Full text of "Polybiou Megalopolitou Historiōn ta sōzomena = Polybii Megalopolitani Historiarvm qvidqvid svperest"

See other formats



Google 





This 15 a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 


It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 


Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 
public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work 15 expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 


We also ask that you: 


- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for 
personal, non-commercial purposes. 


- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


* Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book 15 in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 


About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 


athttp://books.google.com/ 


| 








FROM THE LIBRARY OF 
professor Kar[ Beinrid) Xau 
or TH& UNIVERSITY OF HEIDELBERG 


PRESENTED TO THE 
UNIVERSITY OF MICHIGAN 


Yir. philo parsons 
or DeTROi!T 


I8cI 








22096 
HOATBIOT 


METAAOIIOAITOT 


IZTOPIQN 


TA ZQZ0ME SN A. ] 
P O : L Y B I X etus ὃ 


MEGALOPOLITANI 


HISTORIARVM. 


QVIDQVID SVPEREST. 





RECENSVIT, DIGESSIT, 


L 
EMENDATIORE INTERPRETATIONE, VARIK.« 
TATE LECTIONIS, ADNOTATIONIBVS, INDI-« 
CIBVS ILLVSTRAVIT 


IOHANNES SCHWEIGHJEVSER - 


CIVIS GALLO - FRANCVS, ARGENTORATENSIS. 





TOMFS SEPTIMVS. 


ADNOTATIONES AD LIB. XI — xxx. 





LIPSIAE 
ῚΝ LIBRARIA WEIDMANNIA 


M DCCXCIILIL 


"s 





LECTORI SALVTEM! 


uum in Przfatione, quinto hujus operis Tomo prz- 
miífa, fpem noftram fignBicaremus fore; ut Adnota- 

tiones noflrz ad illas Hifloriz Polybianz reliquias, que 
"Tomo noflro fecundo, tertio quartoque continentur, nor ' 
ultra unius jufli voluminis menfuram effent excreturz3 
multum tunc aberamus ut animo profpiceremus, ne fepti- 
mum quidem hoc Volumen, fuperiori accedens, omnem 
rerum dicendarum copiam, tametfi in breve magis magif- 
que contrahere, quam in longius fluduerimus diducere, effe 
comprehenfurum. — Enimvero fub manibus crefcere vi- 
dentes operis molem, non tam id tamen cavendum nobis 
exiftimavimus, ne fpe noflra excidifle videremur, quam cu- 
randum, ut coeptam inflituti rationem, & in principio operis 
profeffam, perficeremus, commodiíque pro virili Lectorum 
confuleremus Polybii fludioforum. ^ At nune, quz funt . 
reliqua nofiri laboris, Adnotationes dicimus in p^ftremo- 
rum decem Librorum Reliquias, tum Indices Latinos Grz- 
cofque, certiflimam (ut humani quidpiam certum cffe pot- 
eft) fidem noflram interponere poffe nobis videmur, ea 
omnia cum octavo totius operis Volumine, bono cum Deo, 
fore abfoluta. Ceterum animum pertexendis inPolybium 
commentariis intentum, ejufque laboris adfiduitate fatiga- 
tum, paululum nuper relaxaturi, in eam forte incidera- 
mus cogitationem, ut relegeremus quz Viri docti, qui fu- 
periori memoria de Polybii,Hifloriis bene meruerunt, ad. 
a 3 . reli 


vi PRAEFATIO EDITORIS.; 
reliquiás aliquas earumdem Hifltoriarum a fe olim reper- 


tas, & eBibliothecarum umbra publicar in lucem editas, 
effent prafati. Quibus in Przfationibus quum multa qui- 
dem ineffent δά ipfum Polybium Polybiique Hiftoriam 
nullo modo fpectantia; rurfus vero haud pauca, ad Scri- 
ptorein hunt & ad monfimertum ingenii, quod reliquit, 
pertinentia, quz lectu ΕῚ injucunda neo infructuofa vi: - 
debautur etiam nunc & ροῆπὰς Polybii Jectoribus futura 
nonnulla quidem ex his in noftra Praefatione, partim pri- 
mo Tomo, partim fecundo nofire editionis premiffa, 
jam fuo queque, loco delibaveramus; fed faciendum pu. 
tavimus, ut quidquid hujus generis effet, refectis difputatio- 
nibus, ab codejn argumento alienis, cum Polybii Lectori- . 
bus, qui noftra utentur editione, continua ferie, ipfis au- 
ctorum verbis, communiceremus. Qvo 6 genere quidein, 
: quz ante Ifaaci Cafauboni editionem prodiere, hic nunc 
collecta dare conflituimus, e Nic. Perotti, Vinc. Obío, 
poci, Arnoldi Arlenii, (qui Hervagianam editionem cu- 
ravit,) denique Fulvii Vrfini five Dedicationibus five ad 
lectorem Prafationibus decerpta. Quibus integram Henr, 
Valefii Prefationem, Excerptis de Virtutibus & Vitiis 
premiffam, ad quam paffim etiam in Adnotationibus hog 
eodem Tomo comprehenfis provocatum eft, fubjiciemus, 
Vale. C 


l 


NIC. 


NIC. PEROTTI PROGQEMIVM. viz 
dE 4 9 X06 3 9-9 Xo eoe de 


NIC. PEROTTI | 
IN POLYBII. HISTORIARVM LIBROS PROOENMIVM 
AD NICOLAVM V. PONTIF. MAXIMVM. Ὁ 


As tandem aliquando delegatum mihi abs.te mu- 
nus, Pontifex Maxime, conyerfis in Latinum fermo- 
nem quinque libris Polybii, qui foli nobis fuperflites:ex 
amplitfima illius hifloria remanfere. Quare immortalem 
fuperis habeo gratiam, quorum inajeflate fuggerente mihi 
favorem opus perfeci, ut optatum fanclitati tuz ,. ifa, nifi 
me animus fallit, gratillimum futurum. Tibi vero in» 
gentes ago gratias, agamque dum vivam, quod me unum 
ex multis, cui hoc munus delegares, elegifi. Nam per 
immortalem Deum, quid mihi, vel in przfentiarum gra» - 
tius, vel ad pofleritatis memoriam gloriofius injungi po- 
tuit, quam ut veterem, atque reconditam, fed tamem . 
egregiam, ac luculentam,. przflantis, & fynceri autoris 
hiftoriam in lucem proferrem : & quafi de novo fcribens, 
noftris hominibus, tanquam per manus traderem? Mihi - 
quidem ita jucundus hic labor fuit, ut majorem mihi fin- 
gere voluptatem ne voto quidem potuiffem : Primum, 
quod morem gerebam voluntati tuz, cujus maxima fem- 
per, ac pene immortalia fuerunt erga me, & meos.bene- 
ficia: deinde, quod tanta varietate rerum ,; & copia mi- 
rum in modum oblectabar. — Quis enim fuavior animi ci- 
bus offerri poteft, quam lectio hifloriz? hujus przfertim, 
in qua cum magnitudine ac diverfitate rerum geflarum, 
Íplendor quoque verborum conjunctus eft, & fuavitas ora- 
tionis quibufdam quafi luminibus fententiarum refperfa: 
8 4 ut 

«^ De Tl'erotti. verfione latina diximus in Prefat. ad noftram 
quinque priorum Polybiilibrorum, — hanc Polybii editionem, T.1. p. 6: 
cui hoc mium ille premifit, ὅς p.$oíq. : 


viu. NIC. PEROTTI 


ut mihi videatur uno in opere Polybius & fuminus hiftori- 
cus, & orator maximus, & optimus philofophus fuifle: 
poítremo, quod non mediocrem me apud noflros homi- 
nes gloriam confecuturum fperabam, fi mea opera tam 
przclarus autor ex peregrino, aliquando Romanus factus 
effet, & omiffa gentili lingua, Latine loqui didicitfet. ' Ve- 
rum tamen omnem hanc meain voluptatem, atque hoc 
omne folatium,' rior partim ad extremum conturbavit im- 
perfectio operis , quod ex quadraginta ab illo editis volu- 
minibus, vix quinque prima nobis fuperfunt, atque hxc 
quidem ad adparatum czterorum fcripta: ut mihi certe 


P d 


videatur quafi de induflria, hujus autoris ferino interru- 


ptus. dum comparata, veluti quodam exordio, audito- 
rum benevolentia, atque omnium auribus fibi conciliatis, 
rem ipfam aggreffürus erat, de qua agebatur. O gravem, 


deteftabilemque jacturam, o cladem eo magis ab omni-. 


bus deplorandam, quo nemo non inodo ex Grecis, ve- 
rum etiam ex Latinis hiftoricis Romanorum res geflas, vel 
verius, vel copiofius, vel majori cum diligentia comple- 
- xus eft: fcripfit enim, ut facile ex his quinque libris intel- 
ligi poteft, quzcanque a Romanis funt gefta, a tempore 
quo prumum extendere manus extra Latium coeperunt, 
quoufque totius orbis imperium adepti fuere: atque hxc 
ita Ícripfit, ut Latini fere omnes eum deinceps fint fecuti: 
nám, ut de reliquis taceam, manifeftitfimis argumentis 
deprehendi poteft, "'itum Livium Patavinum, hiflorico- 
rum apud Latinos principem, hunc potius, quam Fabium 
Pictorem, aut Pifonem, quos ipfe memorat, fecutum fuif. 
fe: quippe & in his, in quibus Polybius illos reprehendit, 
. Polybii fententiam haud obfcure fequitur, & ita nonnun- 
quam illius veftigiis inhzret, ut mihi quidem vigeflinus 
primus liber Livii, ex tertio Polybii libro fere ad verbum 
tranflatus effe videatur: ac nihil fane inter eos intereft, nifi 
quod Livius aliquanto brevius res geftas refert, Polybius 
diffufius. Livius portenta, ac prodigia plurima, & ora- 
«ula, ac vifiones Deorum commemorat : Polybius his 
omnni«- 


/ 


PROOEMIVM. ^ — ^ m 
omnibus dimiffis, przcepta quzdam inferit, ad vitz infli- 


tutionem neceffaria. Poflremo Livius conciones integras, 
atque directas, Polybius obliquas exponit: quibus in re- 
bus uter eorum rnagis fit probandus, non eft mei vcl in- 

enii, vel xtatis judicare? quippe qui ne admirari quidem 

tis eorum virorum doctrinam pro merito poflem. | Ve- 
rum equidem in Polybio brevitatem non defydero, in Li- 
vio interdum fortaffe aliquid latius: flofculi vero fententia- 
rum quos operi fuo Polybius inferit, magis profecto mihi 
mentem implent , quam portenta Livii, atque prodigia: 
quid enim dici minus credibile poteft, quam aut apparuiffe 
Deum Annibali? aut ingenuum infantem femeflrem in 
foro Olitorio triumphum clamaífe? att bovem fua fponte 
in tertiam contignationem afcendiffe? aut in agro Piceno 
lapidibus pluiffe ? aut aliud. quidpiam hujufmodi factum 
eíle? quz res ne ab eo quidem funt creditz, a quo fcri- 
buntur, nec dignz funt qux in fomniis vifz referantur: 
nam de obliqua oratione manifeftum eft, quid 'T'rogus 
Pompejus fenferit: qui, ut Iuftinus refert, in Livio & 
Salluftio reprehendere folebat, quod conciones directas, 
pro fua oratione, operi fuo inferendo, Hifloriz modum 
exceffiflent. Sed quo magis in hoc vagatur oratio mea, 
eo magis augentur mihi luctus, & commiferatio quzdam 
de tanta clade , jacturaque librorum.  O fi revivifceret 
Polybius, atque hanc deformatam operis fui faciem agno- 
Íceret , vix octava fui parte fuperfitis 5 quam molefle, 
quam graviter, quam acerbe ferret perlatos a fe incaffum 
tot labores, tot fruftra evigilatas noctes, tot a fe fufce- 
Ρί85. tam brevi tempore evanituras atque occafuras cogi- 
tationes! Quanquam eandem fortunam alii quoque infi- 
niti, tam grzci, quam latin: authores funt experti: quan- 
tum enim in utráque lingua a doctiffunis viris relictum le- 
gunus! quantulum eft, quod fupereft librorun! &c. - «Ὁ 


. 8 4 ^— VIN: 


x |. VINC. OBSOPOEI 
41-4 0-3 4 Me e Qe enne e 0e E DLE e 


. VINCENTII OBSOPOEI 


: AD GEORGIVM, MARCHIONEM BRANDENBVRGEN- 
SEM grc. EPISTOLA NVNCVPATORIA , EDITIONI 
HAGENOENSI QVINQVE PRIORVM POLYBIL 

LIBRORVM PRAEMISSA. ^) . | 


M" funt , Georgi Princeps Illuftriffime, quz vitam - 
niortalium egendant & emudiunt. | Cumprimis ta- 
men duas res effe tradit Polybius, “2 quibus quifque in 
melius facile mutari poteft, quarum una eft proprii cujuf- 
que infortunii experimentum , altera alienz calamitatis 
exemplum. Harum equidem priorem nemo inficiabitur 
multo, quam fecundam, ad docendum effe efficaciorem. 
Verum hzc fine detrimento ejus, cui accidit, fapientiz 
 magiílra effe non potefl. Sed enim fapientia quz calami- 
tofis experimentis perdifcitur, ut nimio conflat, ita fem- 
per dura & acerba rudimenta difcenti exhibet. — Neque 
vero admodum feliciter fapit, qui accepto malo ( veluti 
ftultos fapientes fieri teflantur proverbia) primum fapere 
incipit. Ceterum. fecunda, εἰ non tantum in docendo 
habet virium, hoc tamen nomine potior habenda eft, 
quod & omni detrimento careat, & tuta colligendz fa- 
pientix precepta tradat omnibus. — Inde quoque fieri. vi- 
demus, ut priorem quidem fapiendi modum, nemo fit, 
qui fponte difcendum, aut experiendum eligat, propterea 
quod abfque acerbitate, dolore, & periculis accidere queat 
nemini Quis cnim non malit tuto, quam periculofe, fa- 
piendi rationem invefligare t Quis non przxoptaret potius 
alterius dolore difccre fuo carere poffe, quam aliis fapiendi 
documentum exhibere? Hunc vero, hoc eft fecundum 

cogno- 


Δ) .Deilla Editiore videnoftrsm Przf. T, L, p.6. p.14fqq. & p. 344. 
e) lib. Il. οὐ 39. 


EPISTOLA NVNCVPATORIA. χι 


cognofcendz fapientiz modum libenter omnes amplecti. 
itr, .quod ejus adminiculo fine omni difficultate atque 
difpendio id quod melius.eft, & factu atque omiffu prz: 
flabilius, unicuique cernere liceat. Quapropter humana 
vitz actiones recte & penitius confiderànti, optima ad vi- 
tain bene & fapienter inflituendam magiflra videtur Expe- 
rentia, quz rerum ab aliis geflarum commemoratione 
facile deprehenditur. Hac enim fola fine noxa, fine la: 
bore, fine periculis; fine difpendio, optimos rerum judi. 
ces facit, format & conflituit. | ! 


Quorfumnam ifla, fortaffe inquit tua. Magnitudo, 
Princeps Illuflriffime? Horfum fcilicet, ut indicarem, ve. 
terum Hifloriarum cognitionem rerum omnium efle utilif- 
fimam & przflantiffunam. Ἐχ hac enim,.tamquam 
optima vitz magiflra , faluberrima rerum humanarum 
exempla, fapientiffima confilia, optima monita petuntur 
& hauriuntur: quibus informati, quid recte, quid prave 
fieri, quid prudenter, quid temere inflitui, quid graviter 
& fapienter; quidque fecus, dici poffit, praterea, quid 
tentandum ,. quid omittendum, quid quoque confilio ad- 
grediendum aut devitandum fit, videntes inajoribus no- 
flris hoc aut illud feliciter aut male ceffiffe, haud difficul- 
ter deprehendimus. Εἰ quod alii fuo periculo & difcri- 
mine experti funt, variis multiplicium rerum eventis ex- 
agitati, illud nos extra teli jactum, extra omnem fortune 
aleam conflituti, fecuri fub tecto, fub umbra, majorum 
. exempla repetentes animo . (difcere poffumus. ^ Haud- 
quaquam vero vulgaria 7 εὐκωταφρόνητα documenta le- 
genti proponit Hiftoria: an autem aliquid hac aut moneat 
efficacius, aut dehortetur prudentius, aut fuadeat aut dif- 
fuadeat amicius, aut erudiat felicius, nemo fortaffe affir- 
mabit. s 

Neque unum aut alterum docet Hifloriarum cognitio, 
fed omnium ordinum, omnium ztatum, omnis condi. 
tionis ac fortunz homines, fummos & infimos, privatos 
& publicos, principes & fubditos, Neminem non docet, 

n&nys 


ΧΙΙ ΨΙΝΟ OBSOPOEI 


neminem non docliorem & rerum multarum prudentio- 
rem a fe dimittit, qui quidem non ofcitanter, led attento 
animo in veterum Hifloriarum monumentis verfatus fue- 
rit. Et quia vita humana plena eft czcitate ὅς erroribus, 
plena ftultitia, ignorantia & inconfulta temeritate, neque 
quifquam eft mortalium, cujufcunque tandem ordinis fue- 
rt; qui non frequentiffune hallucinetur, peccet, erret, 
deliret, interdum etiam ob confilii & fapientiz inopiam 
graviter lapfus impingat; fequitur, omnibus quoque ne- 
ceffariam effe accuratam Hiftoriarum cognitionem, Core 
fentaneum ergo eft, ut ab omnibus non fegni fludio per- 
difcatur: potilfimum vero a magnz fortunx & ample 
conditionis hominibus, cujufmódi funt Summi Magiftra- 
tus & Principes, quorum vita & opes in excelfo funt, & 
officii adiminiflrratio ad plurimos pertinet. Siquidem illi 
aut fummo omniüm^bono prudentes funt, aut fummo 
omnium malo defipiunt, neque labi poffunt fine multorum 
calamitate & exitio. — Quid autem Reipublicz accidere 
poteft cauto: & cordato Principe utilius? contra, quid te- 
mnerario & flolido luctuofius ? 


Et quia fapientiam natura nemini nato infevit, ut edi: 


tus in lucem, jam inde a cunabulis, aut mox decurfo pues . 


ritiz & juventutis fpatio, pleno pectore faperet , (nihil 
enin hominem Ícire fine doctrina atfirmat graviffimus 
author Plinius) fed multo rerum ufu; multis annis paran- 
da & colligenda eft fapientia; ea vero non aliunde com- 
pendiofiore diverticulo quam ex Hifloriis perdifcitur, 
quando nufquam diverfarum rerum ufus & eventus accu- 
ratiore diligentia depictus & adumbratus cernitur; magno- 
rum Principum primum & unicum ftudium effe debebat, 
noffe & inveftigaffe Fliflorias; fecundum, fumma diligen- 
tia curare, ut veterum Scriptorum & Hifloriographorum 
lucubrationes & monumenta confervarentur, Hac enim 

lane res effet Principum cogitationibus dignitlima, qui- 
bu. olim "πιάτο fuit optimorum librorum copiam ia com- 
tpunem fludioforum ulum iugentibus etiam impenfis con- 


qui- 


EPISTOLA NVNCVPATORIA. xri: 


9 
quirere, Nec defunt qui hac ratione immortalem gloriam 
confequuti funt. Hoc enim nifi falva fint, tot populo- 
rum gefla, tot majorum noftrorum fortia facta, tantas re» 
rum viciffitudines, adeo varias & multiplices temporum 
znutationes, tam diverfos gentium mores & ritus, tot re« 
gnorum everfiones, czdes, flrages, clades, confilia, 
cafus, pericula, tot bonorum Principum virtutes, & im- 
proborum vitia, tot ante actorum Eculorum vivendi ra- 
tionem, nullo modo fcire potffumus. Planeque de fapien- 
tiz officina & vitz magiflra virtutifque parente, Hiftoria, 
actum effe videmus, nifi ejus generis authores fedulo con- ᾿ 
ferventur & cuftodiantur, qui res antiquas pofleris prodi- 
derunt, & veterem hifloriz memoriam literis renovare 
fluduerunt. 


Quorum ex numero fuit & hic Polybius Megalopoli 
tanus, hifloriz tam grzcz quam latinz facile principatum 
obtinens, fi omnia ejus fcripta ad memoriam noflram fal- 
va perveniffent. "Vtitur hujus teflimoniis non raro, apud 
Grzcos, praefertim Plutarchus, apud Latinos vero fre: 
quentiffime Livius, crebro etiam Plinius, adjecta fere fem- 

honorifica nominis ejus mentione. | Ex quo non obefz 
naris lector facile zítimare poteft , — quante authoritatis 
apud doctos femper habitus fit Polybius. Verum, que 
ejus fuerit eruditio, & in fcribenda Hifloria elegantia, 
fides, & diligentia, abunde probabunt ejus libri, quos 
adhuc a ruina & interitu habemus fuperítites, Αἴ enim 
quantum jacturz ceteris hujus libris amitfis fecerimus, ex 
ejufdem vita, quam ex Suida libuit in hoc ipfum adfcri. 
bere, clare patebit. His enim verbis author ille noftri 
Polybii commeminit, inquiens: Πολύβιος, Λύκου 4) vios, 
dzo Μεγάλης πόλεως τῆς ᾿Αρκαδίας, καϑηγησάμενοσ 
Σκιπίωνος τοῦ ᾿ΑφΦρικανοῦ, ore καὶ Πανωτιος ὁ Φιλόσοι 
Φες γεγονὼς, κωτοὶ Πτολεμαῖον τὸν ἐπικληθέντα Evepe. 
γέτην.  Ovros ἔγραψε τὴν μακρον Ἰστορίων Ῥωμαϊκὴν 

ἐν 


d) Λυχόρτον vel Δυχόρτα fcribendum dudum monitum eft a viris 


xiv. . VINC. OBSOPOEI- 


ἐν βίβλοις uu. — "Aegyerog δὲ ὠπὸ τῆς Φυγῆς KAsopd- 
γους &c. -.- Quis vero ficcis oculis tot tantorum. librorum 
cladem & jacturam pote(t faltem reminifci animo. — Ne- 
διε tantum interiit ingenium & labor nequicquam exhau- 
s Polybii, verum innumerz gentes & populi, ampliffi- 
ma regna, potentiffimi Reges & Principes e memoria ho- 
minum aboliti & exterminati una perierunt; ᾿Αλλὰ To 
μὲν προτετύχϑαι ἐάσομεν cixyopevoi zreg. Nam de his 
multa quoque in fua Epiftola Perottus, Sipontinus Epifco- 
pus, hujus intgrpres, commemorat. : 
Czterum cum nuper felici quadam fortuna , atque 
equidem, ut opinor, non fine mente, non fine numine 
divüm, opera ornatitfimi viri Iacobi Ottonis Aezelii, cauf- 
farum oratoris optimi, Polybii reliquiz grzcz, ad ima- 
nus mieas perveniflent, exilui fane gaudio, vel gufltuin 
aliquem tanti authoris adhuc fuperefle in ea lingua, qua 
ipfe Hiíloriam compofuiffet. Venit vero mihi in mentem 
ilico, hofce libros & luce & tua amplitudine muneris lo- 
co effe digniffimos, meque apud omnes φιλολόγους xaf 
Φιλέλληναϊς & fludiofos immortalem gratiam. initurum, 
(i ifle lautiffimz grzci fermonis ὅς hifloriarum reliquiz 
meo íludio invulgarentur. Ego itaque cum alias Grz:cis 
fcriptoribus propter fummam eruditionem & dictionis ele- 
gantiam impenfe faveam, ὅς hoc authore propter innu- 
sperabiles ejus virtutes inirifice delecter, quantum ad ex. 
fcribendi operam pertinebat, non paffus fum totum inter- 
ire: fic ducens animo, fatius effe, de tanto thefauro, 
iiajore ex parte cum temporum iniquitate, tum hominum 
incuria deperdito, vel exiguum quiddam habere, quam 
prorfus omni carere. Eas itaque doctiffimi Polybii reli- 
uias tuo anipliffiuno nomini, Georgi, Principum decus, 
dedicamus, ut hoc commendatior exiret in manus homi- 
num, minima fui parte renatus Polybius, tui clariffimi 
nominis acceffione cohoneflatus. &c. - - 
Porro autem, quo pleniori obfequio omnes Atticz lin- 
guz fludiofos, quibus nondum omnino conceffum ett in 


A 


EPISTOLA NVNCVPATORITIA. xv 


ampliffimo Gr&corum fcriptorum pelago fine cortice (quod 


ajunt) natare, demererer, impetravi ab ornatiffimo viro 
Ioanne Secerio, Haganoénfi 'T'ypographo, quo jam mul- 
tos annos utor familiariffime, «ut interpretationem latinam 
Nicolai Perotti, viri doctíffimi , ad calcerh adjungeret, 
ut effet, quo nonnunquam in authoris fenfu hzrentes & 


bzfitantes refpicerent. In eadem hoc unum Lectores ad-. . 


monitos effe volo, non paucos locos per hofce quinque 
libros a Perotto non effe expreffos. «Quid autein cauífz 
fuerit, quod intactos reliquerit, fcire non poffum. 9) 
Hoc tamen facile conjecto, non effe credibile, Perottó 
ita per omnia exemplar fuiffe lacerum & mutilum; in- 
terdum enim totas fubterfilit paginas: hoc verum effe mox 
depreheridet , qui pofleriores tres pgelerum libros cum 
fua tranflatione contulerit. Supplevtffem vero perliben- 
ter hofce defectus, nifi negaffet quidam pulchrum effe, in 
alieno libro ingeniofuin videri velle. Itaque Perotto ver- 
fionem fuam intactam reliquimus , non gravatim hanc 
lampada alteri tradituri, hoc laboris fubire, eamque invi- 
diam in fe accipere volenti. Non tam multos magiftros 
babet, qui in publico zdificat, quam ille iniquos calumnia- 
tores & judices, qui hoc feculo aliquid communis utilita- 
tis gratia edit & fcribit in publicum. Ὁ 
Verumeniimnvero, ut tandem finem faciam, ejus ge- 
neris authores prifcos, folidz eruditionis refertiffimos, d 
bebant noftri quoque T'ypographi tandem per Germaniam 
excudere, ut optimi codices iterum in lucem reduceren- 
tur, haberentque etiam inopes, unde mediocri impendio 
bonorum librorum copiam fibi parare poffint. &c. - - - 


Ex Onoltzpachio, decimo quarto Kalendas Octobris, 
Anno M.D. XXIX. 


€) Vide Praefat, noftr. T.I. p.soíq. 


ARLE- 


E 


e — 


. ARLENII PRAEFATIO, 
παρ HE He He He e e He He re e e de e ἢ e 


ARLENII PRAEFATIO. 


CLARISSIMO ILLVSTRISSIMOQVE DIEGO HVRTADO 

. MENDOZAE, CAESARIS APVD PAVLVM III. PONT. 

'MAX. LEGATO, ARNOLDVS PERAXYLVS 
ARLENIVS S. P. D. ἢ 


XVI 


(3** res ad fummam nominis claritatem confectandam 

duz plurimum poffunt, Diege vir nobiliffime, hz 
. nunc a veftra familia funt ambz, rei militaris virtus, & 
bonarum artium doctrina. - - - 


Quz fane cum ejufmodi funt, ut fummum tuum in- 
genium fummamque induflrriam ac ftudiorum doctrina: 
rumque fructus lxtos & uberes facile declarent: tum ime, 
quotiefcunque ad ca ipfa confideranda animum confero, 
]atitia quadam efferunt ingenti, gaudioque perfundunt 
- vel maximo: quod ipfum ut impenfius a me fieri debeat, 
facit incredibilis fides, obfervantia, & meum erga te do- 
mumque veftram, in cujus jam fatis pridem fum clientela, 
perpetuum ftudium. — Verum cum hujufce perceptz mez 
latitiz nullam hoc tempore fignificationem dare potuiffemi 
majorem, Megalopolitanum Polybium, auctorem (ut 
inquit M. Tullius) inprimis honum, in tuo nomine s ppa- 
. rere volui: prafertim cum ad hoc ipfum perficiendum 
mihi facilem haberem przfílantem virum, & ad recliora 
juvanda ftudia infigniter idoneum, Ioannem Hervagium, 
qui omnia, quz ad accuratiorem editionem pertinere vide» 
buntur, facile przftare poteft. — Huc etiam accedit, quod, - 
hoc Scriptorum genere a ftudiofis omnibus ine gratiam 


f) Prefixa ifta dedicatio five 
preficio cft Editioni Polybii Bafi- 
cenfi, que anno M.D XLIX in 
lucem prodiit; quam ab Editroris 
nomine Zrfenianam poteramus ad- 


pellate, (σὰ (preeunte Vrfino, Reif. 


kio aliifque) Hrvagíeansem a do- 
&iflimi Tvpozraphi romine, c cu- 
jus officina prodiit, plerumue no 
minavimus. Ὅς ea vide Prafaa 


noftr. T.1. p.7 fq. p. 16 íqq. 


ARLENII PRAEFATIO, xv 


niturum non exiguam , jam edito Iofepho cognoviffem: 
[10 etiarn tempore cum molta de Hiftoriz ufu, dignitate 
ic fructu propofuiffem, non erit neceffe eadem hoc loco 
rcapite, quod ajunt, arceffere. Nec eft quod vel mco 
eflimonio, vel ampliffimis etiam verbis, Polybium nunc 
ne laudare.ornareque fatis commode poffe confidam : cum 
n hunc ipfum celebrandum multi ex Latinis pariter & στα 
:is non folum omnes laudes congerant, fed longe clariffi- 
mus etiam vir, idemque fummus imperator, Africanus 
lle Scipio, eundem fibi tum con(iliorum, tum rerum ge- 
*ndarum, & comitem & quodammodo focium adjunxe- 
it. Quod certe Scipionis judicium ad declarandam hujus 
Xcriptoris excellentem doctrinam, indoflriam fingularem, 
X rei militeris peritiam minime vulgarem, fuit longe ma- 
dimum fimul, ac veriffimum. | Nam qui accuratius hofce, 
juos fortuna nobis reliquos fecit, libros perlegerit, is facile 
"idebit, Polybium non tam gravis Hiflorici munus exple- 
riffe, quam magni oratoris ac przflantis Philofophi partes 
:o:mode femper ufurpaviffe: quippe qui rerum geflarum 
erpetuám narrationem ita moderandam cenfuit, ut fuum 
'onnunquam judicium ὅς przcepta ad inflitutionem vite 
receffaria interponenda exiflimaverit. Hunc etiam infignis 
ile Hifloriarum fcriptor Titus Livius tam libenter fequitur, 
it belli Punici librum primum ex eo, qui apud Polybium 
»rdine tertius eft, bona ex parte converterit. Quod tam- 
tfi ab aliis etiam antea fit obfervatum, a me tamen hoc 
omine libentius repetitum, quo utriufque lingua fludio- * 
is oflenderem, ut, fi quando ad illam prifcam interpre- 
andi laudem, felicitatemque latine reprefentandi aucto- 
uin fententias, afpirare vellent , hoíce libros tanquam 
xemplar, quod iimitafentur, fibi proponerent. 


Hujus itaque Scriptoris libros quinque priores, quo- 
um editionem ante annos aliquot docto viro Vincentio 
Jbfopoeo debebamus, jam ad manu fcriptos codices col- 
atos , una cum fexto propemodum integro damus, multo 
um caíligatiores, tum alicubi plenius inftructos. Quibus 

! b: | 


CK 


xvii .— AKLENII PRAEFATIO. 


' ex domeftica tua bibliotheca duodecim confequentium li- 
* brorum Epitomen (quam a Corcyra, ex docliffimi fenis: 
. Jani Mofchi fupellectile nactus eras) nunc primum adjeci- - 
' mius: rati lioc tam fingulari beneficio literarum fludiofos 
bonofque viros cumulatius arctiufque tibi devincire. Quod 
| ἢ ex ea calamitate, quam quadraginta hujufce viri libri ac- 
ceperunt, (ut interim de Numantino Bello, quod Cice- 
rone tefle a perpetuis fuis Hiflbriis feparavit, nihil dicam) - 
fortuna plura nobis adfervaviffet ,' vel fortuitus obtuliffet 
cafus, minime paffi fuiffemus a literatis hominibus eà diu- 
tius defiderari. Quanquam. quz adferimus, ejufcemodi 
cette fünt, ut acceflione tam luculentea Obfopoei Vincen- 
tii editioni facile tenebras offundant: cui tamen, fi grati 
videri volumus, ingentes babende funt gratiz, quod. ea 
qui tum habebat; & ut habebat, libenter communicavit. ᾿ 
Atque utinam propediem exifteret aliquis, qui & pluribus 
& melioribus in lucem prolatis, etiam hanc noftram ob- 
fcuraret: zquiffimo certe animo pateremur, hunc nobis 
fufceptum laborem quafi irritum fieri. — Reliquum eft, or. 
natifüme vir, ut omnium literatorum nomine tibi gratias 
agam: orem etiam atque obtefler, ut, cum omni genere 
laudis przftantiffunus fis, difciplinarum & artium preclara ὺ 
- ftudia auctoritate tua defendere, fovere, & exornare per- 
415. Hac enim ratione nomen tuum, cum prclariffimis 
literarum monimentis conjunctum , ad majorem fplendo. 
rem veterafcet, & ornatioribus pofleritatis judiciis lotio« 
᾿ flabitur, ac immortale plane reddetur. — Vale, 


ANTO | 


VRSINI DEDICATIO.: ^ xix. 
9 Hr eH HE HIER He HD HR De De De Apre Oe e Re ὅ- 


ANTONIO. .PERRENOTTO 
Ἐς CARDINALI GRANVELANO ᾿ 
FVLVIVS VRSINVS* , 


A Auguftinus archiepifcopus "T'arraconenfis, omnis . ᾿ 
politioris doctrinz vindex & affertor, miíit ad me 
fuperioribus annis Polybii fragmenta quzdam, ut titulus . 
indicabat, περὶ πρεσίβετῶν, a Iobanne quodam Conflan. 
tinopolitano collecta, qui Ro. antiquitatem in capita, & 
locos communes digefferat ;.vt eum librum a mendis, qui- . 
bus pzne infinitis corruptus erat, vindicarem, & cum flu. . 
diofis etiam, ἢ videretur, comimunicarem. | Cum itaque .. 
quantum ego per yarjas occupationes potui ,- hzc ícripta . 
accurate, diligenterque Iegiffem, proque ingenii mei vi- . 
ribus, qux perexiguz funt, omni ratione expolienda cu-., 
ralem; vel ob ipfum operis argumentum,  digua maxi- , 
me vifa funt, quz prodirent in lucem. continent enim Pop.. . 
Rom. ad. reges, exteralque nationes, & regum rurfus, ex- . 
terarumque nationum ad Pop. Roin. magnis de rebus υ]- 
tro' citroque miffas legationes , in quibus.cum alia multa. - 
funt, unde noftras actiones veterum exemplorum regula - 
metiri poffimus, tum conciones prxclare habentur, de- 
que foederum , & pacis conditionibus difceptationes ad 
rerum gerendarum rationem perutile. In quo quidem 
genere imprimis excelluiffe inter Grxcos videtur Polybíus, 
qyi rerum explicandarum prudentia , qua ita narrat even- 
tus, ut cauffas fimul aperiat; & bellorum peritia, quibus 
Scipionem fecutus interfuit, Ro. hifloriam XL. libris tanta 
puritate contexuit, ut eorum epitomen M. Brutus confe- 
cerit; Livius autem ita fuerit imitatus, ut ejus non tantum 
fententias , fed verba etiam ipfa, & ad verbum plane ex- 
prefferit..— Quo magis fit, ut fatis mirari non poflim, ho-- 
ba minem 


ὁ Vidi Pref. noftr. T.I. p 9fq. &p.18fq. 


xx VRSINI DEDICATIO. 


minem ita de Romano nomine meritum , pene filentio 
' prateritum ab ipfo, cum femel tantum, 81 iterum illum 
nominet, & quidem exigua cum laude, vel potius pulla, 
autorem non fpernendum appellet. ^) Quo quidem lau- 
dis genere, quis eft tam malus fcriptor, qui fe affici xquo 
animo patiatur? quantum autem Polybio debeat Livius, 
ex vtriufque fcriptis, quz reliqua funt, & maxime e Poly- 
bianis iis, quz in prafentia emittimus, intelligi poteft. 
Ex quibus fatis conflat Livium propofuiffe fibi Polybium, 
quem non tantum ut ducem fequeretur in bellis Punico 
ecundo, Perfico, Antiogheno ," Achaico;  Numantino, 
& Punico tertio defcribendis, fed cujus infifleret veflipiis, 
& voces quafi ex ore ejus emiffas exciperet, dictutaíque 
notaret, Atque has quidem antiquitatis reliquias animus 
fuerat in Latinum verf cum aliis ejufdem argumenti fra- 
gmentis, quz Graece tantum nunc prodeunt, in lucem da- : 
re. Sed mirum eft, quam hoc noftrum confilium, aliud 
ex alio quotidie impedierit Itaque editus jam Polybius 
cum effet in publicum proditurue, ut ad te primum mit- 
teretur, typographo tui obíervantiflimo mandavimus. Τὰ 
namque, PERRENOTTE CARDINALIS, i$ €à, cui ob fin- 
gularem rerum gerendarum ícientiam , excellentemquo 
fcriptorum hujufmodi intelligentiam, imprimis hzc M. 
bentur, ἄς. - - 
Vale. Romz XII. Kalend. Decemb. M.D. LXXXI. 


b) Vide Teftimonia Veterum de Scriptis Polybii. T. V. noftre edit, 
pa - 


ΕΝ. 


m—r—m— 


—Á 


HENR. VALESIL PRAEFATIO. xu 
9-497049 409 4 39-09 9 Hee 04e He 
HENRICI VALESII 


IN COLLECTANEA EX POLYBIO, DIODORO ET ALIIS, 
AD CANDIDVM LECTOREM PRAEFATIO. !) 


|n in argumento hujus libri δ) fatis faperque & confi- 
lum colle&foris, & collectionis ordo ac 1sethodus 
aperitur, pauca tamen cum de Conflantino ipfo, hujus 
collediionis auctore, tum de editione noflra hic przfari 
vifum εἴ. Igitur. Conflantinus Auguflus Leonis Augufti 
filius fuit, Bafilii Augufli nepos: unde πορφύρας οὐπόγος- 
γος in argumento hujus libri dicitur, ac vulgo zreeQveoytr- 
γητος cognomigatur. (fic enim malo dicere, quam cum 


alis πορφυρηγεννήτιην ) Hic cum admodum puér a patre 


effet derelictus, tutoribus fummam imperii, ut fere fit, pe- 
nes fe retinentibus, lene ac placidum ingenium ad huma- 
niorum artium ftudia contulit. In quibus cum magnopere 
profeciffet, (fyit enim omnibus dikiplini excultiffimus ) 
tandem confilium prorfus regio animo dignum cepit, quo 
non fibi folum, fed etiam .ftudiofis omnibus prodeffet. 
Primum itaque optimorum fcriptorum in omni doctrine 
genere exemplaria , que jam tum ob frequentes barbaro- 
rum excurfus, crebralque urbium vaflationes rariora erant, 
undique copquifivit, iifque Palatinam bibliothecam inftru- 
xit, ncn magis principis ipfius, quam publico omnium 
ufui dicatam. — Deinde cum tanta tamque immenfa libro- 
rum moles plerofque a legendo deterreret, ipfe, ut princi- 
pem decuit, fingulorum ntilitati ac compendio confulens, 
auctores omnes, qui idem argumentum tractaverant, in 
unum compegit corpus, refectis fuperfluis, ac felectis ex, 
unoquoque fcriptore iis locis, qua quifque elegantiffime 
tactaverat. —"lales funt Γεωπονικῶν libri a Conftantino 

^ .b 35 noftro 


k) Prooemium illud dicit, Ec'o- ece & latine exhibuimus in Pre: 


£s. Conftantini Porphyrogeniti fat. T. IL noitrg edit. p. ag feqq. 
jeffu confeQUis p » Quod d 1 


XX 1I 4. HENR. VALESII 


moflro collecti; ut titulus ipfe & argumentum 115 libris 
przfixum demonflrat. Sed & Ἱππιωτρικὼν libros, qui 
etiamnum extant ex Simone, Xenophonte, Apfyrto & 
Hierocle excerpti, ab eodem effe collectos equidem non 
dubito. 

Verum his, & fi qui przterea. ejufmodi libri ad noti- 
tiam noflram non venerunt, & magnitudine operis & uti- 
litate longe przftant Collectanea Hiftorica, in tres & quin- 
quaginta titulos (quos locos cominunes vocant) ab eodem 
Conftantino diflributa, ac fex fupra centum libris com: 

réhenfa. Singulos enim titulos Conftantinus in duo vo- 
umina diviferat: priori continebantur antiquiffimi quique 
hiftrorix Ícriptores , aut certe, qui "hiftoriam ab origine 
mundi repetebant: ii vero, qui res geftas Czfarum com- 
pofuerant, in poflerius volumen crant reiecti. | Ex his ay- 
tem tribus ac quinquaginta titulis excerptorum, unicus ho- 
die fupereft, qui d legationibüs infcribicur, in duos, ut 
dixi, diftributus libros. : Prior a Fulvio Vrfino, alter a 
Davide Hoefchelio viris doctiffimis eft editus. Quibus iun- 
gendus ctiam eft hic nofler, qui nünc primum in lucem 
prodit beneficio viri clariffimi doctiffimique & ad iuvan- 
das literas unice nati, Nic. FABRiCIL PEIRESCHI, titulo 
“περὶ ᾿Αροτῆς καὶ Κακίας. ta unus adhuc & quinqua- 
ginta horum collectaneorum libri defiderantur, gravi ane 
ac deflenda jactura. — li enim fi omnes extarent, non diffi- 
cile effet, conjunctis ac confarcinatis omnibus fragmentis, 
optimos fcriptores, aut undequaque integros, 'aut certe le- 
viflune mutilos exhibere. "Tituli autem eorum librorum, 
ui defunt, quos quidem in noftro codice citatos reperi, hi 
bre funt: περὶ ἀναγορεύσεως βασιλέων. ) “περὶ ὠνώ- 
κλήσεως ἥτ]ης. περὶ οἰκισμῶν. σερὶ παραδόξων. a) 
“περὶ ἐπιβουλῆς. περὶ δημηγεριῶν. ") περὶ ἐϑνών. σπε- 
ei συμβολῆς, id eft, de prali.s. περὶ ἐκκλησιωστικῶνς 
περὶ πολιτικῶν "διοικήσεως, περὶ γνωμῶν. περὶ ἑληνι- 
κῆς 
|) Vide Prefat. Tom. ncftro TI. $) Vide ad Polyb. XX1V.8, 14 
prefixam p.jt. s) Polyb. XXIX. 4, 2. 


PRAEFATIO: XXIII 


κῆς ἱστορίας... περὶ ἐνδοαγαϑημότων. “περὶ στρωτηγη- 


μάτων. P) σερὶ γάμων. Quibus addi poteft, περὶ ἐκῷρα-. 


σεως. cujus hbri index laudatur a Suida in σώμβουκες. 


Item, περὶ ἐπιίβοῶν. περὶ. κυνηγεσίας. 5) περὶ στρω-. 


Τειῶν , περὶ νίκης. πεοὶ ἐπιστολῶν. περὶ ἐθῶν. alique 
plures, qui in .Excerptis Legationum citabantur: quorum 
indicem refert Hoefchelius in epiflola, quam editioni fuz. 
praefixit Et hxc de Conftantini confilio ac methodo in 
his conficiendis libris dicta futficiant. 
Reflat, ut quid a nobis fpeciatim in editione hujus li- 


bri przílitum fit, paucis moneamus. Primum igitur id 


mihi confilium fuit, ut ez dumtaxat, qux. nondum edita 
effent, ederem in lucem. Quocirca evolvende fuerunt 


editiones omnium auctorum; quorum hic fragmenta refe. 


runtur, eo-utinvefligarem, quid editum, quid nondum 
editum fuiffet. — Quod fi quis interdum locus in exemplari 
noflro vel auctior, vel emendatior legebatur, tum ego il- 
Inm apponere minime dubitavi. Nonnunquam vero ini- 
tium dumtaxat loci cujufdam; qui in editis codicibus exta- 


bat, coníulto pofui, ut notatis utrimque duobus quafi con- 
finis , facilius intelligeretur, ubinam fragmentum aliquod 


fedem haberet: quod quidem in collectaneis ex poftremis 
Dionis libris fzpius occurrit, verbi cauffa p. 697.701. 114- 
Deinde in collocandis Scriptoribus nolui eum ordinem fe- 
qui, quem inflituerat Conílantinus. Etenim ille primum 


Iofephum, atque inde chronicorum fcriptores chriflianos 


pofuerat: prifcos autem illos Grece ac Romanz hiftoriz 
conditores quafi poft figna rejecerat. Ego vero ordinem 
temporum feqpni malui, ac Polybium agmen ducere juffi; 
quod & Fulvium Vrfinum in edendis collectancis legatio- 
num fecifle animadverti poflea. Ioannem autem Malelarm 
(ne quis forte eum hic defideret) confulto miffum feci, eo 
quod prater tres quatuorve fabulas de Minoe, Antiopa ao 
Bellerophonte, eafque illepido ferfllone textas, nihil bonz. 


b 4 fu. 
e) Vide ad Polyb. VIL 13, $ 4) Cod. Bav. ad Polyb. X5TIb..— 
1, 9. 


f) bid, ad 1X. 34, 6. 


4 


xx, HENK. VALESII 


Írugis continebat. | Georgium quoque Syncellüm, quod' 


is mancus ac lacer erat, neque ullum ex cjus-editiong ope- f 


rz pretium fore videham, itidem pratermifi. Ceterum. 


in Greco, ut vocant, textu, multa funt a nobis emendata, 
nonnulla etiam addita ac fuppleta, praefertim ex Suidse le- 


xico. Quippe hic grammaticus cum cetera Conflantini 
noftri collcétanea ftudiofe legerat, (vixit enim pene iifdem . 
temporibus, ut ipfemet innuit in v. 'Addjp) tum ex hoc: 


excerptorum περὶ Aeerns καὶ Κωκίας libro plurima in Le- ' 


xicum fuum coniccit, fuppreffo, ut folet, auctorum no- 
fine. Proinde & Fulvius Vrfíinus ex qo Suidz lexico 
multa Polybii fragmenta collegit, non ex mf. codicis àu- 
Coritate, ut putavit Cafaubonus, fed fola conjectura ad- 


ductus, & indicio ftyli, qui Polybianum quid referre vi- 


debatur. Argumento fit, quod inulta Polybio affignat; 
, Argume q tforybio aigna 
qu: alterius aucloris funt: ut cum eum locum, qui aSuida 


laudatur in ᾿Αποχρησάμενος.. tribuit Polybio, qui tamen | 


eft loannis Antiocheni ; extatque in bac editione noflra ; 


pag. 838. item cum alterum locum a Suida adductum in : 


Φορδίας., eidem Polybio vindicat; at is eft defumtus ex 
Juliani orat.3. Sic etiam locus'lle, quem Cafaubonus in 
fragmentis Polybii p. 1012. de Philopoemene intellexit, 
Polybii nullo modo efl, fed elogium eft Valerii Poplicolz, 
ex Dionyfii Halicarn. lib. V. Iam locus ille de Cretenfi- 
bus, p. 1013. eft ex Diodori Siculi legatione ultima, Ibi- 


dem de Maffaniffa locus eft ex Appiani Lybico. Horüm - 


doctiflimorum virorum exemplo, quxdam Polybii fra- 
gmenta haudquaquam [perenda , ex Suidz lexico adjeci- 
mus, qux erant ab ipfis prztermiffa. 1n quibus fi forte 
nos conjectura noflra fefellit, cum magnis viris erraffe, 
patrocinium erit culpae, ᾿ 


Supereft, ut de Interpretatione mea ac Notis pauca di- 
cam. Fragmentorum jgterrupta feries magnam interpreti 


difficultatem afferat necelfe eft. — Etenim cum fenfus (prz- 
cipue in hiftoriis rerum geflarum) fere ex antecedentibus 
pendeat, amiffis iis difficile eft mentem auctoris. affequi 


polle. 


PRAEFATIO. - 'OXNxv 


ffe. — Ad hzc elegantiam latini fermonis hujufniodi ex. 
rptorum interpretatio vix admittit. - Proinde fi forte in 
terutro peccat verlio noflra, veniam nobis a lectore con: 
:di zquum erit. Ex tot enim interpretibus, qui grecos 
»ros latina lingua exprefferunt, quotufquifque eft, qui 
yn quandoque fit laplus? mihi quidem is optimus inter- 
res videri folct, qui rariflime peccat. "Polybii verfio la 
na auctore If. Cahubono , viro eruditiffimo, hodie come 
uri omniurn confenfu optima atque emendatiifima ba- 
etur. Eadem tamen nzvis fuis non caret. Ac, ne forte. 
| temere cffudiffe quibufdam videar, quzdam hic eius 
erfionis σφάλματα adducere non inutile fuerit. — Poly- 
ius lib. IT. p. 150. 7) ait: ὥστε “αρωπλήσιον ee, τὸ 
ὕμπαν σχῆμα τῆς στρατοπεδείας τῇ τῶν ὠγαϑῶν ὁπλο- 
axo» προβολῇ. quz fic vertit Cafaubonus, τι: cafframeta. 
onis univerfa forma fimilis e[Jet peritorum campidoElorum 
ofitioni ; cum gladiatorum vertere debuiffet. In Polybii 
b.IV. p. 32:. ἡ legitur, od ωὐτόμολος. Cafaubonus 
futomolum vertit, cum nomen effe proprium putaret: at 
olybius Aetolum quendam tranffugam intelligit, cujus 
ipra meminerat. Pag. 007. Calliam quinquertionem. ver- 
t, ") qui in Grzco efl, Καλλίας o παγκρατιαστής. quafi 
lem cífet παγκρατιαστὴς X πένταϑλος. Mitto, quod 
. 446. ") ubi habetur, οἱ d "Ayruoi τὸ λάφυρον ἐπεκή- 
vEecy xad τῶν Αἰτωλῶν, vertit, jt effe fpolium capiendi 
b Aetolis edixerunt. eodemque modo vertit pag. 165. & 
ag. 746. *) cum tamen praedam interpretari. debuiffet, 
am quod ἐξελίττοιν femper interpretatur, explicare aciem, 
on pofífum probare. Latini certe. id dicunt /ubducere. 
ic Frontinus lib.1I. cap. 4. de Fabio Rullo. & Saluftius in 
"atilina ad finem. — Livius lib. XLIV. de Aemilio Paulo, 
x poflrema acie triarior primos fubducit, deinde principes, 
ofíremo haflator. — Plutarchus eandem rem narrans, evo 
᾿ Α 
à 


v) Polyb. 1, 65 , tt. | 9) IV. 26,7. 
4) lY. 47. 8. &) 1V. 26, 6, & XVIL 4, 8. 
£) XXVIII. 16, 4. 


£xvi HENR, VALESII PRAEFATIO. 


δὲ τῶν συνεχῶν τοῖς TeAevraioie καϑ' ὑπαγωγὴν ἐξελιτ- 
τομένων. Sed & cap.9. legationum, 7) ubi Polybius di- 
cit, ἧκον τὴν τῶν Θερμικῶν σύνοδον, vertit Calaubonus, 
Thermopylar ad Grzcorum conveutum venit. Íecutus T. 
Liviun, qui lib. XXIII. ita dicit. Videndum tamen eft 
ne Polybius potius de conventu publico Aetolorum, qui in 
oppido "T'henno fiebat, fenferit, de quo confule cap. 73. 
legation. *) ' Quid quod pag. 773. ') mendum effe 
putavit in his, Ax/2o γορ συνεργὸν τὴν ἀχαριότητα τὴν 
χαριμόρτου. atlocus eft planiffimus. allodit enim Poly- 
bius ad Charimorti nomen. — Neminem etiam "inducere 
debet conjectura illa Cafauboni, qui excerpta illa ἃ libro 
' VI. ad XVII. fufpicatur effe epitomen a M. Bruto confe- 
ctam. 5) ' Quod iis demum perfuadere poterit, qui nue- 
fciunt, quantum inter excerpta & epitomen interfit. Epi- 
- tome nihil omittit, quod ad hiftoriam fpectat, excurtis 
dumtaxat, qui in Polybio nimis frequentes funt, refecat. 
- In excerptis loca tantum felecta continentur. Atque hzc 
de verfione Cafauboni quaft per exceffum dicta fint, non 
obtrectandi fludio, (id enim alienum eft a nobis) fed ut, 
fi forte quid a me peccatum in verfione mea deprehende- 
tur, facilius lector ignofcat. Deinde vero, ut abfteríis his 
 nzvis aliquam gratiam a fludiofis iniremus, hominis enim 
ingenui effe arbitror, ut ait Polybius nofter, non ex alie- 
his erratis gloriam captare, fed cum noflris, tum ctiam alie- 
nis fcriptis, quantum. in nobis eft, curam atque emenda- 
tionem adhibere. Cujus quidem inffituti noflri ubique 
velim lectorem meminiffe, fi quando in notis a doctorum 
hominum opinione diffentimus. Idemque ipfe à ceteris 
poftulo, ut ficubi, quod nimium fzpe fortaífis accidit, a 
veritate aberraverim, corrigere , atque emendare ne dubi- 
tent ; hoc enim, dummodo bono more & citra convicium. 
᾿ fiat, gratiz atque honori'habendum puto. — Vale lector. 

2) XVIIT 31, $5. bb) Vidc Teítim. Veterum de 


£) Voluit cap. 74. legatien. Ícri- — Scriptis Polyb. T. V. noftre edit, 
bere. Nobis ett lib. XXVIII, 4,1. p.83. δὲ Pre£ ad T.1. p.7. 


ADNO. 


 ADNOTA'TIONES 
λυ 
POLYBII HISTORIARVM 
LIBRIKXL 
RELIQ VIA S 
CAPVT IL 


Pj. 1. A Polybium auctorem diferte fragmentum 

hoc retulit Suidas, in '"Pedi£ersgov. Effe au- 
tem ex hoc libro XÍ. ductum, non dubitare nos finit nar- 
ratio, primo capite Excerptorum Antiquorum, ex eodem 
libro du&orüm, comprehenfa, fi conferatur cum Livii nar- 
' ratione lib. XXVII. c. 39 & feqq. Ad predictum fragmen- 
tum pertinent hzc Livii verba, ipfo cap. 39.  Hanniba], 
etfi ca. cflate tranfiturum in Italiam. fratrem erediderai 
haudquaquam tam facilem tháturumque tranfitum εχ ρεξξα- 
bat. Ceterum Hajdrubali €? fua. & aliorum fpe omnia ce 
leriora atque expeditiora fuere. De ejufdem Hajdrubalis 
tranitu in Italiam, moxque infecuta clade, conferendus 
Appianus in Bello Hannibal cap. 52. qui docet, quod Zfa- 
nibal fex menfibus emen/us erat iter, idem intra duos men. 
fts ab Hafdrubale ejfe confeftumi; 

Χο 3. τοὺς πολεμίους ἐκτεταγμένους ka) TBodayó j: 
τας. προσάγοντας Reg. E. id eft ddvenienles; ficsa 
jam inferentes; düod verum putamus, δὲ in contextum 
adoptandum; conf. X. 39, 6. & ibi notata. Livius XXVIII, 


(Cap. D, - 


Verf. t, 


Vii ἃ. 


pa— 
Verf. 4. 


Verf. 3. 


Vet, 4. 


Verf. 5. 


2 ADNOTATIONES 


38. Cum, omiffo itinere, quod fuga fimile erat, caftra me. 
lari Poenus in-tumulo fuper fluminis ripam vellet; advenit 
Livius, peditum omnibus copiis, non itineris modo, fed ad 
conferendum extemplo pralium infiruGis armatisque.  — 
Ibid. v«pxrér]e cum Scalig. correxit Cafaub. —wpaem 
ed. 1. cum msstis omnibus. r&7/eiy Vrínus. conf. verf. 3. 

Verf. 3. τὸ βάϑος αὐξήσας &c. Livius: longior, quam 
latior, acies' erat. Quatuor verbis τῶν raf. καὶ ποιήσας ᾿ 
caret Reg. E. — Ibid. Bpax;é. Mendofe βραχῦ' Reg. F. 
G. Tub. & Vef.a pr. manu. — lbid. χώρῳ cum Vrfino 
correxit Cafaub. χρόνῳ ed. 1, cum msstis. — — Jbid. τῆς 
παρατάξεως rurfus cum Scal. correxit Cafaub.  wpa£swe 
ed, 1. cum msstis, τάξεως ora Med. & ora ed. 1. 

έν, 4. Λίβιος. Mendofe Λίβυς Reg. E. Moxque 
idem ἀντδποίει, pro ἀντεκύΐει.  -—— — lbid. ταὶς αὐτοῦ δυνά. 
pscw.  Ca(aub. cum univer/a fua manu, quafi effet πάσαιρ 
vi. lmmo, cum fuo exercitu. — Exercitus Livii diftingu- 
tur ab exercitu Neronis. 

Perf. 5. Ὁ dà Κλαύδιος. C. Claudius Nero, M. Livius 
Salinator II. Confüles A. V. C. 547. —— 7014. trspixepay 
τοὺς ὑπεναντίους, circumire €9 a latere adgredi hofiem. 


Vfitatius quidem in hac re eft verbum ὑπερκερῶν, fed & 
állnd probum, & ufürpatum Polybio V. 84, 8. Atque et- 
jam fignificantíus eft verbum παρικδρᾷν ad id quod dici. 
'mus, quam ὑπερκερᾷν, quandoquidem hoc per fe non figni. 
ficat circumire, fed tantum prodacere vel extendere aiterum 
aciei cornu ultra hoflis aciem, ut docet Aelianus Tat. c. 
40. quod eo quidem confilio utique fit, ut deinde ab illa 
parte circumducamus noftrum illud corüu circa hoftem, 


& a latere eum adgrediamur,, fed hoc proprie eft περι- 


wep&y. «—  Ibid.did τὰς προκειμένας δυσχωρίας, Nempe 


collis oppofits, ut ait Livius, arcebat, ne aui. a frosste, 


aut ab latere adgrederetor. 
Verf. 6. ἡ 


7 6. ἀπόρως. Mendofe ἀπείρως Reg. E. — δία. 
μηϑέν. μὲν Reg. F. G. Tub. — — Jbid. ὑπ᾿ αὐτοῦ τοῦ συμβ. 


— '&o, Pretermifit hec ufque ad τράτῇαιν Reg. E. τοῦ poft 


&UTOV 


. Aj;0 POLYB, XI. I. 2. S 


tiro? aheft ed. 1. Aug. Reg. F. G. Vef.  Adjecit Cafaub. 
um Vríin. & habet codex Tubing. 

Far. ἡ. τοὺς αὐτοῦ στρατ. τοὺς αὑτοῦ fola ed. Ern. Verf.e. 
te; αὐτοῦ editiones fuperiores cum Aug. Reg. E. Vefont. 
Perperam τοὺς αὐτοὺς Reg. F. G. Tub. — lbid. ,Poft 
ντρατιώτας (ait REISKIVS) deeft καὶ περιαγαγών. Livius 
KXVII. 48. ubi de hac pugfia exponit: cohortes aliquot 
Gabdutias e dextro torus - - pofi aciem circumducit,^: — 

[mmo vero ex eifdem Livii verbis, ad que vir, doctus pro- 
rocavit, intelligitur, recte habere vulgatam, nihilque de» . - 
le. Non omnes milites a dextro corgu abduxit Nero, ne 
tilicet, quid moliretur, intelligeret hoftis; fed partem 
xntum, nempe eos, qui κατὰ τὸν ὄπισϑεν τόκον τῆς μά- 
χῆς» id eít, qui in extrema acie flabant: jam cum his τὸ 
Luóy ὑτερᾷρας &c. Sic omnia re&e procedunt, Turbave- 
»t Reif kium Ca(auboni vetíio, quam & nos imprudentes 
enuimus, cum fic fere fuiffet fcribendum: /umtis e dextro 
reu /uis müitibus, qui in extrema, acie ffabant; circum- 
iisque circum evum Romana aciei, a latere adgre[fus 
Wf Poestos... Mox vero etiam ulterius progreffus, a tergo 
jioque invafit hoftem, ut verf. 10, docet Polybius, 

Verf. 8. μέχρι này οὖν, oby caret Reg. E... Vetf. 8. 

V'erf. 10. κατ᾽ οὐράν. Forte itporxécéiy καὶ x&v. οὐρὰν, Verf. 10. 
diam a tergo. Livius: tantaque celeritas fuit , wt quum 
fiendi/Jent fe ab latere, mox is terga jam pugnarent. 

Verf. 12. ψιλὰ τῶν Ἰνδῶν, | Suidas, hzc verba citans, γε 14, 
pv ait & γυμνὸν denotare, & ἀντὶ τοῦ ἐρήμου poni, 


Verf. 1. καὶ τὸν πρὸ 'χούτου χρόνον. κατὰ percom- Verf I, 
aode abeffe hoc loco poterat, καὶ vero neceifario requiri 
ridebatur. Sicut nunc κατὰ perperam pro καὶ, fic verf. 9. 

e] pro κατὰ temere pofüerunt librarii; —— bid $ y οὐμ 
ίξιον.  Emendationem Cafaubono priwivertat Scaliger, a- 
bid, ἀνεπισήμαντον. Suidas, hec Polybii verba refpiciens, . ... 
nterpretatur &xÀss , ἄδοζον, fine elogio, EE 

A1 fef, 


p 


4 ' ADNOTATIONES 


passum. , . 
Verf, 2. Verf. 2. χωριζόμενος. — Forte χωριζόμενος ὃκ s?y oc 


(Hannibal puta) εἰς τὴν "lraA/xy." mkisxivs. — Jbid. 


γαῦτα μὲν ἡμῖν πρότερον δεδήλωται. λέλεκται fup- 
pleverat Scaliger. Quod fi in fine verfus 3. pro δεόγλώ- 
x«pey effet δεδήλωται, qnod ad ἡμῖν referri poffet; nihil 
hoc loco ad complendam orationem magnopere defideraf- 


fes.: Ac nefcimus, an vel fit, quamquam ἀνακολουϑία ex- - 


fiiteret conftruCtionis, carere poffemus verbis a Cafaubo- 
no adjectis. - 
WVef.3. — Perf. 5. Si verum ὃς genuinum eft δι 70 τοὺς ἐπαπο- 
' vT5/À.. in quod (cripti libri confentiunt omnes, neceffe fue- 
rit intercidiffe nonnihil, fcilicet de di/femfíone €9 invidia 
ducum Potnorum, de qua vide lib. IX. c. 11. — — Ibid. 
ἀλατ)ώσεις pofíunt quidem cíades & varii generis ja&ura 
intelligi; fed forta(Te nunc figillatim ita dicit &ouoris, au- 
&oritatis & imperii diminutionem, (ut V. 2, 8.) nempe ob 
alios duces: a Poenis in Hifpaniam τὰ 05. 
θεῖ. Verf. 4. τελευταίων. Perperam τελευταῖον ed. τ. Med. 
Reg. F. G. & Vef. a pr. manu. — bid. πέφυγνεν. Sic rete 


edd..& mssti. Perperam πέφυχεν Suidas, verba hac Po- : 


lybii citans in 'Exíeraci. -— — bid. καὶ ϊλου. Conjun- 
᾿ Giotem, quz aberat ab ed. 1. & msstis, adjecit Cafaubo- 
nus$ cuth Suida. 
Ve, 5... Verf. 5. σφίσι cutà Vrfino correxit Cafaub, Et in ora 
codicis Vefont. notatur σως σφίσι. 
Vez. — Perf.7. διὰ τὴν αὐτῶν. Male διὰ τῶν αὐτῶν Reg. E. 


LT τς 


Ibid. ἀγεννίαν. Ex hoc detorta utique videri debuit vulga- : 


ta fcriptura ἀγελίαν. Et paffim id vocabulum frequentavit B 
^ Polybius. conf. ad V. 85, 13.. Et convenit id, quod τῇ Κ 


ἀγεννΐᾳ, id eft, ionavig ducum opponitur de militibus, quod 
εὐγενῶς pugnam cape[Jiverint. — Ibid. αἰσχράς. Conf. verf. 


31. — effecerunt , ut, quas clades acciperent, ea clades | 


turpes €? pudenda efJent.^ REISK. --- bid. πρὸ τούτου. 
coní, verf. 1. 


Caífaub. ex conje&. 
RO. 477} 


- 
Verf. 8. Perf. 8. Διότι dé. dà deeft ed. p. δὲ msstis, Infertum a -Í 


AD POLYB. XI. 2. 3. ᾧ 


Perf. 9. κατὰ λόγον. Mendofe κατὰ λόγων Reg. F. G. Vete. 
Tidemque, foli articulum τοῦ omittunt ante δύώνασϑα,. «--- 
lbid. κατὼ τοὺς κινδύνους cum Vrfíino correxit Cafaub. Per, 
peram καὶ κατὰ τοὺς κινδύνους ed. 1. cum msstis. conf. ad 
verf. 1. — “θά. ὡς τῆς αὐτοῦ σωτηρίχς. Poft μᾶδλον non 
fuo loco ftare οἷς exiftimaverat Reifkius. Sed non inufitata 
illa conftru&io Polybio. Vide Adnot, ad 1II. 12, ς. 

Verf. 10. πρόνοιαν εἶχα. Sic ed. 1. confentientibus no» Verf, τό, 
ftris codicibus. . πρόνοιαν ἔσχο Cafaub. cum Vríino, praeter 
rationem, In eis, quz. fequuntur, fuerit fortaffe. qui vul. 
gatze foripturae defenfionem fufcipiat, folo verbo ἐχώρησα 
in χωρῆσαι mutato, hoc modo: οὐχ ἦτ7ον πρόχοιαν εἶχε, 
παΐέτοι σφαλεὶς τοῖς ὅλοις, ὅμως χωρῆσαι τοῖς παροῦ.- 
σι, καὶ μηδὲν ὑπομεῖναι &c. son minus providexat, ut, etfi 
fatmma rei. male ei ceffiffet, tameu cederet. tempori, meque 
fuflineret quidquam €9c. — Sed ficut docta fane atque inge. 
niofa eft Vrfini Cafaubonique emendatio, fic & tam in- 
fignem veri fpeciem habere vifa eft, ut ab ea nullo moda 
recedendum putaremus.  óuóge ἰέναι: τοῖς παροῦσι, Longrkedi 
cum. prafenti. fortuna, mon terreri, non frangi ad illius: 
ad/petfum. | Scaliger, fervans pun&um, quod poft «oy ἦτ- 
voy πρόνοιαν εἶχε eratin ed. τ. & in msstis, verbs hec - 
cum fuperioribus, deleto cominate, quo feparabantut, con- 
junxit: tum vero tenens καίτοι, & ὅμως ἔχωρησε, quae pas. 
riter in ed. 1. & in msstis erant, ὑξέμενα pro ὑπομείνας. 
fcribendum cenfuit. 

Verf. τι. ἀναστρεφομένων. Perperam. ἀναφερομένων. Verf. κι. 
Reg. E. — lbid. σφάλωσι correximus, cum σφαλῶσε daret. 
ed. 1. cum msstis. σφάδλωσι fua auCtoritate ediderat (Δ. 
 faub. c(QaAwc.etiam a Scaligero videmus adnotatum, 


(CAPVT IL |. — €sp. πί, 


Verf. τι στιβάσι, Sic V. 48, 4. conf. IT. 1 16; . Eieri, Verf, x. 
tamen poteft, ut etiam ἡ στιβὴ pro ἡ στιβὲς in ufu, fge-. 
rit, licet praeterierint Lexicographi, 


A 3 Fej. 


E. 


Verf. 4. 
Verf. j.. — 


Cep, IV. 


6 ' ADNOTATIONES 


F'erf. 3. οὐκ ἐλάτ)ους μυρίων. Credibilior hic nüme- 
rus,'quam immanis 1116 quem Livius prodidit lib. XXVII, 
c. y^ 
- Ferf. 4. ἀφικομένης. ἐφικομένης Reg. E 
F erf. $. οὐ μόνον τὸ γεγονὸς, aa καὶ τὰ κατὰ μέρρῃ 
διασαφοῦντες. Conf, ad Il]. 32, 3. | Fortaffe nil opug erat 
adjecto articulo τὸ, & poterat ex fuperioribus hic intelligi 


. v0 γεγονός. Sic τὸ γεγονὸς διασαφέν κατὰ μέρος, idem 


fuerit, ac διασαφῶν τὰ κατὰ μέρος τοῦ γεγονότος. ---- lbid. 
πᾶς τε ναὸς ἔγεμε πελάνων καὶ ϑυμάτων. Toupius (in 
Emend. in Suidam Part. l. ad voc. "Avacraro)) παιάνωμ 
conjiciens,' refpexerat Sophoclea verba in Oedipo Tyr. 
vf. 5. Sed nil caufte fuit, cur folicitaretur vulgata. Ápud 
Ariftophanem quoque, eodem loco quem ibidem protulit 
Toupius, in Pluto vf. 660 fq. πόπανα καὶ προϑύματᾳ ὃς 
imd Jangentur, 


C A PV T.IV. : 

Ex libro XI. Polybii ductam effe Eclogam hanc Vales 
fianam, de Zherma .ftiolie oppido a Philippo' iterum /po- 
liatoj:fidem facit fabfcriptio, quse ;claudebat in codice, 
Peirefeiano praecedentem Eclogam , (quam libro X. .cap.. 
26. exhibuimus) &.fic habebat: Τέλος τοῦ δεκάτου Àéyoy. 
τῆς Πολυβίυ ἑστορίας. Huic atcedit aliorum nonnullo- 
rum Aetolize oppidorum mentio apud Stephanum Byzant, 
ex eodem undecimo Polybii libro du&a, Livius XXVIII., 
8. in horum temporum hiftoria in rebus anni ab V, C. 
$46. νοὶ 447. (nam res duorum annorum in unum annum 
abillo contra&z funt, ut monuimns ad X, 47 extr) men... 
tionem facit exfcenfionis a Philippo in Aetolorum ditie- 


nem fa&e, & prada inde abdu&z: nec tamen Thermi 


oppidi, nec aliorum, qua Stephanus Byz, commemora- 


vit, meminit: Fortaffe vero poft proximum -Excerptum - 
Antiquum, id cft, poft caput noftrum feptimum hujus li« 
bri, rejicienda fuerat haec Ecloga, Confer 4086 monemus, 
ad cap, $, !, Prima autem loco in Rebus Grorcigg hujus. 


An POLYB. XI. 3. 4. 5. 013 


snni-hujufqne libri ponendum fortaffe fuit illud Fragm. de 
quo ad finem cap. 47. lib. X. diximus, quod retulimus in δέν 
Cegio Reliquiarum ex lib. XI. Tom. V p. 38. Quo perti- 
nec quod Livius XXVIII. 7. ait: Philippus Deos homines- 
que accu/ans, quod tasa rei fortunam (vivum capiendi 
Attalum) ex oculis prope raptam amiji[jet, 


Conf ad V. 2,6. ἃ V. 8, 1. — Ibid. ὅσα srpórepoy. ἀπέ. 
ls &c. Confer lib. V. c..72-9. — bid. κακῶς dà. τότα, — 
s X&xi0y dà Tórs-'* REISK. 


Verf. 4. Φύτομον. Vide notata ad 1V. 63, 7. & ad V. 
7:7 - 
CAPVT V. 


Ex libro XI. & ex rebus anni ab V,C. $47. deceptum: 
effe Fragmentum, quod Aoc cagf. €? (44. continetur, ὅς 


infcriptio Excerptorum Antiquorum ex hoc libro, & fe-. 


res eorumdem Excerptorum teftatur. Hominem Gre- 
cum loqui, totum declarat orationis argumentum.  Infu-. 
le incolam, δε infule ad.Afiam pertinentis, is fe prodit 


, cap. 5, 6. Itaque collato eo; quod hoc tempore Livius. 
XXVIIL 7. fegatorum Ptolem Rhodiorumque mentionem. 
facit, de finiendo bello /detolico agentium; colligere licet, 


Rhodii legati effe orationem, quz hoc Excerpto contine« 
tnr. De legatorum conventu, quo de dirimemdo inier 
Phüippum atque 4letolos bello.agebatur, jam in rebus etiam 
anni fuperioris dixerat Livius XXVII. 30.  Cafaubonus 
eidem Excerpto hujusmodi prafixit Argumentum: Quo- 
moda ad /fetolos , $n publico comventu congregatos, legati 
venerint a. Ptolemao rege, Rhodiorum civitaie, itemque 
Byzautisorum, δὲ pluribus aliis: quorum unus univerfa 
Gracias nomine /detolos. hortatus eft , ut, pofito bello, quod. 
cum Phüippo gerebatur, pacem facerent , €9 a Romanorum 
ας caverent. 

Verf. 2. τὸν πόλεμον ἀνεστήσασϑε. Aut ἐνεστήσασϑε 


ant eoasrienzds legendum contendit Reifk. At com- 
A 4 modifft« 


ἄγ. |, εἰς τὸν Θέρμον. ---- 5i; τὸ Θέρμον.“ nEiSk.. Verf. 1. 


Vet. 4. 


Cap. V. 
Argumef&- 


tum. 


Verf. 8. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf. Y. 


$ / AnNOTATIOXES 


modiffime libri omnes ἐνεστήσασϑε, refufcitaflis, venova- 
fiis bellum. conf.lib. IV. c. 3. — - lbid. διδλείπομεν refti- 
tuimus ex.ed. 1. confentientibus msstis. . 
. F'erf. 3. τῆς ὑμετέρας καὶ Νιακδδόνων στοχαζόμενοι κα- 
ταφϑορᾶς. Ἐτυΐτα urget Reifkigs, σωτηρίας, non xa- 
ταφορᾶς, fuifle fcribendum. στοχάςζεσϑαΐ τινος, imiueri 
aliquid, rationem alicujus rei habere. το — Ibid. σφετέρων 
warpídey, vefirae pairia interpretatus eft Cafaubonus. 
lmo sofirarum patriarum; ut.XI. 31. 6. - Conf. hoc 
cap. vf. 6. 

Perf. 4. ἐπὶ τοῦ πυρὸς cum Scalig. correxit Cafaub. — 
lbid. καὶ τῇ τῆς ὑποκειμένης ὕλης διαφϑορᾷ. — ignis in 
aliam partem magis, quam ip aliam, incumbit, prout aut 
a ventis regitur, aut res ipfi objeCUe citius .tardiufve.con- 
flagrant, vel ignem admittunt facilius, zegriufve, aut pla- 
ne excludunt. ἈΕΙ5Κιν 8. — ,Àn διαφορᾷ, id eft, apta 
oonftitutione ad concipiendum ignem." ἄπονον. is JVo- 
Ls msstis,  — — Ibid. ὥρμησε cum Vrfino correxit Cafaub. 
ὁρμῆσοωμ ed. 1. cum msstis. 

Verf. $. «orà μέν, τότε μὲν tenuerant editares omnes, 
confentientibus msstis. Potuerat utcumque τοτὲ ferri ; 
quod repetitum quidem, idem valet ac ποτὰ - - ποτέ. Sed 
nunc, quum fequatur ποτὰ dà, utique & ποτὲ μὲν requi- 
rebatur, ut poft Vrfinum monuit Reif kius. Eumdem erro- 
rem notavimus ad III. 17, 8. - — Ibid. Φϑείρων. ἀδίκως 
bene omnes, Ingeniofius, quam verius, Reifkius Q3sípvv. 
οἰδιακρίτως, promifcue, “-- Ioid. πᾶν τὸ παραπεσόν oi, 
quidquid ei obyiutn efl. Quum probati libri obtulerint.hanc 
lectionem, nihil amplius quaerendum duximus. | Commo- 
dum quidem foret xs) χωροκοιούμ. quod Vrfinus volue- 
rat, fed non neceífarium. Minime omnium placet Reifkii 
commentum: Φϑείρων ἀϑδιακρίτας. πᾶν τὰ παρακεσὰν ὡσεὶ 
κοριαχοιούμενος. quod ita ille interpretatus οἷ: feriwr te- 
mere, promifcue habens 62 communis veluti juris  quodcus, 
qu ei errem 


Fej. 


AD ῬΟΓΎΒ. XI. 5. | 9 


.F'erf. 6. νησιώτας.  Operarum errore νησεώταρ ed. Ca» 
faub. & Gronov, — Jbid. τὸν μὲν πόλεμον ἄραμς —  REIS- 
KIVS: Pro καταϑέσϑοωι, inquit, eft in Hervag. & Au- 
guíL ἀρετήν. Poftretma fyllaba adhzefit e proximo τὴν 8* 
εἰρήνην. Caeterum fuit in aliis codicibus »ν«ταϑέσϑαι, in 
sliis eodem fenfu £go, e quo, cum proximo vocabulo co. 
pulato, effecerunt cpsrjv. — Nefciverat nimirum Reif; 
kius, .verbum χαταϑέσϑας merum effe Vrfini commen- 
tum;:& poterat hoc nefcire, quia non modo codicum 
msstorum non adfuit illi oopia, fed quoniam: ipfe etiam 
Vrfinus diffimulavit, oum non (ut aliás) moneret, fuo ez 
isgenio ita fe emendare. At perraro alis quoque in emen- 
dationibus ad has Reliquias deperditorum Polybii librorum 


notam illam Vríinus adjecit, quia in his pleraque ex inge. 


nio erant corrigenda. Noftro quidem hec loco codices 
noftri ad unum omnes, Vrb. Med. Aug. Reg. F. G. (in Reg. 
E. non ineft hoc Excerptum) Vefont. ὅς Tubing. cum ed. 
k. in ἀρετὴν confentiunt, Aliud eft οὔρεσϑαι τὸν πόλεμον, 


nempe /u/cipere bellum: aliud cipem τὸν πόλεμον, quod. 
idem valet ac &veupéiv tollere bellum, finem belli facere, ut. 
jam monuimus ad IX. 11, 2. Aliud rurfüs αἱρσϑαι τὸν πόλε-: 
pev, eligere bellum , confilium capere belli faciendi. In eam-. 


dem cum Reifkio cogitationem, verbum ὥρας latere in, 
ἀρετὴν, incidiffe jam Cafaubonum intelligimus ex eis quze ad 
oram Bafil. notavit. . 

Feyf. 7. d -- ἐπολεμεῖτα. πόλεμον. — ,&rokspéire 


fcribendum, propter fequens ἔσχε συγνώμην. Verum de. 


inde ἔνέ 8.) fubaudiri debet πολεμᾶτε in praefente, quafi 


— 
Verf, 6, 


Verf. 2. 


dixiffet εἰ δὲ πόλεμον πολεμεῖτε πάντων͵ οὥσχιστον. (€, ᾿ 


REISKIVE. — ἐσολεμῶτᾳ correxerat etiam Scaliger in. 


fuo libro. : 

Ibid. ἀλυσιτελῆ perfpecte, ut mihi quidem videtur, 
correxit Cafaub. λυσιτελῆ ed, 1. confentientibus msstis 3 
quod ferri utique non poterat. Quo pa(to enim, qusefo, 
dici poffit, aut quis hoc diCtum ferat, .e//e omne bellutms 
fruffuofum ? Immo vero hoc dicit orator: omme bellum, 

E A38 , etiam 


Verf. 7. 


Verf. 8. 


Vetf, 9. 


Cap. VIT. 


Vert Y. 


Verf. 5, 


τὰ ΑΌΝΟΤΑΥΤΥΤΙΟΝΕβ΄ 


etiam e quo fuperior difcefferis, damno/wm 42 &? parni- 
ciofum , €9 cum multa calamitate utrimque conjwiE'um. Ἰὰ 


eft autem ἀλυσιτελῆ. vide 111, 116, 13. IV. 49, 2. Ac fuit 


hoc ipfum bellum utique Aetolis etiam damnofüum; nam 


& anno füperiori bis a Philippo praelio victi funt, ut docet. 


Livius XXVII, 30. & hoc anno ipfa Aetolia a Philippo 
vaftata eft, ut vidimus hoc libro Polybii Xl. cap. 4. fi ma- 


. do ea tea ante hunc conventum accidit, de quo nunc agi- 


tur. «e bid. τὴν τῶν ἀποβαινόντων ἐπιγραφήν, conf. ad 
1l.3,9. — ibid. ὡιακειμένοις, Mendofe διακειμένην ed, 
I. & Med. 


Verf. 8. πλήρη cum Vrüno correxit Caíaub. Perperam. 


πλῆρες ed. 1. cutn msstis. . Quod vero δὲ poít πληρη ad- 


je&um Vrfinus voluit, id quo pertineat non videmus, & ex 


operarum errore ortum putamus, 

Perf. 9. ἀνέξεσῶς Caíaub: cum Aug. Reg. G. & Vrfi- 
no. oyéfsc2o4 ed. 1.. Med. Reg. F. Vef. Tub, quod ferri 
utcumque poterat, intelle&o verbo 4s. —-. Ibid. ἀκού. 
σαντας edd, cum Med. Aug. putamus & Vrb. Perperam 
ἀκούσας Reg. F. G, VeC Tub. — bid. ἀπολέσαι δά. Com. 
modius utique hoc videri debuit, ac paene neceffarium 
licet ferri etiam poffe librorum fcripturam azoAégJea pu» 
taverit Reifkius, 


CAPVT VL 


Verj. I. τὸ προστατάμ. Corrupte τὸν στατομ, Reg. G. 
Tub. τὰ TxT/ou. Reg. F, 

"Perf. a. dà ἐπ᾿ ἐξανδραποξισμῷ. Ῥγοοραδεϊοπρεαι, cum 
abeílet ab ed, 1s. & msstis, adjecit Cafaub, cum Vríino. 
In cod. Vefont. ρος fecunda litera vocabuli é£evóposroé. 
fuperícripta eft litera πὶ ab eadem manu, tamquam voluif- 


. fet ἐπὶ avdguredioné. — Sed veram putamus Vríini emen- 


dationem, nam compofito vocab, &f«vópaszodisuoc, non 
fimplici ἀνδραπαηδισμὰς, alis pariter utitur Polybius. conf. 
VL, 49, 1, 13.34, 7. 


"E | Verf. 


AD POLYB, XI. 5. 6, ΤΙ. 


Perf. 3. τὰ γράμματα reCte edd. putamus. & Med. ὃς 
Vrb, Corrupte rZ πράγματα Aug. Reg. F. G, Vef. Tub. 
Confer notata ad IX. 40, 3. Sicut paulo ante γράμματα & 
πράγματα inter fe opponuntur, fic nunc γράμματα δι ἔργας, 
De re confer infra vf. 8. 

Ferf. 4. ὁ ὁ μὲν Φίλιππος. Carent ὁ μὸν Reg, Ε, G. Tub, 
Ibid. κατὰ τούτων πεκοίησϑε τὰς συνϑήκας. — Poft τού, 


Verf 39 


Verf. 4. 


τῶν addunt Herwag, & Aug. γάρ. Sire(te, (neque dubi, - 


tamus, recte id addi) neceffe eft paulo ante, poft δεινὸν, ali. 
quid deeífe, e. c. ἔργον dà τὰ τῶν τῷδς συμμάχων ὑπαρχόν-. 
σων, Litulum 895 pratextum belli Juflinet Philippuss — res 
autem €9 veritas belli funt fortusm fociorum ejus." RE1s- 
K1VS,— Cum vidiffemus, particulam γὼρ omnes agnofce. 
re Codices, fpecieto nobis liabere videbatur Reifkii con- 
je&ura, Neque tamen aufi fgmus, neque nunc audeamus, ab. 
expeditiore difcedere Cafauboni ratione, importunam 
particulam delentis, Commodiífimum foret δὴ pro «ae, 
fi addicerent libri. Nec δὰ fpernamus, repetitum ex fupe- 


rioribus verbis τούτῳ dà συμμάχων ὑπαρχ. Ac paflim fane. 


particulas dà & γὰρ perperam permutatas inter fe vidimus, 
a librariis. Conf, ad III, 33, 19. III. 5, 8. III. 70, 4. IV. 


44, 8. T 
Ferf. 6. πόλεως - « πόλεις. — οἰπόλοις füfpe&tum, Quae 


enim dictio? quae fententia ἕ. fi vos ipfi potiremini alicujus 


oppidi, neque liberos effectis mancipaturi, meque oppida in-. 
fammatsri. Immo vero dotos, τὰς oiyoc, aut pro πός 
λεὼς legendum erit ἔθνους aut πολάμῳ.“. REISKIVS. —— 
Nil mntantlibri: neque fatis cauffze nos quide videmus, cur 


folicitetur confentiens codicum feripturm., Id unum mo.- 


nemus, quoad fententiam pronomen αὐτοῦ non tam ad μυ» 
ριεύσαντεφ, quam ad ὑβρίζειν ὑπομείνητε effe referendum κα 
vo$ Boc facere ipfi wou fu/tinetis, [ed cum barbaris pagi aflis, 
st iili id faciant. — Ibid. lusiuxpdsos, Mendofe ἐπιμπρῴν 
vx; ed. 1. Aug. Reg. F. G. Tub, & Vefont, fed in hoc pti 
mum fuerat οὔτε τιμπράναα 


. 
- 


Perf. 


Verf. 6. 


p €€—ÓÓ—— 
Verf. 8. 


M 


/ 13 ADNOTATIOMES 


Virf. 8. vpórspey μὲν ἠγνοῶτο. Cum Scaligero hoc.cor- 
rexit Cafaub. De re confer fupra verf. 3. — Ibid. διὰ τῆς 
Mgerriy καὶ τῶν ταλωπώρων Αὐγινητῶν. intellige πόλεως. 
Ceterum de Orco ἃ Romanis capta vide Liv. XXVIII. ς 
fq. De .fegina Liv. XXVII. 50 & 33. & Polyb. XXIII 


8,9 ἴα. e Ibid. ψενόναγα καταφανές. In hanc fcriptu- 


Verf. 9. E 


Cep. VIL — 


Vetf. 1. 


ram codices confentiunt ad unum omnes; quam cum ex 
ed. 1. & cod. Aug. cognoviflet Reifkius, unice veram 
merito judicavit, vertitque denudata eft. anjmoruss veftro- 
vum turpitudo. —— Ibid. ἐπὶ rjv ἐξώστραν ἀναβιβαζούσης.᾿ 
De vocab. ἐξώστρα (five ἀξωστρα) conf, Polluc. IV. 127 
129. & quos laudavit Erneftus i in Cni Ciceroniana, .y. 


 Exofira. 
Verf. 9. moll » πὶ re&e Csfinb. cum Sog. Vitiofe 


ποιῶν τι ed. 1. cóntentientibus msstiá ΝΣ 0008 


C A PVT XH, .. 

Faf. P Ὅτε γὰρ ἄν. Verum hoc ψμιβιόμνεταῦ Reif- 
klus, órs ydp ἄν per tniefin ditum putans pro ὅταν yog 
cui veretur ne temere obtemperaverimusg. Sane repofitum 
tamus id quod librihabentomnes,& erationem fic velimus. 
dittin&am: Ὅ τι ydg, ἄν Ῥωμοῦοι - - -ἀποτρίψωνταε &c. 


^ &y idem valet ac ἐὼν, & refertur ad ὠκοτράψωντω, quod 


immerito in exorpÁApovros mutatum voluit Vrünus. ὅτι 
γὰρ "pendet ab eo quod eft in fine periodi, καὶ λίαν τοῦτ᾽ 
ἐστὶ πωγαφανὸς, δε vefertur ad illa verba πάσῃ.τῇ δυνάμει 
ἐπὶ τοὺς &c, Quoliam vero longior eft periodus, & fufpen.. 


. f& oratio interje&ta- parenthefi, repetitur poft parenthefin 


páriculá ὅτι, Aomv ὅτι πάσῃ &c. Nam quod ibi iri con- 
textu ὅτα habet editio Hervagiana, invitis msstis fa&um 
eft: noftri certe omnes in bre.confentiunt. 

«— Jbid. τοῦτο δ᾽ ἐστίν.  Sufpicati δ᾽ ἔσται poffis; fed nil 
mutant libri, & non folum ferri verbum in prafenti tem. 
pere poteft, verum etiam fignificantius debet videri, —— 
Jbid. συγκεκλεισμένου correxit Gronov. cum Vrfno. avyxa-: 
νλοιμένου ed, 1, cum msstis. συγκεκλισμένου ed. Cafaub. 

. opera- 


operarum pütamus errore. —  Jbid. Bpsr7/«c refte 


Cafaub. cum γι.  Mendafe Βρετ)ανίας ed. 1. cum ceteris 
msstis, quod vel ex Bosr/fac vel ex Bper7iavij; corruptum 
εἴ. Bper]ixvijv χώραν vocát Polyb. I. 56, 3. ὅς nude τὴν 
'Βρετ)ιανὴν IX. 27, 11. conf. Steph. Byz. in Βρετ]ία. 
Perf. ἃ. λοιπὸν ὅτε. Vide notatá ad verf. 1. — Bene 
Reifkius monuit, λοιπὸν ἢ. ]. effe ígitur. — ]0ϊα.. τοῦτ᾽ 


ἐστὶ καταφανές. Si verum eft εἶναι, quod cum ed. t. 


AD POLYB. XL 6. 7, |». 33. 


Vetf. &. 


. agnofcunt codices omnes, neceife eft intercidiffe verbum - 


ὑκολαμβάνω, quo utitur in fimillima phrafi cap. 5, 1. aut 
in eamdem fententiam aliud verbum — Ceterum, quod ad 
II. 34, 2. Reifkius monuit, fzepe εἶνου & da) in libris in- 
ter fe permutari, nullum certum in Polybianis codicibus 
exemplum me reperire memini. In aliis an&oribus paf- 


fim illum occurrere errorem icio; velut apud Arrian. in : 


Epi&. I. 29. ubi vide Vpton ad p. 160. lin. 11. 

Perf. 3. ἐάν τε καλῶς &c. Intellige ex fuperiori ver- 
fa, wa) καταφανές ἐστι, ἐὰν καλῶς προϑ. ποι.. Ῥωμ. 
κυριεύσαντες, ἐκείνων ἔσεσϑωι ὅζο. — lbid. ὑπάρξειν εχ 
msstis & ed. 1. reftituimus. Temere ὑσάρχειν ed. Cataub. & 
iqq. — lbid. τῶν δωζομένων. Articulum τῶν ignorat 
ed. 1. cum msstis, ex conjeCura adjecit Cafaub. curh 
Vrfino. 

Verf. 4. ἐπικαλέσεσϑε cum Vrlno &orrexit Cafaub. Men- 
dofe ἐπικαλέσασϑε ed. 1. ἐχεκαλέσασϑε Aug. & Vefont.. ex 
emend. érsxxAMaxo3cu Vefont. a prima manu, Reg, F. G. 

"Tub. « ibid. ὅταν. Sic ed. 1. cum msstis; quod nefcimus, 
cur in ὅτ᾽ ἄν mutare necefífarium duxerit Ca(aub. cum Vrfi 
no. --- 7014. δύνηται reCte Cafaub. cum Ν᾽ τί, & msstis, 
Temere δύναται ed. 1. 

F'rf. 10. Verba εἰ dà μὰ ignorant libri omnes & ed. 
1. Ex ingenio adjicere juíffit Vrfinus: Gc fane aut hzc ipía, 
aut in eam fententiam alia quevis defiderabantur. ej dà 
μή γε edidit Cafaub. & feqq. Particulam ys; ut haud fatis 
opportunam huic loco, omifimus, — bid. τοὺς 9 εοὺς καὶ o4 

. wpscfave 


Verf, 3. 


Vétf. 4. 


Verf. το, 


14 . ADNOTATIONES 


J 


πρεσβευτάς. Verba καὶ τοὺς ante τρεσβευτὰφ temere otnifib 
ed. 1, Es msstis adjecit Cafaub. 


Cip. VII CAPV 3 Virt. 
Argumen- ὀ Referri huc debuiffe Fra enta duo priofa, quce Ποῦ 
᾿ capite conjunximus, intelligitur ex eis quie fequuntur cap. 


9 feqq. collato Plutarcho in Philopoem. p. 360 fq. Quo 
pa&o equites Achzorum exercuerit Philopoemenes, cuni 
Prafe&us equitum effet ab Achaeis nominatus, docuit Po: 
Jybius in rebus Α. V. 545. lib. X. c. 21 fq. ubi vide quae 
&dnotavimus. Nunc, Prator creatus Achsorüum, (cont 
cap. tO, 7.) univerfa difciplinam militarem apud popula. 
res fuos reftituit. 

Vef. 1..— Perf. 1. τριῶν ὄντων τρόπων &c. Conf, lib. IX. cap. 14 

Verf. 4. Verf. 4. τοῖς yop πλάστοις &c. Pluribus in locis vel 
totum hoc fragmentum vel partem ejus Lexico fuo inferuíft 
Suidas: vide fub voc. Ζῇλος vel Ζηλοτνυκίχ, ᾿Αλαζνεία, 

- Ἐσκούδαζον, Ὑπερέχων, Xoppyla. —' Ibid. ὑπεγεγόνει. 
Sic recte Suid. in ᾿Αλαζονεία. Mendofe ὑπερεγεέγόνει fcribi- 
tur apud eumdem in Ζῆλος. 

Vel 7. — Vf. 7. Of γὰρ ποδλιοὶ &c. Fragmentum hoc ih ora 
Codicis Vrbinatis fcriptum efteo loco, ubi legitur Excer- 
ptum Antiquum, quod proximo capite nono exhibemus, 
Idem fragmentum habet Suidas in '"Ex3e«rpígovsi, & In 
Θεατρίζω, ubi diferte Polybio auctori adícribit, 

Cap. IX,, CAPVT IX. 

"Vet r.c Ζῇ τ. τὴν ἐκ τῆς ἐπισκευῆς ἁρμογὴν τῶν (xiv, üptl- 
dndinem armorum. ἔχ concirinitate fabrica. Cafauboni eft 
hzc verfio, quam probans REISKIVS , — videtur, inquit, 
κατασκευῆς hoc loci legendum effe, non ἐκισκευῆς, quia 
"hic prima cos/iru&io €? fabrefatfio armorsm Üignificatur, 
quz eít κατασκευὴν» non autem corruptorum f'eparatio, 
quie eft ἐπισκευή. Videtur idem Cafaubonus quoque fpe. 

* ftaffe.* — Vtique non fatis adparet quzenam boc loco vig 
* fit vocabuli ἐπισκευή. Nam de wéparatioue quidem armo. 
Tum non agi, reCte vidiffe videntur Cafaubonus Reif kius. 
que : 


AD POLYB. XI. 8. 9. ,' 1$ 


que: & ex Plutarcho in Philopoet. p. 560. difcimus, non 
tam reparata tunc effe arma Achzorum, quam prorfus 


adum 
Verf. t, 


Toutata, ut, cum antea ad quríoriam tantum & velitarem . - 


pugnam effent inftruéti, nunc Philopoemenis hortatu ad 
ftatariam firmamque pugnam fefe compararent, clypeos 
atque fariffas pro brevibus fcutis lanceifque fumentes, & 
galeis, loricis, ocreifque corpus munientes. Neque vero 
idcirco ftatim κατασκευῆς pro ἐπιοκευῆς reponere aufimus, 
quod iplum vocabulum ne fatis quidem commodum hoc 
Joco videtar. Videndum igitur, an ἐπισκενὴ nunc.ea fere 
notione ufurpetur , qua verbum ἐξισκευάςζειν nonnumquam 
ufürpatür pro fferuere jumenta , clitellas jumentis imponere. 
Nempe fimili ratione ἐπισκευάζειν vel ἐπισκευάζεσϑαι τὰ 
ὅπλα idem fortaffe füérit ac ssprr/9ecSi«. Cum quo con 
fentaneum eft, quod ficat nunc duas res in armis requirit, 


tjv λαμπρότητα καὶ τὴν ὡρμογὴν, fic mox verf. 4 ait, ὅτα 


κἂν Td; κνηῃρίδας ᾿'χεριτίϑοτωη, σκοπῶν ὅπως dpapvian xx) .^- 


eri Beysos ὑπάρχωσι. Id'fi placet, erit ἡ ἐκ τῆς ἐπισκευῆς 
ἀρβογὴ τῶν ὑκλὼν ea commoditas armorum , ut , cum indu- 
enter, bene apta fint corpori. Ceterum idem vocab. ἐπ 
σκενὴ infolito aliás ufü, fi modo vera fcriptura, I. 19, 9. 
occurrit pro ἀποσχευὴ, fupelleftilia, impedimenta t rurfus. 
que I. 72, 3. fynonyma fere funt ἐπισκευαὶ & χρορηγίαχε 
Perf. 2. ταύτην ποιήσωιντο περὶ τῶν ὅπλων. Cum omhes 


Verf, 3. 


vulgo τερὶ τὴν τῶν ὅπλων darent, Reifkius fufpicatus erat . — 


«ερὶ τὴν γάνωσιν τῶν ὅπλων. Paulo inferius (verf. 7.) τὴν 


dy τοῖς ὅπλοις πολυτέλειαν καὶ σεμνότητα dicit Polybius. — — 


7,4. μετενέγκαιεν cum Vríino correxit Caáfaub. Vitiofe uere 
ἤνεγκεν ed. 1. cum msstis, 
Verf. 3. ὠφοληϑήσεσϑοι recepimus ex dug. Et defide- 


rari vifum eft paffivum verbum, ad τοὺς βίους relatum. oQe- 


ληήσεσϑα; edd. cum ceteris msstis. 

Perf. 4. ἔφη dd». ἔφη οὐ δέν ed. 1. imperite & 
invitis noftris codicibus. «- : Jbid. ἐξοπλισίαν cum Vrf. 
correxit Cafaub. d£orA«c/ky ed. 1. cum msstis. Sic rur. 
fus verf.:9.: «— bid. dpapur eorumdem virorum 

dili- 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Veri. 4. 


Vert. 6. 


Verf, $. 


16 .ADNOTATIONES 


diligentiz?. debetur. Mendofe apapsa« ed. r. conféntienti 
bus libris. 

Verf. 5. τὸν ϑώρακα,  Neceffario requirebator arti- 
culus, quum & preecedens nomen & proxime fequens fuo 
quodque articulo effet inftruCtum, alterum articulo faemi. 
nini generis, alterum generis neutrius. De vi verbi dia- 
λαμβάνειν diximus ad 11.33, 5. — bid. xaJ χρεώτερω 
mundiora. Cum Scaligero fic correxit Cafaub. quamvig 
καϑαρσιώτερα cum codicibus noftris omnibus Suidas 
etiam agnofcat, qui Καϑαρσιώτερα, λαμπρότερα interpre- 
tatus eft, ὃς ipfa hec Polybii verba retulit. De vocab. 
x49 4peioc vide Polluc. VI. 27. & Zeun, ad Xenoph. Cyro- 
ped. p. 38. Potuit a librariis litera C cum C permutarí, 
quz nonnifi levi lineola tranfverfa ab illa differt, conf, ad 
XII. 3, 1. Ceterum adverbio καϑαρίως aliás utitur Polybius, 
VI. 3, 4. XV. 5, 5. diverfa quidem notione, ἢ 

J'tr[. 6. τῶν πρὸς τὴν xpsíxv; τοῦ pro τῶν habet ed. x; 
invitis noftris msstis. | 

Verf. 8. ἐνεδείκνυντο, digitis monfirarimi, Perperam 
&ysdeixy. Reg. G. — 7614, Articulum τοὺς ad κεκαὔδλωκισμ, 
recte adjceit Cafaub. cum abeffet ab ed. τ. & msstis. Men- 
dofe κεκαλωπισμ. fimplici À ed. x. Reg. F. νεῖ, Tub. — 
lbid. διακλίνειν. dixxAeivery ed, x. imperite & invitis noa 
ftris codd; 

Verf. 9. ἐξοπλισίχες ruríüs cum Vríno correxit Cafau- 
bonus, cum effet ἐξοπλασίαες in ed. 1. & msstis, ut verf. 4. 


CAPVT X. 
Verf. 2. περὶ éxéivoy. παρὰ habet Aug. in contextij 


.. fed fuperfcripta vera lectio ab eadem manu. 


Verf. 3. εὐπερίκοπτος: Mendofe εὐτέριπτος ed. x. Aug, 
Med. Reg. F. G. Tub. Vef. (ied in Vefont. punctis nota. 
tur, ut mendofum vocabulum.) Hinc acute Cafaub. it 
ora Bafil. ,,Legebam «gi17oc, inquit; fed membr, Vrb. 
aUrspíxoxTos. Sic ὃς Vrfinus corrigere jufferat; nefcimus 
utrum fuo ex codice, an ex Suida, qui ita apud Folium 

egit, 


AB POLYB. XI. 10. 11. 17 


legit, Sicut antem πορικοκὴ e£ omnis exterlor ctiltus ho. 
minis, adparatus veftium, füppelleCtilium, famulorum &ec. 


: (de quo vocab. diCtum eft ad VI. 53, 6. fic surapínoxToq 


dicitur, qui ἐπ omni exteriori cultu & adparatu fimplex eff, 
& fme adfeG'atione ; five, ut Erneftus in Lexico Polyb. 
interpretatur, facilis , comis, fimplex adeuntibus, wt mihil 


— ἢ 
Verf. 3. 


faperbur appareat , uil unde invidia ei fieri poffit. In eam. . | 


dem proríus fententiam, de eodem Philopcemene verba 
facieus Nofter X. 25, 5. jurdy κατὰ τὴν τερικοπὴν dixit. 

Perf. 4. ἐγκατέλοικε fuiffe in cod. Peirefc. docuit Va. 
le&us: & recipere hoc, ut commodinsy non dubitavimus, - 
ὀγκατέλιπε edd. cum noftris codd, 

Verf. 9. ἅμα μὲν cuvéta£s, * *, — ,Sopplendum " 
detur &uo δ᾽ évónvads/* nRiSK. — e eonjeCtura cum ex 
eis confirmatur, qu& contindgo fequuntur, tum ex eis quim 
Plutarchus babet p. 361. . Ac fape non minorem curam 
nune exercendis peditibus impepdiffe Philopaemenem con 
fencaneum videri debet, quam antea equitibus: de quorum 
exercitatione copiofe Polybius dixit X, 9r-fq. coll. c. 24, 
6 fq. Cafaubonus in latina verfione lacunam ite fuppleve 
rat : fimul quid faciendumillis e/fet pracipiebas, 
E? dileEus agere incipiebat. — Ibid. Dele pantinm, quod 
pof μῆνας temere in contextum noftrum irrepfit. — bid, 
πρὸς τὸν τύραννον, adverus. Machanidam, Lacedamonio,, 
TUM iyranuune , de quo mox. ZEN 


CAPVT XL " 


ΓΝ 1. κατατεϑαῤῥηκώς. Corrupte satrsfppuke Reg. 
F. G. Vef. xare3pixdc Tub. — bid. γίγνεσϑον. yevée2en 
Suidas in Kar' εὐχὴν» ubi verba ifta Polybii recitat. -. 


. Op. 2t. 


Vetf, 1, 


F'erf. 2. Τεγέᾳ cum Scalig. correxit Cafaub. -Toyafe Ve a. — 


ed. 1. Aug, Vef. Tub. τῇ γαίᾳς Reg. F. G. — foid.-re9g 
Aaxsdesuovíovg in accufativo cafu requirebat conftans δὲ 
Polybii é aliorum fcriptorum ufas... Etiam hanc emenda: 
tionem Cafaubono prziverat Sesliger, — 104, ἀειφαιννέ: 

Polybii Hifior. T.F, 8 ew. 


a ADNOTATIONES' 


oc 6c ὀπυφιαυούσης Reg. F. G. Veíont- e—  Jbid. rper. 


Verf. » 


Verf. 4. 


Male προσῆγεν Suidas lo. 
J'erJ. 3. ζεύγη. Temere ge ed. T. - d 
Verf. 4. κατὰ dà τὸν αὐτὸν καιρὸν Φιλοποίμην ὅζο. Aciem 
Philopomwis 89 pugnam cum. Machanida ad Masténeam, 
quam hic exponit Polybius, ad regulas artis bellicse exe- 
git & explicavit Carolus Guifchardtus in Memoires Mili- 
$aires 'Tom: 1. cap. 10.: — Jbid. κατὰ μὲν τὴν ἐς τὸ 110. 


" σειδῶνος ἱερὸν. φέρουσαν. - Partim Vríine hoc debetur, par- 


: tim Cafaubono.- Mendofe «vá μὲν ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος ἱερὸν 


Φέρουσαν ed. τ. confentientibus msstis. Hinc Vrfinus κατὰ - 
μὲν τὴν fcribere juffit, de ceteris nil monuit. Scaliger.» 


: ed μὲν τὴν ἐκ τοῦ Ποσειδῶνος lapoU:correxit, quod ferri ρος 


vef. 6. 


e? 


fet, nifi ex verf, ς fq. & cap. 14, 1. itemque ex Paufanise 
lib. VIIL c. 10. difceremus, non ad ipfam urbem, :fed-ex - 
eliquo ab urbe intervallo feiffe 4llud Aeptsmé templum. 
Quare tenendam utique Cafauboni rationem duximus, ὡς : 
70 pro ἐκ τοῦ ícribentis, quod & res ipfa, & fequens no- 
men ἱερὸν poícebat. Ceterum ad τὴν Φέρουσαν portomne 
cum Cafaubono, an vías intelligas, per fe parum intereftc : 
at non tam poría, qoam «ia pe» & ὃς τινα τόπον Ῥραρεῖς 
dici videtur. 

. Verf. 6. μετὰ dà τούτουρ. Sic rete Cafanborus, neíci- . 
maus an ex τὺ. Sic certe perfpicue etiam codex Aug. & 
Veíont. uera μὲν τούτους ed. 1. & Med. μετὰ τούτους, abs. 
que conjunQione, Reg. F. G. Tub. — bid. κατὰ τέλη 
cum Ν᾽ κίϊηο correxit Cafaub. — Cortupte xaráAs ed. 1. cum 
msstis. Kít'autem τέλος apud Tecticos (Arrian. p. $6. Ae- 
lian. cap. 9.) pars phalangis, coníftaus locbis five decuriié 
128. quarum quaeque 16 viros habet, adeoque oterüino- 
siris 2048. 

. Jbid. παρὰ τὴν τάφρον. Foffz inter Mantineam Tege : 
emque avertendze aquae cauffa du&tee meminit Thucyd. V. 
64. de qua íiepe pugnarunt inter. fe Mantinenfes & Te-- 
gest», quia, utramlibet ad urbem deferretur aqua, mub : 
fa dammum ea urbs inde capiebat. — Sed hmc quidem 

| foils, 


—— — ——— -— — 


- AD POLYB. XI, 1I.- | 7 89. 


fofía, qoam hic Polybius dicit, nunc certe aqua vatua erat, Verf, 6 . 


᾿ utdocet e 15, 4. — Ibid. In ἐπὶ τοῦ Ποσειδίου libri con 


fentiunt omnes. conf. verf. 4 - lbid. συνάπτουσαν Tor 
ὄρεσι. συνάπτουσαν σὺν τοῖς ὄρεσι ed. 1, cum msstis, 
Przpofitionem, quee ex precedente verbo temere repeti. 
ta videtur, monitus ab Vrfino delevit Cafaubonus. | 
lbid. τῇ τῶν Ἐλισφασίων χώρᾳ: — Ortelius cora - 


rüuptam vocem credit, δὲ peritiores videre jubet, an AK: 


die  Phiafii legendum fit: effe enim Phliafios.in Eiide, 
Afleucimur corruptam, & Phlisfios Elidis cognofcimus. Sed 
quantum fitas illorum binc diffat?. Conjecimus 'EA:xa- 
«ἴων. Ab Ἑλικοὺς Ἑλικάσιος, ut a Φλιοῦς Φλιάσιος, Ἄνας 
φυροῦς ᾿Αναγυράσιός, Θριοῦς Θριάσιος.  Helicuntis mentio 
eft apud Plutarchum in Agide & Cleom. pag. 815. edit, 
Wechel] Κλεομένης ἐξῆγε τὴν δύναμιν, de τὴν ᾿Αργολικὴφ 
κακουργήσων" ἐκέϑεν dà καταβὰς ἐπὶ τὴν Μεγαλοπολιτιὴ 
se] deirya ποιησάμενος [Δειπνοποιησάμενος] περὶ τὸ. 'Pof- 
guy, εὐθὺς ἐπορεύετο τὴν δὶ Ἑλωιοῦντος ἐπὶ «τὴν πόλιν. 
nempe Megalopolim.* ἄπονον 108. — Pro Poftioy apud 
Plutarchum füfpicati eramus Ze/ziey vel Ζοίτειον ex Paufan, 
VIL 27; p. 654. &.c. 35. p. 671. coll; Steph: Byzant. effe 
legendum, cum in eamdem fententiam Mofen Solanum 
etiam incidifle vidimus. Quam vero '"EJuxovvra vocant 
Plutarchi codices, eamdem elle atque ZZe/iffontem vel He: 
lffuntem Paufanize VIII, 3. Ρ. 692. & 111: 30. init; p; 661. 
coll. cap. 29. extr..cum Lubino, Bryano & Dacierio, Plu: 
tarchi interprete, credere fas eft; Turm vero, fitum Helif- 
fontis fi fpeCtes, quo pacto a Danvillio ex Paufania defini 
tus eft, probabile utique videbitur, ab utroque oppido nod 
differre. EJucQovyra Polybii. Qusenam autem ex tribus 
diverfis vera fit fcriptura, id quidem, aliis deficiehtibus 
monumentis ;. quis definiat? Si copje&turse locus eft, Paüs 
fanise codicibus patior habebitur fides, quippe in quibus . 
plus femel idem. nomen eadem fere ratione fcriptum 


eccurrit, A 
"Bi ΝΣ UNS 


quem 
ves. 7. 


Cep. XII. . 
| Verf. 1. - 


29 ADNOTATIONES 


Verf. "1. ἡγῶτο Avpdioc. Facile adfenimur Reifkio, $ 
᾿Δυμοῖος fcripfifle Polybium, idquein contextum velimue 
feceptum. — Jbid. ἐπαλλήλοις cum τῆ correxit Cafaub. 
Mendofe ἀπαλλήλοις ed. 1. cum msstis. In Vefont. aote 
vers leRtio alteri fuperfcripta ab eedem mans. 


C A PVT. XII. D | 
Verf. x. Perfpe&te fane, fi quid nos quidem videmus, 
12d hunc veríumigxrSE:1v8 fic commentatus eft: 4In vul- 
Ἔλα sgnofto Caíauboni ταραϑιόρϑωσι. — 1a Herv. & 
Aug. fic eft: ἅμα dà Τούτῳ συνάττον Oy. καλὸν" (Aug. κα- 
Wc) divos παραγενομένην τὴν τῶν ὑτεναντίων δύναμιν. Οὐδ 
le&io bona erit, fi unam literem mutaris; duas -expgnxe- 
Tis. Legendum enim videtur: ax ὀὲ τῷ (vel, utin aliis 
Codicibus fuit, ἅμα δὲ τοῦ. nam veteres (at Polybius qui- 
dem numquam] ἅμα cum genitivo perinde atque cum da. 
tivo conftroebant: unde confluxit illa duplex leCio τοῦ 4& 
'φῷ in unem vitiofam τούτῳ.) ἅμα δὲ τῷ igitur σύνοπτον ἤδη 
φιιλῶς dvor παραγενομένην τὴν τῶν ὑποναντίων δύναμιν. 
quam primum igitur tam prope accefjerant. hoftium copie, 
et dare gerfpicueque po/feut oculis cerni.^. — ρος Reif- 
fius. In le&tionem, quam ex codice Auguftano cum Bce- 
€lero retulit vir doCtus, codices confentiunt omnes : nam 
quod καλὸν éox pro καλῶς ee habet editio Hervagi, 
temere & invitis msstis (noftris quidem cunCis) factum 
eft. Qusm parediorthofin uni Cafanbono tribuit Reif kius, 


jus longe maximam partem sb Vríio Cafaubonus acce- 


perat. Is enim fic ad hunc locum notaverat: Forte, ἅμα 
di τῇ τε evrdareiy ἤδη καιρὸν εἶναι, παραγενομένων τῶν πεν. 
"tyríu» δυνάμεων.“ Οὐ: abfque ulla mutatione, nifi quod 
ψῷ τοῦ δυνάπτειν pro τῷ T€ συνάχτειν fcripfit, adoptavit 
"Cafauborius, & latine fic reddidit: Po/iquam prope erant 
᾿'δοβεε 85 committende pugna. tempus jam aderat. Ác pot- 
'erat quidem videri füo loco'hic ftare verbum CV/KTTEI», 


᾿ς quod & aliás de hoftibus cwm is eo funt st pugsam con- 


suitant ufürpatur. Sed vides, quot & quantis mutatio. 
nibus 


AD. POLYB. XI. 1I. 12. | 388 


nibus fuerit opus, ut unum illud verbum, ἂς id ipfum ne ye ;,- 


ea quidem forma, quam codices agnofcunt, (hi enim σώμα 
exrov, non συνάπτειν habent) fervaretur, Et curatius fi 
fpeCtes, ne ita quidem commodum, ut prima fpecie vide- 
ri poterat, efle hoc loco ipfum illud verbum íntelliges : 
nam fi in eo jam erant hoftes, ut prelium committerent; 


Don tempus nunc admodum opportunum erat'ordines ob- . 


equitandi.& verba ad milites faciendi. Denique ex eis 
' qua moy exponit Polybius, fatis intelligitur, is cos/pe&iss. 
quidem jam fuiffe hoftes, fed nondum ín «o fuit ut ρα 
bum. committerent. Itaque ficut facillimam expeditiifimam- 
que, fic verifümam judicavimus Reifkii emendationem, 
& in contextutn recipere non dubitavimus.: σύνοπτον εἴων, 


ip con/peG'u effe, familiaris Polybio locutio, vide Xl 20; ' 


9. IL. 3$, 9. VIL. 17, 4. XXII. n, 9 - 

Ibid. ἐμφαντριῶς dà τοῦ παρόντος κινδύνου. apte ad dr. 
monfirandus quanam vis atque ratio c//st prajestis ceria- 
winis. Citat ifla. Polybii verba Suidas in 'Ejxvrmbc, cu- 
jus tamen vocis vim minus recte expreflit adjetta inter-. 
pretatione évyeyrimiso δὲ προπόντας. 


" 


Verf. 2. καὶ πίστιν correxit Cafaubonus; do&e id Vaf. 3 


quidem utique, & íagaciter: fed teneri fortaffe potuerat 
debueratque confentiens librorum fcriptura δὔνοιαν καὶ 
πλείστην, in qua ne opus quidem erat, ut καὶ particu-- 
lam cum Scaligere delendam cenferemus, quippe quae 
perísepe eadem ratione ad nomina, praefertim multitudinem 


aut magnitodinem fignificantia, adjici a Polybio folet. 


vide Adnot. ad I. 20, 6. 

Ibid. παρέστῃ re&e Cafaub. cum Vrüno & Suida in 
᾿Ανγιταράκλγσις. Mendofe πάρεστι ed. τ. conféntientibus 
noftris codd, —  Jbid. y/yvea cu. yavée au. Suidas ibid.— 
Ibid. πορακελευαμένων correxit Cufaub. cum Scalig παρα- 
πολευόμενον ed. I. cum msstis. 


Perf. 3. ὅτε λάβαι καιρόν. Sic ante Reifkiom Scaligen Verf. 3. 


jam correxerat in fuo libro, 
ΝΞ B3 Vof. 


3 


----- 
Ves. 4. 


Verf. 6. 
Verf. 7. 
e 


Cv. xu. 
Vet. 


Vet. s. 


43 ADNOTATYOKRES 


Verf.'4. ὑπέδειξεν. Conf. ad 11: 39, 12... — Δ. 
προσμίξων perfpeCte cam Vríino Cafaub.: πρὸς μᾶζον e ed. 
J. cum rnsstis. 

Ferf. 6. Tapavrivav. Vide sd IV. 77, 7. 

Verf. 1. τοὺς wap! αὐτοῦ "Tapuyrívouc. παρ' αὐτοῦ τα- 
ftituimus ex msstis noftris, 4] in hoc confentiunt omnes. 
“παρ᾽ αὐτῶν edd. quod defendi quidem poffet, fi addice- 
rent libri. —  Jbid. Vocabulum T«pxvrívoug cum o&o fe- 
quentibus verbis, τὸ μὲν οὖν ufque ἀνδρώδης 3v, temere 
tranffiluerunt codices Reg. F. G. Vef. Tub, ' 


CAPVT XIIL ! 
Verf. 1. προσγιγνομένων tacite correxit Gronov. &'me- 
tito tenuit Erneítus. Mendofe vpoyryyop. ed. 1. 2. cum 
msstis. — Jbid. τὸ wap ἑκατέρων ξενικόν. Neceffario re 
quirebatur articulus , qui commodius fane ante παρ᾽ éxar. 
ftare videtur, ubi etiam a Scaligero pofitum videmus, 
quam poft, ut placuit Cafaubono. Quod ξενικῶν habet ora 
ed. 1. id nullus ex noftris agnofcit codicibus. 

Verf. 2. ὃ κίνδυνος οὗτος. Teneri utique conftans 
haec codicum leCtio potuit, Nec tamen pertinaciter repu- 
diemus οὕτω c, quod cam Vrfino Cafaubonus ceterique edi. 
tores probarunt. —  4bid. xx9' ὁποτέρων ὁ κονιορτὸς 
Tpxmjcsrc4. Vulgo omnes xa" ὁπότερον edd. & mssti. 
καϑ' ὁποτέρων ícribendum monuit Reifkius, interpreta. 
tionem adjiciens, contra quos, quorum in tergora fugien- 
$ium. Bic (ane & V. ὃς, 1. ἐπεὶ dà τὸν μὲν κονιορτὸν ἑώρα 
«ατὰ τῶν ἰδίων Φερόμενον. 

Fbid. διὰ τὸ ἀμφοτέρους ἐπὶ πολὺ διακατέχοντας 
dy τῇ μάχῃ τὸν ἐξ ἀρχῆς τόπον. διὰ τὸ ἀμῷοτ. ex conjet, 
edidit Cafaub. pro &d μὲν. ἀμφοτ. in quod cum ed. 1..- co- 
dices corfentiunt omnes, — Tum vero pro διακατέχοντας 

vulgo dixrgéxovrag hahent edd. cum Reg. G. Vef. & Tub. 
Qua ratione quum prorfus non cohzereret oratio, lacunse 
fignum poft dv τῇ nx, inferuit Cafaub. quod tenuerunt 
pefteriores editores, ὃς deeile videri verbum τηρᾶν ait 


Reif: 


AD 99. Y-B, XI: 12. 13. 93 


Woifkius: quamquam zgre intelligitur, -quo pato, qui 
difcurrib, is dici poflit. fationene /uam tenere. 1mmo haud 
dobie probanda fuit Vrüni emehdatio ῥιακατέχοντας, quam 


fao in codice inveniffe ille. videtur: certe perfpicue ita. 


babere. Augníüanum noftrum confirmare poffümus , licet 
esotare hanc lectionem ex eo cod; neglexerit Boeclerus. 
FEamdesnque Ja&tionem. ἃ fratre fuo ex neícimus quo mssto 
codice- notatam. retulit Gronov. in. notis msstis ad oranr 
exempli fuse editionis. Sic etiam dare debuerant Reg. Εν 
ἃ alius codex,.quem Memeniasug vooat Gronevius, im 
quibus mendofe diaz &g fcribitur; e quo deinde alii 
διατρέχονφας. illud € runt, quód habent editi. Eft au- 
-tem. peropportanum & proprium jn hac re verbum x«ré: 
qe τὸν ἐξ ἀρχῆς τότον, . fed pro fimplici verbo compofi- 
tum duaxaréye» aliis quoque amat frequentatque |Poly- 
bius , velut II. 17, 5. 11. 70, 3: IV. 55, 6. & mox Xl.15 5 
At ne fic quidem fatis emendata atque integra videri debet 
oratio; quandoqmidem διὰ τὸ verbum in infinitivo modo 
poftulat , folum participium. non patitur. Itaque fortaffe: 
ὡὰ τὸ μένειν. ἀμφοτέρους ἐπὶ" πολὺ διωκατέχοντας legen-. 
dum; & veftigia verbi μένον» videri poffunt in illa perticas 
la μὲν latere, quam. codices agnofcunt omnes. - 

. εν 4. σὸ τῳράκαν, conf. ad- V. 6o, 7. | 

Verf. 5. τῶν Toig τυράννοις πολιτικῶν ὑκοτωτγομέ: 
ψῷν. Cafaubonus in verfione latina: quam plebs aliqua wr- 
bana tyrasao fubdita. Ad grzca, quum vulgo inde a. 
Cxfaubono fic-nude legerentur τῶν. τοῖς. τυράννοις ὕποτατ- 
τομένων, bzec monuit REISKIVS: ,,Herwagius & Augu- 


m— 
Verf. 4. 


Verf. 5, 


fianus τυράννοις πολεμιν v ὑποτατ)ομέναν. — Videtur - 


Polybius dediffe : τῶν τοῖς. τυρώννοιφ πολωτικῶν, (fcil. ὄχλωνᾳ 
quod. preceffit) ὑκοτατ)ομόνων.  Conferuntur hic inter fe 
quatuor-genera hominum bina utrimque inter. fe & paria 
ὃς imperie. Ex una perte-ftant oives , ex altera mercenarii. 
Civium duo funt genera, alii pro libertate dimicant, alii 
pro domino. . Rurfus in mercemariis alii regibus, alii pop 
lis liberis operam in.bello locant, Ut ergo (fic .colligit. 

B 4 Poly- 


Ve. s. 


Verf, 6, 


Verf. ^ 


Verf. 9. 


Chp. XIV. — 


Verf, t, 


Vef. 2. 


Verf. 3 


34 ADFOTATIONES 


Polybius) primi ad fecundos, fic tertii ad quartos babent. 
Primi fortiter dimicant, fecundi fegnius ὧς ighavius: fic 
tertii ad quartos. [hoc dioit: fic tertii rurfus fortiter, quar- 
ti fegnius & ignavius.] eA] (ünt iidem ac weA/rat 
Et voutinói ὑποτατ)ομένων idem eft, tranfpofitis vocabu- 
lis, atque oreras/7ouévevy πολιτικῶν, quomodo aliás ordi- 
pari verba vulgo folent.^ — Eodem modo πολιτικοὶ Areic 
sa] πε opponuntur ξόνοις, 1, 9, 4. Ruríufque L 75, 2. 
φοῖς μισϑοφόροις opponuntur πολιτικοὶ ἑπ πεῖς καὶ πεζοὶ), 
ubi eodem errore, qui boc loco ótnes invafit libros, plu. 
res codices (inter quos eft Aug. ibi nominare obli. 
ti fumus) πολομεκδὰρ pro xoXr exhibent, Et paffim 
aliás fimillima ratione lapfos οὔθ librarios, ad eumdem lo. 
cum mopuimus  - 

Ibid. ὑπεράγειν. Rarioris ufus verbum, idem fonans aq 
ὑπερέχοιν, ut Suidas notavit, | 

Verf. 6, ἐπ᾿ ἐκείνων cum Vríno correxit Ceaob. | 
Mendofe ἐποιειμένων ed. 1, cure msstis.— Jbid. οἷς δ᾽ ὑπέρ. 
e; perperam abeft ab Aug. Reg. F. G. γεῖ, Tub. interce. 
ptum ab extrema fyllaba vocis preecedentis. 

Verf. 7. ὀπκιβουλεύφαντας. ἐπιβουλδύοντας Suidas in 
Δημοκρατία.. 

. Κη. 8. d δὲ τῶν μονάρχων ἀσφάλεια &c. — Repetit 

banc fententiam Suidas in Δημφκρατία. 


CAPVT XIV. 

Verf. τ. Swpaxivac,  Corrupte ὡραμίτοο ed. I cum 
msstis. conf, c. 11, 5. 

Ferf. ἃ. ἐν à δὴ κωωρῷ cum γε, correxit Cafanb. ἐν 
ᾧ θὲ καιρῷ edd, cum msstis, — Ibid. τότε. — »τότε in tam 
parvo fpatio poft ἐν d xe«pà. non admodum terfum eft, fed 
Polybiani tamen coloris/^ nx1sKiva, — Ibid. παρὰ τὴν 
φῶν ἡγουμένων ἐμπειρίαν. conf. IX, 12, 4. & XL 16, 7 fqq. 

ἤν, 3. vpesdáves ree Cafaub. cum Scaligero, spe 
Óéivet ed, 1, cum mestig. “» Jbid. μᾶναρ wap! αὐτόν, — 
sorte «ug pid id eft, ἐντὸς éaured, Jui compos manere." 
RE 


AD POLYB. ΧΙ. 13. 1j. — 25 


. AREISKIVS. Pariter Scaliger Yap αὐτῷ' corrigere juffe. 
rat, At non videmus quidni παρ᾽ αὐτὸν eadem notione te. 
neri poffit; cum & aliás fzpe παρὰ cum accufativo cafu 
eadem notione atque cum dativo ufürpetur. ἐν ἑαυτῷ dd. 
paye ait X. 40, 6. — bid. τὴν τῶν εὐτυχούντων ἄχρι» 
eízy. Mendofe ἀτυχούντων ed. 1. cum msstis. Correxit 
Cafaub. cum Vrfino. De ἃ & εὐ inter fe permutatis conf, 
δὰ ΠῚ, 90,8.  . 
Verf. 6. Poterat fortaffe teneri ὁ μὲν οὖν Μαχανίδας, 
mam ὅς aliís paffim pleonaftice fic pofitam illam particu- 


----. -- 
Verf. 3. 


/ 


"Yet. & 


lam videmus, velut ΠῚ, 41, 2. XXIL. 12, 8. XXXVII. 


35 33. 
Jbid. τοὺς μὲν κατὰ κέρας ὑπεραίρειν, τοῖς dà κατὰ πρόσι 
Ψτὸν ἄγειν. Conítans hzc eft codicum omnium fcriptu- 


r3, in qua nihil utique defiderari videtur: 4/ios (nempe - 


ex hoftibus) a latere cingere, adverfus alios a fronte duce- 
ss, vel, alis a fronte figna inferre. ὑπεραίρειν τοὺς πο- 
λεμίους xard κέρας idem eft ac Uxspxepay vel weguxspay, 
de quibus verbis diximus ad XI. 1, 5. sempe partem fuae 
aciei producere utra frontem aciei. hoftium, €9 circa latus 
koffiums circumducere.: conf. V. 85, 3. In eamdem fenten- 
tiam, fed paulo divería dictione XL rz, 7. de C. Claudio 
verba faciens Polybius, milites /umens, eit, qui in dextra 
corus ia pofirema acie flabant, xa) τὸ λοιὸν ὑπερᾷρας Tio 
δίας παρεμβολῆς, προσέβαλε κατὰ κέρας τοῖς Καρχηδ4- 
ylo;c , circumduxit eos circa laevum. Romang aciei corum, 
δὲ a latere adgre[jus “8 Poenos. Reifkius hoc noftro lo- 
co, videns Hervagium ὧς Auguítanum codicem dare τοῖς 
δὲ xard πρόσωπον ἄγειν, probavit τοῖς, fed id ad ipfius 
Macbanide copias, non ad hoftes retulit; & τοῖς ait hic 
loci idem ε atque σὺν τοῖς, μοτὰ τῶν παρ óxvTQU. lta» 
que & paulo ante pro τοὺς μὲν κατὰ xsp. legendum τοῦδ 
μὲν putavi, cum coru /uo aciem. hoflium. ample €$ in- 
dudere; | Nobis nil opus vifum eft, a codicum lectione re» 
cedere, Verbum ὑπεραίρει accufhtivum cafum requirit 
quo fignificantur ii, ultra quos producitur vel circa quoa 

B 5 circum- 


4 


“3 
Nerf, 6. 


vef 


Cep. XV. 


Nerf, 3. 


Verf. 3. 


46 iADNOTATTONITES- ^ 


circutiducitur.pars aciei," Ae videri'qukle pete&- Relf-.- 
kii ratio confirmari eis verbis. ας Vc05; 9, Jegimul 
τοῖς δ᾽ ᾿Ἰδαυριοῖς ὁ ὑπερῴραρ᾽ ἐκ «λαγίν- ποιοῖτο. envi pos. 
dy. "Nam ilii quidem-meio ἸδΑσριοῖξ: idet eft ur σὺν -τῷῖς 
ὙΔσριοῖς.» GircuituéfuGlis Tiiyriis: a latere 9nmafó doffes: at 
nimirum accuíarivus eafus ibi ex praecedentibus intelligi 
tur τοὺς: vaNrocrdc;- Hiyrtos: circvuidicoid circa getofiav 
fuos , qui a fronte oppafiti erai hof, 

Fexf! 1: συνεχχυϑαὶς coribxit. Usfanb. com Vaf. Men 
dofe. συνεγχυϑεὶς' Aug. Reg ; Vefont, -Pejus. evrsyv3elo 
ed. f; —— ibid. ὥθκοερ- οὐν αὐτὸν φὸν Φόβομιδεο," Accufas: 
tivi abfolute pofiti:'.qüo'de genere paflim .monuervat 
»rammeatRE e. τ svn MPa $20.95 0. «QV 

DIETE ΝΞ eo “ΝΕ a vid 
ZEE -Ὁ A ΒΥ. T. XM... nC o. ce te nl 
" Ferf: 4. ἔφευγεν οχ' ed; 2. Gt amsstise tevocaviimus, 5 
«τοὴϑ d); 'ἄφυγεν Cafanb. ὅς feqq. onm εῆπον ὅδ. canffs: 
Bbid. ὑκοστείλας αὐτόν. - Sio pariter codd: omaes. cum eda 
I. a&$ró edi Cafaulo & feqq. —. ΤΩ. ὑπὸ τὸ τῆς. Φάλαγνι 
qoc xépuo;: v0:abeft eb ed. 1. Regiis.Bt Ve(ont;.-ReGe ad« 
jecit Cafaub. cum- Vrfin. &b Aug. forte & δ εἶκ.. — | Zeidà 
παραγΠίλαρ εὐϑέωφ. Verbum: ταραγ[εἴιαρ» quod-ex cone; 
je&ura hic: inferere: Vrfnus -juffit, per errorem. bis -pofi-- 
tum eft in ed. Cafanb; femel hoc: 1000 ;.-tutn. turías- poft. 
aAÍves. Priori looo delevit deinde Gronotiua, ὅς nonnifi. 
poft xA/vew retinuit. Poterat utrimque; indice REISK TO, 
abeffe, fi pro xA/vesy legeremus  sàérory, . ,,Quo.admiffo, 
ait, erit τοῖς πρώτοις τέλασε idem quod σὺν τοῖς. πρώτοις τέ- 
Asav.* — Pro κλίνειν temere ὅὲ invitis: msstis.apívem. erat. 
ined.1. fn eamdem cum Reifkio cogitationem jam olim 
Incidiíffe Scaligerum videmus, qui κλίνων in ora fui libri 
eorrexit. 
Verf. 3. ἐκλειφϑέντα recte Cuanb. cum Vsb.- Aug. & 


Wer, ἐκλειϑέντα ed. 1. Regii, Vefont. Tub. — bid. τό. 


«0A Perperam τόκου ed. ἧς Reg. F. Vef. Tub. 


' | m Perf. 
e 


——— —9 My ». ap guacupewme 


ΣῊ 4. "Quaylhrac αὐτοῦ παρεκάλει ϑαῤῥεῖν καὶ 
βένειν. αὐτοῦ, ibi, ingenio debetur Cafauboni, & verum 
utique videtur. 3«djeiy xa) μένειν idem eft ac μένειν Sag. 
pras. Difficile di&ui fuerit, quam vim ἢ. 1. habere pof 
fit pronomen αὐτοὺς, nifi dicas, τοὺς Φαλαγῆτας αὐτοὺς, 
phalaniritas folos, opponi ei quod mox fequitur ἀναμξι 
Sed ne id quidem fatis commodum videtur. Perfzepe vero 
in adverbio αὐτοῦ lapfos librarios obfervavimus, in αὐτοὺρ 
perperam mutantes. Vide Adnot, ad IV. 81, 5. V.24, 1. 
Poft (aAoy/;xiv commodius delebitur comma, quod pre- 
ter necefítatem stjecit Erneftus. — Joid. veiéio dos. Men- 
dofe ποιῆσϑωι ed. τ. Reg. F. G. Vefont, 

Ferf. 5. Πολυβίυ dà τῷ Μεγαλοπολίτῃ. 2 , Rete Po 
hybinrs hunc a noftro hiftorico diftioguit Cafaubonus. [in 
Indice rerum memorabilium in Pálybii Hiftoria contenta. 
rum.) "Videtur Noftri aut patruus aut avunculus fuifle, 
Erat enim mos Grecorum hic, ut natu maximum libero, 
fun ex avo paterno, fecundum ex avo materno ,- aut pa- 


truo, sut avunculo nominarent; quod in noftro item hi.. 


ftorico videtur eveniffe. Non poffe Polybium noftrum hic 
fignificari, ex eo patet, quod Polybius, de quo b.-l. com- 


memoratur, vir dicitur fuiffe ufu militis; füba&us, δὲ pru-- 


dentia atque auCtoritate praeditus, quod aetatem indicat 
maturam. Contigit antem hoc prelium, quo Philopoeme- 
nis virtus rem Achzorum (uftinuit & Spartanam graviter 
perowHit, auno fecundo Olymp. cexrirx. Polybius autem 
hiftoricus nofter Fragm. [Legat.] Lv11. dicitur una cum 
petre legationem ad Ptolemzum Philometorem fufcepiífe, 
cum nondum per. aetatem honores in republica gerere pof; 
fet; idque honoris Achseos. ipi contuliffe in gratiam pa- 
tris, ductos memoria meritorum, quibus Lycortes eos fib 
obftrinxiffet, Incidit ea legatio in annum quartum Olymp, 
€xL1x. Quod ft ergo Polybius hiftoricus tum adhuc ado- 
lefceus fuit, gevendae- reipublicee. nondum per leges ido. 
neus, qui potuit fex & viginti annis apte. vir jam confir, 
matus & fenio propier qn adolefcentim fuiffe? Nullus 

tamen 


c— 
Verf. 4. 


Verf. 4. 


Verf. 5. 


38 E ADNOTATIONES. 


tamen dubito, ex hoc loca parum iptellefto veterum 
nonnugllos commentos efie fabulam de longiffima Polybii 
noftri aetate, ultra nonaginta annos prodgCta.^ RELSKIVS, 
— Polybium eum, qui hic memoratur, a fcriptore noftre 
fuiffe diverfutn, extra controverfiam eft pofitum. Ceterum 
qgpin Reifkius fabulam ait a nonnullis proditam de Poly- 
bii vita ultra nonaginta annos produCta, ueminem:quidem - 
neque ex veteribus fcriptoribug, nec ex recentioribus, novi 

tnus, qui id commentus fit; Duo δὲ oCtoginta annos vixiffe 
Polybium, Lucianus in Macrobiis cap. 32. sit, ὃς neminesa 
videmus ab eo diffentientem. Videtur Reifkius, Lucianum 
ante oculos habens, ex uno verfu in alium aberraffe ocu. 


: lis Poft Polybium, Hypficratem liftoricum coinroermorat 


νει. 6. 


Lucianus, quem duo & nonaginta annos vixiffe tradit. Dao, 
verba τῷ MaeyaMoxoA/ry:abeíle 4 codice Memmiano sit 
Gronovius: sgnoiunt illa verba noftri codices omnes oum 
editis. 

Di. : “τοὺς. ιαμεκλινόσας τὴν φυγύν.. mer asi devitaffim 
fegam, hoc eft, son-pafí effemt fe in fugam. cam. tsliquis 
impt|li.* REISK. — Netnpe active famendum hic e& no. 
men (vy), pro compulfione $n.fagam. Atque. itá non opus 
eft, ut cum Scaligero corrigamus diaxexjux. πρὸρ τὴν. ᾧυ- 
yjv. — lbid. τὴν ἐκανοδον.. τὸν dxwyed. ed. τ΄ insle &.- 
invitis msstis. — bid. iu δωόγματας, " ἐκ τῷ. ἀμόγμῳτγος, 
malimus cum Reifkio. 

Perf. 6. καταβαλόντες ric σαρίσσεις, Com Vtüto 
correxit hoc Caufaubouus. Confer Sixti Arcerii Notas ad. 


; Aeliani Ta&. c. 32. Adde quae monita funt ad Polyb. II.. 


69, 7. Mox XI. 16, 1. omnes in πκαταβαλοῦα, τὰς σαρίσ-, 
σας confentiunt: unus Áug. in contextu καταλαβοῦσι ha- ὁ 
bet, fed xaraBaA. sb eadem manu fuperícriptum inter 


: lineas. 


Ve 7. 


Verf. 3. ὅτε 4. dà utique, non à. hic requirebatur, 
De confufione iftarum particularum cum. aliás diximus, 


| tum αὐ ἐν 90, 18: 


4 


Verf. 


AP POLYS. XI. 14. 16. 29 


- γῇ, 8. κατα τὸ τέλος. — , Hoc mibi fnfpefum. Num 
κατὰ τὸ βάϑος ὃ aut xard τὸ εἰκὸς ἢ mihi ibi erat aqua, 
quam iamen in fofja e//e confentaneum erat. Vel etiam xa- 
τὰ τὸ τέως, pro ifle quidem tenipore?* mz1skIVS, — 
Nihil] horum fatis placet: nec tamen fatis idoneum vide. 
tur id quod vulgo habent omnes, Aliis fane εἰς τέλορ, 
son κατὰ τὸ τέλος, pro Latinorum pror/us, omnino, uritar 
Polybius. — ,Forían τὸ J4poc notavit Cafaub. in ora Ba- 
fiL idque in verfione latina exprefferat. - De foffa iíta con- 
fer di&a ad cap. 11, 6. 





| CAPVT XVL Cap. XVI. 

Vesf. 1. "χρένου, "χρόνον ed. 1. tesoere & invitis msstis. Verf, x, 
 Jbid. ánpupévéy. — Hoc eft, προσδοδοκημένον καὶ τ επο- 
ϑυμόνον.. Rarior hic ufüs verbi ὁρᾷν, cum fignificat ex- 
fpeBlave , votis δὲ cupidis ocalis rem. accefJere.^ ππλδκ. — 
Bbid. ὑπάγειν, fuccedere, bene habet: nec opus videtur, 
Ὴ ἐπ £46,» corrigamus cum Arcerio ad Aelisni Ta&. c. 
33. & Grenov. in Notis msstis. — bid. καταβαλοῦσι τὲς 
σαρίσσας. Vide notata ad c. 15, 6. 

Verf. 3. υἱ μὲν προδιαλελυχότες quc τάξεις τῶν Λακε. Verf. a, 
διωμονίων,. ἐντὸς τῆς τάφρου καταβαίνοντες, πρὸς 
ὑκερδεξίους τοὺς πολεμῆυς ἀποδειλιάσαντες, ἐτρέπον. 

70. REISKIVS, poftquam le£tionem editionis Hervag. & 
cod. Aug. retulit, ἐν τῇ τῆς τάφρου καταβαίνοντες, (quae 
eadem leCtio eft codicum omnium,) —  , Vnde colligo, 
ait, Polybinm dediffe ἐν τῇ τῆς τάφρου καταβάσε, 
ὄντας, Cm c[feut in defcen/u 7075, h. e. cum jam defces- 
derent in foffJam , E9:ad' imam ejus profunditatem procedé- 
vtut.'^ — "Tum vero, cum πρὸς τοὺς ὑπερδεξίους τῶν πολο. 
wv ἀποδειλιάσαντες ex Vrfini conjeCtura edidiflet Cafau- 
bonus, probavit idem nE:iskivs Hervagianam lectionem, 
in quam confentiunt Reg. F. G. & Tub. πρὸς τοὺς ὑπερ- 
δεξίους τοὺς πόλεμίους προδηλώσαντες. Quorum verborum 
hanc effe ait fententiam : ,,Cum Lacedamoniorum primi or- 
dines jam im una valle efent , figuificabaat clamore Juis fo. 
S dalibws 


Φ, 


49 APNHOTATIONES 


ἘΞΞ dalibus poné fequentibus, (bi fant. ὑπερδέξιοι; qut Ἧι 1. com- 
enemorantur ; nam pofteriorés ordines altius ftabaut Aquam 
primi, in vallem illi imam jam .progreífi; ) fignificabant 
igitur koffes, h. e. propinquos effe £ichaos, qui pone la- 
bium feu proje&am & eminentem foffie oram te&i in ar. 

emis adhuc fteterent, nunc autem procedebant. in ipfam 
oram foffz», & ex elto telis & contis füppofitos hoftes pe. 
tebant. Clamore igitur amicos fwos.pone in/equentes ad- 
snonebant , adeje hoffem, fugiendum eje, 9 cum ipjis- illis 
verbis fugiendi initium faciebant." — Hoc Reifkius; cu- 
jus ratio, acuta fane aliqua ex parte, in ceteris quanta ha- 

' beat incommoda non effe neceífe atbitramur ut exponamus. 
Nobis, omnia momenta circumfpicientibus, tali modo refin- 
gendus.corruptus locus videtur, preffo.quantum.fieri pot- 
eít pede infiftendo codicum ícripturse: οἱ μὲν προδιάλελν- 
sors; τὰς τάξεις τῶν Λακεδοιμονίων ἐν τῇ τῆς τάφρου xa- 
φαβάσει, ἀναβαίνοντας πρὸς ὑπερδεξίους τοὺς πολι- 
διίίους προδήλως ὄντας, ἐτρόποντο. ld eft, cum.ii ex 
dLacedamoniis , qui ἐπ defceu/u fofjg ordines folvesant , ad. 
fienderent nunc. adveríus hoftem) qui manifafle ἐπ Juperionj 
loco flabat, ἐπ᾿ fugam averfi funt. Videntur tamen bre- 
vius & contraCtius hzc, quam pro Polybii ftyloj expofi- 
ta: ac nefcimus, an five librariorum culpa interciderit hoc 
loco nonnihil, five ab eo, qui hec Excerpta compilavit, 
reíeCta fit pars aliqua narrationis Nempe & aliás fatis 
oftendit ille homo, potioris momenti ipfi vifas. effe obfer- 
vationes,.monita atque preecepts, quibus hiftoriam fuam 
diftinxit Polybius, quam ipfam rerum geftarum narratio- 

mem, Pro προδηλώσαντες, quod eft in editione Hervagia- 

- ma, Scaliger aut nefcirhus quis alius vir doctus in ora li- 
bri Scaligerani fcripfit προδήλως ὥσαντες. Verbum cxoder- 
λιάσαντες Cafaubonus ex veríu. 6. haufiffe videtur. Pro 
vulgato καταβαίνοντες, καταφαίνοντες habent Reg. F. G.. 
Vef. Tub. confufis.literis β & Φ. ob. fimilitudinem prenun- 
eiationis, eui ad(ueti erant illi librarii; 


ι 
0&4 Ἢ 


& B -PIOAX Be XE «16. |. 8i: 


Frf.5.. εὐθέως qap traosBákexi τὴν «eppty- ὁ Φιλοπκοί. vest, 4. 
ga. Veriti eramus, ne invidere videremur Cafauboni inge- 
Zio, Íi repndiara docti; viri emendatione, quz» percommo- 
4a videri poterat; écabrofum codicum fcripturam revoca : 
remus ; prasíertim cum illud novee periodi initium 'O- δὲ Φρ΄ 
λοποίμην nihil prorfüg is procedente oratione .habeme-vides - 
retur, quod ad illud referretur. Sed. itesum iterumque rey 
irgentes totum locnm, & cogitantes morem Polybii, non mev- 
so longiflimas eGendi fiepe periodos, fed etiam aliis in- 
terjeGis orationis membris illas intercidendi, ac poft .mul- 
tes vesborum ambsges interruptum orationis filiám de: 
Auo-:adnectendi. .centinuandique, ;veram putemus REIS- 
κεν fententiam, probantis - illam. editienis Hervagiangs 
Ífcripturam,. quae praecedentem. periodum his verbis termi 
(Ὁ &j&- δὲ. τὴν ἀγχήνοιαν σοῦ προεστῶτος, ὃς εὐθέως xot. | 
βάλονο (Gne φροεβαλλετο mavis oum Aug. & Regiis) τὴν 
φώΦρον. Et diatim. hanc. fecuturi füeramus rationem, nii. 
πε συϊδαι óc:ignerarent plerique-libri, Aug. Reg. Εἰ G 
Vef. 'Fub, :.Sed.facile etiam. intelligitur, quo paéto idem 
articulus , qutm cum οὐδ. τ, perfpicae habet.codex Me- 
diceus: excidere. in aliis potuerit,. nempe & terminatione 
.vocis-precedentis:ánterceptus : Quad vero deinde nova 
incipitut- periodua:a. verbis. Ὁ. δὲ, Φιλοποίμην,  perípecte 
idem REASE2YS.mOnuit:-,Periodus hec, a longiflima 
interje&ione diftrafta , : continuatur. demum p. 885,.19. 
(initio cap. 16.] in illis Πλὴν ὁ ψε. Φιλοποίμην &c.. quo 
.-wetba hic occceptam, fed asbruptam, & multis interme- 
diis interpellstam orationem quafi a primordio repetunt ὅς 
inftaurant.^ —. Nempe ope illius particule» πλὴν refümitue 
& cum sbrupto in fuperioribus initio periodi rurfus con- 
.neCitur oratio, eodem modo atque faepius alis repetica 
ex faperioribus particula dà fatum vidimus; de quo gene- 
re.cum fiepe alis, tum in Adnot. ad L 29, 6. monuimus 

. Abid. οὐ προϊδόμενος τὴν τάφρον , nil cavens f/ofam, woo 
eria fim, : conf. ad 1. 49, $ 


9- . — c2 € LJ ^9 — 5. 9 9  *^ . ὦ a. 
8 
Ld 
b - 


$2 . ADNOTATIONES 


wet; 7014. οὕτω συμβήσεται καϑῶν. Haud dubie ex hog 

orta eít mendofa codicum Vrb. & Aug. fcriptura ovroo, 

unde deinde alii fimpliciter οὐ, alii οὐ τούτου fecerunt, ' 

Reifkius $r;üfpicatus erat, quam particulam iterari hic 

putavit ex luperiori oratione. Quse nobis quidem minus 

- vommoda ratio videtur. οὕτω eft hoc cafu, in hac kypo- 

ἐκεβ, tunc, tum vero; & refertur ad praecedentem perti- 
culam ej, ut fsepe aliás. m 

bid. τὸ προειρημένον νῦν. Articulum cum ed. 1. igno- 
rant fcripti libri omnes; reCte vero ἃ Cafaubono adjectus 
videtur; nec enim carere eo poterat oratio. Quid fpe&a- 
rit Vrfinus nefcimus, cum fcribendum monuit zpeeipyud- 
vov ἦν. Reifkius omnino legendum contendit τ à «76 w 4. 
γον μὲν νῦν, γιγνόμενον dà τότε. 

Verf. 6. ἐκ παρατεταγμένων ἀπολύσει, infirutia jam 
acie [tfe recipiet, ἀπολῦσαι ed, 1. Reg. F. G. Vefont. Vo. 
luerunt ἀπολύσαι in optativo: fed re&e ἀπολύσει cum Vr. 
fino correxit Cafaub. Sic mox διαβαλᾶ vel djaBdRer in 
indicativo modo ; & paulo ante, ei προσάξει. | 

Ibid. καὶ μακρὰν αὐτὸν ἐμπειρίας diu Baar. da- 
βαλᾶ cum Scaligero fcripfit Cafaub. διαβάλλει ed. t. 
cum rmsstis, quod defendere fortsfe aliquis poffet, prae- 
fens tempus notione füturi, quamvis prsecefferit futurum, 
Sed ἐμπειρίας hoc quidem loco non ex Cafauboni emenda. 
tione eft, quod imprudentibus nobis excidit ut fcriberemus in 
fcholio infra contextum: habet eamdem fcripturam etiatà 
Hervagiana editio, cum qua confentit codex Med. Ce. 
teri quidem codices, Vrb. Aug. Regii, Vefontinus, (ne- 
Ícimus an & Tub.) ἐμπορεία habent, quam in corrupta 
fcripturam deinde verf. 8. omnes conféntiunt, muEISKIE 
ad hunc locum talis eft adnotatio: ,Forte καὶ [ante ga- 
wpay αὐτὸν} & διότε [ante χωρὶς ὅλοσχ.} debent inter fe 
ftationes permutare, ut fit: διότι μακρὰν ὁκυτὸν durea- 
píac διαβαλῶν καὶ χωρὶς &c.  Aptum eft hoc dr; ex 
συδλογισάμενος, [ verf. 5. ἕκαστα συλλογισάμενος.) Sed adhuc 
euga διαβαλᾶ hzreo,  lntelligerem μακρὰν ἐμπειρίας 

éxvrés 


Vet 6 


AD. POLYB. XI. τό. 53 


ἑαυτὸν BeAd, vel ἐκβαλέϊ, ad verbum , fe jaciet procal ex- Vete 
perientéa, h. e. exponet fe criminatiomi imperitiz, — Intelli- 
gerem quoque τὴν ἑαυτοῦ ἐμπειρίαν διαβαλέι, ipfe fuus 
ferum uum is. defpeE'um invidiamque adducet. Num ite» 
que fic dedit au&or: ἀπολύσει, καὶ μακρὰν ἀποστάσει, dido 
4i τὴν ἑαυτοῦ ἐμπειρίαν ὡαβαλέ;, καὶ χωρὶς &c. Paulo poft 
fequitur μακρὰν δαυτοὺς δόντες ἐμπειρίας, qua eft proba & 
ad intelligendum aperta dictio. — Haec &isK1vs: qui 
quoniam ferendam atque etiam commodam judicavit dictio» 
.hem μακρὰν ἐχυτοὺρ θόντες ἐμπειρίας non videmus cur ad 
.Slteram illam μακρὰν αὐτὸν (id eit ἑαυτὴν) ἐμπειρίας διαβα» 
λό offenderit, Sane fi participium ὄντα fübintelligas, die» 
fac ἑαυτὸν μαμρὰν ἐμπῳρίας ὅ ὄντα, fatis conftare ifti di- 
, &ioni Sramimnatica ratio videtur. Et quamquam rara aliás 
.& vix audita fit di&io hujufmodi, μακρὰν ἐμποιρίας ὧν» 
peritia deflitutus, fetenda tamen fortaffe {οι ac tota 
phrafis cum Cafaubono ita exponenda, quémadmodum in 
fcholio füb contextu retulimus: & vulgata fcriptura, és- 
.seglac, preefidium inveniet in eo quod cap. 14, 2. praemoe 
nuit feriptor nofter de infigni motnenpo quod, imperato. 
rum five ἐμπειρία five ἀπειρία ad exitum belli folet confer» 
re. Quod fi coptra ἐν καρδίᾳ legamus, e quo proxime 
detorta altere fcriptura ἐμπορεία videri haud fane improba- 
biliter poterat; plare utique hoc loco mutanda forent, 
quemadmodum i in fcholio fignificavimus: & μακρὰν éxv- - 
τὸν ὀρῦνομ ἐν πορείᾳ fortaile denotare poterit mimis /ong8 ' 
progredi, eo progredi, unde difficilis fit rectptus, (conf, 
cap. 17, 4.) quod tamen pertinacius urgere quidem nofi. 
mus. Ceterum in corrupto difficilique loco, ubi omnia 
circumfpicienda tentandaque remedia fünt, meminerit ve» 
lumus eruditus le&or duorum aliorum Polybii locorum, 
quse. quoad fingula quidem verba fimilitudinem nonnullama 
οι esa phraíi, in qua nunc hzremus, videri poffunt ba» 
bere; videatque, an ex illis aliquid fortaífe fubfidii ad Ie- 
vandam five hujus verfus, five verfus octavi difficultetem, j 
peti poffit. IV. 12, 11. μακροὺς 6 ὄντας ἐν κοροᾳ καὶ διαλϑο | 
Polgi Hiftor. T.V II. C λῳιμώ 


ai δι 


Nerf. 7. : 


Verf. 8$. 


Vef, 9... 


94 | — &DHOTATIONEÉ. 


λυμένους, eft, longo €9 interrupto agite incedentes. . V... 
22, 1. ἐυστἀραβοηϑήτους καὶ μακροὺς αὐτοὺς (id eftéavreoc) 
χαραδιδόνοι τοῖς πολεμίοις, eft, longo €? minime ad fubfi- 
diandum [ibi invicem apto agmine ducere. exercitum, aique 
βάρ Jt Juosque hoftium. telis temere exponere. 

. Jbid. τὸ νικᾷν. τῷ νικᾷν ed, 1. perperam & invitis 
ansstis. 

- Perf. 7. παραταξάμενοι μὲν, οὐκ ἀξιόχρεως 4 &c. La- 
cunse fignum nullum adjecerant füperiores editores. In 
verfione tamen Cafaubonus defectum ita fuppleverat: φαΐ 
ubi aciem jdm infiruxi//tut uam, cognito pofiea 
 Woneas fibi ad dimiicaudum cum kofle vires non. εἴ. 
eryevídsc as fupplendum verbum ὑσέλαβον exiftimavit n 
Viger. — mEiSKIvS: ,Forte, ait, vapara£dpdyor μὲν, 
χωριαϑέντεφ dà; νομίσαντας οὐκ ἀξιόχρεως «vis. αὐτοὺς 
δω. “4. «Ὁ | 

Verf. 8. V aspdy ἑαυτοὺς. δέντες ἐμκαιρίας Cafau- 
bonus: “αν ipforum eo pa&to vei bellica. imperitiam pro- 
fef. Nos ἐν vopsía interpretati fumus. Vide notáta 
«d verf, 6. Poft ἐμπειρίας delendum fortaffe fuerit diftià- 
Gionis figpoum .: .:. 

Verf. 9. ἐν οἷς δ ned μάγηρφα φυμβαίνει ok yovpd- 
yeu * *. ἐν ei; δὰ, non dj, codices omnes cum 
ed. 1. Scaliger, nullam cuni. fricionem fignificans, 
fic correxit, ἐνίοις δὲ καὶ μέγιετα συμβαίνει τοῖς ἡγουμένοις, 
bon videmus quam fententiam fecutus. —' REISKIVS$: 

aut eQiRaador, ait, aut βλάπτεσϑαι, aut fimilis 
Dinitivos Cafanbonus videtur ὀνείϑη προσγίγνεσϑωι τοῖς 
ψουμένοις legifie, quod etiam non itnprobem.". (€ — Lacü- 
wwe fignum Cafaubonus inter συμβαίνει & τοὺς ἡγουμένους 
interferuerat, quod nos poft ἡγουμένους rejecimus. : Parum 
refert. Nos quidem fufpicati eramus, verbum &u «p & y &iy 
*defiderari; quam eamdem etiam Gronovio videmus fuiffe 


fententiam. 


"4 


κως 8000 co :44APVT 


AD POLYBe XI. 1617. 18. 35 
CAPVT XVIRL . " Cap. XVI. 

Pekf. 1. Τιλὴν 9 γε Φιλοκοίμην.  Referuntur μᾶς sd Vef τ. 
illa verba Ὁ dà Φιλοποίμην, quie cap. 16, 5, ex codd. msstis 
teftituenda fünt; quemadrhodum ad illum locum monut- 
mus. conf. o 23, 2. — bid. τροπὴν γάρ. Eamdem coh- 
Jan&ionem ín fuo libro adjecit Scaliger. 

. Perf. 3. κατὰ τὴν τοῦ διώγματος καράπτασιν. τὴν vet j 
articulum ignorant mssti cum ed. 1. Merito eum ex inge. 
nio adjecit Cafaubonus. παράπτωσιν reCe fcripfit idem 
Cafaub. confer IIT. 115, 11; & ibi notata, adde hoc cap. 
verf. 4. Perperam vàpx πτῶσιν ed, 1; & rassti; 

Verf. 5. τὴν ἐλπίδα. Abeft artic. Regiis & Tub. minus V&f s 
teCte. — Ibid. τῆς σωτηρίας. Perperam ἑλκίδα dmi τῆς 
σωτηρίας ed. t. cum msstis; Importunam prepoliionem 
delevit Cafaub. cum Vrfirio, 

Verf. 7. Dubitare licet, utrum poft τάφρῳ re&e po- vet ).. 
fita fit diftin&lo, quam ibi babent edd. cum msstis, an poft 
ἐνεργῶς fit reponenda, ut ad καρήλαννε referatur hoc ada — 
verbium. ' 


CAaAbV?T XVII Cap.X Ville 


Perf. 4; Σιμμίαν. Σιμίαν * nunc & veri: 6, edd: & vef à. 
inssti, excepto Reg. G* in quo ütrobique Συμίαν. — Ibid. 
οἷς ἐχρῆτο τότε, παρεισκίπτων Bx τοῦ πέραν τῆς τά. 
Φρου τὴν ἀντιπαραγωγὴν " ἄζωϑεν τῷ τυράννῳ. Alienum 
utiquefab hoc loco verbum παρεισπίττων videtur; Satis 
opportunum |foret z«grmTsiwv, quod [δῆς Reifkiug, 
hifi defideraretur aliquid ad οἷς ἐχρῆτο τότε: taque nobis - 
videtur vel οἷς ἐχρῆτο τότε παρίπποις fcripfiffe Poly: 
bius, quemadmodum mox verf. 5. eofdem; Polysenum δὲ 
Simmiam , πάρίππους Philopoemenis dicit; vel οἷς ἐχρῆτο 
τότε παρασπισταῖς; ἃς fortaffe poft καρασπισταῖςφ Vera 
bum ταριτπεύων adjecit, quibus e duabus vocibus mai 
le detortis & in unam contra&tis ταρειστίττων fecerunt 
librarii." Sed, ut dicam quod res eft; prorfas fuperfluumg 
fuerit five zapizTévw».[ive quodvis aliud participium ; quod 

C 3 fiv 


30 | ADXOTATIONES 


ἂν 


Verf. 2. * five adjicias, five omittas, defiderabitur tamen utique 

etiambum verbum finitum ad τὴν ὠντιπαραγωγήν. Et com- 

; mode fane ἐποιεῖτο füpplendum fufpicatus eft Reifkius, 

. Quod fi verbum hoc ése;éire in locum vocis ἄπωθεν füb- 

.ftitueremus, adverbigm hoc quidem a nemine magnopere 

defideraretur; fed difficile fuerit intelle&u, qui faCtum fit, 

**  uUtnotum & obvium verbum éxo&re in XxoJsy mutave- 

fint librarii; quare hanc quidem vocem, quae nihil utique 

 jneommodi habet, nequaquam folicitaverimus. De verbo 

.axoJé cogitafle Cafauborium, ex verfione ejus adparet: 

in adveríam prorumpeus ripam, Ltyraanum in altera ripa 

. 7 — e regione obequitantems arceve C9 inde expelisr e inflitit. 

Sed quo patto ftru&cturam orationis intellexerit , . difficile 

εἶδα eft. παρεξήλαυνον ἀλλήλοις ἑκατέρωδεν, ait Plutar- 

chus in Philopoem. p. 362. ὁ μὸν διαβῆνοωι καὶ Φυγῶν, ὁ dà 

τοῦτο xwAUco4 βουλόμονος. De. Simmia ὃς Polyano idem 

. Plutarchus fic fcribit: owagmae τῷ Φιλοποίμεν, παρῆσαν 
«μαχομένῳ xa) συνήσειζον. . 

νεῖ 3. Verf. 3. ᾿Αναξίδαμὸς. — ,Videtur in nomine Zsaxi- 

. dati error accidiffe, non quod fieri non potuerit, ut duo 

quidam cognomines eidem pugnae caítris in adverfis intet- 

ει ὦ effent; fed quod credibile non eft, Polybium neutrum eo, 

- rum aliqua nota ab altero diftinxiffe./* nki1ski1vs. — Pan- 

:]o po& verf. 5, ubi idem rurfus Zfhaxidamus, Machanidae 

!comes, commemoratur, 4fwaximandrum  nomipavit Ca- 

. ifaubonus in verfione latina, cafüne nefcimus an confi- 

*lio. Ibidem vero Erneítus 4fnaxidami nomen repofuit. 

νεῖ. 4: — Perf.4. covayay dv du μεταβολῆς ὁ Φιλοποίμην αὐ. 

8. De συναγαγοὶν nihil monuit Reifkius. An intelligen- 

dum frxov? xERNESTVS: συνάγειν τινί, congredi cum 

'eliquo cominus, nifi pro συναγωγὼν αὐτῷ legendum συν- 

“ἔπτων αὐτῷ." — Nos quidem συνελαύνων cogitaveramus, 

's(x. μεταβολῆς. videtur efle equo ἐμ orbem circumatto ? quo 

'filicet incurfio füa in Macbanidam effet impetuofior.** 

BEISKIvS. — ἐκ μεταβολῆς eft conver/us, conver/o equo. 

Nempe cum id unice ageret Phüopoemen, ne fupersta 

' : . foífa 


---- -- ὦ» ——aÓ— 


AD POLY, XX. 18. 19. $7 


------ 
foffa elsberetur Machenidas, confentaneum erat, ut preever- ver. ς. 


tere eum femper nonnibil curfu ftuduerit : itaque, fimul tran. 
fltum ille tentavit, converfo equo in eum invectus eft. 
Jbid. ἐκ διαλήψεως. Sic bene correxit Groriovius, 


& fic habet codex Vrb. Mendofe ἐπ διαλείψεωσ ed. 1. 2. . 


cum ceteris msstis. De iita phrafi conf. dicta ad 1I. 33, 
6. — bid. iv χειρῶν νόμῳ. Imperite οὐχερῶν νόμῳ Reg : 
F. G. Tub. δὲ Vefont. a pr. manu. 


F'erf. 7. Τεγεχτῶν reCte Cafaub. cum Vrb. Aug. & Vr. ; Verf 7 


fn. re γε αὐτῶν ed. 1. Reg. F. G. & Vefont. a pr. manu. 
F'erf. 8. συνεβάλετο. avvef)zA.ere malimus cum Vt». 


Σ 


Verf, 8. 


fmo. — bid. τῆς ἃ ἐχομένης correxit Cafaub. cum Vrín, . 
τῆς ἐρχομένῃς ed. 1. ταῖς δεοχομέγαες Vrb. Aug. Reg. r. G. : 


Vet. fos δ ἐχοριέναιες Tub. ] ΄ 


CAPVT XIX. Ὁ. XIX. 
Prieter reliquos codices msstos, babet rurfas hoc Ex-Argumen- 


cerptum «tque id fequitur ufque ad cap. 33. codex nofter 
Regius E. Laudem Hannibalis, que hoc cap. contine. 


t 


tur, perfecutus eft Livius XXVIII. 12. in ejufdem anni ab . 


V. C. $48. tebus, in. quo anpo verfatam hic effe Polybii 


hiftoriam intelligitur ex confecutione Excerptorum Anti- , 


quorum ex hoc libro XI. Conf. Polyb. XXIV. 9, 5. 
Vetf. Y. καὶ τὴν δύναμωνι — Verba καὶ τὴν h. Ι. defunt 
Reg. F. G. Vef. & Tub, 


Verf. 3. éxxaidsxa πολεμήσας ἔτη Ῥωμαίοις. κολεμίσαρ. 


Reg. F. G. Vefont. ἔτι pro ἔτη Aug. Reg. F. G. Vefont. 
Ῥωμαίοις cum Vrüno cortexit Cafaubonus: fic vero per- : 
fpicue dedit Reg. E. Ceteri Ρωμαίους cum ed. 1. de qua. 


conftru&tione verbi πολομῶν diximus ad I. 15, 10. Quod 


sutem /edeciss annos dicit Polybius, omne tempus com- - 


ple&itur, quod in Italia Hannibal confumfit, quemadmo. 
dum ipfe etiam fatis indicat. Livius XXVIII. 12. tredecim 


annos ponit, nempe qni excurrerunt a prima invafione Ita- , 


liz ad hunc annum, in qdo nunc verfatur hiftoria. Quod | 


frgiemdecim annos Polybius fcribit XXlV. 9, 4. numerat - 


C 3 ' — fimul 


| [zn 


,͵ 38 | ADNOTATIONES 


A fimul λημδαΐ ab V. C. 535. quo Saguntum expugnavit Han. 
nibal, — Jbid. καὶ τρὸρ ἄλληλα, Deeft be V pic Reg. F, 
G. Vef. Tob. ᾿ 

Foid. οὐχ olov ὁμοοϑνέσιν, ἀδλ᾿ odd! ὁμοφύλοις. Satis 
hinc patet; latius patere notionem . vocabuli óuéfvAec, 
quam ὁμοεϑνὴς, quod etiam in Adnot. ad 1. X. 2. monui. 
:nus; ubi pro ὁμόεϑνος, quod ibi, pofüimus , refcriptim 
ὁμοεϑνὴς velimus ex hoc ipfo loco, Í in quo nupo verfamur ; 
cum quo convenit quod T. 67, 3. pro vulgato ὁμοόϑνων 
codex Aug. δὲ Reg. Á. óuosSyG v habet, quod ibi in,con. 


. textum recipi debuerat, De mzEisKir ad h. ]. adnota- 


Verf. 5, 


tione quid fit ftatuendum, viderint do&iores. 4óuosSvéic, 
ait, funt jisdem ἔϑεσ;», moribus, veftitu, lingua utentes; 
ut Graci omnes fünt ὁμοεϑνῶς, quamquam diverfi fant 
origine, ut Cretes, Lacedzemonii, Arcades, Aetoli &c, 
ὁμόφυλοι ejufdem naturae, indolis, habitus corporis; ut 
Celte & Iberi inter fe ὁμόφυλοι erant, non autem eum 
Libybus. « 

- Verf. 6. οὐδὲν ἂν τῶν προτεϑέντων αὐτὸν διέφυγε. αὐτῷᾷ 
pro αὐτὸν habet Reg. E. 

Verf. 1. ἀπὸ ταύτων. ὑπὸ τούτων ed. y. temere & in. 
᾿ vitis msstis, ' ' 


CAPVT XX. 
De rebus hoc an&o a Scipione in Hifpania geftis con- 
fer Livium XXVIII. 12 feqq. & Appianum in Hift. Roma- 
nor. Hifpanienfi cap. 35 feqq. ubi pro. anno ab V. C. 547, 
annus 548. in margine debuerat notari. Sed multis quidem 
modis a Polybii Liviique narratione Appianus diícedit. 

- Verf. τ. ἀϑροίσαντες τὴν στρατείαν. Vide Adnot. ad I. 
Q3. — lbid. ἀπὸ τῆς πόλεως τῆς προσαγορευομένης "TA 
yaq Cum 'HA/y/ac vulgo omnes darent fcripti ediique 
Cafauhonus in verfione ita fcripferat, sos longe ab wrbe 
qnam Elingam (alii Silpéam) nominant. Et nx18 
Ειγα — asLegendum ZuAwiw;, sjt, e Liv. XXVIII. 12. 
neque Jatuit hoc Ονβηθομα, iik Xylandro, Neun 

empe 


AD POLYB. Xi. 10. 20. $9. 


Weepe ἂς Xylander ad oram verfionis germanicss Polybii 
fic notaverat: ,Silpia Livio.^ — At perasque ignota Geo» 

graphis nomina funt HAITTA ὅς CIAIIIA; fed utrum- 
que partim quoad fcripturee ductus, partim quoad pronun- 
ciatienia fimilitudinem vocalium H & I, proxime ad IAI- 
IIA accedit; nifi quod CIAIILA figma literam prsefixam 
babet, quod five.cafü fieri potuit in libris Livianis, five 
eadein ratione, qua, 'quem Hifpani populum Edetanos alii. 
vocant, eumdem alii fcriptores praefixa S litera Sedetanos 
nominant; five quod ipfe Livius, Polybii hunc locum ob 
oculos habens, literam figma, in quam terminatur vox prse 
cedens, fugitivo oculo ad vocem fequentem retulit, aut: 
quod in exemplo Polybisno, quo is ufus eft, per errórem 
repetita fuit litera figma. Eft autem Πέρα fatis notum.Bas- 
fice Hifpani; oppidum, (vpius Straboni, tum Antonine, 
five quisquis eft au&or Itinerari, qui fub ejus nomine pro-- 
diis, p. 411. & Plinio III. 14, 3. memoratum, in ica 
Hifpania, ad Beetim fluvium inter Hifpslin & Cordubam. 
fitum, baud.procul a.Carmone vel Carmona, in cujus vici- 
nia geftas effe res eas, quas ad Elisgam codices Polybia-. 
ni, ad Sipiam Liviani libri accidiffe produnt, Appianus 
feribit in Rebue Romanor. Hifpan. c. 24 & 27. Quibus ra- 
tionibus commotus, .emendationem eam, quam in Ádno- 


tat. ad Appian. p. 335. jam propofüeramus, in contextum Po- 


lybianüm. secipere δι (uus. 

Jbid. πρὸς τοῖς ὑχωρείαως. Libratii, perperam καὶ wp09 
goi; ὑπωρείαις Ícribentes, poít vocem χάρακα aberraffe 
primum fugitivo oculo ad illa verba καὶ xpedénevo viden- 
tur, ox vero in viam. rediiífe. 


Verf. 2. byxéic dà τετρωωσχιλίους. Livius quingentos 


addit, & de hoc pumero convenire fere inter auctores 
fcribit. - Appianus tamen, ab utroque horum fcriptorum 
diffentiens, quisque wmillia babet. . 

ἤν. 3. Κολίχαντα cum Viríno correxit Cafaubonué; 
Mox vero verf. 5. in Κολίχαντος (in genitivo cafu) librt 


s d 
Verf. 4. 


-- 


νεῖ ὦ, 


ναῖ, à. 


confentiunt omnes, conf. XXL 9, 7. Colckam, Colcam, &; - 


C 4 | pre- 


a ^ ADNOTATIONES 


oap priepofits δ᾽ litera, Scoicam & Scadchem votant, Liviat - 

codices ΧΧΨΗΙ. 13. & XXXIII. 41. 
. bid. αὕται δ᾽ eas πε] μέν, Quod fi, verum ei 
αὐταὶ, quod cum ed. 1. habent codices omnes, interpre- 
tandum fuerit fo, vel eraut aetem sosni/i pedites ter 
ille. .Sed id non ferre videtur fermonis ufus. Ferri pot- 
erat εὗτοι, fiid darent libri. δ᾽ ἦσαν ei πεζοὶ μὲν cor- 
reximus ex Vrb. cui proxime accedunt' Aug. Reg. E. & — 
Vrfini codex, δ᾽ ἦσαν πεζῇ ρὸν fcribentes, abíque οὗ 
quod nullo modo fperneridum. Mendofe vero δ᾽ οἱ τοί 
μὲν abfque ἦσαν editum erat, αὐτοὶ δ' ἢ rei) habeht Reg. 
F. G. νεῖ, αὐτοὶ δὴ wee) Tub. 

να. — Verf. 5. rg Κασταλῶνι καὶ eux χορὶ Βαίΐκυλα τότοις. 
Conf. ad X. 38, 7. Nil variant h. L libri, nifi quod Βέπυλη 
λα babet Reg. E. In Reg. F. primo Βαόβυλα faerat, fed 
mox eadem manu correftum Βαίπυλα. Ex Livii ratione 
(XXVIIL 13.) non longe sberst Ca/iaio ὃς Baeuia ab illo 
oppido, prope quod Afdrubal caftra habebat: non item ex 
ratione Polybii,.qui ab wróe Bacwa movijs caftra δεν 
piouerm ait verf. 8 fq. & eo profeCum efie ubi confediffa 
hoffen cognoverat. 

Ve. 6. χε, 6, Verba rà δ᾽ ἐπὶ ufque soduvedety perperasá 
trenfüliit Reg. E. Pro ἔχοντας non opus eft ut ἔχοντα cor. 
rigamus, quod voluit Gronov. in Notis msstis. 

Vef. y. — Perf. Ἴ. dx) τὸ συγχρῆαϑωι κατηνέχϑῃ τοῖς Ἴβυηρσις 
ἐπὶ rà correximus ex Reg. E. Et fic fcribendum monue- 
yant Reifkius ὃς Erneftus. Ciseterum clara in oratione ταῖν 
ras turbas civit REISKIVE, ita δά hunc locum fcribensa 
» Comma poft συγχρῆσϑαι eft ponendum, πατηνέχϑη 70ig 

, A19yes« eft idem atque ματγνόχϑη πρὸς ταὺς Ἴβηρας, defcens 
debat ad Iberos, h. e. invitus quidem; fed tamen eo 'de« 
veniebat tandem, neceflitate coactus, ut Iberis utt, ad ob. 
jiciendam hofti magnam fpeciem, vellet. Dativus, ut aliis 

fiepe monui, eft idem atque πρός τινα vel πρός. τι &c. 

Imo naturalis confecutio verborum perfpicue hzec eft, sar. 

vé i ἐπὶ " φυγχρῆφϑαι τοῦ baud quibus quidem 


verbis 


! AD POLY, XI. 20; 21. ) 4t 


. wetbis es ipfh fententia, ,quam expofuit Reifkius, füb- Verf. 7, 
lbid. Φαντασίαν μὲν παρασκευάζειν. Sic perfpe&e 
utique Cafaub. Φαντασίκ ed. 1. cum msstis; e quo Φανι. 
τωσίς cum jots fübfcripto fecit Scaliger; nihil fane profi- 


CAPVT XXL : Cap. X1, 
Verf. 3. Μασσανάσσην fcripfimus cum Reg. E. Et fo- Ver£ ἕῳ 
let fic fere eonftanter nomen hujus viri Polybius efferre, 
quemadmodum ὃς Appianus. Μασσανίσσαν h.l. edidit Ca-. 
faub. & feqq. Μασσανίσσγν habet ed. 1. cum msstis.. 
Verf. 2. ἴσους τοῖς τῶν Καρχηδονίων. τοῖς cum Scali. Verf. s. 
gero adjecit Cafaubanus, cum abeffet ab ed. 1. & smsstis,. 
Abeffe pole exi&imavit Reifkius; nobis fecus videtur. . 
| Perf. 3. πολλοὶ này ἐν ral; ἀρχαῖς ἀναστρέφούτες διὰ Vert 3. 
σὸ παράδοξῳι τῆς ἐπιφανείας αὐτῶν τῶν ἵππων ὠπέπεσονο 
Quibus repente δὲ ex improvi/o in Pornos irruntibus, mu. 
55 comfeffis dum avertunt fefe in fugam, equis [unt delapf.. 
«αὐτῶν ex Cafauboni ingenio eft. αὐτὰ ed. 1. confentien- 
tübus msstis, αὐτοὶ corrigere Vrfinus juflerat. ἀπὸ τῶν͵ 
Brsow» Scaliger, fpeciofe omnino, In latina verfione pref- 
fo pede Cafaubonum fumus fecuti. Ceterum fatemur, ne-, 
bis etiam atque etiam füfpe&am effe hujus loci integrita« 
tem Certe, alia ut taceamus, quo pertineat illud τῶν 7z- 
χων (vel ἀπὸ τῶν Prwav ἀπέκεσον, haud fane adparet. 
Nam five cum Cafaüboni interpretationem probes, zgre 
intelligitur, quo pa&o five Hifpani five Numidae equites, 
utrumque genus fua arte clarum, dum in fugam fe avet-, 
tunt, egmis fist deíap/i; (nam, telis quidem  Rotnano. 
sum fuiffe deje&os, non dicit;) five ἀπέκοσαν interprete 
ris defecerunt (6, (quemadmodum in Fragm. a Suida con.. 
fervato, neícimus an fatis re&e, interpretati fumus, in 
Reliquiis ex lib. X XXV. cap. $, 2.) mirum debebit videri, 
quae cauffs equites, foga (alutem petentes , commoverit, ut 
iu pedes fefe conjicerent, Livius XXVIII. 13. eamdem 


C 4 rem 


- ὲ 
γαῖ, 3. 


43 .ADROTÀTIONES 

rem exponens, quam hoc capite Polybius narret, pro Po- 
lybii verbis füpra fcriptis haec habet: 47i (fcilicet Scipio-. 
nis equites , ienprovijo in effujos. incurrentes) promii[mum 
quemque , 89 proxime vallum , atque im ipfos msunitores pri- 
mum inveG'um, vixdam pralio. inito, fuderunt, Numida« 
rum Appianus meminit , (Hifpan. c. 25.) tnifis eminus te.; 
lis fuga fe recipientium, moxque conyerfis equis denuo- 


' in hoftem procurrentium. 


Κεφ. 4. 93 δὲ παρὰ νῶν καταβαινόντων ὲν ταῖς Ῥωμαν 
xoi; ἐπτεῦσιν οὐχειρίᾳ. —- , Videtur velites illos defignare,. 
qui pone equites quique fuos in equis fedebant, pugna au. 
tem commiífía δὲ fervente defiliebant, ὅς equos hoítiles 
fuffodiebant, aliifque modis incommodabant hoftibus ; quod 
militum genus e£ A. V. 542. in£itutum: vide Liv. XXVI. 
4.“ REISKIVS. --- De velitum ifto genere situm in hejus 


εὐ fei expofitione & apud Livium & apud Appianum filen- 


tium. Nec Polybius fatis aperte de his loquitur. confér 
cap. 23, I. Ceterum, ipfos equites Romanos promtos δὲ ex- 
peditos fuiffe πρὸς τὸ καταβαίνειν καὶ ταχέως ἀναπηδᾷν dx) 
τοὺς ἥγπκους, docet Polyb: VI. 25, 4. 1n εὐχερές confen- 
tiunt libri omnes, quemedmodum ὅς in εὐχειρίαις, ΧΙ, 13. 
3. Vtroque loco dexéeritatem, kabilitatem , agilitatem, fo- 
lertiam fignificat id nomen. Ceterum de eodem nxirs- 
xIv$s monuit: ,, Videtur εὐχειρήν aliud effe, quam εὐχέρεια ; 
Quamquam ejuímodi fuübftantiva a χοὶρ dedu&ta folent e; in. 
e mutare, ut εὐχερὲς, δυσχερής. Et infra quoque. p. 976. 
35. [XV. 13; 1.) εὐχέρεια legitur eodem fenfu, quo hic 
οὐχειρία, kabilitas agiliter moveudi corporis, 9 armorum 
expedite traC'andorunm. Pag. 1174, 24. [nobis XXIII. 1, 8.] 
evxepía καὶ τόλμη cenjunguntur; [quemadmodum XV, 


- 33, 1. αὐχέρεια xa) τόλμα, ubi velocitatem. interpretatus 
eftLivius, Sed & eodem loco modo memorato, XXIII, 


1, 8. codex Bav. εὐχέρεια, habet: eodemque modo εὐχέρεια 
xe) τόλμα junguntur XXIV. 5, 6. Confer & XVI. 19, 1. 
Jn Diedoro non eumdem modum tenvit - Weffelingius : 
pam p. 588. penult, evxjeraíauc edidit, pro volgato εὖχε- 

27 pereo, 


4 


AD POLYB. XI. 2I. 23. 43 


| fuc, auftore Stephano. vid. not. 82. Rurfus p.658, 7. vei Ξε | 


reliquit vulgatam aüxepíoi.  — Ἐὐχειρία apud Suidam 
exponitur ἡ δια χειρῶν εὐχινησᾷάε, id eft, manuum agilitas, 
Εὐχέρεια vero, εὐχολίκ, id eft, facilitas; qua notione id 
nomen accipitur apud Polyb. VI. 42, 1 & 4. Ruríus apud 


^ eumdem Polyb. XVI. 18; 3;'in vitio ponitur eux gea, ὅς 


cum erepíx conjungitur, denotatque jevitaiem, vel si 
tiam celeritalem, pracipitantiam. 
:- Fesf. X. Ya. ὥλαρ Aug. ἄλας Reg. E. F. G. Vef. Tub. Verf. 4. 
Jbid. τὴν αὐτῶν παρεμβολὴν cum Scalig. correxit Cafaub. 
ὑπὸ τὴν αὐτὴν παρεμβολὴν ed. τ. Aug. Reg. E. F. G. Tub. 
ὑπὸ τὴν παρεμβολὴν Vefont. abfque pronomine. 
': Ferf. 6: ϑαρσαλεώτερον. ϑαρραλδων. Reg. E..— Verf, €. 
. Perf. 7. ὥρμησαν ἐπλινκ πρίνειν correxit. Cafaub. cum Verf. 7. 
Scalig. Sic vero dni |. ἐπὶ τῷ κρίνειν ed, :. Med. 
Aog. Reg. F. G ad : . ^ 


in A P V T. XXI - Cep. XXII. 
De totius. pugnae: ordinatione, quae inter Afdrubalem 
Giíconis fil. & Scipionem pugnata eft, diligenter commen. 
tatus eít Guifchardtus in Memoires Müitaires Tom. I. 
Verf. 2. τὰ δὲ 9yplx, dà deeft Reg, F. G. Vefont. — Verf. s 
Pn. 3. Tj μὲν ὥρᾳ wpecavereivers, nempe τὰς ἐξα. Verf. 3. 
γωγὰρ, quoad koram diei magis etiam extendere. vel pro 
trahere edulliouwes , magis in. longum ductre. (quod aliás 
&xoreíyey grace dicitur) eduliones , id eft, ferius etiam 
educere copias. kanc fententiam & admittere videtur grae- 
cum verbum, δὲ manifefte pofcere oppofitionis ratio; nam . 
deinde, quo die pugnaturus erat, omnia contraria feciffa 
Stipionem oit fcriptor verf. 5. & primo mase eduxi//e, prins« 
quam de egrediendo Afdrubal cogitaret, Sic & Livius in 
terpretatus eft, XXVIII. 14. prior AA/drubal in aciem copias 
eduxit ; deinde δὴ Romani proce[Jere. Ex rarfus: prior fem. 
per. Poeuus copias cafiris educebat. Quamquam ὅς illud ad. 
jicit, quod Polybius non habet: q Posso prius, deinde ab 
Romana — 


$ 
44 | ADNOTATIONEB 


Verf, 3, Komano in cafira copia reduIa,  Rurfusque: prior. feffs. 
flando figmum receptui dabat. — Quse. Livii sdfümenta, ne». ὦ 
fcimus quo pacto, Cafaubonum in errorem duxerunt, ut. 
illa Palybi verba, τὸν ᾿Ασδρούβαν ὀψὸ πωούμενον τὰς d£ua 
qwY&c , contra conftantem & neutiquam dubium fermonis 
ufum, fic interpretaretur; Affdrmbalem vefperi Jemper prio-, 
ret. copias reducere in. cafira; tum ut illa, αὐτὸς euJeg 
τῇ μὲν ὥρᾳ προσανατείνειν , his latinis redderet, ip/e af- 
Juttus. morari is campo aliquamdiu poft Porsum. Οὐ» 
rum interpretationum priorem tacite probavit REIEKIVS, 
pofteriorem difertis etiam verbis vindicare & illuftrare co-. 
natus eft. — 75 μὸν ὥρῳ προφανατείνειν, induit, id eft, , 

-eyarelyey τὸν στρατὸν vel, τὴν ὀπιμονὴν ταῦ στρατοῦ ἐν 
τῇ παρεμβολῇ, μέχρι πρὸς τὴν ὥραν, extendere exercitum, 
h. e. flátionem exercitus, in due infiru&la δὲ in con[peHi 
hoflium , u/que ad feram ve/ptram.* .-- Rurfus in aliam, 
partem difcefht ERNESTVS, in Lexico Polybiano ita fcri. 

, lens: τροσανατείνειν τῇ ὥρᾳ," eodem tempore, quo nempe 
hoftis folebst, educere copias (m. aciem. — ita contextus ju. 
bet; ut opinor.'* --- ludicet eruditus Lector: nobis de δὰ" 
interpretatione, quam paulo ante expofuimus, ὅς in vet- . 
fione latina fub contextu retulimus, nullum dubium effe ; 

» debere videtur. 

' Jbid. wapsuBaAkem ex ing. correxit Cafrb, Teneri 
vero poterat. yagsuxÀéiy , in quod confentiunt fcripti li- - 
hri. — ibid. προόϑετο reCte Cafaub, ex ora.ed, 3. rece- . 
pit: fic vero unice habet Reg. E. Ceteri mendofe «pesé. . 
Sero, ut.ed. r. in contextu. — bid. wolvav. — decer. , 
nere , ícil. τὴν ἀμφισβήτησιν, ltem, decretoria pugna con- . 
tentionems decidere δὲ finire.^ nEISKIVS, — lbid. ravay- . 
τία τοῖς. ταναντίοις προειρημ. ed. x. temere & invitis , 
msstis. — Ibid. συνήργησε.  cvveigyyos Reg. E. quod am- , 
plexurus fuerat Erneftus, fi cognitum habuiffet, qui II. 
10, 3. fua autoritate συνήργουν in φυνείργουν mutavit, Sed ; 
augmentüm hujus verbi couftanter y, non «, facit Po-.- 


Iybius MEN 
γῇ 


Δ] 


. 4D-POLYB,.'.Xi. 22. .o045 


I 
. Verf... ὅρα vip τῷ Qur) &c. ἅμα γὰρ ὡς (ur) ed. vr 4 
. δ. temere & contra librorum omnium fidem. Rem vero 
paulo commodius tradit Livius, non, ut mane demum | 
boc imperium dederit Scipio, fed — tef/tram, inquit, 
ve/peri per cafira dedit, ut auis. [uctm viri equique curati. 
. 89 praufi effent. —. Ibid. παὶ τοῖς στρατιώταις, ἄριστο- 
- wenjeapésouc ὄζος. Ferenda hasc videntur, neque ullo mo- 
do folicitanda. ἐξάψαι» enim non folum de ducibus, ve- 
rum etiam de militibus &.de toto exercitu ufurpatur. Nec 
tamen filentio praetereunda emeadatio, quam Scaliger μ᾿ 
ferendam putavit: παρήγίειλε πᾶσι τοῖς χιλιάρχοις, v e$ 
στρατιώτας ἀριστοποιησαμάνους &c. 

Verf. 6. σαρενέβαλε reCue Caíaub. οὐαὶ Vrb. Aug.Reg. verf. 6. 

SE. Vríüno. παρέβαλε ed. 1. Med. νεῖ, παρέμβαλε Reg. 
F. G. — Ibid. ἐναντίως Cafaub. confemtientibus msstis. 
'Temere ἐναντίους ed. 1. . — . lbid. Ad τὰ τῶν Ῥωμοΐων 
non folum intelligendum, fed füpplendum adjiciendumque 
videtur vocabulum σερατόκεδα. 

Verf. 8. οὐ πολὺ τῆς aapupelac. Poterat interferi wao Verf. 8. 
preepofitio, ut voluit Reifkius, . Sed, quandoquidem πολὺ . 
hic idem valet ac uaxpav, poterit fortaffe & fimpliciter, 
quemadmodum ipíüm μανρὰν, ctum genitivo cafu con» 
ftrui, intelle&a praepofitione ἀπό. Inter τῆς ὃς παρωρείαρ 
: afterifeum inferuerat ed. 1. quem delevit Cafaubonus: prae- 
pofitionem ἀπὸ ante τῆς παρωρ. adjeCtam voluit Scaliger. 

Jbid. ποιούμενοι τὴν ἔκταξιν. Sie Cafaub. ex ingenio; 
δι id füadere videtur cum id quod praeceífit, οἱ veg) τὸν 
"Asdpefiay, tum quod fequitur παϑάπερ ἣν ἄϑος αὐτοῖς. 
ποιούμενος τὴν ἔκταξιν ed. 1. confentientibus msstis. " 

Fer. 9. ἐπειδὴ dé. . δὲ deeft Reg. E. Voluit fortaffe Verf. 9. 
éxe& e δέ, 

. F'erf. το. τὸ γχγνιαῦτα δέ. Conf. Adn. ad I. 29, 6...- Verf.1o. 
Ibid. dixdefpuevos. δεξάμενος fine prepofitione voluit 
Reifkius: fine neceffitate; vide III. 115, 4. Nec obícurta 
εἰς diftributiva vis, preepofitioni διὲ inbzerens. Ceterum - 
in edem ze utique di üoplioi verba ajiie utitur Polybins, 

yelud 


46 ADNOTATIONES 


Vet re veluti ΤΠ. 73, 6, — 16i σημαίαις correxit Calumbi σή: 
“είαις ed. 1. cum msstis, pervulgato:libtariorum errore, - 
Vide ad I. 33; 9. 4 

Ibid. πρῶτον. μὲν τοὺς γρονφὸμαχοῦϊ, ἐκὶ δὲ τούτοις τοὺς 
ἑππᾶς, τὰς μὲν ἀρχὰς ἐπιβαλεῖν μετωκηϑὸν ποιούμενος 
φὴν. ἔφοδον. Sententia haud obfcura, quam his ipfis ver: 
bis, quz in latina verfione tenuimus, expreffit Cafaubo- 
nus: velies prius, ac deinceps equites: ac mox aequata 
primo univer/c aciei. fronte ire in hoffen coepit. 1n greci 
verbis turbatum nonnihil effe, nemo non videt: Nempe 
Serbum finitum, ut aiunt Grammatici, omnino defidera- 
tur. — ,Aut éxipX/&er legendum; asit RE1SKIYS: aut 
exxparídsTos ἐπιβαλᾶν» eam de fe [ptciem dabat, ac fi 
vellet accedere. — Expeditiffima ratio fuerit, ut 44; βάμ- 
λει legamus, fcil. ἐπὶ τοὺς πολεμίους vel τοῖς πολεμίοις, ἐπ 
hoftem. perrexit, progreffus eff, adverfus κοβεπε fuccefft 
adpropisquavit hofli. Quam in fententiam ἐπέβαλεν apud 
Homerum Odyff. XV. 296. per τροσύει. interpretatus eft 
fcholiaftes: eademque fere notione spud Polybium idem 
verbum frequentatur, IL. 24, 17. III. 10, 1. IV. 78) 7. 
XII. 1o, 2. aliisque locis, quz» Lexicon Polybianum indi. 
cabit, quorum tamen nullus eft, qui buic noftro prorfus 
fimilis videatur. Qui ufus verbi paulo infolentior, nude ac 
fimpliciter pofiti pro progredi, pergere, poftquam prze- 
cefferat ἔμενον οἱ Ῥωμαῖοι τὴν ἡσυχίαν ἔχοντες, adduxerat. 
nos, ut fufpicaremur, verbum hoc ἐπιβάξλε; ad τοὺς ἱππέϊς 
fortaffe effe referendum, &, quemadmodum ταρεμβάλ- 
λειν figniflcat ἐπ acie locare, fic &xiBa/R.ery denotare loc- 
ye poft alios, ut hoc dixerit Polybius, primo velites , turn, 
poft hos, equites loca/fe Scipiontm. — Sed hanc. quidem fu- 
fpicionem minime nunc urgentes, in ea ratione, quam fh- 
pra expofuimus, adquieftendum putimus. Diverfas. paulu- | 
lum ejufdem verbi ufüs eft, qui mox eodem hoc libro XI, 
€. 25, 2; occurrit, «el τῶν ἑξῆς ἐπιβαλόντων, nempe τοῖς. 
προπορευομόνοις, poflerioribus femper fuccedentibus, vel 
adplicaatibus (6 ad /uperiores ; ubi idem fere eft ἐπιβάλ- 


um, 


AD.POLYB. XI. 22. | 41 


Ae ac ἔχεσϑοι vel ἐκολουϑᾶν,. quemadmodum VI. 40, 4. 
qui πὲ optimis quibuíque griecis fcriptoribus fatis fami- 
liaris eft. 


Verf. τι. ἀποσχὼν dà τερὶ στάδιον. Perfpe&e 
Guifchardtus monuit , motus illos, qui mox commemo: 


Verf. kr. 


rantur, a Scipionis exercitu nullo modo potuiffe peragi . 


poftquam non amplius fladium, id eft CXX' paffus, áb 
hofte abfuit; adeoque non dubitandum effe, intercidiífe 
in greecis verbis sasseralem notam: quod etiam ex cape 
23, 3. intelligi poterat. Commode yero füccurrit Livius 
XXVIII. 14. qui peractos illos motus docet, cüm quingen- 
fos pajjus acies inter fe abeffent; id vero eft περὶ δ΄ στα- 
᾿δίους. Compendium fcripturie, quo denotatur terminatio 
evc, parum differt ab ea quae terminationem ov indicat, 
Quod fi ftatuas, περὶ ό σταδίους fcripfifle Polybium, id eft, 
circa quinque fladia? facilius etiam iptelligetur, quo pa&o 
litera s intercipi' δ fequenti litera /igmag potuerit, ob fi- 
militudinem illam duarum literarum, de qua diximus ad 
XI. 9, 5. 

. bid. τὸν αὐγὸν τρόχον, -»-  fübaudi- ὃν ὀποιοῦντο πρὸ 
foU" REISK. — Livius: JJifpanos ypreffo gradu iucedeve 
jebtt. conf. c. 23, 3. — bid. Ante τῷ μὲν δεξιῷ deeffe 
füfpicatus erat Reifkius heecce verba: τῶν dà Ῥωμαϊκῶν 
' δυνάμεων τῶν dy τοῖς πέρασι, Si quid deeft, nil amplius de- 
fiderabitur, quam τῶν δὲ xspár o», nam is cornibus ffe- 
tiffe legiones Romanas jam dixerat verf, 6. Quod fi quis 
nullam agnofcere lacunam vellet, pró τῷ μὲν δεξιῷ legen- 
dum foret τῷ δὰ δεξιῷ, & haud incommode fortafle fab- 
intelligi poterat nofnen κόρατι. 

. Jbid. τὰς σημαίας καὶ τὰς ἴλας. Rurfus σημείας ed. A 
eum msstis, ὃς ὅλας Aug. ἄλας Reg. E. F. G. Vefont. & 


fic mox ruríus iidem cap. 23, 1. Converfio, de qua hic agi- . 


tur, & motus. obliquus, de quo mot, pertinebant ad di- 
' ducenda cornua aciei Romanae, ὅς. ad froptem aequandam 
fronti hoftis, cujus exercitus paene duplo major erat; fi. 
mol vero eo valebant, ut Romane. legiones priue adgre« 
^. 4 EN deren. 


. derentur cornua haftium, quam medizs» acies concurrere . 
poffent. Confer c. 23, 5 & 7. ὅς Adnot. ad. c. 23, Σ. Aé- ᾿ 


48 " ADNOTATIONES 


de Liv. XXVIII. 14. 


ΡΣ ΣΙ, | CAPVT ΧΧΙΙ 
Verf. x. Λεύχιος dà Μάρκος." θὲ perperam deeft ed. 1. - 


Vert. 1. 


ὥς mastis, Λεύκιος Μάριος dà ex conject. edidit Cafaub, 
Nos quidem veftigia fecuti fumus codicis Reg. E. in quo eft 


«δλεύχεος d Νίαρκιος, G.concinpius vifum eft conjunCtionem 


. nter utrumque nomen mediam interferere. 


Ibid. xa) πρὸ τούτων (fcil Beza) γροσφομάχους τοὺς 


φἰϑισμάνους, 85) ante hos (equites,) fumes velites, qui illos 


comitari conjutvsrant. confer c, 22, 10. & a1, 4. Dique ! 


. notata, 
. — bid. xa) τρῶς σκείραρ;. τοῦτο δὲ καλῶτοω τὸ σύνταγμα 
σῶν πεζῶν παρὰ Ῥωμαίρις κούρτις. Ef tres manipulos: hoc 


uten militum corpus apud Romanos vocabatur cobors 


REISKIVS: ,Ícilicet unaquzeque ezés vocatur ἃ Rome 


nis cohors.^ — Nempe ita & Livius: cune ternis peditum — 


€ohortibus: íed id contra conftantem Polybii ufum, apud 
quem στρα in exetcitu Romano ssanipulus εἴς, ὅς mani« 


 feíte fynonytma funt σημαία, cxépn, τάγμα δι τάξις, quem- ' 
admodum fatis & abunde adparet ex VI. 24, 5— 8. (ubl. 
. vide Adnot. ad verf. $.) XV. 9, 6 feq. XV. 13, 7. Itaque . 
ze&e hoc loco Cafaubonus: itemque /piras five suanipuloB 


deruos, quot nempe Romanam cohortem couficisut. Nempe 
-£res manipuli, unus haftatorum, alter pof hunc principum, 


-tertius triariorum, qui mapipuli in dextro cornu dextimi 


fteterant, in finiftro cornu finiftimi, iidem nunc (canver. 
fione hinc ad finiftram , illinc ad dextram faCa) primi fta. 


. bant, fronte hinc ad dextram, illinc ad finiftram converfa, 
- Vtrimque igitur primos illos tres sawipulos (qui fimul /um- 


3i cohortem unam Romanam cfciebant) /un/erunt. impera» 


:deres , & progredi jullos in linea fronti hoftium parallels, 


- quoad opus erat ut cornu quodque Romanum cornu oppo- 


-fium hoflinm. exqquaret, deinde &isc fimi/Tror uum , iine 
σὸς dexiror. 


——4 


AD POLYR, XI. 23. 49 


dextrosfam fregerunt ; τερικλάσαντες (verf. 4.). id eft, no- 
vam converfionem in dextro cornu finiftrorfum, in finiftra 
cornu dextrorfum facere juflerunt, atque ita re&is ordini 
bus citato gradu ἐπ hoflem duxerunt. Horum deinde exema 
plum, fervata commoda ratione; fequebantur tres fequen« 
tes manipuli , (id eft altera cohors;) & in dextro cornu ad 


— lievam, in finifiro.cornu. ad dextram trium füperiorum , ju« 


fto fervato intervallo, locum ceperunt; & fic porro: Equia 
twn ὅς, qui cum his pugnabant, velitum contraria ratid 
erat, nt docet. vezf. 4 & 5. 

Verf. 2. πλήν - πλὴν eít hic loci igitur , vel fed, ut 


^ Cicero fsepe ufürpat: rorum igitur, ftd corum, aut ut itt. 
! que redeam ad id quod corpi. dicere." RE1SKIVS. — Conf, 


— 


ad cap. 16, 5. & 17,1. 

Ibid. ei μὲν SUL ribs dénvraj à Tébróve; Opori 
tebat proprie ὁ μὲν; nam ad Scipionem , qui in dextro cor 
mu erat; hoc refertur: fed faepe a fingulari numero ad plus 
ralem convertitur Polybius, & οἱ μὲν intelligendi fupf 
V κερὶ Σκιπίωνα, Stipio E? ejus adjntores. De srepiiaae 
eonf. X. 21, 6. & XI. 12, 44, — Ibid. οἱ δὲ &s9] δόρυ. ixl 
ἐόρυ ante Reifkium jam correxerat Scaliger, & Cafaub. in 
era Bafil idque in contextum haud cunCtanter. recipi des 
buiffe videtum — Quod aütem ὁ dà ἐκ) dép legendum ideni 
Reifkius contendit, id eft, Bcipio autem ad dextram; id 
éo quidem, fi quid videmus, a mente fcriptoris prorfus 
aberravit vir do&tus 

Ibid. προῆγον ép9 ovs, duxerutt vetfos , vel γε ordb 
dibus. Sicrurfus verf. 3. προσέβαλον τοῖς κέρασιν opSÍanl 


τῶς Ῥωμαϊερῶς δύναῤιεσι, — Id. Guifchardtus condsire es cos. 


lomes interpretatur; percotmtaode : fubtilius tamen fi quas 
tas, ex eis; quie Lipfius collatis inter fe verbis Polybii 
XV. 9, 7; Liv. XXX. 33. & Appisni Punic; cap. 41; dae 
εἷς, (de Milit, Rom; IV; t. p. 154) colligere licet, dictios' 


ibus his; $pojyoy ὀρϑίους ἐπὶ τοὺς πολεμίους; δὲ frpocás 


Baoy τοῖς κέραδιν .épJ Tuc. τῶς͵ "Bojutinoae: δυνάμεσι, hes 


' tmsxime fignificatum voluiffe Polybium, manipulos quos: 


— 
Vet. ἐς 


vedi à; 


€ /— 4DXOGTÀATIONES, 


iet a. que:treg, haffstoram., principum: & triariotum , qui: nnsum: 
cohortem effciebant aon-jAm , ut-alis. amoris erat in.acie 
Romana, in quincuncem, fed reda linea elim. pofl aum. 
feit di/pofites ,..-ita, ut-inter dues quasque cohortes vie 
reCta per.omnes tres manipulos pateret. Quo genere acie 
idem. Scipio rurfus in. pugna. cun . Hapnibale wfüs eft, ut 
effet fpatium, quo elephant hoftinm accepti nihil ordinga 
turbarent,.ut, ait Livius |. c. ..Confet. Erontit. -Strateg. Ib 
3, 16. & quae ibi notavit Tennnlius.: Ceteram fepius bag 
vo phrafi, ὀρϑίοις λόχοις ducere , Appianus. utitur , reBis ordi« 
"^7 Nibus ducere, id ele longis, terum um ip alium, s ' 
tradibus. τ αὶ lee uso 
^.^ lbid. dug — v. » φαβάμην. impetum : vec 
citato gradu impetum ferit ; qnemadmoduatu Livius. h. A-ho« 
bet; citato gradu, in hoflemducebani, (ρμὶςε Hi(panis in« 
terim, quiin medio ftabant, βάδημ dd-eft, preffo, Gc lene 
to grada. progredientibus, ut:ait Pelyboyerfi.feq;. Sic &ape 
γὸν .apud eumdem. VÀll- 46,.7. Suidas interpretatur éxvtee 
. vapáson δὲ eswropou “αὶ σύντονον... Ex X1. 10,.8. ἐνερψῶφ 
. idem valet.ac pa .exoudas. - Dewocab, ἀνεργὴς con£. n9» 
fata ad L1, 2. eoa s UA ui ὮΝ , 7 
. Abid, ae τῶν ἑξῆς ἐπιβαλόκτον. PETI 
in praef. temp. fcriplile. patemus Polybium. δε verboifta. 
^ diximus.sd. cap.-22y 10«. e Ibid. καὶ κατὰ περίπλασιν: πφὼ 
μέγων. Livius: fequemtibus inebliquum plis. xx) (dubitanum 
quidem an merito) delendum. cenfoit : Reif'kàus,; ut natune 
€.proximo sara... Ext habent quidem. au. (pro Ἀαλικατὰ | 
" Reg. Kk. G. fed. ραζετ ῥα καὶ, uera. confentioüt. : : ΜΕ 
γαῖ. 3. τοι eff. 37 ἐν σῷ κααὰ φρόσωτον πλευρᾷ. De. Hifpanir fc: 
dicit, .qui ss euedia.Romsnomm: scie ftibent. :;:Scdiceb mer. 
tus, qui iu corpibug peragebantur , uoiverf  acieixRoma; 
mie fpeciem. forcipis vel finus, ut sit:Litius, prabebantt 
" ejus finus fve. forcipis duo utrimque .obliqua .atera, duo: 
cortym, erant; pars. hofHi. ex σαν onpofitag & edverja. 
En" frons in hoftom dirai ipa "πεδιάς erat, ... ma 


t4 y E "x . M . EM , A. ΔῊΝ τς “ὦ ΜΝ MI". 


e." HEN ! -Joid.. 


Ἂς 


AP POLES, xi. 29; κι. 


Xy ΖΡ; τῷ ᾿θάδην κοιῶσϑαι! τὴν ἐλαγωγήν. Divius? βὴπε 


ψεῦ.3.. 


in: enedio. evt; qua. τ χων Hyponorum 7] incedebat, 


conf cap; 22, 19. * .. 


' διά. προσέβαλον τοῖς spiri? εἰμφοτέροις. t 7; cV. 


ὑνοναντίωυν ep3icnc ἕαΐφ Ῥωμαϊκοῖς duree: "Sic'oómtino, 
ut perfpet&te Reifkius monuit; 'éorrigenda fuit ofafio & 


| importana-poft ép/tuc diftinttio tollenda; ldeiti eft; ac fl 


———. Ὁ 


dixiffet προσέβαλον. ὠμφοτέροις τοῖς τῶν Καρχηδονίων. x 
pas; pat" épOUm τᾶν Ῥωμαϊκῶν δυνάμεων. 

Ferf. 4.: οἱ db μετὰ ταῦζα κινήδοις.- - τὴν ἐναντίχν' " 
deci ἰδ ήλομφ 'δεέι NIEL-aliud dieit, nifi.quod sd verf: 
I. monuimus, feil. infequentes peditum cohortes; fimili 
converfióe flextonedue f&&a; in dextro cornu ad Ievam 
füperiorum, in finiftro cornu ad'deéxtráni conftitiffe: quo 
fsCtams eft, dt, iftis motibus peractis ;' pedites in quoquà 
cornu rurfus eo ordine ftarenty quo antea effent locati 
eonf. notata ἀὰ verf. 1. Sed eguilum; 69, uui cum hit etant 
vtlitum; contraria ratio atqué peditum érat. - Hi enim 
(verf. 5.) poft peditum terga eircutmibant, ὅς ith fefe 10: 


verf. 4. 


νεῖ, 4, 


esbant ; utis qexiro-cornu priorés turmse cum fuis vefi: 


tum globis ad dextram peditum confitterent,: & fequerites 
deinde turmm, ut quzeque proximhd erat, fic ad dexfram 
priorum locam caperet: 1d nempe neceffe fuiffe videtur, 


. Wrlaterz peditum ftatitn te£a effent; ᾿ Parique modo in fi. 


giffro:corns primse, ques a-tergis peditum circumiverant, 


 eguitum turmis peditibus a'/srva fefe adplicábant, &; ut 


quseque fequebaturturma, ita.a leva faperioris loci cac 
piebat. Quo fiebat, (verf. 7.) ut equitam turmas nnnc 
contrario ordine loeafetitür, ἐς füerafit site? nempe qua 


" Geten in quoque cornu a dextra fHFetevani, éce func ih eollene. 
. terns 9. finifira: fiabant; δ᾽ vice verfa. ' Qui res videt 


- &ipio, (terf. 8.) quia exiguum.erat, δὲ quia; illis peta&is- 


quidem poterat liquid incommodi-tiabere, quod equitüm. 
ordines nunc inverfa ratione ftarent atque ante fteteraht 
folitique erant; Sed illüd incommodum par&m curabat 


motibus , id. coxfecutus erat , quod majoris erat. momniti; 
D a fcilieet 


Vert. 6 


Vel 


Vetl d 


55 ADNOTATIONES : 


fcilicet ut fatis nunc diductanm & porre&am aciem haberet, 
ub hoflium cornua non folum a feonte.urgere , fed £9. cif- 
cumdu&is alis in latera ejus incurrere. poffet. conf. Liv, 
XXVIII. 14 extr. 
Vetf. 4. . In gracis verbis pauca monenda fuperfünt. Verf 4 
ὁσιπαρεμβάΐλλοντας ἐπὶ τὴν αὐτὴν εὐϑέϊαν τοῖς ἡγουμένσις͵ - 
De verbo éxerapsuoUR.o diximus δά III. 115, 94. Prae- 
pofitionem ἐπὶ, qué utique defiderabatur, ex ingenio ad» 
jecit Cafaubonus, cum ignoraerent eam libri omnes. 7354 
^ ''* ἡγουμένης tmendofe dabat ed. 1. cum Med. Recte τοῖς ἦγου- 
μένοις ceteri omnes, -— 724. Duz linea, ἀλλήλαις &c. 
ufque ἱππεῦσιν, defunt Reg. E. — Ibid. καὶ xarà μέρος. 
καὶ ante κατὰ deeft ed. 1; & msstis. Exi ingenio : recte ad. 
jecit Ca(uub. ' 
Verf. 5. - Verf. 5. παρενέβαλον in imperf tempore preetulimus 
. cum Aug. Reg. E. F.G. Vefont. Nil autem opus videtur, ut 
| diritapsvsP. cum Reifkio corrigamus. 
Verf. 7, Οὐδ verf. 7. ait Polybius, ἐγεγόνει μὰν οὖν &c. in alie. 
^ . pam proríus fententiam, fi quid videmus, detorfit Rg1s. 
R1VS, ita fcribens: ,Efficiebatür ab illa ὑπερκεράσει feu 
circumfufione copiarum Romanarum circum cornua Car- 
theginierfium , ut, quod cornu Carthaginienfium dextrum 
' fuiffet Romanis, in prima ftatione ftantibus, id idem jam 


εἶ ο΄. — effet ab ipforum finiftra; ; & contra ex altera parte, fimili 
raodo. ^ e Ἢ 
Verf. 8. : Perf. 8. oU μικρὸν λόγον ϑέμενος, Rede fic edd. Men- 
dot οὐ μικρὸν Aug. Regii tres, Vefont. | 
οὐὐᾶχιν. ^ CAPVT XXIV. 


Vefi . Vw. τῆς τούνων. τῆς τούτου Reg. E. male. — [oit 


và μὲν ϑηρία, διὰ τῶν, γροσφομάχων. xoj τῶν ἱππέων ἀκον. 
πζόμενα. — Non diffimulande eft difficultas, quam ἢ. 1. 
KXxiskIVS notavit, — n prima quidem, ait, exercitus 
Romani ftatione poter levis armatura in elephantos ho. 
&*7.7 finm, utpote fronti eorüm praxiuctos, incurrere. Sed: 
in hac nova fstione qui poterant? qui oppofiti nunc fta- 

- ἃ οἱ : rent 


nonni - c - c UT 


AU POLYR. XM 23. 04. $3 
qeht extremis cornbus Carthaginienfium, ubi nulli effent 


elephanti? vid. πὶ. 891, 28. [cap, 22, 2.] ubi ait, Magonem 


-confueviffe elephantos ante cornua fiatuere, ἢ. e, in fronte 
cornuum, non alatere cornuum; κατὰ ζυγὸν non kate 
στίχον." — Etiam Livins XXVIII. 14, cribit: eyast autem 
wtrimque Hifpani pro cornibus: ante. Punicam aciem eie 


phanté caflellorum procul fpecitiBiprabebawi. — Sed vic: iiic 


;:detar nanc Hafdruübál, cam videret, Romanos aciem firem 
ultra Poenorum cornua diduxiffe, equitesque Romanos 
cum velitibus jam in eo effe, ut in latera Hifpanerum, qui : 
pro cornibus ftahant, impetut facerent, elephantos 4d 
ipíam cornuum. extremitatem, atque etiam ad latera cot- 
nuum egille, ut ez ab impetu equitum velitumque Roma- 
norum ifto elephantorum praefidio defenderentur. 


a——— 
Verf. 1. 


$ * " $« P 4 


. did. ὁποπεσόντας. .Vitiofe & invitis magtis iverediv. | 


T5; ed. 1. 

' Verf. a. ὅπερ ἦν. 6 ταρὴν ed. t. perperam & invitis 
€odd. 

Verf. 3. λιπόγεεςι λιποῦσι ora ed. I. imperite & invi- 
tis msstis, 


et £ 


Verf J- 


Verf. 4. φυνεστάνομ. Sic réCe omnes II. 6, I. & ali- Ve. € 


bi.  Prateritum quidem verbi ὕστημι δὲ compofitoram, 
contra üfüm terfiorum diligentiorumque fcriptorum gr&- 
.corum, notione paíliva vel.nentrali, euam dicunt, fubinde 


ufurpare Polybium vidimus, monitumque a nobis eft ad : 


ΤΙ. 94, 7. fed preefens aCtivur, notione paffiva aut neà. 


4rali ufürpatum , nufquam putamus , nifi librariorum. erro- : 


fe, invenitur, 


ἔξει, 6, Cum defe&us notam ante συμβεβηκέναι. po- Verf. €. 


fuiffet Cafaubonus, monuit REISKIVS: ,Si quid deeft, (vi- 
deri enim poffitnihil deeffe,) plus nil deeft quam uasso3 ca. 
*—.Imo nihil defideratur. συμβεβηκένος idem valet ac 
συνιέναι, congredi, Id fi non placet, vide an συμ βῈβ}λᾳ- 
“Ν ἔνι malis cum Scaligero. Αἱ τοῖς χργοιμωώταάτοις neu- 
tiqu.m folicitari debet, quod in τοὺς χρησεμωτάτρυς muta- 
tum idem Scaliger voluit. Eft enim dativus ille per ellipfin 

D 3 pre. 


54 |. '7' ADXNMOTATIONES 


Ξ , ρηξραβιϊοηίϑ div isitelligendas, -óc: cum fepe aliás, tum 
dnillo, συνέβαλον vpüroy τοῖς. Quales , concurrerant prinio 
euni: elephantis, ab elaphantorsm, pugus dncepergnt prar 


m 
Verf. 7. ^ Fen ἀφυγον, Pica. Meere quod babet 
BRég. δ... 

Ve. το. "Ἤν. τος Ἰλούργαια δ λυμγέε Appiano Hifp. c. ga. 1» 
 fiturgis: Livio XXViLI. 49 Tint Polen, Il. * ju 
"'Tusdulis. m" e 

γε. Verf. 1i. τὸ δὲ γετηωὲρ &o, Polybio notninatim aud- 

^." .fterem hujas fragmenti Saidas citat... Hifkorism, e qua 
decerptum eft, habes apad Livium XXVHI. 93. cujus noh 
meminerat Cafsubonus ,. eum ad Corinthi. incendinm & κά 
ess Corinthiecum referret, ἴῃ Paga Pelybi. ex Suida 
collectis Dum, XLVIL. 


εὖ. XXV... i94 ev s £ A4 P y T XXY. EX 00085 
^ ax media narratione Hecerpta eft husc Ecloga. otsm 
hiftoriam illius" /edi&omis emüituw  Sápipsis hahes apud 
Liy. KXVHI. 24 feqq. & Appian. Hifp. c; 34 faqq. 

Merf. f. Fer. p- ὅμως ovdéxors μᾶλλον. Placet conje&ure, 

| quam in fchedis (uis Gronovius coniügehvi, ὅ ὅμως tg οὐ- 
δέ. ὅλῳ, 2. 

Fn. 2. "A eipagóc βιηϑῆαων.. Sic recte Cs. 
.faub, cum Reg. E, -Perperam γονομένως ad. 1, cum ceteris 
mastis.: «e 204. αὐμαρέας,. εὐμφρῶς. idem Reg, E. male. . 
.. MAE. 3, τὰν girq» καὶ τρόπῳ» ex conje&t. correxit Ca- 
χοῦ. τὸν. αὐτὸν dà τρόπον ed. I.  con(entientíbus msstiz, 
qui pempe initio verf. 1e igüprant- γὰρ. ἀρ βα xeJorep ἐπὶ 

.süy σωμάτων cum.preeoedentibus cogneSnt.: -: 

Nei. 4..—— Verf. 4. τοῖς “ἐφισσώνευσι re&. dant. codd.. noftri 
.omnes, Vrb. Aug. Regii tres ,. Vef. Tob. Perperam. ταῖς 
ἀφΦιστάνουσι edd. quibus favet putamme Mel .. 

Vef f. — Perf. xx] ταραχάρ. Vinofe " κα κβαχχὰρ δά. ας 
Med. Vef: Tub, 


Verf. s. 


Verf. 3. 


ADUNXXLTS; XI.-24.. 35. 26. 3 mm 


rft condendo: παραγμζλρωνας, Ferri hot polle vete rs 
leifkins.jadicavit, Noa vero, quie con(entiens. hec eff. ᾿ 
brorum. áeripturo;reftituendam, etiam cenfuimus, Intel. 
ligendum.ex fuperioribus ὁδομένη vel 46, aut mente fübe 
epar eft éqta ibrafunsiad] oUdagis μέστὶ παρρσκεγὴ. 
ἢ βοήϑεια, E? nulla alia ratio eft id ryalum. pracavemdi aid, 
ek remedendii i Similia foirk; &: elliptica -orationis:  Copfirus ᾿ 
Gio cum etiem patticula ai XIL 244.4. μακρὸν, doof 
λέγερι πάντα, πλὴν τελέως ὀλίγων. Ineliige, dió eV Min. 
shbitiMénodkius 4s. oio. aru 
“᾿ξ Bite hahet τὰ Landéross ἐᾷν, in«quod confet Vet. 7. , 
&iupt. libri empkk, (ευίροὶ editique;: Intellige πδυρηῤέκοτᾳ, 
dg» Avi aiAe Api undiv (39 asprrózeja. d: τὰς. πόλεαιρ) καὶ σχιο- 
digo sapluq iit τῶν πραριρᾳμέγιμ; aemps πρρὶ τὰς ἀντι. 
πολιτείας καὶ στάσεις καὶ ταραχάς. ν᾽ dz Meg 
“εν. 9. ταύτας perfpe&e. Cafaph, . Refertur ad τὲς Verf. 4. 
εἰσφορὰς, .quod ποίπδπί quobiam, interjeis pluribug yer zc Y 
bie. paulo-rénibtius εἴς “ἃ fao: verbo ἀϑροίζειν, repetit rxU-, 
Tees utllL a1,:23À3E 14, 7; V, 1135.2. δὲ fepe nliós. ΄.. 
Feat. tire diam βαύλωντοι roUTQ. Ree E. Verf. gr 
nrbs Uem . 
- i tuts PET Y T. XXML. ! | Cip. XXVI. 
- 2. Tav δὲ χιλιάρχων διασαφούντων τὰ ὶ δεδογμένᾳ; Verf. 3. 
Botporem ΨΦάλομένω Reg... 6. Vefcnt; Tub..in qno verbo xe 
»G&.sliás.eodem made peccarumt librarii ποτῷ; : : 
-Merf: $a-lh ιστώσεως libti confentiunt: nec alla res.ur- | Vef. 5. 
-gets» ut ip kxvovirsok-meteimtis eum Vrimo, — — Ibid. el... 
aL. ἂν. uj δύσωαρσομιυγοῦτο,.... υνϑοὶϊ, πάϑαν, quod fesüs . ^, 
ptrívadire. sequeimt, fcil, ut fecani indem tentorium fup» — - 
cedant hofpitandicamí(a Σ᾿ vel-fübaüditur aociy.: 'Sá-duceg 
feditionis«tam fint obfcuri homines, δι. tam ahje&s tondi- S aM 
.&iomis , ut.eós dedécest ad eontubernium fuum yocese;:vel ! 
alias locus nón'finet/^. Rn &1SKYV$; «ὦ, Recte vero gk à ἀν 
edd: quibufeum confentit putamus Med. Nec.tamen αἵ à 
ἄν omnino. damnemus, Ceterum quad vocab, κατασχήχωδσιν - 
nigis ad literam de cotumoratione in tentoriis intelligit . 
| D 4 AKEIS-- 


$6 Θ᾽ 7 ADKOFATIONES 


Nat s REISKIVS, ita Ícribens: — ,Obviam fcilicet arittebuter 
—— hi tribuni, ut eos 'ad Carthaginem "appropinqoentes -exeii 
perent nomine: Scipionis , :üe per aliguet dies in Waters 
morarentur, antequam-in urbem, Cartbaginetn Hifpenuicum 
. puta, intromitterentur,: &anittendi fcilitet erant prius illi 
gnilites ; .qui prsefidiuns adhuc sperant ig ea orbe:f* — im 
40, inquam; aperte repuguat vir. doGus Polybii narrationi, 
qui perfpicue docet, in ipfam urbem ántródu&os fuifle: jl. 
los feditiofos.pridie ejus diei, qua ex urbe egredi fammo 
mane (ex fimulato Scipionis mandate)sdebnerant milites 
jlli, qui ad expeditionem adverfus Indibiem:peofe&turi vide. 
bantur. Cum Polybio confentit Livius XX VIIT. 26. | 
Jbid, πρός γε: Ὠεε γα Reg. V. petpetunt: — .. Ibi, 
su] Tui quua/sy , id:ef,, talem: congengationem vel 
converíationein: familiarem ὅς: honorificum , qualis:eft is 
.* - ponviviis. conf.ad:1f, 776, 6. Adde V4.36,.15. . 
WeL6 ζω 6: πορήγίαλειφάϊχογαξ,. Abeifios primus, quen 
vocant, notione. prseteriti. plasquamperéeGii, αἰ faepe aliág, 
θέα, ᾿Ανδοβάληῃ «ὐτόμολην re&e Cafaub..cum Vrín. d 
Reg. E. Mide. Liv. XXX VIII. 24. χὐτεμιόλῳ ed, 1. Vrb. Aug. 
Reg. F. G. Vef, Tub. — Jbid. πορευομάνω edd, cum Aug, 
punamos: de Med, ᾿ασροφορουομένῳ Reg. E G. Vet: Tub, 

᾿ς τ πδηρευομένων Reg, B " 
γε}. Perf. 7. κεχωρισμένων, Termere rspurphr ex inge: 
nio reícribere jit τίμια, ορίξεσϑοι edt. ifeedere, 


| CPXIVHO mE € A PVT XXVII 

- γα. Perf. παρήγγελτο, Verius videtur ταρηγΠέλι 
λετᾳ, in,pr:terito imperfe&o; atque id receptum -mali» 

nus, —— Ibig. ταραφσαφυῆς, ἀποσκευῆς Scaliger. ο΄ 
γι 3. Perf 2. καὶ τοῖς ἐκάρχφις. ϑ8ὶ vera hsec fcriptura, in. 
το! ρεηάϊ fuerint graft fociorum, quos latino norhine 
ψροαιφέμτηυς vocat Polybius VI, 26, s. qui in fociis Italicis 
eum lpcum tenebant, quem inter Romanos tribuni mili. 
Qum. derapx m fuerint prafebi equitum -quoram quis. 
! (o. . 


Ap. P9LY$. XI, 26. 27. 7 


que ale equitum praeerat j ; nam ale equitum refpondet Vel 
$riecum nomen írragx/a, ut docet Arrian, Ta&. p. 51. | 
dbid. Poft ἐπάρχοις Cafaubonus "a/leri/cums pofüerat, 
defectus & corruptelee fignum, | Latinam verfionem hane 
edjecit: tribunis E prafeftis mandatum efi, ut, tanquam 
mox exiiuri, impedimenta yuidem prima emitterent, at. sui, 
lites armatos ity porta retinerent, &y18KiVS:, Forte xg 
vo; ἐκάρχοις (fübaudi a communi ἐχήγιελτο) ὅταν dux 
ρευρμένουρ ἴδωσι, τὸ πρῶτον τὰς μὲν ἀποσκευὰς κελεύειν 
αποτιϑέναι. In snaadatis erat datum. tribunis 69 profeBiis, 
et, cum. poriacegrejjos vidifewt , primum quidem juberent 
eos farcimas deponere.^ —— livims, de eo loquens quod 
poftridie factum «ett, virilia quarta, ait, imspedimenta exer 
(us, cujus fmaiabatur iter , proficifci coepere. Sub luem. — , 
figna mota , 85. d poriam reientum agmen &c.. Nos qui- 
dem füfpicati.eramns: τοῖς dà χιλιάρχοις καὶ ἐπάρχοις vel 
ἱππάρχοις, (fail annppr/UBaro) ὅταν ἐπὶ τῆς πύλης ἔσεντον 
οἵ ἐκπορδυόμενοι,, gars τοῦτο πρώτας μὲν ἀποσκευὸς ἀτοτα 
ϑέναι, vel, ὅταν ἐπὶ τῆς τύλης ἔσονται, κελεύειν τοῖς dux Qe 
ρευομένοις, μετὰ τοῦτο πρῶτον μὰν τὰς ἀποσχδυὰς ἀτότι- 
ϑέναι. Séd baud fane liquet, 
Perf. 4. Verba d (x αὐτὸν τὸν κρωρὸν ad συϊλαβᾶν τοῖα: γαῖ. 4c 
lit Cafaubonus: imperatwm, μὲ cos fiatim fine ulla tora Ἵ 
comprehenderent ; quie interpretatio pugnat. cum eis quse 
mox-fnbjungit Polybius. Reifkiug, rectius ad 4593 re- 
ferens, ad ὑπ᾽ αὐτὸν τὸν καιρὸν fübaudiendum ait xa9' ὃν 
ide αὐτοὺς quAapuaver, fub illud temporis momentum, 
quo fontes aportebat comprehendi, imperabatur tribunis ' 
qomine imperatoris , ut qos comprekendereut. 
Jbid. τοὺς λέ. ἄνδρας. Fuiife triginta quinque auto. , 
yes maxime feditionis, dixerat jam cap. 26, 3. .Literss À 
&& Δ a librariis permutas cum aliás paffim vidimus, tum-X, 
& 1. ἃ X. 41,7. Nota numerali in conjunCtionem δὲ traps-- 
formata, expulfa eft particula conjunctiva, quse in fequen« 
tibus verbis defiderabstur. éwedda» dà derrvyawei corrigen. 
4lum cenífuit Reifkins. Nobis hsec verba fuperioribus jun- 
Ds5'' genda 


«8 i AQ NUOVE APITIONES: 


Ve, 4. genda vifa.funt, δὲ conjun(tio ad .yociyaiirienda. ὅκα, 


Cap. 
XXvil. . 
Verf, I. 


1 


Verf, 3. 


| Veg, 


Verf 4. * 


liger, in »eliquis.nil eputans, συλαλβν ργο συδαβᾷν feziv 
bendum putaverwt;' verba :il)s Livii fpeG&ans, sxcmpti fer* 
snowibus de. indufiria vompo/[itis.;:. Pro ἀήσανταρ mendo(a 
Reg. FG. Gc Tubodykaenvrog'habent;:Mox, pro ὅν, ràn 
ἔνδον, ἐπὶ eint ἔνδον Reg. E. — Ibid. διισμφήσοντος ce&e 
Cifaob; cum Aug. Reg. E. & Vilis διασαφήσαντος ed. h 
ὧν T G. Veíont., YA 75 0: Le 

-Fenj. 6, πανὶ máu ἀδίσμον.. -Mulgo κατὰ σὸν "n 
Correximus errorem; qui. f;ripios omnes libros impreftos- 
que invaferat, Simillimus error 111. 74, 3. obtinuerat. An 


" swoterunt aarz 70 εὐϑισμένον ἃ Sufpicark autem licet, inter- 


6idiffe h. 1. nonnihil;:velut ἄνευ dadas, ubsoue-armis. ΟῚ 
| 5 Jenf. 8. ὀῤῥωμένον ϑεκσάμενοι, xard gy. bvípaeiy-mas- 
εὐλάγησκν. Placet .RE18EtS vs, . monens. ,, Malim. sc. 
édittingui : οὐ βῥωμένον ϑεικσάμενοι κατὰ σὴ ὀπέφανιν, caves 
ἡλώφησαν. curn curs vigi/Jent bens υαπέρη; ad: 4 /psriems m 
dim oris erm tum. conturbabantur,'. | 
M A. P V T XXVIIL - 
Vaf. I, reborn. Praetalimuah. 1. soriftom fecundam) 
«uem dedic Reg. E: :Ceteri vulgo omues. dxefa/oyre. 
^ .Fenf.2. τοῖν wposarac;. Articulum, cum abeffet vul. 
go, adjecimus: cum Med.  Adjiciendum :monuerat. etiam 
Reifking, In Vefont. intra lineas sioriptus- fuiffe videtur; 
fed erafus rurfus. . - 

Very. 3. : durgsarrjrueDu.. Sic reGte: Reg. E. ὀυσηρε: 


φρήσασϑας Aug. δυσαρεστήσασϑομ' ed. 1. Reg. Εἰ G. Vet; 


δυσαρεσφήσα68ε ed. ἃ “δὲ [eqq. Mornpaorieurs α :volueest 
Reifk. 
| Perf. 4. ἐνέλιχε. ἐνέλειπε Aug. Reg. B. 


Verf. $. 77 ζδερι, 5. αἴ di. ἄρα ἐκ τῆς͵ ϑώμης. [οἱ]. và ἔγκλημα. 


Sit [ane Roma culpa! id eft: Quod fi quis flatuat, Rome 
effe ctpam 5^ quaro , utrum igilur. ita oportsit repo[cere 


ab ea debitum , ut &c. — vide verf. 6. Prapofitionem ἐκ 
faepe per pleonafmum aliquem cum genitivo. pofitam vidi- 


&. c mus. 


AB POLYB. XI. 27. 28. 49 


, ems. mrrsETVS : | Forte ej δ᾽ ἄρα, (fübaudi 7 yy τοῦτο Vei ᾧ & 
ἔγαλημά,) ἄη τῆς Ῥώμης: ἰὰ οἵ, quod fi tamen (íci]. hzc 
erat 736 querendi cau/a,.culpa Vrbis erat, uon mea. V (üt. 
pat optativum, nt in te dubia, fit ne culpa vel ipfius Vt. 
his, aut, it ne unquam certo cofiftitutum , ipfam penes ut» 
bem cn]pam efeJ* « Facit hnc quod Appianus hab& 
Hifpan. c. 34. feditionem illam. füftitatam fuiffe ab eis mill. 
 -*tibus, qui, quod luxu peculium profudiffent, rati erant, 
quia nihil habehapnt, nullàm fibi laborum mercedem reddi. 
Ind. ἀιωρϑοῦτο correxit Cafaub. d/opJoUro ed. 1. cum 
mssti& . 
. Perf. 6. οὕτως ἐγκαλῶν, fcil τῇ πατρίδι τὰ Ἀαπόμενα Verf, 6ς 
τῶν ὀψωνίων, IVum ita a patria repetere oportebat refiduum | 
f'igsndiormm, ut deficeretis a patria &c. Dicant enim Gra. 
ci ἐγκαλᾶν τιν; τὸ χρέος, aliquem in jus vocare ob debitum, 
debitum ab aliquo caram judice repetere, —— | Ibid. παρόντας. 
Φαρόντας voluit Reifkius, id eft, prodesnies, accedenieg 
Ad. me. Sed videtur eadem notione teneri. vulgatum poffe, 
Jbid, ἀρκῶ γὰρ ἣν τοῦτο βέλτιον. REISKIVS: ,Fortaffe" Ἦν 
(δοκῷᾷ γὰρ) ἣν τοῦτο βέλτιον. Ἐγαὲ hoc; fi quid video , erat 
multo. /alutarilu ^ —. Nempe prius 7v interceptum fufpi- 
catus erat a terminatione praecedentis vocis opi. Sed nid 
opus potevimus ilis ambagibus, ὅς, pofito commate poft 
γὰρ, íatis:commode procedere oratio vifa eft. 
 F'tf.3. &Qurrag£iss monepte Vríino correxit Cafügb. Verf. v. 
Perperam ἀφισταμένους ed. 1. cum msstis, 
. Verf. 9. Νὴ Ms 9^ ἐγώ, Feliciffima Cafauboni emen- Verf, 9, 
detio, «fF epismvero,, dicet. fortaffe aliquis, ega &c. Fami. 
liaris ifrn phrafis oretoribus, Vide IV. 74, 4. IX. 33; 8- 
IX. 36, 8. 
Verf. 10. δύναυσϑ' Xy, Et hoc a Cafaubono.eft. Men. Vert. 10. 
dofe ἐύναάϑ᾽ ἂν ed. 1. Aug. Reg. F, G. Vefont, δύνασϑῳ 
ἐν Reg. K. Ferri potuerat. ἐδύνασιϑ᾽ dx. 
Ὁ Perf. 11. víotu ἔστω... ἐφ᾽ ἢ &c. Sic ree Vrb.Aug, Verf 1h 
Reg, E. & Vráni codex, Temere τί οὖν dériy ovr. épéiy d — — 
9 ed. 1. Med. Reg..F. G. Vet Tub, & ora Aug. 4 recenti 


(60 ἐς ASNOTATIONER. 


quee 
Verf, 11, 


mim. - Vnde Reifkius Zoliégerat ; fic: dediffe -Felybinm: 
σί οὖν ἐστὸν ἕτερον ἐφ᾽ ᾧ, fi ego vos wot (rfi, quid evge.ef 
4Miud , de: quo querentes διο. Sed per ofcitantizt ex fe- 
quentibus huc tradu&a fant in illis codicibus verba eur 
«ἐρᾶν, Cafaubonus, cafü ne, nefcimus, en confilio, τί οὖν 
Kore ἐφ᾽ 9 edidit, quem fecuti fuat pofteriores editores, 
etra éauílam ifro in ἔστω, mütentes, -—  Zbid. τοῦτο — 
Goo vvJécSe Sic cum Vríino correxit Cafaub. — 
bid. οὐτ᾽ ἐπκινοήσειγν. Mendofe οὔτε νούσαν Y Vef. Tub. cie 
voee Reg. F. G. Ceteri recte, 2 


Cip. XXIX... CA P VT XXIX. 


Verf. 1. 


vef. 3. κ 


Perf. v. ἐσχάλλοντες οχ δά Ὑ, reftituimus & ex codicum 
omnimm confenfü, Imierito in quarti cafüm mutatus 
erat bic norhinativus, referendus ad ἐφ᾽ à δυσαρσστούμενοι 
té ἀποστάσεις ἐποιήσατε, cap. 28, 11. --- Pbid. εὕροια 

jerfpeCte cam Vríino cortexit Cafaub. "Amat hoc nomeh 
Polybius." Mendofe sUpya ed. t, cütn msstis: ih Aug. ve. 
Yo impofitis duobus punCti$ mendi atguitur ilh vox. “ὦν 
dbid. naf dw v. Et hoc re&e ab eisdem, Vtfino Cafaubo- 
Toque, reftitutum videtur, eid ed. r, Aog. Reg. F. G, 
Vef. Tub, ᾿εὔροιά πραγμάτων μι φόνων Reg. Ἐς , 

Perf. 2. dps? τις, Aut hoc ipfum, aut aliud fimile verv 


.. bum utique defiderabatur,. dg&i Cafaubonus fümfit ex c. 


28, 11. οὐδὲν οὐδ᾽ 4péi. — lbid. τῶν ὡπηλκικότων. — 
,Latinifmus ; de[peratorum , pro flagitiofifj morum homi- 
um, confceleratorum, ὅς ad omnem. awdaciam proje&o- 
sum. vid. Gefneri Thef, voc. Defperatus.* REISKiVS. — 
bid. βεβαιότερομ correxit Cafaub. PeBuirepn ed. 1, con- 
fentientibus msstis, 


Vf. 3. 34 ταρ᾿ ᾿Ανδοβ. 3 cum circumflexo accenta 
fariplimus, ut debuit, ubi interrogativa eft pardicula. Vulgo 


. . emnes ἢ παρ᾽ ᾿Ανδοβ, — lbid. πρότεραν μὲν οὗτοι. 


Bic Cafaub. nefcimus an ex ingenio; id ipfüm vero ha- 


Νὰ Reg, E. Ceteri codd. πρύταροι cumed. ὃν — 10 4, 


LÍ οὺς 


^P-POLY B. Xt. 20; 6g. 6v 


τοὺς tpxeUc παὶ τὴν πίστιν. Articulüm τὴν cum ignora- Ὁ 
zent ed.. 1, & mssti, re&e adjecit Cafanb. ᾿ 
Verf. 4. κωλὸν δέ, “δὶς ed. 1. & Reg. Ἐν putamus & Verf. n 
Med. -Mendofe καλῶν. dà Aug: Reg. F. G. Vef. Tub, xa» * ἢ 
Àó» γε Cafaub, ex ing. cum nulla fuiffet caufa, cur partie —— 
cula δὲ damnaretgs ς΄ 008 0Y 
Verf. 5. oid! dy αὐτοῖς ἄχετε rdg nw Poft 4» Vef, 5, 
αὐτοῖς extidife vocem βεβαίας fufpicatus erat Reifkius, 
qua tamen fácile caremus.. — ΖΝ; κρατήσοντες. . κρατή- 
σαντες ünus Reg. E, male, Livius XXVIII. 29. Me s& ví 
v0, C9 cetero incolumi exercitu, cum quo ego die wo Car». 
thaginem cepi, cus quo quatuor irtperalores ; quatuor. ἔθει. 
ercitus Carthaginien[ium fidi, Jugavi, Hifpania expuli, vos, 
oBfo millia hominum, Hifpantam provinciam populo Roma- SUUM 
n0 erepturi eralis Ἂ | 
Pet. 6. τί οὖν $v.- Deeft ἦν Reg. F. G. -— Πρία, Ἷ Verf. δι 
μὲν, νὴ Δία, ταῖς ἐμταρίαις &c. ἢ διὰ τὸ ταῖς. ἐμτει. 
ρίαις edd. invitis msstis,. (Quod in fcbolio füb context 
fcriptura editorum librorum hiec relata eft, 3 μὲν διὰὶ τὸ 
fa, id errore factum; ignorant μὲν. editi) ἢ μὴν ταῖς γ᾽! 
voluit Vrfinus, non $ μὲν rai Nempe ἡμῖν, quod ha. 
bent codices omnes, ex 7 μὴν corruptam putaverat; μα 
fane improbabili ratione, conf. ad XII. 6, 3. Quod vero: 
vocem ó;x prorfus ejecit, id quidem non re&te. Perfpecte 
REISKIVS, codicum fcripturam ignorans, in ipfa depra. 
vatiffima editorum fcriptura latere νὴ Δία vidit: ,Fortet 
(ait) ὑμῶν. νὴ Ala ταῖς ἐμπειρίαις - - πιστεύοντες ἐπανέστη. 
γε, ἢ καὶ τοῖς ῥάβδοις. dt profeffo vos, quod vefirorus. ^ 
ducum , illorum recens a vobis creatorum, virtute atque ufi. 
verum multiplici fidebatis , ideo tumultuati eflis.^ «- Tam — 
verbo quidem ἐπανέστητε nil eft opus: ceterum in corru- " ᾿ 
pta codicum fcriptura ἡμῖν διὰ utique latet sut 2 νἡ Δ, ^ ^" 
aut 3 μὴν v5 Δία. μὴν enim, qüam μὲν, malimus, g 
modo ulla opus eft inter 3 & νὴ Δία particula. Articulum  . 
τὸ, quem ante ταῖς ἐμπειρίως interferuerunt editores, fcri- " 
pti libri mssti ignorant emnes, nifl forts. eum babet Me? 
s que. 


6s. , 4DNOTATIOXES 


e quo tullam 4b editis diffenfum. h.1.- notavit Gronoviust 
fed potuit hanc locum, ut paflim aliog, inobfervatum.re- 
linquere Gronovius; feffusmetando codicis illius errores. 
Vef. 7. i erf. 7. οὐμ ἔστετούτων. οὐκ Krr-roéro Reg.E.. Ce. 
teri cum editis confentiunt, ID 
Net 9. . Verf o. τὸ παρανλήσιον πάϑος συῤβαίνει - qs τοὺς 
| bee καὶ τὴν ϑάλαγ]αν. Eadem fimilitudine utitur le- 
. gestus Atheniepfis apud Polybium noftrum XXII 13, 9 fat. 
Ex.varia ratione paflim alios auCtores perfecutos videmus: 
comparationem multitudinis cum maris sindiss in his De. 
mofthenem se) Παρωπρεσβ.. Ἐν I. edit, Reifk; p..383« 
quem paene ad verbum fecutus eft Appianus. de Bell. Ci- 

vil. IIl. 20. 

Veífi1*. ^ Peio. τὰ «νεύματα βίᾳ ΧΧΗ. I4, 1 f, ait, ired- 
dy ᾿δ' ἐμπεσόντες εἰς αὐτὴν ἄνεμοι βίαιοι. ταρῴξωσι.. — 
lbid. οἱ κυκλοῦντες αὐτὸν ἄνεμοι. — ,Cogitebam aliquan«: 
do κοκῶντες. δοὰ bene, habet vulgatae «υκλῶν vel πκυχλοῦν 
eit idem atque στρέφαν ἐν κύκλῳ vel ὥσπρρ κύκλον, ἐκ 
orbem agere atque.tolvere, μὲ rotam, - REISKIVS. Ὁ 

Weit εις. ae καὶ Qaiyerse καὶ. y(yrsTos.. Sic Aug, δει. 

. Vrfin, se Φαίϑεται. καὶ γίγγεταν Reg. Ex. des καὶ. Qosverca. 
γέγγατοι Reg. F..G. Vef; Tub. ἀεὶ χαὶ Φαίνεται γίγνεαϑιρε;. 
ed. 1. cum Med. ἀεὶ φαΐνεται γίγνεσθαι es. 2 & feqq; ex. 
Ca(subori- 'conje£t., B , 

1υϊά, οἵους. à» ἔχοι. aoo videi. Huc pertinet. Eurip 
.deum illud, εχ Oreff: verf. 774. ed. Mafgr. ᾿ 
ον εϑφινὸν οἱ poll, smnovpytis ὅκαν basti κενοτάφαν.. EN 

Vetf. 1. Perf. 12. πρὸς μέν. τρῶτεν μὲν ὑ ὑμᾶς ed. 1. vimperité &. 

invitis. nofizis codielbus. 040 xe S los ue 


S 4 es mE 


Cip. XXX. . (OQ CARYT. XXX. 
VeL. Fox ἀννεψέφησεα τοῖς καγέρων eel δυρεοέρ, 18 
' "fiut nunc wipcobudnnis igagm, fio wsdoria pugaandi XV, 


12, ὃ. 4e 4 ως 
Verf. 4. Verf. 2s ὑπέστη dde, Jubüt τοι mulus. v y»Forte ἐπέ. 


m bud reptuis Jupervenit terror/^ REISK, “το Nos qui- 
dem 


AD PORYA. XI. 29-7304 3I. Gg; 


dem licet ip 9romtn. nunc: nón Inbeanibs aliud exemplum. 

ejasdem ufus serhi.sver ἐστ.» iamen .Ssolicitere.- id verbum. 

nop sufimus, -—. F'ajilare.. alids in; hac re Polybio :ver/ | 

bum xapfdry ες m. dhid. sire: és. Pererum. deeft o7 

δὲ 3 Reg. F.G. . . τοῖν τὴ 
etf. 3e -xetàcz ew od, Cefaobebas: fed. apines, : Im. Verf, $; 

mo vide ,.ne Gt gnblit ,:publito nominet nomiue. civitatis ! 

quamquam quoXis::mdoido: infolitns ett ille αἴας praepofitios a 

nis uet cum genitivo. cafu, Unuro, quod füccurrit, exema 

plum habemus XX. 10, 4. κατιὶ κοινοῦ θόγματος ex feriptue. 

ra codicis Davarici. . Aliás ware. κοινὸν dicit, t ut IV. 2 

4, ΑΥ, 8, 2. Gc. 


| CA,P.VT XXXLh..— S. ΟΡ ΥΧΣΙ, 
. De argamento hujus Escetpi eonfer biviam XXVIII 
2T5feqd. τ" 
- Verf. 2. me πρὸς τοῦτο ed μέρος ἐνεγκάμενες. Pata: Verf, à. 
res προενεγκώμονθῳ, fed in fimplex verbnm cotfentiunt li« 
bri omnes,: Sic: quidem alis ait xredeízen, παραδείγματα. 
φέρεν» ὃς ffilis. XII. ἐν. . XVII. 15,7. ; 
-- Verf. 47 λοῷ,ϑὥσὶ rette Ca(sub. cüm Vrfim & Regi Ec vet. 4. 
And 3ue: ed. cam cett, codd. qui epis in hoc verbo. 
peri modo erramnh ^ - o 
Verf. 5. προσδέξασϑαι. De sorifi primi uf notione: Verf. 4; 
foturi-vide:notuty ad 1I. 64, 4.. Cum in. exemplo Cafaubo- 
niano fequeretur tyor$cac3 «a, hoc loco wpecdé£soOun (cris. 
ptum voluit-Reifkius; “.. Toi, del Conf. Adnot. 
aV. 6? ,. 2. ΟΣ qa» oc. av AEN 7 
Verf. 6. ἐξεβάλομεν dedit Reg. E. quod magis conve. Vet (. 
nit liuic loco. ἐξεβάξλομεν cbtefi codd. cum editis. -- 
Ibid. τῇ σφετέρᾳ γενναιότητι. Conf δά! ΧΊ. 4,3. ' 
| Ferf.:8. παρύστη.. Μεικδοί superi ει 1. d cod; - Ve. δεῖ 3. 
. font? — bid Seer. οὕπω. Perperam ὅσων ira 0d, αι Rege" 
E.G. & Vef. in contextu. EN 


᾿ 
ἂν € νὼ. : It $t ᾿Υ]) NUTGEN 344 a . * - 


ea ^ CAPYT 


Bá) 
Cap. 
XXXIL 
Verf. 1. 


Ι 


Vett. 2. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


uet ^ 


x. 


Verf, 1, 


δὰ '" .  ADXOTATIONES 


) CAPVT XXXII 

Verf. v. αὐλῶνά τινα, τινὰ ignorant Reg F. G. Ve£ 
Verba nonnulla Polybii hinc citavit.Suidas in Αὐλῶνεςι 

Verf. 2. Delendum eomma, quod poft συντάξας e& edit; 
Erneftina in noftram irrepfit: refertur enim illud verbum 
ad τῷ Tay. — ibid. τοὺς dà γροσφομάχονς: δὲ deeft 
ed. 1. ὃς msstis, rette adjectum a Cafaub. & Scaligero. δ 

Ftrf. 3. ἐφῆκε. Hanc quoque emendationem Cafaubo- 
no prziverat Scaliger. Potuerat antem fortaffe ἀφῆκε te» 
neri. vide V. 8, 4. V. 9, 4. | 

Perf. 4, ἔχων Ταϊος. Temere ἔχεν Té ed, n invi- 
tis msstis: 

Verf. 5. παροξυνϑόντες re&e Cafaub. cam Reg E. παῤ- 
οὐξυνϑέντες ed. 1. Aug. Reg; F. G. Vef. — Ibid. διαγωνιά- 
σαντες re&e idem cum Vrb. Reg; E; Vrfin, & Suidà ad 
hanc ipfam vocem. διαγωνίσαντες perperam ed, 1. Áugx 
Reg, F. G. Vefont. — Jbid. μὴ διὰ τὸ wgoyt]ódon δόξωι 
δι καταπεπλῆχϑαι τοῖς ὅλοις. Sic Suidasl c. μὴ προητι 
κῆσϑαρ δόξωσι κατατεκλῆχϑωι ed. 1. Aug. Reg. E. νεῖ, 
(Complura folia bic defunt in Tub. ufque fere ad finem, 
libri XIL.): μὴ προητσϑαι δόξωσι καὶ πεπλῆχϑιωι Reg. G. 
ὑόξωσι. καποτλῆχϑαι (fic) Reg. Ε. μὴ 031/3020. δόξω, 
σι καὶ κατακοτλῆχϑαι Cafaub. cum Vrfino, 

Pw. ΄. διὰ τὸ κατὰ τὰς ἐξ ὁμολόγου μεχας: Duo. 
verba τὸ κατὰ; quee ad fententiam neceflaria utique vi: 
dentur, ex conjeCt. adjecit Ca(aub. — bid; τοὺς παρ᾽ αὐτοῦ 
zeftituimus ex edi r. & msstis, contra quorum fidem paritey 
ac contta Polybii ufüm παρ᾽ αὐτῷ edidit Cafaub.. 


CAPV. T XXXIII 


Verf. I, Toc μὲν τοὺς dy τῇ rapupeig τεξαγμένους τῶς 
τολεμίων ἀντέτατ]ε' πρὸς dà τοὺς εἰς τὸν αὐλῶνα καταβε: 
Αιμώτως ἄϑρουρ ἄγων. ἐκ. τῆς, παρεμβολῆς ἐπὶ τέτήαρας uoops 
τις, προσέβαλε τοῖς τεζοῖς τῶν ὑπεναντίων. τοῦ ,θοῖ ayrás 
φατε, ait REISK) vs, aut deeft aut fübaudiri debet τὸ τῶν 
experxsiap, vel τὰς, λοιπὸς dyydpeno, Living ad rem diri- 

ít imendam 


AD.POLYE. XI. 52. 33. 65 NN 


mendam nil facit, fic reddens: ipfe (Scipio) ommía figna Veto 
peditum im hoflem vertit ; quatuor cohortes in. fconte ffa«. 
init , quia latius pandere. aciem nou poterat." “᾿ς Immo 
vero Livius, fi eo.ad hoc opus effet, fatis faltem docere. 
poterat, ad awrérat/s non intelligi debere τὸ κἂν erga. 
φόπεδον. Certg & ex Livii (XXVIII. 33.) & ex Polybil. - 
marratigne fatis intelligitur ;: ho/fem illum, is quem Scipio: 
omnia figua peditem vertit, (quod His verbis Polybius exe 
preiit. &3pyug-Krun,) aon ejfe illos qui in colle confliterant, 
(τοὺς ἐν τῇ παρωρείᾳ τοταγμένους,) fed. qui ἐπ vallum dejctua 
deraut, - Cu his folis (ibi s&ie- decertandum Scipio putae 
vit: ill iw colle, quae tertia fere pars copiarum hoffism 
erapt, Jeviler armati, (Polyb. lioc cap. verf. 5 fq.) ad 
Jpefacuinm magis tutum, ut ait Livins, quam ad partem 
pugna capeíJeudam. fletiradt p-Qquare εἰκῆι, ceteris in val. 
le ad internecionem eseíis, ὅς locum & tempus ad fugien. " 
dum hi habuerugt, neque quisquam fugientes perfecutus 
| ed. Ex quo intelligi par eft, hig eisdem non'nifi minorem 
| aliquam partem copiarum Scipjovis; ac fortaffe non nifi 
| levem armaturam, fuiffe oppofitam,:& quidem ex aliquo 
jntervallo, hpc uno fcilicet confllo (u€ videtur) nt latera 
peditum Seipionis, qui In valle pügnabant, tuta preeftse 
| rentur, ne illi e colle defcendetent & in hos a latere im. 
j petuim facerent. [taque intercidiffe utique aliquid ad ver- 
| bum érríror/s putamus; fufpicamur autem, τοῦς ypos Qe 
| μάχους, vel «ue τῶν γροσφομεγων Φεείρας; aut aliquid fie 
| miles: pam τοὺς ἄλλους; quod initio fufpicati eramus, quod 
idem in latina verfione fuppleveramus, (a/ios). hon fatis ef. 
| fe videtur; non magis, quam quod Cafaubonus habet, 
. feos oppo/wit. Quod'àd vocabulum ἄϑρους adtinet, vi 
! deri illud poterat in quarto cafa plnralis numeri accipiene 
| dum, ἄϑρους ἄγων, comfertos duxit, omaes fimul copias. 
eduxit. Sed collatis aliis fcriptoris noftri locis, {1. 49, 6. 
X.6, 5. ΧΙ. τῇ, 4. & X, 31, 4. ubi ex codicum no(trorümi - 
^ & Vrfni confenfu legendum eft djà τὸ βούλεσϑαι καταβαΐ. 
| ve» &Jpouc καὶ. συντεταγμένορ) intelligitur , im nominativé- 
| Polyb Hiflor. 7.711. E fingu- 
i | 
| 


66. ^DNOTATIONES: 


veta. fingulari accipiendum effe ἄϑρους, & ad ipfum ἄγων fcil. . 
ὁ Σκιπίων eile referendum, eadem quidem fententia, quea 
percommode a Livio eft expreffa, omaia figna peditum in ' 
hofies vertit: fimul tamen eidem vocabulo &Jgov; hzc: 

,,notio videtur fubjeCta, — comfertis. ordinibus fuos duxiffe 
* Scipionem, exiguis aut swllis intervallis inter manipulos 
velilis. παρεμβολὴ, ut jam fzpius vidimus, perinde & 
aciem vel aciei infiruGionem, ὃς caffra fignificat. Priori 
. notione paulo ante occurrebat, cap. 32, 6. at hoc loco. 
minus rete, me judice, Cafaubonus verba ἐκ- τῆς vapsp- 
βολῆς ex acie [ua interpretatus, eft, cum e co/iris de. 
buiffet. 
^. Quod vero verba illa ἐκὶ véitJapag xoópTiG (vel κούβ. 
τας» ut Vrfnus voluit) ita interpretatus Cafaubonus eft, 
aci som nifi quatuor cohortes in hoftem Scipio duxiflet,. 
^ jn eo veremur ng & ipfe doCtiffimus interpres, & nos, 
eum in hoc fecuti, prorfus ab au&oris fententia aberrave« 
rimus, Neque melius apud Suidam, ubi hec eadem Po- 
]ybii verba ad voc. Κοόρτις citantur, latine ea fic reddun- 
tur: ducens ex cafiris quatuor integras cohortes. Nempe 

- . ἄγων (fcib τὴν éxvroU δύναμιν, aut τοὺς ἑαυτοῦ TagoUe) 
ἐπ) τέτ]αρας κοόρτις, id ipfum effe videtur quod Liviug 
his.verbis expreífit, qwatwor cohortes im fronte flatwit 5 
cujus rei etiam caufam diferte adjecit Romanus fcriptor, 
quia latius pandere. aciem. (nempe ob vallis anguítiam) 

- wow polerat. Sane, in illa Cafauboni verfione quznam 

' vis infit przpofitioni ἐκ), difficile di&u fuerit: δὲ, quod 
eít gravius, nimis exiguüs pumerus funt quatuor cohor- - 
tes, quam ut has folas adverfus hoftes e caftris éductas 
putemus; praefertim cum ex Romanis copiis mille ducen. 
tos eo praelio cecidiffe , amplius tria millia vulnerata, di- 
fcamus exLiv. XXWIIL. 34. Solet quidem aliis praepofi- , 
tio ἐκ), ea notione quam hic obtinere putamus, cum ge- 
niivo cafü conftrui, ut monuimus:ad I. 26,23. & 
oftendunt exempla, qua poft Guil. Budaum Henr. Ste. 
qpbanus in Thef. goliegit: fed nihil | magnopere obítare vi- 
τς voe " Aer, 


.m 


AD POLYB. ΧΙ. 33. 67 


——A— 

detur, quo minus & eadem hotione cütu.accufativo cafü Verf. 5, 
conftrui potuerit. 
De verbis illis, qua» poft vocem Koógric inferunt h. y. 


