Full text of "Poemata omnia"

See other formats

Google 


This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 15 expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


* Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


athttp://books.google.com/ 


Cp i154 B | 


-φΦφ --- --- Aw Omm. δὲ ὦ,» ὃς 


PERSIUS COLLECTION 


GIFT OF 


MORRIS HICKY MORGAN 
(Class of 1881) 


PROFESSOR OF CLASSICAL PHILOLOGY 


JANUARY, 1910 


: v ! ! ἊΣ 1 
code ἢ ἰόν [Ὁ IST 2 Hg. 


Ne. ᾿ | s. 8| 
IOSEPHI SCALIGERI 


* 4 


POEMATA OMNIA ^- 


EX MUSEIO PETRI SCRIVERII. 
aq?» ^ 


2 - 
PS. w M 
"od 
? 


Ux [0C ke. «ἔξ "n CS (C£ 
. y | Us. rÀ 
lg. hc ὁ fF dns, 
ES δι ἰς τις "f 204 "EMISIT 
* e 
f 
PE /^ E E “ Á “ 


EDITIO ALTERA.. 


pn————————— 


. BEROLINI... * 
VERLAG VON A. BATH. 
(MPTTLERS SORTIMENTSBUCHHANDLUNG. ) 


Li 
— 


MDCCCLXIV. 


Beschmutste oder irgendwo aufgeschnittene Exemplare werden 
"wnler keiner Bedingung surückgenommen. 


Ü 


M 


| 


i 


IOSEPHI SCALIGERI 
| POEMATA OMNIA 


EX MUSEIO PETRI-SCRIVERII. 


EDITIO ALTERA. 


———— 


BEROLINI. 
VERLAG VON A. BATH. 
(MITTLERS SORTIMENTSBUCHHANDLUNG. ) 


MDCCCLXIV. 


Lp I5. Ts. 


ἢ Hawmard Cellege Library 
Gift of - 
Morris H. Morgan 
Jan, 1, 1910 


BOUND MAY 14 1514 


SILVA VARIORUM CARMINUM. 


1. Epithalamium Nobilissimorum Gasparis ab Eusum 
ANiewenorti Domini, et Annae Iani Dousae Domini a 
Noortwyck filiae. 


Ios. Scaliger Nobiliss. Iano Dousae a Noortwyck. 


uod damus tibi nec bonum, 
Dousa maxime, nec catum 
Carmen, hoc pietas malo . 
Aique amor tuus extudit 
Qualecunque poetae. 
Si quid esset ei tamen - 
Mentis, ille negotia 
Nec senex iuvenalia 
Debuit, neque tangere 
Nuptialia caelebs. 
Epithalamium. 
Quis sacram subitus mihi 
Ardor incutiens facem 
Mentis otia nubila 
Igne sollicitat novo, 
Desidisque Camenae 
FRumpit insinuans moras? 
Quae suborta perennibus 
Thespii scatebris specus 
Blanda murmura tinnulo 
Vibrat aura susurro? 
Iam diu placido mea 


1 


4* 


0 €) 


Mens remissa silentio 
Odit enthea carmina, 
Flammeaeque poetices 
Abdicavit amorem. 

Iam diu emeritum sacer 
Barbiton paries habet. 
Cur ad illecebras vocor, 
Atque gaudia ludicrae 
Obsoleta iuventae ? 

Sensimus. solito magis 
Vultus enituit poli. 

Hic Deus, Deus interest. 
Non enim temere novo 
Ridet aethra lepore. 

Ecce Cypria praepetum 
Mater alma Cupidinum, . 
Arduum meditans iter, 
Dirigit loca passeres 
Ad Batava iugales. 

Mille persequitur Deam 
Alitum comitum chorus. 
Arcus instruit his manum; 
Spicula ex humero sonant, 
Pendulaeque pharetrae. 

Unus haud labor omnibus. 
Huic Deae biiuges aves 
Cura tradita comere. 

Iste frena iugalium, 
Ile flagra ministrat. 

Rasiles alius rotas 
Et curule ebur essedi 
Sistit imperiis herae. 
Nutibus Dominae imminet, 
Sancta iussa facessit. 

Pone Hamadryadum cohors 
Cingit obsequio Deam, 

Et sororia dexteras 


ὅ 


Triga triplice conserens 
Trina Gratia nexu. 

Ipsa conspicuum suae 
Sedis alta premens ebur, 
Alitum increpitat moras, 
Totaque in biiuges suos 
Prona verbere pendet. 

Oris ambrosii decus 
Mollis umbrat amaracus ; 
Frondeoque procul tholo 
Solis aestiferum iubar 
Crispa pampinus arcet. 

Balsami coma murrea 
Halat Assyrias opes. 
Phaenomerida gemmeo 
Dente fibula colligens 
Crura nuda relinquit. 

Huic tener comes assidens 
Lora flore& curruum 
Tractat, Uraniae genus, 
Praeses auspicii boni, 
Coniugator amantum. 

Ora cui iuvenalia 
Igneus pudor inficit; 
Prima vesticipe$ genas 
Flore laneolo pilans 
Signat aurea pubes. 

Hymenille volucrium . 
Dux amoene Cupidinum, 
Optimae Veneris comes, 
Cui iugalia vincula, 
Cuique foedera curae: 

Tanta, dic age, quo tibi 
Pompa ducitur agminis ? 
Diva quid genitrix parat? 
Quove militibus parat 
Pusionibus arma? 


. Nam tibi licet omnia 
Scire, quo sine nil Venus 
Audet, irrita sunt patrum 
Vota, nil fidei valent 
Sacra pacta maritae. 

Cui capis leve flammeum? 
Pineam faculam quatis? 
Quae puella tot ignibus, 
Quis tot ah iuvenis meret 
Apparatibus uri? 

Quod par illud amantium, 
Quos potens Veneris suis 
Destinat puer ictibus? 
Quis perire dicatus est? 
Qua perire sagitta? 

Sed quid obvia quaerimus?. 
Ecce quod petitur, palam est. 
Agmen illico dum loquor 
Strigat, et Veneris rotas 
Pompa sistit eburnas. 

Iamque Dousiadae domum 
Hospitum chorus obsidet; 
Deque plebe Cupidinum 
Penniger, monitu Deae, 
Pulsat ostia Cursor. 

Panditur domus. influit 
Vulgus omne. silentium 
Collocata tapetibus 
Diva nutibus imperat. 
Infit. ore favetur. 

Dousii generis decus, 

Clara quem celebrem facit. 
Inclitis atavis domus, 
Clarior studiis tamen, 
Artibusque Minervae; 

Non mihi libet aedibus 

Intulisse pedem tuis, 


Fr. 
AN 
NU? ἡ 


ri 
Ni mihi comes adforet 
Iste legitimus boni 
Copulator amoris: 

"Qui tuum sine liberis 
Ne foret, metuens, genme, 
Floridam tibi virginem 
Iure connubii dedit, 
Coniugemque dicavit: 

Quae bonae sobolis ferax, 
Qualis aut Cerealibus 
Spica adulta novalibus, 
Aut Achaemeniis virens 
Citrus ardua campis, 

Coniugem toties patrem 
Fecit. Huic ego, cum tibi . 
Virgo traditur in manum, 

« Nuptialiaque omina 
Iuno Cinxia sancit, 

Mater haud semel, inquii, 
Sed puerpera saepius 
Caeteras uti moribus 
Vincis, innumera quoque 
Vince prole maritas. 

Dieta comprobat exitus. 
Vix capit sobolem domus. 
Iam nequit digitis suis 
Liberos neque dextera 
Nec sinistra putare: 

In quibus, velut integer[;] 
Divitis decus hortuli, 
Quem nec Olenium pecus 
Proterit, neque carpitur 
Ungue flosculus ullo, 

Anna moribus enitet 
Educata piissime 
Matris in gremio suae, 
Et pudicitiam suo 


Eius exprimit ore. 

Hane nefas sine compare 
Solitaria caelibum 
More tempora ducere, 
Nec tori bona, nec mea 
Nosse praemia natos. 

Non eis tibi, non eis 
Nata filia legibus, 

Ut domi sterilis sedens 
Carperetur inutiles 
Virgo nubilis annos. 

Quaere qui propria tuum 
Fulciat serie genus, 
Te nepotibus augeat 
Seque sufficiat tibi, 

Te perire vetando. 

En paratus adest tibi, 
Vota qui superet tua 
Patrium decorans solum 
Gaspar, et Frisios suos 
Flore gentis avitae: 

Qualis ad vitream Thetin 
Venit Aeacides suam, 
Nupta qua cupido data est 
Nocte lucibus omnibus 
Semper anteferenda, 

Prodeat. neque enim mora. 
Coniugalia suavibus 
Pangat oscula saviis, 
Brachiisque tenacibus 
Colla vinciat Annae. 

Verba ne careant fide, 
Ocius, pueri, huc age 
Convenite Cupidines. 
Ite, spicula stringite, 
Expedite pharetras. 

Qua fidelia cuspide 


Corda figitis intima, 
Sauciate par hoc novum. 
Anna Gaspare ferveat. 
Gaspar aestuet Anna. 
Ambo compare vulnere 
Saucios tibi tradidi. 
Functa munere sum meo. 
Ergo fungere tu tuo, 
Hymenille, vicissim. 
Fac sacra coeant fide 
Pectora unanimi simul 
Temperata coagulo; 
Quae dies querimoniis 
Nulla dividat olim. 
Quod sit omine cum bono, 
Omne coniugibus bonum 
Imprecare perenniter. 
A penatibus omnia 
Deprecare nefasta. 
Pestis absit, et orbitas. 
Gaudeat domus annua 
Prole. frugiferas opes 
Rure fundat adorea 
Dite copia cornu. 
Eia, quis sonus hic? ita est, 
In modum tibi Virgines 
Nuptialia carmina 
Concinunt. tibi noctifer 
Linquit Hesperus Oetam. 
Impulit thalami fores 
Cardo stridulus aeneas. 4 
Coniuges sua iam vocat 
Hora. iam veniant. toro 
Collocentur eburno. 
Blanda praelia conserant. 
Implicantia brachia 
Nulla vis ederae tenax 


zd 
ὃς 


d 


10 


Vincat, oscula conchulae, 
Murmurilla columbae. 
Anno 1600 III Kal. Iunii Iuliani, feria sexta. 


2. In puerperium Annae Dousicae. 
Caàta viro natum, patri dedit Anna nepotem. 
Cernat utroque senex cum seniore senerm. 
Anno 1601 VI Kal. Octob. Iuliani. 


8. Genethliacon Aemilioli, Pauli Melissi Poetae 
Laureati, Ἐπ. 

Unde me bifori sono 
Festa laetitiae comes 
Lotos Asia perstrepit? 
Cui Deorum adolet meus 
Tura odora Melissus? 

Cur adest Genius gerens 
Luteum pede socculum? 
Unde cum patera meri 
Liba adorea sustinet 
Ára cespite vivo? 

Audiere Dei preces; 

Et locum pietas habet: 
Vota Iuppiter audiit. 
Nempe sunt Superum sacri 
Iusta cura Poetae. 

Nam, Melisse, puerperae 
Filium Aemilium tibi 
Venter Aemiliae edidit, 
Quam toro propriam tibi 
Sancta Iuno dicavit. 

Ne tuum sine liberis 
Nomen occiduae petens 
Noctis atra silentia 
Luridae Stygis oblitum 
Obsolesceret undis. 

Iam Melissiades tibi 


11 


Porrigat teneras manus. | ! 
Iam nutritia primulum | 
Matris ubera parvulus | 
Sugat ore novello. | 
Lacteamque papillulam 
Rictibus pueriliter 
Semihiantibus appetat: 
Nune repellat ut abnuens, 
Proximusque neganti. 
Inde blaesula garrulus 
Verba semiloquo sono 
Tertiata fritinniens 
Det faceta parentibus 
Multa millia lusus. 
Mox adulta virilibus 
Membra roboret artubus; 
Qualis in nitidum aera 
Ramulos virides novo 
Vere subiicit arbos. 
Cresce Phoebicolae puer 
Vatis aureolum genus: 
Cresce mustule pupule, 
Aemili, Aemiliae puer 
Matris aurea proles. 
Ecce lilia cum rosis 
Bacchicasque ederas tibi 
Rupis incola Thespiae, 
Sutilesque novo parat 
Flore Musa corollas. 
Maior at tibi debita est, 
Teque nobilior manet i 
"Texta Calliopes manu, 
Quae sacram tibi laurea 
Umbret inclita frontem: 
Cum canes veterum memor 
Facta fortia Principum, 
Quos Nicrus dominos suos, 


y 12 


Alma quos columen suum 
Heidelberga salutat. 

Fallor? an novus emicat 
Matris e gremio suae 
Daedalae fidis arbiter? 
Et Melissiaden nova 
Comit infula vatem? 

Prodeas opifex soni, 
Orpheos liquidos modos, 
Atque Arioniae lyrae 
Plectra flexanimo fidis 
Provocantis honore. 

Nec tibi numeris sacer 
Certet innumeris olor 
Dircaeae fidicen lyrae: 
Nec tibi Venusi Appuli 
Comparetur alumnus. 

Cede Graiugenum cohors; 
Cede Romulidum manus, 
Quotquot Aonio specu 
Limpido trepidans pede 
Format unda Poetas. 

Nescio quid amabili 
Matris Aemiliae e sinu 
Maius exoritur fide; 
Fama quod stupeat vetus 
Quodque postuma laudet, 

Vos, Deum genus, optimo 
Iure plaudite Principes: 
Iste sidereus Puer 
Vestra carmine masculo 
Planget inclita facta. 

Vos Poetae, hominum decus, 

Fausta dicite pupulo: 
Ile prodigus eloqui 
Vestra fluminibus sui 
Oris ora rigabit. 


I 


. . — 


[panget 3] 


43 


Omnis ocius huc sua 
Vota contribuat tibi, 
Qui tuum thiasum colit, 
Qui, Melisse, sititor est 
Hippocrenidos undae. 

Ambo contribuant suum 
Carmen, inque vicem sibi 
Serta mutua comparent 
Filio celebris parens, 
Filiusque parenti. 

Tuque, quae semel edita 
Prole mater es unius, 
Mater alite cum bona 
Vatis esto nec unius, 
Nec parente minoris. 


4. In tabellam depictae Dominae. 

Cum dominam nostrae mentis memor aura retractat, 
Praesenti absentem parva tabella refert. 

Cum mentem artificis, cum miror imaginis umbram, 
Ili hera par, vel par illa videtur herae. 

Denique quodcunque est; genius certissimus artis 
Transformat sensus in sua signa meos. 

Miraris, δὶ quando mihi domina imperat absens? 
Imperat haec etiam muta tabella mihi. 


5. Ez Italico Petrarchae. 

Lux aderat qua Sol ferrugine conditus atr& 
Testatus Domini est funera acerba sui, 
Qua perii: neque sub casses dilapsus, Aella, 

Sensi, luminibus captus, Aella, tuis. 
Nec mentem adieci bello, securus abibam. 
Ila elementa mei prima fuere mali. 
Cum mihi pacifico saevissimus hostis, inermi 
Armiger, imbelli bellicus instat Ámor; 
Perque oculos cordi insinuat grassator apertos; 
Qui modo sunt lacrimis ianua trita meis. 


T 


44 


O male victorem! quod nos adgressus inermes, 


Quod tua non arcu reppulit arma suo. 


6. In Pulicem Catharinae des Hoches, elegantissiae 


poetriae. 
Pulicelle niger, nigelle Pulex, 
Incitatior haedulis petulcis, 
Delicatior hinnulis tenellis, 
Docti passere nequior Catulli, 
Stellae blandior albula columba; 
Qua te prosequar aurea camena? 
Quo te nomine praedicem, o beate 
Pulex pumile, pumilille Pulex ? 
An quod, cum libet os meae puellae 
Tuo purpureo ore suaviaris: 
Mihi, cum libet, os meae puellae 
Meo non licet ore suaviari? 
An quod eum subiit cibi voluptas, 
Non in quadriviis, neque angiportis 
Plebeos avidus cibos liguris, 
Sed in lacteolis latens papillis, 
Tingens virgineo cruore rostrum, 
Plenus nectaris et satur recedis: 


Mox circumsiliens modo huc modo illuc, 


Meras delicias, meros amores, 
Ludis ebrius in sinu puellae? 
Anne quod Veneris satelles audis, 
Vindex falsidicae malaeque linguae, 
Cum periura Deos puella laesit, 
Atque ulciscere saucios amores, 
Feris morsibus appetens lacertos? 
Illa in insidis morata, soli 
Vindictae imminet, ac favens dolori, 
Suspensa meditatur ungue mortem: 
Tu cessim fugis, et. fugis recessim; 
Ac subsultibus hine et hinc citatis 
Vibras cruseula, et improbae puellae 


[8Suspenaof] 


Eludis αἱρτ impetentis ictum: 
! Ut campis equa trima ludit olim 
[ Motis aera calcibus lacessens. 
An quod legibus omnibus solutus, 
Puellaria membra pervagaris, 
.Usque Cypridis ad beata regna, 
| Impune insinuans amoris almi : 
Secretis adytis, sacrumque limen 
Insistens, quod ab omnibus profunis 
Et tangi scelus, et nefas videri? 
Hic tu ianitor excubas, et ipsam 
Aureae Veneris tueris aram. 
Quam sancte tibi tradidit tuendam 
Et ridens Venus, et puer Cupido. 
Tene propterea, o venuste Pulex, 
Tene prosequar aurea camena? 
Tene hoc nomine praedicem beatum, 
Pulicelle niger, nigelle Pulex? 
Non: sed quod mimio tuo lepore 
Tot solus facis et paris Poetas, 
Quorum cantibus, aureaeque linguae 
Vena divite, versibus canoris, 
Immortalis eris, diuque vives. 
Nam dum, pumile pumilille Pulezx, 
Haeres pendulus in sinu puellae 
Novus Pegasus in nova Hippocrene, 
| E morsu tuo, ut ungula ex equina, 
Fluxerunt latices Poetici, dein 


Tot sunt carmina nata, tot Poetae. 


7. μιῇ hendecaayllabi De Acme εἰ Septimio [45] 
versibus elegis expressi. 
Aemen Septimius teneros complexus amores, 
O Aeme, mesa lux, deliciumque meum, 
Ni misere te, dixit, amo, ni perdite amare 
Disecupio vitae tempus in omne meae, 
Quantum qui potis est capitis discrimen adire, 


46 


Plurimum, et immanem perniciem oppetere; 

Solus apud Libyas, vel tostos solibus Indos 
Occurram fulvis obvia praeda feris. 

Haec ecfatus ubi, laeva de parte secundis 
Alitibus dextrum sternuit omen Amor. 

.-Ast Acme caput inflectens, puerique lacessens 
Ebria purpureis lumina euaviolis, 

Sic, inquit, mea vita, meus lepor, huic domino uni, 
Huic devoti omni tempore simus, ait: 

Ut mihi nunc maior molleis est flamma medullas, 
Acrior et misto gliscit amore furor. 

Hoc postquam ecfata est, laeva de parte secundis 
Alitibus dextrum sternuit omen Amor. 

Nunc bono ab auspicio, faustis avibusque profecti, 
Mentibus unanimis mutua amantur, amant. 

Unam Septimius nunc mavult suucius Ácmen, 
Quam Syrias, aut quae regna Britannus habet. 

Uno in Septimio totis nunc sensibus Acme 
Perdita conspirat, deliciasque facit. 

Quis par candidius tenerorum vidit amantum? 
Aut fuit auspicio quae meliore Venus? 


8. Catulli Passer mortuus [3] similiter. conversus. 
Lugete, o quantum est Venerum atque Cupidinum, 
amantum 
Atque venustorum quicquid ubique hominum est, 
Lugete. llle ieae lususque et cura puellae, 
Ah dolor, ille meae delicium Dominae 
Passer mortuus est; quem serio amaverat illa 
Plus quam se, plus quam vitam oculosque suos. 
Namque erat et mellitus, et ipsam cognitam habebat 
Tam bene, quam matrem nostra puella suam, 
Et circumsiliens, uti ne a gremio illius unquam 
Cederet, ad solam pipilitabat heram. 
At nunc it.per iter nigrum miser, &h miser, illic 
Unde unquam reducem nemo pedem tetulit. 
Ah vobis male sit, male quae omnia bella voratis, 


17 


O Orci vobis ah male sit tenebrae: 
Tam bellum nobis rapuistis passerem iniquae. 
O male factum! o mi passer, atrox facinus! 
Ecce tua caussa nostrae tumefacta puellae |j | 
Turgescunt salsis lumina lacrimulis. ' 


9. Parodia ad Phaselum Catulli [4], in Causidicum, 
qui relicto foro coquinariam faciebat. 

Patronus ille, quem videtis hospites, 

Ait fuisse litigator optimus; 

Neque ullius minantis impetum fori 

Nequisse detinere, sive crastinum 

Iuberet ampliare, seu perendinum. 

Et hoc negat feracis Aquitaniae 

Negare rura, Vasconumque limites, 

Cadurca iugera, et Rhutena pascua, 

Lemovices, trucesque Petragorios : 

Ubi iste post patronus, antea fuit . 

In urbe scriba. Nam forensium in grege 

Loquente saepe scriptitavit arbitro. 

Amoene Tarnis, et Garumna corniger, 

Tibi haec fuisse et esse cognitissima 

Ait patronus: ultima ex origine 

Tuis fuisse scriba dicit -urbibus: | 

Tuis patronus adfuisse civibus. | 

| 


Et inde tot per exsecranda praemia 
Stipem tulisse, laeva, sive dextera 
Sonaret aere; sive utramque luppiter 
Simul sonante tangeret pecunia: 

Neque ulla vota quaestuariis diis 

Sibi esse facta, cum rediret a foro 
Lucro gravatus usque propriam domum. 
Sed haec prius fuere: nunc cibaria 
Ligurit uncta, seque consecrat tibi 
Culina dives, et culina divitis. 


10. Jdem aliter. 
Magirus ille quem videtis hospites, 


18 


Ait fuisse litigator optimus; 

Neque ullius tribunal arduum fori 
Nequisse personare, sive legibus 
Opus foret latrare, sive iurgiis. 

Et hoc negat severa Nittiobrigum 
Negare septa, Vasconumque curias, 
Aginnum inane, Condomumque inhospitum, 
Lemovices, trucesque Petragorios. 
Ubi iste post magirus, antea fuit 
Lavern& iuris, et patronus in foro 
Loquente saepe voce prodidit reos. 
Cadurce rabula, et Tolosa contumax, 
Tibi haec fuisse et esse cognitissima 
Ait magirus: ultima ex origine 

Tuis crepasse iura dicit in scholis, 
Tua intonasse legibus sedilia: 

Et inde surda per tot urbium fora 
Stipem extudisse, laeva sive dextera 
Rogaret aera, sive utramque pluscula 
Pecunia gravaret improbus manum. 
Neque ulla vota curialibus deis 

Sibi esse facta, cum rediret a foro 
Onustus aere adusque propriam domum. 
Sed haec prius fuere: nunc cibaria 
Ligurit uncta, seque dedicat tibi 
Culina dives, et culina divitis. 


11. In eundem. 
Nunc ollas tractas, tractasti iurgia quondam: 
Iura idem solitus vendere, iura coquis. 


12. In citatum quendam non respondentem. 
Proscripsit tua teque, quod citatus 
Non responderis, optimus Senatus. 
Non assis facis; et gravem tremendi 
Legem carminis, ac severa iussa 
Tantum verba putas: notas honoris, 


19 


Famae stigmata, nominis lituras, 
Speras olim abolere posse; frustra. 
Cum vulnus coiit, manet cicatrix: 
Utque infamia vulnus est honoris; 
Ita ignominia eius est cicatrix. 


13. De, Sabino, quem sponsione mille ac. ducentum 
aureorum provocarat, tergiversante triumphat Auctor. 

Quod Fontenaci verna non viriliter, 

Quem stultus hostem provocavit, excipit: 

Quod sponsione iam lacessitus, tamen 

Frustratur, et calvitur, et pedem struit: 

Extrema arena quód Quirites invocans 

' Indebitam antehac missionem postulat, 

Non crure secto, non lacertum saucius, 

Non hoste viso: sed tubae audito sono 

Turpes latebras quaerit exanguis metu: 

Vos Gallicanae lumen ac decus togae 

(Quam cum Sabinus sumpsit olim, Tuppiter 

Tunc inquinavit aere tempus aureum) 

Vos, caeterique, qui voluptatem auribus 

Huc aucupatum concucurristis domo, 

Abite. abite. Iam sat est, vici. Quia 

Vinci veretur, sat Sabinus victus est. 

Abite, vici. Sed meam victoriam 

Non aeneator praedicabit Isthmius, 

Non laureatae nunciabunt literae. 

Non me trahentem aulaea palmatae togae, 

Viaeque equinis strata plaudentem ungulis 

Ebur curule sistet in clivo Iovis, 

lovi Faliseae debitorem victimae. 

Non bracteatis ventilabit laudibus 

Volgi sequacis clamor, aut Quiritium 

Paean canorus. non iocosa montium 

Imago claris intonata plausibus 

Victoris aures personabit gloria. 

Plebeia pulpa ductet haec famelicos, 


2* 


20 


Perfusa fuco quos adulant nomina, 

Quos lena inani fama titillat sono. | 
Confectus hostis, non triumphus nos iuvat. 
Quidam Sabinum perculisse ludus est: 
Nulla est Sabinum praeterire gloria. . : 


14. De stilo et charactere. 
Sententiarum quum supellex lauta sit, 
Sermonis ingens sit politi copia 
Penes Latinos, quos vetustas aurea 
Catos magistros eloquentiae extulit, 
Quorum e scatebris hauriendum sit tibi 
Verborum acumen, disserendi amoenitas: 
Quid est, loquendi quod novum modum ac genus 
Inecude toties fabricas tua tibi? 
Rerum magister et tyrannus omnium 
Sermonis usus artifex vernaculi est, 
Qui tot loquelae, quot suas, rotat vices. 
.At dictionis splendidae peritiam 
Latiis librorum conditam in sacrariis 
Non sancit usus, sed vetusta auctoritas 
Virüm Latinae principum eloquentiae. | 
Sed insolens hunc rancidisitus sapor, (Palmerius 3] 
Utut loquatur, invidentem intelligi, [ Senec. epp. 114, 4] 
Morositasque pascit insani stili, 
Promens ab ima verba casca origine, 
Vix vel Cethegis gnara cinctutis prius. 
Diversus alius bivio ab hoc flectens iter, 
Inusitata dum timet, sordes amat. [ibid. 13] 
At ille totus pellis, et totus macror, 
Arena calcem non habens, nugae merae,  [Sueton. 
Inanitate plenus, et satur fame Calig. 53] 
Ieiuna verba tinnit exili sono. 
Pruritus alium tangit urticae novae, 
Licenter audax et procul tralatio. 
Teporis ille et lentitudinis metu 
Profundit acer entheato spiritu 


21 
-«ὁ....- 

Inflata verba rore non Achaico.  [Vergil. catal. 7,1] 
Stolide faceta ducit hunc vernilitas | 
Linguae elegantis perperam affectans sales. 
Alius loquendi figere ignarus modum  [Douza pater ?] 
Orationem admittit extra terminos, 
Quem non habenis Circus effusis capit. 
Sic incolendi perdit omnem gratiam 
In laxitatem ruris éxcurrens domus. [Senec. ll. 9] 
Offendit alios planitas aequabilis, [Lipsius] 
Quam Caesar olim, quam colebat Tullius; 
Constrictae in arctum quos iuvant argutiae, 
Quae per salebras saltitant, non ambulant; 
Et, dum legentis haeret exspectatio, 
Intelligendum, quam legendum, plus ferunt. [Senec. 

Quae delicata vult morari lumina, ll. 1] 
Et linquere animis, quod reportetur domum, 
Sit succulenta, non obesa oratio, | 
Illustris, apta, nobilis, sese efferens 
Non mole carnis, sed torosis artubus. 
Sermonis ista sanitas, ut corporis; 
Non sana tantum membra, verum alacria. 
Sit aureorum luce verborum lita, 
Sit compta nativa indole, et non squalidae 
Antiquitatis obsoleta sordibus. 
Sie cuncta varlet, constet ut similis sibi. 
Similis sibi sic constet, ut varie iuvet. 
Quem pascit avidum masculi succus stili, 
Semper recente postulat refici dape. 
Et audiendo vel.legendo frivola, 
Conviva tanquam languido stomacho oscitans, 
Si nil iacentem recreaverit famem, 
Risum in quibusdam, somnum in aliis vix tenet. 


Hoc carmen inscriptum est Albo Amicorum Danielis 
Heinsii, cum hoc tetrasticho: . 
Haec melius fuerat tenebris damnata sileri, 
Et maius pretium dissimulare. foret: 


22 
. Ὁ 
Sed veniam fortasse meret. non ultima pars est 
Laudis, in Heinsiadae scripta fuisse libro. 


15. In Moncaudum Poetam Burdigalensem. 
Nihil fictum. 

Summaenianis Urbis in sepulcretis . 
Ad prosedarum non trioboli lustra, 
Media Suburra bustuarias aedes 
Moncaudus habitat, quis sepulcra vespillo, 
Quis anteponat vel Gemonias tortor. 
Situs sed illas commodumque commendat: 
Patentiore nam fruuntur aspectu, 
Nec ulla purum tegula invidet caelum, 
Patetque totum, quale Termini tectum. 
Hoc unicum est lacunar: unica haec illi 
Fenestra claro mane lumen admittit. 
Haec pro camini pervio tubo, nigros 
Transgmittit extra transfugas heri fumos. 
Haec pro perenni fonte, qui procul distat, 
Laxante totum nimbido Iovem caelo, 
Demittit urnae sponte defluos imbres: 
Tuscanicum illi hoc, hoc cavaedium est illi. 
Nil exeunti, nil et obstat intranti: 
Non taediosae pensili mora scalae, 
Non cochleae tot circularis anfractus, 
Non eminenti structiles gradus mole: 
Est facilis aditus limen, et pedis plani. 
Pro marmore albo, emblematumque tessellis, 
Dorsis iniquis tuber est pavimentum, 
Quod ter quotannis, aut bis, aut semel verrit: 
Asaroton illud nomines licet sane. 
Intus supellex excipit domo digna, 
Hero supellex digna: debili sponda 
Tripes grabatus, scandulis tribus tectus, 
Qui claudicante semifultus in scamno, 
Delumbis, et luxatus, integros noctu 
Hero periculosus invidet somnos. 


28 


Nec ulla restis, aut colorii funes 

Plagulas reducunt, annulive velares: 

Sed sola somnos praebitura securos 
Aulaea situs &raneosus obtendit. 

Pro stramine illi, culcitaeque tomento 

Vel scorteum: segestre, vel senex cento, 
Et pro tapete, proque stragula veste, 
Exfimbriatis obsoleta fratillis 

Anusque lodix, gausapeque detritum; 
Substerniturque mille murium praeda, 

Ace soricinum linteus minutale, 

Qui possit esse ruderarium cribrum: 
Idemque mensae servit unus et lecto, 
Mantile nudae servit et toral mensae. 

Ne dormientem laedat aura nocturna, 
Quod nil sit illi, qui caput tegat noctu, 
Calvariam armat subligaribus braecis: 
Hoc involucro tectus, hoc et amiectu 
Subfarcinatus ad meridiem stertit, 
Compendiosa sumtibus via parcens: 
Quippe una opella prandet, et simul coenat, 
Et ientat, et merendat, atque comissat. 
Coena ipsa frugi, Socratisque praescripto; 
Vinum asse, panis asse, et asse pulmentum. . 
Ancilla, qualem non habere Moncaudus 
Averet aliam, vel, si averet, haud posset; 
Cadaverosa fronte, pendulis labris, 
Cariosa, casca, Troici memor belli, 
Pannuceas in ore praeferens rugas. 
Everrias haec forte (si tamen verrit) 
Protuberantis colligit pavimenti, 

Scopis solutis, aut inutili ramo. 

Haec terget ollas, implet hydriam: sordes 
Et stercus effert: eluit lavatrinam. 
Quotiesque tenti vatis aestuans inguen 
Singultientis arrigit tumor venae, 

Inemta Venus huic et parabilis praesto est, 


24 


Bidens amica, nocte pantices solvens. 
Αἱ eum coquendae tempus appetit coenae, 
Ut exstruatur lignea focus caede, 
(Quis ergo damnet te, Lycurge?) Moncaudus 
Excodicari vineam iubet, vites 
Caesas voraci dat benignius flammae: 
Et qui suo crevere Libero trunci, 
Ceteri iubet perire Liberi vates. 
Non alia mensa, quam vel unius custos 
Pluteus papyri, vel duum libellorum. 
Abax, et idem est pluteus. huic penu longo 
Non integrarum fictilis patellarum 
Astat supellex: curtus urceus: pelvis 
Dimidia: rupto latere futilis guttus; 
Triumque quondam nasiterna nasorum: 
Nec non matella cum sorore craterra, 
(Namque haec bibenti servit, illa meienti.) 
Huic ansa periit, illa non habet limbum: 
Aquale, futum, trulla, pollulum labrum. 
At in quasillo, qui pependit e tigno, 
Semesa perna, caseique buccellae, 
Examinum atra verminantium cella. 
Et in tabella, proximoque paxillo, 
Frustilla pridiana carnis ambesae, 
Analecta rosa, et olla iuris hesterni, 
Lucanicorum circulus botellorum, 
Vellanx omasi, vel catinus hillarum: 
Quae, pridianae cum poeticen Musae 
Destertuit, conviva strenuus glutit. 
Capsella subtus. hac reposta servatur 
Poeticorum synthesis libellorum; 
Servata, nec. servata, quatinus semper 
Illa inquilini scripta permeant mures; 
Quibus refert Moncaudus unus acceptum, 
Quod scripsit ilhs illa, non sibi tantum. 
. Deinde ploxenum, et forensium custos 

. Litieularum bulga, quas et is raro 


25 


Revisit opere, muribusque commendat, 

Ut cognitores sint suam vicem illarum. 

Istum modum Moncaudus, hos habet vitae 

Moneaudus astus, ista vita Moncaudi. 

Gens navitarum vana Lusitanorum, 

Quid vos parandis opibus inmori cogit? 

Moncaudus horum nil paravit, et vivit. 
Scriptum Anno 1569 Montalbani. 


. 16. In quendam. 
Ille, novo qui te signavit nomine primus, 
Unde Pyraethonis dat tibi nomen equi? 
Sive equus in sensu spectetur, sive Pyraethon, 
Conveniens non est ille, vel ille, tibi. 
Quum totus sis nox, quinam potes esse Pyraethon? 
Quumque asinus, quis te iure vocarit equum? 


17. Ad asinum Ocni graviter rudentem in Rob. Ti- 
tium legentem orno, pro ocno, in versu Propertii, [5,21] 
Dignior obliquo funem qui torqueat Ocno. 

Si Titius tollit, qui te bene paverat, Ocnum; 
Ergo tuam Titius pascat aselle famem. 


18. In RHumetum, qui suos versus pro antiquis 
supposuerat. [Muret. opp.Y 7735. Scal.ad Varr. 1,2] 

Qui rigidae flammas evaserat ante Tholosae, 
.Rumetus, fumos vendidit ille mihi. 


9. Avarus. 
Árcarum in fundo quaecunque recondit Avarus, 
Abstulit haec aliis, denegat ipse sibi. 


20. Improbitas humana. 
Caetera. nec verum nec fas animantia norunt: 
Verum et fas unus novit et. odit homo. 


21. JDegener nobilitas. | 
Nobilitas est veste quidem tibi discolor o plebs, 


20 
Τυσϊοὶο tamen est concolor illa tibi. 


22. In Taxum operibus triduo oppugnatum. 
Ex tempore. 
Quadrupedem dum magna operum vi cingimus, illa 
Secretum caecis callibus egit iter. 
Tertia lux agitur, postquam molimine tanto 
Inceptum frustra ludificatur opus. 
Sit vobis ex hoste, viri, victoria capto, 
Dum sit ei e lassis gloria parta viris. 


29. In Atalantae et Hippomanis fabulam. 
Incertum cui det meritam Victoria palmam, 
Quos studio cursim mens rapit una pari. 
Omnibus unus amor, sed non labor omnibus idem. 
Hie praeit; hic sequitur, et cupit esse prior. 
O virgo infelix, quam non vicere tot unam! 
Infelix, quam fraus vicerit una viri! 
Si vi certatim te non vicere tot unam; 
Qui potuit sine vi vincere, qualis erat? 


24. Paulo a Gisbice. 
Ergo suis Paulus voluit me vivere chartis, 
Quoque mihi fama est carmine, vita data est? 
Debitor huie ego sum. Pauli sum pauper in aere. 
Quid faciam? gratas Musa repende vices. 
Illa, Quid ad veteres o stulte revolveris artes, 
Atque tuis, inquit, viribus impar onus? 
Quum tibi vernarent Zephyris spirantibus aurae, 
Et felix habilem vena rigaret humum, 
Poma ferax seris miranda nepotibus arbos 
Nec semel, aut uno pollice carpta dabas. 
Nunc ramale vetus, quid praeter muscida possis, 
Aut damnanda focis arida ligna dare? 
Carmine non moriente senex qui fovit amicos, 
Inque suis voluit nomen habere libris, 
Vieturos memori potuit quos tradere saeclo, 


y" 


21 - 


Sat facit, illorum si meminisse potest. 
E lectulo surgens III Kal. Ian. luliani 1602. 


25. Donum doctiss. auctoris Scaevolae Sammarthani 
De Gallis Doctrina illustribus 108. Sealiger donabat 
Danieli Heinsio his versibus: 

Sibi hoc volumen a poeta Scaevola 
Missum poetae Scaliger dat Heinsio. 


26. Danieli Heinsio gratiarum actio pro dedicatione 
Si Italici. 
Ex tempore 
Quod vester nostro sub nomine Silius, Heinsi, 
Purpureo gentes lumine cultus adit; 
Nee me hoc duntaxat, quo me non dignor, honore, 
Sed devinxisti postera secla tibi. 
Quod solum possum, quia me tibi debeo totum, 
Me totum voveo tempus in omne tibi. 
Sed quas debueram, neque possum solvere grates, 
Α tibi devincta Posteritate feras. 


27. De Henrico Hege servato. 
Duplex potestas ista fatorum fuit, 
Gallis saluti quod foret, Gallis dare, 
Servare Gallis quod dedisset optimum. 


. 28. In Veronam. 
Ocelle mundi, sidus Itali caeli, 
Flos urbium, flos, corculumque amoenarum, 
Quot sunt, eruntve, quot fuere, Verona 
Brenni 8maragde, transpadane berylle, 
Gallorum iaspis, margarite Benaci: 
Apex supremus elegantiae rerum, 
Et meta summa, daedalaeque naturae. 
Quam fronte prona fascibusque submissis 
Urbes adorent, et lubenter agnoscant 
Sublime maiestatis arduae lumen, 


28 


Nisi orba lucis viveres salutisque, 
Iniuriosa servitute praedonum, 
Qui nidulantur Adriaticis stagnis, 
Et inde semper imminent novae praedae, 
Thetidis nepotes, et Salaciae cives. 
Heu Spartacorum traduces venenati! 
Heu transfugarum tot propagines sacrae, 
Et perditorum seges adulta latronum! 
Queis summa laus est possidere de rapto, 
Peculium fecisse de malo, virtus. 
Quorum urbs ab atris quantacunque, quaecunque est, 
Isaurica sodalitate, piratis 
Conflata: ab atris aucta, fota piratis, 
Auget, fovetque nunc amica piratas: 
Taberna sceleris, officina Cyclopum, 
Intus recondens copiam improbae mercis, 
Dolique acervos flagitiique thesauros: 
Ergastulum cruoris, et venenorum. 
Ubi maxima mercede sanguinum servit 
Propola toxici, institor mali succi: 
Tum quisquis et clam, non palam nefas audet, 
Sicariusque, qui palam nefas auget. 
Nam lictor audax, publieusque grassator, 
Cumque horrido lanista spiculatore, 
Turpi fide auctoratus et sacramento, 
Stipendiorum spe superbit, et sumit 
A crimine animos, a licentia ferrum. 
Ubi peierator, atque funerum manceps, 
Sociique capitis atque sanguinis sector 
Civis, suorum triste praestinat letum 
Quocunque pretio, quot licent, amicorum. 
Cui nulla iusto urbs Marte cessit, aut bello: 
Sed quali ahena claustra moliebatur 
Arte, et seras Philippus urbium, et vectes. 
Hac propter ipso est in mari sita, ut magnas 
Piscétur urbes undique aureo reti. 

O Diva, nam quae vorticosa tempestas? 


29 


Quis turbo? quae a&estuantis aura fortunae 
Te mutat aliam, quisve casus affligit? 
Quae tristis, expes, cassa lucis, atrata, 
Squallentis obsoleta sordibus luctus 
Moeres, ut orba, quae flet unicum mater? 
Regina tot rerum, et tot urbium princeps, 
Ubi tuorum est lux vetusta sceptrorum, 
Et aureo splendore fulta maiestas? 
Totoque maior orbe, par polo fastus? “ 
Illique magni gloriae tuae fasces? 
Ubi Quirites heu tui. tui cives, 
Delecta pubes, flosculus iuventutis? 
Ubi Divi alumni Principes, Iovis semen, 
Proceres beati, debitum genus caelo, 
Fulmen duelli, terror Adriae magni, 
Opum hosticarum martiale tormentum, 
Tutela patriae, spes labantium rerum, 
Pacis sequestri, civibusque devoti, 
Sealigera soboles, qui Feretrium tantis 
Tot olim opimis, teque, Diva mactarunt? 
Queis tot triumphos, tot trophaea, tot laurus; 
Queis sceptri honores, atque nomen Augustae 
Accepta debes, quaeque mole sublimi 
Educta Mausolea provocant coelum ? 
Proh sortem acerbam! proh volubilem casum! 
Quanta e supremo culmine et statu rerum . 
Quanta excidisti! non tibi obfuit tantum, 
(Nec posse credam) nauta Iapidis ripae, [Japydis?] 
Quantum una, sudos quae tibi dies, quaeque 
Fortuna praeterpropter invidet lucem. 

Ast o venusta mater, o parens salve. 
O mea creatrix; vosque rite maiorum 
Salvete manes. Ille ego nepos vester, 
Pila atque lusus, ludicrumque fortunae: 
Currens parentis exul exulis cursum: 
Pro farre salso, proque adoreo libo, 
Pro ture, proque februo parentali, 


90 


Hic vos saluto laetus. Este felices, 
Pioque manes, o, nepote gaudete. 

Ut, quam ruinae me superstitem vestrae 
Par est dolere, tamne laeter, ut resto 
E messe tanta semen: e procellisque 
Tantae domus tabella naufragii tanti. 


29. Ad Paulum Melissum P. L. 
Caeleste pectus, cuius ex inexhaustae 
Mentis scatebris, limpidissimae linguae 
Sermone dio vena lacteo manat, 
Melisse: quid me naufragum, quid oppressum, 
Quid improbo doloris obrutum fluctu, 
Curvumque luctu, et fronte cernua terram 
Tuentem, ad altae lumen erigis Musae: 
Ut scripta nostra provocans tuis scriptis, 
Inamoena scripta candidissimis scriptis, 
A mente curis et silentio mersa 
Molles camenas, molle carmen expectes: 
Hoc licuit olim, cum faventibus Musis 
Secunda nostros aura temperans cursus 
Mea ad beatos vela mitteret portus, 
Regens amicae pacis in sinu tuto 
Studiis adultam liberalibus mentem. 
Quam lenis ardor, atque literis florens 
Ignobili fovebat otio primum 
Quies bonarum mollis artium nutrix, 
Serena vacuae flamma semper aspirans: 
Postquam procellis eque triplici fluctu 
Civilis aestus, delicatus et liber 
Excepit almae me Valentiae portus; 
Ut iuris acri sancta me Themis cultu 
Artificis expoliret ungue Cuiacii, 
Inexpiatae post cruenta Bellonae 
Pugnata caelo bella semper irato. 
Tunc tunc poeta, tunc Apollini carus 
Vixi; Camenis tunc amicus audivi; 


31 


Nec ulla surdo plectra movimus Phoebo. 
At nunc doloso flamma Martis insani 
Supposta cineri, quamque pacis armatae 
Fallax alebat vultus, ut prius stultis 
Spes suggerebat Suada credulas Gallis, 
Exsuscitata fulsit. ilicet magnam 

Inopina cunctis urbibus dedit stragem. 
Unde administrat saeva Erinnys ardentes 
Incendiorum civico faces bello. 

Quare metu deiectus, obsitus luctu, 
Airatus, exspes, in tuum sinum fugi 
[Genev]a, quae me patriae exulem terrae 
Blanda atque amica caritate fovisti. 

Ergo ille primus ardor, ille cognatus 
Nitor obsolevit mentis ad metus illos, 
.Melisse, qualis ad Caniculae tabem 
Omnis silet flos; et tamen tuis scriptis 
Vires recepit, qualis imbribus seris 
Seges renidet aegra: quae diu languens 
Frustra coloni spem sagacis elusit. 
Quod siquis ullas fomes ullus in nobis 
Resides sepulti celat ingenii flammas; 
Totum hoc tibi ardet, hoc tibi reviviscit: 
Totum hoc amoris aura ventilat vestri. 


30. Eidem. 

Paule, poetarum cui doctis frondibus haerens 
Cinxit honoratum laurea serta caput, 

Quid facis, o vates? quibus exigis otia musis? 
Aut quibus in studiis fallitur hora tibi? 

An, teneras mulcens liquidis accentibus auras, 
Musica non uno dividis orsa tono; 

Ut te miretur modulantem lympha Deorum 
Rhenus, et exsultans altera nympha Nicer? 

Anne Palaestinas numeroso carmine musas 
Solvere Teutonicis ora diserta modis 

Instituis ? Felix animi, vitaeque beatae, 


82 


Si mentem capiunt illa vel illa tuam. 

Felix, qui faciles traducis pectore curas; 
Otiaque in tenera sancta quiete colis. 

Vivacis cui dona indelibata senectae 
Spondet inoffenso tracta tenore salus. 

Quem non ulla malo labes tentavit acuto, 
Non ulla afflavit vis inimica mali. 

At mihi perpetuum miordacibus anxis curis, 
Nec sine sollicito ducitur hora metu: 

Quem monstro prognata lues, quae limite certo 
Quatuor alternos itque reditque dies, 

Obsidet, et tacita populatur 'peste medullas. 
Hei mihi, quod loquimur verba minora malo! 

Nec possunt elegi vivis proponere pestem 
Sensibus. altiloquae res erat ista lyrae. 

Sic me iniit victrix; sic me spoliavit inermem: 
Sic de me celsis alta triumphat equis. 

Nec mihi sufficiunt veteres in corpore vires: 
Nec pes munus obit, nec manus ulla suum. 

Sed sum, quod ventis debet ludibria pondus; 
Et quod onus primis flatibus aura levat. 

Me non ulla iuvat Cerealis gratia foetus; 
Gnossia nec veteris grata saliva meri. 

Omnia Cerbereum spirant mihi noxia virus; 
Omnia sunt ori trita venena meo. 

Quid ieiuna loquar diluti taedia gustus? 
Oraque non unquam sicca liquore suo? 

Quid matutinae fastidia lenta salivae? 

: Hostibus eveniat ah sapor ille meis! 

Quid stomachum exesum stomachique inamabile 

murmur? 

Et nunquam ad gemitus pectora muta suos? 

Cum gravior fundo veniens exaestuat imo 
Spiritus, et fauces tussis anhela quatit. 

Quid nocturna modis insomnia turbida miris? 
Quasque mihi intentat mortis imago minas? 

I nunc, meque iube Musarum expromere foetus, 


89 


Et vacuae 8 nobis exige mentis opus. 

Me iuvat exorare malum hoc: quibus illa pianda 
Auxiliis: quo sit ture litanda mihi 

(Formidandum aegris atque implacabile numen) 
Una tribus Furiis addita quarta soror. 

Post subducta polo caelestia semina flammae, 
Atque Prometheae conscia furta manus, 

Prima peregrinis Erebi caput extulit oris, 
Insueta et vultu terruit astra suo, 

Morborum et traxit ferales prim& cohortes; 
Seque ducem iussit et sua signa sequi. 

Inde hominum miseris cervicibus imminet hostis; 
Calcat et imposito subdita colla pede. 

O dulces animae, si qui superestis amici, 
Iure sodalitii pectora iuncta mihi, 

Accipite has lacrymas, supremi pignora luctus, 
Tristiaque atratis carmina picta notis. 

Et tibi nec nostri sit funeris ultima cura, 
Devotum Musis, docte Melisse, caput. 

Sic tibi sint faciles Boeotica numina Musae, 
Impediatque tuas laurus odora comas. 

Atque olim, quandoque mei non inscia fati 
Vertet in auriculas nuncia fama tuas, 

Omnibus indicas fac luctum, Paulle, poetis; 
Et, Nostri, dices, pars fuit ille chori. 

Sic dices, tumuloque dabis tua carmina nostro; 
Carminibusque tuis carmina iunge mea: 

Heic situs est, qui nec vixit, nec mortuus olim est, 
Nam mors viva illi; mortua vita fuit. 

Scripsit aeger, et laborans febri quartana. 


31. In Olorem insignium P. Melissi, 
Quisquis picta mei legis argumenta Melissi, 
Ipsa suis etiam disce referre notis. 
Flexanimas voces signat, cantusque poetae 
Blandus olor, dulci gutture carmen hians. 
Idem etiam niveis passis argenteus alis, 


3 


M 


τς om τος o mM 


34 


Innocuos mores et sine labe, notat. 
Uno argumento, pictura insignis in una, 
Culturae et morum signa, Melisse, geris. 


32. In L4lia eorundem insignium. 
Lilia Francigenae fuerant insignia gentis, 
Celta cui victus subdita colla dedit. ἡ 
Nune ea, sed vixdum veteris cognominis haeres, 
Confusus Francis hibrida Gallus habet: 
Et nullo gentis, nullo virtutis honore, 
Cognatis maculat stemmata prisca notis. 
Ast tibi vel duplici sunt debita iure, Melisse, 
Quod virtus et gens illa dedere tibi. 


33. in Imaginem Melissi. 
Caetera membra mei spirantiaque ora poetae, 
Artificis potuit pingere docta manus; 
Sed verum, et vivum vatem, totumque Melissum, 
Expressum in nostro pectore sculpsit amor. 


34.  lllustrissimo Domino Henrico Borbonio, 
Dumbarum | Principi. | 

O quem te dicam, quoniam natalibus audes 
Altius eximiis exeruisse caput. 

Tu genus Heroum studiis atque artibus olim 
Missum per Reges stemma tueris avos. 

At quibus illustreis ortus natura negavit, 
His virtus instar nobilitatis erit. 

Et licet ad laudem cuncti grassemur honesto 
Consilio, merces non tamen aequa manet. 

Nam virtus alios homines leroibus aequat, 
Heroum natos sed iubet esse Deos. 


35. Eidem. 
Franeorum nulli Regum pietate secundum 
Trans maria evexit relligionis amor. 
Ile triumphati spoliis Orientis onustus, 


35 


Gente ex barbarica parta trophaea tulit. 
Huius tu soboles doctas amplecteris artes, 1 
Quas prope depositas ultima fata trahunt: * 
Cum toto studiis intermorientibus orbe, | . 
Barbaries atris celsa triumphet equis. ' 
Si proavis, Henrice, tuis gens barbara cessit, 
Barbaries debet cedere victa tibi. 


36. Eidem. 

Borboni columen generis, cui Pallas honestas 
Artes dat puero, mox dabit arma viro; 

Ne mirere, tibi si pro sermone pedestri 
Mittimus imparibus verba ligata modis. 

Blanda tui facit hoc, quae nos fovet, aura favoris: 
Hanc in mente.mea ventilat illa facem. 

Nam mihi nescio quis recreans in carmina vires 
Ardor amicitiae spirat ab igne tuae: 

Ignotoque rudes praetentat Apolline sensus, 
Quaecunque haec vis est, quam tuus afflat amor. 

Nec vero metuam ne sim sine carmine vates, 
Ipsa meum virtus nam tua carmen erit. 


37. lac. Augusto Thuano, Notas in Novum 
Testamentum efflagitanti. 
O Musas et nos parili complexus amore, 
Musarum et nostrum dulce, Thuane, decus; 
Pro quo non dubitem totas ex ordine noctes, 
Noctibus et totos continuare dies; 
Quid me divini velo summota silentii 
Legis Apostolicae tangere sacra iubes? 
Ecce profanorum maeulas abolere parantem 
Impatiens veri non tulit invidia. 
Scilicet in vero verum patienter amabunt, 
Qui verum in nugis non potuere pati. 
Illorum si luce sua praestringit ocellos 
Sol meus, uret eos 80] meus igne suo. 


9." 


36 


398.  Christianissimo Francorum et Polonorum Regi 
Henrico. III. | Urania Musa. 
Princeps sororum, quae beata secessus 
Vireta celebrant inter Aonum montes; 
Urania, quamvis me reposta caelorum 
Species moratur, musicique concentus 
Mundi volantis; conscias tamen fati 
Coeli choreas astricas, et Erronum 
Septem reliqui spatia, quos citis bigis 
Curricula Circi magna semper exercent, 
Ut hinc ministrent fata rebus humanis, 
Momenta varient, ac reciprocos casus ' 
Volvant revolvant. Namque me pius mentis 
Incessit ardor, magne Rex, ut hunc nostrae 
Gentis clientem, quem recenter a nigris 
Leti tenebris imminentis, ἃ dirae 
Oblivionis vindicavimus fato, 
Tuas ad aras, ad tuumque pulvinar 
Sublime sistam, si.novis ei possim 
Modis honores comparare divinos, 
Quos dia spirat aura numinis vestri, 
Solioque fulgens eminente Maiestas. 
Spes est, tuo ut favore fotus, et nido 
Tuto receptus, nec licentiam indoctae 
Plebis, nec ullum stigma Grammatistarum, 
Nec inquinata menda, nec vetustatem 
Sentire porro, nec gravem situm possit. 
At universi rector orbis Augustus 
Praestare non id quivit, ut suus Vates, 
Qui sese in eius tradidit clientelam, 
Non vim severae mortis experiretur: 
Neque ille mendis, atque paedagogorum 
Contaminatus obsolesceret nugis. 
Tu, quum e tenebris, e silentio leti 
Illustre victor efferens caput, sese 
Dedat tibi Poeta (nam tuo nutu 
Videre lucem se fatetur)[,] Augustum 


37 


Maiore laude vincis, ac suum tandem 

Ili auferendo, vindicas tibi, Vatem. 

Nam bene mereri Vate de suo, quem nec 

Servare potuit, iure non potest ullo. 

Tuus poeta est igitur optimo iure. 

Quid, quod vagantum nosse Siderum cursus, 

Solis labores, spatia menstruae Lunae, 

Annumque gressus in suos relabentem, 

Indigna non est Rege maximo cura? 

Testis Necepso, qui Canopici regni 

Tenens habenas, nocte consulens caelum, 

Quaecunque limes astra signifer portat, 

Radio notavit. quid vetustus eiusdem 

Tyrannus aulae, terque maximus Nili 

Regnator Hermes, qui logisticis punctis 

Collegit astra; caelici penetralis 

Reseravit adyta, venit ad Deos ipsos, 

Caelo potitus sic per astra captivo? 

Quid priscus Atlas, rector Africae, qui non 

Cervice, verum mente pertulit caelum ἢ 

Quid ille, canae quem loquentur aetates, 

Astrorum alumnus, pignus aureum caeli, 

Castellae amoenae Rex vetustus Alfonsus; 

Aliüque, quos nec explicaverim, Reges, 

Divina qui per scripta Regibus magnis, 

Magnisque tantam Ducibus asserunt artem? 

Ars ista sic, Rex magne, Regibus non est 

Indigna, quae tot vindices habet Reges. 

Quod si et clientem hunc recipis; o quater felix, 

Quem sic tuentur, saeculisque commendant 

Regale studium, tuque maximus Regum. 
[memini tamen me alicubi memoria lapsum esse. igitur 
pro illo Rez Celliberae Tarraconis Alfonsus reponendus 
erit ille Castellae amoenae rez vetustus Alfonsus."  Sca- 


liger ipse moriens teste Daniele Heinsio in Scaligeri 
epistolis p. 835.) 


Hoc carmen praefixum est priori editioni Manilii. 


98 


39. n Lezicorum compilatores, inscriptum | Lexico 
Arabico a se collecto, ἐπ Batavis. 
Si quem dura manet sententia iudicis olim, 
Damnatum aerumnis suppliciisque caput: 
Hune neque fabrili lassent ergastula massa, 
Nec rigidas vexent fossa metalla manus. 
Lexica contexat, nam caetera quid moror? omnes 
Poenarum facies hic labor unus habet. 


40. Ez Salomone, Proverbiorum cap. XXXI. 
Τίς ποτ᾽ ἀριστεύουσαν ἐν ἀνδράσιν εὗρε γυναῖχα; 
$ δὲ χλιδῆς πάσης ἀντάξιος ἀντερύσασϑαι. 
ἐν ταύτης γὰρ χερσὶ φίλον χέαρ ἀνδρὸς Éoto 
ἔλπεται, εὐχτεάνου δὲ αἀτέμβεται οὐποτε λείης. 
xat ὃ γυνὴ πρόφρασσα᾽ φιλοφροσύνῃσι νόοιο 
οὐ χαχὸν ἀλλ’ ἐσϑλόν τι ἀμείβεται ἥματα πάντα. 
ἦ τε μετερ) ομένη τῶν ἐν φρεσὶν Tot μενοινᾷ, 

ἢ λίνον, ἣ ἔριον φιλερίϑοις χερσὶ πονεύει. 
τηλόϑι δ᾽ οἵ βιότοιο πορίζεται ἤϊα πάντα; 

οἷά τις ἐμπεράμου φιλοχερδέος ὠχυάλη νηῦς. 
χαὶ γὰρ ἐρημολε χὴς χοίτης ἄγχαυρον ἀνέστη 
ννυχίη, ἀταλοὺς μενοεικέος ὄφρα χορέσσῃ 
υἱέας ἁρμαλιῆς, καὶ δμωΐδας ἔνδον ἐρίϑους. 
χαὶ τινά που πυχινηῆσι 'προμηϑείαις ὁρόωσα 
ἀγροῦ συγχόρτοιο τιτύσχεται ὀργάδα γαίην. 

ἐχ [δέ uv d ργολαβεῖ, φίτυσέ τε ϑέσχελον ὄρχον. 
ϑειλόπεδον Opi r Abc ξοῖς χομέουσα πόνοιοιν. 
ἂν δὲ μὲν ὀτραλέη ἐζώσατο εὔστολον ὀσφύν. 
dy δὲ πόνῳ χάρτυνςξ βραχίονα χαρτερόμοχϑον; 
οὐδ᾽ ἧς ἐμπορίης χρῃστὴν ἐπιμέμφεται αἶσαν. 
ἀμφοτέρῃσιν ἔμαρψεν ἀτραχτίδα τ᾽ ἠλαχάτην τε, 
ἠλακάτην λαιῇ, xai ἀτραχτίδα δεξιτερῆφι. 
λιμαλέοις, πενιχροῖς τε ὑπείρεχε χεῖρα βοηϑὸν, 
λιμαλέοις ϑρέπτειρα, πενιχροῖς ὀλβοδότειρα. 
πάντα οἵ ἐν μεγάροις εὐτύχτοις νήπια τέχνα 
οὔτ᾽ ὄϑεται βορέαο δυσαέος, οὔτε ἀτύχϑη 


Ψυχροβόλου νιφάδος ῥιπῆς δυσπέμφελον ἦμαρ. 


89 


οὐδὲ πόνων συνέταιρος ἐν ὄρφνῃ λύχνος ἀπέσβη" 
Διπλοῖδας γὰρ πάντες ἐπαλέας ἢ ἀαφιένυνται. 

χαί οἱ ἅλις γλαφυραῖς χηλοῖς ἔνι σιγαλόεντα 
πορφυρέοισι τάπησιν ἐπήτριμα βήγεα χεῖται. 

πᾶσιν ἀριστογάμοιο περιχλυτὸς ἀνδρὸς ἀχουὴ 
ἡμένου εἰν ἀγορῇ πολιοῖς παρὰ δημογέρησι. [5 γέρουσι] 
$ δὲ παλιμπρώτῃσιν do. ὧν χάμε χερσὶν ἕῇσι 
δαιδαλόεν ἑανὸν ζωστῆρα τε πέρνατο χεστόν. 

πάντα δὲ τιμήεντα xal ἄρτια φάρε᾽ ἕεστο. 

οὔτε ἐνὶ χραδίῃ ἐμπάζεται αὔριον ἦμαρ. 

3 καὶ ἀπὸ στόματος νημερτέ᾽ ἀμύμονος αὐδῇς 
ἰϑύνει σοφίην, καὶ ϑεσμὸν ἀγάνορα πειϑοῦς. 

πάντα δ᾽ ἐπεντύνουσα ἐπαρτέα ἔνδον ἐν οἴχῳ 

οὔτι μεϑημοσύνῃσιν ἑὸν βίον ἀργὸν ἀέξει. 

τόῤῥα μιν εὐθύφρων τε ἀνὴρ, καὶ παῖδες ἀγαυοὶ 
σεμνοῖς δειδίσχοντο παρηγορέεντες ἔπεσσι. [5 ἔοντες 7] 
δῖα γύναι, πολλοὶ μὲν ἀριστεύσαντο κατ᾽ αἶσαν 
τίμιαι ἡλικίδες, σὺ δ᾽ ὑπείρεχες ἔξοχα πασέων. 
τηύσιον μορφὴ: πανετώσιον ἔπλετο χάλλος. 
ϑευσεβέος δὲ γυναιχὸς ἐτήτυμος aivoc ἐτύχϑη. 
δεῦτ᾽ ἄγε εὐύμνοις μιν ἀμείψατε πάντες ἀοιδαῖς, 
ὄφρα μιν εἰν ἀγορῇ χλείῃ ἑὰ ϑέσχελα ἔργα. 


41. Ez Hippocrate. 
τροφῆς dxopín, xal πόνων ἀοχνίη, 
χαὶ σπερματώδους οὐσίης χατάσχεσις, 
τρί αὐτὰ τῆς ἀνουσίης τηρητιχά. 
Idem Latine legitur in veteri pulcherrimo marmore 
in oppido S. Aegidii αὐ Rhodanum. 

VESCI . CITRA . SATURITATEM 
IMPIGRUM . ESSE . AD . LABOREM 
VITALE . SEMEN . CONSERVARE 
TRIA.SALUBERRIMA. Iani Gruteri inscript. p. 929. 


42. Hoc antiqui poetae De amantum miseria, 
ἅπαντες ἐσμὲν ἀϑλιώτατον γένος 
ἐρῶντες, olonsp τοῦ πεπαῦσϑαι τῆς νόσου 


40 


δδὸς μί᾽ ἐστὶν ἀγχόνης, ἣ φαρμάχου. 
ita. convertebat Scaliger. 
οὐδὲν ἔρωτος ἄχος προφερέστερον, ἠὲ τραχήλῳ 
ἀρτάνη. 7| βρόχϑῳ φαρμακχόεσσα πόσις. 


' 43. In flium quendam patri dissimillimum. 
ἡρώων παῖδες χάχ᾽ ἐλέγχεα, τοῦτ᾽ dp' ἀληϑῶς, 
ὅστις ἀφ᾽ ᾿Ελλάνων εἶπε παροιμιάων. 
οὐχ ὁδράᾳς, ὡς παῖς μέγ᾽ ἀριστεύσαντι πεφύχει 
γύννις ὅδ᾽, ὡς πινυτῷ φωτὶ χαλιφρονέων ; 
δράστῃ ἀμβολιεργὸς; ἀπαυδήμων ταλαεργῷ; 
ταχτῷ ἀχοσμόβιος; σύμφρον᾽ ἀχαιροβόας;, 
σεμνῷ ἀτιμόγελως ; xal μαψιλάχης ἐχεμύϑῳ:; 
τῷ τε γαληνοφαεῖ σχυϑρομετωπονεφής; 
τῷ ῥαδινοῖς μελέεσσιν ἀρηρότι, γαστρὸς Égolxic, 
ἃ τε βαϑύχναμος, xai πλατύπους πιϑάχνα; 
ἡρώων παῖδες λῶβαι. τί χε ϑαμβήσαιμεν., 
εἰ χ᾽ ἥρως λώβαν τόνδ΄ ἀνέφυσε πατήρ; 


44. Inter arma non esse Musis locum. 
τεύχε᾽ ἐπαλλοτριβῆ, πυριχύμονος Éunopa τέχνης, 
χαλκὸς μὲν λιϑότριψ, χαλχοτριβής τε λίϑος, 
xai τάδε ϑειοβαφῇ φέγγους ϑηρήμονα χάρφεά, 
χαὶ φλογὸς ἁρπαλέης τοῦτ᾽ ἀλιβὲς δέλεαρ, 
χαὶ σὺ φιλαγρύπνοιο συνίστωρ λύχνε μερίμνης, 
νυχτιφαὲς πινυτῆς ὄμμα περιφροσύνης, 

χαίρετέ μοι. τότε γὰρ πολλὴ χάρις ἔσσεται ὑμέων, 
ὅττε μάχης, xal "Ἄρευς ἔσσεται οὐδεμίη. 

Idem Latine. 

Arma suo attritu exeudendis ignibus apta, 
Quodque terit ferrum, qui teriturque silex: 

Et quod sulfureum venatur lumina lignum: 
Ustilis et celeri quae perit esca rogo: 

Tuque mihi vigilis studiorum conscia cura, 
Ilustrans noctes parca lucerna meas: 

Ite procul! vestri usus erit vel maximus olim, 
Si neque bellorum, 81 neque Martis erit. 


41 ; 


45. Noctu in lecto quum esset Auctor Tarbae Bi- 
gerronum, meque per aestus ammi, tonitrua, et fulgura 
quiescere posset, offensus garrulitate cuiusdam in coena 
pridiana, sequentia duo epigrammata meditabatur. 
ob σχόπον εὐμαϑίης νημερτέα πουλυμαϑείη 
ἔλλαχεν, οὐδὲ νόου δόξαν ἀδηλογίη. 
ὃς γὰρ ἀμετροεπὴς ἀνεμοτρεφὲς αἰὲν οἴηυα 
αἰόλλει χούφοις πηδαλίοισι. νόου, 
πάντας ὑποβλήδην λαβρηγορίαις ὑποτέμνων, 
οὐδὲ τέχμωρ μανίης οἶδεν ἀπειρολάλου, 
τοῦτον ἐπισπέρχουσ᾽ ἀεσίφρονα ϑουρὰς ἀέλλη 
pps δοχησισόφου μήτιος εἰς σχοπέλους. 
ὃς δ᾽ αὖ πευχαλίμου ψυχῆς οἰήϊα νωμῶν 
εὐχραεῖ πραπίδων πείϑετο νηνεμίῃ, 
τόνδε γαληνιόωντι νόῳ πλησίστιος οὖρος 
ἦγεν ἀεὶ πινυτῷ ὅρμον ἐς εὐστοχίης. 
Idem Latine. 
Istud non scire est, quamplurima scire videri. 
Istud sentire est non bene, multa loqui. 
Sed quicunque loquax ventosae mentis habenis 
Versat agens animum turbidus instabilem, 
Obloquiturque aliis, interpellatque loquentes, 
Nec certum morbo scit posuisse modum: 
Illum transversum rapido celer impete turbo 
In vanae scopulos credulitatis agit. 
At qui tuta regens animi moderamina cauti 
Aurae tranquilli paruit ingenii: 
Illum composita placidum levis aura quiete 
Egit ad optati litora consilii. 


46. In Pyrenaeis haec scribebat, Aquis caldis. 
Aspice quanta, quibus vitiis, quibus obsita morbis 
Turba, diu lenta decolor ora lue, 
Per rigidas cautes, et inhospita tesca Pyrenes, 
Tesca vel humano vix adeunda pede, 
Paeonii laticis vastis obsessa ruinis 
Dona petit. tanti posse valere putat; 


42 


Ut paene ipsius. vitae discrimine vita, 
Utque ipsa constet paene salute salus. 
Ergo difficilem quaestum Natura salutis 
Non sine difficili parea labore dedit. 
Illa salutiferum thesaurum hoc carcere sepsit, 
Carius ut scires esse salute nihil. 
Idem Graece. | 
Πόσσος ὄχλος, πόσσῃσιν ἀρημένος diea νούσοις, β 
χαὶ λύμαις χροιῆς ἄνϑος ἀμειψάμενος 
dv στυφέλους χνημοὺς, dv' ἀπανϑρώποιο Πυρήνης 
ὄχριας ἀνδρομέοις ἴἤ ἴχνεσιν ἀστιβέας 
τὸν ποτὸν ἀλϑήεντα μετέρχεται ἀμφὶς ἐν ὄχϑοις 
εἰργόμενον. -τόσσου “μὴ νοσέειν πρίαται, 
ὥστε μᾶλα 5 πρό τε τῷ ὑγιείης τὴν ὑγίειαν 
ἀντιπαραῤῥιπτεῖν, τόν τε. ίον πρὸ βίου. 
7 ῥα φύσις πάλαι ἀργαλέην χομιδὴν βιότοιο 
φεισαμένη χαμάτῳ ϑῆχεν ἐπ᾽ ἀργαλέῳ. 
ζωαρχὲς δὲ τόσῃ χειμήλιον ἄμφεπεν εἰρχτῇ,᾿ 
ὅττ᾽ οὐδὲν ζωῆς χτῆμα περισσότερον. 


47. Idem lambis Tragicis. 
Ilóco; πόσαισιν ὄχλος ἐμπλαχεὶς γόσοις, 
ποίαις ἀλύων γυῖα συντρόφοις δύαις, 
χαὶ δυσπροσώπῳ βλέμμα χαλχαίνων χροᾷ, 
διὰ τῶν ἐρήμων, τῶν δυσαμβάτων βροτοῖς 
στιφρᾶς Πυρήνης ϑηροδεγμόνων πάγων 
χόλποις φαράγγων ἐγχρυβέντα τῶν πόνων 
ἀλεξιτῆρα, τὸν βιοσταγῇ ποτὸν 
διζεῖ; τοσαύτης προιχὸς αἱρεῖ μὴ νοσεῖν, 
ὥστ᾽ ἀσφαλείας ἄντι χινδυνεύεται, 
βίον τε ϑηρῶν τοῦ βίου μὴ φείδεται. 
ἀνόσου δ᾽ ἀρωγῆς ϑῆχεν ἢ φύσις πόρον 
τὸν δυσπόριστον ἐν τρόποις ἀμηχάνοις. 
ὡς δ᾽ ἔστιν εἰρκταῖς πλοῦτος ὑγιείας ὅδε 
τοσοῦτος ἐν τόσαισιν ἐγχεχλεισμένος[,] 
ὃς οὐδὲν αὐτῆς χρῆμα τιμαλφέστερον. 


48 


48. Ad Brissantellum, et Flor. Christianum. 

ὦ δισσὰ φιλίας ἐντελοῦς ἀγάλματα, 

σύ μοι μὲν ἄρτι, σὺ δὲ διὰ χρόνου φανεὶς[.] 
αίροιτ᾽ ἂν ἄμφω πρῶτα φιλτάτων ἐμοὶ, 
ἔναυλον οἰχούρημα τῆς ἐμῆς φρενὸς, 
δισώματός τε τῆς μιᾶς ψυχῆς ζυγὸς, 
χαίροιτ᾽ ἄν. ὡς ὑμᾶς μὲν ἀσπαστῶς χρόνῳ 
παρὼν ἀπόντας xoüx ἰδὼν προσπτύσ[σ]ομαι 
μνήμης ἐναργὲς ψηλάφημα τῆς ἐμῆς. 

ξαίρετ᾽ ἄμφω δ᾽ ἔξοχ΄ αἰτοῦμαι, σὲ μὲν 
χάρισμα Βρισσάντελλε σῆς παρουσίας, 

σὲ δ᾽ αὖτε, Χριστιανξ, φίλτατον χάρα 
Χαλδαϊκοῦ λειμῶνος ἀνϑεμοβρυὲς 

ἁδρόν τε ϑησαύρισμα Μουστῆρος σοφοῦ 
μελισσομίμοις ἐχλογαῖς ἀχρόδροπον. 

ὡς ἐμέ γ᾽ ἀνάγχη τῷδε πρωτεῦσαι φίλων, 

εἰ χαὶ φίλων πρώτευμα σοὶ πάντων ἐγώ. 


49. In nomen Quinti Septimá Florentis Christiani. 
'Q πέμπτ᾽ ἀδελφῶν, υηνὸς ἑβδόμου τέχος, 
Τὴν χλῆσιν ἄνϑους εὐγλόου καλούμενε 
Τῆς εὐαγίστου πίστεως φερώνυμε. 
De eodem, ipse Christianus. 
Ne quis miretur praenomina nostra: nempe Quintum est . 
Enixa mater, Septimoque mense. 
Quod si lingua fuisset ter mea Tulliana, possem 
Tertullianus esse. Christianus. 
Verum ter valeat mihi Tullius atque Tullianus, 
Dum Christiani floreant stolones. 


50. XKAAANOX XPIXTIANQ[IJ. : 
"Oc £x τε τύρβης, ἔχ τε κάχχης βορβόρου, 
Ἔχ τῶν ὀχῶν τ᾽ ἐν συμβολαῖσιν ἀμφόδων 
Στεναῖσιν, ἀλλήλοισιν ἐμπεπλεγμένων. 
Κἀκ τῶν χαπήλων τῶν τε λαχανοπωλίδων 
Καὶ τῶν χεχραχτῶν χκαυσίμοις τῆς χαγχάνου 
Δέσμαισιν ὕλης νῶτον ἐγχεχυφότων. 


44 
Ἔξ ἀχμόνων τε, τῆς τε χειρωναξίας 
Χαλχολτύπου, σφύραισιν ἐξωπλισμένης. [χαλκοχτύπου] 
Kdx τῶν χαχούργων τεχτόνων γείσσων ἄπο 
Κεραμίδος ἄχρης λευσίμῳ πετρώματι 
Κάρηνα καιρίαισι ϑρυπτόντων βολαῖς, 
Καὶ χῆρ᾽ ἑτοίμην τῆς ἀπειλούσης δοχοῦ. 
Τῶν τ΄ ἐν δρυφάχτοις ϑηρίων διχηφάγων, 
Καὶ τῶν ἀπ᾿ αὐλῆς χνωδάλων δυσωνύμου 
᾿Αργῶν πιϑήχων ὦτα διατετρημένων 
Kpíxotot xal χκόμαισιν ἐξησχημένων 
Γυναιχομίμοις βοστρύχων χηπεύμασιν. 
Ὄχλων τε τῶν ἐν εὐσεβῶν ψυχῶν φόνῳ 
Σφαγαῖσι τ᾿ ἐξάγιστα βαψάντων ξίφη 
Μάστιξιν οὗς δὴ ποινίμοις οἰστρηλατεῖ 
“Ῥαίστειρ᾽ ἐριννὺς xai ϑεήλατος 86x, 
“Ὡς οὖν ἀπ᾿ ἐναγῶν ἄστεος []αρισίων, 
Δυσπεμφέλου δὴ τῆς πάλαι νόσου μόγις 
Χειμῶνος ἐχνεύσαντά μ᾽ ἐξεδέξατο 
Τὸ Βινδοχινῶν ἄστυ χαὶ φίλαις δοχαῖς 
᾿Ἐπεξένωσε. τί μάλα ποιήσαιμ᾽ ἔχων; 
Τί πρῶτον; 7| τι λοίσϑιον, πλὴν εἰ τὰ σοῦ 
Φίύλτατα γ΄ ἐπισχέψαιμ᾽ ἄν ὃς πάντων ἐμοὶ 
Ἔφυς τὸ πρῶτον xal τὸ λοίσϑιον χρεῶν. 
Πρῶτον τὸν οἶχον εἶτα τὴν οἰχουρίδα 
Τά τε τέχνα τοῦ φύσαντος ὀφθαλμὼ δύω. 
"A δὴ, τὸν οἶχον, τέχνα, τὴν οἰχουρίδα 
᾿Αϑῶα πάντα σῶα τ᾽ εὐϑύνοι ϑεός. 
Σὺ δ᾽, ὦ φίλοισιν εὐμενέστατον χάρα 
᾿Αϑῶον εὐθύνοι σε xai σῶον ϑεός. 
Vale, Vindocini. 
Τούτους νοσηλοὺς xai πυρέσσοντας στίχους 
Πυρετὸν πυρέσσων νυχτὸς ἐξεπονησάμην. 
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ZKAAANO[IJ. 

Τὸ Βινδοχινῶν ὦ φίλος πολίχνιον 
Ζηλῶ προτιμῶν xai μεγίστων ἄστεων[,] 
Οὐχ εὐάγιστον οὔνεχα στεῦται δάχρυ 
Λαχεῖν μεγίστου τοῦ βροτῶν φερεσβίου 


45 


(Τὸ γὰρ παῤάρων xai χεχομμένων φρένας 
Μέληϑρόν ἐστιν) ἀλλ᾽ ὅτι Σχαλανίας 
Ψυχῆς ὑγείαν ἐν νοσηλῷ σώματι 

Ἔδεχτο χαῖρον. οἰχίαν δ᾽ ἐμὴν ἐπεὶ 

'Hüet ἐπήῆήλϑεν, ἥδομαι χαὶ γάννυμαι. 

Καὶ Χρέμυλος ὥσπερ χωμιχὸς πλούτου τυχὼν 
Καὶ φροιμιάζειν καὶ χορεύειν βούλομαι. 

Σὺ vio ἀντίπλουτος, ἕν τόδ᾽ ἠχϑέσϑην, ὅτι 
Φίλην δάμαρτα δωμάτων πιστὴν χύνα 
Ἔλαϑες ἐπηλὺς ἀντὶ φιλτάτου παρών. 

Οὐδ᾽ ὥσπερ εἰχὸς, ὡς ἐχρῆν, ὡς ἄξιον 

Ἔμοί τε xai σοὶ, ἐξενώϑης. τί πάϑω; 

Τί δ᾽ ἔλαϑες αὔτως; ἦ ρα βαχχιχὸν πέδον 
Αὐρηλιανῶν σ᾽ ἐνπερήσειν ἤλπισα. 

Εἰ δαιμονίζω χαὶ σὲ τῆς ἀφίξεως 
Λιπόντα Πάριδος τὴν πόλιν φερώνυμον 
Αὐτόν τε δύσπαριν, Φρύγας τε γυναιμανεῖς 
Πιϑηχομόρφους αὐλιχῇῆς ἀεργίας. 

Νῦν εἰχότως γε φημί σ᾽ ὄντ᾽ ἐλεύϑερον. 
Ἐγὼ δὲ δηρὸν Óotspóv σου, φαίνομαι 
Νῦν ἀντίδουλος, δεσποτῶν ἀβελτέρων 
Τριτάλας ἀχούων xal δίκαια κἄδιχα 
Τόπον τρόπον τε χάρβανον βόᾳ σέβων. 

ἼὌλοιτο δῆτα τρωϊχῇς ἀπιστίας 
Βλάστημα μιαρὸν: ἄν δ᾽ ἀχαϊχὸν δόρυ’ 
Γλώσσης ϑερίζοι φοινίας ἐναγὲς χάρα, 

Σὺ δ᾽ αὖ βιῴης σῶς ἐν εὐεστοῖ φίλος. 
Θεὸν μὲν αἰτῶ σῆς ἀπαλλαγὴν νόσου, 
Πυρετοῦ τε λῆξιν χαὶ χαχῶν ἀποστροφὴν, 
Ἔχοις δὲ πλουϑυγείαν ἠδ᾽ εὐπραξίαν. 
"Hoo« τε χαίροι Καστανεὺς ᾿Αβέννιος 
ἌΛωτος ἄχρος εὐγενείας Κελτιχῇς. 


54. Inscriptum Operi de Emendatione Temporum. 
Σὲ τὸν παϑόντα τὰς γρονογράφων φϑορὰς 

ἔστησεν εἰς τὸ χάλλιον χάρτης ὅδε. 

σὺ δ᾽ οἱ δὸς αὖϑις αἰανῇ χρόνον Χρόνε. 


L Ee» a. 


4θ 
ἴσοις ἀμείβου, σῶζε τὸν σώσαντά σε. - 


52. Ad lanum Dousum V. Nob. De Mirandis Botaviae. 
Ignorata tuae referam miracula terrae, 
Dousa, peregrinis non habitura fidem. 
Omnia lanitium hie lassat textrina Minervae. 
Lanigeros tamen hinc scimus abesse greges. 
Non capiunt operas fabriles oppida vestra. 
Nulla fabris tamen haec ligna ministrat humus. 
Horrea triticeae rumpunt hic frugis acervi. 
Pascuus hic tamen est, non Cerealis ager. 
Hic numerosa meri stipantur dolia cellis. 
Quae vineta colat nulla putator habet. 
Hic nulla, aut certe seges est rarissima lini. 
Linifieii tamen est copia maior ubi? 
Hic mediis habitatur aquis. quis credere possit? 
Et tamen hic nullae, Dousa, bibuntur 'aquae. 
Idem Graece. 
“Ὑμετέρης ἐρέω νηπευϑέα ϑαύματα γαίης, 
Δουσιάδη, δύσπιστ᾽ ἀλλοδαποῖς ἀΐειν. 
ἐνταῦϑ᾽ οὐχ ἀρχοῦσ᾽ ἐρίοις ἱστῶνες ᾿Αϑήνης. 
πῶδ δὲ φροῦδον ἅπαν εἰροπόχων ὀΐων. 
ἄστεα χειροβίους οὐ χωρεῖ τέχτονας ἄνδρας. 
ἐργασίμης δ᾽ ὕλης ἐστ᾽ ἀχόρηγον ἕδος. 
σιτοδόχους πυροῦ σωροὶ ῥηγνῦσ' χαλιάς. 
βούβοτος ἢ γαίη δ᾽ [4] οὐ φιλόπυρος ἔφυ. 
ἄπλετοι ὧδ᾽ οἴνοιο νενασμέναι εἰσὶ πιδάχναι. 
οὐδενὸς οἰνοπέδου δ᾽ ἐστὶ φυτηκομίη. 
οὐδαμὸς, ἡ σπάνιος, τῇδε σπόρος ἐστὶ λίνοιο. 
ποῦ ποτε δ᾽ εἰσὶ λίνου πλείονες ἐργασίαι; 
οἰχίαι εἰσὶ μέσοισιν ἐν ὕδασι. τίς χε πίθοιτο ; 
Υδροποτεῖ δ᾽ οὐδεὶς ἐνθάδε, Δουσιάδη. 
Lugd Bat. anno 1600. 


[53 discedens Roma anno 1566. 
Spureum cadaver pristinae venustatis, 
lmago turpis puritatis antiquae, 


47 


Nec Roma Romae compos, sed tamen Roma, 
Sed Roma quae praestare non potes Romam, 
Sed quae foveris fraude, quae foves fraudem, 
Urbs prurienti quae obsoletior scorto, ; 
Et obsoleti more pruriens scorti, 
Quae paene vieta faece prostitutarum 
Te prostituta vincis et tuum facta es 
Tibi lupanar in tuo lupanari: 
Vale pudoris urbs inanis et recti, 
Tui pudoris nominisque decoctrix, 
Turpis litura non merentium rerum, 
Ocelle quondam, nunc lacuna fortunae, . 
Negotiosa mater otiosorum; 
Vale nefanda, constuprata, corrupta, 
Incesta caelibum Quiritium manceps 
Contaminata: quippe quid tuos mirer 
Putere mores, quando vita computret? 

v. P. Colomesii opera p. 5U8 ] 


SCHEDIA ENCOMIASTICA SEU. ENCOMIA 
LIBRORUM. 


1. In Aeschyli Prometheum a Q. Sept. Florente 
Christiano Latine conversum Prologus. 

Pacuvius acer et Rudinus Ennius, 
Utrique compar, sive maior Attius; 
Alü, vetustas docta si quos extulit 
Scaenae, Latinas ex bonis Graecis bonas 
Scripsere grandi oratione fábulas. 
Verum venustas omnis, omnis gratia 
Grandiloqua numeris obsita innumeris perit 
Atque obsolescit, dum occupati in unica 
Orationis parte, numéros negligunt. 
Contra Poetae sera quos aetas dedit, 
Omitto quaerere an Poetae, an Musici, 
An Musicorum strepera mendicabula: 


os 9 πη Ὴν cec eee LO m c Wee an Ra nnt gU - τον πενπ τ ᾳοτιπσ πο ταπτ A UIT 7 


48 


Nam sint ne, ciccum, nec ne, non interduim — 
Ili igitur, inquam, seu Poetae, sive non, 

Satis modorum diligentes, ceterum 

Sermonem iniquo pensitant examine. 
Lasciviaqug non ferenda, nescii | 
Qua prisci honoris parte servetur tenor, ' 
Graii cothurni nobilem, catam, gravem, 

Tubae virilis intonatam incentibus, 

Nervis adultam et viribus Tragoediam 
Deartuarunt voce languifici soni 

Orationis nuperae novitiae, 

Stilo pedestri et femininis naeniis. 
Homunciones hoc venustuli et cati 

Sibi videntur, hoc beati ac divites, 

Suadaeque alumni et Venerii nepotuli: 
Adeoque positum vel sibi in medio putant 
Tractanda in arte Musica palmarium. 

At Gratiarum pectus abstrusum, optimus, 
Docte expolitus, atque liberaliter 
Instructus omni literarum copia, 

Poeta noster inter hos medium ferit. 
Veterum neque illi ignava negligentia 
Placet, aut novorum obscura diligentia. 
Florem leporis Seaenici, atque Musicae, 
Utroque numeris temperavit et stilo, 
Priscis Poetis comtior, melior novis. 

Nune ego, quid adsum, quamve rem veni, eloquar. 
Favete linguis vos, et animum advortite. 
Desmota Graeca est Aeschylu Tragoedia; 
Poeta noster vertit illam barbare: 
Ilamque opimam et uberem facundiam 
Et scriptione est assecutus et stilo: 

Ut ne quid inibi possit invenirier 
Errore omissum, sive perperitudine. 
Hane ergo vobis fabulam e vetere novam 
Adporto. tantum est. vos valete et vivite. 


- - ou εἶσιν 


48 


2. In loannis Bonnefoniü Poemata, 
Prodite aurea scripta Bonnefonr, ] 
Prodi candida Musa Bonnefoni, 

Ut doctis etiam Italis pudorem 
Imponas, quibus in Poetica assis 

Non est Gallia terra:. namque solis 
Romuli popularibus Remique 

Musarum attribuunt salem atque gustum; 
Ut quorum patrios utrinque fines 
Infernas mare cingit aut Supernas. 

Nos vappae sumus, atque Apollinares 
Lixae Musica castra pervagantes, 

Quos nec Italis aura vagientes 

Primum adflaverit, aut Latina mamma 
Lac immulserit humidis labellis. Φ - 
Tu contra Ausonios perelegánti 
.Doetos carmine provocas Poetas. 

Sic est; materies boni Poetae 

Merx est publica, quam Dii benigni 
Vendunt omnibus improbo labore. 
Hane cui non lubet esse negligenti, 
Docta Musicae in artis officina 

Sub incude laboris usque tundens 

Sese fabricat et sui artifex fit: 

Nec Romae satis est fuisse natum; 
Nam fit, non modo nascitur Poeta. 


9. In Poemata lac. Cortinü Cissaei. 
Iam sibi decus arrogarat. ingens 
Tellus Itala literis et armis; 
Cum tandem caput efferens tenebris 
Ili praeripuit decus duelli, 
Solas Gallia literas reliquit. 
Diu constitit haec utrique palma, 
Diu laude sua, sua palaestra, 
Suo munere functus est uterque, 


Gallus maximus hoc, Latinus illo; 
| 4 


50 


Galle fortis eras, Latine doctus: 
Galle miles eras, Latine vates. 
Donec Gallia terra tempore uno 
Plures edidit aureos alumnos, . 
Doctos Phoebicolas, bonos Poetas, 
Quam nec Itala seculis trecentis. 
Et Cissaeus in his locum tuetur, 
Siren Gallica seculi eruditi : 

Non solum patrias colens Camoenas, 
Sed Phoebi celeber cliens Pelasgi; 
Et Musis caput Italis amicum: 

Per quem non modo Tibridi vetusto 
Clarum praeripuit decus duelli; 

Sed nec Gallia literas reliquit. 
Salve Gallia clfrior . Camoenis 
Prisco Tibride, clarior duello: 
Tanto Gallia clarior Camoenis, 
Quanto clarior antea duello. 


4. . In novam editionem Paraphrasis Buchanani in 
Psalmos, quam Alez. Morison, sororis ipsius filius 
procuravit. 
Ista, Caledonii vertit quae Musa Poetae, 
Iam prius Hebraea carmina culta lyra, 
Typographi primum foedis damnata lituris, 
Vati nuper erant inficianda suo. 
Excoluit Morison, et doctus avunculus illis 
Quod dederat, non est passus abesse decus. 
Gaudete, o summi vatis, pia numina, Manes, 
Si bene cognati vos benefacta iuvant, 
Nunc opus hoc, Morison quod luminis edit in oras, 
Vestrum est; Typographus fecerat ante suum. 


5. In Scaevolae Sammarthani Poemata, ad. Chrysaeum. 
Seaevola si cultis mulcet tibi versibus aures, 

Dum tua mens docti pendet ab ore viri: 
Si lepidae blandis inhiant tibi mille puellae 


51 


Eloquiis, animo quae sitiénte bibis: 

Cur felix mecum esse cupis, Chrysaee? quid ultra 
Quo eaeli tangas sidera summa, petis? 

Ile tenet caelum, cui praestant mille puellae 
Mille Deas, unus Scaevola mille Deos. 

6. In Petri Launaei librum Gallicum de Prodigiis. 

Non igitur Natura potest, Launaee, iubere 
Sola novis miram rebus adesse fidem: 

Quandoguidem una novis audet se tollere linguae 
Laudibus, eloquii fida ministra tui. 

Quippe immensa canens, mirandaque foedera rerum 
Non potuit tanti parte carere loci. 

Quae &i quanta canit, tot habet miracula vocis, 
Et tot honorata pignora laude capit: 

Caetera quantus honos Naturae mira parentis 
Supra Naturae munera posse loqui? 

Anno 1571. | 


7. De scriptis Io. Boisselli I. C. 

Civica saepe gerens duhiis. pro litibus arma 
Pictonico obtinuit praemia summa foro: 

Et nunc idem alias porro conversus ad artes 
Scribit quae passim Gallia tota legat: 

At nunquam cessans, et ad omnia magna paratus 
Boissellus patriam voce librisque iuvat. 

Sed tantum voci praestabunt scripta disertae, 
Quantum FPictonico Gallia tota foro. 


8. In Specimen vetustissimae Getarum Linguae Bon. 
Vulcanio editore. 

-Naso Tomitanae didicit vetus incola terrae 
Barbara Romanis nectere verba modis. 

At tu docturos gentem sua verba Latinam, 
Vulcani, gelido promis ab axe Getas. 

Contingit nostro, quod nulli contigit aevo, 
Vertere Hyperboreo dicta Latina sono. 

4 


52 


Nec facere hoc poterat, quod Naso fecerat olim, 
Quam qui Nasonis corque animumque gerit. 


9. Ad Phoebum de Io. Meursio edente Lycophronem. 
Antra cothurnati penetrare Lycophronis ausus, 
Maturus studiis, sed vix egressus ephebi 

Vesticipes annos, et limina puberis aevi, 

Meursius has virides segetes, messisque futurae 
Primitias, dat, Phoebe, tibi pro tempore: ubi aetas 
Hunc firmata virum perfecerit, accipe mesgem. 


10. 7v Lucilii Fragmenta collecta et edita α Fran- 
cisco Dousa. 
Quod doctos laceri Lucili colligit artus, 
Membra suis reddens singula quaeque locis, 
. Quae Ciceronis erat, Iuvenis nunc civica Dousae; 
Quin maior Dousae, quam Ciceronis erit. 
Eripuit facibus Catilinae Tullius urbem: 
Restituit cives hic tibi Roma tuos. 


11. In Martianum Capellam edítum ab Hugone G'rotio. 
Hugo soboles Grotius optimi parentis, 

Qui limina nondum tetigit puberis aevi, 

Sed mente senili teneros praevenit annos, 
Magnum meditans, auspiciis noluit illis 
Praeludere, quae vesticipum postulat aetas; . 
Sed maluit à grandibus inchoare' coeptis. 

Nam qui penus est, omnis et arca disciplinae, 
Sed quem horridulum iniuria squallore vetustas 
Omni studiorum nitido abdicarat usu, 

Ilius ab incude profectus, atque amoeno 
Splendore micans, purpurea veste decorus 
Cultusque novo pumice Martianus exit, 
Cernisne ut ovantem lepido flore iuventae, 

" Commendet eum gratia luminis recentis? 

Quam sive habuit, restituit Grotius illi; 

Seu non habuit, contulit hanc Grotius illi. 


ns 


12. Ad Bataviam, Petri Molinei nomine Scaliger. 
Ocelle magni Belgii Batavia, 
Quam non referre gratiam possum tibi, 
Tuis volebam laudibus rependere, 
Ingratus esse ne viderer saeculis. 
Nam cui modis sis obligatus plurimis, 
Iliberale est non referre gratiam. 
Maiora rursus merita cunctis laudibus 
Deterere parco carmine, arrogantia est. 
Utrique cautum sat rei visum est mibi, 
Grates referret si meam vicem tibi 
Laudatio ista, cum pudore plurimum 
Habens amoris, arrogantiae nihil. 


13. In Lamberti Vander-burchii Historiam gentilitiom 
Ducum Sabaudiae. 

Dum generis seriem dat Vander-burchius orbi, 
Atque Sabaudorum fortia facta Ducum: 

Historico Herois ἃ manibus, ambigo, vel laus 
Manibus Herois maior ab Historico. 

Quod si non una, si non aequalis ab omni, 
Sed laus laudati maior ab ore viri est: 

Si maius nomen $myrnaei musa Poetae, 
Quam tua nobilitas fecit, Achille, tibi: 

Gaudete in caelum propria virtute recepti 
Et genere et gestis inclita turba Duces, 

Queis magnum generis decus est a stirpe vetusti, 
Maius: ab. Historici nobilitate sui. 


14. In Annales Hollandicos Iani Dousae. 

Sunt quibus aeternos peperit vis mentis honores, 
Traiani medio quum nituere foro. 

Praemia magna quidem, merito sed simplice, et uno 
Hic titulo Historici, Vatis at ille tulit. 

Sed quia Dousiades Annalibus eruta priscis 
Imparibus cecinit gesta Batava modis, 

Et nunc ille eadem saeclis miranda futuris 


δ4 


Concepit tereti lege soluta pedum; 
Vatis et Historici fuerat quae singula magnum 
Accipere, hic unus praemia iuncta feret. 


15. In Suetonium ab Isaaco Casaubono editum. 

Imperii procerum Tí[r]anquilli condita libris 
Gesta vetustatis obsoluere situ. 

Caesaribus patriam dederat nomenque genusque 
Tranquillus: lucem reddidit Isacius. 

Tradere res gestas aevo, non ultima laus est: 
Caesaribus lucem reddere, Caesareum est. 


16. In Macrobium Io. Isacii Pontani. 
Pristinus auspicio Pontani redditus est nune 
Macrobio cultu sub potiore nitor. 
Gaudete o veterum scriptorum naufraga turba, 
Si quos Macrobii docta papyrus habet. 
Hanc per Macrobium vit&m spirabitis olim, 
Quae per Pontanum reddita Macrobio est. 


17. In Auriacum Danielis Heinsii. 
Melpomenae sacrum facit Heinsius. ore favete, 
Dum quatit Aeschyleo pulpita picta pede. 

Cede Sophoclaei carmen regale cothurni; 
Cedite Cecropiis plausa theatra choris. 

Principis ille vicem subitam, strictumque dolose 
Non exspectato fulmen ab hoste canit, 

Et fixum in patria dum figitur in Duce, vulnus. 
Hanc tibi nulla dies tollet, Ibere, notum., 


Grandiloquisque Heinsi numeris,quae dedecus una est 


Mors tibi, Nassovio vita perennis erit. 


18. In Balduini Berlicom&i Hierosticha. 
Carmina Berlicomí non vano sublita fuco, 
Sed castum, et purae sunt Pietatis opus. 
Ipse quidem poterat votis maioribus usus 
Alta Maronea verba sonare tuba: 


55 


Sed comi non fas alienis cultibus illnd[,] 
Quod comit Pietas cultibus ipsa suis. 


19. In Elegias Danielis Heinsü. 

Peste sophistarum, seclique afflata veneno, 
Pieridum invisam turba reliquit humum. 

Et tibi grata tamen coeptis audacibus, Heinsi, 
In media surgunt carmina barbaria: 

Queis sua postponat quem protulit Umbria vates: 
Et quae Pelignus dixerit esse sua: 

Non secli vitio primos moritura sub ortus, 
Sed doctas inter vivere certa manus. 

Gratior ut namque est quam quas ver educat almum, 
Quae medio Brumae sidere nata rosa est: 

Sic magis hic foetus, quam quos vetus edidit aetas, 
Virtutum hoc sterili tempore gratus erit. 


20. In Poemata Dominici Baudü. 
Si quos est olim, Baudi, mirata vetustas 
Dulcibus implentes doeta theatra modis, 
Emissi tenebris post secula multa poetae 
Elysii linquant blanda vireta soli, 
Ingeniique tui felicia pignora sumant 
Versus, quos. hilari non nisi fronte legent: 
Hos ratio alterutrum subiget, vel utrumque fateri, 
Se didicisse tuos, te docuisse suos. 


21. In lani Dousae Echo. 

Non sola Aonidum blandissima turba Sororum 
Certat ad obsequium, maxime Dousa, tuum. 
Addit se comitem, trepidisque supervenit Echo, 

Sive haec ambitio, seu pietatis opus. 
Sola. tibi tacitoque tacet, loquiturque loquenti, 
Ad domini voces prompta ministra sui, 
Immortale sacris respondens carmen ab antris, 
Quae cum Pierio struxit Apollo choro. 
Quid non divinum, quid non laudabile diest 


96 . 

Versiculis spirans vox animata tuis? 
Accepit dios a te, quos redderet, illa, 

A Phoebo acceptos reddis ut ipse sonos. 


22. In Inscriptiones antiquas Iani Gruteri. 

Cadmeas iactet cur mendax Graecia turres, 
Aut Amphioniam saxa secuta lyram? 

Aspice, quod surgens non parva mole theatrum 
Gruteri struxit daedala cura mei. 

Usque pererrato terrarum fine petitus 
Cernitur ex omni plurimus orbe lapis. 

Armorum hic titulis, ille est incisus honorum: 
Consulis hic fulget laudibus, ille ducis. 

Nobilium decorum custos, Grutere, Vetustas 
Explicuit census in tua vota suos. 

Scripta tot elogiis, tot dissita sedibus olim, 
In titulos laudis nunc coiere tuae. 


28. In Abrahami Gorlaei Dactyliothecam et Gemmatium. 
Sicut ab anellis lapides, et flava sororum 
Transferre in calices succina ludus erat: 
Sic e thesauri medio Gorlaeus in istum 
Has gemmas librum transtulit ipse sui: 
Ut quae vix poterant auri mercede parari, 
Has vili partas Lector haberet opes. 
Musae, quae doctis scriptoribus atque libellis 
Et decus et laudem praemia rara datis, 
Gorlaeo e vestris gemmis properate coronam. 
Sin minus, e gemmis instruat ille suis. 


24. In priscos Titulos οἱ Monimenta Brabantiae a 
Franc. Sweertio cive Antwerpiensi collecta. 
Quaecunque in patriae penetralibus abdita priscis 

Vel saxis poterant caesa, vel aere legi, 
Quae nulla utilitas, non gratia cert& manebat, 

Dum sparsa in variis sedibus illa iacent, 
-Sweerti eura legens corpus conduxit in unum, . 


9€ 


Ex tam diversis iussa coire locis: 
Qualiter Aegides, ut Athenae surgere possent, 
Dicitur ex omni parte citasse viros. 
Nee minus a Titulis, Sweerti, tibi gloria parta est, 
Quam Titulis ἃ te conciliatur honos. 
Nam vita functis vitam Monimenta dederunt. 
Ast vitam debent nunc Monimenta tibi. 
1607 XV Kal. Maii Iuliani. 


25. In Fr. Ulmi Medici libellum De Liene. 
Οὔὖλμος ἰδὼν χατὰ ϑυμὸν ἀμύμονας υἷας ἰητρῶν 
Τυφλοσύνῃ πραπίδων, καὶ νοὸς ἀμφασίῃ 
Ilávcac σπληνιόωντας, ἰήσατο, ῥίμφα δ᾽ ἰητρῶν 
Ἔν φρεσὶ τὴν χρονίην νοῦσον ἀχεσσάμενος , 
ἹἹπποχράτην τὸν ϑεῖον, ἀμώμητόν τε Γαληνὸν 
Τῶν τ᾽ ᾿Ασχληπιαδῶν φῦλα παλαιγενέων 
Ἰδμοσύνῃ μάλα πάντας ὑπερβλήδην ἐχέχαστο. 
Οὔλμος ἐνίκησεν πάντας ἀχεστορίῃ. 
Οἱ μὲν τῶν ἄλλων ἀνϑρώπων ἔμμεν ἰητροὶ 
Στεῦνται, 6 δ᾽ ἰητρῶν Οὖλμος ἰητρὸς ἔφυ. 
Idem Latine. 
Perplexos medicos doctissimus Ulmus, ut illis 
Coeperat a caeca mente tumere lien, 
Aspexit, morbi purgavitque illius. Ergo 
Antiqua ut mentis febre levavit eos, 
Hippocratem divinum, intacta et laude Galenum, 
. Atque Asclepiadum saecla vetusta virum 
Arte salutifera victor supereminet omnes, 
Omnes et medica praeterit Ulmus ope. 
Namque aliorum illi sanandis artubus aegris 
Sunt medici. His medicas attulit ipse manus. 


26. Paullo Merulae Q. Ennii Annales edenti. 
"Q λιπαρὸν πόδα πρῶτος ἐπ᾽ ἀστιβὲς οὖδας ἐρείσας 
᾿Ιταλιχῇς Μούσης ᾿ταλὲ Μαιονίδη» 
"Qc dpa προφρονέως μάλα λεύσσομεν, "Evvie, λήϑης 
Καὶ Στυγὸς ὀρφναίους νῦν σε λιπόντα πόρους. 


58 


Καίτοι ἀΐστωσαν τά τε λείψανα, τάς te: ἀοιδὰς 
Σεῖο πάλαι ϑάνατος χαὶ χρόνος αἰνοβίης. 
Νῦν σε τὸν ἄρτι νεχροῖς ἐναρίϑμιον ἴδρις ἀοιδῇς 
Αὐσονίης Μερόλας ἐξ ἀΐδαο δόμων, 
ως Φοῖβος τὴν παῖδα Κορώνιδος ἦγε φόως 9s. 
μέγα τοῦ πότμου ϑαῦμα παλιμπετέος. 
Ἔννιος ἐκ ταὼ, xàt "Evv(ou ἔπλετο μηδὲν" 
Ἔννιος ἀλλ᾽ ἐχ δὴ μηδενὸς αὖϑις ἔφυς. 
| Idem Latine. 
Qui nitido intactos Musae pede primus inisti 
Italicae campos, Itale Maeonide, 
O quam hilares, Enni, spectamus, quamque lubentes, 
De Styge, de leti te reducem tenebris? 
Atquin relliquiasque tuas, dulcésque Camoenae 
Mors, et vis duri temporis obruerant. 
Nunc vates Latii inter cássos luce vagahtem 
Te Merula ex Orco, Phoebus uti puerum 
Ante Coroniden, in luminis eruit oras. 
Quam fatum miras itque reditque vices! 
Ennius e Pavo es; quique Ennius ante, nihil fis. 
Ennius at, fueras qui nihil ante, modo es. 


21. In Agathiam a Bon. Vulcanio editwm. 

᾿Αγαϑίας ἣν μὴ πολυΐσταρι ῥύσατο βίβλῳ 
Πέρσας xat Περσῶν ἔργα παλαιγενέων, 

Αἰὼν πανδαμάτωρ, xai νὺξ ἀμάϑυνςε μέλαινα 
Πέρσας καὶ Περσῶν ἔργα παλαιγενέων.. 

᾿Αγαϑίαν δ᾽ ἣν μὴ Βουλχάνιος ἔξελε λήϑης, 
᾿Αγαϑίαν λήϑης ἀμφεχάλυψε χόνις. 

Καί χε πολὺς τοπάλαι, Βουλχάνιε, σεῖο ἔχητι 
᾿Αγαϑίᾳ τε ἀγὼν ὦρτο xal ἱστορίῃ. 

Νῦν δ᾽ ἄμφω δισσοῖσιν ὀφείλετον, ἱστορίη μὲν 
᾿Αγαϑία πλεῖστον, σοὶ πλέον ᾿Αγαϑίας. 

Idem Latine. 

Agathias ni iam fastis prius assezuisset 
Persas, et veterum Persica gesta ducum, 

Tempus edax, et vis seclorum a&boleret opaca 


59 


Persas, et veterum Persica gesta ducum. 
Ni leto Agathiam eriperet Vulcanius, olim 
Agathiam leti conderet alta cinis. 

Et iam, Vulcani, propter te, maxima rerum 
Lis foret Agathian inter, et Historiam. 
Sed devinxerunt ambos duo. Plurima debet 
Historia Agathiae, plura tibi Agathias. 
Anno 1594,  ' 


28. In Oppianum a Conr. Hittershusio editum. 
᾿Οππιανοῦ βίβλον τιμῆς ἠμείψατο, χρυσὸν 
᾿Αντιδιδοὺς ἐπέων κοίρανος Αὐσονίης. 
᾿Αλλ᾽ ἐπεὶ ᾿θππιανὸν 'Ριτερούσιος ἐξεπόνησε, 
Κόσμου ἀειϑαλέος χάλλος ἐπαμφιέσας, 
᾿Οππιανοῦ τὰ πάλαι τιμῆς τινὸς ὥνια, χρυσοῦ 
Χρύσεα νῦν οὐκ ἐστ᾽ ἀντερύσασϑαι ἐπη. 


29. In Librum Petri Foresti de morbis Hepatis. 
"Ἄλλοι μὲν τὰ φανέντα σίνη ϑήρευσαν ἐγὼ δὲ 
Κῆρας ἐπ᾽ ἐνδομύχους ἥπατος ἴχνος ἄγω. 
Τοὐνδότερον μὲν ἐμοὶ. τοῖς δ᾽ ἄλλοις εὔαδε λοιπὸν 
Σῶμα, δυσιχνεύτων χεῖρας ἀπισχομένοις. 
X" οἱ μὲν ἀπ᾽ εὐχερέων χλέος εὐχερὲς εἶχον, ἐγὼ δὲ 
Μοῦνος ἀπὸ χρυφίων ἐμφανὲς εὖχος ἔχω. 


30. In loannis Heurnii librum de Morbis Capitis. 
Τοὺς ἄλλους ópómv χεφαλὴν πέρι πολλὰ μογεῦντας 
Ἐῦρνιος ἱΙπποχράτους ἄνϑεα δρεψαμένους, 

Ὑμεῖς μὲν κρηπῖδα καλοῦ "στήσασϑέ ποτ᾽ ἔργου, 
Εἶπεν, ἐμὸν δ᾽ ἐπὶ τῷ τὴν χολοφῶνα ϑέμεν. 
Αἶψα δὲ τῶν χεφαλῇς τε νόσων σελίδεσσι χάραξε 

aig παιηονίαις αἴτια, τάς τε νόσους. 
Τόσσον ὑπερβάλλει δὲ βίβλους βίβλος Εἰὐδρνίου ἄλλας, 
"Oocov τῶν μελέων ἢ χεφαλὴ προέχει. 
Idem Latine. 
Heurnius Hippocratis carpentes florea serta 
In Capitis morbos edere multa videns; 


- 


θ0 
Praeclarae sunt artis, ait, primordia vestra. 
Huic summam nostrum est imposuisse manum. 
Protinus et Capitis morbos digessit in uno, 
Morborum et causas, certaque sigha libro. 
Quo libro tanto libros supereminet omnes, 
Quanto cuncta super caetera membra caput. 


31. In Hippocratis Prognostica a[b] 1. Heurnio 
Commentariis illustrata. 
Ναύτης ἠλιβάτου σχοπιὴῆς dro τῆλε δεδορχὼς, 
Χειμῶνος προλέγει λαίλαπ᾽ ἐπερχομένου. 
Ὑψοῦ δ᾽ ἑζόμενος πάντων ἐφύπερϑεν ἰητρῶν 
Τῶν νούσων ἐνέδρας φράζεται Εὐρνιάδης. 
ΠΠαιήων μὲν ἔδωχε xaxdq τισι χῇρας ἀλαλχεῖν 
Εὐὑρνιάδη, ξυνὴν ἀμφιέποισι τέχνην. 
Τὰς δὲ νόσους προϊδεῖν, τά τε σήματα, μή τινος ἐστὶν 
[Πλὴν τοῦ ἀχεστορίης ἡμένου ἐν σχοπιῇ. 
Idem Latine. 
Nauta procul celsae speculans de vertice rupis, 
Motus surgentis turbinis inde notat. 
Sublime Heurniades Medicos supereditus omnes, 
Morborum adventus insidiasque videt. 
Ast alis Paean concessit fata morari, 
Heurniadae medicum quos sociavit opus. 
Morborum sed signa tamen praenoscere, soli 
In medici studii qui sedet arce, datum est. 


32. In Georgi Dousae Itinerarium | Constantinopoli- 
tanum. 

Δουσιάδης φιλόπατρις ὅρους λίπε πατρίδος αἴης, 
ἠδὲ φιλόστοργος τοὺς ἰδίους τοχέας, 

ἤϑεα τηλεδαπῶν ἐπαλώμενος, ἄρχιος ἐλϑεῖν 
xai τῶν “Ριπαίων ἄχρις “Ὑπερβορέων. 

ἐμπόρῳ, ἠδὲ σοφῷ πλάνη εὔαδϑβ. τὸν μὲν ἐπείγει 
ἢ φιλοχρημᾶτίη, τὸν OÀ φιλιστορίη. 

ἀμφοῖν γὰρ μεμαῶσα διάνδιχα φροντὶς ὄρωρεν, 
οὐδ αὐτοῖν νόος εἷς, ὡς ὁδός ἐστι μία, 


61 

ἄστεα τῆς ἰδίης χρείης χάριν ἔμπορος εἶδεν " 

Δουσιάδης χοινῆς ἀμφὶ βιωφελίης. 

Idem Latine. 

Dousiades patria patriae studiosus, amator 
Patris, sustinuit patre carere suo, | 
Oppida perlustrans erro peregrina, paratus 

Usque ad Ripaeos tendere Hyperboreos. 
Mercator eupide sapiensque vagatur: at illum 

Urget opum, hunc variae cognitionis amor. : 
Diversum meditans sententia surgit utrique. 

Nec mens una illis, sit licet una via. 
Mercatorem urbes privatus visere questus, 

Publica Dousiaden impulit utilitas. 


PUNERUM LIBER. 


1.  XElegia, in V. C. Christophori Thuani, Senatus 
Principis obitum. 

Si quis adhuc hospes nostrum videt ordine longo 
Funus, et atratos pectora moesta Patres: 

Ne tantum pompam, nec nos miretur ab illa. 
Exequias meritis aestimet ille meis. 

Magnus ego magnis orior: neque nunc mihi primum 
Quaesitas nosci contigit inter opes. 

Debeo naturae, quod non casuve, neque ullis 
Fortunae.possum clarior esse bonis. 

Me sibi iuridicae toga vindicat una Minervae, 
Et rerum domini gloria prima fori. 

Non tamen et temere tantas accingimur artes, 
Nec terimus vulgi prava sequentis iter. 

Nec vos polluimus sanctae mea numina leges. 
Attulimus puras ad sacra vestra manus. 

Interdicta viris, nisi quos doctrina vocavit, 
Irrumpit legum limina sacra puer. 

A tirocinio linguae, primisque magistris 
Protinus ancipitis transit ad arma fori. 


θὲ 


Hine fovet infantes prudentia iuris alumnos: 
Munia abortivus summa Senator obit. 

Dii melius, nostrae quod non pertaesa iuventae 
Erudiit sensus Curia prima meos. 

Exactos legum mea mens spectata per usus 
Emendata bonis cultibus ante fuit. 

Quicquid in aeternis positum memorabile chartis 
Historiae veteris copia dives habet: 

Quaeque per annales priscos aut Graeca vetustas, 
Magnarum aut rerum conscia Roma notat: 

Tum linguae studium Varronis sacra diserti, 
Romani eloquii quaeque tuentur opes: 

Cuncta mihi percepta prius, quam audere viderer 
Nauta per ignotos velificare lacus. 

Nec blandas sprevi commercia mollia Musas. 
Quin spatia haec metis prima fuere meis. 

Languet in incultis animis prudentia legum: 
Sensibus instructis acrior illa subit. 

Hinc me Romani devotum iuris alumnum 
Excipiunt Themidis sacras verenda Deae. 

Vix his egredior, mox me Palatia poscunt. 
Convenio miles ad mea signa frequens: 

Fungor honoratis vicibus, celebrisque per omnes 
Militiae exercet me toga docta gradus. 

Et, quod nota forent mihi summa negotia, magnis 
Principum amicitiis publica cura fui. 

Summus apex restabat, et ipsis proxima Divis 
Quae claro fulget purpura prima loco. 

Emendicatae non hane suffragia vocis, 
Non magnas vincens ambitus acer opes, 

Gratia non expressit. inaffectata supremus 
Virtuti magnae praemia pendit honos. 

Non sine Diis probitas grassatur ad ardua rerum. 
Non levis est summi conscia caussa gradus. 

Culmen ad hoc patuit vi& moribus. huc mea virtus 
Me vehit. haec rexi signa vocante Deo. 

Quemlibet obiiciat nobis annosa vetustas, 


68 


. Cuius adhuc laudet fama tribunal anus, 
Et grave iudicium, sive eius, qui movet urnsim 
Quaesitor Minos, Aeace sive tuum: 
Omnia eoncedent iuri subsellia nostro, 
Iustitiaeque erimus lex imitanda novae. 
Saecula Saturni, priseumque reduximus aurum 
Iudiciis. Themis est ore locuta meo. 
Vos conscriptorum collegia seria Patrum 
Testor, et auspiciis Curia recta meis: 
Ecquando auditum nostra vel labe, vel ullo 
Crimine tot proceres erubuisse novo? 
Quae mea caleato sententia missa pudore 
Imminuit vestrae iura severa togae? 
Quis nos vindictae caecis caluisse notavit 
Motibus, obiecto vel tepuisse metu? 
Quis lentum vidit? Miserorum vota clientum 
Eventu dubii pendula saepe fori 
Non favor elusit, non improba gratia vicit, 
Non frustrat(r]ices detinuere morae: 
Non mala fraus, et iuris inextricabilis error, 
Non legum in dubias compita secta vias. 
At longae ambages lites ex lite propagant, 
Et fraus succrescit fraudibus arte mala. 
Ah valeat quaecunque viae compendia nescit, 
Pragmaticis nullum ponere docta modum, 
Sed male iudicium differt, ac surda moratur 
Non exorata curia clausa sera, 
Dignior ignaras aequi.quae temperet urbes, 
Ponat et in Scythico barbara iura foro. 
Sedulitas una est clementia iudicis aequi, 
Saevitia 'est quicquid cessat ab officio. 
Ille moras legum, et iuris retinacula ruipat, 
Sedulus exemplo qui volet esse meo. 
Hactenus excubiae populi. privata supersunt 
Munia, et instructae sedula cura domus. 
Non mihi conscivi maculam, quà nomen, eft ipsos 
Fama meos mores decolor ulla notet. 


64 


Non lucrum velox, quascunque relinquimus, auxit, 
Vita sed exeultas sobria parsit opes, 
Quas pater, et generis series longissima prisci 
Liquit, et & proavo missa potente domus. 
Otia Musarum curas mulsere forenses: 
Perfugium studiis illa fuere meis. 
Pura valetudo nullis pulsata procellis 
Semper inoffenso functa tenore suo est. 
Currieula extremae permensum longa senectae 
Occupat optato fine beata quies. 
Mors quoque laudata est. gemitu lacrimisque Senati 
. Efferor, et populi teste dolore fruor. 
Haec series vitae. manibus da lilia plenis 
Hospes, et exequiis fausta precare meis. 
At tibi contingat votorum summa tuorum. 
Si sic vixisti, sic potes ipse mori. | 
Obiit Christoph. Thuanus Kal. IXbribus Anno 1582, 
cum annos 74, mens. 3, d. 5 exegisset. 


2. Elegia in V. C. Ioannis Thuani obitum. 

Ergo funestos, regina Lutetia, cultus 
Sumis, et in vultu signa dolentis habes. 

Occidit ah decus ille tuum, tua cura Thuanus, 
Atque est quod feretro triste levatur onus. 

Summus alumnorum, quos ad fastigia laudum 
Virtutis fervens impetus extulerat. 

Quid genus, aut praestans, iuvenum lectissime, virtus 
Profuit, aut mentis vis generosa tibi, 

Si mors ante diem te funere damnat acerbo: 
Iniecere avidas si tibi Fata manus? 

At tibi in augusto culmen sublime Senatu 
Firma spondebant omina certa fide. 

Et tibi.ad hoc virtus, et vita exculta per artes, 
Famaque ab antiquis missa favebat avis, 

Et Genitor, quem si tibi non Natura dedisset, 
Is meritis animi iam tuus esse potest. 

Te primum sacri Genius Themis alma Senati 


65 


Ingenii excepit indole capta tui: 

Et legum studiis animum emendare severis 
Dum parat, haec tacito verba dolore dedit: 
O. praestans animi, gentis spes summa Thuanae, 

Si qua Fata sinant[,] tu quoque magnus eris. 
Sunt quaedam leges, et ineluctabile rerum 
Foedus, et ipsi adeo iura tremenda Iovi: 
Quae tibi crescenti, coeptisque ingentibus obstant. 
Ah sinerent, quae laus, quanta futurus eras! 
Verum primitias nostri nunc illa laboris, 
Et messes properant urere saeva meas. 
Interea quodeunque meo de munere restat, 
Id, iuvenis, laudi serviat omne tuae. 
Ingenii dotes, mens consultissima rerum, 
Et castigatae vis rationis erit, 
Compositi gestus, et torrens copia fandi, 
Et bene pro trepidis lingua diserta reis. 
His tu praesidiis quaevis fora tutus obito. 
Ipsa patefaciet Curia magna fores; 
Doctus honorato Pater ut te gaudeat olim, 
Et docti Patris maxima castra forum. 
Caetera Fatorum fuerint tibi iure negata: 
Parcarum invitis legibus ista feres. 
Non tibi plebeis sordent natalibus ortus, 
Nec levibus titulis est tua fulta domus. 
Ila, Parisiacam regerent qui'legibus urbem, 
Purpureos peperit pectora docta Patres. 
Inde magistratus, et splendida nomina, honores, 
Claraque ab innumero gloria fulget avo. 
Quaeque venit virtus multo quaesita labore, 
Legibus incepit sanguinis esse tua. 
Quare age, dum famae plenis potes omine velis 
Ingenii magnos explicuisse sinus: 
I, iuvenis, tibi provecto iam laudis in altum 
Temperet ut cursus aura secunda tuos: 
Teque olim patrii miretur ut ordo Senat 
Celtarum magno ponere iura foro. 


9 


θθ 


Nec pressisse tibi sat sit vestigia avorum. 
Fac quoque sis tantae pars imitanda domus. 

Nec tantum tibi militiam transceribat honesti 
Muneris emerito functus honore Pater: 

Verum etiam propriis illam virtutibus orna. 
Cum patrias illi iunxeris, adde tuas. 

Sed frustra precor haec. tenues rapiuntur in auras 
Fatorum caeco turbine vota mea. 

Quod solum potui, summis te iuris, et aequi 
Artibus eduxi laudis ad omne genus. 

Haec patefacta via est, sinerent o caetera Divi. 
Hactenus auspiciis hoc potes esse meis. 

Dixerat, et lacrimae verba imperfecta secutae 
Singultu medios eripuere sonos. 

Fatalis iuvenis, iustissima cur& parentum, 
Quae sat erit morti moesta querela tuae? 

Aspicis? atrato sordet nunc curia cultu: 
Iustitiumque hodie publicus urbis amor 

Indixit. tota est urbs funere funus in uno, 
Et putat efferri se quoque morte tua. - 

Heu quantum est aevo crimen factura futuro 
Una nigras tenebras inter habenda dies, 

Quae mutas leges, sanctique silentia iuris 
Cerneret, atque orbi frigida regna fori? 

Quot dotes animi quam parvo clausit in orbe? 
Unus ut occideret, quot periere bona? 

Di, quibus est clarae suspecta potentia gentis, 
Quis vestrum tantae par erit invidiae? 

I nunc, deplora congestos stragis acervos, 
Plurimaque hostili millia caesa manu. 

Omnia non certent huic uni funera damno. 
Iacturas omnes obruit una dies. 

Heu iuvenis miserande: tuo nunc subruta casu 
Est domus, et gentis spes labefacta tuae: 

Quam pius ipse Parens ex te suspenderat omnem, 
Foverat et tacito credula vota sinu, 

Ut posses oneris magnae succedere parti, 


67' 


Atque gravi rerum fasce levare. senem. 

Et tibi non deerant istis satis ampla gerendis 
Praesidia, et poterant haec onus esse tuum. 

Nam tibi vis prudens, et rerum maximus usus, 
Et gravibus curis utile pectus erat. 

Quas dotes uno clausit mors nigra feretro, 
AÀc secum Patris votaque spemque tulit. 

At vos, o proceres, caelo, pia turba recepta, 
Principibus quibus est Curia recta viris, 

Alma quibus pietas, et servantissimus aequi 
Semper amor facilem fecit ad astra viam: 

Accipite hanc animam. non est ea conscia culpae. 
Immatura ad vos venerit illa licet, | : 

Accipite. In terris magnum regere illa Senatum 
Debuit. in magno vos regat illa polo. 


J. JEpicedion Henrici Castanei Ludovici F. 
Quicunque immensos moliris mente triumphos, 
Absiste insanis (vana est fiducia) caeptis. 
Quisque suas urgemus opes: spe maxima facta 
Praecipimus. mors atra nigris circumvolat alis, 
Et cursu in medio vota imperfecta moratur. 

En modo quem sublimis apex, quem clara manebat 
Gloria, qui gestis modo rebus, et indole prima 
Cunetorum studia et spes incendebat inanes, 
Exequias fertur iuvenis, lacrimasque suorum, 

Et fati invidiam secum trahit. Aspice quanto 
Defertur comitum gemitu, quanto agmine pompae. 
Heu bello properatus honos, et puberis aevi 
Tristes primitiae! Nimis infaelicis ephebi 

Visa potens virtus, vitam si fata dedissent. 

Nune quem sera senem debebat laurea caelo, 
Abstulit ante diem, nec longo tempore fortem 
Passa frui iuvenem, quos spe praesumpserat annos, 
Ac generis titulos claris extendere factis, 

Si proprium decus hoc voluissent esse severae, 
Quae fusis hominum dispensant fata, Sorores. 


5* 


68 


Omniparens caelum, caeloque adscripta potentum 
Faeder& fatorum, iuvenem contingere vitae, 

Quas Telamoniades, matrumque orbator Achilles 
Contigerunt metas, cur invidistis, ut annis 

Heroum vitas, animis aequaret honores? 

Heu miserande puer, tu nunc primo occidis aevo: 
Oceidis, et iuvenile decus Mars impius hausit, 
Qualia prima novo canentia flore ligustra 

Decutit afflatu, qui decutit omnia, ventus. 

Ah qualem luctum linquis maírique patrique, 
Atque tuis! matri ante alios, quae vota precesque 
Conduplicans sublimem in equo et fulgentibus armis 
Miserat in bellum, nec talem .moesta recepit[,] 
Sed gelidos artus, sed onus fatale feretri. 

Parte alia nullis novitatum exterrita monstris 
Simplex nobilitas, et nescia pestis Iberae, 
Extinctum lugent, versisque insignibus omnes 
Funeream ducunt pompam,.et funguntur inani 
Officio. ta non gemitu revocabilis ullo 

Conciliis Heroum, et coetibus interes illis, 

Quos discreta tuentur ab omni limina vulgo, 
Limina, quae nisi victores insistere fas est, 
Quosque triumphali velavit laurea fronde, 

Aut quibus illustres umbravit civica vultus. 

Hic tibi non aequo passu templa illa petenti 
Obvius occurrens aliquis de gente Deorum 

Te coetus trahit in medios procerumque ducumque, 
Francorum procerum atque ducum, qui fortibus ausis 
Parta .reportarunt toties ex hoste trophaea. 

Olli sidereos vultus, et frontis honestae 

Mirantes culmen generosum, et membra decora 
Expleri nequeunt animum, memoresque iuventae 
Flent, atque extinctum fato miserantur acerbo. 
Cum vero palmas numerant, et fortia facta, 

Tunc iustae credunt numeros explesse senecíae. 
Tunc laetum Paeana canunt. tunc vocibus aether 
Fervet, et alterno fremit ingens regia plausu. 


. 89 


Tu contra (horresco memorans) hic iura fidemque 
Calcata, hic patriae conversum in viscera ferrum, 
(Proh pudor) Hispanos dominos in tecta receptos, 
Mutatos Gallorum animos, et saecla nepotum 
Degenerasse refers virtutem oblita parentum: 

Ac te faelicem, cui contigit, ista priusquam 
Longius in miseros serpant contagia Gallos, 
Oppetiisse tamen pulchram per vulnera mortem. 
Denique et hoc melius, quam si te lurida tabes 
Devotum morbo caput, et sine nomine funus 
Absumset. melius, quam si te caespite vili 
Suppositum velaret humus peregrina: neque ullus 
Exequiis patriae contingeret haustus arenae, 

Aut tumulus, tumulo et leti superaddita caussa 

Et funus, qui solus honos est lumine cassis. 

Tu loqueris: tacitus suspensis auribus illa 
Conventus bibit Heroum: nec iam tua sentis 
Vulnera: non gemitus, non haec mortalia curas: 
Et quae non curas nobis deflenda relinquis. 
Flebimus, et memori, si quid pia carmina possunt, 
Si quis amor veri est, te commendabimus aevo. 
Dicemus validis defensas viribus arces, 

Quam Gardampa rapax, et quam lavit amne Vigenna. 
Addentur fuso palantes agmine turmae 

Non sine te, et turpi vertentes terga timore. 

Ac quamvis titulus plenis tibi fructibus ingens 
Armorum merito est: tamen est prior ordine virfus 
Et doctae impubes aetas operata Minervae. 

Siste parens lacrimas, animi matrona virilis, 

Si qua fides vatum auguriis, manet ultimus hostem 
Exitus; haud humili persolvet vindice poenas. 
Interea has lacrimas, solatia vana doloris 

Accipe eare puer, dum paulum cura remissa 

Laxat iter voci, ut liceat tua dicere facta. 

Accipe care puer lacrimas, sa&lveque valeque. 


70 


4. In eundem Epitaphium. 
Cur hoc Henrici sunt condita viscera busto; 
Ast alii cessit corpus inane solo? 
Una domus totam quam non capit orbe ruinam, 
Uno non potuit limite tota capi. 


5.  Epicedium Lodoici Castanei Equitis Torq. Hegü. 
Tristes exequias, miseras surgentis Ephebi 

Spes interceptas in primo flore iuventae, 
Defleram. nondum coiit manifesta cicatrix. 
Funestos iterum numeros, et triste doloris 
Poscimur officium. Lacrimas impendimus orbo: 
Extincto demus lacrimas. Durissima iura 
Fatorum, ludo nondum satiata cruento, 

Estne, quod in claras praelustria culmina sedes 
Non liceat vobis, si nec domus una sat uno 
Fungitur exitio? Testis natusque paterque: 

Marte prior natus, morbi pater obrutus aestu, 
Ordine turbato nati comes additus umbris. 

Sic tortus rapido ventorum.turbine vortex 
Arboreos primum ramos, et matris opacae 
Summa petit stringens, mox ipsam a stirpibus iris 
Evertit, totamque advolvit montibus ornum. 

Quae prius insano rumpam convicia planctu? 
Quid querar? unde meo quaestus ac verba dolori 
Sufficiam ? stupet ecce novo mens obsita luctu, 
Nee, quid promat, habet, dum semet in omnia vertit. 
Scilicet effabor? tantis sim luctibus impar. 
Vulnera dissimulem? misero, quodcunque tacetur 
Acrius insidit: luctuque expressa querela 
Infantes promit gemitus, ac murmura trunca. 
Ipsae, quae nostros solitae mulcere labores, 

Ad quas perfugium duri$ in rebus habebam, 
Praeduxere situm squalentem ac nubila menti, 
Nec mea responsant faciles ad vota Camenae: 
Septima iam reficit Lunares orbita cursus[(,] 
Cum dirae mortis trepidas mihi nuncius aures 


71 


Affecit, pigrosque induxit pectore sensus, 
Inspirata meis afflans oblivia curis. 

Sic tua mors, Lodoice, tuique iniuria fati 
Musarum dulces foetus, et carmina nostro 

Obterit ex animo. Postquam tua funera moestus 
Auribus his hausi, nil non mutabile sensi, 

Atque idem mihi me, qui te mihi, casus ademit. 
Hoc solum superest, de te vix dicere posse, 

Et tantum meminisse tui, tua fata canentem 
Flere, minus muto, sed non meliore canenda 
Pectoris affectu. Siquis tamen haec quoque[,] si quis 
Rumpit frena dolor: non te, flos lecte virorum 
Indictum, aut tua facta sinam. Tibi pectora plango, 
Et tua iam resides animos in funera solvo. 

Ecce diu sterilis male conscia lingua silenti 
Obsequio tristi vires, vocemque ministrat ^4 

In luctus facunda suos, nec se capit intus, 

Quem vis dura mali potuit cohibere dolorem. 

Ah quibus incusem probris, qua voce lacessam, 
Quae te non verita est tanto fraudare ministro 
Gallorum fortuna vices, quas saepe ruentes: 
Fulsit, et in tuto rursum tua dextra locavit, 

Dum toties vincis, patriaeque impendere vitam 
Non dubitas, quae te nuper duce civica fregit 
Arma, vago fines qua Pictonas amne Vigenna, 
Quaque alios fines Lemovix Gardampa pererrat? 
Heus ubi nunc virtus, invictaque dextera bello? 
Heus ubi perfectae sitiens mens laudis? ubi ingens 
Gloria Castanidum ? nempe haec, proh sancta Deorum 
Numina, nempe nigri haec vis abstulit omnia leti. 
O quot funeribus tibi funus constitit unum! 

Quot lacrimas orbae, quantum tibi, Gallia fati 
Mors dedituna! Novum neque enim, nequenuper oborta 
Nobilium de plebe caput, sed sanguine ab alto 
Demissum genus, atque heroae stirpis aJumnum 
Usque ab avis, et avorum atavis, ab origine prima. 
Quod genus externum, quae gens tam devia nescit 


7ὲ 


Castanidas proceres, Martis virtute potentes, 

Et belli claros studiis, quo tempore fines 

Anglus Santonicos dura ditione premebat? 

Testis Vultona es, refluaque Carantone lympha, 
Caede Caledonia vitreos infecte liquores. 

Hinc sparsum genus est. Αἱ eos cepere propinquis 
Pictonis hinc tellus, hinc tellus Turonis oris, 
Turonis armipotens Celtarum gentis ocellus, 
Ingeniis pollens, et divitis ubere glebae. 

Hic prima hausisti genitalis lumina caeli, 

Qua regnator aquae presso fluit agmine Cross, 
Et turrita lavat Posaei moenia Castri. - 

Hie tibi faelices cecinerunt omina Parcae, 

Et melior niveos oneravit purpura fusos, 

Ut quanto patrias patria haec supereminet almas, 
Tanto tu meritis anteires omnibus omnes. 

Ergo lacessenti primis vagitibus auras 

Infanti ingenuos instillavere liquores 

Castigatorum morum, pro lacte tepenti, 

Sanctae nutrices, Virtutum exercitus omnis 

Cana Fides, Fideique soror Constantia virgo, 
Temperiesque, et iustitiae Prudentia custos. 

Inde Magisteriis aetas formata Dearum 

Accepit tales exculti pectoris auctus, 

Quale tuis ipsae lac immulsere labellis. 

Ut quae vix fas est partitim singula habere[.] 

In te coniunctim fluerent, unoque recepta 

Pectore virtutum' collegia mixta coirent. 

Nam quod vulgus iners, et adhuc rationis egenum 
Nil putat esse fero blandis cum Marte Camenis, 
Tu cum Marte fero commercia blanda sororum 
Inter se placida consanguinitate iugasti, 
Musarum, vir magne, prior, belline laborum : 
Laudibus, ambiguum: sed certe magnus utroque. 
Nec te Nobilitas custos erroris aviti 

dAraxit in exemplum, legis quae vertit in usum 
Nil scire, et rudibus transmittere cultibus aevum. 


78 


Quid referam nullis indelassabile corpus 

Usibus, et patiens. aurae glacialis, et aestus? 
Quid somni immunes oculos? quid membra labore 
Campestri durata, nec uni nata palaestrae? 
Utque illae dotes vincebant caetera. ita unus 
Vicerat has animus generoso incoctus honesto, 
Puraque mens nulli vitiorum pervia labi, 

Et recti retinens, et vindex fraudis avarae, 

Tum pudor, et mores priscis Heroibus aequi, 

Et castae gravitas non affectata loquelae: 

Sobria temperies: frons non elata secundis[,] 
Non deiecta malis, mediique in utroque tenores. 
Interea magnae legatus poscitur Urbi, 

Septem quae una sibi gremio complectitur arces. 
Quaeritur e medio procerum, quae maxima tanto 
Apta foret cervix oneri. Tua cognita virtus 

Non est passa diu mentem nutare legentis 
Principis, aut procerum faelicia vota morari. 
Mitteris: et quam certa fides, quam provida cura, 
Aut tua quae fuerit claros spectata per actus 
Sedulitas, sensit Princeps, videre Quirites. 

Quin etiam obsequium longa in statione teneret, 
(Tantus.amor Regni est, tanta est reverentia Regis) 
Emeritum nisi iam, lustrum volventibus annis, 
Roma redonatum patrio te redderet orbi. 

Vita bonae pacis dulces agitata per usus 
Militiamque aulae, potuit tranquilla videri 
Hactenus. Hinc erudi studiis exercita Martis 
Caetera loricae sub pondere canuit aetas. 

Quis memoret curas animi, discrimina vitae, 
Sub Iove duratas hiberno sidere noctes, 
Atque intempestis equitata cacumina nimbis 
Fortibus induto rigidum thoraca lacertis, 
Cogenti turmas, implenti munia magni 

Militis atque ducis? Lemovix rectore earebat 
Limes, Aquitanae scindens confinia terrae, 
Tempore quo Stygio caput extollebat ab antro 


74 


Gallorum furians animos civilibus iris 

Impia Tisiphone. Flebat Provincia sola, 

Nuda regente suo, qualis, bacchantibus Euris, 
Fluctibus in mediis amisso cymba magistro. 
Cuncta coruscabant trepida formidine mortis, 
Pictone δὲ sonipes flammas miscente cucurrit, 
Vel quoties acies longe comparuit, Hostis 

Extra urbem manifestus erat, suspectus in urbe. 
Utque Therapnaeos fratres, optabile sidus, 
Auxilio implorant deprensi turbine Nautae: 

Sic te suspirant fessis solatia rebus 

Laturum cives. Neque sat, te poscere votis. 
Posceris et precibus. Precibus Rex annuit: et mox 
Optatus Rector rerum succedis habenis. 

Ipsa quidem viridi iuvenales indole vultus 
Mutato felix novitas moderamine sumpsit. 

At tibi nulla quies, nec blando lumina somno 

: Declinare datur. Coniux ἃ mente remota 

Exulat, et dulces, carissima nomina, nati. 
Publiea privatos affectus cura repellit. 

Unus amor, nullum patriae praeponere amorem, 
Nec sua communi subducere membra ruinae. 
Unum hoc propositum est: hic menti terminus haeret. 
Vix admissus eras trepidae ad moderamina terrae, 
Frugibus infestas populator Picto cohortes: 
Pareius immittit campis: neque, ut ante solebat, 
Cornipedum crebris assultibus arva fatigat, 
Sparsurus pavidis incendia dira colonis. 

Et vel, si qua foras audacia provehit, hosti 
Improvisus adest, vel ab omni parte timendus 
Castanides &bsens animis suspectus inhaeret, 
Increpuitque metum, sola formidine victor. 
Quae Gardampa tuas praetexunt oppida ripas, 
Et quae Crosa tuas, dominis servire coacta 
Hostibus, hostili nunc sunt praetenta furori. 
Nec vota agricolae, nec spes intercipit anni 

Vel libata Ceres, vel abactus. cultor agelli. 


75 


Illa, vagis cuius populatibus invia nulla, 
Atque omnis fuerat tellus angusta, latronum 
Colluvies, furumque novo ductore maniplus, 
Unius vix se defensum maenibus urbis 
Continet. Illorum. nunc praeda est obvia, quorum 
Praedo fuit. Quod non toties, nec tanta per agros, 
Perque humiles bacchata casas incendia regnant: 
Quod civis propriis fruitur, quod pace colonus: 
Castanidae totum meritis debetur, et uni, 
Quae nulli cedit, cui cedunt omnia, dextrae. 
Pictonio sua forma, tua virtute renato, 
.Et priscus patriae rediit vigor artubus aegris. 
Te duce, mercedem lixae non pendit arator. 
Non pacem donis redimit, non aere quietem. 
Namque tui reverens exempla domestica de te 
Miles habet, sequiturque tuos, ut classica, mores. 
O felix, 8i cui stabiles florentis honoris 
Asseruit titulos indelibata voluptas. 
Sed neque inoffensi datur aevi currere metas, 
Continuat sincera tenor neque gaudia nobis. 
Namque duo meritas temerarunt omina laurus, 
Quae transversa tuis intervenere trophaeis: 
Filius heu pubes indigna morte peremptus 
Atque tuum carcer. sed carcer sanguine multo 
Pensatum exegit iusta Rhamnusia poena: 
Ut damnis tua laus crescens preciosior esset. 
Sordescit laus de securo parta. Triumphus 
Vilis erit, cui non proludunt praevia damna. 
Dicat congestis angustus stragis acervis, 
Quam pigra Ligerim propellat mole Vigenna. 
Mersa quot arma virum, quot fortia corpora volvit. 
Iam sat finitimis impune illuserat oris, 
Turonios praedo quatiens equitatibus agros. 
Vindietam exanguis patriae poscebat imago; 
Vindietam lacera poscebat Filius umbra, 
Devotum funus, civilis victima belli. 
It campis agmen. telis exercitus ardens 


76 


Procedit. iam cuncta sibi cedentia votis 
Metitur. quas quisque avida spe devorat urbes, 
His servile iugum intentant, his vincla minantur: 
Omnibus exitium. Nec.non poscentia pugnam 
Agmina Castanides dictis accendit: adesse 
Tempus ait, quo felici victoria lauru 
Pictonio requiem, decus ipsis sanciat. Eia, 
Poscimur, en Mavors: en Mavors; poscimur, inquit. 
Signa movent, strictisque &acuunt mucronibus iras. 
Quae fuit illa dies! quam multa caede piatum 
Et carcer patris est, et nati funus &cerbum! 
Hic neque cura subit quaestus, neque parcere victis, 
Nec precium captis imponere. Corpora, quae non 
Optat avarities lucro, rapit ultio caedi. 
Vindictae gens. tota datur. Nam caetera pubes 
Ne pereat, perit, et patulas se mittit in undas. 
Atque aliquis prono descendens amne viator 
Funera dinumerare velit: sed longa natantum 
Obsistit series: numerus cum flumine crescit, 
Cum numero Paean. Ligeri dic, magne Vigenna, 
Die, Liger, Oceano, victriei cedere cuncta 
Castanidum dextrae: fluvios servire triumphis. 
Non ego cuncta meo complecti carmine possim, 
Non Martis, non pacis opus: quas Marte rebelles 
Disiecit gentes, placida quas pace ligavit. 
Ista, Maronei quos afflat spiritus oestri, 
Utilius seris miranda nepotibus edent. 
Nos humiles animae, quis solvere quaestibus ora 
Vix datur, inferias magnae, quas possumus, umbrae 
Libamus, tenues numeros, defectaque verba, 
Singultu medias interrumpente querelas. 
Ergone te, cui tot creperi discrimina Martis 
Cesserunt, toties belli fortuna pepercit, 
Lecti invita quies, et segnis inertia morbi 
Abstulit? occiduum quamvis-tibi vergeret aevum, 
Et quartum ter quinte urgeret Olympias annum: 
Sobria te iuvenem faciebat vita videri, 


77 


Nos patriae utilitas annos numerare vetabat. 
Quo properas? cur, quae valide defensa dedisti 
Oppida, quas toties servasti, deseris arces? 
Aspice, luctifico miscentur ut omnia planctu, 
Omnis ut or& suum desideret orba parentem. 
Heu cur te vitiis aevi praesentis iniquum 
Ocior aura tulit? Non te preciosa morantur 
Pignora, praestantes lecta cum coniuge nati? 
Non inculpati convictus strenua membra, 
Castrorum comites, per tot discrimina saeva, 
Indeserta tuae fortunae signa secuti? 
Ast ego, quem suprema terit iam calce senectus, 
Quid steriles annos, quid inutile demoror aevum, 
Si genus Heroas nullo superabile bello 
Morbus, et ancipitis rapit inclementia fati? 
O patria, o magni dominatrix Gallia regni, 
Si quis amor veri est, si te tua vulnera tangunt, 
Pelle situm senii: nubem eluctare veterni 
Antiqui, mersumque gravi caput exere somno. 
At nondum clades, nondum tua funera sentis? 
Paulatim floremque ducum, bellique ministros 
Carperis. hos morbus rapit, hos Mars impius hausit. 
Funde tuo lacrimas supremum munus alumno. 
Stet tumulus. tumulum signet superaddita caussa. 
Hunc tumulum, et tumuli titulum sua Gallia rapto 
Castanidae, quo mille duces amisit in uno. 

