interpretes: cwm justitia. 
Verba 0eio» Φόβον pronomini by epexe- 
gesis causa adjecta sunt, vid. i. 6. Ρε: 
inde εἰσιέναι et εἰσέρχεσθωι, Latinorum 
$ncessere, dicuntur perturbationes animi, 
ut timor, ut sudacia, al. Vid. ad Polit. 
i. δ. Dativi vero εἰσιόντι 
dent e verbo διαμαχόμενον 

τούτων δέ γε τῶν νόμων εἶναι] E pre- 


, jus verbi syllabas voce $oA« 


gressis pete φαμὲ», contendimus. Asr. 
νται — στ s] zit 
hunc locum Aristot. Polit. ii. 10. (c. 9. $ 
8. Schneid.) : Πλάτωνος (13105) —5 zi 
τὴν μέθην νόμος, τὸ τοὺς γήφοντας συµ- 
ποσιαρχεῖν. Λοτ. 
εἶναι] Pro vitioso habeo et acriben- 
dum essc conjicio πολεμεῖν ; priores hu- 
Ss oblitte- 
ratmw sunt, et e postrema vocis πολεµεν 
syllaba natum est εἶναι. Similiter Ficin. 
vertit: sime quibus conira ebrietatem 
psgnare durius est, quam sine ducibus 
sobriis cum hostibus dimicare. Mi ad 
ἀθορύβων trahendum, de qua trajectione 
vid. ad i. 4. Φέρευ, ut Latinor. erre, 
eat accipere, habere, ut centies usurpa- 
tur ; vid, ad xi. 3. Asr. 
κατὰ váuovs τε] Vulgo κατὰ νόμους 


itt, ii. 271. 
tt. 673. 





560 


ΠΛΑΤΩΝΟΣ 


KA. Ὀρθῶς, εἴ ys δὲ εἴη τοιαύτη" οἵων νῦν λέγεις. 

8. 19. AO. Mz τοίνυν ἐκεῖό y ὅτι τῆς τοῦ Διονύσου 
δωρεᾶς ψένωμεν ἁπλώς, ὡς ἔστι κακὴ καὶ εἰς πόλιν ουκ 
ἀξία παραδέχεσθαι. καὶ γὰρ ἔτι αλείω τις ἂν ἐπεξέλθοι" 
λέγων, ἐπεὶ καὶ τὸ µάγιστον ἀγαθὸν ὃ δωρεῖσαι, Ay μυ 
ὄκνος εἰς τοὺς πολλοὺς διὼ τὸ κακῶς τοὺς ἀνθρώπους αὐτο 
ὑπολαβεν καὶ φνῶναι λεχθε. 


KA. To «οῖον δή: 


ΑΘ. Λόγος τις ἅμα καὶ φήμη ὑπορρε πως, ὡς ὁ θεὸς 
ε ^v ^" / Hw ^" N 
οὗτος ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς» ρας" διεφορήθη τῆς ψυχης την 
^o N 9 
φνώμην, διὸ τάς τε (Δακχείας καὶ aao τὴν μιανικὴν &po- 


t.—* εἴη τοιαύτη pr A, ἐπὶ τοιαύτη pr D, εἴη ἐπὶ τῇ τοιαύτρ K : εἴη ἐπὶ τοικύτῃ 


ας --τ ἐκεξέλθν t.—? μητρυᾶς A.—* "Hpas om sg.—* é 


δὲ; sed sensus postulat, ut heec cum 
pregressis artius conjungantur ; quocirca 
T€ scripsimus, Asr. 

ἀφηγοῖντο] In prmced. edit. ἀφί- 
κουτο. SrxPB. qui sic in Not. * De hac 
lectione ἀφηγοῖντο οἱ νήφοντες, quie sub- 
stituta fuit in locum hujus, ἀφίκοιντο οἱ 
víporres, dubitare nos non sinit hic pa- 
gine precedentis locus, robs ἀθορύβουε 
καὶ νήφορτας, τῶν ud) νηφόντων στρατη- 
γοις.᾽ Ficinus vertit: ducentibus οὐ- 
briis. Hinc Stephani conjecturam deri- 
vatam puta ἄφηγοντο, unice veram, 
quam οἱ firmant precedentia, ubi ἀθόρν- 
βοι καὶ νήφοντες preficiuntur tanquam 
στρατηγοὶ τῶν μὴ »ηφόντω». Bir. 