. dcripti libri omnes, τοῦτο δ᾽ Jer; €x&ipx , que τεξὶ a Ca- 
| faubono eje&ta nobis videntur, vide Adnot. ad VI. 24, 5. — 


| 


k 


Perf. a. xa) Τάϊος Λαίλιος. Sic Cafaubonus correxit. Verf, , 
Mendófe ed. 1. & fcripti libri omnes Γαϊος “καὶ Λαίλιος. 
Vrfinus, abje&ta proríüs aj particula, T'éioz "AciAuoc lege. 
re juiferat. — Sed percommode Cafaub. ante Γαΐὸς eam 
rejecit, 

lbid. ἀπὸ τῆς παρεμβολῆς, a caftris. -Cafaübonus rut. 
fus altera notione, de qua paulo ante diximns, a pugua 
loce. 

Verf. 3. οἷς πιστεύσαντος re&e edd. e? πιστ. Aug. vef, 
οἱ «στ. Reg. E. F. G. Vef. 

εν), 4. ἀπταλημμένοι correxit Cafaub, Simplic litera Vet 4, 
g verbum hoc efferebat ed. 1. cut msstis, 

F'erf. S. γενομένης. γινομένης Reg. E. ' — verf. g, 

Verf. 7. ΤΙότλιος dà δίς. ἴα fcriptis noftris editisque verf, 7. 
libris vulgo hzc cum fuperioribus neCtuntur. Separavimus 
nos, cum Xylandro in verfione germanica. Qus inter. 
jets erant, latine habes apud Livium -XXVIIÍ..34 --- 27. 

Abid. ἐπκιτοϑεικῷς re&e Cafaub, cum Reg. E. & Vrüin. Sic 
vero & Aug. a pr. manu, ὀχ τεϑηπὼς ed. 1. cum ceteris 
cédd. — Ibid. μετὰ μεγίστης χαρᾶς. — Aut hoc oportuit; 
aut id quod Reifkias conjecerat, μεστὸς χαρᾶς, Sane un. 


" de pendeant genitivi usylrrz4 χαρᾶς, nou videmus: nam 


a κάλλιστον ϑρίαμβον pendere vix poffunt, Ante μεγίστησ᾽ 
.facile interotdere potüit uero prsepofitio. Ad triumphum 
quod fpeCtst, docet Livius c. 38. magis teniatam elle 
. a Scipione triumphi /pem , quem petitam quia neminem - 


, 4d tam. diem triumpha[fe, ei fiue magifiratu res edi 


Jtt 5 .conflabat. 
"Verf. 8. - τοῖς περὶ τὸν. "iris Mápxey, Edidimus hoc, Verf. 4, 


quie fic fcriptum invenimus , cum minus vitlofum videre. 
Sur, Quam quod vulgo confentientibus ceteris msstis edi. 
δ E 2 tum 


ko | : 


| 
68 .ADNOTATIONES 


“νεῖ y. tum erat, Ἰούνιον καὶ Mdpxoy. Sed quia contra morem 
nomini gentis poítpofitum pranomen eft, facile adfen- 
timiur Gronovio, laudanti conjecturam;Cafauboni, Ἰούνιον 
καὶ Μάρκιον; quam fi quis in contextum recipiendam 
contendat, minime quidem repugnabimus, Vtriusque, M. 
lumi Silami ὃς L. Marcii, fimul mentionem fecit Polyb. 

 hoclibro, c. 23, 1. Frequentior utriusque apud Livium 
mentio, Ceterum quod L. Lentulo & L. Manlio Acidino 
traditam a Scipione Hifpaniam provinciam Livius 1. c. fcri- 
bit; id cum Polybio ita conciliari poterit, ut Silanum at- 
que Marcium, poft Scipionis difceffüm, adventum Lentuli 
& Manlii, qui fücceffores Scipioni mifi font, exfpectaffe, 
eisque Scipionis nomine provinciam tradidiffe ftatuamus.. 

XXXIV, , CAPVT XXXIV. 

Verf. 1, Verf. τ. Ka) γὰρ αὐτὸς &c. — ,, Verba, a quibus in- 
cipit hoc fragmentum, produnt, przceífiffe banc ferme 
fententiam : ἔπεμψεν ὁ ᾿Αντίοχος πρὸς τὸν Εὐϑύδημον περὶ 
διαλύσεως Τηλέχ, Νίάγνητα, Φίλον καὶ συμπολίτην αὐτοῦ 
γενόμενον. (Tum bene cohserent fequentia; Καὶ γὰρ αὐτὸς 
ἣν ὁ Εὐϑύδημος Μάγνης. Zfntiochus ad Euthydemum pa. 
εἰς conciliatorem miftrat Teleam , Magnefia oriundum , qui 
amicus quondam fuiffet. Euthydzmi, ΘΓ eadem, qua ille 
patria uteretur. Nam Euthydemus quoque Magnes erat.' 
REISKIVS. — De Ewthydemo illo conf. lib. X. c. 49. Ex 
cerptum hoc non habet codex Reg. E. — 7914. Φάσκων 
Reftituimus conftantem codicum fcripturam, quam ex con 
je&ura jam sdnotaverat Reifkius, cüm eamdem in ed. 1: 
& in leCionibus a Boeclero ex cod. Aug. excerptis in 
veniret, 

Vet 3. — Petrf.3. καὶ προστασίκς. — ,, Ante προστασίας defun 
quedam. Vix videtar xaj τῆς ad explendam lacunam fu: 
ficere. Num ita fcripfit Polybius: μὴ Φϑονῆσαι τῆς ὀνι 
μασίας αὐτῷ τῆς ToU βασιλέως, τυχόντα αὐτὸν τῆς porro 
σίκς. we momen fibi (Euthydemo) reciwn invideret. 7h 
tiochus , qui re, hec eff majeffate regia, frueretur." yx: 

: tc : KIV: 


Pm 


— M ἀὐσυπονι.ἝἍἝ- aef eas -» — ΦΨ a———  ἀ. 


AD ΡΟΚΥΒ. ΧΙ. $5.34. 69 


KIVZ. e» Videtur τυχόντι τῆς προστασίας ícribere vo- 
lniffe vir do&tus: fed ambagibus illis non opus effe puta. 
mus. Poffis vero etiam fufpicari καὶ τῆς ToU βασιλέας T9- 
exacíac. conf. verf. 8. 

Perf. 4. ὥς γε. ὡς in hac fententia, non &cre, omni- 
no requiri videbatur. Quare ut fcripturze veftigiis .preffe, 


quoad fieri poterat, inhzreremus, ὥς ys fcripfimus. Haud. 
femel Γ & T, & inprimis TE & TE permutata a libra. 


riis vidimus. 
Verf. 5. τῶν Νομάδων. De eisdem JVomadibus conf. 
lib. X. cap. 48. —— bid. κινδυνεύφμι μέν. — Aut xivdv- 


ysócery eft legendum, aut poft ἀμφοτέρους addendum dv. . 


vieseJu.". Rz18K. — Nobis non folicitenda vulgata vifa 
eft, in quam confentiunt codices, ni(i quod xadvrsver μὲν 
habet Reg. F. κπινδϑυνεύα γὰρ Reg. G. — Ibid. ἐκβαρβα- 


Verf. 4. 


Verf. ς. 


ρωϑήσεσδθαι, — Vitiofe iidem duo Regii 4x βαρβάρων - . | 


essa. . 

Verf. 7. αυϑόμενορ τὶ TOUT. Probavit hoc & Reilkios; 
neque aliud in mente babuiffe videtur Cafaub. vertens, as. 
ditis Telem mandatis. — Ibid. παρὰ τοῦ Τηλέου correxit 


Cafanb. ex Vrb. monente eiiam Vrfino.  Mendofe περ)" 


τοῦ T. ed, 1. Med. Aug. Reg. F. G. 

F'rf.8. βεβαιώσοντα Cafaub. & fic Aug. βεβωιώσαν. 
va ed. 1. Reg. F. G. Vefont. 

erf. 9. «αἱ κατὰ τὴν ἔντευξιν xa) e peataaíay. Cum: 


δὴ ante προστασίαν ignorent fcripti libri, poteras quo. 
que füfpicari καὶ τὴν κωτὰ τὴν ἔντευξιν προστασίαν, quod: 
magis etiam placet. Idque Ce(aübono primum ín mente. 


fuiffe videmus, qui id in latina verfione hoc loco expreffit. 
conf. verf. 3. 

[ Perf. το. ἀνέζευξε σιτομετρήσας. Vríini adopta- 
vimus emendationem, quae unice vera nobis vifa eft. «ye- 
ζύξατο μετρήσας ed. Y. cum codd. omnibus. Hinc Ca- 
faubonus &veQsüfaro σιτομετρήσας. Sed conftanter ave- 
€sv£s in a&ivo ufürpat Polybius, numquam in medio ge. 
nere, In corrupta terminatione iítius verbi làtet initium 

E 3 verbi 


"-— 


Verf. γι 


vert. 9. 


Verf. 9. 


Verf. το. 


179 ADNOTAT. AD'POLYS. XI. 33. 54. 


----- 
Verf. 10, verbi fequentis mutilatl. —  Zbid. τοῖς “περὶ τὸν Ἰρύϑύ- 


Verf, 11. 
Ver(- 18. 


Verf, 1}. 


ὀημον. In vulgatum τοὺς περὶ libri. confentiunt omnes.. 


»Imo vero seii, ajt-REISKIVES Qui wm penes Euthyde- 


mun trant. Non enim dicuntur οὗ περί. τινα. ἐλέφαντερ,. 


fed οἱ ἐλέφαντες οἱ ὑπάρχοντες τοῖς περί τινα. quae dictio 


animo eft referenda cum ad:herum belluarum dominum. 
qué pruzsgjum, toex, quia illa neque éas curare '& pafce. 
re, neque regere ipfe poteft, ad eos quibus adminiftratio 
earum commi(fa eft,** — οἱ περὶ τὸν E32. funt Euthyde- 


"mus ejusque filius, cujus todo mentio eft fa&a. 


Verf^ 1i. «o» Καύκασον," Caucajin. lgilicum.: .c 
ad X. 48, 0 : 


Verf. 129, perd, τῆῇριυστρατιᾶφ, δὶς, αν, correxit, 


στρατείας ed..1. cum msstit, — .' . 


Verf. 13. "Egópay9ow,  Sic-edd, cum. | Aog, putamus &: 


Med. Ἐρύμωϑον Reg. PF. G. Vefont, ἙἘστύμαμδρας apud 
Arrianüm:. vocatur, Drangiana fluvius, lib. IV. c. 6. ci. 


. . tante Cellario in Geogr. Ant. lib, IIL «e. 22. p. 845. cujus 


diligentiam effugit hio Polybii locus, — Videtur fluvius: 
Hindmend efíe.*, ngisk. — 76,4. Agoylixvic cum Vríno 


, correxit Cafaub. Vide Cellar, 1, c. dpeerrois ed. r1. Aug. 


να τε. 


2 Verf. Ἢ τὰς D πέλει. — »ad mare '* medi- 
terraneum ἃς Aegwum /íías civitdies grecas liberas ; nam. 


, ese fünt vdÀei.  REI&K. — Jbid.. καὶ τοὺς ἐπὶ τάδε «τοῦ 


Ταύρου δυνάστας. Cd cis Taurum dynaflas, — Cis, reípeCux. 
Graciz intelligendum, Nec vero omes dicit Polybius, 
quod ex ingenio adjecit Cuanbonns, haus prafertim 
intelligi debebit, 


. |J ADNO. 


dee 3-00 49-09] 0-004 0-00 4e Me δα 


ADNOTATIONES. 


T 


POLYBII HISTORIARVM. 
| 0s — LIBRI XIL 
RELIQVIAS . 


D' Argumento hujus libri fic monuit REiIsxivs: E Argumen- 
fragmentis hujus libri, δὲ ílljs qua hoc loco legun-;;; libri xL 

tur, [fcil. Excerptis Antiquis,] & iftis qus» inter Valefia- 
na, colligitur totum [fere] hunc librum fuiffe verfatum 
in reprehenfione &: exagitatione cum aliorum Hiftorico- 
zum, Polybio feu zequalium, feu-arttiquiorum, tum ma- 
xime Tisi; in quo notando quia vifus eft Polybius mo- 
dum exceffiffe, ideo a quibufdam 'Em;rípeoc pro Polybio 
eft-per.jocum adpellatus, auCtore Athenaeo p. 273. [Immo 
vero, non Polybium, fed ipfüm Timseum, ob nimium τε. 
prehendendi ftudium, Aypiéitmaum adpellatum Athenzus 
ait. conf. Diodor. Sic. V. 1.] Deduxit eum in hoc ab iti- : 
nere propofito diverticulum narratio de Locrerum, oppidi. :  :/ 
in infima Italia fiti, expugnatione, quae Α. V. $49. eve- 
nit. vide Liv. XXIX, 8. Quo de oppido quum haud pauca 
Pelybio. mirius probata. Timaeus tradidiffet, ex eo lacergn- 
dum eum Polybius fibi duxit, unaque opera quidquid men« 
daciorum ὃς fordium per totam Tim:3i hiftoriam fparfum 
effet, eXpurgandum. De Africa multa mentitus erat Τὸν 
maus, deceptus credulorum δὲ impoftorum mala fide 
Ex eo eft, quod Polybius locüm ingreffus fit de Africae 
belluis, arboribus, aliisque proventibus copiofe narrandi, 
cujus loci & hic [ Excerpt. Antiq. cap. 1 feq. nobis cap. 3 
íq.] particulam babemus, & aliam p. 1489. [nobis XII. 2.] 

B 4 ex 


7 ADNOTATIONES . 


ex Athénzo repetitam.". Hec xzisxrvs. — Ceterum 
quod Timzum tanto & tam profeífo ftudio exagitaverit 
Polybius, eo potiffimum factum effe ipfe docet, (cap. 12, 
& paflim alibi) quod, cum miram aliquam ὅς precipuam 
in fcribenda hittoria diligentiam atque dxe/Beray ille jaCtave- 
yit, putida tamen negligentia & puerili levitate in multis 
vfus eit, fimul vero aligrurh fcriptorüm acerbiffimum & 
maledicentiffimum .reprehenferem quavis occafione fefe 
prefütit. De fria vero in,hoc libro verba fecit Poly- 
bius, quoniam hoc anno, in quo nunc verfatur ejus hifto- 
ria, in Africam transfarei. hellgm:cum Poerfié coepit. vide 
Liv, XXVIII. 45.. & XXXIX. 3. Amat aütem Polybius in 


" émni fus Hiftoria non (pluni ree bello géftas exponere; fed 


Cp. T. 


Verf. c . 


Ve. 9. . 


Verf. ἢ. 


&& res quasvjs inemorgbiles, ad vitse ufüm, δὰ mores ho. 
minum atque artes, denique ad naturam, rerum pertinen. 
Unt, Fio porióqel ὧς fno quisque leco enárrare. 


C A. P V. T ; 
Minora quadam. Fragmenta , ex Stepheno Byszantiria 
collecta ,.hoc capite, complecti temmodum vifum eft. 
Pet. 1. "Ivwow.. C. Leelium, Scipionis legatum, A. V. 
$49. in quo nung verfatur Polybii hiftoris, cum claffe ad 
Hippoum, Regium.accelüffe, δὲ magnum Poenis incuffiffe 
terrorem, Livius docet XXIX. 3. 
Perf. a. Τάβρακα. Vitiofum effe id qnod apud Steph. 
Byz. vulgo editur, Τάβαϑρα, ipfe litergrum ordo docere 
poterat, quamquam id; nec Berkelius' editor, nec do€tiffi, 
£us commentator Holfítenius animadvertit. (conf. notata 
ad Polyb. V. 8o, 2.) Τάβρωκα ícribendum perfpe&e mo- 


nuit & abunde demonftravit Bochart. de Colon. Phoenic, 


L. a4. p. 419. edit. Cadom. Confer Antonini Itiner. p. 21. 
& quae, ibi Surita δι Wetfelingius notaverunt, Εἰ autem 
Jabra: Numidise oppidum maritimum, inter Hipponem 

Regium δὲ Diarrhytum. 
Ferf. 3. Σίγα. Ignota h;ec aliis.fcriptoribus. Vide 
dg, δῇ Σέγᾳ fit, Mauritanie urbs haud procul a marl 
fita, 


AD POLYB. XI. Σ, 73 


BÉ] 
fita, Syphacis regia, compluribus auctoribus memorate, ve 3. 
quos laudavit Cellarius Geogr. Ant. lib. IV. c. 6. p. 196. 
Et ad Syphacem regem, firmand:z focietatis cauffa , lega- 
tos a Poenis, adventu claffis Romanae territis, miffos efle 
Livius docet XXIX. 4. confer fupra ad verf. 1. Vetat qui- 
dem apud Stephandm literarum feries, ne Σίγα ab ipfo. 
τὶ τοῖσι putemus: fed potuit Stephanus corrupto uti Po« 
! lybii codice; potuit vero etiam perzque & Σίγα & X:/y/s 
nomen effe ejufdem urbis. Quod fi cui hsec non faciunt 
fstis, videat an EITTÀ, quod in vetuftioribus codicibus 
Polybianis ZINTA fcriptum fuiffe confentapeum eft, cot4 
roptum ex ZINTA fit, & pertineat ad Zívrec, Africss 
populum, quem inter Byzacios (de quibus infra verf. 5. 
. sgitur) & Carthaginieufes incolentem Strabo memorat lib. 
ll. p. 131. 

Verf. 4. ὁ Πολυΐντων. Alexander Polyhiftor, qui Syl- Verf, 4. 

le temporibus vixit, — bid. Δημοσϑένης, M μεμφόμενος ᾿ 
Πολύβιος. Videtur Demofihenem illum dicere Stephanus, 
quem Κτίσεων auctorem fuiffe fcribit in λιν" qui an 
idem fuerit (ut. Voffigs exiftimavit, de Hiftor. Grec. lib; 
III. p. 354. & Fabricius Bibl. Grec. T. I. p. 810.) cum 
Bithyno Demofthene, Bi9vviax&y au&ore, dubitari pote 
eft, Certe Bithyniaca ifta carmine érant.eomprehenfa, e 
quo verfus nonnullos protulit idem Stephanus in "Heeda, 
in ᾿Αρτάκη & alibi: Demofthenem vero, Κείσεων auCto- 
rem, profaicum fuiffe fcriptorem intelligitur ex eis ipfis 
quz ad voc. Ὀλιζὼν de eo refert Stephanus. 

Ibid. ἀλλὰ χαλκουργδωα, — An huc pertinent τὰ καλοῦν 
μενα Χαλχωρύχια, quorum mentionem in Mauritania facit 
Ptolemseus lib. IV. c. 14. p. 106. & quse apud Strabonem 
lib. XVII. p. 830. in Mauritania memoratur χαλκωρυχία, 
ubi vel χαλκωρυχεῖα legendum videtur, vel accentu re. 
tra&to χαλκχωρύχμα» in plur. numero, ut apud Ptolemseum, 
apud quem líétinus interpres, — nefcimus an fatis recte, 
Chalcorgchios montes interpretatus eft, 


E s Fer/. 


ΝΕ 
Verf, 4. 


Cap. 1l, 


Verf, 8. c 


74 . ADSNOTATIONES 


Perf. s. Πολύβιος Βυσσάτιδα &c. Vide quie notavimus 
ad III. 23, 2 


C ΑἹ P V.T IL 
ον. 3. τὸ δένδρον ὁ Awréc; Signate fic fcribit: Lo. 
ius arbor; Diftinguenda nimirum:Lotus. arbor (cujus He. 
rodotus mensinit 1l. 96. & 1V. 177.) &.Loto, aquatica plan- 
ta, ex Nympbaearum genere, de qua egit idem Herodo. 
tus lib. Il. c. 92. De utraque Loto conferri merentur m 


collegit doctus Herodoti interpres 'Gillicus ad 1, 92. ὅς 


- 
Cap. nt. : ᾿ 
Verf. I. " 


Verf. 3. Μ 


Verf. 4. 


Nerf, f. 


Verf. 7. 


ἵν: Ie Ut "t 


" SCA CPV τ λα, 

εν. v. τῶς o τι re&e Cafanb, &fic Vefont. Conf. 
€. 8, 4. «σαν vig ed. 1. cum aliis. — — Ibid. ϑαυμάσειε, 
Perperam ϑαυμάσεις Reg. F. G. cont. ad XI. 9, 5. 

᾿νε. 2. τὸν. δὲ Τίκωμεν. Vide quze:de Argumento hu- 
jus libri fapra di&a funt. - — — bd. ἀἿἈδδ καὶ παιδαριώδη. 
De Tim^ao breviter & ad rem Longibus περὶ Ὕψους, fect, 
4. ἀδλοτρίων ἐλφγκεικώτατος. ἀμιρτημάτων, ἀνεταίσϑητας 
dà ἰδίων ὁπὰὴ d) ἕνντορ τοῦ ξένας νοήσεις ἀεὶ κινῶν, vea. 
“ἐς ὀκπέίττων ei; τὸ ταιδαριωδέστατον. Adde Diodor; Sicul, 
lib V. c. 1. δε ΧΙ. Θ. 6  Ἢ:" 

Perf. 4. τοῖς μὲν «ἡμόροις μὴ χρῆσϑωι καρποῖς, — Id 
eft, non colunt agros, neque fructus manfuefa&tos indu- 
flria humana habent.^ cusAvs. in ora Bafí. — In Mafi. 
niffze laudibus memorat Appianus Hift. Pur. cap. 166. us. 
ρὥσωι -γὴν πολλὴν, quod magnum terrarum tratium ad 
snitiorem culium redegit. - 

K'erf. 5. βουβώλων καΐλος. καλλους ed. 1. male & in- 
vitis msstis. . 

. Firf. 1. Ko3xuap δὲ καὶ - - οὕτω καί. Priorem καὶ dele- 
re jufferat Reifkius; immerito: folet ita cum optimis qui- 
bu(qge greecis friptoribus repetere illam particulam Po. 
]ybius; 


Fr. 


AD.POLYB. XH..9, 3.. 4. 75 


. F'rf. 8c; καὶ τα τῶν Ky. ζώων. ᾿ τῶν deeft; Reg. ver. 8. 
F. G. male. . . f; 

Verf. 16.. ὁ δὲ κύνριλος. ὁ δὲ κούνικλος καλούμενος fcri- Verf. 19, 
bit Athenzens.lib. IX. c. 14. p. 400. ubiglhunc Polybii lau- 
dat repetitque.locumy.: — :Jbid, πόῤῥωθάν μὲν» ὄρωώμενος.. 
μὲν particulam, quam pep cadices noftri Polybisni, 


ex Athenaeo eijoimus, τ Jbid, dexé ἄνα... veu dendi 
Athen. zT. 1L 3541 4Àe. 75 
CAPVT IV.. ἊΝ (0 DON. 


εν. 2. κατὰ φὰς νομάς, καὶ τὰς yop, ed. x, temere, Verf.3. 
& invitis msstis. 

Verf. 5, οὕτῳ xe foni fà κατὰ τὰς opido, . eadem. Ver, $. 

raiione pafceudi- utyutur.. Hane fegtentiam, quat necef- — 
fario requirebat praecedentium fequentiumque connezio, 
perfpe&e expreflit-Guil, Xylander.in vetere verfione.ger. 
manica. Parique medo Cafaubonus ad verba illa editionis 
Bafieenfis, od xetp(qouw, in.ora fui. exempli notaverat:. 
»An oUTw?" Quam tamen veriffimam conje&uram rurías. 
deferens, οὐ. χωρίζουσι edidit, fua auctoritate verbum xer-, 
ρίζουφι, in quod cum ed. 1. confentiunt fcripti libri omnes, 
in χωρίζουσε mutans,. adjeCta. hac interpretatione, [ocd. 
tion [tparant , quo illa paflum abigent, REISEKIVS, fcri- 
pture codicum, quam ex ed, 1. ὅς leCtionibus codicis 
Auguftani cognofcere poterat, nulla babita ratione: ,,Pot- 
eft, ait, vulgata χωρίζουσι rà κατὰ τὰς νομὸς exponi, 
& idem effe atque χωρίζουσι rg νομάς. Malim tamen rà 
ζῶα legi, aut ταὶ plane deleri — Verbum χωρίζου-. 
«; Ca(aubonus ex hujus cap. verfu 12. fumfiffe videtur. 

Verf. 6. συοφορβοί. Apud Homerum quidem σωφορβὸς Vetf. 6 - 
fcribitur, & vulgo apud Pollucem VII. 187. fed apud hunc . 
in cod. msto omicroan inferitur, pariterque apud Hefychium 
«voQopBéc, δι συαφόρβια. Quo minus neceffe erat, ut a 
conftanti codicum nofrorum fcriptura Cafaubonus hiq 
difcederet, | | 


Fer]. 


L.-—-—— 


εν, 8. 


Verf. 7. 


46  ,ADNOTATIONES 


Vérf. Ὗ. τοὺς “πρώτους. ἀκούοντας. Nom folicitari hec 
debuit. Vide notata ad X. 11, 6. & X. 47, 4. .:᾿. 

' Perf.8. Διὰ γὰρ τὴν πολυχειρίαν, Cut πολυχοιρίαυ 
ex ed. 1. fervaffeiiahubonus, :verba hiec, &.ea quie fe- 
quuntur, latine flc expreffit, vel faltem pro illis graecis hzec 
letina pofuit: Porro Itali homines, quia carnibus tenero- 
vum porcorum. ὅθ᾽ omnino magna fuccidia copia stwstur, 
magnos propterea fuum. greges alunt. REISKIVS, fen- 
tiens quantum hzc latina a vi graecorum diftent: —  ἥ 
τολυχοιρίχ, ait, ἢ, 1. eft uber: próventus vel foetura por- 
corum; -&-ifdoles foli huic pecori gignendo álendoque 
idonea. ἡ λοιπὴ χορηγία eft quercetorum oopis, Sed valde 
vereot , “(ξ΄ pergit) ut hsec. explicatio tuert fe poffit ad 
examen fé«ocats; & ut teatologiz abfolvi queat Polybius, 
πολυχοιρία vix poteft'aliud quid.effe, quam suwititudo ροῦν 
corum. : Bed'quse oratio: propter multitudinem porcorum 
fent magni greges porcorum? Quid hoc aliud, quam di. 
cere, porci multi funt, quia - -multé funt. Quare non du- 
bito preeferre- lectionem, qua in Herw. [at in duobus qui- 
, demeditionis Herwagianzeexemplisquibus nos utimor, non 
᾿ πολυχειρίαν, fed ipfüm πολυχειρίαν legitur] & Aug. eft, 
πολυχειρίαν. propterea quod multas ad(unt hominum manus 
(ἢ. e. quod regio illa frequens hominum eff) qui poffint hoc 
animantium genus nutrire & curare. — Immo, in voÀv- 
«ειρίαν confentiunt omnes noftri codices Aug. Reg. F. G. 
Vefont. nec dubitamus quim &'Med. & Tubing. certe ὅς 


— Vrbinatem id babere, fedulo adnotavit Ipfe Cafaub. in ora 


Bafil. lta quidem ut vocabulum πολυχοιρίαν editor Bafi- 
. leenfis non aliunde nifi ex male accepta codicis fui fcriptu- 
ra (in quo fortaffe, quemadmodum in noftris codicibus 
fpe faCctum, vidimus, fimiles fere fuerunt figure di. 
phthongorum o; & er) arripuiffe videatur. Eft autem πολυ- 
«eipía frequentatum Polybio vocabulum; figuificans /orni- 
sum frequentiam , prsefertim opus fdcientium. VIIT. 6, 3. 
VIII. 36, 11. X. 29, 8. Pro quo τλῆϑος χειρῶν dicit III. 
89, 9. conf. hoc cap. verf. 10, Fuit autem in Gallia Cifal- 

pina 


AD POLYB. XIL 4. 71 - 


pins & in omni füperiori [talia,. de qua nunc loquitur, ta- 

gna hominum frequenia, πλῆϑος τῶν ἀνδρῶν, ut ait IT. 15, 
7.qui, cum culturam agrorum atque vitium ekercerent, 
adeoque fednlo opus facerent, validó cibo indigebant, ὅς 


carnibus multum vefcebantur. conf. II. 15, 1. & 17, Οἵ. 


Adde Strabon, IL p.218. - | 
Ibid. καὶ τὴν λοιπὴν xoppilxy. χορηγία cum Reifkio 
intellexeramus τῶν Ópuudy xa) βαλάνων πλῆϑος," querceto- 
suns copiam, glandes ferentium , quorum mentionem fa- 
-cit II. 15, Δ. & omnino reruts omuium. commoditatem. Sed 
veremur, ne nec cum propria vi vocabuli χορηγία, nec 
cum adjecto nomine τὴς λοιπὴν fatis conveniat bzec inter» 
pretatio. Imma, conferentibus nobis cum hoc loco quz ha- 


bet Polyb. II. 15, 3. nullo modo dubitandum videtur, τὴν - 


Aerrjv χορηγίαν efle infiitutum illud incolarum fnperioris 
ltalim, Romanis magwam ula carmis copias in "ἂν 
exercituum, Juppeditasdi. | 

lbid. καὶ μάλιστα τὴν παραλίαν. Sic haud dubie 
oportuit, Ex librariorum partim negligentia, partim im- 
peritia, orta eft vulgata fcriptura παλαων, quem errorem 
jam notavimus ad Ill. 118; 2. Qnid enim Italia antiqua: 
hic fuerit? Mediterraneae partes Etrurize & Cifalpinae Gal- 
lize frugum fegetibus & vinetis abundabant; campi δὲ vine- 
ta quercetis diffin&ta erant; fed orm smaritima maximas 
quercttis, adeoque & porcorum gregibus , abundabat. 

Ibid. ὥστε τὴν μίαν vonddx χιλίους ἐκτρέφειν ὕς &c. 
Cafaubonus: adeo μὲ fcrofam fit ἱπυενέγε, qua alumnum 
gregem. alat. mille porcorum, aut. etians plures. — Quanta- 
cumque perhibeatur fuilli pecoris fecunditas, (de qua con- 
fuli poffunt Naturalis Hiftoria fcriptores;) numquam ἐά- 
men per omne vitze fpatium una fcrofa mille pepererit por- 
cellos. Itaque hoc fortaffe dixerit Polybius, swarm /ero- 
fam videre atque ducere poffe. gregem mille porcorum Θ᾽ 


---ς 
Verf. $. 


amplius, ex /e fuisque porcellis proguatorum. — Sed fate. 


mur, nec fententiam banc fatis perfpicue grsecis verbis in- 
efle; nec fatis adparere, hac quo paCto eohamreant, i/g 


"agnos 


78 ADNOTATIONES 


NERSGEMEMEED . 

. Verf, g. magnos is εἰς vegionibus effe greges porcorum, ut. fbinde 
una fcrofis: mille fues ex' fe. procreatas nutriat; ^ Intellige- 
remus, fl diceret, tantos eis ἐπ regionibus efje porcorum 
greges , ut inveniatur finguli coloni, Qui milla E9 amplius 
γος alant ; aut, ut. fint. fingula? ville ; vel fingulz hara, 
ἐπ quarum. quaque mille 9 amplius aluntur. At nec id, 
quod fequitur, fatis nobis: clarum effe profitemur, de por- 
cis per genera €89 atates, édaci E? paflum mitti folitis, tum 
de: difficultate fingula genera digso/cendi | difcernenaique; 
ni(i fingulà genera ea dicat, quse ad diverfos dominos at- 
que colonos pertinent; quo fpe&tat id quod verf. 13. fcri- 
bit. ' Ceterum in verbis nil verfant libri, nifi quod ποκάδα 
pro τοκάδα habet unus Reg. G. | | 

Verf. το. - Perf. 10. 03e». An ὅτι ὃ Quoniam, fi in eumdem [o- 

- cuf. &c. Sic ftere poterit verf. 9. διὸ xaj. — — Ibid. «X. 
A& γε ex conje&. correxit Cafaub. dA rs ed. 1. con. 
fentientibus msstis, "nifi quod &XX re cum duplici ao- 
"centu habet Aug. 'Nos quidem perinde & vs & γ6 abeíle 
malimus. —  Jbid. cvjcxírre reCte Cafaub. cum Aug. 
'Vourírr, ed. 1. Reg. F. G. Vefont, —  Jbid. προσαγωγάς. 
— yid eft, ἀγωγὰς πρὸς τὸν δόμον γεὶ πρὸς τὸν σταϑ μὸν," 
vedu&tiones a. pafiu ad flabula. 

Verf. 11. Perf. 11. κόπου. Mendofe κώπου ed. 1. Reg. F. Vefont, 
bid. τὸ κατὰ βυκάνην. Omnino τὸ κατὰ τὴν βυκάνην 
fcribendum arbitror. 

Vef 13. — rf. 12. σροάγει. προάγῳ in fubjun&tivo poftu.- 
δὲ pr&cedens particula éxeiday. ἘΠῚ nil frequentius éft 
ifta vocalium η & e confüfione in codicibus noftris. Sed 
.ne fic quidem perfanatus locus videtur. Nec enim recte 
hzc fibi refpondent, ὀκειδὰν -- ὁ μὲν ἐπὶ τοῦτο τὸ μέρος 
τροάγῃ Φωνῶν, ὁ d' ἐπὶ ὅτερον ἀποκλίνας. Nam fic 
quidem ad ἀποκλίνας intelligendutn fuetit verbum Φωνξι 
Confentaneum igitur erat, ut diceret τροάγων Φωνῇ» 
quo pofito perapte fequetur ἀποκλίνας, fcil. Φωνῇ: fi aíter 
in hanc partem progrediens per/onuerit , Qiter vero in aliam 
gariem defaGiens. “- — dbid. δὲ αὐτῶν. di αὐτῶν unus 

Aug. 


AD PÓLXB. ΧΙ. 4. . 19 


' ι 

Aug. Vtrumque re&e. —  Jbid. ταῖς ἰδίαις βυκάνωις. 

. Mendofe Jag ed. 1. 2. Correxit Gronov. confentientibus 

msstis. 

Verf. 13... τὸν καρπὸν, glandem. E Ibid. ὃ πλείονας Verf. 13, 
ἔχων χῶρας» καὶ κατευκαιρήσας. Caíaubonus, cum, defer« 
ta cum conítsnti quam corninodiífima librorum , le&ione,. 
Vrüni amplexus effet frigidam conjeCturam, (χοίρους, pra 
χῶρας) fimul: in interpretando .verbo εὐκωωρήσας 4 Poly» 
bii mente aberravit, fic vertens hunc locum: i$ qui phu 
ves porcos, habuerit, €? occafionem ἐ rem juam. vertere . 
Jüverit. De utü nominis χιαὶρ, qui hic obtinet, fatis quis 
dem trito illo, paulo ante ad. verf. 8. diximus: eodem 
. pertinet. Euripideum illud, ὃν σοφὸν βούλευμα τὰς. τολλὰφ 
χῶρας νικᾷν, quod laudavit nofter 1. 35, 4. Eit igitur. ὁ 
“λείονας ἔχων χθρας, qui plures snamus, plures homines, . 
plures /ervos fibi pra/io kabet ; adeoque qui vi. manum 
pollet, qui vi alteyi eft Juperjor. . εὐκοιρῶν eít opibus. ab- 
 endare , iV. 6o, 10, XV. 21, 2. quemadmodum &.nomine 
, sUxoupíx faepius pro opibus, divitiis utitur Polybius nofter, 
. Compofitum autem verbum xarevxoigéiv, pro more. ejus» . 
, dem noftri, idem valet quod fimplex; nifi praepofitioni 

xara (utin xafarcXéiv, & fimilibus) ineffe velimus vim, 
quamdam comparetivam , opslentiorem , ditiorem e[fe aliis. 
Itaque κατευκαιρῆσας hac quidem connexione id ipfum. de» 

. notat, quod Cafaubonus cutn Vríino in preecedenti dictio- 
ne, χῶρας in χοίρους mutantes, quzefiverant; fcilicet, qui 
majorem porcorum copiam pojBdet, . | 

Ibid. τὰ τοῦ πλησίον correximus ex Aug. , Perperam 
vulgo τὰ τοῦ zÀ4cíov- In Vef. neícias, πλησίον ne, eu 
πλησίον, dare voluerit librarins,. . 

F. er. 14. ἀπήλασεν. Temere ἀπέλασεν ed, LS Ibid. -Verf, τῇ, 
τοῦ περιάγοντος. — Nefcimus quid in hoc verbo argutatur 
Reifkius. περιάγειν τὰ κτήνη dicitur pattor, qui hue ilue 
per pafcua & ftaltus circumducit pecora. .— bid. eri 
Mendfe. wreivg Aug. Reg. F. F.G. Vefonk. .... : 


tomm TU τεχενέ 





Verf. 4. 


8o . .AADNOTATIONEAR 


CAPVT V. 

Verf. τ. vju τῶν Λοχρῶν πόλιν.  Quanam, occafione 
de Locrorum urbe nunc diíferuerit Polybius, obfervatum 
füpra eft in Argumento hujus libri. conf. Liv. XXIX. 6 fqq. 
Agitur autem de Locris illis, Epizepkyriis cognomine, in- 
ferioris Italie in Bruttiis. Ceterum Valefius (in Notis ad 
ea verba quae funt in noftra editione in fine capitis 72.) ju- 
dicaverat, Fragmentum hoc, quod in Excerptis Antiquis. 
cap. 3. & 4. continetur, collocari debuiffe proxime poft 
extrema verba Eclogse illius, in Codice Peireíciano de 
Virtutibus & Vitiis confervatsie, quse incipit a verbis Πολ- 
Ax ἱστορεῖ ψευδῆ ὁ Τίμαιος, & definit in illa dyayxdQpycou 
VoU καϑήκοντος ὀλιγωρεῖν. (nobis cap. 8— 12. hujus libri.) 
Et its quidem.pendere exiftimaverat locum bunc, quem 
nunc prz manibus habemus (cap. 4. & 6.) ab illa Ecloga, 
ut fine ea vix intelligi poffit. Denique pro certo habue. 
fat idem Valefius, inter eamdem illum Eclogam, atque 
inter hoc Excerptum Antiquum, ne verbum quidem unum 
interpofitum fuiife. Nobis ea res non adeo clara fuit; 
imo vero, ex illis verbis cap. 8; 2. Πλὴν ταῦτα μὲν ἡμῖν 
(rip ᾿Αριστοτέλους εἰρήσϑω, nobis cum Reifkio vifum 
erat intelligi, Valefianam illam Eclogam in integro olim 
Polybii opere poft norum hoc Fragmentum locum te. 
puiffe. Proxime autem ante hoc noftrum Excerptum, (ut 
ex verf. 4. hujus cap. intelligitur) ex profeffo expofuerat 
Polybius Ariftotelis illam fententiam de origine urbis Lo- 
crenfium , quam deinde cap. 9, 2. brevibus verbis repetit, 
Ubi docet, quam acerbe atque indigne in Ariftotelem ob 
eam fententiam inveCtus fit Timseus. Ceterum de Locro- 
vum origine, inftitutis atque legibus, cum univerfe, tum 
figllatim de eis rebus quarum Polybius hoc libro men- Ὁ 
tionem fecit, confulenda inprimis funt, quae erudite füb- 
tiliterque, ut folet, ugvw1vs, Goettingen(is Scholae de- 
cus, in Opufeulor. Academicor. Tom. 11. difputavit. 

Verf. 2. τῆς εἰς Ifapíay στρατείας. Mendofe Ἰβηρίας 
ed. 1. Beg. F. G. Vefont. & ei; deeft Reg. G. Zel/utm ἴοτ- 

TM taffe 


AD POLYB, XII. 5. δι 


taffe Polybius dicit Celtibericum illüd, de quo agitur Iz 
Reliq. libri XXXV. Notanda autem phrafis στρατείαν du. ^ - 
᾿ πέμτειν, milites mittere, quam attigimus ad 1, 9, 3. -— Ibid, 
τῆς εἰς Δαλματάϊς. De bello {βὸ Dalmatiso conf, lib. XXXlL 
cap. 9.. | 
Verf. 3. τιμίοιφ Cafaub. cum Reg. G. & Vrün. Vitiofe Verf. $, 
φιμαίοις ed, 1. Vrb, Avg. Reg. F. Vef. — bid. καὶ μᾶλ. 
λον. Calorem habet Polybianum. adje&ta fic particula καὶ, 
quare non negligendam putavimus.. 

Verf. 4. τὴν jx! ᾿Αριστοτέλους παραδιδομένην ἱστορίαν, Verb 4, 
Ab «friflotele omnigm fere civitatum non Graecie foium, 
fed etiam Barbari, mores, inftituta, difciplinas fuiife 
expofitas, Cicero docet de Finib. V. 4. Ei operi titulug 
füerat Yloiuréc πόλεων. Diog. La£rt V. 472. Jn his erat |. 
ἡ Λοκρῶν πολιτεία, quam nominatim laudat Clem. Alex, 
Stromat. lib. 1, pag. 258. ed. Dan. Heinfii. Fuerat autem. 
! Ariftotelis fententia ea, quam breviter deinde cap. 9, 2. 
repetit, coloniam Locrorum Epizephyriorum ex fugitivis 
mancipiis, moschis 69 plagiariis fui] colleR'ame quo δὲ 
' pertinet id quod habet Dionyf, Perieg. vf. 365 fq. & ibi 
Eüffathius. — lbid. τῆς ὑπὸ. Τιμαίου" λεγομένης. — ,Ma- 
lim τῶν ὑ, T. λεγομένων. Commodius enim dicitur στον 
es ταραδιδομένη, quam λεγομένη.“ REJSKIVS, . 

Verf. 5. οὐ ΤῬίμωνορ, e jid ett οὐκ ἣν Τίμωος.“ Vetf, g; 
REISK. - 

Verf. 6. εἴη. Non'eft utjque. optativo hic locus: 8C) Verf. 6, 
ni gravius quid h. 1. peccatum, ἐστὶν faltem preeferen- 
dum putemus, e Jbid. εὐγανᾶςς. Articulum τὸ, quet hic 
| adjecit Cafanbonus, tranftulit huc ex illa mendofa fcriptus. 
fa e ré, quam panlo ante habent libri, Ignorant eunt... 
h. ]. iidem libri l & merito delere juffit Reif kius.. . 

Verf. 7.. τὰς ἐποσγναλησομένας παρϑένους eic ey. ^ γαῖ, ἢ, 
»Apud. Loeros (Opuntios] Grsci&, ad expiandum Ais. 
cis Ojlei facrilegium fapta Caffandra in confpeCtu Palla. 
dis » quotannis mittendse erant virgines llium forte legette 
dap ex ,centgm gentibus üluftrioribus. Strab. XIII. p. 896. 


42 AD NOTATIONES 


, ve 7. (p. 6co. ed. Cafaub.] adde Plut. de fera Num. vind. p. 457. 

& laudd.'ibi a ΟἹ. W ytténb. in ed. libelli p.66. Toup. Ep. 

Crit. p. 162.*-HgvN1vs l. c, p. 53^ — Toupii lócus in 

' edit. Lipfienfi eft p. 733. ubi Tzetzis verba ad Lycophr. 

τ adferuntur, rem totam perfpicue ex ipfo Timzo Siculo 

exponentis, ad quem etiam provocaverat Cafaub. ad Strab. 

. Ceterum quod it latina Polybii verfione idem Cafaub. fcri- 

pferat; ὁ quibus. Locrenfes illas centum virgines forte 

— legere. ex oraculi refpon/o tenebantur &c. ettorem nota 

vit Gronov. in Notis msstis, quem errorem & res ipfa ar- 

guebat, & Tzetzes, l. c. ex TImxo diferte referens, duas 

virgines quotawais 4 a Lorris oraculi nf Ilium Juifs 
mijjas. ' 

Verl. 9. :— "Perf. 9. wp τῆς Φιαληφέρου.  Mendofar d ὑπὸ, quod 
cum: ed. '1. habent codd. omnes, verifimillimum eft ex 
ὑπὲρ fuiffe corraptüm, quod & in ora Bafil. notaverat Ca 

' faubonus: & hoc fane fermoriis ufui conveniehtius , quam 
ἐπὶ, quod dein nefcimus qua caufá praetulit idem do&tu: 
Editor. Conf. ad V. 18, 9. περὶ voluerat Vrfnus, quoc 
jdem valet ac orép. ᾿Φιχληφόρου cum Vtlino corr. Cafaub. 
"Vitiofe Φιληφόρου ed. 1. confentientibus tnsstis, rurfas. 
que verf. 11. Φιληφόρον, ubi taníén unus Vrb. re&e Qua. 
ληφόρον habet. Ceterum de Phialrphoris, przeter ea quz 
h. 1. Polybius refert, nihil apud sfium quemquam fcripto 
rem, quoad nobis quidem compertum, memoratum fuper 
eft: quare inlatina verfione uncis inclufimus verba ifta a Ca. 
faubono ex ingenio adjecta, quod phialam geflans then/an 
"Usczt. — Ibid. παρ᾽ αὐτοῖς reGte Cafsub. cum Vrfino 

wap! ΚΑὐτῆς ed. 1. cum'msstis. 

Ve, 10." I'eypf. 10. ὑπάρχων παῖς. Tam perfpiesx, quat cert; 

"**" Reifkii conje&tara. Huc manifefte fpe&at, quod verf. feq 

ait τὸ μὴ τῶδα ποιῶν (c. Ex vci; primo πὲς" fecerat im 

"feritus librürius; inde ὑπάρχων πες in ὑπάρχοντας ab alii 

᾿ imutatum. —— Zbid. τῶν Σικελικῶν. De hujus pariter emet 

dationis veritate vix nlla dubitatio effe poteft: duo magi: 

"miramur Reifkii h.], verecundiam, fortaffe presfantis. Se 


AB POLYB XII. 5. 6. $3 


minime adfentimur eidem.do&to viro; füfpicanti aoro] dà 
"αἱ πλείω legendum: qua inferta. particula omnis turbatur 
orationis ordo. Eodem pertinet, quod dein verf. 11. av: 
v9) dà, id eft ipf, Locrenfes puta, fcribendum. contendit, 
pro. avro dà, in quod rete. confentiurt libri omnes: o 
anum mularunt, hanc unam corrceiouem. adbibuerunt. 


CAPVT VL. 

67. 1. οὐτ᾽ ἐλόγαντο παρ αὐτοῖς. Sufpicati eramus 

&ur ἔλεγον τὸ παράπαν παρ᾽ αὐτοῖξ.. Sic mox eg) ὧν 
éAsyoy. 
Verf. 2. PP" ἸΣωιλρὺς κατέχοντας ταύτην τὴν 
χώραν. Confer quz in bunc loeum.-difputavit Heynius 
l. c. pap. 49. — 114. ὁκολογίπᾳ κοιήσωντο τοιφαύτας. Eam: 
dem rem repetiit Polyzenus Strateg. lib. Vl..& 22. Inde 
in proverbium abüt Δοχρῶν σύνϑημα, Locrenfium patium, 
in aftutos & foedifragos; quod ex Zenodoto & Euítathio 
zetuiit Eraímus in-Adagiis; neque praeteriit Michael-Apo: 
£olius, Proverb, Centur, XII. h. 10, 

Verf. 3. 3 μὴν cum Vrf. correxit Cafatb.: ἡμῶν men: 
dofe ed. 1. cum.msstis omnibus, Conf, ad XL. 29, 6. — 
Jüid. ἕως ἂν ἐπιβαίνωσι, τῇ γῇ ταύτῳ.. ἐπιβιίώνωσι ex 
msstis reftituimua, qui in hoc cum ed. 1. confentiunt, Men: 


:-- -.-- 1 
Vert IQ. 


Cap. VI. 


Verf, r, 


Vetf. 4. 


. ψΨαΐι ἢ 


dofe ἐπιβαίνουσι ed. Cafaub. & feqq. τῇ γ ταύτῃ ex ora -' 
hd. 1. reCte recepit Ca(aub, Sic & ora Aug. ἃ prima ma-  - 


Au, qui in contextu cum ed. 1 habet τῇ χώρᾳι Contra 
Vefont, in contextu dat τῇ. γᾷ» putamus δὲ Med. & Vrb. 
vj χώρᾳ vero iu ora habet Vefont. Imperite utramque 
fcriptaram conjunxerunt Reg, F. G. τῇ τῇ χώρᾳ γῇ» lineo« 
.lis tamen fubductis ut fpuria notantes verba τῇ χώρᾳ. —^ 
Bene RKISK1VS: ,Servandum eft,:ait, τῇ". γῇ, proptef 
frandem  jurisjurandi, que&&.locüm habet in vocab. γῇ» ::ul. 
: Jum. habec áu:vocab. qo9log.** ““. 1014. Φορῶσι. 2 — ΙΦέρωσε 
videtur Jufitatius effe,; pro formula quidem facramenri. * 
. REASK; 75 At nulla fatis idonea caufi. eft, cut feliciterur 


fcriptura ip-quam ronleatiuat dbrh:. . . 
OA Fa Fetf. 


go— 
νεῖ 4. 


84 | ' αϑηοταϊτζονβδ " 


Verf. 4. τοιούτων dà τῶν ὅρκων γενομένων. Commodins 
videri poterat γιγνομένων.. Sed nil variant libri noftri. — ^ 
bid. ἐμβαλόντας merito correxit Cafaub. cum Scaligero, 
ἐμβαδλοντας ed. 1. cum msstis. — 704. σκορόδων reCte 
Cafaub. cum Vrfin. & Aug. σκορώδων ed. 1. Reg. F. G. 
& (ic mox iteram, — Ibid. ἐπ) τοὺς ὥμους - - ὑποϑ ἐμά. 
γους. PerfpecCte utique, τοὺς &uouc, pro τοῦ σώματος» 
correxit Cafaub. Sed verbum ὑπυϑεμένους requirere vide. 
tur, ut ὑπὸ τοὺς ὥμους. Jegamus; nifi cum Reifkio ad 
verbum illud fnbintelligas ὑπὸ Tac ἐσθῆτας. Contra, fi 
ἐπὶ τοὺς ὥμους, teneamus, videri poteft ἐπι ϑεμένους 


fuiffe dicendum , ut idem Reifkius monuit. Invería ratio- 


vet. 7. 


ne apud Polysenum l. c. vulgo legitor, σκορόδων κεφαλὰς 
ὑτὸ τοῖς χιτωνίσκοις ὑπιὸ τοὺς uou; dxiJévyrac, ubi- 
Cafaubonus ἐπὶ τοὺς ὥμους aut ὑπὲρ τῶν Mp Ícribero - 


t | 

Ferf. 7. οὐκ ἣν πώτριον &c. Gracis olim won fuit pa- - 
trium. inflitutum, ut emtilii fervi ipfis famularentur. — — 
» Quod fi forte Timaeus nimis abfolute & praefra&e hoc 
pronuntiavit, omnino tamen hactenus verum eft, quod in 
antiqua vite fimplicitate multo major Grecis ufüs fuit 
operarum mercede conduCtarum. "^ HkYNIvS l. c. p. 54. 


CAPVT VII 
Vetf..1. ἐπὶ τῶν κανόνων, id eft, ubi de ragula vel ἢ 
norma, quaritur. ἐκὶ Cafanboni emendationi debetur. : 
ὑπὸ erat in ed. 1. δὲ mestis. ἐκὶ σοῦ savóvec voluerat Sca- 
liger. Confofas fubiude a libreriis particulas ἐπὶ & ὑτ 
eo minus mirari debemus, quo-fimiliora inter fe funt illa 
fcriptura compendia, quibus utraque earüm folet defigua- 
ri. — Jbid. κἂν dAót]uy 9. — ,fübaudi τις.“ REISK. 
Ibid. τῷ πτλάτὲρ ταπανότερος. — Veremur ne non recte 
interpretati fimus »ésus ἰσία. Quale τλάτος intelligatur, 
indicat adje£tum pomen ταπεινὸς, nempe craffities. Nec 
aliud fpectaffe Cafaubonus videtur, vertens awt latitudius - 
ΘΗ: alta. Qaam ia perte REISE:VB fic monuit: - 
ND vires 


- 


AD.POLYBR.XDn.0. 7. . 85. 


. wGreeci vocabulum ταπεινὸς pro μικρὸς ufürpsnt quacum: "Yefu 
que de menfüra, five in altitudinem, five in latitudinem, Ὁ 
feu craffitiem. Sic Diodorus Siculus libri IL. fine in Indias 
quadam ait infula effe arundines, quz foleant κατὰ τὰς 
σελήνης ἀναπληρώσεις ἀναπληροῦσϑοαε, καὶ παλιν κατὰ τὰς 
ἐλατ)ώσςις ἀνὼ λόγον τατεινοῦσϑαι, gracile/cere.* — ) 

Jbid. κανόνα φησίν, Timai haec utique. verba effe vi. 
dentur, cujus nomen in latina verfione adjicere non dubi. 
tavit Cafaubonus. ᾿ Víüs autem illis eft Timzeus contra 
Ariftotelem. — bid. Libri noftri omnes cum ed. 1. omif- 
fis verbis dvos καὶ, nil aliud habent, nifi κανόνα Φησὶ d&v 
προσωγορεύειν. Quod commodiffimum' eífet, nifi fequere. 
tur οὕτως ; quae nimirum particula commovit Cafaubonum, 
ut ita verba ἦναι καὶ ex ingenio adjiceret. Sed eodem jure 
fufpicari licebit, particalam οὕτως ex-prava & imperita fe. 
dulitate adfutam efle a librario, qui illam ob praecedentem 
partic. καϑάτερ hic defiderari putaret. Eadem vero parti. 
. eula οὕτω, perperam inferta, deinde conjunctionem δὲ 
poft ὅταν expuliffe videtur, quam re&e quidem habet etium 
ed. t. cum omnibus editionibus, fed ignorant fcripti libri 
.poftri, Aug. Reg. F. G. & Vríini codex. 

. bid. πρὸς ταύτην merito correxiffe Cafaubonus vide- 
. tur: fane, quid fit πρὸ ταύτης in hac connexione, non vi- 
demus. Mox ἐγ cum Aug. & Vefont. fcripfimus, pro 
. mendofo &y/ce, quod habebant edd. cum Reg. F. G. Rur- 
fus vero reCtiffime & neceffario (nif inipfo verbo ἐγ 
.error ef) negauem pafticülam eux ante d//cy pofüerunt 
editores, quam codices quidem noftri, certe Auguítanus 
& Regii (nam ex Vefont. adnotare negleximus, & ex ce . 
teris nil adnotatum videmus) ignorant. - 

Verf. 2. Verba προσίεσϑαί Φησὶ üfque. βίβλαυς defont Verf. & 
Reg. F. G. — lbid. érav δὲ ταύτης καραπτέσφῃ. Atügi. 
. mus. hunc locum in Adnot. ad ΠῚ. 54, $. quo ex loco (col. 
. Isto cum XV: 23, $.) defendi fortaffe vulgatum poteft, in 
àuod confentiunt libri. $ed quodfi contuleris' verf. 5, ubi 


uno confenfa oranes dant παραπαίουσι τῆς ὧληϑείρις, τοῦ- 
F 3 füsque 


—— 
Verf, 4. 


Verf. 3, 


Verf. 4. 


86 ADNOTATIONES* 


fusque cap. 9, 1. (ut alia, nunc loca teceatus ubi: eadetp.- 
dicio frequentatur,) vix temperare tibi poteris, quin per, 
fuafum babeas, r«g«* xíc3 hoc loco cum Timeo fcri 
pfije' Polybium, 

Verf. 3. ἡρδιαϑαι ὁδί τῶν τοιούτων συγίφαμμάτων τὴν 
ἀλήϑοιχν, Verte cum Ernefto-in Lexico Polyb. ργίηείρας 
tum. in, Hiftlorig tenere. debet. Veritas..—- Ibid. αὐτός που 
κέχρημαι. λόγων οὕταις. — lacum hunc communes wjur- Ὁ 
pavi, Nam χρῆσις vel χρείᾳ eft fententia multiplicis in 
vita ufus ^ nE1skivs. — bid. χαϑάπερ ἐμψύχου σώμας 
τος &c. .Vide I. 14, 6, — Ibid. ὄψεων. ὄσσεων ed. 1. te» 
mere & invitis omnibus libris. — bid. τὸ ὅλον perpe- 
ram deeít Reg, F. G, & .Vefont, 

Verf. 4.. dio. u&yroi πρόπους (Quà y ὥναι. Φαμὲν ex 
Cafauboni emendatione eft. Quod fi codicum fcripturanr 
ἔφαμεν teneas,. ftatuendum fuerit. refpicit locum ali- 
quem in deperditis Polybii libris : non enim meminimus in fu- 
perioribus id legere quod nnnc dicit, Eamdem. fententiarg 
repetit cap. 8, 6. Nec vero, quia hic ἀΐξα μεν in preterito 
habent libri noftri, idcirco putabimus, Eclogam iliam V&« 
lefianam cap. 8 feqq. huic. noftro Excerpto fuiffe propo- 
nendamz nam ὅζ ἰδ] ἀαμεν in praeterito dicit, ὧς ibidem : 
breviter tantum & velat in. tranfcurfü repetit, id quod b. 
]. enucleatius &. ex profeffo dixerat. —. Jbid. ψεύδους. 
Adparet ex hoc loco, quod & aliás fiepe intelligere licuit; 
vocabulüm ψεῦδοο non femper graviori illà notione ac- 
cipi, qua Latinorum. txesdacium ; Gk aligd effe quidem. 
ψεῦδος voluntarium, ad. decipiendos alios. de induítria com- 
paratum; aliud vero ínvo/uniarium , ejus qui ipfe falfas eft 
& in errore verfatur; quo pertinent illa ψεύδους definitio- 
Aes, quas ex Platonis lib. II. de Repub. & ex Theeteto 
adtulit Henr..Steph, in.Thef. Gr. Ling. Itaque ψεῦδος ge- 
peratim intelligi debet, error dicendo prolatus, falfum di-. 
Ew, falfiloquittm, Sed. ne Latinorum quidem eyendacium 
femper ftri&iori illa fenfü accipitur: de quo vocabulo le». 
gitfe MN fententiolas illas, quas ex P, Nigidio. A, Gel-, 

lias 


, 


An POQLY?. XII. 7. 8. 87 


Mus retulit lib, XI. c, 11. velut: Inter mendacium dicere - 
C$ mentiri diflat: qui mentitur, ipe non fallitur , Jed al-. 
terum fallere coggtur ; qui mendacium dicit, ipe faditur, 


CAPVT VII. ^ .. £ap. VII 
' Eclogam hanc Vale&anam ante illud Excerptum anti« 
quum, quod cap. 5 & 6. pofuimus, collocandum putuffe; 
Valefium, fupra ad c. 5, 1, monpjmus, Atqui mire initium 
huius Eclogae qum fine praecedentis Fragmenti, quod in: 
Excerptis antiquis fua. ordine fequebatur, coharerg 
videtur, . n 
Perf. 1. éxilaySdvsros -- παρεκβαίνει. --- : - ,Forte iTi Vet. t. 
λανϑανεσϑομ & παρεκβαίγειν. Quamquam vulgata fic pot-, 
eft defendi, ut doxéi accipiatur pro εἷς ἐμοὶ dox&, & quafi, 
in parenthefi, ut paulo poft ῥοκῶ, [vert 4. & cap. 1.4." 
REISKIVS. .-— 
Perf. 2. VAqy ταῦτα μὲν ἡμῖν͵ ὑκὲρ Δριστοτέλοῳρ | εἰ.; Verl, 4 
ρήσϑα. — Clare teftaptur hzc verba, ea, qua feqpun-. 
tur, effe capiti illi fübjicienda, quod in eclogis fuperiori-, 
bis, [qua Excerpta Antiqua a nobis folent adpellari,] li« 
bri duodecimi eít quartum, ex divifione Gronovii. REISe, .. 
K1V8. —— Vide ad cap. ποῖ. 5, 1. 
V'etf. 3. τοιάνδε τινὰ λήψεται τὴν ἀπάψτησιμ. — ,» Ver- verf. 3. 
ba hzc, ait πειξκῖνβ, mihi funt obfcura." — Valefü -. 
eft illa interpretatio, quam hoc loco, ut. plerumque aliás, .: .. 
nil mutatam fepr&feptavimus: eccafionem himc opporiuse 
Perf. 4. ἀληθὲς "m sa. γε xa]. ᾿χαϑάταξ διαστεῖλαι veta 
ssp! τοῖος οὐδέν ἐστιν dv τρύτοις.  ERNESTVS,, hunc locum 
refpiciens in Lexico Polybiano, ait: ἀαστῆνωι περί Tivocs 
judicare , deceruere de. aliqua ve, fi le£&io fana eft, & non 
legendum dixer&Ao.^ — Nempe verbum ῥιαστέδλομαι ἃς 
ὡιαστολῆν ποιρῦμοαε pallim apud Polybium denotat di/fitte 
gwo, drefisio, dilige trado, explico, imteepretor; qua 
notione etiam a&tivum verbum d&aaréA.e ufurpad potuit, 
velat in illo Philonis loco de Vita Mofis lib. III. quem Εἰς 
F 4 Ste- 


quee 
Vet. 4. 


48 " ADNOTATIONES - 


Stephanus in/Thef. T. III. p. 100i. E. protuli; "Nequé 
aliud ἢ. 1: in mente habuiffe Veleflus videtur, oum verba 
fupra fcripta latine fic redderet: μέ vero his in rebus: $eri- 


ἐσίεηι diflinie adfequaris atque ad/everes, we. fieri quidem 


potefl. Miramur autem, quod difficilem utique locum, ac 
veremur ut vel fic fatis perfamstum; "ficco: pede in Notis 
&ranfierit — Vere nobis narsmrvs füfpicatus. videtur, gra. 


.vius vulnus hic fobeffe. «ds vulgatem - lectionem $:«c 73- 


yu: fervans, quam codexPeinefeisngs dederat, hujufme- 


Verf. 6. 


di propofait emendatiobem εἰ Forte ἀληϑὲς μέντοι ys xa) 
καϑάταξ βέβαια, ὥστε: μηδένα ἀιαστῆννω. περί vive, οὐδέν 
ἐστιν ἐν τούτοις, id oft, iia "rertsim 69. βεήμεθε in his wi- 
hil efl quicquam, exismemo dubitare. pai banal et 
di/cedere diver/as im paries.t . .".. 
Verf. 6.-Toss μὲν γὰρ sor "T Bententiain 
hanc margini adf&riptam habet Codex Vrbino - Veticanus, 
e quo eam in-Bolybii Fragmentis retulera& Cafaubonus, 


. priusquam repertee effent Eclogze de Virt. & Vitiis: Eam- 
, dem fententiam, in ora putamus Codicis alicujus Palatini 


(OR... 
Verf. 3. . 


repertam, Xylander verfioni germanicze Polybii inferuit, 
jnter esp. 4. & 5, — bid. un de, Vide cape 1,4 
& ibi notata, 


Φ 
c5 CAPVT IX. | 
Verf. 3. ἄνω ϑρασὸν, εὐχερῆ &c. Hsc δὲ qum fe. 
quuntur Tímzi in Ariftotelem convicia, Lexico fuo ex 
Polybio inferuit Suidas, in ᾿Αριστοτέλης. — Joid. κατατε- 


. φολμηκένωε. — Neftimus qua caufa folicitavit hoc verbum 


2 ubl vide.qua Kuüathius nous YALKSYM . . 


Reifkius, aut καταψεύδεαϑαε τετι eu Ícribendum 
eontendens , aut ψευδογραφᾶν. κατατετολμηκένοι. — Ibid, 
(vous αὐτῶν δἴνοι δραπονῶν αἰκετῶν &c, -— , Ariftote- 


.Ws fententiam de republica Locrorum fecotus eft Diony. 


fius Characenns-libro de Situ Orbis: [verf. 364 fq.) 
| δῇ 4^ re Λακροὶ ἔασιν, deci προσύγοιε ὀτέοσοιν 
. q$^Aei ἐπὶ Adeo, o erlgus μιχϑέντες ἀτάσφαψ, ᾿ς... 


Fej. 


AD POLYB. XII. B. 9. 10. - "89 


' Fe. ἐν τῶς Κιλικίαις πύλαις, ad Cilicias Pilas, ΞΞ 
o. MOM Verf. 3. 

quarum nimirum in vicinia eratIffus. Conf. XII. 17, 2. 
" &Ceilar. Geogr. Antiq. lib. 1II. c. 6. p. 247 fq. 
Verf. 4. σοφιστὴν ὀψιμαϑῇ δες: — Hac prius Ari- verf. 4. 
^ foteli objeoerat Epicurus in epifola περὶ ἐπιτηδευμάτων, 

cujus verba refert Áthenzeus libro VIII. [p. 354.] Καί ro: 

εἰδοὶς καὶ Ἐπίκουρον ταῦτ᾽ εἰπόντα περὶ αὐτοῦ, Or: καταφα. 

quy τὰ πατρῷα ἐπὶ στρατείαν ὥρμησα, καὶ ὅτι. ἐν ταύτῃ "κὰν 

κῶς πράτ]ων ἐπὶ τὸ Φαρμακοπωλῶν ἦχϑεν.». εἶτα ἐνγαπεπτα- 

μένου τοῦ [Πλάτωνος περιπάτου, Φησὶ; παραβαλὼν ἑαυτὸν 
“ροσεκοίϑισο τοῖς λόγοις οὐκ ὧν ἀφυὴς, καὶ κατὰ μικρὸν dig 

φῶν ϑεωρουμένων ἐξῆλϑεν. Sic legendus eft ille locus. Ma- 

le vulgo εἰς rjv ϑεωρουμένην.““ vALBSIVS.^— Eadem bre- 

viter habet Diog. Laért. in Epieur. X. 8. Omnino vere 

confer Eufeb, Praepar. Evangel. XV. 2. ubi pro verbis illis 
«αραβαλὼν ἑαυτὸν, quie leguntur apud Athenzeum, habet 
«αραλαβὼν͵ αὐτὸν, id eft, praeceptorem eum fibi fumfit. 

- Bbid. ὀψαρτυτήν. conf. cap. 24, 2. 

Verf. 5. μέτριος μὲν γὰρ οὐ δοκέϊ. — Forte μέτρια γαῖ g. 

legi dehet." vArESIvS. — ονμέτριορ' bene habet: qui- 

cunque vel mediocriter bonus. &9 probus; quicunque pater- 
familias, ait Cicero." RE1ISKIVS. | 

Verf. 6. αὐτὸς ἐν αὐτῷ διανοηϑῆνω.  Praepofiionem vef. & 

ὦ, que aberat vulgo, inferere cum Reifkio non dubitavi. 

mus; fimu] pro αὐτῷ, quod editum erat, αὐτῷ feriplimus, 
'pro more Polybii 


᾿  CAPVT X | Oo» X 
Ferf. 1. Dele diftin&tionis fignum poft dj, & pof "P Verf. ε, 
.sigsqiy repone. 

Verf. 2. κατὰ τὴν αὐτὴν βίβλον, —— Intellige tibrum ναί. sc 
JX. Hoc enim libro Timaeus de republica Locrorum in 
Italia contra Ariftetelis fenten&am difputaverat, ut docet 
Athenswus lib. VI. qui heec Timsei verba refert, quie ad 

hanc difputitionem pertinent : Καϑόῤδῳ δὲ. ἠτιῶννο &c. “ 

Ἐς ες YALES 


Verf. 2. 


δῷ ADNOTATIONES 


VALESIVS. — Timai verba ex Athenzeo exhibuimus fü 
pra, cap. 6, 7 fq. 

lbid, ἐξετάζειν, ἐξετάσαι voluit Reifkius: quod fpe, 
eiem babet, nili forte ἐπιβαλὼν ἐξετάζειν idem valet ac 
ἐπιβάλλων ἐξετάζει. ἐπιβαλὼν, proftfius; ut XI. 22, 10, 

Verf. 3. cic ὑτογογραῷϑιαι σὴν ὠἐρχὴν τοιαύτην. --- 
»Exiftimavi legeudum elle ἐξιγογραφ,ϑαίν, quod fenfus 
ipfe pofcere videtur, Probare epjm vult Timseus, coloniam 
Locrorum gen ex fugitivorum cnlluvie conflatam fuiífe ; 
idque ex eo concludit ,: quod apud Locros in Grzecia tabu- 
]1z foederis cum .Italicis percuíli. legantur, ἄος exordio, 
ὡς γονεῦσι πρὸς τέμνα  VALEXSIVS. —— Velefii rationem, 
Dil cunctatus, adoptavit Heynius, Opufc. Acad. T. 1I. p. 
4T. REiSKI V 8 contra, nihil tamen pro. confirmanda fua 
fententia adferens : οὐπογεγραφ Jeu (ait) bene habet ; idem 
valet atque spoyeypa Jeu, * — lllius vero ufus verbi ὑπον 
γράφειν, pro προγράφειν» pra/cribere , in principio (v. c, 
legis) fcribere, exempla collegit idem Reifkius in Indice 


. greecitatis Demoftheneze, 


lbid. ὡς γονεῦσι πρὸς τέκνα. Non gravabimur]a-- 
tam vALESA1 ad hunc locum de ssiutuis μητροχόλεων δῇ 
Coloniarum juribus atque officiis Adnotationem, quze mul- 


, tà icitu jucunda atque utilia continet, & paffim laudata a 


viris doCtis eft, integram ad verbum huc tranfícribere; 
ne quis Polybii no(tri emtor le&orque, eam hoc fuo loco 
quaerens, (pe fua deceptum fe queratur. — ,,Coloniz, ait, 
eumdem honorem originibus fuis exhibebant, quem filii 
parentibus. Itaque Metius Fufetins, Albanorum dux, apud 


᾿ Dionyf. Halic. lib. III. P. 143. [cap. 7.1 ait Romanis, Alba- 


norum colonis: ὅσης γὰρ ἀξιοῦσι τιμῆς τυγχάνον οἱ πατέ. 
psc παρὰ τῶν ἐκγόνων, τοσαύτης οἱ κτίσαντες τὰς πόλῳς 


, wapa τῶν ἀποίκων. lta & Curtius lib, IV. (c. 2.7 quippe 


Carthaginem Tyrii condiderum, femper paregiym loco cul. 
t$. Apud Herodotum quoque libro VIII. [c. 22.] Themi- 
ftocles negat Ionas juíte agere, qui contra patres agilitent, 
Quienam porro fueript bec jura, qua originibus debe- 


bantur, 


AD POLYB. ΧΙ. lO. . οι 


] --- 
bantur, nom-alienum fuerit paucis hoc Ioco perfttingere. vef 3, 


Primo igitur ii, qui in coloniam mittebantur, armis δὲ 
commeatu a civibus fnis inftruebentur de publico, ut do, 
cet Libanius in argumento orationis Demoftheris περὶ τῶν" 
ἐν Χεῤῥονήσῳ: Pheterea publica iis diplomata dabantur, 
qua. ἀποίνμα vocabant, tefte Hyperide in oratione Delia- 
ca apud: Harpocrationem: quorum exemplàr, ut opinor, 
in archivis publieis fervabátur , quo eos cives optimo jore 
effe, & bonis ominibus in hape-aut illam coloniam miffog 
appareret, Jam quod pretipuum eít, facra patria coloni 
fecum afportabant, :ignemque facrum e penetrali urbis de. 
promtum & accenfum * quod :docet auctor Etymolog. in, 
Πρυτανᾶϊα. Φτι τὸ ἱερὸν πῦρ ἐπὶ Tétwy ἀπόκοιται καὶ τὲς ὁποί. 
ποτὰ ἀποινίαν στέδλοντας ἔϑος adié-Jey αὔεσϑαι τὸ ἀπὸ τῇς 
ἑστίας πῦρ. Herodotus etiam lib; T. [c. 146.] de Athenienf. 


colonia in Ioniam tifía loquens fic ait, e/:0 αὐτῶν ἀπὸ τῷ — 
Πρυτανείκ τῷ ᾿Αϑηναίων ὁρμηϑέντες - - - dc ἀποικῆν.. Qui - 


quidem ignis fi cafu extinctus effet, ex Prytaneo.condito- 
rum accendi eum oportebat. Moris quoque erat, ut colo. 
nig: quotannis legatos in majorem patriam (fic Curtius lib. 


IV. vertit, quam Grzeci μητρόπολιν dicunt) mitterent, diis - 


patriis facra fa&turos. Polybius cap. 114. -Jlegationum [lib. 
XXXI. cap. 2c, 12.] ναῦν ἱεραγωγὸν, ἐφ' ἡ εἰς τὴν Τύρον, 
ἐκτέμπεσιν οἱ Καρχηδόνιοι τὰς πατρίες ἀκαρχὰς τοῖς ϑεοῖξ, 
Et Curtius de iifdem Carthaginenfibus ait lib. IV. [c. 2.] 
Carthaginenfium legati ad. celebrautium. facrum. anniverfa- 
rium more patrio tunc venerant. Itaque Corinthios gra» 
viter infenfos Corcyrseis fuiffe legimus, quod more reli- 
quarum coloniarum facra patria Corinthum mittere negli» 
gerent, dub τὸ μόνες τῶν ἀποίκων μὴ véurei τὰ κατειϑι» 
σμένα ἱερδία τῇ μητροπόλει, ait Diodorus Siculus libro 
XII. [c. 3e.] Sed Thacydides lib. I. [c. 25.] ubi eamdem 
narrat hiftoriam, aliud dicit his verbis: ἅμα dà μίσει Ty. 
Κερκυραίων, ὅτι αὐτῶν παρημέλεν, ὄντος ἄποιχοι, ὅτε dg 


πανηγύρεσι ταῖς κοιναῖς dilóvrsc «γέρα] τὰ νομιζόμενα, ὅτα. 


Κορινϑέυ ἀνδρὶ σροκαταᾳρχόμενοι τῶν ἱερῶν ὥσπερ αἱ 
| ἀποικίχει 


j 


ipsun 
'o Vets. 


92 ' ADNO TATIOMNES 


exem. | Vhi Seholiaftes Graecus, τρόκαταρχόμενοι»ν. it 
quit, rds" ἔστι διδόντες τὰς ἀπαρχις. -. ὅϑος erp ἦν ἀρχια- 
ρέας ἐκ τῆς μητροπόλεως λαμβάνειν. — Moris erat, inquit, 


- it colonia αὖ originibas εὶς ponlifices "acciperent. Qui mos 


imprimis notandus elt: ex hoc enim; δὲ opinor, unico hu- 
jus interpretis loco id difcimus. Supereft, ut difpiciamus, 
qusenam fnerint illa. γέρα, quse a colóhispreelteri ros erat 
in publicis folennibus &c ludis, - Scholiaftes. quidem .ille 
"Thucydidis interpretatur. eds. reuMp: χαὶ rpssdp/ze, id eft 


* principem in eonfeffü.lectimz^. Sed & multa alis privilegia 


intelligi : puto; . enjasmodi- fupt. ἐπιγαμίοι, κτῆσις γῆς, & 
Ceterg, quae itv demtregis Graecorum paffim leguntur. Quin. 
etiam fi quando coloni aliam coloniam aliquo deducere vel» 
lent, moris efat? utvduceém a majore patria poftularentt 
quod tef&atur Tbucydides lib. 1. Rc; 23] de-Epidamno :- o 


- φῳστὴς d) dyévero- o.c. "Ikoeronkeidos , “Κορίνϑιος γένορ 


ον Vel. f. 


Verf, 6. 


Pd 


.» 
^ 


“ῶν ἀφ᾽ "HouzAéoc? aud. δὴ: τὸν παλωιὸν νόμον ἐκ. τῆς 
βητροκόλεως; καταπληθ εἷςξ, Porro αὐ ἢ jura μητροπόλεωφ᾽ 
& coloniarum non incommode, ut. arbitror, revocari pof-: 
funt & invicem- comfpoti fura. ecclefize Rorhante , quie ma. 
trix et Gc μητρόκολες reliquarum. Sed hzc indicaffe nuno 
quidem (üfficiat/^;—— Heec igitur vALESIVS; cum qui 
bus omnino conferenda quse de eodet argumento difpu- 


- tavit Heynius Opufc. Academitor. T. I. p. 312 feqq. 


etf. ς. Meraac dà aeu ἐνὶ vedo ἐν. Ἰταλίᾳ Λοχρούρ. 
Deiude ad Locros, qui is Italia incolunt , delatum. Sed fi 
contuleris cap..12, S. videbitur μοταβὰφ ἢ. |. ut ibi, iutele 
ligendum eratiosne. traniens , orationem. comveriens ad Lo- 
cros Jta. ^ 7 
: -Ferf. 6. ὁμοίως τοῖς μοιχοῖξ, τοῖς δρατέταις. καὶ, ante 
τοῖς δρακέτομς, neceífario infenendum exittimavit Reifkius. 
Sed amat ejufmodi afyndeta Polybius. --- Jbid.eóv οὐδὲν 
ἄν ὑκάρχειν. órapfem fufpicatus eft Gronov. in Notis 
msstis, -At ἄν cam praefenti infinitivi & cum aoriíto po. 
pitur; non cum fatuso. —: Jbíd.. συνύδεμφαν. — υσυνείδη- 
Φαν poteí fersi; ait REIERIVE, gt imperfectum a av. - 
) δημῳ 


AD POLYB, ΧΧΈΣ ΣΟ, II, 99 


ναι. ufitatigs tamen eft evrj letus a un Imo oc folam 
in ufu, baud dubie verum. 


. δ APV T. xr. 000 e CO ΧΙ, 
Vesf. 3. δύω ἔϑυη ᾿ΔΛοκρῶνγ.. “- "Dus ! funt gentes Lo« νάϊ 3. 
crofum in Gracia, Epicnemidii ícHicet ὅς Ozolze, teft 
Strabone lib. IX. ἄς, Plinio; quorum Ozolzrlb Epicnemi. 
diis profe&i funt. :- Locerus etim ,.Locri & Caphy:ze filius, 
ob quafdam cauffas infenfns-petri, cpm. magna civium mae 
nu profecus, Phyfícsseníes. ὅς. kiyanthism condidit, ut. 
narrat Plutarchus cap... Quseftionam &ireecarum, & Athe- 
n3seus in fine lib. Il. Vide. Enfüstli An Homeri Catalogum, 
peg. 277." VALEAPUe —. " MEN 
Abid. πρὸς ποίας κόλας τῶγ. m ΕΡΗΝ eramug 
ἑκατέρων, aiterias uirius ex duobus illit populis s & paffim: 
ἃ librariis-noftris confundi, vocabula $repo« ὅς ἐκώτοροι mov .. 
nuimus ad Il. 69, 7. Videtur tamen h. 1. eadem ríotione 
teneri ; ὁτέρων commode pofle, quemadmodom. in. latino 
etíam fermone fatis eft a/tezorwm. . . , 
Verf. 4. τῇδε πῃ. . conf. ad. 11]. 108, 2. — Forte "N Verf. 4. 
χὰ deeft, aut τετύχηκε, aut κατηξίντω A REI1SKIVS. —- 
»Deeft τυγχάνα.“ vALES. — Ibid. ταῖς ἀναγραφαῖς. — 
»AyaypxQa) fant mosumenia publica; ut leges, plebifcita, 
foedéra, teflinjonia priemiorum virtutis: aut: poenarum ὅς 
infamis, faxis aut seri incióa, &.publice propofita. * REIS... 
x$vs. Conf ver, 5.& 9... - 
- Ferf. 5. &yeyeyadtp3on. . — νὰ e isxüodu. aya'ys-. Vet f. 
ypeppévgyy.  REIDKIVE.- — . 
Perf. 6. ἀλλ᾿ ἀπρὶξ τὸ δὴ λεγόμενον &c. Vetus. meti Verf, 6. 
dam eft «Ὁ. πρὶν, quod codicum etiam illum obfederat, 
qüo ufus eft Excerptorum antiquorum compilator, — ,,Le« 
gendum &À' ἀπρὶξ, (monuit vALzstrvs;) ut & Cafauboe 
nos conjecerat in Fragmentis, ubi hic locus legitur inter. 
excerpta ex codice Vrbinate, — Nempe in ora illius co«. 
dicis in hac regione adí(cripta funt verba, ex. hoc loco ab. 
rapa: afa - sp», sé. δὴ. λογόμενον» - "δἰ μφοῖν τ» “χεροῖν 
ἐκέφυ, 


94 | -^ ADNXOTA'TRIONES 


p ef, 6, ἐπέφυ, «ρασφανὸο ἔχ τούτων. (Vbi τοῖν χεροῖν, pro ταῖν, 
attica ratione; de qua vide .Koenlum in. Notis δὰ. Gram- 
matici Leidenfis libellam de DialeCtis, quem cum Grego- 
tio Corintho edidit, p.304.) Suidas in Ἐέφυ, ubi Poly. 
bii verba hzec retulit, a/fas-ro δὴ Aeyon. &c. vocem ἀπρὶξ 

pariter. ignorat; quam fi in codice fuo-Polybiano, (vel re- 
. Cus ut dicdiltos, i in codice Eclogaremde Virt. & Vitiis, 

. quo ufus eft hic Grammaticus) invenidiet, hzud negle&urus, 
fuerat. .Bene cetteidem. Suidas. iftam vocem fno loco in. 
 ferpretatus eftt "Azp/£. ὅλῳ ϑυνάμα. ἰσχυρῶς. De erroris 

. origine, in quem. i A. inciderunt librarii, on£. 4Adnot. ad 


uM. 68, Ie. . εὐ : e204$3 ΠῚ 
Verf. ἡ. Perf. 7.22) παρ᾽ ot. — Forte. eden € REISK. 
Nil opus. videtnr, . | 


νεῖ ἢ. — Perg. πτροσεξειργασμένοξ. e addito ho? - éemquam 
amplificatione δὲ exoruatiogp,. quo. major accederet gre 
vitas orationi fuo." REISKNYS,- 
Verf. $*. Ferf.9. — sor καράῤόφιμος eft foedas, fen&tio, 
— .conftitutio, lex.qozxeunque, per.manus a majoribus ad 
pofteros.tradita.* IDEM. — Nempe ea lapidi incifa, & 
publice profczipte . 


CapXH. E ΘΑ PVT ΧΙ 
Ve, 1. Ff. i. τῶν ἘΦόρων πρὸς τοὺς βασιλᾶς. -— οἵας. 
dzemonii annos ab Ephoris computabaut, ut ex Thucyd. 
& Xenoph. lib. II. hift. colligere eft, Erant Ephori quin. 
que, lique annui, ut.docet Suidas, & Plutarch. in vita 
Cleomenis, initio. Ex illis quinque ephoris unus fuit 
ἀχώνυμος. qui anno nomen dabat, quod patet ex Thucyd. 
& Xenoph. loc. cit, idque confirmat Paufanias in Laconi- 
cis, ἔφοροι δὲ καὶ παρέχονται τὸν ἐπώνυμον." VALESIVS. 
κα bid τὰς ἱερείας τὰς dv " Apyer. -το , Vuo.verbo Ἦρε- 
. Vds; dicebantur facerdotes Innomis zirgivz , a quibus Ar» 
 givi tempora numerabant, teíte Etymologico. Scholia- 
'ftes Thucyd, [ad lib. IL c. 2.] ἡρίϑμουν. δὲ τοὺς xpévouc οἱ 
" Apyüo ré. τῶν agni, Vnde Hellspicgs indicem ha. 


rum 


"LO 


tum facerdotum, & quid fub quaque erat geftum, pluri- V 
bus libris fcripferat, tefte Dionyf. Halic. lib. I. [c. 72.] & 
Stephano Byzantio, [paffim.]^ vALESsivs&. -— "Collegit 
dehinc Valefins'nomina zetatesque earum ex Argivis iftis 
facerdotibus, quarum apud veteres fcriptores, qui fuper- 
funt, mentio occurrit. Quz quoniam ad Polybitm illu 
Mirandnm nibil pertinent, confulto przeterimus. 

Verf. 2. τὰς ὀπισϑοδόμους στήλας. — ,Legen- 
dum ὁτιστοδόμου. Quid autem fit ὀπ σϑόδομος, docet 
Varro libro IV.' de Lingua Latina: és &dibus facris, ante 


— — 
Verf. Σ, 


νεῖ 4, 


etllam , ubi fedes dei funt, ανγιαοὶ dicit. αρόδομρν; quod | 


poft » ὀχ, σϑόδομον. Similiter Pollux lib. I. [fegm. 6.] τὸ δὲ 
πρὸ τοῦ σηκοῦ, πρύδομος' xa) τὸ κατόπιν, ὀκισϑόδομος. " 
" NALESIVS. — Aut τὰς τῆς ὀτισϑοξδόμον στήλας» aut 


«dc ὁπισϑοδυμέους στήλας fcribendum contendit Reif- 


kius; — Quidni vero adfe&five accipi poterit vocebulum 
ὀπτ,σϑοδόμους ὃ quemadmodum ὅς pó&onoc adjective 
᾿ paritet atque fübftaritive ufürpatum reperitur, cujus ufus 
- exemplum ex vetere Epigrammate protulit H. Stephanus 
in Thef. Gr. Ling. 


Ibid. ἐν ταὶς Φλιοῶς τῶν νεῶν τροξενίας. ἐξευρηνιίς. “- ᾿ 


sVidetur mendi quidpiam latere in voce γδϑῶν. Quod fl 
1nendo vacat, forte intelligere oportet, hofpitii jus inter 
templa duarum civitatum publice conftitatuni fuiffe: ac 
eodem fortaffe pertinent ftelae ille, in poftica parte 2518 
zepertze. Mendum quoque eft in illis verbis ἐν τοῖς QAucac.'4 
VALESIVS. — y ταῖς Φλοιοῶς τῶν vaE»'* legi voluit 
REISKIVS. Polybius (ait) attice non fcribit.^ "Totuta 
vero locum fic interpretatus eft: qui-prodwcit δ᾽ intexit 
jfwis annálibus tabulas liminibus templorum affixas, in φαΐ. 
bus per/eripta funt conditiones 88 teffificationes: ἐσμέν αἴ 
juris hofpitalis few civitatibus inter fe, fem cum privatis. - « 

3In (usi; quid monftrl fufpicatus fit Valefius, aut cur in 
QÀeicg mutatum Reifkius voluerit, non videmus. QA 
apud Homerum, apud Interpretes Vet. 'Teft, apud alios, 
funt pofles &$ limina poriarum; de quo vocab, cum alil 


-.- — 
Vetj, .8. 


ναί. 3. 


Vet, 5. 


oO . : ADXOTATIONSS. . 


Lexicographi conínli poffunt, tum late difputavit Foefius . 
in Oecon. Hippocratis. Gloffze, citatz a Bielio in Lexico 
Interp. Vet, Teft. vd; Φλιὰς interpretantur τὰ ὑπέρϑυρα, 
[νρενβηνμανα. | All πρόϑυρον vertunt τὴν. Φλιὰν, id eft, 
veffibulum ,. de qno vide A. Gelliam XVI. $. Quod ναῶν, 
pro νεῶν, Reifkius voluit; monuit e&xxsTvs in Lexic, 
Polyb. ad voc. (iua, fibi quoque id in mentem olim ve- 
niffe, quia Attica illa fortna fit, cum Polybigs Atticus. 
fctiptor non fit. ,Sed ille (fic pergit Erneítms) certam 
fcribendi formam .non tenét,. mifcetque e leCione varia 
varios charafteres.' — Recte. Sic fane & XV. 29, 8, 
idem Polybius fcribit, ἐνεψγμένου ToU veo. προξενία, ho- 
ritiut publicum. προξενίαι, litera vel tabula, quibus ti- 
tuli hofpiti publici, civitatis nomine inflituti, continentur, 
Perf. 3. ὑπάρχον τι. Sic, duobus vocabulis, fcriben- . 
dum effe monuerat Reifkius; & fic edidit etiam Erneftus, 
cum ὑπάρχοντι una voce editum effet a Valefio. Ac mul- 
to.fane rectius illi, quam ipfe Valefias, qui in Notis ad lu | 
L ait: »Legendum putamus ὑπάρχιαι 4i τῶν τοιούτων. “Ὁ 
^ Ptrf. s. πρῶτον μέν (qoi τήν τε πολιτείαν, καὶ rà λοικαῖ 5 
φιλάνθρωπα τοῖς Λοκροῖς ἀμφοτέροις ᾿Αριστοτέλη xa) Θεό- 
Φραστον κατεψεῦσϑαι τῆς τόλέως.. Haec, nulla adjeCta 
nota, fic latine verterat Valeíius: prinm quidem Zfriffo- 
tejem ait ac. Theophraffum in his, qua dd rempublicam. 
Locrorum €8 civilia apud wtrosque Locros inflituta perti-. 
nent, mentitos effe. Vbi, ut alias taceamus difficultates, in 
exponendis certe vocabulis aol;reíay δὲ Φιλάνϑρωπα ma- 
nifefte ab auCtoris fententia prorfas aberraffe videtur da- 
€iflfimus. interpres. Vix enim, dubitari debet, srolreias 
hic dici jus civitatis, ut cap. 10, 4. eodemque & ad arni- 
ctiam (ut inter confanguineos) col'emdam pertinere rd 
Φιλάνϑρωτα, conf. cap. IO, 3. REISKIVB, nihil in grae 
cis verbis mendi fufpieatus, fic latine reddendum hung 
locum cenfuit : qua communia fiut. jara Locris ambobus 
in Gracia, Theophrafium cum. Ztriflotele ea. Locris ín 1 6. 
i f G, mmdaciter, attribwif/t. Heec fi. fententia eft. 
vet- 


AD POLYB. XII. 12. 97 


verborum Polybii, fane non integra eft oratio & faltem Vet Ν 
poit Φιλανϑρωκα intercidiffe oportebit verba τὸ ὑχάρχον- 
fa. Sed totius  difputatiopis copnexiQnem fi fpe&es, egre 
tibi perfüadebis, Ariftoteli Timaeum id, nunc exprobraffe, 
quod ei exprobrantem Reifkiana interpretatio facit. zrgY- , 
N1v8, Opufc. Acad, T. Π.. .P* 47. graeca. Polybii verba, de ] 
quibus quarimug, adfereps, nibil interpretationis adjecit j 
ut, quam illis fenteptiam fubje&am voluerit Vir do&iffi., 
mus, non videas: 4d unum notavit, non au (ezéposs. 
effe legendum, | fed ἀμφοτέρους "Agar. xa) Gse(pp. nam, 

de folis (inquit) Jialia Locris. nupc agiL^ -—. At Locri. 
Italie defignantur hic voce τῆς πόλεως; quare nihil impe 
dit, quin illa verba τοῖς Aóxpoic ἀμφοτέροις de utrisque Grat. 
cie Locris intelligi poffint. Jet ownino, five fententiam 
fpectes, five ipfa verbs, multum ahefle videtur, ut Gc per. 
fanatus haberi poffit. locns, Sane, fagi fit unde pendeant 
illi datigi τοῖς Λοκροῖργ. nil yjdemng,. duum ad verba. πρῶο 
Toy μὲν neceffario referri  debyifie Jidetur sdind mermbrug) 
orationis, ab Érera dà agt. 3b. aliqua. famili gonjungendi 
formula incipiens. Denique paene perfuafum nps quidem ba« 
bemus, defe&tum prorfus effe bunc lgcum, δὲ plura quie 
dam verba, quse ex ingenio fupplere non aufimus, intef- 
eidiffe. 

Verf. 6. ὅτι xa) ταύτῃ τῆς πραγματοίας ἀναγκαι Verf. 6, 
σϑήσομαι παρεκβαίνειν. Cum vulgo eflet καὶ ταύτῃ Tj vga. 
yuareig, parum firmum felixque remedium videtur, quo 
füecurrere laboranti orationi Valefius tentavit, conjeCtang 
si» ταύτῃ Tj τραγματείᾳ. Bene habet καὶ ravry etiam hoc 
loco. Tum vero verbum-eapsxPosyeiy genitivum poftulat, 
qui, nempe ab imperito liberario ex occafione ipfius vocis 
ταύτῃ, quse. prsecedit, in dativum cafüm eff mutatus: prise 
terea & paflim aliás literam € in fine confufam cum ots 
fub/cripto ἃ. librariis noftris vidimus. — conf. Adnot. ad 
L 15, 19, 2. 


Pogbii Hifter, TUIL ἃ CAPVT 


98 ÁDNÓTATIONES- 


z . 
annum 





Cap. XII. 


Verf. 1. 


* - 


Verf. 3. . 


07 0 CA PVT XUL τ 007 
Verf. τ. Δημοχάρην. De Demockare confüle Voffiari 
lib. 1. de Hiftor, Grsec. cap. 11. p. 68. & mox Valef. ad 
verf. 9.. Breviter Cicero in: Brnato c. 85. Demochares , qni 
fait Dontioftheni jororis filius, &? orationes fcripfit aliquots 
G varum rerum hijloriam qug erant. Athenis: ipfius. atatg 
gefia , non tam iflorico, quam oratorio yeners, perfcripfits 
Polybii hunc locum de Demochare (ufque ad verf. 5.) in 
Léxicon ἴωσι tranftulit Suidas, fub ipf vocab. Δημοχάρηφε 
zihinoraque nomnula: fragmenta ex: hoc cap. decerpta. paf 
fim etium alibi citavit, --ο bid. οὐκ ἄναι- δ᾽ ἄξιον τὸ" f 
po» πῦρ Φυσᾷν.  — Hinc adagium, ᾧ τὸ ἱορὸν πῦρ οὐκ 
ἕξεστι Φυσῆσωε, de homine impndieo & impriro; tefte Ze- 
'hobio ,.& Suida [in"Q, τὸ πῦρ. Sed in Zeridbio confufumn 
eft id proverbium cum precedenti ψεχάς, Legendum. e& 
ἃ capite: ᾧ τὸ διρὰν πῦρ οὐκ ἔξεστι Quojoca ὡς pj: καϑα: 
api vALESIVS., —- Citavit etiam hunc loefifikSuidas 
in Ἡταίρηκε». Confet-Xebopb, Memorab. 11.2, 13. - 
lbid. ὑτερβεβηκένωε correxit Erneftus, ut eft apud Sui- 
dam in Aguex. & ἐπ Βόερυς.. Perperam ὑποβεβηκέναι ed. 
Vaief. & Gronov. — bid. τὸ Βότρυος ὑπομνήματα καὶ τὰ 
(Φιλαίνιδος." S Philanis. περὶ σχημάτων oXppodicfoy fcri- 
pferat; quod opus tamen Aefchrion aiebat fcriptum fuiffe 
à Polycrate Athenkná fophifta, ac Philenidis nomine 
evulgatum, ut honeftiffimze matronse notam turpitudinis 
 Ínureret; ut refert Athenzeus lib. Vlil. [ p.:335.] Ejufdem 
fneminit Clemens Alexandr. (in Admon. ad Greecos, p. 30. 
ed. Dan. Heinf.] & Suidas in Aeruxyasca. - Botrys vero 
Siculus fuit, ortus oppido Meflana, qut primus rx xaAoé- 
μενα παΐγνια confcripfit, tefte Alcimo. in rebus Siculis 
&pud Athenaeum lib. VII. [p. 5322.]^ vArLzsivs. — oid. 
ἀναισχυντογράφων. ἀνα)σχυντότερα γράφων edit. Mediol. 
Suidz in Δημοχάρχς. ἀναισχυντότερον γράφον ead. ed. Sui-. 
dz in Bórguc. 

Verf.à. τῶν dx Téyoug ἀπὸ τοῦ σώματος εἰργασμένων. 
Ig contexta quidem ex codice msto axo réyov; .expreífum 
habent 


M SN 2 


AD POLY5^, XII. 13. 


liabent &dd. In Notis vero monas . 'VALEBIVS »Émen. Verf, " 


davi ἐπὶ τέγους, quod eft in. 4«panari, Eft enim τέγος pro. 


prie οἴκημα πρόσγειον, feu cella." Male apad Süidam' ἀπὸ. 


τέλους legitur. — Veram fcripturam ex msstis Parif, 
apud Suidam io Δημοχάρης reftituit Küftrerus ,. eujus ibis 
dem de vocáb. τέγος confulenda adnotatio. Apud eumderh 
vero Suidam in Ἔμφασις 1é€Ue :réyosg legitut, prapofito 
«quidem in aliis" editionibus articüto.769, in edit. Mediol 
vero abfque articulo, — . ἀπὸ. τόψους (ait RxTSEIVE) pet 
fe probuin eft: fed quia: (éqtitar ἀκὸ τοῦ σώμδνος, T8« 
lim hic loci ἐπὶ τέγους.“ — ἀπὸ τοῦ -σώμαξος ἐργάζεσθοω 
eft quaft ex corpore facere. αὶ Quare parum felix. haberi- 
da. Psulí Leopardi conjecture, qui Emend. lib. VH. c. 25. 
(in Gtuteri "Thef. Crit, Tom. fl) τῶν ἀπὸ rÓvque ἄχρι τῶ 
στόματος εἰργασμένων legendum vcenfuerat, . ' 
o Verf. 3. ὁ δ' ἵνα,» Sic fekibendum monuit éifklus, 
.& ante cum Gronov, in Notis-msstis,.. Id ipfnm nutem án 
verfione latina jam expre&ierat Velefius licet de cortigea- 
dis grazcis tacuerit, S 78e ct ΞΕ j| 

—— dbid. sw)uxós vwa pdprupi: PO ἐὰν. μαάνωνυμον 
appellat; paulo raniore ufu; hotninem non plane quidem 
éguoti nominis, θεὰ ignobilis," objcari, quod nomen pausi 
worint: nam psulo poft (verf. 7.) appellat huno, comicum 
|rchedicum/A!  REiSKiv8. —— yfrchedicnin hunc po&tam 
infra Polybius appellat. Suidas tàmen [in "42^ τὸ ἱερὰν 
πῦρ.) ex Timzo Democlidem dicit: 'T/uaroc ἐν À - Asrepuiiy 
ἵστορᾶν ὡς οἱ περὶ Δημοχλείδην κατὰ Δγμοχάρους erro», ert 
μόνῳ αὐτῷ πάντων ᾿Αϑηναίων οὐκ ἔξεστι τὸ ἱερὸν τῷ Quei. 
gu. VALESIVS, 

Perf. 5. καὶ τῶν λων τιμῶν, ὧν οὐδὲν € αὐτῶν συνεξέ.- 





Verl ἢ. 


Vel. f, 


-&psp& &c. — Refpicit δοκιμασίαν. illarn morum, quam fübire -- : 


tenebantur Athenis magiftratus forte le&i , priufquam hos 
norem capeffere eis liceret; cujus δοκιμάσίας mentionem 


t Socrates apud Xenoph. Memorab. II, 2, 13. & patini 


. Demofthenes eis locis, que in Indice, ὧν verbe δοκιμάζειν), 
eollegit Reifkius, 
G 2 hi 4. 


---- 


ψετί, 9. 


Verf. t1. 


199  "^^DNOTSATIONEE 


Ibid. τοιαύταις crux láuc ταλαίοντι. Attigimus hunc loonma 
in Adnot. ad V. 67, 4. Conf. infra, cap. 14, 2. 

. Verf. 9. πᾶνος. --- ,Demochares, non 'Timzeus.* REIS-- 
xivs. «- lbid. ἐν τοῖς ἱστορίαις, — | ,,Democharis lufla-- 
(iam laudet Lucianus in Longwyis, [c. tc. T. Hl. ed, 
Wettfl. p. 214.] & Athenzeus lib. VI. [p. 252 fq.] a quo 
anale Δημασϑένους ἀνεψιὸς indigitatur, cum fororis filius 
fuerit. ltaque Athenseus memoria lapfus videtur, cum 
ἀνεψιὸν vocavit, quem. ἀδελφιδοῦν debuerat dicere. Sic 
enim prseter Polybium fcribit Plutarchus in viis X. ora 
torum, [p. 847. ed. Wechel.] & Aelianus lib. III. Var. 
Hiftor. [c. 7.) Erat autem Lachetis filius, Democharis ne 
pos, pago Leuconoeenfis. Male énim spud Plutarch. in 


Demetrio (p. 000.) Δημοχάρης Λακωνεὺς fcribitur, & apud 


eumdem in Vitis X. Rhetorum Δημοχάρχς Λάχητος Δεῦ- 
κονϑιεύς, Lege utrobique Δευκονοιαύς. Iam quod ejus avum 
pofuüi Democharem, firmatur au&oritate Demofthenis, qni 
in oratione contra Aphobum ait, amitam fuam nuptam 
fuiffe Demochari Leuconoeenfi.^ vatxsivs. —  Athe- 
nseum contra Valefium defendere conatus eft Kühnips ad 
Aelian. l. c. idem fiepe' valere contendens ἀνεψιὰν ac ἀδαλ» 
qui , provocansQue ad Suidae auftoritatem in ᾿Αδελφι- 

Uc, & ad Pollucem lib. III. c. 2. At Pollux quidem l.c. 
fegm. 28. ἀνεψιοὺς effe docet ἀδελφῶν wozdmg, non vero 
ἀνεψιὸν ait elfe τὸν ἀδελφοῦ aut “ἀδελφῆς καῖδα, qua mul. 
tum inter fe didierant. 

lbid. σεμνυνϑείῃ ἢ βάναυσος, Particulam j, que fa- 
cile ab ultima litera vocis praecedentis poterat intercipi, 
ignorat Suides in βάναυσος, ficut editi & codex Peire- 
Ícianus. 

Verf. Y1, καὶ δὴ ὅτι. Zt mimirum quod. Solits fua fa- 
gscia locum emendavit Toupius Emend. in Suid. Part. 11. 
P. 336 fq. edit Liplienf. — Ibid. αὐτόματος. Non fper- 
nendum putamus αὐτομάτως, quod bis habet Soi 
ubi hunc Polybii locum citat, in Κοχλίαρ, & in X 


. - lbid. εἴαλον ἀνακτύων. — ,,4fquatm Jpuine/centem. De- 


feribit 


AD ROLYS, ΧΙ, 13. 14. yel 


feribit fiphunculum aquam ebullientem, ope machinae in. Vei. αν ΤᾺ 
teftinee ultro progredientem.^ maisx. — Haud fatis ad- 
paret, quid voluerit vir doCtus. — Adluditur putamus ad 
cochiearum morem, in gradiendo viam fpuma quadam, 
veluti fputo, confpurcandi. 

lbid. ὄνοι διαπέμποντο δι τοῦ ϑεάτρου, Cum ἄνϑρως 
τοὶ vulgo legeretur, fic vertit Valefius: ac praterea per 
tleatrum. juvenes dimittehauiur, canentes, 4fihenienfium 
civitatem &c. Et in marg. notaverat: deeft ἄδοντες. ὁ — 
REISKIVS, de ἄμϑρωποι nil füfpicans, forte διδπέτοντο ait 
legendum: [quod homines. de. mackina volarint per thea 
irum. Porro — ,videtur utique (inquit) aut ἔδοντες, quod 
Valefius volebat, aut κηρύτ)οντες, aut Aéyovrsc, aut tale 
quid deeffe.^ — Praeclare vero TovPivg in vocab. ἄγε 
ϑρωκῳ ineffe meridum vidit: nempe, qui primus ita ftri. 
pit, is in exemplari, quo vfus eft, ἄνα, legerat; quod 
ufitatum alijs eft fcripturae compendium pro ἀνϑρῳποῳ 
nunc vero ex ὄναᾳ, erat corruptum, forte per intempe- 
fivam horinis fedulitatem, qui, quid bic afimi facerent, 
hon intelligebat. — ,,Satis autem Feftive (ut faonuit Tous 
pius) cochlea E afisi ἐπ pompa fimul per theatrum ducé- 
bastar , ad defidiam δὴ focardians  dihenienfium indican 
dem, 0 quod Cafondeo alique ἐν omis gaririu 


C A PV T XN. ες Cep. XIV. 


Ῥω 3. ἀτύχημα. cf. c. 13, $. δὲ Adn. ad V. 67, 4. Verf. s. 
Ver. 3. Ka9dsep γὼρ οἵ νοῦν ἔχοντος &c. Haec & qus verf. 5. 
fequuntur ufqde ad finem cap. 1$. non folum in codice 
Peirefciano inter Eclogas de Virt. & Vitiis legebantur; 
fed & in Excerptis Antiquis ex libro XIL jam olim, prius- 
quam repertus effet Peirefcianus codex, erant edita; qua- 
re in editione Eclogarum de Virt. & Vitiis confuülto prae- 
termifit ea Valefius. De argumento hujus cap. monuit 
REISKIVS: ,Hoc fragmento tradita precepta, vereor, 


te ipfe Polybius interdum non fatis diligenter obfervarit. 
G 3 Vide 


Verf, 3. 


Verf, 5. 


Verf. 6. 


162. SOADNSOTATIONES ^ 
Vide p. 936, [lib. XIII. c. 4 ubi in Heraclidem inve 
hitur. € c 

oid. - τί παϑᾶν. "" ἐστιν ὃ πλησίον. ἄξιος cum 
Vrfino correxit Cafaub. ἄξιον ed. t. cüm msstis, quod fe4 
rendum fui(let , fi fequeretur τὸν πλησίην. Ad fententiam 


confer XV. 4, τον ἡ 


"Perf. $. Cum πόνϑ᾽ ὑποπίκτειν dor), xu) πᾶσι 
ἐιαεπκνειν Yapid τοῦ dégyrag Aayonévorg vulgo hié 
confentientibus omnibus mssiis (putamus etiam codice 
Peirefciano, e quo nibil diveríte le&ionis adnotavit Vale. 
fius) legeretur; Cafauborius hunc verfam fic interpretatud 
eft: Illis vero qui íra atque odiis. fuis cumBla metiuntur, ne. 
ecfft eft. temere. quidvis effutire, €? in omnibus , qua dicant; 
etodefluz fines longe vnigrare, — Quse fi cui faciunt fatis, 
ei nos quidem non invidebimus, Corrüpta prorfus effe 
graeca ifta , fatis adparere nobis videtur; que  perfpe&iffi. 
me, me judice, πειδκινδ emendavit: τάνϑ' (mex εὖὰ 
4:ν ἐστὶ, καὶ πᾶσι ἀιακιστεῖν [üic enim re&e fcripfit 
ille, & fic nos fcribere debueramus volueramusque: διῶ» 
“᾿ἰστεύειν imprudentibüs nobis excidit.] πέρα τοῦ Ófovrod 
λυγομένοις, ld eft: illos vero, qui iris ac fidis fwis omnid 
sxetiuntur , neceffe eft. in cunttis P fpeBs haberé, €. diffiden: 
iium omnibus qua ultra modum dicuntur. dueriersóey Pow 
lybio idem eít ac πιστεύειν, credere, Jidei- alicujus aliquid 
eommittere, διαπιστεῖν, diffidere ; ut 1. 35, 2. & (epe aliás. 
Phra(in πέρα τοῦ ὁδοντὸς etiara alis Bequentat Polybius, 
ut V. 164, 3: & Fragm. Grammat. num. LXXVHI, Eft au- 
tem idem ac «xp 72 δέον: Sic XXII, i, ἃ jungantur παρὸ rà 
δέον, πέρα τοῦ καϑήκοντος. .— 

Fej. 6.' ὠϑενξιν τοῖς ὑπὸ Τιμαΐου - - égpudyois. -7 Gro. 
novius (in Notis editis) avrerréiv Rgendum fufpicatuá 
erat; citra netceffitàterm, 9 a J'eréit τοῖς Uwo "Tiu. λεγομές 
yeic (fic Opportüne ukiskivi fronuit)- iderh eft, atque ed 
φιϑέναι ἑπυτὸν wp rd ὑπὸ Τιδαίου λεγόμενα, üHiuiwm) wo 
eder di&is d Tigre," ποὶ Κρ Alis verbum Ποὺ 

| CY od n vütatius 


^ . 


AD. PRQLYB. XIL I4, 15. , 193 


ufictius cnm accufativo conftruitur.*-— Fortaffe vero füb- 
itelligendus accufativus τὴν πίστιν. Quod εἰῤχμένων ha- 
bet ed. 1. cum tamen praecedat articulus τοῖςα id temere 
& invitis msstia factum. 


CAPVT XV. 200 Cep XV. 


P'esf. τ. τῶς κατ᾽ ᾿Αγαϑοκλέαυς λοιδορία. De vefano verf. ς. 


Timzei inAgathoclem odio ejusque odii cau(fa confer Dio- 
dor. Sicul, T. 1I. edit. Wefiel, p. 560 fq. | 

Perf, a. λέγω d ἐν τούτοις. Δα λέγω δὲ τούτοις ἢ. -τ- 
Ἰγία. κολοιὸν, graculum.— Apparet efle convitium: fed, 
quid fignificet, ebícurum eft, Num graculum Greci ftu- 
pratorem marium appellabant? ** R&is&1vs. — An,ex eo, 
quod Spartanum olim juvenum. ; ἃ graculo perdite adama- 
tum ferunt, graculi nomen in conpvitium abiit, pro homint, 
ob/cotuo , cinado? . Vide Aelian, Hift. Animal. I. 6. ἃ XII, 
37. rur(nsque in Var. Hiftor. IX. 30. Ipfum nomen. xe 
λοιὰν Cafaubonus h, 1. reftituit ex Suida in ᾿Αγαϑοκλῆς & 
in Τριόρχῃς,.  Cormpte. xou, εὐ, L..cum ΠΊ58515... 

Ioid. τριόρχχν. — νδιᾳοίβοι τρόρχης proprie genus 
accipitrig, a numero teftium ita, appellatum, ut docet Pli, 
nius lib. X. cap. 8, Rorpani &uteogem vocarunt, eodem Plig 

pio tefte. Hie tropice fignificat. homigem incontigentem, 
& x libidini οἱκαίπω deditum, KvsxEnRvs ad Suidam. voc, 
"Aya3exik..— De graculo & buteone avibus, &.de tato 
hoc Polybii loco, conferre Caeli Rhodigini Le&t, Antiq, 
lib. XXIV. c. 4. juffit Paulus Leopardus in Emendatt. lib, 
IV..c. 14.qui ὃς ipfe ibi nonnulla ad illgftrendum hoc ca; 
put contulit. . 
. bid. τώταιν τῶν βουλομένων. — yForte παντὶ τῷ βου. 
λομένῳ. Pudet ΠΟ apertius eloqui, (ed fatis nota ἔχης 
ex Aefchipis oratiope contra Timarchum.* REiSKLiVvSs. — 
In vulgatam fcripturam .confentit cum codicibus noítris 
Suidas, in "AvyaSox, &.in Τρώρχῃς. Et βουλομένων ex ipfa 
Suida, monitus etiam ab Vríino , reftituit.Cafaubonus: fig 
vero etiam fcriptum re&e in Aug. βαυλειμμάνων ed. 1. 
G 4 Reg. 


1 


Verf. 2, 


Verf. 4. 


Verf, 9. 


Verf 1d - 


164 ADNOTATIOWEES 


Reg. F. G. Vefont. — Ibid. τοῖς ὄπισϑεν ex Suida 


correxit Cafaub. τοὺς ὄχεσϑεν edd, cum msstis noftris, - 
—— Perfo ᾧ πὴ sa] enl Δηβοχιάροοξ; καὶ, monente ctam 
Reif kio, revocavimus ex ed, 1. curo qua confentiunt codiceg 
omnes, ni(i quod mendofe κατὰ pro καὶ habet Med. "Te- 
mere eam particulam delevit Cafaub. eum Vríino. 

F'erf. 6. φεύγων τὸν προχὸν &c. Conf, Bib. XV. c. 35. 
-— Ibid. In περί v s jv qux. cum codicibus noftris Poly- 
bianis.confentit Suidae. «— . Jig. Vocal. fry, quod perpe- 
zem deernt ed, 1. Gc: msstis  moltris, ex Suida com Vrüno 
adjecit Cafaub. 

Fer. 7. dei τωνότης ond refe: Cafaab. cum Suida. 
n φοιαῦτ, Ux. σὰ, 5. CUm codd. noftris. 
του ἤει. τὸ πρὸς δμιβολὴν. μυροῦντα. συγκυραῦντα ma. 
juerat Keifkius, ' Moxque ldem.dvfxewya, pro valgato ἵν 
soya. ftt eadem ratione XXVIIL 14, 2. eft τῶν eic Quim. 
Deor av. Judprop, nif ibi dlvynévra» legendum. Sed ni 
opus videtur folicitase^ vulgatum: fatis ufitatg phra(ts ff 
milis, rà εἰς ἐμὰ ἧκον, pro αἀνῆωον vel epoeiixar.:- | 
PtrÉ vo. 6-3 ep rone rroudvoc: ὑτὸ τῆς ἰδίας 
winiixc, "Ex Vrfni qonjettsra fic edidit Cafaub, Corrupte 
ὅ dà παῖς ἑσπκοτεσρυένοο! ed; 1, cum: omnibés: noftris codic 


"bus: quod unde ortu, dicere dubius;hereon, cuin dua 


pone sque probüblies emendandi retiones affecmntur; Val. 
lefius in. Variis LeCoribus ex codide. Peirefcláno adfert 
é4 xlc ἐσκοψὲσμένης: quod quidemy ft vere ita de 
dit ilie cedex; mec ex canjetura. illud -sály pro. mendofà 
ψαῖς fabítituit Vuleffur, 'atique ample&wadum faerit. Fans 
dem emendationem; πᾶσ διὸ saX,.. in mentem. veniffe 
Scaligero, ex ors lihri, quo is olim ofas eft; intelligimus. 
Aliam rutiomem mxrsxi0 függefk pedprüi ingenii act 
men, is poftqusmex edit. Hecwag. ὅς. dod. Aug. attulit 
fnendofam illam cedicum. noftrorum omajam ftripturam, 
d & wo; ἐσκοτισμένοἑ, in. eam fic-deinde commentatus 
φῇ; , Apparet, em aliad nibil effe, quam vitiofam fcriptio- 
nem ι infequentis fylabe we. Vnde «ole, Polybium fip 


tell. 


AD'POLYB. XIL 15. 108 


reliquiffe: ὁ. à ἐπεσκποτισμένοφ, — Dubito, an TNpa- Vetro. 
σποτί ὦ verbum Grécis ufürpatmm in hoc quidem fenfu — — 
δι.“ — Verbum &xicxorégsedos ufurpavit Polybius XIII. 
'$, 6. non quidem de homine, fed de ipfa veritate: fed ἐπὶ 
wxoreitJov, quod idem proríus valet, de eodem Timsta 
esdem prorfers. fatione ufus eft. Ite. ipfo libro XII. e. 8, t. 

Perf. Y1. ὅτι τὸ ψεῦδος. : Sic Cafanbenus, confentia- Verf. 13. 
tibus codd. emnibus; contra ,quormm fiderm- temere. ὅψε 
ToU ψεύδους pofhüerat editor Bafileenfis, —  Zbis, Particw. 
lam οὐ, quam Cafsnbonus ante rà γεγογότα infernit, cum 
ed. 1. & codicibus noftris ignoravit etiam .codex Peirus 
fcianus, ut monnit Valefius: in Variis. LEe&ionibus. &&19. 
K1V8, intelligens particulam neganters nen effe in 1osstid, 
feripturam vero iftam editionis Hervagianes τοῦ ψαόδοος - — : 
e. codicibus exiftimans cffe du&àm, queefiverat: Ergo ne 
Polybius ita.reliquit: 9r; τοῦ ψούδους eups prev évedéc ders 
wap]! τοὺς τὰ γεγονότα χρύψαντας ἐν ταῖς  ἱστοῤίομφῇ * «ὦ 
Nobis commodius nihil füccurrit quam id quod in Scho- 
Kio fub context. pofuimus. 

Verf. 12. In verbis. roo ἰστορίκις (faperiori. verfa) de. Ve. 12. 
δες beet Eclogz i& Excerptis Antiquis? reliqga, Ἡμεῖς 
$i, ufque παρελείψαμεν, ex Peireftianocodice adjecit. Vale 
fns. Sententiam antem horum verborum. nobis non fati$ 
liqnere, in ipfa verfione latina. greecis fubjeCa non cela. 
vinmms.  Videat.doCtus Le&or, en Valefii probase poflit 
interpretationem, quae, hujufmodi.eft: Nos vero d, quod 
uinium videbatue , odii ilius cau[/a rejecimus; quod atitem 
ejus. iuflituio comebicbat,. now pratermifews, i Tilad fal 
tem monemus, quod etium Gronovius in Notis maatis te« 
tigit, οἰκεῖα τῆς τροϑέαενς αὐτῶν non efle quod ejas ἐμ 
féituto, fed quod wol ro inflitulo: coneniebat ; ot 1. 3, 9. 
& fgpealis, Ejufdem VALESI1 δὰ hanc locum hiec eft 
sdnotatio: ἐκιμιετροῦν hic fignificat τὸν αὐξητικὸν Mores, 
Quse quidem amplificatio 'conceditur interdum. hiftorisg 
fcriptoribus, 1hodo fobris fit & cum judicio fiat. Sic fü. 
pra in libro VII. [c. 7, 7.) ubi de morte Hieromymit ὅσῳ 

ας γὰρ 


106 ^ ADNOTATIONXES 


γαῖ 16. γὰρ ἄν τις εὐλογώτερον τὸν ἀκαπληρεῦντα τὰς βίβλους καὶ 
τὸν ἐπιματροῦντα λάγον τῆς διηγήσεως εἰς Ἱέρωνα ᾧιάγοιτῳ 
Et in fine libri ΧΝ. [cap.:34, 1. & 35, t] opponit. Poly- 
νἱὰς τῷ νυρίῳ καὶ συνέχοντι τὲ πράγματα τὸν ἐπιμοτροῦῃ- 
τα λόγον. Ἰρίταν τὸ ἐπιμετροῦν. τῆς ἀπεχϑείας eft amplifi- 
ediio 89 exaggeratio prilfela αὐ odio: ut lib. V. c. τὸς 

“2. 8er» τῷ: Jui. ^ ἴῃ eamdem fententiam Erneftus. 
ir Lexic. Polyb. τὸ ἐπιμετροῦν "ic ending interpreta» 
tus ef exxe[fum odi. . 

3 Denique ad verba τῆς προϑέσεως αὐτῶν [ες adnotavit 
ideni VALKG1VS: Legendum vidétur..a&vre).. Timasum 
enim intelligi puto; in. quo reprehendendo ait Poly. 
μἱον (6 id-quidem,. quod-nimis slperum & vjirulentum. 
erít,: confuko evitaffe;.. illad .vero, quod ejus inftituto 
confeutaheum erat, minime:omififfe Ferri tamen poteft 
wUra», "fir intelligatur ε de iis, .quos odii canfía. laceravit 
Timsus.* — ! 

Nobis ifta Polybii vetbai iterum iMerumque relegentibus, 
hzec denique vifa eft fententia eis ineffe: Sed mos quideng 
pluribus hac perfequi-Molutws, quia id ediofum.(vel invi- 
diofum? efl : at, quos ad inflitutum nofirum pertiubaut, ea 
"08 V praxermütenda duximus. “ 


Cap. XVL- | (0. CAPVT. XVI. 

Quee hoc capite continentur, de drisbus Zalewi, Lo« 
cromunr. legamiatoris , legibus, ea.ex alio. au£tore retuliffe. 
Polybium, adparet ex illis verhig verf. 9.. προκαλόσαφϑοί, 
Qoi τὸν Κοσμόκολιῳ, & ver 12: «9n :vesv(ouqy εἰπεῖν Qu. 
σιν. Quis autem fit ille auctor, pes.culpam ejus bominis, 
qüi hzc Excerpta compilavit, ignoramus, ΝΠ forte vers 
hüm illud Qc) ab eodem'compilatore .adjtGtum ftatuas, 
ut ipfe intelligatur Polybius: quemadmodum in Eclogis 
quidem de Virt. & Vitiis paffim-fa&um widemus; velut 
initio Eelogarum ex hoc lib. XJI. (nobis cap.. ἃ, EST. 
fcripferat compilato: - Ὅτι ποδὶ ἱστορεῖ ψευέῆ ὁ Τίμαιος, 
ἧς ἧς φησι Πολύβιος 6 Menderiónge, - Sic. e&m- Eclogam, 


quam 


*a JOLYBOXNS 15, 16. | 107 


quam pofuimus lib. VII. c. 12. ab bis verbis inceperat e 


"παρ ἂς 
"9 


idem homo:"Or,; Φησὶν ὁ Πολύβιος ᾿Εγὼ δὲ κατὰ τὸ παρ- 
$$ &c. Ceterum quod initium hujus fragmenti perobícu, 
rum effet & hiulcum Reifkius queritur; nefeimus, quag 
vit doétus difficultates invenerit: nobis qnidem fatis plane 
omnia vifa funt. 


Perf. 1. παρὰ μὲν τῷ ἑτέρῳ. es γογονέόνοι» apud alta. Verf. τ; 


rum fuiffe. τὸν ἑταῖρον ed. 1. Aug. Reg. F. Vef. τὸν ἑτέραν 
Reg. G. τῷ ἑταίρῳ corrigere Vrfinüs jufft. Ree Ca- 
faub. vin s mutavit; nec fperno và ὁτέρῳ: fed. videtur 
eadem notione (apud alterum) accufativus cafus teneri 
potuiffe, παρὰ μὰν τὸν ἕτερον. Quam conftru&tionem 
prepofitionis παρὰ cum accufat. pro dativo, frequentem 
apud poétas & apud Homerum inprimis, ne foluta quidem 
afpernatur oratio. Simili certe ratione Polybius XI. 14, 
3- μεῖναι παρ᾿ αὐτὸν dixit, pro παρ᾽ αὐτῷ. vel ἑαυτῷ, apud 
Je manere, id eft, mentis compotem, /ui potentem manere; 
Sed mox verf. 7. in dativum παρ᾽ οἷ libri confentiunt 
omnes, 


Verf. 2. aio τὸν ὠγρὸν, ἐλϑόμτα.» vus veniewem; nempe Verf. 4. 


ubi erat fervus , in villa alterius; quod ex eis, qua adji, 
ciuntur, fatis adparet. — bid. δριέραις δυσὶ πρότερον, bidua 
antt ; ícil. quam res ad judices deferretur, — bid. a 
χ ένα; correximus 'cüm Reifkio ὅς Vríino, Proeeteritunr 
verbi &w legitima ifta forma ἦχα aliís. etiam paílim fre- 
quentavit nofter; varie quidem a. librariis corrupta. "ot 
TII, 111, 3. IX. 23, 7. 


τι Verf. 3. ἀεὶ τὴν ole: ἐπὶ τὴν QusÍay unas Reg F Verf. gi 


Ceteri eum. editis confentiunt, Verba autem καὶ λαβόντα, 
τάλιηι defünt utrique Reglo: fed sgnoícunt ea Aug. Med, 
δὲ Vefant. (In Tubing. ut jam Mila monuisins defunt Facete 
p ex libro ΧΙ) 

: dbid. ἄγειν ἐπὶ σὴν ἀρχήγ, .Αὐἱ ὄγερι at ἐπώγειν, 
sut aliud his'fimile" verbum, hoc loco fuiffe fupplendurm 
patebat ex. totius narrationis connexione; nifi forte ipfa 
perticula. πάλιν ex ἐπάγειν eft corropts abor am 

] nitia 


quusme 
Verf, 3. 


Verf. 4... 


168 ADNOTATIONRS Ὁ 


initiali a ab ultima litera Vécis prsecedentis Aafóvra. --ὦ 
Ibid. Haud incommode teneri poffe codicum lectio vide. 
tur, δεῖν κύριον αὐτὸν εἶνα; διδόναι τοὺς ᾿ἐγνητὰς, im fua 
poteflate εἰ) debere , vel fibi jus efje debere, ut Jponjores 
det : nempe, ut, datis fponforibus, pollideat interim fer- 
vum, de quo controverfia erat, donec 116 judicata effet. 
1d enim per fe intelligitur, idcirco fponfores dari, ut in- 
terim in polfeílione maneat is qui fponfores dat, 

Ferf. 4. .KsXsósiv cum Vrfino correxit Cafaubonus, 
Mendofe Κελεύει γὰρ τὸν Ζ. νόμον ed. t. cum msstis. — 
Jbid. παρ᾽ οὗ τὴν ἀγωγὴν συμβαίνει γίγνεσϑομ. 4 quo rea 
controver/a ad judicem. abduHa fucrit. Duobus modis ia: 
telligi poteft illud παρ᾽ o, ὦ qwo. Heynius, quem faepé 
jam in interpretatione hujus libri XII. hiftorize Polybiause 
laudavimus, fic accepiffe videtur: rem controverfam in- 
terim poffidere debere eum, qui manu. injeBa rem vis- 
dicatam is judicium addmxerit. (Opufc, Acad. T. TI. P. 
41 ἴη. nota ἢ.) Cujus fententiam, in hic quidem parte, 
ne amplecti poffimus, graves nos cauffa& movent, Primum. 
enin ipfe fermonis graeci ufüs obftare videtur. Nempe ὦ 
quo, ea notione qua vir do&tilimus cépit, ὑφ᾽ οὗ graecé 
fucrit, non παρ᾽ οὗ. Tum vero ne equitas quidem, quse 
tamen in Zaleuci legibas praecipue laudari folet, admitte- 
te illam interpretationem videtur, Sic enim violentiffimis 
quifque, qui rem alteri per vim ablatam ad' judicem detu. 
ἔδει, eamdem interitn, dum lis judicata effet, ex ipfius 
legis praefcripto poffeffurus fuiflet; quod fane séquitati 
non fuerit confentanenm. Denique in tota, quz fequi-- 
tur, narratione non quaeritur de eo quf /ervum ad Judicem 
abduxcerit, (cd id queeritur, wsde, id eft, cujus e do. 
io, cujus e poteflate €? po[fe[fione fervos fuerit ad judicem 
delatus. confcr inprimis verf. 8. Itaque ταρ᾽ οὗ (a quo, vel 
tnde) refertur ad eum, vp 'Q vel παρ᾽ ὃν fuerat res con- 
trovería tum cum eft ad judicem delata: & non id fonat, 
quod gallice dicimus par /e quel, aut anglice by twekomn; 


fed dr chez qui, from with whom, from twhtme: quod 


ipfum 


AD POLY3. XH. 14Q τοῦ 


ipfum perípe&te ρεγοοιιδηοάξαυε Cafsubonus fic expreffit, πεν 
penes quem. erat. (res). cum im jus fuit addu&'a, Quare 
in fententia ea, quam deinde pronunciavit magiftratus Lo» 
crenfis, non, ut Heynius ait, legis verbis pertinaciter 
inhzfit magiftratus, fed mentem legis ex eequitatis ratio» 
ne eít interpretatus, dicens: (verf. 3 fq.) eum , unde (vel 
ἔχ cujus pejjrjFone) res ἐν fus fit addu&'a, non intelligene ὦ 
dum hunc, qui nuperrime illum alteri per vim dolumve 
Tepuerit, eamque nunc per dies aliquot fortaffe fecum ha» 
buerit; fed eum pestes quem. ea ves pofiremo per. provabile 
aliquod tempus citra controverfiam fuerit. Ex quo intelligi 
par e£, legem eam Zaleuci, de qua hic agitur, non mo- 
do fimilem , ut Heynius ait, fuiffe interdi&to v1 POSSE. 
, DETIS, & non tnodo comparandam cum τν ΚΕ VINDI- 
C)ARvM apud veteres Romanos; verum ejesüem pror/us 
" ergumenti cum Bomano illo jure füifle, de quo, ut alios 
taceam , confuli poffunt Sigonius de Iudicis l. 21, δὲ Hei- 
necc. in Hiftoria luris p. 70. 
V'erf. 5. ἐκ γὰρ τῆς οἰκίας τῆς ἐκείνου. namque ex ipfii us ναί $. 
(id eft, ex fua) domo. Sic ἐκείνου idem nunc valet ac | 
δαυτοῦ, quemadmodum & aliás paffim, in obliqua przefen. 
tim oratione, veluti 11]. 44, 10. XXV. 1, 10. quod nec 
alis au&oribus inufitstum efle monuit Rhi(kius ad IL 
44. 10. 
Verf. 6. τοὺς «ροκαϑημένευς X ἄρχοντας , tmagifiratus ἐμ Verf. 6. 
iribusali vel pro tribunali jedentes , ad audiendas partes 
ὅς ad'jus dicendum. Vide Adnot. ad V. 63, 7. Ceterum 
in Zaleuci legibus apud Stobeeum pariter, & apud Diodo. 
rum ἔρχοντας memorari, quibus cauffarutb difceptationes 
& judicia mandata erant, monuit Heynius 1. c. p. 51. . 
Ibid. τῷ socporóXds — Majoris magiftratus hoc nomef 
fuiffe videtur; nulli alii fcriptori, quod fciam, memora- 
tum. Apud Cretenfes fummos maviflratus, Lacedsemo- 
niorum ephoris poteftate pares, κόσμφυς fuiffe adpellatos, 
Arifoteles docet Politic. Bib. LI. ς, 8. 


Verf e 


apesmhe 
Verf. 7. 


Net ἃ. 


Verf. 9. 


119 | ADNOTATIONES ; 

Perf. 4. διαστείλασϑομ τὸν νόμον, diflintfa , adcav. 
alefinita. ratione, fatta diflinffions: (id μετὰ BisoroAgc ἢ 
dicit Polybius) expücui/fe 69 interpretatum effe legem. 
de Lexic. Polyb. —- Jbid.. «ei agnofcünt Aug, lied. R 


,F. G. Vefont. Ex Vtbi nil notavit Catub. — δα. τὸ δὲ 


Φισβητούμενον. Vitiofe τὸ ἐιαμφισβητουμένου ed, 1. F 
F.G. Vefont. 

Ferf. 8. δεσπότης ὁ cum Vríino correxit Cafaub. M 
/dofe δεσπότην ed, 1. Aug. Regii; Vefont. —-- Ibid. οὐκ 


yeu ταύτην κυρίαν» intellige dymyjy, ton ejfe illam ve 


abdultionem, non effe cam abduttionem quz ad rem pi 
eeat, de qua loguatur [exe cum dieit τοῦτον δεῖν κρατεῖν 
παρ᾽ οὗ τὴν ἀγωγὴν. συμβαίνει γίγνεσϑωας. δὶς κύριος λι 


ὟΝ. 34, 2. eft oratio quz ad rem pertinet, cui prep 


fic erat. focus. 

Verf.9. οἵ τι βούλατιω. Sic : REISKIVÉ? ". 7, } 
s/ τις. Si quid velit ille adole[cens. Non enim unumqu 
.que (inquit) provocat, fed illum folummodo adolef 
tem, qui dubitabat de Cofmopolidis interpretatione. ** 
Poterat tamen fortaffe, debueretque adeo, teneri con 
4iens librorum ,fcriptura e/ τὰς βούλεταφ. ΝῚΪ enim 
guopere urget, ut ftatuamus, folum illum ipfum juver 
litigantem provocutum efle a Cofmopolide, ut contra ip 
interpretationem, fi quid haberet, diceret. Poterat 
libet alius, juveni illi patrocinatürus, aut omnino dif 
tiens a Cofmopolidis interpretatione) ad contra dicenx 
Jürgere, 

Ibid. λέγειν ὑπὸρ τῆς γνώμης Sarà τὸν Ζαλεύχυυ »i 
&oUro δ᾽ ἐστὶ, &c. de fententia (legis) dicere ex formu 


-alenco pra/cripla: ea autem erat, $c. In Zaleuci ἢ 


ibus (ut docet Stobaeus Serm. XLII. p. 280. & Se 
XXXVILI. ex Hierocle, p. 229. item Demofthenes adv 
"Timocratem p. 744» ed. Reik.) preeferiptum eraty ut 
vcterem aliquam legem abrogatam, aut novam latam. 
let, is de ea ad populum verba faceret ita, ut collum 
queo ipfertum haberet; quo laqueo, fi populus fuis fuí 


| AD POLYB. xir 16.17. yr 


; giis novationetn propofitam improbaret, e veftigio is, qui var 4. 


: eap propo(uiffet, ftrangularetur.- Idem inftitutum fufius 
etiam Diodorus Sicul. lib. XIT. c. 17. exponit, fed. ad Cha. 
rondam au&orem refert, qui Thuriis leges tulerat. Id igi- 
᾿ς tur inftitutum Polybius, five auctor ille e quo.is hzc re- 
tulit, latius patuiffe docet, & ad eum etiam pertinuiífej 
qui legis alicujus mentem. atque feutentiam , qua. jatis per 
ft aperta videretur , ἐπ᾿ controverfíam vocare, € in. alienam 
partem interpretari eam conaretur ? is nempe de ea lege, 
' laqueo collo füfpenfo, coram fenatu.mille virorum dile. 
rere tenebatur. . 

VaerJ. 10. καϑισάντων τῶν χιλίων. καϑισάντων fcriben- 
dum Gronovius Reifkiusque monuerunt; idque etiam Ca- 


Verf. τὸ. 


Táubonus in mente utique. habuit, cum. vertit £s. me vi- - 


rüm confeffu. Conf. Adu. ad IX, 5, 7. adde Vl. 37, 1. Si- 
. iili ratione paulo ante (verf, 6.) de judicibus verbo zgs 
καϑῆσϑαι eft u(as. Vt hic Locris Polybius “ὥς Crotone 
Iamblichus Jemaium snille virorum commemorat, in vita 
Pythag. fect.260. : 

lbid. «καὶ βρόχων. πρεριασϑέντων. Paulo diverfi S lo. 
quendí-formulis de eadem re utuntur auctores fuperius ci- 


tath  Stobeus:. xL βρόχον εἴρας τὸν τράχηλον. Demofihe: 


nes: dv βρόχῳ φὸν τράχηλον ἔχων. Diodorus: φὸν ἑαυταῦ 
τράχηλὺν εἷς βρόχον ἐντιϑέναι. - " 

Ferf. 12. τὴν συνϑήπκην rete Cafaub. cum γεν. Aug: 
δι. Vrfn. τὴν 3S7» ed, 1, Med. Regij, Vefont. — bid, 
TG μὲν ydp cum Vrfino correxit Cafaub. τὸν ed. 1. τῶν μὲν 
yàp Vrb. Aug, Reg. F. G. Vefont. Ex Med. nil notetum. 

— Κα, 13. εἶναι τὸν Kos. Sic ed. 1. Aug, Reg. F.G 
Vefont. Ejecerat id verbum Cafaub. —- 7914, οὐ πολὺ Mb 
Wo, "Sie pape λῶπον X. 12) 6. & faepe alias - 


CAPVT XVII 


Verf. 12, 


Vett, 13. 


» Videtur poft Timseum Polybius Ephorum & Callithe. Argumene 


pem atripuille, ant inye&ivam in Timeum hac Ca/lffhemis ^ 
&ofatione diftinxiffe, vid. p. 928 7.“ [nobis cap. 22, 7.} 
REIS« 


219 | ADNOTA. TIONES 


. REISKIVÉ. -— Fortaife hanc difputationem ea occafione 
ingreffus eft Polybius, guod dixerat, Timgum in aliis 
fcriptoribus ea acriter ὅς odiofe reprehendere, quz non 


' fint reprehendenda ; (conf. cap. 23.) quae vero reprehenfio.. 
nem utique meruerant, (verbi cau(la, Callifthenis in de. 


fcribendis praeliis imperitiam abfurditatemque) inta&a re, 
liquiffe. Cadiflhenes, flexairi comes, fcripfit hifforiam 
rÁstorico pae more, ut docet Cicero de Orat. IT. 14. At. 
qui folet id genus hominum, quantumvis infciens rerum, 
omnia audere ftylo perfequi; imperitiam fuam verborum 
lenocinio tegens. — In Arriani defcriptione ejufdem aciei 
pugnaque, in qua defcribenda turbaffe omnia Callifthenem 
Polybius ait, plana atque perfpicua funt omnia. -ς 

Pt. τ. Excerptum hoc cum mastis noftris vulgo ab 
bis verbis inceperant editores: Μινησϑησόμεϑα μιᾶς παρα, 
φάξεως. Nos, mouiti a Gronovio, (in Notis editis ad Va» 


lefii Fragmenta Polybii ex Suida collecta, sum. 45.) ver-- 


ba nonnulla, a Suida in Καγαξιοτίστ. eonfervata, preemi- 
fimus. Hiec enim ibi verba, tacito quidem au&oris no» 
mine, nec ulla adje&a interpretatione, protulit Lexicogra- 
phus: Ἵνα dà μὴ δόξωμεν τῶν τηλικούτων ἀνδρῶν καταξιθε 
ψιστεύεσϑω, μνησϑησόμεϑα μιᾶς παρατάξεως. Qusenam 
vero vis fobjeCta fit verbo χαταξιοκιστεύομομ, haud fatis 
convenit inter interpretes, H. Steph. in Thef. interpreta, 
tar fide indiguum aliquem judico; aut, dico adverfus ali- 
quem qua. fide indigna fint: & alteram harum fignificatio. 
num locum habere ait 1n verbis a Suida prolatis. Suidas 
interpres fic: Ne autem videamur tantorum virorum as. 
 Bloritati aliquid derogare, dum. fidem mobis hac im re adki. 
beri pofiulamus. | A vero proxime, putamus, aberimus, fl 
ftatuamus, καταξιοπιστοῦμαί τινὸς ex mente Polybii figni- 

., fücare fidem alterius elevare cosor , ut meam. commendem. 
bid. μὲν μίαν ériayecr. Vocem μίαν, temere a Ca. 
faubono extrufam , reftituimus ex ed. 1. & msstis, proban- 
te etiam REISXIO, qui latinifmum effe exiftimavit: ,,usafe 
elarifémam; b. e. : qua alia eft, vel unam hanc inprimis 
elarifti- 


P PE EL uw 


AD POLYB. ii "m Ms 


ἀπηρτῆ "A 1y remotam ε{. Verbum hoc Polybio adfe- 
ruit We(leling. ad Diodor. IIT. 67. ubi varia ejufdem ufus 
exempla ex aliis au&toribus collegit. 

Perf. 2. ἐν Kiuxíg. Corrupte dy ἡλικίᾳ ed. 1. δὲ Med; 
Recte Cafaub. cum ceteris codd. -— Zbid. διαπεπορεῦσϑοκ, 


Vifa ef res ipfa preteritum tempus pofcere; quamquam. 


rurfüs cap. 19, 4. eadem in re in διαπορευόμενον confentie- 
bant codices omnes ; fed & ibi διαπεπορευμένον reftitueré 
non dubitavimus, e- Ibid. τὰς λεγομένας ἐν τῇ Κιλικίᾳ v? 
λας. Ruríus mendofe ἐν τῇ ἡλικίᾳ ed. 1. invitis codd, 59; 


Gb cns us 0n σα ἀπ 


VeL 


ftris. conf. fupra, cap 9,3. — ibid. ᾿Αβανίδων cortexif - 


Cafaub. ὅς monuerat jam Paulos Leopard. Emend. IV. 20. 


in Gruteri Thef. crit. T, IJI. p. 82. De utrisque illis por; | 


dis, i. e. faucibus , Ciliciis five Syris, ὃς xfmasicis, con. 

fule quae do&te- monuit. Cellarius Geogr. antiq. III. 6- p. 
847 feq. — Ibid. κατᾷραι μετὰ τῆς ὀννάμϑαος εἰς Κιλικίανι 
"Tam obítinate, quam imperite, rurfus ἡλικίας habet ed; n 
Verbum sargpar non debueramus girienerat intérpj 

cum Cafaubono, fed de/cendit. cont, lil. 36, t« " 
3. ΙΔ eamdem.fententiam Arrianus, de Alexandro loquens, 
per Ciliciee fauces in Ciliciam redeunte, lib. II, c. g. P. 71: 
ed, Gron. xara, ait av) τῶν πυλῶν. 

Verf. 3. παρὰ τὸν Πίναβον ποταμόν. Vidé omnino 
Cellar. Geogr. antiq, p. 250 fq. Si Πύραμον, pro mendofo 
Τύρον, quod nunc codices habent, olim hoc loco fcriptum 
fuit apud Polybium, quemadmodutu Vrfinus & Reifkius 
voluerunt; fuerit id ipfum vetuftioris alicujus librarii erts 
£um, aut memoria fefellerat Callifthenem vel Polybiunf, 
Nam quod ad Strabonem (lib. XII; p. $36. ed; Cafaub.) hic 
pro adítruendo Pyramo Reifkius provocat, id quidem ad 
rem nil confert. Cafaubonus, rhendofurg Τύρον in textd 
fervans, adjeCto tamen afterifco, ut corrüptelge nota, Pina: 
vuts in veríione latina expreffit 
| Ferf. 4. τὸ διάστημα ὁ 0 πλείω δέος; Negantetà patticu. 
lam, que, ut e fequentibus patet, neceffario reguirebatur, 


vef. κα 


γε 4. 


Polybii Hiftor. T.V IT, " habent | 


114 | /'ADNOTATIONES 


Vetf. 4.. hibent quidem editiones omnes, fed ignorant: codices no- 


ftri Aug. Reg. F. G. Vefont. In Auguítano, qui ex his eft 
vetuftiflimus, vocabulum ῥιάστημα in fine verfus eft, ἃς 
vale initio verfasfequentis ; quo facilius fieri potuit, ut vo» 
cula media intercideret. Sed poterat etiam ov, ob fimili. 
tudinem litere ὦ. (de qua fimilitudine diximus ad I. 7$, 


'&) abforberi intércipique a vocabuli praecedentis termi« 


vet p 


natione ; 

 Ferf5. εὐϑέως ἀκρήχειατα [πολ τοιοῦντα τῶν FM 
ἡ ρῶν. Vocabulum ἐκρήγματα,, pro corrupta voce.quam hic 
dabant libri, opportune ex cap. 20, 4: reftituit Cafaubo- 
nus. 'Sed que poffit vis effe particulae εἰς, quam is prae- 
pofuit, non capimus: illud videmus, accepiffe eam Cafaubo: 


. mum ab Vríino, qui ec ῥῆγμα», pro mendafo ei φ,γμα fcris 


bere julferat. .Nos ex. cap. 20, 4. duo: prseterea verba.hie 
fapplenda pntaveramus, ac poffis.füfpicari, plura quaedapa 
etiam intercidiffe, veluti ao ποιοῦντα ἐξ ἀμφοτόρων τῶν. 
πλευρῶν. Sedfortafle omni etiam fupplemento carere po» 
' 05; Gad ἐκρήγματα τῶν πλευρῶν intelligi poterat, 
quze proxime. fegnuntur, participium ἔχοντα : at id 
enidem utique non, ita commodum erat füturum.  Voca- 
bulum ἐχρήγματα bene Suidas interpretatur τὰ ἐκ τῶν χϑι- 
ἑάῤῥων γινόμενα ἐν τοῖς πεδίοις κοιλώματα, refpiciens Po- 
lybii locum fllum paulo ante citatum, .cap. 20, 4. . 

Ibid. ἀποτόμους ἔχοντα καὶ δυσβάτους λόφους. Av 
βοὺς ed.-1. fcriptique libri omnes, quod vix videmus qui 
defendi poffit, & re&e a -Cafaub. in λόφους mutatum vi- 





; detuf, Sic eafdem literas 8 & Φ, ob pronunciationis fimi- 


Jitudinem, .cum alias, tam XI. 1642. a pluribus librariis, 
in contrariam quidem partem, permuratas inter fe vidi- 
mus. Qsodft vero λόφους fcripferat Callifthenes, id eft, col- 
det ; exaggeravit rem, quod etiam Polybius ei objicere vi- 


. detur cap. 18, 12. ὀφρὺν τοῦ ποταμοῦ dicit cap. 22, 4. quod 
' aliquanto minus eft quam λόφος : ibidemque βατωδη ὀφρὺν 


ait, .pro eo quod elt h..1. δυσβάτους λόφους. — Arrianus Il. 
. . . . " . . . * 09 B τος 10. 
/ 


AD POLYE ΧΕ 17. 18. zig 


to P ὅς. ἀτοχρήμνους τὸς Vx. Sac sit τοῦ ποταμοῦ. ἂς fuit) .. ., 


&ura 02354 a6 ἢ. 1. pro λόφους fcribendum fufpicaremur. 
Verf. 6. ἐπεὶ avvsylÍcuisy cum Vrfino correxit Cafaub. 


*N 
L] 


Vet & 


ἐπισυνεγἤζοιον ed. i; cum msstis; — bid. erpstexstuls. 


στρατοτεδίς ed. τ. Reg. F. G, 

Verf. 1. ἐχομένους τούτων. Libri omnes [κηρὶ edi. 
tique ἐχομένους τούτοις dabant; qua» verba prorfas delenda 
vifa erant Reifkio, quod idem valeant atque ἑξῆς τούὐτοιῷ, 
quod modo przeceffit, & quod ἔχεσϑαι τινὸς grece dica: 
tur; non τινὴ [. 


CAPVT X Vil. 


Verf. τ. τούτους πρὸ τῆς: τοὺς πρὸ τῆς loli Regii a “δ 
lbid. ῥέοντος. ῥέοντες ed. i. operarum errore. De re; 
quas hic agitur, docet Arrianbs de Exped. Alex. II. 8. P. 
73. equites a Dario tráns Hümen fuiffe tranfdu&os, dum 
reliquam aciem inftraxiífet, tum pow , priufquam com- 
mitteretur pugna, ab eo revocatos 

, Farf.: 2. μὲν γὰρ frrés. μὲν dee Regüs. —— lbid. 


msstis: 
Verf. 3. τλεῖστὸν ad ῥάϑος ieferendüm. Sic vero 


& Scaligerum torrexiffe videmus, Ceterum πλείστων edd. 
& mssti omnes. — bid. ἐπ κτώ, ἐφ' ὀκτὼ Aug. Regii, 
Vefont. — Íbid. ἰλῶν. εἴλων ed. i. Aug. Vefont, εἴλων 
Reg. F.G. — bid. δυνυπἄρχει». Δα ἴσον ὑπ ἐρχει 
δεῖ διάστημα τοῖς μετώτοις ἢ 

Fey. 11. τοὺς δὲ γενναίως δεξαβ. Perperam γενναίους 
Regii & Vefont; 

Verf. $2: καὶ ποταμός. 'Témere. xa] ποταμὸν ed. 1: ex 
Ibid. οἷν ἀρτίως εἶπ εν. Sic bene edd. Conf: c; 1D 3: 


εἶχον Aug; Reg. F. G; Vef: 


Vut 
χόσου δ᾽ ὄχον οὗτοι fórov χρείαν." Cum Scaligero cot; ^. 
rexit hoc Cafaub Cofrupte τοσούτου pto ἀόσου ed. t. cuit 


Vet 2, - 


Vaf tt 


* Wei tis 


Ha. — . ) CAovt 


e 
Csp. XIX. 
Yef. 8. 


Verf. 3. . 


i 


Verf. 4 
Verf, f. 


γαῖ δ. 


γαῖ. 


116 ADNOTATIONES 
t CAPVT XIX 


FK etf. 2. sk Ἰυλικίαν correxit Cafaub. οὔπι Vrfin. Cor. 
rüpte δὶς σικελίαν ed. 1. cum msstis omnibus. 
Verf. 3. τὴν ἀπουσίαν πρὸς τὰς γεγενημένας χρεΐχς. — 
Sic codd: omnes cum ed. 1. Nec opus erat inferto articulo 
τῶν. Qui — οἱ fervatur, neceífe eft, (sit RE1SK1v8) 
ut poft χρείας addatur dxmsuxopéyuv. Si omittitur, [quod 
imalebat ille, nefciens non nifi ex Cafauboni ingenio adje- 
&um] tum ὠπουσίχ, ait, h. 1. fignificabit ipJos ab[entes 
milites, e coftris ad neceffaria munera abeunda ablegatos." 
e— Ibid. Pott δισχίλιοι deeffe verba ἱστοῖς dà πεντακισχ- 
Mni ,. idem notavit Reif κίας. Ac (ane facile fübducitur ra- 
tio: fi ad 45co addas oo , rürfüsque detrahas 300, rema- 
nebunt $000. Cafaubonus quoque, deeffe b. 1. nonnihil, 
animadverterat: fed, animo aliud agens, equitum quatuor 
millia in verfione latina pofüerat, Quisque millia oportuiffe, 
Gronovius in Notis editis monuit. * 

Verf. 4.. ἐιαπεπόρευμένον. Vide ad cap. 17, 7. 

Verf. 5. dx) πῶσι τὸ oxsvo(ógov. Sic re&e ed. r. con 


fentientibus msstis, abfque conjun&ione.  Amere hujufmo» 


di afyndeta Polybium, jam fzepius vidimus, 

Vef. 6. ἅμα db. τῷ πρῶτον re&e Cafaub. cum Vrfino. 

ἅμα δὲ τὰ xp. ed. 1. com msstis, —— Ibid. eicevIlcevra. Su» 
ied hoc verbum nEISK10 fuit: qui — forte eic xsT- 
pas vel εἰς σύνοπτον ἐγπῴντα fcribendum, ait, aut aliis 
plane delendum εἰς ab éy//cozpe:, ut a feltinante librario ad 
proximum eig óxrà perperam deproperatum, qui, cum fe 
revocaret ftatim ad ordinem, & pratervifa repeteret, (2y- 
wicovr& τοῖς lapins puta) tamen oblivifcebatur illud εἰς 
delere." — 

Verf.3. τοῦ γὰρ σταδίου λαμβάνοντος ἄνδρας - - ὅταν εἰς 
ἐκκαίδεκα τὸ βάϑος ὥσι, ᾿χιλίους ἑξακοσίους, ἑκάστου 
τῶν ἀνδρῶν ὃξ πόδας ἀπέχοντος. Stadium umm, (quo- 
ties intervallorum rationes ad faciendum iter funt. accom. 
tnodata,) cum altitudo agminis efl fenorum denorum, 


epit viros mille fexcentos , quaudoquidem vir qui/que pedes 


fes 


AD POLYB. XU. 19. 4 


Κα ab altero diftat. Vt ab extremis incipiamus verbis, pro GEM 
ἀτόέχοντος omnino ἐ τέχοαονταος fcribendum, vertendum. 

que: quandoquidem fex pedes. wau/quifque vir occsipat. 

Id jam Scaliger viderat: atque. etiam Cafaubonus, addubi. -. 5 :? 
tans quidem, in ora Bafileenfi notaverst. Quod fi dicere 
Polybius voluiffet, viruts quemque fex pedes. ab altero di- 
flare, graece fic fcripturus fuerat, τῶν ἀνδρῶν ἐξ πόῤχᾳ 
ἀπεχόντων ἀδήλων. Sed id nec voluit dicere; nec potuit, 

Erat hzec ratio legitima inftrueudi pbalangem, ut, ubiille ——— 
maxime laxis intervallis incedebat; nec opus erat: ut den, 
farentur ordines, quilibet miles fex pedes occuparet; tur, 

in ipfa pugne, ubi denfatis opus erat ordinibus, tres pe- 

des, Sic certe docet Aelianus τοῦ. c. 11. & Suidas in 
Πύκνωσις & in-Zuvaexwpó;, cum quibus cotfentit Polyb, | 

XV HL. 12, 2, (conf. infra, ad cap. 21, 3. hujus Jibri Xll) 

M Aelianus his verbis exprimit: ὁ ἀνὴρ, κατέχει πήχεις τὸσε . 
(αρας, πήχεις δύφ. — Sed longe aliud eft ἀτέχειν, atque 
κατέχειν. Verbi κατέχειν vero fynonymum ἐπέχειν eit, 

quod haud dubie hic fcripferat Polybius. conf. ΠῚ. 31, 6... / 
XV. 12, 74. AÁtalteram quod adtinet bujus loci emenda&s — , 
tionem, quod ἑκκαΐδεκα pro vulgato ὀκτωκαίδακα po- ᾿ 
fuimus; neceffario ita corrigi debuiffe, cum ex tota dif: 
putationis hujus (inde a verf. 6. ufque ad finem capitis), 
connexione intelligitur, tum ex fumma ea quam ipfe fub. 
ducit Polybius, cum ait, unutu fladium, ícilicet fecun- 

dum longitudinem aciei, (five latitudinezn dicere malue- 

ris, id enim perinde eft) capere 1600 viros, quoram quif- 

que /patiuto [ex prdum occupat. Cum enim ftadium ca- 

piat Goo pedes, capiet idem ftadium in fronte feu in lon- 
gitudine aciei viros, quorum quifque fex pedum fpatium 
eccppat, centum. Vt igitur prodeat numerus 160Q vi- 
rorum, quem dicit Polybius, oportet profunditatem vel 
alütudinem ftatui 16 virorum, — Miror inta&um a Ca- 
(iubono & a recentioribus interpretibus reli&tum fuiffe 

Luc locum: vétus tamen interpres germanicus Guil. Xyl- . 

H3 . ander ^ 


Verf. 4. 


Vet € - 


31$  ADNOTATIONES 


ander verum jam exprefferat; & ἃ Scaligero in ora fl 
libri pariter. notitum áxxaÉBrxa videmus, — ^77 
OAPVT XX. . D 


Fitf. 2. τοῦ qp ἂν εὕροι Mi Particulam £v, quam 
preetermiferant editores, adjecinmus ex msstis Aug. Regy 
F. G. Vefont, Quoad rem confer XVIII. 14, T— Τά, 
σαρισσοφόρον. σαρισοφόρον Aug. Regii, Vefont. 

Ferf. 3. τοῦ Kafhuc9; τὸ Ka/À. ed. 1. 2. operarum 
errore, quém correxit Gron. — bid. ἱκανὸν ὑπάρχει. Pla-.— 
cet Reifkii conjeCtura, ἱκανὸν i» ὑπάρχει. Quemadmo- 
dum particulam ἐν poft literam v, in quam terminatur vox 
praecedens , faepe temere vel adjeCtam vel omiffam vidi-. 
mus ; (conf. ad V. 35, 6. & ad VI. 26, 9.) fic haud mirum 
effe debebit, fi voculse ὃν idem accidit. ! . 

Verf. 4. ἐκρήγματα. Sic bene Cafaub. cam Vrb.; Aug. 
Vrfin. conf. c. 17, s. & ibi notata. Mendofe éysypfynaza 
ed. 1, & Med. ἐνγκρήγματα Regii δὲ Vefont. - | 
Verf. 6. τί δ' ἀνετοιμότερον correxit Cafaub.. τί δ᾽ d» 
ὅτοιμ. ed. 1. cum msstis. Laudat Cafáubonus proverbium, 
Quod hic refexiffe videtur Polybius: — | 
' Νήπιον ὃς ed ἕτοιμα λιπὼν, ἀνότοιμα διώκοι. 

Ibid. Yn διοστραμμένης confenttunt omnes; nec folici- 
tandum hoc videfür. διέσταμένης Vrfinus voluerat. — 
Jbid. πόσῳ ydp - - fddiov; quanto enim facilius? In prom- 
tu erat, ῥξον corrigere cum Scalig. & Reifkio; nifi for- 
taffe, fléut ad ὅ Ure fepe faCum novimus, fic etiam ad 
τόσῳ per ellfpfin intelligi comiparativus uaJ&oy poteft. Vi. 
de ad I. 45, ὁ. & II. 30, 3. — θά. ἀναγαγέῖν. Rete: nem- 
pe reducere , reflituert. ἀγαγᾶιν folus Aug. 

Verf. 3. Διφαλαγβαν reCte Cafaub. cum. Aug. àQa. 
λαγπῖαν ed. 1, διαφαλαγίξείαν Regii, Vefont, —  Jbid. δὲ 
κα Sic edd. omnes: fed ἢ καὶ dant mssti noftri , quod 
ex ἢ καὶ (fcil; τετραφαλαγΠίᾳ) corruptum videri poterat, 
Qua fequuntur, docte re&eque curata a Cafaubono viden- 


tur; nebis quidem commodius nil fuccurrit. 
€CAPVT 


) 


AD ROLYB. XXM.-19: 20. 21. 119 


€APVT .XXI. 
Fwf. i. ὄντα. Mendofe ὃ ἔντας Regii, Vefont. 
Perf. 3. συνήσκισαν κατὰ τὸν ποιητὴν &c. Vide lib. 


XVIII. cap. 12, tum Aeliani Tet, c, 11. & Arrian; c. 17... 


p. 32. ed. Blancard. Át quam diftinCtionem faciunt hi ta. 
ici fcriptores inter τύχκνωσω & συνασεισμὰν,, utin u- 
xvaver ires pedes occupare quemque militum. dicant, in 


^. Cap XXI. 


Verf. I. 
Verf. 'T 


συνασπτισμῷᾷ nonnifi usum cun dimidio, eam diftinCtionem. 


utroque loco, & hic & XVIII. 12. ignorat Polybius, ao 
πύκνωσιν δὲ συνασπισμὸν pro eodem habet, in quo militem 


quemque fpatium £riwn pedum, occupare ftatuit. Nec id - 


immerito: fane quidem. Macedonioam phalangem ita con- 
ftipari potuifle, ut non ultra pedis.unius cum dimidio fpa- 
tum: occuparet quilibet miles. baudquaquam. probabile 
eft. Scutum Romanum habebat duorum. pedum.cum dimi- 


dio latitudinem, ut docet Polyb. VL 23, 2. neque Ὁ vera. 


minas latum fuifle puto Macedonicum. . 

Verf. 5. Defe&am efle orationem in hac regione, ubi 
funt verba καὶ τούτον μέρος μέν τῷ υἴαυς ἐπὶ). τοῦ δεξιοῦ, fa- 
tis adparet" Sed quanam in parte potiffimum, & quidnam 


Vet. f 


interciderit, baud ita in liquido eft... Quod fi ftatuas, poft . 


δεκατεσσάρων cTadiwy excidiffe nonnulla verba, ad qua 
relata fuerint ea quae fequuntur ; fortafle in his ipfis(in bis 
dicimus, xa) τούτου μέρος &c.) nihil deinde deerit, nifi 
conjunCtio dà, inter τοὺς & ἡμισέας interferenda. Sed quae. 
cumque fuerint verba, quz interciderunt;'illud ex verf. 
7. intelligi videtur, eorum, quse hoc loco fcripferat Poly« 
bius, hanc fere fuiffe fententiam: δα. eidem quatuordecim 
fíadiis, quae erat tota loci latitudo, fere tria etiam fiadia 
otcupafjt equitatum; (τὸ ἱππικὸν.) cujus pars altera ( καὶ 
γούτου μέρος μέν τι) 4 mari, id eít ad latus finiftrum 
peditum, altera pars a dextgo latere. (peditum) erant. lo» 
cati, Callide doctus verfionis germanicae auctor, qua an- 
te hos decem annos prodiit, loci bujus difficultatem difli. 
anuiavit, verba ifta, de quibus dubitamus, prorfus trag 


lieudo, 


H 4 | Vef. 


)p—Yt 
Verf. €. “ 


280 ADNOTATSTONES .. 


V«r/.:6. ὃ «o πρὸ τούτους ἐκερωάμδιον, Cafauboni bas" 
eft interpretatio: dicer& iljum .((cil, Callithenem) gurtess 


. aviej rfaoamdri ἐπ Jorcipis figuram. μάβὰ vefiexaei, Quod 


f vero is fercipis. five forficis figuram énfitu'am acit 
(quod ὅς ipfum nopaén fuadet, & diferte Vegetius de Re 
Milit, III. 18 feq. con&rmat) :eagi dixit: fermo Romanus, 
qua ,. ἐκ fenilitudiune P. tera oopftu&a, ad excipien- 
dum cuneum hoftiumicogperata, ei fatendum erit, ps- 
rom commode illud sroeabuluta a do&to interprete huc effe 
tra&um, Nempe Giréoci dwimciporiew acjoms vocabant, quie- 
eumque incarva e(let wel μέρεα, ad vetas potiffimum aw- 
quíos, foé in wireque- éornt, five. ia alteryiro, rut(usque 
fite "aatrorfur , ἢνο -retrorfumm 7. oft.enim alis. éxiudusiot 
duxponÁn, alin. ἐκιπάμπιες ὀξιαϑέκ, pt ex Aeliani Ta&. 
c; 44 fequintelligitur, &-ex Suida in "Eansaqgnjc παρότας 
ξιρι: conf. qum notavimus ad 1. 27,-4. ' Et hoc quidem lo. 
co τὸ ἐπικάμπιον, quod Callithenes. ait factum effe ab 


' Alexandro, fi contuleris quse Arrianus docet de Exped, 


Alex. lib, II, c. ἃ ἴῃ. p. 73 fq. intelliges! hoo dici, quod 
jn cornu dextro Álexandéi pars aei fatrit retrorjurs im 
fixa; ita,ut altera pars, nempe ea αυδὲ «equata fronté 
cum finitro cornu. ftaBat , aciem Dsrij tefpiceret; altera 
pars, ea qug retharfam inflexa erat; refpiceret montem 

» in quo partem füusrum copiarum ita locaverat Da» 
rius, ut poft tergum:eectee aciei .Alexasidri produceretur, 


' Ígitur in verfione latina refcribendum fgeritz partem aciei 


eMiexandri retror/um ad. latus fuiffe. iaflexam, 
Joid. τοὺς μυρίους πεζοὺς , illos. deejas mnille pedites, (cil. 


: quos dixerat in Alexandri exercitu faifle ultra triginta duo 


guillia, cap. 29, ὃ fq. coll. cum verf, $, eju(dem cap. — 
Jbid, πλείους ὄντας τῆς éxeivau vpoSéseuc.:: Nolimus hae 
folicitata, Plana fententia: qwi smwajor eff mwmerus quam 
ratio ejus. defiderab, vel quam requiriur pro εἰς quz. al 
ép/o pofita funt. πρόϑεσις illa, putamus, haec fuit: copias 1» 


lat, quag in monte locaverat Darius, non fuifle tam for. 


mida- 


A»p POLYA. ΧΙ, 3h 124 


midabiles, ut necefle faerit tantam vim eis opponere, Qua 
in re confentit Arrianus ἢ]. 9. p. 74 fq. 

Verf. 2. ὥστε ἐκ τούτων visu σταδίους &c. Conf, no- 
tata ad verf. s. — Jbid. ἐν οἷς vam τοὺς τρισμυρίαυς καὶ 
ἀσχιλίους ἐπὶ τμάκπεντα τὸ βάϑος. érdpxem συνησπρμιότας. 
Id ef : inira quod intervalium neceffe e. aciem duorum δῷ 
iriginta millia. hamiupm iricsmos. smilies conferiis clypeis 
comflipatos in allitudius kabui//e. Aut vero nos prorfus 
ceecutimus, aut Polybium hoc loco, £udio reprehendendi 
Callifthenis.abreptum, ratio. fefellit. Cum etim de cv». 
«7110449 nunc loquatur, in quo (ut ad c. 21, 3, vidimus) 
trium pedum fpatium .oecupat. mileag. capiet ftadium in 
frontem five in latitudinem viros. ducentos; adeoque un- 


νον, 


decim ítadia capient viros 2200, Atqui, pro 22CO viria . 


in fronte, numerus 3200 virorum (qui rotunde pofitus in- 
telligi debet) requiret altitudinem non friginta virorum, 
fed quindecim vel fedecim. : 

P'etf. 8. τοταγμένων. τοταγμένην ed. 1. temere & i in- 
vitis msstis, — bid. τὴν μάχχν. reCte Cafaub, confentien- 
tibus codd. omnibus, excepto Med. qui cum edit, 1. Τὴν 
τάξιν habet, 

F'erf. 9. Τὸ γὰρ ἀδύνατον &c. Cafaubonus, nullam in, 
oratione lacunam agnofcens, ac pro aduyarey legens dv-. 
πατὸν, fic vertit: JVam quod per rerum naturam fieri pot- 
efl , id flatim fidem [ua fponte invenit. Quem eo nomi. 
Be; quod negantem particulam omifit, reprehendens Gro. 
novius, nec ipfe lacunam ullam fufpicatus, miramur, cur 
non fententiam verborum nobis explanaverit, quae verba 
ipfi nulla parte laborare vifa funt, Nobis quidem , quaenam 
ilis vis infit; nifi aliquid vel corrigas, vel omiffum füp4 
pleas, non liquet, Nam illa, τὸ ἀδύνατον αὐτόϑεν ἔχει τὴν. 
τίατιν, id e(t, impo[fibile, per fe (vel e vefligio) fidem fas 
cit fui , ita interpretari, tamquam dicat τὸ ἀδύνατον fidem. 
facere effe (ε ἀδύνατον, vel fefe tamquam impo[ffibile demom 
ffrare, id quidem durius videtur. De re confer c. 22, 6. 


H s ^ CAPVT 


Verf. 9, 


323 -ADKOTATRKONES ., 


CAPVT XXIL ., — 5-1 

Fetf. y. πλὴν reos ὀλίγων. Vide notata ad XX. 95, ὅν 
Verf. 2, Verba αὐτὸν ποιήσηται Βίαμο καὶ τὸν Aapeity, 
αὐτὸν de(unt Reg. G. ἃς Vefont, — ἀρέά,.. Poft βούλεσϑρι 


: excidiffe putavit Reifkius verhutn γίγνεσϑαι vel τάτζεσθοως, 


Αι potuerunt haud incommode ex eis, quas praecedunt, 


. verba τὴν μάχην ποιαῆσϑοι hic intelligi. — . . 


Vaf. 3. 


Vaf. 4. 


Verf. 5. 


. Verf. 3. πῶς δ᾽ ἐκόγνωσαν. ἀδλήλουρ οὗτοι Gc. Quomo- 
do digno/cere Jefe invicem reges potutriné διε. Poterat Po- 
lybio refpondere Callüfthenes, facile Darium .dignofci 
ab Alexandro potuiffe ; primum, quod snoris erat regibus. 
Perfarum, (ut diferte in hujus ejufdem aciei defcriptione. 
Arrianus monuit 11,.8 extr.) medium aciei locum. capere. 
tum ex diademate aliifque regiis infignibus, z 

Verf. 4.- ἐφρὺν. τοῦ ποταμοῦ - - ἀπότομον ópaay xij fa 
τώδη. conf. c. 17, 9. — .Joid. Φαλαγπτῶν recte edd... a. 
λαγῆτων Aug. Φαλαγῆων Reg. F. α. Vefont. vezpaar. 
λαγπῶν Vrünus, nefcimus quod fpe&ans, — Ibid. . Bored... 
βαϑύδη ed. 1. temere & invitis msstis- — — Ibid. «xod 
λόγον. Sic maluitmus, quam una voce zopsAoyos,quod' ta- 
men fere perinde eít, & perfpeCte α Reifkio propofitum. 
Similiter vero VIII. 2, 6. κατὰ λόγον in »«s' ὀλίγον erat. 
corruptum, "Vulgatum Ca(aubonus ita interpretatus erat 3 
nam hac loci illius facies pane ubiques quali fcriptum fuit 
fet παρ᾽ ὅλον. ᾿ | 

F erf. $. ἐποιστέον. Mendofe ἐπιστέον Reg. G. — δια. 
τὴν τοιαύτην ἀτοπίαν ὁμολογουμένην, παραλαμβάνον- 
τᾶς περὶ αὐτοῦ τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἐμτειρίαν. Cum vul- 
go, praeunte Calaubono, ita legeretur, οὐκ ἐποιστέον τὴν 
τοιαύτην ἀτοπίαν, ὁμολογούμενον. ὃν, κωραλαμβάνεσϑωι Trap" 
αὐτοῦ τὴν ἐν τοῖς Gc. quie ite interpretatus idem erat Ca. 
faub. quem conflat δ dijciplinam 85 ufum rerum bellica- 
sum a:puero fuiffe edoutu; perfpeCte REISKivSs fic mo-- 
muit: ,Herw. & Aug. ὁμολογουμένην παραλαμβάνεσϑαε 
φερὶ αὐτοῦ. [Sic vero cum ed. 1. & Aug. dant codices ad 
unum omnes, nifi quod ταραλαμβάνετοι habet Reg. G.] 

Rectum 


AD FOLYS. xit. 23. 85. 123 


Re&tum utrumque, & primum δὲ poftremum: (δὰ media 
vox etiam Corrigenda. Videtur Polybius fic reliquiffe: ὁ. 
peloyovudyay , παραλαμβάνοντας περὶ αὐτοῦ, Elle accufati- 
vus παραλαμβάνονφας aptus eft ex participio füturi paffivi 
(ut grammatici loquuntur) ἐνοιστέον. — Greci fic loquun- 
tur: ad Zexandrum culpam referendum. nos efl, accipien- 


---- — | 
γε 4. 


tes (cil. tos) de eo ufuns reram bellicarum confeffum iutem . 


omnes atque indubium : h. e. non decet nos ei Alexandro 
imputare culpam hujus erroris, cujus de πῇ bellicarum 
rerum inter omnes ex traditione vulgari conftat.* — De 
conftruCtione 114 participii vel adje&ivi verbalis cum ac- 
cufativo cafü diximus ad IV. 27, 8. Poffet etiam, ut mo- 
nuimus ad I. 14,8. παραλαμβάνοντες in primo cafü ferri, fi id 
darent libri. - | 4 

Perf. 6. ὃς διὰ τὴν ἀπειρίαν. Sic Cafaub. & feqq. ne- 
fcimus unde; minime quidem male, fed invitis noftris co- 
dicibus, qui cum ed. 1. in ὅτι διὰ φὴν ἀπ. canfentiunt, 
quod altero fane non eft deterius, 


CAPV T XXIII, 


Verf. &. 


Cap. 
XXIII. ' 


Valefiana bsec Ecloga, cum duabus proxime fequenti- Argumen- 


lius, fortaffe ante fuperiorem illam, quae a cap. 17. incis 


plebat, erat ponénds. Ceterum confer quee de fuperioris 
argumento ad ipfum cap. 17. diximus. Totam hanc Eclogam 
ufque verf, 7 extr. fuo Lexico inferuit Suidas, fub vocab. 
Τίμαιος. —— 

Verf. ἃ. οἷς ἔνοχος κὐτός ἐστι. Concinniorem hanc fe- 
riem verborum putavimus, & Polybii ftylo convenientem, 
quam dedit Suidas in Τίμαιος. Valefius ediderat οἷς avrog 


ἔνοχός ἐστι» cum quo confentit idem Suidas in "Eyoxec. —. 


Bbid. διέφϑαρταάι. Sic Suidas in "Evexoz cum edd. ὃς 
cod. Peiréfc. διέφϑαρτο Suidas in Τίμομος, quod com, 
modius videri! poterat. — bid. τοιαύτας ἀποφάσεις, — 
sInter quas erat illa a Timaeo prolata fententia, CaAifihemnem 
fure ac tmnerito occijum ab Alexaudro.& vALESIVS. 


Pe 


Vetf. 9. 


Verf 


vert, 7. 


124 ADNOTATIOÓNEM 


Perf. 4. "Exsivog μὲν οὖν (Ícil. Καλιαϑόηρ. ἐποϑοοῦν 
᾿Αλέξανδρον οὐκ ἡβουλήϑη. Cur particulam οὐκ afterifco 
notaverit Valefius, aut cur eamdem cum Suida ejectam 
Reif kius voluerit, nos quidem nou videmus; quum inter 
omnes conveniat auCtores, eam fere ob cauffam ab Alex. 


᾿ endro occifum efle Callifthenem, quod illius arrogantigs 


diyinos honores pofcenti, infervire noluerit, Ceterum fa« 
temur, non (atis nobis planam elfe connexionem difputa- 
tionis, qua utitur hoc loco Polybius, quse & omnino gra 
vitate fcriptoris haud fatis digna videtur. 

Verf. 5. καὶ Κα σδένης μὲν ἄνδρα τῳοῦτον, fcil, οὐ, 
LE 10-9 δοῦν. 

Verf. 6, οὗτος dà Τιμολέωτα. fcil μείζω Toll] τῶν ἐστε. 
᾿ Φανεστάτων ϑεῶν. Ingenio Timzi partem deberi glorias 
Timoleontis, fignificavit etiam Cicero ad Famil lib. V. 
epift. 12. fe&. 24. Ceterum videndum eft, ne invidia Ti 
xi abreptus Polybius niminm elevaverit Timoleontis, 
res geitas, quas preeclaras. ütique. fuiffe docent. Plutarchi 
& Cornelii Nepotis de vita illius viri commentarii, — Zbid, 
μίαν TQ βίῳ γραμμὴν δίανύσαντα, conf. ad I. 87, 3. 

Verf... doxéi τεισϑῆνωαε Τίμαιος, ὡς, ἂν Τιμολῶων - « 

ριτος Φανῇ «-» κὰν αὐτὸς -- (αότως παραβαλῆς ἀξιω- 
ϑῆναι, --- ,Poteft ὡς fervari, quod faepe cum infinitivis 
componitur , ut hic cum a£u337o; fed malim ὅταν legi 
pro ὡς ἄν, fic plana erit oratio. * REISK1V&. — Nulla no. 
vatione opus eft, οἷς, pro ὅτι pofitum, regulariter quidem 
cum indicativo conftruitur; fed, ubi interjectum eft aliud 
orationis membrum , ut conítru&tionis ordo non nihil fuf 
penfua fit, poteft per ἀνακολφυϑίαν quamdam, a Polybii 
ftylo minime abhorrenter, fequi infinitivus, qui nimirum 
locum habere potuiffet, fi plane abfuiffet particula eX; vel 
ὅτι. Sic XV. 2, 8. ex codicum omnium confenfu, quem 
temere deferuit Cafaubonus, flc fcribit Polybius: διατειλά. 
μενοι τοῖς ἐπὶ τῶν τριήρων, ὡς. ἐὰν παραδλιάξωσι τὸν Bx. 
κραὰν πτοταμὰν, αὖϑις ἀπολιπόντας ἀποπλεῖν. Quin 
& eadem ἀγακολουϑίαᾳ etiam poft particulam ὅτι ubi inter» 

jecto 


AD POLYB. xIL 51. ἐλᾷ 

. . : - . TL . .— dua 
ῥεξίο afiquo mernbro füfpenfa eft oratio, locom habet cum. ur y. 
wpud l'olybium, tum apud alios fcriptores, ut docuimus 
ad 1. 4, 1. Tom. V. p. 139 feq. Aliud genus ἀνακολουϑίας, 
hüic fimile, illud eft, quod poftéx, pariter pro ὅτι pofi- 
tum, ubi interje&tis nonnullis verbis 'fufpenfa eft oratio, 
repetitur ipfa particula ὅτε, δὶς V: 104, 3. ὀῆλον γὰρ ἄνα, .. 
ὡς, ἐάν τε Καρχηδόνιοι Ῥωμαίων , ἐὰν τε Ῥωμαϊοι Καρχη- 
δονίων περιγένωνται τῷ πολέμῳ, διότι xut! οὐδένα τρόπον 
εἰκός ἐστι. Quee nifi fufficerent ad confirmandam hujus 
loci fcripturam, poffet ea alio etiam modo vindicari, (ἐν 
Cet ftatuendo, εἷς ὧν idem valete atque ὅταν vel ἐπειδὰν, 
cujus ufus duo exempla ex Cebetis Tabula Henr. Stepha- 
nus in Thef. adtulit, quee funt p. 170. editionis Schroede. 
ri: τί δέι αὐτοὺς ποιεῖν, ὡς ἄν εἰσέλϑωσιν εἰς τὸν βίον. & p. 

170. ὁρᾷς οὖν, ὡς ἂν παρέλϑης τὴν πύλην ταύτην, ἀφώτερον 
ον περίβολον. ubi Ρογρεγιαὶ vulgo παρέλϑοις edunt. 
Quibus exemplis aliud , ab Euftathio ad Tliad. "T." p. 1293. 

1, 36. prolatum, janxit Hoogeveen in Do£trin. Particulan ' 
cap. $7. fe&. 12. num. δι Apud Suidam in Τίμαιος pro 
φανῇ, quod re&e Ti. 1, ex cod, Peirefc. editum eft, perpe- 
ram Qayyyod legitur. . 

* Ibid. κκαϑάτερ ἐν ἐξυβάφῳ. -— , Proverbium eft ejus 
fimile, quod Latini dicunt, Jawrtam in muflacto querere ^ 
VALESIVS. — 

Perf. 8. xa] Θεοφράστου. e» ,Reprehenfüs erat Theo. Verf. ἢ. 
phraflus a Timzo, quod Zaleucum leges Locris fcripfiffe 
dixiffet, At Zaleucum iftum Timus ulltrm negabat fuif- 
fe, ut fcribit Cicero lib. II. de Legibus [c 6.] & lib. VI. ad 
Attic. Epift, 1.* vALESIVS. 

Ibid. τά δ' ἡμῖν. Autfic, aut ταῦϑ᾽ ἡμῖν, pro vulga- 
to rx 9' ἡμῖν, fcribendum effe monuit Reifkius, — bid, 
aQiAoríuec Valefius, cujus interpretationem tenuimus, ad 
ἀληϑεύειν retulit; re&e, ut nobis videtur. Eadem ratione 
Erneftus in Lexic. Polyb. ἀφιλοτίμως ἀληϑεύειν interpreta 
tur fine partium fIudio, nullius: gratiam coptando verum 
dicere. Poterat dicere, fie ira €? /iudio. δὶς Φιλοτιμίωω 

τῶν 


126 | ADNOTATIONES 


Vet. e. τῶν συγ αφέων TIL o1, 10. funt gertiam. fladia , quibus, 
fcriptores hiftoriarum in tranfverfum fe abripi pationtur;! 
Quare non probamnsh. i; x KISK1 v ar, Φιλοτίμως ad rax ero ed 
seus referentem, exponentemque; ,,i/lberaliter, feguiten, ὦ 
more animorum inertium ὅς degenerum , qui, taedio. labo- 
ris in verum nil curantes inquirere,.ut quodque primum 
Occurrit aut ojicitur, ita id temeraria & ceeca fide am» 
ple&untur. * -— | " 

CipXXIV. , . QCAPVT XXIV. 

Ve 1 —— Pf. Οὐ διαπορῶν ἐστι. Totum hujus Eclogie ar. 
gumentum dubitare nos non finit, particulam negativam 
neceflario fuiffe adjiciendam. Vide inprimis verf. 4 & ς, 
Miramur, nec a Valefio nec a Reifkio hoc obfervatnm; —— 
Jbid. καὶ συγίραφέας. καὶ τοὺς συγίραφέας Suidas i in Aa: 
τρὸς, quod magis placet. — ibid. διὰ τῶν. ὑπεράνω, Av. 
ονασμῶν. Vocabulum ὑπεράνω (ufpe&um füerat Küftero, 
ad Suid. l. c. Et, aut ὑπεράγαν, aut διὰ TOY. rip τῶν αὐτῶν 
πλεονασμὸν legendum contendit Reifkius. Sed ὑπδρανὼ 
defendit Tov P1vs in Epift. Crit; p. 73. edit. Lipfienf. cou: 
ferens cum ὑπεράγαν apud Procop. in Perfic. lib. L p. 30, 
& cum ὑπερλίαν II. Corinth. r2, 11. ac Τοὺς ὑπεράνω “λέ. 
φνασμοὺς οἴϊε docet frequeniem alicujus rei landationem, eis 
miam quantam commemorationem. — Salmafius in Caftiga. 
tionibus Excerptorum Valefianorum (quas olim apud loh. 
Tac. Wetítenium fe vidiffe ad nos perícripfit Rühnkenius, 
Vir Clariifimus; &que ex eis ad Polybium pertinent, nobis. 
cum communicavit) ὑπεράνω ex óràp ἀνθρώπων corrupturi 
füfpicatus erat, ut, fervata codicis Peirefciani fcriptura; 
(τὸν πλεονασμὸν.) legendum putaret διὰ τὸν ὑπὸ θἄνϑρ sl, 
“τῶν πλεονασμόν. — Ibid. διαφαίνειν. ἐμφαίνειν Suidas; 
quod re&ius putavit Gronov. in Fragmentis Polybii. No. 
bis minime folicitandum vulgatam videtur. 
γε... Verf. 2. τὸν μὲν ποιητὴν ἐκ τοῦ δακτρεύειν c. Similite? 

. Horat. Epiftelar. lib. I. 19, 6. (quem locum Toupius lau: 


davit 1. c;) o 
Las: 


AD.POLYSB. XII 23. 24. dae. 


. Lsudíbus arguitur vini vinofus Homerus. 

Ibid. παροριφαίνειν..---- Forte παρεμφαίνειν ἑαυτόν. 
EIJSKIVE. —— Poterit per ellipfin. intelligi . reciprocum 
onomen. — Jod: ὀψοφάγον εἶναι. — Hunc Timseei lo- 
um intelligit Atbenzeus lib.. VIL [p. 342.] cum aic: Τί 
uec δ᾽ ὁ Τακυρομενίτης καὶ ᾿Αριστοτέλη rov Φιλόσοφον ὀψο- 
ἔγον Φησὶ γεγονέναι. — ]θιά. λίχνον re&e Gronov. & 
neít. cum Suida. λέόκνον Valef. 

Verf. 3. τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπὶ Διονυσίου τοῦ TUpiyvov. 
»dem modo de Dionyfio ἱψεάμηο: id eit, pari modo, quod 
| Dionyfium tyrommum aatinet, rem fe habere ait. Timaus, 
ll. ex fcriptis ejus ingenium ὧς mores bominis perlucere. 
empe Dionyfius, Sicilia tyrasmus, ut Suidas docet, iu 
tvusioc , ὃς tragoedias comoediasque δὲ /rifioricos nent;ul- 
t Jibros conícripferat. — /bia. τὰς τῶν ὑφασμάτων idé- 
wac. V'elorum bonitatem interpretatus eft Valefius; vela, 
itamus, σωϊξὰ dicens. Monuit aütem Salmafius, (loco 
odo laudato) ὑφάσματα hic non veía, fed vefles eile. Sic 


Verf. 4. 


Verf. ἃ: 


mirum & aliis.accipitur illud vocab. & in Fragm. Polyb - 


ftorico num XLVII. apud Suidamin ᾿Ακόλοσϑον. Sed re- 
ius fortaffe hoc loco latiori motione omne textiitum ὁ genus, 
fles, auiea, tapetes , intelligemus, 

Verf. 4. ἀνάγχη τὴν ἀκόλουϑον ποιῶσϑοι διάληψιν. —- 
Jeeffe hic quidpiam nemo non videt. Nos ita fumus in- 
rpretati, quai legeretur: ἀνάγκη τοίνον περὶ Τιμαίου 
ἵν ἀκόλουθον & cetera." vAL&SIVS. — Sed, aliud quid 
veterea deeffe, indicat particula xa] ante éugaps;o3ow. 
uid vero fit omnino, quod interciderit, ex fequentibus 
telligitur. À Polybii fententia prorfus aberraffe utique 
eifkius videtur, cum ad τὸν αὐτὸν τρόπον intellexit &e- 
aiyeroa Τίμαιος, & pro ϑυσαρεστ. κατὰ τὴν poop. legen- 
im cenfüit dusepecréia Dos xa) τούτου τὴν προαίρεσιν. — 

F ej. ς. μύϑων ἀπιϑάνων. Sic reCte Suidas in Aereo 
μμονία, quod jem Valefius adnotaverat. Eodem pertinet, 
iod Γραοσυδὰ ἔκτριαν, id eft, anum colleBiricem, cognomi- 
itum fuiffe Suidas docet, διὰ τὸ τὸ τυχόντα avaypaQév. 

Ves 


Verf. 4. 


Verf. 4, 


mns 
Vet. 6, 


128 "ADNOTATIONXEU 


Vérf. 6. καϑέξερ εἰς ὑὸν παρόννα τρόπον τινὶ μὴ παρῶ 
vor. Sic vera eft haec fcriptura, erit ad τὸν παρόντα no- 
fen τόπὺν intelligendum, cujus nomihis ellipfin, quam 
Tnaxime frequetitatam in grseco fermone, magno exem 
Jplorum numero illuftravit':bambertus Bofius. Quod fi id 
Yninus plsenerit, mulla alia emendatione, nifi ut τρόπον 
3n τόπον mutemus, (in quibus confünderidis vocabulis. fae. 
piifime peccstuit librarii) opus effe patsmus; "Attigit huné 
Polybii locum Wetftenius ad Matth. 13, 13. & cum aliis 
aliorüin in exinde fententiam diCtis contulit, Quod ibi 
AWetttenius eid γότον χαρόντας τρόπον τινὰ (fcripfit, id ex 
parte Salmafio debat; qüi tamen non 'tapévràc, fed Yu 
évra voluerat, (vide Adnot. ad verf. | o 
' — dbid. ἐκ τῶν eipgtévtiv γε νῦν καὶ τῶν Τιμαίῳ συμβε: 
Βεύτων. Reifkius corrigere juffit ἐκ τῶν εἰρημένων v 0 νῦν 
καὶ τῷ Τιμαΐρ συμβεβηκότων. Probamus T6 pro ye, τῶν cum 
τῷ commutatum nolimus, 


Cep. £XV, —— CAD V T xxV 


Verf. 1. 


«P 


Perf. x. Ylep] μὲν τοῦ ταύρου &c. — Indicat hoc. [ini 
tium] aliquid hic loci deeffe. Sententia poftulat $t; Φή- 
μης éxipuredóyt! aut alids 4sp) erit delendum, nam co- 
haeret hoc cum $e éirefSaXero. [νει 4.] Videtur ergo in 
ipfo Polybii libro, unde excerptor temere ὅς füpine illa 
evellit, fic fuiffe: Ej διαδοϑείσης vel ἐπικρατούσης κοινῆς 
Φήμης τερὶ τοῦ ταύρου &c. — Necéffe eft, ut εἰ praecefferit : 
fequitur enim In spodofi, (verf. 4.] Κατὼ τοῦ Τιμαίου τί 
δὴ ποτε δεῖ λέγειν. Si, fama de tauro obtinente aeo, — 
Tamen aufus eft. Timaeus repugnare, — quo nomine aut quo 
eonvitio ewm oportet afficere? * &g1skivs. — Nobis fatis 
videtur, verba illa sp? τοῦ ταύρου fimpliciter intelligere; 
taurum illum quod adtinet , ive verbotenus, de tauro illo; 
referreque ill ad ea, quze verf. 4. fequuntur, ὅμως ἐπε: 
βάλετ &c. Ceteris motibus, quos ciet vir do&us, nil 
opus videtur, 


Fer. 


AD POLYB, XIX. 24. 25. 409 


Verf. 23. ταροττώμενον, cum ὦ longa fcribendum, ab 
Tr&cÀJoa, rette Reifkius monuit. 

Perf. 3. περὶ τὰς συνωμίας, Ediderat quidem e codiee 
'eireíciano Valefius συνομοσίας, quod & tenuerunt íe. 
uentes editores. In Notis autem fic monuit idem ναι» 
1v$: s,Legendum efle putavi συνωμίᾳς, quod eft ísien 
api. [Idque in verfione jam pofuerat.] Porro de hoe 
iuto Ágeigentino differit& Diodorus lib. XIII. biblloth, 


ποκα... 
Verf. 5. 


Verf, 3, 


cap. 9o.) ubi Timseum ipío eventu poftea conviCtum effg 


rodit. Nam Scipio Africanus multis poft annis capta Car 
aagine illum eumdem taurum reftituit Agfigencnis, eg 
is rei teftis eft Cicero in Verrem de figuis.^ Hsec Vale. 
us. Vide Cic. in Verr. lib. IV. c. 33. Adde Excerpt, 
'alef. ex Diodor. p. 345. T. Il. p. 591: ed. WeffeL  Con- 
cecal vero cum hac Polybii difpntatione, quae ad defese 
endum quodammodo Timaeum ex Pindari Scholisde Wef- 
ingius protulit ad Diodor. XIII, go... 

F'erf. 4. ἐπεβάλετο pro vulgato ἐπέβαλε legendum 


vonuit Reifkias; ddque conftans: Pur ufüs utique ^ " 


ofcebat. 

Perf. 5. Καὶ πολλοὺς δέ τινας εἰς γοῦτο σὲ μἷμς διατέ. 
eau λόγους. — c Malim πολλούς γε τινάς. — Haec δ. 
m verba dubitarl poteft an Polybii fint; sn potius bre. 
iatoris. ^ vALESIVS. “- ltasuutem interpretatus hune 
icum eít idem Valefius, (eujas etiatn verfionem hic te« 
üimus) tamquatn verba illa, καὶ πολλοὺς ufque λόγους, epil» 
»matoris effent, qui Polybism dixerit suit verba koc 4o» 
) i$ Timaum feci//e , fed (abito mutaverit fermonem, & 
fius Polybii verbis rurfus ufus fit, quse rhetoricam qtame 
un figuram contibeant bujufmodi, ut, quum videatur 
cere voluiffe, κατὰ τὴς Τιμώου tpeonipécswo vel 
ve écseue aut aliquid fimile, fübito fe inhibeat, tm» 
'atque nomen, « pfo eo exclamet τή ters d& λέγει» ὄνο: 
s, id eft, qualenam nomi dabimas kujufmodi audacia t 
mnino turbatam hoc loco nonnihil effe orationem, fatis 
Iparet: & defe&arn effe, atique- fa(picari lieet. Sed quid 
Polybii Hiftor. T.V II, Í positi 


Ver 4. . 


Ve, 4.. 


..A30 . . ADNOTATIOXES. 


"ἘΞ s. Potilfimum &cripfesit Polybius, aut etium Epitenator, abf 
que meliorum codicum fubfidio qnis definiet ? ,— agis 
KIVS, ad xara τῆς Τιμαίου intelligi poffe, ait, cwy/pa- 

. - Qe. , Sed przeítare putat, ut ante dixerat, κατὰ τοῦ Te 

. βιαίου legi, & ab his verbis apodofin periediincipi. . / 


- — MÀ 


ες bid. πάντα γὰρ τὰ πωιρότατα &o. — Forte τὰ πρός. 


, ara τῶν ὀνειδῶν, οἷς ἐκῶνος. Nunc certe melius pil (86 


, €utritL^ RKISKI v8, Immo, ni] melius, quam quod con- - 


4 ffentiente codice editum. eft. . Orationis feriem mentemque 
^ fic.capez Τὸ yap γάνος, (fcil, dxetyov ,, Tia ratio, inflitu- 
. -&um. quo ille.sus 68) πάντα, ἐτιδέχεσῆρῥ net dux τὰ xig 


4, “φατὰ (nempe ὀνόματα,) οἷς duéiyog κέχρητω κατὰ τῶν προ 


olov . | ZEN 
Vet... ον. 8. Tavra γάρ: οὐχ οἷν Τίμαμον eipyaévag τις ἂν 
ς«πετούφξαεαν. Α Polybii menteatque conflioafberravit 
BEISKLVS,Ícribeng? almo vero Τεμολόονταε. Non enim 
ibi Timeeus loquitur, (ed Timoleo.* — Sane Timmum, 
|» . qui ea Timoleontem- dicentem fecit, not,ignm Timoleon- 


. tem, imperitig, aceufit Polybius; (atis. nimirum gnarus, - 


quae verba facientes imperatores & alios viros inducere 

κι, - foleant, hifforici,.e3 non tam. eorum, efle, quibus illa tci- 
. ,-buuntur , .quani fcripterum, qui i£is orationum luminibus 

, - fuas diftinguere hiftorias; ament. Quid fit vero potiffimpm, 


-quod in Timaeo nunc repreheridit Polybius, dubitari  pot- . 


,: εἴ. Sed quidquid ftatuas, veremnr, ne g.minuta ec pau- 
- loiniquiore cavillatione fibi hoc. loco. non temperaverit 
, "Polybius, —.vALES1Vs: οἷα Tinkei verbis, inquit, id no- 
* -bis videtur reprehendifle Polybius, quod «miver/wm orbess 
. -Rérrarum, qui /ub coelo efl, (τῆς vxo τῷ κόσμῳ. καμέ- 
. Μὴ) hac divifione orbis ἐφ partes tres, Adfiam fcilicet, £3 
X . aMfricam,. 9 Kurepam , comprehendi putavit; cum tamen 


, “ἔα divifio τῆς οἰκουμένης tantum fuerit, id eff, orbis cogui-- 


."ti, tefte.Strabone ac Mela & Gemino, atque ipío etiam 
- "Polybio in lib. IIl. [c. 37.]. Sed ia.non unius Timaei error 


- fuit, fed multorum. veterum, atque inter hos, quod mj-: 


ὁ rere, Plinii... Sic enim is fcribit: [lib. 1I]. ineunte]. 7er- 
Ut . u-—-— . rarum 


Phi | e » *- ' 1 5.. 


AD POLYB. XII. 25. 26. 27331 


orum. orbis. ewiver/us. in tres ividitar purtes, - -Exceliri Vet. t 
amen uterque poteft, fi dicamus, eos ex more vulgi e 
DCUtOS , λαοδογμικτικῶς, ut de Erktofthene ajebat Poly. 
ius." — Nempe Polybius apud. Strab, lib. VII. p. 317. 
lide Reliquias hiftoriar, Polybii lib. XXXIV. 2,. 14. Vo. 
abülum κόσμος, tt hic, pro coelo ufürpatum vilimus ix, 
56& 12. 

Ibid. τὸν λεγόᾳενὸν Μαργίτην dxéivoy. Margiten Sem, 
O€fhate celebratum , quod Homero au&ori tribuerunt 
ujus horpen, quia hebetiffimum ftupidiffi imümque finxerik 
o8, in proverbium. etiam abiit pro imperito. fatuoque 


CAPV'T XXVL.- |. Ue XXVI, 

» Óusinqüsin Fragmentum hoc, de preflántia & voi. "Argumets 
vodis. Pacis, E bel diritate, psedagogicum fapit inge. ^! 
jur, eit tamen Polybio non indignum, qui nori rero mo« 
is ladimsgifito dignis loquitur." ma1sxivs. “Ὁ Nes ve: 
o non piget , eum audire ludimagiftrum, qui iftas in Pa 
1s laudem fenteiitiolas collegit. Nec vero is effe Poly: 
ius videtur, fed alius anctor, e quo (nefcimus qua OCCE: 
ione, quove confilio) hiec , quae hoc caplte continentur, 

itavit Polybius. 

|: Perf. y. τὸν ὄρϑρον, adverbialiter pro περὶ 49v ὕρϑρο, vet. t, 
jna voce aliás ὄρϑριον ," vane. Mendote. yw op codd, 

ZA ἊΝ 4. ty "m Ὀλυμκπων κε ἐγῶνα: fic cotrexit Ce Vet 4 

uib. τῶν μὲν Ὅλ. dv. ed. t. Aug. Reg. F. G. Hinc Reif- | 
lus τῶν μὲν ᾿ολύμείων τὸν ἀγῶνά malüit; aut τὸν μὲν 
DAdusiby ἀγῶνα. -— lbid. νὰ) τὴν ἐκεχειρίαν: Mireris, Era 
letto quid accedetit, aut quid tandem fpeé&erit vir do&if: 
imus, cuni pro voce ἐκεχειρία h. 1. füfpicati fe ait leget: 
lum ézíxeipa, fuellex, aut ἐπιχείριαι. Ínterpfetati fümdé 
ulli ferias , id eft ceffationem a bello, quse eft ufltatiflima 
lius vocabuli fignificatioy δὲ contaleramus cum εἰς qua 
le codem Hercule n Olympicos. ludos infüteente, Diodot, 
12 8 


[d 


Verf, a. 


᾿ -. ἃ ΝΕ -. 
13. T ADNOTATIONEKBS-- 


ἀνέσεις fs i δανηγόῤεις» Kr, δὲ ἑορτὰς καὶ ἀγῶνας δία, 
Cum qtio convenit, qhod apud Suidam ἐκεχαρίς per ἰδοιὴ 
vocabulum ἄνεσις exponitur, qüo ibi ufüs eft Diodorus. 


Sed nimirum, quum ab ἔχειν (id eft Préyey vel συνέχειθ - 


fdg x&pac derivatum illud nomen fit," generatim edam 


, etffationem ab opere Ef feffos dies denotàt, quam notiones 


vocabulo ifti &dferuit Cafaub. ad Strabon. VIII. p. 342: 
provocans ad illa Paufapife verba V. ac. τὴν Pxexepía? 
Tj» ἐπὶ re; Ὄλυμπος ἐκαγπλουσιν οἱ Ἠλᾶοι. | Eadem- 
que ratione h. 1. τὴν ἐξ χαρίαν κα Δ Ὶ olzwnia interpre. 
tatus eít. Ceterum apud Pollucem 1V. 92. quem locai 


. ibidem citavit Cáfaübonus, & alibi apud eumdém Ροϊύ- 


Verf, 4. 


Verf. s. 


νεῖ, 6. 


cem, ἐκεχειρίαν dr er vel “ταγλειν nil αἰνὰ eft 
nifi iudicere i e 


— 2 mmahmanto sd. 


Ver. 3: Ἔχϑιστορ δέ μοι ἐσσί. Homer. Iliád. E" vet ' 


ofq. 

"Perf. 4 ᾿ΑΦρήτω δίς; Iliad. ΠΡ. IX.' Verf. 61. -— 
Tid; óx pu javtoc. Sic Cafaub. cum | Vtfinc & codicibus 
Homericis, ' Ox pibsy to ed. τ. Aüg. Rei F.G. Vefont. 
putamus & alii codices Polybiani. 

Verf. 5. Ὁμογνωβονεῖν. Mendofe ὁμογνωμονᾶ Reg. F. 
G. Vefont. — Ibid. E/pfva βαϑύεκλουτε &c.  Continuis li- 
neis hzec fcripta fünt i in codd. Ex Euripidis Crefphonte du- 
Cos vellus docet Stobzus, Serm. LIII. initio, qui páhlo 
etiam au&tiores dedit. Vide Fragm. Euripid. p. 476. edit. 
Barnef. P 551. ed. Mufgrav. T. III. — Ibid. πρὶν ὑπερβέ. 
Àg με γῆρας. πρὶν πόνοις ὑπερβάλῃῳ με γῆρας Stobaeus. 

| ἤν} 6. εἶναί Φησι. εἶναί Φασι ed. τ. invitis msstis. — 


Did. ὑγιείᾳ Cáfaub. cum Aug. ὑγίᾳ ed. 1. Reg. F. Vef.- 
ὑγείς Reg. G. — Ibid. dv 2 μὲν γὰρ xa] τοὺς κάμνοντας - 


ἀναλαμβάνειν, ἀναλαμβάνειν perfpe&e Cafaubonus cum 
Vrfino pofuit pro ἅμα λαμβάνειν, quod erat in ed. 1. & 
msstis. ἐν 3 μὲν yap ejufdem Cafauboni debetur ingenio, 
τὴν μὲν γὰρ ed. τ. cum codd. omnibus, quod teneri de- 
buife fidetur; nam verbum ἀνάλκμβάναν aGive pariter 


wíürpe- | 





AD POLYB, XII. 26. 27. 193 


Alurpatur pro vires reddere, — recreare, atque neutraliter — 
pro recipere vires. — — Ibid. ἐπέυσϑαι. Mendo(s ἀπό 
δωσϑομ ed. 1. Reg. G. Vefonr. ἀπέλεσϑω Reg. F. 

Petf,7. τρὺς πρεσβυτέρους ὑπὸ τῶν νέων Ouxracjog Vet. y. 

In eamdem, fententiam Croefus apud Herodot. 1. 87. 

! μὲν γὰρ τῇ eipiivy. οἱ ποῦδορ τοὺς πατέραρ ϑάπτουσι. ἐν 
n σῷ ἢ πολέμῳ. οἱ πατέρες τοὺς zodiac. ὦ 
3 Fej ὅρων. Perperam ὁρῶν ed. 3. cum msstis Verf. 8. 
. 1 CAPVT XXVII. 0 X5 


ἣν οἱ 


X 
^ Perf. βληϑιψωτέρᾳς. ἐληϑινοτέρας Aug. Reg. F. G, verf. s, 
Yefont, — Jbid. κατὰ τὸν Ἡράκλειτον. " Confer IV. 40, 3. 
Adde Sext. Empir. VII. adv. Math, fe&. 126. & ibi Fabric. 
Aliud eft illud Horatii, Art. Pos 180. — 
Gegnius irrüant auimos demi/fa. per aurem ; ! 
f(ed.quum addit, — 
quam qua font oculis fubjetda. fidelibus, -- 

videntnr fideles oculi utique ad Heracliteum hoc di&um, 
Polybio landatag, referri. 

^ Fref. a. ἥτηω dà τῶν ὁδῶν à ὅρμησε. Perfpe&iffune e liu Vet. 3. 
correxit Cafau Corrupte τῶν d roy ed. 1. & Med. Sic 
& Vrüni codex. dediffe videtur; itaque AVrfnus excidiffe 
participium vpeoqugoupsvog fufpicatus | 'erat.' Videri vero pot. 
grat, .etiam abíque hoc verbo ferri ἅτων poffe , intelligen. 
llo τὴν τῶν ὥτων ὁδὸν ἄρμηαε. vocabulo ὁδὸν per ufitatam 
[atis ellipfin omifIo : at repugnat id quod fequitur, ubi ex- 
plicat Polybius id quod his. verbis, dixerat , tamquam nos 
fatis aperte di&tum, & diferte rurfus τὴν ἀκοὴν oppobit 

γῇ. ὁράσει, quod minime facturus erat, fi hoc loco τῶν éreu 
C ripüiffe. Verz le&ionis veftigia ceteri codices Vrh., 
Aug. Reg, F. G. Vefont. indicabant, qui τῶν ὅλων hs- 
ent, literis Δ & A frequenti libreriorum errore inter (8 
jermutatis, .- | 

Verf. 3. τῶν μὲν γὰρ διὰ τῆς ὁράσεως εἰς πέλας. ἀπέ. Vaf. ἃ. 
"τῇ, τῶν dà διὰ τῆς ἀκοῆς ἀντακορίσατο. — Sic vera εἰξ 
uec fcriptura, in quam quidem libri con(entiunt, omnes, 
I 3 Intcl. : 


134 ASROTATIONBS ' 


νοῦ j. intelligere oportebit τῶν μὲν πολυπραγμονουομένων (ve) πο." 


λυτρωγμονεύεσϑϑοι δυναμένων) διὰ τῆς ὁράσεως. δι fic dein-' 
de. Sed quia id durius videri debet, lubentes adfentimu? 
Reifkio, τῇς μὲν, δὲ τῆς δὲ (fcil. ὁδοῦ) fcripfiffe Poly: 
bium: at nempe, poftquam ὁδῶν in ὅλων erat corruptunt, 
gefciebant libririi quo referretur τῆς, illudque in τῶν te; 
mere mutarunt. to" 

Ibid. καὶ ταύτης μὲν οὔσης &c. Cum ex Cafauboni in- 


. 'genio ita vulgo editum legeretur: καὶ ταύτης δὲ οὔσης diri 


τῶς, τοῦ μὲν dix τῶν ὑπομνημάτων, τοῦ' δὲ δὲ ἀνακρίσδωρ. 


. περὶ μὲν τὰξ ἀνακρίσεις ῥᾳθύμως ἀνεστράφη,; καϑάώπερ d? 


φοῖς &c. — ad' hec fic REISKIVS comnientatus eft: -e 
» Vulgata bene non. habet, quod. conftruCtio ipfa [netripe 


ταύτης οὔσης διτ]ῶς, pro quo oportebat faltem ὁ 1729 ; tunc ' 


τοις τοῦ. μὰν, & τοῦ δὲ} fatis monftrat. Sed: neque Her- 


| 
| 
| 


wag. & Aug. le&io multum nos juvat, quse haec eft: s ' 


ταύτης μὲν οὔσης τιὸς τοῦ μὲν διὰ τῶν ὑπομνημάτων, ToU δὲ 
περὶ τὸς ἀνανρίσεις ῥᾳϑύμως ἀπτεστρέφη. "(In quam fcri 
pturam cum ed. 1. confentiunt codices omnes.] Quantum 


' colligere poffumus e veftigiis literarum; Polyb. fufpicamur 


fic fere dedille: καὶ ταύτης αὖ διμεροῦς οὔσης τινὰς, τοῦ μὲν 
δὲ ὑτόμνημάτων μέρους ἀνϑήψατο, τοῦ δὲ περὶ τιὶς ἀνακρί- 


φειζ ῥᾳϑύμως ἀπεστράφη. : Cw rurfus. auditio fit quafi — 
bimembris ; alterum ejns: saembrum! attigit Timaus, illud, ' 


quíod coninientariorum verfatione continetur; alterum, quod 
verfatur in invefligatione € percuntatione hominum peri- 


forum, qua fuit.levitale animi, flagitiofe plane devita. ἢ 


^ii. το Quidquid ftatuas, fententia quidem-ex ipfa depra. 


vata & mutilata codicum fcriptura, vel flc etiam; fatis ad- 


patet. In reítituendis verbis non videtur tantis ambagi, 
bus effe opus, quantis Reifkius ufus eft. - Poft ταύτης μὲν 
φὅσης nihil fortaffe doeft; fed hoc ipfam, quod dant libri, 
corruptum fortaffe ex ταύτης dà ὅν τὸς} librariorum teme- 
ritate, qui, non videntes ad quid referretur hoc ὄντος, in 
οὔσης mutarunt, ot cum ταύγης conveniret, Ac fortaífe 


eidem cauifie originem debet pronomen r (vo e, ut fcilicet. 


libra: 


kb POLYB. XIE-2g. 134 .. 


i3, nelciens quid fibi vellet ovrec, in ota foi libti ad- Vet 
it, τίνος ὃ .quaerens nempe, τίνος ὄντος ὃ cujus 0v. — | 
| e&, quserens,'ad quid referatur illud verbum ov- | 
. quid fit illud ὃν de quo agitur. Videigitur,anfio ^, 
e Polybius cenfendus fit: καὶ τῆς mà» (íril ἀχοῆφ,. 
iod perinde füerit, τῆς ὁδοῦ τῆς διὸ τῆς ἀκοῆς: fed. 
ét, fimpliciter intelligere τῆς μὲν ἀκοῆς) ὄντος τοῦ" 
τῶν ὑπομνημάτων, Τοῦ dÀ di^ ἀνακρίσεως. Sic ὥσπι. ^ 
γτος τοῦ μὲν, δὲ τοῦ δὲ, per ufitatiffimam -ellipfin: 
Ε[ΌΡ nomen: μέρους, ut haec fit fententia, Gc quum 
partim fiat per. commentaries, partim vero per iti 
Mus vel per percun&latiomem , ícil, ex eis hominibus. - 
unt, qui rebus ipfis interfderunt. Slo fere intel- 
38nc locum Scaliger videtur, qui οὔσης in ὄντος mue 
.ore fui libri, ceterum vere reliquit riyog: & in fe- 
ns nibil fupplevit neque mntavit, nifi. quod éxe-* 
peo ἀπεστράφη fcripfit. Nosvero pronomen r/voo: 
iccafione, quam paulo ante declaravimus , ortum. : 
sur: δὲ in codicum ftriptura inter' τοῦ dà Gc wap —— 7 
βρίσοις, utique intercidiffe non nibil arbitramur, com- : ' 
Cafaubono füppletum, Α΄ fortaffe alie etiam prae-: 
'tba fuerant fupplenda, ut integra oratio huju(mo-: 
fuiffe ftatuatur: Καὶ ταύτης μὲν ὄντος τοῦ μὲν di -- 
μνημάτων, τοῦ dà ἂν ἀναπρίσεως,, .(vel ᾿ἀνακρίσεων,)᾽ 
ρῶτον vel τὸ μὲν διὰ τῶν ὑπομψημάτων προαίλετος"᾿ 
| này πρώτου ἀντοίχοτφ, aut aliquod aliud in hanc 
am verbum) περὶ δὲ ed; ἀνακρίσεις ῥᾳϑύμως ἀνε." 
Placet enim ὀνεστράφη, quod Cafaubono debetur 
'Βος. verbum Polybius, commodiíffianeque dictum 
ἐᾳϑύμως ἀναστρέφεσϑαι περί ví, megligenter. im 
s verfari. Si ἀπεστράφη teneas, non, ut Reifkiua *- — 
|U dà περὶ τὰς ἄνακρ. erit fupplendum, fed ro dà: 
un cum quarto cafü, pon cum fecundo, conftrui- 0M 
| verbum. ἴδε vocabulo dxoj non opus eft ut mo- 
ex Graecorum ufü illud tam ad librorum Je&ionem, 
| narrationum asditiontms pertinere; eadem: ratio-»* 
] 4 ne, . 


3346 jr ADROTA'CLONSEG 


. t6. dua. [seres (uorum commentariorum ; ᾿μαιβεραοεθὺς 

ἀκούοντας dicit Pplyhius, . rua. HD mc eap 

Vef 4. . Verf. 4. αὐτὰ Tovro: ex msstia moltis Aug. Regiis & 
.Vefont. reftituimus. . Perperam edrp.rireüre edd, —— bid. 
Aaéy.3 πόλιν. ἔραυσαν ὑπομνημάτων πλῆϑος &c. Confer- 
re.juvabit quae in .eamdem fententiam Plutarchus «it dá 
Vita Demoith. baud proenl.initio, Jeudats ad ἢ. 1. a Caíat». 
bono in ora Bafil. Acbenis Eripe Tmum, infra περ. 
mabitus, ad cap; 28,6. : 

Wet 6, . Perf.6. κὶ δὲ πτολυκραγμεσύνῃ. Prssclare fio emendavit 

τ ' Cahub. Voces ἡ dà, ctm .prsscedente pun&to, ignorant 
tum ed. 1. fcripti libri empes, — Tum ὅς πολυσραγμοσύνηφ 
«in genitivo habent 4d. & Aug. Reg. F..G. Veíont, wsàx 
πραγμοσύνη vero in primo cafü Aug. & Vríin. — Ibid. τα» 

!— δαμπῳρίας.: TaAMugepeiac ed. τι Rbg. F. Ως Velont, — Ibid. 

eus ledere, — y ni rei. forte rj ἡστοριογρεφέῃ, quod 
. deelie videtur. NHEE MR c -Ine-facüe en vpeshulb 
CMemus, : ' 

Vef, y... Perf. 1. primarius -. Forte πρυγματωυαακέ, 
γῶν aut φετραγματευμέκων," δ EISE. r»v Sed jam ρογερό, 
quod preentis temperis dicl folet participinm, — norione 
prseteriti ufürpatur, vidimus. —» Jhid.. wüvedg wap£iyas ὁ 
dübsudi τοὺς «xd pusorg: zodg alwyosiawoerog τὰς ἰστερίως."“ 
REI1SEJVS. e Immo vera odo πρυγμακῆυεμένους,, γεϊ τοὺς 
ράφιστας , quod. perfpeáte in latiuis expreft Cafsubonüs, 

Vet. 9. {εκ 9. Τὸν αὐτὴν. ἐξ ἀρότωμιυ δὲ κακὲς ed. 4. :COUt(a 
ausstorum. dem. --- (QésiA 46u τινα ua. ^. 

Ve. 1:6. — erf. 10. " Aydpa μοι ονεπο; Qdyfi ib. initio, . 
ναί un o ἄμη εἱς ὃν sedé^ ὃνμόμι, dy. perperam deeft: Aug. 
Reg. ὃ, G. Vefont, v» Jhid. ᾿Ανδρῶνμ φε- πολέμους &e, 
Ody£f. VIH. 483. & 'NHisd. XEXEK. 8; στρλέμους, defiderat 


Θερ. - 7 ἋΣ δ᾽ 
$XMb | CAPVT. OXXVIILO 


ναί ς. Verf. 4. ἀπερστάστωο ταράσχωνται διο. Mondofara 
ele i ἅ deum brorum ipaam, nemo non ju 
dicabit. 


T ITE 


ABJOLER xig. sq 48. | 3137 


, edits Mee Vero in Caíanboni emendatiolie, articalum Vet e. 
σὰ inferentjs, adquiefcimus, dum melius & commodius ali- 
Yid adferagur. - Sàne non. fatis facit RnEISEIVS, dic ícri- 
bens: Videntur h. ]. peuca'-qosedam deeffe. Interim 
füfpicor, fic ferme.fententism - tolerabilem - effici poffe 
tac le&ione: ἐκερσεάστουρ(νοῖ dwaguowaaviny) χιρασχόνο 
, "N» φρὸς τοῦτο τὸ μέρος τῶν mora róv. loy. -— Sententia 
«quidem horum: verborüm, a Reifkio propofitorum, noà 
incommoda: simirum fi ertera viles augotia vis ad hasc 
partem. oium prabeast. — d 
γε esf. 9. sppyfouvras corcezit Cafaub. Perperam dyjem- Vet $ 
ww ed. 3. cum sosstis.— Paulo ante, in Tapis MT! cos- 
fettiabant omnes, excepto Reg. G. qui παράσχοντιο 
dabat. L 
sf. 6. à Τίμαιος. Articulus b. ], deeft uni Aug. vw Ναί & 
Ibid. κωταβιόσας ἐν dv) τόπῳ ξενιτούωγ. — Pao iu loco — 
bofpes δ peregrinus vitam degeus.. Nempe ab Agathocle 
(ut docet Diodor. lib. XXI. T. 11, ed. Weffel. p. $60.) in 
àxfülium pulíus 'Timeus, Tauromenites Siculus, Athenis θ΄ 
. hiftorias fuas conícripfit, referente Plutarcho :de Exfilio 
P 605. ed... Wechel, —  Jbid. καὶ τὴν ἐνεργῃτιιήν. — 
»Vtile erit meminiffe, in. τὴν dvegyyrixj» fabaudiri e fe. 
quentibus ajvrowaJemy, s/um rerum (πο marte partum, 
experientiam in fuo corpore, tam illam, qute exfiftit ex 
sdminiftratione reipublicge, (bello & pace,] quam qua ex 
itineribus in regiones diílitas fuüfceptis, & infpeCione re- 
rum vifü dignarum. ^ nxisK1vS. -— bid. τὴν περὶ τὰρ 
sp. rette Cafaub, pro mendo(o τῆς, 
, — Jbid, οὐκ e ὅπως ἐκφέρεται. έξαν, ὡς ἕλκων τὴν τοῦ 
συγίραφέως προστασίαν... Νοίοίο quo patto famam obti 
suit, quafi gvevis £9 praflantis hiflorici nomine dignus. 
A pondere dua locutio: proprie, quafi pondere aquaxs 
dignitatem hiflarici. Si in una lance ponas eas qualita» — ^ 
tes eaque merita quae efficiunt dignitatem hiftorici, in 
witera Timeum; opinio vulgi eft, Timai qualitates at. 
que merits illis paria effe, eaque ἴα pondere. exequare, 
I.4 , Simi 


198 — AbDNOTATIONES 


Similis illá dictio, ΠῚ. 21, 2. ἕλκων «o wig πράξοωρ - 
er&clpoy, podere [uo exaquat (id eft, kabet; omnia mo-' 
menta fi expendas, videbis. eum. habere) sqm confiantiam. ἡ 
quz ad rem perügendam fequiritur. — Adentientur, puta- 
mus, nobis omnes, immerito folicitatum hunc locum effe — 
a REISKIO, qui miras hic turbas ciens, « ;,Forte, ait 
εἷς εἰς τατεινότήτα ποϑέλκοων τὴν τοῦ cv Wirdpont, "Nefeior — 
quomodo (h. e; pen", propemodum) affert (feu de fe faci: 
vel móvet) opinionem hanc, ul-vidsatur in. humilem locum 


. & contemium deducere majeflatem. hiflorici, €9 incen ejus. 


obfruritate criptoris umbratici coniaminars, "Vel etiam 
ἐλατ)ῶν, minum, deterens** — Οὐδὲ omnia ficut a vet-* 


: bis, in quse confentiunt libri, fic & 5 mente & fententia 


à "5 ΓΗ 


“ἀπ δηἰδηπιὰ videntur." ' 


. Verf, ». 


Verf. 8. 


auctoris, quam ipfa difputatlonis. connexio itis declarat: 


Vf. 1. Καὶ διότι τὸ τῆς ἱστορίας τοιοῦτόν dorw.- 
Vére nobis 'ad hzec monuiffe n xiskvs videtur, fine fn* 
cemmodo abeífe poffe illa verba τὸ τῆς ἱστορῖκζ» fübaudiri Ὁ 
enim poffe ὃ λέγω, quod dico, id ita fe "habere. Quare de 
letum velimus adfumentum, quod invitis omhibus libris ob. 
trufum Polybio eft. : Neque ullo thodo opis fuerit, ut cum 
Vrlitio καὶ διότι τοιοῦτός dcr; corrigamus. 

Κέ 8. €x?»c βίβλου correxit Cafaub.:cum Vtfin. - ἐν 
τῆς ed. 1. cum msstis.: — 764. τὸ τῶν ἐπ) δεικτιπῶν, λόγων ᾿ 
γένος, penus orationis ad oflentationem comphratuin: contz 
XVI. 18, 2. & Quin&ilian. Inftit. Orat. II. 1€; "t2. HI. 4, 
15 feq. —— 7914. ταύτας δὲ tac δόξας τρότερον này 'Ed ope 

ησὶ προσπεσᾶν. Cafaubonus: jam olim, qui ita Jentiebant, ^' 
sezofu Eplioto füceffiffe: / TYmmo; hauc Praentiatm jam 


elim occurrife P meten , objiBram fuiffe "Epor 


-- 


nh , . 4. ev τοῦ . 
44-4 4040-004 0-934 4  σόφφοψ 


c. ADNÓTATIONES 
POLYB "HISTORIARVM 
: LI!IBRIÍ XII. : 
^" R.ELIGQ V LAS: — 
' ^A Lib. XIII. 
| CAPVT'I. ' Cap. I, 


Fer. τ. Οἱ Αἰτωλοὶ &c. Articulum e ex ; conje£t, adjeci, Verf.1. 
mus, cum vulgo abeffet, Nempe ab his ver- 

bis," Ori Αἰτωλοὶ, vulgo incipit hzc Ecloga, pro conftan 
& more illorum hominum, qui Conftantini imperatoris juf- 
fu Eclogas ex graecis hiftoricis fecerunt, omnes Eclogas, 

3 particula "Or; incipiendi. Intelligebant nempe, ᾿στέον 
«n, vel Φησὶν ὁ συγραφεὺς ὅτι. Ceterum ad hanc Eclo- 
gam monuit vALESIVS: ,,Hunc Polybii locum refert Athe. 
parus lib. XII. [c. 6. p. 527.) Περὶ dà Αὐτωλῶν Πολύβιος 
NÀy ἐν τῇ cy. τῶν ἱστοριῶν ᾧησιν, ὡς διὰ rjv τῶν πολέμωυ 
ευνέχειαν καὶ τὴν τῶν βίων πολυτέλειαν κατάχρερ! ἐγένοντο, 
Ex quo patet, recte hoc caput libro XIII. adfignatum effe 
ex Athenzi auctoritate. -— Quse hic narrantur, fa&a funt 
poft pacem inter Aetolos €& Philippum A. V, 549. conclu- 
fam, de qua vide Livium XXIX. 2. Vnde intelligitur, ad 
A. V. 550. bas res effe referendas. Semper eo malo, quod 
hic defcribitur, laborarunt Aetoli, cx rapto vivere jam 
pridem adíueti. conf. Polyb. IV. 5 & 16, De luxu etolo. 
rum, teftimonio Polybii aliud ex Agatharchide jungit. 
Athenzeus loc. cit, De eotumdem «re alieto Diodor, Ex« 
cerpt, Legat. 15, T, II. p. 623. ed. Weflel, 


Fe 


genen 
Vesf.. 3. 


Cep. IL. 


ἡφ - ADNOTATIONE E ^. 


ὠς Perf. 3. In figa hujns vecfüs, in guncis quidem, eerós 
sonualla ὦ sobis ptr erronmm pratermi//a fant, qum cum 
codice mssto füperiores omues exhibeat editiones. Scribg 
buisdapdvsus εἰς τολλὲὰ τῶν Bim rinBy-euvalAaq uds 
vay. Sunt antem Dura συναλλάγματα ροπέγαξιως ad vem 

pertinentes, contratlus pecuniarii. Conf. ad VL 


familiarem 
. &q5 T. δι IX. 17. 6., Minus accurete, certe minus perfpie 


eu, Válefins: winliis deliBlornum nominibus implicitos. 


€ APVT IL | 

. Verf. 1. Snéóvas, ὁ Αἰτῳλῶν στρατηγὸς διο. Ex eclo. 
gis de Virt. & Vitiis caput hoc in Lexicon faum retulit 
Suidas in Σκόπας. Stopam praatorem ele&um Aetolorum 
jam A. V. 434. vidimus, lib. IV. c. 27. Quaenam vero fit 
42,3» qua. nunc frwfiratus dicitur, (ἀποτυχὼν vjo-a 
* oic). cujus caufa legum fcribendarum munus fibi ut deman- 
daretur curaverat; fit ne pratura, an aliud genus priscis 
petus,. aut novus quidam tagifiratus, ad quem íe eve- 
&um iti fperaverat, non liquet, Corrupta quidem funt vet. 
ba, fed notanda tamen, que Suidas babet in Aesepveecs 
€x hoc Polybii loco de(umta: Zwrec Αἰτωλῶν erpont- 
uud ὃς ἀτοτυχῶὼν τῆς στρατείας, νόμους ὄγραφε. 

. Hid. μετέωρος ἦν εἰς τὴν ᾿Αλεξάνδρειαν. Haud i incorbmo- 
de Valefius : Zflexaudriam (ΡῈ: fuas direxit. — Erneftus: 
engitabat Aflexaudriam petere. Ἰετέωρος ek elatus , fubli- 
emis , alius ; tum, ad anigium tranflata notione, aliás asf- 
euo f/u/pti/us atque fiuTuans, alias fpe ixcitatus , ex/pelia- 
gione ere&lus, [pes novas aíeus, veg movag μνιοίμμεσ. Tum 
μετέωρος ὅς τι vel πρός τιν ex Suidae interpretatione, ὅ 
ζδη πρὸρ' πρᾶξίν τινα ηὐτρεκισμένος, ad aliquid faciendum 
jam paratss; nempe cum cupiditate aliqua. 85 /pe atque 
énquiéth sx/psRatione, | Reifkio poft ᾿Αλεξώνάροιαν vifum- 
erat defiderari verbum ἀπαίρειν. . Sed niji eo opus. Parl 
guodo III. 78, $. σπεύδοντας καὶ μετεώρους ὄντας εἰς τὴν 
πολεμίαν. cupidi. 9 proximam quamque occajionem. 6x[pe- 
Bastes, ἐπ hoflicum. impetum facieudi. ! 
" Fa. 


ABD POLYB, XHI —-R2, $41 


(tiefe. n ἐκῶϑεν. Sic refte edidit Válefids, 3gno- — 
fans pürtículsmn dp; quam; s Grotiovio irfertans, tenuit 
Eriéftus, — Ibid. τὰ λείποντα τοῦ βίου. —  ,, Legendum 
cenfeo rà ἐδιεκοντα."" vALESIVS. — ,,TÀ λείποντα bene 
Inbet, idemque fignificat atque τὰ ἐϑλείποντα, quod ma* 
vult Valefius fine rieceftate. Vide ad p. 426, 28.“ Rk12- 
&K1vs. — Locus, ad quem provocat Reifkius, eft IV. ὦ) 
9. ubi tmonuerat, pro τὸ δὲ “λᾶπον, in quod.ibi codices 
confentiunt, facile effe τὸ δ᾽ 4A.&roy reponere: fed Aef- 
wer fiepe idem valere atque 4A. rery, velut IV. 65, $. 
XXV. 7, 2. & h.l. Slc & apud Demofthenein, ait, λείπειν 
es» ἐν ἔρανον vel τὴν εἰσΦορὰν dici,.pro dX.errey κατὰ ταῦ. 

f&, id eít, deficere in his deprndendis, 

᾿ ΚΖ εν. 3. πρὸς ταῖς ἐκ τῶν ὑκωώϑρων oXpeleixuc: Indi: Verf. ἃ. 
Spuy reCe (uafit Valefius. Tris verbu ἐκ τῶν Vroldouy 
praetermifit Suidas, "Quod vero vd; dx τῶν ὑπαίϑρων ἄφες 
λείας commoda "atque. emolumenta nrilitig interpretatus: 
Valefius eft, háud.male id quidem; fed haud fatis definite. 
Nempe militia emolumenta Polybius dicere folet predam 
exc hoftibus captam. vide 1. 20, τ. 11. 5; 8. 11. 8, 8. Ciete- 
rom quo tempore in Aégyptum profectus fit Scopás, haud: 
compertum habemus: de rebug'ab eo in Coelefyria A. V; 
$55. geftis, cum copiis Ptolemzi Epiphunis effet pri&fe- 
Gus, füpereft notnnthilin Reliquiis libri XVI. cap. 39. ^ 

Ibid.. δεκαμνοῖον, «— Senis igitur quibufque diebus 
fingula talenta tolit: annua ergo talenta psne fexagena. 
Quam immerfa “δέ incredibilis auri copia in unum bhomi- 
nem peregrinum colle&a!* aziskivs. — δεκαμναῖον 
Valefius edidit, ex tasto codice, ut putamus. Sic vero οὔ» 
iam Vríinus & Cafaubonus in Polybii fragmentis ex Suida 
colle&is. At dexap.y xia 70y habet Suidas, ad: hanc ipfarty 
vocem; & in voce Σκόπας, cum in vetere editione Medio. 
lanenfi, tum in Küfteriana; ut plane nefciamus, quo pacto 
H. Stephanus (in Indice Thefauri, voc. Mv&) dicere potue- 
rit, apud Suidam fua ferie fcriptum eile denapyaiey , quod 
ealculo fue frobavit Stéphanus. ἢ U 

Ibid. 


qaanmnn 
Cap. Iit, 


Vebk 


t44 &DEOTATIORES 


CAPV T. III. 


Virf. τ. ᾿Ἰδγένρετο πορὶ τὴν τοιαύτην MEN 
kc. . Fácile intelligitur, de bio illo agi, quo ἐν ῥεδοὺν 


Wesdo sdoeríus Rhodios Heraclde m/us Philippus ef - 


de quo vide cap. 4 fq. Et de easdem re idem ipfam vocsbu- 
Jum κακυκρκγμοσύνην uforpatum videmus cap. 4, 4: Pee 


 Smperitiam amanuenfis, qui primus ex opere Polybli its. 


Vert. 8, 


Vett. 3. 


groiExcerpta haec, juffu cujus nefeimus , defcripfit, osif 
füm erat Philippi nomen. Hinc deinde alius librarius pro. 
nomen τις ad éyévere (uo ex ingenio adjecit. Denique te 
mere prorfus Cafaubonus ἐγένοντό τινες edidit. — De Fràe 
gmento, quod vulgo huic premium legitur, modo dixl-- 
mus ad cap. 2, 6G. 

Verf. 3. Οἱ μὲν γὰρ ἀρχαῖοι dp codices sgnofcung 
omnes, in quibus ruríus commemorare etiam Tubisgen- 
fem poffumus, in quo paulo ante finem libri XII. complg- 
ra aliquot folia defiderantur. ὠρχα οι pto Ascaio effe, 
fcribendum, ipfi etiam Cafaubono olim in metitem venersi, 
quod ex notatis ejus ad oram Bafil. cognovimus; ubi etiam 
toonuk, rei &pxaío:c opponi id quod deinde fcribit 


(verf. 6.) ἐῦν.δὲ καὶ Φαύλον &c. Ac miramur fane, Β΄ 


*am praeclara perípeCtaque emendandi ratione rurfus re. 
ceíliffe doCtifumum virum. — Haud immerito quidem 
aMchaeos (ut in eadem ora Bafil, ab eodem Cafaub. ad h.1, 
notatum eft) fidiffimam, δι [implicem gentem dicere Livigi 
potuit: at nunc de Achzris non agebat Polybirs, fed omnl- 
no de astiqua veterum fide & fimplicitate ; hincrurfus vert, 
ἡ). ait ἤχνος τῆς ἀρχαίας αἱρέσεως. Eumdem errorem ἢ. 
brariorum notavimus correximusque XX. 12, 4. 

Ibid. τῷ τοιούτῳ τρόπῳ. Si quis contendat, aut in» 
telligi per ellipfin vocabulum τρότῳ poffe, aut ne cogitan- 
dum quidem 'de illo vocabulo effe, fed τῷ τοιούτῳ latine 
verti debere eg re, per íatis ufitatam ellipfim nomini$ 
«ράγματος; non pertinaciter ποῦ quidem hulc refragabimur. 

Verf. 3. οὐδὲν οὔτε λαμπρὸν &c. Vocem οὐδὲν ignoe 
tant codices omnes cum.ed. 1. Neeeffario vero es' require, 

bater 


AP POLYES, ΧΙ...» 4, uj 


——L. | 


j fequens nomen τῶν κατορϑωροῦγων, δὲ refte u Verf. 2. 
ne, prieeunte Scaligero, adjecta eft. — Ibid. οὐδὲ -. 

τε uj» requiri exiftimaveret Reifkius, quia. πιο» 

εἴϊι οὔτε. Sed ifta fuübtiiitate non eft opus, Vide 

ad IV. 74, 8. — bid. ἡτῥίσῳ τοῦς. ψυχεῶς. οἷ, 

5. | | 


"éríJsre ed. 1. cum masgtis, — bid. μήτε ἀδήλῳ. 
μηδ᾽ ἑκηβόλοις. χρήσασϑον. Meminit Strabo lib," , 
8. pacti inter civitates Euboieas de pugna gene- 

& in colamna coníignati, in quo. diierte cuvebse 
χρῆσϑαι di 9eAon , id eft , felis. qua eminus anit- 

on de ntenaum. 
(5. 9 καὶ correxit Cafaub.- ἢ καὶ. ed. n cut Vetf, & 
3 καὶ Vríin. — bid. πολέμους. refte cum Vtfi- 
Cafaub, σολερίους ed, 1..Cum: mseris. ——. pig. : 
ὐδδοιον (rfvm. ὥς». oum abe(fet ab ed, 1. δὲ: 
cum Vr£no adjecit Cataubonus; reCtiffume, ut vi- . 
am in dfiévet.cop(entiunt omnes; Quare non: pro. 
EISKivM;, Ítribentem: .,,eic deeft Herwag. d 

ande colligo, legendum elie-cóeoue, abe: κἄδλοιον 
pnradinsvont . “4 dbid. wagategópavor in- 

mp. dat. Aug, nom male, a«é.eav, pro: ἰώ 

ed. t. Reg, F. 4. γοίοηξι : 

^^ Mendote- χολδρείους pro. πολέμους Reg. F & Vet ^i 
t veri. 4. —: Zbid. συστάδην correxit ἢ. 1. Cafaub, 

ὦ, 1. cuim msstis, qui veríu 4p in veram foNpt - 
fenüebant . 


CAPVT tV. ὅν. ἵν, 


t Ὁ ἃ Lario &c, Sine catifa Cafaubonüs Verf tz, 
it a fuperiori, tamquam nova hine Ecloga initium 
difinxi& Nullum diftinCtionis fignum agnot:.uné 

Ac videtur utique hoc caput in integro Polybii 
»xime cum fuperiori fuifle conjunttum, -» Zhid, 
| Hiflor, T. VII. K (xo. 


. ΑΙ. συνετίϑεντο re&e.Caofaub. cum Scalig. Men- νεῖ. 4. 


Γ] 
7 A "uA M “Ὁ ὦν. “.- ὦ... ^ —— —ReÁ— "A—HH- — M 0 - . 


-—— πα 


—3, D BENE" PE u^. odia 
. a - παν. -- 0 — P € “αὶ Ὁ “ “- 


"EX IT 2l 


146 ADMOTATIOKES 


. ὕὑχόϑεδιν Cafaubonus haud incommode interpretatus et 


argumentum. | eecercendi ingenii, 
we.3. - 7 ενί. 3. εὖ πεφυκὼς "poc τὸ καπνόν. — Corrupte i 
ἀρεφυκῶσι vpoc τὸν κακὸν Reg. F. G. Ve(. Tub. Ad κακὸν 
adjiciendum verbum qe;&y füfpicatus eret Reifkius, quo 
tamen facile caremus. — Jbid. διανοηϑεὶς ἅττα dj wor. 
ey Txp αὐτῷ , quacunque confilia fecum volvens, ve iu 
" quamcumque partem. auimo verfata.. αὐτὰ δή πότ᾽ οὖν 
quid fit, neícimus ; ac miramur, Reifkium hoc fuiffe con. 
tentum, ὅἅτ7α δή ποτ᾽ οὖν habemus spud Polyb. XXV. 
37, 10. & XXX. 9, 4. ubi & cum eodem verbo diayoxJelg 
. jungitur illa dictio; δὲ ibi quidem ἄτ7α vulgo erat edi» 
tum, fed reCtius putavimus cum afpero fpiritu fcribi. — 
. Bbid. κωαταπλέων εἰς τὴν Ῥόδον. Sic edd. & mssti, nili 
"^ quod Regii cum ed. 1. perperam καταπλόον dent. Temere 


. Vrílnus τλέων εἰς Tov Ῥόδον. , 
Ve. 4. Verf. 4. Ταραντῖνον... Perperam: Tagerrro, e. Ww 
: Reg. F. G. ᾿ u15*, " 


Vef,$.. ' Perf. 5. τολμηρότατος ex cod, Peirefc. adnotavit Va. 
lefius, quod praeferendum cum Rei'kio utique putavimus 
vulgato. τολμηρότερος: 

Vet 6o, — Perf. 6. τὸν Τάραντα, Temere τὴν Τάραντα ed. 1, — 
ἔνια. ἀρχιτέκτων. ἀρχητέχτων ed. r.- Aug. Regii. «οὐ 
Ibid. διά τινας ἐπτισκευάςς. καὶ κατασκευοὶς addit co» 
dex Med. qua verba ignorant ceteri omnes, 

Ve. —— Perf. 1. εἰς τὸν Τ ἄραντας Sic reCte Cafaub. cum Vt- 
fin. & Aug. εἰς. τὸν Τάραντον ed. 1. Regii, Vef. Tub.—« 
Ibid. ἐπεί, Fxerrx ed. 1, temere & invitis msstis. — .^ 

Verf, ὃ. Verf. 8. ὥστε τοῦ καταστραφῆναι &c. Huc pertipet 
quod Athenzus habet lib. VI. c. 13. p. 251. Πολύβιος δ᾽ 
dy τῇ τρισκαιδεκάτῃ τῶν ἱστοριῶν, Φιλίσπου, τοῦ καταλῦ- 

“ «ϑέντος ὑπὸ Ῥωμαίων, φ«όλακα γενέφϑαι Ἡρακλείδην (fio 
venim ibi pro mendefo ΤΠροκλείδην. haud dubie legendum, 
quod j jum olim Cafaub. monuit) τὸν Ταραντῖνον, τὸν wj 
vjv βασιλείαν αὐτοῦ πᾶσαν ανατρόψαντα. Eumdem Ae. 

radi 


AD POLYB XIII. d. $ 141 
, ---.- ὃ 
acide, ' cla preefe£tum a Phillppo rege, paflim Li. 
' vius memorat; XXXL 26 & 33. XXXIL 5. 


DCAPVT WW —— ᾿ Οὐρ M. 
Üpportune ἃ Suida confervata (πὲ tria Fragmentd, Vet 1j. 

que verf. 1 — 3. collocavimus; qua cum j&m dlim à 
VALESIO in Fragmentis Polybianis ita, ut nos fecitnus, 
junCa fuiffent, non beno confilio rurfus feparata fünt ἃ 
Gronovio ὅς Erneíto; nempe quia duo poíteriora jam 
partim ab Vríino, partim a Ca(aubono, inter .Polybii 
. Íragmenta.reluta füerant. Ad Polybii librum XIV. fta- 
tim ea retulerat Valefius, fed errorem in Notis retratta4 
wit, monuitque, pertinere ad illud caput libri XIII, quod. 
proxime exhibuimus, ubi fcribit Polybius, maudaffe Phi- 
Áippuis Heraclid$, .ut quovis pa&to naves Rhodiorum cors 
rumpere. Quo paCo fuppleri debeant hiatus, qui in« 
funt narratiobi, fragmentis his compreheníze, ibidem ex 
Polysni Strategem. V. 17, 3. docuit Valefius; hgud im. . 
probabiliter monenf, quae ibi Polyznus habet,.ex Polybig 
efle depromta," Nobig. hoc loco repetere liceat quae de 
hoc argumento, ex eodem Polyzno, in Emendationibus 
& Obfervv, in Suidam, ante aliquot. annos editis, paul 
enucleatius , quam Valefius, difputavimus, Scilicet, πὲ 
mandatum Philippi de navibus Rhodiorum corrumpendis 
exfequeretur Heraclides, femet ipfe nefcimus quo thodo 
Jaceravit, quo nimjrum σημθᾶα αδικίας (utait Polyaenus) 
δὰ eft figna acceptx a Philippo injuriz poífet oftehtare£ 
tum fic regiam egreffus; ad aram fupplex confugit, fuisa 
que lamentis Macedonibus etiam tonnallis petfusafit; ina 
digna fe ἃ rege elTe paflum, (ὥστε ἢ ἤσαν, ait Polys&nüs 
viv Μακεδόνων, οἷς ἐδόκει: ταῦτα μὴ δικαίας. Adde xis 
φυνϑέναι, quod verbum libfariorüm incuria otnilfutn eft.) 
Hinc cotfcenfa navi Rhodum fe contulit; a Philippo fé 
indigne hebitum conqueítus, quod eum itnpedire volui 
fet, ne bellum Rhodiis inferret; Simol; quo facilis fidérri 
inveniret, literas monírat, Philippi manu ad Gretented 

K 2 Ícriptals 


148 ADNOTATIONEXS 


Nerf, 1. 3.fcriptns, in quibus de belli focietate adverfue Rhodios 


vef. 3. 


agebatur; ad quas literas refpicete* videtur fragm, .illud, 
quod verf. 3. pofuüimus. Scilicet, ut Rhodiis perfuaderet 
veterator, fe ferio Philippo effe iratum,- demonftrat illis, 
quidvis potius pa/fjurum Philippum, quidvis equiore aui- 
mo laturum , quàm μὲ ipfins confilia cum Cretenfibus come 
gmunicata (quz hifce literis, quas Héraclides regi fubris 
puillet, aperirentur) Rfodierum sd notitiam pervenirent, 
Rhodii, (fic pergit Polyznus) his rebus perfuafi, reci» 
piunt Heraclidem, eumque flbi ufui fore contra Philipputn. 
arbitrantur. Heraclides paulo poft, nactus occafionem, 
navalibus Rhodiotum ignem immittit, quo incendio mute 
gnà pars navium confamta eít; ipfe, fuga faluteta pe» 
tens, incolumis in Macedoniam ad Philippum ef revet-. 
fus: Hsec Polysenus. Ad verba Polybiana quod adtinet, 
Πᾶν ydp βουληϑῆνοωι ex Suidae editione Mediolanenfi re« 
ftituimus, atque fic etiam Vr(inus in Polybii Fragmentis 
p.261. habet: ceteri mendofe Πάνυ γάρ, Sic vero πᾶν 
ἀναδέχεσϑα, sit XXXIX. 1, 6. πᾶν: ὑπομένει» in Fragm 
hiftor. num. III. apud Suid, in Προσανέχων. Eft autem 
K7ad£yonos , ut recte Suidas expofuit, idem ac Ursyayxei, 
ὑκομέϊναι. — bid. ἢ καταφανῇ γενέσϑαι recte editiones 
omnes Suidz & Vrfin. in Polybii Fragmentis. Perperam 


αὶ κατα. Cafaub. & Valefius ceterique Polybii editores; 


in Fragmentis, Deinde 3 καὶ τὸν dant Suidee editiones 
omnes, tam ad vocem ᾿Αναδάξασϑαι, quam ad vocem 
᾿Ατέλυσα, ubi poftrema pars hujus fragm. repetitur. Sio 
δε Vrínus. Ea fi vera fcriptura eit, videtur ante hzec ver» 
ba nonnihil deeffe; & pronomen 7 fortaffe ad ἐπιστολὴ re« 
latum faerit, de qua in eis, quz interciderunt, dixerat Po« 
lybius, ᾧ vero cum Cafaub. ediderunt Valef. Gron. & Er« 
meftus; non fatis commode, quia fic ἀἐπέλυσα ce(u re&ua 
caret, cui id verbum refpondeat. ὃ in verfione latina. ex« 
preffit Küfterus, quod etiam fu/picione Heraclidem libera 
ti; ὃς jam ante Kütterum Valefius, qwo Heraclides ab. 
omai /u/picione liberatus eft, ' - 

"n Perf. 


AD POLYB..XIIL ὅς 149 


- Ferf. 4. Poít expofitionem doli mendaciorumque He- Yet 
saclidis haud alieno loco ftare videtur Laus Jeriiatis, 
quae fequitur in Excerptis Ántiquis. Pro μεγίστην Jaow 
eft μεγίστη ϑεὸν in ed. 1. operarum errore. Verba soy 
τοῖς ufque xal μεγίστην defiderantur in Reg. G. 

Fetf. S. ἐνίοτε δὲ καί. db ex ingenio inferuit Ca&ub, Verf. $. 
quam particulam ignorat ed. 1, cum msstis, nec male 
fortaffe,. quoniam nec praceílit correlata particula μέν. 

— ibid. πασῶν τῶν. πασῶν αὐτῶν unus Tubipg. male. 

c F'erf 6. ὀἐπισκοτισϑᾶσα.  Mendofe ἐπισκοτισϑόσως ed. Nerf. €, 
τ Reg. F. G. Vefont. — .Jbid. καταγωνζάται τὸ ψεῦδος, 
Perperam warwyvep/cero« τὸ ψεῦδορ Tub. χαταγνωρίζετα 
γεῦδες Reg. F. G. Vefont. | 

F'etf.']. Δυμοκλῆς. —- , [5 forte eft Damocles Argi- Vk f. 
vus, qni paallo poft a Pythagora, praefe&o arcis Arglvae, ; 
Nabidis tyranni geneto, interemtus eít, cum res nova - 
agitaret, ut narrat Livius lib. XXXIV.* vALE&IVS. — 

5 Haud fcio, an Damocles fit idem cum Damotele, de quo. 
vide p. 1148/13;^ aEisyivs. — Damocós nomen mul, 
tis potuit effe commune, -Argivi illius,. cojus Livius 
XXXIV. 23. meminit, (in rebus anni 559.) non illud 
fuiffe ingenium videtur, quod ei, de quo hic agitu£, Po. 
lybius tribuit: & qui A. V. $59. juvenis adhuc fuit, (ut 
Livius sit, eodem haud dubie Polybio auctore) in eum, 
haud convenire videtur, ut A. V. 550. fuerit vir rerum 
ufu peritus, quo ad fpeculanda Romanorum confilia ufus 
fit neféimus quis. Dautoteles , quem Reifkius dicit, Aetos 
las fuit, & longo poft tempore Romam ab Aetolis miffus, 
ut docet Polyb, XXJI. 8, 9. (conf. XXIL 9, 18 fq.) dein- 
de ab Acarnsnibus captus, Liv. XXXVIII. 8 feq. coll. 
Polyb, XXII. 12, 4. Quifnam ἢ. 1, dicatur Darocies, & a 
quonam το 5 fuerit ad fpeculands Romanorum confilia, 

Bobis omnino non liquere profitemur: &' sbruptum hoc 
bteveque fragmentum, quod in Eclogis Valefiànis fua fe. 
sie fequebatur, ad inem hujuscapitis attexuimus, uon quad. 
eerti effemus, pertinere ad resDPhilippi, (ed quod commo- 

 K35 diorem 


ι----- 
Veri. 7. 


156 ADNOTATIONES 


! diorem nullum locum habuerimus, & quod peculisie sc 
proprium capnt ei tribuere noluimus. Ceterum fragmen: 
tum hoc (zepius etiam repetiit Suidas, in EUfua, in Xxsoc, 
& in Ὑπηρετικὸν, ubi quidem mendofe ὑπειρετικὸν dant 
libri. 

Jbid. μετὰ Πυϑίωνος. —  ,,Pytkio quis fuerit, liaud 
tenemus ; neque videtur forma nominis greca effe. Πύϑωνα 
novi, & Πυϑέαν, ncn Πυϑίωνα.“ πειδκινᾶ, — Quod. 
ignotum ceteroquin nomen eft, baud fane fatis fuerit cauf- 


fe, cur damnemus. — Jbid. ὑπηρετικὸν ἣν σκεῦος eufwit: 


Cep. VI. 
Verf. 1. 


Vet 3. 


Verf. 3. 


Vel e 


Valefius, indu/irius minifler. Videtut tàmen per contem. 
tüm σχαῦος dici. cont, XV, 25, 1, 


" CAPVT VI. 
Ferf. 1. πρόσφατον, Mendofe τρόσβατωι Regii & 
'Vefont. . 
Ferf. 2. καταβολὴν d' dxoiéiro, e Forte «καταβολὴκ 


δὲ ποιῶν (vel ποιείσϑα xo] ϑεμέλιον és ero.'* REIS. 
KIVS. — In ἐποιεῖτο nil variant libri: fed ϑεμέλιον cum 
Vr&no correxit Cafaub. Mendofe SsusJuovy ed. t. confen- 
tientibus codicibus. καταβολὴ, initium, fundamentum, 
Sic fzepius.in facris fcripturis πρὸ καταβολῆς κόσμου lo- 
hann. 17, 24. & alibi; ἀπὸ καταβολῆς κόσμου Matth, 13, 
35. pro quo graxcus P(almorum interpres Pfalm. 72, 2.. 
ex ἀρχῆς habet. 

Verf. 3. τοὺς κατὰ πλέον πλούτω διαφέροντας. «.- 
sForte τοὺς κατὰ πλοῦτον διαφέροντας.“ REISKIVS. — 
Mos quidem vulgatum folicitsre non aufimus, quamvis 
pleonaímo illo carere poffemus. ᾿ &uitpZgarrac re&e edd, 
διαφϑαρόντας Aug. Regii, Vef.'Fub, ὁ 

Verf. 4. wapocx lora: effra&ores. Obiter hob 
vocabulum Polybio vindicavit Weffeling. ad Diodor. lib. E, 
6. 00. p, 102. idque jam olim ad oram fui libri notaverat 
Rcaliger. "Terminationem στὴ, pro τῆς, requirit ans» 
jogia. Vt enim a yr/g eft κτίστης, fic σχίφτης & σχίζω 
ἃ veperx/rnyo a ταροσχίζῳ , quo verbo Arrianus vtitup 

: 


AD POLYR. xii. 4. 6, κει 


in hiftor. Indic. c. 24. p. 340. παρασχιίίζειν ξύλα, fecare, Vete 
findere ligna. — Magis alis in ufu eít χατασχίζω, eadem 
notione; fed compofita ex saga prs ceteris amat Poly« 
bius, Ád παρασχίστας aurem intelligi confentaneum eft 
τῶν ϑυρῶν; quam in fententiam etiam Gronovius in No. 
tis mssts ϑυροσχίται (ϑυροσχίστοι debuerat) legendum 
ἢ, l. fufpicatus erat: (ed non opus eft illa novatione , &. 
ses fatis per fe intelligitur. κατέσχισαν τὰς ϑύρας apud 
Demofth. adv. Midiam p. 440, ed. Rei(kii, eft januam fit 
ud deuda effregerusi.; (quamquam Reifkio id nihil aiiud de. 
notare vifüm erat, nifi detrahebant figna a foribus, qui- 
bus fignis veterea loco ferarum utebantur.) fimiliter xa- 
τασχίααντερ voc, πύλας apud Arriam, de Exped, Alexand. 
lib. IL extr. & τὸν μοχλὸν ὅτῳ éfero ἡ πύλη κατασχί 
σαντες, apnd eumdem ibid, lib. VI. c. 1o. p. 246. Arriani 
hzc locsin Notis msstis ad Polyb. adnotaverat Gronov. 
Mirum vero e£ videre, qam in partem in interpretan« 
do vocabulo, de quo egimus, fe torferit Reifkius; qui, 
de obícuritate ejus immerito conqueítus, eo tandem de- 
lapfus eft, ut fibi admodum verifimile efe diceret, voca- 
bulum latinum parricida in hoc greco deliteftere. .Ef- 
fra&orem defignari, jam olim perfpectiffime Cafaubonus 
viderat, Toupius Emendd. in Suidam Part. III. p. 396. edit. 
Lipfient ad vocem 'Pax/ce», ubi etiam vocab. ῥαχιστὴσ 
adfertur, quod per ἀλαςὸν Suidas exponit, notandam ait 
hanc vocem ῥαχιστὴς five ῥαχχιίτης 5 utroque enit modo 
fcribi, nam fic Schol. ad Sophocl. Ajac. vf. 56. καὶ .roUg 
μεγάλως κακουργοῦντας ῥαχώτας φαμέν, Atque hinc emen- 
dandum hunc Polybii locum, nempe ῥαχίται pro vulgato 
“αρασχώται Ícribendum. . Qui fi ad refellendam commo. 
difmam Weffelingii emendationem ταρασχίσται aliquid 
aliud adtulifet, praeterquam quod /uam emendationem 
eft verifimam  pracife contendit, cogitare poffemus 
quid refponderi debeat: nunc poft ea, quae ad illam δά. 
Éruendam protulimus, fatis effe putamus, Toupiane ho- 
K « - jus 


153 -ADNOTATIONBES « 


jus, qux& quam fit .doCta pulcre quidem iteligimus, men- | 

tionem feciffe. 

Verf. . - Perf. 5: aU TOV dtsdeidus. Tenuimus hoc, ut editum 
érat. αὐτὸν Aug. gii, Vefont. minime male. — 4bid. 
δῆλον. ὅτε épais. . ὅτε 1gRorant codd. omnes cum ed. εν 
quz tamen particula necedlario Tequirebatur, Sed pro 
δῆλον utique malimus d3Aoc 2v ὅτι." 

Verf. 8. Perf. 8. ῥήγματα, rupiuras. Quaefiverat Gronov, ix 

Notis ineditis, an τρήματα ὃ Sed nil opus videiur fclici- 

tere vulgatum. —  Zbid. καὶ διὰ τῶν ὑπαρχρουτῶν 3upls 

éw.  Poffunt ϑυρίδες intelligi ipfe ilke aperture, que 
per vim factae fünt.in parietibus: fed, quoniam aadit 

Ty ὑπαρχουσῶν, ide, quc jam erant, qug jam fwe- 

want, videtur Polybius dicere fauas, qua ex uua domo 

jn aliam ducebant, aut fémefiras, per.quas ex: domo op- 
poíta mitti jacula pogent. ld fi-placet, oportebit par- 
ticulam καὶ, ut (gepe aliás, nunc non conjanétive intelli 

gere, fed dilributive, partim, veh — . 4 


Veft3a. . PFirf 3. ᾧαφόρως ἀκαργασμένοι. In re fimillima uti- 
tur phraü εἰς ipouirqra. dia sgoyrue, ἐξωργασμένον VI. 
$3» 5: 

γε}. Perf. 3.. ἀνακαλάφαιτο recepimus ex Aug, δὲ cod. Pei. 
τοῖς. atque id. pofcebat praecedens particula ózórs, quwam- 
do, quaties. Sic δὲ dare debuerunt. ceteri codices, im. 
quibus mendofe ícribitur avaxadécaro, quod in ἀνεκαλέ. 
σατο mutayxit primus editor, idque tenuere poíteriores. . 