Obiit anno 1595, III Kal. VIIIbris. 


Deo opt. max. sacrum et memoriae aeternae. 

Ludovico Castaneo Prulliacensi et Malavallensi 
baroni, Castri Posaei Tufolr et Abenntr domino, utrius- 
que ordinis equiti torquato, regio intra sacrum Gal- 
liarum consistorium consiliario, turmae quinqua- 
ginta equitum cataphractorum praefecto, utriusque 
limitis Lemovicani vice regia rectori, à primo ae- 
tatis tirocinio in actibus publicis &c bellicis strenue 
ac fideliter versato, multis legationibus pro christia- 


78 


nissimi regis Henrici ΠῚ desiderts apud Gregorium 
XIII et alios Italiae principes gloriosissime functo, qui 
cum et multis transalpinis expeditionibus et obsidioni- 


bus urbium intra regnum superioribus bellis civilibus. 


interfuissetacin omnibus fortissimam operam navasset 
ultimoque funestissimo bello ineunte illustrissimo 
duci Monpenserio in Picardiae urbibus in officio 
retinendis fidem opem industriamque egregiam prae- 
stitisset, in provincia sua omnia oppida et castella 
a rebellibus insessa in potestatem suam redegisset, 
Belacum copis hostilibus acriter oppugnatum im- 


misso noctu novo praesidio virtute filiorum suorum. 


summis difficultatibus expeditum liberasset, hostem 


praesidis castris tormentis bellicis atque impedimentis. 
Saepius exutum saepius accisis opibus in urbem. 


Pataviensem confugientem postremo novis auxijlis 
undecunque conquisitis auctum ac bellum instau- 
rantem ultima belli fortuna ad flumen Vigennam 


internecione delevisset, in limite .autem superiore. 


Lemovicano ducis Nemossensis copias nocturna im- 
pressione terrore ac caede complevisset, ac denique 
quotidie neque sine gloria sua neque sine detri- 
mento hostium in toto illo tractu cum rebellibus 


experiretur, tandem in expeditione Burgundionensi. 


regem christianissimum Henricum IIII secutus lan- 
guorem nactus ineredibili sui desiderio omnibus 
bonis relicto in civitate Molinis ad Elaverem fluvium 
obit anno aetatis suae LX Christi autem CIO.IO.XCV 
III Kal. Octob. Claudia Podia uxor cum liberis M. P. 


6. losephus Scaliger Puteanis fratribus, Claudi 
filiis, de morte eorum patris. 
O lecti iuvenes, virtuti nobile germen 
Succrescens patriae: quid me ad damnata redire 
Sacra Camenarum, et meliores cogitis annos 
Respicere, ut Phoebi revirescat pristinus ardor, 
Afflatuque novo sopitos suscitet ignes? 


200 —— δῇ 


79 


At quodcunque fuit, si quod fuit, omne doloris 
Sordibus obsoluit, neque iam splendescere cultu 
Sustinet ingenium, duplici quod funere sensim 
Efferri sentimus : hebes nam luctibus hinc est, 
Hinc ipsum frangit, quae frangit cuncta, senectus: 
Ut quondam senio rimam faciente dehiscit 

Iam putris paries: proprio mox pondere tractum 
In proclinatas prosternunt flamina partes. 
Scilicet exequias vestro sic ire parenti 

Hac ope nitentes, hac cultos mente iubetis ἢ 
Namque ex quo tali vos orbos patre reliquit 
Nigra dies, turpi macula quae secla notare 
Non verita est, tanto dum privat sidere mundum, 
Ex hoc nulla mihi diffundunt gaudia vultum: 

Et quae sunt solitae vulgo lenire dolorem 

Vel ratio, vel longa dies, harum altera tantae 
Iacturae meritum menti obiicit: altera longo 
Carnifici curae vires acquirit &b aevo. 

Ultima restabant animo solatia victo, 

Quas a me exigitis, neque me debere fatebor, 
Dulces Pierides, generosae pabula mentis 
Suavibus in studiis Heliconia sacra colentis: 
Qua non est animo potior medicina tumenti, 
Quum dolor egeritur lacrimis, explendaque fletu 
Cura novis iris omnes effundit habenas. 

Sed nos Musarum secretum triste petentes 
Nescio quis pravae dulcedinis efferat error, 
Absentis memores figens in imagine sensus: 
Qui dum praeteriti convictus computat aevi, 
Atque sibi blanditus in omni quaerit amicum 
Historiae cumulo, heu quoties obiecta figuris 
Lusit amabilibus memores insania sensus? 
Nam quocunque meos cireunfert lectio visus, 
Seu quem iustitiae dotes, aut gratia morum, 
Aut iuris commendat apex, aut gloria linguae, 
Unicus occurrit nobis Puteanus in illis 
Exemplis decorum: quia quem congesta decebat 


. 8 — 


Virtutum series, virtutes vindicat omnes. 

Sic quae surt curis aliorum nata levandis 

Otia Musarum, lacrimis sunt pabula nostris. 

Et quae sunt cunctis medicamen lene laborum 
Literulae, nobis coeuntia tempore longo 

Vulnera rescindunt, animo quia vana ministrant, 
Qualia fallaces frustrantur gaudia somni 

Instar ventorum, levibusque simillima fumis: : 
Ut, quoties mihi lecta refert, neque praestat amicum 
Pagina, detester toties mea numina Musas. 

Inde fit, ut, si quae manabat largior olim 
Castalii laticis nostro de pectore vena, 

Pauperior fluat, et suppresso fonte resistat. 

Unde igitur versus, et rapto carmen amico 
Sufficiam, cui nec Phoebus respondet, ut ante, 
Nec vetus aspirat vegetantes impetus auras, 
Parnassum, et sacram solitas impellere Cirrham? 
Quod mihi si nullo squallerent pectora luctu, 

Et par ingenium magnis conatibus esset, 
Supremi officii praestarem iura sodali. 

Sed vigil ad curas, solisque adsueta querelis 
Non venit ad partes toties mihi Musa citata, 

Pro verbis fundens lacrimas, pro carmine questus. 
Ne tamen aut pietas, aut, cuius sancta potestas, 
Claudicet officii pars ulla novissima nobis; 

Huc ades adiutrix nostri regina laboris, 

Et mihi, Melpomene, potiores praecipe Cantus, 
Fletibus immodicis statuens quis terminus haeret: 
Quos desiderio fines, quae tempora pono. 

Et quum te in partem lacrimarum saepe vocarim, 
Pone graves gemitus, lamentaque desine mecum, 
Funereos lacerata sinus, immissa fluentes 

Hirta per ora comas, et scisso squallida peplo. 
Come serenatam festo diademate frontem. 

Indue purpureo radiantes lumine cultus. 

Detersis curis, et pulsa nube doloris 

Compositos manes hilari pietate colamus. 


81 


Iam laudum, et rerum melior te postulat ordo. 
Sie ego: sie Diva hoc sermone silentia rupit. 
Principie Natura parens, quum vellet in una 
Congerie decorum commercia multa coire, 
Atque hominem exemplum seclis insigne futuris 
Parturiens, cuius sub, pectore conderet illa, 
Hunc humilis vici caecis vagire latebris, 
Aut ignorata nutriri noluit urbe, 
Sed regni domina, quod regnis omnibus orbis, 
Omnibus Europae praecellit αὐ urbibus illa: 
Ut commune decus, sociaeque insignia laudis 
Tam locus à nato caperet, quam natus ab illo. 
Regnatrix clarae generosa Lutetia terrae, 
Quis memorare tuas sat digno carmine dotes 
Aut laudes aequare queat, quae debita Musis 
Tot pleno toties fudisti pignora foetu? 
Tu generss, qui iura regunt, qui legibus urbes 
Et sanctis recti populos moderantur habenis. 
Non alia nasci Puteanus debuit urbe, 
Aut potuit, quam quae propriis virtutibus illum 
Excoleret, similemque suis formaret alumnis. 
Protinus altrices linquens infantia cunas 
Imbuitur studiis, et primo flore, Minerva 
Eductrice, rudes poliuntur cultibus anni. 
Excipiunt puerum gremiis florentibus Artes. 
Ante omnes teneri moderamen suscipit aevi, 
Quae docet, ut primo formetur litera ductu, 
Ut commissa suis nectatur syllaba nodis: 
Atque per articulos distinctaque membra legendi 
Daedala perpetuam texat structura loquelam: 
Utque suis pedibus gradientia carmina surgant. 
Huic soror exacuens studiis solertia corda, 
Et stricto vultum componens pondere vultus 
Suecedit Critice, pueri quae sensibus omne 
Cecropiae et Latiae reserat penetrale senectae, 
Quicquid apud numeros, numeris &ut orsa soluta 
Venturis seclis commendavere papyri. 


6 


82 


Non illi prisci certasset norma Cratetis, 

Non cuius spurios versus censura notavit, 

Et laeso & mendis obelos impressit Homero. 
Sic furtim ereptos blandis nutricibus annos 
Erudiere Deae, donec vis mentis adultae 

Ad magnos census, gravioraque caepta vocaret. 
Tunc Dea, quam penes est cultae facundia linguae, 
Quae dotes oris tribuit, regnumque loquendi, 
Induit Actaei puerum Demosthenis arma: 
Eloquii florentis opes, momentaque fandi 
Tradit, et attonitas artem quae permovet aures, 
Arbitrioque suo moderatur frena coronae. 

His sacris imbutus, ait, pete limina legum, 
Quae tibi recludit nostri fiducia ductus. 

Ut rectore carens, et nullo remige tuta 
Ludibrium venti puppis iactatur in undis: 

Sic quicunque subit Themidis sacraria Mystes 
Lucis egens nostrae, cunctisque paratibus orbus, 
Quos munire solent pueris discentibus Artes: 
Exclusus commissa luet, quod mente profana 
Iuris inaccesso posuit vestigia luco: 

Et nunquam visus adytis immittet opertis. 
Exere vividulos &nimi solertis ocellos[.] 

Care puer. te iur& vocant, arcanaque legum. 
Te sua votivum Themis in penetralia mittit, 
Quae te purpureis insertum Patribus olim 
Signabit meritis, rerumque imponet habenis. 
Disce quis officii limes, quae regula recti, 
Quis licito finis, vetitum quae poena sequatur: 
Qualia bis senis tabulis sanxere Quirites, 

Aut Praetoris honos, aut Caesaris alta potestas. 
Artibus excita his homines Astraea reyisit, 
Praetulerit quamvis telluri sidera, postquam 
Aurea deterius vitiavit secla metallum. 

His quoque barbarico squallescere secula ritu 
Dediscunt; et, qui voluit feritate timeri, 

Iura timet. Validum, saevisque potentius armis, 


. μια 


88 


Urbibus ut reges, sic regibus imperat Aequum. 
Quo magis has, dilecte puer, maturior artes 
Praecipe corde libens, et totis sensibus hauri. 
Tempus erit, quando tua te spectata per illas 
Augusto Patrum virtus asciscet honori. 

Dixerat. Obsequiis puerum. maioribus aptum 
Excipit alma "Themis, magnis et destinat actis: 
Sacra docet, legum tabulas, et condita iura 
Monstrat, et instructo iam civica porrigit arma. 
Est locus, austrinum qua pronus vergit in axem 
Signifer, et noctes Chelae cum lucibus aequant. 
Hic sibi, dum priscas exosa relinqueret urbes, 
Conspicuum posuit signis Astraea tribunal, 
Unde sacro totum moderamine temperat orbem, 
Et stringit scelerum vindex in crimina numen. 
Hic incisa notis media testudine tecti 

Atque aere ex solido. legum tabularia pendent. 
Atria clara domus dextra laevaque tuentur 
Felices animae, caelo sacrata virorum 

Nomina, purpurei toga quos velavit honoris: 
Quorum consiliis tutata est Curia regnum: 

Quos non vis odii, non illice gratia fuco 
Incolumem iusti vetuit servare tenorem. 

Hos Dea pro meritis in coeli parte locavit. 
Inter quos, celsa Puteanum ut vidit ab Aethra, 
Praecipuae sedis loca deligit. Hunc quoque, dixit, 
Ista manet sedes, postquam perfecerit* omnes, 
Quos fatis debet, non quos natalibus, annos. 
Atque utinam posset contingere longius aevum, 
Et tantum vitae, quantum splendoris, haberet. 
Diis aliter visum, vitiis qui gentis iniqui 
Humanae, sanctas animas de corpore solvunt, 
Utque malos mulctent, privant hos luce bonorum. 
Interea, dum culmen ei sublime paramus, 
Lucida qu& iustae fulgent examina Librae, 

Et vacat huic sedes, quam designavimus illi 
Hós inter proceres, sua quos illustribus Aethrae 


6* 


84 


Coetibus inseruit pietas, caeloque fruuntur: 

Hune summos meritum virtutis nomine fasces 
Inter honoratos admittat Curia Patres. 

Iuridici coetus secretis actibus adait, 

In medio faciat facundus verba Senatu, 

Nullis peculitur virtus generosa tenebris, 
Congpieuum fundens, Pharos ut Nilotica, lumen. 
Nec Puteanus, opem quum lapsa negotia quaerent, 
Ignoratus erii; dubiis nam protinus illum 

Rebus Aquitanae gentis ad iura reposcent: 

Quum lecti Proceres augusti:membra Senatus 
Exciti lacrimis .afflictorumque querelis 

Incorrupta dabunt oppresso iura Garumnae, 
Mollia praestantes securis otia terris. 

Ast hog pacatis repetentes patria rebus 

Moenia feralis tempestas civica belli 

Excipiet. Quantis iactatos illa. procellis 

Heroas summos varia in discrimina mittet, 
Quorum pars Puteanus erit? Quid caetera porro 
Persequar? aut potius cur facto fine quiesco? 
Plura Deam memorare (etenim memorare libebat) 
Et dolor, et taciti vetuit mens conscia fati. 

Me quoque, quam meritum grande, etreverentia morum, 
Atque viri virtus huc perduxere canentem, 

Hei mihi, quum morbum supremaque cogito fata, 
Hei mihi; deficiunt vires. Nec plura locuta 
Melpomene, lacrimisque genas oppleta tumentes 
Hsaesit, et effusi contraxit vela doloris. 
Cupressum crines iterum pro virgine lauru, 

Pro laetis humeri velamina tristia. sumunt. 

Quo me, Diva, gravi perfossum pectora cura 
Deseris, infandamque iubes renovare ruinam, 
Cui par non fueram flendae? Quid fulmine tanto 
Dignum concipiam, cui singultantia verba 
Vix medio gemitu vox intercepta ministrat? 
Ignosce, o nostri sidus memorabile secli, 

Si pro carminibus, truncarum murmura vocum, 


85 


Pro cultis elegis, incomptas fundo querelas. 
Non mihi sunt, quae tu quondam laudare solebas, 
Et quia laudabas, cunctis placitura püt&vi, 
Carmina. saepe tuis quibus est audacia verbis 
Addita, dum clarae metuunt Be credere luci, 
Omnia, tu moriens haec tecum rapta tulisti. 
Omnia ferali sunt tecum condita busto. 

O luces, o quos memini, dum fata sinebant, 
Colloquio dulci tecum me condere Soles. 

O tritos sermone dies, et seria mixtis 
Alternata iocis. o quas mir&bar adorans, 
Oblitumque mei mihi me rapuere loquelae. 
Heu ubi conditi placida gravitate lepores, 
Atque serenati divina modestia vultus? 

O castigati Charitum sacraria mores. 

O pietas, o cana fides, o mixta bonorum 
Temperies. Unus habuit, quae flemus in uno, 
At vos o digni Pylios transcendere fines, 

Et tamen ante diem crudeli funere rapti, 
Innocui Manes, nostri libamina luctus 

Accipite has lacrimas. Et quos praestare Camenae 
Non potuere meae, pietas compenset, hohores. 


7. Epicedium in obitwn Ian Dousae F. 
Sol qui labentes in saecula digeris &nnos, 
Quis modus exequiis? quem fas caelestibus íris, 
Aut conclamatis finem spectare ruinis? 
Vix tu& sidereo relegis vestigia passu, 
Clarorum capitum semper nova funera cernis, 
Et sine morte aliqua nunquam tua signa tecenses. 
Nec tantum exoriens caelestia sidera condis: 
Deficiunt ipsas etiam sua lumina terras, 
Occidua quorum caligant s&ecula luce, 
Ut quum tu pallens, radios subeunte sorore, 
Rebus ademisti subita sub nocte colorem. 
Ergo dum praerepta mihi tot pignora eara 
Flentur, et exequias totus dispensof in omnes: 


86 


Perdiderat iam cura metum. quasi nuspiam haberet 
In nobis nova plaga locum, secura gemebat 
Anxietas, dum mens requiem sibi eredula fingit, 
Solamenque mali, certos habuisse dolores, 

Nec sperare novos, donec vis invida fati 
Curarum finem cura mihi fecit in una, 

Quum lectum iuvenem, vixdum pubentibus annis 
Mors rapuit, non illa decus lacrimabilis aevi, 
Nec cultae studiis speciem miserata iuventae. 

O spes praecipites, o lubriea vota parentum, 
Quos tirocinii pro mille laboribus haustis, 
Olim mille manent orborum praemia luctus. 
Flos Iuvenum, quae 8ors humanis rebus iniqua 
Te nobis rapit, et tantum decus invidet orbi? 
Quem iam sublimi Sapientia sede locarat 
Praegressum fines rerum, metasque tenentem, 
Quas pauci tenuere senes. qui limina victor 
Ardua vix ulli votis adeunda priorum 
Contigeras, inde incipiens, quo serior aetas 
Desinit: inde vigil discendi exordia, prima 
Instituens, ubi finis erat. Verum ignea semper 
Vis animi hospitium, terreni corporis odit, 
Angustasque moras virtus perfecta gravatur. 
Quod summum est, in praecipiti est, nec tempore finem 
Exspectat, primo quod iam maturuit aevo. 

Vix tibi prima genas umbrabat flore iuventa, 
Sextaque supremum claudebat Olympias annum, 
Quum, velut ad primos expirans herba calores, 
Deficis, et caelum praeceptaque sidera mente 
Festinus repetis, turbas assuetus ab alto 
Despicere humanas, proles non vana parentis 
Dousiadae, qui si proprii splendoris egeret, 
Splendorem potuit nati virtute mereri. 

Ac quamvis patriae meritis, generisque nitore 
Clarus eras: tamen ingenium superemicat omne 
Altricis terrae meritum, genus omne vetustur. 
Nec patriae stirpisve premi gravitate sinebas 


87 


Quas complexus eras praestanti corpore dotes. 
Quodsi quis laudare velit patriamve genusve, 
Moverit ambiguam dubio certamine palmam. 

Nam quae div& tuas memorare Batavia laudes 

Vis humana queat? Primordia quaerere voci 
Conantem in varios sententia distrahet orsus: 
Iustitiaene prius referat, bellive labores, 

Exilü dulces portus, et moenia mundi 

Hospita, tuta bonis sub legibus. Omnia magna, 
Omnia: sed maius censeri laude virorum, 
Quos generas, hominum iustissima mater, alumnos, 
Inter quos clari fulgentia sidera lucent 

Dousiadae, faculas velut inter Luna minores. 

- Nanque tuum decus omne tui: decus omne tuorum 
Dousiadae. Semel una alios natalis honorat 
Nobilitas: His omniparens Natura quotannis 
Ingenii clara dat nobilitate renasci. 

Haec quoque venturis quiddam memorabile saeclis 
Omnibus a numeris et ab omni parte beatum 
Parturiens, Agedum felix, age nascere, dixit, 
Nascere, care puer. Mars vindicat hactenus omnes 
Auctores vestri generis. Te docta Minerva 
Excipiat cum patre sibi. Iam perge, tuorum 

Qua nullus presso vestigia tramite flexit, 

Nec soli vestro descendant stemmate fortes. 

Per doctos numerentur avi. Non irrita fundo: 
Magnus eris, si qua victricia rumpere Fati 

Iura potes. Te saecla canent, te vivida nutrix 
Annorum doctis instaurans tempora chartis 
Posteritas memorabit anus. Te.dicere nullus 
Venturo poterit, nisi qui mirabitur, aevo. 

Dixerat. Excepit vocem crudele renidens 

Atropos, increpuitque minacibus omina signis, 

Ne propria haec, dilecte puer, tibi dona nranerení. 
Ergo quod potuit, parco deducere vitam 

Stamine, praecipitare colus, hoc improba fecit. 
Caetera non potuit. Nam te circunstetit omnis 


88 
Nascentem Charitum, plausu florente, chorea. 
Et tua tractantes vitreae cunabula Nymphae 
Castalio puerum Permessidos imbre rigarunt 
Confessae dominum. Felix natalibüs omen 
Pierides cecinere tuis, florumque recenti 
Et ripae virides, et Renus risit odore. 
Ipse sui sacri Genius visurus honores 
Adfuit, Assyrio destillans tempora nardo, 
Festa coronandae testatus gaudia lucis, 
Sutilibus sertis, et plena turis acerra. 
Et, quem te memorem, dixit, Puer, ignea signa 
Et iubar, et rutili clara argumenta nitoris 
Agnosco. Sed pone nigra nox obstrepit umbra. 
O si vividior iustos tibi suppetat annos 
Spiritus, et quantum satis est mortalibus aevi. 
Non tibi certabunt Italae telluris ocelli, 
Non Galli: non quos aluit Germania vates. 
Nec se ullo tantum iaectabit Belgica tellus 
Ingenio, nec to£ miracula cernet in uno. 
Ah tibi ne coeptum praecidat Parca tenorem. 
Ah tibi ne advertat saevos Rhamnusia vultus. 
Verum o. Sed rigida Fati stant omnia lege. 
Haec vix trunca Deus, singultus caetera pressit. 
Plus potuit, quam vota Dei, lacrimabile Fatum. 
Nec minus interea sertis halantibus Horae 
Infantis cunas cumulant, et pollice presso 
Expediunt plexis vaccinia njgra quasillis, 
Ne tua mortalis suctus infantia lactis 
Duceret, ipsa tibi puerilia labra rigavit 
Ambrosiae suecis redolentibus Attica Pitho. 
Quod si vexaret vigiles insomnia curas 
Intempestivis solvens vagitibus ora, 
Non te somnifero nutricis naenia cantu, 
Nec delinifico sopivit murmure lallus; 
Sed te trina Charis, te sedula turba Camoenae 
Certantes simul officiis, Sirenque Latina 
Flexanimae blando Suadae mulsere susurro, 


89 


Carmine placantes pueri quod duceret aures, 
Et puerum somnos placide suaderet inire. 
Carmine, quod sancto Sapientia protulit ore, 
Omnia Socraticae retegens arcana senectae, 
Imbiberet teneris quod muüstea sensibus aetas, 
Atque impressa sibi rerum simulacra teneret 
Insinuans, udaeque docens inolescere menti, 
Servat ab imposito formas ut cera sigillo. 

Inde puer Sophiae quas nox sopita figuras 
Intulerat, vigilans agitabat mente diurna. 

Et quod vix senibus duri tribuere labores, 
Infanti fuit hoc puerilis ducere lusus. 

Vixdum firmabas stabili vestigia gressu, 
Ludicra nulla tibi, non vana crepundia cordi, 
Non ignava quies, non desidis otia ludi, 

Sed Musae tenues Pelignae gentis alumnae, 
Sed teretes Calabro modulati pectine cantus, 
Atque Maroneo gaudentes rure Uamenae. 

Inde ubi succedens annis labentibus aetas 
Crescenti geminum properavit claudere lustrum, 
Non tibi cessatas traduxit inertia luces. 

Sed quae trina tuas motavit Gratia cunas, 

Et tibi culturae primos afflavit odores, 

Haec te informandum studiis euravit, et ipsa 
Tradente, excipiunt insignes arte magistri, 
Quos tu& mens docilis, ceraque sequacior omni 
Praevertens, annos longe post terga reliquit. 
Qualis naturaque soli, coelique favore, 

Enitens alte ramis se subiicit arbos: 

Talis adulta tibi maior surgebat in horas 

Vis animi, erescens occultis auctibus aevi. 
Nec mora, fecundas depromis pectore dotes, 
Exactum tenui deducens pumice carmen, 

Quod non so[l]licito cruciabat lima labore, — . 
Sed quod sponte sua proprios veniebat ad artus, 
Forte epos, et molles Elegos, numerosque Catulli, 
Et Parios natum sermoni carmen Iambos 


90 


Et momenta lyrae fidibus commissa canoris. 
Denique quot rerum divina Poetica flores 
Complexa est, uno pueri se pectore condunt: 
Omnia quae tentata tibi felicibus ausis 

Mentis inexhaustae primi lusere calores. 

Mox ubi trina tibi quinquennia condidit aetas, 

Te maiora vocant: rerum disquirere causas 

Fert &nimus, docti recludere sacra Lycaei, [Lycei?] 
Et veteris totos Academi pandere census. 

Nec vero interdum caeli momenta volantis 
Intentata tibi, nec quas Nilotica Memphis 

Solis in exacto signavit pulvere metas. 

Ut per prona ruit nivibus de monte solutis, 

Nec iam finit aquas riparum margine torrens : 
Per scripti omne genus latis discursibus erras 
Ingenii, cui nulla fuit mensura ruenti. 

Cuius ad excelsas dum se celer impetus artes 
Expedit, et toto Sophiae se proluit amne, 
Extenuant iuvenem vigilatae ex ordine noctes, 
Tabet ab exhausto corpus miserabile succo. 

Nec mora, nec requies, studiorum dulcibus amens 
Immoritur curis, et vescos carpitur artus, 

Abdicet ut vitam vitae immortalis amore, 

Iam collecta cutim macies adducit: hebescunt 
Collapsae vires: de tanto denique Dousa 

Nil praeter linguam superest. ea sola parentem 
Alloquitur, vacuique omnes effundit in illum 
Reliquias animi: Non te, dulcissime rerum, 
Luctibus obsessum longo sermone morabor. 

Non ex praecipiti vitae mihi tollitur usus. 
Iampridem morbi lenta obsidione peresus 

Disco mori. Per ego te istam, quam desero, lucem, 
Quamque tibi acceptam refero, ne confice curis, 
Quem patriae debes animum. Desiste dolere, 
Quod feror ante diem, quod funere tollor acerbo. 
Vita suas metas actu, non tempore finit. 

Sat vixit, qui sat patriae, sat profuit orbi. 


91 


Non bene de vitae queritur brevitate caducae, 

Qui bene confecit, patriae quos debuit annos. 

Nos meritum, non ordo, vocat. lustissima mortis 
Caussa est, efferri famae rumore secundo. 
Viximus, et nostro surgit de funere nomen. 

Tu quoque, cara Parens, tumidis iam parce querelis. 
Debemus morbo, quod caecae incommoda vitae, 
Quod dubios casus fugimus, quod lubrica rerum. 
Nec nune primum ἃ me nomen tibi contigit orbae. 
Quot gravibus.curis dedimus, studiisque Minervae 
Tot tibi deperiere dies. Dum viximus, orba 
Mater eras. Nec nunc rapimur, sed poscimur, olim. 
Idem me repetit, qui me tibi tradidit ante. 

Vive, vale. aeternus signat mihi lumina somnus. 
Talia dum perstat memorans, et utrique parenti 
Morigeri alternum nati partitur amorem, 

Plura locuturo tenebris velantur obortis 

Haerentes oculi: vox imperfecta reliquit 

Affectus dulces et verba vocantia matrem. 

Quae fuit illius funestae noctis imago, 

Qua Sol Belgarum. pallentibus occidit umbris, 
Excivit lacrimas, permiscuit omnia luctu? 

Unica nec tantum vultum domus induit unum, 
Induit et totus lugubria squalidus orbis. 

Et quia non incisa potest adamante severo 

Ferrea lanificum pervertere iura Sororum: 

Edens indomiti signa haud obscura doloris, 
Testatusque tuam, iuvenum doctissime, mortem 
Explicuit claros elementa per omnia questus. 

Te Reni patulae viridanti margine ripae, 

Te Belgae flevere lacus. te dulce Lyceum 
Lugduni viridi studiorum stemmate comptum. 
Omnia luctifici dant argumenta doloris 

Coniurata tuis iunctas conferre querelas 

Exequiis, iunctisque lacessere planctibus auras. 
Invida mors, rapti probrumque ac crimen ephebi: 
Quantum erat, ut nascens sineres hoc crescere germen? 


92 


Quid nivei mores, annosque modestia praecox 
Ante volans, quid serietas maturior aevo, 

Aut quid virginei dotes meruere pudoris? 
Omnia sunt ingrata; nec ullum gratia morum 
Excipit, aut pietas. praeceps metit.omnia Fatum. 
At te felicem, quod casus fugeris omnes, 

Quod non invidiae contagia senseris ulla, 
Quod cum Fortuna minimum contraxeris: et te 
Immunem fati malefidis rebus ademptum 
Conditio melior caelestibus intulit astris. 

Sis felix, caelique micans spectabile sidus: 
Scaligeri memor esto tui senioris amici, 
Dimidia quem parte sui nunc vivere cogis. 


8. Epicédium nobilissimi, innocentissimi, et doctissimi 
. Jani Dousae α Noordwyck. 

Dousiades Musae (quid enim nisi flebile restat?) 
Laetitiae vestris demite signa comis. 

Frondentes ederas tristi mutate cupressu, 
Tondite funesta pectora nuda manu. 

Omnis, quae Dousae nascenti plauserat olim, 
Exequias Dousae turba frequenter eat. 

Lugduni sedes, et culti sacra Lycaei, [Lycei?] 
Et varia insignes urbis ab arte viri, 

Aspirate meis accentibus. omnis acerbi 
Vulneris indignas praeferat ore notas. 

Publicus incessat dolor omnibus. occidit ille 
Vester amor, vestri summus honoris apex. 

Quaeque dies Dousam, mundo quoque lumen adetuit, 
Noctibus innumeris nigrius ausa nefas. 

Dira dies, non te nitido produxit Olympo 
Vecta pruinoso Memnonis axe parens: 

Sed tibi triste iubar pallentibus extulit umbris 
Tartareo peplo nox adoperta caput, 

Ne foret ulla dies, non cui dedit Allia nomen, 
Quam detestentur publica vota magis. 

Quippe quid inter tot signantes tempora luces, 


93 


Quam dirae titulum mortis habere potes? 

Quid tibi cum claro est radiis Hyperione cincto? 
Redde orbi Dousam. 80] erat ille tuus. 

Sed quid van& queror? dum mens evicta dolore 
Verba iacit surdis diripienda Notis? 

Quod fleo, non lacrimis, non est revocabile questu. 
Iacturae tantae non capit ira modum. 

Flos hominum quae te nostri feralibus aevi 
Infensum vitiis ocior aura rapit? 

Nec tibi concessi, modico quos limite fines 
Temporis humani iusta senecta petit. 

Sed medius moriens inter iuvenemque senemque 
Nec iuveni propior, posteriorve sene, 

Non exspectata hiemis statione recedis, 
Autumno vitae praetereunte tuae. 

Àh eur non annos totidem tibi sistere possum, 
Quot morum merito vivere dignus eras: 

Ut saltem humanis non tem cito rebus ademptus 
Hospes in Elysiis vallibus umbra fores? 

Sed quia lanificum rigidis vetat ordo sororum 
Legibus, et dura stant adamante serae, 

Quod possum, facio: singultibus aera nudum, 
Atque interruptis sidera pulso sonis: 

Ut si non aliud verso querar ordine rerum 
Ante diem vitae pensa resecta tuae, 

Átque annos quoscumque tibi post terga relinquit 
Non exspectato fine peracta dies. 

Alloquimur Superos. tepidae sua verba sequuntur, 
Inque suis lacrimae questibus ora rigant. 

Nec flemus surdis. respondent fletibus amnes, 
Quos non exiguos terra Batava bibit, 

Renus, et in Reni moriturus Mosa lacunia, 
Et magni Reni portio magna Vahal. 

Ipse etiam lacrimis nunc auxiliaribus auctus 
Infrenes nullo margine finit aquas, 

Priscorumque larum funus gentile professus 
Insolito ripas Dousius amne premit. 


94 


Dousius, &ecepit gens ἃ quo Dousia nomen, 
Et gens, et veteris gentis avita domus. 

Cuncta favent lacrimis, sociosque in tristia nostra 
Contribuunt fletus faemina virque suos. 

Et quibus exstiteras vultu vel nomine notus, 
Omnibus indignus contrahit ora rigor. 

Ile refert culto largas in pectore dotes. 
Hunc tangit probitas, et sine labe fides. 

Exactos alius generoso pumice versus, 
Alter convictus dulcia membra tui. 

Quotque tui meriti partes in mente revolvit, 
Tot iusti causas ille doloris habet. 

Ast ego convertor facies diversus in omnes, 
Unde mei dubius carminis orsa petam, 

Dum quot virtutum fuerit tibi copia, promo, 
Quot fuerint, in te quae coiere bona. 

Hinc me nobilitas, hine me tua, summe virorum, 
Virtus, et probitas, et pia vita rapit. 

Nam tibi quae sublime genus natura creato, 
Haec eadem mores ingeniumque dedit. 

Ast quaecunque domus fuerit lux magna beatae, 
Ingenii dociles non tamen aequat opes. 

Est aliquid, fateor; clarae quae gentis ab ortu 
Missa per innumeros gloria fulget avos, 

Et nitidi generis seriem deducere longam 
A magnis orta nobilitate viris. 

Sed maior laus est titulis ἃ mente petitis 
Non sinere ingenium stirpis honore premi. 

Tu quoque quum posses censeri laude tuorum, 
Auctores generis quos tuus ortus habet, 

Ne tua per segnem marcerent tempora vitam, 
Sacrasti Aoniis otia tuta choris. 

Tunc Cirrhaea suo patuerunt orgia vati, 
Et tibi de viridi lecta corona iugo. 

Prima tibi facili ludens Elegia iuventa 
Dietat in alternos verba coacta pedes: 

Et tibi su andis incendia flammis 


95 


Saepe Cupidineo ventilat igne faces. 

Et quod ames semper, semper quod scribere possis, 
Materiam teneri lusor Amoris habes. 

Nec tamen exili carmen deducere filo 
Est satis, et senis iungere quinque pedes, 

Ne regnum Veneris, puerique Cupidinis arcus 
Carmen iners Elegis, causaque vana foret. 

Historiae patriae monumentis eruta priscis, 
Clarorum revocas fortia facta ducum. | 

Idque tibi debet patriae quod gesta Batavus 
Nunc tenet, in patria qui prius hospes erat. 

Quid referam Lyrieo modulata poemata plectro 
Nec male tentatum nobile carmen Epos? - 

Nil übi felicis genii natura negavit 
Utilhis ad nitidi carminis omne genus. 

His tibi transmissa est aevi pars prima quietis 
Passibus, et strepitum non faciente gradu. 

Et licet ingenui secessus otia quaerens 
Ventosae fugitans ambitionis eras, 

Te tamen accitum sancta in collegia Patrum 
Quinque bis annumerat Curia summa viris. 

Nec minus erronem civilia castra sequentem 
Aoniae revocant ad sua signa deae: 

Et quum prolatis redeunt diludia rebus, 
Quidquid innumera lite vacare datur[.] 

Ad Phoebi secreta, tui non transfuga moris, 
Et veteres cultus, et tua sacra redis. 

Et licet officium rigidos abducit in actus, 
Te tamen in medio mens Helicone locat. 

Nec pudet argutis Epigrammata ludere nugis 
Inter clamosi praelia dura fori. 

Denique quum magnum vivus sis nomen adeptus, 
Maius &b exequiis quale nec ullus habet, 

Ac te grandis honos volucri super aethera fama, 
Et penna fatum non metuente vehat, 

Non minor innocui vitio maculaque carentis, 
Quam consummati laus tibi vatis adest. 


96 


Adde, quod ingenuae mentis non ultima mores 
Inter einceros praemia candor habet. 

Contra, mordaci quenquam distringere lingua 
Est animi nigro felle madentis opus. 

Nulla venenatis salibus tibi pagina tincta est, 
Nec dedit infames lingua proterva iocos. 

Nec, quae res aevo non est incognita nostro, 
Strinxisti in celebres impia verba viros. 

Iure igitur querimur, te iure dolemus ademptum, 
Omnis et in partem turba doloris adest, 

Et miscet gemitus, et verba querentia fundit, 
Pro tamen erepto non valitura viro. 

Hei mihi quam celeri versat fors omnia lapsu, 
Quam rapido subitas alterat orbe vices. 

Is, modo quem validum faciles vidistis, amici, 
Et cui nec dubius tinxerat ora color, 

Hunc inopina brevis rapit inclementia morbi, 
Atque est, quod feretro triste levatur onus. 

O festina dies, o rerum lubricus ordo. 
O nimium propero mors celerata gradu. 

Me miserum, quo nos nunquam rediture relinquis. 
Nec prece, votiva nec revocandus ope? 

Te retinent civem cognati sidera caeli, 
Et non turbandae pacis amica quies. 

Nos habet in varios rerum districta tumultus, 
Inque catenatis vita trahenda malis. 

Hic ubi nec requies, nec quae sibi quisque precatur, 
Sollicitaeque levant otia mentis onus. 

Otia Pieridum aacris secessibus apta, 
Otia numinibus semper amata tuis. 

Pro quibus insano reboant molimine lites, 
Et clamor etreperi natus ad arma fori: 

Qui procul Aonidas hominum de mente fugávit 
Inatillans lueri blanda venena sui: 

Ingenuisque animis ignavas obiicit artes, 
Seque voeans humilis earmina mentis opus. 

Hine spinosa suis armata Sophistiea nugis 


97 


Ineedens longo syrmate verrit humum. 
Omnibus hsec studiis, et, qui fecere beatos, 
Cultibus exclusis, obtinet una locum. 
Ipsae Pierides turpi suffus& pudore 
Pallidulae salsis imbribus ora lavant, 
Ac patrocinio defectae nulla queruntur 
Pro.deploratis artibus arma capi: 
Sed stultos homines verborum nectere casses, 
Aut dulci linguas prostituisse lucro, 
Heroasque sacros, quos Iupiter aequus amavit, 
Cum studiis propera morte perire suis. 
Te quoque Barbaries nostri ne stringeret aevi, 
Credibile est ipsos consuluisse Deos: 
Utque .Astraea omni terris pietate fugata 
Ultima de Superum gente reliquit humum; 
Sic tibi non vita haec, non tellus ante relieta est, 
Iusta relinquendae quam tibi causa fuit. 
Tempestivus abis, quum nil, quod rebus in istis 
Laudares, nil non, qnod querereris, erat. 
Ergo neglectae linquens contagia terrae 
Inter sidereos stella recepta sinus 
Omnia Lunarem late subiecta sub axem 
Despectas oculis inferiora tuis. 
Non est mortalis (gemitus absistite) Dousa. 
Non est mortalis Dousa. facesse dolor. 
O vos, qui vivum Dousam fovistis amici: 
O vos Dousiaci dulcia membra chori: 
Exuite atratos gestamina tristia cultus. 
Ista minus misero est digna colore domus. 
Quum Dousa aeterna mutarit funera vita, 
Funestam Dousae non decet esse domum. 


9.  Epicedium in obitum V. C. Iusti 'Lápst. 
Quisquis fecundo studiorum nobile cultu 
Lovanium, celebres Belgii florentis Athenas 
Ire paras, Lipsii doctos hausture liquores, 
Siste gradum, si forte tuas non impulit aures 

7 


Loo d a 


nnd 


Rumor ab occasu caeli delatus ad ortum, 

Te nescire vetans, claro quod Belgia planctu 
Nesciri prohibet, nec mox Europa silebit. 

Nam veluti magni Titan fax publica mundi 
Non se celari patitur, visuque notari 

Se docet, infernis vel cum sua lumina terris 
Explicat, opposita vel eum negat illa sorore: 
Sic qui luce sua magnum complexus Olympum 
In se mirantis visus adverterat orbis, 
Lipsiaden tanto defectae sole requirunt, 

Quas vivus nitido perfudit lumine gentes, 
Postquam tale iubar flammis insigne coruscis 
Irradians nostrum scriptis illustribus aevum . 
Maerenti mundo nox intercepit oborta. 

Non sic obscuro confundit lumine vulgus 
Ineumbens tenebris excluso Delia fratre, 

Ut nunc sopitas decorum studiosa iuventus, 

Et velut elatas in Lipsii funere luget 

Ingenii raras magnis cum dotibus artes. 

Sed sua Sol reparat, reparat dispendia Phoebe: 
Ilum tuta quies reducem non asseret orbi. 
Sola viri tantum non una parte superstes 

Vivit et in scriptis absentis spirat imago 
Expressam referens speciem, vivique colorem. 
Utque patrum similes vultus in prole relucent; 
Sic animi niveos effinxit pagina mores. 

Nam quae corpus iners bustis feralibus infert, 
Terrenos oculis tantum mors invidet artus. 

At pars nobilior natis in ssecula mille 
Asseritur libris, parvaque in imagine vivit. 
Quo magis, o Lipsi, sibi te non credet ademtum 
Posteritas, cum te per tot monimenta vigentem, 
Perque tot eloquii foetus spirare videbit. 

Qui quoniam multos, quos immoderatus adegit 
Seribendi fervor, laudisque effusa cupido, 
Viribus ingenii superas, regnoque loquendi, 
lecirco quaedam caelestis pignora mentis 


9θ 


Nascenti tibi eontigerunt, ut celeus in aree 
Eloquii linguae proceres fandique peritos 

Infra te positos premeres. trans ardua vectum 
Te sublime caput vulgi super ora ferentem 

A vulgi captu melior natura redemit. 

Flumina tu poteras veterum facunda virorum 
Reddere, sermonis genios conyereus in omaes. 
Te conante oris dites effundere census 

Vis tua Sisyphiden, brevitas superasset Atriden, 
Mellitus Pylium vieisset Nestor& sermo. 

Sed te naturae cohibentem maxima dona, 
Frenantemque citos intra tua limina currus 
Regula summovit linguae de pluribus unum 

In genus, opt&ndum multis, imitabile nulli: 

Quo tibi, non ali, deberee orsa loquendi, 

In quo Nelides Laertiadesque recessu 

Se victos longo, victum 86 sciret Airides. 

Ore tuo loqueris, nulli suleat& priorum 
Aequora pervolitans priva rate carbasa tendis. 
Nec tua tot raras habitantes pectora dotes 
Ullius virtus effinxerit ignea mentis, 

Nec summum eloquii gimulatrix lingua colorem, 
Non calami mores expresserit aemula dextra. 
Sed quicunque volunt illo decurrere campo, 

Per quem victrices flexisti &0lus habenas, 
Verberibus surdis servum pecus sera caedunt, 
Et vanis implent Danaeia dolia lymphis, 
Immeritas soliti nugis disperdere chartas, 

Ignari quaedam, quae dat. natura creatrix, 
Admiranda viris, sed non imitanda, relinqui. 
Hactenus hac poteras contentus vivere laude: 
Non tamen ingenium felix hoc fine quievit. 
Nec prius imponis studiis metamque modumque, 
Quam mentis vigiles Latiae per operta senectae 
Immittas oculos, et scrinia praepetis aevi 
Recludens, Romae quas nox premit alta ruinas, 
In solem exponae, et amanti seria rerum 


"4. 
í 


400 


Sancta vetustatis populo miracula pandas, 
Quae nondum praesens in apertum protulit aetas. 
Non te praeteriit quae munia Consulis essent, 
Non cum Tarpeii deductus ad edita montis 
Limina, bis-senis aperiret fascibus annum, 
Candida delibans conceptis omina votis. 

Nec cum signa premens eboris eaelata curulis 
Sedatos regeret ponendo iura Quirites. 

Non: ignota tibi dubii suffragia campi, 

Non cistae, non sors incerta volubilis urnae: 
Non incisa suis legum tabularia saxis. 
Daedala facundo florens tibi pagina textu 
Horrida sanguinese discrimina pingit arenae. 
Non absunt illic, agili quos collocet hasta 
Venator, Libyci fulva cervice leones. 

Non, quorum gladium confector in ilia condat 
Comminus, exertis metuendi dentibus apri: 
Aut mátutinae non ultima munera pugnae, 
Hispida Rhiphaeus gelida portenta sub Arcto 
Quae generat saltus, spatiosis molibus ursi. 
In quorum mortes veniunt et funus arenae 
Vel qui composito gressu robusta tenentes 
Intratura feras valido venabula: nisu 
Subsistunt ipsis, vel qui librata lacertis 
Missilia expediunt tepidum potura crüorem. 
Denique non illic, populi quae gaudia pascant 
Luxuriaeque parent ludum, spectacula desunt. 
Non quos praepinguis distentos mole saginae 
In succum implevit membris arvina torosis, 
Qui caput in caedes et mutua funera vendunt. 
Hic et Mirmillo nixus subsidit in armis 
Pendula declinans vibratae retia dextrae, 
Verberaque 8 moto timet intentata tridente 
So[l]licitis oculis tunicato tutus ab hoste. 

Aut par aequimano pugnans cum Threce secutor 
Improspecta cavet falcatae vulnera sicae. 
Omnia quae tenebris erepta silentibus Orci 


(01 


Miratur veri stupefactus imagine lector: 
Non tam quod quaedam est priscis sua gratia rebns, 
Quam quod flore: tui vernant animata leporis 
Lumine purpureo Tyrias imitaptia luces. 
Annorum saeclique parens longaeva Vetustas, 
Cui caeli servit series, cui tempora vasto 
Suppeditat natura sinu: quae saepe renascens 
In tua te revocas vestigia, teque tibi ipsi 
Restituis, volucri relegens exordia cursu: 
Omnia veridicae dictant tibi facta Sorores. 
Omne genus rerum tibi scribitur, omne laborum, 
Virtutes hominum, vitiisque haerentia gesta, 
Et res humanas incisas aere perenni 

In tua congestis opibus sacraria condis: 

Quae partim aeternis signarunt indita fastis, 
Singula per varios complexi saecula casus, 
Divinis homines accensi pectora curis: | 
Partim mersa nigris oblivio condidit umbris. 
Et nune cuncta tuis adytis abstrusa laterent 
Irato caelo, ni vis humana subinde 

Eruta de latebris caeli proferret in oras, 

Quae dectis veterum chartis industria solers 
Exposuit nondum proprios patefacta per usus 

. Arcanis acuens mortalia pectora curis: 
Herbarum vires tacitas, artesque medendi, 
Naturae partus varios, hominumque ministra$ 
Quadrupedes, et tecta suis animalia lustris, 
Pennigeras volucres, examina muta natantum, 
Membra colubrorum caecis habitata venenis. 
Adde his stelliferi motum comitantia mundi, 
Et mundo adverso nitentia sidera: fratrem 
Fulgentem propria, fraterna luce sororem, 
Nimborum casus, elisaque lumina fissis 
Nubibus, et trepidas terrentia fulmina mentes. . 
Quae quis non omni rimatur temporis bora? 
Nec iam confertam nascentibus undique libris 
Scriptorum turbam grassantum limite trito 


102 


Semita pressa eapit, populumque in nota ruentem. 
Atbbitio fecit, vel opum vitiosa cupido, 

Ne possint ullae sine bello vivere gentes, 

Nec sine militia, quae belli praecipit usum. 
Ila salutarem mortalibus extudit artem, 

Quae docet, indicto ut per fas et iura duello 
Res populi repetant, atque armis arma repellant, 
Cuius et, in paucis ne mentibus illa lateret, 

In commure bonum multi praecepta dedere. 
Lipsius ante omnes: memori quae pectore servet, 
Quando viam carpit Romanus in agmine miles, 
Armorum et rigidi sub iniquo pondere valli. 
Aut, ne pigra suis sub pellibus otia ducat, 
Quando ciet festis belli simulacra diebus: 
Quae loca sit melius praeducta claudere fossa, 
Ut vallo iacto dux aggere castra coronet, 

Quae quadris plateis, et secto calle viarum 
Adversas spectent directo limite portas. 

Et responsuris inter se per loca certa 

Excubiis peragat vigiles custodia noctes. 

Quod si forte iuvat porrecta per aequora campi 
Explicuisse acies, hostemque lacessere pugna, 
Pro rebus servare modum: quo tendere tractu 
Cornua, quo deceat cuheos constringere gyro. 
Sin audax fidit robustis moenibus hostis, 
Tormentam nrorale graves ballista molares 
Fulminis in morem contento turbine mittat: 
Aut coneussa suo labefactet moenia pulsu 
Quod Poenus Cetras Byrsae bellacis alumnus 
Librandum oscillum malo suspendit ab alto, 
Ictibus ut crebris muri compage soluta 
Pronam saxa trahant sensim subducta ruinam. 
Aut caecis scrobibus molitus moenia miles, 
Vinea quem pluteis et.tecta fronte tuetur, 
Effossae postquam telluris operta subivit, 
Improviéa ferens vestigia ponit in urbe. 
Tardigradam fossae lento molimine turrim 


103 


Admovet obsessor: venturam desuper urbi 

Urit defensor saturatis sulfure vivo 

Malleolis, piceoque instructis igne maniplis. 

Aut subito emergens portis obsessa iuventus 

Flammiferis facibus dextras armata nocentes 

Per peritora vagam spargit munimina pestem, 

In sua frusírstos hostes tentoria cogens. 

Caetera quid referam, quae Phoébi numine plenis 

Exequitur velis aevi mansura per orbes 

Lipsius innumeros, chartisque aeterna sacravit, 

Prisca per assiduos complexus facta labores? 

Qui quanquam hoc tanto devinxit pignore gentes, 

Natura tamen ad summos revocante paratus, 

Inseruit coelo vigilacis lumina mentis 

Scita instaurando neglecta prioribus annis, 

Porticus Actae& quondam quae sanxit in urbe: 

Et veteres Senecae recolens praedivitis hortos 

Excerpsit florum digestos mille colores. 

Quo te praeteream Corneli magne piaclo, 

Tempora quem nunquam Tacitum ventura tacebunt? 

Qui modo purpurea renovatus membra iuventa, 

Ut quem cinameis reparant incendia nidis, 

Secla decem quoties vixit Phoebeius oscen, 

Quicquid es, huic totum debes, cui plurima debet 

Mundus, et antiquae gaudent quo vindice chartae, 

Cura quibus Lipsii fugientes reddidit annos. 
Singula sed laxis circumvectatus habenis 

Expatior, celeri raptante per &era curru, 

Dum me praecipitem, Lipsi, tua maxima virtus 

Ignota regione rapit, neque suppetit ardor 

Conanti spatium vasti transmittere campi, 

Cui vix emisso de limine carceris, ante, 

Quam tetigi metas, aeger trahit ilia pulsus. 

Quod damus, officium satis est, non carmen, amico 

Impendi, ne nos succo loliginis atrae 

Suffusos, aut invidiae maduisse veneno 

Postera vel credat, vel praesens arguat aetas. 


- τ ν-- -- τ ------ - “- τα - τσ 


104 


Di prohibete nefas. habesnt, quos tempore nullo 
Laus aliena sinit securos carpere somnos, 

Inque aliis odere, sibi quod abesse queruntur, 
Non quos ingenuis decorant natalibus artus, 

Et quibus incaluit generoso sanguine pectus. 
Ventum est ad summum. nihil & livoris iniqui 
Dentibus intactum est. scandit iam sidera pestis. 
Quocirca moestae deiectis vultibus Artes 

Exilio voluere nocentes vertere terras 

Exosae nigros mores et crimina saecli. 

Iamque in procinctu steterant, abitumque parabant, 
Quum tibi mors, Lipsi, fessos operiret ocellos. 
Invicta at pietas tantisper stare coegit, 

Dum suprema suo. solvissent iusta parenti. 

Mox te illo, quo tu fugisti, calle sequentur. 
Felix o nimium felix. viventibus olim, 

Vixisti studiis: moreris morientibus iisdem. 


10. Epitaphium 10. Boiselli I. C. 
Quae, Boiselle, fuit votorum summa tuorum, 
En volvenda ultro contulit hora tibi. 
Quod non ulterius terris considere velles, 
Quam patriae posses utilis esse tuae. 
Nam quamvis haustu Phoebaeae lucis ademto 
Perpetua ante oculos nox stetit atra tuos: 
Indelibatae virtus tamen integra mentis, 
Et pro sollicitis impigra cura reis, 
Semper inextincti suffecit luminis usum, 
Civica pro dubiis litibus arma ferens. 
Ac suprema licet spatio tibi vita peracto 
Stringebat metas interiore rota: 
Mansisti, ut posses patriae componere lites; 
Postquam perpetua lite laborat, abis. 


11. Epitaphium Georgii. Buchanani. 


Postquam laude tua patriam, meritisque beasti, 
Buchanane, tuis Solis utrumque latus: 


Τῷ 


405 


Contemtis opibus, spretis popularibus auris, 
Ventosaeque fugax ambitionis, obis: 

Praemia quina quater Piseae functus olivae: 
Et linquens animi pignora rara tui: 

In quibus haud tibi se anteferent quos ltala vates 
Terra dedit; nec quos Gallia mater alit, 

Aequabunt genium felicis carminis, et quae 
Orbis habet famae conscia signa tuae. 

Namque ad supremum perducta poetica culmen 
In te stat, nec quo progrediatur habet. 

Imperii fuerat Romani Scotia limes: 
Romani eloquii Seotia finis erit. 


12. Epitaphium Abrahami Ortelii. 
Quid dignum, Orteli, quid magnum pectore promam, 
Quo possim eineri solvere iusta tuo? 
*Exciturus eram doctas in carmine Divas: 
Carmina sunt meritis inferiora tuis. 
Impendendus erat Mundus: sed pectore Mundum 
Cepisti: laudes non capit ille tuas. 
Quid faciam? melius coeptis desistere: abunde 
Laudatur, cui laus nulla sat esse potest. 


13. In obitum Eliae Putschiü. 

Ergo tibi, Putschi, magna et praeclara minanti 
Iniecere avidas invida fata manus? 

Heu ubi sunt fructus, quos me sperare iubebant, 
Ah frustrata meam credula vota fidem? 

Ille Camoenarum cultis generosus in hortis 
Flosculus e tenera surgere iussus humo, 

Ortus et oppressus simul est. una extulit, una 
Abstulit, ut gramen solstitiale, dies. 

Gloria maturos tibi iam properabat honores: 
Ingeniis magnis iam metuendus eras. 

Iam tibi decurso spatio vis fervida mentis 
Stringebat metas interiore rota. 

Iam promittebat facilem Victoria palmam: 


108 


Restabaut.curis praemia danda tuis: 
Sed Mors invidit: ne qui pubentibus annis 
Aequasti, posses praeteriisse viros. 


14. 4n obitum V. C. Francisci Iunii Biturigis. 
Iuni, quem modo litteris potentem 
Pleni Gymnasii frequente coetu 
Cingebat docilis corona pubis 
Docto pendula disserentis ore: 
At nunc, o series iniqua rerum, 
Tactus sidere pestilentis aurae 
Sol pallentibus occidis tenebris! 
Te moerens schola flet suum magistrum, 
Orb& Ecclesia te suum parentem, 
Doctorem gemit orbis universus. 
Flent, flent; non uti vulgus imperitus, 
Quem morbus docet ipse, quid valere est, 
Quanti est filius, orbitate discit, 
Qui nee denique quid potitus olim est, 
Sed quid perdiderit, solet putare. 
In te longe alia est vicissitudo: 
Nec quantus fueris, carendo discit, 
Qui vivi meritum aestimavit olim. 
Et nune conscia publicae querelae 
Postquam tristia te tulere fata, 
Et clarum iubar abstulere mundo, 
Nos quid perdidimus, quid et dolendum est, 
Non scimus magis, at magis dolemus. 


Lugd. Bat. Duabus horis post mediam noctem ín lectulo. 
Anno 1602. 


15.  Epicedion Adeodati Sebae [Theodori Bezae]. 
Magne senex, miti quem funere nuper ademtum 

Allobrogum molli cespite velat humus, 
Quamvis aeterna caeli regione receptum 

Te seposta piis manibus aula tenet, 
Iamque es decurso spatio delatus in ipsum, 


107 


Semper anhelabat quo tua vita, locum: 
Quod tamen haud pridem caris ereptus &micis, 
Atque ilis nunquam conspiciendus abes, 
Solvimur in lacrimas. Omnes tua signa sBecuti, 
Et commilitii strenua membra toi, 
Aut memorem clara testantur voce dolorem, 
Aut contracta notis tristibus ora gerunt. 
Sebam matura solverunt fata senecta: 
Longius ast nobis Seba fruendus erat. 
Excipitur Sebae cognatis spiritus astris: 
Ast Sebae in terris utile pectus erat. 
Non caelo &dmissum (quid enim felicius illo?) 
Sed terrae ereptum femina virque dolent. 
Est aliquid longae finem promittere vitae, 
Et dare discessus pignora certa sui, 
Quum sensim moriens senior longaevus, amicis 
Moerendum linquit post sua fata nihil, 
Et moriendo magis, quam mortuus afficit illos. 
Nam longum senium funeris instar babet. 
Quis tamen in patrem, quem summa senecta resolvit, 
Impendi lacrimas iure, negare potest? 
Vixerit innumeros, sequarit Nestoris, snnos, 
Implerit vitae tempor& longa suae: 
Immaturus obit. Pietatis iura, parentum 
Non vitae, lacrimis non posuere modum. 
Nullus ut optandi longaevae tempora vitae, 
Sic nullus flendi funera finis adest. 
Quum tua, summe virüm, pietas exegerit, ut te 
Possemus iusti patris habere loco, 
Quis nostras damnet lacrimas? quis flere parentem 
Intempestivum dixerit officium ? 
Stabat Olympiadum, fateor, iam meta tuarum, 
Atque bis undecimae tertius annus erat, 
Emeriti quando te post stipendia cursus 
Composuit placido fine beata quies; . 
Qualiter autumni cocto flaventia succo 
Pendula poma suo pondere fessa cadunt. 


108 


Festinata tamen querimur tua fata, neque ultra 
Nostra tuos cursum tendere vota dies. 
Sed tamen hoc. melius, quam si felicius aevum 
Rupisset vitae stamina longa tuae, . 
Indelibato pietas quum flore vireret, 
Et sacer afflaret pectora casta calor, 
Nec caperet tellus examina tanta piorum, 
Divinae laudis quos .stimulabat amor: 
Quum veri studiosa tuae de flumine linguae 
Ora rigaturas turba sitiret &quas: | 
Et quae non modico murorum clauditur orbe, 
Vix satis hospitiis ampla Venega foret; [G'enevaf] 
Totque peregrinis coleretur gentibus illa, 
Pene quot indigenas vel satis esse fuit. 
Felix, qui tali vivens interfuit aevo! 
Hei mihi, quas aetas nunc rotat ista vices! 
Áurea saecla Dei mutans poiore metallo 
Infecit nostros decolor aura dies, 
Quaeque incendebant caelesti pectora flamma, 
Dilapsae in cinerem nunc tepuere faces. 
Qui vix signavit prim& puer ora iuventa, 
Cui pius imbuerat flammea corda timor, 
Transfuga castrorum meliores abdicat artes, 
Militiae calceans foedera prima suae. 
Nec minus interea, serae sub fine senectae 
Sunt qui deserto terga dedere Deo. 
Omnibus incessunt sinceri taedia cultus: 
Et nova materies, et nova causa subest. 
Ilum dira trahit blandi pellscia quaestus, 
. Hune rapidus vortex ambitionis agit. 
Quid loquar, ut nigris grassans insania chartis 
Probra venenato lurida felle iacit, 
Atque latrocinii sub imagine plurima vulgo 
Invadunt lectos scripta proterva viros? 
Vixque ipsum victo tutum est a crimine os&elum. 
Pene Deum rabido provocat ore furor. 
Tu, qui perfidiae primordia videris huius, 


100 


Hoc melius, quod non his graviora vides. 
Utque Dei famulo non Hippo superstite capta est, 
Quum quateret Libycas Vandalus hostis opes, 
Indulsit tibi sic praesentia Numinis, isto ) 

Cernere ne posses ulteriora malo. 
Atque utinam celeres rapiant procul omina venti, 
Et potius mendax finxerit ista metus. 
Sed te felicem, qui non spectacula praesens 
Ista gemis, vel non deteriora times.. 
Nos infelices, tua quos absentia curis 
Urit, et immemores non sinit esse tui. 
O .quoties animo venerandae frontis imago, 
Et pulchri species oris honesta subit, 
Et placidi mores, et fandi lactea vena, 
Et non moroso tincta loquela sale! 
O quóties plenae moderantem fren& coronae 
Obstupuit verbis pendula turba tuis! 
Ut te spectaret, patriam non linquere Graecus, 
Sarmata non longas horruit ire vias. 
Mollivit tantos spectandi eausss& labores: 
Et Sebam merces sola videre fuit. 
At quia nec nobis: doctae dulcedine linguae, 
Praesentis vivo nec datur ore frui, 
Nune superest cultis mentes advertere libris, 
Et quodeunque vigil cura paravit opus. 
In quibus et foetus supra caput extulit omnes 
Ile tuorum operum summa caputque liber; 
Quo penetrale Novi reseratur Foederis, in quo. 
Discussa lucem nocte videre datur. 

Hic nobis Seba est, Sebam .spectamus in illo. 
Totus in hoc speculo Seba videndus adest. 
Non alia est, quae te praesentiaque ora reducat, 

Usurpanda oculis picta tabella meis. 
Iamque vale. Toties mihi mens te fingat adesse, 
In libris quoties haeserit illa tuis. 
Obiit 1605 XIII Octob. 


110 


16. In obitum Lw«cae Trelcat& F. 

Postquam tot Christi famulos, tot lumina mundi 
Funeribus densis mersit acerba dies, 

Te quoque Treleati, media florente iuventa 
Mors comitem t&ntis addidit atra viris, 

Ut pullo squallens Ecclesia fleret amictu, 
Fleret Athenaei muta eathedra tui. 

Haec te pastorem, desiderat illa magistrum. 
Utraque dat lacrimas orba parente suo. 

Iustus utrique dolor. tu parte beatior ista es, 
Quod tali potius tempore raptus obis, 

Quo fas omne perit, quo non amor ullus honesti est, 
Cumque sua iustos mors pietate metit. 

Quod nisi sublatis iustis te fata tulissent, 
Tempus erat iustos te moriente mori. 


17. In tumulum generosissimi Asseraci. 
mE Uxor marito. 
Hoc ego te modico coniux tua fida sepulcro 
Composni Asseracae flos et ocelle domns. 
Nec tantum, mea cura, tuos componimus artus: 
Tota in morte tua vita sepulta mea est. 
Cum prope depositam me ingrata in luce relinquis, 
Cum lucem, cum tu gaudia nostra rapis. 
Namque mihi tu lux, tu gaudia nostra fuisti, 
Care vir, o animae maxima flamma meae. 
Nune tibi sum quidvis, vel si vis $um tibi coniux, 
Dum modo tu mibi sis quod mea vita mihi est. 


Εἰς τὸν αὐτὸν " Acafjpaxov. 
*A δ᾽ ἐγὼ αἰνολεχὴς & σὰ δάμαρ ὧδε σ᾽ ἔϑαψα 
ὮΙ ϑάλος ᾿Ασσαράχων xal φάος εὐτκατριδᾶν. 
Κ᾿ οὐ μόνον, ἁδὺ μέλημα, τὸ σὸν δέμας ἐνθ άδ᾽ ἔϑαψα, 
Ἃ ζοὰ ἐν td od κῆρι χέχευϑεν ἐμά. . 
Ὅς γα καὶ ἡμιϑανῇ xal ἀηδόβιόν με λέλοιπας, 
Ὃς τὸ φάος τά τε μεῦ ᾧχεο φίλτατ᾽ ἔχων. 
Καὶ γὰρ ἐμὸν σὺ φάος τά τε φίλτατα μῶνος ἔησϑα, 


111 


"Q πόσι ἐχμήνας τοὐμὸν ἔρωτι xáup. 
Νῦν δ᾽ ὃ ϑέλεις ... ἄνερ ἔσδομαι. ἀντὶ δάμαρτος δ᾽ 
Αἴχε ϑέλεις. σὺ δ᾽ ὅλως ἔσϑι μοι ἀντὶ βίου. 


IAMBI GNOMICL 


1. Superstitio. 
Postquam suborta criminum licentia 
Labefecit almae Veritatis moenia, 
Quae numen ipsum condidit verbo suo: 
Palam imperatus et receptus legibus- 
Augustus error, sanctaque ignorantia 
Defensa paulatim impudentiae ausibus, 
Usu tyranno nacta vim scientiae 
Hominum supinas conscientias ligat 
Vocum numellis, cassibus sophismatum. 
Iniuriosa deinde pietas in Deum, 
Quem metuit horrens; et profanans quem oolit: 
Tum, quae imperitis sola velamenta sunt, 
Falsi vetustas, atque culpae auctoritas, 
Lenocinantur mentis aegrae somniis, 
Et iam labante pariete inclinant magis, 
Stultae Suadae splendide fallax amor, 
Vanis in animis qui cuniculos agit, 
Ut Veritatis subruat constantiam, 
Tum fortuiti fict& maiestas sacri, 
Fraudi colorem castimoniae illinuht. 
Est semper aliquid quod refert mendacii . 
In claritatem dubia stultorum fides. 


2. Amor monachatus. 
Si laudem in animo statuis esse maximam, 
Servire patriae publicisque commodis, 
Sive in Senatu, sive in aula Principis 
Te vita semper actuosa exercuit, 
Domi beatum, gloriosum publice: 


412 


Persona, primum quam tibi imposiveris, 

Ad ultimum usque perferatur exitum. 

Nec in recessu solitudinis ferae 

Actus honestos squallidis inertiae 

Damna tenebris. Cur relinquens te foris, 

Te rursus alibi quaeris? Hominum e coetibus 
Exire ineptum est, antequam e vita exeas. 


3. Doctus in Aula. 
Cultor Camoenis debiti silentii 
Finxere pectus cui politum literae, 
Venisti in aulam literatus arbiter 
Negotiosae et inquietae inertiae. 
O quale debes omnibus ludibrium 
Asellus inter simias! Tune hic, ubi 
Unum e tot hominum plebe vix hominem vides? 
Ubi nil tui sit, nullus hic locus tibi est. 


4. Nobilis imperitus. 
Sunt discolores vestibus plebs, nobiles. 
Sed concolores sunt utrique fhoribus. 


5. Amicus a te si quid exspectat boni, 
Id omne debet expeti, non exprimi. 
Extorta neminem obligavit gratia. 

A non volente quod datur, non debeo. 


6. Illiberalis indigentem quum videt, 
Oecasionem, cur nihil det, aucupat. - 
Quis tu es? quid es mi? proximus sum egomet mihi, . 
Hoc non habebo, quod dabo. Indigentiam 
Contemnit alienam ille, qui suam timet. 


7.  Assuete pauper invidere diviti, 
Cui semper eius ex bonis oculi dolent, 


Contende captu cum tuo captum illius. 
Habentiae eius tu aemulator, hic tuae est 


| v 


üÉéeéOG 


^ 


113 


Securitatis. Hic veretur perdere, 
Tu vis habere. Cogita. quanto minor 
Habuisse nunquam sit dolor, fquam perdere. 


8. Avarus atque prodigus, pecuniae 
Sunt ambo egeni. Prodigus pecuniam 
Mox non habelit. así avarus nunquam habet. 


9. Quascunque in area condit aggestas opes 
Avarus, aliis abstulit, negat sibi. 
Fraudavit alios, seque fraudat ultimum. 


10. Opum redundans rivus, et superfluens 
Licente luxu, moribus frugi nocet. 

Duris egestas cogit in rebus bonos 
Patrare famae non decora pristinae. 

Viri beati vita castigata sit 

Ut non egena, sic egenae proxima. 


11. Stulta est cupido, quae dies longos sitit, 
Et plurimum aevi plurimas vitas putat. 

Non saepe vivere, at mori datum est semel. 
Centum senectas mille seclis aggere, 

Et mille vive Nestoras: dementia est 

Putare multas posse vitas vivere, ᾿ 
Aut vivere ullam, praeter hanc quam perdimus: 
Aut perdere ullam, praeter hanc quam vivimus. 


12. Formido mortis morte peior. non potes 
Vitare mortem, sed potes contemnere. 

Jdem Trochaicis. | 
Pallidae formido mortis ipsa morte peior est. 
Non potes vitare mortem, sed potes contemnere. 


13. Henrico Eanzovio. 
Nulla ergo flendi meta tam carum caput? 
Nec ulla finis lacrimarum, nec pudor? 


8 


114 


Sero parentem te fuisse cogitas. 

Quem non habere sentiebas te prius, 
Amissione is carior factus tibi est. 

Quod 81 in dolorem nil amici possumus 
Aut alloquendo, aut increpando: at aureus 
Flos liberorum, qui superstes mortuo est, 
Quotidianam demat aegrimoniam. Φ 
Gnatos ademptos qui nimis desiderat, 
Iniuriosus in relictos est pater. 


14. Quae non relinquunt corporis vestigia, 
Non quae otiosos culcitae absorbent, ama, 
Quos anserina molliter sub stragulis 
Medulla condit in sepulchro plumeo. 

Tun', militanti cui parabilem torum 
Humus ministret, atque cervical silex: 
Quem sustinere sub Iove ac sub pellibus 
Palude caesa, vel maniplo caricis, 

Caput recline coget armorum labor, 
Pulvilla laxa, molle tomentum premis 
Durae palaestrae dedicatis artubus? 

Labor tibi se vindicat, non otium. 
Structura lecti est stramen, atque culcita. 
Haee partiantur otium, et labos sibi. 

Sit hoc*laboris, illa cedat otio. 


15. Mareore segnes atque omasi sarcina 
Castigat artus regula et frugalitas, 

Male tussientis corticem corpusculi 
Diaeta inaudax, viriumque conscius 
Victus tuetut. Vitae inoffensus tenor. 
Integra membra ducit ad calcem ultimam, 
Si nil iuventa stulta conscivit sibi, 
Effoeta membra cur senectae traderet. 
Quare lacessis questibus caelum tuis, 
Quod dubia et anceps fluctuat salus tibi, 
Quum sanitatis quisque sit faber suae? 


115 


16. Humana vita est alea, in qua vincere 
Tam fortuitum, quam necesse perdere. 


17. Si cogere ullis interesse coetibus[,] 
Quos insolenti diffluentes otio 

Vel rixa, vel vis calida commisit meri 
Tumultuosos, vel iocosus garrulae- 
Dicacitatis solvit in risum lepos: 

Tantisper haec dum detumescunt frivola, 
Praecepta apud te refricans memor mea 

In mente blandum quaere secessum tua. 
Potens sui meühs, quaeque se nunquam fugit, 
In plebe media dulce secretum invenit. 


18. JSophista in convivio. 
Quo te ambulando cunque vertis gentium, 
Vitare non est disputatorum genus, 
Pugnax, protervum, factiosum, garrulum, 
Quos pacis hostes ultima haec aetas tulit, 
Qui nocte lucem, nigra vertunt candidis, 
Et quaestionum tristitate condiunt 
Natas in usum sobrii risus dapes. 
Hos nec decorum est, nec tuum refellere. 
Tali hoste victo quis triumphus te manet? 
Luctante eodem pugna gliscit acrior. 
Nec dignitatem frontem ferrea pudor [fronte?] 
Expressus auget: claritatem nec dabit 
Extorta rixis veritas. In iurgiis 
Vicisse nolle, quum queas, victoria est. 


19. Non te vetamus omnium per artium 

Campos vagari, quatenus mentem tuam 

Ad clariora praeparant, non occupant. 

Una aucupanda sit tibi scientia 

Vitae magistra, veritatis regula, 

Quae fingit animos cultibus sapientiae. 
S* 


116 
Qui nescit illam, perperam scit caeteras. 


20. "Tibi mali omnes invident? at non boni. 
Et nemini omnes, omnibus nemo invidet. 


21. Ne curiosus quaere caussas omnium, 
Quaecunque libris vis Prophetarum indidit 
Afflata caelo, plena veraci Deo. 

Nec operta sacri supparo silentii 
Irrumpere aude, sed pudenter praeteri. 
Nescire velle, quae magister maximus 
Docere non vult, erudita inscitia est. 


22. Si te Tyrannus falsa adegerit loqui, 
Nihil indecorum nec bono fac, nec viro. 
Servilium si verberum intentat minas, 
Si triste letum, gratulare tu tibi, 
Quod te experiri dura per discrimina, 
Quanti aestimares veritatem, contigit. 
Constare parvo tanta res non debuit. 
Poenarum acerba ridet audax, omnia 

Pro veritate qui timet, pro se nihil. 


23. Nos sciscitari, cur Catoni non datum, 
Quam cur datum sit praemium, mavult Cato, 
Sciscens ab omni parte virtutem unicum 
Virtutis esse praemium, omne temnere 
Paratus ultro si offeratur: Maximum est 
Ambire nolle, quum mereri sufficit. 

Accipere nolle quam mereri, maius est. 


24. Oblatum honorem reiicis? considera, 
Num fastus illud, rusticusve sit pudor. 
Aufer cavillum. comiter sic reiice, 
Non quasi recusans praemium, sed differens. 


25. Natura ab omni comparatum est tempore 


117 


Laudare quemvis ut libenter diligas, 
Laudari ab illo velle te, quem diligis. 


26. Quidquid benigne fecimus, perit: nisi id 
Bonum admonentes, exprimentes 8 malo 
Recipimus. aurem grata non raro sibi 

Velli voluntas patitur. a malo exige 

Plus quam satis sit, ut feras, quantum sat est. 


27. Non adficit me, 8i quid expressit rubor, 


Nec qui pudore, sponte quod non vult, facit. 
Sequi trahentem, cui reniti te piget, 
Non est voluntas, frontis est infirmitas. 


28. Qui dat libenter, et statim, bis obligat: 
Deliberator quod dat, hoc capit sibi: 
Et qui moratur, est neganti proximus. 


29. Si quae benigne amicus in te fecerit, 
Sic gratum eorum te geras interpretem, 
Ut dignus aliis, ista dum accipis, fuas. 


30. Est quem rogare vetuit infirmus pudor: 

Est quem rogare compulit necessitas. 

Quid huic, quid illi facere te munem addecet ? 
Explendus ille est, huic eundum est obviam. 

Veta hunc rubere, precibus illius fave. 

In promerenda gratia primus gradus 

Est, occupare vot&à; proximus sequi. 


J1. Hic nempe voti finis, ultra iugera 

Fundi paterni summovere limitem. 

Sic multa habendo, nil habes. nec interest, 
Quam maximum sit, quod tibi est pauxillulum, 
Qui sic egendo possidere te putes. 

Namque empturire, opinio indigentiae est: 

Et esse emacem, se fateri pauperem. 


-- «-- —— 2 d. . 2a mm - — - m HL». d 


118 


Fabullus amplis latifundiis Lycum, 

Nummis Fabullum foenerator Bracara, 

Et hunc, et illum pisculentis provocat 
Stagnis Alauda. Quantum habes omnis cupit 
Habere, sed tu non habes quantum cupis. 


32. Caput tenebris  exerentes literas, 
Quas longa curis excolit sensim dies, 
Repente dirus Martis et Sophistices 
Fugabit aestus non reversuras statim. 
Morbi ingruentis est medela segnior, 

Quam morbus. aevo crescit occulto nemus: 
Puncto, sequacis ignis afflatu perit. 

Vigore lento nostra crescunt corpora: 
Statim labascunt. Tarda virtutum augmina 
Cito opprimuntur, non reviviscunt cito. 


38. Qui Grammatistas spiritu difflas tuo, 
Et summovere fascibus linguae soles 
Criticos clientes literarum inertium: 

Cur dignitatis ordinisque negligens 

Tui, libellos Grammatistarum legis, 
Sophiae medulla, docta Naturae schola, 
Culti Platonis educatus in sinu? 

Ergo libelli, quos teris, te iudice, 

Sunt aliquid, a te quum legantur, et magis 
Te confitente, quam volente, sunt boni. 
Doctrina magna est, quae placet nolentibus. 


34. Philologomastix, et Sophista barbarus, 
Sed iste nullis, ille paucis literis, 

Hic veritatis osor, ille iurgii 

Captator, in nos tela distringunt sua, 

Et nostra dictis scripta discerpunt malis. 
Sed nos lacessunt plumbeis mucronibus. 
Sophista, et is, quem praenotavi, sunt duo 
Pari furore, dispari genio canes. 


49. ᾿ 
Latrare mos hunc cogit, δὲ feritas eum. 


35. Famae beatus qui supervixit suae, 
Illisque meruit interesse laudibus, 

Quas vita non dat, funus ac cinis darent. 
Bonis liceret, si liceret per malos, 

Vivis negata gloria vivis frui. 

Sed si bonorum iudicia de me mei 
Tardavit aevi livor ac malignitas, 

Meam loquentes gloriam nepotibus 
Iniuriam horum non tacebunt posteri. 


36. Quaecunque et artes moliuntur, et parit 
Natura, mors haec vindicat. stant ut ruant: 
Vivunt, ut obeant. ultimo discrimini 

Servatur orbis. Omnis in mundum cadunt 
Casurum et ipsum, non habentem quo cadat. 


37. Omnis cupido laudis, omnis ambitus, 
Pruritus animi est febrientis. Gloriae 
Contemptor animus, maior omni gloria est. 


38. Quaecunque luxus artifex superflua 
Excogitavit esui atque indutui; 

Quae nauta avarus, prodigus vitae suae, 
Procul petivit longa per discrimina, 
Vitae parantur omnia, et vitam atterunt. 


39. Conviva fige potui primum modum, 
Quod est necesse; proximum, quod est satis. 
Nil sat bibaci est, sobrio nil est parum. 


40. Morum malorum pestilentus spiritus 
Sive adflat, aufert; aive stringit, inficit. 
Ne forte te ullis allinat contagiis 
Pruritus aliquis, tale contubernium 

Vitare propera. namque si mores malos 


120 
Non oderimus, non amabimus bonos. 


41. Commune patrum crimen indulgentia est, 
Vultu paternae caritatis se offerens. 

Gnati nepotis non coercere impetus, 

Et in ruinam subministrare omnia, 

Affabile odium est, et tepens crudelitas. 


42. Statim obligatur. qui facit digno bene. 
Quidquid merent das mihi, imputo tibi. 


48.  Aedilitatis expeditus ambitu 

In Consulatus fascibus votum impedis. 
Omnem relegisti Idibus pecuniam,, 
Quaeris Calendis occupare foenori. 

Ab ictu amoris molle declinans latus 
Scorto impudico totus in plagam pates. 
Crimen fugasti, victor ultra non times. 
Instaurat ecce praelium cupidinum 

Aestus rebellans, et refectis viribus 

In te imparatum signa cominus movet. 
Non sat domatur: est triumphandum scelus. 
Laus una subigi est; altera imponi iugum. 
-'Te vitia vincent, tota si non viceris. 


44. Qui gloriaris esse dominus civium, 
Servire servis quomodo potes tuis, 

. Qui tot tyrannos quot satellites habes? 
Servire servis dicitur Princeps suis, 
Quod agere per 86 debuit per hos agens, 
Per hos vicarie audiens, per hos loquens. 
Auctoritatis servus immodicae, nota est, 
Auctoritatem non habentis Principis. 


45. Amor obsequentum et imperantis dignitas 


Regni potentis prima sunt munimina. 
Severitate caritas amittitur, 


421 


Sed obsolescit comitate auctoritas. 

Horum duorum constet ut salus tibi, 

Hoc temperamen est tenendum, ut ne velis 
Nimis severus esse, nec comis nimis. 

Id dignitatem est, hoc amorem perdere. 


46. A Plebe amari, non timeri Rex stude. 
Timor magister infidelis obsequii est, 

Et caritatis imbecillum vinculum 

Timor facessat. Principis mores boni 
Possunt idem praestare, quod vis imperii. 
Multum imperando, plus amando Rex potest. 


4T. Fortasse cives peius angue Principem 
Odisse possint, is licet non oderit. 
At ipse amari non potest, si non amat. 


48. Princeps colendus hactenus sit, quatenus 
Tibi licere et expedire scis ei. 

Homo secundus a Deo, acceptum ferens 

Deo, quod ipse est, unico minor Deo. 


49. Bona instituta non boni odi Principis, 
Non quod bona acta, sed quod auctor displicet. 
Laudanda Reges saepe fecerunt mali. 
Laudare Regem non potes nisi bonum. " 
50. Principes tributis atque functionibus [Princeps] 
Regni tuetur: publicas opes sui, 

Bellum administrat, hosticas frangit minas. 
Vectigal omne, et quidquid infertur, bonum est 
Commune cunctis; singulis iniuria. 


51. Terrae tyrannus Septimaniae arduas 
Evertit aedes incolarum Circius. 

Sed aestuosa pestilenti sideris 

Idem salubri damna differt spiritu : 


128 


Et quos habebat languor, uno temporis 
Damnum et salutem consequuntur impetu. 
Princeps tributi nomine [c]unctas civium 
Delibat, idem praestat et tutas opes. 


52. Sit dux peritus ordines disponere: 
Diurna castra muniis distinguere: 
Nocturna vallo cingere et custodia: 
Cui Fors sit anceps, certa virtus, qui capit 
Occasiones, quique differt impetus. 
Pedes sui sit factus ad iussus ducis, 
Frequens adire signa, raro excurrere, 
Raro experiri fortuita praelia, 

Sed se sub ipsis continere sedibus. 
Hques parare sit celer victoriam, 

Vel tardus ita sit cedere, ut constantia 
Cunctatio sit, et metus velocitas. 
Praestent utrique mutuas vices sibi, 
Dux copiarum; copiae decus ducis. 
Sed disciplinae militarif gloria est, 
Quando duci plus fiditur, quam copiis. 


53. Qui cernere aequo Marte detrectaverat, 
Ignaviane, consciusne virium, 

Angusta rumpens factus est audentior. 

Cui per phalanges erpedivit exitum 

Irata virtus, hic tremendus maxime est, 
Quum fecit animos arcta desperatio. 

Ad moliendum maxima efficacior 
Necessitatis norma, quam virtutis est. 


54. Plures in urbe si boni sint, quam mali, 
Hominum, quibuscum transigas aevum tuum, 
Fastidiosa debet esse oeiectio. [electio *] 
Quod si boni sint rariores, quam mali, 

Frustra eliguntur. Pro optimo est minus malus. 


amni — 


423 


| 95. Prudens futuri, et imminens periculis 
Momenta lubrica et volubiles vices 
Fortunae inanis pertinere ad se negat: ' 
Et omne, quo plebs semper amisso dolet, 
Id commodatum credit, et precarium: 
Suamque reddit rem reposcenti Deo, 

Nil tergiversans. Qui potestatem sui 

Non fecit ullis casibus, casus: potest 
Ridere tuto. Sunt enim discrimina 
Animis ad omne praeparatis irrita, 
Securitati saeva. Quod fieri potest, 
Spera futurum. nil repentinum ingruet, 

Si quidquid alias, posse nunc fieri putes. 
Adversa rerum nil mali exspectantibus, 
Novitate quam vi saepius nocent sua. 
Sese instruenti ad cuncta, si non omnia 
Ut voluit, ast ut cogitavit, accidunt. 


96. Pars est futuri magna supplicii timor. 
Mens curiose credula in poenas suas 
Sensum antevertens obviam it damno suo, 
Malum imminente maius intentans sibi. 
Bene práeparatus rebus adversis homo, 
Quidquid futurum praestolatur, excipit. 


57.  Periculosa est omnis excedens modum 
Apud tyrannum par tyranno gratia. 

Terret sequaces aulicorum spes canum 
Formidolosus Caprearum carceri 

Seianus olim plebi adoratum caput. 
Ascendere alta est arduum, unde postea 
Cogaris ante cadere, quam descendere. 


58. Rex, cui relicta vidua, cui suas preces 
Pupillus offert, vita adulantes canes; 
Feros in omnes, cicures uni tibi. 


Cui pro maligno est parce adulans, hostis est 


124 


Qui vera loquitur, ius ad omne is surdus est, 
Et blandientum, non suas aures habet. 


59. Quam turpe fieri spoliar aulam civium, 
Si quantum in usus publicos est conditum, 
In aulicorum vulturum voragines 

Famemque inexpletam omne fusum exhaurias. 
Larga est in omnes liberalitas Dei. 

Coelo pluente, iugerum vicinia 

Rigatur omnis, haud seges tantum mea. 
Ávara& in omnes, inque paucos commoda, 
Sinistra Regis est benignitas, opes 

Si pluit in homines, non in humanum genus. 


00. Sophistici astus irritum retunditur 
Ácumen in se replicatum. quum acrius 
Videtur agere, stringit, at non perforat. 


61. Maledictis si qui certat, audiat male. 
Quam quis non praestat, ne exigat modestiam. 


XTPO9MATEY*X IIAPOIMION EMMETPON. 


losephus Scaliger lul. Caes. F. hunc aureolum 
Stromatea versuum Graecorum proverbialium amplissimo 
et integerrimo viro Claudio Puteano Senatori Parisiensi 
dono misit anno Christi Dionysiono CIO.IO.LXX XIV 
mense lulio. 
Πουτεανῷ δῶρον Σχαλανὸς ἑταῖρος ἑταίρῳ, 
Φῶος ἀνὴρ ἀρετῆς ἀνέρι φιλαρέτῳ, 
Τοῦτο σοφῶν αἴνων ἀχρόδροπον ἄνϑος, ἐπεὶ σὺ 
llacénv ἐξ ἀρετῶν ἄχρον ἄωτον ἔχεις. 
Τὰς μὲν στοιχούσας πεζῇ λίπον, ἐμμελέων δὰ 
Μοῦνα φέρω λογάδων μέτρα παροιμιέων. 
μμετρα γὰρ ζῴοντι, καὶ ἔμμετρον ἦϑος ἔχοντι 
ουτεανῷ μαᾶλ᾽ ἐχρῆν ἔμμετρα πάντα ποοεῖν. 


125 


Παροιμίας μὲν ἔργον ἔστι συλλέγειν 
Καὶ τῶν τυχόντων" ἐχλέγειν δὲ, τῶν σοφῶν. 


᾿Απὸ ἑξαμέτρων. 

*'A φιλοχρηματία Σπάρταν ἕλοι, ἄλλο δὲ οὐδέν. 
᾿Αέτιον γῆρας χορύδου νεότητος ἄμεινον. 
Αἰγὸς ἐπιπρητῆνος ἐρυϑροῦ πήρη ἀρίστη. 
Αἰδὼς οὐχ ἀγαϑὴ χεχρημένῳ ἀνδρὶ παρίχτῃ.. 
Αἰεὶ δ᾽ ἀνδρὶ γέροντι νέαν ποτιβάλλεο χούραν. 
Αἰεὶ τοιούτοισι διωχοίμην πολέμοισι. 
Ai& οὔπω τέτοχεν. ἔριφος δ᾽ ἐπὶ δώματα παίζει. 
Αἰσχρόν τοι δηρόν τε μένειν, χενεόν τε νέεσϑαι. 
"Axknrot δειλοὶ ἀγαϑῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασι. 
᾿Αχμὴν ἑπταέτης ὧν οὐχ ἀνέφυσεν ὀδόντας. 
᾽᾿Αλλά vs σιτίον ix χαϑαρῶν ἀχύρων τετρύγηχας. 
᾿Αλλὰ προσωπεῖον μὲν ἔχεις, γύναι, οὐχὶ πρόσωπον. 
Ἄλλοτε δ᾽ ἀλλοῖον τελέϑειν xal χώρᾳ ἕπεσϑαι. 
ἌΑλλοτε μητρυιὴ πέλει ἡμέρη. ἄλλοτε μήτηρ. 
"AAA! οὐδὲν περὶ τὸν βωμὸν δεῖ τὰς ἐπινοίας. 
᾿Αλλ᾽ ὑπὸ παντὶ λίϑῳ xal βώλῳ σχορπίος εὔδει. 
᾿Ανδράποδ᾽ ἐκ Φρυγίης, ἐχ δ᾽ ᾿Αρκαδίης ἐπιχούρους.᾿ 
᾿Ανδρὶ l'epupaío οἶχος φίλος, olxoc ἄριστος. 
"Avi. εὐεργεσίης ᾿Αγαμέμνονα τῖσαν ᾿Αχαιοί. 
᾿Αργαλέον φρονέοντα πάρ᾽ ἄφροσι πόλλ᾽ ἀγορεύειν. 
᾿Αργυρέαις λόγχαισι μάχου, xai πάντα δαμάο[οσῆεις. 
᾿Αρκαδίην μ᾽ αἰτεῖς, μέγα μ᾽ αἰτεῖς. οὔ τοι δώσω. 
᾿Αρχὴν ἰᾶσϑαι πολὺ λώϊον, ἠὲ τελευτήν. 
"Atcovtat τότε χύχνοι, ὅταν σιγῶσι χολοιοί. 
Αὐγάζω πρὸς "Ὄλυμπον ἀταρβήτῃσι προσωπαῖς. 
Αὐτάρχων ςεὐδαιμονίη, φιλίη δὲ βεβαίων. 
Αὐτίκα xai φυτὰ δῆλα, τὰ μέλλει χάρπιμ᾽ ἔσεσϑαι. 
Αὐτόματοι δ᾽ ἀγαϑοὶ ἀγαϑῶν ἐπὶ δαῖτας ἴασι. 
Βαίτη xai ϑέρεος xal χείματός ἐστιν ἀρίστη. , 
Γαστέρα μοι προφέροις χάλλιστον ὄνειδος ἁπάντων. 

Ἢ πλήρης μὲν ἐλαφροτάτης κενεὴ δὲ βαρεῖα. 
Γαστρὸς ἀπὸ πλείης βουλὴ καὶ μῆτις ἀρείων. 
Γλαῦχ [4] ἐπίκουρος ἀνὴρ τόσσον φίλος ἔς τε μάχῃται. 


. 1:6. 


'pgó« ἀναχροτέουσα πολὸν κονιορτὸν ἐγείρει. 
Δελφὸς ἀνὴρ στέφανον μὲν ἔχων, δίψῃ δ᾽ ἀπολωλώς. 
Δεξιὸν εἰς ὑπόδημα, ἀριστερὸν εἰς ποδόνιπτρον. 
Δηρὸν βουλεύειν, ἵν᾽ ἔχῃ xal πολλὸν ἄμεινον. 
Δίζεσϑαι βιοτὴν, ἀρετὴν δ᾽ ὅταν ἡ βίος ἔνδον. 
Δισσὼ πτῶχε διώχων οὐδέτερον χαταλήψεις. 

Δίψῃ δ᾽ ἐξώλλυντο, ὕδωρ δ᾽ ὑπερεῖχε γενείου. 

Δὸς, δότε πᾶς ὁ βίος. λαβὲ δ᾽ οὐχ ἐπὶ ναυσὶν ἀχούσαις. 
Δὸς πτωχῷ ἄρτον, xal χόνδυλον ὄψον ἐπ᾽ αὐτῷ. 
Δῶρα ϑεοὺς πείϑει χαὶ αἰδοίους βασιλῆας. 

Ἔχ xou ἀντλεῖς δῆλον. ἐγὼ δ᾽ ἔχω οὐχ ἅλις ὄξευς. 
Ἔν γὰρ ἀμηχανίῃ καὶ Καρχίνος ἔμμορε τιμῆς. 

Ἔν δὲ δικαιοσύνῃ συλλήβδην πᾶσ᾽ ἀρετύ, ᾽στίν. 

Ἔν δὲ διχοστασίῃ xai πάγχαχος ἔμμορε τιμῆς. 

Ἔν δὲ διχοστασίῃσι καὶ ᾿Ανδροχλέης πολεμαρχεῖ. 
Ἔν δὲ λίθοις ἐμάχοντο, λίθον δ᾽ οὐχ ἦν ἀνελέσϑαι. 
Ἔν σχυτέεσσι φοροῦσ᾽ Ἐφεσήϊα γράμματα καλά. 
'"Evotdtetw ἐρίῳ τοῦ ζῇν ἕνεχ᾽ ὥσπερ ἄλευρον. 
᾿Ἐξαάντης λεύσσω τοὐμὸν χαχὸν ἄλλον ἔχοντα. 
᾿Ἐξώκεβιλε χαχοῦ βουλὴ πρὸς ὑπέρτατον ἄτην. 
Ἔργα νέων, βουλαὶ δὲ μέσων, εὐχαὶ δὲ γερόντων. 
᾿Εσϑλὸς ἐὼν ἄλλου πολὺ χρείττονος ἀντεχύρησεν. 
Εὐδαίμων ὁ Κόρινθος. ἐγὼ δ᾽ εἴην Τενεάτης. 
Εὐδαίμων ὥνθρωπος ὁ μηδενὶ μηδὲν ὀφείλων. 
Εὐσεβέων παίδεσσι τὰ λώϊα, δυσσεβέων δ᾽ οὔ. 

Ἢ δὲ χαχὴ βουλὴ τῷ βουλεύσαντι καχίστη. 

Ἢ μὴ φῦναι ἄριστον, ἡ αὐτίκα φύντα τελευτᾷν. 
Ἦμος ὕδωρ πνίγῃσι φάρυγγα, τί δεῖ ἔτι πίνειν ; 
Θρέψαι τὼς λυχιδεῖς, ϑρέψαι κύνας, ὥστε φαάγωντι. 
Ἴσϑι Ποσειδάων ὀρϑὰν τὰν ναῦν χαταδύσων. 
“ἽἹπποσύνην δεδαῶταά σε μὴ ϑέμις ἐστὶν ἀξςίδειν. 
Ἵππῳ γηράσχοντι τὰ μείονα χύχλ᾽ ἐπίβαλλε. 
᾿Ἰστοβοῦϊ γέροντι νέην ποτίβαλλε χορώνην. 

Καί χε γυνὴ φέροι ἄχϑος, ἐπεί xev ἀνὴρ ἀναϑείη. 
Καὶ σφαχελοὶ ποιοῦαιν ᾿Αϑηναίοις ἀτέλειαν. 
Καππάδοχες, Κᾶρες, Κίλικες, τρία κάππα κάκιστα. 
Κάλλος ἐπιστολίου πολὺ συστατιχώτερόν ἐστι. 


17 


Κλαίει ὃ νικηϑεὶς, ὁ δὲ νιχήσας ἀπόλωλεν. 
Κωπέας ἄνϑ᾽ ὅπλων xal νήϊα ἠλλάξαντο. 
Λύχνου χρεῖαν ἔχων ἐπιχεῖν μέμνησο ἔλαιον. 
Μᾶλλον ἐγὼ βραδυνῶ σπεύδων ταχὺ πάντα διελϑεῖν. 
Μάρπτει δ᾽ ἑξείης ὅστ᾽ αἴτιος, ὅστε χαὶ οὐχί. 
Μέτρῳ ὕδωρ πίνουσιν, ἀμέτρως μαάζαν ἔδουσι. 
Μὴ κίνει Καμαρῖναν, ἀκίνητος γὰρ ἀμείνων. 
Μὴ μαιῶ μαλαχὸν, μὴ καὶ τῷ σχληρῷ ἀπαντῆῇς. 
Μή ποτε δουλεύσασα γυνὴ δέσποινα γένοιτο. 
Μὴ τέφραν φεύγων εἰς ἀνϑραχιὰν περιπίπτοις. 
Μήτε δίκην udo, πρὶν ἄν ἀμφοῖν μῦϑον ἀχούσῃς. 
Μισϑὸς δ᾽ ἀνδρὶ φίλῳ εἰρημένος ἄρχιος ἔστω. 
Μωρὸς, ὃς εἷλε τὸ χεῖρον, ἀμεινοτέρων παρεόντων. 
Ναῦς δέ τις ὠχύπορος Σαμία ὑὸς εἶδος ἔχουσα. 
Νεβρὲ, χρεῶν μὴ μοῖραν ἔλευ κατέναντι λέοντος. 
Νεχροῦ σῶμα λέοντος ἐφυβρίζουσι λαγωοί. 
Νεῦμαί σοι νεῦμαι ἐνιαύσιος, ὥστε χελιδών. 
Νήπιος, ὃς πατέρα χτείνας, παῖδας χαταλείπει. 
Νήπιος, ὃς τὰ ἕτοιμα λιπὼν, ἀνέτοιμα διώχει. 
Ὃ Ζεὺς ἄλλοκα μὲν πέλει αἴϑριος, ἄλλοχα δ᾽ Get. 
Ot αὐτῷ xaxà τεύχει ἀνὴρ, ἄλλῳ xaxà τεύχων. 
Οἱ πίνουσι μόνον βατράχων τρόπον, οὐδὲν ἔδοντες. 
᾿Οἶνος καὶ φρονέοντας ἐς ἀφροσύνην ἀναβάλλει. 
ἵνός τοι χαρίεντι πέλει ταχὺς ἵππος ἀοιδῷ. 
“Ὅστις ᾿Αϑηναίων ἀγαϑὸς, σφόδρ᾽ ἐστὶ τοιοῦτος. 
0.ττι καλὸν φίλον ἐστὶ" τὸ δ᾽ οὐ καλὸν οὐ φίλον ἐστί. 
Οὐ γὰρ πώποτ᾽ ἐμὰς βοῦς ἤλασαν, οὐδέ xo" ἵππους. 
Οὐ δὲ χύων ἄν σχυτοφαγεῖν παύσαιτο μαϑοῦσα. 
Οὐ δὲ Συραχοσίων δεκάτην χολοφῶν᾽ ἐπέϑηχεν. 
Οὐ δύναμαι τὰν αἶγα φέρειν" σὺ δὲ βοῦν ἐπιβάλλεις. 
Οὐ μέντοι παρὰ χωφὸν 6 τυφλὸς ἔοιχε λαλῇσαι. 
Οὐδὲν ἐν ἀνθρώποις ἀπεραντολογώτερον ἀνδρός. 
Οὐχ ἄν ποιήσαις τὸ τετυγμένον εἶναι ἄτυχτον. 
Οὐχ ἔτι γινώσχουσιν ᾿Αϑηναῖοι Μεγαρῆας. 
Οὐχ ἐχρῆν ἰχϑὺν ἀποχείμενον εἰς μέσον ἕλχειν. 
Οὐχ οὕτω πυρὶ πῦρ, καὶ σύχῳ σῦχον ὅμοιον. 


Οὐχὶ λόγων ἀγορὰ bei “Ελλάδος, ἀλλά τοι ἔργων. 


128 


᾿Οψὲ ϑεῶν ἀλέϑουσι μύλοι, ἀλέϑουσι δὲ λεπτά. 
Παῖς μοι τριτογενὴς εἴη. μὴ τριτογένεια. 
Πέτραν χοιλαίνει ῥανὶς ὕδατος ἐνδελεχείῃ. 
Πνευσάσης ἑτέρας αὔρης χαίροντα διαζῇν. 
Πολλὰ δὲ μοχϑήσαντες ἐτώσιον ἐσμὲν ὁμοίως. 
Πολλά xsv εἰδείης, οἷς xai ϑεὸν ἐξαπατήσαις. 
Πολλὰ μάτην χεράεσσιν ἐς ἠέρα ϑυμαίνοντα. 
Πολλὰ μεταξὺ πέλει χύλιχος χαὶ χείλεος ἄχρου. 
Πολλάχι χαί τοι μωρὸς ἀνὴρ μάλα χαίριον εἶπεν. 
Πολλὰς δὴ φιλίας ἀπροσηγορίη διέλυσεν. 
Πολλοὶ βουχένται, παῦροι δέ τε γῆς ἀροτῆρες. 
Πολλοὶ ἐν ᾿Αρκαδίῃ βαλανηφάτγοι ἄνδρες ἔασι. 
Πολλοὶ ϑριοβόλοι, παῦροι δέ τε μάντιες ἄνδρες. 
Πολλοί τοι ναρϑηχοφόροι, παῦροι δέ τε βάχχοι. 
Πολλὼς τῶ Βρασίδα Λαχεδαίμων χαῤῥονας ἴσχει. 
Πουλυμαϑημοσύνης οὐδὲν χενεώτερον ἄλλο. 
Πουλύποδος χεφαλῃ ἔνι μὲν χαχὸν, ἐν δὲ xai ἐσθλόν. 
Πρὸς τὸ παρὸν δὴ μῆτις ἀέξεται ἀνθρώποισι. 
Πῶς γὰρ τοιαύτης δύναμαι ϑοίνης ἀπέχεσϑαι; 
Σειρὴν μὲν φίλον ἀγγέλλει, ξεῖνον δὲ μέλισσα. 
Σῦχα φίλ᾽ ὀρνίϑεσσι φυτεύειν οὐχ ἐθέλουσι. 
Τὰν ἀρετὰν χαὶ τὰν σοφίαν νιχᾶντι χελῶναι. 
Τετράδι χοῦρος ἔγεντο, xal οὔποχα πάγχαχος ἔσται. 
Τῇ μὲν ὕδωρ φορέει δολίῃ χερὶ, τῇ δ᾽ ἑτέρῃ πῦρ. 
Τῆς ψυχῆς ἐστὶν] δουλεία γλωσσοχομεῖον. 

ίκτει tot χούρη xai ὅταν χαχὸν ἀνδρὶ παρείη. 
Τίς πατέρ᾽ αἰνήσει᾽ εἰ μὴ χαχοδαίμονα τέχνα; 
Τὸν atxoóv τρώγοισα γύναι τὰν χλαῖναν ὄὅφαινε. 
Τοὺς συνετοὺς ἄν τις πείσειε τάχιστα λέγων εὖ. 
Τρὶς δ᾽ ἀπομαξαμένοισι ϑεοὶ διδόασιν ἄμεινον. 
Τῶν δυνατῶν τι κέλευ᾽. οὐ γὰρ πάρα Κενταύροισι. 
Τῶν ἔσϑ᾽ oüc ἐδίδαξαν ἀριστερὰ γράμματα Μοῦσαι. 
Ὑμεῖς δ᾽ Αἰγιεῖς οὔτε τρίτοι, οὔτε τέταρτοι. 
᾿“Ὑπνώσσει δ᾽ οὐδ᾽ ὅσσον ἀηδόνες ὑπνώσσουσι. 
Φωχείων μέχρις χε μένῃ μέγας εἰν ἁλὶ μύδρος. 
Χειρῶν ὀλλυμένων, ἔῤῥει πολύμητις ᾿Αϑήνη.- 
Χρειὼ πάντ᾽ ἐδίδαξε. τί οὐ χρειώ xev ἀνεύροι: 


129 


Χρήματαχρήματ' ἀνὴρ. πενιχρὸς δ' ἔστ᾽ οὐδέποτ᾽ ἐσθλός. 
Ψεύδεα ῥινὸς ὅπερϑεν ἀραιῇς οὐχ ἀναφυσῶ. 
“Ὥρη ἐρᾷν, ὥρη δὲ γαμεῖν, ὥρη δὲ πεπαῦσθϑαι. 
“Ὥρη μέν τοι ἀπαμβλύνεται, ϑυμὸς δὲ μενοινᾷ. 
“ὡς ἀν᾽ ἐχινόποδας xal ἀνὰ τρηχεῖαν ὄνωνιν. 
"Qc λύχοι ἄρνα φιλεῦσ᾽ ὡς παῖδα φιλεῦσιν ἐρασταί. 
“Ὡς τὸ μὲν ὠφέλιμον καλὸν, τὸ δ᾽ ἐπιβλαβὲς, αἰσχρόν. 
“Ὥσπερ ἐλαιολόγους, τῷ μισθὸν ἔχοντι ἕπεσθαι. 
Ὥσπερ Χαλχιδικὴ τέτοχεν γυνὴ εὔτοχος ἡμῖν. 
ἼΑ[ι]1δε «à Τελλῆνος. Κονιεῖται βοῦς ἐφ᾽ ἑαυτῷ. 
"A[r]8etv. δωροδοχιστί, Τόδ᾽ εἴσεται οὐδεμία Oc. 
Αἱ χάριτες γυμναί. Νοῦς οὐχ ἔνι Κενταύροισι. 
Αἰγιαλῷ λαλέειν. Ποταμὸς μὴ ἔριζε ϑαλάσσῃ. 
Αἰεὶ δ᾽ ἢ Λιβύη τι xaxóv. Δεχάπους σχιά ἐστι. 
Αἰετὸς ἐν νεφέλῃσιν. "Exoc φέρει, οὐχὶ ἄρουρα. 
Αἰϑίοπα σμήχεις. Οὐ δωροδοχεῖται ἀλώπηξ. 
Αἰκάλλειν χέρχῳ. Μανία δ᾽ οὐ πᾶσιν ὁμοία. 
Αἷμ’ Αἰσώπειον. Πίνων μέλι γλαῦχος ἀνέστη. 
Αἰξωνεύς. "Ev ἅλῳ δρασχάζεις. ᾿Δέρα παίεις. 
Αἰπόλος ἐν καύσωνι. Κρίσις Ῥαδαμάνθυος αὕτη. 
Alp! ἀπὸ τῆς καταδυομένης. 'O νεοττὸς "Δρηος. . 
᾿Αχχίζειν. ἀλλο γλαὺξ φϑέγγεται, ἄλλο χορώνη. 
᾿Αλλὰ γόης αὐτῷ οὐχ ἔστι. ΠΠαρὼν ἀποδημεῖς. 
"AXXa παρ᾽ ἄλλοις καλά. Κιχάνει τοι βραδὺς ὠχύν. 
᾿Αλλὰ τί μηνύεις χυσὶν ὀστέον; Οὐδ᾽ ἅλα δοίης. 
ἴΑλλαν δρῦν βαλάνιζε. Καχοῦ κόραχος χαχὸν ὠόν. 
Ἄλλο γένος χώπης. ᾿Αγαϑοί δ᾽ ἀριδάχρυες ἄνδρες. 
᾿Αλλοπρόσαλλος. ᾿Ατιμαγελεῖν. Πόλις ἄνδρα διδάσκει. 
Ἄλλως σοὶ ὕδωρ ἀναλίσχεται. Οὐ μάλα χυχᾷς. 
᾿Αμφιϑέτῳ ἔπιες. Τὸν σχορπίον εἷλε χορώνη. . 
᾿Ανδρῶν ἡρώων τέχνα πήματα. Κύματα μετρεῖς. 
᾿Ανέρι αὐλητῇ νόος οὐχ ἔνι. Σῦχα μερίζειν. 
᾿Αντιόπης ϑρῆνος. Χειρώσατο Γοργόνα Ileposóc. 
᾿Αντλεῖν ἀμφοτέραις. Μή μοι βαιών. καχὸς ἰχϑύς. 
᾿Αργεῖοι φῶρες. Βαλανεὺς εἶ. Κοσχίνῳ ἀντλεῖς. 
᾿Αργέλοφοι. Παράχυψις ὄνου. Τὸν χόλλοπ᾽ ἀνεῖναι. 
᾿Αρχκαδικὸν βλάστημα. Πρὶν ἢ ὀπτῇσαι ἄλευρα. 
9 


130 


᾿Αρχίλοχον πατέεις. Πολλὰ ψεύδονται ἀοιδοί. 
᾿Αρχύταυ πλαταγή. [ήρᾳ πόνος, ὄψον ἄριστον. 
ἼΑσκοπα τοξεύειν. ᾿Αλλ᾽ οὐδεὶς ἄμμε διώχβι. 
᾿Αστραπὴ ἐχ πυέλου. Καχὰ μὲν ϑρῖπες, καχὰ δ᾽ πες. 
ἼἌτρωτος Καινεύς, "φυγον xaxóv, εὗρον ἄμεινον. 
᾿Αττιχὸς ἐν λιμένι. Καί σοι φίλος, οὐδ᾽ ἐμοὶ ἐχϑρός. 
Αὐγείου χόπρος. Χαλεπὸν χορίων χύνα γεῦσαι. 
Αὕτη νῦν ἀνϑεῖ ἢ μοῦσα. ζζυϑωνόμου αἶσχος. 
Αὐτόϑεν οὖν χατάβαλλε. Σὺ δ᾽ ου χρυσοχοήσειν. 
Αὐτοῖς xal Χίοις. Τὰ στεμφύλα δεῖται ἐλαίου. 
Αὐτὸς ἔφα. Χύτρας ἐπιδείχνυται. "Apya προβάλλει. 
Αὐτῷ ψαλλειν. Οὐκ "Apre Dt. ὅπλα σαλεύει. 
᾿Αφϑᾶς σοὶ λελάληχε. Δικαιοσύνη μιχρόν ἐστι. 
᾿Αχνυμένη σχυτάλη. Κἀν μῦς δάχῃ ἄνδρα πονηρόν. 
"Ayxpt κόρου. Zeit χύτρα, ζῇ φιλία. Θρασύδειλος. 
Βαάλλ᾽ εἰς λατομίας. Βαλλ᾽ εἰς xópaxac. Γλυχὺς ἀγχών. 
Βαάλλ᾽ ἐς ὕδωρ, 6 xaxóc. Μή μοι μέλι, μήτε μέλιττα. 
Βάλλειν τοῖς μήλοισιν. ᾿Αγναμπτότερος βάτου αὔου. 
Βὰς ἐπ᾿ ἄχρων ὀνύχων. Οὐδεὶς φίλος οὐδὲν ἔχοντι. 
Βῇῆτα σοφῶν. Αὐτὸς γὰρ ἐφέλχεται ἄνδρα σίδηρος. 
Βοιωτοῖς μαντεύου. ᾿Αδελφὸς δ᾽ ἀνδρὶ παρείη. 
Βολβοὺς ζητοῦσι. Ταῦτ᾽ οὐ χαχὸς εἴσεται οὐδείς. 
Βόρβορος éx τριόδων. ᾿Ασπένδειος χιϑαριστής. 
Βῶλος ἄρουρα. [[άρες τὸν μάντιν. “Ἐπὶ χνάφου ἕλχεις. 
Βωμολόχος. Τρεχέδειπνος. "Ego xai ταῦρος av ' ὅλαν. 
Γεννητὸς γεγονὼς τήρει τὴν τάξιν. ᾿Αριϑμός. 

Γλαὺξ πέτεται. "Ἄντρωνος ὄνος. Θεὸς ἡγεμόνευε. 
Γναϑμοῖς ἀλλοτρίοισι γελᾷν. ὝἽπαρ οὐχ ὄναρ ἐστί. 
Γνώμη [Ιανδελέτειος. ᾿Αεὶ τὰ πέρυσι ἀμείνω. 
Upüse κωϑωνιζόμεναι. Μὴ δ᾽ εἰχῇ ᾿Αβυδον. 

Γραῦς χκαπρῶσα. Τί γὰρ χοινὸν χυνὶ xai βαλανείῳ; 
Δαχτύλιος [ὕγεω. ᾿Αΐδος χυνέη. "Ays' Ἰνοῦς. 
Δάχτυλον αἶρε. ΠΠάγη δὲ πάγην λήψεσθαι ἔοιχεν. 
Δειλὸς "Eneióc. Πέντε χριτῶν ἐν γούνασι χεῖται. 
Δειλότεροι χεμάδος. Δίχα μοι νόος ἀτρεχὲς εἰπεῖν. 
Δεσμοὲ Τυῤῥηνοί. Δῶρον δ᾽ ὅ,τι δῷ τις, ἐπαίνει. 
Δῆλον xal τυφλῷ. Βλέπε πῶς ὄνος ὧν ὅδ᾽ ἀνέστη. 


184 


Δημοβάροι. Διὸς ἐγχέφαλος. Πλέον ἥμισυ παντός. 
Διοπετές. Τὸ γὰρ εὖ μέτ᾽ ἐμοῦ. Περιαυτολογῆσαι 
A xai τρὶς τὸ καλὸν. ῬΡεχϑὲν δέ τε νήπιος ἔγνω. 
Δὶς χράμβη ϑάνατος. Κόχχυ Ψωλοὶ πεδίονδε. 
Διπλοῦν Καάππα. Τὸ Βοιώτειον μόσχος ἀείδει. 
Δουλότερος τῆς Μεσσήνης. Εὔνασαι dy Gp. 
Aoópsoc ἵππος. "Ave ποταμῶν. Τὸν ἔνοιχον ἔπηλυς. 
Δωδώνης χαλχεῖον. ᾿Απ᾿ οὔατος ἄγγελος ἔλϑοι. 
Δώσων. [ἰλουϑυγίξια. Τὸ xwAaxpécou γάλα πίνειν. 
Ei Φρυνώνδας ἄλλος. “Ὑπηνέμιον τέτοχ᾽ ὠόν. 
Εἴδεν πῦρ ἀφύη. Σπεύδουσα χύων τυφλὰ τίχτει. 
Εἰδεχϑὴς Κορυϑεὺς. Πόλεμος δὲ Κόνωνι μελήσει.’ 
Εἰχῇ τῷ ᾿Ηραχλεῖ. ᾿Αεργοῖς αἰὲν ἑορτή. 

Εἴματ᾽ ἀνήρ. Οὐχ ἐν πολέμῳ δὶς ἔνεστιν ἁμαρτεῖν. 
Εἰμὶ πόλις Πιτάνη. Δελφῖνα δίδασχε χολυμβᾷν. 

Εἰς δέον ἀνήλωσα. Θύραν ἐπὶ σαυτὸν ἀνοίξεις. 

Εἰς πεδίον τὸν Λυδὸν. ᾿Αχρειόγελως. [λυχύπιχρος. 
Εἰς τὴν γαστέρ᾽ ἐνάλλεσθαι. Στόμα δωδεχάχρουνον. 
Εἰς φάτνας ἀρχαίας. ἔΑρτεμις ἣ [Παναγαία. 

Ἔχ χαλάμης γνῶναι. Kat βαίτυλον ἄν χαταπίνοις. 
Ἔχ μυίας ἐλέφαντα. Μάχη μετὰ τὴν Μαραϑῶνος. 
'EuBdAAew qaA(ov. Τῇ πείρᾳ πάντα τελεῖται. 
Ἔμβαρος εἰμί. Βίου σπιϑαμὴν πρὸς ἄνηϑον ἀείδων. 
Ἔμπροσϑεν χρῆμνοι, ὄπιϑεν λύχοι. θλμος ἄτολμος. 
Ἐν μαχάρων νήσοις διάγων. Αὐξάνομ᾽ ἀχούων. 

Ἐν μέλιτι σαυτὸν καταπάττεις. [Ὧαῦς ἀναϑυᾷ. 

Ἐν πορϑμείῳ ἔχων ἕτερον πόδα. Τυμβογέροντες. 
Ἔν σταδίῳ δολιχὸν ζητεῖς. Αἴλουρον ᾿Αϑηνᾷ. 

Ἔν τριόδῳ ἕστηχα. Βαλὼν οἴει φεύξεσθαι. 
᾿Ἐνδόσιμον. Θνητῶν δ᾽ ἔστ᾽ ὄλβιος εἰς τέλος οὐδείς. 
'"Epytvou πολιαὶ, Φειδωλότερος Πατροχλῇῆος. 
᾿Ἐσϑλὸς xai καχός ἐστιν. ᾿Επὶ ξυροῦ ἵσταται ἀχμῆς. 
Εὗρε ϑεὸς τὸν ἀλιτρὸν. "Axpov λαβὲ, καὶ μέσον ἕξεις. 
Ebpsv ὃ ]]αρνοίτης ὀβολόν. Κάχιον Βάβυς αὐλεῖ. 
Εὐρυβάται. K£oxormec. ᾿Αεὶ πολέμου χενὰ πολλά. 
Εὐρυχλῆς. Πεινῶντι λαγῷ καὶ σῦκα πλαχοῦντες. 


Εὔρυμνος. Μοχϑηρὸς ónàp τὸν ὑπέρβολον ἐστί, 
9* 


482 


Εὐτυχία πολύφιλος. 'Ec οὐρανὸν Opp ἀλεῦμαι. 
Ἐχϑὲς καὶ πρώην. ΠΙ|ρίν xsv λύχος οἷν ὑμεναιοῖ. 
Ζεὺς ἄγονος. Πεινῶσαν ἀλώπεχ᾽ ἐπέρχεται Ünvoc. 
Ζητεῖν ἴχνεσι πᾶσιν. ᾽θρέστῃ χλαῖναν ὑφαίνειν. 
Ζωὴ ἀχανθώδης. Ὄνος εἰς ἀχυρῶνας ἀπέδρα. 

Ζωὴ xal ψυχή. Δέχεται xal βῶλον ἀλήτης. 

Ζῶν ἀπὸ μαγδἀλίης. Τὸ δέ tot χλέος ἐσσομένοιο. 
Ζωροπότης. Ἑρμῆς ἀμύητος. "E90c φύσις ἄλλη. 
Ἢ ὄνος, ἣ βασιλεύς. ᾿Αποτίσεις yoipe γίγαρτα. 

Ἢ πέτρα ἀγέλαστος. ᾿Εγὼ βαλανεύσω ἐμαυτῷ. 

Ἢ τὰν, 7| ἐπὶ τᾶς. Οἱ χλέπται ἄγουσιν ἑορτήν. 
"HA8e xómv ἐπὶ δεσμά. Διχαιότερος σταχάνης εἶ. 
Ἤρατο ὀπτῶ ἀλεύρω. ᾿Αλευ᾿ ἀπὸ μείζονος ἀνδρός. 
᾿Ησιόδειον γῆρας. 'Exàv ἀέχοντί γε ϑυμῷ. 
"Hoaíatetoc δεσμός. "Epic δ᾽ ἔριν ἀντιφυτεύει. 
Ἠχεῖς νεκροῦ ἐς ὦτα. Θύρας ἐπιϑέσϑε βέβηλοι. 
Θαλλόφοροι. Μετὰ φωνῇς εὔχεο. Χαῖρε φίλον φῶς. 
Θάψινος ἄνθρωπος. Χαράδρα χατελήλυϑε. Σελλοί. 
Θερσίτειον βλέμμα. Λύχου δεχάς. 'Huspóxotroc. 
Θετταλιχαὶ πτέρυγες. Τὸν χαρχίνον ὀρϑὰ βαδίζειν. 
Θετταλιχὸν πήδημα. Τί δάχρυον εὗδον ἐγείρεις; 
Θῦμα Φασηλιτῶν. Οὐδ᾽ ἄν πείσῃς, ἐμὲ πείσεις. 
Θυμβροφαγεῖν. Διὰ τῆς χηπαίας. Εἰς γόνυ βάλλειν. 
Ἴχχου δεῖπνον. ᾿Αμαλϑείης ἀγρὸς χέρας ἐστίν. 
"Ioat ψῆφοι ἔασι. Προμηϑεὺς. Δημοπίϑηχος. 
Καάδμειος νίκη. Σαμίων ἄνθη. Χαμαὶ ἀντλεῖς. 

Καὶ τοὺς ἀνθρώπους συνάγει xaxd. Κλειτοριάζειν. 
Καάλλιστ᾽ ἐνδοῖ πᾶσαι. ᾿Αλῴώπεχος ἴχνεσι Baíveic. 
Καλλιφάνης. Λευχηπατίης. Ῥυποχόνδυλος ἀνήρ. 
Κάνϑαρος Αἰτναῖος. Φεχᾶς, ἢ δρόσος. Εἰς Κυνοσαργές. 
Καρποῖς οὐ σταδίοισιν ἐρίζομεν. ᾿Ιστὸς ἀράχνης. 
Kei λύχου ἐμνήσϑης. ᾿Αφύης τιμὴ τὸ ἔλαιον. 
Κέντει τὸν πῶλον περὶ τὴν νύσσαν. Γόνυ χάμψαι. 
Κερκώπων ἀγορά. Γυμνῷ φυλαχὴν ἐπιτάττεις, 
Κεστρεὺς νηστεύων. Ἵνα γὰρ δέος, ἔνϑα xal αἰδώς. 
Κηρῶν λεπτότερος. Lon ἐν πᾶσι λαγῴώοις. 
Κλαυσίγελως. Σαλάχων. Σαμίων λαύρα. Μερὶς; οὐ πνίξ. 


133 


Κληματίς. "Aupe μόναι γε Adxatwat τίχτομες ἄνδρας. 
Κοῖλον ἔδειξε ποδός. Καὶ χύντερον ἄλλο ποτ᾽ ἔτλης. 
Κοντῷ πλεῖν. Εἰς τὴν Πυῤῥαίων, εἴ τι καχόν γε. 
Κρητίζεις πρὸς Κρῆτα. Δοχὸς δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυχται. 
Κριὸς ἀσελγόχερως. Ἣ μὲν χλέος ἦε, καὶ ἦσϑα. 
Κρουσιμετρεῖν. ᾿Αλλ᾽ οὐδ᾽ εἰ βοῦς φϑέγξαιτο, πιϑοίμην. 
Κυχλοβόρου φωνή. Καχὰ κέρδεα ἴσα βλάβῃσι. — 
Κυχλώπειον βλέμμα. Κανωπίζειν. Κριόωμυξος, 
Κωφότερος χίχλης. Μία μάστιξ πάντας ἐλαύνει. 
Λεῖπέ τι xal ξείνοισιν ἐπερχομένοις. Λίϑον ἑψεῖς. 
Λέμφος. Κῆποι ᾿Αδώνιδος. ᾿Αρχιλόχειος ἀλώπηξ. 
Λούσεις τὸν Πελίαν. Οὐ Μῆδος ταῦτα φυλάξει. 
Λυδὸς ἔχλεισε ϑύραν. Ξένος ἔλϑοι, ὅστις ὀνήσει. 
Λύδιον ἅρμα. Τὸν οἴχοι ϑησαυρὸν διαβάλλεις. 
Λωτοφαγεῖν. "Aupec δὲ δέχα “Ῥόδιοι δέχα νᾶες. 
Μαγνήτων xal Ἱερμερίων xaxd. Κόμμα πονηρόν. 
Μᾶλλον ὃ Φρύξ. [Donc βαπτίζῃ πνεύματος ἀσχός. 
Μανδραγόρην ἔπιες. ΠΠτωχῷ φίλοι οὐδὲ τοχῇες. 
Μάντις ἀρουραία. Φιλοτιμότερος Κλεοφῶντος, 
Μαργίτης. Κρονικαὶ λῆμαι. Λημᾷν χκολοχύντας. 
Μειλανίων σώφρων. ᾿Α[ι]δου πρωχτῷ περιπίπτοις. 
Μὴ πρὸ φαχῆῇς λοπάδ᾽ αὖξε. Βάχηλος. Χάρμα πυραύστου, 
Μὴ σὺ μελαμπύγῳ περιπίπτοις. Κάρδαμον ἔσϑειν.. 
Μήτι γε χαλὸν ἀδελφῷ σοῦ. Μαλαχώτερον ὕπνου. 
Μὴ τὸν ἀπὸ γραμμῆς χίνει λίϑον. ᾿Ισϑμὸν ὀρύσσειν. 
Μηδὲν ἄγαν. Αὐτῷ τῷ μέτρῳ. Γνῶϑι σεαυτὸν. 
Μήλιος Ἡραχλέης. Ἤτοι χρίνον, 7] κολοχύντην. 
Μητέρα σοὶ ταύτην δίδομαι. Πλαταγῇ δοχιμάσεις. 
Μιχρὸς ἀεὶ σὸς πῶλος. ᾿Ελεύϑεραι αἶγες ἀρότρων. 
Μῦϑον ὄνῳ. ᾿Ολέϑρου δ᾽ οὐδεὶς λόγος. ᾿Αντιπελαργεῖν. 
Μῦν ἐλέφας. Χαμόϑεν ἵνα τέττιγες ἀείδουσι. 
Μῦς λευχὸς. Νόσος ᾿ΗἩράχλειος, ᾿Ανὴρ ἐλάφειος. 
Μωρότερος Μορύχου. Σιχαμβὸν ξύλον οὐδέποτ᾽ ὀρϑόν; 
ὡρῷ xai βασιλεῖ νόμος ἄγραφος. Ex πίθου ἀντλεῖς, 
Νεχρὸν μαστίζεις. ΓΑλλοι χάμον, ἄλλοι ὄναντο. 
Νηφάλιος ϑυσία. θυσίαν οἱ Κρῆτες ἄγουσιν. 
Nàv εἰς χώραν ἦλϑε.. Προβάλλειν τοῖς χυσὶν ἄρνας. 


134 


Ξυνὸς ᾿Ενυάλιος. Νίχη δ᾽ ἐπαμείβεται ἄνδρας. 
ἼΟυματ᾽ ἔχει χεφαλῆῇς ὄπιϑεν. Μαλα με ξυρεῖ ἐν χρῷ. 
Ὃ ξυρὸς εἰς ἀχόνην. ᾿Αγαϑὴ καὶ μάζα μετ᾽ ἄρτον. 
Ὃ πλοῦτος Κινύρου. ᾿Απὸ πύργων χρίνετ᾽ ᾿Αχαίους. 
Ὃ πρωχτὸς λούτρου περιγίνεται. Ὕπνος ἀπέστω. 

Ὃ σχνὶψ τὴν χώραν. Οἶνος καὶ παῖδες ἀληϑεῖς. 

ὋὉ ψάλτης ἀπορῶν pisces Σαρπηδόνος ἀχτή. 

Οἱ “Ρόδιοι ϑυσίαν. Οὐδεὶς σαπρὸς, μέγας ἰχϑύς. 
Oils τὸ λευχὸν xal τὸ μέλαν. Π]λοῦτος χεράμειος. 
Οἴχοϑεν εἰκάζω. Καὶ χόρχορος ἐν λαχανοισι. 
Οἴχοϑεν ἐχϑρὸν ἔχουσι. Χάρις βαιοῖσιν ὀπηδεῖ. 
Οἰνοχοεῖς βατράχοισιν. Ὑπὲρ σὰ σχάμματα πηδᾶς. 
Οἰόλυκοι. ΠΠεζοὶ παρὰ Λύδιον ἅρμα “ϑέοντες. 
Οἰταῖος δαίμων. ᾿Απὸ βαλβίδος. Οὐ γὰρ ἄκανϑαι. 
Οἰφᾷ χωλὸς ἄριστα. Δύω τοίχους ἅμ᾽ ἀλείφεις. 
Οἰωνίσαιτ᾽ ἄν τις ἰδών σε. Μόϑων ἀπὸ χώπης. 
᾿Οχτάποδες. Μεγαρεῖς οὔτ᾽ ἐν λόγῳ οὔτ᾽ ἐν ἀριϑμῷ. 
᾿Ομφαχίας. ᾿Αβδηρολόγος. Κότυος ϑιασώτης. 

Οὐ δ᾽ ἴκταρ βάλλουσι. Μέγα στόμα τοῦ ἐνιαυτοῦ. 
Οὐ λῖνον λίνῳ γε συνάπτεις. "EpnpaAe χυλλῇ. 

Οὔ τοι. Στησιχόρου τρί᾽ ἔγνως. Οὐδ᾽ ἐντὸς ᾿Ιώρου. 
Οὐδὲ τὸν Αἴσωπον πεπάτηχας. Σύχινοι ἄνδρες. 
Οὐδὲν πρὸς Διόνυσον. "Ynspuatdv. Χορὸς ἀργῶν. 
Οὐχ ἀρετᾷ xaxà ἔργα. Κρεῶν δασύπους ἐπιϑυμεῖ. 
Οὐχ αὐλεῖς πατρῶα μέλη. Σιγῶσιν ᾿Αμύχλαι. 

Οὐχὶ γὰρ ἀγγέλλεις πόλεμον. Μῦν ἀντὶ λέοντος, 
Παιδοφιλεῖ μᾶλλον τῆς [ελλοῦς. Χερσὶν ἀνίπτοις. 
Παίζειν ἐν πενϑοῦσιν. “Ο γείτων τὸν πόδα χινῶν. 
Πανικά. Νῷ πείθου. Εἰς τὸν τετρημένον ἀντλεῖς. 
Πάντα xaxol τολμῶσι. Νάχη ἐπὶ μήδεα χείρει. 
Πάντα χἅλων σείειν. ᾿Αλιεὺς πληγεὶς νόον οἴσει. 
Πάντα μία κόνις ἐστί. Σὺ δ᾽ ἱερὸν οὐδὲν ὑπάρχεις. 
Ilávco[c] δεῖ παραλοῦσϑαι. ᾿Αφηγῇ τοὐμὸν ὄναρ μοί. 
Πᾶσι κριταῖς νιχᾶν. Πίνειν διψῶντα σιωπῇ. 

Παῦρα μὲν, ἀλλὰ μάλα λιγέως. “Ἑτερόγναϑός ἐστι. 
IIjua χαχὸς γείτων. Ὑπὲρ ᾿Ενδυμίωνα χαϑεύδεις. 
Πλεῖν eic Μασσαλίην. " AXa λείχειν. Δειλὸν ὃ πλοῦτος. 


185 


Προσϑῆχαι λαχάνων. ᾿Ὑγιέστερος εἶ χολοχύντης. 
Πρώρα πρύμνα. Hpbà τῆς νίχης ἐπινίκιον ἄδεις, 
Πὺξ 7; λαξ. Δότε μοι λεχάνην, δότε. Βοῦς ἐπὶ σωρῷ. 
Ilóp ἐπὶ πὺρ βάλλεις. ᾿Αρχὰ δείκνυσι τὸν ἄνδρα. 
irae ne Oca Μῦς ἐν Πίσῃ. Φαινοπροσωπεῖν. 
υ 
Πτωχότερος Παύσωνος. "Yómp καὶ γαῖα γένοισϑε. 
Σελλίζειν. ᾿Απόνοια [᾿τγάντων. ψῆφος ᾿Αϑηνᾶς. 
Σήψει xal πέτραν ὃ πολὺς χρόνος. 'Epvoc "Apnoc 
Σιτίζεις ἀκόνην. Ilowiy τὶ δεῖ, οἷς γόνυ χλωρόν. 
Σχήπτεται ἔμπορος εἶναι. ᾿Εἰτώσιον ἄχϑος ἀρούρης. 
Zxopía αἴξ. ᾿Απὸ πέντε πετρᾶν εἰς χῦμ᾽ ἐσαλέσθϑαι.. 
Σμυρδυρίνου ἁπαλώτερος. Ἥλιξ ἥλικα τέρπει. 
Στιγματίαι Σάμιοι. Τοὺς δ᾽ οὐ μία πάντας ἄγοι νηῦς. 
Σὺ σκώπτεις μὲν ἔμ᾽. ἐγὼ δ᾽ ὄνος ὕομαι. ᾿Ασπιδαποβλής. 
Συμμαχίη μετὰ τὸν πόλεμον. Ilàp δαλὸν ἐπελϑόν. 
Σὺν δὲ ϑεοὶ μάχαρες, Ilapà τῆς αὐλῆς τὰ τρί᾽ εἴποις. 
Σχοινίον ἐξ ἄμμου. Ξενίων δέ τε ϑυμὸς ἄριστος. 
Τὰ τρία τῶν εἰς τὸν ϑάνατον. Ταχυβάμονες ὄρχοι. 
Τὰν ἀπ᾽ ἀρότρου παῖε. Πρὸς ἐῤῥωγυῖαν ἀείδεις. 
Τὰν κατὰ σαυτὸν ἔλα. Λύχον εἶδες, Βοῦς ἐπὶ φάτνῃ. 
Τὰν παρεοῦσαν ἄμελγε. Φέναξ. ᾿Αδδηφάγον ἅρμα. 
Τὰν σοφίαν ἔλαχ᾽ & πενία. Μετὰ Λέσβιον ὠδόν. 
Τὰς χέγχρους ἀποτορνεύειν. Ῥαδαμάνθυος ὄρχος. 
Τὰς μυίας ἀετὸς ϑηρεύων. Βεχχεσέληνος. 
Τειχίον ᾿Ιππάρχου. Κορδύλης ἄξιος οὐχ εἶ, 
Τηλεμάχου χύτρα. Πόλεμος γλυχὺ πρῶτον ἀπείροις. 
Τὴν ϑήραν προσοβεῖς. Πηλοῦ πόδας ἐχτὸς ἀείρειν. 
ἣν χραδίην τηρεῖν ἐν πείσῃ. Καρικὸς οἶνος. 
Τὸ χρύσταλλον ὃ παῖς. ᾿Ατρεχέστερα τῶν ἐπὶ Σαγρᾳ. 
Τίς χρεὼ πυϑομένου χρομύου ; Κολοφωνία ὕβρις. 
Τὸν δελφῖνα πρὸς οὐραῖον δεῖς. Τίς τρύπος ἵππων ; 
Τὸν χολοφῶν᾽ ἐπέϑηχεν. "Oca ψεύδονται ὄνειροι. 
Τὸν ξένον οὐ δεῖ dei ξένον εἶναι. Θύλαχος ἀσχὸς. 
Τὸν Πελίαν λούσαιο. Μία Μύχονος. Μέλι λείχειν. 
Τοῦ πτωχοῦ πήρα οὐ πίμπλαται. Αἵἴματι χλαίειν. 
Τυφλὸς πλοῦτος. ᾿Οδάξ. ᾿Ανά σοι τάδε πάντα λεπαργέ. 


ῥὸς ἅπαξ, δεχάχις χλωρός. Δειπνεῖν με δίδασκε. 


πὰ 


186 


Τὼς xóvac ὥλαφος ἕλχει. Ὑπὲρ βαϑμὸν πόδα τείνειν. 
Tepic ἔρωτας ἔλυσε. Διὸς γάλα. Θρὶξ ἀνὰ μέσσον. 
γδωρ ἐν Κυνάγρᾳ γὰρ ἐλεύϑερον. 'Ev χαρὸς αἴσῃ. 
*Yv ᾿Αφροδίτῃ ἔϑυσας. "Apa πρόσσω xal ὀπίσσω. 
Φελλοῦ χουφότερος. Τὰ γράμματα Βελλεροφόντης. 
Φοίνικος σπανιώτερος.. Αὕτη νῦν σοφία ζῇ. 
Φρουρεῖν, ἣ πλουτεῖν. Σὺν τῷ χυνὶ xal τὸν ἱμάντα. 
Χειροδίκαι. Ροπάλου πεινῶν ὄνος οὐχ ἀλεγίζει. 
Χῖος πρὸς Κῶον. Πολλαὶ χυνὸς ἄρσενος εὐναί. 
Χοῖροι μητρὶ ἔπεσϑε. Μέχρις βωμοῦ φίλος εἰμὶ. 
Χρηστολογεῖν. “ὑπόδημα ποδὸς χατὰ τὸν λόγον ἔστω. 
Χύτραν ποιχίλλεις. 'Ü φυγὼν μύλον ἄλφιτα φεύγει. 
Ψόραϑεν Διόνυσον. ΓΑχουε τοῦ ὠτία τέσσαρ᾽ ἔχοντος. 
"Qc λευχὴ στάϑμη λευχῷ λίϑῳ. Αὐτὰ δι᾿ αὐτῶν. 
"Qc τέττιξ πρῶχας σιτούμενος. ᾿Αλφεσίβοιαι. 

“Ὥσπερ χογχύλην διελών. ᾿Απόγλουτος ὑπάρχεις. 

. ἀπὸ ἰαμβείων. 

"A δεῖ γενέσϑαι, ταῦτα xal γενήσεται. 

"A. σύγε ποιεῖς, μὴ ταῦτα νεμέσα τοῖς πέλας. 

"Avec δὲ πρὸς φῶς τὴν ἀλήϑειαν ϑεός. 
᾿Αγεωμέτρητος ἐνθάδ᾽ οὐδεὶς εἰσίτῳ. 

᾿Αγὼν φιλία τε πρόφασιν οὐχ ἐπιδέχεται. 

᾿Αγνοεῖ δ᾽ ἀράχνη παῖδας ὡς παιδεύεται. 

ϑρέψασα γὰρ τέϑνηχεν. ὑπὸ τῶν φιλτάτων. 

᾿Αεὶ γὰρ εὖ πίπτουσιν οἱ Διὸς χύβοι. 

' Ael γεωργὸς εἰς νέωτα πλούσιος. 

"Ael χολοιὸς παρὰ χολοιὸν ἱζάνει.. 

᾿Δηδόνες λέσχαισιν ἐγχαϑήμεναι. 

Αϑυτα δ᾽ ἱερὰ πολλάχις χατεσϑίει. 

ἴλϑως χαλύπτει πλευρὰ Λημνίας βοός. 

"AS«« σχιάζει νῶτα Λημνίας ἁλός. 

Αἰτεῖ γε χαὶ τοὺς ἀνδριάντας ἄλφιτα. 

᾿Αχλητὶ χωμάζουσιν εἰς φίλων φίλοι. 

"Axpev μέγιστος οὐ φοβεῖται τοὺς ψόφους. 

"Axpo δὲ χεφαλὴν χνώμενοι τῷ δαχτύλῳ. 

᾿Αλίσχετ᾽ ἄρα χαὶ πρὸς ἀσϑενῶν ταχὺς, 

- χαὶ πρὸς χελώνης ἀετὸς ἐν βραχεῖ χρόνῳ. 