ὑφηγοῖντο] Correximus pro ἀφίκοιν- 
το, Quod Steph. in ἀφηγοῦντο mutavit, 
Ficino prmeeunte, qui vertit, ducentibus 
sobriis; ὑφηγεῖσθαι vero, ducere, preire, 
prescribere s. prtecipere, Platonici est 
sermonis, Sic leg. x. 4. p. 890. C. 
Epinom. 5. p. 980. C. ii. p. 989. D. 
Polit, iii. 19. 40S. E. Lys. 217. A. 
Gorg. 455. D. 458. B. Phedon. 82. 
D. Sophist. 227. D. Euthydem. 278. 
C. Thezt. p. 148. D. Criton. fin. 
Sensus est: quotiescumque (hoc est enim 
ὁπτότε) sobrii illi hortantur, h. e. obedi- 
entes (üx ) omnibus sobrio- 
ram admonitionibus. Pro ówóre vero 
haud scio an rectius scribatur ὅπη ποτὲ, 
quod verbi ὑφηγεῖσθαι usus videtur pos- 
Cere. Sic v. c. x. 4. p. 890. C. ὅπηπερ 
ἂν ὁ νομοθέτης ὀφηγήσηται γ 

ἔτι τοιαύτη] Sic pro ἐπὶ το 
scripsimus, quod sensum non habet: res 
fatur& significatur, ut supra: ef γε eig 


μβάλλειν Eflc.—h τελειω- 


τοιαύτη μὲν µέθη; et in his ἔτι est. αἰξ- 
quando: si quando talis forel, qualem 
wunc dicis. Sic Xenoph. Cyrop. iv. 2. 
10. µέγα ἔτι ἔσεσθαι . Λοτ. 

6. 19. ἐπ] Ante hec verba intelli- 
ge; que vero silentio pratermittamus, 
quum 6, nam. Mox μὲν positum est nom 
sequente δὲ, ut solet, vid. ad ii. 8. . Hoc 
loco supplere possis: vobis vero dicam. 
As. 

Aéyos ris ἅμα] ΟΙ. Athen. x. ὅδ. p. 
440. D. Deinde ὑπὸ τῆς μητρνιᾶς "Hpas 
ex Athen. Cod. Voss. et Ficino (qui 
vertit: d moterca Jumene) restituimus : 
Ald. Lov. Bas. 1. et 2. θεοῦ Μρας. Asr. 

μητρυιᾶς] Pro μητρνιᾶς "Hpas legitur 
θεοῦ Ἡρας 1n preced. edit. sed scripta- 
ram illam, non hane, agnoscit et Fic. 
Θτενη. In Athengi libris, qui 1. x. p. 
440. D. hanc particulam laudat, exatat : 
ὑτὸ $i simi i recte. Be. . 

τῆς uyrpwüs] Ita une tephani- 
ana. Ald. Bas. 1. 3. ὑνὸ θεοῦ Has : 
Athen. x. p. 440. D. cod. Leid. et Fic. 
vertens, a mocercu Jumome, legunt. ὑπὸ 
τῆς μητρυιᾶς Hoas. Hoc verum est. De 
re cf. Eurip. Cyclop. 8.  Apollodor. iii. 
5. Nonn. Dionysiac. xxxii. 48. Procl. 
in Tim. v. p. 398. Boscxm. p. 194. 
τῆς φνχῆς τὴν γρόμην] Ut Homen- 
cum θυμὸε ἐν ], Latinor. mens eunte 
(Plaut, Cist. ii. 1. 6. Epid. iv. 1. 4. 
Lucret. iii. 615. iv. 760. v. 150. Ca- 
tull. Ixv. 4. al) Cf. Schrader. ad 
Museum c.9. p. 103. Ceterum nota 
est fabula, que Baccho furorem a Junone 
immissum esse tradit ; hinc Eurip. Cycl. 
init, ἐμμανὴε Ἡρας ὕπο, — Cf. Apollodor. 