Vef 4... rtf 4. τὰς εἰς τεὺς dequo καὶ Tig κοινὰς τῆς πὰ. 
λέως éxxxvac, Sulipicati eramus .waj τὰ χωνά. Sed fig 
repetenda putamus fuerat οἷα preepo(itio, χρὴ « ie τὰ ποινάς, 
Ex teneri vulgatum potef, fic intelligendum, vae el; τὸν 
$eouc daxdvac, καὶ τὰς mode. ἑαπᾷναςς 

νε ὦ... Ferf, 6, ᾿Απῇγαν. De avaritia atque crudelitate, quae 
per ie etiam ea femina exercebat, conf, lib, XVIL c. 17, 
& Liv, XAXIL 46ι ' 


Fer 


AD POLYB. XIII. Ó 7. 343 


Perf. "7. καὶ τοῦτ᾽ ἔλεγε. Forfan qe ἅμα τοῦτ᾽ ἔλεγ8 ver, 7. 
' χα παρῆν. 

V/ssJ. 8 /1qq.. Ad verba ἀνέστησε τὴν γυνοῶκα &c. haec Verl- 8-10, 
adnotavit R&18K1v8:- ,, Sic lego & diitinguo: ἀνέστη, τὴν. 
quyaixe, καὶ περιπτύξας.“ — Quse quid fibi velint, nos 
quidem non capimus, nifi forte voluit τὴν γυγάϊκα περιπτύ- 
íxc. Tum verf. 9. ad illà χρὴ κατὰ μαστοὺς» ait ,aut καὶ 
τοὺς μαστοὺς, aut χαὶ τὰ κατὰ τοὺς juxc'TOU; ^ legendume 
Denique ita. pergit: ,,Sed quid fruftra laboro in emendane 
do tutili commento, non Pulybii, (non potuerunt ab ilie 
ingenio tam prodigiofe nugae proficifci) fed greeculi ali-. 
eujus, cujus anilein fabellam velipfa conturbata, infice. 
tà, foloeca dictio prodit. Livius etiam ejus pihil habet. — 
Livius XXXII. 38. in ea parte hiftorig, quam Polybius. 
lib. XVII. tra&taverst (vide XVIL 17.) de Nabidis fzeva 
avaritia loquens, generatim fcribit: qwi som cuuliaster 
costulere , [ine contumelia €9 laceratione corporum Junt. di- 
eif; : quos occuere aut retrahere aliquid /u/picio fuit, is 
Jervüem. modum (acerati atque. extorti, — Ac id fane non 
impedit, quo minus credamus, enucleatius a Polybio ex- 
pofita effe tyranni illius ἔνα inventa, Et Polybii oratio, 
qualis per temporum injuriam ad nos peryenit, turbata 
utique ac corrupta eit, & jam olim fuit; nam in eo co- - 
dice, quo ufus eft compilator Eclogarum Valefianarum, 
eodem modo legebantur greca, quo in Excerptis anti- 
duis exhibentur; ita, ut ex codice Peirefciano, in 400 ea- 
dem narratio inter Eclogas de Virtutibus & Vitiis contis 
nébatur, nullam varietatem leCtionis excerpere Valefius 
potuerit. Sed non idcirco fatis cauífae habuit Reifkius, 
cur totam hanc narrationem futile commentum effe σαν 
centioris alicujus greeculi contenderet. Emendationes, 
quas Caíagbonus gregeco contextui adtulit, tenuimus, 
quamvis nec veritatem earum preeftare aufimus, nec fig. 
ceteroquin fatis integram emendatamque orationem pue 
temus. Inlatina verfione nonnihil receífirgus ab: ea fentens 
tja, quam do&us ille interpres expreffit, Sed in loco dif. 

K 4 ficili 


a 


144 . ADNOTATIONES .. 


γαῖ - το, - ipfam Cafauboni verfionem adpofuiffe juvabit, wt eam 


um noftra conferre eruditus lettor poifit Sic igitue. 
ille: Tum autem tyrannus, nbi e fade fua smulurem exci- 
jaffet , par. Jpscitm comitas. dextrae prolumdtus, utraque. 
manu collocutorem ampleitebatur, ac paullatus ad peus: — 
admovebat. —.Erant autem ili cubiti δὲ brachia ferress cla- 
yis plena, ques veflis occuitabat : fimtlitee etiam im. mam- 
mis ínfixos habuit clavos. Quando igitur brachia impre[-.. 
{ναὶ dorjo mulieris, mox organis quibu/dam attraitum.. 
éntendebat , 9 paullatim.ad mammas aaducens, eun qui . 


| gremebatur. omne genus. voces. cogebat edere. Scaliger 


Cep. VIII: 
Verf. 2... 


verf. 10. προσήρασε τὰς xéipac fcribendum putaverat pro 
qdic χερσὶ, d ὁλκομένων pro dAxéusyey, — In verfione ver- 
borum πᾶσαν φωνὴν πτροΐεσϑοι deleta verba, omnia aperi. — 
γε, velimus, 4025 noB opus erat edjicere. Particularum : 

ἐπειδὰν & ὅταν cobítruCio cum verbo ip. indicalvo mode. 
fara utique eft, nec fcriptoribus paulo terfioribus ufitatas:. 
quemadmodum poít Thomam Magi. p, 267. monuis 
Hoogeveen in Doctr. Particular. cap. 32. fet, 3. num: 4. 
& cap. 16. fett. 14. num. 8. Sed ab eadem conftructione. 
particule ὅταν non. omnino sbhorruiffe ftylum Polybii, 

difcimus ex IV. 32, 5 íq. ad quem locum adnotat bic ]o- . 
cus debuit, in quo nunc veríamut, . 


CAPVT VIII... | 
Verf. 35. ὁδοιδόκους. tiarum infdiatoreg , qui is via 
excipiunt viatores. Suidas, hunc. ipfum fortaffe Polybü 
locum refpiciens , Ὁ δειδόκος, ait, ὁ ἐν ταῖς dog πανοῦρε 
γος κλώψ ἤγουμ λᾳστήςι. Cum ὁδοιδρχοὺς vulgo. ἀξυτόνως 
eílet editum, ὁδοιδόχους . penacute .faripfimus, monente. 
Reifkio. — hid. τῶν .£& τῆς Bodieupylac λυσιτελῶν.  — 
,In msto erat AqsizsÀse, corrupte. Poílit tamen & Av. 
σιτελοῶν legis reCtius fortaffe. vaLEsIvs. — In pri. 
wa viri docti emendatione adquiefcepdum putavimus, Sie: 
βύγιστα λυσιτελῆ 1V.30, 8 —— .. ἘΣ 


Fef. 


AD 20ZYB. XII 7. 8. 9 344 


Perf. 3. ἐκ τῆς τυραννικῆς Irxoerásaws, e— ,Forte vert, 3, 
ἐν τῶν τυραννικῶν ἱπποστασίων. Nam vd ἑτποστάσια dis 
:untur, non καὶ ἱτπόστασις, ut ἡ ὑπόστασις.“ REISKIVS. — 

At vocabula στάσις Zerrav, & ἱππόστασις, diferte agnofcit 
Pollux I. 184. | 

" Firf. 4. τούπηυ dà πεισϑέντος καὶ πράξαντος τὸ προ. Verf. & 
πρημένον. In ipfius Valefii editione Parifina eft τοῦτο 
là, quod Gronovius in τούτου dà mutavit, Poterat vero 
"liam, ut Reifkius monuit, τοῦτο teneri, & deinde τοῦ 
rposipyuóvou fcribi: idque reGius videtur. 


CAPVT IX. Cap T 

Fragments, qua hoc cspite comprehendere vifum Argumea- 
«t, Vrfinus jam collegerat, & poft eum Cafanbanus ex." 
hbuit in Polybii Fragmentis, excepto illo verf. 3. quod 
n Fragmebtorum fpicileggio notavit Valefius, De his 
"ragmentis dií(putavimus ante aliquot annos in Emendd. & 
Obfervv. in Suidam p. 13 feqq. qua.ex]difputatione, ques. 
μὲ illoftrandum hoc caput maxime facere videntur, excer- 
pere juvabit. Intelligitur nempe ex his Fragmentis inter- 
e.collatis, expofuiffe hoc libro Polybium expeditionem ah 
datiocko Maguo, blennio poftquam pacatis rebus füperio- 
tis Afize victor domum redierat, (Polyb. XT. 34.) rurfus. 
jme biennio ante initam cum Philippo focietetem adver- 
füs pupillum Aegypti regem, Ptolemzum Epiphanem, 

(XV. 26.) in sam “ναδία partem, qua fiui Perfico “ἧς 
tt, faíceptam; qua occafione copiofe, ut folet, de i 
etiam illa regione deferuiffe fcriptorem noftrum adparet, 
Quae expeditio Antiochi in Arabiam eo magis notanda 
eft, quoniam ejus mémorism apud nullum alium fcripto- 
rem, quod quidem fciamus, confervatam habemus. - 

Verf. 1. Χατ]ηνία. Aditeuey vocet Gerrzeorum regio. Ver, ἢ 
nem Plinius VI. 28, 33. qui tamen ibidem, paulo ante, a 
Gerrais diftinguit Chatenos. Aittenen ab" Axe κώμῃ Ptole. 
nai nomen habere, monuit Harduin, ad Plin. 1, c, 


Pid. 


146 AUÜNOTATIONES 


Verf. 1. Ibid. Τεῤῥαᾳίων. Gerrha, urbs .Arabhe felicis, ftii 
procul a Perfico finu fita; de qua prater Plinium cori ἢ] 
lendus inprimis Strabo lib, XVl. p. 266. & p. 775. tum |! 
Agatharcbides apud Photium p. 746 eq ed, Hoefch. ia. [i 
dorus Sicul. Ill. 42. ibique Wefielingius, δὲ, quem ἡ εἴ. 
felingius etiam laudavic, Bocharcus in Geogr. Sacr. Párt ἢ 
X lib IV. cap. 8. lllins urbis cives, Gerrkaé, origi 
€haldei, e Babylonia olim profugi, mercaturam portíff 
mum exercebant, aromata reliquasque .Arabige merces in 
Syriam & in alias regiones, partim terreftri itinere, pat» 
fim navibus adverfo Euphrate, tranfportantes, Inde & 
ópibus & frequentia hominum aucti; magnam. regioni | 
elrcumjacentis partem fua fub poteftate .tenuerubt; & re ᾿ 
gionem ,.per fe quidem fterilem, vicis frequentarunt, at - 
que turribus, quibus turribus, fi ita res ferret, in tutu 
collocant opes atque divitiae pollent. 

- Jbid. διὰ τὸ εὔκαιρον, vel dà τὴν εὐκαιρίαν. 
Propter fitus. commoditatem interpretatus erat Steyhunj 
interpres. Nos, licet non fimus neícii, poffe hano vim αἱ 
vocabulo ineffe, cum ob ea quge modo dicte funt, & quas 
éx ipfis etiam hujus fragmenti verbis intelliguntur, tum 
ob reliquum frequentitimum Polybii ufüm, opulentiam. 
pofüinus, TE 

bid. ἔστε dà τῆς Ἐρυϑρῶ ϑαλάσσης. Vide Adnot, 
VA 

Ve. 8. -a"erf. 2. τῆς αὐτῆς 'χώρας ἀμφότεραι &c. Hoc quale 

fit, ut Sabz, nou minus quam ZLabe, Chatttnim regio. 

nis & Gerrhaorum oppidum fuiffe dicatur, id planius for- 
tafle intelligeremus, fi, quge de tota ifta regione ac de 
variis Gerrhasorum. di(trictibus Polybius fcripfit , integra 
ad nos perveniffent. Latiffime patuit apud veteres fcri. 
ptores nomen Sabüeorwm, δὲ pluribus Arabiz nationibus 
tribuebatur: ac videtur interdum, quod in unam iftarum 
pationum conveniebat, ad aliam aut ad omnes fuiíIe rela: 
tum, Et de oppido Arabie felicis, cui Saba vel Saba 
nümen, minime in liquido res effe videtur. De homony- 

mia 


AD POLYB.XIIL .Q. 157 


ria nomihis Sebaorum, quamquam multum abeft ut in vef, 4. 
lanum sdduxerit rem omnem, multa temen diligenter — — 
ollegit & perfpeéte monuit Bochartus in Geogr. Sacr. 

» I. lib. ll» cap. 26. « lib. IV. e. 7-& 8. . 

Perf. 3. Οἱ dà Yedécio: &c. Cum mendofe γερομῃὶ VeL 3j 
arent Suidse codices, non folum in greecis tenuit corru 
tam fcripturam. Küfterus, fed etiatn in latina verfione. fe 
iores peínit, immemor moniti quad jam olim Cafauba» 
us in Polybii Fragmentis de corrigenda menda dederat 
2 lo tamen fragmento, quod verf, 3. pofuimus, reCte 
δῤῥαίοις cum Cafanbono expreffit idem Küfterus, lice£ 
Xi fuperiores omnes Suidge editiones Tepossuc, pariter 
er fimplicem literam e, at penacute tamen, dediffent. - 
dem fcriptura, lego; fimplici litera p, apud Ptole» 
»eum quoque invenitur. Eamque fcripturam Bochartus, — ;^ 
1emor Gerrhwos origine Chaldesos perhibesi e Babyloe 
ia profugos, propius accedere monuit ad. nomen Ger, 
uo apud Chaldieos non minus, quam apud Hebreeos, ad- 
mw adpellantur. Potuerat adjicere, ne Arabum quidem 
lioma ab eodem ejufdem vocabuli ufa abhorrere.. Sed de 
ia quidem etymologia quidquid tandem ftatueris, ufus 
erte ceteroquin apud grescos iatinosque fcriptores: con» 
ans obtinuit, ut l'eggasovuc , Gerrhacos vel Gerraos, due. 
lici litera K fcriberent. Atque, ut ipfum Polybium eo- 
em modo fcripfiffe credamus, füadet Stephani Bysentini 
uCtoritas, apud quem duobus locis, quee modo vidimus, 
em fcriptura Polybio tribuitur, ; 

Perf. 4. Αὐτὸρ μὲν παρήγιαιλε ὅτο. Poterat teneti Vetf. 4. 
articula γὰρ, quam bhabentlibri. ^ Adtulit autem hoc 
agmentum Stephanus , ut.hoc teftimonio oftenderet, οἷο 
is nomen , qui Chatteniam incolit, Xa777v0; effe. Οἱἁ ποι 
Tea, inquit, Xar/zvof. ᾿ἄδς auro; μὲν γὰρ mapiy/ela 
eidsg dtu &c. Vbi fatis adparet, particulam elg non ad. 
erba fcriptoris pertinere, e quo hoc fragmentum cita« 
ir, qui haud dubie idem Polybius eft, ad quem paulo. 

Ite provecavit grammaticus, fed vertendam fuifle, velat 
. . H8 


Wes. - 


Cw. X, 


γε 1. - Firf. t. Βάδιζω, "πἄλις τῆς Βρεττίας: JDritas- 


 Vbid, πεντανοσίοις ἀργυρίου vakavro; 1n donis iftis etiam 


elle adparet a. 


158 ^^ ADNOTATIONES 


ἐπ illo, vel exempli gratias quod-non animadvertit Sw. 
phani interpres. . 

Perf 5. τοῖς Γεῤῥαίοις. De nominis fcriptura conf 
notata ad verf. 3. -— Ibid. ἐστεφάνωσαν, homoris caua 
donarunt. Confer Hemfterhuf. ad Ariftoph. Plut. 787. — 


anrmm fuiffe, probabile facit id quod de auri copia , quam 
poffidebant Gerrhei, spud Strabonem legimus lib... X VI. 
8. 778. — ΖΜ. 4x) Τύλον. Nota Tylos infula Perfiei 
finus. —  ibid."He«ay dà τὰ ἀρώματα Gc. Verba hat 
Ὁ connexione, in qua potis erant apud. Polybium, evulífs 


CA Pvi Xo 4 


tiia commemorandse nullus fane hoc libro locus erat, da 
Brattis eo sanno, cujus res geítas libro XH. expofuit 
Polybius, confeCUse funt reliquiss belli Hannibalici. Qua- 
re uullum effe dubium debet, aut. Beis/ae loc loco fuiffe 
fcribendum, quemadmodum in fequenti fragmento recbe 
dant libri, aut Bpger7iayzc, ut I. 56, 3. IX. 27, 1t. . Vide 
Adnot. ad XT. 7, νι. Ceterum obícurum utique oppidi 
nomen Βάδιζα, δὲ haud dubie corruptum; nec tamen its, 
ut veri veftigium nullo prorfus pa&to, δὲ ne probsbili qui- 
dem nlla ratione inveniri poffit. Sane fi contuleris Liv, 
XXX. 19. haud fere dubitabis, illud oppidum hoc loco 
dixiffe Polybium, cui Zefidi& (in nominativo plurali) 
Domen eft in Livianis codicibus, cujus ejufdem nominig 
veftigium ad hunc diem in Bifigniasno fuüpereffe creditur) 
πὶ monuit Cluver. 114], Antiq. lib. 1V. p. 1317.  Confens 
Siam, Defidias, Clampetiam , aliasque Bruttiorum utbes 
& Poenis ud Komanuos ea tempe[láte dzfeciffe, Livius pro 
dit |l. c. Neque vero turbare nos debet, quod ad eonfue 
les anni ab V. C. $51. eam rem Livius refert: primutme 
enim nihil magnopere mirum videri debet, fi uno anne 


difieruot inter fe.idemtidem Romanus Grascusque fcriptor 
éeinde 


AB POLYB XIII 9. 10, | 359 


einde vero ficut Clampetiz Confentientiseque in rebus 
tiam fuperioris anni mentionem fecit Livius, (XXIX. 


— 


6$) fic in ejufdem anni füperioris $50 rebus hujus pariter - 


ppidi, de quo nunc quaerimus, mentionem Dolybius fa- 
ere potuit. 

εν). ἃ. Λαμπότεια. Ἡξες eadem Clampetia eít, de 
ua modo diximus, ut perfpe&te contra Cluverum 0 0. 
ns ad Melam lib. Il. c. 4. p. 725. ed. Abrah. Gronovii, 
£ Cellarius in Géogr. antiq. II. & p. 91$ & 915. monue- 
unt. 

Verf. 4. "uxf]ín , πόλις ἹΚρήτης. Rerum Creticarum 
zentionem factam vidimus cap. 5. hujus libri XIII. 

Verf. 6 fqq. Ex hifce Fragmentis intelligi par eft, 
"hilippum hoc anno beíjum is Thracia geiliffe, cojus bel- 
i memoris eum haé parte hiftotisruti Polyb prorfus 1 in. 
ercidit 

Fesf. 9. Καβύλη. Vide Cellar. II. 15. 1328. 

Ad hoc Caput referendum denique etiam videtur illud 


'ragmentum de Témefis urbe, quod ex Stephano Byzan- 
Ino exhibuimus in Spicilegie Reliquiarum ex lib. XIII, 
l'om. V. p. 39 


Verf. δ. 


Verf. ὦ 


Vet 6; 


Vet. $ 


ADNO. 


156 ADNOTATIONES 


Ver; ἃ. diorem nullam locum habuerimus, & quod peculiaie ac 


proprium caput ei tribuere noluimus. Ceterum fragmen- 


tum hoc (zepius etiam repetiit Suidas, in EUfvz, in Xx«voc, 
& in Ὑπηρετικὸν, ubi quidem mendofe ὑπειρεγικὸν dant 
libri. 

Joid. μετὰ Tlu9/ayeg. — o Pyikio quis fuerit, haud 
tenemus; neque videtur forma nominis graeca effe. Πύϑωνα 
novi, & Πυϑέαν, n.n Πυϑίωνα.“ πειδκινδ, — Quod 
ignotum ceteroquin nomeo eft, baud fane fatis faerit cauf- 


fe, cur damnerhus, — Ibid, ὑπηρετικὸν 3 ἦν σχεῦος ευδιυέφ. 


Cap. VI. 
Verf. 1. 


Vet. 4, 


Vet. 3. 


Valefius, indufirius minifter. Videtut tnien per contem, 
tüm σκεῦος digi. | conl XV, 251. 7 

. CAPVT VI. 
Ferf. I. ete Mendofe xpic fares Regii & 


'Vefont. 


ζ εν. 3.. καταβολὴν d" &xoiéiro, ee Forte «αταβολὴμ 
δὲ ποιῶν (vel aoíio9ou) xo] ϑεμέλιον ἐτεβάδλετο." R E18- 
ΧΚινδ. -— [ἡ ἐχοιέίτο nil variant libri: fed ϑεμάλιον cnm 
Vré&no eorrexit Cafaub. Mendofe SsusJuovy ed. 1. confen- 
tientibus codicibus. χαταβολὰν, initium, fundamentum, 
Sic (zepius.in facris fcripturis πρὸ καταβολῆς κόσμου lo- 
hann. 17, 24. & alibi; ἀπὸ καταβολῆς κόσμου Matth, 13, 
35. pro quo gracus P(almorum interpres Pfalm. 77, 2. 
ex" ἀρχῆς habet. 

Verf. 3. τοὺς κατὰ πλέον πλούτῳ διαφέροντας.  — 
sForte τοὺς κατὰ πλοῦτον διαφέροντας."  REISKIVS. -— 
Mos quidem vulgatum folicitare non aufimus, quamvis 
pleonaímo illo carere poffemus, ᾿ δια φέροντας re&e edd, 
ῥιαφϑαρέντας Aug. Regii, Vef.'Fub, — 

Verf. 4. ταρασχίσται, effra&fores. Obiter hoe 
vocabulum Polybio vindicavit Weffeling. ad Diodor. lib. T, 
€. 00. p, 102. idque jam olim ad oram fui libri noteverat 
Rcaliger. "Terminationem ;sr46, pro ;rqc, requirit ans 
logia. Vt enim s wr/gi eft κτίστης, fic σχίφτης à σχίζας 
& vegera/rrti a ταρασχίζα , qua verbo Arrianus vtitup 

in 


AD POLY. ΧΙ, 4. 6, 141 


in hiftor. Indic. c. 24. p. 340. παρασχίζειν ξύλα, /tcare, Vete. 
fundere ligna. — Magis alils in ufu eit uarxcx/éw, eadem 
notione; fed compofita ex παροὶ prs ceceris amat Poly« 
bius. Ád παρασχίστας autem intelligi confentaneum eft 
τῶν Jugsy; quam in fententiam etiam Gronovius in No. 
tis msstis ϑυροσχίτοι (Jupesyíaros debuerat) legendum 
h. 1, füfpicatus erat: fed non opus eft illa novatione , &. 
ses fans perfe intelligitur. κατέσχισαν τὰς ϑύρας apud 
Demotth. adv. Midiam p. $40. ed. Rei(kii, eft januam fitt« 
dexda effregerusi ; (quamquam Reifkio id nihil aiiud de» 
notare vifüm erat, nifi detralebant figna a foribus, qui- 
bus fignis veteres loco ferarum utebantur.) fimilitbr xa- 
τασχίααντερ Tac, τύλας apud Arriam, de Exped. Alexand. 
lib. IL extr. & τὸν μοχλὸν ὅτῳ ἄχετο ἡ πύλη κατασχι 
σαντες, apud eumdem ibid. lib. VI. c. 10, p. 246. Arriani 
haec locsin Notis mssti$ ad Polyb. adnotaverat Gronov. 
Mirum vero e£ videre, quam in partem in interpretan 
do vocabulo, de quo sgimus, fe torferit Reifkius; qui, 
de obícuritate ejus immerito conqueftus, eo taüdem de- 
lapfus eft, ut fibi admodum verifimile effe diceret, voca- 
bulum latinum parricida in hoc graco deliteftere. —Ef- 
fratiorem defignari, jam olim perfpectiffime Cafaubonus 
viderat. Toupius Emendd. in Suidam Part, HII. p. 396. edit. 
Lipfient ad vocem "Pax/ce, ubi etiam vocsb. ῥαχιστὴσ 
adfertur, quod per xA«(wy Suidas exponit, notandam ait 
hanc vocem ῥαχιστὴς five ῥαχίτης 5 utroque enim modo 
fcribi, nam fic Schol. ad Sophocl. Ajac. vf. 56. καὶ τοὺσ 
μεγάλως καχουργοῦντας ῥαχίτας Φαμέν. Atque hinc emen- 
dandum hunc Polybii locum, nempe ῥαχίται pro vulgato 
“αρασχώται fcribendum. . Qui fi ad refellendam commo. 
difümam Weffelingii emendationem ταρασχίσται aliquid 
aliud adtuliffet, preterquam quod /uam emendationem 
efe verifimam  pracife contendit, cogitare poffemus 
«uid refponderi debeat: nunc poft ea, quae ad illam ad. 
Üfroendam protulimus, fatis effe putamus, Τουρίαῃα hu- 
K «4 jos 


Verf. 8. 


153 ^ADNOTATIONES « 


jus, quse quam fit .doCta pulcre quidem intelligimus men- 
tionem feciffe. 

Verf. 5. «d τὰν -ἀγαδείξασ. Tenuimus hoc, ut editum 
érat. αὐτὸν Aug. li«gii, Vefont. minime male, — 4bid. 
ἀῆλον. ὅτε épadis. . ὅτε ignorant codd. omnes cum ed. ἐς 
qua tamen particula necefario requirebatur, Sed pro 
δῆλον utique malimus δῆλος ἦν ὅτι" ^ 

Ferf. 8. ῥήγματα, rupturas. Quaeliverat Gronov. à im 
Notis ineditis, an τρήματα ὃ Sed nil opus videtur folici-. 
tere vulgatum. — bid. καὶ διὰ τῶν Ówmpxquadv Sup 
ὄψῳ. Poffunt ϑυρίδες intelligi ipfe ille aperturm, qug 
per vim fattze fünt.in, parietibus: fed, quoniam addit 
τῶν ὑπαρχεουσῶν, id e, qua jam erawt, qua jam fus- 
rant, videtur Polybius dicere faewas, quae ex una domo 
in aliam ducebaot,. aut finefiras, per.quas ex domo op« 
poita mitti jacula poffent. ld ἢ placet, oportebit pur- 
ticulam xej, ut fgepe aliás, nunc non conjantlive intelli 
gere, fed düizibutive,, perüim, ili 2 T 


Vet a. . Ζεῦ, 3. ᾧαφόρως axepyxcuéyas In te fimillima uti. 


Verf. 3. 


Verf. 4. .- 


Verf. 6. 


tur phraü ej; ὁμοιώτῳται ἀμωφοράντως, ἐξειργασμένον VI, 
53» 5: 

ἤν. 3.. ἐνακαβάφαιτο recepimus ex Aug. & cod. Pei, 
rec. atque id. pofcebat praecedens particula ózórs, quam- 
do, quatigs. Sic δὲ dare debuerunt. ceteri codices, im 
quibus mendofe fcribitur avaxaAdcare, quod in dysxaAM. 
earo mutayxit primus editor, idque tenuere pofteriores. . 
ζει 4. «ὡς εἰς τεὺς ϑερὺς καὶ τὸρ κρινὰς τῆς πὰ. 
λέως ὁαπάνας, Suípicati eramus .xaj τὰ xeya. Sed ἢφ 
repetenda putamus [γοναὶ οἷα preepolitio, xo] εἰς TX xod, 
Ex teneri vulgatum poteft, fic intelligendum, vae eic τοὺς 
ϑεοὺς daxdvac, καὶ τὰς xewdc. δαπάναςς 
. Ferf, 6, "Aziryov, De avaritia atque crudelitate, ασυδαν 
per íe etiam ea femina exercebat, conf, lib, XVIL e. 17, 
& Liv, XXXI. 4&8. - 


Fer. 


AD POLYB. XIII. Ó 7. 143 


Verf. 7. sa] τοῦτ᾽ ἔλεγε. Farfan qe] ἅμᾳ τοῦτ᾽ ἔλεγ8 verf, 7. 
xo] παρῆν. 

V/'stJ. 8 feqq. Ad verba ἀνέσεηεε τὴν γυνῶῶκα &c. hiec Verf. 8-10, 
adnotavit RE (SK1v8:- Sic lego & diitinguo: ἀνέστη, τὴν. 
quyaic, καὶ τεριπτύξος,"“ — Quse quid fibi velint, nog 
quidem non capimus, nifi forte voluit τὴν qvyczxo περιπτύ- 
$ac- Tum verf. 9. ad illa καὶ κατὰ μαστοὺς, ait ,aut καὶ 
τοὺς μαστοὺς, aut xgj τὰ κατὰ τοὺς μαστοὺς’ legendume 
Denique ita.pergit: ,,Sed quid fruftra laboro in emendan- 
do íutili commento, non Polybii, (non potuerunt ab illa 
ingenio tam prodigiofa pugse proficifci) fed graeculi ali-. 
emjus, cujus anilem fabellam velipía conturbata, infice- 
t&, foloeca dictio prodit. Livius etiam ejus pihil habet.* — 
Livius XXXII. 38. in ea parte hiftorig, quam Polybius. 
lib. XV1l. tra&taverat (vide XVIL 17.) de Nabidis faeva. 
avaritia loquens, generatim ícribit: quw wow cuntlaster 
costulere , fine contumelia €9 laceratione corporum Junt. ds- 
“10: quos occulere aut retrahere aliquid /w/picio fuit, im 
ferüüem. moaum. lacerati atque. extorti, Αἱ id fane non 
impedit, quo minus credamus, enucleatius a Polybio ex- 
pofita effe tyranni illius (eva inventa. Et Polybii oratio, 
qualis per temporum injuriam ad nos peryenit, turbata 
utique ac corrupta eit, & jam olim fuit; nam in eo co- 
dice, quo ufus eft compilator Eclogarum Valefianarum, - 
eodem modo legebantur greca, quo in Excerptis anti- 
quis exhibentur; ita, ut ex codice Peirefciano, in quo ea- 
dem narratio inter Eclogas de Virtutibus & Vitiis conti» 
nébatur, nullam varietatem lectionis excerpere Valefius 
potuerit. .Sed non idcirco fatis cauffae habuit Reif kius, 
cur totam hanc narrationem futile commentum effe re« 
centioris alicujus grseculi contenderet. Emendstiones, 
quas Caíaubonus greco contextui adtulit, tenuimus, 
quamvis nec veritatem earum prgeftare aufimus, nec fig. 
ceteroquin fatis integram emendatamque orationem püe 
temus. Inlatina verfione nonnihil receffirgus ab ea fentens 
tis, quam doctus ille interpres expreffit, Sed inloco dif. 

K 4 ficili 


144 : ADNOTATIONES . 


Vuf.t- o, ficili ipfam Cafauboni verfionem adpof(uiífe juvabit, wt eam 
" eum nofítra conferre eruditus lector poiüt. Sic igitur 


ille: Tum autem tyrannus, abi e Jede fua mulurem exci- 
taffet , per. Jpsciem comstans. dextram prelumdens, utraque 
mass coliocutorem amplellebatur, ac paullatims ad peius 
üdmovebat. Erant autem illi cubiti δὲ brachia ferrei cia- 
vis plena, ques ve/lis occuiltabat : fimtlitee etiam in mam- 
mis ínfixos habuit clavos. Quando igitur brachia impref- 
ftrat dorjo snulicris, mox organis quibu/dam attracium.. 
éntendebat , 89 paullatim. ad mammas adducens, ew, qui 


| premebatur omne genus. voces. cogebat edere. Scaiger 


Cep, VIiI.: 


Verf. 2. . 


σεν. 10. προσήρεισε τὰς χιᾶρας (cribendum putaverat pro 
τοῖς χερσὶ), ὅς ἑλκομένων pro áAxéueyey, [τ verfione ver. 
borum πᾶσαν φωνὴν τροΐεσϑοι deleta verba, omnia aperi- 
y£, velinus, quie noB opus erat edjicere, Particularurm : 
ἐπειδὰν δὲ ὅταν conítruCtio cum verbo io. iudicaWivo modo. 
fara utique eft, nec fcriptoribus pauio terfioribus ufitata;: 
quemadmodum poít "Thomam Magütr. p, 267. monuis 
Hoogeveen in Doctr. Particular. cap. 32. fec 3. num: 4. 
& cap. 16. fett. 14. num. 8. Sed ab eadem conftru&tione. 
particule ὅταν non omnino abhorruiffe ftylum Polybii, 
difcimus ex IV. 32, $ 14. ad quem locum adnotati bic lo- . 
cus debuit, in quo nuuc ver(amur. 


| CAPVT VII, — 
Perf. 2. ὁδοιδόκους. viarum infidiatoreg, qui in via 
excipiunt viatores. . Suidas, hunc ipfum fortaffe Polybii 
locum refpiciens , 'Odétióónoc, ait, ὁ dv τοῖς ὁδοῖς πανοῦροε 
eec κλώψ ἤγουμ λῃστής.. Cum ὁδοιδρχοὺς vulgo. ἀξυτόνως 
εἴπει editum, ὁδοιδόχους . penacute fcripfimus, monente. 
Reifkio. — hid. τῶν ἐξ τῆς ῥχοιουργίας λυσιτελῶν. “Ὁ 
»ἕπ msto erat ληᾳσίπελῶς,, corrupte. Poilit tanien & Av 
σιτελαῶν legi; reCtius fortaíle,* vaLEsrvs. — n pri- 
sna viri docti emendatione adquiefcepdum putavimus, Sie 
φύγιστα λυσιτελῇ 1V. 38, & 4 ἮΝ 


εν. 


AD ΒΟΣῈΒ. XII 7. B. 9. 344- 


P 
Ῥω 3. ἐκ τῆς τυραυνικῆς πποστάσεωᾳ, — Forte ver, 3, 

x τῶν TupuyyimEy ἱττοστασίων. Nam τὰ ἑτποστάσια di. 
untur, non ἡ íxsécraci;, ut ἡ ὑπόστασις.“ REISKIVS. — 
It vocabula στάσις ἥττων, & ἱππόστασις, diferte agnofcit 
'ollux 1. 184. 

"Ferf. 4. vosvQu dà πκεισϑέντος καὶ wod£xurog τὸ προ. Verf. & 
ιρημένον. In ipfius Valefii editione Parifina eft τοῦτο 
à, quod Gronovius in τούτου δὲ mutavit. Poterat vero 
tiam, ut Reifkius monuit, τοῦτο teneri, & deinde σοῦ 
posipynóévou fcribi: idque re&ius videtur. 


CAPV T IX, Cap. TX, | 

Fragmenta, qua hoc capite comprebendere vifümArgumea- 
ft, Vrfinus jam collegerat, ὅς poít eum Cafanbanus ex. 
ibuit in Polybii Fragmentis, excepto illo verf. 2. quod 
1 Fragmebtorum fpicilegio notavit Valefius. De his 
ragmentis difputavimus ante aliquot annos in Emendd. ὅς 
Jbfervv. in Suidam p. 13 feqq. qua-ex!difputetione, quen. 
d illoftrandum hoc caput maxime facere videntur, excer- 
ere juvabit. Intelligitur nempe ex his Fragmentis inter 
» collatis, expofui(fe hoc libro Polybium expeditionem ah 
fatiocho Magno, biennio poftquam pacatis rebus füperio- 
is Afize victor domum redierat, (Polyb. XT. 34.) rurfug.. 
pe biennio ante initam cum Philippo focietetem adver- 
1s pupillum Aegypti regem, Ptolemzum Epiphanem, 
XV. 26.) δὲ vani "rabia partem, qua fisui Perfico adj, 
rt, fa(ceptam; qua occafione copiofe, ut folet, de i 
tiam illa regione deferuiffe fcriptorem noftrum adparet, 
hus expeditio Antiochi in Arabiam eo magis notanda 
ft, quoniam ejus mémoriam apud nullum alium fcripto. 
em, quod quidem fciamus, confervatam habemus. | 

Verf. 1. Xax]gvía. Atene vocat Gerrzeorum regio. Verf, ἢ 
em Plinius VI. 28, 32. qui tamen ibidem, paulo ante, a 
ierrais diftinguit Chatemos. Attenen ab" Ax]o κώμῃ Ptole» 
zi namen habere, monuit Harduin. ad Plin. l, c, 


Pid. 


Verf. 1. 


Verf. 3. 


146 AUNOTATIONES 


ΙΔ... Τεῤῥᾳίων. Gerrha, urbs .Arablz felicis, fail 
procul a Perfico finu fita; de qua preter Plinium eociu 
lendus inprimis Strabo iib, XVl. p. 266. & p. 775. tum 
Agatharchides apud Photium p. 746 teq, ed, Floefeh. Dio. 
dorus Sicul. Ill. 42. ibique Weffelingias, δὲ, quem Wef- 
felingius etiam laudavic, Bocharcus in Geogr. Saor. Part, 
K lib IV. cap. 8. lllins urbis cives, Gerrkai, origime. 
€haldeei, e Babylonia olim profugi, mercaturam portifii. 
mum exercebant, aromata reliquasque Arabige merces in 
Syriam & in alias regiones, partim terreftri itinere, par. 
fim navibus adverfo Euphrate, tranfportantes, Inde & 
Óópibus & frequettia hominum aucti; magnam regionis 
eircumjacentis partem fua fub poteftate tenueruht; & re. 
gionem ,-per (e quidem fterilem, vicis frequentarunt, at 
que turribus, quibus turribus, fi ita res ferret, in tuta 
collocari opes atque divitize po/fent. 

" δά. διὰ τὸ εὔκαιρον, vel dd τὴν εὐκαιρίαν, 
Propter. fitus. commoditatem interpretatus erat Stephani 
interpres. Nos, licet non fimus nefcii, poffe hano . vim el 
vocabulo ineffe, cum ob ea quee modo dicta funt, & qua» 
ex ipfis etiam hujus fragmenti verbis intelliguntur, tum 
ob reliquum frequentifümum Polybii ufum, opuieutiam. 
pofuimus, 

dbid. ἔστε dà τῆς Ἐρυϑρᾶρ ϑαλάσσης. Vide Adnot, 
sà V. 46, 7. 

rm. 2. τῆς αὐτῆς χώρας ἀμφότεραι &c. Hoc quale 
fit, ut Sabz, non minus quam ζαδα., Ghatftmim regio. 
nis & Gerrhaorum oppidum fuiffe dicatur, id planius for- 
taffe intelligeremus, fi, que de tota ifta regione ac de 
variis Gerrhaeorum- diftrictibus Polybius fcripfit, integra 
ad nos perveniffent. Latiffime patuit apud veteres fcri. 
ptores nomen Salüeorum, δὲ pluribus Arabie nationibus 
tribuebatur: ac videtur interdum, quod in unam iftarum 
Bpationum conveniebat, ad aliam aut ad omnes fuiíTe rela: 
tum, Et de oppido Arabie felicis, cui Saba vel Saba 


nümen, minime in liquido res effe videtur. De homony- 


mia 


AD POLYB. XIIL 0. 147 


mia nominis Sa/zorun, quamquam multum abeft ut in vert. 4. 
planum adduxerit rem omnem, multa tamen diligenter 
collegit & perfípeécte monuit Bochartus in Geogr. Sacr. 

P. I. lib. IT; cap. 26. ὧν lib. IV. e. 7-& 8. : 

Perf. 3. Οἱ dà Τεῤῥοῶοι &c. Cum mendofe qapeual, Ver. 8j 
darent Suidae codices, non folum in greecis tenuit. corru- 
ptam fcripturam Küjterus, .fed etiatn in latina verfione ft- 
Mores poínit, immemor moniti quod jam olim Cafaubas 
nus in Polybii Fragmentis de corrigenda menda dederas. 
[n lo tamen fragmento, quod verf, 4. pofuimous, recte 
Γεοῤῥαίοεις cum Cafanbono exprefüt idem Küfterus, lice 
ibi fuperiores omnes Suidge editiones Tepoísuc, pariter 
per fimplicem literam e, at penacute tamen, dediffent. - 
Eadem fcriptura, lego fimplici litera p, apud Ptole 
maseum quoque invenitur. Eamque fcripturam Bochartus, —— :;" 
memor Gerrheos origine Chaldeeos perbiberi e Babylow 
hia profugos, propius accedere monuit ad. nomen .Ger, 
quo apud Chald&eos non minus, quam apud Hebreos, ad- 
vem adpellantur. Potuerat adjicere, ne Árabum quidem 
idioma ab eodem ejufdem vocabuli ufa abhorrere.. Sed de 
ifta quidem etymologia quidquid tandem ftatueris, ufus 
:*erte ceteroquin apud. graecos 1atinosque-ícriptores: cone 
tans obtinuit, ut Γεῤῥαίους, Gerrhkacos vel Gerraos, due. 

Jici litera & fcriberent. Atque, ut ipfam Polybium eo. 
lem modo fcripfiffe credamus, füadet Stephani Bysentini 
ixéLoritas, apud quem duobus locis, que? modo vidimus, 
'adem fcriptura Polybio tribuitur. ' 

Perf. 4. Avróg μὲν παρήγίαιλε &c. — Poterat teneri. Verf. 4. 
articula γὰρ, quam habent libri. —Adtulit autem hoc 
ragmentum Stephanus, ut hoc teftimonio oftenderet, ci« 

'is nomen , qui Chatteniam incolit, Χατ)ηνὸς effe. Οἱἑἁ ve. 

urer, inquit, Xa1/5ve/. ᾿ἄδς αὐτὸς μὲν γὰρ παρήγίειλα 

βείδεσϑεμ &c. — Vbi fatis adparet, particulam el; non ad. 

*rba fcriptoris pertinere, e quo hoc fragmentum cita. 

ur, qui haud dubie idem Polybius eft, ad quem paulo. 

nte provocavit grammaticus, fed vertendam fuille, velat 
. 90 


1 


Ne. s, 


158 ^" ADMHOTATIONES 


ín illo, vel exempli gratia; quod non animadvertit Ste. 
phani interpres. . | 
Perf 5. τοῖς Γαῤῥαίοις. De nominis fcriptura conf, 
hotata ad verf. 3. — Ibid. ἐστεφάνωσαν, honoris. caufa 
donarunt. Confer Hemfterhuf. ad Ariftoph. Plut. 787. — 
did. πεντανοσίοις ἀργυρίου vaÀavrog. 1n donis iftis etiat 


auram fuiffe, probabile facit id quod de auri copia , quam 


poffidebant Gerrheei, spud Strabonem legimus lib. XVI. 
p.718. — ibid. éx) Τύλον. Nota Tylos infula Perflei - 
finus. — ibid. σαν dà τὰ ἀρώματα &c. Verba hmc 
b connexione, in qua pots erant apud. Polybium, evulía 


effe adparet a. 


ek. . 
νεῖ 1. 


CAPVT X. mu 

Ped t, Βάδιζα, πόλις τῆς Βρεττίας. Deitae 
αἰῶ commemorandse nullus fane hoc libro locus erat, da 
Birattis eo anno, cujus res geftas libro XIII. expofuit 
Polybius, confeCue funt reliquis belli Hannibalici. Qua- 
re nullum effe dubium debet, aut Besz//ae lioc loco fuiffe 
fcribendum, quemadmodum in feqnenti fragmiento τοῦθ 
dant libri, sut Bpsr7;ayzc, ut I. 56, 3. IX. 27, 1t. . Vide 
fdnot. ad XT. 7, 1. Ceterum obicurum utique oppidi 
nomen Βάδιζα, δὲ haud dubie corruptum; nec tamen ita, 
ut veri veftigium nullo prorfus pa&o, & ne probabili qui- 
dem ulla ratione inveniri poffit. Sane fi coutuleris Liv, 
XXX. 19. haud fere dubitabis, illud oppidum hoc loco 
dixiffe Polybium, cui Zeidi& (in nominativo plurali y 
Domen eft in Livianis codicibus, cujus ejufdem nominie 
veftigiun ad hunc diem in Jifigniasto füpereffe creditur) 
ut monuit Cluver. 1tal. Antiq. lib. 1V. p. 1317.  Confen; 
siam, BDefidias, Clampetiam , aliasque Bruttiorum utbes 
& Poenis ud Romanos ea tempe[láte defeciffe, Livius pro 
dit 1. c. Neque vero turbare nos debet, quod ad eonfüe 
les anni ab V. C. $51. eam rem Livius refert: primum 
enin nihil magnopere mirum videri debet, fi uno anng 
difierupt inter fe. idemtidem Romanus Grascusque fcriptor j 

deinde 





AP POLYB XIIL 9. 10, |. 159 


leinde varo ficut  Clampetia Confentientisque in rebus 


'tiam fuperioris anni mentionem fecit Livius, (XXIX. 


)&-) fic in ejufdem auni füperioris $50 rebus hujus pariter : 


ppidi, de quo nunc quaerimus, mentionem Polybius fa- 
'ere potuit. 

εν. Δ. Δαμτέτεια. Hzc eadem Clampetia eft, de 
|d& modo diximus, ut perfpe&te contra Cluverum δ. 
ius ad Melam lib. II. c. 4. p. 725. ed. Abrah. Gronovii, 
ἧς Cellarius in Géogr. antiq. II. 9. p. 913 & 915. monue: 
unt. 

Verf. 4. "Daf/n , πόλις Κρήτης. Rerum Creticarum 
pentionem factam vidimus cap. 5. hujus libri XIII. 

Verf. 6 fqq. Ex hifce Fragmentis intelligi par eft, 
Philippum boc anno bellum in. Thracia geíliffe, cujua bel- 


Verf. δ. 


Verf. ὦ 


Vet. 6, 


* 


i memoris eum ha parte hiftotisrum dors penu ἴῃ. 


ercidib 


Nerf. 9. Καβύλη. "Vide Cellar. 1I. 15. P 1328. 
Ad hoc Caput referendum denique etiam videtur illud 


'ragmentum de Zeme/is urbe, quod ex Stephano Byzan- 
ino exhibuimus in Spicilegie Reliquiarum ex lib. XIII, 
lom. V. p. 39 


 ADNO. 


Verf. $ 


Ao ADNOTATIONES 
44e 4e HEU 0-0] Ie 0-0- 4 3) 349-05:0- P 9 


ADNOTATIONES 


A D 


 POLYBII HISTORIARVM 


eitaiansim 
Lib. XIV. 


Cap. Y. 
Vett. 1. 


γαῖ 3) 


LI BR I XIV. 
RELIQVIAS: 


CAPVT L 


εν 1. (y εὖν ὕστατοι; Cm. Servilius Capio & ἃ, 

Servilius Geminus , Confules A. V. κει. Vie 
de Liv. XXX. 1. & tum cap. 3 δὲ feqq, ejufdem libri; 
confer Appiani Hiftor. Punic..cap. 18 feqq. 

Perf 4. οὐδὲ τῆς κατὰ τὸν Θύφακα.. Tj perperam 
carent Reg. F. G, Vef, Tub. Σύφακα cum Vtíno cot- 
rexit Cafaubonus, & hoc loco & deinde quoties occurrit 
hoc nomen. Quod autem idem Vríinus ait, conftanter in 
fuo vetere libro fic Xofaxx per v fcribi, mirari fubit, 
quoniam in Zo. per o libri noftri ad unum omnes, δὲ 
in his vetuftiffuunus Vrbinas codex, tum etiam Reg. E. 
(qui habet rurfus Excerpta antiqua quotquot ex lib. XIV, 
Polybii fuperfunt, quem codicem ex vetuftiffimo ac prb» 
batiffimo libro defcriptum cognovimus) conftanter confens 
tiunt. Nuíquam Vrfini codicem a confentiente noftrorum 
omnium fcriptura diícedentem obfervavimus. Quare five 
ipfius Vrfini precipitantia five typothetde culpa erratum 
effe in illis Vrfini verbis fufpicamur, & fcribere Vrfinum 
voluiífe debuiffeve putamus, conflanter Σύφ. fcribendum, 
licet conflanter XoQ. habeat vetus liber. Poterat autem 
debueratque fortaffe teneri illa fcriptura pero, Zó(a£g, 
Σόφακα &c. cum propter ipfum hunc confenfum codi- 

Cum, 


AD »OLYB. XIV.. I. 36r 


im quoniam vocalis y, qua in hóc nomine Roma- 
ores uti folent, squivalet vocali s, pro « brevi 
Ailime ogticron ponunt Greci; v. οὐ Πόπλιος pre 
& fexcenta id genus alia. 

. 4. τῆς παιδίσκης αὐτὸν ἤδη κόρον ἔχειν. Sic 
' Vrfino edidit Cafaub. & fic habet Reg; G. Cetgri 
ὑτῶν, perperam. Puelja, quàm dicit; filia er&t 
ilis, Gifconis filii. Liv. XXIX; 23. Appian. Punic, 
. infra; c, 7, 6: Namem' ei. Sophoni/ba vel Sopho- 

. Liv. XXX. 12. Appian. Pun. c. 27. — Jbid. 
i& Φοίνικας. Articulus: τοὺς deerat vulgo ; fecepi- 
Xeg. E. fed idem. codex perperam dein caret ᾧ,» 
1014. ἁψικορίαν:. Citavit bunc locum Suidas, ad 
ἢ vocab. 


EEMEEMMEDR 
a —— ——— 


Verf. 3. 


Vetf. 4. 


. $i κατοῤῥωδέϊν. Μεπάοίε παταβῥαδᾶν ed. 1: Reg. vér. 4. 


fo 


. 6. ἄνευ jo correxit Cafaub: ex. verf. 14; übi: Vet. 6. 


»nes 430à d$ γῆς» Sed dul mendofe ἄνευ 734; 
3e; ed. 1. cum. msstis. 


. 7. τοὺς dà συνωγομ. loffa 6, ἢ, 8. τοὺς ἐκιδυνὰς Verf. 7. 


dicit. 


. 9. ὅτι δέοι re&te Cafaub. cum | Rép E: ὅτι He Verf. g. 


1m ceteris codd. — Ibid. ὧν τότε κατᾶχον: — 
ro κατέχειν cum genit. conftruitur loco accufatis 
ISKIVS, — Rara quidem utique-ea conftru&tio, 


»n exemplis caret, quorum nonnulla collegimus ad - 


Prooem; c; 9. Ádnot. p. 120 fq. 

f. 10. τῆς ἐπιβολῆς. Carent τῆς Reg; F. G, Vefi 
512. sU γιγνομένους οὗ γενομένου unus Reg. E: 
. 13. óc dà καὶ στρατιωτικῶν. J'emere οἷς δὲ ed; 
τῶν στρατιωτικῶν; cum articulo; voluit Reifk; 
a) στρατιώτας Vríinus; citra neceffitatem. Sufpi- 
quidem eramus καὶ στρατηγικῶν. conf; 1. 84, 6 
)h urgebimus; Liv. XXX, 4. Curs legatis, quos tits 
Syphacem,; calonum loco primos oraines Jpstfatg 
aique prudentio fervili habitu mittebat; — Ibid 
8 Hiflor. T.V IL bh σϑῆτας 


Verf. τὸ. 
Verf: 154. 
Vetf. ἐς 


üPMMEMAMER. cum. 


Verf. 13. 


Verf. 14. 


Verf. 15. - 


. 162 "ADNOTATIONES 


"o Cafanb. cum. Vrn. Vrb. & Reg. E. Corrüph 
ἑστίας ed. 1. Med. Tub. ἐστίας Aug. Reg. ΚΞ Ὁ. νεῖ. «5 
lbid. τὰς προόδους καὶ τὰς εἰσόδους. ^ Non folicitandah 
προόδους, id eít exitus. Sic & Liv. 1. c. aditus exitusqui 
omnes. conf. infra cap. 4, 10. 

Perf. 14. à δὲ περί, Verba dà περὶ defunt Reg 
F. G. νεῖ Tub. — lbid. eic μορίους, εἰς & mox περὶ ante 
asyraxicu. defunt Med. 
Verf195. ἣ δὴ καὶ μᾶϑαλον. Perperam ὅδ xa] pA 
λον ed. 1. cum msstis, ita quidetn, ut ἤδη ad praecedentis 
referant, & poft eam vocem inferto pun&o diftinguant 
orationem. Hine Cafaub. ex conje&. adjectó pronomine i 
fic edidit περὶ πεντακισμυρίους ἤδη. ἣ καὶ Αἴδλον &c. 
Pratulimus nos quidem fimpliciffimam emendandi ratio. 


' pem, ἃ Reifklo prtopofitam. --- 194. Verbum ἔχι 


Verf, 3. 


perperam deeft Reg. F. G. Vet. Tub. — Ibid. ἐμπυριὸμόν. 
Non afpernatur hoc vocabulum Polybius, quamquam 
damnatum a Phrynicho Grámmatico p. 148. conf. Iunger. 
mann. ad Polluc. IX. 156. Idem vocab. habes infra cap. 4. 
6. — lbid. διὰ τὸ τοὺς Νομάδας. Articulum τὸ ignorat 
ed. 1. cum msstis; reCte cum Vrfino adjecit Cafaubonusg 
«- lbid. πρὸς τὸς σκηνοτ. τὰς caret Reg. Fi 


CAPV T II. 


Perf. x. Σκιπίων, Gronovius edidit pro Σαυχαίων, 
quod h.l. dabant ed. 1. 2. & mssti. Πουβλίῳ eft in on 
ed. 1. quod nullus noftrorum codicum agnofcit. 

Verf. 2. κατεσκεύαςξ ταύταις. Ἐοτίλη κατεσκ. ἐπ} vad 
ταῖς. Si verum eft ταύταις abfque przepofitione, intelli 
gi debebit pro iWis, im illarum (navium) ufum, id ef 
qua in navibus erigerentur. cf, c. 10, 9. 

Perf. 3. κατελάβετο. Mendofe κατελάμπετο Reg. K 
fprtaffe κατελαμβάνετο debuerat. — bid. διετάφρευε πο 
λυτίμως. —  ,Aut πολυτελῶς legendum eft, aut Φιλοτι 
pue. vide p. 966. 27. [XV. 5, 6.1  Szepe Diodorus Sicu 
Jus, quod vel index docet, πολυτελῶς pro Φιλοτίκως ufus 

Pp 


- --——- - .—— EE n md. and 


gets ffudiofe; düigenter, operofe y mirifice. wurüE1v8, 


AD POLYBE, XIV. 1.2. 1.863 


e Si πολυτίμως.- ἴ6Π689, Jumtuuje interpretandum effe 
thonhit Erneítus 

ον F'erf. 4. ἐφεδρεύειν τοῖς κατὰ τὸν τῆς πράξεως καιρόνι 
Commode Cafaubonus: st prafidium /uis, in tempus quo 
aiflinata ex/equeretur , profpiceret. . Avid fi dicere voluit 
Poiybius, intercidifle nonnihil videri poteft; quod etiam 
Gronovius füfpicatus erat. Verumtamen ferendum vula 
fatum videtur; hac fententia: u£ ea,-qua per ipjum éxpt- 
ditionis tempus fieri poffent , (ícil. quee ab holttibus V-ticas 
obfeffis tentari poffent) ob/ervarent 69 rebus. fuig prafidio 
t/jent. Nec vero placet REISKi1 conje&ura: ,forte ἐφ εδρ, 

τοῖς πϑλεμίοις κατὰ &c. fubfidere vel in infidiis feaere hoz 


|i, fub. tempus exjecutiomis cladefiini €? vafri confilii de 


cafiris hoftium. comburendis: 
lbid. ἐγχειρῶν vs τῷ χάρακι.  Copülaih Ts, quam 
ignorát ed. 4. & mssti, éx conje&t. adjecit Cafaub; καὶ 


, ἀγχειρᾶν τῷ χαρ. Vrín, Poterat etiam, ut Reifkius mos 
 Buit, praecedens verbum ἐξελϑῶν in d£4AJ ὄντες mu: 


. tari: fic copula nan:erat opus: 


-— 


σι m. 


Perf. 5. ταὐτὰ κατὰ νοῦν: Sic bene Cafsub, At nee 


male ταῦτα ed. I: cum msstis; . 


' Perf. 6. ὡς αὐτὸν ἀπιέναι, ad ip/um redire: Putates 
évavyiévou ; fed nil mutamus: 

Verf. 7. ὁ ὁ Νόμας. Articulus deeft ed; 1. invitis msstis. 
s— Jbid.-mpoc τὸ συντελέϊν ἐστι. Sic edd. δὲ imssti;. non 
«ρὸς τῷ, quod voluit Scaliger. — 710,4. Σκιπίων. Rurfus 
Σχηκίων ed. 1.9. cum msstis; & fic deinde, . Ilovfuog 


ora ed. 1 EM MEE 
ἤν ὁ. κατὰ μὲν τὴν beluas: Refpexit bunc 15 


, δ᾽ Βυίθας in Ἐπίφααις, ubi tamen vett. editiones Sui- 
. dz ἐπιφάνειαν liabent; petperani. — Zbid: ἐποίει τὸ Tapas 


Im — 
vef ge 


Vel 4, 


Verf. 6; 
Vet, 6; 


Verf. ἢ 


Verf. 5; 


vÀiówy.— yfcilicet fo; πρὸ τοῦ. n &1sR; — 76. dv ἑοῖς uxs 


λιστα; Nota locutio; qua rurfus utitur nofter XVIII. 16; 
$4. Praepofitio ἦν hoc lbco, üt fsepe aliás; ab ultima lite: 


mn » vocis. rncedentis intercepta eft: vide ad Vl; jà, iii 
Ls XT 


164 JADWOTATIONES- 


XII. 40, 3: “- lbid. παρασκευάς. κατασκευὰφ unus Med, 
— Ibid. 3». ἔχεν Suidas I. c. perperam. - 
Verf. το. Verf. το. μηνύσοντες correxit Caíaub. cum Scalig. syn 
νύσαντες ed. 1. cum msstis, . 
Vef, 11. —— erf. 11. δηλώσοντας Cafaub. cum Scalig. & cod. Aug, 
δηλώσαντας ed. 1. cum cett, codd. ὠιασαῷοῦντας Suidas 
in Ἐπὶ τῶν ὑποκειμένων, ubi bunc citavit locum, 


Ver 13. -— /erj. 13. *xpaaxoydeiy. Corrupte παρασπουδᾶν ed. Te 
Reg. F. G. Vef. -— bid. ἐτικηρυκείας. irpo 
Reg E. 

Cap. lI. | CAPV T III. 

- Nef. 1. Verf. 1. προσαγπλλόμενα, προσαγπλόμενα Reg, E. Fa 

G. Vefont. 

Vef.2, — Verf.a. ἀπέχοντες correxit Cafaub. ἀτόχοντας ed. t. 
cum msetis. 


Vef.3. X Perf. 3. τύσεσϑαί τὶ reCte Cafaub. cum Vrfin. & Reg 
E. Corrupte sei9ss3a£ 7: ed. 1. cum cett. codd. — Ibid, 
εἰς ὁμαλὸν τόκον. Reifkio obtemperavimus, qui mani« 
feitum putavit, in codicum fcriptura (/sópa&oy vel ἰσόη 
paÀoy) primas duas. litera ἐσ ex przepofitione ei; perpe- 
ram iteratas effe. Quod fi quis tamen Polybio non adi 
mendum contenderit compofitum vocabulum )σ ό μα λον» 
hon pertinacius nos quidem repugnabimus; quamquam 
negari non poteít, contra analogiam effe illam vocabuli 
compofitionem. Simplici aliás vocabulo, ὁμαλὸλ TóxoN 
utitur Nofter, T. 35, 1. I. 39, 12. &c. . 

Ver. $.— Perf. 5. σαλκιγκταὶ re&e edd, cum Reg. E. oxX 
τικταὶ Aug. Reg. F. G. Vef. fed iidem mox omnes in σᾶλη 
«ιἰγκτὰς confentiunt. --- 794. σημαίνωσιν tenuimus, edi- 
tum a Gron. & Ern. & fic Reg. E. σημάνωσιν ed. I. 2e 
cum cett. codd. v 

Verf, 7. F'rf. 7. διηρεύνα. Mendofe διηρεύει uuus Reg. E. — 
Jbid. περὶ τῶν προσβολῶν. In πρεσϑειῶν confentinnt 
codices omnes: id vero mendolum elle íatis adparet, 


wpaczBelw» aut spec βάσεων füferat Reifking Et autem 
προσβολὴν, 


πον ——Á "M 


—— 0 “ὦ —À —— 
a 


P 


AD' POLYB. XIV. 3. 3. 4 164 
amr ———. 


Φρισβολὴ, aditus, tum adgreffio, &, per metonytmiam, vet ^ 
eü pars, is locus, unde facilius adgre[fio fieri poteft. Cap. 

[. 13. τὰς προόδους καὶ τὰς εἰσόδους dixerat: mec vero 
epus erat, ut eifdem prorfus nunc verbis uteretur. προσ- 
Boa» propius ad feripturam codicum accedit, quam «o. 
ρειῶν, quod ex conjeCt. pofuit Cafanbonus. Vrfinus, fer- 
vaus veg) τῶν πρεσβειῶν, íequentia corrigenda putavit, 
καὶ TX περὶ τῶν εἰσόδων (cribere jubens. — bid. τῷ Mac- 
σανώσσψ. Articulum ignorat Reg. E. non male, Nomen 
viri duplici utrimque litera c fcribunt nunc codices omnes, : - 
fed circumflexum accentum in ultima i ponunt Aug. Reg. 

F. G. cum ed. I, 


CA PVT I V. . εν. IV. 


Verf. τι χρείαν αὐτῷ correxit Cafaub. αὐτῶν ed. 1. verf, x, 
Cum msstis. — 7014. προῆγε τεῦχε idem cum Scalig. Per- 
peram προσῆγεν ed. 1. cum msstis. 

Perf. 3. εἰκῆ.. Corrupte ὥναι Reg. E. Mox idem με- verf. $ 
φζαβολὰς pro ἐκιβολάς; nam ex optimo quidem & vetu- 
fiffimo libro, fed a negligentiffitno imperitiffimoque ho- 
mine deícriptus is codex ett. 

F'erf. 4. στρατιὰν debetur Cafaubono. στρατείαν ed. t. Verf. 4, 
Aug. Reg. F. G. Vef. tonf. 10,3. στρατίαν Reg. E. - — 


Jbid. ἐμβάλωσι edd, cum Reg. G. putamus & Med. 


Verf. 5. σφᾶς. oic Reg. E. cum Aug. qui ic con. Vet n 


— fanter fcribit; — Jbid. προσέβαλον. προσέβαλον Reg. E. 


Verf. 6. ἐμτυρισμὸν Cafaub. cum Vrfin. & Aug. conf. Verf, 6. 

esp, 1, 15. Mendofe φμτειρισμὸν h. l. ed. 1; Reg. E. F. G.. 
Vef. Tub. — bid. κατεσκευασμ, correxit Gron. ὅς fic 
Aug, & Reg; E. Mendofe κατασχευασμένης ed, 1. 2. cum 

cett. codd. 

Verf. 1. ταὺς αὐτοῦ στρατ. Cafaüb, ctf Vrfn. Aug. Verf. $5 
Reg.E. τοὺς αὐτοὺς στρατ. ed. s. Reg. F. G. Vef. per- IL 
peram. - 

Verf. 8. συνυτπτευσεέ fcripfimus cum augmento: verf. 8. 
ferbi, Mendoís σσνεπόκτευσε ed. t. cum- msstis. «vv»: 
᾿ L 3 ὑπόττευ. - 


. Adque rurfus in τῷ πυρὶ waraAq(QOevrac mutavit Gronov, ἡ 


. ἀμπρήσϑησαν Reg. V. Tub. — bid. πάντες εἰς τούς. eig. 


ver. 1. 


Vela . 


Vf, f. 


166. , ADNOTATIONES . 


ὑπό zrsUcs, correxit Cafaub. quod & ipfum, teneri. pote 


erat, abíque augmento. Ceterum vx & ex in mastis fa. 


cilime confunduntur, eh fimillimum fcripturge nexum, . 


Cafauboni emendationem confirmat id quod mox fequi, 
tur, ἀνυποχρήτως. 

Perf. 9, ἀκμὴν ἔτι, Nil impedit, 4πα. minus dag. par- 
' ticulas conjunttas fic a Polybio fuiffe putemus, ficut XV, 
6, 6. nec opus eft ut cum Wittero ad Thomam Mag. p, 
$19. eliminandam partic. ὅτι ftatuamus. 

Verf. 10. τερικαταληφϑέντες fcripfimus cnm Med. 
Rcg. E. & Reg. G. ldque ipfum perfpeCte cum Gronoviq 
viderat ReifHius, exponens undique deprehepfi δ] oppre[R, 

ut effugere nequirent. vide XV. 9, 10. XVI. 2, 8. Idem 
verius Polybio reltituimus IV. 63, 10. Hoc loco men- 
Qofe ed. 1. cum Ang. Reg. Εἰ Vef. Tub. (putatyus & cum 
Med. & Vrb.) dederat περικαταλειφϑέντερ». ex quo Cai 
faubonus füa auCtoritate τῷ πυρὶ καταλειφ᾽ϑέχτες fecit; 


quod ipfum tenuit Ernettus,-— Ibid. κατεπρήσϑησαν, xaf- 


omiferunt Reg. F. G. Vefont, —. Ibid. γινώσκοντες fcripfi. 


. mus cum Aug. Reg. E. F. G, Vefont. & fic folet Poly. 


hius. . γιγνώσκοντες h, 1. edd. 


CAPV T V. 
" Fej. " τῆς ἐξαιρομένης Φλογὸς, flamma fusfum f 
attolientis. Sic eportuic. ἐξαίρω » Don ἐξαιρέω, eft fur. 
Jum £ollo , excita, Sic. κονιορτὸν ἐξαμρόμενον IIf. 65, ^. 


Eodegique modo hic. correttam vulgatam, feripturam ' 9 


Scaligero videmus. — Ibid. ἐξαγτῆς.  Mendofe ἐξ αὐτοῖς 
Reg. E. 
Fej 3 ἐνέβαλε. ἐνέβαλε Reg. Ἐς 


Perf. 5, αὐτόϑεν εὐθέως. Interpofito commate fep: 


yata bec erant in ed. 1. 2. 3. & in msstis noftris. Diftin. 
€tiogem fuftulit Erneftus, monitus a RE1S&10, docente 
wird ty. δῶν efie unam cohgerentem. neque divellen, 

dam 


An ?QXYM XiV. 4: 5. Ó, X67. 


dat complexionem verborum » Üignificantem ffatim e ve- Verf. 4. 
ftigio.* — Sic XI. 9, 6. & alibi. — bid. ἐκ τῆς τῶν TQ- 
λεμίων ἐπιβουλῆς. — τῶν, quod deerat vulgo, inferuimus- 
cum Med. & Reg. E. ἐπιβολῆς babet gnus Reg. ᾿ς 

Perf. 7. Vrxwu. Sic omnes recte dederunt verf. 10. — Verf. 7; 
wNam cur equites feorim nominaret, & paullo poft vi- 
rag, quafi viri ili non effent, mediis interjectis amima- 
bus oserariis. ἵπποι füot equi bellatores, τὰ ὑποζύγια funt 
ftgui operarii aut J*gales, item fu, αβηὶ. 6 REISKIVS, . 
-— Poterat addere , boves, 

Ferf. 8. εὐγχυσιν, re&e Cafanb. cum Vrfin. & Aug, Verf 8. 
εὔγχησιν Reg. E. G. σύγχυσιν ed. :. Reg. F. Vef. Tub. 


Ζεῦ, 10. ἀτυχῶς. ἀτεχνῶς Reg. E. Verf. 16, 
Ζῇ 12. Φόβου caret Reg. E. ᾿ Ver. 12, 
Ζεῦ 13. ἱκανὸῃ ὄν. lgayóv ἦν Scalig. Verf 13. 


Verf. 15. διειργασμένμν. — Forte v] Διί εἰργασμέ- Verf.1$, 
I. REISK. — Speciofe, nec tamen vere. Nam & aliás 
'odem verbo compofito pro fimplici utitur Nofter i velt 


IL 73, 1. IV. 22, τὶ 


CAPV T VE: ' Cep. Vi 


αν. 1. OV: μὴν ἀλλὰ ὅτε. Ante hoc caput figwa ἀξά; Verf. τ 

M pofüings, Guibelmum Xylandrum fecuti, qui ad 
ram verfionis gerganicge perfpe&e monuit, deeífe h. 1. 
articolam aliquam nayrationis, ex Livio fnpplendam. Nem, 
e numerum. caforum, & pauca alia, quz Livius habet lib. 
XX, c, 6 fq, & Appian. Punic. c. 23 fq. przetermifit Epí- 
x»mator. Confer mox ad verf. 2. — 7914. ἐκιγενομένηᾳ 
Xte Cafaub. cum Vrfino,. Mendofe éxeryouésqc ed. t«. 
im msstis. 

Verf. 3. supraluv. τῇ τῆς πόλεως ὀχυρότητι, confifus να ὦ 
vidi munitions, — ,,Cujafnam ? Quo Hafdrubalfe rece- — ^ 
'rat, Sed videntur quasdam explendz narrationi rerum. 
fiarum neceffaria ἢ. 1. ab Epitomatore omiífa effe.* 

L1SKI V8, ^» Láviug XXx. ι Hafdrubal «x fuga . Cun 
L4 pawis, 


Verf. 4. 


Nerf. 6. 


Ver. 7. 


ef δι 


368 ᾿ ADNOTATIONES - 


paucis, /frorum urbem proximam petierat.  Ejas urbis 
nomen z4ndan; prodidit Appianus Punic. cap. 24. 

F'erf. 3. διασεσωσμένων reCte Cafaub. cum Reg. E. 
διεσωσμέναμ ed. 1. cum cett, codd. — bid. οὐχ ἐλάτγους. 
Quo paCto ferri hec poflit, haud adparet, Alia ratio eft 
cap. 7, 9. Ceterutn in numero convenit Livins XXX. 6, 
nec diflentit Appianus l. c. . 

Verf. $5. ἀφῆκε. ἐφῆκε Reg. E. male. — Zbid. ἐπα νι 
ἥκει. — Poffit fortafle ferri hoc, quoniam verbo ἥκω, in 
pratentis temporis forma, notione praeteriti utuntur atti, 
οἱ quidem inprimis fcriptores, fed & reliqui Greci. Vide 
Schol. Euripid. ad Hecub, vf.1, Quare & imperfectum 
ἧκον notione praeteriti plusquamperfe&ti ufurpari folet, ut 
monuimus ad 1V. 68, 4. 

Ver / 6. παλιντρόπου rete Cafaub, cum Vrfí. & Aug. 
τάλιν τρύπου ed. 1. cum cett. codd, 

Perf.3. τὴν ἄκραν τὴν πρὸς ἕω οὔφαν τῆς Ἰτύχης. 
Vulgatum προσοῦφαν afterifco, ut fufpe&tum, notaverat 
Cafaubonus, interpretatus im colle qué Pticg: émiminet, Li- 
vius XXIX. 35. Caftra hiberna in promontorio, [id gre- 
ce ἄχρα eft] quod tenwi jwgo continenti adhaerens, in ali- 
quanium maris fpatium extenditur , communtit. Ea caftra 
ad poítétitatem etiam nobilitata fünt, & nomeu caffra 
Cornelia vel Cozneliana gellerunt; quee ad orientem P'tit 
fuiffe,-ex fcriptorum veterum teftimoniis, a Cellario in 
Geogr. Antiq. lib. IV. c. 4. p. m, 154. collectis, fatis ad- 
paret, ἈΡ his diftinguendus ille co/fis, cujus mentioner 
Polybius fupra cap. 2, 3. ferit, qui magis verfus meri- 
dier; Vticee fitus fuiffe videtur. — Jbid. ταῖς vavr. dvyag, 
Articulum temere omiffum a Cafsub. & feqq. reftituimug 
e ed. τ. & msstis, 

Perf. 8, ὅσον οὐκ ἤδη. conf. ad II. 4t, 14. & ad II, 

4.4. — bid. τελέως ἐκελαγᾶς ἦσαν. Perfpe&e fic 
Vrüngs corrigere juífit, cui obtemperavit Cafaub. τὴ 
δέος ἐππλι ed, 1. cum msstis omuibus, preter Reg. E, 
qui propius κα veritatem τὰ db ὡς ἐκπλι habet, re 

&à 





AD POLT. XIV. 6. 7, 169 


Δ & Δ jam fiepius confafas a librariis vidimus. Non.pla 
cet Reifkius, dix τὸ déog fufpieans, quod vertit sets 
exflernati. 

Perf. το. τῆς ἐν ἐκείνῳ. ἐν perperam deeft ed. &. 
& Reg. F. G. 

Ferf. 32. πλησίον. Firmare hanc Vrfini emendatio. 
nem videtur Livius XXX. 7. nomen quidem oppidi ta: 
cens, fed ita fcribens: Syphax olo silium ferme inde 
Jpatio loco communito confedit, Vrfini inventum impre« 


bavit Scaliger, vulgatam fcripturam defendens, neíci. . 


mus qua fententia; forfan píurimsm vel lomgiffime intel 
lexit ton longius, quemadmodum. minimum vel ad mini, 
sium dicimus pro sos minus. Potueras etiam fufpicari 
μετὰ πλείστων, cum maximo fuorum mumero. — bid. 
ἐπεκράτησεν reCte Cafaub. cum Aug. & Reg. E.  éraxp&- 
1702 ed. 1. Reg. F. 6, Vef, 

Verf. 13. συνάψοντος cum Scalig. correxit Caíaub, 

συνάψαντος ed. 1. cum msstis. 


CAPVT VII, 


* Perf. x. Pro τῶν Ῥωμαΐων temere & contra codicum 
orenium fidem habet τῶν δυνάμεων ed. 1. — Ibid. In 


Vesf. 13. 


Cap. VII, 


Verf, Σ᾿. 


ἐγίγνετο confentiunt edd. & mssti, przter Reg, E. inqua 


eft ἐγένετο. — bid. στρατιὰν Cafaub. & feqq. ar pae 
φείαν ed. 1. cum msstis, non male, conf. c. 10, 3. & 
c. 4, 4. — lbid. ἐξῆγε τὰς δυνάμεις, fcil. ex hibernis, 
Nam primo vere gefta erant ea, qua modo expofita 
funt. 

Fej. 2. νείμας τὸ τῶν λαφύρων. Codicum fcriptu. 
ram, veiuxg τῶν λαφύρων, defendit REISK1vs. — ,vé. 
pev τῶν λαφύρων, ait, eft prada partem difiribuere, “ 
—- Paulo durior tamen & infolentior illa ellipfis videtur; 
& fimpliciter Livius XXX. ἡ. prada, ait, militibus con 
ceffa efi. Sed ad Reifkii fententiam videri poteft Appia, 
nus accedere, Pun. 23. dpicréix τῷ στρατῷ d(adídou, xo) 
τῶν λαφύρων và ἀξιολφγώτατα ἐς Ῥώμην ἔξεμηε. conf, 

L 4 Polyh, 


Verf. δι 


5: ; ADNOTATIONES. 


— s, Polyb.3ofra c, 10, 2. — Ibid. τοὺς ἀμπέρους. . Cüm. ez 
— ed. τ. & Aug. intellexiffet παικκινα, in libris effe τοὺς 
μὲν ἐμπόρους, hac notavit ad hunc locum:  ,Videtug 
hic aliquid deeffe, ad hanc fere fententiam: τοὺς μὲν avpx- . 
φιώτας προσηρτήσατο, mülites quidem [ibi .obfiringsbat o 
vel etiam-éxAoUriQa, ditabat; τοὺς δ᾽ ἐμπόρους ἐξαπέστει», 
λὲ λυσιτελῶρ, mercatores autem e cafiris domum redeun-- 
9es emagso cum (ucro abyoivit, h. e, in caufa erat, cur. illi 
cum magno lucro polfent callris excedere. — , 
Verf. 3. Fej. 4. καλῆρ γάρ. καλῆς γε Reg. E. perperam. — 
Did. τῆς ὑπὲρ τῶν ὕλαν. ὑπὲρ deeít vulgo, fed oppor, 
tune-dedit Reg. E. δὲ Med. 
Ver. $..—— Pes. 5. ἐπέστησαν. Perperam ἀπέστησαν Reg. E... -- 
Nerf. 6. - Verf. 6. Tío wodd(exsc. conf. ad cap. 1, 4. — — Ibid, — 
"AscdpevBov reftituimus ex ed. 1. δὲ qmsstis: eaque forma, 
in genitivo cafü conítanter utitur l'olybius, ι᾿Ασδρούβᾳ- 
Cafaub. faa autoritate. — Jbid. τοῦ ατρατηγρῦ. Serwvan- 
dum duximus articulum, quem ex conject. adjecit Cafaub.. 
cum ignorarent eum mssti & ed. 1. — Jbiu. λιπορούσης, 
μέν εἰν. Sic Cafaub. & feqq. cum Vrflno. ouai, «uod. 
eft in libris, defendit.Reifkius, hac fententia, si fallor, 
ut con/entaneum, eff. uxorem facere, ut muliebre ingenium 
 Mecebat, Sed tum καὶ, quod fequitur, delenaum eífe 
monet. 
να. Vepf. 1. ἀπήγίελλον. Quis nunciavit? Non ipfi, puta 
mus: fed duces Poenorum, aut íama. ta, nifi quid ture 
batum eft, imperfopaliter accipiendum erit hoc verbum. 
Verf. 9, Verf. 9. περὶ τὰ Μεγάλα πεδία καλούμενα. Sic & Liv, 
XXX. 8. in Magnos (ita vocant) campos. 


Cap Vll CAPV T VIII. | 
Verf, 1 Verf. 1. στρατόπεδον, οεὐθέως.. Mendofe στρχατοπέδευον 
ὁμοῦ τοῖς Νομάσι xe] τοῖς εὐθέως Reg. F.G. Vef. Tub. ver:, 
bis nounnilis per errorem ex verfü prac. repetitis, quae 
sdeo in Regiis, ut mendofía, punCtis notantur, 


Fef. 


AD. PQRhYR XIV. 1. κ8. 71 


Fir 3. τ δ ἑζῆς. τῆς Q ἑξῆς ed, v. invitis msstis. 
e— ρα, καὶ προθέμενος τοὺς ἱπεέας, ἐν ἑπτὰ σταδίοις 
παρενέβαλε, Sic Vrb. & Reg. E. nifi quod prsepofitionem 


— 
Verf, Ü 


ὧν omittunt. Ceteri cum ed. 1. καὶ προϑέμενος ἑπτρὰ 


σταδίςις τοὺς ἱππέας, παρενέβαῦλα. ld tenuit Catüub. ad- 
jecta prepof. ἐν ante ἑττὰ, & tic interpretatus eft: βοᾷ, 
ro die i& campum degre/fus e tasuulo aciem. infiruit, equita- 
fw kofli οὐγεῖο, €9 fladia feptem ex to loco antror/um 
progredi jufJo. Sed quod fequitur, δύο dà τὰς κατὰ xó- 
δὰς ἡμέρας, μείναντες, (atis indicat,. verbum παρενέβαξλ α 
nunc.nou aciem infiruxit fignificare, fed coffra locavit: 
quod quoniam tam exiguo .&b hofte iptervallo fecit 
Scipio, necefle erat, ut, dum figerentur tentoria, egui- 
istum kofli opponeret./— Re&e vero dy preepofitio. adjecta 
8 Cafaubono eft. conf. Adnot, ad I. 39, 12, & loca ibi ci- 
txta, quibus plurima alia adjicj.poffunt, v. c. XV, 7,3. &e, 

In Reg. F. G. νεῖ, poít ἑπτὰ σταδίοις τοὺς ἱππέας imperti- 
te denuo.repetitur τοὺς ἱχτέας (ic) παρενέβαλε. 

P'rf. s. In veram fcripturam σημαίας nunc confen, 
tient omnes, qui aliás plerumque σημείας fcribere confue- 
verunt. — bid. ταύταις fcribendum —monuerat etium 
Reifkius, fed de adjiciendo artic. τὰς nil notavit. — bid. 
πριγκίτων correxit Cafaub. Mendofe h. ]. ᾿πριγκιπίων aut 
wpryxyx(qy mssti cum ed.'1. Vide ad vf. 10. 

Ferf.1. vé; τῶν "Pep. eWweipoug. τοῖς perperam de- 
eft Reg. F. G. Vef: Tub. In lat. verfione, pro ex adverfo 
tobortitm Komanarum, ícribe spanipulorum Romanorum, 
Eít enim idem ewéipa, atque σημοία verf. 5. Conf. ad XI. 
23, I. 
Verf. 9. Verba ἀιὰ τὴν ἀπειρίαν ufque χρατηϑέντες 
perperam defunt Regiis, Vef. Tub. — Ibid, φῳγρείᾳ, 
Cuypíy Reg. E. re&ius.. Vide ad 1,7, 313. — bid. τὴν 


Verf f: 


Verf. ἃς 


Verf. gj 


ἀϑεσίαν τὴν εἰς τὸν Πόπλιον. ἀϑεσία εἰς τὸν πόλεμον 


verba fünt fine fenfu. Πόεκλιον fcripfiffe Polybium, fatia 
indicat quod fequitur οὐδὲν γὰρ πολέμιον πεκονϑότες ὑτ' 
αὐτοῦ. Confentit Livips XXX, 8. eque [pes veniz a 

Scipio. 


τῇδ ᾿ς "ABxÓTATfoweg' ^ 


emendationem Scaliger jam propofaerat. 
γε Perf. το, Recte συμρμαῤχήσοντες Cafaab. cun. Aug, δὲ 
Reg. E. συμμαχήσαντες ed. 1. Reg, F.G. Vefont, ΄᾿ 
Verf. 11. Verf. τι. κλῖναι reCte Keg. E. Vulgo xA/oa, edd. cutij 
Aug. & aliis. — hid. πριγκίπων re&e Cafaub. cum Reg, 
E. F. G. Vefont. πριγκείπων ed. 1. τργκήτων Aug; 
conf. vf. 5, Eh 
Wefis. . JPeurf. 12. μεγάλην παρασχόμενοι χρείαν. Cjüum mil 
ἡάλην παρ᾽ ὅλην παρασχομ. χρείαν dent codices, fü? 
fpicati eramus, ἕοσιαῖζεῖ ἀδγάλην καὶ ὅλην feripfiffe Pul 
lybium, ut ὅλη χρεία idem valeat ac ὁλόδχάμης. χρεϊδῳ 
id eft, maximi momenti opera, oyera qua ad' ipfam vel 
fummam. plurimum "contulit: cum quo conferri ὑός Η 
illa di&io καὶ ὅλη εὔνοια, i. q. ὁλόσχερὴς εὔνοια, Y. 14s 3i 
Qnod *ap£ pro καὶ fcripferunt librarii, inde oriri potuit; 
quod ad vicinum verbum παρασχόμενοι n berrarunt.-^ (δὰ 
terum ad παρ᾽ ὅλην inteliigere τὴν πρᾶξιν, id quidem 
' durius utique videtur: &, ea fi fententia fuit Polybii; ad. 
je&a ab ipfo fuiffe hzc verba τὴν πρᾶξιν neceffe eft, « 
librariorum errore omiffa, 
Verf. 14. — Perf. 14. γενομένης. γινομένης unus Reg. Esc 


Cap. 1X, , CAPVT IX, 


Verf. τ. Verf. 1. E9ero. ἔϑεντο Reg, E. 

Verf. $. Ptrj. 2. τῆς δυνάμεως μ ἐν δ ν, τὴς ῥυνάμεως an UT αὖ 
μένειν füzferat Rei(kius, Sed non opus eft αὐῤοῦ, quod 
étiam incommodum yidetur: non enim eodem /oco manet 

. . qui oppida circumcirca obit. —  Jbid. τῶν Ῥωμαίων 
^ —— στρατοτέδων. Ῥωμαϊκῶν ícribere juffit Gronov. in No- 
tis editis; cui luberites obtemperaffemus, fi in tempore ad. 
vertillenus animüm, — bid. τοῖς περὶ τὸν Σύφακα, τὸν 

caret Reg. E. 
Vwf 4 Vetf. 4. ἐϑελοντέ. Vtroque, ἐϑελεντὶ δὲ ἐϑελοντὴν, 
romifcue utitur Polybius. — bid. δι τὸν Φόβον. Li» 
vium fi fequaris; legendum fuerit αὐ dà ῥιὶ τὸν - Φόβον. 
Sic 


^ ^f 


Scipioué erat, quem. bome meritum de ff &e. “ Weiidess 


€————— —Mc———MÓ 





AD POLYR. XIV, & 9. 173 


lic enlm ille XXK. 9. partín fpe, (i3lavel) partim mt- veg αι 


w, (διὰ τὸν Φόβον) partim vi fubegit..— Ibid. ἐξ ἐφό- 


lev. weJuopxo ἢ ἐξ ἐφόδου voluit nEisKIvs: ,Diver- - 


a bsec funt (ait) urbem ex obfidioue , & ex injullu primo 
itque ipfo adventus fui terrore capere; utrumque tamen 
it κατὰ κράτος." — Eamdem olim fententiam Cafaubono 
ifle, (inferendam nempe h.l. particulam 7,) ex ora 
Baül intelligimus. Αἱ πολιορκεῖν non eft obfid;re, fed 
ppugsare: δὲ poteft oppugnatio fieri ἐξ ἐφόδου, abfque 
Miatowe ; nec facile intelligitur, quo pacto per vim (xard 
ἔράτος) capi urbs abjgwe oppugsatione quadam poíhit. 
Quare bene habet vulgata. — bid. κατὰ πράτος pt 
Com $94 eet editum (ron 3ps) confentientibus msstis, 
REISKIVS — ,Vtrumque, ait, dicitur αὐρέϊν πόλιν. ὃς 
ἤἄρειν. Quis tamen illud eft ufitatius, malimus h.l. $9e** — 
Δι hoc non ufitatius modo eit, fed fic conftanter fcri. 
bit Polybius. . 

Κ εν". ς. ἅτε συνεχῶς ἐγκείμενα τοῖς πακοπαϑείαις. 
Cafaubonus, comiinwis laboribus vexati. Sic ἃ Erneltus 
in'Lexico l'olyb. ἐγκέσϑαι κακοπαϑείομς, vexari calami- 
fatibus, Sed nobis quidem etiam. atque etiam dubitare 
fubit, an inefle verbo ἐγκᾶσϑομι vis illa poffit; exempla 
certeiftius ufus defiderumus : & quoniaim inlibris omnibus 
eft συνεχῶς τε ἐγκείμενα, adparet quidem, ad nihil referri 
illam particulam 75, adeoque falfo hic effe pofitam , qua» 
re & delendam judicaveramus; δὰ doCtioribus viris δὲ 
ingeniofioribus cogitandum relinquimus, aliudne verbum, 
& quodnam, lateat in illis τα ἐγκείμενα. 

Ferf.6. τηλικαύτῃ πληγῇ περιπεπτωκότων. Ne. 
ceffario compofitum verbum requirebatur; & hoc περί- 
zÍírrey in ejufmodi connexione pr& ceteris amat Poly. 
bius. Reifkius συμπεπτωκότων aut πατεπτηχότων Íüa- 
ferat. 

Verf. 1. ἤδη xÀ&y; ἤδη μὲν πλῶν editio Cafaub. & 


feqq. invitis msstis; temere repetita particula μὲν, que. 


paucis 


," 


Verf, σὲ 


Verf. 6. 


Verf. ἢ. 


174 . ADNOTATIONAS: 


7. . pancis ante'vetbis füo flat loco. —— Jbid. τοὺς ἣν» Ἰνύκῃν 
Carent τὴν Reg. F. G. Vef. Tub. 
Ver δ Ver]. 8. ἐπί τε τὸν ᾿Αννίβαν. Sic quidem omnes. Sed 
* "peceffario reqüiti videtur ἐπὶ dà, ut hoc dà reípondeat 
Ὁ dii gày, in τῶς μὲν ναυσίν. Nempe illa sinvibus adeo. 
que ari centanda efle fundebunt, hoc nunc in continen: 
ti tentandum. — Ad illud. μὲν, in ὁΐ μὲν dydpsdécraros 
(verf; ? init) refertur iftud dà verfi 9. τινὰς ἐξ. 


Cap. Χ.. CAPVT X 


Verf τ... PFegf^1. Vetba dà τούτων defunt Reg. F. G. Vefont 
-- 704. προῆγον correxit Cafaub. προσῆγον ed. 1. cum 
msstis. — bid. περὶ τῶν. παρὰ τῶν Reg. E. Tum idem 
lBoóAoyto : pro ἐβουλεύοντο. 

Vei. 3. -- Perf. 3. In στρατείαν nunc cohfentiunt omnes; nea 
snutavit Cafanb. conf. c. 4; 4. & c. 7, 1. & Adnot; ad I 
9; 3. Xll. 5, 2. &c. — Ibid. Τύνητι correxit Cafauby 
Τύννητι ed. 1. cum msstis; & fic mox rurfas Τύννητα, δὲ 
Τύννης. — Ibid. καταστράτοπ, Suidas in Esvoqic. — dbidh 
Dativus τὸς Καρχηδονίοις pendet'a di&ione ἐν συνόψει. 

Vef. 4.᾿ Fetf. 4. ἑτοίμας ἔχοντες. ἑτοίμως Reg. E. fed: fupets 
fcr. ἑτοίμας eadcr& mauu. — Jbid. ἐγίγνοντο πρὸς -àva- 
quy καὶ τοῖς τροκειμένοις. | Quum πρὸς ἀναγωγν 
vulgo darent omnes, nil erat quo referretur dativus" roig 
προκειμένοις, quare d&xoA edd we τοῖς. προχοιμένοις fufpia 
eatus erat Reifkius. Sed expeditior utique certiorque 
erat noftra emendatio. Promifcue enim γέγνεσϑαι πρόῤ 
τι & πρός τινε ufürpat Polybius aliique grseci fcriptores; 
Conf. ad 1. 36; 5. — ibid. κατέλαβε. Perperam κατέβαλϑ 
Reg. F. G. Vef. 

Ve. 5$. - Verf. 5. ἀπέχει ex Cafauboni emendatione eft; 
&T&673,8 ed. I. cum msstis; quod & ipfum teneri fortaffe 
potuerat. — lbid. ὡς ἑκατὸν éíxoc: σταδίους. Confentiti 
Livius: quindecim millia ferme pafjuum. Conítanter oif 
Jladia pro mille pajibus numerat Polybius 


2 


Fey 





AD' POLYB. XIV. Q. 10, ^ 175 


Verf. 6. ἀνήγοντο τὰς ναυσίν. Ctatóio mavibus Ha- ver. c, 
Nlcarum, claffis praefectüm , egreffíüum contra Romanos 
fle, Appianus fcribit, lunic. c, 24. 

Perf. 4. περὶ τὸ σφέτερον αὐτῶν ναυτικὖν. Articu» Verf. 
imm τὸ ex conject, inferuit Cafaub. cum ignoraret eüm 
d. 1. & mssti. ᾿αὐτῶν oportebat; fcil. Ῥωμαέων. Et eo- 
em modo etiam a Scaligero videmus emendatum. Lite. 
im finalem abforpfit prima litera vocis fequentis. 

Perj.9. πρὸς μὲν τὰς ἐξαιρέσεις xa) προσαγωγὰς τῶν Vett, 9, 
γγάνων. Mire Calaubonus: ad removemda quidem aat ad. 
ioveuda tormenta, mo vero ἐξαίρεσις τῶν ὀργάνῶν eft 
ΕΟ operum , excitatio machinarum vpputwationi fn/ey- 
entium. Sic ἐξαίροντες τοὺς κόρακας 1.22, 8. — Ibid. 
oAuopxíxy re&e Caíaub. cum Aug. & Reg. E. πολώρκείαν 
d. 1. Reg. F. G. Vei: Tub. — bid. ἐξηρτυμένας rette 
lem, cum Aug. ἐξυργημένας ed. 1. Reg. F. Vef. Tub. 
βηρτημένας Reg, E. F. “- lbid. κατηρτισμένον, watyp. 
yop. Reg. E. F. 

Verf. 10. συνορμήδας dà rac καταφράχτους νῆας, Vet. 10. 
offratas waves. Jubduxil. συνδρμίσας [cribi debbit, 
t monuit Reifkius, licet in vulgatum libri coufentiant . 
mnes. cvyopuéty enim neutraliter, effe in flatione, fignis 
cat; συνορμίζειν, aCtive, fuübducere in ftationem, dd ter. 
am adpellere, nonnumquam etian; is 1pfam. terram, id 
avale, in ficcum /ubdnacere. vide 111. 96, 14. V. 3, s. V. 
ΟἹ, Σ. & ibi Adnot. Livius de hac re agens XXX. 10, 
Wipio, ait, contra quam in-navali certamine folet , rofira- 
is in pofireman.. actem receptis prope terram, 
nerariarum quàdruplicem ordinein, pro inuro, adver/ub 
oflem oppoJuit. — Ibid. Φορτηγούς, Φορτίδας Reg. E. 

Perf. αι. Cüm in x£rerra. vulgo, abrupta otationé) Verf. a1, 
lefinerent edd. & mssti, hsec ad h. l.fcripfit dmoxovivk —— 
n Notis ineditis: »Nifi nimis bene de me fentio, videor 
nihi hic fuppleviffe Polybiam ex fragmento apud Sui. 
lam in Ksgaía, hoc modo: x4xerx καϑελόμενος τοὺς 
στοὺς καὶ τὰς xépoíag, ἔζευξε τούτοις αὐτὰς 'fuciup. - Td 

| odoratus 


——À 
Yet 11, 


|. funibus velut gno igter (6 vinculo inligatis, comprendit." 


t Ὑχηρετικοῖς, (nam fic fcribendum pro mendofo Ὕπειρε- 


116 ADNOTATIONES 


odoretus fum ex. verbis, quas Livius hóc loco PolyBium 
yertens adhibuit lib. XXX. c. 10. ea/que ip/as (onerarias) 
tmalis anteuni/que de nave in mavem trajeis, ac validis 


— Ἰῆο fegmento augendum Polybium; ab eodem Iac. 
Gronovio in Notis etiam ad Livium editis monitum vides 
mus. Sed ecce, aliud infuper feginentum, quod proxime 
cum verbis modo prolatis cobzeret, offert idem Suidas in 


σικοῖς, conf. XIIL. 12, 7.) his verbis: βραχὺ ὁδιάστῆης- 
μα ποιῶν, Mare ὑπηρετικοῖς (rÀoloic) ἐκπλεῖν 


| δύνασϑαι καὶ διατλεῖν, Livius l.c. fic pergit: tabw- 


Verf. 4. 


la/que fuperfiravit, ut pervium ordinem faceret; E9 fub 
épfis poutibus intervalla fecit, qua procurrere [peculatoe 
viq waves in hoflem, ac tuto recipi po[Jent. Confer Spis 
Cilegium noftrum Reliquiarum ex Polybii lib. XIV. 'To- 
tno V; p. 39 íq.. Pro διαπλῶν fortafle ὀιεκπλᾶν fcripfit Poe 
lybius, ut I. 51, 9. XVI. 4, 10. De tota autem hac nar- 
fatione confer Appian. in Punic. c. 25. qui quidem in non: 
nullis tnomentis a Polybio Livioque difientit;. 


CAPVT XI. 


Verf. x. Φίλωνα. De Philone ifto confer Reliquias lis 
bri XV. cap. 30, 5. & praeertim cap. 33, 2. quem locum 
refpexilfe videri Athenaeus poteft: fed nihil impedit, quo 
minus credamus; de eodem homine jam hoc libro locu- 
tum Polybium, ubi certe de Z4ga//tocle fuit dicendi locus; 
fodali & fupremo regui adminittro. Ptolemzei Philopat. qui 
hoc annuo 551 diem obiit füpremum.. De 4gathocde, & 
ejus matre Oenanuthe, confer XV. 25 fqq. & Iuitin. XXX. 
2. In verfione noftra Latina, verba Excerpt. J/alefian. per 
typothetz: errorem huic capiti praefixa fünt, cum in fron: 
te capitis 12; poni debuerint. 

Verf. 4. Vocabulum ὁεικτηριά δὼν unde acceperit 
Cafaubonus pro δεικσαριχδων, quod ante eum fuerat 
gditum, non magis ipfe nos docet, quam Athenaei inter: 

᾿ pres 


L—— DLLÉÉÓÁ———— € -— ánam— m n Δ συσινοᾳιΩί 


UAD POLYB. XIV. TO IT; 12; - tr? 


»res Dilechsinpius declaravit, unde didieerit, Delcfaria: var 4 | 
las sb Alexandrinis vulgo vocata effe proftibula & vi. 
ifimas meretrices; Hoc videmus, Vríium in Polybil 
"ragmentis p. 233. ubi cum veteribus Athens editioni- 
us δεικσαριάδων in contextu pofuit, In ora libri dyx 32 
xdv notaffe, tatquam: veteris cujufdam codicis 
Eripturam 
Verf. 5. ᾿Αγαϑόκλεια:  "gathoclrà, Agathoclis illids. VérL. f; 
oror, de quo verf. 1. dictum eft. Vide Polyb: XV. 26. 


X mox ád c. 12, 3: 
| » 
CAPUT XIh - Cap. Xil, 
In Eclogis de Virtutibus & Vitiis confervatui figo 
ragmentum eft; quare in Perfour Latina prieflgl hoio- 
apiti verba illa debherànt Excerpt. P'aléfids: quse pii 
ypotheue errorém priefixa funt capiti precedenti, Ce. 
erum; ad librurh XIV: pertivniffe hanc, éclogam , intéilfi 
d ait VALESIVS eX, fragmentis libri XIV. ex Athensso 
olle&is, in quibus de fes ac tnoribus Piofemui Phiopd- ^ ' 
oris agitur, cujus hiftoriam; a libro quinto intermi(fam, 
απο deinum repetit Polybius. 
Verf. y. ETe v δέ τινες ἐκαχορουννες. Sic forte lego: Vel£. ἐ; 
nm; ait Valefius? id vero receplmus; cüm Cotmodius 
fhil fuccurreret; & tamen manifefte cortuptuin effet id 
uod ex cod. Peirefc: vulgatum etat, "Oc “δέ τινες dun 
ϑροῦντες: ἴσως δέ τίνες fuípicatus erat Gronov; in No« 
is msstis ; ubi ptovocat ad 111. $7, 2: At fic requitere-- 
ir ἑπαποροῦντες εἰσὶ vel Gy; üt ἑἐπακορήδουσι, vel éras 
opícmuss ὁρῶ δέ τινὰς ἑκαϊζτοροῦντας conjecif 
eifkius, — Jbid. πράξεις - - - τὰς παραδλήλοῦς. E&dem 
ntentià XXVIII. 14, (i; τὰς ἀατ᾽ aAA» πράξεις di: 
it; — Ibid: ἐν καιρῷ τῷ νῦν: Certlus nihil in protatd - 
abemus; nec veto fic perfanatum locum ἢ utsmus.. 
erf. 4. τὸν περὶ Κοίλην" Συῤίαν τόλεμον: 9 : ;jBel: Vt. ἢ: 
m intelligit, qüod inter Ahtiochum Magnam Syris; δὲ 
olemseum Plilopaf: Aegypti tegeth geftdm eft ob Sy: 
Polyb Hiflor; ΤΙ ΚΙ; M iiusi 


Ve. 3. 


179 | ADNOTAT, AD POLYB, XIV. T$ 


riam Coelen;- quo hello vi&or Ptolemzus Antioébum ad: 
Raphiam Syrize oppidum profligavit, Olymp. CXL. anno 
3. ub parret Polyb. lib. V. In Prologo libri XXX Trogi 
Pompeji fic lego: δὲ, mortuo Ptolenco Tryphoue, filius 
sjas Philopater éntiochum regem vicit Raphia. Ipfe amo- 


ve 4igathoclem corrupius deceffit. In Polybio legi etiam 


yet. 4 


poffet, τὸν περὶ Κοίλης Συρίας πόλεμον." vAUÉSIVS. — 
Sic tjv ὑπὲρ Κοίλης Συρίας πόλεμον dicit V. 91, 1. TIL. 
2, 4. Sed nec male zep) Κοίλην Συρίαν » bellum in. Coche. 
Jyria geflum. Sic V. 105, 3 

Perf. 4. eic τὸν ji» διληλαμένον πόλεμον. — Bellum 


᾿ Íntelligo, quod Aegyptii, focordiam ac mollitiem regis 


Nerf. 5. 


gravati, ei intulerunt. Secunda enim ad Raphiam pugna . 
elàti, parere pofthac regi dedignabantur, ducem dumtaxat 
& caput requirebant, idoneas fibi vires ad refiftendum 
rati. ltaque brevi in apertam defeCtionem erupere, ut 
fcribit Polybius in. ἄμε libri quinti. vargsrvs. — Vide 
lib. V. c. 10g. τὰς 429) τὴν Αἴγυπτον ταραχὰς vocat Ill 2, 8» 

- Perf. 5. Dele comma, quod poft ἀναγινώσκουσιν neíci 
xnus quo pacto importune irrepfit. 

Ibid. Zire, ἐνέλειπε γὰρ (QUAE ux. — Forte Qd. 
λα β' ἢ € Incredibile enim eft, o&o feniones charts 
£utn (tot enim fant. 48 /olía) confümtos effe in uno illo 
fordide ergumento, libidinibus Ptolemai. Sufficit, ὧς 
gravitate biftorici dignum eft, duo ant tria folia iis defcri 
bendis impendiffe.'* AEISKIJVS. 

Jdbid. καὶ ᾿Αρσινόης. — ,, Hzc, moribus Aegyptiorum, 
adem foror atque uxor fuit Philopatoris; quam Philops. 
tor poft partam de Antioche yictoriam, miílo cum per- 
cufforibus Philammone, interfecit, ut (cribit Polybius lib 
XV, in fine, [cap. 33.] & Inftinus lib. XXX. [c. 1.) aput 
quem perperam Eurydice fcribitur.* vALs&sivs, 


^  ADNO- 


Wo 
44-5 -0450244-94-4 04 49 4 4 4 RARO Á- 


ADNOTATIOQONES, 


n 
e A 


POLYBII HISTORIARVM- 
L 1 B R I XV, 


RELIQVIAS 


CAPVT I, 


Verf. 1. Q'* ante harié narrationetü brietermili Epi- 

tomator; füppleri ex Livio poffunt, lib, 
XXX. οἱ 11-24; δῖ ex Applani Punicis c; 26 ..34; Scili. 
:et Poeni, dum; revocato ex Italia Hannibale, per leg&: 
os Romam miífos de pace agebant; ducentes intéfim na 
res onerarias, quee, cum Scipioni advehere commeatum 
leberent, vi tempeftatis sd oram ditionis Carthaginenfié 
'rast delatz, cum ipfo commeatu fuam im. poteftatem ΤΈΣ 
latas Certhaginem sbduxerant, — 794. dx) τῷ. Men. 
Ἰοίε ἐπὶ τῶν Reg. E. quod eo notandum, quoniatn fepe 
fta confunduntur, per compendium fcripta: — ΖΡ, παρε 
σϑαε rette Cafaub; cum Reg, E. tapypéisd ar edi 1; cum. 
:ett; codd. omnibus; 

Perf. 3, Δεύκιον S épyioy xal Λεύκιον Βαϊ, ὃν. 
Zum Λεύκιον Σρούϊον καὶ Λεύκιον Xeiriov vulgo effet edi: 
nm, ὅς Cafaubonus in grzcis inter Δεύκον & Σερούϊον) 
temque inter Asóxió? & Ξέτιον afferijcum interpotuiffet, 
n latina vero verfioné L. Servilium, E. Bubium' fcríipfits 
et; fit ad ἢ. l; commentatus eft GRoNOv1vs: ;Nec aftes 
ifti placent, nec talis intetpretatio; Non enim Ζηβ 
Jabium ; fed Mar:uns vocat Livius XXX; 25; tum nee 

» Servilium, [δὰ D, Sergium; | Ergo fcribe Αεύκιον Σέρε 
Φ M 3 iyioVà 


. 


prune go “ἀπ 


Lib XV, 
Cap. L 


Veri t. 


vel p 


180* ADNOTATIONXS 


γε. 3. yn, qui tralaticius etrog; Pro fecurido forte fcripfit Aed 
κιὸν Σέντιον, in quo Livius alios auctores fecutus fuerit 
eti Babiunein caftrjs Scipionis etiam infra nominet,^ — 
Babium commemorat nofter cap. 4, 1. ubi quidem meri 
dofe Batfjiay dant codd. mssti cum ed, 1. Bebio autem 
Lucii praenomen apud Livium, ex un$ vet, codice Sigos 
nii "ademtum, ex vetuítis editionibus & ceteris omnibgs 
codicibus Livianis, jam pridem reftitutum eft. Ceterum 
confer Drakenborch. ad Liv. |. c. Sed particulam xaJ, im 
ter Σέργιον (vel Xegosioy) & Δεύκιον, facile abeffe pa. 

-tiamur, Quan non.agnofcunt ed. 1. Med, Aug. Reg. F. ας 
Vefont. & inferuit Cafaubonus, nefcimus unde: habet 
. eamdem tamen & codex nofter Reg. E. 

Verf. s. F'erf. 5. ἀπάχϑεντες. Videri poterat ἐπαχϑέντες νεὶ 
εἰσχχϑέντες legendum, fed nihil mutamus; Ῥτγοίθσεα 
eum dicat e fenatu ad populum effe duttos. — 

Verf. 6. P'erf. 6. Τύνητα. Rurfus Ἔυννητα ed. 1. cum msstis, 
ut libro füperiori, — bid. τοῖς ϑεοἷῖς στείσαιντο. Cum 
Vrlino: hoc correxit Ca(aub. τοὺς ϑεοὺς ed. 1. cum 
msstis: quod fi fequimur, legendum erit τοὺς ϑεοὺς ἀσπάϊ 
σαίντο, ut monuit Reifkius. — Jbid. προσκυνήσομεν, Livi 
XXX. 16. more adulantium procul tuerunt. , 

Nef. 7. ^ ^ Perf, 1. τῶν ἐν τῷ συνεόρίῳ. Sic bene Aug. Reg. Ei 
& Vrfin. καταφιλοῦ ἐν τῷ συνεδρίῳ ed. 1. Reg. F.G. Vefi 
Hinc καταφΦιλοῖαν τῷ συνεδρίῳ ed. Cafaub. & feqq. — bid, 
we κατηγθρήσωιεν. Abefle hoc loco poterat particula ὠὰ 


fed ferri etiarn poteft, debetque, cum in eam confentiant libr, 


qe£ 9. -.— Ptrf. 9. τὸν αὐτὸν ex msstis & ed. 1, reftituimus. Te 
mere articulum τὸν omifit Cafaub. | 
Ve 1o,: — Perf. το. ἄναι δῆλον re&e Καί». cum Aug. Reg. E 
ἄς Vrb. εἰ dzÀory ed. 1. Med. Reg. F. G. Vef. 
Verf. 11. Perf. 11. ὅτι ἐκῶνοι. 'Temere ὅτ᾽ dxéisci ed. 1. 
Ve. 12. δηλ 12. ei καί. Perperam deelt εἰ Reg. F. G. Vef, 
Tub. — bid. νενικηκότες τοὺς ἐκδὶ παρῆσαν. vevmquors 
τοὺς παρῆσαν ed. 1. Aug. Reg. F. G. Vet: Tub. & cod. Vi» 
fin, Hinc τοὺς delere juílit Vrfnus, eui ebtemperavit. Ce 
e  faub 


| 


MD »OLYRE. Xv, 1. 2. 'a8r 


&ub. Acute vero Reifkius odoratus eft, ad τοὺς excidiffe vera. 
fortaffe vocem Zxei. Et fic plane (τοὺς i&&) üederunt Vrb: 

Med.-& Reg. E. —  Jbid. ὑμᾶς ἤδη.  Mendofe ἡμᾶς ἤδη 

Reg. E. — 29. ἀμφιῤόξους recte Cafaub. & feqq. cum 

Vrb. & Reg. E. ἀναμφιδόξους ed. 1. Med. Aag. Reg. F. 

(i. Vef. — bid. ἔδει ex conjeC. correxit Cafaub. ὃς 

Pd. 1. cum msstis. 

Verf. 13. ἐκικαλέσεσϑε bene Cafaub. ιἐπικαλέπεσϑαι Verf. 3g 
Reg. E. ἐπικαλέσασϑαι ed. 1. cum cett. codd. Et omnes 
'erperam mox ériemásac3ou, pro ἐπισπάσεσϑε, quod de. : 
retur eidem Cafadbono. —  Jbid. ἔφη. —  ,fcil. le. 
fatus verba faciens unus nomine omnium. Supra [verf. 8.} 
QQacxv dixerat. Perinde eft: quod unus facit pro omni- 
mas, id omnes feciffe putantur." REISKIVS, 


Ι 


CAPVT IL Cep. 1h 

Verf. a. τῶν πολειτευομένων bene edd. correCtum fic Verf. s, 
putamus) a primo editore ex verf. 4. ubi in hoc confen. 
iunt omnes. Ceterum cum αἱ τολιτευόμενοι ita diftingtan- 
gr, ut fit hoc loco, ἃ τοῖς βουλευομένοις, intelligitur, il. 
os effe principes. civitatis, & fammos magiffratus ; hos, 
Binores magiftratus,. qui concilio intererant. 

Fi er/. 6. ἐζαναχϑέντα ταῦτα καταποντίσῃ τοὺς psa. Verf. 6, 

υτάς. e γέταναχϑέντας. Redit enim ad legatos: rever. 
mtes is cafira fua'*^ Rx1SKIVS. — Αἱ ἐξαναχϑόντας, ad 
gatos relatum, non fignificaverit revertentes, fed rever. 
w; quod alienum eft. Sicut vero ἀνάγεσϑαι vulgatiffimo 
erbo dicitur navis, cum /olvit a terra , .cum evehitur ín 
ltum ; fic ἐκανάγεσϑας eít evehi adver/us hoflem, invehi 
| hoflem, ut 1. 20, 15. & mox hoc eodem cap. vf. 12. - 

F/erf. 8. ἐντειλάμενοι τοῖς cum Vrf. correxit Cafaub. verf. 8, 
lendofe τοὺς ed. 1. cum msstis. — Ibid. liv παραϑδλιαξ. 
erri poffe óc ἐὰν, monuerat jam Reifkius. Re&e: con. 

f que notavimus ad XII. 23, 7. Quare reftituenda Pe. 

bio fuerit illa particula, quia omnes eam codices agno. 

unt, qua fua au&toritete deleverat Caíaubanus, — 264, 
M 3 τὸν 


quomm» 
; Vnif. 8. 


Ver. 9. 
Ver. τε. 


Nerf; 14. . 


Net 19 


383 ADNOTATIONENM 


τὸν Βάκραν πρταμόν. Livius XXX. 24. Bagradars ffs. 


-yium. Quod (i quis vero librorum fcripturam Maxpa» 
feflitutam cupit, minime nos quidem refragabimur, ut 


jam declaravimus ad l. 75, 5. Confer quze notarunt iater- 
pretes Livii l. c. τον 2 ία. ἀτοπλῶν. ἀποπλέειν Reg. E. 

Vetf. g. τὴν τῶν dvayr. παρεμβ. τὴν deeft ed. 1. Reg 
F..G. νοεῖ. 

Perf. τὰ. Λεύκιον. Δούκων h,L Aug. Reg. E. F. & 
Vef. Tub. 

εν. 1a. τρισὶ τριήρεσι. Tres quadriremes habet Li- 
Nilus. — ibid. d£ ὑποβολῆς. Sic edd, neícimus an ex 


'€od, msto. Noftri cérte omnes Aug. Vrb. Reg. E. F. G. 


Vríin. Vef, Tub. ἐξ ὑπερβολῆς habent; quod defende- 
fit fortaffe aliquis, traje&uns interpretando ὑχερβολλγ, 
qua notione accipitur X. 1, 8. Sed verum videtur vulga. 


tum: quod duobus modis intelligi poteft; five ex prayjcri- 
pto δὲ mandato, ut ait Reifkius, aut, ficut. rsoniti érant, 


«qua notione idem vocabulum ὑποβολὴ pro vulgato óxeg- 
o^ Polybio reftituimus IX. 24, 3. übi vide notata, ὅς 
«confer notata ad Il. 7., 7. five ex injidiis, quemadmodum 
sectillime (ut nobis quidem videtur) hoc loco Cafaubonus 
jnterpretatus eít; qua notione idem vocaculum ὑποβολὴ 
baud dubie ufurpavit Polyb. V. 105, 1. eademque notione 
eidem illud reftituimus V. 104, 4. cum ibi pariter, ut hoc 
Joco, in vzepfoÀ3 corruptum fuiffet, : - 

Perf. 33. ἐκ παραβολῆς, Pertinet hue, quod de ea: 


: dem dictione a Diodoro Siculo XIV. 60. ufürpata-w &ssE- 


'Z1NGIvs monuit: ,Díceres, ἐκ παραβολῆς idem effe ac 
'ἱπαραβόλως, audaBler δὲ maximo cum periculo, nifi fequen- | 


tia commilfas arte inter fe naves expo(tularent.* — Quam. 
pam vero potitlimum vim ei diCtioni fübjeGtam putaverit, 
non declaravit vir doCliffimus. ^ Apud Diodorum verba 
vU» κυβερνητῶν ἐκ ταραβολῆς τὸν ἀγῶνα συνισταμένων 


interpres vertit: cwm gubernatores ex propinquo naves 
inter. (6 committeyeni. Ca(aubonus, ἐκ παραβολῆς wpoaua- 
oto, Rtra preis; eodemque modo Reifkiu- dx 


Ταραβολῆς 


- «τας... nm EE T ERE. LLLI -..ὅϑνπδ δ δύιθι.  , UÁXN ERÁ 


AD PQLYH. XV. 2. $. 383 


ᾳαραβολῆς, ἃ latere, Quod ἢ Diodor? locum confidera. 
veris, intelliges, putamus, utratnque notionem effe con. 


----- Ἵὅ 
νεῖ, i. 


jungendam, ὅς παραβολὴν difüngui a τῇ ἐμβολῇ: hanc - 


fieri, cum savis ex aliquo intervallo in alteram incurrens, 
eoffro sam petit; ilam, cum mavis mavi hofli a latera 
quam proxime fieri potefl. admovetur. , Apud Polyb. II. 
10, 3. zapxBc.eyrsc τοὺς λέμβους. πλαγίους, eit Aembos. 
qbiiquos navibus hoflilibus objicientes. Paulo. latigs patet 
σαραβαλλειν, τῇ νην hoc cap. verf. 12. & I. 22, 9. id 
nempe eít qugcumque. ratione impetum. facere iu naveus 
hofiilem , five roffro, ut fupra verf. 12. five /gtus lateri. 
admovetndo, ut I. 22, 9. Erneftum probare non poffumus, 
(x παραβολῆς interpretantem inpet diretto 85, adver[o. — 

εχ, τς, ἐξεσώϑχσαν. Sic in vetere, fuo cod. fuiffe 
ajt, Vrfinus: quod fi ita fuit , non videmus, cur. ex ingenio. 
ἐσώϑησαν, fimplici verbo, legendum contendat. Ex no- 
ris codicibus unus Reg. E. ad. verum proxime accedit, 
ἐξεσώσϑησαν exhibens; ceteri omnes mendofe ἐξεώσϑης 
σαν cum ed. 1. ἐξώφϑησαν. Reg. G. 


CAPVT III. 


Fej. f. τῆς πρόσϑεν. τοῦ πρόσϑεν malimus. Ὁ 

Verf.2. πρὸς τὸ κτεριγενέσϑαι τῶν Καρχ. Slc 
te&e Cafaub. & fic in veteri fuo libro. fuiffe teftatur Vrfi- 
nus; quod fi ita fuit, pil amplius erat quaerendum, & te- 
mere fecit idem Vríinus, quod ὑπεργενέσϑαι fcribere juf-, 
üt, Mendofe τρὸς τὸ γενέφϑαι codices noftri omnes cum 
d. τς πο bid. συνιδόντες σφίσι τὰ πεπραγμένα, con[cii 
fibi fa&orum. | Vtique συνειδότες ifta notione cum aliás 
rectius eft, tum Polybio ufitatius :.fed in eamdem formam, 
quam ἢ. |. probatiores codices praeferebant, confentipnt 
omnes V. 11, 8. 

J'etf. 3. τῆς ἐξ ἀμφοῖν παραστάσεως. Sic codices 80. 
ftri ad upum omnes cum ed. 1. quod, quoniam non folum 
ferri poterat, ut monuit Reifkiüs, verum etiam ftylo Po. 
lyuiano eft confentaneum, refüitui au&tori debuit. Par- 

M 4 ticulam 


Verf τῷ 


Verf. ἢ 


Verf. 9. 


184 ADNOYATIONET:?^ 


. ticulam ἐξ fia autoritate deleverat Cafanbobus. Vide E 


81, 6. TI. 40x 5. & Adnot. ad IV; $0, 4. δὲ &d IX: 297 7 
— Ibid. ues χρίνεσϑαι τεξῖβ Cafaubi com Vrfir, & Regs 
E. Mendofe μάχης ed. 1. Aug. Reg.F. 6. Ve, -’ -. 
Verf. φ. narx δὲ τὸν καερὸν τοῦτον. ' Ante heec: verba 
]scunz fignum inferuit vetus interpres germanicus. Νρᾶ 
tamen quidquam videtur deeífe. De Haunibalis in Africam 
reditu in. fuperloribus verba jam fecifle fersptorem; intel 
ligi videtur ex cap. 1; Yo. tempe Habhibalis-mentio fa 
cjenda in rebus Ituliae fuit, ἃ 'quaram-reram  expofitione 
biftoriam cujufque eani incipere :Poulgbius. confuevit, -9«4 
Νά. πρός τινα Νυμάϑα ἸΡυχροῖον, *Fortaffe idem-hic ef) 


quem τὸν ἀυνάστην τῶν Νομάδων "τῶν παλουμένων '"Agske — 
"^ φιδῶν dicit Appianus Punic. c. 33, — Ibid werá τὴν Δι» 
Béyy..— τὴν articulum, qui aberat: vales adjecimus cum ' 


Aug. Reg. E. F. G. Vef. Tub. DEL 
Perf. 9. Μασσάνάσσου, & cap.4, 2: Moreardoeyn 

ἃ 674, 6. Μασσανάσσηφ, & fic potro, tenuimus ex ed. 

Cafaub. & feqq. cum qaibus conftunter cotfentit Reg. E, 


. Contra Νίασσανασσοῦ, Μασσανασαῆνν. ιωσσανασσῆς per. 


d 


tuo dant ceteri noftri codices cum Pd 1. : hoc libro , ut 
jbro füperiori, 


"E .QG;.APVT IV, 

Inter tertium ὅς quartum capot videntnr plura inter. 
cidiffe* ngi:iSK1vg. — Nos quidern, Livianam narratio. 
nem cum Polybiana conferentes, nihfl invenimus apud Li. 
vium , quod hic defideretur. Conf, notata ad cap. 5, 5. 

Verf. 1. Βαίβιον, Mendofe Βαίβιαν ed. I. cum msstis 
noftris; & fic rurfus ijdem ὁ Bo/fiag verf. 6. pro ὁ Bof. 
fioc: fed in τῷ Βαιβήο verf. 9. confentiunt omnes. conf, 
ad cap. 15,4. — bid. ὁπεπορεύετο perfpeCte correxit 
Cafaub, ἐπορδύρτο dant fcripti libri omnes, quod in éxop. 
ϑεέρτο mutavit editor Bafileenfis. conf, ad cap. s, x. De 
verbo ἐπιπορεύεσθαι vide Lexic, Polyb, & Adnot, ad I, 
$0; 4: &ad I $2, {ι ! 

Frrf 


AD POLYB. XV. $.- 4. 385 


Verf. 3. ϑελοντὴν Cofab. ἃ feqq, Meodofe i$«- veta. 
λοντῇ ed. t. Med, Aug. Reg, F. G, Vef. Tub. quod ex 43 e- 
à4e»*) corruptum effe poteft, quo fiepius utitur nofter, ! 
(vid. XIV. 9 4.) ἐθελοντὴν Reg. E, ' 

Vetf. 3. e πλείστην δύναμιν. δύναμιν ὡς πλείστην Reg. Verf, $. 
E. — Ibid. ευνάττει» αὐτῷ cum Vrfno correxit Ca- 
fanb. συνάπτειν αὐτὸν ed, 1. cum gnsstis; quod ferri 
poflit, αὐτὸν, ipjum , referendo ad Maífaniffam, ὅς fübin- 
telligende αὐτῷ ; δή fe, ícil. Scipionem, / 

Perf. 4. ἀφώρμησε. Adparet fufpenfam & fübito ab- vert ψ' 

guptam íniffe orationem, cum ἀφορμήσας legeretur. — 
did. μετὰ τῆς ἰδίας. Perperam τῆς deeft Reg. G. & Ve. 
. font. — bid, σημαίας reCe Cafaub. & feqq. Perperam 
nunc σχμεΐας ed. 1, cum msstis, ut olim: fed videad XIV. 
8, $4. — Ibid. τὴν τοῦ Σύφαψος. Deeft τοῦ Reg. E. Ce. 
terum in Sypkacis nomine conftanter vocalem o fervant 
codices noftri cum ed. t. Conf ad XIV. 1, 3. 

Perf. 5. τοὺς ἐκ Ῥώμης πρεαβευτάς. — , Legatos pu- ver, 4, 
ta Carthaginienfiom, ad Romanos pridem miffos, nung — '" 
remiffos domum, una cum legatis Romanorum ad Car- 
thaginienfes," REISKIVS, — bid. χάρακα τῶν Ῥωμαίων. 
χάρακα τὸν τῶν Ῥωμ. Articulum τὸ delevit Cafanbo- 
nus, cum tamen ferri potuiffet. 

Fer/. 6, Yap αὐτῶν reCte Cafaub. cum τ᾽. Reg, C. Verf. & 
& Vrlin. παρ᾽ αὐτὸν ed. 1. cum Aug. Reg. F. G. Vet 
ew Jbid. ὁ Beáioc. Vide ad ver. 1. & ad cap. 1, 4. 

Verf. 9. Φιλανδρωπίας bene edd, ldque voluerunt Verf. 9. 
Aug. & Reg, E, quorum ille Φιλανίας habet, hic Φιλανείας, 
fed oterque cum lineola tranfverfa fuperne impofita, quae 
indicat per compendium fic fcriptum efle illud vocabulum. 

Φιλίας Reg. F. G. Vef. Tub. pariter cum lineola tranfverfa 
füperne in Reg. F. & Vefont. 

Ferf. 10. παρ᾿ αὐτῷ suem. rap αὐτοῦ ed, τ. teme- Verf. 16; 
re & invitis msstis. — 1014. οὐχ οὕτω τί δέον κταϑέμ &c, 
οὐχ οὕτως Rege E. ταϑᾶν δι quatuor fequentia verba pere 

M 5 peram 


:386 » ADEGTATIONES | 
num peram omi(it idem Reg. E. Ad fententiatn confer XII. 
14$» 3: 2 
Vef. τ. Verf. τι. διαφυλάξας ex Reg. E. recepimus, cum eo- 
. Yorem Polybianum liabere videretur. uAzfos edd. cum 
cett. codd. — bid. πατέρων εὖ xeipsya ἔργας, — Eft vel 
Phocylidis, vel alius veteris γνωμφγράφου.“ CASAVB. ἐξ 
era Bafil. κείμεγα recte Ca(anb. cum τῆς. & Reg. E. 
.Mendofe κειμένων ed. 1. cum cett. codd. 
Verf. 32..— Verf. 12. ὑπερϑέμενος recte idem Ca(aub. cum Vrfig. 
4 & Reg. E. Corrupwe óxapJáneyo ed, 1. cum cett. codd. 


Cap. V. CAPV T V. ΝΕ 
Verf. 1. Verf. τ. ἐκκορϑομμένας Cafaub. cum Vsf.. Corrupte 
ixvopévouéyx; Aug. Reg. E. F. G. Vef. Tub. putamus ὅς 
ali. ἐκτορϑευρμένας ed. τ, Vide ad cap, 4, 1. — Ibid. 
μὴ μέλλειν. μὴ κελεύειν ed. 1. temere ὃς invitis msstis.— 
Ibid. προσπελάζειν ex Reg. E. & Med, recepimus. πελά- 

.gey edd. cum aliis. | | 
Wef£ a. εν a. διακούσας, ἀκούσας Reg. G. Vef. — lbid. 
τἄλλα σκοπᾶν Ca(íaub. cum Vrb. Aug. Reg. E. G, Tub. 
Ademque debuerunt Reg, F. & Vef. in quibus eft τἄλα. 
Nec difcedit Vríig, qui τὰ àJ&à ex fuo codice refert. τ ὰὶ 
ὅλα ed. 1. cnm Med. quod nefcimug cyr ita praeferendum 
putarit Reifkius, ut etiam rem ipfam id poftulare conten- 
- deret, Eamdem quidem leCtionem Cafaubonus quoque 
in lat, verf. ex ed. 1. exprcflerat, ipfis rerum [utnmam cu- 
«c [fe : fed quod τὰ ὅλᾳ etiam in Aug. effe ait Reifkius, 
in eo quidem falíus eft vir, doctus: nam is codex cum ce- 
teris in rX.x ccnfentit. — Jbid. sp) ταύτου ῥῳῚθυμᾷν. 
Et fimplicior heec emendatior vifa eft, (& per fe magis 
placuit, quam Gronovii conjectura, περὶ τοῦ μέλλον. 
voc 9xJuuciv. Ca(aubonus graeca fic edidit, περὶ τοῦ 5 (e 
ϑυμᾶν, in latina autem verfione verba ifta praeteriit: in 
utroque eum fecuti funt pofteriores editores, REISKivS 
peCtufime fic interpretatus eft: de Koc aytesp (de tempo- 
pe, puta, prelii commitzengi) fecwros-efje ju[fit; de eo fe 
solle 


AD.9QLYS. XV. 4. 5. |^ $318 


«olle vos: multum jaborare. — Mox deinde canjuntionem pm 
quidem inferendam idem RE:1sKiv& preclare vidit, fed 

verbum in indicativo modo ferendum judicavit: ὃ, α λ ἡ- 

Nera) yap τὸν καιρὸν αὐτὸς, nam de opportunitate, pu- 

gnaudi fe ipjum flatuturum. - ,,Delabitur (inquit) ab ora- 

tione obliqua ad rectam, quod hiftoricis (olenne eft, .- 
Mendofe ἀκλέψεται dat Reg. E. | 

Perf. 3. Merz δέ τινας ἡμέρας &c. . Confer Livium Verf. ἃ 
XXX. 20 fqq. Ibid. τὸν 'Atpóusva, ᾿Αδρόμης, ᾿Αϑρά. 
puros ᾿Αδρύμητι &c. a Grecis efferri nomen hujus urbis, 
quae Latinis Zddrumetum δὲ zddrumetus vocatur, monuit 
Stepbanus Byz, Sed & Graci varie formant id nomen, 
"quemadmodum ad Stephanum monuit Berkelius. 

Verf. 4. πεῖ στρατοπεδεύουσι. Intellige αἱ πολόμιαι εχ Verf, 4. 
verf. 1. — bid. χειρίζετα, Si verum εἰ χ διρίςζει, 
oportebit. πῶς xepli τὰ κατὰ τὰς παρεμβολὰς ὁ τῶν 
Ῥωμαίων στρατηγός. Πόπλιος dà ἐπαναχϑέντων &c. 

etf. 5. φυστήσας αὐτοῖς cum Vríino correxit Cafaul. verf, €, 
Perperam avar. αὐτοὺς ed. 1, cum mnsstis; quod quidem 
fi verum effet, oporteret deinde χιλιάρχῳ pro χιλίαρχον, 
fed praeftat utique id quod cum duumviris illis edidimus, 

— lbid. τάγτα. πάντας Reg; F. G, Vefont. male. ! 

F'erf. 6. ὑποδέδειχεν vefte Cafaub. cum Vrb. & Reg. E. Verf. & 
ὑτοϑέδειχας ed. 1. Aug. Med. Reg. F. G. Vef, | 

'—— Perf. io. ἔφη δὲ πέμπειν πρὸς αὐτὸν, dixi vero, Nerf, 19. 
Je ad rum mifjurum. - Nempe — e, Scipionem, effe 
Hannibali per. internuntium figsificaturum ;^. ut. monoit 
REISKIVS, XU N/e:9 idcirco fcribere jubens. Nam 

fi vulgata, ait πόμτειν fervatur, fententia plane contra- 

ris & rei eventui adver(a exfiftit heec: fe velle, ut Hannj- 

bal ad fe, Scipionem, mittat aliquem, qui eju& nomine 

fecum tempus locumque congreffus conftituat: cui fen- 

tentize repugnat id quod fequitur cap. 6, 1.^ —- Paffim 

quidem prefens tempus notione foturi ufurpatum vidj- 

mus, fed in hujafmodi connexione durius hqc videtucs 

quare v psp siv utique malimus, | 
Frerfi 


ef. 12. 


188 " árnNOTAY1GNEM- 


Verf. 35. περὶ τετρανισχιλίους. «οὖ, Quamvis 
equitatu valuerit Maffiniffa, vix tamen videtur tot potuiffe 
equites conficere, [quot vulgo libri Polybiani habent] fex 
millia; aut, ἢ potuit, inauditum eft, equitum numerut . 


mnumerp peditum parem fuiffe; aut, fi fuit umquatn, certe 
"Polybius τοσούτους maluiffet dicere, quam fancy eve 


iterare.* nEisK1vS. — Nos nil videmus quid impediat, 


quo minus Mafüniffa, poftquam non fólum paternum re- 
gnum recuperavit, fed etiam Syphacis imperium fuo ad, 


id fi dicere voluiffet Polybius, non fic erat fcripturus, ut 


vulgo ex libris noftris editum eft; fed ἑππέϊς dà ἄλλους τοσ- 


οὕτηυς, aut aljo fimili loquendi genere, ficuti aliás, erat 
vfurus, Accedit, quod in codice noftro vox é££xxirsiA lug 
pun&is füperne a prima manu impofitia, ut fufpe&a, tio- 
tatur. Quare Livium fequendum putavimus, apud quem 
lib. XXX. c. 29, codices omnes in quatwor millia equitsim 
confentiunt: is enim, cum preffo pede in hac narratione 
Polybium fequatur, in fuo codice Polybiano ita inveniffe 
videri dehet, Livianam feripturam apud Polybium jam 


in verfione latina exprefferat Ca(aub. 


. Verf. A3. συγχιαρεῖς. Perperam avyxapéic ed. τ. cum 
circumflexo accentu: temere vero & invitis msstis συγχα- 
ρὴς voluit Vrfinus. 

Verf. 14. πρὸς πόλιν Ναράγαρα. Mépyapov ur. 
bem nemo novit. Apud Livium (qui, ut modo monuimus, 
ex Polybio fua haec haufit) veteres quidem editiones Na- 
dagra vel Nadagara habebant, fed ex probatioribus co. 


'dicibus VVaragara ei fcriptori reftitutam eft. Idque nomeg 
'ei urbi Prolemzus & Antonini Itinerarium adferunt. Vide 
'Livii interpretes ad XXX. 29. tum Suritam δὲ Wefleling, 
' ad Itinerar. p. 41. Et terminationem nominis «, non ex, 
"feciffe Polybium, fidem facit praxmiffum vocabulum πό- 
"jv, quod praemittere folet urbium paulo obfcuriorum no, 
'minibus, qua funt numeri pluralis aut quze formam cer- 
te habent plurslium nominum; ut IV. 65, 7. V. 13, 8. X, 


38» 7- 


AD,POLYR Xv.5.0  w— 189 


8, 7. X. 40,15. — lbid. τὴν ὑδρείαν re&e edd. Sic vero yer, 14. 

x codd. noftris dat unus Reg. E. Ceteri Aug. Reg. F. αἱ 
lef. Tub. mendofe ὑβρείαν. Recte vero omnes cap. 6, 2; 
» Ibid. ἐντὸς βέλους. Neícimus , quid Ípectarit Sealigen 
κτὸς Ícribens. 


"APVT VL. Cap. VI. 

. Perf. a. μὴ πλῶον, Ὀεεῖ μὴ Reg. E. mal. —v. Verf. 2. 

. Κη, 3. ἑρμηνέα. ὁρμηνέας poilis füfpicari. Singula- Vert 3. 
em fi teneas, intelligendum ἑκάτερος. Z 


Verf. 4. δεξιωσάμενος, Mendofe δεξάμεμος Reg. F. G. Verf, 4. 
lei Tub. . 

Verf. 6. ὑπὰ τῆς τύχης. in τῆς τύχ. Reg. F. G. Vef Verf. 6. 
nale. — lbid. αἀπογουϑετούμενθι.  — — ,, Mirum verbum 
πονουϑετῶσϑοι, pro eo quod Vellejus con/ilia, corrumpe- 

* dicit^ cAsAvB. in ora Bafil. Sic etiam idem in latina 
ierione: bonam nobis mentem fortuna. corrumpente. Ἰᾷ ' 
ippianus aliique 3εοῦ βλάπτοντος, δὲ uno vocabulo 3«e- 
Mafeay folent dicere. Erneftus compofitum verbum pro 


implici yovJerégJcou azcipiendum putavit: quod quo pa- 41 
to fieri poflit, non fatis videmus. Sed illud videndum pu- 
amus, an, quemadmodum γουϑετῶν hor tarí, fic ἀπογῆυνϑε:. — - ἢ 


r&y dehortari ügnificet; ut bsec fit fententia, /ice fortuna 
quam utrique inclementem fatis experti fumus) nos de- 
ortaretur, vel nos admoneret μὲ pertinaciter perjequeres 
mar bellum. 
lbid. ἡμ ἃς κεκινδυνευκέναι. δὶς libri omnes, fcripti 
Y editi: quod fi verum eft, referetur ἡμᾶς ad utro/que; 
Romanos & Poenos; tum vero τοὺς δὲ fignificabit aíteros, vr 
rel aiterutros, nempe Poenos, ex illa formula ἀΐ μὲν, ei 
M. At facile credimus, vere fufpicatum effe Cafaubonum; 
ὑμᾶς Ícriptum a Polybio, quod δὲ in ora Bafil, adnora- 
vit, & in verfione expreílit. conf, c. 7, 3. Sic vero rede 
δὲ non in prima perfona ,.ut fecit idem Cafaubonus, erat 
interpretandum , susc ipfi cum maodme periclitemur ; nifi 
legendum putavit αὐτοὺς diff intelligendo ἡμᾶς, quod 
εὖ audiri 


199 ADNOTATIONES: 


, audiri dtique poteít. Séd poterit etiam γούψ δὲ accipi 


pro τούνους dà; ita ut intelligatur Hannibal digit veluti 
monftraffe Poenos, ad quos hoc refertur; ea fere ratione, 
de qua diximus ad IX. 35, 11. & IX. 34, 3. — Jbid. ἀκρὴν 
ἔτι. Vide ad XIV. 4:9. r 

Verf. 7. ὃ αὐτῶν exed. t. & msstis refituimüus: 


- dpfi per nos. Nil opus erat δ᾽ αὐτῶν» Quod fua autoritate 


Vet. s. 


edidit Cafaub, a— Zbid. ln διαλύσασϑαε confentiunt codd; 
nóftii omnes. διαλύεσθαι edd. temere & (ine neceffitate^ 

Ferf. 8. à! αὐτῶν τῶν πραγμάτων recepimus ex Regi 
E. & Med. d/ αὐτῶν πραγμάτων ed. τ. cum cett; codd. 
Hinc di τῶν πραγμ. Cafaub. ex ing. — bid. καϑαπερὰ 
ψήτίοις παισί, Nihil fane iticommodi habet adjectem: vo- 
cab. ποὺς &d νήτιον. Sic δι παιδίον γήπισν XVi 20, 3. CS 
Íaubonum, ut loco tnoveret iftam vocem, commoverat 
forte quod in ed. 1. cum Med; & Vef. corrapte legebutatr 
μα ϑ περ εἰρητίοις καισί: ubi fortaffe putavit, vocabulum 


᾿ Φασὶ ex conje&ura effe ἃ nonnermine adjeCtum, 


Cip. Vi. 
Verb 1. τ᾿ 


J 

CAPVT Vit 
Perf. τ. τὰ κατ᾽ Ἰβηρίαν. τὰ xarà τὴν Ἰβηρίχν Med. 
δὲ Reg. E. bene, quoniam fequitur etiam κατὰ τὴν As 
B9. — ibid. καὶ μηδέπω. xa) deeít Reg. F. α: νεῖ — 
dbid. ταλινρύμην re&e uno vocabulo edidit Cafaub. ut «& 
λίῤῥοια, παλίντροκος, παλιμπροδοσία, & fimilia, — Divifas 


. Voces πάλιν ῥύμην habet ed. 1, cum » msstis, Conf. ad 
, cap. 6,6. . T» 


Vetf, 3. 


quidem, Neque Cu opus erat corréétione, 


Perf.2. Σκόπει δ᾽ &Q ἑνὸς τῶν λόγων τὰ πράγμαζα, 
Confidera ves faltem fecundum unam earum rationum, qui. 
&us ille confiderari poffunt; confidera ves Jaitem una. ex 
parte. Sane non opus videtur, cum Reifkio aut a ἑνὸς 
τούτου λόγου Ícribere, aut &(p' ἑνὸς τῷ λόγῳ, id eft, (ut 
ait iile) τῷ συδλογίζεσϑαι: quod quale (it, ne intelligimus 


ΓΝ 


AD POLYB. Xv. Ó. 2. 8. 391 
amma» 
Perf. 4. ὃς vov refe & perípete α Czfsnbono pofi- vei. 4. 
tum videtur. οἷς vov, qua eft codicum fcriptura, proba» 
vit Reifkiussg ied veueinus, fertenziam explicaffet quam 
his verbis fubjeCtan) putavit. An αἷς γῦν ^gnificat ut rusó 
£fl, ut nunc res fe haüet? — bid. χοερολογχσόμενος. Mene 
dofe woroAey;aóucvoc ed. 1. Reg. F. Vefou:. 
Ft1)..6. ὁρμᾷν Cufaub. cum τίη. & Reg. E. ὁρᾷν Verf é 
ed. & cum cete. codd. ..- lbid. δὲ αὐτὸν f-riplimus cum 
ed. 1. & msstis, — di αὐτὸν ed. Cafaub. & fqq. 
Verf. 8. &vrqpas« πόλεμον Cataub. Aug. Reg. E. Vrfim; Vert. g. 
ἀντέρα, ed. 1. Reg. F. G. Ve(. Tul» quod ortum ex ayra£: 
fe, cutn ícilicet in vetuitis codicibus (quemadmodum Li 
€opitenter in Vrb.) jota, quod alias fubfcrihitur, ad latus 
fue vocalis pofitum tuiflet. .-- Zbid. καὶ τὰς ὅλας νήξουρι 
τὰς, quod deerat vulgo, adjecimus cum Aug. & Reg. E, 
Adjiciendum ex conjectura etiam monuerat Reifkius. “, 


CAPVT VIII. . Cep. VII, 

Perf. 2. ὑπὲρ ὦ ὧν καλλιστα γινώσκειν αὐτὸν τὸν "Avv Verf. a. 
Bav. γινώσκουσιν, quod eft in codicibus, haud dubie ex 
imperiti hominis ingenio ortum eft. -.- Jbid. ὡ τοὺς ϑεούρι 
sx deeft uni Reg. E. 

Verf. 3. ἀνϑρωκίνων correxit. Ca(sub. cum Sealig, Verf. 3. 
ἀνθρώπων ed. 1. cum msstis. 

Verf.4. κρὸ τοῦ τοὺς Pmu. ToU recte adjecit Cafaubs Vert. 4. 
eum abeflet ab ed. 1. & mssts, --- lbid. x poUreiyag 
“ἐς διαλύσεις.  Mendofe προῦτεινεν εἰς τὰς διαλύς. ed, 1v 
cum msstis. Correxit idem Ca(íaub. cum Scalig. 

Verf. 6, ἤλθομεν dx) τί μέρρς s Cum ἐπί v: μέρος abs. Vetf. 6. 
que interrogatione vulgo fcriberetur, & verba ilta cum 
fequentibus. copularentur ufque πολιτῶν, poft quam vo- 
gem interpofito puncto diftinguebatur oratio; fic interpre. 
tatus ita verba Cafaubonus eratt Quod maximum omnium, 
efl, civilus tuis. devilis δ pacem petentibus, jam inter. 
wos aliquo modo convenerat. Difficultatem hujuá 
loci non diffimulavit gXismi Vi, 4 Miritica dictio, » 2j 

ομᾶν 


194 "δ &ADNOTATIONES 


Tet c. Sousy del τι μέρος. Polybianum eft, μέρος ufütpste pto 
segotio vel genere. — Significhte vult; rouce(finus quodani. 
inodo, devenimus ad uonnulla sorum qua. vos poflulabatis. 
Neque tamen íatis apte & molliter oratio procedit, ut 
potitis videatur? aliquid deeíTe.* — Plana nobis omhia vifa 
funt, fi per interrogationetn acciperentur ifta vefba : quam- 

- sam in partem devenimus? quokam loco fimt res tofira? 

VeL?. εν, 47. Duo verba καὶ δεηϑέντων perperam defünt 

Reg. E, — bid. πρὸς τοῖς ὑπὸ σοῦ νῦν πρῥοτεινυμένδις res 

&e Catadb. cuin Vrb. Mendofe πρὸς τοὺς - - ἀροτεινομένουφ 

* ed, I. cum cett, codd. nifi quod πρὸς τοῖς dat Reg. E. 

Ver. . Perf.8. πρός τε τὴν ὀυγκλ. τα deeít uni-Keg. E, «2 

Ibid. ἡμετέραν. ὑμετέραν ed. 1. temere & invitis msatis 

Ι͵ τ dbid. τούτων τυχᾶν. Sic conjecerat Reifkius, queme 
sdmodum dedit Reg. E. 

Vetf. το. Verf. το. eov. — eyróy. invitis imsstis ed. Cafaub. δὲ 

Gron, 

γα τς Perf. 1i. ᾿ΑΦελᾶν. Mendofe ἀφέλειν ed; 1. Reg; F. αν 

Vef. Hinc «QéAe fcribere juffit Vrfinus, nefcimus quid 

animo agens. --- Zbid. ἕνα, μὴ; λαβόντες ἄς. Quod f& 

quitur &&.' ἵνα, fatis indicat praecedere debere hegatio: 

nem; quam, cum diferte expreffiflent cum ed. 1. codices 

" omnes, füa auctoritute fuítulit Cafaubonus, fildm oratio: 

his non recte capiens. Hannibalis nomine loquitur Sck 

plo, & ironica quadam ratione hoc dicit; TW dicere as: 

des, C$ vis tme conjentire , ut gravi[jima ex illis conditions: 

bns, quz jam a Poenis init erant, δὲ quibus conditioni: 

bus ipfi pacem a fenatu populoque Roinano per legatos pe: 

— dierant, nunc tollantur ? Quo. jure tw hoc pofcere potes? 

qua tandem. caní/a sme commotum. conjentire po[fe credis? 

Nempe, hoc nou dicere audes; ea cauffa te id pofcere, &J 

ea cau[Ja me con/entire debere, ut (quod tamen revera. fus 

&urum e[Jet) promia accipiant fecleris , atque adeo doceas- 

fur in poflerum pariter perfidb agere cum. eis qui brne. di 

dpfis sueriti fuerint: (πα — co nimirum fine, ut gratiam 

Webis habrant, eum veniam. impetrafini, dt contra UC 


) | gus 


AD POLYS. XV. 8. 0. 403 
p/um velorqueo hoc reponfum - ΠΡ, Nunc cuim | maxime; 
oflquam impetrarunt id' quod. ψιρρῆρες rogaverant pri- 


uum a me, deinde ἃ (να populogue Romano, continuo, - 


woniam aliqua nova /pes illuxit , tantut abe[I ut gratiam 
obis habuerint , ut hoftiliter etiam dessió nobi/cum egerint. 

Verf. 1a. μετ᾽ ἱκετηρίας τυχόντες ὧν παρεκάλουν. Mira 
rationis trajeCtio, pro τυχόντες ὧν μετ᾽ ἱκετηρίας παρα- 
ἄλουνς nifi ita ipfe fcripfit Polybius. — bid. ὅτι βρα.- 
reiag. --- οὔτε non damnabo: effet tamen convenientius 
rs, Cfr." REISKIVS; --- Ád vernaculum dicendi mo: 
em convenientius videri ore poterat; fed ex grzci fet- 
vohis genio, & ex ipfius Polybii ufu, magis convenire 
tatus cri, in quód omnes libri confentiunt. 

l'erf. 13. ἔν ofc. -— dy ett delendum. οἷς redit ad Cat- 
haginienfes/" mE1SK1vS. --- Nobis vefba ἐν οἷς fignifica- 
&-vifa fant, iis kic rerum flatu; qua cum iia fint; inte- 
im. Sic convenit quodammodo hzc dictio cum illa; ἐν 
, 4π0 temport, interea dum; IV. 10, 8. & alibi; 

Verf. 14. τῶν ἡμῶν λόγων. —- ,T8 ἡμῶν λόγῳ, atit τῶν 
y ὑμῖν λόγων, üüt τῶν ἡμετέρων Aóyuy.* REiSK)VS; — 
[obis ferendum vulgatum vifum δ) in quo nil mutant 
bri. BEEN 

CAPVT fX 

Verf. τ. διαλεχϑέντες αὐτοῖς: ἐν ἀὐτοῖς füfpicathé erat 
eifkius; fed & tolerari vulgatam poffe fatetur; Imo.ve: 
», non tolerari modo, fed & probari débet: fic enim le. 
itime dicunt Graeci, διαλόγεσϑαί τινι, διαλέγεσθαι Raj: 
pig. -αὐτοῖς vero, ut jam fxpe vidimus, idem valet ac 
WjAor; “- 1014. ἐχωρίσϑησαν. Perperam ἐχωρίσϑη Reg: 
.G, Vef. Tub. — Ibid. 1n ἀξύμβατον confentiunt omnesy 
:et alis non utatur Polybius illa forms ξὺν pro σύν: 

Verf. 3. τίς οὐκ ἄν. τίς deeft Reg; F. G. Tub; male; 
iid. — ,,Forte συμκαϑὴς γένοιτο τῷ κατὰ τὴν ébfyqon 
eft, τῇ ἐξηγήσεις πμκιδα; 


Polybii Hiflor. T. P IT, N Puy: 


Vérf. 13. 


vef ij. 


Vetf. 14. 


Cep. IX. 


Verf, t; 


verf j 





2 Neff. 4. 


Verf. 7. 


Verf. 9. 


104 . ADNOTATIONES 


Verf. 4. ἐκτεϑοικυῖαν reCte Cafaub, cum Vrfino. dure, ' 
ϑηκυῖαν ed. 1. cum msstis, — Sed in verum confentiunt 
omnes cap. 20, 5. excepto Reg. E. 

Verf..3. ἀσώτους. Perperam ἀστάτους ed. 1. cum * 
ssstis. lidemque omnes mox σημείας, pro σημαίας quod 
reftituit Cafaub. Supra, XIV. 8, $. omnes in σημαίας con- 
fentire vidimus; fed ibi pariter ἀστατ. pro &cr. dant fcri 
pti libri cum ed. 1. — Zbid. καϑάπερ ἔϑος dor) τοῖς Ῥω- 
βιαίοις. Confer Lipf um de Mili Rom IV. t. p. m. 154 — 
lbid. ἀλλὰ κατ᾽ ἀλλήλους. Quin mendofa fit codicum 
fcriptura, xA. καὶ κατ᾿ ἄδλους, dubitari non debet. Lipfius 
l.c. ἀλλὰ κατ᾽ àJ.ec correxit; quod non fatis eft. ReCtius 
Cafaubonus «X κατ᾿ ἀδήλους, quod tamen ipfum vere- 
mur ne non omni ex parte verum fit: nam aut «Ad κατ᾽ 
ἀλλήλας oportebat, aut 4 ἄλλας κατ᾽ ἄλλας, aut 
una voce à/À& καταλλήλους. Sententia eadem: σῆ- 
εαΐοι vel axéigou (idem enim fignificant heec duo, ut vidi. 
mus ad VI. 24, 4.) κατάλληλοι, five σημοῶαε ἄλλαι xxT 
ὅλας vel κατ᾽ ἀλλήλας τεϑᾶσαις, fünt manipuli ita locati 
wt alter alteri re/pondeat , id eft, una rea linea alii pofl 
alios locati: retos ordirfes Livius vocat in eadem narratio« 


ne lib. XXX. c. 30. ὀρϑίους λόχους Appian. Pun. c. 4t. 


Confer notata ad Polyb. XI. 25, 2. & ad XI. 22, 10. Eo- 
dem pertinet, quod füb finem hujus cap. τὰ ἐπ᾽ εὐϑείας 
διαστήματα commemorat. Poterat vero boc loco etiam 
AA ἐπαδλήλᾳεως dicere, quemadmodum διφαλαγῆα vel 
φριφαλαγῆχ ἐπάξληλος dicitur duplex vel triplex phalanx, 
quarum una pars alteram in vela linea fequitur , & dva 
ληλοι τάξεις, reBfi ordines, XI. 11, 7. Ceterum de hac Sci- 
pionis acie, prater Livium ὃς Appianum, confer Fron- 
tin. Strateg. II. 3, 16. & quz ibi a viris doctis monita 
funt. 

Fej. 9. σημαιῶν correxit Erneftus. Minus re&e « er 
μαίων ed. Cafaub. & Gronov. σημείων ed. t. cum msstis. 
— lbid. τὰς τῶν γροσφομάχων σκείρωως, Vide VI. 24, 

A6 


AD POLYE. XV. 0. IO. ' 1905 


4. & ibinotata; Adde XT. 33, 1, & Salmafi de Re Milit. 

tomapor, cap. 5. Tom. X. Thef. Greeviani p. 1323 fq. LE 
Verf. 10. xa) κατά. Facileexpungi patiamur particu- Verf. te, 

sm xaj, fzpius importune vel infertam vel omiffam a 

ibrariis ante xar. — Ibid. καταταχοῦντας Caíaub. eum 

teg. E. & Vrfin. Mendofe καταχοῦντας ed. 1. Aug. Reg. 

" Vef. κατασχοῦντας Reg. ἃ. — Ibid. eic τὰ πλάγια wap: 

στασϑοι διαστήματα. Reftituimus vocabulum διασύήμας 

ἃ, quod agnofcunt codices omnes, quod cafu potius 

imiffum in editione .Cafauboni videtur, quam confulto ab 

ditore expulfum;  Immerito vero idem vocabulum, cum 

n ed. 1. & in leCtionibus codicis Auguftani inveniffet, 

amnavit Reifkius, παρίστασϑαι TX κατὰ τὰς σημαίαφ, 

egere jubeus. .Rurfus σημείας habent:mssti libri cum 

d; 1. - 


Doom d 
Lesson e ] 
LI 


CAPVT X. " Qo € Χ. 
Verf. τ. ἐπεπορεύετο corggxit Cafaub. Perperam éro- verf s. 
εὔετο ed. 1. cum msstis: fed cap. 11, 6. in ἐπιπορευόμε. 
e$ confentiunt orones. Conf. ad X. 20, 5. | 
| Ferf. 2. ἡγθμονίαν fcripfimuecum Reg. E. ἡγεμονείαν Vetf. &; 
dd. cum cett. codd. — Zbid. περιποιήσουσιν. περιποιήσω: 
iy idem Reg. E. perperam: 
Verf. 3: ὡς ἄλλως idem valet quod ἀζδδως τὼς cap. 11, Vett. 5. 
; Nec opus eft delere ὡς, ut voluit Vrfinus. 
Verf. 5. παρέντες Caf. cum Reg. E. & Vrfíin. χαρόντες Vett. y. 
d. 1. cum cett; codd. fed Aug: punCtis notavit, ut 
ifpe£tum; | 
Perf. 7. Cum vulgo ex códicüm prae(cripto fic effet. Virl 7; 
litum, aei κρατέϊν de7 ταναντίχ τατ]ομένων, hsec ad ἢ, l. 
onuit GRoNOv1vS: | ,,Aut fcribendum δὲν» aut peni: 
iS delendum id verbi cenfeo. III. 63, [12.], πάντας ydp 
Us ἢ xata προαίρεσιν ἢ xaT. ἀνάγκην τοιαύτῃ προϑέσοι xe: 
ρημένους, οὐδέποτε διεψεῦσϑαι τοῦ κρατῶν τῶν ἀντιταξΆ- 
(yg. * — REISKIVS: Forte aei χρατέϊν τῶν ἐπὶ τάναν: 
» Tar/opévuy, yinetre obflantes, vel adver/arios," a 
Na 


“ὦ. ut 


* erf. 13. 


Mf 


Verf. 13. 


"Verf τῷ. 


189 ^ ánwoTAT1zOoNEW 


Verf. τ. περὶ τετρακισχιλίους. «οὖ, Quamvis 
equitatu valuerit Maffiniffa, vix tamen videtur tot potuilfe 
equites conficere, [quot vulgo libri Polybiani habent) fes 
millia; aut, ἢ potuit, inauditum eft, equitum numerura . 
numerp peditum parem fuiffe; aut, fi fuit umquam, certe 


"Polybius τασούτους maluifet dicere, quam ἑξακισχιλίους 


iterare. ^ REISKIVS. — Nos nil videmus quid impediat, 
quo minus Maffiniffa, poftquam non folum paternum re- 
guum recuperavit, fed etiam Syphacis imperium fuo ad. 
jecit , /ex millia equitum Scipioni adducere potuerit. At 
id fi dicere voluilfet Polybius, non fic erat fcripturus, ut 
vule ex libris noftris editum eft; fed (axwéic dà ἄλλους roo- 
ούτους, aut alio fimili loquendi genere, ficuti aliás, erat 
ulurus, Accedit, quod in codice noftro vox ἑξακισχιλίους 
pun&is füperne a prima manu impofitia, ut fufpe&a, ho- 
tatur, Quare Livium fequendum putavimus, apud quem 
lib. XXX. c. 29, codices omnes in quatuor rnillia equitsim 
confentiunt: ijs enim, cum preffo pede in. hac narratione 
Polybium fequatur, in fuo codice Polybiano ita inveniffe 
videri dehet, Livianam ftripturam apud Polybium jam 
in verfione latina exprefferat Ca(aub. | 

 P'erf. 13. συγχαρείς. Perperam συγχαρέϊς ed. τ. cum 
circum(lexo accentu: temere vero & invitis msstis σογχα- 
ρὴς voluit Vrfinus. 

Verf. 14. πρὸς πτόλιν Ναράγαρα. Mépyspoy ur. 
bem nemo novit. Apud Livium (qui, ut modo monuimus, 
ex Polybio fua hzc haufit) veteres quidem editiones Na- 
dagra vel Nadagara habebant, fed ex probatioribus co- 


'dicibus JVaragara ei fcriptori reftitutum eft, Idque nomeg 


'ei urbi Prolemzeus & Antonini Itinerarium ad(erant. Vide 


Livii interpretes ad XXX. 29. tum Suritam & Weffeling, 
'ad Itinerar. p. 41. Et terminationem nominis «, non av, 
"feciffe Polybium, fidem facit praemiffum vocabulum πό- 
"jv, quod przmittere folet urbium paulo obfcuriorum no, 
'minibus, quae funt numeri pluralis aut quze formam cer- 
te habent pluralium nominum; ut IV. 65, 7. V. 13, 8. X, 


38» 7- 


AD.POLYM xv. 5.0 189 


38. 7. X5 49,15. — lbid. τὴν ὑδρείαν refte edd. Sic vero 
ex codd. noftris dat unus Reg. E. Ceter Aug. Reg. F. Gi 
Vef. Tub. mendofe ἡβρείαν. ReCe vero omnes cap. 6, 2. 
e Ibid. ἐντὸς βέλους, Neicimus , quid (peCtarit Sealigen 
ἐχτὸς Ícribens, 


| €tA»pPvT vt 
Petf. 2. n] πλῶον, Deeft μὴ Reg. E. malé.. 


m) 
Verf, 14. 


Uap. Vi. 
Verf. 2. 


. Ftrf. 3. ὁρμηνέα. ἑρμηνέας pollis füfpicari. Singula- Ver. t d 


iem fi teneas, intelligendum ἑκάτερος. 


t4 


Verf. 4. δεξιωσάμενος; Mendofe liue Reg. P. G. Verf, 4. 


Vei. Tub. 


Pe. 6. ὑπὰ τῆς τ τύχης. ἀπὸ τῆς τύχ. Reg. F. G. Vef Verf. 6. 


inale.. — bid. ἀπονουϑετούμενθι. | — — , Mirum verbum 
&vovovJer&ce, pro eo quod Vellejas confilia, corrumpe- 
σε dicit.^ cAsAvB. in ora Bafil. Sic etiam idem in latina 
verfione: bonam nobis mentem fortusa corrumpente. Ἰᾷ 
Appianus aliique ϑεοῦ βλάπτοντος, & uno vocabulo Se» 
ἐλάβειαν folent dicere. Erneftus compofitum verbum pro 
fimplici vevJeréc ou azcipiendum putavit: quod quo pa- 
€to fieri poflit, non fatis videmus. Sed illud videndum pu- 


tamus, an, quemadmodum γουϑετέν hortarí, fic dxoyauOe- - 


τὸϊν dehortari Üignificet; ut hsec fit fententia, /icet fortuna 
(quam utrique inclementem fatis experti fumus) nos de- 
hortaretur, vel nos admoneret ne. pertinaciter. per/equevt: 
mar bellum. 
lbid. 3.4 34 κεκινδυνευκέναι. Sic libri omnes, fcripti 
δι editi: quod fi verum eft, referetur ἡμᾶς ad uíro/que; 
Romanos & Poenos; tum vero τοὺς dé fignificabit aieros, 
vel a/terutros, nempe Poenos, ex illa formula οἱ μὲν, of 
δέ. Αἱ facile credimus, vere fufpicatum efTe Ca(aubonum;, 
ὦ μᾶφ (οτὶρίππι a Polybio, quod δὲ in ora Bafil, adnota- 
vit, & in verfione expreífit. conf, c. 7, 3. Sic vero ros 
δὲ non in prima períona , .ut fecit idem Cafaubonus, era& 
interpretandum , une ipf cum maxime perictitemur ; nifi 
legendum putavit αὐτοὺς dif intelligendo ἡμᾶς, quod 
(v audiri 


Vert. 7. 


Vet. s. 


192 ADNOTATIONES. 


. audiri tique potefi. Séd poterit etiam vou δὲ stcipl 
pro τούτους dà, ita ut intelligatur Hannibal digitg veluti 
monítraffe Pornos, ad quos hoc refertur; ea fere ratione, 
de qua diximus ad IX. 35, 1 1. & IX. 34, ἃ... Zbid. ἀχρὴν 
ἔτι. Vide ad XIV. 4: 9. ^ 
Ferf. 3. ὃ αὐτῶν exed. t. & msstis teftitaimüs: 
ipfi per nos. Nil opus erat δ αὐτῶν» Quod fua auCtoritate 
edidit Cafaub, 4— Zbid. In διαλύσασϑαι confentiunt codd. 
nóftii omnes. διαλύεσϑαε edd. temere & fine neceflitate. 
Verf. 8. δὲ αὐτῶν τῶν τραγμάτων recepimus ex Regi 
E. & Med. δὶ αὐτῶν πραγμάτων ed. τι cum cett. codd. 
Hinc διὼ τῶν πραγμ. Cafaub. ex ing. .— "Ibid. καϑαπερὰ 
ψήπίοις παισί, Nihil fane itícommodi habet adjettum vo- 
cab. ποῦς δα νήπιον. — Sic δι παιδίον νήπιον XV; 20,2. Cs 
Íaubotnum, ut loco moveret iftam vocem, comimoverat 
forte quod in ed. 1. cum Med. & Vef. corrapte legebatar 
μα ϑ xv«p εἰρητίοις παισί: ubi fortaffe putavit, vocabulum 


* ""wuc) ex conjeCura effe ἃ nonnemine adjeCtum, 


J 
CAPVT Vit. 

' Fer. x. τὰ κατ᾽ Ἰβηρίαν. τὰ κατὰ τὴν Ἰβηρίαν Med. 
δὲ Reg. E. bene, quoniam fequitur etiam κατὰ τὴν As- 
βύην. — ibid. καὶ μηδέπω. παὶ deeft Reg. F. α. νεῖ — 
dbid. πκαλινρύμην re&£te uno vocabulo edidit Cataub. ut v 
λίῤῥοια, παλίντροπος, παλιμπκροδοσία, G limilia, Divifas 


. Voces πάλιν ῥύμην habet ed. 1, cum msstis, — Conf. ad 
. cap. 6,6. . "“ἌὌἝ 


Verf, 3. 


quidem, Neque Ἰνὼ Ὁ opus erat correctione, 


Ver[.2. Σκόπει 4 ἀΦ᾽ ἑνὸς τῶν λόγων τὰ πράγμαζα, 
Confidera ves faltem fecundum unam earum rationum, qui- 
bus ille confiderari po[Jumt; confiderit ves Jaitem una. ex 
parte. Sane non opus videtur, cum Reifkio aut a) ἑνὸς 


vrovroy λόγου fcribere, aut &(p' ἑνὸς τῷ λόγῳ», id eft, (ut 


ait iile) τῷ συδλογίζεσϑαι: quod quale-fit, ne intelligimus 


Fes. 


AD TOLYB. XV. Ó. 7. 8. i91 


ὕω 4. ὃς ow τοῖχο. & perfpeCte. α Caf&ubono pofi- var. e. 
tum. videtur. s vo», qua eft codicum fcripturs, probas | 
vit Reifkiuss fed vellemus, fententiam explicaffet quam 
his verbis fubjeCan putavit. An αἷς νῦν fignificat ut nuné 
£fl, ut wunc res fe habet? — Jbid. χοινολογησόμενος. Mens 
dofe κοινολογισόμενος ed. 1. Reg. Ε΄, Vefout. 

Ptxj..6. ὁρμᾷν Cufaub. cum. Vríin. & Reg. Ε. ὁρᾷν Verf. e 
ed. & cum cett. codd. ..- bid. δὲ αὐτὸν (cripfimus cum 
ed. 1. & msstis, — À, αὐτὸν ed. Cafaub. & fqq. 

Verf. 8. &vrdpau πόλεμον Cataub. Aug. Reg. E. Vrfin; Verf. g. 
ἀντέρα ed. 1. Reg. F. G. Vel. lul» quod ortum ex ἀνταίς 
ge, cut ícilicet in vetuitis codicibus (quemadmodum Li 
€opftenter in Vrb.) jota,. quod alias fübfcribitur, ad latus 
fue vocalis pofitum tuiflet. --- 1014. καὶ τὸς aac vi6ovo 
τὰς, quod deerat vulgo, adjecimus cum Aug. & Reg. E& 
Adjciendum ex conjectura etiam monuerat Reifkius. " 


CAPVT VIII. μ . Cep. ΥΠΙ, 

Verf. 2. ὑπὲρ d ὧν καλλιστα γινώσκειν αὐτὸν τὸν ᾿Αννί. Verf. a. 
Bav. γινώσκουσιν, quod eft in codicibus, haud dubie ex 
imperiti hominis ingenio ortum eft. --- Ibid. ὡ τοὺς Sessa 
“αὶ deeft uni Reg, E. 

Verf. 3. ανϑρωπκίνων correxit- Ca(sub. cum Saiig Verf. 5. 
ἀνθρώπων ed. 1. cum msstis. 

Verf. 4. πρὸ τοῦ τοὺς Ῥω. ToU reCte adjecit Cafaubs Vert. 4. 
eum abeflet ab ed. 1. & mssüs, --- lbid. προὔτεινες 
«ag. GaÀ ores.  Mendofe προῦτεινεν εἰς τὰς διαλύς. ed, 1v 
cum rsstis. Correxit idem Cafaub. cum Scalig. 

V'etj. 6. ἤλθομεν ἐπὶ τί pággcs Cum ἐπί τι μέρος abs. Vetf. 6. 
que interrogatione vulgo fcriberetur, & verba iita cum 
fequentibus. copularentur ufque πολιτῶν, poft quam vo- 
gem irterpofito puncto diftinguebatur oratio; fic interpres 
tatus i(ta verba Cafaubonus eratt Quod maximum omnium, 

«fl, εἰδὼς tuis devilis C$ pacem pet«ntibus, jam inter 
wos aliquo modo convenerat. Diificultatem hujus 
loci non difiumulàvit gxismi vit s Miritica ditio, ait, ὅλ. 

q'ousy 


194  &4DNOTATIONES 


Pret c. Sousy del τι μέρος. Polybianum eft, μέρος ufürpste pro 
segolio vel genere. — Siguificat'e valt; couce(fimus quodam. 
inodo, devenimus ad πον sorum qua. vos pofilabalis. 
Neque tamen iatis apte & molliter oratio procedit, ut | 
potius videatur aliquid deeffe./* — Plana nobis omnia vifa 
funt, fi per interrogationetn acciperentur ifta νεῦρα: quam. 

" sam in partem devenimus? quohatm loco fut res wofira? 

Vet. ?. Perf..1. Duo verba xa) δεηϑέντων perpersm defünt. 

Reg. E. — bid. πρὸς voi; ὑπὸ σοῦ νῦν wporewépdvés res 

Ge Calaüb. cuin Vrb. Mendofe πρὸς τοὺς - - &gerewopdyous 

* ed. I. cum cett. codd. nifi quod πρὸς τοῖς dat Reg. E. 

Vetf. 4. Κεν 8. πρός τε τὴν GuyxA. τα deeít uni Keg. E, «2 

lbid. ἡμετέραν. ὑμετέραν ed. 1. temere & invitis msstis 

Ι  dbid. τούτων τυχᾶν. Sic conjecerat Reifkius, quem 

sdmodum dedit Reg. E. 

Vetf. to. Perf. το. ὅπον. εἰτόν. invitis msstis ed. Cafaub. δὲ 
Gron, 

Vef, u. ζέηξιι. ᾿ΑΦελθν. Mendofe ἀφέλειν ed. 1. Reg. F. αν 

Vef. Hinc aQéAer fcribere juffit Vrfinus, nefcimus quid 

animo agens. --- Zbid. ἵνα, μὴ; λαβόντες &c. Quod f& 

quitur ἐλ. ἕνα, Ííatis indicat priecedere debere negatio: 

nem; quam, cum diferte expreffifflent cum ed. 1. codices 

ornnes, fua auctoritute fuftulit Cafaubunus, fildm oratio: 

his non recte capiens. Hannibalis nomine loquitur Sci- 

plo, & ironica quadam ratione hoc dicit: TW dicere as: 

des, δ᾽ vis tme confentire, ut gravi[ima ex illis conditioni 

bus, que jam a Poenis inite erant, δὲ quibus conditiont: 

bus ipfi pacem a f/enatu populoque Roinano ger legatos pe: 

ierant, nunc tollantur ? Quo jure tw hoc pojcere poles? 

qua tandem. can//a me commotum conjentire po[Je credis? 

Nempe, hoc nou dicere audes; ea cauffa te id pofcere, Θ᾽ 

ea can[/a me conjentire debere, ut (quod tamen revera. fu: 

&urum e[Jet) praemia accipiant fecleris , atque adeo doceas 

iwr in poflerum pariter perfide agere cum eis qui brne di 

épfis sneriti fuerint: (τα — to nimirum fine, nt gratiam 

Mebis haótast, cum veniam. impetrarint, «dt contra ^ 


“΄ iy uni 


AD POLY?. XV. 8. 0. 153 
p/um velorqueo hoc refponfum z üm, wunc cum » maxime, 
oflquam impetrarunt id qtiod "fupplices rogaverant pri- 


num a me, deinde ἃ fentu' populogue. Romano, continuo, - 


'woniam aliqua nova fpes illuxit , tantu abc/I ut gratiam 
tobis habuerint , ut hoftiliter etiam denuó mobi/cum egerint. 

Verf. 1a. μετ᾽ ἱκετηρίας τυχόντες ὧν παρεκάλουν. Mira 
rationis trajeCtio, pro ξυχόντες ὧν μετ᾿ ἱκετηρίας παρα- 
λους nifi ita ipfe fcripfit Polybius. — bid. ὅτι βρα- 
γεία:. --- ,0T: non daümnabo: eífet tamen convenientius 
τε, CE." REISKIVS; --- Ád vernaculum dicendi mo: 
em convenientius videri ore poterat; fed ex grzci fet- 
nohis genio, & ex ipfius Polybii ufu, magis convenire 
iutamus ὅτι, in quód omnes libri confentiunt. 

5 er. 13: ἐν οἷξ. -—- dy eit delendbm. οἷς redit ad Cat. 
e vi funt, is ftc rerum fatu; que cum día fint; inte- 
im. δὶς convenit quodammodo hzc dictio cum illa, ἐν 
), Q90 tempore, interea dum IV. 10, 8. & alibi; 


Vérf, tà. 


Vér£. ij. 


Verf. iq. τῶν ἡμῶν λόγων. — τῷ ἡμῶν λόγῳ, att τῶν Vetf. 14: 


y ὑμῖν λόγων, düt^rüy ἡμετέρων λόγων. REISK)VS; --Ὁ 
lobis ferendum vulgatum vifutà eft) in quo nil mutaht 
bri. | 

CA P VT TE : 

Verf. τ. διαλεχϑέντες αὐτοῖς: ἐν ἀὐτγοῖς fufpicathé erat 
leifkius; fed & tolerari vulgatam poffe fatetur; Imo.ve: 
o, non tolerari modo, fed & probari débet: fic enim le- 

itime dicunt Graeci; 'διαλέγεσϑαί τινι, διαλέγεσϑαι ἀλλή: 
oig. -αὐτοῖς vero, ut jam fxpe vidimus, idem valet ac 
Ἀήλοις: “- 7014. ἐχωρίσϑησαν. Perperam ἐχωρίσϑη Reg: 
- G, Vef. Tub. — Jbid. 1n ἀξύμβατον confentiunt omnes 
cet aliás non utatur Polybius illa forma ξὺν pro σύν: 


Cap. 1X. 


Verf, t: 


Verf. 3. τίς ovx ἄν. τίς deeft Reg; F. G. Tub. male: vef j 


bid. — ,,Forte συμπταϑὴς γένοιτο τῷ xarà τὴν ébfygoi 
left, τῇ ἐξηγήσεις ΕΙΠΕ; 2 


Polybii Hiflor. T. ΚΠ, N Puy: 


à 





(Ner. 


Verf. 7. 


Verf, 9. 


104 ADNOTATIONES 


Verf. 4. ἐκτεϑοικυῖαν reCe Cafaub. cum Vrfino. dxre; 
ϑηκυῖαν ed. 1. cum msstis. — Sed in verum cornfentiunt 
omnes cap. 10, 5. excepto Reg. E... 

Verf 7. ἀσωάτους. Perperam ἀστάτους ed. 1. cum 
ssstis, lidemque omnes mox σημείας, pro σημαίας quod 
reftituit Cafaub. Supra, XIV. 8, 5. omnes in exuaíac con- 
fentire vidimus; fed ibi pariter acrar. pro &cr. dant fcri 
pti libri cum ed. 1. — bid. καϑάπερ ἔϑος ἐστὶ τοῖς Ῥω» 
μαίοις. Confer Lipfium de Milit. Rom IV, 1. p. m. 154 — 
Ibid. ἀλλὰ κατ᾽ ἀλλήλους. Quin mendofa fit codicum 
fcriptura, xA. καὶ κατ᾽ ἄλλους, dubitari non debet. Lipfius 
l.c. ἀλλὰ κατ᾿ ἄλλας correxit; quod non fatis eft. Re&ius 
Cafaubonus &/A& κατ᾿ ἐδλήλους, quod tamen ipfum vere- 
mur ne non omni ex parte verum fit: nam aut ἀλλὰ xa&T' ' 
ἀλλήλας oportebat, aut £A. ἄλλας κατ᾽ KAA«o aut 
una voce ἀλλὰ καταλλήλους. Sententia eadem: ση- 
pio vel axéipos (idem enim fignificant heec duo, ut vidi- 
rnus ad VI. 24, 4.) κατάλληλοι, five caucxou ἄλλαι xiT 
&R.xg vel κατ᾽ ἀλλήλας τεϑᾶσαι, funt masipuli ita locati 
ut alter alteri refpondeat , id e(t, una reGla linea alii pof 
alios locati: retos ordirfes Livius vocat in eadem narrati 
mne lib. XXX. c. 30. ὀρϑίους λόχους Appian. Pun. c. 41. 
Confer notata ad Polyb. XI. 25, 2. & ad XI. 22, 10. Eo- 
dem pertinet, quod füb finem hujus cap. τὰ ἐπ᾿ εὐ.ϑείας 
διαστήματα commemorat. Poterat vero boc loco etiam 
&A' ἐπαδιήλῳως dicere, quemadmodum δεφαλαγῆα vel 
φριφαλαγήκχ ἐπάϑληλος dicitur duplex vel triplex phalanx, 
quarum una pars alteram in reBfa linea fequitur , & dva 
ληλοι τάξεις, reBfi ordines, XI. 11, 7. Ceterum de hac Sci- 
pionis acie, prater Livium & Appianum, confer Fron- 
tin. Strateg. II. 5, 16. & quz ibi a viris doCtis moni 
funt. : 

Verf. 9. σημαιῶν correxit Erneftus. Minus re&e σῃ- 
μαίων ed. Cafaub. & Gronov. σημείων ed. 1, cum msstis, 
— lbid. τοὺς τῶν γροσφομάχων exeipu;, Vide VI. 24 

. 4. δε 










AB POLYXE στ. ἢ. 1. 195 
«cum P 
. &ibinotats Adde XL 23. 1. & Sic. óe Re MLit 
'omizbor, cap. $. Tom. X. Tbe. Camvuz: 9. 121} ἐς, 
Verf. 10. καὶ xxx.  Facaetxsu-gi pstiiznuz parücu- Verf. te, 
im καὶ, fmpins importune vei Iram vel cmióam a 
brariis arte xaTa. —— Pid. πεταταχιξετας Calub. cum 
eg. E. & Vrün. Menéoie zzzzysz»7x4 ed. 1. Aug. Reg. 
. Vef. χατασχύξντας Reg. G. — Jill. εἰς τὰ τλαγια ταρ- 
"τασϑαε ÓGxTrzsxTz. Reüitwuncs vocabulum dixe?Jua« 
x, quod agnoí-unt ccdices crrnres, quod caíu potius 
miffum in editione Caficzor: vicetur, quam coiifuito ub 
ditore expuifum. Imme:ito vero idem vocabulum, cum 
1 cd. 1. & in le&ionibus codicis Augutani inveniffet, 
amnavit Reifkius, z2zp/7722J:4 τὼ κατὰ τὰς σημιιίχῷ 
gere jubeus. Ruríus σχμείας habent: mssti libri cum 
d; 1. . 


CaAPVT X. (0 0y X. 

Verf. 1. ἐπεπορεύετο corgexit Cafaub. Perperam dro- ver, ;. 
sUsTo ed. 1. cum msstis: fed cap. 11,6. in ἐπιπορευόμεν 
ὃς confentiunt omnes. . Cont. ad X. 20, 4. 

* Perf. 2. ἡγθμονίαν fcripfimuecum Reg. E. ἡγεμονείαν Vetf. a, 
dd. cum cett. codd. — Zbid. περιποιήσουσιν. περιποιήσω. 
iy idem Reg. E. perperam, 

Verf. 3: ὡς Rig idem valet quod 42ucc πως cap. 11, Verf. j 
; Nec opus eft delere ὡς, ut voluit Vrfinus. 

Verf. 5. παρέντες Caf. cum Reg. E. & Vifin. παρόντες Voi. 4. 
d. 1. cum cett. codd. fed Aug. punttis notavit, ut 
ifpettum; 

Perf. 7. Cum vulgo ex codictm praefcripto fi effet. vel. y 
ditum, ἀεὶ xpxréiy de; ταναντίκ τατὶ ομάγων, gre o4 h. , 
ionüit GRONOv1VS: Aut fcriver.dum δέν, τ pon. 

18 delendum id verbi cenfeo. lif. 62,  12.: w4,rv; ug 
Xe ἢ κατὰ προαίρεσιν ἦ κατ᾽ ἀνάγχκεν Tut vpyMae pt 
ρημόνους, ovdézors Qudyaor$s, TV) ws utáiy Ti, ovi olii 
ἔνων." — REISKIVS: ἴεν des χρετόν τὴν lp rhv" 
x ταν]ομένων, yi , 141 Gdvtr, dr ot" “9 
$s/ 





| 





Verf, 7. 


Cap. XT. 


Nerf. 3. 


vetf. 3. 


Verf. 4. 


196 : ADNOTATIONES 


δε utique delendum videtur, quod fortaffe ex repetita 
iniquo loco voce ἀεὶ ortum eft, ob literarum Δ & Α fimi 
litudinem. ταάναντία τατ) μένων autem ex ipfo illo verbo 
τῶν ἀντιτατ)ομένων corruptum fufpicari licet, que 
ufüs eft Polybius loco a Gronovio lapdato: 


CAPV T XI. 

Ptrf. 2. παρενέβαλε.  REISKIVS: Forte «ἀρενέ; 
βαλε. Non contendam tamen, fiquis vulgatam defendere j 
salit — Nobis illud unice verum vifüm eft, quod & h. ἢ 
notatum a Scaligero videmus in ora libri, quo isolim ufna 
eft. Vide cap. 16, 4. & fiepius aliis. — Jbid. Kapxyde- 
νίους. Forfan Μακεδόνας adjecit, quos hoc loco cum 
Poenis AÁfrifque Livius nominavit XXX. 33. & Frontia.- 
II. 3, 16. Eofdem tamen & Appianus cum Polybianis li 
bris ignorat, Punic.cap. 40. — 724, ἐπὶ dà πᾶσι. ἐπεὶ δὲ 
ed. 1. male & contra librorum fidem. | 

Verf. 3. τοὺς συμμάχουῳ Imperite Τοὺς μάχους ed. 1. 
invitis noftris codd. excepto Reg. F. in quo τοὺς seii 
(fic). 

Verf. 4. In gtzecis latinifque hujus veffüs a Cafaubonl 
nihil receffimus; neque in grsecis Cafaubonus ipfe mutavit 
quidquam de eis quz& dabat ed. 1.  Mendofe vero fcripti 
noftri libri omnes, Aug. Reg. E. F. G. Vef. Tub. pro df) 
ἑαυτὸν dant ἐΦ᾽ cic αὐτὸν; pro τὸς μεϑ᾽ δαυτοῦ vero τις 
μεϑ᾽ αὐτοῦ, Neque vero quidquam fic five in graecis five 
in latinis defiderandum putamus, nifi forte füb initium 
verfus duo verba fuerint inferenda: YIxpfy/eiie dà τοῖς 
ἤγου μένοις, τοὺς ἰδίους στρατιώτας &c. DiCtionem ἄνα- 
Φέρειν τὴν ἐλπίδα ἐπί τινα tetigimus in Adnot. ad X. 3, 7. 
Ila, ἐφ᾽ ῥαυτὸν, & μεϑ᾽ ἑαυτοῦ, ad Hamnibalem retulit 
Cafaubonus. In aliam fententiam difcedens nEiSK1vs: 
»Forte [ait] παρήγίειλε Τῶν μὲν μαισϑοφόρων τοῖς 
ἤγουμέ νοῖς, τοὺς ἰδίους στρατιώτας ἕκαστον παρακαλεῖα, 
ἀνα Φέροντα τὴν ἐλπ. Imperabat ducibus mnercemario- 
vum, ut corum unn/qui/que fuos milites ad fortiter pugnas. 


dum 
/ 


AD POLY. XV. IO. IF. 197 


dum adkhortareiur , referens ad [emet [pem viBorig, E? ad vec 5 
copias fecum in Libyam ρεγυεῆας; ut e. c. Ligur dux Li- 
guras milites, Celta Celtas, Iber Iberos, fua quifque lin« 
gua alloqui, quia Hannibal eorum fermonem non calle- 
bat, & his verbis eos adhortari jubebatur: Vos, lberi, fi 
vultis domum redire, me refpicite, me fequimiri, in me 
falvo & in vobis fita eft fpes & momentum omne victo, 
mi." — Hsc REiSKIVS, Cogitet eruditus leCtor, fta. 
tuatque. 

F'erf. 5. τὰ τῆς μάχης. conf, c. 10, 3. τὸ «7c τύχρς Verf. s. 
unus Reg. E. 

Verf. 8. τερὶ rov Τρεβίαν ποταμὸν μάχην. Τρεβίαν Vetf. 8 
cum Vrfino correxit Cafaub. Τεβρίαν. ed. 1. cum msstis, 
— ἶπιο vero Πάδον aut Τίκινον. Nam Scipionem patrem 
Hannibal intra Ticinum & Padum vicit; ad 7rebiam au. 
tem, non eum, fed collegam ejus Sempronium Longum 
fudit: id quod e libro III. fatis conftat.^ RE1sK1v8. — 
Vtique przlium illud equeftre, quo victus vulneratufque 
P, Scipio pater eít, inter Padwn €9 Ticinum erat commif. 
fum , ut docet Polybius III, 64 fq. Liv. XXI. 59. & 45 fqe 
& Florus 11. 6, 10. quare perinde & ad Ticinum cum 
suCore epitomes libri XXI. Liviapi commiffum dici 
potuit, & ad Padum cum Polybio noftro lib. X. c. 3, 3. 
Et ab eo praelio diverfum utique fuit illud, quo ad Tre- 
lj, fluvium ab eodem Hannibale victus Scipionis colle- 
κα Tib. Sempronius eft, Polyb. III. 72 fqq. Liv. XXI. 51 
extr. & fqq. Nec vero idcirco aut erraffe librarii noftri 
zonfendi funt, aut Polybius memoria lapfus videri debet, 
juod Hannibalem inducit dicentem , Scipionis hujus , cue 
[uo tunc praliurp inflabat , patrem ad. Trebiam vium a 
Poenis e[Je. Nam pugoee ad Trebiam multo clarior me- 
noria, quam illius ad Ticinum, erat, eaque clades Ro- 
nanorum multo gtavior; & quamquam ipfe P. Scipio, 
om ex vulnerezeger, prelio non interfuit, tamen in ca- 
Iris aderat, & exercitus ejus cladem iftam accepit: que- 
e nihil convenientius, quam ut patrem 

N 3 






Verf. 1o. 


γε 1r. 


Verf. 12. 


, pionis, cum quo nunc pugnaturi effent fui milites, ingen- 


Y 


198 ADNOTATIONES . . 


ti illo przelio ab ipfis vi&tum diceret. 

Jbid. τὴν περὶ Κάννας λεγομένην." —e υϑυῖ λεγομένας 
legendum, circa Canxas fic diffas, aut potius γενομένην, 
Szxpein libris graecis a librariis inter fe permutari haec 
duo verba, λεγόμενος & γενόμενος, demanitrát Dorville 
ad Charitonem.* nEisK1vs. — Nil opus erat folicitere 
vulgatam, in quam confentiunt libri omnes. Quod fi 
Hannibalem recta oratione, ut ajunt grammatici, haec di: 
centem induxiíTet Polybius, haud fane commodum h. 1. 


videretur verbum λεγομένην. Sed Polybius, in graece: 


rum leCtorum gratiam fcribens, Cansen/erms pugnam .per- 
commode fic defignare potuit, τὴν περὶ Κάννας λεγομέ, 
y3yv μάχῃν, id eft, pugnam ülam quam Cannenfem vocant, 
Ceterum conf. Adn, ad 1. 6, 2.. — Ibid. Αἰμίλιαν. Alp 
λιον Aug. Reg. F. G. Vef. ut fere δὲ aliás confueverunt. : 

Perf; το. ἅμα, βλέπειν. Forfan ὅμα ἀνα βλέποι», aut 
ἀναβλέποιν. abfque ἅμα. --α Ibid. καὶ τὴν τῶν &c. Cum 
καὶ abeílet ab ed. 1. & msstis, verbum κατοπτεύειν, ut fu- 
perlluum, deletum voluerat Vrínus. --  Zbid. οὐ γὰρ 
οἷον. οἷον perperam abeft Reg. F. G. Vef. Tub. 

Perf. 11. In διηγωνίσϑαετοξϊα confentiunt edd. & mssti. 
Vnus Reg. l. mendofe diyavícuad o. ὀιαγωνίσασϑαι 
Suidas in "Axépeuec. 

Verf. 12. καταλῦσας fcripfimus cum Reg. E. Vul 
καταλύσοω. -το lbid. τὴν ToU προεστῶτας δόξαν καὶ προσῇ; 





ψορίαν. loílis fimpliciter somes vertere προσηγορίαν. Si: 


——— ÁÓÓáÓá————— ——— — AQ, 880 «οὐδ. tmn 


cogi.omen , videndum erit quo referatur. Notavimus qui- 
dem in íchedis noftris, Magni cognomen datum Hannibali 


fuifle; fed, quo id auctore conftet, adnotare abliti fumus, 
neque nunc animo occurrit, 


Cup, Xii CAPVT XII, 


Verf. 1. 


Vepf, τι εὐτρεπῆ. εὐπρεπῆ Reg. F. G. Vef. Tub. mie 
pus reCte. Ceterum de memorabili Pugna Scipionis cum 
JHantitale, preter Lávium, confer Appian. Pun, c, 43 fqq. 
| bi & 


AD RBOLYB, XV. 11. 12. 13. .199. 


& Carolum Guifchardtum in Memoires Militgires , Tom. 
L cap. 12. 

P'trf. 2. τοῖς Kxpx. YImportunam partic. ἐν cum Vrf. Verf. 4. 
delevit Cafaub. Vide ad V. 35, 6. & faepe alids. —  Zbid.. 
τὸ λομὸν κέρας. conf. c. 11, 3. 

Verf. 4. ἕως ὅτου. ἕως ὅπου͵ Reg. E. male. — bid. Verf. 4. 
Διὰ τῶν diaqr. Deeít διὰ Reg. F. Tub. — lbid. ἐπὶ τὸ ds. 
£0» μέρρς, [οἷ]. Poenorum, ubi oppofitus erat Lzelius cum 
equitatu in laevo cornu Romanorum. conf. c. 9, 8. Pof- 
fis κέρας pro μέρρς fufpicari: fed nil opus. — bid. dic. 
τῶν ἱππέων, ptr Lolii equites, ut monuit Reifkius. 

Verf. 1. ἐκ τῆς Ἰταλίας. dw, quod deerat ed. 1, & Vet 7. 
msstis, cum Vrfino adjecit Cafaub. Conf. c. 1t, 2. 

Verf. 9. πάντων ἦν. Temere πάντων ἢ ed. 1. — Tid. Verf. 9, 
j« γῆρυς correxit Cafaub. o/x vel ojx ed. 1. cum msstis. 
Vide lliad. 4." 437 fq. & conf. Liv. XXX. 34. 


CAPV T XIII. — Cap. XIM; 
F'trf. τ. διὰ τὸ μὴ δόρασι μηδὰ ξίφεσι χρῆσϑαι. — διὰ Ver£ τ. 

và μόνοις. δόρασι καὶ ξίφεσι voluerat Vrfinus. — ,,Aut 
deeft aliquid (ait Re1SKk1vs) poft μηδὲ, e. c. κόντοις, pilis, 
[poterat ὕσσοϊς dicere,] «Ax ξίφεσι, quod non haftis. πε- 
que pilis utebantur, fed enfibus; aut illud μηδὲ ett cum 
&/&.& permutandum.^ — In eamdem fententiam Grotio, 
vius in Notis. msstis: ,,Non exibit fenfus, ait, nifi fuppleas 
deficientia, hoc pa&o: μηδὰ δόρασι, μηδὲ βέλεσιν, aA. 
ξίφεαι. — Speciem hzc habent: & confentit Appianus 
Pun. c. 45 extr, dyrs dà ἵτπων. σφίσι παρόντων, ovra axev. 
τίων ἔτι ὄντων, ξίφεσιν ἐς ἀδήλους ἐχρῶντο καὶ avvexM- 
κοντο. id eft: deflituti equitatu, abf/umtis milfilibus, rem 
gladiis gerebant cominus. Nec tamen idcirco folicitandum 
erat id in quod spud Polybium libri omnes confentiunt. 
Hoc ait fcriptor nofter : Komanos contra Potnorum mer. 
ctnarios , qui in prima acie labant, seque telis pugnat, 
seque gladiis; nempe folis clypeorum umbonibus δὲ corpo. 
ris nifu: quod ipfum Liviog XXX. 44. his verbis expref: 

N 4 fit: 


E rr 
Verf. I. 


3có ,ADNOTATIONES 


fit: pugna Romanorum flabilis, €? fuo Θ᾽ armorem pomi 
dere incumbentiun in hoflem. Ex mox ibidem: a/a €9 


| sumbonibus pxul/antes ince[/ere. Apertius vero, alia qui. 


dem occafione, idem Livius ,.]X. 41. /cwtis magis, inquit, 


quam gladiis geritur res: umbonibus incufJaque aia. [ler- 


Verf. y. 
Vaf. 9. 


Cay XIV. 


Verf v 


suntur hofles. Vbi per aíam (ut adnotavit ibid. Draken- 
borch.) Lipfius lib: 1II. de Milit. Rom. dial. 2. intelligit 
partem illam humeri brachiique, qua adjutrice in confli-. 
&u & pugna cominus clypeus in hoftem inpellitur. Con- 
fülto autem initio non ftatim utebantur gladiis, ne citius 
inutiles redderentur. conf. mox c. 15, 8. & c. 16, 3. 

- lbid. τῇ μὲν εὐχερείᾳ. "emere sUx;spéi ed. 1. Livius; 
velocitas illinc major, quam vis. Conf. ad XI. 21, 4. — 
Ibid. προεῖχον reCte Cafaub. προσέχον ed. 1. cum msstis. 

Ver. 4. ἀποχώρησιν. δὶς rurfus omnes verf. 10. ubi 
nil mutavit Cafaub. Et-fic faepe aliás,. 

Verf. 5. παρὰ τὴν αὐτῶν προαίρεσιν. Sic Cafaub. cum 
Vrfino; fic vero & perfpicue Reg. E. Ceteri mendofe 
περὶ τὴν &c. cum ed. r. — bid. τοὺς ἰδίους. τοὺς refti- 
tuimus ex ed. 1. & msstis, cum temere omitlum eflct in 
ed. Cafaub. & feqq. 

- Ferf. 7. σημαίας, Rurfus σημείας ed. 1. cum msstis. 

Verf. 9. τος δυνάμεσιν. Putares ταῖς ἑαυτοῦ aut Tog 
&/A.cug δυνάμεσιν. Sed nil mutant libri. —  Zbíd. προβα- 
λέσϑαιπαραγΠελας edidimus ex Aug. Et amant verba juben- 
di & fimilia aoriftüm infinitivi, Mendofe τροβάλεσϑαι ed. 
1. Reg. F. G. Ve. & mpofja/R.éc3au Reg, E. Hinc προβάλη 
λεσϑαι ed, Cafaub. & fqq. ΕΠ autem προβάλλεσϑαι, υὲ 
monuit Reif kius, idem ac 94 4.eo.'oa πρὸ ἑαυτῶν τὰς σαρία- 
σαρ: μαβᾳς pretendere reCte. vertig Cafaub. 


CAPVT XIV. 

Verf. v. πολλήν. Perperam. πολὺν aep. Reg. F. G, 
νεῖ — jbid, τῷ τῶγ Ῥωμαίων στρατηγῷ, Sic fcriben- 
dum fufffe , res ipfa docebat. — Jbid. τὸ τῆς τροπῆς ἐμπᾷῷ 
ᾧιον, 'Temere. τῷ τῆς T£. ἐμπόδιον ed, Caf, ᾧς Gron. 

Fej 


AID POLYB. XV, 15. 14. 901 


Verf. 3. dlodoy. Mendofe δύοδον ed. τ. Reg. F. 

Ptr/43- κομισάμενος. γνομισαμ. ed. 1. temere & invi- 
tis codd. — 794. τοὺς ó ἐπιδιώκοντας. Sic reCte massti 
cum ed. 1. — 0,4. τοὺς μέν. Aut τούτους μὲν videtur le- 
gendum; aut excidiffe ftatuendum alterum membrum ora- 
tionis: nam cum dicit P bius τοὺς δ' ἐπιδιώχοντας T Uv 
a&cr&Twy (non τοὺς δ᾽ διδιώκοντας ἀστάτου ς,) vide- 
tur haftatorum duas facere partes, quarum alia infequi 






E - 
Verf. 8, 


Verf. 5, 


hoftem perrexerat,-alia nefcimus quid fecit. Neque vero - 


verba illa τοὺς dà πρίγκιπας καὶ τριαρίους commode oppo- 
nuntur his τοὺς μὲν αὐτοῦ &c. quia τοὺς μὲν non refertur 
ad haftatos in univerfum, fed ad partem haftatorum, ad 
φοὺς ἐπιδιώκοντας τῶν ἀστάτων. 

Ibid. πρὸ τῆς μάχης, ante pugnam, Quid fit hoc, non 
fatis adparet. Guifchardtus l. c. p. 228. interpretatur de- 
vant l'endroit o& ie combat s'étoit donné; id eft, ante 
locum ubi pugna commi//a erat. — Verba ifta prietermifit 
Livius. 

lbid. διὰ τῶν νεκρῶν. —  ,,0id τῶν νεκρῶν effe vide- 
tur, non, ptr flrages cz/orum, ut reddit Cafaubonus, fed 
prater firages caJorum.  Haftati, e parfecutione fugien- 
tium revocati tuba, confiftebant in loco puro inter aciem 
Romanam & Hannibalis, fic ut cadavera occifa pone fe 
haberent. Ad horum latera utrinque fe aggregabant, me- 
dii divifi primum principes, deinde triarii, fic ut princi 
pes utrinque medios interceptos clauderent haftatos , ὅς 
rutfüs principes clauderent triarii. Sic opus nil erat, ut 
per ipfa cadavera pervaderent, fed praeter ea tranfibant.V 
REISK1VS. — De ifta notione przpofitionis διὰ, prete, 
dictum eft ad II, 68, 8. conf. III. 68, 12. De re, qua hic 
agitur, confüle Guifchardtam L c. p. 228. & ibid. Tab. 
XIII. 

Ferf. 5. ἀϑλήλαις Cafaub. cum Vrfino. Mendofe d. 
ληλας ed. 1. cum msstis. — 

Ferf. 1. δαιμονίως. Scripturam dicum xa) δοκμονίως 
cum ex edit. 1. cognoviífet Reifkius, defendi poffe cen. 

| N 5 | fuit, 


Verf. ς. 


Vet fs 


Verf. 9. 


Cap XV. — 
Verf. 5. - 


^02 ADMOTATIONES 


fuit, & accipi pra καὶ ταῦτα δαρμονίως. Et psífim pet 
pleonafmum, non utique otiofum, adjetctam illam, particu- 
lam vidimus. Potuit vero etiam, ut idem notavit Reit 
kius , nonnihil excidere ante ifta verba καὶ δοωμονίως. 

Ferf. 9. τῶν μὲν Ῥωμιώων. μὲν, a Cafaubono teme» 
re omillum, reftituimus ex ed. 1. & msstis. Dee(t tamen 
& Beg. G, ἃ 


CAPVT XV. 


ει. 5. τοῦ προειδότος τὰ κατορϑώματα, Cum 

οὐ προδόντος editum a Cafaubono vidiffet πειδκιν5, 
in ed. 1. vero & in cod. Aug. intellexiffet effe οὐ προειδό- 
To; τὰ κατορϑώματα:; Videntur, git, voluiffe [ed. 1. & 
Auy.] οὐ προεικότος, κ προϊέναι. Sed in tali re ufitatius eft 
dicere προϊδμένου aut προεμένοῳ. — Quare aut vulgatam 
«ροδόντος fervari malo; [eara fcilicet nefciverat Rei(kius 
ex unius Cafauboni ingenio effe prognatam;] aut legi 
προδιδόντος, ob fequens «zisro)Uvroc. Pollit quoque legi 
erapidóvros, pratervidentis, non animaduertentis, non [/cien- 
dis 5, quae haud fcio an fit vera Polybii manus: sion id erat 
hlontinis praclara fua facinora pratervidentis.^ — Nem- 
pe ignorabat Reifkius vetuftiffimorum librorum fcriptu. 
ram, qua in Vrb. ὃς Reg. E. confervata eft, τοῦ πρροιᾷό- 
τος τὰ κατορϑώματα, abfque negatione: quse fcriptura, 
quamquam difficultate non caret, tamen, quoniam core. 
modam interpretationem admittit, cum ea, quam ceteri 
libri exhibent , manifefte corrupta fit, teneri debuit. x«r- 
epJunars frequentiilime apud Noftrum res bene geffas 
fignificat; h.l. per metonymiam denotare putavimus rei 
bee. gerendg. occaftones; προςιδοὺὶς i. q. mpoiduy , qui pro. 
vidit , pro/pexit , ut V. 13, 5. προειδὼς τὸ u£Aoy, futuri 
providus. Videri autem poteft adjicienda fuiffe particula 
μὲν, τοῦ wpoejiórog μὲν τὰ xaropJ. ob fequens dA; 
fed nec praecife neceffe eft, ut ante «a praecedat fem- 
per μὲν, δὲ minus etiam neceffaria ea pargcula h. l. erat 
ob 


Ap POLYE. XY, 14. 15. 203 


ob adjetam ad 4.3 copulam καὶ αὶ, quam opportune ob- - 


tulit Reg, E. fed fimu. 

Perf. 7. οὔσης γὰρ δυσδιχσπάφτου τῆς Ῥωμαίων 
τάξεως καὶ δυνάμεως. — (Ἐχ Vrfini monitu hoc adopta- 
tum, cum legeretur διασπάστου; & quidem vere dici 
de Romana acie dubium non eft, Sed huic cauffz non re. 
fpondebit effe&tus, quem auctor narrat, fi Vrfinum fe. 
quare, ut reCflime ratiocinatur incomparabilis Salma. 
fius. Omnino cum eodem lege αὔσης yap διαστάτου, 


Verf, Z, 


& verte: cus enim divifa effet intervallis Romana acies, 


Vide XVII. 38.* agouavivs. — Vide Salimaf. de Re 
Militari Romanor, Tom. X. Thef, Grzv. p. 1309. Poly4 
bii locus, ad quem provocat Gronovius, nobis eft lib. 
XVIII cap. 15. — ,,Revocanda eft vetus lectio Herwa. 
giana διαστάστου, diflratia , divul/a, Boecler ex Augu. 
ftano nibil hic adnotavit." ngisK1vs. — N&mpe adnota, 
1e oblitus eft Boeclerus, Auguítanum codicem difcedere 
Lic a Cafaub. & ὡασπάστου dare cum Hervag. & aliis, 


αἱ am lectionem Lipfius etiam probavit de Milit. Roman, - 


]V. 1. p. 155. vertens dividi facilem. Αἱ διασπᾷν non 
Ímpliciter dividere denotat, fed violentig notionem fem- 
per includit; eftque rumpere, refcindere, velut pontem, 
vinculum & fimilia; convellere, divellere vallum; vi dis- 
trahere, dirimere, divellere hoflium aciem, ut mox cap, 
36, 3. ἃ XV11I. 8, 7. & aliás. Satis autem adparet, com- 
modum aliquod, quod habeat acies Romana, hoc loco di. 
cere voluiffe Polybium: quo fane non pertinet, quod fa. 
cile dirimi, divellique, atque adeo turbari ab hoftibus 
poffit. Immo per ipfam fationem, qua inftruitur Roma; 
na acies, per interftitia illa quae funt inter manipulos, fit, 
ut noa facile τωσιρὶ dirimique acies eorum poffit ; quia, fi 
vel maxime irruperint hoftes per primos haftatorum ma, 
nipulas, caedunt eos hi ipfi a latere, tum occurrunt fe: 
' quentes mapipuli haftatorum in quincuncem difpofiti, tum 
manipuli principum, manipuli triariorum. Quare etiam, 
quoniam militum vi non facile rumpi aciem Romanorum 

pofío 


204 ADNQTATIONES 


Verf 7, poffe noverat Hannibal, belluarum impetu eam euvsagd. 
£m καὶ διασπάσαι, turbare rumpereque conatus eft, ut 
ait Polyb: c. 16. 2. fed & hoc periculum evitavit Scipio, 
erdises nunc reffos faciendo , non in quincuncem jocan- 
do, c. 9, 7. & c. 12, 4. quod ipfum facere Scipio potuit 
propter commodum illad, quod habet Romanorum arma. 
tura & omniuo acies Romana, quod & finguli manipuli 
& finguli milit& in quamcumque partem mobiles funt; 
quod ipfum commodum fimul illam eis operam preetat, 
vt non facile rumpi atque turbari eorum acies, etiamfi per 
interftitia pervadant belluze, vel perrumpant aliquatenus 

. mohnulli hoftium globi, poifit: continuo enim, & mini- 
ma opera, priftinum-fuum locum & commodam fuam for- 
mam recipit.. Itaque recte utique Cafaubonus feciffe no. 
bis vifus eft, quod vetuftiffumorum codicum fcripturam 
ῥυαδιασταστου, quam dabant Vrb. Reg. E, δὲ Vrfini 
codex, in contextum recepit, ut hoc dixiffe intelligatur 
Poiybius: Cum difficile fit. divellere rumpereque aciem Re- 
sanam ; (quod fcilicet commodum ei commune eft cum 
phalange; quamquam ipfa etiam phalanx, fimulatque vel 
locum na&ta eft non opportunum, vel fimulac loco fe mo» 
vere cogitur aliqua ejus pars, rumpitur tota turbaturque, 
ut docet XVIII. 14.) fimui hoc commagium habet. eadem 
Romana acies, quo prorfus caret phalanx, μὲ per eam. 
dem aciei rationem, quae prius illud commodum przeftat, 
δὲ Jinguli manipuli € finguli müites in omnes partes pu. 
gnare poffint. conf. XVILL 15, 9 fqq, | 

lbid. τῶν ἔγῆστα &c. Verfpette hzc curavit Cafau- 
bonus, probatillimorum librorum velítigiis quam fieri pot- 
erat proxime infiftens. Cum in ed. 1. confenptientibus ce. 
teris msstis (excepto Reg. E. & Vrb.) legeretur aej Ky. 
γιστα τῶν ὁιοσημείων, Vríuus τῶν δύο σὴ μείων fcribi 
voluerat; quem fere fecutus Lip(ius τῶν δύο φημαιῶν 
legit, de Milit. Rom, IV. 1. vertitque, femper i» propim- 
quo duobus fignis [e obvertentibus qua res vocaret. — Eo- 
dem modo Rei(kius legendum cenfuit. Sed dubitationem 
o4 " omnem 


AD POLYB. xV. 15. 16. ij. 08. 


| Lana dz Ν Q, Tm 
omnem przecidere veteres codices debent, τῷ deivo le- veg 4. 
gentes. Accedit, quod in ufitata Romanorum acie, ubi 

in quincuncem difponebantur manipuli, non dwo, fed trà 
manipuli vertebantur in globum hoftium, qui intra ipfo- 

rum aciem itrupiffet, duo manipuli a duobus lateribus, & . 

unus a fronte, in fequente ferie adverfus interftitium duo- 

rum anteriotrum locatus. 


CAPVT XVI. Cap. XVI. 

Perf. 3. προεκλῦσαι. Mendofe προεκλήσια ed. 1. Med. ει. 3. 
aposxÀógoat acuto accentu ed. Cafaub: & feqq. cum cett. 
"codd. De re confer notata ad cap. 15, 1. — 7614. "Odes . * 
xaj οὐκ ἐϑέλων. lliad. Δ.) 30. Perperam οὐ ϑέλων ed. x, 
cum msstis, Non male vero πολεμίζοι edd. & mssti no- 
ftri, quod & codices Homeriani nonnulli agnofcunt, pro 
meAsuk*, quod vulgo ibi editur. | 

Verf. 6. τῶν ἀγαϑῶν ἀνδρῶν. Deeft ἀνδρῶν Reg. F. G. Verf €. 
Vef. Tub. —. 794. ἐσϑλὸς ἐών. Sic rette Cafaub. cum 
Suida in 'EmfoAj, & ἴῃ Ἐσϑλά. Perperam ἐσθλὸς ὧν ed; 
1. cum msstis noftris. 


CAPVT XVII. Cep. XVI 


Quse inter hoc eaput & füperius przetermifit Epitomae 
*or, füppleri poffunt ex Livii lib. XXX, 36. & Appian; 
Punic. c. 48 - 52. Non recte Reifkius huc traxit Liv. X XX. 
16. de quo confer XV. 1, 6 fq. & ibi notata. Ad id, quod 
nunc narrat Polybius, pertinent iila Livii verba l. c. £f 
sli quidem (Carthaginienfiam legati) fuulto miferabilius, 
quam ante , (quo magis cogebat fortuna) egerunt: fed ali- 
quanto misore cum mijericordia, ab receuti memoria perfi- 
dig , auditi Junt. 
Perf. τ. ἔλεον. ἕλιμον Reg. F. Tub. — bid. ἐκκὰ- Vérf d. 
Aéire« Cafaub. cum Aug. Reg. E. Vrfin. Mendofe éxx«A&à- 
vo ed. 1. Med. 4dxxaA& Reg. F.G: Vef, Tub.. — bid. 
ἕχαστον ἡμῶν. ὑμῶν ed. 1, Tub. 
Ld 
9 Pet. 


Verf. 2. 


00 Nef. 4, 


Verf. 5. 


γαῖ 6. 


2060 — ADNOTATIONES 


εν. d Φαίνηται. Φαίνεται edd. perperam. & con. 
tra codicum fidem; — 194. ὀργήν: Corcupte ὁρμὴν (fic) 
Reg. F. Vef. — Ibid. μῖσος edd. cum Reg. E. μέσος Aug. 
Reg. F. G. Veforit. 

Perf. 3. Ὁ dà Πόπλιος. Ante hzc verba in Reg. E. 
fpatium vacuum eft relictum, przpofito figno, quod no. 
vam Eclogam indicat. Si quid vero h. ]. przetermific Epi. 
tomator, parum id eft. — 7014. ZaxavJaímy tenui- 
mus, editum a Gronov. δε Erneít. ZáxxySísy ἢ. ]. ed. 1. 
2. Cum rüsstis. Α Ζάκυνϑος quidem Ζακύνϑιος formatur; 
fed a Ζάκανϑα, Ζακανϑαῖος in ufu efti . 

Verf. 4. αὐτῶν δὲ χάριν ἔφασαν. Sic quidem mss 
omnes cum editis, Sed vere monuit REISK1vs, cui ob- 
temperare debueramus, cum ait: ;,27c« legendum eit 
neceffario, re ipfa id poftulante, (Scipio enim folus lgqui- 
tur,) & fequentibus confentientibus. Debebat Cafaubonus 
hoc quoque mendum pari modo tollere, atque paulo poft 
[verf 5. ] fuftulit, ubi ctiam ἔφασαν eft in Herwagiana [δὲ 


.in msstis] pro &(yes. Porro fufpicabar aliquando; legen. 


dum effe τῆς τύχης τῶν ἀνθρωπίνων, fcil. πραγμάτων, fed 
ftabilit vulgatum p. 985, 7. & 1004, 3." — Loca Polybii, 
a Reifkio citata; funt XV. 20, 5. & XV. 35, 7. 

Κ εν. 5. φανήσεσθαι Cafaub. & feqq. cum Reg. E & 
Vríin. nefcimus an & Med. & Vrb. φανήσεται ed. 1. Aug, 
Verbum hoc & feqq. ufque &aAau9&yeo; tranfliluerunt 
Reg.F. G; Vef. Tub. —— bid. ἔφησεν correxit Cafaub. 
ἔφασαν ed. 1. cum msstis. Vide ad verf. 4; — — bid. οὐ 
γὰρ, ἐΐ Ti. Corrupte Kr; Reg. α, ὦ ri; Vef.. — — Ibid. 
δεῖν νομίζειν. — j,Ssepe tranfeunt ab obliquo fermone hi- 
ftorici ad rectum. | Hic tamen malim dé, Facile ν exci- 
dit, a proximi verbi νομίζειν initio extritum. 

Vevf. 6. διὰ τὴν σφετέραν  xdixíxy. Cofaub; Vrb, Reg. 
E. Aug. Vríin. Corrupte διὰ τήν e(ps «di/xy ; unde tj» 
σφῶν füfpicatus erat Scaliger. 


9 CAPVT 


AD POLYB. XV. IT. 18. fy. :$07 


CAPVT XVIII. 

Ferf. X. κτήνη. Mendofe κτείνη Aug. Reg. F. G. νεῖ, 

Verf. 3. ovv ἣν τὰ Φιλανϑρ. Vetba οὖν ἦν defunt Reg. 
E. — lbid. τριηρῶν. τριήρων Reg. E. — 1014. ὁμοίως 
καὶ περὶ τοὺς ἐλέφαντας, fic etiam de rlephantis. Sic 
nimirum videntur excipi decem elepbanti, quos fervare 
liceat. Reifkius veró malle fe ait, ὁμοίως καὶ κάντας 
τοὺς ἐλέφαντας, id eft, pari wodo etiam ommes elephan- 
tos tradere juffit. Ac fane Livius omnes intellexerat: efe- 
ghantos (traderent,) quos haberent domitoss neque doma- 
etnt alios. XXX. 47. Et pracife Appianus c. 54. Tede 
ἐλέφαντας, ὕσσους ἔχετε. | 

Perf. 5. καὶ χώραν. καὶ χωώρὰς Reg. F. Tub. — 
ibid. ὅρων. Perperam ὁρῶν ed. 1. ὁρῶν Aug. Reg. B. 
F. G. νεῖ ) 

Fer. 6. Σιτομετρῆσαί τε. Deeft τὸ Reg. E. noh 
male. ' 
τ Frf. 8. οὖς ἄν προγράψη. Sic re&e fcripti libriomnes. 
Temere προγράψοι editi. 


CAPVTT XIX. 

Ferf. 1. πρεσβευταῖς tenuimus, .corre&um a Grono- 
vio, Sic vero & Reg. E. πρεσβύταις h. 1. ed. 1. 2. cum 
cett. codd. 

- o Perf. a. τινὸς τῶν ἐκ τῆς γερουσίας. Verba τῶν dx 
defünt uni Med. 

Verf. 3. πρᾶξαι fcripfimus cum Reg. E, πράξαι edd. 
cum ceteris. — bid. ἀναστάντα Φάναι.  Temere fe- 
εἶδ nos profitemur, quod Φασὶν (quod ἢ, 1. dabant li 
bri) in Φάναι mutarimüs: non, quod illud nunc verorf 
putemus, aut quod probemus Cafauboni conjecturam, 
quam & in contextum ille recepit, ἀγαστάντα Φάναι 
Q24civ; fed quod reliqua etiam verba, que fequuntur, 
Φασὶν ἀγνοῦν καὶ συγνώμην ἔχειν. [ive corrupta funt, 
five defe&a, Nam ἀγνοέϊν ad Hannibalem pertinet, δυγε 
γνώμην ie» ad Poenos; etenim dictio hac σνγινώμην 

ἔχειν; 


rri —— 
Cap.XVIIL 
Verf. rx. 


" Verf. b 


Vetf. s. 


Vert. 6. 


Verf. 8. 


Cap. XIX. 


Verf, 1. 


Verf. 8. 


Verf. j. 


208 E ADNOTATIONES 


: Verf; j. , ἔχειν, cum faepiffime spud Polybium occurrat; nufquam - 
alia fententia, non magis quam apud alios graecos fcri. 
ptores, accipitur, nifi hac, teníam dare alicui. — Adpo. 
-memus qus ad ἢ. ]. Rxisk1vs adnotavit: ,SilPolybius ita 
reliquit, [ut ei in exemplo Cafauboniano,] quod in me. 
-dio relinquam ; fententia haec eft: ἀγνοῶν ἑαυτὸν, precca- 
ge fe, καὶ avylvapqv ἀὐτοὺς ἀγνοοῦντι déiy ἔχειν, 69 vos 
fihi. delinqueniti. oportere. igmofcere.. Sed ab Herwag: & 
Aug. [nempe & omnibus pariter codd. noftris] abeft («- 
νον. Quare malim fic legi: ἀγασταντὰ ὁμολογῆσαί Quaw 
axyvoely, καὶ cvylvgpyy ἀξιοῦν ἔχειν." — συγνώμην ἔχαι 
habet unus Reg. G. | à 

Ibid. πλείω δὲ τῶν πέντε καὶ  τοτ]αράκοντα à ἐτῶν ἔχων, 
Confentit numerorum ratic. Dixit hoc Hannibal exeunte 
anno ab V. C. 552. Completos autem novem annos hs: 
'buerat initio anni 517; quo cum patre Hamilcare in Hi: 
fpaniam eft profeCtus. Vide lib. 11. c. 1. Verbum. &ey 
perperam deeft codicibus Reg. F; G. Vef. Tub. 

Vet. 4. Perf. 4. τοῖς τῆς πατρίδος fcripfimus .cum Aug; δὲ 
Reg. E. τῆς vulgo carent edd. & cett. mssti. 

Verf. 5. Perf. 5. ἑκάστοις ἡμῶν. ὑμῶν Reg. F. G. Vet; — Ibid. 
cpocxvvéi τὴν τύχην. Adjiciendum articulum, qui ab. 
erat vulgo; monuit Reifkius. Et opportune eum obtulit 
Reg. E. — Ibid. Φιλὰανϑρωπιῶν. Poterat QjAxv3 pat- 
στῶν dicere, ut.c. 17, T. & c. 18, 2. & II. 60,6. & vix 
dubitamus, quin fic fcripferit Polybius, quze etiatn Scaligeri 
fuit fententia... Certe; quod XXVIII. 15, 10. pariter vul: - 
Qo τυχόντες τῶν Φιλανϑρωπιῶν legitar, in eo quidem nut 
lum fcriptura vulgata prazefidium h.1. invenire poteft : nam; 
ibi haud dubie Φ,λανϑρώπων fcribi debuifle, atque ita 
utique corrigendum efte, fatis manifefte indicat adjeCtum 
tomen πάντων, cum quo ftare nequit Φιλανϑρωπιῶν. 

Verf. 7. Verf. 7. μηδ᾽ ἐπὶ λόγον ἄγαν. Ex eodem Reg. E. hoé 
recepimus, qui jam complures probatifftmas leCtiones nos 
bis largitus eft. Vulgo μ καὶ ἐπὶ Aoy. ay. Eft autem dx). ἢ 
λόγον ἄγειν in difceptationem adducere, ut ll, 11, 3; Pa: 

ruri 


AD POLYB. XV. IQ. 20. 209 


um differt ὑκὸ λόγον ἄγαν XV. 34. 1. in, difpntationem 
ducere eia verba de re quadam facere ; nifi reCtius 
οἱ repuíare interpretatus eft Cafaub, 


CAPVT XX m Pm 

Perf. 1. ὅτε μέν. ὅτι μὸν ungs Reg Εἰ De ddrgu. Verf. 1. 
wnsto hujns capitis conf, 111. 2, 8. 

Verf. 2. ποιδίον νήπιον. Pofterius vocab, deeft Reg Verf. à; 
^, G. Vef. Tub. — Jbid. τὴν βασιλείαν correxit Cafaub, 

"um Scalig. βασιλικὴν ed. 1. cum msstis: in uno tamen 
fef, e& βασιλίαν, nelcimus utrum a prima manu, an ex 
'orrectione. 

Verf. 3. βραχᾶαν δή τινα correxit idem Cafaub. δέ verf τε 
'y& ed. 1. cum msstis. l'articulam δὲ deletam voluerat 
xaliger. «— Ibid. ἀνέδην. Vide ad Il. 5, 6. & ad X. 

0, 4. -- Ibid. προσόφλειν τὸν λεγόμενον τῶν ἰχϑύων 
ῥόον. Vtique in hujufmodi dictionibus ufitatius προσόφλερῳᾳ 

X pier; fed, verum fi queerltg) non differunt ὄφλριν ἃς 
ἰφέάλειν, πρὸσόφλεν & χροσοῷεἴλειν ὶ quare tener] 
jc utique potuerat. Adagium illud a pi/ciums vita, de: 
ümtum non neglexit Erafmus; xposd(Aem ov ἰχϑύων 
Mov idem valet (ut monuit Reifkius) ac gosófjAew τῷ 
ἱνειδος τοῦ (ἣν τὸν λεγόμενον τῶν ἰχϑύων βίον, id.eft; ine 
erprete Exnefto, íta agere, ut locum habeat illud pro 
Mrbistu. 
Ferf. 4 s *ié ἂν εἰκότως &ó; Cafadbohüs? Sed vef & 
im, fi quis propter ifla fortusam accu/averit, (quod vi- 
letur inerito potuifJs,) €9 illius adminiflrationeiis rerum ke. 
Wanarum.; redeat hic cum illa in gratiam &c;.. Imo vero; 
efcribe itique ἀλλὰ τίς οὐκ à» εἰκότως, τῇ τύχῃ με» 
ὑάμενος &c. fed quis non merito, poffquam &c. — Ibid. 
rgeeoypéyuy & (eqq; verba, ufque ὅτε γὰρ αὐτῶν; .defuné 
leg. F. G; Vet; Tub. 

Verf. 6. ἐκιστήσασὰ cum Vrfino correxit Cafaub; Mesi. Vet. ὁ, 
lofe ἐσ,σνήσαρ ed; 1: cum msstis, 


bugs Edo bl — ^ 07 707 Wah 





Verf. 7. 


Cap. XXI. 
Ver x. 


"Scylacem, laudatum Cellario Geogr. Antiq. IIl. 8. p. m. 


. bum wo polt ὑπέμειναν füfpicatus erat Reifkius; nec 


210 TC ADNÓTATIONES 


^ Ferf. 7. συγχλεισϑέντες eic Φέρους, ad pendemdum 
tributum coa&ti. Vide Lexic. Polyb. in συγχλεῖθν. — £bid. 
ὑπέμειναν Ῥωμαίοις τὸ προστατ)όμενον. nferendum 'ver- 


tamen id pertinacius contendit ; reCte, nec enim opus eft. 
^ Prf. 8. τοὺς μὲν ἄρδην ἀναστάτους ἐποῆησε. Nempe 
regnum Macedonicum. --- bid. πανωλέϑρους correxit 
Cafaub.  avoAépouc ed. 1. cum msstis, — Jbid. τοὺς δὲ 
μικροῦ δὲν &c. Syrioc, puta, reges. 


» ἢ » 
ΒΒ "πὲ... ἩΛΗΕΝΟΘΝΝΟΝ «ατὐῦϑιαπααισιθαιδκεδυνσυσαν tls lal A— - —M — 80008 


CAPVT XXI. 


Verf. 1. παρὰ TOi  Kixyvre. Cum ex codice Peireíc. 
Koc edidiffet vatEsrvs, hac monuit ad hunc locum: 
5 Apud Suidam [in Μολπαγόρας] Kelos; legitur. Ego Κια- 
Yo; legendum putavi. flIdque in latina verfione expreBit 
Valefius.] Neque enim adeo opulenta, ut opinor, C*os 
infüla fuit, [cujus nempB*cives οἱ Kéio dicebantur,] ut 
oratores aleret ὃς δημαγωγούς. Sed omnem dubitandi lo- 
'rum adimit ipfe Polybius, qui Cianos idro in gravif- 
Jimas calamitates incidi//é sit, quod pe[fimmm quemqut 
yémiper extollerent, eofque, qai fe improbis opponerent; 
morte mul&larent, quo eorum boma inter fe divideremt. 
Tib. XV. c. 21. [nobis πος ipfo cap. verf. 3 feg.] Quae pro 
feCto fimilia ac plane germana funt eorum, quz hic 

Molpagota dicuntut.* — ic recte ille. Sunt autem 
Ciani cives urbis Dithynix, cui Cias nomen, δὰ Κιανν 
"Νόλτον, Cianum finum , qui ex Propontide in continen- 
tem iufluit,'fitz;; 'de qua vide Strabon. XII. p. $63. ἃ 


'b84. Myfize eam attribuit Xenophon Hellen. I. ro. conf. 
"Suidas in Κίος, ὃς in Κιανοί, & Etymolog. in Κιανίς. Poft- 
ea Pru/ias ad mare eft nominata. 

" Jbid. δημαγωγικὸς καὶ πλεονέχτης. Verbo illo au&tio- 
rem, quam in codice Peireftiuno, effe hunc lotum ap 
Suidam [in Δημαγωγικὸς,] monuerat jam Valefius. — » 

"E UÜ . 0l "utem 


PER BLA συν Ran ADD RR σοι matis 


AD.POLYB. XV..2O. 2I. δι1τΆῖ 


autem δημαγωγικὸς, inquit, ut uno verbo reddam, go- 
'ς 66 

F'erf. 3. Κιανοί, Re&e fic h. 1. edd. Conf, ad verf. t. Kva-. Ver 3. 
γοὶ nunc quidem Aug. Reg. F. G. Vefont. & eodem. mo. 
do nonnulli ex his deinde quoque; fed idemtidem plurea 
in veram fcripturam confentiunt, quam eamdem agnofcunt 
omnes libro XVII. cap. 3, 12. & c. 4, 7. Cianorum nomen, 
corruptum in codicibus Livianis XXXI. 31. auctori refti- 
tuerunt doti editores, idemque apud eumdem XXXII. 
33 fq. Cium pro Chium cefcribendum monuerimt. 

Ibid. τὸ δὲ πλᾶον. Siante haec verba punCto minori 
diftinguamus orationem, & hic ad fequentia referamus, 
non opus erit inferta deinde verf. 5. particula οὖν, neve 
cum Reifkio opus eft verf. 4. προάγοντες γὰρ aei fcri- 
bere. | | 
Verf. 4, ἵνα διομρρῶντωι re&e edd, cum Aug. διοωροῦν. Verf. 4. 
fat ed. τ. Reg. F. G. Vef. Iu Reg. E. poft cap. 19. nibil 
amplius ex hoc libro XV. continetur, neque quidquam ex 
lib. XVI. ! | "o 
- Perf. 5. εἰς ταύτας οὖν. Particula οὖν carere pote- verf. σι 
tamus , ut monuimus ad verf. 3. Pro εἰς ταύτας, quod ha- | 
bent editi, mendofe ἐκ ταύτας eft in Aug, Reg. F. G- 
Vef. nefcimus an & jn aliis. Vnde etiam fufpicari licebat, 
fortaffe ἐξ ὧν εἰς ταύτας fcripfiffe Polybium. — bid. eg 
&c-- πάντες ἄνϑρωποι προφανῶς ἐμκίπτοντες, &c. Non 
nimis perípicua haec funt; fed fententiam magis etiam ob- 
fcuravit Ca(anboni verfio, quam poenitet tenuiffe: is qua 
omnes mortales impingere quum fit mawifzfliffimum. Vide- 
tur participium ἐμπίπτοντες notione praeteriti, ut fepe 
folent hujufmodi participia , accipiendum, ut hzc fit fen». 
tentia ;. in quas quamvis manift/le inciderint homines, vio 
tamen corum ulus eff qui demeutim finem impouere poJ- 
ft. — lbid. ἀνοίας perfpeCte pro mendofo évvoíag 
pofitum eft: certe non opus erat, ut evy9/a4 commenda. 
.fet Reifkius ob literarum » & v, Ν & H, denique O & 
Q fimilitudinem. Si quid mutandum, «y» e/a« tnalimus, 

O 2 que 


219 ADNOTATIONES 


Verf. ς. 880 vocabulo cum aliás uti aat Polybius, pro dementia, 

vel flititia, E? peccato vel deli&o ex flultitia commi/fo, tum 

— ΦΏΟΧ cap. 33, 5. Atque hoc utique repofitum velimus, 
-  Jbid. διαπιστῆσαι recte edd. cum Aug. & Reg. F. pu» 
tamus δὲ Vrb. & Med. conf. verf. 6. Perperam διαστῆσοι 
Reg. G. Vef. & Vrfin, — Ibid, ῥάδιον. Placet Reitkii com 
je&ura, ῥᾷδιον ὃν, velut in parenthefi pofitum, quod . 
tamen | facile . fa& erat, — Ceteris ejufdem — Reifkii 
emendationibus careri poffe putavimus, quz funt hujus- 
modi: οὐ δύνανται, οὐχ ὅτι λῆξαι τῆς εὐγϑίας, AA 
οὐδὲ βραχὺ διατιστῆσοαι, ῥάδιον ὃν, καϑάκερ ἔνια τῶν 
ζώων, fcil. ποιοῦσι vel ἀτιστοῦσι. 

Vet. 6. εν. 6. αὐτὰ πολύ, Speciofe omnino idem Reifkius: 
Ὁ Forte ἐὰν αὐτά τον δυσχρηστήσῃ, u/quam, aut umquam, 
aut quodammodo. — Ibid. ἴδῃ. ἤδη ed. 1. perperam ὅς 
invitis noftris libris. «- 70,4. τὸν τόπον. vov τύπον ed. t, 
cum folo Med. 

Vert. 7. Vetf. 7. τοὺς μὲν re&e edd. . Corrupte «ac ahy codd. 
noftri omnes. — bid. dxovoyrs? cum Vríino correxit Cs» 
faub. Perpetam ἀκούοντας ed. 1. cum msstis: fed mox in 
ὁρῶντες confentiunt mssti cum editis, — Jbid. ἠποδλυμέ.. 
Ῥοὺς τοῖο edd. ἀπολιυμένας mssti noftri omnes. — bid 
«τοὺς δ᾽ ἀκμὴν turíse cum Vrf. correxit Cafaub. τὰς δ᾽ à» 
pjv ed. 1. cum msstis, — Jbid. ὕμως. Mendofe ὅκως Regi 
FF. G, Vef. Tub. — Ibid. πρόσεισε ex fua conje&. corre 
xit Cafaub. reCte, ut nobis videtur; qnemadmodurn TIT 
81, 10. προσιένοι fcripfit, pro τροϊένωι, quod dabant libri, 
Vide tamen notata ad II. 2, 10. 


Cap. XXII, CAPVT XXII. 
Verf. 1. F'irf. 1. Caput hoc, & quae fequuntur, non modo it 
Excerptis Antiquis fervata fünt, fed etiam inter Eclogas. 

de Virt. & Vitiis continebantor, hoc initio: "Or, ὁ $Jum. 

weéc, πύριος γενόμενος τῆς τῶν Κιανῶν πόλεως, περιχαρὰβ 

ἦν. &c. Vnde emendationes nonnullas ex eod. Ρείγείε, 

protulit Valefius.- o. . 


AD POLYB ΧΥ. 21: 33... 213. ὁ 


cuiniamum 
' διά, ἐπκιγετελεσμένος ex cod. Peir. recepimus, quod Ver τ. 
aud dubie ργϑίζαραὶς vulgato τετελεσμένος. Duplici erro. 
e τελευταΐος τετελεσμένος Reg. F. G. Ve. Tub.' lidem 
|0x corrupte βεβοηκὼς, pro βεβοηϑηκῴς. " ᾿ 
bid. τῷ κηδεστῇ, gewero. Prufias is fuit, ut intelligi- 
ir ex cap. 23, 10. & XVII. 4.7. Fuiffe autem Prufiam. 
hilippi generum, planius difcimus ex Liv. XLIT. 12. 
ἤν ἃ. dq οὐκ dd. Ori οὐκ ddiX. Correxerat Sce, Verf. 8. 
ger. — bid. παρασπονδοῦντι δέ, δὲ carent Reg. F. Ὁ, 
ef. Tub. male. —- bid. τοὺς πέλας Cafaub. cum Aug. 
: Vrfin. Corrupte τοὺς πέρας ed. 1. Med, Reg. F. G. Vef, 
Ub. δ᾽ . | 
. trf. 3. περιβαλών, Perperam περιλαβὼν Reg. F..G. Verf. s. 
ef, Tub. | a 
Verf. 4. «λιρονομήφειν Cafaub. cum Vrün. gÀy- Verf. 4, 
Ἰνομήσεις ed. 1. cum msstis,. quad ferri utcumyfue 
ituerat, — 2914. Kiavod; reCte edd. cum msstis, excepto 
Reg. G. qui Kvavev; habet, — J6id. dias 9 B30 
ἐξ, irri, In contextu illud pofüimus, quod codex Pei. 
c. dedit; in verfione vero διαγόμενω; vel ῥιελχόμενο; in« / 
rpretati fumus, quze magis congruere vifa funt cum eo, 
od adjicitur,.xa9' ἡμέραν. Reifkius defendi poffe vul- 
tum djaAsyóusyo: putavit, fubaudiendo αὐτῷ. Cafaubo. 
8 paffive idem verbum accepit, vertitque quotidianis 
mowbus deliniti,  Veremur, ne neutra ratio ferri pof 
Adjicit vero-nErSkTVvs: ,Sed malim διαγόμενοι vel 
γαγόμενοι, du&itati vana (ρε €9 mendacibus promiffis 
quo k&empore in aliud. — Nam ὀιαγελώμενοι, quod Valef. . 
od. Peir. protulit, haud placet, Deinde aut ante xa^ 
fpav, aut poft, deeít ἠναγκάσϑησα».“ — Verbum dx- 
y ea netione, quam hic ei fuübjecit Reifkius, frequen . 
it inprimis Demofthenes. , . 
(*erf. 5. ἀποτεϑηριώκει τότα τρὸς αὐτόν. τε, Verf. 4. 
d dant codices, per fe nil huc facere, fatis adparet, 
»ile remedium τό ye, quod (uafit Reifkius, Nam ἀπὰν 
μῦν τινα πρός τίνα, eit ava δὲ implacabili ira aliquem 
O 5 iu 


EM 
Verf. $. 


214 KDNOTATIONES 


in alium incendere ; Y. 10, 1.1. 79, 8. Quid igitur φυξοίο 
hoc eft, /zva ira illos incendtrat , τό ys πρὸς αὐτὸν, certe 
quidem quoad ipfum? Probaveramus róre, hac fententia, 
Philippum t unc ita contra fe ira incendiffe Rhodios, ut me 
tionen quidem ejus amplius audire fuflinerent. Sic nempe 
τότε relerri putaveramus ad id quod duobus ante annis 
fa&um eft, (vide lib. XIII. 5.) quo hoftilia Philippi in Rho- 
dios coníllia jam fitis denudata erant. Sed verbis, de qui- 
bus quzrimus, denuo examini fubjeCtis, intelleximus, 
cüm particula τότε, & omnino cum ea fententia quse haud 


. dubie hic defideratur, ftare non poffe verbum in p/s/guasa- 


perfetto , ut gammatici ajunt, £empore. — ltaque in ipfo 
verbo ἀπέτεϑηριώκει quaerendam mendam pütavimus ; quae 
etiam animadvería jam olim & corretta a nonnemine fuif- 
fe videtur, füperfcripta füper terminatione καὶ fyllaba τάφῳ 
uteffet ἐπ ersJ:7 plorat: fed eam emendationem pa. 
rum intelligentes pofteriores librarii rc« in τὲ mutarunt, 
& una cum ἀποτεϑηριώκει in contextum receperunt, 
Quemadmodum ἀποϑηριόω eft ira. incendo aliquem adver. 
Jum alium; ἔς ἀποϑηριοῦμοαι τινα πρὸς ἐμαυτὸν, paffiva 
verbi forma, reciprocam habet notionem, íra incendo ali. 
quem in me, — | Jbid. wpeaíscSeu recte Cafaub. monente 
Vrfino, Mendofe τροΐεσδας ed. 1. cum msstis omnibus. 


Cap. ΧΧΠῚ, | CAPVT XXIII. 


Verf. s. 


Frf. 2. bra γὰρ ὁ πρεσβευτής. Sic cod, Peir. Reg: Ἐ, 
G. Vef. Tub, nec dilfentiunt' Aug. '& ed. 1. nifi quod in 
his eit d, τε y3p divifis vocibus: quod tenens Cafauborus, 
articulum ὁ ὁ ante πρεσβευτὴς fua. auCtoritate delevit, per. 
inde ac ἢ ad particulam iftam vs referretur illa xa initio 


. verf, 3. Sed bene nEisK1vs monuit: ,legendum ὅτε γὰρ. 


ὁ xp. cum enim (enatus, Apodofis periodi eft in verbis 


καὶ ταρῆν, [initio verf, 3.} ubi xe illud redundat, non ut 
tollendum , fed ut fervandum. — 


Pf. 


AD BOLYB. XY. 22. 23. 24. 2M 


Perf 3. τῶν Κιανῶν. Ex Κυανῶν fatum. Κιανῶν in. Verf, 2. 


- Aug. a prima manu. Mendofe ἢ, 1, τῶν καρῶν Reg. Ε΄ G. 


Sic & Vef. fed in hoc füperfcriptum τὸν καινόν. 
Verf. 4. πρασελϑών. xposk9oy edd. cum codd. noftris Verf, 4; ' 


. omnibus. Vide notata ad IT. 2, 10. — Ibid. ᾧεσάφει Ca- 


faub. & feqq. cum Aug. Mendofe djs ed. 1. Med. Reg. 
F. Hinc διεαάφησς Reg. G. νεῖ — — Ibid. μὴ ὀδύνασϑαε 
κιστεῦσωι &c. Mirari fubit, qui faCtum fit, ut poft illa 
perfidize documenta, quz paucos ante annos Rhodiis Pbi: 
lippus dederat, (vide lib. XIIL c. 3-5.) etiamnum egre 


. fidem habuerint nuncio, novam illius perfidiàm renun- . .., 


cianti. 


Verf. 5 &104x. Sic cod. Peirefe, & noftri omnes, Vetf. 4, 


| Temere & ἄνοιαν edd, Conf, ad c. 21, 5. — Ibid. παράττω. 


cu τῶ καϑήκοντος. Tetigimus hanc dictionem ad 1l]. 54, 5. 


' & ad XII 1,2. — lbid. ἧκεν cum Vrfino correxit Ca- 


faub. ἵκει ed. 1, Med, Plane deeft boc verbum Aug. Reg 
F. G. νεῖ 

Verf. 6. vagi πολεμίου Caf. cum Vit Mendofe. ταρὴ Verf. 6. 
ed. 1. cum msstis. 

Verf. 1. ἐνειργάσατα Cafanb. cum Vrfin. inpr Verf, 7. 
caro ed. 1. cum msstis. 

Verf. 8. Καλχηδονίων h. 1. Aug. Reg. F. Corrupte vef. ξ, 
Καρχηδονίων ed. 1. Reg. G. & fic verf. 9. rurfus ed. 1. & 
Reg. F. ubi-in Καλχηδονίων copfentiunt Aug. Reg. G. Vr. 
fin. quod abíque neceíltate im Χαλχηδονίων Cafaubonus 
mutavit. Vide Adnot. ad IV. 39, 5. 1n Κιανῶν ver/. 8, 
confentiunt omnes; verf. g. rurfus nonnulli in. Kvayàiy 


aberrant. 


CAPVT XXIV. . Cap. XXIV. 

Eclog: Valefianz ni] aliud habent, nif quz priino Argumen- 
verfa continentur. Quz verfu 2. pofüimus verba, Θάσιῳ 
ὅπον ufque χρησαμένους τοῖς ἰδίοις, confervavit Suidas in 
᾿ΑΦρουρήτους.  lllis autem continuo idem Suidas fub. 
texuit ifta, 'Eziagugvauéywy δὲ &c. qua verf. 4. collocavi- 

O 4 | mus; ᾿ 


Verf. 1. 


' Θασίων πόλιν, qued in latina verfione reCte expreffum eft, 


Neb x 
/ (e 


316 |! "ADNOTATIONES 


mus: Interferenda enim putavimus verf. 5. illa, Svrxw- |. 


àv τὸν βασιλέᾳ ufque χρῆσϑαι τοῖς Ἰδίοις, quse idem bs. 


bet Suidas, partim ín ᾿Ανεπισταϑμεύτους, δὲ paulo ple 


' nius in. ᾿Ασταϑμεύτους. - Sic vero fatis inter fe cohaerere 


itas lacinias, per fe intelligitur. Connexionis tatnen cáu. 
fa; verfu 3. verba iíta,-uncis inclufa, καὶ ἐπεκρίνωτο M3- 
γρόδωρος, ex conjectura adjecimus. Injuriz, Zhafíis a Phi- 
lippo illatze,: obiter fit mentio apud Livium, XXXI. 
Totum hunc locum olim fufius pertraCtavitnus in Eme 
& Obfervv. in Suidam p. 32 feqq. 
τς Ferf. τ. κατὰ. τὸν ἀνάπλουν, per reditum, ícil, ex 
Propontide, & a Cio, Bithynia urbe, de qua cap. praeced. 
e— lbid. προσέσχον περὶ τὴν τῶν Θασίων πόλιν. Thafas in 
füla, cum cognomine oppido, Thraciz vicjtia. Sed nunc 
demum animadvertimus, in tranfícribendis iftis verbis tut- 
pem obícitantiam nobis obrepfiffe Scribendum erat cum 
editis omnibus & codice Peirefciano, unde hzc vulgavit 
Valefius : προσέσχεν περὶ μέσον ἡμέρας wpóc τὴν τῶν 







eirca meridiem, — Ibid. καὶ ταύτην Φιλίακ οὖσαν ἐξηνόρωνι 
ποδίσατο. Contraxit htec compilator Eclogarum; nam 
uberius hanc rem fuiffe a Polybio expofitam, ex fragmen. 
tis a Suida confervatis adparet, 

F'erf. 2. ἀνεπτισταϑμεύτους, immunes ab ἐπισταϑμείαις, 
id eít a aeceffitate ho/pitia pr&bendi militibus, flativa $n 
wrbe agemtiibus. — — lbid. νόμοις xpydupnávovc τοῖς 
ἰδίοις. Cum χρῆσϑαι vulgo legatur apud Suidam (in 
ἸΑΦραυρήτουφ.)) fuit illud aut in' hoc ipfum χρησαμένους 
mutandum, aut ad xpjc2o4 sdjiciendum verbum. 44» 
ἑέσας, συγχωρῶν, aut pliud fimile, 

Verf. 3. &cra9pavrouc h.l. fcripfimus, conjectura 
du&i. Quontam enim fub hoc ipfo titulo fragmentum 
hoc Suidas repetiit, putavimus femel faltem hac fimpli- 
ciari nominis forma ufüm effe Polybium, cujus vis cete- 
roquin eadem eft, Sic enim & ex Plutarcho vocabulum 
ἐστάϑμευτος, eadem. notione, (οἱ, immunitatem habens 

αἀπὰ 


a m A s m LA AERA, GERNE 1.8] αἰ wm Seo 


AD POLYB, XV, 24. 34. 7317 


πὸ τῶν exirraSueiiy, citavit Guil. Budseus in Comment, 
irzc. Ling. p. 471. ͵ 


CAPVT XXV. Cep. XXV. 

Perf. το Σωσίβιος, ὕ Ψψευδεκίτροπος YlroAsuoiqu, &c, Vett. 1. 
— s Hic eft Sofibius , vir aulica folertia ac verfutia inftru- 
tiffimus, qua inter varias regum fücceffiones femper 
rincipem locum in adtniniftratione rerum tenuit, ut ait 
lelybius lib. XV." [c. 34, 47 vALESsivs. — .Sofibii hu- 
1$, de quo fzepe füperioribus libris verba fecit Polybias, 
ioc loco ea occafione mentio facta fuiffe videtur, quod 
gerit in numero illorum eminentium in aula Áegyptiaca 
irorum, quos e medio füftulit /gathocles, ut ipfe folus 
erum potiretur, quemadmodum mox verf. 3. narratur, 
onfer Adnot. ad cap. 32, 7. & ad XVI. 22, 1. Ad huno 
'ero Sofibium, ut principem reghi adminiftrum , mortuo 
tolemoo Philopatore, pertinuiffe utique jure quodam vi- 
letur pars aliqua dufelz pupilli regis Plolemai Epiphanis. 
taque , cum ψευδεκίτροπον, id eit fa/fi nominis iwtortm 
um vocat Polybius, quemadmodum & mox Agathoclem, 
on tam eo id fecifle videtur, quod hi prseter voluntatem 
efün&i regis, aut prasjer rationem (& morem regni, tu- 
elam illam fibi adrogaverint; fed quod , cum tutelam 
rrere pupilli regis videri vellent, honefta illa fpecie ip 
d fe rapere fümmam omnem imperii, & cun&a pro ar- 
itrio gerere conarentur. Partem hujus Eclogse repetiit 
inidas in Σωσίβιος & in ᾿Ανεϑυμιᾶτο. 

Ibid. ἐδόκει γεγονέναι» non tam, videtur fuif, inter. 
etandum cum Valefio; quam perhibetur, (de qua πὸ» 
ione vide IX. 24, 5. & 25, 1. ibique notata;) vel comper- 
us eft talis, monfiravit fe talem, fuit talis. 

Pbid. σκεῦος ἀγχίνουν καὶ πολυχρόνιον. exaijoc, infiré. 
weutum , pro ὑπηρέτῃ, id eft minifiro, per. contemtum 
licere videtur, ut XIII. 5, 7. πολυχρόνιον poteft /omga- 
"v fignificare, quod vere de Sofibio diei potuit; fimul 

O0 ς vera 


". 


Verf. 3. 


$18 -ADNOTATIONES 


vero fignificat longo ufu fuba&lum, qua fere ratione La- 


tini veteratorem dicunt. 
Verf. 2. ἀρτύσοι Φόνον Λυσιμάχῳ. — ,,Hiz Ptolemzei 


Philadelphi filius fuit ex Arfinoé, Lyfimachi Thracum 


regis filia, frater Ptolemai Evergetis; de quo, praeter 
hunc l'olybii locum, loquitur Scholiaftes Theocriti in 


 Ydyll. XVII. his verbis: IlroAsuoép τῷ Φιλαδέλφῳ avvo- 


xe πρότερον ᾿Δισινόῃ καὶ Λυσιμάχου, ἀφ᾽ ἧς καὶ τοὺς ποῶ- 
δας ἐγέννησα lMroAeucdoy καὶ Λυσίμαχον καὶ Βερενίκην." 
VALESIVS. — Confer Pau(an. lib. L c. 7. extr. 

lbid. δευτέρῳ à Mays τῷ Πτολεμαίου. — ,,Sic cor- 
rexi, cum in exemplari fcriptum eflet Mays καὶ IlroAs- 
μαίου, abfque fenfu. Erat enim hic Maga Ptolemaei Ever- 
gets filius, cujus avus maternus, nomine Maga, frater 
uterinus fuerat Ptolemaei Philadelphi, & occupato Cyre- 
narum. reguo snulta cum eodem bella gefferat, ut (cribit 
Pauíanias in Atticis. [lib. I. c. 7.] Hic pinguedine ac fagi- 
na.fuffocatus interiit, cum quinquaginta annos regnaflet, 
tete Agatharchide apud Athenaeum lib. XII. fed ante in- 
firmitatem, ad finienda cum Ptolemaeo fratre certamina, 
Beronicen unicam filiam ejus filio defpondit, ut ait Iufti- 
nus lib. XXVI. (c. 3.] Ex hac igitur Berowice (Gve Here- 
nice] Maga filia, & Ptolemao Eplphane , ortus eft minor 
Maga; quem Philopator fub initia regni, upa cum Bero- 
nice matre interfecit miniíterio & opera Sofibit, quemad. 
snodum refert Polybius lib. V. [c. 34, 1. & c. 36, 1.1 & 
Plutarchus in Cleomene. [p. 820.] Zenobius in adagio, 
Δούσαιο τὸν 1leAay , a Theogo quodam occifum ait effe 
inter lavandum, aqua ferventis lebete füperje&to; ubi 
Μέγας corrupte dicitur, pro Νίώγας.““ vAL&sSivsS. 

Ibid. τρίτῃ dà. Βερενίκῃ. — Hujus czdis meminit 
& Zenobius in adagio, Εὔγνους ὁ e(Quxrgc.  vALKESIVS. 
e— Conf, Polyb. V. 56, 1. 

Jbid. KAsopsvet. Polyb. V. 38. — Ibid. ᾿Αρσινόῃ. Ea 
& foror & uxor fuerat Ptolemaei Philopatoris; cujus etiam 
sneminit Polybius V. 83, 3. & XV. 33, 11 feq. Confer 

Iuitin. 


j AD. POLYB. XV. 25. 26. | 319 


Iüftin. XXX. 1. spud quem tamen perperam Eurydice vo- ὃς ὁ ὁ 
catur; apud Liv. XXVII. 4. eadem Cleopatra: nominatur. 
Sed in ᾿Αρσινόης noinen confentit auctor libri III. Maccab. 
cap. t, 1& 5. 
Κεφ. 3. ᾿Αγαϑοκλῆς. Conf. XIV. II, I. Iuftin. XXX.Verf. 3, 
2. & Hieronymi Commentar. in Danielis prophetae cap. 
Xl. — bid. q/sudswfrpoxoc. Vide notata ad verf. r. 
Verf. 4. τῶν Φίλων χώρας ἀνεπλήρωσε. Loca (regio. Ver « 
rum) amicorum, (id eft, confiliariorum) complevit: id eft, 
ad munus ftationemque confiliariorum aulicorum, quae va- 
Cabant csede illorum, qui ea munera occupaverant, alios 
nominavit. | 
Verf. 6. ἀεὶ προσεπαγομένης. ὕβρεως. . πολλῆς ἐπαγο- Verf, 6. 
μένης ὕβρεως Suidas in Σωσιβ. & in ᾿Ανεϑυμ. fed ibi mi- 
re narrationem turbavit Lexicographus,  . 
Perf. 9. τὴν ᾿Αγαϑόχλειαν. Conf. XIV. 11, "n — Verf. $. 
Ibid. ἀπερείσοντα,. Non ἀποσείεσϑαι, fed ἀπερείδεσϑος 
τὴν ἀργὴν εἰς τινὰ dicunt Graci, & familiariflunum prae. 
fertim Polybio hoc verbum. Quare non dubitavimus emen- . 
dationem recipere a Gronovio ad oram íui libri adnoca- 
tam. Sic δὲ ἀπερείδεσθαι τὴν ὁρμὴν» cap. 32, 6. — 7014, 
Τληπόλεμον. Del hoc mox plora, cap. 26 feq. tum XVI. 
21. ] 
CAPVT XXVI |. Cap. XXVI. 
Verf. 1. Τιρύτους. Perperam πρῶτος Med. quemadmo. Verf. x, 
dum δὲ prius fuerat in ες --- Jbid. τοὺς Maxedóvag. 
Humphredus Prideaux , & qui eum fecuti funt, hos vO- 
lunt effe cives Alexandrinos, ex Macedonico genere ortos, 
Sed fuifle militum quoddam genus, intelligitur cum ex 
verf; 9. tum ex cap. 28, 4 fqq. & 29, 1. Videntur autem 
fuiffe cohors przctorlana, ex Macedonico quidem fortaffe 
genere majorem partem orti, fed /Macedosum nomen in. 
de potiffimum gerentes, quod in Macedonum morem ar. 
mati exercitatique effent: ac ficut fortaffe (ut Gronoviug 
in Notis msstis monuit) ii de quibus Suidas loqttur in 
Bac 


Vert ). 


Verf. 4. 


Verf. 9. 


220 ADNOTATIONES 


Βασίλοιοι, hls verbis: Baofkeos ποῦδες éfcuoy/Aier. (feri. 
be cum vetere editione Mediolanenfi: Βασίλειο"͵  modag 
ἑξακισχίλιοι.) e! τινε κατὰ πρόσταξιν ᾿Αλεξάνέρου τοῦ 


. Maxsdóyog τὰ πολέμια ἐξήσκουν ἐν Αἰγύπτῳ. 


Verf. a. τὸν οὐ δυνάμενον. τὸν ἀδυνάμενον Reg. G. 


᾿ Vef. edd. verf. 3.. ἀξομάτων Cafanb. cum Vrb. & Vríin, 


ἀκεμάτἼ)ου ed. 1, cum cett. codd, Re€tius vero vel. &ze« 
ματῆόμενος vel.smsuéT/ave :fore, monuit Reifkius," — 
Τρία. βαστάσας «o παιδίον, fublimem iollens puerum. Vul. 

go καὶ βαστάσας edd. fed conjun&ionem, infertam a pri- 
mo editore, qui exsua7/eu paulo ante legenit, ignorant 
fcripta exemplaria. . 

Verf. 3. τὴν ἀδελφήν. Agsathocleam . : 

Perf 4. καὶ ταύτης non erat cur folicitaret Reifkius, 
qui aut ἡ ἐμὴ καὶ ταύτης legendüm cenfuit, aut delendum 
καί. —— . bid. ὑμετέραις. Perperam ἡμετάρομς Reg. F. G. 
Vef. Tub. — Jb6id. “ράγματα. Viciílimi pro sexa 
fx; πράγματα ícriptum a librariis noftris vidimus LX, 46, 
3: &Xl.6,3. " ^" 

' erf. S. διάδημα. διάστημα Reg. G. Vef. 

erf. 1. παρὰ τοῖς πλήϑεσιν, idem-fere ac ὑπὸ τῶν 


᾿ “λήϑεων, ut VIII. 14, 3. δὲ fzpe aliís, quo & pertinet 


Il. 30, 5. — Ibid. τὴν τοῦ διαδήματος ἀνάδειξιν, Jalennem. 
a[fumtionem diadematis, inaugurationem regis, ut inter. 
pretatur Erneftus in Lexic. Polpbiane. ἀνάλχψιν voluit 
Reifkius, quia preceflit. ἐν ἢ n τὸ διάδημα ἐναλαμι 
βάναν. | 
- F'erf. 8. πρὸς οὐδὲν τροσείχον. Com vulgo eet rpló 
δὐδενὶ, re&e Reifkius monuit, aut φρὸς οὐδὲν. legendum, 
aut delendurn πρόρ. — rid. 'μυχϑίζοντες. Cum καὶ ue 
χϑίζοντες edidiffet Cafaubonus , καψαμυχιϑίζοντας fufpica- 
tus eft Reifkius; fed illam particulam xag invitis libfi& 
& citra ullarh neceffitatem fua auctoritate adjecerat Cafau- 
bonus, quare delere non dubitavimus. —  Zbid. dà xai 
διαψιϑυρίφοντες. Neceffario interferendae duse particulae, 
"quas diniferant oodices , fuerunt. Et potuerunt eae inter- 
cludi 


^ 


AD POLYR. XV. 26. 27. 221 


.quSNERdGNEEES 


vludi a prima fyllaba fequentis verbi: poffumus vero et. Verf. $, 
iam fofpicari fyllabam δία ex dà καὶ effe ortam. Sed amat 
Polybius compofita verba, quare hoc folicitatum nolimus. 
—— Ibid. μήτε * τῶς, μήτε τοὺς ἑτέρους, vel τοὺς éraípoye, 
sut τοὺς περὶ αὐτὸν, legendum Reifkius cenfuit. Nos qui- 
dem deletam prorfus particulam jore malimus; fic nemo 
quidquam defideraverit. 
Ferf. 9 συστήματα funt varía militum corpora, varie Verf. 9. 
militum manus. — bid. κατὰ τοὺς λοιποὺς ἐκκλησιασμούς. 
. Aut delendum λοιποὺς cenfuit Reifkius, aut xa) τοὺς λοι- 
ποὺς abíque κατὰ legendum. , 
Verf. το. πολὺς ἦν ὁ uxratXsiv. Placet hoc, in quod Verf. ro. 
confentiunt libri: & nolimus folicitarum a Reifkio, qui ὁ - 
adjiendum nomen ὄχλος aut στρατὸς contendit. Simili 
ratione c. 28, 8. πᾶς ὅτοιμός ἐστι, in fingulari numero, 
pro plurali, dicit. — bid. ἀνέδην correximus cum Reit- 
kio, ut c. 20, 3. & ali&s. — lbid. οὕτως ἀναξίων fcripfimus : 
cum Ang. Vulgo οὕτω ἀναξίων. 
Verf. τι. τοὺς περὶ τὸν Τληκολ. τοὺς c περὶ τῶν Ὑλ. ed. Ve. 1 HU. 
Cafaub. operarum errore. . 