487 


᾿Αλλ᾽. ἐξέπαισε πορϑμὶς ἐλατίνῃ πλάτῃ. - 
᾿Αλλ᾽ ἔστι xdpot χλεὶς ἐπὶ γλώσσῃ φύλαξ. 
᾿Αλλ᾽ ἀντέπαισε τὴν ἐπ᾿ ἄγχυραν ϑεὸς. 
ἼἌΛλλην μὲν ἐξαντλοῦμεν, 7, δ᾽ &mstopéer. 
ἼΑλλοισι γλῶ[τ]τ᾿ ἄλλοισι δ᾽ εἰσὶ γόμφιοι. 
ἼΛλλων ἰατρῶν αὑτὸς ἕλχεσι βρύων. 
᾿Αλῷν δὲ φόρτος ἔνϑεν͵ ἦλϑεν, ἔνϑ᾽ ἔβη. 
᾿Αλωπεχίζειν πρὸς ἑτέραν. ἀλώπεχα. — 
"Au! ἠλέηται xal τέϑνηχεν ἢ χάρις. 
᾿Αμαϑέστερος Φιλωνίδου τοῦ Μελιτέως. 
"Auge ἀπήτουν, οἱ δ᾽ ἀπηρνοῦντο σχάφας. 
ἊΑν μὴ παρῇ χρέα, τῷ ταρίχῳ στερχτέον. 
"Av πολλὰ βάλλῃς, ἄλλοτ᾽ ἀλλοῖον βαλεῖς. 
"Av οἶνον αἰτῇ, κονδύλους αὐτῷ δίδου. 
"Avüpec γὰρ εἰσὶν αἱ πόλεις, οὐχ οἰχίαι. 
"Avüpse φιλομεμφεῖς εἰς φιλίαν οὐχ εὐφυεῖς. 
᾿Ανδρὸς γέροντος ἀσταφὶς τὸ χρανίον. 
᾿Ανδρὸς γέροντος ai γνάϑοι βαχτηρία. 
᾿Ανδρὸς γέροντος οἵ μύλοι βαχτηρία. 
᾿Ανδρὸς γέροντος μή. ποτ᾽ εἰς πυγὴν ὁρᾶν. 
᾿Ανδρὸς χκαχῶς, πράσσοντος ἐχποδὼν φίλοι.. 
᾿Ανδρὸς χαραχτὴρ ἐχ λόγου γνωρίζεται. 
᾿Ανὴρ ἄβουλος εἰς χενὸν μοχϑεῖ τρέχων. 
᾿Ανὴρ ἀϑυμῶν οὐ τρόπαιον στήσεται. 
᾿Ανὴρ δὲ φεύγων χαὶ πάλιν μαχήσεται. 
᾿Ανὴρ δὲ φεύγων οὐ μένει λύρας χτύπον. 
᾿Ανὴρ ἔοιχεν ἱκέτεύειν ναῦς πέτραν. 
᾿Ανήρπαχας ἁπαξάπαντ᾽ αὐτῷ χανῷ. 
οἾΑνθϑρωπος ἀποφρὰς xai πνέων ἀπιστίαν. 
᾿Ανϑρωπος οὐδεὶς ὑγιὴς πράττων χαχῶς. 
᾿Ανουϑέτητος παῖδα νουϑετεῖ πατήρ. 
ἼΛσπις mdp! ἐχίδνης φάρμαχον δανείζεται. . 
᾿Απ᾿ ἀξίου ξύλου ἂν ἀπάγξασϑαι χρεών. 
ΓΑπανϑ᾽ 6 λιμὸς γλυχέα, πλὴν αὑτοῦ, ποιεῖ. 
“Απανϑ᾽ ὁμοῖα, xal “Ροδῶπις ἢ καλή. 
ἽΑπαντα γάρ τοι βρωτὰ πολιορχουμένοις. 
"Anaya γάρ τοι τῷ φοβουμένῳ ψοφεῖ. 


138 


"Amayta τοῖς χαλοῖσιν ἀνδράσι πρέπει. 
"Anxacay ἠμφιεσμένος τὴν οὐσίαν. 

"Antov ἀληϑῇ πολλὰ συμβαίνει βροτοῖς. 
᾿Απόλωλεν ὕς μοι, καὶ τάλαντον, καὶ γάμος. 
᾿Απυνδάχωτος οὐ τραπεζοῦται. χύλιξ. 
ἈΑπώλεσας τὸν οἶνον ἐπιχέας ὕδωρ. 
᾿Αραχνίων μεστὴν ἔχεις τὴν γαστέρα. 
᾿Αρετὴ βραδεῖα σύντομος πονηρία. 
ἼΑρχτου παρούσης ἴχνια ζητεῖν. δοχεῖς. 
"ἼΑρτους ἐς ἴπνον ψυχρὸν ἐμβάλλειν δοκεῖς. 
᾿Αρχαιότερα τῆς διφϑέρας Διὸς λέγεις. 
ἼἌΑρχων ἄχουε xal δικαίως χἀδίχως.. 
ἤΛτηχτος ἄνϑρωπος προσηγορήμασι. 
᾿Ατυχοῦσαν ἀρετὴν περιορᾷν, σχετλιώτατον. 
Αὐϑαίρετος λύπη ᾿στὶν ἢ τέχνων σπορᾶ. 
Αὕτη γε χρηστῶν ἐστὶν ἀνδρῶν ἣ νόσος. 
Αὕτη μὲν ἢ μήρινϑος οὐδὲν ἔσπασε. 
Αὐτοὶ χελώνας ἔσϑεσϑ᾽ οἵπερ εἵλετε. 
Αὐτὸν χέχρουχας τὸν βατῆρα τῆς ϑύρας. 
Αὐτὸς γὰρ εὗρες τοῦ χαχοῦ τὴν πιτυᾶν. 
Αὑτὸς κάμινος, αὑτὸς εἴλχυσε τροχός. 
Αὐτὸς πενωϑεὶς τοῖς ἔχουσι μὴ φϑόνει. 
Αὐτός τι νῦν δρῶν εἶτα τοὺς ϑεοὺς χάλει. 
᾿Αφροδίσιος γὰρ ὅρχος οὐχ ἐμποίνιμος. 


᾿Βάδιζε βῇμ᾽ ἡραῖον ἐμπεπλεγμένον. 


Βάλλ᾽ εἰς ἔχοντα τὴν ἐπιστήμην βολῆς. 

Βέβληχ᾽ ᾿Αχιλλεὺς δύο χύβω καὶ τέτταρα. 

Βίος βίου δεόμενος οὐχ ἔστι βίος. 

Βλάβης μαγείρου τῖσον, αὐλητὴς, δίχην. 
ελᾷ δ᾽ ὃ μωρὸς, x&v τι μὴ γελοῖον T. 

Γέλως ἄχαιρος δεινὸν ἐν βροτοῖς xaxóv. 

l'epívàüpuov παλαιὸν οὐ μοσχεύεται. 

Γέροντα δ᾽ ὀρϑοῦν φλαῦρον, ὃς νέος πέσῃ. 

[Γέροντα μηδὲν μή ποτε χρηστὸν ποίει. 

Ι ἔροντα τὸν νοῦν, σάρχα δ᾽ ἡβῶσαν φέρει. 

Γέρων ἀλώπηξ οὐχ ἁλίσχεται πάγῃ. 

l'épov μὲν ἐν παῖσ᾽, ἐν δὲ τοῖς γέρουσι παῖς. 


139 


Γέρων δόμοισι βοῦς ἀπένθητος μένει. 

Γέρων πίϑηχος οὐχ ἁλίσχεται βρόχῳ, 
ἁλίσχεται μὲν, σὺν χρόνῳ δ᾽ ἁλίσχεται. 
Γηρᾷ γ᾽ ὃ βοῦς. τὰ δ᾽ ἔργα πολλὰ τοῦ βοός. 

Γῆρας λέοντος χρεῖσσον ἀχμαίων νεβρῶν. 
Γλυχκεῖ᾽ ὀπώρα φύλαχος ἐχλελοιπότος. 
Γλῶσσαν μὲν ἀργὴν, χεῖρα δ᾽ ἐργάτιν φέρω. 
Γραῦς, ἵππος ὡς, ἕξεις χαραδραῖον τάφον. 
Γραφεὺς ποιητής τ᾿ εἶσ᾽ ἀνεύϑυνοι μόνοι. 
Γραφή τε καὶ Λευκαῖος οὐ ταὐτὸν λέγει. 
Γυναιχὶ μὴ πίστευε, μὴ δ᾽ dv ἀποθάνῃ. 
l'ovatxàc ὄμμα τοῖς ἀχμάζουσι βέλος. 

Γυνὴ γυναιχὸς οὔποτ᾽ οὐδὲν διαφέρει. 

Γυνὴ δὲ πᾶσ᾽ αὐτή ᾽στιν ἀρϑέντος λύχνου. 
Γυνὴ στρατηγεῖ, καὶ γυνὴ στρατεύεται. ᾿ 
Δέδοικα μωρὸν χάρτα πυραύστου μόρον. 
Δείχνυσιν ἀρχή τ᾽ ἄνδρα, τήν τ᾿ ἀρχὴν ἀνήρ. 
Δειλότερος εἰ τοῦ παραχύπτοντος ἀνέρος. 
Aetyz c ἀνάγχης οὐδὲν ἰσχύει πλάον. 

Δεινοὶ πλέχειν τοι μηχανὰς Αἰγύπτιοι, 
Δελφοῖσι ϑύσας αὐτὸς ὀψωνεῖ χρέας. 
Δέσποινα γὰρ γέροντι νυμφίῳ γυνή. 

Δίχη δίχην ἔτιχτε, χαὶ βλάβη βλάβην. 

Δίκην ὑφέξει, xdv ὄνος δάχνῃ xóva. 

Δὶς ἑπτὰ πληγαῖς πουλύπους πιλούμενος. 
Δὶς πρὸς τὸν αὐτὸν, αἰσχρὸν, εἰςχρούειν λίϑον. 
Δοχεῖς δέ μοι καὶ Λάβδα κατὰ τοὺς Λεσβίους. 
Δοῦλος πρὸ δούλου, δεσπότης πρὸ δεσπότου. 
Δραχμῆς μὲν αὐλεῖ, τεττάρων ὃὲ παύεται. 
Δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται. 

Ἐὰν δ᾽ ἔχωμεν χρήμαϑ᾽ ἕξομεν φίλους. 
᾿Εγένετο καὶ Μάνδρωνι σύχινον σχάφος. 
Ἐγὼ γυναικὸς ὄρχον εἰς ὕδωρ γράφω. 

᾿Εγὼ ποιήσω πάντα χατὰ Νικόστρατον. 

Ἔγ᾽ ᾧδα τὸν Σίμωνα χαὶ Σίμων ἐμέ. 

Ἔγώ τε xai σὺ τὸν αὐτὸν ἕλχομεν ζυγόν. 
Et δ᾽ ἄξιος, παῖ, τῆς ἐν ΓΑργει ἀσπίδος, 


440 


Εἰ μὴ δύναιο βοῦν, ἔλαυν᾽ ὅμως ὄνον. 

Ei μὴ φυλάξεις τὰ μίκρ᾽ ἀπολεῖς τὰ μείζονα. 
Εἰ τυρὸν εἶχον, οὐχ ἄν ὄψον ἐπεπόϑουν. 
Εἴδωλον ἔργων ἐστὶν ἀνθρώπου λόγος. 
Εἴληφα τυρόχνηστιν ἀπωλεχὼς πόλιν. 

Εἰς ἀσθενοῦντας ἀσϑενῶν ἐλήλυϑα. 

Εἰς δεῖπνον ἄνδρα τὸν Κυρηναῖον χαλεῖς. 
Εἰς ὅλμον. ὕδωρ ἐγχέας πλήττεις ἔχων. 
Εἰς τὰς μαχαίρας ᾿ἠχονημένας πεσών. 

Εἰς τὰς μελίττας ἀγρίας ἐχώμασας. 

Εἰς τὰς ópoíac, φίλε, λαβὰς ἐλήλυϑας. 

Ἔχ παντὸς Epp? οὐ γενηϑείη ξύλου. 

Ἔχ τοῦ βοὸς δεῖ τοὺς ἱμάντας λαμβάνειν. 
"Ex τοῦ ὁρᾷν γὰρ γίνετ᾽ ἀνθρώποις ἐρᾷν. 
"Exaotoec ἡμῶν οὐ γέγονεν αὑτῷ μόνον. 
'"Exst βλέπουσα δεῦρ᾽ ἀνίει τ᾽ ἀγαϑὰ. 
Ἕχητι. Σρλοσῶντος εὐρυχωρία. 

Ἔκχυψε σιγῇ πρῶτον, ὥςπερ Τήλεφος. 
᾿Ἐλευϑέρα Kópxupa. χέζ᾽ ὅπου ϑέλεις. 
Ἐμοὶ δὲ λῷον αἶμα ταύρειον πιεῖν. 

Ἐμοὶ μελήσει ταῦτα xal λευκαῖς χόραις. 
'"Epoü ϑανόντος γαῖα μιχϑήτω πυρί. 
"Epmops, χατάπλευσον. ἐξελοῦ. πεπράσεται. 
Ἔν ἀέρι τε xai δρόσῳ σιτούμενος. 

Ἔν γῇ πένεσϑαι μᾶλλον, 7| πλουτοῦντα πλεῖν. 
Ἔν νυχτὶ βουλὴ τοῖς σοφοῖσι γίνεται. 

Ἕν δεῖ σ᾽ ἐλέσϑαι τῶν τριῶν Θηραμένους. 
Ἔν νυχτὶ λαμπρὸς, ἐν φάει δ᾽ ἀνωφελὴς. 
Ἔν παντὶ μύϑῳ xai τὸ Δαιδάλου μύσος. 
"Ev πλησμονῇ 0à Κύπρις, ἐν πεινῶσι δ᾽ οὔ. 
"Ev τοῖς ἀμούσοις xai Κόρυδος φϑέγγεται. 
Ἔν τοῖς χολοιοῖς μὴ ἀρίστευ᾽ ἀετός. 

Ἔν τῷ μέρει τὶς χαὶ τὸ πῦρ σχαλευσάτω. 
Ἔν τῷ πίθῳ «τῆν χεραμικὴν διδάσχομαι. 
Ἔνεισιν ἐν δειλοῖσι χάνανδροι λόγοι. 
Ἔνεστι xdv μύρμακι χᾷν σέρφῳ χολά. 
Ἔνϑ᾽ οὔτε μίμνειν ἄνεμος, οὔτ᾽ ἐχπλεῖν ἐᾷ. 


441 


Ἑνὸς χανόντος δὴ, χέχηνε χἅτερος. 
Ἐξηπάτησεν ἣ χάραξ τὴν ἄμπελον. 
Ἔξω βλέπει τὰ πολλὰ βοῦς ἀλλότριος. 
Ἔοικε τοῖσιν ἐκ Πύλου Λαχωνιχοῖς. 
Ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ μεῖζον, 7 Πηλεὺς, φρονεῖ. 
᾿Ἐπιφυλλίδες ταῦτ᾽ ἔστι xal στωμύλματα. 
Ἕπτηξ᾽ ἀλέχτωρ ὥς τις, ἐχχλίνας πτερόν. 
'Epav δὲ φανερῶς χάλλιον τοῦ λαϑρίως. 
"Epóot τις ἣν ἕχαστος εἰδείη τέχνην. 
᾿Ἐρεσχελοῦσιν αἱ χορῶναι ἀετόν. 
ἝἝστηχας εἰκὼν ix γραφῆς ἕν σχῆμ᾽ ἔχων. 
Ἔστι δ᾽ ἀνάγχη χρῆμ᾽ ἄμαχον xai τοῖς ϑεοῖς. 
Ἔστι δίκης ὀφθαλμὸς, ὅστις πάνϑ᾽ δρᾷ. 
Ἔστω δὲ ταμίας, τἄλλα δ᾽ εἰ βούλει, χύων. 
Εὖ χείμενον δὲ τὸ χαχὸν οὐ χινητέον. 
Εὖ οἴδεν, ἅσπερ ἔφυγεν, Εὐχράτης ὁδούς. 
Εὐμεταβολώτερος χαμαιλέοντος εἶ. 
Βὔνοι᾽ ἄχαιρος οὐδὲν ἔχϑρας διαφέρει. 
Ἔφ᾽ αὑτὸν ἕλκων, ὥστε καικίας γέφος. 
'"Eo' αὑτὸν ἕλχων, ὥστε Μαγνῆτις λίϑος. 
Ἐχϑροῖς ἀποστῶν μήποτ᾽ ἂν πάϑοις βλάβην. 
Δῆλος γυναιχὸς πάντα πυρπολεῖ δόμον. 
Ζητῶν γὰρ ὄψον ϑοιμάτιον ἀπώλεσα. 

ὥμεν γὰρ, οὐχ ὥς ϑέλομεν, ἀλλ᾽ ὡς δυνάμεϑα. 
Ζωὸς γενήσῃ χρομμύου μόνον λαβών. 
Ἢ ἄγνος ἀνϑεῖ, χαὶ ὁ βότρυς πεπαίνεται. 
Ἢ δεῖ χελώνης χρέα φαγεῖν, ἣ μὴ φαγεῖν. 
Ἢ γλῶσσ᾽ ἁμαρτάνουσα τἀληϑῇ λέγει. 
Ἢ ζῇν ἀλύπως, ἣ ϑανεῖν εὐδαιμόνως. 
Ἢ χοιλία δὲ πολλὰ χωρεῖ χὠλίγα. 
Ἢ μὲν ϑεὸς ὑπέβαλλ᾽ ἐμοὶ, ἥρπασα δ᾽ ἐγώ. 
Ἢ πέντε πίνειν, ἣ τρί, 7] μὴ τέτταρα. 
Ἢ πορφύρα παρὰ πορφύραν διαχριτέα. 
Ἤτοι τέϑνηχεν, ἢ διδάσχει γράμματα. 
Ἢ χρὴ τραγῳδᾷν πάντας, ἣ μελαγχολᾷν. 
Ἤθους χαραχτήρ ἐστι τ᾿ ἀνθρώπου λόγος. 
Ἥκχειν ἔχοντας σιτί᾽ ἡμερῶν τριῶν. 


--τ- ——- --— ——— -- τ — 


442 


Ἥλιος ᾿Απόλλων, xal ὃ ᾿Απόλλων ἥλιος. 
Ἥλῳ τὸν ἧλον, παττάλῳ τὸν πάτταλον. 
*Huei γὰρ οὔτε ϑέομεν, οὔτ᾽ ἐλαύνομεν. 
Ἡμῖν πόνοισιν ἀγαϑὰ πωλοῦσι ϑεοί. 

*Hyiv ἐπιύβεῖ πρᾶγμα τοὐξαντλούμενον. 
"Hv μὴ χκαϑαίρῃς καὶ ἀλέσῃς, οὐ μὴ φαγοις. 
Θαλαάττιός .γ᾽ ὧν μήτι χερσαῖος γενοῦ. 

Θεὸς λαλούμενός τε χάχλητος πᾶρα. 

Θεοῦ δ᾽ ὄνειδος τοὺς χαχοὺς εὐδαιμονεῖν. 
Θεοῦ δὲ δῶρόν ἐστιν εὐτυχεῖν βροτούς. 
Θεοῦ ϑέλοντος xdv ἐπὶ ῥιπὸς πλέοις. 

Θεῷ μαάχεσϑαι δεινόν ἐστι xat τύχῃ. 

Gp ποιχίλος μὲν, ϑητέρᾳ δ᾽ οὐ ληπτέος. 
Θρασὺς πρὸς ἔργον ἐστὶν ἐκ πολλοῦ χαχός. 
Θυμοῦ γὰρ οὐδὲν ἄλλο γῆρας, πλὴν ϑανεῖν. 
Θύραζε Κᾶρες. οὐχ ἔτ᾽ ᾿Ανϑεστήρια. 

']àoó γε καινὸς οὁτοσὶ []αλαίφατος. 


Ἵνα μή σε βάψω βάμμα Σαρδινιαχόν. 


Kq8' ὥσπερ αἱ τιτϑαί qe, σιτίζεις χαχῶς. 
Καὶ δὴ γένοιτ᾽ ἂν παντὸς ἐχ ξύλου χίων. 
Καὶ μάντις ὧν ἄριστος ἐσφάλου ποτέ. 

Καὶ [Πύϑι᾽ ἐστὶ ταὐτά σαι καὶ Δήλια. 
Καινόν (e μηδὲν, μᾶλλον αὖ Φοινιχιχόν. 
Καιροῦ τυχὼν 6 πτωχὸς ἰσχύει μέγα. 
Kaxóv γε 06pov toóv ἐστι ζημίᾳ. 

Kaxóv τὸ καλὸν μήτι τοῦ χαιροῦ τυχὸν. 
Kaxbc χαχῷ γὰρ συντέτηχεν ἡδονῇ. 

Kaxg βάδιζε μηδὲ τὴν αὐτὴν ὁδόν. 

Καχῷ σὺν ἀνδρὶ μὴ δ᾽ ὅλως ὁδδοιπόρει. 
Κάλλος γυναικός ἐστιν ἀνθρώποις βέλος. 
Καλῶς παλεύειν οἷδε τὴν ἀλώπεχα. 

Κἂν διὰ μαχαιρῶν χαὶ πυρὸς ῥίπτειν δέῃ. 
Καπνόν γε φεύγων εἰς τὸ πῦρ περιέπεσεν. 
Κατόπιν ἑορτῆς ὑστεροῦντες ἥχομεν. 
Καάτοπτρον εἴδους χαλχὸς ἔστ᾽, οἶνος δὲ νοῦ. 
Κλύζει ϑάλασσα πάντα τ᾽ ἀνθρώπων xaxd. 
Κρεῖττον βαδίζειν σοῦ Χαρινάδης ἔφυ. 


448 


Κώνωπος ἐλέφας ᾿Ινδὸς οὐχ ἀλεγίζεται. 
Κωφότερός ἐστιν, ἣ Τορωναῖος λιμήν. 
Λαβὼν ἀπόδος ἄνθρωπε xai λήψῃ πάλιν. 
Λαγὼ βίον ζῇς. ὁ πρὶν ἄτρομος λέων. ' 
Λαλεῖν ἄριστος, ἀδυνατώτατος λέγειν. 
Λέγειν μὲν αἰσχρὸν, xal σιωπῇσαι βαρύ. 
Λεπτή τις. ἐλπὶς ἔστ᾽ ἐφ᾽ ἧς ὀχούμεϑα. 
'Λευχὸς ᾿Αφροδίτης εἰμὶ γὰρ meptotepóc. 
Λευχῶν γὰρ οὐδὲν ὄφελος, εἰ μὴ σχυτοτομεῖν. 
Λεωτρεφίδου λεπτότερα χαὶ Θαυμαντίδος. 
Λίαν φιλῶν σφαυτὸν οὐχ ἕξεις φίλον. 
Λίθϑος χυλινδόμενός γε φῦχος οὐ ποιεῖ. 
Λιμὴν ἀτυχίας ἐστὶν ἀνϑρῴποις τέχνη. 
Λιμῷ γὰρ οὐδὲν ἔστιν ἀντειπεῖν ἔπος. 
Λόγοις ἀμξίβου τὸν λόγοις πείϑοντα os. 
Λόγος γάρ ἐστι φάρμαχον λύπης μόνον. 
Λόγους γὰρ Ερμόδωρος ἐμπορεύεται. 
Λόγῳ μ᾽ ἔπεισας φαρμάχῳ σοφωτάτῳ. 
Λυδοὶ πονηροὶ, δεύτεροι δ᾽ Αἰγύπτιοι, 

τρίτοι δὲ πάντων Kápsc ἐξωλέστατοι. 
Λυχνεῖον ἐχζητοῦμεν' ἅψαντες λόχνον. 
Μαγάδι λαλήσω μιχρὸν ἅμα σοὶ χαὶ μέγα. 
Μαλέαδε χάμψας ἐπιλάϑου τῶν οἴχαδε. 
Μάντις γ᾽ ἄριστος, ὅστις εἰχάζει χαλῶς. 
Μαρυανδυνῶν μέμνησο ϑρηνητηρίων. 
Μάταια τ᾽ ἄλλα παρὰ Κρότωνα τ᾽ ἄστεα. 
Μέλει γὰρ ἧσσον, ἣ χελώναις τῶν μυιῶν. 
Μετὰ γὰρ νοσούντων χαὶ τὸ μαίνεσϑαι χαλόν. 
Μετῆλϑεν ἢ ᾿Αμαία τὴν ᾿Αζησίαν. 
Μή μοι ποτ᾽ ἔλθῃς, ὅταν ἐγὼ πράττω χαλῶς. 
Μὴ μνησιχαχήσῃς, εἰ σὺ Φυλὴν χατέλαβες. 
Μὴ πρὸς λέοντα δορχὰς ἅψομαι μάχης. 
Μὴ σύντονον δίωχε, μήτ᾽ ἀνειμένην 

ἰαστὶ μοῦσαν, ἀλλὰ τὰν μέσαν νέων. 
Μὴ δ᾽ αὖ ἀγροίκου ῥήτορος καταφρόνει. 


Μὴ μεῖζον &otw τοῦ νεὼς τὸ φορτίον. [τῆς ἢ] 


Μὴ τοὐμὸν, ἀλλὰ χαὶ τὸ σὸν φῦλον σχόπει. 


—- 


| 
4 


44 


Μηδεὶς γένοιτο Μεγαράων σοφώτερος. 

Μηδὲν μέγ᾽ εἴπῃς, πρὶν τελευτήσαντ᾽ ἴδῃς. 

Μία χελιδὼν oóx ἔαρ μόνη ποιεῖ. 

Μίδας γὰρ ἐν χύβοισιν εὐβολώτατος. 

Μιχρὰ δὲ πρόφασίς ἐστι τοῦ πρᾶξαι χαχῶς. 

Μιχροῖς μὲν αὐλίσχοισι, φορβεΐας δ᾽ ἄτερ. 

Μιχρός γε μῆχος οὗτος, ἀλλ᾽ ἅπας χαχός. 

Μόνης ἐπ᾽ αὐτῆς, ἀγχύρας σαλεύομεν. 

Μωμήσεταί τις ϑᾶττον, ἣ μιμήσεται. 

Μῶμος δὲ παάνϑ᾽ ὁρῶν ἑαυτὸν οὐχ ὁρᾷ. 

Νέμει πολίταις μητέρας Πολυχράτης. 

"O βάσανος ἤϑους ἐστὶν ἀνθρώπου χρόνος. 

Ὃ δεύτερος πλοῦς ἐστὶ δήπου λεγόμενος, —— 
dv ἀποτύχῃ τὶς πνεύματος, χώπαισι πλεῖν. 

Ὃ Ζεὺς κατεῖδε χρόνιος εἰς τὰς διφϑέρας. 

ὋὉ λόγος ὃ τρώσας αὐτὸς ἔστ᾽ ἰώμενος, 

Ὃ μὲν ἐξυφαίνεϑ᾽ ἱστὸς, ὁ δὲ διάζεται. 

Ὃ νοῦς γάρ ἐστι τῆς τραπέζης πλησίον. 

Ὃ νῦν μὲν οὐδεὶς, αὔριον δ᾽ ὑπερμέγας. 

Ὃ πολλὰ χλέψας, ὀλίγα δοὺς ἐχφεύξεται. 

Ὃ σοφὸς ἐν αὑτῷ περιφέρει «τὴν οὐσίαν. 

Ὃ τόπον ἀμείβων οὐχ ἀμείβει τὸν τρόπον. 

“Οδοῦ παρούσης ἀτραπὸν ζητεῖν δοχεῖς. 

᾿Οζῶμεν ἀνδρῶν αὐτόδαξ ὠργισμένων. 

Οἱ μὲν γὰρ οὐχέτ᾽ εἰσὶν’ οἱ δ᾽ ὄντες χαχοί. 

Οἱ μὲν πάρ᾽ οὐδέν εἰσιν, οἷς δ᾽ οὐδὲν μέλει. 

Οἴαπερ ἁ δέσποινα, τοῖάδ᾽ «ἁ χύων. 

Otàé τε [IuAaía ταῦτα, xal Τεττιγίας. | 

Οἰκεῖς ϑάλασσαν, ᾿λαῦχε, τῆς πόας φατγών. 

Οἴχοι λέοντες, ἐν μάχῃ δ᾽ ἀλώπεκες. 

Οἴχοι μένειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα. 

Οἴχοι τὰ Μιλήσεια. μὴ γὰρ ἐνθάδε. 

Otvou δὲ μὴ παρόντος οὐχ ἐστὶ Κύπρις. 

Οἴνου χατιόντος ἐπιπλέουσιν οἱ λόγοι. 

Οἴνῳ τὸν οἶνον, χραιπάλῃ τὴν χραιπάλην. 

Οἷος δεδιέναι πάντα, x&v τι μῦς dott. 

Oto με δαίμων τέρατι συγχατείρξατο. 


145 


Ὅλοις χελιδών τις πρόσω σχοίνοις πάρει. 

Ὃν οὐ τρέφει Κῶς, οὐδ᾽ ἄν Αἴγυπτος τρέφοι. 

Ὄναιό γ᾽ ἁλσὶν ἄν διασμηχϑείς ποτε. 

Ὄνος βαδίζεις εἰς ἄχυρα τράγημα. σόν. 

Ὄνος λύρας ἤχουσε, χαὶ σάλπιγγος ὗς. 

Ὅπου τὶς ἀλγεῖ, χεῖσε χαὶ τὴν χεῖρ᾽ ἔχει. 

Ὁρᾷς τὸ Δῖον οὗ βέλος διέπτατο. 

᾿Οργὴ φιλούντων μιχρὸν ἰσχύει χρόνον. 

Ὅρχοις μὲν ἄνδρας, ἀστραγάλοις δὲ τὰ παιδία. 

Ὄρνιϑος ὄρνις πῶς ἄν ἀἁγνεύοι φαγών; 

Ὃς αὐτὸς αὑτὸν οὐχ ἔχει, Σάμον ϑέλει. 

Ὅστις ἐπὶ δεῖπνον ὀψὲ χληϑεὶς ἔρχεται, 

ἢ χωλός ἐστ᾽, ἣ οὐχ ἔδωχΞς συμβολάς. 
᾿Οσφὺν κατεαγὼς, ὥστε Μυσίας ὄνος. 

"QOv' ἀργύριον ἦ; πάντα Oei κἀλαύνεται. 

Ὅταν δ᾽ ὃ δαίμων εὖ διδῷ, τί δεῖ o ov; 

Ὅτ᾽ εὐτυχεῖς μάλιστα, μὴ μέγα φρόνει. 

) δεινὸς εἰπεῖν, ἀλλὰ σιγᾷν ἀδύνατος. 

Οὐ δυνατὸς οἶχος εἷς τρέφειν κύνας δύο. 

Οὐ μέμφεται Κορινϑίοισιν Ἴλιον. 

Οὐ μία λόχμη τρέφοιτ᾽ ἂν ἐριϑάχους δύο. 
παῖς ᾿Αχιλλέως, ἀλλ᾽ ᾿Αχιλλεὺς αὐτὸς εἶ. 
παντὸς ἀνδρὸς εἰς Κόρινθον ἔσϑ᾽ ὃ πλοῦς. 
πρός qe παντός ἐστιν ἀρτῦσαι χαλῶς. 


Οὐ 
Οὐ 
Οὐ 
Οὐ ῥᾳδίως γὰρ ἔστ᾽ ἀληϑεύων Κίλιξ. 
Οὐ 
Οὐ 
00 


c 


στήσομαι λέαιν᾽ ἐπὶ τυροχνήστιδος. 

τύπτεται δ᾽ ὃ πρέσβυς, οὐδ᾽ ὑβρίζεται. 

φεισόμεσϑα τῶνδε μᾶλλον, ἣ λύχων. 
Οὐδ᾽ αὐτὸς εὗρεν ὁδὸν ἄν ᾿Εξηχεστίδης. 
Οὐδ᾽ ἐν περιδείπνῳ ποτέ σ᾽ ἐπαινέσειαν ἄν. 
Οὐδεὶς διϑυραμβοποιὸς, ἣν ὅδωρ πίῃ. 
Οὐδεὶς δυσώνης χρηστὸν ὀψωνεῖ χρέας. 
Οὐδεὶς ἔϑυσ᾽ εὐεργέτῃ πλὴν Πυῤῥίας. 
Οὐδεὶς ἐραστὴς, ὅστις οὐκ ἀεὶ φιλεῖ. 
Οὐδεὶς χομήτης, ὅστις οὐ ψηνίζεται. 
Οὐδεὶς χρέως παρόντος ἐσϑίει ϑύμον. 
Οὐδὲν γάρ ἐσμεν, πλὴν Ποσειδῶν χαὶ σχάφη. 


40 


146 


Οὐδὲν γλυχύτερόν ἐστιν, ἣ πάντ᾽ εἰδέναι. 
Οὐδὲν γυρίνου βατράχου σοφώτερος. 
Οὐδὲν λέλειπται τῶν ἐμῶν οὐδ᾽ ὕγκαφος, 
Οὐδὲν πέπονθας δεινὸν, εἰ μὴ προσποιεῖ. 
Οὐδὲν σ᾽ ὀνήσει βολβὸς, ἄν μὴ νεῦρ᾽ ἔχῃς. 
Οὐδὲν φρονεῖ δίκαιον ἐστυχὼς ἀνήρ. 
Οὐϑ᾽ ἡλιοῦται παντελῶς, οὔϑ᾽ ὅεται. 
Οὐχ ἄν γένοιτο χρηστὸς ἐκ χακοῦ πατρός. 
Οὐχ ἄν μύροισι γραῦς ἐοῦσ᾽ ἠλείφεο. 
Οὐχ dv πάϑαι τάριχος, ὧνπερ ἄξιος. 
Οὐχ εἰμὶ τούτων. τῶν γὰρ ἡρώων ἐγὼ, 
χαχοῦν ἑτοίμων μᾶλλον, Y, εὐεργετεῖν. 
Οὐχ ἔστ᾽ ἐμὸν τὸ πρᾶγμα, πολλὰ χαιρέτω. 
Οὐχ ἔστι Πειϑοῦς ἱερὸν ἄλλο, πλὴν λόγος. 
Οὐχ ἔστιν ὅστις πάντ᾽ ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ. 
Οὐχ ἦϑος, ἀλλὰ τὴν τρίχ᾽ ἀλλάττει λύχος. 
Ὄφψ᾽ ἦλϑες, ἀλλά γ᾽ εἰς Ἰκολωνὸν (eco. 
Πάγαις ἀλώπηξ αὖϑις οὐχ ἁλίσχεται. 
Πάλαι ποτ᾽ ἦσαν ἄλχιμοι Μιλήσιοι. 
Παλινδρομῇσαι μᾶλλον, ἣ καχῶς δραμεῖν. 
. Πᾶν τοι γενόμενον χατϑανεῖν ὀφείλεται. 
Παρὰ μὲν ϑάλασσαν περίπατος, παρὰ γῆν δ᾽ ὁ πλοῦς. 
Πᾶς ἐστι δούλῳ δεσπότης μονοσύλλαβος. 
Πάσῃσι χορυδαλοῖσ᾽ ἐνεῖναι χρὴ λόφον. 
Παταιχίωνος συχοφαντιχώτερος. 
Παγεῖα γαστὴρ λεπτὸν οὐ τίχτει νόον. [παχεῖα 3] 
Πεζῇ βαδίζω. νεῖν γὰρ οὐχ ἐπίσταμαι. 
Πείϑειν γὰρ οἷδε χαὶ πέφυχε μὴ λέγων. 
εινῶντι χλέπτειν ἔστ᾽ ἀναγχαίως ἔχον. 
Πενία γάρ ἐστιν ἣ τρόπων «διδάσχαλος. 
Πέπων ἐρινὸς παντελῶς ἀχρεῖος ὧν 
εἰς βρῶσιν, ἄλλους ἐξερινάζεις λόγῳ; 
ΠΠερνῶντα τὸν χαραδριὸν μιμούμενος. 
Il(vouc' δμίχλην τῆς πονηρίας xaxof. 
ΠΠοϑεῖς τὸν οὐ παρόντα xai μάτην χαλεῖς. 
Πόλεως ἁλούσης πάντες αὖ φροῦδοι ϑεοί. 
ΠΠολιὰ χρόνου μήνυσις, οὐ φρονήσβως. 


147 


Πόλλ᾽ οἶδ᾽ ἀλώπηξ, ἀλλ᾽ ἐχῖνος ὃν μέγα. 

Πολλαῖσι πληγαῖς δρῦς τέλος δαμάζεται. 

Πολλοί σε μισήσουσιν, ἣν σαυτὸν φιλῇς. 

Πολλοὶ στρατηγοὶ Καρίαν ἀπώλεσαν. 

Πολλῶν ἰατρῶν εἴσοδός p! ἀπώλϑσεν. 

Πολλῶν. ὃ λιμὸς γίνεται διδάσχαλος. 

Πολὺ χεῖρόν ἐστιν ἐρεϑίσαι γραῦν, ἣ κύνα. 

Π]ολυπραγμοσύνης ἕνεχ᾽ εἰς χεφαλὴν τρέποιτ᾽ ἐμοί. 

ἹΠ]ρινή σε τοὺς ἰχϑῦς ἑλεῖν, ἅλμην χυχᾷς. 

ΠΠροβάτων γὰρ οὐδὲν ὄφελος, ἣν ποιμὴν ἀπῇ. 

Προέλοιμι δοῦναι τῷ Tiberio μᾶλλον dv. 

Πρὸς χάππαριν ζῇς, δυνάμενος πρὸς ἀνϑίαν. 

Πρὸς μάντιν οὐδεὶς εὐτυχὴς ἀπέρχεται. 

Πρότερον χελώνη παραδραμεῖται δασύποδα. 

Πρῶτον χολυμβᾶν, δεύτερον δὲ γράμματα. 

Πῦρ, xai ϑάλασσα, xai γυνὴ, xaxà τρία. 

Ῥᾷστ᾽ ἔστ᾽ ἀγροίκου ῥήτορος καταφρονεῖν. 

“Ῥόδον παρελϑὸν μηχέτι ζήτει πάλιν. 

Σαίνεις δάχνουσα, xal χύων λήϑαργος el. 

Σαμίων ὃ δῆμός ἐστιν ὡς πολυγράμματος. 

Σαπρὸς τάριχος τὴν ὀρίγανον φιλεῖ. 

Σαυτὴν ἐπαινεῖς, ὥσπερ ᾿Αστυδάμας, γύναι. 

Σαφέστερόν πως, χἀμαϑέστερον φράσον. 

Σχύλλῃ περιέπεσον τὴν Χαρυβδιν ias 

Σχώληξ παράσιτος τῶν ἌΡΡΕΝ οὐσίαν. 

Σοφοὶ τύραννοι τῶν σοφῶν «συνουσίᾳ. 

Σπείρειν δὲ χειρὶ, μὴ δ᾽ ὅλῳ τῷ ϑυλάχῳ. 

Σὺ δὲ τιμιοπώλης, ὡς ᾿Αχιλλεὺς οὐδὲ εἷς. 

Σύ μ᾽ ὗν ἀπαιτεῖς ἀντὶ τῆς χαχῆς χυνός. 

Σῦχον μέτ᾽ ἰχϑὺν, ὄσπριον μετὰ χρέα. 

Σὺν τῷ ΠΩΣ πᾶς xal γελᾷ χῴδύρεται. 

Συνῆλϑον ᾿Ατταγᾶς τε xal Νουμηνίας. 

Σχεδὸν τοιοῦτον, ὅσσον ἐχ Διονυσίων. 

Τὰ δ᾽ οὐχ ὑπ᾽ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς αὑτῶν πτεροῖς. 

Τὰ ϑύματ᾽ οὐδὲν, πλὴν γένεια xal κέρας. 

Τὰ πράγμαϑ᾽ ὥσπερ Αἴσιμος χυλίνδεται. 

Τὰ πρῶτ᾽ ἀρίστους παῖδας Αἴχγιν᾽ ἔτρεφε. 
10* 


148 


Τὰ cüxa cüxa, τὴν σχάφην σχάφην λέγω. 
Τὰ χρήματ᾽ Αἰσχύνου τε xai Θεαγένους. 
Τὰν χεῖρα ποτιφέροντα τὰν ϑεὰν χαλῆν. 
Τάργύριόν ἐστιν αἷμα χαὶ ψυχὴ βροτοῖς. 
Τάριχος ὀπτὸς εὐθὺς, Ὧν ἴδῃ τὸ πῦρ. 
Ταῦρος ὃ άχοντ᾽ ἔτιχτε, καὶ ταῦρον δράχων. 
Τάχ᾽ εἰσόμεσθα μάντεων ὑπέρτερον. 
Τὰς χνημίδας τῷ χρατὶ, τῇ χνήμῃ χρᾶνος. 
Τείχη σιδηρᾶ μᾶλλον εἶν᾽ 7) γήϊνα. 
Τέχτων γὰρ ὧν ἔπραττες οὐ ξυλουργικᾶ. 
Τετράδι γενηϑεὶς, ὡς ἔοικ᾽ ἄλλοις πονῶ. 
Τέχνη τέχνην ἔστερξε, χαὶ τύχη τύχην. 
Τὴ μὲν δίδωμι χειρὶ, τῇ δὲ λαμβάνω. 
Τηλοῦ φίλοι ναίοντες οὐχ εἰσὶ φίλοι. 
Τὴν δαῖτ᾽ ὄνειον ὃ Σχύϑης ἀχχίζεται. 
Τὴν χεῖρ᾽ ὑπίσχει χἀποϑνήσχων ᾿Αττιχός. 
Τῆς ὁ πιμελείας δοῦλά πάντα γίνεται. 
Τί γὰρ μαχροῖς αὐλοῖσιν αὐλῇσαί μ᾽ ἔδει; 
Τί δῆτα χεῖρες οὐχ ἄν ἐργασαίατο ; 
Τί μεγάλα φροιμιάζομαι μιχρῶν πέρι; 
Τί οὐ γενήσῃ δή ποτ᾽ ᾿Αρβέλας ἰών; 
Τί οὐχ ἀπήγξω, ἵνα Θήβῃσ᾽ ἥρως γένῃ; 
Τίς γὰρ κατόπτρῳ xal τυφλῷ χοινωνία; 
Τίς ἐστι δοῦλος τοῦ ϑανεῖν ἄφροντις div; 
Τόδ᾽ ἐξοπλίζει τοὖπος ᾿Αργείων λεών. 
Τόδ᾽ ἔστι πολλῷ μεῖζον, 7| Τροίαν ἑλεῖν. 
Τὸ χέρδος ἡδὺ, xdv ἀπὸ ψευδῶν ἔῃ. 
Τὸ μέν μ᾽ ἔλειπε χῦμα, τὸ δ᾽ ἐγχατελάμβανεν. 
Τὸ μὲν πάρεργον ἔργον ὡς ἡγούμεϑα, 

τὸ δ᾽ ἔργον ὡς πάρεργον ἐχπονούμεϑα. 
Τὸ πρῶτον εἰς τοὺς παῖδας ἐζηλοῦτ᾽ Αρης. 
Τὸ σχαιὸν ὄμμα παραβαλὼν ϑύνου δίχην. 
Τὸ συγγενὲς γὰρ xai φϑονεῖν ἐπίσταται. 
Τὸ τέλος ἅμ᾽ ἀρχῇ εὐϑὺς οὐ χαταφαίνεται. 
Τοιοῦτός ἐστιν ote ἥδεται συνὼν. 
Τοῖς εὖ φρονοῦσι συμπαραστατεῖ τύχη. 
Τοιοῦτος ὧν οὐχ ἄν γ᾽ ἕλοι πόλιν ποτέ. 


{49 


Τοῖς ᾿Αττιχοῖς χονισσάλοις νεωχορεῖ. 
Τοῖς εὐτυχοῦσι xal τρίμηνα παιδία. 
Τὸν αὐτὸν αἰνεῖν xal ψέγειν, ἀνδρὸς χαχοῦ. 
Τὸν δ᾽ ἐγγράφειν εἰς τοὺς ᾿Ιαλέμους ἔδει. 
Τὸν δρῶντα ποῦ τὶ χαὶ παϑεῖν ὀφείλεται. 
Τὸν ἕβδομον βοῦν, fj σοφὴ παροιμία, 
Τὸν πλησίον τοι νουϑετεῖν βραχὺς πόνος. 
Τὸν πόδα διώχεις, ἄρτι τὴν ὑπέραν ἀφείς. 
Τοῦ Πρωτέως πέφυχε ποιχιλώτερος. 
Τοῦ φιλοσόφου Ζήνωνος ἐγχρατέστερος, 
Τοὺς εὐτυχοῦντας χαὶ φρονεῖν νομίζομεν. 
Τοῦτί δ᾽ ὅ,τ᾽ ἐστ᾽ οὐδ᾽ ἄν & Απόλλων μάϑῃ. 
Τρεῖς εἰσὶν «ἱκανοὶ πρωχτὸν ἐχμάξαι λίϑοι, 
ἂν ὦσι τραχεῖς" ἄν δὲ λεῖοι, τέσσαρες. 
Τῷ δ᾽ αὖ πονοῦντι xat ϑεὸς ξυλλαμβάνει. 
Τῷ πρωτοπείρῳ παντελῶς συγγνωστέον. 
Τῶν εὐτυχούντων πάντες εἰσὶ συγγενεῖς. 
Ὑδρωπικοῦ ξηρότερόν ἐστιν οὐδεέν. 
“Ὑγίεια καὶ νοῦς ἐσθλὰ τῷ βίῳ δύο. 
Ὕδωρ δὲ πίνων χρηστὸν οὐδὲν ἄν τέχοις. 
Ὑπὲρ χαπνοῦ πηδάλιον ἐχχρεμάμενον, 
Ὕπνος δὲ πεῖναν τὴν καχέσχατον δαμᾷ. 
Ὑπὸ τῆς ἀνάγκης πάντα δουλοῦται ταχύ. 
Φεύγειν ἁπάσας τὰς πάγας οὐ ῥάδιον. 
Φϑόης προφήτης, χαλάμινα σχέλη φορῶν. 
Φιλεῖ δὲ τῷ χάμνοντι συσπεύδειν ϑεός. 
Φιλιππίδου λεπτότερον ἀποδείξει τάχα. 
Φίλου τρόπους γίνωσχε, μισήσῃς δὲ μή. 
Χαλεπὸν ζητοῦσα τοι σχυτοτραγεῖν χύων. 
Χάραν λαβὼν μέμνησο, xal δοὺς ἐπιλάϑου. [χάριν ] 
Χεὶρ χεῖρα νίπτει, δάχτυλος τὸν ᾿δάχτυλον. 
Χειροῖν μὲν ἀμφοῖν, οὐ uid, δωρούμενος. [χεροῖν ?] 
Χῖος παραστὰς Κῶον οὐχ ἐᾷ λέγειν. 
Χρεία διδάσχει, xdv ἄμουσος 1j, σοφόν. 
Χρὴ δ᾽ ἐκτὸς ὄντα πημάτων τὰ δεῖν᾽ ὁρᾶν. 
Χρυσοῦ λαλοῦντος πᾶς ἀπραχτείτω λόγος. 
Χωλῷ παροιχῶν xdv δνὶ, σχάζειν μάϑοις. 


150 


Χυδαιότερος ὀχλαγωγίας πυλαϊκῆς. 

Χωρὶς τὰ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν ὁρίσματα. 
Χωρὶς τό τ᾽ εἰπεῖν πολλὰ, xol τὰ χαίρια. 
Ψυχῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι. 

Ψωλὸν γενέσθαι δεῖ σὲ μέχρι μυῤῥίνου. 

Ἶ πλέον ἵλαος αἰμύλης ἀλῴπεχος. 

᾿Ωδῖνα τίχτει νὺξ χυβερνήτῃ σοφῷ. 

ἴωδιν᾽ ὄρος, κἄπειτα μῦν ἀπέχτεχεν. 

᾿Ωνὴν τιϑεὶς xal πρᾶσιν,“ ὡς Φοῖνιξ ἀνήρ. 
Ὠρουσεν ἵππος 2x βραδυσχελῶν ὄνων. 

"Qc ἀγαθὰ συλλήβδην ἅπαντά σοι φέρω. 
Ὡς ἀγαϑόν ἐστ᾽ ἐπωνυμίας πολλὰς φέρειν. 
Ὡς ἔστι μοι τὸ χρῆμα τοῦτο περὶ πόδα. 
"Qc εὐχόλως πίπτουσιν af. λαμπραὶ τύχαι. 
"Qc $00 τὰν ϑάλασσαν ἀπὸ τᾶς γᾶς δρᾷν. 
"Qc $60 τοῖς σοφοῖσι μεμνῇσϑαι πόνων. 
ὡς 596 τοι σωϑέντα μεμνῆσϑαι πόνων... 
Ὡς μήτε χροῦσαι μήϑ' ὑπὲρ χεῖλος βαλεῖν. 
"Qe οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος. 
“ὥσπερ τὰ σῦκα τοῖσιν ὀφθαλμοῖς ἔφυ. 
᾿Αβυδηνὸν ἐπιφόρημα. Ναύσων Ναυχράτει. 
᾿Αγαμεμνόνεια φρέατα. Βοῦς ἐπὶ ζυγὸν. 
᾿Αγαμεμνόνειον δαῖτα. Βέλος ᾿Αχαϊχόν. 
᾿Αγορὰ Λύχειος. Καλλίας πτεροῤῥυεῖ. . 
᾿Αγορᾶς ἄγαλμα. Θατέρῳ παραβλέπειν. 
Αγουσι xal φέρουσι. βοἰώτειον οὖς, 
᾿Αδεὲς δέος δέδοιχας. ᾿Αργείους ὁρᾷς. 
᾿Αδύνατα ϑηρᾷς. Εἷς ἀνὴρ οὐδεὶς ἀνήρ. 
"Ael τὰ Θετταλῶν ἄπιστα. Μυσπολεῖν. 
᾿Αβί τις ἐν Κύδωνος. Ἔν σχύτεσιν ὃ νοῦς. 
Αἰγυπτιάζεις. Δοῦλος ὧν χόμην τρέφεις. 
Αἰγύπτιος πλινϑοφόρος. ᾿Ανϑρωπος θαλῆς. 
Αἰδὼς ἐν ὀφθαλμοῖσι. Βάττου σίλφιον. 
Αἴνιγμα Βοιώτειον. Αὕτη κυρία. 

ATE τὴν μάχαιραν. Πάντα μὴ βούλου χρατεῖν. 
Αἱροῦντες ἡρήμεσϑα. Φωχέων ἀρά. 
Αἰσχρὸν σιωπᾷν. Ἔν παρενθήκης λόγῳ. 


151 


ἼΑχαπνα ϑύει. Κοσχίνῳ μαντεύεται. . 
᾿Αχάτιον αἴρου. Κύαϑον αἰτήσεις τάχα. 
᾿Αχονιτὶ νικᾷς. Καὶ πρὶν ἐσφάχϑαι δέρεις. 
᾿Αχόλῳ τὰ χείλη βῦσον, οὐ σύχῳ. Μύτης. 
ἼἜΑχων μὲν ὃ Ζεὺς οἶδε. Συρβηνῆς χορὸς. 
᾿Αλεχτρυόνειος χοιλία. Δἤγμ᾽ ἄσπιδος. 
᾿Αλλᾶσιν ὕει. Τοῖς xaxoiot τρὶς χαχά. 
ἔΑλλος βίος γ᾽ ἄλλη δίαιτα. Τρυγόβιοι. 
᾿Αλλοτρίαν ἄρουραν. Εἶτ᾽ ἐξηγρόμην. 
᾿Αλλότρια βάλλεις. Βάτραχος ὁπ 
“Αλῶν μέδιμνος. Χλαῖναν ἐν ϑέρει τρίβεις. 
"Au ἔπος, ἅμ᾽ ἔργον. ἱΡαχίας λαλίστερος. 
"Agata τὸν βοῦν. ἐχφέρει. Χύτραν τρέφεις. 
᾿Αμαξιαῖα. Δαφνίνη βαχτηρία. | 
ἼἜΛμμες mot Tusc. ᾿Απίδων πανδαισία. 
᾿Αμυστὶ πίνειν. Μὴ χαχούργει Μουσιχήν. 
᾿Αμφαξονεῖν. Αὐτός τε χαὶ τὰ παιδία. 
᾿Αναπαριάζειν. Ἥπατος. Γυπὸς σχιᾶ. 
᾿Ανέμους γεωργεῖς. Μωρὰ γὰρ μωρὸς λέγει. 
᾿Ανὴρ φλοιῴδης. Κλιμαχίζων τοὺς νόμους. 
᾿Ανϑρωπος ἀβασάνιστος. Οὐράνιον ὅσον. 
ἼΑνους 6 μαχρός. "Ioa πόλεμος οὐ. ποιεῖ. 
"Απαγ᾽ εἰς Μακαρίαν ἐχποδών. Πυγὴ Κρόνου. 
"Amat ἀλώπηξ εἰς πάγην. «Ὑπόξυλος. .. 
"Amrac ἐχῖνος τραχὺς. Αὐτολήχυϑοι. 
᾿Αποδιοπομπεῖν. δ δ᾽ ἐλείφϑη πυρφόρος. 
᾿Αρεοπαγίτης. Συμφορὰ Συβαριτιχή. 

ἼΑρης τύραννος. Χρυσίον Κολοφώνιον. 
᾿Αρχῆς χαχῆῇς τέλος χαχόν. Περὶ τὰς ϑύρας. 
᾿Ασχαρδαμυχτί. Σχινότρωξ. Καλλιππίδης. 
Αὔλησις ᾿Αγαϑώνειος. ᾿Αγαδῶν ἀγαϑίδες, 
Αὐταῖς ἀμάλλαις. Οὐχ ἐπιγλωττήσομαι. 
Αὐτοῖς ἀρέσχει. Δαιδάλει᾽ ἀγάλματα. 
Βάλλειν ἀρότρῳ. Bot λαγὼν χυνηγετεῖν. 
Βαρύτερον Αἴτνας. Τὴν ἐμὴν κάμνεις νόσον. 
Βὴξ ἀντὶ πορδῆς. Δευτέρων ἀμεινόνων. 

Βίος λαγωοῦ. Ταντάλου xfmov τρυγᾶς. 


452 


Βίου παλαισταί. Λυδὸς ἐν μεσημβρίᾳ. 
Βομβυλίας ἄνθρωπος. ᾿Αργεία φορά. 
Ποὺ βοροτάραξις, Ἔξεχ᾽ ὦ φίλ᾽ ἥλιε. 
Βόσχουσι φυγάδας ἐλπίδες. Νιόβη πάϑη. 
Βουνᾶς διχάζει. Μὴ λόγους ἄντ᾽ ἀλφίτων. 
Βοῦς ἕβδομος. Λάλει δὲ, χαὶ μὴ ϑίγγανε. 
Βοῦς εἰς ἄμητον. Ψηλαφᾷν ἐν τῷ σχότῳ. 
Γαλῇ χροχωτόν. ἴλφϑονοι: Μουσῶν ϑύραι. 
Γάλλους τί τέμνεις ; Κανθάρου σοφώτερος. 
Γείτων Μυχόνιος. Μὴ πρὸς ἐμὲ τὰ ποιχίλα. 
Γέλως Μεγαρικός. Οὔ ποτ᾽ ἴσχεν ἣ 9ópa. . 
Γέραιρε σαυτόν. Τυρίον Ξενοχράτους. 
Γερόντιον στυπεῖον. Οἰδίπαδος ἀρά. 
DÀaUx' sig ᾿Αϑήνας. Ἐξ ἑνὸς τὰ πάνϑ᾽ ὁρᾷς. 
Γλυχὺ μέλι xal πνίξ. ᾿Αντὲ πέρχης σχορπίον. 
Γραμμὴν ἐπ᾽ ἄχραν ἥχομεν. Καλὸς πίϑων. 
Γυμνότερος ὑπέρου. Βοῦς ἐν αὐλίῳ χάϑῃ. 
Γυναιχὸς ὄλεϑρος. Γυμνότερος ᾿Ιαλέμου. 
Δεινότερα 'πάσχει Σαμβίχου. Πλήρης πίϑος. 
Δεῖται σελίνων. Μιχρὸν ὀβόλου τίμιον. 
Δελφῖνος ἐν χέρσῳ βία. Σφενδάμνινος. 
Δερῶ σὲ ϑύλαχον χλοπῇς. Εἰς ὀλβίαν. 
Δὶς παῖδες οἱ γέροντες. “Ὑπὲρ ὄνου σχιᾶς. 
ἀραχμῆς χάλαζα. Κανθάρου μελάντερος. 
Ἴνωχε δὴ ϑῆρ ϑῆρα. Πεττὸν ἀνατίϑου. 
Εἰς αὔριον σπουδαῖα. Βαϑυχλέους χύλιξ. 
Εἰς οὖς λέγειν. Ζήνωνος ἐγχρατέστερος. 
Εὶς τὴν σελήνην ᾿Αχεσιλάου. Λὰξ πατεῖν. 
Ἔχ γεύματος γνοίης ἄν. ᾿Αϑύρωτον στόμα. 
Ἔχ τῆς φαρέτρης ἡμέρα. Τὰ Καννάχου. 
Ἔχ τῶν ὀνύχων λέοντα. Κουρήτων στόμα. 
᾿Ελέφαντος οὐδὲν διαφέρεις. Δούλων πόλις. 
Ἕλχειν σχαπέρδαν. Ἔχ τριχὸς χρεμάμεϑα. 
"Ev Καρὶ τὸν χίνδυνον. "Oporto γᾶλα. 
Ἔν πυρὶ βέβηκας. Μορμολύττειν ἀσχίῳ. 
Ἔνϑ᾽ οἵ πόδες φέρωσιν. Εἰς ὕδωρ γράφειν. 
Ἔξω βέλους χάϑησο. Ταντάλου λίθος. 


158 


"ΕΣ παχτὸς Ópxoc. ᾿Αρπαγὴ τὰ Κιννάρου. 
᾿Εϊπιμενίδειον δέρμα. [ἢ κρύψας ἔχεις. 
᾿Εϊρασινάδου στρατηγία. 'Ῥῆσις Σκυϑῶν. 
᾿Ερεβίνϑιος Διόνυσος. ᾿Ανεμώνῃ ῥόδον. 
᾿ἙΕϊρετριέων ἱΡῶ. Κύπριδος κεστὸν φέρεις. 
“Ἑρμῆς ἐπεισελήλυϑεν. Φανου ϑύρα.. 
Ελύδοντι δ᾽ αἴρει χύρτος. "A£tov τριχός. 
ἘΠῦρημα Παλαμήδειον. ᾿Απὸ γλώττης φίλος. 
Εὔριπος. Ὕδωρ βατράχῳ, yai στέαρ. 

*H αἷξ τὸ χιννάμωμον. ' Avvoc χρίβανον. 
Θαάλασσαν ἀντλεῖς. ᾿Εγχεῶτις ἥμόέρα. 
Θεαγένους ᾿Εχάτειον. "Eni φαχῇ μύρον. 
Θήλεια τέττιξ. Τὴν πόλιν ποιεῖς ἀγρόν. 
Θρασύβουλος ἀχράδ᾽ ἤσϑιεν. Μενετοὶ ϑεοί. 

᾿Ιαλέμου ψυχρότερος. ᾿Ιππάρχων πίναξ. 

“μὰς χύνειος. ἩἩμέτερος ὃ πυραμοῦς. 

“ἽἽππος χελώνην. Θεῖον ἐξαιροῦ λόγον. 

Κάϑαμμα λύειν. ᾿Εγχέλεις ϑηρώμενοι. 

Καχῶν ϑάλασσα. Τράγον ἀμέλγειν. Παρὰ μέλος. 

Κατὰ μυὸς ὄλεϑρον. ᾿Απὸ δὶς ἑπτὰ χυμάτων. 

Κατὰ ῥοῦν προχωρεῖ. Τὴν χαράδραν Οἰνόη. 

Κατὰ πῆχυν ἐπιδίδωσι. Τὸν βάβυος χορόν. 

Κέλμις ἀρεῖ ᾿Αντὶ σώματος σχιὰ. 

Κέπφος. Φαλαχρὸς Μυχόνιος. Σχιαμαχεῖν. 

Κύχκλοι. Καϑεύδεις ἅλας ἄγων. "Ὄνου πόχους. 

Κιλίκιος ὄλεϑρος. “Ὥσπερ ἐν Φειδειτίοις. 

Κόϑορνος. "E£o τῶν ἐλαιῶν ἐχφέρῃ. 

Κολοιὸς. Αἰσώπειος. Ἔσχατ᾽ ἐσχάτων. 

Κορινϑιάζειν. Τὸ μέγεϑος χολοσσιχὸς. 

. Κόραξ ὑδρεύει. Πάνϑ᾽ ὑπὸ Μύχονον μίαν. 
Κράδης ῥαγείσης. Οὐδὲν ἐξ ἀγροῦ λέγεις. 
ρείττων ἐπεισελήλυϑεν. Τὰ Ναννάχου. 

Kpzvat λαλοῦσιν ἀργύρου. Σοροδαίμονες. 

Κριὸς τροφεῖ᾽ ἀπέδωχε. Μοῦσα Δωριχή. 

Κροχίδας ἀφαιρεῖν. Ζῇν χαραδριοῦ βίον. 

Κρόχης λαβέσϑαι. Ποιχιλώτερος ταώ. 

Κύχνειον ᾷἀσμα. Τῷ ϑρίῳ τὴν ἔγχελυν. 


452 


Βίου παλαισταί. Λυδὸς ἐν μεσημβρίᾳ. ᾿ 
Βομβυλίας ἄνθρωπος. ᾿Αργεία φορά. 
Bol βοροτάραξιν, Ἔξεχ᾽ ὦ φίλ᾽ ἥλιε. 
Βόσχουσι φυγάδας ἐλπίδες. Νιόβη πάϑη. 
Βουνᾶς διχάζει. Μὴ λόγους ἄντ᾽ ἀλφίτων. 
Βοῦς ἕβδομος. Λάλει δὲ, καὶ μὴ ϑίγγανε. 
Βοῦς εἰς ἄμητον. Ψηλαφᾷν ἐν τῷ σχότῳ. 
Γαλῇ χροχωτόν. Αφϑονοι Μουσῶν ϑύραι. 
Γάλλους τί τέμνεις; Κανϑάρου σοφώτερος. 
Γείτων Μυχόνιος. Μὴ πρὸς ἐμὲ τὰ ποιχίλα. 
Γέλως Μεγαρικός. Οὔ ποτ᾽ ἴσχεν ἢ ϑύρα.. 
Γέραιρε σαυτόν. Τυρίον Ξενοχράτους. 
Γερόντιον στυπεῖον. Οἰδίποδος ἀρά. 
Γλαῦχκ᾽ εἰς ᾿Αϑήνας. Ἐξ ἑνὸς τὰ πάνϑ᾽ ὁρᾷς. 
Γλυχὺ μέλι χαὶ πνίξ. ᾿Αντὲ πέρχης σχορπίον. 
Γραμμὴν ἐπ᾿ ἄχραν ἤχομεν. Καλὸς πίϑων. 
Γυμνότερος ὑπέρου. Boi ἐν αὐλίῳ χκάϑῃ. 
Γυναιχὸς ὄλεϑρος. Γυμνότερος ᾿Ιαλέμου. 
Δεινότερα 'πάσχει Σαμβίχου. Πλήρης πίϑος. 
Δεῖται σελίνων. Μιχρὸν ὀβόλου τίμιον. 
Δελφῖνος ἐν χέρσῳ βία. Σφενδάμνινος. 
Δερῶ σὲ ϑύλαχον χλοπῆς. Εἰς ὀλβίαν. 
Δὶς παῖδες οἱ γέροντες. “Ὑπὲρ ὄνου σχιᾶς. 
ἀραχμῆς χάλαζα. Kavüdpou μελάντερος. 
Ἴνωχε δὴ θῆρ ϑῆρα. Πεττὸν ἀνατίϑου. 
Εἰς αὔριον σπουδαῖα. Βαϑυχλέους χύλιξ. 
Εἰς οὖς λέγειν. Ζήνωνος ἐγχρατέστερος. 
Eic τὴν σελήνην ᾿Αχεσιλάου. Λὰξ πατεῖν. 
Ἔχ γεύματος γνοίης ἄν. ᾿Αϑύρωτον στόμα. 
Ἔχ τῆς φαρέτρης ἡμέρα. Τὰ Καννάχου. 
Ἔχ τῶν ὀνύχων λέοντα. Κουρήτων στόμα. 
᾿Ελέφαντος οὐδὲν διαφέρεις. Δούλων πόλις. 
"EXxetw σχαπέρδαν. 'Ex τριχὸς χρεμάμεϑα. 
Ἔν Καρὶ τὸν χίνδυνον. ὀρνίθων γάλα. 
Ἔν πυρὶ βέβηχας. Μορμολύττειν ἀσχίῳ. 
Ἔνϑ᾽ οἱ πόδες φέρωσιν. Εἰς ὅδωρ γράφειν. 
Ἔξω βέλους χάϑησο. Ταντάλου λίϑος. 


-—P- 


458 


Ἐπαχτὸς ὄρχος. ᾿Αρπαγὴ τὰ Κιννάρου. 
Ἐπιμενίδειον δέρμα. [ἢ χρύψας ἔχεις. 
᾿Ἐρασινάδου στρατηγία. Prou Σχυϑῶν. 
"Epepív8tog Διόνυσος. ᾿Ανεμώνῃ ῥόδον. 
Ἐρετριέων *Pó. Κύπριδος χεστὸν φέρεις. 
Ἑρμῆς ἐπεισελήλυϑεν. Φάνου ϑύρα. 
Εδδοντι δ᾽ αἴρει χύρτος. ΓΑξιον τριχός. 
Εδρημα Παλαμήδειον. ᾿Απὸ γλώττης φίλος. 
Ἐδὄριπος. "Yóop βατράχῳ, γαλῇ στέαρ. 
Ἢ ad& τὸ χιννάμωμον. "Avvoc χρίβανον. 
Θάλασσαν ἀντλεῖς. ᾿Εγχεῶτις ἡμέρα. 
Θεαγένους ᾿Εχάτειον. "Ext φαχῇ μύρον. 
Θήλεια τέττιξ. Τὴν πόλιν ποιεῖς ἀγρόν. 
Θρασύβουλος ἀχράδ᾽ ἤσϑιεν. Μενετοὶ Oso. 
ἸΙαλέμου ψυχρότερος. ᾿ἱππάρχων πίναξ. 
“μὰς χύνειος. Ἡμέτερος ὃ πυραμοῦς. 
Ἵππος χελώνην. Θεῖον ἐξαιροῦ λόγον. 
Κάϑαμμα λύειν. ᾿Εγχέλεις ϑηρώμενοι. 
Καχῶν ϑάλασσα. Τράγον ἀμέλγειν. Παρὰ μέλος. 
Κατὰ μυὸς ὄλεϑρον. ᾿Απὸ δὶς ἑπτὰ χυμάτων. 
Κατὰ ῥοῦν προχωρεῖ. Τὴν χαράδραν Οἰνόη. 
Κατὰ πῆχυν ἐπιδίδωσι. Thy βάβυος χορόν. 
Κέλμις σίδηρον. ᾿Αντὶ σώματος σχιὰ. 
Κέπφος. Φαλαχρὸς Μυχόνιος. Σχιαμαχεῖν. 
Κίγχλοι. Καϑεύδεις ἅλας ἄγων. "Ὄνου πόχους. 
Κιλίκιος ὄλεϑρος. “ῶσπερ ἐν Φειδειτίοις. 
Κόϑορνος. Ἔξω τῶν ἐλαιῶν ἐχφέρῃ. 
Κολοιὸς. Αἰσώπειος. Ἔνσχατ᾽ ἐσχάτων. 
Κορινϑιάζειν. Τὸ μέγεθος χολοσσιχὸς. 
. Κόραξ ὑδρεύει. Πάνϑ᾽ ὑπὸ Móxovov μίαν. 
Κράδης ῥαγείσης. Οὐδὲν ἐξ ἀγροῦ λέγεις. 
ρείττων ἐπεισελήλυϑεν. Τὰ Ναννάχου. 
Κρῆναι λαλοῦσιν ἀργύρου. Σοροδαίμονες. 
Κριὸς τροφεῖ᾽ ἀπέδωχε. Μοῦσα Δωριχή. 
Κροχίδας ἀφαιρεῖν. Ζῇν χαραδριοῦ βίον. 
Κρόχης λαβέσϑαι. Ποιχιλώτερος ταώ. 
Κύχνειον doga. Τῷ ϑρίῳ τὴν ἔγχελυν. 


154 


Κυμινοχίμβιξ. Boüc ἐπὶ γλώσσης ἔβα. 
Κυμινοπρίστης. Λιμοχίμβιξ. Πῆχυς εἷς. 
Κύων πάρ᾽ ἐντέροισιν. Αὐλητοῦ βίος. 
Κώνωπ᾽ ἐλέφαντι συγχρίνεις. Διπλοῦς ἀνήρ. 
Κώπην ἐλαύνειν δεῖ μαϑόντα. Βόχχορις. 
Κωφὸν πρόσωπον. Ἢ χύων ἐν τῇ φάτνῃ. 
Λαγὼς καθεύδων. Δρίχνυται τῷ δαχτύλῳ. 
Λάρος. Κόροιβος. Μαμμάχουϑος. Μελιτίδης. 
Λάρος χέχηνε. Φορμιώνειος στιβᾶς. 
Λειβηϑρίων ἀμουσότερος. ΓΑμμον μετρεῖν. 
Λευχὴν φυρῶ σοὶ μάζαν. ᾿Απὸ ϑήρας λύχου. 
Λευχώλενον χερδὼ γαμεῖς. Κλεόχριτος. 
Λίβυσσ᾽ ἀηδών. Μάντις ἐς Τροφωνίου. 
Λίϑον χυλίνδεις. ᾿Οστράχου περιστροφή. 
Λύχος χορεύει πρὸς] τὸ φρέαρ. “Αλις δρυός. 
Μὴ παιδὶ τὴν μάχαιραν. Αἰγὶς ἔρχεται. 
Μάστιξ χεραμιχὴ. Τὴν λεοντῆν ἐνδύου. 
Μήτρας μεταβλητότερος. "Ev χηρίον. - 
Μιχρὸν καχὸν μέγ᾽ ἀγαϑόν. “ἕρμωνος χάρις. 
Μισϑῶν τραγῳδοὺς ᾿Ιλιεύς. Λέριοι χαχοί, 
Μολυβδίνη μάχαιρα. Βέβληται βαλών. 

óvoy χρατεῖν ϑέοντα. Λιμῷ Μηλίῳ. 
Μύξος. Λοχρῶν σύνϑημα. Βουδόρῳ νόμῳ. 
Μῦς ἄρτι πίσσης γεύεται. Χρυσαῖ πέδαι. 
Μωροχαχοήϑης. ᾿Αλλ᾽ ἕπου χώρας τρόποις. 
Ναιχισσορεύεις. Χρυσόμαλλον προβάτιον. 
Νέα χελιδών. Τρυγόνος λαλίστερος. 
Νεχρὸν μυρίζειν. ΠΠυρὶ δὲ πῦρ οὐ σβέννυται. 
Νιχῷ ὃ χάῤῥων. Οἱ λύχοι χρείσσους κυνῶν. [νιχῶ ?] 
Νόμος Ζαλεύχου. Πὺξ ὁμοῦ xal τῷ σχέλει. 
Νῦν ὀσπρίων ἄμητος. ᾿Αμελοῦς γωνία. 
Ξυρεῖς λέοντα. Κύνα δεδαρμένην δέρεις. 
Ὃ Διὸς Κόρινθος. Πολλὰ ποιεῖς ἐξ ἑνός. 
0 νοῦς ἐν ἡμῖν ϑεός. ᾿Ανεῤῥίφϑω κύβος. 
Ὃ πίϑος ἄπληστος. Σιχελὸς ὀμφαχίζεται. 
᾿Οδοῦ πάρεργον. Μεταβολὴ πάντων γλυχύ. 
Ὀἴκοι γενοίμην. Ὧτα γαστὴρ οὐχ ἔχει. 


155 


Οἴχοϑεν ὃ μάρτυς. Οὐχ ἄνευ γε Θησέως. 
Ὄμνυσι Λάμπων χῆνα. Παιζόντων πόλις. 
Ὄνος ἐν μελίτταις. Οὐχ ἄνευ χρόνου φίλος. 
Ὅνος ἐν πιϑήχοις. Πρὸς ἅλας ἠγορασμένος. 
Ὄνος πρὸς αὐλόν. Μιχρὸς, ἡλίχος Μόλων. 
᾿ὈΟυρϑὴν. βαδίζεις. 'H χορώνη Δαυλία. 
᾿Οστοῦν ἔνεστι τῷ λόγῳ. Γοργὸν βλέπει. 
Οὐδ᾽’ ἐν σελίνοις ἐστί, Βοῦς Μολόττιος. 

Οὐ νυχτὶ πλώεις. 'O πόλεμος πάντων πατήρ. 
Οὐδ᾽’ ὄναρ. 'Ü δασύπους τὸν περὶ χρεῶν τρέχει. 
Οὐ Xioc, ἀλλὰ Κῶος. Αἰγύπτου γάμος. 

Οὐχ ἐπὶ Χαριξένης τάδ᾽ ἔστ᾽. Αἴας γελᾷ. 
Οὐχ ἔργον ἕδρας. ᾿Αποτράγημ᾽ ἀλώπεχος. 
Οὐχ otó' ὃ χρώζεις. Μὴ βάδιζ᾽ ἄνευ ξύλου. 
᾿Οχλεῖς μάτην με χῦμ᾽ ὅπως. "ἔχεις γαλῆν. 
Παῖς πατρὶ λύπη. Πρᾶγμ᾽ ἀναγκαῖον, χαχόν. 
Παρεύρεσις Θράχεια. Λέσβιος πρύλις. [ϑρᾳχία 3] 
Πάρνου σχάφος. Κρότωνος ὑγιέστερος. 
Πάσητος ἡμιώβολος. Σχύτη βλέπει. 

Πηλῷ κχκαϑαίρεις πηλόν. Ὗς Βοιωτία. 
Πλεύσειας εἰς Τροιζῆνα. Πέμματ᾽ ᾿Αττιχαά. 
Πλὴν εἴ τις ὄονις οἶδεν ἡμᾶς. "Ev πρὸς ἕν. 
ΠΠ}όλεμος ἄδαχρυς. Ἢ τρὶς ἕξ, 7| τρὶς χύβοι. 
Πόῤῥω Διός τε xol κεραυνοῦ. Μηδὲ γρῦ. 
ΠΠῸότος Λυχεῖος. ᾿Αχεσίας ἰάσατο. 

Πρὶν 7| πτίσαι τἄλευρα. Τὸν φαλλὸν 9eq. 
Προβάτειον ἦϑος. ᾿Αρχάδας μιμούμενος. 
Πρὸς Κώρυχον γυμνάζομαι. Λύχος χανών. 
Προσεγχαλοῦσ᾽ οὗ φῶρες. Αἰγῶν ὀνόματα. 
Προσέληνος ᾿Αρχάς. ᾿Αχρότητα χύμβαλα. 
ΠΠτωχότερος Ἴρου. Πρὸς δύω δ᾽ οὐδ᾽ Ηραχλῆς. 
Πυγὴ γυναικός. 'O διὰ φρατόρων χύων. 
ΤΠώγωνα τίλλειν. "Exi ϑύρᾳ τὴν ὑδρίαν. - 
Σαλαμινία ναῦς. Πάντα χοινὰ τῶν φίλων. 
Σάμιος χομήτης. Τενέδιος συνήγορος. 
Σιχελὸς ϑάλασσαν., Εἰς χυνὸς πυγὴν ὅρα. 
Σχυϑιστὶ πίνει. Γἣν πρὸ γῆς ἐλαύνεται. 


456 


Σπανιώτερος Φοίνιχος. "Ex στόματος λύχου. 
Σπάρτης ἐλευϑερώτερος. [λαύχου τέχνη. 
Σπείρει χύμινον. Σχῆμα, xal τριώβολον. 
Σπεύδοντ᾽ ὀτρύνεις. H γαλῇ Ταρτησσία. 
Συβαριτικὴ τράπεζα. Ilepbó(xou σχέλος. 
Σύμβουλος ἱερὸν χρῇμα. Μάρτυς οἴκοϑεν. 
Συραχοσία τράπεζα. Δοῖδυξ αὐξάνει. 

͵, Τὰ καλὰ χαλεπά. Τῆς ᾿Αμαλϑείας χέρας. 
Tàv πορφυρᾶν λιχνότερα. Κραυγάζεις "YAav. 
Τὰς ἐκ φαρέτρας Ψηφίδας. Κύρβεις χαχῶν. 
Ταχεῖα πειϑὼ τῶν χαχῶν. Δι’ ἅρματος. 
Τελχίν. Βίον ζῇ πνεύμονος ϑαλαττίου. 
Τεμεσαῖος ἥρως. Οὗτος ἄλλος ᾿Ηραχλῆς. 
Τήνελλα χαλλίνικος. Οὐ δ᾽ οὕτω χαχῶς. 
Τῆς μητρὸς, ὥσπερ αἴξ, καλῇ.. ϑανάτους ὄνου. 
Τί πρὸς τὸν ᾿Ερμῆν; "Ὄνος ἄγων μυστήρια. 
Τί πρῶτον, ἣ τί ὕστατον; Βολίτου δίχη. 

Τί σοι ᾿Απόλλων xextüdptx'; "Ἄργου λόφος. 
Τύλειν φαλαχρόν. ᾿Αετὸς φεύγων λύχον. 

Τὸ γρῦ Δίωνος. Τὸν ξύοντ᾽ ἀντιξύειν. 

Τὸ ϑερμὸν ὀβελοῦ. Τ᾽ ἀλλότριον ἀμᾷς ϑέρος. 
Τὸ ϑετταλὸν σόφισμα. Πελλήνης χιτών. 

Τὸ σχᾶμα, καὶ τὸ βᾶμα. Μελλονιχιᾷν. 

Τὸ Φρυνίχου πάλαισμα. Σαρδῶος γέλως. 
Τραγικὸς πίθηχος. Εὐγενέστερος Κόδρου. 
Τραγῳδιχὸν βλέπουσι. Θεὸς ἀνενδεής.. 
Τριχέφαλος “Ἑρμῆς. Τοῦ πατρὸς τὸ παιδίον. 
Ms πρόσωπον. “Ομόσε γωρεῖν τῷ χρόνῳ. 
“Υγρὰ δίαιτα. Παρδαλῆν ἐνημμένος. 

Ὕδωρ μένει. Πρὸ τῆς βοῆς σπεύδων λύχος. 
Ὑπερβερεταῖος. Αὖϑις αὖ Πυϑῶδ᾽ ὁδός. 
ὙὝποσχέσεις Χάρητος. Ὗς ἐχώμασεν. 

"Ye τὴν ᾿Αϑηνᾶν, Ἢ γάρις χάριν φέρει. 

Δ ορμοῤῥαφούμεϑ᾽, Εὐλαβεῖσθε τὸν xóva. 
(Φύλαττε τὸν ϑιώραχα. Τιτᾶνας καλεῖς. 

Φρὺξ μηδὲν ἧττον Σπινθϑάρου. Βοῦς ἐν πόλει. 
Φώχειος ἔρανος. Ἢ γαρώνειος ϑύρα. 


157 


Χείρωνος ἕλχος. Κίνδυνος πρώρας σελίς. 
Χελιδόνων μουσεῖα. Θύουσ᾽ “Ἑστία. 
Χιαστὶ τίλλειν. Τὸν περὶ ψυχῆς τρέχειν. 
Χορὸν δίδωμι. Μέγα τὶ ἐσθλὸς ἄγγελος. 
Ψάφωνος ὄρνεις. Ἔγγιον χνήμης γόνυ. 
Ψευδόπυρα. Μύρμηξ ἣ χάμηλος. "loov ἴσῳ. 
Ψύραϑε τὰν Σπάρτὰν ἄγειν. Κέγχρον τρυπᾶς. 
᾿Ωϑεῖν διχράνοις. ᾿Αλλ᾽ ἰδὼν ἐπειϑόμην. 
“Ὡς ἀντὶ χορδῆς. ᾿Εσχιμαλίχϑαι σε δεῖ. 
Ὡς ἐν χατόπτρῳ. Μέχρι τῶν ἀμφωτίδων. 

ἀπὸ τροχαϊχῶν. 
"A δὲ χεῖρ τὰν χεῖρα νίζει. δός τι, καί τι λάμβανε. 
Αἰετὸν τίχτοντ᾽ ἐγώ σε χάνϑαρος μαιεύσομαι. 
᾿Αλλά γ᾽ ὡς ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαι σε βούλομαι, 
᾿Αμφιδέξιος γὰρ ἀνὴρ εἰμὶ, x' οὐχ ἁμαρτάνω. 
᾿Ανδρὶ Λυδῷ πράγματ᾽ οὐχ ἦν. ὃ δ᾽ ἀπιὼν ἐπρίατο. 
᾿Απαλὰ ϑερμολουσίαισιν, ἁβρὰ μαλϑαχευνίαις. 
᾿Απονέμου μοι τῆς ἁμάξης. τῶν δ᾽ ὄνων οὔ μοι μέλει. 
᾿Αρτιώτατος, ὥσπερ ἐν τοῖς ὀργάνοισιν ἢ μαγάς. 
᾿Ασφαλὴς γάρ ἐστ᾽ ἀμείνων, ἣ ταχύς στρατηλάτης. 
᾿Αξιώτερον ταρίχους. Βοῦς ποτ᾽ ἐν βοτάνῃ μένϑβ. 
Βάσχανος καὶ δυσμενὴς ὀφϑαλμός ἐστι γειτόνων. 
Βίος ὅδ᾽ ἰχϑύων- ὃ μείων ἐστι μείζονος τροφή. 
Βορβόρῳ πηγὴν μιαίνων οὔποϑ᾽ εὑρήσεις ποτόν. 
Γαυριῶν, ὡς εἰ χαϑεῖλε τὴν ἐν ΓΑργει ἀσπίδα. 
Διὰ μέσου xal λιμὸς ἐχρεῖ, xal μάλιστ᾽ ἀπόλλυται. 
Δοῦλε δεσποτῶν ἄχουε xal δίκαια χάδιχα. 
Εἴϑε φαύλως, ὥσπερ εὗρες, ἐχβάλῃς τὴν ἔνϑεσιν. 
"Ec χυνὸς πυγὴν ὁρᾷσϑαι, xal τριῶν ἀλωπέχων. 
"Eott τῶν ἐν τῷ μετώπῳ νοῦν ἔχειν εἰωϑότων. 
"Eoyatoe Κροτωνιατᾶν πρᾶτος ἄλλας ᾿Ελλάδος. 
Εὐτελὲς γὰρ δεῖπνον οὐδὲν ἐμποιεῖ παροινίαν. 
Ἧ Aeovt?, μὴ ᾽φίχηται, σὺ δὲ πρόσραπτ᾽ ἀλωπεχῆν. 
Ἢ φρονεῖν ἔλασσον, 7| μεῖζον δύνασϑαι σ᾽ ἔπρεπε. 
Ἢν δὲ xdpà ζωπυρήσῃς, τὴν ἐμὴν ὧν λύσομαι. 
Ἢν τύχῃς δικάζων, κρῖνε τὴν Πριηνίην δίκην. 
Θᾶττον ἄν τις ἐν πλοίῳ πεσὼν ἁμάρτοι τοῦ ξύλου. 


ὃ 158 


Θᾶττον 3, παρ᾽ Ἡρακχλείτῳ περίνεω τόχος τρέχει. 
Καὶ, κρόχῃ λέων δεϑεὶς ἄνω χάτω περισύρεται. 
Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον. ἕλχϑ μοιχὸν ἐς μυχόν. 
Μήγε μεῖζον προσχέοιτο τοὐπίσαγμα ϑυλάχῳ. 

Μὴ δ᾽ ἀμύλῃ τὼς χαλὼς ἄκανθα, μηδ᾽ αὖ πλαδδίῃ. 
Μή σ᾽ ἐλαιῶν ἐχτὸς ἁρπάσας ὃ ϑυμὸς ἐχφέρῃ. 

Μὴ xot εὖ ἔρδειν γέροντα, μηδὲ γείτονος χύνα. 
Μήτε παῖδα, μὴ γυναῖχα, μὴ λάχον χωπηλάτην. 
Μήτε Λυδῶν χαρύχας γε, μήτε μαστίγων ψόφους. 
Μουσιχὴν ἔρως διδάσχει, xav ἄμουσος ἡ τὸ πρίν. 
Νᾶφε xai μέμνασ᾽ ἀπιστεῖν, ταῦτα νεῦρα τᾶν φρενᾶν. 
Nux: φωνὰν, νυχτὶ βουλὰν, νυχτὶ τὰν νίχαν δίδου. 
Ὃ φϑόνος δίκαιός ἐστι, τὸν φϑονοῦντα γὰρ δάχνβι. 
Οἶδα πολλάχις χολάσας γατέρους σοῦ μείζονας. 
Οἷσι πιστὸν μᾶλλον οὐδὲν, ἣ λύχῳ χεχηνότι. 
“θστις ἔργον οὐδὲν εἶχεν, ᾿Αρμένην ἐτείχισεν. 

Οὗ μ᾽ ἐχρῆν σορὸν πρίασϑαι, τοῦτ᾽ ὄφλων ἀπέρχομαι. 
Üte σὺν πανωλέϑροισιν, οὔτ᾽ ἄνευ πανωλέϑρων. 
Οὐ φιλανϑρωπός τις εἶ, ἔχεις νόσον, χαίρεις διδοὺς. 
Οὐδ᾽ ἄνευ ἁλῶν μεδίμνου, οὐδ᾽ ἄνευ χρόνου φίλος. 
Οὐχ ἐγώ μούνα χοϑουρὶς, ἐντὶ. χ᾽ ἄλλαι ἀλώπεκες. 
*0 ἐγὼ σ᾽ [ἐ]δίδαξα πέττειν τέτταρ᾽ εἰς τὴν χοίνιχα. 
Οὐχ ὑπ᾽ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς σαυτοῦ πτεροῖς ἁλίσχεαι. 
Παάντ᾽ ἀπ᾿ ἀχροφυσίων τε xànó χινναβευμάτων. 
Πολλάχις τοι πόλλ᾽ ἀπ᾿ ἐχϑρῶν μανϑάνουσιν ot σοφοὶ. 
ΤΙρὸς στάϑμῃ πέτρον τίϑεσϑαι, μήτι πρὸς πέτρῳ στάϑμην. 
Πυῤῥίχαν ἀρ’ ἅ χάμηλος ἔμαϑε τὰν Κινησίου. 

Τῇ ἀγρυξίᾳ δέδενται ἄνδρες oi νιχώμενοι. 

Τῇ πέτρᾳ δὸς τὸ σχέλος σὸν, xal πεσοῦνται τ᾽ ὥρνεα. 
Τοὺς. γέροντας παῖς διδάοσχεις, καὶ πρὸ τῆς γενειάδος. 
Τοῦτο δὴ τὸ σιμὸν ἐξάμπρευ᾽ ἄνευ κανϑηλίου. 

Τῷ παλαιῷ Λαχρατίδῃ τὸ σχέλος βαρύνεται. 

Τῷ πράσου φύλλῳ στ᾿ ἐρώντων δεδεμένον βαλλάντιον. 
Τῶν γε διϑυραμβοποιῶν νοῦν ἔχεις ἐλάττονα. 

Φρὺς ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων, xai διαχονέστερος. 
Χοιροπωλήσειν ἔοιχας, ὦ Κορινθία γύναι. 

δε μίσει, ὡς φιχήσων" ὧς δὲ μισήσων, φίλει. 


159 


*Qv xéap πηλῷ σέσαχται, καὶ δυσεχνίπτῳ τρυγί. 

Ὦ πόλις πόλις, εὐτυχεῖς γε μᾶλλον, T, χαλῶς φρονεῖς. 
*Q[t]rep οὐκ ἐχρήσατ᾽ dv τις οὐδ᾽ ἐς ὀξυϑύμια. 
"Qc ἄνω τὴν μασχάλην αἴρωμεν ἐμπεπωχότες. 

“ὡς ἐγὼ πολλῶν ἀχούσας οἶδα τὸν Ψόφον ϑρίων. 
“Ὥσπερ ai ποῖμναι, ξένοις ϑύραν ἔχει τετριμμένην. 
“Ὥστε χαί σε τὰς χελώνας μαχαριεῖν τοῦ δέρματος. 
᾿Αγρίου βέβρωχας. ᾿Αγαϑὰ πάντα Κιλλιχὼν ἔφη. 
᾿Αγρὸς ἢ πόλις. Πόλις δὲ Κέσχος οὐχ ἔχουσα νοῦν. 
᾿Αλλὰ μὴ ὥρας ἴχοιτο. Μὴ λόγους ἀντ᾽ ἀλφίτων. 
"Alko μὲν ποίχιλλε. Τοῖς νεχροῖσι συγχρωτίζεο. 
᾿Α[ν]δριάντα γαργαλίζεις. ΠΠηνιχίζειν μοὶ δοκεῖς. 
"Avi Δήλου τὴν Καλαυρίαν. ᾿Ορίγανον βλέπει. 
᾿Αξία τοῦ βρώματος χύων. θύρας ἁμαρτάνει. 
“Αρπαγαὶ Κοτυττίοισι. Τῆς Παλαιτύρου xaxd. 
᾿Αττιχὸς πάροιχος. ΓΑστροις τὴν ὁδὸν τεχμαίρομεν. 
Αὐτὸν ob τρέφων χύνας τρέφεις. [ἔλως συγχρούσιος. 
"Aypt χείλους. Κυζιχηνὸν βάμμα. Μνήμων συμπότης. 
Βατταρίζειν. Μᾶλλον ἢ τὸ γῆρας ἐχδὺς, ἥδομαι. 
Βιβλιαίγισϑος. Λάλον τὶ xal πυριῤῥαγὲς ψοφεῖς. 
Γλαῦχα Λαυριωτικήν. l'evvaioc ἐχ βαλλαντίου. 
Γλαῦχος ἄλλος ἱππόβρωτος. Εἷς ϑεὸς, πολλοὶ φίλοι. 
Γλωσσογάστωρ. Οὔ τι ῥᾳδίως ἀληϑεύει Κίλιξ. 
Τραῦς χορεύει. Λυδίῳ νόμῳ. Καχῶν πανήγυρις. 
Γυμνὸς ὡς ἐχ μητρὸς εἶ. "Áxous τἀπὸ χαρδίας. 
Δαιδάλου μάχαιρα. Νουϑετῶν ἐμ᾽ αὐτὸς αἰπόλει. 
Δαχρύει Μεγαρεὺς. Λαχωνιχὰς σελήνας μοι λέγεις. 
Εἰς ᾿Αφάννας. ᾿Αγρία μέλιττα. Θησαυρὸς χαχῶν. 
Ἔμπολὴ Φοίνισσα. Βέμβιχος δίχην. [ἢ Κυρνία. 
᾿Εντὸς ἑβδόμης. Νυνὶ γένοιτο σωϑῆναι μόνον. 
᾿Εῤῥέτω φίλος σὺν ἐχϑρῷ. Μέχρι τῆς χορωνίδος. 
Ἔσχατος. Μυσῶν. Καταξανοῦσί σ᾽ εἰς φοινιχίδα. 
Εὐθὺ Πελλήνης πέτεσϑαι διανοεῖ. Μυωξία. 

Εὐνοῶν σφάχτης. Τί φάτταν ἀντὶ τῆς περιστερᾶς; 
Eópsv ἁ λοπὰς τὸ πῶμα. Πρὸς ἅλας ἠγορασμένοι. 
"HA τὸ φῶς δανείζεις. ᾿Αμφορῆς νενασμένοι. 
Ἡμένη πελειάς. Οὐ δάχνουσιν οἱ τεϑνηχότες. - 


460 


Ἡράχλεια λουτρά. Δελφιχὸν ξίφος. Κάπνου σχιά. 
"HpdxAetov ἅμμα. Av ὄνυχος δίαιτα. γαστέρες. 
Θεὸς ἀναίδει᾽, ᾿Εχδέχεσθϑαι σφαῖραν. ᾿Ορφιχὸς βίος. 
Θετταλὸν νόμισμα. jet aluatt πεφυρμένος. 
Θύλαχοι. Σιμωνίδου μέλος. ΠΙαρεξηυλημένοι. 
Pt: xal Λήμνιος. Σὸν πηλὸν, ὥσπερ ἀτταγᾶς. 
Ισϑωιάζειν. Ζωπύρου τάλαντα. Κυζίχου στατήρ. 
Κανϑάρου axtat. 3b δ᾽ ἄδεις ὥσπερ eic Δῆλον πλέων. 
Καρχίνος λαγωόν. 'O Θρᾷξ ὅρκι᾽ οὐχ ἐπίσταται. 
Κέπφος ὠδίνει. Λεβηρίς. Αμμα Κασσιωτιχόν. 
Κέσχον οἰχεῖν. Ματτυάζειν. Συστομώτερος σχάφης. 
Κοινὸς ᾿Ερμῆς. ᾿Αττιχὸς πάροιχος. " Axpotc ἱστίοις, 
Κρομμύ᾽ ἐσθίουσι. Δαιδάλου πτερά. ϑῦμα Καριχόν. 
Κρωβύλου ζεῦγος. Κύχλωπος δῶρον. ᾿Οφοδαίδαλοι. 
Λάϑε βιώσας. là παρὸν εὖ τίϑει. Λάβραξ Μιλήσιος. 
Λάρος ἐν ἕλεσι. Παιπάλημα. Πιννοτήρης τοῦ χοροῦ. 
Λιμοδωριεῖς. Τὰ κοινὰ, πρὶν λαχεῖν, κατεσϑίεις. 
Λίνδιοι ϑύουσιν. “Απτεις λύχνον ἐν μεσημβρία. 
Λοχρικὸς βοῦς, Συχίνη μάχαιρα: Χειρὶ Λημνίᾳ. 

Μὴ μάχαιραν αἶρε ϑῆλυ. Ταντάλου τιμωρίαι, 
Μηδιχὴ τράπεζα. γιγγλύμου πολυστροφώτερος. 
Μῆλον ἩἩραχλῇς. Απαντα τοῖς σοφοῖσιν εὔχολα. 
Μουσόμαντις. Ἰαῦτα πράσσων φάσχ᾽ ἀνὴρ οὐδὲν ποιῶν. 
Μυῤῥινᾷν. Κύνειος ϑάνατος. Κονδύλοισιν νουϑετεῖν. 
Μυσικαρφί. γύργαϑον φυσᾷς. ὋὋ τρώσας πείσεται. 
Νᾶνος ὧν ὕπειχε. Κλεισϑένην δρῶ. Λογέμποροι. 
Ναῦς παλαιὰ πόντον οὐ mÀdotts. Σαάνδαλον Διός. 
Ναυτικώτερος Σάρωνος. ᾿Αρτέμων. Ζεῖ, xaie πῦρ. 
Νῦν ϑεοὶ μάχαρες. Ἴωμεν εἰς ᾿Αϑήνας. γάργαρα. 
Νοῦς δρᾷ, xal νοῦς ἀχούει. Ξὺν δορὶ, ξὺν ἀσπίδι. 
Ὄμματ᾽ ΓΑτρεως. Κρονόληρος. ᾿Αξία χύων ϑρόνου. 
Οὐ ϑέλων τε xal ϑέλων. Πρωμέρου χύνες. Πεύχης τρόπον. 
Οὐ σχολὴ δούλοισιν. Alpe πλῆχτρον ἀμυντήριον. 
Οὐχ ἐρήμας dv τρυγήσαις. Λευχὸς ὄρνις ἵπτατο. 
Παμφίλου νοσφισμός. ᾿Θστραχισμός. ΓΑμυρις μαίνεται. 
ΠΠῶὠντ΄ ἀχούων μύλος,  Xioc δεσπότην ὠνήσατο. 
llapüévos τὰ πρῶτα. Καλὸς ἐν δύρᾳ, Dübsodetos 


161 
Πλακχιάδαι, 7, ὁ Στέλαιος. Πράγματ᾽ ἐξ ἀπραξίας. 
Πλείονες τῶν Καλλιχυρίων. 'Ec αἶγας ἀγρίας. 
Πομφόλυξ ἄνθρωπος. Θὐρίῳ φέρεσθαι πνεύματι. 
Πρὶν λαχεῖν τὰ xoiv' ἀπεσϑίεις. Σχυϑῶν ἐρημία. 
Πρὸς τὸν εὖ πράσσοντα τοῖχον. Θύδ᾽ ἐλείφϑη πυρφόρος. 
Πτωχαλαζών. "Ecc xai σιγῆς ἀχίνδυνον γέρας. 
Πυῤρίχην βλέπει. ΠΠίϑηχος ἀνάπλεως ψιμμυϑίου. 
Σιφνιάζειν. “ὥσπερ εὐπάρυφος ix χωμῳδίας. 
Στρεψίμαλλος. Οὐ γὰρ οὕτως οὐδὲ χείσομαι πεσών. 
Σῦχον αἰτεῖς. Εἰς Θεῶν ὧὦτ᾽ ἦλϑεν. ᾿Αδμήτου μέλος. 
Συχοφάντης Χῖος ἀποπατῶν, ᾿Ράχος πολυσχιδές. 
Ταντάλου «τάλαντα. Κωρυχκαῖος ἠχροάζετο. 
Τὸν ϑέλοντα βοῦν ἔλαυνε. Τὸ Φιλοξένειον οὐ. 
Τῶν τριῶν καχῶν ἕν. 'À χισσὸς μετ᾽ ᾿Ανϑεστήρια. 
ὟΝ ὀρίνει. Φωχέων ἀπόνοια. Κοχλίου βίος. 
Φειδίας προσῆχεν εἰρήνῃ. Καχῶν τριχυμία. 
Ὡς ἀπὸ σχοπιᾶς. ᾿Αμυύνει δ᾽ ὡς ἔοιχεν, ἢ πάγη. 
Ὡς ἔχει ποδῶν ἔχαστος. Πειϑανάγχην προστιϑεῖς. 
Ὥσπερ Ἰβύχειος ἵππος. Ἡραχλῇς ξενίζεται. | 
παροιμίαι φυσιχαί. | 

᾿Αρχομένου δὲ νότου xal λήγοντος βορέαο. 
᾿Αρχομένων σιχύων xal ληγουσῶν χολοχυντῶν. 
Εἴη μοὶ τὰ μεταξὺ Κορίνϑου χαὶ Σιχυῶνος. 
Ἔν Κορύδου χοίτῃ σχολιὴ χέχρυπται ἄγρωστις. 
Μηχέτι νυχτὸς ὕειν, ἣ xev τέχοι ἀγροτέρη σῦς. 
Μίνϑην ἐν πολέμῳ μήτ᾽ ἔσϑιε, μήτε φύτευε. 
Νυχτερινὸς βορέας τρίτον οὔποτε φέγγος ἄητο. 
Μήποτ᾽ ἀπ᾽ ἠπείρου δείσῃς νέφος, ὡς ἀπὸ πόντου 
Χειμῶνος. ϑέρεος δὲ ἀπ᾿ ἠπείροιο μελαίνης. 
Alb ἄνεμος ταχὺ δὴ νεφέλας, ταχὺ δ᾽ αἴϑρια ποιεῖ. 

᾿Αργέστῃ δ᾽ ἀνέμῳ πᾶσ᾽ ἕπεται νεφέλη. 
φιλεῖ δὲ νότος μετὰ πάχνην. 

“Απαντα γηρᾷ τἄλλα, πλὴν οἴνου, χρόνῳ. 

᾿Απὸ ἐδνῶν. 
ἼΑργος ἄνυδρον ἐὸν Δανααὶ ϑέσαν "Apoc ἔνυδρον. 
Εἰς Σχῶλον μήτ᾽ αὐτὸς ἴμεν, μήτ᾽ ἄλλῳ ἕπεσϑαι. 
Ἔν δὲ Πάρῳ ψυχρὸν μὲν ὕδωρ, χαλαὶ δὲ γυναῖχες. 
11 


152 


Βίου παλαισταί. Λυδὸς ἐν μεσημβρίᾳ. 
Βομβυλίας ἄνϑρωπος. ᾿Αργεία φορά. 
Βορβοροτάραξις. Ἔξεχ᾽ ὦ qO' ἥλιε. 
Βόσχουσι φυγάδας ἐλπίδες. Νιόβη πάϑη. 
Βουνᾶς διχάζει. Μὴ λόγους ἄντ᾽ ἀλφίτων. 
Βοῦς ἕβδομος. Λάλει δὲ, καὶ μὴ ϑίγγανε. 
Βοῦς εἰς ἄμητον. Ψηλαφᾷν ἐν τῷ σχότῳ. 
Γαλῇ χροκωτόν. Ἄλφϑονοι Μουσῶν ϑύραι. 
Γάλλους τί τέμνεις; Κανθάρου σοφώτερος. 
Γείτων Μυχόνιος. Μὴ πρὸς ἐμὲ τὰ ποιχίλα. 
Γέλως Μεγαρικός. Οὔ ποτ᾽ ἴσχεν ἢ 9ópa. . 
Γέραιρε σαυτόν. Τυρίον Ξενοχράτους. 
Γερόντιον στυπεῖον. Οἰδίποδος ἀρά. - 
Γλαῦχκ᾽ sig ᾿Αϑήνας. Ἐξ ἑνὸς τὰ πάνϑ᾽ ὁρᾷς. 
DÀoxb μέλι καὶ πνίξ. ᾿Αντὶ πέρχης σχορπίον. 
Γραμμὴν ἐπ᾿ dxpav ἥκομεν. Καλὸς πίθων. 
Γυμνότερος ὑπέρου. βοῦς ἐν αὐλίῳ χάϑῃ. 
Γυναιχὸς ὄλεϑρος. Γυμνότερος ᾿Ιαλέμου. 
Δεινότερα 'πάσχει Σαμβίχου. Πλήρης πίθος. 
Δεῖται σελίνων. Μιχρὸν ὀβόλου τίμιον. 
Δελφῖνος ἐν χέρσῳ βία. Σφενδάμνινος. 
Δερῶ σὲ ϑύλαχον χλοπῆῇς. Εἰς ὀλβίαν. 
Δὶς παῖδες oi γέροντες. “Ὑπὲρ ὄνου σχιᾶς. 
᾿'Δραχμῆς χάλαζα. Κανθάρου μελάντερος. 
Ἴνωχε δὴ ϑῆρ ϑῆρα. Πεττὸν ἀνατίϑου. 
Εἰς αὔριον σπουδαῖα. Βαϑυχλέους χύλιξ. 
Εἰς οὖς λέγειν. Ζήνωνος ἐγχρατέστερος. 
Eig τὴν σελήνην ᾿Αχεσιλάου. Λὰξ πατεῖν. 
Ἔχ γεύματος γνοίης ἄν. ᾿Αϑύρωτον στόμα. 
Ἔχ τῆς φαρέτρης ἡμέρα. Τὰ Καννάχου. 
Ἔχ τῶν ὀνύχων λέοντα. Κουρήτων στόμα. 
᾿Ἐλέφαντος οὐδὲν διαφέρεις. Δούλων πόλις. 
Ἕλχειν σχαπέρδαν. Ἔκ τριχὸς χρεμάμεϑα. 
Ἔν Καρὶ τὸν χίνδυνον. Οινίϑων γάλα. 
Ἔν πυρὶ βέβηχας. Μορμολύττειν ἀσχίῳ. 
Ἔνϑ᾽ ot πόδες φέρωσιν. Εἰς ὅδωρ γράφειν. 
Ἔξω βέλους χάϑησο. Ταντάλου λίθος. 


458 


"Exaxtóc ὄρχος. ᾿Αρπαγὴ τὰ Κιννάρου. 
᾿Επιμενίδειον δέρμα. Γῇ χρύψας ἔχεις. 
᾿Ἐρασινάδου στρατηγία. Pow Σχυϑῶν. 
᾿Βρεβίνϑιος Διόνυσος. ᾿Ανεμώνῃ ῥόδον. 
᾿Ερετριέων 'Ρῶ. Κύπριδος κεστὸν φέρεις. 
Ἑρμῆς ἐπεισελήλυϑεν. Φάνου ϑύρα. 
Εὔδοντι δ᾽ αἴρει χύρτος. ΓΑξιον τριχός. 
Εὔρημα []αλαμήδειον. ᾿Απὸ γλώττης φίλος. 
Εὔριπος. "Yówp βατράχῳ, γαλῇ στέαρ. 
Ἢ αἷἵξ τὸ χιννάμωμον. "Αννος χρίβανον. 
Θάλασσαν ἀντλεῖς. γχεῶτις ἡμέρα. 
Θεαγένους ᾿χάτειον. "Exi φαχῇ μύρον. 
Θήλεια τέττιξ. Τὴν πόλιν ποιεῖς ἀγρόν. 
Θρασύβουλος ἀχράδ᾽ ἤσϑιεν. Μενετοὶ ϑεοί. 
ἸΙαλέμου ψυχρότερος. ᾿Ιππάρχων πίναξ. 
“Ιμὰς χύνειος. ἩἩμέτερος ὃ πυραμοῦς. 
Ἵππος χελώνην. Θεῖον ἐξαιροῦ λόγον. 
Κάϑαμμα λύειν. ᾿Εγχέλεις ϑηρώμενοι. 
Καχῶν ϑάλασσα. Τράγον ἀμέλγειν. Παρὰ μέλος. 
Κατὰ μυὸς ὄλεϑρον. ᾿Απὸ δὶς ἑπτὰ χυμάτων. 
Κατὰ ῥοῦν προχωρεῖ. Τὴν χαράδραν Οἰνόη. 
Κατὰ πῆχυν ἐπιδίδωσι. Τὸν Βάβυος χορόν. 
Κέλμις σίδηρον. ᾿Αντὶ σώματος σχιὰ. 
Κέπφος. Φαλαχρὸς Μυχόνιος. Σχιαμαχεῖν. 
Kí(xAot. Καϑεύδεις ἅλας ἄγων. "Ὄνου πόχους. 
Κιλίκιος ὄλεϑρος. “ὥσπερ ἐν Φειδειτίοις. 
Κόϑορνος. Ἔξω τῶν ἐλαιῶν ἐχφέρῃ. 
Κολοιὸς. Αἰσώπειος. Ἔσχατ᾽ ἐσχάτων. 
Κορινϑιάζειν. Τὸ μέγεϑος χολοσσιχὸς. 
* Κόραξ δδρεύει. Πάνϑ᾽ ὑπὸ Μύχονον μίαν. 
Κράδης ῥαγείσης. Οὐδὲν ἐξ ἀγροῦ λέγεις. 
ρείττων ἐπεισελήλυϑεν. Τὰ Ναννάχου. 
Κρῇῆναι λαλοῦσιν ἀργύρου. Σοροδαίμονες. 
Κριὸς τροφεῖ᾽ ἀπέδωχε. Μοῦσα Δωριχή. 
Κροχίδας ἀφαιρεῖν. Ζῇν χαραδριοῦ βίον. 
Κρόχης λαβέσθαι. Ποιχιλώτερος ταώ. 
Κύχνειον dopa. Τῷ ϑρίῳ τὴν ἔγχελυν. 


* 


154 


Κυμινοχίμβιξ. Βοῦς ἐπὶ γλώσσης ἔβα. 
Κυμινοπρίστης. Λιμοχίμβιξ. Πῆχυς εἷς. 

Κύων πάρ᾽ ἐντέροισιν. Αὐλητοῦ βίος. 
Κώνωπ᾽ ἐλέφαντι συγχρίνεις. Διπλοῦς ἀνήρ. 
Κώπην ἐλαύνειν δεῖ μαϑόντα. Βόχχορις. 
Κωφὸν πρόσωπον. Ἢ κύων ἐν τῇ φάτνῃ. 
Λαγὼς χκαϑεύδων. Δείχνυται τῷ δαχτύλῳ. 
Λάρος. Κόροιβος. Μαμμάκουϑος. Μελιτίδης. 
Λάρος xéynvs. Φορμιώνειος στιβᾶς. 
Λειβηϑρίων ἀμουσότερος. ἔλμμον μετρεῖν. 
Λευχὴν φυρῶ σοὶ μάζαν. ᾿Απὸ ϑήρας λύχου. 
Λευχώλενον χερδὼ γαμεῖς. Κλεόχριτος. 
Λίβυσσ᾽ ἀηδών. Μαντις ἐς Τροφωνίου. 
Λίϑον χυλίνδεις. ᾿Οστράχου περιστροφή. 
Λύχος χορεύει πρὸ[ς] τὸ φρέαρ. “Αλις δρυός. 
Μὴ παιδὶ τὴν μάχαιραν. Αἰγὶς ἔρχεται. 
Μάστιξ χεραμιχὴ. Τὴν λεοντῆν ἐνδύου. 
Μήτρας μεταβλητότερος. "Ev χηρίον. . 
Μιχρὸν χαχὸν μέγ᾽ ἀγαϑόν. “ἕρμωνος χάρις. 
Μισϑῶν τραγῳδοὺς ᾿Ιλιεύς. Λέριοι xaxot. 
Μολυβδίνη μάχαιρα. Βέβληται βαλών. 
Μόνον χρατεῖν ϑέοντα. Λιμῷ Μηλίῳ. 

Μύξος. Λοχρῶν σύνϑημα. Βουδόρῳ νόμῳ. 
Μῦς ἄρτι πίσσης γεύεται. Χρυσαῖ πέδαι. 
Μωροχαχοήϑης. ᾿Αλλ᾽ ἕπου χώρας τρόποις. 
Ναιχισσορεύεις. Χρυσόμαλλον προβάτιον. 
Νέα χελιδών. Τρυγόνος λαλίστερος. 

Νεχρὸν μυρίζειν. ΠΠυρὶ δὲ πῦρ οὐ σβέννυται. 
Νιχῷ 6 χάῤῥων. Οἱ λύχοι χρείσσους χυνῶν. [νιχῶ 2] 
Νόμος Ζαλεύχου. Πὺξ 6500 xal τῷ σχέλει. 
Νῦν ὀσπρίων ἄμητος. ᾿Αμελοῦς γωνία. 
Ξυρεῖς λέοντα. Κύνα δεδαρμένην δέρεις. 

ὋὉ Διὸς Κόρινθος. Πολλὰ ποιεῖς ἐξ ἑνός. 

Ἢ νοῦς ἐν ἡμῖν ϑεός. ᾿Ανεῤῥίφϑω κύβος. 

Ὃ πίϑος ἄπληστος. Σικελὸς ὀμφαχίζεται. 
“Οδοῦ πάρεργον. Μεταβολὴ πάντων γλυχύ. | 3 
Οἴχοι γενοίμην. τα γαστὴρ οὐχ ἔχει. * 


455 


Οἴκοϑεν ὃ μάρτυς. Οὐχ ἄνευ γε Θησέως. 
Ὄμνυσι Λάμπων χῆνα. Παιζόντων πόλις. 
Ὄνος ἐν μελίτταις. Οὐκ ἄνευ χρόνου φίλος. 
Ὄνος ἐν πιθήχοις. Πρὸς ἅλας ἠγορασμένος. 
Ὄνος πρὸς αὐλόν. Μιχρὸς, ἡλίκος Μόλων. 
Ὀρϑὴν βαδίζεις. 'H χορώνη Δαυλία. 
᾿Οστοῦν ἔνεστι τῷ λόγῳ. Γοργὸν βλέπει. 
Οὐδ᾽’ ἐν σελίνοις ἐστί. Βοῦς Μολόττιος. 

Οὐ νυκτὶ πλώεις. “Ο πόλεμος πάντων πατήρ. 
Οὐδ’ ὄναρ. 'O δασύπους τὸν περὲ κρεῶν τρέχει. 
Οὐ Χῖος, ἀλλὰ Κῶος. Αἰγύπτου γάμος. 

Οὐχ ἐπὶ Χαριξένης τάδ᾽ ἔστ᾽. Αἴας γελᾷ. 
Οὐχ ἔργον ἕδρας. ᾿Αποτράγημ᾽ ἀλώπεχος. 
Οὐχ οἵδ᾽ ὃ χρώζεις. Μὴ βάδιζ᾽ ἄνευ ξύλου. 
᾿Οχλεῖς μάτην με χῦμ᾽ ὅπως. "ἔχεις γαλῆν. 
Παῖς πατρὶ λύπη. Πρᾶγμ᾽ ἀναγκαῖον, χαχόν. 
Παρεύρεσις θράχεια. Λέσβιος πρύλις. [ϑραχία ?] 
Πάρνου σχάφος. Κρότωνος ὑγιέστερος. 
Πάσητος ἡμιώβολος. Σχύτη βλέπει. 

Πηλῷ χαϑαίρεις πηλόν. Ὗς Βοιωτία. 
Πλεύσειας εἰς Τροιζῆνα. Πέμματ᾽ ᾿Αττιχα. 
Πλὴν εἴ τις ὄονις οἶδεν ἡμᾶς. Ev πρὸς ἕν. 
Πόλεμος ἄδαχρυς. Ἢ τρὶς ἕξ, ἢ τρὶς χύβοι. 
Πόῤῥω Διός τε xoi κεραυνοῦ. Μηδὲ γρῦ. 
ΠΠότος Λυχεῖος. ᾿Αχεσίας ἰάσατο. 

Πρὶν ἢ πτίσαι τἄλευρα. Τὸν φαλλὸν ϑεῷ. 
Προβάτειον ἦϑος. ᾿Αρχάδας μιμούμενος. 
Πρὸς Κώρυχον γυμνάζομαι. Λύχος χανών. 
Προσεγχαλοῦσ᾽ οἱ φῶρες. Αἰγῶν ὀνόματα. 
IIpooéAqvoc ᾿Αρκάς. ᾿Αχρότητα χύμβαλα. 
Πτωχότερος Ἴρου. Πρὸς δύω δ᾽ οὐδ᾽ ᾿Ηραχλῆς. 
Πυγὴ γυναικός. 'O διὰ φρατόρων χύων. 
ΠΠώγωνα τίλλειν. "Exi ϑύρα τὴν ὑδρίαν. 
Σαλαμινία ναῦς. Πάντα χοινὰ τῶν φίλων. 
Σάμιος χομήτης. Τενέδιος συνήγορος. 
Σιχελὸς ϑάλασσαν, Εἰς κυνὸς πυγὴν ὅρα. 
Σχυϑιστὶ πίνει. Γἣν πρὸ γῆς ἐλαύνεται. 


456 


Σπανιώτερος Φοίνιχος. "Ex στόματος λύχου. 
Σπάρτης ἐλευϑερώτερος. Γλαύχου τέχνη. 
Σπείρει χύμινον. Σχῆμα, καὶ τριώβολον. 
Σπεύδοντ᾽ ὀτρύνεις. ἢ γαλῇ Ταρτησσία. 
Συβαριτικὴ τράπεζα. Περδίχου σκέλος. 
Σόμβουλος ἱερὸν χρῆμα. Μάρτυς οἴχοϑεν. 
Συραχοσία τράπεζα. Δοῖδυξ αὐξάνει. 
, Τὰ καλὰ χαλεπά. Τῆς ᾿Αμαλϑείας χέρας. 
Τᾶν πορφυρᾶν λιχνότερα. Κραυγάζεις “Ὕλαν. 
Τὰς ἐχ φαρέτρας ψηφίδας. Κύρβεις χαχῶν. 
Ταχεῖα πειϑὼ τῶν χαχῶν. AU ἅρματος. 
Τελχίν. Βίον ζῇ πνεύμονος ϑαλαττίου. 
Τεμεσαῖος ἥρως. Οὗτος ἄλλος ᾿Ηραχλῆς. 
Τήνελλα καλλίνικος. Οὐ δ᾽ οὕτω χαχῶς. 
Τῆς μητρὸς, ὥσπερ αἴξ, καλῇ.. θανάτους ὄνου. 
Τί πρὸς τὸν Ερμῆν; Ὄνος ἄγων μυστήρια. 
Τί πρῶτον, ἣ τί ὕστατον; Βολίτου δίχη. 
Τί σοι ᾿Απόλλων χεχιϑάρικ᾽; "Apqou λόφος. 
T(AXew φαλαχρόν. ᾿Αετὸς φεύγων λύχον. 
Τὸ γρῦ Δίωνος. Τὸν ξύοντ᾽ ἀντιξύειν. 
Τὸ ϑερμὸν ὀβελοῦ. Τ᾽ ἀλλότριον ἀμᾷς ϑέρος. 
Τὸ ϑετταλὸν σόφισμα. Πελλήνης χιτών. 
Τὸ σχᾶμα, xal τὸ βᾶμα. Μελλονιχιᾶν. 
Τὸ Φρυνίχου πάλαισμα. Σαρδῶος γέλως. 
Τραγιχὸς πίϑηχος. Εὐγενέστερος Κόδρου. 
Τραγῳδικὸν βλέπουσι. Θεὸς dvevbsfc.. 
Τρικέφαλος “Ερμῆς. Τοῦ πατρὸς τὸ παιδίον. 
Τρίψαι πρόσωπον. Ομόσε γωρεῖν τῷ χρόνῳ. 
“Υγρὰ δίαιτα. Παρδαλῆν ἐνημμένος. 
Ὕδωρ μένει. Πρὸ τῆς Bor; σπεύδων λύχος. 
Ὑπερβερεταῖος. Αὖϑις αὖ Πυϑῶδ᾽ ὁδός. 
“Ὑποσχέσεις Χάρητος. Ὗς ἐχώμασεν. 
Ὗς τὴν ᾿Αϑηνᾶν. Ἢ χάρις χάριν φέρει. 
Φορμοῤῥαφούμεϑ᾽. Εὐλαβεῖσϑε τὸν κύνα. 
ὕλαττε τὸν ϑώραχα. Τιτᾶνας χαλεῖς. 
Φρὺξ μηδὲν ἧττον Σπινϑάρου. Βοῦς ἐν πόλει. 
Φώχειος ἔρανος. Ἢ χαρώνειος ϑύρα. 


157 


Χείρωνος ἕλχος. Κίνδυνος πρώρας σελίς. 
Χελιδόνων μουσεῖα. Θύουσ᾽ “Ἑστία. 
Χιαστὶ τίλλειν. Τὸν «spl ψυχῆς τρέχειν. 
Χορὸν δίδωμι. Μέγα τὶ ἐσϑλὸς ἄγγελος. 
Ψάφωνος ὄρνεις. Ἔγγον χνήμης γόνυ. 
Ψευδόπυρα. Μύρμηξ ἣ χάμηλος. "Icov ἴσῳ. 
Ψύραϑε τὰν Σπάρταν ἄγειν. Κέγχρον τρυπᾷς. 
᾿Ωϑεῖν διχράνοις. ᾿Αλλ᾽ ἰδὼν ἐπειϑόμην. 
Ὡς ἀντὶ χορδῆς. ᾿Εσχιμαλίχϑαι σε δεῖ. 
Ὥς ἐν χατόπτρῳφ. Μέχρι τῶν ἀμφωτίδων. 

ἀπὸ τροχαϊχῶν. 
'A δὲ χεῖρ τὰν χεῖρα νίζει. δός τι, χαί τι λάμβανε. 
Αἰετὸν τίχτοντ᾽ ἐγώ σε χάνϑαρος μαιεύσομαι. 
᾿Αλλά γ᾽ ὡς ἥρως ἐν ἀσπίδι ξενίσαι σε βούλομαι. 
᾿Αμφιδέξιος γὰρ ἀνὴρ εἰμὶ, x' οὐχ ἁμαρτάνω. 
᾿Ανδρὶ Λυδῷ πράγματ᾽ οὐχ ἦν. ὃ δ᾽ ἀπιὼν ἐπρίατο. 
᾿Απαλὰ ϑερμολουσίαισιν, ἁβρὰ μαλϑακευνίαις. 
᾿Απονέμου μοι τῆς ἁμάξης. τῶν δ᾽ ὄνων οὔ μοι μέλει. 
᾿Αρτιώτατος, ὥσπερ ἐν τοῖς ὀργάνοισιν ἢ μαγάς. 
᾿Ασφαλὴς γάρ ἐστ᾽ ἀμείνων, 7, ταχύς στρατηλάτης. 
᾿Αξιώτερον ταρίχους. Βοῦς ποτ᾽ ἐν βοτάνῃ μένξ. 
Βάσχανος xai δυσμενὴς ὀφθαλμός ἐστι γειτόνων. 
Βίος ὅδ᾽ ἰχϑύων- ὃ μείων ἐστι μείζονος τροφή. 
Βορβόρῳ πηγὴν μιαίνων οὔποϑ᾽ εὑρήσεις ποτόν. 
Γαυριῶν, ὡς εἰ χαϑεῖλε τὴν ἐν Αργει ἀσπίδα. 
Διὰ μέσου xal λιμὸς ἐχρεῖ, καὶ μάλιστ᾽ ἀπόλλυται. 
Δοῦλς δεσποτῶν ἄχουε xal δίκαια χάδιχα. 
Εἴθε φαύλως, ὥσπερ εὗρες, ἐχβάλῃς τὴν ἔνϑεσιν. 
Ἔς χυνὸς πυγὴν ὀρᾷσϑαι, καὶ τριῶν ἀλωπέχων. 
Ἔστι τῶν ἐν τῷ μετώπῳ νοῦν ἔχειν εἰωϑότων. 
Ἔσχατος Κροτωνιατᾶν πρᾶτος ἄλλας ᾿Βλλάδος. 
Εὐτελὲς γὰρ δεῖπνον οὐδὲν ἐμποιεῖ παροινίαν. 
*H λεοντῇ, μὴ ᾿᾽φίκηται, σὺ δὲ πρόσραπτ᾽ ἀλωπεχῆν. 
Ἢ φρονεῖν ἔλασσον, 7 μεῖζον δύνασϑαι σ᾽ ἔπρεπε. 
Ἢν δὲ χάἀμὲ ζωπυρήσῃς, τὴν ἐμὴν ὧν λύσομαι. 
Ἢν τύχῃς δικάζων, χρῖνε τὴν [πριηνίην δίκην. 
Θᾶττον ἄν τις ἐν πλοίῳ πεσὼν ἁμάρτοι τοῦ ξύλου. 


" 158 


Θᾶττον 7, παρ᾽ Ἡραχλείτῳ περίνεω τόχος τρέχει. 
Καὶ. χρόχῃ λέων δεϑεὶς ἄνω χάτω περισύρεται. 
'Κέρδος αἰσχύνης ἄμεινον. ἕλχϑ μοιχὸν ἐς μυχόν. 
Μήγε μεῖζον προσχέοιτο τοὐπίσαγμα ϑυλάχῳ. 

Μὴ δ᾽ ἀμύλῃ τὼς χαλὼς ἄκανθα, μηδ᾽ αὖ πλαδδίῃ. 
Μή σ᾽ ἐλαιῶν ἐχτὸς ἁρπάσας ὃ ϑυμὸς ἐχφέρῃ. 

Μή xot εὖ ἔρδειν γέροντα, μηδὲ γείτονος xóva. 
Μήτε παῖδα, μὴ γυναῖκα, μὴ λάχον χωπηλάτην. 
Μήτε Λυδῶν xapóxac γε, μήτε μαστίγων ψόφους. 
Μουσιχὴν ἔρως διδάσχει, xav ἄμουσος ἡ τὸ πρίν. 
Νᾶφε xai μέμνασ᾽ ἀπιστεῖν, ταῦτα νεῦρα τᾶν φρενᾶν. 
Νυχτὶ φωνᾶν, νυχτὶ βουλὰν, νυχτὶ τὰν νίχαν δίδου. 
Ὃ φϑόνος δίκαιός ἐστι, τὸν φϑονοῦντα γὰρ Odxvat. 
Οἶδα πολλάχις χολάσας χατέρους σοῦ μείζονας. 
Οἷσι πιστὸν μᾶλλον οὐδὲν, ἢ λύχῳ χεχηνότι. 
“θστις ἔργον οὐδὲν εἶχεν, ᾿Αρμένην ἐτείχισεν. 

Οὗ μ᾽ ἐχρῆν σορὸν πρίασϑαι, τοῦτ᾽ ὄφλων ἀπέρχομαι. 
Οὔτε σὺν πανωλέϑροισιν, οὔτ᾽ ἄνευ πανωλέϑρων. 
Οὐ «φιλάνϑρωπός τις εἶ, ἔχεις νόσον, χαίρεις διδοὺς. 
Οὐδ᾽ ἄνευ ἁλῶν μεδίμνου, οὐδ᾽ ἄνευ χρόνου φίλος. 
Οὐχ ἐγώ μούνα χοϑουρὶς, ἐντὶ. x' ἄλλαι ἀλώπεχες. 
*0 ἐγὼ σ᾽ [ἐ]δίδαξα πέττειν τέτταρ᾽ εἰς τὴν χοίνιχα. 
Οὐχ ὑπ᾽ ἄλλων, ἀλλὰ τοῖς σαυτοῦ πτεροῖς ἁλίσχεαι. 
Παάντ᾽ ἀπ᾿ ἀχροφυσίων τε χἀπὸ χινναβευμάτων. 
Πολλάχις τοι πόλλ᾽ ἀπ᾿ ἐχϑρῶν μανθάνουσιν ot σοφοὶ. 
{Πρὸς στάϑμῃ πέτρον τίϑεσϑαι, μήτι πρὸς πέτρῳ στάϑμην. 
Πυῤῥίχαν ἄρ᾽ & χάμηλος ἔμαϑε τὰν Κινησίου. 

Τῇ ἀγρυξίᾳ δέδενται ἄνδρες οἱ νιχώμενοι. 

Τῇ πέτρᾳ δὸς τὸ σχέλος σὸν, xal πεσοῦνται τ᾽ dipysa. 
Τοὺς. γέροντας παῖς διδάσχεις, καὶ πρὸ τῆς γενειάδος. 
Τοῦτο δὴ τὸ σιμὸν ἐξάμπρευ᾽ ἄνευ χανϑηλίου. 

Τῷ παλαιῷ Λαχρατίδῃ τὸ σχέλος βαρύνεται. 

Τῷ πράσου φύλλῳ στ᾿ ἐρώντων δεδεμένον βαλλάντιον. 
Τῶν γε διϑυραμβοποιῶν νοῦν ἔχεις ἐλάττονα. 

Φρὺξ ἀνὴρ πληγεὶς ἀμείνων. xat διαχονόστερος. 
Χοιροπωλήσειν ἔοιχας, ὦ Κορινϑία γύναι. 

δε μίσει, ὡς φιλήσων" ὡς δὲ μισήσων, φίλει. 


459 


*Qv xéap πηλῷ σέσαχται, xai δυσεχνέπτῳ tpud. 

*Q πόλις πόλις, εὐτυχεῖς γε μᾶλλον, 7, καλῶς φρονεῖς. 
ὯΠΙΠ]περ οὐκ ἐχρήσατ᾽ ἂν τις οὐδ᾽ ἐς ὀξυϑύμια. 
Ὥς ἄνω τὴν μασχάλην αἴρωμεν ἐμπεπωχότες. 

Ὡς ἐγὼ πολλῶν ἀχούσας οἶδα τὸν ψόφαν ϑρίων. 
“Ὥσπερ ai ποῖμναι, ξένοις ϑύραν ἔχει τετριμμένην. 
“Ὥστε χαί σε τὰς χελώνας μαχαριεῖν τοῦ δέρματος. 
᾿Αγρίου βέβρωχας. ᾿Αγαθὰ πάντα Κιλλιχὼν ἔφη. 
᾿Αγρὸς ἣ πόλις. Πόλις δὲ Κέσχος οὐκ ἔχουσα νοῦν. 
᾿Αλλὰ μὴ ὥρας ἵἴχοιτο. Μὴ λόγους ἀντ᾽ ἀλφίτων. 
ἼἌΛΑλλο μὲν ποίχιλλε. Τοῖς vexpotot συγχρωτίζεο. . 
᾿Α[ν]δριάντα γαργαλίζεις. Πηνικίζειν μοὶ δοχεῖς. 
"Avi Δήλου τὴν Καλαυρίαν. ᾿Ορίγανον βλέπει. 
᾿Αξία τοῦ ῥρώματος κύων. Θύρας ἁμαρτάνει. 
“Αρπαγαὶ Κοτυττίοισι. Τῆς Παλαιτύρου xaxd. 
᾿Αττιχὸς πάροιχος. ἼΑστροις τὴν ὁδὸν τεχμαίρομεν. 
Αὐὑτὸν οὐ τρέφων χύνας τρέφεις. [ἔλως συγχρούσιος. 
Ἄχρι χείλους. Κυζιχηνὸν βάμμα. Μνήμων συμπότης. 
Βατταρίζειν. Μᾶλλον ἢ τὸ γῆρας ἐχδὺς, ἥδομαι. 
Βιβλιαίγισϑος. Λάλον τὶ xal πυριῤῥαγὲς φοφεῖς. 
Γλαῦχα Λαυριωτιχήν. l'evvatoc ἐκ βαλλαντίου. 
Γλαῦχος ἄλλος ἱππόβρωτος. Εἰς ϑεὸς, πολλοὶ φίλοι. 
Γλωσσογάστωρ. Οὔ τι ῥᾳδίως ἀληϑεύει Κίλιξ. 
Γραῦς χορεύει. Λυδίῳ νόμῳ. Καχῶν πανήγυρις. 
Γυμνὸς ὡς ἐχ μητρὸς εἴ. "Áxous τἀπὸ χαρδίας. 
Δαιδάλου μάχαιρα. Νουϑετῶν ἐμ᾽ αὐτὸς αἰπόλει. 
Δαχρύει Μεγαρεὺς. Λαχωνικὰς σελήνας μοι λέγεις. 
Εἰς ᾿Αφάννας. ᾿Αγρία μέλιττα. θησαυρὸς χαχῶν. 
Ἔμπολὴ Φοίνισσα. Βέμβιχος δίκην. [ἢ Κυρνία. 
Ἐντὸς ἑβδόμης. Νυνὶ γένοιτο σωϑῆναι μόνον. 
᾿Εῤῥέτω φίλος σὺν ἐχϑρῷ. Μέχρι τῆς χορωνίδος. 
Ἔνσχατος Μυσῶν. Καταξανοῦσί σ᾽ εἰς φοινικίδα. 
Εὐδὺ Πελλήνης πέτεσθαι διανοεῖ. Μυωξία. 

Εὐνοῶν σφάχτης. Τί φάτταν ἀντὶ τῆς περιστερᾶς; 
Εὔρεν ἁ λοπὰς τὸ πῶμα. Πρὸς ἅλας ἠγορασμένοι. 
Ἡλίῳ τὸ φῶς δανείζεις. ᾿Αμφορῆς νενασμένοι. 
Ἡμένη πελειάς. Οὐ δάχνουσιν οἱ τεϑνηχότες. 


460 


Ἡράκλεια λουτρά. Δελφιχὸν ξίφος. Κάπνου σχιά. 
Ἡράχλειον ἅμμα. Δι’ ὄνυχος δίαιτα. γαστέρες. 
Θεὸς ἀναίδει᾽. ᾿Εχδέχεσϑαι σφαῖραν. ᾿Ορφιχὸς βίος. 
Θετταλὸν νόμισμα. πηλὸς αἴματι πεφυρμένος. 
Θύλαχοι. Σιμωνίδου μέλος, Πϊαρεξηυλημένοι. 
ἸἼρβριος καὶ Λήμνιος. Σὸν πηλὸν, ὥσπερ ἀτταγᾶς. 
᾿Ισϑωυιάζειν. Ζωπύρου τάλαντα. Κυζίκου στατήρ. 
Κανϑάρου σχιαί. Σὺ δ᾽ ἄδεις ὥσπερ εἰς Δῆλον πλέων. 
Καρχίνος λαγωόν. Ὃ Θρᾷξ ὅρχι᾽ οὐχ ἐπίσταται. 
Κέπφος ὠδίνει. Λεβηρίς. Αμμα Κασσιωτιχόν. 
Κέσχον οἰχεῖν. Ματτυάζειν. Συστομώτερος σχάφης. 
Κοινὸς ᾿Ερμῆῇς. ᾿Αττιχὸς πάροιχος. ἔΑχροις ἱστίοις, 
Κρομμύ᾽ ἐσϑίουσι. Δαιδάλου πτερά. ϑῦμα Καριχόν. 
Κρωβύλου ζεῦγος. Κύχλωπος δῶρον. ᾿Οψοδαίδαλοι. 
Λάϑε βιώσας. ló παρὸν εὖ τίϑει. Λάβραξ Μιλήσιος. 
Λάρος ἐν ἕλεσι. Παιπάλημα. Πιννοτήρης τοῦ χοροῦ. 
Λιμοδωριεῖς. Τὰ χοινὰ, πρὶν λαχεῖν, χατεσϑίεις. 
Λίνδιοι ϑύουσιν.. Απτεις λύχνον ἐν μεσημβρία. 
Λοχριχὸς βοῦς, Συχίνη μάχαιρα. Χειρὶ Λημνίᾳ. 

Μὴ μάχαιραν αἷρε ϑῆλυ. Ταντάλου τιμωρίαι, 
Μηδιχὴ τράπεζα. γιγγλύμου πολυστροφώτερος. 
Μῆλον “Ἡρακλῆς. "Amavta τοῖς σοφοῖσιν εὔχολα. 
Μουσόμαντις. Ἰ αὖὗτα πράσσων φάσχ᾽ ἀνὴρ οὐδὲν ποιῶν. 
Μυῤῥινᾷν. Κύνειος ϑάνατος. ᾿Κονδύλοισιν νουϑετεῖν. 
Μυσιχαρφί. γύργαϑον φυσᾷς. O τρώσας πείσεται. 
Νᾶνος ὧν ὅπειχε. Κλεισϑένην δρῶ, Λογέμποροι. 
Ναῦς παλαιὰ πόντον οὐ πλώσεις. Σάνδαλον Διός. 
Ναυτικώτερος Σάρωνος. ᾿Αρτέμων. Ζεῖ, καῖς πῦρ. 
Νῦν ϑεοὶ μάχαρες. Ἴωμεν εἰς ᾿Αϑήνας. γάργαρα. 
Νοῦς ὁρᾷ, καὶ νοῦς ἀχούει. Ξὺν δορὶ, ξὺν ἀσπίδι. 
Ὄμματ᾽ ΓΑτρεως. Κρονόληρος. ᾿Αξία χύων ϑρόνου. 
Οὐ ϑέλων τε καὶ ϑέλων. Πρωμέρου χύνες. Πεύχης τρόπον. 
Οὐ σχολὴ δούλοισιν. Alpe πλῆχτρον ἀμυντήριον. 
Οὐχ ἐρήμας ἂν τρυγήσαις. Λευχὸς ὄρνις ἵπτατο. 
Παμφίλου νοσφισμός. ᾿Οστραχισμός. Ἄμυρις μαίνεται. 
Παάντ᾽ ἀχούων μύλος. O Χῖος δεσπότην ὠνήσατο. 
Παρϑένος τὰ πρῶτα. Καλὸς ἐν ϑύρᾳ. Ῥαμνούσιος. 


m 


161 


Πλαχιάδαι, Y, ὁ Στέλαιος. Πράγματ᾽ ἐξ ἀπραξίας. 
Πλείονες τῶν Καλλιχυρίων. Ἐς αἷγας ἀγρίας. 
Πομφόλυξ ἄνθρωπος. Οὐρίῳ φέρεσϑαι πνεύματι. 
Πρὶν λαχεῖν τὰ xoiv' ἀπεσϑίεις. Σχυϑῶν ἐρημία. 
Πρὸς τὸν εὖ πράσσοντα τοῖχον. Οὐδ᾽ ἐλείφϑη πυρφόρος. 
Πτωχαλαζών. "ἔστι xal σιγῆς ἀχίνδυνον γέρας. 
Πυῤρίχην βλέπει. Πίϑηχος ἀνάπλεως Ψιμμυϑίου. 
Σιφνιάζειν. “ὥσπερ εὐπάρυφος ἐχ κωμῳδίας. 
Στρεψίμαλλος. Οὐ γὰρ οὕτως οὐδὲ χείσομαι πεσών. 
Σῦχον αἰτεῖς. Εἰς Θεῶν dit' ἦλϑεν. ᾿Αδμήτου μέλος. 
Συχοφάντης Χῖος ἀποπατῶν. Pdxoc πολυσχιδές. 
Ταντάλου τάλαντα. Κωρυκαῖος ἠχροάζετο. 
Τὸν ϑέλοντα βοῦν ἔλαυνε. Τὸ Φιλοξένειον οὔ. 
Τῶν τριῶν χαχῶν ἕν. 'A χισσὸς μετ᾽ ᾿Ανϑεστήρια. 
"Yv ὀρίνει. Φωχέων ἀπόνοια. Κοχλίου βίος. 
Φειδίας προσῆχεν εἰρήνῃ. Καχῶν τριχυμία. 
Ὡς ἀπὸ σχοπιᾶς. ᾿Αμύνει δ’ ὡς ἔοιχεν, ἢ πάγη. 
Ὡς ἔχει ποδῶν ἔχαστος. Πειϑανάγχην προστιϑεῖς. 
Ὥσπερ Ἰβύχειος ἵππος. Ἣραχλῆς ξενίζεται. 
παροιμίαι φυσικαί., 

᾿Αρχομένου δὲ νότου χαὶ λήγοντος βορέαο. 
᾿Αρχομένων σιχύων xal ληγουσῶν κολοχυντῶν. 
Εἴη μοὶ τὰ μεταξὺ Κορίνϑου xal Σιχυῶνος. 
Ἔν Κορύδου χοίτῃ σχολιὴ χέχρυπται ἄγρωστις. 
Μηχέτι νυχτὸς ὕειν, Tj xev τέχοι ἀγροτέρη οὖς. 
Μίνϑην ἐν πολέμῳ μήτ᾽ ἔσϑιε, μήτε φύτευε. 
Νυχτερινὸς βορέας τρίτον οὔποτε φέγγος ἄητο. 
Μήποτ᾽ ἀπ’ ἠπείρου δείσῃς νέφος, ὡς ἀπὸ πόντου 
Χειμῶνος. ϑέρεος δὲ ἀπ᾽ ἠπείροιο μελαίνης. 
Aij ἄνεμος ταχὺ δὴ νεφέλας, ταχὺ δ᾽ αἴϑρια ποιεῖ. 

᾿Αργέστῃ δ᾽ ἀνέμῳ πᾶσ᾽ ἕπεται νεφέλη. 
φιλεῖ δὲ νότος μετὰ πάχνην. 

yg Ld » A » , 

Anxavta γηρᾷ τἄλλα, πλὴν οἴνου, χρόνῳ. 

᾿Απὸ ἐϑνῶν. 

ἼΑργος ἄνυδρον ἐὸν Δανααὶ ϑέσαν Αργος ἐνυδβον. 
Εἰς Σχῶλον μήτ᾽ αὐτὸς ἴμεν, μήτ᾽ ἄλλῳ ἕπεσϑαι. 
Ἔν δὲ Πάρῳ ψυχρὸν μὲν ὕδωρ, xal δὲ γυναῖχες. 


LY 


— ———Ó—MM——— ———— 


162 


Ἔστι Πύλος πρὸ Πύλοιο. Πύλος γε μὲν ἐστὶ καὶ ἄλλη. 
ἸΑβδηρα καλὴ Τηΐων ἀποιχία. 
᾿Αλάβανδα Καρῶν εὐτυχεστάτη πόλις. 
Δοῦναι μὲν εἰς ᾿Επαχτρέων, λαβεῖν δὲ μή. 
Εἰς Φᾶσιν, ἐνθὰ ναυσὶν ἔσχατος πλόος. 
Κόρινθος ὀφρυᾷ τε καὶ χοιλαίνεται. 
᾿Απὸ ἀνδρῶν. 

Αἰσχρὸν σιωπᾶν, Ἰσοχράτην δ᾽ ἐᾷν λέγειν. 
Συχαμίνον ἔσϑ᾽ ὁ Σύλλας ἀλφίτῳ πεπασμένον. 

[cf. A. Schotti adagia Graecorum p. 980.] 

Ennii. 

*Q Τίτε, st τι βοηϑῶ ἐγὼ, μελεδῶναά 9' ὑφαιρῶ, 
Ἥ σ᾽ εὖει, καὶ στήϑει ἐνιχριμ[φ]ϑεῖσα δονεύει; 
Τοῦδε τί ἔσται ἄεϑλον ; [Cicero Cato 1.] 


Εἷς βρότος ἀμβολίαισι τὸ πᾶν ἡμῖν ἀνέσωσεν. 

Οὐ γὰρ ὅγ᾽ εὐσοΐης ψιϑυριστὰς προύϑετο ϑρύλλους. 

Τῷ νῦν εὖχος ἀεὶ τ᾽ ἀνδρὸς μάλα καὶ μάλα ϑάλλει. 
e [Ibidem 10.] 

Ὥς ὅτε τὶς νίκχησεν Ὀλύμπια πολλάχις ἵππος, 

Νύσσαν πάρ πυμάτην, ὃ δὲ παύεται ἐσχατόγηρως. 

[Ibidem 14.] 

Sequentes Ennii versus secundum correctionem Scaligeri. 
Quo vobis mentes, rectae quae stare solebant 

Antehac, dementes sese flexere vietae? 

"Q ἄνδρες, ποῦ νῦν ἄφαρ ὑμῖν at τὸ πάροιϑεν 

Ὄρϑιαι ἤμυσαν φρένες ἄφρονες ἐξατονοῦσαι; 


Nemo me lacrumeis decoret, neque Funera fletom 
Facsit; nam volito vivo! per ora virom. 
Μήτις μοι ᾽νδαχρύοι, μή τε ϑρηνήτρια χλαίοι. 
) nd Ἁ / 5. ἃ , 
Ανδρῶν γὰρ πέτομαι ζωὸς ἀνὰ στομάτων. [73] 


Statii. 
Edepol, senectus, si nihil quidquam aliud vitii 
Apportes tecum, quom advenis, unum id sat est: 
Diu quis vivendo multa, quae non volt, videt. 