NOMOI, B. 561 


(άλλει" γορείαν τιμωρούμενος" Ole» καὶ vü» oio ἐπὶ 
voUr αὐτὸ δεδώρηται. ἐγὼ δὲ τὰ μὲν τοιαύτα τοῖς ἀσφα- 
Ag ἡγουμένοις εἶναι λέγειν περὶ βεῶν ἀφίημι λέγειν, τὸ δὲ 
σοσόνδε οἶδα, ὅτι πᾶν ζ9ον, ὅσον αὐτῷ απροσήκει νοῦν ἔχειν 
σελεωθέντι τοιοῦτον: καὶ τοσοῦτον οὐδὸν ἔγον ποτὲ φύεται. 
ὄν τούτῳ δὴ τῷ χρόνω i» ᾧ µήπω κέκτηται τὴν οἰκείαν rr. ii. 279. 
Φρόνησι, s» µαΐνεταί τε καὶ [Do ἀτάκτως, καὶ ὅταν 
ἀκταμώωση ἑαυτὸὰ τάχιστα, ἀτάκτως αὖ πηδᾶ. ἄναμνησ- 
Papia δὲ ori μουσικῆς σε καὶ γυμναστικής SQauuty ἀρχὰς 
κ 
σαύτας εἶναι. 


θέντι (-—^ τοῦτον Qvcbt et (corr in o) Λ.---ᾱ ἀκταινώση ἑαντὸ ΑΒΠΩΙ{ΌΕ: ἀποκτείνῃ 


Bibl. iii. 5. ubi v. Heynii Observatt, p. 
281.—Nonni Dionys. xxxii. 48. Asr. 
ἐμβάλλειν] ἐμβάλλειν omnes libri 
exhibent preter Stephanianum ; etiam 
Ficin. vertit: atque idcirco wlciscendi 
gratía bacchationis choream omnemque 
ἑπρακίαπι induxisse (sc. λόγις τις 
καὶ φήμη ὑπορῥαι) Hanc ob causam τι- 
µενος, quod legitur, in τικω- 
ῥούµενον mutavimus (φήμη ὑπορῤῥει s. 
deri», τά: τε βακχείας καὶ πᾶσαν τ.μ. 
Χορείαν αὐτὸν ἐμβάλλειν τιμωρούμενον). 
Quanquam nescio, an τιµωρούµανος ita 
defendi possit, ut propter prsgressum 
ὧε 6 θεὺς οὗτος---διεφορήθη, quum verba 
sequentia ad idem subjectum referantur, 
nominativum participii positum esse di- 
camus, ac si λέγεται, non Aóyos —ózoj- 
pei precesserit. Asr. 

ἀσφαλὲς ἡγουμένοις] Pindar. Olymp. 
i. 65. Ἔστι 9 ἀνδρὶ φάµεν ᾿Εοικὸς ἀμφὶ 
δαιμόνων καλά' µείων γὰρ α ία. ο fa- 
bulis poetarum mendacibus atque impiis 
vid. Polit. ii. 17. ubi v. not. Asr. 

Tb δὲ τοσόνδο οἶδα] Laudat Stob. 
Serm. L. p. $58. n. 10. ubi post wá» 
scribitur ζῶον (Ficin. sullum animal), 
quod male abest ab Ald. Lov. Bas. 1. et 
2. Sic cap. 14. τὸ κατὰ φύσιν κηδᾷν εἷ- 
θίσθαι πἂν ζώον. Asr. 

ἀποκτείνρ τις αὐτὸ] In vet. àxr 
ἑαντὸ τάχιστα, pro istisá&soxrelvg τὶς abr 
(quie lectio non videtur posee ferri) Fic. 
autem ita vertit ac si participio utens 
scripsisset, καὶ ἀκταινοῦν ἑαντὸ, vel üx- 
ταῖνον sine pronominisadjectione. ΘΤΕΡΗ. 

ἀκταίνρ αὐτὸ] Vulgo ἀποκτείνῃ τις 
αὐτὸ (Cornar. quum quis ipsum citissi- 
πε occidat, rursus confuse saltat), 
Codd. Voss. Par. Stob. Ms. et Schol. 


Plat. 