CAPVT XXVIL , Cop XXVII 
Vetf. τ. αὐτῶν τῶν φερί, Rete τῶν adjecit cum Vr- Verf. 1. 
lino C«4faubonus, cum ignorarent fcripti Jibri & ed. 1. 
Fer. 2. ἀκατακᾷλυπτον ex ingenio fe corrigere ait Verf, ἃ, 
Vrünus, cui obtemperavit Cafaub, Sic vero Aug.  Men- 
dofe ἀκατακάλυετρον Reg. F, Tub. ἀπατάλυπτρον Reg. G. 
Vef. ἀκατάλυττον ed. τ. 
Verf. 3. && οἱ μέν, Sic re&e editi, αλλ. εἰς μὰν τὴν νεῖ 5. 
γ»ύχτα Aug. Reg. F. G. Vef. JT ub, 
! - Perf. 4. τὰ συμβαίνοντα ufque ἔχονφες defunt Vefont. Verf. 4. 
Eadem verba, uíque κερὶ αὐτῶν, defunt Reg. Οὐ. 
Verf. 6. διαβολη. Mendofe διαβολὴν ed. 1. Reg. F. G Verf 6. 
Vef. - 
Verf. 8. ἐξ ὀρϑῆς Cafaubonus vertit veffigiis fuis in. — Verf. V. 
Jifiens: & in ora Bafil. adnotavit: ,,uam qui eculeo admo- 
ventur, 


.-» 


222  ADNOTATIONES - 
w— 


6000, direBa via, breviffirha, planiffima, illuc citiffime 
ducente quo quis vult pervenire. Volumus autem, qui 
'rem ignoramus, ad ejus cognitionem pervenire: id quod 
multis effici modis poteft; fed omnium facillima & expe- 
ditillima via eft, ut interrogendo percunctemur, & a re. 
fpondentibus fine ambagibus accipiamus ea quz volumus. 
*  -' Sententia itaque hec eft* interrogabatur primum verbis 
tnodo amicis, fimpliciter, nullis minis propofitis, "nulla 
confitendi neceffitate adtnota, ut, quze noffet Moeragenes, 
ea ultro, recta mente & fimplici confcientia, ediceret, 
Poteft quoque &vaxpíceve fubaudiri , item qvolugc. i — 
Vet 10. δεν 10. Er]a δή ποτ᾽ ovv, quidquid fit ; quidquid fue- 
rit ; iefcio quid. Nil variant hic libri. Conf, XIII. 493. : 


ἊἊ 


χανπις. |.  CAPVT XXVIII. 


Verf. r. Verf. 1. ἄφατον. ἄφαντον Reg. α΄ —- ἢ 

"Verf, 2. Verf. 2.- διατεταμένοι reCte Cafaub. cuth Vrb, & Aug. 
flagella jam intenta. habentes. «διατεταγμένοι ed... Reg. 
Ἐς G. Vef. Tub. lidem quatuor codices etiam perperam 
eU habent, pro μονονού, --- lbid. τὰ πρὸς ἀνάγκας ὄργανα, 
torturz infirumenta. Eadem notione Herodot. 1.. 116. 
ait ἀγόμενος ἐς τὰς ἀνάγκας. Ἐκ ἂς paffim Diodoras SI- 
cul. ut docuit Weffeling. ad III. 13. 

Vef. 3. —— Verf. 3. εἰ ἀνακάμψει. — Poterat etiam, abíque con- 
jun&ione, vas ép N si corrigi quee expeditiffima ra- 
tio videtur. 

γα 4.- — Perf 4. 6 Μοιραγ. In. promtu eft μόνος ὃ Mog. 
füfpicari; fed donec addixerint libri, ferendum erit vul- 


^ ' gatum, — bid. καρέπεσε γυμνὸς, mudus evafit. 
Verf. 8. Verf. 8. καϑ' ἕν, Perperam χκϑ'᾽ ὃ ed. 1, cum foló 
E Med, ᾿ ᾿ : ' 


MET |^ ..  CAPVT 


AD POLYB. Xv. 27. 28. 29. * κι 


Verf. τ. παροξύνονται refte omnes. Vnus Med. παρο.- Vet. I. 

fovovrec. Nihil vero urget, ut cum Reifkio vagutóveveó 
g τε καὶ malimus, 

Perf. 3. τολμήαοντος Cafaub. cum Vrb. Aug. & Vrfin. - Verf. 3. 
γολμήσαντος ed. 1. Reg. F. G. Vef. 0007 

Verf. 4. ἐγενήϑησαν. Mendofe ἐγεννήϑησαν ed. τ. cum. Verf. 4. 
4nsstis. — Ibid. στρατιωτικά: στρατικὰ folus Reg. F. 

Verf. 5. τὴν συντέλειαν & feqq. verba, ufque dyeye- Verf. s. 
«χϑείσης πρὸς, defunt Reg. F. G. Vef. "Tub. — Ibid. "Aye. 
ϑοκχλῆς ἀνενεχϑείσης tette Cifaub. cum Aug. Corrupte 
᾿Αγαϑοκλείς ἀνενοχιϑήσης ed. 1. — bid. ἐπαναχϑ έν. ^ 
v wy correxit Cafaub. ἐπανενεχϑέντων Aug. Reg. F. G. 

'Vef. Tub. Nefcimus an & Vrb. & Med, ἐπανεχϑέντων 
ed. 1.. 

Verf. 3. πότον. Mendofe ποτὸν ed. 1. cum msstis. De Verf. 7. 
ye confer c. 25, 5. 

ἤν. 8. Ὀϊνάνϑη. conf. XIV. 11, 1. — 7014. ren vet, $. 
Φορᾶϊον. Nil variant hoc loco libri : & irc legitima forma 
"eft, ubi de templo agitur. ᾿Θεσμοφόρια, penultima brevi, ' 
fefti nomen elt. conf. ad c. 33, 8. —  Jbid. In Atticam 
"formam τοῦ νεῶ confentiunt omnes, Vide ad XII. 12,2. — ^ 
'Jbid. ἐπέτειον correxit Cafaub. ἐπέτιον ed. i.  confentien- | 
tibus msstis. 
^ Ferf. 10. τοῦ Πολυκράτους. Vnus ex ducibus is fueràt. Verf τὸ. 
:Ptolemaei i pugna ad Raphiam. Polyb. V. 82, 3." Nutrc 
vero Cypro erat prefectus. XVIII. 38. — Ibid. αὐταῖς. 
“περιστάσεως αὐτῆς ed. 1; male & invitis msstis. 

Ὁ Perf 1i. φησί, Non male haberet (34), edico vs Verf, it. 

bis, ἢ preeceffiffet verbum Φησὶ vel ἔφη. ---- Ibid. ev- 

χεσϑε re&e Cafaub. cum Aug, εὔχοσϑαι ed. 1, cum Reg. — 

'F. G. Vef. Tub. — 104. évox epéovraga. Sxpe pecce 

'tum a librariis in términationibus hujufmodi vidimus. Ite. 

'qge haud zgre patiamur δυσχαρέστατα corrigi. 
Verf. ει. x 0:3. Lubentes adoptaffemus v 4v ει σ. 6 Vet. 11. 

'ex Aug. id eft, /rifote, certa eflote; -fed (ic abundentem 

to: & 


Verf. 13. 


Cap. XXX. 


Verf, 2. 


Verf. 2. 


Verf. 4. 


Vetf. 4. 


224 ADNOTATIONES 


, & otiofam effe, pro graeci fermonis genio, putavimus pro- 


nomen ὑμᾶς quod fequitur. At vel fic tamen recipiens 
dum nunc quidem illud verbum videtur, idemque debue- 
runt ceteri noftri codices, qui nonnifi literam « neglexee . 
runt, 

Verf. 13. τοῦς ῥαβδούχοις. ὃ καὶ ἡ pro recte 
δὲ ex analogie ratione dicitur. ἡ ῥπβδούχη veremur ne 
non ferat greecus fermo. —- bid. ἀνείργειν. Perperam 
ἀνήργοιν ed. 1. Reg. F. G. 


Perf. a. ἅμα τῷ μεταλαβᾶν τὸ τῆς νυκτός.  Articu- 
jum 70, quem temere omifit Cafaub. & feqq. reftituimus 


.ex ed. 1. & msstis. lntelligendum Reifkius vel ἔργον ait, 


vel 4cvxXjoioy auttale quid. Pro μεταλαβῶν, καταλαβᾶν 
maluerat idem Reifkius. Sed nec illud fpernendum: im. 
mo comrmoditlime dictum videtur, mo&e vices cum die mte 
faste; quo refpettu. fortafíe μέρος, id eft vices, intelligi. 
tur ad articulum τό. 

Verf. *. ηϑροίζοντο. Mendofe 39po/gero ed. 1. Reg. F. 
G. Vef. Tub. 

Perf. 4. εὐρυχωριῶν.  Corrupte εὐχωριῶν edv r. cuna 


folo Med. — bid. καὶ τῆς κλατείχς πλήρους cum Vríno - 


ex conj. correxit Cafaub. Corruptiífime καὶ τοῖς πλατείαμΑ 
“λήρης ed. 1. cum msstis. — Zbid. τῆς περὶ τὸ Διονυσιαπὸν 
ϑέατρον προστασίας. Sicut τερίστασις τοῦ στρατηγίου VI. 
31, t δὲ 7. eft arta circa pratorium; fic προστασία ToU 
ϑεάτρου eft area. ante theatrum. /cenicwm ὁ nifi epigr 
est; etiam hic legendum, quod fuüfpicatus erat Gronovius, 
nec tamen ullo modo neceffarium videtur. 

Pr]. $. καταλελυκαοὶς τὸν πότον. Eft proprium in had 
re verbum καταλύειν; quod corruptum fuit, & dein in xa 
ταλελοιπὼς mutatum , quum némpe & vocab. πύτον in ré: 
*o» fuiffet detortam, quod habent codices noftri omnes. 
*iréroy cum Vríino pariter reftituit Cafaub. Conf. c; 29, T 
e— lbid. πλὴν. Φίλωνος An eumdem Philosem dicit, de 

| quo 


AD,.POLYB. XY. 29. 20, 035 


Quo Cap. 55. & lib. XIV. ri, 1: agitut?. At hic nünc Phi. 
lo inter cognatos /fgathociis refertur; ille muinifler ejus C3 
ndulator (uille dicitur; ὅς de eo cap. 33, 2. loquitur Pos 
lybius tamquam de homine, qui in hac quidem hiftoria 
nunc primum nominetur, non cujus mentio jam paulo ap. 
te faCta (i. An ergo ἢ. 1. τλὴν Φιλάμμωνος fcripfit Poly: 
bius; & eumdem dixit, quem deinde rurfus cap. 34, st; 
4nemorat? Is certe ibidem verf, 13. inter τοὺς cvy/svéig 
Agathoclis refertur. | | 

Vf. 6. εἰς τὴν aópiy/a. conf. c. 31, 3. — ;Syrinx eft 
porticus feu zedificium, columnis nixutn, .füpetne teCtum; 
ut füb eo deambulari & ex una domo ad alteram commo: 
de ac tuto, etiam cum pluit, perveniri. poffit. Sunt ejuf- 
znodi- porticus vel liumi (tabiles, vel penfiles, üt ipfam fe: 
fnitem publicam trajiciant, poffitque per ejufmodi porti- 
tum pebfllem e palatio e; c; regio in oppofltam bafilicamt 
tranfiri , abíque ut pes in viam publicam efferatur." gx: 
'K1v8. — Huc £dificium illud Lutetize Parifiorum; quod 
Galerie du Louvre. vocamus, retulit Cafaüb; in ora Bafil; 
Conf. eumdem Cafaub. ad Athensei lib. V: cap. 6; Anim- 
adveríf. pag. 217. In obfidionibus σύριγξ cuniculus eft. ὃ 
via fubterranea; XXII. 11, 8. 

Íbid. τοῦ Μαιάνδρου: — ,,Mizander videtür hortus τὰς 
gius fuiffe, fic dictus ob xyftos mirifice inter fe difcurren- 
tes." REISK: | 

Verf. 8. διέτυωτὰς cortexit Cafaüb; διωτυότας ed; i; 
tum msstis. — Ib. Non opus erat, ut vocab. διαφανές 
folicitaret Reifkius ; quafiiquam pet fe utique intelligeba- 
tur, que fores clathratig vel cawujatiz eílent, eafdem 
effe per/picuas. — — lbid. ln ἀποκλειομένας confentiunt 
emnes, Vnus Reg. G. mendofe ἀποκλασμένα. ὁ 

Verf..1o. 69 γὰρ ἐλάτ)ω ποιῶται πωῤιδάρια Τῶν ἀνδρῶν 
&c. Pueros in (urbis. publicis nou minus tumultuafi quam 
tiros; miratur Polybius. Quod Carthagine & zflexasdrid 
is miratus eft, id noftris diebus in omriibus paulo frequeri 
tioribus urbibus qüavis occafione fieri videmus; —— ὁ 

Polybii Hiflor. T.V Il, P ΘΑ͂ΡΥΤ 


Verf. ἡ. 


Vei 6. 


Vut: d; 


Vat, 16; 


226 ADNXOTATIONES 


^ Cop. XXXI. "CAPV T XXXL 
Verf. τ. Perf. 1. τῆς ἡμέρας αὖ ὑκοφαινούσης. Frigidum ἢ 
que eít ὖ' cum ὑποφαωνούσης, quod nimirum minus 
quam τροφομνούσης. Et deinde demum cap. 32, 6. di 
«ἤδη δὰ τῆς ἡμόρας προφαινούσης. Quare de veritate ill 
emendationis non dubitari debere videtur. Vide tan 
.Reifkium ad c. 32, 6. 
Vef. 2 Ve Jf. 2. χρηματιστικὸν. Mendofe χρηματικὸν Reg. 
ἃ Vef. Tub. — bid. βασιλείων. βασιλέων ed. 1. inv. 
:  " »mmsstis. βασιλίυν folus Tub. 
vet. 3. Ptrf.3. ποῦ τῆς αὐλῆς ὁ βασιλεύς. Ex ufu Poly 
.adjiciendum utique patamus verbum ἐστί, — bid. 
.yícavrsg δὲ τῆς δευτέρας. Nil opus eft, cum Vrüno 
«δευτέρᾳ corrigere. Vide IV. 62, 5. VIII. 6, 6. ἄς. . 
VeL 4... Perf. 4. δηλοῦντας ad πρεσβεῦσοαι refertur. Tem 
| "δηλοῦντες voluit Vrfinus, — bid. πάντων. — ,,Dubi 
pertineat ne.ad χορηγιῶν, an feorfim per fe ftet, &n 
fit à πάντα, neutro plurali, repetendum; verbo, omni 
serum qua fua in potefiate (επί. [Sic nos quidem 
cipiendum putemus.] Si ad χορηγιῶν referendum, : 
:enaláge generis hic ftatuenda, ut πάντων dictum fit | 
«σῶν. vid. ad p. $33. lin. ult. dicta.* nEisk1vs. — 
rum nos tribuere illi enallagas jam fignificavimus ad e 
locum, ad quem provocat Reifkius , nempe V. 32.4 
Verf. 5... erf. 5. δύνωνται λυπῶν re&e Cafaub. δύναται ed 
Do . Reg. F. G. Vef. Tüb. δύναντωε Áug. Vrb. Aeré ed. 
, cum omnibus msstis. B 
Vel 6. εν, 6. éxfuovcev. — ἐχήκανψεν folus Reg. G. — 1 
εἰΔριστομένης. Dé hoc conf. XVIII 36 4. 
Ve.7. ^ — Verf. 7. προβαίνων δέ. καϑόσον δὲ προβαίνων x 
τὴν ἡλικίαν dant mssti omnes cum ed. 1. quod, qu: 
t .. " 'quam incomtmodius paulo dictum videri poteft, (καϑέ 
-Apoaiywy, pro axJócov προὔβαινε,) fervari tamen, c« 
*ed oram contextus adnotari debuit. Sua auCtoritate x 
“ὅσον abjecit Cafaub. ὅς dà poft προβαίνων. rejecit. 
lbid. σεμνότατα. lmperite. σεμνότητα ed. 1. Reg. F. 1 


.AD POLYB. XY. 31. 32; 9a. 


Did. καϑ' ὅσον xsxoÀ. Sic Cafaub. & feqq. xa) ὅσον dant 


zripti libri, noftri quidem omnes, excepto Reg. G. in 
uo eft xa) xexoAxx. abíque ὅσὸν. xa] καϑ' ὅσον ed. t; 
linc x«9' tenuit Cafaub. & delevit xaf. Poft κατὰ τοσοῦ: 
oy; quod mc-lo praeceffit, intercidiffe nonnihil, v; c. μό- 
ον ἀσχημονῆσαι, fufpicatus erat Reifkius, hac fententia, 
idetur in eo uno turpiter (6 dedi/]e; quod in /n/picionenmi 
enit adülationis erga Zgathoclem. Sed nec per fe pro: 
abii, nec ullo modo necellaria iíta fufpicio eft; 

Perf. 8. Πρῶτος. Ex verf. feq. hoc fumfiffe Herva- 
ius videtur. Poterat autem ferri πρῶτον, düod offerun& 
. 1. Aug: Reg. F. νεῖ, Tub: Mendofe πρῶτο (fic) Reg; 
i — ibid. ἐπὶ δέπνον Cafaub. cum Aug. δὲ Vrfin. ἐπ} 
erryoy ed. 1; Med. Reg. F; G. Tub. Vef. fed in Vef. fu- 
erfcr. ον. — — Ibid. xpuco)v στέφανον ἀνέδωκε μόνῳ: 
lerbi ἀνέδωκε hanc vim effe putamus; cum » diiribueret 
oronas, illi ani auream tradidit. 

Verf. το. d£xpuéi καὶ τὸ νῦν λεγόμενὰ ὍΝ ναὶ vi- 
letur delendum; ut perperam iteratum e flne verbi pro- 
imi éfapxéi" REISR1vS.—.Sed amat illam particulam 
ic ex abundanti pofitam Polybius; 

Ferf. τι. ἐπεβάλοντο. ἐπεβάλλοντο Reg. F:G.. 
lefont. Et rurfus verf. 3. ἐπεβαλλοντο Reg. F. G.. — 
bid. τοὺς μαστούς: τοὺς pac ϑοὺς Vrb. Aug; Vefont; 


MÀ 
Verf, 7; 


Verf. δὲ 


V&£ 10; 


Vef ii: 


CAPVT XXXIÍ — — Cepxki 


Perf. 3. ἐπὶ np. βασιλικὴν Sáay. — rug καϑέδραν." 
CALIG. — At poterit commode cum interpretibus a; 
d eft /peGlatio; hic accipi pro /pe&andi loco fedequs: 

Vet. 4. eveiijpdas re&e Cafaub. cum Aug. & νεῖ, 
vrulfiQ3o ed; 1. Reg. F. G. Vef. Tub; — Jbid. ἑρμοζοέ. 
yc. ἀρμοτ)ούσης Med. 

Perf. 6. ἤδη δὲ τῆς ἡμέρας ἀροφαινοόσης: T9 
ἰαενούσης fcribendum contendit Reifkiüs, progredieute 
ie, ut concilietur hoc cumi cap. 31; 1. ubi vide qüze nci 
wimus; N Teque vero ibimus inficias, fpeciofam eile hanc; 
Pa £ork 


Vet. 3; 


νεῖ 4: 


γαῖ ὁ. 


Verf, 6. 


yet. 7. 


238" . ADNOTATIONES 

conje&turam: nam licet in τροφαινούσης confentiant libri 
omnes, paílim tamen literas Q & B inter fe permutatas 
ἃ librariis noftris vidimus, velat XI. 16, 2. ΧΙ]. 17, 5. &c. 
Et illa dictio familiaris Polybio, τῆς ἡμέρας προβωνούσηρ, 
velut 111. 72, 5. & aliás, — — Jbid. ἀπερείσασϑαι ex ed. 1. 
& msstis reftituimus, qui in hoc recte confentiunt omnes. 
'Temere érepeicasJc« ed. Cafaub. quod tenuere pofterio- 
res. Idem verbum paulo ante Polybio reftituimus, cap. 
25, 8. — Ibid, τὴν ὁρμήν. Poffis ὑργὴν fufpicari, fed nil 
neceffe eft. vide verf. 7. Paulo ante vere pro ἐπ᾿ οὐδὲν 
forían EIT OTAENA, ín neminem , fcripfit Polybius, u£ 
ultima vocalis Α intercepta fit a fimili litera ἃ, a qua in- 
Cipit verbum fequens δυνάμενον. In latina verfiose przetet- 
mifía eft vox χέρας, adverbialiter accipienda, tandem, ad 
extremum. — bid. Σωσίβιος - - υἱὸς Σωσιβίου &c. Cone 
fer XVI. 22, 1 feq. 

Verf. 7. «Θεωρῶν γὰρ τήν τὰ &c. — Rete γὰρ ab- 
eft ab H & Aug." RErSEIvs. — Nempe, propius 
ἢ fpe&es, carere conjunCtione utique poffumus, quam 
ignorant codices omnes. Scilicet delendum verfu fupe- 
riori comma poft ὑπάρχων.) nt verbum προσόϊχα paritet 
atque ἦν μὲν pendeat a pronomine relativo ὅς. ltaque 
poft τοῖς πράγμασιν pofita minori diflinione pro puntie 
enajori, pendebunt ifta, ϑεωρῶν τήν τε ToU πλήϑους op- 
μὴν, ἃ nominativo Σωσίβιος. 

Ibid. ἀσυνήϑειαν icripfimus cum Ernefto. ἀσυνη: 
ϑεῖαν ed. Cafaub. & Gron. ἀσυνῃϑίαν ed. 1. cum 
msstis, quod ipfum fortaffe teneri potuerat. — bid. el 
παραδώσει &c. Regem interrogavit, ecquid plebi eos. foret 
ivaditurus, qui in ipfum aut in ipfius matrem aliquid deli, 
gui//emt. — Atqui ipfius Sofibii hujus patrem auCtorellit fa- 
Affe czedis Arfino&s reginze, quee pueri hujus mater fuerat, 
docuit Polybius cap. 24, 2. Aut igitur non in publicum 
tunc nota fuit illa Sofibii patris culpa; aut fatis comper- 
tum erat, filium cum patre nullo modo communicaffe con« 
filia, neque ullam partem illius culpae habuiffe; Ceterum 

Sofibius 


AD POLYB XY. 32. 33. 130 


Sofibius pater poenas jam dederat, ab Agathocle (ut pro- vetns 
habile fecimus ad cap. 25, 1.) interemtus: quod ipfum et- 
lim maxime in cauffa fuiffe videri debet, cur & Sofibius 
SMlius infenfus fuerit Agathocli, & cur nulla in eum fufpi- 
io confiliorum cum Ágathocle comtnunicatorum cadere 
iunc facile potuerit. 

Verf. 8. ϑεραπείαν. ϑεραπίαν Aug. Reg. F. G. Vef, Verf. t. 
ed in Aug. & Vef. primo videtur fuiffe ϑεραπείαν. 

Verf. 31. ἐπὶ τὸ ζητεῖν correxit Cafaub. cum Scalig. Verf. τε. 
l'eneri vero potuerat librorum fcriptura ἐπὶ τῷ, de qua 
onfer notata ad I. 19, 7. 


CAPVT XXXIII. C. XXXIII 
εν 1. ποιῶν αἷμα καὶ Φόνους ex fua conje&. cot. Verf. Lo 

exit Cafaub. ποιέϊν ἅμα καὶ Φόνους ed. 1. confentienti- 

uS msstis. — »τοιῶν μα latinifmus eft, Livio ufürpa- 

os, ut II. 20. plus ἰδὲ fanguinis, promi/cud omrium gene- 

um cade, quam in ipfa dimicatione , fatum.^ REISK. — * 

ác & Liv. IX. 15. & XXXV. $1. Confer Drakenb. ad II. 

G6. Apud Graecos οὗμα, pro cede fumtum , notum eft ex 

lo Demofthenis ἐφ᾽ cuxri Qeóyav , cadis reum agi. 

P'ezf. 2. κολάκων τις, ὄνομα Φίλων. Sic de hoc ho- Verf. s, 
ἐπα loquitur, ut non videatur ejufdem jam paulo ante 
| eadem narratione mentionem feciffe. Quare hic, quem 
eifkius eumdem eífe cenfüit cum eo qui cap. 30, 5. 
xnmemoratus eít, diverfus ab illo videri poteft, Sed 
n diveríüs ab eo, qui commemoratus eft XIV. 11, ᾿ς 

ζει. 4. ἀπελοιδόρουν ex ed. 1. & codicum confenfa Verf, «. 

fÉituimus: quod verbum cum ex ed. 1. & Aug. cognof- 
t REISKIVS, jam praefetendum vulgato judicaverat: — 
ua in compofitione, inquit, ἀπὸ perfeCtionem, abíolu. 
mem, flnitionem rei fignificat, ut nihil, quod agatur, 
perfit.6 — 

Verf. 6. ἄφνω deeft Reg. F. G. Vef. "Tub. συνηκόν. Verf. €, 
"X edd. cum Aug. Sed jacwiis configere in hominum 
ncurfu, nimis erat periculofum; ὅς qui id facere vo. 

| P 3 luerunt, 


336 ^— ADNOTATIONES 


. luerunt, non opus habebant ut prope adcurrerent. Qus. 
re utique σύνεκέντησαν malimus, quo verbo utitur nofter 
cap. 31, II. G aliàs. Sic ἐξεκέντησαν hoc cap. verf. 4 
& ἐκέντουν verf. 9. 

vef. 7. Perf.T. μετὰ δὲ τοῦτον, Aut τοῦτον aut τοῦτο Rei 

kius etiam pro vulgato τούτου maluerat. — Jbid. Nw. 

- Nico ille quis ceteroquin fuerit, compertum non habe. 
mus: coghatum Agathoclis fuiffe, ex verf, 13. intelligi. 
tur. — lbid. γυμνὴ, & verf. 8. γυμνήν. — , Verbum hoc 
b. 1. fignificat flapimeo velove. denudatass mulierem; ut 
in viro, pallio armisve exutum.* nEISN; — Sic &xava. 
κάλυπτος C. 27, 2. i. 4. γυμνή. 

Verf. 8. Verf. 8. Θεσμοφορείου Cafaub. & fqq. Osce. 
Qopíov nunc quidem ed, 1. cum msstis; fed re&ior vi. 
detur altera fcriptura, in quam c. 29, 8. omnes confen. 
tiebant. 

er. 10. Verf. το. ϑυμούς. Perperam ϑεσμοὺς Reg. F. 

M HU. Verf. αι. τὸν Φιλάμμωνα, Vide adnotata ad c. 30, $; 
Ibid. τριτάϊον , ante triduum interpretatus eft Cafaubonus, 
cum aliás ufürpetur id nomen de ?rium dierum /patio ἐπ. 

ira quod couficitur iter. 

γαῖ. 12. Verf. 1a. ἀτέπνιξαν. Mendofe ἀπέκνηξαν ed. 1. cum 
msstis, In Vef. tamen correctum «xéxvi£av. 


Ca 
XXXV. CAPVT XXXIV. 


Verf. 1. Perf. τ. τῶν ἀκουόντων. Deeit articulus Reg. F. G, 
Vef. Tub. — bid. τὸν ἐπιμετροῦντα λόγον, Vide VIL 
T» T- XV. 35 1 & 7. & c. 56, 1. 

Ve .. Perf. 2. ὑπὸ λόγον ἄγοντες, conf, ad c. 19, 7, — Ibid, 
κιϑανότητας. Mendofe τειϑανότ, ed. 1. cum msstis, 

Verf. 3. ᾿ς Ferf. 3. χορισμῷ et mox χειρισμὸν reCte Cafaub. cum 
Aug. & in χειρισμὸν dein confentit ed. 1. Sed χωρισμᾷ 
ed. 1. Reg. F. G. νεῖ Tub. & iidem codices mox partim 
epse, partum χϑρισμόν, Conf. sd 1. 28, 4: 


Fed 


AD POLYB, XY. 33. 34. 35. 36. 231 . 
Werf. 5. τοῦ Φιλοπατ. τοῦ deeít Reg. Ε΄ G. Vef. Verf ς. 
Verf. 6. εὐφυέστατον. | Mendofe εὐϑυέφτατον. ed. 1. Verf, 6. 


Reg. F. G. Vef. Tub. 


CAPVT XXXV. XXX. 
: Vesf. 1. ὄποι τις, dicat aliquis, id eft, verbi gratia, Vert. x. 
1 exempli caufa ; ut bene Reifkius interpretatus eft, qui in 
.; parenthefi ponenda illa verba monuit. 
E Pef. 2. δημοτικῆς. δημωτικῆς ed. 1. minus reCte. ---- Verf. s. 
lbid. τὸν τρόχον, πηλόν. Conf. ΧΙ], 15, 6 fq. 
Verf. 6. Σκικίωνα. Σκηπίωνα ed. 1. 2. cum msstis, Verf. 6, 
; ut plerumque aliás. — bid. καταπολεμῆσαντα tnonen- 
ἡ te Reifkio correxit Εγροίζῃδ., quemadmodum & olim cor- 
" fexerat Scaliger. Sic vero ex codd. noftris habet unua 
Reg. F. | 
ζ,. erf. . "τα Poft e; ἐπίστασιν ἄγριν videtur ἄξιον. Verf. Ἀ, 
(fubaudi ἐστὶ) excidilfe." REisk. — Nifi huc apte refer- 
tpr. verbum ἁρμόζει, quod in fine periodi legitur. — Zbid. 
éx] dà τῶν προειρημένων, ἀνδρῶν. περὶ dà τοῦ προειρημέ-. 
μου αχδρὸς legendum contendit Reifkius, ut ad folum 
Agathoclem, (nempe ÁAegyptiacum de quo in füperiori-- 
bus agebatur,) referretur hoc. At nil magnopere impe- 
dit, quin (imul intelligantur reliqui, qui cum Agathocle 
, occifi funt, Tum ἐπὶ nil opus eft in περὶ mutari, nam, 
idem valet, & bene habet. — Zbid. ἁρμόζει recte (Δί. . - . 
In errorem induxerat ofcitantes librarios praecedens νοῦς 
bum τἠοστιϑέναρ, in infinitivo pofitum, cui affimilari de- 
bere hoc verbum exiftimarunt. - 


CAPVT XXXVL ^50 X 
. Verf. τ. xà& μετ᾽ αὐξήσεως λόγον. cf. cap. 34, I. τὸν Verf. 1. 
deeft Reg. F. G. Vet. Tub. 
Verf. 2. dex Marina περιπετείας reCte Cafaub. cum, Verf. a. 
Aug. Vrb. & Vrün, τὰς ἐχπλήξεις πληκτικὰς opem. ed. 1. 
Med. Rey. F. G. Vef. Tub. — Ibid. ln meudotam fcriptu- 


ram, λᾶκον, & in probam, μάκρασιν» codices confen- 
P 4 tiunt 


panem 
Verf. 2. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


333 ^  " ADNOTATJONES 


tiunt omnes. — Jbid. τὴν dvépyainay τῶν τοιούτων, pro- 
lixiorem 88 nervo/am rerum hujus generis narrationem, qua 
gem ad vivum depingit. Videtur fere idem ἢ. 1l. effe ἐνέρ- 
qeix ac ἐξεργασίχ. conf. Quin&il. Inft. Orat. VIII. 3, 88. 
fq. Reifkius ἐν ργείαν legendum putavit, quod in- 
terpretatur per/picuam expofitionem 85 velut. i» rem pra- 
fentem dedu&lionem. Ταετὶ is fententiam fuam poterat ex. ' 
eis, quse ad Dionyf. Halic. de Lyfia judicium cap. 7. Tom. 
V. edit, Reifk. p. 465. monita fünt a viris doCtis, ubi 
quidem vulgo pariter ἐνέργειαν editum erat. Confer ejus, 
dem Dionyfii Epift. ad Pompejum de praecipuis. Hifto, 
ricis c. 3. T. VI. p. 776. | 
^ Verf. 3. ἀμφοτέρῳν τούτων. τούτων deeft Reg. F, . 
G. Vef. Tub. 
Verf. 4. ᾧι,μλοῦν perfpeCte Cafaub, Conf, verf. 7. Im. 


' perite δηλοῦν legi voluerat Vríinus, nifi typothetm 


Vet. €. 


Vett. 7. 


Verf. 1. 


error eft. 

εν, 6. πιστούωμεν ex ed. 1. & msstis reftituimus, 
Temere πιστεύομεν ed. Cafaub. & feqq. 

Perf. 7. Yn οἰκειότερον confentiuot!omnes ; quod ferri 
debet, intelligendo χρῆμα. Ας videtur eo refpe&tu haud 
incommode comtia interpofitum in msstis & in ed. 1. 2. 
3. quod repofitum velimus, deletum ab Erneíto. Si opus 
effet, in promtu foret οἰκοότερος corrigere. 

F'trf. 8. Qua in Scholio fub contextu h. 1. diCta fünt 
de μὲν poft συγνώμην ἔχειν inferto, parum adcurata 
funt. Eorum loco bzc ponenda fuerant: τοῖς μὴ cuys. 
Φιστάνουσι. μὴ ex ingenio correxit Cafaub. cum τοῖς 
μὸν darent snssti cum ed. 1. συνεφιστάνουσιν vero edd. 
cum y in fine, minus recte, & contra codicum fidem. — 


| JUid. κατ & τῆς οἰκουμένης, per orbem terrarum. De hoc 


μ{ preepofitionis sara, vide ad 11}, 19, 7. 


CAPVT 


eu» —. 





Gv" ES 


0o] i"? gy g 


AD POLYR. XY. 36. 33- 4. 433 


—— 
Perf. τ. μεγαλεπίβολος ex cod. Peir. edidit Valefius, Vei 


quod verum οἷ. Eft enim μεγαλεπίβολος is, qui 
μεγάλοις πράγμασι ἐπκιβαΐλεται, qui μεγάλας ἐπιβολὰς 
habet, five, ut Suidas interpretatur, (apud quem quidem 
perperam s pro 4 vulgo ponitur) ὁ μεγάλων πραγμάτων 
καταρχόμενος, Contra μεγαλεπήβολος eft ὁ μεγάη 
λων wpayudrwy ἐπιτυχὴς, vel ὁ μεγάλων προτεϑέντων 
ἐξεργαστικὸς, quod de Antiocho paulo poft dicit Poly- 
bius, Vtriufque vocabuli vim erudite diftinxit declara. 
vitque Weffelingius ad Diodor. lib. I. c. 19. & II. 7 - 


Perf 2. In αὐγοῦ confentit Suidas, cum exefiplo vef. s. | 
Valefiano, 


Ps ADNO. 


— 
Lib. XVI. 
Cep. I. 


Chronolo- 


' gite 


434 ADNQTATIONES . 


4 He 4e διοαπου πολ Ue He δ 


ADNOTATIOÓNES. 


A D 


POLYBII HISTORIARVM 
LIBRI XVL B 
RELIQVIAS&. 


CAPVT L 


ima eft hac Ecloga ex Vale(ianis,' quae ex Hbro 
XVI. excerptz funt. Et rece relatam effe ad il- 
lum librum, teítis eft Stephanus Byzant. in Ἱεραχώμῃ- 
conf. verf. 8. hujus capitis. Igitur res, de qua hic agi- 
tur, gefta eft poft annum ab V. C. 552. in quem define- 
bat libri füperioris hiftoria. Sed, ante Α. V. 554. geftam 
effe, intelligitur ex Liv. XXXI. 46. ubi, in rebus A, V. 
554. geftis, narratur, Aetolis Áttalum mille milites ex 
foedere debitos negaffe, qwod illi quoque gravati prius 
εἰπέ ad. populandam Macedoniam exire, quo. tempore, 
Philippo circa Pergamum urente facra profanaque, abs- 
trahere eum. inde refpeB'u rerum. fuarum potuifjent.  Fe- 
cifle autem Philippum hauc in Pergatmenen incurfionem 
anteepugnam navalem ad Chium, coligi poffe putavimus 
ex eo, quod, quo tempore pugpa illa commiífa eft, ve- 
nit Philippus ex ea parte orae Ionicze, quae magis ad 
feptemtrionem eft, & verfus meridiem Samum contendit, 
c. 2, 4. deinde vero magis etiam verfus meridiem in Ca- 
riam perrexit, & Prinaffo Iaffoque Carizque urbibus op- 
pugnandis tempus infümfit, ut difcimus ex ferie Excer- 
ptorum Antiquorum ex eodem hoc libro XVI. c. 11 fq. 


Verf. 


AP POLYB. XVL 1. ' 335 

Verf. Y. αἰκίαν. In ora fui libri hoc adnotavit Gronov. Vet r^ 
Pariterque nEisKi1vs: ,Forte αἰκίαν, ait, id eft ὕβριν, 
contumeliam, quz vulnerandis, lacerandis, corrumpen- 
dis, deftruendis corporibus & rebus exercetur. — Neo 
dubitari debet, verum hoc effe. Sane eodem modo zxcax 
αἰκίαν ἐπεδείξαντο ait 1. 98, 6. 'conf. XVII. 17, 4. 

Perf. 4. εἰς τὰ τῶν ϑεῶν ἕδη καὶ τεμένη. ξδη funt Verf. 4, 
Jedes, tum. σαϊοωί deorum, & per metonymiam etiam 
sp/a fimulacra, at docet Suidas: "Edogc τὸ ἄγαλμα, καὶ 
ὁ τόπος ἐν ᾧ ἵθρυται. 

Perf. 6. τὸ Νικηφόριον. -:- Lucus fuit juxta Perga- verf. 4) 
mum, quem lucum ab Eumene confitum effe , Strabo do- 
cet lib, XIII. [p. 624.]. Excifus enim fuerat a Philippo, ut 
narrat ἢ. 1. Polybius, & initio lib. XVII. [c. 2, 4. & c. 
6, 4.] Meminit & Livius lib. XXXI. [c, 46.] Phüippo 
circa Pergamum urente facra profanaque. & lib. XXXII, 
[c. 34.]* vArEsivs. --- Ibid. διαβῥλψας. διαῤῥήξας cor- 
rexit Salmaf. in ora fui libri, citra neceffitatem, conf. 
verf. 5. | 

Verf. 7. τὸ τῆς Θήβης πεδίον. — ,De hoc campo, Verf. 7, 
qui Tkebes diCus eft, non Thebe, ut perperam in Pom- 
ponio Mela perícriptum eft, fic Livius lib. XXXVII. [c. 
39.] Hofliliter itinere faGo petiit agrum opulentum, quem 
vocast Thebes, campum carmine Homeri nobilitatem. Qui 
locus ex Polybio tranflatus eft Legat. XXI. [Q&. XXI. 
c. 8, 13.) fed Polybius eum campum ab Homero effe 
celebratum non dicit, itaque id de fuo admenfus effe vi. 
detur Livius. [Nift Polybii verba huc fpeCtantia confulto 
praeteriit legationum compilator.] Homerus quidem The. 
bes oppidi meminit lib. K. Itiad. [νῇ 366.) «xous9 do 
Θήβην ἱερὴν πόλιν Ἤετίωνος. fed campum 'fhebes non 
nominat. Nififorte eum locum ex hymno in Apollinem 
[vf. 228.] intellexit Livius: Θήβης ἀμπεδίον πυρηφόρον. 
Sed ibi Homerus de agro Thebano loquitur, qui in Grae. 
cia εἴ. Itaque vix eft, ut fe Livius purgare ab errore 
poffit. Strabo certe lib. XIII. [p. 612.) poft Trojana 

Ι [ὃ 


| 


Vert. 8. 


Vetf. 9. 


Cap. 1I. 


Verf. 1. 


236 " — ADNOTATIONES ' 
tempora hunc campum ita cognouinstum effe ftribit.* 
VALESI VS. 

Perf. 8. eic "epis κώμην, —  »Stephanus Byzantius 
hunc Polybii locum in mente habuit, cum notaret, Ἱερὰ 
κώμη, δῆμαρ. Καρίας. Τολύβιος s. ex quo apparet, re&e 
hoc caput libro XVI Polybii a nobis adfcriptum fuiffe, 
Hujus oppidi incolae Hierocomita [Hieracometzz] dicuntur 
a Plinio lib. V. [30, 33.] qui ad Pergamenam jurifdi&io- 
nem conteniebant/ vALESIVS, — ljdem oppidum puta 
mus, Hieroce/area deinde nominatum eft: fane pofterios 
ves fcriptores, Zierancomes ignorantes, Hieroccefaream 
haud procul Thystyris ponunt. vide Cellar. Geogr. An- 
tiq. III. 4. p. 130. Sed falfus videtur Stephanus Byz. aut 
erravit ejus epitomator, cum in Caria iftud oppidum ρον 
fuit, quod multo magis verfus feptentrionem fitum effe 
debuit. 
Verf. 9. Ὁ δὲ Ζεῦξις. — ,Hec poftrema addidi hio 


ex Suida in. Σωματοιοιξῖν : quae quidem quin ibi locum 


habere debeant, ubi ea collocavi, nemo , ut opinor, in- 
ficiabitur, Erat porro hic Zeuxis Lydiae fatrapa, [nomine 
Antiochi, cum quo focietatem contraxerat Philippus,] ut; 
docet Polybius legat. XXIV. [lib. XXI. c. 15, 4.] Cujus 
& meminit Livius | XXXVII. 41 & 45.] & Iofeph. lib. XII. 
ἢ 3, 4. a Antiquit VALES vs, — Ruríus Polyb. Vh 


CAPVT II 

Fragmentum hoc de Pugna navali Philippi cum. ftia 
lo €? Rhodiis primum omnium grace & latine editum ἘΣ 
Parifiis 1536. a Lazaro Bayfio in lib. de Ee Navaii, com- 
municatum ei Venetiis a Victore Faufto, Idem fragmen, 
tum cum nova verfione latina & animadverfionibus exhi. 

buit Meibomius in lib. de Fabrica Triremium, Tom. XII. 
'Thefauri Graeviani, p. 658 fqq. 
Ferf.i1. τῶν μὲν κατὰ τὴν πολιορκίαν. Quisenam fi6 
grbs, de cujus obfidione hic egerat Polybius, ícire nos 
noluit 


AD POLYB. £VI. 1.2, :à31 


mimm 
ioluit imperitus compilator horum Excerptoruüm. Sed vet. r. 


conjeCtura fortaffe adfequi licet, Qui Abydum volunt, 
nüperus interpres Germanicus, & fi qui funt alii, quo fun- 


, damento nitantur, nefcimus. Abydi obfidio ad annum fe. 


quentem pertinet. vide cap. 29 feqq.  Sufpicati primum 
eramus, ipfam urbem Pergamum hic intelligendam, de 
qua fuperiori ecloga agebatur, Sed urbem hsnc, quam 
nunc obfíidebat Philippus, maritimam fui(fe, intelligitur 
ex verf. 2 (4. Fuit eadem baud procul ab eo loco, ubi 
commifífa eft navalis pugna quae mox exponitur: (verf. 4 
fq.) eft autem is locus inter Chium Afiumque, Atqui in 
ea Afia: ora nulla alia urbs eft, nifi Erythrzz, Ionica urbs 
com portu; quae etiam in liac ipfa narratione, ut vicina; 
memoratur cap. 6, 5. conf. notata ad verf. 8. hujus cap. 
Eam igitur forte oppugnaverat Philippus, ut Attali fociam; 
cum qua ipfi bellum erat. Nam fociam fuiffe & amicam 
Attali fatis inde adparet; quod in eam ex naufragio con- 
cefüt. Philippi res hoc anno 553 geftas breviffimis ver- 
bis Livius tangit XXXI. 2. διό idem fere tempus. ((üb 
finem anni quo confulatum gefíferunt Cn. Cornelius Len: 
tulus, P. Aelius Paetus) 85 ab /fttalo rege 855 Rhodiis le; 
gati (Romam) venerunt , nunciantes, Ἅμα quoque civita: 
fes follicitari, conf. ibid. cap. 3. Fortafle vero ex eo; 
quod Philippus, longius quam reliqua claffis progreffus, 
baud procul Erythris fübftitit, (verf. 8. & cap. 6, 1-5.) 
intelligi debet, paulo magis ad feptemtrionem. remotati 
fuiffe illam urbem, a cujus obfidione nunc veniebat Phi: 
hppus. Sic fuerit una ex illis, quas Attalo fefe adjunxif- 
fe nominatitn Polybius refert V. 77, 4. five Cyme, five 
Smyrna, five Phocaea. An Eleg (ive Hella? de qua vi: 
de ad cit. 41, 5. 

Verf. ay κκατατχχήσειν. Polybianum verbum; in quod 
confentiunt omnes praeter Reg. F. & 'Tub. qui perperam 
καταχήσειν habent, fed in. Reg. F. prius fuerat χατασχή- 
env, quod habet Bay, — lbid. εἰς τὴν Σάμον. conf. 
vf. 9. Vide notata ad lll 246. & locis ibi citatis hunc 

adde, 


Verf. 4: 


| 


νει, 6. 


Vetf. 7. 


Verf. 3. 


238 ADNOTATIONES 


adde; & Liv. XXXIII. 20 fub finem; Confer etiam in- 
fra ad cap. 7, 6. 

Verf. 5. συνιδεῖν. Sive ex ms; cod; ita fcriplit Bay: 
flus, five ex conjectura; unice verum hoc videtur; Non, 
enim probare poflumus REISKIv fcribentem, fetri pofíe ' 
συνδ6λ9 εῖν, nempe hac fbntentia: — cum congred& 
retur Philippus cum fuis navibus, fed prope ad fe veniret 
qui in oítio portus (nefcio cujus, nihil enim ufquam re. 
perio) excubarent, quo claífem Philippi exitu exclude. 
rent. Vnde conftat, [fic pergit Reifkius] etiam ἀναγό- 
μενοι eíte legendum. Attalus & Theophiliícus, Rhodise 
claffis imperator, ἀνήγοντο, cum viderent Philippum áas. 
τοῖς cUysA9éy, ——- In ἀναγόμενον ad unum confentiunt 
omnes fcripti editique. 

Verf. 6. συνέβη δὲ τὸν ἀνάπλουν κὐτῶν γενέσϑαι 
διαλελυμένον, ἅτε πεκεισμένων, τὸν Φίλιππον (c, 
αὐτῶν & πεκεισμένων ἃ Bayfio accepit Cafaub. Perperam 
αὐτῷ δὲ πεκεισμένον ed. 1. confentientibus noftris codici» 
bus. αὐτοῖν & πεπκεισμένοιν in fuo exemplo correxit Sca« 
liger. διαλελυμένον ἀνάπλουν reCte Cafaub. vertit folsto 
navium ordine. Nos; refpicientes id quod mox fequitur, 
& quod ait cap. 4, 4. (quz tamen non fatis perfpicua 
funt) interpretati fumus son imul ambo junBis claffibus, 
Nempe primo Attalus folus in hoftilem claffem egreífug 
eft, quia ftatim non putarant; cum omni claffe profectum 
Philippum, fed partem aliquam fecum retinüiffe ad portum 
urbis quam obfidebat, & in cujus oppugnatione perfeve: 
faturum eum putabant; aut omnino; quoniam inopinato 
Philippus cum cla(fe erat profe&tus, neque ipfi continuo 
fimul omnes ad contra proficifcendum parati erant, , 


Ferf. 7. τῷ δεξιῶ καὶ καϑηγουμένω.  Commpdiffimd. 
intelligitur κέρατι vel uépet, nec opus eít ut adjicias 
tur; quemadmodum Meibomius voluerat. re conf 
c. 5, 8. 


Ferf. 8. ἀντιπρώρους. ἀντιπρώῤῥους Aug; Reg; F. ας 


 Vef. & fic fere conitanter. - ἰδία, ὑπὸ vas. »ησίδας (ya 4 


ἡ ρησαῤ 


AD- ROLYB. XVI. 0. 239 


gvrícac -. φὰς μεταξὺ τοῦ πόρου κειμέναφ, ad parvas με vete. 


vecepit infulas, quz in medio traje! βία funt. πόρος in- 
tellipitur mare inter Chium. & Afiam interje&tum, (conf. 
c. 8, 9.) δὲ ἢ. l.'potiffimum inter Chium urbem ὅς Ery- 
thras. Infuke illae quaenam fint, docet Strabo lib. XIV. 


p. 644. αἱ "Epu3poi, πόλις Ἰωνικὴ, λιμένα ἔχουσα xa) vy- 


σίφας προκειμένας τέτήαρας, Ἵππους καλουμένας. conf. fu- 
pra δὰ verf. 1. & infra, cap. 6. vf. 1-5. 

Bbid. μετά τινὼν λέμβων. Cum ultra centum Jembi 
effent in clafi Philippi, nullo modo probabile eft, omnes 
dembos fecum; e certamine fubduxiffié. Quin imo in ipfa 
pugna infignis ufus fuit illorum Jemborum, ut docet Po: 
lyb.c.4, 1 & 8. Non folum vero lembos fecum fubdu- 
xit nonnullos, verum etiam majores naves, ut adparet ex 
€. 6, 4. quare hic turbatum nonnihil effe δὲ defeCtum in 
contextu intelligi .debet. Qnod κειμένων vulgo hic erat 
editum, pro χωμένας, errore primi editoris aut operarum 


ejus faCtum eft; κειμένας corrigendum monuerunt Gro» 


nov. & Reifkius: ὅς fic habet Bayfius cüm& codd; 
omnibus: | 

F'erf. Q. σὺν dà τούτοις ἄφρακτα. λέμβοι δὲ &c. Sic 
libri omnes fcripti & editi. Vnus Bayfius in grzcis qui- 
dem &(eexro; pofuit, & deleto puncto cum λέμβοι con- 
junxit; fed in latina verfione vulgatam fcriptaram expref- 
fit. Poft ἄφρακτα videri numerum deeffe, monuerunt 
Meibomius & Reifkius. Poffis À.' ex fequenti voce λέμ- 
per, ideft, triginta, füfpicari, fi quid juvarent ejufmodi 
conjecturas 27 
- Νά, σὺν Toig πρίστεσιν. Priflis, (major lembo, nt 
intelligitur ex XVII. 1, 1.) navis longa erat & parum lata; 
adeoque velocitate praeftans; five a /ecando mari nomen 
habens, ἀπὸ τοῦ πρίζειν, ut volunt alii, five, ut Nonius, 
4 forma priflism marinarum, qua longi corporis Junt, fed 
Ssguflí. Vide, preter eos qui ex profeffo de Navigiis 
veterum commentati (unt, Hadr. lunii Animadverfh lib. IT, 


"e ". in Gruteri Thef, crit. T.1V. p. 280, 


lj. 


Verf. 9. 


ι--- 
Verf. 10. 


240 . ADNOTATIONES 


Verf. τὸ. ῥριημιολίομ. Conftsnter in liahc vocabulf fo& 
fnam copfentiunt libri noftri omnes: nec aliter üfürpavit 
Diodorus XX. 93. nec Hefycliius. Apud unum Athenseum 
lib. V. p. 203. τριηρημιολίκ invenitur. Quale vero fuerit 


id navigii genus, pet ea quse conjeCtarunt magis, quam | 
docuerunt viri doCti, nondum ad liquidum dedu&tum effi |. 


profeffus eft Weffeling. ad Diodor. c. Hefychius: Tea: 





Αἰολία" ναῦς μακρὰ ἄνευ καταστρώματος, id eft mavis | 


lonza aperta. Et hoc loco utique Polybius, quemadmo- 
dum & cap: 7, 1. in &fpix?wv numero refert vag τρί 
ἐμολίας. Sed & τὰς τριήρεις pariter a té; καταφράκτῷ 
diftinguit, adeoque in apertarutms navium numero ponit; 


- —- - Am pum — 


de quo vide quz notavit Meibomius l; c. p. 663 feqq. Ex " 


quo quinqueremes in bello in ufü maxime effe coeperunt; 


(de quibus conf. 1. 63.) triremes navibus minoribus | 


etiam accenfebantur; 


Cep. ril. CAPV T IIL 


Verf I. 


Verf. 4, 


Verf. 4. 


Verf. 1. καταρχὴν Cafaub. cum Aug; & Vf. Perpe: 

ram κατ᾽ ἐρχὴν ed. t. cüm cett; codd. 
ἤν 2. ἐβύϑισε correxit Cafaub. cum Bayf; & τη, 
ἐβύϑησα ed. 1. cum msstis, qui & mox eodem errofe 
»αυαρχὴς habent, pro ναυαρχίς. | | 
Verf. 4. τὸ κῦτος fcripfimus cum Bayfio; Ceteri τὸ 
κύτος, — lbid. ϑρανίτην. Imperite ϑρανίνην ed; 1. cum 
mnsstis,  Correxit Cafaub. cum Bayf. —  Jbid. σκαλμόν: 
σκαλμὸς ed. 1. cum Med; Quid fit vero ὑπὸ τὸν Spayírqi 
σκαλμὸν non magis fe intelligere Reifkius profitetur, 
quam corruptam Hervagianam le&tionem. Spavírac no- 
tum eft vocatum fuiffe /uperiorem retrnigum. ordinem five 
terfum. σκαλμὸς quum fit proprie paxillus ad quem re- 
ligatur remus; (umitur ἢ, 1. pro femigum ordie vel vers 
f*, ut monuit Erneftus in Lex. Polyb. Quare ὑπὸ Τὸν 30s: 
yírzyy σκαλμὸν eft fub verfu thranitarum, quemadmodum 
etiam Schefferus interpretatus erat; Sed vel fic difficuk 
tate 





AD POLYB, XVI. 2. 3 ον, 941 


le res non ceret, quam difficultatem non diffimulavit 
eibomius, explanare vero ftuduit p. 668 fq. 

P'eyf. $. wporspsuag. τοῦ πλοίου αὐτῇ. Conf. II. 10,4. 

Verf. 7. &vjpe τῶν πολεμικῶν, fcil. νοῶν, hepteri 
 hoffilibus avibus. 1n iftum fcripturam confentiunt lie 
i noftri omnes, Εἰ eft quidem aliàs πολεμωιὴ γαῦς, μᾶς 
t bellica, navis ad bellum iufiruia ; πολεμία vero ναῦς, 
] πολεμίων ναῦς, navis hofliis, mavis hoflium. Sed 
iemadmodum oÀs;uxec ἔχειν fignificat hoftiliter anima 
m, hoftem effe ; lic nihil impedire videtur, quo minus 
fila wavis πολεμικὴ ναῦς dicatur: adeoque non opus 
erit, ut a confentiente codicum fcriptura nunc quidem 
fcedamus. —Viciffim. τὰ πολέμια pailim idem valet ac 
; πολεμικὰ, re$ bellicm , ut monuimus ad 11. 36, 2. Mox 
ro verf. feq, hujus capitis, in quo verfamur, in τὴν δὲ 
y πολεμίων τρώσας ναῦν confentiunt omnes; & so» 
μία ναῦς, πολέμιον σχάφος, ízpe in eadem hae nar- 
tione. ἜΝ | 


Verf, κ᾽. 
Verf. 7. 


Verf. 8. ἀναστείρου τῆς vede οὔσης, «— Quid Verf ἂν 


X: vocabulum fit, δὲ quid "fignificet, fateo? me ignora- 
. Cafaubonus vertit? quia proram navis /ue tehenem 
r ad feriendum erexerat... Qua in ratione. interpretandi 
'que quam le&ionem fecutus ille fit perfpicio, ὅς pup- 
m potius ad feriendum erigi, proram deptimi, putem, 
yro, B prora vehementer füit ereCta, non potuit navis 
inocratis vulnus in parte ea, duas fuper undas exftatet, 
vipere y fed accepit in ea parte quae aliás undis 1nergia 
fr" REISKIVS. — ERNESTVS, cum in Lexico Polyb, 
»tuptam effe vocem ἀνάστειρός precife contendiffet; 
 Addendis Corrigendisque bc adjecit: ,,Tehtat tamen 
iplicare Meibomius, de Fabrica Tritem, p. 672. (T. XIf. 
pnt Rom.) ducens a «réx, (qus eftin prora intee 
φεμβολίδα ἄς ἔμβολαν, Pollax L 8.) quai effet, τῆ 
'éipag ἄνω οὔσης, intelligitque. de sue: οδέεγε, non DI. 
ratis, ad quem refert Cafaubonuss inferere jubens et» 
m πολεμίας ante v6, δὲ vertens: quod hefMiis fsavi3 
Polybii Hiftor. T.V II. Q prorá 


242 ADNOTATIONESR 


gr; prora eriBior effet. De Dinocratis nave fermonem effe, 


fequentia docent: nec analogia interpretationi verbi favet, 
ut opinor. — Nos quidem nec temere folicitandam li-' 
brorum fcripturam, quz nihil per fe jmptobebile habet 
putavimus, & in Meibomii explicatione, quam apud ipfim 
überius viderit ftudiofus le&or, adquiefcendum., edéga 
apud Homerum quidem vulgo interpretantur cargas : fed 
éx Pollàc. I. fe&. 85. & ex Hefychio (qui. fic habet: Zr& 
ρα τὸ ἐξέχον τῆς πρώρας ξύλον κατὰ τὴν τρόπιν) intel. 
ligitur, efle στῶραν anteriorem carinie partem, vel firmam 
trabem in anteriore carinde parte, füb ipfa prora, cg tra. 
bi ipfum ferreum roftrum vel infixum fuiffe videtur ve 
adfixum. Jtaque ἀνάστειρος ναῦς erit navis, cwjus amie 
rior pars atque roffrum (live undarum vi, five accedente 
zemigium arte) in altum erat [ublata €9 fuper aquam emi 
nebat. Ceterum navem hanc, quam ἀνάστειρον fniffe Po- 
]ybius ait, fatis intelligi putamus fuiffe hoftilem o&eren, | 
ut non neceffarium fit cum Meibomio adjicere vocabulum 
ἀχολεμέας. 

Ibid. ὑπὸ *Z * βίαχα. Sententia facilé patet: de ver. | 
bo latus hariolandi locus. Meibomius in contextum reci: 
pere non dubitavit ὑπὸ τὰ ὁρύοχα, fub carinam. Sed mi» 
ra & vix ufquam alids obfervata permutatio liteparum B 
& A. Gronovius, ὑπὸ τὸ βραγχία vel βράγχια conjà 
ciens in Notis nisstis, refpexit illud Hefychii, Bgavyghar 
fic καταφράκτου γεὼς τὸ κύτος.  Fortafüf τρώσας ναῦ ! 
ὑπόβρυχα fcripferat Polybius, vulneravit navim (εὖ um 
dà, ut Odyff, E.' 419. τὸν δ᾽ ἂρ ὑπόβρυχα ϑῆκε, üve fit 
adverbium, five quartus cafüs a nominativo ὑχόβρυξ. Paf- 
Íim vero frequentantem Homerica verba Polybium obfer. 
vavimus, 

Ihid. ἐπιβαλόμενος. "Temere ἐτιβαβλφύμενος ed. τ: | 
(Editionem 1. femper Hervagianam nunc dicimus, non 
Bayfii editionem hyjus fragmenti. ) 

Vef. 1b | — Perf. 11. τοῖς περὶ τὸν "Ar7aÀoy, τὸν temere caret 
ed, Ca(aub, & Íqq. 


Perf. 


AD POLYB, XVI. 3. 4. 243 


Yw.. I2. ἥμαρτε τοῦ τρῶσαι reCte Cafaub; cuti Vrb. 
Bay & Vrfn, Perperam τῷ τρῶσοας ed. 1. cum ceteris 

ΟΝ, ἐξέβαλε. 4üy δεξιὸν ταρσόν. καὶ ταρσὸς palmuía 
"πρὶ δὲ δὲ fynecdochice remus. Sic fepe, & mox in 
Jac eade narrstione; c. 4, 4 & 14. Sed hoc loco (ut 
»aulo ante σααλιῤς, verf. 3:) collective fumitur pro inte: 
pro ordime: vel ver/a remorum; quam notionem Henr; 
Kephanus in Thef. ex Euftathio ad Odyff, lib. IX. p. 1625; 
d. Rom. (p: 349. ed. Bafil.) adnotare non neglexit. 

Bbid. τῶν πυργούχων. In verfione latina hoc etiam 
xprefft Cafaubonus; Zignis quoque fimul! confra&is, qui- 
is terres erant fuperfiruBGa. — οπυργοῦχοι funt fiucrá 
M quafi bafes turriculaPum, quie fünt in navibus cons 
Iratis, Pollux I. 92. adde Scheff. de Re rav. p: 132." 
'ANESTVS in Lexic. Polyb. — Adde Meibom. p. 674; 
[ui & ipfe συργούχων in contextum recepit; 

Perf. 14. πραυγῆς dà reCe libri noftri omnes; wpav: 
ῆς δὴ Bayf, — 

(C BAPNUR ἵν | 

Perf. 2. λέμβοι cum Bayfio Meiboimiüs étidtti edi: 
it; & fic Vrfinus legere juffit, idque in verfione latina 
xpreffit Cafaub. Ας fane & oppofitionis ritio & tota 
rationis connexio boc pofcebat. Conf. verf. 8. ubi in 
οὺς λέμβους confentiunt Omnes; πολέμιοι tamen de- 
»ndere conatus eft Reifkius. — lbid. διέφερον: Ἐξ 
anc emendationem; quantümvis neceffariam , folicitavit 
E1SK1V$, contendens; idem dicere &véfphphr cum διέφε: 
», atque etiam elegantius videri poffe. AE non erat εἰ 
legantiz nunc lotus] — »ἄναφέ ey, ait; dicitür dé 
bus aquae inirtantibus ἡ) Aut e fundo id füperficieni 
Jum enatantibus.5 —— 


Verf. 12. 12, 


Verf. ij 


Cip. IV; 
Verf. 8; 


Perf. 4. καϑάπορ ἀρτίως ὅπα. Coif éij. 3, 6. & ibi Veff & 


xata. «- Ibid. τῷ δὲ ταχυναὺῦτέεϊν Bayf. Vrün. Cafatib; δὲ 


qq; τὸ δὲ rax. od; i; cüm msétis noftris; . 
Q3 Fal 





Vof. 7. 
Verf, 12. 


Cap. V. 


Verf. 1. 


Verf. 2. 


"Verf. 3. 


Verf. 8. 


Verf, 9. 


244 ADNOTATIONES . | 


F'erf. 7. κατὰ πρόσωπον. κατὰ τὸ sper. folus Med. 

Verf. 12. ἔμπρωρα τὰ axdQq ποιοῦντες. Sive boc d 
probes, five vulgatam teneas, quae temen per fe vix faba i 
videri poteft, fatis plana fententia; Eft hoc, quod hic di» | 
cit, contrarium ejus quod ἀνάστειρον ναῦν füpra dixerat | 
cap. 3» 8. Simili vero artificio olim Syracufanos, fu 
dente Ariítone Corinthio, adverfus Athenienfes ufos Di; 
dorus Siculus narrat XIII. το. ἐν πρώῤῥᾳ cum duplici 
tera ῥ dant mssti & ed. 1. ut fere conftantet, quod ἢ 
füperius monuimus, Sic paulo ante, ἀντιπρώῤῥοὺς iidem, 
.- ibid. ὕφαλα rd τραύματα. Articulum το recepimus 
ex Med. δὲ Bayf. Abeít editis ὅς ceteris codicibus. 


4CAPVT V. | 

Perf. x. ἐπιφανέστατα, Temere. ἐτιφανέσταται Bayt 
- lbid. Verba πεντήρεις τῶν "Pod. ufque μετὰ defunt 
Reg. F. G. Vef. Tub. 

Perf. 2. συνέβη δὴ Cafaub. & feqq. ᾿ δὲ ed. 1. Aug. 
Reg. F. G. Vef. Particulam omifit Bayf. — .Jbid, κατα» 
óUvo« reCte Cafaub. cum Aug. Vrín. κατχδύναι Bayf. 
xxradoUyo4 ed. 1. Reg. F. G. Vef, — Ibid. εἰσρεούσης. 
Temere εἰσφεούσης ed. I. & εἰρσεούτης ed. 2. 

Verf. 3. eig τὴν 34Aar/av. Articulum, quo carent ce- 
teri omnes, accepimus a llayfio. 

Perf. 8. τὸ μὲν δεξιὸν κέρας &c. Philippus, per fre 
tum quod inter Chium & Afiam eft, verfus Samum navi- 
gans, babuit quidem Afiam a finiftra, Chium a dextra. 
Itaque videri poteft, laevum aciei Philippi cornu propius 
effe debuiffe Afie, quam dextrum. "Tota autem élatfis, 
ex primo Philippi inftituto (c. 2, 4.) juxta Afize oram na- 
vigare debuerat. Id inftitutum tenuit dextrum cornu, 
quod ante alterum exierat, & illud erat pretergreffum: 
(cap. 2, 7.) /&vum vero, ut mox Z'erf. 9. ait, cum pone 


— J——— 


᾿ effet, magis etiam verfus Chlum retractum fuerat, . ea oc- 


cafione de qua dixit c. 4, 4- 7. 


Ibid. 


LI 


AD POLYB, XVI. b 5. 6. 24$ 


c— -—— Οῴ — —— ὅψὧὮ 


rins enim m fit, γῆς aut νήσου fübaudire. Simile tamen 1 eft 
vulgate illad Herodoti 1. 70. ὡς ὁ κρατὴρ ἐγένετο κατὰ 
σὴν Σαμῆν." — χία, & 00x, ὃν Cafaub, ex conjeCt. cor- 
fexit, cum effet ἀπέσχον i in ed. 1. quod temere factum. 
epone ἀπέχον, in quod cum Bayfio confentiunt codi. 
E omnes. — Paulo ante pro παραβοηϑῆσαι, mendofe 
eg. F. G. Vef. Tub. ταραβοῆφαι habent, fed in Vef. 33 
inter lineas adícriptum. Pro ópsyogayoy, (verf. 8) perpe- 
ram ὀβεγόμενος ed. 1. Reg. F. G. 


CAPVT VI Cap. VI. 

Perf. 1. πρὸς τὸς γησίδας. conf. verf. $. & c, 2, 8. ibi- ver x. - 
que notata. | 

Perf. 2. πεντήρη. πεντήρει ed. 1. invitis msstis omni- Verf, s. 
bus. Mox eadem τετραμόέναν cum Reg. F. & Tub. pro 
τετρωμένην, Ceteri recte, . 

Perf. 5. In παρασκευῆς, & verf. 6. in κατασκευῆς con. Verf. ς f 
fentiunt cum editis mssti'noftri omnes. — Vtroque loco 
&zocxsujc legendum contendit Meibomius: quie fcriptu- 
ra commodiffima quidem foret, fed non videtur neceffa- 
ri&. conf, ad I. 19, 15. Certe vocab. κατασκδυὴ, pro fe- 
rit oninium copia, & pro fynonymo vocabuli ἀποσκευὴ, 
paffüm ufürpatum vidimus. conf. ad IV. 73, 6. Et nihil 
magnopere impedire videtur, quo minus & ταρασκευὴ 
(adparatus regíus) (uo loco hic ftare putemus, 

Vetf. 1. πορφυρῶν ἱματίων. — ,Poffet πορφυροῦν Verf. 7, 
ἱμάτιον fatis bene defendi, (cil. collective intelligendo id 
nomen, ut Latinorum /iragulam ve/lem,) nifi fequeretur 
Yagszopévey σκευῶν, quod neceffario genitivum requirit, 
ive fingularem , quem malim, τορφυροῦ ἱματίου, five plu- 
ralem veg(vpaiv ἱματίων." mEiSkivs. — Nili πορφυροῦν 
ἱμάτιον ponendum fuit ante ποτηρίων πλῆϑος. | 

^ Ferf. 9. λατ)ωμένος καρὰὼ πολὺ τὴν ναυμαχίαν. “- Verf. 9. 
sPollit facile «κατὰ vel εἰς fübaudiri: fed non folet Poly- 
Q 5 bius 


Verf 1o. 


Vetf. τι. 


Verf, 15. 


Nerf. 13. 


qp. ViL 


Verf. 1. 


Verf. 2, 
Vet. Ὁ 


, bius harum praspofitionum parcus effe; qnare malim, al. 


346 ADNOTATIONES 


terutram addi, aut τῇ ναυμαχίᾳ legi. * REISKIVS, —- Αξ 
eadem ratione V. 195, 10. ait, τὴν χερὶ Kay μάχαι 
ἡτ] γϑησαν.. 

Verf. τοι τιϑανότης. τριϑανότης ed. 1. Aug. Reg. F. 
G. — bid. διὰ τὸ κατάγειν &c. κατάγειν ἐπ portum dedo. 
etre interpretatus eft Cafaub. & id plerumque in re snari- 
tima denotat hoc verbum: fed debuerat ἢ. 1, fimpliciter 
verti captivam abduxit, ut V. 95, 4. 1V. 6, 1. Gerte nil 
urget, ut cum Meibomio ἀνάγειν corrigamus. 

Perf. 31. τὸ περὶ τὸν reCte Cafaub. & feqq» «à ΒΗ 
τὸν ed. 1. Med. Aug. ὧς Bayf. τὰ παρὰ τὸν Reg. F. G, 
Vef. Tub. 

Verf. 2. πρὸς τοὺς Ῥοδίους. τοὺς carent ildem Reg. 
F. G. Vef. Tub. 

Verf. 13. ἀναδησάμενοι tenuimus editum ab Ernefto.: 
Sic & codex Med. & Bayf. Atque ita ἢ, 1, corrigere Wii- 


terus jufferat, ad Thomam Mag. p. 50.. Mendofe dvaducd-. 


μενοι ed. 1. Aug. Reg. F. G. Vef: ἐναδεσάμενοι Cafaub, 
quod per fe non malum erat, nam δέω futurum pariter 
δέσω & δήσῳ format, unde & ἀναδεδεμέγους verf: 8, Sed 
in Aor. 1. med. in ufü eft xveóyexuxv. Sic III. 96, 6. ἃ 


alibi Eodem modo apud Appianum aliofque fie penumie 
ro ἀναδήσααϑαι ναῦν. 


CAPVT VII. | 
Verf. x. Verba καὶ vpnyioA/o; τρᾶς defunt uni Reg. 
G. Conítanter Bayfius τριηρημμολίας fcripfit. 
etf. a. τετρήρεις. τετριήρεις Reg. F. G. Vefont. 
Verf. 3. Quemadmodum & de Philippi navibus vf. Σ, 
& 2. & de Rhodiis verf. 4. primum recenfet /ubmer/as, 
deinde de captis loquitur: fic & de “εἰς navibus facere 
debuit, Et quum de Rhodiig ait, 3» dà οὐδὲν, intelligi 
debet, paulo ante de Attsli navibus diCtum efle captas 
fife Sonuwlas. Atque ita eft: cepit nonnullas. Attali 
payes Philippus, ut docet e: Q 5, & prefertim regia ΔΝ 





| 
| 


An POLYS. XVI. 6, 7. 8. ᾿ 447 


tali πανί non (quemadmodum hoc loco, ob defeftam li Vei; 
brariorum culpa orationem, dicere videtur Polybius) de- 

mería eft, fed capta a Philippo, & Philippi navibus adli. 

gata, ut docuit c. 6, 10. Lacunam ex cap. 6, fic fupplen- 

dam Meibomius ftatuit: κατέδυσαν μὲν τρηγμιολία μία καὶ 

dio πεντήρεις" ἥλωσαν δὲ δύο τετρήρεις, καὶ τὸ τοῦ 
βασιλέως σκάφος. . 

J'erf. 4. καὶ τρηΐρης. Aut fic, ant τριήρεις y. (litera ἡ Verf. 4. 
ex fequenti verbo ἥλω repetita) fcribendum monüuerat 
Reifkius 2 ant tacite a communi vocabulum δὺς e faperio- 
ribusrepetendum,  Expeditiffima ratio ea erat, quam ob. 
tulit codex Áuguftanus, qu:e adeo utique adoptari de. 
buit; praefertim quam e & η faepe temere inter fe permu. 
tarint. noftri librali, ficat mox c, 8, 2. pro πεξοιῆσϑα 
dant xesecios et Aug. Reg. F. G. Vef. | 

Verf. 5. poc ἐβὸομ. Sic mssti noftri omnes cum edd, Verf. f 
“τ lbid. τῶν dà τοῦ Φιλ. τοῦ temere omiferat Cafaub. & 
feqq. Agnofcgnt articujum cum ed. 1. libri noftri omnes 
ἃ Bayf. 

Verf. 6. καὶ Μακεδόνων, Corrupte 4 Maxed, ed. 1. Ve. € 
& Med. & carent καί. — Ibid. τῶν ὃδ Αἰγυπτίων. Si 

vera eft hzc fcriptura, intelligendi erunt Zfrgyptii five — 
milites five remiges, quos e Samo infula habuerst Phi. 
lippus: nam Samum per id, tempus, quum Aegyptiorum 
faiffet, Philippus occupaverat, adeoque remiges inde in 

faa claffe potuerat babere. Vide qua ad cap. 2, 4. notata 
bnt. Sed videtur utique hic locus dicendi fuiffe de viris 
w Attali claffe captis; nam fieri vix poteft, quin cum 
aptis Attali navibus (de quibus modo diximus ad verf. 3.) 
riri etiam nonnulli in poteftatem venerint Philippi, fi vel 
naxime fistuss, plores eorum cum ipfo Attalo in terram 
ivafiffe. 


CAPVT VEL Cap. VIII. 
Perf. 2. κατὰ μίαν. κατὰ μιᾶς ed. τ. & Med. — vet. a, 
Wd. ἐκὶ τὸ παλούμεγον " Apyeryoy. Strab. XIV. p. 644 fq. 
Q4 In 


Verf. 3. 


Verf. 3. 


Verf. 6. 


248 ADNOTATIONES ' 


In parte auftrali freti, non in boreali, ut ftatuungerebnul. 
li. Hodieque promontai albi (Cap blanc) nomen be 
bet. Eft haud procul ab eo promontorio commodus. in 
Erythrza regione, in Afiz ora, portus Cafifies, in quo 
cum navibus confiftere Philippus potuit; idem portus, 
qui Zthe/me hodie vocatur, combufta a Raílis Turcarum 
claffe nupero bello Turcico nobilitatus. 

lbid. vewoijadoa τὸν ὅρμον ἐπὶ τῶν ναυαγίων, Vide. 
tur ufitata hzc formula dicendi fuiffe, is παι γαρέἑξ vel 
ad nawfragia flationem habere, pro flatiouem habere is 
€o loco vel prope eum locum ubi pugwa navalis commif- 
Ja ej. | 

Fer], 3. συναύξειν τὴν προφιρημένην Quyraaíay. No- 
limus hoc folicitatum a Reifkio, prefertim cum melius 
nihil, quod fübítitueret, haberet, quam συντεύξειν:; dd 
enim effici ex vulgato συντάξει debuiffe ait, interprete 
turque quafi confiru&urus €9 confabricaturus artificio efft. 
συναύξειν, augere, verbum eft Polybio familiare. CVyTÀ- 
ξεῖν mendofuüm effe, apud omnes in confeífo eft. 

Verf. 6. οὔτε κατὰ γῆς. Exprellerat hzc verba et. 
iam Ca(aubouus in latina verfione. — bid. τὸ πολὺ τῆς 
ὁρμῆς αὐτοῦ παρῃρεῖτο, Cum mapyréiro vulgo confen- 
tientibus libris omuibus legeretur, monuerat GRONO- 
vivs in Notis ed&is: ,Sic X. 37. [nobis X. 40, 6.] ὅμως 
ἐν ἑχυτῷ διέμεινε, καὶ παρητῶτα τὴν τοιαύτην ὁρμὴν xa] 
Φαντασίχν, de Scipione, fed ες toto coelo differunt. 
Corrige in noftro loco πολὺ τῆς ὁρμῆς αὐτοῦ παρχρέϊτοι 
Hic genuinus fenfus,* — Pariter Reifkius, vel apígyre. 
Et Gronovii emendationem probavit Erneftus, Sic vero 
jam olim Scaliger correxerat «pypétro, Nobis tamen pro- 
babilius utique videtur qy«957ro, a verbo «apóguuis παρίε- 
pot. quo eadem fere ratione utitur Nofter I. 58, 9. τήν τε 
δύναμιν παραλέλυντο καὶ παρέντα διὰ τὰς πολυχρονίους 
εἰσφοράς. Quod 1i (tatuas, familiari librariis noitris errore 
primum fcriptum h, |, fuifle x«pzro, tum füperfcriptam 
veram terminationem eire, facile intelligetur vulgata 

fcriptura 


AD.POLYB. Xvi. 8. 0. 449 


Ícripturse origo. ^ Nec vero precife damnemus «a«pg- 
pero, quod etiam pro fynonymo illius adfertur apud Sui- 
dam: Παρᾶτο' jusAciro, ταργρῶτο. Át hoc tamen ipfum 
quale. fit, amplius expendendum putamus. 
Perf. 1. οὐκ ἐώντων Cafaub. cum Aug. & Vríin. οὐκ 
dévro ed, 1. cum cett, codd. & Bayf. | 
V'trf. 9. παρ᾿ αὐτὸν μὲν τὸν καιρὸν πὼς ὃ πόρος ἐπλή. 
η νεκρῶν.  Nefcimus quo patto fatis manifeftus ilie er- 
ror diligentiam noftram effugerit. Reícribe τὸν καιρὸν 
“πᾶς ὁ πόρος, quod & Bayf. habet δε mssti noftri ad unum 
omnes. ld etiam in latina verfione exprefferat Caíuubo- 
nus, &in gracis corrigendum tnonuerat Reifkius. Ope- 
rafüm (putamus) errore xo«poy τῶς expreffum crat in 
ed. Herv. quod ex ingenio in xo«gév τῶς mutavit Cafaub. 
ἄς hoc dein in reliqugs editiones propagatum. πόρος non 
maris tra&us verti debuit, fed fretum. conf. c. 2, 8. 
Perf. YO. εἰς diarpowijv, εἰς τὴν διατροπὴν Reg. G. 
Vef. male, ' 


CAPV T IX. 


Perf. τ. KAeevoiov cum Scalig. correxit Cafaubon. 
Κλομωνᾳίον ed. 1. cum msstis cunCtis & Bayfio, 

Verf. 4. ἠνάγκασε μὲν dedit Aug. & Bayf. re&e, no. 
tione praeteriti plufquamperfe&i, ut fepe aliás. vayxaga 
μὲν edd. Verbum hoc cum feptem fequentibus, ufque 
xeuei; , deeft Reg. F. G. Vef. Tub. Mox vero in ἠνάγ- 
zac δὲ confentiunt amnes, — 10,4. μὴ £e. μὴ ud- 
Aery ed, 1. temere ὅς invitis msstis, Ceterum pro eo quod 
vulgo confentientibus omnibus hic legitur, καὶ παρασκευά.- 
(sc Jeu &c, fic refcribendum Reifkius putaverat, μὴ μέλε 
λα», «d.d πᾳρασκευάζεσϑοώ τὸ TX πρὸς τὸν πόλεμον, καὶ 
πολεμᾷν, Quibus ambagibus nil opus fuerit, fi μὴ τα- 
ρασκευάζεσϑαι intelligas som parando bello omne tempus 
confumere. 

Verf. 5. ἐξεκαλέσαντο. Perperam ἐξεκαλέσατο ed. 1. 
Reg. F. G. Vefont, — Ibid. καιρούς. Sufpicari quis poffet 

Q 5 Xiy- 


Verf, 6, 


Verf. ». 


Verf, 9. 


Verf. το. 


Cap. IX. 
Verf, 1. 


Verf, 4. 


Vedi. $. 


456 -ADNOTATIONER ' 


Vet. 5. siyduyoos , fed nil opus, ERNESTVBS, iu Lez. Folyb. feri. 

bit: »0Í ὑπὸρ τῆς πατρίδος κομροὶ, opporignitas pairim je)! 
vandz , atque ádeo daxilium patrie praftitum [fic fere 
Cafaub. iu verfione, quam tenuimus ἢ, l.]. nim qupd Inc 
terdum etiam apud Polybium, íta ut Latinis teispora καὶ di. 
citur de meceffitatibus patria, incommodis; optra ei wavi. 
$a &c. fed cum relatione ad /empas.* — Nempe ol ric 
«ατρίδος wcupol (ant patrim pericula; οἱ ὑπὸρ τῆς πατρίδος: 
κοιροὶ, pericula, certamina pro patria fufcipieuda, Sio 
ὁ ὑπὲρ τοῦ στεφάνου καιρὸς L 47, 1. cont; XVÍ. 28, 8. 


Cap. X. | CAPVT X, 

Verf. x. εκ. 1. Re&ius fortaffe poft &p/svro« comma interíb. 
retur, & delebitur diftin&io poft dAsw/óxv, ut verba illa 
διὰ τὸ μόγοϑος Gc. pendeant ab illis πρατούσης τῆς ὀκιϑᾳ: 
μίας Oe. | 

Cep. XI. CAPV'T XI 


Vef 5 χε, τ. τοῦ πολίσματος, Ex eis, quse fequantur, intel. 
ligitur, de Caric oppido aliquo hic egiffe Polybium. Fue. 
rit fortaffe, Cusda/a. vide cap. 41, G. 

Verf. 3. Verf. 2. τῇ ΤΠρινασσῷ. Sic mssti cum editis, Vnus Aug. 
in contextu Παρνασσῷ habet, fed inter liness füperfcri- . 
ptum Πρινασσῷ. Ἰαρνασσῷ ex ingenio corrigendum Vr. 
finus contendit, & Il«pvaccei; verf. 4. pro Yigimxocéi, in 
quod ibi rurfus omnes confentiunt, emere id ab Vrfino 
effe propofitum, notavit Scaliger in ora fui libri, & ex 
Stephano DByzant. docuit Palmerius ad hunc Polybii lo- 
cum. Sicut enim Ja//us, de qua cap. feq. agitur, Carise 
urbs eft, fic & Πρινασσὸς, ut ait Stephanus, πόλις Ka. 
ρίκς. Τὸ ἐϑνωιὸν Πρινασσέϊς. quae hand dubie ex Polybio 
fümta funt. Quod autem Πρίνασσος, cum accentu in an- 
tepenultima vulgo fcribitur apud Stephanum, minus. re. 
&um putamus. Ceterum apud Polyzenum, eamdem rem, 
quam Polybius hic narrat, ex ipfo fortaffe auCtore hoc refe. 
rentem, mendofe Παρνασσὸς ea urbs vocatur, lib, JV. c. 17. 

Ibid. 


AD ?GLYB. XYI. 9. 18. 11, 2$1 


pid. γέῤῥα re&e Cafaub. cum Vrb. Et fic quoque Sca- 
lger coffexerat pro γέρα, quod dabat ed. 1. cum cett. 
:odd. Amafieum ἔργα fafpicatum effe, adnotavit Ca(aub. 
n org -Bafi. (Habuerat nempe in manibus Cafsubonus,, ut 
pfe in Praefat, ad Polyb. docet, fchedas nonnullas Pom. 
Jii Amafiei many feriptas, qua varias in Excerpta Poly; 
jiana locubrationes continebant.) Sed bene babet γέῤῥαν 
"aeos egil, qui nempe tegerent eos qui cuniculog 
igebant, ΝΣ 

Foid. dpfere folio puto Videtur w«À:opx6&v te 
ieri potuiffe debuiffeque. δὶς Xenoph. Cyrop. I. 2, 4, 
ἰοχκοῦσι dà oí νόμοι ἄρχεασϑομ τοῦ κοινοῦ ἀγαϑοῦ ἐπιμελοῦ. 
usei. & idem VHI. 8, a. &pfeuos διδάσκων. & VIII. 7, 
6. ἄρχεται ἀπολείπουσα, 

Verf. 3. àrmoé τι, 'Temere ἐπινοῦτο τι folus Reg. G. 

Verf. 4. στοχαζομένους, δὶ tts, nempe, quid age- 
etur, fcil, multum procedere cuniculos. F ortaffe in gre- 
js nonnihil hic intercidit, 

Fej. 4, ἐξερήρεισται, δίς Amafieim legiffe ait 
Jafaub. in ora Bafil. Et commodum in hac re verbum eft 
'£speideiy , quo eadem notione, fublicis fulcire, fulciendo 
u/lentare, uías Polybius eft VIII. 6, 6. Sed ex fcripturze 
reítigiis colligere utique licet ἐξυπύήρεισϑαι h. 1, fcripfiffe 
iu torem, nam literas yr & sx perfzepe inter fe confafas 





ridimus. Nifl ftatoere malis, primum ὑπήρεισται fuiffe 


briptum, tum pro variante leCtione füperfcriptum d£, quo 
ndicaretur ἐξήρειστομ, ex quibns dusbus le&ionibus de, 
nde perperam conjuncta illa fuerit ἐξυπήρεισταί. — Quids 
juid ftatuas, fententia eadem erit, eaque non óbfcura, 
[n eadem re verbo διαστυλοῦν ufus eft V, 100, 4. V. 4 8. 
& XXH. 11, 13, Conf. Apollodorum in Poliorceticis p, 
17. (inter Veterum Mathematicorum opera, Parifiis 1693. 
editum) & Veget. de re milit. IV. 24: — Joid. zoyesuet, 
Mendofe xà) Aug. Reg. F, G. 


CAPVT 


Ver, 3. 





Vef. 3. 
Vert, 4» 


Verf. £. 


Verf. 3. 


Verf. 3. 


253 . ADNOTATIONES - 


CAPVT XIL : 
ὕω 1. In Ἰασσέων cum duplici qe copfentiant M 
fcripti editique, rurfusque mox verf. 4. fecus ac infra XVII 
2, 3. ubi in fimplicem literam e copfentiant omnes. Vtre- 
que fcriptura & apud grocos & apud latinos reperitur 
fcriptores; fed frequentior illa eft cum duplici σφ. JFajfun 
hoc tempore captam effe a Philippo, intelligitur. ex XVII, 
2» 3 
Jbid. προσαγορεψομένῳ * παρὰ dà &c. XExcidiffe hic 
alterum notnen, cum ex ipfis verbis vaga dà τοῖς πλείστοις 
adparet, tum ex eis quge mox fequuntur, συνωνύμως Td 
φερὶ τὸν μαχὰν αὐτοῦ πόλεσιν ἐκτιμέναις. Vnde fimul intel. 
ligitur, quodnam fuerit alterum nomen, fcil. Ἰάσσιος vel 
"cioe κόλπος ; quod ipfum nomen, finus Jafius invenitur 
etiam apud Pompon. Melam I. 16. & apud Plinium plus 
femel. 
ἤν. 2. ἘἙὔχονται. A... ora ed. y. invitis msstis. 
— lbid. τὸν Νηλέως ὑιὸν δια. — ΡΟΣ προγόνῳν videtur 
Ἰασὸν exeldiffe. De IVelto, Mileti conditore, vid. Strabon. 
p. 938“ R&isKIvs. — Strabonis locus eft lib. XIV. p, - 
633. ed. Cafaub, Adde Herodot. IX. 97. Νειλεὺς, Nileus ὦ 
vocatur apud Paufan. VIT, p. $23 feqq. Filium hujus Ja- 
fum νοὶ Zaffumn cognorninatum apud nullum veterem fcri- 
ptorem reperimus: omninoque videndum putamus, fatisne 
cauffze Cafaubonus liabuerit roy Νηλ. υἱὸν corrigendi, 
cum pariter fufpicari licuerit, τῶν Νηλέως υ ἐῶν τινα 
fcripfiffe Polybium. τοῦ κτίσαντος vero quin verüm fit, 
dubitari non debet. 
F'erf. 3. τῆς Κινδυάδος ᾿Αρτέμιδος. conf. Strabon. XIV. 
p. 658. & ibi Cafaubonum; qui tstmen unde nomen ha- 
buerit illa Cindyas Diana, non declaravit, — Ibid. ὑπαί. 
ϑριον. e ,, Vfitatius eft UxowJpoy.* REiSKIVS. — Ne- 
que vero idcirca illud improbaudum; quamquam nec Phry- 
nichi au&oritatem maximi faciamus nos quidem, qui Ὕπαι- 
ϑρον μὴ λέγε, precepit, τὸ dà ὑπαίϑριον rerpxcuA. aug. 
Au&oribus, qui formam tetrafyllabam frequentarunt, - 
| quos 


AD POLYB. XVI. I2, 13. 253 


L—————3À 
uos Hoefchelius ad Phrynich. p. 107. nominavit adjici ve " 


oterat Dionyfius Halicarnaffeus, 


bid. νίφεται correxit Cafaub, veifsrea Aug. Reg. Fo. 


L Vef. vipera: ed. 1. 

Verf. 4. τὸ τῆς Ea ti&00€. Cafaubonus: quod etiam 
e P'afta apud laffenfes dicitur. — |, Videtur Cafaub. 'E- 
τίας legille; etrore, an confilio, quis dixerit? Vulgata 
oteft defendi; Mirificis cognominibus, a locis & aliun» 
le diCis, pagahl foa numina ornarunt. Quid ergo mirum, 
affenfes Dianam quamdam 7'eflalem aut Focalem, 'Ecrid- 
a, habuifle. ngiskivS — Mendofe τὸ τῶν '"Ecrixdog 
leg. F. Tub. — Ibid, καὶ τῶν συγίαφ. καὶ perperam de« 
d Reg. G. Vefont. — 
. Ferf. 5. δυσανασχατῶν. δυσὰνεσχετῶν Reg. F, Ceteri 


Verf. 6. ταιδικῆς ὄνω τῆς" ὅσα pi]. Scaliger breviter 
jc Cortexerat, wouduxd ἄνω, cca μή. Sed quum in Τ᾽ 
xonfentiant libri omnes, utique ibi aliquid excidiffe yidert 
lebet. — 704. τοῦ δυνατοῦ, Perperam rov ἀδυνάτου ed, 
I. Med. 
| Fer. 3. ἐν Qr) τι ἐμενκι Sic bene Cafaub, ex tin. 
renío. ἦν Qur) ϑέμενα ed. 1. cum msstis, — bid, τοὺ 
ἧς τὸ τοῦ Διὸς ἄβατον ἐμβάντας, Vide Paufan. lib. VIII. 
». 679. 

Verf. vo. In dvexapaypatee & mox in ἀπαράγραφοὲ 
jil variant libri. Vide Notata ad IX. 31, 5. 

F'erf. 131. ἀϑετείσϑω Ca(aub. cum Vrfino ex conje&tu. 
"^. Sic vero perfpicue Aug. ἀϑετέίσϑαι ed. 1. cum cett, 
nsstis, ᾿ 


CAPV' T XIIL 


Perf, 2. ἐν τοῖς πρὸ τούτων, Vide Reliquias libri XIII, 


"6-8. 

Verf. 3. σύμμαχος ὑπάρχων Αἰτωλοῖς, Ἤλεϊοις, Νίεσση. 
dog. — ,Meffene & Elis extra concilium Acbalcum 
want, & cum Aetolis fentiebant, ut feribit Livius lib. 

XXXVI. 


Verf. 4« 


Verf. €, 


Vetf. 6, 


Verf. 7; 


Verf. το, ἢ 


Verf. 11, 


Cap. ΧΙ. 


Verf. 2. 


Verf. 7. 


254 ADNOTATIONAS - 


XXXVI. verfas finem. [cap. 31.] Et cauffes qnidem ; eu 
Meffenii ab Achaeorum concilio feorfitn agerent; . refett 


Paufanias in Meffeniacis. [lib. IV. c. 29. p» 356 feq] Intef 


Aetolos véro ἃς Elidenfes cognatio Intercedebst, ut fpribk 
idem Paufanias in. Arcadicis, ὧδ finem; lib. ΓΗ]. €. 49 
extr. p. 7co;] Oxylus enim; ex pofteris Aetoli, qui gentil 
Aetolorum au&tor fuit; cum Heraclidaà in occapanda Pe- 
Joponnefo adjuviffet, ab iis Elidem accepit; quemad 
dum refert Strabo [lib, VIII. p. 354. & 357] var 
διν8. “- 
Ibid. ἐπεβάλετο ταρασχονθῆσιι τὴν τῶν Meier «ᾧ 
λιν. — ;De hsc Nabidis perfidia fic Flamininus apud ΤΣ 
vium lib. XXXIV. [c. 32.] Nam & εν, ΜΝΟ atqui 
eodem jure foederis, quo δὲ Lacedamonem , iu amicitici 
hofiram acceptam , focius ipft fociam wobis urbem, Pas 
que armis cepifti. Capta eft a Nabide tyrauro Meffcue té 
anno; quo Lyfippus pretor Achaeorum erst, tefte Pim 
tarcho in Philopoern. [p. 362 fq.] id eft anno 2. [vel 4] 
Olymp. CXLIV. Vide ὅς Papfapiam in Meífen. & in A* 
cad. füb finem.* vArESivs. — Paufanis loca funt liby 
IV. c. 29. p. 351 feq. & lib. VIII. c. 40. p. 701 feq. Mef: 
fenen a Nabide captam Dacierius in gallica verfione, Viti 
tam Plutarchi, T. V. p: m. 214: ponendam putavit In anm 
4. Olymp. CXLIIT. vel in ann. r. Olymp. CXLIV. Nos 
in eum annum conjecimus; in quo verfatarn fuiffe narré 
tionem prioris partis libri XVI. feries Fragmentorum, 
quz füperfunt, indicare vifa eft, Liber XV. haud dubié 
definebat in rebus anni ab V. C. 552. Igitur liber ΧΕ 
incepit ab A. V. 553. Atqui in ea Ecloga Valefiana, quam 
Cap. 24. hujus libri pofuimus, quze multo poft hanc fequi- 
tur, in qua nunc verfathur, adHuc iri rebus anni 555. aut 
certe in ipfo initio anni 454. verfatar narratio, ut ex com4 
tnemoratione P. Sulpicii confulis adparet, Ceterum, poftri: 
die vel paullo poft captam Meffenen, Nabidem, fubito Phi: 
lopoemenis adventu territum , urbe rurfus deceffiffe, do- 
04 vent 


AD.POLYB. XYJ, 13. 14. i259 


»tiptores: fupra laudati. De Chrowologis confer no. 


| XVI. 36. init, 

CAPV't XIV. | Cap, XIV; 
wf. τ. τὰς προειρημένας ναυμαχία c. Duo pralia Nai n 
a, alterum ad Chium, de quo cap. 2 feqq. alterum 
u^3, quod eodem anno videtur accidiffe. conf. mox 
j De veritate emendationis Reifkiange nemo dulft- 
qui ea, quse mox fequuntur, confideraverit. Libra- 
mo vocabulum συμμαχίχ obverfata eft ex illis vete 
"uaxos ὑκάρχων (c. füb finem Ecloga praeced, 


3» 3. 001 ! 

mf. 2. ΠΠοιήσομαι δὲ οὐ πρὸς πάντας. Poft τοηϊσομοι Vet. ἐς 

ellige τοῦτο, Neque vero ,videtur, ut aut hog 

aut τοὺς λόγους inferamus, quemadmodum Rei(kius 

o did. Ζήνων καὶ ᾿Αντισϑένης» οἱ Ῥόῤιθι,  ——, 

wis Rhodii , hi&oriee fcriptoris, r»eminit Diogenes 

i filius, in vita Zenonis Stoici [VII. 3$.) τρίτος, Ζής 

ἰόδιος; τὴν ἐντόπιον γεγραφοὶς icwepíay ἐνιαυςσιαίανν 

emum vocab. fic fno ex ingenio Valefius emendaffe 

r, bac fententia, hifforíam localem; per fimgnlob 

digrflam; cum apud.Diogenem vulgo ἀνιαΐαν lega: 

juod in ávxixy mutandum Cafaubonus cebfüerat; &&. 

retatus erat, fingularem, i. e. fingulari libro com 

yam.] Eundem Zenonem laudat Diodorus Siculus 

, bibliotb. [c. 56.] περὶ μὲν οὖν τῶν ἀρχαιολογουμένων 

Ῥοδίοις οὕτω τινὲς μυϑολογοῦσιν' dy οἷς ἔστι καὶ Ζη: 

ἡ τὰ περὶ ταύτης συνταξάμενος. “με κεηίς Rhodii, 

arum fcriptoris, meminit idem Diogenes." (VI. 19.] 

SIVS. 

vf. 3. κατὰ Τοὺς κοωροὺς γεγόνασι, κατὰ τούτουξ τοὺς Veil. 3. 

c legendum putaverat Valefius; citra neceffitatem, 

e monuit Reifkius. Confer ad 1I. 15, 1; — Jbid. καὶ 

) ποκολίτευντωι. πολιτεύσϑωω τισὶ, eft rempublicam 

populum aliquem.  adminifirare, quemadmodum ex 
Ari£etelé 


— 


Verf. 4. 


296 . | &4DEGTATIONES 


Ariftotele dopnit H. Stephanusin T'hefauto. Non »fpetnetnur 
tamen articulum, τῇ πατρίδι; fed &-carere eo poRumus, 
Perf. 4. Dubitare licet, fatis ne emendata oratio fit 


- jn illis verbis ἄνιοι & deinde eJ Φιλομαϑοῦντες, Certe, nifi 


" interpofita effent ali& nonhullá verba, non videtut com. 


Verf. 5. 


mode articulus fequi póffe poft vocem ἔνιοι. ! 

Verf. 5. τὴν κερὶ Λάδην ναυμαχίαν οὐχ, ἥτἼω σῆς - 
Xov, — ,,Láde infüla eft in Ionia, Mileto praetente, prius 
Late di&a, tefte Plinio ΓΝ, 31, 37.] ae Strabone. [XIV. 
f. 63ς.} Stephanus: Adép γῆσος Αἰολίδος, Uirca hanc in. 
fülam Philippus prelio navali decertavit cum Rhodiis, 
Olymp. CXLIV. anno (ut ópihor) 2. quippe ea pugna cott 


. figit ante expugnatiqnem Meffenes a Nabide factam, ut 


Polybius hic teftatur Sequenti autem ahno vi&Ctus eft 
idem Philippus navali pugna ad Chinmh, quam defctibit 
Polybius libro XVI. Vtriusqué pügbse meminit obitet 
Livius lib. XXXI. {Ὁ initium. (cap. 14.) Eo maxime tem. 
gore. Zbydum oppugnabat, (Polyb. XVI, 49 feqq.) jam 
eum. Rhodiis Θ᾽ Attalo navalibus. tertamimibus , neulvo fé. 
liciter pralio, vires experius: id eft, neque illo ad La. 
den, neque altero ad Chium przelio, Itaque abfque hoc 
Polybii noftri loco, Livii locus intelligi non potetat, Cae» 
terum, quin pugua ad Laden przcefferit przelium ad Chi- 
üm, dubitarl non poteft tum ex his que dixi, tum hoe 
argumento. Conítat enim, Attalum poft utrumque illud 
praelium ftatim Athenas veniffe, ex Livio (ibid.) ac Poly. 
bio Legat, II. (voluit Legat. III. Nobis lib. XVI. c. 25.) 
ac tum Athenienfes ei publice ob rem feliciter geftam gra» 
tulatos effe, Venit ergo poft pugnam ad Chium, in qu& 
pugna Attalus & Rhodii fuperiores fuerant. vALESIVS. 


' e— Nihil nos quidem in Valefii argumentis invenimus, ex 


quo colligi neceffario debeat, ante pugnam ad Chium 
pugnatam effe illam ad Laden infülam, Ex pugna ad Chi. 
um corntmiffa in Cariam conceffiffe Philippum, intelligitue 
ex ferie Excerptorum antiquorum. Attalus Rhodiique, ma« 
fitimis copiis valentes, pedefiribus non multum polle. 

bant, 


AD POLYB. XVI. I4. 27 


bent. Itaque Pergamenum agrum vaftantem Philippum, yr, 
(XVI. τ.) & urbem nefcimus quam lonis oppugnantem 
(XVI. 2, 1.) impedire non potuerant: fed redeuntem cum 
tlaffe exfpeCtabant in mari, & per fretum, quod intet 
Chium & loniam interjacet, verfus Samum navigantem 
adgreífi fünt, preelioque vicerunt, Sed Philippum, quam. 
vis przlio vi&nm, tunc non ftatim perfecuti fünt; putas 
mus, propter cafüm , in quem Attalus inciderat. (XV7, 
6.) Philippus poft prselium ftationem ad Argennum pro. 
montorium, in ea freti parte, quae Samum ὃς Caríam fpe. 
Gt, habuit. (c. 8.) Inde iu Cariaimn abiit. (c. 11 feq.) Vi- 
detur potins ea pugDa five paucis poft pugnam ad Chiura 
diebus accidiffe, cum in Cariam ptoficifceretur Philippus; . 
(nam ftatim etiam poftridie poft pugnam ad Chium denuo 
eum ad certamen provocaverant Rhodii;. cap. 8, 4.) fife 
(quod ex cap. 24, 1. collato cum Liv. XXXI. 14, extr, 
probabile fit) initio fequentis anni 454. cum ex Caria, ubi 
biemare coactus erat, Macedoniam repeteret Philippus: 
Atque ex ea pugua fuperior quidem difceffiffe Philippus 
tidebatur ; (cap. 15, 4 feq.) fed nec Rhodii prorfus ergnt 
victi, quemadmodum & ex ipfa hae Polybii difputstione 
& ἐχ iliis Livii verbis intelligitur, wewiro felititer praiio 
vires exprrius. Itaque, licet, omiffis nonnullis navibus, 
Rhodii adverfis etiam ventis coacti ftatitn verfus Myndum 
& deinde in Con infulam fe receperint; (c. 15, 1. 4;) ta: 
tpen mox rurfus ipfi cum Attalo, pro vitibus fefe ge- . 
tentes, Philippum, cedentem in Macedoniam, funt per: 
fecuti: fed cum eum adfequi non potuiffent, Aeginam ad: 
pulerunt, ut docet Livius XXXI. 14. extr. cum cujus nar- 
ratione coheret Polybii Ecloga cap. 2$ feq; hujus libri, 
Quod vero Valefius ait, teftati ipfum Polybium, conti: 
giffe pugnam ad Ladrt ante expugnationem Meffenes a 
Nabide faCtatn; refpicit putamus cap, 16, t; Sed nihil in: 
de quidem tuto colligi potet: certe; quod ibi dicit Po: 
lybius , id nil impedit; quo minus credamus, eodein an: 
Bo 553. & accidere utrumque pugnam navalem ,. & Nabi: 
᾿ Polybii Hiftor, T.V IA R dis 


p 
Verf. 5. 


Ver. 9. 


Verf. to. 


Cep. XV. 
Verf. 2. 


258 ADNOTATIONES 


dis in Meffenios perfidiam patrari potuiffe. In ejufdem 
vero anni rebus exponendis, confentaneum erat, ut fcri» 
ptores rerum Rhodiarum ab eis rebus inciperent, quae 
funt ab ipfis Rhodiis geft:e, & eas res, quae eodem anno 
alibi geftze funt, illis fübjicerent. Ceterum in concinnan« 
dis coaptandifque inter fe his hiftoriarum fragmentis uti. 
que non femper certam, quam fequamur, habemus ratio. 
nem; fed contenti interdum eífe debemus, ἢ probabilits 
tis aliqua fpecies adfulgeat; quamquam nec ipfa difficulta- 
tibus carens. 

Ibid. X&' ἐνεργεστέραν. — ,Non improbo le&lonem 
ἐνεργεστέραν : non tamen memini ἐνεργὴς dici, fed ἔνεβ» 
qoc, ut comparativus effe debeat ἐνεργοτέραν. Sed δρᾶ 
fibi indulgent fcriptores in talibus formandis; & tandem 
etquis noftrum poteft conftituere, quid ufus graecae lin» 
gua tulerit, quid minus.^ nE1SK1vs. — Confer notata 
adl. 1,2. — bid. Poft ἀποφαίνουσι dele pun&um, ant 
faltem comma pone; poft συντελείᾳ vero commodum fue- 
rit, minori pun&o, loco commatis, diftinguere orationerm» 
V'egf. 9. τῷ ÀAvaireAét μετροῦντες. — ,,Forte τῷ Aver 
τελᾶ τὐληϑὲς μετροῦντες.“ RE1SKtVS. — lbid. εἰς τὸ αὐ. 
τό. εἰς ταὐτὸ jam corrigere Reifkius jufferat. --- Ζοίά, 
τοῖς πρϑειρημόνοις. — fcilicet, in quaeftum conferentibus 
linguam fuam mendacem & calamum venalem." gEISK. 

Perf. το. «΄παρατηρᾶν, acribus oculis ob/ervare, num . 
fcriptores hiftoriarum.bona fide fecum agant, an fraudem 
aliquam moliautur, & infidias fibi ftruant. παραφυλάτ- 
τεσϑαῤν diligenter fibimet ipfos attendere, & vigilare & 
providere , ne veritati hiftoricae derogent, neu criminatió- 
ni locum dent.* REisK1vs. 


| CAPVT XV. |. 

Perf. ἃ. μιᾶς γηὸς ἑπαραμένης τὸν δόλωνα, Sua navi 
dolonem erigente , fcil. quo celerius profugere poffet. Dió- 
dorus Siculus XX. 61. ἡ γὰρ ναῦς, Φοροῦ πνεύματος ἐκ» 
λαβομένη, τοῦ δόλωνος ἀρϑέντος, ἐξέφυγε τὸν κίνδυνον. 
/ Livius 


AD POLYB, XVI. 14. 15. 259 


ἰοτον»..-.----- 1 
Livius XXXVI. 45. Polyxenidas, μὲ virtute militum haud Verf 2. 
dubie /uperari fe vidit, fublatis dolomibus effuje ftusere. inz. 
imdit. Δόλωνα, dolonem , minimum fuifle ex tribus ves. 
lis, quibus vulgo veteres, Greci. certe, utebantur, com: 
muni confenfu docent grammatici; Pollux I. 91. Hefy«: 
chius; Suidas; &. ex Polluce praefertim fatis inteliigitur, . 
iu prora dolonem fuiffe. Quod fi cui igitur mirari fubit, 
cür; ubi de nave fuga falutem petente agitur, non nifi smi-- 
nimus velum expanfum legamus; cogitet, in pugna nd: 
tali hoc commemorari, ubi vela navium contracta, mali 
inclinati ; armamehtaque compofita efTe foiebant, ut Lis 
vius docet XXXVl. 44. Ex navali pugna igitur fi fuga 
proripere fe navis vult, dolonem erigit, cum quod id οἷο: 
tius fieri poteft, tum πὸ, majori velo expapfo, nimis .& 
confpicua fit hoftibus omnibus fuga» ὃς turpior fimul vi. 
deatur. 
Verf. 4. ἀπουρώσαντας Süidas, bic ipi Polybii verba Verf 4 íà 
tecitans, interpretatur; μὴ χρωμάνους οὐρίῳ πνεύματι, id. 
eit, advet/o vento ujos. 
lbid. € feq. τῇ δ᾽ ἐπαύριον εἰς KG διᾷροὼ" «τοὺς δὰ. πολα- 
leuc τὰς πεντήρεις ἐνάψασϑαι, ατοοα Valefius fic edide: 
ret: τῇ δ᾽ ἐπαύριον ἀναχιϑέντας εἰς Κῶ, διζροε τοὺς πολε-. 
βίους τὰς δὰ τεντύήροις ἐνάψασϑαι &c. Latinam autem 
. verfionem hanc adjecerat: pojlridie ad in/ulam (Ὁ delatos. 
anfugi//e.- Ho[les vero 85. quinqueremes captas ad naves 
μας religaj/e.. Quee cum its tenuiffet Gronovius, ad ea fic 
commentatus eft REISE1VS: p Comma [poft Ko] delen: 
ddm; Nam διξραι pertinet ad εἰς Κῶ, & ἀναχϑέντας nor 
ad Khodios , (ed ad τοὺς πολεμίους, quod nomen amat Po: 
]lybius de parte Philippi regis ufürpare. Sententia eft: Phi- 
lippi copias navales; altero 4 pugna die; cum moviffent 
e ftatiote füa; mare trajeciffe ad infülam Con, & quas ibi 
raperiflent naves Rhodias, cuim eas alligaffent ad fuas, ita 
groveCtas effe in ftationem; in qua conquiefcerent; infu: 
lam puta Laden, qua paulo ante Rhodiz claíffis fuiffet 
flatio/^ —  Reifkio abfecutus Erneftus, fic edidit: eic Kx 
R 2 διᾷραέ 


460 ADNOTATIONES 


αιδααδδᾶηαααιο ' 

Verf, 4 fq. διᾷραι τοὺς πολεμίους, rdc dà πεντήρεις dvdsoSar.— Sed 
ifa quidem ratio, & tota Reifkii explicatio quam fit ab 
hoc loco aliena, non opus videtor ut pluribus exponatur. 
Nos grzcam orationem, füo loco repofita particula di, 
leviter mutavimus, & pro ea fententia diftintimus, quam 
in verfione exprefferat Valefius« Et fic reftituenda graeca 
cenfüiffe Valefium, ex ip(ius ore fe accepiffe notavit Gro« 
novius in ora fui libri. 

Wer, 6. — Vtrf. 6. τὸν '"HpaxAeifyy. — ,,Hic Heraclides erat ἴα: 
rentinus, vir omnibus vitiis contaminatus , quem defcri» 
bit Polybius lib. XIIT. [c. 4 feq.] Ob cujus atnicitiam curn 
Philippus omnium fe invidiz expofitum cerneret, tendem 
eum in vincula conjecit, füummo omnium gaudio, ut ait 
Livius lib. XXXIL* [cap. 5.] vALEsivs. 

Ibid. διὰ τὴν ἔφοδον. Valefius: erbem ingreffis. Ad 
qua verba REISKIVE fcribit: ,Si id voluiffet au&or figni. 
ficare, quod Valefii fatina interpretatio fübjicit, videtur 
potius dicturus fuiffe τωρὰ τὴν ἄσοδον. Putem itaque, hsec 
verba refpondere illis proximis xaramAeyévrxg τὸ γεγονὸς; 
ut fententia fit: Milefios non Philippo folum, fed Hera- 
clidae quoque coronam , h. e. munus in auro, feu fignato, 
feu ad formam corone conformato, exbibuiffe, propter 
eorum aggre[fionem, bh. e. videntes Philippum adoriri Mi- 
letum infe(tis armis velle, idque parare.* — Nos quidem 
fatemur, nobis non fatis in liquido videri, quaenam fit 
hoc loco vis iftorum verborum. ! . 

Ve. 8. ζω 8. Poft ἡμετέρας deeft aliquid, e. c. συῤμφωνού. 
owe vel μαρτυρούσης. | 


Cap. XVI, CAP V T XVL 

Veí 1. — Perf 1. περὶ ToU κατὰ Μεσσηνίους tupsieovójgered: 
conf. c. 15. 

Ver. 2. — Perf. 2. παρὰ τὸν OrMrjy. — ,Hoplites rivus mes 

moratur a Plutarcho in Lyfandri vita, qui Haliartum 

Boeotize przefluit: quamquam alii torrentem effe dicebant, 

qui in Phliarum amnem influit. Sed alius hic JJoplites in- 

telligi. 


AP POLYR. XVI, 14. 15. , 261 


telligitur.^ varksrvs. — ,Hoplites videtur nomen cüm- yer, s. 
pi ad Eurotam fuiffe, ubi juventus Spartana in armis exer- 
ceretur.^ mREISKIVS. — In veterum fcriptorum filentio 
definiri nil poteft. Mox IIoAixe;oy quid fit, fruftra quae« 
fivimus. 

Jbid. às! τοὺς κατὰ XeÀacíay dQíuaro τόπους. Cum 
φατὰ Ἕλας fcriberetur, hzc notavit VALES1v8* νοῦν 
ruptus eít hic locus. Ego Σεϑδασίαν legendum effe exifti- 
mavi, [idque in latina verfione expreffit] quod fequentis, 
dem onftrant. (Sellafíia, five Se/afía, (utroque enim mode 
fcribitur) oppidum fuit in agro Laconico, non procul ab 
urbe Sparta, quod fua aetate dirutum fuiffe teftatur Pau« 
fanias." — Valefii emendationem extra dubium ponit id 
quod deinde fequitur verf. 8 feq. ubi tamen alio rurfus et- 
rore Bad.scíay pro EeAixaíxs fcripferat librarius, De ur. 
be ifta conf. 11, ὅς, 7. ὅς ibi not. Paufan. 111, 10. p. 230. 
& alibi. Holítenius ad Stephanum Byzant. in "Ez füfpi- 
catus erat, refpexiffe ibi Stephanum hunc Polybli locum, 
quia ad librum XVI. Polybii provocatur. Sed nihil hue 
facit id, quod ibi grammaticus babet. Vide infra, cap. 


41, 5. . | 
erf. 3. ἐπὶ Θαλάμας, Sic re&e h. l, omnes. Vide Verf. 3. | 


Adnot. ad verf, 8. — Ibid. Φάρας. ReCius Φαρὰς, & 
fic reícriptum velimus, confer ad verf. 8. 

Verf. 4. συνάψας «ele Σκιρανίσιν. Cum vai; Κυρονί. Vert. 4. 
σιν h. 1. ex codice Peirefc, eflet editum, & deinde verf. s. 
vac Xuupeduc, fic monuit vavesIvs: ,Haud dubie legen. 
dum eft roZ; Σκαρωνίαι, hic & ftatim infra, Sunt enim 
Sciromia faxa prorfus ad orientem Corintho, ut docet 
Strabo lib. VII. & VIII. — Σκειρωνίδες πέτραι Strab. 
VIIL p. 381. & IX. p. 391. Et fimplici iota Σαιρωνὶς ódoc 
Herodot. VIL 71. quam τὴν Zwuvyy vocat Paufan.j f. 
(4. Ρ. 107. Quare ha&esus non opus erat a codice difte. 
lere, üc»in e mutaretur: &, utroque modo re&e (cri. 
4, diferte Suidas monuit in Zzxgwv. Neque analogize re. 
uguat τὰς 22ugedac , qued contulto temuimus, 

R 3 Ibid. 
e 


Verf, 4. 


Verf. 5. 


263 ADNOTATIQNES - 


Μία. τὴν Koyrozop/ay, Hoc loco-Kovrozopeiay ex co- 
dice erat editum," mox vero verf. S. Ποντοπορίαν. Vtre- 
que vero loco Κοντοπορίαν [poterat pariter Κοντοπορείαν 
dicere] legendum monuit vALESIvS. ,8ic enim vocabs- 
tur (inquit) via, qua Corintho ibatur Argos. Athenaeus 
lib. Il. [p. 43-] Ππολεμαΐος dà ἡ βασιλδὰς dv δευτέρῳ [imo 
ἑβδόμῳ, fic certe cdd. omnes.] ὑπομνημώτων, dsl Kop 
Sfou προάγουσι, Φησὶν, ἡμῖν dix τῆς Κοντοπορίας καλουμᾷ- 
Ψψῆης, xaTrx τὴν ἀκρώρειαν προσβαίνουσιν ὅζος Paufapias. in 
Corinthiacis [1l..35. p. 144.] duplicem ait fuiffe viam 
Cleonis Argos; elteram homini. expedito permeabilem & 
«€ompeundiofam; alteram anguftam quidem etiam, ied cur- 
ribus & carpentis perviam, quae dj Tpyrou--diceretur; 
priorem διὰ τῆς Κοντοπορίας [quidem fimpliciter τὴν Key- 
τοπορίχμ Y] dictam effe exiftimo.* — 

 Jbid. ἐπεβάλετο, pervenit. Conítanter aliás in ativo, 
ifta notione, ufurpatar hoc verbüm. conf. vf. 3 & 6. II. 
24; 17. IV. 78, T. Adde Adnot. ad Xl. 22, το... Ibid. 
emapo τὰς Νιυυκήνας. Sic haud dubie oportuit ; prater My- 
cenas, vel fecundum Myceuas, ut vertit Valefius. περὶ 
nihili eft hoc'loco. | ΝΞ 

Verf. ς. ταῦτα dp οὐχ, οἷον παρὰ μικράν éavi. -e Sub 
audi ἀλγϑῆ. " Eit enim idem.ac íi dixiffet οὐ μόνον ova 
ἔστιν ἀληθῆ παρὰ μικρὰν, mom fohun kac parvo difcri 
eine vera sos. /unt, hoc eft, non folummodo dici nor 
poteft, parum folummodo, neque megnum abeffe, quit 
hec vera fint; fed omnia alia vera fant, ἐστὶν faepe pr 
ἀληϑὲς vel ἀληϑῆ ἐατιν ufürpatur,/" REISKiVS. οι 
' — διά. τὰ δὲ κατὰ - - Νιυυκήνας, ἔγῆστα πρὸς δύσεις xe 
μερινάς, — Multa mihi fant obícura & impedita in ha 
geographica obfervatione, inprimis hoc, Mycenas ad ot 
cidentem.- borealem Corinibi effe. Permitto hiec geographi 
«φᾷ difceptandum: fufficit de re admonuiffe." nzigK1vt 
. e— Nempe δύσοις: geruspiysc minus re&e vir doftus occ 

deniem borealem intellexit, id eft, occidentem qua vei 
fus feptemtrionem vergit; cum fit (ut recte Valefius ve 
tii 

Φ 


AD PÓLYs5. xvi, 16. 263 


tit) occa/us hibeyuus , id eft, ea mundi plaga wbi hieme fol vert, ς 
eccidit , adeoque ea pars occidentis qua vergit verjus me- 
vitem. Atqui Mycena refpeCu Corinthi fita quidem 
funt a meridie, fed ab ea parte plagae meridionalis quae 
vergit verfus occidentem, fere inter meridiem & occiden- 
tem ; ita ut dici poffit, effe /Vycenas propemodum (£yhiara) 
48 occafu Corintli, nempe ab occafu hiberno.  Víüs au- 
tem eft hac expreifione Polybius, ut eo magis intellige- 
rfetur oppofitionis ratio, quoniam .Sciromides petro ad 
orientem Corinthi funt. Ipfüm vero illum fitum Mycena- 
rum, ab occafu hiberno Corinthi, non fatis quidem reCte 
expreffum videmus in vulgaribus tabulis, quae obliqui 
fitus totius Peloponnefi refpe&u reliquae Graeciee , cui illa 
peninfüla adnexa eft, non fatis juftam rationem habue- 
runt. In plerisque tabulis fere ab oriente Corinthi, nem- 
pe qua oriens ad meridiem vergit, id eft, ab oriente hi- 
berno, ponuntur Mycena: in Danvilliana Grecia Anti. 
qua ab ipfo meridie, Sed in eis tabulis, quz 8.5 proxi 
sis temporibus fumma cum cura atque fübtilitate confe- 
&z fünt, in quibys fünt 685 qua ftudio do&i folertisque 
viri Barbié du Bocage adjeCtce funt Itinegibus junioris “μα- 
ckarfidis, adcurate expreffüm illum fitum, quem Polybius 
*hoc loco dicit, videbis, cum in generali Girzecige tabula, 
tum in tabula Corinthiz, Sicyoniz & Achaiz, ad cap. 37. 
itinerum Anacharfidis , & in tabula Argolidis , ad cap. 53. 
eorumdem ltinerum. 
εχ 6. «xó τῶν προηγουμένων. — ὑτὰ προηγούμενα Verf. &. 
fünt, quae Mathematici appellant data, vel pra/uppo/ita, 
conditiones, leges, unde aliquid aut conficitur aut con- 
fequitur ; ut hic loci, Corintho Mycenas proficifci, & Sypar- 
ta Me[feuen, haec duo funt προηγούμενα; quae qui probat, 
ille nequit affirmare, illa loca intermedia poffe attingi ab 
eo, qui illinc iftdo iter capeffat.* ng(sk1vs. — Rectius 
fortaffe rà προηγούμενα nunc intelliges , Lacedzmone δὲν 
lafiam petere, Corintho Scironidas petras: quod qui fa- 
ciunt, nequeunt, ille per iftam itineris direCtionem TAa- 
| R 4 lamas 





364 ABNOÓTATIOWES 


“νοῦς. /amas 6? Pharas pervenire, hic Mycemas, — Be&e vero & 
fuo loco hic flat verbum -πτρογγουμόνων;, contra II. 43, 3. 
προηγουμένου perperam ícriptum vidimus a librariis pró 
erpoeipusvou. 

Verf. g. Verf. 8. κατὰ Θαλάμας. Perperam ἢ. i Θαλαμίας 416. 

| derat codex , & fic editum quoque erat. Monuit vero vA- - 

LESIVS: ,Legendum θαλάμας, oppidum Laconicz, tefte 

Paufania [1lI. 26. p. 276.] ita ditum a Caitorum templo, 

dui in eo agro geniti effe dicuntur. JaAdua, enim pro- 

prie dicitur τὸ τῶν Διοσκούρων ἱερὸν, ut notant gram. 
pmatici vALESIVS. 

Jbid. xa] O xac. Φαρὰς fcribe, ut ad verf. 3. mo. 
pnuimus. Ita enim conftanter aeute fcribitur, Φαραὶ, cum 
hujus Mefteniz oppidi nomen, tum illius Achaicse urbis, 
de qua Il. 41, 8. ubi Φαραὶ cum accentu in ultima revo. 

- cavimus ex msstis, contra quorum fidem Φάρας erat edi- 
tum. Alio errore Q«pz vulgo fcribitur in Legat, LIIT. no» 
bis lib. XXV. 1, 2, ubi haud cunCtanter Φαραὶ corrigere 
debueramus; neque enim dubitari debet, de eodem Mef. 
feniaco oppido, quod hic commemoratur, ibi agi. vA- 
Lrsu δὲ h.l. bgec eft adnotatio: ,,Phara oppidum ef 
Meffeniz, quod etiam 5c dicitur ab Homero. Apud 
Ptolemeum Φεραὶ perperam fcribitur pro Φγραί. Sic 
enim ΠΠηγαὶ, quod eft oppidum Megaricaee, etiam [Παγαὶ 
dicitur dorica dialecto. — Cornelius Nepos in Conone Pha- 
ras coloniam Lacedaemoniorum vocat. Livius lib. XXXV. 
[c. 3o0.] Pheras dicit: E? dwarwm portarum itineribus, 
gu Pheras, quzque Barboflhenem ferunt. Hujus oppidi 
cives Φαράται dicuntur, tefte Strabone. Stephanus O«. 
peírac (imo Qagafrac) dicit; Paufaniag in Meffeniacis 
ΑΥ̓͂, 30. p. 344) φαραιάτας." — 


Cip- XVII. CAPVT XVII, 
γε, ἢ Verf, 2, (oi! ἀδύνατον ἄνρᾳ &c, Paolo iniquior ín 
Yenonem videri poteít Polybius. Potuerat porta quae 

dam Mefíenes nomen a Tegra urbe obtinere, prius, 

quam 


AD POLYS. XVI. 16. 17i BE 364 


—— 
1m condita Megsalopolis effet, & potuit idem nomen v 4. 
jam deinde manere. Quod fi vero diferte Zeno, Tegeam 
opiorem effe Meflenzs quam Megalopolin, fcripfit, erra. 
t utique, | 

Verf. 3, Cum τὴν Τεγέαν dyes μόνον ex codice edi- Verf. 3, 
ffet Valefius, adnotavit, forte Maa σηνίων elfe legen- 

im, Eam emendationem, Reifkii calculo etiam com. 
'obatam, in contextum adoptare non dubitavimus., 

Ferf. 5. ἐκ τῆς πηγῆς εὐθέως πρυφϑέντα &c. Ex Po- verf. «. 
bio hzec & quze fequuntur recitavit Suidas in ᾿Αλφειόο. 
- lbid. éxpxX&ei.. — — ,,Sefe egerere ree vertit Vale- 
is , fed male in Nota interpretatur de egeftione'in mare. 
ide Valefii Notam ad ver/. 7.) Ea vero eftegeítio e fpecu 
bterraneo in terrae fuperficiem oculis patentem; prodi 
in confpectum. Non affirmarat Zeno, Alpheum apud 
ycoam, oppidum Arcadiz, in mare exire, fed ruríus 
: antro in confpe&tum venire.^ REis&i1vg. -—  Aliüs 
ldem ἐκβάλλειν de fluminum exoneratione in mare ufüre 
itut , ut IIl. 47, 2. IV. 39, 2, 

Ibid. περὶ Avnóay. — , Hujus oppidi meminit Paufa. 
as in Arcadicis (VIIL, 36. p. 674.) & Stephanus. ^ va- 
ESIVE. ' 

Verf. 3. τὸ τοῦ Λουσίου ῥεῦμα. Sic ex Suida corrigen. Verf. 7. 
gm eife monuerat idem Valefjus, ad Paufaniam fimul 
'ovocans, VIII. 28. p. 658. docentem, vocatum hunc 
ivium Λούσιον eo, quod lupiter, poftquam ex matrig 
ero prodiiffet, eo ablutus fuerat. 

Bbid. βαρὺς, validus, copiofug. — ,Bapéc de fluvio 

ci, rarum quidem eft, non tamen omnino abfürdum, 
i urbs maga, (copio/a, opulenta.) dicitur ῥαῤέδα, quidni. 
jam fluvius ingens, /peffabilis, quafi pravis endis? Co. 
itavi tamen aliquando «90g, profendns.^ REI8SKIVE, 
- Non folicitanda utique vulgata, 

Ibid. Ad verba Zsrer ὀλίγα diékerwe, quse in medio 
ontextu vulgo inferta funt eo loco, ubi a/ferí/cos pofüi« 
85, hzec notavit vVALES1V8: Hic vero deeffe quaedam, 

R 5 tametü 


Verf. 7. 


465 4^: ADNOTATIOXRS - 


tametfi haud moneret antiquarius, facile erat deprebende. 
re. Reítabat cnim alter Zenonis error longe gravior, qui 
Alpheum dixerat circa Lycoam Arcadia in mare evolvi, 
cum tamen conftet, eum amnem, per Pifotem agrum & 


, Olympiam fluentem, in Elide tandem paullo fupra Cylle- 


Ve. 9. . 


Verf. 11. 


| Cap. XVIII. 


Verf. 2. 


Verf. 3. E 


Verf. 4, 


nem, Eleorum navale, tefte Strabone, Ptolemaeo ac Pau. 
fania, in mare egeri" vALESivG. — Falli Valefium, 
monuit Reifkius ad verf. 3. Si quid intercidit hoc loco, 
aliud id fuit. Ác fane, nifi diferte monujiífet librarius, de 


'defe&tu nemini putamus fufpicionem oborturam fuiffe, 


Saepius infra terram occultari Alpheum fluvium, & rur- 
fus emergere, ait Paufarias VIII. 54. p. 7C9. 
F'irf. 9. Εἶτα, τίς οὐκ εἰκότως ἄν. Deindt ecquis non 
exrito &c. | 

Perf. αι. 0200 γε δέ. πολιοῦ γε καὶ δέ fufpicatus 
erat Reifkius, 


CAPVT XVIII 

Verf. 2. τήν τε Ταςζης πολιφρκίαγ &c. Res hz, in qua- 
gum narratiane verba magis, quam ipfam rerum rationem 
curafle Zenonem ait, oppugnatio Gaxa, & praelium ad 
Panium, poft aliquot demum aunos acciderunt. Vide cap. 
39 (q. & Valefii adnotationem ad cap. 40, 6. Eft autem 
non tam appidi nomen, τὸ Πάνιον, quemadmodum hic 
interpretatus Valeíius erat, ad oppidum Paniwm, quam 
gionlis, in quo fans Iordanis αν. Stephanus: ἔφτε dà 
Πάνιον, σπήλαιον Παλαιστίνης, ἀφ᾽ Q0 éxpei ὁ worxug 
Ἰορδάνης. Plura vide apud Cellarium in Geogr. Antiq, lib. 
JL. c. 13. p. 478 feq. Alii IIxverov fcribunt, 
Ibid, ἀκιδεικτικὰς - - συντάξεις, conf, XII. 28, 8. 
Verf. 3. τὴν εὐχέρειαν, devitatem, pracipitantiam, 
eonf, ad ΧΙ. 21, 4. 

V'erf. 4. τοὺς éxl τοζτου τεταγμέμους, Ícil. εὐωνύμου, 
Sic cap. 19, 5. ἐπὶ ToU δεξιοῦ, δὲ conftanter eadem ratio- 
pe. Prater rationem hoc füfpeCtum habuit Reifkius, aut 


, ἐπὶ τούτῳ legere jubens, aut ἐπὶ τοῦ ποταμοῦ. 


Pe. 


-  ———ÓÀ—R— MEER sn 0 c ERREUR — « c — Áo — 8 ———— á»—A  —— 48. 


AD ROLYB. XVI. 17. 18. 19. 963 


Cum 
ἔτη. 4. ἔτι μὲν τῆς. δωϑιραῆς, — , fubaudi οὔσῃς ὥρας.“ verc, 
REISK. "E . 

Perf. 6. τὸν ποταμὸν, μεταζὺ &c. —- Forte τὸν Verf. 6. 
ποταμὸν, τὸν (Ícil. ovre vel ῥέοντα). μεταξύ.“ REISK. 

Verf. 1. ᾿Αντιπάτρου. — Hic erat fratre Antiochi verf, 7. 
Magi genitus, ut teftis eft Palybius lib. V. (c, 79, 12.) 

& Livius lib. XXXVl1L'*(c. 45.) varksivs. —— bid. 
Ταραντίνους. Vide ad IV, 77, 7. 

JLid. μετὰ τῆς ἑταιρικῆς ἵππου. Conf. V. $3, 4. & ibi 
notata, — Breviter wessELiNG. ad Diodor. XVII, 87. 
,,Equites erant, fodalium nomine. infignes, robur equeftrig 
inter Macedonas militie." — Fufius varEsivs, cujus 
verba, quoniam ad ea etiam Wefífelingius provocavit, ad« 
ponere haud gravabor: Erat apud Macedones cohors 
equitum, qui ércipe; dicebantur ex inftituto Philippi τος 
gis, quemadmodum teftatur Theopompus lib. XLIX. (ci- 
tatus a Polybio noftro, VIII. 11, ς & 11.) Et Demofthe- 
nes in Refponfione ad Philippi Epiftolam , τοὺς dà, inquil, 
περὶ αὐτὸν ὄντας ἑταίρους &c. (T, I. edit, Reifk. p. 155.) 
Quamquam Anaximenes lib. I. Philippicarum Hiftoriar, 
ejus infticuti au&torem facit Alexandrum, qui praeftantif- . 
fimos quofque, equitandi artem edoCtos, ὁταίρους voca. 
vit, ac pedites fimul πεζεταίρους, ut refert Harpocratio. 

(in IHec£rougoi.) Ab his ὁταίροις diverfa erat aía amicorum, 
ut docet Polybius lib. XXXI. (c. 3, 7.) Porro ἑταίρους fo- 
dales potius interpretari vellem, quam, ut Cafaubonus in . 
lib. V. ($3, 4.) ketzros five regis focios , parum latine, 
ut exift'ino. Poflis & Comites vertere: fic apud Ammia. 
num Marcellin. & in Notitia Imperii Rom. comites fagit- 
tarii & comites clibanarii recenfentur éa ratione, nmi fal. 
lor.^ — 


CAPVT XIX. 5ξΞ GXX 
Vetf. 1. Tic εὐχερείοως, agilitate. conf, ad XI. 21,4. Ve. τι 
XV. 13, 1. Temere Valefius /oci iniquitate, quafi effet 


Té4G 


368 ADNOTATIONES 


C07. nix ἀσχωρίκιρι - Prid. τὼ δὲ ϑὴρία. Inferendam pav 
tic, dà monuerat Valet, in Notis. 

Verf. 9. Verf. 9. υἱοὺς óy Ta € — Forte τοῦ βασιλέως υἱοῦ, 

ὄντος évoc τοῦ τότε &c,^ REISKI VE. — Admodum proe 
babiliter, ut nobis quidem videtur. 

Vef,10. Ζεῦ, 10, ἅμα μὲν αὐτῷ πρῶτος Gc. ,Lege αὐτός.“ 

VALES. — mo bene habet αὐτῷ, eadem ratione qua 

verf. 9. ἀνακεχώρηκεν avr, ei, id eft, ex ejus aarratie. 

ne, illum fi audis. Reifkius, alio oculum intendens, pu 

taverat, illud αὐτῷ verf. 9. in avroc- mutatum volui(Te Va. 

lefinm; at pofterius folum αὐτῷ, quod vert. 10. repetitur 


fufpectum Valefius habuit, 


Csp. XX. ' CAP V T XX. 

Verb 3. —— Verf. 3. ἐπισεσυρμένεν, megleGiim &kabitum, suagleB'un 
trallatum. Conf. ad 1V, 49, 1. 

! Verf. 4. Verf. 4. αἱ λοιπαὶ τῶν γραφῶν. -— reliqua fcríptio- 
wis penetra ; ut funt carmina, orationes, difputationes de 
argumentis philofophicis; qua» omnia conferuntur cum 
Hiforis. REISK1iVS, 

Verf. 7. Verf. 7. ἐλυπήϑη μὲν ὡς i μάλιστα. Cum adje&um 
effet Φαίνεται, monuit vALESIvs: ,,Legendum videtur, 
ele duo) μάλιστα Φαίνετομ, vel potius ÀuzgOzvet μὲν alg 
Kw μάλιστα Φαίνεται,“ —  REISKIVS: ,AÀUt λυχηϑῆνος 
legendum, aut Φαίκοται eft delendum. — 

Ve. 84, — Perf. 8. περὶ αὐτοῦ, pro περὶ ἐμαυτοῦ, ut faepe aliás, 
de me ipfo , ad me ipjum quod adtinei, οἱ καϑ' ἡμᾶς funt 
equales mei, qui hoc tempore vivunt, ut 1V. 1, 4. IV. 2, 
4, &c. quod miramur nec Vaiefio in mentem veni/Te, nec 


Reif kio, 
Cop. XXI: CAPVT XXL 


Vett. — Ver. De Tiepolemo conl lib. XV. cap. 35 extr, 
& feqq. Eclogam hanc fuo Lexico inferuit Suidas in TA. 


φόλεμος, u&jue ad verba τὸ φανὲν ἐδίδου. verf. 9. Tum 
vero addit; καὶ τὰ λείποντα Qirei ἐν τῇ Πολυβίου ἱστορίᾳ. 
Verf. 


AD POLY. ἜΥΥ, 10. 20. 21, 269 . 


Perf. 2. posa épevo. Sic cotrigendum conjecerat 
Krneftus in Lexic. Polyb, ree, haud dubie eástas vir. 
tutes , multa item vitia ad rerum. adminifirationem. adtu. 
lit, contulit. σπουδὴν ne) μηχανὴν προσφέρεσϑωε, I: 18) 
11. eft fl'udium δὲ artem. adkibere. Ceterum in vulgatum 
— *posQéoere confentit Suidas. 

Perf. 4. πρὸς dà ποικίλων ὡρκὴμάτων xewiepi», hé. 
μενον ὀκιστάσεως. “- momo», δὲ δεομένων legendum, 
Nam tra&atio rerum eft ποικίλος χωρισμὸς, in quo adhi 
benda eft trenuA/a, verfatia, vesfatilitas ingenii & animi 
, ad varia confilia. Sed res, τὸ egiliuara, funt θεόμενα ἐπ. 
erácsuc καὶ νήψοως, opus habent-attentione & fobrieta» 
te mentis^ RxisK. —- Immo nullo modo folicitanduem 
vulgatum. χϑικίλα «ράόγματα lünt res varie, id eít, iw- 
iricate , difficiles, dubid, Sic ποικιλία πραγμάτων, 1X» 22; 
iO. varii cafus, rerum temporumque difficultas; & som. 
λυ; e! varia tempora, id e£, dífflcilia:ac dubia, XVIIL 


38, 6. 

Verf. $. à. μόνον ἐνφλλεν, ἀλὰ καὶ τὴν. βασιλείαν 
ἢλάνωσε. Valeíins: itaque brevi πον folum ipfe concidit, 
ftd regnum etiam labefa&avit, — At tantum abeft, ut cos. 
tidif/t Tlepolemum dicat Polybius, ut, licet de ftatione 
eum depellere conati fint ceteri aulici, tamen fuperiorem 
difceffiffe docest, & confirmatam auCtamque etiam ejus 
poteftatem, cap. 22, 16 fq. Neque ἔσφηλε paffive aut neu- 
traliter umquam fignificat coxcidit, fed .a&tive labrfatfa- 
vit, in periculum induxit, in fraudem illexit ; ut X. 33, 
2. XL. 5, 9. Xtaque ad fignificandam illam Valefii fen. 
tentiam oportuerat ἐσφάλη, aut ἑαυτὸν ἔσφηλε, ut Reif: 
kius maluit. Sed videndum, an, fervata fcriptura codi; 
eis, quam & Suidss agnofcit, hec fit Polybii fententia, 
won modo im periculum. adduxit, won modo labefatlavit 
regnum, ftd etiam. imminuit, infigne detrimentum ei ad- 
talit. Sic, per ufitatam Polybio verborum traje&tionesn, 


vocabulum βασιλείαν ad prius verbum seque δὲ ad pofte. 


rius faerit referendum. 
Verf. 


p - 
Verf, ἃ, 


νεῖ, δἰ 


Vetf. 4, 


| 





Verf. 10. 


Vert. 12. 


270 AUNOTATIONES 


Ferf. 10. ἡὕξανε τὸ κακόν. Haud dubie ηὐξάνετο 
τὸ κακὸν legendum; asgebatur maíubr, — — Ibid. ἐξ od 
ToU λαμβανὸν τὴν ἐπίδοσιν. Male feciffe nos intelligimus; 
quod Valetii h. l. tenuerimus interpretationetn, ip/owet 
fovenie atque augenie. — Reícribe: ex /emet ipfo íncreme 
tum capiess, ut Reifkius monuit. . Nec vero idcirco opus 
eft ut d£ αὐτοῦ, cum afpero fpiritu, ut voluit ille, fcri- 
bamus. Immo przferentem Polybium in pronemine re: 
ciproco fpiritum lenem fzpe ebíervavimum Qoid autem 
fit hoc; quod dicit, malum ex (6 ἐρίο' cepiffe incrementum; 
intelligitur ex eis qute ry continuo fübjiciuntur; mE 

Ibid. πῶς γὰρ ὁ πάδὼν εὖ διε. Kadeti verba, ufqué 
ad finem verfus, in ora adícripta habet codex Vrbinss , in 
ta regione ubi definit cap. rr. Excerptorum- antiquorum, 
(quod nobis et cap. 12; hujus libri) & ubi incipit cap. 12; 
(nobis cap. 23.) Ex quo etiam intelligitur, recte a nobis, 
dlia quidem infüper indicia fecatis, Eclogam hanc Va 
lefianam hoc loco efle inter illa duo capita interjeCtatn. 

Verf. 1a. τὰς ἐν τοῖς πότοις ἐπιχόσει:ς. Cum ἐπιλί: 
σεις in contextu pofüiffet var.esirvs ex fuo codice, nott 
vit in margine: ,Forte dzixAjcs:c. In Notis vera 
uberius fic ad ἢ. 1. commentatus eft: ,Exiftimavi legen 
dum εἴθ ἐπικλήσεις. Moris enim fuit, ut principibus 
viris hoc adulationis genere blandirentur in conviviis, 
"Tibullus lib. II. 

iSed bene. Meffallam fua quique ad pocuía dicat ; 
IVomen €2 abjentis fingula verba jonent. 

Alexis quoque in Pharmacopola (apud Athenaeum; lib; 
VI. p. 254.) quendam inducebat, qui uni e convivis pro: 
pinans hzc diceret: I1z;, τὴν μεγάλην δὸς, ὑποχέας Qu 
λίας κυάϑους τῶν παρόντων τέτ]αρας. τοὺς τρᾶς Ó ἐρωτος 
«ροσαποδώσεις ὕστερον. ᾿Αντιγόνου τοῦ βασιλέως νίκης καὶ 
Ac, καὶ τοῦ νεανίσκου κύαϑον Δημητρίου: Φέρε τὸν τρῇ 
ye» φίλας ᾿ΑΦροδίτας. Poflet etium ἐπιχύσεις legi 
&pud Polybium, ut /ijationes intelligantur, quas pro/ate 
principum virorum nomine fieri mos erat , ut declarat ideirti 

Alexis 


AD POLYB. XVI. 2L, 22. 471 


| 





lexis in primo verfu quem protulimus, «o τὴν μεγάλην verf, 1a 
9 ἐπιχέας. fic enim malo." Atbenseus lib, Vl. (p. 255.) 
M Aguvé3ay ᾿Αϑηνοῦοι οὐ μόνον ναοὺς xxr&cRSURGAy TOU 
λεύκου, Ax καὶ TOU ᾿Αντιόχου, καὶ TOV ἐπιχεόμενον 
ὕαϑον ἐν τως συνουσίρως Σελεύμου Σωτῆρος καλοῦσι." — 
id hzc REISK1V8: Probo, ait, Valefii ἐπκιχύσαςν pros 
ter locum quem protulir Athengi. liis cogitavi ἐξ 
λυτύσεις, ut p. 1436. (XXIV. 8, 7.) ϑεοκλυτήσεις habe- 
ur, Si vulgata fervatur, poifit boc modo accipi, ut fta» 
gatur Polybius voluiffe eo vocabulo, ἐπιλύσεις, indicare 
uzeitiones in conviviis propofitas ὅς difputatas in eam 
ententiam, ut ad laudes Tlepolemi pertinerent: e. c; 4029 
omina denas literas habeant?  quae& nomina numerua 
400 conficiant? quis imperator ícliciflüümus? csetera 
ος genus; quae omnia poterant in nemen Tlepolemi 
onyenire,  «— 
CAPVT XXII Csp. XXit. ἡ 
Verf. x. βαρέως αὐτοῦ τὴν αὐϑαάδειάν ὑπέφερον. Cum Verf, τὶ 
ας noftra conjel. hoc correctum efle fcriberemus in feho- 
io, preeterierat nos Gronovii in hunc locum Nota edita, 
n qua pariter βαρέως corrigere juferat, quod & in verfi 
atina jam expreflerat Valefius. βραχόως defendere 
'onatus eft RE1SKIVvS, eíle (dicens) latinum parum, pa- 
"um ferebant, tolerabant, —  ERNESTYS: vel son diu, 
rel parum ferebant; Quae etiam atque etiam dubitamus au 
lacere poifint: ὅς diCtionis βραχέως (aper €; exempla 
equirimus. βραχόϊαν δι βαρέϊαν inter fe permutata a li- 
raris vidimus IV. 43, 2. | 
Ibid. τὸν δὲ Σωσίβιον. — ,,Sofibium minorem. defi- 
rat: nam pater Sofibius jam tum vita decefferat. Vide 
». 1404. (XV. 25.) qui locus fine dubio particula ejus eft, 
jui mortem Sofibii majoris indicavi" mEISK1VS. 
-onfer XV. 323, 6 fqq. 
Verf. 2. tjv τὸ πρὸς τοὺς ἐκτὸς ἀπάντησιν ἃ ξίαν Ve. 9, 
γοιῶσϑοωι τῆς &c. Cum in codice fuiffet ἄξια, ρετίροξζο 
VALE« 





472 ADNOTATIONEÉ 


. VALESIVS ἀξίαν correxit. Neque vero quidquam am. 


plius quaerendum, Certe nefcimus quid fpe&arit idem vir 
do&tus, in Notis fcribens: Grseci fermonis elegantia po: 
ftulat, ut dicatur κατ᾽ ἀζίαν πκοιῶσϑιωι" — 

Verf, 3. Ylrohauazec ὁ Σωσιβίῶν. Ptolemaeus, Sofobi 
filius ; adeoque frater ejus, de quo rhodo dictum. Cus 
ait autem Polybius, hoc tempore ex aula Macedohica re: 
diffe hunc Ptolemzum, Sofibii filium, intelligitur, ad 
hunc annum $53. non ad fequentem aliquem snnemy 
pertinere hanc Eclogam. Non potuit enim Alexandrinus 
hic Ptolemeus in aula Macedonica manere et 600 sper: 
tum Philippi contra Aegyptios bellum, ex focietate cuni 
Antiocho Contra&a, geri coeperat. Atqui hoc jam eo: 
dem anno Cariam, quse regis Aegypti füerat, invafiíle 
Philippum vidimus. Res autem Aegypti poft res Grzeciss 
& Afiw in cujusque anni hiftoria exponere Polybiwe 
confuevit. | 


Cap.XXIII, CAPYT XXIIL 


Chronolo- 
git. 


Verf. 2, 


Cum a rebus in Italia geftis incipiat Polybius cujuse 
que annt hiftoriam, (conf. XXVIII. 14, 9.) intelligi de: 
bet, hoc caput ex fequentis auni (ab 7. C. 554. Olymp. 
CXLIF. 4.) hiftoria efle decerptum: quare í/ium. annum 
Vd oram contextus noflri hoc loco adnotatum velimus, — Re- 
tulit quidem Livius XXX. 45. triumplum Scipionis ad 
finem anni $55. Sed quod fi füb finetn ejus anni Romam 
cum exercitu ex África rediit Scipio, multum fan& adhuc 
temporis infümendum erat in adparatum Triumphi, tam 
fplendidi praefertim , qualis Scipionis ille Africanus tri: 
umpbus fuit. Itaque fieri fere non potuit, quin ante fe; 
quentis anni initium illa pompa duceretur. Quare id 
enmni 554. hiftoria, in rebus in Italia geftis, eam por 
pag expofuit Polybius. 

Verf. 2. προσδοκίχς. Perperam: προσδοκείας ed, 1, Regi 
F. G. Vefont, 


Frrf. 


AD ?OLYÉ. XVI. 23. 24. $74 L 


Verf. 5. τὸν ϑρέεμβον εἰσῆγε. Hand dubitirl debet, ver τ΄ 
hanc triumphi Scipionis pompam, longe omnium; 
ante id tempus Rema confpeCtáe fuerant, fpleudidif- 

m: celeberrimamque, fufe copiofeque Polybius expos 

t. Nonnulla attingit Livius XXX..45, copiofius rem 

'cutus eft Appianus Punic. .cap. 66. 

bid. διὰ τῆς τῶν εἰσαγομένμν ἐν ἀργαίας, did per. 

e-correxit Cafaub. cum δὴ daret ed. 1. confentientis 

msstis. Preecedentem - particulam Ari in ἐκ mutans . 

cenfüerat Scaliger. évapyelag. ante Cáfaubonum Sca: 

etiam fcripferat. Seepius e librariis permutsta intef 

bula ἀναργὴφ & ἐνεῤγὴρ» ἐνάργαα & ἐνέργξια, mo- 

ias ad I. 1, 4. con& IIl 48, 6:.}Π $45 2; 10V. 17, 25 

adem conpfufione- mónuit Weffeling. ad Diodon I. 39. 

? quze notata funt ed Polyb. XV. 3693. . — -. 

"mf. 6. ὁ Σόφαξ, o'ZoQaf ed, y.-ettni θεαῖν, üt. Vet. é. 

,. — 7014. 1ὰ δασαισυλίων h. 1. re&e confentiunt. . 

es. conf. III. 35; [$. — Ibid, ἤχϑη τότε διὰ τῆς πό- 

. Alii ante Scipionis triumphurd tortuürti οἷα Sy- 

em fcripferunt, Au&orum diílepfutn,.- Polybüque 

'ntiam diferte adnota: jt Livius XXX. 4$. 

"erf. 7. ἀγῶνας yov καὶ πανηγύρειξι Hos ludos, quo? vet y. 

ud in 7 d/rica voverat: Scipio, fub finem abni ab V. C, 
celebratos ejfe, fatis elare Livius  igoiticus 


Cl. 49. 
CÁPVT XXIV, — Cap.XXIV 
n Eclogis Valefianis; ante hanc, quam hoc lote po- Chrotiolé: 
us, vulgo locata eft illa de Gaza «rie ab /futiocho V — 
ἐᾷ, & de Gazenfium fide ih Aegypti reges; quam 
»oít hanc de Philippe in Caria hitmastr,; in finem hu: 
ibri & in annum ab' V. C. $56. rejecerimus; ratig 
»ddetur, "Tempus; ad qdod hiec pertinet de Philip: 
cloga; cüm ex aliatum. libri hujus XVI; reliquiarum 
exione intelligitur, tum ab ipfo Polybio; diferte edi: 
»hfulis Romani bomine, fatis definitutn eft: Philips 
dybii Hiftor. T. Ih a  pudi 


Verf. 5. 


Nerf. 5. 


" Nerf, 6. 


Verf. 9. 


474 . ADNOTATIONES 


pum Caáriam invadentem, ὅς Iaffum urbem, Baerggls i 
vicinam, oppuguantem vidimus cap. 11 fq. Á. V. $43. 
Nunc in ea regione hiemare coa&um narrat Polybius, 
ea hieme, qua Coníul creatus εἰ P. Swipicius: Galba. 
Ea hiems eft, quze inter annum 553 & 554. interceffit; 
nam in annum 554. conful Galba eít creatus, & idibus . 
Martiis confülatum iniit, ut docet Livius XXXI, s. Quo- | 
niam vero hunc confülem hoc loco nominavit Polybius, 
colligere inde licet, verfatam fuiffe hic narrationem in 
gébus anno 554. geflis, nempe füb exitum illins. hiemis; 
quemadmodum etiam res ea hieme geítze, quse fecuta eft. 
annum 553, in rebus anni 554. expofitae fuifle videntur. | 
conf, ad XVII. 1, 1. De rerum connexione vide Notata 
δὰ cap. 14, 5. & confer Polysen. IV. 17, 2. Currente de- 
inde hoc anno $54. Abydum oppugnavit Philippus, &.ex- 
aCto autumno expugnavit, conf, ad cap. 29, 1 feq. 

Verf. 3. τὰς ἐξαποστεδδομένας κατ᾽ αὐτοῦ πρεσβείας ! 
εἰς Ῥώμην. lllarum legationum meminit Livius XXXI. | 
2. in rebus eadem hieme, quam Polybius dicit, geftis. 
Nil vero opus eft, ut καϑ᾽ αὐτοῦ fcribamus, qduemadmo- 
dum Valefius voluit. —  Jbid. διόπερ πέρας ἔχει. — 
REISKIVS: Forte οὐδὲ (ícil. ἡγνόει) διότι πέρας exe, 
weque nefciebat bellum. Punicum effe decifum δὲ fimitum.* 
— Quidquid fit, haud dubie corrupta vox διόπερ eft. 

Verf. 5. τοὺς dà ἀποβιαζόμενος, alios vi cogens μὲ fibi 
alimenta /ubminifirarent. | | 

Verf.6. Ζεῦξις. Vide ad cap. 1, 9. — Ibid. Mvla- 
σᾶς. Hic quidem MvA«ccéi; erst editum: fed paullo po£ 
Νυλασέων, fimplici c, reCte; fic certe Stephanus & alii 
conf. Drakenb. ad Liv. XXXVIII. 39, 8. — Jbid. Μάγνη- 
φες. Cives Magnefia ad Mazandrum , inopia; in cujus 
vicinia erat /Myus, quse paullo poft memoratur, verf. 9. .ὄ 

Verf.9. Παρὰ dà Μαγνήτων &c. — ,,Haec poftrema 
addidi ex Athenzeo lib. III, (p. 78.) qui ex libro XII, δἰ. 
ftoriarum Polybii hzec effe fumta teftatur; eumque fecu- 
tus eft quoque Caíaubonus, (in Polybii Fraguwentis.) Sed 


AD POLTB, XVI. 54. 25; 525 


legendum eft in Athenzo ἐν τῇ ,-. τῶν ἱστοριῶν, Ut fa- vert y, 
tis patet ex hoc noftro fragmento. Nam liber XII. Poly. 
bii nibil fere aliud continebat, quam παρέχβασιν. five exe 
ceífum adverfus TTimzxum. Porro poft hoc fragmentum 
collocanda eft defcriptio pugnae navalis ad Chium, quam 
habes initio excerptorum libri XVI. quod quidem certius - 
eft^ vALESIVS. — Quo pas&o rationes fuas inierit Va» 
lefius, ut certo certius ipfi videretur, defcriptionem pue 
gna ad Chium huic eclogae effe poftponendam, haud nos 
quidem videmus, nec jam difquirere vacat. lllud vide- 
mus, in Excerptis antiquis ex hoc libro XVI. manifefte 
illam pugnam sd Chium poni ante Phílippi expeditionem 
in Caria: neque quidquam perfpicimus, quod videri poffit 
repuguare illi rationi. 4fikengzi verba, in quibus verfa- 
mur, commodum erit integra hic adponere, Sunt a 
tem hujufmodi: Πολύβιος ὁ Μεγαλοπολίτης ἐν τῇ δωδεκαῖ. 
sy (ἐκκαιδεκάτῃ) τῶν ἱστοριῶν." Φίλιππος, Φησὶνν ὁ leg. — 
σέως πατὴρ. ὅτε τὴν ᾿Ασίαν κατέτρεχεν, ἀπορῶν τροφῶν, 
Toig στρατιώταις παρὰ Μαγνήτων», ἐπεὶ σῆτον οὐκ €x», 
σῦκα ἔλαβε. διὸ καὶ Μυοῦντος κυριεύσας, τοῖς Μαγνήταις 
ἐχαρίσατο τὸ χωρίον ἀντὶ τῶν σύκων. 


CAPVT XXV. : Cap. XEM, 
De τὸ & de connexione hiftorise conf. adnotats ad 
€8p. 14, 5. & Liv. XXXI 14 & feq. | 
Verf. τ. εὐχαριστήσοντας. —  ,gratulaturos ei, b. e, Vet. & 
& leetitiam füam de re bene ab eo profpereque gefta figni- 
ficaturos, & gratias tam verbis quam rebus dÉros de 
opera ab eo civitati Atbenienfi praeftita, qua fa&um effet, 
ut ab importuno hofte Philippo ejufque obfidione libers- 
rentur. [ἃ ούὐχαριστήρια spud. Diod. Sic. T. II. p. 62:1, 
T9. funt gratificationes, immunitates, compenf(ationes 
opere prseftitz, vid. Indic, Diodori δὲ infra p. 1104, 9." 
(XVIII 26,4.) κειδκινβ. — εὐχαριστέϊν nil aliud 
fignificat, nifi gratias agere; qua notio& hic & altero 
loco, quem citavit Reifkius, obtinet, dran aütem Ab 
Sa talo 


Verf. I. 


219 ., ADNOTATIONEBS , 


talo 'egerunt Athenienfes ob beneficium, quod ab illo 
Philippi conatibus fe opponente accepiffe patarunt. conf. - 


'— €26,2& 5. — Ibid. συνδιαλαβᾶν. — -,,una fecum diss. 


Verf. 2. 


ceptare, feu deliberare δ decernere. RoGe. repudiavit 
Cafaubonus Fulvii Vrfini conje&uram, margini editionis 
Plantin. adícriptam, cuvdiaAaAéi." REiskivs. — bid 
ἀνήχϑη. -— ex infula Euboea puta, quo ad eum miífa 
erat legatio Athenienfium.* &ErSKi1vs. — Ex ififula de. 
gína dicere voluit: vide Livium 1. c. 

Verf. 2. Ῥωμαίων πρεσβευτάς. Videtur Polybius tres 
illos legatos dicere, quos ad Ptolemzeum Aegypti regetn 
a fenatu miífos Livius XXXI. 2. fcribit. Confer Polyb. 
XVI. cap. 27. & c. 34. & Liv. XXXI. 18. Hoc vero lo- 
co; in quo nunc verfamur, nullam illorum legatorum 
Livius mentiónem fecit; (XXXI. 14.) fed C. Claudium 
Centhonem a P. Sulpicio Cof. cum XX. longis navibus ἄς 
militum copiis Athenas ait fuiffe miffum, qui Athenien- 
fes obfidione liberaret; qua ab Acarnanibns & conjun&is- 
cum his Macedonum auxiliis premebantur. 

Verf. 5. μετὰ μεγάλης προστασίας. Optime δὲ 
correxit Vrfinus, cum προδοσίας effet in codice msto. 
Eít autem προστασία fglendor , magwificentia, pompa , co- 
tnitatus. conf. V. 43, 3. Ad legat. XXX. provocat Vrfi- 
nus, id eft nobis lib. XXII. 17, 10. ubi zgocrac/ab Li- 
vius (ut monuit idem) comitatum interpretatus eft lib. 
XXXVIII. c. 14. 

Ibid. μετὰ τῶν i**ív». Incontextu hoc ex codice 
fuo pofuüerat vRsiNVS; in ora vero /spévv notaverat, & 
in Notis fic fcripfit: Nos /spéw» emendandum exifti, 
marpus, vel ex una Liviana verfione: quid enim eguifi- 
bus opus eít Athenis, ad mare pofitze civitati?'* — Nem. 
pe Livius, XXXI. 14. hunc Polybii locum ob oculos ha. 
bens, nulla equitum faCta mentione, /acerdotes, ait, cum 
énfignibus [uis intrantem urbem, ac. dii prope ipfi. exciti 
Jedibus /uis, execperunt, Inde cum ἱερέων in contextum 
recepillet Cafau:spnus , perfpeCte nz18&1vs: ,Prima fpe- 

cie, 


AD PQPEYBR. XVI. 25. a6. 277 

— 

cie, ait, videatur Cafaubonus fapienter Fulvii Vrfni con» ve ,. 
je&uram ἱδρέων, pro eo, quod codex ejus dabat, ἑσπέων 
fuppofitam, probaffe & in corpus Polybii immififfe; quod 
Livius, locum hunc exprimens latine, nullam equitum fe." 
cit mentionem, /acerdotum contra expreífam fecit. Ve- 
rum fi recte rem ze(timamus, apparet, ἱππέων debere fer. 
vari, Erat enim Athenis ordo quidem equitum, quam- ' 
. quam non ita nobilis, neque ita perfpicue a populo diftin. 
. Gus, atque Roma: quod vel ex Ariftophanis Equitibus: 
conftat, Deinde erravit Fulvius in eo, quod credidit, 'ver- 
fionem Livii, facerdotes cum infignibus fuis intrantem ur-' 
ber - - exceperunt, ad hunc verfum Polybii pertinere, 
llla vero non hunc locum, fed proximum inferiorem (vert. 
7-) ἐπὶ) δ᾽ εἰσήει κατὰ τὸ Δίτυλον ἐξ ἑκατέρου τοῦ μέρους 
παρέστησαν τὰς ἱερείας καὶ τοὺς ἱερᾷς exprimunt, ut ul.: 
tro apparet comparanti inter fe locos. Verba Livii, ES di 
ipf 1 exciti fuis fedibus , exprimunt illa Polybii πάντας μὲν 
τοὺς ναοὺς ἀνέωξαν cum feqq — De Equitum ordine 
apud Zthesuienjts confer omnino Schol. ad Ariftoph. Equi- 
tes verf. 624. 

« Jbid. μέτὰ τέχνων. — Cus operarum (putamus) errore 
xara Téxvwy fuiffet in contexta Vrfini, perperam tenue- 
runt id pofteriores editores, Correximus, monente Reifkio: 

& in Notis etiam Vríni, ubi illa repetuntur verba, recte 
μετὰ legebatur. 
Verf. 1. τὸ Δίπυλον. De hac porta /ftkenarum confer Verf ? 

qua habet Livius XXXT. 24. 

. Petf. 9. Φυλὴν ἐπώνυμον ἐποιήσαν ᾿Ατήαλῳ. Vide γαῖ 9. 
Steph. Byz, in ᾿Ατ7αλ)ς & in Βερενικίδαι. Paufan. IL. $. fub 
fin. & I. 8. init. 


', 


CAPVT XXVI / o €apXxvi 
Verf, 2. τῆς εἰσόδου παρῆκαν, oiniferuut iuiraitum, Ver. 9. 
uullam amplius mentionem introitus fecerunt , sop énftite- 
rust ut introire, Sic vero in plurali, pro vulgato xa g«: 
4x2, [cribendam monuit Reifkius, .quádpiam ἄς. prsecet- , 
S3 . fit 


LE 


278. . ADNOTATIONE 


fit συσωγαγόντες lingo. ἐκάλουν τὸν wpeeipypg. Gr fequi. 


Vet. 6 . 


Verf. y. 


vef. 9- 


tur g£íevv. , 

Ferf. 6. ἕλωνται συνεμβαίνειν εὐγενῶς ἐς τὴν 
ἀτέχϑειαν.  Vulgstum συμβαίνειν conjentire interpre. 
tatus erat Cafaub, quod per fe bene baberet, nifi ex adje- 
Go verbo ὅλωνται, id eft, confüiuns ceperint, decreverint, 
fatis intelligeretur, verbum fequens non nudam /entes. 
giam , nudum con/es/um fignificare poffe, verum a&fionem, 
quod magis etiam manifeíte ex adverbio suysvóc adparet. 
Ytaque Reifkianam praetuli emendationem συνεμ βαίνειν, . 
eif decreverint , fimul cum. Rhodiis Romani/que €9 fe for. 
titer /uf cipere inimicitias, fortiter ingredi belium cum 
Philippo. Eft enim diCio familiaris Polybio, ἐμβαίνειν 
eic τὸν πόλεμον, 11. 62, 6. ΠῚ. το, 6. IV. 36, 7. δος. Ε΄ 
demque ratione, éufjif&ces αὐτοὺς εἰς ἀσέχϑειαν, fcil. 
viv Ῥωμαίων, cap. 38. Sic ἐμβαίνειν εἰς τὸν αὐτὸν κίνδυνόν 
qii, idem. cum aliquo periculum adire, Xenoph. Cyrop. 
JI. 1, 15. V. 2, 19. quae loca citavit Reifk. ad Polyb. II. 
62, 6. Pro τὴν ἐπέχϑειαν vero, rjv ἐκείνου ἐπέχϑεοιαν 
snaluerat idem Reifkius; fed eo commodius intelligi me. 
dia vox poteít, quod modo praceíferunt verba 'eic τὸν 
zara Φιλίσκου πόλεμον. conf. locum modo citatum, cap. 


- $8. hujus libri. 


Verf. ἡ. τῆς dà ἐπιστολῆς αὐτῆς ἀνογνωσϑείσης. -- 
s,Aut ταύτης legendum, πα EISK1vs, ait, sut potius αὐτοῖς." 
—- Neutrum neceffe ef, — Verte: pofiquam fola, vel 
poftquam /oium modo le&ia erat. epifiola; ad quae verba 
referuntur deinde illa verf. 8. οὐ μὴν dA καὶ τῶν Pee 
δίων &c. — Ad unius epiftolae illius le&ionem jam fatis ac« 
cenfi erant Athenienfium animi. 

Perf. 9. ἀριστόων στεφάνῳ. ἐριστείῳ cum jota füb- 
fcripto in contextu ediderat Vrfinus, ἀριστείας vero ad 
oram ftripferat, & in Notis hoc commendaverat. ἀριστείν, 
quod erst in codice, in ὠριστείων fuiffe mutandum, re- 
&e Reifkius contendit, monens, fiepiffime a librariis ex» 
tremas vocum literes, precipue » finale, omitti folere, 

' Jbid. 


AD POLYB. xvr. 56, 379 


lbid. χωρὶς τῶν KR. -- (Μὲ catera omittantur, δος 
ium. feorfim atque inprimis commemoreiur." REISK. 


Perf. 10. ἀνήχϑησαν εἰς τὴν Kev dw) τὸς νήσους Verf, τα; 


uTà τοῦ στόλου. — Livius: [XXXI. 15.] Rhodii Ceam 
Ib fegina, inde per infulas. Rhodum mavigarunt. Mirum 
juam belle fe Livius & Polybius mutuo emendent. Apud 
ivium enim, pro Cram, ex Polybio reponendum eft 
ias; quae infula eft Euboeaze oppofita, ut fcribit Ptole- 
neus: apud Polybium vero, pro és) τὰς νήσους, ex Li- 
io legendum videtur ὄπειτα τὰς νήσους, ut poft werd 
»U στόλου verbum παραπλέοντες vel tale aliquid defide. 
*tur; atque integra le&io fit, οἱ μὲν οὖν πρέσβῳς οἱ τῶν 
δίων ταῦτα διασραξαντες, ἀνήχϑησαν εἰς τὴν Kw 
reiT& τὰς νήσους μετὰ τοῦ στόλου παραπλέοντες, εἰς τὴν 
doy. vVRSINVS. “- Contra REISKIVS: ,lmo veto 
Ay,.sit, Chiwm. Livius habet Cíam; Fulvius Vrfinus 
wm inveniffe in vulgata vult, Cafaubonus Cium reti- 
it, Sed Cius erat a Philippo devaftata, & in Bithynia 
que terra continente procul a Cycladibus fita, quae, ut 
c,ita & alis, αἱ νῆσοι fimpliciter vocantur. vid. p. $30, 
[V. 34, 7-] μα autem aut Kya eft Graecis, aut Κόως, 
m Kle. Sed ad Chiwm, ubi etiam pugna navalis erat 
mmiffa, conveniebant: ibi enim erat claffis ftatio, & 
inc fpargebantur per infülas Cycladas, tam prsefidii, 
am ftationis, & frümentandi ὅς pecunise colligendse 
üía, aut etiam ut aliense ad focietstem adjungerentur. 
uftra hic fuit conatus F. Vríni, quem tamen, quod e 
inis colligitur, probaffe videtur Cafaubonus.* — Neme 
Cafaub. ita verterat: Cium verfus atque ad. reliquas in- 
3s δὴ Rhodum cum cla[fe funt profetfi. Iam de Cio, Bi- 
rnize urbe, de qua lib. XV. a1. agebatur, hic utique co- 
ari non debet. Sed non magis buc CÁiss infula fpeCtat, 
im & contra librorum idem, tam  Polybiaporum, 
im Livianorum , & contra itineris rationem ex Pirseeo 
ab Aegina Rhodum navigantium, Reifkius nobis ob. 
jere conatus eít: nam quod ad Chium anno füperiori 
S 4 | pugna 


285 ADNOTATIONES | 


Vetie, pugna navalis commiffa eft, id quidem nihil ad rem facit 
de qua nunc agitur. Apud Livium nullus.quidem , quod 
fciatn, coadéx mstus diferte nec Ciam , nec Ceam habet: 
Cri&m habent nonnulli, quod fortaí(fe haud abfurdum, fue- 
rit, alii coram , etiam, aut alio modo corruptum nomen, 
Quidquid fit, fi Κίον, qued apud Polybium codex mstus 
dedit, partim cum fcriptura Livianorum codicum, par. 
tim cum locorum fitu & itineris ratione, de quo hic agi- 

. tur, contendimus ; non eít quod dubitemus, eam infulam 
dixide hoc loco Polybium, qua» ab Aegina Rhodug na. 

' vigantibus haud procul a Sunio promontorio prime Cy« 
cladum occurrit; quae vulgatifümo quidem nomine Cres, | 
ἹΚέως, vocatur, Ptolemaeo vero Kís, allis, ut Plinius re- 
fert, Cea; de qua infula confuli poffunt quse collegit Cel. 
larius in Geogr. Antiq. Il. 14. p.:1284. . In illa nominum 
diverfitate putavimus, eamdem foríitan etiam Καὶ fo» fuifle 
adpellatam; (quemadmodum ὅς in Sotionis Excerptis de 
Fontibus, referente Harduino in Nott, & Emendd, 4, ad 
Plinii librum XXXL ἐν τῇ Κίῳ pro ἐν τῇ Kép legitur;) 
quare vulgatum mutare non aufi fumus, praefertim 
cum id certe definiri nori potuerit, utrum Καὶ ἔων an Καὶ /a» 
pro genuina Polybii fcriptura effet habendum. De variis 
hujus infulae nominibus, ac de nomine quo Polybius eam 
infignivit, praeceperat fortaffe Stephanus Byz. apud quem 
tamen nihil nunc fubfidii invenire licet, quia intercidit ea 
pars operis, qua caput illud erat comprehenfüm. Ceterum 
ejufdem infülze copiofiorem in eodem hoc libro XVL faCtam 
effe a Polybio mentionem, difcimus ex eodem Stephanoin 
Καρϑαΐα, (Vide infra, c. 41, 7, & ibi notata.) Quod fortaffe 
eadem occafioné, de qua hic agitur, factum eft, — Nam 
Rhodii, ab Aegina nunc per infulas domum navigantes, 
Cycladas omnes, prseter Andrum, Parumque & Cythnum, 
quae praefidiis Macedonum tenebantur, in focietatem ac. 
ceperunt , quemadmodum Livius eodem loco, qui εἰς ah 
Vrfno laudatus, docet, 


CAPVT 


AD FEOLYB, xvi. 26. 29428. 381 
᾽κ-------.. 


CAPVT XXVII, Cep.XX VII 

Ferf. 1. οἱ τῶν Ῥωμαίων πρέσβεις. Vide cap. 24, 2. vert. 1. 
& ibi notata, — 10,4. Νικάνορος. Nitamor, neícimus - 
idem npe, an alius, in Philippi exercita commemoratur, 
cognomine Elephantus. XVIII. 7, 2 

Perf. 4. Poft xapawAéoyreg comma ponendum, ut non Vert. ἐς 
confiruatur cum ἐν Φοινίκῃ, fed per fe ftet, & intelligatur 
πρὸς αὐτοὺς» nempe τοὺς Ἠπειρώτας. 

Perf. 5.. ἀπέκλευσαν ὡς ᾿Αντίοχον καὶ YlroÀaucsay Verf. ς, 
év) τὰς διαλύσεις. Sic ruríus, πρὸς τοὺς βασιλέᾳς, [οἱ], 
ad Antiochum & Ptolemaeum, tniffos hos legatos fcribit 
C. 34, 2. Livius vero, XXXI. 2. ubi de hac legatione lo. - 
quitur, neque mandatorum ad Antiochum datorum, ne- 
que omnino belli ab Antiocho adverfus Ptolemaeum moti 
meminit. . Contra luftinus XXX. 3. de eadem legatione 
bis verbis fcribit: Mittuntur legati, qui 7fntiocho ΘΓ Phi- 
lippo denuntient , reguo Aegypti abflineant,.. Confer eum- 
dem lib. XXXI. r. | 

CAPVT XXVII. ' XX Tit, 
. Perf. 3. συνεκπληρῶσωι τῷ λογισμῷ τὸ τῆς wpeJupíxc Verf, a, 
ésuxig. Hoc videtur dicere: prudentia fupplere id, quod 
Jolus ardor asimi efficere non potui[fet. 

εν, 3. τὴν pày "Av]ckou καὶ '"Podíuy ὀλιγοπονίαν. Huc verf 5, 
pertinent illa Livii verba XXXI. ᾿ς. 4fttalum Afegintr, 
esiffi in ddetoliam nuncii, ex/peBlatique indé legati, aliquam-. 
diu nihil agentem tenutre : - - € ipfe. Khodiique, [i infiitij- 
fent tunc Philippo , egregium überate per fe Gracia titu- 

[um habere potuiffent. Et cap. 16. Eripique (Abydene) ex 
obfidione , ni cefJatum ab “αἰ. 88 Khodis foret, potsu- 
eunt, — 104. καταμέμψοιτο. κατεμέμψατο ed. τ. male 
& invitis testis. — Jbid. τὸ dà Φιλίππου Bilecuxóv. Li- 
vius; XXI. τά, Philippus magis regio auimo efi wfus. 
. Ks. 7. κατὰ τὴν ἰδίαν Φύσιν. καὶ κατὰ τὴν fa(picatu& verf, a, 
erat Rei kius, — Jbid. ὧν (v τι μοι éonéi καὶ τότε Ὑ6γ6- 
DEM Ss vivat, 





Verf. ὃ. 


282. ADNOTATIONES 


vívat. Sic re&e edd. Videad 1. 68, το. e un Aug. 
&yriue; Reg. F. G. Vefont.- 

Ferf.8. ἐνώρμησεν εἰς τοὺς ἐνεστῶτας πωιροὺς, ir» 
γνὶὲ ἐπ imminentia pericula, vel certamina. conf, ad c. 9, 
5. Neque vero filentio eft praetereundum, unius Vrfini 
ingenio verbum ἐνώρμησεν deberi, a quo illud accepit Cs- 
feuhonus, & in contextum Polybianum adoptavit, cum 


. aliás nufquam id verbum ufürpatum reperiatur: nam quod 


cap. 29, 13. ἐνορμῶντας vulgo legebatur confentientibus 
plerisque msstis, id quidem haud dubie librariorum erro. 
re factum eít, ut ibi notabimus. Hoc loco alis ratione 
corruptum verbum ἐνώρμοσεν habebat ed. 1. cum Med. 
Sed ἐνήρμοσεν (a verbo évapuóQe vel ἐνωρμότ]εν) 
communi confenfu dant Vrb. Aug. Reg. F. G. Vefont. 
quod videndum eft an: verum genuinumque fit, hac fen. 
tentia: ita /e pra/entibus. temporibus (periculorum certa. 
einumque plenis) adcommodavit. Verumtamen adjecta 
edverbia ταραστατικῶς δὲ δοωμονίως, que vekenentem im. 
pctum atque ferociam indicare videbantur, eqmmmoverant 


' nog, ut damnare Vrfini illam emendationem, adoptatam 


sb omnibus editoribus, vereremur. Nam /erociter €? ve. 
le menti impetu non tam cum. adcommodare /efe tempori 
Óus, quam cum irraere in. pericula convenire videri debe. 
bat, Sic vero χαραστατικῶς ftrociter hoc loco, & dasgo- 
νίως vehementer, interpretatus etiam Erneftus erat in Le. 
xico Polybiano: quse interpretatio fpeciem utique habe. 
bat. Nam παραστατικὴ διάϑεσις videbatur reCte fwror 
& férocia verti 1. 67, 6. & παραστατικὴ ὁρμὴ, XXXIII. 
8, 5. ftrox, furiofus impetus: & (c paffim alibi. Tum 
vero δοιμονίως eadem notione hic acelpiendum videbatue 
atque in illoqgxemplo, quod ex Procopio Suidas citavit, 
ὃ δὲ el; τὰ ἀφροδίσια δαιμονίως ἐσπούλαςζεν. At vero, quem. 


᾿ admodum nil impedit, quo minus vocem ϑαμρνίως qpfita- 


" tiffima notione, qua ad verbum ἐνήρμοσεν optime qua- 


drat, accipiamus, divina δὲ admirabili quadam ratione; 
(quam in partem & Suidas per παραδόξως expofuit;) fic 


vox 


. 


AD POLYE, XVI. 28. |: 883 


vox παρασταν πᾶς aliam etiam notionem fübje&tam habere 
poteít, quae cum phrafi ἐνήρμοσεν eic τοῦς ἐνοστῶτας xcu- 
ove pulcerrime convenit ; fcil, sagna animi fiducia; for- 
ti, audaci , conflanti, fidenti animo. δὶς quidem fzepius 
spud z:mulum Polybians dictionis. Diodorum Siculum; 
cujus loca nonnulla a Suida etiam laudata funt, ut Üocuit 
Wefieling. ad Diodor. Legat. XXVII. T. II. p. 627. .Eo- 
dem vero modo apud Polybium noftrum XVI. 6, 7. saga 
erarixéT&poc non opus erat ftrocior vertere, nifi quate. 
nus idem hoc fonat ac fortior, acrior, audacior. Et in 
Fragm. grammat..num. X. Tom. V. noftri Polybii p. 77. . 
(quod tamen fragmentum veremur ne non fatis idonea de 
-cauífa ad Polybium auCtorem relatum fit) ἔγραφε πικρῶς 
xa) παραστατικῶς fatis erat cum Suidae interprete verte. 
re fcripfit acerbe 83 acriter, aut etiam audaRer, libere, 
quemadmodum apud Diodorum 1. c. διελόχϑη Καραστατι- 
κὥς ἅμα καὶ παῤῥησιαζόμενος, magna απ μὲ fiducia δὲ f. 
bere differuit. Denique fi vocabulis παραάστβσις, καράστη- 
pas, παραστατικὸς, eam notionem ineífe ftatuimus, quam 
cum Guil. Budzo (Comment. Graec. Ling. p. 221 feq.) . 
Henr. Stephanus eis tribuit, ut indicent animi pra/entians, 
δὲ eft, ut ait ille, son folum robur animi, ftd etíam ex- 
temporalem expromtamque. folertiam , ac mu/quam. depre- 
hen/am, fed ubique infiruB'am E9 confultam &c. mirifice 
illa notio & emnino huic loco apta erit, ὅς figillatim cuna 
ἀϊδίοις ἐνήρμοσεν εἷς τοὺρ ἐνεστῶτας καιροὺς conve- 
niet. Quare utique reftituendum Polybio illad verbum 
ἐνήρμοσεν, probatiorum codicum confenfü comproba- 
tum, putemus; quod ipfuth etiam, nefcimus utrum e co- 
dice msto nactus, an conje&urs adfecutus, Henr. Stepha- 
pus tennit, qui in Thef. Grsec. Ling. T. I. p. 1782. eum. 
dem hunc, in quo hseremus, Polybii locum his ipfis ver- 
bis citavit: παραστατιπῶς καὶ δαιμονίως ἐνήρμοσεν εἰς 
τοὺς ἐνεστῶτας κομροὺς, adjecta hac commodiilima intere 
pretatione, praeuti auimo atque admirando jeje prajenti- 
bus rebus. accommodabal, Nempe fere eumdem in mo- 
| dum 


Verf, ἃ, 


Cap.* XIX, . 
Verf, 1 fe. 


Verf. 3. 


vehé - 





284 ADNOTATIONES 


dum jam vetus Polybii Interpres Muftnlus fcripferat: 
animo obfirmata δ᾽ ./Tupendo. prafentibus fefe occafionibus 


 accommodabat. | Cafaubonus in vertendo verbo ἐνώρμσεν, 


quod ab:Vrfino adoptavit, multis ufus eft ambagibus: 
cum. ffupenda quadam animi prajentia δὲ divinitus ad ss- 
dendurl snaiis pra/entibus magno conatu Jefe accimxit. Sed 
intelligimus jam nimis diu in loco per fe non difficili: nos 
efle moratos, .Tacemus, non modo nufquam aliás re- 
periri verbum évopuaw, verum. etiam analogize effe con, 
trarium:.cum enim ὁρμᾷν matum 9n locum, vel mifum 
aliquo tendentem fignificet, εἰσορμᾷν quidem vel ἐσορμᾷν. 
εἰς τὶ re&te dicetur; ἐνορμᾷν εἰς T) eft verbi compofitia 
que rei iplius rationi repugnat. 


CAP V T XXIX, 
Verf. y δὲ 3. Vtrumque horum fragmentorum 


' diferte ad Polybium auctorem retulit Suidas in 


Ἐπιβάϑρα  & Ἐπιβαϑρας, quorum ficut  pofte. 
rius manifefte ex ea narratione decerptum eít, cujus 
fpajorem partem Excerpta antiqua hic fervarunt ; fic prius 
ex eadem narratione effe defümtum, probabili conjectura 
colligi poffe vilum εἴ. De «ὐγάϊ oppugnatione. confer 
Livium XXXl, 16 feq, Expugnatam Abydum effe exa&a 
autumno anni 554. intelligitur ex Liv. XXXI. 14.. coll, 
Qum cap, 22. De rebus Philippi boc anno geftis confer 
notata. fapra ad cap. 24. init. . 

Verf. 3. τῶν πόλεων. Cotropte ranas Reg. F. τ 
Vef. Tub. Conf. adl. 75, 2. — bid. διὰ τὴν ἰδιάτηψα, 
Reifkius legendum. cenfperat /erepax£uos νὴ Δία τὴν Msc. 
“τὰ τῶν τόπων: Quod ficut prazcife damnare nolimus, fic 
pon neceffarium putamus. Non fane erat magnopere hic 
locus dictioni »y Δία. , Ad verbum ἱστορῃκόναι, ex vgl. 
gata le&ione, intelligitur τὴν “έσιν καὶ eyxautplay. , 

Verf. 6. Ἡρακλέους ««τήλαρ. Conttanter nunc in hanc 
fcripturam, quze (epius in hoc.cap. recurrit, confentiunt 
lihri omnes, . Vide, notata ad, Il. i. e. dbi, Kegnio- 
mu" Ν ϑέντα. 


Ap POLYB. XVI.. 20. .285 


θέντα. .Requiri hoc videbatur ob fequens 4eneaua- 
yey verf. 7. quod jn fingulari ponitur: quamquam (ut idem 
monuit Reifkius) neceíle non eft, ut auétor aliquis eo- 
.dem modo femper loqui cogatur. . , Ceterum ἢ. 1; litera δ 
facile adhzrere ex proxime fequenti vocabulo potuit, . , 

Verf. 11. ἐξ ἀμφοῖν, — fcil. τοῖν *epiirow.'  REIS- 
KivS. — mo τοῖν μεροῖν, vulgatiffima gllipfi. Conf. 
verf. 13. — bid. ποτὰ μὲ» γεφυρούμενον, aliquando pog- 
te junZfum.. Participium praeefentis temporis, notione prae: 
teriti, ut fsgpe alis. Non tamen afpernandus R&18k1v8, 
fcribens: ,,Forte zorà μὲν γεγεφυῤωρένον, Jemel aliquaz- 
xo ponte juntlum. — Hoc femel aliquando opponitur, fe. 
quent συνεχῶς, ufui quotidiano. ^ Defignatur tranfitus 
Xerxis ex Alia in Europam. * — 

Verf. 12. ἔχει τὴν χρῆσιν rete Cafaub. cum Vrfino, 
Reg.F. & Tub. — iyew ed. t. cum cett. codd. —. Jig. 
καὶ σπανίοις διὰ τήν. Vocab. σκανίοις delendum' cenfue- 
runt Scaliger & Reifkius. — 7914. ἀνεπκιμιξίαν reCte Ca- 
faub. cum Aug. quod vocabulum ex codd. 1nsstis vindica- 
vimus Appiano Mithrid. c. 93. Mendofe ἢ. l. ἀνερωξίαν ed; 
1. Med. Reg. F. Vef. Tub. ἀναμιξίαν Reg. G. & Vrín, 
Verum, ante Cafíaubonum, jam viderat Scaliger. — . 

Verf. 3. Αὐτὴ 0.9 τῶν AD. Ip/a autem nrbs Zby- 
Aenorum. — Primum de /reto dixerat, ad quod fita urbs 
eft; nunc de ip/a urbe, Simillimum errorem, monente 
Reifkio, correximusl. 73, 4. — lbid. δυνάμενον cx. 
ταιν ἀπὸ παντὸς ἀνέμου. Recte σκέτειν ex Vríini conje- 
&ura adoptavit Cafaub. Mendofe σκοπῶν ed. 1. cum masstis; 
— lbid. rev; ἐνορμοῦντας. Articulus deeft ed: 3. & 
4. errore operarum. ὀνορμοῦντας, ἃ verbo ἐνορμᾶν, fcri 
bendum perfpeCte monuerat Reifkius: fic vero ex msstis 
noftris non nifi Reg. G. habet. In Reg, F. quidem primo 
pariter hoc erat fcriptum, fed dein mutatum.  Mendofe 
ἐνορμιῶντας edd. cum cett. codd. dyopgusiv idem eft ac 
ὁρμᾶν dy τῷ λιμένι. Eadem notione verbum ἐνορμίζεσϑαε 
ex Strabone citavit Stephanus in Thefauro, fülentio prse. 

teriens 


m — 
Verf. 5, 


Vtrf. tt.- 


Verf. tà, 


Verf. 13. 


;------ 


Verf. 13. 


Nerf, 14. 


396 "^  ADNOTATIONES 


teriens hoc éveguév, quod tamen analogise, fi quod aliud, 
eft confentaneum, Sicut ὁρμῶν idem valet ac ὁρμίζεσϑω, 
& cvvepuéiv idem ac συνορμίζἐσϑαι, fic ἐνορμᾶν idem ef 
ac ἐνορμίζασϑα. De verbo ἐνορμᾷν, fi modo verum vet- 
bum eft, confer ad cap. 38, 8. Verbá épug» & ὁρμᾶν 
cum fepe aliás perperam commutata inter fe a librariis 
vidimus, tum IV. 50, 6. ὁρμῶντες vulgo fcriptuin ab omni- 
bus, pro ópuevvreg. ——— 

Ferf. 14. esdapnacosdap3. Dubitanter hanc emen- 
dationem propofüerat REISKiv8s: ,Forte οὐδαμῶς οὐδ» 
p. Prius, fcil. οὐδαμῶς, pertinet ad modum, uallo mo: 
4o; pofterius, οὐδαμῇ, ad locum, nullo loco." —  Vulgs- 
tum οὐδ᾽ οἷς vel οὐδ᾽ ὥς nihili profe&o erat, & haud du- 
bie corruptum. οὐδαμῇ proprie quidem sms/quwam , salle 
loco denotat, quae notio nec male convenit huic loco: fed 
fsepius idem valet ac οὐδαμῶς, κππίίο modo, stquaquam. 
'Tum vero haud raro copulari ifta duo folent, eadem δό- 
tione, fed fortius expre(fa & cum quadam intentione, 
wullo prorfus modo. Cujus ufus exempla nonnulla Henf, 
Stephanus T. II. Thefauri col. 1538. collegit, in quibus 
quidem οὐδαμῇ praecedit: fed οὐδαμῶς οὐδαμῇ idetn noftee 
Polybius pariter ufurpavit IV. 27, 8. Nolimus tamen dif. 
fimulare, apud Suidam ipfam illam dictionem οὐδ᾽ dg 
quam ἢ. 1. libri noftri habent, pro fynonyma videri adfete 


' ei vocis οὐδαμῶς» nullo quidem adje&o exemplo. E wi- 


deri poteít is qui ita in Lexico ifto fcripfit: (five ipfb 
Suidas fuit, five quis alius illam notam adjecit) OX' 8e 
οὐδαμῶς 0$. videri, inquimus, is poteft eumdem hune 
Polybli locum refpexiffe. : At nihil inde quidem collipl 
poffe putemus, nifi in eo etiam codice, ex quo ifta nota 
du&a eft, corruptum fuiffe hanc locum: ac fortaffe il. 
lud adjectum οὐδαμῶς δὴ non tam pro interpretatione ver- 
borum οὐδ᾽ ὡς haberi debet, quam pro emendatione core 


 wuptz fcriptum, propofite ab illius note au&ore. 


CAPVT 


— — 3i— um... — . — ÁÓM——MEEREERMERA—— Same Γὶ GERE. 


4D POLYB, XVI. 20. 30. 287 


CAPVT XXX. 

Perf. x. ὃ γε. Perperam ὅτε Reg. G. Vefont, 

Verf. 4. πιστεύοντος αὑτοῖς. Sic cum Scalig. correxit 
Cafaub. αὐτοῖς ed. 1. cum msstis, quod teneri potue- 
fat. — bid. dvaewacos, ἀγνασῶσαρ Íüfpicatus erat Gro- 
nov. prater neceffitatem. 

Perf. $. προσαντᾶχον, refliterunt. Revocavimus cone 
fentientem codicum fcripturam, a quá non opus erat ut 
& Cafaubono, in Corrigendis προσανέϊχον fcribere juben- 
te, abduci fe paterentur Gronovius Erneftusque. XI. ar, 
4. confentientibus pariter libris perfpicue fic fcribitur Bga- 
X9 προσαντισχόντες ἐνέχλιναν, pofiquam aliquanti/per re- 
ffitif/ent , in. fugam inclinarunt. Ec XXXI. 23, 1. wgoc- 
&yréixe, animi vigore reflitit infirmitati corporis. Ce- 
terum fatis in vulgus nota eft eadem notio verbo eyréxem 
fübjeCta; ὅς amantem Polybium.verba ex πρὸς compofita, 
pro fimplicibus, jam fzpius vidimus. Aliud eft τροσανέ- 
xe» τὶ vel vi, ex/peBlare aliquid cum. /pe iliud obti. 
andi. | 

. Perf. 6. ἐκειδὴ dà τὸ μὲν reCte Cafaub. cum Aug. 
ὅς Vríin. dà carent Reg. F. G. Vef. Tub. xa) pro dà ha. 
bet ed. 1. — bid. διὰ τῶν μετάλλων. — uero dor». voloit 
Vrínus, praeter rem. —  Jbid. ὑπὸ τῶν ἔνδοϑεν, ab op. 
pidanis. Eit enim idem οἱ ἔνδοϑεν» atque οἱ ἔνδον, quem- 
admodum perinde οἱ éx τῆς πόλεως ὅς οἱ dv τῇ πέλει di- 
citur. Itaque non videmus, cur opus fit cum Reifkio Jw 
φῶν ᾿Αβυδχνῶν ἔνδοϑεν corrigere, aut ἐπὶ vel ἀαὺ τῶν 
ἄνδοϑεν, id eft, ut ille interpretatur, és vel ὦ parie 950» 
uium interiore , oppidum verfus. 

Verf. 1. τὸ τηνικάδε. Corrüpte vixeds ed. 1. cum Med. 
& Reg. F. τηνικάδε, abíque τὸ, Reg. G. Ve. — — Ibid. 
llavrinywerey, — υ»μπαγτάγνωτον, per. Nam id nomen 
grecum eít; alterum, per x, non eft." AR1SK, 


CAPVT 


. Cap. XXX, 


Verf. τ᾿ 
Verf. rw 


Vei. 9 


Verf. & 


Verf. 7. 


1288 ς᾽ ADNOTATIONES 


Cap.XXXI. 
Verf. 3. 
Verf. ἢ. 


Verf, $4. . 


Verf 7. 


Verf. ἃ. 


CAPVT XXXI 

Verf. a. ἀκροφασίστους. Mendofe ἀκοφασίστους 6d. t. 

Perf. 3. τετρήρη. τετριήῥη ed. 1., Med. Reg. F., G. 
Vef. | e .7u 
Verf. 5$. τούτους ἐξώρκισαν. τούτοις ed. t, invitis 
msstis. 

Verf. 7. σφαγιασάμενοι. σφαγισάμενοι Reg. Εἰ σῷαλισακ. 
Reg. G. Vef. Ibid. κατάρας. κατ᾿ ἄρας ed. 1. invitis mssti& 

Verf. 8. dx) δὲ τοιαύτην γνώμην xarérrqeav, is han 
conceferuBt vel com[enferumt fententiam. καταστῆναι ἐξ 
τιν! γνώμῃ eft effe vel fare in fententia dx] qyolusy, co 
cedere in fententiam. | Simul tamen inclndi videtur firmi- 
fatis aliqua notio, firmiter flare in fententia; certum fir- 
enumque confilium capere. κατήντησαν conjeCtaverat Gro: 
hov. in Notis msstis. | | 

Ibid. καὶ διωαποϑνύήσκει». — μνκαὶ δὴ ἀποθνήσκειν, adeo, 
que etiam mori; quia nil aliud erat reliquum; neque aliud 
ex ea pugna evenire poterat. «pog τοὺς βιωζομένους pet. 
tinet, non ad ἀποϑνήσκειν, (Üc enim potius dicendum 
fuiffet τρὸς τῶν βιαζομένων) fed ad διαμάχεσθαι." REIS. 
xIvS. — Nibil in verbo διατοθνήσκειν variant libri, Tam 
mire vero amans coinpofitorum quovis modo verborum 
Polybius eft, ut ne hoc quidem temere folicitare aü 
deamus, Ratione habita vis diítributivde, quse epe ineft 
prapofitioni dj$ in compofitione verborum, poffit fortaffe. 
fignificare fuo quemque loco mori. Sepe eadem prsepos 
fitio διὰ, ut Latinorum per, confümmationem perfe&io. 


Ls 


* memque rei fignificat; ut ὀιαμάχεσϑαε, ad exiremum us: 


que pugnare; aut omnino. figniücationem verbi quodam 
modo intendit. Sic διαποϑνήσκειν fimiliter fortaffe dictum 
fuerit, ut LaGnorum πον. Ad hoc autem verbum men. 
te repetendum eft participium μαχομένους, ἃ quo pendeat 
«πρὸς τοὺς «βιαζομένους: 


CAPVT 


AD POLYE. XVI. jH 22, &89 


CAPVT XXXIL 

Verf. v. Φωκικὴν ἀπόνοιαν. — De Phovenfl dr/pera. 
ione, quae in proverbium abiit, vide Paufan. p. gco.* 
lio. X. e. ».] neisKi vs, — Adde Plutarch. de Virtute 
luierum p. 244. laudatum a Cafaub. & Gronov, in Noti 
asstis. Non praeteriit id verbum Erafinus in Adagiis. 

Ibid. τὴν ᾿Ακαρνάνων εὐψυχίαν. Vide Polyb. IX. 40, 

4.6. ἃ Liv. XXVI. 25. — | Ibid. ὑπεῤρρκέκαι recte Ca. 


ditiiDundip 
C. XXXlL 
Verf, 1. 


iub. cum Aug. Reg. F. G. Vef. ab ὑκεραίρω. Perperam 


χτερηρηκέναι ed. 1. cum Med. 

V'erJ. 2. δοκοῦσι, perhibentur. Vide ad IX. 2$, 1. — 
bíd. τὰς ToU vinzy dAw. τοῦ deeft Reg. F. G. Tub. 
nale. | 

V'erf. 3. τὸ τῶν ᾿Ακαρνάνων ἔϑνος. tO petrpefath ca- 
et ed. 1. cum Med, — bid. ἅτε προειδόμενον τὴν 
ὐτωλῶν ἔφοδον, ἐβουλεύσαντο παρατλήσια. «— ,Legen- 


Velas 


Vei 3. 


um ἐβουλεύσατο, aut fcribendum quoque προειδόμενοι, ut- 


d 'Axxpyaxoy, non ad ἔθνος referas* anoNov. ín No: 
is msstis. — Primum fatendum eft; imprudentibus no- 
is ex editione Erneftina particulam &ré in noftram ir- 
epfiffe, quae particula nefcimus cafu ne, an confilio ibi 
ofita eft, certe contra codicum omnium fidem, qüi cum 


aperioribus editionibus in ὅτε confentiunt, quod adeo - 


eftitutum auctori velimus, 'Püm vero in προοιδόμενον 
uldem confentiunt libri omnes, fed in hoc verbo haud 
ubie error latet* nec enim participio hic locus erat, fed 
erbo finito; nec verbum medium, quod notat ravehé 
liquid hic requiritur, fed aCtivum, quod nofat prevides 
e, ante profpicert. — Refcribe igitur 0*a e geaidoy, vel, 
atione etiam ad caudam illam habita, quam verbo ifti 
ulgo adjecerunt, ὅτε Tp05/06y μόν ον: Abydent 
onfilium illud ceperunt, cum japs prafemti. primerintin 
ericulo, συγκεκλεισμένοι, cum jam nülla prope fpes falds 
is fupereffet , σχεδὸν ἀπηλτικότες τὴν δωτηρίανι Aca» 
anes fimile ceperant confilium ; cum sonnifi ἐμ loiphlgtio 
dhuc e[fet periculum. cum Joismmodo pro/pivifest irruys 
Polybii Hiflor,. Ty Ih T | ivuri 


2gQ .,^ ADNOTATIONES 


tionem. ZLetolorum, neque jam adeo perdit: eorum 
effent, εὐνϑανόμενοι (ut ait IX, 40, 4.) τὴν τῶν Ain 
| δίοδον. 

νεῖ $. — Perf. ς. διωρϑώσατο correxit Cafaub. δορϑώσατ' 
|. 4.cum msstis 


— CAPVT XXXIL.— - 
Vet 1. — Verf. A. δυσελπίσαντα. δυσελπιστήσαντα voloit 
liger. Et hoc quidem verbo aliás utitur Polybius, ὁ 
10, 8. codices Vat. & Flor. ῥυσελτιότήσαντες dede 
pro δυσελτίσαντες quod ibi vulgatum era Sed ἢ, 
variant libri; & XXI. 10, 2. rurfus ϑυσελπίσας occ 
Quare nil mutandum. 

Vel. 2. . Perf. 2. ἠγωνίζοντο μετὰ παραστάσεως, ferocites 
gsabamt. δαιὶς fuerit fortiter, intrepidi. Cafaub 
eum incredibili ardore. Vide ad cap. 28. 8. 

Wef. p. — Perf. 3. Poff vgooivró re&ius fortaffe comma por 
delebiturque poft ἐκ τῶν χερῶν, ut hsec verba conne 
tur cum δυμπλεχόμενοι. — Sic quidem Ang. & ceteri 1 
snsst. Ceterum parum intereft. 

fid. ἐκ διαλήψεως τύπτοντες. Intommodum τ 
poterat, ad unum idemque verbum duplicem referri 
vum abfque intercedente conjun&ione , alterum ante 
bum pofitum , αὐτοῖς τοῖς ἐκείνων κλάσμασιν, alterum 
verbum, voi; ἐτιδορατίσι. Quare fafpicati eramus, 
taffe dx ὡιαλήψεως χρώμενοι καὶ τύκτοντες &c. Íci 
fe Polybium; υἱ 11. 33, 6. Ροϊείξ vero etiam vulg 
defendi, per adpofitionem ita pofitos intelligendo 
dativos, τοῖς χλάσμασιν, nempe ταῖς éridoparíoy. ἃ 
λήψεως Cafaubonus vertit is contrarium. verteutes 
illa fragmenta; ) quod ferri poífet, fi effet ἐκ uus 
ψεως. Sed dx διαλήψεως, undecumque du&a fit « 
quendi formula, fignificat pusctim ferire, ut moi 
eft ad IL 33, 5. quod, ubi de gladio agitur, oppc 
A&ui cafim illato, ut loco modo citato; ubi de baft 
ponitur Jacwiationi baítee , ut XI 18, 4. 


- ἀν «ὧι 


gu 


AD POLYB. XVI. 32. 35: 44: 201^ 


c—n 
Verf. 4. κατέβαλον Ca(aub. cum Vtfim Aug. & ver 2, 
Reg. ὦ κατέβαλλον ed τ. Reg; F; Vefont; non 
male. 


Verf. $: ἐκτέμταν. ἐκκέμψειν Med, | vef E 
CAPUT XxXXIV. δ xxv, 
Verf. τ. τῶν Ῥωμαίων: ---- 51d eft τῶν Ῥωμαϊκῶν τρόσ. Vet ἜΝ 
fiev» i quod hodie difficilius intelligitur; ob prsemiífa 
avulfa & perdita, olim autem, cum adhuc integra exftas 
tet Polybii hiftoria, facile e fuperioribus inrelligebatur. 
REi5KivS, — ΕἸ incommodo, de quo Reifkius queritufy 
nos, quoad fieri potuit, medelam adtulimus; alia fragmens 
tà; quà ex hoc libro füpererant, fuo quodque loco fee 
ponentes. Confer igitur c 25, 2. & ο: 27, 1 & 3. Triuni ot 
᾿ legatorum nomina edidit Livius XXXI. 2: De hac re; quaé 
nunc agitur, dixit idem; ibid. c; 18. — bid. Αἰμίλιος. 
Cum io fuperioribus libris in. veram hanc fcripturam feré 
confentiant codices; nil opus erat ut mendofa ícripturm 
h. 1. confervaretdr; M. zfemilium Lepidum hunc ad pues 
, fi Ptolemaei tutelam gerendam Alexandriam miffum effe; 
᾿ perhibent luftin. XXX. 3. & Valer, Max. VI. 6, 1. 
Verj. ἃ. βουλόμενοι τρὸς αὐτὸν TOY Φίλιππον &c. Vi- vet a: 
de c. 27, 1- 3. & lbid. κατὰ τὰς ἐντολὰς rette edd. καὶ 
τὰς ἐντολὰς Aug. Reg. F. G. Vet. — bid. πρὸς τὸὺς βά. 
σιλέας. vide cap. 37, 5. & ibi notata, 
Perf. 3. περὶ dà τῶν εἰς " Az]aÀov; Particulam δὲ; det !T 
. Que deerat ed. 1. & msstis, cum Vrfino adjecit Cafaub. 
Ver]. 4. ὑτάρξειν, ὀτάρχοιν ed; 1; non male ; "ut mos vet, δὰ 
finit Reifkius; fed invitis tnsstis. 
Verf. 5. τί δ ᾿Αϑηνοῶοι &c; Τί da) ᾿Αϑενοῶοῖ Virb. vat. ἢ 
Aug; τί δὲ ᾿Α9. Reg, F. ἃ. Vef. fed in Vet fuperfct;. 
δαί. Tum $/ δαὶ Kiuave/; δὲ τί δαὶ νῦν mssti noftri 
. omnes; Οὐδίῃ particulam nullo modo ópus erat πηθίλγεῤ 
^O& reflitutar stique Polybio velimus, Vide LHefy chium 
& ejus interpretes in Aa] δαί; ante δαΐδας; & in Ad) aiia 
^'*e bag. Tum Hoogeveen Do&trin; Particalai; eap: T 
Ti * det; 2. 


. 


4 


fe&. 2. ' De Cianis vide lib. XV. c. 21. De Zfthesirsf- 

bus XVI. 27, 1. — | Ibid. ἐπέβαλε füa au&oritate edi- 

dit Cafaub. ἐπέβαλλε ed. 1. cum msstis. 

' Ψαῦ 6. Verf. 6 μᾳ. μάλιστα 0M, ὅτι Ῥωμαῖος. Ἐγὼ 
dà μάλιστα μὲν ἀξιῶ Ῥωμαίους. Vbi verba ifta inferuimus, 
lacunam interfperfis aliquot punCtis indicaverat Cafaubo- 
$us; quam lacupam in latina verfione his verbis fupple: 
vit: tertio, quod Rorhanus efft. — Ego vero &c. Livius 
XXXI. 18. 4detas, E9. forma, €9 fuper omnia Ro. ' 
gmassm somes ferociorem. facit. Ego autem pri- 
mum velim, vos foederum memores δὶς. RE1SKIVvS no- 
taverat: ,, Videtur deeffe τὸ dà τρίτον (vel μάλιστα dà) ori Pos 
pales, Διότι μάλιστα μὲν — aut fimilis fententia. — 

Verf, 9. Verf. 9. ἀποσφατ)όντων. ὑποσφατῆ. Tub. mendofe, — — . 
Ibid. κατακαόντων, cremabant. Sufpicati eramus sara» 
κομόντων, fed nil opus: nam utraque verbi forma perinde 
utuntur Graeci, E&dem formá éfexdero dicit XVIIT. 17, 
6. Non erat autem hic locus generali verbo κατακωινόνι 
Twv, Occidebant, quia varias mortis formas, vel omnes 

vias [ethi, ut alt Livias, figillatim nunc recenfet Poly- , 
| bius, quibus fe füosque interfecerunt. Abydeni. 

Vei. τὸ. Verf. το. καὶ διαλγῶν. — , Videtur legendum (qua- 
propter) καὶ διαλγῶγς RE1SK1YS. — βουλομένοις. pov. 
λευομένοις Reg. F. 

Wef. it —— Verf.a. κατὰ τὴν ἔξ ἀρχῆς στάσιν, fecundum id quod | 


L] 
292! ὁ. ADNOTATIONES | 




















nitio ipfis conflitutum erat, — οἷταο vero ait REISKIVS, 

. παράστασιν, ex[lernationem, | confilium. furoris 85 rabie 
plenum. * — At neutiquam vocabulum hoc (de quo mo» | 
do diximus ad cap. 28, 8.) hic defiderari videtur. Si quid 

mutandum, malimus fane cum alio doCto viro, qui priva- 

tim nos de boc loco admonuit, κατὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς σύστα- 

σεν, quod vocabulum IX, 22, 6. eadem notione, pro cow- 
fflio /tmel capto eccurrit, Sed & fimplex vocab. a r£ cie 
eamdem fortaffe. vim habuerit, aswimi flatus, comfikum, 
ftntentia ; (conf. X. 33, 6. & ibi notata.) praecipne ftnten- 
$e que firmiter fat, qum eft drzzxvix, id quod animo 
cenfti- 





X 


AD.POLXX.XVL 34 35. .-303 


. — 
tonflitutum, quod decretum eft; quemsdmodam λογισμὸς wes χε, 
ἑστὸς dicitur III. 105, 9. Eodemque fortaffe pertinet quod. 
fupra cap. 31, 8. dixit, ἐπὶ τοιαύτην γνώμην κωτέστησαν. 

lbid. νομίζοντες οἱονεὶ προδόται γίγνεσϑαι. — ,,Aut 
ixcidit ἑαυτοὺς poft προδότας, aut legendum προδόται, 
X fubaudiri debet ei ὑπέμενον τὸ ὧν μετ᾽ αὐτούς." 
tEISKIVS. 
Fevf. 32. ἀμεδήτως reCe Cafaub. cum Vrb. — duse. Verf. τε, 
ὡς ed. 1. cum ceteris codicibus, qui in verbo 4e 
epe peccant, alterum literam À omittentes. — bid. xa- 
ἃ συγενείας, κατὰ deeft ed, I, perperam ἃς invitis 
1sstis, | 


CAPVT XXXV. C. XXXV. 


J'erf. 2. oic ἐπελθόντων ix τῆς Ῥωμῆς πρεσβευτῶν. Ca- Verf. a. 
iubonus: nter hac vero cum Roma /wperveni]ent iega- 
3 quafi nunc demum legati, de quibus non ante dictum 
(let, Roma adveniífent. Sed jam ante Abydi expugna- 
onem Rhodi aderant Romani legati, & inde unum e fuo 
umero ÁAbydum ad Philippum miferant, cujus reditum 
cfpeCtabant, ut vidimus cap. 34, 2. Itaque videntur hoc 
agmento iidem illi Romani legati dici. Quod fi. vero ita 
t, adjiciendus fuerit articulus, οὖς ἐπελϑόντων τῶν dm 
ji; Ῥώμης πρεσβευτῶν; qui.vel abforptus a terminatione 
rbi praecedentis fuerit, vel confulto omiffus a compila, 
re Eclogarum de legationibus, quia e connexione reli- 
je narrationis hzec ab eo evulía funt. Cum vero illa 
rba οἷς ἐπελϑόντων non intelligenda poff quos Rhodum 
[venientes , fed pofi quos, vel contra quos iw concionem 
puli Rhodii prodeustes: δὲ fübsudiri fortaffe ex przce- 
ntibus poterit ἐπὶ τὸν δῆμον, quemaámoddm XXVII, 
4. fcribit ἐπελθόντες ἐπὶ τὸν δῆμον... - 


CAPVT XXXVI. C.XXXVI. 
Philopoemenem , cum a Nabidis invafione Meffenen 11, Chronolo- 


raret, (qua de re cap. 13. hujus libri egerat Polybius)8^ 
ΤΆ priva- 


394 | ADNOTATIONES. 


privatum foiffe diferte Plutarchüs feribit ín Phile; 
362 feq. & praetorem tunc temporis Lyfippum faiffe 
Qnod credi utique poteft, licet tunc praeturam ge 
Philopoemenem indicare videatur Pauíanias VIII. 4 
402. ϑεὰ 400 tempore ifta per omnes Achscorpm t 
magiltratibus imperia dedit, quse-hoc nunc fragment 
ponuntur, neceffe utique eft, ut non privatum, fed p: 
. gem Achzorum fuiffe Philopoemenem, ftatuamus. 4 
cet hujus praeturae Philopoemenis mentionem nullam 
archus fecerit, qui totam quoque banc rem filentio 
feriit; tamen Livius confentit, per id tempus, ad 
relatam a Polybio fuiffe hanc rem ex ferie Excerpt 
Antiquorum intelligitur, pratwram geffiffe Phiog 
eem. — Scribit enim Livius, in rebus füb finem anni 
C. 554. geftis, tran/latum icheorum imperium t 
Philopoemene ad Cycliadem fuiffe. lib. XXXL c. 26. 
. vero poft annum 554. es ea, de qua hoc fragment 
lybius agit, poni non poteft; quia hoc ipfo etiamnu 
no in Cretam, ubi aliquot deinde annos egit, conc 
Philopoemenem colligitur ex Platarchi & Paufanie 
moniis (locis citatis) cum Livio collatis. — Fuerit 
prator. “κῆπον  Philopoemenes auno. 543. id. efi 
Achazorum more (conf, IV. 37, 2.) ab initio seftatis 
ufque ad ineuntem jeftatem anni 564. Et, ἢ quidem | 
cho credimus , privatum eum fuiffe cum Meffenen 
Tet; geíta ea rés fuerit ante aeftatem anni 553. p: 
Lufppo, cujus praetura ab ineunte sítate 552. uf 
ineuntem zeftatem $53. cucurrit. Hsc vero res, : 
nunc agitur, geíla effe debet ante apftatem anni 55: 
Nerf z.— Perf. τ. éfsXoyísaro. ἐξελογήσατο Reg. G. & | 
. mum fuetft in Aug. fed χ in ; mutatum. 
Verf. s. Verf. 2. Τέγεαν. "Teyény penacute conftanter 
cap. & feq. (cripferunt Cafaub, & fequentes editor 
: vitis msstis, & contra Graecorum ufüm. — Jbid. 


duas ed. 1. cum folo Med. 


* 


"AD FOLYB, XVI. $6. 37. 304: 





Verf. 5. τοῖς ᾿Αποτελείοις. Vide Adnot, ad X. 31, 9. ur 
— lbid. wsvz' ἀργυρίου. Notum eft, in hujufmodi locu. 
tionibus vocabulum dpexag fübintelligi. Si quis commo- 
Tius aliquid & probabilius protulerit, lubentesiconcedemus s- 
interim noftrum teneamus. Durum fane fuerit, ad «à» 
ripyUpioy (quod ipfum ingenio Vrfini, non codicibus de- 
etur) cum Reifkio τὸ ἀναγκαῖον εἰς τοιαύτην στρατόαν. 
ubaudire: nec multo commodius, τακτὸν ἀργύριον corti- 
zere, quod eidem in mentem venerat. 
ΚΟΥ͂. 4. of παρόντες ad fequentia retulit Cafaubonus, Vetf; 4. 
yrmiffo incifo, ὃς vertit: vos Frafelti , qui aderitis, ipfos 
umite, Nos, cum ed. 1. & libris msstis comma fuítulimus 
X poft παρόντες repofuimus; τοὺρ παρόντας autem intel. 
eximus, qui domi ad/uni , vel omnino qui ad/ust , qui pd« ' 
"aH funt. —- lbid. Verbum ἀναλαβόντες deeít ed. 1. ὅς 
fled. Sed agnofcunt illud ceteri codices. (7 
Ferf. 5. ταὐτὰ Toi; πρόσϑεν bene Cafaub. cutn ταῦ. Vetf. ς. 
α fuiffet in ed. 1. δὲ in msstis. — Ibid. οὐ ταὐτόν. Te- : 
ieri fortaffe Cafauboni οὐ τα d τ v poterat, ad πόλιν refe- 
endo, per figuram grammaticam minime infolitam. 
Verf. 6. εἶτα, ex conje&. correxit Cafaub, Re&e, ub. Vef. & 
idetur. s/r« ed. 1. cum ymsstis; quod ferri poffet, fi 
eriodi finis effet in τλὴν τῆς ἑξῆς πόλεως. Sed acceden- 
bus illis οὐδεὶς ὡπλῶς $04, incommodum utique ἄτῃ vi- 
eri debuit. . 
Fetf. 9. τῶν Τεγεατῶν Cafaub. cum Vrün. & Aug. Verf. 9. 
lendofe τῶν γεατῶν ed. 1. Med. Reg. F. G. Vef. Tub. | 


CAPV T XXXVII. CXXXV. 

Perf. 2. In Σελιασίαν, duplici litera ev, confentiunt verf. s. 
1. omnes. conf. ad 1I. 6$, 6. & ad XVI. 16, 3. 

Perf. 3. ἐπὶ τὸν Σκοτίταν.  ReGius ἃς analogigo Veri. ἢ. 
agis confentaneum videtur h. 1, & deinde verf. 4. cum 
centu in ultima Zxer,r& s fcribere, ut eft apud Paufa- . 
am III. 10. p. 230. Kít autem xos;rag focus vel vicus, 
ter Spartun ὅς Tegeam, a vicino templo nomen habens, 

T 4 quod 


| 295 - ADNOQTATIONES 

Vef.j quod lovi, τῷ Σκοτιτᾷ cognominato, confecretam eni, 
Apud Stephanum Byz. locus mendofe vulgo Zzxeruzyé, ἃ 
Jupiter Zixoriyag vocatur. Conf. Meurfium in Mifcelianeis 

- Laconicis lib. 1. c. 1. — bid. Διδαασκαλώνδᾳ gx Vrb. cor 
rexit Cafaub, fic & Vríin. quod anaiogiz eft confente 
peum, ut ᾿Επαμεινώνδας, Χαρώνδας, & limilia, Mendofe ἢ 
διδασκαλόδᾳ ed. 1. ὀιδασκαλόνδᾳ Aug. Reg. F. G, Ve, 
Tnb. 

Vert. 4. Perf. 4. νυκτιπορήσαφι Fortaffe νυκτοτορήσας fcripfit, 
utaliás. Nil tamen h. 1. variant libri. — Jbid. ἐν τοῖς πε. 
£l Exeríray (vel Zworiráv) wpocavyopsveuéveig vir 
mou. Poffisypecxyopsuüáp.evoy cum Gronov, in No. 
tis msstis fufpicari; praefertim quoniam fequitur ὅς den 
ἔπ fingulari numero. At dubitationem rurfüs injicere illud 
poteft, quod, ubi prima hujus loci mentio fatta eft verf. 
3. fimpliciter tunc Zxer/ray dixit. Convenientius certe 
videbatur, ut in prima mentione adjiceretur illud wgoe« 

᾿ φγρρευόμενον. 

Vet. 1. Verf. 5. Πελλήνψ. Sic Cafaub. & feqq. ronfentienti, 
bus ἢ, 1. codicibus noftris, quibus invitis T]sA4vy habet 
ed. 1. De Laconica hac Pellepe, five Pellana, confer iNo, 
tata ad 1V. 81, 7. ubi tamen corrigenda funt nonnulla le- 
viter errata; fcilicet pro illis — ,,alias ἡ Πελάνα dicta, 
Paufan. IIT. 20. & Πελάγα Strah. VIIL'* — fic refcriben- 
dum: ,aliás ἡ TleA.xva dicta Paufan. 111. 21. p. 263 fq, 
& Πόλανα Strab. V!II.* 

Verf. €. Perf 6. τῶν δ᾽ Anm τῶν d "Axaméy Aug, ἃς 
fic prius fuerat in Reg. F. 


XXXVIn, CAPVT XXXVIII, 

'" Curin brevi Scholio fub contextu dixerimus, videri 
poffe, res 4. P. 555 85 [eq. geflas expofitas fuiffe a Po- 
lyhio libro XP II. hifloriarum, rationem reddemus in Adnot, 
8d initium Reliquiarum libri XVII, Interim huc retulimus, 
quoniam, quee res (ut oftendit Valefius ad cap, 40, 1.) ane 
po ab V. C. 844 & 556. acciderunt, edem apud Iofe 


pham, 


AD POLYB. XVI. 57. 38. 39. 297 


phum, vulgatam quidem le&ionem fi fequaris, (vide mox 
notanda ad c. 39, 1.) ex Polybii hifforiarum libro XI. 
citantur. Fragmentum, de Philippo “δος ad belium ad- 
ver/os Romanos concitlante, licet Polybii nomen taceat 
Suidas, fumma cum veri fpecie ad hunc auctorem rela« 
tum jam a Valefio erat. Pertinere autem ad horum tem: 
porum hiftoriam, res ipfa loquitur: quamquam annus, ad 
quem pertinet, & locus, quo inter ceteras hiftorie ho. 
rum temporum reliquias ponendum illud fuit, exaCtiffime 
definiri non poterat. Conferri ex Liviana hiftoria poterit 
vel cap. $. vel cap. 19. libri XXXII. quorum locorum 
prior ad snnum 55$. pertinet, pofterior ad annum $66, 


Di&ionem ἐμβιβώςειν εἰς ἀτέχϑειαν attigimus in Adnot. ad 


XVI. 26, 6, ' 


CAPVT XXXIX. 

Verf. 1. Ὁ dà τοῦ Πτολεμαίου στρατηγὸς Σ κότας. Ver. 
botenus ex Polybio baec verba citavit Iofepmg Antiq. Iu- 
daic. lib. XII. c. 5, 3. Πολύβιος.» αἷϊ, ὁ Μεγαλαφολίτης, dn 
qj ἐχκχορδεκάτῃ (ὃν τῇ ἑνδεκάτῃ cod. ms. Oxon. & Epi. 
phan.) τῶν ἱστοριῶν αὐτοῦ, Φησὶν οὕτως. Ὁ dà τοῦ TlroAsss, 
&c, Ex undecimo Polybii libro hzec ἀπέϊα effe non pof- 
fe, fed vel ex decimo fexto vel ex decimo feptimo elfe 
du&a, inteligitur ex ratione temporis, quo geftze funt 
ez res, de quibus hoc capite agitur, de quarum chreno. 
logia vide Valefii Notam ad cap. 40, 1. De Stopa, gente 
Aetolo, & prattore olim Aetolorum, fzpius in füperio« 
ribus libris dictum: confer, quz proxime huc faciunt, lil, 
XV. c. 1 feq. & Liv. XXXI. 43. Quo ex Livii loco difci. 
mus, Scopam Α. V, $54. fex millia peditum & equitum 
mercede conduCtos jn Aegyptum avexiffe. Cum his igi, 
tur, junctis copiis Aegyptiis, anno fequenti in Coelefy4 
riam progreffus, regionem illam, quse poft praelium ad 


Cep. 
XXXIX. 


Verf, Σ. 


Raphiam tota ex Antiochi poteftate in poteftatem Ptole 


mai Philopatoris ce(ferat, (Polyb. V. $6 feq.) fed per Ptas 
ἱεπιρεὶ Epiphanis infaatjam rurfus ab Antjacho coepts eredi 


T 4 fic Cs 


Verf. 5. 


Cap. XL. 


Vet. 1. 


398 : - ofATioNEÉ 


occupari , (Polyb. IIT. a, 8. ἃ. loftin, XXXI, τὸ fub poti 
ftatem Aegyptioruuf iterum redegit. 

P'erj. 2. Qusenam fit urbs, de cujus abüdiope h. L 
' agebatur, definite non aufimus. Et omnino ex mera con 
je&ura huc a nobis repofitum Fragmentum hoo fatemur, 
quod ad Polybium auctorem probabili ratione retblit Vs- 
lefius. ' 

Perf. 3. Τοῦ Xxówa νικηϑέντος. lofephus loco ad 
verf, 1. citato, poít illa verba, τὸ τῶν Ἰουδωώων &Jvoc, in 
qua definit prius fragmentum, continuo fic pergit: A& 
wei δ᾽ ἐν τῇ αὐτῇ βίβλῳ, ὡς τοῦ Σκόπκᾳ νικηϑέντος &c. Fi- 
B'oria autem, quam dicit, de Scopa αὖ Zintiocho veportata, 
eventus fuit pugna ilius ad Panium, de qua füpra cap. 
38 feq. alia occafione jam verba fecerat Polybius. Ejus. 
dem victorisg Hieronymus, in Comment. in cap. XI. De 
nielis, his verbis meminit: zfntiochus voleus Iudaam ψέ- 
éuperare G9. Syria. wrbes plurimas, Stopanm ducem. Ptole. 
muri juxtapfontes Iordanis, ubi nunc Paneas condita of, 
inito certamine. fugavit, 69 cum decem mülibus armato- 
vum ob[edit claufum is Sidone; - - dowtc fame fiperatus 
ékopas mansus dedit. 

Jbid. " Api καὶ Γάδαρα, Conf, V. 71, 2. 


CAPV T. XL 

Verf. τ. 'Αντιόχου τοῦ βασιλέως τὴν τῶν Tadahey " 
φορϑύσκντος. Obíidionis urbis Gaza jam obiter memine- 
rat füpra cap. 18, 2. Ceterum ad hoc Fragmentum erudi- 
&e, ut folet, commentantem audiamus VALESIVM : --- 
»Socii, ait, ac foedereti regis Ptolemaei videntur fuiffe 
«Gazrn/es , jam inde 4 Píolemai Phiopatoris temporibus, 
[conf. V. 68, 2.1] qui Antiochum regem Raphize füperavit. 
Mortuo eutem Philopatore Zfsiiockws,  defpeCta pupilli 
setate, cum in Coele(yriam invafiffet, Stopas magiíter mi 
litum a Ptolemao Kypiphane advegfus eum eft miffus. Quo 
vi&o ad Panium juxta lordanis caput, (& intra Sidonis 
moenia contruíp, tandemgne eum -turpiffimis conditioni- 


bus 


AD PÓLYB. XVI. 0. 45. 890 


bus nudo dimiffo, Antiochus Syris nrbes, 4028 in Ptole- wer, 
miei ditione fuerant, cepit, inter quas ὅς Gaza pott | 
diuturnam obfidioner expugnavit atque vaftavit. Multas 
quoque Cilicige & Lycie occupavit, & ad extremum Ephe. 
fum ; tefte Hieronymo in caput XI, Danielis, & Livio & 
Polybio, cujus fragmentum extat apud Suidam in Εὐχαε- 
ρίαν. [infertum a nobis lib. XVIII. c. 33. Iofephus in hu- 
jus hiftorize narratione intricatior eft, & falfug mihi vide- 
tur, cum ait lib. XIIf. [cap. 3, 3.] νικήσας μέν vo; τὸν τ. ... 
Asuosou ὁ "Ayríoxoc τὴν Ἰεδοίαν προσάγεται. Atqui Pto- 
lemeus ipfe Philopator (hunc enim intelligit Iofephus) 
Antiochum ingenti przelio vicerat Raphiw, nec poft id- 
praelium cum Philopatore congreffum effe Antiochum le, 
gimus. Porro villoria ZAutiochi ad Ῥαηΐμη [conf. c. 39, 
$.] contigit: Flaminino & Pseto Coff. anno urbis ς 44. 
[556.) ut conjicere eft ex Livio. Is lib. XXXIV. (imo lib. 
XXXI. 43.) fcribit, Scopam, qui a. Ptolemao mi[fus- erat 
in Graciam , conduBlos nmülites Alexandriam avexif/e Gal- 
ba δὲ Cotta Cof. amno wrbis 552. [554.] Libro autem 
XXXIII. [c. 19.) poftquam przelium sd Cynofcephalas de- 
fcripfit, quod Cethego & Rufo Coff: [A. V. $57.] couti- 
git , fübdit: /fatiochus curs priore aflate omuibus, qua. iw 
Coele/yria. funt, civitatibus Ptolemai in fuam poteflatem 
reda&lis in hiberna Zintiochiam conce[Ff]tt δῖς, Ex quo fe, 
quitur, bellum in €oelefyria accidifle Flaminino & Peto — ' 
Coff. Fid eft A. V. $96.) Fallitur igitur Cafaubonus in 
Chronologia." — Nempe Cafaubonus, in Synopfi Chrono. 
logica Hiftorim Polybians, ad annum fequentem ὅς ad 
Confules €. Cornelium Cethegum, Q. Minucium Rufam, 
vi&otiam illam ab Antiocho de Scops reportstam pofue- 
rat. In ferie vero Eclogarum de Virtutibus & Vitiis per- 
persm pofitam effe hanc Eclogam aute illam de Philippi 
ἐμ Caria kiematione, ám monuimus ad cap. 24. 
Verf. 4. Κατὼ γάρ τὴν Περσῶν ἔφοδον. Ad mendo. Verf. ἃ 

fam codicis fcripturam, τετάρτην, bsec notavit vALESIVS?, - 
» Legendum baud dubie eft sarà γὰρ τὴν Πορσᾶν pn 

uam 


309 ADNOTATIONES, 


Quam autem Períarum incuorfionem intelligat, equidem 
incompertum habeo.*.— mxisK1vS: ,Forte xara yd 


ej» τῶν περὶ ᾿Αρταξέρξην ἔφοδον, ant κατὰ γὰρ τὴν xat 


Verf. 5. 


᾿Αρταξέρξην ἔφοδον. vid. Diodor, Sic. T. I. p. 458 feqq." 
— Apud Diodor. XI. 71 & 74 feqq. agitur de bello Arte 
xerxis adverfus Aegyptios, qui ab ejus. imperio. defece. 
rant; fed ea res nil huc videtur fpe&are, nec ibi Gum 
ulla fit mentio. 

Verf. 5. κατὰ δὲ τὴν ᾿Αλεξάνδρου παρουσίαν δι. m 
rian. H. 25 feqq. Curtius IV. 6, — Jbid, πάσας d £d Xt 


£a» τὰς ἐλτίδας. Eodem modo XXX, 7, 7. τάσας ἐξέ. 


Cep. XLI. 


Verf, τ᾿ 


Verf. 2, 


Verf, 3. 


 Myxov τὰρ ἐλτίδας, ad quem locum ὅς. Gronov, provo- 


cavit, & Weífeling. in Adnot. ad Diodor. T. II. p. 463 
fq. Vulgatum tamen tueri conatus eft R&1sK1vs: ,,Bene 
habet hic locus, inquit. καὶ πάσας eft quafi unum vocs- 
bulum, & idem atque πάσας fimplex vel ὁμοῦ πάσας figui- 
ficat: in his talibus non babet vim copula.* — At defide 
rabatur articulus rac, latens in terminatione participii, 


CAPVT XLI 

Verf. 1. Ἴνσοβροι. Vide Livium XXXI. το. in rebut, — 
anni ab V. C, 554. De varia forma, qua apud grzecos fcri- 
ptores effertur illud nomen, diximus ad II, 17, 4. ΠῚ. 40 
8. & paffim aliás in lib, 11. & III. 

Verf. a. Mavrvx. Mantua in Cenomanis eft, quorum 
mentio fit apud Livium eodem loco, quem modo cita. 
vimus. 

Perf. 3. Βαβράντιον. Cum dicit, effe locum circa vel 

Chium ; intelligi debet, effe in Aeolide ex adverfo 
Chii, ubi etiam Bpzc, quod ait effe πολίχνιον AloA/deg, 
ἐγὺς Χίου, nec fortaffe differt ab illo. In rebus Philippi 
inentio fieri hujus loci vel αἰεί, (nam utrumque fonat 


. graecum χωρίον) potuit, in cujus vicinia pugoa illa nava- 


' is puguata eft, de qua agitur cap. 2'feqq. 


Peof. 


AD POLYB. XVI. 40. 41... ^ 801 


amt 
Verf. 4. Τα. Qui alis Gatb; Plinio Getta. De yer , 
rebus Palzeftinze vide cap. 39 fq. 


Perf 5. Ἕλλα. κατὰ "EfÀag vulgo ex cod, Pei. Verf 5. 
reíc. editam vidimus cap. 16, 2. Sed id quidem ni] hue 
facit, cum manifefte de Se//afía Laconicae urbe ibi aga» 
tur. Ceterum "E/Az» hanc, quse ZfHte/i regis emporium 
perhibetur, nemo alius fcriptor, quod quidem fíciamus, 
agnofcit. 'EAc/ay, Elzam, Aeolicam urbem, Pergs . 
menorum navale, omnes norunt. Nec tamen continué 
corruptam apud Stephanum oci hujus fcripturam 
pronunciemus. Elza urbs fatis infignis: . hanc, "EAes 
minorem obícuriorem locum fuiffe, vocabulum χωρίον 
prodit. Porro Eiw:e civis 'EAafrzg vel Ἐλαρτης voca 
batur, eodem Stephano tefte, | & apud ipfum Poly- 
bium XXI. 8, 12. Hella civis 'EAuec Ceterum de 
JPergameno agro diíleruerat Polybius initio hujus libri 
XV]. ut oftendunt Reliquiz ejusdem libri cap. t. 


Verf. 6. Κάνδασχ, Φρούριον Καρίας. Vide Ad- νεῖ & 
not. ad cap. 11, 1. Certe de Caria agebatur cap. 11 
feq. rurfüsque cap. 24. 


Verf. 1. KapJaix, na τῆς dy Κέῳ τετραπόλεως, γε γ, 
De Ceo infüla conf. Adnot. ad c. 26, 10. De quatuor . 
Ceí infüle urbibus, & in his Carthea, vide Strabon. 
lib. X. p. 486. & Plio. IV. 12, 20. Ex veteribus Ste. 
phani editionibus Cafaubonus in Polybii Fragmentis 73€ 
d Kg perperam ediderat, quod tenuere pofteriores 
editores. Veram ícripturam reftituimus cum Berkelio 


ὃς Holftenio. Flu&gaverat tamem idem Berkelius apud 
E eumdem 


$09 — ADNOTAT. AD POLYB. XVI. 4I. 

HER 

᾿ Wet. 7. eumdem Stephanum in Ἰουλὶς, ubi ἐν Kg probavit, li. 
cet certüm fit, fuiffe Iolidem zque ac Carthzam id 
quatuor urbium numero Cei infula. Quod vero vulgo 
perbibent, ab ipfo etiam Stephano, in Κῶς, confundi 
Cond Ceon infulas, id ex prava diftinCtione fermonis, quá 

. Bbi vulgo utuntur, ortum eft; Nam quod incole nomer 
infulze Co pariter ὁ Késc; ac ὁ Κῶὸς dicere Stéphanus vi. 
detur, id plane contre effe intelliges, & reCte diftinxeri 
Orationem, Diferte enini & utriufque infülfe & incolas 
fum nomina a fe invicem diftinguit:' τῆς Kée à 83: 
wóy Kélo, - - καὶ Keoc διὰ dip3oyew.— τῆς δὲ Κῶ u^ 
pev apev, Κβος nal-Kdno ^ | 


ADNO. 


| 309 
die 4-04 004040 0-049 0)4- 29 0- ιν 
ADNOTATIONES 
POLYBII HISTORIARVM: 
L1 BR I XVIT, 

RE LIQVIAS& 


S 


Lib. 2v, 


IV[onoimus jam in Praefatione "omo 11. praemiffa, T 


tuftifftmos quofque codices, vel ex vetuftiflimis bos 
na fide defcriptos, Vrbinatem, (Prset. T. II. p. 4 feq.) Aue 
guftanum, (ibid; p. 7) Regium D. cum uno ex Mediceis 
& cum Oxonienfi, (p. β- 10.) denique Regium E: (p. 13 
feq.) ea, quae in aliis recentioribus codicibus msstis & 
$n impreffis Polybii exemplis pto Excerptis ex Libro 
ΧΡ. venditantur, ad Librum ΧΡ 11. kifloriarsm Po- 
lybii ingenti confenfu referre. Cum iifque confentit Ste. 
phanus Byz. qui ad voc. ᾿Αγρίομ éx Polybii libro decimd 
offavo ea verba citat, quie vulgo “ὃ. XII. cap. 5. le- 
guntur. In eadem Preefatione (pag. 11:) rationem qua 
que expofuimus, qua faftum videtur, üt in recentioribus 
codicibus eadem Excerpta, qu: in vetuflioribus ad L4. 
brum XV III. referebantur, ad Librum XP IL faerint re- 
lata. Itaque confentaneum videri poterat, ut nos, qui 
Polybii reliquias, quoad fieri poffet, in integrum reftituea 
re ítuduimus, vetultiorum €odícum fidem fequentes, 
omnia ifta Excerpta ad Librwm XP Ili. referremus. Αἱ 
fic quidem non modo nihil omnino ex Libro XV/II. de 
cerptum exhibitura erat noftra editio; verum etiam, quoe 
niam Éxcerpta hsec a rebus ineunte anno ab V; C. $57. 


(certe per hiemem jnter annoa 46 ὅς 447. intérceden,- 


tem) 


$04 ADNOTATIONES 


qas» 
π΄ tem) geftis incipiunt, quum Excerpta ex Libre X77. we.. 
vulgata apud Iofephum fcriptura, de qua ad Polyb. XVI. 
40, 1. diximus, in rebus anni $56. finirentur, ne unus 
quidem füpererat annus pro rebus Libro XP 1I: ἃ Polybio 
, expofitis, nec intelligi potera£, quafnam tandem res hoc 
libro exponere Polybius potuerit. Quare in eam incide- 
ramus fufpicionem, (quam in Scholio ad cap: 33. librj XVI. - 
fignificavimus) pro Libre X//1, fatis fuiffe materiarüm , ἢ 
in illo libro Polybius res annis $53 & 554. geftas eífet 
períecutus, & ab anno 555. adeoque a rebus nova Olym- 
piade (Olymp. CXLV.) geítjs rtiovurh Librum, pumero 
Jtptimum decimum inchoaffet. Ita Liber X711. cum alia 
: complexus fuerit, tum expeditionem a Scopa in Coelefy- 
riam anno $65. fufceptani, & victoriam de eodem Scops 
ad Panium anno 556. reportatam , réceptamque ab Antio: 
cho Coelefyriam, infuperque res a Flaminino adveríus 
Philippum primo anno belli Macedonici geftas, quas Li. 
-  wius priori parte libri-XXXII. perfecatus eft, Ac licet res 
anüis 555 & 556. in Coelefyria & Paleftina gefta» apud 
Tofephum, fecundum vulgatam ibi feripturam, ex Polybii 
Libro XP. citantur, tamen, quoniam alii codices nu- 
merum X7. habent, qui manifefte mendofus eft, licebat 
fufpicari, vulgatam fcripturam pariter mendofam effé, & 
numerum XI. fuiffe fcribendum. Sed ea tamen mera 
utique füfpicio erat, cui tantum tribuere non fünius auf, 
ut mea auctoritate ad Librum ΧΥ II. itta Fragrnenta re- 
ferremus; praefertim cum ad hiftorize lucem perfpicuitateti- 
que nihil prorfus collatura fuiffet ejufmodi innbvatios 
quo accedebat, primum, quod in Eclogis Vslefianis illa 
de Gaza urbe Ecloga (lib; XVI, c. 40.) qui ad eaídem res 
in Coelefyria geítas pertinet, przepofita vulgo effet illi 
Eclogse de Philippo in Caria hiemante, (nobis XVI. 24-) 
qu:e haud dubie ad Librum ΧΡ, pertinebat; tum, quod 
Stephano Byzantino tefte (vide Polyb. XVI. 40, 4.) eo 
dem Libro XVI. de Gitta, Palzeftina urbe, Polybius νεῖν 
be fecerat, cujus utbig mentionem faciendi loces fuiffe 
videtur 


AD FOLYBS XVÍI $0$ 


videtur in exrumdem rerum narratione, quam et eodem 
Libro XI. lofephus citavit. Itaque iftud quidem nori 
mutavimus: fed, ne tamen nihil prorfus ex Libro XPIA 
excerptum exhibere videretur nofira Editio, mediati 
quamdam viam inter eas tenültnuB, quas codices noftri 
Polybiani fecuti lunt: quorum quum alii omoia: ea. Ex: 
eirpia «fatiqua, απ ἴῃ impreffis exemplis Libro XPVIFi 
attribuuntur; ad. eumdem librum referant, alii omnia ad. 
Librum XVII. alii denique (nempe hi utique, qoi priorá 
espita plane non habent) pofteriorem certe partem ad 
Librum XP lii. referant; nos priorem partem iftorurà 
Excerptorurg (a cap. 1 - 13.) Libro XP. adtribuimusi 
quse res; utpote pur hiemem geítie; perinde & ad sni 
num 556, ἂς ad annum ς 47: referri poterant; & querunt 
narratio percommode ab eis, quee deinde (vulgo XVIR 
34 feqq.) exponuntur; feparari potuit; quemadmodutt 
btiam a Livio fepatata eít; qui hiftoriam prioribds illis cat 
pitibus libri XVII Polybiani GComprehenfam eidem libr 
XKXXIL quo res:angorum $95 δὲ $56. expoluernt; attei 
xuit, a rebus vero; quz cap. i4 feqq. apud Polybinm ex 
ponuntur, fcilicet a pugnae ad Cynofcephalas expofitione; 
novum librum, tricefimum tertium; exorfus eft. Priori. 


bus i3. capitibus fubjecimus Zdegats Palja&am; quam ^ ^ 


vto loco fuifle reponendam docebat caput 13. excerpto- 
Füm shtiquorur; quo pars extrema ejufdem Eclogee cosi 
tinebatur. (vide XVII. 14, 14 feqe: noftre edit) Denk 
que duas alias attexuimus & in eumdem librum retulimuli 
skologas V'alefianas, da 4fiialo; & de iVabidez quas τοῦ 
Livius paritec .(preffo pede in horutn temporum Hiforilt 
Polybium Iequens, fuperioribüs adtexuit; ἄς lllerura nas. 
£etione librum fuum XXXIL claufit; In teta vero ifta cs 
tione otdiusndi hssc Excerpta, 4k partim per Jdbrems 
XJ H. pertim per Libram δ IIl. diftribuendi;.prseeusk 
em habuimus varzsiva; qui in. Excerptis de Virtutk 
bus & Vitis eas; quas. modo diximus; Eclogas ed. Polk 
bii Librum ΟΣ ΕΠ, retülit, sen; qué deinde fequübtür; sd 
» Polypii Hiffor; T: Il; U &ibrunmi 


Cep. Y. 


Verf, 1. 2 


300 ADNOTATIONES 


Librum XPIH. Cenfer ejufdem Adnotationem ad initium 
illius Eclogae, quse nobis eft lib. XVIII. c. 44.. Non nos 
fugiunt quidem cum alice dif&cultates, quee hano rationem 
premunt, tum quod ei Stepbanus Byzantinus repugual 
qui, ut (upra monuimus, ex Libro ΧΡ. Polybti eu ver- 
ba citat, quz nunc funt XVII. 5, 8.. Sed in colligendis 
conciunandisque his Polybiani operis Reliquiis, velut dis: 
je&is mifere truncati corporis membris, numquam nec 
fperavimus, nec profeíli fumus, levari a nobis omnes dif- 
ficultates pofie: de Stephano vero Byzantino, id eft, de 
Epitome quoe ad nos pervenit Lexici Geographici, ab ho& 
Grammatico editi, novimus paffim multa mipus adcuraté 
traGata & in primis in numeris errata in hoc opere elfe, 
μὲ id quidem non nimis turbare nos debeat, Et ne non 
Jonge abeamus, apud eumdem Stephanum Κυνὸς Ke» 
λαὶ, λόφος τῆς Θεσσαλίας ex Polybii Libro X[X. citatar, 
cum tamen vix alius refpici Polybii locus potuerit, rii 
ille ubi pugna ad Cynofcephalas corniniffa defcribitur, 
quod baud dubie Libro ΧΙ. ἃ Polybio faftum eft bu 
de XVIII. 5,9 . “. 


" CAPVT I 


Pe. Y. Ἐπσελϑόντος dà τοῦ τεταγμένου ποιροῦ διε. 
JPofiquam advenit conflituium colloquio temps. — Confer 
Livium XXXII. 32 feqq. qui verbotenus fere Polybium 
fequitur: qüare ibi jam Stgonius opportune cum Livio ad 
quodvis rerum caput Polybii verba contulit. ReCe vera 
ἀπελϑόντος edidit Cefaub. nefcimus ex ingenio ne, an cum 
ΜΙ. e quo tamen nihil notatum in ora Baf. — Perperarà 
szeAJorrog ed. 1. cum Med. Reg. F. G. Ve. In Aug 
Φουα eít litera initialis, que minio eadpingi debuerab 
Media hieme colloquium, de quo hic agitur, effe habitum, 
intelligitur ex cap. Ὁ, 9 fq. nempe ea hieme, qua exeunt 
confulatu decedebant T. QuinGius Flamininus, Sex. As 
lius Paetus, & novi Confules in anpum ab V. C. 557. etes? 


.&à (unt. Cm. Cornelius » ethegus, e! Minucius Rufus. Quare 


perite 


— —— 


AD POLYB SI. 2d 90? 


-. 1 


perinde & in rebus anti $56. & in rebus 4p. ekponi hsec Verf, $5," 


res potuit. * Videtur vero ad anni $57. initium eam retu. 
liffe Polybius: re&e novorum Confulum mehtioner facit 
in ejufdem narrationis progreffu; cap: 1r, 1 fq. cont. no» 
tata ad initium cap. 24. lib, XVI. Et Livius pariter hoe 
colloquium exfequitür, poftquam confulum ih annum $67; 
ereatorum jam fecerat mentionem, XXXIL 38. coll 
c. 32. 

lbid. πέντε λέμβους ἔχων xà) μίαν ἀρίσεμν' Livitsà 
cum quisque. lembis £7 una wave rofirata vett; ^ conf " 
XVI. 2, 9. 


Verf. 2. Kvxludda; ; bx erriaic dx Yliorinrfevo &e. Ve£. a, 


Perperam Κυλιάδας ed. τ. & Med. Locus, ad quem pro- 
vocat Polybius, in Reliquiis non reperitur; Sed Livius 
XXXIL 19. Oycliadam, ait; principem fa&tionis ad Phi- 
lippum traheutéum res, expulerant οί. Preetor Achseos 
rum Cycliades creatus erat initio deffatis anni $54, ut di- 
Gum eftad XVI. 6. Ei in praetura initio zeftetis anri 
855. fücceflerat γίνε, (Liv. ibid.) qui mex memora: 
tur ver/. 4. 


*. S 


Perf. 3, μετὰ dà τοῦ Τίτου. Livius: Cus impératoc Verf. 3; 


ye Romaso rex Z"mysauder erat &c. — — Ibid. ᾿Αμύνα»- 
δρος. Mendofe Σαμύγανδρος ed. 1. cum msstis; 


Verf. 4. ᾿Αρίσταινος: Praetor Achiorum aiino ἧς Ve. s 
periore, ut modo di&um; — Diverfus ab hoc fuit 'Aperrad. - 


ssroc, Dymzus; cujus mentio fa&a XI; 11, 7. Fortaífa 


vero idem nomen eft; quémsdmodum Reifkius contendit 


᾿Αρίστομνος ἂς ᾿Αριστιώνετὸς; ut hic etiam pfe; de quà 
pum agitur; perinde & ᾿Αρίσταινος & ᾿Αριόταίνετος nos 
tyinatus (it: Et boc quidem ipfo loco in 'A gie raívatreé 
confentiuut libri omnes, inrfüsque in Ecloga Valefianá 
XVII. 13, 8: Sed ad eum locum hssc nouit SAtkSTVE, 
quz hac tratficribere juvabit: ἰνίον lib: XX XIE (c: 334] 


4hrifiasum. hunc vocat, übioratig ejus refértur; qud 


Achaeos a Philippi fociet&te ad partes populi Rotnishi tus 


duxit : fed δὲ libio ΧΧΧΙΝ. &uridem feinpar 
Us Beni 


mM 
Vet. 4 


ἦν 


Vef$g “- 


seg CADNOTATIONES. 


srorhinat. [6 Polybio ambigua hujus nominis fcfiptio eft: 
4nodo enim 4friflanetus, modo zfriflaaus dicitur. - Apud 
PPlutarchurn in vita Philopoemenis (p. 363 & 366.) 4frifta. 
«etus quoque dicitur; fed. in Vulcobiano codice ᾿Αρίστας. 
voy legi ajomt: quod quidem. preefero, cur& Paufanias ih 
«Artadicis [VIII 51. p. 703.] eum Zfriflznutn nominet, ὅς 
ipfe Polybius infra , [XXV. 9.7 ubi.eum cum Philopoeme 
ne componit. Erat autem Megalopolitanus, tefte Plutas. 


'cho & Paníania;* «— Hsec Valefias, cojus rationem pro- ; 


"barünti& unice veram fcripturam 'Ap/eratyoc effe judice 


runt Drakenborch. ad Liv. ]. c. & Dacier in gallica Plutsie 


-'; eh verfione, T. JV. p. 217. Nec tamen nos quidem aufi 


-fuiffemus vulgatam b. 1. mutare fcripturam, nifi inox cap 
iy, 2. iri" Ap/ereivec confentientes omnes hoftros codices 
-vidiffemus , quemsdmodum & XXV. 9. eum codice Pel- 
vrefciano Suidás in eamdem fcripturam confentít, & codex 
-Bavaricus cum Vríii codice in Legat. 4t. (nobis I$ 
AXTIL c. 7 feqq.) abi pla& femel idem noien occuriíit - 
o Κα S. tap αὐτὸν vov wal Articolam TOi 
qui deerat ed. 1. & msstis, recte inferuit Calatb. —» 7M. 


* erüepe; ἔμενε, i& alto, in ihari manebat. — Ga(atibonus, 


Jàvium fecotus, is ancoris flabat. Eft autem ῥετέωῤδε 
omnino: idet ac ὃν τῷ πελάγει v, üt obfervavit fcholie 


' *ftes Thueyd. ad Vll. 71. five in ancoris flu navis, ut 


«pud eümdem Thucyd. IV. 36. ubi μετέωροι idetn fchollté 
fies. ἐπ᾿ ayxops» interpretatur, five fjwffufi aut etit 
thavipet , tit apud eurmderh I. 4$. ubl μετέωροι νῆες fütft 
φελάγιοι quidem, fed μὴ ὅτ᾽ éPprupiy Ἰστὰμέναι. 

ον. 8. καὶ κοινὸν τὸν ναἱρόν. —— ,"eipoc eft vaiio ΦΈ. 
ψχὴι ἧε quibus aliquis verfatur; item egoliam quod agit, 
propofitam iu quo elabordt. - . Inprimis eft Pempes adorr- 
fin, negotium dubium. wkiskivs, — Conf, ad XVI. 9 
y. .-- 704. μεταλαβὼν, excipiens, reponens, vel, vit Reif 


&ius ait, /uJcipiens ab eo dicendi vices. Sic μέταλαβῶν mé» 


δόγον cap: 2, 3. conf. Ὁ. 3, 1, & XVII. 37, 9. Neque fs. 
LO toos 00-9 o "t o» -— d 


es | 5 .- 


e. C a 


AD ROLYE. XYIL 1, 2. 423 


tis canf;e orat, cur aptius fore μεφολαβῷνᾳ id. eft igter- ΞΕ 


pellans , contenderit idem Reif kigs, 

Perf. 9. βασιλδύοντα, Prafens,  fignificatione four Vef 9. 
yt paffim aliás. 

Perf. 30. κατάρχεσϑαι. — Mendofe κατέρχεσϑαι unus, νεῖ. 16. 
Reg. G. 

Frf. II. cí δεῖ ποιήσαντα &c, . éà ex ed, Ἢ & Verf. 1r. 
msstis revocavimus, cum temere in δέϊν mutatum effet a, 
Cafaub. 

Perf. 12. ouv pay, clarum , aptum, perfpicuum.. Vetf, 18 
Sic intelleximus cum Erne(to, & opponi putavimus τῷ 88». 
ἀρφύειν ἐν τοῦς ὁμιλίαις, Cap. 3, 2. REISKIVS vero: d 
τὸ Qeuvónsvoy Íubaudi, inquit, ἐμοὶ, id quod ftntio, ut: 
recte vertit Cafaub, p. 791, 27. ΠΧ. 36, 6.7 τὸ Qouváusvoy 
idem eft atque τὸ δεδογμένον, id quod alicui vifum, ratum, «5 0, 
decretum efl. Eleganter & vere vertit Livius: ea enim | 
Je di&urum, qua ni fiaut, mulla fit pgcis. couditio. Io 
praemiffis paulo ante verbis, αὐτῷ μὲν, fübauditur τοὺς dà 
aA.ovc συμμάχους épciv καϑεκάστους TQ αὐτοῖς δομοῦντῳ, 
ὡς βούλονται. * — Probaremus Reifkii interpretationem, fi 
eflet τὸ Φαινόμενον cum articulo, quem ignorant libri 
aut τὸν Φωινόμενον, nempe λόγον. 

V.gf. τ4.. μετὰ τὰς ἐν Ἠπείρῳ διαλύαεις. Ni] huc fpe: Verf. 14. 

&at foedus illud, quod huc trahere Reifkius tentavif, 
quod Aetoli cum Romanis, przetore Leevino, de focietate 
belli adverfus Philippum ὥς focios ejus gerendi inierant 
anno 543. cujus foederis meminit Polyb. in Reliquiis lib, 
IX. c. 38. extr. & feq. & lib. XI. c. 6, & uberius Liviua 
XXVI. 24. Imtno eam pacem hic dicit Polybius, qug 
anno 549. inter Romapos & Philippum Phoenica in Epie 
fo conclufa eft, de qua vide Livium XXIX. 123. ' 


CAPVT IL. . * Cap, Hl, 
Verf. 1. ἐντεταλμένοι. Temere & invitis msstls évrs- Verf, 1, 
ταγμένοι habet. ed. 1, 


U 3 Verf. 


$ro" .* ADNOTATIOXES 


Amm 5; . 

"Vets, Perf 3. μενάλαβὼν τὸν λόγον. Sic utique; réfra- 

| | gantibus licet codicibus, oportuit; non enim genitivum: 
cafum , fed accufativum 4 ad(cifcit verbum μεταλαρβάνειν, 

2 9t μεταλαμβάνειν τόπον, παιρὸν, τὴν ἀρχὴν, & fimilia: 

^'^ & λόγον in fingulari numero requirebatur, non in plurali, 
psrodauBavey τὸν λόγον, fu/cipere diceudi vices. Sic X. 
88, i, iré κατόεαυσαν τὸν λόγον, μεταλαβὼν (fcil. αὐτὸν, 
fempe τὸν λόγον) ὅ Tiris; Atque idem nomen füb- 
intelligendum, quoties verbum μεταλαβὼν eadem notio. 
pe nude & fimpliciter ponitur, ut fupra cap. 1, 8. & locis 
Pbicitatis, — lbid. ἐν τῇ περὶ Xov ναυμαχίᾳ. Vide 
XVI. 3 feqq. Hinc correxerunt Livium, cujus codices 
XXXII. 33. perperam ad Ciues dabant, — Jbid. τὸ τῆς 
"A pod/ryc fepov &c. Vide XVI. τ. 

Ww 3. Με 3. "Axeclufporos. "Temere ᾿Ακεσύμβροτος ed. τ. 
— bid. Ἰασσοῦ. Conf. notata ad ΧΥ͂Ϊ. 12, 1. — Τά, 
ἧς μὲν Περαίας ἐκέλευεν ἐκχωυρᾶν τὸν Ólumroy &c. —* 
»,Non fatis video, inquit Rxi SKIVS, quid differant ésyfo. ' 
βᾶν χώρας τινὸς, & ἐξάγειν τὰς Φρουρὰρ ἐξ αὐτῆς. Sane, 
qui aliquam regionem tenet, praediis earn tenet impoli. - 
tis, & qui es excedit, deducendis przfidiis id facit. —-' 
Poffet ad hoc refponderi, poffe hoftem regione aliqua ex« 
eedere, & tamen in una vel altera sdhuc urba pracfidium 
relinquere. Sed Reifkii dubitatio eo maxime nititur, quod.- 
Jaffüum & Bargylia Rhedige ditionis fuiffe exiftimavit, cum: 
tamen diferte a Perzeza Rhodiorum, id eft, a tranímarina- 
Rhodiorum fn continenti ditione: & h. ]. & rurfus cap. 8. - 
vf. 9. feparentur illae urbes, Nempe hse Cerise urbes in il- 
larum erant numero, quas Ptolemaeo (ut Flamininus ait 
cap. 1, 14.) ademerat Philippus. Caria enim, ut docuimus. 
ed ΠΙ. 2, 8. eis temporibus in regum Aegypti fueraé 

teftate. 

Verf " Verf. 4. Πορινϑίους γεξὶς Caf&ubonus fcripfit Πᾶριν- 

| ϑείους perperam ed. 1. confentientibus codd, — Perinikus, 
fThracige urbs, ad Propontidem. Ejufdem rurfus diferta 


mentio fit in formula pecis Philippe duce XVIII. "n T 
ing 


AD POLYE XVI. 2.9. — 1: EN 

Hine Perinthi nomen Livio XXXI. 35. reftituendum Si- €—— 
gonius cenfüit pro Panopoli, quod vulgo ibi legitur. — 

Sbíd. Βυζαντίων. Βυφαντίνων Reg. F. G. & Vet, fed in 

hoc lineola fübdu&ta notatur litera y. 

Verf. 6. καϑάπερ καὶ Paten. xa) deeft Reg. G. & Vet 6, 

Vef. — Jbid. δεύτερον δ᾽ αὐτοῖς, Particulam adver/ativam. 

faa auctoritate inferuit Cafaub. cum abeffet. ab ed. 1. 6&9 

msstis omnibus. Ex poterat abe/fe, licet preecefferit parti- 

cula μὲν, (conf. ad cap. 4, 9.) preefertim cum adverbium. 
δεύτερον. vicem conjunCtionis expleat. 