"Q γῆρας, εἰ καὶ προσιὸν οὐδὲν ἄλλο τὶ 


163 


Συνεισφέροιο μεμπτὸν, By τοῦτ᾽ ἔσϑ᾽ ἅλις, 
Τὸν ζῶντ᾽ ἐπὶ πολὺ πόλλ᾽ δρᾷν, ὧν οὐ ϑέλει. [25] 


Tum etiam in senecta hoc deputo miserrimum, 
Sentire ea aetate esse odiosum se alteri. 

Τοῦτ᾽ οὖν νομίζω σχέτλιον γέρονθϑ᾽ ὅτι 
Σύνοιδ᾽ ἑαυτῷ τοῖς πέλας μισουμένῳ. ᾿ [25] 


Cedo, qui vestram rempublicam tantam amisistis 
tam cito? 
Proveniebant oratores novi, stulti, adolescentuli. 
A. lléc δὴ πολιτείαν τοσαύτην ἀπεβάλεϑ᾽ οὕτω 
συντόμως; 
B. Προςῆλϑον ἄφρονες, νεοχμοὶ ῥήτρρες, νεανίαι. [20] 


ΑΝΘΟΛΟΓῚΑ ἘΠΙΓΡΑΜΜΑΤῸΝ ΜΑΡΤΊΑΛΙΟΥ. 


Ad obtrectatorem. 
ὃς χαυχᾷ γράψειν βελτίονα, τῆς μὲν ἀπειλῇ 
ἴσχου, ἔχου δ᾽ ἔργου, xpéacova δ᾽ ἀντιδίδου. 
τῇδε Ῥόδος μέν σοι, τῇδ᾽ αὖ πήδημα γένεσθω. 
ἢ πείρη τὸν νοῦν ἀνδρὸς ἔλεγξε μόνη. 
los. Scaliger Isa. Casaubonio suo δ. 
Μεσφά μοι ἣ μελέταις συλώμενον, ἣ διὰ γῆρας - 
ἔ pet ἀπ᾿ ὀφθαλμῶν χῶμα, Κασαυβόνιε, 
ὧν ἔμαϑον νέος ὧν, ἢ μνήμων εἰμὶ Λατίνων, 
. Ἑλλάδος εἰς χάριτος μέτρα μετεφρασάμην. 
xal τὰ μὲν ἀγρυπνῶν ἐπ᾽ ἀλαμπέος, οἷον ἄλυχνος, 
γύχτα Ov ὀρφναίην ἐξεπόνησα “λέχους. 
τῶν δέ «τιν᾽ ᾿Αρχτώων γαίης ἄπο τὴλε Βαταύων 
χομψὰ μὲν, οὐχ ἀτρόμῳ δ᾽ ὄμματι πρός σε περᾷ. 
φῶς γὰρ ὁρᾶν οὗ τολμᾷ ἀταρβήτοισι προσωπαῖς 
ὧν μήτηρ ἢ νὺξ, ὃ σχότος ἐστὶ πατήρ. 


Dum mihi vel curis, senio vel somnus abactus 
Fessa, Casauboni, lumina nullus habet: 
Quae didici iuvenis, memori quae: mente Latina 
115 


164 


Nunc teneo, Graio versa lepore dedi. 
Haec lecto sine luce meo, sine teste lucerna, 
Nocte nigra, vigili structa fuere mihi. 
Quaedam horum Arctois procul ad te missa Batavis 
Culta quidem veniunt, non tamen orba metu. 
Intrepida radios acie nam cernere, quod nox 
᾿ Se peperit, tenebrae quod genuere, timent. 
Lugduni Batavorum, noctibus brumalibus, in 
grabatulo. 


a. OA GEOQPIKA AMOIGEATPIKA 6EATPIKA. 

15,15. Χλοῦνις ὑποδμηϑεὶς, σὸν ἀριστεῖον, Μελέαγρε, 
ποσσίχον ἐστὶ μέρος Καρποφόρου χαμάτων; 

ἄρχτου μὲν προπετοῦς προβλῆτα διώσατο χαλχὸν 
πρώτου ἐν Αρχτώοις χλίμασι γινομένου. 

τῷ δαπέδῳ δ᾽ εἴσρηξε πελώριον ἶφι λέοντα 
Ἡραχλέους παλάμαις ἄρχιον ἀντίπαλον. 

χὰδ δὲ ϑοὴν στόρεσεν μηχίστῳ πάρδαλιν ἕλχει. 
ἤδη ἀἄεϑλα φέρων πρόσφατον ἔσχε μένος. 


15,27. εἰ τὸν Καρπόφορον γέννησε παλαίφατος αἰών, 
Καῖσαρ, τῶν τεράτων οὔτις ἄν ἔσχε λόγος. 
τὸν ταῦρον Μαραϑὼν, Νεμέη σχιόεσσα λέοντα, 
Μαίναλος ᾿Αρχαδίης οὐχ ἂν ἔτρεσσε. χάπρον. 
τούτου δεξιτερὴ μόρος dv πέλεν ἀϑρόος “Ὑδρης. 
xaí xs μιῇ πληγῇ πέφνε Χίμαιραν ἅπαξ. 
xal μόνος dy τυρίπνους δίχα Κολχίδος ἔχτανε ταύρους. 
μοῦνος ἂν ᾿Ἡσιόνην λῦσε xai ᾿Ανδρομέδαν. 
ἄλλ᾽ Ἣραχλῇος προφερέσϑω δωδεχάεϑλον. 
Μεῖζον ἔφυ, xaüeAeiy δώδεχα ϑῆρας ἅπαξ. 
45,28. οἵην εὐσχοπίην ἰϑύνει Δωρίδος αἰχμῆς 
καίτοι χάρτα νέου Καρποφόρου παλάυη. 
αὐχένι μὲν χούφῃ δισσοὺς ὑπεδέξατο ταύρους, 
εἶξε δέ οἱ ἀγρότερος βούβαλος, εἶξε βίσων. [δ᾽ οἱ ἢ] 
τοῦδε λέων ὅτ᾽ ἔφευγεν, ἀπαντῶν ἔμπεσεν ἔγχει. 
ἀμβολίας ἴϑι δὴ μέμφεο, δῆμε πέπων. 


ue 


165 


8,26. οὐ τόσσας ἔτρεσσε τίγρεις γαγγιτικὸς ἀγρεὸς 
“Ὑρχανῷ φεύγων ἵππῳ ἐφεζόμενος, 

ὅσσας, Καῖσαρ, ἴδε “Ῥώμη τεὸν ἄστυ νεοχμοὺς, 
οὐ δὲ χλιδῆς ἀριϑμεῖν ἴσχυσε πλῆϑος ἑῆς. 

τὴν Ἰνδῶν νέκησε χυνηγέσιον σέο πομπήν, 
τόν t8 τροπαιούχου πλοῦτον ἅπαντα Θεοῦ. 

᾿Ινδοὸς γὰρ ὑπ᾽ ὀχέσφι ϑριαμβεύοντι Λυαίῳ 
ἄρχιος ἣν διδύμη τίγρις ὑποζυγίη. 


15,18. ἦτις ἐπιστάτεω λιχμήσατο χεῖρας ἀσινῶς 
τίγρις ἀφ᾽ “Ὑρχανῶν ζαχλεὲς εὖχος ὀρῶν, 

δριμὸν δυσμείλιχτος ὀδὰξ ἐδαϊξε λέοντα, 
ϑαῦμα νέον, πολιῇ νώνυμον ἱστορίῃ. 

τοιοῦτ᾽ οὐ τόλμησ᾽ ὅτε δρυμοῖς ἐνδιάασχεν. 
οὖσα δ᾽ ἐν ἀνθρώποις E ἀτιϑασσοτέρα. 


2,75. χηδεμόνος μὲν πρόσϑε λέων μάστιγας ὑποτλὰς 
χαὶ χεῖρ᾽ ἀβλαβέως εἰς στόμα δεξάμενος 

εἰρήνην ἀπόειπε, πάλιν δ᾽ ἔδραμ᾽ ἄγριον ἦϑος, 
οἷον ἄν οὐ Λιβυχοῖς ἔπρεπεν ἐν ξυλόχοις. 

ὄχλου γὰρ δύο παῖδε νεαλδέος, ὃς τὸ ϑεάτρου 
αἰματόεν λίστροις ἐξομάλιζε πέδον, 

σχέτλιος, ἀγνώμων λυγρῷ χυνόδοντι δαΐξεν. 
οὐχ ἴδε μεῖζον ἄγος τοῦδε χυνηγέσιον. 

d(pte, φωνήσωμεν, ἀνηλεὲς, ὠμέ, λυκαίνης 
φείσασϑαι παίδων μάνθαν᾽ ἀφ᾽ ἡμετέρης. 


15, 10. ἁρμοστὴν μὲν ὀδὰξ δηλήσατο λῖς ἀχάριστος, 
οὐδ᾽ οὕτω γνωστῆῇς φβίσατο δεξιτερῆς. 
ὥνατο δ᾽ οὐ δηρὸν τολμήματος, ἄξια τίσας. 
y ὥστις τὰς πληγὰς οὐ φέρε, τλῇσε βέλη. 
ποίους «εἶναι ἔοικ᾽ ἐπὶ τοιοῦδ᾽ ἄνδρας ἄνακτος 
τοῦ ἀπιτάσσοντος θηρσὶν ἀϑωοσύνην : 


8,55. Μασσύλων ἐν ὄρεσσιν ὅσον βρύχημα γεγωνεῖ, 
δρυμὸς νηρίϑμοις εὖτε λέουσι βρέμει, 
ὠχριόων ποιμὴν ὅταν ἐς χαλύβας συνεέργῃ 


176 


9,83. σεῖο χυνηγετιχῶν ἐνὶ ϑαύμασι, Καῖσαρ, ἀγώνων, 
ot χαλὰ νιχῶσι τῶν πρὶν ἄεϑλα πρόμων, 

οὔατα μέν σοι πουλὺ, πλέον δ᾽ ἔτι ὄμματ᾽ ὀφείλει, 
αὐτὸς ὅτ᾽ αὐτόπτης ἐστὶν ὁ χαὶ λαλέων. 


11,33. ὁ Πράσινος μάλαπυχνὰ δεδουπότος ἄϑλα Νέρωνος 
ἄρνυτο, νιχητὴς πολλάχι χῦδος ἑλών. 

βάσχ᾽ ἴϑι βασχανίη, εἶξαι Ψεύδοιο Νέρωνι. 
οὐχ ὃ Νέρων νίκησ᾽, ἀλλ᾽ ὁ μόνος []ράσινος. 


9,38. εἰ xat πάντα χύβον ῥίπτειν σ᾽, ᾿Αγαϑῖνε, δεήσει, 
οὐ τεύξῃ. πέλτην ὥστε σοὶ ἐχπεσέειν. 
ἑσπομένη ἀέχοντι παλίσσυτος ἵζει ἐπ᾿ ἄχρου 
ἢ ποδὸς, 7| νώτοι᾽, ἰξύος, ἡ ὄνυχος. 
ἣν xal ὄλισθος ἔχῃ ϑυμέλην ῥανίδεσσι χρόχοιο, 
ἣν xal ἀνειλίσσῃ τὰς ὀθόνας ἄνεμος. 
τῶν μελέων ἀμερίμνου ἐπέσσυται ἀπρονοητί. 
οὔτ᾽ ἀνέμῳ παίχτης βλάπτεται, οὔτε χρόχῳ., 
πάντα ποιῶν, ᾿Αγαϑῖν᾽, ἵν᾿ ἁμάρτῃς, οὐχ ἀτυχήσεις. 
τέχνης δεῖ, πέλτην ὥστε σοὶ ἐχπεσέειν. 


8, 100. ϑοῦρις ὀδοντομάχου ϑήρη ἐλέφαντος ἀφείσϑω. 
χαλὸς (ἀφαιρείσϑω λῖνα) πάρεστ᾽ ὄναγρος. 


13,95. πρωϊνοῦ οὐχ ἐλάχιστον oput ϑήρευμα ϑεάτρου 
, , , 
πόσσων μοὶ σχυλάχων αἴτιος ἐστὶ φόνου : 


1,1. Γνοὺς εὖ γελοίης τὴν πανήγυριν Φλώρης, ! 
τρυφήν 9' ἑορτῆς, καὶ τὸ δημοτῶν στρῆνος, 
πῶς εἰς ϑέατρον εἰσέβης, Κάτων σεμνέ; 
uy οὐχ ἔβης δί᾽ ἄλλο, πλὴν ἵν᾿ ἐξέλθῃς; 


B. ΕἸΣ ZQA. 
4,32. xai λάϑε, xai στίλβουσα 8C ἠλέχτροιο μέλισσα 
φαίνεται, ὡς ἰδίῳ σφιγγομένη σχαδόνι. - 
τοῖον τοσσατίων γέρας ἔλλαχεν ἄξιον ἔργων, 
οἷα προαιρεσίῃ τοῦτον ἑλοῦσα μόρον. 


477 


LJ 
ἑρπετὸν ἠλέχτρου στρὰγξ ἐπέδησε μιχρόν. 
οὕτως ὃς πρὶν ἔην, εὖτε ζώεσχεν, ἄτιμος, 
τῷ ἰδίῳ ϑανάτῳ νῦν πολύτιμος ἔφυ. 


6,15. ὡς Φαεϑοντείου μύρμηξ ἐπαλᾶτο DU ἄλσους, 


4,59. ἡλιάδων ἔχις ἦμος ἀνεῤῥιχᾶτο OC ὄζων, 
ϑηρίου ἤλεχτρον στάξεχάτ᾽ ἀντοέμνου. [ἀντομένου 2] 

γλισχρῇ δ᾽ ὡς ϑαύμαζεν ἐνισχόμενος ῥαϑάμιγγι, 
ἄφνω ἐπαχνώϑη ῥιγαλέῳ παγετῷ. 

μήτοι ἀναχτορέῳ, Κλεοπάτρη, σήματι καυχῶ, 
et^ ὑπὸ σεμνοτέρῳ χεῖται ἔχιδνα τάφῳ. 


5,67. νισσομένου χειμῶνος ὅτ᾽ ᾿Ατϑίδες εἰς σφέτερ᾽ ἤϑεα 
νεῦντο, νεοττεύουσ᾽ ὄρνις ἔμεινε μία. 

τοῦ μὲν ἄγους ἤσϑοντο παλίσσυτα εἴαρος ὥρῃ 
ὄρνεα, τὴν δ᾽ αὑτῶν ἔσπασαν αὐτόμολον. 

ὄψια τιννύσϑη, μήτηρ γὰρ ὄφειλεν ἀλιτρὴ 
τοῦτο παϑεῖν, ὅτ᾽ Ἴτυν υἷα διεσπάσατο. 


9, 31. Βαίβιος ᾿Αρχτώουσδε χιὼν ἅμα Καίσαρι, ῥέξειν 
ηὔξαϑ᾽ ὑπὲρ χείνου πτηνὸν "Αρηΐὶ τόδε. 

χύχλα μὲν οὐ μήνη δὶς τέσσαρα πλῇσεν, ἀπήτει 
τῆς εὐχῆς ὃ ϑεὸς χρεῖος ὀφειλόμενον. 

εὐθὺς γὴν βωμοῖσι παρίσταται αὐτοχέλευστος, 
xal πέσε ϑῦμ᾽ ἱεροῦ βαιὸν ἐπ᾽ ἐσχαρίου. 

ὀχτὼ δρᾷς εὐρῆῇος ἀπήορα χέρματα ῥάμφους; 
τοῦ πτηνοῦ σπλα[γ]χνοις ταῦτ᾽ ἐνιχεχρύφατο. 

σεῦ ὕπερ ἀργυρίῳ x' οὐχ αἵματι χαλλιερῶν χὴν 
φησὶν, ἄναξ, δτιὴ μηχέτι δεῖ χάλυβος. 


8,32. ἑζομένης ἐς χόλπον ᾿Αρητύλλης ἐρόεσσα 
ῥεῦσε δί᾽ ἠερίης πτᾶσα πελειὰς ὁδοῦ. 

ἣν ἂν ἄϑυρμα τύχης, εἰ μὴ ἀφύλαχτος ἔμεινεν, 
ἤθελε τ᾽ οὐχ, ἄνετος χαίπερ ἐοῦσα, φυγεῖν. 

εἴ τι ἀδελφειὴν ἔλπειν ϑέμις, eU τι δύνανται 
τὸν χόσμου χάμπτειν παντὸς ἄναχτα λιταί, 

αὕτη σοὶ φυγάδος τυχὸν ἔρχεται ὄρνις ἀδελφοῦ 

12 


— στπτπ  οΟ-ς--“ « Ὁ -- - Lh mass ned —— — 


178 
ἄγγελος ix Σαρδοῦς οἴκαδε νισσομένου. 


11,69. Αὐσονίοιο ϑεάτρου ἐνὶ ϑρεφϑεῖσα χυνηγοῖς 
ἀγρίη ἐν δρυόχοις, ἠπίη ἐν μεγάροις 

Λυδίη ἐχλήϑην Δέξτρῳ τῷ χτήτορι πιστὴ, 
ὅστις dy οὐ πρὸ ipei" εἷλε τὸν ᾿Ηριγόνης, 

οὐδ᾽ ὃς ἀπὸ σχιερῇῆς Δίχτης ἐπὶ φωσφόρον "Ho 
ἑσπόμενος Κεφάλῳ οὐρανὸν εἰσανέβη. 

οὐ μαχρός με βίος, xal ἀχρήϊος ἔσβεσεν αἰὼν, 
οἷος ὃ πότμος ἔφυ Δουλιχίοιο χυνός. 

ἀφριόων χλοῦνις χρυερῷ μ᾽ ἐδάμασσεν ὀδόντι 
τῷ "Epopavüs(o, τῷ Καλυδῶνος ἴσος. 

οὐδ᾽ ἀχάχημαι ἰοῦσ᾽ ὑπὸ τὴν Στύγα καίπερ ἀωρί. 
οὐ γὰρ καλλίων ἦν μόρος εὐχτὸς’ ἐμοί. 


48, 52. νῆσσαν ὅλην παράϑες, τὸν δ᾽ αὐχένα νόστιμος ἐστὶ 
xai τὰ στέρνα. τὰ δ᾽ αὖ λοιπὰ μαγειρος ἔχοι. 

44, 75. ἢ Φιλομήλα ἄγος Τηρῆος ὀδύρεται, ἥ τε 
πρόσϑεν ἐοῦσ᾽ ἄνεως, ὄρνεον ἐστὶ λάλον. 

14, 73. ψίτταχος οὔνομα τῶν ἄλλων παρὰ σεῖο μάϑοιμι. 
αὐτόματος Καῖσαρ χαῖρε λέγειν ἐδάην. 

13,74. ὄρνις ἔσωσε νεὼν Ἰαρπήϊον ἦδε. τί ϑαῦμα; 
οὐ γὰρ ἐγηγερχὼς ἦν Θεὸς αὐτὸν ἔτι. 

13, 58. χηνὸς, ὅρα, μεγάλου πῶς μεῖζον ἀείρεται ἧπαρ. 
ϑαυμάζων φήσεις, ποῦ τόδ᾽ ἐπηυξάνετο; 

13,61. ἐν ὀρνιϑείοις νοστιμωτάτη χυλοῖς 
τῶν αἀτταγήνων ἔστ᾽ ᾿Ιωνιχῶν γεῦσις. 

13, 45. εἰ γαίης Λιβύης καὶ Φάσιδος εἴχομεν ὄρνεις, 
ἔλλαβες ἄν. νῦν δ᾽ αὖ δέξο χατοιχιδίας. 

13,62. οἴχῳ ἐν ὀρφναίῳ σιτίζεται ὄρνις ἀλεύρῳ 
ἡδέϊ, λιχνείης ὀξὺ σόφισμα πέλει. 

13, 49. βοσχομένη Ἰλυχερὸν σῦχον xai βότρυας ἡδεῖς 
τίπτ ὄνῦμ᾽ 00 μᾶλλον δῶχεν 0 βότρυς ἐμοί; 

13, θ4, τηὐσίως ἀγόνιν ὑποπέπτωχ᾽ ὄρνις ἀχοίτῃ. 
οὔτο θεᾶς Ko ἔλης ὄρνεον εἶναι ἔδει. 

ἀβληγσὰς ἐπίορχος ἡδὰξ μὴ βλάπτε πελειᾶς, 

"ew ἱρὰ ὕεᾶς Ἀνιδίης. 


v 


| 179 


13, 67. φάσσαι ἐπαμβλύνουσι γονῆς μέλος δρμοδέραιοι. 
μὴ πτηνὸν τόδ᾽ ἔδοιϑ᾽ ὅςγε φίλοιφος ἔφυ. 

48, 69. ΠΠαννονιχὰς οὐ μὴν Ὄμβρων ἄπο δέγμεϑα χάττας. 
Τάσδε ϑέλει πέμπειν μᾶλλον "Αναχτι Πόδης. 

13, 70. τὸν ταρσοὺς τοσάχις λαμπροὺςτανύοντατεϑηπὼς 
πῶς δύνῃ, ὠμόφρων, ἀρταμέϊ προδόμεν ; 

14,85. οὔνομα δῶχε λέχει καλλίπτεροφεὄρνεον. “Ἥρης 
ἐστὶ τονῦν. "Apyoc δ᾽ αὐτοπάροιϑεν ἔην. 

13, 72. ᾿Αργώῃ πρῶτον μετεγέχϑην νηί. πάροιϑεν 
γνωστὸν ἐμοὶ, πλὴν τοῦ Φάσιδος, οὐδὲν ἔην, 

13, 75. τὴν στίχα συγχεύσεις xal τὸ στοιχεῖον ὀλεῖται, 
εἰ Παλαμήδειον πτηνὸν 8v ἐξελάσεις. 

13, 77. ὑνησχούσῃ γλώσσῃ μινυρίζεται ἣδὺ μέλισμα 
αὐτὸς τυμβῳδὸς χύχνος ἑαυτῷ ἐών. 

48, 78. οὔνομα τοσσίχη ὄρνις ἔχει μεγάλοιο γίγαντος, 
οὔνομα xai [᾿ρασίνου Πορφυρίωνος ἔχει. 

18, 71. οὐνομα τὰ πτερὰ δῶχεν ἐρυϑρ᾽,ἢ γλῶσσαδὲλίχνοις 
νόστιμος ἐστί, τί δ᾽ εἰ γλῶσσα τέτυχτο λάλῃ; 

44,70. χίττα λάλη πρόσφημι σ᾽ ἐνάρϑρῳ χύριον αὐδῇ. 
φαίης x', οὐχ δρόων μ᾽, ὄρνεον οὐχ ἔμεναι. 

44,210. ἅρπαξ ἦν πτηνῶν, νῦν δ᾽ ἰξευτῆρος ὑπουργὸς 
χηλεῖ, «' οὐχ αὑτῷ μέμφεϑ᾽ ἁλισχόμενα. 

13, 65. τοὔρνεον ἢ καλάμοισιν ἁλίσχεται, ἠὲ λίνοισι 
χλωρὶς, ἔτ᾽ ὀργῶντος βότρυος ὀμφαχίου. 

13, 79. τρίγλα συνεισάχτῳ πνεῖ νωϑὴς ἤδη ἐν ἅλμῃ. 
ἐχψύχει; ζωρὴν δοὺς GÀ ἀναφλογιεῖς. 

13, 80. ἢ Σιχελοῖς νήχουσα βυϑοῖς ἔνι χρῶτα υύραινα 
οὐ χαταβαπτίζειν ἡλιόχαυύστον ἔχει. 

13,87. εἰ καὶ ρῥόμβον ἔχει λοπὰς μεγίστη, 
αείζων τῆς λοπάδος πέφυχ᾽ ὃ ῥόμβος. 

13, 88. ἡμᾶς Λεῖρις ἔθρεψεν, ὃν ἄλσος ἔρυτο Μαρίχης, 
ἐντεῦϑεν σχιλλῶν ἐσμεν ἄϑροισμα πολύ. 

13, 84. οὗτος, ὃς εἰναλίων πίων σχάρος ἦλϑ᾽ ἀπὸ βυσσῶν, 

| μοῦδνα(τὰἀλοιπὰ δ᾽ ἄχρηστ᾽) ἔγκατ᾽ ἐδῴδιμ᾽ ἔχϑι. 

13, 85. πρεσβεύων Νείλου, Kopaxiv', ἁρπάζεαι ὄψων. 
τοῖς Πέλλης λίχνοις ἀλλό τι οὐ προτερεῖ. 

13, 86. εἰκαὶἀκανϑοφόρουχελύφους ἄπο δάχτυλα χεντεῖ, 

425 


180 


ὄστραχον ἐχδὺς ὅμως ἔσται ἐχῖνος ἁβρός. 

13,88. εἰ xai δαψιλέως Βενετῶν πᾶν δαίνυται ἔϑνος, 
ἄρχετ᾽ ἐκεῖ πάσης χωβιὸς εἰλαπίνης. 

13, 86. Εὐγανέου λάβραξ προχοὰς ὑποδῦσι Τιμαύου 
τὸ γλυχὺ βοσχόμενος νᾶμα ϑαλασσομιγές. 

18,90. Τίμιος οὐ πᾶς χρύσοφρυς χαὶ ἐπαίνετός ἐστιν. 
ἄλλ᾽ ὃ μόνον Λουχρῖν᾽ ὄστρεα δαινύμενος. 

18, 91. πέμψον ἀναχτορέῃσι γλάνιν δώρημα τραπέζαις. 
ἀμβροσίην σπανίη δαῖτα δόσις στεφέτω. 

13, 87. εἴματα osi ἀχάριστος ἐμῷ πεφορυγμένα λύϑρῳ 

ἀμπέχῃ, οὐδ᾽ ἀρκεῖ τοίσδεσ᾽, ἔδεσμα πέλω. 

14, 211. φριξείου δασύμαλλον ἀπέϑρισας αὐχένα χριοῦ. 
ἔσϑος ὅ σοι ϑαμὰ δοὺς σοῦ ἀπέλαυσε τόδε. 

. 14, 70. σοὶ τρυφερὴν τελέσει Κρονίων ὅδε χοῖρος ἑορτὴν 
ἀχύλῳ ἐν σιάλοις ἀφριόωσι τραφείς. 

13, 41. ἀκρήτῳ μεϑύοντα γλαάγει μοὶ δέλφαχα ϑέσϑω 
πλούσιος, Αἰτωλοῦ δ᾽ αὐτὸς ἔδοιτο χάπρου. 

13, 93. ὃς Διομηδείοις φοβερὸς πεδίοισι σιδήρῳ 
Αἰτωλῷ πληγεὶς ἤριπε, τηλίχος ἦν. 

44,221. σαρχίδιον μὲν μιχρὸν ἐπ᾿ ἐσχαρίδος πεφλογίσϑω. 
σῦν δ᾽ εὔοι γλωχὶν ἀφριόωντα μαχρή. 

13, 39. τινυνύσϑω ἰταμὸν xai Βάχχῳ ζῶον ἀπεχϑές. 
τὸν ϑεὸν ἤδη γὰρ βλάψε νεογνὸν ἐόν. 

18, 59. χειμῶνος μὲν ὅλου χνώσσω, πίων δὲ τότ᾽ εἰμὶ, 
ὁππῆμος μηδὲν πλήν με τὸ χῶμα τρέφει. 

13, 92. τῶν πτηνῶν ἢ χίχλη, ἐμοὶ χριτῇ εἴ xev ἐρίζοις, 
τῶν δ᾽ αὖ τετραπόδων πρῶτον ἔδεσμα λαγώς. 

13, 96. μῶν ὅδ᾽ ἔην ποτὲ σοῖσι δαμεὶς Κυπάρισσε, λε- 
ἢ δὸς σὸς μᾶλλον, Σιλβία, ἣν ἔλαφος; [παδνοις, 

13,97. μούνῃ ἕως τρέφεται τῇ μητρὶ λαλίσιος, ἴσχει 
οὔνομα τοῦτ᾽ ὄναγρος νήπιος, ἀλλὰ βραχύ. 

13, 94. χάπρῳ ὀδοὺς, ἐλάφῳ χέρας ἀμυντήριον ἐστί, 
χῦρμα μόνον πελόμεσϑ᾽ ἔϑνε᾽ ἄοπλα πρόχες. 

13, 98. νηπιάχῳ μέλπηϑρον ὀπάσσεις δορχάδα παιδί. 
εἴματα δ᾽ αὖ σείων τήνδ᾽ ἀφίησι λεώς. 

13, 99. ῥωγὸς ἀπηόριον τὴν ζόρχα ϑεώμενος ἄχρης 

. ἐλπίζοις χε πεσεῖν, ἢ δ᾽ ἀϑέρισσε χύνας. 


6 . 
4 εἰ 


181 


44,197. σοὶ μὲν ἀφ᾽ ἡμιόνων τούτων οὐ δεινὸν ἄν εἴη 
πτῶμα, χαμαὶ δ᾽ ἵζοις μιχροῦ ἄν ὑψιτέρω. 

14, 198. εἰρομένῳ τρυφεροῦ σχύλαχος πᾶν στρῆνος ὅλη 
σοὶ σελὶς ἐξειπεῖν ἄρχιος οὐχ ἄν ἔοι. [μεῦ 

14, 199. τυτϑὸς ὅδ᾽ ἐνρύϑμοις ὁπλαῖς πεδίοιο χροαίνων 
ἤλυϑε χρυσογόνων ἵππος ἀπ᾽ ᾿Δοτυρίων. 

14, 200. οὐχ αὑτῷ ϑηρᾷ, τῷ χτήτορι δ᾽, ὀξὺς ἐπαχτὴρ 

“ οὗτος ὀδὰξ ἀβλαβῇ πτῶχα δόμονδε φέρων. 

44,202. ῥιπτομένους ἰοὺς σεσοφισμένος εὖ ἀλέασϑαι 

εἰ χέρχον χτώμην, χερχοπίϑηχος ἄν ἦν. 


4. ΕΙΣ ΚΑΡΠΟΥ͂Σ ΚΑΙ ΕΔΕΣΜΑΤΑ. 
48, ὅ. συχαλίδ᾽ ἰξυόφι λελαχὼς τεϑαλυῖαν ἀχοιφῇ 
πάσσον ἐπιχνήσας, εἰ τι φρονεῖς, πέπερι. 
48,6. χόνδρον ἐγώ σοι ἔδωχα. δότω μελίχρατον ὃ πλου- 
πλούσιος οὐχ ἐϑέλει δοῦναι; ἄταρ σὺ πρίω. [τῶν. 
13, 7. σοὶ χιδρὸς εἰ κύαμος χεράμοις ἔνι πέφλιδε, 
οἰμώζειν μαχρὰν δαψ[ι]λέεσσι λέγε. [δείπνοις 
8,8. δημοτιχῷ πολτῷ Κλουσίνας ἔμβραχε χύτρας, 
γλεῦχος ἵν᾽ ἐμφορεϑεὶς ἐν χενεῇσι πίῃς. 
13, 13. ὄφρ᾽ 1], τεχτονιχὴ δαὶς, εὔστομα τεῦτλα, μάγειρος 
ποσσάχις αἰτήσει xal μέϑυ, xal πέπεριϊ 
48,10. οὐχ ἀξίως ἄν σεμιδάλεως χρείας λέγοις 
οὕτω μαγείροις, ἀρτοποιοῖς τ᾽ εὐϑέτου. 
13, 47. τοῖος 6 [Πιχέντων ζυμοῦται νέχταρι λεοχῷ 
ἄρτος, σπόγγος ὅπως ηὔξετο νᾶμα πιών. 
13, 60. δῥηγνύντα χρῆϑεν ὕδνα γαίην μητέρα 
τὰ δευτερεῖα τῶν μυχήτων ἴσχομεν. 
48,214. ὄντινα παῤῥαλίη μυάχανϑον ἔϑρεψε “Ραβέννη, 
οὔτοι ἀχηπεύτων ἀσπαράγων προφέρει. 
13, 14. ἥτις τῶν προγόνων ϑρίδαξ τεχμαίρετο δαῖτας, 
εἰπὲ, τιὴ δείπνων ἄρχεται ἡμετέρων ; 
18, 17. ναυτιάαν χράμβης ϑαλλοῖς εἰ δείδιας ὠχροῖς, 
τεύξαι σφι χλοερὸν χρῶτα νιτρῶδες ὅδωρ. 
13, 20. ἡμεῖς εὐχάρπου πέλομεν κήπευμ᾽ ᾿Αμιτέρνου. 
γογγυλίδων Νούρσης οὐχ ἄν ἔχοι σε πόϑος. 
13, 16. dc σοι γογγυλίδας χαιρούσας ψύχεϊ πέμπω, 


182 


τάσδε μετ᾽ οὐρανίων Ῥωμύλος ἐσϑίεται. 

13, 57. Νειλιαχοῦ λαχάνου γελάσεις ἐριώδεα ῥυσμόν, 
εἱλικτοὺς ἕλχων χερσὶν ὀδάξ τε μίτους. 

13, 48. εὐχερὲς ἀργυρίου χρυσοῦτ᾽ ἐρίου τε xal ἔσϑους, 
τῶν δὲ μυχήτων αὖ δυσχερές ἐστι δόμα. 

18, 84. γραῦν μὲν ἔχων γαμετὴν, τὰ μέρη δ᾽ ὑπὸ γαστρὶ 

νεχρωϑεὶς 

μηδὲν ἔχοις, βόλβων πρὶν χορέσασϑαι, ἄκος. 

13,26. οὖα μὲν ἐσμὲν ὑγρῇῆς γαστρὸς σχλήρυντρον ὀπώ- 
παιδὶ δὲ μᾶλλον ἐοῦσ᾽, ἠέ σοι, ἁἀρμοδίη. [ρη, 

18,27. χρυσοχρὼς δίδοται χαρυωτὶς ἐν ἤματι πρώτῳ 
j 2 δῶρον ὅμως αὐτὸ πένητος ἔφυ. 

4, 18. τῶν χαρύων μὲν ἄϑυρμα μιχρὸν δαπάνημα χα- 
ἀλλὰ ϑαμὰ γλουτῶν παιδία νοσφίσατο. [λεῖται, 

13, 25. τῆλε σοβοῦ, παροδῖτα, “Ῥέης ἀχρόδρυον εἰμί, 
ὄφρα μὴ εἰς σχέτλιον χρᾶτα πέσοιμι τεόν. 

13, 36. Πιχηνοῦ τριπτῆῇρος ὑπεχχλεφϑεῖσα xal ἀρχὴ 
ἢ ἐλάα δαιτὸς χαὶ τέλος αὐτὴ ἔφυ. 

13, 24. εἰ μέλιτι μεϑύοντα χυδώνια τὶς παραϑείη 
σοί ποτε, ταῦτα χαλεῖν σοὶ μελίμηλα ϑέμις. 

13, 22. εἰμὶ μὲν οὐ χρηστὴ χυάϑοις, οὔτ᾽ εὔϑετος οἴνῳ, 
οὐ πίνοντί μ᾽ ὅμως εἰμί σοι εἶδαρ ἐύ. 

18,28. γηραλέῳ Βάχχῳ Σητίνῳ Χῖον ἐοιχὸς 
σῦχον, ἄχρατον ὁμοῦ xal ἅλας ἡδὺ φέρει. 

18,28. ταῦτά σοι ἃ σπυρίδι χορυφούμενα χόχτανα 
ἤλυϑον, εἴτοι ἔην μείζονα, σῦχον ἄν ἦν. [πλεχτῇ 

13, 18. βρωμῶδες τὸ τρίχωμα Tapsvrívoto πράσοιο ' 
εἰ ἔφαγες, χλείσας τὸ στόμα χῦσον ἐμέ. 

13, 19. ἄλσος ᾿Αρικῖνον πράσα τιμήεντα δίδωσι. 
λευχὸν ὅρα χλοερὰς χαυλὸν ἔχοντα χόμας. 

48,87. ἢ Κορχυραίου τάδε χλωνῶν Tv ἀπὸ κήπου, 
i xai Μασσύλου μῆλα δράχοντος ἔην. 

18, 29. τὰ βράβιλα ξείνῳ ῥυτιδώδεα γήραϊ δέξαι 
σχληρὰς μαλϑάσσειν γαστέρας ἁρμόδια. 

13, 104, σοὶ τόδε Θησείου προνομεύτρια πέμψεν' Υωμή- 
Παλλάδος ἐχ £u λόχων ἡδὺ μέλισσα γάνος. [ττοῦ 

13, 105. εἰ ᾿κελοὺς Ἴβλης ἄπο, τούσδε χαλοίης 


13, 101. 
13, 106. 
13, 108. 
13, 109. 
, 13, 110. 
13, 112. 
13, 114. 
13, 115. 
13, 118. 
13, 119. 

1, 105. 


13, 117. 
13, 125. 
13, 22. 


13, 
13, 
13, 
13, 


40. 
31. 
32. 


183 


οὐχ ἄν ἁμαρτοεπῶς Κεχροπίους σχαδόνας. 
Καμπανοῦ τόδε σοὶ στιλπνὸν γέννημα Ββενάφρου 
στάξε λίπος, xa( σοι γεῦσις ὄδωδε μύρου. 
Μινῶος Κρήσσης Γνωσσοῦ τόδε φῦσε τρυγητός. 
ἀντὶ μελιχρήτου δ᾽ ἔλλαχεν αὐτὸ πένης. 
Κεχροπίῳ μέλιτι μέϑυ μίσγεται, ὅ ῥῥ᾽ ὑπὸ 
τῶν [ανυμηδείων οἰνοχοεῖσϑαι ἔδει. [χειρῶν 
τοῦτ᾽ ἀπὸ Καισαρέων ἀποϑηχῶν πέμψε πέ- 
βότρυς, ᾿Ιουλείων ἐμφιλόχωρος ὀρῶν. {πειρος 
ουῤῥεντῖνον ἔχων μή μοι χρυσώματα δίζευ. 
τοὺς ἰδίους χύλικας δώσεται οἶνος ὅδε. 
Σητία, ἣ χαϑορᾷ Πομτῖνα μετήορος ἄλσεα, 
ἐχ τυτῦῆς πόλεως πέμψε γέροντα χάδον. 
εἰ χαὶ μὴ πρώτου Βάχχου Τριφολῖνος ἐτύχϑην, 
ἔμπης τῶν οἴνων ἕβδομος εἰμὶ βότρυς. 
Φουνδαναὶ χομέουσιν ἐὺ Καίχουβον Αμυχλαι, 
ἄμπελος ἔν τα μέσῳ φῦσα τέϑηλεν ἕλει. 
Καμπανοῖο μόνου Ταράχων ἡττώμενος οἴνου 
Τυῤῥηνοῖσι χάδοις φῦσε τόδ᾽ ἀντίπαλον. 
Νωμεντανὸς ἐμὸν τόδε σοὶ μέϑυ δῶχε τρυγητός. 
εἰ Κοίντῳ φίλος εἶ, λωΐτερόν χε πίοις. 
γινόμενον πεδίοις ἐνὲ Νωμεντανοῖσι πιϑάχνη 
οἶνον γηραλέῳ χεύϑεϊ δεξαμένη 
στρυφνὴν πουλυετοῦς ὑπὸ γήραος ἰσχὺν ἀνῆχε, 
xal πίθος ἴσχε γέρων οὔνομα πᾶν δ,τιοῦν. 
εἰ Μαμερτίνοιο γέρων οἴνοιο δοϑείη 
ἀμφιφορεὺς, διτιοῦν οὔνομ᾽ ἔχειν δύναται. 
χλεινὸς ἐὼν ἐρίῳ τε χαὶ ἀμπέλῳ εἴρια μέν σοι 
Αὐχὼν πουλυτελῇ πέμποι, ἐμοὶ δὲ μέϑυ. 
μὴ δὴ ἀτιμάσῃς Νειλώϊον ἀμφιφορῆα 
ὄξευς. οἶνος ἐὼν ἔσχεν ἀτιμότερος. 
εἰ χροχίνους λευχὸν λεχίϑους περιδέδρομεν 
ὃ σχόμβρων ἰχὼρ ὠὰ xepavvoéteo. [ὕδωρ, 
βουλομένῳ σοὶ ἄριστον ἐλέσϑαι λιτὸν, ἄσαρχον 
τοῦτ᾽ ἀπὸ Βεστίνων ἦλϑε φύραμα βοτῶν. 
οὗ μὴν πῦρ δ,τιοῦν, οὐδ᾽ ὅντινα γ΄, ἀλλ᾽ ὃ τὸν ἀ- ᾿ 
Βηλάβροιο πιὼν τυρὸς ἄριστος ἔφυ. [τμὸν 


88. Τρεβλῆϑεν γενόμεσϑα. διπλῇ χάρις ἔστεφεν 


[ἡμᾶς, 


474 


Φούχινος, ἠδ᾽ ἀργοῦ λίμναι σιγῶντο Νέρωνος. 
τῆσδε μιῆς αἰὼν ναυμαχίης diot. 


1,5. ναυμαχίην σοὶ ἐγὼ, σὺ δ᾽ ἐμοὶ ἐπιγράμματ᾽ ἔδωκας. 
᾿ς γήχεσθαι μέμονας σῆς μέτα, Μάρχε, βίβλου. 


45,255. γυχτερινὸν, Λείανδρ᾽, ὅτι σοῦ πεφιδήσατο χῦμα, 
οὐδὲν ϑαυμαστόν. Καίσαρος ἦν πέλαγος. " 


15,255. παάντολμος Λείανδρος ἑὴν περόων ἐπὶ νύμφην, 
ὄψι χορυσσομένοις χύμασι ὕλιβόμενος, 

δύσμορος ἀντιβίην οὕτω προσέφησε ϑάλασσαν, 
φείδου στελλομένου, χλύζε με γισσόμενον. 


14,481. χαρτερόφρων ἐβόα Λείανδρος àv οἴδμασι μέσσοις, 
χλύζε ue, χῦμα, δομόνδ᾽ ἄψ ἀπονισσόμενον. 


15,20. αἰτούντων τῶν μὲν Μύρινον,τῶν δ᾽ αὖϑι Op(auBov, 
τούςδ᾽ ὑπένευσεν ἄναξ xal διμαχαιρομάχους. 

οὐκ ἦν ῥηΐτερον διαλῦσαι ἀγῶνα γελοῖον. 
φεῦ τῆς γενναίης ἥγεμόνος φύσεως. 


15,29. ὡς εἶλχον δηρὸν Πρίσκος xoi Βῆρος ἀγῶνα, 
ἔπλετο δ᾽ ἰσαλχὴς ἀμφοτέροισι μάχης 

πᾶς δὁμάδῳ ϑορυβῶν ἄφεσιν τοῖς ἀνδράσιν ὕτει. 
Καῖσαρ 0i σφετέρης εἴχετο συνϑεσίης. 

cóvünu' ἦν λαχμῷ λιχανῶν τὸ βραβεῖον ὁμαρτεῖν. 

. σχεύεα δ᾽, 6, ῥ᾽ ἐξῆν, δῶρα τε πολλ᾽ ἐδίδου. 

νἔμπης δ᾽ ἀμφιβόλους τέλος ἐξίσωσεν ἀέϑλους. 
ἰσόπαλοι μάρναντ᾽, ἥἤμυσαν ἰσόπαλοι. 

πέμψ᾽ αὐτοῖς ῥάβδους xai νιχητήρια Καῖσαρ. 
εὔστοχος ἠνορέη τοῦτ᾽ ἀπένεγχε γέρας. 

o0 συνέβη τόδε, Καῖσαρ, ἐπ᾿ οὐδενὶ, πλήν cot ἄναχτι. 
δισσοῖν μαρναμένοιν, τῶν δύο γῖχος ἔφυ. 


175 


ἵλαϑι αἰφνιδίοις. οὐχ ἄξιος dy δυσαρεστεῖν 
εἴη ὅ σοι ἀρέσαι, Καῖσαρ, ἐπειγόμενος. 
μειζοτέροις εἴχειν, ἀρετῆς πέλε δεύτερον ἄϑλον. 
ἀντιπάλῳ δ᾽ εἴκειν ἥσσονι, μεῖζον ἔφυ. 


15, 6. ϑοῦρος"Αρης ὅτι σοὶ χρυεροῖς ἐν ὅπλοισι μέμηνεν, 
ox ἅλις, ὦ Καῖσαρ. xai Κύπρις ὁπλομανεῖ. 

τοῦ Νεμέης ὃμηϑέντες ἐν ἀγχοίνῃσι λέοντος, 
τῶν 9' HpaxAsiov ἦν φάτις ἠνορεῶν. "ἡ 

σιγάσϑω τὰ πάλαι. μετὰ γὰρ σὰ ϑεήματα, Καῖσαρ, 
ταῦϑ᾽ ὑπὸ ϑηλυτερῶν γινόμεν᾽ ηὐγάσαμεν. 


5,65. ᾿Αλχείδῃ,. καί τοι τῆς μητρυύῆς ἀέχητι, 
ϑὴρ Νεμέης, χλοῦνις τ᾿ ᾿Αρχὰς ἔδωχε πόλον, 
χαὶ τὸ παλαιστρίτου Λίβυος χήρωμα χολασϑέν, 
᾿ & Σικελοῖσι ταϑεὶς ἐν σταδίοισιν "Epv£, 
δεῖμά τε τῶν ξυλόχων, ὅστις χρυφίαις ἀπάταισι. 
Küxoc ὀπισϑοπόρους εἰς σπέος εἶλχε βόας. 
τοῦτο τεοῦ, Καῖσαρ, πόστον μέρος ἐστὶ ϑεάτρου ; 
μειζοτέρας ἠὼς πρωΐ δίδωσι μάχας. 
χρέσσονα πόσσα δέδουπε πελώρια τοῦ Νεμέηϑεν ; 
. πόσσους Μαιναλίους σὸν δόρυ μάρψε σύας; 
τριπλόος εἰ͵ δὲ βοτῆρος ἐνίστατο ἄϑλος Ἴβηρος, 
σοὶ xai ὃ νιχήσων [ροονῆα πάρα. 
xal δὴ ἀριϑμείσϑω πυχνῶς Λερνηὶς ἔχιδνα, 
πρὸς Νείλου τί ποιεῖ χνώδαλα ϑοῦρις “Ὑδρη; 
ἀντὶ τόσων ἔργων ὥχιστα ϑεῶν ἰότητι —— 


οὐρανὸς ᾿Αλχείδην δέχτο, σὲ δ᾽ ὀψὲ μένει. 


8, 80. σεμνὰ παλαιγενέων ἀνεγείρεις ϑαύματα, Καῖσαρ, 
οὐδ᾽ ἔῤῥειν ἐάᾳς ἤϑεα τῶν προγόνων, 

ὅττι παλινδρομέει τὰ πάλαι σταδίοιο Λατίνου 
τέϑμια, χαὶ μονόχειρ ἠνορέη μάχεται, 

ἦ * αἰδὼς πολιοῖς ἐπὶ σεῦ ναοῖσι σέσωσται, 
χαὶ χαλύβη, τιμῇ Ζηνὸς, ἔχει τὶ σέβας. 

χτίζων δὴ νέα, Καῖσαρ, ἀνέστησας τὰ παλαιά. 
σοὶ τὰ πάρος, τά τε νῦν ἐστὶν ὀφειλόμενα. 


176 


9,83. σεῖο χυνηγετιχῶν ἐνὶ ϑαύμασι, Καῖσαρ, ἀγώνων, 
oi χαλὰ νιχῶσι τῶν πρὶν ἄεϑλα πρόμων, 

οὔατα μέν σοι πουλὺ, πλέον δ᾽ ἔτι ὄμματ᾽ ὀφείλει, 
αὐτὸς ὅτ᾽ αὐτόπτης ἐστὶν ὁ χαὶ λαλέων. 


11,93. δ!Πράσινος μάλαπυχνὰ δεδουπότος ἄϑλα Νέρωνος 
ἄρνυτο, νιχητὴς πολλάχι χῦδος ἑλών. 

βάσχ᾽ ἴϑι βασχανίη, εἶξαι ψεύδοιο Νέρωνι. 
οὐχ ὃ Νέρων νύτησ᾽, ἀλλ᾽ ὃ μόνος Πράσινος, 


9,388. εἰ xat πάντα χύβον f βθίπτειν σ᾽, ᾿Αγαϑῖνε, δεήσει, 


οὐ τεύξῃ. πέλτην ὥστε σοὶ ἐχπεσέειν. 
ἑσπομένη ἀέχοντι παλίσσυτος ἵζει ἐπ᾿ ἄχρου 
ἣ ποδὸς, ἢ 7 νώτοι᾽ , ἰξύος, ἣ ὄνυχος. 
ἣν χαὶ ὄλισϑος ἔχῃ ϑυμέλην ῥανίδεσσι κρόχοιο, 
ἣν χαὶ ἀνειλίσσῃ τὰς ὀϑόνας ἄνεμος. 
τῶν “βελέων ἀμερίμνου ἐπέσσυται ἀπρονοητί. 
οὔτ᾽ ἀνέ Spp παίχτης βλάπτεται, οὔτε χρόχῳ. , 
πάντα ποιῶν, Aya. ᾿ ἵν᾽ ἁμάρτῃς, οὐχ ἀτυχήσεις. 
τέχνης δεῖ, πέλτην ὥστε σοὶ ἐχπεσέειν. 


13, 100. ϑοῦρις ὀδοντομάχου ϑήρη ἐλέφαντος ἀφείσϑω. 
χαλὸς (ἀφαιρείσϑω λῖνα) πάρεστ᾽ ὄναγρος. 


13,95. πρωϊνοῦ οὐχ ἐλάχιστον ὄρυξ ϑήρευμα ϑεάτρου 
πόσσων μοὶ σχυλάχων αἴτιος ἐστὶ φόνου ; 


1,1. Γνοὺς εὖ γελοίης τὴν πανήγυριν Φλώρης, ' 
τρυφήν 9' ἑορτῆς; καὶ τὸ δημοτῶν στρῆνος, 
πῶς͵ εἰς ϑέατρον εἰσέβης, Κάτων σεμνέ; 
υῶν οὐχ ἔβης δί᾽ ἄλλο, πλὴν ἵν᾿ ἐξέλθῃς; 


p. ΕἸΣ ZQA. 
4,32. xai Me, xai στίλβουσα 9C ἠλέχτροιο μέλισσα 
φαίνεται ὡς ἰδίῳ σφιγγομένη σχαδόνι. - 
τοῖον τοσσατίων γέρας ἔλλαχεν ἄξιον ἔργων, 
οἷα προαιρεσίῃ τοῦτον ἑλοῦσα μόρον. 


τΥ 


177 
6,15. ὡς Φαεϑοντείου μύρῳ unt ἐπαλᾶτο oC ἄλσους, 
,ϑρπετὸν ἠλέχτρου στρὰγξ ἐπέδησε μιχρόν. 
οὕτως ὃς πρὶν ἔην, εὖτε ζώεσχεν, ἄτιμος, 


, 


τῷ ἰδίῳ ϑανάτῳ νῦν πολύτιμος ἔφυ. 


4,ὅ9. ἡλιάδων ἔχις ἦμος ἀνεῤῥιχᾶτο δί᾽ ὄζων, 
ϑηρίου ἤλεχτρον στάξεχατ᾽ ἀντοέμνου. [ἀντομένου 3] 

Ἰλισχρῇ δ΄ ὡς ϑαύμαζεν ἐνισχόμενος ῥαϑάμιγγι, 
ἄφνω ἐπαχνώϑη ριγαλέῳ παγετῷ. 

μήτοι dvaxtopéq, Κλεοπάτρη; σήματι καυχῶ, 
εἴγ᾽ ὑπὸ σεμνοτέρῳ χεῖται ἔχιδνα τάφῳ. 


5,67. , γισσομένου χειμῶνος ὅτ ᾿Ατϑίδες εἰς σφέτερ᾽ ἥϑεα 
νγεῦντο, νεοττεύουσ᾽ ὄρνις ἔμεινε μία. 

τοῦ υὲν ἄγους ἤσϑοντο ,παλίσσυτα εἴαρος ὥρῃ 
ὄρνεα, τὴν δ᾽ αὑτῶν ἔσπασαν αὐτόμολον. 

ὄψια τιννύσϑη, μήτηρ γὰρ ὄφειλεν ἀλιτρὴ 


τοῦτο παϑεῖν, ὅτ᾽ Ἴτυν υἷα διεσπάσατο. 


9,31. Βαίβιος ᾿Αρχτώουσδε χιὼν ἅμα Καίσαρι, ῥέξειν 
ηὔξαϑ᾽ ὑπὲρ χείνου πτηνὸν "Αρηΐὶ τόδε. 
χύχλα uiy οὐ μήνη δὶς τέσσαρα πλῆσεν, ἀπήτει 
τῆς εὐχῆς ὃ ϑεὸς χρεῖος ὀφειλόμενον. 
εὐθὺς χὴν βωμοῖσι παρίσταται αὐτοχέλευστος, 
χαὶ πέσε ϑῦμ᾽ ἱεροῦ βαιὸν ἐπ᾿ ἐσχαρίου. 
ὀχτὼ ὁρᾷς εὐρῆος ἀπήορα χέρματα βῥάμφους; 
τοῦ πτηνοῦ σπλα[γ]χνοις ταῦτ ἐνιχεχρύφατο. 
σεῦ ὕπερ ἀργυρίῳ χ᾽ οὐχ αἴματι χαλλιερῶν χὴν 
φησὶν, ἄναξ, ὁτιὴ μηχέτι δεῖ χάλυβος. 


8,32. ἑζομένης ἐς χόλπον ᾿Αρητύλλης ἐρόεσσα 
ῥεῦσε O6 ἠερίης πτᾶσα πελειὰς 6000. 

ἦν àv ἄϑυρμα τύχης, ci μὴ ἀφύλαχτος ἔμεινεν, 
,ἤϑελε τ᾿ οὐχ, ἄνετος χαίπερ ἐοῦσα, φυγεῖν. 

εἴ τι ἀδελφειὴν ἔλπειν ϑέμις, εἴ τι δύνανται 
τὸν χόσμου χάμπτειν παντὸς ἄναχτα λιταί, 

αὕτη σοὶ φυγάδος τυχὸν ἔρχεται ὄρνις ἀδελφοῦ 

12 


178 
ἄγγελος ἐκ Σαρδοῦς οἴχαδε νισσομένου. 


11,69. Αὐσονίοιο ϑεάτρου ἐνὶ θρεφϑεῖσα χυνηγοῖς 
ἀγρίη ἐν δρυόχοις, ἠπίη ἐν μεγάροις 

Λυδίη ἐχλήϑην Δέξτρῳ τῷ χτήτορι πιστὴ; 
ὅστις ἄν οὐ πρὸ ἐμεῖ᾽ εἷλε τὸν ᾿Ηριγόνης, 

οὐδ᾽ ὃς ἀπὸ σχιερῇῆς Δίχτης ἐπὶ φωσφόρον 'Ho 
ἑσπόμενος Κεφάλῳ οὐρανὸν εἰσανέβη. 

οὗ μαχρός με βίος, καὶ ἀχρήϊος ἔσβεσεν αἰὼν, 
οἷος 6 πότμος ἔφυ Δουλιχίοιο χυνός. 

ἀφριόων χλοῦνις χρυερῷ μ᾽ ἐδάμασσεν ὀδόντι 
τῷ "Epopavüsio, τῷ KakoBávoc ἴσος. 

οὐδ᾽ ἀχάχημαι ἰοῦσ᾽ ὑπὸ τὴν Στύγα χαίπερ ἀωρί., 
οὗ γὰρ χαλλίων ἦν μόρος εὐχτὸς’ ἐμοί. 


13, 52. νῆσσαν ὅλην παράϑες. τὸν O αὐγένα νόστιμος ἐστὶ 
f f p 9 χ μ 


14,75. ἢ Φιλομήλα ἄγος Τηρῆος ὀδύρεται, ἥ τε 


14, 73. ψίτταχος οὔνομα τῶν ἄλλων παρὰ σεῖο μάϑοιμι. 
48,74. ὄρνις ἔσωσε νεὼν Ἰαρπήϊον ἧδε. τί ϑαῦμα; 


48, ὅ8. χηνὸς, ὅρα, μεγάλου πῶς μεῖζον ἀείρεται ἧπαρ. 


18,61. ἐν ὀρνιϑείοις νοστιμωτάτη χυλοῖς 


48, 45. εἰ γαίης Λιβύης καὶ Φάσιδος εἴχομεν ὄρνεις, 


18,62. οἴκῳ ἐν ὀρφναίῳ σιτίζεται ὄρνις ἀλεύρῳ 


13, 49. βοσχομένη γλυχερὸν σῦχον xai βότρυας ἡδεῖς 


13, 64. τηὐσίως ἀγόνῳ ὑποπέπτωχ᾽ ὄρνις ἀχοίτῃ. 


13,63. ἀβληχρὰς ἐπίορχος ὀδὰξ μὴ βλάπτε πελειάς, 


νιδίης. 


13, 67. 
13, 69. 
13, 70. 
14, 85. 


13, 72. 


13, 75. 


13, 77. 


13, 78. 
13, 11. 
14, 76. 


179 


φάσσαι ἐπαμβλύνουσι γονῆς μέλος δρμοδέραιοι. 
pi πτηνὸν τόδ᾽ ἔδοιϑ᾽ ὅςγε φίλοιφος ἔφυ. 
[Παννονιχὰς οὐ μὴν Ὄμβρων ἄπο δέγμεϑα χάττας. 
Τάσδε ϑέλει πέμπειν μᾶλλον ἴΑναχτι Πόδης. 
τὸν ταρσοὺς τοσάχις λαμπροὺς τανύοντα τεϑηπὼς 
πῶς δύνῃ, ὠμόφρων, ἀρταμέϊ προδόμεν : 
οὔνομα δῶχς λέχει χαλλίπτερον ὄρνεον. "Honc 
ἐστὶ τονῦν. "Ἄργος δ᾽ αὐτοπάροιϑεν ἔην. 
᾿Αργώῃ πρῶτον μετενέχϑην νηί. πάροιϑεν 
γνωστὸν ἐμοὶ, πλὴν τοῦ Φάσιδος, οὐδὲν ἔην. 
τὴν στίχα συγχεύσεις xal τὸ στοιχεῖον ὀλεῖται, 
εἰ [[ἁλαμήδειον πτηνὸν 8v ἐξελάσεις. 
ὕνησχούσῃ γλώσσῃ μινυρίζεται ἡδὺ μέλισμα 
αὐτὸς τυμβῳδὸς χύχνος ἑαυτῷ ἐών. 
οὔνομα τοσσίχη ὄρνις ἔχει μεγάλοιο γίγαντος, 
οὔνομα xai [᾿ρασίνου Πορφυρίωνος ἔχει. 
οὐνοματὰ πτερὰ δῶχεν ἐρυϑρ᾽,ἢ γλῶσσαδὲλίχνοις 
νόστιμος ἐστί, τί δ᾽ εἰ γλῶσσα τέτυχτο λάλη; 
χίττα λάλη πρόσφημι σ᾽ ἐνάρϑρῳ χύριον αὐδῇ. 
αίης χ᾽, οὐχ δρόων μ᾽, ὄρνεον οὐχ ἔμεναι. 


14, 216. ἅρπαξ ἣν πτηνῶν, νῦν δ᾽ ἰξευτῆρος ὑπουργὸς 


43, θὅ. 
13, 79. 
13, 80. 
13,87. 
48, 83. 
13,84. 
13, 85. 
13, 86. 


χηλεῖ, «' οὐχ αὑτῷ μέμφεϑ᾽ ἁλισχόμενα. 
τοὔρνεον 7, χαλάμοισιν ἁλίσχεται, ἠὲ λίνοισι 
χλωρὶς, ἔτ᾽ ὀργῶντος βότρυος ὀμφαχίου. 
τρίγλα συνεισάχτῳ πνεῖ νωϑὴς ἤδη ἐν ἅλμῃ. 
ἐχψύχει; ζωρὴν δοὺς ἅλ᾽ ἀναφλογιεῖς. 
ἢ Σικεχοῖς νήχουσα βυϑοῖς ἔνι χρῶτα «ὐραινα 
οὐ χαταβαπτίζειν ἡλιόχκαυστον ἔχει. 
εἰ xai popov ἔχει λοπὰς μεγίστη. 
μείζων τῆς λοπάδος πέφυχ᾽ ὁ ῥόμβος. 
ἡμᾶς Λεῖρις ἔϑρεψεν, ὃν ἄλσος ἔρυτο Μαρίχης, 
ἐντεῦϑεν σχιλλῶν ἐσμεν ἄϑροισμα πολύ. 
οὗτος, ὃς εἰναλίων πίων σχάρος ἦλϑ' ἀπὸ βυσσῶν, 
μοὔνα(τὰλοιπὰ δ᾽ ἄχρηστ᾽) ἔγκατ᾽ ἐδώδιμ᾽ ἔχει. 
πρεσβεύων Νείλου, Κορακῖν᾽, ἁρπάζεαι ὄψων. 
τοῖς Πέλλης λίχνοις ἀλλό τι οὐ προτερεῖ. 
εἰχαὶ ἀκανϑοφόρουχελύφους ἄπο δάχτυλα χεντεῖ, 
125 


13,88. 
13, 86. 
13, 90. 
13, 91. 
13,87. 


180 


ὄστραχον ἐχδὺς ὅμως ἔσται ἐχῖνος ἁβρός. 

εἰ χαὶ δαψιλέως Βενετῶν πᾶν δαίνυται ἔϑνος, 
ἄρχετ᾽ ἐκεῖ πάσης χωβιὸς εἰλαπίνης. 
Εὐγανέου λάβραξ προχοὰς ὑποδῦσι Τιμαύου 
τὸ γλυχὺ βοσχόμενος νᾶμα ϑαλασσομιγές. 
Τίμιος οὐ πᾶς χρύσοφρυς χαὶ ἐπαίνετός ἐστιν. 
ἄλλ᾽ ὁ μόνον Λουχρῖν᾽ ὄστρεα δαινύμενος. 
πέμψον ἀναχτορέῃσι γλάνιν δώρημα τραπέζαις. 
ἀμβροσίην σπανίη δαῖτα δόσις στεφέτω. 
εἵματα aei. ἀχάριστος ἐμῷ πεφορυγμένα λύϑρῳ 
ἀμπέχῃ, οὐδ᾽ ἀρχεῖ τοίσδεσ᾽. ἔδεσμα πέλω. 


14,211. φριξείου δασύμαλλον ἀπέϑρισας αὐχένα χριοῦ. 


. 44,70. 
43, 41. 
13, 93. 


ἔσϑος ὅ cot ϑαμὰ δοὺς σοῦ ἀπέλαυσε τόδε. 
σοὶτρυφερὴν τελέσει Κρονίων ὅδε χοῖρος ἑορτὴν 
ἀχύλῳ ἐν σιάλοις ἀφριόωσι τραφείς. 

ἀχρήτῳ μεϑύοντα γλαγει μοὶ δέλφαχα ϑέσϑω 
πλούσιος, Αἰτωλοῦ δ᾽ αὐτὸς ἔδοιτο χάπρου. 
ὃς Διομηδείοις φοβερὸς πεδίοισι σιδήρῳ 
Αἰτωλῷ πληγεὶς ἤριπε, τηλίχος ἦν. 


14,221. σαρχίδιον μὲν μιχρὸν ἐπ᾿ ἐσχαρίδος πεφλογίσϑω. 


13, 39. 
13, 59. 
13, 92. 
13, 96. 
13, 97. 
13, 94. 
13, 98. 
13, 99. 


σῦν δ᾽ εὖοι γλωχὶν ἀφριόωντα μαχρή. 
τιννύσϑω ἱταμὸν xal Βάχχῳ ζῶον ἀπεχϑές. 
τὸν ϑεὸν ἤδη γὰρ βλάψε νεογνὸν ἐόν. 
χειμῶνος μὲν ὅλου χνώσσω, πίων δὲ τότ᾽ εἰμὶ, 
ὁππῆμος μηδὲν πλήν με τὸ χῶμα τρέφει. 
τῶν πτηνῶν 7, χίχλη, ἐμοὶ χριτῇ εἴ xev ἐρίζοις, 
τῶν δ᾽ αὖ τετραπόδων πρῶτον ἔδεσμα λαγώς. 
μῶν ὅδ᾽ ἔην ποτὲ σοῖσι δαμεὶς Κυπάρισσε, λε- 
3j ὅδε σὸς μᾶλλον, Σιλβία, ἦν ἔλαφος; [πάδνοις, 
μούνῃ ἕως τρέφεται τῇ μητρὶ λαλίσιος, ἴσχει 
οὔνομα τοῦτ᾽ ὄναγρος νήπιος, ἀλλὰ βραχύ. 
χάπρῳ ὀδοὺς, ἐλάφῳ χέρας ἀμυντήριον ἐστί, 
χῦρμα μόνον πελόμεσϑ᾽ ἔϑνε᾽ ἄοπλα πρόχες. 
νηπιάχῳ μέλπηϑρον ὀπάσσεις δορχάδα παιδί. 
εἵματα δ᾽ αὖ σείων τήνδ᾽ ἀφίησι λεώς. 
ῥωγὸς ἀπηόριον τὴν ζόρχα ϑεώμενος ἄχρης 
ἐλπίζοις χε πεσεῖν, $ δ᾽ ἀϑέρισσε χύνας. 


181 


14, 197. σοὶ μὲν ἀφ᾽ ἡμιόνων τούτων οὐ δεινὸν ἄν εἴη 
πτῶμα, χαμαὶ δ᾽ ἵζοις μιχροῦ ἄν ὑψιτέρω. 
14, 198. εἰρομένῳ τρυφεροῦ σχύλαχος πᾶν στρῆνος ὅλη 
σοὶ σελὶς ἐξειπεῖν ἄρχιος οὐχ ἄν ἔοι. [μεῦ 
14, 199. τυτϑὸς ὅδ᾽ ἐνρύϑμοις ὁπλαῖς πεδίοιο χροαίνων 
ἤλυϑε χρυσογόνων ἵππος ἀπ᾽ ᾿Αστυρίων. 
14, 200. οὐχ αὑτῷ ϑηρᾷ, τῷ χτήτορι δ᾽, ὀξὺς ἐπαχτὴρ 
“ οὗτος ὀδὰξ ἀβλαβῇ πτῶχα δόμονδε φέρων. 
14, 202. ῥιπτομένους ἰοὺς σεσοφισμένος εὖ ἀλέασϑαι 
εἰ xépxov χτώμην, χερχοπίϑηχος ἄν Tv. 


1. ΕΙΣ KAPIIOYX ΚΑΙ EAEXMATA. 
18,5. συχαλίδ᾽ ἰξυόφι λελαχὼς τεϑαλυῖαν ἀχοιφῇ 
πάσσον ἐπιχνήσας, εἰ τι φρονεῖς, πέπερι. 
48,θ. γχόνδρον ἐγώ σοι ἔδωχα. δότω μελίχρατον ὃ πλου- 
πλούσιος οὐχ ἐϑέλει δοῦναι; ἄταρ σὺ πρίω. [τῶν. 
13, 7. σοὶ χιδρὸς εἰ χύαμος χεράμοις ἔνι πέφλιδε, 
οἰμώζειν μαχρὰν δαψ[ι]λέεσσι λέγε. [δείπνοις 
48,8. δημοτιχῷ πολτῷ Κλουσίνας ἔμβρεχε χύτρας, 
γλεῦχος ἵν᾽ ἐμφορεϑεὶς ἐν χενεῆσι πίῃς. 
13, 13. ὄφρ᾽ ἡ. τεχτονιχὴ δαὶς, εὔστομα τεῦτλα, μάγειρος 
ποσσᾶχις αἰτήσει χαὶ μέϑυ, καὶ πέπερι! 
13, 10. οὐχ ἀξίως dv σεμιδάλεως χρείας λέγοις 
οὕτω μαγείροις, ἀρτοποιοῖς τ᾽ εὐϑέτου. 
13, 47. τοῖος ὁ [Πχέντων ζυμοῦται νέχταρι λεοχῷ 
ἄρτος, σπόγγος ὅπως ηὔξετο νᾶμα πιών. 
13, 60. βηγνύντα χρῆϑεν ὕδνα γαίην μητέρα 
τὰ δευτερεῖα τῶν μυχήτων ἴσχομεν. 
13, 21. ὅντινα παῤῥαλίη μυάκανϑον ἔϑρεψε 'Ραβέννη, 
. οὔτοι ἀχηπεύτων ἀσπαράγων προφέρει. 
13, 14. ἥτις τῶν προγόνων ϑρίδαξ τεχμαίρετο δαῖτας, 
εἰπὲ, τιὴ δείπνων ἄρχεται ἡμετέρων ; 
13, 17. ναυτιάαν χράμβης ϑαλλοῖς εἰ δείδιας ὠχροῖς, 
τεύξαι σφι χλοερὸν χρῶτα νιτρῶδες ὅδωρ. 
13, 20. ἡμεῖς εὐχάρπου πέλομεν χκήπευμ᾽ ᾿Αμιτέρνου. 
γἹογγυλίδων Νούρσης οὐχ ἄν ἔχοι σε πόϑος. 
13, 16. ἄς σοι γογγυλίδας χαιρούσας ψύχεϊ πέμπω, 


482 


τάσδε μετ᾽ οὐρανίων ἱΡωμύλος ἐσϑίεται. 

18,57. Νειλιαχοῦ λαχάνου γελάσεις ἐριώδεα ῥυσμόν, 
εἰἱλιχτοὺς ἕλχων χερσὶν ὀδάξ τε μίτους. 

13, 48. εὐχερὲς ἀργυρίου χρυσοῦ τ᾽ ἐρίου τε καὶ ἔσϑους, 
τῶν δὲ μυχήτων αὖ δυσχερές ἐστι δόμα. 

13, 84. γραῦν μὲν ἔχων γαμετὴν, τὰ μέρη δ᾽ ὑπὸ γαστρὶ 

νεχρωϑεὶς 

μηδὲν ἔχοις, βόλβων πρὶν χορέσασϑαι, ἄχος. 

13,26. οὖα μὲν ἐσμὲν ὑγρῆῇς γαστρὸς σχλήρυντρον ὀπώ- 
παιδὶ δὲ μᾶλλον ἐοῦσ᾽, ἠέ σοι) ἁρμοδίη. [ρὴ» 

13,27. χρυσοχρὼς δίδοται χαρυωτὶς ἐν ἤματι πρώτῳ 
jn δῶρον ὅμως αὐτὸ πένητος ἔφυ. 

14, 18. τῶν χαρύων μὲν ἄϑυρμα μιχρὸν δαπάνημα χα- 
ἀλλὰ ϑαμὰ γλουτῶν παιδία νοσφίσατο. [λεῖται, 

18,25. τῆλε σοβοῦ, παροδῖτα, '"Pénc ἀχρόδρυον εἰμί, 
ὄφρα μὴ εἰς σχέτλιον χρᾶτα πέσοιμι τεόν. 

13, 36. Πιχηνοῦ τριπτῆρος ὑπεχχλεφϑεῖσα xal ἀρχὴ 
ἢ ἐλάα δαιτὸς xal τέλος αὐτὴ ἔφυ. 

13, 24. εἰ μέλιτι μεϑύοντα κυδώνια τὶς παραϑείη 
σοί ποτε, ταῦτα χαλεῖν σοὶ μελίμηλα ϑέμις. 

13, 22. εἰμὶ μὲν οὐ χρηστὴ κυάϑοις, οὔτ᾽ εὔϑετος οἴνῳ, 
οὐ πίνοντί μ᾽ ὅμως εἰμί σοι εἴδαρ ἐύ. 

13,23. γηραλέῳ Βάχχῳ Σητίνῳ Χῖον ἐοιχὸς 
σῦκον, ἄχρατον ὁμοῦ xal ἅλας ἡδὺ φέρει. 

13,28. ταῦτά σοι ἃ σπυρίδι χορυφούμενα χόχτανα 
ἤλυϑον, εἴτοι ἔην μείζονα, σῦχον ἄν ἦν. [πλεχτῇ 

13, 18. βρωμῶδες τὸ τρίχψχωμα Ταρεντίνοιο πράσοιο ' 
εἰ ἔφαγες, χλείσας τὸ στόμα χῦσον ἐμέ. 

13, 19. ἄλσος ᾿Αριχῖνον πράσα τιμήεντα δίδωσι. 
λευχὸν ὅρα χλοερὰς καυλὸν ἔχοντα χόμας. 

13,37. ἢ Κορχυραίου τάδε χλωνῶν ἣν ἀπὸ χήπου, 
ἢ καὶ Μασσύλου μῆλα δράχοντος ἔην. 

48, 29. τὰ βράβιλα ξείνῳ ῥυτιδώδεα γήραϊ δέξαι 
σχληρὰς μαλθϑάσσειν γαστέρας ἁρμόδια. 

13, 104. σοὶ τόδε θησείου προνομεύτρια πέμψεν' Υμή- 
Ι]αλλάδος àx ξυλόχων 1,90 μέλισσα γάνος. [ττοῦυ 

13, 105. εἰ δοίης Σικελοὺς Ὕβλης ἄπο, τούσδε χαλοίης 


13, 104. 
48, 106. 
48, 108. 
13, 109. 
, 13, 110. 
13, 112. 
13, 144. 
13, 115. 
13, 118. 
13, 119. 

1, 105. 


13, 117. 
13, 125. 
13, 22. 
13, 40. 
13, 31. 
13, 32. 


13, 33. 


183 


οὐχ dy ἁμαρτοεπῶς Κεχροπίους σχαδόνας. 
Καμπανοῦ τόδε σοὶ στιλπνὸν γέννη μα βενάφρου 
στάξε λίπος, χαί σοι γεῦσις ὄδωδε μύρου. 
Μινῶος Κρήσσης [νωσσοῦ τόδε φῦσε τρυγητός. 
ἀντὶ μελιχρήτου δ᾽ ἔλλαχεν αὐτὸ πένης. 
Κεχροπίῳ μέλιτι μέϑυ μίσγεται, ὅ ῥῥ᾽ ὑπὸ 
τῶν [ανυμηδείων οἰνοχοεῖσϑαι ἔδει [χειρῶν 
τοῦτ᾽ ἀπὸ Καισαρέων ἀποϑηχῶν πέμψε πέ- 
βότρυς; ᾿Ιουλείων ἐμφιλόχωρος ὀρῶν. [πειρος 
ουῤῥεντῖνον ἔχων μή μοι χρυσώματα δίζευ. 
τοὺς ἰδίους χύλικας δώσεται οἶνος ὅδε. 
Σητία, ἣ χαϑορᾷ Πομτῖνα μετήορος ἄλσεα, 
ix τυτϑῆς πόλεως πέμψε γέροντα χάδον. 
εἰ xai μὴ πρώτου Βάχχου Τριφολῖνος ἐτύχϑην, 
ἔμπης τῶν οἴνων ἕβδομος εἰμὶ βότρυς. 
Φουνδαναὶ χομέουσιν ἐὺ Καίχουβον "Άμυχλαι, 
ἄμπελος ἔν τε μέσῳ φῦσα τέϑηλεν ἕλει. 
Καμπανοῖο μόνου Ἰαράκων ἡττώμενος οἴνου 
Τυῤῥηνοῖσι χάδοις φῦσε τόδ᾽ ἀντίπαλον. 
Νωμεντανὸς ἐμὸν τόδε σοὶ μέϑυ δῶχε τρυγητός. 
εἰ Κοίντῳ φίλος εἶ, λωΐτερόν χε πίοις. 
γινόμενὸν πεδίοις él. Νωμεντανοῖσι πιϑάχνη 
οἶνον γηραλέῳ χεύϑεϊ δεξαμένη 
στρυφνὴν πουλυετοῦς ὑπὸ γήραος ἰσχὺν ἀνῆχχε, 
xai πίϑος ἴσχε γέρων οὐνομα πᾶν δ,τιοῦν. 
εἰ Μαμερτίνοιο γέρων οἴνοιο δοϑείη 
ἀμφιφορεὺς, διτιοῦν οὔνομ᾽ ἔχειν δύναται. 
χλεινὸς ἐὼν ἐρίῳ τε xai ἀαπέλῳ εἴρια μέν σοι 
Αὐχὼν πουλυτελῇ πέμποι, ἐμοὶ δὲ μέϑυ. 
μὴ δὴ ἀτιμάσῃς Νειλώϊον ἀμφιφορῆα 
ὄξευς. οἶνος ἐὼν ἔσχεν ἀτιμότερος. 
εἰ χροχίνους λευχὸν λεχίϑους περιδέδρομιεν 
ὃ σχόμβρων ἰχὼρ ὠὰ xepavvuétvo. [ὕδωρ, 
βουλομένῳ σοὶ ἄριστον ἐλέσϑαι λιτὸν, ἄσαρχον 
τοῦτ᾽ ἀπὸ Βεστίνων ἦλθε φύραμα βοτῶν. 
00 μὴν πῦρ δ,τιοῦν, οὐδ᾽ ὅντινα γ᾽, ἀλλ᾽ ὁ τὸν ἀ- ᾿ 
Βηλάβροιο πιὼν τυρὸς ἄριστος ἔφυ. [τμὸν 
Τρεβλῆϑεν γενόμεσϑα. διπλῇ χάρις ἔστεφεν 
[ἡμᾶς, 


(07e T€ ccc gm ταν -Ὑτ cen I per o c ERREUR 


184 


εἴθ ἡμᾶς βραχὺ πῦρ δάμναται, εἴτε λιβᾶς. 

13, 30. Τοῤῥηνῆς τυρὸς χεχαραγμένος εἰχόνι Λούνης 
παισὶ χορηγήσει μυρία δεῖπνα τεοῖς. 

18, 38. πύρεφϑον, ποιμὴν χιμάρων τόπερ ἥρπασεν οὔπω 
ἱσταμένων, πρώτου δῶρα γάλαχτος ἔχε. 

13, 44. οὐχ ὑπογάστριον ἂν φαίης. τόσος οὔϑατος ὄγχος, 

xai ϑηλῆῇς, σπαργῶν ἀργινόεντι γλαγει. 

13, 51. £x γε ῥόδων τάχα σοὶ στέφανος νάρδου τε συνε- 
ἐχ χιχλῶν δὲ παγεὶς εὐαδε μᾶλλον ἐμοί. [στώς; 

13, 35. ΠΠιχηνῆς ἀλλᾶς γρομφαίνης εἰμὶ γένεϑλον 

| χιονέοις πολτοῖς στέμμα δοθϑησόμενος. 

13, ὅθ. ἢ ἀτόχοιο συὸς τάχα ool χαταϑύμιος ἐστὶ 
μήτρα μᾶλλον. ἐμοὶ δ᾽ εὔαδεν ἢ τοχάδος. 

13, 102. σκόμβρου ἔϑ᾽ ἡμιϑνῆτος ἀποστάζοντα φόνοιο 
πρωτοτύπου δέξαι τίμια δῶρα γάρον. 


13,103. εἰμὶ (τίδ᾽ ἀρνοίμην ;) ϑύννου τέκος᾽ Αντιπολίτεω, 
σοὶ δ᾽ εἰ σχόμβρου ἔην, οὐχ ἄν ἔπεμψαν ἐμέ. 


8, 17. δὴν περιδινηϑεὶς ἐπιδορπιδίῃσι τραπέζαις 
σφοδροτέρῃ ϑέρμῃ χεῖρας Éxate πλαχοῦς. 

ἀλλ᾽ οὐ Σαβιδίου στόμα χαίετο. ἐσσυμένως δὲ 
δίς τ᾽ ἐνεφύσησεν τρίς τε γνάϑοισιν ἑαῖς. 

xal ὃς ἀπεψύχϑη μὲν, ἀφῇς τ᾽ ἀνέχεσθαι ἔδοξεν. 
ἀλλ᾽ οὐδεὶς ἔτλη (σχὼρ ἐτέτυχτο) ϑιγεῖν. 


6. ΕἸΣ OIKOAOMHMATA, ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ. 
5,7. Οἴάπερ ᾿Ασσυρίην πυρὸς tc ἐνέωσε χαλιὴν, 
εὖτ᾽ ὄρνις δεχάτην ζῇσ᾽ ἑχατοστὺν ἐτῶν, 
οὕτως ἀνενέωσεν, &óv τ᾽ ἀπεδύσατο γῆρας 
“Ῥώμη, ἐπημφίασεν τ᾽ εἶδος ἄναχτος ἑοῦ. 
Qai ἀμνήμων μομφῆς, Ἥφαιστε, παλαιῆς. 
ἐσμὲν "Ἄρευς, ἐσμὲν xal Κύπριδος ϑέραπες. 


ἵλαϑι. Λημνιαχοῖς οὕτω δεσμοῖσιν ἄχο[ι]τις 


ἱλήχοι, xai ἐρῶσ᾽ εἴη ἀνεξικάχως. 


15,2. ἔνϑα χολοσσῆεν βρέτας ἴσταται οὐρανόμηχες, 


- 


185 


μεσσόϑι δ᾽ ἔστη ὁδοῦ πήγματ᾽ ἀειρόμενα, 
τῇδ᾽ ὀλοοῦ βασίλειον ἀποστίλβεσχε τυράννου, 
ἕν δ᾽ ἦν μοῦνον ὅλης τῆς πόλεως μέγαρον. 
ϑέσχελον Tj περιβλέπτου ἐγείρεται ἀμφιϑεάτρου 
χτίσμα, χολυμβήϑρη τῇδε Νέρωνος ἔην. 
νῦν βαλάνειον ὅπου ϑαυμάζομεν, ὠχὺ χάρισμα, 
δῆμον τοὺς ἰδίους ἄλσος ἀφεῖλε δόμους. 
Κλαυδιὰς Xj αἴϑουσ᾽ ὑπέχει τέγος εὔσκιον, αὐλῆς 
τῇδε τελευτώσης ἦν μέρος ἐσχατόεν. 
Ῥώμη, ἄναξ, ἐπὶ “σεῦ πάλιν ἔζησ᾽, αἱ δ᾽ ἀπολαύσεις 
δημοτιχαὶ νῦν εἶσ᾽ αὖ ποτε δεσποτιχαὶ. 


8, 65. ἔνϑα Τύχης δέδμηται ᾿Αποστρόφου ὀξέα λάμπων 
νηὸς, ἅλωος ἔην εὐρυχόροιο πέδον. 

τῇδ᾽ ἔβη ᾿Αρχτώοιο πόνοις ἐπίσημος ἀγῶνος 
Καῖσαρ ἀπαστράπτων ὄψιος ἡδὺ σέλας. 

ἐνθάδε λευχείμων xal δάφνῃ χρᾶτα πυχαστὴ 
δέξατο χειριχρότῳ Ρώμη ἄναχτα βοῇ. 

τὴν ἀρετὴν χώροιο xal ἄλλο χτίσμα φατίζει, 
ἐθνέων δαμναμένων ἀψὶς ἔχουσα τύπους. 

τῇδ᾽ ἀριϑμεῖ δίδυμον πολλὴ ἐλέφαντα συνωρὶς; 
ζεύγεσι δ᾽ ὃς μεγάλοις ἄρχιος ἔστ᾽ ἔποχος. 

τοῖος, ἄναξ, πυλεὼν σῶν ἄξιος ἐστὶ ϑριάμβων, 
τάσδ᾽ ἐσόδους "Ἄρεος τὴν πόλιν εἰκὸς ἔχειν. 


ζ 

8,36. Πυραμίδων γέλασον βασιλήϊα ϑαύματα, Kaicap. 
οὐδεὶς τῶν ἔργων Μέμφιδος ἐστὶ λόγος. 

χτίσμα τεοῖο μέρος πόστον Μαρεωτιχὸν οἴχου ; 
χρεῖσσον ἐν ἀνθρώποις ἥλιος οὐδὲν δρᾷ. 

ἑπτὰ λόφους φαίης xsv ἐπ᾿ ἀλλήλων ἐπικεῖσθαι, 
Πήλιον Ἔοσσα φέρουσ᾽ ἦν ἐλαχιστοτέρη. 

τοῖς ἄστροις χορυφὴ ἐπιμίσγεται, ὥσϑ᾽ ὑπὲρ αὐτῶν 
εὔδιος ἀστράπτειν νερτερίων νεφέων. 

τοῦ τε φάους τρρίου πρὶν ἀφύσσεται ἠελίοιο, 
3 πατέρ᾽ ὃν Κίρχη λεῦσσεν ἀνισχόμενον. 

ἀλλ᾽ ἄστρων τόδε δῶμα ϑιγὸν τῷ μὲν πόλῳ loov 
ἔπλετο, τοῦ δ᾽ ἰδίου μεῖον ἄναχτος ἔφυ. 


186 


9,34. Ζεύς ποτε τῆς Ἴδης ψεύστην τάφον ἐξαϑέρισσεν, 
Φλαύιον Αὐγούστων ὡς ἴδ᾽ ἀναχτόριον. 

ὡς δὲ mdp' εἰλαπίνῃ σπάσας πολὺ νέχταρ ἔχειτο 
ἡδίων, τὸ δέπας τ᾽ ἐγγυάλιζεν "Apet, 

εἰς τὸν Φοῖβον ὁρῶν, xai τὴν Φοίβοιο σύναιμον, 
σὺν τοῖς ᾿Αλχείδης καὶ ταχὺς ᾿Αρκὰς ἔην, 

Γ[νώσσιον αὐτοὶ ἐμοὶ μὲν ὀπάσσατε, φησὶ, τὰ σῆμα. 
πόσσῳ ἔμεν γενέτην Καίσαρος ἐστὶ πλέον ; 


9,20. ἢδ᾽ ἐπίχρυσος ὅλη xai λύγδῳ πᾶσα χαλυπτὴ 
γῇ χουριζομένου μάρτυς ἄναχτος ἔην. 

ὀλβίη, ἣ παιδνοῖσι χατηχηϑεῖσα γοασμοῖς 
ξρπύζοντος ἔτλη quia, xal ηὐγάσατο. 

ἐνθάδ᾽ ἔην οἴκημα σεβάσμιον, ὅ ῥῥ᾽ ἀνέτειλεν 
ὄ,ττι Ῥόδος, xal γῇ Kproo' ἀνέδωχε πόλῳ. 

τὸν Δία Κούρητες πατάγῳ ῥύσαντο Φρύγεσσι 
τῶν εὐβαστάχτων ϑηλυὸδρίῃσιν ὅπλων. 

χεὶρ δὲ Διὸς, Καῖσάρ, σ᾽ ἐῤῥύσατο, τόφρα χαὶ αἰγίς 
ἀντί σοι ἣν πέλτης, ἀστραπὴ ἀντὶ βέλους. 


10,28. αἰῶνος χόσμου τε διαυγέος ἀρχιγένεϑλε, 
δημοσίαις εὐχαῖς πρῶτος ἀειδόμενε, . 

πρόσῦε μὲν οὐτιδανὸν μέγαρον περίτρητον ἔναιες, 
1 ᾿Ῥώμη μεσάτην ἔτριβε λαοφόρον. 

νῦν δ᾽ ἔργοισιν ἄναχτος ἐπιστέφεται σέο vac 
᾿Ιᾶνε, τόσαις τ᾽ ἀγοραῖς, ὄσσα πρόσωπα φέρεις. 

ἀλλ᾽ εὐεργεσίης σὺ τοσαύτης οὐχ ἀχάριστος 
ydhxev ἀϊδίοις ἴσχε ϑύρετρα μοχλοῖς. 


15, 1. βάρβαρα [Πυραμίδων τὰ σὰ, Μέμφι, ϑεήματα σίγα. 
χομπάζοι λιπαρὴς μὴ Βαβυλῶνα χόπος. 

μὴ νεῷ (ἀρτέμιδος τρυφεροὶ χλῃζοίατ᾽ Ἴωνες. 
μηδὲ ϑεὸν χεραὸς βωμὸς ἐπαινεσάτω. 

μηδὲ τὸ Μαυσωλοῖο μετήορον ἠέρι σῆμα 
ὑψούντων αἴνῳ Κᾶρες ἀμετροεπεῖ. 

πᾶν χτίσμ᾽ ἡττάσϑω τοῦ Καίσαρος ἀμφιϑεάτρου. 
ϑρυλλείσϑω πάντων ἔργον ἕν ἀντὶ πόνων. 


"P1 


4 4d 


187 


Gruter 161,2. ὡς χαλῶς χυρτῆς ἰϑύνϑη ζεῦγμα γεφύρης, 
χἄστιν ὁδὸς συνεχὴς ἦ ποτε ῥηγνυμένη. 

στείβομεν ἀσφαλέως ὑποχείμενον ἴχνεσιν οἶδμα, 
xai μορμῦρον ὕδωρ λεύσσομεν ἀσπάσιοι. 

ῥηϊδίως στείχοιτε πρὸς ὑμῶν χάρμα, Κυρῖται, 
xai Ναρσῆν χροτέων ἦχος ὑποψοφέοι. 

ὃς Γότϑων σφριγόωντας ὑπὸ ζυγὸν ἦχε τραχήλους, 
οὗτος καὶ ποταμοὺς ζεῦγος ἔπεισε φέρειν. 


2,59. Μίχχη ἐγώ. τί πέλω δὲ, βλέπεις, μιχρός εἰλαπι- 
οἶχος. ἀναχτόρεον τὸν ϑόλον ἔνϑεν ὁρᾷς. [νάων 

dvérec', οἰνοπόταζε, ῥόδον λαβέ, χρίεο νάρδῳ. 
αὐτὸς μιμνήσχει τοῦ ϑανάτου σε ϑεός. 


1,82. ἐν πολλῇ χόνει ἢ στοὴ ῥιφεῖσα 
μαχρὸν ῥυσμὸν ἐρειπίων ἁπλῶσα 
ποίῳ πτώματι χεῖται ἠμύουσα: 
ἀχμὴν ταῖσδ᾽ ὑπὸ ᾿Ῥήγυλος στέγῃσιν 
αἰώρης ἐλάσας ὀχημ᾽ ἀπῆλθε. 
βρίϑει δ᾽ ἀχϑομένη δέδουπεν ἄφνω. 
χ᾽ ὡς, μηδὲν περὶ δεσπότῃ τρέουσα 
πτώσει ἤριπεν ἀσφαλὴς ἀϑώῳ, 
τόσσου, ῬῬήγολε, χινδύνου μέτ᾽ αἶσαν 
τίς -σ᾽ οὐχ αϑανάτων μέλημα φαίη, 
πτῶσις οὗ χάριν ἀβλαβὴς ἐτύχϑη; 


1,12. 1j τρίβος εἰς ψυχρὰς τείνει Τείβουρος ἐρίπνας, 
λευχά τ᾽ ἀναβλύζει νάματα ϑειοβαφῇ. 

ἔνϑα γύας ἱερὰς, καὶ Μουσῶν δάσχιον ἄλσος 
σημεῖον πόλεως ἄγχι τέταρτον ἔχει. 

τῇδε ϑέρευς σχιερὰς aoa αἴϑουσα παρεῖχεν, 
7| μιχροῦ ποιεῖν τλῇσε νεοχμὸν ἄγος. [ἢ ἢ] 

ἤριπεν ἐξαίφνης γὰρ, ὑπόστεγος εὖτε δί᾽ αὐτῆς 
Ῥήγυλος ἐξελάων ἦγε δίππον ὄχον. . 

3 ῥα Τύχη μομφῆς ἡμῶν φϑόνον οὐκ ἀνέμεινε[.]. 


τοσσατίοιο μύσους ἄχϑεϊ βριϑομένη. 
τὰ βλάβη ὠφελέει, τοῦ χινδύνου ἐστὶν ὄνασϑαι, 


188 
ὀρϑὴ παστὰς ἐοῦσ᾽ οὐχ ἄν ἔδειξε ϑεοὺς. 


8,68. ὃς τοῦ Κορχύρης ὄρχους, "EvteAAe, τυράννου 
εἶδε, προτιμῴη τὸν σὸν ἐνοιχίδιον. 
πορφυρέας ἵνα μὴ σταφυλὰς χατὰ mdyvog ἰάπτῃ» 
xal ψῦχος Βάχχου μὴ γάνος ἡδὺ Odxq, 
ζῇ τοίχοις ἔμφρουρος ἐν ὑελινοῖσιν ὀπώρη; 
χεύϑεται εὐδαίμων, οὔτε λέληϑε, βότρυς. . 
οὕτω λιτὸν ὕφος διαφαίνει χρῶτα γυναιχός, 
οὕτως ἐχχρίνει ψῆφον ἀχραιφνὲς ὕδωρ. 
xal τί ἀτόλμητον βροτέαις φύσις εἴασε τέχναις : 
εἴϑισται χειμὼν στεῖρος ὁπωροφορεῖν. 


12,31. τοῦτ᾽ ἄλσος, χρῆναι τε, xal ἡμερίδων τόδ᾽ ὕφασμα 
εὔσχιον ἧ τ᾽ ἐλατὴ póaxoc ὑὁδροχόη, 

χαὶ λειμὼν, καὶ Παιστῷ ἐρίζοντες ῥοδεῶνες, 
χείματι τ᾽ οὐ ῥιγοῦν τηλεϑάον λάχανον, 

ἔγχελυς ἐν στεγανοῖσι τιϑασσεύουσα χολύμβοις, 
ἥ v ὄρνεις λευχὴ τύρσις ἔχουσ᾽ ὁμόχρους, 

Μαρχέλλης δῶρ᾽ ἐστί; μέϑ᾽ ἑβδομάδας λυχαβάντων 
πέντε μοι ἐρχομένῳ μιχρὰ τάδ᾽ οἰχί᾽ ἔδω. 

εἴ μοι Ναυσιχάα πατρίους ἐχαρίζετο χήπους, 
εἶπον dv ᾿Αλχινόῳ, τούσδε προαιρέομαι. 


4,44. Βέσβιος ἐστὶν ὅδ᾽ ἄρτι χκατάσχιος οἰνοπέδοισιν. 
ὧδε τρύγη ληνοὺς χλῦσεν ἐυστάφυλος. 

ταῦτ᾽ ὄρε᾽ ἣ Νύσσαν πολὺ μᾶλλον φίλατο Βάχχος. 
ἐν λόφῳ ἦν Σατύρων τῷδε χοροστασΐη. 

Κύπριδος ἦν τόδ᾽ ἕδος πολὺ φίλτερον 7, Λαχεδαίμων, 
χῶρος ὅδ᾽ ΗἩραχλέους χλήζετ᾽ ἐπωνυμίῃ. . 

πάντα δ᾽ ὑπὸ σποδιῇ φλογί τ᾽ ἤμυσεν, ἢ pà ἔπεισι 
τοιούτου πάϑεος xal μετάνοια ϑεοῖς. 


e. EIIITAOIA. ΚΑΙ ΕἸΣ ΝΕΚΡΟΥ͂Σ. 
7,96. ἀλγοσύνη Βάσσου παῖς Οὔρβιχος ἐνθάδε χεῖμαι, 
τοὔνομα τῷ Ῥώμη χαὶ τὸ Ἰένεϑλον ἔδω. 
ἕξ uod τῇ πρώτῃ τριετηρίδι μῆνες ἀπῇσαν, 


7 


,. *,. 


189 


prem ὅτ᾽ ἄστοργοι τὸ βραχὺ νῆμα .ϑεαί. 

xai τί στωμυλίη, νεότης τε, τί μ᾽ εἶδος ὄνησε; 
ξεῖνε σὺ δ᾽ ἡμετέρῳ δάχρυα λεῖβε τάφῳ. 

οὕτως εἰς Λήϑης οὐχ ὁπλότερος χίοι ὕδωρ 
Νέστορος, ὃν μετά σε ζῶντα λιπεῖν ποϑέεις. 


Gruter 950, 10. Εελλίου ὧδ᾽ ἐτάφη Φοῖβός ποτε μοῖρα 
παντοίας στοργὰς ἔλλαχε σῆμα τόδε. [μεγίστης 

πέντε μόλις τολύπευσεν ὃς ἑβδομάδας Aoxapdvtov, 
οὔτε παρερχόμενον πνεῦμα χατεῖχε φιλῶν 

Γέλλιος. εἰ ϑέμις ἦν ἠλλάχϑαι νήματα Μοιρῶν, 
ἄσμενος ἄν χεῖσϑαι τῷδ᾽ ἔνι τλῆσε τάφῳ. 


Gruter 654,3. ἡλικίην τυτϑὴ Διονυσιὰς ἐνθάδε χεῖται, 
ὑστατίην λεπτοῖς ποσσὶ ταμοῦσα τρίβον. 

ἧς ἤδη τὸ στρῆνος ἐν ὀχταετηρίδι βλαστεῖν 
ἄρχετος καὶ πλάττειν παίγνια χομψὰ τρυφῆς. 

εἰ δέ x' ἐμηχύνϑη μαχρόν σοι τέρμα βίοιο, 
οὐχ εὐμουσοτέρην χόσμος ἄν εἶχε χόρην. 


5,34. σοὶ, Φρόντων γενέτης, σοὶ Φλαχχίλλη γενέτειρα, 
παιδιχὰ τ᾽ ἀμὰ χόρην τήνδε συνιστάμεϑα. 

οὔτ᾽ ᾿Ερέβευς τρέσσαι σχοτόεσσαν ᾿Ερώτιον ὄρφνην, 
οὔτε πέλωρα χυνὸς χάσματα Ταρταρέου. 

ἕξ μὲν χειμερινοὺς χύχλους ἔπλησεν dv, εἰ μὴ 
ζῆσεν ἐλασσοτέρως ἤμασι τοσσατίοις. 

χουρίζοι δ᾽ ἐν τοῖς ἤδη πάτρωσι παλαιοῖς, 
οὔνομα τε τραυλῶς τοὐμὸν ἀεὶ λαλέοι. 

λείψανα δ᾽ οὔτ᾽ αὐτῆς σχληρὴ χόνις ἀμπέχοι, οὔὐὔϑ᾽ ot 
(οὐδὲ γὰρ ἦδ᾽ ἣν σοὶ) γαῖα, βαρεῖα γενοῦ. 


1,88. "Alxips, παῖδ᾽ ὃν ἔτι τῷ δεσπότῃ ἁἀρπαχϑέντα 
γῆς Λαβικανῆς βῶλος ἐπημφίασε, 

λάζευ οὐ []αρίης ὄγχους λύγδοιο νεχροῖσιν 
oüc πόνος ἠλέματος τεῦξε μινυνθαδίους, 

πύξους δὲ χλαδαρὰς, φυλλάμπελα τε σχιόεντα, 
xal λειμῶνας ἐμοῖς δάχρυσιν ἰχμαλέους ....- 


-—— -- -—— -- 


490 


λάζευ, φίλιε χοῦρε, πόνων μνημεῖον ἐμεῖο. 
ἐνθάδε σοὶ τιμῆς αἶσα τέϑηλεν det. 

ὁππότε μοὶ Λάχεσις διαχλώσαι λοίσϑιον ἦμαρ, 
οὐκ ἄλλως χέλομαι λείψανα χεῖσθαι iua. 


41,91. Αἰολίδος Κανάχη τύμβῳ ὑπὸ τῷδε τέϑαπται, 
ἕβδομος ἡ χειμὼν ἔπλετο τέρμα βίου. 

φεῦ, ξένε, τοῦ ἄγεος. τί δ᾽ ἐπείγῃ δάχρυα βάλλειν ; 
οὐ νῦν μεμπτέα σοὶ τὴν βραχύτητα βίου. 

δεινότερος γε μόροιο μόρου τρόπος. ὄψιν ἀφεῖλον 
τὸ στόμα λειχῆνες πᾶν. ἐπινειμάμενοι. 

αὐτά τε νηλειεῖς δάψαντο φιλήματα νοῦσοι. 
οὐ δ᾽ ὁλόχληρ᾽ ἐδόϑη χείλεα mopxati. 

εἰ δ᾽ ἀρ᾽ ἐπιπτᾶσϑαι τόσον ἐς τάχος αὐτίκ᾽ ἔμελλον, 
ἄλλῃ ἄν ὥφειλον χῆρες ἐπελϑέμεναι. 

φϑᾶσα δὲ Μοῖρ᾽ ἀγανῆς ἀπέχλεισε διέξοδον αὐδῆς, 
χάμψαι ἵν᾽ ἀστόργους μή ποτε γλῶσσα ϑεάς. 


9,28. σχηνῆς ἀγλαΐη, ϑυμέλης χλέος ἡδὺ Λατῖνος 
χεῖνος ἐγὼ, σὸς ἔρως, ξεῖνε, σὸς εἰμὶ χρότος. 

ὅς τε Κάτωνα μέγαν ποιεῖν ἴσχυσα ϑεωρόν, 
Κούριον ὃς διαχεῖν, Φαβρίχιον τ᾽ ἄγελων. 

οὔτ᾽ ἐμὸς ἡμετέρου βίος οὐδὲν ἀπηῦρε ϑεάτρου, 
ἀλλ᾽ ἀπὸ τῆς τέχνης σχηνιχὸς ἦα μόνον. 

οὐχ ἄν ἐμῷ γὰρ ἐγὼν ἀρετῆς ἄτερ ἤρεσ᾽ dvaxtt. 
ἐνδοτέρας ὁ ϑεὸς χεῖνος δρᾷ πραπίδας. 

ὑμεῖς μή ps χιχλήσχετ᾽ ᾿Απόλλωνης παράσιτον, 
Ῥώμη δὲ γνῷ δοῦ δοῦλον ἐόντα Διός. 


10,50. ϑραυέτω αἰνοπαϑὴς Νίχη φοίνιχας ᾿Ιδούμης. 
χοπτέσϑω παλάμαις στερνοτύποισι Κρότος. 

στέμματα Κῦδος ἀμείψαι. ἐπὶ φλόγα δ᾽ ὕστατα δῶρα 
πένθιμος εὐστεφέας Δόξα χόμας βαλέτω. 

φεῦ τοῦ ἄγους. τέϑῦνηχας ἀτεμβόμενος νεότητος 
Σχόρπε μέσης, ζεύξας ὡς ταχὺς ἅρμα μέλαν. 

τίπτε σὸς, ἣν τοσάχις περιδέδρομας ὠχέϊ δίφρῳ, 
αἶψα μινυνθάδιος νύσσαν ἔχαμψε βίος: 


ι΄ 


494 


10,53. Σχόρπος ἐγὼ, χῦδος πολυηχέος ἱπποδρόμοιο, 
σὸς χρότος, ὦ “Ῥώμη, σεῖο τρύφημα βραχύ, 

βάσχανος ὃν τρὶς ἔτεσσιν ἐπ᾽ ἐννέα πότμος ἀναιρῶν, 
τὰς νίχας ἀριϑμῶν, ᾧΞτο γηραλέον. 


11,13. ὅστις Φλαμινέην τρίβεις, ὁδῖτα, 
ἔνδοξον τόδε σῆμα μὴ παρέρχου. 
τερπωλὴ πόλεως, ἄϑυρμα Νείλου, 
τέχνη xat χάρις, ἡδονὴ, χρότημα;, 
σχηνῆς ᾿Αυσονίης χλέος τε χἄλγος 
χαὶ πᾶν χρῆμα χαλῶν ἐρωτιχῶν τε, 
τῷδ᾽, ᾧ xal Πάρις, ἠρίῳ τέϑαπται. 


Gruter 340, 4. διφρελάτου χεῖται τύμβῳ ἐνὶ τῷδε νέου 

λείψανα, τοῦ νωμᾷν δ᾽ ἡνίον οὐχ ἀδαοῦς, [μὲν 
ὅστις τεϑρίππων ἐπιβήμεναι ἤδη ἐτόλμων. 

ἀλλ᾽ ἀποϑθύμιος ἦν οὐδὲ συνωρὶς ἐμοί. 
Μοῖραι ἐμῇ βάσχηναν ἀμείλιχτοι νεότητι, 

αἷς χέρας ἀνταίρειν οὐ ϑέμις ἐστὶ βροτῷ. 
οὐδ᾽ ἔλαχον ϑνήσχων γέρας εὐχλεὲς ἱπποσυνάων, 

- 9 » / Y “Δ ΄ 

δῆμος ἵν εὐσεβέων μὴ κατὰ δάχρυ χέοι[.] 
ἐνδότερα ζαφλεγεῖς χατεδήδοχαν ἅψεα νοῦσοι, 

ἃς οὔτις νιχᾷν ἴσχυσ᾽ ἀχεστορίη. 

^ 3 3 e 7 A] Á/ , 3 A /, 
ξεῖνε σὺ δ᾽ ἡμετέρῳ πολιὰ χρίνα βαάλλ᾽ ἐπὶ τύμβῳ. 


ἢ τάχα δὴ (oq xal σὺ χρότησας ἐμοί, 


Gruter 655, 3. ϑρησχευταὶ Κυβέλης, ΔἌττυν Φρύγα ὕρη- 
νυχτὸς ἕως χατέχει Δίνδυμον ἠρεμίη, [νοχοποῦντες, 
xaí με ϑανόντα γοᾶτ᾽, οὐ γὰρ ξένος εἰμὶ μέτ᾽ αὐτοῖς. 
"Exteop xal ψυχὴ Μυγδονὶς ὧδ᾽ ἐτάφην. 
ὅστις ἐπωνύμιον μιχρὸς μέγα χληρονομήσας 
ἐν βαιῷ ποτ᾽ ἔην σώματι χρῆμα πολύ, 
ἱπποδαμεῖν δεδαὼς, ἐπαλείφεσθαί τε παλαίστρῃ» 
σχώπτειν, τεχνάζειν, πίστιν ἀνιστορέειν. 
σοὶ δὲ ϑεοὶ δοῖεν, τῶν ἀξίη εἶ, Δομιτίλλα, 
γαίῃ ἐτυμβεύϑην ἧς χάριν οὐχ ὀλίγῃ. 


um 


p M "1 


192 


4,78. λοίσϑιον ἀσθμαίνων πυμάτῃ Bsotivoc ἐν ὥρῃ», 
xal στυγίους νεύων εἰς ᾿Αἴΐδαο δόμους, 

χλωστῆρ᾽ ὑστάτιον στρωφώσας λίσσετο Μοίρας 
ἕλχειν τυτϑὸν ὅσον νήματα φαιοφαῇ, 

μέσφα φίλοις ζώει, ϑνήσχων μόνος αὐτὸς ξαυτῷ. 
χάμψεν ἀμειδήτους ἐδὺ δέημα ϑεᾶς. 

εἶτα φάος λείπει διανείμας ἄσπετον ὄλβον. 
χαὶ μετὰ ταῦτα γέρων αὑτῷ ἔδοξε ϑανεῖν. 


1,78. εὖτε νόσος πονέοντα παρίσϑμια ϑλῖβε, χαὶ ἤδη 
ὄψιν ὅλην λειχὴν εἴρπ᾽ ἐπιβοσχόμενος, 

παρφάμενος γνωτοὺς ἀριδάχρυας αὐτὸς ἄδαχρυς 
Φῇῆστος ἔγνω διαβὰς εἰς ᾿Αίδαο ϑανεῖν. 

οὐδ᾽ ἐμίηνε ποτῷ χαϑαρὸν στόμα φαρμαχόεντι, 
οὔτε πολυχρονίῃ τὸν μόρον εἶλχε τριβῇ. 

“Ῥωμαίῃ σεμνὴν βιοτὴν σφρήγισσε τελευτῇ, 
xai γενναιοτέρῳ πότμῳ ἀφῆχε πνοήν. 

τοῦδε μόρον τιμᾶν δύναται πρὸ μόροιο Κάτωνος 
αἰών. τοῦδβ φίλος Καῖσαρ ἐτύγχαν᾽ ἐών. 


9,86. Σείλιον ὠχυμόρου πότμον τοάοντα Σεβήρου 
οὐ μιῇ ΔΑὐσονίῃ σεμνὸν ἐν εὐεπίῃ 

σὺν Μούσαις xal Φοίβῳ ἐδεινοπάϑησα νοήσας, 
χαγὼ. φησὶν, ἐμὸν Φοῖβος ἔχλαυσα Λίνον. 

ἐς δὲ χασιγνήτην δρόων (παρὰ δ᾽ ἵστατ᾽ ἀδελφεῷ) 
Καλλιόπην, ἴδιον χαὶ σὺ πέπονθας, ἔφη. 

τὸν Δία Ταρπεῖον, τὸν Παλατῖνον ἄϑρησον. 
βλάψε παρασπονδοῦσ᾽ ἀμφοτέρους Λάχεσις. 

ἀϑανάτων φῦλον μοίραις ὑποχείμενον εἰδὼς 
πᾶσαν ἀπὸ σφείων μέμψιν ἀποσχεδάσαις. 


11, 41. τὴν ἀγέλην περίαλλα φιλῶν 6 συφορβὸς ᾿Αμύντας 
χαίρων τ᾽ εὐχλεΐῃ ποιμνίου εὐτραφέος 

εἴξαντας βάρεϊ χλαδαροὺς κατεβρίσατο χλῶνας, 
σειομέναις βαλάνοις αὐτὰς ἐπισπόμενος. 

οὐ ϑέλε τῇ λώβῃ περιεῖναι ἀνάρσιον ὕλην, 
ἀνδροφόνον τε πατὴρ δένδρον ἔχαυσε πυρί. 


- L4 -- 


198 


χτάσϑω, Λύγδε, σύας πιμελῇ φλιδόοντας ᾿Ἰόλλας. 
. ἀρχοῦμαι δ᾽ ὅπὸ σοὶ σωζομένοισι βοτοῖς, 


ς. ΠΡῸΣ ΑΥ̓ΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ. ΚΑΙ ΠΕΡῚ ΑΥ̓ΤΩΝ. 
4,1. ἦμαρ Καίσαρος $00, σεβαστὸν μᾶλλον ἐχείνου 
Ἴδη ἐν ᾧ Δίκτης κλίτεσι φῦσε Δία, 
αἰῶνος Πυλίοιο πολὺ χρονιώτερῤον ἔλϑοις, 
ταὐτό τ᾿ del λάμποις, ἢ xal ἀμεινότερον. 
χρυσῷ ὅδ᾽ ᾿Αλβανῷ Τριτωνίδα συχνὰ γεραίροι, 
xal πλείστη τόσσας ὃρῦς ἀνὰ χεῖρας ἴοι. 
χύχλον ἄγοιτο μέγαν περιτελλομένων ἐνιαυτῶν, 
ἱρά τε, Ρωμαίων οἷα Τέρεντος ἔχει. 
ἁδρὰ, ϑεοὶ, λιτόμεσϑα, δίκαια δὲ. τίς γὰρ ἀναιδὴς 
εὐχὴ ἂν εἴη ὑπὲρ τοσσατίοιο 9500; 


ὅ,8. Any 6 Ῥωμαίων τῆς ὄχϑης ἄρτι πάροιχος, 
ὅν σοι δουλωϑεὶς Ἴστρος ἔπεμψεν, ἄναξ, 

χαρμοσύνῃ ἔχϑαμβος, ἰδὼν ἣγήτορα χόσμου 
πρὸς τὸν ὁμαρτούντων τοιάδε λαὸν ἔφη, 

τοῦ χάσιος ζηλωτὸς ἐγὼ πλέον, ὅττι ϑεόν μοι, 
ὃν σέβεται μαχρὰν, ἐγγύϑεν ἐστὶν ὁρᾷν. 


4,8. Λεῦσσε δὴ. ὡς δετοῦ πυχινὸς πόχος ἀψοφέοντος 
Καίσαρος εἰς χόλπους πίλναται, εἴς τε χάρα. 
Ζηνὶ δ᾽ ὃς ἥσυχος εἴχει, ἀχινήτοισι προσώποις 
νύχεϊ πηγνυμένων οὐχ ἀλέγων ὑδάτων, 
ied; Ἱπερβορέου κατατρύειν ἄστρα Βοώτεω, 
τῆς 9 ᾿Ελίχης διερῷ χρατὶ χαταφρονέειν. 
τοῦ Διόϑεν ξηροῖσιν ἀϑύροντος ῥαϑαμιγξιν 
ἧδε xópovu, δοκέω, Καίσαρος ἐστὶ νιφάς. 


7,0. μῶν ἀφ᾽ Ὑπερβορέων δρμώμενος εἶσι πρὸς ἡμᾶς 
ἤδη ἐς "Tax αἴσαρ ἑτοῖμος ὁδούς; 
πᾶς μέν φησι, λόγου δ᾽ αὐτάγγελος οὐ πάρα. σοὶ δὲ 
(σὸν γὰρ ἀληϑεύειν) ὦ Φάτι, πειϑόμεϑα... 
παάνδημόν γε χαρὰν γικηφόρα γράμματα φωνεῖ, 
χλῶρ᾽ ἐπὶ τῆς χορυφῆς ἔγχεα δαφνοφορεῖ. 
48 


494 


δεύτερον fj Ῥώμη σοὶ ἰὼ Παιὰν ἀλαλάζει. 
αἰὲν ἀνίκητον σεῖο πόλις σὲ βοᾷ. 

ἄλλ᾽ ἵνα χαρμοσύνης πίσυνοι δραττώμεϑα μᾶλλον, 
Σαρματιχῆς νίχης ἄγγελος αὐτὸς ἴχον. 


8, 11. Ῥῆνος σεῖο πόλει σ᾽ ἐπίδημον ἐόντα συνῇχϑβ. 
τοῦ λαοῦ φωνὰς xal γὰρ ἄχουσε τεοῦ. 

ἔϑνεα Σαυροματῶν, Ἴστροιο τε ῥεῖθρα, Γέτας τε 
πάνδημος νεαρῇς ϑροῦς ἐτάραξε χαρᾶς. 

μέσφ᾽ ἱερὸν σέβεταί σ᾽ ἐπισημασίαισι ϑέατρον, 
δίφρα δράμον τετράχις, μηδενὸς αἰσθομένου. 

οὐχ οὕτως ἐφίλησ᾽ ἄλλον πρόμον, οὔτε σε Ρώμη. 
οὔτε πλέον σὲ φιλεῖν, x' ἣν ἐθέλῃ, δύναται. 


8,15. μέσφ᾽ ἢ ΠΑαννονίου νίχη πολέμοιο ϑροεῖται, 
τῷ Ad xal ϑύει πᾶς ἐπανερχομένῳ, 

πᾶς λιβανωτὸν ἕως ἱππεὺς, βουλή τε δίδωσι, 
φυλῶν τ᾽ Αὐσονίων τὰ τρίτα δῶρα πέλει, 

μνήσεται $ Ῥώμη τούτου χρυφίοια ϑριάμβου, 

ay τ᾽ εἰρήνης οὐ μιχρός ἐστι τεῆς, 

τῆς ὁσίης ὅτι τῶν ἰδίων εἴ μάρτυς. ΓΑνακτος 

ἐστὶ καλοῦ, γνῶναι τοὺς ὑποτασσομένους. 


6,80. Αἴγυπτος φιλότιμος ἀπέστειλ᾽ ὡς νέα, Καῖσαρ, 
δῶρα χαριζομένη, σοὶ ῥόδα χειμερινά. 

Μεμφίτης Φαρίους ναύτης ἐχλεύασε χήπους 
οὐδὸν ἐπεμβαίνων ὑμετέρης πόλιος. 

τόσσον ἄρ᾽ ἠρὸς ἄγαλμα, τόση χάρις ἔπνε᾽ ὁδωδῇς, 
τόσσον [ἰαιστανῶν ἦν ἀγλάϊσμα πέδων. 

ὅππῃ γὰρ μετένεγχ᾽ 7| μὲν πόδας, ἠὲ xal ὄφεις, 
πᾶς στεφάνοισιν ἔην χῶρος ἐρευϑιόων. 

ἀλλὰ σὺ χειμερινῇ “Ῥώμης νικώμενος ὥρῃ 
Νεῖλε, ϑερισμὸν ἐὸν δός, ῥόδα δ᾽ ἀντίλαβε. 


48,127. σοὶ στεφάνους, ὦ Καῖσαρ, ὃ χειμὼν δῶχε προώ- 
εἴαρος ἦν τὸ ῥόδον, νῦν δὲ τεὸν γέγονε. ρους. 


195 


8,24. εἴ τι περ ἀντιβολῶ δειλῶς σοῦ γράμμαει βαιῷ, 
ἣν μὴ ἀναιδὲς ἄγαν ἦ τὸ δέημα[.] δίδου. 

χὴν μὴ δῶς, λιτανευόμενος γ᾽ ἔμπης ἀνέχοιο. 
οὐ λιβάνῳ γὰρ Ζεὺς ἄχϑεται, οὔτε λιταῖς. 

οὐχ 6 ϑεῶν κηρῷ xal λύγδῳ δείχελα πλάττων, 
ἀλλὰ ϑεοὺς ποιεῖ μοῦνος ὃ λισσόμενος. 


2,91. εὖχος τοῦ χόσμου, τῶν ὄντων, Καῖσαρ, ἔρυμα, 
οὗ πιϑόμεσϑα πέλειν σωζομένοιο ϑεοὺς, 

εἰ σοῦ τοὺς ὄσσους αὐτοσχεδίοιο- πόνοιο 
ιβλί᾽ ἀναγνόντος ϑέλξαν ἀοιδαὶ ἐμαί, 

ὅ ῥῥα τύχη κώλυσε, δοχεῖν ποίησον ἔμ᾽ εἶναι, 
ὥστε χλεΐζεσϑαι παιδογόνον τριάδος. 

εἴγ᾽ οὐχ ἤρεσα σοὶ, τόδε μοὶ παραμόϑιον ἔστω. 
εἰ δέ σοι ἤρεσ᾽, ἐμοὶ ταῦτ᾽ ἐπίχειρα πέλοι. 


9,18. ἔστιν ἐμοὶ (xal δηρὸν ἔοι σέο, Καῖσαρ, ἐπ᾿ ἀρχῆς) 
γήδιον, ἐν δὲ πόλει καὶ μιχρὸν οἰχίδιον. 

ὀργανιχοῖς δὲ πόνοις ὀλίγης ἀπὸ νᾶμα φάραγγος 
ἕλχεται, ὥστ᾽ ἄρδειν ὄρχατον ἀζαλέον. 

ἀλλ᾽ ὃ δόμος διψῶν, ὅτι μιν ῥανὶς οὔτις ἰαίνει, 
χλαίει χαίπερ ὕδωρ Μάρτιον ἐγγὺς ἔχων. 

ἣν λιβάδ᾽ ἡμετέροις, Καῖσαρ, μεγάροισιν ὀπάσσεις, 
Κασταλὶς ἦδ᾽ ἔσται xal Διὸς ὄμβρος ἐμοί. 


6,10. τὸν Δία χιλιάδας παύρας αἰτοῦντι μοι ἀχμὴν 
σοὶ δότω, ὅστις ἐμοὶ, φησὶν, ἔδωχε νεών. 

τῷ Διῖ δῶχε νεὼν μὲν, ἀτάρ μοι χιλιάδ᾽ ἤδη 
οὔτινα. παῦρ᾽ αἰτεῖν τὸν ϑεὸν αἰδέομαι. 

ἀλλ᾽ ὡς ἀνέφελος τε, xal ὡς ἀτάραχτος ἰδέσϑαι, 
ὡς ἀδόνητος ἐμὰς πρόσϑε δέδεχτο λιτάς. 

τοῖος τοῖς Δαχῶν ἱχέταις διάδημα δίδωσι, 
τὰς Καπιτωλείους τ᾽ εἶσιν ἄνεισιν ὁδούς. 

εἰ τοίως εἴωϑ᾽ ἀνανεύειν, πῶς ἐπινεύει; 
εἰπὲ ϑεὰ σύμβουλ᾽ ἡμετέροιο Διός, 

εἶπα. xal fj τὴν Γοργόν᾽ ἀφεῖσα, τὸ μὴ δοϑὲν εὐϑύς, 
φησὶν, ἀπελπίζεις, μωρὲ, δοϑησέμεναι; 

. 43 " 


LU 


196 


44, 179. εἰπὲ, χόρη γοργῶπι, κυνῆν φορέουσα xal ἔγχος, 
πῶς οὐ βαστάζεις αἰγίδα; Καῖσαρ ἔχει. 


14,170. ἦδ᾽ αὐτῷ χλήρου ἄτερ ἦλϑ᾽, ᾧ Ῥῆνος ἀληϑὲς 
οὔνομ᾽ ἔδω δεκχάχις. χῶρε, μοι οἰνοχόει. 


13,4. ὄψ᾽ ἵνα χοιρανέοι Γερμανιχὸς ἐν Διὸς αὐλῇ, 
δηϑάχι δ᾽ ἐν γαίῃ, τῷ Ad δὸς λίβανον. 


42,0. Νερουᾶν πρηΐτατον βασιλήων Αὐσονὶς αὐλὴ 
δέξατ᾽. ἐπαύροιμεν νῦν ᾿Ελικῶνος ὅλου. 
ἤϑη ἄπλαστα, φρόνημα προσηνὲς, ἀπρόσχοπος ἀρχὴ 
αὖϑις ἵκοντο. φόβος πᾶς φυγάδε τρέπεται. 
ἔϑνος ἅπαν, Ρώμη, τεὸν εὔχεται, αἰὲν ἄναχτος 
τοιούτου σὲ τυχεῖν, τοῦ δὲ πολυχρονίου. 
ὄλβιος, ἧς παῦροι τύχον, ἕξιος, ὄλβιος ἠϑῶν, 
οἷα Νομᾶς dv ἔχειν ἤϑελεν, οἷα Κάτων. 
δωρεῖσϑαι, προέμεν, πλουτίζειν ἄνδρα πένητα, 
xai δόμεν οἵ᾽ αὐτοὶ μὴ χαρίσαιντο ϑεοὶ, 
νῦν εἴη ϑεμιτόν. σὺ δ᾽ ἐπὶ σχληροῦ βασιλῆος, 
ἀργαλέων τε χρόνων, ζῆσαι ἄμεμπτος ἔτλης. 


11,5. τόσσον σοὶ, Καῖσαρ, ϑέμιδος σέβας ἐστὶ δίχης τε, 
ἡλίκον ἔσχ᾽ ὃ Νομᾶς. ἀλλ᾽ ὁ Νομᾶς πένετο. 
ἤϑεα μὴ πλούτῳ προδόμεν, μέγα ϑαῦμα, xal εἶναι 
τοσσατίων Κροίσων χρείττον᾽ ἐόντα, Νομᾶν. 
εἰ φωτῶν νίσσοιτο παλίσσυτα φῦλα παλαιῶν, 

ἐξείη τε χενοῦν πᾶν πέδον ᾿Ηλύσιον, 
αἱρήσει σε Κάμιλλος ἐλευϑερίης δπὲρ αὐτῆς. 
χρυσὸν Φαβρίκιος σεῖο διδόντος ἑλεῖ. 
σοὶ ταγῷ Βροῦτος χαιρήσει, σοὶ παραδώσει 
χῦρος ἄφαρ Σύλλας πᾶν ἀποειπάμενος. 
σοῦ ἰδιάζοντι σὺν Καίσαρι Μάγνος ἐρῴη. 
σοὶ δοίη Κράσσος πλοῦτον ἅπαντα προείς. 
εἰ δὲ καὶ ἀγχαλέοιτο xal ἐξ 'Atbao νέοιτο 
αὖϑι Κάτων, ἔσται καὶ ὅδε Καισάρεος. 


D -- τσ ταν WA, ἅν - -παν»-----.....».- -.. 


197 


11,4. ἱερὰ σεμνὰ Φρυγῶν, ἃ πρὸ πλούτου Λαομέδοντος 
ἁρπάζειν Τροίης εἵλετο κληρονόμος, 

xai πάτερ ἀϊδίῳ Ζεῦ ἄρτι γεγραμμένα χρυσῷ, 

- σύν τε χασιγνήτῃ μουνοπάτωρ ϑυγάτηρ, 

xai σὺ πάλιν χρονικαῖς Νερουᾶ τρίτον οὔνομα δέλτοις 
l&vs φέρων, ὑμῶν εὐαγέως δέομαι, 

τόνδ᾽ ἀρχὸν xai τὴν βουλὴν σώζοιτε. καὶ fj μὲν 
ἤϑεσιν ἡγεμόνος ζώοι, 6 δὲ σφετέροις. 


C. ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΥ͂Σ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΜΟΥ͂Σ. 
4,54. ὦ δρυὸς ἀντιάσας 'Γαρπείης εὐστεφάνοιο, 
χαὶ πρώτῳ πτόρϑῳ χρᾶτα πυχασ[σ]άμενε, 
εἴ τι φρονεῖς, ἀπόλαυσον ὅλου; Κωλῖνε, βίοιο, 
Tap ἀεὶ παρέμεν λοίσϑιον οἰόμενος. 
οὐδενὶ τὰς τρισσὰς Μοίρας ϑέμις ἐστὶ δυσωπεῖν. 
τηροῦσι ζωῆς, οὕσπερ ἔπηξαν, ὅρους. 
Κρίσπου ἀφνειότερος, ϑρασέα σταϑερώτερος. ἴσϑι, 
νίχα ἐλευϑερίοις τὸν Μελίωρα τρόποις" 
οὐδὲν προσϑήσει Λάχεσις τοῖς νήμασιν. ἀλλὰ 
σφρηγίζει, τέμνει 9 ἢ μία τῆς τριάδος. 


6,27. δὶς σύγχορτε Νέπως ἣμῖν (σὺ γὰρ ἀγχόϑι Φλώρης 
ἔν τε παλαιοτάταις váocao Φιχελίαις) 

ἔστι σοι εἶδος ἑοῦ ἀπομαξαμένη γενετῆρος 
μητρώης μάρτυς σωφροσύνης ϑυγάτηρ. 

μὴ σύγε πουλυετοῦς φείδου λιαροῖο Φαλέρνου, 
μᾶλλον δ᾽ αὖ -vaotobe χέρματι λεῖπε κάδους. 

γλευχοποτοῦσ᾽ ἣ παῖς ϑρήσχη xal πλούσιος εἴη" 
σὺν δ᾽ οἱ γηράσχοι νῦν νέος ἀμφιφορεύς. 

μὴ μούνους οἶνος τρεφέτω Καίχουβος ἄπαιδας. 
ἴσϑι σάφ᾽ ὡς πατέρων ἐστὶ xal ἡδυπαϑεῖν. 


10,20. ὅττι Σάλων με χαλεῖ πρὸς χρυσοῦ μητέρα qan, 
τῆς τε πάτρης ποϑέω χτίσμα χάταντες ὁρᾷν, 

αἴτιος εἶ σὺ ἐμῷ πεδόϑεν χεχαρισμένε ϑυμῷ, 
Μάνιε, φιληϑεὶς τ᾽ ἐξέτι παιδὸς ἐμοί. 

οὗ τινὸς ἐν δήμοις οὐ φίλτερος ἄλλος Ἴβηρσιν, 


198 


ἄξιος οὔτ᾽ ἀτρεκοῦς μᾶλλον ἔρωτος ἐμοί. 

σύν σοι ἐγὼ τλαίην Λιβύων χαλύβαισι μετεῖναι, 
xal σχηνὰς Σχυϑέων μοῦνος ἐπελϑέμεναι. 

εἴ μοι ταὐτὰ φρονεῖς σὺ. xal ἀντιφιλῶν ἐμὲ χυρεῖς, 
ἔσται δὴ Ῥώμη πᾶς τόπος ἀμφοτέροις. 


9,45. εὖτ᾽ ἄν “Ὑπερβόρεον στρατιώτης χλῖμα διατλῇς, 
Μαρχελλῖνε, πόλου “τ᾿ ἀστέρας ἰσοβραδεῖς, - 
οὐ φϑαίης μύϑευμα Προμηϑείου σχοπέλοιο, 
xai πάγον αὐτόπτης ἐγγύϑεν ἱστορόειν. 
ὄχριν ἄρ᾽ ἰὐγμοῖσι χαταυληϑέντα vépovcoc 
τρηχὺν δρῶν; φήσεις, ἦν ὅδε τρηχύτερος. 
χαὶ τούτοις ἔτι πρόσϑες᾽ ὃς ἴσχυσε τοιάδε τλῆναι, 
οὐχ ἐτὸς ἦν πλάστης ἀνδρομέοιο γένους. 


8,18. ὥφελες ἐχδοῦναι τὰς σοῦ, Κυρήνιε, βίβλους, | 
πᾶς σ᾽ ἵν’ ἀναγνοίη, σὺν τ᾽ ἐμοὶ, ἡ πρότερον. 
ἀλλά σοι ἀρχαίου τόση αἰδώς ἐστι φίλοιο, 
ὥστε σοι ἐστὶν ἐμὴ δόξα πρὸ τῆς ἰδίης. 
οὕτως οὐδὲ μέλη ϑίγ᾽ ἀοιδοπόλοιο Καλαβροῦ 
ἄρχιος ὧν νιχᾷν [Πινδάρου ἄσμα Μάρων. 
xai σχηνῆς Βαρίῳ ἹῬωμαίης εἶξε βραβείου 
μέλλων ἄν χρείττων ἔμμεναι ἐν τραγικοῖς. 
χρυσοῦ μὲν χτεάνων τε πολὺς φίλος εἴη ἀφειδὴς, 
πρωτείων δ᾽ εἴχων τοῦ νοὸς οὔτις ἔοι. 


4,8. ὅττι τό τε Θρασέα μεϑέπεις, τό τε δόγμα Κάτωνος, 
ὥστ᾽ ἀφομοιοῦσϑαι τῶνδε τρόποις ἐϑέλειν, 
x' οὐ ξιφέων ἀχμαῖσιν ἀπαντᾷς στήϑεϊ γομνῷ, 
ὅ ῥῥα ϑέλοιμι ποιεῖν σ᾽ ὦ Δεχιανὲ, ποιεῖς. 
μισῶ, ὃς εὐτελέος Ψυχῆς ὠνήσατο δόξαν. 
αἰνῶ, ὃς αἰνεῖσϑαι νόσφι μόρου δύναται. 


1, 36. εἴ ποτε σοὶ, Λευχανὲ, xal εἴ σοι, Τύλλε, δοθείη, 
οἴη τοῖς Λήδας μοῖρα Λάχωσι πέλει, 

εἴη κ᾿ ἀμφοτέροις ἀγάπης ἔρις ἦδε χρατίστη, 
ὥστ᾽ ἄλλου σπεύδειν ἄλλον ὑπερϑανέειν. 


499 


χαί χε λέγοι καταβὰς ὃ παροίτερος εἰς ᾿Αΐδαο, 
ζῆϑι τὸ σὸν, (roov τοὐμὸν, ἀδελφὲ, μέρος. 


9,51. ὅ ῤῥ΄ ηὔχου, Λευχανὲ, ϑεοῖς, ἀέχοντος ἀδελφοῦ, 
αὐτοῦ πρόσϑε ϑανεῖν, τούτου ἐπήβολος εἶ. 

χ᾽ ὃς φϑονέει σοὶ νῦν. ὃ γὰρ ἐς Στύγα πρόσϑε χατελϑεῖν 
ηὔχετο[.] καίπερ ἐὼν ὁπλότερος γενεὴν. 

ἄλσεα δ᾽ οἰχῶν τερπνὰ, xal ᾿Ηλυσίοις ἐπιδημῶν 
τὸν χάσιν οὐ ποϑέεις ἄρτι σύνοιχον ἔχειν. 

εἰ δὲ ἀμοιβαῖος [Πολυδεύχεος αὖϑι παρέλθῃς 
ἀστρόϑεν, ὀτρύναις Κάστορα μὴ ᾿᾽ναδραμεῖν. 


8,14. ὄφρα μὴ ἣ Κιλίκων φοβέοιτο ψῦχος ὀπώρη» 
μή 9' ἁπαλὴν ὕλην σφοδρὸν ἄημα δάχῃ, 

ἀντία Κϑιμερινοῖο νότοιο δίοπτρα δέδεχται 
ἠελίους ἀμιγεῖς, καὶ φάος ἀτρύγετον. 

ἀλλ᾽ ἐμοὶ, ἡμιχανὴς οὗπερ ϑυρίς ἐστιν, ἀνεῖται 
οὔτ᾽ αὐτῷ βορές τλήσιμον οἰχίδιον. 

οὕτως ἀρχαῖον ξεινίζεις ὠμὲ, φίλον σοῦ; 
σοῖς ὑπὸ χρεῖττον ἐμοὶ δένδρεσιν ἐνδιάειν. 


10,28. ἡσύχου εὐδαίμων βιοτῆς ᾿Αντώνιος ἤδη 
πέντ᾽ ἐπὶ τοῖς δέχ᾽ ἐτῶν ἤνυσ᾽ ᾿Ολυμπιάδας. 
ἤματ᾽ ὄπισθε δέδορχε παροιχομένων ἐνιαυτῶν 
πάντα, xat οὐ Λήϑης δείδιε γεῖτον ὕδωρ. 
οὐδὲν πεμπάζοντί οἱ ἦμαρ ἔπεισιν ἀηδές, 
οὐχ ἔσϑ᾽ οὗ τινὸς οὐ μνήσεται ἀσπασίως. 
χρηστὸς ἀνὴρ βιοτῆς ἐχτείνει μέτρα. τόδ᾽ ἐστὶ 
δὶς ζώςξιν, ζωῆς τῆς πρὶν ἐπαυρέμεναι. 


| ΕἸΣ ΠΑΙΔΑΣ. 
9,36. τὸν Διὸς Αὐσονίου ϑεράποντα χεχαρμένον ἄρτι 
Φρὺξ ἑτέρου Ζηνὸς παιδιχὰ χοῦρος ἰδὼν, 

€ ῥῥα χαριζόμενος περ ἑῷ, φάτο, Καῖσαρ, ἐφήβῳ. 
δῶκε,- δὸς ἡγεμόνων xat σὺ μέγιστε τεῷ. 

ἤδη μοὶ πλοχάμοισιν ὑποσταχύουσιν ἴουλοι, 
xai με γελῶσ᾽ Ἥρη σὴ δάμαρ ἄνδρα χαλεῖ. 


200 


Ζεὺς δ᾽ ἀπαμειβόμενος μιν, ἐγὼ φῇσ᾽ οὐχ ἀποχρούω, 
φίλτατε παῖ, τὰς σὰς, αὐτὸ δὲ πρᾶγμα, λιτᾶς. 
νηρίϑμους ϑεράποντας ἔχει σοὶ Καῖσαρ ὁμοίους. 
καὶ τόσον οὐ χάδε δῶμ᾽ ἄῤῥενας ἰσοθέους. . 
ἀλλ᾽ ἤν σ᾽ ἄνδρα χόμη ποιῇ τμηϑεῖσα τέλειον, 
τίς δέ μοι ἐχ τούτων ἔσσεται οἰνοχόος: 


9,56. Καίσαρος ὁπλοφόρος Λιβύων ἐπαφίχετο δήμους 
Σπενδοφόρος. Τὰ δ᾽, Ἔρως, παιδὶ δοϑησόμενα 

οἷσε βέλη, χούρους οἷς βάλλεις, οἷς σύγε χούρας. 
δεξιτερὴ ὃ᾽ ἔμπης ἔγχος ἐλαφρὸν ἔχοι. 

ἀσπίδα, χαὶ χυνέην, χαὶ σοι ϑώρηχ᾽ ἀνίημι. 
εἰ μαχέσαιτο μόνον γυμνὸς, ἄτρωτος ἔοι. 

λόγχῃ δ᾽ οὐ βέβλητ᾽ οὔτε ξίφει, οὔτε βελέμνῳ, 
γυμνὸς ἕως χόρυϑος Παρϑενοπαῖος ἔην. 

πᾶς τούτου βελέεσσι παρεὶς ὅπ᾽ ἔρωτος ὀλεῖται... 
εὐδαίμων, τοίης χηρὸς ὃν αἶσα μένει. 

νίσσεο, μέσφ᾽ εἶ παῖς, μέσφ᾽ ἔπλετο ϑῆλυ πρόσωπον. 
σὴ Ρώμη τελέοι σ᾽ ἄνδρα, xol οὐ Λιβύη. 


ὅ, 48. καὶ τί ἔρως οὐ ἔπεισε; χόμην ἀέχοντος ἄναχτος 
χείρατο Εὔχολπος, μὴ δ᾽ ἐρύχοντος ὅμως. 
εἶξε [ΙΠόδης, xai ἔχλαυσ᾽. οὕτω χατάφωρος ᾿Αχιλλεὺς 
᾿ ξανϑὴν, ἀχϑομένης μητρὸς, ἔϑρισσε χόμην. 
τοῖος Ὕλας ἥρπαχτο, τά Ü' ἡνία τοῖος ἀφῆχε 
μεμφόμενος τόλμην, τῷ Φαέϑοντι πατήρ. 
ἀλλὰ σὺ πιστεύων χουρᾷ μὴ ἐπείγεο, πώγων. 
ἔλϑ᾽ εὐεργεσίης δ᾽ ὄψιμος ἀντὶ τόσης. 


4,45. σοὶ τόδ᾽ ὑπὲρ τέχνου μεστῇ λιβανωτίδι, Φοῖβε, 
Παρϑένιος δίδοται δῶρον, ἐπευχόμενος, 

ὄφρ᾽ ὃ τὸ τετραετὲς πέμπτῳ λυχάβαντι χαράσσων 
νηρίϑμους τελέσῃ Βοῦῤῥος ᾿Ολυμπιάδας. 

χυροῦ τὴν εὐχήν. οὕτως τὸ τεὸν σεῦ δένδρον ἐρῴη» 
ἥ τε κασιγνήτη παρϑένος αἰὲν ἔοι. 

αἰεὶ 9' ἡβάσχοις σὺ. xal οὐ χομόων δράοιτο 
Βάχχος ἐνὶ πλοχάμοις, ἠέ σὺ, μαχροτέροις. 


201 


9,17. υἱοῦ Λητόος υἱὲ, Opóvototy ὃς ἠπιοδώροις 
Μοιρῶν ἐχλιπαρεῖς νῆμα xal ἠλακάτην. 

τήνδε χλεϊζομένην φωναῖς τρίχα δεσποσύνῃσι 
πέμπει σοὶ πόλεως παῖς σὸς ἀπ᾿ Αὐσονέης. 

τῇ τριχὶ δ᾽ εὐαγέϊ χαϑαρὸν προσέϑηκε κάτοπτρον, 
οὗ xal ἐπ᾽ εὐθύναις σώζετο χάλλος ἐύ. 

σῶζε σὺ καὶ νεότητα κόρῳ. μήτ᾽ εἶδος ἀμείνων 
εἴη ἀκερσεχόμης, ἣ τρίχα κειράμενος. 


9,25. Ὕλλον ὅτ᾽ οἰνοχοεῦντα τεὸν ϑεράποντα ϑεῶμαι, 
σχυϑρωπὸς στυγνοῖς μ᾽ ὄμμασιν, Αφρε, βλέπεις. 

xat τί ἔρεξα xaxby ϑηεύμενος ἁβρὸν ὑπουργόν ; 
ϑηεῦμαι νηοὺς, ἥλιον, ἄστρα, ϑεούς, 

ἄρ᾽ ἀντικρὺ πρόσωπον ἀποστρέφω, ὥσπερ dv εἴ μοι 
δῷ δέπας ἣ [οργὼν, ὄσσε χκαλυπτόμενος : 

᾿Αλχείδης ἦν ὠμὸς, “Ὕλαν drap εἰδέμεν ἐξῆν. 
ἑψιάαν "Long σὺν Φρυγὶ παιδὶ πάρα. 

εἰ φϑονέεις συσσίτῳ ὁρᾷν μαλαχοὺς ϑεράποντας, 
ἑστίασον Φινεῖς, Λφρε, xai Οἰδίποδας. 


6,38. οὐχ ὁράᾳς, ὡς παῖς μόλις ὧν τριέτηρος ἐπαινεῖ 
τὸν πατέρα ζηλῶν "Proc εὐεπίης, 

μητρός τ᾽ ἐξανέδυ χόλπων γενετῆρος ἀκούων, 
ὡς εὐημερίης ὧν μέτοχος πατριχῆς ; 

ὃ χρότος oi, λαῶν τε πανήγυρις, οἵ τε δικασταὶ 
εὐαδον, αἰϑούσης τ᾽ ὄχλος ᾿Ιουλιάδος. 

εὐρυπέδῳ χαΐρει σταδίῳ γόνος ἵππου ἑῆος, 
ἔς τε μάχην ὀργῶν μόσχος ὄρουσ᾽ ἄχερως. 