Vot. VII, 


(vid. Ruhnken. ad Tim. p. 20.) exhibent 
ἀκταινώσῃ éavró; eandem memorat 
scripturam Steph. et Ficinum quoque 
tale quid legisse apparet, quum vertenit : 
et fastu elatum lasctviensque salit. 'Ax- 
Tüwécp mendosum est, quod si cum 
vulgata scriptura comparaveris, ἀκταίνῃ 
legendum esse tibi persuadebis. Sensus 
tunc existit convenientissimus : simulac 
lascivit (gaudio exsultat), immoderate 
etiam salit. Scilicet àxralvew Proprie 
est alacri esse animo, lascivire vel exsul- 
tare, γαυριᾷ», et de equo precipue usor- 
patur exsultante ac ferociente (vid. Ety- 
mol. M. p. 54. 84.) ; igitur non idem 
est cum sequente ἁτάκτως πηδᾷῷ, quod 
Scholiaste (p. 3925.) interpretatio vult; 
sed hoc consequens, quod dicimus, ha- 
beri oportet. Schneider. Lexic. Gr. t. 
ii. p. 688. pristinam lectionem fuisse 
opinatur ἁπακταίνῃ vel àxaxrd»p, quod, 
sensu activo, sit: ecehemente motione de- 
fatigare; sed hoc nihil est, Tis, quod 
vulgo verbo ἀκταίνῃ vel, ut scribitur in 
libris editis, ἀποκτείνῃ subjectum extat, 
Stobsi auctoritate expunximus.— Sed, 
ne quid dissimulem, offendor quodam- 
modo pronomine αὖὐτό; quod quidem 
animum inclinat, ut putem, scribendum 
esse : ὅταν ἀκταίνῃ vis, αὐτὸ τάχιστα 
ἁτάκτως aD κηδᾷ: si quis exeultet (h. e. 
si quem exsultantem viderit), ipsum quo- 
que statim salit (alterius saltatione inci- 
tatum). Sensus, qui ex hac scriptura 
existit, commodus est, ipsa vero scrip- 
tura tanto magis arridet, quanto artius 
vulgatz lectionis vestigia sequitur. Ce- 
terum respicitur locos c. i. p. 058. E. 
Λατ. 


4 B 


ΙΙ. il. 973. 


ας, 673. 


502 IIAATONOZ 


KA. Μερωήμεθα: i í0 o); 

ΑΘ. Οὐκουν καὶ ori τὴν ρυύµου τε xai ἁρμονίας 
αἴσθησιν σος ἀνθρώποις ἡ ἡμῖν ἐνδεδωκέναι σὴν ἀρχὴν ταύτην 
ἔραμν, Απόλλωνα δὲ καὶ Μούσας καὶ Διόνυσον θεῶν' ai- 
σίους γεγωΐνα; 

ΚΛ. Πως γὰρ ov; 

ΑΘ. Καὶ δὴ καὶ TOP οἱνόν γε, ὡς out», 0 τῶν ἄλλων 
λόγος, να μανῶμιεν, φησὶν smi ripple T» σὼν ἀρθρωπων 
δεδόσθαι" o δι vw» λεγόμενος υῷ ἡμῶν" φάρμακον' ἐπὶ 
φούναντίον Φησὶν αἶδους μὲν Ψυχ]ς ατήσεως ὄνεχα δεδὺς- 
θαι, σώματος δὲ ὑγιείας τε καὶ ἰσχύος. 

ΚΛ. Κάλλιστα, Ü Ein, TOY λόγον ἀπεμνημόνευκας. 

AO. Καὶ rà μὲν 02^ σῆς χοβείας ἡμίσεα διασεπερά»- 
δω" τὼ δ' ἡμίσεα, ὅπως &y. ἔτι δοκῇ, περανουμοεν » καὶ 
ἑάσομεεν. 

KA. Πσα δη λέγει, xai Tu; ἑκάτερα διαιρῶν; 

Αθ. Ὅλη μὲν που χορεία όλη παΐδευσις ην ἡμᾶς 
τούτου δ᾽ αὖ τὸ 4i» ῥυθμοί τε καὶ ὠρμονίαι τὸ κατὰ τῇ 
Φωνήν. 

KA. Nai. 


ΑΘ. Τὸ δὲ γε κατὰ EL TOU σώματος κίνησιν ῥυθμο | 


μὲν χουν τη της φωνής χε κινήσει, σχημα δε ἐδιον. εκε 
δι μέλος , τῆς Quiz; χίνησις. 

KA. ᾽Αληθέστατα. 