" CAPVT ΠΕ Cap. Ut. 

Perf. τ. ᾿Αλέξανδρος ὁ προσαγορευόμενος Ἴσιος. ἘΞ Verf. τ. 
hic gente Áetolus erat. conf. c. 11, 9. 

Verf. a. ἀληϑινῶς. Temere ἀληϑινοῦς ed. 1. Eadem. Vetf. s. 
que mox non minus temere πολεμοὺς, pro πολεμέϊν, quod 
recte dant codices omnes, - Jbid. ἀδίκως ἴστασϑαι. — 

s Raro & peculiari modo ufarpst Polybius;verbum Zara- | 
cJu, pro ver/ari is re, ftfe quodammodo gerere. vide p... ^ 
3069, 37. [nobis XVIII. 16, 4.] Convenit cum latino /fa-- 

ft, quatenus fignificat flatum (ΩΝ tueri. vel obtinere, 

vide Geíneri Thef. Lat. Ling. voc. /fo.^ &Ei1skivs.. — 
»Elegantiílime tranflatum ab athletis, qui sd ictum exci. 
piendum fe parant cA&Avn, iw ora Bafil. ad XVIII. 

16, 4. 

Fes. 3. νικώντων bene Cafaub. cum χη. & Aug. verf. 3, 
νικόντων ed. 1. Reg. F. G, Ver qnod poffit pro ar. 2s. ; 
haberi. 
Verf. 4. καΐ voi ys. Temere & imperite καὶ τοῖς ye, Vetf. 4ς 
ed. 1. — bid. βεβασιλευκότων. Perperam βασιλευκότων 
Vrb. Aug. Reg. F. — Ibid. μάχεσϑαι, Poles μαχέσϑας. 
fufpicari, fed vetant  praefentia qua fequuntur, &voupéiy 
xa] διαφ,ϑείρειν, quae, cum participio praet. βεβασιλευκά. -- 
ταῦ conftructa, vim habent praeteriti. 

Perf. 1. πρὸς αὐτούς. Revocatum ex msstis πρὸς Verf ^ 


αὐτοὺς velimus; fic enim folet pra, ἑαυτοὺς vel ἀδλήλουρι 
: U 4 |." 756. 


$18 E ADKOSATIONES ; 


VaL. Jbid, ἡγεῖσϑο: τούτων, Poffes ex κτϑαϑιὼςξ corruptum — 
fufpicari ἡτήσϑοι illud, in quod codices omnes conjure 
gunt; fed fic- oporteret ταύτας pro τούτων, nifi aliqoid 
etiam excidiffe ftatuag, v.c. ψτᾶσϑαι καὶ πυριδύφιν TAN 

la φ4ων. Quidquid flt, pauci pntamus erunt. quibus mgis- 
Wii probetur ratio, 4174603; defendentis, ὅς prov& 
eantis ad illum bujus verbi u(um, quo — 51750304 τινῷ 
(ut ait).dicitur aliquis, gui, quam rem amore ὅς caricata 
$mplexus eít, ei modis omnibus & íftudet & parcit, cs 
vetque ne pereat aut ladatur, quafi vifus δὲ captus i 
lius rti amore tenetur. ^ — 

γα — Verg. τὸν πόλεμον αὐτὸν καταλικῶν. Cafaubonus, 

bilium interim ipJum relinquere, — Livius: wihil fibi preter 
bilium rtlinquere; quem non idcirco αὐτῷ legille pro αὖ: 
e vóy putare cum Sigonio debemus, fed pronomen αὐτὸν 
ea notione accepiffe, qua perfzepe illud ufürpat Polybius 
folum. belium, nihil nifi belium: ne fic quidem male, — 
Jbid. vo;&y reCte edd. πριῷ Aug. Reg. F. G. Vefont. 
νεῖ 9. . Ptrf.9. τοσαύτας qap διεφϑαρκένοι πόλαις dv Gera» 
Ma. Vide Liv. XXXIL 13, — bid. ἐκ τῶν ἐν "Hxeippm 
ἂν, poít vocem in » definentem, intercidit in Reg. F. δὲ 
Τοῦ. - Jbid. τὴν σπρυδήν. — Forte τὴν τῆς ἐπανόδου 
(yel ἐπανωγωγῆ9) σπουδήν.“ REISKIVS, 

Ver. 12. Perf. 12. τί δὲ ἹΚΚιανρύς. Vide XV. 21 fqq, — 

τί δὲ λέγων. -— ,quid afferens ad. fui excu/ationem, quid 
30 7VU emwÍams) REWKIVS. — τί δαὶ λόγων Vrb. coüf. ad XVI. 
$4, 5. — bid. Exjvey eu Vríüno correxit Cafanb. Vic 
de IX. 41 fq. adde XVIIL. 21, 3. Corrupte Ecxjvov ed. 1. 
* ' Aug ἐς Χῶν Vef. putamus & Reg. F. G. — 164, In 
ῳϑίας confentiunt omnes, ut XVIII. 21, 3. & c. 30, re 

ud erat, cur in G3urideg mutatum Vrínus vellet, 


Vert Ἢ Fej. τ. διαναστὰς, fergeut. — - — ,Sederat enim antes; 
dicentes : accufatores audiens; nunc ipfe defenfionem fuam 
exordiens exturgli Dicentes enim ftabant,^ ggis&1vs 


ADEOLYA, XYI; $/4. $13 


Wd. Αὐτωλικόμ, — , Infidiofam, fallacem & perfidam ora- vert, L7 
ionem. Eo enim ingenio putabantur Aetoli effe, eaque 
rdebat invidia nomen ipforum pénes omnes Graecos.'* 
|EISKIVS. — lbid. ϑεατρικέν, —  ,pompaticam, (04. 
iofam, fucatgm , cui multum fplendoris extus, intus vese 
itatis parum fit, In oratione Philippi reddenda, magna 
ivius eft libertate ufüs, mutavit ordinem, alia reddidit, 
lia omifit, alia more foo enuntiavit/' nx1sxivs, — Jbid, 
Ἀλέξανδρον. ᾿Αλεξάνδρου ed. 1. temere & invitis msstis. 

Ftrf. 2. éx dv res ipfa pofcebat, & oppofitionis ratio. Verf. 3 
e Jbid. woiéiy carent Reg. F. & Tub, — Ibid. παρὰ . 5...» 
ἃς ἑαυτῶν προωμιβέσεις. Correxit Cafanb. cum Scalig. Per- 
eram περὶ ed. 1. cum msstis. 
Ferf. 3. ἡλατ]ωμένας τοῖς ὄμμασιν, hri wÀeiy ὑπέ. Ver. 3. 
ρους τὸν Φίλιππον. Sic vulgo fcribunt omnes, (nifi quod 
emere ἡλατ]ωμένους habet ed. 1.) & fic diftinguunt ora, 
ionem. Quas verba fic interpretatus eft Cafsubonus? 
Rhilppum ajperius interpellat Phaneas, oculis debilis. 
nde Erneítus in Lexico Polyb. ὑποχρούεν rwà, a/pere, 
Mloqui vertit. lam novimus quidem , ὑποχρούειν nonnum. 
juam de eis dici qui tumuítuanies alicui obfirepast , quod. 
& Suidas ex Ariftophanis Scholisfte notayit. Sed ad id, 
juod nunc dixerat Philippus, non admodum locus fuiffe: 
detur tumultuo/e obfirepesdi, aut hac potiffimum occa» 
ione a/pere eum adíogueudi: neque vero adverbium del. 
rAéioy commode buic verbo jun&um videtur. Et omnino. 
rommodius fimpliciufque nobis videtur, verbum se. 
ἐρόύειν, per fe pofitum, ip ufitatiffulma notione fümére, 
3ua fimpliciteg interpellare, interfari, contra dicere, ob-. 
gerere denotat, (&vriéyey ait Hefychius; cohf. Luciani. 
Somnium c. 17. T. I. p. 21.) àv] πλέϊον vero ad verba pras- 
cedentia trahere, ἠλατ)ωμένος τοῖς ὄμμασιν ἐπὶ πλῶον, qui 
oculis valde laborabat , qui oculis erat admodum debilibus, 
Verbi ἐλατ)οῦσϑαι, ut nominis ἐλάττωμα, fingularis ufüg 
eft in corporis vitiis. Quod de vulgatiffima notione verbi 
ὑποκρούειν diximus, confentire videri poterat Suidas, apud 

U 5 quem 


—Ó—X— 1 


314 DJAPNOTATIONES 


γαῖ y quem vülgo its;edupt: Ὑποκχρδύδιν: dipole A 


LI 


Vet. 8. 


τιλέγειν ὡπλῶς, καὶ ὡς ἔτυχε. τὸ dà ὑποχρούειν ἐπὶ τῶν 3e 
(vB. &c. quse ita vertunt: ὙὝπσονρούειν interdum fignificat 
obloqui , obfirepsre , fimpliciter €9 depre contradicere. Vel 
esroxgodew dicitur de illis qui tusmsuliuantur &c. Sed, verum 
fi queris, aliter iftud & Suidas dixit, .&, e quo ille.de. 
promfit , 9choliaftes Ariftoph, ad Acarnan- vf. 38. Scili- 
cet hoc voluerunt: Z'eróum ἀνγτιφϑέγσϑαι fimpliciter 9 
quovis modo contradicere denotare; Jed ὑποκρούειν de iit 


* w/urpari qui tuptultwo/a obfirepunt. - 
ef 4. 


Verf. 4. εὔϑικτος. Livius: €9.evat dicacior saurd. 
Perperam ἄϑικτος Reg. G.:In codice Vefont. quum muti- 
latutn nomen 3S;xro; effet, (ic abíque accentu, quemad- 
modum & in Reg. F-) ab eadem: manu füperfcriptum. in- 
ter lineas eft primum &, deinde rurfus &U. δὔϑιωκτος.,, δ᾽ 
verbo ϑίγω, fasgo, pallivam habere notionem videtür,- 
quemadmodum ὅς spud Suidam εὔϑικτον exponitur. δύφι 
Qic, εὐψηλάφητον, quod facis tasgi E& ooutraBfari pats" 
efi. : Quare haud improbabiliter zxENR, STEPHAMVE' in 
Thef. Gr. Ling. T. 1. col. 1560. dubitari poffe ait, annon 
«ὥϑηκτος & εὐϑήχτως pro dicax.& dicaciter potius fcri. 
bendum fit, 4. ϑήγω,. id eft acuo, quod dicaces acuto effe 
ingenio foleant. . Ac fane fic apud Herodian, Hift. IV. 7, 
Bbi vulgo εὐθέτως fs πρὸς τὰ λεχϑέντα ἀποκρίνασϑαι 
ediderunt, εὐϑήκτως habet Vindobonenfig codex, acwfe 

ad ea, qua dicla funt, re/pondere. - 
Verf. 8. ἄρητε correxit Cafaub. Mendofe ἄργται ed. ᾿ς ἢ 
oum msstis, —. Ibid. ἄγειν λοίφυρον ἀπὸ λαφύρου. --- Fs 
teor, sit REISK!vs, me non intelligere, quid fit capere 
fgolium a /polia, vel pradam a prada. Ex interpretatio, 
ne fubje&a [cap. feq.) conjicérem legendum elfe ἄγειν λαῖ. 
ᾧΦυρον cx! ἀλαφύρου, predan agere. ab ispradabili, h, 
e. ex eo agro, & ex ea parte, quae per jura divina ὃς hus, 
mana deberet ipfis facra & fanCta effe atque inviolabilis; 
gifi pari modo altera dictio infequens, Αὐτωλίαν ἐκ τῆς Αἰτω- - 
Mas aipew, füperiotem confirmaret quamquam, qui e 
| » 


ΔΒ ΟῚ Ὁ. XVI. 5. 814. 


Kollere. rdetoliam ex 4fetoíía non intelligo. Intelligerem, Verf, 9. 
fi dixifet A/reAay ἐξ "EXadec ape, prius fe pa[furos, 
4detoliam e Gracia eximi E9 tolli. Quod ἢ ergo neceífe- 
eft, ut fententia bona infit illi di&ioni λάφυρον ἀπὸ Aapó. 
gov ἄγειν, oportebit λώφυρον primo loco fignificare id 
quod vu;go folet, pradam; pofteriore, rem sude prede 
Ggiiur, agrum aut civitatem quz expiletur. Erit itaque. 
fententia, pradam agere ab eo qui habeat quod ei eripi. 
poft. — Hsec ille, — Proverbiale fuiffe dicendi genus, 
pradam a prada agere, fatis adparet, Aetolis ufitatum, 
& sb ipfis fortsffe inventum, cujus bsc erat fententis, 
eradam agere uude agitur. Dicebant nempe, ut quidem 
intelligitur ex eis quse mox fübjiciuntur, Aetoli: δὲ Ai, 
qui Junt noflri amici, ex. illorum agro, qui pariter Junt 
amici nofiri, pradam aguut; quidni 69 sos cum eis pra-. — 
dam agemus, atque adeo partem prada ἐπ sofiros ufus 
convertemus? Quandoquidem ita efl, wt prada ex hoc agro: 
agatur ; fatius eff , ut pars prada nobis cedat, quam sub. 
omnia cedant allis. — Dictio illa AAetoliam ex Zdetolia: tollera " 
ton ita mira videri debuit Reifkio: fimili loquendi for- 
mula Cicero hominem ex homine exuere dixit. "lfetoliam 
ex. Aetolia prius ablaturos fe dixerant, id eft, /detoliawe 
prius deletam velle, vel, enalle fe, ieiolos uou amplius effe 
4detolos ; quam iflam legem tolli. 


CAPVT V. Cap. V. 

Verf. 1. διασαφῶν. διασαφῶν ed. 1. temere & invitis Verf. 1. 
msstis. 

Verf. 3. καὶ παρεῖναι ἐκφοτέροις τοῖς πολεμοῦσι, Verf. ἃ 
καὶ τὴν χώραν ἄγειν τῶν ἀμφοτέρων. Mssti libri ad unum 
omnes fic dant: καὶ παρ΄. ἀμφοτέροις τοῖς πολεμοῦσι, xa) 
τὴν χωρ. &c. Editio 1. fic: καὶ παρ᾽ τοῦ; ἀμφοτέροις τοι 
λεμοῦσι, καὶ τὴν χωρ. &c. Cafaubonus & fequentes: καὶ 
wap ἀμφοτόροις πολεμοῦσι, τὴν xp. &c. Forte Polybiug 
fic (cripferat: καὶ παρ᾽ ἀμφοτέροις τοῖς πολεμοῦσι *0À84 . 
Bis xod τὴν ΧΡ. €&c, Liviuà; μὲ adverfus ocio ipf. 


feet, 


Verf. 4... 


Verf. 4. 


Vef.7. . 


Verf. 8. 


en 
[d 


J 


316 s $DNQTATIONAS.. 


. fuos , publiea: tantum autforitate demIa, juveniutyui fiam 
eWilitare fimaut, €9 contrarim perígpe acies in viraque 
parte «detolica auxilia habeant. 
Perf. 4. νὰν a? Φίλος ὑπάρχων. Sic hene Cafaub. es 
ingenio, »υγὶ Φίλος ed. r..cum msstis, yvy) ((Aouc Vrb, 
“- Jbid. ἸΠρομαίου dà σύμμαχος. Plug eft φύμμοχιας, focitts 
quam Φίλος, amicus. Sic δὲ apud Romanos; ut notavi, 
sous ad Appiaui Eclog. -XI]I. de rebus Gallicis. . Confer 
Liv. XLV, 25. — lbid, τοῖς αὐτοῦ συμμάχοιφς, Sic 
fcripfimus cum Aug. δὲ putamus fic & alii.codices. αὐτοῦ 
edd. Et autem αὐτοῦ (per ellipfin prongminis poffeffivi 
primse perfonz) idem ac ἐμαυτοῦ, ut fzepe aliás. . 

Verf. 5. Νακεδόνας pratulimüs, quod dedit Aug; 
Ceteri vulgo Mae xsdóva. 
Verf. 1. ποίας dà κελεύετε. Refertur hoc verbum ? ut 
monuit Reifkius, ad nominativos οἱ ποιοῦντες, sq) xA. 
éoyrsc, qui prasceílerant verf, 5. Poffis πρίας ὁ καὶ fufpice. 
zi, fed & dé bene habet, ecqua vero, . eus tandem ; pra» 
fertim poft parenthefin. εὐ 

Perf. ἃ. τὸ γὰρ τῶν ᾿Αγραῶν iuc, Ex Polybij libra 
decimo offavo, ut monuimus ad hujas libri initium, verbe, 
bec cityvit Stephanus Byz. ad voc, "Aypíae ita quidem 
ub Avpaíny apud Stephanum vulgo legatur; fed quod 
fi confideraveris, quod Berkelius- monuit, ín .veteribag 
Stephani editionibus & in msstis codicibus non legi 
waxpx Πολυβίῳ dà dix τοῦ αἱ, fed διὰ τοῦ «, probabile 


. fit, apud eumdem pariter non 'Aypatév, fed. 'Aspasv (cri- 


ptum oportuiffe, five hoc a primo cafn ᾿Αγραοὶ (it, (ive ab 


^ ef ᾿Αγράρωι, five ab 'Aygaéic. . confer eumdem Steph. in 


᾿Αγροῶοι. Eamdem formam in gerit. plur. ᾿Αγραῶν exhi» 
bent codices Thucydidis II. 102. ὁ γὰρ ᾿Αχδλῷος sora- 
μὸς ῥέων ἐκ Πίνδου ὄρους di& Δολοτίας xa) ᾿Δγραῶν καὶ 
ἸΑμφιλόχων &c. quamquam apud Strabonem, esdem fere 
verba lib. X. p. 449 fq. repetentem, ᾿Αγραίων vulgo fcri- 


: 
| 


pferunt, ediderunt certe; quod ufitatius utique eft no: 


men, & aljis "Thucydidi Strabouique frequentatut, 
doracs 


M - 


AS TOLYBS, XVII. 4. 311 


7f 03 iftos five 4fgraos in Gracos mütatunt codices Li- c " 
ani, XXXII, 34. Ceterum Stephanum fiaudias, puta- :— αὶ 
's eofdem Agr αός vel /4grazos ἃ Polybio híc.dici, qui 


kis /fgriases vocantur: quod plane cortra eit. .“σγαξ.. “Ὁ 
etolicus fünt populus; xfgriases "'hracicus vel Pannoni- 

15, longe ab illis ad. feptemutrionem, remotus, ad Strya -. τ 
'onen fluvium habitans, ut Thucydides docet 11. g6. & — 
trabo in Excerptis ex fine libri VII. P. 331: dO 


lbid. τὸ v ὧν ᾿Αποδοῤῶν, - Tn hoc nomite nil variant : 7:7 
bri noftri. ᾿Αποδωτοὶ per'» ediderumt àpud Stephstum 
yz. & ᾿Ατόδωτι spud Thucyd; III. 94. ubi tamen alii 
tiam o breve habet. Confer quz ibi Dukerns notavit, ὦ 

Perf. ὁ. ἢ τούτων μὲν καραχῶωρδτε μοΐ5 “- οἷ 'irodit: ef. 4. 
oc μὲν» alteruu; membrum, in quo dà fuit olim, defide-- οἰ: ὁ 
wi: eX. c, τῆς δ᾽ ἄλλης "Edog Q30,612.* RxiskK1v8, 
- Nobis vero particula μὲν, ficut Latiurorum quidem, noh 
eceffario requirere fequentem dà videtur: δὲ percomtmo: 
? tacetur & in mente retinetur alterum membrum. ἘΠ - 
m paulo ante in illis verbis; ὥστε παρὰ μὲν τοῖς Aire: 
We (verf. 5:) κὸν habuimus; nulla fequente particula ad- ; 
"ffàtiva; nam «As, quod ibi fequitut; hon ad μὲν re: 
rt&r. Sed nimirum ibi füfpeCta Reifkio illa particulà 
jerat, qui vasa póveig AifwAon; malebat; at id quidem 
itra neceffitatem; conf. c; 2, 6. Ad toturh vero hoc Phl- 
ppi refponfuüm hsec prseterea notavit idem RE1sE1Iv8: 
Ridicdlum hujus orationis ii eo fuit: primum, quod 
hilippus pet cavillatoriam interrogationem Aetolos affi 
δέ fibi Cedere has regionés, quas priufquagm amitterent, 
itafn citius erant ipfam mifltri: deinde, quod Aetoli au- 
ebant, Philippo éetetis urbibus &rsecis ut excederet inw 
etüte, duod eas per vim ἃς cepifiet & teneret, qui ipfi 
oflent Àmphilochis, Apodotis & Agrteis libertetem rede 
ere, qüo$ eodem jure in poteftate haberent, ntque Phi. 
ppus Grzecos: tertib; quod pro Grsecis leqterentur, & 
orem utum a agerétt, equi ne ipi quidem Grieei e(icnt. : 


Ὁ 
.* 
— 


LM .« Ὁ ὦ" ε΄. PPP em», 


n | ""CAPVT 


Verf. 4. . 


318 ABDNOTATIONES . 


|. GCAPV T VL.- — "c5: 

Verf. 1. dy μὲν ἴσῳ κριτῇ, ἐν fry κρτηρῤ dixerit 
XVI. 27» 2. 

Verf. 6. τῶν nw» τῶν deqri. refe Cufanb, cum 


Aug. * τῶν τιμώντων ἀπηντ. ed, 1. cum ceteris 


Verf. ᾧ. τοῦ Κορώϑεν. Conf. sd IV. 67,8. 


Verf. 1. εὺν λόγον. φὸν deeft ed; τ. invitis mastis. - "ὧν 
ἐδί4. ἐκέκτηταε πιοτὶτο correxit Cafanb. ἀπέχτητωι ed. t. 


,cum mastis. — 794. καὶ τότων. Corrupte καὶ τύτων Aug. 


Hinc καὶ τῶν ἐν τοῖς Reg.F..G. γοῖ. , 
Verf.2. ᾿Αρίστωινος. Vide potata ad cap. 1. 4. .: -- 
FrJ. 3. ἤδη δὲ τῆς ὥρκς συγκλωούσῃς. Vide ad cap.9, 


S. —— 1.4, τούτων λόγος. Perperam τούτων Aóyon ed. t. 
cum Reg. F. G. Vet, — 7014. δοῦναι πάντας. Sic ed. s. 


confentientibus tsstis, re&e. conf. verf. 4. πάντα edidi 
.Cafaub. nefcimus confilio ne, an caíu; idque propagatum 
in ceteras editiones, 

Verf. 4. οὐκ ἔχειν μεϑ' ὧν βουλεύεται, βουλεύεται in im, 
dicativo modo cum ed. 1. agnofcunt codices ompes; nee 
aliud pofcit ufus grzeci fermonis. Temere βουλεύχται Cas 
faub. & feqq. cum Vríüno. μεϑ᾽ ὧν re&e ex Vrb. recepi 


Adem Caíaub, & fic Tub. & Vrfni codex, nec ex Med, sd. 


fertur difcrepantia. Mendofe 43' ὃν Aug. Reg. F. ἃ Vef 
Hinc μεϑ' οὗ ed. τ. — bid. βούλεσϑαι dà à123:9 ὧν, 
Haud abfurde fane ftstuere cum Cafaubono licet, verbum 
BovAevsc3ot ob fimile verbi prsscedentis initium intercik 
dile. Sed quod δὲ ἐλϑὼν idem fcripüt, non placet: nul. 
Ja enirn vis h. l, verbo dl&39»; id eft, eeniesr, ineffe pot. 
eft. ὁιελϑωὸν intelligi poterit; per/egens, relegens, oculig 
Uc. mente percurrens. Sic etiam Grseci dicant disAOGv πρὸρ 
davràv, fecum reputare, animo ver/are: fed hoc quidens 
deinde feparata diCtione αὐτῷ λόγον duret exprimit Poly: 
bius, quae id ip(um fonat /rcum reputare; cujos diGionil 
vim non espiens fari codicis Rag (ἃ (ua. au&eritàte 

Vocab, 


AD.BOLYPR. XY..Ó. 7. 519 


voteb. πιίντας adjecit, αὐτῷ λόγον ὀφῦνομ “πάντας, 81 cui .y 


Reifkii potior videbitar catio, διέ 8. vel. δ ἃ ϑέλειν αὐτῷ 
λόγον δοῦναι» nan magnopere cum 60. 50$ quidem cot&- 
tendemus. , 

Perf. 5. βδυλέλενος δὲ &c. - Cut fic edidiffet Ca- - 


Ver £^ 


faubonüsi μῇ βογλύμενος δὲ τοῖς AMO μηδὲν εἰπεῖν ᾿.. 


δοκεῖν) ἀντέσκ ὐψε τὸν Φίπτον, κ}τὸὺν οὕτως Ἐπ - 
κότως, ἔφη, Φίλιππο μόνος εἾ νῦν ad stc RxisKivs fia 
commentatus eft: ,,Pro.tribus verbis; μηδὲν ehréiv doxtiv, 
ef in Herwag & Aug. μη 6oxéi$. Vnde colligo, Poly. 
biüm dediffe; &3 dexév dv rion us τὸν Φίλιππον, εἴ 
sav οὕτως. Εἰκότως lac, QS, μόνος evo νῦν: NN» 
videretur. aliis , facetia diBlerii Philippum innitum dimijiffa, 
fe ait : Reife ais Philippe, Jolumn te nunc. effe — Cum 
Cafauboni exemplo confentiuut mssti, nifi quod pro μηδὲ 
erréiy δοκόϊν non folum.:ed, 1. & Aug. fed δὲ ceteri omneg 
codices μὴ δοκέϊν dant, & verbum «v s;vignorant. lam 


in pofterioribus verbis merito nos Reifkii emendationem ^ ^ .: 


adoptaífe , (yc, pro ἔφη, & eivai pro δ) facile, putsmus, 
omiies largientür: nifi forte delendam particulam νῦν cen- 
feat aliquis, & a? γῦν ex eo corruptum ftatuat, quod 


facile concefferimüs. Sed in eis 4849 prsecedunt, veremur, .. . . 


ne utraque ratio ,. tam Reifkii, quim Cafaubonig & per fe 
non fatis placere poífit, & nimis a librorum fcriptura vi 
&eatur recedere; Aé vetiflima fortaffe füerit Vrüni emets 
datio, qui , ceteroquin fcripturam codicum tenens, párti. 


eulam μὴ ante δοκῶν deletam voluit , ut fit: us Bevidisvog - 


3b τοῖς Ihe δοψᾶν, ἀντόσκωψε τὸν Φίλ, εἰπὼν οὕταις, id 
eft: nolms autem aliis wideri ((cilicet) libenter audire Phe. 


lippum , illos facete Iudehtem) viciffim Θ᾽ ipfe in ilium joca; 


e e dicens &c. ^ - 


Το, 6. συμβουλεύφονταςι συμβουλεύφαντιᾳ ed Er. : 
m. refragautibus 'msstis ; & prseter neceflitatem, — bid. 


Σαρδόνιον. capdayiov Vtb. non male. .Vide Homeri 
interpretes μὰ Οὐ ΕΣ, 3ei bue d Rr Chilisden. 


ef 


Verf. 6. 


. 3:339 ᾿ς 4DNO'T ATIONES. 
--- 
γε. ἔμ: Poft φύχεν fatis erst sombua ponere; αἰ ὦ Ὁ 
7 alils editionibus, — /6id. ἐν ᾧ πώντες Joa», πἀγνὸὺς μὰν 
“ἰρῆσαν aut ὁμοῦ ἦσκν malebat ReitKiue, - 


Civit. "| CAPVT VIII | 
Vef.à. — Paf.2; ἀπόρίαν. ἀπορείαν δὰ, 1, Reg, F.G: Vef? Et 
mox δυσχρησταίαν Reg. G. — 7614. ἐκκλᾶσαε cum Vríüne 
^orrexit Cafaub. Mendofe ἐκκλίσια. ed. 1. Aug, Reg, Ε ἃ 
.Velont. fed in hoc ab eadem tanu füperfcriptam er. (Ne. 
ícimus quid liabeaot Vrb. Med, Tub; e quibus nil note ' 
Xum;) In Fragm. hitt. XLIII. ex Polybio citatur: ἐπεὶ τὸν 
ϑίλιππον ἐκκλείουσιν οἱ καιροί. Et Diodor; Sicul xvi, Ξ 
ὀκχλασϑεὶς ὑπὸ τῶν καιρῶν. 
Neat. 4... Verf. 4. ἵνα μὴ λόγοι λέγων ὑ ἀ!,  Spéciém: vti 
. "habet y vov T a£, licet folus id det Med. Ceterum ἄς al 
bi duo ifta verba inter fe permutata vidimus X: 47, δι 
sconf. ad I. 6, 2: ᾿ 
Vet. δ. . δε. 6. Ατπιον Khaidiv; χιλίκρχον ὄντα vira. “ὦ 
deTÓTS , Íunc; nam poftmodum praetor, & A. V. 569. com. 
fal eft fa&tus." Rts&. — χά, ἀπὸ τῆς Jaldi]. ἀπὸ uni 
keeít Reg. F. | 
γαῖ, 9.. — Prrf. 9. Θήβας. Cotrupte Θήδας ed 1, Reg, F; Tul 
-— lbid. wsoldivai ἀἀποδοῦνον Reg. G;. — Ibid. "Ineces 
Aafaib. & feqq. Vide ad XVI. 12, 1, -— 4dbid. τὰν ἹἸΚόρης 
Sev. τὴν Kágm3. ed, Gron; & Em. invitis msstis ἄς vet 
dd; : 
Verf. 10. : Perf. 10. td κατὰ τὴν Ἴλλ, tá deeft Reg. δ. ὦ «ὦ 
Jbid. ὅσοι πάρεισι, Ἐοτίδῃ τὰρίεισε fcripfit. ina 
φὸῦς ὠωσωζοκάνους dixerat, c; 6, 4 


Ce iX. CAPVT IX 

.Ve.r . — Perf. δυσωρεστουμένων. ϑυσαροφτούντων Ora ii is 

& fic Aug. in contextu, male: fed vera le&io Biden ip 
$uarg.ab eadem manu. . 

Vet. à. , Verf. ἃ. δαὰ rà μαὶ τὴν ὥραν lig eph vpn, amt 

&civey Reg; F. G. Tub. δὲ Vefont. ex emend. cvyldve 

ZA γ εῦυ; 


-- 


LI 


| AD borts. xvit. 8. 9. 19. μὲ 


'rfin; ex &onje& ut putamtis; fie vero & Vet, e£ prima Vel. a. 
Tiptura: quod, quamquam hufQuam alids ita nfurpátum 
| verbum reperiatur, t&men fpeciem habere aliqdam vi- 
eri poffit; accipiendo pro sAlvey vel ἐγαλίνων, nifi δὲ 
làs verbum δυγκλείοιν ἔτη} quadarff ratione conftruCtumi 
Ideremus; velut συγκλαόμανοὶς Ov τῶν xai» 11. 60, 4 
δη τῆς ὥρας συγκλειούσης ; fcil. αὐτοὺς, hora vel tempore 
lei jam in arcium vos includihte, jám premtnté , «rgenté, 
(ΝΠ. 7, 3. Alias loquendi foras dabit, Lexicon : Poly^ 
ianum. Igitur vis hujus di&ionis, ἡ ὥρα à ὀψὲ cvyAselà 
il. αὐτοὺς, hzec fere erit: foa vel tempus diii. conchudft 
los in Jeram vefperari, id εἰς cagil eot ud in feram vefpft 
am rem YTrahant, 
Verf. 4. τῶν 4h δή. δὴ déeft Reg. ἃ. -- - Ἰϑίά. évaBa- Vut 4, 
mv. δυμβαντικὴν Reg. F. G. Tub: —— bis ἡγμένοϑ 
um Vríino correxit Cáfaub. & proxime accedit Vrb. ἐπ 
uo eft ἡγμένων. Ceteri omnes ἢ γὴ μόν ὦν cum ed. 1. 
Verf. 8. ἐκποιῶᾶν, liche, Probum verbum; δὲ alis fri Ve: & 
tentatum Polybio, conf; ad ΠῚ, 36, 3. Temere in zpes- 
λεύειν mutatum voluit Vrfinus. 
Verf. 9. τῆς ἐκείνων γνώμης, ud txplobandam pairs v&t. 9 
oluntatem. ConftruCtio ad fenfuth, πρὸς τὸ δηραινόβενον, 
ion ad literam, cutn ἐκείνων referatdr ad tj» ὀὐγκλητολ, 
onf. ad c. 11; 2; — Ibid. τὸν ἐπιφερόμενον καιρὸν, ingrí 
lem template , nempe hiemis. rigoret- conf, ad 6.1} 
hà Adde cáp; 11, ti « 


CAPVT X ! 00 €qw. X. 


Ῥω τὶ δυγκαταϑεμένων. Mendofe tepihdiadi Vetf. £. 
M. 1. Reg. F. & Vef. a pr. manu 

Prf. à. καρ αὐτῶν cum Scalig. correxit: Cafadb; Vet; 4 
Jerperam wap' αὐτῷ ed. 1. cuth tn$stis; «- 7 4. sietyyé: 


᾿ήσοντας Caf, cam Vrb. Aug. δὲ Vitis sarprepfesrti 
td. 1. Reg, F, G, Vefont, 


Blüle tUi 0 X o0 "ww 


LI 


322 2OSDNOTATIONES 


vef 3. . 
I. ς καϑ' αὐτὸν Reg. F. Gv --- Ibid. πρόλημμα edd. Ψεδν 
Aug. πρόβλημμα Reg. F. ἃ Tub. πρόβλημα Vet. 


Verf. 4. 


Verf. δ. 


Yet 7... 


Verf. 3. ἢ 


A'erf. 3. καϑ' αὑτὸν, Cafaub..Aug. νεῖ, κατ᾽. αὐτὸν éd. 


Perf. 5. ἵνα κατὰ Cafaub. ex Vrílni conje&, Cer. 
,fupte ἄνω κατὰ edet. cum. msstis. 

Verf. 6. δὲ αὐτοῦ ed. 1. cum msstis, e αὐτοῦ Ca» 
aub. fua au&oritate. 
Verf. 7. ,δὐχγωγ. μὲν ὄντα Cafaub. cum Vrfn. λέναν 
.T& ed. I. cum msstis. — Jbid. τοῖς dx&i Φίλοις cum 
Scalig. correxit Cafaub. Et dativum cafum requirebat νεῖ» 
bum ἐξακολουϑήσαντα. τοὺς ἐκεὶ Φίλους ed. 1. cum msstig. 
e lbid. φαντασίαν dà ποιήσαντα. — Livius ergo, fen 
füo errore, feu librariorum culpa, difcedit*& Polybio, 


... Grecus, . additum | legationi regen: dAmynandrum , — ait, 


gropter .sominis regii fplendorem Σ Romanus Romanos. 
Habet utriufque ratio probabilitatem, fed Polybii «magis. 
Idem Livius etiam vocabulum ἀδελφιϑοῦς vertit, fororis f 
lius, ex eoque repetit Cafaubonus :, fed poteft pari modo 
fratris filius efle, Vtrum re&ius fit, quaquam nil re- 
fert, eít tamen dubium: nam in liac te decernenda Livii 


auctoritas fatis magna & idonea non eft" RarsKivs,. — - 


Vide Livii interpretes ad XXXII. 36. extr. Quod verg 
cognationem adtinet familiarum Romanarum, non vide- 
müs cur conteftemur Livii auctoritatem , ubi nibil conttg 
pegnat. 


Ex Livio quidem 1. c. videri poffet μετὰ τούτου legendum, 
cum hoc. Sed Polybius fibi conftat. znunnandrum, in. 


. quit, ἐξέπεμπε παραχρῆμα, ftatim mifit; poft hune 


vef 5. 


ceteros. — 7014. Φολούϊον, Sic efferre veteres Greci Fi. 
vii nomen confuerunt. 

Ferf. 9c Τριχωνιεύς, Τριγονεὺς, per.gamma, ed, 
J, invitis msstis.. Ceterum.,de hujus nominis fcriptung | 
conf. notata ad IV. 2, 5- 

Ibid. ᾿Αρσινοεύς. —— »Stephanus Byz. hac voce: τὶ 
ἀϑυικὸν ᾿Αρσινοήτῃρ, καὶ ᾿Αρσιβοεὺς, ὡς Πολύβιος ἐννάτῳ. 
ὃ T tl vos, Bah 


Verf. 8. Μετὰ à τοῦτον , , pof hunc. ΝῊ variant libet, 


AD POLYE νων 1o | 833. 


[Exhibuimus TX. 45, 2.] Defideramus hodie noni libri 1o« Webby: 
cum illum , in quo nomen gentile ab Arfino&yurbe Aeto- τ 
lica, duCtum, quondam legebatur, fi legebatur, neque 
ille etror aut memorie Stephaui aut librariorum ejus eff 
Conf. p. 1441; 37, REISKIVS. — Locus a Reifkio cita- 
tus, nobis eft XXX. 14, 5. Adde IX. 45. 1v 7 

Perf. το. Νικόμαχος ᾿Ακαρνάν' τῶν δ᾽ ἐκ Θουρίρο à TP. Vet Δ 
Φευγότων, κατοικούντων δ᾽ dy Aufpaxía. -—  ,, Videtut 
quidem Θυρίου foribendum effe; vide Interpp: ad Stepham 
Byzant voc; Θυρέα, & Conftantini Cepliale: Anthologs 
Grac. carm. 730. Vt tamen judicium fufpendam, facit 
locus ejufdem Stephani , [ibid.] übi. alt, ᾿Αὐδροτίων δὲ Gods ' 
ριός φησιν. Ett hoc Tyrium Acarnanise oppidum... Quaré 
cum poít verba τῶν δ᾽ ἐκ Θουρίου πεφευγότων homipis 
"fcarsanis nómen fequi debeat, id autem non fequaturg: 
(nam Zheodotu» Pheraus huc hon pertinet, homo Zefa: 
lus, & e Theífalia exful, tunc autem apud Stratios habis 
tans; qui non poteft idem & e Theffalia .& ex» Acarnapia 
exfulare, & tamen in Ácarüanis idem rem babere fami» 
liarem ; id quod temen ex vulgata fequitur;). ex' eo. collis 
go, punfum pofl ᾿Ακαρνὰν con)mate malari; 69 δὲ is 
τῶν δ᾽ ἐκ Θουρίου deleri oportere , ut fententia fit :.. Vico» 
mackum illum natione quidem. Adcarnemnjem fuiffe, oppidó 
autem Thyrienfem, E9 e Thyrió patria ab σάνε fa&tianli 
ejetum.^ REISRivS. -Ὁ Nihil verius hac obfervationé 
do&iffimi perfpicaciffimique viri; quarb ὅς manufcripti co« 
dices otnres cum ed; 1. confentientes/confirmant, ióquis — . 
bus minus re&e quidem pun&um poft ᾿Ακαρνὰν ponitut 
fed particula δὲ ante £x Θουρίου non comparet: ἘΣ quo 
cum intelligi deberet;.id, quod & rationes a Reifkio em 
pofitze docere poterant, nempe; verba τῶν ἐκ Θουρίου, vé: 
Φευγότων, κατοιϊούντων δ᾽ ἔν ᾿Αμβρακίᾳ; nd Nicotáchtsé 
afcarnanem pertinere, δὲ interpofito pun&o (quod etiati 
pott. "AuBpanía ponunt eodicés omineà cum. ed t:) ἃ ἴω 
 quetitibus feparanda effe; Cafaubonus contra; ánfe ἐκ dies 
Ln teratré iníarta partieniain δὲ μωθιν gu Anglis 


314 ADNOTATIONES 

Veí 3. quem vülgo ita:edunt: Ὑσοκρόύαν". ἐντιφϑέγησϑαι. a 
^— φλέγει» ὡπτλᾶς, sa) ὡς ἔτυχε. τὸ δὲ ὑποχρούειν ἐκὶ τῶν 80: 
(vB. &c. quse ita vertunt: ὙὝποκχρούειν interdum fignificat 
obloqui , obfirepere , fimpliciter 69 demere contradicere, Vel 
esroxpedem dicitur de illis qui tusuliuastur &c. Sed, verum 

fi quaeris, aliter iftud & Suidas dixit,.&, e quo ille. de- 
promfit, Scholiaftes Ariftoph, ad Acarnan- vf. 38. Scili- 

cet hoc voluerunt; Z'erónm ἀντιφϑέγιεσθαι fimpliciter & 
quovis modo contradicere denotare; Jed óronpeteny de às 

^0 7 wjurpari qui tumuluo/a obfirepust. -. 

ef 4. /-— Perf 4. εὔϑικτος. Livius: Θ᾽. erat diacior saura. 
Perperam ἄϑικτος Reg. G.:In codice Vefont. quum. muti- ' 
latum nomen 3;xro; effet, (üic abíque accentu, quemad- 

*^  sodum δὲ in Reg. F.) 3b eadem manu füperfcriptum. in- 
ter lineas eft primum &, deinde rurfus sU. sUJurog, δ᾽ 
verbo ϑίγω, taago, pallivam habere notionem videtür, 
quetnadmodum ὅς apud Suidam slJure» exponitur. ses 

Qc, εὐψηλάφητον, quod facils tangi δὰ .oomtreBari pol 

eft. : Quare haud improbabiliter ugWR. SPEPHANMV&' in 
"Thef. Gr. Ling. T. L col. 1560. dubitari poffe ait, annon: 
«ὔϑηκτος δὲ εὐϑήκτως pro dicax. & dicaciter potius fcri, 
bendum fit, 4. ϑήγω,. id eft acuo, quod dicacés acu£o effe 
ingenio foleant. ..Ac fane fic apud Herodian, Hift. IV. 7. 

Bbi vulgo sUJ/xruc fs πρὸς τὰ λεχϑέντα ἀπτοκρίνασϑαι 
ediderunt, εὐθήκτως habet Vindobonenfis codex, ἀρ 

ad ea, qua dicla funt, refpondere.— - 
VeC S. εν, 8. ἄρητε correxit Cafaub, Mendofe ἄρχεται ed, τς ἢ 

oum msstis. — Ibid. ἄγειν λάφυρον ἀτὸ λαφύρου. ---- a Fas 
teor, ait REISK!VS, me non intelligere, quid fit capere 
fgolium α /polia, vel pradam a prada. Ex interpretatios 

pe fubje&a [cap. feq.] conjicerem legendum elfe ἄγειν λά- 

Φυρον ὠπ' ἀλαφύρου, predam agere. ab impradabüi, h, 

e. ex eo agro, & ex ea parte, quae per jura divina & hu» 

mana deberet ipfis facra & fanCta effe atque inviolabilis; 
pifi pari modo altera dictio infequens, A/ruA/ay ἐκ τῆς Αἰτω- - 
λίας cipe, fuperiotem confirmaret quamquam, quid fit 

κι » 


AD'JOLYSR ΧΥΙ, 4, 5. 814 


follere. edetoliam ες Mdetolia non intelligo. Intelligerem, Verf, & 
fi dixifet Αἰτωλίαν ἐξ "EXldoc apéiv, prius ft paffuros, 
4detoliam e Gracia eximi E tolli. Quod fi ergo necefle 
eft, ut fententia bopa infit illi di&ioni λάφυρον ἀπὸ Aapá. 
gov ἄγειν, oportebit λώφυρον primo loco fignificare id 
quod vuigo folet, predam; pofteriore, rem sudes prede 
agiiur, agrum aut civitatem qus& expiletur. Erit itaque. 
fententia, pradam agere ab eo qui kabeat quod εἰ eripi. 
poft. — Hsc ille, — Proverbiale fuiffe dicendi genus, 
pradam a prada agere, fatis adparet, Aetolis ufitatum, 
& ab ipfis fortaffe inventum, cujus bsec erat fententia, 
eradam agere aude agitur. — Dicebant nempe, ut quidem 
intelligitur ex eis quse mox fübjiciuntur, Aetoli: (δὲ Àj, 
qui (μπὲ nofiri amici, ex illorum ogro, qui pariter Junt 
amici noftri, pradam agnut s quidui &9 nos cum εἰς pra. 
dam agemus, atque adeo partem prada in. noftros wfus 
convertemus ? Quandoquidem ita efl, ut prada ex hoc agro: 
agatur ; fatius ef, ut pars prada nobis cedat, quam οδ΄ 
omnia cedant allis. DiCtio illa "etoliam ex /detolia: tollera" 
son ita mira videri debnit Reifkio: fimili loquendi for- 
mula Cicero hominem ex honine exuere dixit.  .7fetoliam 
ex. AArtolia prius ablaturos fe dixerunt, id eft, “δίοίίανο 
prius deletam velle, vel, malle fe, Aetolos won amplius effe 
4detolos ; quam iam legens tolli. 


CAPVT V. Cep. V. 
F'erf.- τ. διασαφέρι, διασαφῶν ed. 1. temere & invitig Verf. t. 
msstis. 

Verf. 2. καὶ παρεῖναι ἐμφοτέροις τοῖς πολεμοῦσι, Wer. ἃ 
καὶ τὴν χώραν ἄγειν τῶν ἀμφοτέρων. — Mssti libri ad unum 
omnes fic dant: καὶ wap" ἀμφοτέροις τοῖς πολεμοῦσι, καὶ 
τὴν χωρ. &c. Editio 1. fic: καὶ παρ᾽ τοῦ; ἀμφοτέροις ποι 
λεμοῦσι, καὶ τὴν χωρ. δίς. Cafaubonus & fequentes: καὶ 
wap ἀμφοτέροις τολεμοῦσιν τὴν χωρ. &c. Forte Polybiug 
fic (cripferat: καὶ wap: ἀμφοτέροις τοῖς πολεμοῦσι πολι 
aiv καἱ τὴν χμρ. &c, Livius Μὲ adverfus focios ipf 
J*oss 


316, 5 $DNOQTATIONRS.. 


. uos, publica: tantum auE'oritate demia, juveniuteut fus 
"militare fimaut, C9 costrarim perígpe acies in νέων 
parte «detolica auxilia habeant. 
Ve. 4... Verf. 4. νὰν a? QA ὑκάρχων. Sic hene Cafaub. ^ 
ingenio. νυνὶ Φίλος ed. τ. cum msstis, voy) (P(louc Vrb, 
-— Jbid. Ylpoucíou dà σύμμαχος. Plug eft φύμμαχας, ocius 
quam Φίλος, amicus. Sic & apud Romanos; ut notavi, 
mus ad Appiavi Eclog.-XI]I. de rebus Gallicis. Confec 
Liv. XLV, 25, — — Ibid, τοῖς «ToU συμμάχοις, | Sio 
fcripfimus cum Aug. & putamus fic & aliji.codicgs. αὐτοῦ | 
edd. ἘΠῚ autem αὐτοῦ (per ellipfin pronpminis poffeffivi 
primae perfonz) idem ac ἐμαυτοῦ, utfzpealiàg. 
Verf. 5. Verf. $. Μακεδόνας praetnlimus, quod dedit Aug; 
Ceteri vulgo Meaxsdóva. 
Verf. z. Verf. 1. ποίας dà κελεύετε. Refertur hoc verbum "'H 
monnit Reifkius, ad nominativos οἱ ποιοῦντες, xq) ide. 
ῥοντες, qui praecefferant verf, 5. Poffis ποίας ὃ καὶ fufpice. 
zi, fed & dà bene habet, e(qua vero,. equa. tandem ; prae. 
ferhm poft parenthefin. 
νεῖ 8. |. Perf.8. τὸ γὰρ τῶν ᾿Αγραῶν ἔϑυρς. Ex Polybii libre 
decimo offavo, ut monuimus ad hujas libri initium, verba 
bec citavit Stephanus Byz. ad voc, "Avgí ita quidem | 
ut Avpaíoy apud Stephanum vulgo legatur; fed quod, 
fi confideraveris, quod Berkelius- monuit, ín  veteribgg 
Stepliani editionibus & in msstis codicibus non legi 
παρὰ Πολυβίῳ δὲ διὰ ToU αἱ, fed διὰ τοῦ α, probabile 
ες * fit, apud eumdem pariter non 'Aypatév, fed. "Aqpx&v (cri- 
ptum oportuiffe, five hoc a primo cafn ᾿Αγραοὶ fit, (ive eb 
€ — ol 'Aypimu, ἔνα ab Aygaéi;. .cónfer eumdem Steph. in 
"Avypxie. Eamdem formam in genit. plur. ᾿Αγραῶν exhi« 
bent codices Thucydidis IL. 102. ὁ yap ᾿Αχδλῷος ποτα- 
μὸς ῥέων dx Πίνδου ὄρους di& Δολοτίας καὶ ᾿Α γραῶν καὶ 
ἸΑμφιλόχων &c. quamquam apud Strabonem, eadem fere 
verba lib. X. p. 449 (i. repétentem, ᾿Αγραίων vulgo fcri. 
erunt, ediderunt certe; quod ufitatius utique eft no. — 
men, & aljás Thucydidi Strabouique ftequentatutn, 
4: reed 


e» as 
*: 


Jj 


i P" 


AS OLTSE, XVII2. 4. 311 
4 


eie iftos five 3fgraos in Graicos mutatunt codices Li- ἘΞΞ 
,XXXII, 34. Ceterum Stephanum ἢ δὐάΐαε, puta- τς ; 

'S | eofdem “ἰργαός vel gras a Polybio hic.dici, qui 
lids /griases vocantur: quod plume contra eit. grazi.- ^V 
.etolicus :fünt populus; xfgriawes "''hracicus vel Pannoni- 
us, longe ab illis ad. feptemtrionem, remotus, ad Strya : 7 
onen fluvium habitans, ut Thucydides docet 11. 96. &. | 
trabo in Excerptis ex fine libri VII. p. 335 (0T 
᾿ς dbid. vd ry "Axodotiw. - In hoc nomibe nil variant : 77 
bri noftri, ᾿Ατοδωτοὶ per'w ediderunt àpud Stephshur 
yz. & ᾿Ατόδωτι apad Thucyd. III. 94. ubi tamen alil 
tiam o breve habeht, Confer quz ibi Dukerus notavit, ὦ 

Perf. 9. ἢ τούτων μὲν ταραχωρᾶξε κού» — .  Prodit: Neff. . 
oc μὲν, alterum membrum, in quo dà fuit olim, defide- - «1- ἢ 
ari: ex. c. τῆς δ᾽ ἄλλης "EAR.adog (20v6r8.* RxisKIvi 
— Nobis vero particula gi», ficut lativorum quidem, noh 
eceffario requirere fequentem dà videtur: δὲ percomme: 
Ὁ tacetur & in mente retinetur alterum membrum. ἘΠῚ ' 
im paulo ante in illis verbis, dors παρὰ μὲν τοῖς Abre 
big (verf. 5:) μὸν habuimus, nulla fequente particula ad- ; ^ 
etíativa; nam «A, quod ibi fequitut, non ad μὲν re: 
ertar. Sed nimirum ibi fuüfpecta Reifkio illa particula 
gerat, qui apa μόνοις AirwAo; malebat; at id quidem 
dtra neceffitatem; conf. c. 2, 6. Ad toturb vero hoc Phi: 
ippi refponfüm hsec prseterea notavit idem mgisREIvs: 
Ridiculum hsjus orationis id *o fuit: primum, quod 
"hilippus per cavillatoriam interrogationem Aetolos affi 
tiat fibi Cedere has regionés, quas priufquam amitterent 
rita titius erant ipfam miffüri: deinde, quod Aetoli au- 
lebant, Philippo éetetis urbibus &rsecis ut excederet inw 
erüte, quod eas per vim ὃς cepiflet & teneret, qui ipfi 
roflent Amphilochis, Apodotis & Agrteis libertetem rede 
lere, qio$ eodem jure in poteftate haberent, utque Ph 
ippus Graecos: tertib; quod pro Greecis leqüerentar, & 
orem éaüfun agent, qui ne ip quiéem Gréeei effent. 


*"-- c. P5 .» 7L "^ 2. δὲ ὦ “«ΦὦΦ »às ie 9 "a P, HE d 


t | CAPVT 


v 
*- 


| 
Cap. , VI. 
Verf. 1. 


Verf. 6. 


Cap. vi 
Verf. 1. . 


Verf. 9. 
Vut. 1. . 


Verf. 4. . 


418 ADNOTATIONES . 


|. C APV T VL.- Us 
Verf. 1. "dy μὲν eg κριτῇ, & y sprypl dieni 
. 27, 2. 
Verf. 6. τῶν τιμῶν τῶν deprt. refte ὌΝ 


Jug. * τῶν τιμώνγων ἀπηντ. ed, 1. cum ceterit 
Verf. 8. . 


Verf. g. τοῦ Κορίνϑεν. Conf, ad 1V; 67, 8. 


/. CAPVT VIL. - 

Verf. 1. iv λόγον. φὸν deeft ed. 1. invitis mestig, "ἀν 
διά. ἐπέκτηταε tnerito correxit Cafauby ἐπέχτηται ed. t. 
,cum mastis. — θά. xa) τόπων. Corrupte καὶ τύτων Aug, . 
Hinc καὶ τῶν ἐν τοῖς Reg.F..G. Vef. | E" 
Verf.2. 'Aplrronvos. Vide potata ad cap. 1, 4: .:... 
Verf. 3. ἤδη δὲ τῆς ὥρας συγκλαούσης. Vide ad esp. 9, 

$. —— Ibid. τούτων λόγος. Perperam τούτων Aóyon ed. t. 


cum Reg. F. G. Vet. — bid. δοῦναι πάντας. Sic ed. 


confentientibus msstis, re&e. conf. verf. 4. πάντα edidit 
.Cafaub. nefcimus confilio ne, an cafu; idque propagatunm 
Án ceteras editiones, 


Verf. 4. οὐκ ἔχειν μ6ϑ' ὧν βουλεύεται, βοολεύετωι in is, 


dicativo modo cum ed. r. agnofcunt codices omnes; nee 


Aliud pofcit nfus grzci fermonis. "Temere βουλεύγται Ce. 
faub. & feqq. cum Vrüno. μεϑ᾽ ὧν reCe ex Vrb. recepit 
Adem Cafaub. & fic Tub. ἄς Vríini codex, nec ex Med; ad. 
fertur difcrepantia. Mendofe u3' ὃν Aug. Reg. Ε. ἃ Vef 
Hinc μεϑ'᾽ ob ed. τ. — bid. Boílsq3as dà dieA S ἐν, 
Haud abfurde fane ftatuere cum Cafaubono licet, verbum 
εβουλεύεσϑαὶ ob fimile verbi prascedentis initium intere 
dile. Sed quod δὲ 4A 9 ον idem fcripfit; non placet: nuk 
Ja enim vis h. 1. verbo dA3dv; id eft, veniess; ineffe po. 
eft. διελϑωὼν intelligi poterit; perlegens, relegens, oculió 


δε mente percurrens, Sic etiam Graeci dicant ἀρελϑῶν wpóg 


davrév, fecum reputare, animo verfare: fed hoc quidens 
deinde feparata dictione αὐτῷ λόγον douyet. exprimit Poly: 
bius, quse id ip(um fonat /ecum f se cojus. diQiopié 
vim nob ctpisns δεῖνα codicis Beg. (ὦ fua au&eritate 

Vocab, 


AD.ROPLYPB. XYLL.. 6. 7. 519 


vocab. si»rac adjecit, αὐτῷ Aoyoy δοῦνον "τάντας. 81 cui Vet 4 


Reifkii potior videbitar satio, ἐν $ vel δὲ ἃ Ae αὐτῷ 
λόγον δοῦναι, nan magnopere cum εὖ nos quidem com- 
tendemus. , 

Κη! 5. βόυλέβενος δὲ &c. - Cufn fic edidiffet Ca- - 





vet. g^ 


faubonus: u$ βουλύμδνος δὲ τοῖς ἀλιοις μηδὲν εἰπεῖν . 


δοκεῖν) ἀντόσπουνψε τὸν Φίλιππον, εἰἱπον οὕτως" Ef. 
κότως, ἔφη, Φίλιττο μόνος ε νῦν. κα hzc Rxiskivs fia 
commentatus eft: ,Pro.tribus verbis, μηδὲν εὐπόϊν doxéis, 
eft in Herwag. ὅς Aug: μη δοκῶν. Vnde colligo, Poly- 
bium dediffe; uj δοκῶν ἀντισπώψαι vov Φίλιππον, a? 
“πεν οὕτως. Εἰκότως ἔφχς, re TS , μόνος evo νῦν. iN» 
videretur aliis , facetia diR'erii Philippum imuitum dimi/iffa, 

d£ :. Keife ais ,. Philippe , Jolutn te nunc. [δι — Uum 
Cafauboni exemplo confentiunt mssti, nifi quod pro μηδὲν 
err& doxciv non folum ed, 1. & Aug. fed δὲ ceteri omnes 
codices μὴ doxéiv dant, & verbum s/w δὴν ignorant. lam 


in pofterioribus verbis merito no£ Reifkii emendationem ^ : 


adoptaffe (ἔφης, pro ἔφη, δι &vo pro &) facile, putsmus 
omues largientür: nifi forte delendam particulam »Uy cen. 
feat aliquis, & 4 νῦν ex ἄναι corruptum ftatuat, quod 


facile Concefferimüs. Sed in eis 469 prsecedunt, veremur, . 


me utraque ratio , tam Reifkii, quàm Cafaubonig & per fe 
non fatis placete poft, & nimis a librotum fcriptura vi. 
deatur recedere, Διό vetiflima fortaífe fnerit Vr(ini emet» 
datio, qui , ceteroquin fcriptaram codicum tenens, parti 


-- 


4. 


-" ὦ 4 


:ulam μὴ ante δοκῶν deletam voluit , ot fit: b βυνλόμενοξ SM oL. 


3broiz Gies dox&v ἀντέήσκωψε τὸν QA. εἰκὼν οὕταις, id 
eft: noms autem alis videri ((cilicet, libtnier audire Pb. 
lppum , illos facete ludektem) viciffite 9 épfe ἐπ illum jocd: 
d efl , dicens &c. “΄ 


-Fevf. 6. συμβουλεύοντας, συμβουλαύέανταρ. ed, Er- 
ΜΉΝ refragantibus msstis ; ὃς prseter neceffitatem. — bid. 


Σαρδόνιον. σαρϑάνιον Vrb. non male. .Vide Homeri 
ep d OE ΠΣ duh ἐς Erin Chlwem, 


Fa 


Ν 


.420 ες 4DNKOTATIONES. - 


íVetg — Vf. S Poft φύπεν fatis erat somma ponere; at eh ἡ 


alils editionibus. — /bid. dv ᾧ τώντες Sen», πάννας μὴν 
4rüpjcay aut ὁμοῦ ἦσκν melobat Rel(Eiud; .- 


c 


Cip-Vü. CAPVT VIIE 


Vef à ᾿ Varf.2. ἀπόρίαν. ἀπορείαν ed. τ. Reg, F..G. Vefz Et 
inox δυσχρησταίαν Reg. G. — 74. ἐκκλᾶσαε cum. Vríne 
^orrexit Cafaub. Mendofe ἐκκλίσει. ed. 1. Aug: Reg; F; ἃ 
,Velont. fed in hoc ab eadem manu füperlcriptam e. (Ne. 
ácimus quid habeaut Vrb. Med; Tub: e quibus nil ποὺ 
um:) In Fragm. hit. XLIIL ex Polybio citatur: ἐπεὶ sé 
Φίλιππον ἐκκλείουσιν οἱ καιροί. Et Diodor: Sicul; ΧΨΙΝ, 
εἐκκλαισϑεὶς ὑπὸ τῶν παιρῶν. 

Na. 4.: — Perf. 4. ἵνα μὴ λόγοι λέγων ἁ .  Spéciéin. κως 
, habet yévoy T us, licet folus id det Med. Ceterum ἂς al3. 
bi duo ifta verba inter ἴδ. porimuteta vidimus X. 47, 4 
iconf. ad I. 6, a; 

Verf. 6.« Perf. 6. "Amr Κλαύδιον; χιλέχρχον ὄντὰ τόνε. A 
d»TéTS, func; nam poftmodum praetor, & A. V. $659. cos 
ful eft fa&tus." Ris&. — Jbíd. ἀπὸ τῆς Jaidi]. ἀπὸ uni 
ἀεεῖ Reg. F. 

Nef.9.. — Perf. 9. Off. Corrupte Θύήδας ed: 'n Reg. F. Tub; 
—— ibid. dsrodidóyai. ἀποδοῦνοι Reg. G. — Ibid: Ἴδσσαῦ 
afaüb. & feqq. Vide ad XVI. 12, 1. — dbi. τὸν Küone 
Sev. τὴν Kágm3. ed; Gron; & Em. invida msitia ἄς veri 
4 dd. 

Vert. 10. - Pef. 10. tà κατὰ τὴν "DA; ed deeft Reg. ὃ. ἃ -ὦ 
Jbid. ὅσοι πάρεισι. Forfan παρίεισε Ícripft. inan 
"* ὡωσωςοκόνους dixerat, c; 6, 4 


Ci TR CAPVT 1Χ. 

ΗΠ t. ϑυσωρεστουμένων.᾽ δνσαροστούντων ὁτα Md. τ: 

& fic Aug. in contextu; male: fed vers je£tio Biden i 
marg. ab eadem manu. . 

γα ἃ — Verf. Mai δὰ καὶ τὴν ὥραν Ma ὀψὰ rod iyu 

ἀιλείνειν Reg. F. G. Tub. & Vefont. ex emend; evyiidrers 

DPA Vzfin; 


| AD Pórft5. xvitr. g. 9. 19» pt 


'rfin; ex &onje&t; dt putamits; fié vero & εὐ e£ prima vu L à. 
-rlptura: quod, quamquam hufdaam alids ita nfurpátum 
1 verbum reperiatur, timen fpeciem habere aliquam vl» 
eri poffit, accipiendo pro sAivew vel γαλίνων, nifi δὲ 
liás verbum évyxAeiey ἔτ} quadaiff ratione conftruCturi 
ideremus; velut συγκλειόμενοὶ ὅπὸ τῶν καιρῶν 11. 60, 4 
d τῆς ὥρας συγκλειούσης, fcil. αὐτοὺς, hora vel tempore 
íei jam in aridum vos inclufihte, j&m pgremimti ,. ergenté, 
(VII, 7, 3. Alias loquendi formas dabit, Lexicon - Poly 
ianum. Igitur vis hujus di&ionis, ἡ dpa ἐς ὀψὲ συγλεὰ 
*il. αὐτοὺς, hzec fere erit: hola vel tempns diti conciudit 
Tos ἐπ Jeram ve/perami, id eft cagit eos wd in feram verptt 
am rem Trahant; ! 
Verf. 4. τῶν 4h δή, δὴ deeft Reg, G. — foid, evapa- vut 4 
imáv. δυμβαντικὴν Reg. F. G. Tub. « bid: jy níva? 
um Vríino correxit Cafaub. & ptoxime accedit Vrb. ἐπ 
uo eft ἡγμένων. Ceteri omnes ἡ γὴ κόνιν cum ed; 1. 
Verf. 8. ἐκποιᾶν, lici, Probum verbum, δὲ alils fri Vetf: & 
(tentatum Polybio, conf, ad ΠῚ, 36, 3. Temere ín zpee- 
λεύειν tnutstum voluit Vrfinus. 
V'ebf. 9. τῆς ἐκείνων γνώμης, ud explofasdahi pairut v&t. s 
vfsntatem. Conftru&io ad fenfuth, πῤὸς Τὸ σημαινέβενον, 
ion ad literam, cum ἐκείνων referatdr ad τὴν éPpires, 
'onf. ad c. 11, 2; — Ibid. τὸν ἐπιφερόμενον καιρὸν, ingri&s 
utem tempeflatem , nempe hiemis. rigoreti- conf; xd “Ὁ 
μ Adde cáp; 14, i . 


CAPVT X | 05 ἔμ, X. 
Perf. τι συγκαταϑεμένων,  Mendofe ΜΌΝ vef. t. 
M. 1. Rep. F; & Vef. a pr. manu 
Fir. à. nd αὐτῶν cum Scalig. correxit. Cafes; vet, & 
Perperam eap" αὐτῷ ed. 1. cuth insstis; «- Zbid. senyyé: 


rfcbsfdc Caf; cum Vrb. Aug. & Vifin. sarprpfesrit 
νὰ. 1, Reg, F, G, Vefont, 


Polyb Hier, ΤΙΡΙ Ὁ x o0 0» 


.322 2 ΑΝΟΣΔΊΙΟΝ δ᾽ 


Vef,3. .  J'erf. 3. καϑ' αὐτὸν, ΟκίλοΡ. Αυρ. Vef. κατ᾽. αὐτὸν éd. 
EN -καϑ' αὐτὸν Reg. F. Gv — Ibid. πρόλημμα edd. Vb. 
Aug. - τρόβλημμα Reg. F. G Tub. πρόβλημα Vet. 
Verf. ς. Perf. 5. ἵνα κατὰ  Cafaub. ex Vrfini conject Cer. 
.füpte ἄνα κατὰ edes. cum mistis. 
Vet 6. — Verf 6. δὲ αὐτοῦ ed. 1. cum msstis, δὲ «bro Ca. 
fanb. füa an&oritate. 
Yet 7... Perf. 7. .aUaquy. μὲν ὄντα Cafaub. cum Vríin. εβξόέγαγε 
.T& ed. I. cum msstis, — bid. τοῖς éx&i Φίλοις cum 
Scalig. correxit Cafaub. Et dativum cafüm requirebat ver. 
bum ἐξακολουϑήσαντα. τοὺς dx& Φίλους ed. 1. cum.msstig. 
e lbid. φαντασίαν δὲ ποιήσαντα. — . Livius-ergo, fen 
fuo errore, feu librariorum culpa, difícedit*& Polybio, 
. *... Grscus, . additum. legntioni regein: Zimynandrum , — ait, 
propter ominis regii fplendorem ;. Romanus Romanos 
Habet ntriofque ratio probabilitatem, fed Polybii magis 
Jdem Livius etiam vocabulum ἀδελφιδοῦς vertit, fororis K 
, u^ Diws,ex eoque repetit Cafaubonus : fed poteft pari modo 
fratris filius efle. Vtrum re&ius fit, quamquam nil re- 
fert, eft tamen dubium: nam in liac τα decernenda: Livii 
auctoritas fatis magna & idonea non eft^ RaigKi1vs. — 
Vide Livii interpretes ad XXXII. 36. extr. Quod ver 
cognationem adtinet familiarum Romanarum, non vide- 
müs cur conteítemur Livii auCtoritatem; ubi nihil conttg 
pugnat. | 


Vetl. 3. Verf. g. Μετὰ ài τοῦτον, »οῇ hunc. ΝΗ variant libe. 


Ex Livio quidem 1. c. viderl poffet μετὰ τούτου legendum, 
"^ cum hoc. Sed Polybius fibi conftat.  Zfmuysnandrum, in. 
. guit, ἐξέπεμπε παραχρῆμα, ftatim mifit; poft hunc 
ceteros. — Jbid. Φολούϊον, Sic efferre veteres Greci Fi, 
| . vii nomen confuerunt. 
Vet). Verf. 9« Τριχωνιεύς,, Τριγονεῦςν per. gamma, rA 
» jnvitis msstis. Ceterum, de hujus nominis fcriptum 
conf. notatà ad 1V. 2, 5. 
bid. ᾿Αρσινοεύς. —— Stephanus Byz. hac voce: » 
ἐϑνικὸν ᾿Αρσινοήτᾷς, καὶ Ages, , 5  Teiifs ἐννάτῳ. 
ANM Y MV. ἔβαν 


ὩΣ ΘΕ FBAVPSP.U99 NENNEN... co. ασσασασαασνδεσα 


ΔΒ ROLYE kv, iO 833... 

. r ΕΝ . . !—Ó 
[Exhibuimus TX, 45, 2.] Defidersmus hodie noni libri lo- Verf. 
cum illum , in quo nomen gentile sb Arfino&/ urbe Aeto- 
lica, ductum, quondam legebatur, fi legebatur, neque 
ille error aut memorite Stephaui aut librariorum ejus eff 
Conf. p. 1451, 37." nEISK1vs. — Locus a Reifkio cita- 
tus; nobis eft XXX. 14, 5. Adde IX. 45, 1. - . / 

Verf. το. Νικόμαχος ᾿Ακαρνάν' τῶν δ᾽ ἐκ Bovploo xp. Vel, Νὰ 
Φευγότων, κατοικούντων δ᾽ ἐν ᾿Αμβρακίᾳ. .— — , Videtut 
quidem Θυρίου foribendum elfe; vide Interpp. ad Stepham 
Byzant; voc; Θυρέα, & Conftantini Ceplislae Anthologs 
Grac. carm. 730. . Vt tamen judicium fufpendam, facit 
Jocus ejufdem Stephani, [ibid.] übi. ait, ᾿Ανὐδροτίων dà.Oods ' 
pióc. Φησιν. ἘΠ hoc Tyrium Acarnanize oppidum. Quaré 
cum poft verba τῶν δ᾽ ἐκ Θουρίου πεφευγότων homivis 
.wfcarnanis nomen fequi debeat, id autem non fequaturg: 
(nam Theodotwe Pheraus huc hon pertinet, homo Táeffas — . 
lus, & e Tbeífalia exfuül ; tunc autem apud Stratios habis 
tans; .qui non poteft idem & e Theffalia .& e» Acarnania 
exfülare, & tamen in Ácartianis idem rem babere fami» 
liarem; id quod tamen ex vulgata fequitur ;). ex' eo. colli» 
go, punfum pofl ᾿Ακαρνὰν conimate malari; δ᾽ δὲ id 
τῶν δ᾽ ἐκ Govpíov deleri oportere , ut fententia fit :.. ZVico- 
macie illum natione quidem. Acarnenjem fuiffe, oppido 
aute] Thyrienfem, 85 e Thyrio patria ab adver/d fattionli 
ejefum. REISKIvS, -— Nihil verius hac obfetvatjioné 
do&ilffimi perfpicaciffimique viri, quath ὅς manufcripti co: 
dites otnríes cum ed; 1. confentientes confirmant; il'quis . , 
bus minus re&e quidem pun&um poft ᾿Απαρνὰν ponituty 
fed particula dà ante £x Θουρίου non comparet: ἔχ quo 
cum intelligi deberet; .id, quod & rationes a Rei(kia em 
pofits docere poterant, nempe; verba τῶν ἐκ Θουρίου ψέ: 
Φενγότων, xnronios»ruy δ᾽ ἐν ᾿Αμβρακίᾳ; ad. Niromaáckusi 
«ἀρανασμθοι pertinere, & interpofito pun&o (quod etiati 
poft."AuBpaxíg ponunt eodités omnea cum.ed; 1;) s [8 
 quetitibns feparanda efie ; Cafaubonus contta, ánfe ἐκ diss 
ien temera infert artienia do, δὲ puntto ῥυβᾷ Appeal 

. 


p 


"»Ἠ 


324 ADNOTATIONES 


Verf, 1o, Ὁ Comma fmoutsto, pugnantia dicere fecit Polybium, ἃ 
veftigia ítiul vera feripturse atque fententis:&. autoris 
prorfus obfeuravit. Quie tamen non fefellerunt Reifkil 
fagacitatem: cnjus monito cur non obtemperaverimus, 
prsefertim cum confentientes ob oculos habetemds vete 
res libros omnes. jam ipfi neícimus. Det veniam errori 


sequus Le&or, & greca fic uti monitum eft corrigat, pro. 


latinis vero Cafaubonianis, quse imprudentes tendimus, heel 


reponat: JVicomachns /fcarnan, ex eis qui Thario φαΐ... 


rant, δ᾽ in dmbracia nunc Aabitabant. De Thyrie vel 
Thurio conf. IV. 6, 2. & 25, 3. ibique notata. 

lbid. ᾿Αμβρακίᾳ. ᾿Αμπρακίᾳ Aug. Reg. Εἰ C 
Vefont. non male per fe, ut docet Stephanus Byz. & 
(quem ibi lsudavit Berkelius) Euffathius ad Dionyfium; 


fed contra Polybii ufüm, cujus codices aliás conftantef 


in fcripturam per literam 8 confentiunt, vide IV. 61 & 


63. — Ibid. ἐν Στρατῷ, ReCius dv Στράτῳ penacu | 


te, ut IV. 64, 2. V.13, 10. V, 14, 1. & alibi: folent eulta 
fere nomina propria, quse alis appellativa font, accem 
tum mutare, Apud Stephanum Byz. tamen vulgo fié 
edunt: Στρατὸς, πόλις ᾿Ακαρνανίας. 

Verf. τι. Ferf. 11. Κηφισόδωρον correxit Cafaub. chm Scalig, 
Corrupte Κιφησόδωρον ed. 1. cum msstis, Vide omnino 
Paufan, 1. $6. p. 88 fq. 


Cep. ΧΙ. CAPVT XI. 


νεῖ... Perf. τι ip τοῦ τὴν σύγαλητον διαλαβεῖν. Si 
re&e Cafaub. cum Vrfino, Mendofe τρὸὺς ὃς διαβαλῶν ed, 
3. confentientibus msstis, Rurfus Jbid. πῤότερον corropté 
dabant codices cum ed. t. quod idem Cafaubonus cura 
"Vrfino in Φότερον re&tiffime mutavit, Et cut fit, ubi 
- femel halucinari coepetunt librarii, ut ibi mox eummloé 
accedat errorum, íic vocabulum ὑπάτουφ ignorent libri 
noftri Aug. Reg. F, G. Vet. Tub. nefcimus an δὲ alii: fed 
Jllud quidem jam agnofcebet prima editio; quod ibi f 
&x ingenio primi editoris pefitum ef, comamedius forteíe 
ad 


An POLYB, XVII, τὰ, !I. "m 


ad xaSurrapdywy adjeCtum fuiffet ὑκάτων, At pro τὸν veta e 
ἕτερον corrupte rür(ag eadem ed, 1. cum nisstis τῶν ἁτός 
eo» dabat. Et boc rurfas cum Vrfino correxit Cafaub. Ex 
codice Med. nullum illorüm errorum notavit Gronovius κα 
quod tamen nog indicio e(t, orania hic re&e in illo codice 
legi, fed parcum fuiffe Gronovium in enotandis libri ἐς 
lius erroribus, Ceterum Ceuwes , quos hic dicit Poly: 
bius, fant Q. Corneligs Cethegus, Q. Minucius Rufus, creas 
ti in annum ab V, C. $47. vide Liv. XXXII. ag. Quare 
videri poteft, in rebus hujus agni heec narrata a Polybio 
effe. conf, ad cap. 1, 1. & ad inic. cap. 24. lib, XVI. 

Verf. 2. τῶν Τίτου Φίλωχ. τῶν ταῦ Tíroo Φῆων fo- Vel s, 
lus Aug. — 104. μένειν. — »μμέγοιν eft idem h. 1. atqué 
μένειν day. πειςκινξ. — Quod quonam modo dixerit 
Reifkius, non fatis intelligimus: intelligeremus, fi effet 
πρεεισμέχνων dà dia τῶν Τίτοῳ Φίλων, ut pluralis sezet- 
σμάνων ad nomen colleCtivum τὴν evyxAqroy referretur, eas 
dem ratione. quam csp. 9, 9. vidimus; ut fententia effet, 
pofiquam per amicos Titi pesfuafi addulTique patres ejJeut, 
τὲ ambos con/ues in talia mauere juberent, — Atque, ita 
fortaffe fcriptum reliquiffe Polybium, probabile fiet con- 
nexionem narrationis expendentibus & cum Liv. XXXIT, 
28. conferentibus, — Jbid. dui τὸν dà τῶν Κελτῶν 9e 
po». vide Liv. ibid. cap. 29 fqq. 

Perf. 4. τοῦ Κορίνϑευ. τῆς Kopív9ov ed. Gron. & Vetf. ς. 
Ern. temere & invitis msstis, — Jbid. τοὺς "Eas. Vo» 
cab. “Ἑδλληνας perperam deeít ed, 1. Reg. F. G. Vef. Tub. 
Adjecit Cafaub. cum Vrb. Aug. & Vríin. — 14, ive 
λαβᾶν. Vide Ado, ad IX, 24, 7. adde cap. 14, 6. ' 

Verf. 4. ὃ γὰρ αὐτός. Cum vulgo eífet ᾧ abfque accen« verf. s, 
tu in impreffis fcriptisque, & deinde conneCterentur ver: 
ba ἴτε To?re,.pofito poít rqUre commate; perípecte 
REISK1VS monuit, ὃ cum gravi effe fcribendum, δὲ com. 
ma ante τοῦτο collocaridum, ut fententia fit; qued Pkilip- 
vas dixijfet , id vel maxime verum effe. — Ibid. Pro eva 
perperam ἄτε eit in Aug. Reg. F. G. & Vefont, fed in 

X 3 hoc 


9356 — 7 ADXOTATIONES- , 
Vert; 4. Doc ἃ prima manu re&e diva fuerat. — Ibid, πόδας "EX. 
' sue. Commodius videri poterat πόδας τῆς Ἑλλάδος, üt - 
eft: apud Strabon. IX. p. 428. & Appian. Eclóg. 6. de re- 
bus Maced. T. I. noftre edit. p. $11. Sic Livius XXXII, 
41. compedes Gracias. Sed κέδας TAaqyadq rurfus dicit : 
Nofter XVIII. 28,6. ^ B 
Wef & — Perf. 6. ἀναενεύαδι. ἀναπλεῦσαι ed. 1. Med: thendo. 
fe. conf. c. 14, 6. — Ibid. ἐγκαϑημένης. ᾿ἐγκαϑιμένης ed. 
y. Reg. F. Vef. Hinc ἐγκαϑισταμένης Reg. G. quod intey 
lineas fcriptunt'in Vef, -- Ibid. Βοιωτούς. Βοιωτιποὺς 
Reg. F. Tub. ' | ᾿ 
| vett ' — Verf. T. ἐναύσασϑαι. — Suidas ὀναύσααϑα, ἐξά- 
ον ψασϑαι. id ef, incendere. — Sic πῦρ ἐναύειν habemus tpud 
Polyb. IX. 46, 5. Sed haec non funt hujus loci. Si pro-. 
but hic eft verbum ἐναύσασϑαρ derivandum faerit sb atw, 
quatenus idem atque ἄω, ἀέω & ἄημι fignificat, verten- 
dumque vel cum Ernefto in Lexico Polyb. ad/Firaré ad 
libertatem , vel potius. in/pirare, fpirare libertatem ; cum - 
quo convenit ἀναπνεῦσαι, quod paulo ante pofuit 'sefpi- 
sare , libere Jhirare. Sed genitivus cafus τῆς ἐλευϑερίας 
widetur aliud verbum requirere; quare ἐγγεύσασϑαι 
fufpicati (amus, quod habuimus VII. 13, 6. Idque Cafau- 
boni animo obverfatum fuiffe videtur ; cum verba ifta fic 
verteret , vel levem. faltem gufius aliquev kberiati i poffe 
μναῖς percipere. ᾿ 
Vef.& - Pep. ὃ. 3 9 ἂν ἡμέρᾳ. ἃ P ἄν du. ed. 1, temere & 
contra codicum fidem. ἡ 
WeG 3€ — . Petf. το. ἡνῦσϑαι cum Vríno feripfimus, Ὁ qui ita: 
ex manu/cripta libro corrigendum ait, qui habet piso. 
Cafaubonus mutato accentu νύσϑας fcripferat, quod tenue. 
runt pofteriores editores, Sicut vero τὸν πόλεμον dygpy- 
μένας Polybius dixit IX. 11, 2. f/uffuli ift. id elt confeciffe 
bellum ; lic percommodum ἢ, 1. foret &vypfj σαι. Vide 
notata ad predictum locum, & ad XI. $, 6, Rurfüs ad 


eamdem phrafin, erga τὸ τέρεν: refpicitur XVII, 


8, 8 ts 
Kid 


, AD POLYRINVIL] P^ 13, 13. 827... , 


bid. τῶν ra “Μακεδόνων προητ]ημένων 8d ἤδη» καὶ καὶ Verf, τα, 
ἡ γῆν πλείστων &c. Vulgatum merito defendit GRONO-' 
1vs: jInterprétandum; inquit, bis aste deviffis "Mact- 
mibus ,- δ plerique. terreftribus coteatibus abfumtis. 
telligunt Graeci clades ad Apolloriiam ἃς in Daffbretiis 
illippo datas; quas & Florus refpicit, [lib. IT, e. 7.] di- 
ns: bis Villug rex, bis fugatus. ^ Vide 'infra, hoc libro 
P. 19. [nobis XVIIL 6, 5 fq. Adde Liv. "XXXI. 59. & 
XXII. 12:]. Qui aliter interpretantur, aut male cenfue- 
nt fupplendum corrigendumque wutorem, aut: alienam 
induünt fententiam, — 

ζει 3 ἐρωνηϑέντερ γάρ. γὰρ deeft Reg. F. G. Tab, "Verf. 13. 


CAPVT XIL- "c Cep. Xil, 

Ferf. x. κατάμονον ἄναι. Sic XX. 10, 17. ικατάμο.- Verf. LC 
» αὖϑις ὁ πόλεμος ἐγεγόνει τοῖς Αἰτωλοῖς, poftquam" 
niter, ut nunc, intercefferant induciae. 

Ferf..a. ᾿ἐγξγάνγοί Τίτῳ πάντα κατὰ νοῦν &c. Heec; δε: Verf, 2 
te fequuntur ufque ad firiem capitis , Lexico ftio inferüit: * 

idas , art. Τίτος," στρατηγὸς Ῥωμαίων. “ἢ 

Verf. 5. καίτοι καὶ νέὸς ἦν. Sic libri noftri omnes, Verf. ς. 
ipti cutn editis; & poteft xa] abte νέος cum per fefta- — - 
haud incommode , turh referri ad xoj πρῶτος quod fe- - 

ur,' Sed Valefius ex codice Peirefciano, (qui bzec pa« 

'r inter Excerpta de Virt. & Vitiis habuit) "e τὸι γᾶ ΄ 

it, idque haud. dubie prieferendum vulgatie cenfüit: & ᾿ 

babet etiam Suidas l. c. — bid. τῶν τριάκοντα. : Solet 
iujusmodi corinexione articulus δα οἱ ad nomina d. 
salia. Omiüt τῶν Suidas, minus recte, 


CAPVT XIII ! ; Cap.XI., 

Verf. v. Ἔμοΐ γε πολλάκις &c. ' Ponendam hoc locó: Verf. 1. 
fe eclogam hanc Valefianam, docet feries Excerptó« ' 

y Antiquorum, quorum cap. 13. convenit cüm extrema 

e hujus eclogz. vide cap. i5, 15. noftrae editionis, 

autem hanc digreífienem Polybius .oocafione 4lrifis 

X4 ei, 


£3 
"Nerf. 1. 


wet. s. 


vet 4- 


$38 '  ADXOTATIONES - 
wi, quem prodifionis. inapfabant. nonnulli, (ut gnificu 


fcriptor nofter verf. 8.) quod chaos a Philippi facieta 
44 Romanorum amigitions 4A«aduxiffet. conf, Liv. XXXIL 
$2. & notata ad Polyb; XVI. 1,4. .Adde qneenotemus. in 


fra ad cap. 15, 6. . Wuigo ex codice Peirefciane.-Kecloge 
hujus hoc faciuut initjup "Qr JypieiToAiBeee πορὶ 
geodorüv: "Euol ἔστρᾳ «ofi dxue Gt. Nes. priora. verbai 
qua a compilatore adjeéta (upt, refacnimue, , Ad vorhum 
foros heec notavit vaygsivg: »In ms, erat Zerg, corru. 
pte utrumque, Melius forfan Ἔμιρ) ῥἢ xadicuie/* -iPer- 
fpe&e Reikius ἐμοί qa. corrigere juft, . Sufpicamur nos 
quidem, in codice fic. fcriptum fuiffe, dpa. «s, «x dyal 


TE corruptum: fepe enim in manuf(criptis codicibus 8, 


guram illam e, quz er valet, perfimilesa literze T' vidimus 

Verf. 3. ὀυσϑεώρᾳτον. ὁ τόπος ὅξος, Hato, & quis fequun- 
tur, ufque verf, 6. τοῦς MMío«q πατρίσικ, tum rurfus & cap, 
35, 2- S. habet etjam Suidas in Προδέτας. — Jjid. duazas 
βϑόγραζον. — vix certis, finibus circupferilrniin ; quod 
egre καλές idowp ξὲ cexta dofgitian comprend 
priskivs. — Jid. τροδύτην 08 νολόζαινς χρὴ pod. vp. 
Suidas 1. c. 

V'etf. 4. φὐδὰ τοὺρ ἀξ ἀκεραίου supr dabas τῶγ ἄς 
dou». [dem eft, ac ἢ dixiffet συμπερϑομένους ἄνδρας. conf, 
€ 15, 2. Locum hunc u(que ad verf; Q. repetiit etiam 
Suidas in Ἐξ xxagoíqu, ubi mox wosvevíay vpayudwua ' 
legit, ut erat in cod. Peirefciago, non «eiv«vatv, ut edi- 
dit Valefius cum eodem Suida in Γροόστας. Et fano à 
tenemus verbum ewwrerJouávque. oportebit κοινωνξν. Sed 
incommodum ipfum illud verbum videtur, quoniam nom 
tam τοὺς quu evdopéyoge , gui pet/uadere [ibi patiuntur, 
quam τοὺς συμπείβεντας, qui perfuadent. aliis, qui inds- 
euni cives fuos , «£ focistatem cup. regihius isanh, pro pro- 
dtorib«s haheri confentaneum eft, Quare non alieni fü. 
mus, ut cum Gronovio (in Notis ad Fragmenta Polybii 
8 Valefio colle&a, num. XXXVI.) & cum Reifkio, probes 


pus uia yay, fimul vero συν τεμένους fcribens 


dum 


AD POXWR. XVII. My 1j $8 


- pro συμπειδομένουρ cenfeamus, qui focietateg con- 
rahunt, 

Perf. 5. κατὰ τὰς περιστάσεις; Sie Suidas in "E£ ἀνε. Verf. €, 
cow xarà περίστασηι idem in Tlpoddrac, Vulgo χατὰὼ 
φριστάσοιςς €x cod, Peirefc. — Jbid. ἀπό τίνων ὑποκειριέ- 

Wy. — ,Subaudi Φιλμῶν καὶ φυμμαϊχιῶν."" REISKIVS, — 
offit vero etiam in neutro genere intelligi, quemadmo- 
um perfzepe τὼ ὑποχαίμρνα (fcil. χρώγματα) dicit, 

Ferf, 6. τῶν μεγίστων. Sic Suidas utrobique, Verf, 6, 

Perf. 8. Aplevaivoc Vide Adnot. ad XVIL 1, 4ι vert s, 

F'irf.9. αὐξήσεως, καὶ αὐξήφεως malimus cum Reif- verf. s 
io, qnod certe Polybii fkylo cünvenientius ef. — Jbid. . 
qxéivo τὸ διαβούλιογ. — Melius legeretur xaT! ἐχέϊνο τὸ 
μεβούλιον, 4 VALESIVS. -α ,Servo suis. Sequens dé 
9s &ecommodat genus digniori.* REISKI VS, 


CAPVT X1V. Cep. XIV; 

Feu. 3. 3 uoi Δημοαϑ νην. 3 cotreximus, eum perpe Verf. 1. 
am vulgo 2 edidiffent, ReCe tamen jam Vaje(ius in latina 
:9rüone guare pofuerat,  Defignat autem Polybiua (ut 
Valefius Reifkiusque monuerunt) Demofthenis locum in 
wat, pro Corona, p. 188. edit. Parif, (ed, Reifk, T. I. 

» 324.) 

Vetf. 2. EXnayr Bay. Hoc ne re&ius fit, an, quod apud Verf, s. 
Jemofthenem vulgo legitur, Εὐκαλπίδαν , non audere íg 
»ronunciare ait Reifkius. Sed quum non folum ibi unug 
» codd. Parifinis, & unus ex Auguftanis (tefte eodem Reife 
kio, in Demofth. T. III. p. 648.) fed δι Paufanias lib. VI1I, 

p. 654. in Εύὐκαμπίδες confentiant, prieferenda utique bapo 
leétio videtur, quas repetitur etia mox verf. 52. 

Ftyf, 3. Mvacíay. Myacénv lege ex Demofthene; Verf, ἢ 
quse forma, ot etiam Reifkius mongit, haud dubie eft 
torrectior 


Ves, 4. Τιμόλερι. — ,.Demofthenes Τιμόλααν vocat; Verf. 4 
de cnjus luxg atque ingluvie multa dixerat Theopompus 
lib. XLV. Philippic. tefte Athenso." YAIEELVR. ας Per- 
X34 inde 


Vetf. 13. 


Vetf. 14. 


Cap. XV. 
Verf. 2. 


Verf. 4. 


Verf. 5. 
Verf, 4. 


339 UWDNOTATIONBS4.: 
iüde eft. (alt: RENMkrva)i ir λας," atein- Aic: exbat 





nomen. * 
^ Verf. 6. Οὗτοι γὰρ ἐκίστασάμενοι. uro Srl. 
τέννησον. conf. IX. 33, 8 fq. . 

' Perf. 8. ἐνεργῶν. Nil.opus erat; ut verbum hoé:fafpe. 
 &nm haberet Reifkius, vide Ill; ὁ, 4. 1X..32,3.&c; .- 

Verf. τι. προδότας -axeneAéiv. Repete ἐᾶν eg.'faperios. 
ribus, δὲ ad axoxaA&y intellige τινὰ vel ἅκαστον, quo fi: 
ut idem valeat ac ἐσοκαλῶσϑα, &&v,.de quo genere dixi. 
mus ad I. 4, 1. Tom. : V..p. 136 fq. cum ed l. 31... & me 
fim aliás. 

Verf. 13. τὸ τέλος. ἀτέβη, v πὥραν. χωβᾶν, Ἰοβῆους. 
verat Reifkius, oportere ἐφ. τὸ κᾶραν λαβῶν. Sed nil. 
neceffe eft: comtpode per adpofitjonem illa copulantur, 
τὸ τέλος, τὸ τᾶραν λαβῶν &c.. —. Ibid. Χ αι ρων έαν».. 
Sic quidem editiones omnes. Re&ius vera X a«gsvsien 
refcripferis. bove 

' Verf. 14. e δὲ μὴ διὰ δες, : Satis i ota. loquendi- ΓΝ 
mula; quz, ut Reifkius monuit, ita intelligi poet, εἰ-. 
à μὴ γόγονεν, ὃ γόγονα, ἀιὰ "P τοῦ Per, Ῥιογαλοψυχίανῳ. 


CAPVT X y. : 
Verf. 2. κατὰ τὰς ὁλοσχιερξίς περιστάσεις, üs MUporie 


c bus, quibus de Jumma rerum agitur , quibus fumma. re- 


rum periclitatur. Vocabulum hac notione familiare Po.. 
lybio, ὁλοσχερὴς. cum duayspéig wspurr. h. 1. comrmutas. 
tum nolimus, quod ei fubftituit Suidas in Προδότας. 

δεν. 4. μετρίυς. — ,uérpiec Xv τις, juffus δ bonus, 
dub zquus judex.^ REtSKIvS. — lmo reCte μετρίας, id 
eft, commode, idouee, probabiliter , merio, ut LX 20, 9$. 


.. dde I. 4: 7. 


Perf. ς. τὰ δ᾽ ἐναντία. οὐ δ᾽ ἐναντάε Suidas, male, ; 
Verf.6. 3 καὶ 9avnaQew. | Rurfus mendofe vulgo y. 


| wa), ut cap. 14,1. Hoc loco de cotrigenda menda mo- 
puit Reifkius. — bid. ἀτυχίαν, flagitium, fcelus. vide 


Adnot. ad V, 67, 4. Miror, sit, quid j(palfantes, aud 
quibus 


AD POLYB, XYII. Mj. 1j. $91. 


-- 
Wibus vationibus addüfti, κολιίηεε ih hoc ἡσρίέκον ?uanti v ς, 
iempe, uf pairia fiant, proditores. Hanc eífe au&toris | 
ententiíàm, cüth'-&ntecedentia & confequentia probant, 
um ille ufus vocabuli ἀτύχημα 6r ἀτυχής, quem ]. e. ex 
ofuimus. ' Ad quehi-vufürn non sdvertens animum Vale. 
lus; verba ifta ὁρμῶσι πρὸς τὴν τοιαύτην ὠτυχίαν fic ver- 
it, in ent calamitatem: pracipites feruniur : quai de eis 
inc ageretur; qui proditione aliórum in calamitatem in. 
idust. De his,'quf per proditores in calamitatem fe con- 
ict imprudentes pstitintur, alio dixerat loco, nempe XV. 
M, 3 fqq. ubi quidem eodem vocabulo ὠτυχῆς ufus eft 
ret... "Sed troc loco- atque 4114 rátio effe videtur. Cete. - . 
"um iti eadent cam Vésleflo fenténtia fuiffe n 1sK1vs vide- 
07; cum ad illa ναῶν πρὸς τὸν ἐξ ὠρχῆς λόγον haec adno- 
-Vit:.,Haec verbü videntur fignificare, difputatiouem. 
hanc inftitutams effe per. occafioném sarrationis de aliquo. 
pida, Phüippo prodito; non autem, quod paulo ante 
ufpicabar, : invitanile commemoratione ditfellionis "Khao. 
ram a Phüippo: eui fafpicioni etiam hec (ne quid diffi. 
nuülenf) obftat, quod p. 1421, το, (XVII. 15, 8.) rérs.sitj. . 
quod admonet, hon eo in loco, fed alio quodam füperiori,. 
le ànimo 5 Acháorum ἃ Philippo alienato et ad Romanos 
converfo effe expofitum.* — Immo vero illud ipfum τότε. 
je:quo Reifkius dicit, nobis indicare vifum ef; Jfrifiamwi.. 
lud inflitatum, quo /&haosa Philippi partibus ad partem. 
Romanorum, (quos pro barbaris Greci vulgo habebant) - 
haxerat, occafionem przbuiffe Polybio, digreffionem 
hanc de Proditoribus faciendi, et totum hunc locum (ut: 
'olet,' ubí in aliquod argumentum paulo notabilius inci- 
lit) copiofe traftandi, quoniam nempe ob eam caufam, 
proditorem e[ft Arifinum , multi ex Achzis clamarunt, 
- esf. 9. di τὸ συμφέρον. ---- » Forte did τὸ cvi págoy Ver ὦ 
, ς Φίλῳ, ob fequentia χρῶνται λοιπὸν ὡς προδότῃ. δυῦ- 
icit hoc quoque Demofthenis locus, cujus fententiam 
verbis fuis Polybius hic exprimit; qui locus Demofthenis 
legitur p.145. [ed. Parif. Morini, in orat, pro Co. 
ed 


333 ADNOT,.AD POLYB. XVII, 14—I7. 
. fem 
T,l p.241.] οὐδεὶς xpjre τῷ προδότῃ συμβούλῳ efl 
' B&isKivS. — ox Φίλοις, non dc Φίλῳ, fcribere voluerat, 
debuerat certe, Reifkius; quemadmodum etjam tox see 
ὁόταις in plurali numero, non προδότῃ, Polybius fcripfit, 
Sed ifto quidem adjumento nihil opus effe videtur. 

Y Ibid. xarà τὸν Δημοσϑένην. — 4, Verba maximi orato. 
yis ex orat. illa pro Ctefiphonte [loc. cit.) funt hsec: Ov 
δεὶς γὰρ, ὦ ἄνδρες "AS35vdler, τὸ τοῦ προδιδόντος vun pipe 
n», χρήματα ἀναλίσκει οὐδ, ἐπειδὰν ὧν ἄν πρήψταμιύριρ 
γένηται» τῷ προδότῃ συμβούλῳ wap) τῶν λοιεῶν ὅτι χρῆτφῃ 
οὐδὲν γὼρ ἣν ἂν φὐδαιμιονέστερον προδότου. ἀλλ᾽ οὐκἔσει ταῦτα, 

. οὐκ ἔστι, et cetera , admirabili elegantia vALKSIVS. 

Vef. τς. .. Perf. τς. τὸ τῶν ἀνϑρώπων γένος &c. Totum bunc lo. 
cum habet etiam Suidas in"As3guzec, et partem ejofiem 
habet idem in 4Aséoforouévev. — — bid. Φαυλόταζει, 
Perperam Φαυλοτάτου. Suidas. — 

Ve. τό. . ζεῖ. 16. καὶ πρὸς δεδοξοποιημόένῳν, et iq/uper apiniqu 
gsbernatum , vel, variis opiuionibas. duum : — — uos 
tautym a nalura impullibus aum, ait nx1skívs, fed 
grotereo quoqua. ridiculis ab/wrdisque opiniouibus prajudi. 
catis et erroribus ob/e/Jum." «-- Separavimus duo verba wed 
et dsdo£ov, ficut habet vetus editio Mediolanenfis Suidae, in 
λνϑρωτος. Apud eumdem Suidam, in Δδδαξοποιχμέγᾳν, 
legitur Ἐροσδρδοξασμέψον ; quod mendofum effe, ipfe titu. 
jus oftendit. — —,, Verbum δεδοξοποιᾶν eft apud Porphyr, 
de Abfítinent. P 19. ed, Cantabr, feu Holften, ubi fignifi. . 
ficat equi vifum, ut Cicero ait, πειᾶν τὸ ῥάξαν ἑαυτῷ, fth 
cert id quod fibi videsetur, nulla certa rei fcientia nulloque 
confulto jadicio du&o,* ngisKi1vs. «« Jbid. ἀλογιστίαι, 
Recitat hinc verba nonnulla Suidas ad hoc ip(um vocah, 





Cip. XVL CAPV'T XVI. 
.vetage δε τ. Ὁ βασιλεὺς "Avlaleq&c. Vide Liv. XXII. 4o, 
Cap. XVII | CAPVT XVII 


Nerf, 3 et 3. εν τ Νάβις ὁ τύραννος. Liv. XXXII 38 - 40, 
Ferf. 2. ἐξέπεμψε τὴν quvdixa. — Adptgam, de qua conf. 


lib, XIII. € 7ε ' 
ADNO. 


MEL 333 
4 3-02$-9-0-0:0-04090344-0-0 4-0 44 
« — ADNOTATIONES 
^ 5 
POLYBII HISTORIARVM: 
LIBRI XVII. | 
RELIQ VLA S 


D Codicum diffenfo, quorum alil ad /ibrum ΧΙ TT. re. Lib. xvrtt, 
ferunt bas Polybiafize hiftori reliquias, alii ad /ibrum 
XVIII. vide quse dica funt ad initium Reliquiarum Li. 
bri XVII. - | 
CAPVT I. 2j Cap. f, 

Verf. τ. Ὃ dà Τίτος οὐ ϑυνάμενος &c. "lotam hane. Vert 1. 

hiftoriam Polybianse partem δὴ verbum fere Livius expref- 
fit lib. XXXIII. 4 feqq. et ipfe etiam in eadem bac hifto- 
Kia cap. 10. diferte profltetor: Nos Polybium /echti f/umns, 
son incertum au£lorem quum omnium Romanarum. rerum, 
dum praecipus in Gracia geffarum. — — Ibid. edi deeft 
Reg. F. Tub. 

Verf. 3. μόλις αὐτῶν κρατοῦσι τῶν ὁ ἀρκῶν dy ταῖς “6. Vert. 4. 
βέαιςς. — Cafaubonus: ἐκ itinere faciendo ip/uffS$ corpus * 
feum vix f/uflineni. Si vel maxime concefferimus, σαρκῶν 
potuiffe pro σωμάτων poni; tamen invidiofe, atque etiam 
injuriofe, in Graecos hot diCtum fuerit, qnod non videtius 
eur voluerit Polybius: tur vero quod mox fuübjicit, τὸν 
πὸ τούτων πότον, Sbunde oftendit, aliud vocabulum 
pro σαρχῶν fcriptum oportuiffe, Igitut aut daxdy; id eft 
élyptorum, itripfiffe eum utique fuerit ftatwendum; sut 
quoniam illud non nifl poétis fere in ufd eft, σκευῶν, id 
ed, arimerum? quib e Seybeldi oenjeRtura, dá germenieá 

. : Poly^ 







334 ADNOTATIONEÀR. 


Polybii verfione; , Hefychins: ;exsof ὕπλισις: ode 
modo Pollux; atque fic plus femel Thucydides ufarpenii 
quos laudavit Henr. Stephanus i inhoc vocab. . T 

Vela. 2γ.Ἀ. ϑυρεοῦς.. ϑυρδιοὺς. Aug. Reg. FB. F 
toic dà χερσὶν αὐτοὺς τοὺς γαίσους Φέροντες. vene ante 
σους deeit Reg. F. G.. Vefont. γαίσους, id. eft, hoffes ; fi 

. ραν, correxit Cafaub. conf, Vl; 59,3. - μέσους ees. eun] - 
msstis. γείσους ora ed. I. γωισοὺς Vránuüs, o λα νὰν}: 
tens Cafaubonus, graecum ὑσσοὺς in inimo: habuit,-qué | : 
etiam in.ora Balil. notavit. αντοὺς τοὺς ψαίσους eft [9482 
haflas , mon ipfa pilà, ut Cafaub. vertit. Nec epus eli 
Ut αὐτοὺς pro αὐτοὺς legamüs.cum Reifkio, quod ille ad 

- $6spsiv referens, ipfis manibus interpretatus εἰ; id.efi, 
immediate, ut vulgo loquuntur, nullo intercedente admi. 
niculo, at in fcutis, quae ab humeris dependebant: e laris: 
fed pila ipfis nudis máuibus, ait, geftabantar; ^. ^» 

Neg. — Perfa./q. τοῦ χάρακος. — — Malim τῶν Son jii 

- τ ]oco fingularis pluralem, quia fequitur τὴν. die opa» «ih 
των, Ni tnalis τούτων pro neutro accipere, .eb a vaüys 
repetere, idque referre ad rem, de qua fermo e(t, univdi 
fam: difcrimen in hac re magnum yu RÉISKIVÉ 
lbid. μεγάλην. — Mendofe μεγάλης ed ; f. Reg: F.G 
Vefont. 3o * 

Verf. 6. Verf. 6. βέλτιστον. ἄριστον habet Suidas, locum hune 
| citans in Πρέμνον, et inXaXpaf. -- bid. peyírzix, as 

) γάλάς, idem Suidas utrobique: - 

Netz. — Verf. 7. ὁ δὲ πλείστας, fcil. κεραίας ἔχων χάραξ. la 
ὁ dà confentiurit cum ed. i.. libri fcripti omnes; nec opas 
erat; ut inde difcederetur. ὅτα δὲ monente Vrínó 
fcripfit Cafaub. ex Livii praefcripto, qui fic babet; em, 
quum plurimum, quatuor ramorum. πλείστας vero re&e 
iidem viri correxerunt, cum mendofe σλᾶστος effet in 
ed. 1; & tnsstis; — Ibid. καὶ ταύτας (fcil. κεραύας ) ἄχει» 
χες λαμβάνονται (nempe χάρακα) οὐκ ἐναλλάξ. “::- » Vb 
dentur puncta, lacunsé figna, delenda effe: nath ficonti 
iuantor legende verba, bonus fenfus exifüt, sinl dei 


ΔῈ POLYB. XVII. ζω) 985 


idiestur, Livius partem hanc praeteriit, forfitan quiajàm  - 


jus setate Polybii-codices I» 1. maculse neicio quid cón« 
raxiffent, aut quod eum. negatio [oux] offenderet ante 
ναλλαξ, quz certo certius delenda." -REiskivsS. ἐπὶ 
lere utique vir doctus judicaverat, nihil hoc loco deeflej 
ed veremut, ne id minus recte, quod tollendam necefiarie 
regationem pntavit, quae neceilitas fune haüd adpareti 
mmo quod fequitur, fic:faciliores geftatu fuifle vallog 
lomanorum, confirmare videtur .vulgataim lectioner , ini 
j'uam copfentiunt libri omnes. ἔχοντες reCte edidit Ca- 
κοΐ monegts. Vrüno, et fic. babet Aug. Mendofe ἔχον. 
«s :ed. 1. NIB. F.G. Vefont. 

Verf. 8. συνϑεὶς ἐπ᾿ ἀλλήλους. ---,, Malim ἐκαλλή- 
οὺυς «Ono. verbo: non temen multum interef.^ REI: 
K1v8.:«- .Nobis videtur adquiefcendum in vulgata. 

trf. τον τὸ μὸν κρατοῦν, id quod tenet, quod com- 
inet cetera. Probum hoc videtur, in quod conufentiunt 
ibráà .Sollicitavit autem .Reifkius, κρατούμενον fufpi- 
ans, qued etiam Scaligerum video maluiífe, id eft, eg 
ars vali, que a terrakontinetur. --- 1624. ἕν ὑπάρχημ 
lulgo.uno verbo évvrofycy dancícripti et editi. In dug 
ivilimus, - monente Reifkio. - 
ἤει vi. ὑπαλλάξεις ingenio debetur Cafauboni. 
καλλάξοεις ed.1. cum msstis. 

Verf. 12. ποίας “εἰσὶν ἐκφύσεως τῶν dy τῇ yg βατωργ. 
μένων, quemnam ad flipitem ex vis, qui in terram ἀγα 
uni, pertineani. —- — ,,5xQuaiy appellat Polybius ἢ. 1. et 
anulo poft /uderm ipfam, raro modo; furcam autem inde 
fognatum, xspoudy, "^  REISKIVS. —  Vtique ambigui- 
as nonnulla ineít fermoni. Supra (verf. 6et10.) ἐκφύ- 
εἰς erant rami ex flirpe enatis; nunc pro ipfis ffirpibus 
fürpat.vel flipitibus , aut faltem pro majoribus ramis, qui 
ipitum vice funguntur, e quibus /iwwi vel twisores rami 
pati funt, 

Verf, 13. ὀπιλαβέσϑαι bene Cafaub. cum Vrfino.. Per: 
eram m niece. ed, 1, Ang: οἰ Suidas. ig Ilapgparra. 


ét 


Verf, 13, 


NVetf. t4. 


Verf. 15. 


336 . ADNOTATIONES. 


ἐτιβάλλεσϑαι Reg. F.Q. Ve: Ταῦ. Sed verfa feq, δὲ i 
λαβόμενον. et verf. 19. in ἐπελαβέσϑαι confentinat omoes 
Jbid. ἀτωξυμμένων τῶν κεραιῶν. —  ,Forte ersafvainb 
vel ἀτεξυσμένων, ab co δι ξύω, dedolatis, degiabrátis" 
RkiSKIVS. — ἐποξυμένων mendofe dant mssticttm ed. t: 
εἐποξυμμένων correxit Cafaubonus, confentierite Livio. 
Verf. V4. πάσας τὰς τροσβόλάςφ. πτροσβυλὴ adgrbffo, € 
per metonymiam, /ocus vel pars rei, uud rem agre 
poffenus. | itaque stgecBoAa] hic funt ἰδέα, unde appretndi 
et evelli flipites poffint, ut interpretatus eft Rei(kius. 
Verf. Ag. τὸ τὴν μίαν ἐξισμοέμενον τολλὲ 
ἀναγκαάζεσϑαι πειϑομένας ἅμα βαστάςϊ Nen (ἐπ 
ütique emendatus locus. Ρτίπιο intommodum ek τὰ 
initio hujus phrafeos; aut enim διοἱ rJ oportebat, sd 
τῷ, ut ἃ Scaligero correctum video; autplane ἐδεδὲ pob 
erat, quia lllud'&i, τὸ, quod eft ante τρῶτον μὲν paritet 
feferri ad hic verba poteft, qus fequantur poi daóripte 
δὲ, atque ad ea, quas ftabt poft eplitoy μέν. Deinde à 
ἐπκιστώμενόν requiritur artichlus &óf, itaque aut τὸν μέ 
&ut 70» τὴν RÍay fcribendum. Tertio, τολλοῦᾷδ, quod 
habet ed; τ, confentientibus msstis, non debuerat miataárij 
nam ea quidem exigua difficultas eft, quod qui unum ἐδ 
tbulum trahit, Ümul cogitur plures ramulos Joco movere? 
in eo fita eít difficultas, quod, qui tinum attrahit ránti- 
lum, fi quid proficere cupit, cogitor plures fimul vallos 
movere et evellere, quia alii aliis ope ramulorum impli 
cati funt, Reftitüe ergo πολλοὺς, nempe χάρανδε,; quud 
etiam ex oppofitione patet, cum mo£ dicit δύο δὲ sa) sod 
ἐπιλαβέσϑαι ταὐτοῦ χάράκος:ς Eodem etiem refertur εὖ 
εἰλλήλους, in mafculino genere, quod intaftum Cafaubé. 
hus reliquit, cum, fi verum effet 4oAAsc et fet Soaévab 
etiam εἷς ἀλλήλας requireretur, quemadmbdum Sesliget 
fcripfit. Itaque fimul x s:Jopuévovc fuerit corrigete 
dum; ut tota ῥβῆσις fic fonet: δεύξερον dà, τὸν tj» mius 
(vel τῷ τὸν μίαν) ὀκιστώμενον xspoiáy πολλοὺς avmyRAQD: 
«9e παϑομένυνε kun. Buarrüqur, Βεπὰ ἐαϑυμένυυδ 
"etdim. 








N 


AD POLYNP. ΧΥΤΙΙ. 1. 2. 427 


dentes, Veluti οδίοφεομπίες. Verbo βαστάζειν peculiarem. Verf. 15, 
iamdam vim tribuit nE18K1vs, & fignificare ait, rem, 
uz iufica alicubi aut impa'a efl, (veluti clavum parieti 
npactum, laterem in muro inclufüm, arbufculam folo in« 
xam) a[fidua vellicatione, laxatis continuo motu retinacu- 
», labefaB&are ,, αἱ vins ast revellentem aut impellentens—. 
indem Jequatur,; Provocatque ad T, 48, 2. ubi verba illa, 
abus vim vehementis venti defcribit Polybius, cra 
γὺς προκειμιένους πύργους τῇ Día βαστάζειν, perperam a 
afaubono converfa'effe:contendit, wf firu&as ante opera 
irres vi abriperet; — — ,Noh dicit hoc Polybius, (ait) 
illud: vim fantam veuti fuiffe, wt turrium mobilium 
wma faffigia,. tauquam culmina arborum mutantia, huc 
Inc ageret... Bxeraqe ef librare, vibrare, motu ofcilla« 
rio, velut in-cunis pueros, jaQare.* Haec Reifkius, 
ui fi pro ad(iruepdo. ifto fignifloatu hujus verbi alia five 
gumerfta five exemplis protuliffet,.praeter ifta duo Po-- 
bii loca, & hunc Ariftophanis iti Thefmophor. vf. 444. . 
tvra δ᾽ ἐβάστασε Qpsyl ,. omnia ponderavit mente; audi- ^ 
idus fortaífe fuerat, Nuiic fatis inter omnes conftare vi» 
"tur, βαστάζειν proprie nil aliud nifi latinum tollere figni. 
care; idque duobus modis, five /ubiime tollere, ut XV. 
54 3. five fublatam vem ferre, portare, loco movere, au» 
vrt& Α priori notione derivatur illa ponderandi, füblime 
lendo rem ponáus ejus explorare; & deinde mente pon. 
"mare, perpendere , qua et Polybius ufus eft VIIT, 18,4. 
Àterius notionis plena fant exempla, non folum ubi por: 
ΙΓ fignificat, fed etiam de medio tollere, auferre, abri. 
mé, Vide Polyb. XXXII. 25,4. & (quem Erpeftus in 
ex, Polyb. citavit) Iofeph. Ant. Iud. L 19, 10. X. 4, 4. At: 
je eodem fane modo]. 48, 2. abripere, ὅς hoc loco, in 
10 nunc verfamur, folere, evellere (vallos) fignificare 
xmmodiílime poterit, | 

F'erf. 16. κατακρατήσαφ. Sic fcriptilibri omnes. Ope- Verf. 16, 
rum error, χαταχραδήσαφ, qui in editionem primam .ir- 
pfit, notatus licet ab Vrfino, tamen in ceterás omnei 
Polybii Hiflor. T.V. Y | pro. 


] 


Verf. 17. 


Cap. II. 
Verf. 1. 


Verf. 8. 


Verf. 3. 
Verf. 4. 


' Jat. 'cum Cafaubono expreffimus, /uis edixit, ut matar 


Verf. $.— 
legeretur ὑπερβάλλειν vig ὑπὲρ τὰς Φερὰς ἀκρολοφίαες, ad 


conftanter offo fladia Polybius numeret. Sic mox verf. 
pro XXX fladiis idem Livius quatuor fere millia pa[faum 


᾿ διερευνησομένους confentiunt, 








338 . ADNOTATIONES 


propagatus eft. — Ibid. ἀνεπιγνώστας. — Forte dis. 
πίγνωστον. Quanquam non nefcimus, Polybium haud 
raro adverbiis pro adjeCtivis uti.^ mEisKivs. — Nos 
vulgatum nullo 'modo defendere aufimus. | 
Perf. 1]. μεγάλης οὔσης διαφορᾶς. — Sicut h. 1. ab 
omnibus codicibus, fic cap. 13, 5. a plerifque aberat νεῖν 
bum οὔσης. Scaliger h. l. ὑπαρχούσης fuppleverat. Reifkius 
plura nonnulla intercidiffe fufpicatus erat, in hanc fenten- 
tiam: διὸ καὶ μεγάλης οὔσης κατὰ τὸν ἀμφοτέρων χάρακα 
τῆς διαφορᾶς. 


CAPV T II. 


Verf. Y. περὶ πεντήκοντα στάδια. — Livius, fex fere eil. 
fia. Vnde errorem in numeris effe fufpicatus erat Reif kius, 
nempe /ex fladia numerans pro mille pa(fibus, cum tamen 


pofuit. | 
Verf. 2. κατοττεύσοντας cum Scalig. correxit Cafaub. 
κατοπτεύοντας ed.1. cum msstis, qui tamen mox in fut. 


 F'etf.3. περὶ τὰς Θήβας. Thebas Phihias intellige. 
Verf. 4. Re&ius comma ponetur poff καταστρατοπαδεῦ» 
σας, G& ἐν ὥρᾳ ad fequentia trahetur, dcleto utroque com- 
mate, poft ὥρᾳ & poft πᾶσι. Hanc fententiam jam in verf. 


omhtes corpora curarent, 
Perf. 5. ἐπιβάλλειν. Cum vulgo confentientibus libris 


h.l. fic commentatus eft anoNovivs: ,Lege τὰς azpe- 
λοφίας. Sic enim fingulis paginis, ὑπερβάλλειν "AXze, 
᾿Απέννινον, Καύκασον, 'Opexóv, ὀρεινὴν, py, Zdypés 
Ταῦρον, & alia. Sed & diferte Suidas: ὑπερβάλλειν, a 
τιατικῆ, quiet ex aliquo veterum ὑπερβάλλειν λόφους. Mu-- 
tarunt, quibus ὁμονοτελεύτων ambiguitas nimia videbatur." 
Jum REISKIVS: » Aut ἐπιβάλλειν, ait, eft legendum, 
D . t . . . aut 


ADNOT. AD POLYB. XVIII. I. 2. . 339 


ἐς ἀκρολοφίχφ. “4 -- .Nobis primum placuit, non enim 
ffe Philippus cenfendus eft, ut, qui agmen praecede- 
f[uperarent tumulos Pheris imminentes, fed ut eos 
parent : quod etiam diferte Livius fignificat 
.III. 6, Sic nofter mox cap.3, 9. συντάξας ἐπὶ τοὺς 
ς ἐπιβαλᾶν τῶν μεταξὺ κειμένων λόφον. ἘΠῚ autem 
» ἐπιβάλλειν τόπω, ἃς dri. ἐπὶ τόπον. vide XVI. 1C; 
coll. vf.6. Adde XVIII. 9, 4. 

"erf. 7. προειδόμενοι γάρ. Forfan dà, quam particu. 
aepe cum γὰρ per errorem commutant librarii. — 
ὑπὸ τὴν opQvav. Perperam vulgo ὀρφνὴν edd. & mssti; 
us vero corrupte ὀρφανὴν Reg.F. G. Vef. Poft hoc 
). autem vulgo incidunt orationem, ὅς. verba ἐκ πάνυ 
ἕως διαστήματος cum feqq. conjungunt, quae nobis cum 
io vifa funt ad praecedentia pertinere; quare comma de. 
us poft op vgv,& poft διαστήματος rejecimus. Eft autem 
jv ὀρῷνην, ut idem Reifkius monuit, adhuc obtinente 
"na quadam caligine, vel fimpliciter, is caligine, per 
ne; dicitaurque eodem modo ut ὑπὸ τὴν ἑωϑινὴν 
j. & c. 3, 7. faepiusque alis, aut ficut ὑπὸ τὸ ψύχοφ 
II. & id genus alia, de quibus diximus ad II. 19, 1c. 
minus opus fuit, ut nunc illud ὑπὸ τὴν opQvyv folici- 
Reifkius, et ὑπὸ τῆς 0pQ»zc maluerit, quo nimirum 
erroris figuificaretur, cur non procul fefe, fed ex 
Ὁ admoduin intervallo, confpexerint. 


cm—— 
Verf, 6. 


Verf. y. 


id. ἐκ πάνυ βραχέος διαστήματος. βραχέως re- . 


. βραχέος operarum error eft, qui ex editione Et- 

a in noftram irrepfit. 

"rf.8. — ,,Videturhaec ferme fententia deeífe: oj dà 

ἀμφότεροι ἡγεμόνες) ταύτῃ μὲν Tj ἡμέρᾳ μένον. ἕκρι- 

τὸ τῶν ὑποκοιμ“  REiSKivS, — Livius: £9 illo qui- 

ie, nullo inito certamine , in caffra revocati funt. 

erf. 9. ἐμπειρίχν. — Temere ἐμπειρείαν ed. f. 

"rf.10. ἐπὶ τάδε τῶν Φερῶν. Expeditior fane haec 

r emendatio, quam quae eft ab Vrfino & Reifkio 
Ya pro- 


Verf. 8. 


Verf. 9. 
Verf. 10. 


340 | — - | A&XDNOTATIONES 


propofita, ut, deleto vulgato rx, ἐπὶ τῶν Φερῶν legi 
quod gEkisKIvs coram Pheris, in oculis oppidi, inte 
tatus eft: — aut aliis legendum, ait, ἐπὶ τοῖς τῶι 
ρῶν, fcil. μέρεσι, τοῖς Φέρουσιν ὡς πρὸς Λάρισσαν. “-- 

Cap. Ul. - CAPV T Il. 

^ γαῖ 1. Voy. I. περὶ τὰς Φερὰς τόποις. — PerfpeCte fic Cafs 
bonus. Corrupte ed. 1. cum msstis περὶ rx σαφέστερ. 
zo. Hinc Vrfinus περὶ τὰ σφέτερα, minus felicire 
γε. 23. — Ferf.2. Exérovoxy. Vide notata ad X. 42, 3. — 
' δὐτρεπὴς Cafaub. cum Vrfin. & Aug. εὐπρεπὴς ed. t. 
cett. mss. — erf. 3. Σκοτουσαίχ. Sic codd. omnes 

ed.1. Et rurfus Σκοτουσαίας verf. 6. 
γε. 5. Zerj.5. Ταύτην μὲν οὖν. Paffim voculam οὖν ᾿ 
| termiffam perperam a librariis vidimus, ignorantibus 
iniri fcripturae compendii, qua efferri in vetuftioribus 
nullis codicibus illa folet. —  Jbid. 'Epsrpíay τῆς 4 
φιδος. Livius: ad Eretriam Phthiotici agri.  Vrfinu 
Φεραίας aut Φαρσαλίας fufpicatus erat; quem fequen 
faubonus, Eretriam Pheraa fcripferat in latina verfion 
Ibid. Ὀγχηστὸν cum Vríino corr. Cafaub. Ὀγχιστὸν. 

cum msstis. 

Vef 6. ζν, 6. τὸ Μελάμβιον.  Sufpicati eramus MaAd 
id e(t, Μελάμποδος ἱερὸν, quale Paufanias comet 
Aegofthenis fuiffe in Megaride. lib.I. c. 44. p. 107. 
fic oportuiffet puto Μελαμπόδων. Etin vulgatum co 
tiunt libri: nec aliter apud Livium edunt, quamqua 
vetus ed. Rom. Melandium habebat. Hefychius: M, 
βιος" σκοτεινὸς τὸν βίον, ἢ μελανός. 

γε. 7. Ζπγ,.7. ἐξαισίων. Sic corrigere Vrfinus jufferat. 
me. conf.ll. 31, 10. XI. 24, 9. — Ibid. τὸν ἀέρα ἃ 
γεφῶν &c. — »αρ nonu eft omnis air, fed /wboby 
modo, caliginofus, turbidus; cum quafi fumus per 
fufus obverfari oculis & lucis nitorem inquinare & off 

. videtur. Hinc a poétis dii dicuntur ἀέρα $a, inde 
airea, h. e. tenui nebula naturam eorum velante: &, 
eripiunt difcrimini, eum api ἀμφιεννύουσιν, aire amic: 

1 


΄ 


AD POLYS. XVIII. 35. 4. .94t 


[| 
tkrsKTvs. — 74. jo oy cum Scaligero correxit Ste- 
hanus. Mendofe ψόφον ed.1. cum msstis. n 
Ferf.8. κατανύσαι. Sic Aug. Reg.G. Vef..— κατανῦσαι Vert. 8. 
ditum erat cuin circumflexo, confentiente Reg. F. Sed 
revis, apud Homerum certe, eft penultima f yllabasrerbi 
νύσαι. — — lbid.xspijsi. — Forte v poji. Livius: 
thil deterritus, figna ferri ju[ft."  kEiskivs. — Sic 
tique corrigendum putemus. στρατείας ed. 1. cum msstis, 
bid. στρατιᾶς Cafaub. & feqq. 
Ferf.9. ἐπὶ τοὺς ἄκρους ἐπιβαλέϊν. conf, ad c. 2, 4. . Verf. 9. 


CAPVT IV. Cap:if. 
Perf. 3. διεπέμψαντο dé. δὲ caret ed, 1. invitis msstis. Verf. 3. 
7 εν. ς. τῶν παρ᾽ αὐτοῦ χιλιάρχων. Preeeuntem in Verf. 5. 
ac emendatione Scaligerum habuit Cafaub. : In παρ᾽ aJ. 
εὡς coufentiunt codd. omnes cum ed, 1. παρ᾽ αὐτῶν aut 
xg αὐτῷ corrigere Vrfinus jufferat. tc 
Verf. 1. διπλασίως. 'Temere διπλασίηυς ed. 1. Eadem- vef 7. 
1e mox vf. fq. mendofe ἡμήνοντο cum Reg. F. G. pro zi. 
ΤΟ. 
Verf. 8. καταβαρούμενοι τοῖς ὅλοις», ita pref , ita la. Verf. 8. 
rantes, ut de [umma reryumpericlitarentur ; penitus, quam 
axime,, gravi[Jime laborantes, δὶς folet illam dictioneuy 
γῖς ὅλοις (fcil. πράγμασι!) ufarpare Polybius: vide I. 33, 1. 
L 48, 4. XVIII. 19, 6. XX. 10, 7. Itaque etiam mox 
ip. 5, 1. ὁλοσχερῆ κίνδυναν dicit, eidem fententi&, Aoc 
ne de armorum pondere fermo effe non poteft, non ma: 
is quam verf. 5. ubi οἱ 'Poucio. κατεβαροῦντο ait. Eft 
jtem καταβαρύνεοϑαι idem quod dux pyaréida, vel πιέζει 
aj, — — Ibid. πρὸς τοὺς ἄκρους, fcil. τόπους vel βουνοὺς, ᾿ 
. cap. 3» 9. Sed & rurfus abfolute τοὺς ἄκρους dicit c. 7, 3. 
uare fuum Polybio reftituendum eft 111. $4, 1. περὶ τοὺς 
rgove , quod ibi mutari non debuit, 


Y3 | CAPVT 





€ap. V. 
"Verf. 1. 


, 


343 ADNOTATIONES . 


CAPV'T V. 

PerJ. 1. Verba διὰ τὰς προειρημένας cáríxg, quae in 
tina verfione ad fequehtia traxit Cafaubonus, ad prae 
dentia erant referenda, quemadmodum in graecis feeip 
cum Ernefto, admoniti a Gronovio. Eadem ratione 
verfione (ic fcriptum oportebat: Philippus, qui pradil 
ob caufas (nempe propter cra/fum 85 nubilum acrem €8 i 
bres , ut ait Gronovius; propter offufats caliginem, fcri 
Livius;) minime futurum cogitaverat, ut δι. — ἢ 


, ἀφεμιοὺς reCte Cafaub. cum Scalig. ἀφηκοὶφ ed. 1. c 


Verf, 2, 


msstis. 
Verf. 2. τῆς ὁμίχλης 303; διαφαινούσης. — — ,, Sube 
τὴν ἡμέραν, tran[mittente nebula diem , atque fincnte εἰ 


. micare per caliginem, *  REiSKIvS, — Sed & ipíaa 


dicitur djaoiveiy cap. 2, 5. — — Ibid. vov Γυρτώνιον re 
cavit Gronovius, quum contra librorum fidem in l'ogro 
mutatum fuiffet a Cafaub. Stephanus: Γύρτων" πόλις! 


- Θεσσαλίας ναὶ Πεῤῥαιβίας. ὁ πολίτης Γυρτώνιος. Tuprós 


Verf. $. 


Verf, 6. 


per o breve fcribunt Reg. G. & Vef. minus re&te. 
Verf. 5. Αἰτωλοὶ γὰρ &c. Confer IV. 8, 10. — 4l 


. πεζικοῖς.  Nihili eft πεδικοῖς, quod habent mssti cum i 


preffis. Nec placet πεδινοῖς, quod conjecerat Gron 
Oppofitum ἱππικοῖς docet, πεῴκοῖς fuiffe corrigendum, 
monuit Reifkius, intelligendo ἀγῶσι. -- lbid. ἐλ. 
“οἷς Íüa auctoritate fcripfit Cafaub. Sic vero ex co 
noftris dat unus Reg.F. Perpetuo in hoc vocab. varii 
libri. Vtrumque vero recte dici videtur, ἐλλιπὴς, & ἐλ) 
7c. Vide tamen Suidam, quam citavimus ad VI. 49, 
Jbid. διαφέρουσι πρὸς τὸ βέλτιον. — — 4, Nam poffunt ali 
etiam: διαφέρειν πρὸς τὸ x;éipoy. vid. p. 3062.[XVIIT. ri, 
Praftat homo homini, alius alii, in bonam aut in mal 
partem, virtutibus & vitiis. REISKIVS. 

Verf.6. συνηλαϑησαν. Cafaubono hoc debet 
Poterat vero & altera forma συνηλάσϑηδαν, infe 
litera c, fcrri, qua & alids utuntur noftri libri. Vide ἃ 
tata ad VL 22,4 . . 


N 


AD POLY B. &yIIH, 5. 6. 343. 


Perf. 9. εὐδοκούμενον. εὐδοκάρεενον ed. 1, Reg.F.G. Vef. vest. 9. 


Tub. notando errore ob vocalium « & οὐ permutationem. 
Ibid. Verba καλοῦνται μὸν & feqq. usque περικεκλασμένοι 
defunt Reg. F.G. Vef. Tub. — bid. Κυνὸς κεφαλαί. Ste- 
phanus: Κυνὸς Κεφαλαὶ, λόφος τῆς Θεσσαλίας. Πολύβιος 
ἐννεακαιδεκάτῳ, Vix alium, atque hunc Polybii locum, 
in quo verfamur, reípicere grammaticus, qui id fcripfit, 
potuit. Itaque error utique in numero ineffe videtur. 
Confer Adnot. ad init. libri XVII. — bid. ἀνατείνοντες 
Cafaub. cum Vríin. & Aug. ἀνατείναντες ed. 1. Reg. F. G. 
Vef. Tub. minus re&e. | | 
P'erf. 10. προορώμενος ὁ Φίλιππος τὴν δυσχρηστίχν τῶν 
τόπων. Cafaubonus: Philippws difficultates locorum pro- 
ffpiciens : re&ius fuerat, cavens, reformidans; id enim fo. 
nat vgoopacjoaj. Vide c. 26, 2. V. 105, 8. et Adnot. ad VIT 
17,5. — 70ϊά, τῶν &y/sMkovrwy. τῶν a'y/eMóyruy ed. 1. 
Reg.F.G. Vefont. ' 


CAPV T VI 


Verf. τ. ἐφήδρευε τοῖς προκινδυνεύουσι, prafidio fuit eis 
qui pugnam jam ante cape[Biverant , vel breviter anteceffo- 


Verf. 16. 


Ca . 
Vef. H 


sibus. Mire vero Cafaubonus: anteceffores in flationibus Ὁ 


collocabat. Nempe (ut ex ora Baf. intelligo) in mente ha. 
buerat τοὺς προκινδυνεύοντας, quod tamen non erat hu- 
jus loci. 

Verf. 3. προκατέχοντας dy Μακεδονίᾳ τὰς εἰς τὴν "Eop- 


δαίαν ὑπερβολάς. VideLiv. ΧΧΧΙ. 29, Nefcimus vero, cur. 
Reiskium offenderit illud ἐν Μακεδονίᾳ, qui — ,,ferrem, ait, 


Íi fic dixiíTet, τροκατέχοντας τὰς ἐκ Maxsdovíag εἰς "Eopdaiay 
UzspBoAxc.*— At id quidem nullo modo neceffarium erat, 


quoniam Eordaa regio erat Macedoniz, atque pars Macedo- | 


niae cenfebatur quemadmodum diferte Livius docet XLV. 
30. Taceo Plinium et Arrianum, citatos a Sigonio ad 
Liv. XXXI. 39. Ne(cimus veroan eodem Stephanus etiam 
Byz. pertineat, apud quem vulgo fic legatur, Eo. 

Y 4 aio 


Vetf. 3. 


344 ADNOTATIONES 


---Ξ--Ξ 
Verf, 3, θαῖαι, de χῶραι Μυγδανίας, idem Sygonius ad Liv. 1. c 


Verf. 4. 


Maxscovís; pro Μυγδονίας legendum haud improbabiliter 
cenfuit. Nec vero diíüimulandum, ἐκ Μακεδονίας τὰς εἷς 
᾿Εορδαίαν legi in Vefont. fed id ex alia menda ortum, 
4825 in paulo vetuftiores codices irrepferat; fcilicet dw 
Μακεδονίᾳ (fic) eft in Reg. F.G. et fic fuiffe videtur ig 
exemplo, unde derivata eft ed. t. quae et ipfa fic habet, 
Bed ἐν Μακεδονίᾳ. ut Cafaubonus edidit, habet Aug, puto 
et Med, et Vrb. Porro 'Eegda/av cum afpero fpiritu dant 
Aug, Reg. F.G. cum ed, 1. Lenem vero, quem praetulit 
Cafaubonus, (vt quidem ex verfione intelligitur, nam in 
graecis ad literas unciales non adpofuit fpiritus) habet 
Vetout, et fic Stephanus Byz. cum aliis fcriptoribus. 

Ibid. Σουλπικίου cum Vrfino fcripfit Caufaub. —Teneri 
vero Σολπικίου poterat, quemadmodum fcribitur idem 
nomen XIV. 24, 1, (vbi de eodem P. Swípicio Galba sgi- 
tur,) et fzpe alias; Sed id quidem perinde eft.  Jbid. 
βιασάμεναι Cafaub. cum Vrfin, et Aug. fixeónsyor ed. t. 
Reg. l,.G. Vet. Tub. 

Perf. 4. προκατέχοντας τὰς ἀπηλπισμένας ἐν Ἤπείρῳ 
δυσχωρίας, Vide Liv. XXXII. 12. δυσχωρίας re&te dedit 
Aug, Perperam δυφχωρείας edd. cum cett. codd, — Jbid. 
ῥίψαντας τὰ ὅπλα, τέως sl; Maxsdovíav ἃ νἀπομίσϑησαν. 
Sic perfpicue et re&iffime codices omnes: quibus invitis 
quum temere ῥίψαντες in ed. 1. expreffum (ἴδε, Cafau. 
bonus fua autoritate pronomen οὗ pra»ponens, fic edidit, 
quemadmodum ad hunc diem vulgo legunt, o? ῥὰψ αν» 
«sc τὰ ὅπλα τέως εἰς Μακεδονίαν ἀνδκομίσϑησαν, quafi hoc 
dixiffet Polybius, qui arma abjicientes v/que ἐκ Macedo- 
eiam redierunt ὁ quod et frigidum eft, connexionem ors 
tionis fi fpeCtes; et a graeci fermonis víu alienum, .quo. 
niam τόως certe non v/que ad wel v/que in fignificat. 
quare, ἢ cetera Cafauboniana teneantur, rurfus τάως vel 
in Kv; mutandum fuerit, quod jam Vrnus voluerat, velin 
ταχέως quad maluit Reifkius; qui praeterea pro οἵ éAjas- 
«sc, quod Cafaubonus pofuerat, (r« ῥήψαντες fcribendum: 

cobje- 


AD POLYB. xvnrtÓ. — $45 


conjecit, Sed preffo pede fi fcriptos libros fequamur, Ve 4 
nil opus eft his omnibus ambagibus, τέως idem valetac : 
τέως ἕως, vt apud Platonem, Demofthenem et alios, id. 
eft tamdiu donee, vel fimpliciter domec: fententiam, grae 
cis verbis, qualia ex msstis codicibus reftituta exhibui- 
mus, fübjeCctam , reCtiffime in latina verfione idem Cafau. 
bonus, a quo greca corrupta funt, expreffit: proje&his 
armis fugere tantifptr donec, in Macedoniam fefe vecepif 
fent, coigiflis. Particula τέως, quse hic occurrit, in me» 
moriam revocat alium Polybii locum, ubi eamdem, licet 
fcripti libri omnes cum editis in eam confenferint, nos, 
conjeCtura duCi, quoniam infolentiori notione ibi pofita 
videbatur, ejecimus, et cum τελέως commutavimus: 
quod veremurne praepropere temereque a nobis fa&umfit, 
& adfentimur docto Viro monenti, nihil fuiffe novan- 
dum. 11, 58, 8. τέως δ᾽ ἐκπεσόντος, tum quidem, adhuc 
quidem, hac vice quidem expul/us efl: nempe alio de. 
inde impetn capta urbs ab Achaeis eft, ut docet Il. $3. 
Eadem ratione folicitari a nobis (Reifkii auctoritatem. 
tunc fequentibus) non debuit ; eadem fparticula 11. 15, 
JO. ubi de fummis Zlpibus loquens Polybius, τὰ δ᾽ ἄκρα, 
ait, ἀοίκητα τέως ἐστί. id eft, ut Cafaubonus vertit, 
a wemine adhuc coluntur: poterat paulo commodius 
dicere, a semine adhuc quidem coluntur. Neque ita 
infolens, ut primo intuitu videri poterat, eít ifte ofus 
hojus particulae: nat et eis locis, ubi awiea vulgo ex. 
poni folet, verum fi quais, eamdem vim habere vide. 
bis, ad hoc w/que tempus, adhuc, adkuc quidem. — Sed 
IV. $6, ὃ. haud dubie ex τελέως corroptum eft id, quod 
jbi vulgo legebatur, ríwc: fed ibi quoque fcriptura ve- 
tuftiffimi codicis Vaticani, repetita in Florentino, verse 
fcripturse veftigium fatis clarum indicabat, 

Verf. 9. πρὸς τοὺρ αὐτούς. Sic reCe codices noftri verf. 5. 
omnes, Aug. Med. Reg. F. G.Vefont, Nefcimus an &|Vrb. 
Saltem eandem fententiam & Caíaub. in verfione ex« 
preffit, cum ii/dem; qui tamen in graecis editionem Ba, 

Y S fileenfem 


346  ADNOTATIONES 






pe αι 


Verf. 9. fileenfem fecutus eft, in qua temere neglectus eft.artice 


lus τούς. lbid. τί dà προορᾶσϑαι τῶν γεγονότων; Nefcimus 
quid h. 1. defiderari putavit Cafaub. quem non opes 
habuiffe, ut lacunas fignum, punéta nonnulla, poft hzc (' 
verba adjiceret, reCte monuit Reifkius, Ambagibus i2] 
verfione ufus eft idem Cafaub. Quid? an rermm pra. ἢ 
selare geflarum recordatio Agniores vos reddet? cum fais, 
fuiffet, quid vero cavetis, vel reformidelis, ex eisque antt. 
acciderunt ? conf. ad cap. 5, 10. 
Vef. 7. — Perf. T. ταῦτα εἰπών. Sic codd. noftri. ταῦτ᾽ eni» 
edd. lbid. καὶ τὰ ϑηρίκ. — Temere articulum τὸ neglexe- 
runt editores, quem agnofcunt fcripti libri omnes. 


Cap. VII. CAPVT VII. 

Ve. ..— Perf. 3. τοὺς ὑπερδεξίου. Vtique adjiciendum. videri 
poterat vocab. τόπους. Sane cap. 6, 4. in τόπους ὑπεβ- 
δεξίους confentiunt omnes. — Vide adnot. ad III. 110, 2. 
Eruut tamen, qui ellipfin effe ftatuant, a greci fermo. 
nis ufu non alienam; quam in partem magnam exem- 
plorum fylvarn protulit Lamb. Bos, & qui ad eum com. 
mentati fünt, in vocab. Τόπος. Sic Reifkius fubaudiri 
h. |. poffe nomen τόπους exiftimavit. Atque eadem ra- 
tione dictum τοὺς ὑπερδεξίους videri poterit, ac mox 
τοὺς ἄκρους, de quo diximus ad cap. 4,8.  Jbid. κατέλαβε 
cum Scalig. correxit Ca(aub. κατέβαλε ed. I. cum msstis. 

Ve. 4. — Kerf. 4. παρεμβάΐλοντος re&e Cafaub. cum Vrfino, 
παρεμβάλοντος ed. 1. Reg. F.G. Ν᾽ οἵ, ταρεμβαλόντος Aug. | 

Ver. z. — Perf. 7. κατὰ πορείαν Cafaub. cum Vríin, κατὰ «e- 

ρίαν ed.1. cum msstis. — Ibid. προσβαινόντων πρὸς τοὺς 

βουνούς. προσβαίνειν h.]. non tam accedere, quam ad/ces- 

dere debuifie verti, monuimus ad 1I. 67, 6. 

Verf. 8. Verf. 8. (ΝΑ. — οδιπλασιάζειν τὸ βάϑος, duplicare 
altitudinem, b. e. duplo tot ordines phalangis facere, 
quam vulgo efle folent. Livius in hoc loco vertendo 
[XXXIII. 8.1 non femel lapfüs eft. — Primum καταβα- 
λοῦσι τὰς Gapíccae vertit pofitis haflis. — Haflis pofitis, 

quarurh 


AD POLYB, XVII. 6. 7. 347 


quarum longitudo irspedimento erat, gladiis rem gerere 
Jubet. Alia omuia. Phalanx Macedonica rem numquari 


gladiis gerebat, fed femper haftis: deinde, ubi, aut quo. 


ponerent haftas? quis [ab iis acciperet ὃ &,'fi pofuerdánt 
nunc haftas, qui potuerunt in fine pugnae (p. 1060, 
38. [XVIIT. 9, 6.] aut Livii XXXIIF. 10.) repente eri- 
gere? xaraf4Rer τὰς σαρίσσας elt projicere ha/ías; non 
ponere (eu. abjicere, fed coram (8 in. dire&um . hoff obji. 
cere 89 protendere..— [Eundem errorem Cafaubonus in 





Verf, 8. fq. 


Praefatione ad Polyb. in Perotto notavit: confer fupra Ὁ 


ad II. 69, 7.] Deinde, fimul, ait, ne facile perrumperes- 
tur acies, dimidium de fronte demtum éntrorfum por. 
γεξ ἐς ordinibus duplicat, ut longa potius quam lata e[fet 
acies, Nihil demptum elt de fronte, fed additi funt 
ordines duplo tot, quot ante erant: ὅδε, ut firmior effet 
acies, neve nimis magnum locum impleret, nimis laxa 
ὧς diítra&a effet, imperatum efl, wt coirent uniu/cuiu/- 
que ordinis milites inter [e arius, fato colundi initio 
E? motu a finiffra ad dextram ; qux congreflio in 
anguítum appellatur πυκνοῦν ἐπὶ τὸ δεξιόν. Similis motus, 
fed in contrariam partem , appellatur πυκχνοῦν éx) τὸ 
λαιόν. Tandem illa, τοῖς δ᾽ εὐζώνοις xepzv, Livius plane 
omiflt* mEiSKIVS. —  Fortaffe, quid effet hoc, quod 
xspxy Polybius dicit, . haud fatis perceptum Romanus 
fcriptor habebat, & eb eam cauífam phrafin illam tranf- 
filiit. ἘΠῚ autem rarum quidem utique hoc verbum jn 
ta&icis, & vix uftuam alibi le&um, 8 Lexicographis vero 
prorfus praetermiffüum.: Cafaubonus ex cÓnje&ura inter- 
pretatus eft: expeditis (data tefftra eff.) ut fupra Ro. 
pias aciti cornua ordines porrigast, In eamdem fen. 
tentiam Erneftus in Lexic. Polyb. xepgav, extendere aciem 
fuper cornu koflicum. | Acid eft ὑπερπερᾷν XI. 23, 4. vel 
περικερὰν XI. 1, 4. V. 84, 8. non nude xsgav: nec vide. 
tur ea notio hujus effe loci. Rectius, fi quid video, 
GVISCHARDTVS xepzv intellexit dy χέρασι στῆναι, in cor- 


nibus flare, cornua firmare, — ,, Philippe marcha à l'ennemi. 


gvec 


Verf. τὸ. 


348 . 'ADNOTATIONES 


avec. ce qui fe trouva de /a phalange em bataille. 11 ea 
fit. un. /eul corps, au quel il. donna. trente deux. hommes 
de hauteur. — I| le flanqua de ce qu'il avoit eucore dt 
éroupes lgeres, £9. ii s'avanga fürement [es vaugs fer. 
γές €9 les piques bai/fées ἄς. — Memoires Militaires 
Tom. I. cap. 13. p.245. fq. 
Verf. το. καὶ Τίτος. καὶ temere e Cafaub, & feqq, omiffum, 
reftituimus ex ed. 1. & msstis, Jbid. σημομῶν. De errore 
librariorum noftrorum in hoc vocab. fzpe diximns. 


Csp. VII | CAPVT VIII 


Verf. 1. 


Verf. 2. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf.1. ἐκτὸς τῆς. Perperam éx τῆς Reg. F. Tub. 
Livius: quique tum maxime im praelium veniebant : 
ubi Reifkius ex Polybio corrigendum fufpicatus eft, 
won veniebant ; parum feliciter, ut nobis videtur, Eos dicit 
Livius, qui nondum ad locum pugnz venerant, fed in eo 
adhuc erant, ut.accederent. 70,4. ταραστατικὸν ἀγωνίας. — 
οἷά εἴς οἷόν τε παραστῆσαι ἀγωνίαν, quod poterat alicuj formi. 
dinem €$ [olicitudinem de eventu coepti injicere. ng1SK1vg. 

Verf. 3. λαμπρῶς Xx3&x7/s. Corcexit: Cafaub. cum 
Vr. ἀπήλατ]ε ed. 1. cum msstis, Et. ἀπήλακται Vef. 
jnter lineas. 

Verf. 3. αὐτῷ bene habet, nec folicitari debuit: re. 
ferendum eít autem ad verbum ἥν, dy ἀποστάσει τῶν se- 
λεμίων ἣν: quae conítru&io ut clarius eluceat, interfere 
comma poft κινδενευόντων. 

V'erf. 5. τῆς τῶν πολεμίαν, — Sic codices ad unum 
omnes cum δ. 1. Quod cum indicio effet, intercidiífe 
nomen fubftantivum ad articulum τῆς pertinens, ipfum 
articulum delere Cafaubonus, Vrfíino obífequens, maluit, 
quam lacunam flatuere, — Sed ne fola quidam hzc la- 
cuna eft, et aliud praeterea vocabulum intercidiffe per- 
fpe&e nxiskivs monuit: Poft διωγωνιζομένοις excidit 
ἄπρακτα. es ipfa mon(trat, & Livius confirmat, fic 
reddens, luculenter id quidem, quamquam cetera, multo 
quam Polybius, ob(curius : "με acies ,, qua propior 

dextrum 


AD POLYB. XVIII, 7. 8. O. — 4349 


dextrum cormu erat, flabat fpeRfaculo velut. mikil ad /e 
pertintntis pugua intenta. — Proxime (fuperlora, /imiffro 
tum cum maxime - - trepidabatur , non iütelligo.** — In 
his , quae fe non intelligere ait Reifkius, nihil nos quidem 
difficultatis videmus : & confentiunt illa cum his Polybii 
(verf. 4.) ἐκπιζωμένους τοὺς ἐπὶ τῶν εὐωνύμων. Nempe hoc 
de /inifiro corti Titi agitur, quod oppofitum .erat 
dextro Philippi. In grzcis h.l. de quo agimus, fic for- 
taffe fcripferat Polybius: καὶ συνϑεασάμενος τῆς τῶν soe 
μίων δυνάμεως ἄπρακτὰ μὲν τὰ συνεχῆ τοῖς διαγω» 
yic. ἄς. 

Ibid. ἐκ τῶν ἄκρων. ἐκ τῶν ἄκραν ed. r, & Med. impe 
rite vocales ὦ & a (ut paffim aliis) confundentes. — bid. 
τὰ δ᾽ Eti. Veriffima haud dubie eft Reifkii hiec emendatio? 
alios adhuc in tumulorum fuminitate flare, Nil frequen. 
tius, ifta vocularum Zr; & £v) confofione, Livius: pha- 
lanx, quzvenerat, -- vixdum ἐπ jugum evaferat. 

' Perf. 6. συστῇσαι.--- υδυστῆναι, conflart.,, REIS- 
XIVS. — Nobis vifum erat, aCtivum verbum συστῆσαι, 


.--..-.---- 
Verf, ς. 


νει 6. 


fimul cum fequenti verbo λαβῶν, referri poffe ad τὸ τῆς - 


QaAxyfog σχῆμα. Id fi parum commode fieri poffe videa- 
tur, utique συστῆναι malimus. 

Verf. 1. χέρας ἔτι. Poft χέϊρας punétum pofüerat ed. t. 
δι ἔτι cum feqq. conjunxerat, ἔτι dj αὐτῶν δέ. Interpun- 
GCionem, monente Vrfino, correxit Cafaub. & fic habent 
libri noftri Aug. Reg. F. 6. 


CAPVT IX. 
Vtrf. a. εἷς δό, Temere & imperite ei; dà ed. 1. — 


Jbíd. σημαίας ἔχων οὐ πλείους éixosi.  Manipulus eis tem-- 


poribus conftabat 130 militibus: fuit igitur univerfus nu» 
merus militum 2600. 
Verf. 7. βραχὺ γενόμενος ἐκ τοῦ κινδύνου. — — ,,Id eft, 
dv) βραχύ τι μέρος τοῦ χρόνου χωριοϑεὶς vel ἀναχωρήσας ἐτὶ 
τόπον ἐλεύϑερον ἐκ τοῦ ἀγῶνος." REISKIVES. ““ Fortaíle 
ἐπτὸς τοῦ χινθύνου fcripferat Polybius. 
Fer/. 


Verf. 2 


Cap. 1X, 
Verf. 3. 


Verf. 7. 


d ————. 
Verf. 8. 


Verf. 9. 


Verf. 10. 


Cap. X." 
Verf. 1 (84. 


Verf. . $e 


Verf. 6. 


3. ᾽ ῦϑὃὅ|ιπ.  ADNOTATIONEXS 


Verf. 8. -πρὸς Quyjv , ὅσνυς ἐδύνατο πλείστους, 
Poterat etiam brevius cum Reifkio οἷς τλέστους fcribi. 

Perf9. τὰς μὲν ἀρχάς. — .Ad vulgatum ταῖς 
μὲν fequente lacunze figno, haec notavit REISKIVS: ,Ps 
rum etiam hic videtur deefle. Forte ἀρχαῖς, initio quidem; — 
quia fequitur μετὰ ταῦτα δέ. aut αὐτὸς, quia fequitur de 
alio, tribuno militum, Pofterius fi opimus , erit ταῖς 
idem quod ταύταις. ἐπέστη eít inflitit vefligiis fuis, fixit 
gradum. Aliis eft f/upervenit ,| quod h. 1. alienum eft. 
Livius bene vertit : repente conflituit figna. * — — Prior. 
Reifkii ratio przeferenda viía eft. Sed quoniam non ταῦ 
ἀρχαῖς, fed τὰς ἀρχὰς in accufativo ufurpare folet - 
Polybius, hoc maluimus, praefertim cum τὰς daret unus e 
codd.noftris. Nec tamen alterum praecife fpernamus. dy τος 
ἀρχάϊς ν᾽ cum preepofitione, u(urpavit nofter paulo ante, 
hoc ipfo capite verf. 6. 

Perf. το. παραδιδῶσιν αὐτούς. In αὐτοὺς confentiunt 
fcripti libri cum ed. 1. — Sed perperam παραδίδωσιν dant 
iidem omnes, quod in παραδιδόασι mutatum voluerat Vir- 
finus. -.ReCtius Cafaubonus. 


CAPVT Xx. 


Verf. τ. συντέλειαν re&e. Aug. & fic correxit Gron 
συντελείαν ed. 1.2. Reg. ΚΓ. — erf. 2. Γόννους. Yóvove 
Med. Vefont. —  Zerf.3. ἐσκύλευον. ἐσκήλευον ed. t. 
imperite & invitis msstis. — - J/erf. 4. προεμπεφτωκότας 
bene edd. προσεμπεπτ. Aug. Reg. T. G. Vef. 

Verf. 5. d 9 poíQovro τοὺς αἰχμαλώτους. 3 9 poiQev 
Aug. ficut verf. 3. quod veriflunuin utique videtur, & re- 
ceptum velimus. 

Verf. 6. τῶν 'Peu. Sic mssti omnes cum ed. r. absque 
conjunCtione,. —  Zbíd. πρὸς τοὺς ὅὁκτακοσίους. Nil opus 
eít, ut cum Scaligero. περὶ pro πρὸς ponamus. 


CAPVT 


AD POLYB. XViII. 9. IO, II. 351 


CAPVT ΧΙ. 
Verf. 1. Ἔγὼω δὲ κατὰ μὲν τὴν ἕκτην βίβλον &c. — Nifi 


os prorfüs nunc fallit memoria, intercidit is locus libri 
xti, ubi hanc Comparationem armature €9 aciei Roma. 
z cum Macedonica promiferat Polybius, De Codicibus 
sstis Reg. D. & Reg.E. qui cum Reliquiis libri VI. & 
iucis aliis Excerptis hanc tra&ationem exhibent, quarmi 
« libro XVIII. Polybii decerptam dicunt, diximus in 
rzef. ad Tom. 1T. p.8fq. & p. 13feq. Alii Codices (de qui- 
us ibid. diximus p. 10fqq.) qui omnia Excerpta Antiqua, 
uae ab aliis ad librum XVIIT. referuntur, a nobis vero 
artim ad lib. XVIT. partim ad lib. XVIII relata funt, pro 
eliquiis libri XVII. venditant, poftquam Comparationem 
anc Romanae aciei cum Macedonica füo loco, in media 
arratione rerum a Flaminino geftarum, proxime poft pu- 
nze ad Cynofcephalas expofitionem exhibuerunt, eamdem 
urfüs deinde in extremo codice feparatim exhibent, veluti 
clogam ex libro XVIIT. excerptam : qua de re in eadem 
'raefat. ibidem monuimus. Itaque in cod. Vefont. ad hunc lo- 
um, ubi in legitima connexione cum reliqua narratione 


* 
[nd 


Cap. Xf. 
Verf, I. 


rimum hzc leguntur, notatur in margine, περιγ)ὸν, id - 


ft, fupervacanea hzc effe hoc loco & aliena; fic nempe 
iutaverat is qui eam notam adjecit, quia eadem in extremo 
'odice repetuntur, hoc titulo, Πολυβίου ἐκ τοῦ ιή.λόγου. 
n Reg.G. vero tota hzec tractatio hocloco przetermifía eft, 
X mon nifr in fine codicis exhibetur, eodem titulo, ut in 
Jefont. & alis. — ' 


lbid. ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν πράξεων. Plus femel hac formula 
ititur. ' conf. mox cap. 11, 7. «x^ αὐτῶν Reg. E. per- 
eram. 

Perf. 2. διδοῦσα τὴν πέραν. Hoc unice verutn, atque 
jc jam Reif kius ex conjectura corrigere jufferat. 


Verf.4. χρήσιμον καὶ καλόν. Perperam χρήσιμος καὶ 
ιαλὸς ed. 1. cum Med. Reg. F. 1. Vef. 1. & 'Tub. 1. (ubi pri- 


᾿ Verf. 2.. 


Verf. 4. 


num Ííüo ordine in his codicibus legitur hzec ecloga, ibi ἡ 


in 


342 ADNOTATIONES 


in defignatione horum codicum numerut t. adjicio; uil: 
repetitur in fine codicis, adjicio num. 2.) ^ 

Vef.s. — erf.5. τὴν Τύχην. Articulum τὴν, qui aberat vulgal : 
adjecimus cum Reg.D. Reg.F. 2. Reg. G. Vef 2. Ταῦ, 2|! 
7014. λέγοντες μόνον. Poft λέγοντες interferto commate,l( 

. Qeinde μὴ μόνον habent ed. t. Med. Reg.F. 1. Vef. τ. ΚΒ. 1.| i 
μὴ cum Vrfino & ceteris codd. re&e delevit Cafaubonus ἢ 
fed comma poft λέγοντες tenuit. Idem comma delevit Erne ἢ] 
ftus; nos poft μόνον repofuimus cum Aug. Reg. D.E. G. Reg |! 
F.2. Vef. 2. putamus & Tub. 2. — bid. καϑάκερ ol μάταιαι ἢ! 
τῶν ἀνθρώπων. In eadem re 1. 63, 9. ait καϑάπερ du || 
δοκοῦσ; τῶν Ἑλλήνων. Et, iu alia quidem re, II. 38,4. ἢ 
δῆλον, ὡς, τύχην μὲν λέγειν, οὐδαμῶς ἄν éq τρόπον" Qui. | 
λον γάρ. 

Vef. 8. Ζῇ 8. τοῖς Ῥωμαίοις. τοῖς deeftReg.F. 1. Vef. t. Tub.r. 
lbid. παραπλησίαν δύναμιν ἔχοντης 'AvvíBa. Haud dubie 
probarem ᾿Αννίβου, (qua forma in genitivo uti folet Nofter) 
nifi ad vitandum concurfüm diverforum genitivorum com, 
modior nunc videretur alius cafus, quem pariter fert fer- 
monis ufus. 

Wet... — Perf.9. εἶτα καὶ αὐτός. ir ἐν αὐτοῖς ed. 1. Med, 
Aug. Reg. F. 1. Vef. 1. Tub. t. &j τὲ καύτὸς in fuo msto foiffe 
ait Vrfinus, quod ille in éí ys καὐτὸς mutandum cenfüit. 

. ἅτα καὐτὸς ed. Cafaub. & feqq. s/r' οὖν αὐτὸς Reg.E, 
xa) αὐτὸς, abíque ὅτ᾽ vel é&ra, Reg.D. Reg. G. Reg.F. 4. 
Vet.2. Tub.2. — 7014, ᾿Αννίβας ἀποδοκιμάσας τὸν ἐξ ἀρ. 
ῆς ὁπλισμὸν &c, — Notavit Suidas in ᾿Αποδοκιμ. --- 7014, 
αὐτοῖς. lntell. Καρχηδονίοις. “- — Ibid. τὸν ἑξῆς χρόνον 
Cafaub. cum Vríin. ες. Ὁ. Reg. G. Reg. F.2. Vef: 2. Tub. 3, 
τὸν ἐξαρχῆς Xp. ed. 1. Aug. Med. Reg. Ε- Vef. s. Reg. 
F, 1. Tub. 1. 

Verf, 19, — Perf. 10. Ἰταλικοῖς Reg. E. Reg. G. Reg. F'. 2. Vef. 2. "Ira. 
λικοῖς edd. Aug. Med. Reg. D. Reg. F. 1. Vet 1. — 7214, 
σημόίαν, tnanipulum Romanum. σημαίαν rette cum Cafaub. 
dederunt Reg. F. 2. Reg. G. & Vef. 2. Ceteri egueias. 

' exépay Φαλαγητιπὴν, manipulum in phalangis modum ar- 
satum. 


AD POLYB. XVIII. Il 353 


' poene 

. senatum. σημαίαν & σπᾶραν in Romana acie promifcue pro verf, το, 
snanipulo dici, fízpe vidimus. — Conf. ad VI. 24, 5. δὲ 

- ΧΙ. 23,1. Nomen σπέρα in phalange aliás proprium de- 

:  finitumque ufum, pro certo militum numero, non babuit. 

: Generatim vero parvam quamdam manum vel catervam 
defignat, quam vernacula wn peloton diceres. lllyriorum 

» morem fuiffe aciem per στείρας inftruendi, docet Polyb. 

* 11.3,2. aliisque locis ibi citatis. In Pyrrhi acie, σπᾶρα 

* Φαλαυπλτικὴ inteligi poterit ea manus militum, quam 
σύνταγμα vocatam Ta&tici docent, ( Aelian, c. 19. Arrian. 
P. 29.) quz 256 viris conftabat, fedecim viros in longitu- 

. dinem, totidem in altitudinem habens: aut, fi mavis, hu- 

& jus dimidium, qua τάξις adpellabatur, in alteram direCtio- 
nem fedecim, in alteram oCto habens, cujus fümma con- 

t. fübat 128 militibus, & numero fere pat erat manipulo 

xz Romano. 

Ἐ Ferf. V1. αὐτοῖς; ἀπέβαινε. — μ,ναὐτῷ legas, & ad Verf. τ. 

*' Pyrrhum folum referas, an αὐτοῖς ferves, eique cum 

* Romanis communices, non multum intereft.* Rxisk. — 

In αὐτοῖς libri confentiunt omnes. 
Verf. 12. xXpiw τοῦ μηδὲν ἀντεμφαίνειν τοῖς ἡμετέραις Vett. 12. 

ἀτοφασεσιν. aveu(Qeiveiy ed. 1. temere & invitis msstis, . 

ἀντεμφαίνειν probum verbum, & analogize confentaneum, 

* licetalexicographis neglectum, idem videtur valere at- 

“- que ἀντι δοξῶν δὲ vxvayríz γράφαιν, quibus in fimili difpu- 

3 tatione II. 56, 1. utitur nofter, vel idem ac ἀντειπᾶν. 

* Quam in partem etiam Erneftus in Lexic. Polyb. cvreg. 

; Φαίνειν rw), adverfari, contra difputare, interpretatus 

^ eft. Sed hanc fi vim illi verbo tribuamus, videtur μι χ ὃ ὅ- 

ἱ νὰ ayrsu(Q. aut μη δὲν μηδένα ἀντεμφαίνειν legendum. 

* conf. XVL 14. 4. VIII. 9,34. Si μηδὲν folum teneamus, 

; Juec fuerit fententia, quam Cafaubonus expreffit, ne quid 

e[fet quod fententie noftre , vel in fpeciem, repugnaret. 


Polybii Hiftor. T. VII. Z . CAPVT 


— 
Cep. XII. 


Verf. 1. 


Phalangis ratione & inftru£tione plura jam, obiter quidem, 


Verf. 2, 


Verf. 3. 


354 ADNOTATIONKS 


CAPV T XII. 
Verf. τ. ἐχούσης τῆς Φάλαγίος τὴν αὐτῆς ἰδιότητα. De 






monuit Polyb. ΧΙ], 19-21. quae cum his, quae nunc ex 
profeffo docet, conferri merentur. " 

Verf. 2. ἐν τρισὶ ποσί. Eodem modo Aelian. c. 11. 
πεπυκνωμένος ἀνὴρ κατόχει πήχεις δύο. Et Arrian. c.19 
p. 35. ed. Blanc. ἀνὴρ ὁπλίτης eiorjues αὐτοῖς κατὰ πύκνωσαι 
dv δύο πήχεσι μάλιστα. — Aequivalent enim duo cubiti tri- 
bus pedibus. Et rurfus ipfiffimis paene Polybii verbis Ae 
lianus cap. 14. ὁ γὰρ ἀνὴρ ἵσταται σὺν τοῖς ὅπλοις κατὰ TM 
ἐναγωνίους πυκνώσεις ἐν πήχεσι δύο, Adde Leonis [mp. 
"Tactica, cap. 6. fect. 39. 

Ibid. κατὰ μὲν τὴν ἐξ ἀρχῆς ὑπόϑεσιν. Eadem modo 
Aelian. l.c. Leo vero: τὴν σαρίσσαν (vel σαρίσαν, ut apud 
eum editur, & ut ipfe fortaffe fcripfit) ὥσπερ μέν τινες ὄφιν 
σαν, πηχῶν is. — lbid. κατὰ dà τὴν ἁρμογὴν τὴν πρὸς 
τὴν ἀλήϑειαν. τὴν poft ἁρμογὴν abeft Reg. F. τ. Vef. 1. τὴν 
ante ἀλήϑειαν abeft Reg. D. Κορ. Ε. 2. Reg. G. Vef: 2. Sim 
pliciter κατὰ dà τὴν ἀλήϑειαν ιδ΄, fcribunt Aelian. & Leo. 
Arrianus non nifi XI. cubitorum meminit: unde reliqua 
ejus ratio differt a Polybii ratione. 

Verf.3. τούτων δὲ τοὺς τέσσαρας ad oupei τὸ μεταξὺ τῶν 
χεροῖν διάστημα, καὶ τὸ κατόπιν σήκωμα τῆς προβολῆς. Teil 
χεροῖν Reg. E. & nunc, & mox iterum, & eodem modo 
Aelianus. At quamquam rà xéips dicunt Graeci, τοῖν xe- 
poc tamen non effe in ufu monuerunt grammatici, Pro 
σήκωμα corrupte unus Reg. D. σκήνωμα habet. προβολῆς 
recte Cafaub. cum omnibus quotquot vidi codicibus. Men- 
dofe προσβολῆς ed. τ. cum Aeliano. Sicut προσβολὴ XVIIL. 
1, 14. cít ea pars rei qua rem adgredi E? prehendere μοί 
tius, fic προβολὴ hoc loco eft rei pars ea quam προβαάλλι- 
μεν vel pofa/R.ope3a , adecque nunc ea pars λα, qua. 
pratenditur , que projJicitur, qua extra manum prominet. 
conf. ad I. 53,10. Aelianus, nullam rationem τοῦ σηκώ- 
p&roc poft manus habens, nonnifi duos cubitos ftatuit, quz 

dece- 


AD POLYB. XVIII. 12. $55. 


decedant de longitudine partis prominentis, ut ex quatuor- 
decim cubitis füperft longitudo duodecim cubitorum, quze 
ante corpus viri projiciatur; quare in eis, 425 apud eum. 
dem fequuntur, ratio diverfa eft a ratione quam tradit Po- 
lybius. Arrianus autem, licet cum Polybio quatuor cubi- 
tos ponat, qui de longitudine haftze decedant, tamen in 
reliquis rationibus deinde cum Aeliano confentit, quo- 
niam Arrianus totius baftae longitudinem fedecim pedum 
pofuit. Apud eumdem vero Arrianum cum vulgo lega: 
tur, καὶ τούτων οἱ μὲν δεκατέσσαρες τὴν xéipx τε TOU κατά: 
οντος καὶ τὸ &/R.0 σῶμα ἀπετείνοντο, σῶμα illud fortaffe ex 
σήκωμα, quod Polybius habet, corruptum eít; ante τὴμν 
«cepa vero haud dubie ἐς przpofitio intercidit. 
Verf. 4. ὅταν ἴῃ quum progreditur. Practulimus hoc vul, 
gato εἴη, atque etiam neceffarium putavimus ob id, quod 
fequitur, ἐπὶ τοὺς πολεμίους, adver/us hofles. — — Ibid. 
“ροβαλόμενος. προβαλόμενος, in aorifto, voluit Reifkius, 
quod non necelfarium putamus, Prorfüs vero aliena Ar. 
cerii conjectura videtur, ad Aelianum p.134. pozo. 
μένη legere jubentis, προβαάΐλομαι (non προβαλὼ) τὴν 
σαν, εἴς, ha/fam pratendo. 
Verf. 5. δύο προπίπτειν πήχεις. Ratio hac ita perfpi- 
cua eít, ut difficile di&tu fit, quo pacto obfcura videri 








Verf. 3 


Vetf. 4. 


Verf. 4. 


Reifkio potuerit. Pro προπίπτειν nunc τροβαίνδιν habet |. 


folusReg. E. -- 7014. πρωτοστατῶν h.l. & verf. 7. re&e 
edd. cum Arriano ὅς plerifque noftris codd. τροστατῶν 
Reg.D. Reg. F.2. Reg. G. Vef. 2. Tub. 1.2. & Aelian. Men. 
dofe priori loco προτοστατῶν habet Reg. E. altero locó 
προστατῶν. Quid interfit inter προστάτης & πρωτοστάτης 
explicuit Árcerius ad Aelian. c. 14. 

Verf. 6. “Ὅμηρος. Miad.XIII. 131fqq. — 704. dris 
&p ἀσπίδ, Perperam libri no(lri omnes ἄσπις δ᾽ 4p cum 
ed.1,  ConjunCtionem delevit Cafaub. — bid. ἱππό- 
xópoi. ἱπποκόμοι Reg. D. E. — — Jbid. Φάλοισι correxit 
Caíaub. (aAo;c; ed. 1. confentientibus msstis. 


Ζ 2 5 Pe 


Verf. 6. 


3506 ADNOTATIONXES 


“------Ὁ . 

Verf. 7. Perf. 1. προπίχτειν. τροσείπτειν unus Reg.D. . Ceteri 
reCe. — lbid. ἀλλήλων κατὰ μῆκος. Sic reCte Cafsub. 
cum Reg. E. Reg. F.2. Reg.G. & Vef. 2. . Ceteri aur 


καὶ κατὰ μῆκος cum ed. 1. 


Cap. XII, |». AP V T XIIT. 

Vef Lo γε, τ. τὴν τῆς ὅλης Φάλαγίος ἔφοδον xa] προβολήν. 
Speciem habere videri poteft ἔφοδον καὶ v poc BoÀ3», 
quod voluit Árcerius ad Aelian. p. 135. id eft, ut ille in- 
terpretatur, impetum 85 impre[fionem. Sed tenemus vulgs- 
tum, in quod confentiunt libri; & per figuram illam ors 
tionis fatis ufitatam, & Polybio inprimis frequentatam, 
quam ἕν διὰ δυοῖν grammatici vocant, impetum €9 projt- 
&ionem haflarum intelligimus impetum qui fit haflis pro- 
jrRis. Eamdem in fententiam Cafaubonus: cum porretltis 
fariffis in hoflem (phalanx) incumbit. — — Ibid. ποῖχν τινα 
εἰκὸς ἄναι. Neceffario fic oportuit, & familiaris eft haec 
dictio Polybio: fic cap. 15, 6. & faepe. alids. εἰκότων hse 
bent Reg. F.2. Tub.2. Ceteri εἰκότως, quod ferri non 
potuit. Neque vero opus eft εἰκὸς αὐτὴν eiyaj, ut p 
rat Arcerius, — bid. ἔχειν. ἔχει unus Reg. D. —: 
ἐφ᾽ ἑκκαίδεκα. conf ad XII. 19, 7 

Verf, ἃ. Ferf.23. πέμπτον. T 0 πέμπτον fcribendum putaverimus. 
lbid. συμβαλέϑαι. συμβαλλιέαδαι ed. Caf. operarum errore. 
Ibid. οὐδὲ ποιοῦνται κατ᾽ ἄνδρα τὴν προβολήν. Rurfusapoc- 
βολὴν voluit Arcerius, vertens, son viritim impetum fa- 
ciunt. προβολὴν voiéicJa haud dubie idem eft ac προβαάλ- 
Asjaj τὰς σαρίσσας. Sed quid nunc dicat κατ᾿ ἄνδρα, δε 
quid fit hoc viritim nonpratendunt farifJas, fatemur nobis 
nonliquere. Sane & hi, de quibus nunc agitur, qui in 
pofterioribus ftabant ordinibus, pariter viritim , id eft, 
qui/que per fe, przetendebant fariffas: id differebat, quod 
hi non re&g in hofles intentas , fed furfum /pe&lantes tene- 
bant fariffas. An ergo κατ᾽ ἄνδρα nunc fignificat re&a tu 
virum, id eft, reca in hoflem, rela contra hoflem? qua 
fere ratione τὴν μάχην ποιέοϑαι κατὰ Tix eft contra. ali- 

| quem 







AD POLYB. XVIIT, 13. 357 


.--------. 
quem in acie flare, alicui in acie oppofitum effe, XII. 22,2. verf, a. 


XVIII. 15, 3. &c.— An οὐδὲ ποιοῦνται κάτω τὴν προβολὴν 
fcriptum a Polybio fufpicabimur ? ut κάτω ποιέίαϑαι τὴν 
τροβολὴν idem fit ac χαταβαλλοιν τὰς σαρίσσας, quod eft 
rroprium in ea re verbum, de quo & aliis dictum eft, & 


aud multo ante ad cap.7, 8feq.  Poffis etiam fufpicari ἢ 


dà ποιοῦνται κάτω ὀρϑὴν τὴν προβολὴν, quemadmo- 
lum ὀρϑα) μάχαιραι funt. gladii qui reGla in hoflem inten- 
ἱππέων, l1. 33, 6. 

Verf. 3. τὸν κατὰ κορυφήν. τὴν κατὰ xop. ed. Ern. ope- 


arum errore. — 70ι4. τῶν πρωτοστατῶν edd. Áug.: 


Zef.1. putamus & Med. προστατῶν Reg. D.E. Reg. F.1.2. 
teg. G. νεῖ 2. Tub. 1.2. & Vrfin. quod ἢ. 1. utcumque 
erri poterat, ubi οἱ προστάται fimpliciter opponuntur 
οἷς ἐφεστῶσι, & intelligi poffunt qwicumque flant ante 
lios, licet non in primo ordine locati, Ceterum conf. ad 
. 12,5. Mox verf. 4. rurfus in πρωτοστάταις confentit Aug. 
v Reg. F. t. & Vef. 1. προτοστάταις Reg. E. προστάταις 
teg. D. G. Reg.F. 2. εἴ, 2. Sed πρωτοστάταις Aelian, & 
irrian. 

Verf. 5. κατὰ μέρος οὔσης. Cum οὔσης perperam ab 
d. t. prorfus abeffet, ex conjectura Vríinus Τοιαύτης οὔ- 
yc fcribere juffit, cui obtemperavit Cafaub. — Nos iítud 
articipium h.l. poft μέρος repofüimus, ubi illud habet Reg. 
E. Reg. F. 2. Reg.'G. Vef.2. Tub.2. Ceteri illud utro. 
ique ignorant cum ed. r. 

Verf]. dd. εἰεὶ Reg.D.E.  — bid. πρὸς τὸν τῆς 
ληγῆς κομρόν. .- 4,0 καιρὸς τῆς πληγῆς eit plaga vel 
Tus ratio, ut quoque tempore, 8185 alia, infertur. 
xiSKiVs. — 7014. τῇ μαχαίρᾳ δ᾽ ἐκ κατα Qopc καὶ 
ικιρέσεως ποιέαϑαι τὴν μάχην, gladio cafim €9 punGins 
ugnare. ἐκ γαταΦορᾶς reCte Caíaub. cum Reg. D. E. Reg. 
. 2. Reg. G. Vef.2. & Tub.2. ConferIT. 30, 8. II. 33, 3. 
t S, III. 114, 3. dx μεταφορᾶς ed. τ. cum Med. Aug. &c. 
eterum in explicando hoc loco mire in diverfa abierunt 
o€ti viri. 'L1psivs de Milit, Rom.IIl. 3. ἐκ μεταφορᾶς 

Z3 : tenens, 


Vetf. 3. 


Verf. 5. 


Vef v. . 


358 ADNOTATIONES 






tenens, (quod nimirum tunc unice vulgatum etat) pis. 
&im interpretatur; contra ἐκ διωιρέσεως, cmfim; ad ver. 
bum (ait) ex divifíone , quia iCus ille dividit fcilicet abjur- 
gitque. ,Sufpicatus tamen erat, ἐκ διώρσεως fortafle le- 
gendum, ut apud Polyb. IT. 33, 5. quod proprie fonat, t 
fubiatione, cASAUBONUS quoque, ad Theophr. Chara&. 4. 
ix διζρσεως conjecerat, quod etiam ad Polyb. h.1. in ors 
Bafil. adnotavit. Sed id quidem pun&Zim denotare non pot 
eft, quod re&te idem in verfione Polybii pofuit ; clim 
autem non eft hujus loci, quia diverfa ratio effe debet ἐκ 
διοιρόσεως ab ἐκ καταφορᾶς, hoc ipfum vero ἐκ καταφορᾶς 
haud dubie cz/im fignificat. Hinc sar MASivs ad Solinum 
acu rem tetigifle putavit, ἐκ διέρσεως corrigere jubens; 
cujus fententiam probavit GRoNOVvIVs, fic ad h.l. fcribens:: 
» Non funt hzc diverfi pugnarum modi; ( ἐκ καταφορᾶς, 
&, ἐκ διαιρέσεως.) Nam διαίρεσις dicitur, quim. brachium 
éti diver/um panditur €9 attollitur ad iffum cseim inferen- 
dum; καταφορὰ vero, quum ex alto defertur enfis, quod 
idem. Offendit & Lipfius. Sed legendum καὶ διέρσεως. 
Δίερσις enim eft zran/fixio, pun&fa, ut do&te Salmafius ad 
Solinum p.1071." [p. m.754.] — nErsxivs, rejet 
Salmafii Gronoviique ratione: , Ego vero, inquit, ma. 
lim, fi quid mutandum fit, cum Cafaubono facere, ad 
Theophr. Char. 4. legente διώρσεως.  Szepe tatnen nomina 
ab αἱρῶν deducta permutantur cum nominibus ab οὔρειν. 
quod dubito fitne femper librariorum errori imputandum. 
ἐξαίρεσις eft idem atque ἔξαρσις, expromtio, exportatio 
smercium e uavi, apud Diod. Sicul. T.II. p, 96, 27. Apud 
Plutarch. Opufc. p. 134, 35. eft f/ublatio fui ad ex/urgrendum, 
vel flatio erefla, διανάστασις. ἀναίρεσις τῶν νεκρῶν eft di- 
€tio perquam frequentata , fublatio ca/orum ex acie. aya- 
ρεσις τῶν ἀγκυρῶν eft apud l'hiloftratum p. 358, 20. Conf. 
Dion. Calf. p. 438. 54. Ipfum vocabulum διαίρεσις pro di- 
«pai; occurrit apud Diodor. Sic. T. II. p. 175, 70. κατὰ di 
τὴν αὐτὴν διαίρεσιν TOU 'Ῥωσάκου, quum in eo ipfo effet, ut 
Jublatum altius gladium, ad alterum i&um deferret: ubi non 

re&e 


- ——- *—» €) U1 ΣΤ n) ΓΔ Ὁ ome 


AD POLYB. XVIII. I3. $59 


reCte interpres. * — Jam eccerurfüs ERNESTVM, qui verf, z, - 


in Lexico Polybiano, cum ἐν διωρέσεως pun&lim Interpre- 
tatus effet, fic pergit: ,, Sed aut fcribendum-diépsewc cum 
Salmaf. ad Solin. & Gron. ad h.1. quod probo; vel ὡιάρσεως 
cum Cafaub. ad Theoph. Char. 4. ut fit czfim. | Vulgatum 
tamen utcumque defendi poffe, & analogia, & exemplo 
Diodori Sic. IL. 175. κατὰ τὴν αὐτὴν διαίρεσιν τοῦ Ῥωσάπου, 
Cl. Reifkius exiftimat. Sed in loco Diodori διαίρδσιν effe 
elationem manus ad feriendum, non credo, nec finit con- 
textus. Atque etiam in loco Polybii [hoc ipfo, de quo 
quaerimus] τὸ σα jam per καταφορὰν expreffum eft, ut 
διάρσει δὲ /ublatione tanus non fit opus.^ — — Vtique & 
ex ipfa loci hujus connexiqne, δὲ ex II. 50, 8. II. 55, 6. 
VI.23, 7. & Fragm. hiftor. 14. fatis intelligi videtur, id. 
bic dixiffe Polybium, Komanos €? caefim €9 punctim 
gladiis uti folitos. Itaque, quum ἐκ καταφορᾶς baud du- 
bie εὐ fignificet, (nam ἐκ μεταφορᾶς manifeíte corru- 
ptum,) non eft dubitandum, quin ἐκ διωιρέσεως, aut íi 
quid aliud pro hoc Polybius fcripfit, punim denotat. Ne- 
que vere ratio ulla cogit, ut veritatem hujus fcripture, 
in quam confentiunt libri omnes, fufpeCam habeamus; 
praefertim quum vocabulum διαίρεσις ipfa fua origine idem 
fere atque ὀιάληψις (interceptio) fonet, & perinde ufus 
gladii ἐκ καταφορᾶς ufui ἐκ διαλήψεως opponatur II. 33, 6. 
atque hoc loco ufui ἐκ διαιρέσεως, Quare quemadmodum 
ἐκ διαλήψεως, ut ad II. 353, 6. & ad XVI. 35, 3. docuimus, 
puntim denotat, eamdem vim ἐκ διαωρόέσεως habere debet. 
Eadem di&io μάχεοϑαι ἐκ διαιρέσεως ταῖς μαχαίρομς ex. ne- 
fcimus quo auctore, quem Polybium effe Toupius fibi per- . 
fuaferat, Suidas ad vocem Πνεύσας citavit; quod fragmen- 
tum nos etiam, admodum licet de auCctore dubitantes, in 
Polybii Fragmentis grammaticis num. CVII. exhibuimus, 
ubi quidem Lipfii (loco fupra cit.) & Toupii ( Emendd. in 


Suid. Part. III.) au&toritatem fecuti, dx διάρσδως fcripfimus, ἢ 


(Porto etiam & Küftero ita fuadente,) fed contra librorum 
fdem, & nulla fatis idonea pofcente cauffa. De Diodori 
Z4 Siculi 


mn— 
Verf. 7. 


Verf. 8. 


Verf. 10, 


560 ADNOTATIONES 


Siculi loco, ad quem Reifkius 'provocavit, refte Erne. 
ftus monuit, non eam ibi effe vim vocabulo. διαΐρεσις fub. 
jeCam, quam Reifkius. Et fane etiam reliqua orationis 
ftru&ura adverfatur Reifkii interpretationi:  oportuiffet 
enim κατ᾽ αὐτὴν τὴν διαίρεσιν, non xara τὴν αὐτήν. Ne. 
que ita male interpres ibi διαίρεσιν hiatum vertit; quod et. 
jam Weflelingins probavit, in indice graeco monens, de 
vulnere lbi accipiendum hoc vocabulum. | 
Verf. 8. καὶ κατὰ παραστάτην. Caret h.l. xara folus |. 
Reg. D. | trj. 9. In πρωτοστάτας & verf. 10. in vgs- 
τοστάταις eadem in libris obtinet varietas, quae füpra. 
. Perf. 10. evufxAeon9aj. συμβάλεσϑαι Reg. F. L 
Reg. G. συμβαλέσϑαι ed. 1. invitis msstis. — Zbid. μήτε 
πρὸς τὴν βίχν, μήτε πρὸς τὴν τῶν μαχομρῶν ἐνέρ- 
yes. — — ,Imo vero πρὸς τὴν τῶν σαρισεῶν., Nam 
πρὸς hic loci non eft ad, in ufum δὲ commodum vel 
emolumentum; fed adver/us, contra, cum repugnantia 
& adverfatio fignificatur. Pone ftantes in acie Romana 
nihil poffunt ante ftantibus conferre aut prodeífe, ne. 
que adverfus vim, impetum ὅς impreffionem corporum 


" Macedonicorum, neque adverfus efficaciam fariffarum 


Macedonicorum. * m&ErsKrvs. -— At gratuito hsec 
omnia fumit vir optimus, velut confulto dubia necCtere 
voluiffet, ^ Perfpicua eít Polybii fententia, δὲ clarus 
fermo: apud Romanos ii, qui pone flant, nihil couferuat 
prioribus ordinibus, neque ad vim, (nempe ad vis ἐμε» 
gre[ronis; quemadmodum in Macedonum denfata pha- 
Jange pofteriores ordines füo pondere priores premunt 
& vim eis addunt; quod apud Romanos, multo laxius 
& duplo majoribus intervallis ftantes in acie, non obti- 
net;) neque ad gíladiorum efficaciam : nempe in phe 
longe, conferta fariffae fibi mutuo alim alis vim & 
efficaciam addunt; apud Romanos, gladiorum nullus 
omnino ufus eft, nifi in eorum manibus, qui in primo 
ordine ftant. 


Verf. 


AD POLYB. XVIII. 13. 14. 461 


— 

Perf. 11. ὡς οὐχ, oléy]a. ὡς perperam carent ed. I. ve τς. 
«ὃς cod. Med. bid. τηρούσης τὴν αὐτῆς ἰδιοτή]α. Sic 
recte Reg. F. 2. Reg. G. Vef. 2. Tub. 2. ἢ τηρούσης Reg. 
D. E. Vef. 1. ἢ τειρούσης ed. 1. Aug. Reg. F. 1. Tub. 1. 
Importupam particulam recte delevit Cafaub. fed ad τῆ- 
ρούσης adjecit ys, τηρούσης ys τὴν αὖτ. ἰδ. citra neceffi- 
tatem, & contra librorum fidem. bid. ὡς ἐκ &gyoig ^ 
exa. vide c. I2, I. 


CAPVT XIV. Cap. XIV. 
Verf. 1. Τίς οὖν αἰτία Cafanb. cum Reg. D. Reg. F.2. Verf. 1, 
Reg. G. Vef. 2. Tub. 2. Τίς οὖν ἄν αἰτία Aug. Med. 
Vrfin. Reg. F. 1. Vef. 1. Tub. 1. Τά ἂν οὖν αἰτία Reg. 
E. Τὰ «v αἰτία ed. τ. Τίς οὖν s αἰτία malimus. 
7 εν". 2. καὶ τοὺς κωωρούς. Caret h. 1]. καὶ folus Reg. Vetf. 9, 
E. lbid. ἕνα καιρὸν ὄναι καὶ τόπον, ὃν γένος. — 
Forte καὶ τόπον ἕνα. καὶ πολεμίων (νεῖ πολέμων) ἂν γέ. 
γος, ἐν οἷς δύναται.“ πΕΙδκῖν5. — Nil opus interferto 
vocab. πολέμων aut πολεμίων, Sed aut. valde nos fallimur, 
aut fic fcripferat Polybius, ἕνα κωρὸν εἶναι xo] τόπων 
ὃν γένος. 
Verf. 3. μέλλοιεν. Perperam μέλοιεν ed. 1. Aug. Reg. Verf. 3. 
F. 1. 
Vef. 4. xa] τοῦτο ποιῶν ῥαδίως. — »Αὐξ ποιοῦσι ῥᾳ- Verf. 4. 
δίως legendum, aut voi&iy ῥάδιον. * REISKIVS.-— Quidni 
ad τοῦτο voiéiy ῥᾳδίως ex praecedentibus referetur δυνα» 
vy? Ibid. Qofepóv. Perperam Qavspüy F. 1. Vef. 1. 
Tub. :. 
Verf. 4. μηδὲν ἐμπόδιον. Temere μηδὲν ἔμπεδον Reg. Verf. ς. 
D. bid. συναγκείας edd. cum Reg. F. 2. Reg. G. νεῖ 
-" Τοῦ 2. συναγκίας Aug. Reg. D. E. συναγγίας Reg. 
. Vef r. Ante hoc nomen vero particulam δαὶ 
praeponunt Reg. D. & Vef. 2. 
Verf. T. ὑπάρχει cum Scalig. correxit Cafaub. Men- Verf, 7. 
dofíe ὑπάρχειν ed. 1. confentientibus omnibus codd: 


Z5 Fer. 


H 


363 ADNOTATIONES 


— 
γε. 8.. P ttf. 8. τόπους εὑρῆσϑομ reCte Cafanb. cum Aug. 
Reg. D. Reg. F. 2. Reg.G. νεῖ, 2.  desvpgo3oa ed. Ι. 
Reg. 1. Vef. 1. fyllaba ἐς per errorem ex litera c, ia 
quam definit przecedens vocabulum, ortum trahente- ev 
ρᾶσϑαι Reg. E. et Vrfin, — bid. συγκαταβαίνωσι. — Per- 
. peram συγκαταβανουσι ed. 1. Reg. F. 1. 2. Reg. G. Tub 


Vef.10.fq. εν 10. ἀκονιτὶ ed. Gron, & Ern. cum Reg. D. Reg. 


F.2. Reg. G. Ve(í.2. ἀκονητὶ ed. 1. 2. cum cett. codd. 
— Ferf. ii. ἀπολιποῦσα Aug. Reg. D. Reg. F. 1. 2. Reg. 
.G. νεῖ 1. 2. Mendofe ἀπολαποῦσα ed, 1. Reg. E. 

Vef 1s. — Verf. 12. καὶ τὸν ἕνα κωρὸν codices noftri ommes: 
recte conf, verf. 2. κατὰ pro καὶ temere ed. 1. unde Ce 
faubonus accepit. Jbid. ὑποβάλῃ. vxopaA y Reg. D. E. 
Vef. 2. 


Cap. XV. CAPVT XV. 


Vef. 1. εν τ. Tolle comma poít τεχμαίρεσϑαι, quod 

nefcimus quo pacto in contextum noftrum irrepfit. 

— Nerf. 2. Verf..3. προσβάλλοντες, fcilicet αὐτοῖς, impetum 
in illos facientes. Sic correxit Cafaubonus. προβάδδοντες 
ed. τ. Aug. Reg. E. Reg. F. 1. 2. Vef. 2. προβάλοντερ 

 . Reg. D. wgofiz/Aeyrxg; Reg. G. Verbum hoc cum non- 
nullis praecedentibus praetermifit Vef. 1. 

Verf, 4. Verf. 4. τοὺς προσκειμένους reCe idem Cafaub. 
cum Reg. D. Reg. F. 2. & Vef. 2. προκειμένους ed. 1. 
cum cett. codd. 

Verf. 6. Verf. 6. εἰκὸς εἶναι. εἰκὸς deeft Reg. F. t. & Vef. 1. 

Vet. 9. — Perf. 9. παρόχεσϑαι χρείχν. τὴν xpsíav malimus. 

Verf. 11. Verf. ται. κατὰ σημαίαν Cafaub. cum Reg. D. Reg. F. 
2. Reg. G. Vef.2. Ceteri κατὰ σημείαν cum ed. I. 
lbid. ἄν rs καὶ κατ᾽ ἄνδρα. καὶ omittunt foli Reg. E. ὅς 
Reg. G. 

Verf. 15. Verf. 13. Περὶ μὲν οὖν τούτων. — Particulam οὖν, per- 
peram vulgo omiffam, inferuimus cum Reg. D. E. Reg. F. 
2. Reg. G. νεῖ 2. Tub. 2. bid. μνήμην. ποιήσασϑαι τὴν 
μνήμην Reg. F. 1. Tub. 1. | 

CAPVT 


AD POLYB. XVIII. 14 - 1T. 363 


ιν. ——  À 
CAPVT XVI C«p. XV. 

Perf. 2. γράμματα. Perperam πράγματα Reg.D. Ea- Verf. a. 
dem vocabula & alibi inter fe commutata a librariis 
vidimus. 

Verf. 4. ἴσως μὲν οὖν καὶ ἑτέροις ὅς. Hzc, & qute. Verf. 4. 
fequuntur, habuit etiam codex Peirefcianus in Eclogis de 
Virtutibus & Vitiis. Ibid. εὐλαβῶς ἵσταϑαι. Vide ad cap. 

3, 2. P'erf. 6. σαφῶς ἐδηλώσ. ἐδηλώσαμεν σαφῶς Reg.D. 

Verf. 1. μεταϑέμενος τοῖς du τῆς τύχης ἐλατῇώ- 
μασιν. μετατιϑέμενος volnit Reifkius: putamus, ut Verf, y. 
fit paffivum, quod' hic utique defiderari videtur, non 
medium. Eft enim fententia, per fortunc adverfitatem 
mulatus, Íícil. in meliorem partem mutatus, refipifcers, 

Jte corrigens.  Cafaubonus: cujus interpretationem con- - 
textui fubjecimus, ita vertit, quafi effet συμμεταϑέμενος, 
quod non neceffe erat. Jbid. εὐλογιστότα)α. εὐλογιστό. 
TX/oy ed. 1. cum Reg. F. r. ἃ Vef. 1. minus re&e. 
Ibid.xx3' αὐτόν. καϑ᾽ ἑαυτὸν Reg. D. Vef. 2. De fententiis 
nonnullis, quz hoc loco infertz: fünt in codice Reg. D. 
diximus in Praefat, ad Tom. II. p. 9 fq. 





CAPVT XVII. » Cap. ΧΙ 
Verf. 1. Καϑόλου τῇ περὶ τὰ λάφυρα &c. Mira for- Μετ τ. 

tuna hoc loco ita colligi & in ordinem componi potue- | 

runt difcerpta Hiftoris Polybianze membra, qua par- 

tim per Antiqua, quae vocamus, Excerpta, partim 

per Eclogas de Legationibus difpería erant, partim per 

CEclogas de Virtutibus & Vitiis, ut nullus fere hiatus in 

narratione fuperfit. Quae in extremo capite 16. legun- 

tur, éa cum his, ἃ quibus incipit fexta Legationum 

"Ecloga, ita prope conjun&a fünt, ut apud Livium 

XXXIII. 11. utraque res uno eodemque capite fit com- 

prehenfa: Quintius, captivis praedaque veuumdatis, par- 

tim militi conces, Lariffam eft profe£us. - - . Caducea- 

£or co regius venit, fpecie ut induci effent; - - revera ad 

pitendam. veniam. legatis. mittendis, - - -.— Sed. δὲ fuc. 
cenjebat 


364 | ADXOTATIONES: 


Verf, Vet. cenfebat. (QuinElius) non immerito Aetolis, ob infatiabilem 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf. 5. 


aviditatem preda, ὅθ adrogantiam eorum &c. — Vrfinus 
ait, hanc de Pace cum Philippo facienda Titi €? Grace 


vun confultationem expreffam fortaffe fuiffe a Livio ia: 


ea libri XXXIII. parte, quae defideratur. Scilicet in 
vetuftis Livii editionibus defiderabatur prior pars libri 
XXXIII. ufque ad cap. 17. qux pars primum anno 
1616. ex codice Bambergenfi Rom: eít edite, ut do. 
cet Fabricius in Biblioth, latina, & Drakenborch. ad Liv. 
XXXIII. r. & in Syllabo praecipuarum Editionum Livii 
Tom. VII. Livii Drakenb. p. 339. Dehinc Eclogam 
hanc Polybianam cum Livio ftudiofe contulit Io. Frid. 
Gronovius itt Notis ad Livinm, & Perizonius iu Ánimad- 


.verfI. Hiftoricis cap. 9. 


Jbid. εἶτ᾽ οὐχ ἐβούλετο. Poteft εἶτ᾽ ex dra effe, de- ᾿ 


énde: Sed fortaffe etiam s/ v ' fcribi debuit, ex s/rs, ut 
alterum éirs, ad quod hoc referebatur, initio Eclogz 
interciderit, quae fuit Reifkii fententia, ut ita olim fuerit: 
εἴτε καϑόλον τῇ περὶ rx λάφυρα πλεονεξίᾳ τῶν Alra- 
λῶν προσέκοψε, quod verbum inferendum Gronovius 
cenfüerat, vel ϑυσηρεστεῖτο, quod conjecit Reifkius. 
V'erf.3. τὰ δὲ προκείμενα. Conjun&ionem éàinferuimus 
ex codice Bavarico Eclogarum de Legationibus. Quam 
quum perpcram omiífiffet Vrfinus in fua editione, Ca- 
faubonus ex conjeCtura καὶ τὰ προκείμενα edidit, 
V'er|. 4. δυσχρηστίας recte Cafaub. & cod, Bav. δυσ- 
χρηστείας ed. Vrf. lbid. Kuxjuadac. mendofe Κλυκλιά. 
δας mssti. De Demofihene €? Cycliade vide XVII. 1, 2. 
Ferf. 5. πεντεκοωδεχημέρους una. voce re&te habet 
Bav. ut Cafaub. Perperam Vrfinus fic edidit, μετὰ τῶν 
, χιλιάρχων πέντε, καὶ δεχημέρους. Ibid. κοινολογη σ ὅ- 
ἕενος perfpeCte ex conject. correxit Cafaubonus; com- 
flituit etiam. fe cum Philippo conventurum, 85. de rebus 
prafentibus communicaturum , vel. collocmtam- 


rum. In eamdem fententiam Livius: 69 cum ipfo rege 


- conflitutum conloquium. — Contra Vríinus cum msstis: 
GUV6- 


- 


e 
AD POLYS. XVIIL 17. . 365 


υνεταξατο δὲ καὶ συμπορεύεσϑαι TQ QiAÁTEQ κοινολογησο. Nerf, 4. 


νους. Quod qui primus ita fcripfit, nefciverat, συμ- 
ρεύεσϑαίΐ τινι Polybium ufürpare pro convenire, δὲ 
gilatim congredi cum aliquo ad colloquium, ut XV. 5, 
O. XXXIX. 1, 12. Itaque hoc dici a Polybio illo pu- 
verat, conflituit ut (cum legatis Philippi) fimu! profi. 
ijctrentur ,— qui cum ipfo communicarent: at fic opot- 
uiffet συμπέμπειν, non συμπορεύεσαϑαι, δὲ aut nomen 
orum, qui cum Philippo communicaturi erant, eden. 


um erat, aut adjiciendus faltem articulus τοὺς xoiveÀe- - 


ἠησο μένους. 

Ferf. 6. ἐξεκάετο. ἐξεκούετο Bav. coufufis vocali. 
us x & ov. Eamdem verbi formam, xarax«w, pro 
xTXXciw, notavimus ad XVI. 34, 9. 

Fer. 7. ἐπιπολαζούσης. Sic re&e Bav. ut edidit Ca- 
wb. & in ora notaverat Vríinus, qui in contexfu ex 
10 codice ἐπιπελαζούσης pofuit. Etiam aliud nefcimus quid 
1 fuo codice turbatum ἢ. 1. fuiffe Vrfinus ait; Bavaricus 
11 difcedit a noftro exemplo.  Zbid. xa] τοῦ χαρακτῆ- 
og τούτου νομιστευομένου παρὰ τοῖς Δἰτωλοῖς. Bene 
afaub. quum ea morum nota pro legitima obtineret apud 
fetolos, Et. nomen & verbum e re monetaria tranilTa- 
1m.  Xxpxxrsp proprie eft /ignum moneta imprefjum. 
ojicTsUEe;/, ut docent exempla a Suida citata, eft mo- 
etam cudere, fignatam pecuniam facere: fed. vouiareUs- 


λα! h.l. idem fere effe debet ac vouícsa Jae, pro legitimo: 


aberi €9 judicari, in ufu effe: quod ipfüm verbum pari- 
*r de moneta ufurpatum vide apud Lucianum, eo loco 
uem Reifkius inferius citavit ad cap. 23, 3. 

Verf. S. τὸν dà Τίτον. Conítanter & in Eclogis de 
'gationibus & 'in Valefianis Eclogis T7roc & Τ ἴτον 
um circumflexo accentu editum erat. Quod non impro- 
amus nos quidem; fed cum in Antiquis Excerptui cum acuto 
onftanter efferatur idem nomen, eamdem rationem, 
uum adhuc fecuti fumus, porro tenendam putavimus 
t in codice no£ro Bav. quidem pariter Τίτος fcribitur. 

! ! CAPVT 


Verf. 6, 


Verf. 7.. 


Verf. 8. 


36Q ADNOTATIONES 
MENENEEEMMS 


Cum 


Cap.XVIII. C A PV T X V III. 

Vef,r — Perf. τ. 'Eyo dà κατὰ μὲν τοὺς ἀνωτέρω χρόνους ὅτ 
Totum hoc Caput praetermifit compilator Eclogarum de 
Legationibus, fed in fua fcrinia retulit alter compilator, 
qui de Virtutibus & Vitiis Excerpta fecit: ex verbis 
autem, quae in eifdem Excerptis przemiffa funt huic ce 
piti, & qua ibidem fequuntur, didicimus, hoc ipfo loco 
illud effe inferendum. — bid. xa] κοινήν. Percommode hie 
ftat particula καὶ, quam nefcimus cur deletam Reifkius 
voluerit. 

Verf. 4. Verf. 4. Αἰμίλιος. Sic re&e Suidas in Λεύκιος Αἰμί 
Àioc , ubi plura retulit ex hoc Polybii loco. — lbid. x». 
ριος. Καὶ κύριος γενόμενος Suidas. — Verf. 5. ἡβουλήϑῃ. 
ἐβουλήϑη idem. — 

Verl. 6. Perf. 6. — Poft οὐδ᾽ eic τέλος videtur διαλύσαι deeffe, 
vid. p. 1454, 8. [XX XII. 8, 4.] nam «vodoUvoj e füperio 
ribus fubaudire velle, eft paulo durius.* REISK1vS. — 
Nobis in vulgato adquiefcendum videtur, in quod & Soi. 
das confentit. — bid. ei μὴ καὶ τὴν ἐνδουχίαν. — Parti- 
culam καὶ, cum deeffet vulgo, ex Suida adjecimus. 7bid. 
ἔτι τινάς. καή τινας Suid. — bid. τῶν κτήσεων. Intellige 
ἐγεἰων κτήσεων, quod diferte dicit XXXII. 8, 4. 

Verf. 9. Verf. 9. Πόπλιος Σκιπίων δς. Haec (ufque verf. 12.) 
in fcrinia fua retulit Suidas, ad vocab. Πόπλιος. —  Jhidi 
Ποπλίου δὲ, τοῦ Μεγάλου κληϑέντος. — — ,, "ffricanus ma- 
jor cognominatur apud Ciceronem aliofque , δὰ differen. 
tiam minoris /ffricani. Eadem ratione Cato major eft di- 
&us, quem Graci πρεσβύτερον dicerent. Sed Africanum 
Magni cognomen habuiffe, nemo ut opinor dixit.* vA- ! 
LESIVS. — »»Ἱοῦ μεγάλου κληϑέντος, non ex rebus ge- 
ftis, fed ztate: quod idem in reliquis fimilibus ufu venit, 
ut in Conítantino M. Carolo M. μέγας δι magnus, elt et. [ 
ἐμ ον aliis cognominibus. Sed latinitatis melioris au&tores 
non hic magnus, fed major u(ürpant, ut Zfricanas major, 
Cato major.^ RE1sKk1vs. — — Conftantinum & Carolum 
Magnum coguomen hoc ab setate, non a rebus geftis, ob. 

tinuiffe, 


AD POLYB. XVIII. 18. 361 


. ----.- 
nuifle, a nemine obfervatum meminimus,& aegre nobis per- ver 4. 


lademus : alios, veluti Alexandrum, Antiochum, Pompe. 
im, jdem cognomen non ab ztate, fed a rebus geftis, 
jliffe, compertum habemus. Scipioni Zf/ricauo, ei qui fe. 
undo bello Punico finem impo(uit, tmajoris cognomen de- 
iffe Romanos, quo eum a minore /f/ricano diftinguerent, 
quo everfa Carthago eft, nemo ignorat: fed Magsi co- 
'homen eidem Scipioni tribatum, quamquam Perizonius 
0 Obfervatt. hiftor. cap. t. ex Plutarcho etiam & Polyzno 
i vindicat, apud neminem Romanum fcriptorem legitur. 
ιὄγαν eumPolybius & hoc loco ὅς XXXII. 15, 1. & cum 
Jolybio Plutarchus δὲ Polyznus locis a Perizonio citatis 
'Oocant, eadem prorfus ratione, eademque fententia, qua 
13jorem Romani cognominarunt, Eodem modo llroAs- 
tog 0 πρεσβύτης, (in pofitivo, non ó πρεσβύτερος, 
(XVIII. 19, 4. vocatur, qui erat enajor ats inter duos 
ratres, rurífusque XXII. 20. ubi nil opus erat cum Vrfino 
Γρεσβυτέρου fcribere pro πρεσβύτου, quod ibi codices da- 
ant. Conf. notata ad IX. 232, 2. 

Verf. το. μέτριος ὧν κατὰ τὴν ὕπαρξιν, ὡς Ῥωμαῖος. — 
, δες verba ancipitis funt & ambigui fenfus. Vtrum enim, 
Vcipionis opes mediocres fui/Je, ut reliquorum fere Roma- 
iorum, voluit dicere? an potius, emediocres ei facultates 
wife, fi cum ceteris Romanis compares? [Haud dubie po- 
teriori hoc modo Polybius dixit: & ea ratione conítanter 
iccipiendze funt hujufmodi locutiones.] Eandem fermc- 
is ambiguitatem meminimus nos in Thucydide notere, qui 
le Brafida Spartano feribit: ὅτι ἦν οὐκ ἀδύνατος eiréiv ὡς 
YAaxedoupóvtoc. [lib. IV. c.84.] quod ita explicat Aelianus 
ib. X1I. Variae Hiftorize [cap. 50.] quafi dicere voluerit Thu. 
:ydides, dicendi imperitos fuiffe Spartanos, ac Brafidam 
uiffe, ut inter Spartanos, facundum: fic enim Latini di- 
:unt, Livius lib. X XXII. [c. 53.] princeps 4detolormem Ale. 
vander, vir, ut inter /detolos, facundus." vALESIvS. 


Verf. 10, 


Perf. 11. οὐχ, οἷον δὲ τῶν ἐξ αὐτῆς τῆς Καρχηδόνος ἀπέ. Verf. ". 


"gero μόνον. Poft Καρχηδόνος in Suidae editionibus iníe- 


ritur 


368 ADNOTATIONES 


Ver(, 11, ritur vocabulum νομισμάτων, quo tamen facile caremus: 


Cap. XIX. 


Verf. 4. 


Cep. XX. 


Verf. 4. 


Verf, 3. 


* 


Verf. 5. 


& a probato codice Parifino Suidze pariter abeífe illud te. 
ftatur Küfterus. Satis eft, ex feqq. intelligere h.1. οὐδέν. — 
»οὔὐχ, οἷον, fequente nihilominus μόνον, rarum & mirum 
eft, cum in οἷον jam iufit illud μόνον. Mirifica certe & 
mihi nondum fatis perfpecta ratio illius οὐχ, οἷον.“ RE1s- 
K1IVS. —  Vtique abefle poterat μόνον, ut 1. 20, 12. IIL 
82, 5. XI. 19,3. & per merum pleonafmum adjeCtum εἴ, 
nii ex gloífa ortum ftatuamus. 


CAPVT XIX. - 


Verf. 4. ᾿Αϑαμᾶνας accentu circumflexo fcripfimus, ut eft 
apud Stephanum & alios. Sic & XXIII. 6,3. edd. omnes. 
"ASapyac h.l. ed. Cafaub. &feqq.  Corrupte ᾿Αϑαγμάγας 
Vrín ᾿Αϑαμονὰς Bav. 


CAPVT KX. 


Verf. 2. οὐδενί, οὐδεσὶ Reifkius voluit, quia fequitne 
ἀναστάτους τούτους. Nec tamen 415 paffim dedignatur 
Polybius a fing. numero ad pluralem fübito tranfire. 

ζει, 3. πίστιν δ᾽ ἔχειν. δὶς fcribendum monuit Gro. 
ΠΟΥ͂. ad oram fui exempli, -—  Zbid. ἔκ τε τῶν κατ᾽ ᾽Αν- 
γίβαν. Precedente éx vs, requiri deinde videtur καὶ ἐκ 
τῶν κατὰ Kxpyzd. Sed fimul füpponit iíta particula T6, 
per fe diverfa efle haec duo, xxr''AvvíBav, δὲ κατὰ Kap- 
xdovíoue , nec efle inter fe conjuncta. Quae quoniam re 
ipfa conjunta funt, & eodem pertinent, incommode uti- 
que hic ftare illa particula videri poterat. At nimirum 
referri illa debebit ad id quod fcquitur, de Philippo, quem 
& ipfum non penitus tollere fe velle jam antea fatis figni- 
ficaffent. Eodem modo Livius hzc connectit: XXXIII 
12. Omittere fe Carthaginienfes. Cum Philippo ipfo quo- 
lies ventum $n colloquium? 

Verf. 5. τοῦ περὶ τῆς διαλύσεως συλλόγου. Nefcimus 
utrum ex codicc fuo, an ex ingenio fic ediderit Vrfinus: 


perízpe enim rationem non reddit motationum, quss ex 
coin. 


AD POLYB. XVIII. 18. 19. 20. 469 


onje&ura ipfe adtulit, . De re confule, lib. XVII. c.t fqq. 
bi videbis, per a/igwot dies continuatum effe colloquium, 
& diver/is inlocis habitum :'quare commode plurali numero 
id Polybius potuit τῶν euA&.óyoy, colloquiorum. 

Verf. 7. πολεμοῦντες γὰρ &c. Sententia hzec in earum 
ft numero, qua ex ora codicis Vrbinatis Cafaubonus, & 
x alio fimili codice, qui ficut Vrbinas Excerpta Antiqua 
ontingbat, Vríinus in Fragmentis Polybii retulit. Eadem 
ententia etiam in codice Reg. D. confignata eft, ut mo- 
iuimus in Przf. Tomo II. praefixa, P. 9. 

Verf. 9. τάχα yap αὐτοὺς xeipxy λήψεϑαι. Ab oratione 
eC&a, qua modo ufus erat, fubito ad obliquam, quam νον 
'ant grammatici, tranfit. De vocab. τάχα vero bene mo. 
idit REISK1 VS: τάχα hic pofait pro ταχέως», ut rurfug 


sibus 
Cuire "tense 


Verf. 7^. 


; Vei 9. 


oc pro illo p. 1133, 25. 1193. fragm. 46, 5. [XXI. 12,7. 


(XIV. 1, 1. At his inlocis ταχέως ita ufürpatur, utLa- 
norum cotttínuo, facile.] lta quoque ταχὺ pto τάχα ufur- 
avit Acfchines p.26, 3. Et Lycurgus p. 156, 39. ταχό- 


q pro τάχα, ubi male Taylor folicitat, δὲ 166, 41. ταχὺ - 


τὸ τάχα, forfitan, eft apud Libap. epift. 1238, 3.^ REIS- 
VS. — Τάχα pro ταχέως poctis aliás utique, quam 
iftoricis, familiarius. --- bid. τῆς Θρᾳκῶν. Codex Bav. 
contextu τῆς Θράκης habet, fed in marg. γρ΄. τῆς Ope- 
ὧν. 

Verf. 10. καὶ τοὺς παρόντας. 'Temere particulam καὶ 
Xicitavit Reifkius, & κατὰ maluit, Livii locus XXXUI. 
O, ad quem ille provocat, nillhuc facit, fed ad rem tem- 
ore pofteriorem pertinet, — 2914, τὰ πρότερον, rette 
rin. & feqq. edd. ri πρότερα Bav. — bid. βουλεν ο. 
aye v«. — ,Debetur id F. Vrfino, in cujus codice [ficut 
| Bav.) fuit βουλομένους. reCte. Sed deeft aut meAsuéiy 


Verf. 10, 


3t διαλύδαϑαι inter eva; & βουλομένους, quorum utrumvis . 


tiam in ipfa illa vulgata deeft: & praeterea deberet BovAsv- 
κμένους in aorifto legi. Sed, ut diximus, βουλομένους pro- 
1m eít. 4fetolis licere E89. integrum ejfe, feorfim fmo mo- 
ine atque periculo cum Philippo aut bellum continere, amt 
Polybii Hiftor. T. V II. ' Aa paci-. 


519 "| — tADNOTA'TIONES 


Verf. 10. pacifci , prout ipfis vifum e[fet.* nE1SKiVS. — Immo 


vero, quod fzepe a librariis factum vidimus, ut verba βού. 
λεαϑαι & βουλεύεοϑαι temere inter fe permutaverint; (vide 


— ad 1V. 22, 2. V. 67, 8. &c.) id hoc loco eo facilius fieri 


potuit, ubi in proxima linea fequitur ipfum verbum βουλο- 


μένου, ad quod aberravit fugitivus oculus. Et perfpee - 


bic utique βουλευομένους correxit Vrfinus. Neque vero 
quidquam amplius defideraturus fuiffet Reifkius, £i cogi- 


taffet, κυρίους εἶναι βουλευομένους idem prorfus valere ac 
xopíouc ἔνα! βουλεύεαϑαι. Sic fane & aliás illam di&ionem : 


xópioy εἶναι cum participio conftruit Polybius, loco infini- 


tivi, 1L 85,2. VI. 37,8.  lgitur perípicua atque inte- 


Cap. XXI. 
Verf. 1. 


Verf. 3. 


Verf. 4... 


gra fententia eft: Zfetolis liberam poteflatem effe pro fe spfis 


confilium quodcumque voluerint capiendi. Dixerat nempe 


proxime ante hzc verba Titus, fe & reliquos Romanos, 
qui adeflent, ex arbitrio fenatus Romani pendere. — 


CAPVT XXI. 

Verf. τ. ὑπετέμετο τὰς πάντων ὁρμὰς, omnium fimdia 
vel impetum /uccidit, inhibuit. Eadem fere fententià X X. 9, 8, 
ἐπιτεμὼν αὐτῶν τὴν ὁρμὴν ait. 

Verf. 3. Λάρισσαν. Λαρισαν ed. Vrf. Prorfüs vero 
mendofe Λάρησον Bav. — lbid. Θήβας τὰς 039Íuc, ἜΧΕ 
y0*. —  ,9ine alea effe hanc maximi Cafauboni conje&u- 
ram judicavi, & protinus in contextum adícivi. Vide.lib. 
XVII. cap. 3. & eadem funt apud Livium. [XXXIII. 13.] 
Vulgo τὰς Φϑίας ἔχειν.“ GRoNov. —  , ReCte recepit 
Gronovius e Ca(auboni latinis "Ex;vov , auCtore Livio. 
Natus error primum e permutatione e; Cum ;, quae folennis 
.eft; deinde ex omiffione compendii in fine nominis, ter 
minationem ον fignificantis.^ REisk1vs. — Eodem. er 
rore codex Bav. tenetur, quo Vrfini liber. | 

Verf. 4. τῶν μὲν ἄλλων ovx ἔφη déiv οὐδεμίαν, fcil..sa- 
ραλαμβάνειν Αἰτωλούς. Perfpicua fententia, preefertim ἃ 
conferas rationem hujus diCli, quam mox fübjicit Titas. 
: In 


———  —— A —— — mE mKA S ERE e. —— Emm mm Rn. 


AD' POLYB. XVIII. 20, 2l. " $71 


In- verbo δῶν fine caufa hefit Vriinus, λαβᾶν aut aliud 
fimile verbum pro dé» ponendum conjiciens. 

Perf. 5. ev βουληϑῆνα.  — — ,Subaudi e preemifís, 
παρακληϑῆνα.. Cum «os invita[fet ad fidem Romanam, 
(fcil. fufcipiendam ,) nolui/fe eos invitari, vel, nolui(fe pati 
fe ad eam blandis verbis adduci. Ad hunc modum poteft 
Jocus defendi: &, ut verum fateamur, nihil videtur effe mu. 
tandum. Fuit tamen, cum ταραδοῦναι vel fimilis infiniti. 
vus deeífe videretur. ^ REiSK1vs, — — Sic & Gronov. fu. 
fpicatus erat, qui ad oram fui exempli adfcripfit: ,,am de- 
efl διδόναι ὃ“ — Α΄ nobis fane etiam nunc παρ α δοῦναι 
deefle videtur. — Ibid. vroxepí»y.  Mendofe ὑποχω- 
ρίων Bav. — Tid. εἷς ἂν wpocupijrag. προωιρᾶται idem 
Bav. 

Verf. 6. καϑότι συνεπκολεμήσαμν νῦν. Cum inde ab 
Vrfini editione particula νῦν, interferto ante eam commate, 
vulgo feparata effet a praecedentibus, & cum fequentibus 
conjuncta , bene monuit REISKIVS, comma poft νῦν effe 
collocandum., Et —  ,,Nefício, inquit, qui factum 
fit, ut locus hic, in fe perfpicuus, & Livio & Cafaubono 
effet pane fataliter obícurus. Huic quidem potuit inter- 
puncionis vitium impofuiffe; Livio quid offecerit, pil vi- 
deo. Aetoli duas rationes allegabant, cur fuse effent 
"Thebae. Primam, quod in hoc Romanorum cum Philippo 
bello fidam ipfis operam focialem praflitif/ent; oh quam 
fidem in re prafente par effe , ut Romani fibi redderent ur- 
bes , qua olim Jui juris E? ditionis fuiffent, (eu, quz» olim 
Aetolo.jure & ditione effent tí. —Argumentum erat 
hoc primum, ex officio & ftudio.fuo erga Romanos recen. 
tiffimo ductum. Alterum erat e vetuftate fuperiorum tem- 
porum & foederum repetitum; quod ita effet illo primoge- 
sio foedere cdutum ,| quacumque oppida fociata opera expu- 
gnarentur, μὲ illorum prada. cederet. Romanis, ager δὲ 
edificia “Ποία. — Manifefte fervat hanc: diftinCtionem in 
fequente Titi Quintii refponfo: qui primum quidem ad 
pofterius argumentum occurrit, .ab antiquitate focietatis 

Aa 2 & 


Ἢ 


Verf, 5. 


Verf, 6. 





Verf. 6 


Verf. 7. 


Verf. 9. 


Cep. XXII. 
Verf. 3. 


472 ADNOTATIONES: 


77 & foederis du&tum , quod dudurb ait foedus effe ab. /detolis 
violatum. Deinde redit ad primum Aetolorum argumen 
tum, eujus vis eft in opere nuperrime ab Aetolis prze(tits. 
Fac, ait Flamininus, vos tobis in hoc bello utiles fmifft: 
so» tamen vobis ideo tot urbes debentur , quot poflulatis, 
immerito quidem. — Nihil, ad [Jummum, hac opera mersi- 
fils plus, quam Thebas: illas reliquas, Lariffam, Echi- 
uum, Phar/alum, cur pofiulatis, in quibus expupnandis 
sulla fuit opera veflra? J'Itro enitn fe nobis dediderunt." — 
Livii errorem in interpretando hoc Polybii loco ex profeffo 
jam notaverat Perizoniug in' Animadverff. hiftoricis, fupra 
jam laudatis, & ex eo Drakenborch. ad Liv. XXXIII. 15,7. 
Caíaubonus in verfione latina, quam ad verbum fere te- 
nuimus, parum a Polybii fententia receffit : illa verba, 
καϑότι συνεπολόμησαν νῦν, non fatis adcurate interpreta- 
tus erat, quia bellutm una cum Romanis gefftrant , praeter- 
miífa prorfus vocula νῦν, quam nos his verbis expreffimus, 
quia in hoc bello Romanos adjuverunt. Paulo rectius δὲ 
propius ad graecorum verborum prafcriptum repofüeris: 
quia nunc Romanos bello adjywvilfent. 

Verf. 7. κατὰ τὴν d£ ἀρχῆς συμμαχίαν ἄς. Cont. IX; 
39, 3. 

Verf. 9. ἄ τε καὶ μένειν ἔτι τὴν συμμαχίαν. Rara qui 
dem & durior, fed ferenda tamen fortaffe conftruGio; 
oratio infinita, praecedente conjunctione e. 


,CAPVT XXII 


Perf. 3. ors ἐπυνθάνετο. ὅτι caret Bav. —- Jb. 
ἥκειν μετὰ δυνάμεως. — οἧἥκριν debetur Vrfino, [qui in 
ora füze editionis hoc adfcripfit] non male quidem excogi- 
tatum, przeter fidem librorum tatnen veterum, qui Poly. 
bium tradunt ἀφῦχϑαι fcripfiffe. In libro Vrfini certe fuit 
$x 3, quod ipfum ἀἄφῆχϑαι fübjicit.^ RE1SK)vS. — [85 

χϑαι cum cod; Vríini confentit Bav. quod utique mendo. 
fum eft. Neque vero fatis commodum «a(7x.3a, videtur, - 
quod voluit Reifkius: nam egref/us quidétu e Syria erat 


AD POLYB. xvirr. 21. 22..23. 373 


ntiochus nondum vero advenerat. Quare d£5 x, αι ma- 
limus, aut etiam fimpliciter ἢ χα ;, copias eduxi/Je, profe&um 
cum exercitu; qua communi forma przeteriti perfecti verbi 
ἄγω fubinde utitur. Polybius. 

Verf. 4. παραγενηϑέντος correximus, monente Reif kio. 
Perpéram vulgo omnes ταραγεννηϑέντος. 

Perf. 5. διακόσια τάλαντα. Verfpicue & ἢ. 1. & mox 
rurfus notam numeralem σ΄, habet Bavarius codex, quz 
ducenta valet, Adeoque nullus inter Polybium & Livium 
diffenfüs eft: cum utroque vero etiam confentit Appianus, 
de Rebus Macedon. Hiftoriarum lib. IX. eclog. 7. 


CAPVT XXIII. . 

Verf. τ. Τί δή ποτ᾽ ἔστιν. Vulgo fragmentam hoc ab 

his verbis incipiunt edd. δὲ (cripti noftri libri : Ὅτι τοῖς αὐ. 
τοῖς &c. fed effe illud quatuor verbis augendum, a Suida 
in "Padiovpyoc confervatis, monuit jam Gronovius in Fra- 
gmentis Polybianis, Quod vero idem Suidas ait, de do. 
meftico proditore (περὶ οἰκογενοῦς προδότου ) kac fcripfiffe 
Polybium; id quo pertineat, nefcimus. Nobis fpeciem 
habere vifum erat, quod Reifkius ftatuit, atque etiam 
Cafaub. in ora Bafil. adnotavit, de 4rtolis hic agi, hofque 
fignificaffe Polybium, cum ait (verf. 3.) παρ᾽ οἷς ἡ πηγὴ 
τῆς τοιαύτης ὑπάρχει κακοπραγμοσύνης. Sententia hujus 
fragmenti, ἘΕΊΞΚΊΟ judice, hxc eft: ,, Aetolos, homines 
perfidos & infidiofos, meritas luiffe poenas & ftultitize & 
cupiditatis fuz, quod'a Romanis effent cireumventi, quos: 
temere δὲ coeco impetu, quo haberent audaciae atque in- 
folentize 9 adminiftros, in Graeciam evocaffent. * — 
Quod vero porro idem Reifkius ait, Zdetofos non cogita[/t, 
Romanos multo, quam ipfos, nequiores e[fe orbis terrarum 
praedones, &c. id profecto Polybius numquam dixerit, 
qui tantum abfuit, ut invifos graecis fuis leCtoribus Roma- 
nos reddere vellet, ut potius quovis modo ὅς qaavis occa- 
fione commendare illis Romanorum imperium ftuduertit. 
Quare, ut dicamus quod fentimus, prorfus etiam dubitare 
Aa 3 fubit, 


Vetf. 4. 


Verf. $. 


Cap. 
XXXIII. 
Verf. 1 e 


[0 summae] 
Verf. 6. 





Verf. 7. 


Ver. 9. 


272 ADNOTATIONES: 


& foederis du&tum , quod dudum ait foedus effe αὖ Aetolis 
violatum. Deinde redit ad primum Aetolorum argumen- 
tum, cujus vis eft in opere nuperrime ab Aetolis przeftita. 
Fac, ait Flamininus, vos nobis in hoc bello utiles fuiffe: 
son tamen vobis ideo tot urbes debentur, quot pofiulatis, 
immerito quidem. — Nihil, ad [ummum, hac opera merui- 
fis plus, quam Thebas: illas reliquas, Lariffam, Eck. 
uum, Phar/alum, cur pofiulatis, in quibus expugnandis 
sulla fuit opera veflra? V'Itro enim fe nobis dediderumt." — 
Livii errorem in interpretando hoc Polybii loco ex profeffo 
jam notaverat Perizoniug in' Animadverff. hiftoricis, fupra 
jam laudatis, & ex eo Drakenborch. ad Liv. XXXIII. 13,7. 
Csfaubonus in verfione latina, quam ad verbum fere te- 
nuimus, parum a Polybii fententia receffit : illa verba, 
καϑότι συνεπολόμησαν νῦν, non fatis adcurate interpreta. 
tus erat, quia belium una cum Romanis ge[ftrant, praeter- 
miífa prorfüs vocula νῦν, quam nos his verbis expreffimus, 
quia in hoc bello Romanos adjwverunt. Paulo reCtius & 
propius ad graecorum verborum prafcriptum repofüeris: 
quia nunc Romanos bello adjuvifJent. 

Verf. 7. κατὰ τὴν d£ ἀρχῆς συμμαχίαν &c.. Conf. IX; 
39» 3- 

Verf. 9. ἄ τε καὶ μένειν ἔτι τὴν συμμαχίαν. Rara qui: 
dem & durior, (εἀ ferenda tamen fortaffe conftru&io; 
oratio infinita, praecedente conjunctione ei. 


Cip. XXIL. CAPVT XXIL 


Verf. 3. 


Perf. 3. ὅτε ἐπυνθάνετο. ὅτι caret Bav. — 754. 
ἥκειν μετὰ δυνάμεως. — — ,Jj«gry debetur Vrfino, [qui in 
ora fuze editionis hoc adfcripfit] non male quidem excogi- 
tatum, prater fidem librorum tamen veterum, qui Poly. 
bium tradunt «Q7 9o fcripfiffe. In libro Vrlini certe fuit 
ἦχϑαι, quod ipfum ἀφῆχϑαι fukjicit.* nz1sK1vs., — In 
ἄχιϑαι cum cod: Vríini confentit Bav. quod utique mendo. 
fum eft. Neque vero fatis commodum «(y a, videtur, 


quod voluit Reifkius: nam egre(/jus quidtm e Syria erai. 


AD POLYB. xvin. 21. 22..23. 373 


dntiochus, nondum vero advenerat, Quare d£5 χα! ma- 
imus, aut etiam fimpliciter 7 x « ;, copias eduxifJe, profefum 
"um exercitu; qua communi forma praeteriti perfecti verbi 
ἔγω fübinde utitur. Polybius. 

Verf. 4. παραγενηϑέντος correximus, monente Reif kio. 
'erperam vulgo omnes ταραγεννηϑέντος. 

Verf. 5. διακόσια τάλαντα.  Perfpicue & ἢ. 1. & mox 
urfus notam numeralem σ΄, habet Bavarius codex , quae 
wcenta valet. Adeoque nullus inter Polybium & Livium 
iffenfus eft: cum utroque vero etiam confentit Appianus, 
e Rebus Macedon. Hiftoriarum lib. IX. eclog. 7. 


CAPVT XXIII . 

Perf. 1. Τί δή ποτ᾽ ἔστιν. Vulgo fragmentum hoc ab 
is verbis incipiunt edd. δὲ fcripti noftri libri : “Ὅτι τοῖς αὖ. 
οἷς &c. fed effe illud quatuor verbis augendum, a Suida 
1 'Pasiovpyoc confervatis, monuit jam Gronovius in Fra. 
mentis Polybianis. Quod vero idem Suidas ait, de do. 
ieflico proditore (περὶ oixoysvoUc προδότου ) hc fcripfiffe 
olybium; id quo pertineat, nefcimus. Nobis fpeciem 
abere vifum erat, quod Reifkius ftatuit, atque etiam 
afaub. in ora Bafil. adnotavit, de 4etolis hic agi, hofque 
znificaffe Polybium, cum ait (verf. 3.) παρ᾽ οἷς ἡ πηγὴ 
ἰς τοιαύτης ὑπάρχει κακοπραγμοσύνης. Sententia hujus 
agmenti, REiSK!0 judice, hzc eft: ,, Aetolos, homines 
'rfidos & infidiofos, meritas luiffe poenas & ftultitiae & 
ipiditatis fuze, quod'a Romanis effent cirenmventi, quos 
mere & coeco impetu, quo haberent audacise atque in. 
lentize fü: adminiftros, in Grzeciam evocaffent. * — 
uod vero porro idem Reifkius ait, 4Jetolos non cogita[/t, 
omanos multo, quam ipfos, nequiores efft orbis terrarum 
udones, &c. id profecto Polybius numquam dixetit, 
ii tantum abfuit, ut invifos graecis fuis leCtoribus Roma- 
»s reddere vellet, ut potius quovis modo & qaavis occa- 
»)ne commendare illis Romanorum imperium ftuduerit. 
gare, ut dicamus quod fentimus, proríus etiam dubitare 
Aa 3 fubit, 


Vetf. 4. 


Verf. ς 


Cep. 
XXXIII, 
Verf. 1. 


374. | ADNOTATIONXES 


SO ——ÀÀ 


Verf, 2, 


Verf, 3. 


an omnibo de Romanis h.l. dixerit fcriptor nofter. Eos 
enim, a quibus deceptos alteros (quos Aetolos effe cum. 
Reifkio fuüfpicati fumus) ait, ῥᾳδιουργίας accuíat Gc καπο- 
τραγμοσύνης, id eft, non folum frawdis, íed etiam dos 
atque malitiz; quam culpam vel generatim Romanis, vel 
figillatim Tito Quinctio impingere voluiffe Polybium, zegre 
nobis perfüademus. 

lbid. ἀτατώμενοι refte Cafaub. cum Suida. Mendofe 
ἀπαντῶμεν οἱ ed. τ. cum msstis. | 

Ferf. 3. διαχωρᾶιν. —  ,Subaudi τοῦτο. Óiagrupety. 
h.l. eft propere fuccedere. — Sic ufarpat Dio Caffius p. 686, 
98. Dicitur hoc verbum de rebus, quz facile, fine mora, 


per media obítantia quaeque tranfeunt, ut alimenta per in- - 


teftina, & nummi probi atque ufu recepti per manus ho- 
minum. Vide Lucian. T.1I. p.926, 7. [in libello de Lu- 
Gu, cap. ro.] qui infignis cum fit locus ad hujus verbi vim 
& originem declaragdam, opera ejus adfcribendi non par- 
cam. jddunt, ait, mortuis obolum, Charoni reddeudum, 
οὐ πρότερον ἐξετάσαντες, ὁποῖον τὸ νόμισμα νομίζεται (fab- 
audi e fequentibus παρὰ τοῖς κάτω) καὶ ei διαχωρέϊ ταρὼ 
τοῖς κάτω, καὶ εἰ δύναται παρ᾿ ἐκείνοις ᾿Ατ]ϊκὸς ἢ Νίακεδονε» 
κὸς ἢ Αὐγινωῶος ὀβολός. [id eft, non explorato prius, quod 
numi genus lege 85 ufu ibi receptum fit, 63] num apud. in- 
feros commeet, currat, di(currat inter manus, admittatur 
reddaturque fine ulla reprehenfione, hoc sumi genus. Sen- 
tentia loci eft: non valde mirandum e/1, ἐμ aliis fraudem, 
dolofo pro(pere [uccedere: fed hoc mirandum, fraude cir- 
cumueniri eum , Ὦ quo dolus malus tanquam a fonte mapa- 
vit, feu qui primus coepit calliditate eum ,a quo decipitur 
spfe , appetere. conf. Libanii Epift, 1472, 1. ubi diépzcediag 

«ít fucceJu quocunque uti." REISKIVS. 
lbid. οὐ ϑαυμάσιον. Scribe feme οὐ ϑαυμάσιον. 
Vox ὕἴσω ς, quam fcripti omnes cum editis-agnofcunt, im- 
prudentibus nobis per operarum errorem neglecta. eft, 
ϑαυμάσιρν ex Suida recepi, qui h.l. fic dedit pro $ av. 
μαστὸν, quod habent codices noftri cum editis, Mox 
vero 


4 


AD POLYB. XVIII. 33. 24. $15 
cn 
vero poft χακοπραγμοσύνης cum eodem Suida vocabulum 
$xvuxcTOy, quod abcrat vulgo, adjecimus, quum & aliàs 
defideraretur, & praefertim quum abruptam ita orationern, 
ut vulgo abfque hoc vocabulo erat, non pateretur reliqua 
Polybii copia. 
Verf. 4. 3 ἔστιν τιον διο. Citavit Suidas in N3(js Verf. 4. 
& in Πρόχειρον. — lbid. Nx(ps, dorica dialecto, (qua 
ufum efle confentaneum eft, Epicbarmum, Siculum poe. 
tam) edidit h.l. Cafaubonus, quum N7(« daret editio 
prima cum msstis, ut XXXI. 21, 14. ubi repetitur idem 
verfus. Sed nimirum h.1. eadem dialecto μέμνασο dabant 
omnes, przter Med. qui mendofe μόμνητο habet, δὲ Sui- | 
dam, qui μέμνησο. — Ceterurh & apud Ciceron. ad Attic.I. 
epift. 19. vulgo N3 (is, & deinde μέμνασ᾽ edunt; ubi ta- 
men alii xs habent. Sed Ns καὶ μέμνησο ἀᾳιστῶν ci- 
tavit etiam Lucian. in Hermotimo c.47. Tom. I. ed. Hem- 
fterh. p. 788. Latine fic convertit Tullius de Petit. Con- 
fulat. c. 10. Ἐπιχαρμόϊον illud teneto, nervos atque artus 
effe fapientim , non temere credere. 
Ferf. 5. Μεόδίων.. Medios, Acarnaniz oppidum, de quo Vetf. s. 
copiofe dictum ad JI. 2, 5. Hoc libro mentionem ejus fe- 
cit l'olybius in expofitione be//i Romanorum cum dcarna- 
sibus, de quo vide Livium XXXIIL 16 fq. 


CAPVT XXIV. Cap.XXlV. 
Verf. 1." Av]uÀoc ἐτελεύτησε τὸν βίον. VideLiv. XXXIII. Verf. 1. 

21. In Eclogis Valefianis ex codice Peirefciano fic vulgo 
editum eft : Ὅτι Φησὶν ὁ Πολύβιος ἐν τῷ ιβ΄. λόγῳ, ari Ar- 
ταλος ἐτελεύτησε τὸν βίον. Ad quas verba haec monuit 
YACESIVS: ,Inims. exaratum eft 4. fic enim femper ro 
Bijra in eo codice perícribitur. [ nempe figura ea, quae fi 
milis eft literze μ, demta cauda quae a finiftra defcendit.) 
Sed procul dubio legendum eft IH. Haec enim funt ex li- . 
bro XVIII. hiftoriarum Polybii, ad quem libram pertinent 
etiam, ni fallimur , duo illa fragmenta, quae proxime ante- 
cedunt: [nobis XV1IL 16, 4ᾳ. & XVIII. 17, 7feqq. & 

Aa 4 cap. 


316 ADNOTATIONES 


mOEEEEERMM» 


CumDIpa rt παν 


Verf I. 


cap. 18.] at didicimus ex codice ms. bibliothecae regise ; (1s 
idem codex.eft, quem nota Aeg. E. fignavimus.] in que 
excerpta ex libris hifforiarum Polybii leguntur, quoram 
initium eft a libro VI. In eo codice ita reperimus : "Es Τοῦ Η΄. 
τῆς Πολυβίου ἱστορίκς. Ἐγὼ dà κατὰ τὴν ἕκτην βίβλον dv 
ἐπαγίλίς καταλιπὼν, G cztera, quze vulgo inter eclogas 
lib. XVIT. c. 23. cenfentur. [nobis XVIII. 11.] Noftram 
fententiam mirifice illud confirmat, quod Livius (quem 
Polybii fimiam merito appellare poffumus) eundem ordi- 


nem inftituit: nam cum librum XXXII Polybianis ipfis: 


verbis terminaífet, mox a praelio ad Cynofcephalas alte- 
rum orditur. Quare non dubitamus , defcriptionem illam 


| prelii ad Cynofcephalas libro XVIII. Polybii adfignare.'*— 


Verf. 2, 


Hec Valefius; quz» cum eis conferenda funt, quz ad ini- 
tium libr&XVII. nos adnotavimus. | 

Ibid. Ὑπὲρ οὗ. — — ,, Sabaudi γεγονότος aut συμβάντορ. 
Cave ad Attalum referas; nam ad eum pertinet-fequens 
καὶ περὶ τούτου. ““ REISKIVS. — Nemini hzc viri do&i 
admonitio injiciat fcrupulum. ὑπὸρ οὗ haud dubie ad. At. 
talum refertur, neque id obftat quo minus deinde Poly- 
bius, verborum nufquam nimis parcus, rurfus περὶ τούτου 
de eodem dicere potuerit. 

Verf. 2. Ἐκείνῳ này γὰρ ἐξαρχῆορ ἄλλο μὲν οὐδὲν ἐφό. 
djoy &c. Habet hzec Suidas in "Az7aAoc, ufque ad finem 
hujus capitis ; fed perperam ad Attalum Eumenis fratrem 
retulit, qui bujus filius fuit, ad quem revera pertinent ea 
quze deinde idem Suidas habet, Οὗτος à" ArraAoc παραλα- 


— βὼν rjv ἐξουσίαν &c. quze habes apud'Polybium in Reliq. 


Verf, 3. 
Verf. 4. 


libri XXXlI. 23, 5. De primo Attalo, cujus memoriam 
hic celebrat Polybius, & de ejus ortu ac familia, vide 
Strabon. lib. XIIT. p.624. 

Perf. 3. ὡς ἀληϑῶς. ὡς caret Suidas. 

Verf. 4. διαφϑορὰν σωμάτων. ap erocSuldas; be. 
ne, quia & ψυχῆς in fing. fequitur. “--ὀ bid. καὶ qp v- 
X3«. Vulgo τύχης edd. quod fere dubitare poífis, utrum 
ex msto.codice & volente Valefio fic expreffum fit, aa 


per 


— —-— 


AD POLYB. XVIII.» 24. 477 


er operarum errorem. Valefius fane, de graeca fcriptura 
il monens, in latina verfione ad corporis animique perni- 


em (cripit. Quare jam Gronovius in Notis editis monuit, : 


/U3ilje corrigendum; cui lubentes morem geffimus. Nam 
t res ipfa hoc pofcere videbatur, & fic perfpicue Suidas 
abet; & quod mox fübjicit Polybius, ὀλίγαι δέ τινες ecl 
χα), pauca funt ingenia, vocabulum ψυχα) commode ex 
iperiori ψυχῆς repetiit. Vocabula autem τύχη & ψυχὴ 


— 
Verf.'4. 


un fapius commutata inter fe a librariis obfervavimus. . 


'ide ad II. 9, 2. — — Ibid. μεγίστας. μεγάλας Suidas. 

Verf. 5. ἐπεβάλετο χρῆσϑαι. éxe(Mxsro χρήσασϑαι 
nidas. bid. τοῖς χορηγίοις. — Vide Adnot. ad 1. 17, 5. 
bid. πρὸς οὐδὲν τῶν ἄθλων - - ἀλλά. ἀλλ᾽ ἢ Suidas, 
ommode, nec tamen damnandum vulgatum, nam & 
liás particula Ax exceptive ufarpatur, pro «' ἢ vel 
! μή. Sic IV. 29, 4. οὐδὲν diaépsi « - Xx τλήϑα 
ὄνον. Et X. 11,5. οὐχ érdpeig- - aA. ol. — bid. πρὸς βα. 
ἐλείας ἀνάκτησιν. πρὸς βασιλικὴν ἀνάκτησιν Suidas, men- 
ofe id quidem ; fed fortaffe aliud quid (üb ifts fcriptura latet. 

Verf. 7. Νικήσας γὰρ μάχῃ Γαλάτας. — — Ab haé 
iC&toria dictus eft. Γαλατονήμης apud Suidam in Níxav. 
pec. [At juniori & poftremo Attalo cognomen iftud 
pud Suidam tribuitur.) Strabo lib. XIII. [p. 624.] καὶ 
γηγορεύϑη βασιλεὺς οὗτος πρῶτος, νικήσας Γαλάτας μάχῃ 
syxÀg. Meminit ejusdem νἱξχοτῖθε Paufanias in Atticis 
t Phocieis. [I. 8. p. 19. & X. 15. p. 833.] Porro no- 
sndum eft, quod ait Strabo, primom hunc regium no- 
en. adíciviffe poft victoriam de Gallis, id eft, Olymp. 
XXIV.ann, 3. Certe Philetzrus Spado, qui primus 
ominationetn Pergamenorum conftituit, avus Attali, rex 
1 nummis veteribas dicitur, tefte Goltzio in Thefauro ; 
ui fücceffit Eumenes, fratris filios, quem quidem regem 
uoque appellatum effe invenimus a Iz(tino lib. XXVIT. 
qui tamen regem Bithyniz appellat magno errore) & a 


Jiogene Laértii filio, in vita Arcefilai: [lV. 39.] éxvopyvyet * 


ὑτῷ wed Εὐμένης, 6 τοῦ Φιλεταίρου, διὸ καὶ τούτῳ 
| Aas5 μόνῳ 


Verf, 5. 


Verf. 7. 





Verf. 7. 


Verf.8. 


Verf. 9. 


Verf. το. 


318 " ADNOTATIONES . 


μόνῳ τῶν ἄλλων βασιλέων προσεφώνε. — Vbi notandum 
eft, Eumenem dici Philetzeri filium, qui revera erat fre 
tris filius, tefte Strabone. Itaque reCtius apud Athe- 
nzum ἀδελφιδοῦς dicitur, [lib. X. p, 445.] ubi ex,gheie- 
tate interiiffe memoratur: vxo μόϑης axéJavsy Eugave 
ὁ ΠΠεργαμηνὸς, ὁ Φιλεταίρου τοῦ Περγάμου βασιλεύσαντες. 
ἀδελφ,δοῦς, ὡς ἱστορᾶ Κτησικλῆς ἐν τρίτῳ χρόνων. Sed fot- 
taffe à Philetzero avo adoptatus fuit Eutnenes." vALESIVS. 

Verf. 8. πρὸς yuycaxm καὶ τέκνα. Vxor Attali, 4dpollo- 
uias, vel Zpolionis, de qua conf. XXIII. 18. Filii quatuot: 
Enmenes,  dttalus, Philetarus, diheneus. Strab. lc. 

Verf. 9. ἐναπέθανε dà ἐν αὐτοῖς τοῖς καλλίστοις dp 
qoi. —— — ,Eadem prope verba repetit Polybius in ἔχε 
cerptis Legationum cap. 25. [XXIi. 5, 5.1] Narrat Plutar. : 
chus in Flaminino, [p. 372,] Attalum regem, cum. in 
gratiam Flaminini maximo impetu & concitatiore animo 
orationem habuiífet ad Boeotos, ut eos ad focietatem po- 
puli romani perliceret, fubito vertigine aut rheumate 
correptum in concione ipía collapfüm effe, atque inde 
navibus avectum paullo poít expiraffe.^ — vALESIVS. 
Pertinet huc Fragmentum Polybianum apud Snidam con. 
fervatum in περιβαλλόμενος, quod exhibuimus in Spicilegio 
Reliquiarum Polybii ex libro XVIII. T. V. p.40. 

Verf. Yo. παισὶ παίδων. — — ld fane praedictum ei fue- 
rat oraculo, ut ex veteri auCtore refert Suidas: "Or, "Ar. 
ταλος, ὁ ᾿Αποδλιωνιάδος [ Αποδλωνίας vulgo apud Suidam 
perperam legitur] ἀνὴρ, βασιλεὺς ᾿Ασίας, usradx:]e 
τὸν βίον, τληρωϑείσης ἐπ᾿ αὐτῷ τῆς Πυϑίας, 3 τις χρηστῃ-. 


᾿ριαφομένη ᾿Ατήχλῳ τῷ μεγάλῳ ἔφη. 


Θάρσει, Ταυρόκερως" ἕξεις βασιληΐδα τιμὴν, 

xcd. παίδων ποῦδες" τούτων γε μὴν ᾿οὐχέτι ποῶδες. Cajus 
oraculi meminifle videtur Paufanias lib. ult. [X. 15.] cum 
ait: τὸν dà αὐτὸν τοῦτον "As]aAoy καὶ Ταυρόκερων προσ- 
eipixs τὸ χρηστήριον.“ vALESIVS. ---  Exrraffe Suidam, 
& Attalum avum cum nepote confudiffe, ex Reinefii 
Var. Le&t. lib. IJI. p. 368. monuit Küíterus. Nempe. At, 


talus, 


AD POLYB. XVIII. 24. 279 


lus, Apolloniadis vel Apollonidis maritus, fait idem ille, 
αἱ id oraculum obtigerat. 

Verf. 31. Κωλύειν τὸν Ayríoxoy &c.. Sabjecimus hoc. Verf. t1. 
co iftud fragmentum, non quod ad Attalum ulla ra- 
one pertineat, fed quod ex ejusdem temporis biftoria 
ecerptum intelleximus, quam proxime vel ante vel poft il- 
m de Attalo difputationem,  perfecutus Polybius erat. 
'eftem Livium habemus, qui, cum in bujus temporis hifto- 
a, ut jam monuimus, preffo pede Polybium fit fecutus, 
b. XXXIII. c. 20. proxime ante Attali laudes e Polybio 
»petitas, baec fcribit: ΠΩ egregia Rhodi, pro fide 
go populum romanum, proque wniver/o momine Graco- 
wn, terra mavique aufi [unt : nihil magnificentius, quam 
uod ea tempeflate - - legatos ad regem (dntiocbum) mi. 
γε Nephelida: (promontorium Ciicim ε 2) fi eo mom 
owiimeret copias fuas, (e obviam ituros; won ab odio 
llo, fed ue conjungi cum Philippo paterentur, 86] impe. 
imesto effe Romanis Graciam liberantibus. Licet graeci 
ragmenti auctorem Polybium nominatim Suidas non ci. 
averit, tamen & ex reliquo colore & ex ipío verbi avyye- 
σχύσαι ufu, quod familiare Polybio eft, (conf. mox 
ap. 26, 6.) perfpecte jam Caíaubonus (nefcius quidem, 
|ua.de re ageretur) viderat, Polybianum hoc effe, & de 
0 monuit iu Polybii Fragmentis p. 1540. edit. Gron. (p. 
162. ed. Ern.) Deinde Valefius ex profeffo in Polybia. 
iorum Fragmentorum numerum recepit. Perperum au. 
em vulgo apud Suidam fic expreffum legitur: Xwver 
γχύσας" συναγωνσάμενος. Δύναμιν παρασχοὶν κωλύειν TOu 
Αντίοχον &c. quz fic vertunt: Copiis datis juffit. eum 
(ntiocho praternavigaturo obfiflers &c. Scribe: Xvya- 
εισχύσας᾽ συναγωνσάμενος, δύναμιν παρασχών. KoAvew 
νὸν ᾿Αντίοχον &c. — Verbum ὑφορώμενοι in plurali fuiffe 
cribendum, ex Livio intelligebatur. Librsrius, cum con. 
jexionem fermonis ne(ciret, & συνετισχύσας in fingulari 
ofitum videret, nil mirum eít fi & ὑφορώμενος pariter 
n fing. ponendum putavit. 0| 

CAPVT 





989 ADNOTATIONESES / 


matin 
Cap.XXV. CAPVT XXV. 
verf, ς. — De argumento confer Liv. XXXIII. 24 fq. .F'erf. $. 


Verf. 6. 


Verf. 7. 


βεβαιώσοντας correxit Cafaub. βεβοωιώσαντας Vríün. 
& Bav. | 

Perf. 6. Δαμόξενον τὸν "Asyiém. Sic Cafaubonus ia 
verf. a Damoxene Aegienji, quod merito probavit Reit 
kius. Nihili eft'A:/éz, quod habent codices: fed faci- 
lis ex AITIEA in ATTEA tránfitus; ac fortaffe primo 
in ᾿Ατ)ιέα fuerat corruptum, & deinde demum in 'As7ás. 
Quod ᾿Ατ7αλέα vel ᾿Ατ)αλεέα fufpicatus eft Vrfinus, a 
vero prorfus aberravit.  /fegéen/is effe potuit legatus 
Achzorum ; Zfttaíenfi nullus hic locus. 

Verf. 4. Ἠλείους. Imperite ἡλίους Bav. Ibid. ὑπὸρ τῆς 
Τριφυλίας. Conf. Adnot.adIV.77, 5. — Ibid. In εσσῃ. 
yíouc confentit Bav. Μεσϑηνίαυς Vríin. operarum putamus 
errore. — Zbid. ὑπὲρ 'Acívyc. Cum ὑτὸρ "Acíou confentien. 
tibus msstis vRsINVS edidiffet, monuit idem primus Edi. 
tor: ,,Opinor fcribendum περὶ ᾿Ασίνης. Ita enim habet 
Strabo lib. VIII. (p. 359.] Et Stephanus, 'Acívy, inquit, 
«oli; Νεσσήνης, παρὰ τὴν Aaxeyiyjv, οἰκισϑέϊσα ὑκὸ Ap 
γείων."“ --- — Quod περὶ voluit Vrfinus (nifi id operarum 
errori debetur) pro ὑπὲρ, nil neceffe eft: idem valet ὑπὲρ 
atque περί, De /ffine vero res certa nobis vifa eff, quare 
adoptare Vríni conjeC&uram non fumus veriti, — /ffiwm, 
Peloponnefi oppidum, nemini umquam auditum eft. Nota 
Zlfine Meffeniaca, maritima urbis cum portu, ex Stra- 
bone, Stephano, Paufania, & aliis, quos laudavit Cellar. 
Geogr. Antiq. II. 13. p. 1189. & lofephus Waffe ad 
' Thucyd. IV. 13. Non vero confundenda hzc Meffeniaca 
ZIfine cum Laconica eft, cujus mentionem Polybius fecit 
V. 19, 5. ubi vide noteta. 

Ibid. 'Hpouéov ex ora & conjeCtura Vrfini re&e rece. 
pit Cafanb. Litere m & x in cod. Dav. quidem fiepe 
fimiles fere funt, & nonnumquam prorfus inter fe per- 
mutatz videntur. Vrfíini conjeCuram firmat Livii locus 


XXXIII. 34. ubi, ex T. Quin&ii & decem legatorum 
fenten- 


AD POLTE, XVII. 25. 26. 381 


ententis, Corinthum ΘΓ Triphyliam δ᾽ Heraam Zdcharis 
edditam ait. Conf. eumd. Liv. XXXIL 5. Apud Polyb. 
»ulo inferius, cap. 30, 10. ubi ejusdem urbis mentio fieri .- - 
lebuit, eo ipfo loco lacuna eít in msstis codicibus. Eft 
utem Zerza Arcadie oppidum, prope Eleorum fines 

le quo vide Paufan. VIN. 26. p. 652 fq. 


CAPVT XXVL Cap. XXVI, 


| F'erf. τ. Τίτου παραχειμάζντος dy Ἔλατεᾳ &c.. 1,1. Verf. τ, 
rius XXXIII. 27 fqq. eamdem rem narrans, de qua hic — 
igitur, perperam 4thenis hiemaffe "Titum ait, five ipfius ^ 
kriptoris, five librariorum errore, quem & Vríinus ad 
lunc Polybii locum notavit, & Perizonius ad Livium in 
edit. Drakenb. 


F'erf. 2. διὰ τὸ προορᾶσϑαι τὸν ᾿Αντίοχον. Livius : Verf. 2. 
^futiocho rege jam fu/peBo. Hinc Vrfinus mendofum ver- 
büm προορᾶσϑαι putavit, & in vfopac Ja. mutandum cen. 
fuit: temere; eft enim πτροορᾶσϑαι hoc ipfum, /u/pe&um 
habere, timere, metuere, cavere; (conf. ad c. 5, 10.) licet 
interdum etiam fimpliciter pravidere, pro/picere verti 
poilit, ut mox verf, s. hujus cap. Semper tamen in 
Bniftram partem, ni fallimur, accipitur. 

Verf. 5. Ζεύξιππον καὶ Πεισίτρατον. | Mendofe Ej. Ver. ς. 
vov xa) ILoícroxroy Bav. Ἐπ idem mox Ῥωμαῖοι Φίλοι 
pro Ῥωμαίων Φίλοι. | Ac fortaffe iidem errores codicem . 
Vrfini obfederant, fed ab eo non funt indicati. Fatetue 
enim ipfe vRsiNvS: οἷπ hoc fragmento, cum multa 
effent in exemplari mile fcripta, nos illa partim ex Livi- 
ana verfione, partim 'ex conjectura emendavimus.'* — 
Quod ab Vrfino fa&um laudans REisKivs, illud repre- 
hendit, quod fcripturam codicum, qua ab ipfo mutata 
eft, non indicaverit. — Vtinam, inquit, quze quidem 
dubia videbantur, indicaffet. Haud raro enim in corru- 
ptis le&ionibus alii alia veri veffigia vident.* — Nos 
sequo viri doCti defiderio íatiffacientes, omnia verba, 

' quibus 


982 ADNOTATIONE 


quibus ab impreffis exemplis in diverfam abit Bavar: 
codex, fideliter diligenterque indicabimus. 


νεῖ, 6. 4. — pf. 6. μένῃ. μένει Βαν. Mox idem ἀεὶ cum jotá : 
fcripto pro ἀεὶ, δὲ fic conftanter. Nempe αἰεὶ voluit 
buitve. — trf. 7. 'EAareixy. '"EA«ríay idem. —Perj 
λόγους. λόγοις idem. — Perf. 9. Βραχύλλην. Βραχύλην | 
idem. De re monuit nEisKIvS, Zeuxippum ab eo f 

a nore patria coactum aufügete, ad Romanos fe co: 
life, quod ipfüm docet Polyb. XXIIL 2. adde .: 
XXXIII. 28. 


Vef 1t. —— Fefoirr ᾿Αλεξαμενῷ. — o, ᾿Αλεξαμενῷ legend 
cum ex Livio XXXV. 34. tum ex analogia. Vt Aefs 
yéc, mutato accentu, e participio fit nomen proprium, 
᾿Αλεξαμενός. “ REISKIVS. 

VeL 13.— Verf. 13. Οὐδεὶς γὰρ οὕτως οὐδὲ μάρτυς &c. Ado 
codicis Vrbinatis haec fententiola fcripta eft eo loco, 
deüinit cap. 30. Excerptorum Antiquorum ex libro X: 
(nobis XVIII. 23.) & ubi incipit caput 31. [nobis X 
33.] Ac feriem rerum in Livii libro XXXIT. fi fpe 
intelliges, revera ex eadem narratione effe decerptum 
fragmentum, 428 inchoata eft in ea Ecloga, quam 
capite exhibuimus. Ecce Livii verba, (XXXIII. : 
ex Polybio expreífa: JZeuxippus- - no&fe perfugit T, 
gram, fuam magis con/cientiam, quam indicium nomi 
sullius rei confciarum, metuens. Eamdem gnomen ἢ 
etiam cod. Reg. D. ut monuimus in Prafat. T. 1I. 
"Vocabulum σύνεσις idem valet ac συείδησις, ut i 
Euripid. in Orefte , vf. 387 & apud Herodian. Hi 
TV. 7, 1. 


CAPVT XXVII 


Argumentum hujus Ecloga perfecutus eft Li 
XXXIII. 27 fqq. Conferri autem tneretur Áppianu: 
Rebus Macedonicis Eclog. 7. Tom. 1. nofira ed 


512 feqq. 