παῖδα, ϑεοὶ, σώζοιτε γονεῖ χαὶ μητρί. λέγοντος 
χαίροι ὁ μὲν τέχνοι᾽, f$ δὲ συναμφοτέρων. ᾿ 


8,19. παστάδος ἄγχι στᾶσ᾽ ἑχατονστύλου ἄρχτος ὁρᾶται, 
dj πλατανὼν ψεύσταις ϑηρσὶν ἐπιστέφεται. 

ἧς ὡς ἑψιόων πείραζε τὸ χάσμα, καϑῆχε 
χοῦρος Ὕλας ἀταλὴν χεῖρα χατὰ στόματος, 

ἀλλὰ λάϑρῃ κατ᾽ ὀπὴν φώλευεν ἔνεδρος ἔχιδνα. 
ἄρχτος ὑπὸ ψυχῆς τ᾽ ἔπνεε λυγροτέρης. 


202 


οὐ δὲ δόλων ἐπάϊσε χόρος, πρὶν ὀδόντι χαραχϑεὶς 
φϑῖσθϑαι. φεῦ τοῦ ἄγους, πλαστὴ ὅτ᾽ ἄρχτος ἔην. 


4,18. 4j πυλεὼν σταλάει Βιψανοῖς χίοσι γείτων, 
καὶ δεύει ρῥανίδων ἐνδελέχεια λίθους, 

λαυχανίην ἐς παιδὸς ἀνάχτορα βάντος ἀν᾽ ὑγρὰ 
χειμερινοῦ χρυμοῖ᾽ ἔμπεσε τρηχὺ τρύφος. 

ἦμος δ᾽ αἰνοπαϑοῦς μόρον ἤνυσεν, εὐθὺς ἀχωχὴ 
λῦτο πάγου ϑερμῷ τραύματι τηχομένη. 

φεῦ, ποῖ οὐ γώρησε Τύχης ἐξουσίη; ἢ ποῦ 
οὐ μόρος ἔστ᾽ [,] εἰ καὶ σφαχτιχόν ἐστιν ὕδωρ: 


14, 171. δείκελον, 6 ῥῥ᾽ δράᾳς, οὐχ ἀχλεὲς ἔπλετο χαί- 
τοσσίχον ὄν. τούτου Βροῦτος ἐρᾶτο xópou. [περ 


44,172. φείδεο τῆς σαύρης ἑρπούσης πρός σε, δολόφρων 
χοῦρε, χεροῖν ϑανέειν σῶν ὅπο γλιχομένης. 


44,473. δίσκου ἀπ᾽ ἐχϑοδοποῦ ϑνήσχοντας ἀποστρέφει 
Οἰβάλιος Φοίβου πένθος ἔρως τε χόρος. [ὅσσους 


14,174. ἄῤῥην εἰσῆλθε χρήνην, ἐξῆλϑε τὸ δισσόν. - 
ἕν μέρος ἐστὶ πατρὸς, θάτερα μητρὸς ἔχει. 


' 9. ΕΙΣ DYNAIKA*. 
6,21. τῷ Στέλλᾳ γαμετὴν ἢ Κύπρις ἸἸανθίδα δοῦσα 
μεῖζον, ἔφη, δώρημ᾽ οὐχ ἄν ἔχοις máp' ἐμοῦ. 
τοῦτο μενοῦν ἀναφανδόν. ἀτὰρ τόδ᾽ ἐς οὖς μάλα χομψόν. 
σχέτλι᾽ ἀλιτροσύνης ἴσχεο χλεψιγάμου. 
πολλάχι χωσαμένη πληγαῖς τὸν ᾿Αρηα μετῆλϑον 
ἐνθέσμων ἀνέδην ῥεμβόμενον πρὸ γάμων. 
γήμας δ᾽ οὐδεμιῇ με παρεζήλωσε γυναιχί. 
ὧδ᾽ εὔξαιϑ᾽ "How Ζῆνα σαόφρον᾽ ἰδεῖν. 
ὡς φάτο. τοῦ δὲ xéap χρυφίῳ μαστίξατο χεστῷ. 
εἷς πληγεὶς χαίρει, τοὺς δύο τύπτε, Ded. 


4,22. ἀκμὴν πρωτόγαμος Κλεοπάτρη, τῷ τε συνεύνῳ 


203 


oüxétt ἱλαμένη γεῖτον ἐσήλαϑ᾽ ὕδωρ 
πείρην δειμαίνουσα. τὰ δ᾽ ὕδατα μιν κατέλεγξε. 
στίλβεν γὰρ xal ὅλη χύμασι χρυπτομένη. 
λείρι᾽ ἐν ὁαλινοῦς διαχρίνεται ἄγγεσιν οὕτω, 
χρύσταλλος τε λαϑεῖν οὐχ ida τὰ ῥόδα. 
εἰσδὸς ἐγὼ τὸ λοετρὸν ἀναινομένην ἐφίλησα. 
τοῦ δὲ πλέον τολμᾶν εἶρξε διαυγὲς ὕδωρ. 


1,62. Σώφρων, οὐδὲ πάλαι σεμναῖς εἴχουσα Σαβίναις 
Λαιβίνη, στρυφνοῦ τ᾿ ἀνδρὸς ἀτεγχτοτέρη. 

συχνάχι Λουτρίνῳ καὶ ᾿Αόρνῳ ἐνεψιόωσα, 
χαὶ ϑερμοῖς Βαϊῶν ὅδασι ϑαλπομένη, 

ξείνῳ ἔρωτι δάμη, τόν τ᾽ ἄνδρα λιποῦσα, νέῳ μὲν 
ἕσπετο, [Πηνελόπη δ᾽ ἦλθεν, ἀπῆλϑ᾽ ᾿λένη. 


12,52. στέμμασι Πιερίοις εἰωϑὼς χρᾶτα πυχάζειν, 
3| πελάταις γνωστὴ γλῶσσα διωχομένοις, 

χεῖνος ὁ σὸς Ῥοῦφος, Σεμπρωνία, ἐνθάδε χεῖται, 
οὗ καὶ “πυρσοῦται λείψανα σεῖο πόϑῳ. 

τερπνὸς ἐν Ἠλυσίῳ πεδίῳ ϑρυλλισμὸς ἀχούεις. 
σοῦ τε πρὸς ἁρπαγμὸν Τυνδαρὶς ἐξεπλαγη. 

γόστου δ᾽ ἐμνήσϑης σὺ τὸν ἁρπαχτῆρα λιποῦσα. 
$ δ᾽ οὐχ ἕσπετο μιν τἀνδρὶ μετερχομένῳ.᾽ 

ἸΙλιαχοὺς γελόων ἀΐει Μενέλαος ἔρωτας. 
τὸν Φρύγ᾽ ἀϑωώσαι δ᾽ ἁρπαγὴ ὑμετέρη. 

ἀλλ᾽ ὁπότ᾽ εὐσεβέων σὲ δεδέξεται οἶχος, ἁπάσας 
μέλλεις τὰς ψυχὰς xeiüt παρευδοχιμεῖν. 

Περσεφόνη πεφίληχ᾽, οὐχ ἀλλοτρίη σφε βλέπουσα, 

᾿ ἁρπαχτας. ὅδ᾽ ἔρως σοὶ φιλίωσε ϑεάν. 


44,175. τίπτε, ϑεῶν βασιλεῦ, Δανάη σ᾽ ἐπράξατο μισϑόν, 
τῆς Λήδας, Ζεῦ, σοὶ προῖχα χαριζομένης ; 


44,180. ὥφελες, ἀϑανάτων γενέτωρ, ἐς ταῦρον ἀμεῖ- 
τῆς ᾿Ιοῦς εἰς βοῦν σοί mot! ἀμειβομένης. φϑαι, 


44,187. ἦδε νεηνιέων πρωτίστη ἔπαιξεν ἔρωτας. 


204 
x' οὐ [Γλυχέρη, μᾶλλον Θαῖς ἐρωμένη ἦν. 
- OXA ΣΠΟΡΑΔΗ͂Ν. 


ὅ, 42. χρήματ᾽ ἀρεϊχλέπτης τοὺς φωριαμοὺς ἐπανοίξας. 
αἶψα χατασμύξει φλὸξ πατριχὸν μέγαρον. 
χρήστης xai τὸ δάνος, xal τὸν τόχον οὐχ ἀποδώσει. 
σπέρμα χαταβληϑὲν βῶλος ἄχαρπος ὀλεῖ. 
οἰχονόμον δολίαι ἀποσυλήσουσιν ἑταῖραι. 
χῦμα διαῤῥαίσει φορτοφόρους ἀχάτους. 
πᾶν, ὃ φίλοις χαρίσαιο, τύχη ἀναφαίρετον ἐστίν. 
ὧν μεταδῷς, μούνων χύριος αἰὲν ἔσῃ. ᾿ 


10,85. Λάδων γηραλέος Τίβεριν κάτα δή ποτε ναύτης 
ἄγχι φίλων ὑδάτων γήδιον ἐπρίατο. 

εὖτε δὲ πλημμύρων μιν ἐπιστείβεσχεν ἄναυρος 
ἀγρὸν ἐπιχλύζων ῥεύματι χειμερίῳ, 

ὄχϑῃ ἐρειδόμενον σχάφος ἄπλοον, ἀντία πλήμης; 
πλησάμενος λιϑάχων, ἄλχαρ ἔϑηχε ῥόου. 

οὕτω σφοδροτέραν χύσιν ἔστεγε. τίς χε πίϑοιτο ; 
χτήτῃ ἀόσσησεν ναῦς καταδυομένη. 


5,76. τοξιχὰ μὲν προλαβὼν Μιϑριδάτης πολλὰ πέπωχε 
τοῦ μὴ βλάπτεσθαι φαρμαχόεντι moto. 

τῷ δὲ σε λιμώττειν αἰεὶ, προφύλαγμα τόδ᾽ εὗρες, 
ὥστε Üaveiy λιμῷ μηδὲν ἔχειν σὲ δέος. 


14,3. εἰ μὴ λεπτομερῶς χίτρος πιναχηδὸν ἐπρίσθην, 
τιμῆεν Λιβυχοῦ βρῖϑος ὀδόντος dv ἦν. 

14, ὅ. ὄφρα μὴ ἀβληχρὰς ἀμβλύναι κηρὸς ὀπωπάς, 
στίξαι λευχοφαῇ γράμμ᾽ ἐλέφαντα μέλαν. . 

14, 6. ἦμος ἐλευσομένην σοὶ γράψει ἐρωμένη αὐτή, 
εὐτελὲς οὐ φήσεις τρίπτυχα δῶρον ἐμά. 

44,7. διφϑέρα ἐχλήϑη μὲν, ἀτάρ σοι χηρὸς ἔσοιτο. 
γράμμα νεοχμώσεις τήνδ᾽ ἀπαλειψάμενος. 

44,9. ἥμβροτες, εἰ πέμπεσϑ΄ ἡμᾶς τῇ ἐρωμένῃ trt 
χέρμα βλέπων. αἰτεῖ χέρμα xal ἧἦδε σανίς. 

14, 10. μὴ δωρήματα τυτϑά σοι δοχοίη, 


44,44. 


14, 12. 


14, 13. 
44, 44. 
14, 16. 
44,17. 
14, 20. 
14, 19. 
14,21. 
14,22. 
14,23. 
14,24. 
14,25. 
14, 26. 
14,27. 
14,28. 
14, 30. 
14,34. 


205 


τοὺς χάρτας ὅτε δῷ χενοὺς ποιητής. 

ἢ ὀλίγως γνωτῷ πεμφϑεὶς φίλῳ, 7] καὶ ἑταίρῳ, 
πάντας ὁμῶς χάρτης οὗτος ἔειπεν ἕούς. 
χρυσέου πεπλήσθϑω μούνου τόδε γλωσσοχομεῖον 
κόμματος, ἀργύρεον τὰ ξύλα χέρμα φέροι. 
εἴ τι ἐμοῦ περίεστ᾽ ἐνὶ πυϑμένι γλωσσοχομείου, 
δῶρον ἔχ᾽. οὐχ ἔστι; γλωσσοχομεῖον ἔχε. 
οὐδενὸς ἀστραγάλου ἐπὶ ταὐτὸ σχῆμα τραπέντος; 
φαίης xsv πάρ᾽ ἐμοῦ δῶρα μέγιστα λαβεῖν. 
ἢ μεϑοδευϑέντας χεὶρ βάλλειν ἄστριας ἴδρις, 
εἰ δί᾽ ἐμοῦ βέβληχ᾽. εὐγματὰα μοῦνα ποιεῖ. 
δωδεχάχεντος ἔνεστιν ἐμοὶ χύβος, 7] ὃ ἑτεροχρὼς 
ἀντιπάλου διδύμου Ψηφὶς ὄλωλεν ὅπο. 
χόττων τοὺς δολερῶν πολέμους παίζοντι διαυγής 
σοὶ μὲν ὅδ᾽ ἀντίπαλος, σοὶ πρύλις ἔσται ὅδε. 
χλήρῳ σχὼν ϑήκην καλάμοις ὅπλισσον. ἐγὼ μὲν 
λοιπὰ δέδωκα. σὺ δ᾽ αὖ ἔντυ᾽ ἐλαφρότερα. 
δέξο σιδηρείαις χεχορυϑμένον ἔρχος ἀχωχαῖς, 
εὐτελὲς οὐ δῶρον παιδί ποτ᾽ ἐσσόμενον. 

ἐχ σχίνου μὲν ἄυινον ἄν ἦν. εἰ δ᾽ οὐ ξύλον ἐστίν, 
χουφίσαι πτερίνη σοὶ τὸν ὀδόντα γλυφίς. 

εἴ σε χνισμὸς ἔπεισι χαλέπτων ὦτα, δίδωμι 
ἔντεα τοιαύταις ἄρμενα γαργαλιαῖς. 

ὡς λιπαρὴ μὴ λιτὰ κόμη βομβύχινα χραίνοι, 
ἢ χαλαμὶς σφίγξαι ῥεμβομένους πλοχάμους. 
εὑροῦσ᾽ οὐδεμίην ἐν σοὶ τρίχα πῶς σ᾽ ἂν ὀνήσαι 
εἰς πυχινοὺς σχιστὴ πύξος ὀδόντας ἐμή: 
Τευτονιχὸν χαίει πλοχάμους ἄφρισμα. ποιήσει 
ἢ δουρίχτητος χουψότερόν σε χόμη. 

ζητοῦσ᾽ ἀλλάξαι πολιὴν τρίχα (σοὶ δὲ, φαλαχρὴ» 
οὐχέτι δεῖ) δέξαι σφαιρία Ματτιαχᾶ. 
δέχνυσαι ἡλιαχοῖο ϑέριστρον χαύματος ἄλχαρ 
xal ῥιπῆς ἀνέμων σοὶ σχέπας ἐσσόμενον. 
ἄρχτους ἐχδέξασϑαι, δφίστασϑαί τε λέοντας 
ἄρχια, σῦς τε μένειν. χεὶρ μόνον ἰσχυέτω. 
ἣν πρόβολος γλωχῖνος ἀτεμβόμενος σ᾽ ἀχαχήσῃ» 
εἰς χλοῦνιν χόπις ἥδ᾽ àx χερὸς ἐσδυέτω. 


44,32. 
14,33. 
14,34. 
14, 36. 
14, 37. 
14,38. 
14, 39. 
14, 40. 
14, 44. 
14, 43. 
14, 61. 
14, 62. 
44,41. 
14, 63. 
14, 47. 
14, 48. 
14, 46. 
14, 49. 
14,50. 


-- δα, 


206 


χόσμημα στρατιῆς, τιμῆς πράσχημα ποϑεινῆς 
τοῦτο, Τριβουνείαις ζῶμα πρέπον λαγόσι. 
ἰϑυτενὴς 7 ἣν φλὲψ μεσάτην ἐχάραξε, μάχαιραν 
σίζουσαν ψυχρὸν βάψε Σάλωνος ὕδωρ, ' 

Καίσαρος εἰρήνη μ᾽ ἐρατὴν ἐς χρῆσιν ἔχαμψε 

πρόσϑεν ὅπλον στρατιῆς, vüv δὲ γεωπονίης. 
ταῦτα περισσοφυοῦς χουρᾷ τριχὸς ἔ ἔντεα πέ ἔμπω 
ἄρμενα; χαὶ τὰ γνάϑοις μὲν, τὰ 0. ὄνυξι μαχροῖς. 
ἥν μοι βιβλία uz διδῷς δεϑέντα, 

εἰσάξω σέας, ἠὲ σῆτας ὠμούς. 

εἰς τὸ γράφειν, καλάμους Μεμφῖτις γαϊαχορηγεῖ, 
τὴν λοιπὴν δ᾽ ὕλην εἰς τὸ χάλυμμα τέγους. 
χοίτης λύχνος ἐγὼ τεῆς συνίστωρ, 

ποιεῖν ὅ,ττι ποτ᾽ ἂν ϑέλῃς; σιωπῶ. 

λύχνου σοὶ ϑεραπαινὶς Txes χλήρῳ 

ὄρφνης παννυχίδος φύλαξ ἄγρυπνος. . 

ἣν μὴ τηρήσῃς τὸ φάος (ξύλον εἰμὶ γὰρ) ἐχ τοῦ 
λυχνούχου λύχνος x' αἶψα γένοιτο μέγας. 
λαμπτήρεσσιν ἐγὼ μὲν ἐπώνυμος εἰμὶ παλαιοῖς. 
ἄγνωστος προγόνοις νήφοσι. λύχνος ἔην. 

φανὸς ὁδηγὸς ἔ ἔχω μὲν φῶς ἔμφρουρον, : ἐμῷ δὲ 
ἔρχεϊ τηρεῖται λυχνίον ἀσφαλέως. 

εἰ μὴ ἐχ χε ράτων, μῶν εἰμὶ μελαντέρη; ἤ τις 
χύστιν ὑπαντιόων οἴεται εἰσοράαν ; 

εἷς λύχνος χέχλημαι, ἐμῇ φλογὶ καίπερ ὅλοισι 
συμποσίοις φαίνων; καὶ πολύμυξος ἐών. 

τίπτε “γελᾷς χαλάμοις πηχτήν us xai ἡδέϊ χηρῷ; 
ἢ πρῶτον γεγαυῖϊ᾽ ἔσχεν ὁμοιοπαγής. 

τῆλε νεηνίαι ἐστέ. πέπουσι γὰρ ἥραρον. ἀμφοῖν 
χωρύχῳ παίζειν παισὶ, γέρουσι πρέπει. 
ταῦϑ᾽ ἥρπα[σ]σ΄ Av ταίου ἐνὶ σταδίοισιν ἀϑλητὴς 
ἠλεμάτῳ τείνων μαχρὰ τράχηλα πόνῳ. 

εἰμὶ eh λαιῇ παίζων εἴ μ΄ οἶδας ἀπωϑεῖν. 
εἰ ὃς τοι οὐχ οἶδας, σφαῖραν ἀγροῖχ᾽ ἀπόδος. 

τίπτε μάτην ἀλτῆρσι πονεῦσι βραχίονε: xpetooo 
ἐστὶ βροτοὺς doxeiv ἔργα φυτοσκαφίης. 
ὄφρα τὸ πηλῶδες τρίχα μὴ κήρωμα μιαίνοι 


44,51. 
44,52. 
44, 54. 
4, 55. 
44,79. 
14, 80. 
14, 57. 
14, 59. 


207 


popoRipe 7, πέσχει τῷδε πύχαζε χόμην. 
εργαμόϑεν πέμφϑησαν. ὅπλῳ στλεγγίζεο χυρ- 
οὐχ οὕτως ὃ γναφεὺς λευχὸν ὕφασμα τριβεῖ. [τῷ. 
ἀχμὴν βρῖϑος ἔην βοὸς μετώπου. 

δόξεις ῥινοχέρωτα μ᾽ αὐτὸν εἶναι. 

εἰ σοῦ παῖς χλαίων τὶς ἀπ᾿ αὐχένος ἠώρηται, 
νηπιέῃ σείοι χωτίλα σεῖστρα χερί. 

οὐχ ἄν μάστιξ ἥδ᾽, εἰ χαὶ τρέχοι ἵππος, ὀνήσαι, 
εἰ γ᾽ ἱπποστασίων ἔστ᾽ ἀπὸ πορφυρέων. 
παίζετε νῦν ἰταμοὶ (μόνον αὐτὰρ παίζετεϑ) δοῦλοι. 
σφρηγὶς ἔχοι μοι ταῦτ᾽ ἤμασι πέντε μόνοις. 
χλεινὰ Προμηϑείου πέλομεν ξύλα δώρου ἔχητι 
παισὶν ἐπαχϑέα μὲν, παιδοτρίβαις δὲ φίλα. 
6 bp οὐΒιργιλίοιο, xal οὐχ ἔπος εἶπεν ᾿Ομήρου, 
ἔχ τε μύρου συνέφυ τοῦτο xal ἐχ βαλάνου. 
βάλσαμ᾽᾽ ἐγὼ πεφίληχα. τὸ γὰρ μύρον ἀνδρικόν 
τῆς χόσμου δὲ τρυφῆς ὄζετε ϑῆλυ γένος, [ἐστι. 


13, 126. μὴ λίπε χληρονόμῳ τῷ σῷ μύρα, μήτε σὺ οἶνον. 


13, 15. 
14, 60. 


14,64. 


14, 66. 
14,67. 


14, 71. 


14, 68. 
14, 81. 
14,82. 


χέρμα μόνον χτάσϑω. σοὶ δ᾽ ὅλα ταῦτα δίδου, 

χωρία Νωμέντῳ ναίων σύγχορτα, γεωρτὲ, 
ἔμνησ᾽ εἰς αὖλιν χάγχανα χᾶλα φέρειν. 

δῶρον ἄν ἡδὺ λάβοις, ῥυτίδεσσιτε γαστρὸς ἀρηρὸς 

εἰς βαλανεῖον ἰοῦσ᾽ ἤματι μεσσατίῳ. 

ἡμᾶς αὐλητρὶς φυσᾷ μεϑύουσα γνάϑοισι. 

xai πῇ μὲν διδύμους, πῇ δὲ μόγαυλον ἔχει. 

εὐρέα ταυρείῃ σφίγξαις ἂν ατήϑεα βύρσῃ. 

o0 χαδέει πέσχος τιτϑία σεῖο τόδε. 

* μυίας σοβέουσα τεῆς ἀπὸ δαιτὸς ἀναιδεῖς 

ἣν οὐρὴ πτηνοῦ μυιοσόβη γλαφυροῦ. 
αὐσταλέος λιτὴν εἰ χνοῦς ἐσθῆτα ῥυπαίνοι, 

χέρχος ἀποψήσαι τόνδε τιναξάμενος. 

δούλου ἁμαρτόντος μὴ πὺξ τύπτησον ὀδόντας. 

ἣν δὲ “Ῥόδος χοπτὴν πέμψεν, ἔδοιτο μόνον. 

γυμνοῦ ὑπηνήτου πήρη μὴ δόρπον ἀεῖραι 

δεῖται, ὁμιλῆσαι μή τε χυνὶ στυγερῷ. 

ὡς πολύτιμον χρῆμα σάρον πέλε, μάρτυς ὁ φοῖνιξ 
ἐστί. κατήργησαν νῦν δ᾽ ἀνάλεχτα σάρον. 


44, 83. 
14, 84. 
14, 86. 
14, 87. 
14, 89. 
14, 90. 
14, 91. 
14, 92. 
14, 93. 
14, 94. 
14, 95. 
14,97. 
14, 99. 


14, 100. st γ᾽ οὐχ ἀγνοέεις πάτρην λογίοιο 


208 


τῶν ὦμων χεὶρ ἦδ᾽ ἀπαλέξεται, εἴ σ᾽ ἀνιηρὴ 
φύλλα δάχῃ, ψύλλης ἤ τι βδελυχτότερον. 
αἱ βίβλοι πώγων᾽ ἵνα μὴ φύσωσι, ποιήσει 
πεύχη τοὺς χάρτας ἦδε πολυχρονίους. 
στρώμαϑ᾽ ὑπόζωσον, ϑηρευτὰ, μώνυχι χούφῳ. 
ἵππος γὰρ σῦχον γυμνὸς ἔφυσε ϑαμαά. 
σΐγμα σεληνῶδες χαμάρωμα λάβ᾽. ὀγδοάδος μὲν 
δεχτιχόν ἐστιν. ἴχοιϑ᾽ ὅστις ἔσοιτο φίλος. 
εὐδαῖμον δώρημα χίτρους ᾿Ατλαντίδος ὕλης 
λάμβανε. δῶρα λαβὼν χρύσε᾽ ἔλαττον ἔχοις. 
wt οὔλη, μήτ᾽ εἰμὶ γένος Μαυρίτιδος ὕλης. 
ἔγνω δαψιλέας xal ξύλα δαῖτας iud. 
σώματ᾽ ἀειράμενοι ταύρεια πελώρια πῶς οὐ 
χαὶ σανίδας Λιβυχὰς ἄρχιοι εἰσὶ φέρειν ; 
χεντητὴ στιγμαῖσι, ϑοῇ γλωχῖνι δεϑεῖσα 
πρῖνος ἔλεγξε πυχνῶς ἐργολάβοιο χλοπάς, 
οὐ νέον ἔστ᾽ οὔϑ᾽ ἡμετέρου χέστροιο πόνημα. 
πῖνε πάλαι Μέντωρ τοῖσδ᾽ ἔνι, ταῦτα ποιῶν. 
τολμηρῆῇς ὑέλου δημοπρεπὲς εἰμὲ τόρευμα, 
οὐδ᾽ ὕλην ὕδωρ ϑερμὸν ἔβλαψεν ἐμήν. 
εἰ xai Καλλαϊχοῦ πέλομαι γέννημα μετάλλου, 
χαυχῶμαι τέχνῃ» τοῦ Μυὸς οὖσα πόνος. 
μὴ μεγάλα χραίνοις τυτϑῇ χρυσένδετα τρίγλῃ- 
ἢ δὲ δίλιτρος ὅμως ὡς ἐλάχιστον ἔοι. 
ἤχω ἀπὸ στιχτῶν ξείνη Βάσχαυδα Βριτάννων. 
“Ῥώμη ἕὴν δὲ χαλεῖ μ᾽ ἐξιδιαοζο]αμένη. 
ατύλλου, 
ἐν χεράμοις ἔπιες “Ῥαιτικὸν οἶνον ἐμοῖς, 


14, 101. εἰ xal ἐγὼ «κλεινοῖσιν ἐπώνυμος εἰμὶ μύχησι, 


πρωτοτόμοις, ὦ πᾶν αἶσχος, ὑπηρετέω. 


14, 108. Σητίνους χώϑωνας ἐμαῖς χιόνεσσι δίηνον. 


τὰς ὃ᾽ ὀθόνας οἴνῳ τέγγε χερειοτέρῳ. 


14, 118. Μασσαλίης χαπνοὺς χιονώδεσιν ὅδασι μίσγειν 


φείδεο, σοὶ ἵνα μὴ πλείονος εἴη ὕδωρ. 


14, 104. xal χιόνας λινοῦν λεπτύνειν οἶδεν ὅφος μεῦ. 


ψυχρότερον δ᾽ ὅδωρ οὐ τεὸς ἠϑμὸς ἔχει. 


44,117. οὐ χιόνας πίνειν μὲν, ἀτὰρ ψυχροσταγὲς ὅδωρ 


209 


ἐχ χιόνων πίνειν δίφος ἐφεῦρε σοφόν. 

14, 102, οὐ μὴν δημοτιχῆῇς ἐξ ἰλύος, ἀλλὰ χυλίχνας 
τοῦ Σουῤῥεντίνου δέξο τόρευμα τροχοῦ.. 

14, 108. οὃς ὁμὼς οὐ χρατέοι περιταρβὴς,οὐτε φυλάσ- 
δέξο Σαγοντείου πλάσμα τροχοῦ χύλικας. [σοι, 

14, 109. ὄφρα διαστίλβοι Σχυϑιχαῖς χρύσωμα λίϑοισι, 
δάχτυλ᾽ δρᾷς οὗτος πόσο᾽ ἀπέδοσε χύλιξ; 

14, 110. ἐξ ὁέλου ταύτης, ἣ Κόσμου ἐπώνυμός ἐστι, 
πίνοις x', εἰ διψῇς πίονα μαλόβατρα. 

14, 111. ϑραύσασϑαι δεδιὼς ϑραύεις χρυστάλλινα. χείρ 

τοι ᾿ 

σφάλλεται ἦ τε τρέουσ᾽ ἦ τ᾿ ἀμέριμνος ἄγαν. 

14, 115. τὴν Νείλου ϑοφίην WIE πλείονα προσθεὶς 
ποσσάχ᾽ ὃ τεχνίτης ὥλεσεν ἔργον &óv; 

14, 114. col λοπάδ᾽ ἐχ πηλοῦ ταύτην Κύμηϑεν ὀρυϑροῦ 
δημότιν ἐξ ἰδίης πέμψε Σίβυλλα πάτρης. 

14,119. δεσπότεω ψόφῳ αἰτοῦντός μ᾽, ἀμελοῦντος 

ὑπουργοῦ, 

ποσσάχις ἢ στρωμνὴ παλλαχὶς ἔπλετ᾽ ἐμοί. 

14, 123. πολλάχι δαχτόλιος λιχανοῦ λιπόωντος ὄλισϑε. 
τηρήσει δὲ λίϑον τὴν σέο πίστις ἐμή. 

14, 12θ. εἰ χαὶ ἔδωχε πένης, οὐχ ἔστι φόρημα πένητος. 
τήνδ᾽ ἀντὶ χλαίνης πέμπομεν ἐνδρομίδα. 

14, 180, εἰ xal ὁδοιπορέοις περ ἐν εὐδίῳ, οὐχ ἐπιλείποι 
σχυτίνη εἰς ὄμβρους μανδύη αἰφνιδίους. 

14, 132. εἴθε ὁλοχλήρους σοὶ ἐπωμίδας ἴσχυσα πέμψαι. 
νῦν δὲ δίδωμι μόνον χρατὶ χάλυμμα τεῷ. 

14, 134. σφίγγε κόρης μαστοὺς ὀργῶντας, atn, ὥστε 
xal χρύπτειν αὐτὼ τὴν χέρα, xol χαδέβιν. 

14, 140. τούσδ᾽ οὐ λῆνος ἔδωχε, τράγων δὲ γένεια δυσώ- 
Κινύφιος χόλπος πέλμα δύναιτο χαδεῖν. [ban 

44,444. τηβέννου διὰ πέντε χρυβείσης ἠριγενείας, 
εἵματ᾽ ἐφέσσασϑαι ταῦτα δίκαιος ἔοις. 

14, 136. τὰ Φιλὰ χειμεριναῖς ὥραις οὐ χρήσιμα, μαλλοῖς 

μετέροισι τεὸν ϑέρμεται ἱμάτιον. 

14, 143. λήνεσι πυχνοῦται πολλοῖς Παταβῖνα τρίμιτα. 

χαί χε παχὺ πρίων ἔσϑος ἂν αὐτὸ τάμοι. 


14, 145. 
14, 144. 
14, 146. 
14, 147. 
14, 148. 
14, 150. 
14, 153. 
14, 152. 
44, 151. 
14, 154. 
14, 156. 
14, 157. 
14, 158. 
14, 161. 
14, 162. 
14, 164. 
14, 165. 
14, 166. 
14, 167. 


210 


τοιαύτη χροιὴ, μαλλῶν χάρις ἐστὶ τοσαύτη, 
ἀσπασίως με ϑέρευς ὥστε μεσοῦντος ὅλοις. 
σπόγγον τόνδε λαχὼν ἀπομάξῃ τῷδε τραπέζας 
οἰδαίνοντος ὕδωρ ἀσταγὲς ἐχπιόσας.. 
Μαλοβάτρῳ Κόσμου χρῖσον τρίχα, τύλη ἄν ὄζοι. 
ὃ γνάφαλος χρατέει, ϑρὶξ ὅτ᾽ ἀφῆχε,. μύρον. 
στρωμναὶ πορφυρέοις εἷσ᾽ εὔτριχες ἀμφιτάπη- 
εἴ σε χαταψύχει γραῦς, τίς ὄνησις ἄν ἦἧ; [σιν. 
ὡς μὴ στρώματα δεμνίων δρῷτο 
Ἰομνῶν, σύζυγε σοὶ δύω πάρεσμεν. . 
εμφῖτις γαίη τάδε σοὶ δωρήσατο. νιχᾷ 
ἣ Νείλου ῥβλόνην τὴν Βαβυλῶνος ὑφή. 
πλούσιος εἵματα δοίη, ὑποζώσοιμι δ᾽ ἐγώ σε. 
εὔπορος ὧν ἄν ἔδων δῶρά σοι ἀμφότερα. 
στρώματα μὲν πέμψει λογίου σοὶ γαῖα -Κατύλ- 
ἡμεῖς δ᾽ ἐσμὲν ὅρων ἐξ ᾿Ελικαονίων. [λου. 
νῦν ἱχανῶς μὲν μαχρὸν, ἀτὰρ τῆς γαστρὸς ἐς 
αὐξομένης, ἔσομαι Cip. σοι αἶψα βραχύ. [ὄγκον 
Σιδονίου τρυφερῷ μεμεϑυσμένον αἴματιχόγχου 
εἴριον αὐδῶμαι τίπτ᾽ ἀμέϑυστον ἐγώ: 
ἡμᾶς δῶρα φίλῃ ποιμὴν ἐπέδωχε Λακχαίνῃ. 
πορφύρη ἦν Λήδας μητρὸς ἀτιμοτέρη. 
εἴρια 00 μοῦνον φαιῇ πενθήρεα Adyvm, 
ἀλλ᾽ ἰδίους χύλιχας γαῖα xal ἦδε φέρει. 
λῆνος μὲν στυγνὸν, δούλοις δὲ χαρεῖσιν ἀρηρὸς, 
οἵους οὐ πρώτους οἷδε τράπεζα καλεῖν. 
qui ἐν ᾿Αμυχλαίῳ χοπιῶν ἀνάπαυε γναφάλλῳ, 
ἐνδότερος χύχνου τόν σοι ἔδωχε χνόος. 
ὀλλυμένου σχεδίη στρωμνὴ γναφάλοιο σεσάχϑω. 
οὐχ ἐς σχληρὰ μολεῖν οἷδε μέριμνα «λέχη. 
δίσχου ᾿Αμυχλαίοιο δί᾽ ἠέρα ῥιπτομένοιο, 
(εἴη ἅπαξ ἔνοχος) τηλόϑι σοῦσϑε, xópot. 
ἀνδρὶ μὲν Εὐρυδίχην ἀπέδωχεν, ἀπώλεσε δ᾽ 
αὑτῷ ἀπιστήσας, ἐχμανέως τ᾽ ἐρόων.. [αὐτός 
πολλάχις ἐχβλήϑη τοῦ Πομπείοιο ϑεάτρου 
$ ἀγαγοῦσ᾽ ἄλση, ϑῆρας ἐφελξαμένη. 
ϑλιβομένων λιχάνων ἵνα μή σοι φλυχτὶς ὀρώρῃ, 


14, 169. 
14, 176. 


211 


λιγέα κάλλυντρον πλῆχτρα γένοιτο λύρῃ. 
τίπτε χρίκος χύχλῳ ψοφέων περιρέμβεται, dpa 
ὥστε τροχοῖς εἴχειν ὄχλον ἐπερχόμενον: 
πλάστου παῖγμα πρόσωπον ἐγὼ ᾿ούσοιο Βα- 


᾿ εἰμὶ, γέλως μέν σοι, παιδαρίοις δὲ φόβος. [ταύου 


14, 177. 
14, 178. 
14, 183. 
14, 184. 
14, 185. 


14, 186. 
14, 188. 
14, 190. 
14, 491. 
44, 196. 
14, 192. 
14, 204. 
14, 207. 
14, 208. 
14, 209. 
14, 210. 


ϑλίβει ὄφεις διδύμους, οὔτ᾽ εἴσιδε νήπιος. ἥδ 
καὶ ταιδρὰς “ὝὝδρη δείδιεν dv παλάμας. U: 
γήϊνος εἰμί, σὺ δ᾽ οὐχ ἀϑετεῖν βραχὺ δείκελον. οὐ 
αἴδεται ᾿Αλχείδης οὔνομα τοὐμὸν ἔχων. [γὰρ 
Μαιονίοις ἔπεσι βατράχους ἀσϑέντας ἀναγνοὺς 
παΐγμασι τὴν ὄψιν μάνϑαν᾽ ἐμοῖς διαχεῖν. 
ἐχϑρὸν ᾿Οδυσσῇα Πριάμοιο, καὶ Ἴλιον ἱρὴν. 
διφϑερέων χρύπτει πῆγμα πολυπτυχέων. 
τὸν λογίου Ἀώνωπα. δέχου, φιλόμουσε, Μά- 
ρωνος, 
μὴ τὰ γελοῖ᾿ ἀφιεὶς ὅπλα xal ἄνδρ᾽ ἀναγνῷς. 
διφϑέρη ὡς στεινὴ μεγάλου χάδε τεῦγμα Μά- 
τὴν αὐτοῦ δὲ πίναξ εἰχόνα πρῶτος ἔχει. [ρωνος. 
εἰ χοινωνὸς ὁδοῦ σοὶ διφϑερὶς ἦδε γένοιτο, 
σὺν Κιχέρωνι μαχρὰν οἴου ὁδοιπορέειν. 
ὃν μόλις οὐδ᾽ δλόχληρον ἐμὴ χάδε βιβλιοϑήχη, 
Λίβιος εἴλυται διφϑερίοισι μικροῖς. 
οὗτος ἔοι, λογίων ὡς ἔννεπε ϑέσφατα φωτῶν, 
πρῶτος ῬΡωμαϊχῇ Κρίσπος ἐν ἱστορίῃ. 
36s βίβλος χρήνας xal νάματα τεχνολογοῦσα 
ὕδασι νήχοιτ᾽ ἄν σφοῖσι δικαιοτέρως. 
τοῦτο πολυπλασίων σελίδων ἄϑροισμα πεπηγὸς 
Νάσωνος πεντὰς χαὶ δεχάς ἐστι βίβλων. 


Γάλλε Κελαιναίων ϑρηνήτορα μητρὸς ἐρώτων. 


αλχκὸν ἐπώλησας πολλάχι πειναλέος. 

δέξο Κυϑηριαχῷ φαρμαχτὸν νέχταρι χεστόν. 
ἔφλεξε ζωστὴρ οὗτος ἐρῶντα Δία. 
χεὶρ χαὶ ἐπειγομένου ταχινωτέρη ἐστὶ λόγοιο. 


οὔπω γλῶσσ᾽, αὐτὴ δ᾽ ἤνυσεν ἔργον δόν. 


εἰναλίῃ χόγχῃ λειαινέσϑω Μαρεώτης. 

φλοιός. ἀκώλυτον ϑρέξει ὅδευμα δόναξ. 

μωρίη οὐ πλαστὴ τ᾽ ἀνδρὸς πέλει οὔτ᾽ ἐπιτηδής, 
44" 


- ὃ. . 


212 


χαὶ γὰρ ὃ μωρὸς ὑπὲρ μέτριον, ἐστὶ σοφός. 
44,247. πόστος, χαὶ πόσσου δειπνεῖν. μόνον εἰπὲ, 
- προαιρεῖ, 
καὶ μηδὲν λέγε πρός. δόρπον ὁπλισσάγλαϑα. 
44,248. οὐ χαλάμοις μόνον ὄρνις ἁλέσχεται, ἀλλὰ xal 
χερσὶν ἕως δολεραῖς αὔξεται ἦκα δόναξ. [δῇ 
14, 212. ἀνθρώπου μὲν χρᾶτα βλέπων μόνον, "Extopa 
. φαίης 
ἔμμεναι. ὀρϑὸν δρῶν, ᾿Αστυάναχτα λέγοις. 
44,218. ἢ νικᾶσϑαι ἐϑὰς, xal μὴ νιχᾷν δεδαυῖα 
σοὶ πέλτη, νάνῳ δ᾽ ἔσσεται εὐρὺ σάχος. 
14, 220. αἵ καρυχεῖαι μόνον οὐ τέχνημα μαγδίρου. 
εἰσίν. δεσποτιχὴν χαὶ ὅγε γεῦσιν ἔχοι. 
44,222. αὐτὴ χεὶρ ἔργων σοὶ σχήματα μυρία τεύξει. 
too μούνῃ τῇδε μέλισσα πονεῖ. 
.4, 40. ὃς συσπᾷς τὰ πρόσωπα xal ἄσμενος οὐ τάδ᾽ 
ἐπέγνως, 
πᾶσι σὺ μὲν, μὴ δ᾽ εἷς, βάσχανε, σοὶ φϑονέοι. 
Hsec omnia fere in lecto Iosephus Scaliger Iul. Cass. F. 
meditando insomniam suam solabatur anno 1601 nocti- 
bus brumalibus. 
E praefatione Scriverá. 

Haec. sunt veter& epigrammatis saxis incisa et ab anti« 
quaris Romae et alibi descripta: quae vir Illustris ex Latio 
in Graéciam ipsasque adeo Athenas Atticas nuper trgnstulit, 
et mecum communicavit: asseverans quaedam ex iis Martiale 
indigna non esse, imo γνήσια τοῦ ποιητοῦ. Sane Epigram- 
mati, Hoc rudis awrigae, adscripserat, Von dubitamus esse 
Martialis. Et quum Epitaphium Phoebi, Hic situs est Gelli, 
et Epitaphium Flaviae Dionysiadis, Hic iacet exiguis, ad 
me mitteret, non dubitavit adscribere, Haec duo Épigram- 
malia qui negaverit esse Martialis, quid sit Martialis, nescit. 
Quod tamen ego in medium relinquo. Sequens vero Epi- 
gramma, quod lulio Caesari in membranis antiquis adscri- 
bitur, teste G. Fabricio; alii (in his Gyraldus et Scaliger) 
Germanico [Domitiano nempe, uti ego opinor] tribuuns,..... 
addi velim, uti ab Illustri viro Graece conversum est, et 
serius ad me pervenit. 

Ἕβρῳ ἐφεψιόων Βορέαο πεπηγότι ῥιπαῖς 
βριϑοσύνῃ πλαχόεν χοῦρος ἔϑραυσε πέδον", 


218 


τοῦ ποταμοῦ τὰ χάτω δὲ χαϑελχυσθέντα φέροντος 
ἅψεα χρύσταλλος παιδνὰν ἔϑριξε χάρη. 

εὖνις ὃ τεφρωϑὲν μήτηρ ἐνὶ χάλπιδι͵ ϑεῖσα 
ὅδατι λοῖπ᾽. ὅτεχον, τοῦτο δὲ, φησὶ, πυρί. 


POEMATA SELECTA Virgilii, Horatii, Catulli, 
Tibulli, Propertii et alierum graece reddita. 
Prometheus Aeschyli apud Ciceronem; Charactere 
Aeschyleo. 

*Q συγγενεῖς Τιτᾶνες, Οὐρανοῦ τέχνα, 

δρᾶτε προσπεπασσαλευμένον πέτραις 

τρόπον σχάφους, ὃ νύχτα δειματούμενοι 

ναῦται προσορμίζουσιν ἐν τριχυμίᾳ. ΄ 
οὕτω Κρόνου παῖς ἐν φάραγγι μ᾽ ὥχμασε. 
βούλευμα μὲν τὸ δῖον, Ἡφαίστου δὲ χεὶρ, 
€ τήνδ᾽ ἀράξας σφηνὸς αὐθάδη γνάϑον 
ἄρϑρ᾽ ἐστρέβλωσεν, ᾧ τάλας τεχνήματι 
φρουράν γε χηρῶν τήνδ᾽ ὀχῶ πεπαρμένος. 
ἤδη δὲ λάβρος ὡς τριταῖος ἐν μέρει 

γαμφαῖς σπαράσσων Ζηνὸς ὃ πτηνὸς χύων 
λαφυστίαισι με γνάϑοις διαρταμεῖ, 

ἄδην δὲ λαρὸν ἥπαρ ἐχϑοινούμενος 
σμερδνὸν χεχληγὼς, δφψόϑι 9* ὁρμώμενος 
οὐρᾷ πρὸς ὀδμὰν αἵματος μοῦ γάννυται. 
χελαινόβρωτον δ᾽ ἧπαρ ὡς ὀφέλλεται, 
παλιμπόρευτος πρὸς τροφὴν διέσσυτο, 

ὡς τόνδ᾽ ἀνάγχης φρουρὸν ἀλγεινῆς τρέφω, 
ὃς αἰανεῖ με ζωὸν αἰχίζει χαχῷ. 

ἡλούμενος γὰρ, ὡς ὁρᾶτε, πρὸς Διὸς 
στερνῶν ἀπείργειν πτηνὸν ὄντ᾽ ἀμηχανῶ, 

᾿οὕτως ἄνανδρος χῆρας ἐξεδεξάμην 

χαχοῦ ματεύων τέρμα τοῦ ϑανεῖν πόϑῳ. 
ϑανεῖν ἅπαξ δὲ πρὸς Διὸς χωλύομαι. 

χαὶ μὴν χυχλώσει μυριοπληϑῶν ἐτῶν 

δύη δυσαλϑὴς fs μοι προσιζάνει, 

ὅϑεν σταλάζουσ᾽ ἡλίου φοίβῳ πυρὶ 


214 


ῥανίδες ταχεῖσαι Καυχάσου πάγων ἄπο. 
Lutetiae anno 1561. 


Catulli [65] ad Ortalum. 
εἰ xal ἄχει μεγάλῳ βεβολημένον ἀμφὶς ἐέργει 
& μελεδὼν λογίων μ᾽, Ὄρταλε, παρϑενιχᾶν, 
οὐδ᾽ & φρὴν μελιηδὲς ἀμέργειν ἄνϑος ἀοιδᾶν 
οἴη δ᾽, ὡς περὶ μιν χλῦσεν ἀμηχανίη, 
(Λήϑης γὰρ χελαρίζον ἀδελφεοῦ ἄρτι ϑανόντος 
νᾶμα πόδας χλύζον λούσαϑ᾽ ὑποβρυχίους. 
τὴν χροχαλῶν ἀφανῇ Powsímov Τρωὰς ἔνερϑεν 
, ἡμετέρων ὄσσιων ala χέχευϑεν ἄπο. [ὄσσων 7] 
οὐ ῥὰ γεγωνήσω σ᾽; 7 p οὐ λαλέοντος ἀχούσω; 
οὔ σ᾽ ἐγὼ ἀσπάσιος, μᾶλλον, ἀδελφὲ, βίου 
αὐγάσω μετόπισϑ᾽; ἀλλ᾽ αἰεὶ κῆρι φιλήσω, 
αἰὲν ὑπομνήσω σεῦ ἐπικήδι᾽ ἔπη. 
οἷον χλωρηῖς λασίων ἐπὶ Δαυλιὰς ἄδει 
ἀχρεμόνων, ᾿Ιτόλου πότμον ὀδυρομένα.) | 
ῥεῖά χε τοι πέμποιμι διαμπερὲς ἀχνύμενος περ 
Βαττιάδεω τάδ᾽ ἔπη σοὶ μεταφρασσόμενος, 
μή ποτε σᾶν τὶ ἔπος μεταμώλιον ἐννεσιάων 
χηρόϑε μοὶ δοχέοις φροῦδον ἀποπτάμενον, 
ὡς ὅτι λαϑρίδιον, τό γε νύμφιος ὥπασε, μᾶλον 
χουροτέρας χόλπων ἔχϑορε παρϑενιχᾶς, 
ἐντυπὰς ἐν πέπλοισι τὸ oi πέσε ληϑοσύνῃσιν 
εὐθὺς ἐπελϑούσας ματρὸς ἀνισταμένᾳ, 
προπροχαταΐγδην δὲ χατωπρανὲς ἐξεχυλίσθη. 
τὰς δ᾽ ἐρύϑημ᾽ ἐπιὸν ἀμφιδέδης ῥέϑος. 


Eiusdem coma Berenices. [66.] 

πάντας ἀπειρεσίης δεδοχημένος ἀστέρας αἴϑρης, 

ὃς φάσιας τειρέων φράσσατο xal δύσιας, 
ἦ σέλας αἰγλάεντος ἀμέρδεται ἀελίοιο, 

Ti χρόνῳ ἐγχύχλιος τείρεα ϑεσμὸς ἄγει, 
μήνην τ᾽ οὐρανόϑεν Λάτμον χατὰ παιπαλόεντα 

λάϑρῃ ἀποπλάζων ἵμερος ὥρσε γάμου... 
οὗτος ἔμ᾽ οὐρανίῃσιν᾽ ἀπόπροϑι μαρμαρυγῇσι 


215 


τὸν Βερενιχείου χρατὸς ἄπο πλόχαμον 

ϑεσπεσίως φλεγέϑοντα Κόνων ἴδεν, ὅν noxa τήνα 
πήχε᾽ ὀρεξαμένα πᾶσ᾽ ἀνέϑηχε ϑεοῖς. ᾿ 

μος ἄναξ νεαροῖσιν ἀγαλλόμενος ὑμεναίοις 
ᾧχετο πορϑείων τέρμονας ᾿Ασσυρίους, 

ἐννυχίοιο φέρων ἐπιμάρτυρα γυμνάδος ἔχνη 
γαϑόσυνος, σύλων ῥύσια παρϑενιχῶν. 

ἄρά γε πρωτογάμοις Κύπρις ἢ ϑεται; ἄρα τοχήων 
χάρμ᾽ ἐλεφαίρονται σχεπτομένοισι 16015; 

τούς pa χέουσ᾽ ἀδινῶς ϑαλάμων ὕπο Daxpuóqoat 
παστάδας: οὐ μὰ ϑεοὺς δαχρυχέουσ᾽ ἐτεόν. 

τοῦτο ἔμ᾽ ἀπροφάτοις δέδαεν βασίλεια γόοισι 
φύλοπιν ἀνδρὸς ἑχὰς ϑοῦριν ἐποιχομένου. 

οὐδὲ σὺ χηρόσυνον ὀλοφύραο λέχτρον ἔρημος, 
ἀλχὰ κασιγνήτου μέρμερον ἀζυγίην. 

duóc σ᾽ ἐνδόμυχοι μελεδῶναι μυελὸν ἦσθϑον. 
ὥς tot πεπταὼς πάντοϑεν ἀμφασίᾳ 

ϑυμὸς ἅπας στήϑεσφιν ἀχήριος χετο! xai μὰν 

ὅεα σ᾽ ἐχ βαιᾶς ὡς ϑρασυχάρδιος ἧς. 

ἢ ἐξελάϑου μέγα ἔργον, x et βασιλῆος ἄχοιτις, 
τόῤῥα τοι οὐχ ἄν ἔτλησ᾽ ἄλλη dpetocépm; 

ἄνδρα δὲ νοσφίσσασ᾽ ἀχαχημένα οἷα ἔειπας; 
ὦ πόποι, ὡς παλάμαις φάε᾽ ὀμορξαμένα: 

τίς δὲ τόσος δαίμων μετεπλάσατο σ᾽; ἣ ὅτ᾽ ἐρῶντες 
οὐδὲ φίλας χεφαλᾶς ζῆν ἐϑέλουσι δίχα ; 

οἷα φίλου ῥέξασα ϑεοῖς ὑπὲρ ἀνδρὸς ὑπέστας, 
ταυρείων ϑυέων οὐχ ἄνις εὐχομένα! 

ἣν ἄψοῤῥον τῆνος (xott'; οὐ δὴν μετέπειτα 
ληϊὰς Αἰγύπτῳ πρόσϑετος ἦν ᾿Ασίη, 

τοὔνεχα εἰδώλοις ἐναρίθμιος οὐρανίοισι | 
τῶν προτοῦ εὐχωλᾶν πρόσφατ᾽ ἄποινα φέρω. 

ὁμετέρας χορυφᾶς ἀέχων, δέσποινα, λιάσϑην. 
νοσφίσϑην ἀέχων, ναὶ μά cs, σόν τε χάρη. 

ἄξια τίνειεν δ᾽ ὅς x&v ἐπίορχον ὀμόσσαι; 
ἰσυφαρίζοι τίς 8^ ἀντιβίην pns ; | 

τῷ γὰρ ὄρος καὶ τῆνο διήριπε, τόῤῥ᾽ ἐν ὅροισιν 
ὀψίγονοι Φϑίης κέλσαν ἐπιπλόμενοι, 


^ 218 


Oxxa νέον Mfjàot πόρον ἄνοον, ὡς νεολαίη 
βάρβαρος εἰρεσίῃ: πλώσατο μέσσον Ἄϑω. 

τί πλόκαμοι ῥέξειαν, ἐπεὶ τάδε eixabe χαλχῷ:; 
Ζεῦ πάτερ, ὡς χαλύβων πᾶν ἀπόλοιτο γένος, 

χαὶ μάλα χαλκὸν ὁ γῆϑεν ἀπαντέλλοντα λαχήνας, 

᾿ ὦ πρότϑρος τήξας ἀχάματον χάλυβα. 

αἱ ^à χόμαι veóxaptot ἐμὸν πάρος οἶτον ἀδελφεαὶ 
ϑρήνεον, ὀὁππῆμος Μέμνονος Αἰϑίοπος 

ἠέρα μοῳνογενὴς πτηνὸς ταρσοῖσιν ἐρέσσων 

ἵππος ὑπηντίασεν Χλωρίδος ᾿Αρσινόης,. 

ὅς τ᾽ ἀνερειψάμενος με διηέριος πεπότατο, 
χαὶ σεμνᾶς χόλποις Κύπριδος ἐγχάϑετο. 

χαί ρα πάροιϑεν χεῖσε διάχτορον ὃν Zegopitte 
ὦρσε Κανωπείων ἐνναέτις χροχαλῶν, 

ὄφρα μόνον πυρόεντος ἐν αἰϑέρος ἀτραπιτοῖσιν 
ξ ᾿Αριαδνείων χρυσοφαὲς χροτάφων 

μὴ στέφος ἀστράψαι, ἡμεῖς δέ τε φανϑείημεν 
ξανϑᾶς ἐκ κορύφᾶς σῦλα τανυπλόχαμα. 

ὥστε μολόγτα ϑεὰ δαχρυοσταγῇ εἰς τὸ ϑεῶν δῶ 
εἴσατ᾽ ἐν ἀρχαίοις ὁπλότερον με τέρας. 

παρϑενικᾶς δεινοῦ τε δοχεύων σῆμα λέοντος 
γείτονα Καλλιστοῖ φῶτα Aoxaovég, 

δινεῦμαι δύσσινδε παροίτερος αἶψα Βοώτεω, 

. ὃς μόγις ὀψὸ βαϑεῖ χλύζεται ὠκεανῷ. 

εἰ xal Okay τὰν νύκτα ϑεῶν ὑπὸ ποσσὶ φορεῦμαι, 
ἂψ δ᾽ ὑπὸ Τηϑὺὸν ἔδον αὖϑι παναμέριος, 

(ἴλαϑι παρϑενικὰ ἹΡαμνουσιὰς. οὔ xev ἐγώνη : 
ὄχνῳ χλόπτοιμι νητρεχὰς οὐδὲν ἔπος, 

x' ἦν μ᾽ ἄστρων γείκεσσιν ὁμάγυρις ἐνδατέοιτο, . 
uy ἐτεῶν ὄξω χρυπτὰ φέρειν πραπίδων.) 

οὐ τόσσον τοίσδεσσιν ἀρέσχομαι, ὅσσον ἀνάσσης 
ἐσσόμενος πόῤῥω κράατος ἀσχαλόω, 

τᾷ δμοῦ, ὄφρ᾽ ἁπαλὰ χῴώρη πέλε, πᾶσι μύροισι 
δευόμενος ϑαμὰ δὴ μυρία πόλλ᾽ ἔπιον. 

ὑμεῖς δ᾽, ἀσπασίως τὰς ἀνδράσιν ἐν φιλότητι 
ἔζευξεν τοῖς πρόσϑ᾽ ἀλλοτρίοισιν ἔρως, 

σπάσασϑ᾽ àx μαστοὺς ἑανῶν σφριγόωντε χιτώνων, 


217 


ὥς μοι ἄφαρ προφέροι φίλτατ᾽ ἀπάργματ᾽ ὄνυξ. 
ὑμὸς ὄνυξ, ταῖς λέχτρου ἀχήρατος εὔαδε ϑεσμάς. 
ἃ δὲ βεβηλογάμοις εἴξατο μαχλοσύγαις, 
τᾶς χόνις αὐαλέη μεταμώλια δῶρα πίοιτο. 
οὐ γὰρ δωτίναν πράττομ᾽ ἀσελγοχαρεὶς, 
ὁμετέροις πνεύσειαν ἀεὶ μεγάροισιν ὄρωτες, 
γόμφαι, ξυνεχέες τ᾽ αἰὲν ὁμοφροσύναι. 
α δ᾽, ἄνασσα, χοροὺς παπταινομένα σβλάεντας 
. ἱροπόλοις ἀρέσεις ἄμασι Κυπρογενῆ, 
ὀρφανιχὸν ϑυέων, λιτανεύω, μή τι μ᾽ ἐάσσῃς, 
ἄσπετα δ᾽ αὖ μᾶλλον δῶρα χάρισσαι ἐμοί. 
χαίροιτ᾽ ἄστρα. πλόχος βασιλήϊος εἴϑε γενοίμαν, 
^. ἐγγύϑεν "Yópoyóou λαμπέτω ᾿Θαρίων. 
Oblata haec Catnlliana M. Antonio Mureto Lutetiae 
anno 1562 mense Septembri. 
Eiusdem Phaselus. [4.] 
χέλης ixsivoc, ὃν ϑεᾶσθ᾽ ὁδοιπόροι, 
τρέχειν. νεῶν μὲν εὔχεται ϑοώτερος, 
σχάφους ὄπισθεν ὑστερεῖν δὲ μηδενὸς 
δρομηλατοῦντος, εἴτε μιν χρεὼν ἐλᾷν 
πλάταισιν, εἴτε λαίφεσ᾽ ἐπτερωμένοις. 
τόδ᾽ οὔτε φησὶν ἀντερεῖν ἂν ᾿Αδρίου 
γεώρι᾽, οὔτε Κυχλάδας περιφῥύτους, 
“Ῥόδον χλυτὴν, δυσήμερόν τε Θρῃχίαν 
Προποντίδ᾽ ἀγρίαν τε Ποντίαν ἅλα, 
ἵν᾽ οὗτος ὅστερον κέλης πάροιϑεν ἦν 
πίτος τιναξίφυλλος, ἣ Kozwpfote 
πάγοις ἐσύρισ᾽ εὐλάλῳ φόβῃ ϑαμά. 
Κύτωρε πυξόδενδρ᾽, ΓΑμαστρι ποντικχὴ, 
τάδ᾽ εἰδέναι σ᾽ ἅπαντα νῦν τε χαὶ πάλαι 
λέγοι χέλης ἄν. εὐθὺς ἐχ γενεϑλίων 
t&Gici φησὶν dv γάπαις κεφυχόναι, 
τεοῖσι χλῦσ᾽ ἐν οἴδμασι νέαν πλάτην. 
χλύδωσι δ᾽ ἄνϑεν ἐν πολυῤῥόϑοις &óv 
πορβῦσ᾽ ἄναχτα, λαιὸς, εἴτε δεξιὸς 
ὄρωρεν οὖρος, εἴτ᾽ ἄημα πόμπιμον 
ἔτεινε πλησιλαιφὲς ἀρμένου πόδ 


Φ 


218 


ἐπαχτίοισι δ᾽ οὔ ποτ᾽ ἐξιτήρια 

ϑεοῖσιν ηὔξαϑ᾽ ὡς ἀπ᾽ ἐσχάτης ἁλὸς 
ἀφῖχτο τήνδε λιμνίαν ἐς κἠόνα. 

τὰ μὲν πάροιθε" νῦν δὲ νηνέμου γέρων 
σχολῆς τέτευχε[.] σοὶ δὲ χεῖτ᾽ ἀνειμένος 
Διός τε χοῦρε, xal Διοσχόρου χάσι. 


Eiusdem, ut putatur, Iambi puri, quorum initium, Ego 
haec, ego arte fabricata rustica, totidem Iambis puris. 


ἐγὼ τέχνημα φαυλοτέχτονος χερὸς, 

ἐγὼ “δε φιτρὸς ἀζαλὴς, δδοιπόρε, 

ἰδοὺ τὸ γήδιον τόδ᾽ ἐξ ἀριστερᾶς. 
ἔπαυλιν ἀνδρὸς, ὄρχατον τ᾿ ἐπισχοπῶ 
πένητος, ix δὲ φωρὸς ἁρπαγὰς τρέπω. 
ἐμοὶ μὲν ἦ p ἄρηρεν ἄνθεμος πλόχος, 
ἐμοὶ δὲ πυρσόφλοιος ἄσταχυς ϑέρει; 
ὀπωρινῷ τε λαρὸς ἀμπέλου βότρυς, 
χαχῷ τε χείματ᾽ ὠμὸν ὄμφαχος στέφος. 


'χίμαιρ᾽ ἐμοῖσιν ἴξαλος νομεύμασι 


πόλινδ᾽ ἀμολγὰς οὔϑατ᾽ εὐγλαγῇ φέρει. 
ἐμῶν ἄπ᾽ ἀμνὸς εὐϑαλὴς ἐπαύλεων 
δόμονδε βριϑυχέρματον χέρ᾽ εἰσάγει. 
τέρεινα πόρτις αἰνομήτορος βοὸς 

χέει πρόναος αἱματοσφαγὲς λίβος 
ϑεοῖσι. Τόνδε τὸν ϑεὸν σέβου ξένε, 
χέρας δὲ χωρὶς ἴσχε. σοὶ τόδ᾽ ἀσφαλές. 
τοιμος ἀσχέπαρνον αἰχία πέος. 

λέγοις, ϑέλοιμ᾽. ἄν. ἀλλ᾽ ἰδοὺ προσέρχεται 
ἀγροῖχος οὗτος. ὦγ᾽ ἀποσπαδὲς τόδε 
πέος τυλωτὸν ὅπλον ἐμπρέπει χερί. 


Deci Laberi Prooemium, apud Macrobium. 
ὅρμημ᾽ ἀνάγκης, ἧς δρόμου πλαγίου φορὰν 
πολλοῖς μὲν εὐχτὸν ἐχφυγεῖν, παύροις δ᾽ ἔνι" 
πῇ μ᾽ ἐξέωσεν ἐχ φρενῶν ἄχρων σχεδόν; 
ὃν οὔτε τιμῆς, οὔτε χρημάτων ἔρως, 
οὐ τάρβος, οὐ βία τις, οὔ τις ἀξία 


-— ππὶ ————. ο-᾽ν--- —- 2. τ- απ cm τ —— 0 τὧἶν -- - τσ --- € e» 


219 


ἥβης σϑένει σφριγῶντ᾽ ἀνέστησ᾽ ἐξ ἕδρας, 
᾿ ὡς γέροντα νῦν ἀνώχλισ᾽ εὐπετῶς 

δρμῶν ἀπ᾽ ἀνδρὸς ἐξόχου πράων ppeváv 

μῦὖϑος προσηνὴς, μετρίως ὑποσταχείς. 

9 γὰρ δύνανται μηδὲν ἀρνεῖσθαι ϑεοὶ, 

ἄνθρωπον ὄντα πῶς Bp, ἀρνεῖσϑαι ϑέμις; 

ἐγὼ βιοὺς ἄμωμος ξξήχοντ᾽ ἔτη, 

Ῥωμαῖος ἱππεὺς ἐξεληλυϑὼς δόμων, 

ἀποστρέφω δὴ pipoc. ἡμέραν μίαν ι 
ἔζησα ταύτην πλεῖον, T ζῆσαί μ᾽ ἐχρῆν. 

δαίμων ἄμετρος ἐν xaxd τε x! dao, 

εἴ σοι δέδοχτο γραμμάτων ἐγχωμίοις 

ἄνϑους χόρυμβον χλᾷν ἐμῆς εὐδοξίας, 

τί μ᾽ οὐχ ὅτ᾽ ἤχμαο᾽, εὐθαλῇ τ᾽ ἔσχον μέλη, 
τοιῷδέ τ᾽ ἀνδρὶ, τοῖς τ᾽ ὄχλοις ἤρεσχον ἄν, 
ἔχαμψας δγρὸν, ὥστε μ᾽ εὐχερῶς δρέπειν:; 

πῇ μ᾽ αὖ χαϑῆχας; τί δ᾽ ἐπὶ τὴν σχηνὴν φέρω; 
χάλλους Üoq( , Y) εὐπρέπειαν σώματος ; 

νοῦ δριμύτητ᾽ ἣ λαμπρότητ᾽ εὐφωνίας; | 
περιπλανεὶς ὡς δένδρα χισσὸς, ὁ χρόνος 

πολλαῖς ἐτῶν πλοχαῖσιν ἄγχει μ΄. οὐδεὲν, 

τάφοις ὁμοίως, πλὴν ἐπιγραφῇς φέρω. 


Pub. Virgili Maronis ecloga decima, quae Gallus 
inscribitur, Dorice reddita. 

ὑστάτιον χαρίσαιο πόνον μοι τόνδ᾽ ᾿Αρέϑοισα. 
παῦρά τιν᾽ ἀείδωμες (ἀναγνοίη δὲ Λυχωρὶς) 
Γάλλῳ ἐμῷ. τίς xev Γάλλῳ φϑονέσειεν ἀοιδᾶς ; 
οὕτω Σιχελίδος σοὶ ὑπερχομένᾳ. βυϑὸν ἅλμας 

μή ποτε συμμίσγοι ἑὰ χύματα Δωρὶς ἀδευχής. 
εἴπωμες, φέρε, Γάλλω ἀμηχανέοντας ἔρωτας, 
σιμαὶ ἕως ϑαμνῶνος ἀποτρώγοισι χίμαιραι. 

ἄδομες οὐ χωφοῖς. ἄδουσι γὰρ ἄλσος ἐπαχεῖ. 

μᾶλα πέριξ ἔσταχε, χαὶ ἡμέας οὔτοι ἀτύχϑη. 

οὔτε τύ,. ϑέσπι ἀοιδὲ, τὸ ποιμνίον αὐτὸς ἀτύζευ. 
xai γὰρ ὃ χαλὸς ΓΑδωνις ἐφ᾽ ὕδασι μᾶλα νομεύει. 
εἴποιτ᾽ ἄν, τί νέμος σχιερὸν, τίνα τέμπεα, χῶραι 


U  0wU007 778 


* 


220 


Ναΐδες, ἔσχ᾽ ὑμᾶς, ὅχα τάχετο [ἄλλος ἔρωτι; 

οὔτε τὸ Παρνασσοῖο γὰρ ὅμέας, οὔτε τὸ [I(vào 
αἰπὺ χλέτας χατέρυχ᾽, οὔτ᾽ ᾿Αονία ᾿Αγανίππα. 
αὐταί μιν χλαύσαντο δάφναι, χλαύσαντο μυρῖχαι. 
Μαίναλος αὐτὸν ἔχλαυσ᾽ ὑπ᾽ ἐρήμῳ χείμενον ὄχρει. 
τοὶ σχόπελοι ψυχρῶ μιν ἀνωδύραντο Λυχαίω. 
ἦνϑεν ὁ μαλονόμος, βραδινοὶ τοὶ βωχόλοι ἦνϑον. 

ὃ δρῦς χειμερινὰς βαλανίζων ἦνϑε Μενάλχας. 
xal πόϑεν οὗτος ἔρως, πᾶς πεύϑεται" ἦνϑεν ᾿Απόλλων. 
Γάλλε, τί μαίνεαι; φατί. τεὸν μελέδαμα Λυχωρὶς 

ἄσα διὰ ψύχευς, διά τε στρατῶ, ἔσπεται ἄλλῳ. 
7v9e xat ἀγροτέρῳ Σιλβανὸς χρᾶτα πυχαστὸς 
στέμματι, νάρϑηχας χλοερὼς, χρίνα 9' ἁδρὰ τινάσσων. 
xai ϑεὸς ᾿Αρχαδίας [Πᾶν ἦνϑε, τὸν εἴδομες αὐτοὶ 
χινναβάρει xal χυλῷ ἐρευϑόμενον χαμαιαχτᾶς. 
πᾷ στασεῖ τόδ᾽; ἔφασ᾽. οὐ τῶνδε μέμαλεν ἔρωτι. 
οὐ δαχρύων χεχόρεσται Ἔρως, ὑγρότατός ὁ λειμών, 
ταὶ ξουϑαὶ χυτίσοιο μέλισσαι, φυλλάδος ἁ αἴξ. 
χαὶ ὃς στυγνάζων, ἀσεῖτε τάδ᾽, ᾿Αρχάδες, εἶπεν, 
ὥρεσιν ὑμετέροισι, μόνον δεδαῶτες ἀεῖδεν 
᾿Αρχάδες. ὡς μαλαχῶς τότε λείψανα τἀμὰ κέοιτο, 
αἴ vox ἐμὼς ὑμὰ σύριγξ ἄσειεν ἔρωτας. 

ὥφελον ἐξ ὑμέων εἷς ἔμμεναι, ἤ τις ἀμορβὸς 
ποίμνας, 7| σταφυλᾶς πυρναίας ἀμπελόεργος. 

αἱ πάρ᾽ ἐμὶν τόχα Φυλλὶς ἔην, αἴ χ᾽ αὐτὸς ᾿Αμύντας, 
αἴ x' οἴστραμά τι ἄλλο (τί δ᾽ αἱ μέλας ἐστὶν ᾿Αμύντας; 
ἔστι xal ἀμφότερον τό τ᾽ ἴον μέλαν, d 9 δάχινθϑος) 
ὧδ᾽ ἐν ταῖς ἰτέῃσιν ὑπ᾽ ἀμπέλῳ ἦν μετ᾽ ἐμεῖο. 
ἄνϑε᾽ ἐμὶν τόχα Φυλλὶς ἀπέδρεπεν, ἄδεν ᾿Αμύντας. 
ὧδε ψυχρὸν ὕδωρ, μαλαχὰ πόα ὧδε Aoxep( 

ὧδ᾽ ἄλση. σύν τοι τέλεον χρόνον ὧδε βιῴην. 
ἀλλά ue νῦν ἀτέραμνος ἔρως μετὰ μῶλον "Ἄρηος 
ἔν τε μέσοις ὅπλοις, ἔν τ᾿ ἀντιβίοισι χατίσχε. - 
φεῦ, τὸ δέ μοι γλυχερᾶς πάτρας ἀπο (πῶς χεπιϑοίμαν 3) 
"Αλπεων τὰς χιόνας, τό τε Ρήνω ψῦχος ἄτλατον 
χωρὶς ἐμεῦ λεύσσεις, d μή τυ ψῦχος ἰάψαι. 

μή τὸ χρύσταλλος ἐπιτμάξαι πόδας ἁβρώς. 


— -- τ --- Ὁ... . --ὶττ΄ 
— v Weg u———— "vue πα σαν Epor TP TETTE" T ESPENPIRETTREEE ER. - 


221 


Χαλχιδικοῖς φέρ᾽ ἰὼν τάπερ ἐξεπόνασα μέλεσσι 
ποιμενιχῷ χαλάμῳ Σιχελοῖο βοτῆρος ἀεισῶ. 
xéxpux' ἐνὶ σπείεσσι δυηπαϑέειν, xal dv' ὅλας, 
ἔνϑ᾽ ἀπαλοῖσιν ἔρωτας ἐμὼς φλοιοῖσι χαράττειν. 
φλοιοῖς ἀλδίσχουσι συναλδήσουσιν ἔρωτες. 
αίναλα μὰν τείως καταϑεύσομαι ἄμμιγα Νύμφαις. 
γλούνιας ἀγρευσῶ. ψῦχος δέ με χωλύοι οὐδὲν 
αρϑένια σχυλάχεσσι περιστοιχιζέμεν ἄλση. . 
ἤδη ἀνὰ σχοπέλως δοχέω, ἀνὰ δρυμὰ φέρεσθαι. 
xal Πάρϑοις χερέεσσι Κυδώνια ϑυμὸς ἄνωτγεν 
(ὡς ἂν ἐμᾶς μανίας ἄχος ὃν μέγα) τόξα τιταίνειν. 
πλάν γε ϑεὸς τῆνος μαϑέτω βροτέοισι χαχοῖσιν 
ἱλήχειν. ᾿Αλλ᾽ αὐταὶ ᾿Αμαδρυάδες xal ἀοιδαὶ 
οὐχέτ ἐμὶν φίλαι ἐντί, πάλιν χάροιτε μοι ὅλαι. 
οὐ τῆνος χαμάτοις ἀλλάσσεται ἡμετέροισιν. 
οὗ μὰν xiv Ἕβρον πίνωμες ψύχεϊ μέσσῳ 
Σιϑονίας νιφάδας ὑποδύντες χείματος ὑγρῶ. 
οὔτ᾽ ἣν, φλοιὸς ὅχα πτελέαις ἔνι χάρφεται αὖος, 
Αἰϑιόπων βόσχωμες ὄϊς ὑπὸ Καρχίνω ἄστρον. 
πᾶντα γε νιχᾷ ἔρως. ἡττώμεϑα x! ἄμμες ἔρωτος. 
ταῦτα μὲν ὑμέτερον ποιητὰν, μέσφα χάϑηται; 
xal τάλαρον πλέχει ix μαλάχας, ἀρχείτω ἀεῖσαι 
Πιερίδες. Γάλλῳ δ᾽ ὕμμες μεγαλύνετε ταῦτα, 
Γάλλῳ, τοῦ xal ἄν᾽ ὧραν ἀέξεται ἵμερος ἄμμι 
τόσσον, ὅσον χλάϑρα μαλ᾽ ἀείρεται εἴαρος ὥρῃ. 
εἶα δὴ ἀνστῶμες. σχιὰ ἀδόντεσσιν ἐπαχϑής. 
χαὶ σχιὰ ἀρχεύϑω βλαβερά. σχιὰ λήϊα βλάπτει. 
σοῦσϑε χορεσϑεῖσαι (νὺξ γὰρ πάρα) σοῦσϑε χίμαιραι. 
Conversum Lugduni Batavorum Anno 1600. 


Annotatio ad praecedentem Etlogam. | 

Notabis, erudite Lector, in hac Eclogae Virgilianae me- 
taphrasi Iosephum Scaligerum post versiculum, 

-Non canimus surdis, respondent. omnia sylcae, 
retraxisse tres versiculos alieno loco pesitos, Stant et oves 
circum eic. Quae traiectio vetustissima est. qualis e& quo- 
que quae est in X. Aeneidos, ubi Mezentius comparatur apro 
venatorum [6118 et latratibus canum lacessito. nam vergus hi, 

Ille autem. impavidus partes cunctatur in. omnes, 


222 


: Dentibus infrendens, et tergo decutit hastas, 
loco suo moti sunt, et reponendi post illum, 
Sed iaculis tutisque procul clamoribus instant. 
Quod verum esse nemo dubitabit, nisi qui Latine nescit, aut 
communi sensu caret. Sed et insignis transpositio IV Geor- 
gico, quae ita restituenda est: 
. Nam qwa Pellaei gens fortunata Canopi 
Accolit effuso stagnantem flumine Nilum, 
Et circum pictis vehitur sua rura phaselis, 
Et diversa ruens septem discurrit in ora. — 
Usque coloratis amnis devezus ab Indis, 
Et viridem Aegyptum nigra faecundat arena, 
Quaque pharetratae vicinia Persidis urget, 
Omnis in hac certam ratio iacit arte salutem. 
Confer cum editis exemplaribus. Videbis nihil ineptius esse, 
quam Aegyptum conterminam esse Persidi. Ceterum tra- 
lectionis huius in hac Ecloga satis fidem faciunt et sbsurdi- 
tas lectionis vulgaris, et concinnitas sententiae, si ita tres illi 
versus reponantur; ut certe reponi debent. 


Horatii ad Canidiam. 

τῶν δυσπαλαίστων σοὶ φραδῶν ἐξίσταμαι 
πρὸς τῆς ἐνοδίας τῆς ἀκινήτου κόρης, 
τρὸς Περσεφάσσης προστρόπαιος ἄντομαι, 

ἔγσιρα φείδου δυσϑέων σοφισμάτων. 

ῥόμβον τ᾽ ἐπίσχες ἔμπαλιν ῥοιζήτορα. 
ἔχαμψε Νηρέως Τήλεφος τὸν ἔχγονον 
τῷ δ᾽ ἀντιτάξας ὃ πρὶν ὁπλιτῶν στίχας 
Μυσῶν, κατ᾽ αὐτοῦ πρόσϑ᾽ ὀϊστεύσας βέλη: 
αἱ Τρωάδες δ᾽ ἔλουσαν οἰωνῶν ἕλωρ, 
xal χῦρμα ϑηρῶν "Ex:op' ἀνθρωποχτόνον, 
ὡς προσπέπτωχε τὴν πόλιν λιπὼν ἄναξ 
σιδηροϑύμου γούνασιν τ᾽ ᾿Αχιλλέως. 
᾿Οδυσσέως tot, τλήμονες χωπηλάται 
ἀφῃρέϑησαν ἀμφιχαιτωϑὲν δέμας 
ἔχατι Κίρχης. Τότε δ᾽ ἀπόξενοι φρένες, 
αὐδή τε, χροιᾶς τ᾽ ἄνϑος εἰσέδυ πάλιν. 
ἄδην ἄδην tot (φεῦ) δίκην ἔδωχα σοι, 
παλιγχαπήλων ναυτίλων τε παιδιχά., 
ἥβη δ᾽ ἀπέσβη. χρωτὸς ἀνθηροῦ ῥέϑος 
pw καλυπτὰ τ᾽ ὀστέ᾽ ἐξημείψατο. 


223 


φαληριᾷ σοῖς ϑυμιάμασι κόμη. 
οὐχ ἔστιν ἄλγους ἀμβολὴ διέχδοχος. 
$ νὺξ παραλλὰξ ἡμέραν ἀμείβεται. ᾿ 
χέαρ τόνοισι δυσπνόοις χειμάζεται. 
ἤδη μετέγνων συμφορεῖν τὰ μὴ ϑέμις, 
στῆϑός γε ληχεῖν ἐξ ἐπῳδίας μάγου, 
νόμῳ γόητι χαὶ σαλεύεσϑαι χάρα. 
τί πρὸς ϑέλεις; ὦ πόντος, ὦ γαῖ᾽ αἴϑομαι, 
ὡς οὔτε λυγροῖς Ἡραχλῇς διάβροχος 
Νέσσου σταλαγμοῖς, οὔτε Σιχελὸς ζάλος 
Αἴτνῃ παφλάζων. καὶ σὺ, μέχρις ἄν σποδὸς 
ipod AdBpotatw ἑψίαμα πνεύμασι, 
ολχῶν τριβαῖσι φαρμάχων ἴπνος φλέτγεις. 
τί τέρμα; πῇ μὲ τ᾽ ἀπίχειρα δέξεται; 
αὔδα. χελευσϑεὶς νητρεχῶς δώσω δίχην, 
λύειν ἕτοιμος, εἴτε σ΄ ἑκατόμβης γάνος, 
εἴτ᾽ οὖν ἔπαινος ψευδέος σαίνει λύρας. 
σὺ σεμνόβουλος xai παλαιόφρων γυνὴ 
ψαιδρωπὸς ἀστὴρ ἐνδιαιτήσῃ πόλῳ. 
ἄστωρ ἀδελφῆς δυσχλεοῦς δηχϑεὶς ψόγῳ, 
ὅ τ᾽ αὐθϑόμαιμος Κάστορος πεισϑεὶς λιταῖς 
τυφλωϑὲν ὠδῷ φῶς ἐλάμπρυνε πάλιν. 
σύ μ᾽ οὖν, δύνῃ γὰρ, κἀποφόρτισον πλάνης, 
ὦ μήτε μώμοις δισβαφὴς γενεὑλίοις, 
μήτ᾽ ἐν πενήτων ἠρίοις τυμβὰς γυνὴ 
“σοφὸς σπαράσσειν ἀχτέριστα λείψανα. 
σοὶ χεῖρες ἁγναὶ, σοὶ φιλόξενοι φρένες, 
* σοὶ χαλλιχύμων νηδὺς, αἵματι τε σῷ 
$ μαῖ ἐφοίνιξ᾽ ἀμφερευϑῇ σπάργανα, 
ἐξ οὐ λεχωΐῖς ἔϑορες εὐγενεστάτη. 
* vel σὸς ΠΙΠαχτομεῖος υἱὸς. 


Canidiae ad Horatium. 
τί δ᾽ ὠσὶ χωφοῖς πρόστροπος μαχρηγορεῖς ; 
yaócQoty οὕτως οὐχ ἀνήχοος σπιλὰς 
χαραξιπόντῳ ϑείνεται τριχυμίᾳ. 
σὲ γοῦν ἀνατεὶ δεννάσαις Κοτύττια 


224 


ϑρυλλοῦντ᾽ ἔρωτος φιλοπαίγμονος τέλη; 

σὲ τὸν γόητος ἱροφάντην φαρμᾶχου 

ἀνέδην χαταυλεῖν τοῖς ἐμοῦ ψόγοις πόλιν; 

γραῶν τί χρὴ σὲ φῦλα πλουτίζειν μάγων, 

τομώτερόν τε χρᾶμα τοξιτοῦ σπάσαι, 

εἰ πότμος αὐτὸς ὑστερήσει τῶν λιτῶν 5 

τοίῳ συνοιχεῖν δυσφιλεῖ μέλλεις βίῳ, 

ὅσον νέαις τοι δηρὸν αὐταρχεῖν δύαις. 

ποϑεῖ πεπαῦσϑαι μηχανοῤῥάφος πατὴρ 

Πέλοπος, γλυχείας δαιτὸς ἐστερημένος. 

ποϑεῖ Προμηϑεὺς aie: πεπρωμένος. 

ὃ Σισυφεὺς λᾶν εἰς ἀχρώρειαν ποϑεῖ 

ὑπερβιβάζειν, οὐδ᾽ ἐᾷ ϑεσμὸς Διός. 

χρημνῶν τότ᾽ οὖν ῥοιζηδὸν ἐχβράσαι δέμας 

ἑλὼν, τότ᾽ οὖν χνώδοντ᾽ ἐλᾶν σπλαγχνῶν Δζα 

μάτην προσάξεις ἀρτάνας τῇ σῇ δέρῃ 

ζωῆς ἀλύων τῆς ἀποστόργου χόρῳ. 

ὦμοις τότ᾽ ἐχϑροῖς σφόδρ᾽ ἐπεμβατεύσομαι, 

ἐμοῦ τε κόμπους γαῖα προσχυνήσεται. 

ἀρ᾽ ἣ κραδαίνειν κηρόπλαστα δείχελα, 

ὡς οὐχ ἄπειρος οἶσϑα xal μήνην πόλου 

δεινή τις ἰδίαις ἐξελεῖν ῥήτραις ἔφυν, 

χλαίοιμ᾽ ἄν, ἐν σοὶ τῆς ἀτεχμάρτου τέχνης; 
Ista Horatigna oblata M. Ant. Mureto Romae anno 1565. 


Propertii Elegia XXVII Lib. II. [III.] 
ἢ pà τέλος ἀΐδηλον, ἐφημέριοι, Üavdtoto 
σπεύδετε, χαὶ Μοιρῶν ἀτραπὸν εὐμαρέα, 
xai Φοινίχων ϑέσφατ᾽ ἐν αἰϑέρι νηνεμίῃσι 
μνᾶσϑε, βροτοῖς τί φίλον σῆμα, τί τ᾿ ἀντίπαλον, 
εἰ Παρϑοὺς ἔπι πεζοὶ ἴμεν, xai νηυσὶ Bpstavvobs, 
εἰν ἁλὶ πᾶς, ἐν γῇ κίνδυνος ἀπροϊδὴς, 
τόν 9' ὁμαδὸν χεφαλῇφι ἐφιστάμενον γοάασϑε, 
συμβάλλει μῶλον ὡς ἑτεραλχέ᾽ "Apme, 
xal πῦρ ϑεσπιδαὲς χαὶ πτῶμα δομοσφαλὲς οἴχοις, 
χαὶ πόμα σοῖς ἔνεδρον χείλεσι φαρμαχόεν. 
οἶδεν ἐρῶν, ὅταν οἱ μόρος αἴσιμος, i τε πέπρωται, 


225 


οὔτ᾽ ΓΑρη, οὐ Βοῤῥᾶν οὐδὲν ἐπιστρέφεται, 
xal Στυγὸς εἰ τενάγεσσιν ἐρέσσων ἑδριόωτο, 
δλχάδος εἰσορόων λεῦφος ὑποχϑονίης, 
εἰ τὸν δεσποίνης ἀριήχοος αὖεν ὁμοχλὴ» 
ἄψ ἀναχωρήσει τὴν ἀϑέμιστον 66v. 


Eiusdem Elegia XVI Libr. III. (4, 17.] 
γουνοῦμαι σέο, Βάχχε, κυλινδηϑεὶς παρὰ βωμῷ. 
.. ἄμμι δ᾽ ἐελδομένοις ἵἴχμενον οὖρον tet. 
καὶ σὺ γὰρ ἰσχανάαν ἀεσίφρονα Κύπριδος ὄγχον 
δεξιὸς, ἠδ᾽ οἴνῳ χήδε᾽ ἀλαλχέμεναι. 
ἐν σοὶ ἣ μὲν ἐρῶντες ἀρηρέμεν, ἣ δὲ λελῦσϑαι 
ἔμμορον. εὖ με φρενῶν πᾶν ἀπόμαξον ἄγος. 
τῶνδε γὰρ οὐ δηλοῖ σ᾽ ἀδαήμονα [Γνωσσὶς ἐν ἄστροις 
ἠέρα λυγξὶ τεαῖς εἰσαναβᾶσα χόρη. 
μέλλει μοὶ, τό γε μοὶ ἐνιτέτροφεν ὀστεόφιν πῦρ, 
woip' ὀλοὴ παύσειν, ἣ τεὸς οἶνος, ἄναξ. 
γηφάλιοι νύχτες μελέους τείρουσιν ἐρῶντας, 
τοῖς πάρα ἐλπωρὴ δεῖμά τ᾿ ἐπαμφοτέρως. 
εἰ ϑερμοὺς χροτάφους ἔπι σοῖς ἀγανόφροσι δώροις 
ὕπνον ἐς ὀστᾶ ἐμοὶ νήχυτον ἀγχαλέσεις, 
οἰνάδα φιτύσω, ἐπὶ δ᾽ ὄρχων ὀργάδα σίνει 
ἐγρήσσοντος ἐμεῦ μηδενὶ ϑηρόβοτον. 
γλεῦχος πεμπάζοιμι χεχανδότας ἀμφιφορῇας, 
χαὶ σταφυλὴ χρώσαι τοὺς πόδας οἰνοπάτους, 
λοιπὸν ἐνὶ ζώοις σεῦ εἴνεκα, σῶν τε χεράων, 
Baxyís, σῆς τ᾽ ἀρετῆς ὑμνοπόλος χλέομαι. 
μητέρος οὐρανοβλῆτα μογοστόχου Εἰλείϑυιαν 
ἀείσω, Νύσσης τ᾽ ᾿ΪΙνδολέτας ϑιάσους. 
xal σταφυλῇ φρενοπλῆγα νεηγενέϊ Λυχόοργον, 
Πενϑῆος χτέρεα τ᾽ ἐν δυσὶ πυρχαϊαῖς. 
Toppqvoóc τε δομὴν ἐρέτας δελφῖσιν ἐϊχτοὺς 
νηὸς ἀπ᾿ οἰνοθϑαλοῦς βένϑε᾽ ἐσηλαμένους. 
σοὶ ποτὲ μεσσατίην εὐώδεα νάματα Νάξον, 
τῶν ἄπ’ ἀφύσσονται σὸν μέϑυ Ναξιάδες, 
δειρὴν βριϑομένῳ χισσοτρεφέεσσι χορύμβοις 
Bacoap(onc ἄμπυξ μιτροδέτης πλοχάμους 
15 


220 


σφίγξεται" ἐν. δ᾽ αὐχὴν στάξει ῥαϑάμιγγας ἐλαίου, 
xal βάσιν ἀγχρούσεις σύρματι νηλίποδα. 

τύμπανα βυρσοτενῇ Θηβαιγενέες χτυπέουσι. 
μέλψονται [Πᾶνες δ᾽ αἰγοβάται δόνακι. 

Ῥείη πὰρ μεγάλη πυργοχρήδεμνος ἄνασσα 
Βηταρμοῖς χρούσει χύμβαλα χαλχότυπα. 

μύστεω δὲ χρητὴρ νηοῦ προπάροιϑε ϑυράων 
σοῖς ϑυέεσσι γάνος σπείσετ᾽ ἀχηράσιον. 

ταῦτ᾽ 3e ἐγὼ τραγικαῖς μεμνήσομαι εὐεπέῃσιν, 
οἴῃ [Ππνδαρικῆῇς σάλπιγος ἔστ᾽ ἐνοπή. 

μοῦνον ὑπερφιάλων ἐμὲ póso δουλοσυνάων. 
χαὶ μέλεον δάμνα χώματι τοῦτο χάρη. 


Oblata haec Propertiana Guil, Cantero Lutetiae anno 
1561 mense Septembri. | 


Tibuli Iambi puri, quorum initium, Quid hoc movi 
est! totidem versibus redditum. 
£a, τί χρῆμα; τί χρέος ϑεόσσυτον ; 
ἐμοὶ μὲν ἄρτι πρῶτα παιδιχῶν κόρος 
ἀωρὶ νυχτὸς ἀγχὰς ἀμφεϑάλπετο. 
φάλητος ἦν μὲν ἔργον οὐδέν. οὐδ᾽ ἅμα 
ἄχιχις ἀντάειρε σύντονον χάρα. 
ἄληϑες ὦ [᾿ρίηφ᾽ ὃς ἐν δρυὸς σχιᾷ 
ἐρυϑρὸς ἐξέρυϑρον εὐτρεπὴς πέος 
χάϑῃ, πυχαστὸς ἀμπελοστεφὲς χάρα; 
τρίφαλλε, σοὶ δὲ πῇ μὲν ἀνθέμῳ φόβῃ 
ἔδησα δυσχτένιστα βοστρύχων πλέχη. 
τόδ᾽ αὖ σοβῶν ἔχυρον, εἴτε σοι πάλαι 
τρόχις χολοιὸς, εἴτε πέμπελος χόραξ 
χάρα χόλαπτε γείλεσ᾽ ἀγχυλοστόμοις. 
ἄπεῤῥε. xai γὰρ οὐδὲν εὖ πεπόνϑαμεν. 
ἄπεῤρ᾽, ἄπεῤῥε μοι τὰ τοῦ πέους προδούς. 
χαμαιῤῥιφὴς δὲ, δυσπινής τε χείσεαι. 
χύων δ᾽ ὀπισϑίουρος, ἠὲ βορβόρου 
ἐϑὰς χαϑυβριεῖ σε σῦς ὀρεινόμος. 
ἄπιστ᾽ ἄπιστε (AA  Bubc μέγας φϑθύρος, 
χαχιῷ, σάφ᾽ ἴσθι, τίσεαι νόμῳ δίχην. 


227 
xÀdot ἄν. οὐ δέ σοι φίλου κόρου ποτὲ 
χάρις γένοιτ᾽ dv, ὃς λυγισμὸν εὖ μάλα 
στροφοῖτο λυσίπυγον ἐμμελέστατα. 
σὲ δ᾽ οὔτε χερσὶν οὐ φιλοστόβος χόρηῃ - 
τεϑάλψετ᾽ οὐ δὲ χρῶτα συμπλαχήσεται. 
χαμαιτύπη δὲ νωδὸς, ἢ παλαιγενὴς 
παρέστ᾽, ἐφ᾽ ἧς '(& δυσϑεροῦς διασφαγὸς 
παλιστρόφοις ἑλικτὰ ῥυτίδων σχιδαῖς 
ἀραχνίων πέφλιδε τριπτυχῶν dx». 
ἰδοὺ παρέστ᾽ ἵν’ ὥς σε τετράχις μάλα 
ἄβυσσον αὖ βέρεϑρον ἐγχάπη χάρα. " 
χαρηβαρὴς γένοι᾽ ἄν, ἔχτονος τ᾽ ὄφις. 
ἀτὰρ παλιντριβής γε φεῦ τάλαν τάλαν 
ἐπιστερὲς τέταρτα πληϑυνεῖς χύτος. 
ὑπέρφρονος δ᾽ ἄν οὐχ ὄναιο λήματος 
τότ᾽ οὖν, ἐς ἰλὺν, 7) ἀχανές βύϑος πεσών. 
τί 80; οὐ φρένας σ᾽ ἐφῖχε τῆς ἀϑυμίας; 
τονῦν ἀϑῶα μου χαταπροΐξεο. 
ὅταν δὲ χεῖνος ὧδε παῖς ἀφίξεται, 
ψόφος δέ σ᾽ ὦτ᾽ ἀπαρτίου ποδὸς βαλεῖ, 
στύοιτ᾽ ἄν ὀρϑόπρεμνος ὄρχεων τόνος, 
τά τ᾿ ἄρϑρα τυμπανισμὸς ἐμμενοῦς σπόρου 
λάβοι ἂν ἀσφάδαστος. ὥστε μὴ χαμεῖν, 
πρινή σε τέρμα λοισϑίῳ δάμῃ κόπῳ. 


Prooemium Auli Persii. 
οὔϑ᾽ ᾿Ιπποχρήνης λιβάδι χεῖλος ἔβρεξα, 
οὔτ᾽ ἐν λόφοισι διχρόοισι Παρνασσοῦ 
ὄναρ ἴδον, ὥστ᾽ ἀοιδὸς εὐθὺς ἐχβῆναι. 
᾿Ελικωνίδων μέτ᾽ ὠχριῶσα Πειρήν 
χείνοις ἀφείσϑω, χισσὸς ὧν χαϑερπύζει 
εἰχόνας. ἐγὼ δὲ τοῖς ἀναχτόροις Μουσῶν 
ἡμιστράτευτος τοὐμὸν ἄσμ᾽ ἐσήνεγχα. 
τίς, Ψίτταχ᾽, ἐτράνωσέ σοι τὸ σὸν χαῖρε: 
χίτταις βροτείου τίς λόγου χαϑηγητής; 
ἣ νοῦ χορηγὸς xal διδάσκαλος τέχνης 
ἀνέφιχτα δεινὴ ῥήματ᾽ ἐχτυποῦν γαστὴρ. 
| 15* 


228 


ἀλλ᾽ εἴ τι χέρδους προσδόχημα προσσαίνοι, 
χόραχκας ποιητὰς, xal ποιητρίας χίττας 
δόξεις μέλος τι ΠΠηγασήϊον μέλπειν. 

' Mame in lecto anno 1605. 


Incerti auctoris Moretum in catalectis. 

ἤδη χειμερινῆς τέτρατον λάχος ἵστατο νυχτὸς, 
χοχχύζων δ᾽ ἄγγελλε πανόρϑριος ἦμαρ ἀλέχτωρ. 
Σιμύλος ἐργατίνης πενιχρὸς σμιχρῷ ἐπὶ κήπῳ 
νήστην ὀσσόμενος λιμὸν φρεσὶ τῆς ἐπιούσης 
δὴ μόγις ἐξ εὐνῆφι παρήορα voi ἀναείρας 
γυχτὸς ἀμορβαῖον χνέφας ἀμφαφάᾳ παλάμῃσι, 
xal πῦρ ἰχνεύει. τοῦδ᾽ ἥἤσϑετο ἀλγοσύνῃσι. 
jp? ἐν αἰϑαλόεντι πυρὸς βραχὺ λείψανον εὗδε, 
v δὲ φάος χρύφιον χεῦϑε σποδὸς ἀμφιχαλύπτων. 
πρηνίχϑη γ᾽ ἐπὶ χρᾶτα, ϑέμωσε δὲ λύχνον ἀνῆφϑαι. 
ἀζαλέα δ᾽ ἐπὶ τοῖς στυπήϊα AestÓvsoxe 
ζωπύριον ἀδρανὲς συχναῖς puro ἐγείρων. | 
δαιόμενος δ᾽ dp λύχνος ὑπωροφίην χέδασ᾽ ὄρφνην. 
eti δ᾽ ἐπὶ σφαλερῷ σχέπας αὔρης χεῖρα προϊσχὼν 
χλειδὶ θύρην ᾧΐξε καταντία πρόσϑεν ἄποπτον. 
σμιχρός τις σίτοιο χαμαὶ ϑημὼν ἐχέχυτο, 
ἔνϑεν ἀφυσσάμενος ὅσον ἴγμενον ἥτεε μέτρον, 
τόῤῥα δὶς εἰς ὀχτὼ χορυφούμενον ἵστατο λίτρας, 
πρόσϑε μύλης ἔστα, καὶ ἐπ᾽ ἰχριόφι λιγνύεντι, 
ἦ ποτὶ τοίχῳ ἄρηρε τοίαις ἐπίκαιρον ἀνάγχαις, 
λύχνον ὑποδρήσσονθ᾽ ἱδρύεται, ἐκ δὲ δύ᾽ ὥμω 
γυμνώϑη, xal στέρφος ἰονθάδος ἐνδυτὸς αἰγὸς 
συρφετὸν ἐχχορέει χέρχῳ χνοάοντα μυλάων. 
χερσὶ δ᾽ ἐπισπέρχων πονέει δίχα ἀμφοτέρῃσι, 
λαιτῇ ἀτμεύων, ποιπνύων δ᾽ ἄρα δεξιτερῇφι. 
τῇδε τροχὸν μάλ᾽ ἔπειγε διηνεχὲς ἐν στροφάλιγγι; 
ὀμπνιαχὸς μὲν ἐπὶ πρὸ μυλήφατος ἔχϑορεν dxrf. 
χαὶ τότε δὴ χάματον λαιὴ μεϑέλεσχεν ἀδελφῆς 
ταρφέ, ἀμειβομένη, τότε δ᾽ ἄγρια βουχολίαζε, 
χαὶ πόνον ἀγροτέρῃσι παρηργορέεσχεν ἀοιδαῖς. 
αὖε μεταξὺ πονῶν Κυβάλην. ἣ δ᾽ οἱ Λιβύηϑεν 


229 


Js φύλαξ πάτρην μορφῆς τύπῳ ἀγγέλλουσα, 
οὐλοχάρηνος, χρῶτα μελα[γ]χροος, ἠδὲ πρόχειλος, 
στερνοπλατὴς, βούμαστος, ὀλιζοτέρη xeveva«, 
λαισποδίη, πτέρνῃσι πελώρινος ἀμφὶ πλατείαις, 
ῥωγαλέοις δ᾽ ὑπένερθε βάσιν χεχάραχτο χιμέτλοις. 
ἣν χαλέει, xal ἐπ᾿ ἐσχαρόφι ξύλα χάγκανα ϑῆμεν 
χέχλεται, ἐν δὲ πυρὶ Ψυχρὸν ϑερμαινέμεν ὕδωρ. 
ὄφρα μύλης ἔργον 'περιηγέος ἐξετελέσϑη, 

τόφρ᾽ ἐπαμησάμενος ἐνὶ χοσχίνῳ ἧχεν ἀλευρον. 
ἀμπιπαλὼν μὲν Éoetev, ὕπερϑε δὲ λύματα μίμνεν. 
ἀχραιφνὴς ὑπόειχεν, ὀπῶν τ᾽ ἄρα πᾶς διεχρίνϑη 
χρίμνος ἀχηράσιος. πλαϑάνῳ μὲν ἄφαρ τάδε λείῳ 
᾿ἔνϑετο, τινϑθαλέοις δὲ διάβροχα νάμασι δεῦσε 
δεψήσας ὕδωρ ἄμυδις, xat παιπαλόεν xpi. 

χειρὶ πλάσας λεχρίῃ ἀναμὶξ νύμφαισι πεπηγὸς, 
ἄλλοτε πασσάμενος χόνδρους ἁλὸς, ἐν δ᾽ ἀποπλάττων 
φυραϑέντα χύχλωσεν εὐτρόχαλα παλάμῃσι, 

xal βλωμοῖς ἀτάλαντα διέτμαγε τετραδίοισιν, 

ἐν δ᾽ ἐφέηχε πυρὶ, Κυβάλη τό γε πορσύνουσα 
στρῶσε πάρος, χεράμῳ δ᾽ ὑπέϑη νηησάμενος πῦρ. 
μέσφα μέρος πονέεσχεν éóy μένος Ἥ φαίστοιο, 
οὔτι μεταχρόνιὸς ἀνελίννυε Σιμύλος ἔμπης. 

καί τι véov μεμαὼς, ἵνα μὴ δίχα ὄμπνιος ἀχτὴ 
γεῦσιν τυτϑὸν ἀρέασαι, ὀνείατα γ᾽ ἄλλα πορίζει. 
οὐχ οἵ ὑπὲρ χαπνοῖο μετήορα νῶτα τάριχα 
σχζηρὰ συὸς σιάλοιο γὰρ ἔσχατα χῶλα λελοίκει. 
ἄν δὲ σπάρτῳ ἄορτο πεπαρμένος ὀξέϊ τυρὸς, 
χαρφαλξη τε τροπαλλὶς ἀνήϑου ἀμαλλοδέτοιο. 
ἔνϑ᾽ ἄλλο σπεύδει ἐπιτάῤῥοθον ἰσόϑεος φῶς. 
x?roc ἔην χαλύβης μετοπίσθϑιος, ὃν λύγοι ἀμφὶς 
xal δόναχες ϑρίγγωσαν ἐπηρεφέες χαλάμοισι, 
βαιὸς, ἀτὰρ βοτάνῃσιν ἐπηετανοῖς μενοειχὴς, 
οὐδ᾽ ἐπιδευόμενος τῶν τε χρεώ ἐστι πένητι. 

ὑςξῖά τοι ἀφνειὸς xal πλεῦνα πενιχρὸν. ἀπήτει. 

οὐ δὲ τρυφῇς τόδε ἔργον, drap μέτρον ἦς πόνοιο. 
ἔνδον ὅταν συνέεργε διϊπετὲς ἄσπετον ὕδωρ, 
ἱροπόλοι 9' δρταὶ, ἀρότοιο τα ἠρεμέοντος, 


EE p ERREUR. 


ἔργον ἔην κήπου, περὶ δὲ πραπίδεσσι xéxaoto 
ὄρχους tot χομέειν, καὶ σπέρματα πάντα βαλέσθαι» 
χαὶ χομιδῇσι τὸ νᾶμα περιχτιόνων ὀχετεῦσαι. 
χράμβη μὲν πρασιαῖς, πλατύφυλλα τε σεῦτλα πεφύχει, 
αὐξιϑαλὴς λάπαϑος, xal δενδροφυὴς μαλαχείη, 
χωδείης χρόμυον τα φερώνυμον, ἠδ᾽ ἐρέβινϑος, 
xal μήκων ψυχρῇσι χαρηβαρίαις πολυαλγὴς, 
δαψιλέων xe τέχμωρ ἣ ϑριδάχη εἰλαπινάων, 
ὀγχῶδές τ᾽ ἐπὶ γαστρὶ χυϊσχομένη χολοχύντη. 

τῷ χτήτῃ τὰ μὲν οὔ (τίς γὰρ ἀφελέστερος αὐτοῦ ;) 
λαοῖσι δὲ τεϑήλει. ὅ γ᾽ ἐμπρόϑεσμα πόλινδε 
ὥνιον ἐμπεράμων λαχάνων χώμυϑα φέρεσχεν. 
ἔνϑα δόμονδ᾽ ἀπόφορτος ἀνήϊε, χέρματι βρίϑων, 
μηδὲ χρεωπωλείου ἐδητύος ἀντιβολήσας. 
χρόμμυον, ἠδὲ πράσοιο περισχίστοιο ἀλωὴ;» 

ῥῖνας ἐπιστύφοντα τε χάρδαμα λιμὸν ἄλαλκχε, 
εἰλίποδες χιχορεῖαι, ἐύζωμόν τε ϑοραῖον. 

τοῖα μὲν ὁρμαίνων ὑπὲρ οὐδὸν ἀμείψατο χήπου; 
xal τέτορα σκόροδα περὶ δὴ προϑέλυμνα λαχήνας 
γηόϑεν αὐτοχόμοισιν ἅμ᾽ αἰγλίϑεσσιν ἀποσπᾷ. 

xai ῥυτὴν χλοερὴν, βραχύφυλλα τε τῖλλε σέλινα, 
xal χορίαννα χρόχῃσι χατήρεα λεπταλέῃσι. 

xai τάδ᾽ ἀμερξάμενος περ ἐπ᾽ ἐσχαρόφιν ἐχάϑητο. 
ὃμωΐδα δ᾽ αἰτίζων εὐεργέα ὅλμον ἀντεῖ, 

ἂν δὲ χιτῶνας ἄτερϑε πολυπτυχέας ἀπόερσε 
φλοιὸν ἀνιέμενος, ἀπὸ δὲ ῥύπον ἧχε χαμάζε 
χωδειῶν, βόλβου τε χεβληγονίην ἐδίηνεν 

ὅδασ᾽ ἐν ἀγρώστει εἰλημένου, ἐν δ᾽ ἐφέηχε 
λάχτιδι λαϊνες χόνδρους ἁλὸς ἄμμιγα πάσσων. 

ἐν δ᾽ ἄρα τυροτάριχον ὁμοῦ βοτάναις ἐπίηλεν, 
λαιῇ σπεῖρον ὁλὼν βουβῶνος ὑπὲρ λασίοιο. 
δεξιτερὴ δ᾽ ὑπέρῳ σχορόδων μένος ἁδρὸν ἀλήϑει 
ἀμφύρδην μιγάδεσσιν ἐπιψώχοντος ὁποῖσι. 

χεῖρα δ᾽ ἐπιστρωφῶντος, ἑὸν μένος ὀξὺ λέλοιπε 
πάντ᾽ ἄμυδις, μία δ᾽ ἐκ πολλῶν ἐπενήνοθϑε χροιὴ, 
οὐ μάλ᾽ δλόχλωρον, ϑρόμβοι δ᾽ ἦσαν γλαγόεντες, 
οὐ γλαγόεσσα δὲ πάμπαν, ἐπεὶ χλόος ἀμφιδεδήει. 


231 
ἄλλοτε δ᾽ ἀνδρὸς ἄφαρ ῥωθώνων δριμὺς ἀδτὴν 


ἥπτετό που. ὁ δὲ δόρπα χατέστυγεν ὄμματι σιμῷ. 

ἄλλοτε xal χερὶ δάχρυ χυλοιδιόων ἀπομόργννυ, 

νειχείων ποτὲ χαπνὸν ἀνάξια χωόμενος χῇῆρ. 

ἔργον δὴ προὔχοπτ᾽ οὐ γλισχρῶς, ὡς τὸ πάροιϑεν, 

βριϑοσύνῃ δ᾽ ὕπερος βραδέως ἐχυλίετο χύχλῳ. 

ἔνϑ᾽ ὑγρὰς ῥαθϑάμιγγας. ἐπισταλάει λίπ᾽ ἐλαίου, 

ἐν δ᾽ ὀλίγου στάξασχεν ἐπιστῦφον μένος ὄξευς. 

xal ῥ᾽ ἐπαμησάμενος χυχεῶ πάλιν ἐντολυπεύει 

δαχτυλόφι δισσοῖσι ϑυείην ἀμφιπολεύων, 

σφαιρηδόν τ᾿ ἐλάᾳ, τά τ᾿ ἀποσταδὸν εἰς ἕν ἀγβίρει, 

ὄφρ᾽ εἴη Μυττωτοῦ ἐπωνυμίη τε δομή τε. 

ἐγχρυφίην τοι πύρνον ἀνείρυεν ἐγχονέουσα 

γιψαμένη χεῖρας Κυβάλη. ὁ δὲ τῆμος deu, 

“λιμὸν ἀλευάμενος τε xal ἀσχηϑὴς πρόπαν ἦμαρ 

χνημῖδας χνήμῃσι, χυνὴν δ᾽ ἐπὶ χρατὶ ἔϑηχε, 

τούς τε βόας ἀροτῆρας ἐπὶ ζεύγλῃφι πέλασσε 

γειόνδ᾽ ἐξελάων, ἐπὶ δ᾽ ὥλαχι πῆξεν ἄροτρον. 
Conversum. anno 1561, oblatum vero Petro Ronsardo 

Lutetiae anno 1562. 


Ex triumpho amoris Francisci Petrarchae Cap. III 
in fine. Ez Italico. 
ἔρως τύραννος, xal τυραννιχοὶ νόμοι 
ἔρωτος, ἀλλὰ καίπερ ὡς τυραννιχοὶ, 
τηρητέοι γ᾽. ὡς Te γῇ τε καὶ ϑεοῖς 
χοινὴ χέχρανται χαὶ παλαίφατος δίχη. 
οἶδ᾽ ὡς ἑαυτῆς χαρδία λιάζεται. 
χαὶ τὰς στάσεις, xal συμβάσεις παλιμβόλους, 
χαὶ μὴ στενάζειν χαιρίαν πεπληγμένας, 
χ᾽ ὡς αἷμα φέβεται πῇ μὲν ἐπτοημένον 
πῇ δ᾽ ὡς ἔρευϑος ἀμφιδέδρομε χρόα 
αἰδοῖ δυσωποῦν, ἣ παχνούμενον φόβῳ. 
οἶδ᾽ ὡς λοχάζει χρύφιος ἐν ϑρόνοις ὄφις, 
τάς t' οὔτ᾽ ἐν ὕπνοις, οὔτ᾽ ἀγρυπνίαις μύσεις, 
καὶ τὸν Üpacby μὲν ἐξ ἀμηχάνων βίον 
οἶδ᾽, ἐξ ἀέλπτων δ᾽ ἐλπίδας σιτούμενον. 


232  , 


xal τοὺς Buc μὲν. δυσμενεστάτης στίβους 
ἐχνηλατεῖν οἵδ᾽, εὐτυχεῖν δὲ τοῖς τρέμειν. 

χαὶ τὴν ἐρῶντος εἰς ἐρώμενον φύσιν 
μεταλλαγεῖσαν, ἔχ τ᾿ ἀνωμάλων ὅπως 
παντοῖος ὄψιν γίνομαι καὶ τὴν χρόαν 

μικροῦ γέλωτος, xal μαχρῶν ὀδυρμάτων, 

νυχή τε πῶς ζῇ χαρδίας ἀπόξενος, 

οἶδ᾽ ἐξ ἐμαυτοῦ μυρί᾽ ἠπατημένος, 

χαὶ δυστέχμαρτον πῦρ ἐμὸν διζήμενος - 
ϑέρμην ἄπωϑεν, χεῖμα δ᾽ ἐγγύϑεν σπάσας. 
οἶδ᾽ ὡς "ἔρως ἔναυλον ἐν φρεσὶ βρέμει, 

xal τὸν λογισμὸν στηϑέων πάντ᾽ ἐχπτοεῖ. 

χαὶ πῶς τέτηχε χαρδία πολυτρόπως. 

οἶδ᾽ ὁσσίχῳ μὲν εὐγενεστάτη βρόχῳ, 

ὅταν μονάζῃ παντὸς ἠρημωμένη, 

ψυχὴ χρατεῖται, μὴ δ᾽ ὑπασπίζων πάρα. 

xai τὰς ποτήσεις τάς ὃ᾽ ἐχηβόλους τυπὰς, 

xal τὰς ἀπειλὰς, τὰς βολάς τ᾽ ἐπίσταμαι 
ἔρωτος, ὡς βίαιος, ὡς ἐπίχλοπος, 

ὅπως ὁμοίως οὐχ ἀεὶ τροχηλατεῖ. 

ὡς ἐλπὶς οὐ δηναιὸς, αἰανὲς δ᾽ ἄχος, 

χεναὶ δὲ πάντῃ πίστεων ὑποσχέσεις. 

ὡς ὀστέοις μὲν καῦμ᾽ ἐπάργεμον φλέγει, 
τυφλὰς δὲ φλεψὶ πῶς ἐνισχήπτει βολὰς, 

ὅϑεν γ᾽ ἐναργὴς ὄλεϑρος, ἐμφανές τε πῦρ. 

ὡς οὖν ἐρώντων, οἶδα, ϑρασύδειλος βίος," 
πλάνος τε χἀβέβαιος, ὡς εἰπεῖν ἔπος. 

ὡς πόλλ᾽ ἀδευχῇ γλυκέος ἧἥττᾶται μιχροῦ. 

ἤϑη τε τούτων, τά τε μέλη, xal τοὺς στόνους, 
τὸ φϑέγμα τ᾽ ἄτονον, τὰς μεταξύ τ᾽ ἀναβολὰς, 
βραχμὴ γέλωτα, xal μαχρὰ στενάγματα, [βραχὺν 7] 
ἀψινθίου τε τοῦ μελιχρήτου πόμα. 


Hoc poematium inter equitandum vertebat Ios. Scaliger 
in Pictonibus anno 1563, obletum statim Nobiliss. 
Ludovico Castanaeo Rupipozaeo, in monasterio 8. 
Mariae De Misericordia. Oblatum etiam M. Ant. 
Mureto anno 15065. 


238 


Ex Epigrammate ltalico rotundissimi argumenti. 
ex tempore. 
ἤδη φροῦδον ἔην ψυχρῇς ἐπὶ χείλεσιν ἄσϑμα, 
x' οὐ μαχρὴ περιῆν τῇδε ϑύραζεν ὁδός" 
ὁππήμος μαλαχαῖς εὐωδείῃσι φλέγουσα 
ἄλλη δυσπότμῳ ψυχὴ ὑπηντίασεν. 
ὦ γλυκεραὶ σύνοδοι, ὦ συμβολίη ἐρατεινή" 
δισσῶν γὰρ ψυχῶν ζεῦγος ἐναρμόδιον 
δισσὴν ἡμετέραις ζωὴν χραδίῃσιν ἔϑηχεν 
σὸν τῇ ἀμοιβαίῃ χηρὸς ἐπηβολίῃ. 
χαί τε δοχῶν ϑανέειν δισσὰς ψυχὰς μάλ᾽ ἐπέσπον. 
καὶ δοχέοντα ζῆν μοῖρα χίχεν ϑανάτου. - 
ἔμπης συντοχίῃ γε xol ἀλλοχότῳ περ ἔχαιρον. 
ὦ ἐρατοὶ πόλεμοι, at τε διχοστασίαι, 
αἵτινες ἀσπασίως Ψυχὴν συνδίπλαχ᾽ ἕνωσαν, 
διπλῆν τε ζωὴν, διπλάσιον τε μόρον. 


Item ex Italico. ex tempore. Ψυχὴ, καὶ Χάρων. 
X. Χάρων, Χάρων. X. τίς οὗτος αὐθάδης βοᾷ; 
V. πιστός γ᾽ ἐραστὴς τῆς πέραν γρήζων 6000. 
V. φεῦ τῆς ἀνάγχης. xai τίς αὐϑέντης ἔφυ, 
τίς αὐτόχειρ σοῦ; V. δεινὸς, ὦ Χάρων, ἔρως. 

X. ἄλλην ἄπελϑε. τοὺς ἐραστὰς οὐ περῶ. — 

V. ταύτην περάσω, χὴν ϑέλῃς, x? μὴ ϑέλῃς, 

ταύτην περάσω. χαὶ γὰρ αὖ τόσους ἔχω 

στεῤῥοὺς ὀϊστοὺς xZpt xal γλήναις λίβος, 

ὥστε σχάφος, κώπην τε, xal λίμνην ποιεῖν. 
Catharinae des Roches puellae Pictaviensis (moribus, 


eruditione, forma praestantissimae) Protrepticon ad 
Christianiss. Regem Henricum III, Gallice scriptum, 


et Graecis Iambis a Iosepho Scaligero Iul. Caes. - 


F. expressum. 
τοῖς ἀξίοισι δεξιωϑεὶς τῶν γερῶν 
πρὸς τῶν ὀδνείων, πρός τε τηλουρῶν λεῶν 
λαμπρῶς, μόλις δὴ, φέγγος ἡρώων, μόλις 
φίλην ἀνέρχῃ πρὸς πάτραν ἀπόστροφος" 
χαλαῖς δ᾽ ἀμοιβαῖς ἀνταμείβεις, ὦ πρόμε, 


234 


Κελτῶν tà χῦρος ἀντὶ τοῦ χύρους ξένου, 

xal τῶν ἀνάνδρων ἄντι τοὺς εὐήνορας. 

πᾶς δὴ φρυάζων πρὸς τὸν εὐτυχέστατον 

γόστον γάνυσι, xai σε προσσαίνει χαρᾷ. 

σοὶ τῶν ἑαυτοῦ πόλλ᾽ ἀφειδήσας πολὺς 

δίδωσι, πλείω δ᾽ ἀντιλάζεσθαι σέϑεν 

ἔδοξεν ἀντίποινα τῶν δωρημάτων, 

χρυσοῦ, λίϑων τε τὴν βαρύσταϑμον χλιδὴν 

δωρούμενοι σοὶ δῇϑεν, αὐτοὶ μὲν λόγῳ 

διδοῦσιν, ἔργῳ δ᾽ αὖτ᾽ ἀπεμπολῶσι σοί, 

εἰ μὴ σύγ᾽ αὐτῶν. τοὐμπόρευμα τίμιον 

ὑπερμέτροις λύτροισιν ὠνῇσαι φϑανοις, 

οἱ δ᾽ ἐνδιδόντες ἡδονῇ φιλαργύρῳ 

πάλιν πρὸς ὑμᾶς oOx ἐπιστρέψουσι δή. 
Σχηπτοῦχε σοὶ δὲ τἀμὰ δεχϑήτω μέλη. 

ἐμοὶ «τότ᾽ ἔσται τοῦτο πάνδοξον χλέος, 

λεῷ δὲ δεξίωμα σῷ κοινωφελές, 

ἣ σὴ γὰρ ἀρετὴ ναὸς ἐσθ᾽ ὑφηρεφὴς, 

ἐν ᾧ σέβεσϑαι παντί που πλήϑει πάρα 

τὸ σὸν χαλὸν μίμημα xal τύπον τρόπων. 

ἤχουσα δ᾽ ὥς τις τῶν ἀφ᾽ αἵματος σέϑεν 

σχηπτοῦχος ἥρως τόν τ᾽ "Apo Βριταννιχὸν 

xal τὰς ἀφορμὰς τοῦ δυσηνίου λεῶ 

ράσας χολοῦσαι ταῖσι παρϑένου τινὸς 

ὀουλαῖς φρενώϑη. καὶ σὺ ταύτας, ἄντομαι, 

ἄχου᾽ ἐφετμὰς, ἃς ἐνέπνευσεν μένει 

τῷ ϑηλυχῷ μοῦ τ᾽ ἀνδρικὸν σέϑεν μένος, 

ἔσῃ δὲ τῶν σῶν δυσμενῶν ὑπέρτερος. 
Ἔστω. μὲν ἐν σοὶ χριστιανίζων καλῶς 

ψυχῆς χαραχτήρ. ὥστε τὸν ϑεὸν σέβου 

παλαιφάτοισι τῶν ᾿Αποστόλων νόμοις, 

xal τοῦδ᾽ ἀειγράπτοισι τοῖς ϑεσμοῖς ἕπου. 

xal τῷδε φαῖνέ σ᾽ ἄσπιλον χαχήρατον. 

τούτῳ ταπεινὰς ἀντὶ θύματος φρένας 

πρόσισχε. xal γὰρ ὃ Θεὸς οἱἰαχοστροφεῖ 

ἐν τῇ γ᾽ ξαυτοῦ χειρὶ βασιλέων χράτη.- 

τῶν πραγμάτων τ᾽ ἔντιμα τοῖς πρὸς αἵματος 


235 


δίδου, τὰ δυσβάσταχτα τῆς ἀρχῆς βάρη 
δούλοισι πιστοῖς, τ᾿ ἀσφαλὲς τοῦ σοῦ βιοῦ 
σαυτῷ μόνῳ δὴ, τῷ φιλαγρύπνῳ τε σοῦ 
τὰς εἰς σὲ προσδοχῶντος ἐλπίδας λεῷ. 
χράτους ὁμοίως Κελτικοῦ τὰ καίρια 
ταῖς σαῖς μερίμγαις ἀσφαλῶς ἐπίτρεπε. 
ὃ κόσμος ἣ εὐγένειά τ᾽ ἀλχίμου πρόμου 
τό τ᾿ ἀξίωμα χαλὸν ἐξετάζεται. 
ἐχ τοῦ δικαίῳ πλείον᾽ ἣ πλούτῳ γέμειν, 
bL τ᾿ ἀρίστην πρόσϑαε τῶν δώρων ἔχειν. 
τις τά t ὀπίσω, τά τε πρὸ τοῦ, τὰ νῦν 9' ὁρᾷ. 
νόμος δὲ χαὶ τὸ δυσπαραίτητον νόμου, 
χαὶ τῶν παλαιῶν χύριαι δόξαι σοφῶν 
ἕχαστον ἐντρέπουσι χοσμίως βιοῦν, 
τὰ συγγενῶν τε χρηστὰ σωφρονίσματα, 
χ᾽ ἣ νουϑετούντων φροντὶς ἐντρεχὴς φίλων, 
ὃ δυσμενῶν τε κατάγελως τὰ σφάλματα 
τῶν χειροδείχτως ἐμφανιζόντων πολύς. 
σοὶ δ᾽, ὦ χράτιστε, χ᾽ ὦ λογισμὸς, ἧ τ᾽ ἄχρα, 
νόμοις πατρῴοις ἣν νέμεις, ἐξουσία, 
xal τῆς τεχούσης αἱ φιλόστοργοι φρένες, 
ἥ τ᾽ αὐταδέλφου πιστόφρων ὁμιλία, 
xal τῶν- λεῶν f φροντὶς εὐπειϑὴς πάρα.. 
πρὸς τοῦ τελείου βασιλέως xal νητρεχοὺς 
ἔστιν φιλῆσαι τὴν δίκην, σάφ᾽ οἶσθ᾽ ὅτι, 
pócat τε πλήϑη τῆς ἐπειγούσης δύης, 
ἀγαϑοὺς μὲν αὔξειν, καὶ χολούσασϑαι χαχοὺς, 
χράτος πατρῷον τήν τε γῆν ἐπαυξάνειν, 
τοῦτ αὖ μονάρχην, δῆλον ὡς τηρεῖ μέγαν. 
ὦ πάνσοφ᾽, εἴ σοι Μοῦσα παρϑένου μέλει, 
ἐλπὶς τὸ λοιπόν ἐστιν, ὡς διάξομαι 
χλέουσά μου μολπαῖσιν ἐντονωτέραις 
τό t ἐνάρετον σοῦ, τήν t' ἀοίδιμον χάριν. 
ὥστ᾽ εἰς τὸ μέλλον at χόραι Πιχταβίδες 
πρὸς Κλάνιος ὄχϑαις μύρι᾽ ἄσονται μέλη. 
Kere ad verbum ex autographo Gallicano ipsius poe- 
triae ad nos ab ea misso. Ànno 1578. 


236 


Aliud ex Gallico incerti. 
ἔστι τις ἐν φϑονεροῖς δεινὸν τέρας, ὃς xà Μαρώτου 
ἡδέα μὲν φάσχει, σχληρὰ δὲ τἀμὰ πέλειν, 
ἀμφοτέροισι, λέγων, δάφνη μὲν ἔπαϑλα Μαρώτῳ 
φοιβείη, Βηζᾷ δ᾽ ἤραρεν ὦτα Μίδου " 
τίπτε μάτην πονέεις, Μίδεω τε μοι ὦτα προσάπτειν 
σπεύδεαι: οὐχ οἶδας, βάσχανε, ποῦστι τὰ σά; 


Segusione ad radices Alpium in aulaeo Basilicae intextae 
sunt duae mulieres, singulae puerum infantem ulnis 
gestantes, et se mutuo respicientes, versibus Gal- 
licis inconditis ad pedes earum adjectis, quorum 
sententiam Ios, hoc epigrammate Graeco expressit. 

/ ^ ᾿ Y é 3 
ἡμετέρω μὲν παῖδε, xal ἡμετέροιν ἀπὸ παίδοιν 
παῖδε, χασιγνήτω 9' ἡμετέροιν ἀνέροιν. 
ἀλλήλοιν ϑείω, καὶ ἀδελφιδῶ ἀλλήλοιϊν 
ἀμφότεροι, νομίμων δ᾽ «ἐχγεγαῶτε γάμων. 


Versus Gallici hi sunt: 
JNos fils sont nos fils, 
F'réres et fila à nos maris, 
Lun à l'autre oncles et nepveus; 
Naiz de loyal mariage touts deuz. 


PUBLII SYRI Selectae Sententiae. 


Hos Graecos versus effudimus potius, quam me- 
ditati sumus: id quod et angustiae temporis, quibus 
scripsimus; et amici, quibus nos rogati has pauculas 
horas impendimus, testari possint. Ut meliores sint 
versus, et maioris otii opus est, et melioris ingenii. 
Haec autem Publiana, quamvis inter nugas theatrales 
iactata, tamen quid rectum, quid utile sit, iuxta Ho- 
ratium, melius Chrysippo et Crantore dicunt. 1{8- 
que nunquam illos de manibus deponant non pueri 
tantum, sed etiam doctiores: quod idem de Dionysii 
Catonis Distichis dictum volo. 


287 
ΠΟΥΒΛΙΟΥ͂ ΣΥΡΟΥ͂ ΜΙΜΙΑΜΒΟΙ. . 


Θανάτου τοσοῦτον δστεροῦμεν οἵ βροτοί, 
Ἔλπιζ᾽ ἀπ’ ἄλλου τοῖον, οἷόν σφ᾽ εἰργάσω. 
᾿Ερῶντος ὀργὴν δαχρύοις παρηγόρει. 

Ὃ τῷ παροίνῳ συμπεσὼν, σχιαμαχεῖ. 
Δεινὴ τὸ δόξαι πρὸς. τὸ δυστυχὲς ῥοπή. 
Κριτὴς σφαδάζων εἰς τὸ μεταμέλειν τρέχϑι. 
ΠΙρόϑυμον εἰς τὸ χεῖρόν ἐσϑ᾽ ὑποψία. 
᾿Ιδίας γυναιχὸς μοιχός ἐστ᾽ ἐρῶν ἀγαν. 
Χρυσοῦ μιχρὸν δάνεισμα μέγαν ἐχϑρὸν ποιεῖ. 
Κρύπτει χρόνος ᾿χίναιδον, ἐχφαίνει χρόνος. 
ἤΔλλλους ἀρέσχει τἀμὰ, xal τὰ τῷνδ᾽ ἐμέ. 
Δουλοῖ δάνειον, xdv ἐλευϑερός τις ὕ. 
᾿Αλλότρι᾽ ἐστὶν ἃ ᾿ξέβη ποϑούμενα. 

Χαρὰν ἑαυτοῦ μὴ ποιεῖν τ᾿ ἄλλων xaxd. 
᾿Οργῇ x40" αὑτοῦ πόλλ᾽ ἐραστὴς ψεύδεται. 
'"Epóv τί λῇ μὲν οἶδεν, οὐχ δρᾷ δὲ τί φρονεῖ. 
"O φοβοῦντ᾽ ἐρῶντες, τοῦτ᾽ ὀνειρώττουσ᾽ ὅπαρ. 
Ἔρως νέῳ κάρπωμα, γηραιῷ ψόγος. 

Ἔρᾷν ἅμα φρονεῖν ve x οὐ ϑεῷ πάρα, 
Πρᾷον φίλει τεχόντα, δύσχολον φέρε. 
Φιλία μὲν αἰεὶ χρηστὸν, ἐπιβλαβὲς δ᾽ ἔρως. 
Φιλία λαβεῖν εἴωϑεν, ἢ ποιεῖν ἴσους. 
1]οιεῖς ἑαυτοῦ, τοὺς φίλου μισῶν τρόπους. 
Φίλου στερεῖσϑαι ζημιῶν ὑπερτάτη. 

Φίλους δυσωπεῖν οὐδὲ προσπαίζοντα δεῖ. 
Ὅσον ἐνδέῃ, τόσον καϑυστερεῖς φίλων. 
Ἔρως δυσεχβίαστον, ἀλλ᾽ ὀλισϑάνει. 

"Epoc μερίμνης αἴτιον καχοσχόλου. 

Ἔρως φόβῳ πέφυχε δυσμίχτως ἔχειν. 
Ἔρως ὃ τρώσας αὐτός ἐστ᾽ ἰώμενος. 
Στενῇς τραπέζης ἔστ᾽ ἀκίνδυνος τροφή. 
"Epdv ἐφ᾽ ἡμῖν ἐστὶ, παύσασϑαι δὲ μή. 

Οὐ πιστέ᾽ ἐστὶν οὐδὲν ἀλγούσῃ φρενί. 
"Απταιστα βαίνειν οἶδεν εὐλαβὴς τρόπος. 
"Qv οἱ ἐπιτάττει νοῦς, ἐπήβολος χυρεῖ. 
Παίζουσα γραῦς Χάροντι χαλχωπίζεται. 


288 


Ἐσϑλὴ γυνὴ ᾿στὶν, ἦ τις ἐμφανῶς καχή. 
Τόξον τόνος, χάλασμα τὸν νοῦν ῥήγνωσι. 
Οὐ φημὲ τέχνην, ἧς τυχήρης ἔχβασις, 

Τί τοῦ μαχρὸν ζῇν ῥίγιον φιλαργύρῳ; 
Φειδωλὸς εὖ ϑηρῷ dv, οὐ τοιοῦτος ὦν. 
Κέρμ᾽ οὐ χορεῖ φειδωλὸν, ἀλλ΄ ἐρεσχελεῖ. 
Τὸν χίμβικ᾽ οὐδεὶς χερδέων αἱρεῖ χόρος. 
Φειδωλὸς ἀλγεῖ μᾶλλον, ἢ σοφὸς, βλάβῃ. 
Φειδωλὸς οὐδὲν, πλὴν ἀποζῶν, εὖ ποιεῖ. 
Φειδωλὸς ἄτην αὐτὸς αὑτῷ προξενεῖ. 
᾿Ανδρισμὸν αὔξει Üdpaoc, ὄχνος δειλίαν. 
᾿Αφαιρετὸν πέφυχεν εἶναι πᾶν δοτόν. 

Γυνὴ δύ᾽ ἀμέσως οἶδε, μισεῖν, 7| φιλεῖν. 
Στεῤῥοῖ βοηϑοὺς ἀσϑενεῖς τὸ συμφρονεῖν. 
Ε ὥλεσεν τὸ χέρμ᾽ ὃ φεύγων, δοὺς χριτῇ. 
Εδει μάλ᾽, ἑαυτὸν ὃς λέληϑ᾽ εὕδων χαχῶς. 
Οὐχ ἄν ϑάνοιεν, xdv ῥυῶσ᾽ εὐβουλίαι, 
Ἐεργετεῖται πόλλ᾽ ὃς οἷδ᾽ ἀντευποιεῖν. 
Διδοὺς ἐλήψατ᾽ ἤν τις ἀξίῳ διδῷ. 
Ἐεργετῆσαι φάς ποτ᾽ εἰσπράττεις χάριν. 
Τύνειν διδάσχεις πολλάχις διδοὺς χάριν. 
Εὐεργετεῖν ἀϊδρις οὐχ αἰτεῖ χαλῶς. 
'"Evóyouc, ἐπαρχῶν ἀξίοις, πάντας ποιεῖς. 
Χάριν λαβὼν, τῷ δόντι σαυτὸν ἐμπολᾶς. 
Ζητοῦσ᾽ ἀφορμὴν τοῦ ποιεῖν εὖ δαφιλεῖς. 
Ἢν τὸ δεὸν εὐϑὺς δῷς ἑχὼν, διττὴ χάρις. 
Θανεῖν ἐπ᾿ ἄλλων αἱρέσει, διττὸς μόρος. 
Eixov ἁμαρτάνοντι, δίτϑ᾽ ἁμαρτάνεις. 
Κρατῶν σεαυτοῦ δὶς χρατεῖς, νύκῃ χρατῶν. 
Διττῶς τέϑνηχ᾽ ὃ τοῖς ὅπλοις ἰδίοις ϑανών. 
Πειϑοῖ μαλαχτὸς οὐχ ἀνάγκαις ἔστ᾽ ἔρως. 
Καὶ δυστυχεῖν τιν᾽ ἐστ᾽ Ex ᾧ τις εὐτυχεῖ χρόνῳ. 
Κάλλιστος 6 μόρος, ὃς βίον παύει χαχῶν. 
Εὔχλεια μᾶλλον ἀσφαλὲς τῶν χρημάτων. 
Εὔχλεια χέχτητ᾽ ἴδιον ἐν σχόπῳ σέλας. 
Καλὰς ἀφορμὰς τοὔλεος πορίζεται. 
Ὄνειδος ἐσθλὸν, ᾧ τὰ δεῖν᾽ ἐχχλίνεται. 


289 


Καὶ τῶν χαλῶν ἐϑισμὸς οὐ χαλὸς πέλει. 
᾿Εσϑλῶν ἀφειδεῖς οὐχ ἀφειδήσας χαχῶν. 
Ὑπόχρισίς γε τ᾽ ἀγαϑοῦ καχία διπλῇ. 
Τὸ σχληρὸν ἦϑος σχῆμα τῆς δίκης ἔγχει. 
Φίλων ὑπουργὸς δυστυχὴς, χρηστῶν ψόγος. 
Τ᾽ ἀγαϑὸν ἐχρύφϑη, τὸ δὲ xaxóv xal σβέννυται. 
Χρηστὸν, τὰ peoxtd τῶν πέλας ἐνιδεῖν xaxoic. 
Χρηστῷ πάρ᾽ ἀνδρὶ ταχὺ μαραίνεται χότος. 
Χρηστὸς τραχυνϑεὶς ὀργιλωτέρως ἔχει. 
Σπουδαῖος οὐ τοῖς πλημμελοῦσ᾽ ὑπηρετεῖ. 
Αὕτη βραχὺς νοῦς μῆνις ἢ μνήμων πέλει. 
"Oc γ᾽ εὐλαβεῖται μᾶλλόν ἐστ᾽ ἀζήμιος. 
Σώφρων χρατήσαι τ᾽ ἀνδρὸς εὐπειϑὴς γυνή. 
Ταὐτόματον αἱρεῖ χ᾽ ὅνπερ ὑπερέβη ϑαμά. 
Τὴν τοῦ φυλάσσεσϑ᾽ οὐχ ἐατέ᾽ ἐστ᾽ ἀχμήν. 
Καταφρονηϑεὶς χίνδυνος ϑᾶττον μόλοι. 
Δύσχλει᾽ dy εἴη ϑᾶττον ὑβριστοῦ χλέος. 
“ὡς εἰς χαχὸν πίπτουσιν αἱ χαχῶν τύχαι. 
᾿Απολογία ᾿στὶ λῇσις ἐμφύλου δορός. 
"Eov ἄντ᾽ ἐώρας συμπόρου λέσχη φίλου. 
Ψυχῆς ὃ δεσμὸς συγγένει᾽ ἔστ᾽ ἀχριβής. 
Τί δὴ ἐρεῖς, σχόπησον, οὐ τί δὴ φρονεῖς. 
Γένοιτο βουλῇ μᾶλλον, ἣ Qupd χρατεῖν. 
Καχίαν συνήϑη φέρομεν, οὐχ ἐλέγχομεν. 
Πληγὰς 6 μωρὸς ϑᾶττον, ἢ χλεύην φέροι. 
Ἔγχλημα βιότῳ προστρίβεις, ϑανεῖν ποϑῶν. 
Νοσῶν ἀπειϑὴς ὠμὸν ἰατρὸν ποιεῖ. 
᾿Απηνές ἐστι, δυστυχοῦντα νουϑετεῖν. 
ᾧ ἔξεστ᾽ ὑπεράγαν, πλείον᾽ ὧν ἔξεστι, λῇ. 
ημοχρατεῖ γ᾽ ὃ. πᾶσιν εὐφημούμενος. 
Κλέπτειν χελεύεις μὴ διδοὺς, ὁ δοὺς πάρος. 
“Δπαντος ἄλγους ἔστ᾽ ἄχος τὸ χαρτερεῖν. 
Σομβὰν &xdotp, παντὶ συμβαίη ποτε. 
Μισεῖ πολίτης ζῶντας, οὖς ϑνήσχειν ποθεῖ. 
Οὐχ εἰσὶν ἐχϑρῶν ἀσφαλεῖς χαταλλαγαί. 
Χρήζοντ᾽ ἀρηγοῦ νουϑετῶν καταχρίνεις. 
Δύσχλεια χέρδους ζημίας κλῆσιν φέροι. 


240 


Ἢ ζημία πέφυχεν ἐχ περιουσίας. 
"Ex8po8 φρονῆσαι μᾶλλον, ἣ λαλεῖν πέρι. 
᾿Αϑῶός ἐστι, χρηστὰ βουλεύειν, τριβή. 
Βουλευτέ᾽ ἐστὲ δὴν τὰ ἅπαξ χυρωτέα. 
“Ὅστις πέποιϑε τῇ πλάνῃ, παραφρονεῖ. 
Καταφρόνησον χτῆσιν, ὧν ὀλεῖν δύνῃ. 
Πόλλ΄ ὕστερεϊ πένητι, πᾶν φιλαργύρῳ. 
Δεινὸν τὸ ϑήλυ δαχρυοπλαστεῖν γόους. 
Χρόνου γ᾽ ὕποπτον δῶρον. ἁρπάζει ταχύ. 
Δυσηχοεῖν δεῖ πρὸς τυχόντ᾽ ἐγχλήματα. 
Ὃ φροῦδον ἠγνόηχας, οὐχ ἀπόλωλέ σοι, 
Μαϑήτρι᾽ ἐστὶν 7| ᾿πιοῦσα τῆς προτοῦ. 
“Ομόνοια μείζων àx καταλλαγῆς ἔφυ. 
Νίχῃ ταχείᾳ δεῖ παρασχευῇς μαχρᾶς. 
(vor ἄν ἄλγος μὴ αὐξάνειν ἔχον πρόσω. ' 
Βουλὴ στρατηγῶν ἐστὶν ἀνδρεία στρατοῦ. 
Εὐημεροῦσιν αἵρεσις ϑανάτου χαλή. 
Φεύγειν τὸ χέρδος ἐστὶ βασιλείας χρατεῖν. 
᾿Ανενδεὴς εἶ, ὅσον ἐλαττόνων ἐρᾶς. 
"Qc ἐστιν ἐγγήραμα δυστυχὲς, φόβος! 
“Ὅν χάρις ἐλήφϑη, τόνδ᾽ ὀφείλεται τρόπον. 
'"Opi*v ἀφαιρεῖν τὸ βέλος, οὐ δοῦναι, πρέπει. 
φυχε ταχύτης xal βραδεῖα τῷ πόϑῳ. 
Θανάτου ᾽σϑ᾽ ἑταῖρος ἀχλεὴς βίος βροτῷ. 
Μέρους χαχίστου τέχμαρ ὄχλος ἐστ᾽ ἀεί. 
Βίος ἀϑλίῳ μήκχιστος, ὀλβίῳ βραχύς. 
᾿Αρετῆς ἀφορμὴν xal τὸ δυστύχημ, ἔχει. 
Τοῖς ἀϑλίοις νοῦς ὑστερεῖ τε xal πέρι. 
Ἢ καρτέρησίς ἐστι δυστυχίας λιμήν. 
Καὶ τοῖς ποϑοῦσιν ὠχύτης ἐστὶ τριβή. 
Ἔχει μὲν ἰδίαν καὶ σχιὰν ἢ ϑρὶξ μία. 
Δίκαιος ἐχϑροῖς, πιστὸς ἐν βουλαῖς, πέλει. 
Kdx τῶν ἀϑώων ψεῦδος ἐχβάλλει πόνος. 
Καὶ πλημμελοῦντάς ἐστιν εὐορχεῖν ϑέμις. 
Ἔστιν ὅ τε λήϑη χὦν περ οἶδας, ὠφελεῖ. 
"YBptw γε μιαεῖ χῦστις ὑβρίζειν φιλεῖ. 
Ei xai μέμυχεν ἕλχος, 7| 1᾽ οὐλὴ μενεῖ. 