ΑΘ. Τὰ µὲν τοίνυν τῆς Φωνῆς μέχρι σης ψυχῆς qoo" 
ἀρετῆς παιδείαν, οὐκ oi ὃν τινα τρόπον, ὠνομάσαμεεν | «ου. 
σικήν. 


τις αὐτὸ s.—* δ᾽ t.—Í τούτων s.—€ τῇ add Anefbr. —^ ὑμῶν v.—) $dpuaxer . 2 


p.—* δὲ om f.—! ἂν om pr 0.—9 ós πρὸς Rf, ὡς ne, — προσείποµεν EY : wpor- 


τούτων] n preced. edit. θεῶν ante rexerat. Sic Ficin. quoque : dares ασ 


αἰτίους, pro τούτων, quod agnoscit et Ac mobis esse tributos. Mox poste 


Fic. SrErn. µερίᾳ e Cod. Voss. articulum vj istet- 
τούτων αἰτίουτ] Ald. Bas. 1. et 2. posuimus. Asr. 


θεῶν alríovs. τούτων Ficino debetur, qui  αἰδοῦς μὲν Construe : ὄνεκα icráecat 


vertit : duces ad luec nobis esse tributos. ψνχῆς μὲν αἰδοῦς, σώματος δὲ ὑγιείας 
Ita quoque corrigendum statuit Cornar. καὶ ἰσχύος: ut animi pudorem, finie 





in Ecl. ]. |. I vero saniíatem ac robur nobis compere 
τούτων drove] Ald. Lov. Bas. 1. οἱ snus. De his genitivis cumulatis vid. ai 
2. θεῶν alríovs, quod Cornar. jam cor- i. 15. Verba postrema σώµιατος δὲ ie 


Yd 


On 
HT 


NOMOI, B. 


KA. 'Opfuc pv ob». 


563 


ΑΘ. Ta 9i γε τοῦ σώματος, & παιζόντων ὄρχησω εἰ» 
πομεν, ἕὰν µέχρι τῆς τοῦ σώματος ἄρεσῆς ἡ τοιαύτη ίνη- 
σις γίγνηται, τὴν ἔντεχρον ἀγωγὴν ἐπὶ τὸ τοιοῦτον αὐτοῦ 


Ua TIXZy T007 εἰπομιεν." 


KA. 'Oe θότατα. 


A8. τὸ δὲ τῆς μουσικῆς, ὃ νῦν δη” σχεδον ἦμισυ διε- 
ληλυθέναι τῆς χορείας εὔπομν xoi διωπυπεράνθαι, xoi 
νυν οὕτως εἱρήσθω. τὸ δὶ ἥμισυ λέγωμεν. ἢ πῶς καὶ v 


ποιητέον ; 


KA. Ὢ donee? Κρησὶ καὶ Λακεδαιμονίοις διαλεγό- 
[^tros, μουσικής vigi διελόθόντων ἡ ἡμῶν, ἑλλειτόνσων δὲ yup 
»αστικής, vÍ ποτε οἱει σοι πότερον 7 μιὼν ἀποκριεῖσθαι πρὸς 


φαύτην τὴν ἐρώτησιν; ; 


Αθ. ᾽Αποπεκρίσθαι & ἔγωγ ἂν ce Quin» σχεδὸν ταῦτ' 
ἐρόμενον" σαφως, παὶ μουθάνω ὡς ἐρώτησις οὖσα αὕτη τὰ 
νυν ἀπόκρισίς T ἐστίν, ὡς είπον, καὶ ὅτι πρὸσταξις διαπε- 
θάνασθαι σὰ περὶ γυµναστικῆς. 

KA. "Αρισύ ὑπέλαβές σε χαὶ οὕτω δη ποίει. 

Αθ. Ποιητέον" oi yag πάνυ χαλεπόν ἔστιν sime» 
ὑμῖν ys ἄμφοτέροις rogus." πολὺ γὰρ έν ταύτῃ τῇ σέχ- 
» αλίονὶ & ἐμπειρίας j| ἐν ἐκείν µετέχετε. 

KA. Σγεδὸν ἀληύθη λέγεις. 