Cep. . 
XXVII. 


d 


AD POLYBE. XVIII. 27. 28. ' 983 


--- 
Verf. τ. οἱ δέκα. Caret of Bav. Ibid. χειρίσεσϑαβ vert τ, 
lendofe χειρώσαδϑαι Bav. nefcimus an δὲ Vrfini codex. Id 
ero ex χειρίσασϑ αἱ corruptum, quod receptum: ma- 
mus: nil enim opus eft futuro tetmpore; & commodum 
idefinitum, cujus notio per verbum μέλειν fatis defini- 
ar. — 7014. τὸ τῆς συγκλήτου δόγμα. Poftremum voca. 
ulum, ad fententiam neceffarium, recte adjecit Vrínus, 
um abeífet a msstis. 
Perf. 4. Yljdaca. Πίδασα Bav. Stephanus: Πήδασα, Verf. 4. 
ὅλις Καρίας. — — lbid. Βαργύλια. BxgyvAa contra codi- 
um fidem Vrfíinus maluerat, veterum Stephani editionum 
uCoritate nifüs, temere: vide Stephani interpretes & 
ui ab his laudantur fcriptores. bid. ἸΙασσέων ex ora & 
mend. Vríini recepit Cafaub. Ἰασέων Bav. fimplici litera 
» qua fapiusefferturid nomen, utmonuimusad XVI. 12, 1. " 
onf. XVII. 2, 3. Quod vero Vrfinus dicit, in fuo codice 
ἴαδέων fuiffe, füfpicamur, (quod &ex aliis, quz paffim ex 
'odem codice adfert, intelleximus) duCtus fcripturze in illo 
'odice fimiles fuifle eis, quibus ufus eft fcriba Bavarici 
ioftri codicis, in quo perfzepe ita fimiles funt literae c, & 
! ut, utram fcribere voluerit ille homo, dubius hzereas. — 
"bid. Mvpívay» ex edit. Erneftina in noftram tranfiit. 
kcribe Μύριναν, antepenacute, cum Vrfino & msstis. 
Jic & Stephanus: Μύρινα, πόλις ἐν Λήμνῳ. In editioni- 
"us Cafaub. & Gron. quadratis literis hzec formula foe. ) 
leris expreffa eft, abíque accentibus. 
Verf. 5. περὶ δὲ τῆς τῶν Κιανῶν. Particulam dà, quae Verf. 5. 
iberat vulgo, adjecimus ex Bav. ᾿ - 


CAPVT XXVIII Cea 
Verf. x. κατελάλουν τὸ dóyga. Conf. àd III. 9o, 6. νετί. 1.$q. 


Ver. 2. διασείειν. διασύαιν in fuo cod. fuiffe ait Vrfinus, δὲ 
Μασείειν a fe corre&tum. | Ex cod. Bav. nullam difcrepan- 
jam ab impreífo nos quidem adnotavimus. 
V'erf. 4. ix ' ὀνόματος ex Bav. correximus. — Ibid. ór) Verf. 4. 
ἐς κατὰ τὴν Ἐπρώπην. — Poft Εὐρώπην videtur aut ναι 
συμβαί. 


$984 ADNOTATIONES 


uu 
Verf. 4. συμβαίνει, aut faltem ἄναι deeffe: fzepe enim ὅτι cum inf- 


nitivo.conftruitur/  REISKIVS. — At fifatis eft cap 
quod utique fatis effe puto; percommode poterit hoc 
verbum ex eis quae precedunt, ταύτας δ᾽ éyaJ τὸς κατὰ 
σὴν ᾿Ασίαν, intelligi.- Conf. Adnot. ad L 41, 1. p. 140 fq. 
Quin etiam, fiad ὅτι requireretur finitum verbum eiel, 
poffet & hoc fubintelligi, nec eo expreffo opus effet. — 
Ibid. 'KLpsóv. Mendofe dpouóv Bav. 

Ver €. ω 6. τὰς ἙΔηνικὰς vádac. conf. XVIL 11, 5. "— 
Ibid. ταῦτα μὲν οὖν. οὖν, cum abeffet vulgo, adjecimnus 
ex Bav. 

Verf. 9. . Vaf. 9. rjv τῶν Ἑλλήνων εὔκλειαν idem valet ac τὴν 
χαρὰ τῶν Evwy (vel παρὰ τοῖς “Ἐδλησι») εὔχλειαν. cont. 
ad X. 17, 14. 

Verf 16. Perf. το. αὐτοῖς δεδέθαι. αὐτοῖς Ícribendum monuerat 
etiam Reifkius; neque aliter fuiffe videtur in Vrfini codice 
Sane Vrüinus in Notis verba graeca repetens, & cum Li- 
vianis conferens, αὐτοῖς legit. —  Zbid. βουλεύωνται. ew 
λεύονται Bav. male. 

Vef, 12. .. Verf. 12. τὸν μὲν KcpivJov. Sic fere ufürpat Polybius. 
Vide verf. 7. Rarius iu foeminino, quod tamen ὅς ipfam 
ferri poterat. conf. Adnot, adIV. 67, 8. — Jbid.In τὸν 
᾿Ακροκόρινϑον confentiunt libri. — — Ibid. παρακατέσχε. 
Sic Bav. ταρακατέσχεν vulgo ediderunt cum Vríino, quod 
ex παρακατέσχον corruptum videri poterat, quod 
malimus nos quidem. 


Cip XXIX. CAPVT XXIX... 


Verf. 3. Verf. 2. Φασκόντων correxit Vrfinus. Perperam e 
σκειν Bav, & cod. Vrf. 

Verf. 3. Verf. 3. ἐπεδείχνυσαν αὐτοὶ καϑ' αὑτῶν, dix τῆς c. dt- 
fignabant ipfi, alii adver/us alios, (id eft, di/ceptantes ἐπ- 
fer fe, alius hac loca, alius alia defignans,) pro mfitata 
ipforum loquacitate. Perípicua hac fententia, cui nihil : 
deeft. Neque magis probandus Reifkius videtur, quod 
poft καϑ' αὐτῶν verbum ᾧλοαροῦντες aut aliquod fimile ad- 

ον, je&tum 





AD POLYB, XVIII. 28. 29. 385 


"A 


mm A um er D UND 


jeftum voluit, quat vel Vrfinus, qui, commate interpo- v.c j. 


fito poft αὐτοὶ, deinde fic edidit x23" αὐτῶν καὶ dix τῆς &c. 
temere & invitis msstis particula καὶ inferta, vel Cafaubo- 
nus, qui, ab Vríino deceptus, illa verba xs3' αὑτῶν καὶ 
διὰ &c. fic vertit: tum apud fe quifque, tum in mutuis dif- 
fertationibus. De quo re&e Reifkius monuit, apnd fe 
graece non effe xx3' αὐτῶν, fed x23' αὐτούς. --- Ibid. εὐ. 
βεσιλογίας fcripfimus, veftigium fecuti fcripturze code 
Bav. in quo quidem δύρεσιολογίας fcribitur. Vrfinus in fuo 
codice εύὑρησιαλογίας fuiffe ait, e quo ille εὐρησιλογίας 
fecit; prorfus vero temere in ora συνδιαλογίας pofuit, vo- 
cabulum grzcis auribus inauditum. Scripturam noftram 
firmat Suidas, Εὐρεσιλόγος (cribens, quod Φλύαρος inter- 
pretatur; citatque Polybii locum, in quo eft verbum sops- 
giloyeiy. Apud eumdem Suidam rurfus ipfum etiam voca- 
bulum Εὐὑρεσιλογίας legitur, in omnibus editionibus fic per 
4 fcriptum, licet per errorem eo loco pofitum, ut ex lite. 
rarum ferie intelligi videatur, Εὐρησιλογίας fcribi debuiffe, 
Neque vero ipía fortpa vocabuli δὑρεσιολογία (quam codex 
nofter Bav. habet) auctoritate caret: fane apud Diog. La- 
ert. in Stilpone (lib. II. fe&. 113.) ita vulgo etiamnunc edunt, 
quamquam ibi in aliis codd. evpsciAoy/a legitur, tefte Henr. 
'Stepbano. 

Verf. 4. eic τὸ στάδιον. '"Tenuimushoc, ut ediderunt Gro- 
nov. ἄς Erneft. Nempe fic & Bav. Sed εἰς τὸν στάδιον 
h.l. ediderat Vrfin. & cum eo Cafaub. quod ferri per fe 
poterat, quoniam perinde & ὁ στάδιος δὲ τὸ στάδιον Greeci 
dixerunt. Sed τὸ στάδιον h.l. pariter in Vrfini codice fuiffe 
videtur; certe Vríinus in Noti$ repetens haec verba, τὸ 
στάδιον fcribit: & mox verf.g. in τὸ στάδιον confentiunt 
omnes, 

Verf. 5. καὶ Τίτος Κοΐντιος. — Perperam καὶ Τίτος καὶ 
Kéüvre; Bav. — — lbid. στρατηγὸς ὕπατος, fumnns impe- 
rator, vel imperator Proconful aut procon/ule. Lib. I. 52, $. 
δε Vl. 14,2. στρατηγοὺς ὑπάτους con/ules dicit: nunc eo- 
dem nomine adpellat imperatorem qui fuperiori anno con- 

Polybii Hiflor. T. VII. |. ΒΡ ful 


Verf. 4. 


Verf. $5, 


LLÉÁ————À 
Verf s. 


Vetf. 8, fq. 


Verf. 10. 


Verf. 11. 


3860 ᾿ ADNOTATIONES' 


ful fuerat, & prorogatum hoc anno pro Confule habebat 
imperium. Eodem modo in eadem re Plutarchus in Fla- 
minino p. 374. fcribit: Ῥωμαίων ἡ σύγκλητος καὶ Τίτος Koly- 
τιος στρατηγὸς ὕπατος. — lbid. νόμοις. ἀνόμοις Bav. — 
Ibid. Yledfo4fovc. Corrupte Πεῤῥαίους idem. 


Perf.8. v6 TW. Ad vulgatum ὥς ri; fic. notavit 


REISKIVS: ,Lkege κᾶς Tic, aut ὡς εἷς ri; ἀνὴρ, clamabat 
jota multitudo, tanquam wnus vir.** — Prius praetulimus, 
quod & aliis frequentat Polybius. — bid. y pos γ δ: ν' 


Re&ius fortaffe fuerit προάγειν, quod voluerat Reifkius; 


& deinde verf.9. y posA3 ὧν, pro vulgato προσελ Ja». 
Ρτο τὸν κήρυκα verf.8. Bav, in contextu τὸ κήρυγμα habet, 
fed alteram le&ionem in marg. ab eadem manu. Pro οἷς 
δὲ, initio verf. 9. idem mendofe ὁ dà habet. — bid. ὥστε 
xo] μὴ ῥαδίως. Particulam καὶ, quze aberat vulgo, inferuimus 
cum Bav. —  Jbid. τοῖς νῦν ἀκούουσι,  Reifkius: [effori- 
bus meis. Ac fane fatis notum eft, τοὺς ἀκούοντας fzepe 
pro /e&oribus ufürpari: fed nunc magis generatim hoc di- 
€um videtur, de omnibus quicumque hoc narratum vel 
legant vel audiant. 


Verf. 10. καὶ κατέληξεν. καὶ caret h.l. Bav. —  Zbid. 


of μὲν ἀλλήλοις.  Terminutiones ov; & oic in codicibus 


msstis, & praefertim in Bavarico noftro, fzpe perfimiles' 


inter fe funt; fzepe etiam manifefte inter fe temere permu- 
tatz. Jdem obtinuiffe videtur in Vrfini codice. 


Verf. 31. o? καὶ μετά, ἢ καὶ μετὰ Bav. quod & εχ ἢ 


corruptum videri poterat. “- bid. ἐπιῤῥίπτοντερ, 


ἐπιῤῥιπτοῦντες Dav. quod vulgato non deterius. — 

Ibid. παρ᾽ ὀλίγον διέλυσαν τὸν ἄνθρωπον. .-- οἶα 
promtu quidem eft, διώλλυσαν conjicere. - Non aufim ta- 
men ita fimpliciter διέλυσαν damnare: difcerpferunt, is 
minutas partes diffolverunt.* nE(skivs. — Nos vero. 
nolimus diffimulare, admodum fufpe&tum nobis id verbum 
effe; quod nufquam notione aliqua, quz huc conveniat, 


ufürpatum meminimus. Fuit cum διέλευσαν fufpicaremur, ' 


obru- 


-.| 


3 
- 


AD POLYB. XVIII. 29. 3C. 387 
bruerunt eum ( veluti lapidibus:) fed hoc quidem urgere | 
on aufimos. 

Per. 14. καὶ τὸν ἡγούμενον αὐτῶν Τίτον. —. Malimas, Verf I4. 
τὸν, ἐρίμπιψμε ducem hujus belli. ' 
Perf. 15. ἀντιπαίσαι!. — y, Forte ἀντιπέσαι, ab &yTI- Verf. 15. 
"erery, Nam ἀντιπαΐειν pro ἀντιπίπτειν dici dubito ; quam- 
jmam παίειν in compofitis interdum locum obtinere τοῦ πὸ 
rréip. δὲ τοῦ πταίειν non neício, REISK1ivS. —  7xpx. 
γαΐειν & παραπτίττειν perinde eadem notione ufurpat Poly- 
ius. Sic ὅς avrrmraiem pro ἀντιπίπτειν dicere potuit. — 
bid. ἐχδραμῶν. — — ,, Malim συνεκόραμέϊν. vid. v. $29, 8. 
V. 33; 7.1 nxiskivs. ᾿ 


à 


CAPVT XXX. Cap. XXX. 

Perf. τ. Cum καὶ πρὸς μηδένα πολεμῶν vulgo inde a Verf. 1. 
"afaubono ederetur, fic monuit ad h.l. REISK1vs: ,Edi-. 
loni Vrfini deeft πρὸς, [fic nempe & Bav.] & re&e defuit: 
iam voAauéiy τινα pari jure dicitur atque πολεμῶν πρός τινα. 
lidetur Polybius dedile καὶ udspug πολεμᾶν." — — Sci- 
icet μηδεμιᾷξ maluerat Reifkius, nempe xóÀe, quoniam ὅς  , 
"éAsw» praceffit, & continuo fequitur ὅσας, fcil. πόλεις. 

'otetit tamen & μηδένα, id eft, neminem, defendi. voAe- 
iy τινὰ eft bellum inferre alicui; πολεμᾶν. τινὶ vel πρός 
sym, bellum cum aliquo gerere; ut monuimus ad I. 15, 10, 

F'trf.6. Ὀρέστας. Promifcue & Ὀρέσται & 'Opsora] Verf. 6, 
xibitur horum nomen. Vide Steph. Byz. in Ὀρέσται & 
)ρεστία!. “- lbid. προσχωρῆσαι reCte Cafaub. cum Dav. 
ροειχορῆσαι ed. Vrfin. operarum errore: nam in Notis ait 
'rünus, προχωρῆσαι fuifle in ipfius codice, a fe autem 
mendatum προσχωρῆσαι. --- lbid. αὐτονέμους ἀφ ἤσαν. 

Φῆσαν fua auctoritate edidit Cafaub. ἀφ είσαν Vrün. 
jm msstis, a /ec a v, putamus, debuerant; aut ἐφ ἢ. - 
ay. lbid. Πεῤῥαιβούς. Rurfus Πεῤῥαίΐους mendofe Bav. 
Pe. 8 8. of γὰρ Αἰτωλοί, Mendofe οὐ γὰρ Áir. Bav. — Verf. 8 
id. καϑάτερ εἶχον perfpécte correxit Vrfinus. Cor. 
;te καϑάτερ ὄπον mssti. 

Bba — | * Verf. 


388 ADNOTATIONES 


— a 
Verf. 10. Verf. το. καὶ τὴν Ἡ ραωιέων πόλιν &c.— Cum abeffent 


Verf. 11. 


Verf. 15. . 


hzc verba a msstis, ne in impreffo quidem adjicere ea δῦ» 
fug eft Vrfinus, nec reliqui editores. Sed, «adpofito in 
gracis afterifco in lacumze fignum, in Notis fic' monuit 
vnRsINVS: ,In exemplari Polybii defunt qusedam, qus 
fuppleri poffunt ex Liviana verfione: [XXXIII. 34-) Coris- 
ihus 85 Triphylia, 88 Herza (Peloponnefi & ipfa urbs eff) 
f'eddita Achaeis.  Oreum δὲ Eretriam decem legati Estneni 
yegi, dditali filio , dabant.^ — — Hinc Cafaubonus, in 
grxco quidem contextu punCtis nonnullis & ipfe lacunam ᾿ 
indicans, in verfione latina verba ifta ponere non dubite- 
vit: Corinthum, Triphyliam, 85 Hergam, “Ἰλιεῖς tra- 
diderunt. Orcum 6&9. Eretriam plures Eumeni dabant. Inde 
PALMERIVS graeca verba fic fupplenda cenfuit: Kópi3or 
δὲ xa) τὴν Τριφυλίαν καὶ Ἡραίαν ᾿ΑΧχαιοῖς ἀπέδοσαν, xa) 
"Ωρδον, προσέτι δὲ τὴν Epsrpiéwy πόλιν. Nobis placuit 
* (,psoy δὲ, tum τὴν Ἡ ρατέων πόλιν, ut cap.25, T. 

C Perf. vx. Τίτου δὲ πρὸς τὸ συνέδριον διαστείλαντος. Li 
vius: Diffentiente Ομ ΒΟ. 

Perf. 12. Πλευράτῳ Λυχνίδα. Pleuratus, Surdilg- 
di, Illyriorum regis, filius, pater Gentii. vide Adnot 
ad II. 5, 6. p. 356fq. In Avxv/dx cum Vrfini codice con- 
fentit Bav. Eft autefn vRsiN1 ad h.l. adnotatio hojufmo. 
di: ,,Livius: Pleurato Lingus Θ᾽ Partheni dati. Illyrio- 
rum utraque geus fub ditione Philippi fuerat. Opinamur ἀπ» 
tem, apud Polybium mendum ineffe voci Avxy/dx, & pro 
ea reponendum Λυχνιδοῦντα, ut eft apud Strabonem lib. 
VII. [p.327.] Ἐξ Ἐπιδάμνου, inquit, καὶ ᾿Ατοδλωνίας 
περὶ τὴν ἐπὶ Κανδαονίας ὁδὸν, cd τε λίμναι εἰσὶν αἱ περὶ Ao» 


νιδοῦντα &c. licet fupra [p. 323.] dixerit, ἡ μὲν οὖν sies 


"Tyveríx xaMiraj * ἡ δὲ πρώτη ἐπὶ Kavdzoyfu; λέγεται ὄρους 
ῬΑυρικοῦ διὰ Λυχινιδίου πόλεως καὶ YluAGvoc, τόπου ὁρίζον» 
To; ἐν τῇ ὁδῷ τήν τε Ἰλλυρίδα καὶ τὴν Μακεδονίαν. — Stephs- 
nus certe habet Λυχνίδος, [reCtius Λυχνιδὸς,} πόλες Tap- 
ρίας, ut videatur apud Livium omnino fcribendum Eycksi- 
dus, pro Lingus." — — Conier Caíaub. ad Strab. p. 327. 

! tos 


AD POLYB. XVIII. 30. 3t. 389 


tum interpretes Stephani, & Livii interpretes ad XXXIII. 
34; 11. in edit. Drakenborch. ΔΛυχνιδίχς λίμνης mentio. 
nem fecit Polybius nofter V. 168, 8. 

Ibid. καὶ Ylap3ov. Stephanus: Πάρϑος, τόλις. "Rope 
κή. -- λέγεται dà xa) ἀρσενικῶς, ὡς Πολύβιος. τὸ ἐϑνικὸν 
Παρϑηνός. Intelligitur, alibi praeterea mentionem feciffe 
Polybium hujus urbis; nam ex hoc quidem loco non adpa. 
ret, in maículino ne genere, an in foeminito ufürparit 
iftud nomen. De Παρϑηνοῖς, Ilag3uo;g vel IlagJewo:y 
vide ad IL 11, 11. & ad VII. 9, 13: 


CAPVT XXXL - Ci XXXL 


Verf. 1. ἐμέρισαν. : Perperam ἔρισαν Bav. ' Verf. τ᾿ 

Perf. 2. Λέντουλος. Τεῦτλος habet Bav. quod ex verf. s. 
A έντλορ corruptum putamus ; nam ita folent graci fcri, 
ptores romanum iftud nomen efferre, quemadmodum & το 
Aoc pro Catalus, & id genus alia. Et fic, Λέντλος, habet 
Vríinus in Notis, ubi verba Polybiana repetit: ex quo in. 
telligitar, Λέντουλος in contextu h.l ex ingenio Vrfini, 
vel ejus qui officinze Plantinianze przfuit, effe editum; te- 
mere id quidem, & praeter rationem, quoniam s breve pet 
diphthongum o v nonreCte effertur. Tenuimus tamen vulga, 
tum, quoniam c. 353, t. in Excerptis antiquis rurfus con 
fentientibus codicibus omnibus Λόντουλος editum erat. Sed 
XXXI. 1, 4. in Λέντλος recte confentiunt fcripti & editi, 
bid. eic Βαργύλια. — ,»,Βαργύλμα retinui, quod haec feri-. 
ptura conftans fit apud Polybium neutro genere, licet fü. - 
pra [c.27, 4.) Βαργύδλα ex Stephano repofuerim; ut appa- 
reat, Livium Bargylias fcripfifíe muliebri genere ,- quae 
fcriptura in Bargyllas, propter literarum 4 & { fimilitudi- 
nem, (facile mutari potuit." vnsrmvs. — Rurfus tamen 
h.l, ad marg. Βαργύξα fcriptum eft in ejufdem Vríni edi. 
tione, ut fupra... Baryglia Carite. erat oppidgm.. 

' Jbid. Mihuec dà Στερτίνιος &c..— ,, Mirum quam 
foede hic locus in exemplari corruptus legebatur, quem 
nos ex majori parte, Livianam fecuti verfionem, emends- 

Bb 3 '" vimus 


/ 


amma 
Verf. 13. 


Verf, 2e 


390 ADNOTATIONEÀBS 


vimus. [Bavarici codicis difcrepantias ab impreffo exem. 
plo adcurate indicavi, & porro indicaturus fum: ubi nihil 
adnotatum inveniet le&or, ibi intelliget codicem noftrum 
cum vulgato exemplo confentire.] Ita enim habet Livius: 
[XXXIIL 355]  Dimiflo conventu, decem legati , partiti 
suunia inter fe, [hinc ree ἐμέρισαν fupra emendavit Vr- 
fin. pro mendofo ἔρισαν, quod haud dubie etiam in ipfius 
fuerat codiee] ad iberandas fuz quifque regionis civitates 
difccfferunt : P. Lentulus Bargyllas; L. Stertinius Hephe- 
fiam [fic nempe mendofe veteres libri] €? Tha/um, &9 Tkra- 
cire urbes; P. illius €? L. Terentius ad regem eintiochum ; 


- Cn. Cornelius ad Philippum. Gc. Omnino Stertinius vide- 


tur legendum, quamvis alii ex Plutarcho [in Flamin. p. 375-] 
Titilium reftituant. — Nam δὲ Polybii corrupta (criptura 
Zrepévyioc, quae erat in exemplari, [ Zrepavyívos Bav. ] sd 
Stertinius nominis fimilitudinem propius accedit, & .Ster- 
dinia gens nota eft tum ex hoc Livii loco, tum ex Horatii 
Satyr. 2. lib.II. cum Τα nufquam, quod fciam, reperis- 
fur. vmxsiNvs. — Confer Livii interpretes in edit. Dra 
kenborch. e quibus intelliges, ipfüm nomen L. Stertisü 
7on-nifi ex Galenii conje&ura a pofterioribus Livii editori- 
bus effe adoptatum, cum in veteribus editionibus (ex uno 
aut duobus codicibus msstis, in quibus folis liber trigefi. 
mus tertius Livii ad hunc diem repertus eít) L. Thermus 
legeretur. Eft vero ad eumdem hunc Polybii locum nxrs- 
X1I adhotatio, prolixa illa quidem, fed digna, quae tota 
buc tranffcribatur: — ,,Maxima, inquit, hic oritur dif- 
ficultas ex difcordia Polybii, qualem hodie babemus, ipfius 
fecum. Primum quidem, pro Stertimio, quem Fulvius 
Vríinus e Livio fumtum Polybio tribuit, (nefcio quam re- 
&e, nam in codice ejus fuit «spéyioc) appellat Plutarchus 
"Teri &uey, quod nomen Romanum non eft; fed leg. TisF- 
yioy , Titinigm. LeCio codicis Vrfini segévyio; ducit ad 
Serenium. [Αἱ boc non magis notum nomer& quum Ti- 


- .llius.j Hactenus Polybius cum aliis diffentit, Nunc fe- 


-eum. Iu hoc fragmento, in quo nunc fümus, affirmat, a 
207 Tito 


μα“ M———— αααᾶἷ' Q——À €t mtl e — —MÀ RR 


AD POLYB. XVIII. 3}. 301 
“ΚΦ 
Tito Flaminino imperatore P. Lentulum effe δὰ Bargylia «e, 


mi(fum, ad praefidia Philippi inde deducenda; tum LL. Ti- 
tinuium, feu L. Sermium, (eu L. Stertinium, ad Thafum 
& in T/raciam, eandem ad rem exfequendam; P. 'illium 
& L. Terentium ad Zniiochum. | Fragmento autem, quod 
* cap. 31. lib. XVII legitur, [nobis XVIII. 35.] tradit, con- 
veniffe apud Antiochum regem ad Lyfimachiam Z. Corne- 
lium (quem Livius XXXIII. 39. inter paucos verfüs modo 
Cajum, modo Lucium appellgt ad Antiochum a fenatu 
miffüm, ad litem, quze ipfi cutn Ptolemaeo Epiphane erat, 
dirimendam, & legatos a T. Quintio Flaminino miffos ad 
exfequendas leges pacis Philippo Macedoni datze. Publium 
itaque Lentulum illuc venifje a Bargyliis, P. Villium Θ᾽ L. 
Terentium e Thafo.  Pagoant hzc, quz Livius fideliter 
l.c. latine reddidit verbotenus, cum fuperioribus, ubi di- 
' ferte affhrmabatur, 7itinium aut Serenium aut Stertiniuns 
(quifquis fuit) ad Thafum €? Thraciam prafidis Philippi 
liberandam, P. V'illium autem cum L. Terentio ad “πε. 
ckum ifj. Nullo modo poffunt bzc inter fe conciliari, 
ni(i affirmetur, alterutri loco Polybii vitium ineffe. Hoc 
tamen adparet liquido , fragmentum , quod in Vrfi ninis 
numero eft decimum, [Legat. X. Nobis lib. XVIII. cap. 
32, 3 (q.] oportere capiti 31. libri fextidecimi [feptimi decimi 
fcribere voluit; nobis eft XVIII. 53.) praeponi, δὲ ita qui- 
dem cum eo copulari, ut nulla intercapedo intercedat, fed 
ftatim poft verba "Avrióxov καὶ Πτολεμαίου, una continua 
ferie füccedant verba Κατὰ dà τὸν αὐτὸν xoupóv ἧκον &c. 
"Tota res ita effe aa colligitur ex omnibus re&e penfita- 
tis. L. Cornelius, ad Antiochum a fenatu miffus, ἀρρᾶ; 
lit ad Selymbfiam, & ibi fübélitit per aliquot dies. Inte- 
rim eodem convenere L. Terentius, P. Lentulus, P. Ti- 
tinnius, P. Villius. Ad hos, Selymbriz congregatos, mi- 
fit Antiochus legatos HegefianaGem & Lyíiam, qui eos ad 
fe Lyfimachiam & invitarent & tuto perducerent. Pau- 
cos itaque poft dies omnes hi apud Lyfimachiam inter fe 
conyenere.* — De eadem difficultate ad Liv. XXXIII, 
Bb 4 39» 


^. Vef. 8. 


Verf. 5» 4. ᾿ 


Verf, s, 


402 ADNOTATIONEE 


39, I. flc fcripfit pvkxeRvs: ,, Non invenio, quorodo 
hoc expediri poffit, nifi putandum eft, eos [Villium & 
Terentium, ex Titi Flaminini & decem legatorum decreto 
δὲ regem Antiochum miffos] quum in itinere andiffent, 
Antiochum ex Afia in Cherfonefüm trajeciffe, oniiffo itinere 
quod ad eum ingreffi fuerant, Tha(um veuiffe. “ 

lbid. εἰς ἩΦωστίαν. Stephanus : : Ἡφαιστία, riu à ἂν 
Λήμνῳ. — Ibid. ἐποίησε τὸ παραπλήσιον. Perperam τὸν 
παρατλησ. Vrfin. 
esf. 3. Osffuoc h. 1. Vrfinus cum mastis. Sed fme 
plicem À habent omnes cap. 33, 1^ — Fesj. 4. περί τε 
τῶν ἀλλαν. Mendofe τερί. vs τὴν ἄλλην Bav. 

Firf. S. ἧκον ἐπὶ τὴν τῶν Θερμικῶν σύνοδον. — Livius: 
Cornelius Thermopylas , ubi frequens Gracia flatis diebus 
éffe folet conventus (Pylaicum adpellaut) venit. Eumque, 
fequens Cafaubonus, Polybii verba ita vertit: Corwelss - 
Thermopylas ad Gracorum. conventum venit. Quos toto 
coelo errafíe, primus perfpecte. IACOBVS PALMERIVS 
docuit; monens :. Repugnare rationem grammaticam, 
pec pati, ut a voce IIuAay vel Θερμοκύλαι. dicatur Θερ,ω- 
sóc σύνοδος vel τὸ Θερμιιά, Nam Θερμὰ non eft nomen 
proprium, fed τρόϑεσις ad differentiam. Numquam 7er. 
ena vel Therma dictz fant Thurmopyla, fed proprium ejus 
loci nomen eít Πύλαι, tum ad differentiam aliarum Pyla- 
rum Θερμοπύλαι cognominabantur, ἃ vicinis aquis calidis 
Strabo lib. IX. [p. 429-] τὴν μὲν πάροδον Πύλας καλοῦσι, xa) 
Στενὰ, καὶ Θερμοπύλας" ἔστι γὰρ καὶ Japud πλησίον ὕδατα. 
Herodotus lib. VII. (c. 201. καλόεται δὲ ὁ χῶρος οὗτος ὑκὸ 
μὰν τῶν πλεόνων Ἑλλήνων Θερμοπύλαι ὑπὸ δὲ τῶν ἐπιχωρίων 
Πύλαι.. Sic Thucydides, lfocrates, Paufanias, alii. Hinc 
conventus Gracorum ad Thermopylas valgatillimo ac pro- 
prio nomine ἡ Πυλαίαᾳ σύνοδος, vel nude ἡ IlvAc/a, dice- 
batur, ( quemadmodum etiam ipfi Amphi&tyones, qui ibi 
conveniebant, Πυλαγόραι vel Πυληγόραι funt dicti,) num- 
quam 3 Θερμικὴ σύνοδος aut Tz Θερμικά. Strabo lib. IX. 
[p. 420.) τὴν dà σύνοδον Πυλοώαν ἐκάλουν, ἐπειδὰν dy Πύλομς 


συνή- 


AD POLYSE. XVIIYJ. 3T. ' . 393 


quuEEMSE 

"wyro, ἃς καὶ Θερμοπύλας καλοῦσι. Confer Hefychium, 'γεξ s. 
ocrat. & Suidam in IIuAc/x.'* 29. ,,Ex verbis Poly. 
'erf. 6.) παρελϑόντες εἰς rà πληήϑη &c. patere, Corse. 
egiffe cum populo /fttolorum, ut univerfis füaderet, ut 
refit in Romana focietate. Sed in Pylaico conventa 
derat populus Aetolorum, fed foli duo legati Aetolo- 
Pylagorz:: nam ad Pylas folebant convenire ex pluri. 
ireciz populis triginta tantum viri, quod ait Paufa- 
in Phocicis.* [lib. X. c.8. p. 816. Αἱ id quidem, de 
ro XXX Amphictyonum, de füa tantum zetate dicit.] 
Aetolorum concilium, (quod Pasetolicum vocabant, 
Livio XXXI. 29. XXXV. 32.) quo quotannis, ftatis 
i$, frequentiffimas nundinas ludofque agebant, & ma- 
itur populi cresbaent, legitime in urbe Aetolica, cul 
mum vel Thermus nomen , celebrabatur; tefte Poly. 
oftro lib. V. c. 8. & Strab. lib. X. [p.463.] Adde Po: 
Legat. 74.“ [nobis XXVIII. 4, 1.) — "Hzc »Ar- 
IVS ; cum quibus conferenda quae ad Livium X XXIIT; 
notavit pvkzRvs, — Porro de ipf verbis él 
Gy Θερμικῶν σύνοδον fic monuit REISKIVS: ,, Poteft 
le&io defendi, & ad Θερμικῶν fuübaudiri ἱερῶν ant 
ων, ad conventum ad Thermicos Íudos.  Poteft quoque 
us legi ἐπὶ τὴν Θερμικὴν σύνοδον. Cum ejufmodi con- 
bus alicujus populi fecum, aut cum fociis fuis, in 
is caufa? ad rempublicam pertinentes agebentor, ludi 
) faepe conjuncti erant, h.e. facra folennia cum epu. 
exercitiis corporum corani toto coetu exhibendis, qui 
sc adpellantur.* — Immo vero nullo modo folicl- 
| vulgata fcriptura. τῶν Θερμικῶν eft a v8 Gapuuxa , 
admodum omnium fere nomina feftorum ἄς πανηγύ. 
, ftatis temporibus apud Graecos celebratarum , in 
li neutrius generis efferri folent, intelligendo utique 
px, quia omnia iftinfmodi folennia in deorum vel dei 
jus honorem inftituta & deo alicui confecrata haho- 
at. 


Bb $ Forf. 


394 | ADNOTATIONE$ 





Verf. 6. ἐπὶ τῆς ἐξαρχῆς αἱρέσεως. Mendofe Bav. ἐξ) 
τὴν ἐξ ἀρχῆς ἐρέσεως. .— — Perf. 7. μὴ. ποινωνμιῶς. Cor- | 
rupte idem Bav. ac forte etiam Vrfini codex μὲν xoi. Con 
rexit Vrfinus. — — Perf. 10. τοῦ πρὸς OO vov πολέμου. 
Poftremum vocabulum aberat ab Vrfini codice & Bav. Ex 
jngenio adjecit Vrfinus. 


Csp-.XXXIE CAPVT XXXII 

wb. p erf. τ. ᾿Αντίοχος ὃ βασιλεὺς avo ὠρέγετο τῆς EQ. 

σου &c. Licet Fragmenti hujus auctorem Polybium nomina. 

' tim non defignaverit Suidas, nulli tamen dubitavimus, cum 

Cafaubono in Polybii Fragmentis, & cum Vale(io in Ad. 

not. ad XVI. 40, 2. huic auCtori illud tribuere, Et pofüimus 

Quidem hoc loco, ubi de reliquis Antiochi rebus hujus 

temporis agebatur; quamquam intelligimus, reCius ad an- 

pum fuperiorem fore relatum, quandoquidem Livio tefte 

XXXIII. 38. jam initio hujus anni ab V.C. $68. (quo de. 

inde in Cherfonefum tranfit) Ephefi hiemaverat Antiochgs. 

Eplufi, poít alias Afia minoris ὅς Cilicig praefertim ac 

Lycix urbes, quz prius a Ptolemaei partibus tenebantur, - 

capta ad extremum ab /intiocho, meminit Hieronymus ju 
Comment, ad Danielis prophete eap. XI, 

νεῖ). — Verf.3. Προχωρούσης τῷ ᾿Αντιόχω κατὰ νοῦν τῆς &xifo- 

λῆς. De rebus pro/pere αὖ “πέίοοδο primum in Afia, tum 

in Europa, fcil. in Cherfonefo Thracica geflis, ubi Lyfima. 

chiam urbcm rcftituere eft adgreffus, vide Livium XX XH. 

38. —  lbid.oí περὶ Λεύκιον Ἱζορνήλιον, Lucium hunc 

Cornelium, a fenatu mi/Jum ait ad pacem inter /ntiochum 

€? Ptolemaum con:iliandam: diverfüumque facita Csaeo 

Coruelio, uno ex decem legatis ad Flamininum miífis, quem 

ex decreto concilii legatorum & Flaminini, ad Philippum 

profectum effe docuit cap. 31, 3. conf. Liv. XXXIII. 34. 

Quod vero idem Lucius Cornelius apud Livium initio cap. 

39. in plerifque editionibus vulgo Cají praenomen habeat, 

id'nonnifi operarum ex errore, in ultima Gruteriana edi. 

tione commiílo, ortum docet Drakenborchius; quare ἄς 

paulo 


Verf, 6. 


AD POLY?B. XVIII. 31«32- 13. 395 | 


* paulo poft eodém etiam capite & mox rurfus cap. 4I. re- vef, 3. 
'&e Lucius idem adpellatur. Apud Appianum vero, de Re- 
bus Syriacis cap. 3. perperam Lucius hic cum Csgo illo, 
de quo paulo ante diximüs, permutatus eft. Ceterum, qua- 
' nam ex Corseliorum familia vel hic Lucius fuerit, vel illé 
"Cujus, nufquam adnotatum reperimus. : ' 


i | δι». 
CAPVT XXXIIL XXXI 


Verf. v. Κατὰ dà τὸν αὐτὸν καιρὸν ἧκον &c.. Hanc Eclo. Verf. 1. 
gam, qua i Excerptis Antiquis confervata eft; proxime 
cohzrere cum Legat. X. quam füperiori capite pofuimus, 
paulo ante a Reifkio monitum vidimus ad cap. 31, 2. & 
manifeíte adparet ex Liv. XXXIII. 39. ipfo initio. — bid, 
sa) τῶν δόκα reftituimus ex msstis noftris Aug.Reg.F.G.V ef. 
Τοῦ. quibus invitis temere μετὰ τῶν δέκᾳ editum erat. 
Non cum decem legatis hi advenerunt, fed ipfi ex decem 
legatorum numero erant. —; — Ibid. Λέντουλος. De no- 
minis fcriptura vide quae*ad cap. 31, 2. notavimus. — Zbid. 
Λεύκιος dà Τερέντιος &c. De difficultatibus , quze huic ὦ 
Joco ineffe videri poffunt, diCtum pariter eft ad c.31; 2. 
Nox vero non tam miramur, quo paCto legati ad Antio: 
chum miffi, qui eum in Cherfonefo verfari ex legatis ejug 
(cap. 30, 1 -4-) cognofcere potuerant, 7ka/a in Thraciam 
&dvenerint; (quandoquidem confentaneum erat, primum 
cum eo collega; qui ad liberandam Thafüm miffus eft; Tha. 
fom, quiz prope Thraciam eft, navigaíffe; & inde porro 
δὰ Antiochum profeCtás;) quam quod eodem tempore; 
quo hi Selymbriam in Thraciam venerunt, advenerit et. 
jam P. Leniulus; qui in partem oppofitam, longiffimeque 
hinc remotam, Bargylia in Cariam erat miffus, ad Grze- 
.cos.eins regionis a Philippi dominatu liberandos. — bid. 

. Οὐδῆδος.  "Ofiuoc h.l. erat in ed. 1. & msstis; & ὁ λιος in 

 Reg.G. Ovfiec vero monente Vrfino edidit Cafaub. Conf. 
€ap. 31, 3. — ibid. Θάσαυ re&e editum erat cap.31, 2. 
confentientibus msstis. " 





Ptrf. 


396 ADNOTATIONES 


gum— | 

γε... — Pttj.2. Aucinzy sias tenuimus, editum a Ci 
Avcipuax xay ed.1. cum msstis, quod fervari po 
ut XVII. 5, 11. & XVIL. 4, 5. Sic δὲ meliores cc 
V. 34, 7. Sed alteram formam Δυσιμάχεια unice : 
fcit Stephanus. Ceterum nil admodum differt. 

Ve, 3. — erf. 3. οἱ περὶ τὸν γησιάνακτα καὶ Λυσίαν. co 
30, 4. . 

Wer, 4.5. νι, 4. ἀλλοιοτέραν corrteximus ; quod gramm 
ratio pofcebat. Vulgo ἀλλοιωτέραν. — Verf. 5. 
νῦν ex msstis reftituimus, quibus. invitis ὅσα νῦν perp 
erat editum. 


Cp. XIV. | CAPVT XXXIV. 
. Ve. τ. JF'erf. 1. τοῦτο ποιᾶῖν. τοῦτο soici Aug. male. 

Ver. 3. — Perf. ἃ. Verba οὐδὲ γὰρ & feqq. ufque ἁτλῶς οὐδὲ; 
fant Reg. G. & Vefont, — Ibid. ποριεργάζεται. Pt 
dens óratio obliqua videri poterat περιδργάςεαθαι hic poft 
st fic folet Polybius ab oratione obliqua ad re&am, € 
ciffim, fubito tranfire. conf. ad I. 79, 12. 

Vetf. 3..— Perf. 3. ἀνακτησάμενος. Sic fcripti ὃς edd. & ferri 
hoc poteft. ἀναχτησόμενος in fut. voluerat Reifkius, 

Verf. 4 fq. Verf.4. Σελεύκου dà πολεμήσαντος &c. — Simillima 
poffeffjone Coelefyriz difputationem -vide lib. V..c 
Ibid. δορίκτητον. Sic XXIV. 8, 6. δοριάλωτον com 
confenfü editum erat. Eodem modo δορίλγττος re&e 
bitur apud alios auctores, a tertio cafu δορὶ, unde e 
feparatim legitur δορὶ λαβὼν, δορὶ ἐλάβομεν. De αἱ 
monuimus ad Appiani 110. III. T. I. p. 54, 40. (Adnc 
159.) —  Petf.8. Ῥωμαίοις τὰς χῶρας. Cum V 
merito correxit Cafaubonus. Mendofe * Ῥωμαίους ed. 1. 
msstis. 

Verf. 9. Verf 9. τυγχάνον. — Perperam τυγχάνει ed. t. cdi 
lis Reg. F. ἃ Tub. ' 

Verf. το, Verf. vo. dia£ 4 £e y-- Cafaub. cum Vrfin. & Aug 
s£xcey Tub. Vef. & Reg. F. fed in hot prius fuerat di. 
y 51y, quod habet ed. τ. cum Med. δε Reg.G. in Vef. 


AD POLYB. XVIII. 33-536. 397 


— 
διεξάγειν inter lineas fcriptum. --- Jbid. ἀναγκοιότητα. Verf, 10. 


fe&e Cafaub. cum Vrfin.  Mendofe ἐναγκαιότητα ed. 1. 
cum msstis, quod ex perperam accepto ícripturae com- 
pendio ortum. De re fic Livius XXXIII. 40. Sibi cum 
Ptolemtzo 69 amicitiam r[[e , &9 id agere fe, ut brevi etiam. 
adfinitas jungatur. Eodem modo Appian. Hiftor. Syriac. 
c.5. Πτολεμαίῳ δ᾽ ἔφη καὶ συγενής εἶμι, καὶ ὅσον οὕπω καὶ 

| εηδεστὴς ἔσομαι. 


' CAPV T XXXV. XP. 
᾿ς Verf. x. οἱομένων. "emere οἰομένων ed. 1. — — Ibid. Vett: 1 (4. 
j τοὺς Σμυρναίους. τοὺς Σμυρναίας eadem, cum Reg.F. — 
^ Verf. 4. ἀλλ᾽ ἐπὶ fcripfimus cum ed. 1. & codd. ἀλλὰ ἐπὶ 

; ed.Cafaub. & feqq. — lbid. Ῥοδίων, Ῥωδίων ed. 1. per- 

| peram & invitis msstis. 

τς Ferf. 6. "Edv τὸ δὴ λέγομενον &c. — Abfque Polybii Verf. 6. 

nomine fragmentum hoc citavit Suidas, Polybio vero illud 
vindicat codex Vrbinas, qui, ut Cafaubonus in Polybii 
Fragmentis docuit, in ea regione, ubi fcriptum Excerptum 
e, quod cap. 33-35. exhibuimus, bzc verba in ora habet 
τὸ δὴ λεγόμενον τρέχωσίὶ τὴν ἐσχάτην. Eadem verba ex 
- ora fimilis codicis protulerat etiam Vrfinus. De ditione 
τρόχειν τὴν ἐσχάτην diximus ad I. 87, 3. 


CAPVT XXXVI. XXXV 
Verf. τ. Τῶν μὲν παραβόλων &c.. Sententia hzec, quie VT *- 
primo verfu continetur, prater relifos codices msstos, 
qui Excerpta Antiqua comprehendunt, inferta etiam cum 
aliis nonnullis fententiis eft in cod. Reg. D. ut monuimus 
in Przefat. T. 1I. p. 9. nota p.) 


. Ferf.2. Σκότας. — Bene huic Fragmento Cafaubonus- Verf. 5. 
titulum infcripfit hunc: Quorodo Stopas Zdrtolus, ut ali-. 
quasto prius Cleomenes Spartauns, dlexandrim perierit , 

ftd on. pariter atque ille glorioft. Nempe fortiter certe 
mortem oppetierat Cjeomeses, de cvjus fine vide lib.V. 


c. js 


Verf. 3. 


Verf, 7 fqq, 


398 ADNOTATIONES | 


c. 38. fq. Hac parte hiftoriarum. fuarum exitum avaritia. 
85 rapinarumm Scope expofuit Polybius, de quo paucs, 
praedixerat lib. XIII. c. 2... ( | 

Verf. 3. δυνατός. ἀδύνατον folus Tub. 

Verf. 7. οἱ περὶ τὸν ᾿Αριστομένην. De zfriflomene conf. 
XV.31,6feqqd. —  Perf.8. Εὐμένους. EupsvoUc ed. 1.. i 
cum msstis noftris. — Ácceutum mutavit Cafaub. ut fert 
ufüs Graecorum in nominibus, quze ex adpellativis propria, 


funt. — — erf. 9. εἰς Πτολεμοῖον. Repone εἰς rà» Πτο- 


Cep. 
XXXVIL ᾿ 


Verf. ἃ. 


Verf. 4. 


Verf. 5. 


Vetf. 8. 


Verf. 10. 


Asucioy, ut habent ed. 1. & 2. cum msstis. Temere omiífa 
elt propofitio in ed. Gron. unde error in Erneftinam & in 
noftram propagatus. 


CAPVT XXXVIT 


Perf. 2. συνεδρεία. συνεδρίχ ed.1. cum msstis. — 
Verf. 3. τῶν ἔξωϑεν τῶν πρεσβευτῶν. Alter articulus de- 
lendus videtur, fcribendumque τῶν ἔξωϑεν πρεσβευτῶν. e 

Verf. 4. Ὁ δ᾽ ᾿Αριστομένης ors ἄς. Ὁ yxp 'Apur. | 
legendum putemus nos quidem. Et perfzpe particulz δὲ | 
& γὰρ inter fe permutatze alibrariis funt. — bid. καὶ τοὺς 
παρὰ τῶν Αἰτωλῶν δὲ πρεσβεύοντας. Particula dà folicitari 
non debuit: referenda eft ad precedens waf. καὶ dà, 8 
vero, 89 nimirum, 85 profertim. διαπρεσβεύω in aCtivo 
non tam in ufü eft, quam διχπρεσβεύομαι in verbo medio. 

Verf. 5. διὰ τὴν τῶν πραγμάτων ἀλογίχν. Correxit Ca- 
faub. cum Vrfino. ἀναλογίαν ed. 1. cum msstis; quod νο» 
cab. fzepe pro illo imperite pofuerunt noftri librarii, 

Vrf. 8. ἐφ᾽ Δ λησκόντου. | Et hoc cum Vtíino corre- 
xit Cafaub. Sic vero voluerant debuerantque certe Aug . 
Reg. F. G. & Vef. in quibus terminatio ev, quz» extremae 
voci füperfcribenda fuerat, otiífa eft, ut fzepe faCtum., 
Perperam ἐφ᾽ Ἑ  )λήσποντον ed. 1. & Med. ἐφ᾽ Ἔ λήσποντι 
Tub. ᾿ 

F'erf. το. οὗ yxp épulaeis τὰς ναῦς. οὗ ex msstis re», 
ftituimus: fic certe prorfus Aug. & Tub. ov γὰρ Reg.F.G., 


Vefont. οἷς yxp temere edd. ὁρμίσεια vero recte Cafaub. . 
Defi- 


AD POLYB. xvi. 36. 37. 38. 399. 


lefiderabatur enim verbum activum. Mendofe ὁρμήσειε. 
bid. καϑαπερανεῖ. Et hoc re&e curavit Cafaub. pr:eeunte 
"rfino, qui divifis vocibus (quod perinde eft) .xxJ&vap Xy 
| propofüerat. Corrupte καϑάπερ͵ ἂν ei; ed. 1. cum msstis, 


Fej. 11; τὸν αὐτοῦ βίον. Rurfus Cafaub. cum Vif. 
ὃν αὐτὸν βίον ed. 1. cum fnsstis. 


CAPVT XXXVIII. 


Verf. ti. 


Cap. 
XXXVII, 


Verf. τ. ἐγενήϑη. Perperam ἐγεννηϑη. ed. 1. cm msstis, Verf. 1. 


bid. dix τοῦ πλήϑους bene habet, nec mutari a Cafaubono 
uo 


Ferf.2. λαβὼν γὰρ συνεργὸν τὴν ἀχαριότητα τὴν χαρι-͵ Verf. 2, 
éprov καὶ τὴν μέϑην. Cafaubonus ante ἀχαριότητα afie- 


ifcum pofuit, ut corruptelae fignum; in latina vero vere 
one fic fcripfit: Propofi itum namque ipfius adjuvantibus .... 


3 temulentia; verba τὴν ἄχαρ. τοῦ χαριμ. exprimere non, 


udens, & pro iis fpatium vacuum relinquens. Quo no. 


nine eum reprehendit vALESI1vS in Przef. ad Excerpta de. 


Jirt. & Vitiis, his verbis: ,, Quid quod mendum effe pu-, 
avit (Cafaubonus) i in bis, λαβὼν γὰρ συνεργὸν τὴν ἀχαριό- 
τὰ τὴν Χαριμόρτον. At locus eft planiffimus : alludit 


nim ad Charimorti nomen. * — Nempe per figuram eam, 


ermonis, quam καραγραμματισμὸν vel καρήχημα grammae, 
icl vocant, intelligenda hzc exiftimavit Valefius: cujus. 
ententiam probans GRONOviIVS in Notis ineditis, provo- 
:avit ad Suidam in Παραγραμματίζων, & ad illud Athenaei 
ib. VII. p. 338. καλοῦ Καλιοϑένους, tum illud Scholiaftis. 
Luciani T.T. p.6. [ad Timon. c.55. T. I. edit. Hemfterh, 

), 172.] διὰ τοῦ Θρασυκλέους ϑρασύτητα. ““  Confentit 
REISKIVS, ἀχαριότητα exponens favitatem, crudelitatem, 
immanitatem, inhumanitatem, ab ἄχαρις. Denique de eo», 
Jem vocabulo hzec monuit xaNEsTVs in Lexico Polybia- 
10: »εὐκομριότητα corrigit Valkenar, ad Euripid. Phoeniff. 
j.665. At non male, ut opinamur, defendit vulgatum 
Valefius. Alluditur ad nomen Xapipégroo , eritque ἐχα-, 


pió-- 


- 


grim 


Verf. 3. 


Verf, 4. 


Vet, φ. 


Verl 6. ᾿ 


Vetf. 7. 


400 ADNOTATIONES ' 
ριότης Χαριμόρτου in ingenio [illius hominis] imepto ad re 
gerendas E89. fIupore, 5 — 

Ibid. ἐξοτοιχωρύχησε Cafaub. cum Vríino. —Corrupte 
ἐξετοιχώρησε ed. i. cum msstis, 

Verf. 3. ᾿Ανακλητήρια. "emere ᾿Ανακλιτήρια ed. Y. va 
᾿Ανακλητήρια malimus, cum articulo. — bid. οὐδέπω 
μέν. Particulam μὲν, temere omiífam in editis, reftituimus 
ex msstis. 

Verf. 4. ἀξίως τοῦ τῆς Buc.  Temere omiffa vox ἀξίως 
in ed. 1. &-cod. Tub. 

F'erf. 5. κατὰ τὸν πατέρα, regnante patre, ; fc. juvenis 
tegis, Ptolemaeo Philopatore. — Ibid. ἐ δόκει. Pote. 
rat fortaffe teneri δοκεῖ in prafente (dicitur, fertur, per- 
hibetur,) intelligendo fequentem infinitivum dsurepsver 
ih notione temporis preteriti, ut fzepe aliás. Pro ésvre- 
ρεύειν , mendofe δευτέραν habet ed. 1. cum cod. Med. Hsec, 
& qua fequuntur, inferta etiam erant Eclogis' Valefianis, 
ubi Eclogz initiutf ab his verbis fecit compilator: "Ori 
ἸΠολυκράτης ὃ τῆς Κύπρου ἄρχων dw) Πτολεμαίου τοῦ παιδδᾷ, 
ut retulit Valefius. 

Verf. 6. Πιστευϑεὶς γὰρ τῆς Κύπρου. Ex ed.1, δι 1}» 
brorum manu exaratorum confenfu reftituimus hoc, 46 
quo diximus ad V]. $6, 12. Vríinus ex ingenio aut τ 
στευϑείσης τῆς Κύπρου legendum cenfuerat, aut πιστευϑ εἰς 
$3» Κύπρον. Priorem rationem adoptavit Cafaubonus, & 
tenuere pofteriores editores. -— Ibid. Πτολεμαέῳ τῷ 
Μεγαλοκολίτῃ. De hoc confer lib. XXVIL t2. Ptole. 
maum, Agefarchi filium, Megalopolitanum, (haud dubie 
eumdem hunc, qui Cypro, regum Aegypti nomine, foit 
prz fectus) hiftoriam fcripfifle de rebus Ptolemal Philope- 
soris, refert Athenzeus lib. VI. p. 246. & alii quos ibi lau. 
dat Cafaubonus, & Voffius de Hiftoricis gizecis lib.I.c. 18. 

Perf. T. βίον ἀσυρῆ. βίον ἀπρετῆ Suid. in ΠΠολυκράτηρ, 
Sed ἀσυρῇ reCte contra Valefium defendit Reifkius, quo 
vocab. δὲ 4125 ufüm effe Polybium fcimus, IV. 4, 5. &eve 
(né » homo foedus , impurus , improbus. cf. Hefych. h. v. 

o. Pref. 


-.-.- . -α-.-...πἰὔἀὸὐὰππππαασασσι........ὄ στ... — —— € €— ..“.ὕ... .»..... ..., 


AD POLYB. Xviit. 38. 4ot 


Verf. 8. In ᾿Αγησάνδρου confentiunt noftri codices γε. 


cum editis, Sed ex eis auCtoribus, quos ad verf. 6. diximus, 
ex Átlenzo, Clemente Alexandrino, Arnobio, intelligi. 
tur ᾿Αγησάρχον legendum ; certe in hoc nomen hi 
confentiunt, & apud Athenz;um quidem, przter locum 
fupra citatum, bis etiam alibi idem nomen habes, lib. X. 
ΟΡ 425. & lib. XIIT. p. 527 fq. Nefcimus an idem hic fuerit 
Ptolemaeus, cui cognomen Macron fuiffe ait autor libri IT. 
Maccab. c. 10, 12. qui, cum füb Ptolemzeo etiam Philome- 
tore Cvpro fuiffet praefectus, deferto Aegypti rege ad 
Antiochum Épiphanem, Syrie regem, tranfit. 

Perf. 9. ὀκνήσομεν. Perperam ὀκνήσωμεν ed. 1. Reg.F. 
G. Vef. -— lbid. τὰ καρακολουϑήσαντα τοὺς éfayoloug a. 
τῶν M Poftremam vocem deletam voluit Valefius 


-— 


Ved. 9 


ex praefcrifto codicis Peirefciani, Temere: nempe ibi 


fua auctoritate nonnihil mutaverat compilator iftarum Eclo- 
garum. Confer ad verf. 7. 


Hic definunt Excerpta 4fntiqua. Qux enim jn nonnul. 
is Codicibus msstis pofthzec adjecta funt, ea ex fuperiori. 
bus libris repetita effe docuimus in Praefat. T. II. p. 8 fqq. 


Polybii Hiftor. T. V 1I. .Ce ADNO. 


A D 


POLYBII HISTORIARVM 
LIBRI XIX. 


RELIQVIAS 


— , 
Lib, XIX. E; libro XIX. hifloriarum Polybii nihil diferte adfertur, 
preter illud quod apud Stephanum Byz. vulgo legi 
tur: Κυνὸς Κεφαλα), λόφος (nifi λόφοι ibi ex Bbybio fcribi 
debuit) τῆς Θετ)αλίας., Sed ibi erratum effe in numeris, 
& librum XIII. non X1X. citari debuiffe, monuimus ad 
XVIII. $,9. & ad init. lib. XVIL . Quz ex Libro XX. no- 
minatim citantur Fragmenta, ea pertinent ad res A. V. 563 
& 563. geftas. Quare cum liber XVIII. defierit in rebus 
anni 548; intelligitur, res anno 559. & uno aut duobus 
fequentibus geftus libro XIX. fuiffe comprehenfas.. Ex 
quorum annorum hiftoria nullum, quod fciam, Polybis- 
num fragmentum fupereít, prater duo. Primum hoc, 
quod Plutarchus in Catone Maj. p. 34t fq. ex Polybio retu- 
lit, de FÉ ab ipfo Catone Cof. 4. V. 559. in Hifpania ge- 
fiis; de cujus fragmenti argumento confer Liv. XXXIV. 
ς 17. & Appian. de rebus Hifpan. c.41. Alterum, quod 
in narratione rerum A. V. 560. geftarum ex Polybio Livius 
adfert XXXIV. 50. quod exhibuimus in Spicilegio Keliquia- 

vurs Polybii ex lib. XLX. 'Tom. V. p.40feq. 


— ΕΒ ΙΝ.» ......... 


402 0 
4i ie 4E He He He He HE HE 990 e) 0e eH) «οἷς 
| ADNOTATIONES . 
i 


ADNO. 


403 
*. ΝΣ 0 " 
44409 404 4-401040 0-3 0-040-404-0499 


ADNOTATIONES 


AD 


POLYBII HISTORIARVM 


LIBRI XX. 
RELIQUVIAS 


᾿ CAPVT I 


ominatim ex vicefimo Polybii Libro citantut Fragmentà, 
quz exhibemus cap.4 feqq. (conf. Adn. δὰ c. 4, 1.) 
tum cap. 8. dénique cap. 11, 1164. Porro in cod. Peirefc, 
poft illa verba, jov αὐτὸν εἰς rdc Θήβας, ( nobis cap. 7: 
extr.) fcriptum erat: Τέλος τοῦ κ΄. λόγου τῆς Πολυβίου ἴστο- 
ρίας, unde intelligitur, proxime fequens fragmentum Va- 
lefianum (nobis XXT. 5,5, fqq.) non amplius pertinere ad li: 
brum XX. adeoque librum XX. non ultra res anno 563. 
geftas progteffüm effe. Fragmentum hoc de Zfetolorun 
dpocietis, cum ZIntiocho confultantibus, decerptum elt e re; 
bus exeunte an1o ab V.C. 462. geftis, ut intelligitur ex 
Liv. XXXV. 45 extr. & feq. ubi ait: triginta principes, cum 
quibus, fi qua vellet , confultaret, delegarunt /dtoli .. . Rex 
. pofiero die cum “ροοίεἐ 5 eorum, unde bellum ordiretur, 
con/ultabat. De Aetolorum Apocletis conf. I. 4,0. & 
ibi not. 


CAPVT IL 
᾿Αντιόχου πρεσβεύσαντος πρὸς Βοιωτούς. ᾿Αντιόχον 
pro vulgato Φιλίτπου εἴϊε reftituendum, monuit nkrs. 
EX1v5s, cujus ad hanc Eclogam hujufmodi eft Adnotatio? 


pInter Fragmenta X. & XI. [de Legat.] magnus eft hia 
, Cc a tus i 


Lib. Wu 


Cep. tt, 


404 ADNOTATIONXS 


tus: omnia enim defiderantur Excerpta Legationum earum, 
quas e Polybio Livius libris XXXIV. & XXXV. retulerat, 
unicum Fragm.Xl. fi excipis, quod Livius XXXV. 50. 
retulit, ex quo conftat, non ad Philippum id pertinere, 
fed ad Zntiocitum. Cafaubonus a librario aberrante fe pa(- 
fus eft in erroris communionem abripi. Verba Livii funt: 
“40 AAchais quidem legatio (Antiochi) cum trifli refponfo ad 
regem rediit: (h.e. renuncians, Achazos in focietate Ro- 
mana manere, & nolle ab ea ad Antiochum defcifcere.) 
Bototi nihil certi refponderunt : quum Zntiochus in Boeotiam 
veniffet, tum, quid fibi faciendum effet, fe deliberaturos 
οἴ. Vides pzene totidem Livii, quot Polybii, & eadem 
verba.* — De eifdem Boeotis confer mox ruríus 
cap. 4 feqq. 


Cep. I!I. | CAPV T IIl. 

Ve. Y. — Perf. 1. ᾿Αντιόχου διατρίβοντος ἐν τῇ Χαλκίδι &c.. Es- 

dem habet Livius XXXVI. 5. Χαλκίτιδι pro Χαλκίδι eft 

in Bav. — 7014. τοῦ χειμῶνος καταρχομένου, incipiente 

hieme , nempe exeunte anno 562. & ineunte 563. At Li- 

. vius hanc rem ad annum 5635. retulit, quum novi confules 

ejus anni magiítratum jam iniiffent; fed hieme tamen et- 

iamnum hzc gefta effe fignificat; me cefJaret, inquit, per 
hibernorum tempus. 

Ner. 3. Perf. 2. μὴ προεκβιβάδειν σφᾶς eic τὸν πρὸς Ῥω- 
μαίους πόλεμον. Mendofe προεβιβάζειν Bav. quod ex spos- 
BiB&qeiv corruptum videri poteft, quandoquidem E & C 
fzpe inter fe permutantur a librariis. — Sed commode 
προεκβιβάζειν Vrlinus, five fuo e codice, five ex conje- 
Cura edidit, id eft, ut Cafaubonus vertit, ante tempus is 
bellum adveríus Romanos conjicere. — Sic ἐκβιβάζειν elc τὸν 
τόλ. XXVII. 6,8. Poffis vero perinde προεμβιβάζειν 
legere, quemadmodum ἐμβαίνειν εἰς τὸν πόλδμον paffim ufur- 
pat fcriptor nofter, & ἐμβιβάζειν εἰς ἀπέχϑειαν XVI. 38. 
Quod vero προσεμβιβάςοιν voluit Reifkius, ut fit ssa fc 
euns in cau/Jan deducere, nil neceffe eft. | 


Fe. 





— 


| Perf. 4. πράτ]ειν. Mendofe ps]e: Bav. Sic & vf. 5. νας 4f. 


πέμπει pro πέμπειν.  — — Perf. 6. διότι πέμψει. διότι πόμ- 


ve: Bav. in contextu; fed in marg. eadem manu yp. -— 


πέμψει. 
Verf. 4. Eo av». Ἐμφανῆ cod. Vrfin, & Bav. Εὐφα- 
»5 edidit Vrfinus, Livium fecutus, idque tenuere ceteri 


Editores. Nobis retrahendus vifus eft accentus, ut diftin-- 


gueretur nomen proprium ab appellativo. 


CAPVT IV. 
Perf. 1. Βοιωτοὶ ἐκ πολιῶν ἤδη χρόνων &c.  Eclogam 
hanc ex libro X X. hiftoriarum Polybii effe decerptam, do- 
cet Athznzeus lib. X. p. 418. his verbis: Πολύβιος ὁ Με- 


Verf. v. 


Verf. 1. 


γαλοπολίτης dy τῇ εἰκοστῇ Φησὶ τῶν Ἱστοριῶν, ὡς Βοιωτοὶ, - 


μεγίστην δόξαν λαβόντες μετὰ τὸ Λευκτρικὰ, κατὰ μικρὸν 
ἀνέπεσον ταῖς ψυχοῦς, καὶ ὁρμήσαντες ἐπ᾿ εὐωχίας καὶ ud. 
Sac, συνέϑεντο καὶ κοινώνδια τοῖς Φίλοις. πολλοὶ δὲ τῶν ἐχόν- 
τῶν γενδαὰς ὁπεμέριζον τοῖς συσσιτίοις τὸ πλέον τῆς οὐσίας, 
ὥστε. πολλοὺς ὥναι Βοιωτῶν, οἷς ὑπῆρχε δῶπνα τοῦ μηνὸς 
qÀei» τῶν εἰς τὸν μῆνα διατεταγμένων ἡμερῶν. Διόπερ Me- 
γαρξὶς, μισήσαντες αὐτῶν τὴν τοιαύτην κατάστασιν, ἀπένευ- 
σαν eig τοὺς ᾿Αχαμούς.  Quze verba, nonnihil quidem cor. 
rupta, manifefte ducta funt ex his quze habemus cap. 4,1fq. 
& cap. 6,5fíqq. Conf. Adnot. ad c.6, 6. Qua occafione 
hanc de Boetorum moribus digreffionem fecerit Polybius, 
docet cap. 7, 3 fqq. & Liv. XX XVI. 6. 

Verf. 2. κατὰ τὸ συνεχὲς ἐν τοῖς ἑξῆς χρόνοις.  Vale- 
flus: paullatim deinceps. | ReCtius, continuo in/equentibus 
temporibus. — — Ibid.'Auxióxprroc. Apud alium ne fcri- 
ptorem mentio occurrat hujus pratoris Borotorum, aut 
quidnam potiffimum eo praetore geftum fit, non habemus 
compertum, | 

Verf. 4. Rurfus xxrz τὸ συνεχὸς minus reCe, ad/dwe, 
interpretatus eft Valefius. Scribe in verfione: deinde ffa- 
tim bellum gefferunt. cura. /detolis, Ex paullo ante, éxvo- 

Cc3 λεμω- 


Verf. 2. 


b 


Verf. 4. 


9 


406 ADNOTATIONZE 


. λεμχυσάντων, reCtius fic: Cum enim. Adfchai ad belium cum 


Cap. IV, 
Verf, 4. 


Nerf. 7. 


4detolis eos coucitaffent, 


CAPVT V. 

Verf. 4. τοὺς περὶ τὸν ᾿Ασκώνδαν καὶ Νέωνα, τοὺς Βρα» 
χύζλαν πῤογόνους, De Brachylla vide ἴαρτα, XVIIT, 26. ἃ 
mox XX. 7, 3. ad quem locum Valeflus, Brackyllanm , eit, 
INeonis filium fuiffe, neícimus an alio indicio ufus praeter 
hac Polybii verba. Si Neonis fuit filius, fuerit fortaffe 
Aeon filius /ffconde. Pro Βραχύδλας apud Plutarch. in 
Flaminin. p. 372. vulgo Βραχύδλελιν mendofe fcribi, mo- 
nuit idem Valefius. 

Verf. 7. πλέων πρὸς Trà ἔσχατα τῆς Βοιωτίας. — Quid 
fit hoc, nefcire nos profitemur. ἴῃ /ffíam tenuit curfum, 
ut intelligitur ex verf. 11. & in eo curfu preter extremita- 
iem Borotie , nempe preter Boeotig oram , navigavit 
Ferremus πρὸς τοῖς ἐσχάτοις; fed cum accufativo, ra ἔσχα» 
τα; requiri utique putamus παρά. — Jbid. πρὸς AuBpv- 
yx», Primum erratum baud dubie in oppidi nomine eft. 
VALESIVS: , Larymnam, ait, alii vocant, oppidum in 
ora Boeotiz fitum, ad oftra Cephiífi amnis, cui nomen 
dedit Larymna, Cyni filia, tefte Paufania in Boeoticis. [IX. 
23. p. 756.] Meminit ejufdem oppidiStrabo ac Plinius. — 
Nempe ex Δάρυμναν, quz vera fcriptura eft, primum 
Λάμρυναν fecerat librarius; deinde alius folenni errore s 
cum P commutavit. Porro ferri poffet τρὸς Λαρύμνᾳ 
in dativo cafu, apud Larymnam; fed cum accufativo A d. 
ρυμναν neceffario περὶ fuerit fcribendum. His fcriptis, 
denuo relegentes verba prouti vulgata funt, intelligimus, 
teneri utroque loco prapofitionem πρὸς poffe, fi delea- 
emus comma quod eff poft Βοιωτίας, illudque pofi Λάβρυναν 


. ponamus, hac fententia: navigans megotii cuju/piam σαν 


ad extremam Boeotia oram ad Larymnatsy urbem,  Nem- 
pe; dum curfum in Afiam tenebat, potuit obiter negotisms 
aliquod Larymnz habere, nempe cum hominibus, qui 
[pers aliquam proditignis ipfi oftenderant: hac enim notione 

. ^. vOCRN, 


AD POLYB. XX. $. 6. 407 


vocabulo πρᾶξις & πράξεις τινὲς uti folere Polybium, jam 
faepius vidimus, --- bid. ἐκάϑισαν αἱ νῆες αὐτοῦ. . Cum 
procedat ᾿Αντίγονος & πλέων, monuit REISK1vS: ,, Ana- 
«oluthum hoc eft, qualia multa funt, inprimis apud Aelia- 
num & Philoftratum, qui hoc in genere nimii funt, & af- 
feCtant putidam elegantiam, nominativum pro genitivo 
confequenti; ufurpantes. ** 

Verf. τι. ἐτέλει τὸν vÀoUs εἰς τὴν Acíxy. —  ,, Forte 
εἰς τὴν Εὔβοιαν. Nam qui in Afiam e Macedonia tendit, ad 
Boeotiam non adnavigat, mkisKkivs, — Αἴ non di- 
xit Polybius, quonam ex portu folverit, aut quamnam in 
Afia partem navigarit. Przeterea aliquid negotii habuerat 
in illa Baeotize ora, ut fignificat fcriptor verf. 7. 

Verf. 13. órà μὲν- ὁτὲ dé. Sic fcribendum putavi- 
mus pro vulgato ors μὲν - ors δέ, 


.CAPVT VL 
Verf. 2. ἐξέκοπτον xei τὴν ὡικαιοδοσίχν. Vide ad XXIV. 


3,2 & 12. 
Verf. 4. πρὸς τὴν τοιαύτην. VALESIVS: ,Deeft καχε- 
£ízv, aut quid fimile, qua voce utitur in hoc fragmento 


p 
Verf. 7. 


Verf, 11. 


Verf. 13.. 


Cap. VI. 
Verf. 2. 


Verf, 4. 


Polybius non femel, (vide cap. 4, 1. ἃ c.6, 1.] eique sve- ^ 


£íxy opponit. Ejufdem originis verbum eft x«x;exréiv, un- 
de χαχέκται dicti apud Polybium, legat.38. [lib. XXTII. 
€. 2.) quo in loco de prava adminiftratione reip. Boeotorum 
eadem repetit, qua hic dixerat. "Tacitus alicubi dicit, 
€7 quod in urbe agrum erat. 4 — 

Ferf. 6. ἀπεμέριζον τοῖς συσσιτίαις. VALKSIVS: ,ln 
smnsto legebatur τοῖς ova; Toig, ab(que fenfu: fed correxi- 
mus ex Athenaeo, qui haec adducit ex lib. XX. Polybii. [Vi- 
de Adpot. ad cap. 4, 1.] Quemadmodum autem ex Athe- 
nzo hunc Polybii locum emendavimus, fic viciifim Athe- 
nasus ex noftro codice emendandus videtur. Nam pro 
«κοινώνεια τοῖς Φίλοις, legendum videtur κοινὰς τοῖς Φίλοις 
τὰς οὐσίας ἐποίουν. Sed tolerari poteft fortàffe κοινώνεια, 
ut fint quafi collegia ac fodalitia. Quod autem in Athe- 

Cc 4 D2e0 


Verf. 6. 


468 . . | ADNOTATIONES 
appeseumem 

neo δειλλινὰ legitur, mon praferimus noftrae leGionl || 

' δεῖπνα, quamquam, ut ingenue fateamur, in exemplari 

: noftro erat διπλᾶ, “ — 
Verf, g. -— Perf.8. ors dà Κλεομένης eic τὸν Ἰϑμὸν προδχάϑισε. — 

» Sic emendavimus, cum in msto eífet προσεκάϑισε. Eft 
autem προκαϑίζειν Polybiana vox. Livius eleganter inter. 
pretatur prazfidere, Quod enim Polybius i in Legat. 12. di. 
cit, [lib. XX, 3, 3.] &/À' ei μὲμ αὐτὰς δύναται προκαϑίσας 
τῆς Ἠπείρου rapscasud dn σφίσι τὴν ἀσφάλειαν, id. Livius 
lib. ΧΧΧΝΊ. [cap. 5.) μά fi ip/e po[fet terrefiribus -mavali- 
bu/que copiis prefidere Epiro. Vide fragmenta Polybii in 
Ἐτίνειον & Προκαϑίσαι apud Suidam, * — — Vide Fragm. 
hift. LXVII. T. V. p. 73. Apud Suidam vero verbum aCtivum 
Ylpgexad/re non reperimus. Ceterum infolentior utique 
verbi conftru&tio eic τὸν Ἰαϑμὸν προεκάϑισε, fed sque in. 
folens eic τὸν luy προσεκάϑισε, προσκαϑίζειν τόπῳ, non 

᾿ τόπον, nec εἰς τόπαν dicunt Greci. Ad προεκάϑισε intel. 
Hge προεκάϑισε τῇ Πελοποννήσῳ δυνάμεις eig τὸν "lpov. 
De re vero confer II. 52. ubi docetPolybius, poft alias Pe. 
loponnefi urbes Corinthutn ad extremum occupaffe & prz- 
fidio tenuiffe Cleomenem , quo fcilicet impediret Macedo. 
num in Peloponnefum cum exercitu adventum. Cf. Plut- 
arch. in Árato p. 1042. | 

Verf 11... Perf. 11. Quum vulgo flc legeretur, οὐδένα dà τοι 

ούμενοι λόγον τῶν ΝΙεγαρέων, τῆς παρουσίας αὐτῶν αὕτω 
ϑυμωϑέντες &c, inter παρουσίας & αὐτῶν afferifcum pofuit 
VALESIVS, & hzc adnotavit: ,, Hunc locum ita emen. 
davi, τῆς παρουσίας τῶν ᾿Αχαιῶν οὐκ ἐνθυμηϑέντες. * «ὦ 
Nempe iftam emendationem ad marginem etiam contextus 
adfcripferat, & in verfione fic pofüerat: cumque illos (cil. 
Megarenfes) valde /perwerent , neque. ante pravidifent, 
4Lchaos auxilio adfore, confeflim obfidionem urbis atque op- 
pugnationem; inflituerunt. Contra REISKIVS: ,, Aberra- 
vit, inquit, a vero Valefius in emendando & interpretan- 
do hoc loco, qui fic eft legendus & diftinguendus: οὐδέψα 
dà τοιουμένων λόγαν τῶν Μεγαρέων τῆς παρουσίας αὐτῶν. 


(id ᾿ 


AD POLYB. xx. 6. 7: 409 


id cft:] quod autem Megaren/es impre(fionem a Bototis in Verf. τ. 

grum fuum fattam magui non faciebant; οὕτω ϑυμὼϑ ἕν. 
ἃς "oÀiopxeiy ἐπεβάλοντο &c. ita, (ideo, tum tandem) 
Joeoti, «o contesntu fui irritati, coeperunt IMegaram oppu- 
*are.* — Eodem modo etiam Salmafium olim in ora 
ji exempli Eclogarum Valefianarum correxiífe, intellexi- 
nUS ex notulis nonnullis a venerando Ruhnkenio mecum 
x eo libro, quo ufüs olim Salmafius eft, communicatis, 


CAPV T. VIL. Cap. VIL, 


Verf. 2. ἕν γε τοῖς ἑξῆς. — — ,, Belli Perfici tempora in- Verf. a. 
:eligit, quo tempore Boeoti in maximas calamitates inci. 
erunt, ut narrat Livius lib, XLII.* [cap.43fq.] vArE- 
1vs. 

Verf. 3. Οἱ voc] πρόφασιν &c. Haec vulgo, ut fe. Verf. 3. 

arata Ecloga, exhibentur, & pro more, quem initio cu- 
xXque Eclogze tenuit compilator, particula or; praeponitur, 
c: Ὅτ, οἱ ποϑλιοὶ &c. Quare afterifeos nonnullos inter 
ineas interpofuimus, Attamen oppido parum effe videtur, 
juod hic przetermifit &ompilator: ac fortafle nihil, nifi 
:onjun&tio οὗν, defideratur. De re corfer Liv. XXXVI. 6. 
bid. τὴν ἐπαναίρεσιν τὴν Βραχύλλου. Vide lib. XVIII. c.26. 
bid. στρατείαν ἣν ἐποιήφᾳτο Τίτος ἐπὶ Κορώνειαν &c. Vide 
Avium XXXLII. 29. 

V'erf.4. καχεκτοῦντες. De hoo verbo ditum eft ad Verf. 4. 
sp.6,4. Hoc veroloco nxisK1vS aut ἐχαχέκτουν le. 
rendum ait, aut deefle contendit aliquod verbum in im- 
erfeCto tempore pofitam. Forte fatis commode ex prze- 
Sedentibus fubintelligere.licet verbum | &xyAorguonpiévos 
σαν, alienati erant a Romanis , aut aliquid fimile, 


Verf. 5. οἱ τῶν Βοιωτῶν ἄρξαντος. ἄρχοντες maluerat Verf. f. 
lalefius: fed & illad ferri poffe faffus eft. 


Cc 5 . CAPVT 


41D ADNOTATIONXEKS 


σαι | 
Cap. VIII. CAPVT VIII. 


Wer. τῷ. εν). τ. συνετέλοι γάμους &c. conf. Liv. XXXVI. tiq. 
δὲ Appian, Syriac. cap. 16. &c.2e. -  erf.4. ἔϑετ 
dà καὶ rj παιδὶ ὄνομα EUfMtiay. Conf. quie a. Weflelingio 
ad Simfoni Chronicon adnotata citavimus ad Appiani Sy- 
píaca c,20. —* Ex ea parte hiftorize deperdita, quae hoc 
loco inter caput 8. & g. reliquiarum hujus Libri olim iüter. 
jeGta erat, decerptum eft id quod ex Polybio refert Livius 
XXXVI. 19. de decem millibus militum, quos /fntiockus jt. |: 

| eum in Graeciam trajecit. Vide Spicileg. Reliquiarum Po- |. 
. lybii, Tom. V. p.41. 





Cap. IX, CAP V T IX. 
Verf. 1. Perf. 1. Οἱ περὶ τὸν Φωινέαν &c. De Argumento hu- | 
jus Eclogze conf. Livium XXXVI. 27feqq. Livii narratio. 
' nem cum Polybii narratione ex profeffo contendit H. Ste. 
phanus in Schediafin. lib, IV. n. 11 & 12. in Gruteri Thef. 

Crit. T. V. fuppl. p. 136 fqq. | 
Vef.4(qq, — Perf. 4. περισπώμενοςς "Temere περιστάμενος ed. Vrf. 
Verf. 5. ἐκέλευσε. ἐκέλευε Bav. bene. — Perf. 7. προ- 
. Φερόμενοι reCte dedit Bav. Ἐπ fic corrigendum monuerat 
Henr. Stephanus, Eodem modo Reifkius, 
Vet. 9, — Verf. 9. πρὸς τὸν ἐξιωματικὸν λόγον. — Aut ἱπετικὸν pro 
ἀξιωματικὸν reponendum cenfuit Stephanus, aut legendum 
τρέπεοϑαι μὴ πρὸς TOV ἀξιωματικὸν, a.a πρὸς τὸν ἱκατηιὸν 
λόγον. Scilicet putaverat, nil aliud fignificare poffe τὸν 
ἀξιωματικὸν λόγον, ni(i orationem dignitati ejus, qui loqui- 
tur, convenientem ; orationem qua quis utens [uam digni. 
tatem fervat. Qui fi Suidam faltem evolviffet, & loca ab 
illo prolata confideraffet, ubi ἀξίωμα non modo idem va- 
let quod βούλημα, fed & idem qpod ἐκετεία, defiturus erat 
mirari, quid cogitans Vrfinus, verba haec, τὸν ἀξιωματι- 
κὸν λόγον, id ipfum effe dixerit quod apud Livium, legimus 
fotam in preces orationem veram; nec hauc notionem vo- 
cabuli ifti fübjeCam prorfus praeteriturus erat in. Grzecdé 

Lingua Thefauro. | 


, 


JLid. 


5S 


AD POLYS5. XX. $9. . 4uU 


lbid. συγνώμην Tvxéiv “ἐν τοῖς ἡμαρτημένοις. — Non 
cunCtari debueramus , importune infertam pronunciare 
prapofitionem ἐν, quam adeo deletam utique velimus, Sae. 
penumero eadem prorfüs ratione, poft verbum in y lite- 
ram exiens, imperite: infertam illam voculum vidimus. 
Conf. Ad». adlV. 68, 4. V. 35, 6. &c. 

Verf. 131. τίνα δύναμιν ἔχει. Sic re&e & perfpicue 
Bav, In Vríini codice erat τὴν δύναμιν ἔχει. Vnde ἣν δύ- 
ya,uy ille edidit, & in Notis monuit, aut fic effe legendum, 
aut τὴν δύναμιν ἥν. Acute Reifkius ex conjeCtura jam vi- 
derat, τὴν illud, quod in Vrfini erat codice, ex τίνα fuiffe 
corruptum, ---  Jbid. d; ἂν διὰ τοῦτο λειφτέρου σφίσιμ 
ἐλέου ὑπάρξοντος. REISKiVS, cum & leCtionem ab Vr. 
fino adoptatam, δὲ ex Notis Vríini fcripturam codicis, quo 
is ufüs erat, retuliffet, haec porro adnotavit: ,, Margini 
(Vrfinus) pro Asuxíou adícripfit Maví/ev. Et fane Manii 
Gíabrionis nomen rei aptius, quam Z. 7/alerii Flacci. Sed 
quum perinde erat, ad mutationis quidem culpam, utrum 
nomen optaret, przeítabat certe aptius nomen praeferre, 
Manii: parum enim in L. Valerio momenti erat, in Manio 
fumma rei. Mihi videtur Polybius dediffe οἷς οὖν διὰ τοῦτα 
ἑτοιμοτέρου (aut προχειροτέρου) σφίσιν ἐλέου ὑπάρξοντος, ac 
fi ob illam formulam pronunciatam paratior ipfis e[Jet futura 
venia €? commiferatio; aut ὡς διὰ τοῦτο λειοτέρου σφίσι τοῦ 
Φιγοῦ τῆς δουλείας ὑπάρξοντος.“ — ὡς ἂν nos quidem, ficut 


ab Vrfino corre&um eft, tenendum utique duximus. ἐλέου, 


quod (ναῦς Reifkius, veriffimum vifüm eft: in eamdetn, 


que cogitationem incidifle olim Gronovium , ex fchédis. 


ejus intelleximus. Ceterum Aerrépov utique fufpeCtum 
manet, & προχειροτέρου malimus. Vrfinus in ora ex fua 
conje&. ἡπιωτέρου pofuit, ad Λευκίου vel Mav/ov referens. 

Perf. i2. περὶ αὑτοῦ, περὶ αὐτοῦ Vríin. & Bav. non 
male, Vocem hanc cum przcedentibus Cafaubonus lite. 
ris quadratis excudi curans, fpiritum cum accentu omifit, 
Eodem modo Gronov.  Afperum fpiritum adjecit Er. 


ft 
A CAPVT 


γα. 9. 


Verf. 1Y, 


νεῖ, 18. 


— 
Cap. X. 
Verf. 2. 


Verf, 4: 


Verf. 5. 


412 , ADNOTATIQNES 


CAPV T X. 

Verf. 3. μεταλαβών. Nil opus eft ut cum H. Stephane 
μεσολαβὼν corrigamus, —. 7014, οὕτως ἔχει. cei cum 
Vrfini codice etiam Bav. habet, quam leCtionem ferri pa 
riter poffe ait Vrfinus in Notis. -Nobis.in contextu recte 
ab Vrfino ἔχοι pofitum videtur. 

Verf. 4. μήτε μετὰ κοινοῦ δόγματῃς. Sic XX. 4, 6. 
Le&io codicis Bav. xaT & κοινοῦ δόγματος praefidium inve- . 
nire videri poteft in XL 30, 3. ubi vide notata. Henr. 
Stephanus a0 κοινοῦ δόγματος Ícribere jufferat, quod & 
Reifkio placuit. 

Verf. 5. ΔΛικαίαρχον. — Hic olim legatus ab Aetolis 
fuerat Romam miflus, (XVII. 10,9.) occafione pacis cum 
Philippo componendae: pofthac ab eifdem ad Antiochum 
erat miífus, ut ad bellum adverfus Romanos eum concits 
ret, Liv. XXXV. 12, —  Jbid. Νεγέστρατον. — | ,, Vide- 
tur legendum effe Μενόσταν, fi Livianam verfionem fequi 
velimus, quae confirmatur Polybii alio loco, qui eft in 
fregm. [Legat.] 28. (lib. XXIL 14, 13.] in quo Μενέστας 
hic nominatur, qui AMeneflas idem eft in libris manufcri- 
ptis Livianis,^ vRsiNvs. Ad hac nEISKIiv8: ,Dubitst, 
inquit, Vrínus de bonitate hujus leClionis , propterea 
quod idem infra Μενόστας, & apud Livius Menetas appel- 
latur, Sed es dubitandi caufa idonea non erat: nam Me. 


" γεστᾶς (ut exarandum eft, non Mevésrac) idem eft atque 


Mevéargaroc, ut ᾿Αλεξᾶς idem atque ᾿Αλέξανδρος, Φιλᾶς 
idem atque Φίλανδρος, ᾿Απεδλᾶς [nefcio an 'ÁvoAc (cri- 
bere vir doctus voluerit] idem atque ᾿Αποδλόδωρος, & alia 
talia. Potefít etiam leCtio “Πενίας defendi: ngm ut PÁi. 
letas nomen fuit virile, ita quoque Menetas, — — In nu- 
mero formarum decurtatarum nominum virilium poterat 
hic commemorari etiam ᾿Αμύνας vel ᾿Αμυνᾶς, quo ufus eft 
Polybius nofter IV. 16, 9. pro ᾿Αμύνανδρος, tum Τιμόλας 
XVII. 14, 4. pro Τιμόλαος, nifi ibi a librario peccatum. 
Apud Livium XXXVI. 28. ἃ XXXVIII. to. codices non- 


. nulli non Meuctas, (ed Meaeflas & Menefies habent. — Jbid. 


εἰς 


AD POLYB. XX. IO. 413 


. ---- 
ς Ναύπακτον. Mendofe nonnihil in hac regione fcriptum γα, ς, - 


i fuo exemplari fuiffe ait Vrfnus, idque a fe correCum. 
utamus eic ᾿Ανάπακτον in Vríini codice fuiffe, ut in Bav. 
etera quidem omnia reCte exhibet Bav. —  Zbid. evya- 
οχωρήσαντας πρὸς a)roUc. — qui a fe (Romanis) drfe- 
[fent ad ipfos, Aetolos puta. * n g1sK1vs. 

Verf. 1. εἰς ἔννοιαν αὐτὸν ἀγαγξίν. — Perperam αὐτου Verf. 7. 
yayé» Bav. &Vrfini codex. ἔννοιαν vero re&te Bav. Men. 
ofe ἄνοιαν cod. Vrfini, — lbid. ἔτι γὰρ ὑμᾶς ὁλληνο- 
sxére. Livius: mec hercule magnopere nunc curo, quid 
letoli fatis ex more Grecorum fatum e[fe cenfeant. — Ibid. 
ei&ida λόγον. Mendofe oiéi9a; Bav. Ceterum aut λό. 
ον in λόγους mutandum cenfüerat Henr. Stephanus, (ad. 
10dum probabiliter , ut videtur,) aut delendam przpofi- 
ionem ep! ante τοῦ δέοντος vel πρόποντος. «- lbid. εἰς 
ἣν πίστιν. —  ,,Poft τὴν deeft aut ἐμὴν, aut ἡμετέραν, 
ut Ῥωμαΐων.“ REISK1VS, — Αἱ poterat haud incom- 
node Ῥωμαίων fübintelligi. 

Verf. 8. σκύλακα σιδηροῦν. Perperam σκύλακας σιδηροῦν. Vet. 8. — 

^ollax lib. X. fegm. 167. δεσμὸς μέντοι σιδηροῦς καὶ σκύλαξ. 
Vbi monuit IVNGERMANNVS: ,,Sic apud Latinos camis, 
atsilus vel catellus ferreus, ut docuit Turnebus V]I. Ad. 
rerf. 12. & Marcilius Interpretnmento legis ΧΙ]. tabul. 
148.5 — — Jbid. περιϑᾶναι. Sic bene Vrfíinus edidit, ne. 
cimus an ex fuo codice. Nofter Bav. quidem mendofe 
rapid 7yoy (fic) habet. 

Verf. 9. Ἑστασαν, per (yncopen pro ἑστάκεσαν. Sic. Verf. 9. 
τροέστασαν V. ς. 8. καϑέστασαν I. 71, 2. & fimilia. Aut 
ἴσταντο aut ἔστησαν voluerat Reifkius. Ceterum de eodem 
yerbo ifto confer qu:& notavimus ad IX. 3, 7. —— 1014, 
ἐπαντωμένωγ. Mendofe ἀπατωμένων Bav. 

Verf. το. Ὁ dà Λούκιος. Corrnpte ὃ dà λάριος Bav. & Vetf. το, 
Vrfini codex. — bid. βουλεύσανϑαι ex Bav. adoptavimus, —— 
βουλδύεαθαι edidit Vrfinus, nefcimus utrum ex ingenio, ah 
ex fuo codice. 


Pr. 


9 
[ arem nume] 


414 ADNOTATIONES 


Ved.14.1j..— Perf. 14. διὸ γράφειν ἔδοξεν. ἔδοξαν malimur, 


- Verf. 16. 


Cap. IX. 
Verf. 5. 
Verf. 4. 


Verf. 3. 


Verf. 4s 


Verf. 5. 


— Perf. 15. ἀταντᾷν, ἀπατᾷν Bav. 

Verf. 16. rjv τοῦ βασιλ. Caret rjv Bav. male. — bid, 
ei; αὐτόν. Ferri hoc poteft, ín fe, (c. Nicandrum. Sed 
magis placet eic αὐτοὺς, quod in latina verfione expref- 


- “Ὁ foam .»" pm -- “. 


fit Cafaubonus : propenfum regis amimum ἐπ “ἰείοίογι | 


gentem. — — Dbid. μηδὲν γενέοϑαι πέρας ὑπὲρ τῆς εἰρήνης. 


Vocem πέρας corruptám in fuo exemplari ait Vrfinus; | 


quid vero in illo fuerit fcriptum, non declarat: de qua ne- 
gligentia bujus editoris, praefertim cum unicus ille fuerit 
codex, e quo eclogze de Legationibus editae ad hunc diem 
erant, conqueritur hoc loco, ut fzpe aliás, Reifkius. 
Nunc quum nos Bavarico fimul ufi fimus codice, fciat]e 
&or, nil in eo quidem corruptum effe hoc loco. 


CAPVT XL 


Verf. τ. περιπετείας. "emere & mendofe ἐξερεκατείαὲ 
ed. Vrfini. Recte Cafaub. & feqq. cum Bav. 

Verf. 2. ἀφ᾽ ἧς ὠρμήϑη ἡμέρας. Ita oportuit, Pari 
ratione cap. prec. verf. 16, dixerat, ὅϑεν καὶ τὴν ὁρμὴν 
ἐποιήσατο. 

Verf. 3. τοὺς Μακεδόνας ἀφεστῶτας μέν.  Neceffario 
poft Μακεδόνας requirebatur conjunctio δὲ, nec vero fuper: 
flua erat μὲν, quae ad fequens dà in ov μακρὸν δὰ refertur, 

F'erf. 4. εἰς τὴν Δαμίαν. conf. ad IX. 29, 2. HuncPo. 
lybii locum refpexiffe videtur Steph. Byz. cutn fcripfit 
Λάμια, πόλις τῆς Θεσσαλίας τῦν Νίηλιέων, ὡς Πολύβιος. 
Conf. eumdem in Φάλαρα, & Polyb. XX. 10,16; — Ibid. 
ἐπεβάλετο cafu (puto) irrep(it in cdit. Gronovii, e qua 
in noftram eít propagatum. ἐπεβάλλετο in imperf. 
dant ed. 1. & 2. cum msstis, non male, licet praecefferit 
διεκόμισε in aoriíto. 

Verf. 5. eic τοὺς προκοίτους τῶν Μακεδόνων, προκοί. 
vov; pro vulgato προκρίτους ad oram füi exempli adnotas 
verat Gronov. Et REISKIvS: ,imo vero vpoxoírouc, in» 
quit, in /lationem (ut Livius vertit) incidit Macedonum, * — 

Sui« 


AD POLYB. XX. IO. £I. g15 


Suidas: Πρόκοιτος " ὁ προφύλαξ. Vocabulo τροχοιτία, ex- 
wbiz, ufus eít Polyb. Il. $, 6. & Vl. 39. 5. — Ibid 
Veícimus quid fcabri babent verba τρὸς τὸ πείσεαϑα Ti, 
Sufpicati fumus προσδοκῶν ἢ πείσεοϑαί τι διέ. 

Verf. 6. τοὺς ἐπὶ τούτων ὄντας. — ln notis citat Vr- 
finus ἐπὶ τοῦτον.  Vtrumque male. Lege ἐπὶ τούτῳ, & fic 
quoque p. 1119, 2. Livius, aut errore, aut licentia, male 
hic reddidit fententiam auCtoris fui, accumbere eum epu 
larique ju[Jit * non certe cum ipfo Philippo.* REISK1VS. — 
Quod iz! τοῦτον in Notis Vrlini eft, haud dubie operarum 
errori debetur. Cur vero dx) τούτων damnaret Reifkius, 
hoc quidem loco, qulla idonea cauffa fuit: nihil enim fre. 
quentius ifta conítruttione prepofitionis ἐπὶ cum genitivo 
hac notione, prae[fe, prafeGum ejje alicui rei, curam rei 
habere. vide 111. 35, 4. 1V. 87, 1. V.71, 11. &c. Sunt 
autem hoc loco οἱ éx) τούτων ὄντες illi ex regiis famulis 
vel miniflris, qui hoc munus, hanc curam habebant, μὲ ex- 
ciperesi regis ho/pites. Altero loco, quem Reifkius de- 
fignat, (nempe mox 7/er/. 8.) recte monuit, legendum τοῦ 
ἐπὶ τούτῳ τεταγμένοις, & fic ibi etiam Bav. perfpicue 
dedit, ubi de fingulari aliquo negotio & mandato agitur, 
nempe de mandato comitandi deducendique Nicandrum. 
Ibid. μετὰ προτομκῆς ἱκανῆς.  Vríinus in Notis, aliud 
putamus animo agens, citat μετὰ σκουδῆς ἱκανῆς. wporop» 
πῆς habet Bav. ut eft in Vrfini contextu. 

Verf. 9. τελέως ἀνελκτίστον καὶ παραδόξου Φανείσης. 
Sic perípecte fcribendum viderat Reifkius, & ante eum 
Cafaubonus, qui vertit, plane contra fpem fuam atque opi. 
siontpm onmium. Sane prorfus nullam tolerabilem fentene« 
tiam ex vulgata fcriptura τελέως &ysAJ'uv extricaveris, Vo« 
cabula ἀνόλπιστος καὶ παράδοξος fzepe copulat fcriptor πο. 
fler. — Jóid. ἀπὸ ταύτης τῆς ἐνστάσδβως. Ferri hoc 
poteft, ab koc initio. Sed τῆς συστάσεως perfpicue 
dat Bav. quod veriffimum videtur, ab.kac motitia, ab kac 
familiaritate, cum rege contratta. cf, X XVIL 135,9. XXIX. 
8; 7. &c. ' 

Fej. 


Verf. 6, fq. 


Verf. 9, 


, 416 . ADNOTATIONES. 

[mr . 

Verf. 10. Perf. το. εἰς ὑπον ay. eig ὑποψίας Bav. non me 

' ]e, ac fortaffe reCtius. ——  Zbid. ἐμπεσὼν ex emends- 

— tione Vrlini eft, qui ἐμπέσαι fuiffe ait in fuo exemplari. ]n 
cod. Bav. eft fcripturae compendium, quod non fatis extri- 
camus: videtur fere effe ἐν πᾶσι, fed facile credimus ex 
ἐμπεσὼν corruptum, —  Zbid. μετήλλαξε. μετήμαξε ed. 
Vrí. operarum errore. | 

Verf. 11. Perf. 31, Κόραξ ἄς. Livius XXXV. 30... 7t ad Co 
racem efl ventum, (mons ἐξ altifimus inter Callipolis 8 
dNaupa&tum,) ibi 69 juuienta multa &c. Adde Appian, de 
Rebus Syriac. cap. 31, 

Verf, 12. Fi erf. 12. ᾿Ασεραντεια, &c. Liv. XXXVI. 33- Indi 
Dolopiam , €9 "Aperantiam, €9 Perrhabim qua/dam civite- 
tes ( Philippus) recepit. Ceterum ᾿Απεράντεια » an "As 
ραντία (cribas, perinde eft. conf, XXII. 8, 3. 


Cup. XII. CAPV T XII. 
vef. i. — Perf. x. συνέβη καὶ τὴν dx τῆς Ῥώμης πρεσβείαν, ἣν 
ἀπέστειλαν οἱ Λακεδοιμόνιοι, παραγενέωῶασι. —— — ,, Locus 
fufpe&us. Primum ratio linguae grzecze poftulabat ἐκ τῆς 
"Pose τὴν πρεσβείαν, non τὴν ἐκ τῆς Ῥώμης. Non enim 
Roma miflam lcgationem veniífe Spartam fignificatur, fed 
: Roma rediiffe Spartam. — Deinde aliud fuit in codice Vr 
ni: quid fuerit non fatis intelligo: forfitan ἐκ τῶν Ἱρωμαίων. 
[ἐν τῆς Ρωμαίων perperam eft in Bav. neque aliter fuerat 
in Vrfini exemplari.] Vulgata Vríino debetury fed ea vi- 
tiofa eft. Nam, quod tertium & idem graviílimum eft, 
hzec legatio neque Romse fuit, neque Roma rediit, neque 
Romam miffa eft, fed Acgium ad concilium Achzeorurm, 
ad quod Manius Acilius Glabrio Cof. cum T. Quintio ΕἾΔ. 
minino convenerat: id quod patet ex Livii XXXVI. 3$. 
Conful cum T. Quintio ad Zchaicum concilium Adrgium trad». | 
Jecit. — Ibi de Eleis 85 exfulibus Lacedaemoniorum reflituen. 
dis aum, €9 neutra perfetfa res. Haereo in loco. Ne. 
que ἐκ τῆς Ῥώμης, neque ἐκ τῶν Ῥωμαίων placet. Fra» 
gimentum hoc cum illo Livii comparare debere, ordo nar. 
Faía. 


AD POLYB. XX, 1t. 15. 4i? 


m rerum apud Polybium Liviumque idem docet. Vt «4 x. 
huic fragmento [Legationi XIV.] ftatim fubjicitur 
[Legat. XV.] de benignitate fehatus erga Philippum; 
oque Livius eodem capite eadem de re narrat: €? 
pi legati fub idem tempus in fenatum introdu&i, ** 
(ν5. —  Vtique turbas h.l. ciet atque. dubitatio» 
novere poteft Livii a Polybio diffenfus, praefertim 
n rerum grzecaram hujus temporis narratione preffo 
gracum fcriptorem fequi romanus confueverit: fi 
ea diffenfio eft, neque hoc folum, quod partem nar: 
is Polybii praeterierit Livius.  Legationem a Laceda- 
*. Romam mifjam filentio przterit Livius; apud Τὶ 
ium in concilio Zdchzorum a&um effe, eit, de exfu- ᾿ 
Lacedaemoniorum. γοβέϊμεμαϊδδ. — Haec non. pügnant 
fe, fed mirifice confentiunt, Polybius fcribit: re- 
koc tetnpore (in cujus hiftoria verfatur Livii narratio: 
egationem a Lacedaemoniis Komam miffam * fimul do»: 
;lybius, fenatum Romanum re/pondi/Je Lacedamonio. 
'2atis, fe de eis rebus, quas peliiffent Lacedaemonii, 
ua. daturum legatis Romanis in Graciam mittendis, 
fis. (nam utroque modo intelligi verbum ἀποστελ." 
ἐς poteft.) Atqui in illorum legatorum numero 7i 
'ius erat, ut docet Livius XXXV. 23. Tgitur con. 
eum erat, ut in concilio Achzeorum, cui tunc inter. 
*. Quinctius, eifdem de rebus ageretur; praefertim - 
& Lacedazemonii recens tunc (anno füperiori) occifo 
tolis Nabide, (Liv. XXXV. 35.) focietati Acheo- 
itercedente Philopoemene effent adjuncti, (Liv. ib, 
| & quum ceteroquin etiam ea, que poftulaverant 
eemonii, ad Achzeos nonnihil pertinerent, ut mox 
mus, Ceterum incommodat utique, quod non r$ 
; habent libri mssti, fed τῆς Ῥωμαίων. Sed fatis jam 
is, mendis fcatere hos codices: & in promtu erat 
τῆς Ῥώμης corrigere, ut fecit Vrfinus, vel ἐκ τῆς 
wy πόλεως. Nam de legatione Romam ad fenatum a 
remoniis.mif/a hic agi, dubitare nos nen finunt ea 
[bii Hiftor. T. VII. Dd qua 


— 
Verf. 1. 


. Nerf. a. 


418 | ADNOTATIONXS 


qu: fequuntur: in quibus illud quidem non magnopere ur. - 


gebimus, quod ἡ σύγκλητος tantum non conftanter de μενα 
Romano dicatur: nam interdum etiam, quamquam rarius, 


'de alio concilio idem nomen Polybius nofter ufurpat, ve- 


lut de concilio Achzeorum Sicyonem convocato, XXIX. 
9, 6.ac fortaffe etiain de Acarpanum concione X XVIII. 5,6. 
(ubi tamen dubitare licet, annon fenatus Romanus fit in- 
telligendus.) Sed quemadmodum capite feq. XX. 13, t. 
(in legatione XV. cujus argumentum Livius eodem capite 
cum eis rebus, de quibus hic agitur, conjunxit) 3 σύγκλη- 
τος fenatus Komanus eft, fic nulla eft ratio cur dubite- 

mus, hoc loco pariter σύγκλητον frnatum Romanum dici. 
PerJ. 2. At manifefta fit etiam res ex ipfis mandatis, 
488 habebant legati Lacedaemoniorum (erf. 2.) Ἔ» πρέσ. 
βευον μὲν γὰρ περὶ τῶν ὁμήρων. ΜΠ erant legati, wt ge- 
terent de olfidibus. Sunt nempe hi obfides, qui in pace 
anno 559. ἃ T. Quinctio Nabidi data imperati erant Nabi. 
di: ob/ides daret (Nabis) quinque, quos imperatori Roma. 
no placui[Jet ; filium in his fuum. — Liv. XXXIV. 35. coll. 
cap. 40. Horum obfidum redditio nec ab Achzeoruga con- 
cilio, nec a T. Flaminino petere Spartani potuerunt: ad 
fenatum Romapum ea res pcrtinebat. Et refpondet fena. 
tus, de obfidibus [e amplius deliberaturum: mox vero, ut 
docet Polybius cap. feq. remi/erunt Spartanis otfides , e- ex. 

cepto Nabidis filio. 

lbid. καὶ τῶν κωμῶν. Alterum petitum erat de pagis 
vel de vicis." Poffis etiam de oppidis vertere, nam oppi- 
dum non munitum κώμην Girzeci dicunt, conf. II. 17, 9. fed 
id quidem non moramur. Quinam vero fint hj vici, & 
quid de illis petierint a fenatu Romano legati Lacedzemo- 
niorum, intelligitur ex eis quz poft faCta anno 556. tradit 
Livius XXXVIII. 30feq. Scilicet 7. Quin£ius, quum in 
bello cum Nabide anno 559. maritima ori oppida ommia, 
quae ditionis Lacedzemoniorum fuerant, partim metu aut 
vi cepifJet , (Liv. XXXIV. 29.) Θ᾽ Gythium etiam, portum 
Lacedzmoniorum , ἐπ deditionem accepif/et , cafielia omnia 
| 9 


AD POLYB. XX. I2. 419 


cmmEREEMEMDS 
€$ vicos ejus ora in fidem tutelamque Achaorum tradide- Vef al 
sat, quibus vicis atque caffellis abflinere ex foedere Lace- 
daemonii deberent. Eam conditionem pacis a Flaminino 
proconfule Nabidi datze przeterierat quidem Livius XX XIV. 
35. fed ex XXXVIIIL. 31. res fatis adparet.  Receperat 
quidem interim anno $62. Nabis Gythium, fed a Philo. 
poemene, Achaorum prztore, rurfüs inde pulfus, & de- 
bilitatis ac prope fraCtis viribus in urbem Spartam inclufus . 
erat. Liv. XXXV. 25-30. Eodem vero etiam anno, in. 
terfecto ab Aetolis Nabide, Lacedeemonii quidem, Philo. 
poemenis oratione commoti, (qui tunc magiftratu abie. 
rat,) focietati Achzeorum fe adjunxerunt ; (Liv. XXXV. 
354-37.) fed vici atque caftella orze maritimze, quz in tu- 
tela Achzeorum erant, eis non funt reddita. Idcirco Ro- 
mam legatos miferunt Lacedamonii, qui peterent a fena- 
tu, ut, quoniam occifus erat Nabis tyrannus, & ip(i foe- 
deri Achaeorum effent adjgnCti, imperaret fenatus reliquis 
Achzis, wt vicos €? caflella org maritime, a Romanis 
olim Nabidi ademta, & in Ácbzeorum fidem tutelamque 
tradita, fibi (Lacedzemoniis) inc. reflituerent.. 1n eadem 
vero petitione de vicis agebatur fortaffe etiam de exfulibus 
Spartanis, qui fub Achaeorum tutela ibi habitabant. Vide 
notata ad verf. 3 & 4. 

F'erf. 3. Refpondit fenatus, de vicis ilfis mandata fe Vett 3. 
daturum legatis Romanis, qui inGraciam effent mifi, (conf. 
notata ad verf. 1.) quorum in numero T. Quinctius erat, 
idem qui bellum cum Philippo ante aliquot annos con 
rat. Ea de re haud dubie deinde actum eft in eodem coi 
cilio Achzcorum de quo LiviusX XXVI. 35. loquitur, quam. 
quam hujus rei non memorat Romanus fcriptor, qui in 
Gracie rebus Polybium quidem preffe fecutus, fed non 
omnes res ad Grecos pertinentes ita minutatim, ut a grae. 
co fcriptore factum, perfecutus eft, At in illo Acheeorum 
cohcilio nihil de ea re novi decretum eft: vici illi, de qui» 
bus agebatur, cum tota ora maritima ,  Lacedzmoniis 
olim ademti; his non funt reftituti, fed manferunt in tu. 

Dd a tela 


Verf. 4. 


AMenatum retuliffe videntur Romanum, ubi de vicis agebant, 
. quos habitabant exfüles, ut monuimus ad verf. 2. Quid 


420 ADNOTATIONES : 


tela Achzorum , magnam partem habiteti ab: exfulibus 
Spartanis, segre id patientibus ceteris Lacedzmontis, 
Liv.XXXVIII. 30fq. — 7014. rei; wap αὐτῶν ἀποστ. 
αὐτῶν reftituimus ex msstis. "Temere map αὐτῆς edidit 
"Vrfinus, quod tenuere pofteriores editores. 

Verf. 4. περὶ δὲ τῶν Φυγάδων τῶν ἀρχαίων. Mendo 
fum effe volgatum ᾿Αχοωμῶν, dubitari non debet. Non de 
Achaeorum exfulibus agi, fed Lacedaemoniorum, res ipfs 
docet, & confentit Livius XXXVI. 35. conf. Plutarch. in 
Philopoem. p. 366. & Paufan. lib. VIII. c. 51. p.704. apud 
quem corrigendus eft error Ín nomine Romani confulis, 


& Μανίου pro Μανιλίου legendum. Scilicet agitur de illis 


vivibus Spartanis, qni a Nabide, Lacedamoniorum ty- 
ranno, & partim etiam ab eis, qui ante hunc tyrannidem 
Lacedzemone occupaverant, in exfilium fuerant pulfi; de 
quibus vide Polyb. XIIT. 6, 3. & Liv. XXXIV. 26. Magn 
horum pars habitabat vicos oras maritimze Laconice, ut 
modo ad verf. 3. ex Livio vidimus. In pace a Tito Nabidi 
data reftituendorum in urbem exfulum illorum nulla fuerat 
mentio facta; (Liv. XXXIV. 56.) modo mandatum Nabi- 
di, ut liberos & conjuges, quaecumque voluiffent, exfu- 
libus remitteret. (ibid. c. 35.) Nunc, liberata Lacedzemone 
a Nabidis tyrannide, & focietati Achaeorum adjunCta, fpem 
redeundiin patriam ceperant hi exfüles, non invitis Achaeis, 
fed quam maxime invitis ipfis Lacedaemoniis, ut fatis ad- 
paret ex Liv. XXXVIIIL. 34. ' Spartani legati de ea re ad 


refponderit de Exfulibus fenatus, perfpicue hic docet Po. 
lybius. In concilio deinde Achzorum, de quo Livius lo» 
quitur XXXVI. 55. & Plutarchus l.c. conful Manius Aci; 
lius una cum T. QuinCtio legato ab Achzis poftulavit, ut 
exfules Lacedaemoniorum in patriam urbem reftituerent: 
fed res tunc non perfecta eft, non quod id nollent Achzi, 
fed quod ita rem factam vellent, ut non populus Roma- 
nus, fed ut ipfi gratiam benefici] ferrent. : Itaque dilata 
ει - ^ . res 


:s eft, & demum anno 565. decreto in concilio communi 
chzeorum facto reftituti in urbem exfules funt a przetore 
.chaeorum Philopoemene, utLivius docet XXXVII. 34. 
im iidem hi exfules Lacedzemoniorum, a Philopoemene 
| patriam reftituti, diferte a Polybio οἱ ἀρχοῶοι Φυγάδες, 
| eft, veteres ex/ules, vocantur lib. XXIIT. 11, 7. XXIV. - 
,1.& XXV. r,10. Quare nullum dubium effe debet, 
uin & noftro hoc loco, pro τῶν Φυγάδων τῶν ᾿Αχαιῶν, 
uod vulgo confentientibus msstis legebatur, τῶν (vy. 
ὃν ἀρχείων fuerit fcribendum. — Ratio nominis fatis intel- 
gitur, non folum ut ab aliis nuperius in exfilium pulfis 
iftinguerentur, (vide XXIV. 4,2 & 5.) verum etiam 
üoniam revera jam.diu.erat ex quo in exfilium fuerant 
ulfi, ut docet Polybius loco fupra Citato, XIII. 6, 3. in 
'bus anni $50. & Livius XXXIV. 27. ubi ait: Jp/orum 
uoque Lacedmoniorum ex/ules permu(ti , tyrannorum in. 
iría pulfi, fpe recuperandg. patriz in caftra Komana cot- 
merant. Multi autem erant , jam per aliquot aetates, ex 
uo tyranni tenebant Lacedamonem , alii ab aliis pulfi &c. 
atius hzec & enucleatius exponere placuitgcum ut emen. 
tionis noftrae firmaremus veritatem, tum ut Livium cum 
olybio conciliaremus, & alterum ex altero illuftraremus; 
enique quod commoda vifa hzec expofitio eft ad plura 
olybii loca, quibus deinde & horum eorumdem G& alio. 
1m exfulum Lacedzemoniorum fit mentio, planius intelli- 
enda. Eodem errore, qui hoc loco codices noftros foe. 
averat, libri omnes ᾿Αχαμοὶ pro ἀρχαῖοι dabant XIII. 3, 2. 
t vicifim XXIII. 11, 8. pro ᾿Αχωοὶ, ἀρχοῦοι dedit Bav. 


Vetf. 4. 


CAPVT XIII. Cop. XII 


Perf. 3. Κατὰ τοὺς αὐτοὺς καιροὺς &c. Vid. Livius verf. x, 

.X XVI. 35. & confer notata ad cap. 12, t. : 

Verf. 3. τὸν μὲν υἱὸν Δημήτριον ἀπέλυσε. Livius l.c. verf. 3. 
Ton refponfum folum benigne legatis efl ; fed Philippi 
woque filius Dinetrius, qui obfes Roma erat, ad pa- 
"em reducendus [legatis datus εξ. Fatemur, defendi ut. 
B δὰ, cum. 


Verf. 3. 


- Verf. 4. 


422 ADNOTATIONES AD POLYB. XX. 13. 


cumque particulam οὖν poffe quie pleonaftice nonnute- 
quam in apodofi orationis pofita reperitur, ut monuimus 
ad Xl. 14, 6. Sed vix abeffe hoc loco potuit nomen υἱὸν, 
& tam facile confundi illud cum οὖν potuit a negligenti 
librario, qualis fuit is e cujus exemplo δὲ Vríini codex & 
Bavaricus manavit, ut non dubitandum putaremus, quin 
perfpe&ctam Reifkii adoptaremus emendationem. Illud et. 
iam dicendum, vulgatam lectionem unius codicis Vrfiniani 
niti autoritate, nam tota hzc ecloga defideratur in Ba. 
atico. 

Verf. $. πλὴν '"Apuéva. — Genitivus cafus, a reco ὁ 
᾿Αρμένας. — Zfrmenes apud Livium vocatur XXXIV. $3. 
ubi hunc cum Demetrio, Philippi filio, in triumpho du- 
&um fuiffe tradit a T. Quinctio. — bid. τοῦ Νάβιδος 
υἱόν. Mendofe μάνιδος pro Νάβιδος fcriptum fuiffe in fuo 
codice ait Vrfinus. 


ADNO. 


43 
Jie JE Je) Hee He 4e e e De He e Ee He HR Ὁ ΡῈ 


ADNOTATIONES 


A D 


POLYBIH HISTORIARVM. 


LIBRI XX 


RELIQVLA S 


[E libris hiftoriarum Polybii, qui funt inter vicefirhum e—— 
& vicefimum fextum interjeCti, nullus nominatim ci- Lib. XXL 
tetur; & neque in Eclogis de Legationibus, nec in Eclo- 
gis de Virtutibus & Vitiis aliud indicium, quo conftet ex 
juonam libro decerptae fint Eclogse ad hanc partem hifto- 
"jarnm pertinentes, continetur, nifi quod in codice Pei. 
"éfciano poft illam Eclogam, quam exhibuimus lib. XX. , 
:ap. 7. verf. 5- 5. fcriptum fic fuerit: Τέλος ToU κ΄, λόγου 
"3c Πολυβίου ᾿Ἰστορίας. Ex quo intelligitur, proxime fe- 
juentem eclogam, quam exhibemus in Reliquiis libri XXI. 
*ap. 5. verf. 5.7. ex libro vicefimo primo effe defümtam: 
ed quoufque perducta fuerit in libro XXI. narratio rerum, 
iat a cujus anni rebus inceperit liber XXII. & quifque ex 
equentibus libris, nufquam definitum reperitur. Itaque 
n horum librorum Reliquiis juffo ordine digerendis, & in 
'ebus quibufque ad eum annum , quo gefítze funt, referen- 
lis, fequi quidem nobis licuit indicia fatis clara, quae pat- 
im feries ipfarum Eclogarum de Legationibus & de Vir- 
utibus ac Vitiis exhibebat, partim qua confülum nomina 
'affim in eclogis occurientia, aut ali; notae internze ex 
pfo argumento elucentes , fubminiftrabanty denique ea 
ndicia, quae narrationis ordo, quem Livius tenuit, nobis 
fferebat. Sed in diftributione rerum per Libros, inde 
Dd 4 a 


— 


Cap. I, 
Vesf. 1. 


Verf, 3. 


424 ADNOTATIONES 


a libre XXI. ufque librum XXV. conjectura contentos effe 
oportuit, quum certam ὅς indubitatam rationem, quam 
fequeremur, non haberemus, 


CAPVT I 


Verf. τ. τῆς κατὰ τὴν ναυμαχίαν νίκης. — » Significat 
illud pavale praelium, quo C. Livius, praefectus claífis Ro- 
mare, Antiochi claffem ejufque praefe&um Polyxenidam 
ad Chium vicit, de quo vide Livium in exitu libri XX XVL4 
REISKIVS. — bid. ἐλινύας. Sic reCte per fimplicem 
literam v hoc nomen efferunt fcripti libri. Confer Suidam δε 
Etymol. in 'EA;jey. | Contenderat Toupius in Emendd. in 
Suidam Part. 111, p. m. 444. ἐλινύοντας ἄγειν ἢ. 1. fcriben. 
dum ;' fed eam fententiam retra&tavit in Praefat. eidem Part, 


111} praemiffa, & nihil mutandum profeffus eft, 


Perf. 3. τοὺς παρὰ τῶν Αἰτωλῶν πρέσβεις &c. Vide 


ΤΑΝ XXXVII. 1, — 184. προσῆγον τῇ συγκλήτῳ. — ,Qui 


nam προσῆγον ? Non certe ἡ σύγχλητος. Ergo deeft aliquid, 
e. c. οἱ περὶ τὸν 'Tirovy , quod colligitur e Livii XXXVII. 1. 
dicentis, Zfretolorum legatos a T. Quintio, qui tum Komam " 
e Gracia rediiffet, adjutos e[Je.^ ny1skivs. — Αἵ fic & 

aliás loquitur Polybius, εἰσήγαγον τοὺς πρεσβευτὰς, XXII. 
Ἵν. 1. & 4. & εἰσῆγον eic τὴν σύγκλητον rovg πρεσβευτὰς, 
XXIIL 11, 1. fegatos in. fenatum introduxerunt, nempe ii 


quorum munus vel jus erat id faciendi; fcilicet confules, 


Verf. s, 


Verf. 6, 


&, iis abfentibus, prator urbanus, ut docuit Drakenb. 
ad Liv. XXXIX. 35, 1. Confer infra ad Polyb, XXIII. 11, f, 
& ad XXIV. 1, 8- 

ζεν 5. διασαφῆσαι ῥητῶς. Sic rete emendavit Vr. 
finus in marg. & in contextum recepit Cafaubonus. Mer» 
dofe ῥητοῖς mssti. 

Verf. 6. Διὸ καὶ τούτοις &c. Hec verba cum primis 
verbis ecloga proxime fequentis, ufque πυνϑανόμενος τήν 
«6 τῶν, defünt codici Bav, 


CAPVT 


AD POLYB. XXI. Σ, 9. 42$ 


CAPV T II. 

Ferf. 1. Πολιορκουμένων τῶν ᾿Αμφισσέων ὑπὸ Maso 
τοῦ Ῥωμαίων στρατηγοῦ. In latina verfione adde verba ibi 
negleCta, Romanorum imperatore. De tota re, qua hac 
Ecloga agitur, confer Livium XXXVII. 5 fqq. Breviffime 
eadem res tangitur in Diodori Siculi Ecloga quinta Lega- 
tionum. 

Ferf.3. ὑποδεξάμενος. Neutiquam damnemus vul. 
gatam leCionem, ἀποδεξάμενος, que ex Vríini codi- 
ce erat edita; prefertim quum ὑποδέχδοϑοι figillatim fit 
hofpitio excipere, quod veremur, ne non fit hujus loci. 

Verf. 4. τὰ κατὰ τοὺς Air. Perperam xa] xara Bav. 
abfque τά. — lbid. διειλήφει reCte " Cafaub. cum Bav. 
Mendofe diciAeiQer Vrfin, 

Verf. 6. Διόπερ ἅμα τῷ μνηοϑῆναι. ReGiffime flc Bav. 


Verf. 3: 


Verf. 4. 


Verf. €. 


Perperam vulgo abeft particula διόπερ.  Deeffe nonnihil - 


perfpe&e Reifkius viderat; conjeceratque, xj ἅμα aut 
ὃς ἅμα aut oU μὴν &/À. ἅμα fcriptum oportuiffe. —- bid. 
πειράζαιν. Nil differt Bav. Quod in Vrfini notis, ubi hzc 
verba repetuntur, παραπαραάζειν legitur, operarum errore 
factum videtur. 

Verf. 1. eic τὴν Ὕχαταν αὐτοὶ, &c. Comma ponen- 
dum poft αὐτοὶ, cum poft "Yz«ra» vulgo fuiffet pofitum, 
δὲ junC&a fuiffent verba αὐτοὶ διελέγοντο , monuit 
Reifkius. 

Verf. 8. κατεατάϑησαν e συμμίξοντες correxit Ca- 
faub. preeeunte Henr. Stephano fchedia(m. 12. lib. IV. συμ.- 
μίξαντες ed. Vríingigpum msstis. 

Verf. 9. Αμφίσσης. ᾿Αμφίσης Bav. — — Bbid. σφίσιν 
Φιλανϑᾳ. Sic σφίσιν cum ν in fine dant edd. & mssti, ut 
paffim aliás, licet fequatur litera confona, 

Fer/. το. ἔτι δὲ πρότερον καὶ Φιλανϑρωπότερον ὁμε 
λήσαντος τοῦ Ποπλίου. Pro ὅτι δὲ «ρότερον Hent. Stepha. 
nus fchediafm. 12. lib. IV. legendum cenfüerat ἔτι dà εὐ. 
xevarspoy (vel εὐνοϊκότερον aut Φιλικώτερον ) ἢ πρότερον, 
Quam conjeCturam probans Cafaubonus, in grzecis ante 

Dd 5 “πρά. 


Vetf. 7. 


Verf, 8. 


Verf. 9. 


Verf. 16. 


Verf. 10. 


426 ADNOTATIONES 






πρότερον afterifcum , in defe&us notam, pofuit, & lati 
fic locum hunc convertit: Quum Publius benignius adk| 
€? humanius, quam ante, eos excepifjet. Inde anRono 
vIVS: ,Afteriíco, ait, nil opus. Vhnica litera inferts, 
legendum τρᾳότερον. lungit hzc duo Legat. 6. [ XX. 
20, 7. νικῶντάς γε μὴν μετρίους καὶ πρᾳᾶς καὶ Φιλαυϑρώ. 
πους. Etlegat.74. (XXVIIL 3, 3.] ἐπιδεικνύειν «τοῖς ἂν. 
ϑρώποις τὴν τῆς συγκλήτου πρᾳότητα καὶ Φιλανϑρωπίαν."-- 
Denique nrtskivs hzc adnotavit: ,, Si ἔτε δὲ πρότεομν 
fervatur, quod commode fieri poteít, & Livii auctoritate 
confirmari videtur, dicentis, priufquam ad L. Scipionem 
Cof. Afiaticum poftea di&tum accederent legati Aetolorum, 
eos ad fratrem ejus P. Africanum, qui in bello Antiochico 
fratri comes & magiíter pzene, nomine legati,  adersi 
acceílifíe; tum debet paulo ante [verf 9.) pro Publi$ nomi 


- pe, nomen Lucii fubftitui: quod fi non fit, neque necefle 


eit fieri, tum pro πρότερον legendum eft πρᾳότερον, vel 
fic, ἐπὶ δὲ τὸ πραότερον."“ — Speciem utique babet spe- 
ér&poy, .pro πρότερον. Et eodem modo XV. 17, 4. jun 
gunt πράως xa) μεγαλοψύχως χρῆσθαι τοῖς πράγμασι. ταῦ. 
fufque XXI. 13, 7. ΕΠ formatur quidem comparativus 
φραὕτερος XXXII. 10, 4. fed & πρᾳότερος 111. 52, 6. At, 
mutatione nil effe opus, recte monuiífe ReifKius videtur. 
Livii verba, ad quae provocavit, quz: ex Polybio in lati- 
num plane converfa videntur, hzec funt: €9 (pem pacis eis 
(Aetolis) fermo etiam Zi/ricani, quem priorem adierunt, 
auxit, Neque vero, tenendo hoc πρότερον, opus eft, quem- 
admodum Reifkius cenfuit, ut Πότλαν verf. 9. in Λεύκιον 
mutetur: fatis fuerit, fi ibi τοὺς περὶ Πόπλιον intelligamus 
Publium. Scipionem cum Lucio; pror(us ficut cap.3, $fq. 
ubi poft eupíZxvrsc ταῖς περὶ τὸν Πόπλιον infertur τοῦ dà 
Δευκίου φήσαντος, eadem ratione qua mox hoc cap. verf. 12. 
ὁ Λεύκιος διδσιίφησεν ait. Nempe ubi duo illi fratres pu- 
blice legatos audiebant, confentaneum erat, ut Lucium 
confulem priorem adloquerentur legati, & ut idem Lucius 


prior, ante fratrem , refponderet legatis, — Quod prius 


cum 


AD POLYS. XXI. 5. 3. 431 


am Pnoblío collocati erant legati , id privatim erat fa- 
tum. | | 

Ibid. καὶ διασαφοῦντος. ^ Perperam καὶ διασαφούντων 
Jav. — lbid. οἰομένου δεῖν ex Bav. reftituimus, qui perfpi- 
'ue ita dedit, quemadmodum füaferat Gronov. probante 
teifkio,  opousvov ex fuo cod. ediderat Vríinus, pro quo 
βροφερομένου aut aliquid tale reponendum ait in Notis, 
zafaubonus ex ingenio (auéveu edidit, quod tenuere ceteri 
ditores. — Ibid. σφᾶς αὐτῷ. Ferri pariter vulgatum 
oterat σφᾶς αὐτούς. 

Verf. 11. τελεσιουργηϑησομένης recepimus ex Bav. Sic 
tiam Vrfinus in Notis legit, ubi verba hujus veríüs repe- 
it, & cum Livii narratione confert. Perperam vulgo in 
ontexto legebatur τελεσιουργησομένης. 

Perf. 12. πυϑομένων perfpe&te correxit Cafaub. Men- 
οἵδ πειϑομένων ed. Vrfin. cum msstis, — — bid. cipscu. 
'erperam αἵρεσιν Bav. 

Perf. 13. δεῖν γάρ. Notaverat hoc Gronov. ad oram 
Hu libhii, Eodem modo emendandum vulgatum monuit 
eif kius, 


CAPV T III. 


Perf. 3. Οἱ δέ. Caret dà Bav. — — Jbid. Ἔ χέδημον. 
Sx édupoy h.J. Bav. idemque deinde verf. 7. 'Ex//digov. ldem 


10x corrupte ἀποκλήροις ficut Vríihi codex pro «zoe. 


Ajfroic. 

Perf. 4. ἢ τῆς ἐπιτροπῆς ἐκτὸς ποιῆσαι τοὺς πολιτιχοὺς 
Ψψδρας καὶ τὰς γυνῶνας. Livius XXXVII. 7. aut permif. 
ον ἐσίγα civium corpora fieri juberent. 

Verf. 8. x&v μὲν ἐπιτυγχάνωσι περὶ τῶν ἀξιουμένων. 
'oft haec verba omnino defiderari καλῶς ἔχειν, ant aliquid 
mile, putavit Vrfinus. Sed nota ifta ellipfis eft, δὲ nulli 
on graeco fcriptori ufltata. 

Verf.9. οὐκ ἀδύνατον. Perperam οὐκ aduyarouc Bav. 

Verf. 11. πρὸς τὸν Λεύκιον, — Perperam περὶ rov Λευκ. 
av. 


Vet. 


— 
Verf, 1e. 


Verf, 11. 


Verf. 13. 


Verf. 13. 


Cap. TIT, 
Verf. 2. 


Verf, 4. 


Verf. 8. 


Verf. 9. 
Verl. Ix, 


AJ 


426 - ADNOTATIONES- 


npn ͵ 

γε ῳ. . Ptr. τ3. ἐπηλάτῇετο γϑέϊο Cafaub, & feqq. ὅς fic ες 
nus in Notis. Mendofe ἀπημάτζετο ed. νεῖ. in context], 
&x3/Ax1]sra Bav. male, 





Verf, 1. Verf. x. Fragmentum hoc, quamquam abfque auGo 
ris nomine citatum a Suida, Polybio jam vindicaverat Ve 
lefius, in füpplemento fragmentorum Polybii, Eclogis de 
Virtutibus & Vitiis adnexo.. Debuiffe vero hoc locoa 
nobis reponi, non dubitabit quifquis illud cum proxime fe 
quenti ecloga ὅς cum Liv. XXXVIT. 9. conferre voluerit. 
De eodem fragmento olim differuimus in Emendationibus 
€& Obfervatt. in Suidam p.29íqq. e quibus nonnulla his 
repetere jubabit, Scilicet, qui ad verbum "Ex;ara Spass 
μενοι apud Suidam interpretationem hanc adjecit, κρίνον. 
τες, ÜtovoovyTs;, verbum σταϑμᾶοσϑαι, quod ejufmodi ali. 
quam vim habet, cum verbo σταϑμεύειν vel ἐπισταϑμεύαν 
imperite confudit. Mox reCtius apud eumdem Suidam 
ἐπισταϑμευόμενοι exponitur εἰς τοὺς ἑᾳυτῶν οἴκους δεχόμε. 
yo; , adjeCto alio exemplo ex nefcimus quo auctore , ét 
σταϑμευομένους τε ὑπ᾽ αὐτῶν xa] διαρπαζομένους. Sed ibi- 

, dem, nefcimus quo pacto, cum a vi verborum ex antiquo 
fÍcriptore citatorum, tum ab ipfius graeci grammatici inter- 
pretatione plurimum aberravit Latinus interpres, verba ift 
ita reddens: ,ὄ Επισταϑμευόμενοι. Qui in domos a qui- 
bufdam recipiuntur; qui hofpitio excipiuntur. Zo/pitio ak 
illis exceptos €9 fpoliatos.* Meliora jam olim dederat m, 
STEPHANVS in Thef. Gr. Ling. T.I. col. 1740. verba illa 
ἐπισταϑμευομένους ὑπ᾽ αὐτῶν reCte exponens, quibus, ut 
hiofpitia iis prabcrent, impofitum erat; feu a quibus ad fla- 
tiva ibi habeuda defignati erant. — Pariterque in. noftro 
Fragmento verba iila rz μὲν ὑπὸ τῶν ἀπολειῷ,, &c. idem 
Stephanus perfpecte his latinis reddidit, partim quod ho. 
Jpitio. recipere ju[fi effent relidos in navibus Romanos, feu 
guod relidis in nave [reCGius dixiflet ἐπ savibus vel cum πα» 
vibus, ac fortaffe in grasgg fcribendum erat e àv vec vav- 

ci»] 


AD POLYB. XXI. 4. 5. 429 


| €—Q 
v] Romasís manfiones apud eos defignata effent. Pote- ver i 


it brevius dicere, quod flativis ef/tnt ab illis gravati. 1.1. 
ius l.c. Inter hac Phoca feditio orta. - - Gravia hiberna 
avium erant. A 

Ibid. τὰς ἐπιταγὰς δυσχερῶς φέροντες. Livius: grave 
'ibutum, quod toge quingenta imperata erant, cum quit 
entis tunicis. 

Verf. 2. διὰ τὴν σιτοδείαν. Livius: gravis etiam inopia 
runenti. — lbid. διὰ τὴν τῶν ᾿Αντιοχιστῶν Φιλοτιμίαν. 
ivius: quibu/dam ad zintiochum multitudinis animos avo- 
amtibus. --- — lbid. πρὸς Σέλευκον. Livius XXXVII. 8. 
"cMium Seleuctum (Antiochus) in Afeolide reliquerat cum exer- 
itu ad maritimas continemdas urbes,  — — Ibid. ὄντα πρὸς 
οἷς ὁροις. Sic reCte Bav. eodemque: modo Vrfinus in No* 
is. Mendofe vulgo περὶ τοῖς ὅροις, operarum puto errore 
x prima edit. in ceteras propagato. 

Verf. 3. καραδοκῶν τὴν τῶν ὁλων xplew. Tacite fic 
orrexit Cafaubonus; δὲ recte quidem, ut videtur, τῶν 
:AÀwv ed. Vríin. cum msstis. Etiam alibi ifta vocabula 
rer librariorum incuriam confufa & permutata inter fe vi- 
limus, veluti VI. $6, 7. ubi pro Z/oig alii codices perpe- 
am ὅλοις habent. 

- F'erf. 4. καὶ 'Ρόδων. Cum in msstis fuerit 'Heódwy, 
tleifkius cenfuit, pari jure inde fleri potuiffe Ἡρόϑωρος. 


Verf, 3. 


Verf, 4. 


"bid. καὶ Γελίας. καὶ Toys uc Βαν. — — Perf. 6. poi 


sy πρὸς τὴν πόλιν. Confer Liv. XXXVII 11. extr. — 

Poft hoc caput inferendum erat illud Fragmentum, 
jnod ex Suida in Προστηϑίδιον retulimus in Spicilegio Re. 
iquiarum. ex “Ὁ, XXI. Tom. V. p. 41. Conf. Livius 
KXXVII. 9. . 


CAPVT V. | 
Verf. s. Παυσίστρατος. Sic, Paufflfratus, fcribi- 
ur nomen hujus viri apud Liviam XXXIII. 18. XXXVI. 
j$. XXXVII. 9-12. Apud Polyzenum Strateg. V. 27. 
rima litera corrupta Ναυσίστρατος. Apud Appian. Syriac, 
ες cap». 


Cap. V. | 
Verf. 1. 


Verf. t. 


Verf. 2. 


Verf. 4. 


Verf, s. 









439 ADNOTATIONES 2 


cap. 23 fq. Παυσίμαχος. Conf. Drakenb. ad Liv. XX 
9,5. — lbid. κημός. In variis fignificatibus hujus 
cabuli, quos exponit Scholiaftes Ariftoph. sd Equit. 
11. fcen.2. verf. 1147, & ex eo Suidas in hac voce, (4 
les funt capiflrum, fifcella qua os equorum obturatur, 
bis ita fabrefa&a ut in ea capiantur impofita. efca 
€? alia conchylia, cribri quoddam genus, &c.) eft etiam 
hic, μηχανικόν Ti πυρφόρον μηχάνημα, id eft, igmis rec. 
ptaculum , ignitabulum, vas affabre fatium ad recipiendum 
85 ex uno loco in alium tran/ferendum ignem. — Trullem 
Livius vertit, XXXVII. 11. ubi de hac re, breviter qui- 
dem, ita loquitur: Quinque tantum Rhodie naves cum dae 
bus Cois effügerunt , terrore flamma micantis via fibi iuter. 
confertas naves ζω ας contis emim binis a prora promise 
tibus trullis ferreis multum conceptum ignem pra [e porte 
bant. Confer Appian. Syriac. cap. 24. qui πυρφόρα ay/6s 
σιδήρεα vocat. ) 

Verf. 2. προτείναντες τοῖς κέρασιν eic ϑάλασσαν. Nil 
fane huc faciunt rz κύματα. conti cornibus (uis promi 
nebant in mare. 

Verf. 4. κατὼ τὰς ἐμβολὰς καὶ παρεμβολάς. Satis fe- 
miliare Polybio vocabulum παρεμβολὴ, fed longe alio fen- 
fu quam qui locum hic quidem habere poffit. Quod fi ve- 
rum genuinumque eft hoc loco, denotabit impetum e tras. 
verfo fatum. — 

Perf. 5. Παμφιλίδας. — Praefectum hunc claffis Rhodio- 
rum commemorat etiam ZLivius XXXVII. 22fqq. — Sed 
cum Polybius videatur fignificare, Pau/iffrato (in pugna 
navali, de qua hic agebatur, interfecto) /uccefforem fia 
tim a Rhodiis datum Pamphilidkm οὕ; Livius, contra, 
Eudamum a Rhodis fuffe&um Paufi(trato ait, l.c. cap. 12. 
& ad Esdamum refert id quod de Pa:mphilida, nifi quid 
hoc loco peccavit compilator, praedicat Polybius. Vtrum- 
que conjunctim nominat Polyb. XXI. 8, 5. Pamphilidam 
füb Eudami fuifle imperio, colligi pofle videtur ex Liv. 
XXXI. 24. — lbid. τοῦ Παυσιστράτου & mox vtr. 7. τὸν 

Ilav- 


AD POLYB. XXI. 5..6. | 431 


[xbo/crpxroy correximus ex Livio, ut monuimus ad verf. 1. 
'ulgo Πασιστρ. editum erat ex cod. Peirefc. Sed Πεισίστρ. 
egitur apud Suidam, Polybii verba citantem in Παμφιλι- 
lac, in Διάληψις & in.Eveppocrórspog, excepto quod in 
proftremo loco Πασιστράτου habet editio Suidae princeps 
Mediolanenfis, ficut codex Peirefcianus. , 


CAPVT VI Ca. VI. 


ΖΡ α. εἰς τὴν Σάμον προσέπεσε γράμματα τοῖς περὶ Verf. 1fq. 
roy Λεύκιον καὶ τὸν Εὐμένη. Ἑ μένη reCte Cafaub. δὲ feqq. 
Sic Εὐμένους cap. 7. 1. & fic porro, actentu diduCto, ut 
pportebat in proprio nomine. Εὐμενῆ, & deinde Εὐ ζδ- 
νοῦς & fic porro edidit Vrfinns cum msstis, minus recte. 
Verba füpra fcripta fic interpretatus erat Cafaubonus: ad- 
jtnere Samum liter Seleuco 85 Eumeni. Hinc GRowo- 
71V8: ,,Quem ὁ xav hoc loco commentus fit Seleucum, 
üt, non liquet. Is cujus infra in hoc aliifque fragmentis 
nentio fit, eft Antiochi, cum maxime Romariorum ho- 
lis, filius; cui quare id indicarent? Omnino bene fe ha- 
ent graeca, & intelligo Lucium 4demilium Regillum, tunc 
xsetorem. "Vide Livium lib. XXXVII.* — — Lucium il- 
üm Aemilium, quem a Zucio confule diferte diftinctum 
acit Polybius, Sami tunc cum claffe fuiffe docet Livius 
XXXVII. 17. Ibidemque fuiffe Eumenem , docet idem 
lbid. c. 18. quo eodem loco etiam leguntur verba, ex hac 
Polybii ecloga verf. 2feq. tranflata: (εὖ idem (Antiochus) 
audivit , confulem cum exercitu jam in Macedonia effe, pa- 
rarique quz ad tranfitum Hellefponti opus effent. — Quod 
verf. 2. ubi legitur τὴν ἐπὶ τὸν Ἑ 2λησπ. πορείαν, ad oram 
fuge editionis τῆς & ᾿Ε)λησπόντου Vrfinus notavit, id quo 
valeat non videmus. Recte τὴν & Ἑλλήσποντον dat Bav. ut 
idem Vrfinus in contexto habet. 


CAPVT 


492. /ADNOTATIONES - 
grep , 
Cap. VIL CAP VT VIL 
Ecloga hzc de Legat. defideratur in cod. Bav. 
Verf. 2. Perf. 2. vexvíaxouc ἐξαπέστολαν &c. Livius X | 
40. Per eofdem dies Elaam ex Achaia mille pedites ἄς, 






νεῖ). Verf. 3. Διοφάνης ὁ ΝΙδεγαλοπολ. δος. Eadetn le 
apud Suidam in Διοφάνης. De eodem vero Diophane coe 
* fer XXIII. 10, 4fqq. 


vef. 4 Verf. 4. κυριώτατον. κυριώτερον Suidas, minus recte, 


Cap. VIII, CAPVT VIII. 

Verf. 1. - Perf. 1. Ἀντίοχος ὁ βασιλεὺς, εἰς τὸν Πέργαμον eoe 
λών. Livius XXXVIL 18. Seleucus, 4fntiochi filius, --- 
ad caput arcemque regni (Eumenis) Pergamum ducit ep- 
pugnandam. -. Eodem ferme tempore Zintiochus - - iani 
procul. Seleuci caffris - - flativa habuit. τὸ Πέργαμον ia 
neutro genere ufürpat Polyb.IV. 48, 11. quemadmodum 
fere latini folent fcriptores. Sic & Strabo lib. XiIT. p. 623íqq. 
Sed Πέργαμος unice agnofcit Stephanus Byz. — Idque in 
mafculino genere, ficut h.l. in Bavarico códice eft, rut 
fus perfpicue ufurpat Polyb. XXII. 3, 10. eic αὐτὸν τὸν Πέρ' 
γαμον. Sed quandoquidem in ipfam urbem non penetravit 
Antiochus, lubentes accipiamus r7, fi ΠΠεργαμηνὴν legat, 
id eít Pergamenum agrum. 


Verf. 2. Fej. 2. ἐπὶ τούτου. Perperam ἐπὶ τούτους Bav. - 
Verf. 3. τοὺς περὶ τὸν Λεύκιον. Vide ad cap.6, 1. conf 
Liv. XXXVII. 18. extr. — 7014. ὑπὲρ διαλύσεως. 
ὑπὲρ διαλύσεων, quod habet Bav. praefidium invenit in 
cap. IO, 2. & cap. 12, 4 & 9. 


Vet. 5. ^ "Perf. 5. τὸν Ἐσσυδὴμον καὶ Παμφιλίδαν. conf. ad cap. $,5. 


Παμφιλίδα Bav. male. — bid. κατὰ τὸ καρόν. Perpe« 
ram κατὰ roy παρὸν ed. 1.2.  ReCte Bav. & correxit Gro» 
— povius. 


Vaf. 


AD POLYB, xxI. 8. 433 


Ferf.6. τὴν ἔχβασιν, fcil. ἐκ τοῦ πολέμου, at III. 723. 
exitum belli. Livius l.c. cap. 19. tec exitum rei imponi po[jQ. 
Commodum quidem vocabulum σύμβασιν, id eft conventio. 
set de pace; íed nil opus erat, vulgatum folicitare. 


Verf. 8. σημέξϊον ὁμολογίας. — υσημέϊον, fignum, figni- 
ficatio, umbra /pei. —Aliüs appellant ὑπογραφὴν, adum- 
brationem, rudem delineationem, preeviam defignationem; 
hodie vulgo praliminaria appellant.^ neisk1vs. — 7014. 
εἰς τὴν ἰδίαν. — — ,, Livius videtur Ἰταλίαν legille, fi tuto 
id licet ex illis verbis colligere, redituru/ne extemplo it 
Jialiam fis. Sed ea tenuis admodum & infida fufpicio eft, 


ἐδία dicitur hic patria cujufque, & Romanorum, & focios 


rum, Eumenis & Rhodiorum ὅς Achaorum.'* REiS- 
K1VS. 


bl 


Verf.1o. ἔπειτ᾽ ἂν * μὴ tap τῇ συγκλήτῳ. Vrlinus 
fic edidit, ἐτεὶ δ᾽ &y μὴ παρῇ τῇ συγκλήτῳ. In Notis vero 
locum hunc ita repetit ἐπεὶ δ᾽ &v μὴ σφίσι παρῇ τῇ αυγκλή- 
τῷ. Codex Bav. hoc modo: ἐπεὶ τὴν μὴ σφίσι παρῆν τῇ 
συγχλήτῳ. Cafaubonus, contextum Vríini tenens, intet 
μὴ & παρῇ aflerifcum inferuit, quem tenuere fequentes 
editores; locum vero fic latine vertit, deimde fi pax fena. 
tui non fuerit probata, — Gronovius in Notis, deleto afteri« 
fco, παρέστη pro παρῇ legendum cenfüit; wapacrj putamus 
voluerat fcribere: REiSK1vS: ,,£xel (ait) hic loci eftidem 
atque ὄὅτωτα, utímpe. χαρῇ poteft defendi, quamquam 
παραστῇ elt ufitatius, quo de verbo vide Dorville ad Cha- 
riton. p.391.* “-- Novimus vero et nos quidem, éxd 
paffim apud grsecos fcriptores pro ὅπτετα ufürpari; fed 
apud Polybium nufquam id faCtum meminimus. Praeterea 
fufpicati fumus, Vríni codicem, ut fere plerumque, ἂς & 
h, 1. cum Bav. confenfiffe, & ex Vrfini ingenio effe non. 
nihil mutatum : quare & nobis licere putavimus ἐπεὶ τὴν 
ex ἔπειτ᾽ ἣν, vel ἔπειτ᾽ ἄν, deinde fi, Gorraptum ftatuere, 
Tum: vero vox σῷῷίσι non debuit ab editoribus temere 
praetermitti: fed, illa adjecta, ftatuendum erat, aut a/iud 

Polybii Hiflor. T. V II. ke tonni- 


Vet. 6. 


Verf. 8 


Verf, t0, 


. 424 ADNOTATIONES 


—á 
Verf. 10. 


Verf. ΕἸ, 


Verf. 12. 


Verf. 14. 


Cap. 1X. 


Verf. 1. 


Verf. 3. 






nonnihil intercidiffe, aut verba τῇ συγλήτῳ, ex interprete. 
mento librarii effe adíuta. Refertur autem. σφίσι nons 
folum fenatum, íed.ad τὸν δῆμον τήν rs σύγκλητον. Deni 
que illud tenendum, differre inter παρῇ & παραστῇ. τὴν 
εστι αὐτῷ ποιέϊν τοῦτο, elt, licet ei hoc facere, potefl, is 
promtu habet. παρέστη αὐτῷ ποιξὶν τοῦτο, vifum eft ill 
hoc facere, ince[ftt eum animus , indu&'us efl. ut hoc facer. 


am -—À malit — -— - 


Verf. αι. πρὸ τοῦ τὸν ἀνθύπατον ἐλϑῶν, id ei 
priu/quam advenirct proconful. — At faCta hzec. deliberatio 
eodem ipfo anno quo cox/ulatum L. Scipio geffit: quare 
Livius re&e confulem, non proconfulem dicit, X XXVIL ql 
10. cui rata ifla pax erit, quam fine confwle - - pepigeri. 
mus? Et diferte confentit Polybius cap.6, r. Et, primo 
vere anni fequentis Lucium Scipionem fucceffori tradidiffe 
exercitum, Livius fcribit XXXVIII. 12. Quare vrarw 
utique fcribendum, nifi ftatuere liceat αὐϑύπατον forte 
(cripfiffe Polybium , nomine eadem ratione formato ut αὐ 
τοχράτωρ. ᾿ 

Perf.13. εἰς τὸ Θήβης καλούμενον πεδίον. — Conf ad 
XVI. 1, 7. 

Verf. 14. τὴν στρατιὰν dedit Bav. Vulgo τὴν στρι» 
τεΐαν. 


CAP V T IX. 

De tota hac Ecloga confer Liv. XXXVII. 35fq. 

Verf. τ. προῤῥηθείσης correxit Cafaub. προσρηϑ εσης 
Vríin.. Ex cod. Bav. nullum fubfidium peti poteft, quippe 
in quo tota hzec Ecloga defideratur. — Jbid. στρατείας 
correximus, monente Reifkio. Perperam vulgo erparise, : 
ut folent perpetuo confundi ifta vocabula. conf. ad c.&. 
14. — Significat navale przelium ad Sidam, quo vi&us 
erat Antiochus. vide Liv. XXXVII. 2204.“ REISEIVE. 


Verf.3. διαγνούς. Vide ad 11. 32, 2. — 176.4,, ἔστη 


τῇ διανοίᾳ, confirmatus eft animo ; quemadmodum ἑστηκιὸς ὅς | 


στρ 


AD POLYB, xXI, 8. 9. 10. | 435 


“τοὺς Íxpius ufürpantur. —Refpondet hoc ei, quod 
aullo ante dixit, ἐδεδίει τοὺς Ρωμαίους, & folicitari nullo. 
odo debuit. Plane in contrariam partem Reifkius ἐνέστη 
aluerat, quod vertit infiffebat, harebat , d pendebat 
seni dubius. 


Verf. 6. εἰς πολλαπλασίους. Nil opus erat particula 


d, quam fuo ex ingenio invexit Cafaub. Et ferri poteft: 


δ, quod habet Vrfinus, & defendit Reifkius. Sed per. 
»mmode etiam carere poffumus przepofitione, quz ex 


Verf. 6, 


rminatione verbi praecedentis ηὐξηκότες temere inferta . 


ideri poteft. 
Verf. 1. Κολίχαντα correxit Vrfin, Vide ad XT. 20, 4. 


Verf. τι. oípéicóog τὰ τῶν Popolo, Sic rete Cafaub. 
ἃ abeft ab edit. Vrf. 


CAPVT X 


Vide Liv. XXXVIL 34-36. — Verf. 1. κατὰ τὴν 
αυμαχιίχν. — Significat cladem pugna navali ad Myon. 
efüm acceptam." REiskKivs, Vide Liv. ib. cap.30. — 
bid. καταμέϑδλων dy τοῖς ὅλοις. In καταμέδλιειν confen. 
iunt fcripti codices cum editis; de quo verbo confer No- 
ata ad I. 44, 1. Przepofitionem vero ἐν utique delen. 


Cap. X. 
Verf. t, 


am putemus, utpote ex terminatione verbi praecedentis - 


emere ortam. Vide ad V. 55, 6 
J'trf.6. ἐν roi; ἑξῆς. Vide infra, cap. 12, 


Verf. 7. ἐνόντας re&e Bav. & fic etiam repetit Vrfinus 

! Notis, cum in contextu editum effet ἐνόντες, operarum 
ütamus errore. — Zbid. ἐπὶ τῆς στρατοκεδείας. Sufpicari 
offis ἔτι τῇ στρατοπεδείᾳ. Ῥετίξρε ἐπὶ & ἔτι permutata 
iter fe vidimus: fzepe etiam jota fübfcribendum, quod ad 
tus vocalis pofüere veteres librarii, in literam e pérpe- 
im mutatam obfervavimus. Sed ὅς vulgata fcriptura lo. 
1m tueri poteft; praefertim fi pro dyóvro; legamus μένον. 
Ee 23 τας 


Verf. à, 


Verf, n 


pee oom 


Verf. 10. 


Nerf. τί. 


γε f. 13. 14. 


Cap. XI. 
Verf. 1. 


Verf. 2. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf. 7. 
Verf, 8. 


430 — ADNOTATIONES 


τας, quod dant libri verf. 10. — — Jbid. dz) τῆς δια βάσε. 
ec. —  ,AÀut ἐπὶ τῇ διαβάσει, aut ἀτὸ τῆς διαβάσεως, ant 
ἐκ τῆς διαβάσεως. qua omnia idem fignificapnt. 5 ΕΕῚ}» 
KIVS, 

Ver]. το. Σάλιον correxit Vrfinus. Mendofe Σάμον li- 
bri, & mox Σάμιος pro Σάλιοι. 


Perf. I1. ἐν τοῖς περὶ τῆς Πολιτείας, fcil. λόγοις vel ore 
μνεύμασι. Librum fextum. Hifloriarum (uarum dicit, quem 
eodem titulo citat V. 111, 10. & X. 16, 7. Sed in Reh- 
quiis libri VI. non fupereft is locus de facerdotwums collegiis. 
lbid. τὰς ἐπιφανεστάτας ϑυσίας. — Feflum Zinciliorum, Ks- 
lendis Martiis celebratum. Quare ad annum fequenter, 
44. P. 565. referri etiam poterat hsec Ecloga. 






Verf. 33. μεταβαλᾶϊν τὴν χώραν. Sic reCte Cafaub. cum 
Bav. μεταλαβέϊν ed. Vrfin. — — Verf. 14. ἐπὶ τῶν mes. 
Perperam vze τῶν Bav. 


CAPVT XI 


Verf. 1. κληϑεὶς correxit Vrfinus. Mendofe βληϑὲς 
mssti: quarum literarum, β & x, permutationem cum aliis 
vidimus, tum X. 58, 7. 


Verf. 2. ὅσαι τυγχάνουσιν ἡρημένα!.  Correxit putamus 
Vrfinus. In Bav. certe eft ὅσοι & εἰρημένοι, Ac ferri uti 
que poterat ὅσοι τυγχανοῦσιν ἡρημένοι. 


Verf. 3. ἡμίσειαν fcripfimus cum accentu in antepenultims, [| 
ut poftulabat ratio grammatica. ἡμσείαν vulgo erat editum; 
fic & capite fuperiori, & mox iterum. —-  4bid. αὐτο 
δαπάνης. Perperam αὐτῆς Bav. - 

Verf. 5. καὶ γὰρ ταύτην, ÍCil. ἐξουσίαν. 
Verf. 1. ῥηθέντων δὲ τούτων. τούτοις Bav. male. 
Perf. 8. τῶν δὲ πόλεων. Perperam πολεμίων mssti. 


᾿ Vide Adnot. δὰ 1.75, 2. —— lbid. ἐκὶ ride. ὅκατα δὲ 


lidem. . | 


CAPVT 


AD POLYB, XXI, IO. II. 12. 437 


CAPV T XII 
Perf. 3. συνέβαινε γὰρ ἐν ἀρχοῖς ToU πολέμου &c. — 
» Vide Dionem Caff. p. 29. n. 69. [edit. Reimari] & ibi 
Fabric." REiSKkivs. — — Adde Liv. XXXVII. 34. 


Verf. 5. κατὰ τὸν vióy. Ex Vríini hoc emendatione 
εἴ. Ferri antem, nifalimur, poterat κατὰ τοῦ υἱοῦ, 
quod dant mssti. Conf.l1l.38, 1. IV. 50, 3. & ibi not. 


Attamen deinde verf, 11. in xara τὸν υἱὸν conífentiunt 


libri. 

Verf. 6. παραπαίειν. — Corrupte παραδήειν Bav. — Ibid, 
α Δ ὰ καὶ κατὰ τὴν πρὸς TO συνέδριον. Non modo xo], fed 
& verba κατὰ τὴν defiderantur in Bav. 


Verf. 7. ταχέως ἂν αὐτὸν ἐπιτυχᾶν.  Poffis αὐτῶν fü- 
- fpicari pro αὐτὸν, fed nil neceffe eft. ταχέως h. 1. pro τα- 
χα pofitum ait Erneftus in Lexico Polybiano; innuens, 
putamus, per fortaffe effe exponendum, quz notio uti- 
que commode huc convenit. At τάχα quidem cum apud 
alios fcriptores, tum apud Polybium, pro ταχέως nonnum- 
quam ufürpari, pulcre novimus; ταχέως pro τάχα, fortaffe, 
pofitum vix apud ullum graecum auctorem reperiri puta. 
mus. Nam quod ad Polybii legat. 44. provocat idem Er- 
neítus, nil tale ibi reperire mihi contigit: certe ταχέως 
τυϑομένων, quod ibi legitur, (nobis XXIII. 13, 8.) nil 
aliud fignificat, quam re ffatim, cito, celeriter cognita. 
Perinde vero & h.l. ταχέως fatis erit /Jatim exponere, vel 
facile; quemadmodum οὐ ταχέως faepe pro sos facile ufur- 
patur, veluti XXIV. 1, 1. XVI. 25, 8. 
εν, 8. ἐκχωρήσας. Perperam ἐκχωρῆσαι Bav. — Ibid. 
3v ἂν οὕτως. PerfpeCte fic Vrfinus correxit, cum day oU- 
τως darent mssti. 
Verf. 9. dd καὶ τὸν ἀναβάτην. — — ,, Aut libere ver. 
tit Livius, aut aliud quid habuit in füo codice, reddens 


son folum freno, ftd etiam jugo accepto, REISK1VS. —— 
Ee 3 Cum 


Cap. XII. 
Verf. 3. 





Verf. S. 


verf. 6. 


Verf. 7. . 


Verf. 8. 


νεῖ, 9. 






438 ADNOTATIONES 


aem— 

Verf, 10, Cut Polyblo confentit Appianus, qui, ad Romanos refe 
rens, τὸν χαλινὸν, ait, ἐνθέντας, καὶ ἐπὶ τῷ χαλινῷ Tub. 
ἵππον ἀναβάντας. Syriac. cap. 29. “-- 10ἰά, διαλύσει ἢ΄ 
ἤσων. Perperam ἴσως mssti, — Correxit Vrfinus ex Livio, 
qui fic habet: que di/ceptatioex aquo reli&ía efl ?. — Yea, 
διαλύσεις funt, quum ambae partes litigantes vel bellantes 
inter (ὁ damnorum ferunt aquas partes.** REISKIVS, “Ὁ 
Jbid. εἰκότως ἄν. — ,, Forte εἰκότως οὖν. * 15E M. — Ibid. 
διαψεύσεσϑαι. Si futurum velistempus, d;as/suc 91 
c&c 9x: requirebatur. Sed fufficit pra/ens,. Qa sp adde 
€ 3 xi. Fuerant autem, ut jam aliás adnotavimus, in eo co 
dice, e quo derivatus eft & Bavaricus & Vrfini codex, it 
fimiles litere σ & d, ut perfzepe inter fe permutatze fint 
a noftris librariis, qui & ipfi ita fimili figura utramque ἢ» 
teram exararunt, ut fepe dubites, utram dare voluerint. 


Ve. τ. — V τι. Ῥωμαίοις. Perperam Ῥωμαίους Bav. — 
Verf. 12. Ὁ μὲν Ἡρακλ. Haud dubie Ὁ μὲν οὖν Ἥρα. 
κλείδης fcripferat Polybius, 


Verf. 13. Ferf. 13. εἰ λειφϑείη. Hoc jam Cafaubonus rete in 
verfione exprefferat. Livius: quaudo perinde ac victo 
jam fibi leges dicerentur. Sane de eo non cogitavit Ar 
tiochus, bello fe captum iri. Nil vero folennius libra- 
riis noftris imperita ifta confüfione verborum ληφϑῆναι & 
Ae33vx. Videad 1. 27, 5. 1. ς, 8. &c. Conf. Weffe- 
ling. ad Diodor. T.L p.139. — lbid. τὰ δὲ πρὸς recte 
Cafaub, cum Bav,  Mendofe τὰς δὲ ed, Vrín, 


Csp, XIII, CAPV T XIII 
De Argumento bujus Eclogze confer Liv. XXXVII 44. 


Verf. 1. Perf. 1. μετὰ τὴν νίκην.  Articulum, qui vulgo aberat, 
dedit Bav, — — Verf. a. βουλεύεωϑαι. Sic Vrfin. in con. 
text. cum msstis. Vide Adn. ad T. 38, $. Confer tamen 
XXII. 24, 5. ubi perperam ἐβουλεύετο erat in cod. Vrf. fed 
(BwAsro re&e ἴῃ Βαγ. — — Perf. 4. ἀδελφιδοῦς, fcil,'Av- 


ἝΝ 
{109 


AD POLYB. XXI. 12. 13. 14. 439 


"xov. Livius: Zfstipater, fratris filius. — Verf. 5.3 
'póc. Perperam ἥν πρὸς Bav. — — Vtrf.8. ἐπείπερ. Sic 
ΧΧΙ!. 4, 6. & «18. ^. — 


CAPVT XIV. 

VFerf.1. βαρυτέρους. — ,,Subaudi τοῦ δέοντος, vel 
otius ἢ ἦσαν καὶ πρὶν νικῆσαι, quam fuiffet. priufquam 
ἐποεγεμί, 81 Livius numquam effet in vertendo libertate 
üoque ufüs ingenio, poffet Vríini conjeCtura hic locum 
iabere, deeífe alterum membrum οὔτε ἡτ)ημένους τατει- 
wTépov;. Sed ealde neceífe non eft fupplementum hoc 
'olybio addere, cujus oratió vel fine eo eft integra & fibl 
onftat.^ REISKIVS. — Nos quidem , quo pacto inte- 
ra videri Reifkio potuerit oratio ifta, ab οὔτε incipiens, 
iec habens aliud membrum illi membro refpondens, fate. 
nur nos non videre. | 

Verf. 3. Adv γὰρ αὐτούς. Sic reCte dedit Bav. ut vo- 
geratReifkius. Vulgo A γὰρ, minus commodi — Jbid. 
)uo verba τῆς Ασίας aberant a msstis, fuppleta ab Vríino 
x Livio. 

εν 7. Θόαντα. Θόαν vs Bav. Thoas, Aetolorum 
raetor, primus auctor fuerat Aetolis mittendorum legato- 
um ad reges, qui eos adverfus Romanos concitarent. 
iv. XXXV. 12. & ipfe deinde ad Antiochum eft miffus, 
jid. c. 32. & XXXVI. 7. & 26. cf. Polyb. XXIL 14, 13. 
bid. MyaciAoxov. νασίλουχον Bav. Livius Mnafima- 
hun. Hinc vnsiNvs monuit, vel apud Livium Mnafi- 
chum, vel apud Polybium Mvac/uax;oy reponendum. Prior 
itio verofimilior vifa eft Drakenb rchio ad Liv. XXXVII, 
$,17. quia rurfus Νίνασίλοχος nominatur apud Polyb. 
egat. 35. (Lib. XXII. 26, 11.) Muefilochus vero, prin- 
»ps Acarnanum, memoratur apud Liv. XXXVI. τι: — 
jid. EuBovkeidyy. Εὐβουλίδην Bav. --- Ibid. Χαλκιδέας. 
onfentit Livius, €halcidenfes. Sed Χαλκηδόνας Bav. in 
xtu, & Χαλκιδόνας idem in marg. 


Ee 4 Perf. 


Csp.XIV. 
Verf. 1. 


Verf, 3. 


Verf. 7. 


"e -......ὕ...ὄ ctp— P 


Verf, io. 


Verf. 1r. 


φ-- 


40 ADNOTATIONES AD POLYB. XXI. 14. 


Verf. vo. ef Ρωμαῖοι diciAoy τὰς ϑυνάμεις. Cafanbonus: 
. Romani exercitum in. hiberna. dimiferunt. Verba in kiber. 
54, quz ignorat Polybius, ex Livio adjecit: quze deles 
ex verfione velimus, &, fi quid opus videatur perfpicuitatis 
cau(ía adjicere, malim per oppida diviferunt. Mirum ef 
enim, menfe Aprili exeunte (nam per totum menfem Mar. 
tium in Europa remanferat Scipio, & deinde jam apte pu- 
gnam ad exercitum advenerat, ut docet Polyb. XXI. τὸ. 
vf. 11 fq. & c, 11, 1.) hiberna commemorare; nifi aut val- 
de turbatum tunc temporis calendarium Romanum ftatna- 
mus, aut dicamus, hiberna a Livio generaliori quadam 
notione ufürpari pro /fativis, vel manfione fub ἱεξξὲς, quam 
vernaculo fermone cautossemení vocamus, , 


Verf. vi. οὗ τὸ παρὰ τῶν Ῥωμαίων πρεσβευταί. Cos 
fentaneum quidem eft, cum Antiochi legatis miíTos etiam 
effe ab imperatore Romano legatos: fed /agatorum “[» 
tiochi megtio utique non debuit omitti, Ac fane regis ἵν. 
gatos filentio non prateriit Livius, 


ADNO. 


N 441. 
«(ὦ ὧν ὦ ὅπ ὦ RD HU e e 0-0 e e Me) 


ADNOTATIONES 


A D 


POLYBII HISTORIARVM 
LIBRI XXIL 


RELIQVBA S 


CAPVT I — 


Ty Argumento prim: Eclogze conf, Liv.X XXVII. $2 fqq. Lib. XXIL 
Verf. 1. ϑερείας. ϑερίας Bav. -- — Verf. 3. ἐπεδέχα. Ver ifq. 
To. ἀτεδέχοτο voluerat Reifk, Conf. ad XXI. 2, 3. — 
Verf. 5. μηδέν. μηδεὲν ed, τη. cum msstis. —  'erf.6. 
πάρεστι. παρέσται Bav. — Perf.9. καὶ τὰ κατὰ τὴν ᾿Ασίαν, 
καὶ caret. Bav. 
Perf. xo. εἰσεκλήϑη. Livius: redwus a pratore in ναί, 10. 
femplum rex. — — Ibid. ἀποδείξαντος. — ,,Non improbo 
hoc: malim tamen ἀπτολέξαντος. ἀπολόγειν τὰ δεδογμένα 
dicitur ille fenator, qui decreta fenatus, ejufdem nomine 
ἄς auctoritate, renunciat ad eum ad quem pertinent.* 
REISKIVS. — Quis ita ufus fit verbo ἀπολόέγειν, nefci, 
mus: apud Polybium nufquam ita inveniri, fcimus, 


CAP V T II. - Cap. TI 
Perf. v. οὐδὲν ἂν εἰπῶν.  Particulam ἄν, qus aberat Verf. 1. 
vulgo, adjecimus cumffBav, —  Jbid. Quatuor verba ἐπὶ 
τῆς αὐτῆς γνώμης defunt Bav. 
Verf. 3. ἥπερ αὐτόν. αὐτοὺς, quod eft in msstis, non verf. 3 (qq. 
plane damnandum cenfuit Reifkins, quoniam fratres Eu- 
menis poteft complecti. c.c. $, 7. “- γί 4. τῇ «go. 
ϑέσει τῇ κατὰ τὴν ἀλήϑειαν. ejus confilii quod revera illi 
1 Ees (lio 


442 ADNOTATIOXES 
αϑυπααπαναν 


(fic repone, pro mendofo i[ww) ργορηβέπρε. 9. — 
Verf. 11. vwidéog correxit Cafaub. ὑπειδέϑαι Vrlin. cum 
msstis, 


Cep. II, CAPVT IIL 


Verf. 1. Verf. 1. ἡμετέρας (ik. Perperam ὑμετέρας Φιλ. Bav. 
Ver. 3. Ζζενι. 3. τῶν κατὰ τὴν ᾿Ασίαν καὶ τὴν ἙὩλάδα μενόν- 
τῶν. — ηϑοῖο, μένειν fzepe idem fignificare atque Aabi- 
fare, commorari alicubi , vitam agere, Ej rem familiarem 
habere. Sed bic quidem loci languet & redundat. Sen- 
tentia ejus locaffipoítulat πολεμούντων , ὃ: δυσμενούν» 
τῶν, aut, quod a Polybio profectum puto, ἀντιβωαινόντων. 
Szpe μένειν & βαίνειν a librariis permutari; monitum eft. 
ad p. 392. [IV. 12, 11.] E Livio nihil quicquam neutram , 
in partem colligas, neque ad tuendam vulgatam, neque 
ad ftabiliendam noftram conje&uram.*^ ax1:sSkivs. — Si 
quid mutatu effet opus, pollisetiam μεδλιόντων fufpicari, ' 
cun&lantibus omnibus. Sed nil neceffe putamus. μένειν ba- 
bitandi notione habes XXX. 4, tro. .Poffit etiam, citra fen- 
tentiz damnum, prorfus abeffe hoc verbum: ὃς praeter- 
. mifit illud Vrfinus in Notis, ubi reliqua hujus loci verba 
' repetiit; fed id neícimus, an operarum errori tribuendum, 
4dttalus per Aetolos, quorum amicus fuerat, (Polyb.IV. 
65, 6.) in notitiam venerat Romanorum, & primum A. V. 
543. foedere Romanorum cum Aetolis erat comprehen(us. 
Liv.XXVl.24. — lbid. ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς wp.  Caret 
xa) Bav. 

Vef,4. — Perf. 4. καὶ *sQixag καὶ ναυτικάς. — Prius καὶ, quod ab- 
eft vulgo, adjecimus cum Bav. Sic mox verf. 9. habent 
edd, cum  msstis. --- 4, συνεβάλετο. συνεβάλετο 
Bav. . 

Ver. ς. — Perf. 5. τέλος δ᾽ εἰπεῖν. — — ,, Forte τέλος δὲ, ὡς erre, 
tandem, ut ita dicam, vel τέλος dà, ὡς ἔπος eiréiv, quod 
perinde eft. lllud μέ ita dicam pertinet ad dictionem quie 
immode(ta & a vero abhorrens videatur, ia ipfis aG&ioni- 
(us reipublice exjpuravit, ἐν αὐτοῖς τοῖς ἔργοις κατέστρεψε 

τὸν 


AD POLYB. xir. 3. 4. 5. 443 


vo» Bioy, in ipfa contentione intermortuus (h.e. animi de. Verf. $ 
liquium paffus) haud multo poft ex/piravit, verba füntLivii. 
De Attali exitu vid. Polyb. p. 1428. [XVIII. 24,9.] & Liv. 
XXXIIL 21.^ REISKiVS. — Αἴ nos quidem nolimus fo. 
licitatum vulgatum; τέλος vero non adverbialiter accipien- 
dum putemus, fed pro accufativo cafu, a verbo eiméiv 
pandentem, hujufmodi fententia: fimem vero ut dicam, 
queiff impoíuit tot laboribus pro pop. Rom. fideliter füfce. 
pti$, exitum quem illi habuerunt, & extremum fru& um 
quem inde reportavit : (conf. ad cap. 5, 11.) aut etiam, s 
vero dicam quod rei [ummam continet, 


CAPVT IV. Cap.1V. 


Perf.2. μετὰ τῶν ἱππέων. — Cafanbonus, cwm paucis Vett. 2-3. 
equitibus, Hinc & Gronovius μετά riv wy iv. ad oram 
fui libri sdnotavit. — 7014, ἐτήρησε τὴν πίστιν.  Corre- 
xit Vrfinus. ἐστέρησα mssti. -— Verf. 3. πράξαντα, 
Mendofe πράξαντος Bav. 

Perf. 4. ἡμᾶς dà re&e Cafaub. cum Bav. ἡμᾶς dà Vr. Vet 4 
fin. cum fuo cod. quod tamen corrigendum effe ipfe vide- 
rat. — bid. op οὐδὲν ποιή 8.96. ld voluit.debuitue 
etiam fcriba codicis, quo Vrfinus eft ufus, qui ποιήσεαϑαι 
habuit, ficut Bav. Sic & mox ἐζεκαλέσαωϑιαι fcribit Bav, 
pro é£exaAM os. 

Verf. ς. ὃ παρακαλῶ. Cafaubono hoc debetur. ἃ aagg. Verf 5. 
sata ed. Vrfin. cum msstis. 

Verf.3. τῆς ᾿Ασίας correxit Vrfin. τὴν "Ac/xv-mssti, verf, 7 fq. 
unde etiam κατὰ τὴν ᾿Ασίαν effici potuerat, ut ipfe: 
monuit Vrfinus, — erf. Yo. x&Xuox. δὶς Bay. ut edi. 
dit Vrfin, | 


CAPVT V. Cap. V. 
Perf. 1. ἱκανῶς εἰτὼν reCe Cafaub..cum Bav. /keyox; ὄ- Verf. 1 (4. 
“ως Vrfin. male. — — Perf. 5. προενεγκάμενοι. δὶς corri- 
gendum monuit Reifkius; —  ,nifi mavis, ait, latioif- 
mum efle, affertuies.'* -—— — Sed xpo épeciay conítuntec 
ufür« 


44 . ADNOTATIONES 


Verf. 1íqq. ufürpat Polybius; conf. ad XX. 9, 7. προενεγκάμ. b. |, 


Verf. 11. 


Verf. 14. 


etiam fuaferat Gronov. —  .Frf. 7. dexév τοῦτο. dox& 
τοῦτο Bav.  — — lbid. καὶ τυχᾶν. καὶ, cum abeffet, adje- 
cit Cafaub. ex ing. — erf. 9. παΐπερ τοιούτων correxit 
putamus Vríinus. In Bav. certe corrupte καὶ wp) τοιοῦ- 
vw» legitur. — — Ibid. καϑίξονται.  'Temere xaS/Qevra| 
Vrfin. — Perf. 10. Εὐμένει. χάριν ἀποδοῦναι Mr. ox 
Perperam mssti Εὐμένη χάριν ἀποδοῦναι "Ῥωμαίοις. | 
xit Vrfinus. — lbid, αὐτονομουμένας. αὐτονομίας Bav. 
in contextu; fed veram lectionem habet in marg. ab eadem 
manu. 

Perf. X1. x0] τὸ τέλος τῶν idiey πράξεων ἐμαυρῶ- 
cay. Livius: 85 gloriam  Philippi.bello partam muuc 
Jervitute tot civitatium deformaretis, Hinc Vrfinus in No- 
tis: ,,Pro τέλος, ait, libentius fcriberem κλέος, quod Li- 
vius vertit gloriam, & Polybius infra dixit [cap.6, 1.] καὶ 
τὸ τῆς ἰδίχς ὑποϑέσεως λαμπρὸν καταβαλᾶν."  — Idque 
ipfum, καὶ κλέος, in contextum ab Vrfino receptum eft, 
probante tenenteque Cafaubono, Αἱ REISKIvS: Τέλος, 
ait, vera eft le&io. vide infra. [cap. 6, τ fq.] τέλος τοῦ πο- 
Mpov, finis belli & ultima meta, eft fru&fus Θ᾽ emolumen- 
tum ex eo exifteng, cujus fruCtus confequendi gratia belli 
omnes maxima moleftize fufcipiuntur & exantlantur. τέ- 
Aoc τοῦ πολέμου ἀμαυροῦν eft fruE'um belli debilitare, at lux 
obfcurata debilitatur; & idem κατα βάλλειν eft fru&um belli 
amittere, perdere, abjicere, quod multo eft majus. * — 
Eadem ratione καταβάλλειν, evertere, profleruere, per- 
dere , ac fere ut ἀπτοβαΐδλοιν, habes mox cap. 7, 1. Et τὰ 
χόλη τῶν πολεμικῶν τράξεων ἐπιτυχῆ καὶ λαμπρὰ, VI. 39,11. 
Et κατὰ λόγον ἐξέβαινε τὰ τέλη τῶν πράξεων αὐτῷ. Adde 
XVIII. 15,12. & Ill. 4,9. — 7614, καὶ καταβαλῶν, 
καὶ deeft Bav. 

Verf. 14. τὸ προσοροῦντα TaUTg. — υ»,νταύτῃ. Redit 
enim ad folam Cherfonef.;m.' vid. p. 1172.* REgisK1vSs.— 
Nempe vide XXIlI. 27, 9. ταῦτα ex ed. I. reftitutum vo» 
lait Drakenb. ad Liv. XXXVII. 54, 11. ut τῆς Εὐρώπχς 


Βα 





AD POLYB. ΧΧΙΣ 5. 6. 445 


penderet a τροσοροῦντα. Sed Tpocopeiv .eüm tertio ποῦ 
cüm fecundo cafü, conftruitur. X. 41, 4. & XXII. 27, 9. 


Verf.15. Cum in msstis fic effet, οἷ; ἄν βούλησθε. apoc- 


Verf, 14. 


ϑεϑέντα πρὸς τὴν Evu.&c. vRSiNvs, prolatis Livii ver», 


bis, quarum unaqualibet regi adjetfa, multiplicare regnum 
KEurnenis potefl, — — ,,ex hac Livii verfione, ait, Polybii 
verba, quae funt in exemplari mutilata, poffumus ita füp- 
plere: οἷς ἂν βούλησϑε δωρᾶσϑαι, ὧν τινα προστεϑέντα." —. 
Sed ab bac emendandi ratione in ipfo contextu receffit 
idem Vrfinus, &, ut preffius (putamus) Livii exprimeret 
verba, fic pofuit: θωρᾶσϑαι, ὧν ἑνός τινος προστεϑέντος. 
Atque ita przeter neceflitatem & προστεϑέντα, quod hae 
bent libri, mutavit, & foloecifmum invexit, cum opor» 
teret ὧν ἕν τί προστιϑέν,  Contextum tamen Vrfini tenuit 
Cafaub. & fequentes editores. Ego ὧν τινα prreferendum 
putavimus, & pro depéic3aj, προστιϑέναι pofüimus, quo 
pofito facillime intelligitur erroris ortus, quem errarunt 
librarii. ' 

Ibid. δεκαπλασίαν reftituimus ex Bav. nec aliter vo» 
luit Vrfinus, qui & fic in Notis habet, licet in contextum 
temere δεχατλησίαν irrepferit. Quod vero δεκαπλασίας ha- 
bet editio Catauboni, operarum errore id putamus factum, 
& miramur fervatum a pofterioribus editoribus, ac ne a Reif- 
kio quidem notatum. 


CAPVT VI 


Verf. τ. τὸ τῆς ἰδίας ὑποϑέσεως λαμπρὸν n3 καταβαλᾶν. 
De verbo xarafaAéiv, δὲ notione qua illud nunc ufurpatur, 
dittum ad cap. przc. vf. 11. Particulam μὴ, cum abeffet 
a codicibus, ex conje&ura fupplevit Vrfinus, 


Verf. 2. οὐ γάρ ἐστιν ὑμῖν καὶ ἕο. Sic plane dat Bav. 
nec aliter fuit in VríiX& codice, ut quidem ex Notis Vrfini 
intelligitur. Cafu vero potius, quam confilio, οὐ γὰρ dà 
ὑμῖν in Vrfini contextum irrepfit, quod in eU yap δὴ ὑμῖν 
mutavit Cafaub. idque tenuere pofteriores. — bid. ταῦ. 

τὸ 


Ver 4. 


Verf. $5. 


Nerf. 6. 


446 ADNOTATIONES 


τὸ τέλος. ταὐτὸ Cotrexit Vrfin. ταὐτῶν mssti. Forte ταὶ 
τὸν debuerant. 


Verf. 4. ὑμᾶς δὲ πάντων τούτων ἀπροσδεήτους oi Jac] 
πεκοιΐχασι. Effügit hic locus & magni Cafauboni aciem, 
& perfpicaciífimi Reifkii diligentiam.  Intercidiffe verba 
οἱ ϑεοὶ manifeftum nobis videtur. Et monuerat jam .vR- 
SINVS: ,, Omnino verbum πεποιηκάσι [fic fcribere voluit, 
nam πεκοιηκένα! quod ibi legitur, aliud agenti excidit, aut 
operarum errori debetur] vel in πεποιήκατε mutandum eft, 
vel addenda vox 3so/, quae deeft ad fenfum. * — Mira. 
mur vero, quo paCto Cafaubonus adoptare priorem ratio- 
nem maluerit, & πετοιήκατε Ícribere, quod tenuere ce- 
teri editores; non cogitantes, & per fe frigidam fic effici 
fententiam ,2 (quam his verbis Cafaubonus in verfione ex- 
preffit, vos ne iffiu/modi egeretis, nunc effeciflis,) & iu eis, 
qu:e fequuntur, neceffario fic pofci τεϑειμένοι, pro τεϑα» 
κότες. Vnum füpereft quod incommodat; nempe poft rs- 
ϑεικότες (pro quo quidem, folenni errore, τοϑηκότες dant 
mssti, apud Vrfinum in contextu inferitur particula μὲν, 
quam nunc nefcimus an & codex Bav. agnofcat, certe dif. 
fenfionem nullam hujus codicis a contextu Vrfiniano adno. 
tavimus; fed in Notis quidem eam particulam Vríinus, 
ubi locum hunc repetit, prztermifit. — Quod fi habent 
eam codices, utique importuna eft hoc loco, & reCte eam 
delevit Cafaubonus; nifi membrum aliquod orationis, quod 
his verbis τεϑεικότες μὲν &c. refpondeat, intercidiffe fta. 
tuamus; quod tamen non eft verifimile.  Poffis etiam fu- 
fpicari, ortam effe eam particulam ex terminatione μένοι, 
quam fortaffe aliquis librarius ex conjectura inter lineag 
fcripferat fuper extremitatem verbi reJerxórsc. 


Verf. 5. ἔτι wpoodéid)s reCte Vrínus. ἔστι mpocdédal 


. Bav. 
e 
Perf. 6. Cum inde ab Vrfino fic effet vulgo editum, 


ἃ καὶ κτησ. μέν ἐστι δυσχερέστερον, κτησαμένους dà διαῷυ.- 
λάξαι χαλεπώτατον , hac adnotavit ad h.l. nEisx1vs: 
» χαλε- 


AD POLYB. ΧΧΙΣ. 6. 441 


— 
χαλεπώτατον addidit Vrfinus defuo: defuiffe enim id füo vert, €, 


odici affirmat. Vnde colligitur , Polybium fic dedilfe : 
καὶ κτήσαοϑαι μέν ἐστε δυσχερὲς, δυσχερόστατον δὲ κτησα- 
ἕνους διαφυλάξαι. qua parere, eff vel ipfum quoque non 
arvi laboris; Jed multo efl maximi , parta confervare.' — 
"ug ceteroquin probantes nos quidem , comparativum 
r2eferendum putavimus δυσχερέστερον. Eodem modo Li- 
jus: qw parare €9 querere arduum fuit, nefcio an tueri 
lifficilius fit. | 

Verf.7. ἐπολεμήσατα correxit Vrfin. Perperam éroA- 
ιἥσατα issti. Paulo ante, pro l'vo/jre, Vrfini codex ᾿Αγνοί. 
τε habuit; fed reCte Bav. 

Verf. 8. sudoxs?rs. Haud cun(tanter adoptaffemus 
δοκεῖτε, quod Reifkius fuafit, nifi rurfus cap. 7, a. 
ὑδόκησαν haberemus, abfque augmento: & fatis notum 
ft, in verbis ex εὖ compofitis negligi plerumque augmen- 
um. Mox & τούτῳ uZ/ov correxit Vrfinus, cum men- 
lofe τοῦτο u&/A.oy darent libri. — 7614, τοῖς παρὰ Kap- 
χηδονίων Φόροις. Nimis liberalis hoc loco in Cafaubo- 
um Reifkius fait, cutn ait, Cafauboni latinam interpreta- 
jonem jam fübjeciffe iftam emendationem. Certe de nullo 
Mio vocabulo nifi Φοβεροῖς cogitavit hic interpres, cum 
criberet i/is terribilibus poenis , quas Carthaginienfibus 
rxepiflis. 

Verf. 9. ἀργύριόν ἐστι, & ἀνδρῶν ἐστί, Vtrobique ἐστὶν 
cum v in fine habet Bav. ante confonam literam, ut per- 
faepe aliás. * 

εν το. ἐλευϑέρωσις.  Corrupte ἐλευϑερώσης Bav. -- 
Ibid, ἐὰν dà παρίδητε. Sic reCte Bav. ut edidit Vríinus, 
qui ἐὰν καὶ παρίδητε in fuo fuiffe ait codice. — bid. xa) ἡ 
api», fcil. δόξα. 

^ Ferf. 11. 'Huéic μὲν οὖν. Sic & Bav. & Vrfini codex. 
Jn contextu vulgo pér errorem praetermiffía particula μέν. 
bid. ἀληϑινῶν. Sic ex fuo codice citavit Vrfinus in No- 
tis, quod adoptavimus monente Reifkio; idque poítulare 
vifus eft Polybii ufus admodum frequens. In Bav. nefci- 
mus 


Verf. 7). 


Verf. 8. | 


Verf. 9, 


Verf, 10. 


Verf. IT. 


Verf, 15. 


Verf. ia. 


Cap Vit. 
Verf. 1 Íq 


Verf. 8. 


448 ' ADNOTATIONES 

mus fit ne ἀληϑινῶν» an ἀληϑινῶς: effugit hic locus no. 
ftram in conferendo illo codice, qui nunc non eft ad ms. 
nus, diligentiam. Ceterum zgre inter fe diftinguuntur 
ἴξρε compendia illa fcripturz, quibus terminationes ὧν & 
ὡς in codicibus defignantur. --- 7014. ὑμῶν μδετεσχι΄. recte 
Νεῆηυϑ. ὑμᾶς mssti. “-- — Ibid. τὴν τῶν Φίλων τάξιν. τὴν, 
quod deerat vulgo, adjecit Cafaub. ex ing. 

Perf. 12. ἀλλ᾽ & γ᾽ dvouíQousy. | aA γε νομίζο- 
ps» mssti, Hinc &/' ἄγε νομίζομεν correxit Vrünus, 
quod tenuere pofteriores. Nobis cum Reifkio vifum éve- 
μίζομεν in preterito tempore ponendum, quoniam fe- 
quuntur ὠχκνήσαμεν, στοχασάμενοι, δὲ ποιησάμενοι. Nam 
quod στοχαζόμενοι vulgo ediderunt, nefcimus operarum 
ne errore factum, an ex Vríini codice tranflatum; illud 
fcimus, re&te Bavarium codicem στοχασάμενοι dare. Quod 
vero etiam veríu fuperiori ἐγκατελείτομεν pro ἐγκὰ- 
ταλείπομεν voluit Reifkius, haud aegre quidem patiemur, 
fed non neceífarium duximus. 


CAPV T VIL 


ει Perf. τ. εἰσήγαγον. Vide Notata ad XXL 1, 3. — 
Verf. 2. εὐδόκησαν. Conf. ad c. 6, 8. — erf. 4. πρεσβεύ- 
οντας. In ora hoc habet Bav. In contextu corrupte πρασβύ- 
τερον. -α- — Verf. 5. αὕτη δ᾽ jv. Perperam αὐτὴ δ᾽ ἦν 
Bav. — erf. 1. Λυκίας corrigendum monuit Vrfinus 
in Notis, quod & res ipfa docebat, ὃς Livius. Conf. Po- 
lyb. XXII. 27, 8. XXIII. 3,2. & XXX. 5, 12. — bid. 
ταῦτα δὲ correxit Vrfin. ταύτην δὲ mssti. Confer loca 
modo citata. 

Verf.8. Φόρον ὑπετέλουν. Sic citat Vrfinus in Notis, 
nefcimus utrum fuo e codice, an ex emend. ἴῃ contextu 
vero eít, ἐπετέλουν, & fic (ni fallor) etiam Bav. habet, e 
quo quidem ditlenfionem a vulgato hic nullam enotavimus. 
Sed 1 hoc codice, ac putamus etiam in Vrfiniano, fimil. 
limi inter fe funt nexus fcripturze, quibus fy llabze iniciales 
δε & uz efleruntur, ἐπιτελέϊν Φόρον Herodotus quidem 

ufur. 


MÀ 8L ———— A—9 LLL ——— RR RR. REED... ASEEEESSEEEEERENEEEEEEEEREEEEREEEEEEEREERENE 


AD POLYB. XXII. 6. 7. 8. 449 


nfurpavit, ut monuit H. Steph. in Thef. Vide Herodot. V. i 
V. 49. 82. 84. & I. 17i. in varietate leCt. ip edit. Weffel. 
Sed alii quidem fcriptores, pro fimplici τελῶν, compofito 
vroreAe in ifta phrafi utuntur, & in his Polybius nofter 
XXII. 21, 2. ubi idem etiam argumentum, de quo hic agi. 
tur, rurfus tractatur. — 794, ταύταις x(péic9oj. Corre. 
xit Vrfinus, cum ταύτας aea darent mssti. Quodfi 
ταύτας teneremus, oporteret τῶν Φόρων, ut c.27, 2. ubi" 
vide var. le&. — Sed illud rectius putamus. — 7014. Vulgo 
edebatur ὅσαι δὲ ᾿Αντιόχῳ μόνον, pofito commaté poft μό- 
γον. Probavimus nosquidem REISKIV M, monentem : Com- 
ma retraliendum, & ante μόνον collocandum. Idem eft, 

ac fi dediffet auctor tranfpofitis verbis: ὅσαι δὲ (fcil. πόλεις 
ἐτέλουν Φορους) τῷ ᾿Αντιόχω, ταύταις μόνον ἀφᾶοϑαι τὸν 
Φόρον. qua autem civitates grace ddIntiocho antea vettiga- 
les fuiffent, ut ez fola gauderent. immunitate velligalium - 
ín poflerum.* — 

Verf. 1o. διὰ γὰρ τὴν συγίένειαν. διὰ γὰρ τῆς συγενείας Verf, 10. 
ed. Vrün. cum msstis. Sed τὴν συγένειαν videri legen- 
dum , monuerat jam Vrfinus, idque adoptavit Cafaub. 

Verf. 13. Κιλικίας correxit Vrfin. ἡλικίας mssti, — ἐᾷ, Verf, 13. 
ὑτὲρ αὐτῶν τῶν Σόλων. Sic reCe edd. τῶν ignorat Bav. 
nefcimus an & Vrfini codex. 

Verf. 16. Σκιπίωνα. Sic cum jota re&e fcriptum Verf. 16, 

hoc nomen in ed. Vrfini & msstis, tam hic, quam cap. 8, 1. 
Sua auctoritafe Cafaubonus Σχητίωνα edidit, quod tenuere 
pofteriores. ltaque corrigendum id, quod nefcimus quo 
errore in fcholio fub contextu fcripferamus, conflanter Zo. 
ger ἡ fcribi in codicibus Excerptorum de Legationibus. “τὸ 
Jbid. καὶ Λεύκιον &c.. Vide Liv. XXXVII. $8. Narratio 
Polybii in compendium ἢ. 1. contraCta eft a compilatore 
horum Excerptorum, ut fzepe factum partim initio Eclo- 
garum, partim in fine. 


Polybii Hiftor. T. VI, — — Εἰ CAPVT 


aa —— 
Cep. VIII. 


450 ADNOTA'TIONES 


CAPVT VIII 


vet, fqq, — Perf. t. De Argumento hujus Eclogze confer Livius 


Verf, 11. 


XXXVIIL 3. — lbid. δοκῶν ἤδη. Mendofe δοκῶν ἄνα! 
Bav. —  Verf.a. ἀπολογούμενος. ἀπτολοψγουμάνως Bav. -- 
Ibid. ài Αἰτωλῶν πεκοιῆωϑαι τὴν κάϑοδον. Rem narrat Lis. 
XXXVIIL. τὰ. — erf. 3. ᾿Απεραντίαν. conf. XX. 
11,12. ibique notata, — erf. s. μετῆλιϑον correxit 
Vríün. usreAJéiv mssti. —— Perf. 6. τὴν τοῦ Φιλίπτου 
Φυγήν. Livius: fugamque ex dthamania Philippi, ὃ 
cadem prafidii ejus. — — Verf. 1. εὐροίχς. Perperam es- 
νοίας Bav. — bid. ὁ Νικάνδρος. Nicander, praetor Ae 
;tolorum, cujus ope reftitutus in regoum fuerat Amynan- 
der. Liv.l. c. cap. t. — — Verf. 8. Φρονηματιῷ, re&e Ca. 
faub. cum Bav. Φρονηματιζ, τίη. — — Perf. 9. ἐκ τῆς 
"Pepe. Sic dedimus ex Bav. Vulgo abeft τῆς. De lega- 
tione ifta Romam mifía dictum eft XXI. 3, 11fq. — 
Verf. 10. πρός τε 'Ῥοδίους πέμπειν καὶ πρὸς ᾿Αϑηνᾳίους. 
Livius: ab Rhodo €3 Zthenis legationibus excitis. 

Perf. 11. ᾿Αλέξανδρον τὸν "Ic;ov. 15 jam alibi fimul 
cum Phzenea, prztore tunc Aetolorum, eft commemora- 
tus, in colloquio T. Quinctii & Aetolorum cum Philippo. 
AXVII.3. — lbid. Φαινέαν correxit Cafaub. Φαινέα Bav. 
δὲ velfic, velipfüm hoc Φαινέαν, dederat codex Vrfíini, 
quod temere Vrfinus in Φανέαν mutavit ex mendofis Livii 
codicibus, XXXVIIT. 8. — bid. σὸν δὰ τούτοις *. «ὦ 
» Videtur Polybius fcripfiffe σὺν dà τούτοις Δάμιππον τὸν 
᾿Δμβρακιώτην. ProfeCto aut Damippus aut Calippus latet 
in his vitiofis le&ionibus, [x«Asróv. ἔστι δ᾽ ἄλιπον. (fly. 
gus nomen viri graecum non eft, fed Zypius: id autem 
Grzcis omnibus illo tempore erat incognitum; quapro. 
pter ab h.l. eft alienum.* RErsKi1vs. — — Nobis fatemur 
in loco tam corrupto, & in nominibus ignotis, ne conje- 
Curam quidem füppetere. —  Jbid. ᾿Αμβρακιότην. "Aua- 
ρακιώτην Bav, — — Ibid, Δύκωπον. Λυκῶπον Bav. 


CAPVT 


-—h- 


AD POLYB. XXII. 8. 9. (451 


CAPV T IX. 

Verf. τ. ἐξ Ἠπείρου πρεσβευτῶν. — Vrlini emendatio. 
nem banc firmat Liv. XXXVIII. 3. Zam M. Fulvius, /dpol- 
loniam exercitu trajeto, cum Epirotarum principibus con- 
fultabat, unde bellum inciperet, —. 7014. &xowoloyéiro 
τούτοις. Sic plane habet Bav. quemadmodum ex ing. cor- 
rexerat Vrfinus, cujus codex ἐκοινολ, τούτῳ dabat. 

Verf. 3. συγκαταβαίνειν Αἰτωλοί, Αἰτωλοῖς Bav. Li- 


Vet. 5. 


vius: five ad tuendam eam venirent. detoli, apertos circa. 


campos ad dimicandum ε{72-, 

Perf. 4. ἄφϑονον ἔχειν τὴν χώραν εὐχέρειαν πρὸς 
vac τῶν ἔργων παρασκευάς. Ad vulgatam lectionem, τὴν 
χώραν εἰς χρϑβίαν, hec adnotavit nEgiski1vs: , Non 
videntur hzc fatis fana effe. Vifüm aliquando eft, tria 
illa vocabula χώραν εἰς χρείαν in ungm contrahere x;0p3- 
γίαν. Alids pro eic χρείαν fübítituere placuit ξυλείαν. 
Nunc tandem acquiefco hac in leCione: ἀφϑονον ἔχειν 
τὴν χώραν δὐκαιρίαν πρὸς τάς.“ — Livius: mam €$ 
copiam in propinquo materiz ad aggeres excitandos €9 ca- 
tera opera effe. Ex variis conje&uris, quas Reifkius pro- 
pofuit, omnibus denuo expenfis, nullam non & doCtiorem 
& probabiliorem effe intelligimus ea, quze nobis nefcimus 
qua fpecie fe commendaverat & in contextum a nobis te- 
mere eft recepta.  Vocabulo εὐχέρεια veremur ne nullus 
prorfus effe hic locus poffit. Cum fafpicaremur olim, fa- 
tis fortaffe effe χρείαν, & przpofitionem εἰς ex diverfa 
Je&ione pro fequenti πρὸς effe ortam; decepti eramus illis 
verbis, quz» vulgo 111. 97, 3. legebantur, ποριποιησάμα- 
yo: χορηγίας ἀφϑύνους xa] χρείας, ubi videri poterant vo- 
cabula χρεία & χορηγία fere pro fynonymis ufurpari: fed 
veriorem ibi le&ionem meliores Codices , x&pac , pro 
χρείας, dederunt. 

Jbid. τὸν "Αραχϑον ποταμόν. Poftquam codicis 
bi fcripturam, "ApzJoy, commemoravit vRsiNVs, hac 
nonet: ,, Livius habet Zfrethontem ; ut videatur apud Po- 
ybium ᾿Αρόϑοντα fcribendum effe. [quod ὅς in-contextum 

s Ffa νεῖ. 


Verf. 4. 


Verf, 8. 


452 ADNOTÁTIONES 


Vrfini receptum eft.] Sed magis placet, ut apud Livium 
4drachthum (cribatur, qui eft unus e quatuor nobiliffimis 
Epiri fluviis, ut eft apud Strabonem, Ptolemzeum & Pii 
nium: eodemque modo Polybius corrigendus erit.4^ — 
Plura dabunt Critici ad Liv. XXXVII. 5; 11. in edit, 
Drakenb. . | 

Verf. 6. ἀπαντᾷν. Mendofe ἀπατῶν Bav. pro more. 
Mox idem περίει, pro περιΐει. 

Verf.3. Σιβήρτου τοῦ Πετράτου. Sic edd. cum msstis. — 
AREISKIVS: , Neutrum nomen, ait, Graci formam habet. 
Saltim XiBóprou effet, ut Babyrtam vidimus p. 380. (TV. 4-] 
Sed procul dubio legendum eft Xuuoíroy. — Simoetas eft 
grecum nomen perufitatum. β & y fepe a librariis intet 
fe permutantur, ut notum eft, ob duCtuum fimilitudinem. 
Nam f in codd. grzeckhs ut s latinum exaratur, cui fi aff 
gitur penicillus ad primum crus, eft x. Deinde fupra vi- 
dimus p. 1122, 56. [vide Adnot. ad XXI. 2, 10. ubi $pe- 
μένου codex Vrfini pro olou£yov habct] codicis, quo Vrfi- 
nus ufus eft, Polybiani librario in ufu fuiffe, ut ; fimili 
pzne modo atque p exararet. — "Tandem pro Πετράτου 
corrigit Gronovius ad p. 5c9. [V. 17, 6.] Tlerpodov.* — 

Ibid. εἰς Xxpaópgoy. — —,, Videndum, an Χαραδραν re- 
Gius fit, Peloponnefi urbem, ut habet Strabo. * vmsi- 
Nvs. — ,]ln Phocide reperio oppidum Chargdrum, in 
Epiro neque Charadrum , neque Charandrum." mxi£- 
KIVS. — Vide 1V. 65, 4. & quz ibi notavimus. 


Verf. 8. eic Βουχετόν. Sic Bav.. Et vRsiNvs, quam- 


quam in contextu ejus BovAsroy e(t editum, in Notis ta- 
men verba hzc ita repetit, quafi εἰς Βούχετον effet fcri. 
ptum. Adjicit autem; .,, Placet Βουχαίτιον, ut eft apud 
Strabonem, Ἠπείρου πόλιν.“ .- — Vide Strab. lib. VII. 
p.324. Neque tamen idcirco damnandum Βουχετὸν, ut 
perfpecte Reifkius monuit, ad Suidam provocans, a quo 
difcimus plurali etiam numero τὰ Βουχετὰ dictum fuiffe 
illud Epiri oppidum. Ex Harpocratione fua fumfiffe ibi 
Suidam, monuit Küfterus. 


Fej. 


AD POLYB. XXII. 9. 453 


V'trf. 9. τοὺς dà λοιποὺς καϑυστερέϊν &c. Sic ed. Vr. 
fin. cum msstis. Reifkius aut deinde πολύ rs λείπδαϑαι 
pro τολὺ δὲ fcribendum cenfüerat, aut hoc loco ita legen- 
dum: τοὺς δὲ λοιποὺς τῶν μὲν ἄλλων οὐδενὸς καϑδυστερεῖν 
τοῖς βίοις. 


— 
Verf, 9. 


Verf. 11. εἰ δεήσει πέντε τάλαντα, Sic correximus, Verf. 1t. 


ut pofcebat grammatica ratio & Polybii ufus. Perperam 
vulgo ei δεήσεις edd. & ei δεήσεις Bav. 


͵ 


ἤν, τ2. κατεσχήκασι correxit Cafaub. μετεσχήκασι Verf. 12.13. 


ed. Vrfin. cum msstis. --- bid. παρακαλῶσι καὶ κελεύω- 
σιν.  Correxit Vrlinus, παρακαλοῦσιν καὶ κδλεύουσιν mssti, 
Perf. 13. ὁ δ᾽ ᾿Αλέξανδρο. — Mendofe οὐδ᾽ ᾿Αλέξανδρος 
Bav. 

Verf. X4. ἀπογνοὺς αὐτόν. Poterat αὐτὸν fervari, 
quod habent mssti. ἀπογνοὺς autem perfpecte edidit Vrfi- 
nUS, pro ἀπὸ γάους, quod erat in codicibus. 

V'erf. 15. πρὸς τὸ wÀAéioy ὁρμή. — Satis hoc eft, nec re- 
quiritür ἔχειν, Eodem modo τὴν πρὸς τὸ τλῶον ἐκιϑυ. 
μίαν dicit XIII. 2,7: 

V &M. 16. καὶ ταὐτόματον. καὶ perperam caret Bav. — 
lbid. τὴν ἐλογάμων. Sic perfpicue Bav. Corrupte τὴν 
ἀναλογίαν edidit Vrfinus ex fuo cod. quod in ἀλογίαν mu- 
tavit Cafaub. 

Verf. 19. μέχρις Λευκάδος ex ingenio correxit Vr- 
finus. Corrupte μέχρι σελευκίδου mssti, — .. ,,Non caret 
fpecie Leucadia nomen: vifüm tamen mihi aliquando fuit, 
cum ratione itineris, quod Damoteles ex Aetolia Romam 
inftituebat, non male, fi non melius, convenire, ut dica- 


Verf. 14. 


Verf. 15. 


Verf, 16. 


Verf, 19. 


tur μέχρις ἐς Λίκυμναν perveniffe, quod eft Corcyree pro- Ὁ 


montorium interius, feu adverfus Graeciam, ^ REISK1vSs. 
Ibid. ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Αἰτωλίαν, im “Δείοϊϊαμε efl rever. 
Jus. Sed mox Aetolis Arobraciam ad confülem legatus 
cum Phznea eft miffus, ut docet Livius XXXVII 8. 


Ff3 CAPVT 


454 ADNOTATIONES 





Cap. X. 
Verf. 1. 


- Verf. 2. 


Nerf. 4. 


Verf. $.- 


Verf. 7. 


CAPVT X 

Verf. τ. Αἰτωλοὶ ὑπὸ τοῦ τῶν Ῥωμαίων &c. Fragmen- 
tum hoc, de cujus argumento conferendus Livius X XXXVIIL 
&. primus edidit Cafaubonus in Polybii Fragmentis ex eo- 
dem codice Manufcripto Bibliothecae tunc Regis Parifi- 
nz, equo deinde anno 1694. totus libellus, qui ifta Fr. 
gmenta Polybiana continet, cum aliis Peterum Mathema. 
ficorum operibus, typis expreffus eft. De eo libello con- 
fer Fabric. in Bibl. Graec. T. 1l. p. 594. & quae breviter di, 
ximus in Praef. ad Polyb. 'Tom.I. p. 13. Scriptorem libelli 
anonymum Lambecius Tom. VII. Biblioth. Czefarese cod. 
CXI. n.7. & cod. CXIV. n.8. docuit effe Heronem junio- 
rem , qui füb imperatore Heraclio floruit. Exemplum 
msstum ejufdem libelli fervatur in Bibliotheca Vniverfita- 
tis Bafileenfis, in Colle&ione Scriptorum Grzecorum Με. 
chanicorum, quz codice perfimili codici Parifino, a quo 
editi fünt illi fcriptores, continetur. 

Verf. 2. τὸ Ylvddetov. Confer Livii interpretes ad cap. 
5 , 2. & Cellatii Geogr. Antiq. lib. IT. c. 13. Pyrrhi regiam 
olim fuiffe Ambraciam, Polybios docet infra, caff. 22, 9. 
Ibid. ᾿Ασκληπιξῖον. ᾿Ασκληπέᾶϊον edidit Cafaub. haud 
ita male. Perperam vero 'AesxAzzió» editum eft in Vete- 
ribus Mathem. : 

Verf. 4. ἐνεργῶς re&e Cafaub. ἐναργῶς mendofe fcri. 
bitur in Vet. Math. —  Jbid. σηκαματα μολύβδινα. Per- 
peram σηκώματα μόλιβδα ed. Parif. Vet. Math. μολίβδινα 
fcribi potuerat per jota, ut VIII. 7,9. — lbid. στύπη 
dpUiyx. Conf. notata ad T. 48, 9. 

Verf. 5. κατασχόντες ταῦτα &c. Livius: falces, amco- 
ris ferreis injellis in interiorem partem muri trahentes affi- 
vem , prafringebant. ΝΞ 

Verf. 7. 'Τοῦ γὰρ Nixavdpou ἐκτὸς ἀναδβφρεφομένου &c. 
Hc, a Cafaubono in Polybii Fragmentis przetermifífa, nos 
adjicienda putavimus. ^ Leguntur in editione Parifienfi 
ejufdem libelli Heronis, p. 321feq. Pertinent autem huc 
Livü verba XXXVIIL 5. — Nicander prator (Aetolorum) 


fpem 


Sm. —— ———————À € — uA. ARMEN me o P —— .''T/-——XX———— « ———————nGü——ÁÓ a. CN RR RR GRÉ 


L 


AD POLYB. XXII. IO, Il... 455 





pem natus folvendg incepto forti obfidionis, Nicodamum vert. 7. 


juemdam. cum. detolis quingentis ZImbraciam intromittit. 
MoGem certam, tempu/que etiam nois conflituit, quo 6$ 
Ji ab urbe opera hoftium, que adverfus Pyrrheum erant, 
dgrederentur , € ipfe ad caftra Romana ancipitem terro- 
em faceret. & cetera, 4028 ibidem fübjiciuntur. — bid. 
ἰσέφρησαν εἰς τὴν πόλιν. Suidas: Εἰσέφρησα' εἰσέδυσα ἕαυ- 
ὅν. (Forte Εὐσέφρησαν᾽ εἰσέδυσαν ἑαυτούς.) Et ΕἸσφρή- 
'&g" eias doy, 


CAPV T XI 


Perf. τ. YloAAa] γὰρ &c. Hoc Fragmentum, ex eo- 
lem Libello ab Henr. Valefio fibi communicatum, primus 
ublici juris fecit Iac. Gronovius, in Diífertationibus Epi- 
:olicis, Tomo [1640 Livii Gronoviani adjectis, pag. $6fq. 
gitur autem in edit. Parif. Veterum Mathematicorum 
ag. 325. De eodem argumento, prater Livium, con- 
ilendus Polyzenus Strategem. VT. 17. qui fua haud dubie 
x Polybio depromfit. Adde Zonar. Annal. IX. 20. 

Ptr]. 2. Τῶν γὰρ Ῥωμαίων συνεχῶς &c. Livius 1]. c. 
ap. 7. Komani ad Zdnbraciam, pluribus locis quatiendo 
rietibus muros, aliquantum urbis nudaverant: nec tamen 
"netrare in urbem poterant. 

Verf. 6. σκεπάσαντες ἐπιμελῶς τοῖς γόῤῥοις. Livius: 
eniculum occultum, vineis ante contetto loco, agere infti. 
tit. — 1014. στοάν. Diximus de hoc vocab. adl. 
9, 2- 

ἤν το. χαλκώματα συνεχῆ &c. Inventum hoc, de 
seis vafis, Ífilentio praeteriit Livius, fed non neglexit 
olysenus l. c. 

Verf. 13. did τὸ τοὺς Ρωμαίους. τὸ neglexerat Grono. 
us. Recte articulum agnofcit ed. Pari, —. 7914. μέ. 
ve ToU ὀρύγματας. Sic edit. Parif. Articulum τοῦ omife- 
t Gronov. 

Pay. 15. περαιώσαντες αὐλίσκον σιδηροῦν ἴσαν 
| τεύχει. Breviter Polyzenus: σιδηροῦν αὐλίσκον διόντες. 

F14 Livi- 


Cap. VIII 
Verf. I. 


Vert. 10, 


Verf. 13 


Verf. 15 


— 
Verf. 15. 


Verf. 16,.— 


Verf. 17. 


N 


Verf. 18. 


455 . ADNOTKATIONÉSM: 


Livius: dolium a fundo pertufum , qua f'iftuld modita 
fn/eri po[fet , 8) fifiulam ferream - - fecerunt. A vox ἴσον 
corrupta eft ex vocabulo, quod refpondest latina vod 
modica? Cüm ἰσομήκη, id eft/eju/dem longitadisiis, fufpics- 
remur, cogitavimus, fiftulam per totam fere longitudinem 
dolii debuiffe permeare, ut ab ea parte, quie hoftibus ob. 
verfa erat, primum incenderentur plüme, deinde vero 
paulatim retro traheretur fiftula; quod ipfum etiam diferte 
docet fcriptor nofter verf. 18 fq. περαιώσαντες vero cogita- 
vimus effe £ranfmittentes, quod Polyznus διέντες dixit," 
eademque notione deinde in progreffu narrationis τὸν 
διατεταμένον (fcil. διὰ τοῦ πίϑου) aulifcum ait, id eft, 
gertentam, porre£fam, tranfeunters per dolium J'flulam: fic 
enim haud dubie ibi legendum pro vulgato διατεταγμεέγον, 
Verf. 16. πῶμα τρημάτων πλῆρες. Livius: operculum, 
δ ipfum pluribus locis perforatum. E quibus corrigen- 
dum Polyzenus, apud quem mendofe vulgo πῶμα πλῆρες 


| πρισμάτων legitur, id eft operculum plenum fcobibus. 


Verf. 17. τρήματα dio καταλιπᾶν ἐξ ἑκατέρου ToU μέ. 
ρους. Livius: per operculi foramina, pralonga καῇ, quas 
Jariffas vocant , ad fubmovendos hoftes eminebant. lbi Gto. 
novius, quoniam in grzcis τρήματα δύο legitur, fufpica- . 
tus erat, foramina bina, vel bine pralonga hafle, eife 
legendum. Nobis vero ipfa illa graeca vox dvo incommoda 
h. 1. vifa erat; quandoquidem ad impediendos hoftes, ne 
&d dolium accederent, pluribus, quam duabus, fariffis 
prominentibus opus fuiffe videbatur. Sed differt etiam 
hoc inter Romanum Gracumque fcriptorem , quod hic 
(quatenus quidem verba ejus Hero reprafentavit) fari/fas 
ad latera dolii exfertas dicit, ille per operculi foramina 
eminentes, Totam vero hunc de /ariffis locum filentio 
praeteriit Polyzenus, 

Verf. 38. ἀσκὸν οἷς oi χαλκᾶς χρῶνται. Livius : folle 
fabrili ad caput fiflule impofito. Polyznus, χαλκευτικὸν 
ἀσκόν. ——- lbid. Φυσᾷν ἐνεργῶς τὸ πρὸς τῷ στόματι πῦρ. 
Quagv τὸ πῦρ dicunt Graeci, non Φυσᾷν τῷ πυρί. τὸ στόμα 

autem 


AD POL'YB. XXII. II. 12. 457 


autem non eít ea pars dolii, qua fiftula erat'inferta, fed 
altera pars, quze hofti erat obvería, cui operculum fer. 
reum erst impofitum: fic verf. 16. ait ἀπογεύοντ; τῷ στό- 
ματι πρὸς τοὺς ὑπεναντίους. 


CAPVT XII. 


De Argumento Eclogz. XXVIIL de Legat. conf. Li- 
vium XXVIII 9-11. 


Perf. 2. ᾿Αϑαμάνων.  Confanter. ᾿Αϑαμανῶν Bav. a - 


fing. ὁ ᾿Αϑαμανός. Stephanus Byz. quidem non aliud gert- 
tile, nifi οἱ ᾿Αϑαμᾶνες, agnoícit, eadem forma cum οὗ 
᾿Ακαρνᾶνες. | 

Verf. 4. τοὺς περὶ Δαμοτέλη. .Damoteles & Phaeneas, 
domum redeuntes a Confüle, ad quem mifli erant legati, 
in via intercepti ab Acarnanibus, Tyrium; vel .Thurium 
fuerant deduci Liv. ib. cap.g. init. — αν, inquit 
REISKIVS, ne hanc legatorum Áetolicorum captivitatem 
cum ea confundas, qua fragmento fuperiori eft enarra- 
ta. ^ — Vide füpra cap.9. -—  Jbid. τοῖς Θουριεῦσιν. 
Vide Notata ad IV. 6, 2. & quz ad Liv. l.c. notarunt in- 
terpretes. 

Perf. S. évgoyéiro. correxit Cafsub. ἐὀνεργῶτο Vríin. 
cum msstis, — bid. τὰ πρὸς τὰς διαλ, reCte ed. Gronov. 
& fic Bav. Mendofe τὰς πρὸς τὰς ed. νεῖ, & Caf. — 
Verf. 6. πρόϑεσιν. πρόθεσιν ed. Vríin. errore operarum. 
Jbid. diva; dà rovro.  Mendofe τοῦτον Bav. 

Verf. 8. οὗτος μὲν ovy. Poteft hoc defendi, De par. 
ticula οὖν, in apodofi pleonaftice pofita, dictum eft ad XX, 
13, 3. & ad XI. 14,6. Sed quoniam οὖν ignorat Bav. ὅς 
οὕτως vel οὕτω, ποη οὗτος, habent ambo mssti, (οὕτω 
cod. Vríini, οὕτως Bav.) perinde probum hoc fuerit, οὕτω 
αὲν εἰσελϑών.  Perfzepe enim eodem modo particula οὕτω 
utitur nofter. vide I. 27, 1. II. 6, ς. 11. 13,6. V. 103, 
4. &c. 

Verf.9. ὁμιλοῦντες. Perles ὁμιλοῦν Bav. 


Ffg Fer/. 


Verf. 8. 


Verf. 4. 


458 ADNOTATIONES 
s—n 


Verf, τι. Verf.yi. τοῦ πρώτου συνϑεμένου &c. Vide Livius 
XXVL 24. ; 
Verf. 12. Verf. 12. τὸ προστατῆσαι, Perperam τὸ τροστατῆσεῃ 
Bav. ] 
Qr. XII. CAPVT XIII. 
Verf. 3. 


í 


Verf. 3. ἀτοκατασταϑῆναι. ἀποκαταστῆναι Bav: 

Verf, 4. Verf. 4. Τίτου Koivríov. Confer Adnot. ad c. 15, 13. 
Ibid. ἢ Φιαν. ἢ Φιλοτιμίαν mssti.. Correxit Vrfinas, Ibid. 
Κεφαλληνίους. Mendofe κεφάλωομον mssti. Livius: CephaL 
enia infula extra jus foederis effet. 

Verf. 6. Verf. 6. ὑπετυπώϑη. hac per fumma rerum capita de. 

« fcripta, adumbrata erant. — Sic τύπους ait c. 7 , 9. — Ibid. 
ἐπὶ Ρωμαίους. Perperam vxo 'Ῥωμαίους Bav. 

νε 1e, — Verf. το. πεντήκοντα καὶ p. id e(t centum €? quinqua- 

ginta. Sic perfpicue Bav. neque aliter Vrfinus in Notis 

e fuo codice citavit, quibufcum confentit Livius: quibus 

invitis nefcimus quo cafu καὶ Φ΄. in contextum Vrfini irre- 

pfit;: quod & quingenti 85 quinquaginta. Veram fcriptu- 
ram reftituit Cafaubonus. 


Verf. 11. Perf. τι. μηδένα αὐτῷ παρὰ τῶν Ah. μηδένα corre- 
xit Cafaub. μηδὲν αὐτῷ ed. Vrf. cum msstis. Livius: eo 
tandem legati Zdetoli, mirante confule quod morarentur, vt- 


nerunt. —- - 


Verf, 14. Verf. 13. βεβαιοῦν τὰς δὲ ἑαυτῶν. Mendofe βεβομοῦντας 
τὰς ed. Vrf. βεβαιοῦντας di ἑαυτ. Bav. 


Cip. XIV. CAPV T XIV. 
Verf. 3. Verf. 3. ἐκοαινοποιήϑη. ἐκενοτοιήϑη. -- — Perf. 4. ὑπὸ 
τῶν Αἰτωλῶν. τῶν caret Bav. 
Verf. 5. Verf. 5. ἐνετράπη recte dedit Bav. Perperam ἀνετράπη 
edd. De quibus verbis bene REISKIvS monuit: ,,Multum 
differunt, éyrpéredo,, refipifcere, mutare animum reve- 
rentia 85 pudore 9 recordatiligg melioris feutentiz, quod hic 
locus poftulit & ,CafaubonW$ expreilit; ὅς ἀνατρέπεσαι, 
ever- 


AD POLYS. XXII. I3. 34. 459 


everti gradu. — — lbid. προσέσχε. Mendofe τροσανόσχε 
Bav. 

Ptrf.6. Ade, ὁ Ἰκησίου. Vide Liv. XXXVIIL. 10, 4. 
& ibi interpretes. Ad Cafauboni verfionem, ZDamis Ice. 
fia filius, haec notavit aRoNov1vs: $Quidni Zcefi ὃ Ha- 
bes fane Legat. 81. [XXVIII 16, ς. Εὔδημος καὶ Iujos- 
oc. — bid. παραδείγματι πρὸς τὸ παρὸν οἰκείῳ. — οὗ με! 
δαία fimilitudine wfus, ait Livius, recto ille judicio ufüs- 
Eft enim dudum a Demofthene δὲ ipfo Homero jam ufur- 
pata, & a Cicerone repetita.^ REisKi1vs. — Conf. no. 
ftrum XI. 29, 9 fqq. Ciceron. pro A. Cluentio csp. 49. Áp- 
pian. Civ. IIT. 20. & ibi notata. - 

Verf. 7. ἐκκούσαντας. Perperam ἀκούσαντας Bav. — 
Ferf. 8. Φέρει ex Vrfini emend... Φέρειν mssti. — Ibid. 
ἐπὶ τοὺς Αἰτωλούς. id eft, ἐπὶ τὸν δῆμον τῶν AlrwASy. cf. 
€.13, 6. “- Verf. 1x. γαληνήν. γαλινὴν ed. Vrfin. cum 
msstis. 

Perf. 12. ἀναγκάσωσι πινδοθαι.. ἀναγκοώαν καὶ xiveidoy 
Bav. ' 

Perf. 13. ἀπὸ μὲν τῆς ᾿Ασίχς τνεύσαντες. Livius: 
goflquam ftare ab Afia Thods & Dicaarchus, ab Europb 
Meneflas 85 Damocritus cotpiffent. De Thoante conf. no- 
tata ad XXI. 4, 7. Dicearchus frater fuit Thoantis, pri- 
mus ab Aetolis & Thoante przetore legatus ad Antiochum 
miffus. Liv. XXXV. 12. Conf. ad Polyb. XX. 10, 5. — 
fbid. ΜΜενέστας, vel potius Μενεστᾶς. Vide ibidem 
notata, ad XX. 10, 5. — lbid. Damocritus, ad Nabin 
ab Aetolis fuerat miffus, quem adverfus Romanos conci- 
taret. Liv. XXXV. 12. 

πε τς. Aéidà ὑμᾶς πρὸς μὲν ἐκείνους, Satis effe pu- 
tavit RE1skivs, fifüppleretur ὧν, hoc modo, ὧν πρὸς 
ἐκείνους, & verbum dé per ellipfin intelligeretur. — ,,Fa- 
cile (inquit) potuit ὧν excidere ob μαχῶν.  Szepe vero déi 
fübaudiendum omittitur, & folus infinitivus locum impe- 
rativi obtinet. —  Jbid. Perperam ἀπαραιτήτων Bav. pro 
ἀπαραιτήτως; & ἔτι γενόμενοι pro ὅτι γενόμενοι. 


Verf. 6. 


Verf. 13. 


Verf. 13. 


Verf. 15. 


CAPVT 


qum 


Cap. XV. 
ve. à 2. 


- 9ato fine dolo malo. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf. 5... 


Verf. 6. 


Verf, 8. 


Verf. 9. 


&6o | S ADNOTKETSONES z 


CAPVT XV. 
Verf. a. ἀδόλως τηρείτω. Livius XXXVIIT. 11, € 
gium majeflatemque populi Komani gens detolorut conjer- 





Verf. 3. Πολεμίους μὴ διαγέτω.  Forfitan paulo in- 
ferius poft πόλεων interciderat hoc vocabulum πολεμίους, 
ni malis στρατὸν, cum Livio, qui fic babet: Ve quem exer- 
citum , qui adver/us focios amico/que eorum ducstur, per 
fines fuos tranfire finito. Sed confer c. 26, 2. ubi in fimil. 
lima fententia πολεμίους dixit Polybius. —  Jbid. συμμά. 
«ους καὶ Φίλους. καὶ τοὺς Φίλους Bav. 

Verf. 4. Ἐχϑρὸν καὶ Φίλον τὸν αὐτὸν ἐχέτω τοῖς Ῥω- 
μαίοις. Τοίυπι hoc comma abeft a msstis, ab Vrfino ex 
Livio fuppletum, apud quem tamen non nifi Áoffiurs fit 
mentio: Áoffes eo/dem habeto, quos populus Romanus. 

Verf. $. καὶ τοὺς αἰχμαλ. καὶ abeft a Bav. unde proba. 
bile fit, tria h.l. nomina olim fuiffe pofita, quod etiam 
Gronovius in ora füilibri adnotavit: τοὺς δὲ αὐτομό.- 
λους, τοὺς δραπέτας, τοὺς αἰχμ. Sic Livius: perfugas, 
fugitivos , captivo/que. — Vbi tria nomina concurrunt, 
amant przecipue afyndeton Graci. ἐραπέται funt fervi 
fugitivi; αὐτομόλοι, perfuga. . 

Verf. 6. μετὰ Ῥωμαίων. μὲν Ῥωμαίων ed. νεῖ, opera- 
rum errore, —  Jbid. ἐν ἡμέραις p.  Prapofitio ἐν, 
cum deeífet rhsstis, abforpta fcilicet ab extrema litera ν 
verbi przccedentis, adjecta eft. ab Vrfino. In Bev. vero 
ἡμέρας eft, pro ἡμέραις. — . Verf. 7. μετὰ τὰ ὅρκια, τὰ 
caret Bav. 

Verf. 8. χρυσίον, ἐὰν BovA. Perperam χρυσίου Bav. — 
lbid. τῶν δέχα μνῶν ἀργυρίου, χρυσίου μνᾶν διδόντες.  Li- 
vius: dum pro argenteis decem aureus unus valeret. Νο- 
tanda proportio pretii auri ad pretium argenti. 

Verf. 9. κατὰ τὸ ἔτος ἕκαστον. ReCtius abeffet τὸ ar- 
ticulus, quem ignorat Bav. & deletum velimus. — Z'er/.g. 
τάλαντα y. Perperam τάλαντον Bav, 


Verf. 


AD POLYB. xxu. 1$. 48 


Verf. το. τῶν ὡμηρευπότων ἐν Ῥώμῃ, Sic corre- γος το, 
&it Cafanbonus , cum ὁμηρευκότων abfque augmento de. 
diffet Vrünus: at ὁμηρευόντων Bav. quod forta(fe ve. 
rum eft, participio ifto notione przeteriti aceepto, ut fzepe 
aliás, de quo diximus ad I. 1, 1. Livius quidem diferte: 
mec quis qui ante obfes fuerit apsd Romanos. Ac fortafie 
τῶν πρότερον ὁμηρευόντων Ícripferat Polybius , quemad; 
modum fzpe τρότερον cum iftiufmodi participio ponitnr, 
ut 1. 55, 35. 11. 46, 5. 111. 114, 6. &c. — Sufpicari licet, 
ὁμηρευκότων ex Vríini effe ingenio, quamquam de iffa mu» 
tatione non monuit lectorem. | 

Verf. 13. ὅσαι χώραι xa) πόλεις ταὶ ἄνόρες. Anacoln- Verf, 13: 
thon, quod inerat orationi, quum ὅσας χώρας & ἄνδρας 
vulgo legeretur, ferri potuiffe, cenfuüerat Reifkius; ita 
ut accufativus fignificet quod attigst ad. Ac fane paffim 
vidimus minime refpuentem ἀναπόλουϑίας orationis ftylum 
Polybii: fed hzc quidem nimis dura videtur; & adeo fae- 
pe iu his eclogis, & omnino in codicibus Polybianis; ter- 
minationes αἱ & «c inter fe permutantur, ut idem & nunc 
factum facile credi poffit; quo fato, ἄνδρας deinde ad prae- 
cedentes accufativos füit adcommodatum. 

Ibid. ἐπὶ Τίτου Koivríou καὶ 'yciov Δομετίου στρατηγῶν. 
Locum hunc ex profeflo tra&ctavit PERIzoN1vs in Obfer- 
vatt. hiftor. cap. 1. e cujus difputatione nonnulla verbote- 
nus huc tranífcribere juvabit, — —, Apud Livium (ait) 
XXXVIIL 11. veteres editiones Titum Quin/iuw , non 
Lucium , habent. Glareanus Luciwm Livio dedit. conf. 
Liv. XXXVIIL 9. [ & Polyb. fupra, cap. 13, 4.) Quod 
vero illi collegam Livius dedit Cs. Dorsitium, in eo fequi- 
tur ἁμάρτημα μνημονικὸν Polybii, quam his in rebas me- 
oriz prodendis fine ulla peene variatione, quod ad rem 
ipfam, more füo tranftulit. - - Miror, Vríinum ineptiffima 
parenthefeos diftin&tione longe alium Polybio dediffe fen. 
fum.* [Scilicet Vrfinus fic diftinxerat orationem : ὅσας 
χώρας xa] πόλεις xa] ἄνδρας (οἷς οὗτοι ἐχρῶντο ἐπὶ Tírou 
Koivríou καὶ Γνοώου Δομιτίου στρατηγῶν) ἢ ὕστερον ἕαλωσαν. 

Eam- 


462 "ADNOTATIONES 


gu——€— 
Verf. 13. 


Eamdemque diftinCionem tenuere pofteriores editores.]- 
, Refingendus locus (fic pergit PERIzON1vVS) in hunc me 
dum: ὅσαι χῶραι καὶ πόλεις καὶ ἄνδρες, οἷς οὗτοι Éx payne, 
ἐπὶ Τίτου Κοϊντίου καὶ l'v. Aou. στρατ. ἢ ὕστερον ϑαλῶσαν. 
Latina recte ex Livio expreffit Cafaubonus. - - Annum, 
quo T. Quintius in Graeciam trajecit, ipforum Confülum 


. iftius anni mentione videtur fignificare voluiffe Polybius; 


Verf. 14. 


Verf. 15. . 


Cap. XVI. 


Cep. XVII, 
Verf. 1. . 


fed, dum id facit, ex memoria 7. Quistio Flaminio, qui 
cum Sex. /delio, nono abhinc anno, conf&l fuerat, colle. 
gam dediffe Cs. Domitiuts ; haud dubie, quod is animo 


ejus magis obverfaretur, quia tribus folummodo annis ante 


cum Quintio item Flaminino, verum Lucio, Titi fratre, 
non Tito ipfo, confülatum gefferat.'^ — —Aousríoy, non 
Δομιτίου, eft in Bav. & fic fuifle etiam in cod. Vrfini, ex 
Notis Vrfini, ubi ocu repetit, intelligitur. Haud 
raro vero eodem rmodo icriptum Dontti nomen apud gre- 
cos fcriptores reperitur. 

Verf. 14. Οὐνιάδων. Mendofe Xivxdwy Bav. Conf. ad 
IV.65,2. — ibid. ᾿Ακαρνάνων. ᾿Ακαρνῶν Bav. - 

Verf. i5. ἐπιστροφὴν bene correxit Vrfinus, ézvypa- 
(zv mssti, in quibus & aliás paffim figuram « cum r per- 
peram commutatam videre licet. ! 


CAPVT XVI. 


Vide Liv. XXXVIII. 12. κατὰ τοῦτον. Perperam κατὰ 
τούτον Bav.; — bid. τὸν περὶ τὴν "Ac. παὶ περὶ τὴν 
᾿Ασίαν Bav. 


 CAPVT XVII 


Verf. 1. Moxyérye —,,De hoc regulo videndus eft Li- 
ivius lib. XXXVII. [c.14.] & caput 30. legationum Poly- 


bii, quod quidem huic noftro fragmento connexum fuiffe 


apparet. Fuit autem id nomen, /Moagetes, familiare ty- 
rannis Cibyrataram. Sic enim dictus eft & ultimus ille, 
quo pulfo Mithridatici belli temporibus extincta eft a Mu- 
rena tyrannis Cibyratarum, tefte Strabone/* vaLESIVS.— 

Strab. 


| 


/ 


AD POLYB. XXII. 19. 16. 17. 463 


᾿ς. 

Strab. lib. ΧΙΠ. p.631. Cibyra; cognomine magwa, urbs vec, 
Phrygiz , in maxime meridionali Phrygiae parte. Verba 

ifta, Μοαγέτης &c. ufque καὶ δόλιος, tam in Valefianis, 

quam in Vríini eclogis leguntur: pofthzc in Vrfinianig 

ftatim fequuntur ifta, (ver. 3.) Πλὴν evvey/icovroc Yyciovs 

in Valefianis autem illa, (ver/. 2.) xa] οὐκ ἄξιός ἐστιν ufque 

τῆς ἁρμοζούσης μνήμης, in quze verba fubito definit ibi hoc 
Fragmentum, nec amplius aliquid adjicitur. Nobis plura 
nonnulla hic praetermiífa videntur a compilatore Excerpto- 

rum de Legationibus; quare inter verf. 2. δὲ 3. afterifcos 
nonnullos interferuimus. In Vrfini codice verf. 1. pro ὡμὸς 

erat ἐμὸς, quod ex ingcnio correxit Vrfinus. Veram fcri- 
pturam, habet Bav. ficut codex Peirefc. 


Verf. 3. Τναΐου. Intelligi Cn. Manlium Pulfonem docet. Verf. 3. 
Livius l.c. — — bid. ὅτι φίλος ὑπάρχοι. ὑπάρχει 
Bav. quod verum pntamus; fed deinde etiam 70:706! 
pro ποιῆσαι fuerit fcribendum. 


Verf. 4. στέφανον ἀπὸ πεντεκαίδεκα ταλάντων, torO- Verf, 4. 
nam quindecim talentorum. Non neceffario intelligendam 
effe coronam fatam , fed fatis effe intelligere munus ko- 
noris cau[Ja oblatum , contra Iac. Gronovium docuerunt 
Dukerus & Drakenborch. ad Liv. XXXVIII. 14, 5. conf. 
Polyb. XXVIII. 18, 3. XXII. 19, 4. & Adnot. aá XIII. 
9, 5. . ' 
Verf. 6. xa) τὸν ἀδελφόν. Perperam xa) τοῦ ἀδελφοῦ νεῖ. ό, 
Bav. — lbid. ἀνατατικῶς rete Cafaub. & feqq. cum Bav. 
Mendofe ἵνα τατικῶς cod. Vríin. quod in dyrar mé; muta- 
vit Vrfinus, parum feliciter. 

Verf. 2. κατατεῖναι τὴν oÀyv ῥωμην. Cnm κατὰ Verf. 7. 
τὴν ὅλην ῥώμην darent mssti, Vrfinus xara τὴν ὅλην Evgei- 
πην legendum fufpicatus erat: quod fane nullo modo fa- 
cere fatis poterat. Nullum frequentius erratum in codici- ' 
bus noftris reperitur, quam vocalium er & s confufio; ne- 
que minus fzpe omiílas vidimus terminationes vocum, 
qua inter lineas fuper reliquam verborum extremitatem 

fuper: 


404 ADNOTATIONES 


ὄπα 
Verf. 7. fuperfcribi debuerant: unde κατὰ τὴν ex χατατᾶναι cot- 


Verf. 8 


ruptum decurtatumque fufpicati fumus. 


Jbid. κολάσεως ἄξιον μᾶξλον ἢ Φιλίας. Livius: ut di 
goena ejus magis, quam de amicitia, cogitandum fit. Vo- 
cem ἄξιον Vríinus ante ἐπιστροφῆς pofuerat: mihi propias 
inter fe conjungenda vifa funt verba, a feftinante librario 


prattermiffa. 


Verf. 8. ἠξίουν δ᾽ αὐτὸν εἰς λόγους ἐλϑᾶν τῷ Ν᾿ οαγέ. 
op Livius: /egati nihil aliud petere, quamut coronati d:- 
ciperet , veniendique ad eum poteflatem tyranno ὅδ copiam 
loquendi ac purgandi (5 faceret, Ad verba τῷ Moayérg 
monuit REISKIVS: ,imo vero τῷ Tvo/w. Nam αὐτὸν ad 
Moagetem redit. Non conful Romanus ad regulum Gala- 
ticum, fed hic ad illum accedebat, cum eo agendi caua 
Sed erravit Fulvius, cui hóc additamentum 'debetur: ab. 
erant heec duo verba, & rc&Cte vero aberant, ab ejus co- 
dice. Ille autem exiftimans aliquid deeffe, id addidit, quod 
fententiz prorfus adverfatur. Si quid opus erat addi, fil. 
tim τῷ Γνοΐω, aut τῷ vmrxzq, aut τῷ στρατηγῷ addidiffet.« — 
Nos vero, quo pa&o αὐτὸν, poft z£/ovy;, ad Moagoeten 
referendum cenfuerit Reifkius, non videmus. Neque male 
adjecta ab Vrfino illa verba, τῷ Moxyérz, putamus. Ceterum 
commodius quidem videri poterat, fi ita fcripfiffet Poly- 
bius, ἠξίουν αὐτὸν συγχωρῆσαι τῷ Moxyérg εἰς λόγους dh 
Oéiv αὐτῷ. Sed & ferri poffe fcriptura, quia nunc vulgata 
eft, videtur. éAJeiy Ti εἰς λόγον non neceffario denotat 
convenire alterum colloquendi catif/a, ut tu illum adeas, ipfe 
tranquillus fua in fede te exfpettet; fed venire alteri in col. 
loquium, id eft, prabere illi colloquium; tempus locum- 
que conf[lituere , quo alter tecum colloqui po[fit, €9 quo ta 
eum audire eique ve/pondere velis, ac deinde tempore [oco- 
que ade[Je δ᾽ aiteri copiam fui colloquendi facere. Ne quid 
tamen diffimulemus, mox verf. 9. non συγχωρήσαντος di, 
τότε μὲν &c. habet codex Bav. fed συχωρήσαντος, καὶ v6- 
v6 μὲν Gc. Vnde fufpicari licet, paulo aliter fcriptum to- 

tum 


—MÀ——M— UEM cedi σα, o ERE 


mo Δ qn, dA 9 e — "Ὁ -- — -—— 2-2 . 


pum. ———— —á — RR QUEM, “ππα απ τσ, 


AD POLYB, XXII. 17. 465 


tum hunc locum reljquiffe Polybium, quam ab Vríino ex 
conjectura eft conftftutus. 

Verf. το. ὧν dxsjoys. ὧν ἦρχε citat Vrfinus in Notis, Verf. το, 
veluti ita fcriptum reperiffet in fuo codice: fed id opera. 
rum errore putamus factum. Cum contextu Vríini, in 
quo ἐπῆρχε elt, coufentit Bav. 

Verf. 31. XvAXÍov. Sic & apud Arrianum I. 27, fcri. Vert ur, 
bitur urbis illius nomen, ZvAuoy, ut ad Livium monuit 
Drakenborch. Sed ZvAetov per diphthongum e & fim. 
plicem literam À fcribit Stephanus Byz. qui Phrygie ur. 
bem effe ait, ab aliis vero ad Pamphyliam referri. Cum 
ifta Stephani fcriptura conveniunt codices illi Liviani, e 
quibus Sy/eum vulgo editum eft. — 7014. καὶ τῆς i? 
Τεμένει πόλεως. In contextu quidem Vríini, quem te- 
nuere ceteri editores, fic eft expreffüm, καὶ τῆς 'AAfy. 
δης πόλεως. In Notis vero, poftquam Livii haec citavit 
verba, erant autem fub eo, prater Cibyram, Syleum , &9 
"Alimne qua adpellatur, ita pergit idem vusiNvsa: ,'AAZ 
p.76 emendavimus ex Livio, pro eo quod eft in exemplari, 
τῆς ἐντεμένῃη, voce, ut videtur, corrupta: pro qua tamen 
magis placeret τῆς ᾿Αλίνδης; quod ἴΑλινδα, ut eff in ve- 
tere numifmate AAINAEQN, ποῦ ἴΑλινα, ut eft apud 
Stephanum, urbs fit Cariae. * — — Ad quz nEISKivs:'* 
Illuftre hoc ctt, inquit, intemperantiz criticae exemplurm. 
Neício quis hic Fulvium seftus jaCtavit: fed Cafaubbnum 
magis miror, caufa non fatis cognita, improbam le&io. 
nem pro proba, ut numur, admittentem & comproban. 
tem. [Nempe is & in lat. verf, fic pofuit. Erant a&tem 
(ub eo Cybyra, Sileum, €9 Aiinda wrbes.] In Vrfini 
:odice, ipfo tefte, erat τῆς ἐντεμένη πόλεως, quod ille 
corruptum jüdicabat. Efto. Corruptum eft, fed perpa- 
-um. Negotium nullum erat, divifis apte vocabulis, τῆς 
ἐν Τεμένει πόλεως emendare, Tpfüm vocabulum πόλεωφ 
jebebat admonere de aliquo vocábulo, quod, curh aliis 
{εξ appellativum ,: in hoc oppido effet proprium fa&tum: 
diás redundaret πόλεως vitiofe, Quid Fulvius? Cum in 

Polybii Hiftor. T. PII. Gg Livá 


ap 
Verf. 11. 


466 ADNOTATIONZES: 


Livii libris effet /fimue, valuit primum τῆς ᾿Αλίμνης πό- 


. λεῶς emendare: deinde mutato confilio prsetulit "'AA/vóge, 


Verf, 12. 


Cap. XVIII. CAPVT XVIII 


Verf. J. 


quia: linda eít in aliquo vetufto numo. Sed quid oppi- 
dum Carie, Alinda, ad Phrygiam, de qua bic agitur? 
Videtur ea, quam Polybius hic τὴν ἐν Τεμένει πόλιν appel. 
lat, eadem cum Τημενοῦ ϑήραις efle, de qua vide Cella 
rii Not. Orb. Ant. T. 1I. p. τοι." — Hzc Reifkius :. qui- 
bus addimus, ficut in graecis nomen πόλεως adjectum eft, 
fic apud Livium adjecta verba, qw adpsllatur,, fignificare 
videri nomen aliquod, quod fua origine adpellativum fue. 
rit, non proprium. (Sic περὶ rv" A-yxupay τόλιν ς. 22» 1» 
conf. ad cap. 19, 1.) Quodnam vero fuerit hoc nomen, 
certo definiri zgre poterit. Quod Jf/indam urbem es 
cauffa fpeCtare huc nullo modo potuerit, quoniam illa in 
Caria erat, cum de Phrygia hic agatur; monemus, Cibyram 
quoque Cariz vicinam fuifie: at Alinda nimis a finibus 
remota, De Τημένου vel ''euévou πόλει, vide Cellar. lib. IIT 
c. 4. p. m. 167íq. Videndum vero putavimus, an huc 
pertineat Tsuéveix, Stephano memorata, «oc Opvyix; 
“πρὸς τῇ Axaxovíz. 

Verf. 12. μετὰ μεγάλης χαρᾶς. — — ,,2;xp&9 poteft de-. 
fendi, ut alia multa dura. Videtur tamen Polybius de- 
di(fe χάριτος. vide p. 1161. 1203..1222. [ XXII. 18, 3. 
XXIV. 10, το. XXVI. 6, 7.) tiagua cum gratia. gRE1S- 
Xxivs. — lbid. ov τὴν χώραν, ἔφη, φϑερᾶν. Vríinus 


legendum οὐ μόνον rjv χώραν füfpicatus erat; non recor-. 


datus, familiare effe graeco fermoni, particulam μόνον. in, 
hujufmodi locutionibus per ellipfin fübintelligere. 


Perf. x. KoAogzroy. Livius XXXVIIT. 15. ad.Cobula- 
tuts amnem. Hinc vnsixvs: ,, Ex Polybiana, ait, fcri-, 
ptura apparet, apud Livium literarum tranfpofiionem a 
librario fa£tam fuiffe.* — Αἱ, quum.nufquam aliás men- 
tio hujus fluvii occurrat, quis deliniet, utrum ín Livianis . 
codicibus, an in Polybianis, error fit commiffus ? — bid, 

éx 


DEM p URN URP 


EDUDEEEEEEEEEUGM. .- omm und 


AD POLYB. XXII 7. 3. ' 461 


ἐκ τῆς Ἰσιόν δα προδαγορ. πόλ, Sic eft in contextu γι. Vaf. - 


fini, & in ceteris editionibus. Atque id proxime acce. 
dere videtur ad veftigia fcripturee codicum. In Notis 
vero verba ifta hoc modo repetiit vRsINvS, ἐκ τῆς loív- 
δης wpocxyop. & prolatis Livii verbis, Z*rmeffenfes eo 
tempore I/iondg arcem &c. hzc porro monuit: ,Opinory 


apud Livium Zfindz fcribendum effe ex Stephano, cujus : 


etiam fcripturam in emendanda voce Polybiana, qua in 
Ἰούδα mutata erat, fecuti fumus. Nam Ptolemzeus corru- 
pte babet Πισίνδα, δὲ Glareani Hyrienfium correCtio in. 
epta prorfus eft.^ — Stephanus: Ἴσινδος, πόλις Ἰωνίας. -a 
λέγεται καὶ "Lowdx. Nobis non liquet. Illud miramur; 
quo pacto Tevineffenfes ex Pamphylia in Ioniam ufque hig 
temporibus excurretint, & atcem ibi obfederint. Et gen- 


— 


$9. 


tile illius urbis Ἴσινδιος format Stephanus, non Ἰσινδεὺς, ' 


qua terminatione utitur Polybius verf. 5. 


Verf. 2. Τοὺς γὰρ Τερμησσεῖς. vnsiNvs: ψΌοτ- 
rupte τοὺς γὰρ Τελμᾶς legebatur in exemplari, pro τούς 
yxp Tepugacéig, Nam apud Livium, five Terme[fenfes le- 
gatur, five, ut eft in zenea tabula apud Cardinalem Farne. 
fium, Thermenfes, parum refert: quamvis Liviani manu- 
fcripti codices, 7e/men/es, omnes plane habeant, pro- 
piore fcriptura ad Thermen/es.'* — — Telmi/fus, maritima 
Lyciz urbs eft, in Carize confinibus, de qua agitur XXII. 
27,8 & 10. Ttrmeffus, qua hoc loco intelligenda, me. 
diterranea eft, Pifidia vel Pampbyliz, haud procul Ciby. 
ra. De qua conf. Cellar. Geogr. Ant. 1H. 4. p. m. 195 fqq. 
| lbid. ἐτισπασαμένους Φιλόμηλον. — — , Opinor legen. 

dum Φιλομηλῶς. Eft enim Φιλομήλιον πόλις MeyxAgc Opv- 
γίας.  vnsiNvs. — Polybii ifta verba praetermifit Li- 
vius. De Philomelio vel Philomelo urbe conf. Cellar. ]. c. 
p. 160. Ejus gentile Φιλοριηλεὺς formari, docet Ste, 
phanus. 


Mag. 
Gg 2 Perf. 


Verf. 2. 


Verf. 4. πρὸς ᾿Ασκενδίους, "Ασπενδος, πόλις Παρμφι- Verf. 4. 


— 
Verf. 5. 
«“« ἃ 


Cap. ΧΙ͂Κ, 
Ver f. I. 


Verf. 2. 


Verf. 3 


Verf. 4. 


468 ADNOTATIONES 


Verf. 5. Ἰσιονδεῖς. Sic h. ]. ed. Vrfin. & fqq. Sed in 
Notis Ἰσινδεὶς legit vnsiNvs, Et — ,, Tovóéig, inquit, 
habet Polybius; [fic nempe cod, Vrfini, δὲ Bav.] male. 
Et /imden/es puto fcribendum apud Livium, ut füpra.* — 
Vide ad verf. 1. -—  Jbid. ἐξελόμενος. correxit Cafaub. 
Perperam ἐξελούμενος ed. Vrf. cum msstis. 


CAPVT XIX. 


Perf. 1. Képuacx πόλιν.  AdjeCum vocabulum πόλιν, 
monet nomen proprium veladpellative alioquin in ufu effe, 
ut cap. 17, 9. vel in plurali numero ufurpari, ut h. 1. quod 
& fzepe aliis obfervavimus. Sic & apud Livium XX XVIII. 
15. ex melioribus codicibus hodie editum eft ad Corma/a 
urbem, cum olim ad Corma/am urbem edidiffent. K ópua- 
δὰ quoque per o Ptolemzeus habet, ut monuit Vrfinus: nec 
vero idcirco mendum|effe pronunciemus apud Polybium 
Κύρμασα per v, potuit enim utrumque nomen ufü obtinere. 
Eft autem Pifidize oppidum. 


Verf. 2. προαγόντων dà αὐτῶν. Ex msstis hoc reftitui- 
mus, quibus refragantibus, citra neceffitatem, προάγοντος dà 
αὐτοῦ editum erat ex Vr(ini ingenio. — bid. ἐκ Δυσινόχς. 
Vide Cellar. Geogr. Ant. IIT. 4. p. m. 192. 


Verf. 3. Σχγαλασσέων. Sic in Notis citat hoc no- 
men Vríinus, idque adoptavit Cafaubonus; reCte. Ste. 
phanus: Σαγάλασσος, πόλις Πισιδίχς. Τὸ ἐϑνικὸν, Sya- 
λασσεὺς καὶ Σαγχλασσηνός. Confer Livii interpretes ad 
XXXVIII. ἐς. Σαγαλεσέων eft in ed. Vrfini & in Bav. 
putamus & in Vrfíini codice. — bid. ἐξελασάμενος. Per- 
peram ἐξελάμενοι (fic) Bav. 


Verf. 4. ν΄. ταλάντων στέφανον. Conf. ad cap. τῇ, 4. 
Ibid. vpoceóé£zroreCte ed. Cafaub. & feqq. cum Bav. apose- 
δέξαντο Vrfin, 


CAPVT 


MM —————"uhÜ———— sc AULA CC ————————— LL ELLE .&, »1D0O 


AD POLTYE, XXII. 18. IQ. 20. 469 


CAPVT XX. 

I'erf. 1. πρέσβεις ἐξατέστειλε πρὸς τὸν Ἐ ποσόγνατον &c. 
De totius hujus capitis argumento conferLiv. XXXVIII. 18. 
Defideratur autem Ecloga Vrfiniana in cod. Bav. 

J"erf. 2. Τολιστοβογίοις. Nil cauffae fuerat, cur ab hoc 
lifcederetur. Vide fis quae de hujus popali gallici nomine 
Yotavimus ad Appiani Syriac. cap. 42. Perinde Τολιστοβό- 
no; vel Τολιστοβώγιοι, ὃς Τολιστοβῶγοι, & Τολιστόβοιοι 
licuntur. | 

Frf.3. πείσεσϑαι πρὸς πᾶν αὐτοὺς καραστήσε. 
"α΄, &c. Naturalem orationis feriem hanc cogitaveramus, 
ij παραστήσεται αὐτοὺς πείσεοαϑαι! poc πᾶν τὸ καλῶς ἔχον, 
d eft, δ eo Je αὐάμξαγιη illos, ut ad omnia, qua honefta 
2 γρῆα fint, di&fo audientes fe prabeant. Sed, re denuo 
xpenífa, intelligimus, quovis modo praeftare nEIsK1r 
mendationem: καὶ τέπεισται πρὸς πᾶν αὐτοὺς παρα- 
τήτεοϑαι &c. id eft, ut ipfe Reifkius interpretatus eft, /e 
oufidere effe£urum, ut perfuafionibus fuis illi addu£ti nul- 
31 conditionem aquam E39 bonam recufent. Sic XXIX.2, 5. 
"xpscr)GxTO TOV νεανίσκον πρὸς τὸ κοινωνέϊν τῷ Πέρσῃ. & 
(XXL 25, 6. παραστήσαοϑαι τὸν βασιλέα πρὸς τὰ παρὰκα- 
ούμενα. 

Verf. 4. Τνοΐος ὁ ὕπατος &c. Fragmentum hoc, ἃ Suida 
bfque au&toris nomine prolatum in I'a&o;, & partim et- 
un in Σαγλίριος, (ubi quidem mendofe Γαΐος .pro Γναΐος 
'gitur) Polybio auctori perfpe&te vindicavit Valefius in 
olybii Fragmentis. Eamdem rem Livius narrat eodem 

apite, quo ea quz in Ecloga XXXIII. de Legat. partim 
raecedunt, partim fequuntur; ad quem etiam provocavit 
'alefius. ' 

lbid. προστηϑίδια καὶ τύπους. — — ,,Yta emendavi, (fic 

iopet VALES1vS) cum in omnibus libris πρὸς τῇ ἰδέᾳ le- 
eretur corrupte. Emendationem vero noftram confirmat 
ter locus (Polybii, ni fallor) apud Suidam in Προστηϑ, δ. 
ξελϑόντες Γάλλοι δύα μετὰ τύτων καὶ τροστηϑιδίων, ἐδέον- 
) μηδὲν ἀγήκεττον βουλεύεθαι map) τῆς πόλεως. Sunt au- 

ας 3 tem 


a———" 
Cap. XX. 
Verf, t. 


Verf. 2. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 





"Verf. 4. 


LI 


Nerf. 8. 


476  ADNOTATIONES 


tem τροστηϑίδια, ut explicat, εἰκόνες μέχρι στήϑους, quas 
- Galli matris Idae geftabant, tefte Dionyf. Halic. lib.II. 
[c. 19] μητραγυρτοῦντες, ὥσπερ αὐτοῖς ἔϑος, τύπους τερι- 
κείμενοι τοῖς στήϑεσι. — Vetus auctor apud Suidam in Γαλ- 
λοι: ᾿Ατέστοιλα νεανίσκους, διασκενάσας eic Γάλλους μετ᾽ 
αὐλητῶν ἐν γυνοωωκείοις στολαῖς, ἔχοντας τύμτανα καὶ τύπους, 
ἐπὶ τοὺς προκαϑημένους τῆς χώρας." — Hsec ille. Frs 
gmentum alterum , quod eft apud Suidam in Προστηϑ. re- 
tulimus in Spicileg. Reliquiarum ex Polybii libro XXI. 
De Suidz. interpretatione vocabuli προστηϑίδιον,, εἰκόνες 
μέχρι στήϑους, id eft, imagines peflore tenus, dubitsre 
licet: nomen illud obtinuiffe videntur imagines ifte, quod 
πρὸ τῶν στήϑεὼων, ante pe&us, illas geftaverint Galli, quod 
Dionyf. Halic. l. c. dicit τύπους περικοίμδνοι τοῖς aya. 

Verf. 8. Topdi&oy. Vide Stephani & Livii interpretes. 
Idem eft oppidum, vel ex Alexandri hiftoria notiffimum, 
quod Γόρδιον, Gordium, alii vocant, -— Ibid. πορευϑ είς. 
Corrupte ταρευοϑεὶς ed. Vrf. 


Cap. XXI. | CAPVT XXI. 


Verf. 1. 


Verf. 1. 'Oprixyoy &c, — Livio lib. XXXVII [c.19.] 
Orgiago. [nempe nonnifi in editionibus nonnullis: vete- 
res edd. & recentiores cum msstis recte Ortiago, vel Or- 
tiagon.] In Prologo libri XXXII. Trogi Pompeji Ortiago 
Gallus dicitur; itemque apud Suidam in I]audoweA/rzc, ubi 
filius ejus fuiffe dicitur Paedopolites. Ὀρτιάγοντος ἐγεγόνει 
YlosdomoAfryc, προβαίνων dà κατὰ τὴν ἡλικίαν δικαστὴς ἀπε- 
'δείχιϑη.““ vALESIVS. — Majorem partem hujus Ecloga 
idem Suidas habet in 'Opricydy. — — Ibid. ἐτεβάλετο τὴν 
ἁπάντων &c. Suidas: Ὀρτιάγων, Γαλάτης" ὃς ἐποβάλετο, 
τῶν ἐν τῇ Acís βασιλεύων, τὴν ἁπάντων τῶν Γαλατῶν Óv- 
γαστοίαν &c. Ceterum non debemus diffimulare, Eclogam 
hanc, quae a nobis eo loco pofita eft, δὲ ad eum annum rela- 
ta, quo reguli hujus Gallorum mentionem Livius fecit, in 
ferie eclogarum Valefianarum mediis rebus anni ab V.C. 
$10. fuiffe infertam, & proxime collocatam poft eam de 


Apol 


AD POLYB. XXII 20, 21. 22. 471 


o 
^ Apolloniade, quam habemus lib. XXIIT. c. 18. Ac fieri. ver τ. 
'" quidem poteft, ut in illius anni rebus rurfus ejufdem Or. 
tiagontis mentionem Polybius fecerit, ac fortaffe occafione 
obitus illius elogium hoc fubjecerit: nam ex clade quidem 
ea, quam hoc anno graviffimam paffi funt Galli ifti Afiam 
incolentes, incolumem evafiffe Ortiagontem intelligitur ex 
eis quze e Polybio Plutarchus retulit, (vide hoc cap. verf. 
11.) & diferte Livius XXXVNI. 24. teftatur. Sed paffim 
etiam obfervavimus, alieno loco interdum eclogam aliquam, 
minorem prefertim, (putamus, qua ftatim margini fuif- 
fet infcripta) in ferie eclogarum collocatam. 

Verf. 5. ΣΧιομᾶάραν dà δια, "Totam narrationem ex Po- Verf. 4. 

]ybio fumfiffe Plutarchum, cum ex verf. 12. füfpicari lice- 
bat, tum ex collatione Livii intelligitur, qui ex Polybio 
eamdem rem narrat XXXVII. 24. 