241 


Μόλις τυράννῳ προῖκα βασιλεύειν ϑέμις. 
Κέρδος βρότειον τὴν τύχην ποιεῖ ϑεόν. 
Σοφὸς φρενοῦται τοῖσι τῶν πέλας χαχοῖς. 
Τὸ τῶν ἐν ὄψει πτῶμ᾽ ἐπισφαλέστατον. 
᾿Εγείρετ᾽ ἔργῳ τὸ χαχὸν, ἀλλ᾽ οὐχ ἄρχεται. 
᾿Ολιγοστόν ἐστι τοῦϑ᾽, ὅπερ ζῶμεν βίου. 
Πάτρας στερίσχων αὑτὸν ἐστ᾽ ὀρϑῶς φυγάς. 
᾿Ῥέποι γ᾽ ἄν εἰς τὸ μωρὸν εὐήϑης τρόπος. 
"Páóv περ αὔξει τ᾽ ἀξίωμ᾽ ἣ ἄρχεται. 
Ποιεῖ προσηνῆ xai τὸν ἄγνωστον τύχη. 
Τοὔγχλημα χεῖρον, πρᾶξιν ἣν σιγᾷς, ποιεῖς. 
Ψεῦδος χαχόφρων διαβολὴ ψευδὴς ἔφυ. 
Σύμφησιν ἀδιχεῖν, φυγοδιχῶν ὅστις χυρεῖ. 
Ὄλβου παλαιοῦ ϑρέμμα, πλουσίου χόλϑς. 
Θάλλουσα χαχία δυστύχημ᾽ Σοθλῶν ἔφυ, 
Τὰ ῥᾷστ᾽ ἄν οἴσοις καὶ τὰ δυσχερῇ φέρων. 
Φέρειν ἄφυχτα τῶν χαχῶν, μὴ λοιδορεῖν. 
Φέρων τὸ βλάπτον χαὶ τὸ σύμφορον φέροις. 
Τὰ πλαστὰ πρὸς τὸν ἴδιον ἄν δράμοι τρόπον. 
Τὴν πίστιν οὐχ ὀλέσειε πλὴν ὁ μὴ ἔχων. 
Τέῳ πέποιϑε, πίστιν ὅστις ὥλεσεν ; 

Τὴν πίστιν ὀλέσας τί ὀλέσειεν ἄν πρόσω: 
^O8sev 3X0" δμόφρων πίστις, οὐχ ἀνέρχεται. 
“Ωραῖον εἶδός ἐστι ἄλαλος σύστασις. 

Τύχη βροτείων χῦρος οὐχ ἔχει τρόπων." 
Ὄλβος μέγας δούλευμα χυρίῳ μέγα. 

Οὐδενὶ τύχη δύναιτο τῆς βουλῆς πλέον. 
Ποιεῖ παραπλῆγ᾽ ἢ τύχη ϑάλπουσ᾽ ἄγαν. 
"Anat ἐνοχλοῦσ᾽ οὔ τινι στέργει τύχη. 
θέλγει τύχη .σαίνουσ᾽ ὅταν ϑηρητιᾷ. 

Χάρις πολιτῶν πρὸς τὰ τῆς τύχης ῥέπει. 
Στίλβουσα ϑραυστόν ἐστιν ὡς ὕελος τύχη. 
Τύχη δίδωσι χρῇσιν, οὐ χτῆσίν τινος. 
Τύχης λαβέσϑαι μᾶλλόν ἐστιν, 7| κρατεῖν. 
Νόσφισμός ἐστιν, ὃ οὐχ ἄν ἀποδοίης, λαβεῖν. 
Παύρων χολούει μῖσος 3. πυχνὴ δίχη. 


46 


242 


Λιτὴ δίαιτα πάρυφος ἐστ᾽ εὐδοξίας. 
Λιταῖς ἀχαμπὴς δυσπαραίτητος τρόπος. 
Τἀνεξίχαχον ὀργισϑὲν οἰστροῦται ταχύ. 

Τὸ μέλλον ἀϑλεῖ μή τι νιχᾶσϑαι ϑέλον. 
Διπλοῦν ἁμάρτημ᾽ οὗ τις οὖχ αἰδὼ χυρεῖ. 
Τοὔγχλημα, καίπερ μετρίως λεχϑὲν, χαχοῖ. 
Απαν ἐν ὄψει λανϑάνον xaxbv, βαρύ. 

Τὸ χρῖμα μηδὲν οὐ πρόχριμ᾽ ἔχον, βαρύ. 
Βαρὺ πρόχριμα, χρῖμα μηδὲν οὐχ ἔχον. 
Ψυχῆς βαρεῖα μεταμελουμένης τίσις. 
Φρόνημα σεμνὸν οὐ διχογνῶμον πέλει. 
᾿Εχϑρὸς χάχιστος, ὅστις ἐν νῷ χρύπτεται. 
Τομώτερ᾽ ἐστὶ χινδύνων ἄχη τινά. 
Χρηστοῦ βαρεῖα μῆνις ἀνθρώπου χυρεῖ. 

Π στα μα δεινὸν τῆς συνηθείας ἔφυ. 
“Απασα δεινὴ τοῖς ἀπείροις συμφορά. 

Τὸν ἴδιον ἔλαχον ἰὸν αἰμόλοι λόγοι. 
Διδοῦσ᾽ ἀφορμὴν χαχολόγοις πυχνοὶ γάμοι. 
Φέρειν διάδοχον, Y, γράφειν. χρεῖττον πέλει. 
Κλαίων διάδοχος ὑπὸ προσωπείῳ γελᾷ. 

"Qc χτῆῇμα δυστήοητον ἔστ᾽ εὐδοξία; 
Ὥς δεινὸς, ὅστις οἴετ᾽ ἀσφαλὲς ϑανεῖν! 
Ἔνδεια τολμᾷν πόλλ᾽ ἀναγχάζει βροτούς. 
Ἔξω γ᾽ ἑαυτοῦ γέγονε μηνίων ἀνήρ. 

Τοῦ μὴ στερεῖσθαι τῶν πόνων, εὗρες τύχην. 
“Ὅσους dy ἰδίων ἀποβάλοις, τοσάχις ϑανεῖ. 
"Ανϑρωπος ἄλλο φϑέγγετ᾽, ἄλλο δ᾽ ἐννοεῖ. 
Βίῳ σ᾽ ἔχρησεν, οὐ δέδωχεν, ἢ τύχη. 

Τί ἐστ᾽ ἀνάγχη; ϑεσμὸς εὐσχήμων χρόνου. 
Καλόν γ᾽ ὑπηρέτημα, δουλεύειν χρόνῳ. 
Τοὔύζν]δοξον ἐστι δευτέρα παγχτησία. 
Σύ[Ὑ]γνωστός ἐστιν, ὅστις αἰσχυνὴν ἔχει. 
Σύ[γ]γνωϑι τοῖς ἄλλοισι μὲν, ἑαυτῷ δὲ μή. 
Σαυτοῦ χατέγνως 0 ἠδίκησας ἤματι. 
Ναταπροιξασϑ᾽ ὀλίγ᾽ ἁμαρτόντων ἔνι. 
Epáv:og ἀνδρὸς μῆνις αἰεὶ ψεύδεται. 

'Ev αἀὑλίοισιν ὅβριες ἐστι χ ᾧ γέλως. 


248 


"Ev τῷ δικάσαι τὸ ταχὺ πᾶν, ὁπαίτιον. 
Φειδωλὸς οὔ τεῳ χρηστὸς, ἐσθ᾽ αὑτῷ xaxóc. 
Ἔν τοῖσιν ἀπόροις ἐστὶ παράβολον πολύ. 
Οὐχ εἶσ’ ὑβρισταὶ σχετλέων ἀχληρίαι. 
Σύνοιδ᾽ 6 χείρων οἷς 6 χρείττων Tice. 
Ἢ δι’ ebbe ἐστ᾽ ἀνεπίδεχτον ὕβρεως. 
᾿Αναξίου δεόμενος ἀδιχεῖς τοὐγενές. 
“Απαντὰας ἔβλαψ᾽ ἀϑλίους ἀχάριστος εἷς. 
᾿Εχϑρὸν φοβεῖσϑαι xal χαμαίζηλον, σοφοῦ. 
Τῖσαι τὸν ἐχϑρόν ἐστι δεύτερος βίος. 
Λήϑη βαρειῶν ἐστὶν ὕβρεων ἄχος. 
Χάριν δεομένῳ δὶς δίδωσ᾽ ὃ δοὺς ταχύ. 
ΠΠαῦρ᾽ ὑστερεῖ πένητι, πολλὰ χίμβικι. 
Μεμηνότ᾽ ἀνδρὶ πᾶς μεμηνέναι δοχεῖ. 
. Ἔνσχευος ἔνδει᾽ ὀλβίου τὸ φιλάργυρον. 
IIot' ἐστὶ, μάνθαν᾽, ὥστε δρᾷν, τὰ χρήγυα. 
Φϑόνος τὸ βλαβερὸν, οὐ τὸ σύμφορον λαλεῖ. 
Φϑόνος λάϑρα μὲν, δυσμενῶς δ᾽ ὀργίζεται. 
᾿Ανεχτὸν εὐψύχοισιν, ἣ μάχαρι φϑόνος. 
Παριδὼν τὸ πλημμέλημ᾽ ἁμαρτάνειν ποιεῖς, 
"Αχοντ᾽ ἐρύχων ἐχχαλεῖς ἐξιέναι. 
᾿Οργὴν φυλάττου βραχέα, τὴν ἐχϑραν δ᾽ ἀεί, 
Χολουμένοισι τόλμα xal βουλὴ δοχεῖ. 
Παύρων δεόμενός ἐστιν, ὃς παύρων ἐρᾷ. 
Μὴ ὃρᾷν τι, μίσους dote πάσχειν σ᾽ ἀξια. 
Πίστευσον, ὡς μὴ δυσμενῇ χτᾶσϑαι, φίλῳ. 
Γένοιτ᾽ ἄν οὐδὲν ᾿δὺ, πλὴν ἐχ μεταβολῆς. 
Σαυτοῦ χατέγνως ἄδικον ἀπολύων, χριτά. 
ἤλλγησις ἐχϑρῶν ἠδιχημένοις ἄχος. 
ὑδὲν μέτεστι χοινὸν αἴνῳ χαὶ τρυφῇ. 
Ἔῤῥει παλαιὸς αἶνος, ἣν μὴ νέος ópq. 
ἼΑΔδιχος νόμον δέδοιχεν, ὁ δ᾽ ἀϑῶος τύχην. 
Τὰ δοϑέντ᾽ ἀπαιτεῖ μεταμελουμένη τύχη- 
Ὃ τοῦ γενέσϑαι xal ϑανεῖν, κοινὸς νόμος. 
Πάντας δαμάζει xal τὸ νεῦμα τῆς τρυφῆς. 
Τρυφὴ χαραχτὴρ ὧν γ᾽ 6 νοῦς χοῦφος φρονεῖ. 
αχοῦ χαραχτὴρ γλῶσσα νοῦ χαχόστομος. 
16* 


244 


"Eot' ἄντ᾽ ὀνείδους τ᾿ ἀξίωμ᾽ ἀναξίων. 
Οὐχ ἔστι κέρδος ζημίας ἄλλων ἄτερ. 
Ἔνδεῖγ᾽ ἀσώτῳ πολλὰ, πάντα χίμβιχι. 
Φύσει διάδοχος πιστός ἐστιν, οὐ γραφῇ. 
Τῷ μέγα φρονοῦντι λῇσις, ἀδικίας ἄχος. 
Οἴχτου Box Bod δεομένη δίκη, xax$. 
Φύσεως ἀποτρίβον τι φάρμαχον, καχόν. 

Τ᾽ ἀλλοτρίων σύνηϑες, fov χαχή. 

Kaxal φύσεις οὐχ ἐνδεεῖς διδασχάλου. 

Οὐχ ὀρθὸν, ὅ τι δὴ πράττεται πίστει τύχης. 
Τὸ χράτος ἴδιον ὄλλυσ᾽ ὃ προστάσσων χαχῶς. 
Τὸν ἰατρὸν οὐχ εὖ διάδοχον ὁ νοσῶν γράφει. 
Ὃ μὴ δυνάμενος εὖ ϑανεῖν, χαχῶς Dit. 
᾿Αεὶ βιώσειν προσδοχῶν, χαχῶς βιοῖ. 

Χείρω λόγον βλάσφημον ἑρμηνεὺς ποιεῖ, 
Καχοῦν ϑέλοντι πρόφασις οὐχ ἐλλείπεται. 
Ποιεῖ πονηροὺς ἦϑος ἀχάριστον ϑαμά. 
Ἤϑει πονηρῷ σῖτός ἐστ᾽ ἰδία φύσις. 
᾿Ανδρῶν γυναῖχες χρείττονες βουλῇ καχῇ. 
Βουλῆς καχῆς τῷ δόντι πάγχαχον τέλος. 
Ἢ μὴ τραπῆναι δυναμένη βουλὴ, χαχή. 
Ἔσϑλῶν ὑποχριτὴς ὃ χαχός ἐστι πάγχαχος. 
Αὐτοῦ γ᾽ ἔχατι χρηστὸς, αὐδάσθϑω χαχός. 
Φόβου παρόντος, ὕπνος οὐχ ἔχει τόπον. 
᾿Απατῶσιν ἧττον οἱ τάχιστ᾽ ἀρνούμενοι. 
Δούλους δεδοικώς ἐστι τῶν δούλων xdto. 
.'O χρηστὸς οὐχ εἴη, λέγοιτο δ᾽ ἄν ἄϑλιος. 
ἸΑζηλός, ἐστιν ἀϑλιωτάτη, τύχη. 

Λαλεῖν ϑέλοντα σ᾽ οὐχ ἐᾷσϑαι, σχέτλιον. 
Εἰ χαὶ ἀηδὲς ἢ τριβὴ, ποιεῖ σοφούς. 

Πρὸ τοῦ ποϑεῖν τὸν ϑάνατον, ὄλβιον ϑανεῖν. 
Θανεῖν ἀνάγχη πᾶσιν, οὐδ᾽ ὅταν ϑέλῃς. 

Τὸ ϑανεῖν φοβεῖσθαι χεῖρόν ἔστι τοῦ θανεῖν. 
Οὐχ ἤρεσε πολλοῖσι πολύγαμος γυνή. 
Νοοῦσα μουνὰξ ἢ γυνὴ, χαχῶς νοεῖ. 


E 


Πολλοῖς ἀπειλεῖ ὥδτις Y chai 


245 


Πάντας φοβεῖσθαι, πᾶσιν ὃς φοβερὸς, χρεών. 
Φειδοῦς τὸ λιτόν ἐστιν ἐνδείας ἄχος. 
᾿Αρνητιῶν φειδωλὸς εὗρεν αἰτίαν. 
᾿Δρνεῖθϑ᾽ ἑαυτῷ, δυσπόριστ᾽ αἰτούμενος. 
᾿Ατοπήματ᾽. αἰεὶ μεγάλ᾽ ἀπιστεῖσϑαι φιλεῖ. 
Τῷ δυστυχεῖ χράτιστον ἀπράγμων βίος. 
Οὐδὲν ἀφελοίη, πλὴν ὅπερ ἔδωχεν, τύχη. 
Τοῦ νοῦ χρατοῦντος ὄμματ᾽ οὐχ ἁμαρτάνοι. 
Μηδὲν σϑένειν, ἔστι ϑανόντα ζῇν τόδε. 
Οὐχ ἴδιον ἣγοῦ τό γε πεφυχὸς μὴ μένειν. 
Τί αἴσχιον γέροντος ὃς ζῇν ἄρχεται; 
Ἔν ἀφψιμαχίαις ἣ ἀχρίβει᾽ ὀλισθάνει. 

δῆγμ᾽ ὕποπτον, οὐχ ἐρειπίοις ϑάνοι. 
Οὐχ εὐτυχὴς ἔσϑ᾽ ὅστις οὐχ αὑτῷ δοχεῖ. 
Οὐκ ἀγαϑὸν, εἶναι τοῦ χαχοῦ χρείττω, χαλῶ. 
Ἐλάχιστον οὐχ ἔσϑ᾽ ὅπερ ἔλαττον ἀπλέτου. 
Οὐχ ἔστι δή σον, ὅσον ἐποίησ᾽ ἣ τύχη. 
Τό oot δυσαγχάλιστον ἐπίϑες μηδενί. 
Οὐδὲν μέγ᾽ ἐστὶ, πλὴν ἀμίσϑωτον, xaxóv. 
Οὐδὲν τοσοῦτο χέρδος, ὡς φειδὼ, πέλοι. 
᾿Αχινδύνως οὐχ ἔστι χινδύνου χρατεῖν. 
Οὐ τοῖς παροῦσιν ἐλπὶς ἀρχεῖται χαχή. 
Οὐχ ἀτρεμεῖ πόϑ᾽ ἣ συνείδησις xax. 
ΠΠειϑαρχίας τὸ κῦδος ἰσοῦται χράτει. 
Μέρος χάριτος, αἰτοῦσιν ἀρνεῖσϑαι ταχύ. 
Νιχᾷ 8€ αἰῶν᾽ ἢ φιλοιχτίρμων φύσις. 
Κίμβιξ ἀφῆλιξ μαχρὸν οὐ βιώσεται. 
Καϑαρὰς τὸ ϑεῖον χεῖρας, οὐ πλήρεις σχοπεῖ. 
Üc' ἐστὲ μεταμελητέ᾽ ἐν μαχρῷ βίῳ! 
"Qc οἶχτον αἰτεῖ μή ποτ᾽ οἰχτίσας πάρος! 
Οὐδεὶς τί δύναταί γ᾽ οἷδε, πλὴν πεῖραν λαβών! 
"Qv πρᾶξις αἰσχρὰ, μὴ δόχει τάδ᾽ εὔστομα. 
"Oc προπετὲς, ἅπερ οὐχ οἶδας, ἀϑετεῖν ἄχριτα. 
Ὃ ποϑεῖς, ἔχοις ἄν, ἣν τό γ᾽ ἀρχέσον mobi. 
᾿Αεὶ φοβηϑεὶς χρίνεται xa9' ἡμέραν. 
"Ael χαχίων ἣ ἐπιοῦσα τῆς προτοῦ. 
Ei τὰ xdx! ὀνεῖ σὲ, πλημμελεῖς ποιῶν καλά. 


246 


Ταχύπλουτος ἀνὴρ οὐ γένοιτ᾽ ἄν δεξιός. 
Ὄλβος χάϑ᾽ αὑτοῦ χρῇμ᾽ ἀσύστατον φύσει. 
Βαρεῖα μῆνις οὐδέν᾽ εἴωϑε σχοπεῖν. 

Οὐχ ἔστ᾽ ἀνελϑεῖν ἐνυθ άδ᾽, ὅϑεν ἔβης; βαρύ. 
Τ᾽ οὖς δημοτῶν, τό τ᾽ ὄμμα, μάρτυρες xaxo(. 
Φίλους ἐπαινεῖν φανερὰ, νουϑετεῖν λάϑρα. 
Eic τοὺς φοβοῦντας ὁ φόβος ἀναποδίζεται. 
Ἐλπὶς βραβείου τοὺς πόνους παρηγορεῖ. 

Τὸ πᾶσ᾽ ἄφυχτον δεδιέναι, πρὸς ἄφρονος. 
"Dc ἄτοπον, ἄρχειν τῶν πέλας, αὑτοῦ δὲ μή! 
Σχευὴ δ᾽ ὕποπτόν ἐστι τοῖς ὠνουμένοις. 
Κίμβιξ τοσοῦτο δεῖτ᾽ ἔχων, ὅσον οὐχ ἔχων. 
Κίμβιξ 8 λιτὸν, δειλὸς εὐλαβῆ καλεῖ. 
"Ymatoypoc ἔνδει᾽ ἥτις ἐχ δόξης ἔφυ. 

Βουλὴν ταχεῖαν μετάμελος μετέρχεται. 
Φέρων παλαιὰν ὕβριν, ἐχχαλεῖς νέαν. 

Ψεχτὸν πάλαι μὲν, νῦν δὲ θωπεί᾽ ἔστ᾽ ἔϑος. 


TPOXAIKOI. 
“Ὅσον ἐνὶ χύβοις τρίβων, τόσον ἔσϑ᾽ ὁ χυβευτὴς xaxóc. 
Δύναται οὔτ᾽ ἀνδρεῖος ὕβριν, οὔτε γεννάδας φέρειν. 
Alypoc ὡς εὔσχημόν ἐστι, τῶν καλῶν ὑπερϑανεῖν. 
“Ὅστις ἐστι τ ἄοιχος, οὗτός ἐστ᾽ ἄταφος νέχυς. 
Οὐ γυναιχῶν ἐπιμελεῖται, πλὴν δύσελπις τῆς σχολῆς. 
᾿Επιτυχὼν γήρως, μάτην ποϑεῖς ἀνηβάσχειν πάλιν. 
Τῷ χράτει σύνοιχος ὀργὴ σχηπτός ἐστιν ὀξύπληξ. 
Σὺ χάριν εὐτυχοῦντι γρήσας, δυστυχῶν ἀπολαμβάνοις. 
ἌΛλγος ἐν βασάνοις ἄφωνόν ἐστιν ἀϑλιώτατον. 
Ὑπ᾽ ἀνυπευϑύνου μάλ᾽ ἀνδρός ἐστιν ὁβρίσϑαι βαρύ. 
Ἔστι δὴ μνήμων ἑαυτοῦ 6 ἐλεῶν τὸν ὀυστυχῇ. 
Δεύτερος ναυηγὸς οὐκ εὖ τῇ ϑαλάττῃ μέμφεται. 
Ἔν καχοῖς 9appsiv dv εἴη πλὴν ἀϑώου, μηδενός. 
ὍὌλβος αὖ φίλους ἔτεξε, συμφορὰ δ᾽ ἐλέγχεται. 
Θυμὸν ἔγχοτον δαμάζων, πολέμιον νιχᾷ μέγαν. 
Εὐτυχῆ καλῶν σε, χατὰ σοῦ τὴν τύχην ἐρεσχελεῖς. 
Τὸν φίλον χτήσαι᾽ ἂν ἐχϑρὸν ὡς γενησόμενόν ποτε. 
[làc' ἐπίστροφψαν μεγίστῳ χινδύνῳ φυλάσσεται. 


247 


Δῶρα δοὺς νεχρῷ, δίδωσιν οὐδὲν, αὑτὸν δὲ στβερεῖ. 
Κῦβος οὐχ ἐᾷ σχοπεῖν τί φευχτέον, τί 9' αἱρετόν. 
Οὐ τέλειόν ἐστιν, ὧς ἄμεμπτον εἶναι, μηδϑέν. 
Οὐδαμῇ χρεῖττον ϑανεῖν, 7] ij ἐβίωμεν ἀσμένως. 
"Ayapw ἀποκαλῶν τιν᾽ ἄνδρα, πᾶν ὄνειδος ἐξέφης. 
Διαφέρει τί πόσσ᾽ ἔχεις, εἰ πλείον᾽ ἔσϑ᾽ ἅττ᾽ οὐχ ἔχεις. 
Καταγελως, ἀδίκων δι᾽ ἔχϑραν, τὴν δικαιοσύνην πατεῖν. 
Τὸ παριδεῖν περὶ πλεῖον ὠφέλησε τῆς τιμωρίας. 


DIONYSII CATONIS Disticha de Moribus. 


ΙΩΣΗΠΟΣ KAAANOS IIOYTEANIAAIZ 
ΑΔΕΛΦΟΙΣ. 

Ὃ παῖδες γλυχὺ πατρὸς ἀμωμήτοιο γένεϑλον, 
᾿Ελλογίμοιο σοφοῦ τόδε βιβλίον εὔφρονι ϑύμῳ 
Δέχϑε παλαιὸν ὁμοῦ τε χαὶ ἀρτιγενές. τὸ γὰρ ἡμεῖς 
Τοῖς ᾿Ιταλοῖς γνωστὸν, τοῖς δ᾽ Ελλήνεσσιν ἄγνωστον 
(Μὰφ γὰρ ἐγνώριζεν τοῖς “Ελλήνεσσι Πλανούδης) 
Ὑμῖν ἦρα φέροντες, ἐς “Ἑλλάδα γαῖαν ἱχέσϑαι 
Ἔξ Ἰταλῶν χελόμεσϑα, xai “Ἑλλάδα γῆρυν ἰάλλειν, 
Εὐεπίης σοφίης τε χλυτὸν πόνον, ὄφρα δαΐτε 
᾿Αμφότερον, συνετῶς τε λαλεῖν, πινυτῶς τε φρονῆσαι. 


IOSEPHUS SCALIGER FRATRIBUS PUTEANI 
FILIIS. 

O pueri, patris laudati blanda propago, 

Doctoris clari tranquilla mente volumen 

JEzcipite hoc, vetus atque novellum: quippe quod olim 

Solis notum Italis, Graecae ignorobile genti, 

(Nam frustra Graecis voluit vulgare Planudes) 

Ut vobis faveamus, in oras pergere Graecas 

Jussimus ex lialis, et. Graecam fundere vocem. 

PFacundum simul, et sapiens opus: unde paretur 

Uirumque, eloquium, atque animi sapientia, vobis. 


248 


Praefatio Catonis ad Filium. 
Φρασάμενος πλείστους ἀνθρώπων, ὡς περὶ ϑεσμοὺς 
Ἠϑῶν πλάζονται, προνοεῖσθαι τῶνδε μάλιστα 
"Λξιον ὠϊσάμην, καὶ λήματος ἀντιλαβέσϑαι, 

Ὄφρα χαλῶς ζώωσι, xal εὐκλεὲς εὖχος ἄρωνται. 
Δεῦρ᾽ ἄγε τέχνον ἐμοὶ χεχαρισμένον, ὥς σε διδάξω 
Πῶς δεῖ, ῥυϑμίζοντα τεοῦ νοὸς ἤϑεα κοσμεῖν. 
Τάςδ᾽ οὖν ἐντολίας ἀνάγνωϑι, γνῶϑί τ᾽ ἀναγνούς. 
"Qy γὰρ ἀνέγνω τίς, μὴ δ᾽ ἔγνω, πάγχυ κατέγνω. 


α. Καὶ δὴ ἄχουσον ἐμοῦ. Θεῷ εὔχου. Στέργε τοχῇας. B. 
4. Τοὺς πηοὺς τίμα. Τὸν δφηγητὴν πεφόβησο. ὃ. 
e. Τήρησον τὸ δοϑέν. Νομίμοις ἀγορᾶς ὑποτάσσου. c. 
C. Τοῖς ἀγαϑοῖς ἀνδρῶν, xal τοῖς φρονίμοισιν δμίλει. 
ἡ. Εἰς τὴν συμβούλων ἄγυριν μὴ ἀχλητὶ παρελϑεῖν. 
9. Κοσμιότητος ἔχου χαϑαρῶς. ᾿Ασπαστιχὸς ἴσϑι. τ. 
ux, Εἶξον ἀρειοτέροισιν. ᾿Αφαυροτέρων πεφίδησο. ιβ. 
ty. Κτήματα σοῦ τηρεῖν. Αἰδὼ ἐπὶ πᾶσι φυλάττειν. 18. 
te. -Τημελίην ἄσχει. Βιβλίων ὅτι πλεῖστα διέρχου. ις. 
ιζ. Πάντα δ᾽ ἐνὶ μνήμῃ ταμιεύειν, ὧν xev ἀναγνῷς. 
ιη. Τῶν ἰδίων προνοεῖν. Πράῴως πάντεσσιν ὁμιλεῖν. ιϑ. 
x. Μὴ νεμεσᾶν ἀλόγως. χλευάζειν μηδενὸς ἔργον. xa. 
B Χρῇσον μὲν τὸ δάνειον, ὅτῳ χρήσεις δὲ, λογίζου. xy. 
x6. Εἴς γε δίκην πάριϑι[.] τῷ βήματι ἐμφάνισόν σε. χε. 
xc. Μὴ πολύδειπνος ἔμεν, μὴ συχνάχις εἰλαπινάζειν. 
χζ, Εὖδε τὸ μέτρον σοῦ. Τὰ Évopxa δίκαια φύλαττε. χη. 
x8. Οἰνόφλυξ μὴ γίνου. ᾿Αμύνασϑαι περὶ πάτρης. — À. 
λα. Μὴ προπετῶς πίστευσον. ᾿Αεὶ βουλὴν δὸς ἑαυτῷ. M 
Av. Μαχλάδα πόρνην φεῦγε. Διδάσχου γράμματα AO. 
πολλά. 
Ae. Μὴ γλώσσης φψεύδοιο χαριζόμενος παρεοῦσι. 
λς. Τοὺς ἀγαϑοὺς εὖ ἕρδε. Lem optas ἀπέχεσϑαι. — AC. 
Ax. Τὸ τρόπου εὔσχημον τήρει. Γὰ δίκαια δίκαζε. λϑ. 
μ. Καρτερίῃ γονέας νίκα. Μέμνηδο παϑὼν εὖ. μα. 
μβιΔυστυχέας μὴ σχῶπτε. Γενοῦ σύννους τε καὶ ἐμ- 


φρων. 
μδΑμφ᾽ ἀρετὴν τρίβοιο. Χαλινοῦ μήνιος ὁρμὴν. με. 


249 


pc. Μούνῳ ἄϑυρε τρόχῳ. Κυβείαν πᾶσαν ἀλεύου. μζ. 
. μη. Ἰσχύϊ μηδὲν ἐπίτρεπ᾽. ᾿Ελάσσονα μὴ ἀϑέριζε. μϑ. 
v. ᾿Αλλοτρίων xvedvav μή σε φρένας ἵμερος ἔλϑοι. 
va. Τὴν γαμετὴν σὴν ἀμφαγάπαζε. Τὰ τέχνα ὃι- νβ. 


δάσχου. 


νγν ϑέσο ϑεσμὸν, ἔνεγκε. Λάλει παρὰ δαιτὶ βρά- v. 


χιστα. ' 


ve. Τοῦϑ᾽ ἔρδειν, ὃ δίκαιον ἔφυ. Τὸν ἔρωτα φέρειν εὖ. vc. 


ΙΒ. 
ΙΓ. 


ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ. 
Εἰ Θεός ἐστι νοῦς, ὡς ϑέσφατα φησὶ παλαιῶν, 
Καὶ σὺ μάλ᾽ ἐνδυκέως χαϑαρῷ vot, τόνδε σέβιζβ. 


T6 πλέον ἀγρύπνει, μὴ ἀμέτρως δ᾽ ἴσϑι φίλυπνος. 


Ἢ μαχρή γ᾽ ἀνάπαυλα τροφὴν παϑέεσσι χοηργεῖ. 
Πρώτην τῶν ἀρετῶν ἡγοῦ τὴν γλῶσσαν ἐπισχεῖν. 
"Atq: ϑεοῦ γὰρ ἐχεῖνος, ὃς οἶδεν καίρια σιγᾷν. 
“Ῥήμασιν ἀντιλόγοις μὴ ἐναντίος ἴσϑι σεαυτῷ. 
Οὐδενὶ συμφωνήσει, ὃς οὐ συμφωνεῖ ἑαυτῷ. 
"Hy ποτ᾽ ἐς ἀνθρώπων ἐπίδῃς βίον, ἤϑεα τ᾽ αὐτῶν" 
Κὴν αὐτοὶ μωμῶντ᾽ ἄλλους, τῶν δ᾽ οὔτις ἄμωμος. 
Κτησάμενος βλαβερόν τι, xal εἰφίλον ἐστὶ, παραιτοῦ, 
"EcU ὅτι δεῖ πλούτοιο τὰ σύμφορα πρόσϑεν ἑλέσϑαι. 
"Qc λόγος αἱρῇται, σεμνὸς γενοῦ, ἠδὲ προσηνής. 
Ἔν καιρῷ σοφὸς ἦϑος ἀνεγχλήτως μεταβάλλει. 
Μεμφομένῃ δούλους μὴ ἄγαν πίστευε δάμαρτι. 


“Πολλάχις ἢ σύλλεχτρος, ὃν ἀνὴρ φίλατο; μισεῖ. 


"Hy τινα νουϑετέῃς, ὁ δ᾽ ἐφετμέων οὐχ ἐπαχούῃ, 
Εἰ μάλα μιν χραδίῃ φιλέεις, μὴ λῆγε μενοινῆς. 
Μὴ συνέριζε λόγῳ τοῖς ἀνδράσιν ἀχριτομύϑοις. 
Πᾶσι λόγος δέδοται, σοφίη δὲ φρενῶν ὀλίγοισι. 


. “Ὡς ἄλλους φιλέειν, ὡς καὶ φίλος εἶναι ἑαυτῷ. 


“Ὡς χρηστοῖς ἔσο χρηστὸς, ὅπως βλάβος οὐδὲν 
ἐπίσπῃς. 

Φεῦγε νέους ϑρύλλους, μὴ καινοτόμος τὶς ἀκούσῃς. 

Οὐδένα γ᾽ fj σιγὴ. τὸ λαλῆσαι δ᾽ ἤχαχε πολλούς 

Ἔλπίδ᾽ ἀπαγγελίης u$ ἑτοίμην αὐτίκα ἣγοῦ. 

Ἢ πίστις σπανίη γ᾽, ὅτι πολλοὶ πολλὰ λαλοῦσι. 


240 


Ἢ ζημία πέφύχεν ἐχ περιουσίας. 
Ἔχϑροῦ φρονῆσαι μᾶλλον, Y, λαλεῖν πέρι. 
᾿Αϑῶός ἐστι, χρηστὰ βουλεύειν, τριβή. 
Βουλευτέ᾽ ἐστὲ δὴν τὰ ἅπαξ χυρωτέα. 
ρστις πέποιϑε τῇ πλάνῃ, παραφρονεῖ. 
Καταφρόνησον χτῆσιν, ὧν ὀλεῖν δύνῃ. 
Πόλλ΄ ὑστερεῖ πένητι, πᾶν φιλαργύρῳ. 
Δεινὸν τὸ ϑῆλυ δαχρυοπλαστεῖν γόους. 
Χρόνου γ᾽ ὕποπτον δῶρον. ἁρπάζει ταχύ. 
Δυσηχοεῖν δεῖ πρὸς τυχόντ᾽ ἐγχλήματα. 
"O φροῦδον ἠγνόηχας, οὐχ ἀπόλωλέ σαι, 
Μαϑήτρι᾽ ἐστὶν fj ᾿πιοῦσα τῆς προτοῦ. 
“Ομόνοια μείζων ἐκ καταλλαγῆς ἔφυ. 
Νίχῃ ταχείᾳ δεῖ παρασχευῇς μαχρᾶς. 
Φϑίνοιτ᾽ ἄν ἄλγος μὴ αὐξάνειν ἔχον πρόσω. ' 
Βουλὴ στρατηγῶν ἐστὶν ἀνδρεία στρατοῦ. 
Εὐημεροῦσιν αἵρεσις ϑανάτου χαλή. 
Φεύγειν τὸ χέρδος ἐστὶ βασιλείας χρατεῖν. 
᾿Ανενδεὴς εἶ, ὅσον ἐλαττόνων. ἐρᾷς. 

“Ὥς ἐστιν ἐγγήραμα δυστυχὲς, φόβος! 

“Ὅν χάρις ἐλήφϑη, τόνδ᾽ ὀφείλεται τρόπον. 
᾿ργὴν ἀφαιρεῖν τὸ βέλος, οὐ δοῦναι, πρέπει. 
Πέφυχε ταχύτης xai βραδεῖα τῷ πόϑῳ. 
Θανάτου ᾿σϑ᾽ ἑταῖρος ἀχλεὴς βίος βροτῷ. 
Μέρους xaxíovou τέχμαρ ὄχλος ἐστ᾽ ἀεί. 
Βίος ἀϑλίῳ μήχκιστος, ὀλβίῳ βραχύς. 
᾿Αρετῆς ἀφορμὴν xal τὸ δυστύχημ᾽ ἔχει. 
Τοῖς ἀϑλίοις νοῦς ὑστερεῖ τε xal πέρι. 

Ἢ κχαρτέρησίς ἐστι δυστυχίας λιμήν. 

Καὶ τοῖς ποϑοῦσιν ὠχύτης ἐστὶ τριβή. 
Ἔχει μὲν ἰδίαν xal σχιὰν ἢ ϑρὶξ μία. 
Δίκαιος ἐχϑροῖς, πιστὸς ἐν βουλαῖς, πέλει. 
Kdx τῶν ἀϑώων ψεῦδος ἐχβάλλει πόνος. 
Καὶ πλημμελοῦντας ἐστιν εὐορχεῖν ϑέμις. 
Ἔστιν ὅ τε λήϑη χὧν περ οἶδας, ὠφελεῖ. 
Ὕβριν γε μισεῖ χὅστις ὑβρίζειν φιλεῖ. 

Ei xal μέμυχεν ἕλχος, 7 γ᾽ οὐλὴ μενεῖ, 


9 ^ 


241 


Μόλις τυράννῳ προῖχα βασιλεύειν ϑέμις. 
Κέρδος βρότειον thv τύχην ποιεῖ ϑεόν. 
Σοφὸς φρενοῦται τοῖσι τῶν πέλας καχοῖς. 
Τὸ τῶν ἐν ὕψει πτῶμ᾽ ἐπισφαλέστατον. 
᾿Εγείρετ᾽ ἔργῳ τὸ καχὸν, ἀλλ᾽ οὐχ ἄρχεται. 
᾿Ολιγοστόν ἐστι τοῦϑ᾽, ὅπερ ζῶμεν βίου. 
Πάτρας στερίσχων αὑτὸν ἐστ᾽ ὀρϑῶς φυγάς. 
"Pénot γ᾽ ἄν εἰς τὸ μωρὸν εὐήϑης τρόπος. 
ἱῬᾷόν περ αὔξει τ᾽ ἀξίωμ᾽ 7) ἄρχεται. 
Ποιεῖ προσηνῆ xai τὸν ἄγνωστον τύχη. 
Τοὔγχλημα χεῖρον, πρᾶξιν ἣν σιγᾷς, ποιεῖς. 
Ψεῦδος χαχόφρων διαβολὴ ψευδὴς ἔφυ. 
Σύμφησιν ἀδικεῖν, φυγοδιχῶν ὅστις χυρεῖ. 
Ὄλβου παλαιοῦ ϑρέμμα, πλουσίου yóAb«. 
Θάλλουσα χαχία δυστύχημ᾽ ἐσθλῶν ἔφυ. 
Τὰ ῥᾷστ᾽ ἂν οἴσοις χαὶ τὰ δυσχερῇ φέρων. 
Φέρειν ἄφυχτα τῶν χαχῶν, μὴ λοιδορεῖν. 
Φέρων τὸ βλάπτον χαὶ τὸ σύμφορον φέροις. 
Τὰ πλαστὰ πρὸς τὸν ἴδιον ἄν δράμοι τρόπον. 
Τὴν πίστιν οὐχ ὀλέσειε πλὴν ὁ μὴ ἔχων. 
Τέῳ πέποιϑε, πίστιν ὅστις ὥλεσεν ; 

Τὴν πίστιν ὀλέσας τί ὀλέσειεν ἄν πρόσω; 
Ὅϑεν ἦλϑ᾽ δμόφρων πίστις, οὐχ ἀνέρχεται. 
*Qpatov εἶδός ἐστι ἄλαλος σύστασις. 

Τύχη βροτείων χῦρος οὐχ ἔχει τρόπων.᾿ 
Ὄλβος μέγας δούλευμα χυρίῳ μέγα. 

Οὐδενὶ τύχη δύναιτο τῆς βουλῆς πλέον. 
Ποιεῖ παραπλῇγ ἣ τύχη ϑάλπουσ᾽ ἄγαν. 
"Anat ἐνοχλοῦσ᾽ οὔ τινι στέργει τύχη. 
Θέλγει τύχη .σαίνουσ᾽ ὅταν ϑηρητιᾷ. 

Χάρις πολιτῶν πρὸς τὰ τῆς τύχης ῥέπει. 
Στίλβουσα ϑραυστόν ἐστιν ὡς ὕελος τύχη. 
Τύχη δίδωσι χρῇσιν, οὐ χτῇσίν τινος. 
Τύχης λαβέσϑαι μᾶλλόν ἐστιν, Tj χρατεῖν. 
Νόσφισμός ἐστιν, ὃ οὐχ ἂν ἀποδοίης, λαβεῖν. 
Παύρων χολούει μῖσος 3 πυχνὴ δίκη. 


16 


------.-- --- --- 


242 


Λιτὴ δίαιτα πάρυφος ἐστ᾽ εὐδοξίας. 
Λιταῖς ἀκαμπὴς δυσπαραίτητος τρόπος. 
Τἀνεξίκαχον ὀργισϑὲν οἱστροῦται ταχύ. 
Τὸ μέλλον ἀϑλεῖ μή τι νιχᾶσϑαι ϑέλον. 
Διπλοῦν ἁμάρτημ᾽ οὗ τις οὐχ αἰδὼ χυρεῖ. 
Τοὔγχλημα, καίπερ μετρίως λεχϑὲν, xaxot. 
"Anay ἐν ὄψει λανθάνον xaxbv, βαρύ. 
Τὸ χρῖμα μηδὲν οὐ πρόχριμ᾽ ἔχον, βαρύ. 
Βαρὺ πρόχριμα, χρῖμα μηδὲν οὐχ ἔχον. 
Ψυχῆς βαρεῖα μεταμελουμένης τίσις. 
Φρόνημα σεμνὸν οὐ διχογνῶμον πέλει. 
᾿Εχϑρὸς κάχιστος, ὅστις ἐν νῷ χρύπτεται. 
Τομώτερ᾽ ἐστὶ χινδύνων ἄχη τινά. 
Χρηστοῦ βαρεῖα μῆνις ἀνθρώπου xopsi. . 
Πρόσταγμὰ δεινὸν τῆς συνηϑείας ἔφυ. 
“ΑἈπασα δεινὴ τοῖς ἀπείροις συμφορά. 
Τὸν ἴδιον ἔλαχον ἰὸν αἱμύλοι λόγοι. 
Διδοῦσ᾽ ἀφορμὴν χαχολόγοις πυχνοὶ γάμοι. 
Φέρειν διάδοχον, Y, γράφειν, χρεῖττον πέλει. 
Κλαίων διάδοχος ὑπὸ προσωπείῳ γελᾷ. 
"Qc χτῆμα δυστήοητον ἔστ᾽ εὐδοξία; 
"Qe δεινὸς, ὅστις οἴετ᾽ ἀσφαλὲς ϑανεῖν! 
Ἔνδεια τολμᾷν πόλλ᾽ ἀναγχάζει βροτούς. 
Ἔξω γ᾽ ξαυτοῦ γέγονε μηνίων ἀνήρ. 
Τοῦ μὴ στερεῖσϑαι τῶν πόνων, εὗρες τύχην. 
Ὅσους ἄν ἰδίων ἀποβάλοις, τοσάχις ϑανεῖ. 
"Ανϑρωπος ἄλλο φϑέγγετ᾽, ἄλλο δ᾽ ἐννοεῖ. 
Βίῳ σ᾽ ἔχρησεν, οὐ δέδωχεν, ἢ τύχη. 
Τί ἐστ᾽ ἀνάγχη;: ϑεσμὸς εὐσχήμων χρόνου. 
Καλόν γ᾽ ὑπηρέτημα, δουλεύειν χρόνῳ. 
Τοὔζν]δοξον ἐστι δευτέρα παγχτησία. 
Σύ[Ὑ]γνωστός ἐστιν, ὅστις αἰσχυνὴν ἔχει. 
ΣΟ[]γνωϑι τοῖς ἄλλοισι μὲν, ἑαυτῷ δὲ μή. 
αὐτοῦ κατέγνως ᾧ ἠδίκησας ἤματι. 
Καταπροιξασϑ᾽ ὀλίγ᾽ ἁμαρτόντων ἔνι. 
᾿Ερῶντος ἀνδρὸς μῆνις αἰεὶ ψεύδεται. 
Ἔν ἀϑλίοισιν ὕβρις ἐστὶ χ᾽ ᾧ γέλως. 


248 


Ἔν τῷ δικάσαι τὸ ταχὺ πᾶν. ὑπαίτιον. 
Φειδωλὸς οὔ τεῷ χρηστὸς, ἐσθ᾽ αὑτῷ xaxóc. 
Ἔν τοῖσιν ἀπόροις ἐστὶ παράβολον πολύ. 
Οὐχ εἶσ᾽ ὑβρισταὶ σχετλίων ἀχληρίαι. 
Σύνοιδ᾽ 6 χείρων οἷς ὃ χρείττων Tte. 
Ἢ δι’ εὐγέϑει ἐστ᾽ ἀνεπίδεχτον ὕβρεως. 
᾿Αναξίου δεόμενος ἀδικεῖς τοὐγενές. 
*Axavtac ἔβλαψ᾽ ἀϑλίους ἀχάριστος εἷς. 
᾿Εχϑρὸν φοβεῖσϑαι χαὶ χαμαίζηλον, σοφοῦ. 
Τῖσαι τὸν ἐχϑρόν ἐστι δεύτερος βίος. 
Λήϑη βαρειῶν ἐστὶν ὕβρεων ἄχος. 
Χάριν δεομένῳ δὶς δίδωσ᾽ ὁ δοὺς ταχύ. 
ΠΠαῦρ᾽ ὑστερεῖ πένητι, πολλὰ κίμβιχι. 
Μεμηνότ᾽ ἀνδρὶ πᾶς μεμηνέναι δοχεῖ. 
"Evoxeuoc ἔνδει᾽ ὀλβίου τὸ φιλάργυρον. 
Iloi' ἐστὶ, μάνϑαν᾽, ὥστε δρᾶν, τὰ χρήγυα. 
Φϑόνος τὸ βλαβερὸν, οὐ τὸ σύμφορον λαλεῖ. 
Φϑόνος λάϑρα μὲν, δυσμενῶς δ᾽ ὀργίζεται. 
᾿Ανεχτὸν εὐψύχοισιν, 3] μάχαρι φϑόνος. 
Παριδὼν τὸ πλημμέλημ᾽ ἁμαρτάνειν ποιεῖς. 
"Αχοντ᾽ ἐρύχων ἐχχαλεῖς ἐξιέναι. 
᾿Οργὴν φυλάττου βραχέα, τὴν ἔχϑραν δ᾽ ἀεί, - 
Χολουμένοισι τόλμα xal βουλὴ δοχεῖ. 
Παύρων δεόμενός ἐστιν, ὃς παύρων ἐρᾷ. 
Μὴ ópàv τι, μίσους ὥστε πάσχειν σ᾽ ἀξια. 
Πίστευσον, ὡς μὴ δυσμενῇ χτᾶσϑαι, φίλῳ. 
Γένοιτ᾽ dy οὐδὲν ᾿δὺ, πλὴν àx μεταβολῆς. 
Σαυτοῦ χατέγνως ἄδιχον ἀπολύων, χριτά. 
ἔλλγησις ἐχϑρῶν ἠδιχημένοις ἄχος. 
δὲν μέτεστι χοινὸν αἴνῳ xal τρυφῇ. 
"Eppst: παλαιὸς αἶνος, ἣν μὴ νέος ópq. 
ἴΑδιχος νόμον δέδοικεν, ὃ δ᾽ ἀϑῶος τύχην. 
Τὰ δοϑέντ᾽ ᾿ἀπαιτεῖ μεταμελουμένη τύχη. 
Ὃ τοῦ γενέσϑαι χαὶ ϑανεῖν, χοινὸς νόμος. 
Πάντας δαμάζει xal τὸ νεῦμα τῆς τρυφῆς. 
Τρυφὴ χαραχτὴρ ὧν γ᾽ ὁ νοῦς χοῦφος φρονεῖ. 
αχοῦ χαραχτὴρ γλῶσσα νοῦ χαχόστομος. 
465" 


244 


"Eot' ἄντ᾽ ὀνείδους τ᾽ ἀξίωμ᾽ ἀναξίων. 
Οὐχ ἔστι χέρδος ζημίας ἄλλων ἄτερ. 
'"Evüst(" ἀσώτῳ πολλὰ, πάντα χίμβιχι. 
Φύσει διάδοχος πιστός ἐστιν, οὐ γραφῇ. 
Τῷ μέγα φρονοῦντι λῇσις, ἀδικίας ἄχος. 
Οἴχτου βοχϑοῦ δεομένη δίχη, χαχή. 
Φύσεως ἀποτρίβον τι φάρμαχον, xaxóv. 

Τ᾽ ἀλλοτρίων σύνηϑες, ἡδονὴ χαχή. 

Kaxal φύσεις οὐχ ἐνδεεῖς διδασχάλου. 

Οὐχ ὀρϑὸν, ὅ τι δὴ πράττεται πίστει τύχης. 
Τὸ χράτος ἴδιον ὄλλυσ᾽ ὁ προστάσσων χαχῶς. 
Τὸν ἱατρὸν οὐχ εὖ διάδοχον ὃ νοσῶν γράφει. 
Ὃ μὴ δυνάμενος εὖ ϑανεῖν, χαχῶς βιοῖ. 
᾿Αεὶ βιώσειν προσδοχῶν, χαχῶς βιοῖ. 

Χείρω λόγον βλάσφημον ἑρμηνεὺς ποιεῖ, 
Καχοῦν ϑέλοντι πρόφασις οὐχ ἐλλείπεται. 
Ποιεῖ πονηροὺς ἦϑος ἀχάριστον ϑαμά. 
"Hist πονηρῷ σῖτός ἐστ᾽ ἰδία φύσις. 
᾿Ανδρῶν γυναῖχες χρείττονες βουλῇ χαχῇ. 
Βουλῆς χκχαχῇς τῷ δόντι πάγχαχον τέλος. 
Ἢ μὴ τραπῆναι δυναμένη βουλὴ, xax. 
᾿Εσϑλῶν ὑποχριτὴς ὃ καχός ἐστι παγχαχος. 
Abto0 γ᾽ ἔχατι χρηστὸς, αὐδάσϑω xaxóc. 
Φόβου παρόντος, ὕπνος οὐχ ἔχει τόπον. 
᾿Απατῶσιν ἧττον οἱ τάχιστ᾽ ἀρνούμενοι. 
Δούλους δεδοιχώς ἐστι τῶν δούλων χάτω. 

. Ὃ χρηστὸς οὐχ εἴη, λέγοιτο δ᾽ ἄν ἄϑλιος. 
᾿Αζηλός, ἐστιν ἀϑλιωτάτη, τύχη. 

Λαλεῖν ϑέλοντα σ᾽ οὐχ ἐᾷσϑαι, σχέτλιον. 
Εἰ χαὶ ἀηδὲς ἣ τριβὴ, ποιεῖ σοφούς. 

Πρὸ τοῦ ποϑεῖν τὸν ϑάνατον, ὄλβιον ϑανεῖν. 
Θανεῖν ἀνάγχη πᾶσιν, οὐδ᾽ ὅταν ϑέλῃς. 

Τὸ ϑανεῖν φοβεῖσϑαι χεῖρόν ἐστι τοῦ ϑανεῖν. 
Οὐχ ἤρεσε πολλοῖσι πολύγαμος γυνή. 
Νοοῦσα μουνὰξ ἣ γυνὴ, χαχῶς νοεῖ, 
Πολλοῖς ἀπειλεῖ, ὅστις ἠδίκησ᾽ ἕνα. 
Ὑβρισμένον τὸ ἄκαχον ἀλλάττει φύσιν. 


245 


Πάντας φοβεῖσθαι, πᾶσιν ὃς φοβερὸς, χρεών. 
Φειδοῦς τὸ λιτόν ἐστιν ἐνδείας ἄχος. 
᾿Αρνητιῶν φειδωλὸς εὗρεν αἰτίαν. 

᾿Αρνεῖϑ᾽ ἑαυτῷ, δυσπόριστ᾽ αἰτούμενος. 
᾿Ατοπήματ᾽. αἰεὶ μεγάλ᾽ ἀπιστεῖσθαι φιλεῖ. 
Τῷ δυστυχεῖ χράτιστον ἀπράγμων βίος. 
Οὐδὲν ἀφελοίη, πλὴν ὅπερ ἔδωχεν, τύχη. 
Τοῦ νοῦ χρατοῦντος ὄμματ᾽ οὐχ ἁμαρτᾶνοι. 
Μηδὲν σϑένειν, ἔστι ϑανόντα ζῇν τόδε. 

Οὐχ ἴδιον ἣγοῦ τό γε πεφυχὸς μὴ μένειν. 

Τί αἴσχιον γέροντος ὃς ζῇν ἄρχεται; 

"Ev ἁψιμαχίαις ἣ ἀχρίβει᾽ ὀλισθάνει. 

Q ῥῆγμ᾽ ὕποπτον, οὐχ ἐρειπίοις ϑάνοι. 

Οὐχ εὐτυχὴς ἔσϑ᾽ ὅστις οὐχ αὑτῷ δοχεῖ. 
Οὐκ ἀγαϑὸν, εἶναι τοῦ χαχοῦ χρείττω, χαλῶ. 
Ἐλάχιστον οὐχ ἔσϑ᾽ ὅπερ ἔλαττον ἀπλέτου. 
Οὐχ ἔστι δή σον, ὅσον ἐποίησ᾽ ἣ τύχη. 

Τό σοι δυσαγχάλιστον ἐπίϑες μηδενί. 

Οὐδὲν μέγ᾽ ἐστὶ, πλὴν ἀμίσϑωτον, καχόν. 
Οὐδὲν τοσοῦτο χέρδος, ὡς φειδὼ, πέλοι. 
᾿Αχινδύνως οὐχ ἔστι χινδύνου χρατεῖν. 

Οὐ τοῖς παροῦσιν ἐλπὶς ἀρχεῖται xax. 

Οὐχ ἀτρεμεῖ πόϑ᾽ ἣ συνείδησις χαχή. 
Πειϑαρχίας τὸ χῦδος ἰσοῦται χράτει. 

Μέρος χάριτος, αἰτοῦσιν ἀρνεῖσϑαι ταχύ. 
Nuq δί᾽ αἰῶν᾽ ἣ φιλοιχτίρμων φύσις. 
Κίμβιξ ἀφῆλιξ μαχρὸν οὐ βιώσεται. 
Καϑαρὰς τὸ ϑεῖον χεῖρας, οὐ πλήρεις σχοπεῖ. 
"Oc! ἐστὶ μεταμελητέ᾽ ἐν μαχρῷ βίῳ! 

"Qc οἶχτον αἰτεῖ μή ποτ᾽ οἰχτίσας πάρος! 
Οὐδεὶς τί δύναταί γ᾽ οἶδε, πλὴν πεῖραν λαβών! 
"Qv πρᾶξις αἰσχρὰ, μὴ δόχει τάδ᾽ εὔστομα. 
"Qc προπετὲς, ἅπερ οὐχ οἶδας, ἀϑετεῖν ἄχριτα. 
Ὃ ποϑεῖς, ἔχοις ἂν, ἣν τό γ᾽ ἀρχέσον ποϑῇς. 
"Ael φοβηϑεὶς χρίνεται καϑ᾽ ἡμέραν. 

"Ael χαχίων ἣ ἐπιοῦσα τῆς προτοῦ. 

Εἰ τὰ xdx' ὀνεῖ σὲ, πλημμελεῖς ποιῶν χαλά. 


ule mcn di tel 


ιν ᾿ 


246 


Ταχύπλουτος ἀνὴρ οὐ γένοιτ᾽ ἄν δεξιός. 
Ὄλβος χάϑ᾽ αὑτοῦ χρῆμ᾽ ἀσύστατον φύσει. 
Βαρεῖα μῆνις οὐδέν᾽ εἴωϑε σχοπεῖν. 

Οὐχ ἔστ᾽ ἀνελϑεῖν ἐνυθ άδ᾽, ὅϑεν ἔβης, βαρύ. 
Τ᾽ οὖς δημοτῶν, τό τ᾽ ὄμμα, μάρτυρες καχοί. 
Φίλους ἐπαινεῖν φανερὰ, νουϑετεῖν λάϑρα. 
Eic τοὺς φοβοῦντας ὃ φόβος ἀναποδίζεται. 
Ἐλπὶς βραβείου τοὺς πόνους παρηγορεῖ. 

Τὸ πᾶσ᾽ ἄφυχτον δεδιέναι, πρὸς ἄφρονος. 
Ως ἄτοπον, ἄρχειν τῶν πέλας, αὑτοῦ δὲ μή! 
Σχευὴ δ᾽ ὅποπτόν ἐστι τοῖς ὠνουμένοις. 
Κίμβιξ τοσοῦτο δεῖτ᾽ ἔχων, ὅσον οὐχ ἔχων. 
Κίμβιξ 8 λιτὸν, δειλὸς εὐλαβῇ καλεῖ, 
Ὕαισχρος ἔνδει᾽ ἥτις àx δόξης ἔφυ. 

Βουλὴν ταχεῖαν μετάμελος μετέρχεται. 
Φέρων παλαιὰν ὕβριν, ἐχκαλεῖς νέαν. 

Ψεχτὸν πάλαι μὲν, νῦν δὲ ϑωπεί᾽ ἔστ᾽ ἔϑος. 


ΤΡΟΧΑΙΚΟΙ. 
“Ὅσον ἐνὶ χύβοις τρίβων, τόσον ἔσϑ᾽ 6 κυβευτὴς xaxóc. 
Δύναται οὔτ᾽ ἀνδρεῖος ὕβριν, οὔτε γεννάδας φέρειν. 
Alypoc ὡς εὔσχημόν ἐστι, τῶν χαλῶν ὑπερϑανεῖν. 
θστις ἐστι φυγὰς ἄοικος, οὗτός ἐστ᾽ ἄταφος νέχυς. 
Οὐ γυναικῶν ἐπιμελεῖται, πλὴν δύσελπις τῆς σχολῆς. 
᾿Επιτυχὼν γήρως, μάτην ποϑεῖς ἀνηβάσχειν πάλιν. 
Τῷ χράτει σύνοιχος ὀργὴ σχηπτός ἐστιν ὀξύπληξ. 
Σὺ χάριν εὐτυχοῦντι χρήσας, δυστυχῶν ἀπολαμβάνοις. 
ἼΛλγος ἐν βασάνοις ἄφωνόν ἐστιν ἀϑλιώτατον. 
Ὑπ᾽ ἀνυπευϑύνου μάλ᾽ ἀνδρός ἐστιν ὁβρίσϑαι βαρύ. 
Ἔστι δὴ μνήμων ἑαυτοῦ 6 ἐλεῶν τὸν δυστυχῇ. 
Δεύτερος ναυηγὸς οὐχ εὖ τῇ ϑαλάττῃ μέμφεται. 
Ἔν χαχοῖς ϑαῤῥεῖν dv εἴη πλὴν d9éou, μηδενός. 
Ὄλβος αὖ φίλους ἔτεξε, συμφορὰ δ᾽ ἐλέγχεται. 
Θυμὸν ἔγχοτον δαμάζων, πολέμιον νιχᾷ μέγαν. 
Εὐτυχῇ χαλῶν os, χατὰ σοῦ τὴν τύχην ἐρεσχελεῖς. 
Τὸν φίλον χτήσαι᾽ ἄν ἐχϑρὸν ὡς γενησόμενον ποτα. 
Πᾶσ᾽ ἐπίστροφον μεγίστῳ χινδύνῳ φυλάσσεται. 


247 
Δῶρα δοὺς νεχρῷ, δίδωσιν οὐδὲν, αὑτὸν δὲ στερεῖ. 


Κῦβος οὐχ ἐᾷ σχοπεῖν τί φευχτέον, τί 9' αἱρετόν. 
Οὐ τέλειόν ἐστιν, ὃς ἄμεμπτον εἶναι, μηδεέν. 
Οὐδαμῇ χρεῖττον ϑανεῖν, 7, ἦ ἐβίωμεν ἀσμένως. 
ἼΛχαριν ἀποχαλῶν τιν᾽ ἄνδρα, πᾶν ὄνειδος ἐξέφης. 
Διαφέρει τί πόσσ᾽ ἔχεις, εἰ πλείον᾽ ἔσϑ᾽ ἅττ᾽ οὐχ ἔχεις. 
Κατάγελως, ἀδίκων δι᾿ ἔχϑραν, τὴν δικαιοσύνην πατεῖν. 
Τὸ παριδεῖν περὶ πλεῖον ὠφέλησε τῆς τιμωρίας. 


DIONYSII CATONIS Disticha de Meribus. 


ΙΩΣΗΠΟΣ KAAANOX IIOYTEANIAAIX 
ΑΔΕΛΦΟΙΣ. 

Ὃ παῖδες γλυχὺ πατρὸς ἀμωμήτοιο γένεϑλον, 
᾿Ἑλλογίμοιο σοφοῦ τόδε βιβλίον εὔφρονι ϑύμῳ 
Δέχϑε παλαιὸν ὁμοῦ τε xal ἀρτιγενές. τὸ γὰρ ἡμεῖς 
Τοῖς ᾿Ιταλοῖς γνωστὸν, τοῖς δ᾽ Ελλήνεσσιν ἄγνωστον 
(Μὰψ γὰρ ἐγνώριζεν τοῖς “Ελλήνεσσι [[λανούδης) 
Ὑμῖν ἦρα φέροντες, ἐς “Ελλάδα γαῖαν ἱχέσϑαι 
Ἔξ Ἰταλῶν χελόμεσϑα, xai “Ελλάδα γῆρυν ἰάλλειν, 
Εὐεπίης σοφίης τε χλυτὸν πόνον, ὄφρα δαΐτε 
᾿Αμφότερον, συνετῶς τε λαλεῖν, πινυτῶς τε φρονῇσαι. 


IOSEPHUS SCALIGER FRATRIBUS PUTEANI 
. FILIIS. 

O pueri, patris laudati blanda propago, 

Doctoris clari tranquilla mente volumen 

Ezcipite hoc, vetus atque novellum: quippe quod olim 

Solis notum Italis, Graecae ignorabile genti, 

(Nam frustra Graecis voluit vulgare Planudes) 

Ut vobis faveamus, in oras pergere Graecas 

Jussimus ex ltalis, et Graecam fundere vocem. 

Facundum simul, et sapiens opus: unde paretur 

Utrumque, eloquium, atque animi sapientia, vobis. 


248 


Praefatio Catonis ad Filium. 
Φρασάμενος πλείστους ἀνθρώπων, ὡς περὶ ϑεσμοὺς 
Ἠϑῶν πλάζονται, προνοεῖσθαι τῶνδε μάλιστα 
Δξιον ὠϊσάμην, καὶ λήματος ἀντιλαβέσθϑαι, 

Ὄφρα χαλῶς ζώωσι, xal εὐχλεὲς εὖχος ἄρωνται. 
Δεῦρ᾽ ἄγε τέχνον ἐμοὶ κεχαρισμένον, ὥς σε διδάξω 
Πῶς δεῖ, ῥυϑμίζοντα τεοῦ νοὸς ἤϑεα χοσμεῖν. 
Τάςδ᾽ οὖν ἐντολίας ἀνάγνωϑι, γνῶϑί τ᾽ ἀναγνούς. 
Ὧν γὰρ ἀνέγνω τίς, μὴ δ᾽ ἔγνω, πάγχυ κατέγνω. 


a. Καὶ δὴ ἄχουσον ἐμοῦ. Θεῷ εὔχου. Στέργε τοχῇας. β. 
γ. Τοὺς πηοὺς τίμα. Τὸν δφηγητὴν πεφόβησο. 
ε. Τήρησον τὸ δοϑέν. Νομίμοις ἀγορᾶς ὑποτάσσου. ς. 
C. Τοῖς ἀγαϑοῖς ἀνδρῶν, xal τοῖς φρονίμοισιν ὁμίλει. 
η. Εἰς τὴν συμβούλων ἄγυριν μὴ ἀχλητὶ παρελϑεῖν. 
9. Κοσμιότητος ἔχου χαϑαρῶς. ᾿Ασπαστιχὸς ἴσϑι. τ. 
ια. Εἶξον ἀρειοτέροισιν. ᾿Αφαυροτέρων πεφίδησο. ιβ. 
w. Κτήματα σοῦ τηρεῖν. Αἰδὼ ἐπὶ πᾶσι φυλάττειν. (0. 
t. -Τημελίην ἄσχει. Βιβλίων ὅτι πλεῖστα διέρχου. ις. 
ιζ. Πάντα δ᾽ ἐνὶ μνήμῃ ταμιεύειν, ὧν xev ἀναγνῷς. 
ιη. Τῶν ἰδίων προνοεῖν. Πράως πάντεσσιν ὁμιλεῖν. ιϑ. 
x. Μὴ νεμεσᾷν ἀλόγως. χλευάζειν μηδενὸς ἔργον. χα. 
x Χρῆσον μὲν τὸ δάνειον, ὅτῳ χρήσεις δὲ, λογίζου. χγ. 
x6. Εἷς γε δίκην πάριϑι[.] τῷ βήματι ἐμφαάνισόν σε. χε. 
xc. Μὴ πολύδειπνος ἔμεν. μὴ συχνάχις εἰλαπινάζειν. 
χζ, Εὖδε τὸ μέτρον σοῦ. Τὰ Évopxa δίχαια φύλαττε. χη. 
χϑ. Οἰνόφλυξ μὴ γίνου. ᾿Αμύνασϑαι περὶ πάτρης. λ. 
λα. Μὴ προπετῶς πίστευσον. Aci βουλὴν δὸς ἑαυτῷ. 3 
Ay. Μαχλάδα πόρνην φεῦγε. Διδάσχου γράμματα AO. 
πολλά. 
Ae. Μὴ γλώσσης ψεύδοιο χαριζόμενος παρεοῦσι. 
Ac. Τοὺς ἀγαϑοὺς εὖ ἕρδε. Kaxm ορίας ἀπέχεσϑαι. — AC. 
λη. Τὸ τρόπου εὔσχημον τήρει. Τὰ δίκαια δίκαζε. λϑ. 
p. Καρτερίῃ γονέας νίκα. Μέμνηδο παϑὼν εὖ. μα. 
μβιΔυστυχέας μὴ σχῶπτε. Γενοῦ σύννους τε χαὶ ἐμ- 
ρων. 


pb. Aug ἀρετὴν τρίβοιο. Χαλινοῦ μήνιος ὁρμὴν. με. 


᾿ 
Á . 
--- 
f | 


249 


pc. Μούνῳ ἄϑυρε τρόχῳ. Κυβείαν πᾶσαν ἀλεύου. μζ. 

. μη. Ισχύϊ μηδὲν ἐπίτρεπ᾽, "EAdoocova μὴ ἀϑέριζε. μϑ. 

y. ᾿Αλλοτρίων χτεάνων. μή os φρένας ἵμερος ἔλϑοι. 

να. Τὴν γαμετὴν σὴν ἀμφαγάπαζε. Τὰ τέχνα ὃι- νβ. 

δάσχου. 

νγοῦ Ov ϑέσο ϑεσμὸν, ἔνεγκε. Λάλει παρὰ δαιτὶ βρά- νδ. 
20 χιστα. ᾿ 

γε. Τοῦϑ᾽ ἔρδειν, ὃ δίκαιον ἔφυ. Τὸν ἔρωτα φέρειν εὖ. vc. 


ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ. 
Α. Εἰ Θεός ἐστι νοῦς, ὡς ϑέσφατα φησὶ παλαιῶν, 
Καὶ σὺ μάλ᾽ ἐνδυκέως χαϑαρῷ vot, τόνδε σέβιζϑ. 
B. ᾿Τὸ πλέον ἀγρύπνει, μὴ ἀμέτρως δ᾽ ἴσϑι φίλυπνος. 
Ἢ μαχρή γ᾽ ἀνάπαυλα τροφὴν παϑέεσσι χοηργεῖ. 
Γ. Πρώτην τῶν ἀρετῶν ἣγοῦ τὴν γλῶσσαν ἐπισχεῖν. 
ἼΛγΥχι ϑεοῦ γὰρ ἐχεῖνος, ὃς οἶδεν καίρια σιγᾷν. 
A. “Ρήμασιν ἀντιλόγοις μὴ ἐναντίος ἔσϑι σεαυτῷ. 
Οὐδενὶ συμφωνήσει, ὃς οὐ συμφωνεῖ ἑαυτῷ. 
E. "Hy ποτ᾽ ἐς ἀνθρώπων ἐπίδῃς βίον, ἤϑεα τ᾽ αὐτῶν᾽ 
Κὴν αὐτοὶ μωμῶντ᾽ ἄλλους, τῶν δ᾽ οὔτις ἄμωμος. 
c. Κιτησαμενοςβλαβερόντι, xal εἰφίλον ἐστὶ, παραιτοῦ. 
"Ec ὅτι δεῖ πλούτοιο τὰ σύμφορα πρόσϑεν ἑλέσϑαι. 
Z. “ὥς λόγος αἷρῇται, σεμνὸς γενοῦ, ἠδὲ προσηνής. 
Ἔν καιρῷ σοφὸς ἦϑος ἀνεγχλήτως μεταβάλλει. 
Η. Μεμφομένῃ δούλους μὴ ἄγαν πίστευς δάμαρτι. 
Πολλάχις ἣ σύλλεχτρος, ὃν ἀνὴρ φίλατο, μισεῖ. 
0. Ἤν τινα νουϑετέῃς, ὁ δ᾽ ἐφετμέων οὖχ ἐπαχούῃ; 
Εἰ μάλα μιν χραδίῃ φιλέεις, μὴ λῇγε μενοινῇς. 
Ι. Μὴ συνέριζε λόγῳ τοῖς ἀνδράσιν ἀχριτομύϑοις. 
Πᾶσι λόγος δέδοται, σοφίη δὲ φρενῶν ὀλίγοισι. 
ΙΑ. “Ὡς ἄλλους φιλέειν, ὧς χαὶ φίλος εἶναι ἑαυτῷ. 
“Ὡς χρηστοῖς ἔσο χρηστὸς, ὅπως βλάβος οὐδὲν 
ἐπίσπῃς. 
IB. Φεῦγε νέους ϑρύλλους, μὴ καινοτόμος τὶς ἀχούσῃς. 
Οὐδένα γ᾽ ἢ σιγὴ. τὸ λαλῇσαι δ᾽ ἤχαχε πολλούς. 
ΙΓ. Ἐλπίδ᾽ ἀπαγγελίης μὴ ἑτοίμην αὐτίχα ἣγοῦ. 
Ἢ πίστις σπανίη γ᾽, ὅτι πολλοὶ πολλὰ λαλοῦσι. 


240 


Ἢ ζημία πέφυύχεν ἐχ περιουσίας. 
Ἔχϑροῦ φρονῇσαι μᾶλλον, ἣ λαλεῖν πέρι. 
᾿Αϑῶός ἐστι, χρηστὰ βουλεύειν, τριβή. 
Βουλευτέ᾽ ἐστὲ δὴν τὰ ἅπαξ χυρωτέα. 
Ὅστις πέποιϑε τῇ πλάνῃ, παραφρονεῖ. 
Καταφρόνησον χτῆσιν, dv ὀλεῖν δύνῃ. 
Πόλλ΄ ὕστερεϊ πένητι, πᾶν φιλαργύρῳ. 
Δεινὸν τὸ ϑῆλυ δαχρυοπλαστεῖν γόους. 
Χρόνου γ᾽ ὕποπτον δῶρον. ἁρπάζει ταχύ. 
Δυσηχοεῖν δεῖ πρὸς τυχόντ᾽ ἐγχλήματα. 
*O φροῦδον ἠγνόηκας, οὐχ ἀπόλωλέ σοι, 
Μαϑήτρι᾽ ἐστὶν ἢ ᾿πιοῦσα τῆς προτοῦ. 
“Ομόνοια μείζων ἐκ καταλλαγῆς ἔφυ. 
Νίχῃ ταχείᾳ δεῖ παρασχευῆῇς μαχρᾶς. 
Φϑίνοιτ᾽ ἄν ἄλγος μὴ αὐξάνειν ἔχον πρόσω. ' 
Βουλὴ στρατηγῶν ἐστὶν ἀνδρεία στρατοῦ. 
Εὐημεροῦσιν αἵρεσις ϑανάτου καλή. 

Φεύγειν τὸ χέρδος ἐστὶ βασιλείας χρατεῖν. 
᾿Ανενδεὴς εἶ, ὅσον ἐλαττόνων ἐρᾶς. 

“Ὡς ἐστιν ἐγγήραμα δυστυχὲς, φόβος! 

“Ὅν χάρις ἐλήφϑη, τόνδ᾽ ἐκρείλεται τρόπον. 
᾿᾽Οργὴν ἀφαιρεῖν τὸ βέλος, οὐ δοῦναι, πρέπει. 
Πέφυκε ταχύτης καὶ βραδεῖα τῷ πόϑῳ. 
Θανάτου ᾿σϑ᾽ ἑταῖρος ἀχλεὴς βίος βροτῷ. 
Μέρους καχίστου τέχμαρ ὄχλος ἐστ᾽ ἀεί. 
Βίος ἀϑλίῳ μήχιστος, ὀλβίῳ βραχύς. 

᾿Αρετῆς ἀφορμὴν χαὶ τὸ δυστύχημ᾽ ἔχει. 
Τοῖς ἀϑλίοις νοῦς ὑστερεῖ τε xal πέρι. 

Ἢ κχαρτέρησίς ἐστι δυστυχίας λιμήν. 

Καὶ τοῖς ποϑοῦσιν ὠχύτης ἐστὶ τριβή. 

Ἔχει μὲν ἰδίαν xal σχιὰν $j ϑρὶξ μία. 
Δίχαιος ἐχϑροῖς, πιστὸς ἐν βουλαῖς, πέλει. 
Kax τῶν ἀϑώων ψεῦδος ἐχβάλλει πόνος. 

Καὶ πλημμελοῦντας ἐστιν εὐορχεῖν ϑέμις. 
Ἔστιν ὅ τε λήϑη χὧν περ οἶδας, ὠφελεῖ. 
Ὕβριν γε μισεῖ χὅστις ὑβρίζειν φιλεῖ. 

Εἰ xal μέμυχεν ἕλχος, ἢ γ᾽ οὐλὴ μενεῖ. 


241 


Μόλις τυράννῳ προῖχα βασιλεύειν ϑέμις. 
Κέρδος βρότειον τὴν. τύχην ποιεῖ ϑεόν. 
Σοφὸς φρενοῦται τοῖσι τῶν πέλας καχοῖς. 
Τὸ τῶν ἐν ὕψει πτῶμ᾽ ἐπισφαλέστατον. 
᾿Εγείρετ᾽ ἔργῳ τὸ xaxbv, ἀλλ᾽ οὐχ ἄρχεται. 
᾿θΟλιγοστόν ἐστι τοῦϑ᾽, ὅπερ ζῶμεν βίου. 
Πάτρας στερίσχων αὑτὸν ἐστ᾽ ὀρϑῶς φυγάς. 
"Pénot γ᾽ ἄν εἰς τὸ μωρὸν εὐήϑης τρόπος. 
"Páóv περ αὔξει τ᾽ ἀξίωμ᾽ ἣ ἄρχεται. 
Ilowt προσηνῆ xai τὸν ἄγνωστον τύχη. 
Τοὔγχλημα χεῖρον, πρᾶξιν ἣν σιγᾷς, ποιεῖς. 
Ψεῦδος χαχόφρων διαβολὴ ψευδὴς ἔφυ. 
Σύμφησιν ἀδιχεῖν, φυγοδιχῶν ὅστις χυρεῖ. 
Ὄλβου παλαιοῦ ϑρέμκα, πλουσίου χόλδς. 
Θαάλλουσα χαχία δυστύχημ᾽ ἐσϑλῶν ἔφυ. 
Τὰ pdov dv οἴσοις xai τὰ δυσχερῆ φέρων. 
Φέρειν ἄφυχτα τῶν χαχῶν, μὴ λοιδορεῖν. 
Φέρων τὸ βλάπτον χαὶ τὸ σύμφορον φέροις. 
Τὰ πλαστὰ πρὸς τὸν ἴδιον ἄν δράμοι τρόπον. 
Τὴν πίστιν οὐκ ὀλέσειε πλὴν ὃ μὴ ἔχων. 
Τέῳ πέποιϑε, πίστιν ὅστις ὥλεσεν ; 

Τὴν πίστιν ὀλέσας τί ὀλέσειεν dv πρόσω; 
Ὅϑεν ἦλϑ᾽ δμόφρων πίστις, οὐχ ἀνέρχεται. 
"Qpaiov εἶδός ἐστι ἄλαλος σύστασις. 

Τύχη βροτείων χῦρος οὐχ ἔχει τρόπων... 
Ὄλβος μέγας δούλευμα χυρίῳ μέγα. 

Οὐδενὶ τύχη δύναιτο τῆς βουλῆς πλέον. 
Ποιεῖ παραπλῆγ᾽ ἢ τύχη ϑάλπουσ᾽ ἀγαν. 
“Απαξ ἐνοχλοῦσ᾽ οὔ τινι στέργει τύχη. 
Θέλγει τύχη. σαίνουσ᾽ ὅταν ϑηρητιᾷ. 

Χάρις πολιτῶν πρὸς τὰ τῆς τύχης ῥέπει. 
Στίλβουσα ϑραυστόν ἐστιν ὡς ὕελος τύχη. 
Τύχη δίδωσι χρῇσιν, οὐ χτῇσίν τινος. 
Τύχης λαβέσϑαι μᾶλλόν ἐστιν, 7| χρατεῖν. 
Νόσφισμός ἐστιν, ὃ οὐχ ἂν ἀποδοίης, λαβεῖν. 
Παύρων χολούει μῖσος 3. πυχνὴ δίχη. 


16 


242 


Λιτὴ δίαιτα πάρυφος ἐστ᾽ εὐδοξίας. 

Λιταῖς ἀχαμπὴς δυσπαραίτητος τρόπος. 
Τἀνεξίχαχον ὀργισϑὲν οἱστροῦται ταχύ. 

Τὸ μέλλον ἀϑλεῖ μή τι νιχᾶσϑαι ϑέλον. 
Διπλοῦν ἁμάρτημ᾽ οὗ τις οὐχ αἰδὼ xopet. 
Τοὔγχλημα, καίπερ μετρίως λεχϑὲν, καχοῖ. 
“Απαν ἐν ὄψει λανθάνον χαχὸν, βαρύ. 

Τὸ χρῖμα μηδὲν οὐ πρόχριμ᾽ ἔχον, βαρύ. 
Βαρὺ πρόχριμα, χρῖμα μηδὲν οὐχ ἔχον. 
Ψυχῆς βαρεῖα μεταμελουμένης τίσις. 
Φρόνημα σεμνὸν οὐ διχογνῶμον πέλει. 
᾿Εχϑρὸς χάχιστος, ὅστις ἐν νῷ χρύπτεται. 
Τομώτερ᾽ ἐστὶ χινδύνων ἄχη τινά. 
Χρηστοῦ βαρεῖα μῆνις ἀνθρώπου xopei. . 
Πρόσταγμα δεινὸν τῆς συνηϑείας ἔφυ. 
“ἽΑπασα δεινὴ τοῖς ἀπείροις συμφορᾶ. 

Τὸν ἴδιον ἔλαχον ἰὸν αἰμύλοι λότοι. 
Διδοῦσ᾽ ἀφορμὴν χαχολόγοις πυχνοὶ γάμοι. 
Φέρειν διάδοχον, ἣ γράφειν, χρεῖττον πέλει. 
Κλαίων διάδοχος ὑπὸ προσωπείῳ γελᾷ. 
"Qc χτῆμα δυστήοητον ἔστ᾽ εὐδοξία; 
"Qc δεινὸς, ὅστις οἴετ᾽ ἀσφαλὲς ϑανεῖν!] 
Ἔνδεια τολμᾷν πόλλ᾽ ἀναγχάζει βροτούς. 
Ἔξω γ᾽ ξαυτοῦ γέγονε μηνίων ἀνήρ. 

Τοῦ μὴ στερεῖσϑαι τῶν πόνων, εὗρες τύχην. 
“Ὅσους dy ἰδίων ἀποβάλοις, τοσάχις ϑανεῖ. 
Ανϑρωπος ἄλλο φϑέγγετ᾽, ἄλλο δ᾽ ἐννοεῖ. 
Βίῳ σ᾽ ἔχρησεν, οὐ δέδωχεν, ἢ τύχη. 

Τί ἐστ᾽ ἀνάγκη; ϑεσμὸς εὐσχήμων χρόνου. 
Καλόν γ᾽ ὑπηρέτημα, δουλεύειν χρόνῳ. 
Τοὔ[ζν]δοξον ἐστι δευτέρα παγχτησία. 
Σύ[γ]γνωστός ἐστιν, ὅστις αἰσχυνὴν ἔχει. 
ΣΟ[]γνωϑι τοῖς ἄλλοισι μὲν, ἑαυτῷ δὲ μή. 
Σαυτοῦ χατέγνως ᾧ ἠδίκησας ἤματι. 
Καταπροιξασϑ᾽ ὀλίγ᾽ ἁμαρτόντων ἔνι. 
᾿Ερῶντος ἀνδρὸς μῆνις αἰεὶ ψεύδεται. 

Ἔν ἀϑλίοισιν ὕβρις ἐστὲ χ᾽ d γέλως. 


248 


Ἔν τῷ δικάσαι τὸ ταχὺ πᾶν, ὁπαίτιον. 
Φειδωλὸς οὔ τεῳ χρηστὸς, ἐσϑ᾽ αὑτῷ χαχός. 
Ἔν τοῖσιν ἀπόροις ἐστὶ παράβολον πολύ. 
Οὐχ εἴσ᾽ ὑβρισταὶ σχετλίων ἀχληρίαι. 
Σύνοιδ᾽ 6 χείρων οἷς 6 χρείττων ἥλιτα. 
Ἡ 8c ebbe ἐστ᾽ ἀνεπίδεχτον ὕβρεως. 
᾿Αναξίου δεόμενος ἀδιχεῖς τοὐγενές. 
*Anavtac ἔβλαφ᾽ ἀϑλίους ἀχάριστος εἷς. 
᾿Εχϑρὸν φοβεῖσϑαι καὶ χαμαίζηλον, σοφοῦ. 
Τῖσαι τὸν ἐχϑρόν ἐστι δεύτερος βίος. 
Λήϑη βαρειῶν ἐστὶν ὕβρεων ἄχος. 
Χάριν δεομένῳ δὶς δίδωσ᾽ 6 δοὺς ταχύ. 
ΠΠαὔρ᾽ ὑστερεῖ πένητι, πολλὰ χίμβιχι. 
Μεμηνότ᾽ ἀνδρὶ πᾶς μεμηνέναι δοχεῖ. 
Ἔνσχευος ἔνδει᾽ ὀλβίου τὸ φιλάργυρον. 
IIot' ἐστὶ, μάνϑαν᾽, ὥστε δρᾷν, τὰ χρήγυα. 
Φϑόνος τὸ βλαβερὸν, οὐ τὸ σύμφορον λαλεῖ. 
Φϑόνος λάϑρα μὲν, δυσμενῶς δ᾽ ὀργίζεται. 
᾿Ανεχτὸν εὐψύχοισιν, ἣ μάχαρι φϑόνος. 
Παριδὼν τὸ πλημμέλημ᾽ ἁμαρτάνειν ποιεῖς, 
ΓΑχοντ᾽ ἐρύχων ἐχχαλεῖς ἐξιέναι. 
᾿Οργὴν φυλάττου βραχέα, τὴν ἔχϑραν δ᾽ ἀεί, - 
Χολουμένοισι τόλμα χαὶ βουλὴ δοχεῖ. 
Παύρων δεόμενός ἐστιν, ὃς παύρων ἐρᾷ. 
Μὴ ὃρᾶν τι, μίσους ὥστε πάσχειν σ᾽ ἀξια. 
Πίστευσον, ὡς μὴ δυσμενῇ χτᾶσϑαι, φίλῳ. 
Γένοιτ᾽ ἄν οὐδὲν $800, πλὴν àx μεταβολῆς. 
Σαυτοῦ χατέγνως ἄδικον ἀπολύων, χριτά. 
ἼΑλγησις ἐχϑρῶν ἠδικημένοις ἄχος. 
Οὐδὲν μέτεστι χοινὸν αἴνῳ καὶ τρυφῇ. 
"Ebpst παλαιὸς αἶνος, ἣν μὴ νέος ὄρῃ. 
ἼΑδιχος νόμον δέδοιχεν, ὃ δ᾽ ἀϑῶος τύχην. 
Τὰ δοϑέντ᾽ ᾿ἀπαιτεῖ μεταμελουμένη τύχη. 
Ὃ τοῦ γενέσϑαι xal ϑανεῖν, κοινὸς νόμος. 
Πάντας δαμάζει xal τὸ νεῦμα τῆς τρυφῆς. 
Τρυφὴ χαραχτὴρ ὧν γ᾽ 6 νοῦς χοῦφος φρονεῖ. 
αχοῦ χαραχτὴρ γλῶσσα νοῦ χαχόστομος. 
16* 


244 


"Eot' ἄντ᾽ ὀνείδους τ᾽ ἀξίωμ᾽ ἀναξίων. 
Οὐχ ἔστι κέρδος ζημίας ἄλλων ἄτερ. 
Ἔνδεῖγ᾽ ἀσώτῳ πολλὰ, πάντα χίμβικι. 
Φύσει διάδοχος πιστός ἐστιν, οὐ γραφῇ. 
Τῷ μέγα φρονοῦντι λῇσὶς, ἀδικίας ἄχος. 
Οἴχτου βοηϑοῦ δεομένη δίχη, xax. 
Φύσεως ἀποτρίβον τι φάρμαχον, xaxóv. 

Τ᾽ ἀλλοτρίων σύνηϑες, ἥδονὴ χαχή. 

Κακαὶ φύσεις οὐχ ἐνδεεῖς διδασχάλου. 

Οὐχ ὀρϑὸν, ὅ τι δὴ πράττεται πίστει τύχης. 
Τὸ χράτος ἴδιον ὄλλυσ᾽ ὃ προστάσσων χαχῶς. 
Τὸν ἰατρὸν οὐκ εὖ διάδοχον ὃ νοσῶν γράφει. 
Ὃ μὴ δυνάμενος εὖ ϑανεῖν, καχῶς ot. 
"Ael βιώσειν προσδοχῶν, χαχῶς Brot. 

Χείρω λόγον βλάσφημον ἑρμηνεὺς ποιεῖ, 
Καχοῦν ϑέλοντι πρόφασις οὐχ ἐλλείπεται. 
Ποιεῖ πονηροὺς ἦϑος ἀχάριστον ϑαμά. 
Ἤϑει πονηρῷ σῖτός ἐστ᾽ ἰδία φύσις. 
᾿Ανδρῶν γυναῖχες χρείττονες βουλῇ χαχῇ. 
Βουλῆς xax τῷ δόντι πάγχαχον τέλος. 
Ἢ μὴ τραπῆναι δυναμένη βουλὴ, χαχή. 
᾿Εσϑλῶν ὑποχριτὴς 6 χαχός ἐστι παάγχαχος, 
Αὑὗτοῦ γ᾽ ἕκατι χρηστὸς, αὐδάσϑω xaxóc. 
Φόβου παρόντος, ὕπνος οὐχ ἔχει τόπον. 
᾿Απατῶσιν ἧττον οἱ τάχιστ᾽ ἀρνούμενοι. 
Δούλους δεδοιχώς ἐστι τῶν δούλων χάτω. 

. Ὃ χρηστὸς οὐχ εἴη, λέγοιτο δ᾽ ἄν ἄϑλιος. 
᾿Αζηλός, ἐστιν ἀϑλιωτάτη, τύχη. 

Λαλεῖν ϑέλοντα σ᾽ οὐχ ἐᾷσϑαι, σχέτλιον. 
Εἰ καὶ ἀηδὲς ἣ τριβὴ, ποιεῖ σοφούς. 

Πρὸ τοῦ ποϑεῖν τὸν ϑάνατον, ὄλβιον ϑανεῖν. 
Θανεῖν ἀνάγχη πᾶσιν, οὐδ᾽ ὅταν ϑέλῃς. 

Τὸ ϑανεῖν φοβεῖσϑαι χεῖρόν ἐστι τοῦ ϑανεῖν. 
Οὐχ ἤρεσε πολλοῖσι πολύγαμος γυνή. 
Νοοῦσα μουνὰξ ἢ γυνὴ, κακῶς νοεῖ. 
Πολλοῖς ἀπειλεῖ, ὅστις ἠδίχησ᾽ ἕνα. 
Ὑβρισμένον τὸ ἄκαχον ἀλλάττει φύσιν. 


245 


Πάντας φοβεῖσθαι, πᾶσιν ὃς φοβερὸς, ypedv. 
Φειδοῦς τὸ λιτόν ἐστιν ἐνδείας ἄχος. 
᾿Αρνητιῶν φειδωλὸς εὗρεν αἰτίαν. 
᾿Αρνεῖθ᾽ ἑαυτῷ, δυσπόριστ᾽ αἰτούμενος. 
᾿Ατοπήματ᾽. αἰεὶ μεγάλ᾽ ἀπιστεῖσϑαι φιλεῖ. 
Τῷ δυστυχεῖ χράτιστον ἀπράγμων βίος. 
Οὐδὲν ἀφελοίη, πλὴν ὅπερ ἔδωχεν, τύχη. 
Τοῦ νοῦ χρατοῦντος ὄμματ᾽ οὐχ ἁμαρτάνοι. 
Μηδὲν σϑένειν, ἔστι ϑανόντα ζῇν τόδε. 
Οὐχ ἴδιον ἣγοῦ τό γε πεφυχὸς μὴ μένειν. 
Τί αἴσχιον γέροντος ὃς ζῇν ἄρχεται; 
Ἔν ἀφιμαχίαις ἣ ἀχρίβει᾽ ὀλισϑάνει. 

ρῥῆγμ᾽ ὕποπτον, οὐχ ἐρειπίοις ϑάνοι. 
Οὐχ εὐτυχὴς ἔσϑ᾽ ὅστις οὐχ αὑτῷ δοχεῖ. 
Οὐχ ἀγαϑὸν, εἶναι τοῦ χαχοῦ χρείττω, καλῶ. 
᾿Ἔλαχιστον οὐχ ἔσϑ᾽ ὅπερ ἔλαττον ἀπλέτου. 
Οὐχ ἔστι δή σον, ὅσον ἐποίησ᾽ ἣ τύχη. 
Τό σοι δυσαγχάλιστον ἐπίϑες μηδενί. 
Οὐδὲν μέγ᾽ ἐστὶ, πλὴν ἀμίσϑωτον, xaxóv. 
Οὐδὲν τοσοῦτο χέρδος, ὡς φειδὼ, πέλοι. 
᾿Αχινδύνως οὐχ ἔστι χινδύνου χρατεῖν. 
Οὐ τοῖς παροῦσιν ἐλπὶς ἀρχεῖται xax. 
Οὐχ ἀτρεμεῖ πόϑ᾽ ἣ συνείδησις xax. 
Πειϑαρχίας τὸ χῦδος ἰσοῦται χράτει. 
Μέρος χάριτος, αἰτοῦσιν ἀρνεῖσθαι ταχύ. 
Νικᾷ δί᾽ αἰῶν᾽ f φιλοιχτίρμων φύσις. 
Κίμβιξ ἀφῆλιξ μαχρὸν οὐ βιώσεται. 
Καϑαρὰς τὸ ϑεῖον χεῖρας, οὐ πλήρεις σχοπεῖ. 
"Oc! ἐστὲ μεταμελητέ᾽ ἐν μαχρῷ βίῳ! 
"Qc οἶχτον αἰτεῖ μή ποτ᾽ οἰχτίσας πάρος! 
Οὐδεὶς τί δύναταί γ᾽ οἶδε, πλὴν πεῖραν λαβών! 
"Qv πρᾶξις αἰσχρὰ, μὴ δόχει τάδ᾽ εὔστομα. 
"Qc προπετὲς, ἅπερ οὐχ οἶδας, ἀϑετεῖν ἄχριτα. 
Ὃ ποϑεῖς, ἔχοις ἄν, ἣν τό γ᾽ ἀρχέσον ποϑῇς. 
᾿Αεὶ φοβηϑεὶς χρίνεται χαϑ᾽ ἡμέραν. 
"Asl καχίων ἣ ἐπιοῦσα τῆς προτοῦ. 
Εἰ τὰ χάχ᾽ ὀνεῖ σὲ, πλημμελεῖς ποιῶν καλά. 


246 


Ταχύπλουτος ἀνὴρ οὐ γένοιτ᾽ ἄν δεξιός. 
Ὄλβος κάϑ᾽ αὑτοῦ χρῆμ᾽ ἀσύστατον φύσει. 
Βαρεῖα μῆνις οὐδέν᾽ εἴωϑε σχοπεῖν. 

Οὐχ ἔστ᾽ ἀνελθεῖν ἐνθ άδ᾽, ὅϑεν ἔβης, βαρύ. 
Τ᾽ οὖς δημοτῶν, τό τ᾽ ὄμμα, μάρτυρες χαχοί. 
Φίλους ἐπαινεῖν φανερὰ, νουϑετεῖν λάῦρα. 
Εἰς τοὺς φοβοῦντας ὁ φόβος ἀναποδίζεται. 
Ἐλπὶς βραβείου τοὺς πόνους παρηγορεῖ. 

Τὸ πᾶσ᾽ ἄφυχτον δεδιέναι, πρὸς ἄφρονος. 
"Qc ἄτοπον, ἄρχειν τῶν πέλας, αὑτοῦ δὲ μή! 
Σχευὴ δ᾽ ὕποπτόν ἐστι τοῖς ὠνουμένοις. 
Κίμβιξ τοσοῦτο δεῖτ᾽ ἔχων, ὅσον οὐχ ἔχων. 
Κίμβιξ ὃ λιτὸν, δειλὸς εὐλαβῆ χαλεῖ. 
ὝΠπαισχρος ἔνδει᾽ fuc ix δόξης ἔφυ. 

Βουλὴν ταχεῖαν μετάμελος μετέρχεται. 
Φέρων παλαιὰν ὕβριν, ἐχχαλεῖς νέαν. 

Ψεχτὸν πάλαι μὲν, νῦν δὲ ϑωπεί᾽ ἔστ᾽ ἔϑος. 


ΤΡΟΧΑΙΚΟΙ. 
“Ὅσον ἐνὶ χύβοις τρίβων, τόσον ἔσϑ᾽ 6 χυβευτὴς xaxóc. 
Δύναται οὔτ᾽ ἀνδρεῖος ὕβριν, οὔτε γεννάδας φέρειν. 
Alypoc ὡς εὔσχημόν ἐστι, τῶν καλῶν ὑπερϑανεῖν. 
“Ὅστις ἐστι τυ τὸς ἄοικος, οὗτός ἐστ᾽ ἄταφος νέχυς. 
Οὐ γυναιχῶν ἐπιμελεῖται, πλὴν δύσελπις τῆς σχολῆς. 
᾿Επιτυχὼν γήρως, μάτην ποϑεῖς ἀνηβάσχειν πάλιν. 
Τῷ χράτει σύνοιχος ὀργὴ σχηπτός ἐστιν ὀξύπληξ. 
Σὺ χάριν εὐτυχοῦντι χρήσας, δυστυχῶν ἀπολαμβάνοις. 
ἴΛλγος ἐν βασάνοις ἄφωνόν ἐστιν ἀϑλιώτατον. 
Ὑπ᾽ ἀνυπευϑύνου μάλ᾽ ἀνδρός ἐστιν Mie βαρύ. 
Ἔστι δὴ μνήμων ἑαυτοῦ ὃ ἐλεῶν τὸν ὀυστυχῇ. 
Δεύτερος ναυηγὸς οὐχ εὖ τῇ ϑαλάττῃ μέμφεται. 
Ἔν χαχοῖς ϑαῤῥεῖν ἄν εἴη πλὴν ἀϑῴου, μηδενός. 
ὍὌλβος αὖ φίλους ἔτεξε, συμφορὰ δ᾽ ἐλέγχεται. 
Θυμὸν ἔγχοτον δαμάζων, πολέμιον νιχᾷ μέγαν. 
Εὐτυχῆ καλῶν σε, xaxà coU τὴν τύχην ἐρεσχελεῖς. 
Τὸν φίλον χτήσαι᾽ ἄν ἐχῦσον ἂν Ev 
lao" ἐπίστροφον μεγίστιθ. 


247 


Δῶρα δοὺς νεχρῷ, δίδωσιν οὐδὲν, αὑτὸν δὲ στερεῖ. 
Κῦβος οὐχ ἐᾷ σχοπεῖν τί φευχτέον, τί 9' αἱρετόν. 
Οὐ τέλειόν ἐστιν, Qc ἄμεμπτον εἶναι, μηδεέν. 
Οὐδαμῇ χρεῖττον ϑανεῖν, ἢ 1j ἐβίωμεν ἀσμένως. 
"Ayapw ἀποχαλῶν τιν᾽ ἄνδρα, πᾶν ὄνειδος ἐξέφης. 
Διαφέρει τί πόσσ᾽ ἔχεις, εἰ πλείον᾽ ἔσϑ᾽ ἅττ᾽ οὐχ ἕχεις. 
Κατάγελως, ἀδίκων δι᾿ ἔχϑραν, τὴν δικαιοσύνην πατεῖν. 
Τὸ παριδεῖν περὶ πλεῖον ὠφέλησε τῆς τιμωρίας. 


DIONYSH CATONIS Disticha de Moribus. 


ΙΩΣΗΠΟΣ XKAAANO? IIOYTEANIAAIZ 
ΑΔΕΛΦΟΙΣ. 

Ὃ παῖδες γλυχὺ πατρὸς ἀμωμήτοιο γένεϑλον, 
᾿Ἑλλογίμοιο σοφοῦ τόδε βιβλίον εὔφρονι ϑύμῳ 
Δέχϑε παλαιὸν ὁμοῦ τε χαὶ ἀρτιγενές. τὸ γὰρ ἡμεῖς 
Τοῖς ᾿Ιταλοῖς γνωστὸν, τοῖς δ᾽ “Ελλήνεσσιν ἄγνωστον 
(μὰψ γὰρ ἐγνώριζεν τοῖς “Ελλήνεσσι Π᾿λανούδης) 
Ὑμῖν ἦρα φέροντες, ἐς Βλλάδα γαῖαν ἱχέσϑαι 
Ἔξ ᾿Ιταλῶν χελόμεσϑα, xai ᾿Ελλάδα γῆρυν ἰάλλειν, 
Εὐεπίης σοφίης τε χλυτὸν πόνον, ὄφρα δαῆτε 
᾿Αμφότερον, συνετῶς τε λαλεῖν, πινυτῶς τε φρονῆσαι. 


IOSEPHUS SCALIGER FRATRIBUS PUTE 
. FILIIS. 
O pueri, patris laudati blanda propago, 
Doctoris clari tranquilla mente volumen 
JEzcipite hoc, vetus atque novellum: quippe quod olim 
Solis notum Italis, Graecae ignorabile genti, 
(Nam frustra Graecis voluit vulgare Planudes) 
Ut vobis faveamus, in oras pergere Graecas 
Jlussimus ez ltalis, et Graecam fundere vocem. 
Facundum simul, et sapiens opus: unde paretur 
Utrumque, eloquium, atque animi sapientia, vobis. 


SEERP—— 


248 


Praefatio Catonis ad Filium. 
Φρασάμενος πλείστους ἀνθρώπων, ὡς περὶ ϑεσμοὺς 
Ἠϑῶν πλάζονται, προνοεῖσθαι τῶνδε μάλιστα 
Λξιον ὠϊσάμην, καὶ λήματος ἀντιλαβέσϑαι, 

Ὄφρα χαλῶς ζώωσι, καὶ εὐχλεὲς εὖχος ἄρωνται. 
Δεῦρ᾽ ἀγε τέκνον ἐμοὶ χεχαρισμένον, ὥς σε διδάξω 
Πῶς δεῖ, ῥυϑμίζοντα τεοῦ νοὸς ἤϑεα χοσμεῖν. 
Τάςδ᾽ οὖν ἐντολίας ἀνάγνωϑι, γνῶϑί τ᾽ ἀναγνούς. 
*Qy γὰρ ἀνέγνω τίς, μὴ δ᾽ ἔγνω, πάγχυ χατέγνω. 


. Καὶ δὴ ἄχουσον ἐμοῦ. Θεῷ εὔχου. Στέργε τοκῆας. β. 
Τοὺς πηοὺς τίμα. Τὸν δφηγητὴν πεφόβησο. ὃ. 
Τήρησον τὸ δοϑέν. Νομίμοις ἀγορᾶς ὑποτάσσου. c. 
Τοῖς ἀγαϑοῖς ἀνδρῶν, καὶ τοῖς φρονίμοισιν ὁμίλει. 
. Εἰς τὴν συμβούλων ἄγυριν μὴ ἀχλητὶ παρελϑεῖν. 
. Κοσμιότητος ἔχου χαϑαρῶς. ᾿Ασπαστιχὸς ἴσϑι. τ. 
ux. Εἶξον ἀρειοτέροισιν. ᾿Αφαυροτέρων πεφίδησο. ιβ. 
w. Κτήματα σοῦ τηρεῖν. Αἰδὼ ἐπὶ πᾶσι φυλάττειν. ιδ. 
t. Τημελίην ἄσχει. Βιβλίων ὅτι πλεῖστα διέρχου. ις. 
ιζ. Πάντα δ᾽ ἐνὶ μνήμῃ ταμιεύειν, ὧν xev ἀναγνῷς. 
ιη. Τῶν ἰδίων προνοεῖν. Πράως πάντεσσιν ὁμιλεῖν. ιϑ. 
x. Μὴ νεμεσᾶν ἀλόγως. χλευάζειν μηδενὸς ἔργον. xa. 
εἶ Xp7joov μὲν τὸ δάνειον, ὅτῳ χρήσεις δὲ, λογίζου. xr. 
x6. Εἴς γε δίκην πάριϑι[.] τῷ βήματι ἐμφάνισόν σε. χε. 
xc. Μὴ πολύδειπνος ἔμεν, μὴ συχνάχις εἰλαπινάζειν. 
χζ, Εὖδε τὸ μέτρον σοῦ. Τὰ ἔνορχα δίχαια φύλαττε. χη. 
x8. Οἰνόφλυξ μὴ γίνου. ᾿Αμύνασϑαι περὶ πάτρης. λ. 
λα. Μὴ προπετῶς πίστευσον. Acl βουλὴν δὸς ἑαυτῷ. τὰ 
Ay. Μαχλάδα πόρνην φεῦγε. Διδάσχου γράμματα AO. 
πολλά. 
λε. Μὴ γλώσσης φεύδοιο χαριζόμενος παρεοῦσι. 
λς. Τοὺς ἀγαϑοὺς εὖ ἕρδε. ἔν: ορίας ἀπέχεσϑαι. λζ. 
An. Τὸ τρόπου εὔσχημον τήρει. Τὰ δίκαια δίκαζε. λϑ. 
p. Καρτερίῃ γονέας νίχα. Μιέμνησο zalhby s). μα. 
μβιΔυστυχέας μὴ σχῶπτε, 1" ἐνοῦ σύννους τε xat ἐμ- 


t a πὸ 8 


Υ νιος δρμῆν. με. 


uo. Apo ἀρετὴν τρίβαι 


249 


pc. Μούνῳ ἄϑυρε τρόχῳ. Κυβείαν πᾶσαν ἀλεύου. pt. 

. μη. Ισχύϊ μηδὲν ἐπίτρεπ᾽. ᾿Ελάσσονα μὴ ἀϑέριζε. μϑ. 

v. ᾿Αλλοτρίων χτεάνων. μή σε φρένας ἵμερος ἔλϑοι. 

να. Τὴν γαμετὴν σὴν ἀμφαγάπαζε. Τὰ τέχνα ὃδι- νβ. 

δάσχου. 

νγοΟν ϑέσο ϑεσμὸν, ἔνεγχε. Λάλει παρὰ δαιτὶ βρά- νδ. 
tata. 


ἧς 
νε. Τοῦϑ᾽ ἔρδειν, ὃ δίκαιον ἔφυ. Τὸν ἔρωτα φέρειν εὖ. vc. 
ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ. 


A. Εἰ Θεός ἐστι νοῦς, ὡς ϑέσφατα φησὶ παλαιῶν, 
Καὶ σὺ μάλ᾽ ἐνδυχέως καϑαρῷ νοΐ, τόνδε opus. 
B. Τὸ πλέον ἀγρύπνει, μὴ ἀμέτρως δ᾽ ἴσϑι φίλυπνος. 
Ἢ μαχρή γ᾽ ἀνάπαυλα τροφὴν παϑέεσσι χοηργεῖ. 
Γ. Πρώτην τῶν ἀρετῶν ἡγοῦ τὴν γλῶσσαν ἐπισχεῖν. 
ἼΛΥχι ϑεοῦ γὰρ ἐχεῖνος, ὃς οἶδεν χαίρια σιγᾷν. 
A. Ρήμασιν ἀντιλόγοις μὴ ἐναντίος ἴσϑι σεαυτῷ. 
Οὐδενὶ συμφωνήσει, ὃς οὐ συμφωνεῖ ἑαυτῷ. 
E. "Hv ποτ᾽ ἐς ἀνϑρώπων ἐπίδῃς βίον, ἤϑεα τ᾽ αὐτῶν" 
Κὴν αὐτοὶ μωμῶντ᾽ ἄλλους, τῶν δ᾽ οὔτις ἄμωμος. 
c. Κτησαμενοςβλαβερόν xt, καὶ εἰφίλον ἐστὶ, παραιτοῦ. 
"Ec ὅτι δεῖ πλούτοιο τὰ σύμφορα πρόσοϑεν ἑλέσϑαι. 
Z. “Ὡς λόγος αἱρῇται, σεμνὸς γενοῦ, ἠδὲ προσηνής. 
Ἔν χαιρῷ σοφὸς ἦϑος ἀνεγχλήτως μεταβάλλει. 
H. Μεμφομένῃ δούλους μὴ ἄγαν πίστευε δάμαρτι. 
ΠΠολλάχις ἢ σύλλεχτρος, ὃν ἀνὴρ φίλατο, μισεῖ. 
Θ. "Hv τινα νουϑετέῃς, ὃ δ᾽ ἐφετμέων οὐχ ἐπαχούῃ, 
Εἰ μάλα μιν χραδίῃ φιλέεις, μὴ λῆγε μενοινῆς. 
|. Μὴ συνέριζε λόγῳ τοῖς ἀνδράσιν ἀχριτομύϑοις. 
Πᾶσι λόγος δέδοται, σοφίη δὲ φρενῶν ὀλίγοισι. 
ΙΑ. "Qc ἄλλους φιλέειν, ὧς xat φίλος εἶναι ἑαυτῷ. 
“Ὡς χρηστοῖς ἔσο χρηστὸς, ὅπως βλάβος οὐδὲν 
ἐπίσπῃ ς. 
ΙΒ. Φεῦγε νέους ϑρύλλους, μὴ καινοτόμος τὶς ἀχούσῃς. 
Οὐδένα γ᾽ fj σιγὴ. τὸ λαλῆσαι δ᾽ ἤκαχε πολλούς. 
ΙΓ, Ἐλπίδ᾽ ἀπαγγελίης μὴ ἑτοίμην αὐτίκα i00. 
Ἢ πίστις σπανίη γ᾽, ὅτι πολλοὶ πολλὰ λαλοῦσι. 


ΟἾΔ. 


250 


Ἤν τις σ᾽ aivéooste, σὺ γίγνου σεῖο δικαστής. 
Μὴ πίστευ᾽ ἄλλοις περὶ σοῦ πλέον, ἠὲ σεαυτῷ. 


. Τὴν εὐεργεσίην ἄλλων ἐνὶ πλείοσι ϑρύλλει. 


Ἢν δέ τι τοὺς ἄλλους εὖ ἕρδῃς, χεῦϑε σιωπῇ. 
Πολλὰ γέρων πολλῶν μεμνημένος ἔργα λόγους τε. 
᾿Ἐνδυχέως μέμνησο τάπερ νέος ὧν ποτ᾽ ἔοργας. 


. Τοῦ χρυφίως μή σοι μελέτω τινὶ χοινολογοῦντος. 


[Πᾶν ὁφορᾷ χάϑ΄ ἑαυτοῦ, ὃς αὐτῷ φαῦλα σύνοιδε. 


. Ἔν ταῖς εὐτυχίαις τὰ τύχης ip Lnd ἄλευε. 


Οὐχὶ τὰ λοίσϑι᾽ ἀεὶ τοῖς πρώτοις ἐστὶ συνῳδά. 


. Εἴγε μινυνθάδιος βίος ἐστὶ καὶ ἄστατος ἡμῶν, 


Ἔν μόρῳ ἀλλοτρίῳ τὴν ἐλπίδα σοῦ μὴ ἀναρτᾶν. 
Et τι σοι ἀχτέανος φίλος εὐτελὲς ὥπασε δῶρον, 
Δέχνυσαι εὐμενέως, χαὶ ἐπαίνεσον εὔφρονι ϑυμῷ. 


ΚΑ. Et σε τεχοῦσα φύσις γυμνὸν βρέφος ἦγε φόως δὲ, 


KB. 
KT. 
KA. 
KE. 


Τῆς ἀχρημοσύνης ἄχϑος φέρε p ds idi ρος 
Μὴ τρέσσῃς τὴν x5pa βίου πέρας ἔσχατον οὖσαν. 
"Oct χῇρα δέδοιχε, καὶ ὃ ζῇ τοῦτ ἀποβάλλει. 
Εἴ τι παϑὼν ἀπὸ σεῦ ἀγαϑόν τις μὴ χάριν οἶδε, 
Μὴ τούτου μέμφοιο ϑεὸν, σὲ δὲ τῖσον ἑαυτόν. 
"Opa μὴ ἐλλείπῃ τί σε,χρήμασι φειδομένως χρῶ; 
᾿ ὡς τηρῇς τὰ ἐνόντα, λιπεῖν ἀεί τι νόμιζε. 
Ὅττι δύνῃ παραχρῆμα δόμεν, τόδε μὴ δὶς ὑπόσχου; 
Μὴ χενόδοξος ἔῃς ἐϑέλων φιλότιμος ἀκούειν. 


Kc. Τόν σοι πλαστὰ λαλοῦντα xal οὔ σοι χηρόϑι πιστὸν 


ΚΖ. 


Ἔμπαλι μιμοῦ χαὶ σύ. δόλῳ δόλος ὧδε χρατεῖται. 
᾿Ανέρας αἱμυλίους χαὶ χρηστολόγους μὴ ἐπαίνει. 
Ἢ σύριγξ λιγὺ μέλπει, ὅτ᾽ ἱξεὺς ὄρνεα ϑέλγει. 


ΚΗ. Ἤν σοιπαῖδες ἔωσι, καὶ οὐχ ἄφενος, σὺ δὲ τούςδε 


ΚΘ. 


ἡ. 


AA. 


d Fu 


, 


[]αιδεύειν, ἵν᾽ ἔχωσιν ἀχλήριον ἦμαρ ἀλαλχεῖν. 
Τοὐτελὲς ἔντιμον, τὸ δὲ τίμιον εὐτελὲς ἡγοῦ. 
Οὕτως οὐ φαίνοιο φιλάργυρος, οὐδὲ σὺ χίμβιξ. 
M5 ῥέξον τὶ σέων εἰθισμένος ἐσσὶ χαχίζειν. 
Αἰσχρὸν ὑφηγητῇ δ᾽ ὅτ᾽ ἐλέγχεται αὐτὸς ἁμαρτών. 
Αἴτησαι τὸ δίχαιον ἐὸν, τό τε χαλῷ ἐοικός. 
Αἰτίζειν δ᾽ ἀμαῦες, τό τ᾽ ἀνήνασϊιαι ϑέμις ἐστίν. 
Μὴ ηνωσταῖ γοτιμήσασθϑαι ἑταίρου. 


AT. 
"ΛΔ, 


Ac. 


AZ. 


A8. 


M. 


251 


. Tà γνῶστ᾽ ἐστὶ λογισμῷ, ἀτὰρ τ᾿ ἄγγωστα τυχηρῶς. 


Ei βίοτος στρωφᾶται ἀτεχμάρτοισιν ἀέϑλοις, 
ἮΜμαρ ἐν d πονέεις πᾶν χέρδεος ἀντιλογίζου. 
Κὴν ἐπίδοξος ἔῃς νιχᾷν, ὑπόειχε φίλῳ σοῦ, 
Τῆς γὰρ ὑπηρεσίης ἡδεῖς ἡττῶνται ἑταῖροι. 

Εἰ μεγάλ᾽ αἰτίζεις, μὴ φείδεο βαιὰ χορηγεῖν. 
"Qüe χάρις τοίςδεσσι φίλους δεσμοῖσι συνάπτει. 
Νείχεα τῷδ᾽ ἐπάγειν, ὅς σοι φίλος ἐστὶ, φυλάσσου. 
"Ex9oc ἔτιχτ᾽ ὀργὴ» φιλίης δ᾽ ὁμόνοια τιϑήνη. 
Ἢν σέ ποτ᾽ ἀμπλαχίαι ϑεράπων προάγωσι πρὸς ὁρ- 
Τῆς ὁρμῆς χρατέειν, τῶν οἰχείων ἵνα φείσῃ. [γὴν, 
“Ὅν νιχᾷν δύνασαι, τῇ χαρτερίῃ περιγίγνου. 
Αἰεὶ xapxepíy δ᾽ ἀρετάων ἐστὶ μεγίστη. 
᾿Ενδυχέως ταμίευε, τάπερ χαμάτῳ πεπόρισται. 
Τὴν πενίην χάματος γ᾽, ὅταν ἦ δαπανηρὸς, ὀφέλλει. 
Τοῖσι φίλοις xal ἕταισιν ἐπὰν φιλότιμος ἀχούσῃς 
Ὄλβιος εὐτυχέων, σὺ δὲ φίλτερος ἴσϑι σεαυτῷ. 


ΒΙΒΛΙΟΝ AEYTEPON. 
Ἔργα γεωπονίης εἰ σ᾽ εἰδέναι ἵμερος αἱρεῖ, ᾿ 
Βιργίλιον δίζευ. βοτανῶν δὲ δαήμεναι ἀχμὰς 
Ei ποϑέεις, ταύτας Μάχρου χλείουσιν ἀοιδαὶ, 
“Ὥσχε δύναιο νόσον μελέων ἀπὸ πᾶσαν ἀμῦναι. 
Εἰ δ᾽ ἐϑέλεις ῥώμης, ἐμφύλους τ᾽ ἴδμεν ἀγῶνας, 
Λουχανὸν ζήτησον, ὃς "Ápeoc εἶπεν ἀέϑλους. 
Εἰ δὴ ἐρᾷν καὶ ἔρωτι μαϑητεύξιν προβέβουλας, 
Νάσωνος πάρα ταῦτα μάϑοις. Εἰ δ᾽ αὐτὸ μεριμνᾷς, 
Πῶς σοφὸς ὧν διάγοις, χλύϑι μοῦ, ἵνα ταῦτα διδα- 
Ilávxa bt ὦνζωὴν xaxíqc δίχα πᾶσαν ἀνύσῃς. [χϑῇς 
Δεῦρ᾽ ἄρα, καὶ τί πέλει σοφίη μαϑὲ νῦν, τάδ᾽ ἀνα- 
ἡνούς. 

Ei δύνασαι, σπεῦσον xal τοὺς ἀγνῶτας ὀφέλλειν. 
Κέρδιόν ἐστι φίλους περιποιεῖσϑ᾽ ἢ βασιλεύειν. 
Λεῖπε ϑεοῦ τ᾿ ἄῤῥητα, τίτ᾽ οὐρανός ἐστιν, ἐρευνᾷν. 
θνητὸς ἐὼν ϑνητοῖσι μεμηλότα ἔργα μερίμνα. 
Ῥῖπτε φόβον ϑανάτου. τὸ γὰρ ἀφραδές ἐστιν, ἀλή- 


χτωὼς 


.- 


242 


Λιτὴ δίαιτα πάρυφος ἐστ᾽ εὐδοξίας. 
Λιταῖς ἀχαμπὴς δυσπαραίτητος τρόπος. 
Táve&(xaxov ὀργισϑὲν οἰστροῦται ταχύ. 
Τὸ μέλλον ἀϑλεῖ μή τι νιχᾶσϑαι ϑέλον. 
Διπλοῦν ἁμάρτημ᾽ οὗ τις οὐχ αἰδὼ χυρεῖ. 
Τοὔγχλημα, καίπερ μετρίως λεχϑὲν, χαχοῖ. 
ἽΑπαν ἐν ὄψει λανθάνον χαχὸν, βαρύ. 
Τὸ χρῖμα μηδὲν οὐ πρόχριμ᾽ ἔχον, βαρύ. 
Βαρὺ πρόχριμα, χρῖμα μηδὲν οὐχ ἔχον. 
Ψυχῆς βαρεῖα μεταμελουμένης τίσις. 
Φρόνημα σεμνὸν οὐ διχογνῶμον πέλει. 
᾿Εχϑρὸς χάχιστος, ὅστις ἐν νῷ χρύπτεται. 
Τομώτερ᾽ ἐστὶ χινδύνων ἄχη τινά. 
Χρηστοῦ βαρεῖα μῆνις ἀνθρώπου χυρεῖ.. 
Πρόσταγμα δεινὸν τῆς συνηϑείας ἔφυ. 
“Απασα δεινὴ τοῖς ἀπείροις συμφορά. 
Τὸν ἴδιον ἔλαχον ἰὸν αἱμύλοι λόγοι. 
Διδοῦσ᾽ ἀφορμὴν χαχολόγοις πυχνοὶ γάμοι. . 
Φέρειν διάδοχον, ἣ γράφειν, κρεῖττον πέλει. 
Κλαίων διάδοχος ὑπὸ προσωπείῳ γελᾷ. 
Ὡς χτῆμα δυστήοητον ἔστ᾽ εὐδοξία; 
Ὡς δεινὸς, ὅστις οἴετ᾽ ἀσφαλὲς ϑανεῖν! 
ἜἜνδεια τολμᾷν πόλλ᾽ ἀναγκάζει βροτούς. 
Ἔξω τ᾽ ἑαυτοῦ γέγονε μηνίων ἀνήρ. 
Τοῦ μὴ στερεῖσθαι τῶν πόνων, εὗρες τύχην. 
“Ὅσους dy ἰδίων ἀποβάλοις, τοσάχις ϑανεῖ. 
"Ανϑρωπος ἄλλο φϑέγγετ᾽, ἄλλο δ᾽ ἐννοεῖ. 
Βίῳ o' ἔχρησεν, οὐ δέδωχεν, ἣ τύχη. 
Τί ἐστ᾽ ἀνάγχη; ϑεσμὸς εὐσχήμων χρόνου. 
Καλόν γ᾽ ὑπηρέτημα, δουλεύειν χρόνῳ. 
Τοὔζν]δοξον ἐστι δευτέρα παγχτησία. 
Σύ[γ]γνωστός ἐστιν, ὅστις αἰσχυνὴν ἔχει. 
ΣΟ[γ]γνωϑι τοῖς ἄλλοισι μὲν, ἑαυτῷ δὲ μή. 
αὐτοῦ χατέγνως ᾧ ἠδίκησας ἤματι. . 
Καταπροιξασϑ᾽ ὀλίγ᾽ ἁμαρτόντων ἔνι. 
᾿Ερῶντος ἀνδρὸς μῆνις αἰεὶ ψεύδεται. 
Ἔν ἀδϑλίοισιν ὕβρις ἐστὲ y' ᾧ γέλως. 


248 


Ἔν τῷ δικάσαι τὸ ταχὺ πᾶν, ὁπαίτιον. 
Φειδωλὸς οὔ τεῳ χρηστὸς, ἐσθ᾽ αὑτῷ χαχός. 
Ἔν τοῖσιν ἀπόροις dod παράβολον πολύ. 
Οὐχ εἶσ’ ὑβρισταὶ σχετλίων ἀχληρίαι. 
Σύνοιδ᾽ ὃ χείρων οἷς 6 χρείττων ἤλιτα. 
Ἡ δι᾽ ebbe ἐστ᾽ ἀνεπίδεχτον ὕβρεως. 
᾿Αναξίου δεόμενος ἀδικεῖς τοὐγενές. 
“Απαντας ἔβλαψ᾽ ἀϑλίους ἀχάριστος εἷς. 
"Ex8póv φοβεῖσϑαι καὶ χαμαίζηλον, σοφοῦ, 
Τῖσαι τὸν ἐχϑρόν ἐστι δεύτερος βίος. 
Λήϑη βαρειῶν ἐστὶν ὕβρεων ἄχος. 
Χάριν δεομένῳ δὶς δίδωσ᾽ ὁ δοὺς ταχύ. 
Παῦρ᾽ ὑστερεῖ πένητι, πολλὰ χίμβιχι. 
Μεμηνότ᾽ ἀνδρὶ πᾶς μεμηνέναι δοχεῖ. 
Ἔνσχευος ἔνδει᾽ ὀλβίου τὸ φιλάργυρον. 
Ποῖ᾽ ἐστὶ, μάνθαν᾽, ὥστε δρᾷν, τὰ χρήγυα. 
Φϑόνος τὸ βλαβερὸν, οὐ τὸ σύμφορον λαλεῖ, 
Φϑόνος λάϑρα μὲν, δυσμενῶς δ᾽ ὀργίζεται. 
᾿Ανεχτὸν εὐψύχοισιν, ἣ μάχαρι φϑόνος, 
Παριδὼν τὸ πλημμέλημ᾽ ἁμαρτάνειν ποιεῖς. 
"Αχοντ᾽ ἐρύχων ἐχχαλεῖς ἐξιέναι. 
᾿Οργὴν φυλάττου βραχέα, τὴν ἔχϑραν δ᾽ ἀεί, 
Χολουμένοισι τόλμα xal βουλὴ δοχεῖ. 
Παύρων δεόμενός ἐστιν, ὃς παύρων ἐρᾷ. 
Μὴ ópàv τι, μίσους ὥστε πάσχειν σ᾽ ἀξια. 
Πίστευσον, ὡς μὴ δυσμενῇ χτᾶσϑαι, φίλῳ. 
Γένοιτ᾽ ἄν οὐδὲν ᾿δὺ, πλὴν ix μεταβολῆς. 
Σαυτοῦ κατέγνως ἄδιχον ἀπολύων, χριτά. 
ἼΛλγησις ἐχϑρῶν ἠδιχημένοις ἄχος. 

δὲν μέτεστι χοινὸν αἴνῳ χαὶ τρυφῇ. 
Ἔῤῥει παλαιὸς αἶνος, ἣν μὴ νέος ὄρη. 
"Aüixoc νόμον δέδοιχεν, 6 δ᾽ ἀϑῶος τύχην. 
Τὰ δοϑέντ᾽ ἀπαιτεῖ μεταμελουμένη τύχη. 
ὋὉ τοῦ γενέσϑαι xal ϑανεῖν, χοινὸς νόμος. 
Πάντας δαμάζει χαὶ τὸ νεῦμα τῆς τρυφῆς. 
Τρυφὴ χαραχτὴρ ὧν γ᾽ 6 νοῦς χοῦφος φρονεῖ, 
Καχοῦ χαραχτὴρ γλῶσσα νοῦ χακόστομος. 

465" 


244 


"Ec:' ἄντ᾽ ὀνείδους τ᾿ ἀξίωμ᾽ ἀναξίων. 
Οὐχ ἔστι χέρδος ζημίας ἄλλων ἄτερ. 
'"Evüei(' ἀσώτῳ πολλὰ, πάντα χίμβιχι. 
Φύσει διάδοχος πιστός ἐστιν. οὐ γραφῇ. 
Τῷ μέγα φρονοῦντι λῇσις, ἀδικίας ἄχος, 
Οἴχτου βουϑοῦ δεομένη δίκη, xax. 
Φύσεως ἀποτρίβον τι φάρμαχον, χαχόν. 

Τ᾽ ἀλλοτρίων σύνηϑες, ἧδονὴ xax. 

Κακαὶ φύσεις οὐχ ἐνδεεῖς διδασχάλου. 

Οὐχ ὀρϑὸν, ὅ τι δὴ πράττεται πίστει τύχης. 
Τὸ χράτος ἴδιον ὄλλυσ᾽ ὃ προστάσσων χαχῶς. 
Τὸν ἱατρὸν οὐχ εὖ διάδοχον ὃ νοσῶν γράφει. 
Ὃ μὴ δυνάμενος εὖ ϑανεῖν, χαχῶς βιοῖ. 
"Ael βιώσειν προσδοχῶν, καχῶς βιοῖ. 

Χείρω λόγον βλάσφημον ἑρμηνεὺς ποιεῖ. 
Καχοῦν ϑέλοντι πρόφασις οὐχ ἐλλείπεται. 
Ποιεῖ πονηροὺς ἦὖϑος ἀχάριστον ϑαμά. 
"Het πονηρῷ σῖτός ἐστ᾽ ἰδία φύσις. 
᾿Ανδρῶν γυναῖχες χρείττονες βουλῇ καχῇ. 
Βουλῆς xaxZc τῷ δόντι πάγχαχον τέλος. 
"H μὴ τραπῆναι δυναμένη βουλὴ, xax. 
᾿Εσϑλῶν ὑποχριτὴς 6 καχός ἐστι πάγχαχος. 
Αὐτοῦ γ᾽ ἔχατι χρηστὸς, αὐδάσϑω χαχός. 
Φόβου παρόντος, ὕπνος οὐχ ἔχει τόπον. 
᾿Απατῶσιν ἧττον οἱ τάχιστ᾽ ἀρνούμενοι. 
Δούλους δεδοικώς ἐστι τῶν δούλων χάτω. 

. Ὁ χρηστὸς οὐχ εἴη, λέγοιτο δ᾽ ἄν ἄϑλιος. 
᾿Αζηλός, ἐστιν ἀϑλιωτάτη, τύχη. 

Λαλεῖν ϑέλοντα σ᾽ οὐχ ἐᾷσϑαι, σχέτλιον. 
Εἰ χαὶ ἀηδὲς ἢ τριβὴ, ποιεῖ σοφούς. 

Πρὸ τοῦ ποϑεῖν τὸν ϑάνατον, ὄλβιον ϑανεῖν. 
Θανεῖν ἀνάγχη πᾶσιν, οὐδ᾽ ὅταν ϑέλῃς. 

Τὸ ϑανεῖν φοβεῖσϑαι χεῖρόν ἐστι τοῦ ϑανεῖν. 
Οὐχ ἤρεσε πολλοῖσι πολύγαμος γυνή. 
Νοοῦσα μουνὰξ $ γυνὴ, χαχῶς νοεῖ. 
Πολλοῖς ἀπειλεῖ, ὅστις ἠδίκησ᾽ ἕνα. 
Ὑβρισμένον τὸ ἄχαχον ἀλλάττει φύσιν. 


- -- -- —— — ——————— --. ————————— —M a RPEREENR" cr p ÉÁÓMR π-ιιπεπασ “απ p ΄- στ 
A we. f 


245 


Πάντας φοβεῖσθαι, πᾶσιν ὃς φοβερὸς, ypecv. 
Φειδοῦς τὸ λιτόν ἐστιν ἐνδείας ἄχος. 
᾿Αρνητιῶν φειδωλὸς εὗρεν αἰτίαν. 

᾿Αρνεῖθ᾽ ξαυτῷ, δυσπόριστ᾽ αἰτούμενος. 
᾿Ατοπήματ᾽. αἰεὶ μεγάλ᾽ ἀπιστεῖσθαι φιλεῖ. 
Τῷ δυστυχεῖ χράτιστον ἀπράγμων βίος. 
Οὐδὲν ἀφελοίη. πλὴν ὅπερ ἔδωχεν, τύχη. 
Τοῦ νοῦ χρατοῦντος ὄμματ᾽ οὐχ ἁμαρτάνοι. 
Μηδὲν σϑένειν, ἔστι ϑανόντα ζῇν τόδε. 

Οὐχ ἴδιον ἣγοῦ τό γε πεφυχὸς μὴ μένειν. 

Τί αἴσχιον γέροντος ὃς ζῇν ἄρχεται; 

"Ev ἁψιμαχίαις ἢ ἀχρίβει᾽ ὀλισϑάνει. 

Q ῥῆγμ᾽ ὕποπτον, οὐχ ἐρειπίοις ϑάνοι. 

Οὐχ εὐτυχὴς ἔσϑ᾽ ὅστις οὐχ αὑτῷ δοχεῖ. 
Οὐχ ἀγαϑὸν, εἶναι τοῦ χαχοῦ χρείττω, χαλῶ. 
Ἐλάχιστον οὐχ ἔσϑ᾽ ὅπερ ἔλαττον ἀπλέτου. 
Οὐχ ἔστι δή σον, ὅσον ἐποίησ᾽ ἣ τύχη. 

Τό σοι δυσαγχάλιστον ἐπίϑες μηδενί, 

Οὐδὲν μέγ᾽ ἐστὶ, πλὴν ἀμίσϑωτον, xaxóv. 
Οὐδὲν τοσοῦτο χέρδος, ὡς φειδὼ, πέλοι. 
᾿Αχινδύνως οὐχ ἔστι χινδύνου χρατεῖν. 

Οὐ τοῖς παροῦσιν ἐλπὶς ἀρχεῖται χαχή. 

Οὐχ ἀτρεμεῖ πόϑ᾽ ἣ συνείδησις χαχή. 
Πειϑαρχίας τὸ κῦδος ἰσοῦται χράτει. 

Μέρος χάριτος, αἰτοῦσιν ἀρνεῖσϑαι ταχύ. 
Νιχᾷ δί᾽ αἰῶν᾽ ἣ φιλοιχτίρμων φύσις. 
Κίμβιξ do μαχρὸν οὐ βιώσεται. 
Καϑαρὰς τὸ ϑεῖον χεῖρας, οὐ πλήρεις σχοπεῖ. 
"Oc! ἐστὲ μεταμελητέ᾽ ἐν μαχρῷ βίῳ! 

"Qc οἶχτον αἰτεῖ μή ποτ᾽ οἰχτίσας πάρος! 
Οὐδεὶς τί δύναταί γ᾽ οἶδε, πλὴν πεῖραν λαβών! 
"Qv πρᾶξις αἰσχρὰ, μὴ δόχει τάδ᾽ εὔστομα. 
"Qc προπετὲς, ἅπερ οὐχ οἶδας, ἀϑετεῖν ἄχριτα. 
Ὃ ποϑεῖς, ἔχοις ἂν, ἣν τό γ᾽ dpxéaov ποϑῇς. 
"Ael φοβηϑεὶς χρίνεται xa9' ἡμέραν. 

"Ael χαχίων ἣ ἐπιοῦσα τῆς προτοῦ. 

Εἰ τὰ xdx' ὀνεῖ σὲ, πλημμελεῖς ποιῶν καλά. 


2798 — 


SELECTA EPIGRAMMATA ex Anthologia Grae- 
corum [ planudeo.] 


a 13 Ποίην τις βιότοιο. 

Quod vitae insistemus iter, si plena tumultu 
Rebus et implicitis sunt fora, cura domi. 

Rura labor multus circumstat: in aequore terror, 
Ac peregre, sive es dives, ubique times; , 

Sin pauper, moeres. vivis cum coniuge? curis 

, Non sine eris: vita es caelibe, solus eris. 

Sollicitus cum prole; orbus sine prole: iuventa 
Consilio, sed vi cana senecta caret. 

Alterutra istarum sors optima denique, vel non 
Nasci, vel natum sic cito obire diem, 


a 38 Εὔχολος “Ἑρμείας. 
Mercurius, pueri, minimo placabilis. Ille 
Lacte, vel agresti melle litatus erit. 

Non eic Áleides. Aries, aut agnus opimus 
Poscitur; aut aliquo de grege lecta pecus. 
Dicis: At ille lupos arcet. quasi referat, utrum 

Custos, anne rapax perdat ovile lupus. 


a 43 θΘαρσαλέοι Κελτοὶ, 

Audaces Celtae Rheno acri flumine primum 
Explorant natos: neque enim pater ante vocatur, 
Quam puerum sancta lotum conspexerit unda. 


a 47 Μηδ’ 6v ἐπ᾽ ἀγχύρῃ. 

Seu tibi fandatam puppim tenet anchora, sive 
Portus habet, noli credere, nauta, mari. 

En portu submersus lon perit: ille natando 
Ducere non potuit brachia vincta mero. 

O qui naye vehig, potum fuge: pontus Iacchum 
(Tyrrheni ius hoc instituere) fugit. 


259 


Ὁ πρὶν ἀεὶ Βρομίου. α47 
Ille prius Bromio titubans. vestigia rore, 
Ille comes Becchis semicaper Satyrus, 
En paria aerata devinctus compede crura, 
Nune nato Thetidis fabricat arma Deae. 
Non quidem honorato defungitur ille labore, 
Sed miseram hac vitam sustinet arte suam. 


Ποῦ σοι xeiva χύπελλα. α 47 
Nunc ubi sunt calices, ubi quos iaculare solebas 
Thyrsos, et potus, Faune petulce, tui? 
Quis limae admovit? quis vinclis induit artus? 
Quem Bacchi cunas convoluisse ferunt. 
Pauperies, durisque urgens in rebus egestas, 
Vuleano fumum me bibere illa dedit. 


᾿Εϑραύσϑης ἠλεῖα. a 55 

Potantum in rixa crepuisti fracta, tuumque 

Fudisti toto ventre, lagena, merum. 
Aspera nam saxi vis eminus incidit in te, 

Non Iovis, at Του missa repente manu. 
Riserunt, ictam qui te videre sodales, 

Et sonuit mistis plurima turba iocis. 
Non ego te doleam Bacchum peperisse, Lagena: 

Hoc fatum Semelae par erit atque tibi. 


“Χρυσὸν ἀνὴρ εὑρὼν. α 84 
Quidam auro invento laqueum abiicit: alter ubi aurum 
Non reperit, nectit quem reperit laqueum. 


Εἰς “Ῥόδον εἰ πλεύσοι. 86 
Utrum adeunda Rhodos consultus Olympicus augur 
Solvendaeque foret quae via tuta rati, 
Sit. primum nova navis, ait: discedere bruma 
Parce, sed aestivb sidere vela dato. 
Hoc bene si faxis, huc ibis tutus, et illuc, 
Si non piratis obvia praeda venis. 


17 * 


2600 


β 84 Ἢ γραῦς ἢ Βάχχου. 

Pernicies calicum Baucis, dum forte iaceret 

. Aegra, Iovi tales concipit ore preces: 

Si morbi dura haec incendia fugero, centum 
Soles de puro non nisi fonte bibam 

Sobria, temetoque carens. post functa periclo 
Luce illa tali cogitat arte dolum: 

Quod versat manibus, per crebra foramina cribrum 
Inspicit, et soles callida mille videt. 


p 47 Ἤθελον. οὐ χρυσόν τε xal. 
Optarim mihi non aurum, non oppida terrae, 
Non quas Thebarum iactat Homerus opes: 
Verum.ut plena mero spument mihi pocula Baccho, 
Summaque perpetuus proluat ora latex: 
Semper amicorum circum potante corona, 
Et vitem agricolae falce preimente colant. 
Haec, quas sector, opum sunt argumenta. valete 
Fasces, cum teneo pocula plena manu. 


11 Σωφροσύνῃ προφέρων. 

Iustitia ante omnes praestantior atque pudore 
Dius Aristocles hac requiescit humo. 

Si: eui supra alios magnum sapientia nomen 
Fecit: maius habet, nec comes invidia est. 


19 "AgaAe μηδ᾽ ἐγένοντο. 

O si nec tedae, nec lecti iura fuissent, 
Nulla puerperii tela tremenda forent. 

Nune sedet, et lentos expectat foemina partus, 
Ast duro exanimum ventre moratur onus. 

Iam tres circeumagens orbes lux explicat, ex quo 
Frustratur nascens irrita vota puer. » 

Sit tibi, chare puelle, levis non terra, sed alvus. 
Te premit haec, terra est nec subeunda tibi. 


261 


Νεχροδόχον χλιντῇρα. 110 
Dum Philo sandapilam senio gravis aedibus effert, 
Exigua solitas ut stipe quaerat opes; 
Iniusto sub fasce ruit. proclive caducae 
Momentum morti cana seneeta dabat. 
Sic quem saepe senex aliis portare solebat, 
Imprudens capulum sustulit ipse sibi. 


Μορτάδα τὴν ἱεραῖς. 120 
Mortas anus, quae tot duxi, dum vita manebat, 
Ad sacros Bacchi pocula plena lacus, 
Pulvere non condor; tumuli vice suave peractae 
Vitae argumentum doliolum impositum est. 


Τῆς πολιῆς. 120 
Longaevaehaec sunt busta Maronidos : inque sepulchro 
E silice est fabra sculptus ab arte calix. 
Multibibax et multiloquax anus haec neque natis, 
Sed neque natorum paupere patre gemit. 
Hoc unum est, quod flet vel busto condita; Baccho 
Vas habile hoc, Bacchi quod sit inane, gemit. 


Μαρωνὶς f, φίλοινος. . 120 
Nex doliorum, temulenta hie conditur 
Anus Maronis. sculptus est tumulo super, 
Cunctisque noscitandus Atticus calix. 
Nunc vel sepulta non viro aut natis super 
Flet, quos reliquit rerum egenos omnium: 
Ilud flet unum, quod 'calix inanis est. 


Ἢ Βρόμιον oxép£aca. 120 
Quae Bacchum, quam ,quae nutrix lactaverat Ino, 
Plus dilexit, anus garrula, Aristomache, 
Postquam mandata est tumulo, terramque subivit 
Mortua iam, multo iamque operata mero:. 
Huc Minos, ait, huc urnam mihi defer inanem, 
Ut rores haustos ex Acheronte feram. 


202 


Nam periit mihi virginitas. Haec falsa locuta est, 
Dolium apud manes nempe videre volens. 


120 Οὐχ oià' εἰ Διόνυσον. 

Ergo utrum accusem, Baechumne, incertue, an imbrem 
Nescio. lapsantes fallit uterque pedes. 

Ecce, redis potus dum rure, Polyxene, funus 
Condere, laboso praecipitate iugo. 

Aeolide et Smyrna situs es procul. Ebrius ergo 
Quisquis erit, pluvium nocte veretor iter. 


120 Τὴν τίτϑην 'lépov. 

Hie Hieron amitam Silenida, pocula dura 
Vincere quam duro non potuere mero, 

Rure suo sepeliit functam: ut vel mortua, Bacchi 
Nunc propius gratos stet tumulata lacus. 


122 'Hzetpo μ᾽ ἀποδοῦσα. 

Exceptum terra, saevi maris improbe fluctus, 
Iactas me ludum quisquiliasque tuas. 

Naufragiumne uni mihi casso luce minatur 
Terra, nec à scopuli mors mea tuta metu est? 

Quin potius me condis aquis, vel reddis arenae, 
Nee defraudatur funere terra suo? 


123 Ai ai νοῦσε βαρεῖα. 

Ah ah dira lues, nam quae 1iuvenilibus annis 
Invidia, aetatis perpete flore frui! 

Nam prius orbasti Timarchum lumine vitae, 
Quam nuptae potuit ora videre suae. 


182 Γαῖα μὲν ἐν χόλποις. 

Terra sinu magni complectitur ossa Platonis, 
Ast anima ordinibus sancta recepta Deüm est. 

. Cuius Aristo pater, fruitur qui luce Deorum: 

Quem bonus admirans vel procul omnis amat. 


| ———oo——.o- -πα- ——— o — e ————— —— — —— "——H— ——— τ --- - ---- -- — — c -- τ΄ -ὕὖ ----- 


263 
Alexi, τίπτε βέβηχας. 192 


Cuius age insidis tumulo regina volantum ? 
Curve Deüm aeternam suspicis astra domum? 
Umbra Platonis ego: caeli hie δα templa volavit: 

Terrenum tellus Attica corpus habet. 


Kai πῶς, εἰ μὴ Φοῖβος. 132 
Ni Plato de Phoebo Graecis foret editus, ecquis 
Qui morbos animis arte levaret, erat? 
Nam veluti morbos satus hoc Aesclapius omnes 
Corporeos, animae sic levat ipse Plato. 


^ Φοῖβος ἔφυσε βροτοῖς. . 132 
Est Plato de Phoebo satus, est Aesclapius, ambo: 
Hic animi ut medicus, corporis ille foret. 
Connubiale epulum celebrans migravit in urbem, 
Quam Iovis in patria condidit ipse sibi. 