S. 14. ΑΘ. Οὐκοῦν «o ταύτης Go» μὲν τῆς παιδιᾶς 
vo κατὼ φύσιν πηδαν εἰθίσθαι" may ζωον, vo 0 ἀνθρώτι- 


* eiresuey *s.—^ 8) add Afv[r.—? ἄριστε ξένε κ 


Ω.---Ὁ γνώρισμα Ἡτ.---ἶ πλέον om f.— 


elas respexit Athen. ii. 7. p. 88. D. Asr. 
πότερον] Scribendum videtur ὁπότε- 
por, quo ct alibi utitur pro ὁποτερονοῦ», 
id est, utrumlibet, vel. alterutrum, in 
talibus etiam locis, Θτερη. Male Steph. 
Cf. Politic. p. 284. D. τούτου τε γὰρ ὅν- 
τος, ἑκεῖνά ἐστι, κἀκείνων ὄντων ἔστι καὶ 
τοῦτο. μὴ δὲ (v οφ male μηδὲ) ὕντος 
v τούτω», οὐδ frepoy avr» ἔσται 

Cf. Heindorf. ad Charmid. p. 

103. ad Themtet. &. 8. Idem e vett. 
edd. revocandum Phileb. p. 22. D. ubi 


ρησὶ b.—*3 σε om 5.—' ἐρώμενον pt 


---- ἰθίσθαι (in (in ει corr) Q.—" ἀνδρώπιον pr Ώ. 


male Steph. scripsit ὁπότερο». Bozcan. 
154. 
P πότερον] Est alterutrum, ut Platoni 
frequentatur, Sic xi. i. p. 914. D. dà» 
ἐν τοῖς γράμµασιν ἀπογεγραμμένον $aí- 
νηται ποτέρου τῶν ἀμφισβητούντων. Ste- — 
phano scribendum videbatur ὁπότερο», 
Bine causa. Ásr. - » 
γνώριµα] Sic legit et Fic. non γνώ- 
pupa. Srkpu. — Ald. Lov. Das. 1. et 2. 


γνώρισμα.  Ficin. qwe utrisque vobis 
notissima sunt, Asr. 


564 


IIAATONOZ 


422 ὡς ἔφαμεν, αἴσθησιν Aa Boy TOU , pulpou ἐέννηστ τε 
ὄρχησι καὶ ὄσεκε, φοῦ δὲ μάλου» ὑπομιμνήσκοντος xci 
Vysigorroc" τὸν ῥυθμὸ», κονωβέντε" ἀλλήλοις χορείαν xc 


παιδιὼν ἐτεκέτην. 


KA. ᾽Αληθέστατα. 


ΑΘ. Καὶ τὸ μέν, Φαμέν, Ίδη διεληλύθαμεν αυτου, To 
δι πρασόμεθα igiene διελθε. 


KA. Πάνυ 


ὃν οὗ». 


A0. 'Ezi τοίνυν 7 τῆς ρωάβης χρεία) v0» πολοφώνα 
πρῶτον ἐπιθώμῳ,' si xci σφῷν ξυνδοκεἴ. 

KA. 11οίον δή καὶ σα λέγεις; 

A0. E; μέν τις πόλις ὡς οὖσης σπουδῆς τῷ ἐσισηδεύ- 
ματι s τῷ νυν εἰρημένῳ χεήσεται μετὰ »όμων" xci τάξεως, 
ὡς τοῦ δωφβρονεν ἒνεχα μελέτης χρωμένη, καὶ τῶν ἄλλων 


---- καὶ ἐγείροντες οτι Ὦ.---ᾱ κοινωθέντ’ vb, κοινωθέντεε f.—? χρείαι Aft, χρήσει 
v: χορείᾳ *s.—* ἐπιθῶμεν πρῶτον t.—5^ νόµον K.—^ ἀφίξεται f.—* οὖν om c.— 