CAPVT- XXIL.. Csp. XXII. 


Verf. 1. μετὰ τὴν τῶν Γαλατῶν νίκην» poft reportatam. Verf. 1. 

de Gallis vi&foriam. Vide Liv. XXXVIII. 19-24. Breviter 

rem tetigit Appian, Syriac. c. 42. ubi dein illud argumen- 

tum perfequitur, quod hac écloga Polyfius exponit, de 

quo conf. Livium l. c. cap. 25. Verba αὐτῶν woxy.3eicay, 

quz inferit ἢ. ]. Bav. compilatori debentur excerptorum, 

non Polybio. — Jbid. περὶ τὴν " Ayxvpoy πόλιν ὅς. Vide 

Livium lib. cit. cap. 25. & Appian. l. c. Perperam "As/v- 

ρὰν Bav. 

| Perf. 2. κοινολογησομένους correxit Cafaub. κοιγολογησα- Verf. 2 fqq. 

μένους Vrfin. cum msstis,  — — Perf. 4. ὅτι: τοὺς πρώτους. 
Mendofe ἔτι τοὺς Bav. : — — Ibid. κοινολογησομένους reCte 

nunc Vrfin. & feqq. fed κοινολογησαμ, rurfus Bav. Perf. 5. 
στρατοπεδείας Cafaub. δὲ fqq. cum Bav, στρωτοπεδίας Vrfin. 

Verf. 7. ἐπιϑήσοντας. ἐπιϑήσαντας Bav. — — Perf. 9. x- 

ραν ToU “Αλυος. τοῦ, quod aberat vulgo , Anferuimns. cum 

Bav. 


"E Pr. 


Verf. 10. 


Verf. 1f. 


Verf. 12, 


473. ADNOTATIONES 


Verf. vo. Ταῦτα dà προϑέμενοι. dà, cum abeffet vulgo, 
dedit Bav. «ροϑεμ. correxit Cafaub,  Mendofe πρθαϑεμι 
Vríin. cum msstis, . 

Verf. 11. διακούσας τῶν περὶ τὸν Av]. Sic dedit Bav, 
uti voluerat Reifkius. Vulgo duxxoUgac τὼ περί. 

Verf. 12. £uXeixc correximus ex Bav.£uA/ag ed. Vrfin. & 
feqq. — Ibid. ἐφεδρείᾳ χρωμένους τοῖς ἐπὶ τὸν cv. 
Quum confentientibus msstis vulgo ederetur à) τοὺς 
ἐφεδρείᾳ χρωμένους τοῖς &c. afferifcum ante ἐπὶ τοὺς po- 
fuit Cafaub. quem tenuere fequentes editores. Gronovius 
in exemplo fuc editionis, quo ipfe ufus eft, verba ἐτξ 
τοὺς uncis inclufit, ut delenda; in quo nos habet adfentien- 
tes. ngISK1vs ad vulgatam hoc loco fcripturam hsec no. 
tavit: ,, Aut defunt aliqua poft ἐπὶ τοὺς, aut plane delenda 
funt verba ἐπὶ τοὺς ἐφεδρεῖς χρωμένους.. Num legendum, 
ἐπὶ τὰ αὐτὰ μέρη wexonjcdo| τὴν ἔξοδον, ἱππέων ἱκανῇ ἐφε- 
δρείᾳ χρωμένους ὃ confme//e , ἐεξέος equitum idoneo fubfidio, 
ea[dem in partes-exire , in quas exirent equites, prafides- 
tes legatis ad colloquiums proficifcentibus.** — 


Cap. XXIII, GAPVT XXIII 


Verf, Y. 


Qui in margine ad hoc Caput notatus eft amus 4.. 
Olymp. CXLV [I. ab V.C. $66. is ad Caput 24. notari de- 
buit. Qua ac Cap. 33. complexi fümus duo Fragmenta, 
ea etiamnum ad 4. P, 565. Olymp. C XL H.. 3. pertinere, 
ex Livio intelligitur. 


V'erf. 1, Ὁ dà Φούλβιος, «ραξικοπήσας, νυκτὸς κατέλαβε 
τὴ μέρος τῆς ἀκροπόλεως. Diximus de δος Fragm. in Emen- 
dat. & Obfervat. in Suidam p.25 fqq. Abfque auctoris qui- 
dem nomine citatum a Suida, perfpeCte a Cafaubono Po. 
lybio vindicatum eft, cujus ftylum refert, & cujus ejut 
dem funt duo alia fragmenta, ibidem a Suida citata, alte- 
gum proxime ante hoc noftrum, alterum poft illud. (Vide 
Polyb. I. 18, 9. & VIII 11, 3.) Quis vero fit Οὔρϑβιος ille, 
quem hic nominant Suide codices, inauditum Romanis. 

nomen 


AD POLYB. XXII. 22. 23. 473 


— 

, nec Cafaubonus in PolybiijFragmentis, nec Küfte. vei jy. 
Suidam, nobis declaravit. Nos, recordoti primo, 
librariis nomina inprimis propria litera initiali trun» 
'e. (cujus rei exempla ad Appiani Hiftor. Hannibal, 
:ollegimus, quibus multa facile addi poffunt; ) de- 
aud raro literas A & ρ inter fe confundi; (de qua 
one cenf. Adnot. ad XXXII. 18, 2. & Appian. Ma- 
T.I. edit. noftr. p. 524, 98. ubi in eifdem codicibus 
um de Legationibus πλὴν pro πρὶν erat fcriptum ; 
ifb. Koen ad Gregorium de Diale&is p. 124 fq. ) ex 
2106, id eft Fulvius, corruptum effe illud Οὔρβιος, 
ὦ fumus. Cui fufpicioni infignem accedest probabi- 
zradum intelliget quifquis conferre voluerit id quod. : 
Fulvio Confule , Samen Cephalleniv oppidum cs 
; Livius XXXVIII. 29. nulla quidem proditionis 
ne diferte faCta, his verbis exponit:. Komani woG'e 
em, quam Cyatidem vocant, muro. faperato, is fo- 
rvenerunt, Samai, poflquam captam urbis partem 
ibus fenferunt, cum conjugibus δὲ liberis in majorem 
vuMt arcem. τὸ μέρος τῆς ἀκροτόλεως, "arcis pars 
uam a Romanis captam graecus fcriptor dicit, fuerit 
quam Cyatidem Livius vocat & a majori arce diftin- 
icit. Quod fatis convenit cum grzco; nam fi non. 
8 arcis capta eft ab hoftibus, confentaneum eft, re- 
partem ab hac fuiffe muro ac munitione feparatam; 
m adhuc perfugium potuiffe civibus prseftare. 
Jf. a. Vide Plutarch. in Philopoem. p. 565. Fufius ex Verf. 3. 
o rem narrat Livius lib. XXXVIII. c. 31-34. Septem- 
Lacedemonii, quos ftatim interfe&os Livius ibi 
iit, curn fexaginta tribus, qui poftero die compre- 
& traditi ad füpplicium fant, cenficiunt offoginta, 
'olybius (quem in his rebus conftanter Livius feqoi. 
fte Plutarcho, occifos a Philopoemene fcripferat, Ad. 
ifan. VII. $1. p. 705. δὲ Lycortze orationem ad Ap. 
um, legatum Romanorum, apud Liv. XX XIX. 56 feq. 
| occafione veteres exfüles Lacedvemoniorum in ur. 

Gg 5 bem 


s» ————]À 
Verf. 3. 


- 474 ADNOTATIONES 


bem reftituit, Lycurgi inftituta abolevit, muros Lacedz- 
monis dirai juffit. 


"Cap. XXIV. CAPVT XXIV. 


Verf. 1. 


Hujus Eclog argumentum tractat Livius. X XXVIII 
3113. 

Perf. 1. dy ἘΦέσῳ. | Corrupte dysíay Bav. nefcimus 
an δὲ Vríini codex. Livius: hibermantenms in “444. — Ibid. 
παρεγένουτο πρεσβεῖαι, Pretulimus hoc, quod dedit 
Bav. Vulgo πρέσβεις. 

Perf. 2. λειφϑέντος, vito Hntiocho. Correxit Cafaub. 
ληφϑένταρ Vrlin. cum msstis, folenni librariorum errore. 

Ferf.3. Νουσαῖος. conf. XXI. 13, 1. — 2714, ixl 
χίσιν, — Corrupte ἐπίϑεσιν Bav. 

Verf. 5. ἐβούλετῳ μαϑᾶν. Sic reCe Bav. ut correxit 
Vrfinus, in cujus codice ὀβουλεύετα fuerat, cf. verf. 3. Ibid. 
παραιτήσασϑαι τὴν σφετέραν ἄγνοιαν, deprecari fuum 
errorem, veniam erroris impetrare..— Non debuerat iíta 
Cafauboni emendatio folicitari a Reifkio: nam & fententia 
& orationis ftru&tura defiderare id verbum videtur, & le- 
viffimo momento illud differt ab eo quod fcriptum eft; li. 
teras 1 & c, & inprimis fyllabas o4 & ας frequentiífime 
permutatas inter fe librariorum errore vidimus. Quod 
Vero REISKIVS ait: ,ex παραστήσασθαι, quod eft in msstis, 
effici debuiffe aspis raxdjaj, a fe profligare , amoliri ; * — 
ne illud quidem procul a librorum fcriptura recedit, fed 


- fententia non convenit, quandoquidem non agitur de go- 


litione erroris, fed de poen amolitione. Ceterum, quod 
fi vocabulum ἄγνοια per metonymiam pro poema erroris 
poflet accipi, (quod tamen nec neceffe eft, & veremur 
ne non patiatur ufus fermonis) fatemur, verbum περήστασθαι 
haud incommode hic tueri locum poffe, non quidem ea 
notione quam, ei Reifkius tribuit, amoliendi vel avertends, 
quam temere prorfus adfi&am buic verbo III. 84, 11. vi- 


dimus, fed notipue virandi, effugiendi, declinandi, quam 


eidem verbo adferuic H. Steph. in Thef. T.I. col. 1784. ὅς 


Gra. 


AD POLYB. XXII. 23. 24. 475 


irzevius ad Luciani Solóéciít. c. 5. T. III. p. 556. ed. Wett. ? 


ten. 

FerÁ 6. παρὰ τῶν πόλεων. | Correxit Vrfinus ex re ipfa 
X Livio, qui habet civitatium legationes. — Cerrupte παρὰ 
"ὧν «ολεμίων mssti, ficut XXI. 11, 4. 

ἤν 7. παρὸ ᾿Αριαράϑου. Perperam περὶ ᾽Αρ. Bav. 
"bid. ἑξακόσια τάλαντα. Sic edd. cum msstis. Vide Dra- 
.enborch. ad Liv. XXXWIII. 37, 6. 

Perf. 8. ἐπὶ τοὺς τῆς Παμφυλίας ὅρους. — — Diedorus 
'iculus T. H. p. 625. numero 12. Lycaoniass appellat. Pa. 
um refert REisKk1vs, — bid. τοῖς στρατιώταις αὐ. 
'€9. "TCTenuimus hoc, tacite ὅς correctum ab KErnefto. 
ιὐτοὺς ed.1.2.3. cum msstis; quod defendens Rxis: 
uvs: ,fübaudi, inquit, τοὺς περὶ τὸν ᾿Αντίοχον, Mu- 
yum cum Antiocho cseterifque ejus purpurstis & aliis 
jus ditioni parentibus. Sic p. 1167, 29. .[nobis c. 26, 2.] 
Ayríoxoy καὶ τοὺς ὑποτατ)ομένους.“ — — . Ibid. κατὰ τὰς 
"ρὸς Λεύκιον ὁμολογίας. lud caput filentio praetermifit 
olybius fupra, ubi pacis conditiones qum L. Scipione i ini- 
1s expofuit lib. ΧΧΙ. c. 14. 

Verf. 9. τῆς ὥρας παραδιδούσης. Cafaubonus, apprimut 
w^ vere. Hinc enwESTVS in Lexie, Polyb. ,,rjc o. 
αραδιδ, intellige vel δαυτὴν, ut Cafaub. cepit, vere apps- 
rte, vel, cum ver daret poteflatem.* .— — Probamus nos 
uidem pofteriorem rationem, quur anni tempus jam id 


Verf. 6. 


— Verf. 3. 


γε." ὃ. 


Verf. 9. 


ermitteret, vel facultate daret. Nempe füperiora gefta 


1t per hiemem, cap. 24, 1. Deinde cap. 24, 6. habes aelta.. 


8 initium. — — Jbid. eic ᾿Απάμοιαν. Zpameam Phrygiae 
icit, οὐ Mzeandrum; de qua vide Liv. X XXVIII 53. Ap. 
ian. Syriac. c. 39. & Cellar. Orb. Ant. 111. 4. p. m. 156fqq. 
bid. ἐνεργοῖς tenuimus ex edit. Gron. & Ern. ἐνέργοις ed. 1.2, 
" ἔργοις Bav. 

Verf. 10. δὶς τὸν συνταχϑ. Sic reCte dedit Bav. Men. 
οἵδ vulgo eds r&v συντ. edd. ex cod, Vrfini, quod adoptana 
Tínus, deinde καὶ αὐτοῦ xarscrpar. edidit, invito utra» 
ue codice, qui ignorznt canjun&ionem. , 


Verf, τὸ, 


Ve 


Verf. 12. 


416 ADNOTATIONES  . , 


Verf. 13. ἐμέτρησε reCe edd. ἐμέτρισα mss. quod ex 


ἐμέρισε etiam oriri potuiffe. putaverat Vrfinus. 


Cp. XXV. . CAPVT XXV. 
Verf. 1, 


Verf. 4. 


Verf. 4. 


Nerf, 6. 


Verf. 7. 


Verf, 10. 


Verf. τ. ἐπὶ τῆς Πέργης. Perga, urbs Pamphilize. 

Verf. a. woieiv γάρ. ποιέί γὰρ Bav. quod & ipfum ferri 
poterat. — bid. ἕν v) τῶν χαϑηκόντων. — Diximus de 
liac locutione ad I. 68, 10. 

Verf. 4. λϑ'. ἡμέρας. — — ,, Livius: [XXXVIIL 37.] 
trigista dierum tempus po/cens. Videtur autem apud Po- 
lybium τριάκονϑ᾽ ἡμέρας prius fcriptum fuiffe, deinde a li. 
brario, qui notis eum numerum fignificare voluiffet , A9' 
factum eile, retenta 9'. poftrema litera. ΝΆΒΙΝ. 

Verf. 6. προσαναλαβόντες. Sic recte editi, confentien- 
tibus msstis & ufu Polybiano, vide III. 60, 8. & IX. 8, 7. 
ubi quidem attiva notione fumitur id verbum. "Temere 
REISKIVS προαναλαβόντες voluit, id eft, cum prius va- 
letudinem curaffent , E9 fefe ex itineris tadiis recuperaf/tnt, 
quam fcil, ulterius pergerent. 

Perf. 1. Λεύκιον. Corrupte Λελύκιον Bav. — — Ibid, 
'Ogoxvéei; correxit Vrfin. 'Opavéei; mssti. Vide Livii in- 
terpretes ad X XXVIII. 57, 11. & Cellar, Orb. Antiq. III. 
4. p. 188fq. Oroanda, urbs Pifidis. 

Verf. το. ὑπὲρ ὧν οὐδὲν ἄν δέοι πλείω διατίϑεοϑαι λόγον, 
«A. ἐξ αὐτῶν τῶν ἐγίράπτων ποιδοϑθαι τὰς διαλύσεις. Cafau- 
bonus: placuit - - foedus pacemque confirmare; de qua di- 
fceptare amplius nihil attineret, cum ex fcriptis legibus ef- 
ftt tranfigendum. Quse fi fententia fuit Polybii, non οὐδὲν 
ἂν δέοι, fi quid videmus, oportuit, (δὰ οὐ δὲν ἔδει. REIS. 
xivS longe diverfam fententiam in hoc loco αυφοῆνϊϊ, 
nempe banc: de quibus me pluribus agere verbis nil atti- 
neat , fed fatis fit ipfam foederis formulam e tabulis perfcri- 
ptis vepetitam proponere , ve! rem geflam narrare ipfis ta- 
bularum verbis. Sed ea fententia ut ex grzcis verbis ex- 
tricetur, perfpecte monuit, aut in verbo σοιξαϑαι!, aut in 
διαλύσεις videri vitium ineffe, ac fortaffe legendum τοιέζαθ ay 

τὴν 


AD POLYB, XxitI. 25. 26. 41 


:--- - 
ἣν ἀφήγησιν. — Poffis & τὴν διήγησιν fufpicari. Nobis non - yet γ6, 
quet: fed quidquid fit, haud fatis emendata h.l. graeca, 

t vulgo leguntur, utique videntur. Ceterum de his Pa-. 
is legibus cum 4fntiocho conclu/a conf. lib. XXL. c, 14. δὲ 
(XII. 7. | | 


CAPVT XXVI Cip. XXVI, 
Verf. 2. Νὴ diva βασιλέα. Volgo μὴ dintyag dà -βασ, Verb, a. 
£s. Delevimus particulam δὲ, quam nefcimus jam an ha- 
eat Bav. Vrfinus certe in Notis, ubi hiec verba repetit, 
on agnofcit. Pro verbo diizvaj, in fimillima re , eft di« 
ety XXII. 15, 2. | | 
Verf. 5. Ἐκχωρείτω dà πόλεων καὶ χώρας ***, — ,Po. Vef 4. 
ybii locus in exemplari non eft integer: fuppleri autem 
oteft ex Livii verfione, quze habet ita: [XXXVIIT. 58, 4.] 
xcedito urbibus, agris, vits, cajteilis cis Taurum mon- 
em ufque ad Tanaim amnem, E? a valle Tauri ufque ad ju. 
ra, qua in Lycaoniam vergil.* vnsiNvs. — Pro 7a. 
Iaimm autem apud Livium Ha/yn effe legendütn , jam olim 
nonuerunt eruditiffimi viri, 
Verf. 6. ἐξαγαγέτω μηδέν. Mendofe ἐξαγ. μὴ δὲ Bav, — Verf, 6, 
Verf. 7. τῶν ἐκ τῆς Εὐμένους. τοὺς dx τῆς Evu. Bav. Verf, 7. 
Avius: we militem , neu quem alium ex regno Eumenis rt- 
pito | 
Verf. 8. ei dé τινες -- μετὰ δυνάμεώς εἰσιν ᾿Αντιόχου, Verf. g. 
Avius: fi qui earum urbium cives, qua regno abfcedunt, - 
um rege 4Íntiocho intraque fines ejus regni funt. — — Ibid, 
'ποκαϑιστάτωσαν correxit Cafaub. quemadmodum paulo 
nte καϑιστάτωσαν fcriptum e(t confentientibps libris. Men- 
lofe ἀποκαταστήτωσαν Vríin. in contextu, & ἀποκαταστὰς 
λήτωσαν in Notis. ἀποκαταστισάτωσαν Bav. quod, fi mo- 
lo 5 pro 4 ponas , fuerit aoriftus primus imperativi, regu- 
ariter formatus, αἀποκαταστατήτωσαν voluit Reif klus, ab 
ἱποκαταστατέϊν, freflituere. 


Verf. 


΄-- 
Verf. 9. 


Verf. 1. 


748 ADNOTATIONKS 


Perf. 9. τοῖς τε Ῥωμαίοι. Vtique τοῖς δὲ malimus 
cum Reifkio. -- bid. ἐκ τῆς ᾿Αντιόχου βασιλείας. 14. 
vius: qui ex regno “ἠμεοοϊιὲ apud Romamos s Jociojque fent, 
iis jus abeundi manendique efto. 

Verf. τι. καὶ Θόαντα. Duo hzc verba defant Bav. & 
videntur etiam defuiffe Vr(ni codici, fuppleta ab editore 
ex Livio l.c. & ex Polyb. XX1. 14, 7. —— Ibid. Evfev. 
Alóxy. EuflovAfóx h.l.Bav. conf. Polyb. l. c. — bid. 
“Χαλκχιδές. Xapuideic Bav. de cujufmodi permutatione lite- 
rarum À & e diximus ad cap. 33, 1. — Jbid. τῶν Alralzy 


ὅσοι κοινὰς εἰλήφασιν ἀρχάς. —  ,xoac ἀρχὰς non fatis. 


placet. Novi rem publicam, novi rem communem ; fed 
communes magifiratus ne a Latinis quidem dicuntur. Num 
iteque legendum ὅσοι οἴκοι παρειλήφασιν ἀρχάς “5  REIS- 
Κινβ. — Nos quidem in vulgato adquieícendum puta. 
mus: &, quod fi emendationg effet opus, iita quidem non 


. fatis commoda videtur. 


Verf. 13. 


Verf. 13. 


Verf. 12. xo] τοὺς ἐλέφαντας τοὺς ἐν ᾿Απαμεῖᾳ πάντας. 
Livius: elephantos tradito omnes, neque alios parato. St. 
cut verf. 15. repetitur ἀποδότω δὲ, fic & ἢ. ]. a Polybio re- 
petitum fuiffe videtur: fi quis tamen putaverit, illud ex 
verf. 11. huc quoque fatis commode referri poffe, cum eo 
non magnopere contendemus. Sed non przetereundum id, 
quod de hoc Polybii loco pRAKkENBORCH1VS 8d Livium 
XXXVIIL 38,8. monuit, mendofa videri verba d» 
᾿Απαμείᾳ, que prorfus ignorat Livius. — : »,fpamea, 
inquit, hoc tempore eratin ditione Romanorum, - - quo. 
modo igitur Antiochus elephantos, qui Ápamese erant, 
Romanis nunc tradere potuiíffet ?** — — Etiam -Appianus 
Syriac. c. 38. nude & fine exceptione fcribit: παραθοῦναι 
δ᾽ ἐλέφαντας ὅσους ἔχει. In msstis noftris Polybianis fic 


erat: καὶ τούτους ἐκελεύσαντας τοὺς ἐν Ἀταμείφοι cf. ΧΧΧΙ. 


12, 11. & Appian. Syr. c. 46. 

Perf. 13. Arodóro δὲ χαὶ τὰς ναῦς τὰρ μακρὰς -- μη 
αὐτὸ πολέμου ἕνεκεν, οὗ αὐτὸς κατάρχῳ. Sic & in 
contextu habet vRs1NvS, & in Notis repetiit, ubi in lo- 

eum 


AD POLYBR..XXII. 6. 419. : 


LL .] 
eum fic eft commentatus: Et hic quoque locus haud fció y, κς, 
an.integer fit, Liviana certe verfio Polybii verba in totum 
non exprimit, quae fic habet: £radito €9 naves longas, ar- 
mameniaque earum :-ueve plures, quam decem naves aGiua-— 
rias, nulla quarum plu/quam XXX remis agatur , kabe-- 
10: meve moherem ex belli caufa, quod ipfe illaturus, fit. 
Vox ἐλαυνόμενον ad Livii a&uarias videtur referehda : 
fiquidem a£wariz, quod remis agerentur, diCta fünt. Su. 
fpicor autem, abundare spud Livium pis/quam; δι. Ῥίον 
montem ex, legendum efle, ut in veteribus libris, enmíso- 
rem ea: ὃς, ut latina verfio cum Polybiana fententia con. 
veniat, repono pro £8, eas; deleta voce minorem. —. . 
Hac Vrfinus. Ceterum de hoc loco, & de Livii a Poly: 
bio diflenfu confer quas copiofe commentati fünt Livii in- 
terpretes ad XX XVIII. 38,8. In loco, qui non fatis pla» . 
nus mihi vifus eft, verfionem latinam Cafauboni verbote. 
nns tenuimus, licet a graecis tam Vríinianis, quam noftris, 
diícrepantem. In grzecis quid fit μηδ᾽ αὐτὸ πολέμου Eys«. 
xay, quod Vrílnus habet, prorfus non capimus, Intellige- 
remus, fi εἴκει μηδ᾽ αὐτοῦ πολέμου ἕνεκεν, ne ipfius 
quidem belli cau[Ja. Placuit vero Bavarici codicis fcri- 
ptura, incommodam vocem. prorfus .ignorantis, dà . 
πολέμον ἕνεκα, n& bel quidem caufa, quod fcilicet . 
bellum ipfe illaturus effet. Nam fi ab aliis effet ipfe bello. 
lace[fitus, tum, quemadmodum ex foederis formula (infra 
v.24.) Jus ei erat bellum gerendi; (ic etiam ex eadem for« 
mula ad repellendum bellum jus ei erat pluribus, quam alis 
foedere cautum fuit, savióws uti, tefte Appiano iu Hift. 
Syriac. c. 39. apud quem formula foederis de navibus ita 
fonat: Ναῦς dà καταφράκτους ἔχειν δυώδεκα μόνας, (fic ille, 
non δέκα, ) αἷς ἐς τοὺς ὑκηκόους πολέμου κατάρχειν" voÀs-. 
μούμενον .dà, καὶ πλείοσι χρῆϑαι!. REISKivS, poftquam 
monuit, & Polybium & Livium, utrumque corruptos hoc 
loco ciccumferri, de medicina tamen non defperandum ait, 
& utrique fcriptori fic fatis commode mederi poffe putavit, 
fiapud Polybium legeretur: dà τριαχοντάχωπον ἐχέτω 
ο΄, . ἐλαυ- 


-.------- Ὁ 
Verf, 13. 


Verf. 14. 


Verf. 16. 


Verf. 17. 


480 ADNOTATIONES 


ἐλαυνόμενον, μηδ᾽ ἔλατ)ον, πολέμου ἕνεκεν, ou αὐτὸς κατάρ, 
«X3. [μηδ᾽ ἐλάτονα, putamus, fcribere voluit. κατάρχῃ 
ex vulgata leCione retinuit, quae ferri poffet, fi praecede- 
fet οὗ ἂν καὐτός. fed, cum ἄν ignorent libri, praeftat haud 
dubie xxrdoyei, quod dedit Bav. & firmat ufus Polybii. 
Participium ἐλαυνόμενον cohzerere ait cum πολέμου syexay.] 
Liviüm vero fic fanandum cenfüit: 7radíto E? saves los 
gas, armamentaque earum, ueve plures quam decem habe. 
io: naves a&luarias nullas plu/quam triginta remis agal, 
Νένε minorem ex. belli caufa, quod Ipfe illaturus erit. Hac 
Reifkius, Nobis enucleatius nunc difcutere fem totem 
non vacat, quam docCtioribus acutioribufque viris judican- 
dam relinquimus. 

Ver. 14. τοῦ Καλυκάδνου ἄκρωτ. — Sic corrigendum ex 
Livio monuit Vrfinus in Notis, in cujgs tamen contextu 
(ex nonnullis Livii exemplaribus) receptum eft Καλυχάν. 
épov.  Mendofe Καλυκαδμου mssti. Veram fcripturam 
adoptavit Cafaub. Livium fi fequamur, poft KeAuxadveu 
intercidiffe dicemus καὶ Σαρπηδόνος. Preterea, alios 
fi endiamus omnes veteres fcriptores, fufpicari licet, ita 
fcriptum reliquiffe Polybium τοῦ KaAuxadyovy ποταμοῦ, καὶ 
Σαρπηδόνος (vel Zapmydoviov) ἀκρωτηρίου. Sed refragan- 
tur Liviani codices, ex quorum cotifenfü Calycadsws ἢ]. 
non fluvius, fed promontorium eft: neve mavigato citra 
Calycadnum , neve Sarpedonem ,. (alii Sarpedoniuns) pro- 
montoria. Et cum Livio Appianus facit, Syr. c.'39. ὅρον 
μὲν ᾿Αντιόχῳ τῆς ἀρχῆς Εἶναι δύο ἄκρας, ἹΚαλύκαδνόν rs καὶ 
Σαρπηδόνιον, καὶ rdcds μὴ ταρακλῶν ᾿Αντίοχον ἐπὶ πο- 
λέμω. 

ἤν. 16. Ὅσαι dà οἰκίαι. Perperam οἰκεία! Bav. Livius: 
ades edificiaque. —— Ibid. ὡς καὶ πρὸ τοῦ τὸν πόλεμον 
ἐξενεγκεῖν. Livius: quo jure ante belluns fuerunt, eo 
Rhodiorum fociorumve funto, 

Verf. V7. καὶ ἐ τι ἀπελήφ,ϑη ἀπ᾿ αὐτῶν. In eamdem 
fententiam Livius: fi quid ablatum eft , id conquirendi - - 
jus item εἴο. Quo minus opus fuerat, ut σπελφϑῃ vellet 


REIS 


DL—ÉÉÉÁ———  ——— MEER. RR συ. NN NN RR ERE... cadum a EN... m E «αὐ δι!α  ΒΙΒΒΗΗ͂ 


AD POLYH, XXII. 26. ' — 48: 


REISKIVS, quod ita expofuit? ,, fi quid ab ipfis (Rhodiis, 
fub initia belli Antiochici ditione excedentibus, «cum fe- 
cum ferre nequirent) dereli&um efl, id nunc requifitum ipfis 
veddatur. Quamquam fatemur, & commodam hanc ipfam 
fententiam effe, & ἀπελε ΓΦ 93 habere Bav. (apud quem 
tamen nullus etror frequentior, quam vocalium er & ἡ 
permutatio,) & ipfam illam fcripturam ἐπ᾿ αὐτῶν, quam 
habet idem Bav. facillime, ut fzepe alis, oriri iffe-ex 
ὑπ᾽ αὐτῶν, quod requiri utique videtur, fi &weAeiQOy pree- 
feras. — lbid. ἀναζητηϑὲν re&e edd. & fic ora Bav. fed 
in contextu Bav. perperam avaQyry33vay.. — Ibid. ὁμοίωρ 
εὃς καὶ po τοῦ πολ. Monente Reifkio inferui particulam 
&&, quae aberat ab edd. & msstis. 

Verf. 19. — ,, Verba Ῥωμαίοις ἀρίστου videntur delen. 
da, ut nata e fcholio, quod aliquis videtur ad ᾿Ατ)κοῦ ad- 
fcripfiffe ad hunc modum: τοῦ παρὰ Ῥωμαίοις ἀρίστου. "ὁ 
AEISKIVS. — Immo vero Ῥωμαίοις ad verbum δότω per- 
tinet, & diferte adjicitur hoc nomen, ut diftingustur füum- 
ma Romasis danda, ab ea quze Eumeni, qui paulo poft 
nominatur, pendenda erat. Fatniliaris autem Polybio eft 
iftiufmodi verborum traje&io. -— bid. μὴ ἔλατ)ον δ᾽ ἐλ. 
κέτω &c. In ora Bav. h.l. notatur: ὅρα πόσον ἐστὶ τὸ τά- 
λαντον. Cormmodius vero eadem illa verba μὴ ἔλαττον - - 
Ῥωμαϊκῶν π΄. fignis parenthefeos faiffent inclufa, ficut fa- 
&um video a Livii editoribus, — bid. καὶ τοῦ σίτου Φ 
xo] p. Livius: €9 tritici quingenta quadraginta millia 
moditim. — Poffit, fi opus effet, in gracis vocabulum 4s- 
δίμνους per ellipfin fubintelligi, de qua ellipfi diximus ad 


V. 1, 1I. Sed quoniam ante di&um eft de argenti talen-- 


tis, putamus hoc loco omitti commode non potuiffe vo- 
cem μαδίκνους. ἘΠ quoniam ceteroquin hoc ipfo loco ma« 
nifefte defiderantur verba nonnulla in msstis, fimul hoc 
cum aliis intercidiffe putemus, repofitumque velimus xa] 
TOU σίτου (D καὶ αὶ μεδίμνους. 
Verf. 20. ᾿Αποδότω dà Εῤμένει τάλαντα τνϑ'. 
In Bav. quemadmodum in Vríini codice nil aliud legitur, 
Polybii Hiftor. T. V II. Hh nii 


c — 
Verf. 18« 


Verf. 19. 


Verf. 20, 


482. ADNOTATIONES 


M " 

Ver, ao. ἘΠῚ καὶ τοῦ σίτου (P καὶ μι. τνϑ' ἐν ἔτεσι &c. Livius pof 
illa verba, fritici quingenta quadragista millia moditm, 
hec habet: Eumeni regi talenta trecenta quinqua. 
ginta intra quinquennium. dato; €9 pro frummmto , quod 
aflimatione fiat, talenta centum viginti feptem. — Hinc Vr» 
finus, fuppleto defeCtu, ita edidit: Ε ὐμόνει τάλαντα 
7/9. quod tenuere pofteriores editiones, & ipfum per fe 
etiam fatis erat, quoniam ex initio verf. przec, referri huc 
& mente repeti verbum δότω poterat. In Notis autem plu- 
ra quaedam verba füpplevit Vrfinus, in hunc modum: A- 
qe δὲ. Εὐμένει τῷ βασιλέ; τάλαντα τνϑ΄. Nobis "Axedoro 
placuit, quod in eadem re pofitum eft lib. XXL 14,6. conf, 
hoc cap. νῇ 11. & 13. De numero autem v»3À'. id eff 
CCCLIX, duplex dubitatio exiffit. Primum enim incom- 
modat adjeCtus majori numero numerus sovenaríus, quem 
& Livius ignorat, & qui facit, ut tota (umma, intra quin- 
que annos pendenda, non facile in quinque penfiones aequas 
dividi potuerit. Itaque videndum, an delenda fit litera 9". 
qua tamen quo pacto quove errore huc itrepferit, difficile 
fuerit diciu: nam ea quidem erroris origo, de qua ad 
cap. 25, 4. dictum, hoc loco obtinere non potuit Dein- 
de, cum ex pacis conditionibus a L. Scipione latis & a S. 
P.Q.R. confirmatis, quadringenta taleuta Eumeni folvere 
Antiochus debuerit ; (Polyb. XXI. 14,6. Liv. XXXVII.45.) 
cur nunc non nifi L. vel LIX. fuper CCC. memorantur? 
An quod his contentum ἴδ fore profeffus fit Eumenes 
(conf. verf. feg.) At exceptionem nullam fecerant legati 
Antiochi, fed conditiones omnes inierant: & quod verf. 21. 
fubjicitur, contentum effe velle Eumenem, id ad folum 
pretium frumenti videtur pertinere, quod accipere fe velle 
Eumenes profitetur, prout ab ipfo Antiocho οἷ zeftimas- 
tum. Verior itaque ratio ea videtur fuifle, quod ficut Ro- 
manis de 15coo talentorum fümma, 500 ftatim fuerant 
pendenda, 2500 poft confirmatam a fenatu populoque pa- 
cem, denique reliqua demum 12 millia intra 12 annos, fic | 
Eumeni, de 400 talentorum fumma, quinquaginta praefen- 

" 


AD ROLYB. XXII. 26, 483 


a fint foluta, ut nonnifi 440 füpereffent, intra quinque 
inos pendenda, quorum nunc in hujus. foederis perferi» 
ione fuit mentio facienda. 
- JUid. κατὰ τὸ ἔτος. ldem hoo valet ac x«3^ Suacres 
γος verf, preec. — Sed ficut ibi. ad καϑ' ἕκαστον i'tec adjici- 
ir numerus χίλια, fic non dubitamus, quin ἢ. 1. quoque 
jmerus talentorum, quotannis pendendorum, fuerit ad. 
Cus, Fuerit autem is numerus c. id eft Z.XX. Itaque 
it ὁ κατὰ τὸ ἔτος, aut κατὰ τὸ ὅτος ὁ. fcripfiffe Polybium 
Jtamus. 

lbid. τῷ ἐπιθαδλομένῳ spi καὶ Toi; Ῥωμαίοις. ἀπ᾿ φὶ 
ἕω δὲ καὶ τοῦ σίτου &c. Sic in Notis hsec verba, quafi 
dem modo in contextu expreffa effent, repetiit Vrfinu& 
| Contextu autem ita habet: τῷ ἐξιβ. αιρῷ, καὶ τοῖς Pw- 
uoic xxelóre καὶ ToU σίτου. nulla interpofita po 'Ῥωμαίοιά 
finCtione. Hinc Cefaubonus, quem fecuti funt ceteri 
litores, deleto commate poft κωρῷ, poft 'Pepoiovc ora: 
onem diftinxit itn: τῷ ér/B. καιρῷ καὶ τοῖς Ῥωμαίοις" ἐπθ- 


Tw καὶ τοῦ σίτου &c. Latinam interpretationem Cafau-- 


nus eamdem dedit, quam & nos vetbotenus tennimus 
| graecis Cafauboni nihil mutavimus, nifl quod poft &xe« 
τῶ conjunCtionem dà inferuimus. Quod fi tunc'snimum 
lvertiffemus ad codicis Bavarici fcripturam, quee haud 
ibie eadem in Vrfini codice fult, tacite ab editore mu- 
ta; non dubitaíffemus aliter. conftituere hunc locus 
empe fic eft in codice noftro: wa) τοῖς Ῥωμαίοις aod A 
»€1, καὶ τοῦ σίτου &c. Vnde effici debebat: τῷ ὀπιθαλὶ 
μένῳ xam, ᾧ καὶ τοῖς Ῥωμοίοις ἀποδίδωσι, καὶ τοῦ 
του (ícil.. τῷ Εὐμένει ἀποδότω) καϑὺὼς ἐτίμησεν ὁ βασι“ 
ὃς &c. Sententia eadem, quam in verfione latina, con« 
xtui fübjeCcta, praeeunte Cafaubono expreffimus :- eodtwm, 
o δὲ Romanis, tempore pendito. Poft καιρῷ repetendum 
onomen relativum à, quod a terminatione illius vocabuli 
at abforptum. δὲ verbo ἐπ, βαλλομένῳ, fatifne fa. 
m fit, manere poffe dubitationem intelligimus; quod' 
a notione (conveuiente, congrsmte, adveniente tempore) 

Hh 2 in 


Verf, 20, 


Verf, 41. 


484 ADNOTATIONES 


in paffiva forma vix alis invenitur. Reifkius fic legen- 
dum cenfuit: κατὰ ἔτος, τῷ ἐπιβάλλοντι xoup καὶ 
τοῖς Ῥωμαίοις, ἀποδότω, quod it» interpretatur, quis αν: 
suis penfionibus, eo tempore, quo eum (Antiochum) Ac- 

masis quoque [uum cs dependere oportet, dependat. 
Verf.21. ἀποδότω dà καὶ τοῦ σίτου. Delenda effe ex 
codicis Bav. prafcripto verba ἀποδότω dà, monuimus ad 
yerf. prec.  Percommode verbum ex fuperioribus hic fub- 
intelligitur, Eft autem τοῦ σίτου idem ac avr) τοὺ σίτου, 
vulgatillima ellipfi, ubi de emendo, vendendo, de fol. 
vendo pretio, de rebus inter fe permutandis agitur. Sic 
δι reCte Livius, pro frumento, eít interpretatus. Fru- 
mentum in natura, ut ajunt, debitum Eumeni erat: (XXL 
34, 6.) at ille pro eo, quoniam ita cuperet Antiochus, nn- 
meratam accipere pecuniam velle fe profitetur,W& quidem 
eo pretio fore contentum , quod ipfe Antiochus jam fta- 
tuerat — 7014. τάλαντα exe Sic recte Cafaub. cum 
Bav. Etconfentit Livius: £alenta centum viginti feptem. 
Perperam Vrfinus & in contextu & in Notis, τάλαντα px£. 
Ibid. ἃ συνεχώρησεν.  oUc, quod habent mssti, ortum eft 
ex confufione literze ὦ δὲ diphthongi ov, ob figura fimili- 
tudinem; de qua confufione, in omnibus operis Polybiani 
reliquiis frequenter occurrente, monuimus ad 1, 725, $. 
T. V. p. 324. Conf. Adnot. ad IIl. 35, 2. X. 7, 5. 14, 15. 
18,13. 44, I. XVIII 5,9. ὅς. — διά, γάζαν svaps- 
στουμένην ἑαυτῷ. Vocabulum γάζαν fufpectum effe hoc 
Joco, privatim nos monuit vir eruditiffimus. Et fatemur, 
utique infolitam effe in hujufmodi connexione: nec tamen 
melius quidquam occurrit. γάζαν ex Hefychii Suidaeque 
interpretatione, eft ϑησαυρὸς, πλοῦτος, ἢ οἱ dx τῶν. πολ- 
λῶν (vel πόλεων) Φερόμενο, Φόροι, 3 τὰ τίμια. Quarum 
figuificationum etfi nulla eft, quae adcurate convenire huic 
loco videatur, neutiquam tamen Reifkii probare rationem 
poffumus, qui horreum frumentarium interpretatus eft, & 
nefcimus quo paéto toram phraímn in alieniffiinam fenten- 
tiam detorfit ; mutatis primo ad lubitum graecis verbis, quze 
in 


AD POLY B. XXII. 26. 485 
MÀ 
in hünc modum conftituit, ἃ συνεχώρησεν Εὐμένη λαβᾶν verf, ag, 
xard γάζαν εὐαρεστουμένην ἑαυτῷ, tum adjecta interpreta- 
tione, quz ne fic quidem videmus quo pacto obtrudere 
Polybio potuerit : ,69 is /peciebus annonariis (Reif kii funt 
verba) tantum, quantum, Ὦ ad aes redigatur, aquipolleat, 
ἐκ ipfius hntiochi aflimatione, talentis 127. δὲ praterea 
drachmis 1280. quae eft paulo plus quam fexta pars talenti. 
Qua (talenta 127. cum exceffu, non in zre, fed in fpecie- 
bus ipfis annonariis ab Antiocho Eumeni reprzefentanda) 
recepit Zntiochus Eumeni liberum facere, wt quocunquá ex. ^ — 
horreo, quod ipfi videatur €? accommodatiffimum fit, {οἷο 
piat." -—  Deceperat Reifkium vulgata leCtio Eupávs, 
quz (ut in fcholio monuimus) ex Vrfini ingenio erat nata, 
cum Εὐμένης daret uterque codex msstus; cum qua fcri- 
ptura convenit etiam quod fequitur &xur? , quod mendo.. 
fum foret & cum αὐτῷ omnino permutandum, nifi nomi, 
nativus Εὐμένης przecefüffet. 


Verf. 22. Ὁμήρους dà x. διδότω. — Numerum obfidum Vei, 4 43, 
utique non przetermiffurus videri debet Polybius, qui in 
praevia pactione, inter L. Seipionem & legatos Antiochi 
inita, illum non neglexit, XXI. 14. 9. Et h.l. diferte - 
Livius: οὐβάες Romanis viginti dato. . 

Verf. 23. Ἐὰν δέ τι διαφωνήσῃ. — γ δὲ quid defide- Vest. 43. 
rabitur, quod folutum non fit, adeoque adhuc debeatur. 
Verbum éix(Qwveiv eft proprium trapezitarum: quorum in 
commentariis cum zs relatum vel perfolutum a debitore 
105 coscordat cum expenfo feu mutuo dato, fed illud defi. 
cit, hoc fuperat, dicitur ro χρέος διαφωνεῖν. Inde tranfla- 
tum eft ad codicillos militares, in quibus nomina fcripta 
cum vivis & przfentibus man cos/entiunt, fed plura nomina 
fünt infcripta quam capita adfunt. Atque ex eo iptelligi- 
tur rariffimus hujus verbi ufus, pro defiderari, cum de mor- 
tuo dicitur, vel expiraffe, ullus ufquam effe: cujas ufus 
exempla collegit Weffeling. ad Diodor. Sie. T.I. p.280. * 
REISKIVS. | 


Hh 3 Verf. 


Ὁνιον»»...σὕ.» 


sm 
Verl. 35. 


Verf, 37. 


Verf, 2f, : 


Verf. 30. 


436 " ADROTATIONES ' 


Ferf. 84. πόλεων τούτων wj ἐχότω τὴν κυρίαν aíróc, 
nempe, fi illas bello devicerit: quod Livius his verbis 
fignificat, quze & in Polybii verfione Cafaubonus adopta- 
vit, dum ne quam urbem belli jure (eweat, — Perperam wv: 
ρίαν αὐτοὶ Bav. pro αὐτός. 
᾿ς Perf. 27. Cum ἐπ᾿ αὐτῶν ἐξέστω effet editum, Reifkius 
dx αὐτοῖς ἔστω [üsfit. Sed reftituta codicum feriffimá 
fcriptura, i(ta emendatione füperfedere poffumus, 

Perf. 28. Νινούκιον. — Corrupte Mévioy Bav. Livius 
XXXVIlIT. 39. 24b rege qui exigerent ju/furandum , pro: 
δὲ Q. Minucius Therimus 85 L. Manlius, qui tium forte 
ab Oroandis rediit. Ὀροανδέων correxit Vrinus, cum 
'Opgéxv mutilata voce darent mssti. conf, ad cap. 25 , 7. 
Verf. 30. κελεύων πάλιν πλᾶν αὐτὸν εἰς Πάταρα. Quo 


. fpe&tat illud πάλιν, nefcimus. Sufpicati eramus ταρατλᾶν. 


Livius: /cripfit μὲ Patara extemplo profici/ceretur Σ per- 
inde ac fi παραχρῆμα, παραυτίκα aut ejufmodi quid legiffet 


: in füd exemplo Polybii, -- bid. ναῦς διωαπρῆσαι. Livius 


Cap. 
XXVII. 


Verf. Y, 


Veif. 2. 


concideret cremaretque 3. δὲ mox: quinquaginta ἐεξίας ma- 
ves aut concidit aut. incendit. — ἘΠῚ quidem καταπρῆσαι 
ufitatius, fed nec διαπρῆσαι ab ufü & ratione certe lingue 
grece alienum." REIsk1vs. — Conf. XXXI 12, it. δὲ 
Adnot. ad Appian, Syr. c. 46. 


CAPVT XXVII. 


Verf. 1. νατὰ τὴν ᾿Ατάμειαν ὅτο. De hoc cap, confer 
Livium XXXVIII.39. -—  Jbid. ἀπέδωκαν. Sufpicati era- 
mus «médei£xy. Sed nihil temere mutaverimus, 

Verf. 2. "Oca μὲν τῶν αὐτονόμων πόλεων πρότερον κε: 
véAovy Αντιόχῳ Φόρον. Poft πρότερον fortaffe comtna po« 
nendum εἶδ, notavit Gronov. nempe ut coh:zererent illa, 
τῶν αὐτονομ. πόλεων πρότερον, quecumque urbes olim libe. 
ΤΣ fuifjent. Facile patiamur; id unum monemus; poffe 
urbem αὐτόνομον εἴτ, id eft, fuis legibus uti, & tamen 
regi cuidam vicino annuum /Hipendium pendere. — Ibid. 
Ταύτας μὲν ἀπέλυσαν τῶν Φόρων. τὸν Φόρον Bav. & Vrfiui 
codex: - 


AD POLYB. xxi. 26. 27. 481 


codex: ,, »quam lectionem (ait vRSINVS) fi retineamus, 
ταύταις pro ταύτας erit fcribendum, quod non ita placet. — 
conf. XXI. 9,9. & Lexic. Polyb. De re confer Appian. 
Syr. c. 44. quem & Vrtfinus ad h. 1. laudavit. — bid. ταύ. 
ταῖς ἐπέταξαν. ταύταις, quod & maluerat Reifkius, refti- 
tuimus ex Bav. pro vulgato ταύτας. ἐπέταξαν recte ed. 
Cafaub. & feqq. cum Bav. & fic etiam in Notis (ex fuo pu- 
tamus codice) citavit Vrfinus, in cujus contextu perperam 
Uréra£ay eft expreffum. 

Verf. 44 Κολοφωνίους δὲ τοὺς τὸ Νότιον οἰκοῦντας. 
Quamvis diferte Livius fcripferit: sominatim praterea Co- 
lophoniis, qui in Notio habitant , 85 Cymais, Θ᾽ Mylaje- 
snis, iminunitatem conce[ferunt ; tamen non opus erat, ut 
Κολοφωνίους Vrfinus infereret, nifi id (quod dubitare licet) 
fuo in codice invenit. JVotiwm oppidum, Colophoni vici. 
num, a Colophoniis habitatum; de quo copiofe egit Cel- 
larius Orb. Ant. IIT, 3. p. 784. conf. Liv. XXXVII. 26. 
Jbid. ΝΜ υυλχσσεῖς. Eft hoc in contextu Vríini, unde 
propagatum in ceteras editiones: recte, nifi quod fortaffe 
pratiterat  υλασεῖς, fimplici litera fibillante, quam 
fcripturam tenuimus XVI. 24, 6. ubi vide notata, & 
conf, Drakenb. δὰ Liv. XXXVIII. 39, 9^. vRsiNvs vero 
ad noftrum Polybii locuin notat: , Νυλασσᾶς , pro MiAs- 
ὀΐους, corrupte erat in exemplari. — — Nempe Milefios 
huc invexerant Livii editores, invitis quidem codicibus. 
Vrüni codex, íi Μυλασσῶς habuit, (non Κολασσᾶς, ut 
Bav.) confirmat recentiorum Livii editorum emendationem; 
qui Mylafetis ibi, pro Millefenis vel Milefenis, quod da. 
bant codices, pofüerunt. De Mil/fíis mox feorfim loqui- 
tur Livius, quemadmodum Polyb. verf. feq. 

Verf. 5. Κλαφομενίοις dà καὶ dupexv προσέϑηκαν. Livius: 
Clazomeniis, fuper immunitatem, δὲ Drymu[Jam infulam 
dono dederunt. — — Ibid. Δρύμουσσαν.  Accentum tenui- 
mus, quem habent codices. Vocalem v pro o, quae erat 
in msstis, jam Cafsubonus ex ora Vrfini adoptaverat. vR- 
StNI ad hunc locum eff adnotatio hujufmodi: ,In exem- 

H8 4 plari 


— 
Verf. 3. 


Verf, 4.' 


Verf. $. 


Ea] 


488 ADNOTATIONES | 


Verf, ς. plari erat Δρομοῦσσα; [at in Bav. certe Δρόμουσσαν, utin 


Verf. 6. 


Verf. 7. 


Verf. 8. 


contextu Vrfini.] Stephanus tamen habet Apupovdaa. Sed 
five Drymu[fa, five Dromu(/a placeat, duplex «v omnino 
retinendum,  Liviani veteres libri habent Dromi/a, pro- 
piore ad Dromu//am Polybianam fcriptura. * — Confer 
quz ad Livium notarunt interpretes, & ad Thucyd.VllI. 31. 
lbid. διὰ τοὺς πολεμίους. — ,,Poffunt Antiochici effe: 
magis tamen animus propendet ad credendum, Philippi. 
cos hic defignari, quos in fuperioribus fzpiffime πολεμίους 
appellarat.^ REisK1vS..— Nobis videtur διὰ τοὺς πο- 
λέμους legendum, propter bella, per bellorum tempora, 
Ibid. Non poft νῆσον, fed poft ἐξεχώρησαν praetermiffum 
eft, five compilatoris five librarii alicujus culpa, id quod 
de Ii:enfibus ἢ. 1. Livius haud dubie ex Polybio inferuit: δ 
llienfibus Rhosteum 85 Gergithum addiderunt, nom tam ob 
recentia. ulla merita, quam originum memoria: eadem & 
Dardanum liberandi cau[fa. 

Verf. 6. χίους δέ, Caret δὲ Bav. male. — bid. ἣν 
παρέχοιντο. Adfentimur Reifkio, aut παρείχοντο 
effe legendum , aut ταρέσχοντο. 

Perf. 1. Φωκομεῦσι reCte. Cafaub. δὲ feqq. cum Bar, 
Φωκεῦσι Vríin. 

Verf. 8. Δυκίας καὶ Καρίας τὰ μέχρι Mouaydpov 
ποταμοῦ. Conf. XXII. 7, 7. & XXIII. 5,.7. Verba ifta τὰ 
μέχρι Mouydpov , in quae & h.]. & c. 7, 7. confentiunt li- 
bri, utique genitivum cafum ante fe pofcebant. Quare 
fi Λυκίαν quis tenendum putet, non nos quidem magno. 
pere refragabimur, cum Lyciae nulla pars (quod fciamus) 
ultra Mzeandrum fuerit fita: fed certe καὶ Καρίας τὰ με- 
«ρι &c. omnino requirebatur. Livius hoc quidem loco 
conjunctim ait, Lycia & Caria date w/que ad Maas. 
drum amnem: (ed lib. XXXVIT. c. 56. (qui locus refpon- 
det illi Polybii XXII. 7, 7.) de utraque regione feparatim 
fic tradit: Ahodiis Lycia data - -«. Ka quoque his pars da. 
ta Carie , qug propior Rhodum infulam trans Maandrum 
nempe refpeCtu Phrygia) 6, Carige enim longe quidem 
| maximas 


AD POLYB. XXII. 27.. 489 


— 
snaxima pars inter Maeandrum & mare erat fita; & hec yat $4. 
Rbodiis data: alia pars ultra Maeandrum, Phrygiam & Ly- 

diam verfus, conf, Cellar. Orb. Antiq. III. 3. p. 9g. — Jbid. 
Àj» Τελμισσοῦ. Correxit hoc Cafaubonus, cum TsÀ- 
μεσσοῦ hoc loco habuiffet Vrfinus confentientibus msstis; 
fed mox. verf. 10. in Τελμισσὸς conveniunt omnes. 7*L 
mi//us, Carize urbs maritima, quam Lyciz alii accenfent, 
differt a Termeífo vel Telmeffo, mediterranea urbe Pifi- 
diz, cujus mentio füpra fa&a eít c. 18, 2. 
Fer/. 9. τὰ προσοροῦντα rovro;  Mendofe τὰ προϑϑοῦν Verf. 9. 
σούτοις. 
Verf. yo. Νιυσοὺς, οὖς πρότερον αὐτὸς παρεσπευάσατο, Veri. 100 
In Notis Vrfini, ubi hzec verba repetuntur, eft αὐτοὺς pro 
αὐτός. BDavaricus nil'mutat. Ceterum, cum ad hunc lo- 
cum REISKIVS hzc notaverit: ,Errore, an confilio, Li. 
vius bic a fcripto difcefferit, an aliud in fuo codice habue. 
rit, non liquet: vertit enim, Myfam, quam Prwfias rex 
ademerat, ei refliturunt.^ — miramur, de ipfa greca 
 di&ione, quam hoc loco habemus, nihil notaffe virum 
doCtiffimum. Verba iíta, οὖς πρότερον αὐτὰς παρεσκευάσα- 
70, Cafaubonus fic vertit, quos prius ip/t fubegerat; in- 
folita utique verbi παρασκευάζομαι notione, cujus nallum 
aliud nec apud Polybium, nec apud alium quemquam gra- 
cum fcriptorem, reperire exemplum nobis licuit. Scimus, 
παρασκευάςζεαϑα! nonnumquam effe fibi comparare aliquem 
amicum , conciliare fibi hominem, [ubornare aliquem adver- 
Jus alium; quarum notionum exempla ex Demofthene col. 
legit idem Reifkius nofter in Indice Gracitat. Demofth. 
Yed pro fubigere nufquam meminimusufurpatum. Igitur ver- 
tenda ifta verba erant: qwos jams antea ipfe fibi conciliave- 
rat, fibi adjunxerat. ϑεὰ quoniam Prufiam h. 1, comme. 
moravit Livius, quem omnia faa in his rebus a Polybio 
accepiffe novimus, facile credimus, ficut infinitis locis par- 
tim mifere corruptam, partim mutilatam Polybii oratio- 
nem nobis tranfmiferunt codices, qui has Eclogas de lega- 
tionibus continent, fic hoc pariter loco vel corrupta eífe 
Hh ς vel 


Verf. 10. 


Verf. 11, 


Vef,15, . 


490 ADNOTATIONES AD POLYB, XXII. 27. 


vel defeCta grzeca, quibus utimur, Quod Vrünus in No. 
tis ad eumdem hunc locum ait, apud Livium fortaffe Prs. 
fíam, pro Pru/iías, effe legendum; in eo (ut tnonuit Drà- 
kenb. ad Livium) operze Plantinianze peccaffe videntur, & 
fortaffe Prufid vel Prufim fcriptum Vrfinus voluerat; quod 
tamen & ipfum, ut perfpecte idem docet Drakenborchius, 
neutiquam expedit difficultatem. Ipfa pottus Polybii ver. 
ba vitiata fufpicatus eft idem do&tus Livii editor: qui, rem 
confe&am fore, ait, fi pro αὐτὸς legere liceret Προυσίας, 
vel ὁ Προυσίας : fed id quidem nimis temerarium videri, 

' ultro faffus eft. Nos, donec meliores codices, fi qui ἰὴ 
rebus humanis fuperfunt, certiora docuerint, rem in fu. 
Ipevfo relinquendam pntavimus- 

Verf. τι. τῶν δὲ παρ᾽ Avrióxov. Perperam δὲ caret 
Bav. — lbid. εἰς σύγκλητον. Sic editi omnes, & eo- 
dem modo repetiit Vrfinus in Notis, Sed refcribe omnino 
eic τὴν σύκλητον, quod perfpicue habet Bav. | 

Verf. X2. Σχεδὸν dé. Sic reCiflime Cafaub. δὲ feqq. 
cum Bav. σχεδόν τε Vrfinus, minus re&te. — bid. τὰ 
πρὸς τοὺς Γαλάτας ἀσφαλίσασθαι. ea, quà ad Galatas Jpt: 
B'arent, iw tuto lorare. Pertinet huc, quod Livius ait 
XXXVIII. 4c. Regulis Gallorum leges, quibus paces cum 
Eumene fervarent , dixit; denunciavitque, τ morem va- 
pandi cum armis finirent ,| agrorumque fuorum. términis ft 
continerent, 

Ad hoc cap. 27. libri XXII, pertinet Fragmentum illud; 
quod exhibuimus in Spicilegio Reliquiarum ex Polybii libro "Ὁ 
XXII. 'Tom.V. p.41 feq. 





ADNO- 


49t 
de 4940-40-44 09-20 49 209 49-09 D Ee 4 eee | 


ADNOTATIONES EE 
A D 


POLYBIH HISTORIARVM ^ 
LIBRI XXIII. 


RELIQVIAS 


CAPVT L Lib. XXII. 
Vtrf. LM? τὴν dy τῷ Κομπασίῳ τῶν ἀνθρώπων ἐκάναί: vet r 
ρεσιν, — Intelligi haud dubie illa ezedes debet, 

de qua di&um eft XXIL 23, 2. ubi vide notata. Quif- - 
tam vero locus fit τὸ Κομπάσιον, in quo caedem fa&atri 
ait, haud liquet. Fortaffe vici nomen, ubi fuerunt caftra 
Achaorum, ad quorum caftrorum portam, ut Livius nar- 
rat XXXVIII 33. czedes illa Spartanorum fieri coepta eft, 
In nomine nil variant libri, nec hic, nec cap. 7, 6. ubl 
eadem res repetitur, Ceterum apud neminem alium fcri. 
ptorem, quod fciamus, ac ne apud Paufaniam quidem in 
Laconicis, veffigiutn ullum illias nominis reperitur; apud 
unum Ariftophanem in Ávibus verf. 1125. memoratur Προ- 
ξεκίδης 0 Κομπασεὺς, ut notatum a Gronovio ad oram fui 
libri videmus, quod tamen parum huc facit. E Stephano 
Byzantino nihil fubfidii hic peti poteft, quoniam intercidit 
ibi quidquid ipter duo nomina, Κελαίϑρα & Κόρακος πέτρα, 
fuerat interje&um. — Argumentum hojus eclogz apud Li- 
vium nufquam ex profeffo tractatum reperimus; fed lib, 
XXXIX. 36, 5, ubi ejufdem czdis fit mentio, Compafíi 
nomen latere füfpicati fünt interpretes in verbis illis, quae 
vulgo fic leguntur, cadem primum ad conflictum fa. 
Gam 


492 ADNOTATIONES 


- Eam corum, qui a Philopoemene ad cau[Jam dicendam eve 


Verf. 6. 


cati venient : quorum interpretum rauonem füo calcule 
comprobavit Reifkius. 

Verf. 2. ἑξοπορίσατο cortexit Cafaub. dfssopycoro Vr. 
fin. cum msstis. — bid. Λεπίδου. Νίάρκου 'EJ.cvlóe 


Bav. Confulatum geffit M. Lepidus A. V. 567. Conf. mox |: 


notanda ad verf. 4. 
Perf. 3. κεχειρικέναι!. Mendofe κεχειρηκέναι V ríip. cam 


msstis. 1. 
Verf. 4. Ἐὐϑέως ὃ Φιλοποίαην πρεσβευτὰς καταστήσας | 


τοὺς περὶ τὸν Νικόδημον τὸν Ἠλᾶον. Et haec legatio, prz 
tore Philopoemene ab Achzis Romam qmiffa, & i]la quz 
Alexandriam miífa eft, (verf. 6.) referendze videntur sm. 
bz ad A. V. $68. Nam anno 569. demum(vide ad cap.6,1.) 
& Nicodemus hic Eleus, & legati Alexandriam miffi, le 
gationem renunciant Achzis, (cap. 7, $. & cap. 9.) paule 
ante quam Q. Cezcilius, qui eodem anno Rotna in Mace 
doniam miffus erat, (cap. 6, 6.) ex Macedonia in Pelopor 
nefüm adveniffet. (cap. 10, 1.) Itaque quod modo (verf.4. 
hujus cap. 1.) de MJ. Lepidi Confulatu dictum eft, de ez 
tremo tempore confülatus ejus intelligendum videtur: ἃ 
inde ab hoc 7/trf. 4. ad oram exempli noftri adfcribi de 
buit 44. 7. 568. ΟἹ. 148. 2. idemque annus adícribendot 
deinde reliquae narrationi, ufque cap. 4. extr. 

Ferf.6. ὁ vag ἡμῶν πατήρ. Nifi frequentiffimes 
Polybii ufus, (de quo vide notata ad III. 9, 3.) ita ferret, 
ut przepofitio παρα, cum genitivo cafü conftru&ta, prorfus 
abundare videri poffit, & idem valeat atque nudus geniti 
vus; facile probaremus nEISK11 rationem, quae & nobis 
ipfis ac putamus δὲ aliis hujus loci le&toribus per fein men 
tem venerat, literas παρ vel vp, curn lineola horizontali 
fuperne impofita, í(criptas in vetufto aliquo exemplari fuiffe 
pro πατὴρ; ad quod compendium ícripturee quum alius 
five füperne five ad oram vocabulum ipfum πατὴρ adnotf- 
fet, ortam inde elfe eam fcripturam, quam hodie codices 
mssti praeíerunc ὁ πὰρ ἡμῶν πατήρ. -— lbid. Pworrélye 


ene 


AD POLYB. XXII. 1, 2. 493 
: 2 ᾿ αὐσπδαδδδοαυ 
Σωσιτέλης» per figma initio vocis, fcribendum contendit 
Reifkius. — bid. Σικυώνιοι. Σικυώνιος Βαν. Sed rece 
pluralem e füo putamus codice expreífit Vrfinus, nam ὃς 
^ 'Theodoridas Sicyonius fuit, ut difcimus ex XXIX. 8,6. 
Verf. 1. ὑπὲρ τῶν ᾿Αχαιῶν. — An hoc dicit, Philopoe- Verf, 7. 
'menem amicitiam cum Ptolemzeo renovaffe pro zfcheis,  . 
id eft, somine "Lclizorum, quemadmodum verf.6. ait, le- . 
gatos jufjurandum praftitiffe pro zdcluzis , id eft; nomine 
"Ichaorum ? An perperam, ex pracedenti verfu, nunc 
iniquo loco repetita illa praepofitio eft; quae fane, fi abef- 
fet, a nemine defideraretur? An ὑπὸ τῶν ᾿Αχαιῶν fcri- 
bendum, ut voluit Reif kius? 
Ν Fi erf. 8. ὑποβαλὼν ὃ πρεσβευτὴς , ad ea que ab aliis Verf. 8. 
erant propofita [ubjecit, refpondit, in vicem ipfe exor/us eff. 
conf. ad 1. 80, 1. & ad Xl. 22,10. — Ibid. τῆς περὶ 
τοὺς ἕτπους. τῆς deeft ed. Vrf. & msstis, adjectum a Ce- 
faubon, 
Verf.9. BaXeiy ἐφ᾽ ἵππου. In latina verfione adjice Verf. 9. 
. omiffam interpretationem duarum pofteriorum vocurn, equo 
in/idestem. Poilis & ἀφ᾽ ἕτπου füfpicari, ex equo 74. 
culantem feviiffe vel confeciffe taurum. In ora Bav. ad h.l. 
hsec fcripta verba: Ζήτει ἐν τοῖς περὶ Kvvyyfac. Fuit nem- 
pe hic unus ex illis titulis, per quos diftributa erant Ex- 
gerpta ex grzecis Hiftoriarum fcriptoribus juffü & aufpiciis 
Conftantini Porphyrogeniti Imperatoris confecta. are) Kv 
νηγεσίας citat Valefius in Przef. ad Excerpta de Virt. & 
. Vitis. 


CAPV T IL Cep. H1, 
Perf. 1. Ἰατὰ τὴν Βοιωτίαν &c. De ftatu Aetolorum Verf. 7. 
| per ea tempora confer Lib. XX. cap. 4 fqq. 

εν, 3. διὰ τὸ πλείους éiva τοὺς καχέπτας τῶν εὐτό. Verl. 3. 
ρων. —  ,Mireris, τοὺς καχέκτας opponi τοῖς εὐπόροις. 
Sunt aliás οἱ καχέκται, feditiofi , inquieti, quibus prajens 
rerum vatio di/plicet , exulcerati animis erga rempublicam; 
valgo, sale contenti. Vide ad p. 179, 13. [Nempe ad 1I. 
41, 9. 


———À 
Verf. 3. 


Verf. 4. | 


Verf. 5, 


494 ADNOTATIONES: . 


41, 9 monuerat Reifkius, καχεξίαν fimultatem, di/fes. 
fiones, atque odia denotare, ficut apud Diodor. T.1L 
p. 569, 22. ubi perperam vulgo interpres. pravam admisi- 
Jirationem reddiderat.] Sed univerfe eft καχιεξία pravu 
habitus, corruptcía pervagata five per animum & volunt 
tem, five per rem cujufque familiarem; ut hic loci xzy£ 
wrap fünt κατὰ τὰ χρήματα, quibus res domeftica afflita Bl 
pt[/umdata efi, & quibus propterea expedit, novas tabe 
las & everfionem reip. fpeCtare.* nEiskivs. — Gemina 
Reifkio jam notaverat cASAvBONVS δὲ]. 9, 3. ubi, polt- 
quam monuit, xaxs£íxy Qt xxx éxrac dici de hominibus fé 
ditiofis , quorum animi alienati funt a prafenti flatu reip. 
blica, qui rempublicam in fat'iones dividuut, (conf, Strab. 
lib. XIV. p.675.) monuit deinde, τοῖς καχόκτομς a Polv- 
bio h.l. opponi τοῦς εὐπόρους, quia miferorum & obtere 
torum eft proprium, non adquiefcere praefentibus, cupi 
ditate tabularum novarum & novz divifionis agrorum 
Confer Valef. ad XX. 6, 1. Sententiam perfpeCte Cafaubo- 
nus hoc loco in verfione expreífit, quam verbotenus te 
nuimus, 

V'erf. 4. τὸν Ζεύξιππον. Confer lib. XVIII, cap. 26. 
Verf. 5. xa] τοὺς ἅμ᾽ αὐτῷ Φυγόντας. Mendofe τοῖς 
ἀμφ᾽ αὐτῷ Νντῆη. τοὺς ἀμφ᾽ αὐτῶν Bav. quod ex τοὺς ἀμφ 
αὐτὸν corruptum videri poterat; quod ipfum quidem ferri 
poffet, eadem notione ac τοὺς περὶ avrov, nifi adjetum 
effet Φυγόντας, quod participium ante cum his verbis pre 
cedentibus cohzeret, nam ad fequentia certe, εἰς οὐκείανν 
referri non poteft. Incommode autem & contra fermonis 
ufum hoc dictum fuerit τοὺς ἀμφ᾽ αὐτὸν φυγόντας. Itaque, 
quoniam αὐτῷ habet Vrfinus, τοὺς ἀμ᾽ αὐτῷ (cripfiffe Po- 
lybium füfpicati fümus. Amat autem illum ufüm prsepo 
fitionis ἅμα fcriptor nofter. Monuerat jam agoNOVIVÉ 
in Notis editis: ,,Lege ἀμ αὐτῷ, aut ἀμφ᾽ αὐτόν.“ “» 
lbid. εἰς τὴν oiudixv rete Catfaub. & feqq. οἰκίαν h.1. Vrfin. 
cum msstis; fed iidem mox verf. 9. in o/kciay confentiuat. 


Ve. 


AAEEEREEEEENUN 


wm — emn 


AD POLYB. XXII. 2. 495 


Perf. 6. κατακηρυχϑῆνω!, per pracontts edici ,. gvo- 
sulgari; probum verbum, quod nullo modo folicitari, 
* nedum loco moveri debuerat. Quare non magis probamus 
φτηριχϑῆναι, quod fuüafit Reifkius, quam κατακυρωϑῆναι, 
quod ex Cafauboni ingenio vulgatum ad hunc diem erat, 
Jbid. ἃς ἦσαν πρότερον αὐτοῖς ἔτ, ὑπογεγραμμένοι. Vrínus 
in Notis fic citavit hac verba, ἃς ἤσαν αὐτοὶ ἔτι πρότε- 
pov &c. Quam verborum feriem probans tenefíque Reif- 
kius, improbavit quidem αὐτὸ, quod ex Vrfini ingenio 
in editiones otnnes erat propagatum, & αὐτοῖς ex msstis 
reftituendutn monuit; fed Zr; πρότερον in ἔτει πρότερον, 
auno füperiori, mutandum cenfüit: haud fane abfque veri 
fpecie; (conf. ad IIl. 107 , 4. & 114, 6.) δὲ videndum erit, 


— 
Vetf. 6, 


annon, feryata verborum ferie, "1 quam cum Vrüni cons ἡ 


textu confentit Bavaricus codex, pariter éTe pro ἔτι, re- 
ponendum fit, — bid. κρίσιν τινὶ ὑκογράφεωαι, eodem 
REISK1O interprete, e(t diem alicui. dicere, prafcribere 
litem δὲ crimes, de quo judicandum erit fitne reus, an 
infons, ,.ὄ ὑπκογράφεαθαι, ait, eft idem atque τρογράφεαθαι, 
programmate publice propofito, feu tabulis promulgatis , 
Jte ferre judices, in caufa judicio fao agitanda fuper hoc 
vel illo crimine, —  ERNESTVS ἦσαν ὑπογειραμμένοι 
robarant interpretatus eft, putamus eadem fententia, qus 
Cufaubonus vertit condemnatio Zeuxippi cui ante (μον. 
fani: (δὰ veremur, ne in greco fic oportuerit οἷς, non, 
ὥς. Fortaífe fatis faerit: /ententias, vel condemuationes, 
quas jam aste contra illos pet/cripferant, vel, fcripto con- 
Jignaverast. Sed in loco ceteroquin etíam vel mutilo veli 
4male ad(eCto, ne de eis quidem, quae fana fortaffe füper-. 
funt, certugo judicium ferri pote(t. Hianti fuüfpenfasque 
orationi nefcimus quo pa&o mederi poífe Reifkius puta- 
vit, fi mox verf. 8. pro Ταῦτα δὲ, Ταῦτα δ legeretur. 


Perf. 8. Φάσκοντες οὐ δύνασθαι. Sic re&e Cafaub. cum: 


Bav. Perperam («ox. dà οὐ δυν. Vríin. 
Verf. 9. τὴν τῶν Βοιωτῶν προαίρεσιν. “ὦ ἡ Forte 49» 
marx (νεὶ περὶ) τῶν Βοιωτῶν προώρ. Juam ἐμ Bosotos (νοὶ 
de 


Verf. 8. 


Verf. 9. 


Verf. 10. 


Verf. 13. 


Verf. 13. 


Verf. 15. 


Verf. 16. 


Verf, 17. 


496 ADNOTATIONES 


de Dototis) fententiam fignificarunt fcripto. ππτακὶ 
Ibid. κατάγειν.  Corrupte κατὰ γῆν Bav. 

Verf. το. ToU μὲν διὰ στρατοπέδων. μετὰ στρατοπέ 
maluit Reifkius; idemque τὴν &foóey probavit, fcil. 
τοὺς Βοιωτοὺς, vel ἔξοδον, nempe κατὰ τῶν Βοιωτῶν. ἢ 
cabulum ἔξοδος enim, ait, in hac re eft ufitatius. 

Verf. ya. ὠλιγώρησαν correxitCafaub. ójuyep. Vrf. c 
msstis, * 

Ferf. 13. ἀποτιϑεμένου. —  ,,axorsSeipéyov, 
potius ἀποϑεμένου. “5 REISKIVS. — In ifta con 
xione neceífaria videtur hzc emendatio. -—  Jbid. 
ῥύσια. — Vide Adnot, ad IV. 55, 2. | 

Verf. τς. ἔλαχε *. — — ,,Forte ἐπελάβοντο τῶν Mv 
«ov ϑρεμμάτων καὶ τῶν Σίμωνος. — Bototi comprehendtb 
greges Myrrichi 85 Simonis; qui Megarenfes fuiffe vid 
tur. De nomine Myrrichi adhuc dubito: aliás Μωώρυ 
novi grecum nomen. RgErsKIvs. — Verbum ὅλα 
quum quid fit. quod intercidit nefciamus, folicitare nos: 
dem non aufimus. Ceterum Boeoti nobis fuiffe viden 
quorum pecora ab Áchzis (impetrata a praetore Philop 
mene poteftate per vim res repetendi) fünt abaCta. 

Verf. 16. ἘΠῚ μὲν οὖν ἡ σύγκλητος. Cotrexit hoc Vrfit 
3 μὲν οὖν σύγκλ. abfque ei dabant mssti. 

Verf. 17. e? rs Meyapéic ἐπέσχον τὰ ῥύσια, διαπροσβ 
σαμένων * τοῖς συναδλάγμασιν.  Cafaubonus, afterifco ἢ 
ῥύσια pofito, quem nos poft διαπρεσβ. repofuimus, h: 
verfionem latinam fubjecit: Tum 69 Megaven/es, legati 
ifa fuper. contraB'ibus quos habebant Adchai cum Bk 
dis, violentam rerum repetitionem inlibuerust.  RE1SKI 
vero: ,, Poft ῥύσια, ait, videtur 'AJyvaíwy deeffe. Με 
renfes inhibebant violentam rerum repetitionem , fi 
mienfibus intercedentibus, & reconciliationem gratise in 
Megarenfes, qui foederati Ach:zeorum erant, cum Bo 
tis, efficientibus.* — Cur eftkenien/es huc invectos 
do&us voluerit, non fatis videmus cauflfz.  Megares 
inter Achzos & Boeotos medii habitantes, olim οἱ 

Achz 


AD POLYB. XXrtr, 2. d. 497. 

— 
Achzis, dein cum Boeotis, ad extremum rürfas cum νεῖ τῇ. 
Achais focietate atque foedere erant conjunCti, ut docet 
Polyb. XX. 6. Itaque hoc videtur dixifle Polybius, Me: 
garenfibus operam [uam interponentibus ,| compofitas. effe 
Jocotorum cum. zicheis lites, — Ac fortaffe tuli quodam 
modo fupplendus orationis defe&us: οἵ rs Meyapéi; ἐπέ. 
σχον Tx ῥύσια, διαπρεσβευσάμενοι πρὸς ἀμφοτέρους, ἱερά: 
tis milis ad utroque, καὶ τῶν Βοιωτῶν τὸ ἱκανὸν πδποιημέ- 


γὼν τοῖς συναλλάγμασιν, Θὲ pofiquam Boroti fati/feciffent- 
εοπίγαξίϑμδ: . 


bl 


CAPVT III - - Cap. [ΠῚ 

Verf.3. Kad οὖς καιροὺς &c. — Vide XXII. 7, 7. & Verf; ὁ faq; 
cap; 27, 8. — Verf. 3. Λυκίοις recte Cafaub. cum'Bav;.— 
Αυκαίοις Vrfin.  — — Verf. 9. ovx εὐκαταφρόνητος. Per- 
,peram οὐκ ἄν καταφρόνητος Bav. conf. ς.2, 14: — erf. 7. 
4X μέχρι. confer duo loca paulo-ante citata, & quae ibi 
notavimus. De adjiciendo iíto atticulo monuit etiam 
Reifkius. 

FrJ. 9. Forte, veftigia fequendo codicis Bavarici; 16: Verf. 9: 
gendum Νεγάλης δ᾽ οὔσης σπουδῆς καὶ παραδιαγῆς ; sut 
σπουδῆς ἐκ τῆς παραλλαγῆς. 

VerJ. το. οἱ Δύκιοι διελέγοντο, —— — REiSKiVS: ; Àut Veif.18; 
οἱ Λύκιοι legendum, quod Cafauboni incerpretato lubji- 
cit, aut τοῖς Podíoic, ἃς Lycii funt fubaudiendi. Cum aw. 
tem in concionem. Rhodiacam progre[f; Lycii auderent. curl 
Rhodiis, ut pares cum paribus, de /ocietate belli agere; — 
Avi, juxta Cafauboni interpretationem corrigendum effé 
in greco, monuerat etiam Gronovius; -—— bid. περὶ 
συμμαχίας. Perperam περὶ ναυμαχίας Bav. fed continuo 
tenore ibidem adjectum ( quod in margine haud dubie 
fuerat fcriptum in exemplari) ἤτοι 1s! συμμαχίας. ---- Ibid: 
ἐφώτισε τὴν ἑκατέρων οἵρεσιν , fenteitiam utrorumque 
patefecit , in lucem ρνοάμοίἑ. clare aperuit. Víus eít eo: 
dem verbo Nofter XXX. 8, 1. de literis intercoptis, Θ᾽ aper: 
dis, in lucem produtTis. Sic Paulus ApoftolusL sd: Co. 

Polyb Hiflor: T. VIL, li finth: 


* 


Verf. 10. 


Verf. 13. 


Verf. 13. 


Verf. 15. 


Verf. 16. 


Verf, 17. 


Ibid. κατάγειν. | Corrupte κατὰ γῆν Bav. 

Verf. το. τοῦ μὲν διὰ στρατοπέδων. μετὰ στρατοτέϑδων 
maluit Reifkius; idemque τὴν Node» probavit, fcil. ἐπὶ 
τοὺς Βοιωτοὺς, νεὶ ἔξοδον, nempe κατὰ τῶν Βοιωτῶν. Vo- 
cabulum ἔξοδος enim, ait, in hac re eft ufitatius. 

Verf. 12. ὠλιγώρησαν correxitCafaub. óAsep. Vrf. cum 
msstis, * | 

Ferf. 13. ἀποτιϑεμένου. —  ,azorsSeiéyov, aut 
potius ἀποϑεμένου,““ REISKIVS. — In ifta conne. 
xione neceífaria videtur hzc emendatio. -—  Jbid. và 
ῥύσια. — Vide Adnot, ad IV. 55, 2. 

Verf. τς. ἔλαχε *. — — ,,Forte ἐπελάβοντο τῶν Mofjl 
«ov ϑρεμμάτων καὶ τῶν Σίμωνος. — Bototi comprehendebaat 
greges Myrrichi 85 Simonis; qui Megarenfes fuiffe viden 
tur. De nomine Myrrichi adhuc dubito: aliás Mo/pvx* 
novi grecum nomen. gEISKIVS. — Verbum ὄλαχι, 
quum quid fit quod intercidit nefciamus, folicitare nos qui- 
dem non aufimus. Ceterum Boeoti nobis fuiffe videntur, 
quorum pecora ab Achzeis (impetrata a przetore Philopoe- 
mene poteftate per vim res repetendi) funt abacta, 

Verf. V6. ἘΠῚ μὲν οὖν ἡ σύγκλητος. Correxit hoc Vrfinus. 
3 μὲν οὖν σύγκλ. abfque εἰ dabant mssti, 

Verf.11. οἵτε Msyapéi; ἐπέσχον τὰ ῥύσια, διαπρεσβευ. 
σαμένων * τοῖς συναδλλιάγμασιν.  Cafaubonus, afterifco poft 
ῥύσια pofito, quem nos poft διαπρεσβ. repofuimus, hanc 
verfionem latinam fübjecit: Tum €9 Megaren/es, legatiom 
mifJa fuper. contraB'ibus quos habebant Achaei cum Bore. 
dis, violentam rerum repetitionem inlibuerunt. REISKIVS 
vero: ,,Poft ῥύσια, ait, videtur ᾿Αϑηναίων deeffe. Megs- 
renfes inhibebant violentam rerum repetitionem ,  /t/w. 
nienfibus intercedentibus, & reconciliationem gratize inter 
Megarenfes, qui foederati Ach:zeorum erant, cum Boeo- 
tis, efficientibus.** — — Cur efthenien/es huc inve&tos vir 
do&us voluerit, non fatis videmus cauflz. Megarexes, 
inter Áchzos & Boeotos medii habitantes, olim cum 

Achseis, 


| ( 
406 ADNOTATIONES 
— 
de Dototis) /ententiam fignificarunt. fcripto.* maxsuxvs, 


AD POLYB. XXII 2. d. | 407 
: — ám 
Achzeis, dein cum Boeotis, ad extremum rürfas cum Vett. τῇ, 
Achzis focietate atque foedere erant conjuncti, ut docet 
Polyb. XX. 6. Itaque hoc videtur dixiffe Polybius, Me: 
garenfibus operam fuam interponentibus , compofitas effe ^ 
Bocotorum cum. zicheis lites, Α΄ fortaffe cili quodam 
modo fupplendus orationis defeCtus: οἵ τε Meyapéig ἐπέ: 
σχον τὰ ῥύσια, διαπρεσβευσάμενοι πρὸς ἀμφοτέρους, legd: 
tis miffis ad utro/que, καὶ τῶν Βοιωτῶν τὸ ἱκανὸν πεποιημέ. 
yoy τοῖς συναδλάγμασιν, Θὲ pofiquam Βοεοι fatilfeciffen 
contraGlibus; (c 


Vetf.3. Kad! ob; καιροὺς &c. — Vide XXII. 7, 7. & Verf; à faq; 
cap; 27,8. —  erf.3. Λυκίοις recte Cafaub. cum'Bav;— 
Δυκαίοις Vrfin. — — Verf. $. οὐκ εὐκαταφρόνητος. Per- 
,peram eux ἄν καταφρόνητος Bav. conf. c.2, 14: — "etf. 7. 
fà μέχρι. confer duo loca paulo-ante citata, & quz ibi 
notavimus. De adjiciendo ifto atticulo monuit etiam 
 Reifkius; 

l'erf. 9. Forte, veftigia fequendo codicis Bavarici; le: Verf. 4: 
gendum Μεγάλης δ᾽ οὔσης σπουδῆς καὶ παραϑδλιαγῆς ;» aut 
σπουδὴς ἐκ τῆς παρα ϑλαγῆς. | 

VerJ. vo. οἱ Δύκιοι διελέγοντο. — REiSKiVS: ;, Áut Veit. I8; 
οἱ Λύκιοι legendum, quod Cafauboni interpretatio fübji- 
cit, aut τοῖς “Ῥοδίοις, & Lycii funt fubaudiendi. Cum aw. 
tem in concionem Rhodiacam progre[; Lycii auderent curl 
Rhodiis, ut pares cum paribus, de /ocietate belli agere. ^ — 
Δύκιοι, juxta Cafauboni interpretationem corrigendum effe 
in graeco, monuerat etiam Gronovius; -- 7414, περὶ 
συμμαχίας. Perperam περὶ ναυμαχίας Bav. fed continuo 
tenore ibidem adjectum (quod in margine liaud dubie 
fuerat fcriptum in exemplari) ἤτοι sg! συμμαχίας. ---- Ibid: 
ἐφώτισε τὴν ἑκατέρων οὔρεσιν, fentetiiam utrorumqui 
patefecit ; in lucem prodit , clare aperuit;  Vfüs e(t e: 
dem verbo Nofter XXX. B, 1. de literis interceptiji, Θ᾽ aper: 
dis, in lucem produGis. Sic Paulus Apoftolusl. sd: Co: 

Polgbi Hiflor: T. II. li finth: 





Verf, 10. 


Cap. IV. 


— Legat. XLI. corrige, Argumentum Legat. XL. 


- 498 ADNOTATIONES 


rinth. 4, 5. ὁ κύριος Φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους. ad 
quem locum vide quz a Raphelio (in Ánnot. ad N. T. e 
Polyb.) & a Wetítenio notata funt. Comtgodiflime vero 
Suidas Φωτίζειν interpretatur ei; Φῶς ἄγειν, sfayí ay; 
adjeCto exemplo, quod, «um auditorem ipfe nop nominave- 
rit, Polybio nos quidem vindicandum putemus. Οἱ dà P». 
pao νομίσαντες ἤδη τὸν καιρὸν παραδιδόναι Φωτίζαιν τὸ κατὰ 
τὴν ἐντολὴν ἀπόῤῥητον. — Romani exiftimantes permittert 
jam tempus, ut enunciaretur arcanum. quod in mandatis 
habebant. — Habes verbum Polybianum Φωτίζειν, δὲ di- 
Ctionem τὸν χωρὸν παραδιδόνοι, fimillimam illi quam 
XXII, 24, 9. habuimus, τῆς ὥρας παραδιδούσης. ^ Quare 
iftud fragrnentum fuo loco adjici poterit Polybii Fragmen- 
tis Grammaticis, Tomo V. hujus edit. a nobis colle&is. 

Ibid. Poft ΔΛύκιοις utique deefle aliquid putemus cum 
Cafaubono ὃς Reifkio: v. c. ἐξέφοωνον οὗτοι (nempe οἱ 
Avxior) τὴν ἑαυτῶν γνώμην. ut fufpicatus eft Reifkius, 
aut fimjlem aliquam fententiam. 


CAPV T IV. 7 

Tituli hi five Argumenta Eclogarum, quz partim 
deinde ipfze exhibentur, partim etiam preetermiffae funt, 
videntur fuiffe monita, praefcripta amanuenfi ab eo, qui 
conficiendis colligendifque his Eclogis praefuit, ut fciret 


amanuenfis quafnam  hiftori:e Polybianz particulas in 


barum Eclogarum numerum referre deberet. (conf. cap. 
5, 4. extr.) Per errorem deinde ipfi hi Tituli pro Eclogis 
funt tranffcripti. 

In Nota ad IV. 1 feqq. lin. 4. p. 253. pro Árgumentum 


CAPVT V. 

P'erf.2. καὶ oi ῥηθέντες ὑπ᾿ ἀμφοτέρων λόγοι ὅτε. Hine 

intelligitur, gravem illam ac notabilem Lycort& orationem, 

quam Livius exhibet XXXIX. 36 fq. non efle pro more 

hujus fcriptoris ex ipfius ingenio fiCtam, fed ex Polybio, 
cujus pater Lycortas ille fuerat, depromptam. ' 


DEN ——Á Am o o MIN RU c EC md 


pm 


ἂ 


AD POLYB. XXIII 3--0. νον 4600 


CAPVT VI | 

Perf. τ. Kari τοὺς αὐτοὺς sxeupeug, Olympiade 
AXLIII, u* difcimus ex cod. Bav. | Vide cap. 4, 1. 
Zeterum conf. Liv. XXXIX. 24. e quo etiam ipfum annum, 
juo hae legationes Romam fünt miffe, diícimus, nempe 
ippio Claudio Pulcto, M. Sempronio Tuditano Coff. id eft 
3. V. $69. | 

Ibid. διασαφοῦντες τὸν ἐξοδιασμὸν τοῦ Φιλίππου τῶν ἐπὶ 
ϑρᾷκης πόλεων.  Cafadbonus: de Thraciis oppidis per 
"m a Philippo tributum pendere coattis a&uri. Quem 
ecutus Erneftus in Lexic. Polyb. ἐξοδιασμὸν interpreta. 
us £ft exa&ionem tributi: prorfus contra ufüm, fi quid vi- 
lemus, fermonis & contra analogiam. κρόσοδοι (unt redi. 
us; éfodol, expen/a, fumtus: hinc é£odi&Qew, expendere, 
mpendere, erogare. difpen/are. Quae notio prorfus con. 
raria eft ei, quam vocabulo ἀξοδιασμὸς, ab illo verbo pro- 
ime derivato, adfinguht. Aliter, & rectius, ut videtur, 
Avius l. c. qnperelas legatorum Eumenis dixit de. Thraciis 
ppidis per vim occupatis. Nempe vocabulo ἐξοδιασμὸς, 
uod quidem uefcimus an apud alium, praeter no(trum, fcri- 
torem occurrat, -eadem notione utí Polybius videtur, 
tque ἡ é£odíz expeditio: ut vertendum fuerit, denuncian- 
"5 expeditionem a Philippo adveríus Thracia oppida Jufce- 
tam. Neícimüs, an in eadgm fententia Reifkius fuerit, 
um legendum cenfuit τοῦ QUÀ. κατὰ τῶν dx) Opqx. nulla 
djeCta interpretatione: fed prepofido κατὰ utique fup- 
lenda nobis quoque videtur. 

Verf. a. ἀναφέροντες correxiffe videtur Vrfinus. Co. 
ex certe Bav. mendofe ἀνέφερον habet. 

Ferf. 3. ᾿Αϑαμᾶνες. ᾿Αϑαμανᾶς Bav. Idem in accu- 
tivo cafu ᾿Αϑαμανοὺς dedit XXII. 8, 6 & 10. & in genit. 
λϑαμανῶν conftanter. conf. ad XVIII. 19, 4. Stephanus 
yzantinus, ut jam alias monuimus, cum Livio & Stra- 
;ne nullam aliam formam hujus nominis gentilis novit, 
ἢ οἱ ᾿Αϑαμᾶνες. — — Ibid. Idem Bav. corrupte Πεῤῥαιγοὶ 
ἰδεῖ pro Πεῤῥωιβοὶ, ὃς Φάρκονες pro Φάσκοντες. — 

᾿ lia lbid. 


uREE 
Cap. Vt. 
Verf. 1, 


Verf. 4, 


Verf. » 


400 ADNOTATIONES 


Ibid. — ,,Si Livium fequimur, videtar poft Θετ7αλοὶ ex- 


' cidiffe Μαγνητες: Sed nil deeft: MMagnetés nomine ΤΑ. 


Verf. 5. 
Verf. 6. 


—ONef. 7. 


Cep. VII. 
Verf. 1. 


Verf. 2. 


falorum continentur mEISKI1VS. 

Verf. 5. παρὰ τοῦ Φιλίχπου. τοῦ caret Bav. 

Verf. 6. Τιβέριον Σεμπρώνιον. Vide Lie. XXXIX. 
24 extr. Satis ne vero cauffa: habuerit Vrfinus ex Livio 
Polybium corrigendi, an contra ex Polybianis codicibus 
Claudius fuerit apud Livium reponendus, addubitare lice- 
bit Verum tatnen Tib. Sempronium rurfus in eadem le. 
gatione nominat idem Livius lib. eod, cap. 33. Ceterum, 
quifnam intelligi debeat Tib. Sempronius, non magis ad- 
paret, quam quis 7). Claudius. Appium Claudium anno 


fequenti in Greciam legatum miflum videbimus cap. 


I2, 4. 

Verf. 7. Συνέβωνε τοὺς Αἰνίους &c. Anonymum hoc 
Fragmentum non dubitavimus ad Polybium auctorem cum 
Vrfino δὲ Cafaubono referre. — Adjiciendos autem put 
vimus Mepwvírag ex cap.'13, 9. Add. Livius XXXIX. 
24. & Polyb. hoc lib. cap. 11, 2 & 4. coll, cap. 6, 3. 


CAPV T VII. 


Verf. x. Vetba ὡς μὲν, ad integritatem orationis ne- 
ceffaria, cum praetermififfet Vrfinus, adjecimus ex codice 
Bav. — lbid. ἐδηλώσαμεν correxit Vrfinus,  Bavarius 
certe corrupte ἐλέσαμεν habet; adjicit autem hsec duo 
verba, Φησὶν ὁ Πολύβιος. De re vide cap. 1, 4 & 6. — 
»Ad hoc Fragm. vide Diodor. Sic. T. II. p. 622. Fragm. 
13. quod hujus eft compendium; δὲ Liv, XXXIX. 353." 
REISKI1VS. — — Locus, quem ex Livio citavit vir do&tus, 
pertinet ad cap. 11 feq. 


Perf. 2. κατὰ τὸν ἐνεστῶτα χρόνον. Nempe A. V. 
569. quo Q. Czcilius legatus in Macedoniam miffus eft. 
Vide cap. 6, 6. & Adnot. ad c. 6, 1. adde cap. το, t. & 
de temporis ratione confer etiam notata ad cap. t, 4. — 
Ibid. Apiroávov. ᾿Αριστένου ἢ. 1. Bav. Sed deinde reCte 
in ᾿Αρίσταψος confentit, Conf ad XVII. 1,4. — — Ibid. 

Duo 


p————P—————————— “Πρὸ ῸῸ᾿ 


AD POLYB. XXIII. Ó. 4. "$01 


Duo verba, πρέσβεις ἦλϑον, defiderantur in' msstis, ex in- 
genio fuppleta ab Vrfino, 

Vterf.3. ἐξαπεστάλκει dà κα. ReCtius puntfum minus 
ante hzc verba fuiffet pofitum, & litera minufcula fcri- 
ptum verbum ἐξαπεστ. quoniam hzc cohaerent cum eo, 
quod przcedit, o/ rs yapx Πτολ. — bid. τόκων. Men. 
dofe τόμων Bav. | 

Verf. 4. παρὰ Σελεύκου, a Selewco Philopatore, qui 
eodem anno patri Antiocho Magno in Syriz regnum fuc. 
cefferat, 

Verf. 5. Νικόδημον τὸν Ἤλθον correxit Vrfipus ex cap. 
1, 4. Νικόνομον ἢ. 1, mssti, & πὸν Ἴλιον cod. Vrfin. τὸν 
ἥλιον Bav. --- — lbid. τούς τε ῥηϑέντας. τοὺς τηρηϑέντας 
Bav. | 

Verf. 6. τῇ τῶν τειχῶν καϑαιρέσει, καὶ τῇ καταλύσει 
τῶν ἐν τῷ Κομτασίῳ διαφϑαρέντων. — — ,, Vide Plutarch. 
vit. Philopoem. & Paufan, p. $42. cujus paene totus liber 
feptirnus, quo Achaica exfequitur, buc pertinet, & has 
contentiones Lacedzemoniorum cum Achzis mirifice illu- 
ftrat, per quas Gracize vires fra&ze, nervi incifi, fublata 
denique libertas ipfa & omnis extincta eft priftina gloria. 
xaJoupécer eft ab Vríino profectum, cujus in codice exara- 
tum erat συντελέσει. unde colligo, Polybium dediffe : 
καὶ τῇ τῶν τειχῶν σὺν τοῖς τέλεσι maj] τῇ πολιτείᾳ (vel καὶ 
τοῖς νόμοις) καταλύσει, καὶ τῷ Φόνῳ τῶν ἐν τῷ Κομκασίῳ 
διαφϑαρέντων. Caufas irarum a Romanis adverfus Achzeos 
conceptarum ex injuriis civitati Spartanze datis vide p. 
1187, 20. [c. 12, 2.] & apud Livium XXXIX. 33. cujus 
hzec funt verba: fimul Lacedamoniis deplorantibus mocsia 
diruta, abduffam plebem in. "dchaiam δὲ venundatam, 
ademtas, quibus ad eam diem civitas ρει εἰ, Lycurgi ie. 
ges. Erant Sparte quatuor. τέλη, feu ordines *. hi defi. 
gnantur verbis σὺν τοῖς τέλεσι. vid. p. 1194, 4. [XXIV. 
1, 6.] De cade vid. p. 1173.* [XXIII s, 1.7 nis- 
Κινδ. — Coníulto ad verbum hsec tranflcripfimus, ut ju- 
dicent, fi quifünt, quibus magis es, quam nobis, pro- 

, Ii 3 bari 


Verf. 5 | 


Verf. 4. 


Verf, ς. 


502 ADNOTATIOKXRS 


Vert, 6. bari poffunt, Sed fane q&atwor Lacedamione ordines, qui 


“τέλη fint di&i, nemo facile noverit: neque profecto hue 
fpe&tant illa quatuor γένη, quae Polybius dicit loco a Reifkio 
citato, XXIV. 1, 6, qua funt quatuor fattiones, quae-pet 
ea tempora Lacedaemone erant, conf. ib, cap. 4, Ε- 4. τέ 
λη di&i funt /ummi magi/firatus, apud Lacedsemonios qui- 
dem przcipue, (vide Scholiaft. Thucyd. L $8. δὲ Meurt 
Mifcell. Lacon. II. 4. ἃ 111,7.) fed & apud alios Griecize 
populos, quod & fatis ceteroquin notum, & ex profeílo 
docuit Dukerus ad Thucyd. l.c. Itaque, ἢ. σὺν τοῖς τέλεσι 
hic fcripfit Polybius, intelligendum de tmagi/iratuum ab- 
rogatione, Sed difficile fuerit, defperato loco certam ad- 
ferre medicinam. συντέλεσις quidem utique ne graecum 
quidem vocabulum eft, pro quo συντέλεια oporteret, nifi 
plane alienum hoc effet ab auctoris fententia. —Vríinus, 
καϑοιρέσει corrigens , Plutarchum ob oculos habuit, in 
Philopoem. p. 365. fcribentem, τὰ dà τείχη καϑόῖλεν. Eodem 
modo Pauían. p.542, δὲ τείχη dà περιᾶλε τῆς Σπάρτης 
jdem p.703. lib, VIII. c, 51. Et ipfe Polyb. c. 12, 3. τῶν 
φειχῶν περιῃρημένων. — Vocabulum τῇ καταλύσει quod ad- 
tinet, videri utique debet ad aliud quid, quod intercide- 
rit, potius referendum , quam ad τῶν καταΦϑαρέντων. 
Kt poffis praecipue cogitare de καταλύσει τῆς πολιτείας vel 
φῶν τοῦ Λυκούργου νόμων. Poffis vero etiam ad id referre, 
quod ait c. 12,9. xaraAsAUda, τὴν τῆς πόλδωρ δύναμμων. An 
de morte, de exitu eorum, qui ἐν τῷ Κομπασίῳ (conf. cap. 
1, 1.) interfeGi funt, accipi omnino idem nomen παταάλυ- 
σις poffit, dubitare fubit. Nam quod verbi caufa X. 25$, 3. 
τὴν διάλυσιν τοῦ τυράννου dixit, non eft ea cedes tyranni, 
fed defiruElio, everfio ac dejetfio de imperio: δὲ 4 τοῦ Yleg- 
σέως κατάλυσις non eft cedes vel mors. Perfei, fed everfo' 
regni rjus. Ceterum ad eumdem hunc locum vnsiNvs: 
Multa erant, inquit, in hoc Fragmento mendofe fcripts, 
quae nos ita reftituimus, ut emendari oportere exiftims- 
vimus. [taque indicandis fingulis correCtionibus, brevi 
tatis caufa, füperfedebo. "^ “- — Nos, ne quia Reifkius ao- 

erem 


Mp—— MeL 90. 


 — meme, MENSES 9A, ccm eR 


---εἰπππππππππ πα εεεεε 


AD POLYB. XXIII. 7. 8. ^. £03 


rem nobis velleret, conquererelarque, fe de correCtioni- 
bus ex ingenio fatis judicare non poffe, nifi librorum fcri- 
ptura, quantumvis depravata, . fideliter femper fuerit ad. 
notata, diíceffiones omnes codicis Bavarici ab impreffo 
Vrfini exemplo, aut ab exemplo quod noftra profert edi. 
tio, diligenter adnotandas putavimus. 

lbid. οὐ μὸν ἄκυρόν v) ποιεῖν.  Mendofe ἄκυρόν τε Bav. 
Pro ποιεῖν vero, ποιοῦσι. [ογρίυπι voluit Reifkius, 


quia praeceffit ducxpscTeUvray, Sed eo magis ferendum: 


videtur iftud ἀνακόλουϑον, quoniam etiam ipfa per fe con- 
jun&tio ὅτι cum infinitivo nonnumquam conftru&a reperi- 
tur. De qua conftra&ione diximus ad I. 4,1. Tom. V., 
p. 138 fqq. | 

Verf. 1. Οὐδενὸς fua au&oritate edidit Cafaub. οὐϑ᾽ 
ἑνὸς νεῖ οὐϑ εν ὃς Vríin. cum msstis, quod teneri pote- 
rat, & fzepe deinde occurrit. "Vide rurfus c.8, 3. δ 13. 
Ibid. οὕτω πως vapsrSuQ3z. — — ,, Hac ratione, eo fa&lo, 
tran/mittebatur fere. abfque ulla amimadver/ione, ícil. Nico- 
demus, aut ejus oratio." REISKIVS. 

Verf.8. εἰσῆλϑον. Sic Cafaub. ἐσῆλϑον Vtíin. 
ἐπηλϑον Bav. non male. 

Ferf.9. καὶ κλείω δέ. Aut πλέω elfe legendum, aut 
ad wAeieuc adjiciendum vocab. λόγους, monuit Gronov. 
Sed cum πλείους λόγους oportebat verbum ποιησαμένους, 
aut θιωϑεμένους, non δϑιαλεχϑέντας; quare priorem prae- 
tulimus rationem. Reifkius καὶ πλείω δὲ ud ταύτην 
τὴν ὑπόϑεσιν maluerat. 


CAPVT VIII - 
Perf. 1. ᾿Απαλλωνίδας ὁ Σικυώνιος. Sic c.11, 6. 
5.12, 1. ΧΧΥΠΠ.6,2. Nomen ᾿Απολλώνεος familia- 
jus erat librariis, unde prone ἃ vero nomine aber. 

"atio." 
Verf. a. εἰς ἣν δίδοται, Sic fcribendum Reifkius 
nonuerat, cum δίδονται dediffent füperlores editiones cum 
nsstis. —  ,Redit enim, ait REISKIVS, δὰ depsa», non 
li 4 ad 

N 


Verf. 6. 


Verf. 9, 


Verf, 9g. 


Veth.9. ᾿ 


Cap. VIII, 
Verf. 1. 


Verf. 3, 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf. 6. 


Verf. 8. 


Vetf. 9. 


$04 ADNOTATIONES 


ad χρήματα.  — —Reifkio. obtemperavit in faga editione 
Erneftus, quem fecuti fümus; nec tamen przcife damnemus 
δίδονται, quod haud ita incommode ad χρήματα referri 
pofle videtur. 

Ferf.3. μηδένα. Sic Bav. in contextu; fed idem in 
ora yp. μη ἕνα, quod ipfam Vrfinus in contextu habet, 
& tenuere Cafaub. & Gronov. non male. confer ad c. 7, 7. 
μηϑένα füa auCtoritate reícripfit Erneftus, e cujus editione 
ho: in noftram eft propagatum. -- bid. μηδ᾽ ὁποίαν οὖν 
πρόφασιν. Dele particulam οὖν, quam preter neceffita- 
tem & contra codicum fidem inferuit Cafaub, Vide IV. 
21,6. 65, 3. V. 21,7. &c. μηδοποίαν Vrí. μηδ᾽ ὁποίαν di- 
ftin&e Bav. 

Ferf. 4. καταπεπωκότας reCe edd, κατατεκτωκότες 
Bav. — lbid. ἔχειν. ἔχει Bav. 

Perf. 6. τοῖς τὸ βασιλεῦσι. τὰ caret Bav. Sed fiae 
λεῦσι idem recte. βασιλεῦσιν Vrfin. ut fzepe aliás ante con- 
fonam literam. — lbid. ἀημοκρατίαες, Perperam ταῖς 
δημοκράταις Bav. 

Ver. 8. ἀπέπασϑαι reCte Caíaub. ἀπεικάσαι Vrfin. 
axerrxco Dav. | 

Ferf. 9. Κάσανδρος. παάσανδρος Bav. Sed conf. cap. 
13.4 δι 6. & Li.XXXIIL 34. —  Jbid. ὅτι τε Πό, 
«λιος. Omnino ὅτε Πόπλιος refcriptum malimus cum Reif- 


kio. De re confer ΧΙ. 6, 8. & Liv. XXVII. 23. ubi t&- 


men non nifi in tranfcurfü tangitur, —  Jbid. ZvAm nee. 


᾿ Σολπίκιος Bav. non male, pro more Graecorum. 


Verf. 1o, 


Ferf. το. xarà τὰς πρὸς Ῥωμαίους συνϑήκας. Cum in 
editionibus omnibus verba hzec, interferto comtnate poft 
τῆς πόλρως, cum fequentibus effent conjun&a ; re&e 
REISKi1vsS monuit, comma poft συνϑήκας effe reponen- 
Qum. ,,Non enim Aetoli, inquit, ex pa&tis fuis cum Ro- 
manis Attalo Aeginam tradebant, fed ex eo pacto Aegi- 
nam tenebant, &, quod penes eos erat, pro jure fuo, At- 
talo eam vendebant. Locus, ad quem Polybius hic able- 
gat ubi pluribus his de rebus expofuit, hodie defidera. 

tur. 


Ó— — A Á— o — A — 0 —— 0 ——— ARR 


AD POLYB. XXIT. f. 0. «0$ 


tur.^ — Polybii fententiam recte in | verfione latina jam 
exprefferat Cafaubonuf ὁ 
Verf.13. μηδένα rurfus ex edit. Ernefti in noftram 


irrepfit. Refcribe &394v« cum editt, fuperioribus & 


msstis, 


CAPVTIX. 

Perf. 1. εἰσήχϑη τὸ 0 50) τοῦ Πτολεμαΐου διαβούλιον, 
Propoftta eft confultatio de Ptoigmao, . Hoc dicere voluiffe 
hoc loco Polybium, evincere utique videntur ea quz fe. 
quuntur: & fententia haec graece eis verbis, qua pofui, 
mus, fuit exprimenda. — Vulgatam fcripturam παρὰ τοῦ 
IÍroA. fic interpretatus eft Cafaubonus: profertur Ptole- 
mai decretum ; quae interpretatio qnidem fpeciem aliquam 
nancifcitur ex verf. 32. Sed διαβούλιον confultatio, delibe. 
ratio eft, velut cap. 12, 6. & tentum non conftanter 
aliás. 

Verf. 2. προκληϑέντων. προσκληϑέντων voluerat Reif- 
. kius, fcil. πρὸς τὴν ἐκκλησίαν. Αἱ haud dubie Lycortas 
ejufque legationis focii non exclufi fuerant a fuperiori deli. 
beratione, & nunc demum intro vocati. Sed jam ante 
concilio interfüerant; nunc vero provocati funt, ut lega. 
tionem renunciarent. —  Jbid. ἀκελογίσατο reCte Cafaub, 
& feqq. cum Bav. expofuit. Perperam ἀπελογήσατο Vr. 
fin, — Ibid. In contextu quidem Vríini preetermiffa funt 
verba ταρὰ τῶν ᾿Αχομῶν; in Notis vero, poftquam ex co- 
dice fuo protulit hunc locum vnsi1mvs eodem modo quo 
in Bav. legitur, fcilicet τίνα τρόπαν καὶ δοῖεν καὶ λάβοιεμ 
τοὺς opxouc παρὰ τῶν ᾿Αχομῶν, fic monuit: ,Vel παρὰ τοῦ 
Πτολεμαίου legendum, vel τίνα τρόπον καὶ λάβοιεν, καὶ 
δοῖεν τοὺς ὅρκους παρὰ τῶν ᾿Αχαιῶν, fcribendum,** — 

Verf. 4. βραχέα correxit Vrün. ^ Corrupte χαβρέα 
mssti. 

Verf. 5. ἤρατο correximus.  Mendofe vulgo épero, 
ex folenni librariorum noftrorum errore, e & y confun. 
dentium, — bid. ἀνανεωσόμενας. — , ἀνανξωσάμενος in 

| li 4 . soriíto ; 


Cap. XI 
Verf. ες 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf, £. 


Verf. 6. 


Verf, 7. 


Verf. 8. 


i] 


κοῦ. ADNOTATIONES 


aorifto: renovata enim jam dum erst ea focletas, non 
renovanda.* nkjsK1vs. — conf. ter(. 8. & cap. 1, $. 

V'erf. 6. In οὐδενὸς nunc confentiunt omnes; fecus at 
paulo ante. . 

Verf. 1. τὴν ἀλογίαν reC&e Caf. δι feqq. cum Bav. τὴν 
ayxAÀoyíxy Vrfin. Saepe eodem modo in eadem voce erra 
tum. vide ad verf. 12, — — Jbid. κατὰ τὰς τῶν moup, Ῥεῖ. 
peram xa) rac Bav. 

Perf. 8. ὁ wapd Πτολεμ. wpsafsurjc. Vide cap. t, 5. 
Jbid. ors ἀνενεοῦτο, Mendofe ὅτ᾽ αὖ évoUro Bav. ὅταν ἐνδοῦ. 
vo e fuo codice citavit Vrfinus, quod ille in ὅταν ἀνενεοῦτο 
mutavit, idque tenuere ceteri editores : male, quandoqui- 
dem ὅταν conjunctivum modum poftulabat. Et ad vefji- 
gia fcripturae codicum & ad grammaticam rationem adcom- 
modatiffimum utique cenfendum, quod & a Gronovio & 
a Reifkio adnotatum eft, ὅτ᾽ (vel ors) avsvseuro. 


Verf. 10fq0; ^ erf. 10. ἀνανεοῖτο Cafaub. & feqq. ἀνανέοιτο Vrfin. 


Verf. 14. 


Ctp. X. 


Verf, 1... 


ayxyéorrs Dav. — erf. 12. μεγάλην ἐφείλκετο Φαντασίαν 
reCte Cafaub. cum Bav. ἀφείλετο Vrfin. — 16,41, ἀληγίαν. 
Rurfus mendofe ἀναλογίαν Vrfin. ut verf. 7. — — Perf. 13. 
τρὸς τὸν ZA. πρὸς deeft Bav. 

Verf. 14. διέλυσαν εἰς τὰς ἰδίας ἕκαστοι πόλας. ἕχα. 
cro; Bav. — ν Dixiffet alius διελύϑησαν, quod eft ufits- 
tius, [fic & Nofter IV. 86, 1.] aut διάδυσαν. Sed, fi ave- 
λύειν eft excedere & movere [fe] e loco, (eit autem id fre- 
quentiffimum) & καταλύειν, aliquo concedere, alicubi con- 
fidere, ubi fubauditur ἑαυτὸν aut τὰς ἑαυτοῦ ἀποσκευὰς, 


LL — MÀ aH MN p.., ““ὐὐασισιασσσ 22 UHERHRIERD GMDENERERQAS «s o ERREUR 


neceífe quoque eft, ut bene diCtum fit διαλύειν pro difct- - 


dere. ^ REISKIVS. 


4 


CAPV T X. 
Verf. τ. τῆς πανηγύρεως ἀκμαζούσης. “““  ,Nemea de- 
fignare videtur, quia paulo poft de Zfrgis οδρίάο fubjecit.* 
REISKIVS. —  Conf.lI. 70, 4. V. 101, $. & Adnot. ad 
X.26,1. — Ibid. 33s Kóivroc KoexfAuoc ἐκ Mau ado- 
yíac. Ad verba, ἐκ A«xsdeuuovía;, quae;hic vulgo con- 


AD POLYB. XXIIT. 9. IO. 407 - 


tientibus msstis legebantur, monuit ἀπονονινε: 
ut alienanda funt hzec verba, quod.in Latinis fecit in- 
pres, aut corrigendum ἐκ Μακεδονίας, quam permixtio- 
n alibi obtinuiffe in hoc auctore fcimus.^ — Nihil cer- 
3 hac emendatione. De re confer cap. 6, $ feq. Eadem 
e nomina perperam a librariis permutata inter fe vidi- 
s$1V. 1, 5. 1V. 29,4. IX. 28, 1. , 

Verf. 2. ὁ Kólvro; ἐμέμφετο, Φάσκων αὐτοὺς 
βύτερον. Quatuor poftrema verba prorfus defiderantur, 
diximus, in Bav. Vrfinus fic edidit: εἰσοελϑωὼν ὁ Koivrec, 
fuwyra, (Quoxevroc αὐτοῦ βαρύτερον. ln Notis vero ni- 
ad h.l. adnotavit, Grzeca Vríini quum tenuiffent po- 
riores editores, Gronovius ad oram fui exempli fua ma. 
adnotavit, ἐμηνύετο pro ἐμέμνητο legendum; perfpecte 
Ὃ KEISK!vS monuit: ,Forte dudp sro, φάσκων αὐ» 
^; βαρύτερον. aut ἐμέμνητο, τοῦ συνεδρίου Φάσκοντος ad- 
᾿ς βαρύτερον. mentionem fasiebat Jenatus Romani, cen/en- 
, 405 (Achzeos) simis duriter & acerbe ἄχο. Sed prze- 
Ὁ priorem conje&uram. * —  Reifkii copjecturam, quae 
r fe eximiam veri fpeciem habebat, confirmat id quod 


codice Bav. de argumento hujus eclogze alio.loco legi- 


'; quod fupra cap.4, 7. exhibuimus : Παρουσίᾳ Kofvrou 
uxidov, καὶ μέμψις ὑπὲρ τῶν «arx Aoxsdaipoya Óig- 
μένων. De re que hoc cap. agitur, confer Paufan. lib. 
|]. c. 9. 
Verf. 3. φκονομημένοις correxit Groriov. φκονοριουμέγοις 
41.2. Poteras pariter οἰκονομουμένοις corrigere. 
Verf. 4. Ὁ dà Διοφάνης. De hoc confer XXI. 7,3 feq. 
Ptr]. 6. Φυγαδικῶν. ,, Poteft repeti ab οἱ Φυγαδικοὶ, 
l|, ἄνδρες. Poteíft etiam a τὲ (vysdxà, quod malim, 
baudiendo σώματα aut κτήματα. REISKIVS.. bid. 
pl τὸ τοῦ Τίτου διώγραμμα. — — ,, Opinor, fignificari δια- 
&ppx, quo T. Quin&ius Laconicz orz caftella vicofque 
fidem Acheorum tutelamque tradidit. Liv. XX XV11L ^ 
.31.] vRsiNvs. — Αἱ in illo Titi decreto, apud Li- 
um quidem, nulla fit Meffeniorum mentio. De graeca 
(cri 


— ὦ 
Verf. 5. 


Verf. $e 


Verf. 3. 


Verf. 4. 
Verf. 6. 





Verf. 10. 


Verf. 13. 
Verf. 14. 


Cap. XII. 


$o8 ADNOTATIONES 


. feriptura nihil monuit Vrfinus. In Bav, prorfus corrupte 


haec fcripts, πρὸς ἀδήλους περιέλοι τουτὶ) Té διάγραμμα, 
qua in fcriptura lateat ne id ipfum quod Vrfinus edidit, 
an aliquid aliud, videant acutiores.  Reifkius pro ep) 


'φαρὰ, ob, propter, malle fe dicens, nullam hujus con- 


jecturae rationem adjecit. 

Verf. 8. Τοῦ dà Qi. . Mendofe Τοὺς dà Bav. — Ibid. 
σὺν δὲ τούτοις.  Caret dà Βαν. — 7614. διωκῆαϑα!. dex. 
day Vrfin, cum msstis, — 70,4. In eodem Bav. defide. 
rantur fex verba, καὶ τὰ πρὸς τοὺς ἀνθρῴπους δῥιωαα. — 

' Verf. 1o. ἠξίου, τοὺς πολλοὺς αὐ τῷ συναγαγᾶϊν εἰς ἐκ» 
κλησίχν. Sic mox verf. 11. οὐκ ἔφασαν αὐτῷ συνάξειν τὴν 
ἐκκλησίαν, ubi αὐτῷ δὰ συνάξειν referendum, non δὰ ἔφα- 
σαν. Eodem modo Paufanias VII. 9. p. 543. οἱ δὲ σῷ ίσιν 
ἀπεκρίναντο, μηδὲ ἐκείνοις ᾿Αχαιοὺς ἐς qUA.oyoy μήτε 
ἄλλῳ συνάξειν &c. 

Verf. 13. ἀναπόηριτος. οναπόκριτον Bav. male, 

Verf.14. παρουσίας τῆς Μάρκου τοῦ Φολουΐου. Voca- 
bulum παρουσίας perperam ab Vríino fuiffe exturbatum, 
monuerat etiam Reifkius; de ipfo vocabulo provocans ad 
XXIV.5,18. De Fulvii adventu in l'eloponnefüm ad dis- 
ceptandas Achaeorum cum Lacedzmoniis lites cont. Liv. 
XXXVIIIL 31 feq. Particulam vero ἅμα, quam abjecit 
Cafaubonus, reftitutam utique velimus, fed aut ante καὶ 


φῆς πρότερον, aut certe proxime poft παρουσίας colloca. 


tam. Ibidem pro Φολουΐου Bavaricus nofter codex in con. 
textu Φλαυίου habet, fed in margine notatur efys (nempe 
alius codex, ac fortaffe Ipfüm 'exemplar e quo nofter de. 
fcriptus eft) Φολουΐου. — Ibid. τῶν περὶ τὸν Καικίλιον. 
Sic re&e Cafaub. & feqq. cum Bav, Articulum τῶν non 
habet Vrfinus. — 


CAPV T XI 
'De Argumento hujus Ecloge, conf. Liv. XXXIX. 
33 feqq | 
Fer. 


AD POLYB, XXIII. 10. 11, $09, 


Verf.1.. εἰσῆγον εἰς rjv σύγκλητον τοὺς - - πρεσβευτάς. 
Ad verbum εἰσῆγον intercidiffe vel οἱ ὕπατοι, vel ipfa con- 
fülum hujus anni nomina, fufpicatus eft Drakenb. ad Liv. 
l.c.cap.33, 1. Αἴ, quamquam adjici poterat vocabulum 
οἱ ὕπατοι, vel of στρατηγοὶ (ut XXIV. 1,8.) nil tamen 
opus eft, & haud incommode fubintelligitur ejufmodi no- 
minativus, ut paffim aliás, de quo di&um ad XXL 
1, 3. 

Verf. 2. Mapoveiac fervavimus corre&um ab Ernefto, 
fic & mox verf. 4. cum utrobique minus recte Νίαρωνίας 
dediffent editt. 1.2. 3. cum msstis: fed cap. 13, 4 & 8. in 
Μαρώνειαν confentiebant omnes, - 

Ferf. 3. ἀπόκρισιν. ἐπίκρισιν fuiffe videtur pari- 
ter in Vrfini cod. ficut in Bav.  Monuit certe Vrfinus, 
multa hoc loco mendofe ícripta fuiffe in füo codice, ab 
ipfo correCta. Satis ne cauffa vero habuerit, ut in iíto 
vocab. difcefferit a codicum fcriptura, dubitare fortaffe 
licebit. Ceterum in Bav. nullus in hac regione diffenfus 
ab impreffo exemplo Vrfini eft, nifi in hoc vocabulo, & in 
eis qua ftatim verf. 4. fequantur, ubi pro ὦτα τοὺς ἐκ 
γάξοντας, habet érr' εἰς τοὺς ἐπιτάξαντας. 

Verf. 6. ᾿Ατοδλωνίδαν. conf. ad cap.8, t. — 7014. di- 
καιμολογηϑησομένους recepimus ex Bav. Mendofe δικαιολο- 
γησαμένους Vrfin. quod in δικομολογησομόνους mutavit Ca- 
faubon. 

Verf. 7. ᾿Δρεὺς καὶ ᾿Αλκιβιάδης. Mendofe ᾿Αρεῦσας AM 
κιβιάδης Bav. conf. XXIV. 4,3. «ἄνες δὲ  Zlcibiades, 


nobiliflimi olim inter Spartanos, cum a Nabide urbe ef. 


fent ejecti, apud Áchaos exfülarant; mortuo vero Nabide 
ab eifdem Achzis, invitis Lacedzemoniis, in patriam fue- 
rant reftituti, Nunc vero eofdem Achzos, optime de fe 
meritos, invidiofiffime apud fenatüm Rom. criminati fünt. 
Paufan. VIL 9. p. 544. — Ibid. τῶν ἀρχαίων Φυγάδων. Vi- 
de Notata ad XX. 12, 4. 
Perf. 8. τοὺς ᾿Αχομούς. τοὺς ἀρχαίους Bav. -- 7014. 
τῷ δοκῶν. τοῦ δοκῶν Bav. — — bid. ἀχαριστέκθαι παρ᾽ 
αὐτῶν. 





Verf. t, 


Verf. 4. 


Verf. 3. 


Verf. 6. 


Verf. ^ . 


Verf. $. 


Vert 8. 





Cap. ΧΙΙ. 
Verf. t. 


$1O . , ADNOTATIONES 


αὐτῶν. REISKIO obfecuti fumus, ita jubepti: ,,Tap' αὖ 
τῶν, fuo beneficio tam malam gratiam réferri. € — For. 
taífe tamen teneri librorum fcriptura, παρ᾽ αὐτοῖς, debue- 
rat. Sic certe paífim apud Polybium preepofitionem apa 
cum dativo ca(u conftruCtim vidimus, ubi genitivum ex. 
fpe&affes, & id quidem in fententia vicina eiy quam hic 
habemus. Verbi caufa Il. 31, 8. παρ᾽ οἷς μὲν χάριν, süs- 
qaaíxy, βοήϑειαν ὑμῖν ὑπάρχουσαν, παρ᾽ οἷς δὲ rayavría 
τούτων. | Et VIII. 14, 7. ἔτυχε πρεπούσης τιμῆς παρὰ τῇ 
πατρίδι, ubi quidem pariter παρὰ τῆς πατρίδος voluit idem 
Reifkius. — lbid. σωσάντων. δοσάντων Bav. Paffim in 
hoc cod. atque etiam in Vríiniano confundi literas e & δ 
jam aliás monuimus. 


CAPVT XII. 

Vevf. τ. ἸΠοηησαμένων δὲ καὶ τούτων τρὸς ἀλλήλους ἐκ 
συγκαταϑέσεως τὴν δικοωιολογίαν. Cafaubonus : quus μέγὲμ- 
que partis legatos inter fe Patres commififfent, atque (δὲ 
fue cauffa jufla expofutf/ent. R&xskrvs, pro ἐκ avyxare- 
$sc. precife contendit, ἐκ συγκαϑέσεως fcribendum, 


quod interpretatur ex νημέμο confenju 85 comparatione. - 


»συγχαϑιέναι (inquit) dicitur, non συγκατατιϑ ένα!» pro 


con/entire inter (5 in aliquam rem, inter fe comparare, at 


Liviusait. Sententia hujus formulze eft hec: quum ambae 
partes hae adveríze in hoc inter fe confenfiffent, ut ambae 
una in curiam intrarent, non uni poft alteros, quod mo- 
ris erat iu curia & in legatis, fed, velut in foro & inter 
litigantes agi folet, committerentur in certamen, & audi- 
rent alteri alteros, ut rei accufatores, & in continenti ad 
accufationes occurrerent. Non ergo male vertit Cafau- 
bonus, cum mtriu/que partis legatos &c. In συγκάϑεσις 
& συγκαϑιέναι, quatenus vocabula forenfia funt, fubaudi- 
tur ἑαυτῶν, ὅς ἑαυτοὺς εἰς τὸ δικαστήριον vel eic διαδικαϑίαν. 
Vide ad p. 1193. [XXIV. 1 ,2.] ad νος. σύμβολον dicenda, 
In eamdem fere iententiam &nwEsTvs, fed tenens libro- 
rum fcripturam, ἐκ συγκαταϑέσεως interpretatur e compatio, 

£ote- 


AD POLYB. XXIII. 1H. 12. $81! 


con/enfu: nam cvyxararí3sd)oj, inquit, eft confentire./^ — 


Quz ficut nos noa przfraCte fpernimus, fic fatemur no- 
bis non fatis commoda vifa effe. Quemadmodum vero ἐκ 
παραϑέσεως de rebus dicitur, quarum altera juxta alteram 
ponitur, ut amba inter fe conferri, δὲ de utraque rectum 
ferri judicium poffit: fic ἐκ συγκαταϑέσεως cogitavimus 


fortafle eadem ratione nunc dici potuiffe, qua ἐκ σνγκατα.᾽ 


στάσεως diceres, a verbo συγκαϑίστασϑαί τινι, congredi, 


απ 
Gul 


Verf. 1, 


contendere cum aliquo ; quo pato aliás ἐξ ἀντικαταστάσεως ΄ 


Polybius nofter dixit 1V. 47, 4. de hominibus, qui ambo 
fimul coram judice comparent, €8 cau[Jam fuam altera ἰὴ 
alterius prafentia difceptant, In eamdem cogitationem 
Gronovius inciderat, qui in ora fbi libri ad vocab. συγκας- 
ταιϑϑεσ. notavit, alibi pro eo ἀντικατάστασιν»" dixiffe Poly. 
bium. — 1014. ὡς οὐκ ἄν δυνατὸν ἔη. Corrupte εἷς αὖ 
δυνατὸν éiy Bav. 

Ferf.3. τῶν T5, τῶν dà, putamus, oportebat; quia re- 
fertur ad przecedens τῶν μόν. --- Ibid. ἅτ᾽ οὖν αὐτοῖς. 
Poterat utcumque ferri ἐν αὐτοῖς, fed verbum s&araAef- 
voa, per fe dativum cafüm poftulat. Particulam οὖν füb- 
inde pleonaftica quadam ratione infertam vídimus, IIT. 41,2. 
ΧΙ. 14, 6. XXII. 12,8. XXXVIIL 53, 11. Et ἄντ᾽ ob», 
deinde vero, vidimus ad XVIIL 11,9, —  Jbid. Quum 


defiderarentur vulgo fex verba, quae ex codice Bav. nnne 


füpplevimus, lacunam aflerifco poft ἐν αὐτοῖς interpofito 
indicaverat Cafaubonus. In promtu eft cauffa, qua factum, 
ut ifta verba in Vrfini codice fuerint pretermiífa: quae 
verba quum ignoraret Vrfinus, pro ἐν αὐτοῖς legendum fü 
fpicatus erat éivaj αὐτοῖς, ut effet, ἄτ᾽ ἄναι αὐτοῖς ἐπισφα- 
λῇ μὲν ὀλίγοις οὖσι &c. quam tamen emendationem non 
facere fatis, intellexit ipfe. De re conf Liv. XXXVII, 
34. & Plutarch. in Philopoem. P. 365. 

Verf. 4. διακούσασα καὶ τούτων. Pro καὶ utique videri 
poterat aut dà cum Reifkio, aut οὖν effe refcribendum. 
Neque mirum, fi in minutis iftis particolis, quse intrica- 
tis fcriptura compehdiis exarabantut, quorum faepe aliud 

ab 


Vetf, 2. 


Verf, 4. 


librariis. Sed nil opus eft hoc quidem loco fcripturam co- 
dicum folicitare. Cum. in eodem fenatus concilio plores 
deinceps legati fint auditi, & plures di(ceptationes habitae, 
plura refponfa a fenatu data; iuferta eft hic particula καὶ 
eadem ratione, qua verf. 1. ποιησαμένων δὲ καὶ τούτων, & 
ad iftam ipfam particulam refertur hzec, quae nunc in apo- 
do(i orationis repetitur. —  Zbid. "Axzioy Κλαύδιον. Su- 
pra c. 6, 6. perperam, pro Sempronio, Clasdium pofi 
tum a librariis noftris vidimus. Hic nunc fuo loco illud 
ftat nomen, In Baf. ante "Ατειὸν Κλαύδιον defunt decem 
verba, τούτων ἐντολὰς &c. ufque καὶ περί. 

Με 74. Perf. 7. γράμματα Φέρεν. — Mendofe γραμματοφέρεν 
Dav. —. εν 8. τῶν ve περί. τόν va περὶ v. Φιλ. Bav. 
Verf. 9. πέμψει. πέμψῃ Bav, 

γε, τ, Perf: 10. aapyver προσέχειν. παρῆν ἐς τροσέχειν idem; 
permutatis ; & c, ut fepe 41135ὅ. --- 764, καταδοχ ἣν 
aoiéi)a τὴν ἀρριόζουσανν. Maluerat quidem ἀποδοχὴν Reif- 
kius, id eft, eo modo eos accipere, eorumque oralioni id 
honoris affen/u/que d»ferre, quod par eft, E$ convenit eorum 
laco €9 dignitati. Sed eadem notione tenendum fuit &e- | 
Ταδοχὴν, quod propius eít fcripturse librorum. — Literas Δ | 
& A fzepius inter fe permutatas vidimus; x, quidem & sy 
tarius, fed Haud obfcura erroris origo , ex foni vicinitate, 
Sententiam magis, quam verba Polybii, expreffit Livius: 
Oftendit Jenatus, curi iis e[fe debere, ut Rornanis legatis , 
femper. adeundi concilium gentis poteftas. fieret; quemad: 
modum €5$ illis, quoties vellent, fenatus daretur; 

Poft res hoc capite expofitas, perfecutus erat Polybius 
ea, quz gefta funt ab Achzeis, cum Appius Claudius, le- 
gatus Romanorum, ex Macedonia in Acltaiam venilfet: dé 

. quibus.rebus breviter monuit compilator in Argümento; 
quod vulgo Ecloga .XLIII. de Legationibus numerabatur, ' 
nos füpra cap. 5. cum aliis fimilibus defignationibus argu. 
menti rerum hoc libro comprehenfarum conjunximus. 


512 ADNOTATIONRS 
o — | 
Verf, 4. ab alio haud fatis dignofci poterat, erratum eft fübindea 


CAPVT 


| 


| 


/ 
l 


| 
i 


L 


z 


Ab POLYR. XXIIL 12.13. I&. — $13 
CAPVT XII Ὁ 


De Argumento confer Liv. XXXIX. 34 feqd. In CO». 


i dice Bav. defideratur prior pars hujus Ecloga, nfque ad 
cap. 14, 6. extr. 


F'erf. 5. τοὺς αὐλικοὺς iua móroc e εἷς τὰς πόλεις. ἐγκὰϑ. - 


΄ααππαπυα δ δου cuu, 


Cap. ΧΙΠς 


Verf. 4. 


eixóroc voluit. Reifkius, ab ἐγκαωϑθιέναι, ἐπ aliquo loro de-. 


ponere, aliquo immittere. Nos quidem nil cauífae vide. 
mus, cur a vulgato difcedamus: auwíicos habitatuns sniferat 
in 45 urbes. 


erf. 9. τοὺς ἐν αὐτοῖς στασιάζοντας Mapuvírag. Conf. 
c. 6, 7. ibique notata, , 


CAPVT XIV. 
Verf. 1. ἵνα πύϑηται ἡ σύγκλητος τερὶ τῶν γεγονότων. 


Vocabulum ἡ σύγκλχτος, cum abeffet a füo codice, Ὁ. 


plevit Vrfipus ex Livio, qui fic habet: Onoma/flum €? Caf- 


andrum mitteret. Romam, ut «eos fenatus. percunlari— 


poft. 

Perf. 2. ἦα πύϑηται περὶ τούτου τὸς ἀληϑώμς.. Pro- 
bamus Reifkium, monentem, παρὸ τούτου fcribendum, 
id e(t, ab eo, exeo, fcil. Cafandro, Sed preterea 736 
αληϑείας utique corrigendum putemus pro τὰς «ÀJ. 


Verf. 4. διασαφήσψ correximus, ut poftulabat ratio - 


grammatica, Mendofe yulgo omnes διασαφήσαι, ex per- 
petuo librariorum noftrorum more vocales er & y inter fe 
permutandi. 


Ferf. 1. Ὁ dà G/Aumroc &c,— Codex, Bavaricos, in quo 


* defiderari diximus prierem partem hujus Eclogae, nunc 


demum ab bis verbis incipit: "Or, Qurec αὶ Μακεδὼν, ye» 


. ψόμενος καϑ' ἑαυτὸν &c. Eft autem γενόμενος naJ' ἑαυτὸν, 


cum [olus effet, nempe digreflis legatis “- bid. ἐπὶ 


Vetf. 8. 


Vetf, 4. 


Verf. 9. 


τολύ, ἐπὶ τὸ πολὺ *pofeD. Bav. non thale. — bid.Ver- — 


ba xa] ταύτην οὐκ ἔτι, ufque τλέστοις οὖσαν, defunt 
Bav. 
Verf.8. πῶς ἂν ἐτιγένοιτό τις ἀναστροφή. — Nil va- 


' riant libri: fed haud dubie legendum κῶς à» ὅτ, γένοιτό 


Polybii Hiflor. T. VII. Kk Ti6 


Verb 8 


— 


Verf. 9. 


Verf. 10. 


Verf. 1. 


Cap. XV. 


Verf, 1. 


$14. ADNOTATIONES 


τις ἄναστ. quo patfo adkuc aliqua fieret mora. De ἔτι δε 
ἐπὶ inter (e permutatis fepe diximus, velut ad VIII. 7, 4. 
XVII. 8, 5. &c. 

Verf. 9. εἰ καί τις ἄγνοια ἐγεγόνει περὶ. αὐτόν. αὐτὸν 
pro αὐτῶν fcribendum monuerat Reifkius. Re&e omni- 
no; vide ad V. 110,7. ubi ejufdem dicendi formulse, quam 
hic defendit, oblitus erat idem vir doCtus. 

Verf. vo. διὸ τὴν ὑπεροχῆν. — — Livius: quod Roma 
objes [pecimen regi indolis dediffet. Bene. ὑπεροχὴ eft 
omnis excellmtia, amimi €9 corporis. vid. p. 1274. 1439. 
(XXIX. 11, 6. XXV.9,3.] Apud Diodorum T.I. 
p. 285, 13. οἱ ἐν ὑπεροχιοῶς νεανίσκοι funt fumma nobilita- 
tis juvenes. ^ REiSKIvS. — Livii interpretationem te- 
nuit Cafaubonus. Erneílus: propter gratiam infiguem, 
quam fibi conciliafJet , cum objes efJet. Quarum interpre- 
tationum neutra cum ufu Polybii & propria diCtionis vi fa- 
tis convenit, fed vero propius accedit pofterior. ὑπεροχὴ 
ut plurimum apud Polybium eft dignitas, poteffas, potes- 
fia: (vide mox cap. 18,2.) igitur hoc dicit, propterea 
quod Roma, cum ob/es effet, gratia, dignitate, an&'oritate 
plurimum valuifet: quoniam in magua dignitate, komort, 
as&foritate ibi fwif/et. Appianus de Reb. Macedon. c. 4. 
Δημήτριος dc ἀντιλογίαν ἐτρέσβευεν ὑπὲρ αὐτοῦ, κοχαρισμέ. 
yog Dre Ῥωμαίοις ἀπὸ τῆς ὁμηρίας. 

Perf. 12. ἐκείνων στοχαζ Perperam ἐκείνῳ Bav. — Ibid, 
9 v0 τὴν Προποντ. Si verum eft ὑπὸ, notabit po/f, id eft, 
d tergo. Sed prseftat haud dubie ὑπὲρ, quod fuafit Reit 
kius, fuper Propontidem. ^ Eamdem prsepofitionem rà 
perperam a librariis pro ὑκὲρ pofitam vidimus V. 18, €. 
& XII. 5, 9. 


CAPVT XV. 


Verf. τ. d» T ορτύνψ. Perinde & ἡὶ Γόρτυν, φῆς Tore. 
γος, & ἡ Γόρτυνα, τῆς Τορτύνης, nomen hujus urbis εν 
docent Stephanus Byz. ejufque interpretes, quibus adde 
Euftath, ad Dionyf. Periegef. vf.89. “5 bid. Kids. C 


DAC - 


" 


. AD POLY. XXIIT. 14. 14. $14 


das Cretenfis, dux' Gortypiorum, tnemorstur epnd Liv! ver ,, 


XXXIII. 3. rurfüfque XLIV. 13. & 24. Sed obliquos qui» 
dem cafus Livius Cydantis, Cydantem, format, non Cy- 


dc, Cydam; at eadem forma, qua Polybius, Cicero uti- | 


tur, Cydam Cretenfem nominans Philipp. V. & 9. — vid. 
Λυκάστιον. Λύκαστος vocatu? oppidum apud Homer. δὲ 
Steph. Bys. Hinc τὸ χαλουμ. Δυκάστιόν apud Polybium 
videri regiunculam dici, noa folum oppidütn, monuit Ber. 
kelius ad Steph. — lbid. τὸ δὲ Διατόνιον. — Diatonium 
nufquam alis memoratum reperitur: ac videndum, fatis 
ne fana fcriptura fit, An Δικτάμνψιον, vel Δικτύνγιον ὃ Non 
liquet: & funt ifta in aliainfülz parte. 

Verf. 3. Cum fic valgo effet editum, tsp) τούτων * τῶν 
Κνωσσίων καὶ Γορτυνίων, lacunam Reifkius füpplere tenta- 
vit, περὶ τούτων πρὸς τὸ κοινὸν τῶν Κνωσσίων. ἀπονο- 
v1V8 vero, citata fcriptura codicis Vrfini: ,, Vide, ait, an 
fuerit, ὑπὲρ τούτων dy. τῇ Κνωσσέων καὶ Γόρτονι, "Hempe 
πόλει." 

Verf. 3. τὴν Φαλάσαρναν. Stephanus: Φαλαάσαῤνὰ, πό. 
Auc Κρήτης. Quod vero Vrfinus, de hac urbe, & omnino 


de Appii Claudii in Cretam legatione, videndum Livium. 


libro XXXIX. ait, nefcio quid ille five in animo, five ob 
oculos habuerit: Certe nec Phalafarpee ulla mentio in illo 


^ 
* 


να. à, , 


Verf. gi 


Jibro occurrit, & Appii Claudii in Cretam traje&tionem ὁ 


prorfus filentio preetermifit Livius. Cydoniataram Creten. 
fium adverfus Gortynios Gnoffiofque bellum tetigerat hic 
Ícriptor lib. XXXVII. 6o. Phalafarnei horthinis mentionem 


facit lib. XLII. $1. ipfam urbem Phalafarnam nufquam, 


«quoad reperimus, nominavit, 


Verf. 4. τερὶ dà τῶν κατὰ ποινοδίκοιον. Vide Spanhem.: 


Orb. Roman. p. m. 204. Cafaubonus: pérmiferunt etiam 


illis, wt concilii publici effent, fi vellent, Hinc Erneftus in- 


Lexico Polyb κοινοδίκομον, confilium publicum & commune, 
dabid. συνεχώρησαν correxit Vrfinus, cum “πιχώρησαν de. 
diffet codex ejus. 


Kk Verf. 


Verf. LIT 


Veri. 6. 


Cep. XVI. 


Verf. 1. 


Verf. 5. 


$16 ADNOTATIONES 


Verf. 6. oi ἀπέχτειναν. oj ex ingenio adjecit Vrfin. cum 
abeífet a codice. 


CAPVT XV. 


Perf. x. τὴν Λύκων πόλιν. Duas in Aegypto Lycopo 
les fuiffe docet Stephanus Byz. alteram in Thebaide, alte. 
ram ad mare in praefectura Sebennytica. Pofteriorem hic 
intelligendam docet vicinitas Saidis urbis, quse verf.4. 
cotpmemoratur. 

Perf. 2. In brevius haec contracta effe ἃ compilatore 
Eclogarum, fatis adparet. — 794. οἷς κακῶς ἐχρήσατο. 
Tyrannicam Ptolemaei hujus fzvitiam, qua eam Aegy- 
ptiis exofuüm fecit, notavit Diodorus in Exc. de Virt. & 
Vit. Tom. 11. edit. Weífel. p. 524. —  Jbid. Non tesnere 
folicitandum verbum 4vérscsy. Nil enim impedit, quo 
minus credi poffit, ipfüm regem ob fzevitiam in periculum 
incidiff Et docet Diodorus l.c. parum abfuiffe, quin 
regno excideret. 


' Ner 3. ,— Perf. 3. Πολυκράτης. De hoc confer lib, XVIII. c. 28, 
Ver. 4. erf. 4. eic τὸν Σαΐν. Immo vero εἰς τὴν ZEiy. ld 


Verf. 5. 


Verf. 6. 


Verf. 7. 


genus enim & forma nominis & uías poftulat. 

Verf. 5. δήσας τοὺς avJporrovc γυμνοὺς τως ἁμάξαις. - 
Alius dixiffet ἐνδήσας. * REISKIVS. 

Verf. 6. τοὺς ἐξενολογημένους &ydpac dx τῆς "EA δος, 
Eo fpectabat foedus cum Achzeis renovatum, (ΧΧΙΠ, 1,5.) 
ut regi liceret milites e Graecia conducere. 

Verf.7. διὼ τὴν Πολυκράτους ἀδικοδοξίαν. Voce 
bulum ἀδικοδοξία, originem & analogiam fi fpe&es, re&e 
iniquum confilium interpretatus eft Valefius; quamquam, 
quamnam iniquitatem confilii nunc dicat Polybius, haud 
fatis adparet. τὴν ἀσέλγειαν xa) βίον ἀσυρῇ illius hominis 
füpra notavit lib. XVIII. 38, 7. Suidam,fi audias, 'Ad. 
xodo£ía idem valet ac παράδοξος λοιδορία, in illo fragmento, 
quod ad Polybium retulit Valefius , ὁ dà στρατηγὸς &c, 
vide Polybii Fragm. Gramm. T.V. p.26. n. 5. ubi tamen 
nos pariter iniquum cenfiium intelligendum cenfuimus. 

RELS- 


—— 20 — RÉ—MÀ— 20 ..-ουὐὐασσσσδσο qPEERRERERRERRRDDREEEEEPEEEEEEEEEDUUD. s AERE - mE REN “σι 


AD POLTS. XXIII. I6. 17. 18. 517 


XEISKIVS (putamus, quod non recordaretur illius fra«. vere 7, 
gmenti aSuida citati citati) quovis modo corruptum id vo-  . 
cabulum, de quo quarimus, cenfuüit: ,, Aut ἀδικίαν aut - 
ἀφιλοδοξίαν legendum, ait; éiberalem 85 plorim nos ap- 
petentem, degenerem animum: honori enim habitum fuif- 
fetipfi, fi regem fiviffet rerum bellica partem attin. 
gere, cum eoque fi gloriam a bono fuccéliu partam com. 
municaffet. Rurfus poffit Φιλοδοξίαν legi, propter simia 
Polycratis cupiditatem glorie €9 [uperbiam infignem." — 
lbid. καί περ ἔχων ἔτη πέντε καὶ xoci, — Ptolemeeus 
Epiphanes füccefferst Eupatori, puer quinquennis: (Tu. 
ftin. XXX.2.) fuccefferat autem A. V. $$1. Annum igi. 
tur vicefimum quintum ingreffus eft A. V. $70, ad quem 
annum hanc Eclogam retulimus. —— ὁ 


CAPVT XVIL Cep. XVIL.- 


Cum de eodem frifloníco agat hxc Ecloga, cujus 
modo cap. 16. vf. 6. fa&a eft mentio, proxime illi fübjicien. 
dam hanc putavimus; licet in ferie Eclogarum de Virt. ὅς 
Vitiis Ín codice Pelrefciano poft eam, quam cap. 16. po- 
fuimus, proxime fequatur illa de /fpolloniade, quam exhi- 
bemus cap. 17. deinde illa de Ortiagonte, quam in librum 
XXII. cap.21. conjecimus, ac tum demum hiec de 7fri/fo- 
tico. Eamdem vero hanc Eclogam ex Polybio Suidas et- 
jam in voce ᾿Αριστόνικος ad verbum defcripfit. — erf. 5. 
'Tria verba τρὸς δὲ τούτοις defiderantuar apud Suidam in 
edit. Küfteri; fed babet ea princeps Mediolanenfis editio. 


CAPVT XVIIL Cep. XVIII. 
Verf. v. ᾿Αποϑδιωνιάς. το, Male hanc feeminam Plu. Verl. 1. 
* tarchi codices Zpollonidem appellant in libello de Mulie- 
rum virtutibus." nEisKkivs. -— Non in libello de Mulie- 
rum :irtutibus, fed de Fraterno Amore p. 480. edit. We- 
chel. 'Axo/A.vyídx hanc τὴν Κυζκπηνὴν, Plutarchus com. 
memorzt; Eumenis regis matrem ; ac trium praterea filio. 
vum; 4dttali, Philetari €£9*thenai quam fubinde beatam 
Kk 3 Μ᾽ 


418 ADNOTATIONES 


gem 
Verf, τ. e pradica/fe ait, difgue gratias agere folitam, som propter 


Verf. 4. 


Varf. 3. 


anoreta 85 bentvolentiam σοηβαιμεν s/que ad. extremam 


divitias vel imperium, [ed quód tres filios nate minores vi- 
deret fatellites effe fratris matu maximi, eumque iw medio 
ipforum gladios hafla/que fereutium ab/que metu ver/ari. 
Nec vero apud Plutarchum folum, fed & apud Strabonem 
lib. XII. p. 624. ó,ArRevk, ᾿Ατοϊϑλωνίδος, nomen fertur 
hujus mulierls, &on ᾿Απολλωντάς,  Ejufdern matronge jam 
meminimus ad XVIlI. 24, 8. Apud Suidam in ΓΑ τὔαλος, 
᾿Αποδλιωνία vocatur: fed in ᾿Ατολλνιὰς cum codice Peire- 
Íciano coníentit idem Suidas, ad ipfaih hanc vocem, ubi 
eamdem Polybianam eclogam exhibet. Et paulo po(t rur 
fus, in ᾿Αποβδιωνιὰς λίμνη, apud eumdem Suidam adduci- 
tur aliud fragmentum de eadem muliere , quod forte ex 
alio Polybii noftri loco du&tum eft : " Ar/aAoc (Attali filius, 
Eumenis frater & fücceffor in regno) τὴν αὐτοῦ μητέβα 
᾿Αποβιωνιάδα μετα ιάξασαν κανὰ τὸ μέγιστον ἱερὸν Llepya- 
μου κατέϑετο, ὅπερ αὐτὸς ἐδείματο, τήν τὸ γεητηνα Mays 
αὐτῇ προσωνόμασεν. Quanam vero occafione hoc loco Po- 
lybii mentionem hujus niatronze fecerit, indicavit comp 
Jator in fine eclogz, verf. 8. 

Ibid. ἀξία μνήμης καὶ ταρασημασίαξ. — ὦ HE 
σίας fi bene liabet, eft vocabulum medium, ὅς interprets. 
tionis in urramque partem patiens: nam hic quidem loci 
non poteft ni(i in laudem accipi, fupra autem p, 1417, IT. 
[XVI. 22, 1.] reprehenfionem, vituperationem indicabat. 
Alids ἐπισημαίνοαϑαι δὲ ἐτισημασίαν ufürpat, quamquam & 
hoc ipfum utramque in partem, modo approbationis, mode 
improbationis.^ REISK1vS. 

Verf. 2. μέχρι τῆς τελευταίας. --- οἴῃ Suidee lexico 
additur ἡμέρας, quod tamen non minori elegantia fuübaudiri 
poífit.'^ vALESIVS. -— ,,Poteft ἡμέρας addi, auctore 
Suida; poteft omitti, nam facile fübaudietur: ego tamen 
φελευτῆς malim. REISK1v8, 

l'evf.3. πρὸς πάντας τούτους G&c. Cogitaveramus 
wpo; πάντων τούτων, ab amnibus filiis [εἰς incredibilem 


vita 


IL—Á—Ó——— RSS RE . ———— ———————— HÉ— ÁÁ— 


AD POLYB. XXiII. 18, $19 


- vita finem experta eft. Sed nil motandum. -— bid. dis- 


ξ 


Φύλαξε τὴν εὔνοιαν. ἐφύλαξε εὔνοιαν Suidas. — bid. μέ- 
Xp! τῆς τοῦ βίου ματαστροφῆς. μέχρι τελευτῆς idem. 

Perf.4. ἐν τῇ wepssidqula. — Valefius: ceterum itta- 
lus cum fratre in illo thatris aduentu in urbem Cyzicum, At 
de matris adventsi nihil eft in greeco. — Videtur mater pof 
Attali mortem Cyzici habitaffe, unde óriunda erat: .eo 
vifitatum illam venerunt & per aliquot dies commorati 
apud illam funt filii Eumenis cum Attalo. — 

Perf. 7. Κλέοβιν καὶ Βίτωνα. — Nota fabula eff, sit Ci. 
cero Tufrul.l. 47. Zirgie facerdotis, Cleobis δ᾽ Biton, fili 
pradicantur. Cum illam ad /olemne E flatum Jacrificium 
curru vehi jus effet, fatis longe ab oppido ad fonum, mo- 
rarenturque jumeuta; tunc juvenes hi, ve[le pofita, corpora 
olto perunxerunt, ad jugutns acce[Jerunt : ita facerdos ad- 
υεξα ἐπ fanum, cum currus e[jet dutfus a. filiis. G&c.  Fufo 
rem narravit Herodot. I. 31. indeque alii multi. 

Fer. 8. μετὰ τὴν ῥιάλυσιν rjv πρὸς Προυφίαν τὸν βασι 
λέα. -- , Hzc de compof[itione pacis nihil invenio in fra. 
gmentis Legstionum, quz nobis a Polybio füperfont. * 
AE:SKIVS. -- Videtur pax compofita poft illud bellum, 
quod memorat Polyb. XXIV. 1, 4. & Livius XXXIX. 46. 
unde intelligitur, bellum illud geftum effe A. V. 570. ad 
quem annnm retulimus hano eclogam. 


(Kk 4 ADNO- 


— / 


Verf. 4. 


Vetf, γ. 


ναί, 8. 


$20 . 


E He 4e Hee 044909990 ὃν 090-9 99 09 


ADNOTATIONES 


A D 


POLYBII HISTORIARVM 
LIBRI XXIV. 


RELIQVLA 8. 


— CAPVTI 


Lib XXIV. Verf. 1. K τὴν 9! καὶ μ΄ Ὀλυμπ. In Bav. plene hzc 


Vert. 1. fcripta fünt: Κατὰ τὴν ἐννάτην καὶ vst]apa- 
κοστὴν Ὄλυμτ. De Ἑοίορϑε hujus Argumento cobf. Liv, 
XXXIX. 46.48. 

Vef, 3. ζω, 2, Φιλίσπου συγκλεισϑέντος εἰς τὴν κατὰ τὸ σύμ- 
oXov δικαιοδοσίαν. — — ,., 4d verbum: Philippo conclu/o ἐπ» 
tra redditionem jufii E? equi, ex compatto, δικομοδοφία eit 
praflatio jwris ejus, quod alicui vim & injuriam paffo fa- 
tiffacit. τὸ σύμβολον eft jus condi£fum, compaliwm inter 
duós, feu privatos, feu civitates aut reges ὅς populos; 
formula, lex juris zequi, fecundum quam inter eos in com- 
snunione rerum, quae ipfos intercedit, agitur & agi debet. 
In Notis Fulvii Vrfini legitur συμβόλοωον, cafü, ex confi. 
lio, incertum. (In Bav. σύμβολον, ut in contextu Vrfini.] 
Vtrumque dicitur, σύμβολον & συμβόλαιον. vide Valef. 
ad Harpocrat. p. 333íq.  Poteft τὸ σύμβολον repeti ab eo; 
quod inter partes pacifcentes φυμβάλλεται, conflituitur δὲ 
confenfu decernitur atque confirmatur, aut ab eo, quod 
partes litigantes pari utrimque jure apud judiceni συρβάλ» 
λουσι, conveniunt, Quse verf. 34. appellat συμβόλαια (fcil, 
κρίματα, vid. p. 1194, 39.) [infra, verf. 11 fq.] ea funt La- 
tinis recuperatoria judicia, ubi judex cognofcit, quis alte» 

rom 


AD POLYB. XXIV. I. $21 


rum re fua privarit, & fraudato res fuas reddit, Verfu 37. 
[nobis verf. 12. hujus cap.] σύμβολον e(t conventus partium 
ad jus equum expo/cendum δ᾽ res repetendas atque redden- 
das. Hac REISKIVS; — qua quamquam nec plana 
fatis, nec omni ex parte adcurata nobis vifa funt, tamen 
inloco, qui difficultate non caret, integra adponere pla- 
cuit, praefertim quum ad haec ipfe provocarit in eis quae 
ad XXIII. 12, 7. adnotavit. De vocabulo δικαροδοσία jam 
diximus ad IV. 16, 4. ubi veremur :ne nimis ftrif&tam ac 
fortaffe prorfus ab ufu alienam 'notionem ei. tribuerimus, 
cum diximus, effe /ati/faElionem pro damno inlato, E9 /pon- 
fionem vel fati/dationem de damno non inferendo. Nempe ibi 
nimis ad literam accipiebamus hanc vocem; & ab oculos 
verfabatur Cafauboni interpretatio fragmenti illius :Poly- 
biani, quod eft apud ipfum num. 42. nobis vero Fragmen- 
tum grammaticum XXXIX. Tom. V. p.84. ubi verba ifta, 
ἢ κατά τινας ἄλλας ὑποκειμένας δικαιοδοσίας fic ille intet- 
pretatus erat, fecumdum alas moribus hominum receptas 
rationes luenda injuria €? fati/faciendi : quali ἡ δικαιοδοσίᾳ 
fere idem effet ac τὸ δίκην δοῦναι, quod tamen diverfüm 
eft. At cognata: & conjugate, ut ajunt grammatici, vo- 
ces fünt dixouodoréiv, δικοωμοδότης, δικοιοδοσία. ἘΠῚ autem 
δικαιοδοτᾶιν, cum apud alios auCtores, ab Henr. Stephano 
in Thef. ad hoc verbum laudatos, tum apud Diodorum Si. 
cul. in Eclogis de Virt, & Vitiis ex lib. XXXII. Τοῦ. 1]. 
edit. Weffeling. p. 608. nihil aliud, nifi jura reddere, jus. 
dicere, judicium exercere, ἀναρχίας δ᾽ οὔσης, inquit, did πὸ 
μηδεμίαν Ῥωμοικὴν ἀρχὴν δικομοδοτῷν, id eft, cumque (in 
Sicilia) ju/litium effet, «o quod nullus prator populi Re- 
mani jus diceret. — Paritur ὁ ἀικαιοδότης apud Strabonem 
lib, XVII. p. 297. dicitur ille magiftratus Aegypti ab Au- 
gufto conftitutus, qui exercendis judiciis Θ᾽ juri dicundo 
erat prafe&us, quem Zuridicum latine nominabant: & 





Verf. 2. 


generatim apud Suidam δικομοδότης exponitur per ὁ δικαστὴς, 


id eft, judex. Pari itaque ratione s διναμοδοσία erit juris 
rtdditio, juri/difio, exercitium judiciorum, & ipfum judi- 
Kk 5 cium 


522 ᾿ ADNWOTATIONEU 


Ver, 3. (um. Sic Dionyfius Halic. Antiq. Romas. X, 19. del, 
Quin&tio confule loquens: καταστάντος τοῦ ϑορύβου, ait, 
ὀικαστήρια τ᾽ ἀπεδίδου τοῖς δεομένοις, ἐκ ποῖλῶν. παρβειλκυ- 
σμένα χρόνων, καὶ rà «λᾶστα τῶν ἐγκλημάτων αὐτὸς fruc καὶ 
δικαίως διέκρινα, δὲ ὅλης ἡμέρας ἐπὶ τοῦ βήματος καιϑεζύμε- 
ψος, εὐπρόσοδόν τε καὶ πρᾷον καὶ Φιλάνθρωπον τοῖς dir) τὴν 
δικαιοδοσίαν ἀφικνουμένοις ἑαυτὸν παρέχων. Μοὶ recte in- 
terpres: omnibus qui ad di/ceptandum in jus. veniebant, 
(proprie, qui veniebant in judicium , qui veniebant petituri 
eut jus fibi diceretur) fe facilem E9 lenem. δ᾽ humasum pra- 
bens. In eamdemque fententiam IV. 16, 4. verba ifta, ἄ 
«ic αὐτοὺς eic δικαιοδοσίας mpoUxxAéiTo περὶ τῶν γεγονότων ἥ 
καὶ νὴ día τῶν μελλόντων, non male Cafsubonus fic reddi. 
difle videtur: /i quis propter ila qua feciffent, aut etiam 
mehercule quom facere pararent, in jus eos vocaret? quam- 
quam non diffimulandum, dubitationem ibi nonnullam ex- 
fiftere poffe ex verbis ἢ καὶ vj Δία τῶν μοδλόντων, quo- 
niam haud ita facile adparet quo patto ob fatura aliquis 

* ἐμ jus vocari poflit, ni(i ea fine, ut caveat de damno non 
inferendo ; quo fpeCtabat interpretatio, quam ibl tentave- 
ramus, vocabuli δικομοδοσία. Rurfus vero XX, 6, 2. τὴν 
δικαιοδοσίαν percommode Valefius non aliter, nifi jeri/di- 
&ionrm interpretatus eft: d£éxewroy ἀεὶ γὴν dmouodeclay, 
juri/di'ionem affidue differebant ; quam eamdem di&ionem 
rurfüs hoc ipfo capite, in quo verfamur, verf. 12. habe- 
mus,' fed eam mifere vulgo corruptam deformatamque. 
Denique eodem hoc loco, in quo hzremus, verba ifta, 
evyxAeidéyroc Φιλίτπου εἰς τὴν δικαιοδοσίαν, nil aliud fo- 
mant, nifi, cum Philippus eo effet reda&us, ut jure difce- 
ptare, μὲ judicio judicis fefe fubmittere cogeretur; quam 
fententiam etiam Cafaubonus expreffit. Denique vocs- 
bulo δικαιοδοσία, per metonymiam quamdam five fynec- 
dochen, utitur Polybius pro quavis fingulari ratione juris 
dicendi E9 fententiam pronunciandi , fcilicet five ex fcripta 
lege, five ex praecedente quodam pacto inter partes inito, 
five ex cquo δὲ bono, ut judicat arbiter, five quod fit 

, -  eliud 


AD POLYSZ. XXIV. I. 435 


aliud fententiz? pronunciandze fundamentum. δίς XXXII. ye 4. 


17, 4. quum Delii, in civitatem Achzorum cooptati, po. 
ftulalfent, ut judices Athenienfes fibi jus dicerent fecun- 
dam illam juris formulam, quse continebatur pacto inter 
Athenienfes Achzofque convento, dicunt Athenienfes, 
sullam talem juris dicendi ratiouesn, (dixouedecíxy) nullam 
talem juris formulam , nullum tale jus fibi cum Delüs iuter. 
tedere, Eodemque modo accipiendum hoc vocab. in ille 
fragmento, quod fopra diximus, (Fragm. Gramm. XXXIX.) 
ὅταν 3 τὸ δίκαιον ἐκλαβᾶν παρὰ τῶν ἀδικησάντων, ἢ xard νά. 
μους, ἢ κατά τινας ἄλλας ὑποκειμένας δικαιοδοσίας. id eft, Cum 
Jus repetere ab εἰς, qui mos injuria adfecerunt, licet, fjve ex 
legibus , five ex alia quadam , qua adefl , quz in melio po. 
fita «ft , juris formula, juris ratione, juris fundamento. In- 
telligere autem, (ut ibi monuimus) per ἄλλας διπομοδοσίας 
videtur eas, quse fiunt κατὰ σύμβολον, quemadmodum & 
XXXTI. 17, 3. dicit, & hoc loco, ad quem hsec adnots. 
mus. Eftautem σύμβολον, ut perípefte Valefius docuit 
in Notis ad Harpocrat. p, m. 72. & in Notisad Notas Mauf- 
faci p. 133. paBfum, inter duos populos cowventun, de ratione 
Jurie dicendi £9 litem judicandi, ubi controverfia eft inter εἰ» 
ves utriu/que popuii, — Confer Reifkium in Indice Graecite. 
tis Demofthenicezs, voc, σύμβολον. — Quod vero idem 
Reifkius in Adnotatione ad hunc locum, füpra adfcripta, 
figniflcare videtur, idem dici σύμβολον δὲ συμβόλοαμαν, id 
quidem fecus effe, & differre σύμβολον a συμβολαίῳ, pof 
Valefium loco citato, idem ipfe monuit ad Dionyf. Hall. 
carn, Vol, IV. p.3314fq. Ceterum vide quse ad verf. 11. 
notamus. Pro δικωμοδοσίαν, mendofe h.l. diadecíxy habe- 
bat uterque codex mstus; fed in dixa4odec, re&te confen. 
tiunt verf. 12. 
Ibid. τῶν πρὸς avrov ἀμφισβ. — Caret τῶν Bav, 
Verf. 4. Προυσίᾳ. παρουσίς Bav, .- Verf. S. τού. Verf, 4 fae, 
vovc ἀπολογησόμενος. τούτοις ἀπολογησαμ, Bav. & Virfini 
codex. — Ibid. us" ἑαυτοῦ, με3᾽ αὐτοῦ (ficBav.) Verf, 6. 
| ἀφ' ἑκάστου γένευς τῶν ἐν τῇ πόλει, Vide infra, cap. 4, afqq. 
Vn 


524  .. ADNOTÁTIOWES. 


vef. g. ἤιε. 8. τὸν Δημήτριον εἰσαγαγόντες οἱ στρατηγοί. Ca- 
faubonus: Con/ules Demetrium introduxerunt. στρατηγοὶ, 
quod fatis notum eft, δὲ praetores & con/ules Romani di- 
cuntur. Vide ad 1.7, 12. Recte vero. hoc loco comfules 
vertit interpres, praeeunte Livio XXXIX. 46. priu/quam — 
conjules in provincias proficifcerentur, legationes tranfmari- 
«as in fenaium introduxerunt. Nos quidem pratores (cri- 
pfimus, cum ex Appiani Mithridat. c. 6. meminiffemus, a 
pretore urbano legatos regutn & populorum in fenatum 
introduCtos; quod & Livius confirmat, 'Χ. 45. XXXIV. 
$7. XXXIX. 54. Sed, id quidem nonnifi abfentibus con- 
fülibus factum, opportune monuit Drakenborch. ad Liv. 
XXXIX. 33, 1. Conf. quz. notavimus. ad Polyb. XXI. : 
31,3. Tacemus quod unus tantum praetor urbanus fuerit, - 
nod plures. Con/ulum vero officium füiffe, legationes ix 
ftnatum introducere, diferte Polybius etim nofter docet ᾿ 
VI. 12, 2. Conf. Liv, lI. 4. XXXII. 8. XXXVIII. 45. 
XXXIX. 46. XL. 20. &c. Quare utique in verfione no. 
ftra ÜConf/uíes, pro pratores, teícriptum velimus. Pari- - 
terque cap. 2, 9. ad verba illa, ᾿Ατοδεξαμένη γὰρ τὸν Δημή- 
qpioy - - διὰ τοῦ στρατηγοῦ, revocatam Cafauboni verfionem 
velimus: Demetrio namque per con/sulem magnifice lau- — 
dato δὲ benigne habito. | 

Ibid. Si verum eft παρεκαλέσαντο, fuerit illud eodem 
modo dictum quo mox δὲ fzepe alis παρῆγον pro wapemi- - 
γον. Et παρακαλῶν pro advocare paíflim apud (triptores, 
quos H. Stephanus laudavit, & prsecipue apud Xenophon. 
tem, occurrit, Cyropzd. I. 5, 7. VIII. 5$, 32, aliifque 

locis, quse notata a Zeunio funt in Indice grsecitatis. 

Verf. 9.10. ζγ 9. περὶ τοῦ. περὶ dà τοῦ zc Bav. — Perf. 10. A9a- 

: μάνων. ᾿Αϑαμανῶν Vríin. cum msstis, conftanter, | 
νει. Perf. 11. περὶ συμβολαίων.  Reifkius quo pa&o hoc 
loco, collato cum verfu fequenti, συμβόλωμα κρίματα in- 
venerit, nefvire.nos profeífi fumus in Adnot. ad verf. 2. 
hujus cap. Commemorat quidem Thucydides 1. 77. £us- 
βολαίᾳς δίας, qua funt difceptationes feu aCtiones inter 
cives 


AD POLYB. XXIV. I. $25 


cives diverforum populorum, quz» inftituentur ὠπὸ συμβό. verf, 11, 
λου, id eft, ex paCto inter duos populos de jure dicundo 
ὅς dirimendis litibus conclufo; At nunc haud dubie pro 
fubftantivo utitur Polybius hoc vocabulo. Eft autem cv 
βόλωμον, ut rece xaRNEsTVvs in Lexic. Polyb. monuit, 
fvngrapha, δι, per metonymiam, «s aliesum e f/yngra- 
pha, pecuuia qua e [yngrapha debetur? quam in partem ad 
Dionem Caffium provocavit lib. LVIIT. p.634. & ad Gefne- 
rum ὅς Reitziam ad Luciani Afin. T.IL. p.567,68. Ge- 
neratim, quilibet contraGus /cripto configuatus de re pecu- 
siaria, tum ipfum fcriptum que. de ea re cautum efl, de-.— 
nique debitum ex contralfu. — Hefychius: Συμβόλωμον" 
συνάλλαγμα, συγαφὴ, ἀσῷαλεια, γραμματᾶϊον. Frequens 
vocabuli ufüs apud Oratores; de quo confer Reifkium no- - 
ftrum in Indice graecitatis Demofth. Apud Polyb. XX. 6,1. 
habuimus /duerinx συμβόλομα, contra&us inter privatos de 
re pecuniaria. | 
Perf. 12. κατὰ τὸ σύμβολον. Vide notata ad verf,2. Verf. 1a. 
Ibid. διὰ τὸ τὸν Quggoy ἐγκόπτειν τῇ δικαίιοδοσ ίᾳι 
Commode, quoad fententiam, Ca(aubonus: quia rex, quo 
minus jus redderetur, impediret. Sed graeca verba minime 
in liquido funt. éyxowrey cum dativo cafu, pro ímpedire, 
vix ullibi in gráeco fermone invenietur. At, ne agnofcunt 
quidem id verbum codices, fed pro fua auCtoritate illud 
pofuit Cafaub. ἐκκόπτειν τῇ δικαιδοσίς habet Vríinus 
cum msstis; quam quidem fcripturam & ipfam corruptam 
eífe intelligimus; fed alia parte, quam qua Cafaubonus$ 
putavit, latere error nobis videtur. Perízpe literam v in 
fine, pro librariorum five libidine five negligentia, per- 
peram vel adjeCtam vel omiffam vidimus. Lege éxxé. 
wrsiy τὴν δικαιοδοσίαν, G a vero, ni toti fallimur, 
proxime aberis. Eadem ipfa phrafi in re fimillima ufus eft 
fcriptor nofter XX. 65 2. ἐξέκοπτον del τὴν δικαιοδοσίαν, 
id eít, jurisdiBionem femper differebaut , extrahebant, ju- 
dicium in aliud tempus rejicienido eludebaut. Eodem modo 
ἐχκχρούειν ὃς diaxpossd)aj δίκην, apud Demofthenem, eft 
judi- 





$26 ADNHOTATIONES 


Verf, 12. judicium cavillationibus extrakere, differre, adeoque dr- 


elinare. 
Ibid. ἐγκαλοῦντες τοῖς κρίμασιν, ὡς παραβεβραβευμένοις, 
Haud dubie vera ifta le&io, & commodi(fima fententia; 


. querebantur de judiciis male. E9 inique adminifiratis. px. 


βεύειν τὰ κρίματα, adminiftrare judicia; παραβραβεύειν, 
tale adminifirare, παρακρίνειν, ut interpretatnr Hefy. 
€hius, id eft perperam judicare. Cum παραβεβραβευμένοι 
vulgo legerent, ad ἐγκαλοῦντες id referentes, interpretatl 
funt, iwjuria fe efje adfeElos in judicio; qua notio in ver- 
bum καταβραβεύειν utcumque conveniebat, quo ufüs eft 
Demofthenes, non in παρα βραβεύοιν. 

᾿ς Ferf. 13. ἀκρισία perípe&e Cafaub. correxit; id eft, 
perturbatio , confufio,  Familiare id vocabulum Polybio; 
vide lI. 59, 8. V. 25, 6. &c. Immo adje&is eifdem ver. 
bis ποικίλη τις ἣν ἀκρισία, V.48, 5. Denique fübinde cum 
ἀκρασία perperam a librariis permutatum hoc vocab. /bid. 
δυσιχώρητος. — Forte δυσχαίριστος, vel potius δυσϑιδαύ- 
pyroc , aut δυσδιαχώρητος., ex illa veghi διαχωρᾶν notione, 
de qua füpra ad p. 1070, 22. (XVIII. 25, 3.] egimus, Qua 
fignificat bene fuccedere, aut dycevy eipyroc , epre tratfabi. 
lis, quam vix audeas attingere; aut δυσχώριστος, agre 
extricabilis." Rxiskivs. — — Non folicitandum qMetur 
vulgatum. Quemadmodum αἱ δυσχωρίαι τῶν τόπων funt 
difficultates locorum , loca vix permeabilia €9 fuperabilia, IT. 
6, 4. TII. 28,5. &c. fic ἀκρισίκ ἀχώρητος, confufio e qua 
egre invenitur exitus; δὲ fi quid mutandum, fufpicaremur 
ϑυσεκχώρητος. Sed rurfus, quemadmodum ἄχωρητον dici- 
tur quod capi, comprehendi , intelligi nequit; cojus ufus 
exemplum ab Henr. Stephano prolatum eft: fic ἀκρισία 
ὀυσχιώρητος fuerit: confufio, | cáptu vel intelle£fu difficilis f 
quam fententiam commode Cafaubonut his verbis expreflit, 
quum tot res fimul memoria. complefti haud. facile. effet. 
Ibid. Sex verba (ἐκ: τῶν κατηγορουμένων. Ὅϑεν ἡ crine 
perperam defunt: codici Dav. 


CAPVT 


AD POLYB. XXIV. I. 2. $27? 


CAPVT IL. 


Cep. UJ, 
Verf. y. ἐφ᾽ ἑκάστοις τούτων May ὑτέχειν. Prepofi. Verf. 1 


onem ἐφ᾽ vel ἐπὶ ignorat Vrfinus cum msstis: faa aucto- 
tate adjecit Cafaubonus, perperam, ut nobis videtur; 
mere certe, ac citra neceffitstem. In verfione idem po- 


jit, ut horum omnium rationem redderet. Dele in greco. 


raepofitionem, & in ver(ione fcribe, μὲ his. ormi- 
ws (uempe legatis Philippum accufantibus) figillatim r8- 
onem redderet, vcl .re/ponderet. — Vulgatilfima pbrafis, 
óyey ὑπέχειν τινί, 

F'erf. 2. διακειμένη. Mendofe διακειμένοις Bav. — Ibid. 
ἧς τοιαύτης συστροφίας καὶ ποικιλίας. Facile utique ex 
ὑστροφίας, (quod verfutiam, vafritiem denotat) in συστρο. 
/xc aberrare potuit librarius. At, verum fi quserimus, 
ullum in querimoniis de Philippo ja&atis veftigium ver/w- 
ig adparet: quilibet jus fuum perfequebatur, aut de inju- 
ia libere & ingenue querebatur. Itaque non folicitandumn 
rat vulgatum: & videtur vocab. συστροΦία eadem notione 
ccipiendum cum συστροφὴ, coitio multorum in. unum, 
iultorum conjunt'us δὲ tumultuo/us impetus, conf. Lexic. 


olyb. in evarpé(sday, xnwkSTYS, vulgatum paritet, 


»nens: , Non bene Cafaub. vafritirm intelligit, inquit, 
uod hoc verbum fignificare non poteft. Eft potius vis 
criter €? vehementer agentium cau[Jas:. impetum a&'ionis 
ixit Quintil. XL 3.** — — Sed ea quidem notio veremur, 
e precario prorfas hujc vocab. tribuatur, Reifkio, prss 
er εὐστῥοΦίας, etiam δυστροκίας, id eft, malignitatis, in 
entem venerat. — bid. ἀπολειπόμενον. — emelnróut. 
ον Bav. 

Verf. ς. βιβλίδιον οὐ μέγα, βιβλίδιον, ὃν οὐ κέγα voluit 
leifk. przeter neceflitatem.  — ἤν 7. τασχόντων cor- 
exit Vrfinus. vapacxóvrwv erat in msstis. — — Perf.g. 
αν ἐποιῆσ. λίαν ἔτοιησ. Bav. 

F'erf.9. διὰ στρατηγοῦ non debueramus per pratorem 
nterpretari. Recte Cafaub. per ess/wiem, quod repofitum 
elimus, Vide ad eap. 1 , 8. 

Pe. 


Verf. a, 


Verf. 5fa, 


Verf. 9. 


Verf. 10. 


Cap.IlL : 


Verf. 1. 


Verf. 3... 


Verf. 4, 


Verf. 7. 


528 ADNOTATIONE 


Verf. το. κατὰ τὴν τῆς avjnk. σὴν caret'Bav. — Ibid. 


διότι τῆς συμκεριῷόραᾶς τυγχάνει ταύτης, eum. hauc experiri 
indulgentiam. 

CAPV T III. 
Verf. τ. περί τε τῆς βοηϑείας τῆς ἀτοσταλείσης ὑπὸ τοῦ 
Φιλίσπου τῷ Προυσίᾳ. Non de auxilio olim Prüfise a Phi. 
lippo miffo hic agitur, de quo di&um eft XV. 22, 1. & 
XVII. 4, 7. fed 'de auxilio Prufis nuper miffo adverfum 
Eumenem eo bello, cujus obiter mentio fata eft XXIII. 
18,8. “- bid. ἐξαγηοχέναι re&e Cafaub. cum Bar. 
ἐξαγειοχέναι Vrfin. 
Verf. 3. τῶν ἐπὶ Θράκης τόκων. Poteít hic genitivus 
pendere a πάντα, quod fequitur; poteft etiam praepofitio 
weg) fubintelligi. - — — Jbid. παρακρουομένῃ περὶ τούτων. 
Sic córre&um voluit Vríüinus, &fic habet ed. Cafaubon. 
δι feqq. ταρακρουομένης mssti. παρβακρουμόνη editio Vrf 
ni, errore operarum. Potefít autem utique per fe ferri 
verbum παρακρουομόνη, eadem fententia, ques ( lib. 
XXXIV. 5, 2. recurrit, fibi verba dari, fibi imponi, decipi 
[κι | Sed haud fatis convenire videtur id quod adjicitur, 
περὶ τούτων.  Ác prope abfumus, ut perfuafum habeamus, 
παρακουομένη *ep) τούτων legendum, fibi im his mou 
abtemperatum ;. quod mire convenit cum eo quod pracef- 
fit, διῳκημένα κατὰ rjv τῆς συγκλήτου γνώμην, adminiflrata 
ex fenatus. voluntate. δὶς verbum παρακούειν non folum 
cum nudo genitivo conítrucum habemus, XXVI a, τ. 
fed δὲ fequente praepofitione veg), XXX. 18, 2. 

Verf. 5. τῆς οἰκίας ἀτυχίαν.  Corrupta τῆς οἰκείας ἀτυ- 
χίας mssti, Correxit Vrfinus. 

Perf. 1. e τὸ καί τις ἐκκαλεσάμενος. —  ,Si mel 
judicii res fit, (fic ad h.l. PAL MER1IvS notavit) vellem 
legi, Ὅτι καὶ Τῆτος. Eft enim, ut videtur, principium 
fragmenti.* — ' Vulgatum defendit Gronovius, δὲ fimili. 
ter dictum ait, ut illud XXII. 12, 10. τοῖς dà περὶ τὸν Δα» 
μοτέλη ὑπέϑετέ τις. Nos, iterum iterumque relegentes 


AD POLYB. XXIV. 4ι $29 


L| 


ifta verba; non dubitamus pronunciare, Troc pro τις 
fcribendum; eoque magis, quod particulam καὶ ( quod 
nunc demum animadvertitnus) ignorant mssti & Vrflnus, 
qua temere adjecta a Cafaubono eft, Scribe igitur o τὰ 
T /rec, quod refertur ad id quod verf. 6. praeceílit, 7 rs 
σύγκλητος. Titum Flamininum praecipue: tunc. foviffe & 
commendaile Romanis Demettium, diferte teftatur Appia- 
nus de Reb. Macedon. Eclog; Vil. cap. 4. Sed plane rem 


conficit id, quod apud Livium XL. 11. de Demetrio ad : 
Philippum patrem dicit Perfeus: ZWus Quintlius unc. eff 


autfor omnium rcrum ifli, 85 δὰ - sdde quae ibidem 
& preccedunt & fequuntur, 

Verf. 9. ὡς: αὐτίκα μάλα συγκαταισχευσόντων αὐτῷ ἄζοι 
συγκατασκευσάντων Vríin. cutn: msstis.. Correxit Cafaubo. 
nus. —. lbid. ἡρέϑισε Ὑράψας correxit Cafaub. ἡρέϑισέ 
γράψω, Vríin. cum | msstis. ἐξ αὐτῆς. Commodius à£. 
αὐτῆς, una voce, ut alias. Cum editum effet ὡς τλᾶστον 
ὠφέλιμον xar χρησιμώτατον ,' quze verba ad. Demetrium ree 
ferens Cafaubonus, ita erat interpretatus, esagno namque 
ipfi u/ui 89. commodo eo loci illum futurum; reCte monuit 
REISK1vS: μωφέλεμον Vrfino debetur, a cujus codice id 
aberat, & reCte quidem, Legendum enim, αἷς πλείστων. 
καὶ χρησιμωτάτων, Cum amicis quam plurimis δὲ quam 
commodi/[imis. —:. χρήσιμος, commodus , idoneus , folers, 
ad ufum aptus. conf. Il. 35,8. VI. 2, 11. Eamdem emen. 
dationem Gronovius ad oram fui libri fua manu notaverat, 
& confirmat eam Livius, ni(i quod vocubulum χρησιμωτάς 


τῶν non expreífit, fed fua auctoritate (nam, apud Poly:, 


bium, aliam fcripturam in fuo exemplo eum inveniífe, non 
putamus) aliud fubftituit. Perfeum, fratrem Demetrii, 
ad patrem Philippum hac verba facientem Livius l.c. in. 
ducit: Quo fpeBlare illas literas ad te suc miffas T. Quin- 
&ii credis, quibus &9 bene te con/uluifje rebus tuis ait, quod 
Demetrium Kamam miferis , δὲ hortatur ut iterum , €3 
cum pluribus legatis, C9 primoribus quoque Macc. 
donum remittas eum? - . - Quarumtur adjutores comfiliis, 

Polybii Hiftror. T. VII. Li - quunt 


[-— n ee- 


Verf. 7. 


Vetf, d, 


Verf. 10. 


528 ADNOTATIONEG 


Perf. IO. κατὰ τὴν τῆς συγκλ. τὴν caret'Bav. — bid. | 


διότι τῆς συμπεριφὀρὰρ τυγχάνει ταύτης, eum. kac experiri 
indulgentiam. 


CAPV T III. 


ΟΡ. ΠῚ - 


Verf. 1. 


Verf. 3. . 


Vetf. $. 


Vei. 7. . 


Verf. τ. περί τε τῆς βοηϑείας τῆς ἀποσταλείσης d ὑπὸ τοῦ 
Φιλίσπου τῷ Προυσίᾳ. Non de auxilio olim Prüfise a Phi- 
lippo miffo hic agitur, de quo di&um eft XV. 22, 1. ἃ 
ΧΡ. 4, 7. fed 'de auxilio Prufise nuper miffo adverfum 
Eumenem eo bello, cujus obiter mentio facta eft XXIII. 
38,8. “- bid. ἐξαγηοχέναι re&e Cafaub. cum Bav. 
ἐξαγειοχέναι Vrlin. 
Verf. 3. τῶν ἐπὶ Θράκης τότων.  Poteft hic genitivus 
pendere a πάντα, quod fequitur; poteft etiam praepofitio 
wsp) fübintelligi. - — 7014. παρακρουομένῃ περὶ τούτων. 
Sic córre&um voluit Vrfinus, &fic habet ed. Cafaubon. 
δι feqq. ταρακρουομένης mssti. παρακρουμένη editio Vrfi. 
ni, errore operarum. Poteft autem utique per fe ferri 
verbum παρακρουομάνη, eadem fententia, quse (& Jib. 
XXXIV. 5, 2. recurrit, fibi verba dari, fibi imponi, decipi 
feft. Sed haud fatis convenire videtur id quod adjicitur, 
περὶ τούτων. Α΄ prope abfumus, ut perfuafum habeamus, 
παρακουομένη περὶ τούτων legendum, fibi im his mom 
obtemperatum ; quod mire convenit cum eo quod precef- 
fit, διῳωκημένα κατὰ τὴν τῆς συγκλήτου γνώμην, adminiflrata 
ex. fenatus. voluntate. Sic verbum παρακούειν non folum 
cum nudo genitivo conftruCtum habemus, XXVI. 2, t. 
fed & fequente praepofitione vag), XXX. 18, 2. 

Vetf. 5. τῆς οἰκίας ἀτυχίαν,  Corrupta τῆς οἰκείας ἀτυ- 
xac mssti. Córrexit Vrfinus. 

Perf. 7. ὁ τὲ καί τις ἐκκαλεσάμενος. — ,,»ϑὶ mel 
judicii res fit, (fic ad h.l. PAL MERIvS notavit) vellem 
legi, Ὅτι xa] T?ro;. Eft enim, ut videtur, principium 
fragmenti.^ — — Vulgatum defendit Gronovius, δὲ fimili. 
ter dictum ait, ut illud XXII. 12, 10. roi; dà περὶ τὸν Δα» 
μοτέλη ὑπέϑετέ τις. Nos, iterum iterumque relegentes 

ifta 


AD POLYB. XXIV. ὁ. . $29 
ifta verba, non dubitamus pronunciare, T?76c pro ris 
fcribendum; eoque magis, quod particulam καὶ ( quod 
nunc demum animadvertimus) ignorant mssti & Vrflnus, 
qua temere adjecta a Cafaubono eft. Scribe igitur o τὰ 
'T rez, quod refertur ad id quod verf. 6. praecetlit, 7 TS 
σύγκλητος. Titum Flaminimum praecipue: tunc foviffe & 
commendaile Romanis Demettium, diferte teftatur Appia. 
nus de Reb. Macedon. Eclog; Vll. cap.4. Sed plane rem 


conficit id, quod apud Livium XL. 11. de Demetrio ad: 


Philippum patrem dicit Perfeus: Ζ έης Quintius nunc. efi 
autfor omnium rcrum ifli, 85 agitur i adde quz ibidem 
& praecedunt & fequuntur, | 

Verf. 8. ὡς: αὐτίκα uae συγκατῃσχευσσόντων αὐτὼ &cC, 
gvyxxrxaxsucayrOV:Vríin. cutn. msstis. Correxit Cafaubo. 
mus. —. lbid. ἡρέϑισε γράψας correxit Cafaub. ἡρέϑισέ 
γράψαι Virfin. cum msstis, ἐξ αὐτῆς. —Commodius à£ 
αὐτῆς, una voce, ut alias. Cum editum effet ὡς τλῶστον 
ὠφέλιμον καὶ χρησιμώτατον ,' quze verba ad.Demetrium ree 
ferens Cafaubonus, ita erat interpretatus, e3pno namque 
ipfi u/ui 69 commodo «o loci illum futurum ; reCte monuit 
REISK1vS: νὠφέλεμον Vríino debetur, a cujus codice id. 
aberat, δὲ recte quidem, legendum enim, αἷς πλείστων. 
καὶ χρησιμωτάτων, Cum amicis quam plurimis 69 quam 
commodi[fimis. —'. χρήσιμος, commodus , idoneus , folers, 
ad ufum aptus. conf.IlI. 35,8. VI. 2,11. Eamdem emen 
dationem Gronovius ad oram fui libri fua manu notaverat, 
& confirmat eam Livius, nifi quod vocubulum χρησιμωτάς 


τῶν non expreffit, fed fua auctoritate (nam, apud Poly: 


bium, aliam fcripturam in fuo exemplo eut inveniffe, non 
putamus) aliud fubftituit. Perfeum, fratrem Demetrii, 
ad patrem Philippum hwc verba facientem Livius 1. c. in. 
ducit: Quo JpeGlare illas literas ad te nunc miffas T. Quin. 
&ii credis, quibus &8 bene te con/uluifJe rebus tuis ait, quod 
Demetrium Kamam miferis , E$ hortatur ut iterum , δα 
cum pluribus legatis, C9 primoribus quoque Macc. 
donum remittas eum? - . - Quarumtur adjutores. comfiliis, 

Polybii Hiftor. T. V II. Ll - quu 


[mo — 


——— 


Verf. 7ι 


Vetf, 8. 


- 


5930 ADNOTATIONES 


quum te piures €3 principes Macedonum, cum iflo mit- 
tere jubet. 

Verf.10. τὰ κατὰ μέρος. Vide Liv. XXXIX. $3. & 
XL. 5ífeqq. Adde Noftrum cap. 7 fq. hujus libri. 


CAPV T IV. 


F'erf. 2. Τούτων δ᾽ ἦσαν διαφοραὶ d. Conf. 1.6. Quatsor 
genera hominum, ait, Lacedemone adfuiffe legatos. Te. 
mere a Reifkio nefcimus quz quatuor réA3 Lacedaemonio- 
fum, quos quatuor ordines ille dixit, fiCtos vidimus in 
Adnot. ad XXIII. 7, 6. 

Ibid. οἱ μὲν γὰρ περὶ Λύσιν ἥκοντες * TO» ἀρχρώων Qvyd- 
δων. περὶ λύσιν habet Bav. neque alite$ in Notis locum hunc 


citat Vrfinus, in cujus contextu tamen περὶ λύσεως, ex 


ipfius utique emendatione e(t editum. — Vrfini fcripturam 
tenens Cafaubonus, fic eft interpretatus: quidam ad libe- 
rationem impetrandam veterum exulum. venerant.— At, 
quos veteres exfules, ἀρχαίους Φυγάδας, Polybius dicit, 
de eorum /tberatione non nunc demum agitari quaeftio po- 
tuit, quippe qui (ut docuimus in Adnot. ad XX. 12, 4.) 
jam A. V. 565. ex decreto Achzeorum per praetorem Philo. 
poemenem in civitatem reftituti funt: & ex ipfa petitione, 
quam nunc proferunt hi veteres exfules, fatis adparet, eos 
jam reftitutos fuiffe; non enim redituns in patriam petunt, 
quem jam pridem obtinuerant, fed Ponorum refiitwtionem, 
duorum in poffeffione ante exfilium fuiffent. ltaque per- 
fpe&te jam REiS&ivs, codicum quidem fcripturam igno- 
rans , (certe fcripthrze illius, quze in Notis Vrfini exhibe. 
tur, nullam faciens mentionem, fic monuit ad hunc 1o- 
cum: οἴη λύσεως latet nomen proprium; forte Λυσίαν, ut 
legendum fit οἱ μὲν γὰρ περὶ Λυσίαν ἥκοντες ὑπὰρ τῶν ἀρ- 
χαίων Φυγάδων.“ --- — Nos, quum nihil impediat quo mi- 
nus Λύσιν verum viri nomen putemus, non deferendam 
codicum ícriptaram duximus. Α΄ videtur idem nomen 
latere in Κλῆτιν vel Κλῆσιν, qui memoratur XXV. 2, $. 
unde fortaíle, cum in exemplari fuiffet οἱ μὸν γὰρ περὶ As- 

gWi 


——M————— NERONE. EE eem. c ERR Rm —— ———— RR 


AD POLYB, XXIV. 4. 4. 431 


σιν, ὄντες τῶν ἀρχαίων Φυγάδων, (qui e mumero vete- 


vum ex/ulum erant ,) aliquis five fuperne five ad latus δά-. 


notaverat 7 x, nempe 3 Κλύσιν, quod alius librarius, per: 
peram accipiens, ad verbum orrsc retulit, idque in 3xo»- 
τες inutavit. Conf; mox ad verf. 3. 





Vetf. 4. 


lbid. ἀφ᾽ ὧν ἔφυγον, a quibus pulfi fuerant cum ín ex- 


filium mitterentur. conf, XXVI. 5, 2. | 

Verf. 3. οἱ dà περὶ τὸν "Apsa καὶ ᾿Αλκιβιάδην, Hos 
pariter e numero veterum exfulum fuiffe, docuerat jam 
XXIII 11, 75; Quare commode veríü praeced, pro 3xoy- 
τες legeretur καὶ οὗτοι ὄντες. Pro "Apex vero, quod nunc 
quidem omnes habent, 'Apéx fcribendum penacute , ut 
XXIII. 12, 2. a primo cafü ᾿Αρεὺς, XXIII. 11, 7. Viden- 


tur autem AÁreus & Alcibiades, cum nobiliilimi olim fuif: 


fent Spartanorum, (ut docet Paufan. VIL. 9. p. 444.) adeo: 
que haud dubie multum in boris habuiffent, nunc, cusg 
ex omhibus fuis bonis fingulis talentis contentos fe fore 
fignificant, conciliare fibi voluiffe animos Spartanorum; 
quibus invitis in patriam ab Achzis fuerant reduCti. Nam 
hzc ipfa cauffa maxime fuiffe videtur, cur zgre a Sparta: 
nis, qui tunc urbem tenebant, recepti, & ad extrethum 
rurfus ejecti fint veteres illi exfules, (conf, ad cap. 5 , 18; 
& ad XXV. 1, 10.) ne Spartani cogerentur his bona, quae 
olim poffediffent, qua nunc five publico zrario ceflerant, 


five in aliorum privatorum manibus erant; reftituere. « 


bid. ἐφ᾽ à. Perperam ἐφ᾽ ὧν Bav. 

Ferf.4. Σήριππὸς. «-  ,"Hprrroo Sibilus adhzefit e 
fine vocabuli proximi: ut Áf/rzog, ita quoque "Hprrzoc, 
Ποσείδιππος, vide tamen p. 1204, 2.“ REgisk1vs. — Lo- 
cus, quem indigitat vir doctus, eft XXIV. 10, 11. ubi 
rurfus Σήριππος memoratur, - Ibid. μένειν τὴν boxer: 
μένην κατάστασιν &c.. ut in eum flatum reflituerstur. Lace: 
daemoniorum republica, qui tum fuit, cuns Adchaorum com. 
cilii erant. Eum putamus ftatum dici, quo fuit refpublica 
Lacedzinoniorum tumi, cum a Philopoemene A.V. 562; 
poft occifum ab Aetolis Nabidem tyranngm, Lacedsmo: 

Li 3 nii 


Verf. j: 


Vetf. 4, 


Verf, 5. 


532 ADNOTATIONKES 


nii primum focietati Achzeorum jun&i funt: cujus rei me. 
moria apud Polybium quidem intercidit, fed confervats 
eft apud Livium XXXV. 37. Paufan. VITI. 51. p. 703. Plaut- 
arch. in Philop. p. 364 (q. --- Ibid. ἣν ἔχοντες. ἣν ἔχον. 
To; Bav. 

Verf. 5. ᾿Απὸ δὲ τῶν τεϑανατωμένων καὶ τῶν ἐππεττα. 
κότων κατὰ τὰ τῶν Αχομῶν δόγματα. Perperam τὰ ward 
τῶν Ax.  Areus & Alcibiades in concilio Achzorum cs- 


pitis fuerant damnati, eo quod legationem Romam adver. 


[5 Achaeos, optime de fe meritos, füfceperant, δὲ invi- 
diofe apud Romanos de eis conqueftierant. Liv. XXXIX. 
35. Paufan. VIT. 9. p. 544. fed ea damnatio mox rurfus, 
intercedente Appio Claudio, Romanorum legato, füblata 
erat. Liv. ib. c. 37. Et illi nunc ip(íi rurfus Romze legati 
aderant; quare de his hic non agitur; nec ab horum par- 
tibus ftetit Chzron. De eis agitur, qui tum, cum Lace. 
daemonii ab Achaeorum focietate defeciffent, ab Achzeis, 
praetore Philopoemene, partim capitis damnati, partim 
in fugam pulfi erant. De quibus nihil quidem Livius, in 
ejus rei narratione, XXXVIII. 34. diferte commemorat; 
quamquam ceteroquin Polybium maxime in horum tempo. 
rum hiftoria, & in Graecorum rebus, fecutus. Nempeis 
Jeptemdecim per tumultum interfcElos, fexaginta tres poflero 
die capitis damnatos € ad f/upplicium traditos narrat; alio. 
rum damnatorum aut in exfilium pulforum in ea quidem 
narratione non meminit. Quo pertinet, quod in Polybianse 
hiftorize Reliquiis XXII. 23, 2. ex Plutarcho vidimus, Po- 
lybium offoginta Lacedzmonios Philopoemenis γε) inter- 
ft&fos prodidiffe. Sed quod fi cum hoc conferimus, par. 
tim quod, eodem Plutarcho tefte, Ariftocrates trecentos 
& quinquaginta Spartiatas a Philopoemene interfe&tos fcri- 
pfit, partim quod Paufanias VIII. $1. ait, trecentos Spar- 
tanos, defeGlionis au&fores,  Peloponnefo ἃ Philopoemest 
pul/os : haec, inquam, fi inter fe conferimus, intelligi 
par eft, praeter eos qui ad füpplicium traditi funt, com- 
plures alios partim in exilium pulfos efle, partim: abfentes 

capi- 


— — RN 


pe— CHEER 10 0 ^? mmm CM. MÉDEEEZLILLAL.LAO..,,,L AAAAL".LHÉLRILILULIANEGLLLOCLLLL.ÁZLLEAELLL LLLLEERK Dem 


J 


AD POLYB. XXIV. 4. 543 


capitis damnatos, Confer infra, verf. 14. Horum igitur 
cauíffam nunc Romz Chron defendebat. Id fi non placet, 
vide, an τοὺς ἐκπεπτωκότας κατὰ τὰ τῶν Αχοιμῶν δόγματα 
nunc illos novos Spartze cives dicat, quorum magnus erat 
numerus, qui a tyrannis olim e fervitute liberati & civi. 
tate donati fuerant, qui a Philopoemene ὅς Achzis coacti 
funt Lacedzemone excedere, & in Achaiam ducti, tefte 
Liv. XXXVIII. 34. & Plutarch. p. 365. quo & pertinet quod 
apud Polyb. XXIII. 12, 2. legimus. - 
Ibid. οἱ περὶ Χαίρωνα. Cum Χαάρωνα vulgo lege 
tur, monuerat jam Reifkius, videri hunc eumdem effe, 
qui Χαίρων nominatur in Excerpt. Valef. (nobis lib. XXV. 
cap.8.) Recte: nam, cum ibi dicat Polybius, Χαίρωνα il- 
. lum anno füperiori Romam iviffe legatum; videmus lib. 
eod. cap.2, 4. illo anno, de quo agitur, χάρωνα eumdem, 
qui hic commemoratur, rurfüs a Lacedzemoniis Romam 
miffüm. Sed quandoquidem h.l. Bavaricum codicem in 
fcripturam Χαίρωνα cum codice Peirefciano & Suida con. 
fentientem habemus, non dubitari debet, verum effe hoc 
hominis nomen: & facile intelligitur, quid librarium de- 
ceperit, ut in Χαρωνα aberraverit, quod ei familiarius no- 
men erat. 
lbid. καὶ τὴν πολιτείαν ἀποκατασταϑῆναι τοιαύτην τ", 
Cafaubonus, nihil de lacuna fufpicatus, cum verfionem 
. horum verborum adjicere effet oblitus, in Coerrigendis 
monuit, adjicienda verba, €5 ut refpublica in priorem fia. 
tum reflitueretur. Quz ἢ fententia poteft graecis verbis 
ineffe, intelligenda ex füperori verfu illa verba fuerint, ἣν 
ἔχοντές ποτα &c. Sed id quidem durius videtur: & aut 
verba nonnulla in eam aut in fimilem fententiam videntur 
fuiffe adjicienda, aut pro τωαύτην fcribendum τὴν αὐτὴν, 
vel τὴν πρώτην, quz Gronovii füerat fufpicio, quam. in 
ora fui exempli fignificavit. Ceterum fi plane abeffet vox 
τοιαύτην, non admodum defideraretur, nec ulla lacunze fu. 
fpicio facile effet obortura, verba ifta καὶ τὴν πολιτ. ἀπο- 
x«ra«cr, interpretando, €9 ut jus civitatis illis reflitueretur. 
L1 3 Sed 





Verf. 4. 


£34 ADNOTATIONES 


Verf, s, Sed verendum eft, ne fruftra indulgeamus conjecturis: 


Vert. 7. 


pam & alia hoc loco mifere corrupta in codicbus funt; 
ftatim enim verf. feg. non ἐποιοῦντο habent libri, quod 
ex Cafauboni emendatione eft, fed ἑἐπορδύοντο; & poft 
hoc verbum nefcimus an conjunctionem dà ex ingenio ad- 
jecerit Vrfinus, quam Bavaricus certe codex ignorat." 
V'erf.7. Οὐ δυναμένη δέ. dà adjecit Cafaub. Deeft edit. 
Vrfin. & msstis. — bid. wposxeiplexro reCe Cafanb. 
cum Bay. προεχειρήσατο Vrfin. — 1014. Tirog, Keuxf. 
Aic, *. vnmsiNVS, in Notis, hac verba referens, Οὔ. 
«oi δὲ ἦσαν Τίτος Κόϊντος Καικίλιος, — Locus fine dubio 
corruptus, ait. Opinor autem defignari Q. Ceecilium Me- 
tellum, M. Bzbium Tampilum, δὲ Ti. Sempronium, de 
quibus füpra.* — Cafanbonus, in grzecis tenens id quod 
in contextu Vrfini eft editum, Troc, Κοΐντιος, Κωεκίλιος, 
in verfione fic pofuit, hi autem erant Titus * Quintius, 
Cacilius. RE1SK1vS; fcripturam refpiciens quam in No- 
tis exhibuit Vrfinus, πο monuit: ,, Koivroc Καικίλιος eft 
unus. Sed tum deerit tertius legatus: nominavit enim 
duos, Sempronium Gracchum, tum Ὁ. Cecilium Metel. 
lum: reftat tertius, M. Bzebius Tamphilus. vid. Fulv. Vr- 
fin. ad h.]1. Sed multo probabilius Paufanias VII. 9. Ap- 
pio Claudio hzc tribuit.* — ^ Refpexerat fcilicet Vrfinus 
tres illos legatos, qui XXIII. 6, 6. nominantur. At ex 
illis tribus, in his verbis, de quibus nunc quaerimus, non 
nifi unum agnofcere licet; certe Ti. Sempronium Grac. 
chum non magis, quam M. Bzbium, hic agnofcas. Cum 
baud dubie nominetur primum Τῆτος, id eft, 7ifus Quin. 
ius, qui, poftquam victo Philippo Grzecize libertatem 
reddiderat, rurfus A.V. 562 & $63. princeps legationis 
fuerat in Gra:ciam miffze; (Liv. XXXV. 23 &c. conf. Ad. 
not. ad Polyb. XX. 12, 1.) tum Q. Crcilius, qui princeps 
legationis fuerat A. V. 569; (Polyb. XXIII. 6,6. Livius 
XXXIX. 24.) probabile utique eft, tertium, cujus nomen 
intercidit, “ἴρ. Claudium fuiffe, principem legationis mif- 


fie A. V. 570. (Polyb. XXIII, 12, 3.) Eaque etiam Grono- 


e: 


LI m ERE. αααααααν σπουδαῖα, . πὐασασαππαπονυν...... cum, «ὐὐὐσσσα URDU 


AD POLYB. XXIV. 4. $35 


vii fuerat füfpicio, qui ad oram fui libri h. 1. adnotavit: Ver, 7. 


»Deefl Zippius.* — — Deeft autem tertii legati nomen non 
modo in Bavarico codice, qui nil aliud nifi T7ro;, Koxf- 
λιος, habet; verum etiam in ambigua atque dubia Vrfini 
leCione: nam five Κοΐντιος dedit codex ejas, fuerit hio 
T-Quinffius; five Koivroc, fuerit Quintus Cacilius. Pau- 
fanias VII. 9. p. 544feq. de eadem re, quz hic agitur, 
loquens, folum Appium Claudium nominat, a quo litem 
diremtam ait: fed in hoc prorfus difcedit a Polybio, (cu. 
jus ipfius verba, ut videtur, perperam accepit ) quod ait, 
Ap. Claudium, cum eis qui in fuperiori legatione comites 
ejus fuerant, rurfus in Graeciam fuiffe a fenatu Romano 
miffum ad lites Lacedaemoniorum Achzorumque judican- 
das. Immo vero, tres illos viros non in Graeciam miffos 
Polybius dicit; fed ex mandato fenatus Romze coram his 
emuleatius difceptatze funt quaeftiones controverfze, & hia 
denique arbitris & conciliatoribus compofitze lites. Novus 
legatus in Graeciam non Ap. Claudius, fed Q. Marcius no. 
minatus eft. vide hoc'cap. vf. 16. & c. 6, 1. & Livius 
XXXIX. 48. 

Verf. 8. ἐφ᾽ οἷ; γενομένων λόγων πλειόνων. ἐφ᾽ οἷς, apud 
quos, coram quibus, quibus arbitris.  Vífitatius aliás cum 
genitivo cafu conftruitur in ifta notione prapofitio éx?, 
quemadmodum v. c. Paufanias in eadem re p.745. ait, καὶ 
λόγων ῥηϑέντων ὑπὸ ἀμφοτέροις ἐπὶ τῆς βουλῆς, apud fena- 
tut, coram fenatu. Sed nec exempla defunt hujus ftru. 
&urze cum tertio cafü, de qua diximus ad III. 22, 8. Sic 
ἐπὶ μάρτυσι, coram teflibus, apud Appian. T. 1. p.197, 
45. & T.IL p.411, 97. & 496, 25. noftre editionis. — 
Ibid. περὶ τοῦ μένειν. περὶ τούτων μένειν Bav. 

Verf. 9. εἰς ἑκάστους Φυγάδας, in quemque (vel pro 
quoque) ex exulibus. Cum in contextu Vrfinus fic edidit- 
fet (quotl & ceteri tenuere editores) ἄς * rs γὰρ Φυγάδας, 
ad oram notavit τοὺς, quod quo relatum voluerit haud fa. 
tis adparet, Illud ex Notis ejus intelligimus, codicem 
ipfius cum Bavarico in ἄς rs γὰρ τοὺς QvyaJac confenfiffe. 

L. 4 Qua 


Verf. 8 


Verf. 9. 


Verf. 9. 


Verf. το, 


$36 . "ADNOTATIONES 


Qua in mendofa fcriptura quaenam fentesitia lateat, fatis 
ex verf. 2. intelligitur. Aliena vero haud dubie huc inve- 
xit RR18K1VS, cum tali modo reftituendum locum fufpi- 
eatus eft, πότερον dei τὸ τάλαντον τοὺς ἄς τε Τεγέαν (Quya. 
δας ἐκ τῶν ἰδίων ἐκλεξ. Sed illud probamus, quod adji. 
ciendum fimul alterum quoddam orationis membrum cen- 
fuit idem vir doctus, velut, ἢ τὸ τᾶν ἔχειν, aut 4 τὰ ὅλα 
ἀνακτᾶσθαι. 

Verf. Yo. Duo verba γήγνεοϑαι ἐκέλευον, cum abeffent a 
msstis ? ex ingenio adjecit Vrfinus, utpote ad fenfum ne- 
eeflaria. —  Jbid. ἐφ᾽ ᾧ πάντες ἐπεβάλοντο“ τὰς ἐδίας 


» ἃ 


σφραγίδαφ. ἐφ᾽ ὃ Bav. quod verum putamus, &.in con. 


, textum receptum velimus. .Deinde rectius fortalfe fuerit 


Verf. 11. 


ἐπέβαλον, pro érsa/Aevre, [δὰ ferendum hoc, neque 
eontra librorum fidem mutandum. conf. vf. 15. 

Ferf. V1. εἰς τὴν ὁμολογίαν ἐκπλῆξαι, injeffo terrore, ad 
eonjentiendum impellere. ἐμπλέξαι voluit Reifkius; fed 


. nil opus videtur, ut folicitetur vulgatum , przefertim cum 


paulo poft (verf. 15.) dicat τὰ δὲ καταπλητ)όμενο; τοὺς ἄν- 


. pas, cum quo hoc ipfum ἐκπλῆξαι h.l. non male convenit. 


Verf. 13. 
Verf. I4. 


Jbid. τοὺς περὶ Ξέναρχον. Praetor hic deinde fuit Achzeo- 
rum À. V. 581. Liv. XLI. 24. frater Archonis, qui memo- 
ratus eft fupra, XXIII. το, 8. 

Verf. 33. ἐνέπεσον. ἐνέπεσε Bav. 

Verf. 14. ἐδυσαρεστοῦντο. xa) ἐδυσαρεστ. μὲν γὰρ Vrfi- 
nus cum msstis. Καὶ delevit Cafaubonus, praeter nece(- 
fitatem. Sane centies particulam iftam καὶ cum γὰρ con- 


. jun&am videmus, ut apud Latinos etenim ; hoc vero loco 


Verf. 15. 


fignatam etiam vim habet, etiam, partim: quare revoca 
tam velimus. -— bid. τοῖς ὅλοις reCe Cafaub. δὲ feqq. 
cum msstis. Temere roi; xZ.oic Vrfin. in contextu, Aeic 
&d marginem rejecto. — bid. διότι dé, Verbum déi, 

cum abe[let a msstis, ex conjectura adjecit Vrfinus, 
Verf.15. ἐπεβάζλοντο τῇ σφραγίδι.  Vtique τὴν 
σφΦραγίδα fcribendum putemus cum Reifkio, aut po- 
dus τὰς σφραγίδας in plurali, Verbo activo aliás di. 
citur 


AD POLYB. XXIV. 4. $5. 4537 


— 
citur ἐπιβαλλαιν τὴν σφραγίδα, fed verbum medium pariter . 


paulo ante ufürpatum in eadem re vidimus verf. 10. év«- 
βαδδλοντο τὰς ἰδίας σφραγίδας, ἐπεβάλοντο vero, fimplici 
A, hoc loco habet Bav. 

Verf. 16. προχειριζομένη. προχειρισαμένη Bav. 


CAPVT V. 


Verf. τ. τὸν 'Tiroy πρεσβευτὴν &c. De ifta T. Flami- 
«ii ad Prufiam legatione conf. Liv. XXXIX. 51. 

Verf. 2. τὸν Nexovigoy πόλεμον. Bellum dicit cum Na- 
bidea Tito geftum. — 1614. xjepiciv τὰ κατὰ τὴν Mec- 
σήνην παντὰ &c. Confilium hic homo agitabat, Meffeni- 
cos ab Achaeorum focietate abftrahendi; (conf verf.9.) 
quod confilium etiam, licet ad id exfequendum opera Titi 
non potuerit uti, ( vérf. 18.) tamen eodem adhuc anno 
perfecit, tefte Plutarcho in Philopoem. p. 366. & praetor 
Mefleniorum eft creatus, conf. Paufan, IV. 29. p.352. & 
Liv. XXXIX. 49. . 

Verf. 4. Καὶ ἣν μὲν ὁ Δεινοκράτης οὐ μόνον &c. — Eclo- 
gam hanc ex Polybio decerptam exhibet etiam Suidas, 
ad voc. Δεινοκράτης. Inferendam autem hoc loco effe, 
recte Valefius monuit. | 

Perf. 4. πραγματικόν. πρακτικὸν Suidas in Ῥωπικός. 
Ibid. ὑπέφομνε correxit Valef. exSuid. in Δεινοκρ. ὑπέφῃνε 
idem Suid. in Ρωπικός. ἐπέφαινε codex Peirefc. quod de. 
fendit Rei(kius ex XXVl. 5, 5. & ibi fane cum cod. Pei- 
reíc. canfentit Suidas. Quod vero porro hic monet Reif- 


kius, in ἐπὶ (in verbo ἐπέφαιρνε) fübaudiri ξαυτῷ, id quale : 


fit, nobis non liquere, profitemur. —- bid. ῥωπικός. 
Suidas interpretatur κεχρωσμένος., id eft coloratus, fu- 
catus. t 
Perf. 6. τὴν εὐχέρειαν καὶ τὴν τόλμαν. Conf. ad XT. 
215, 4- 

Perf. 7. wpóxeipoac. wpéJuuec Suidns. — Ibid. παρά 
Ts. περί τε idem. -- — Ibid. εὐτράπελος καὶ πολιτικὸς, fa- 
cetus & urbanus, | 


Lis Verf. 


Verf. 16. 


Cap. V. 
Verf. 1, 


Vetf. 2. 


Verf, 4 


Verf. 4. 


Verf, ὁ 


Ve, 4 





538 ADNOTATIONXES 


Perf. 8. περὶ dà κοινῶν. περὶ κοινῶν δὲ Suidas. — 
lbid. ἀσφάλῶς. ἐμφρόνως idem. 

Verf. 9. Kaj ποτε κεκινηκὼς ἀρχὴν μεγάλων κακᾶν τῇ 
πατρίδι. Poterat fic fcribere compilator Eclogarum de 
Virt, & Vitiis, e connexione cuti reliqua narratione haec 
evellens; fed dubitari non debet, καὶ τότε Ícripfiffe Po- 


" ]ybium, & eo ipfo tempore (Romz quum effet) cum 


magnorum malorum exordium molitus effet patri? ; nempe, 
cum confilium cepiffet, Meffenios ab Achzeorum focietate 
abítrahendi, unde non poterat non grave cum Achzeis bel. 
lum Meffeniis füpervenire, Confer di&a ad verf. 2. & ad- 
de Plutarch. in Tito Flamin. p. 378. cujus verba adpofuiffe 
juvabit: Ἐπεὶ dà Δεινοκράτης ὁ Μεσσήνιος dv Ῥώμῃ παρὰ 
πότον μεϑυοϑεὶς ὠρχήσατο, λαβὼν ἱμάτιον γυνομκέϊον., τῇ 
δ᾽ ὑστεραίᾳ τὸν Τίτον ἠξίου Boy9éiv αὐτῷ, διανοουμένῳ τὴν 
ἹΜεσσήνην ἀφιστάναι τῶν ᾿Αχομῶν" ταῦτα μὲν ἔφη σκέψε. 
du, ϑαυμαζεοιν δὲ ἐκῶνον, εἰ τηλικαύταις ἐπικεχειρηκὼς 
πράξεσιν, ὄρχέϊϑαι δύναται παρὰ πότον καὶ ἄδειν. 

Ibid, Quatuor verba, προορώμενος οὐδὲν τῶν μελόντων, 
uncis inclufit Valefius, de cauffa non admonens: puts- 
mus vero, eo id faCtum, quod verba ifta a codice Peirefc. 
abeífent, & e Suida effent a Valefio adícita, quemadmo- 
dum & aliás fubinde fecit, Nos uncinos, a pofterioribus 
editoribus fervatos, delevimus, - Jbid. «(Q' ἡμέρας. ἐφ᾽ 
ἡμέρας edidit Küfterus apud Suidam in Kw3wvíroy, ubi 
hzc verba repetuntur: fed recte ibi z(' ἡμέρας habet edi- 
tio Mediol. quemadmodum codex Peirefc. & omnes Suide 
editiones in Aeroxp. — Latinifnum effe ait Reifkius, de die 
convivia celebrare ; id eft, cum adhuc clarus dies eft, cum 
nondum vefperafcit. Eamdem vero dictionem & aliás Po- 
lyBto frequentatam vidimus, VIIT. 29, 4. conf, ad VIIT. 


. 97, 11. À Grzecis eam loquendi formulam mutuatos effe 


Latinos, fufpicatus erat Valefius ad Diodor. Sicul. T. II. 
edit, Weffcl. p, 577. | 


| Perf. 


| 


AD POLYB, XXIV. 4. 439 


Verf. 11. ἐν μακροῖς ἱματίοις. λαβὸν ἱμάτιον tyuyauméioy 
ait Plutarch. l.c. — 1514. περὶ πατρίδος. περὶ τῆς πατρί. 
δὸς voluit Reifkius. | | 

Verf. 13. ὡς ἀνοίκειον ὑπόϑεσιν τῆς ἰδίας αἱρέσεως καὶ 
Φύσεως ἀπέδωκε, alienum , abfurdum, indignum /pecimen 
inflituti ingeniique fui edidiffe ; vel, fententiam, opinionem, 
parum commodam, de inflituto ingenioque /uo adtuli/Je ho- 
minibus. | 

Verf. 14. Πλὴν τότε παρῆν eig rjv E.xda μετὰ τοῦ 
Τίτου. Sic perfpecte Valefius correxit, cum πλὴν τό γ8 
παρῆν &c, daret Codex Peirefc. & Suidas. In Eclogis de 
Legationibus, poft illa verba ἀπηρεσατο τὰς ἐλπίδας, (quab 
funt verf. 3.) ita ftatim perrexit compilator, Καὶ ὁ Aero" 
κράτης παρὴν μετὰ TOU Τίτου eig τὴν E/Rxdm, πεκεισμέ- 
yo; ἄς, preetermiffis eis, quae alter compilator in Excer- 
ptis de Virt. & Vitiis retulit. — bid. τὰ κατὰ τὴν Mec- 
σήνην ἐγχειριστήσεσϑαι xara τὴν αὐτοῦ βαύλησιψ. 
Sic ex Eclogis de Legat. vulgo editur, . perperam; quod 
obfervationem noftram olim preterierat. Omnino χ s:- 
ριφϑήσεσϑαι legendum ex codice Peirefciano, qui 
Eclogam hanc in his ipfis verbis finit, χειριαϑήσ. κατὰ τὴν 
αὐτοῦ βούλησιν.  Mendofe Suidas χειρωϑήσδεοθαι. 

ζεγ τς. Οἱ δὲ περὶ τὸν Φιλοποίμενα δίς. — Quse adhuc 
funt expofita, gefta fünt initio anni $71. Interim ineunte 
vere ejufdam anni, apud Acheos, Lycorte, qui Á,V., 
470, praetor fuerat, (Liv, XX XIX. 56.) fücceffit Philopoe- 


cmm 
Verf. 11. 


Verf. 13. 


Verf. 14.. 


Yer. wf. 


men, (Liv. XXXIX, 49.) octavum nunc praetor Acheorum - 


creatus, tefte Plutarcho p. 366. & Paufan. p. 704. 

Perf. 16. τοῖς δημιουργοῖς τῶν Αχιμῶν.  Hefychius in 
Δημιουργόφ᾽ παρὰ τοῖς Δωριεῦσιν, οἱ ἄρχοντες. τὰ δημόσια 
πράττοντες, [Δημιουργαὶ, vel Δαμιουργοὶ] Gasp ᾿Αϑήνῃσιν 
οἱ Δήμαρχοι, λέγοντα. Livius XXXII. 22. Magiffratus 
gentis (Achaeorum) Damiurgos [alii Demiurgos] vocant ; 
decem numero creantur. Adde Liv. XXXVIILL 50. & quz 
ibi ex Turnebo adnotavit Drakenborchius. οἱ ἄρχοντες 

iidem 


Verf. τά, 


549 ADNOTATIONKS 


iidem vocantur apud Polyb. XXIII. 10, 11. & c. 12, 4 & 7. 


& mox hoc cap. verf. feq. 

Verf. 11. ἄν γράψῃ correxit. Vrfinus. Corrupte awa- 
L mssti. 

J'erf. 18. καὶ τῶν ἀρχαίων λεγομένων Φυγάδων, τότε 
à προσφάτως ἐκ τῆς Λακεδαίμονος ἐκπεπτωκότων. Primum 
videtur καὶ αἱ τῶν «px. fcribendum, quo commodius fub- 
intelligatur vocabulum ἐλπίδες. Deinde vero, quinam fint 
hi veteres exules , recens tunc Lacedgemone eje , quorum 
fpem tunc everfam ait, fatemur nobis non fatis lique:e. 
Qui veteres ex/ules dicebantur, (οἱ zpxcioi Φυγάδες, de 
quibus vide notata ad XX. 12, 4.) eorum commoda jam 
olim curaverat T. Flamininus, cum legatus in Pelopon- 
nefo adeffet, quemadmodum ibidem docuimus. Quare & 
nunc quidem hi fpem fuam, fi quid cuperent, in eodem 
Tito reponere potuerant. Sed quum veteres hos exfules 
non folum in rebus adhuc anni proxime praecedentis (lib. 
XXIII 11, 8.) nuper admodum ab Zchais in patriam re- 
flitutos dixiffet, νεωστὶ κατηγμένους εἰς τὴν οἰκείαν, recenti 
beneficio, τροσῷάτου οὔσης τῆς εὐεργεσίας ; verum etiam 
eodem hoc anno (lib. XXIV. 4, 2.) Romze apud fenatum 
non de exfilio querentes induxerit, fed de bonis poft redi- 
tum in patriam nondum reftitutis: quzfivimus, quid ef- 
fet, quod eofdem nunc super Lacedaemone pulfos dicat. 
Et primum quidem fübierat fufpicari, turbatum forte cor- 
ruptumque nonnihil in verbis effe ut pro τότε δὲ legen- 
dum fit τῶν τε προσῷχτως ἐκ τῆς Λακεδαίμονος ἐκτετκτω- 
κότων, intelligendique fint illi, quos ἐκπεπτωκότας κατὰ 
τὰ τῶν ᾿Αχαιῶν δόγματα dixit cap. 4, $. Mox vero proba- 


. bilius vifum eft, ut ftatueremus, in ea parte narrationis, 


que intercidit, expofuiffe Polybium, eofdem veteres ex- 
fules, quos ab Achzis reftitutos zegerrime culerant Spat- 
tani, (Liv. XXXVIIT. 34.) quos in urbem quidem. coacti 
receperant, fed quibus bona nondum erant reítituta, de- 
nique qui partim de Spartanis, partim etiam de ipfis 
Achaeis, optime de fe meritis, queitum Romam legatos 

| mife. 


AD POLYB. XXIV. $—7. 641 


miferant, fub hoc ipfum tempus, de quo rnuncagitur, à ve jg. 
Spartanis, nec invitis Achaeis, urbe effe ejeCtos. .Quo 
pertinere utique videtur id, quod infra rurfus lib. XXV. 

c. 1. 9fq. legimus. conf. notataad XX1V. 4,3. Sedidfi  . 

ita accipiendum eft, videtur faltem particula αὖϑις, aut 

alia quzepiam in eamdem fententiam fuiffe adjicienda, hoc 

modo: τῶν ἀρχαίων λεγομένων Φυγάδων, τότε dà προσφάτως 

&UJig ἐκ τῆς Λακεδοώμονος ἐκπεπτωκότων. 


CAP V T VI. Cap. VI. 
Verf. τ. Kóivroy τὸν Magxioy. Conf. c. 4, 16. De reli- Verf. 1íqq. 
quo hujus & fequentis Eclogze argumento conf. Livius 
XXXIX. 53. . In codice Bav. defideratur hoc cap. 6. quae 
Eclogae XLVIIT. de Legat. vulgo numeratur. — "erf. 4. 
Ὀδρύσας. Ὀδρύσα in contextu Vrfini eft, operarum erro- 


re. — Perf. 5. Φιλίππου πόλιν. Vide notata ad V. 
1Co, 8. 


CAPV T VII. Cap. VII. 
Verf. 1. Τοῦ Δημητρίου παραγενηϑέντος ἐκ τῆς Ῥώμχς, Veri 1. 
Livius l.c. reditum Demetrii legatorumque in Macedoniam 
conjungit: Polybius fignificare videtur, Q. Marcium pri- 
mum advenifle ( cap. praec. verf. 1.) deinde Demetrium. . 
Perf.3. προσεδόκων reftituimus ex Bav. . Perperam Verf.3. 
vulgo προσεδόκουν ed. Vríin. & feqq. quod fru(tra ex I. 55, 
11. defendere conatus eft Reifkius, nam & ibi ex mendo. 
fis codicibus temere receptum προσεδόκουν erat. In Ad, 
not. ad eum locum pro omes vpocsdoxov , quod operas. 
noftra ibi peccarunt, corrige, omnes vgocsdóxovy,  Con- 
fer alia loca ibidem citata. | 
Verf. 4. μηδένα λόγον ex edit. Ernefti in noftram vert. 4. 
propagatum eft. μη 9 ἐν « editiones füperiores cum msstis, 
ut paffim aliás, non male: quamquam nonnifi in Eclogis 
potiffimum, tam Vrfinianis, quam Valefianis, haec forma 
occurrit ; pro qua conftanter fua auCtoritate alteram magis 
vulgatam repofuit Erneftus. 


Lj 


fof. 


4 


amm 
Verf, ς. 


Cap. ΝΠ]. 


Verf. 2. 


$42 ADNOTATÍONES: 


' Perf. ς. Οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὁ Φιλ. ἐπεκρύκτετος "Tota ors- 
tionis connexio fatis declarat, hanc effe fententiam, quam 
perfpe&te Cafaubonus etiam expreífit: (μα Philippus qui. 
dem di/plicere hac fibi diffimulat. Atqui ifta fententia ne. 
 ceffario interfertam particulam ἀλλὰ poft οὐ μὴν defi 
derabat, 


CAPV T VIII. 


Perf. 2. ἐν καιρῷ. —  ,,tandem aliquando, Vifüm ts 
men aliquando eft, auCtorem dediífe ὁνὶ καιρῷ, wno eodem- 
que temporis articulo, ob fequens πάντων, ut fit antithe. 
tum. nEgriSKi1VS. — Immo ἐν καιρῷ, commodo temport, 
cum tempus veniffet. — — Ibid. παρέστησεν αὐτῷ. Citavit 
haec verba Suidas in Ποινή. ubi tamen male εἰργάσαντο in 
plurali, & παρέστησαν. — lbid. προστροπαίους., intel. 
lige δαίμονας, deos vindices , ultores, ad quos convertust 
ft f/upplices (προστρέπονται) ii qui injuriam ρα! i /uni. Sic 
apud Paufan. II. 18, p. 149. ὁ Μυρτίλου προστρόπομος (five 
“ροστροπαϊος malis) αὐτοῖς ἡκολούϑησε, Muyrtili vindex gt. 
tius eos per/ecutus ef. ; quemadmodum ibi ex Henr. Ste- 
phani fententia (Thef. Gr. Ling. Τ᾿ ΠΙ. col. 1634.) bene 
interpretatus eft Sylburgius. Προστρόπομος δαίμων τις ἐπὶ 
τῶν ἐναγῶν ex Photii Lexic. Msto adfertur a doCto Hefy. 
chii editore ad voc. Προστρόπαμος, adjecta mira nominis 
ratione, ἐπεὶ οἱ uera τὸ σταϑῆναι ἤδη τὸ τρόπαιον οἱ ἄναν- 
ροῦντές τινα τῶν πολεμίων, πρόστροποι καὶ ἐναγδὶς εἰσιν. Sul- 


das verba iffa Polybii citans in Προστρόπαμος, nullam intere 


pretationem adjecit; nam quod ait Προστρόπαμος, Tpecre- 
τραμμένος, ἱκέτης, id eft, fupplex , qui fe fupplex: ad ali 


. quem convertit, ad locum ex Sophocle prolatum pertinet, 


Verf, 3. 


ad hunc Polybianum referri fane non poteft. 


Verf. 3. ἔστι τις Δίκης ὀφϑαλμός. Placuit inferta vo» 
cula τις, quam habet Suidas, füb voco Ἔστιν ubi vide 
quae ex aliis autoribus adnotavitKüfterus. Rurfus tamen 
idem Suidas in Δίκης, eadem repetens Polybii verba, vo- 

culam 


| 


AD POLYB. XXIV. 8. 543 


culam illam prztermifit. ^ Verbum δῶ utrobique omifit 
idem Suidas. 

Verf. 4. μεταγαγξὶν μὲν eic τὴν νῦν μὲν Ἢ μαϑίαν &c. 
Eadem Livius habet lib. XL. c. 3. in rebus anni fequentis, 
ubi Q. Marcium legationem renunciantem inducit. 

Perf. 7. ϑεοκλυτήσεις. Citat Suidas in Θεοκλυτή- 
σαντες. 

Verf. 8. βουληϑεὶς μηδὲν &/R.orpiv ὑποκαϑέοϑα!. — 
», Poflet ὑπακαϑέοθαι ferri, quanquam ὑποκαϑῆσϑαι preefta- 
ret, ni(i ἀπολπᾶν fequeretur, quod neceffario óroxa'eq6- 
μενὸν aut ὑποκαϑέμενον aut vmoxo.Jedày poftulat, [ὑποκα» 
9 εϑὲν putamus fcribere voluerat vir doCtus] nihil relinquere 
fubfidens u/quam in infidiis, quod a fe fit animis alienatum."* 
REISKiVS. —  ,,Profert hunc locum Suidas in h. v. 
(quod fugit Küfterum) & interpretatur συγχωρῆσαι, «pé. 
yaj, magis e contextu quam accurate. Küfterus vertit 


fubmittere, melius, fed contextui non fatis apte, nec fatis 


clare. Philippus nolebat, relictis interfectorum civium li- 
beris, immifcere claudeflinos hofies, qui velut in infidiis ἴα. 
terent.. Nempe, qui ín infidiis collocat, dicitur ózoxa 34. 
djaj; & ὑκοκαϑῆσαι, qui collocati funt.  Hefychius: ὑπος 
καϑῆσϑαι" ἐνεδρεύειν.“ EkRNESTVS iM Lexic. Polyb. — 
Immo vero vxoxcJéda; non minus, quam ὑπτοκαϑῆσθαι, 
collocari, latere in infidiis fignificat, ut ree monuit idem 
Suidas, & prolato exemplo nefcimus cujus veteris fcripto- 
ris docuit; neque quidquam aliud hoc loco defideratur: 
noluit Philippus ut aliquid a fe alienatum in infidüs lateret. 
Neque ullo modo opus eft, ut cum Reifkio participium 
h.l. pro infinitivo requiramus. 
lbid. ἀπολιπᾶν τῇ βασιλείᾳ. βασιλείᾳ correxit Valefiug, 
ut eft apud Suidam. Mendofe τῇ βασιλέως cod, Peirefc. 
Sufpicari autem licet, ἐν τῇ βασιλ. fuiffe fcribendum, ut 
praepofitio extrufa fit ab ultima litera y verbi preecedentis ; 
nifi vocabulum βασιλεία nunc accipiendum ut V. 61,4. & 
XXIII. 997. pro regia familia, vel aula, quod vergaculo 
fermone /a cour aut e gouvernement vocamus. | 
Ibid. 


c— 
Verf. 8. 


Verf. 9. 


Vetf. τὸ. 


Verf, 11. 


$44 — ADNOTATIONES . | 


Ibid. ἀναζητῆσαι τοὺς υἱοὺς - - eic Φυλακὴν ἀπο. ἔαθαι. — 
»(« ἀναζητῆσαι poteft defendi, fic ut xxo3éda accipiatur 
pro ἐπὶ τῷ xro9édaj, quo eos deponerent, aut depónendi 
ergo. Malim tamen ἀναζητήσαντας.““ mEISKIVS. —  Pof. 
fis etiam intelligere ὡς «oJéja;, vel ἕνεκα τοῦ awe 
ϑέοθαι. 

V'erf.9. Σάμον. Hujus jam mentio fa&a V. 9, 4. ubi 
vide notata. Σάμιον alii vocant, in hie Plutarch. in Difcrim. 
Amici & Adulatoris, p.$3. ubi interfe&tum a Philippo 
fignificat, offenfo homini aliás amico, quod peccata ejus 
ingenüe reprehendiffet. 

εν το. Νήπιος ὃς πάτερα &c.  Repetiit Suidas in 
Νήπιος, & in Φίλιππος ὁ ΝΜ ακεδών. Ceterum Stafini poé- 
tz. elfe iftum verfum, docet Clemens Alexandr. Stromat. 
lib. VI. p. 451. edit. Svlburg. Eodem pertinent Cyri verba 
apud Herodot. T. 155. qu:e per memoriz lapfüm Xeno 
phonti tribuit Clemens loc. cit. ] 

Verf. 11. did τὰς τῶν πατέρων προαγωγάς. »- Fro 
ftra fe torfit var&sivs, ut παραγωγὰς defenderet, quod 
ex codice Peireíc. edidit: ,, Patrum fortunam verti, in 
quit: caute, ut equidem exiltimo, Famam etiam aut 
potentiam poílis interpretari. Videtur enim ea vox deduCla 
efle. ἀπὸ τοῦ παράγειν, quod eft producere fe ipfum atque 
in Íucem ac famam prodire. | Vnde δὲ ἀντιταραγωγαὶ a Po- 
lybio dicuntur, id eft obtre£'ctiones atque emnulationes. 
Sic enim lib. XVIII. d τὸς πρὸς c/RofAoug ἀντιπαραγω. 
yxg.* — Οὐδ quam fint parum firma, non eft quod pla 
ribus oftendamus. "Tam vere, quam precife, REIS 
K1VS προαγωγὰς corrigere juíit, .id eft, ut ipfe exponit, 
Jplendida in aula munera, fumos liosores. :. ,, Non raro, 


inquit, παρὰ & πρὸ a librariis inter fe permutantur. Exem- 


pla in proximo habemus." Illa nempe dicit, ter. 14. παρα» 
γεγονότι, pro προγεγονότι, tum XXV. 9,6. & XXXIL 
14, 11. De corrigenda hujus loci meuda perfpecte jam 
monuerat Weíleling. ad Diodor. T.1l. p. 304. — Vocabu- 

| lum 


AD POLYB. xxiv. 8. $45 


lum προχγωγὴ eadem notione Polybio frequentatum VI. 
8, 4. VI. 53, 8. & alibi. 

Fer]. 13. τῶν μὲν νεανίσκων αἀλήηλοις ἐπιβουλευόντων. 
Vide Liv. XL. 8feqq. & 231]. -- — Jbid. ποτέρου ó& 
γίγνεοϑθαι τῶν υἱῶν Qoyía. Quum πότερον vulgo legeretur, 
Valefius interpretatus eft, cum cogitandum illi effet, uter 
ex filiis cedem aufurus e[fe videretur: fed ea quidem fen: 
tentia, cum ab orationis conpexione, tüm a vi verborum 
dei γίγνεοϑαι Φονέα utique abhorrebat. Paulo obfcurioribus 
brevioribufque utique verbis hic utitur Polybius, nempe 


— m 


Verf, 13. 


anticipando rem tangens, quam fufius in anni fequentis . 


hittoria erat expofiturus , quo & ipfe ablegat verf. 15, 
Quae pars hillorie Polybianze quum interciderit, interim 
quae apud Livium füperfunt, fenteutiam hujus loci fatis de. 
clarant. Sedeo, (fic apud Liv. XL. 8. ait Philippus) mifer: 
rimus pater , judex inter duos filios , accufatorem parrici- 
dii €? reum; aut confifli, aut admiffi criminis labem apud 
s8£05 invtnturus. — Hoc id eft, quod Polybius fcribit, dis. 
ceptandum Philippo fuiffe, wtrum filiorum morte adficere 
deberet? nempe aut parricidam, fi verum crimen; aut 
maiitiofum accufatorem, fi fictum.  Interjectis aliis, flc 
pergit apud Livium Philippus: vivo E$ /pirante me, huzra- 
ditatemi team ambo C9 fpe 85 cnpiditate improba creviffis, 
Eoufque me vivere vultis, donec alterius vefirum Juperftes, 
haud ambiguum regem alterum mea morte faciam. — Nec 
fratrem, sec patrem poteflis pati, Hinc intelligitur alte. 
rum orationis membrum apud Polybium? «utrum deindé 
magis timere debeat &c. nempe a fuperftite timendum 
erat ne ipfe occideretur: & quidem magís ab altero fuper- 
ftite, quam interim ab utrovis, dum ambo i vita erant j 
quia, dum uterque vivit, haud fatis fcit neuter, ipfe ne, 
an frater, patri fücceffurus fit, adeoque cunCtatu? uterque 
interficere patre.Y. «-  REISKIVS, *geftquam monuit, 
ποτέρου legendum, bzc addit: ,. 81 vulgatam hic fer- 
vamus, & χότερον feddimus twm, itemque alterum 
πότερον; tum pto αὐτῶν (πότερον αὐτῶν) legendum erit 

Polybii Hiflor. T. V II. Mm αὐτὸν 


$46 . ADNOTATIONES 


ς 
p esum 


Verf, 13. αὐτὸν, €? num ipfe debeat metuere potius. Si autem fufpi. 
cioni nofirze locum damus, tum neceffe erit, rurfus in 
fine fententize addi ὑπ᾽ αὐτοῦ. μὴ τάϑῃ τὸ παραπλήσιον ὑτ' 
αὐτοῦ.“ — Nobis adje&tis his verbis neutiquam opus vide. 
tur; & "unice veram putamus priorem emendationem, 
quam in contextum recipere non dubitavimus. ——  Jbid. 
ἐστροβᾶτο. ἐστροβλεῖίτο ed. Gron. & Ern. operarum er- 

rore. 

Verf. 1dfq.— Dorf. 14. τρογεγονότι. Sic haud dubie oportuit; mo- 
nuerat etiam Reifkius. —  Zerf.15. ἐκ τῶν ἑξῆς $y33- 
σομένων. In anni fequentis hiftoria. Vide quae modo 


monuimus ad verf. 13. & confer Liv. XL. $ fqq. 
Poft hoc Caput inferendum effe Fragmentum, quod 


babet Suidas in Ἐναγίζων, diximus in Spicilegio Reliquia- 
ram ex lib. XXI[F. T. V. p. 42. Sed, verum fi quafi 
mus, decerptum illud intelligemus ex fequentis anni hi- 
ftoria. Vide Liv. XL. 6, 


Cap. IX. CAP V T IX. 

Verf. 1. Vf. Φιλοποίμην ὁ r&v ᾿Αχαιῶν στρατηγός. — 
»Hoc Fragmentum de Plhiilopoemene, cum quinque fequen. 
tibus, petitum eít ex eo loco, quo tres illos imperatores, 
Philopormener , Hannibalem €9 Scipionem, inter fe com- 
paravit; quod Polybium fecifle apparet e Livii XXIX. 
So. “41 fcriptoribus rerum Gracis Latinifque tantum hnic 

. viro (Philopoemeni) tribuitur, ut a quibu/dam eorum, vil. 
ut ad infignem notam hnjus anni memoria mandatum fit, 
tres claros imperatores eo anno dece(ffe, | Philopoemenem, 
ZInnibalem , P. Scipionem. Et XXXIX. $2. Trium clari/- 
[fitiorum [uz cujujque gentis virorum non magis tempore ᾿ 
congruente comparabilis mors videtur e[fe, quam quod nemo 
eorum fatis dignum Jplendore vita exitum habuit." nxi1s- 
Kivs. —  Polyb!i exemplo eorumdc*a trium virorum 
elogia conjunxit etiam Diodorus Sic. cujus confer Eclogas 
de Virt. & Vitiis T.lI. edit. Weffcl. p. 575fq. In rebus 
vero hujus anni ab V. C. 571. cof. M. Claudio Marcello, | 

| Q.Fs 


| 


AD POLYB. XXIV. 8. 9. $47 


Q. Fabio Labeone, mortem Philopoemenis expofuiífe Poly- 
bium, fatis ex eodem Livii libro intelligitur cap. 48 feqq. 
qui nominatim etiam Polybium commemorat cap. 52. ubi, 
expofito & Philopoemenis & Annibalis obitu, ita pergit: 
Hic vita exitus fuit vinnibalis. Scipionem €9 Polybius E89 
Jtutilius hoc anuo mortuum fcribunt. Cornelium vero Ne- 
potem fi audias, (in Hanuib. c. 13.) ttortuum Hannibalem 
Polybius fcripfit anno fequenti, L. Zemilio Paulo €9 Cn. 
Babio Tamplilo cof. Ceterum de obitu Philopoemenis, ex 


Verf. 1), ' 


Polybii narratione,videquze notavimus inSpicilegioReliquias ὦ 


rum ex lib. NXl1V. p.43feq. Et de extremis ejus geltis 


confer Fragtuenta duo colleCta a Valefio in Adnotatione - 


mox fuljicienda ad verf.2.  — 1014. τῶν κατ᾽ ἀρετὴν πρὸ 
ToU ἄς. Scabrofa eft oratio, & vel defeCta, vel aliás five 

com »ilatoris culpa five librarii corrupta. 
l'erf. a. τετ]αράκοντα ἔτη συνεχ ὥς Φιλοδοξήσας. VA- 
LESIVS. ,,Sic emendavi, cum in exemplari effet συνῆ- 
ὼς abfque fenfu. — Vixit porro Philopoemenes annis 70, 
telte Plutarcho & Livio, & Por vuio, qui de uitima Phi- 
lopoemenis expeditione fic ait: Ὁ δὲ ἐξαναστὰς 7 goi'yes 
τα μὲν ὑπὸ τῆς αὐῥωστίας, τοὶ δὲ ὑπὸ τῆς ἡλικίας 
βαρυνόμενος" χε γὰρ ἑβδομηκοστὸν ἔτος. διαβια- 
σάμενος δὲ τὴν αἀἰϑένιαν τῇ συνηϑείω T3 προτοῦ, 
σαρῆν ἐξ " Aeycus εἰς Μεγαλόπολιν αὐϑημερόν. 
[Id eit: Zllr vero difcedens inde perrexit, partim quidem 
:norbo, partim vero etate gravatus : Jeptuagefimum énim 
agebat aetatis cnnum.. Sed infirmitatem vi vincens , propter 
fuperioris temporis conjuetudinem , “ἤν σὶς codem die Mega. 
logolin pervenit.] Hac duo Fragmenta, quse divulfa apud 
Suidam leguntur [qui nominatim l'olybio auctori ea adfcri- 
bit,] in Bapuvóusvog δὲ Διαβιασάμενος, fic rette conjun- 
ximus ex auctoritate Plutarchi [in Philopoem. p. 366. ] 
Cum ergo LXX annos vixerit Philopoemenes, & XL 
continuos in repub. fit verfarus, relinquitur, eum tricefi- 
mo anno ad remp. acceffiffe, quz fuit folennis ad rempub, 
Mm 23 capet- 


Verf. 8, 


Verf. 4. 


548 ADNOTATIONES 


capeffendam zetas apud Achzos, quemadmodum, indicat 
Polyb. Legat. $9. συγκλήτου avvax Seiaqe eic τὴν Σικυωνίων 
πόλιν, ἐν ἢ συνέβαινε μὴ μένον συμπορεύεσθαι τὴν βουλὴν, 
&AX πάντας τοὺς ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν. [lib. XXIX. 9, 6.] 
Dionyfius quoque Halic. lib. IV. eam fere omnium gen- 
tium legem fuiffe ait: ἀπὸ ταύτης γὰρ οἱ νόμοι καλοῦσι τῆς 
ἡλικίας ὡς ἐπιτοπολὺ τοὺς ἄρχειν τα καὶ πράτ]ειν τὰ κοινὰ 


᾿ βουλομένους.“ --- — Haec tam ροτίρεξζα, quam docte, νΑ- 


Verf. 5. 


LESIVvS; quz nofttam diligentiam, cum Polybii Reliquias 
digereremus, praeterierant. Duo ifta Fragmenta exhiboi- 
mus in Fragmentis Grammat. num, XXXI & XXXIV. qua 
faltem in Spicilegio Fragmentorum ex lib. XXIV. erant 
reponenda. ——  Jbid.-vrg πάντως. Scribe w&yry παν- 
γως, de qua dictione diximus ad IV. 40, 5. ! 
Verf. 5. ᾿Αννίβας, ἑπτακαίδεκα ἔτη μείνας dy τοῖς ὑταί- 
Spei δζς. Conf. XI. 19, 3. Ex eodem vero Polybii loco, 
unde breve hoc Hannibalis elogium excerpfit compilator 
eclogarum de Virt. & Vitis, videtur pluribus verbis 
idem elogium ab alio compilatore in aliam partem Ecloga- 
rum, Conftantini juffu confe&tarum, relatum; unde Sui- - 
das haufit ea, qua fub finem ejus capitis, quo de Hanni- 
bale agit, his verbis leguntur: Θαυμαστόν ἐστι, καὶ μέγι- 
στον oyuéioz , γεγονέναι τῇ Φύσει rov ἄνδρα τοῦτον ἤγεμονι- 
κὸν, καὶ πολύ τι διχφέροντα τῶν ἀἥλων πρὸς τὸν πραγματι- 
κὸν τρόπον, iQ' yJp ἔτη μείνας ἐν τοῖς ὑπαίϑροις, τλῶᾶστα τε 
ἔϑνη καὶ βάρβαρα διεξελϑωῶν, καὶ πλείστοις ἀνδράσιν αΞλ.0- 
Φύλοις χρητάμενος συνεργοῖς πρὸς ἀπελπισμένας καὶ παραδό- 
ξους ἐπιβολὲς, ὑπ᾽ οὐδενὸς; ἑκουσίως ἐγκατελείφϑη τῶν ἅταξ 
αὐτῷ κοινωνησάντων καὶ δόντων ἑχυτοὺς εἰς χῶρας. Qus 
ibidem fequuntur quatuor verba, ὑπὲρ καὶ τανῦν ἐμπολιτεύε. 
TX, quibus fenfum nullum inefle queftus Küfterus eft. 
abrupta fortaffe funt ab eis quze Polybius fupecioribus fub- 
jecerat, de mora Hannibalis in Prufiz reguo, & de au- 
&oritate qua apud Prufiani fuerat, ac fortaffe ita fonabant, 
ὅσπερ καὶ TxvUy ἐμπολιτευόμενος &c. Nam quod Livius 
fcribit, per /e Prujiam, πὸ gratificaretur. Koimanis, ne- 


candi 


AD POLYB. XXIV. 0. IO. $409 


caudi aut tradendi. Hagnibalis confilium cepiffe; ineo an. ver, s, 
confentientem Polybium Livius habuerit, dubitare licet. 

' Sane Cornelius Nepos, recufaffe Prufiam, fcribit, ne: id 

a [e firri poftularent , quod adverfus $us hofpitii effet: ipfi, . 

fi pojjent , comprehenderent,. - ! 

Perf. 6. Πόπλιος Φιλοδοζήσας &c. Eadem habet Sui. Vt'f 6. 
das in Πόπλιος. — bid. wo κατηγορήσαντος. Par- 
ticuülam μὸν, qua ex cod. Peirefc. vulgo hic iuferta erat, 
recte ignorat Suidas. : 

F'erf.7. ἄλλο μὲν οὐδέν.  Mendofe ἄδλος μὰν οὐδὲν Sui, Verf. 7. 
das, & mox αὐτὸς δὲ οὐκ ἔφη idem. --- 7014. τῷ δήμῳ 
τῶν Ῥωμ. τῷ Ῥωμωίων δήαῳ Suid. — Ibid. οὐϑενός. Sic 
ex cod. Peir. edidit ἢ.}. Vale. & Gron. & confentit Sui- 
das. οὐδενὸς ed. Ern. — Poterat & paulo ante adoptdri 
οὐϑὲν, quod idem Suidas offerebat, De re conf. Liv. 
XXXVIlL so. Appian. Syriac. c. 40. A. Gell. IV. 18. 
qui paullo aliter narrapt. 


CAPVT X. Cap. X. 


Verf. τ. Κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος. nno. altero, fcil, Ver. T. 
Olympiadis CXLIX. quam nominavit cap. 1, 1. — bid. 
Qxpgvxxos. Mendofe Φαρνάκις Bav. idemque rnox verf. 5. 
Qapyxov. . 

Verf. 2. Ῥόδιοι πρεσβεύοντες vwàp τῆς Σινωπέων ἀτυ- Veri 2, 
χίας. —  ,Intelligenda videtur urbis iftius olim liberze 
ac fui juris a Pharsace rege Ponti expugnatio, memorata 
a Strabone XII. $45. Quod igitar ipfi Sinopen/ts, a Phar- 
nace fubaCti, non poterant, hanc eorum cladem Rome 
apud fenatum per legatos quefti (unt Aisadii, Sinopenfium 
amici ac foederati, qui antea iifdem Sinepenfibus, quum 
a Mithridate, Pharnacis patre, bellum illatum effet, au- 
xilium &glerunt, teíte Polyb. IV. $6.'* DRAKENBOREH 
ad Liv. XL. 4. 

ἤν, 3. περὶ τῶν τοῖς βασιλεῦσιν ἀμφισβητουμένων, de. Verf. 3. 
regum controverfis , fcil. Eumenis ὅς Pharnacis. conf. 

XXV. 2, 7. & Diodor. Ecl. XIV. de Legat. 
m 3 Perf. Ὁ 


* 


"ea - σοὐν 


Verl. 4 fqq. 


Verf. 8. 


Verf. 9. 10. 


Verf. 11. 


Verf, 12.13. 


$50 " ADNOTATIONES 


Verf. 4. Kofvrov Μαρκίου. Conf, c.4, 16 & c.6,1. 
Perf. 5. καὶ Maxsdovízg. Perperam καὶ Μακεδόνας edd. 


operarum (putamus) errore, ex Vríini editione in reliquas 


propagato. Certe verum habet Bav. quod ex conjectura 
etiam reponere jufferat Relfkius. -—  'erf.6. πᾶν τι 
bene Vrfin. παντὶ ποιήσειν Bav. cf. Π]. 11,9. — trf.1. 
Διὸ καὶ τοῖς. Διότι καὶ τοῖς Bav. male, 


Ver/. 8. Περὶ δὲ τῶν κατὰ Πελοπόννησον ὁ Μάρκιος &c. 
Confer qua de Q. Marcii in Peloponnefo per iftam le. 
gationem geftis infra repetit Callicrates in oratione ad 
fenatum Romanum, XXVI. 2, 120. - 


V'erf. 9. ταχέως ἡ Λακεδαίμων τῇ Μεσσήνῃ συμφρονήσει. 
Nempe /Mefjena per id tempus a Dinocrate abftratta erat 
a focietate Acheeorum, Sed interim dum haec Romz age- 
bantur, eodem certe anno, Meffena recepta eft ab Achz- 
is: de quo vide cap. 12. Perpqgam ἡ Λακεδοιμόνων Bav. 
Verf. το. καταπεφευγότας. καταφεύγοντας exfpectavera- 
mus. — Jbid. ἐπὶ Ῥωμαίους. ἐπὶ Ῥωμαίοις Bav. 


Ferf. τι. Διὸ τοῖς μέν. Διότε τοῖς μὲν idem, male. — 
Ibid. ἀπεκρίϑησαν τοῖς περὶ Σήριππον. ἀπεκρίθη ἑαυτοῖς 
περὶ Bav. putamus & Vríini codex. Facile patet erroris 
origo. Serippus, idem ille qui anno fuperiori Romamle- 
gatus venerat, (XXIV. 4, 4.) nunc rurfus eodem rediiffe 
intelligendus eft, - 7014. οὐ νομίζουσι τοῦτο τὸ πρᾶγμα 
πρὸς αὐτούς. Conf. XXV. 1, 7. | 


Verf. 12. μηϑοίς. Sic rurfus mssti & priores editt. 
μηδεὶς ed. Erneft, --- Jbid. εἰσαγάγῃ, δὲ Perf. 13. οὐδενὶ 
correxit Vrfinus, pro eizayayéi» ὅς οὐδὲν, quee erant in 
isstis, - 


CAPVT 


— À RÀ δα .————— OÀ «.-“««ἰααὐπασσσ π΄ σσνν, “ὦ... e pee. ni ree .ν»ὦ..ῳ«Ἔ«ὖὍὟὙππἰπασσππσσοι 


AD POLYB. XXIV. IO. IIl. I2; ^ 551 


CAPV T XI. Cep. XL 


Eclogam hanc, quz alieno loco pofita vulgo erat, 
1uc rejiciendam putavimus.  In,variorum legatorum nu- 
mero, qui cap. 10. memorantur, nulli funt ex veterum 
x/uium numero; rationem, cur non aderant, haec ecloga 
leclarat, 

Verf. 1. ᾿Αγησίπολις, ὡς ἔτι καὶς ὧν &c. — Vide Polyb. 
V. 35. Liv. XXXIV. 26. Meurf. de Regno Lacon. cap. 14 
& c. 20. 


Verf. 1. 


CAPVT XII Cap. XII. 


Argumentum hujus Ecloga breviter tetigit Livius 
(XXIX. 5o. uberius expofuit Plutarch. in Philop. füb 
inem; adde Paufan. p. 704. 

Verf. 2. πιστεύσαντες τῇ τῶν πολεμίων ἐφεδρείᾳ, confi- Verf. s. 
lentes proximitati hoflium. 

ἤν, 3. διὰ τὸ περιέχεσθαι τοῖς πράγμασιν, ἄξαντες. Verf. 2. 
nterferto poft περέχεαϑαι commate, conjungebantur vulgo 
erba τοῖς πράγμασιν ἐϊξαντες. Itaque djà τὸ τεριέχεοϑαι 
ufaub. interpretatus eit, quod wndique cinttus teneretur ; 
confentiente Ernefíto, qui περιέχεοϑαι expofuit cinffum 
opulo effe; tum τοῖς πράγμ. éi£ayrec, temporum nece[ftati 
'dens. Nos, commodius abfolute ftare poffe rati verbum 
ὥἕχντες, ad περιέχευϑαι vero requiri dativum aliquem, 
mma poft πράγμασι tran(tulimus., 


l'erf. 6. διακούσας. διακούων Bav. --- bid. πρὸς τὸ ) vet. 6 fqq. 
γος. πρὸς caret Bav. — Verf. 8. ᾿Αναγλϑέντων. 
γλϑέντων Bav. ----ὀ Ibid. πείσεοϑα!. πείϑεοαϑαι idem. 
erJ. 0. TX προτεινόμενα. ταπεινόμενα dem. — Verf. 11. 
μκμεταμέλητον αὐτοῖς ἔσεαϑαι τὴν πίστιν. Cafsubonus: datam 
[is fidem tumqsam iri violatum. | Przetulimus interpreta- 
j;nem, quam ad oram fui libri adnotavit Gronov. fare st 
lei HD nois pornitcat. 

l'erf.13. συναγαγέσϑαι Cafaub. & (644. συναγά- Verf. raf. 
doj (fic) Vrfin. συνάγδοαϑαι Bav. quod verum puta- 

Mm 4 mus 


Verl. 4 fqq, 


$50 |" ADNOTATIONES 


Perf. 4. Kofvrou Μαρκίου. Conf. c.4, 16 & c.6, 1. 
Perf. 5. καὶ Maxsdovízg. Perperam καὶ Μακεδόνας edd. 


operarum (putamus) errore, ex Vr(ini editione in reliquas 


" propagato. Ceite verum habet Bav. quod ex conjeCtura 


Nerf. 8. 


Veif. 9,10. 


Verf. 11. 


Verf, 12.13. 


etiam reponere jufferat Relfkius. —  Z'erf.6. πᾶν τι 
bene Vrfin. παντὶ ποιήσειν Bav. cf. TII. 11, 9. — erf. 4. 
Διὸ καὶ roig. Διότι καὶ τοῖς Bav. male. 


Ver/.8. Περὶ δὲ τῶν κατὰ Πελοπόννησον ὁ Μάρκιος &c. 
Confer qua de Q. Marcii in Peloponnefo per itam le. 
gationem geftis infra repetit Callictates in oratione ad 
fenatum Romanum XXVI. 2, 12 [. - 


V'evf. 9. ταχέως ἡ Λακεδαίμων τῇ Μεσσήνῃ συμφρονήσει. 
Nempe /efjeia per id tempus a Dinocrate abftratta erat 
8. focietate Achzeorum, Sed interim duni haec Romze age- 
bantur, eodem certe anno, Meffena recepta eft ab Achz- 
is: de quo vide cap. 12.  Perpagam ἡ Λακεδαιμόνων Bav. 
Verf. το. καταπεφευγότας. καταφεύγοντας exfpectavers- 
mus. — 7014. ἐπὶ Ῥωμαίους. ἐπὶ Ῥωμαίοις Bav. 


F'erf. τι. Διὸ τοῖς μέν. Διότε τοῖς μὲν idem, male. — 
Ibid. ἀπεκρίϑησαν τοῖς περὶ Σήριππον. ἀπεκρίθη ἑαυτοῖς 
περὶ Bav. putamus & Vríini codex. Facile patet erroris 
origo. Serippus, idem ille qui anno fuperiori Romamle- 
gatus venerat, (XXIV. 4, 4.) nunc rurfus eodem rediiffe 
intelligendus eft, — 7014. οὐ νομίζουσι τοῦτο TO πρᾶγμα 
πρὸς αὐτούς. conf. XXV. 1, 7. 