θαῦμα τέχνης ταύρου. ὃ 8 
Artis opus mirae species taurique virique; 
Vir taurum, tendens membra labore, premit, 
Inflexa cervice, manuque obnixus utraque; 
Hac nares, illa cornua pressa tenet. 
lamque pedes labefecit. At haec vi victa domantur 
Sublapsi retro colla supina feri. 
.Si quid coniicimus (tanta est vis artis) anhelus 
Vir sudore fluit, spirat in aere fera. 


Xeíp με ΠΙολυχλείτου. ὃ 8 
Salmoneus ego sum, Polycletae opus: ille ego magnus 
Salmoneus, telis qui Iovis obstrepui, 
Rursus apud manes vexor. mutamque perosus 
Formam, fulmineo caelitns igne petit. 
Parce, animis, fulmen preme Iuppiter, en ego inane 
Signum, cum muto bella quid aere geris? 


BEN 


264 


68 Μὴ τρέσσῃς ὅτι τόξον. 

Quod tensos arcus, infestaque tela, sagittas 
Ante meos posui cote subacta pedes, 

Quod clavam gestat manus, hospes, parce timere, 
Quodque humeros pellis hirta leonis obit. 

Ipse malos tantum, non omnes laedere novi, 
Et possum aerumnis eripuisse bonos. 


69 Στᾶϑι πέλας, δάχρυσον. 
Siste gradum, siste hospes, inexpletisque tuendo 
Magniloquae Niobes illacrimare malis. 
Cuius humi telis natorum corpora bix sex 
Hinc Phoebus, Phoebi stravit at inde soror. 
Ambiguae haec inter silicem carnemque figurae 
. ΕἸ lapis, et Sipylus caute sonante gemit. 
Vis morbi in lingua est mortalibus insita. saepe 
Natum ex infreni garrulitate malum est. 


ὃ 12 Κύπρις, ὅτε σταλάουσα. 
Cum Venus aequorei spumis salis uda capillos 
Edita purpureis nuda nataret aquis: 
Uvidulos foseo crines collegit ab ore, 
Et salsas guttas strinxit utraque manu, 
Hactenus extando qua fas. Si talis in unda 
Visa fuit, Martis pectora turbet amor. 


ὃ 20 “Ῥώμη παμβασίλεια. 
Te nunquam amissis fugiet Victoria pennis, 
Nec tua laus poterit, maxima Roma, mori. 


ζ() '"H8b μέλος νὴ. 
Dulce sonant, mea Zenophile, tua carmina: docto 
Pollice, sic faveat Pan mihi, dulce sonant. 
Quo fugiam te? me cingunt indagine amores, 
Nec respirandi tempus et hora datur. . 
Unde mihi formae haec aura appulit: aut ea Musa est, 
Aut Charis est: eheu, quid loquor? uror, amo. 


265 


- Aliter. 
Dulce sonas fidibus, sic dexter sit mihi Faunus, 
Zenophila, arguto pectine dulce sonas. 
Heu quo te fugiam? circunstant undique Amores, 
Et respirandi copia nulla datur. 
Hinc forma, hinc cantus, tuus hinc mibi se lepor offert. 
Hinc (verum cuncta haec quid moror?) uror ego. 


Νὴ τὸν "Epoca. ζ (2) 
Dispeream Heliodora, tuos ni audire susurros 
Malim, quam citharae carmen Apollineae. 


Τίς, ρόδον ὃ στέφανος. ζ (3) 
Bacchine ipsa corona rosa est, die, anne coronae 
Ipse rosa est? Minor est ipsa corona, puto. 


Ὃ στέφανος περὶ xpazi. ζ (4) 
Marcescunt sertae circa .caput Heliodorae, 
Est sertum serti sed tamen ipsa sui. 


Ἤδη Aeuxóv tov ϑάλλει. ζ (5) 

Iam florent violae, atque imbri narcissus amicué: 
Quaeque altis gaudent lilia cana iugis. 

Et tempestivis iam florum flosculus annis, 
Zenophile, Suadae floret amoena rosa. 

Prata quid o vano florum gaudetis honore? 
Suavior et ipsis sancta puella rosis. 

Aliter. 

Iam canae florent violae, pluviaeque sititor 
Narcissus: florent lilia sparsa iugis. 

Et vernae florum flos iucundissimus horae, 
Zenophile, Suadae floret amica rosa. 

Prata, quid, ah frustra florum ridetis honore? 
Gratio est omni flore puella mea. 


ἢλέξω Asuxóiov, πλέξω. C (6) 
Connectam viol&s, connectam mollia myrta, 


266 


Narcissum, et patulo lilia hiulca sinu, 

Halantesque crocos, et purpureos hyacinthos, 
Insuper et vernae florea serta rosae; 

Ut tbi ab unguento caput,-Heliodora, fragranti 
Spiret odoratis apta corona comis. 

Aliter. 

Et plectam violas, et myrtis suavibus addam 
Narcissum, iungam lilia hiulca simul. 

Nectam suave crocum, texam vaccinia flore 
Purpureo. plectam suavia texta rosae, 

Ut madidae unguento tibi floribus undique inuinbret, 
Heliodora, tuas plexa corolla comas. 


ζ (1) Φαμί ποτ᾽ ἐν μύϑοις. 
Iudice me, argutis sermonibus, ipsa, lepore, 
Vicit vel Charites, Heliodora, suo. 


ζ (8) ᾿θξυβόαι κώνωπες. 

Sanguinis hamani sitientes, improba secla, 
Apta alis paribus, vocifici Culices: 

Zenophilae placidum liceat dormire soporem, 
Carnibus interea vos satiate meis. 

Sed quid ego haec dixi? frustra sum. Animantia tetra 
Gaudent in teneram figere rostra cutem. 

Ah, pecus implacidum, coeptis absistite. si non: 
Zelotypas in vos instruet ira manus. 


C (9) Πταίης pot χώνωψ. 

I, propera mandata, Culex. Velle ocius aurem 
Zenophilae, et tenui haec murmure dicta sona: 

Te vigil ille manet: tu lenta, veternus amantum, 
Dormis. Eia, vola. euge, canore, vola. 

Sed placide eloquere haec, ne forte vir excitus in me 
Iram distringat, zelotypasque minas. 

Quod si illam adduces, spolium tibi grande leonis, 
Et manibus dabitur clava gerenda, Culex. 


267 


Νὴ τὴν νηξαμέναν. ζ (40) 
Sic mihi caeruleo faveat Venus orta profundo, 
Ut mollis molli proditur ore suo. 


᾿Εντὸς ἐμῆς χραδίης. C (11) 
Te dudum vitae vitam, doctissima fandi ᾿ 
Heliodora, meo pectore sculpsit Amor. 


Βοίδιον αὐλητρίς. ζ((2) 
O Venus, emeritae, tibicina Boedion atque 
Pythias, has zonas, has tabulasque tibi. 
Institor et mercator, et unde haec cingula, et unde 
Hae tabulae, potuit scire crumena tua. 


᾿Ανθοδίαιτε μέλισσα. ζ (49) 
Cultrix floris apis, cur artibus Heliodorae 
Insidens, natas vere relinquis opes? 
Anne hoc significas, quod dulcia fellis amari 
Corde sub infido spicula Amoris habet? 
Anne hoc significas? hoc sic est, ut puto, sic est 
Hoc. sed abi. iam sat novimus istud. abi. 


Καὶ πυρὶ xal vtosto ues. t (14) 

Me nive, me flammis, me fulminis igne lacesse: . 

Per iuga, per freta me, si lubet, alta trahe. 
Non vincar; nam qui rapido torretur amore, 

Non queat infesto, cum tonat, igne peti. 

Aliter. 

Me nive, me flamma, me, si libet, impete sacro 

Fulmine. per praeceps, per maria alta rape. 
Depositum curis, domitumque Cupidine saevo 

Flamma nec ἃ summo missa Tonante quatit. 


Τὸ σχύφος $90 γέγηϑε. ζ (5) 
Suave renidet, et hoc uno se nomine iactat, 
Zenophile admovit quod sibi labra, calix. 
O si ductim animam.nostram simul ebibat ipsa, 


268 
Consertis labris ad mea labra suis! 


C (16) Κηρύσσω τὸν "Epoca. 

Acer Amor lecto paribus se sustulit alis 
Prima luce. Quis, o,. dicite, vidit eum? 

Dulce puer lacrimat: petulans, simumque renidet: 
Aliger: ex humeris picta pharetra sonat. 

Sed patre quo genitus, nil dum scio. Lucidus aether, 
Terra ferum, et pontus progenuisse negant. 

Oderunt omnes omnino. At quaerite, 81 qua 
Incautis animis retia tendit adhuc. 

Atque eccum in latebris. Video, iaculator. in ipsis 
Zenophiles oculis, o fugitive, lates. 


C(17) ]ωλείσϑω xal ματρὸς. 

Vaeneat, et gremio reqwiescens matris in ipso: 
Vaeneat. indomitum cur genus istud alo? 

Et simum, et volucre est, et acutos imprimit ungues, 
Et risu in mediis fletibus ora quatit. 

Praeterea durumque, loquaxque, et lumine vibrans; 
Quem neque mansuetum dixerit ipsa parens. 

Totus prodigium. Sed vaeneat. institor adsis. 
Si tibi mancipium cura parare, veni. 

Flet tamen, ecce. Bono animo es. te non ego vendam, 
Hic cum Zenophila vive, simulque mane. 


C (18) Εἶπε Λυκαινίδι Δορχὰς. 
Dorcas, ei, quae se simulabat amare, Lycaeni, 
Dic, capta es; Patuit tempore fictus Amor. 


ζ (20) Νὺξ μαχρὴ, xal yeipa. 

Nox media est et saevit hiems: media occidit undis 
Pleias: ego ad Dominae perpluor imbre fores. . 

Uror amore Helenes. Nam sunt ea tela doloris, 
Non amor, e rapido quae iacit igne Venus. 


2609 


Αὐτοὶ τὴν ἁπαλὴν. ζ (22) 
Ipsi viderunt Irenii corpus Amores, 
Et Cypriae thalàmos destituere Deae. 
Emendatum opus ad talos a vertice, signi, 
Et castigatae virginis instar habens. 
Hinc in mortales, nervo stridente, sagitta 
Non una ex illo tempore missae fuit. 


Ζηνοφίλα χάλλος μὲν. ζ (23) 
Concubitus Venus illecebras, Amor ipse decorem 
Zenophilae, Charitum sal Charis ipsa dedit. 


Ναὶ μὰ τὸν εὐπλόχαμον. C (24) 
Per Timus tortos, qui me cepere, capillos: 
Per Demus, somnos quae mihi membra fugant: 
Iliados per ego illecebras, vigilemque lucernam 
Hanc, mea quae madidi carmina multa bibit: 
Parva mihi in labris nota vulneris, ecce, relicta est. 
Quod si vis, modo dic, expuam et illud, Amor. 


To ϑαλλῴ Διδύμη με. ζ (26) 
Me rapuit forma Didyme. Ah ego tabeo cernens 
Tale decus, qualis cera sub igne cadit. 
At nigra est. quid tum? carbo quoque. Si tamen illum 
Igne foves, fulget, lux ut hiulca rosae. 


Λίσσομ᾽ "Ἔρως. ζ (217) 

Te per ego nostrae supplex rogo carmina Musae, 
Heliodora, meo pectore cedat Amor. 

Perque tuos arcus, qui iam petiere nec ullum, 
Tantum in me dociles mittere tela sua. 

Si pereo, vocem. testantia carmina linquam: 
Aspicis, ut morti me dedit, hospes, Amor. 

Aliter. 

Si supplex te Musa movet mea, cura facessat, 
Quam vigilem in nobis Heliodora serit, 

Acer amor. Per te, per ego tua maxima tela, 


270 


Non alium, quam me, ἀοοίδ ferire, precor. 
Sin morior, testes en istas linquo lituras: , 
Quantum homicida potest, aspicis hospes, Amor. 


C (28) Ei φιλέεις, μὴ πάμπαν. 

Quisquis amas, cave sis deiecto pectore fraetus, 
Supplicibus solvas flebilis ora modis. 

Propositi solidi tibi cura sit, et tibi constent 

. Lumina contracto parca supercilio. 

Nam nimis elatos contemnit foemina fastus, 
Et nimis abiectum ridet amica virum. 

Ile peritus erit, quicunque haec miscet, amator: 
Et modico in fastu pectora fracta gerit. 


C(29) Xpócsoc ἀψαύστοιο διέτμαγεν. 

Aureus intacti temeravit vincla pudoris 
Iupiter, ut Danaes aerea tecta subit. 

Fabula sic loquitur, me iudice. Ferrea septa 
Omnipotens aurum, duraque vincla domat. 

Hoc hoc nempe seras, hoc aenea claustra resignat, 
Hoc frangit fastus, dura puella, tuos. 

Hoc rigidam Danaen lentavit. si quis Amator 
Fert pretium, tibi ne supplicet, alma Venus. 


C (30) Τὸν σοβαρὸν Πολέμωνα. 

Quod Polemo ille facit, Glyceres qui coniugis aufert 
In scena crines, docte Menandre, tua: 

Hoc novus instituit Polemo meus. ille Rhodanthes 
Audaci cultas abstulit ungue comas. 

Criminibus tragicis mutavit comica facta, 
Inflixit tenerae verbera saeva cuti. 

Ah s&celus indignum! nostros miserata dolores 
Quod tantum &dmisit turpe puella nefas? 

Proh dolor! exsculpensque oculos radicitus ambo 
Invidiae informes duxit in ore notas. 

Si tamen is fuerit Misumenos: ast ego contra 
Dyscolos, aspiciens nec Periciromenen. 


274 


Εἰ χαὶ νῦν πολιή σε. C(31) 
Quamvis cana aetas iam' te tepefecit, et in te 
Ile Cupidinei mucro furoris hebet: 
Debueras iuvenum curas miserescere, eorum 
Expertus noris cum, Cleobule, faces, 
Nec super assuetis stomachari rebus, honestum 
Foeminei eapitis nec populare deeus. 
Ergo momento nunc ill versus in hostem es, 
Quae te olim potuit patris habere loco. 


Μέχρι τίνος. : ζ (32) 
Quatenus hoc, nobis ut suffuremur ocellos, 
Alter et alterius lumina servet, erit? 
Cura fatenda palam est. Si quis tamen hostis amoris 
Aut dicto, aut facto vim parat atque dolum, 
Ense malis nostris medamur. Scilicet una 
Suavius est nobis vivere, itemque mori. 


Et ποτε μὲν χιϑάρης. ζ (33) 
Pleetra gerens, citharae tetigit si fila canorae; 
Aemula Terpsichores orsa canit fidibus. . 


Grandiloquam tragico vocem si rumpit hiatu; 
Melpomenes bombos exprimit ore gravi. 

Si mota est formae lis de certamine; victam 
Cyprida vel iudex dixerit ipse Paris. 

Sed melius taceam, ne Bacchus inaudiat, ac ne 
Concubitus furient hunc, Ariadna, tui. 

vel: 

Rursus Ariadneos expetat ille thoros. 


Φωσφόρε. ζ (34) 
Parce Cupidineo, nec te vicinia Martis 
Mitia dedoceat pectora, parce sacro. 
Atque ut apud Clymenem servans Phaethonta decorum 
Cursor ab exortu, Phosphore, lentus eras: 
Sie, mihi quae cupido vix se offert, nocte sub ista, 
Ut sub Cimmeriis, lente morare, precor. 


212 


ζ (35) Λῆξον Ἔρως χραδίης. 
Cor solum et iecur excipias. in caetera membra, 
Acer Ámor,.8i vis mittere tela, licet. 


C (36) "EAxoe ἔχω. 

Est mihi vulnus Ámor. sanies mihi manat ab illo 
Lacrima, inexhausto culpa liquore madet. 

Respirare malum nec me sinit: ipse Machaon 
Membra salutifera nec mihi mulcet ope. 

Telephus esse volo, tu sis mihi fidus Achilles. 
Curam, laesisti quae prius, ipsa leva. 


C (31) Εἰπὲ τίνι πλέξεις ἔτι. 

Dic cui dispositos properes ornare capillos? 
Cui curare ungues, cui nitidare manus? 

Cui colis excoctis conchylii pallia succis 
Ebria, formosa tam procul à Rhodope? 

Queis oculis mea te Rhodope non conspicor, illis 
Usurpare diem non ego posse putem. 


ζ (38) Τὴν Νιόβην xAaíoucav. 

Flentem olim Nioben contemplans forte bubulcus 
Obstupuit, posset si lacrimare silex. 

Contra tam longae gemerem qui noctis in umbra, 
Euippae vivus non lapis indoluit. 

Hoc facit acer Amor, curam partitus utrique: 
Et Niobae a natis, et mihi ab igne meo. 


C (39) Χρυσῆς sipóocaca μίαν. 

Legerat aureolo Doris de crine capillum, 
Ex illo palmas vinxit utrasque mihi. 

Risi equidem primo. nodos mihi Doridis illos 
Visus erat facilis solvere posse labor. 

Mox gemui, postquam non rupi vincula, tanquam 
Artus strinxisset dura catena meos. 

Et nunc infelix uno aptus crine, potentis 
Imperio Dominae, quo trahit illa, sequor. 


278 


Ὃ πρὶν ἀμαλϑάκτοισιν. ζ (40) 
Ille ego mente fera qui quondam pubere in aevo 
Flexanimis Paphiae legibus asper eram, 
Ile Cupidineis impervius ante sagittis, 
Iam senior tua me sub iuga mitto, Venus. 
Accipe me ridens. Non tam prius inclyta malo 
Hesperidum, quam nunc victa Minerva tibi est. 


Ναὶ τάχα τανταλέης. ζ (41) 
Nae quaecunque videt Acheron spectacula poenae 
Tantaleae[,] nostris sunt leviora malis. 
Nam nullo prohibente, suis tua labra, videns te, 
Consereret, verna lucidiora rosa, 
Tantalus uerumnosus. Αὖ huic lapis imminet: illum 
Horret. Ita est. Iterum sed nequit ille mori. 
At nobis vivis liquantur membra furore: 
Viribus exhaustis mors propiorque venit. 


᾿Ἐσβέσϑη φλογεροῖο πυρὸς. ζ (42) 
Dilapsa est mea flamma, nec amplius aestuo morbo, 
In Veneris cineres sed tepefactus eo. 
Ossibus et penitis nuda cute, mentis et imis 
Sensibus insinuans errat anhelus (amor: | 
Victima Bic postquam est in sacris igne vorata, 
Sponte suo residet, cum tepet esca, furor. 


"Quoca μιμνάζειν aeo. C (43) 
Iurabam sancte, bis sex, pro Iupiter et di, 
Lux mea, luciferos velle carere tui. 
Non potui. Visa est lux longior altera'bis sex 
Mensibus: adiuro teque tuumque caput. 
Tu, ne perscribant ultricis in aequore chartae 
Hoc, quod iuravi, rite precare Deos. 
Atque tuis mulce me, blanda, leporibus, ut ne 
᾿Ξ Me superum perdant et tua flagra simul. 


18 


274 
C (44) Au (Bac. 


Me verbis Galatea malis incessit, ut in me [etf] 
Impulit iratas vespere saeva fores. 

Hoc scitum frustra est, Iniuria soluit amores: 
Nam furiis stimulos subiicit ille meis. 

Annum iuratus dixi procul abfore ab illa; 
Ast, proh di, primo hanc mane precator adr. 


C (45) Ἦ σὸν ἔτι φϑινόπωρον. 
Et tuus Autumnus alieni Veris honores, 
Aestates alias et tua vincit Hiems. 


C (46) Κεχρύφαλοι σφίγγουσι τεὴν. 
Reticulo crinis premitur tibi? Differor aestu. 
Haec mihi turrigerae forma videtur Opis. 
Intectum caput est? Mentem mihi funditus omnem 
Excutit ex tote pectore flava coma. 
Vela tibi condunt suspensos candida cirros? 
Nihilo languidior cor mihi flamma coquit. 
'Tres formas stipat Charitum pulcherrima triga. 
A. totidem formis singula flamma fluit. 


C (47) Φεῦ, φεῦ xol τὸ λάλημα. 

Proh dolor, alloquiumque et visum livor ademit, 
Tecta supercilio verba loquente sua. 

Nos stantes propius nutus miramur aniles, 
Lumina ut Inachidos multa bubulce tua. 

Sta: cireumspectans observa: ringere frustra. 
Explorare oculis intima nostra nequis. 


C (48) 'Ávépa λυσσητῆρι. 

Quemeunque appetiit rabidae canis acre venenum; 
Hiec videt in mediis spectra canina vadis. 

Forsan et infregit genuinum percitus in me, 
Sensibus et totis me spoliavit Amor. 

Nam mihi salsa tuos referunt maris aequora vultus, 

Fluminaque, et dale: pocula plena mero. 


275 


Μηχέτι τις πτήξειε. ζ(49) 
Frustra aliquis paveat fera tela Cupidinis. Ille 
Totum in me pharetrae iam vacuavit onus. 
Frustra etiam assultus alarum. Nam mihi postquam 
Impositus pedibus pectora pressit Amor, 
Firmus inhaerebit, stabilisque: neque inde facesset, 
Quando in me pennas abscidit ille suas. 


Οὔτε ῥόδον στεφάνων. ζ (60) 
Ut rosa non minor est serto: sie vestibus ipsis 
Non es, gemmatis reticulisve minor. 
Candorique tuo baccata monilia cedunt, 
Impexisque auri flava nitela comis. 
Inde quidem rutilos hyacinthus fulgurat ignes, 
Luminibus cedat sed tamen ipsa tuis. 
Roscidulum decus oris, et emendata loquelae 
Suada tuae, Veneris quid nisi cestus is est? 
Cuneta haec me furiant. sed me solantur ocelli: 
In quis spes sedes fixit amica suas. 


Τὴν πρὶν ἐνεσφρήγισσεν. ζ (81) 
Illa tui vultus quondam praesentis imago 
Quam prius in nostro pectore sculpsit Amor, 
Expuitur tibi: me miseram: verum una decoris 
Corde meo species stat mihi scripta tui. 
Scilicet hanc Orco, hanc ostendam, barbare, Soli, 
Criminis ut vindex Cressa sit urna tui. 


Δηϑύνει Κλεοφᾶντις. ζ (52) 
Ut cessat Cleophantis? adhuc iam tertia coepit 
Lumine languidulo parca lucerna mori. 
Ah pereat cordis sic flamma, ut flamma lucernae: 
Nec me pervigili torreat illa face. 
Ah quoties Venerem iuraverat affore, primo 
Vespere? nil homines, nil facit illa Deos. 


8" 


276 


C (53) X94 μοι ᾿ΕἙρμώνασσα. 

Dum forte hesterno titubans vestigia potu 
Vestibuli primas induo serta fores, 

Hermonassa scyphi lympha me spargit: et illas 
Turbat, quas vix lux struxerat una, comas. 

Sed magis ustus aqua magis arsi: nam scyphus ex hac 
Mellito tacitas duxit ab ore faces. 


C (54) Φράζεό μοι Κλεοφάντις. 
Aspice; quale decus, quae laus, Cleophanti, duo- 
rum est, 


Quos pariter rapido turbine versat Amor. 

Quae belli vis, quisve metus, quae causa pudoris 
Hos dirimat sanctis nexibus implicitos? 

Dentur vincla mihi, quae Lemnia fabricat incus, 
Quosque vafra nodos Mulciber arte facit: 

Dummodo te amplectens cupidis, mea Vita, lacertis 
Perfruar in membris gaudia longa tuis. 

Tunc tunc hospes, et indigenae, fessusque viator, 
Me videant, et cum coniuge sacrificus. 


C (55) '"Etóte μοι πίνοντι. 

Ex quo olim potans mecum potante Chariclo 
Ingessit furtim propria serta mihi, 

Totum ignis me exest. In ea, puto, namque corona 
Id, quo arsit Glauce nata Creontis, erat. 


C (56) Ὃ ϑρασὺς ὑψαύχην. 

Cervice elata, contracta fronte, geverus, 
Nune est virginei ludicra cura ioci. 

Ante ratus teneram tumidus laesisse puellam, 
Colla dedit: nunc spe decidit ipse sua. 

Is modo femineas supplex iacit ore querelas: 
Illa mares animos lumine torva gerit. 

Virgo feros: juamvia irae est iustissima caussa, 

mrNemesis tela propinqua time. 


277 


Ei xoi τηλοτέρω Μερόης. ζ (57) 
Tu licet ulterius Meroen vestigia figas: 
Illue pinnigero vectus Amore ferar. 
Tuque petas ortus, ques concolor inficit Eos, 
Immodicis spatiis vel pedes usque sequar. 
Nec minus hoc, quod do, nobis placare marino 
. Munere: namque tibi hoc fert Venus orta mari: 
Quae abiecit, quaecunque fuit fiducia formae: 
Atque nitore tuo dat tibi victa manus. 


,᾿θφϑαλμοὶ, τέο μέχρις. ζ (58) 
Quis modus, o oculi, ducendi nectar Amorum 
Cum formae sitis est ebria flore mero? 
Ah procul aufugite hinc quantum pote. Cypridi sanetae 
Tranquillo faciam sobria sacra mari. | 
Sin ilic furor is, si me furor is manet illic, 
Perpetnum madidi fletibus este meis, 
Solventes poenas merito pro crimine, quando 
Ob vos in tantum crevimus ignis opus. 


“ἽἹππαμένην φιλέουσα. ζ (29) 
᾿ Hippomenem ardebam: in tenerum mens versa Lean- 
drum est, 
In labris haerens fixa, Leandre, tuis, 
Xanthum mente gero. Xanthum complexa fovensque, 
Hippomenem reduci perdita corde peto. 
Praesentem fugio. Sic alternantia semper 
Aique alium atque alium brachia nostra virum 
Ditem inhiant Venerem. Quod si qua mihi obiicit illud, 
Haereat haec uni pauper inopsque viro. 


Τὸ στόμα ταῖς. ζ (60) 
Os Charitum illecebris, at frontem floribus ornas. 
Exornant Veneres lumina, plectra manum. 
Praedaris visus oculis, accentibus aures; 
Venatur iuvenes pars quotacunque tui? 


278 


" C(01) Τὸ ξίφος ἐχ xoAsoto. 


Ensis vagina cur stringitur ? haud ut iniquus 
Sim Veneri: adiuro teque tuumque caput. 
Sed Martem ut, quamvis immani pectore, noris 
Sub Veneris molli ponere colla iugo. 
Iste mei desiderii est comés. Haud opus ullo 
Est speculo. Hunc versans consulo semper ego. 
Pulcher in hoc videor mihi. Sed si linquis, amica, 
Nos prius, hic ensis induet ile meum. 
C (62) Τῷ χρυσῷ τὸν "Epota. 
Auro sollicitatur Amor mihi. Nam neque aratro 
Possunt, nec duro mella ligone coli, 
Sed tempestiva verni vi roris. At aurum 
Omnimode Veneris dulcia mella colit. 


C (63) Κιχλίζεις, χρεμέτισμα. 
Hinnitu Veneris proludens bella fritinnis. 
Furtivo &dnictas numine. cuncta moves. 
Frustra, iuro, oculis te non visurus, amori 
Indomitam. lapidem ter quoque iuro Iovem. 
Lude tibi. te suavioli poppysmate ducta 
Ilis, quae nulli nuda labella seres. 


C(65)  . I[ácav ἐγὼ τὴν νύχτα. 

Tota mihi in gemitu nox vertitur. Ást ubi venit 
Dans minimum mihi lux prima quiete frui, 

Cireum perque strepente citamur hirundine. somnos 
Abrumpens, lacrimas integrat illa mihi. 

Quid mihi vobiscum est? absistite garrula turba. 
Non, Philomela, mihi lingua resecta tua est. 

Flete Itylon duris in montibus, atque sedete, 

. Seruposam cautes qua dabit alta. domum, 

Dormire ut liceat. Surrepens forte Rhodanthes 
Amplexanda mihi brachia, Somne, dabis. 


— —— —-———— . - -- - - - . —-- --—— -- ---- - -c-uwe- coc. π- 


279 
Σώζεο, cot μέλλων ἐνέπειν. ζ (66) 


Dicturus tibi, Vita, vale, vocemque citatam 
Refraeno, rursus sustineoque gradum. 

Utque olim niger ille dies Acherontis amari, 
Sic mihi discidii caussa timenda tui est. 

Vultus enim tuus est lux altera. Lux tamen omni 
Voce caret. Contra, tu mihi verba refers 

Dulcia Sirenum cantu magis, e quibus omnis 
Pendula spes animae statque caditque meae. 


Εἰμὶ μὲν οὐ φιλόοινος. ζ (67) 
Non sum vinosus: vin! me deponere vino? 
Hac, si tu libes pocula, lege bibam. 
Admoris tua labra, nequibo sobrius esse: 
Nec fas temeto posse carere mihi. 
Nam transmissa tuis ad me fert suavia labris 
Ile calix, narrans dona superba sua. 


Μήποτε λύχνε μύχητα. C (68) 
Ne quis conceretus tibi fungus convocet imbres: 
Vir venit: huic nullas necte, lucerna, moras. 
Nulla faves Veneri. Nam cum condixerat Hero 
Leandro — ah, anime, caetera parce loqui. 
Vulcano servis. Hinc, ne adverseris herili 
Curae, tu Veneri semper iniqua manes. 


Τί στενάχεις ; φιλέω. ζ (69) 
Dic agedum, quid suspiras? Amo. Quamne? Puellam. - 
Pulchram ? Pulchra oculis est ea visa meis. 
Ast ubi visa tibi est? Ad coenam forte vocatus 
Vidi, communem presserat illa torum. 
Spes est posse frui? Spes, o bone. Denique aperte 
Non amo. Furtivas venor amicitias. 
Legitimos thalamos fugis ergo? Vera putasti. 
Quod sors huic parvas nempe reliquit opes? 
Omne tenes. Igitur nec amas bene? Fallere. Nunquam 
Recta putans animus impatienter amat. 


/ 


.280 — 


C (70) Δισσῶν ϑηλυτέρων. 

Forte duas inter solus, mediusque sedebam: 
Ilam ardebam, hanc non laedere certus eram. 

Meque trahebat amans: ego furabundus at isti 
Non totis labris oscula parca dabam: 

Alterius fallens ardorem scilicet, eius 
Discidii caussas aemula verba timens. 

Ingemui, dixique simul, Fortassis amari 
Undique supplicium par, et amare, mihi est. 


C (71) Ἢ πάρος ἀγλαίῃσι. 

Ila prius fastu turgens, iactare capillos 
Sueta prius, pexis illa superba comis, 

Sueta meis desideriis illudere, formam 
Perdidit: huic digitos ruga senilis arat. 

Ubera subsidunt, cecidit frons, lumina marcent, 
Annoso titubant balba labella sono. 

Caniciem vindex voco numen Amoris. et aequum 
Iudicat, et tumidis strenua poena venit. 


C (72) Αὐτή pot Κυϑέρεια. 

Et Cytherea potens, et Amorum candida turba 
In tabem solvent iam cor inane mihi. 

Non patiar, pueros propero si stultus amare: 
Labe etiam, qua non turpior ulla, cadam. 

Una sit in culpam mulier satis: hac ego peccem, 
Pittalace. At pueros, stulte, relinquo tibi. 


C (73), Ἦ ῥά γε xai σὺ Φῶιννα. 

An desiderio mea tangeris ergo Philinna? 
Langues exhaustis tabida luminibus ? 

An placidos carpis somnos, et nullus Amoris 
Respectus: curae cura. nec ulla meae est? 

Expectant te saeva vices, flentemque videbo 
Imbre per indignas usque cadente genas. 

In multis Venus est varium et mutabile. solo hoc 
Eximia: elatis semper iniqua fuit. 


281 
H ῥαδινὴ Μελίτη. ζ (74) 

Nondum etiam senii sub limine, puberis aevi 

Interiit, Melite, gratia prima tui. 
Malarum sed adhuc splendet nitor. eminet illex 

Vis oculi. Annorum est sed neque summa brevis. 
Atque puellaris manet illa protervia. Ob istud, 

Tempus naturàm vincere posse, nego. 


Σπεύδων εἰ φιλέει. ζ (15) 
Experiens, quam me non segniter ardet Ereutho, 
Sic ego cor ficte compositisque dolis 
Adgrediebar: Ego dicam: Iam migro: peregre 
Ibo: Vale, ac nostri vive, puella, memor. 
Ingemuit, neque sustinuit, frontemque ferivit, 
Et cirrum e torta discidit ungue coma, 
Ut maneamque rogat. Fracto non tardus ocello 
Credere, do victas utilitate manus. 
Sum felix voti. Nam quod fecisse volebam 
Officium et munus hoc quasi grande dedi. 


᾿ἵπομνηστιχὸν. .  €(76) 
"Evüdós piv χλοάουσα. 
Hic ager umbroso ramorum tegmine vernans 
Fructiferae frondis explicat omne decus. 
Hic clangit versus cupressorum inter opacos 
Pullorum mater rauca cohortis avis. 
Hic fringultüt acanthis, et hic acredula questus 
Ingeminans inter densa rubeta sedet. 
Quis mibi ludus in his, cum vos audire loquentes 
Malim, quam Phoebo quae sonat icta chelys? 
Atquin me duplex exercet cura. Videre 
Nam volo, summe virum, te, Damalimque meam, 
Qua caleo: sed me iuris tutela, piusque 
Dorealide a tenera tam procul arcet honos. 


θεσμὸν "Epox. ζ (77) - 
Ius nescit violentus Amor. Diducere amantem 


282 


À desiderio functio nulla potest. 

Quod si iuridici studium te muneris arcet, 
Ergo tuo nullus pectore fervet Amor. 

Qualis Amor, si vos undae discrimine parvo 
Distinet à vestra virgine terra procul? 

Dum natat, ostendit, quae vis, Leander, amorum est, 
Nocturni impavidus murmur ad omne freti. 

Quin adsunt tibi, Amice, rates. Magis ergo Minervae 
Invigilas studiis, et Venus ipsa iacet. 

Pallas iura, sed affectus Venus obtinet. Una 
Palladi, dic mihi, quis serviat, et Veneri? 


C (78) Ἠιϑέοις οὐχ ἔστι. 

Non tantos patitur iuvenum natura labores, 
Quantos imbelles nos, muliebre secus. 

Aequales illis adsunt, curaeque dolores 
Intrepida sociis pandere voce licet. 

Nec desunt, mentem quae pascant, ludicra: vicos 
Concelebrant: animum picta tabella capit. 


Nobis nec fas est coeli convexa tueri. 


Inclusas curis sed domus atra coquit. 


ζ (19) Μηδὲν ἄγαν, σοφὸς. 

Prudentis scitum est, Ne quid nimis; Ast ego fastus 
Indueram, quasi sal, aut mihi forma foret. 

Credideram unius, neque ea est sine fraude, puellae 
Totam animam in manibus semper habere meis. 

Haec, quasi poeniteat morum, vitaeque prioris, 
Intumet elato vana supercilio. 

Sic prius ille ferox, ille aereus, ille ego tarde 
Credulus, ac tangens astra, repente ruo. 

Nam vertere vices: et supplex clamo: Nocentes 
Aetatis vitio (parce Puella) sumus. 


C (81) Ποίην τὶς πρὸς ἔρωτας. 
Quodnam iter insistas in amoribus? Ecce petaces 
In triviis luxus non patiere lupae. 


283 


Sin te virgo capit: vel eam tibi nubere ius est, 
Vel corruptorum est poena ferenda tibi. 

Nuptas sollicitare ad stupra, quis, unde voluptas 
Nulla est, quantumvis cogitur ipse, potest? 

Est in adulteriis multa alea, fructus amoris 
Nullus. In his pueri est turpis habendus amor. 

Volgivagae viduae passim suus extat amator; 
Quippe &nimum, mores et meretricis habet. 

Castior est? tibi vix succumbere vixque coacta, . 
Mox stimulos odii concipit aegra novi. 

Factum odit: quia nec periit pudor omnis, amori 
Aptas solvendo quaeritat usque moras. 

Sin magis ancillae cupidis amplexibus haeres: 
Sive tua est; famulae servus es ipse tuae: 

Sive aliena; notam tibi lex tamen irrogat, in te 
Mancipii haud proprii nomine probra ciens. 

His se Diogenes pulchre extricavit: Et illi 
Pellex, absque ulla Laide, palma fuit. 


Ὄμματα δινεύεις. ζ (82) 
Lumina distorques tacitas prodentia flammas: 
Ductas purpurea valga labella rosa: 
Fringultis tremulum: vibras lasciva capillos: 
Iactas effusas, me quoque teste, manus: 
At nondum illa tui cecidit constantia fastus. 
Marces: ille tàmen masculus horror adest. 


Νῦν χαταγιγνώσχω. ζ (88) 
Mirum, quod non mutet ob hane se Iuppiter. illi 
Irascor. rudis est: nil in amore videt. 
De forpa non Europae, Danaeve puellae, 
Non ea concedat, candida Leda, tibi. 
Ni forte est, quod scorta fugit vulgaria, Regum 
Corrupit natas. Hoe, scio, crimen habet. 


N 


"Ἄρσενας ἄλλος ἔχοι. ζ (84) 
O valeat puerilis amor. Complexibus utor 


spp t 


284 


Foemineis, in quis est .diuturnus amor. 
Turpe puer catamitus. In hoc mihi displicet illa 
Praematura horrens invida pube cutis. 


C (85) Ψαῦε μελισταγέων. 
Tange, Calix, mel oris; habes. Mulgere licet, nec 
Invidia est. Utinam tu quod es, ipse forem! 


C (86) “Ἱμερτὴ Μαρίη μεγαλίζεται. 

O quam ius penes est, et cura retundere fastus, 
Elatae Mariae pectora, diva, preme: 

Non ut morte luat poenas, sed vertice toto 
Caneat, et corpus ruga senilis aret. 

Exigite o cani lacrimarum nomine poenas: 
Et culpam culpae conscia forma luat. 


ζ (87) Δαχρύεις, ἐλεεινὰ λαλεῖς. 

Flens loqueris, lacrimas, temere aspicis, ureris aestu 
Zelotypo, attrectas, oscula crebra seris. 

Istud amare quidem est: id, me dicente, parata 
Sum, eum dissimulas, non id amantis habes. 


ζ (83) ῆλον ἐγὼ βαλλε!:. 
Malum ego, me iecit qui te perit. annue amanti 
Xanthippe. nostrum flos pntriusque perit. 


ζ (89) Τὸν σιγῶντα Quai. 
Arcani mutus testis fac lumen olivo 

Sit satur, et prodi, chara Philaeni, foras. 
Nam 8686 vivis spectari testibus odit 

Solus Amor. Tu mox obde, Philaeni, forem. 


C (90) Νὺξ ἱερὴ, xai λύχνε. 

Nempe ambo alterno iuravimus ordine pactam, 
Testis eris tu Nox, tuque Lucerna, fidem. 

Ut neutri neutrum fas esset fallere, vobis 
Testibus, accepta est, et data utrinque fides. 


285 


Irrita quae rapidis iactari dicit in undis: 
Alterius gremio hunc ecce Lucerna vides. 
Aliter. 

Non alius nobis, cum foedera sanximus ambo, 
Quam tu Nox testis, tuque Lucerna, fuit. 

Sanximus unanimes; ego, me hoc non posse carere: 
Hic fore me (testes estis uterque) suam. 

Hie nune tradit aquis, mihi quae iuravit amanti. 
Hunc aliae (sed te teste, Lucerna) fovent. 


Οὔπω cot χαλύχων. ζ (91) 
Virgineae nec pubis hiat dum flos tibi: nec dum 
Autumni livet primitus uva tui: 
Cum tamen acer Ámor acuit iam cote sagittas[.] 
Lysidice, et tacito ventilat igne faces. 
Ah fugite, o miseri, dum non ferit arcus, amantes: 
Quam magnos mox est flam[m]a datura rogos. 


Ψυχή μοι προλέγει. ζ (32) 
Praedicit mihi dudum animus memor ante malorum 
Ut fugiam flammas, Heliodora, tuas. 
Dicit: nulla fugae tamen est via: quo magis acer 
Ille monet; magis hoc.impatienter amat. 


“Οσσάκχι Κυδίλλης. ζ (93) 
Ah quoties audax nunc clara luce, sub ipsum 
Cydillae veni, nune ego nocte, sinum; 
Per praeceps toties, fateor, vestigia figo, 
Et toties capiti est alea iacta meo. 
Quid tum ? omne audet amans. Amor huc quem versat, 
et illuc 
Cumque: nec in somnis cogitat ille metum. 


Ἑξήχοντα τελεῖ Χαριτὼ. ζ (94) 
Haec agitur, Charito, tibi sexagesima messis, 
Et manet in nigris crinibus ille tenor: 
Nec rugis suleatur adhuc cutis aspera. Suadam, 


D 
Ι 
L 
t 


286 
Ambrosiam, Cbaritum millia fundis adhuc. 


ζ (95) 'Hpdobwv. τίς δ᾽ οὐχὶ. 
Comissavi alias. quasi nemo hoc fecerit. arsi 
In furias. quasi non me furiarit Amor. 

Alea nunc iacta est. cani subiere, piloque 
Nune sapiens aetas deteriore venit. 

Cum tempestive licuit, tum lusimus. at nunc, 
Tempus ubi non est, ad meliora vocor. 


C (96) Ἠρασθϑης πλουτῶν. 

Dives amavisti, Sosicrates. Ast modo pauper 
Nullus amas. Quanta est, proh, medicina fames? 

Quae te deliciasque suumque vocabat Adonim, 
Menophile, nomen nunc rogat illa tuum. 

Fare, quis? Unde domo? quae gens tibi? nunc bene 

nosti 

Antiquum hoc: Inopem nullus amare solet. 


C (97) Ἢ γαλεπὴ xatà πᾶντα. 
Aspera et indomita feritate Philesion illa, 
Ila ullum, precio non eine, passa virum, 
Mitior haec nunc esse videtur. at esse videri 
Hoc leve, mutatum nec reor ingenium. 
Sic quae lenitis mansuescit moribus aspis, 
Cum mordet, nihilo secius illa necat. 


ζ (99) Μιχχὴ xal μελανεῦσα. 

Et patua est et fusca Philaenion. Ast mage molle 
Non apium, non est blandior agnus ea. 

Non illex ita cestus, ut eius verba. Patere 
Omnibus, interdum poscere parca, solet. 

Haec placeat mihi sola Philaenion, aurea Cypri, 
Suecurrat potior donec amica mihi. 


C (100) ,VaApóc “καὶ λαλιὴ. 
Ars fidium ela, argutaque lumina, carmen 


- -- - ---«- - τ — ----- --------.--- -------  --ἰρ ——— —— -- — EN PEU — 


287 


Xanthippes, et, qui iam novus ignis init, 
O anime, urent te. Unde, aut quando, quove modo, illud 
Nescio; tunc, cum ignis te coquet ille, scies. 


C (101) "Q ποδὸς, ὦ χνήμης. 

O pes, o crus, et, quod mé male perdidit olim, 
O femur, o natis, o pecten, o ile duplex: 

O humeri, o mammae, o cervix procera, manusque 
O duplices, o quae lumina me furiant: 

O fraudum artifices motus, o lingua retorquene 
Anfractus, o me vocula debilitans! 

Quodsi opica est, si nigra, canitnequecarmina Sapphus; 
Quid tum? Indam Perseus arsit et Andromedam. 


C (102) Ἢ κομψὴ. usivóv με. 

Bella mane me, bella. quod est tibi nomen? ubi mi 
Condicis? quod vis, hoc dabo. non loqueris? 
Dic ubi eris? mittamne aliquem tibi? numquis habet te? 

Ergo vale. nec mihi dicis, iniqua, Vale? 
Ast iterum atque iterum accedam tibi. Saepe subegi 
Quas nec duritia viceris ipsa. Vale. 


C (126) Πέμπω σοὶ ἱΡοδόχλεια. 

Floribus omnigenis plexas, R[h]odoclea, corollas, 
Quas etiam ipse meo pollice subsecui, 

Mitto tibi. Sunt hic anemonae lilia iuncta, 
Et cum narcisso, cum violisque rosae. 

His induta caput fastus dedisce superbos. 
Et tu marcesces, atque corona tua. 


C (133) “ὙὝφοῦται Ροδόπη τῷ χάλλει. 
Muneribus formae Rhodope tumet: huic ego salve 
Dixi, cum fastu me resalutat ea. 
Floriferis quoties intendi lumina sertis, 
Caleat, inhumano prosubigitque pede. 
O rugae, o senium, citius properate, venite; 
Et vobis Rhodopen flectere posse datum est. 


288 — 


C 157) Μήνη χρυσόχερως. 

Luna vide, vosque o radiantes noctis ocelli 
Astra, sub Oceani sueta subire sinum. 

Discessit, meque hic fugitiva reliquit Ariste, 
Improba post sextum non mihi visa diem. 

Vestigare tamen certum est, immittere odoros 
Cypridis, argenti grande numisma, canes. 


ζ (162) "Op8poc ἔβη Χρύσιλλα. 

Lucescit, Chrysilla. vigil iam gallus acuto 
Infensum nobis provocat ore diem. 

Alituum pereas importunissime, qui me 
Visurum aequales exigis inde domos. 

Fis, Tithone, senex. Nam cur tam mane fugasti 
Auroram e tepido, lente marite, toro? 


C (171) Này uo: χαῖρε λέγεις. 

Nunc mihi dicis, Have, postquam tuus ille nitore 
Marmoreo vultus purior obsoluit. 

Nune mihi subrides, postquam tibi tempus ademit 
Cervici solitas involitare comas. 

Hinc apage a nobis. nobis occurrere noli. 
Non mihi pro tenera spina legenda rosa est. 


C (181) Et μοι τὶς μέμψοιτο. 

Si vitio mihi quis vertit, quod servus Amoris 
Erro, quod omne oculis aucupor alitibus, 

Ille Iovem sciat, ac Ditem, Dominumque profundi, 
Serva Cupidineo colla dedisse iugo. 

Si tale, atque homini genus est imitabile Divum, 
Post divos, quodnam crimen amare meum est? 


CARMINA SELECTA. 


T heognidis. 
vest fus siecos inter adesse: 
adesse nefna. 


1. Vinosum nà 1 
Siccum 08 


I 


—-ow-w ταν - UM o0 ——- oce To —— -— ——— ———— ————— cc. -- - --- --- 


289 


2. Qui vini excessisse modum se postulat: impos 
Est animi, linguae est impos et ille suae. 

Aique oggannit inepta, et quae turpissima siccis, 
Nil et inexpertum, dum madet ipse, finit. 

Mente prius compos, tunc infans. Ergo memento 
Intra legitimum sumere vina modum. 

Surge prius quam mens vino deponitur: et ne, 
Ut mercede merens, ventre trahare, vide. 


9. Mensurae oblitos vini vis sumpta, modestum 
Et stultum, v&cuos mentis utrosque facit. 
Argentumque aurumque explorant igne periti: 
Ast hominum nudat mentis operta merum 
Quamvis prudentum, vitiumque examinat omne, et 
Vel cautis rubeant ora pudore, facit. 
Vina caput mihi concutiunt, Onomacrite: agit me 
Vinum: nec mentis sat bene compos ego. 
Tota dotnus circum quatitur. Sed surge age, sodes: 
Experiar, vini vis habeatne pedes, 
Atque animi mentem. metuo male ne quid ineptum 
Ebrius et madidus, neve pudenda geram. 
Temeto nimio si plus utare, nocebit: 
Si modico, haud noceat, proderit imo magis. 


Eratosthenis. 

Viribus aequiparat flammae simul insinuavit 
Vinum hominem, qualis salsa profunda maris, 
Aut Aquilo, aut vis Austri exercet, operta resignat 
Funditus, atque hominum .pectora tota quatit. 


Hesiodi. 
Qualia dona dedit Liber, vitaeque beatae, 
Materiamque odii, praeter ius vina bibenti. 
Et linguam caecis, mentemque pedesque manusque 
Vinclis stringit: at is declinat lumina somno. 


19 


290 


Hegesandri apud Athenaeum. 
Silonicaperones, vibrissasperomenti, 
Manticobarbicolae, exterebropatinae, 
Planipedatque lucernitui, suffarcinamieti, 
Noctilatentivori, noctidolostudii, 
Pullipremoplagii, sutelocaptiotricae, 
Rumigeraucupidae, nugicanorierepi. 


Sequens quoque epigramma e Graeco se vertisse 
aiebat Scaliger. 

Hunc immortali florentem Amaranthon honore, 
Lilia non tactas haec imitata nives, 

Nos tibi, sancta Venus, geminorum mater Amorum, 
Ponimus, unanimi pectora iuncta fide. 

Tu contra fac noster amor celebretur in omni 
Immortalis, ut hic, purus, ut illa, loco: 

Cordaque amicitia coeant sic nostra duorum 
Ut iuncti flores hi coiere simul. 


. SOPHOCLIS AIAX LORARIUS, stilo Tragice 
translatus. 


IQANNOY l'APAEXIOY 

εἰς Ιώσιππον Σχάλανον τὸν τοῦ Σοφοχλέους Αἴαντα 
᾿ μεϑερμηνεύσαντα. 

Οἴστρῳ ἀμερσινόῳ πληγείς ποτε ϑούριος Αἴας 
Νυχτιμανεῖ χκεραοῖς ἔνϑορε βουσὶ ποδί. 

Αὐτοῦ δ᾽ ἀντιβίους ἔμεναι δὴ πάμπαν ὀΐω 
Κείνους αὐτοῖσιν τοῖσι βοτῇρσιν ἕλε. 

Τὴν ῥα oi ἐν νόσον ὥρσε χαχὴν γλαυκῶπις ᾿Αϑήνη[,] 
Ἔγχυον ἀφροσύνης ὄμμασι χῦσα νέφος. 

Ἥ τ᾽ αὐτὴ δὲ ϑεὰ μανίης Σχάλαν᾽ ἔμφρονος ἦτορ 
Σεμνομανὲς χέντρῳ ὀξυσόφῳ σε τύπε᾽ 

Ὦ μὲν ἐνὶ πραπίδεοσι τεαῖς μάλα πόλλ᾽ ἐρεϑισϑεὶς 
Δαιμόνι᾽ οὔτε βόας, οὔτε βοτῆρας ἕλες. 

Αλλ᾽ "Αἰἴδός δε πυλάρταο ϑρασυχάρδιος δρμῶν, 


294 


X^ ἅτερος ᾿Ηραχλέης χερβερόνιχος ἐὼν, 
Χερὶ φερεσβίῳ ἄμμιν. ἀνήγαγες ΓΑχχιον εἰς φῶς 
di δὴ ὑλαχτεῦντός σοι μετόπισθε χυνός. 


Toà αὐτοῦ εἰς τὸν αὐτόν. 
"Ea τί τοῦτο; τί χρέος ϑεήλατον; 
᾿Ενϑουσιασμοῦ συγγενοῦς xal συντρόφου 
Ὄντος γ᾽ ἐλευϑερίᾳ, Σχάλανε, πῶς δῇτ᾽ ἔπη 
"Ex«ot' ἑκάστων ἀνταμείβεις τῶν ἐπῶν; 
Καὶ πῶς ἀνάγχης τοὔμπαλιν δεσμοῖς δεϑεὶς 
Σὺ μηδὲν ἐχφαίνεις ἔπος ἀνελεύϑερον ; 


Personae fabulae : 


Minerva, Nuncius, 
Ulysses, Teucer, 
Aiax, Menelaus, 
Tecmessa, Agamemnon, 


Chorus Salaminiorum sociorum. 


Actus Primus. 

Minerva. 
Iam video, Ulysse, saepe te venatice 1 
Captasse, ut artes hosticas praevorteres. 
Teque adeo ad ipsam commodum classem ultimam 
Aiacis, ubi post principia tendit, tuor 
Ruspantem, et olim metientem sedulo 5 
Notis adulta nuperis vestigia, 
Ut intus, an foras sit, oculis aucupes. 
Pene autem es assectatus, ut canis sagax. 
Nanque intus ellum est haud diu, caput 
Sudore manans atque carnufices manus. 10 
Quare intus inspectare, nec tibi integrum est, 
Omitte: tantum fare, quoius gratia 
Tam satagis, omne ut, quicquid huius est, loquar. 
Ul. O mihi Dearum cura maxume omnium 
Minerva, quam vel eminus clare tuam 15 


Vocem aure capio, et mente suspensa haurio, 
19* 


292 


Qualis tubae sentitur aeneae sonor. 
. Recteque sensti me mihi infensissumum 
Aiacem odora circuire indagine. 
90 Ita est. eum venamur, haud alium, Dea. 
Nam facinus ista nocte caecum, nescium, 
Ancepsque fecit ille, 81 fecit tamen. 
Nil scimus etenim mentis errore avii. 
Quare hoc subivi sponte perferens onus. 
25 Nam pecua nuper parta bellica manu, 
Iugulata, strata, sauciata foediter 
Manu, magistris cum suis offendimus. 
Factique eum omnis huius auctorem facit. 
Huc adde, quod speculator hunc solum omnium, 
30 Campos cruento dum ense persultat furens, 
Viditque, retulitque: Ego actutum impete 
Vestigo, odoro. haec signa non dubie noto: 
Ast illa miror, cuia sint non assequor. 
Sed affuisti tempori, si quidem tua 
35 Me nune, et olim rexit, et reget manus. 
Mi. Persensi, Ulysse. iamque, dum venaturis, 
Viam tibi istam sponte custos institi. 
Ul. Bene hic, secusne coeptus est mihi labos? 
Mi. Liquido putasti: fecit ille, me vide. 
40 Ul. Nam eur et ausus ille tam caecum nefas? 
' Mi. Achillis arma, addicta non sibi dolet. 
Ul. Cur sic furente fertur in greges gradu? 
Mi. Vestro manus foedare sperans sanguine. 
Ul. Incogitabat, inquis, Argivis malum? 
45 Mi. Quin absque me fuisset, et patraverat. 
Ul. Quibusne coeptis, quove mentis impetu? 
Mi. Irrupit ad vos nocte solus, et dolo. 
Ul. Pervenit igitur, atque metas attigit? 
Mi. Institerat adeo utrique iam praetorio. 
50 Ul. Quis rapida ovantem caede repressit manum ? 
Mi. Aliena ca ia e sensa. ocellis oggerens 
δία gaudium immedicabile. 
n lanigeróm agmina, 


293 


Promiscuique volgus armenti avoco. 

Ibi buceras sternebat animantes, nihil 55 

Parcens furori: modo cruenta credulus 

Manu necare gemina Atridas corpora: 

Modo hunc, modo illum scilicet mactaens ducem. 

Ast ego virum furore torrentem vago 

Urgebam, in altos induens casses mali. 60 

Postquam remisit vis furoris de nece, 

Armenta viva compedarum vinculis 

Captiva, sed cum gregibus abducit domum, 

Homines putans abigere, non brutos greges: 

Quos nunc flagellis accipit vinctos male. 65 

Age hunece sodes indicem morbum tibi, 

In volgus ut eum differas, ubi videris. 

Ne defetisce, neve deputa in malo 

Hominem videre. luminum aversos ego 

Orbes reflectam, quo minus te viderit. 70 
O qui revinctis manibus abductas agis 

Hominum catervas, huc adesdum, te voco. 

Aiax tibi, inquam, dico. iam prodi foras. 

Ul. Quid agis, Minerva? ne foras hominum evoca: 

Mi. Potin' es tacere? nec tibi metum obiice. 76 

Ul Ne, amabo: sed contineat intus se domi. 

Mi. Frustra vereris. non vir idem est, qui prius. 

Ul. Mihi hostis idem est ipse, qui prius fuit. 

Mi. EHludere hosti ludus est suavissumus. 

Ul. Mihi quidem isthunc intus includi Ba£ est. 80 

Mi. Hominem videre mentis impotem fugis? 

Ul. Videre mentis compotem compos queam. 

Mi. At non videbit te quidem, quamvis prope. 

Ul. Cur non, siidem oculis lumen usurpat, potest? 

Mi. Faxo, te ut oculis vel videns non viderit. 85 

Ul. Mutare magnum fas nefasque Diis leve est. 

Mi. Tace, et quiesce, teque in hoc statu tene. 

Ul. Certum est tenere. sed foris mallem tamen. 

Mi. Heus te, audin'? Aiax, rursus appello. huc ades. 

Cur numen auxiliare tam parvi facis? . 90 


294 


Aiax. Salve Minerva, maxumi proles lovis, 
Bene ades, et opportuna. te spoliis ego 
Mactabo opimis, propter hanc praedam quidem. 
Mi. BSapis. sed illud quod rogo, narra mihi. 
95 Hastam imbuisti sanguine AÁrgivo tuam? 
Ai. Et gloriari fas mihi est, et non negem. 
Mi. Advorsum Átridas nempe molitus manum es? 
Ai. Non fiat illis ludus Aiax amplius. 
Mi. Actum est, ut inquis: occiderunt ilicet. 
100 Aj. Nunc auferant mihi arma mortui mea. 
Mi. Quid vero Ulysses ille Laerta satus? 
Quo res loco illi est? an tuam effugit manum? 
Ai. BSacramne volpem quo sit in statu rogas? 
Mi. Ipsum,inquam, Ulyssem male tibi infestum caput. 
109 Ai.  Gratissimium intus assidet spectaculum 
Captivus, ipsum quod mori nondum velim. 
Mi. Quidnam priusquam aggredere ? quid facies lucri ἢ 
Ai. Priusquam ad altae columen evinctus domus, 
Mi. Quodnam miselo grande moliris malum? 
110 Ai. Caesus flagellis efflet animam denique. 
Mi. Ne miserum, amabo, ne hunc ita accipias male. 
Ai. Sperare in aliis, Diva, te iubeo bene. 
Supplieium ad istum is, nec secus, dabit modum. 
Mi. Postquam hoc in animo est sat tibi acceptum, 
115 Ne parce dextrae, cogitata perfice. [ilicet, 
Ai.  Accingor ad rem: caeterum mando tibi, 
Ut tale praestes semper auxilium mihi. 
Mi.. Vides, Ulysse, vim Deorum, quanta sit? 
Hoc homine rerum quis fuit consultior, 
120 Vel melior antehac coepta mature exequi? 
Ul. Nullus quidem antehac; mihique miseritudine 
Commovit &nimum, quanquam iniquior mihi est, 
Quod tali inhaerens ipse conflictet malo. 
Nec illius rem, quam meam, specto mágis. 
125 Nil certus aliud esse nos, quam somnia 
Imaginantum, aut corpora umbra inania. 
Mi. Ergo cavebis haec videns, temerarium 


A 


᾿ 29ὅ 


Dictum, profanumve in Deos effutias, 
Nec insolescas, si vel ulli praenites 
Virtute belli, sive vastis copiis. 
Namque una tollit, una deprimit dies 
Mortalium res, et boni gemper viri 


Curae Deis sunt, contra at invisi mali. 


Chorus. 
Telamoniada, qui fundamina 
Salaminis habes firma marinae: 
Bene cum tibi fit, bene laetor. 
Cum te inimico languere Iove 
Differt Danaüm fama maligna, 
Mens mihi refugit, totusque tremo, 
Trepida ut terrore columba. 
Ut praeterita nocte tumultus 
Nos famigerant rumore malo, 
Te pede rabido persultantem 
Ubera prati praedatitias 
Danaüm pecudes, 
Quae super ipsis fuerant reliquae, 
Ferro vastasse cruento. 
Talia fictis probra susurris 
Omnium in aures spargit Ulysses. 
Creditur illi: nec sine multa 
Suada excipitur: suasus et ipse 
Suasore magis strepit auditor, 
Tua risu facta lacessens. 
Qui magna petit corpora telo 
Nullus aberrat. Dixerit in me 
Quis tale, fidem nullus habebit. 
Nam felices petit invidia. 
At sine magnis ipsi parvi 
Intutum arcis sunt praesidium. 


Nam cum divite bene plebs rem gerit, 


Dives cum plebe fovetur. 
Verum talia sensa docere 
Non possis corda supina. 


130 


135 


140 


145 


150 


155 


160 


296 


Es circumstrepit hominum turba. 
165 Nec nos contra conferre pedem 
Possumus, absente modo te. 
Ut conspectum fugere tuum, 
Strepitant, qualis defuncta metu 
Vulturis, avium turba volantum. 
Quod si subitis citus existas, 
170 Muti fugiant trepidanter. 
Stropha XI. 
Anne Diana tuum soboles Iovis 
(Ah fera fama, fera, 
Mater ah probri mei) 
In volgus armentorum animum furiavit, 
Aut orba fructu debito victoriae, 
Aut spoliorum aliquo 
Frustrata honore, &ut hinulei exuviis? 
Bellonane an Mars supplicium rabido 
Poscens calen- 
-te sanguine, noctivagis vindicis 
Furoribus irae. 
Antistropha XI. 
Non te adeo usque sinister agit furor, 
O Telaámoniada, 
In greges ut tu irruas. 
Haec caelitum vis est mage. Iuppiter aver- 
-runcate volgi, et Phoebe, rumores malos. 
Sin sua composito 
Commenta fingunt arte mala proceres, 
Aut acre cauti Sisyphidae genus: 
Ne, si sapis, 
Ad haec, rogo, castra manens deside, 
Probro tibi ne sit. 
Epodus VII. 
Linque sedilia: surge: ubi plus sat longo 
Lente exercitus immoraris otio, 
Dira incendia ventilans. 
Impune proterva vis linguae 


γ 7 


297 


Ventique secura lascivi 
Iniurioso miscet di- 
-eta cachinno. At dolere ego configor. 


Actus Secundus. 
Tecmessa. 

Socii Aiacis, classica pubes, Φ 201 
Nobile prisci germen Erechthei, 
Quantis versat fluctibus animi 
Telamoniaci nos cura laris. 
En ferus Aiax, pectore crudo. 205 
Perditus, aeger 
Aestu conflietat iniquo. 
Ch. Quod praeterita nocte quietem 
Mutavit onus, 
Filia Phrygii Teleutantis ? 210 
Dic: nam servam te ferus Aiax 
Socia lecti parte recepit, 
Ut te nescire nefas sit. 
Tec. Ardua dictu dicta profabor. 
Leti similem morbum audite. 2915 
Efferus iris, animique vagus 
Infandum Aiax ausus in umbra est: 
Talia iam licet intus cernere 
Patrata manu sacra cruenta, 
Pulchra viri gesta furentis. 220 

Strophe XII. 
Ch. Mira indicas, mira torvi 
Facta refers hominis, 
Iniqua, inexplicanda: 
Quae proceres Danai 
Male famigerant, 
Quaeque procax rumor acerbat. 
Hem quem exitum res habitura est? 
Habet hoc. furore 
Sibi iam afferat ille 
Manus: quippe qui tot 


298 


Opimos gladio greges 
Impetiit, gregumque duces. 
Tec. Me miseram: amens inde inde foris 
Captiva manu traxit pascua. 
Partem in nuda iugulavit humo. 
Partem mediam male dissecuit. 
Duo lanigeri froceres pecoris, 
Ilum capite, et lingua truncat. 
Hunc destituit rectum ad medii 
Columen tecti. 
Et fera quassans vulnera, lori 
Saevus habena mulctat equini. 
Atque oggannit non bona dieta, 
Non humanitus ea doctus. 
Antistrophe XTI. 
Ch. Iam tempus obnubere est ca- 
-put, timide et propero 
Fugam parare furto. 
Curriculumque citi 
Leue remigii in- 
-scendere, nec parcere navi. 
Tantas minas, totque volutant 
.Proceres Atridae 
Duces. Saxipetas nam 
Populi vereor 
Manus, neu cum eo in malis 
His iacente condoleam. 
Tec. Minime vero. nanque silescit 
Ut, non vehemens qui venit, Auster. 
Quin nova compos vulnera sentit. 
260 Nam sua sibi cum quis mala spectat, 
Et socius in eis nemo accedit, 
Ea magni est caussa doloris. 
Ch. Hominem beatum si malo defungitur. 
Ábsente morbo nam remittitur metus. 
265 Tec. Harum placeret utra conditio magis: 
Cum per te amicis est male, esse tibi bene, 


299 


Aut cum iis doloris paria munia exequi? 

Ch. Quod duplicatur, maius est, mulier, malum. 

Tec. Morbo caremus, et laboramus tamen. 

Ch. Quid dicis? haec me dictio incertat magis. 970 
Tec. Vir ille morbo cum teneretur gravi, 

Gestibat ipse, qua premebatur, lue, 

Angebat et nos mentis impos compotes[.] 

Postquam resedit, ac recepit se ἃ malo: 

Et maior illum mentis exercet dolor. 275 
Et non minus nos nunc dolemus quam prius. 

Non ergo simpla haec, dupla bis tanto mala? 

Ch. "Verum est, fatemur[:] ac veremur, ne Deüm 
Incessat ira hune: nam levatur non magis, 
Defunctus illa peste, quam aegrotans prius. 980 
Tec. Ergo disertim commonendus es mihi. 

Ch. Enim unde coepit gliscere haec moles mali, 
Nos condolentes, et metus socios doce. 

Tec. Ergo ut doloris socius, omnem rem tene. 
Nam nocte prima nondum adhuc micantibus 285 
Astrorum ocellis, ille vanos ancipe 

Instructus hasta tentat exitus ruens. 

Ego increpo hominem. nam quid, inquam, cogitas 
Aiax? quod istuc itiner incertum paras 

Nullo evocatus nuncio, aut tuba excitus, 290 
Cum placidus omnes mulcet in castris sopor? 

Brevi ille dieto insequitur, at vulgario: 

Mulier, mulierum ornamen est silentium. 

Perculsit animum: comprimo me: ille exiit. 

Verum quid intervenit interibi, haud scio. 295 
Post, curvifrontes intrat armentas agens, 

Mutasque pecudes, atque custodes canes. 

Hinc capite truncat, inde resupinat, necat, 

Iugulatque quaedam. his compeditis verbera, 
Tanquam viri sint, non greges, usque eggerit. 30U 
Tune nescio quod exiens, spectrum appetens 
Orationem duriter dictis dedit 

In Ulyssem, Atridas, perperam et ioculariter, 


------- --. — -- 


900 


Indigna eorum faeta sese ultum probe. 

305 Ad nota rursum tecta regreditur gradum: 
'Tandemque mentis in potestatem redit. 

Ut novit omnem errore completam domum, 
Frontem ferit, quiritat, in commiscuam 
Iacentium se proiicit stragem gregum, 

310 Manu prehensam identidem scindens comam: 
Diuque muto eonstitit silentio. | 
Exinde gravia. comminatus est mihi, 

Ni edisseratur omne, quicquid est mali. 
Ac esset in quo, sciscitabatur, statu. 

315 His territata, quoque gesta sit modo, 

Et quo sciebam rite rem pando ordine. 
Tunc ipse questus rumpere eiulabiles, 
Huic prius inausos, atque inauditos mihi: 
Expetere tales nanque censebat sonos 

320 Ignavitati mentis, atque imbelliae. 

Et voce parcens, atque lamentis prius, 
Gemitus premebat, taurus ut mugit ferox. 
Nunc hoc iniquo constitutus in statu, 

In strage pecorum, Cereris et Bacchi carens, 

395 Ferroque caesis gregibus incubat sedens: 

Àc nescio quod facinus occoeptat grave. 

Tales querelis miscet eiulitans sonos. 

At vos, amici, nanque ea me gratia . 
Huc contuli, ite, ferte opem, tutatmini, 

330 Faciles amicis sunt amici eimodi. 

Ch. Indigna vero mihi, Teleutantis genus, 
Proloqueris hominem expectorarier malis. 

Ai. Hei, hei! 

Tec. Quin nunc magis videtur. an sentiscitis 

3395 Quas fundit Aiax ore, voces flebili? 

Ai. Hei, hei! )j . 
Ch. Mirum, ni homó aut aegrotat, aut offenditur, 
Morbi prioris poenitudine anxius. 
' Ai. Hei puer, hei puer! 
340 Tec. Heu misera quid agam? te, puto, Eurysaces vocat. 


301 


Nam quid agis Aiax? heu ubi es, fili? occidi. 
Ai. Teucrum voco. ubinam Teucer? assiduon' volet 
Ductare praedas? ast ego intereo miser. 
Ch. Homo est apud se, ut sentio. aperite ocyus: 
Reverebitur fortassis aspecti mei. 345 
Tec. Aperimus, ecce. Caeterum licet tibi 
Hominis tueri gesta, et eiusdem statum. 
Stropha VI. | . 
Ai. Sodales maris remiges, 
Amici unici omnium, et 
Aequitate stantes pia: 
Videte me esse, qualis est 
Ubi recens ab aestibus 
Fluctus adhuc movetur. 
Ch. Vah quam evidenter vera testatus modo es, 
Quod comprobatur satis inornato hoc statu. 355 
Antistropha VI. 
Ai. Amici, marinum genus, 
Rei nauticae sciens, 
Bene inhibens ratis palmulas: 
Modo unici, modo unici 
Super mi estis adiuvae, oc- 
-cidite: ferte opem mi. 
h. Bona verba: ne malum resarciens malo, 
Maiora tristi damna iactura effice. 
2. Stropha 111]. 
Ai. Ego ille acer, ille fortis, ferox 
Duelli, atque praelii interritus. 305 
Pecudum in imbecille volgus ruo. 
Pudet cachinni: contumeliae pudet. 
Tec. Haec verba fari, domine, compendiface. 
Ai. Excede. cessas? i dierecta foras. 
He heu. he heu! 
Ch. Desiste, amabo, per Deos. ad te redi. 
3. Stropha V. 
Ai. Heu me miserum! manu 
Remisse me hos sacerrumos, 


980 


990 


902 


Bobus ut in trionibus, 

Et in capellis, avidum 

Retingerem cruorem. 

Ch. Nam quid dolere haec facta profuerit tibi ? 

Infecta facta non erunt tuam vicem. 

2. Antistropha IIII. 

Hei omnium auctor, omnium 

Malorum faber puer Laertae, 

Leueque publicumque mendicimo- 

-nium: ut triumphas: uf cachinnas: ut crepas. 

Ch. Rident volente flentque mortales Deo. 

Ai. Utinam viderem illum obrutus licet malis.  *» 

Hei me! hei me! 

Ch. Comperce verbis. quo in statu sis non vides. 
3. Antistropha V. 

Ai. Meorum o atavüm pater, 

Quanam arte, luppiter, vafrum 

Undique circitorem ini- 

-micum ultus, atque ambo duces 

Malam oppetam ipse mortem? 

Tec. Si haec imprecaris, imprecator et mihi 

Mortem: quid opus est vita mihi, te mortuo? 
4. Stropha XVI. 

Ai. Meum o mihi iubar tenebrae, et Orce, 

Lux nitida, lucida: 

Habete me vestri incolam, 

Habete. nec Deorum enim, 

Neque mortale hominum 

Mihi genus videre 

Fas, inutili cunctis. 

Sed ferox lovis gnata, perpete 

Dea cruce me muletat. 

Quae fugae via? 

Quem locum eligam? 

Postquam, amici, et hoc, et hoc 

Interit simul, 

Vanamque capturam egimus. 


808 


Statimque volgus armis 
Omne confodient me. 
Tec. Vah misera: tales maxumum voces virum 410 
Effüare, quas nec ausus esset antehac? 
4. Antistropha XVI. 
Ai. Fluvü mariflui, et maritima antra, 
Et littoreum hoc nemus, 
Diu diu me plus satis 
Tenetis ante Troiam. 
Atenim haud lumine com- 
-potem amplius licebit. 
Credere hoc neget nemo. 
O Seamander, qui proximus fluis 
Benevolus Argivis: 
Non tueberis 
Amplius virum hunc 
(Dicere non verebor) ex- 
-erciti, omnium, 
Quos Troia vidit, optumum 495 
Graecanici: at sine ullo 
Nune honore iacentem. 
Ch. Nec comprimendi, nec remittendi tui, 
Ullum modum habeo: tanta te incumbunt mala. 
Ail. Ai, ai, quis unquam fof meum cognomine 490 
Meis putasset concinere nomen malis? 
Ai, ai licet nune proloqui bis, ter mihi. 
Nam me malorum tanta circunstat cohors. 
Cuius pater reversus ab Troiae hoc solo 
Domum redivit mactus omni adorea. 435 
Ego autem eodem natus, ad eundem locum 
Profectus, iisdem viribus non indigens, 
Qui nec minora patre patravi manu, 
Heu pereo ad istum inhonorus Árgivis modum. 440 
Sed hoc scio haud obnoxie: si de suis 
Vivens Achilles captus armis arbiter 
Palmarium virtutis alicui addiceret, 
Nemo abstulisset illa tunc meam vicem. 


804... 


445 Sed haec doloso addixe potuerunt viro 
Graeci meam illi postputantes gloriam. 

Quod ni mihi omnem eversa mens sapientiam 
Expectorassent, et oculus, nunquam amplius 
Iudicia in alium iudicassent talia. 

490 Iam pervico animo, Iove sata, implacabili, 
Me, cum iam in illos verterem infestam manum, 
Repressit obiecta impotente insania, 
In gregibus istis ut cruentarem manum. 
Verum cachinnis nunc mihi illudunt, ubi 

455 Fugere me nolente. cum Deus nocet, 
Vel fortiorem evadere ignavo est facul. 
Quid ergo faciam, quem disertim omnes Dei 
Odere? quem odit omnis Achivüám exercitus ? 
Et omnis odit Troia, et omne isthuc solum? 

460 An domitionem ergo his relictis portubus, 
Solisque Atridis, trans et Aegeum parem? 

Sed qua potis sim fronte Telamonem patrem 
Contra obtueri? quomodo me inglorium, 
Virtute cassum sustinebit cernere, 

465 Quarum ipse rerum honoribus summis cluet? 
Non sic abibit, non. quid ergo? an vir viro 
Congressus ad Troum alta propugnacula 
Clare oppetam aliquo facinore illustri edito? 
Sed facerem Atridis rem bonam et gratissumam. 

470 Non sic abibit. aliqua tentanda est. via, 

Qua iam senectis obsito membris patri 
Profitear, haud hoc patre me ignavum satum. 
Nam turpe longum postulat se vivere, 

Cui nulla detur à malis interquies. 

479 Nam quid habet in se volupe de die dies 
Hinc summovens vitam, inde mortem promovens? 
Nihili quidem hominem fecerim quem spes alit, 
Vitamque vanis speribus lactat suam. 

Sed nempe pulchre vivere aut pulchre mori 

480 Expetere honestis et viris verum est. tenes. 

Ch. Aliena dieta haec te loqui nemo autumet 


305 


Nec dixit, Aiax, sensa sed mentis tua. 
Te respice ergo: da locum sententiae, 
Tuis amicis, atque missa haec sis face. 


Tec. Nulum est, here Aiax, omnibus mortalibus 485 


Necessitatis legibus maius malum. 
Ego quidem sum creta libero patre, 
Eoque dite, si quis alius est Phrygum. 
Nunc servitutis compotivit me Deus, 


Et tua domitrix dextra. postquam ergo in tuum 


Cubile conveni, ex eo studeo tibi. 
Quod obsecro te perque communem larem, 


Sociumque lectum, in quem optume convenimus, 


Ne, dum me iniquis tradis in manum tuis, 
Committe, ut iis infamiae in caussa fuam. 
Si moreris, ac nos morte destituis tua, 
Ilicet eodem raptam ab Argivis die, 
Tractamque, meque parvolumque diriter, 


Famularum ad unum degere aetatem autuma. . 


Oratione tum quis incilans malus 

Dominus amara, aspicite coniugem, inquiet, 
Aiacis, AÁrgivüm omnium fortissumi, 

Quae servitute quale mutavit decus ὃ 

Haec dicet aliquis. me quidem incesset Deus. 
Inhonesta vero haec et tibi et tuis erunt. 
Sed revereatur te patris, quem in exita 
Aetate linquis: sed sit et quidem pudor 
Parentis annis obsitae, quae saepius 

Redire te optat vivum et incolumem domum. 
Miserere gnati parvoli: siquidem cibo 
Cassus novello te sine aetatem exiget 

Ut orbus, at non carus. oh quantis malis, 

Si moreris, illum, meque compotem facis! 
Te praeter aliud praesidii nil reliquum 
Video. tua nam patria deleta est manu, 
Genitrixque: genitor occidit fato suo, 

Et mortuales incolunt Orci domus. 

Quam quaeso dulcem comparem paíriam tibi? 


490 


495 


900 


505 


910 


da 


906 


Quam opulentitatem? nanque ego in te tota sum. 

520 Sit et mihi respectus aliquis. nam bonos 
Memores prioris esse benefacti addecet: 

Et gratia alia gratiam semper parit. 
Si quem beneficii ceperint oblivia, 
Non est quod ille fortis aut bonus fuat. 

525 Ch. Utinam, tui ut me miseret, Aiax, te quoque 

Misereret: huius verba laudares, scio. 

Ai. Atqui illa nobis affatim laudabitur, 

Si strenue ausit nostra mandata exequi. 

Tec. Parebo, mi Aiax: euncta proper&abo exequi. 

530 Ai. Arcesse puerum nunc mihi, ut videam, meum. 
Tec. Atqui foras eduxeram, metuens ei. 

Ai. Dum fluctuarem in his malis ego, aut ubi? 
Tec. Ne scilicet periret occursu tuo. 
Ai. Hoc defit unum nempe fortunae meae. 

535 Tec. Ego vindicavi: quod quidem suffecerit. 

Ai. Et laudo factum, et perspiecaciam tuam. 
Tec. Sed quid iuvare te queam hoc facto meo? 
Ai. Ut alloqui possim, utque conspicarier. 
Tec. Famularis illum asservat hic custodia. 

540 Ai. Sed quae mora eius distulit praesentiam ? 
Tec. Heus puer, adesdum: te pater vocat: veni. 
Hue, sis, age illum quisquis ex famulis regis. 
Ai. Venitne iussus, anne iussa negligit? 

Tec. Producit illum famulus huc ex proxumo. 

949 Ai. Age, hue age illum: non enim externabitur 

- Btragis recentes hos acervos intuens, 
Si quidem ille vero patre me satus fuat. 
Sed eum paternis institutis asperis 
Domitari oportet: atque mores exequi. 

950 O gnate, fortuna esto dissimilis patri, 

Ast alia similis omnia: ita malus haud fuas. 

Quanquam unienm istud hoc bonum invideo tibi, 

Quod ista nondum percipis sensu mala. 

Nil sapere quippe vita iucundissuma est: 
l-sapere prorsus, est malum carens malo, 


307 


Moerore donec gaudium internoveria. 555 

Quod assecutum, qualis ex quali patre ' 

Satus es, te oportet specimen inimicis dare. 

Αἱ interim auris vescitor levibus, alens 

Mentem novellam, volupe matrie gaudium. 

Nemo te Achivüm differens probris malis, 560 

Torve increpabit, vel licet careas mei. 

Talem relinquam ianitorem acerrumum, 

Alimoniaeque praesidem Teucrum tibi: 

Si quidem is redibit hostium insessor procul. 

Ast, o sodales armites, marina gens, 565 

Mandata primum nunc suprema et vos mes 

Accipite, et illi nuntiantes reddite: 

Istum puellum ducat ad lares meos, 

Eriboea ut illum videat, et Telamo pater, 

Et eis senectae. dulce lenimen fuat, 570 

Vel donec Orci tecta sint nacti inferi. 

Ulli nec arma praemiatores mea 

Ponunto Achivis, nec meum magnum malum. 

At ipse vero Eurysace, tu cognominem, 

Et crebriloris pensilem amentis quatens 575 

Apprende clypeum hunc praegravem, et septemplicem. 

Sed arma mecum concremantor caetera. 

Heus tu properiter manibus hunc puerum cape, 

Et ianuam obde, nullaque hic palam iace 

Lamenta. valde est fletuum mulier lubens. 580 

Operi forem, inquam. haud bene medens se postulat 

Carmen secando vulneri incantassere. 

Ch. Properantiam istam inaudiens metui male. 

Nec me asperata lingua delectat tua. 

Tec. Quod istud, Aiax, mente moliris malum? 585 

Ai. Ne me rogassis. pulchra res modestia est. 

Tec. Quam pendeo animi! Sed per ego te liberos, 

Et per Deos obtestor, haud nos produis. 

Ai. Vah enicas me, mulier: an nescis, Deis 

Debere nullum iam me honorem obnoxium? 590 

Tec. Bene ominare. Ai. Affare quos persuadeas. 
20* . 


308 — 


Tec. Non credis autem? ΑἹ. Iam nimis loqueris diu. 
Tec. Nam timor adegit. Ai. Intus hanc includite. 
Tec. Reprime te, amabo. Ai. Stulta vero es foemina, 
595 Si nune movere cogitas animum meum. 
Stropha VIII. 
Ch. Illustris Salamis, beata 
Tu nunc habitaris, et felix 
Cunctis, celebrisque cunctis. 
Ego autem, ego. imma- 
-ne tempus abiit, miser 
Ex quo hic Idaeis 
In pascuis, inque ubere 
Nutrice gregum perenno herba, 
Morarum impatiens, 
Malam spem refovens. 
Si quidem erit, ut agam hic 
Procul animam 
Inhonorus, exspes. 
Antistropha XIII. 
Quin et perditus, aeger Aiax 
Mi cura secunda inhaeret, proh 
Divino agitatus aestu, 
Profectus ex te 
Antehac, prius inclytis 
Praepollens armis: 
Nunc avius mentis suae 
Suis dolor extitit magnus. 
Priora omnidomi 
Viri gesta manu 
Memoriter animo 
Profuga malis 
Cecidere Atridis. 
2. Stropha XIIII. 
Sed cum vetustatis 
Obsita tempore, 
Canis et annis 
Audibit anus parens hunc 


909 


Rabere mente captum, 

Lusciniae ilicet 

Lamentabile 

Carmen volitantis 

Non illa occinet : 

Ast luctificum integrabit 

Lessum. pectora palmis 

Atris tonsa sonabunt: 

Incanamque manus 

Comam ]lacerabunt. | 
| 2. Antistropha XIIII. 

Praestaret extinctum 

Hunc, quam efferarier, 

Ubi paterno an- 

-tistans celebres Achivos 

Genere, et inclyto ortu, 

Cognita non tenet 

Se intra septa ani- 

-mi, ast exulat exíra. 

Infelix pater, 

Heu qualia et audies tu 

Infortunia nati: 

Quae antehac Aeacidarum 

Aetas non tulerat 

Quidem ulla, nisi ista. 


Actus Tertius. 
Ai. Omnia reflexis seculorum anfractibus ᾿ 646 
Oeculta tempus aperit, et aperta occulit. 
Nihil est supra spem. tempore etiam contumax 
Deprenditur mens, iusque iurandum Iovis. 
Ego pervicaci mente, inexorabili, 650 
Qualis rigescit dura ferri acies aqua, 
Demulctus huius ore sum. inimicis eam 
Linquere misertum est viduam, et orbum filium. 
Sed ad lavacra et prata litoralia | 
Eo, ut expiatus februis lustralibus 695 


310 


Iram ferocem deprecer gravis Deae. 
Mox aliquem adibo inhospitum et tescum locum, 
Telumqne ibi inimicissimum hoc, ensem meum, 
Ut videat illud nemo, defossum obruàm, 
660 Sed creditum Orcus, noxque servassint sibi. : 
Nam denique ex quo muneratum tempore 
Ego illud hostica Hectoris cepi manu: 
Exinde adeptus nil sum ab Argivis boni. 
Scitum est in ore hoc omnium dictum vetus: 
665 Infausta munera hostium, nec munera. 
Discamus ergo in caeterum Deis locum 
Cedere, et honorem debitum Atridis dare. 
Nam principes sunt, obsequendum est: quippini? 
Et gravia quae sunt, quaeque sunt immania[,] 
670 Cedunt honori. cedit et vis ninguidae 
Hiemis, ubi &estas macta frugibus venit. 
Cedunt et ipsae noctis obscurae vices 
Luci albicanti lumen almum accendere. 
, Εἰ maria tumidis intonata flatibus 
679 Posuere fluctus. victor omnium sopor 
Devincta laxat membra, nec semper tenet. 
Et ego modesta facta dubitem persequi? 
Quare, ut reapse nuper expertus fui; 
Hac fine semper, censeo, inimicum oderis, 
680 Tanquam idem amicus sit futurus. indidem 
In tantum amico munifex morem geram, 
Tanquam nec idem sit futurus. plurimi 
Appellere ipsum portum amicitiae timent. 
Sed belle habebunt ista. tu vero interim 
685 Intus precare perpetim, mulier, Deos, 
Succedere illa, quae sedent animo, omnia. 
Et vos, sodales, paria comprecamini. 
Mandata verbis haec meis Teucro date: 
Uti nos amassit, ut velit vobis bene. - 
690 Proficiscor illuc, quo profecto opus mihi est. . 
Vos iussa perpetrate. forsit de mea 
Salute inaudietis, etsi perieram. 


311 
Stropha XIIII. 
Ch. Amore tremisco: vitulo gaudio vagus. 
Io, Io, o Fau- 
-ne, o pervage Faune: 
Cylleniae speculae iuga 
Age, o, ninguida linque scrupea. adsis 
Deüm salisubsule: atque gestus 
Gnossiacos age 
Mecum, indocilesque pede 
Quate hic choreas. 
Nunc mihi saltitare curae est. 
Iearium salum superans, trans- 
-marine Dive Apollo, 
Apertus et apparens 
Adesto placabilis, atque felix. 
Antistropha XIIII. 
Remotus enim acer ab oculis mali labor. 
Io, Io, nune o nunc 
Accedere Iuppi- 
-ter, fausta, candida lux sivit 
Citas fluctivagas rates, quia Aiax 
Furore levatus, et Deorum 
Iusta operatus est, 
Et nunc pietate colens 
Pia benigna. 
Omnia tempus acre delet. 
Nec fieri omne posse, negandum est. 
Ubi ipse restitutus 
Aiax modo Atridis in- 
-opinus est ex graviore lite. 
Nuncius. Hos primum, amici, vos ego edoctos volo: 
Recens ab altis Mysiae Teucer iugis 720 
Adest. is autem media castra permeans 
Petitur acerbis omnium Argivüm probris. 
Ventantem enim illum sciscitabundi procul 
Circumsteterunt: hinc et hinc conviciis 
Lacerant, lacessunt. non fuit qui non eum 235 


912 


Vecordis, insessoris etiam exerciti 

Fratrem vocaret: nil vetare quo minus 

Saxorum acervis obrutu$ mortem oppetat. 

Eoque res rediret ut gladios suis 

790 Vagina eburna liberarent dexteris. 

Sed verbo amico reprimit gliscens malum 
Senum senex aetate provectissumus. 

Nunc vero ubi Aiax est, ut illi haec indicem? 
Dominis negotium omne pandere expedit. 

739 Ch. Non est is intus, verum abivit iam modo, 

Consilia nectens moribus novis nova. 

Nunc. Heu, heu. 

Qui misit istam me viam, aut me eam viam 
Tarde illi misit, aut ego tardus fui. 

740 Ch. Quid est quod hac in re exequendum omiseris? 
Nunc. Teucer vetabat, ne domo Aiax antea 
Prius, quam adesset ipse, prodiret foras. 

Ch. $Sequutus est meliora. nempe maxumis 
Pacem Deorum precibus exposcens abest. 

745 Nunc. Haec verba plane plena sunt dementiae, 
Et stulta, si quid augurans Calchas sapit. 

Ch. Quibus ista tandem fretus indiciis ais? 
Nunc. Ego superstes affui, atque interfui. 
Namque e corona, et regiis comitiis 

750 Calchas resurgit: seorsum Atridas deserit: 

Teucrum prehendit: copulatur dexteras: 
Infit: recenset: mandat omnibus modis, 
Aiacem ut hodie sedulo coercitum | 

Intus teneret, nec foras emitteret: 

798 Si vellet illum sospitem, ac superstitem. 
Nanque hanc, neque ultra (sic enim autumat) diem 
Illum Minervae dirus exercet furor. 

Nam molem inanem corporum atque inutilem 
Missa ruina caelitus procumbere 

760 Perhibebat augur, si quis humanum nihil 

Quanvis creatus corpore humano, sapit. 
" Sed ille et olim primitus domo exiens 


313 


Demens, monente patre bene, deprensus est. 

Nam sic monebat: Gnate, bellica clue 

Virtute victor: vince cum Deo tamen. 765 
Contra ille torve affatur ac superbiter: 

O genitor, etiam si quis est nulli rei, 

Virtute divüm vincet: ast ego hanc facul, 

Etiam sine illis indipiscar gloriam. | 

Adeo superbe est eloquutus. Denique 770 
Divae Minervae, dum illum in offertissumos 

Hortatur hostes vertere infestam manum, 

Dictum obloquutus perperum est et impotens: 

O diva, Graecos caeteros praesens ope 

Tutare: nam in nos nulla vis pugnae ingruet. 775 
His ille verbis sibi Deae implacabiles 

Ascivit iras, homine spirans altius. 

Sed si diem istum vescitur vita: ilicet, 

Eius salutem cum Deo confecimus. 

Haec augur. δ΄ me ex sessimonio statim 780 
Tibi ista misit perferentem sedulo 

Mandata Teucer. Si nec adsum tempori, 

Non superat ille, si quid bic Calchas sapit. 

Ch. 'Tecmessa, misera mulier, infelix genus, 
Accede, et audi, qualia hic verba obstrepit: 785 
Quae gaudium omne expectorant animo mihi. 

Tec. Quid me misellam vix quiescentem a malis 
Meo recenter excitatis de statu? 

Ch. Tibi ergo .dicat ista: nam me de tuo 

Aiace quae narravit, exanimant metu. 790 
Tec. Hau, mi homo, quid ais? an penitus ego occidi? 
Nunc. De te nihil promitto: de Aiace attamen, 

Si; eliminavit ille, non sperem bene. 

Tec.  Eliminavit is quidem, ut metuam: quid est? 
Nunc. Includi aperte iussit illum intra domus 795 
Consepta Teucer, nec foras amittere. 

. Tec. Ubi ipse Teucer? cur is haec adeo iubet? 
Nunc. Iam mox redibit ille. caeterum exitum 

Hominis ad aliquod tendere exitium autumat. 


314 


800 Tec.  Perii. quis illi haec indicat mortalium ὃ 
Nunc. Thestore creatus vate vates, hoc die, 
Quo certa vel ei vita, vel mors expetit. 

Tec. Heu casum, amici, praevenite praeeipem. 
Pars ite, Teucrum convocate huc ocyus. 

805 Pars Occidentis, pars et Orientis plagam 

Lustrate, quo se cunque proripuit male. 

Iam sentio olim me ἃ viro delinier. 

Ingrata iam sunt, quae benigne fecimus. 

Heu, gnate, quid agam? non enim morae locus. 

810 Certum est et ire qua pote, et quantum pote. 
Eamus, accingamur: haud cessato opus, 
Servare volumus si virum certum mori. 

Ch. Paratus ire nec quidem tantum ore sum, 
Sed operis aderit, et pedum properantia. 


Actus Quartus. 

815 Ai. Stat culter illa parte, quae sit maxume 
Acuta, si cui experirier vacat. 

Munus quidem ille olim Hectoris viràm omnium 
Et omnium mihi hospitum invisissumi. 
In Troade autem pactus est terra hostica: 

820 Cui bene cruenta cote acumen redditum est: 
Fixi bene illum, et apparavi sedulo. 

Vel ut properiter non mihi invideat mori, 
Provisa nobis ista sunt in caeteris : 
Tu primus, et fas, adiuva me, luppiter. 

825 Fac impetrassim munus hoc a te breve. 
Existet aliquis nuncius: quicquid mali est 
Teucro eloquatur: moneat, ut me isthinc humo 
Super cruento hoc ense prociduum efferat. 

Ne deprehensus hie ab inimicis prius 
830 Proiiciar, et praeda avibus et canibus fuam. 


Haec sancte, venerans te rogo: atque idem obsecro, 


Deponat ut quiete me placidissuma, 
Postquam ense primum hoc transadegerim latus, 
Primo pedatu dextra Mercurii inferi. 


81ὅ 


Deinde semper-virgines prece invoco, 835 

Quae semper intuentur humanas vices, ᾿ 

Sanctas Dearum praepetes Furias: sciant, 

Uti me Atridae principes adigunt mori. 

Eosque in exitium ultimum malos male 

Rapiant. et, ut me mox tuebuntur mea 840 

Caesum manu iacere, sic nepotibus 

Poenas nefanda caede postumis luant. 

Agite, ite celeres, ite Furiae vindices. 

Tentate volgus omne, ne compercite. 

Sol, qui suprema templa curriculo citus 845 

Lustras, paternae institeris ut terrae meae 

Strigans, parumper inhibe habenas aureas 

Utrisque miseris funus ac casus meos 

Aetate cana nuncia parentibus. 

Ubi fama miserae matris aures accidet, S30 

Totam per urbem ululabit, eiulabitur. 

Nec fructus operae est ista frustra conqueri. 

Age, ordiendum est facinus actutum mihi. 

O mors age, o mors age, veni, ac me visita. 

Quanquam alloquendi tempus olim erit satis. 855 

Te lucis almae candidissumum iubar: 

Te, sol, et almae lucis aurigam alloquor 

Posterrumum, inquam, ut posteá nunquam amplius. 

O lumen, o domesticae sacrum solum 

Salaminis, o mei penates patrii: 860 

Vos clarae Athenae, vosque gentiles mei, 

Fontesque, fluvii vos valete: Troici 

Campi valete, et vos mei nutricii. 

Haec verba vobis edit Aiax ultima, 

Reliqua apud Orcum fabor infernatibus. 865 
HMIXOPOSY*, Semichorus. ' 

Se. Labor duplex gravis labor. 

Quem non adivi ego locum? 

Nec, qui docere possit, ullus est locus. 

Tace, tace. fallor? an sonum audio? 

Se. Vero. sodales classicos nos scilicet. 


e 


816 
Se. Quid ergo? 


Se. Latus occidentis omne vestigavimus. 
Se. Habesne? 
Se. Multum laboris: nihil mihi ultra se obtulit. 
Se. Nec, uspiam ipsam solis Orientis plagam 
Existit ullus rite qui monstret mihi. 
1. Stropha XIII. 
Ch. Quis ergo, quis mihi, 
Quis hominum vigilibus 
. Mari speculis sedens, 
Caelivagisve viis 
Solens quae Dea, 
Fluminibusve freten- 
-Sibus ferum virum inde 
Sicubi vidit pa- 
-lantem, ubi est, nuntiet. 
Grave fuerit enim, si 
Post tot labores vagos 
Cursu non potui assequi. 
Ast me hominem imbecillem, ubi est non cernere. 
Tec. Heu me, heu me! 
Ch. Heu quoia vox haec proxume e nemore exiit? 
Tec. Heu me miseram! 
Ch. Sponsam misellam bellica captam manu 
895 Video Tecmessam paribus affinem malis. 
Tec. Perii, occidi; actum est: vita, amici, exacta sum. 
Ch. Quid est novi? Tec. Aiax caede confectus nova, 
Iacet cruentus ense furtivo incubans. 
?. Stropha V. 
Ch. De reditu actum est mi. 
Interficis istum 
Tuum sodalem, inquam, 
Aiax, o miser, 
O miser femina. 
Tec. Ut ipsa res est nata, nunc gemere addecet. 
Ch. Sed quoia ad hane rem est usus infelix manu? 
Tec. Sua ipse dextra, ut res docet. quod et quidem 


317 


Haerens humoque fixus ensis arguit. 
3. Stropha VIII. 

Ch. Heu miserum casum. . 
Tene cruentasti 
Amicorum carens? 
Egone eo usque stipes: ego 
Ita negligens fui huius? 
Hic, hic 
Pervicus, atque sui 
lacet ominis Aiax. 
Tec. Nefas videre. verum ego huius pallii 915 
Totum obvolutum corpus amiectu obtegam. 
Namque illum, amicus si quis est, contra obtui 
Non queat anhelis follicantem naribus, 
Et ex cruento vulnere atrum sanguinem. 
Heu misera, quid agam? quis te amicorum efferet? 920 
Ubi Teucer? adesset, siquidem adesset, tempori, 
Sui cadaver fratris αὖ componeret. 
Qualis vir Aiax, qualiter miser iaces, 
Miserandum et ipsis hostibus spectaculum! 

1. Antistropha. XIII. 
Ch. Labore ergo improbo 
Volueras, miseriis- 
-que fungier, et quidem 
Functus es. usque adeo 
Mihi talia 
Perdius acri animo 
Gemendo signa iam dabas 
Hostifica, et pernox 
Erga Atridas duces. 
Ea fuit, ea labis 
Princeps dies: quae dedit 
Iudicium acre vir- 
-tutis et ergo Achillis arma tradidit. 


Tec. Eheu! 
Ch. Generosa cura penita transit viscera. 938 
Tec. Eheu! 


- .4lLL LI ATO AR -. -.. - P 


n 
bz 


“πιὰππ- “----- - -- τ 


918 


940 Ch. Nil mirum et iterum, mulier, eiularier, 

Orbata tali quae modo careas viro. 

Tec. Opinio ad te, sensus ad me pertinet. 

Ch. Fatemur. 

Tec. O gnate: quod nos servitutis nunc manet 

945 Iugum? quibusve premimur insessoribus? 

2. Antistropha V 
Ch. Ah geminüm sensi 
Te facta profari 
Nefanda imperato- 
-rum huic magno malo. 
Sed repellat Deus. 

950 Tec. Non accidissent haec Deis nolentibus. 
Ch. Sed mole nimium nos gravi premunt mali. 
Tec. Tales ruinas creta supremo Iove 
Minerva Ulyssis saeva molitur vicem. 

| 9. Antistropha VIII. 
Ch. Quam tacite secum 
Mente dolosa vir 
Renidens, obstrepens 
Cachinnat, et super domini 
Rabie, et furore ridet. 
Heu, heu! 
Tum autem et ubi audierint haec 

960 Duces duo Atridae. 

Tec. Atqui cachinnent, homini insultent malis. 
Fortassis et, si vivo honorem non dabant, 
Flebunt peremptum Martio in discrimine. 
Nanque homo sinistra mente possessum bonum 

965 Nunquam prius percipere, quam amisit, solet. 
Mors eius illis duleior, gravior mihi, 

Ipsi suavis: namque habet quorum arserat 
Amore, mortem, cuius expetens fuit. 
Ch. Quid vero in illum riserint tantum? neque 

970 Oceubuit illis ille: non: verum Deis. 

Ad haec Ulysses perperam ergo rideat. 
Iudicio eorum periit Aiax: at meo 


— HÓA ΞΕ ΣΟ τ aee 00 πον cer πο 9 ca e — cr pep o 0o noo τ P NER πὰ a — oo 


319 


Defunctus abiit lacrumis et luctibus. 

Teucer. Heu, heu. 

Ch. Audita Teucri vox, mihi ut videor: tace. 975 
Porro quiritat carmen affine huic malo. 

Teu. O frater Aiax, o mihi carum caput. 

Itane alea omnis lacta, ut omnes autumant? 

Ch. Actum est: vir ille, quod scias, Teucre, occidit. 
Teu. O asperam, gravemque fortunam meam! 980 
Ch. Ut nata res est. Teu. Heu ego miser! miser! 
Ch. Planegemendumest. Teu. O gravissimum malum! 

Ch. Hoc,Teucre,verumest. Teu.Heu miser! quid? 
Ilius in quo Troadis situs loco est? (filius 
Ch. Ellum intus, Teu. Illum quam potest celerrime 985 
Huc intus educ, ne quis ut catulum unicum 

Orbae leaenae malevolus rapere occupet. 

Abi: move te: curre. nam iacentibus 

Omnes student se mortuis illudere. | 
Ch. Sed adhuc et idem vivus illi sedulo 990 
Curare tibi mandavit, ut curas quidem. 

Teu. O omnium unquam, quae quidem oculis viderim, 
Spectaculum horridissumum et gravissumum. 

O praeter omnes, quas profectus sum autehac, 
Laedens meum cor maxume haec profectio, 995 
Postquam tuae, Aiax, mortis atrum nuncium 

Sensi, insequens cuncta, atque vestigans cate. 

Nam citus Achivüm castra pervolgaverat 

Te iam perisse rumor, ut Dei, frequens. 

Quae cum miser longinquus audirem procul, 1000 
Absens gemebam: nune videns pereo male. 

Me miserum! 

Velum aufer, omne ut, quicquid est, videam malum. 

O dira species perpetrata atrociter, 

Quot corde curas obserens moreris mihi? 1005 
Quae nunc adibo regna? quos homines petam? 

Cui non tua in re crepera, amice, iuverim ἢ 

Telamon meus, tuusque communis pater 

Laetus me, et hilari fronte reducem scilicet 


320 


1010 Sine te recipiet? quippini qui vel neque 
In re secunda gaudio diffunditur? 

Cuinam ille dieto parcet, aut convicio? 
Me spurium, et ipsa bellica praeda satum 
Ignaviane mentis, an metu, an dolo 

1015 Te prodidisse, frater Aiax, ut tuas 
Domos, et omnem possiderem habentiam. 
Talia severus perperam profabitur 
Asper senecta, iurgiis atrox homo. 

Solo paterno eliminabor denique 

1020 Sermone patris servus, et liber tamen. 

Et haec quidem domi. ast me in arvis Troicis 
Odere multi, sed favent paucissimi. 

Isthuneque fructum morte percipio tua. * 
Perii. quid ergo? quomodo te, inquam, exuam 

1025 Dirissumo isthoc ense? sub quali heu tibi 

Carnufice vita periit? Hector denique, 
Nec ne sciebas, te peremit mortuus. 
Videte casus per Deos duüm virüm. 

Illo, quod Aiax munerarat, balteo 

1030 Traiectos Hector e curulibus rotis, 

Raptatus usque est donicum exspirasceret. 
Contra iste capiens munus illius manu, 
Incubuit illi, morte pessuma cadens. 

Mirum, ni utrumque munus, ensem hunc scilicet 

1035 Furia, et id Orcus fabricarit balteum. 

Ego censeo ista, et talia pléraque omnia 
Deos supremos in homines molirier. 
Diversa sed qui sentit, aut alia omnia, 
Sententia sua stet ille, ego mea. 

1040 Ch. Orationem comprime, atque ut hunc virum 
Mandes sepulchro, quidve dicas, provide. 
Adest parum vir aequus; et forte advenit, 
Utpote malignus, nostra ut insultet mala. 

Teu. Quis est, ab ipso quem vides exercitu? 

1045 Ch. Menelaus: is, cui classis ista militat. 
Teu. Video: propinquus cum sit, agnosci potest. 


324 


Menelaus. Heus te volo: istud manibus efferas cave 
Tuis cadaver: verum ut est, missum face. 
Teu. Quoia ista verba funditasti gratia? 
Men. Visum mihi, et cui paret ipse exercitus. 1050 
Teu. Quod nomen isti rei praetexitur? 
Men. Quod quem putavi eduxe patria domo 
Amicum Achivis, auxilii fidissumi, 
Deprensus ille Phrygibus est-inimicior. 
Totis stativis namque moliens necem 1055 
Impressionem nocte, ut occidat, facit. 
Quod ni Deüm aliquis impetum intercepset hunc, 
Omnes ad unum nos quidem illius vicem 
. Internecivo funere expositi illico 
Essemus, ast is viveret. verum Deus | 1060 
Hominis furorem avertit in pecua, et greges. 
Nemo ergo tantis viribus pollens homo 
Existat, ilum condere ut tumulo audeat. 
Proiectus atenim flavae arenae littore 
Circummarinis pabulum alitibus fuat. 1065 
Ne ad haee superbos tolle nimium spiritus. 
Nam si manus nil potuit in vivum mea, 
In mortuum ergo poterit. etiam ingratiis 
Vim faciam, ubi is se comparare noluit, 
Praecepta vivus ut capesseret mea. 1070 
Quamquam illud animi est improbi, cum plebs homo 
Parere nil se postulat melioribus. 
Nam sancta iura perperam ac leges vigent 
In urbe, cui non constat obsequii modus. 
Exercitique nulla sunt moderamina, 1075 
Cui nulla vis est nec pudoris, nec metus. 
Sed si quis usquam est mole crementa artuum, 
Is ruere sese speret et minimo malo. 
Nam qui timoris et pudoris compos est, 
Hunc posse spera sospitem consistere. 1080 
Sed ubi licentia omnis est iniuriae: | 
Tunc et statum urbis postmodo tandem illius 
Cursu e secundo pessum iturum existima. 
21 


322 


Tamen timoris et mihi constet modus. 

1085 Nec est, quod ubi quid egerim, ut mihi sit bene[;] 

Non et rependam tantidem, ut mihi sit male. 
- Vicissitates haec habent. iste antea 

Fastu tumebat: nunc ego fastus gero. 

Ita funerare hunc opere maxumo veto, 

1090 Ne et ipse, dum istum funeras, funus fuas. 
Ch. Menelae, ne post dicta sapienter tua 
Videaris ipse iniuriosus mortuis. 

Teu. Nil mirum, amici, $1 quid errare assolent 
Homines nec ullis incluti natalibus: | 

1095 Quandoquidem et errant talibus verbis viri 

Propage celebres, atque nobiles domi. 
Primum hoc mihi inque. dicis isthuc te virum 
Adduxe, Achivis socius armorum ut foret? 
Non ipse per se venit, imperio suo? 

1100 Tune imperator eius es, qui gentibus, 

Quibus fuit dux ille, nullus imperas. 

Non noster es dux ipse, sed Spartae imperas. 
Nec est quod id sit attributum ius tibi, 

Ut imperares potius ei, quam ut is tibi 

1105 Obnoxius, non imperator omnium 
Venisti, ut Aiacem obsequi tibi postules. 
Quorum ipse rex es, hos rege: imperia in eos 
Magnidieus inhibe gravia. ego hunc, seu tu vetas, 
Seu praetor alius, rite tandem et ordine 

1110 Condam sepulchro nil tuas veritus minas. 

Non faeminae tuae ergo is huc profectus est, 
Ut gravibus auctorata gens periculis, 

Sed ob sacratum ius, lovisque sagmina, 

Non ob te: ut et qui nihili inanes penderet. 

1115 Stipare ad ista plurimis praeconibus, 

Nec non duce ipso: tu strepens nil me moves. 
Per me quidem tibi esse eum, qui 818. licet. 
Men. Periculosum est talia in malis loqui. 
Teu. . qnamvis aequa, verba vellicant. 

1190 Men. . plurimum arcitenens solet. 


Teu. 


Men. 


Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 
Teu. 


. Men. 


A 


Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 
Teu. 
Men. 


323 


Illiberalem non enim artem exerceo. . 

Si scutum haberes, gloriares scilicet. 
Congrediar, etiam veles, armato tibi. 

Quam pascit acres lingua spiritus tua. 

Fiduciá aequi tollere animos fas mihi. 1195 
Fas nempe et illum me perempto. vivere? 

Hui! perempto? vivis ergo mortuus. 

Me sospitarunt numina: huic vero occidi. 

Diis sospitatus ergo ne temnas Deos. 

Egon' supremas temnerem leges Deüm? 1130 
Ita, 81 vetares mortuos tumularier. 

Meos veto hostes ipse: non enim addecet. 
Unquam tibi Aiax pectore advorso obstitit? 
Fuit hostis hosti, quod tibi et gnarum fuit. 
Nam quem doloso clepseris suffragio. 1135 
Haec arbitrorum lata culpa, non mea. 

Perplura fraude frausus es volens mala. 
Alicuius animum pungit haec oratio. 

Non tam, ut videtur, quam te ego pungam mea. 
Unum eloquar. tumulandus hic nullo modo est.1140 
Audi vicissim et tu istud: hunc tumulabimus. 
Vidi tolutiloquente lingua praeditum, 


Qui navigare suasset insano mari; 

Stupere eundem, quando tempestas eum 

Turbaret, ac sese involutum palliis ] 1145 
Cuivis terendum calce vectori dare. 

Sed te, impetumque incicurem linguae tuae, . 


'E nube parva magna tempestas ruens 


Restinguet, et clamore compescet gravi. 

Teu. Ego autem inanem et perperum vidi virum, 1150 
Aliena propter insolescentem mala. 

Quem cum videret moribus quidam mihi 

Formaque similis, talibus praesens monet: 

Amice, ne sis mortuis iniurius. 

Aliter manet te, me vide, infortunium. 1155 
Istis monebat nullius rei virum. 

Quin tueor illum. non is alius, ut reor, 


21* 


324 


Fuerit, niei tu. nonne conieei bene? 
Men. Abscedo. nam quae turpitudo, velle eum 
1160 Sermone castigare, qui cogi potest? 
Teu. Abscede.nam quam turpe etinhonestum est mihi, 
Attendere homini effutienti inania? 
Ch. Atrox litis certamen erit. 
Quantum potis es, propera Teucer, 
1165 Fossamque cavam citus huic cura. 
Ubi perpetua celebrem cunctis 
Tumulum cum laude tenebit. 
Teu. At ecce praesto tempori adsunt proxume 
Et gnatus huius atque particeps tori, ἍἝ 
1170 Ut exequantur rite funus mortui. 
O puer, adesdum. age accidas supplex patri, 
Qui te in supernas lucis oras edidit: 
Illi asside suppliciter, et manibus tene 
Meas, et huius, et tuas itidem comas, 
1175 Supplicia velamenta. quod si exerciti 
Quidem aggreditur mortuo te avellere, 
Tollatur insepultus e medio male: 
Et eruatur genere toto stirpitus, 
Qualiter ego istum praesico crinem manu. 
1180 Puer, tene illum: serva, habe. nec te statu 
Demoveat aliquis: ast inhaere huic accidens. 
Nec, o: sodales, pro viris muliebriter 
Vos gerite: sed iuvate, donec venero 
Tumulum huic procurans, nullus id sinat licet. 
ν Stropha VII. 
Ch. Reciprocifuga temporibus aetas 
Numerosique volumen aevi, 
Quando desinet miseri 
Tot aerumnas belli 
Nobis duplicans 
Residem ad Troiam, Troiam inquam, 
Probrum maculamque Graecorum? 
Antistropha VII. 
Utinam idem in aetheris oras 


«αὖ 


325 


Prius, ipsum aut penetrasset Orcum, 
Quisquis unquam funerea 
In Argivos primus 
Belli arms tulit. 
Criminum heu caput omnium. 
Is nanque homines trucidavit, 
2. Stropha XI. 

Is corollarum epulas, 
Dulceque delenifici 
Omne meri proluvium idem, 
Idemque sonos flexanimos 
Abstulit: is noctivaga 
Furta voluptatum amoris, 
Amoresque abolevit. heu, heut 
Nunc hic iaceo otiosus, 
Aquae pluvio caput 
Rore madens, iniqua Tro- 
-jae monumenta. 

2. Antistropha XI. 
Ante mihi noctipetas 
Insidias propulerat, 
Atque sagittas ferus Aiax. 
Nunc ipse iacet luctifica 
Sorte. quis ergo mihi amor, 
Quaeve voluptas placebit? 
Uti essem, o utinam essem, ubi unda 
Rupes lavitur marina 
Sub aequore Sunii: . 
Alloquerer sacras uti 
Tutus Athenas. 


Actus Quintus. 
Teu. Pedem citavi, cum viderem Agamemnonem 
Ducem huc nec aequis incitatum passibus. 
Sinistra quaedam velle prae se fert loqui. 
Agamemnon. Tune ille, quem superba dicta et 


1333 
1225 


Impune dixe fertur in nostrum caput? [aspera 


826 


Tibi dico, captae niatris ancillae genus. 
Ingenua quod si sustulisset te parens, 

1230 Quantum tumeres, teque celsum: attolleres, 
Cum litiges nulla in re, homo nulli rei? 
Venisse nec nos classirectores, neque 
Duces Achivüm, iureiurando autumas. 

Sed iuris Aiax, ut probas, venit sui: 
1935 An ista ius est dicta servos proloqui? 
Quis ille, cui tu, tanta vociferans, studes? 
Quo contulit pedem, ubi stetit, ubi et non ego? 
An praeter illum, nullum habent Graeci virum? 
Ergo, ut videmur, iniqua promulgavimus 
1240 Armorum Achillis publice certamina, 
Si Teucer et nos ore convincit malos: 
Nec sat probantur 118 ne victis quidem, 
Hac stare, qua tot censuere iudices: 
Verum probris nos undique incilabitis. 
1245 Furtim aut petetis, impotes victoriae. 
Istis ab animis moribusque eimodi 
Nunquam asseretur legibus suus status, 
Si exigemus iure vincentes loco, 
Et postputandos ante collocabimus. 

1250 Sed comprimenda. haec non lacertosi viri, 
Vastoque virium impetu, ii tutissumi: 

Sed ubique vincunt, mente qui sana cluent. 
Flagro admonentur pollulo glebarii 
Validi triones rectum itiner insistere, 

1955 Cui generis in te remedium video cito 
Expetere, ni te sapere postules bene. 

Qui natus illo, qui umbra inanís, non vir est, 
Gestis petulce, loqueris et proterviter. 
Non sapere disces? non tuorum conscius 

1260 Natalium, hominem liberum adduces mihi, 
Orationem qui dabit tuam vicem? 

Nam te loquente dicta me incertant tua, 
Ut qui loquelam barbaram haud intellegam. 
Ch. Utrique vestrum Dii bonam mentem duint. 


927 


Nil melius, e re quod sit amborum, precer. 
Teu. Heu quam citatim mortuorum gratia 
Ingrata cedit, atque partes deserit. 
Siquidem hic nec etiam ob parva dictu munia 
Meminit tui, Aiax: quoius olim gratia 

Tuo periclo tot pericla exhauseras. 

Sed omnis iste fluxit ingratus labos. 

O proloquute perpera, atque inania: 
Oblitus &deo es, quando nos in praelio 
Periculosis impeditos cassibus, 

Nulla salutis spe, atque vorsos in fugam 
Eripuit iste vos suo adventu: foris 

Cum fureret ardens ignis in navalibus, 
Flammis adultus, inque classem nauticam 
Irrueret Hector varicans vallum impete. 


Quis haec repressit? non is est, qui fecit haec, 


Quem contulisse nuspiam pedem autumas? 
Veron' is ille fecit haec, et sedulo? 

Cum nec vocatus, sorte sed ductus manum 
Conseruit, acri comparatus Hectori. 

Nec enim fugacem iecerat sorticulam 
Gleba madentis uber, ast quae primitus 
Educta casside impetum citasceret. 

Haec ille fecit, atque ego una interfui, 
Ego servus, atque maire barbara editus. 
Haec verba, stulte cum strepis, quo respicis? 
Nescis, tui qui prosator patris fuit, 
Pelops vetustus, em fuisse barbarum? 
Tuum satorem autem Atreum sacerrumum 
Fratri vorandos apposísse liberos? 

Te mater autem Cressa protulit, suus 
Quam deprehendit cum viro alieno pater, 
Mutisque iecit pabulum natantibus. 

Taline talis obiicis genus mihi? 
Telamone qui sum patre prognatus, meam 
Qui praemium virtutis ex exercitu 

Habuit parentem concubinam: regio 


1265 


1270 


1275 


1985 


1290 


1295 


1300 


328 


E stirpe Laomedontis: eximiamque ei 
Praeda olim δ omni muneravit Hercules? 
Ergo optumus, duobus optumatibus 

1308 Satus dehonesto generis auctores mei, 
Quos insepultos, in laboribus sitos 
Istis, repellis: nec pudet iactantiae ? 

Sed certus esto, si virum hunc repellitis, 
Omnino nos tres et simul repellitis. 

1310 Nam pro hoc mihi periclitanti, nobilem 
Oppetere mortem melius est, quam pro tua 
Uxore: quam pro fratre germano tuo. 

Ad ista, cura non meam rem, sed tuam. 
Si nóxis aliqua re mihi, ignavissumus 

1315 Fortasse malis esse, quam audacissumus. 
Ch. Adesse, Ulysse, te putato temperi, 

Nisi hos nevis dirimere, sed committere. 
Ul. Quid est, amici? vox Atridarum procul 
Super hoc valente mortuo mihi accidit. 

1320 Aga. An non, Ulysse, verba dictu infamia, 
Et probra ab isto nuper exaudivimus? 

Ul. Quae probra? culpam haud commeret, me iudice, 
Si quis male audiendo, respondet male. 
Aga. Male audiit: namque ille me affecit male. 

1325 Ul. . Affecit adeon', ut tibi siet male? 

Aga. Nam qui insepultum se hoc omissurum neget 
Cadaver, ut non tumulet iniussu meo. 

Ul. Licetne amico proloqui verum tibi 

Tua haud minore, quam prius, cum gratia? 

1330 Aga. Licet. nam et esset caeteroqui iniurium: 
Praecipuum amicum cum te in Árgivis putem. 
Ul. Audi. per ego te caelites, ne proiici 
Virum insepultum hunc siris inclementius: 

Nec eo usque te odii provehat licentia, 

1335 Ut omne iusque fasque proa&ubigas pede. 

Mihi omnium ille pessume infensus fuit, 
Ex.quo arma Achilli lite nostra evicimus. 
Sed tamen ego illum tam male animatum mihi 


829 
Non usque nauci fecerim, quin omnium 
Illum virorum, post Achillem, acerrumum, 1340 
Quieunque Troiam accessimus, vocaverim. 
Ut flocci et illum facere, caussae non siet. 
Nam non viro illi, sed Deerum legibus 
Iniurius sis. caeterum virum bonum 
Incessere haud ius mortuum, licet oderis. 1346 
Ag. Haec isto, Ulysse, pro viro iurgas mihi? 
Ul. Plane. sed odi, odisse cum licuit mihi. 
Ag. Non et iacenti te quoque insultare fas? 
Ul  Inhonesta, Atrida, lucra ne placeant tibi. 
Ag. Ubique regem colere pietatem haud facul. 1350 
Ul. Seitum est, amicis gerere morem, et obsequi. 
Ag. Parere oportet regibus virum bonum. 
Ul. Quiesce. victus ore vicisti tuo. 
Ag. Memento, quali gratiam hanc confers viro. 
Ul. Fuit mihi hostis ille, sed fortis tamen. 1355 
Aga. Quid fiet, ubi sic mortuo hosti honorem habes? 
Ul. Virtus movet me, quam-simultates, magis. 
Aga. Sunt, qui solent haec facere, vecordes viri. 
Ul At, qui boni fuere, post fiunt mali. 
Aga. Tales amicos esse postules tibi? 1360 
Ul . Non laudo duram mentem, et intractabilem. 
.Aga. Tu nos probabis hoc die ignavissumos. 
Ul Αἱ nos tu Achivis omnibus iustissumos. 
Aga. ubetis, istud funus exequi sinam? 
Ul.  Iubemus. idem nam manet nos exitus. 1365 
Aga. Ut rebus homines omnibus satagunt sui. 
Ul.  Cuiusne potius, quam mei, sategerim? 
Aga. taut tuum hoc sit, non meum quicquid est rei. 
Ul. Omnino. utrumvis feceris, bene feceris. 
Aga. Verum mihi istud autumanti, creduas: 1370 
Vel maius isto munus attribuam tibi. 
At vel sepulchro affectus, inimicus inihi 
Erit iste, tu fac omne quod facto est opus. 
Ch. Quicunque, Ulysse, sapere te non dixerit 
Talem virum, et tantum, ille vero desipit. 1375 


330 
Ul. At ego interim praedico Teucrum in posterum 
. Tantum paratum amare me, quantum oderam. 
Meamque opem isti funerando conferam, 
Meum laborem: nilque omittam, quod viris 
1380 Praestare cunctos addecet fortissumis. 
Teu. Generose Ulysse, et omnia haec dixti bene, 
Et laude, quanquam me fefellisti spei. 
Nam qui huic Achivám olim omnium inimicissumus, 
Iuvisti amice solus hunc, et mortuo 
1385 Vivus iacenti noluisti illudere, ' 
Ut ille vecors imperator, ac levis: 
Ipse, inquam, et alter frater, illum proiici 
Studuere lacerandum insepultum, inconditum. 
Qui illos Olympi rector huius luppiter 
1390 Diraeque memores, atque perfica ultio, 
Lacerandum uti istum proiici immerito virum 
Studuere, ita omnes perduint malos male. 
Sed, o propages clara Laertae senis, 
Non siverim te funus hoc contingere, 
1395 Ut nequid axim mortuo huic ingratiis. 
Quod potes, in aliis nos iuva. et si quem exerciti 
Abducere animo est, me lubente feceris. 
Ego apparatum caetera ibo. te interim 
In nos fuisse memineris munem virum. 
1400Ul. Velim:quidem. at si munia ista me exequi 
Tibi non amicum est, làudo consilium. vale. 
Teu. Sat. tempus enim iam multum agitur. 
Sed fossam pars, ite, capacem 
Properate manu: pars tripes autem 
Et lustralibus undis tepidum 
Ponite labrum: pars una domo 
Efferat intus duri insignia 
Arma duelli. 
Sed tu, quantum potes, alme puer, 
Patrios artus mecum amplexus, 
Attolle, leva. namque cruoris 
Salientis adhuc tepidi tullii 


331 


Efflant. Agesis, quisquis amicus 

Ades hie praesens, propera, curre: 
Impende viro forti officium. 

Ac nemo quidem, queis loquor, horum 
Aiace fuit melior vir. 

Ch. Quam multa viris licet expertis 
Temere discere. sed inexpertus 
Praesagus nemo futuri est. 


LYCOPHRONIS CASSANDRA. 


Quaecunque poscis, ultima ex origine 
Plane expedibo: sed tamen prolixius 
Parcas loquenti: non enim virgo, ut prius, 
Secura solvit multiplex os carminum, 

Sed et tumultum murmuris multi ciens, 
Superstitiosa fauce bacchata est sonum, 
Tenebricosae verba Sphingis aemulans: 
Quorum memor mens quae mihi nunc suggerit, 
Adverte Rex, putansque mente singula, 
Percurre dictionum inobservabiles 

Scrutans camenas, qua expedita semita 
Ad planam ineptos ducit errores viam. 
Ego at solutis carcerum repagulis 
Verborum obibo flexuosos tramites, 
Primumque pulsans oppidum, ut cursor celer. 
Matuta Fagutalis arcis culmina 

Citis supervolabat alis Pegasi, 

Cascum maritum proxime Cernem insulam 
Toro relinquens, bigenerem fratrem tuum: 
Tranquillaque ocris concavi ancoralia 
Nautae luebant, atque tonsilla tenus: 
Puellicidam et vermigradae Salaciam 
Scapis ruebant e columbariis suis 
Ciconivestes pupulae Phalacriae, 

Ultra Calydnas obstinentes palmulas, 


10 


15 


20 


332 


Aplustreque passim, et explicata suppara, 
Phrenetici Septentrionis flatibus: 
At ora solvens entheis bacchatibus, 
Ates ab altis pervagae bovis iugis 

30 Cassandra dictis infit orsa talibus. 
Heu heu cremata lacrymosa patria; 
Primum quidem feralibus Trinoctii 
Stlatis gigantis, ore quem quondam suo 
Consi voravit campa manduces canis, 

35 Qui vivus ustus excavator viscerum 
Intra lebetis ignis expertes focos 
Formo capronas verticis fudit solo, 
Prolis peremtor, patriae pestis meae: 
Matri secundae qui volanti cuspide 

40 Detersit uber, inque Circi pulvere 

' Quinquertionis membra patris sustulit 
Saturnium ad cacumen, ubi terra sati 
Formido equorum cespes Ischeni tumet: 
Salsas Triquetri qui latebras aequoris 

45 Torve obsidentem semifeminam canem 
Stinxit, rapinis imminentem piscium 
Gumiam boum leaenam, adustis quam pater 
Membris, lucernis corporavit igneis, 
Mortam haud paventem sedis inferae deam: 

50 Quem caute inermi fraude quondam mortuus 
Extinxit, olim iam Quietali agnitum. 
Heu tene rursus, ten' crematam contuor 
Vetusti ab armis Aeaci, atque Tantali 
Rogo sepultis intra Letrinam ossibus 

95 Pulli igne subverbusti ad impiam dapem, 
Telis bubulci Teutari volucribus. 
Rivalis uxor cuncta in oras luminis, 
Legans parectatum minantem patriae, 
Producet efferata patriis probris, 

60 Dirisque nuptiis peregrini tori: at 
Salubrium cata unguinum incurabile 
Vulnus mariti conspicata pristini - 


333 


Giganticidis interempti spiculis 

Ab hoste, obibit morte communi diem 
Falis ab altis ad cadaver saucium 65 
' Corpus ruina cernuum in praeceps ruens: 

Et tunc recentis icta amore mortui, 

Iam palpitanti spiritum efflabit viro. 

Duplex tuum triplexque bellum conqueror 

Ad arma rursus et rapinas aedium, 70 
Tuique te ignem contuere incendii. [contueri?] 
Heu patria, et vos busta nati Atlantidis 

Audacter urinantis olim, cum cute 

Suta revinctus corpus, utre scorteo, 

Et solus, ut aper quadrupes Hercynius, 75 
Rhithymniates navit ut larus fretum, 

Zerinthi hiatum virginis Canariae 

Linquens, Deómque tecta Lucumonum Saum: 

Cum corruebat omnem humum Diespitris. 

Rapax aqualis nimbus, et putres 8010 80 
Falae fatiscentes lababant, at genus 

Hominum natabat ultimo periculo. 

At fagum, et almum fructum, et uvam mugteam 
Oreaeque tum Delphines, atque maseulüm 

Phocae esitabant in toris mortalium. 85 
Adest adest fax involuta incendio 

Praedam in columbae morte multandae canis, 

Vultur palustris quam edidit satu suo 

Testae rotundae convolutam fornice. 

At hospitalis infera unda remigem 90 
Te muricidam, nec bucerdam in patriis 

Caulis prementen scrupeis adhuc manet, 

Ut ante pulchritudinis trium arbitrum: 

Sed pro mapalibus tu Aselli mattias, 

Et Lan adibis: pro boum praesepibus, 95 
Ovilibusque, proque rustico pedo 

Vehet faselus te et Phoreclii pedes 

Festras gemellas, inque Gythii iuga, 

Ubi ad scabrosa saxa pandatos luens 


384 


100 Pinus tenaces lubriei dentes freti, 
Classem expedibis noviratem a iactatibus, 
Et tu virosae praedo iunicis lupus 
Orbae duarum iam columbarum pari, 
Cassis peregrinae in secundam indaginem 
105 Ultro incidentis aucupis pennae dolo, 
Dapem ambidentum nuper in crepidine 
. Bacchis cremantis atque divae Albuneae, 
Curres super Scandeam et arces Aegili, 
.Venator acer praeda opima ganniens: . 
110 Explensque amores in Draconis insula 
Actae, biformis editi terra imperi, 
Vanam secundo non videbis Murtiam, 
Ulnarum inanem sarcinam, eque somniis 
Vacua torum nocturnus explorans manu. 
115 Nam te Phlegraeae iam maritus coniugis 
Tristis Torones, abdicator risuum 
Et lacrumarum, namque nescit, et caret 
Utroque, qui olim littoralem ex Thracia 
Fecundi opimatam Melonis fluctibus 
190 Humum penetrans non trabe stlataria 
Inhospitale sed iter, ut cubilia 
Terrae in profundos talpa pertundens specus, 
Quaerens recessus in cavernis aequorum, 
Cavensque natos perduelles hospitum, 
195 Et audiendas supplicans patri preces 
Redux ut iret patriam, unde pervagus 
Matrem gigantum adiverat Palleniam: 
Tete ille Guneus quaestor urnae vindicis, 
Sagacis arbiterque Solis filiae 
, 130 His nuptiis privabit incilans probris, 
Pellens ab omni iure prosedae lupae. 
; Qui nec Lyci sepulera nec Chimaerei 
Oraculorum voce venerantes timens, 
Nec illecebras Anthei, nec hospitum 
135 Dapum sodalem, filium Consi, salem, 
Deüm tulisti transilire sagmina, 


995 


Mensamque calcans, ius supinans et bonum, 

Fetae modum secutus ursae incicorem. 

Ergo stupentes frustra tundens nervias, 

Egentia et ieiuna fundens carmina: 140 
Sed flens adibis patriam incensam prius, 

Exangue spectrum baiulans ulnis tuis 

Iam quinque nuptae Thyados Pleuroniae. 

Satae cataces namque Carmentae mari 

Iam panuclis nevere trinis, coniuges 145 
Thalassiones quinque celebrare illius: 

Duos quidem videre praedones lupos 

Cate intuentes praepetes immussulos: 

Plyni et Libyssae, Caricique gurgitis 

E stirpe eretum semicreta barbarum, 150 
Et vere Epeum, nec quidem Argivum satu, 

Cuiusque avum quondam in molaribus suis 

Hercynna Educa, quae gerit secespitam, 

Fartim minutal frendicans, tumulo indidit, 

Humeri vorax epulata cartilaginem: 155 
Quem dudum adultum virbium, et cupidines 

Graves caventem navium promi dei 

Misit Terentus in Letrinae iugera 

Ocrin paratum praeterire Molpidis 

Lustrale caesi corpus imbrico Iovi. 160 
Soceri in ruinam qui trucidavit procos 

Iustis nefandis, quae Camilli filius 

Paravit: ille poculo exhausto ultimo, 

Cognomini sepultus est Salacia, 

Suasam suis labem insipans natalibus, 165 
Surae petillae Psyllan aurigans equum, 

Pieatae et Harpinnam parem ungula Strigi. 

Tandem illa quartum fratrem adhuc tuebitur 

Lircanei acceptoris: ille e fratribus [ Circanei?] 
Pugnae secundum acerrimae palmarium 170 
Tulisse tunc canetur. atque in stragulis 

Quintum anxiis in somniis exercitum 

Iactabit atro imaginis ludibrio, 


996 


Sponsum futurum Angitiae Cytaicae 

175 Ardentis hospitem. quem ab Oenona exulans, 
Vertens in hominum membra formicas breves, 
Pelasgicum Typhona produxit pater, 

Septem e puellis torridis forma lice 
Superstitem unum vindicatum ex ignibus. 

180 Reciprocam ille sed remanabit viam, 
Vespas suis e pumicetis exciens 
Quasi puer vapore suffiens domum: 

Et caeteri Burri Duellinominis 
Flabris iuvencam atabulis caedent popae, 

185 Matrem draconis incientem Scyrii: 

Quam saepe coniux Salmydesium salum 
Intra requirens immolatricem hospitum, 
Spumifragam insulam obsidebit Candidam 
Celti liquentes àd paludes gurgitis, 

190 Amore sponsae, cerva quam volucripes 
Iugulum propinans eximet secespitae. 
Spaciosus intra littus appellabitur 
Solus mariti cursus in crepidine 
Sortem gementis atque classem coelibem, 

195 Et non videndo membra mutatam modo 
Cascam cruentum vas probe et libamina, [prope?] 
Orcique flam[m]am exuberantem funditus 
Cortinam ahenam, quam atra flabit, mortua . 
Cadavera elixans coquinatu improbo. 

200 Et ille obibit eiulans campum Soythen, 
Procans amoris quinque circites torum : 

Ili ante acerras auguris Saturnii 
Deglutientis cum parente filios 
Secunda iurantis fidusta sagmina, 

205 Tonsarum amicient remiges stropis manus, 
Bacchumque sospitem et prioris vindicem 
Luctus canentes, cui in obscuris cavis 
Delphorum operta ad antra Lucrini dei 
Abstrusa liba Tauriformi offeret 

210 Classis tremendae millepraetor navium. 


5 


334 


Cui gratiam sacri novam redandruans 

Nefrondinosus Esquilinus Lucius, 

Leoni adempto prandio, implicans rubis, 

Segetem vetabit eruisse funditus 

Vasto molari matriisque querqueris. 215 
Cerno sequacem iam naspuram luctuum 

Mari trahentem et conserentem patriae 

Minas feroces et; malorum incendia. 

Atque utinam in Issa te Camillus insula 

Non procreasset hostium nostrum ducem, 920 
Quartum satum ex Atlante destina covi, 

Tuis parantem damna cognatis Prylin, 

Sagax aruspex vere ad omnia optima: 

Paterque jussis Aesaci fanatici 

Non improbasset signa noctis arcula, ' 225 
Celasset uno sed duos pro patria 

Fato, perurens membra Lemnio rogo. 

Non tot malorum nunc procella surgeret. 

Portumnus en cernet nefrendum carnifex 

Fervere mergis spartisirpeis anum 930 
Glauci T'eerenti coniugem Titaniam. 

Iam duo necantur cum parente pignera,- 

Humeros molari coclaca fracto Ducis: 

Quae sabulonis apparata fugerant 

Vanis loquelis alvei discrimina, 935 
Cui euncta credens ille tortor liberüm, 

Mergorum alumnus, pisculentae compedis 

Praeda, ostreis valgisque Naritis comes, 

Fetus gemellos clusit uno ploxeno. 

Cumque his miser non matris advertens deae 240 
Praecepta Mnamon, sed veterno oblivius, 

Suppus recumbet, pectus ense saucius. 

Nunc nunc gemit Myrina, nunc praesentiunt 
Hinnitum equorum littorales margines, 

Ubi Pelasgum lubricae saltum pedae 245 
Librans crepidine ultima fremens lupus 

Fontis ereabit e saburra gurgitem, 


22 


338 


Olim recludens ociosa flumina. 
Iam culta vastat arva Mars Salisubsulus, 
290 Reciproco cruenta signa murice 
Edens: palam omnis vasta tellus nunc iacet, 
Horretque crebris ut seges novalium 
Sicilicibus corusca: luctuum mihi 
Pinnis imago aures ab altis personat, 
299 Covi serescens omne pervolgans fretum 
A feminarum voce, scissis vestibus 
Luctus sequaces mutuo capientium. 
Sed illud illud te o eor infelix malum 
Illud lacesset omnibus crudelius, 
260 Ubi fremiscens celibari caesius 
Versam rapax sanqualis inscribens humuni, 
Urvoque lirans orbitam anfraectu viae 
Bubuleus imporcitor ampli iugeri 
Horrendum acutis ore clangorem ciens, X [acutus] 
265 Fratrum tuorum filium carissimum | 
Ptoi parentis ex humo susum auferens, 
Artus cruentans ungue et immani gena, 
Tifata patria tabo et arva polluet, ἘΣ 
Et libripens trionis occisi stipem 
270 Ferens aginae examinatam lancibus, 
Et rursus aequipondium redhostiens 
Rodi micantis in statera auraria, 
Baechi iacebit funeratus amphora, 
Fletusque Nymphis inquilinis Bephyri 
275 Superque Pimpleam petrae Libethriae, 
Cadaverum propola, qui fatum tremens 
Effeminatam corpori pallam induet, 
Insilia tractans staminumque insubulos: 
Tanget supremus vinciam hostilem pede, 
280 Te, frater, unum vel pavens in somniis. 
Qualem heu rues, Fortuna luctantem domus, 
Patriae emdueae subtrahens tibicinem. 


Non is atque lesso riserit 
Iu "5um exercitus 


M 


339 


Vitulans ovanter morte confecti viri: 
Sed circa puppes ultimo aucto spiritus 
Excurso, amaris ignibus cremabitur, 
lovem Fugalem plurimà incalans prece 
Amara fata concremato avertere. 

Nec agger, aut navale propugnaculum, 
Nec crebrisurus pluteus atque scansilis, 
Non iuverit lorica, non pinnarum opus, 
Sed fumo ut axe conglobatae apiculae, 
Vaporis aura, torriumque verbere, 

E puppe rostrisque atque rostrorum foris 
Crebri petauristae et sedilibus suis 
Saltu peregrinam cruentabunt humum. 
Procosque multos Graeciae palmarium 
Hasta ferentes, inclutos prosapia, 

Tuae feroces morte mactabunt manus 
Tabo cruentae, amore belli asperrimae. 
Sed ipsa luctum non minorem perferam, 
Tuo per omne maesta tempus funere. 
Nam dira mi illa dira lucescet dies, 
Gravissimusque luctuum, anni quo senes 
Circum rotantes Noctilucae viderint. 
Heu heu gemendus et mihi flos est tuus, 
O pulle, dulcis heu parentum sarcina, 
Amore saevum qui draconem saucians 
Et illice igni, sauciumque compede 
Grata coercens tempus ingratum breve, 
A. saucio non ipse saucius tamen, 
Truncatus aram tu cruentabis patris. 


Heu me misellam, et par benignum virginum, 


Tuumque bruta conqueror fatum canis: 
Quarum sororem terra nutrix alteram 
Hiulca devorabit infero specu 
Adulta proxime intuentem incommoda, 
Qua late avitus lucus et bustum lupae 
Iacet sepultae adulterae cum filio. 
Priusquam opem mulgeret infans lacteam, 
22* 


390 


309 


310 


315 


320 


340 


Et obstetricis rore corpus tingeret. 
Sed cruda te ad sponsalia et connubii 
Sacra admovebit durus Iphidis leo, 

325 Atrae parentis aemulatus februa. 

Namque in capacis ventre mactans naviae 
Bovem infulatam draco cupencus impius, 
Iugulae tripatris caedet banc clunaculo, 
Priora confedusta dans hirpis sacra. 

330 At mancupatam te in supino littore 
Thracum lapitam funditorum iactibus 
Conviciosis percitorvia iniuriis 
Abscondet imber saxeus manualium, 
Pulla hirriente membra mutatam cane. 

290 Ast ad bidental Anxuri domestici 
Ornabit albis antiis crepidinem 
Sororis olim lutea calantica 
Redemtus, ustam cum rediret patriam, 
Vetus tenebris nomen obruens suum: 

340 Ubi rupex hirtipilus ignes indices 
Terrae parentis indicator perfidus 
Lucens, caballum gente praegnantem hostica 
Pertundet, altas ventris impages trahens: 
Et Sisypheae volpis astutus cato 

345 Lucebit ardens triste lucubrum nepos 
Leucophryn atra nocte navigantibus, 
Infanticidae et insulas duas boae. | 
Ast ipsa abhorrens pronubas taedas ego 
In aedis atrae scrupeis conclavibus 

350 Tecto carentis et lacunari domus 
Tenebricoso membra mergens carcere, 
Ptoumque Semonemque Vortumnum Deum 
Fugans amore captum ab innupto toro, 
Tanquam potis signata perpetim fore 

355 Summae ad senectae tempus, innubae aemulo 

Ritu Minervae .Carneae Feretriae, 

Ad volturis tunc raptim torum 

pieato trabar, 


941 


Clangore multo Acredulam Budetiam 
Calans rapinae nuptialis vindicem. 

Ast illa signis aspero palatio 

Pupas coruscans caelitus minabitur, 
Lapsa ex falanto patrii solo Iovis, 

Avo imperanti nobilis possessio. 

Unius ob noxam orba mille liberüm 
'Tumulos inanes conqueretur Graecia 

Non in sepulcris, sed maris fundo sitos, 
Rogi supremum non tegentes. pulverem 
Urnis latentem, ut iusta denicalia: 

Sed triste nomen, atque cespitum notas 
Parentum amicis irrigatas fletibus 

Et liberorum lacrumis et coniugum. 
Ophelta, tuque rupium custos Zarax, 
Petraeque, tu Trychata, tuque asper Nedon, 
Et saxa Dirphossi omnia et Diacrióm 
Specus hiantes atque Phorcynis iuga, 
Quot fluctuantum nenias cadaverum : 
Cum dissipatis audietis puppibus: 
Quantum tumultum murmurum infraenabili 
Reciprocantem vorticum spumas salo: 
Quot deinde thunnos saucii compagibus 
Ad saxa fractis verticis, quos caelitus 
Noctu rubentes manubiae obstitos prement, 
Ubi flore iam vertiginosis Liberi 

' Lucebit indicem tenebrarum facem 

Ultor nocenti pervigil curae studens. 

At hunc ut amburvantem aquis alcedinem 
Per saxa iniqua velitem fluctus feret 
Actum procellis inter aras duplices. 
Gyrisque siccans in petris alas mari 
Multo madentes, alterum mare hauriet 
Perpessus ictus a tridente fuscina, 

Qua ultor illum vulnerans operarius 

Cum orcis adiget habere communem fugam, 
Vano cucullum blattientem pipulo. 