. 14. τὸ δὲ µέλος ὑπομιμνήσκοντος--- 
τοῦ ῥυθμοῦ] Vulgo scribitur τοῦ δὲ µέ- 
λονς---τὸν ῥυθμὸ», quod sensum habet 
contrarium ejus, quem orationis series 
postulat Nempe si homo rhythui sen- 
su jam imbutus saltationem invenit, quo- 
modo rhythmus carmine demum excita- 
tus dici potest! Hoc volebat scriptor di- 
cere, ex ibythmo (i. e. mensura et lege 
bomini, utpote ratione prisedito, innata) 
profectam esse saltationem, et quum 
rhythmus, saltationis lex, carmen (bar- 
moniam) procreasset, utrumque (rhyth- 
mum et harmoniam) chorum peperisse, 
e saltatione et cantu compositum, Quo- 
circa τὸ δὲ pdAos—ToU ῥυθμοῦ scripei- 
mus. Mox Ald. Lov. Bas. 1. et 2. κοι- 
Ῥωθέντει. Ficin. cantus item numerum 
excitat, que ambo invicem copulata cho- 
ream et ludum pepererunt. Asr, 

xopeíg] Pro xopeíg affertur alia lec- 
tio, xpela: quse sequenda videtur (licet 
a Fic. non agnoscatur) quum ea ques 
antea dicta sunt, dici possint ostendere 
quse sit χρεία μέθη», sicut et pag. seq. di- 
cit µέθῃ χρῆσθαι, et χρείαν de eadem. 
SrzPus. Debetur vero hec egregia emen- 
datio ingenio Cornarii, vertentis: Ebri- 
elatis. ilaque usui primum Colopkonem 
imponamus. Bir. 


χρείᾳ] Sic Cornar. emendandum csse 
vidit vulgatum χορείᾳ, quod libri omnes 
habent. Idem prebet Cod. Vosa. Steph. 
memorat et in marg. Bes. 1. adscriptum 


, extat. χορείᾳ 9 pregressis fluxit. Asr. 


τὸν κολοφῶνα ἐπιτιθέναι] ὃς. ἐπά- 
γειν τῷ λόγψ, colophonem addere est ora- 
tionem ad finem perducere s. proffigare. 
Vid. Erasmi Adag. Chil, ii. Cent. ir. p. 
362. sq. Ruhuken. not. in Heusd. Spe- 
cim. Crit. p. 38. Wyttenbach. ad Pta- 
tarcb. de S. N. V. p. 21. et Heind. ad 
Theret. 6.27. et Euthyd. 401. Proverbium 
repetit Strabo xiv. p. 932. (t. v. p. 548. 
Téschuck.) Colophoniorum equitatu, 
quo tantopere excelluerint, ut, ubicug- 
que gentium bellum gereretur, quod 
confici non posset, id Colopbonioraum 
equitum auxilio profiigaretur, Asr. 

el µέν τις πόλις] udat hiec Euoseb, 
Prep. Ev. xii. p. 598. C. ubi ueAévg 
(sic enim Ms. Euseb. Cf. Viger. p. 57.) 
pro µελέτη» scriptum extat. — Ficin. ver- 
lit: exercitationis cujusdam ad. tempe- 
rantiam gralia. Magis perspicue Cort- 
nar. teluti modestic gratia exercitatione 
wlens. Verba ita colizrent: ef τις πόλιν 

χρήσεται τῇ IR és ueAérp (obop) τοῦ 
σωφρονεῖν ένεκα. ΑδΤ. 


565 


ndore μὴ ἀφίξιται ὡσαύτως καὶ πατὰ τὸν αὐτὸν λόγο, 

TOU πρατεῖν αὐτῶν ικα μηχανωμάνη, τοῦτον μὲν τὸν φρό- 

qo» ἅπασι τούτοις χρηστέον εὐ ὃ ὡς madii σε, χα) His 

σαι τῷ βουλομένῳ, xci ὅταν [ούληται, καὶ pab" ὧν ἂν 
βούληται, qim par ἐσιτηδευμάτων ὠντινωνοῦν ἄλλων, i. 674. 
οὐκ ἂν τιθείµην ταύτην τὴν Ψήφων o ὡς δε ποτ μη χελσ 
θαι ταύτην τὴν guy 7? τοῦγον TOV ἄνδρα, ἀλλ fri μᾶλλον 
σῆς Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων χρείας προσθέµην & ὧν T» 
Καρχηδονίων νόµῳ, μηδέποτε μηδίνα ἐπὶ i στρατοπέδου γεύ- 
εσθαι τούτου του πώματος, ἀλλ ὑδροποσίαις" ἔυγγίγνεσ- 
faf τουτον τὸν χβόνον ἅπαντα, καὶ κατὰ πόλιν μήτε δοῦ- 
λονξ µήσε δούλην γεύεσθαι μηδέποτε, ph à ἄρχοντας γοῦ- 
τον τὸν ἔνιαυτὸν ὃν ὧν ἄρχωσι, μηδ᾽ QU ὕ κυβερήτας" pai 
δικαστὰς ἐνεργοὺς ὄντας οἴνου γεύισθαι vo παράπα», μη 
ὃς τις βουλευσόμννος sis βουλὴν ἀξίων iun λόγου συνέρ- 
χεται, μηδέ y: pat ἡμέραων poire, τὸ παράπω», si pun 
σωµασκίως 7 όσων iex, pad αὖ PUTA, ὅταν ὁπινοῇ τις 
παῖΐδας soria ou à? JA καὶ γυνή. xci ἄλλα à τάμ- 
πολλα ὧν τις Ayo, " oic σοῖς νοῦν γε καί i νόμου έγουσι 
ὀρθὸν οὗ φοτίος οἶνος, ὥστε κατὰ τὸν λόγον τοῦτον οὐδ᾽ 


NOMOI, B. 


Itt, i. 2706, 


"m 
—f'h. A. 


—f laus α laus 
pour δίνη μάτι i Avffr et (αἱ pr ὕδροπως ud (25 


A p. e 


libro: animi mores corp. temper. η 
Ρ. 350. v. 38. t. i. ed. Bas. Προσθείμ 

int. τὴν ψῆφον, suffragium mewn adji- 
cerem s. suffragio meo com rem, 


epus 
accederem, assentirer, Vid. Hutcbins. esset. Posthac sic e eeripcom diserte in- 


ad Xenoph. Anabas. i. 6. 10. Quz» se- 
quuntur, Stob. Serm. zlii. p. 295. 14. 


UimwrenRe] G ότοδα, 
στ alen. στ 
omisso voire]. dporociaa (at Euseb. 
et Cod. Voss.)—3oóAovs γεύεσθαί ποτε 
—pírr —pírre ---ἐεργοῦς. Faelisius COr- 
rigebat (ovs, quod nihil est ; ἑνερ- 
ybs est, qui tn opere occupatus est, qui 
munere füngitor, oppositus τῷ ἂργφ, 
otioso. Asr. 

οὐδ' feri] Dudum correxeram unb 
ὅστις, quum hoc reperirem apud Euseb. 
Prep. Ev. xii. p. 599. Stob. Ecll. Eth. 
rlii.p. 205. Paullo infra autem in illis, 


veni apud Euseb. l. c. Bozczn. p. 184, 
155. 

ux eris] Sic Euseb. Stob. et Ga- 
len. Vulgo ODE scribitur, Mox Galen. 


9-— 
γυν]-- πολλὰ (Stob. πάνν πολλά). | Eu- 
seb. és pro ἐν ofs, Cod. Voss. λέγοιεν 
els. Deinde Galeu. τοῖς ye νοῦν, quod 
recepimus. Mox ἀμπελώνων ex Eusebio 
reposuimus pro ἀμπέλων, quod Ficin. 
confirmat vertens: vineis esset. 
Quanquam etíam vulgata scriptura de- 
fendi potest, De τιν vid, ad i. 1. 
8T. 





566 ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ, B. 


ἀμπέλων ἆ ὧν πολλῶν δίοι ουδ) ᾗ vim 241, τακτὰ ὃν va v 
dAAa* ὧν sn γεωργήµατα, κου πᾶσα » δίαιτα, καὶ ὃ] 
τά γε 15g] οὗρον"' : ex tov à ἁπάνσαν ἔμμεερώτατα" καὶ oi 
γιστα γέγνοιν' ἄν. Οὗτος, ὦ ὦ Divos ἡμῖν, εἰ ζυθοκξ, ευ- 
λοφὼν ivi τῷ στρὶ οὔνου λόγῳ ῥηθεντι εἰρήσθω. 


KA. Καλός, καὶ Lurdoxsi. 


— ἂν om t.— οἵνοων Ovfér.—?* ἐμμετριώτατα Af, bnpergicara f: dpperpl. 


τατα *s. 


FINIS VOL. VII. 








(κ.
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Platonis et quae vel Platonis esse feruntur vel Platonica solent comitari seripta graece omnia ad codices manuscriptos recensuit variasque inde lectiones"

See other formats