360 


365 


370 


379 


380 


390 


395 


949 


At luridum eadaver expulsum foras 
Delphini aprica concoquet Canicula, 
Passumque in algis inque musco putridum 
Miserata condet una Nesaeae soror, 

400 Opitula abadir maximi Cynaethei. 
Bustumque proximum coturnici aliti 
Tremens, cavebit murmur Aegaei sali. 
Tunc illa Castniam et Melinaeam deam 
Proscindit audax Uragi in palatio, 

405 Quae laciet illum rete inextricabili 
Furore nec furore verum Erinnyum, 
Tendens amaram compedem fatitraham 
Omnisque moestum Graecia eiulabitur, 
Quamcunque Araethus intus atque inhospitae 

410 Fauces coercent Dotii Libethriae: 

Quibus meae vel ad paludis inferae 
Ripam diu sunt lacrumandae nuptiae. 
Nam plurimarum ventre funerabitur 
Serratidentum fauce camparum abditum 

415 Examen ingens, hospitesque in hospite 
Terra subibunt busta coguatis procul. 
Nam ripa quendam Strymonis Bisaltia 
Absinthiorum proxima atque Bistonum 
Vesticipis altorem optimum Edonos prope 

490 Teget prius, Tymphresta quam cernat iuga, 
Suo parenti plurimum invisum omnium, 
Qui fecit illum caecilium, oculos forans, 
Cubile spurium quando inivit :pellicis. 
Tres Cereaphi spelunca casnares teget 

495 Olim sepulero non ab Alenta ,procul: 
Molossi olorem praescium Insinui Caubi, 
Scerofae incientis nescientem delicos, 

- Cum eaprifici lite compellans cata 
Vatem aemulum, ipse falsus ex oraculo 

430 Somnum T'eniris praestitutum dormiet: 
Quartumque magni liberorum Diiovis, 
Fratrem dolosi Aethonis in fictis notis: 


ΤΌ δαἃ 


343 


Et tertium ligone Thebarum falas 

Aheneo demolientis filium, 

Quem Strebulus olim Consus agili discidit 435 
Pilumnus ora dissipans sudaculo, 

Quando creatae Nocte germanos patris 

Ad unum amorem mutuae armarunt necis. 

Duo at scatentis ad fluenta Pyrami 

Deraeni ovantes vertagi icti mutua ' 440 
Depraeliabunt caede barritum ultimum 

Subtele in ipso virginis Pamphyliae. 

Altusque rumo sulcus in meditullio 

Stabit Megarsus cespitum nitentium, 

Ut ne in profundis inferüm sedilibus 443 
Imbuta cernant busta caedibus sua. 

At quinque dehine Cerastiam in Vespariam 

Et bitientes Satrachum et Silvani humum, 

Iuxta manebunt Murtiam Zerinthiam. 

Unus parentis exulans conviciis 490 
Cychrei cavernis Bocarique flumine, 

Meus sobrinus, ut peremtor patrii 

Pulli, nothum propagmen et:labes domus, 

Rabiem vomentis bellicosam ovilibus, 

Ravi leonis quem pilis horrens cutis 496 
Runis tegebat aeneis impervium, 

Obnoxiam unam possidentem semitam 

Ad fata, quam vagina celabat Scythae, : 

Cum durus adolens sacra Comyro leo 

Suo parenti fatus est claras preces,  - 460 
Immussuli ulnis subrumum gestans suis. 

Nec ipse credat hoc parens, quod Lemnium 

Fulmen duelli, nescius turpis fugae | 

Trio efferatus hospitum infensissimi 

Traiecit ie munere, urinans ferum 466 
Saltum tepentis ensis ad promtam necem: 
Fratremque Trambeli ille patria exigit, 

Cognata patris quem parit nixu suo 

Donata praeda dirntori móenium, 


$344 


470 Quam pro frequenti civium comitio 
Ferale glauco prandium suasit cani 
Misisse linguax virginum trium pater 
Omnem marino terram inundanti luto, 
Siquando fluctus expuisset faucibus 

470 Sorbens procellis omne decumanis solum, 
Nepam sed ille fauce pro pupa vorans, 
Partus maligni questus est onus grave. 
Venator adiens δὲ secundus insulam 
Ut expedite consulat malis suis, 

480 Indipena socius epulo liberis Virae, 
Priscis Lupercis atque Nyctimi coquis 
Lunam ante natis, filiam glandis dapem, 
Torrere suetis in calentibus focis, 
Eviscerabit, et medullitus trahet 

485 Ligone glebas, omne vestigans specum. 
Cuius necavit bronchus Oetaeus patrem, 
Ad verticillas ilis artus lancinans. 
Ádagionem hunc sensit accepto malo, 
Quod plurima inter poculum et labrum solet 

490 Vertisse fatum res agens mortalium. 

Et tabe manans or& spumanti, occidens 
Solocisetus imminentem ulciscitur, 
Salii coercens incito statu volam. 
At tertius tollentis ex cava petra 

495 Natus neronis arma,,cuius in torum 
Idea iunix sponte conscendet sua, 

Quae viva Averni obibit umbras, questubus 
Et lacrumis confecta Muniti parens, 
Quem torta Crestonae anguis in venatibus 

600 Necabit, acrem cuspidem infligens pedae, 
Ubi parentis collocabit in manus 
Captiva patris avia furtivo satum 
Amore pullum, cui iugum solae hosticum 
lecere servitutis Actaei lupi 

505 Hostimen, atque Baechae ademtae gratiam, 
Quorum rotundae testulae caesus tholus, 


84ὅ 


Maunimen ictus hostici, caput teget. 
Intacta vermiculata claxendix domos 
Servabit alias, incolis stupenda res: 
Quod templa ad alta siderumque subices 
Ducet duos Lapersios medioxumos, 


Quos nunquam in orbem Iuppiter sospes meum 


Duxis bipraedem liberaturos subim: 
Nec vel celoces instruentes classium, 
E puppe summa nudipes vestigium 
Hostes vetusto Bebrycum infigant solo: 
Neque hos leones anteuntes viribus, 
Duri duello, quosque Mavors armiger, 
Quos Nerienes, Capta quos amat dea 
Boum iuga, et Curitis Homolois dea. 
Haec quae cluentes arte fabrica duo, 


Querquetulanus, Consus et Cromnae imperans, 


Struxere quondam peieranti principi, 
Crudis diem unum vix lupis suffecerint 
Vim fulminantis impetus depellere, 
Quamvis in arcibus Canastraeum gravem 
Giganta, constans hostium repagulum, 
Habentia, atque certa primum verbera 
Vibrare promtum lancinatori gregis, 

Et cuius iras primus accendet graves 
Acceptor acer, lubricum saltum citans, 
Flos ipse Graiüm, cui Dolongorum elegans 
Olim sepulerum ripa defuncto 'parat 
Rumon& cornu prominens peninsulae. 
Accedet insperatus[,] accedet tamen 
Nobis amicus sospes unus, Drymnius 
Deus Promantheus Aethiops Gyrapsius, 
Qui bitientem quando Mutunum atriis 
Nocentem amare pestis admittent reum, 
Et quos acerba, quosque rerum asperrima 
Manent, dape atque inferio libamine 
Mactare conabuntur immitem Crepum. 
Gravem tumultum ponet in convivio. 


910 


915 


920 


525 


930 


935 


344 


470 Quam pro frequenti civium comitio 
Ferale glauco prandium suasit eani 
Misisse linguax virginum trium pater 
Omnem marino terram inundanti luto, 
Siquando fluctus expuisset faucibus 
470 Sorbens procellis omne decumanis solum, 
Nepam sed ille fauce pro pupa vorans, 
Partus maligni questus est onus grave. 
Venator adiens at secundus insulam 
Ut expedite consulat malis suis, 
480 Indipena socius epulo liberis Virae, 
Priscis Lupercis atque Nyctimi coquis 
Lunam ante natis, filiam glandis dapem, 
Torrere suetis in calentibus focis, 
Eviscerabit, et medullitus trahet 
485 Ligone glebas, omne vestigans specum. 
Cuius necavit bronchus Oetaeus patrem, 
Ad verticillas ilis artus lancinans. 
Ádagionem hunc sensit accepto malo, 
Quod plurima inter poculum et labrum solet 
490 Vertisse fatum res agens mortalium. 
Et tabe manans ora spumauti, oceidens 
Solocisetus imminentem ulciscitur, 
Salii coercens incito statu volam. 
At tertius tollentis ex cava petra 
495 Natus neronis arma,,cuius in torum 
Idea iunix sponte eonscendet sua, 
Quae viva Averni obibit umbras, questubus 
Et lacrumis confecta Muniti parens, 
Quem torta Crestonae anguis in venatibus 
600 Necabit, acrem cuspidem inflige*t pedae, 
Ubi parentis collocabit in man 
Captiva patris avia furtivo ΒΡ 
Amore pullum, cui iugum $^ 
lecere servitutis Actaei lu. 
905 Hostimen, atque Baechac 
Quorum rotundae Lestu' 


345 


Munimen ictus hostici, caput teget. 

Intacta vermiculata claxendix domos 

Servabit alias, incolis stupenda res: 

Quod templa ad alta siderumque subices 168 
Ducet duos Lapersios medioxumos, 

Quos nunquam in orbem luppiter sospes mewm 
Duxis bipraedem liberaturos subim: 

Nee vel celoces instruentes classium. 

E puppe summa nudipes vestigium 31» 
Hostes vetusto Bebrycum infigant solo: 

Neque hos leones anteuntes viribus, 

Duri duello, quosque Mavors armiger, 

Quos Nerienes, Capta quos amat dea Δ 
Boum iuga, et Curitis Homolois dea. a3» 
Haec quae cluentes arte fabrica duo, 

Querquetulanus, Consus et Cromnae imperame. 
Struxere quondam peieranti principi, 

Crudis diem unum vix lupis suffecerimt 

Vim fulminantis impetus depellere, a25 
Quamvis in arcibus Canastraeum gravem 

Giganta, constans hostium repagulums, 

Habentia, atque certa primum verbera 

Vibrare promtum lancinatori gregis, - 
Et cuius iras primus accendet grases d 
Acceptor acer, lubricum saltum citams. 


Flos ipse Graiüm, cui Dolongorum «iegans 
Olim sepulcrum ripa defuncto parat 


Rumone' cornu prominens peninsalae. m 
Accedet insperatus[,] accedet tamem tud 
Nobis amicus sospes unus, Dryaeame 

Deus Promantheus Aethiops Gyrapsáms. 


' Qui bitientem quando Mutunem sies 


346 


Primumque amara voce sese mordicus 
949 Frendent, frementes improbis gannitibus: 
Tandemque cernent patrueles praelio, 

Ut consobrinis nuptiarum averterent 
Pusis rapinas, furta patruelium, 
Sponsaliorum propter immunem vicem. 
550 At tela certe. multa Cnecei alveus 
Vibrata nisu vulturum intuebitur, 
Res mira Pheraeis et auditu aspera. 
Hie namque corno stipitem pullae cavum 
Fagi retundens, opprimet duum alterum, 
950 Tauro leonem conserentem praelium: 
Alter sibynna dissipans tauri latus, 
Affliget hune solo: hune secundo verbere 
Reciproeabit ut coniscans arvigus, 
Cippum caducum busti Amyclaei ruens. 
560 Simulque ferrum fulgurumque vortices 
Fortes patales hostient, quorum unius 
Non vel Sciastes Orchieus Telphusius 
Manum improbarit, quando cornu tenderet. 
Summanus hos Dis, hosque coeli fornices 
565 Grata dierum semper excipient vice, 
Fratres amicos, compotes vitae et necis. . 
Illorum at arma sopiet nobis Deus, 
Parvum levamen in malis hoc largiens: 
Multorum et ingens agmen excibit manu, 
570 Quos Rhoeae alumnus non tenebit, spiritus 
Mulcens, novenum tempus in magna insula 
" Manere nexos imperans oraculis, . 
Tres multa cunctis virgines alebris 
Praebere mandans, qui cacumen Cynthium 
975 Errore pervagantur Inopum prope. 
Aegyptias Melonis electantem aquas. 
Progerminator quas petulcus erudit 
Adorearum rite pilumnas opum 
Vinumque facere vel nitores unguinum, 
580 Neptes Zarecis vinitorculas aves: 


347 


Quae saepe solabuntur hospitum canum 

Famem, furentem exercitus, cum venerint 

Sithonis uda ad filiae cubilia. 

Atque aenearum panuclarum stamine 

Olim librarunt ista virgines anus. 985 
Caephasque tum Praxander, ullis navibus 

Non imperantes, plebis obscurum genus, 

Et quinque quarti post petent terram deae 

Golgos tenentis, hic Lacona exercitum 

Ductans Therapnis, alter autem ab Oleno 990 
Dymeque Buraei imperato[r] agminis. 

At Argyrippam, Dauniorum haeredium, 

Ad Ausoniten excitabit Phylamum, : 

Aves sodales membra plumantes videns 

Fatis amaris, qui natatum aquatilem 595 
Degent in alto, more piscantum, mari, 

Similes figura caesiis oloribus: 

Rostrisque spumas aucupantes piscium, 

Ducis tenebunt insulam cognominem, : 

Theatriformis inque clitellis iugi. 600 
Vicos secantes perque distinctas vias 

Tunetis tabernis, quo prius Zethus modo: 

Simulque pastus et simul cubilia 

Noctu rebitent, gentis omnem barbarae ; 
Coetum caventes, inque Graecorum peplis 605 
Cognati amantes ocium cicur sinus: 

Manuque ab insipante pultem prandii 

Offam polentae blandum adulantes edent, 

Vitae prioris non adhuc oblivii. 

Verum Liburnae vulnus, erroris vagi 610 
Erit minaciumque causa luctuum, 

Procax virosa cum catulliet lupa 

Asilo amoris, et bidental Nortiae 

Defendet ipsum, victimam novi sacri. 

Colossicusque in Ausonum pomoeriis 615 
Stans, fabra sistet membra saxeo super 

Campsoris Architectonis statumine, 


948 


Saxis, saburra navis, eductis foras: 
Arbitrioque fratris Alaeni obrutus, 
620 Veras preces precabitur novalibus, 
Seiae nec aguas unquam adoreas dare, 
Aquis opimante arva substillis Iove, 
Ni forte quidam Aetolus urgens stirpitus 
Proscindat arva, sulcum arans trionibus. 
625 Cippisque late cinget immotis humum, 
Quos glorietur nemo vi mortalium 
Statu movere posse. nam cita fuga 
Ipsi reciprocam redibunt semitam, 
Gradu prementes nec gradu littus sali. 
630 Deusque multis indiges vocabitur, 
Quicunque brutum littus Ionis tenent, 
Caeso dracone noxio Pbaeacibus. 
Gymnasiisque retrogradi circumfluis 
Renonivestes applicantes, indigum 
635 Victum iuvabunt invicem orbi vestibus, 
Fundis biceaudis membra defensi tribus: 
Ubi rudimen verberantis eminus 
Artis puellos mater impransos docet. 
Nam nemo panem dentibus frendet prius, 
640 Quam capsit illum pendulum certo lapi, 
Super tigillo destinati ictus notam, 
Iniqua scrupis et recedent littora 
Hispana, Tartessi fretum tangentia. 
Arnae vetus propago, Temmicum duces, 
645 Graiam expetentes et Leontarnes iuga, 
Scolumque, tum Tengyram, Onchesti solum. 
Fluenta Thermodontis, Hypsarnique aquas. 
In Syrtin.alios et Libystiea aequora; 
Et brevia, et Infernalis aequoris vada, [Infernatis?] 
650 Et semipiscis gurgites navifragos 
Olim interemptae vestipellis dextera 
Sangi Bubulci Fovii Stercutii. 
Inque alta saxa virginum volucrium 
Dispalitantes, lancinatos cruditus, 


949 


Opacus omnes Tellumo venabitur, 

Multis ruinis obrutos ex mortuis 

Uno relicto nuncio sodalibus, : 
Delphinisigse, fure Punicae deae. 

Qui vasta ravi coclitis magalia 

Videbit, aheno maximo calpar meri 
Manu propinans, poculum bellarium: 
Videbit, et quae liquerat cadavera 
Praestanus Averruncus armorum cluens, 
Qui rutro adunco runcinantes omnis, 
Nectent foratam reste praedam mugilum. 
Aique alius alium saevus excipiet labor 
Labore semper pristino ferocior. 

Quae non Charybdis mortuorum explebitur, 
Quae non Erinnys, semivirgo bestia, 
Quae non Camena, carnifex bimembrium, 
Aetolis aut Curetis, artus liquier 
Suadebit aura flexanima immemores cibi: 
Vel quam ferarum non f&bram intuebitur, 
Atrox venenum farre miscentem exceíram, 
Fatumque monstriforme. sed miserrimi 
Sortem gementes atque palantes paris 
Miscella semper cum polenta floccium, 
Acina, fracesque devorabunt: ast eum 
Herba atque Manus vindicabit obvius 
Nonacriates Vinulus Triceps deus, 

Et mortuorum regna descendet cava, 

' Atque inferum rogabit apricum augurem, . 
Coitus virorum et feminarum conscium, 
Umbris hianti sanguinem obsipans solo: 
Ensisque trux munimen, inferis metum, 
Vibrans, trementum murmur umbrarum audiet 
Gracile caduca succrotilla fabula, 

Atque hinc Gigantum quae lacertos insula 
Confregit, et 'Typhonis artus querqueri. 
Adusta flam[m]is cum mera excipiet rate: 
Qua rex deorum informe clunarum genus 


660 


605 


670 


675 


: 680 


685 


690 


350 


In risum eorum transtulit coloniam, 
Qui praelium movere Saturno satis. 
Baii magistri postmodo bustum, casas 
695 Post praeteribit Cimmerum, et Plutonium 
Aquae procellis fluctuaütem gurgitem, 
Ossan, boumque Viriati semitas 
Stratas, nemusque Liberae pusae inferae, 
Candensque flam[m]is flumen, atque ubi aetheri 
700 Tollit cacumen ampla procapes iugi, 
Ex quo fluenta cuncta, cuncti funditus 
Fontes per arva dissipantur Itala: 
Linquensque Lethaeonis alta culmina, 
Lacumque Avernum, quem labro: ambit circite, 
705 Et flumen atra nocte Cocyti obrutum. 
Stygis nigrantis gurgitem, qua Terminus 
Iuranda posuit iura supremis deis, 
Ire in Gigantes atque Titanos parans: 
Libamen haustrisque aureis antlans aquae, 
710 Orcae dicabit et viro donarium, 
Silam columnae vertici appendens suam: 

, Et tres necabit filii Salaciae ' 
Pupas, camenae matris aemulans soni, 
lactu insolenti praecipes e culmine 

715 Pinnis caducas aequor in Tyrrhenicum, 
Quacunque amari iura staminis trahent. 
Unam Phaleri turris eiectam foras 
Glanisque capiet, flumine irrorans humum: 
Qua pusae acerram construentes incolae, 

790 Vitulatuum strepente Parthenopen sono 
Solennia deam iubilabunt alitem. 

At littus extans in Veniliae deae 
Se corruens, cognominem Leucosia 
Petram tenebit, qua fluens Is et ferox 

735 EFluenta pingui Laris eructat solo. 

Ligea agetur in Terenam fluctuans, 
Suleans procellae murmur: illam navitae 
Linquent 86 littorali cespite, 


351 


Aquis propinquam garrulis Ocinari. 
Illam lavabit Corniger so gurgite, 
Volucrimembris busta februans aqua. 
Primae sorores ante cognatas deae 
Classis vetustus imperator Atticae 
Certamen ardens lampadum nautis aget, 
Iussis deorum, plebs. quod augebit dehinc 
Neapolitis, quae prope undantem sinum 
Portus. Miseni scrupeas ripas colet, 
Claudensque Coros scorteo sinu bovis, 
Et rursus actus casibus reciprocis, 
Flagri trisulei verbere ustulabitur 

Larus quiescens caprifici frondibus, 

Ne gurges illum fluctibus deglutiat, 

Imo Charybdin fundo anhelantem trahens. 
Nec sat refectus nuptiis Atlantidis, 
Rudem serilibusque sirpatum alveum 
Intrabit audax, atque moderator reget 
Ad media combae caudicariam trabem 
Sutam infabre compage subscudum rudi 
A qua acer Ambarvalis expellens deus, 
Implume quale pignus orbae alcedinis, 
Ipsis ageis et foris simul, vagis 

Merget procellis impeditum copulis. 
Pontique inerrans pervigil cubilibus, 
Anthedonio erit contubernalis deo: 

Sic alius alium ventus excipiens, facis 
Instar, rotabit suberem, agitans spiritu: 
Vix et procellas vorticesque Albuneae 
Defendet illi supparum, arma pectoris 
Manuumque queis et ipse carnifices petras 
Prendens, acutis membra lancinabitur 
Scerupis: ad invisamque Saturno insulam, 
Laniam profectus seculam nefrondinum 
Nudusque egensque garrulus tenebrio 
Ficti latrabit fabulam infortunii, 

Pendens acerbas coclitis monstri preces. 


Do —— coo τ τ —— coo cU WENRo c EUER" VERDURE" πἰ — 


730 


735 


740 


745 


790 


758 


760 


765 


852 


Non hic veternas dormientem eoepiat 
Oblivionis Equirium Melanthium. 
Namque ibit ibit nauticum ad Rithri sinum, 
Et Neriti cacumen: intuebitur 
770 Vastos penates susque deque funditus. 
" Lux[u] procorum turpium. at scrapta improba 
Speciose adulterata corrodet domum, 
Luxu miselli.absentis effundens opes. 
Atque ipse ibidem plura quam in Scaeis mala 
770 Videns famelicosus, a domesticis 
Minas toroso tetricas dorso pati 
Sannis repressus discet, et pavirier 
Pugnis iniquis, frivolámque iactibus. 
Nec insueta flagra sunt: uberrima 
780 Vibix manet Thoantis in tergis adhuc 
Lentis betulis sculpta, quae trico nocens 
Siccis genis infligere exhortabitur, 
Gratam libenter corpori insculpens notam 
Ut nescios illectet oculatis malis 
785 Hostes, querelis principem inducens senem: 
Quem Bombylea vallis, et Temmicia 
Infame nobis terra produxit malum, 
Servatus unus navitarum in patriam. 
Postremo qualis larus angarius maris, 
790 Sals&que murex corpus unda exercitus, 
Exhausta luxu Proniensium bona 
Olim ἃ Lacaena putida offendens lupa, 
Portu relicto passus occidet senex 
Corvus sub armis Neriti lucos prope: 
796 Quem latere fosso cuspis incurabilis 
Piscis necabit aculeo Sardonii. 
Natusque patris carnifex vocabitur, 
Achillis ille consobrinus coniugis. 
Post funus augurem Eurytan populus colet, 
800 Et qui cubile Tramphyae. celeum tenet: 
In qua necabit Herculem rursus draco 
Tymphaeus in convivio, rex Aethicum, 


353 


Trahentem ab Aeaco atque Perseo genus, 
A Temeneis non procul natalibus. 
Sed mortuum illum Perga mons Tyrrhenius 805 
In Gortynaeo condet ustrinae situm: 
Cum lacrumanter occidet propter malum 
Natique coniugisque, quam frater necans 
Orcum secundus postuma via petet, 
Caesus sororis ense funesto gulam, 810 
Glauconis Absyrtique sobrinae improbae. 
Hic tot ruinis totque cumulatus malis, 
Secundo adibit Ditem inexorabilém, 
Cui nullus unquam sudus arrisit dies. 
O quam tibi praestabat esse in patria, 815 
Miselle, tauros vel colonum rustico 
Iugare asellum sub coho cantherium, 
Fictis furoris insolescenti dolis, 
. Quam tot subire luctuum discrimina. 
. At anxius vir coniugem raptam expetens. 820 
Et augurales ominum audiens notas, 
Amore spectri pervagantis aethera 
Quae non marina templa perscrutabitur, 
Quae non vaga lustrabit arva indagine. 
Primo quidem Typhonios cernet specus, 825 
Anumque saxo membra duratam aspero, 
Nec non Erembum cognitas piscatibus 
Ripas hiantes: atque adulterae inclytum 
Myrrh&e videbit oppidum, cuius uterum 
Levavit obstetrieis arboris liber: 830 
Et fleta multum busta Gauantis suae 
Herae, Hospitali Viei[(a]e Iugae deae: 
Quem trux bisetus dente cano conscidit. 
Arces videbit nec minus Cepheidas, 
Nec non Camilli lubricum pulsum pedis, 835 
Arasque duplices, quas dapis cupidine 
Bocas subivit, pro parata virgine 
Hiante fauce corpus Aurigenae vorans, 
Rimantis exta, masculi, plumigradae. 
23 


394 


840 Messoris autem secula necabitur 
Exenterato turpis orca viscere, 

Mustelae alumnos qui caballimilites 
Cervicimatris saxifrontis extudit, 
Hominesque durans suetus a vestigio 

845 Formare statuas involucro marmoris, 
Sagax tricaecae lucifur custodiae. 

Videbit aestu quae rigantur iugera, 
Asbysta flumina, atque humo stertentium 
Cubas olentes, conquiniscens bestiis. 

880 Quae cuncta obibit propter Argivam lupam, 
Triviram puellam feminipuerperam. 
Iapygumque adibit erro exercitum, 
Ponetque donum virgini Feretriae, 

Ancile scutum et hirneam Temesiam, 

855 Sponsae nocentis cernuosque mulleos. 
Sirinque adibit et Lacinia ardua, 

In queis iuvenca consitum Feroniae 
Deae Monetae praeparabit hortulum: 
Et feminis lex semper indigenis erit 

860 Cubitum novenüm flere tertium Aeaci 

Et Doridis, fulmen duelli Martii, 
Nec corpus auro perpolire vinulum, 
Nec ferre membris delicata pallia 

Sandice pictas, ideo quod divae dea 

865 Terrae cacumen muneratur arduae. 
Pugilisque tauri in Sospitam certaminum [inhospitam?] 
Arenam adibit, quem creat Libentia 
Mancina, regnans arce Longuri edita, 
Saturniam falcemque, Concheaeque aquas 

870 Ventans, Gonusamque, atque Sicanum aequora, 
Et templa crudi pelle vestiti lupi, 

Quae quondam alumnus Crethei appellens ratem 
Cum gente quinqnaginta nautarum edidit: 
Minyt mac Bale ripa servabit maris 
875 Strigmentà, quae nec diluet Venilia, 
c ab Aambricae ningues diu. 


355 


Ripase sed alios atque Teuchiris iuga 
Vicina flebunt, littore eiectos procul 
Atlantis ad deserta territoria, 
Membris nocentum lancinatos fragminum: 880 
Mopsum Titaeroneum ubi olim navitae 
Busto indidere mortuum, et busto super 
Statuere cippum funebrem Argoae trabis 
Transtrum revulsum, manium donarium, 
Ausigda Cinnyphaea quod rigans aqua 885 
Fecundat undis. ast alumno Nerei 
Tritoni Colchis munus uxor obtulit, 
Lurae capacis aureum carchesium, 
Iter docenti qua per angustas freti 
Immittat aras Tiphys incolumem ratem. 890 
Et iura Graecos Africae capessere 
Pontigena tunc biformis asseret deus, 
Cum munus id plebs offerens. reciprocum 
Libyssa Graecae, patriae exemptum dabit: 
Metuque fati munus Asbystae infera 895 
Telluris umbra subter ignotum obruent, 
Ubi ducem miserrimum Cyphensium, 
Nautasque ad unum flabra Volturni egerent, 
Et ex Palytris filium Tenthredonis, 
Amphrysiensem principem Euryampium, 900 
Et optimatem saxicorporis lupi 
Donorum edacem, et culminis Tymphrestii.  , 
Quorum quidem Aegoneam alii patriam 
Desiderantes atque Echinum et Titarum, 
Irumque, tum Trachina, tum Perrhoebicam 906 
Gonum Phalanumque, atque Olossorum sola, 
Et Castanaean, insepultum in rupibus 
Aevum supremis eiulabuntur malis. 
Sic aliud alii funus adiunget Deus, 
Dura ante reditus excitans discrimina. 910 
Illum Aesari unda, et oppidum minutulum 
Oenotriae, Crimissa, torris noxii 
Stinctorem habebit, quem momordit excetra. 
28" 


356 


Namque ipsa summum diriget ἰδ π᾿ manu 

915 Tendens tenum virago Maeoten Tuba. 
Durae ad fluenta qui cremato acerrimo 
Leone. valgo dexteram armavit Scytha 
Colubro, volantum pinsitore cuspidum. 
Crathis sepulcrum sed videbit mortui 

920 Ad ima templa bitientis Patarei, 

Ubi sonora stagna Nauaethus vomit. 

Ipsum necabunt Ausones Pellenii 

Opem ferentem Lindiüm praetoribus, 

Quos Thermydri quos Carpathi iugis procul 

920 Vagos coruscus Thrascias mittet canis 
Novi colonos hospitisque pulveris. 

Ergo Macellis maximum templum incolae 
Busto struentes, numen aeternum colent 
Libisque, opimis et boum nidoribus. 

930 Faber caballi Langariae in cubilibus, 
Timore Martis et catervae Thuriae 
Pendens parentis peierata crimina, 

Quae pecua propter comparata praelio, 
Celsae Comaethus dirutis prosimuriis 
935 Ob coniugalis curae amorem uxorium, 
In Bellicam Cydoniam viraginem 
Crestoniumque peieravit in Deum 
Lupum Quirinum Trossulum Flexuminem, 
Qui torminosum praelium in fratrem dedit 

940 Intr& parentis intimam bulgam pugil, 
Natale nondum lucis intuens iubar, 

Nec liber ἃ Partundae adhuc laboribus: 
Meticulosum auxere sic fetum dei, 
Caestu valentem, in Marte lauricem tamen, 

945 Et arte plurimum utilem in castris sua: 
Qui circa Cirin et Cylistarni humida 
Habebit hospes patria procul domos, . 

Ubi dolabras, queis gravem molem ascians, 
Ilustre damnum fabricabit incolis, 
990 Molae seacrabit in Cluacinae tholo. 


P'te- 


957 


Alii tenebunt Sicanorum littora 
Aborigenes, qua tres Alumento senex 
Nautis puellas Phaenodamantis dedit, 
Servans repostum mente ceti prandium, 
Porro obsipare edacibus caenam feris, 
Ubi ad crepuscos venerint Laestrygonas, 
Qua squalet alta inhospitalis vastitas. 
]llae parentis maximum donarium 
Quinquertionis struxerunt templum deae, 
Morte expeditae et solitariis locis. 
Quarum alteram Crimissus assimilis cani 
Vinclo marito coniugabit, atque ea 
Semifero alumnum nobilem pariet deo, 
Trium colonum conditoremque urbium: 
Qui convocatum termitem Anchisae nothum 
Ducet triquetram marginalem ad insulam, 
E Dardaneis nuper arvis hospitem. 

Heu heu Segesta, caelitum sententia 

Te luctus atrox, te querela patriae 

Manet flagrantis ignis hostici rogo: 

Τὰ sola moeros, sola turres dirutas 

Ad omne tempus lacrumata, sat diu 

Sat eiulabis: omnis atrato miser 

Cultu popellus involutus supplice 

Pedore deget squaleque aevum sordidum 
Soloxque capitis terga foedabit coma, 
Memorem procurans veteris aerumnae notam, 
Multique cirea Sirin et Leutarniam 
Colent opima culta, qua miserrimus 
Grossorum acutus supputator est situs 
Calchas feritus ungulo calvum caput: 

Qua fluctuosa murmurat fuga Sinis, 
Rigans amena Choniae novalia, 

Urbem hi struentes llio cognominem, 
Iram Minervae Buccinae aecendent herae, 
Cum Xuthidas in aede mactabunt Deae 
Quicunque ad aram supplices confugerant: 


965 


970 


975 


980 


985 


358 


Purasque connivebit illa pupulas, 
Saevis Achaeis vapulantes Ionas 
990 Videns, luporum et civicam agrestum necem. 
Quando camillus publicus flamen cadens, 
Primus tepente sparget aram sanguine. 
Itemque saxa plurimi Tullensia, 
Nee non marini prominens Lini iugum, 
995 Regnata adibunt arva priscae Amazoni. 
Emancipati feminae servae iugo, 
Quam servientem strenuae viragini 
Vagam repellet unda ad hospites sinus, 
Exculpta cuius interemtae lumina | 
1000 Leto cruento mirionem simium 
Sternent, trifaci saucium longurio. 
Crotoniatae civitatem diruent 


Amasonis, fortem necantes virginem — [.4mazonisf] 


Cletam, imperantem patriae cognomini: 
1005 Et inde terram mordicus quam plurimi 
Proni prehendent, nec laboribus sine ! 
Lauret[a]e alumni moenia aequabunt solo. 
Ali Terenam, qua fluens Ocinarus 
Recentat arva, februam eruetans aquam, 
1010 Errore lixabundi et aerumnis colent. 
Sed et secunda laude pulcritudinis 
Cluentem, et almis ex Lycormaeis aquis 
Fortem asperumque filium Gorgae ducem 
. . Modo Libyssam Thracia in terram ferent 
1015 Flabella, tentis involuta linteis: 
Modo ex Libyssa rursus Auster accidens 
In Argyrinos versus et Ceraunia 
Feret, sonanti turbine insultans salo: 
Ubi victus illis durus exantlabitur 
1020 Lacmonii qui flumen Aeantis bibunt. 
Civesque capiet Crathis omnes Colchicis 
Polis propinquus Mylacumque terminis, 
Quoscunque: misit quaeritantes filiam 
Aeae et Corintho, sponsus Eidyae, imperans, 


a4 1! 


359 


Venans carinam perfidae sponsae veham: 
Qui limpidum accoluere Dizeri alveum. 
Melitem insulam alii non ab Orthrono procul 
Vagi obsidebunt, quam iugosi plurimus 
Circum Pachyni Sicanus lambit liquor, 
Arcem petrosam ruminans cognominem 
Olim futuram Sisyphei filii, 

Curitis etiam Virginis splendens opus, 
Qua vomit Helorus frigerantem gurgitem. 
Avi peremtor hirpus Orthronum incolet, 
Patri procul fluenta Coscynthi expetens, 
Et in procellis scrupeae moli insidens 
Classem imperabit navigandam civibus. 
Terrae paternae namque non annum integrum 
Perduellionis patria reum frui 

Sequestra iustae Furia vindictae sinat, 
Ladonis udi larva roris accola. 

Et inde vitans praelium anguiformium, 
Abantiam post navigabit oppidum, 
Ventansque propius terram Atitanensium, 
Ad littus ipsum culmen arduum incolet 
Libans Polyanthei Chaonitae flumina. 
Calchantis atqui busta propter Itala 
Fratrum duum mendacis alter cespitis, 
Tumulum sepultis excitabit ossibus: 
Bustumque ovillo vellere incubantibus 
Veram in quiete dictionem proferet: 
Salutiferque Dauniis vocabitur, 

Cum fluminis gens lota Iuturnis aquis, 
Gnatum invocabunt opitulum Aesculapii 
Gregi benignum civibusque accedere. 
Hoc nempe cunctis lumen Aetolis erit. 
Ibi cruentum et omnium saevissimum, 
Quando Salanga rura et Angaesos sinus 
Cum venerint, ducis reposcent iugera 
Boni novalis sumen, arvum bhaeredium: 
Quos ad sepulcrum solitarium obruent 


1025 


1030 


1035 


1040 


1045 


1050 


1055 


1060 


360 


Vivos hiantis in soli voragine, 
Sepulcrum et ipsis insepultum Daunii 
Statuent acervo fornicatum saxeo, 
1065 Terram offerentes quam volebant sumere, 
Cerebrisorbi filii apri bellici. 
Sed filiorum Nauboleorum petent 
Nautae Temessam, qua iugosus Lampetes 
Illustre cornu verticis Hipponii 
1070 Salo tetendit: proque Crissae finibus 
Crotoniatem portuosum pulverem 
Taurorum arabunt ferreis dentalibus, 
Patriam Lilaean et Anemoreae sola, 
Amphissan et desiderantes atque Abas. 
1075 Setaea misera, rupium te crux manet, 
Ubi numellis membrivincis ferreis 
Misella passis compedita brachiis 
Moriere heriles ausa classes urere, 
Ad Crathin eiulante questu volturum 
1080 Rapina pendens, oscinum voracium: 
Quin sortis ille mons tuae cognominis 
Ponti procellis imminens, vocabitur. 
Tamen Pelasgi ad alta Membletis vada, 
Quicunque Corsicae appulerunt insulae, 
1085 Tyrr[h]enicum ultra murmur ad Lametios 
Lucana habebunt gurgites novalia. 
Illos ruinae duraque infortunia 
Maestos habebunt non relaturos pedem 
Propter mearum nuptiarum vim trucem. 
1090 Nec qui penates gestientes post petent, 
Vitulationis pinguia adolebunt sacra, 
Redhostientes gratiam Lucretio. 
Nam tot ruinis tot malis Ericius, 
Tot Martiorum coniugum aedituas nurus 
1095 Dolis rotabit, nec malis navifraga 
Cessabit ignium excubans custodia 
Ob caesi alumni fata, quem cespes recens 
Effossus in tellure Methymnae teget. 


361 


Ast alius ad lavacra inextricabiles 

Laquei nocentis caecus explorans vias, 1100 
Scelestae amictus involucro compedae 

Manibus requiret impeditis exitus: 

Caveamque subter balnei urinans, lacum 

Cerebro recenter atque pollubrum imbuet, 

Scena bipenni dissitus medium caput. 1105 
At umbra pulla pervolabit Taenarum, 

Avers& abominanda seraptae munia. 

Ego stabo propter naviam iacens humu, 

Divisa aheneae securis verbere, 

Cum mi sapinum stipitem aut truncum ilicis 1110 
Frondator aliquis ut opifex lumarius, 

Ilustre collum franget et tergum patens, 

Et omne acerba lancinans corpus cruce 

Excetra dipsas imminens cervicibus, 

Iras amarae bilis explebit suas, 1115 
Ut non duelli iure captam, at succubam 

Stimulo furoris ulta me implacibili, 

Surdis querelis coniugem clamans herum, 

Curram repente convolans perniciter. 

Sed Vertagus parentis indagans necem, 1190 
Crudelis ensem merget extis viperae: 

Gentile sanans prodigus malum malo. 

Sed vir meus, rex servientis coniugis, 

Lepidis coletur Spartiatis Iuppiter, 

Honorum adeptus Oebali natis vice[s]. 1195 
Meus nec ultra cultus ignorabitur 

Obliviosis obrutus silentiis: 

Colentque templis optimates Daunii 

Salpas ad oram, quique servant Dardanum 

Urbem, paludis proximi voragini. 1130 
Sed et caventes coniugale vinculum, 

Pusae virorum taedio doformium 

Comis recenter Hectoris nitentium. 

Insignium formae aut notis natalium, 

Arae lacertis implicabuntur meae, 1135 


962 


Taedarum habentes aere propugnaculum, 
Pullos amictus atque fucum corporis 
Lito gerentes vestium tectorio. 

Illustre numen his ego longum dea 

1140 Canar bacillos feminis gestantibus. 
Luctumque multis virginum parentibus 
Orbis relinquam retro, quae ducem impium 
Deae latronem militarem Cypridis 
Diu gementes, iure fraudatas tori 

1145 Mittent puellas sorte iniqua virgines. 
Larymna, tum Sperchie, tum Boagrie, 
Tu Cyne, tu Searphea, vel Phalorias, 
Urbsque alta Narycea, vel Thronitides 
Vici Locrenses, et Pyranthia ardua, 

1150 Nec non Hodoedocea tecta Oilei[,] 

Vos ob mearum nuptiarum crimina 
Poenas Minervae scilicet magnae deae 
Solvetis, annos mille virgines anus 
Urnae nefastis nutrientes sortibus: 

1155 Queis insepultum semper in terra hospite 
Hospes sepulcrum distrahetur fluctibus, 
.,Cum membra cremiis ustulans infamibus, 
Cinerem procellis ventilabit Mulciber 
Colümbae ab altis interemtae montibus. 

1160 Aliaeque noctu mortuis simillimae 
Campos adibunt virginis Sithoniae, 
.Cgeeas ocellis aucupantes semitas, 
Augusta Divae dum penetrent atria, 
Votis cientes supplices Duelliam: 

1165 Magnaeque verrent aream scopis deae 
Et rore spargent, iam caventes civici 
Furoris aestum. nam vir omnis llius 
Servabit illas, saxeum rodus tenens, 

Aut &aeneam secespitam, aut bupetiam 
1170 Acierim acutam, vel Phalacraeam rudem, 
Manum studens satiare ieiunam necis. 

Impune tunc plebs laude noxium efferet 


ι« B 


363 


Genus necantes, lege sanciens rata. 

O mater, o misella mater, nec tua 
Laus interibit: quin virago Persei 
Triformis Orca te canem pernoctibus 
Saevam efferabit in viros nictatibus, 
Quique imperantis Strymoni Caniculae 
Delubra flam(m]is non colent ardentibus, 
Pheraeam opima caede placantes deam. 
Sed busti inanis insulare cespitem 
Pachyni habebit eulmen, ex insomniis 
Heri timentis excitatum dextera, 

Ad purum Helori funeratae marginem 
Qui functae in oris inferet libamina 
Triviae furorem scilicet timens deae, 
Quod primus audens saxei iactus nefas, 
Orco praeibit dux inhumani sacri. 

O frater, animae plurimum frater meae 
Dilecte, fulmenta aedium atque patriae, 
Non frustra tauris imbues altaria 
Caesis, tenentem Ophionis sedilia 
Venerans opimo victimarum munere. 
Sed rura te vectabit in natalia, 

Graecis vigentem rura adepta gloriam, 
Ubi palaestram docta mater Latia 
Olim imperantem Tartaro trudens anum, 
Furtiva solvit vincla partitudinis, 
Gumiae mariti pullimanducas cavens 
Epulas nefandas, nec saginavit dape 
Alvum, faceta glutiens saxum vice 
Suffarcinatum mollibus cunabulis, 
Prolis sepulerum triste semiferus suae. 
Quin templa habebis insulasque Manium 
Verruneus aurae pestilentis Indiges, 
Ubi secutus Ogygi poplos satus 

Oracla Medici Lepsii Terminthei, 

Ex Ophryneis te sepulcretis agens, 
Arcem ad Calydni ducet et terram Aonum, 


1175 


1180 


1185 


1190 


1195 


1200 


1205 


364 


1210 Levamen acre, cum tumultus hosticus 
Vastabit arva et Teneri donaria. 
Sed et sufetes victimis Ectenii 
Tuam favebunt ut deorum adoream. (fovebuntt] 
Et Cnossum adibit atque Gortynis domos 

1215 Meae ruinae luctus, et caduciter. 
Ducum lababunt tecta. non enim innocens 
Lembum biremem nauta piscator regit, 
Leucum sequestrem regiae ductans dolo, 
Odiumque caecis implicans mendaciis: 

1220 Nec ille parcet liberis, nec coniugi 
Medae, furoris aestubus mentem avius, 
Non Clesitherae filiae, curus pater 
Draconi alumno sponte nuptias dabit: 
Omnesque cruda cedet in sacris manu 

1225 Cereris favissis, saucios crudeliter. 
Decusque avitum illustre progenii meae 
Aevum nepotes efferent in posterum, 
Coronam adepti praeliis perduellium, 
Terrae marisque ius tenentes principes: 

1230 Nec mentione postuma nomen carens. 
Celabis altis in tenebris, patria. 
Tales relinquet consobrinus duplices 
Meus leones, maximum Romae genus, 
Gnatus venustae Vorticordiae, cluens 

1235 Mentis, nec acri poenitendus praelio. 
Rhaecelon urbem qui prius ventans colet 
Cissi ad supremum culmen, et Laphystias 
Cornu rigentes feminas: Halmopia 
Rursum exeuntem quem manet Turrenia, 

1240 Tepente Lynceus et redundans agmine. 
Et Pisa, pecorosa atque Agylles pascua: 
Miscebit hostis quocum amicum exercitum, 
Adigens sacramento atque suppliciis precum, 
Erro latentes pumilus ruspans vias 

1245 Terrae marisque: tum simul nati duo 
Mysos regentis (cuius avertit deus 


365 


Vitisator hastam, membra vineto implicans) 
Tarchonque tum Turrenus, immanes lupi 
Sanci ferentes Herculis primordia. 

Ubi refertam glisceram mensam dapum 
Tandem voratam conspicatus asseclis, 
Oraculorum fiet antiquüm memor, 
Pinguique sub Aboriginum solo struet 
Ultra Latinos atque Daunios sitas 
Turres, alumnis fabricans numero pares 
Scerofae nigellae, quam ab Idaeis iugis 
Et Dardaneis collibus ductam avehet, 
Quae tot nutrivit his pares numero: sacres: 
In urbe cuius ponet una imaginem 
Sigillo aheno, delicosque grundules. 

Et aede structa Myndiae Pallenidi, 
Delubra ponet patriorum praestitum, 
Quae sola, spreta uxore, spretis liberis, 
Alisque copum rerum opimitatibus, 
Tandem senili cum parente praeferet 
Velans amictu. cum canes duellici 

In cuneta spolia sortientes patriae, 


Soli huic ab ipsis aedibus praedam offerent 


Et munus exportare quod cordi fuat. 
Sic visus etiam perduellibus pius, 
Multum cluentem laude belli patriam 
Recidivam et ipsam deseret nepotibus 
Urbem, suprema iuxta Circaei iuga, 

Et trux Maricae littus, atque Argus ratis, 
Phorcae paludis Marsionidis lacum 
Titoniumque flumen, arcanis humum 
Rimans opertas in vias canalibus, 
Cacumen et Zosterium, qua virginis 
Faunse Sibyllae scrupeum specus patet; 
Pendente tofi fornicatum pumice. 

Tot execranda tanta perferent mala, 
Meae parabunt qui ruinas patriae. 

Quid enim parenti maximi Promethei 


1250 


1965 


1260 


1265 


1270 


1275 


366 


Commune magni matre cum Sarpedonis, 
1985 Quas pontus Helles, quas petrae Symplegades, 
Quas Salmydissus, quas inhospitus liquor 
Scythis propinquus rupium »rcet obice, 
Tanaisque nullo gurgitum contagio 
Mediam paludem dissecans, gratam incolis 
1990 Algum et pedarum perniones flentibus, 
Ut primo pereant Carnii nautae canes, 
Qui fronte roba tauriformem virginem 
Rapuere Lernes institores improbi, 
Sponsam ruinas ferre Memphiti duci, 
1995 Odii moventes signa utrique littori. . 
Namque et rapinae contumeliam gravem 
Florentis Idae expostulantes incolae 
Curetes, extulere captivam bovem 
Paronis intra taurifrontis alveum 
1300 Ad sancta templa coniugem Saraptiam 
. Dictaea Cretes Stellioni principi. 
Nec visi habere sat, ferentes par pari, 
Duetore Teucro sed rapacem exercitum 
Teucri Scamandro cum parente Draucio 
13005 Misere ad alma Bebrycum novalia, 
Bellum ferentes muribus: quorum satu 
Generis creasti, Dardane, autores mei, 
Ducens puellam Cressam, Arisbam nobilem. 
Secundo item misere furaces lupos, 
1310 Ut uniplotio vellus avertant duci, 
Servabat acri quod draco custodia: 
Qui cum Cyteam venerit Libysticam, 
Et quadrinarem sopiens offa boam, 
Vomentium ignes presserit dentalia 
1315 Urva italorum, elixus immiti rogo, 
Non abstulit libenter arvigi cutem, 
Sed et bidentem sponte sectantem auferens, 
Germanicidam, pestitatem liberüm, 
Picae ad loquacis alveum aurigans tulit, 
1320 Humanum ab aia Cbhaoniticis sonum 


987 
Transtris loquentis, et peritae currere. 
At rursus antro qui revulsi[(t] mulleos, 
Amentum et ensis, baltheum, atque ensem paíris, 
Cui Scyrus olim lacrumosa funera 
Praecipitis infra stridulum umbonem iugi 1325 
Saltus parabit insepultos, Phemipor, 
Mystae comes leonis, hosticae deae 
Qui mulsit uber lacteum Feretriae, 
Fur balthei litem excitavit duplicem, 
Cestum revellens, et Themiscyrae inclutam 1330 
Arcu putentem Porrimam civem auferens. 
Cuius sorores virgines Neptunides 
Erim atque Lagmum deserentes, Telamum, 
Fluenta Thermodontis atque Actae iuga, 
Poenas rapinae quaesitantes asperas, 1335 
Istri uls sonantem gurgite citas equas 
Egere, hiantes horitorem oris sonum 
Graecis, vetusti filiisque Erechthei. 
Omnemque duro Marte vastarunt agrum, 
Igne ustulantes patrimonia Mopsopi. | 1340 
Meusque campos Thraciae populans avus, ' 
Terramque Eordam, tum Galadraeum solum, 
Peneum ad amnem panxit arvi terminos, 
Servile vinclis imprimens collo iugum, 
Virtute praestans iuvenis et forma suis. 1345 
At haec bubulcum suppetias pro tot malis 
Cudonivestem sexque navium ducem 
Mittens, ligone celsa fodit moenia. 
Eum Moneta vorticordia coetibus 
Deüm sacrabit, causa princeps luctuum. |1390- 
Rursus Timolum deserentes voltures 
Et Cimpson, aureumque Pactoli sinum, 
Et aquas Paludis, cuius in cubilibus 
Typhonis uxor aspero toro incubat, 
Agyllan Ausonitin intrarunt, gravem 1355 
Saevis Liguribus, quique primo Sithonum 
Duro gigantum sunt creati sanguine, 


368 


Certamen acris conserentes praelii, 
Pisamque capiunt, et relinquunt omnia 
1360 Praedam duelli iugera, Umbris finibus 
Propinqua et Alpium iugosis arcibus. 
Litem supremus torris antiquam excitat, 
Olim sepultos ignibus &nimans rogos, 
Postquam Pelasgos haurientes Rhyndaci 
1365 Conspexit urnis in peregrinis aquam. 
Lymphata at illa efferatis aestubus 
 Triplamque quadruplamque vindictam inferet, 
Magnis ruinis littus adversum impetens. 
Aderitque primus hic Iovi Lapersio 
1370 Cognominisque et Fulguritor Iuppiter, 
Telis trisuleis hosticas flam[m]ans domos: 
Quicum ipsa moriar, inque mortuis vagans 
Tunc audiam illic illa, quae post eloquar. 
Sed et secundus, interemti filius 
1375 In rete muti piscis immiti modo, 
Terram cremabit hospitem Medici dei 
Oraculis cum multilingui exercitu. 
At rege lignatore tertius satus, 
Figulam recenter virginem Branchesiam 
1380 Glebam solutam flumine inducens sibi 
Terrestre egeno munus optanti dare, 
Libro sigillum quod fuisset conduli, 
Montana Phthirum regna solus incolet, 
Peditem retundens Cara mercenarium: 
1385 Petulea cum nonaria eugium terens 
Nietabit olim nuptias, catulliens 
Turpi suburrae barbarorum nubere. 
Quarti Dymantis sanguine a veterrimo, 
Laemoniique, tum Cytinaei, et Codri: 
1390 Qui Thingrum habebunt et cacumen Satnium, 
Et marginalem pristini peninsulam 
Empandae Educae plurimum invisi deae, 
Patris virosae tiformis seraptiae, 
Quotidiano qus nis lucro 


369 


Miseri lupinam patrie explevit famem, 


Extremam arantis terram Edonis hospitem. 


Ast ultor acer Phryx necis sororiae 
Rursus nutriceni continentem diruet 
Parici opaci, iura sincerissuma 
Reddentis arte contumace pluribus: 
Lalisionis aurium qui appendices 
Flaecas recidens, tempora ornabit sua, . 
Muscis timorem sanguisorbis adferens: 
Cui cuncta Phlegrae terra capta serviet, 
Thrambusiumque culmen, atque caeruli 
Rupes Titonis, atque Sithonum plagae. 
Palleniumque iugerum, quod corniger 
Rumo saginat, lixa gentis accolae. 
Multas vicissim concitabit laerumas 
Quirinus aut Gradivus, aut quem dixeris 
Ligurrientem pota caede praelia. 

Sed non quiescet sic parens Promethei, 
Sed pro universis stirpis unum Persei 
Mittet gigantem, cui via mare hospitum 
Erit pedestri, et terra navigabitur 
Tonsis secanti rura. tunc Feretriae 
Domus Quirinae tota flagrans ignibus 
Cum moeniorum ligneo procestrio, 
Faunum vocabit pestis autorem, augurem 
Mendaciorum, Februique antistitem. 
Crudaeque genti cuncta mandetur simul 
Deglubta duplici delibrato cortice 


Mansueta nutrix fructuum, atque arbos fera: 


Exhaurietur omnis unda fluminum 

Sitis calores affatim extinguentium: 
Nubes sagittis eminus stridentibus . 
Super caput crebrescet, utque Cimmerae 
Obnubet umbrae squalor obscurans iubar. 
Qualis Locrensis non diu vivax rosa, 

Et cuncta vastans velut aprica stramina, 


Rursus feretur in pedes reciprocus, 
24 


1395 


1400 


1405 


1410 


1416 


1420 


1425 


1430 


870 


Natantis alni caudicem, ut crepusculum 
Puella serum, mobili visu legens, 
Aheneo latronis ense territa. 
1435 Multi labores, multa belli funera 
Erunt virorum, nunc gravis certamina 
Ob sceptra regni fortiter certantium, : 
Nunc exaratis in boum novalibus: 
Dum crudus heros sopiat bellum grave 
1440 Ab. Aeaco atque Dardano ducens genus, 
Thesprotus utrumque et Chaladraeus leo: 
Omnem et supinans fratris eversam domum, 
Formidolosos coget Argivos duces 
Ditis Chaladrae saevum adulari lupum, 
1445 Et sceptra prisci principatus tradere. 
Qui sextà iam post saecla cognatus meus 
Manus feroces conserens quinquertio, 
Terraeque aquaeque non recusans sagmina, 
Inter sodales tum cluet .veterrimus, 
1450 Partas duello primitu exuvias ferens. 
Quid misera longum tempus in surdas petras, 
Surdas procellas, irritas cautes loquor, 
Sonos inanes oris incassum ciens? 
Nostram obrogavit Nuptus antiquans fidem, 
1455 Rumore vano veriverbium illinens, 
Mentemque certae dictionis augurem, 
Passus repulsam quorum amabat assequi. 
Veram esse faciet, et malo edoctus suo 
Quis, quod iuvandi patriam nulla est via, 
1460 Carmentam abunde hirundinem laudaverit. 
Tantum locuta est, et reciproco pede 
Recta petebat carcer, atque in pectore 
Sirenis expiravit ultimos modos 
Clari sacerdos, atque Nesus filiae 
1465 Augur satelles, quale Picatum loquax | 
Monstrum, involut& verba lime tinniens. 
Ego implicatum nuntiaturus tibi | 
Veni furentem virginis Fatuae sonum, 
p» , 


371 

Cum sim loentus saxeae custos domus. 
Narrare cuncta[,] tum putare singula 
Iussus, loquelae nuncius volubilis. 

In melius autem Diüs [ist]haec omnia 
Vortat, tuo qui tutor assidet solo, 
Priscam tuens possessionem Bebrycum. 


Explieatio obscuriorum verborum in versione Cassandrae. 


1470 


6 Superstitiosa. /atidica. 10 dictionum, oraculorum, Pacwo. : 


18 cascum. senem, Varr. 20 ocris, petrae. 921 tenus, funes, 
Plaut, 22Salaciam.mare, Pacuv. 23 columbariis, foraminibus, 
quibus inseruntur remi, “20 obstinentes. ostendentes, Fest. 
ZO6suppara. vela, Suid.  33Stlatis. Navibus, Fest. 34 mandu- 
ces. Fest. canis epithet. 37 Formo. Calido, Fest. ἀά Triquetri. 
Siculi. 46 Stinxit pro Extinxit antique. . 47 Gumiam. Vora- 
iricem. 49 Mortam. Parcam. 32 subverbusti. eeribus ustá, 
Plaut. 58parectatum. ephebum. 91 muricidam. ignavum, Plaut. 
112Murtiam. Venerem. 119 Melonis. Nili, Fest. 131 prosedae. 
snereiricis, Plaut. 144 cataces. claudae, Fest. 153secespitam. 
gladium, Fest. 1098 Ocrin. Petram. | 165 Suasam. Ineluibilem. 
166 petillae. albae, Fest. 167 Picatae. Aduncae, Fest. 169 ac- 
ceptoris. accipitris. 174 Angitiae. Medeae. 178 forma lice, 
calido cinere. 184 atabulis. ventosis. 180 incientem. gravidam. 
196 Cascam. Anum, Varr. 201 circites, annos. 200 stropis. 
funibus. 211redandruans. referens, Fest. 210 matriisquequer- 
queris. malis asperis, Fest. 216 napuram. funem, Fest. 221 de- 
stina covi. columna caeli. 2325 arcula. infausta, Fest. 229 ne- 
frendum. puerorum, Fest. 239 ploxeno. capsa, Fest. 242 Sup- 
pus. Supinus, Lucil. 245 pedae. vestigio, Catull. 253Sici[li]cibus. 
Hastarum spiculis, Enn. 255 fretum. solum. 260 eclibari. haste, 
Fest. 268 Tifata. Iliceta, Fest. 270 aginae. in qua se vertit 
trutina, Fest. 272 Rodi. Massae. 279 vinciam. terram, Fest. 
986 aucto. spacio. 293 axe. confertim, Fest. 298 Procosque. 
Proceres. 306 Circum. Cireulum, — 327 cupencus. mactator. 
328 clunaculo. cultro, Fest. | 336 antiis. capillis, Fest. 894 si- 
gnata. virgo, antique. — 363 falanto. caelo, Hetrusce, Fest. 
383 manubiae. fulmina. obstitos. de coelo tactos, Fest. 389 aras 
duplices. saza, Virg. 395 pipulo. convicio. 4(0abadir. lapidis, 
Prisc. A04 Uragi. Plutonis. 430 Teniris. Parcis. áJ6sudaculo. 
flagello, Fest. 456 Runis. Telis, Enn. 480 Virae.Hamadrgadis 
nymphae. 93incito. immoto. 490 neronis. robusti. 510 su- 
bices. nubes, Enn. 531 Acceptor. Accipiter, antique. 998 arvi- 
p aries. — 961 patales. tauros, Piaut. hostient. ferienf. 

73 alebria. aJimenta.' 576 Melonis. Nili, Fest. 592 hacredist, 

! 24 


972 


possessionem. 607 insipante. ingerente, ἔδει. 613 Asilo. Oestro, 
Virg. 621aguas. spicas, Fest. 6401lapi. lapide, Enn. 660 cal- 
par. scyphum, Fest. 687 succrotilla fabula. tenus voce, Titinn. 
691 clunarum. simiarum, Fest. 697 viriati. robusti, Non. 700 pro- 
capes, radiz, Fest. 721 Solennis. Solennmiter. 752 copulis. 
rudentibus , Caesar. 762 nefrondinum. testiculorum, Fest. 
771 scrapta. meretriz, Varr. 778 frivolumque. fragmentarum 
fictilium, Fest. 798 passus. rugosus. | 839 bisetus. aper, Fest. 
854 hirneam. pateram. | 862 vinulum. molle, Plaut. 868 Man- 
cina. Manca. 876 ningues. nives, Lucret. 888 Lurae. Oris, Fest. 
915 tenum. funem, Píaut. — 918 pinsitore. exzpulsore, Enn. 
934 prosimuriis. pomeriis, Fest. 998 'Trossulum. Equitem. 
944 lauricem. leporem. 950 Molae. Martiae, Gel. 952 Alu- 
mento Laomedon, Fest. — 956 crepuscos. occidentales, Varr. 
971 moeros. muros,antique. 970 squaleque pro et squallore. 
1000 mirionem. deformem. 1001 trifaci longurio. tricubitali 
hasta, Fest. 1010 lixabundi. vagi. 1051 dictionem. oraculum, 
Pacue. 1105 Scena bipenni. Dolabra, Liv. 1107 scraptae 
munia. scelerata, Titinn. 1138 Lito. Uncto. 1168 rodus. la- 
pidem, Att. — 1170 Acierim. Securim, Fest. 1199 Gumise. 
Voracis. 1204 Manium. Beatorum. 1212 sufetes. optimates. 
1925 favissis., cellis, Gell. 1943 suppliciis. supplicationibus, 
. Fest. 1250 glisceram. crescentem, Fest. 1264 copum. copio- 
sarum. 1274Maricae. Circes. 1290 Algum. Frigus. 12929roba. 
rufa, Fest. 1315italorum. boum, Fest. 1326 Phemipor. Phemüi 
puer : sic Marcipor, Fest. 1336 uls. ultra, Cato. 1337 horitorem. 
hortatorem, Diomed. 1382 conduli. anuli, Fest. — 1385 no- 
naria. meretrir, eugium. ὑμένα. 1399 Parici. Judicis, Fest. 
1400 pluribus. mortuis. 1418 procestrio. ambulacro, Fest. 


ORPHEI HYMNI SACRI, sive indigitamenta 
deorum, Versibus antiquis Latine expressa. 


Orphei Preces, ad Musaeum. 
Praei verba sacris operaepretium patrandis, 
Quae Musaee proculdubio numero omnibu' praestant, 
Maie Iovis, Tellus, lumen genitabile Solis, 
Lunai iubar almum, atque omnia sidera mundi, 
Et tu Neptune Ambarvalis caerulicrinis, 
Libera, Lustralis Empandaque, frugiferens Ops, 
Deiana arcitenens, et Februe Dis iaculator, 
Qui Delphorum habitas pomeria: tu quoque honores 


878 


Immanes indepte ἃ Diis, Salisubsule Liber, 
Mavors Nerienes, Volcani purima virtus: 
Et Dea Spumigena rerum infinita potestas. 
Et tu etiam omnipotens, Rex maxime Summanorum: 
Diva Iuventa, Parunda, neronis numina Sangi, 
Iustitiam augustam, atque augustam Pietatem, 
Obtestor, pusasque viras et numina Fauni, 
Iunonemque sacram lovis omnipotenti' maritam, 
Mammuriamque almam oro, Novensilesque Camenas, 
Temperiasque, Venustatesque, Annique labores. 
Latonum cincinnatam oro, et Murtiam amoenam, 
Armigeros Salios, Lucumones, Grunduliosque, 
Atque potes Divos, Iovis immortale propagmen. 
Idaiosque Camillos, et sirempse Deorum | 
Mercurium accensum, et Iuritis cortumionem, 
Et noctem Maiam obtestor, lucemque diei: 
Tum Fidiam, tum Fas et Fastam iura datantem. 
Saturnumque et Opem, pallaque Veniliam amictam, 
Oceanumque voco magnum, Oceanique puellas, 
Et vires Telamonis, et Aevi saecula fessa, 
Tempusque aeternum, atque paludis sagmina Avernae. 
Mulciberosque Deos, lumenque illustre Monetae, . 
Et Manum Genium, atque Inuum mortalium homonum, 
Coelestesque loves atque Aerios, et Aquantes, 
Terrestres etiam, et Summanos Igniviosque, 
Et Semelam, et Brumi fanantes rite cohortes. 
Matutam Albumeam, Portumnumque omnipotentem. 
Et Graecam Nemesim, et numen Victoriae Aiae. 
Nec non patrinum coelestem Aesclapium amicum.. 
Et perterricrepae arma Minervae, et flamina bruta, 
Fulminaque atque arguta quadri modulamina Mundi, 
Maesium, Casnarem, Divüm Latiamque parentem, 
Caelestemque Lubentiam, et indigetem Deum Adonem, 
Principium et finem, namque ille est omnibu' totum. 
Hos mites precor adventassere numine laeto 
Ad mea Februa, et inferii libamina sacri. 
Obtestor Triviam Deianam Caeligenamque . 


374 


Terrigenam: sirempse voco, aequoreamque Paludem, 
Et vitulantem inter nigros Lemures Libitinam, 
Quae loca vasta colit, cervorum sanguen adulans, 
Omnipotens regina, Canaria, Noctua virgo, 

Carnes, perpetui mundi Bupetia sancta, 

Dux, vira, Rumis, Diva vagans per scrupea saxa, 
Mitis uti nostris intersit candida votis, 

Numina praesenti gratans bona fausta bubulco. 


Orphei indigitamenta Deorum. 
1 Carniae Lémentinae Forculae, sturacem. 
Adsis o veneranda Deüm, Maiesta Camilla, 
Foetarum tutilina, et Lucina dolentum: 
Sospita foeminei sexi, studiosa propagis, 
Nummeria, atque novis nuptis Dea Forcula praeses. 
Carnes, perfacilis, Picumna, eadem omnibu' mitis. 
Quae cunctorum habitas aedes; epulasque frequentas. 
Cinxia et invisa, ast factis eadem omnibu' parens. 
Partum aegrum miserans, numero parentibu' gaudens: 
Dia parquda, luens uterorum aegerrima claustra. 
Te foetae vocitant, solamen dulce laborum: 
Nam tu foetiparentum uterorum claustra resignas. 
O Partuna Diana, Palatua, Limentina. 
Suffice prolem almam, titula adstans parturientum. 
Et serva, omnium uti cluis semper sospita Iuno. 


2 Noctis suffimen, iorres. 

Tete Diva voco omniparens Divumque hominumque. 
Principium est Nox omnium, et est Nox Murtia nobis. 
Audi Diva parens, caligans, sideriluca. 

Quae loca pigra colis, somnoque habitanda silenti. 
Iuennda, et pernox, epulonaque, somnia gignens 
Curifuga, atque optanda quies placidissima rerum. 
Somnidus, omnium amica, et equiria, nocticrepusca. 
Imperfecta, eadem terrestris, coelica ryrsus: 
Vortens, omnimodis Dea Mostellaria ludens 

Quae lucem legas sub Tartara, rursus ad Orcum 


375 


Manas: nam cogunt rerum invictissima iura. 
Adesis o veneranda, optabilis, omnibu' grata, 
Mitis, suppliciorum illabere vocibu' sanctis. 

Adsis Diva, fugans Inui simulacra crepusci. 


Coeli suffimen, tus. 3 
Coele Pater rerum, mundi pars irrequiete, 
Casce parens, omnium qui principium, exitium 

omnium es. 

Munde pater volvens am terram anfractibus magnis, 
Coeligenum domus, praecipitans vortiginis orbe. 
Coelice, terrestris, custos cortinaque rerum, 
Amplectens naturai pollentia iura; 
Coerulee, indomite, et Volturne parens, Vortumne, 
Omnituens, Saturnisatorque, superrime Dive, 
Huc ades, atque novo vitam moderere Camillo. 


Ignis suffimen, crocum. 4 
Qui Iovis in tectis dominaris pervigil ignis, 
Stellarum, Solis, Lunaique omnipotens pars, 
Omnidomans, spirans, animantum vividus ardor, 
Caerula celsa regens, elementum nobile mundi: 
Flos ignite, iubar genitabile, siderilune, 
Cum precibus. calo te innocuumque et temperium esse. 


Prémigenü suffimen, murra. 5 
Primigenam obtestor geminum, magnum, aerivolgum, 
Indugenam, pinnis aureis illustribus aptam; 
Taurigenam, Divàm atque hominum genitabile semen. 
Antidea in terra celebre et memorabile numen 
Inductum, Latium, torrentem, nobile germen. 

Qui ereperam extersti caecis caliginem ocellis, 
Pervolgans mundi nutantibu' moenia pennis: 
Lumina praepandens, hinc Lunus diceris esse, 
Mutinusque Deus, et Noctilucu' crepuscus. 
Sed Voltorne pater, Semo laetissimus adsis, 
Flaminibus sanctis ad festum pandiculare. 


376 


6 Siderum suffimen, aroma. 

Mundi signitenentis ovantia lumina flammis 
Casta voce calo, Geniosque volubili' coeli, 
Sidera mundi clara, minuti nocti' quirites, 
Circitibus magnis coeli cava conficientes, 
Fulgentes, igniti, omnium genitalis origo, 
Fatiferi, Mortae signantes iura severa: 
Aptantes divinum itiner mortalibu' primis, 
Septenumque tribuni castrorum aerivolgi. 
Caelica, terrestris gens, flammivaga, irrequieta: 
Nocturni, creperi, observantes pallia furva, 
Flammas scintillantes, laeti, pervigilesque: 
Elicio vos ad festi sacra conscia cultus, 
Faustam allucentes facem &d omnia adorea facta. 


7 Solis suffimen, libanomanna. 

Princeps qui aeternis oculis opera omnia lustras, 
Titane illustris, praestans, covi omnipotens lux. 
Indugena, irrequies, speculumque animantium amicum: 
Dextume, Matutae pater, alme, sinistume noctis: 
Temperias moderans, persultans quadrupedanter, 
Gradive et torrens, ignite, venuste, curulis, 
Conficiens itiner rapida vortigine cursus: 

Atque piis hominum dux fauste, nefahtibus hostis: 
Et fidicen, numerum pinsans modulamini' celsi: 
Dux faustorum operum, genitor bone Temperiarum. 
Mundiperans, oscen, flammans, circaneus ales: 
Lucifer, indagator, alebriu', frugifer, alme, 

Igneu', pure, pater tempestatum, omnipotens Dis, 
Sude, micans, agilis, mundi stellantis ocelle, 
Occidue, et redivive iterum immortalibu' flammis. 
Quaestor Iustitiai, aquilustrius, atque here mundi, 
Sange, Iovis fidius, supreme atque omnibv' praesens: 
Iuris cortumio, vitae lux, trossule equiri, 
Quadriiuga arguto instigans soraca flagello, 

Ted orgmu' Camillis vitam alluxe beatam. 


977 


Lunae suffimen, aromata. 8 
O Regina potens, Lucina, superrima virgo: 
Luna patali', Venus, Noctuvigila, aerivolga, 
Pernox, taedigerens, stellis comitia, Luna: 
Iana novella, senescens, foemina, masculus idem: 
Luna autumna,.micans, saeclorum mater equestris: 
Suecina, Vaeiovis, illustris, dilucula, pernox: 
Omnituens, levisomna, cluens stipantibu' signis. 
Laetitiae locupletis amans, pacisque Vacunae: 
Percoquifrux, Trivia, Lucetia, noctis ocelle. 
Astrica, praetextata, obstita, Minerva virago, 
Hue ades o stellata lubenter, splendida, fulgens 
Luce tua, et tu supplicibus, studiosa, faveto. 


Naturae suffimen, aromata. 9 
Natura: omniparens, doctissima, daedala mater, 
Caeligena et Maiesta, faber, Regina venusta, 
O victrix, invicta, magistra, eadem omnibu' lucens, 
Induperans, et honora, et praestantissima rerum: - 
Primigena, aeterna, incanaque, casea virago, 
Noctua, signitenens, Lucinaque, et omnipotens via, 
Mollia suspensis pedibus vestigia librans: 
Ornatrix augusta Deüm, infinitaque finis, 
Nulli communis, communiter officiosa, 
Indugena, sine patre, cluens virtutibu' magnis: 
Flora, Venus, Pomona, Volupia, plurima saga,  - 
Dux et sanga potis, Vitunaque, Rumia mater, 
Iuritis, satiasque venustatumque Suada: 
Caelica, terricola, dans iura potentibus undis: 
Semper amara malis, et semper amica piorum: 
Saga, cata, omnidua, eductrix, regina, potestas 
Apfilis adolescentum, indidem adulta resolvens. 
Omnium tu pater et mater, nutrix quoque et altrix. 
Nummeria atque beata, Ceres, vis Temperiarum, 
Omniparens, figula, et multarum perfica rerum, 
Aeterna, et motans, sapientipotensque Minerva, 
Pilentum rapidum aeterna vortigine torquens: 


378 


Iuno Fluonia, circinaque, et Vortumnifigura, 
Et maiesta curulis, honoraque, iur&que dictans, 
Semper ovans supra regum caput, induperatrix. 
Intrepida, omnidomans, parca, flammata, Tenira. 
Flos vitae aeternae, immortalis, Mammuriae vis. 
Omnia tu sola es: namque omnia tu paris ipsa. 
Quare ted oro cum ditibu' Temperiabus, 
Pacemque atque salutem age, et omnifera augmina 
rerum. 


10 Fauni suffimen, odoramenta omnigena. 
Faune ades Upilio, mundi substantia totus, 
Caelum, salsa maris, terrai daedala sedes, 
Spiritu' lammai: namque haec membra omnia Fauni. 
Pervage Faune, Sali, collegaque Temperiarum, 
Capripes et fanatice, ovator, siderivolge: 

Vocibu' flexanimis mundi concenta figurans, 
Larvarum Titule, humanüám remeligo tremorum, 
Propter aquas gaudens pastoribus atque bubulcis, 
Collimans, velox, Aiae igni', sodali! Virarum, 
Omnigena, omnigenens, rerum celebrata potestas: 
Mundiparens, Lucine, Iuturne, Autumne, nutritor: 
Antricola, irritabili iure Iovis capricornus, 

In te nam omniparae terrai stant sola fixa, 
Aeterni et cedunt laetantia marmora Ponti, 

Et terram Oceanus lustrans anfractibu' salsis: 
Portioque aeria, ignipotens alimonia rerum, 

Et caput ad summum pernicia lumina flammae. 
Nam eonereta tuo imperio .haec aeterna feruntur: 
Naturamque tuis mutas pollentibu' iussis, 
Multorum auctans in terra mortalia secla. 

Ergo pater fanatice, ovator, ad haec tua liba 
Vise, et vitai bene dones exita iusta, 

Externans Inuos terrores finibu' terrae. 


11 Herculis Sangi Fidi suffimen, ius. 
Sange pater Titsne, Nero, Nerien viriate, 


ΒΡ. ὧἷν 


979 


Vastimanusque, invicte, aptus pal maria opima, 
Volturne, auctor temperi', sempiterne, benigne, 
Indicte, agrestis, bene votite, induperator, 
Magnanimum cor habens, fera membra, salutifer augur: 
Omnivore, omniparens, praestane, pater Tutane. 
Qui Titulus clui', debellans incicora monstra: 
Semper ovans pacis studiis, nutricis honorae: 
Nate tuo ingenio, Terrai invicta propages, 
Ignibu' primigenis florens, o die cluenti. 

Matutam capiti gestans, noctemque crepuscam: 
Sex bis ad occasum absolvens certamina ab ortu: 
Diis experte, et inexperte, inconcusse lacertos; 
Adsis, morborum averrunca piamina portans: 

Et portenta move, quatiens sacra februa dextra: 
Et. mala praepetibus protela -obscoena sagittis. 


Saturni suffimen, sturaca. 13 
Coeligenum Divorum, hominumque illustris origo, 
Multivore, et Lustrali', Nero, Nerien, Titane: 
Qui cuncta absumis, quique omnia perficis idem, 
Vinclis indupedite per orbis vasta silenta: 
Saturne aevi progenitor, Saturne dolose, 
Terrai proles, et coeli signitenentis: 
Stirps, genus, obstetrix, Titane endostrue, Opis vir, 
Qui genitalis obis per mundi singula membra, 
Calvitor, versute: favens orantibu' votis, 
Aequanimum vitae finem mortalibus adfer. 


Latiae Opis suffimen, .aromata. 18 . 
Ops veneranda, genus Vortumni Primigenai, 
Quaeque agitas etiam volventia plaustra Trionum: 
Tumpaniverbera, cerita, atque aericrepa virgo, 
Mater magna Iovis, Latia, Ops coelesti', paluda, 
Polera, et honorata, et Saturni augusta marita, 
Montibu' quae gaudes, hominumque ululatibu' sacris, 
Ops Maiesta, parens bellicrepa, Nerio Dia, 
Sospitaque et mnendax, Picumnaque, Libera mater: 


380 


Mater coeligenüm, mater mortalium homonum: 
Ex te etenim Tellus, sedesque superrima Coelus, 
Et mare salsum, auraeque errones, aeriformis: 
Quare dia adsis huc sospes numine claro, 
Pacem producens cum rerum copia opima, 
Eminu' protelans pestesque piaculaque atra. 


14 lovis suffimen, sturaca. 

O venerande Iovis, Ilovi' sempiterne, tibi ista 

Averrunca damus nos, adtestataque vota. 

O Iovis isthaec cuncta tuo sunt numine creta. 

Terra tua est, Terraeque immania culmina montes, 

Et mare, quaeque fretu aerio cortina recepta. 

Induperans, Saturniu', Iuppiter, Elicius, Trux, 

Omnigenens, atque omnium principium, exitium 
omnium. 

Fulgetrum, tonitru, fulgur, Iovi' progenerator; 

Audi me Volturne, et da usurpare salutem, 

Et pacem diam, et bona adorea divitiarum. 


15 Junonis suffimen, aromata. 
Caeruleis innixa sedilibus aeriformis, 

O Iuno regina, Iovis ditissima coniux, 

Quae mortalia corda veges animalibus auris. 
Nimborum mater, ventorumque omnigenitrix. . 
Nam sine te non est vitae spirabilis ardor: 
Omnibu' partieipas immissa potentibu' auris, 
Omnia sola tenes, atque omnibus incluta regnas. 
Aeri' praecipitans stridore fluonia Iuno. 

Sed te Diva parens obtestor, adorea, Maia, 
Huc sodes venias volti ridente lepore. 


16 Neptuni suffimen, murra. 

Audi Neptune, Ambarvalis, Salsicapille, 

Trossule, fuscinam habens manibus Neptune tridentem: 
Caerula concelebrans vasti fundamina Ponti, 

Ponti praetor, aquigrume, crepe, Terripreme acer, 


᾿ 881 


Undifluens, et'rava tuens, agitansque quadrigas, 
Expergefaciens vegeto vada salsa tremore: 

Tertia quoi sorti cessit tutela marina, 

Scamigerum pecu amans, et aquas sali", caerule Die: 
Siste statum terrae, aspirans bona navibu' flabra, 
Pacemque atque salutem addens, et opum aurea dona. 


In Vaeiovem, carmen. 17 
Magnanime, induferüm pervolgans fulva silenta, 
Tartarea atque crepusca, oblitera prata tenebris, 
Tellumo Vaeiovis, arferio te hoc munere macto. 
Dis qui cardineus Terrae cluis omniparentis: 
Saecla nimis ditans mortalia frugibus hornis, 
Tertia quoi sorti tutela obvenit Averni, 
Caelituum solium, firmum stabilimen homonum. 
Qui solum habes, ad castra obnubila, senta tenebris, 
Longinqui, aeterni, et inexorabilis Orci, 
Atque Acherunta atrum, terrai immane statumen: 
Iura tenens hominum Mortai munere, sancte, 
Conse, Deae Cereris pueram qui victus amore, 
Gramineo raptam prato per caerula ponti 
Quadriüugo avexisti equitatu ad Atthidis antrum, 
Gentis Eleusinae: ubi sunt spiracula Averni. 
Unice nota Deus censens ignotaque rerum. 
Cerite, induperans, sanctissime, compos honorum, 
Vatibu' praestitibus gaudens, et cultibu' sanctis: 
Mitis ades, rogo te, laetius venerantibu' turbis. 


Tonantis lovis suffimen, sturacem. 18 
Iuppiter, altisoni torquens loca flammea mundi, 
Fulgetrarum animas crispans petulantibu' flammis, 
Coelituum sedes conquassans fulmine sacro, 
Flammigeris stringens streperos torrentibus ignes: 
Tormina qui, nimbos, rubra tela, tonitrua bruta 
Vibras, involvens animata rubentibu' telis, 
Flammivoma, et perterricrepa, ir[r]itata ruinis, 
Praepes, ovans telum, eordigrumum, horricapillum. 


382 


Insperatum, ardens, victricis missile dextrae, 
Omnivorum insano plangens horrore tumultum, 
Indomitum, horriferum, candenti flamine praeceps. 
Caelivagum telum, velox, Iovis Elicii arma, 

Quem tremit omniparens Tellus, quem marmora salsa, 
Vivaque saecla, sonor tergetis cum personat aures: 
Luminibus fulgit species, rubra fulgura splendent 
Aeris in caulis, et tenuia tegmina scindens, 
Obnupti Coeli candentia fulmina torques. 

Ast o Die, effunde iras apud aequora salsa, 
Et.montana iuga: haud tua robora magne latent nos. 
Sed faveas sacris, et mentibu' grata repende 

Vitai bona cara, vigentia regna salutis. 

Et pacem Divüm, nutricem semper honoram: 

Et victum aequanimis semper rationibus aptum. 


19 lovis Fulgetrii suffimen, libanomanna. 
Obtestor magnum, perterricrepum, manifestum, * 
Aerium, flammantem, ignicreperum, aerilucum, 
Nubium instigantem aestus singultibu' brutis, 
Horrendum, insanum, indomitum, lustrabile numen, 
Fulgetrumque Iovem induperatorem, omnigenentem, 
Tradere inoffensae vitai terminum amoenum. 


20 Nebularum suffimen, murra. 

Aeriae nebulae, aerivolgae, frugiparentes, 
Imbriparae, per mundum agitatae ingentibus auris: 
Fulmineae, ignitae, streperae, atque humectivagantes, 
Aeris in gremio hortantes inamabile murmur: 
Flaminibus pulsae stridentes impete magno. 

Nune vos roscidulae obtestor spirantibus auris, 
"Praecipitare imbres in terram frugiferentes. 


21 Divae Veniliae Salaciae suffimen, libanomanna. 
Oceani induealo te glauca Venilia proles, 
Caerulipalla, vagans loca per laetantia Ponti, 
suavibus auris, 


383 


Murmura pulvinis ripae alludentia frangens: 
Atque exercitiis sudis pellacibu' ludens, 

Navibus exultans, pecorosa loca humida lustrans. 
O mater Veneris, nebularum mater ovantum, 

Et fontium omnigenum, liquentum suavibus undis: 
Huc adgis nobis, et blanda illabere votis, 
Navibus immittens animarum flamina suda. 


Terenti Consi suffimen, murra. 22 
O qui salsa tenes liquidi penetralia mundi, 
Quinquaginta una pusis per caerula gaudens, 
Coetibu' virgineis, genius maris alme Terente: 
Fundamen mari', margo terrae, principium omnium: 
Qui moliri statum terrae, cum scilicet arces 
In eaveis olim indignantes murmure Cauros. 
Sed motus terrae averrunca, et mitte ministris 
Flaminibus, pacemque et opes, ditemque salutem. 


Salaciarum Nerienum suffimen, aromata. 423 
Pullae caeruleae, liquidi gens blanda Terenti, 
Aedicolae, Latiae, ludicraeque, fluitantes; 
Quinquaginta vago fatuantes marmore pusae 
Tritonum currus sectantes pone, inhiantes 
Semiferis Geniis quos vitreus educat humor: 
Atque alis quicunque colunt liquentia castra, 
Undicolae, Salii, lustrantes agmina aquarum, 
Undivagi, liquidi Delphini, glauca tuentes, 
Vos oro magnam copem rem cette Camillis. 
Nam vos festa coegistis Comitia primae 
Liberi augusti, et Liberae augustai, 

Lucinia eum matre, et Apollinere induperante. 


lIami Maii suffimen, sturacem. | 21 
Te calo naturae salsae Maium aedituentem, 
Primigenam, qui naturam egit in ordia prima, 
Omnimodis mutans sacra foedera materiai, 
Famiger et Consentis, callens omnia quae sunt, 


984 


Antideaque fuere, et mox ventura trahentur. 
Nam natura prior Maio omnia commendavit. 
Quare o nobis auguriis veracibus adsis, 
Dans placidam vitae finem felicis habere. 


25 Telluris suffimen,omne semen,praeter fabas et aromata. 
Tellus Ops, mater Divorum et mater homonum, 
Altrix, percoquifrux, intercidonea, larga, 

Conflua atque adolescens, polcris frugibus augens: 
Aeterni mundi fundamen daedala virgo, 

Quae varias edis, frubes maturrima partu: 

Anna, paranna, augusta, empanda, opulenta, beata. 
Suavifero exultans gemmanti gramine Dia, 
Imbriprocax, circa quam signitenentia castra, 

Et coelum aeternis vicibus torrentibu' fertur. 

Diva parens auge terrae viridantia foeta, 

Clara, favente animo, cum Temperiabus opimis. 


26 Matris Deum suffimen, varia. 

Mater cunctorum augustissima Caeligenarum, 
Huc sis Maia Dea, confer ted ad tua sacra, 
Taurivomos iungens citimos ad carra Leones. 
Aeterni regina covi, celeberrima, honora: 

Quae media mundi stas fornice, quod bona terram 
Ipsa tenes, homines lactans Dea cicure pastu. 
Ex te Caeligenarum, ex te mortalium origo est, 
Et liquens natura tibi fluit, et maris humor. 
Vestam te vocitant, atque Assidua indigitaris, 
Quod duis humanis polcralia adorea multa. 

Vise tuos castus, o candida tumpanicultrix, 
Victrix, sospe' Phrugum, Saturni maxima coniux, 
Moesia, Coeligena, nutrix, fanatica Dia: 

Laeta adsis gratans festis rata cultibus signa. 


27 Mercurii suffimen, tus. 
Maiai stirps alma lovisque, accense, viator, 
Magnanimum corbabens, quinquertio, censor homonum, 


^ 


385 


Vinule, Multivole, internuntius, Argilethe, 
Alipes,.et mortalium amor, sermoni' minister: 
Quem fraus, quem certamina adulant, almifer omnium. 
Interpres variae.linguai, Nundine Liber, 
Sanguineum gestans caduceum pacis amice 

Frugi, Coruciota, Locuteie, Aie, beate, 

Atque operum Titule, et Titane necessibu' rebus: 
Et mortalibu' praesidium venerabile linguae; 
Adsis oranti vitae addens exitum amicum, 

Cultu operum, memori menti, sermonibu' lectis. 


Carmen Liberae Proserpinae. 28 
Libera magnanimi Iovis adsis.incluta proles, 
Unigena princeps, esto hoc libamine macta: 
Coniux Ditis honora, boni largissima victi: 
Quae sub visceribus terrae dominaris Averno, 
Pariea, et cincinna, lovisque insigne propagmen, 
Manarum' genitrix, Iovis infernati' tribuna. 
Quam pusam arcano Iovi' semine progeneravit. 
Mater multierepi Volturni maxima Consi, 
Lucina speciosa, et percoquá Temperierum, 
Seria, regnatrix Larunda, frugibu' gliscens, 
Corniger, illustris, mortalibu' grata virago, 
Flora, gramineae quam oblectat spiritus aurae, 
Corpu' tuum oblectans Terrae viridantibu' foetis, 
Nummeria et foeta, Autumni sub tempore nubens, 
Vita, itidem mors sola eadem mortalibus aegris, 
Fordicida, etenim fers omnia, et omnia caedis. 
Huc hera sis, fruges e terra funditus educ: 
Blanda pace vigens, illibataque salute, 
Et vita. fausta mitem legante salutem, 
Ad tua templa Dea, et potis indufera atria Ditis. 


Láberi Patris, sturaca. 29 
Liberum ego veneror, crepericreperum fatuantem, 
Primigenam, geminum, Brumalem, terque renatum, 
Cornigerum, agrestem, obscurum, arcanum, duiformem, 


25 


386 


Cinctum ederis, taurifrontem, Mamertium amoenum. 
Baiule, trime pater: vestifrondem, uvigerentem. 
Consentis, Consul Iovis, et Proserpinae opacae, 
Editus arcano nixu purissime Die: 

Annue suppliciis, et blando numine sponde, 

Mitem animum spirans, cinctutis proximus assis. 


30 Carmen Saliorum. 
Amburvatores, vestigia ahena prementes, 
Collini Sali, Salisubsuli, et fatuantes, 
Pulsifides, et talipedi, leue persultantes, 
Armigeri, vigilesque, magistrique ominifausti, 
Matri' Iugatinae latrones atque Camilli, 
Augusti ad sermonis adeste faventiam amicam, 
Et semper placata occurrite mente bubuleo. 


31 Carmen Minervae Captae. 
Magnanimi lovis unigena stirps, Dia Minerva, 
Dia beata, ferox, bellicrepa, Neriene, 

Dieta indicta, itidem celeberrima, et antricolona: 
Concelebrans ruptas scruposa palatia cautes, 
Deliciasque tuas, viridaria montium opaca, 
Armipotens, furiis figens mortalia corda: 

Torvo animorum exercitio Bellona virago. 
Atnparens, tedarum expers, Gorgonitrueida. 

Tu. Furia infandóm, sapientia sola bonorum, 
Mas et femina Belliparens, indostrua tota, 
Vortumna, atque excetra ferox, fanatica, honesta, 
Ultrix Titani, Phlegrensis, equiria, volgi. 

Capta, malae noxae Averrunca, Feretria virgo. 
Iam lucu, noctu, supremo in tempore quoque 
Annue adoranti, et pacem largire beatam, 
Temporibus faustis, satiatemque atque salutem, 
Caesia, et artiparens, multum votita Camilla. 


32 Divae Victoriae suffimen, manna. 
Obseero te Victoria pos, gratissima rerum, 


387 


Endo procinctu cernentia quae agmina ferro 

Et rixam leis elterutris ex partibu' pugnae, 

In bello cernens, ut quis palmarium adeptus, 
Quis tu cumque favens praestas dulcissima vota. 
Omnia nam moderare, et grandis adorea belli 
Tota ex te pendet, laetis vitulantibus augens. 
Quare huc sis venias, cupienti Dia Dearum, 
Semper praeclaro iungens operi agmina laudum. ἢ 


Apollini suffimen, manna. 33 
Februe te luturne precor, Tituicida, Luperce, 
O Memphita, verende, salutifer, altor honorum, 
O fidicen, Consive parens, Titane, Segeste, 
Soriculate pater, Vaticane, excetricida, 
Lucifer, agrestis, rex mustule, nobili! pubes, 
Praesul, Casmoenisque sagittifer, arcitenensque, 
Brume peter, collimatorque, obstite, gemelle, 
Delie rex, qui illustrem aciem huc partiris et illuc, 
Auricome, integra praecepta atque oracula fatans: 
Pro populo orantem me coelitu' vise parumper: 
Nam susum aspicis immoderata haec aequora caeli, 
Et supera terras et noctem subter opacam, 
Nocte silente, sub umbrae signitenentibu' flammis. 
Radices statuisti infra: tibique extima mundi 
Et tibi principium, tibi solvitur exitus omnis: 
Omnivirens, fidibus tu coelica templa canoris 
Permoderaris ad imae nunc confinia sedis, 
Nunc ad primam iterum, nunc ad modulamina Dorii. 
Coelum omnem varians, varias animantia eecla, 
Temperiis hominum moderans, aequalia faa, 
Tantundem miscens hiemisque atque agestuis iisdem, 
Diseernens primis hiemem, inferioribus aestus, 
Ai veris grati speciem modulamine Dorii. 
Unde homines ted indigitant cognomine vero 
Faunum cornigerum, ventorum sibila hiantem: 
Quod magni omnis habes signacula daedala mundi. 
Huc adeas here flaminibus pro supplice voto. 

25* 


988 


94 Latonae suffmmen, murra. 

O Latona gemellipara, trabeata, verenda, 

Nerio Coeantis, multum votita, modisque 
Morigeris, Iovio partu ditescere dulci 

Promerita es, Februum Ianamque sagittipotentem 
Progenerans, hune in Delo, eam in Ortygia alta. 
Ergo huc adventes praesenti numine Dia, 

Huc ades, et sacro sis felix pandiculari. 


35 Deianae suffimen, manna. 

Huc, huc o regina, Iovis celeberrima virgo, 
Libera, famigera, Titana, sagittipotensque, 
Venatrix, Lucina parens, manifesta, parunda, . 
Partubus adiutrix maturis, partubus expers, 
Cinxia, eurifugax, ceritaque, vertagiduca, 
Noctuvolga Dea, arcitenens, venatica, pernix, 
Verrunca, et Beneventa, Calendaque, masculiformis, 
Porrima,nummenia atque hominum sanctissima nutrix, 
Summana, agrestis, fericida, beata, locuples, 

Quae lucos habitas, castissima, cervitrucida, 
Regina augusta, et viridi spectabilis aevo, 
Cudonis, Vortumna, Canaria, fagutalis, 

Huc venias huc Diva, tuis et sospita et alma 
Praestitibus ducens terrai pignora adulta: 

Donaque pacis amoenae, polcricomamque salutem: 
Inque altos montes protela funera, morbos. 


36 Titanorum suffimen, tus. 

Titani terrae et coeli illustrissima stirpes, 
Nostrorum proavi patrum, intra Tartara regna, 
Aedibus. horrificis terrae intestina colentes, 
Principium et semen cunctis animantibus aegris, 
Aeris et maris et terrai frugiferai: 

Ex vobis siquidem generatim est omni! propago. 
Vos veneror, iras averruncassere iniquas, 

Si quis ab indufero nostra incubat aede Senatu. 


389 


Saliorum suffimen, tus. 37 
Aericrepi Salii, ancilia Martis habentes, 
Aeris, et terrae, et maris indigetes opulenti, 
Terrarum tituli, genitalia semina mundi, 
Quique Samothracen habitacula sacra colentes, 
Casibus 'eximitis per caerula velificantes: 
Vos primi sacrum mortalibus instituistis, 
. Aeterni Salii ancilia Martis hábentes: 
Oceanum quatitis, quatitis mare, roboraque alta. 
Terrae insultantes pedibus strepitis, rutilantes 
Gestibus arma: tremunt animantia secla ferarum, 
Et fragor et fremitus pervolgat caerula coeli.  * 
Et glomerante pedum sonitu stant pulvere nubes, 
Et florum species viridantum verna patescit. . 
Aeterni genii, atque loves et Vaeiove' quando 
Torva inimiciter occurrunt mortalibus ira, 
Vastantes vietumque et opes, ipsosque nocentes. 
Inde loci magno crebrescunt murmura ponto, 
Stirpitus et quercus procumbunt aequore campi, 
Parmarum flictu caelesti' resultat imago. 
O Salii, atque potes Salisubsuli, induperantes, 
Indigetes, Samothracii, et incluta Diiovi' proles: 
Aeterni latus, animales, aeriformes, 
Quique etiam gemini per caeli templa cluetis, 
Spirantes, sudi, mitesque salutiferique, 
Temperii, Autumni, Divi, medioxumi, anheli. 


Divi Inui Lucumonis suffimen, tus. 38 
Induperatorem magnum telluris adoro, 
Invisumque Inuum, felicemque, atque Quirinum, 
Nocturnum Lucumonem, obicem larvatilis umbrae, 
Terriculi auxilium: desertaque concelebrantem. 
Incubum, item geminum Volturnum, multivolumque, 
Sanguineum, atque utriusque cruentum vulnere fratris : 
Numine qui Cereris mutasti corpus amoenum, 
Terrificae excetrae insinuans serpentia membra, 
Vota lubens audi, creperosque averte timores, 


890 


Sistens obscoenas speeieg crueias animorum. 


:90 Cereris matris Eleusiniensis suffimen, sturaca. 


Alma Ceres mater Divüm, celeberrima Dia, 
Rumia, sancta Pales, copis largissima victi, 
Omnia dans, fruges, et opes, Pomona, Segesta, 
Tantum concelebrans pacem, agrieolasque labores: 
Semona, Accumula, tritutrix, frugiparensque, 

Quae augustae sa&craria Eleusinis dominaris. 

O iucunda, benigna, hominum placidissima nutrix, 
Quae prior agricolas iunxsti: Sub plaustra triones, 
Illecebris mitem edulcans mortalibu' victum: 

Aevi adolescens, Brumorumque sodalis, honora 
Lucia, taedigerens, messorum falcibu' gaudens. 
Tellumo tu, tuque illustris, tuque omnibu' ridens, 
Proletaria, amans natae, Dea Rumia nutrix, 

Quae biiuges auriga iugans ad frena colubras, 
Amíractu circaneo ovas tua am sola sancta. 
Unigena, et forda, atque hominum augustissima cura, 
Quoi sunt omnigena et quoi frugiparentia volta. 
Ergo huc spicigerente gravescens munere adesdum, 
Adducens pacem et legum concordia iura, 
Fertileque uber opum, et pollentia dona salutis. 


40 Empandae matris suffimen, aromata. 
Omnipotens Empanda parens, celeberrima Dia, 
Mater Coeligenümque Deüm, et mortalium homonum, 
Quae olim errans desiderio perfixa nitenti 
Solata es in Eleusinis ieiunia valle, 

Furva obiens Proserpinae omnipotentis Averna, 
Ipsa ducem offendens purum non pura puellum, 
Narrantem inferni connubia Diiovi' sancti. 

Quae Consum paris icta humani volnere amoris. 
Te multum votita precor sanctissima mater, 

Huc tuo adventare faventem dia Camillo. 


394 


Ambiguae Bigeneris suffimen, sturaca. 41 
Accinctum ferula te legifer incalo Brume, 
Aeternum magni mumen memorabile Consi, 

Pura, sacer, bigener, Regina indicta, virago, 

Mas eadem, mulierque bimembris, Libera, Bruma. 
Sive in Eleusinis templo laetaris odoro, 

Sive etiam in Frugia cum matre arcana agi' sacra, 
Sive etiam in Cupro degis cum Murtia amoena. 
Vel si frugiferis persultas pabula campis, 
Cornigera eum matre tua Deus Iside sancta, 
Cumque assis famulabus, ad alma fluenta Melonis: 
Adsis diva favens ob rerum pr&emia sancta. 


Temperiarum suffimen, aromata. 42 
Temperiae, Iovis et Iuritis sancta propages, 
Aurea lex, et fas, et pax ditissima rerum, 
Vernae, gramineae, puraeque et multivirentes, 
Omnicolores, suavehalantes spiritu amoeno, 
Temperiae virides, vortentes, et speciosae: 
Pallas indutae sertis pubentibus aptas, | 
.Congerrae Proserpinae, ubi eam solemnibu' Parcae 
Staticulis luci revocant et Gratiae ovantes. 
Diiovis imperiis, et Matris opiconsivae; 
Huc mites ad sacra pia instaurata venite, 
Ducentes foecunda propagmina tempestatum. 


Semelae suffimen, sturaca. 43 
Elicio pusam, prognatam principe Cadmo, 
Formosam Semelam, cincinnam, vestifluamque, 
Et matrem Brumi laetabilis, et ferulati. 
Fulmine quae sacro foetum exterraneum abegit, 
Aeternis lovi' consultis enixa puella: 
Quam dignata gravi est florens Proserpina honore, 
Inter mortales trima ad comitia fosti: 
Quando tui Brumi referunt genitabile germen, 
Anclabram'sacram, et rerum haud arcana profunda. 
Te Desa patritia obtestor sata principe Cadmo, 


-——— —— --- 


392 
Flaminibus leni et praesenti numine adesse. 


44 Carmen Bassarü Patris Brumi Triennalis. 
Liber ted oro, sate fulmine, corniger adsis, 
Bassare, Brume pater, celeber Deus induperator, 
Quem oblectant enses, pilenta, sacraeque ministrae, 
In coelo vitulans, insane, crepicrepe Brume, 
Instinctor furiose, supremis numen honorum 
Terraique Sacrae mortalibus inducolonis; 

Adsis gaudia laeta ferens salisubsule Die. 


45 Velabri Patris suffimen, manna. 
Velabrum veneror votorum hoc munere patrem, 
Mustidum, et investem, florenti pectore Brumum: 
Crinitae Veneris, numenque illustre virarum, 

Qui numen lucos virides pede persultanti 
Pervolgas cum vesanis vesanu' virabus. 

Quin et consilio Iovis ad Proserpinam alumnus 
Actus crevisti, tremor immortalibu' Divis; 

Sis felix, et macte fuas hoc munere sacro. 


46  Columellae seu Telamonis Patris suffimen, aromata. 
Elicio Brumum Columellam, vitisatorem, 

Aedibu' Cadmaeis, qui circum perque vagatus 
Subiit onus constanter, terrae incendia placans; 
Cum vaga inundarent flammarum flumina terram 
Turbinibus calidis, hic cuncta ruentia fulsit. 

Huc adsis mentis ridenti Brume lepore. 


47 Sabi Patris suffimen, aromata. 

Dic Sabe omnipotens, audi Saturnia proles, 
QuiBrumum Bacchum streperum, insubulum, inseruisti 
In femore, ut qui postidea maturus adiret 

In Tmolum sanctum, ubi habebat Equiria polchra. 
Quare o Rex Frugias, procerum coeli induperator, 
Mitis ades, antistitibus solatia praestans. 


$9 


393 


Divae Equiriae suffimen, sturaca. τ 48 
Te Brumi assa obtestor Equiria, Dia Camilla, 
Quae Sangi celebras.elementa arcana Sabini, et 
Flammicrepos coetus et sacra trinoctia Brumi, 
Obtestor ted alma parens Summana virago, 
Sive Idae in Frugia pervolgas culmina casta, 
Concelebras seu Ludorum iuga sancta Timoli, 
Accessis ad sacra benigno lumine volti. 


: Liberi Praeliganei carmen. 49 
Huc Iovis o proles, praelarie, Brume bimater, 
Sanguen honoratum, celebris, sanctissime Liber, 
Arcanum germen Divorum, iubile Brume, 
Augens frugiferentia adultaque pignora terrae, 
Torcule, magnanime atque asper, Vortumne, Liburne, 
Mustula mortalis secli, medicina, sacer flos, 
Cura hominum iucunda, Tages, cincinnicapille, 
Liber, cerrite, omnium amicule, Iubile, Brume, 
Quis tu cumque faves hominum apparesve Deorum, 
Nobis frugiferum et iucundum te volo adesse. 


Divarum Virarum suffimen, aromata. 50 
Numina clara Virae, Oceani praestanti' propago, 
Quae liquidas colitis sub terrae anfractibus aedes, 
Assae furtivagae Brumi, laetaeque penates, 
Consivae, florae, errantes obstita viarum, 
Antricolae, specuum cives, atque aerivolgae, 
Fontanae, errones, rorantes, alipedesque, 

Visae atque invisae, sertis Valloniae amictae, 
Montibu' cum Fauno in summis Saliae fatuantes, 
Petreiae, scatebrae; Sylvanae, flexanimaeque, 
Pupulae odorae, albatae, halantes suavibus auris, 
Oipiliae, Caprotinaeque, volupque ferarum, 
Succineae, tenerae, nutrices, augmina rerum, 
Pusae, querquetulae, ludierae, caerulivolgae, 
Nyseiae, fatuae, Meditringe, Veris amicae: 

Cum Cerere et Brumo mortalibus optimae adeste. 


994 


Hucce dicis caussa advenientes numine amico 
Mitibu' temperiis futantes sana fluenta. 


91 Triennalis Patris suffimen, aromata. 

Huc adsis Liber, Lucumo, celeberrime Die, 
Torcule, Taurifrons, sate fulmine, Nysie, Faune, 
Matris alumne, sacrüm pater, ignivome, et Velabre, 
Consentis, nocturne, geriferule, et tutulate, 
Arcane atque indicte Iovis stirps, Virtrius idem: 
Primigena, ** atque Deüm pater et stirps. 

. Baiule, sceptrigerens, Saliorumque histrio praesul, 
Foemineo stimulans divina triennia coetu. 
Terricrepe atque Tages, Lucetiu', pulle bimater, 
Solemnis, cornute, Iugatine, hinnulivestis: 
Insinue, luturne, racemifer, auriquiriti, 

Virginee, studiose ederarum, vinule Liber, 
Flaminibus faveas, gratissime, floribus augens. 


52 Anniversarü suffimen, omnia praeter tus. 
Elicio prece te solemnis Tellumo Liber, 

Cum teneris blande simul expergite virabus: 
Qui numero sopitus ad atria Liberae Avernae, 
Puri consopis augusta triennia sacri. * 

Atque idem simulac cis festa triennia rursus, 
Dulce cies cum cinctutis nutricibu!' carmen, 
Vagitu vegetans coetus vortentibus annis. 
Ergo hoc frugivirens, here, corniger, optime, frugi, 
Pandiculare sacrum visas, sed lumine laeto, 
Percoquibus sacris, aeternis frugibu! maetus. 


93 Silvani, Incubi, Brumarum suffimen, manna. 
Audi me Brumi bone nutricator et altor, 

Inque statis sacris non ultima cura Deorum, 
Magnaque cura hominum, celeberrime Sylvanorum, 
Hircipile, et sacrae pompai praesul honeste: 
Pervigil, atque tuis iuvenescens, iubile, Faunis: 
Bramarum cinctaürum ederis, praetorque virorum, 


395 


Semiferis sociis ad pandicularia sacra 

Dux, ades, expergefaeiens vitulamina alumni, 
Cum Brumabu! tnis comitans bene rite patrata, 
Haec noeturna sacra, allucens comitia sancta, 
Iubile, thyrsigerens, coetu florente serescens. 


Divae Veneria Volupiae carmen. 94 
Caeligena, illustris, ridens, arguta Venustas, 
Spumigena o genitrix, pernoctatrix veneranda, 
Coniugula et nocturna, et vis cata mater amicae; 
Omnia nam ex te, tu invexisti foedera mundi: 

Et trium iura tenes Mortarum, cuncta genisque 
Omni modis, coeli et terrai frugiferai, 

Et salsi mundi, praeses sanctissima Brumi, 
Concelebrans epulas, o pronuba, mater amorum, 
Suada, et strativola arcana, et sali' conciliatrix, 
Visa, invisa, comas pulcherrima, patrima Dia, 
Sponsalis, conviva, Deüm Maiesta, Luperca, 
Prolifica et Vituna, virosa, Lubentia mater. 
Quaeque arctas homines compagibus illecebrarum, 
Et genus omne animantum aeterno volnere amoris; 
Adsis caprigenum sanguen, sive atria Coeli 

Dia premis, ridens regina micante labello, 
Turiferae Surias seu lustras templa beata, 

Sive in aequoribus campi splendentibu' bigis 
Propter habens augusta Melonis flumina opimi, 
Vel si littoribus pullis, prope marmora ponti 
Coelituum gaudes Diva exultantibu' turbis, 

Aut etiam tremulis pusis in gramine terrae 
Littoreos ad pulvinos cum praepete curru, 

Sive in Cupro matre tua, ubi rite novellae 

"Te puerae innuptae, et nuptae, formosa quotannis 
Concelebrant regina atque indigetem Deum Adonem. 
Huc adsis compos spectandi, Diva leporis, 

Nam pura te mente colo preeibusque pudieis. 


396 


55 Adonidis suffimen, aromata. 

Te vario obtestor sub nomine Die Camille, 
Mollicomans, et vasticola, atque leporibus augens, 
Conse Deus, Volturne, alimentum nobile rerum, 
Pusa, puer, cunetis viridescens semper Adonis, 
Occase, et redivive statis vortentibus annis, 
Semper adulte, bicornis, &mabili', lacrumiculte, 
Polcher, venatu gaudens, promissicapille, 

Vinule, corculum amenae Divae, germen amoris, 
Quem bona polehricomans Proserpina Dia parivit, 
Omnimodis qui nunc habitat per tartara furva; 
Te rursum eaelo reddens tempestaque membra, 
Huc sis flaminibus deducens germina terrae. 


56 Mercurii Tellumonis Summani suffimen, sturacem. 
Qui colis Amsanctum et viam inexorabilem Averni, 
Pallentesque animas sub tristia tartara mittis 
Tellumo, lascivi patri Liberi alumna propago, 
Atque Venustatis Divai, Murtiae amenae, 

Qui per Larundae sacraria sancta vagari, 
Aegrorum Lemurum sub terra, accense viator, 
Ducens cum stetit illa dies qua Morta profata est; 
Sagminea rude Die soporifer omnia mulcens, 
Lumina item fallace natantia morte resignans. 
(Hoc tibi nam Larunda dedit praetura in Averna, 
Manibus aeternis mortalium iter comitari) 
Flaminibus tandem da faustum in rebu' laborem. 


57 Cupidinis suffimen, aromata. 

Magne voco te purime, amabili', blande Cupido, 
Arcitenens, ales puer, ignivage, impete velox, 
Ludens cum Divis et cum mortalibu' seclis, 
Caute, gemelle puer, qui cunctorum aedituus es, 
Coelei atque Covi, et terrae, et Maris omnigenae, et quae 
Nutrieatur alens spirantia frugiparens Ops. 
Quaeque et Avernus ager genit, et mare marmore flavo: 
Nam cunctorum horum solus moderari' guberna; 


397 


Sacrifieis adsis o pur& mente ministris, 

Avertens :illegitimae :cuppedinis aestus. 

Mortarum Carmentum seu Parcarum suffimen, aromata. 58 
Mortae infinitae, nigrantis nocti' propages, 

Vos precor o celebres, quae sub coeleste palude 
Qua canus liquor induferi de fonte lavacri 

Labitur aeterni specuis sub pumice opaco, 

Cives pervolgatis alumna animantia terrae, 

Inde loci ad ventosum hominum seclum, leve, hians 
Pergiti, carbaseis obstantes lumina velis, (spes, 
Fatali in campo, ut bigas levis aurigatur 

Gloria iustitiae ad metas, speique et curarum, 

Et legem casci, magni, laudabili' regni. 

Tantum Morta est vitai prima, haud alis ullus 
Divüàm qui pedibus polsant coenacula coeli, 

Et Iovi" cortumio est. etenim quae cuncta manent nos, 
Tantum Morta, Iovisque aeterni daedala mens . scit. 
Nocturnae, mitissima pectora, numina amica, 
Atropeque, et Lachesi, et Clotona, o patrimae adeste, 
Aeriae, invisae, tetricae, irrequietae Divae: 

Omnia item mortalibu' quae datis, omnia fertis. 

O mea, Mortae, audite lubenter liba precesque, 
Nubila tergentes mordacibu' pectora curis. .. 


Gratiarum seu Venuetatum suffimen, sturacem. 89 
Adsitis celebres illustres Gratiae, honorae, 
Progenies Iovis alma, Paludaeque Egeriai, 
Maiesta et Flora, et Vitula, augustissima virgo, 
Laetitiae matres, lepidae, purae, vitulantes, : 
Volturnae, semper virides, mortalibu' gratae, 
Votitae puerae, Vortumnae, coesiae, amoenae, 
Assiduae ventate volentes fausta Camillis. . . 


Divae Nemesis Graecanicae (Latine Vorticordiae) 60 
. — earmen. | 
Te voco te Nemesis victrix Dea, magna Camilla, 


398 


Omnituens, hominum scrutans mortalia corda, 
Aeterna et veneranda, colens sola aurea iura, 
Quae varios mutas humani pectori' fluctus, 

Quam agnoscunt iuste haerentes compagibus omnes. 
Nam nosti interiorà animorum ; haud te lateat mens 
Detrectans rationi' iugum, cuppedine iniqua. 
Cuncta tueris, cuncta audis, cuncta admoderaris: 
In te stant mortalia iura, potissima Dia; 

Adsis praestitibus puri sacri auxiliatrix, 

Da placidas rationis opes, cohibens inimiog 
Consilia, insidiantia, iniqua, superba, nefasta. 


61 . Divae Iustitiae suffimen, tua. 
Iustitiae obtestor pulchrae omnituentis ocellum, 
Ad Iovi' Dictatori' sedet quae illustre tribunal, 
Coelitus endotuens mores mortalium homonum, 
Atque ultrix plectens humana nefantia facta, 
Ex aequo veri coniungens disparile omne. 
Nam quaecunque viris sententia pessima suasit, 
Consiliis diris infanda volentibu' quaeque, 
Sola iugum imponens iniustis iura ministris, 
Iniustorum hostis, Sanatum mitis amica. 
Verum adsis semper fausto Dea numine iusta, 
Vitai ut veniat finis, quam Morta profata est. 


62 Divae Aequitatis suffimen, tus. 

O bona cura hominum, locuples, iustissima virgo, 
Semper amans homines aequalia iura colentes, 

O veneranda, beata Dea, o Iuritis honora, 

Puris iudiciis dispensans optima iura, 

Nec mentem labefacta. etenim cunctos labefactas 
Qui tua non subiere boni iuga, sed magis ipsa 
Indomiti, horrifice declinant verbera flagri. 
Concors, omnibus aequa, venusta, dicacula, amica, 
Munia pacis ARIADO, certae oüpidissima vitae. 
Nam plus deteriu&que odisti, et diligis aequum. 
In te habetowi Ete sapientia finem. 


3999 


Adsis Dia, hominum frangens audacia facta, 

Ut semper iustam aequa ferant vestigia vitam, 
Omnium qui terrae vescuntur munere opimo, 
Atque animantum aliàm, quaeque educat omnipareati 
Alma sinu tellus, et quae maris aequoreus Dis. 


Legis cdrmen. 63 
Coeligenüm atque hominum genium te Diva voco Lex, " 
Coelestem, astrificem, rerum commune sigillum; : 
Terrai, sequorei sali', naturaeque statumen. 
Coneors et constans servans bene legibus aptum, 
Quis tu is componens coeli immortalia iura, 
Et quati' sublestam invidiam vortigini' ritu: 
Qui bona das vitae mortalibu' munia obire. 
Sola etenim moderare animantum cuncta guberna, 
Consiliis cernens observantissima rectis: 
Casca, experta, comes iustis innoxia semper, 
Iniustosque labefaciens ingentibu' noxis. 
Sed veneranda opulentifer omnium amoena voluptas, 
Fac tui nos memores, aspirans nomen amicum. 


Mavortis suffimen, tus. 64 
Magnanime, impavide, invicte atque asperrime Mavors, 
Indomite, armipotens, parricida, impetimure, 
Marspiter, o crepericrepe, tabo et sanguine stillans, 
Sanguinis humani sitiens bellicerepe, torve, 
Ensibus, atque inamoena colens certamina runis: 
Siste duellum, et cordolios requiesce tumultus, 
Inque Venustatis divae, et Brumi otia dia, 
Et munus Cereale duelli confer amorem; 
Semper pacem optans, victum et re cope vigentem. 


Volcani suffimen, libanomanna. 65 
Volcane omnipotens, fortissime, flammaque perpes, 
Ignitis florens auris, Lucetiu' dius, 
Lucerius, Viriate, Nero aeterne, artipotensque 
Ferrifaber, purumque elementum, portio mundi, 


400 


Omnivore, omnidomans, superans omnia, omnis lu- 
Sol et Luna, covum, stellae, fors purimus ignis, (strans, 
Membra haec Voleani mortalibus ignea lucent. 
Omnes inducolis gentesque urbesque domosque, 
Artubus insinuans mortalibus, alme, beate; 

Sis felix, atque haec nostra ad libamina cede: 

Ut placidus venias operum bonus auxiliator, 
Atque implacatae extinxis incendia flammae, 
Fomitis in nobis servans genitabile lumen. 


66 Aesculapii suffimen, manna. 
Cunetorum Aesclapi lIuturne, salutifer, alme, 
Morborum omnigenüm mulcens contagia iniqua, 
Muleiber excellens, ades huc comitatu' salute, 
Mortiferae cohibens incendia pestilitatis ; 
Vesticipor, Verrunce, rei largitor opimae, 
Februi Apollineris viridans et honora propago, 
Morbi perduellis, coniuxque salutis amoenae; 
Huc o sospes ades, aevi dans prospera fata. 


67 . Divae Saluti Meditrinae suffimen, manna. 

O foecunda salus, et amabilis omnibu' regnans, 
Huc adsis Meditrina opulentifer, omniparensque, 
Pestilitas ex te omnis abit mortalibus aegris, 
Cuncta lepore tuo viridant vitulantia tecta, 
Daedalaque ars; te Mundu' cupit perculsu' tua vi. 
Tantum odit te Dis vitai pessima finis, 

O cupiunda, veges, solamen amabile rerum, 

Te sine nulla seni usurpanda in fine senectae 
Gratia: sola omnes captas, sola omnibu' regnas. 
Sed tu blanda tuis praesto adsis diva Camillis, 
Avertens pestes morborumque agmina amara. 


68 Manarum Diarum suffmen, aromata. 

Vos calo vociferae Divae, horrendae, fatuantes, 
Alectona et Tisiphona, et veneranda Megaera: 
Noctivagae, induferae, summana silenta colentes, 


401 


Ad vada sanguinei Amsancti atque obnubila templa 
Undique ventantes humana piacula propter, 
Vesanae atque petulcae, flagrorum agmine ovantes, 
Angitiae, ultrices, rigidaeque, atque hispidivestes, 
Terribiles, Orci gnatae, Vortumnifigurae, 

Aeriae, invisae, leviores praepete mente. 

Nam neque vel citimi Solis Lunaeque labores, . 
Nec virtus sapientipotens nec amoena venustas 
Artificum, aetatis nitidae nec adulta iuventas,  ... 
Invitis vobis agitarint gaudia laeta. 

Semper at in terris hominum mortalia secla 
Iustitia regitis reddentes aurea iura. 

Sed Divae Mortae, serpenticomae, Volturnae, 

Vos placatum &nimum meliori reddite menti. 


Manarum Tenirarum suffimen, aromata. 69 
Consentes Manae celebrabile numen habentes, 
Huc castae indufero prognatae Diiove pusae, 
Pusae Tartareae Iunonis alumna propages, 
Humanae quae censet iniqua piacula gentis, 
Ultrices scelerum, excubiis vigiles inhiantes, 
Atricutes, scintillantes grave fulgur ocellis, 
Sacros carnificisque micantes luminis ignes, 
Reginae, aeternae, postvertae, terriculaeque, 
Tortores stimulo fatorum iura tenentes, 
Nocturnae pusae, voltuosae, crinicolubres, 

Vos veneror, vos mente pia adventassere amicas. 


Divae Larundae Mostellariae suffimen, aromata. 0 
Te veneror summana Lemuria, virgo paluda, 
Quam prope Avernales fluxus veneranda parivit 
Arcano commista lovi Proserpina amore. 

Et quoi coneubuit Dis fraude, cupidinis aestu 
Calvitus, traxitque bimembrem matri' colorem. 
Quae genus humanum furiat larvalibus umbris, 
Omnifera specie commutans horrida volta; 

Nune clara apparens, nunc fuscans nocte figuram. 


26 


402 


Occursu horrifero pervolgans noctis opaca, 
Sed sub te placo Regina nigrantis Averni, 
Montivagos stimulos protela ad extima terrae, 
Flaminibus facii ostentans placabile numen. 


71 Fortis Fortunae suffemen, tus. 

Huc 518 Fors Fortuna, sacris Regina voco te 
Mansuetam, Triviamque, rei praedivitis ergo, 

Et Deienam antistitam, opaci sanguine Conei 
Progenitam, aeternumque invicta laude cluentem: 
Aíque Libentinam, perbitentem, omnibu' cautam. 
Daedala namque in te opulentia constat homonum. 
Namque aliis copum das rerum pleraque abunde, 
Paupertatem aliis, irarum percita fastu. 

Verum, o Diva, domi te obsecro Favoniam adesse, 
Gliscentem re cope, rei praedivitis ergo. 


72: Geni suffimen, tus. 

Magnanimum Genium calo, praetorem venerandum, 
Mansuetumque lovem, auctorem genitabilis aurae, 
Diiovem, ubique vagantem, et Vaeiovem imperitantem : 
Qui largiris opes, ut inisti tecta cachinnans, 

Et contra humanae extinguis qui commoda vitae. 
Laetitiae, moerori', Patuleiu', Clusius idem es. 
Quare Sange pater, curarum semina pellens, : 
Insidiantia vitae, in terra frugiferenti, 

Da precor aequanimo vitam concludere fine. 


73 Divae Albuneae suffimen, aromata. 
Albuneam elicio prognatam principe Cadmo, 
Magnam, quae Brumum est obstetricata nefrendem: 
Huc ades o quae salsa tenes et caerula templa, 
Fluctibus exultans, nautarum sospita Iuno; 

Nam te respiciunt puppes per caeca pericla ; 

Una laborantem solaris in aequore volgum; 

Quis tu subveniens ades in discrimine sospes. 
Ergo salutaris praesens urgentibus adsis 


403 


Rebus, velivolas observans candida puppes; 
Atque tuis largire, Favonia, flabra ministris. . 


Portumni suffimen, manna. 74 
Qui suxisti unà cum Brumo lacte novellum, 
Quique colis liquidos et ovantes turbine campos, 
O Portumne lubenter ad haec te liba vocamus; 
Fronte renidentem et ridenti lumine volti, 
Servantemque tuos terraque marique ministros. 
Namque vagis ratibus sub tempestate sonora 
Sospes ades, et te cupidis mortalibus offers 
Avertens saevas iras per caerula pont. 

Divarum Camenarum suffimen, tus. 75 — 
Mammuriae.atque Iovis streperi prognata propages, 
Ilustres celebresque Novensidesque Camenae: 

Et quoivis, quemcunque fovetis amabile volgus, 
Artitas omnes virtutes progenerantes, 

Nutrices animi, directae mentis amussis, | 
Atque magistrae animi moderantes recta guberna. 
Quaeque sacris homines imbutos instituistis : 
Flora, Cluacina, et Vitula, et Casmena virago, 
Caeliaque, et Tripuda, et Carmenta, et diva Venustas. 
Oscina, flexanima, et mater Maiestaque princeps. 
Ergo Deae huc age praestitibus ventate faventes, 
Vobiscum decus omnipotens et &doream agentes. 


Divae Mammuriae suffimen, tus. 76 
Mammuriam elicio Iovis omnipotenti' maritam, 
Quaeque pias est du[l]eiloqguasque enixa Camenas, 
Pestifera, versata caducae oblivia mentis, 
Continuans mentes animarum foedere sacro, 
Reginae omniparae rationis amica, fovens vim, 
Pervigil, irrequies, memoranter cuncta ministrans, . 
Quorum quisque simul in pectore ruminat artem, 
Nec quid praeteriens instigans lumina mentis. 
Praestitibus memores mentes da dia Moneta 

205 


404 
Sacrati castus, pellens oblivia ab illis. 


1. Divaé Matutae suffmen, manna. 

Cede Desa, aurigans candens mortalibu' lumen, 

Clara, pudoricolor, mundo Matuta refulgens, 

Aurea magnanimi Titani nuntia Solis: 

Horriferae quae itiner anfractaque noctis opaca 

Diva tuo revocas initu sub viscera terrae: 

Dux operum, vitae mortalibu' Dia ministra; 

Quaque hominum gaudent aegerrima secla, nec ullus 

Quem fugisse tuos fas sit polcerrima voltus, 

Quando genis exterges otium amabile somni. 

Tunc gaudent homines, serpentes, cetera secla, 

Quadrupedum, et volucrum, et stabulantum in fluctibu' 
salsis. 

Namque omnem excultum donas mortalibu' victum. 

Sed tu Dia antistitibus sacrum iubar auge. 


78 Divae luritis suffimen, tus. 
Caeligena huc Iuritis ades patrima virago, 
Mustea progenies telluris, Caesia dia, 
Vaticinas quae prima aperis mortalibu' sortes 
Delphorum Diis pro cortina oracula fatans; 
Puticulis ubi Puteolis regina cluebas: 

Et Februo fandi donasti pectus habere: 
Augusta, speciosa, verendaque, noctuvolga: 
Prima etenim ritus hominum genus edocuisti, 
Nocturnis sacris Brumum fanatica ovando. 
Ex te enim castusque Deüm cultusque verendi. 
Huc adsis, huc, Diva, faventi numine blanda, 
Ad divina tui veneranda silentia sacri. 


79 Aquilonis suffimen, tus. 

Horriferis flabris contorquens aequora coeli, 

Huc Aquilo glaciali', relinquens ninguida Thracae: 
Solve Covi subices, nigrantes nubibu' totis, 
Flamine discutiens praegnantes imbribu' nubes, 


405 . 
Omnia suda ferens, tergens freta vitrea coeli. 


Favonü suffimen, tus. 80 
Caelivaga, undigena flabella, Favoniae aurae, 
O levisomne animae solamen mite laborum, 
Vernae, gramineae, portuum cupidissima cura, 
Navibu' sternentes itiner molle aera blandum; 
Obsecro vos placido spirantes flamine adeste, 
Aeriae, invisac, levipennes, aeriformes. 


͵ Austri suffimen, tus. 81 
Praecipites aurae, tranantes aeri' caulas, 
Undique pennipedes, vortigine praepete ovantes, 
Cedite nimborum matres cum ingentibu' nimbis. 
Nam Iovis has vobis finivit in aere partes, 
. Caelitus imbriparas nubes permittere ad ima. 
Vos precor inferio hoc mactans libamine Divae, 
Terrae matri frugiparentes elicere imbres. 


Oceani suffimen, aromata. 82 
Te veneror pater Oceane, immortalis origo, 
Naturaeque Deüm aeternae, et mortalium homonum, 
Qui circunfluis anfracta ambarvalia terrae, 
Unde genus fluviorum, unde et salimarmoris undae 
Atque alid in terra scatebrarum igzobile volgus, 
Te Februum lustrale vocamus Caeligenarum, 
Finis telluris, margo amplae fornici! mundi, 
Huc placidus venias sacrae gratissime turbae. 
! Vestae suffimen, aromata. — 83 
Ineluta Vesta, senis Saturni casta propago, 
Quae nimis irrequietis habes meditullia flammae, 
Hosce tibi puros praestes ad sacra ministros, 
Florentes, dites, castosque, et pectore puro. 
Huc ades o Divüàm constans fulmentum hominumque. 
Multipotens, aeterna, et amabilis, atque opiformis, 
Ridens atque beata, fave placidissima sacris, 


406 
Fausta bona inspirans, et amaenae dona salutis. 


84 Somni suffimen, cum papavere. 

Somne pater, Divum omnigenum unicus atque hominum 
Et quaecunque fovet tellus animantia secla:  [rex, 
Omnibus unus enim regnas atque omnibus adstas, 
Corporaque insidiator inermi compede vincis: 
Curarum domitor, requies praeblanda laborum, 
Maerores omnes aegro de pectore tergens. 

Qui mortis curas abigis animasque reservas: 

Nam vere mortis germanus es atque veterni. 

Sed sub te placo miti adventare favore, 

Servantem placidi nos sacrum ritum obeuntes. 


85 Somniü suffimen, aromata. 

Obsecro te, princeps, celerem pernicibus alis, 
Nuncius incerti, verax Carmentus homonum, 

Nam repens tacitus per amica silentia somni, 
Insinuansque animis hominum cis intima mentis, 
Et scita ad somnos legas decreta deorum, 
Significans tacitus tacitis animabu' futura, 

Cum quis rite colit divos in pectore puro. 

Semper ut anticipans spem blandam mente sagaci, 
Vitam hominum illecebris prolectes, gaudia hiantum, 
Utque homines animum requiescant tristibu' curis, 
Suppliciisque deos ex sacro munere placent. 
Namque piis semper stat dulcior exita finis, 
Tantum celavit venientia fata nefastos 

Somnigena species, certissima nuntia damni. 

Ne qua foret noxae venientis cognita finis. 

Clinia sed te sancte precor, praemonstra Deorum 
Notifices, semperque offendens pectora pura, 
Nunquam prodigiis acclarans omina iniqua. 


86 Mortis suffimen, manna. 
Huc adsis, quae hominum moliris cuncta guberna, 
Tantum producens aevi quantum eminus distas. 


407 


Namque tuo extinguis corpus animamque sopore, 

Quando perrumpis naturae vivida claustra, 

Caeca hominum signans aeterno lumina somno. 

Omnibu' communis, aliis iniuria partim, 

Florentes stinguens aetates funere acerbo. 

Omnia: nam concreta in te sola absoluuntur: 

Nam neque suppliciis, neque votis pectora frangis. 

Quare o sancta veni, longo post tempore vitae, 

Quod te suppliciis et votis obtestamur, 

Ut felicem habeant homines claramque senectam. 
Vertebat Ios. Scal. intra quinque dierum spatium. 


Eiusdem Ios. Scal. annotationes in Hymnos praecedentes. 

Hic liber non proprie sunt ὕμνοι, sed τελεταί. nam ἐπ 
Hymnis natalia, gesta, et eiusmodi narrantur: hic cero tantum 
incocationes Deorum, quibus utebantur in. mysteriis ii, qui 
sacris cuiuspiam Dei initiarentur: Sunt etiam. ad depellenda 
mala adiecti. Quae omnia tamen fiint cognominibus mysticis. 
Sed Graeci in hoc prorsus sunt. Latine quidem Initia in- 
scribi potest, ut respondeat Graeco verbo τελεταί: sed quia 
totum cognominibus Deorum constat, melius inscribitur Indi- 
gitamenta. Veteres enim Latini, quos Graeci vocant ὕμνους. 
ipsi nominant Assamenta, quae scilicet separatim in aliquem 
Deum canuntur, in quibus gesta et virtutes eius Dei celebra- 
runt, ut. alibi fusius dirimus. | At Indigitamenta vocarunt, 
in quibus Deorum cognomina varia essent. Eorum Graeci 
ὦμο genera fecerunt: nam χλητοὺς ὕμνους vocarunt auci- 
liarum et faventium Deorum, ἀποτροπαίους autem nocentium, 
quae vocat Virgilius laeva numina. Horum primum ez ve- 
tere lingua Latina Calatorium carmen ; alterum, Averruncale 
vocare possumus. Quare, ut dixi, quia omnia Latine red- 
dere volumus, tametsi titulus Graecae inscriptioni ὕμνων non 
respondet, tamen Indigitamenta inscripsimus. | Dictum autem 
indigitare pro indicitare, hoc est vocare. Nam citatam ple- 
bem dicebant, quae in iudicium vocata esset. Sic apud Var- 
ronem De lingua Latina quod pecus incitatum antiquum op- 
pidum exigebant; legendum potius, inducitatum : quod est non 
Varronis, sed cuiusdam veteris poetae ἀχροτελεύτιον. — Et 
citare notum quid sit in forensibus et iudicialibus caussis, et 
citatum instrumentum nuncupatum. — Ergo indicitare, quod 
erat incitare, οὐ indigitare idem; wt subicitare et subagitare 
in Casina Plauti: ut inicere ἐπ Varrone pro inigere. Tania 


M 


408 


est eognatio inter C, εἰ α, — Sic ingens er incens, quod 
scilicel. censeri non polest nec aestimari. Sic apud Varronem, 
cante Nonio, quia ad amussim diu gens non erat: lege 
Duigens. quod est Diucensus apud Festum, et veius Glos- 
sarium. Sancti Germani. 

Tenirae sunt Deae, quas Festus ait. a 'Tenuira ita vocatas. 
Ita Furias nominavimus. | Sed veteres puto dixisse 'Tesniras, 
μέ Cesnas, et Pesnas, et pleraque eiusmodi. Itaque 'T'esnirae 
erunt τισάνειραι, quae homines puniunt. 

16 "TTelamo seu Tellumo, idem est. Quos Graeci ἄτλαντας 
παρὰ τὸ τλῆναι vocarunt, eos Latini 'Telamones. Sed μέ 
τελαμὼν Graecum παρὰ τὸ τλᾷν. ita et Tellamo apud Var- 
ronem , citante Augustino, quamvis ex Tellure deductum, 
quasi χϑονὸς ϑεὸς, lamen est idem ipsum, et eandem origi- 
sem habet: Nam et Tellus ipsa sive Tellumo παρὰ τὸ τλᾷν. 
vel μὲ velussimi Graeci τελάω. | unde telo Latinorum, quod 
posteris dictun "T'ollo: E, in O ut Elera, olera: hemonem, 
homonem; etc. et geminata consonante. nam veteres non ge- 
minabant consonantes. Quin et. ipsum Graecorum antiquum 
τελάω, peregrinum est; est enim, ut infinita alia, ex Syriaca 
lingua. nam in. ea Tal est τλᾷν. ut Epa Syriaco era, Arabes 
et Hebraei Erd. quo nomine omnes pene ita vocant. 

2 Ambarvalis Neptunus quod ambiat arva. 

3 Empanda pro Cerere. Varro apud Augustinum, ei Festus. 

4 Dis ex Graeco δεὺς pro ζεὺς. unde patrius casus διός. 
Unde Diiovis apud Varronem. postea D periit, ut Dianus, 
Ianus. unde Diana mansit παρὰ τὸ δῖον. Nos in love, ut 
etiam in mullis aliis, communem opinionem seculi. sumus a 
Iuvando. 

4 Februus, est α Graeco φοιβάζειν. φοίβερος. Jta igilur 
Phoebum vertimus. 

6 Nerienes, Mavortis cognomen. Sabinum vocabulum, παρὰ 
τὸ νεῦρα. Aliquando videtur significare Deam comitem Martis. 
Itaque putamus nilil esse quam νηρεῖδα vel νερεΐνην. Nerine 
Galatea. 

7 Parunda. Varro apud Augustinum, Graeci εἰλίϑυιαν 9o— 
cant παρὰ τὴν ἔλευσιν. quod facile accedat iuvandis puer- 
peris, vel quod facile viam det partui, hoc ad verbum esset 
Latine Venilia, quae est a veniendo, ut ait Varro: sed alia est 
Dea. Nos non respicimus potestates eorum numinum, sed no— 
mina (antum. Invocabant et Nummeriam Deam, ut ait Varro 
De liberis educandis, quod numero pro ταχέως dicunt. itaque 

v ὠχύτοχον Nummeriam vertimus. 

Virae sunt nymphae, ut alibi ex Festo dizimus, quasi 
χλωρίδες. Querquetulae δρυάδες. 


-. 
MP E 


-.----.-.-.. -— 


9 Mammuria est μνημοσύνη. Mammurius Veturius, seu 
Mammwuria Veturia. Vide Varronem. 

Carmentus est vetus Menuria, ut vult Varro. 

10 Novensiles Camoenae. Dii Novensiles, vel, Novensides, 
sunt novem dii una sedentes: a quo nomen habent apud Sa- 
binos. Quinam sint illi, vide diversas opiniones, quas ex 
veleribus scriptoribus adducit. eruditissimus auctor. Arnobius. 
Novensiles Camoenae nihil aliud sunt quam ἐννέα μοῦσαι. 

Mustea Venus. Vide Varronem. 

11 Lucumones apud Festum videntur esse Genii infestantes 
loca ad quae veniunt, quod propriwn est Larium. Sed alibi 
diximus Lucumones nihil aliud esse quam λυχάονας. 

12 QGrundulii et Grundules, Larium cognomentum omnibus 
impositum. Vide Cassii Heminae locum apud Diomedem. 

14 Cortumio est visus intimus. Cortumio Iuris dicimus 
ὀφθαλμὸς. 

13 Iuritis ἡ ϑέμις. Gellius: quamquam apud Gellium legi 
poterat Quiritis; Id est λογχᾶτις ϑεὰ Lycophroni. 

15 Fasta Dea, ϑέμις. Fas ϑέμις. Nam Fasti dies, quibus 
Themidi fieri solet. 

17 Mulciberi. Jta μειλιχίους ϑεοὺς vertimus. Nam Mulciber 
a mulcendo, Sed id cognomen praecipue Vulcano attributum, 
quia igni ferrum mulcetur. sic quod igni domitum est Homerus 
vocal μειλισσόμενον. et alibi dicit πυρὶ μαλασσέμεν. 

18 Moneta est πρόνοια. a monendo dicta. 

19 Manii Genii ἀγαϑοὶ δαίμονες. 

20 Inui xaxoi. nam Inuus ὁ ἐφιάλτης Servio. 

21 Brumus est βρόμιος, et. Brumalia eius festa, εἰ Bruma 
αἱ χειμεριναὶ τροπαὶ, quia circiter id temporis incidebant 
Bacchanalia. 

22 Graeca Nemesis. Graecam vocamus, quia mon habet 
nomen Latinum, ut ait Plinius. tamen nihil aliud est Nemesis, 
quam Vorticordia. Sed et Venus Vorticordia celebratur Ho- 
manis. 

23 Moesius et Maius idem, id est, ὁ μείζων. ὁ παλαιὸς. 
Vide Coniectanea nostra in Varronem. 

94 Paluda est ἑλχεσίπεπλος. Varro ex Ennio: 

Corpore Tartarino prognata Paluda virago. 
Sed in Probo legitur palude: μὲ intelligatur et Minerva nata 
er palude. 


Paginis his vacantibus, sequentes Notulas addidimus. 
8,12 ἐς λοχούρη] Delendum. Nam mutilus plane versus. Aut 
emim ez superiori πάνσοφε κούρη repetitum, aul es locura 
ab Hispano quodam additum , innuere volente, stultum. esse 


p 


.10 .J 


ssipplere velle locum qui tot éam ante seculis mutilus fuerit, 
6, 2 ἀγοὺς ἁγνοὺς. — 7, 6 ῥοιζωτὴρ] al. ῥοιζήτωρ. 

18, 17 προχάλυμμα βάλλεις! Henricus Stephanus versum hunc 
ita restituendum putat: Üopdvtov βάλλεις προχάλυμμ᾽ dp- 
γῆτα xepauvóv. 99, 11 ἐοῦσα] ἔχουσα. 406, 4 ἐνίχησε) 
ἐχίνησε. — 62, 7 IDA dove] Μάστιξι. . 


ET 


Qui plagularum corrigendarum onus in me su- 
scepi, testor loca in hoc volumine aliquot inveniri 
desperata, e quae nisi Scaligeri manu inspecta non 
videantur sanari posse. His igitur medebuntur qui 
se posse confident. Quod si interdum. antiquo usu 
valere iusso eam quam munc sequimur scribendi 
consuetudinem intulisse deprehensus ero, spero fore 
μὲ ab iis excuser qui mea cura, effecium 6886 me- 
mánerint, ui non modo commode legi liber possit 
antea sordibus Haphelengii squalens, sed ommino 
ut legi possit qui viz inveniebatur. 


μὶ 


412 


Propria: 


Silva variorum carminum . . . . . « « ἜΝ 
Encomia librorum . . . . . . . . 4 4e ere n on sn 


Funebria . . . . . . . . . . .. PPP "P 
Iambi gnomici . .. ..... ΝΕ . 
Στρωματεὺς ἐμμέτρων παροιμιῶν . . e. 


Graece reddita: 


Florilegium epigrammatum Martialis . . . .. 

Poemata selecta Virgilii, Horatii, Catulli, Tibulli, ; 
Propertii et aliorum . . . . . . RPM 

Publii Syri sententiae selectae . . . . . .. er, 


Dionysii Catonis disticha moralia . . . . . . ... 


Latine reddita: 


Selecta epigrammata ex anthologia Graecorum 


Carmina nonnulla Theognidis et aliorum . . . . . . 
Sophoclis Aiax lorarius . . . ... ΝΕ 
Lycophronis Cassandra . . . . . . . .. ..... 
Orpheé hymni sacri ... ............ 


Berolini, typis J. F. Starckii. 


Inhalt. 


Propria: (7 


Silva variorum carminum . . 4... 4-7. s.n on 4 t 
Encomia liborum . . . . . . 4. e on s 47 
Funebiaà . . . . . . . . . ΝΞ ΞΕ 0.2.5. 01 
Iambi gnomici .........- 0... 5. 411 
Στρωματεὺς ἐμμέτρων παροιμιῶν . . . . . - 9. . [24 
Graece reddita: 
QU » Florilegium. epigrammatum Martialis. . 163 
κι Poemata selecta Virgilii, Horesii, Catulli ; Tibulli, 
2 ἐς Propertii et aliorum . . . . TD 213 
' Publii Syri sententiae selectae . . .. .. . -.. 236 


Dionysii Catonis disticha moralia . . . .. .... 947 


Latine reddita: 


Selecta epigrammata ex anthologia Graecorum . . . 3958 


Carmina nonnulla Theognidis et aliorum . . . . . - 288 
Sophoclis Aiax lorarius . . . ..,.. rss 290 
Lycophronis Cassandra . . . . . ΕΣ 291 
ΟΥρμοὶ hymni sacri... .. eee 372 
BEER 

9 

5 
; TE 

go 07 


»5 


412 


Propria: 
Silva variorum carminum . . . . . 4. «4. es 
Encomia librorum . . . . . ων . 4 4 een on s 
Funebria . . . . . . . . . 4 oon on on sn e on 
Iambi gnomici ........ RP . 
Στρωματεὺς ἐμμέτρων παροιμιῶν . . e 


Graece reddita: 


Florilegium epigrammatum Martialis . .. .... 
Poémata selecta Virgili, Horatii, Catulli, Tibulli, 

Propertii et aliorum . . . . . . EP 
Publii Syri sententiae selectae . . . . . . . .. . 
Dionysii Catonis disticha moralia . . . . . . . .. 


Latine reddita: 


Selecta epigrammata ex anthologia Graecorum 

Carmina nonnulla Theognidis et aliorum . . . . . . 
Sophocdis Aiax lorarius . . . .. ... 4... 
Lycophronis Cassandra . . . . . . . . . . .... 
Orphei hymni sacri ... ............ 


Berolini, typis J. F. Starckii.
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Poemata omnia"

See other formats