Verf. τ2. μηϑείς, Sic rurfus mssti & priores ' editt. 
μηδεὶς ed. Erneft. --- Ibid. eiaxyayg, δὲ ξεν, 13. οὐδενὶ 
correxit Vrfinus, pro εἰσαγαγέϊν & οὐδὲν, que erant in 
msstis. | ^. 


CAPVT 


NERA ^ — M € ———— «οαιπαυσυυδ σοι, EDU, , cp pe. cmm De ERRARE) 


AD POLYB. XXIV. IO. 1I. I2; $551 





CAPVT XI Cap. XL 


Eclogam hanc, quze alieno loco pofita vulgo erat, 
huc rejiciendam putavimus. In, variorum legatorum nu- 
mero, qui cap.1O. memorantur, nulli funt ex veterum 
'x/ulum numero; rationem, cur non aderant, hac ecloga 
declarat. 

Verf. 1. ᾿Αγησίπολις, ὡς ἔτι καὶς dy &c. — Vide Polyb, Vetf τ. 

[V. 35. Liv. XXXIV. 26. Meurf. de Regno Lacon. cap. 14 
& c. 20. 


CAPVT XII. Cap. XII 


Argumentum hujus Ecloga breviter tetigit Livius 
KXXIX. 5o. uberius expofuit Plutarch. in Philop. füb 
ipem; adde Paufan. p.704. 

Ferf. 2. πιστεύσαντες τῇ τῶν πολεμίων ἐφεδρείᾳ, comfi- Verf. s. 
lentes proximitati hoflium. 

Perf. 3. dix τὸ περιέχεσθαι τοῖς πράγμασιν, ἄξαντες. Verf. 2. 
nterferto poft περιέχεαϑαι commate, conjungebantur vulgo 
erba τοῖς πράγμασιν éifavrec. taque διὰ τὸ περιέχεαϑαι 
"ifaub. interpretatus elt, quod undique cintfus teneretur ; 
confentiente Ernefto, qui περιέχεοαϑαι expofuit cinffum 
opulo efJe; tum τοῖς πρζγμ. éi£ayrsc, temporum nece[ftati 
"dens. Nos, commodius abfolute ftare poffe rati verbum 
£avrsg , ad περιέχεαϑαι vero requiri dativum aliquem, 

»mma poft πράγμασι tranftulimus, 

Verf. 6. διακούσας, διακούων Bav. -— bid. πρὸς τὸ Verf. 6. 
ϑνος. πρὸς caret Bav. — Perf. 8. ᾿Αναγμλϑέντων. 
yeh3évrw) Bav. --- lbid. πείσεαϑα!. weijada| idem. 
trf. 9. Ti προτεινόμενα. τακεινόμενα idem. --- Verf. v1. 
μεταμέλητον αὐτοῖς ἔσεαϑαι τὴν πίστιν. Caf&aubonus: datam 
fis fidem tumquam iri violatum. | Pretulimus interpreta- 
onem, quam ad oram fui libri adnotavit Gronov. fare wt 
iei ipfos tion pornitcat. 

F'erf.12. evya ya ya 9a: Cafaub. δι féqq. συναγά- Verf. rafe. 
αι (fic) Vrin. evváyead«a« Bav. quod verum puta- 

Mm 4 mus 


- ("S.T !10NES 


e XR RENE n. 
— — Erw τὰς m ad JÀxXTY ὥποξ 2 ἃ -— 
o 0.7 t cT$3.SmÀ i. Uum 
ME : Us P vomrenb., aul dou 


- τι τῶ mREISKIVS. — UM 
- ; € 4 
t0. .707 48x. vel ezexz τοῦ it 


c Dos omertio facta V. 0, 4. ubi 
2 ? »u . 
: .oc σὶρ Plutarcz. iz Diteriz. 
er: in 
Y ] Coo oc GmterfeCtum a Philippe 
. ΣΌΣ, Quod peccata e 
“ΔΝ Repetiit Sziias ἃ 
X e: .. veterum Sz pee 
- Do 2atm.cs Olexandr. Stromzn 
DoOT.Dlrsm zctment Cyn veri 
E uz r.mozAe lapfum Xene 
T. ττ- 
7 Εν" στα; v:irvxryig. “το 
8i "" Bo0MoQ.locmat.ctalJJsend deret, quod 
pl. aom ns. P P mo IDIWnOU Vert, M 


inte. mS ὦ Omm τλῆ ἤπια etjam aut 
^. » 


τῶν: amameen-cctr Uni. ν ὧν παρ enim ea vox deduth 


Chii ed 4a.» "pere. Iu nb Tras? ὦ ipfum atque 
ratione , E ' 
ροῦντές τι 

das verba . 
pretationen. 
Tpxuuéyog , i. 
quem convertit . 
ad hunc Polybi: 


Verf, 2. Verf. 3. ἔστι : 
cula τις, quam ba: 
quae ex aliis auctorib: 


idem Suidas in Δίκης, 












AD POLYB. XXIV. B. $45 


1 προχγωγὴ eadem notione Polybio frequentastum VI. 
4. Vl. 53, 8. & alibi. 
Ferf. V3. τῶν μὲν νεανίσκων aaÀoi; ἐπιβουλευόντων. 
le Liv.XL.8g(eqq. & 231].  — — Jbid. ποτέρου óéi 
vecjo4 τῶν υἱῶν Φονέα. Quum πότερον vulgo legeretur, 
lefius interpretatus eft, cum cogitandum iili efjet, uter 
filiis cedes aufurus effe videretur: fed ea quidem fen- 
tia, cum ab orationis convexione, tum a vi verborum 
γίγνεοαϑαι Φονέα utique abhorrebat. Paulo obfcurioribus 
vioribufque utique verbis lic. utitur Polybius, nempe 
icipando rem tangens, quam fufius in anni fequentis 
oria erat expofiturus, quo & ipfe ablegat verf. 15, 
te pars hilloria. Polybianze quum interciderit, interim 
e apud Livium füperfunt, fententiam hujus loci fatis de. 
rant. Sedro, (fic apud Liv. XL. 8. ait Philippus) mifer: 
ius pater , judex inter duos filios, acculatorem parrici- 
€9 reum ; aut confi, aut adrmiffi criminis labem apud 
js inventurus. — Hoc id ett, quod Polybius fcribit, dis: 
tandum Philippo fuiffe, utrum filiorum morte adficere 
ἐγεξ 9 nempe aut parricidam, fi verum crimen; aut 
litiofum accufatorem, fi fictum.  InterjeCtis aliis, flc 
git apud Livium Philippus: vivo t$ /pirante we, hara. 
Mem. mean ambo E9 (ρὲ E92. cnpiditate improba creviflis. 
μι me vivere vultis, donec alterius verum Juperftes, 
ud amóigunm regem alterum "mea morte faciam. — Nec 
Irem, nec patrem poleflis pati, Hinc intelligitur alte- 
lonis membrum apud Polybium? utrum deinde 
muere debeat &c. nempe a /fuperfiite timendum 
ipfi occideretur: & quidem magís ab altero fuper- 
Dierim.ab ntrovis, dum ambo in vita erant j 
jvit, haud fatis fcit neuter, iple ne, 
| adeaque eun&atur. uterque 
/8, ' poftquam monuit, 
Lvulgatam. hic fer- 
mque alterum 
zendun erit 


αὐτὸν 














νὰ 


| " 


— 


Verf. 1$. 





LÓÓÓMMÀ 
Verf. 8. 


᾿ Verf. 9. - 


Verf. 1o. 


Verf, εἰ, 


$44 — ADNOTATIONES ͵ 


Ibid. ἀναζητῆσαι τοὺς υἱοὺς - - εἰς Φυλακὴν ἀποϑέοωϑαι. — | 


». ἀναφητῆσαι poteft defendi, fic ut «vo3édo accipiatur 
pro ἐπὶ τῷ ἀποϑέοϑα!. quo eos deponerent, aut depónendi 
ergo. Malim tamen &vagzrjexvrac." nEISKIvS. —  Pof. 
fis etiam intelligere ὡς &o3éo, vel ἕνεκα ToU ἀπο- 
ϑέοθαι- 

Perf. 9. Σάμον. Hujus jam mentio fa&a V. 9, 4. ubi 
vide notata. Σάμιον alii vocant, in hie Plutarch. in Difcrim. 
Amici & Adulatoris, p.43. ubi interfe&tum a Philippo 
fignificat, offenfo homini aliás amico, quod peccata ejus 
ingenüe reprehendiflet. 

Verf.1o. Νήπιος ὃς πάτερα &c.  Repetiit Suidas in 
Νύπιος, & in Φίλιππος ὁ Μακεδών. Ceterum Stafini poé- 
tz elfe iftum verfum, docet Clemens Alexandr. Stromat. 


lib. VI. p. 451. edit. Sylburg. Eodem pertinent Cyri verba. 


apud Herodot. T. 155. quze per memorie lapfum Xeno. 
phonti tribuit Clemens loc. cit. . 

Verf. 11. did τὰς τῶν πατέρων προαγωγάς. -— Fru- 
ftra fe torfit var&sivS, ut παραγωγὰς defenderet, quod 
ex codice Peire(c. edidit: ,, Patrum fortunam verti, in- 
quit: caute, ut equidem exiltimo. Famam etiam aut 
potentiam poffis interpretari. Videtur enim ea vox deducta 
effe ἀπὸ τοῦ παράγειν, quod eft producere fe ipfum atque 
in lucem ac famam prodire, Vnde & ἀντιπαραγωγαὶ) ἃ Po- 
lybio dicuntur, id eft obtreffationes atque emuíattones. 
Sic enim lib. XVIII. διὰ τὰς πρὸς c3jAovg ἀντιπαραγῶ.- 
γάς.“ — Οὐδὲ quam fint parum firma, non eft quod pla- 
ribus oftendamus. Tam vere, quam przcife, REIS- 
K1VS προαγωγὰς corrigere juffit, .id eft, ut ipfe exponit, 


 Jplendida in aula munera, fumos honores. -. ,, Non raro, 
inquit, παρὸ & πρὸ a librariis inter fe permutantur. Exem- 


pla in proximo habemus." Illa nempe dicit, ter. 14. xpa- 
γεγονότι, pro προγεγονότι, tum XXV. 9,6. & XXXIL 
14, 11. De corrigenda hujus loci menda perfpecte jam 
monuerat Wefleling. ad Diodor. T.Il. p. 304.  Vocabu- 

: lum 


AD PO LYB. XxXIiV. B. $45 


lum προαγωγὴ eadem notione Polybio frequentatum VI. 
8, 4. VI. 53, 8. & alibi. 

Verf. Y3. τῶν μὲν νεανίσκων ἀλλήλοις ἐπιβουλευόντων. 
Vide Liv. XL.g(eqq. & 23tq.  — 704. ποτέρου δέϊ 
γίγνεοϑαι τῶν υἱῶν Φονέα. Quum πότερον vulgo legeretur, 
Valefius interpretatus eft, cum cogitandum illi effet, uter 
ex filiis cedem aufurus e[fe videretur: fed ea quidem fen: 
tentia, cum ab orationis connexione, tum a vi verborum 
dei γίγνεαϑαι Φονέα utique abhorrebat. Paulo obfcurioribus 
brevioribufque utique verbis hic utitur Polybius, nempe 


Verf, 1$. 


anticipando rem tangens, quam fufius in anni fequentis . 


hittoria erat expofiturus, quo & ipfe ablegat verf. 15; 
Quee pars hitorize Polybianze quum interciderit, interim 


quz apud Livium füperfunt, fenteutiam hujus loci fatis de« 


clarant. JSedeo, (fic apud Liv. XL. 8. ait Philippus) mifer: 
rimus pater , judex inter duos filios, accufatorem parrici- 
dii € reum; aut confitti, aut adriffi criminis labem apud 
mos inventurus. — Hoc id eft, quod Polybius fcribit, dís. 
ceptandum Philippo fuiffe, utrum filiorum sorte adficere 
deberet? nempe aut parricidam, fi verum crimen; aut 
malitiofum accufatorem, fi fictum.  InterjeCtis aliis, flc 
pergit apud Livium Philippus: vivo E$ /pirante me, hara. 
ditatem mean ambo E9 fpe €9. cnpiditate improba creviffis, 
Eoufque me vivere vultis, donec alterius vefirum /uper/tes, 
haud ambiguum regem alterum mea morte faciam. — . Nec 
' fratrem, nec patrem poteflis pati. Hinc intelligitur alte- 
rum orationis membrum apud Polybium? strum deinde 
magis timere debeat &c. nempe ἃ fuperftite timendum 
erat ne ipfe occideretur: & quidem magis ab altero fuper- 
fite, quatn interim ab utrovis, dum ambo in vita erant j 
quia, dum uterque vivit, haud fatis fcit neuter, ipfe ne, 
an frater, patri (ücceffurus fit, adeaque cunCtatue uterque 
interficere patre.. —  REISKIVS , *feftquam monuit, 
ποτέρου legendum, hzc addit: ,,Si vulgatam hic fer- 
vamus, δὲ τότερον feddimus tum, itemque alterum 
φότερον; tum pro αὐτῶν (τότερον αὐτῶν) legendutn erit 

Polybii Hiflor. T. V II. Mm αὐτὸν 


Verf. 13. 


546 ADNOTATIONES 


^ 


αὐτὸν, 85) num ipfe debeat metuere potius. 51 autem fufpi- 
cioni nofirze locum damus, tum necefle erit, rurfus in 
fine fententize addi ὑπ᾿ αὐτοῦ. μὴ πάϑῃ τὸ παραπλήσιον ὑπ᾽ 
αὐτοῦ." - Nobis adjeCtis his verbis neutiquam opus vide- 
tur; & unice veram putamus priorem emendationem, 


" quam in contextum recipere non dubitavimus. --- ibid. 


Verf. 14fq. 


Cap. IX. 
Verf. 1. 


ἐστροβᾶτο. ἐστροβλᾶτο ed. Gron. & Ern. operarum er- 
rore. 

Verf. 14. τρογεγονότι. δὶς haud dubie oportuit; mo- 
nuerat etiam Reifkius. —  Zerf.15. ἐκ τῶν ἑξῆς ῥηϑη.- 
σομένων. In anni fequentis hiftoria. Vide quz modo 
monuimus ad verf. 13. & confer Liv. XL. 5 fqq. 

Poft hoc Caput inferendum effe Fragmentum, quod 
habet Suidas in Ἐναγίζων, diximus in Spicilegio Reliquia- 


rum ex lib. XXIF. T. V. p.42(q. Sed, verum fi quzerí- 


mus, decerptum illud intelligemus ex fequentis anni hi- 
ftoria. Vide Liv. XL. 6. 


CAP V T IX. 


€ 


| Perf. x. Φιλοποίμην ὁ τῶν ᾿Αχωιῶν στρατηγός. — 
» Hoc Fragmentum de Pltilopoemene, cum quinque fequen- 
tibus, petitum eft ex eo loco, quo tres illos imperatores, 
Philopoemenern , Hannibalem 69 Scipionem, inter fe com- 
paravit; quod Polybium fecifle apparet e Livii XXBKIX. 
So. 4b fcriptoribus rerum Gracis Latinifque tantum huic 


. viro (Philopoemeni) tribuitur, ut a quibu/dam eorum, vel. 


ut ad infignem notam hujus anni memorie mandatum fit, 
tres claros imperatores eo anno. dece(f/e, | Philopoemenem, 
4fnnibalem , P. Scipionem. Ἐπ XXXIX. 52. Trium clari/- 
fitnorum [we cuju/que gentis virorum non magis tempore 
congruente comparabilis mors videtur e/Je, quam quod nemo 
eorum fatis dignum /plendore vita exitum habuit. nkis- 
KivSs. — Polybii exemplo eorumd«*a trium. virorum 
elogia conjunxit etiam Diodorus Sic. cujus confer Eclogas 
de Virt. & Vitiis T.11. edit. Weffcl. p. 575fíq. In rebus 
vero hujus anni ab V. C. 571. cof. M. Claudio Marcello, 

Q.Fa- 


-«ὐασπῦθτσπαππιθασσααιααααιαι, ——————— A "m 


ab^... w— ü—— Aunar 


AD POLYB. XXIV. 8. 9. $41 


mm 
Q. Fabio Labeone, mortem Philopoemenis expofuiffe Poly- v. , . 
bium, fatis ex eodem Livii libro intelligitur cap. 48 feqq. 
qui norninatim etiam Polybium commemorat cap. 52. ubi,, 
expofito & Philopoemenis & Annibalis obitu, ita pergit: 
Hic vita exitus fuit /Innibalis, | Scipionem €9 Polybius E92 
Rutilius hoc aniio mortuum fcribunt, Cornelium vero Ne- 
potem fi audias, (in Hanuib. c. 13.) mortuum Hannibalem 
Polybius fcripfit anno fequenti, L. Zemilio Paulo 85, Cn. 
Babio Tamphilo cof. Ceterum de obitu Philopoemenis, ex 
Polybii narratione,vide quze notavimus inSpicilegioReliquig. ἢ 
rum ex lib. XXlV. p.43feq. Et de extremis ejus geftis 
confer Fragmenta duo collecta a Valefio in Adnotatione 
mox fuijicienda ad verf. 2. --ῷὸ Ibid. τῶν κατ᾽ ἀρετὴν πρὸ 
TOU (c. Scabrofa eft oratio, & vel defeCta, vcl aliás five 
comyilatoris culpa five librarii corrupta. 

2 εν}... τετ7αράκοντα ἐτὴ συνεχ ὥς Φιλοδοξήσας. vA- Verf. 8. 
LESIVS. Sic emendavi, cum in exemplati effet συνή. 
Jue abfque fenfu. — Vixit porro Philopoemenes annis 70. 
tefte Plutarcho & Livio, & Por vu1o, qui de uítima Phi- 
lopoemenis expeditione fic ait: Ὁ δὲ ἐξανασταὶς προῆγε, 
τα μὲν ὑπὸ τῆς ἀῤῥωστίας, τοὶ δὲ ὑπὸ τῆς ἡλικίας 
βαρυνόμενος" εἶχε "yep. ἑβδομηκοστὸν ἔτος. διαββια. 
σάμενος δὲ τὴν ἀὐϑένειαν τῇ συνηϑοία τῇ προτοῦ, 
παρὴν ἐξ " Aeyovs εἰς MeyaAozchy αὐθημερόν. 
[Id eft: Ze vero difcedens inde perrexit, partim quidem 
snorbo, partim vero gtate gravatus: Jeptuagelimum énim 
agebat atatis cnnuri. Sed infirmitatem vi vincens , propter 
fuperioris temporis conjuetudinem ,| /Irgis codem die Mega. 
lopoliti pervenit.) Hzc duo Fragmenta, quie divulfa apud 
Suidam leguntur [qui nominatim l'olybio au&tori ea adfcri- 
bit,] in Βαρυνόμενος δὲ Διαβιασέμενος, fic rette conjun- 
ximus ex auctoritate Plutarchi [in Philopoem. p. 366. ] 
Cum ergo LXX annos vixerit Philopoemenes, & XL 
continuos in repub. fit verfarus, relinquitur, eum tricefi- 
mo anno ad remp. acceífi(le, quae fuit folennis ad rempub, 

Mm 2 capef- 


548 | ADNOTATIONES | - 


capeffendam zetas apud Achzos, quemadmodum, indicat 
Polyb. Legot. 89. συγκλήτου συναχϑείσης eic τὴν Σικυωνίων 
πόλιν, ἐν ἡ συνέβαινε μὴ μένον συμπορεύεοϑαι τὴν βουλὴν, 
ἀἷδλιὶ πάντας τοὺς ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν. [lib XXIX. 9, 6.] 
Dionyfius quoque Halic. lib. IV. eam fere omnium gen- 
tium legem fuiífe ait: ἀπὸ ταύτης γὰρ οἱ νόμοι καλοῦσι τῆς 
ἡλικίας ὡς ἐπιτοπολὺ τοὺς ἄρχειν τε καὶ πράτειν τὰ κοινὰ 
βουλομένους." --- Haec tam perfpe&te, quam docte, vA. 
LESIvS; quz nofttam diligentiam, cum Polybii Reliquias 
digereremus, pretericrant. Duo ifta Fragmenta exhibui- 
- mus in Fragmentis Grammat. num, XXXI & XXXIV. qua 
faltem in Spicilegio Fragmentorum ex lib. XXIV. erant 
reponenda. --- ζρίά. πάντῃ πάντως. Scribe πάντη παν- 
γως, de qua dictione diximus ad IV. 40, 5. ' 
Verf. 5, Verf. 5. ᾿Αννίβας, ἑπτακαίδεκα ἔτη μείνας ἐν τοῖς ὑπαί- 
Spo; ὅζς. Conf. XI. 19, 3. Ex eodem vero Polybii loco, 
unde breve hoc Hannibalis elogium excerpfit compilator 
eclogarum de Virt. & Vitiis, videtur pluribus verbis 
idem elogium ab alio compilatore in aliam partem Ecloga- 
rum, Conftantini juffu confe&arum, relatum; unde Sui. : 
das haufit ea, quae füb finem ejus capitis, quo de Hanni- 
bale agit, his verbis leguntur: Θαυμαστόν ἐστι, καὶ μέγι- 
στον σημόίον, γεγονέναι τῇ Φύσει τὸν ἄνδρα τοῦτον ἤγεμονι- 
κὸν, καὶ πολύ τι διχφέροντχα τῶν ἄλλων πρὸς τὸν πραγματι- 
κὸν τρόπον. iQ. γὰρ ἔτη μείνας ἐν τοῖς ὑκαίϑροις, τλᾶστα τε 
ἔϑνη καὶ βάρβαρα διεξελϑωῶν, καὶ πλείστοις ἀνδράσιν αἀλ.- 
Φύλοις χρησάμενος συνεργοῖς πρὸς ὁπελπισμένας καὶ παραϑό- 
ξους ἐπιβολὰς, ὑπ᾽ οὐδενὸς ἑκουσίως ἐγκατελείφϑη τῶν ἅπαξ 
αὐτῷ κοινωνησάντων καὶ δόντων ἑαυτοὺς εἰς χῶρας. Quae 
ibidem fequuntur quatuor verba, ὅπερ καὶ τανῦν ἐμπολιτεύε- 
Tx, quibus ferifum nullum ineffe queftus Küfterus eft,. 
abrupta fortaffe funt ab eis quae Polybius fuperioribns füb- 
jecerat, de mora Hannibalis in. Prufim regno, & de au- 
Coritate qua apud Prufiani: fuerat, ac fortafle ita fonabant, 
Ὅσπερ καὶ τανῦν ἐμπολιτευόμενος &c. — Nam quod Livius 
Ícribit, per /e Prufiam, wt gratificaretur Romanis, ne- 
- .. candi 


Verf. 4. 


AD POLYB. XXIV. 0. IO. $49 


-— —— — — 


asdi aut. tradendi Hasgnibalis confilium cepiffe; in eo an. verf, ς, 
onfentientem l'o]ybium Livius habuerit, dubitare licet. 
ane Cornelius Nepos, recu/affe Prufiam, (cribit, ne. id 
| fe fieri poftularent , quod adverfus $us hofpitii effet: ipfi, 
 po[jent , comprehenderent.. - 

Verf. 6. Πόπλιος Φιλοδοξήσας &c. Eadem habet Sui. γε: 6. 
as in Πόπλιος. — bid. woAx κατηγορήσαντος. Par- 
icalam μὲν, qua^ ex cod. Peirefc. vulgo hic inferta erat, 
eCte ignorat Suidas. ] | 

J'erf. 1. ἀξλο μὲν οὐδέν.  Mendofe ἄξλος μὲν οὐϑὲν Sui- Verf. 7. 
aS, & mox αὐτὸς δὲ οὐκ ἔφη idem. — Ibid. τῷ δήμῳ 
ὧν Ῥωμ. τῷ Ῥωμαίων juo Suid. — Ibid. οὐϑενός. Sic 
x cod. Peir. edidit }»]. Valef. & Gron. & confentit Sui- 
as. οὐδενὸς ed. Ern. Poterat & paulo ante adoptdri 
ἡϑὲν, quod idem Suidas offerebat. De re conf. Liv. 
XXVIII so. Appian. Syriac. c. 40. A. Gell. IV. 18. 
ui paullo aliter narrapt. 


CAPVT X. Cep. X. 

Verf. τ. Κατὰ τὸ δεύτερον ἔτος. nno altero, fcil, Verf fe. 
Mympiadis CXLIX. quam nominavit cap. 1, 1. — bid. 
xgvxxov. Mendofe Φαρνάκις Bav. idemque mox verf. 3. 
)αρνᾶου. . 

Verf. 2. Ῥόδιοι πρεσβεύοντες ὑτὲρ τῆς Σινωπέων ary. Vetf. 2, 
(ac. — intelligenda videtur urbis iftius olim liberze 
c fui juris a Pharnace rege Ponti expugnatio, memorata 
Strabone XII. $45. Quod igitor ipfi Sinópen/es, ἃ Phar- 
ace fubaCti, non poterant, hanc eorum cladem Rome 
pud fenatum per legatos quefti (unt Fkagii, Sinopenfium 
mici ac foederati, qui antea iifdem Sinopenfibus, quum 
Mithridate, Pharnacis patre, bellum illatum effet, au- 
ilium &glerunt, tefte Polyb. IV. 46.“ DRAKENBOREH 
d Liv. XL. 4. 

Verf. 3. περὶ τῶν τοῖς βασιλεῦσιν ἀμφισβητουμένων, de Vetf- 9. 
egum controverfüs , fcil. Eumenis & Pharnacis. conf. 
LXV. 2, 7. & Diodor. Ecl. XIV. de Legat. 

m3 Perf. - 


10——— 
Veil. 4 fqq. 


$50 " ADNOTATIONES 


Perf. 4. Kofvrou Μαρκίου. Conf. c.4, 16 & c.6, 1. 
Perf. 5. καὶ ΝΜ ακεδονίχς. Perperam καὶ Μακεδόνας edd. 
operarum (putamus) errore, ex Vrí(ini editione in reliquas' 


" propagato. Certe verum habet Bav. quod ex conjectura 


etiam reponere jufferat Relfkius. — erf. 6. πᾶν τι 
bene Vrfin. παντὶ ποιήσειν Bav. cf. III. 11, 9. — erf. 1. 


Διὸ καὶ τοῖς. Διότι καὶ τοῖς Bav. male. 


Nerf. 8. 


Verf. 9. 10. 


Verf. 11. 


Vet. 8. Περὶ dà τῶν κατὰ Πελοπόννησον ὁ Mapxiog &c. 
Confer quae de Q. Marcii in Peloponnefo per iítam le. 
gationem geftis infra repetit Callicrates in oratione ad 
fenatum Romanum, XXVI. 2, 12fq. - 


LI 


Verf. 9. ταχέως ἡ Λακεδαίμων τῇ Μεσσήνῃ συμφρονήσει. 
Nempe /Mejfena per id tempus a Dinocrate abftratta erat 
8 focietate Achzeorum, Sed interim dum haec Romze age- 
bantur, eodem certe anno, Meffena recepta eft ab Achz- 
is: de quo vide cap. 12. Perpqgam ἡ Λακεδαιμόνων Bav. 
Verf. το. καταπεφευγότας. καταφεύγοντας exfpeCtavera- 
mus. — 7914. ἐπὶ Ῥωμαίους. ἐπὶ Ῥωμαίοις Bav. 


Verf. τι. Διὸ τοῖς μέν. Διότε τοῖς μὲν idem, male. — 
Ibid. ἀπεκρίϑησαν τοῖς περὶ Σήριππον. ἀπεκρίϑη ἑαυτοῖς 
περὶ Bav. putamus & Vríini codex. Facile patet erroris 
origo." Serippus, idem ille qui anno fupetiori Romamle- 
gatus venerat, (XXIV. 4, 4.) nunc rurfus eodem rediiffe 
intelligendus eft. - 7014. οὐ νομίζαυσι τοῦτο TO πρᾶγμα 
«πρὸς αὐτούφ. conf. XXV. 1, 7. 


Verf. 1. Verf. 12. μηϑείς. Sic rurfus mssti & priores ' editt. 


μηδεὶς ed. Erneft. --- Zbid. εἰσαγάγῃ, δὲ Verf. 13. οὐδενὶ 
correxit Vrfinus, pro eic«yeyéiv & οὐδὲν, que erant in 
msstis, " 


CAPVT . 


AD POLYB. XXIV..IO. II. I ^ 551 


CAPV T XI Cep. XL, 
Eclogam hanc, quz alieno loco pofita vulgo erat, 
huc rejiciendam putavimus.  In,variorum legatorum nu- 
Tero, qui cap. 10. memorantur, nulli funt ex veterum 
ex/ulum numero; rationem, cur non aderant, haec ecloga 
declarat, 





Verf. 1. ᾿Αγησίπολις, ὡς ἔτι παὶς dy &c. — Vide Polyb. Verf. 1. 
IV. 35. Liv. XXXIV. 26. Meurf. de Regno Lacon. cap. 14 
& c. 20. 
CAPVT XII Cap. XIL 


Argumentum hujus Eclogz breviter tetigit Livius 
XXXIX. so. uberius expofuit Plutarch. in Philop. füb 
finem; adde Paufan. p.704. 

Verf. 2. πιστεύσαντες τῇ τῶν πολεμίων ἐφεδρείᾳ, comfi- Vesf. a. 
dentes proximitati hoflium. 

Perf. 3. διὰ τὸ περιέχεοϑαι τοῖς πράγμασιν, ἄξαννες. Verf. 2. 
Interferto poft περιεέχεαϑαι commate, conjungebantur vulgo 
verba τοῖς πράγμασιν ἔΐξαντες. ltaque διὰ τὸ περιέχεοϑαι 
Cafaub. interpretatus elt, quod undique οἰπδέμς teneretur ; 
(confentiente Ernefto, qui περιέχεοϑαι expofuit cinffurm 
populo effe ; tum roi; πράγμ. éi£ayrec, temporum nece[ftati 
cedens. Nos, commodius abfolute ftare poffe rati verbum 
éifxvrsg , ad περιέχεοϑαι vero requiri dativum aliquem, 
comma poft πράγμασι tran(tulimus. 

V'erf. 6. διακούσας, διακούων Bav. --- lbid. πρὸς τὸ verf, 6 fqq. 
&Jvoc. πρὸς caret Dav. — —— Perf. 8. ᾿Αναγλϑέντων. 
&y/sk3éyruy Bav. — — Ibid. πείσεοϑα!. ποίϑεαϑαι idem. 
V'erj.9. τὰ προτεινόμενα. ταπεινόμενα idem. — | Verf. 11. 
ἀμεταμέλητον αὐτοῖς ἔσεαϑαι τὴν πίστιν. Cafsubonus: datam 
ἐρῇς fidem numquam trí violatum. | Pretulimus interpreta- 
tionem, quam ad oram fui libri adnotavit Gronov. fare μέ 
fidei ipfos tion pornitcat. ' 

Ferf.1a. ovy a yay £a 9 a1 Cafaub. & (644. συναγά- Verf. tafq. 


qsda, (fic) Vrin. συνάγοσϑαι Bav. quod verum puta- 
Mm 4 mus 


d 
Vet 43. 


$$3 ADNOTATIONES 


mus: requiritur enim paffivum verbum; nec incommo- 


'' Qum ef prafens infinitivi cum imperfecto συνέβαμιν8. 


Veef. 13. τούτοις ἐπέταξε ταραχρῆμα , W&yTXG αὐτοὺς 


ἐξάγειν ἐκ τοῦ ὧν. Tenuimys Cafauboni verfionem: «i- 


. Verfis - - ut educerent ipfi fefe e vivis, imperavit? qua ve- 


remur ne non fit fententia Polybii verbis fubjeCta; íimul 
vero, imperite a compilatore abruptum fcriptoris (ermo- 
nem intelligimus, cum praetermifit alterum orationis mem- 
brum, quod illi, ὅσοι μὲν, refpondebat. Rem confioit 
explanatque Plutarchus, apud quem quidem & ipfum par- 
tim in graecis nonnihil errarunt editores, & in verfione ab 
auctoris fententia aberrarunt jnterpretes. Καὶ Aeomwga- 
τῆς μὲν ( fic Plutarch. fcribit |. c.) αὐτὸς αὐτὸν Φϑασας die- 
χρήσατο. τῶν dà ἀλλων, ὅσοις μὲν ἀνελᾶν ἔδοξε Φιλοποίμε. 
yx, δι αὐτῶν ἀπέϑνησκον" ὅσοις δὲ [(ic cum Vulcoh. fcri- 
bendum re&e Reifkius monuit] καὶ βασανίσαι, τούτους 
Ax λαϊκίμς ποιούμενος [forte ἐκδότους ποιούμενος, ut füfpi. 
catus elt Reifk.] συνελάμβανεν 0 Λυκόρτας. ld eft: Et 
Dinocrates quidem ftbi ipfe fiatim. manus intulit. Cetero. 
tum vero, quotquot interficiendum Philopoemenem | cenfue- 
fani, ab illis (fcil, Meffeniis) interfeGi funt: qui vero et- 
ia:y adhibenda tormenta. cenfuerant , eos fibi traditos Ly- 
cortas comprehendit inter cruciatus necandos. (conf. XXV. 
2,13.) Perperam vulgo, inde ab Henr. Stephano, δι᾽ 
αὑτῶν ἀτέϑνησκον editur; quod interpretantur, witro vi- 
tam finiere, vel confcifcunt fibi ipfi mortem, contra vete- 
rum codicum fidem, qui in dí αὐτῶν confentiunt, δὲ con- 
tra manifeftam orationis connexionem. [Πὰ vitiofa apud 
Plutarchum le&tio & prava interpretatio Cafaubonum in- 
duxiffe videtur, ut in eamdem fententiam Polybii verba, 
de quibus quaerimus, interpretaretur. Verum fi quzris, 
intelliges, τούτοις referri ad Meffenios: his (Meffeniis) im- 
peravit, μὲ e vefligio eos interficerent : nam quod comma 
vulgo poft παραχρῆμα ponunt, incommode factum. 
Dele diftin&ionem iftam , aut poft ἐπέταξε repone, & 

sapa- 


AD POLYB. XXIV. 12. £53 
s———— 


παραχρῆμα cum fequentibus junge. Ceterum, fi ad verf 13. 
4dchezos referre pronomen τούτοις malueris, quemadmo- 

dum & apud Plutarchum δέ αὐτῶν ad ztheos referen- 

dum Xylander exiftimavit, non magnopere repugnabo. 
Adjecerat autem Polybius id, quod e Plutarcho intel- 

ligitur, qui cruciandum | Philopoemenen  cenfuerant ,— eos 

suuc vincere €) ad cruciatus tradi Lycortam ju[Ef/t. So- 

lum Dinocratem fponte vitam finiffe, ceteros omnes, 

qui Philopoemeni necis auCtores fuerant, comprehen- 

fos poenas dediffe, diferte confentit Paufanias p. 704. t 


De exfequiis Philopoemenis, hoc tempore celebratis, 
in quibus Philopoemenis urnam portavit juvenis: Polybius 
nofter, verba Plutarchi huc facientia retuli in Tzffimoniis 
Veterum de. Vita Polybii. T. V. p, 7. 


Mm 4 ADNOQ. 


554 | 
JE Me 4e He Hee ee Eine He HOe Hee diea- 


ADNOTATIONES 


A D 


POLYBII HISTORIARVM * 
LIBRI XXV. 


RELIQVIA S 
— CAPVT I 


A: Verf. 1. 0j Μεσσήνιοι, διὰ τὴν αὐτῶν ἄγνοιαν &c.. E, duo- 
Verf. 1. rum annorum rebus hzc Ecloga excerpta 
contraCtaque videtur. Nempe fub fipem Eclogz, cap.2, 
6íeqq. agitur de variis Legationibus, Romze in fenatum 
introductis, adeoque de rebus in Italia geflis; a quibus re- 
bus incipere Polybius in his temporibus confuevit cujuf- 
que anni hiftoriam, quemadmodum ex collatione omnium 
Reliquiarum fatis patet, & ipfe Polybius diferte docet 
Lib. XXVIIL 14, 9. coll, cap. 2. Inde oriebatur quidem 
illud incommodum, quod & ipfe XXVIII. 14, το. profi- 
tetur, ut nonnumquam de Legationibus Romam miffis, 
& de refponfis, quae his a fenatu data funt, prius expo- 
neret, quam occafionem explicaffet, qua εἰς fant Le. 
gationes, At, quoniam, quemadmodum ex 'Livio con- 
ftat, ufu receptum erat, ut exterarum gentium legationi- 
ὶ bus ftatim poftquam novi confules magiftratum iniiffent, 
priufquam in provinciam abirent, adeoque paulo poft anni 
initium , fenatus daretur, decretze plerumque illze. legatio- 

nes funt anno fuperiori, & per hiemem Romam miffe, ut 

jufto tempore, fcil, Idibus Martiis, Romae adeffent. Id. 

que etiam in eis legationibus, de .quibus hoc cap. & feq. 

agitur, faCtum vidétur, Nam quae hoc cap. t. memoran- 

tur, 





* 


AD POLYB. XXv. I. $55. 


ir, faltem quae initio hujus capitis, ea ar&iffime cum eis, 
uz in fine cap. przeced. (XXIV. 12.) exponebantur, con- 
inC&ta funt: idem eft praetor Achaeorum Lycortas, qui 
nte: agitur de his quze aCta fünt in illo Achzeorum con- 
ilio, ad quod rem Meffeniorum Lycortas rejecerat, XXIV. 
2, 12. iidem legati, quos retentos Romse XXIV. 10, 14. 
|rerat, Romze adhuc aderant, XXV. 1, 3. At legationes, 
e quibus fub finem hujus eclogz cap.2. agitur, Romee 





Verf.; 1. 


1 fenatum anno fequenti 573, (P.Cornelio Cathego, M. 


«bio Tamphilo Coff.) introductas effe, cum ex ipfa Po- 
;bii narratione colligi poterat, tum ex Liv. XL. 20. ad- 
aret. Neu;pe cum in rebus hujus anni 573. de illis lega- 


onibus Romae in fenatum introdu&tis ageret Polybius, - 


onfentaneum eft, repetiiffe eum ex füperioris anni .hifto- 
ia nonnihil de occafione , qua illae miffze funt, ὅς able- 
afle lectorem ad ea 40:8 de eifdem rebus füpra di&a erant. 
taque compilator hujus Eclogze vel ea ipfa, quae Poly. 
ius hoc loco e fuperioribus repetiit, exhibuit, vel paulo, 
tiam plura e fuperioris anni hiftoria, ad declarandum id, 
e quo nunc agebatur, facientia, huc tranffcripfit. — bid. 
iX τὴν Auxópra xa] τῶν ᾿Αχωιῶν μεγαλοψυχίαν.  lllius 
tagnanimitatts documentum vide cap. 35, 3. 
Ferf. 2. ἡ 9 "Aiax. Sic quidem vulgo omnes. Sed 
4 3/x penacute fcribendum cum Paufan. IV. 30. p. 353. 
ABéa.Ptolem. — bid. Θούρια, Θουρία fcribe cum 
odem Paufàn. IV. 31. & Strab. lib. VITI. p. 3560. — Ibid. 
)αρά. Sic quidem Cafaub. δὲ feqq. Φαρζ Vrfin. Sed vix 
ft cur dubitemus, ᾧ ἀραὶ Mtripfiffe Polybium cum aliis 
uctoribus, qui in pluralem numerum confentiunt. conf. 
d ἈΝ]. 6,8. — Ibid. ἰδίαν dà ϑέμεναι στήλην ἑκώ. 
τῇ &c. Foede hunc locum in exemplari fno corruptum 
uiffe ait Vrfinus. ln Bav. nullus alius ἀρ Vrfini editione 
ilfenfus eft, nifi quod 72/« habet, quod ei commune eft 
um Vifini codice, & teneri poterat; tum vero perpe- 
am caret particula d£. Poft ἑκάστη Vrfinus comma pofue- 
3t, quod nos monente Reifkio poft στήλην repofuimus. 
| Vet. 


Verf. 2. 


Verf. 5. 
Verf. 8. 


$50 ADNOTATIONES 


Verf. 3. τῆς πρότερον xwo(jacsuc. Vide XXIV. 10, 
124íq. — bid. τοῖς αὐτοῖς πρεσβευτῶῖς. Non fuit hoc 
folicitandum: nam eofdem legatos Ron: retinuerat fena- 
tus, donec de eventu be]li Meffeniaci certior fleret, l.c, 
verf.14. — lbid. πρόνοιαν ποποίηνται. Sic optime Dav. 
πεποιηκέναι in füo cod. fuiffe ait Vrfinus, quod ille in s- 
ποιήκασι mutavit, minus reCte. -— 704. μηϑένα. Ri 
fus μηδένα fola editio Ern. invitis msstis. In οὐδένα paullo 
ante, ut fere alibi, confentiunt libri, | 

VerJ. 5. κομιζόντων τὴν ἀπόχρισιν. conf. XXIV, 16, tT. 

F'erf. 8. τοὺς δὲ κυριεύοντας τῆς Σπάρτης xara τὸ παρόν. 
qui Spariam wunc tenemt. — Horum nomine Serippus & 
nuperrime Romz fuerat, ( XXIV. 10, 11.) & jam anno 
$71. (XXIV. 4,4.) & Romanos rogaverat, ut operam 
fuam illi interponerent, quo ab Áchzis eifdem conditioni- 
bus in focietatem reciperentur, qua ipfis olim poft Nabi- 
dis obitum A. V. $62. a Philopoemene & Aclieis erant 
oblare. Nam sequo foedere tunc in focietatem Achzeo- 
rum cooptati videntur. (conf. loca citata ad XXIV. 4, 4-) 
Sed non folum numquam prorfus perfectum illud foedus 
eft; verum etiam paullo poft (A. V. 565.) ita ab Achaeis 
admini(ítratze res Spartanorum funt, (vide XXII. 23, 2. & 
ibi notata, ) ut ab eo tempore ad hunc diem non tam foe- 
derata Achaeorum, quam obnoxia chis Sparta fuerit, 
ut ait Livius XXXVIII, 54. Conf. Polyb. XXIIT. 12, 5. 
Quod dicit κατὰ τὸ παρὸν, ambiguum eft quorfüm refera- 
tür, ad przecedentia, an ad id quod fequitur, ut dicat τὸ 
παρὸν [BouAsc9aj, nunc velle, Quod autem ait, velle Lace- 
damonios cum Adeluzis rempublicam agere, hoc putamus 
dicit, non quia jam pridem id voluerint, fed quod adquie- 
fcant nunc conditionibus ab Achzeis latis, neque amplius 
poítulent, ut in civitatem reftituantur novi illi cives; 
olim fervi, qui ex Achaeorum decreto urbe pulíi & par- 
tim etiam veaumdati erant; de quibus vide XXIII. 12, 2. 
δι extremam. Adnot. noftram ad XXIV. 4, 5. 


Ibid. 


— —À uo onn C 
— RR RR 


AD POLYB. XXV. I. $51 


lbid. eig αὐτούς. πρὸς αὐτοὺς dixerat XXIV. 10, 11. 


atque id in ifta formula utique ufitatius. ΑΕ nec inaudi- 
tum τὸ εἰς ἐμὲ, quod ad me pertinet : quare iftud non te 
mere damnandurm. 

Verf. 9» ἄνα! ydp. yxp caret Bav. — 7614. [n &^- 
ÀAovci) προσλήψεοϑα!. προσλήψονται placuerat Reifkio: 
neque nos quidem valde repugnamus. Ceterum videndum, 
san fortaffe etiam per fe flare infinitivus προλήψεσϑαι 
potuerit; quemadmodum δὲ aliás poft conjunCtionem ὅτι in 
infinitivo nonnumquam pofitum reperiri verbum monui ad 
1. 4. τ. quod genus ἀνακχολουϑίας in oratione obliqua, 
qualem hic habemus, facilius etiam ferendum videri pot. 
eft. — Ibid. rovc διατετηρηκότας τὴν πρὸς τὸ ἔϑνος πί- 
στιν. Veteres Spartze cives dicit, qui jam olim a Philo- 
poemene focietati Achzeorum erant juncti. 

Verf. 10. 4X, ἑτέρων αὐτοὺς ἐκκεκλεικότων τῆς πό- 
λεως, [τούτους οἷ] βεβαιώσαντες &c. Cafaubonus, quum 
partim cum Vifino, partim ex fua conjeCtura, fic edidi(- 
fet, &/A' ἑτέρους, αὐτῶν ἐκκεκλικότων τῆς πόλεως, οἱ βε- 
βαιώσαντες &c. hanc adjecit verfionem: fed, iis urbe ex- 
cedentibus, alios recepturi, qui decreta concilii chorum 
confirmabust &c. — Quz facile patet aliena effe ab aucto- 
ris fententia. REiSKi1vs, cognita ex Vrfini Notis fcri- 
ptura codicis, quo ille ufus erat, monuit: » Legendum 
&JÀ', ἑτέρων αὐτοὺς ἐκχεκλεικότων τῆς πόλεως, οὗ Gc. 
Vbi tenendum eft, (inquit) ante οὗ fubaudiri τούτους vel 
τοιούτους Oportere, quod regatur ab ἕξουσι κοινωνοὺς τῆς 
“πρλιτείας, quod przceffit. — Erit itaque hzc fententia: 
“ἤεδαος habituros effe (μα civitatis focios , non illos - -, fed, 
quum iflos alii urbe /ua exclu/erint , eos qui fint flabilitu- 
rí &c. : Ip ἑτέρων latere videtur oppofitio quaedam cum 
Achaeis. Non nos Áchzei, ait Lycortas, eos exclufimus 
urbe füa: nulla in re eft culpa noftra, fed alii fecerunt, 

cives ipforummet. οἱ, pro τούτους οὗ, eft latinifinus, qui, 
pro eos qui.** — Tum de voce ἐκθνων, in illa dictione 
βεβαιώσαντες τὰς ἐχείνων pocupázerg, monuit idem nx:S- 

- Kiv53 


c— 
Verf. 8. 


Verf. 9. 


Verf. 10. 


- 
. Nerf, 10. 


$58 ADNOTATIONES 


KIvs: ,, ReCtius hic loci adhibuit ἐκείνων, quam ἑαυτῶν, 
quamquam illud idem h.l. fignificat atque hoc ;- quia, fi 
δαυτῶν ufurpaflet, facilius fuiffet lector ad Lacedaemonios, 
quam ad Achzos, cogitatione deventurus: ambiguitas illa 
fuit vitanda, quod fecit praeferendo vocabulo ἐκείνων al- 
teri." Conf'ad XII. 16, 5. —  Reifkii ifta ratio, cum 
graecum noftre editionis exemplum typis pararem, .8- 
xima veri fpecie fefe mihi commendaverat, nifi quod pro- 
nomen τούτους, ante οὗ, non modo mente intelligendum, 
verum etiam diferte adjiciendum putaverimus. Eamdem 
totius loci fententiam in verfione expreffi. Nunc alio in- 
clinat animus. Nempe ita fe res habere videtur. Spar- 
tani, qui nunc in urbe dominabantur, quum zegerrime jam 
olim tuliflent veteres exfules ab Achzis in patriam redu- 
&os, (Liv. XXXIX. 34.) neque ad hunc diem in priftino. 
rum bonorum polfeifionem eos imififfent; (Polyb. XXIV. 
4, 2fq.) iidem, poftquam deinde eifdem veteribus exfuli- 
bus, maxime quidem Areo & Alcibiadi, & qui cum his 
conqueftum de Áchzis fimul & de Spartanis Romam ive- 
rant aut qui hos miferant, iratos vidiifent Achzeos, (XXIII. 
11, 714.) Romauum vero fenatum vidiflent exfulibus qui- 
dem illis faventem, fed non ferio atque eflicaciter com- 
moda eorum curantem, neque pro auctoritate, ut reci- 
perentur & in bona re(tituerentur, imperantem; iidem 
Spartani, inquam, ex illorum veterum exfulum numero 
cun&os, quibus Achzi, utpote in fe ingratis, infenüi 
erant, nuper partim urbe ejecerant, partim Roma redeun- 
tes excluferant: (conf. notata ad XXIV. 5, 18. & mox 
hoc cap. verf. 12.) qua in re quidem fimul animo fuo fuze- 
que avaritiae erant obfecuti, fed fimul gratificari Achaeis 
voluerant. ^ Eos vero ex veteribus exiulibus., .qui in 
Achzos, a quibus reducti erant; nihil peccaffeWt, íe re. 
cepturos aut fervaturosin urbe fignificaverant. (conf. c. 2,2.) 
Iyitur Achaeis fuis hoc dicit Lycortas: (ἢ Spartauos tt /o- 
cietatem foederis vecepi[Jent , non illos ex. veteribus exjuli- 
bus participes reipublice habituros, qui ingrate atque im. 
pie 


AD POLYB. XXV. I. 2. 559 


pie adverfus ipfos egifJent, fed potius, quum ab aliis (nem- 
pe ab ipfis his Spartanis, qui in foedus recipi cuperent) 
exclufi hi urbe effent , confirmaturos dcligos horum. decre- 
tum , atque etiam faventibus diis debitam gratiam his vela- 
iuros, nempe quoniam lii, veluti Achzeorum nomine, poe- 
nam de ingratis impiifque hominibus fumfiffent. Atque 
hzc ipfa, quam expofui, fententia perfpicue grzcis ver- 
bis, quae codices mssti exhibent, ineít, ita ut nihil mu- 
tare, nihil adjicere opus fit. Quare relictis ceteris, prout 
ex msstis edidimus, deleta verbi illa τούτους o? velimus, 
qua etiam, quoniam de eis non fatis certi fueramus, uncis 
inclu(eramus. 

Verf. 12. δὲ ὀλίγους ἀνθρώπους, propter paucos homi- 
μές. Areum, putamus, dicit & Alcibiadem, quibus mc- 
rito fuccenfere Achaeos fatetur: fed horum cauffa, quo- 
niam his infen(i effent, non debere eos infultare calamitati 
innocentium, nec juvare Spavtanos 69 foedus cum his con- 
trahere, qui multos etiam eorum, qui nihil pecca[fent, con- 
tra jus 85. fas patria ejecifjent.. Nempe hoc dicit Diopha- 
nes inimicitia magis adverfus Lycortam, Philopoemenis 
amicum, ductus, quam ratione; quemadmodum nonnifi 
Philopoemenis odio olim ea, quz» & Sparte δὲ Meffenz 
ab Achzis geíta erant, criminatus erat, XXIII. 10, 
4fq. 


CAPVT II 


Verf. 2. κατὰ τοῦ τῶν ᾿Αχαιῶν ἔϑνους. Perperam xa. 
τὰ τῶν ᾿Αχαιῶν ἔϑνος Bav. 

Perf. 3. Βίππον. --ὖ, Qamquam hoc nomen recurrit 
p. 1209fd. [c.2, 11. & c.3, 4.] videtur tamen a forma 
gracitatis tam abhorrens, ut nil dubitem Εὔξππον re(cri- 
bere. Rgisk1vs. — Βηξχον habet h.l. Bav. altero loco 
Βύήππον, tertio in B/rzov confentit. 

Verf.4. Χαίρωνα. Conf. XXIV. 4, 5. & ibi notata. 

Perf. 5. τοὺς περὶ Κλῆτιν Διακτόριον. In Κλῆτιν videri 
latere idem nomen, quod Δύσιν fuperius fcripfere librarii 

. noliri, 





Verf, 10. 


- Verf. 13. 


. Cap. II. 


Verf. Δ. 


Verf. 4. 
Verf. ς, 


M. 


gu 


$60 '  ADNOTATIONES 


* 


Verf, ς..ὄ noftri, monulmus ad X XIV. 4,2. — , Pro Κλγτιν (ait vn- 


Verf. 6. 


Verf, 7. 


sYNvs) placeret Κλῦτιν, vel potius Κλύτιον: quamvis 
parum referat, utro modo legatur, dummodo Καλιτόριον 
pro Διακτόριον vetineamus," — — RgiSKIv8: ,,KAgro -ἢι. 
fpeCtum. | KAéirov novi ex hiftoria Alexandri M. — Vide- 
tur in Κλῆτιν latere κλῇ τὸν, ut illud xj fit exitus. nomi- 
nis alicujus in κλῆς definentis, forte l'ericles, ar legatur 
τοὺς περὶ Περικλῆ. τὸν -Διαχτόριον. Sed & Διακτόριον eft 
fufpectum. Νντῆπυς malebat Κλειτόριον. Num ᾿Ανακτν.- 
ριέϊον. Ana&orium eft oppidum Epiri, unde gentile 'Ava- 
«ropi&jog, Sed interrogas, quid hominem AnaCtorieum 
exfules Lacedzemonii pro fe legatum mittunt? Ego rurfus 
interrogo: quid hominem Clitorium? ex Arcadia oriun- 
dum? Premitur hic locus-utrinque eadem dubitatione. — 
Nobis non liquet, Ec hujufmodi hariolationibus indulgere 
quid juvat? 

Verf.6. Eic dà τὴν ρώμην. Vide notata ad cap. z , 1. 
δι confer Liv. XL. 20. — — Jbid. παρά vs τῶν dx Maxsd. 
Sufpicati cum Groncvie licet, intercidiffe verba παρὰ τῶν 
Λακεδαιμονίων. conf. verf. 4. 

Perf. 7. τῶν περὶ τὸν Μάρκον πρεσβευτῶν. Si verum 
eft Μάρκιον, quod habet Vrfinus, ftatuendum erit, Q. 
Marcium , qui anno 571. ad Philippum & in Peloponne- 
füm faerat miffus, (XXIV. 4, 16.) ftatim poft renuncia. 
tam illam legationem initio anni 572, (XXIV. 10, 4 & 8.) 
rurfus in Afiam ad Eumenem Pharnacemque fuiffe mif. 
füm. Si Μάρκον verum eft, quod habet Bavaricus codex, 
incertum eft quis Marcus dicatur. Mentionem quidem Li- 
vius XL. 20. facit legatorutt anno $72. ad Afize reges mif- 
forum, fed nomina legatorum non edidit. Quod Mapxiey 
ab Vríino, (cum nimirum recordatus efTet Q. Marcii, ca- 
jus ante erat mentio facta) ex ingenio editum effe fupicati 
fimus, induCti fumus ipfius Vrfini verbis, de tota hac Eclo- 
ga ita fcribentis: , In hoc Fragmento cum eflent multa 
mendofe fcripta, nos partim conjectura ducti, portim Li- 
vianam fecuti verfionem, ita emendavimus, ut legi de. 

᾿ bere 


AD POLYB. XXV. 2—4. 561 
--- 


. Verf. 7.. 





bere exiftimavimus. * — Nos fideliter omnes codici: 
Bavarici diffenfiones ab impreffo Vrfini exemplo, queut* 
admodum adhuc fecimus, porro enotabimus.Isigitur ftatim. 
eodem koc verfu, pro Ευμένει καὶ Φαρνάκει, Εὐμένη xa) 
Φαρνάχη habet; ver/w autem praced. pro Φαρνάκου fcri- 
-plit Φαρνᾶ mutilato nomine; moxque hoc rurfus verfu, τῆς 
Φαρᾶ πλεονεξ. 

Verf. 8. τοῖς προειρημένοις. προειρημένους abíque τοῖς Verf. 8. 
Bav. 

Verfag. τῶν ἐκ τῆς Aaxsd. φυγάδων. Eos dicit ex ve-. Verf. 9. 
teribus exfülibus, qui nupera receptione reduCtioneque 
non erant comprehenfi, conf. verf. 2. & c. 1, 10. 

Verf. 11. τῶν περὶ Βίτπον τὸν ᾿Αργᾶον. Βήτπον τὸν Vetf. fv. 
᾿Αργείων Bav. & caret τῶν. Ceteroquin nil diffentit in tota 
Ecloga. 


CAPVT III. | Cap. ΠΙ, 
Nil mutat Bav. nifi quod verf. 1. (ut füb contextu jam 
monuimus) careat praepofitione ἐκ ante τῆς Λακδό. 


CAPVT IV. Cap. IV. 

Verf. 2. τῆς ἐαρινῆς ὥρας ὑπκοφωμινούσης. Sic oportuit. Verf. 2. 
conf. XIV. 2, 1. Sic τῆς ἡμέρας ὑποφαινούσης 1. 53, 5. & 
alibi. — bid. ἐμβαλῶν fcripfit Cafaub. ut effet futurum 

tempus. ἐμβαλὼν Vrfin. 

Verf. 4. κατέπλευσαν ἐκ τῆς Ῥώμης oi περὶ τὸν Ar. Vetf. 4. 
TxÀoy. 4ditalum hoc tempore Koma fuiffe, nemo memo- 
rim prodidit: nec ullum ejus itineris veftigium nec apud 
Polybium nec apud Livium comparet. Anno urbis 574. 
primum Aoma ab Eumene fratre miffus 4fitalus eft, ut 
docet Polyb. cap. 6. hujus libri. Si nunc Roma advenit, 
fuerit ibi inter legatos, ab Eumene miffos A. V. 572. XX1V. 
2,1. At fic jam ante hoc tempus rediturus fuerat. Aut 
fuerit inter legatos, hoc ipfo anno 573. in fenatum intro- 
duCtos, XXV. 2, 6. Atfic, putamus, ut amicus Roma- 
norum, rediturus fuerat fimul cum ipfis Romanorum lega- 
Polybii Hiftor. T. 1I. | Nn tis: 


$62 ADNOTATIONES 


Verf. 5. is: fed hi adveniunt, dum Attalus cum Eumene in Cep. 
ocia eft, & Attalus ab Eumene obviam eis mittitur, 
hoc cap. vf. τοῦ. — Khodii hoc tempore: bellum cum Ly- 
ciis vel parabant vel habebant, & ad id ftudiofe. opem pe- 
tunt ab Eumene, cap.5, 13. Pro ea quz Rhodije cum 
Kumene intercedebat amicitia facile credi poteft, Eume- 
nem, cum jam ante opem ab eo petiiffent Rhodii, mififfe 
primum ad eos fratrem fuum Attalum, ad res eorum ip. 
fpiciendas &.ad tentandam amicam litium compofitionem, 
Nomina 'Pódo; & Ῥώμη, “Ῥόδιοι δὲ Ρωμαῖοι pan a libra- 
riis permutata inter fe obfervare meminimus, quamquam 

loca nunc in promtu non habemus, excepto XXVI. 7, 5. 
Verf. 6. F'erf. 6. τοῦ Καρσιγνάτου. — — ,, Εποσσογνάτου opinor 
legendum effe, cujus in fuperioribus fragmentis mentio- 
nem fecit Polybius.* vgsiNvs. — lllud nomen 'Ezoc- 
σογνάτου etiam ad oram contextus imprimi curavit idem 
Vrfinus. Contra REisK1vs: ,,Neício, inquit, quare 
F. Vrfinus fufpeCum habuerit Caff/gnati nomen, cum Caf: 
fgnatus (nam idem videtur effe) apud Liv. XLII. 57. le- 
gatur.^ — bid. ἔτι πρότερον. Non modo nulla vis ἢ. l. 
ineífe particulae &7; poteft, fed etiam prorfus incommode 
pofita videri illa debet. Quare ἔτει πρότερον, /uperiori 
&n"o, legendum putamus; vide ad III. 107, 4. & ad 
XXIII. 2, 6. quamquam utique in eam fententiam & com- 
modius & ufitatius fit τῷ πρότερον ἔτει, quod cum alibi, 
tum 111. 114,6. legimus, ubi pariter àv; pro ἔτει mendofe 

dant codices nonnulli. 

Verf. 8. Perf. 8. ἐκ KaAvírov. — | ,, Vox Καλπίτου mihi qui. 
| dem füfpeCta eft: & fortaffe Καλπείας (cribendum, quz 
eft urbs Bithynia. vRsiNvs. —  ,, Num ἐκ Κουβαΐλου, 
an ἐξ ᾿Αλυάτ)ου ὁ — Ambze funt urbes in finibus Phrygise 
majoribus & Galatiz." RErsK1vs. — Interim dum cer- 
tius aliquid adferatur, vulgato fimus contenti. —  4bid. 

eic Παρνασσόν. .— | » Pro Παρνασσὸν, ᾿Αμισὸν reponendum 
opinamur, 4035 urbs Ponti eit, dierum fex iter ab Haly 
Bluvio.diitant.* vns1Nvs. -— Perfpecte vero nisK1vs: 
»llap- 





AD POLYB. XXV. $. $63 


-— a 
»llapyxocov, ait, reftitui debere, quod fuit in Vrfini co- vef. 3. 


dice, pro ᾿Αμωσὸν, [quod in contextu erat editum,] recte 
monuit Wefleling. ad Itinerar. p. 867. [p. $76. fcribere vo- 
luerat] & p. γοο. Parna[fus eft oppidum Cappadociae. Conf, 
Conftantini Porphyrogen. Ceremon. p.460. — Turbavit hic 
loci Vrfinus geographicas Galatiae &. Phrvgis rationes, 


& temere fecuti eum funt editores Polybii, qui poft vene- Ὁ 


runt. Sic paulo poft [7er/.9.] pro Καμ,σέων, quod 
fuit in ejus codice, repofuit 'Ajucéw». Atqui abfurdum, 
cum paulo ante dixiffet auCtor caítra veniffe ad Amifum, 
rurfus dicere, ea veniffe in regionem Amifenorum. Re- 
ftitui debebat Μωκισσέων. — Mocif/us eft metropolis Cappa- 
docizx in omnibus Notitiis Sedium Epifcopalium. vid. Ce- 
remoniale iden l.c. & Weffeling. ibid. p. 701. qui tamen 
p. 576. in hoc loco reftituendo alias iniit vias.** — "Quod 
᾿Αμισέων apud vRSINVM editum eft, contra mentem edi- 
toris effe, docet ejufdem ad hunc locum Notà: eic "Aua- 
σέων χώραν, ait, reponendum opinor, pro eo quod eft in 
. exemplari, εἰς τὴν Κάμησον χώραν. ἘΠῚ autem 'Apdcee 
& Ἰρίᾳ urbs Ponti, Strabonis Stoici philofophi patria. ** — 
WESSELINGIVS p. 576. improbans Vríini conjecturam, 
banc adjecit rationem: , partim quod longius Pontum ver- 
fus mafia fit remota; tum etiam, quod Cappadocia 
apud Ptolemaeum lib. V. c.6. przefe&ura Χαμάνης, five ut 
in Palat. & Coiflin. eft codice, Χαμάννησος, longe melius 
quadret. Poffes ceteroquin (ait) de Saramene ultra Halyn 
apud Strabon. lib. XII. p. $46. cogitare, nifi Ponto fuiffet 
propior. —  Reifkii fententiz,, praeter fitus rationem, 
favet etiam, quod facile fic intelligitur erroris origo; nata 
ficut frequenter librarii noftri vocales « & ὦ inter fe per- 
putarunt , ut vulgatiffimam tacearh vbcalium η & ὁ cénfa- 
fionem, fic minime mirum eft, (i in obfcuro nomine fefti- 
nans & negligens librarius fedem literarum 5 & μὲ inter fe 
permutavit. 

Verf. το. τοὺς ἐκ τῆς Ῥώμης τρεσβευτάς. Vide cap.2, 8. 


Nna Verf. 


Vetf. 4. 


Verf. το. 


qc 
Verf. 11. 


Verf, 13. - 


Cap. VI. 


Vetf. 1. . 


| Nerf. 2. 


$64 ADNOTATIONES 


Verf. Y1. " As]ooy μὲν ἐξακέστειλε. conf. notata ad 
ver.4. — lbid. τὰς δυνάμεις ἐδιελασίχζε. Mirum vero 
utique videri debet, quo paCto, tam procul quum domo 


.sbeffet, fübito duplicare copias potuerit, Quare vide, fatin' 
'fanum verbum ἐδιπλασίχζα, aut fatis ne integra oratio fit, 


Forte hoc dicit, copias, quas in duos exercitus diftribu. 
tos habuerat, in unum contraxiffe. | 

Verf. 13. τῶν Ῥοδίων éxiawac. — Conf. notata ad c. 4, 4. 
Jbid. xo) Φιλοτίμως. — — ,, Aut deeft aliquid poft καὶ. e.c. 


«παρακαλούντων, aut delendum eft xaj.^ REISK!VS. — 


Immo optime habet vulgatum: nil familiarius Polybio ufü 


-ifto particulae xoj. Vide ad I. 20, 6. IIT. 40, 9. &c. Ce- 


terum,' qua hoc verfü continentur, ea nimis in breve 


contra&a fuiffe ab Epitomatore adparet. 


*CAPVT VI 

* Perf. 1. Τενομένων συνθηκῶν πρὸς ἀδλήλους. — Correxit 
Vrünus, cum σκυϑικῶν pro συνϑηκῶν darent mssti. συνϑὴ- 
x«c vero nunc non effe pacem confeclam, fed inducias, in- 
telligitur ex verf. 3. Eclogam hanc ad annum fequentem 
pertinere, docet ipfum argumentum, quo de Legatis Ro- 
mze auditis & de rebus in Italia geftis (verf.9.) agitur, a 
quibus rebus incipere cujuíque anni hiftoriam folet. — Zbid. 
οἰκείαν. οἰκίαν Bav. 

Verf. 2. πέμπειν τοὺς ἀδελφοὺς ἅπαντας εἰς τὴν “Ῥώμην. 
Mirum eft, hanc legationem filentio praeteriiffe Livium. 
Memoriam ejus non infüper habuit Diodorus Sicul. cujus 
conferenda Legatio XIV. Tom. lI. ed. Weffel. p. 622 fq. 


Livius XLIL 11. ad annum 582. narrat, eo anno Eume. 


nem reger Romam veniffe, exceptum cum fummo honore. 


Ait *utem, Valeriufi Antiatem fcribere, Áttalum veniffe, 


non Eumenem,  Fortaffe Antias hanc Attali & minorum 
natu fratrum legationem cum illa Eumenis confuderat. 


"Sufpicio oboriri poteft, Attali hanc fratrumque legationem, - 


de qua nunc agitur, relatam aLivio fuiffe ad confules anni 
5106. & memoriam ejus intercidifle cum aliis ejufdem anni . 
rebus 


^ 


AD POLYB. xxv. 5.6. J. 565 
rebus, quarum expofitio apud illum fcriptorem cum exor. . 
dio libri XLI. injaria temporum intercidit. ΄ 
' Ferf.3. πέρας ἐπιϑήσειν. ϑὶς re&e ed. Cafaub. (apud. Vetf. 32. 
quem quidem operarum errore ἐπ, ϑήσεν fcribitur) & feqq. 
ἐπιϑήσων contextus Vrfini; pro quo in Notis éri33caf re- 
ftituendum ille cenfuerat. ἐπ ϑήκειν Bav. in contextu; fed - 
ipfum ἐπιϑήσειν interlineas ab eadem manu. — bid. ὑτάρ- 
xovciy αὐτῷ. Perperam αὐτῶν Vríin. cum msstis, Corre- 
xit Cafaub.- 
Verf. 4. προϑύμων. προϑύμως Bav. Verf. 4. 
V'erf.6. καὶ yxp ξένια xo] παροχὰς - - - ἀκήντησεν. ἀπὴν- Vert. 6. 
T3cxy Bav. non male, ἢ przeceffiffet ἐξέϑηκαν, pro ἐξόϑη- e 
κεν. —  ,Livius lib. XXVIII. [c.39. extr.] Locus inde 
lautiaque legatis praberi juffa. . Et in veteri apud me Se- 
natufconfulto, quod eft in zenea tabella incifum: MVNVS- 
QVE. FIS, EX. FORMVLA. LOCVM | LAVTIAQVE. Q. VRB., 
EIS. LOCARE MIITEREQ. Etut grieca etiam verba ejuf- 
dem Senatufconfülti fübjungamus: ΞΈΝΙΑ TE ATTOIC 
ΚΑΤΑ TO AIATAFMA ΤΌΠΟΝ IIAPOXHN TE TON TÀ- 
MIAN TON ΚΑΤᾺ IIOAIN TOTTOIC MIC6QCAI AIIO- 
ZTEIAAI TE &c. Feltus, Dautia dicebant veteres, quae 
Lautia dicimus: dabantur legatis hofpitii gratia. vRsi- 
NvS. — Adde quz a Dukero & Drakenb. ad Livii locum 
cit. notata funt. “--  J'erf. 4. ἀνενεώσαντο. ἀνανεύσατα 
Bav. 


CAPVT VII Cap. ΝΠ, 


Verf. 1. Πτολεμ. ὁ βασιλεύς. ὁ caret Bav, — 74, Ve. τὸ 
ἐπαγπλλόμενος. Sic Ca(aub. & feqq. ἐταγλόμενος Vrlin. 
ἐπαγ)εϑδλόμενον Bav. — — Verf. 2. ἀσμένως ἐπεδέξαντο τὴν 
éxwy/sMxy. Seleuci tamen fimillimum oblatum refpuerant 
XXIII. 7,4. & c.9,13.  Fortaffe quia donum a Syris 
rege acceptum fufpeCtos Achaos facere potuerat Roma- 
nis; non item donum acceptum a Ptolemaeo, Romanorum 

mico. 


Nn 3 σεν. 


Verf. $. 


Vetf. 7. 


Cap. ΝΠ. 
. Verf. 1, 


Verf. 6. 


Verf . 7. 


—— 
Verf. 3. 


$66 . ADNOTATIONES 


V'rf. 3. τοὺς ἅμα μέν. καὶ τοὺς ἅμα μὲν dvx apr. ed. 
Cafaub. & feqq. perperam & invitis msstis. — 70,4. περὶ 
τῶν ὅπλων &c. Vide XXIII. 9, 2. — Ibid. Quinque 
verba, τὰ πλοῖχ καὶ πρόνοιαν ποιησομένους defunt Bav. 

VerJ. ς. νεώτερον ὄντα τῆς κατὸ τοὺς νόμους ἡλικίας. Id 
eft, nondum XXX annos natum. Vide Valefii Adnot. ad 
XXIV.9,3. — lbid. διὰ τὸ rjv τότε συμμαχίαν, μὲ 


τὸ τήν τὸ συμμαχίαν Bav. reCtius fortaffe. 


Perf.7. μεταλλάξαι τὸν Πτολεμαῖον περὶ τοὺς καιροὺς 
τούτους. Ptolemaeum Epiphanem mortuum effe hoc anno 
ab V.C. 524, ad quem Eclogam hanc retulimus, confen- 
tit Simfonus in Chronico Vniverfali. bi Weffelingius 
probatiorem fibi videri Petavii rationem ait, ad annum 
füperiorem referentis: quo jure, videant quibus vacat. 


CAPVT VIII. 


Perf. τ. Κατὰ τοὺς αὐτοὺς καιροὺς &c. Totum hoc 
caput Lexico fuo inferuitSuidas, voc. χαίρων. Vide XXIV. 
4, 5. ἃ XXV. 2, 4. ibique notata. Ex pofteriore hoc 
loco intelligitur, ad annum 574. referendam hanc eclogam, 
quia anno 573. Romam fuerat miffus: nam de priori lega- 
tione, quam Α. V. 571. obierat, agi h.l. non poteft, quia 
feries eclogarum vetat, ne ad annum 472. hsec ecloga re- 
feratur. 

Verf. 6. ϑεωρῶν τὸ γιγνόμενον. Sic pro more fcripfimus, 
cum effet τὸ γινόμδνον, in quod confentit Suidae vetus edi- 
tio Mediol τὸ γενόμδνον Suidas Küfteri. 

Perf. 7. ὁ στρατηγός. — | ,,Is eft Philopoemen. Quod 
hic narrat Polybius, id videtur accidiffe A. V. 564. Nihilo- 
minus tamen ffagmentum hoc partem facit elogii, quo 


Polybius condecoravit Philopoemenem, mortuum anno 


$70." REiSK1VS. — Quo pacto hec Ecloga pro parte 
baberi poffit elogii Philopoeménis , haud fane fatis adparet; 
quandoquidém, fl vel maxime largiremur, pratorem il. 
lum Philopoemenem effe, tamen nonnifi ex occafione ea- 
rum rerum, qua de Charonone ex profeffo narrantur, prze- 

Uo toris 


AD POLYB. XXV. 4. 8. uu 36 


toris illius fit mentio, Tum vero Philopoemenis elogium 
períecutus eft Polybius in rebus anni 571. quo mortuus 
eft Philopoemen. XXIV. g. Atqui eodem anno 571, non 
anno füperiori, primum Romam legatus fuerat Charon. 
XXIV. 4, 5. confer füpra ad verf. 2. Quod vero hanc 
rem accidiffe A. V. 564. (id eft, ex noftra ratione, anno 
565. quo exfules Spartam reduxit Philopoemen) ait; Reif- 


— 
Verf. 7, 


kius, parum id utique probabile eft. Quod verf. 3. de agris 


dicit, propinjuis exfulum a Charone ademtis, quos agros 


Lyranni eis fruendos permiferant ; intelligendum videtur . 


de veteribus exfulibus, a Philopoemene quidem anno 565. 
in urbem reduCtis, fed nuper a Spartanis rurfus ejeGis, 
XXIV. 5, 18. cum quorum propinquis fzvius nunc egit 
Charon, quam olim egeranttyranni. Nobis füfpicio ob- 


orta fuit, praetorem illum Achaeorum, qui nunc memora-  , 


tur, Zrifiznum fortaffe fuiffe, de quo agitur capite feq. 
Verf. 8. Φροντίσαι δέ. . Perperam Φροντίσας dà Suidag 
Küfteri. Recte edit. Mediol. cum editt. Polybii.  ' 


CAPVT IX. 
Verf. 3. Φιλοτοίμενα xo] '"Aplareuyoy. Quanam occa- 


fione hauc ínter Philopoeneuenm δ Zfrifienum comparatio- ᾿ 


nem inftituerit Polybiüs, nonliquet. Ad Philopoemenis 
elogium 20n magis hoc caput, quam caput przecedens, 
pertinere videtur. An Ariftzenus praetor fuit hoc tempore 
Achazorum, is qui cap. przc. verf. 7. memoratus eft? An 
mortuus hoc anno Ariftzenus eft, ut de ingenio, moribus 
& inftituto hominis ea occafione, ut folet, differuerit fcri- 


ptor? Pofthac certe nulla amplius éjufdem fit mentio. De- 


somine Adriflani diximus ad XVII. 1, 4. De ingenio & 
iuftituto hominis confer XXIII. 9feq. Ceterum totam hanc 
Eclogam habet Suidas in ᾿Αρίσταινος. --- — Ibid. οὔτε τὴν 
Φύσιν ὁμοίαν σχῶν. οὐ τὴν Φύσιν μίαν ἔχειν Suidas. 

Verf. 3. τοῦτο διέφερεν. τούτῳ Vríin. ex conje&. in 
ora, in Polybii Fragmentis, quas Eclogis fübtexuit, 


Nn 4 εν. 


Verf. 3. 


E 
Pp rnm 


' Verf. 4. 


$68 ADNOTATIONES AD POLYB. XXV. 9. 


Verf. 4. ὁ μὲν ᾿Αρίσταινος. ὁ μὲν ᾿Αρισταίμετος ἢ h.l. 2. 


. bet Suidas, αᾳῇϊ verf. r. cüm cod. Pelteíc. "confentit. ἡ 


^ Verf. 6, 


Verf. 7. 


Verf. 8. 


Verf. 5. oyrim eros τις. ἐντηπίπτοι τι Vrlin. in ora, ex 
conje&t. ZA 

Ptrf. 6. τῶν ροβαλουμένων. Haud cun&anter 
ταρακαλουμένων erat reponendum : ficXXVI. 1,3. & 
conftanter 4185, πρὸ ἃ rap pariter confufa vidimus ' 
XXIV. 8, 11. E 
Verf. 1. δὲν ἀκωιολογδιθαι, -- οἷα msto codice & 
in Suidz lexico legitur déiv δήραιον ἡγᾶθαι abfque fenfü. 
Itaque Cafaubonus inter Fragmenta Polybiana hunc locum 
cum referret, edidit dixeuoAoyéi9ay, quod & nos fecuti fa- 
mus." vALESIVS. —. Vríiho aceeptareferénda haec emen- 
datio, quam ad oram adnotavit in Polybii Fragmentis 
^ 245. 
d Verf. 8. oloy ἐπιμαρτυρομένους. Prefidium iovenit ala 
particula οἷν in XXVI. 5, 6. ubi fimiliter ait ὡσανεὶ «po- 


ἀιαμαρτυρομένη vel προσδιαμαρτ. 





| $69 
4e 4e HERO HER 000-4 δου δ I eee) 


ADNOTATIONES 
POLYBII HISTORIARVM 
LIBRI XXVI 
RELIQVIAS 


[4 


CAPVT I. | "EN 
Qeries Eclogarum de Legationibps docet, hanc Eclogam Lib. XXVI, 
LVIII. agere de re poft annum 574 (ad quem pertine- Cel. 
bant EcL LVI. & LVII.) gefta; nam agitur hic de legatione 
Romam ab Achzíis miffa, quae decerni quidem & mitti 
potuit eodem anno 574. fed Romae non ante fequentis anni 
initium a novis confalibus in fenatum introduCta eft. Ne- 
que vero longius, quam in annum poft 574. proxime fe. 
quentem , rejicienda vifa eft'éddet&i liac Ecloga, quoniam 
agitur de ré, quam jam pridem atque fzepe Achsis com- 
tnendaverat fenatus Romanus, nempe dé reliquis ex vete- 
ris Sparta ex[ulibus in patriam re/litumndis. De rebus 
antem anni ab V.C. 575. egiffe Polybium Libro XX I, 
difcimus ex Áthenzei loco illo, quam ad cap. 5, 7. profe- 
remus. À quo anno quum nova incipiat Olympias , ab 
ejufdem anni rebus, qui eft annus primum Olympiadis 
CL. coeptum effe hunc librum a Polybio, confentaneum. 
mihi vifüm erat. 
Perf. 1. Ὕπερβαάτου. Ὑπερβατοῦ Bav. — —Ibid.«a«. Verf. τὸ 
γραμμένων. Non damno γραΦαμένων, quod habet 
.  Vrf. Vide verf. 4feq. Sed quoniam id quod commodius 
eft dedit Bav. (jp quo nihil umquam ex librarii ingenio 
s ' Nn ς muta. 


ind 
qudm 
Amd 


Verf. a Íqq. 


470 ADNOTATIONES 


mutatum obfervavimus) non refpuendum putavimus. — 
Ibid. ὑπὲρ τῆς τῶν ἐκ Λαχκ. Si abeífet articulus τῆς, neuti- 
quam def(ideraretur nomen καϑόδου. 

Verf. 2. ἀκληρᾶν δοκοῦσιν. dwAxpéi» δικοῦσιν  Baw. 
Vtrf.3. διδάξῃ. διώξῃ msst, quitamen mox verf, 4. in ve. 


rum confentiunt. —  JZerf. 4. τὴν xow. συμπ. τὴν κοινὴν 


Verf. g. 


τὴν συμπολιτείαν Bav.  Temere συμπολιτίαν Vríinus, 
Verf. 5. διότι κκλῶς. διότι καὶ ὡς Bav. — — Perf. 7. Mya. 
λέγοιν Bav. | | | 

Verf. 8. Καλλικράτην Λεοντήσιον. — Leontefium fcripfit 
Cafaubonus: ex analogia grammatica Leonten/em, putamus 
debuerat, : Miramur vero in graeco etiam terminationem 
illam, cum Λεοντῆνος aliás gentile formater. —- Ibid, 
Λυδιάδαν. Δυσιαδαν eft in contextu Vríini; in Notis 
vero Avaixóqv fcribit, & — οονς emendavimus, sit, cum 
in exemplari Λυδιάδα fctiptum effet. — Nos jam alils 
monuimus, in codicibus noftris literas ὃ & «a ita fibi fimi. 
les fzpe effe, ut, utram fcribere voluerit librarius, vix 
dignofcas. Bene ad h.l. Βειδκὶνβ notavit : ,,Eft quidem 
Lyfiades, qui p. 182. [lib. IL. c. 44.] & deinde commemo. 
ratus eft, ab hoc Megalopolitano diverfus; idem tamen 
nomen eft. "Vt ergo ibi confenferunt plerique in Zgdia. 
das , ita loc quoque loco fervari debebat ab Vríino codi. 
cis fui fcripturá Avdiaday.* — Vide uotata ad l. c. — bid, 
Σικυώνιον correxit Vrfin. Ἰώνιον mendofe mssti. conf, 
XXV. 7, 3. Idem 4fratus anno füperiori in eo fuerat, ut 
Alexandriam legatus proficifceretur. 


' CAPV T II. 


V'erf. 2. μήτε στήλην. Non permutaverimus hoc cum 
μήτε τὸς στήλας͵, quod voluit Reifkius. — 

VerJ. 4. νικητικωτέραν. Sic edd. cum msstis. suvqrixo- 
vépxy Vrfinus ex fua conje&ura ad marginem adnotavit; 
quod Reifkius, cum ex codice Vríini petitum putaret, pro 
vera leCione habuit, quam mutari non debuiífe ait, hac 
adjeCta totius loci interpretatione: ,,hasit fententiam apud 


— A ————— — ——————————— V —— RE umo, SERERE 


vul- ^ 


AD POLYB, XXVI. 3. 2, 401 


[.-............. 

tlpum effe (h.e. haberi) maito diguiorem /fchaico uomine, Verf. 4. 
? multo ad vulgum impelleudum atque flimulandum. acrio- 

em gravioremque.^ --- At nilopus eft, utacodicum fcri- 

tura difcedamus, Vulgatiffima formula Greeci, ut Latini, 

icunt, lac fententia vicit. Praeterea cum vocab. κινητι- 

'vrfoxy requirebatur potius genitivus τῶν τολῶν, quam 

V τοῖς πολλοις. 

Verf. 6. γίγνητρῴ τις ἐκισημασία. Cafanbonus: : quod fi Verf. 6íqq. 
liquam [enatws daret. fgmificationem. At voluntatem fuam 
am fatis fignificaverat fenatus, δὲ aliquid gravius nunc 
ntelligitor. Scilicet verbum ἐπ σημοίνεαϑαι, unde voca. 
ulum illud derivatur, generatim sotare, ob/ervare, anim. 
Idvertere fignificat; tum vero plerumque quidem in bo. 
lam partem accipitur pro softare cum adprobatione, pro- 
'are; nonnumquam vero. in partem deteriorem, solare 
x improbatione, ut II. 61, x. VI. 6, 5. atque etiam so- 
are ἐπ δα peena, ut in illo fragmento apud Suidam, quod 
n Polybii Fragtn. Gramm. num. LVIII. relatum eft: τοὺς 
ιὲν χάρισι, τοὺς δὲ κολάσεσιν, ες καὶ τοῖς ἄλλοις παράδειγμα 
ἴεν, ἐπισημαίνεοϑαι. quam in partem latine animadvertere 
"» aliquem dicimus. Eadem ratione nomen ἐπισημασία in 
itramque partem ufürpatar, & eft alia ἐπτισημασία εὐνολεὴ 
/1. 6, 8. alia vero heic contraria, quse idem valet ac xa- 
᾿ἄγνωσις καὶ προσκοπὴ, improbatio, vitupemratio, improba- 
logis 85 indignationis fignificatio, atque etiam ipfa ca/fi- 
ratio atque pana. ἘΠῚ in iftam deteriorem partem ἢ. l. id 
'ocabulum (quemadmodum fere Latinorum asimadverfio) 
iccipiendum erit: qua fere ratione ὅς vocab. émnerpod3 
reneratim quidem curam ὅς animadverfionem quamcumque, 
.conf. hoc cap. vf. 10.) fed δὲ cafligationem atque etiam 
enam fignificat, velut IV. 4, 4 & 8. XXV. 6, 3. 

lbid. τὴν Ῥωμώώων. ^ Corrupte τὴν Ῥωμαίους Bavar. 
Verf. 8. ἀπονεύσειν. ἀπονεῦσαν idem. — Ibid. xaJ. 
ix. Ívy idem. -- — Perf.8. wpoc(Dap. δίκομον. προσῷαρομ. 
xj δίποκον Bav. — — Ibid. μεγίστων τυγχάνειν τιμῶν. τυγ- 
/ayet codex Vríüni. . τινῶν pro τικῶν Bav. 

Fetf. 


c — 
Verf. 9. 


Verf. 11. 


512 ADNOTATIONES 


εν. 9. εἰ μὲν οὖν διαπόρως ἔχουσιν ὑπὲρ τοῦ ze. 
αρχεϊν αὐτοῖς τοὺς E/Rpyae. διακόρως a fe emendatum 


effe diferte ait Vrfinus, cum διαφόρως fuiffet in exemplari, ; 


ficut in cod. noftro Bav. nExskivs vero : ,, ReCtum erat, 
ait, διαφόρως. Nam διακόρως ἔχειν ὑκέρ τινος grzecum 
non eít, fed τινὸς fimpliciter. ὀιαφόρως ἔχειν cohaeret 
cum τοῖς γεγραμμένοις, & conftructio hec eft: οἱ διαφό. 
foie ἔχουσιν (hoc eft, διάφορα βούλονται δαὶ διανοοῦνται τοῖς 
γεγραμμένοις wp ἑαυτῶν) ὑπὲρ τοὺς “Ἑβληνας καϑαρχᾶν 
καὶ cuvux&xoUet) αὐτοῖς. Siquidem contraria fentiunt vo- 
luntque [uis ipfimet fcriptis editis, quibus pracipitur Gra. 


cis ut obediant €? ob/ecundent omnes. *. Οὐδ nobis fenten- | 
tia non folum per fe dura & incommoda videtur, fed & e - 
verbis iftis aegre admodum elicienda, quandoquidem verba Ὁ 


τοῖς γραφομένοις manifefte a συνυπακούοιν pendent, δι, nifl 
vim inferas orationi, non poffunt ad διαφόρως ἔχειν referri. 
Denique ipfa dictio, Φιαφόρως ἔχειν τοῖς γραφομένοις, pto 
contrarium fentire fcriptis, veremur, ne ab gíu fermonis 
prorfus aliena fit. Cafaubonus, tenens Vrfini emendatio- 
nem, διακόρως ἔχουσιν, interpretatus eft, fiquidem igitur 
son curarent Romani, dio [ibi audientes ut effet Graci; 
commodiffima utique fententia, fed quze quo pacto graecis 
verbis ineffe poflit, difficile di&u fuerit; cum διαπόρως 
ἔχειν ὑπέρ τινος, fi modo ulla ratione ita dici graece po» 
tuit, nil aliud fignificare poffit, nifi /atietate alicujus rei 
drfz[Jum efje , quemadmodum interpretatus eft Erneftus in 
Lexic. Polyb. Quae nos omnia denuo reputantes , per. 
füafüm habemus, nec διακόρως verum efle, nec διαφόρως, 
fed codicum hanc fcripturam baud longe a veritate abeffe. 
Pro AIADOPQC, lege AAIAOOPQC; omnia recte 
habebunt, eadem fententia quam Cafaubonus expreffit. 
ἀδιαφόρως ἔχω περί τούτου idem fonat ac ἀδιαφορέω, quo 
verbo alibi utitur Polybius nofter, XXXI. 22, IO. sos 

€uro hoc, juxta habeo, indifferens eft mihi hoc. 
Perf. 11. ei dà μὴ, σαφῶς αἰδένα!ι ὅζο. ReGiffime fic 
Bav. & miror ni & Vrüni codex, de quo tamen tacuit h.l. 
cdi- 


- — REDDERE. o a — π᾿ 


AD POLYB. X£v:. 2. 3. 573 


editor. σαφῶς γὰρ εἰδέναι Cafaubonus interpretatus eft, 
certo enim fcire fe; ree ad vulgatam leCionem: fed ex 
ea , quam Bav. dedit, fic oportebat, fi minus, certo fcire 
tos debere, — Ibid. ὃ καὶ νῦν ἧκει γενόμενον. Sic fcripfimus 
cum Bav. γινόμενον τί, Preteritum tempus defiderari 
videbatur: & ἥκει etium perfzpe preteriti notionem 
babet. 

' Perf. 12. πολλὰ ποιήσαντος Κοΐντον Μαρκίου &c. Cot. 
fer XXIV. 10, 8 feqq. 


 F'erf. 13. αἰκισαμένους πᾶσαν αἰκίαν.  Calumniatur id. 


quod fecit Lycortas." Conf. notata ad XXIV. r2, 15. 
Verf. τ4. zekorjóay. wexoiéi9o] Bavar. pervulgato 
errore. 


' . 


CAPVT HL 


 Ferf. 2. οἱ Φυγάδερ. Conf. ad XXV. 2, 8. & loca ibi 
citata. - 
᾿ Perf. ἃ. τούς γε TOig αὐτοῖς ϑόγμασι συνηγοροῦντας. 
Errore opÉrarum noftrorum irrepfit αὐτοῖς, pro αὐτῆς, 
quod recte habent edd. cum msstis. In Notis tamen Vr- 
fini verba ifta ita citantur, quafi τοῖς αὐτοῖς in contextü 
legeretur aut legendum effet: falfo, & id ipfüm errore 
operarum Plantini fa£tum putamus. Ceterum pro τούς ss, 
meündofe τῷ ys hsbét Bav. ὅς fic etiam in Vríini codice 
"fuiffe videtur : certé, corruptum fuiffe hunc locum in 
exemplari, ipfe Vrfinus ait. 

Verf. 4. πολιτεύμασιν. | Corrupte πολιτεύεσθαι Bav. in 
contextu, fed veram ftripturam in marg. habet ab ead. 


L^ — 


Verf. τι. 


Verf. 19. 
Verf. 13. 


Verf. 14. 


Cap. IL, 
Verf. ἃ. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


*manü. -— 704. τοὺς δὲ καὶ δικαίως. — — Forte καὶ δ». 


κάίως καὶ ἀδίίως προστρέἔχοντας. A REISK. -- "Ibid. προστρέ. 
᾿χόντας correxit Cafaübon. προτρέχοντας Vrfin. 

Perf. 5. εὐπορῶν.  Mendofe εὐτοιᾶν Bav. — — Ibid. 
aA33iviy. ἀληϑινῶς idem. 

Verf. 6. συνεπισχύειν. Cafaubonus, vires contenderent. 
Re&tius, juvarent cos, vel juvarent reditum eorum. nempe 
intelligendum τοῖς Φυγάσι, vel τῇ καϑόδῳ αὐτῶν. 

᾿ Perf. 


Verf. $, 


Verf, 6. 


— 
Verf. 9. 


Vetf, to. 


$74 ADNOTATIONES 


Verf. 9. dy τοῖς ἐπιφανεστάτοις καιροῖς. -- ,, Ἐ orte 
ἐπισφαλεστάτοις, temporibus maxime periculofis, /m/picio. 
fis, difcriminis plenifimis.* ngisk1ivs. — — ,Graviffimus 
error in grzcis eft, quem nemo vidit: fcribendum fine 
dubio ἐν τοῖς ἐκισφαλεστάτοις καιροῖς, im periculofiffmis 
lemporibus ; quod vel loci fenfus confirmat. Notus verfi- 
culus: amicus Ortus in re incerta cernitur. TOv» fis 
Kmendatt. in. Suid. Part. 17. p.m. 183. ad vocab. Ἰσολογία. 
Nempe Reifkium non confultaverat Britannus criticus. 
Sed pace do&tiffimorum virorum dixerimus, emendatione 

" ifta, quantumcumque habeat fpeciem, commodiífime fu. 
perfedemus. Sicut VI. 44, 7. τοὺς ἀτεφανεστάτους χειμῶ- 
νας dicit fcriptor nofter, id eft, tempeflates maxime iufignes, 
maxime notabiles, snemorabiles : fic nihil impediebat, quo 
minus τοὺς ἐπιφανεστάτους καιροὺς, tempora maxime ἴῃ. 
fignia, maxime notabilia, diceret. ἘΠ eo tninus opus 
erat, ut ad fignificandam periculofitatem, ut fic dicamus, 
temporum uteretur vocabulo ἐπισφαλῆς, quoniam nomen 
xo«po] per fe, ut jam fsepius obfervavimus, pericula deno. 
tat. Immo fignatam etiam & opportuniffimam vim habet 
illud ipfum adjectivum ἐπιφανέστατοι, quafi dicat tempora 
ssaxime con/picua, nempe ubi quam maxime illuftrari, con. 
fpicua fieri, & in luce poni fides fociorum poterat. Si- 
mili quadam ratione vocabulo λαμπρὸς utuntur cum alii 
greci fcriptores, tum idem Polybius nofter: veluti Aag 
πρὸς κίνδυνος, infigne periculum, 1. 45, 9. Sic Appiam 
Civ. II. 116. κινδυνεύειν λαμπρῶς infigne adire periculum 
dixit. 

Verf. το. ἔτι δὲ τοῦ τῶν ᾿Αχαιῶν &c. Quum a ver- 
bis o7; δὲ vulgo inciperent periodum, fufpenfa in fine 
erat oratio ; quare poft μεταβολῆς puncta nonnulla, ut 
hiatus fignum, interferuit Cafaubonus. Reifkius vero non 
ibi effe lacunam ait, fed in fine poft ϑράσος, & fupplenda 
füfpicatus erat hujufmodi qusedam verba, ἐκ τούτων Φανε- 
ρόν ἐστι. — Nobis, fi pro or; dà legeretur $7; dà, omnia re- 
€&te habere, sec deeíffe quidquam , probabile admodum 

factum 


c — € BENE ——— — ————— ————Ó——  ——— X, APER 


AD POL'YB. XXVI. 2. 3. 47$ 


| MES 

factum erat. Sedi|nunc quidem , relegentes & denuo ex. verf τῷ, 
pendentes totum locum, conjeCurze ifti przepropere ac ἴθ" 
mere nos induififfe intelligimus: fane vim nullam vide 
mus, quz particula ἔτι commode inefle poffit, praefertim 
fi deinde tenemus (ut tenenda eft) codicum fcripturam a Φ᾽ 
ὧν quc ἱστοροῦμεν χρόνων, id eft, a quo tempore nofira 
incipit hifloria; quz verba referuntur ad ea que de ἐμ. Ὁ 
flaurato €? amplificato foedere Achaorum libro fecundo 
Hiftoriarum füarum expofuerat. Neque vero eo tnagis 
rurfus Cafauboni aut Reifkii probanda ratio videtur,' qua- 
rum neutra fatis commoda eft. Sententia proxime fequens 
Verf. τι. rurfus ab eadem particula 67; incipit, ubi rurfus 
nibil, quo illa referatur, aut quod ad membrum orationis 
sb ὅτι incipiens, velut apodofis ad protafin referatur, com- 
paret. Quse nos confiderantes, ita plane ftatuendutn puta- 
mus, particulam illam & hoc verf. 10. & verf. 11. eodem 
pertinere, quo pertinet eadem particula, initio cujusvis 
Eclogze ἃ compilatore (tam in Eclogis de Legationibus, 
quam in ilis de Virt. & Vitiis) poni folita; quam ob id 
ipfum conftanter nos omifimus, quia non a Polybio, fed 
a compilatore eft, & refertur ad id quod interdum diferte 
adjecit compilator, fed plerumque intelligendum lectori 
reliquit, nempe Φησὶν ὁ IloAvBioc, & fic in aliis Eclogis 
ex aliis fcriptoribus excerptis, Φησὶν ὁ Δίων, ὁ Διόδωρος &c. 
Sufpicamur igitur, & paene perfuafum habemus, Poly. 
bium hoc loco, ex occafione eoram, quae de Callicratis 
proditione dixit, varias (ut folet, ubi in ejufmodi aliquem 
locum incidit) obfervationes variaque monita cumulaffes 
quas obfervationes compilator nofter, qui non nifi ea po- 
tiffüomnum , quz» ad Legationes pertinebant, excerpere de. 
buit, plerafque przetermifit, unam modo & alteram ex 
ceteris.felegit, & fuumgillud 9r; pro more prsepofuit. . 
Sententia quae boc verf 10. continetur, in connexione cum 
füperioribus, qua$ prztermiífa ab epitomatore funt, his 
verbis putamus a Polybio efferebatur: τοῦ dà τῶν ᾿Αχοωμῶν 
ὥϑνους &c. igitur pro ea ratione, quam nos ceteroquin 

' . in 


* 


Verf. 10. 


Verf. 11... 


Verf. 13. 


Verf. 14. 


$16 ADNOTATIONES 


in concinnandis his Hiftori& Polybianz laceris reliquiis 
tenuimus , fuerat poft ᾿Αντίοχον in fine verf.g.. a/lerifcur 
unus aut alter interferendus, deinde fic fcribendum : Te» 
δὲ τῶν ᾿Αχαιῶν &c. ufque ro Καλλικράτους ϑράσος. Poft 
ὐξημένου autem commodius deleretur comma, poft xp 
γῶν vero. commodius poneretur comma pro pun&Cto. 'Tum 
vero poft ϑράσος rurfus, interje&to uno aut altero afterifco, 
fic erat pergendum: Ῥωμαῖοι, ὄντες ἄνϑρωπτοι &c. χύξι- 
μένου merito correxit Cafaub. & fic habet Bav. Mendofe 
ηὐξαμένου Vríin. 

Verf i1. 0v) "Pme: &c. — Vide modo notats ad 
verf. 10. 

Verf. 13. κατὰ τοὺς ἐνεστῶτας καιρούς. κατὰ τοὺς ἐνε. 
στῶτα δίχαμα περὶ habet Bav. & omifit oCto verba interjeCs. 
bid. vpxyuaciv immerito folicitavit Reifkius, προστάγμα. 
σιν conjiciens. --- bid. συνεκιστασάμενος rà κατὰ Mer- 
σηνίους, fimul huc trahens rationem qua cum Mefftnis 
atfum erat. vide cap. 2, 12íq. τὰ ἃ fuo cod. abeíle tefts- 
tur Vrfinus, & abeft pariter a Bav. reCte adjeCtum ab edi. 
tore, Idem vero Vrfinus locum hunc in Notis ita citat, 
quafi συνεστασάμενος fcriptum fuiffet in ipfius codice, pro 
quo placere fibi συνεπισάμενος ait; & hoc ipfum re&te edi. 
tum eft in ejus contextu, neque vero aliter (ni fallimur) 
habet Bav. — 1914. οὐδ᾽ ἐνεκάλουν bene Cafaubonus. οὐ. 
dày ἐκάλουν Vríin. cum msstis, — Jbid. οἱ "Popozo;, Ar- 
ticulum οἷ, qui aberat vulgo, dedit Bav. —  Jbid. τὸν 
ἀπὸ Ῥωμαίων Φόβον.  Conftanter ifta praspofitione eo 
modo utitur. vide II. 33, 3. 11.59, 8. &c. 

Verf. 14. διὰ τὸ μηδὲν εἰδέναι δις. quod nihil quidquam 
eorum populus [ciret, qua revera ille in /enatu dixiffet. Mi- 
rum vero, neminem ex ejufdem legationis collegis popu- 
lum hoc docuiffe: nempe mety putamus hominis, Roma- 
norum poteftate confidentis, terrebantur. — bid. 2p&33. 
Mendofe εὐρέϑη Bav. — lbid. πρὸς τοῖς ἄλλοις κακοῖς 
καὶ δωροδοκηϑεῖς.  Cafaubonus: wt cetera fileam vitia, et- 


ML oom PEL em, RE ! 


am munerum largitione corruptus. Et ea fane eft vis verbi ἢ 


. ἐωρο- 


/7 7 lll. ME RC αὐ . 


AD POLYB. xxvi. 3- 5. ns $71 


wpodoxéiay, mimera accipere , muneribus corrumpi, Sic Verf, 14. 
.XIIT. 8, 3. REISKIUS, vero: ,,Non (ait) corruptus lar- — — 
itione , (ed ea ufus. vid. p. 1247. Solet tamen in aGivo 

otius hoc verbum ufurpari, δωροδοκῶν τινα, aliquem [ar- 
itionibus corrumpere. An ergolegendum δωροδοκήσας ?' — 

mmo δωροδοκῆσας, fi abfolute fine acr"fativo fuiffet pofi 

2m, pariter munera accipitutem, emuseribus corruptum, 
enotaret. 


CAPV T IV. ' Csp.lV 
Verf. 1. τριακοσίους. Corrige operarum erratum, Ver a. ^. 
t τριακοσίας reícribe. De rebus vero a Graccho in 
lifpauia geftis vide Livium XL.447-50. & Appian. Hifp. c 43. 
OCAPVT:V. (02 Cap. V. 
Verf. 1. Περσεὺς ἀνανεωσάμενος τὴν Φιλίαν. Livius XL, Ver. 1,' 
8. Perfeüs potitus regno, dum firmaret res, legatos Ro. un 
iam ad amititiam paternam venovandam mifi t. Totam 
anc Eclogam habet Suidas in Ἡερσεὺς, & partém ex ὄχού- ᾿. 
io decerptam repetiit idem in Κατακαλῶν, & in Δημοκο-. 
ἂν καὶ ᾿Εληνοκοτᾶν. — Ibid. ἐπεβάλετο recepimus ex 
uida in Κατακαλῶν & in Δημοχόπ. ἐπεβάλετο editiones 
olyb. ex cod. Peir. com Suida in Πεῤσεύς. — lbid. τοὺς | 
X χρέχ Φεύγονταξ..“-- οϑυϊάαβ re&ius διὰ τὰ . χρέα." . 
ALESIVS. — Eamdem emendationem fuo calculo 
omprobavit Reifkius. Nobis vero, ficut Φεύγειν 
pair, Φεύγειν δίκην & fimilia dicunt Graeci, fic & Φφύ- 
αν τὸ χρέα dici potuiffe probabile vifum erat, pro aris 
leni nomine poflulari, aut etlam fugere eris alieni cauffa. 
Iüo accedit, quod apud Suidam przepofitionem διὰ neque 
i-IIspossc, neque in Κατακαλῶν, ubi ifta verba repetun- 
ir, nec princeps editio Mediolanenfis, nec Veneta, nec 
üfteriana habet: quo magis dubitavimus eam adjicere. 
it quidem Rüíterus in Notis ad voc. KeraxaAov: ,, Infra . 
Περσεὺς re&ius fcriptum eft τοὺς διὰ τὸ χρέα Φεύγον- 
1. Sed ibi nullum ejus praepofitionis veftigium adpa-, 
Polybii Hiftor. T. V 1I. Oo. | ret. 


518 " ADNOTATIONES- 





Verf. 2 


Vérf. 2, 


ret, — lbid. πρὸς καταδίκας ἐκπεπτωκότας. Sic Suidas 
in Περσ. & in Κατακαλ. recte. πρὸς, istuilu, re/peffu, ob, 
propter; dequoufu hujus proepófitionis diximus ad V.27,4. 


.Jdbid. παρακεχωρηκότας. Pro Maxsdovíay, quod ante hoc 


verbum, vulgo ex codicis P'eirefc, praefcripto legebatur, 
Μακεδονίας fcribendum monuit: Valefius, .Nos, cur 


modo przecefliffe videremus κατακαλῶν eic τὴν Μακεδονίαν, 


probavimus οἰ Κιϊ (ententiam, qui recte abefte illad no. 
men a Süidae lectione judicavit. : 

Verf. 2. τὸ τῆς Ἰτωνίας ᾿Αϑηνᾶς 1 ἱερόν. -το οἑὶς 
emendavi, cum in mf. codice Σ,τωνίας legeretur.  Jtonia 
Mineruae fanum fuit celebre in Boeotia, tefte Polybio lib, 
IV. [c.25, 2.] & Strabone lib.1X. [p. 435-].& Scholiafte 
Apollonii lib. I. [vf. 551. & 721 ] qui quidem templum id 
Coroneze fuiffe affirmat, *Fuit & Fanum Minerva Itonia 
five Itonidis in Theffalia, dictum ab Itone [immo ab Ztomo] 
Deucalionis filio, tefte eodem. Stephanus, [in Ἴτων, τόν 
λις' Θεσσαλίας. Λέγεται κἀὶ "Irzvoc, ἀπὸ Ἱτώνου ἥρωος, 


- &Q' οὗ καὶ Ἰτωνία ἡ ᾿Αϑηνᾶ, ἥτις καὶ Ἰτώνη. lege Ἰτωνίς. 


'VALESIVS, — Templi Minerva Ποπίω in ΤἊοβαίία me- 


' minit etiam Paufanias Jib.I. c. 13. p. 31. ubi docet, fuiffe 


inter Pheras ὅς Lariffanuj urbem. De Boeotico templo ejuf- 
dem Itoniz Minerve, quod Coroneze fuit, conferendus 
idem Paufar. III. 9. p.228. fed. praefertim IX. 34. p. 278. 


ubi, pro ἀπὸ Ἰτωνίου, ex cap. 1. p. 711. ex aliifque au&o- 


ribus ἀπ᾿ Ἰτώνου legendum.  Itonum vero non Deucalio.. 


nis filium, ut ait Valefius, fed Amphictyonis, qui Deu- 
calionis perhibetur, Paufanias facit l. c..& ipfe etiam Scho. 


liaftes Apollonii, ad quem ipe provocavit Valefius. - Ce. 
terum confer Commentatores Stephani, quorum alter, 


" Holftenius, monuit, recipi tion poffe Valefii emendatio- 


nem, Ἰτωνὶς pro Ἰτώνη apud Stephanum fcribere jubén. 
tis: perfpeCteque idem docuit, apud Apollonii Scholiaft. 
T. 721. pro Ἰτώνου τοῦ ἱερέως cum Stephano Ἰσώνου τοῦ 


ἥρωος Ícribendum. Apud Strabonem, loco quem Vale-, 
his citavit, neceffe. non erat, ut pro ὁ Irems quod [τὶ 


puo 


AD POLYB. XXVI. $. 470 


apum 
pti libri dabant, ὁ Ἴτων poneretur; nam, δὲ ἡ "Iruyoc & νες a, 
ὁ Ἴτων nomen illius oppidi Theffalici fuiffe, Stephanus 
docet & Euftathius, cujus verba in Comment. ad Steph. 
protulit Berkelius. 
Ibid. ἀφ᾽ ὧν ἕκαστος ἔφυγε. --- Hunc locum ita verti, 
quafi ἀφ᾽ o? legeretur. Vulgata tamen le&io ferri com. 
mode poteft.^ vALESIvS. — — Nempe, ex quo quifque — 
exularet, in verfione fcripferat vir doctus. ἐφ᾽ àv voluit 
Gronov. ad Arrian. p.61. nitens alio Polybii loco, XXIV. 
45 2. at ibi invitis msstis αφ᾽ ὧν Polybio obtrufum a Ca- - 
faubono vidimus. Recte ἂν |. ἀφ᾽ ὧν contra Valefium de- 
fendit nE1sK1vs: sa" ὧν bene habet : eas facultates red- 
debat exulibus, quas eorum qui/que tum habuerat 88 pof- 
federat , quum. exfulatum iret. — — Nempe aq" ὧν e 
στος ἔφυγε idem prorfüs fonat quod Arrianus l.c. (de 
ped. Alexand.1l. 1.) dicit τῶν τότε ὄντων ors ἔφυγον. ᾿" 
Perf. 4. ποδλοὺς ἐμετεώρισε, δοκῶν καλὰς ἐλείθας Vetf. 4. 
ὑχοδεικνύνωι &c. δὶς prefle, quoad fieri poterat, infiftendo 
veftigiis. fcripturze codicum emendata graca verba eam 
fere fententiam fundunt, quam ipfius Valefii verbis in ver. 
fione expreflimus. Vnum verbum δοκῶν, in verfione omif- , 
fum, fic fupple: multorum animos arrexit, cum videre- — — 
tur praclaram omnibus Gratis [pem in fe offendere. Fa- 
miliare Polybio verbum μετεωρίζειν eadem notione, Quod 
fi vero, ficut αἰωρᾶν in. ufu eft, eadem ratione & μετεώ- 
geiv Graeci dixerunt pro: μετεωρίζειν, levior etiam muta- 
tio foret, ὀμετεώρει (cribendo. Sed hoc quidem urgere 
nolimus: id non dubitamus, haud feliciter curatum hunc 
locum effe a fuperioribus editoribus interpretibufque. v A- e 
LESIVS, cujus exemplum fecuti ceteri editores funt, cum 
in contextu fic pofuiffet: ταῦτα dà ποιήσας ποδλοούς τὰ psT- 
«ὡροδοκῶν καλὰς ἐλπίδας ὑπεδείκνυε πᾶσι &c. ad oram fta- 
tim notavit, ὑποδεικνύναι dare mstum codicem, deinde in 
Notis hzc monuit ad hunc locum: ,,Non diífimulabo le. 
G&ionem mf. codicis, quze fic habet: πολλοὺς ἐμετεωροδο- 
κἂν καλὲς ἐλπίδας ὑποδεικνύναι. Neque aliter in Suidae le- 
Ooa2 . [09 


$80 ADNOTATIONES 


cnu——  — 


Verf. 4. xico legitur, nifi quod ποΐβιάκις μετεωροδοκῶν ibi fcribitur, 


i 


ex quo conjiciebat Cafaubonus, [in Polybii Fragmentis 
p. 1017. ed. Cafaub. p. 1527. ed. Gron.] ποξλάκις μετέωρος 
ἣν δοκῶν, vel μετέωρος ὧν ἐδόκει; fed emendatio noftra no- 


bis preeridet. Poflet etiam legi πολλοὺς ἐμετεωροδόχει xx- | 


Axc ἐλπίδας ὑποδεικνύων, In vetuftiflimo cod, Suidze, qui 
eft in bibl. regia, reperi zo/Aouc πολλάκις μετεωροδοκῶν. * 
Hac Valefius; a quibus haud ita multum REISKIVS re- 
cedit:** Forte (inquit) ταῦτα dà ποιήσας, ποδαούρ T émohj- 

.. σε μετεωροδοκέϊν, καλὰς ἐλπίδας ὑποδεικνύων (vel ὑποδεικνὺς) 
πᾶσι τοῖς EP. fublines multorum /pes commovit , eo quod 
Gracis omnibus fignum quafi ad bene fperandum tolleret. * 
Quod in Scholio noftro fub contextu ἐμδτεωροϑῶν ex 
cod. Peirefc. citatur, per errorem faCtumeft: corrige ἐμ ετ- 
δωροδοκῶν. 


Ve 5... Perf. ς. Ἔπέφαινε. Non damnamus: rectius tamen 


Verf. 6. 


fortafle ὑπέφαινε fuerit. conf. XXIV. 5,5. Sed nunc qui- 
dem cum cod. Peirefc. confentit Suidas, q&i & ibi ἐπέ. 
Qouys habebat. — 7014. τὴν ἐν τῷ λοιπῷ βίῳ. — Corrupte 
Suidas τὴν ἐν τῷ πολέμῳ προστ. | 

Verf. 6. κατά τε τὴν ἐπίφασιν ὄχεν ἐπισκύνιον. — | ,Si- 
gnificat, Per/eum pra Je tuliffe vultum ad Jeveritatem com- 
gofitim. &viakvvioy appellat, quam alii βαρύτητα ἐπισκυνίου. 
Sic apud Ciceronem /upercilium.* cAsAvsomvs, loco 
paulo ante citato, ín Polybii Fragmentis. — ἐπισκύνιον, 
cutis qua eft fuper fupercilio , inferior pars frontis. De 
quo vocabulo, pratermiflb ab H. Steph. in Thefauro, vide 


. au&ores laudatos ab Hefyclii interpretibus hac voce. 


bid. καὶ τάξιν. — — ld eft, εὐταξίαν καὶ εὐσχημοσύ- 
γῆν." REISK. — Sic δὲ Erneftus in Lexic. Polyb. suodt- 
"fliam interpretatur; digmitatem Valcfius. Neuter male, 
Poffis & fimpliciter sodum queuidam dicere: & idem fere 
éft, quod ῥυθμὸς» ut in illo Platonis loco de Legib. lib. 1T. 
quem Guii. Budzeus citavit in Comment. Ling. Grzec. p. 639. 
τὰ μὲν οὖν ἀξδλα ζῶα οὐκ ἔχειν cuddyoiy τῶν ἐν τοῖς κινήσεσι 
T&fswy Xa] ἀταξιῶν, οἷς δὴ ὄνομα ῥυϑμὸς καὶ ἁρμονία. 


Verf 


— € 


AD POLYB. xxvi. 5. 6. $81 


γῇ 7. τήν τε περὶ τὰς γυνώκας. — — , Haec ex Libro 
XX I. Polybii excerpta effe docet Athenaeus lib. X. [c.13. 
p. 445-] cum ait: Περσεὺς κατ᾽ οὐδὲν τὸν πατέρα Φίλιππον 
ὀμιμήσατο. οὔτε γὰρ περὶ yuyaixxc ἐσπουδάκει, οὔτε Φίλοι- 





Verf, γ. 


* ον 
γος 3v, ἀλλὰ καὶ οὐ μόνον αὐτὸς μέτριον ἔπινε δειπνῶν, ἀλ- - 


λὰ καὶ οἱ συνόντες αὐτῷ Φίλοι, ὡς ἱστορᾶ Πολύβιος ἐν τῇ 
&xTy καὶ εἰκοστῇ. Quae hic inferenda effe nemo non videt. 
VALESIVS. 


CAPVT VL 


Perf. 1. Ὁ Φαρνάχης &c.. Poft induciarum exitum, de 
quibus] XXV. 6, 1. diCtum, redintegratum eft bellum. conf. 
XXV.6,7. —  Ibid.'Apexgx3zg». Mendofe ᾿Αριαράϑα 
Bay. & fic mox iterum. —. erf. 2. παρ᾽ αὐτῶν. παρὼ 
τὸν idem. 

Perf. 3. Nu3p:dxryv. Perperam My3pij.— Vrfinus, hic 
& verf. τι. ReCte Dav. Differt autem hic Mithridates» 
Pharnacis filias, Ponti regis, ab illo (verf. 11.) praefeCto 
Armenim. — 7014, ei; τὸν πάντα χρόνον. εἰς τάντα τὸν 

χρόνον Bav. 

Verf. 4. Ταλατίας μὴ ἐπιβαίνειν. Sic IIT. 20, 2. ἐὰν 
ἐκιβαίνωσι τῆς Ζακανϑοώων χώρας. Eodemque modo alii. 
lbid. μηδένα,  Confeutiunt nunc in hoc libri, cum aliás 3 
pro ὃ in illa voce ament, ' 

Verf. 3. Τήϊον παρὰ τὸν Πόντον. —  jPtolemzus ha- 
bet Τῶν, Strabo Tíeov, Stephanus T/o;; inquit enim, 
Τῶς τόλις Παφλαγονίας τοῦ llóyzov. ln zereo apud me 
numi(mate incifum eft Tiayày.* vnsiNvs — — Ad.hzc 
REISKIVS: ,, Nata videtur, ait, hzc lectio e duabus, 
una vera, altera prava: vera eft Τῶν, ut Kiev; altera 
prava Tov: ex his dnabus confufis exftitit Τηήϊον. Salma- 
fius volebat T/ev in. Exercit. Plin. p. 624. Apud Strabo- 
nem (lib. XII. p. 543.] eft le&io hic vulgata: quare miror, 
cur Fulvius Vrfinus dicat, apud Strabonem legi Τίαιον. 
Vide Wetleling. ad Hieroclem p.695. 4 --  Jbid.$ μετὰ 
correxit Cafaub. 9» ὃν μετὰ Vrfn, cum msstis. 


^Ons  — . Με 


Cip. νι 
Verf. i. 2. 


Verf. 3. 


Verf. 7. 


Verf. 9. 





Verf. τὸ. 


Verf, 11. 


Verf. 13. 


Verf. 13. 


Verf. 14. 


Cap.XII. 
Verf. 1. 


582 | ADNOTATIONES 


Verf.9. παρὰ Mogilw. Morzus vocatur apud Liv. 
XXXVII. 26. Fuiífe autem hunc Paphlagoniz regem, 
ex Strabonis lib. XII. p. 562. intelligitur, ubi fcribit: vera- 
τὸς dà τῆς Παφλαγονίας ἦρξε Ayiórxpoc, - - τὸ Μορζέους (fic 
ibi editur) βασίλειον ἔχων, τὰ Γάγίρα &c. 

V'erf.1o. προϑᾶναι. Male προϑῆναι Bav. Sed placere 
debuit utique , quod idem habet, τὴν eig τὸν πολ. ja. 
πάνην. 

Perf. x1. Μιϑριδάτῃ, τῷ τῆς ᾿Αρμενίας σατράπῃ. Ατ- 
meniz putamus minoris; nam Majori Armeniz Artaxiss 
praerat, qui mox memoratur. Ceterum confer Adn. ad 
vf. 3. | 
Verf. 12. περιεληῷ,ϑησαν. | Satis hoc erat, & carere 
poffumus adjecta prapofitione συν. ldem verbum Poly. 
bio reftituimus III. 29, 5. 

Verf. 13. Μεσημβριανοί. Sic re&e Bav. (In ftholio fub 
contextu noftro per operarum errorem Mecsuf. fcriptum: 
corrige Μεσημβριανοὶ, per 3, ut eft in contextu.) Mefem- 
bria, Thracix: urbs ad Pontum Euxinum.. Vide Steph. 
Byz. hac voce, & Strab. VII. p. 319. ubi gentle pariter 
Μεσημβριανοὶ formatur. 


Verf. 14. ὁμήρων. Perperam ὁμηρίων Bav." — - Perf. 15. | 


Εὐμένῃ καὶ ᾿Αριαράϑῃ. Ἑ μένην καὶ ᾿Αριαράϑην idem, 


CAPVT VIL 
. Ferf. τ. πρὸς Ἴστρους καὶ "Aqplevc. Livius XLI. 9. 
Provincias (confules) fortiti funt: Claudio Iftria, Sempro. 


sio Sardinia obvenit. griorum (five ii Agrai fant vel ὁ 


4fgrai, de quibus di&um ad XVII. 5, 8.) nullum in re- 
bus hoc confulatu geftis veftigium apud Livium quidem 
occurrit. Quare Cafaubonus, in Synopfi Chronologica 
ad hunc annum, apud Polybium h.1. pro ᾿Αγρίους ex Livio 


'Σάρδους emendandum fafpic&tus erat, Nos quidem nil 


definire aufimus : hoc monemus, Sárdos Graecis non Zap. 


Gov; dici, fed Σαρδωνίους, Σαρδονῴους, ὅς. Σαρδους. -- 


Ibid. ἡ σύγκλητος ἐχρημάτισε. τοῖς ταρὰ τῶν Λυχίων &c. 


AD'POLYB. XXVI. 6. 7. ' - $83 


Legationi huic, quam in fenatum introduCtam Polybius 
tit poft profe&ionem confulum Tiberii & Claudii in pro- 
rincias, fenatum datum Livius fcribit ante eofdem confu- 
es creatos. XLI. 6. 
Perf. 4. οἱ τότε παραγενηϑέντες. In verfione adde par- 
iculam sunmc, vel tunc. Hi Romam ut munc venere,——— 
Perf. 5. τῶν ὑπομνηματισμῶν ἀναληφϑέντων. .— ,,Sci- 


E 


Vert, 4. 


Vet s. 


icet εἰς τὰς χείρας, in manus fumtis tabwis, [vel com. ——. 
mentariis,] h.e. in/petis. Sic Dionyf. Halic. I.9.. Ἀπὸ, ὁ 
tom." REISK. — Eodem modo Polyb.1II. 9,3. Gr aliás, . ^ — 


'bid. ὧν οἱ δέκα &c. earum rerum qua decem legati is 4a 
wdinaffent. οἱ δέκα abfque ὧν dant misti. ἃ δέκα Vrfmn. 
n contextu. In Notis vero idem Vrfinus ait, aut ὧν of 


ἕκα corrigendum eífe, aut ἃ οἱ δέκα. — Cafaubopus pofte-- 


ius adoptavit: nobis prius & per fe praeferendum vifum 
it, & quod facillime ὧν intercipi potuerat ab exitu vocis 
rzecedentis. conf, XXII. 7, 7. & c. 27; 8. item XXIIL 5. 
bid. δεδομένοι “Ῥοδίοις correxit Vrfinus. Perperam δεδομ. 


ἡωμοίοις mssti. cf ad XXV. 4, 4: — ' Jbid. ὡς φίλον" 


αἱ σύμμαχοι. Cafaubonus: Lycios Rhodiis fuifJe concefjos, 
on pro munere; [ed potius tamquam amicos CS. focios. 


iE1SK1VS dubitanter: ,,Forte Φίλοι καὶ σύμμαχοι.“ Mi- ᾿ 


um vero, quod.addit: ,,won Rhodiorum, fed Roriano- 
nm. * m quo fruftra ad Liv. XLI. 6. provocat. Conf. mox 
ap.8, 

V. f 7. διαγωνοθετῶν ϑέλοντες. — — ,,1d: eft, dy ἀγῶν; 
ιϑέναι, velle Rhodiorum &9 Lyciorum res €$ forturas pro- 
onere in medio , ut controverfas , de quibus certetur , uter 


35 fit. ablaturus, Rhodiine Lycios, an Lycii Rhodios, 


Verf. 7» 


e. an illi horum, an hi illorum fint futuri-domipi; quo . 


xhauftz ambee, partes tanto fint Romanis ad opprimen- 
um faciliores.* xEirskivs. — —Corruptiffime διάκωνοι 
ἰτέϊν ϑέλοντες Dav. nefcimus an & Vrfini codex: fed ve- 


iffima fcriptura dixyavo3sréiv five ex emendatione edito-- 


S five ex codice ducta funt. - De eo verbo cosfer quae 
otata ad x. 34» 3. 


0o. 4 Vaf. | 


Ι .-.--.... ὦ 
. Nerf. 8, 


484 ^ .ADNOTATIONES 


ΤΥ 8. τήν ΤΈ νυμφαγωγίαν τὴν γεωστὶ τῷ Πρρσῶ qe 
γενημένην ὑπ᾽ αὐτῶν. — — ,, Ab hoc νεωστὶ, ufque ad alte- 


rum idem verbum, [ verf. «o. füb finem: cap. ] omnia. de« 


funt editioni Fulvii Vrfini, tam iu graecis ipfis, quam in 
Notis. Quare miror, onde illa acceperit Cafaubonus, qui ἰ 
primus ea füze editioni adjecit. mxiskivs. — — Cafau-- 


" bonnm in Eclogis de Legationibus , praeter Vrfini exem. 


plüm, ufüm effe msto codice Andrez Schotti, e quo 


, multa (ut ipfe ait) partim emendavit, partim füpplevit, 
- $pfius verbis docuimus in Praefatione 'Tomol. Polybii no. 


ἦν Vete. -. 


ftri praefixa p.20. Inde igitur hanc lacunam complevit 
Cafaubonus: eadetn vero orbnia verba, quae ab hoc edita 
fünt, habet etia:n nofter Bavaricus codex. 

Verf. το. στελγίδα. χρυσὴν... vy nNESTYS in Lexic. Po. 


- lyb. »»κατελγὶς χρυσῆ, tenia vel fafcia temnis aurea ad or- 
. watum capitis. Vide Cafaub. ad Athenzum XV. 4. He- 
" "ringa Obf. p.r13.* — — Pollux VII. 179. cum de vulga- 
' 'tiori üfu vocabuli στλεγῇς (id enim idem valet a στελγὶς) 
. dixiffet, quo firigilem denotat, hzc fübjungit: ἔστι δὲ καὶ 


ἕτερόν τι στλεγῖ)ς, δέρμα κοχρυσωμένον, ὃ περὶ τὴν κεῷα- 


λὴν Φοροῦσι. Adde Scholiaft, Ariftoph. ad Equit. vf. 577. 
Vtrumque au&orem jam laudaverat H. Steph. in Thef. Gr. 


. Ling. h. v. Strigilem tamen ayream h.1. interpretari ma- 


luit Drakenborch. ad Liv. XLIT. 12, 3. --ὀ Jbid. τῶν 
Φρακτήτων. —  ,Lege ϑρανιτῶν, remigum qui in /ummo 


ordine remos agunt. Rkiskivs. — Liter ᾧ & O fa. 


cile inter fe permutari a negligenti librario potuerunt, & 


᾿ pérmutatas vidimus ad XV. 34, 6. Et magis fane placet 


"Reifkii ratio, quam Drakenborchii inventum, qui ad Liv. 


.']. e. καταφράκτων legendum fufpicatus eft, cataphra&fos 
"equites intelligens, quorum cuique firigilem auream dona- 


tam a Perfeo ftatuit. Difficile certe di&u , quid cataphra- 


Bis equitibus commune fuerit cum illa γυμφαγωγίᾳ , quam 
navibus Khodiorum faCtam effe cum per fe intelligebatur, 
tum diferte Appianus docet de Rebus Macedon, Fragm. IX. 
c. 1. T. l. opp. p. 520. tc γυμφαγωγίας ὅλῳ τῶν Ῥοδίων 

a στό. 


Y PLIN 


AD POLYB. XXVI. T. & 9. 585 


στόλῳ παραπεμφϑεῖσας. — Ibid. τὴν Λαοδίκην. — Seleuci 
Philopatoris, Syrie regis filiam. Liv. XLII. 12. 


CAPVT VIII 


Cap. VIII. 


Verf. 1. ϑόρυβος ἦν ἐν τῇ Ῥόδῳ, καὶ πολλὴ &c. Dele Verf. 1. 


comma poft Ῥόδον, nam verbum ἦν refertur ad περὶ τοὺς 
πολιτευομένους, twmlius C9 conflernatio exiflebat. apud 
siagifiratus Rhodiorum. Sic oí πολιτευόμενοι, mapgifiratus, 
vel principes civitatis, qui remp. adminifiraut, XXVI. 2,6. 
XXVII. 11,1. δὲ fzpe aliás: non nude cives, ut h.l. inter- 
pretatus eft Cafaub. 

Verf. 3. ὑπὲρ τῆς. Perperam οἱ ὑπὲρ τῆς Bavar. 
Verf. 4. ἐξαπατῆϑαι.  Mendofe ἐξαπατᾶσθαι Vrím. cum 
msstis. — bid. τοὺς Ῥωμαίους correxit Vrfinus.  Per- 
.peram τοὺς “Ῥοδίους mssti; quod exemplum confufiopis il- 
lius addendum ad XXV. 4, 4. 


CAPV T IX. 


Perf. 2. ἫἩχόντων δὲ τῶν Δαρδανίων G&c. — — ,,Fra- 
gmentum hoc pertinet ad eum locum, quo Polybius nat- 


Verf. 3. 


Csp. 1X. 


Verf. 3. 


raverat, Perfeum Baflarnas acciviffe, ut in bello adverfüa ᾿ 


Romanos, quod parabat, eorum auxilio uteretur. Livius 
XLII. 11. Baflarnarum gentem excitam fedibus (uis, quo- 
vum auxiliis fretus bellum in Italiam tau[ferret. Et XLI. 
23. Baf[laruas ad terrorem omnium in Dardaniam immifit ; 
qui fi fedem eam tenwil/eut, graviores eos accolas Gracia 


kabuifjet, quam Gallos Afia habet.^  — — Ibid. τῶν Ba- ᾿ 


σταρνῶν. Sic cum accentu in ultima reCte Cafaub. & feqq. 


e(t enim a primo cafu οἱ Βαστάρναι. τῶν Βαστάρνων Vr(in. 
Jbid. καὶ τῆς ἐν τοῖς κινδύνοις τόλμης. — Corrupta hzc fuiffe 


in exemplari fuo, ait Vrfinus. Bavaricus nofter codex nil | 


mutat, nifi quod caret conjun&tione καί. 

Ferf.3. τοῦτον “ἀγωνιῶν μᾶδλον. —' ,Forte τού. 
τους, hos, Galatss puta: fe hos (Galatas) magis , quam 
Baflarsas, metuere. ( REISK. 


Verf. 5. 


Oo 5 B F'rf, 


PP a 
»^ 


w— 
Verf, 6. 


486 | ADNOTATIONES 


Verf. 6. Αὖλον Ποστούμιον ἐξατέστοειλαν. Hujus lega- 
tionis meminit Appian. de Reb. Maced. Fragm. IX. init. 
(Legat. XXV.) Apud Livium lib. XLT. multa ex horum 
temporum hiftoria interciderant, .— Jbid. τῶν νέων. 
Perperam τῶν νεῶν Bav. 


CAPV T X. 
Verf. τ. Ἐπιφανῆ. dntiochus Epiphawes anno primo 


Olymp. CLI. patri Seleuco Eupatori in Syrie regnum fuc- 


ceffit, tefte Eufeb. in Chronico. Con(entit Livius, qui fs 
vebus anni ab. V.C. 579. (qui annus illi anno olympico re- 
fpondet,) lib. XL. 20. eadem, 4028 ex Polybio Athenaeus 


. refert, piene ad verbum expreffit. Narraverat autem hzec 


haud dubie Polybius in ea parte Hiftoriarum fuarum, ubi 


de initio regni ZIntiochi hujus differuit. Partem hüjus fra- 


gmenti Áthenzus habet lib. X. c. 10. p. 439. ubi etiam do- 
cet, effe illud ex Polybii libro XXII. du&um, his ipfis 
verbis, quz in contextu pofuimus : Πολύβιος δ᾽ dy τῇ exry xa) 


εἰκοστῇ Ἰστοριῶν καλᾶ αὐτὸν (᾿Αντίοχον τὸν βασιλέα) ᾽Ἔπι- 
᾿αανῆ καὶ οὐκ Ἐπιφανῆ, διὰ τὰς πράξεις. Tum ibi ita per- 


git: οὐ μόνον yxp μετὰ δημοτῶν ἀνθρώτων κατέβαινεν ἐς ᾿ 
ὁμιλίας, ἀλλὰ καὶ μετὰ τῶν παρεπιδημούντων ξένων καὶ τῶν 
εὐτελεστάτων συνέπινεν. εἰ δὲ καὶ τῶν νεωτέρων, Φησὶ, συν- 


"αἰαϑοιτό τίνας εὐωχουμένους ὅπου δή ποτε παρὴν μετὰ κε- 
᾿ραμίου καὶ συμφωνίας, ὥστε τοὺς πολλοὺς διὰ τὸ παράδοξον 
'ἀνισταμένους Φεύγει». πολλάκις δὲ καὶ τὴν βασιλικὴν dde 
᾿ἀποβαλῶν, τήβενναν ἀναλαβὸν περιΐει. τὴν ἀγοράν. Cete- 


,rum uberiorem eadem de re Polybii narrationem idem 


-Athenzetis Jibro V. retulit cap. 4fq. psg- 193 feq. ubi fic 
"infit: Τί οὖν ὀνομάσομεν, ἄνδρες Φίλοι; τὸ συμπόσιον ὅπερ 


[fupple ἐποίησεν, aut fimile quid] . ᾿Αντίοχος ὁ Ἐπιφανὴς 
μὲν κληϑεὶς, ᾿Ἐπιμανὴς δ᾽ ἐκ τῶν πράξεων ὀνομαϑεὶς. (βα- 
σιλεὺς δ᾽ ἦν οὗτος τῶν Συριακῶν τῶν ἀπὸ Σελεύκου εἶ) περὶ 


οὗ φησι Πολύβιος τάδε. ὡς ἀτοδιδράσκων ἐκ τῆς αὐλὴς ἐνίοτα 


᾿ ἃ reliqua, quae exhíbemus verf. 2 feqq: ufque ad finem ca. 


pitis. Gemina | his prorfus Diodorus Siculus ex eodem - 
Pol y- 


. δι. 


AD POLYB. XXVI 9. 10. — 587 


Polybio habet in Excerpt. de Virt. & Vitiis T.IT. operum 
p. 577. ab his exorfas verbis: ᾿Αντίοχος προσφάτως παρει- 
ληφὼς τὴν βασίλειαν, ἐνεστήσατο βίον παράλογον, καὶ ἀσυν- 
ἤϑη τοῖς Xon βασιλεῦσι. 


Ver[.3. εὑρεσιλογῶν. Vide motsta ad XVIII 29, 3. Verf. 249. 
Verf. 5. οὐδεριίαν ἔμφασιν ποιήσας παρὴν ἐπικωμάζων. Dio-. 
dorus: ἐξοέφνης ἐπὶ κῶμον παρεγένετο, eadem fententia. 
ζε 6. ἀρχωιρεσιάζων. Diodorus: καϑάπερ 3v ἑωρακὼς 
ἐν Ῥωμῃ τοὺς μεταπορευομένους τὰς ἀρχας. — ἤν 7. 
καϑίσας ἐπὶ τὸν ἐλεφάντινον δίφρον. Sic idem Diodorus, 
ἐκάϑιζεν ἐπὶ δίφρον ἐλεφαντινον. 


Verf. 11. ἐν δὲ τος πρὸς τὰς πόλεις ϑυσίαις &c. 1,1- Verf. 1. 
viusl.c. Zn duabus tamen magnis honefli/que rebus vere 
rtgius erat animus, in urbium donis, &3 Deorum cultu. 
Ibi vide Io. Frid. Gronovii adnotationem. 

Verf. 13. κεραμίων εἰσφερομένων αὐτῷ μύρων. κεράμια να, 13. 
non modo va/a erant dicenda, fed ampliffrma vafa, am- 
phora : ftolidam hominis profofionem notat fcriptor. οὖνου 
κεράμια, funt doita, vini amphora. 


Verf. τα. μηδὲν τὸν ἄνϑρ. προσειπών.  "Teneri potue. Verf. 15. 
rat debueratque, ut nunc quidem putamus, particula καὶ 
ante μηδὲν, qua prorfus Polybianum colorem orationi 
reddit: cum etiam nullum refponfum ἀφ εξ, id eft, cune 
ne quidem verbum re/pondi//tt. homisi. IZ 


Verf. 16. Poft verba χαϑάπερ καὶ αὐτὸν τὸν βασιλέχ, Vet. 16. 
pergit Athenzeus fic: Ὁ δ᾽ αὐτὸς οὗτος βασιλεὺς, ἀκούσας. 
τοὺς ἐν Μακεδονίᾳ &c. latam fübne&tens de mira ac magni- 
fica pompa, quam idem Antiochus duxit, narrationem:. 
quam narrationem vulgo in Polybii Fragmentis Vrfinus, 
Cafaubonus, ceterique Polybii editores cum foperiori 
fragmento conjungunt, & ad eumdem Librum XXVL. 

Polybii referunt. 1n quo eos falli, re&e monuit Reifkias; 


EJ 
. 


. 588 ADNOTATIONXS AD POLYB. XXVTI. 9. IO. 
guy ᾿ 


Verf, 6, in eo rurfum ipfe falfus, quod nec hoc ipfam fragmentam, 
quod modo exhibuimus, ad librum XXVI. pertinere con- 
tendit, lítam narrationem pompa ab Zutiocho ἀξ; ex 
alia parte hiftoriz Polybianze decerptam effe, ex ipfo ini- 

tio, ubi de Aemilii Pauli triumpho Macedonico agitur, 
intelligi poterat; diferte vero Athenzeus lib. X. p. 439. 
docet, ex libro XXXI. hiftoriz Polybianz effe decerptam. 
Cum quo confentit Diodorus, qui de eadem re in Excer- 
ptis de Virt. & Vitiis T. II. p. $83. agit, poftquam Aemilii 

᾿ Pauli triumphum expofüit. 


c ΟΝ E ^. ADNO. 


Je Jte Ae He He He He Eee He He e Ee He He HE Dee He e 


ADNOTATIONES 


AD 


POLYBII HISTORIARVM 


L IBRI XXVII. 
RELIQVIA S 


CAPVT I στον... 


Ἐν Polybii Libro X XP'II. duCtum effe hoc caput, docet Lib.XXVII. 
Codex Bavaricus, in quo ante hanc Eclogam ita fcri- “ 

ptum legitur: Περὶ πρέσβεων ἐϑνικῶν πρὸς Ῥωμαίους λό- ᾿ 

γος xc. Et confentit codex Peireícianus, in quo ante 

Eclogam illam, quam cap. 10. hujus libri exhibemus, (que, 

ut ex Livio adparet, ad eumdem cum hac Écloga & fe- 

quentibus annum pertinet) pariter fcriptum erat Δόγος 


xc. | 
Verf. V. παρεγένοντο πρέσβεις, venerunt legatit nempe Verf. x. 
Chailcidem venerunt, ad Q. Marcium 85) 4. Atilium , qui 
cum mifli effent ad circumeundas regiones Graecize, ut 
populorum animos intuitu belli Perfici explorarent confir- 
marentque, peragrata Epiro, Aetolia, Theffalia, per 
Boeotiam Chalcidem in Euboea petierant, ubi fingularum -. 
civitatium Boeoticarum legatos exfpeCtabant. Vide Liv. 
XLII. 43íq. coll. cum cap.37fq. —  Jbid. Δα σύν. Si 
verum eft hoc nomen, oportebit (patamus) A cv», ac- 
centu retraCto fcribere. Δασῆν &b.l & deinde habet 
Bav. — bid. Καλλίαν. Καδλέαν Bav. --- lbid. aps . 
dà Νέωνος. a factione Neopís, de quo mox verf. 11. & deiude 
c. 2,1 & 9. Néove; pro Néwvos habet Bav. Períeo fave- . 
| "bat 


. $90 . AJNOTATIONES 


batille homo. — bid. 'leusvias. Pretorem hunc hoe 


Verf. 3. 


tempore fuiffe docet Liv. XLII, 43. eumdemque princi- 
pem fuz partis dicit c. 38. Sed primus partes Neoni, qui 
fuperiori anno praetor fuerat, tribuit Polybius. 

Perf. 2. ἐγχειρίζοντες.  Neceflario hoc requirebatur, 
quemadmodum mox fequitur διδοὺς in participio. Et non- 
multum ab hoc abeít fcriptura, quam in fuo codice fuiffe 
Vríinus ait, ἐγχείριζον, quod ille in ἐνεχείριζον mutavit. 


. codex nofter Bav. tamen in ἐνεχείριζον confentit. 


Verf. 4. 


.. Ferf. S. τὸν dà Ἰσμενίαν. Bav. in contextu τόν τὰ Ἴσ- 
βηνίαν, fed in ora ab eadem manu, ἴσως 'Ioussíay. Prior : 
illa fcriptura, (permutatis, ut faepe aliás, literis B & y) 
proxime ex Ἰσμηνίαν corrupta eft: & modo per 7, modo 
per e in fuo codice fcriptum fuiffe illud nomen ait vnsr- 
NvS, fed Iousvixy per 8 fe retinuilfe, quia iu argenteo 
tetradrachmo Boeotorum ICME notatum animadvertiffet. 
Jbid. παρεδειγμάτιζον. — — ,,παραδογματίζειν Cafaubonus 
vertit, decretis fuis eludere : fed analogia linguze fert, e. 
€us, male decernere, δὲ fine cafü perfonze, ut πταραλογίς 
ᾧϑαι & fimilia, Vereor, ne verum fit παραδειγμάτιςον, 
contemtim E9 contumeliofe tra&abant , cui confentiunt fe- 
quentia. * gawEsTVvS iw Lexic. Polyb. — — Haud dubie 
unice vera ifta emendatio. «pxderyparíce τινα, exem. 
plum fiatuere in aliquo, palam traducere aliquem, ignomi. 
eia vel pana notare is exemplan alis... Familiare iftud 
verbum Polybio, & ejus conjugata, παραδειγματισμὸς, δὲ 
ταράδειγμα aroi&ie9nj τινα. — Confer Raphelium & Wettften, 


. δὰ Matthzei Evang. cap. t , 19. 


'Perf.6. ors καί. Perperam ὅτι καὶ Bav. — "Ibid. μι- 
κροῦ. μακροῦ idem. — 7014. κατέφυγον ὑπὸ τὰ díJupe 
τῶν Ῥωμωίων. Livius XLIL. 44: πὲβ' in tribunal legato- 
rum perfugi//at. Ca(anbonus, fnb tribunal. —: Ad hec 
ERNESTVS, ἐμ "dlddendis ad Lexic. Polyb. “,. Sed. non in- 
telligendum, inquit, tribunal in quo magiftratus fedent 
in acta rerum, de quo δίθυρα dici non credo ; nam ea fihe 
teGo & foribus fuiffe (atis conftat: verum fedes infignis, 

. fira- 


AD POLYB, XXVH. I. 501 


'rru&ta legatis Romanis, ubi federent, dum conciones 
aberentur Graecorum, ut auditores ὅς fpeCtatores, facta. 
ue ad modum cubiculi vel podii in theatris, quce haberet 
)res. vide Sueton. in Ner. c. 12. 5 —  Perfpicuitatis 
auffa podicem (cripfimus in verfione, quamquam percom- 
"οὐδ fervari poterat £ribunal, quod vocab. etium de fede 
rzetoris in ludis ufürpatur apud Suet. in Aug. c. 44. & in 
laud. c.21. quae loca Erneftus ad Ner. c. 12. citavit: 

Verf. 8. ᾿Αλιάρτιοι. ᾿Αλιάρτιοι͵ Vrin. leni fpiritu. "Aliag- 
ro; Bav. 

Forf. 9. ὁλοσχερὴς pow».  Teneri poterat καὶ óAocxs- 
je ῥοπὴ, quod ex Vríni cod. erat editum: nec enim per 
3 incommodum erat, nec a Polybii ftylo utique alienum. 

Verf. vo. Μάρκιον. Μάρκον Bav. — — Abd. ἀταλογησό. 
yov. ἀπολογησάμενον idem. | 

- Verf. 11. καὶ τὸν Ἱππίαν. Sic. Bav. καὶ "Iya/xy edd. 
bid. συντρέχοντες. συντρέχοντας Bav. -— Ibid. διῳκου 
μημένων correxit Vrfin. διωκομένων mstus codex uter- 
ue. — lbid. οἰκονομήσαντες rete dedit Bav. — Vulgo 
aendofe ὠκονομήσαντες edd. Sed paulo ante perperam τοὶ 
nte *sp) τὴν συμμαχίαν omifit idem Bav. 

Perf. 12. τούτων dà παραχωρησάντων. Cafaubonus: qui 
vorem extemplo cum ρει πὶ. Ry1SKIVS: »cnm fece[fif-. 
ti, h.e. in exfilium abiiffent: nam id videtur verbum 
'apaxcepeiy h.l. fignificare. Et fane Thebis exceffiffe in 
lacedoniam Neonem ptet e pag. 1228.“ —  Nermpe cap. 
;, 8. At, primum Chalcidem conceffiffe Neonem cum Hip. 
ia, inteligitur ex c.2, 3. Verbum «apaxwpéiy eadem 
iotione, qua hic, habuimus XXVI. 5, 1. — 1014. apos. 
Oévrec. ϑόέντες Bav. truncato verbo. .— — bid. τιμὰς 
ψηφίσαντο. De veritate hujus emendationis , quae jam 
er fe quam maxirne probabilis eraf, dubitare nos non finit 
8 2, 4. De δωρεὰς haut ita certum: fed. aut delenda 
uit particula καὶ, aut hoc vel aliud fimile vocabulum adii- 
iendum. “--- 7014, évspyéiy ἐπέταξαν τοῖς ἄρχουσι τὴν 
ὑμμαχίαν , tandaryat magifiratibus  optram darent μὲ 

| pu. 





Verf, 7. 


Verf 8. 


Verf. 9. 


Verf. 10, 


4 


Verf. εἱς 


Verf. 13. 


Cap. It. ' 


Verf, τὶ 


$92 | ADNOTATIONES. 


perficerent focietatem. Nil canffae erat, cur de probitate 
verbi ἐνεργεῖν dubitaret Reifkius. vide TIT. 6,5. IX. 12,3. 
XVII. 14, 8. adde notata ad VII. 5, 8. 

Verf. 13. καὶ κατάξοντας τοὺς παρ᾽ avr. Quy. Sic re&e 
dedit Bav. querpadmodum fufpicatus erat Reifkius, ἂς in 
verfione jam exprefferat Cafaub. Mendofe'vero vulgo in 
graéco καὶ κατέταξαν τοὺς G&c. edebatur. ᾿ | 


CAPVT II. 
* Verf. x. τῇ Χαλκίδι, Corrupte τῇ Χάλκχῃ Bav. —  Zbid. 
Tlouríóyy. — — ,, Idem eft atque Πομπίδιοον. , Habent Latini 
quoque Poppedium. Apud Plutarchum eft Πεμπτίδης vel 


 Yleurríóo;, &, ni memoria fallor, is ibi quoque homo 


Verf. 8, 


Verf. 6. 


Boeótus eft.^ RErSK1vS, — 

Verf. 2. τῆς ἀγνοίας. ἄγνοια» error, flultitia, pecca- 
fum, delitum. vide ad lI. 7, 12. — "Verf. 3.. xiyduysU- 
cay. κινδυνεύουσαι Bav. & mox idem προνσήϑησαν pro pev. 
vor. —  Ferf.4. ἐν πάνυ. οὐ πανο idem. — Ferf.5. 
εἰς τὴν οἰκείαν. οἰκίαν idem. ' ' 

J'erf[.6. διδόντας αὐτοὺς elg τὴν πίστιν κατ᾽ "nm 
ἑκάστας. Valde nos fallimur, ni in his vetbis turbatuuf 
nonnihil eft. Aut enim áxXcTovc oportebat, hoc mo- 
do: διδόντας αὐτοὺς (id eft, ἑαυτοῦ!) εἰς τὴν πίστιν, war 


— ᾿δίαν ἑκάστους. Aut διδόντας αὐτὰς (fcil. τὰς πόλεις) ec 


Verf, 7. 


Verf. 8. 


Vetf, 19. 


τὴν πίστιν, κατ᾽ ἰδίαν ὁ ἑκάστας. 

Verf.1. λυμήνασθαι τὴν τῶν κοβιῶν, εὔνοιαν. conf. cap. 6, 
4 & τι. 

Vevf. 8. Σερούϊον.. Livius XLII. 44. dfeuff Boeotico 
concilio, Peloponnefum proficifcuntur ; Ser. Cornelio Chalci: 
dem arceffito. ls Ser. Cornelias Lentulus erat. conf. Liv; 
ib. c. 37. 

Verf. 10. συντοτηρηκός T8 p κοινὴν συμπνλιτν ἫΝ | 
ticulam illam τὲ ex conject. inferuit Vrfinus, cum im ejus . 
codice fuiffet συντετηρηκότες τὴν», in plucali numero, qui, 
quanquam alias defendi potuillet, hic tamen ob fequens: ; 
διαπεφευγὸς locum habere non potoit. At rete Bav. συν. 

DM τος ;TITE- 


AD POLYB. XXVII, 2. 3. 593 


τετηρηχὸς, abfque re, quare abje&fam particulam , ut nullo 
modo neceífariam, velimus. — bid. τὰ παρὰ Περσέως. --- 
» Potuiffet παρὸ omittere. Satis fuillet, 7 Περσέως (fcil. 
μέρη) dicere. Sed interdum παρὰ penes Noftrum redun- 
dat. Poffit quoque προτεινόμενα fübaudiri , oblatas a Per- 
fto conditiones : fed id longius petitum videatur."  REts- 
K1vS, — Vide notata ad 11]. 9, 2. Mendofe τὰ περὶ 
Περσέως Bav. 

Verf. Vi. Αὖλον. lulium Ztilium dicit. vide ad verf. r. 

Verf. 12. Ποπλίῳ. P. Cornelio Leutulo, fratri Servii. 
Liv. XLII. 27. 


CAPVT 1i. 


Verf. 1. Τιβέριον καὶ Ποστούμιον. — — Significat 7}. 
berium Claudium & P. Poflumium, qui una cum M. lunio 
(ut docet Livius XLIT. 45.) ad infpiciendas res infularurn 
gracarum & Afiz minoris erant legati." RgiSKfvs. — 
Ibid. & Verf. 4. ,, Ante πλᾶστον videtur hzc fere fen. 
tentia deeíle, χρόνον μέν τινα καὶ ἐν ἑκάστῃ ἐποίουν, παρα» 
καλοῦντα; πρὸς τὴν “Ρωμαίων πίστιν" τὸν πλῶστον δὲ ἐν τῇ 
Ῥόδῳ. Nounihil qwidern temporis vel in unaquaque civitate 
peragebaut ,, adhortantes ad fidem Romanorum Σ plurimum 
tamen Khodi morabantur. ldem REgriSKIvS. — Quin 
ipfüm audiamus Livium: Ji circumeuntes, alt, kortaban- 
tur focios ad /u/cipiendum adverfus. Perfea pro. Romanis 
bellum. | Et quo queque opulentior civitas etat, eo accura- 
tus agebant ; quia minores fecutura majorum autoritatem 
erant. — Rhodii maximi ad omnia momenti habebantur. 

Verf.3. Ἡγησίλοχος. — — ,, HysgoíAox oc emendavimus, 
Livianam fecuti fcripturam , cum in exemplari fcriptum 


effet γησίλοχος. Sed ex Polybio emendandus etiam Li-. 


vius, apud quem pro Zeoe/ilo, fcribendum ZJegefilocko.'* 
vRSINVS, —  Voluntati quidem Vrfini jn contextu non 
paruerunt operze, fed γησίλοχος reliquerunt; quod corre- 
xit deinde Cafaubonus. Idem vero nomen cum 'Hyyc/Ae- 
χος eft ᾿Αγεσίλοχος, vel 'AgyyoAoxoc,. XXVIIÍ. 14, 8. 

Polybii Hiflor. T. VII. Pp XXIX. 


a—na 
Verf. 10. 


Verf. 1t, 
Verf, 14. 


*4 


Cap. IIT. 
Verf, t. 


Verf. 3. ' 


Verf, 5. 


504 ' ADNOTATIONES 


XXIX. 4, 4. dorica dialecto, qua ufi funt Rhodii. Eadem. 
ratione Spartani ᾿Αγησίλαος dixerunt pro ἩἩγεσίλαος. 

Verf. 5. ἃ τότε προφερόμενος τοῖς Ῥωμαίοις, qua 
iunc commemorans (exponens) Romanis. Perperam aep. 


Φερόμενος Vrfinus, quod in προσφερόμ. mutavit Cafaub. , 


parum feliciter. vide XXVIII. 3, 3. & c. 4, 3. & c. 17, 7. 
Ibid. εὐδοκουμένους. In cod. Vrfini oU δοκουμένας fue- 
rat, quod ille ex ingenio in εὐδοκουμένας mutavit , ut 
eflet παρασκευὸς εὐδοκουμένας τῇ πόλει, τοὺς πρεσβευτὰς 
ἐξαπέστειλεν. Αἱ Cafanbonus, in grzeco quidem tenens 
Vríini emendationem, in latina verfione δὐδοκουμένους ex- 
preffit: legatos dimifit de civitate optime /entientes. — 
,,Sed hoc (fic ad h.l. GnRoNovr*s commentatus eft) fine 
inepta iteratione, infüeta Polybio, admitti nequit: nam, 
ut au&or hoc ipfum oftenderet, omnem ultimam perio- 


. dum adjecit. Intelligerem apparatus, quos Rhodiorum 


civitati conficere placuerat. [Eodem modo Erneftus, in 
Lexic. Polyb.] Ms. οὐ δοκουμένας. An funt, quos a civi- 
tate Rhodiorum Romani non exfpeCtaverant?* — Hec 
jlle: REISK1vs vero: ,Sublato commate poft πόλει» le- 
gehdum eft sudoxouuéybuc , ait, ut dudum jam & vidit & 
re&e monuit Cafaubonus, qui audiri debebat. Gronovius 
hic quidem loci nugatur. Polybii dictionem ignorat, quif- 
quis bac tautologia offendituf, qua nihil eft apud Polybium 
ufitatius, & cujus vel centena poffunt exempla coacer- 


"vari. Praterea quoque non omnino idem sUdoxéidag τῇ 


€ap. 1V. 
Verf. 1, 


πόλει, & ἀποδέχεώαι τὴν πόλιν." — | Veriffime Reifkius: 
nempe εὐδοκουμόνους τῇ πόλει, eít contentos civitate; ἀπὸ» 


δεδεγμένους τὴν Ῥοδίων εὔνοιαν, laudata Rhodiorums bene- 
volentia. ? 


CAPVT IV. 

Verf. 1. ἸΠερσεὺς μέν. μὲν caret Bav. — — Ibid. μετὰ 
τὸν σύλλογον &c. poft colloquium cum Romamis. De illo 
Perfei colloquio cum Romanis vide Liv. XLII. 39 feqq. — 
Jbid. * τῶν Ἑλλήνων. — Ad plures Gracie populos literas 


fcri- 
* 


—— —au RR — m RR REED ERE. 


AD POLYB. XXVII. 3. 4. 5. 595 


cripfiffe Perfeum, intelligitur ex vocevixacerwy verf.2. 
βουλόμενος ἀπόπειραν λαμβάνειν τῆς ἑκάστων trpocupácsmwe, 
tum ex verf. 3. πρὸς μὲν τοὺς ἄξλους. Confer Liv. ib. c. 46. 


sminsqutyro 


Ibid. κατέταττεν. xxr ἔτους Bav. in contextu, fed idem i in ^ 


marg. ab eadem manu p. ᾿κατέτατἤεν. 

Verf.2. ἀπόπειραν bene Vr(ün. ὑπὸ wégay Bav. men- 
dofe. 

Verf. 6. πᾶσι μὲν συμῷέρειν. μὲν caret Bav. 

Perf. 7. προορᾶοϑα!. Poftquam Cafaubon. cum Vrfino 
δῶν αὐτοὺς προαιρᾶαθαι καὶ Φυλάτ)εοϑαι edidiflet, ὃς ante 
προαρδαϑαι afTerifcum interíerüiffet; heec adnotavit ad h.1. 


GRONOVIVS: ,Lege τροορᾶσϑα!. Sic otnnia fana; fic: 


fcripfiffe Polybium cenfeimus.** Et provocavit ad I. 65, 7, 
. ὅς XVIII. 26, 2. Et eodem modo προλλέαϑαι ufürpari mo- 
net IX. 58, 1. Cui merito adfentiens REISKIVS : — 
» Non afpernandze funt, inquit, conje&urz Gronovii, füa- 
dentis προορᾶσϑαι!, aut προϊδέσϑαι. * ^ Quod vero addit 
idem Reifkius, poffe etiam de προαισϑέσϑαι cogitari, nil 
opus erat: nam poft προαρᾶσϑαι, familiarifümum Polybio 
in hujufmodi re verbum, nil aliud quaerendum relinque- 
batur. 

Verf. 9. νικῶντος. vixóvro; Bav. minus reCe, quamvis 
hoc pro aor. 2. haberi poffit. 


CAPVT V. 
Verf. 1. πόλεων. Mendofe πόλις Bav. putamus & cod. Vrf. 
in quo multa corrupte fcripta in hac ecloga fuiffe Vrfinus 
teftatur. — 7014. Avríyovoy ἐξαπέστολε. Livius XLI 


46. eamdem rem, quae hoc cap, agitur, exponens, diíce- 
dit in eo a Polybio, quod eofdem legatos, qui Rhodum 


erant miffi, ab Rhodo redeuntes Bceeotize civitates adiiffe . . 


fcribit. | 

Verf. 3. Κορώνειαν. Perperam Kopovíay mssti. — Ibid. 

"AMaprov. "Avaproy iidem. — Correxit Vrfinus, nifi quod 

lenem fpiritum, pro afpero, initio vocis reliquit. — bid. 

Supple ex Livio: Thebani nihil moti funt, quamquam 
' Pp23 . ποῆ- 


Verf. 2. 


Verf. 6. 
Verf. ». 


Verf. 9. 


Csp. V. 
Verf. t. 


Vetf. 3. 


. 506 — ADNQTATIONES 


nonnihil, €? damnatis principibus €9 reflitutis exfulibus, 
| fuccenfebant Romanis. 

^ Nerf. 4. Perf. 4. οὗτος. οὕτως Bav. — lbid. διεσάφει. διε. 
βάφησε Bav. — εν ς. αἱρουμέναις correxit Cafaub. 
εἱρομέναις Vríin. αἰρομένωις Bav. ^ — — V'erf.6. βαρᾶς. 
παρεὶς Bav. - 


CpRVLO00— CAPVT VI 

Vel. — ^ Vf Γάϊος. C. Lucreiius przetor. vide vf. 16. & Li. 
. XLII. 48. 

, Nef. 4. Verf. 4. Δείνωνα, — Analogiz graci fermonis hoc 
accommodatius. Sic autern fcribitur id nomen infra, cap. 
131, 2. & XXVIII τς, 4. & in cod. Peirefc. in Ecloga, 
quam ex lib. XXVIII. du&Cam eífe, in eodem codice adno. 
tatur: unde tamen non confequitur id , quod Reifkius vo- 
luit, Eclogam hanc pariter ex lib. XXVIII. effe ductam; 
nam res hujus anni pertinere ad librum XXVII. füpra ad 
initium hujus libri demonítratum eft. —Eclogam autem 
iftam Valefianam, -el invito codice, ad librüm XXX. 
(c. 6íqq.) retulimus, ipfo admonente Valefio. --  /bid. 
τὸ τοῦ βασιλέως Εὐμένους πρόσωπον. εὐγενοῦς pro Εὐμέ- 
γους erat in Vríni codice. De vocab. πρόσωπον vide ad 
. V. 102, 3. — lbid. λυμαίνεσϑαι τὴν τῶν toy v poni 
pesci, id eft, τῆς πρὸς Ρωμαίους εὐνοίχς ἀδὭἦοτριοῦν τὸν δῆ- 
pov, ut ait verf. 11. cf. cap.2, 7. 

Vel 6. - εν, 6. ἐκ τῶν Λυκιακῶν.  SpeCtabat huc fortaffe id, 
quod XXV. 5, 153.-nimis breviter commemoratur. Et 
conferendus hic locus cum illo, ubi obliti füumus ad hunc 
locum ablegare le&orem. ---- oid. r«r]ouévwy correxit 
Vrfnus. πρατ)ομένων erat in ms. Sepe inter fe confufa 
ilta verba & eorum conjugata vidimus. 

Verf. 8. Verf.8. ἐκείνους κατὰ πάντα τρόπον. ἐχβιβαζεν εἰς τὸν 
πόλεμον. ἐκείνους i. q. ἑαυτοὺς, δ quo diximus ad XII. 16,5. 
XXV. t, το. ἐκβιβάξζειν defendi poffe videtur, quemad- 
modum & ἐκβαίνειν eic τὴν πρᾶξιν habent plerique codi- 
«es VIII 26, 4. quamquam ufitatius utique ἐμιβαίναν, 

εὖ quod 


AD POLYB. XXviII. 5—8. $97 


quod & ibi codex Vrfini babet, unde activa notione ver. 
bum ἐμβιβαζδιν formari confentaneum eft. 

Verf.9. μαρτύριον ἐποίουν τῆς ἑαυτῶν ἀποφάσεως. Verf. 9. 
ἐποιοῦντο medio genere fcribendum videtur. —  Jbid, 
καὶ τοιοῦτον χνϑρωπον, €9 id genus hominem, homigem hs- 
jus Jortis, Vide ad II. 70, 6. 

Perf. 12. οἰκείους ὑπάρχειν. — γ Forte deeft ἐκείνου Verf. το; 
vel αὐτοῦ amicos ejus (Perfei puta) effz.* REISKIVS. — 
Poterat vero etiam haud zegre fubintelligi illud pronomen. 
bid. Ferri poteft δυνατῶν, quamquam δυναστῶν non afper- 
nemur. 

Verf. 14. καταρτύσαντες correxit : Vrfin. καταρτήσαν- Verf. τῷ 
τὰς eratin ms. —  Jbid. Τιμαγόρας. -“ Qusgefivit Gronov. 
in ora fui exempli, an pro alterutro horum nominum le. 
gendum fit Τιμανόρας, quod nomen apud Thucyd.I. 
29. memoratur. At ibi quidem Zimanoras Corintbius effe 
videtur, non Rhodius. Timanora Dolopem commemo. 
rat Livius XLII. 58. ' | | 


CAPVT VIL Cep. ΝΗ, 
De hoc cap. confec Livium eodem loco, quo füpra, 
XLIiI. 48. Longe vero copiofius idem argumentum per- 
fecutus Appianus eft, de Rebus Macedon. Eclog. ΙΧ. Tom.T. 
opp. p. $18 fqq. quem cum hac Polybii | ecloga contuliffe, 


neminem poenitebit. 
Verf. 1. καὴ τὰ κατά. Caret rZ Bav. -- Verf. 2. τὸ Vet, i. 


dà πλέον" τὸ δὲ vÀewva idem. Perperam utrumque. 


CAPV T VIII. . Cap. VIIL 
* Verf. 1. Meri τὴν νίκην τῶν Μακεδόνων. — Vi&oriam il. Verf. x. 
lam dicit, qua Pcrfeus pralio eque(tri ad Callinicam tumu- 
lum in Thejfalia P. Licinium Craffum Confulem vicit A.'V. 
583. de qua victoria videndus Livius XLIl. $8fqq. De re- 
liquo vero argumento hujus Eclogze videndus idem ib. cap. 
62. & Appian. de Reb. Maced. Ecl. X. p. 527 fq. 


Pp3 Verf. 


Verf. 5, 


"4 


04 


$98 . ADNOTATIONES 


Verf. 2. ἐπιδεχόμενον. Sic citat Vrfinus in Notis, nec 
aliter eft in Bav. Nec opus erat, ut in ὑποδεχόμι. mutare- 
tur, quod nefcimus confilio ne, an errore, receptum eft 
in Vrfini-contextum, & inde in ceteras editiones tranfiit. 


,  Jbid. ὁτῃ καὶ Qopov;. καὶ, cum abeffet ab editis, adfcivimus 


Verf. 4. 


ex Bavar. | 
. Perf. ς. Ταῦτα μὲν ἐδόκει. Sctibe Ταῦτα μὲν ob v ddo- 
χει cum Bav. —  Jbid. ἐπέμποντο. πέμπονται Bavar. 


quod & ipfum recipiendum videtur. —  Zbid. Βεροιεύς. 


Beroeenfis, ^ — ,, Livins [Midos Bereus. Sed. Beroeus vi- 
detur fcribendum apud Livium, fi Polybianam fcripturam 
fequi vellmus. Stephanus habet Bspeiczeg : & in zreo 
apud me numifmate eft item BEPOIAIQN:: quam fcripturam 
fi retineamus, erit apud Livium legendum Beroeeus. Sed 
magis placet Beroeus, quia Polybius a Βέροια, quae civi. 
tas eít Macedonize, Bege;sic, ut apparet, deducit. vm. 
SINvS, — De fcriptura nomiuis viri apud Livium, vide 
ibi Interpretes & ad XLIV. 32. Gentile quod fpeGtat, con- 
tendit Stephanus, a Macedonica Beroea effe Bepoiczoc, a 
Sytiaca Βεροιεύς. Sed utraque forma de cive Beroeae Ma- 
cedonise Polybius ufus eft, altera hoc loco, altera XXVIII. 
8, 1..-.ἕ Pariter vero civis Syriacae Beroesze non folum Be. 
βοιεὺς dicebatur, ut vult Stephanus, vel Βεροεὺς, ut apud 
ilum editur, verum etiam Beporzoc, quandoquidem (ut 
viri doCti docuerunt) ipfi illi nummi qui BEPOIAIQN prae- 
ferunt, ad Beroeenfes Syriae pertinent. 


Verf, ἡ 44. ᾿ Perf. 9. Τοῦτο dà διότι καλόν. dà abeft ab ed. Vrfin. & 


msstis. Ex conje(t, adjecit Cafaubonus. — 7014. éxa. 
πορήσειεν re&e Cafaub. cum Bav. ἐπεπορήσοιεν Vrfin. — 


' Perf. 10. ὡς ἂν αὐτῷ δοκῇ. Perperam doxéi Bav, Idem 


Verf. t4, 


" 


ἤει 12. παρωξύνετο, pro ἡαρωξύγοντο. 


Verf. i5. τὸ Συκύριον. Sycurium Liv. XLIT. 62. fub ra. 
dicibus O/ftz montis, is The[Jalia ; idem ib. c.54. 


CAPVT 


AD POLYB. XXVII. 8. 9. 599 


CAPVT ΙΧ 
Verf. 3. Κέστρος. Tacito auCtoris nomine fragmentum 
oc protulit Suidas; fed Polybio illud, infigni cum veri 


ri 


Cap. 1X, 
Verf. I, 


ecie , vindicavit Valefius in Polybii Fragmentis, & jam . 


nte eum Lipfius in Poliorcet. IV. 3. p. 166. Ac fane quif- 
uis contulerit quae de eodem invento Livius habet XLII. 
5. vix dubitabit affirmare, ex'ípfis hia Polybii verbis ifta 
Romano fcriptore effe expreffa. Nempe fic Livius, de 
raefidio Romano agens, a Perfei militibus cin&o: Maxi. 
i cefirofphendonis vulwrabantur, — Hac illo bello 
ovum genus teli inventum efl. — Bipalme /piculum | haftils 
micubitali infixum erat, cra[ftudine digiti: huic ad libra- 
sen pinna tres, velut. fagittis folent ,— circumdabantur : 
inda media duo funalia imparia habebat. Cum majori finu 
bratum funditor habena rotaret, excu[fum, veluk glans, 
micabat. Scilicet — — ,, Hzec Livius (ut monuit ad Sui- 
am KüsTERVS) füo more liberius vertit, omiílis etiam 
uibufdam, quz forfan non intelligebat, vel faltem quz 
on fine magna difficultate verti poffe animadvertebat.*— 
eterum de hoc Fragm. confüle quze monuit Lipfius loco 
aulo ante laudato. 

lbid. ξένον. Livium fi audis, νέον füfpicari poffis; fed 
lcirco nolimus folicitatum id quod Suidze libri habent. 

7 εν, 2. ἴσον ἔχον roy αὐλίσκον τῇ προβολῇ. —  ,Haec 
1 vertendo omifit Livius, eo fortaffe, quod nimiam diffi 
ultatem habebant. Eft autem αὐλίσκος, ut videtur, po- 
ica pars teli, quae induitur haftili, quam πυϑιμένω vocat 
'olybius lib. VI. [c. 23, 11.) in defcriptione pili Romani. 
ροβολὴ vero eft anterior pars teli , quae prominet & in 
iucronem deíinit. Itaque fic verti poteft hic locus: Bi- 
aluie [piculum erat, cujus tubus equalis erat. prominenti 
"ro. Non poteft, ut exiftimo, magis latine reddi vox 


νεῖ 2. 


T2eca αὐλίσκος. Sic, quos orgasorum tubos vocamus, 


roprie funt αὐλίσχοι. Εἰ fane utriufque vocabuli origo 
ere eadem eft: ut cnim αὐλίσκος derivatur a ToU αὐλοῦ, 
uz eft tibia; ita tubusatuba.* vALESIVS. — De vo- 

Pp4 cab. 


600 - ADNOTATIONES 


cabulo προβολὴ conf, notata ad L 43, ro. & ad XVIII. 


. Nerf. 3. 


Verf. 4. 


12, 3. | 

Perf. 3. φσπιϑαμιοῶον. Sic fcribendum monuerat etiam 
Gronov. Et neceílario utique ad ξύλον referri hoc adje- 
Civum debuit, non ad διάμετρον. Sic & Livius fesmicubi- 
tale kafiile dicit, quod idem valet: e(t enim σειϑαμῆ do- 
drans pedis, edeoque dimidium cubiti, qui valet pedem 
unum cam dimidio, 

Pe. 5. κώλων. Sic Lipfias Lc. veriffime, Eft enim 
proprius ufüs hujus vocabuli κῶλον, de Joris vel habenis, 
quie dicuntur, ἐπ funda. Suidas: Κῶλα᾽ τὰ τῆς σῷενδό- 
νης ἑκάτερα μέρη. Hinc apud Lycophronem, laudatum a. 
Lipüo, Baleares, T pmAaic dixolAor; σφενδόναις ὑπ μσμένοι. " 
Eodem pertinet σφενδόνη μακρόκωλος, & βραχύκωλος apud 


" Strabonem, ΠῚ, p. 168. citatum ab eodem Lipfio Poliorc. 


Cap. X. 
"Verf. 1. 


IV. 2. p. 161. Et illud apud Ariftoph. in Ranis vf. 1400. 
(1358. ed. Brunck.) τὰ κῶλᾳ τ᾽ 4p raAers, ubi perperam 
Bifetus κῶλα, τὰ Xpxug, τοὶ δίκτσα, id eft refía , interpre- 
tatur: nec funt crura ibi τὰ κῶλα, ut cum gloffa interli- 
neari reddidit Brunckius nofter, vir doCtiffimus: fed τὰ 
κῶλα ἀμπάλλετε eít circumagite habenas, nempe fundarum ; 
Cretenfes enim fundatores ibi adloquitur Aefchylus. Sic 
de Mezentio Virgilius Aeneid, IX, 587. ait: Stridentem 
fundam ter addutla circum caput egit habena. 


CAPVT X. 


Verf. 1. Ὁ Κότυς. Antehoc Fragm, in Codice Peireft. 
notatum effe Λόγος κῷ΄ monuimus ad initium hujus libri, 
De hoc Cotye vide Liv. XLIL. 39. $1 & 67. Idem Fra. 
gmentum habet Suidas in Κότυς & fimillima de eodem Co- 
tye leguntur apud Diodor. Sicul. T.II, p. 5774. — Vi. 
detur hoc Fragm. ad recehfionem amicorum ὅς fociorum 
pertinere, quos Perfeus fibi.conquifivit, cum in eo erat, 
ut bellum adverfus Romanos iniirueret. vid. Liv. XLII. 39. 
& Fragm. Legat. XCVL^ [lib. XXX. c. 12.) azisk1vs. 


Verf. 


AD POLYB. XXVII. 9. IO. II. 601 


Perf. 2. ἔτι δὲ καὶ κατὰ τὴν ψυχήν. καὶ, quod aberat 
algo, inferuimus ex Suida. — bid. Verbum ὧν poft Θρᾷξ, 
edit idem Suidas. Si quis tamen, re&e abfuiffe a cod. 
eireíc. & ἃ Suidas editionibus contendat, ei non valde 
»pugnabimus. 

Perf. 3. xa) βάϑος ὑπέφαινεν ἐλευϑέριον. — — Βώϑος 
ox éft Polybiana, quee a/titudinem mentis atque ingenii 
gnificat, qua praeditus abdita quaque examinat ac difpi. 
it Itaque, Polybius de Paufiftrato fupra dixit: [XXT. 
, $.] βαϑύτερος τῇ Φύσει καὶ στασιμώτερας μᾶλλον ἢ τολ- 
ηρότερος ὑπῆρχεν, Βάϑος enim fere cum con/fantia con. 
inCtum eft, ut contra, qui a Grecis ὀπιπόλαιοι dicuntur, 
ves folent effe. Suidas in "ExrróAauoc ; Ὁ δὲ Σιλβανὸρ 
κιεικὴς μὲν ἦν, καὶ TRA ἱερὸς» καὶ ὡπλούστερος τὰ ἤϑη 
a] ἐπιπόλαιος, quod Suidas explicat ἀντὶ τοῦ, οὐ βαϑὺς 
ὃν τρόπον. Optime autem defcripfit τὸ βάϑος Aefchylus 
1Septemthebana, de Amphiarao cum dicit, βαϑείαν ἄλοκα 
μὰ Φρενὸς καρπούμενος, Bit ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύ- 
ατα. Philo, in legatione ad Cajum, Tiberii ingenio tri- 
uit τὸ βάϑος optimo jure, ὁ yzp Τιβέριος Φρονήφει βαϑείᾳ 
"ρώμενοςς. Ἐπ Nicolaus nofter de Affyriis. — Eunapius 
wWoque apud Suidam de Rufino, tutore imperatoris Ar- 
adii, βαϑυγνώμων ἄνϑρωτος καὶ κρυψίνους. Hanc altita- 
linem animi vocant Latini. Salluftius, in bello Iugurthino, 
le Sulla; ad fimulanda «egotia altitudo animi incredibilis. 
"icero lib. T. de Officiis: 7n liberis vero populis & iu juris 
rquabilitate exercenda etiam efl facilitas €4 altitudo animi 
ut dicitur.'* vVALESIVS, — Adde quse Erneftus nots- 
rit in Indice Greeco-latino ad Ciceronem, ubi βευϑύτητα 
mofundam taciturnitatem interpretatur, 


eCAPVT XI. 
Verf. 1. Quinque verba περὶ τῆς τῶν αἴχρ. διαλυτρ. de- 
unt Bav. — bid. τῶν μετὰ Διοφάνους πλεόντων. vide 
:ap. 6, 14. 


Pp 5 CAPVT 


cHEMDeumS tegsbenud 


Verf. 9. 


Verf. 3, - 


Cep. XT. 
Vetf, 1, 


602 ADNOTATIONES 





Cup, xi CAPVT ΧΙ 
Per Χο ας Πτολεμαῖος. — Hic videtur effe Ptolemaus, 1 


Verf, σ᾿ 


Verf. 2. 


cognomento Macer , [ὁ Νίάκρων) qui, cum effet praefectus 
Cypri, ad Antiochum Epiphanem tranffugiíle dicitur lib. 1I. 
Machabzeor. cap. 10^ vAuLES1vs. — Conf. fupra XVIII 
38, 6. & ibinotats. Livius, in rebus anni ab V.C. 525. 
lib. XLII. 29. de rebus Aegypti hzc habet: Ptolewmaus 
[Philometor is erat cognomento] propter atatem alieni. et- 
iam tum arbitrii erat. — Tutores €? bellum adver/us dntio- 


chum [Epiphanem] parabant, quo vindicarent Coelefyriam, 


€$ Romanis omnia policebantur ad Macedonicum. bellum. 
Eclogam Polybianam habet & Suidas in Πτολεμοῶος arp2- 
τηγὸς, ubi κατὰ Kor, endofe, pro κατὰ Kórpov. — ' 
Verf. 2. ἔτι vquíou ὄντος ToU βασιλέως. 'Temere 
ila ferie pofita funt verba in noítra editione. —Refcribe 
ἔτι νηπίου τοῦ βασιλέως ὄντος, cum cod. Peiref. & 
Suida füperioribufque Polybii editionibus. --- bid. ὑπὸ 
τῶν βασιλικῶν διοικητῶν. — QV, Hoc nomine vocabatur 
Alexandriz is, quí regiam pecuniam curabat, cujus rei te- 
ftis eft Cicero in orat. pro Rabirio Poftumo: ZZzc sna ra- 
tio a rege propofita Poflumo efl ervanda pecunia , fi cura. 
tionem €? quaji difpenfationen regiam fufcepi[Jet : id auttm 
facere non poterat , nifi dioecetes. — Hoc enim nomine utitur 
qui a rege efl conflitutus. Phalaris in Epiftola ad Polycle- 
tum medicum: γέγραφα δὲ καὶ Τεύκρῳ. τῷ ἐπὶ τῆς διοική- 
σεως, διδόναι σοι τὴν σύνταξιν. Hos Greci etiam οἰκονό- 
μους vocant, ut Iofephus lib. XII. cap. 4. γράφει τῷ o/xovo- 
μῷ ᾿Αρίωνι, ὃς ἅπαντα TX dy ᾿Αλεξανδρείᾳ χρήματα αὐτῷ 
ἐδιῴκει. Latini Difpen/atores vocant. Athenis quoque erat 
Magiítratus quidam ὁ ἐπὶ τῆς διοικήσεως, qui pecuniam zera- 
rii adminifílrabat, quem Quaz/iorem poffis dicere. Ejus 
meminit Demofthenes pro Corona, Dirifirchus in orat. κα- 
τὰ Διονυσίου τοῦ ἐπὶ τῆς διοικήσεως apud Dionyf. Halic. in 
Dinaroho, & Diogenes in Zertonis Cittiei vita. Pollux 
lib. VIII. [fe&. 113.] καὶ τὸ dixdópsvoy [διδόμενον] ἐκαλέίτο 
Θεωρικὸν, ὥσπερ καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸν, καὶ τὸ δικαστικὸν, 


- τς y 


AD POLYB, XXVII. 32. 13. 603 ' 


ὧν ὁ ἐφεστηκὼς ἐπὶ τῆς διοικήσεως αἱροτὸς 3v ἐπὶ τῶν Ypoci- 
ὄντων καὶ ἀναλισκομένων. quae Pollucis verba non intelle- 
xit interpres.^ vALESIVS. —  Laudavit hanc Valefii ad- 
notationem Kühnius ad Polluc. ]. c. 


CAPV T XIII. 


Verf. x. Κέφαλος. DefeCtionis Cephali a Romanis ad 
Perfei partes (de qua confer infra verf. 16.) meminit bivius 
in rcbus anni ab V.C. 585. fed ut rei przeteritz, fib. XLIIT. 
c.18. Quod vero ibi Drakepnborchius ait, d8WéCtionem 
Cephali a Romanis memorari etiam apud Zppianum lex 





e— 
Verf. 2. 


Cap. XIII; 
Verf. 1, 


andrinum , error eft Diodorum Siculum dicere vir do- - 


€tus voluit, qui & Cephali hujus, & Charopis eadem oc- 
cafione , qua Polybius, meminit in Exc. Peireíc. p. 309. 
edit. Valef. T. 11. p. 578. ed. Weffeling. 

Verf. 2. τιον ἐγένετο ToU Φίλιππον μὸν ἐκπεσῶν &c. — 
» Vide Livium lib, XXXII. [c. 6.) & Plutarchum in Flami- 
nini viti." vALESIVS. " 

Perf.6. ἑἐκορωνία. — — ,,In exemplari noftro legeba- 
tur ἐν xopwvíx , abfque fenfu; in quo proríus nobis haeren- 
dum: erat, nifi Suidas nobis adfuiffet, qui hunc locum pro- 
fert in 'Exepwvíe, idque interpretatur éyxveíx. Neque ali- 
ter Hefychius κορωνιῶν reddit γαυριῶν. — Videtur enim de. 
rivari ἀπὸ τῶν χορωνῶν ταύρων, qui fürre&a habent cornua. 
Sic Ariftophanes ἀνωρτάλιζες xaxepovríac dixit [Equit.1341.] 
eadem metaphora. "Verumtamen, pace Grammaticorum, 
malim interpretari cosmtendere ac rixari, (ümta a cormici- 
bus metaphora, quz contentionibus gaudent, & alias aveg 


fubinde appetunt majore animo quam robore, ut & Servius 


fcribit in Eclogam IX. Virgilii. Sane verbum illud, quod 
adjungit Polybius, interpretationem noftram mirifice con- 
firmat. ἐκορωνία, ait, xa) παρετρίβετο. Eft enim παρα- 


Verf, 2. 


Verf. 6. 


τρίβεοθαι altercari, unde παρατριβὴ, qua voce utitur Po. " 


lybius cap. 41. Legat.^ varEksivs. — Etipfum verbum 
παρατρίβεαϑαι familiare & aliás Polybio. — bid. ἔμπλφων 
Ícriplüimus cum Suida. Ceteri vulgo &jrAsor. . | 


Verf 


pes 
Verf. 7. 


604 ADNOTATIONES 


Verf, 7. οἱ προκωτέχοντες xa) τοῦς ἡλικίαι; καὶ τοῦς 
δόξαις. Valeíius: “πέίποις, longe atate δ9 gloria antecel. 
lees. — Infolens ifta notione verbum προκατέχω , quod fua 


origine ante occwpo, ante po[fdeo denotat, ὃς accufativum 


cafum junCum habere debet. πτροανέχοντες corri- 
gendum füfpicatus eft Erne(tus in Lexic. Polyb, Satis fue. 


rat προέχοντες. Sed nil tamen mutare aufimus, — 7014. ' 


οἱ περὶ Toy ᾿Αντίνουν. Valefius: Zintinous cum Cephalo ; ve- 


' &ti(fime «4 id poftulante. Quod fi hoc loco Poly- 
n Wiferte adpofuit Cerphali nomen, (quemadmodum - 


bius no 


. utrumque junxit XXX. 7, 2.) oportet, ut in füperioribus, 


Verf. 8. 


Verf. 12. 


quz przetermifit cotnpilator, fatis perfpicue docuerit, qui. 


nam fuerint οἱ περὶ τὸν ᾿Αντίνουν. Sed putamus, hoc pa- - 


riter loco fcripfiffe Polybium οἱ περὶ τὸν ᾿Αντίνουν καὶ Καὶ ἐ- 
Φαλον: fin minus, compilator certe ita fcribere, per. 


: fpieuitatis cau(fa , debuerat. 


Perf. 8. χρώμενον. Ferri potuiffet ; χρώμονος, nifi fe- 
querentur participia ταρατηροῦν ὃς ἐκδεχόμενον, in neutro 
genere, ad μειράχιον relata. 

Verf. Xa. πρατ)ομέγου dà. τοῦ πολέμου. -—  ,DiGio 
plebeja certe, fi fana. ExfpeCtabamus ab alio certe fcri. 
ptore, συναρατ)ομένου aut συβῥατ]ομένου, aut CÉovroc.'* 
REI|SKIVS, — Jbid. μηδὲ προστρέχειν ἀγεννῶς. — 5. Ma- 


lim vporpéxer, metaphora ducta ab officiofis fervulis, qui 


ultro ad herum accurrunt. Emendavi etiam πέρα τούτου, 
eum in msto codice οἴει παρὰ rovroy.  VALESIVS. — 
»*porrpéxey' immerito difplicuit Valefio, bonum δὲ pro- 
bum verbum, Polybio ufürpatum; aliás de temeritate ὃς 
imprudentia procurrente ad rem, ruente cum coeco im- 
petu, & efferente fe ultra juftum & falutare; vid. p. 1360, 
14. [XXXI. 12, $. ubi tamen dubitare de ifta notíone 
verbi licet; ] aliás, ut hic loci, füs ftudia & officia inge- 


' gere, obtrudere invitis, venditare, offerre ultro, aut dato 


nutu, ἃ curfim. Diodor. Sicul. T. I. p. 569, 30. de cala- 
fnitatibus in idem tempus concurrentibus & praevenire in- 
ter fe "quai contendentibus." REISKIVS. — Ξραστρέχειν 

τῇ 


AD POLYB. XXVII. 1. . 605 


τῇ βουλῇ XXVI. 3, 4. eadem, qua bic, notione habui- 
mus, gratiam /enatus captare, proprie ad fenatum acce- 
dere, ad fenatum fe adplicare, fcil. ut qui ei ad/enteiur. 
conf. ibid. verf. feq. 

Verf.13. καὶ πᾶν ἂν wapa τὴν Ῥωμοίων βούλησιν γι- 
γνόμενον. Non πᾶν 70, fed nude πᾶν fe velle fignificavit 
Valefius. Mallemus quidem πᾶν τὸ, fed κᾶσαν proxime ex 
τῶν ἂν detortum videbatur. Minime vero placet Reifkii 
inventum, xaj πᾶσαν Φωνὴν παρὰ v. 'P. B. γινομένην. 

Verf. 14. Nínaydpoy. — — ,, Eupolemum €9 Nicandrum 
Romam abduétos fuiffe fcribit Polgibius cap. 73. legationum, 
[immo cap. 74. Nobis Lib. XXVIII. 4, 6.] eo quod fufpeéti 
erant, Perfei partibus favere adverfus populum Romanum, 
quod geítum effe videtur confülatu Auli Hoftilii & Attilii 
Serrani. Serviebant autem ὧς obfequebaptur Romanis in 
Aetolia Lycifcus & Titippus, ut Polybius fcribit.^ vArLE- 
sivs. — .Lycifcum δὲ Tifippum conjun&im nominat Po- 
]yb. XXX. 10, 4. qui locus tamen parum huc facit. 

Ibid. ἀπὸ τῆς ἱππομαχίας. — Τὴ latipa verfione prae- 
teriit ifta verba vaLEs1vs,in Notis vero monuit: ,,Forte 
ἀπὸ Λυσιμαχίας legendum eft, quod oppidum fuit Aeto- 
liz, tefte Strabone.'* In aliam partem fe vertit REISK. 
» Forte ἀπὸ τῆς ἱππαρχίας, (ait) id eft, hipparchie quam- 
quam magiflratu fnngentes, nulla reverentia muneris quod 
gerebant.* — ΑἹ nil opus erat conje&uris. Veriílimum 
eft ατὸ τῆς ἱππομαχίας, pofi pugnam ülan equeffrem, ícil. 
qua victi funt Romani a Perfeo, de qua pugna dictum ad 
cap.8, tr. Poft illam pugnam, is confilio apud con/ulemm 
(ut docet Livius XLLl. 60.) pro fe qui/que ἐκ «drtolos conft- 
vebant cau(Jam; ab iis fuga terrori/que principium ortum 
[ajebant.] Quinque principes 4detolorum primi terga ver- 
tentes con[peEli dicebantur. — Hi fünt putamus illi, quosRo- 
mam abductos Polybius dicit; e quibus quatuor nominatim 
commemorat, JVicandrum , Hippolochum , Lockagum, & 
Eupolemum. | Dicit vero, ἀλόγως, temere, non fatis idonea 
cau(/a abductos effe; q^ nempe , ut Livius fignificat, ac- 

euía- 


Verf. 13. 


Verf. 14. 


606 ADNOTATIONES 
amm 

cufati quidem a Romanis erant, fed certa documenta non 

adfuerant. — lbid. τὰς διαβολὰς τὰς ἐκ τῶν περὶ Aux. ἃ 

σχον. Vide ΧΧΥΠΙ. 4, 5 fqq. : 

Verf. τς. ἤν 15. παντὸς πᾶραν λαμβάνειν." Sic 1.49, 8. τὰν. 
τὸς ἔργου πᾶραν λαμβάνειν. —' 710.ι4. ὡς τούσδε. Aut 
fic, aut ἀνηκόους τε, Ícribendum Reifkius conjecit. Ad 
vulgatam leCionem σώους δὲ hec adnotaverat vALE- 
8108: ,, Ha. dux voces expungendge videntur, (enfom 
enim turbant, nifi forte fcribamus, cwovc rs, aut fimpli. 
citer, σώους μὲν, ἀκρίτως δέ. quod mirifice placet. “ | 


| M 

Cap. XIV. | CAPV T XIV. 

Vef 1. Dy. τ. Οἱ περὶ Θεόδοτον. — De Theodoto vide Liv. 
XLV. 26. & infra p. 1447.* [XXX. 7, 2.] nEISK1vs. — 
Ad eumdem Livii locum provocavit Valefius. Sed ea qui- 
dem, de quibus iftis locis agitur, deinde gefta. Narratio 
ejus rei, quam nunc dicit Polybius, quae gefta eft A. V. 
$84. defideratur apud Livium, cujus liber XLIII. qui hu. 
jus anni'hiftoriam exponebat, hac parte lacer atque muti. 
lus εἴ. Lacunam ex Polybio füpplevit Freinfhemius. 

Verf, 3. - Perf. 3. τὸν ᾿Αὧῶον ποταμόν. Vide Adnot. ad V. 
110, 1. 

Verf. 4. Verf. 4. eic τοὺς Φανοτέίςς. Cum ex codize Peirefc.. 
Qxvocéi; edidiflet vaL ESIvs, fic ad ἢ, l. ipfe commenta. 
tus eft: ,, Légendum videtur Φανοτᾶς, quod eft oppidum 

.. in agro Phocenfi, cujus meminit Strabo lib. IX. [p. 407.] & 
^ A Polybius lib. V. [c. 96.] Exiftimavimus aliquando, eofdem 
effe ac Πανοτέϊίς : quippe Strabo ait, Parapotamios vicinos 
efle Phanotenfibus & Chzronenfibus , quod & Panopenfi- 
bus convenit. Sunt enim Panopenfes vicini Parapotamiis 
& Cheronen(ibus, tefte Herodoto lib. VIII. & Psufania in 
Phocicis.. Vnde apud Sophoclem, pro Φανοτεὺς ὁ Φωκεὺν» 

. [Ele&r. vf. 45.] quidatn Πανοκεὺς legebant, tefte Euftathio 
in Homeri Catalogum. Eft & Phanoia caítellum Epiri 
apud Livium lib. XXXIII. [XLIII. fcribere voluit] in finej 
& li. XLV.* [c.26.] varasrvs. — Et haud dubie hoo 
Epi- 


AD POLYB. XXVII. 13 14. 1$. 607 


piri oppidum, cui Phatota plurali numero nomen erat, 
oc loco intelligendum, non Phatotea Phocidis: nam ab 
foo fluvio per Epirum, non per Phocidem, iter eft in 
Jueffaliam. 

Ibid. Νέστορ, τῷ Κρωκίῳ. —  ,Cujas ille JVeflor fit, 
uhi non liquet ex eo quod additur. Apud Stephanum 
ientio eft Κρωπίας δήμου, fed alia inde gentilia deducit, 
t non videtur inde domo effe. Conjeci ᾿Ωρωπίν, quod 
unc quoque verum puto, ex Oropo, ποι πα apud au- 
lores veteres urbe." GRoNovivs. — Quinque ejus no-' 
ainis urbes Stephanus commemgrat. 

Ibid. ὁμολογούμενον, ὃν. ' Cum ex codice editum effet 
μολογούμενον abíque ὃν, adnotavit in ora libri Valefius, le- 
endum ὁμολογουμένως, ὅν. REISKIVS Vero: οὁμολογού- 
.eyoy, ait, bene habet, fed ultima fyllaba erat iteranda, 
μολογούμενον , ὃν ei μὴ τύχη τις." 


CAPVT XV. 

Verf. 3. τὰς ἀναϑηματικάς. — — ,, Imagines € flatuas 
'erti, quae fünt ἀναϑηματικαὴ ripa], — Etfi enim regum ac 
irincipum honoris cauffa ftatuantur, folent nihilominus 
licui Deo confecrari. Cicero II. in Verrem: “ἕρμα omnes 
irmcos hic mos efl, ut honorem hominibus habitum ih mo- 
uimentis hujufmodi sonnulla religione deorum conftcrari ar- 
itrentur ὅδε, — Vide quz notavit Cafaubonus ad Dioge. 
iem Laértii filium in Platone, [fect.25.] & ante illum 
Apfius in Commentariis ad lib. III. Annalium T'aciti. (cap: 
4.) Videtur tamen Polybius nomine τῶν ἀναϑηματιπκῶν τι. 
κῶν plus aliquid , quam /ffatuas intelligere. Capite enim 
XXIV. Legationem [lib. XXVIII. 7. ] ait, omaes Eutme- 
Ms honores, qui indecori E9 prater Adchaorum leges effent, 
ublatos fuifje. Aras itaque, & facra, diefque feftos, Eu- 
nenis honoris cauífa inftitutos, hac voce comprehendit. 
Vide & legat. LXXVIII.* [XXVIII 10, 7.]; vArz- 
ΣΙγ 5. 


Verf. 


Verf. 4. 





6ec8 ADNOTATIONES 


aum ᾿ 

vet 4. ἢ er 4. τὸ Φιλάδελφον. — — ,Ab hoc in " 
amore cognominatus eft (4 αίως) Philadelphus, tefte Mar- 
ciano Heracleots, & Strabone lib. XIV. [p.641 & 667.] ἃ 
Stephano Byzantio in Εὐμένεια. "Male Scaliger poftremum 
Attalum hoc cognomine affectum effe exifimavit, cum is 
Philometor dictus fit, non Philadelphus. vALESIVS. 


Cup XVI. CAPVT XVI. 


Vet 1... Vtrf. 3. Οἱ [Κυδωνιῶται] Κρῆτες. Confer" Diodorum 
: Sicul. T.II. p. 579. n ἡ rem ex eodem Polybio noftro 
referentem. De eifdem Cydoniatis confer quse habet Po- 


. lybius nofter XXVIII. 13. 


— Werf. 3. Verf. 3. ὑπαρχούσης γὰρ αὐτοῖς. αὐτῇ ad oram fui libri 
notaverat Gronov. αὐτοῖς reCte corrigere juífit Reifkius. 
- [dem mox ἀλλὰ καὶ συμπολιτείας voluerat. 


Me. 4. έν 4. καὶ τὰς γυνωϊκας. τὰς δὰ γυνῶκας Reifkius. 


Cap XVI. CAPVT XVII 


Verf. 10 V'erf. 1. eic μὲν τὴν Ῥώμην ἔπομψε πρεσβευτὰς τοὺς περὶ 
Μελέαγρον. lis legatis initio anni fequentis, pro more, fe- 
natus datus eft. XXVIII. 1, 1. Quod autem ait eic μὸν τὴν 
“Ρώμην, particula illa μὲν referebatur ad id quod feque. 
batur apud Polybium, ὃς pretermiffum eft ab hoc Ex. 
cerptore ; de irruptione Lintiochi in. "Aegyptum , cujus - 
mentio fit in Excerpto "Valefiano, quod huic Eclogs 
fübjecimus. 


Verf. 3. Verf.3. πλὴν τῶν xarà τὸ Ἰηλούσιον σγρατηγημά- 
τῶν. —  ,,Antiochus Epiphsnes in priore illa expedi- 
tione Áegyptiaca majori calliditate & aftutia ufus vide- 
tur, quam regem decebat, ut Hieronymus paflim in 
cap. XI. Danielis. memorat : €? fam callidus fuit , τῇ 
prudentes cogitationes eorum , qui duces pueri erant, [ua 

fraa- 


AD POLYB. XXVII. 17. 609 


—. 
fraude [ubverterat. — Idem — fcribit Iofephus lib. XIT. ve ;. 
[cap. 5, 2.] Γενόμενος οὖν μετὰ ποδλῆς δυνάμεως xaT 
σὸ Πηλούσιον, καὶ δόλῳ τὸν Φιλομήτορα llroAsuozay πε- 
ριελϑὼὺν καταλαμβάνει τὴν Αἴγυπτον.“  vVALESIVS. — 
De eadem expeditione Antiochi Epiphanis in Aegyptum 
confer quz (ex Polybio haud dubie du&a, ut folet in 
omni horum temporum hiftoria) habet Diodorus Sicul. - 
iu Excerpt. de Virt. & Vitiis, -'Tom. II. ed. Weffeling. 
p.579. & confule qua ibi notavit idem Henr. Valefius: 
Adde qu: collegit Prideaux im Connexione Vet. δὲ 
Nov. Teft. Part. 11. lib. 12. Ptolemzi Philometoris 
annum II. | 


p Polybii Hiftor. T.VII. Qj —  ADNO. 


610 


46 JE HIe HE HE HE Hee He HP Hp HI HE ὦ He EHI HH 


ADNOTATIONES ᾿ 
POLYBII HISTORIARVM 


. l 1 
L I PRI XXVIII. 


RELIQVIAS 


Argament [Q es anno 1. Olymp. CLII. ab V.C. 585. geftas, iibro μέ. . 


librorum 


XXVII. 
XXIX & 
XXX. 


mo €? vicefimo fuifle a Polybio comprehenfas, ex duo. 
rum codicum, Bavarici ὧς Peirefciani, teftimonio docui. |! 
mus in Ádnot. ad illius libri initium. In eumdem librum .. 
conjecimus res, anno 2. ejufdem Olymp. ab V.C. 484} 
geftas. Tam /iber XXIII. Polybii nufquam diferte cits. | C 
tur, nifi in Codice Peircfciano, in Excerptis de Virtut j- 
& Vitiis, ubi, poft illud minutum Fragmentum de Asn4é 
tiocho ad Delu(ium, quod XXVII. 17, 3. exhibuimus, fiel? 
fcriptum erat Λόγος xj. ut, fi fides ei infcriptioni fit, fn-|t 
tuendum fuerit, Eclogam, qu: ibi proxime fequitur, dc 
Dinone €? Polyarato €? de variis hominum ffudiis bello Per- | a 
fico , (quam Eclogam ab his verbis vulgo incipiant: τὶ 
Φησὶ Πολύβιος" Πρότερον ἐπιστήσαντες &c.) ex libn 
XXPIII. efle decerptam. | Sed propius fi fpe&es, intelfi 
ges, qnod etiam Valefius admonnit, (vide ad XXX. 9,2) ε 
agi in illa Ecloga de rebus A. V. 587. finito bello Perfico ὦ 
geftis; quas res, ut Athenzi teftimonio conftat, /ibro X. X. |t 
perfecutus eft fcriptor nofter. vide XXX. 15, 1. Res autem 
anno ab V.C. 586. geftas libro XX7X. fuiffe comprehen 
fas, ex Fragmento intelligitur ab eodem Áthenzeo prolato, 
quod XXIX. 5, 7íq. exhibuimus, coll. Liv. XLIV. 20, ji 


20007 ΜΝ 





AD POLYB. XXVIII. I. ότι 


Α quo non multum diffentit id, quod Cafaubonus notavit 
in fine Eclogze XCII. de Legationibus, quz agit de Popil- 
lii legatione ad Antiochum Epiphanem, Aegyptum füo 
exercitu. tenentem, Α. V. 586. Liv. XLV. 12. (nobis 
XXIX. 11.) ubi hzc verba fübfcripfit Cafaubonus, Τέλος 
TOU τριακοστοῦ λόγου: quam Notam ex codice Ándrez 
Schotti ille duxiffe videtur, nam nec Bavaricus, nec Vrfini 
codex eam habuit; fed veremur, ne parum adcurate in ea 


tranffcribenda verfatus fit Vir doCtus. Nam quod fi cogi- ' 


temus ea, qua de Librorum XXIX. & XXX. argumentis 
ex Athenzo novimus, fufpicari utique licet, in Codice 
eo, e quo illam Notam haufit Cafaubonus, five in media 


pagina inter lineas, five in ora, non Τέλος τοῦ rpixxo-: 


στοῦ λόγου fuifle fcriptum, fed folummodo Λόγος À' cu- 
jufmodi Nota paffim in codice Peirefciano, in Bavarico, 
& in Vríini codice adfcriptzee erant; (vide Adnotationes 
noftras ad initium libri XXVII. ad XXXIII. 1.ad XXXVI. 
1. ad XXXVIII. 1.) quo indicabatur, non przecedentem 
Eclogam, fed proxime fequentem, ex illo libro effe du- 
€tam. Quibus ita pofitis, intelligi par eft, pro Libro 
XXV LII. nil aliud füpereffe, nifi res aso ab P. C. 585. 
ge/las , quemadmodum Liber XXIX. nonnifi res A. V. $86. 
geftas complexus erat. — Quae ἢ cui nimis angufta argu- 
menta rro complendis fingulis Polybii libris videantur, 
cogitet primum, apud Livium pariter res Αἱ V. 585. geftas 


integrum pzene librum compleffe, a lib. XLIII. 11. ufque — 


XLIV. 16. rurfüfque rerum anno 586. geftarum narratio- 
nem apud eumdem Livium a lib. XLIV. 17. ufque ad XLV, 
16. produci; tum vero meminerit, multo copiofius enu- 
leatiufque Polybium, quam Livium, res omnes, praefer- 
im qua apud Graecos, qua in Afia, qua in Aegypto 
zeftae funt, effe perfecutum. 


CAPVT I, 
Perf. 1. Τοῦ πολέμου τοῦ περὶ Κοίλης Συρίας ἤδη xarap- 
(ἣν λαβόντος. Vide XXVII. 17. δὲ ibi notata. τοῦ pott 
Qq a , πολέ. 


Cap. ἕξ. 
Vetf. x. 


- Nerf. 3. 


Verf, (4. Verf. 4. ἰδίων. ἰδίως Bav. — — Verf. 5. παργρῆώαι. 


Verf. 8. 


Verf. 9. 


612. ADNOTA'TIONEÉES | 


πολέμου caret Bav. De argumento hujus Eclogae conf. 
Diodor. Legat. XVIII. --- Zbid. Ἡρακλείδης. ᾿Αρακλά. 
δὴς Bav. 

Verf.3. τῇ περὶ τὸ Πιανιον μάχῃ. — οἷαι δπιοηάανί- 
mus, cum in exemplari effet σπάνιον. ἘΠῚ anterm T1ovioy, 
στήλωμον Παλαιστίνης, ἀφ᾽ οὗ éxpéi ὃ ποταμὸς Ἰορδάνης, οἱ 
fcribit Stephanus. * vnsiNvs. —  ,,F. Vrfini emendatio. 
nem confirmat p. 1412, 13. [XVI. 18, 2.] Evenit illad 
praelium paulo poft Ptolemaei Philopatoris mortem, puero 
Ptolemzo Epiphane; quo de bello narravit Polybius lib. 
XV. fed ea pars periit, "füpereft parva particula p.985." 
[XV. 20.] nEiskivs. - Confer Valefii Adnot. ad XVI. 
40, 6. - 


wapyoéidoy Bav. --- 7614. πόλεις αὐτοῦ. πόλεις αὐτῶν 
Bav. — lbid. ovx, οἷός τε ἣν ἐκείνῳ παραχωρῶν. Cor- 
rüpte oux, οἷς T ἣν ἐκείνου παραχωρείη Bav. In eodemque 
errore veríatus Vr(ini codex videtur: nam ita, ut nunc le- 
gitur, a fe reftitutum effe hunc locum ait Vrfinus, cum 
corruptus fuillet in exemplari. —  Jerf. 6. διότι Πτολε. 
peiec, διότι Πτολδμαίον (fic) Bav. — — Ibid. πρότερος. 
πρότερον Bav. — — Verf. 7. τῶν Φιλανϑρώπων reCte Cs 
faub. & feqq. cum Bav. & fic mox rurfus Verf. feg. τῶν 
Φιλανϑρωπιῶν utrobique Vrfinus, male. 

Verf. 8. συμβουλεύσαντος αὐτοῖς. — s [01]. οὐκ εἰπῶ» 
περὶ τούτου τοῦ μέρους."  REiSKIVS. — lbid. Νάρκου 
Αὐμλίου. ΜΗ. Zlemilius Lepidus olim unus ex tribus legs. 
tis fuerat, ad Syriz & Acgypti reges miffis. vide XVL 
34, 1. & 27, 5: Nunc princeps fenatus erat. Liv. XLIII. 
15. — bid. ἀνανεωσάμενοι, καὶ λαβόντες &c.  Reifkios.| 
voluerat, περὶ δὲ τῆς τῶν Φιλανθρώπων ἀὐανεώσεως Ax fü 
τες &xoxp. Commode quidem; fed ferenda vulgata vi- 
detur. 

Perf. 9. Kofyro» Μαρκίῳ. Mendofe Koivroy τῷ Mopua. 
Sufpicamur, debuiffe librarium Kojvre τῷ Μαρκίῳ. Conful 
fuit Q. Marcius Philippus 1I. cum Cn. Servilio Cacpionel 


"| 
(d 


- —— —— M P——-— 
———— a “““ὦ-- E ΗΝ 


A ce uly m X ν᾽ " Β . 





AD POLYB. XXVIIT. 1. 2. $13 


; o, m— 
A.V.585. -- lbid. γράψαι περί. Cum effet vulgo γρά- y 
4 Da Verf, 9: 
Apa τε περὶ, monuit Reifkias, rs delendum, ut natum e 
proximo πε in περί.  — Ibid. ὡς αὐτῷ doxéi συμφέρειν dx 
τῆς ἰδίας πίστεως, —. ,,Expreffit Polybius antiquam for. 
mulam, qua utebantur in Senatus confultis: ita wt eis 
e rep. fideque fua videbitur: &, ut incifüm eft in 
znea apud nos tabella, cujus alibi meminimus: ΩΣ AN 
A'TTOIC EK TQN AHMOCIQN IIPATMATON ΠΙΟΤΈΩΚ TR 
THC COETEPAC OAINHTAL. LV, E. E R.T. F. S. V.^ VRSE 
NVsS. | 


CAPVT II. Cap. TL 
Verf. 1. παρὰ 'Podí»v πρέσβεις. De hac Rhodiorum le. Verf, v. 
gatione confer Liv. XL1V. 14. & ipfum Polybium noftrum, ^ 
eodem hoc libro, cap. 14. | 
Perf. 2. ἐξαγωγήν. — fcil. e Sicilia, (vide verf. $.)'* verf. s. 
REISKIVS. ᾿ 
Verf. 3. 'Podouvra. | Corre&um hoc ab Vrfino, cojus Vett. 3. 
iu codice Ἡδοφῶντα füerat; unde 'Hpofayr« Reifkius fu. 
fpicatus erat; fed monet ipfe, “Ῥοδοφῶντα recurrere XXX. 
5,4. Veram fcripturam , Ῥοδοφῶντα, utrobique habet 
Bav. — bid. ἀπερειδόμενοι. ἀπεριδόμενοι Bav. — Ibid. 
Δείνωνα. Vide ad XXVIL 6,4. ;. — 
Verf. 5. τούτων οὐδέν. τοῦτο οὐδὲν Bav. «Ibid. καί. ναί. $. 
περ σχφῶς. καὶ περὶ σαφῶς Bav. -- 7014. ἐΦῆκαν. — 
,Ueerat in excmplari verbum ἐφῆκαν poft vocem Σικελίας." 
VRSINVS. —  ,, ἀφῆκαν eft a F. Vrfio. Poterat quoque 
ἐφῆκε aut s7x7& fubftitui. Concedebatur Rhodiis fru- 
mentum Sicilia exportare, partim , quia magna pars mer. 
caturz, quam Rhodii exercebant, frumento continebatur, 
ut e Demofthene conftat; partim, quia legati Rhodii queft 
erant in fenatu, auctore Livio XLIV. 24. (XLIV. 14. fcri- 
bere voluit] tertium fe annum multa ejus incommoda belli 
fentire ; mari interclufo inopia infWam premi, amiffis ma- 
ritimis velligalibus atque commeatibus. Μιὰς etiam infra 
p. 1255.“ [hoc lib. cap. 14, 8.]. Rz1sK1vs. 
Qq 3 Ver. 


umm 
guam e 


Verf. 6, 


P4 
— 


Verf, 7. 


Verf. 8. 
€ Cap. ἯΙ, 


Verf, t, 
φ 


Verf. 3. 


614 | ADNOTATIONES 


-! 


ἤν 6. ἰδίᾳ τοῖς 'Pod. wpscB. Ad vulgatam fcriptu- 
ram, διὰ τῶν Ῥοδίων πρεσβευτῶν, notavit REISK1vS: 
Forte ἐχρημάτισε Tol; παρὰ τῶν Ῥοδίων πρεσβευτοῶς, aut 
ἐχρημάτισεν ἰδίᾳ τοῖς Ῥοδίων πρεσβευτωῖς.“4 ἰδίᾳ, figillatim, 
opponitur τοῖς ἄλλοις ἅπασιν. 

ξεν. 1. ᾿Αχολούϑως dà τοῖς ἄλλοις ἀπ. ἄπηντ. ὅχε. Ἰὰ 
e(t, Pari modo di[Jimulavit παίμδ, mentem fuars adverfus 


alios populos, qui, ficut Rhodii, ad Perfei partes nonnihil: 


inclinabant. 
Verf. 8. rX μὲν κατὰ τὴν Ἰταλίαν. conf. c. 14, 9. ubi 
hanc partem narrationis τὰ TraAuxa adpellat. 


CAPV T III. 

Perf.1. Αὖλος. 4 Hoflilius Mancinnus, conful A.V. 

584. nunc procon/u.. Vide Liv. XLIII. 17. ubi hujus et. 
jam legationis & rerum in ea geftarum meminit. 

Verf.3. τὰ δόγματα, τὰ μικρῷ πρότερον ῥηθέγτα. Quz 


' compilator nobis invidit, ea Livius, ex parte certe, con- 


Verf. 4. 


fervavit loc. cit. Senatu/confultum , - - Ne quis ullam rem 
án bellum magifiratibus Romanis conferret , praterquam 


quod fenatus cenfuifjet. Confer vero etiam Polybium no- 


ftrum cap. 11, 11. & c. 14, 2. 

— Perf. 4. τοὺς ἐν ἑκάστῃ τῶν πόλεων παρὰ τὸ δέον ἀναχας- 
βοῦντας, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς προσπίπτοντας. &c.  Dubi. 
tationem utique habere poteft, quaenam vis potiffimum 


. iftis verbis infit, ἀναχωρῶν, δὲ προστίττειν. Totum lo- 


cum Cafaubonus in eamdem fere fententiam, quam nos ex. 
preffimus, interpretatus e(t: fignificationem dabant, notos 
Jibi effe in fmgulis civitatibus eos, qui ab amicitia Romano- 
rum longius quam par. e[fet. recederent;. fimiliterque illos, 
qui pronis animis is eam incumberent. — Eratque omnibus 
mantfeflum ; & reliqua iifdem verbis quae in noftra ver. 
fione fequuntur. Poteramus eodem jure in przcedentibus 
etiam tenere Cafauboni verfionem ; quam, licet nec ipfam 


. fatis adcurat«m, tamen non modo rvibilo deteriorem noftra, 


verum etiam aliquanto commodiorem efle intelligimus. 
Sin- 


4 


AD.POLYB.-XXVIII. 2. 3. . 61$ 


. Singulare eft πΈτϑι 11 inventum, ἀναχωροῦντας hic inter- 
pretantis ad privatam vitam (6 recipientes, E9 a rtp. ge- 
γέμα Jt e abflinentes ; — | ,, cujus contrarium (inquit) eft 
προσπίπτειν, accedere, irruere, prorumpere ad gerendam 
rempublicam : qua de re jam fupra admonuimus p.22." 
Nempe eo loco, ad quem hic provocat Reifkius, qui eft 
lib.l. 17, 6. ad verba ifta, Τῶν δὲ Ῥωμαίων οἱ μὲν πρὸς 
τὸν "[épwyx ποιησάμενοι τὰς συνθήκας στρατηγοὶ ἀνακεχωρή- 
κασχν, hac notaverat idem Vir doCus: ,, ἀνακεχωρήκει- 
σὰν, ifuperio dece[Jerant, ad privatam conditionem redie- 
rant. Opponuntur inter fea fcriptoribus Graecis ἀναχῶ- 
p&v, & παριέναι. Hoc pofterius, item προσπίπτειν & προσ- 
πορεύεαϑαι eft accedere ad rempublicam, in forum €9 curiam 
de/cendere, ambire honores , eofque capeffere : illud, eos 
ponere , defi, ad vitz privatz otium fe recipere. Lo- 
cum itaque hunc, & illum p. 1241, 3c. [is hic ipfe locus 
eft, in quo nunc verfamur] vertenti Cafaubono non füc- 
currebant ca, quz ipfe ad Dionis Chryfoftomi Orationis 
vicefimze initium monuit de asachorefi. Conf. p. 1459, 20. 
[nobis XXXII. 12, 7.] Ita Appiano p. 234, 4. [de Bell. 
Mithrid. c. 92. lin. 30.] ἀναχωρέϊν eft a bel adminiflratione 
ad otium vitz privata fe recipere. Eufebius idem verbum 
patfim ufurpat de epifcopis; a /plendore €? moleflia mune- 
ris fui in portuns vitz privata perfugere €9 oculis multitu. 
dinis fe fubducere.. vid. Hift. Ecclef. VI. 10. p.211 & 45. 
p.247. — Hec mREiSK1vs: qua, quum ad eum lo- 
cum, ad quem ea notaverat vir do&us, (ubi ἀναχωρεῖν 
nil aliud denotabat nifi decedere, recedere, ícil. ex Sicilia, 
vel de provincia) nil pertinere intellexiffemus, fed facere 
aliquid poffe exiftimaflemus ad illuftrandum hunc locum, 
ad quem nunc haeremus, releturos nos hoc loco polliciti 
fumus in Adnot. ad T. 17, 6. Nunc vero, denuo penfitatig. 
omnibus, fatis intellexiffe nobis videmur, .nil magis ad 
hunc illuftrandum locum , quam ad illum , totam iftam 
Reifkii adnotationem valere. Primum enim, quamvis ver- 
bum avxjjvpéiv nonnumquam figillatim ufürpetur pro reci- 
Qq 4 piro 


Vetf. 4. 


616 "^" ADNOTATIONE& 


nmeneteeseno 

Verf, «.. Pert fe a publicis negotiis €? ad privatam vitam redire; per 
fe tamen nihil aliud, nifi recedere, retrogredi, decedere, 
fecedere , & iimilia, fignificat; & ex connexione femper 
intelligi debet, quid fit id unde quis recedit, aut quo fece. 
di: atqui hoc loco nihil adeft, quo indicetur γερο a 
publicis muneribus, δ8᾽ receptus ad vitam privatam : non 
magis quam in Appiani loco citato, ubi agitur de Mithri- 
date in fuum regnum regrefo, aut apud.Polyb. XX XII. 12, 
7. ubi agitur de matre Scipionis, a folennibus pompis ab- 
flinente.. (Poterat meliori jure, pro adftruenda illa notione, 
ad Polyb. XXX. 10, 5. provocare Reifkius.) Tum vero, 
quod huic ἀναχωρᾶϊν ita opponi verbum προσπίπτειν fta- 
tuit, ut dicat, hoc eíTe accedere ad rempublicam, ambire 
Konores; pulcre quidem novimus, verbum προσπορθϑύεαθαι 
ita ufurpari; at de verbo προσπίπτειν nec ullufj) hujus ufus 
exemplum Reifkius protulit, & nos pene perfuafum ha- 
bemus, nullum pofle vel ex Polybio vel ex alio grzeco fcri- 
ptore proferri, Neque vero alia ulla ex eis notionibus, 
quibus idem hoc verbum vel apud Polybium vel apud alios 
fcriptores frequentatur, commode huc quadrat: nam quod 
τοὺς προσκίπτοντας h.l. Erneftus, Cafauboni verfionem fe. 
cutus, interpretatur /effatores amicitig Romana, gratuito 
id füumtum eft. Nempe, verum fi querimus, verbo ἄνα- 
χωρέϊν non opponitur προσπίπτειν, fed προπίπτειν, 
id eft, longius juflo, vel longius, quam neceje erat, pro. - 
gredi; quae duo .serba creberrime ita potiffimum inter fe 
permutata a librariis noftris vidimus, ut προστίττειν pro 
wpozíxre perperam fcriberetur. Vide I. 50, 12. I. 51,6. 
IV.63, 6. &c. Atque fic haud dubie hic quoque corri. 
gendum, τροπκίπτοντας pro προσπίπτοντας. Agitur 
de preítatiope officiorum, qua ab Achzis, ut fociis & 
amicis ," exfpectare folebant magiftratus Romanorum, qui 
in Graeciam miffi effent, Vide Adnot. ad verf. 3. Horum 
officiorum refpeé&tu, alii ex Achaeis erant παρὰ τὸ δέον ἀνα- 
χωροῦντες, id eft, prater id, quod officium pofiulabat, 
tfe vetrahebant ; reirocedebant ;. citra officium mamnbant ; 
| sos 


AD POLYB. XXVIII. 3. 4. 617 


r.c Ó——— 
non fatis faciebant ; tergsverfabantur δὲ recufabant ea qug. vei, 
debita erant,E9. de jure ab eis poflulari poterant: alii ultra 
id, quod debiturs erat, progrediebantur ;. ultro plus fabie- 
bant quam de jure poflulari ab eis poterat. ldem funt οἵ 
προπίπτοντες, quos cap.6, 6. τοὺς ὑπερκυβιστῶντας dicit. ' 

Verf. το. Διὸ Cafaub. ὅς feqq. & fic Vrfin. in marg, Verf. 16. 
cum in contextu fit d/ v. In Notis vero idem Vrfin. mo. 
nuerat, fe δι ὁ malle quam δ v. Et fic rurfus ait cap. 7,2. 
At id quidem parum refert. — 7214. συναχϑείσης αὐτοῖς 
τῆς βουλῆς εἰς Αἴγιον. — — ,,Ex Polybii verbis apparet, 
apud Livium [XLIIT. 17, 4.] 4egii, pro Zfrgis, fcriben. 
dum efle. Nam, apud. Aegium celebrari folitum Achzeo. 
rum concilium, cum fiepius Polybius, tum ex Polybio Li- 
vius tradit lib. XLV. [ voluit Jib. XX X7. 48.] in quo ita 
eft: T. QuinBio Zfegii datum efl concilium. vnsSINVS. — 
Conf. Drakenb. ad Liv. XLIII. 17, 4. Ceterum de nomine 
βουλὴ nota, diftingui inter βουλὴν, & σύγκλητον vel dn. 
κλησίχν, XXIX. 9, 6. de qua diftin&ione mox dicemus ad 
cap. 5, 6. 


CAPVT IV. Cap. IV. 


Verf. 3. καταβάντων — — fcil. e fuggeftu cum defcen- Vet. 3. 
di/Jent hi Romani legati unde dixerant. Quod h.l. κατα" 
Batvew appellat, id p.1 243. [hoc cap. verf. 9.] παραχωρεῖν, 
fcil. τοῦ λόγου ἑτέρῳ.“ REISK. 

ζω. ς, 4. De Lucifco, tum de Eupolemo 85 Nicaudro Verf, dd 
conf. XXVII. 15, 14. & ibi notata. — Per. 7. oU; déiv 
correxit Vrfinus, in cujus cod. mendofe erat οὐ d&y. — Ibid. 
ὁμηρίαν. Sic nunc edd. & mssti. ReCtius aliás ὁ μη- 
psíav, a verbo ὁμηρεύω. --- Verf. 11. δοϑεὶς ἔκδοτος 
“Ῥωμαίοις. conf. XXII. 6, 11. δοϑεὶς correxit Vrfin. δε9 εἰς 
erat in cod. msto. 

Verf. 12. τοὺς Αἰτωλούς. Vulgatum ᾿Αχαίους, li. Verf. 13. 
neola fubducta ut fufpe&um notavit in fuo exemplari Gro- : 
novius; RkISKI1VS reCta,jimmo vero Αὐτωλοὺς legendum' 
monuit, ——  Jbid.ors βουληϑείη τι Meyer &c. Vrfinusz 

Qq 5 ὅτε 


61g. ADNOTATIONES 


Verf, 1a. ὅτε βουληϑεῖς τὶ λέγειν, καὶ βάλλειν ὁμοϑυμ. Cafaubonus: 
ὅτι βουληϑεὶς τὶ λέγειν, ... καὶ βάλλειν ὁμοϑυμαδόν. — Et fic 
feqq. εἀά.  Reifkius: ,, Forte ὅτ βουληϑείς τι λόγειν ὑπὲρ 
δαυτοῦ ἀνέστη, αλλὰ καὶ βαλ.οιν, " 


^ Cap.V. CAPVT V. 

Verf. 1, Verf. τ. Kara δὲ τὴν 'Auxpy. Apud Vrfinum, poft 
extrema verba capitis preecedentis, ταραχαῖς ὁλοσχιερέςιν. 
fic pergitur: Karz δὲ τὴν ᾿Ακαρνανίαν, ὅτι ἔδοξε τοῖς “Ἐλ- 
λησι περὶ τῆς πρεσβείας & reliqua, quze exhibemus cap. 6. 
&íeq. Sic & Cafaubonus & fequentes, nifi quod poft 
Κατὰ dà τὴν ᾿Ακαρνανίαν, pun&a nonnulla vel lineolas, in 
lacunz figuum interfperferunt. Tum vero poít verba xa- 
«x τὴν Τ]ελοπόννησον, in quae exit apud nos caput fepti- 
mur, novam incipiunt Eclogam ab his verbis : "Or; κατὰ 
τὴν ᾿Ακαρνανίαν συναχϑείσης τῆς ἐκκλησίας εἰς Θούριον & 
reliqua, quas exhibemus hoc capite quinto, ufque πρὸς 
τὸν ἀνθύπατον. Et illam Eclogam, quae num. LXXV. eft 
apud Vrfinum, codex quoque Bavaricus habet, in quo de- 
fideratur ecloga LXXIV. Οὐκ cum ita turbata effent, 
perfpecte nEisK1vs fic monuit: ,,AÀ verbis" Or: ἔδοξε no- 
vum jncipit Fragmentum: füperius autem, quod hic ab- 
rumpitur, continuatur in Fragm. 75. Vnde apparet, heec 
duo Fragmenta eífe tranfponenda, ut fic oratio fuccedat: 
Kara dà τὴν ᾿Ακαρνανίαν cvvax,Jeicqyc τῆς ἐκκλησίας. εἰς 
Θούριον διο. ufque ad finem iftius fragmenti, Deinde fe- 
quitur Fragmentum, Ὅτι do£s τοῖς E/&.3ciy &c. quod hic 
numero caret & cum fuperiori confarcinatum eft per erro- 
rem, fed revera cum illo nihil habet commune, ὃς debe. 
bat num. 75. infigniri; ut illud contra, quod hunc nume- 
.yum praefert, cum fragm. 74. debebat conglutinari. * — 
Veriilima Viri perfpicacis admonitioni lubentes fumus ob- 

fecuti. . . 

Ibid. Pro τὴν ᾿Ακαρνανίαν, cotruptiffime τὸν ᾿Ακαρνά- 
ay habet Βαν. — — bid. εἰς Θούριον. — — ,,Livius lib. 
XLIIL [c.17.] 7s zdcarnaniam deinde legati profe&i funt. 

Tyr- 


AD POLYB. XXVIII. 4. 4. 619 


Tyrrei concilium legatis Adcarnanes. dederunt ὅο. Ex his 
locis fatis conftat, in Fragm. XXVIII. [lib. XXIT. 12, 4.] 
recte a nobis Θυριδῦσιν emendatum fuiffe; & Thurrei five 
Jhyrrti, non Pyrrei, apud Livium in ejus fragmenti ver- 
fione fcribendum effe. θυριεῦσιν autem fcripfimus, fecuti 
Stephanum, qui habet Θύριον. Sed fi Polybianam retinere 
fcripturam malimus, pro Θυριδῦσιν erit ibi Θουριδῦσιν re. 


ponendum, quod magis placet. Habet enim Livius Twr. - 


fti, licet non omnino emendate, cum fit feribendum 7A. 
*ti, deleta r, & addita nota afpirationis poft literam £. ““ 
vRsINVS. — Confer quz ad loc. cit. & ad IV. 6, 2. no- 
tavimus. Adde quz idem Vrfinus ad Liv. XXXVII. 9, 4. 
monuit, quz habes in edit, Drakenborch. 

Ibid. Xpéugc. Xpapíag h. 1. Bav. cum cod. Vrfin. Sed 
ver 5. Χρέμιν. lufra, lib. XXX. 10, 4. οἱ περὶ Χρέμην 
Vrín. Χρέμαν Bav. Rurfus, XXXII. 21, 2. eft τοῦ Xps- 
prx, in fecundo cafü, a primo ὁ Χρεμάτας. -— bid. 
Φίλοι ὄντες Ῥωμαίων. | Vocab. Φίλοι defideratur in msstis, 
ex conjeCt. adjeCtum ab Vrfino. 

Verf. 2. τοὺς ἀποφέροντας τὰ πράγματα πρὸς Περσέα. 
Cum apud Livium, de eadem re loquentem, XLIII. 17. 
olim legeretur, adver/us amentiam eorum qui ad Macedo- 
nicam gentem trahebant, monuit vnsiNvs: videri apud 
Livium deéffe verbum res, quod ad gracum πράγματα 
referatur, ut integra Livii leCtio effet, gui res ad, macedo- 
ni.am gentem &c. — Sed commodius, auCtore Io. Frid. 
Gronovio , apud Livium, qui ad Macedonas gentem trake- 
bant, emendatum eft. 

Ferf. 3. Διογένης dé. Correxit hoc Vrfinus ex verf. 6. 
ubi in Διογένους confentiunt mssti, in quibus hoc loco 
corrupte διὸ γενομένης dà legebatur. — — Jbid. deiv (pov; 
px» εἰσάγειν. — Verbum εἰσάγειν deeffe in füo exemplari ait 
Vríinus, ex ingenio a fe adjectum; re&Cte quidem: fane id 
ipfum verbum Bavaricus codex habet. | 

Verf. 4. οὐδὲν dà πεποιηκότας. — — ,,qUdi» ícil, ἐν ϑρὸν 
vel ἀπηνές. * REISK. 

Perf. 


ams, 
Verf, x. 


Verf. 9. 


Vetf. 3. 


Verf. 4 


ιϑαπαοσισοσσι, 





- 


620 ADNOTATIONES- 


vef. 6, — Perf. 6. βουλόμενοι στοιχεῖν τῇ τῆς συγκλήτου 


τροϑέσει. --- ,,In editione Plantini [nempe F. Vrfini, quz 
Antwerpiz in officina Plantiniana excufa eft] eft βουλομέ. 
νους Tux éiy, unde effici debebat βουλόμενοι aroiy;eiv. Nam 
quz hic loci σύγκλητος vocatur, ea non eft Romana, fed 
4dcarnanica concio, penes quam fümma rerum erat. Vide 
pag. 1270, 23. * [XXIX. 9, 6.] ngisk1vs. — Nempe 
ἡ σύγκλητος XXIX. 9, 6. eft conventus Achzeotum,in quem 
non folutn ἥ βουλὴ, id eft fenatores, fed omnes cives con- 
veniebant qui tricefimum etatis annum compleverant: 
quem ufüm illius vocabuli tetigimus in adnot. XX. 12, r. 
Parique ratione, ex Reifkii fententia, ἡ cvyxAgroc idem 
valet ac ἡ ἐκχλησίχ Acarnanum verf. 1. & hoc dixerit Poly- 


. bius," Popillium adcommodare fe volui/Je voluntati concionis ; 


cujus nimirum longe plurimus nuterus fatis fignificaverat, 
nolle fe praefidium Romanum. Et ea forte veriffima eft 
hujus loci fententia, Sed five Zcarnanurs conciamem, five 
Romanum fenatum. τὴν σύγκλητον intelligas,: perinde βου- 
λόμενοι, non βουλομένους, legendum: poffis enim intelli- 
gere, fenatus Romani propofitum voluntatemque fuiífe, 
ut nihil per vim agerent legati cum illis populis, fed dif- 
fimulanter ac leniter eos traCtarent. Αἴ, ut nunc quidem 
ftat fententia, in Reifkii interpretatione adquiefcimus. 
Commodiffima vero ac pulcerrima Cafauboni eft emenda. 
tio τυχέϊν iu στοιχεῖν mutantis, de cujus verbi ufu confuli 
merentur quze monuit Fabricius ad Sextum Empir. p. 255. 
& ipfe Cafaubonus nofter ad Gregorii Nyffeni Epiftolas 
p. 140. ubi hanc füam adftruit emendationem: qui fi βου- 
λόμενοι etiam correxiffet, fere nihil difceffurus fuiffet a 
codicum fcriptura. Quod fi enim cogitamus, quam facile 
quamque crebro ob foni vicinitatem confuderint librarii 
vocales v & οἱ, tum fi meminerimus, literas v & c ita in- 
ter fe conneCti folere ab eifdem librariis, ut vc & ἐς fzepe- 
numero vix inter fe difcernas, intelligemus, quam procli- 
vis fuerit fouAouevor στοιχεῖν in. βουλομένους τυχεῖν aber- 

᾿ ratio. 


AD POLYB. XXVHI. 5. 6. 621 


ratio.  Cafaubonus ; βουλομένους tenens, vertit 4 populis, 
qui fenatus propofitum fequi volebant. 
Ibid. ἀπῆραν. Mendofe «xéipa» Bav. 


CAPVT VI 


Verf. 1. "Edo£s τοῖς "Eo: &c. Vide notata ad cap. 
$, 1. De vocab. "EZ; monuit RE1SK1vs, minus illud 
fibi ἢ. 1. placere. δὶ bene habet, (inquit) funt "EAA3vec 
hic dicti iidem cum J4chais.* — — Ac merito utique fu- 
fpe&a illa vox h.l. acutiffimo viro fuit: nam, quos mox 
nominat, omnes Zdcheifunt; & de folis Acheis loquens 
Polybius, numquam nomen "Ejveg ufürpat. At nimi- 
rum ad plures Grzcize populos illa legatio miffa erat: quo- 
circanil impedit, quo minus credamus, nunc ifto vocabulo 
ufum fuiffe Polybium; fed, fiid fecit fcriptor, haud du. 
bie poft primam phrafin preetermifit Excerptor verba non- 
nulla, in quibus vel 4fchaei figillatim nominabantur, vel 
faltem oí περὶ Λυκόρταν, Lycortas δὲ Polybius: nam mox 
Lycortas primus verba faciens inducitur. Et omnino haec 
deliberatio nonnifi privatim inter nonnullos Achzeorum 
principes inftituta eft. (conf. άπ, ad verf.9.) Itaque 
verba illa, quz» mox fequuntur, Παραλαβόντες οὖν relata 
effe a Polybio fufpicamur ad verba οἱ περὶ Δυκόρταν, quae 
cum pluribus aliis hic przetermifit compilator. Ceterum cum 
h.l. confeg c. 5, 6. 

Perf. 2. ᾿Αρκεσίλαος, Αρίστων, Μεγαλοπολῖται 
Cum in fingulari numero MeyaAezoX/ryc fcriberetur, ad no» 
men ᾿Αρκεσίλαος hzec monuit RE1SK1vS: ,, Hic deeft no- 
men patriz, quod huic quoque adjunctum fuifle credibile 
e(t, quia ceteris omnibus eft hoc loco commemoratis, 


Cap. VI. 
Verf. 1. 


Verf. 2. 


Fuit autem ille Arcefilas Megalopolita. vid. p. 1273. [XX1X..— 


10, 6.) Quare puto, pro Νεγαλοχολίτης in fing. le- 
gendum effe Μεγαλοπολῖται in plurali Eamdem emen. 
dationem ad oram libri fui jam adnotaverat Gronov. — Zbid. 
Στρίτιος. — — Sic etiam infra p.1325. [XXXII. 7, 14.] 
fed paulo poít [verí.6.] Στράτων appellatur. Dubium ergo, 

' utra 


cm— 
. Verf. 2, 


^ Vet. 3. 


Verf. 5. 


622 ADNOTATIONES | 

. * 
utra.leCio fit verior. —Vtrumque nomen grrecum eft. 
Vide p. 1277.“ [nempe XXX. 2. ubi Στράτιος medicus 
Eumenis commemoratur.] REISKIVS. 

Jbid. Ξένων Πατρεύς. — — Ad vulgatam olim leftio. 
nem Παταρεὺς hzc monuit Gnowovivs ἐπ Notis editis: 
»Vertebatur Pataren/is : qui cum effet manifeítus typorum 
lapfus, edidi Patarenfis; quamvis uec hoc fatiffaciat. Nam 


. quum omnes hi fint ex urbibus Achaeorum, Xenonem tranf- 


marinum, ex Lycia, in republica Achaia tantum potuifie 
non videtur. Igitur certus fcribo Πατρεὺς, Patren/is. Ste. 
phanus: Πατραι, πόλις ᾿Αχοΐας. ὁ πολίτης Πατρεὺς, quam 
Αρόην ἀϊξζαπι idem alibi vult: & tam oppidi, quam iftius 
&Jvixov plurima apud Polybium tnentio, etfi nonnumquam 
Ilarpeséig vocentur. Eadem turbz occurrunt in Mnafea 
hiftorico, qui nunc Πατρεὺς, modo Παταρεὺς in veterum ' 
libris nuncupatur. ^ — — Vide Adn. ad IV. 6, 9. 

Ibid. ᾿Απολλιυνίδης Σικυώνιος. ᾿Αποδλιωνίδας dorica for- 
ma, re&e XXIII. 8, 1. & 11,6..& 12, 1. — Ibid. ἐβου- 
λεύοντο. καὶ ἐβουλεύοντο Vríinus. 

Verf. 3. Ὁ οὖν Λυκ. — | Forte Ὁ μὲν οὖν," REIS- 
κινϑ5. --α Recte: nam oppouitur Ὁ δ᾽ ᾿Αποδλωνίδης νετί.6. 
Ibid. μήτε Περσᾶ, μήτε Ῥωμαίοις. Sic tacite correxit Er- 
neftus, monitus a Reifkio. Superiores cum Vrfino edi- 
derant μήτε Περσᾶ,, μὴ Ῥωμαίοις" ubi ad oram füi exem- 
pli Gronovius notavit, «y Περσῶ, μήτε Ῥωμαΐῃρ, — 70ϊα. 
cuyepyeiy μηδὲν ὁμοίως. Hac verba conjungünt omnes: 
feparata vero fe malle fignificavit Gronovius in ora fui: 
libri, fic diftinCta oratione, συνεργῶν μηδὲν, ὁμοίως μηδ᾽ 
αἀντιτράσσαιν. Parum refert; fed magis placet ifta Grono. 
vii ratio: ac videri quidem poterat, fic requiri particula 
δὲ poít ὁμοίως, at alibi quoque poft ὁμοίως eamdem parti- 
culam, licet defiderari videatur, omittit Polybius, fi bene 
meminimus. --- 7014, μηδετέροις correxit Cafaub. Cor. 
rupte μὴ δευτέροις Vrfin. 

Verf. ς. διὰ τὸ πολλοῖς xa] τοῖς ἐπιφανεστάτοις largcaxy 
ἀντωφϑαλμηκόναι &c. Ῥοϊεειιλα verbum leviter corre- 

! xit 


AD POLYB. xxviIII. 6. 623. 


Caf.ub. cum ἀντοῷϑαλμ. abfque augmento fuiffet apud 
finum. Pro Ῥωμαίων forte Ῥωμαίους fcribendum 
picatus erat REISKIVS, hac fententia: ,,quia Romani 
li effent oculos attollere adverfus mots multos modo, fed 
yfiriffimos populos 85 reges. Graeca eft (inquit) dictio, 
dos adverfus aliquem attollere, aut reR'is oculis in eum 
ueri, pro ctim eo congredi in certamen. — Poífit quoque 
i, διὰ τὸ πολλοὺς καὶ τοὺς ἐπιφανεστάτους, μάτην καὶ 
αβερῶς ἑχυτοῖς, Ῥωμαίοις ἀντωφϑαλμηκένα!.  Poteft ta- 
ἢ vulgata fervari, fi fub ἀντωφϑαλμηκέναι fübaudiatur 
: αὐτὸν, Lycortam puta, aut ἑχυτοὺς, fcil. chaos. * — 
bis nec vulgata fcriptura, quam Cafauboni verbis in ver- 
ne latina expreflimus, perfpicua ullo modo eft; nec Reif- 

emendatio fati(facit, quoniam, ut ex connexione cum 
ecedentibus fatis adparet, ad illud ro δ᾽ ἀντιπράτ)ειν 
itio hujus verfus) non folum τοῖς Ῥωμαίοις intelligen- 
m eft, fed ἑκατέροις, ἤτοι Ῥωμαίοις, ἢ Περσᾶ. Et 
mino videtur nobis graviore vulnere laborare hic locus, 
us medicinam tentare abfque meliorum codicum fübfidio 
1 aufimus. 

Verf.6. Στράτιος. Videad verf.2. — Ibid. τοὺς δ᾽ 
ἐρκυβιστῶντας.  Cafaubonus: verum fi qui alcam peri- 
ofiffimam jaci vellent. In eamdeinque fententiam ERNE- 
vs in Lexic. Polyb. οὐπερκυβιστᾷν, periculofiffime agere. 
mpe artificium τῶν κυβιστήρων periculofiffimum. vid. 
noph. Sympof. Il. 11. Inde ad indicandum magnum pe- 
ulum traducta vocabula conjugata. cf. Xenoph. Mem. 
cr. I. 3, g. * — At nil opus erat iftis ambagibus. Apud 
nophonteum Socratem, κυβιστῇν εἰς μαχαίρας eft pra- 
item fe dare is gladios. Apud Polybium h. 1. ad τοὺς 
ipxu di rXvrac intelligendum (ex verf. 3. & ex ipfa vi op- 
itionis) εἰς τὸ συνεργδν Ῥωμαίοις, qui ultra modum pra- 
ites fe dant ad faciendum cum Romanis, €9 ad opem eis 
"dam. Sunt iidem, quos cap. 3, 4. τοὺς τροπίπτον 
€ dixerat: & quod fi ibi aliquid defideraretur ad con- 
nandam noftram emendationem, (apozrzr. pro vulgato 

τροσ- 


Verf. $* 


Verf. 6, 


1 


Verf. 7. 


| Verf. 9. 


Cap.VIl. 
Verf. 1. 


624 ADNOTATIONES 


προσπιπτι) extra dubitationem illa poneretur conferendo 
hocloco. —  Zbid. καὶ τοῦτο πράτ)οντας. --- μκαὶ τούτοις 
χράτηοντας, €9 illis (Romauis puta) fiudentes , atque rem 
eorum facientes. REISKIVS, — Qui fi de vi verbi ὑπερ- 
κυβιστῶντας, quam modo expofuimus, cogitaflet, nihil 
hic mutatum voluiffet. -gxrjovrs; perperam habet Vríin. 
pro πράτγοντας. — Ibid. κωλύειν». —  ,,Malim κολούειν. “ 
REISKIVS. 

Verf. 7. τοῖς περὶ Νίκανδρον. conf. XXVII. 13, 14. & 
XXVIIL 4, 6. — Ibid. πρὶν ἢ AuBéiv πᾶραν τῆς τούτων 
ἐξουσίας. priufquam Romanorum potentiam effet. expertus. 
Nempe ftatim ab illo praelio equeftri, quo victi funt Ro- 
mani, abducti Romam funt Nicander ejufque focii. X XVIIT, 
4,6. Quid ergo putamus fa&uros, poítquam victoriam 
reportaverint? 

Verf. 9. τὸν μὲν Αρχωνα πρὸς τὴν στρατηγίαν ἔδοξεν 
αὐτοῖς εὐθέως προπορεύεοϑα!. Aimbigua eft Cafauboni in- 
terpretatio, quam tenere non debebamus μὲ ad praturam 
gentis flatim procederet Zrchon. | Sive προπορεύεαθαι 
teneamus, five, ut fufpicari aliquis poffit, προσπορεύεαθαι, 
utrumque horum verborum (de quibus confer notata ad 1. 
69, 10. & ad II. 2, 10.) nil aliud denotat, ni(i améire, pt- 
tere magifiratum. Igitur peteret vel ambiret fcribe, pro 
procederet. conf. cap. 7, 7. Non hic agitur de concilio, in 
quo creabatur praetor & magiíter equitum: fad, quid pro 
republica faciendum fit, deliberant privatim Ínter fe non- 
nulli civitatium Achaicarum principes. corif. ad verf. 1. — 
Ibid. πρὸς τὴν ἱππαρχίαν. Munus magiffri equitum in re- 
pub. Achaeorum erat dignitate proximum a praetura, δὲ 
gradus ad praeturam. 


CAP V T VIL 


Verf. 1. Τούτων δὲ νεωστὶ γεγονότων. Poteft hoc referri 
ad deliberationem iffam nuper habitam, de qua cap. praeced, * 
dixit. Sed fufpicamur, Polybium poft ea verba, in quz 
definit caput praecedens, adjeciffe nonnihil] quod preeter- 


AD POLYB. XXVIII. 7. 625 


iffum eft ab Excerptore, nempe delatos a populo zrchoni Verf. a. 
?. Polybio e[Je magiflratus eos, quos petierant. conf. verf.5. 

t6. — lbid. ποιήσαοϑαι τοὺς λόγους. — ,»» Neceffe non 

t, ut Attalus ipfe coram cum Achaeis egerit; poteft ali- 

ais λόγους ποιδίαϑαι etiam per literas & legatos. nEis- 

IVS. — Ceterum cum hoc cap. confer XXVII. 15, 

feqq. 

ἤ εν. 3. Τοῦ δ᾽ ' Ar]xAou πέμψαντος. — — ,, δὲ hie loci Verf. 3. 
let, ut fxpe, ergo: Attalus prius per literas & legatos 
ercun&atus fuerat stque tentaverat animos ÁArchonis & 
micorum ejus, qui erga fe & fratrem Eumenem effent: Y 
uos cum propitios fibi intellexiffet, aperte rem coepit 
rere, & legationem ad fenatum populumque Achaeorum 
üfit, qui reftirutionem honorum Eurmeni ereptorum po- 
ularent* REISK. —  ZJbid. εἰς τὴν πρώτην xyopxy. — 
Primam puta earum concionum, quas Zfrchon (nifi potius 
le"Agxov, 4ircon, eft) habuit, novus przetor.'* REIS» 

IvS. — — Apud Livium quidem zZfrco nomen hujus viri 
litur XLI. 24, 1. fed apud Polybium in "Agxov nil va- 
antlibri, nec opus eft ut folicitetur haec fcriptura. conf. 
rakenb. ad Liv.l.c. -  4bid. διὰ τῆς ᾿Ατ)άλου xxpr- 
4. — Forte διὰ τὰς ᾿Ατάλου χάριτας.“ πειδκινϑ. 
os quidem in vulgata adquiefcimus. | 

Verf. 4. ἐπὶ τίνος ὑπάρχει vyvouyc. Ad ὑφαρχῃ, Vetf. 4. 
iod vulgo edebatur, hzec monuerat REIsKIvs: ,,In co: 
ce Vríini fuit ὑπάρχειν. Forte legendum ἐπὶ τίνος μέλ- 

1 Vragx ey γνώμης.“ — — Immo vero, conftanter indica- 
0 modo utitur Polybius in hujufmodi cohnexione: & ex 
ἄρχει, perperam adjeCa (ut centis aliás) litera y, cot- - 
iptum ὑπάρχειν eft. 

Verf.7. διὰ τὸ πλῆϑος ἱκανὸν χρημάτων εἰς D ἀρχὴν Vetf.g. 
λαπανηκέναι.. Cafaubonus: quia magnis impenfis magi- ' — 
atus ipfi conflabat. Αἱ δεδαπανηκέναι perfe£tum & pluf- 
amperfe&tum indicat tempus: quare conffiterat oportuit. 

videtur fignificare Polybius, non fine largitione prz. 
ram obtinuifle Archonem. 


Polybii Hiflor. T.V 1I. Rr Fej. 


u— 
Verf. $. 


, Nerf. 9. 


Verf. 12. 


. bulo ἀλογία, velut in illa di&ctione Herodotea, ἐν ἀλογῆ 


' Cafaub. interpretatus eft quz temere peccata fuerant. — Eft 


(ifi hoc dixit, origine fuiffe Rhodios, fed in civitatem 3b 


636 ADNOTATIONES 


ἤτον». 8. προσέδραμεν τρὸς τὴν τῶν πολλῶν γνώμην. προσ. 
ἐδραμε fcribe, deleta otiofa litera v, quae nimis faepe (ut 
modo monuimus) in Eclogis praecipue Vrfinianis iniquo 
loco adlita verbis eft, Cafaubonus: longam orationem ka- 
buit, multitudini pracipue gratam; recte quoad fenten- 
tiam, conf. verf. 14. Sed poterat preífius ad verbum di. 


cere, mqxime collineavit ad multitudinis fentrntiam , vel 


maxime vero ad/ecutus eft mullitudinis fententiam, proximt 
ad ejus fententiam acce[fit. Eodem modo id dictum eft, 
quo illud XVII. 15, 2. μάλιστα προστρέχειν πρὸς τὴν ἀλή. 
Sexy, proxime accedere ad veritatem. .---- Ibid. ὅτι. δᾶ 
Tic ἀπρεπές ἀρϑῆναι τιμὰς &c. — Confer Valefii Adnot. ad 
XXVII. 15, 3. 

Verf. 9. Ῥοδίους. Mirum fane videri debet, quo pa&o 
homines Ahodii judicum munere functi fint apud Achaeos: 


aliquo populo Achaico adoptatos, 

Perf. 12. τὴν πρὸς τὸν Εὐμένη γεγενημένην ἀλογίαν. Cs- 
faubonüs: quidquid priore contemptu is Eumenem peccatum 
effet. Et inett quidem nonnumquam centemtss notio voca- 


aoiCidod τινα, quze idem valet ac ἐν οὐδενὶ λόγῳ ποιξίαθϑαι. 
Sed nulla alia hoc loco vis ei nomini ineffe videtur, quam 
qua: mox verf. 15. ubi τὴν γεγενημένῆν ἀλογίαν re&te idem 


enim aAcyíx, temeritas, inconflantia €9 pracipitantia, tum 
attio inconfiderata E9 prater rationem admifa, temere δὲ 
pracipitauter fatum. YIL. 15, 9. IV. 31, 6. &c. 

Verf. 13. ἄλλως περ. Vtique ἄξλως re malimus cum 
Reifkio. —  Jbid. ἐπ᾿ αὐτόν. Commodius utique foret 


" δὶς αὐτὸν, quod voluit idem Reifkius, quemadmodum mox 


fequitur εἰς roy ἀδελφόν. 
Perf. 14. τῷ κοινῷ τῶν ᾿Αχαιῶν. — — ,,Ita legendum 


δα LLL 


ex emendatione, quz eft ad oram libri msti: in contextg ' 


enim fcriptum eft τὸ κοινὸν, male.^ vRSINVS. - 


0 E | |, CAPVT 


AD POLYB. XXVIII. 7. 8. 627 


CAPV T VIII. 

De Argumento hujus capitis omnino conferendus Li- 
vius XLIII. 19 feq. | 

Verf. κι. Γένϑιον. Γήνϑιον h.l. Bav. Sedaliás in '£v3, 
confentit. Apud Livium quidem Gentius fcribi id nomen 
folet abfque afpiratione, fed apud Polybium conftantec 
Γένϑιος per 3, fic & apud Appian. de Reb. Maced. Ecl. 
16. & Illyr. c.g. — 194. Πλεύρατόν τε τὸν "L'&.vpióy, 


"" —— o0 | 
Cap. Vill. 


Verf. 1, , 


Sic & Livius: Pleuratum Illyrium, exfulantem apud fe. 


Erat patri ipfius Genthii regis nomen Pleuratus; erat & 


Pleuratus filius Genthii; de quibus diximus in Adnot. ad 11, - 


5,6. Hic P/leuratus privatus fuit, forte tamen cognatus re- 
gis. Perperam Bav. πλευρὰν τοῦ τὸ τὸν LÀ. Mox men, 
doíe & Bav. ὅς Vr(ini codex παρ᾽ αὐτῶν, pro παρ᾽ αὐτῷ, 
quod correxit Vrfinus. — Ibid. καὶ τὸν Beporczoy "Adciov. 
Sic bene Vrfinus, cum uterque msstus codex haberet xaj 
τὸν Bepoluovadiaioy. Sed uterque mox verf. 4. in τὸν "Adaioy 
confentit, Mire hoc nomen in Zéputeum detortum eft apud 
Livium. — Acute, ut folet, RE1sKivs: , Videtur, in- 


quit, Livius in fuo codice habuiffe APPIAAION, quia zfpu- 


leum habet. * At puteum, non Zfpuleum, habent Liviani 
libri. Quam facile βερόλιον ex Bepoodoy vel Βεροιαῖον oriri 
potuerit, per fe patet. De illo gentili nomine diximus 
ad XXVII. 8, 5. Macedonem ἃ Berora habet Livius. : 

Verf. 3. διασαφῶν rà ποτραγμένα &c. De itis Per- 
fei rebus confule Livium XLIII. 4feqq. —  Jbid. 'LAv- 
ριούς. "L'Avplov; penacute Bav. minus recte. 

Verf. 3. τὸ Σκάρδον ὄρος. — Livius: tran/gre[f 
| jugum Scordi montis. Scardi legendum apud Livium, cum 
ex hoc Polybii loco, tum ex Ptolemaeo, qui Z«xpdoy ha- 
bet. vnsiNvs. — — ,, Strabo p. 407. [lib. VII. p. 329. ed; 
Cafaub.] Zxoidey habet. REgiSKiVS. — Σκόρδον eft qui- 
dem in contextu Vrfini, fed in Notis ex cod. ms. Σκάρδον 
citatur, & fic quoque Bav. Temerarium vero judicavi- 
mus, confentiente Strabone & Ptolemaeo, difícedere a li- 
brorum fcriptura. «—  4oéd. dà τὸ δυσέργους &c. Cor. 


Rr a " rexi- 


628. ADNOTATIONES 


— - 
Verf. 3. 


Nerf. 4. 


reximus ϑυσέργους. ὀυσεργοῦς Vrfin. δυσεργοὺς ed. Cafaub. 
& feqq. διὰ τὸ idem valet ac ἕνεκα vel χάριν τοῦ, nec mu- 
tandum quidquam.. 4bid. τὰς εἰς τὴν Ἰλλυρίδα εἰσβολᾶς. — 
»Forte ες Ἰλλυρίδα καὶ. Μακεδονίαν.“ GRoNov. --- Sic - 
nempe Livius: we ἐγαηβέως faciles Dardasis | in Jliyricum 
aut Macedoniam effent. 

Verf. 4. ἤλϑον εἰς Exéó pda y. εἰς Κόρδαν (non Kép- 
Say per 39, ut per errorem expreffum eft in fcholio noftro 
infra contextum) citat ex fuo codice vRsiNvs in Notis, 
cum in contextu ejus Κόρδας fit editum, ficut eft in Bav. 


Jin Notis vero porro fic monet. idem vnRsi1NvS: Livius: 


SScodram labore ingenti tandem pervenerunt. Σκχόδραν  vi- 
detur fcribendum apud Polybium ex hac Livii verfione 


,& ex Plinii etiam auctoritate, qui [lib.III. 22, 26.] /Sco- 


. dram oppidum eíle fcribit civium Romanorum ἐπ Libgr. 


Verb 7. 


Verf. 8. 


Verf. 9. 


sig. * — — ,,Quam nofter Scordam appellat, Strabo p. 494. 


- lib. VIL p. 315. ed. Cafaub.] Xxxpdwvx, Livius Scodram.* 


REISKIVS. — Scodra plus femel apud Livium, & alios: 


.quod non impedit, quo minus & corda in ufu effe po- 


tuerit. Nil frequentius, tranfpofitione liquidae confonz e 
cum muta, qualis eft d. Notum elt hodiernum ποσοῦ 
SScutari; Scadar apud incolas ufurpari fertur. Conf. Cel. 
lar. Orb. Antiq. II. 8. p. m. 62: ἴῃ. Confer Drakenb. ad 
Liv. XLIII. 20. ἃ XLIV. 5t. 

Verf.1. Of μὲν οὖν. Sic conftanter utitur Polybius in 
hujufmodi connexione. ' 

Verf. 8. Στύβεῤῥαν. . Stuberam Livius vocat XLIII. 
19, 1. & 20,3 3: 

Verf. 9. καὶ σὺν τούτῳ. σὺν τοίοτίρῆι imus pro ξὺν, quod 
babebant ἢ. 1. editi & mssti contra ufüm Polybii. τούτοις 
pro τούτῳ dant mssti, male. Nam diferte non nifi tres 
commemorautur: primus, 41dzus; cum hoc G/aucias ; 
tertius, Z//yrius. Quare τούτῳ merito fcripfit Vrfinus. . 
lbid. τὸν Γλαυκίαν. — — ,In principio hujus fragmenti 
numeratur inter legatos G/aucus quidam, quem non puto 
£Umdem efie cum G/aucia, qui modo nominatur. * νη 8χ- 

ἍΝ δ. 


AD POLYB. XXVII. 13. 629 


Xvs. —  ,,Quod Fulvius Vrfinus hic affert de Glauco , 
memoriz is error eft. Non hoc fragmento, fed fuperiori. " 
[cap. 5, 1.] commemoratur G/aucus, non inter Perfei lega. 
tos; fed longe is alius eft. * “-- δία, καὶ τρίτον rov 'TA- 
λυριόν. —  ,, Addendum Πλεύρατον poft vocem τρίτον." 
VRSINVS,. —  ,T0y Ἰδλυρίον. Plewratwm puta, quem 
Ρ. 1248. 5 fq. [hoc cap. vf. 1.] defcripferat, ut opus non fit 
Plreurati nomen hic iterari, quod opus effe putavit Vrf- 
nus." &REISK. 
ζετο. ὥσπερ οὐ κυρίως τοῦ Γενϑίου διασεσαφηκό- 
Τος. --- ,γκυρίως, diferte, vertit Livius.^ vRsINVS. 
Perf. vi. ἐπ᾿ ᾿Αγκόραν. Sic non modo in contextu 
habet Vrfinus, fed & in Notis rurfus eodem modo repetit, 
Livium citans, 4ncyram inde populatus Per/eus, XLIII. 
20. nec de diílenfu fui codicis quidquam monens. Sed 
quum Z:ryram urbem in illo terrarunfftra&tu (inter Stu- 
beram Macedoniz urbem, & Peneftas, gentem Illyricam) 
nemo noverit ; füfpeCta merito fcriptura ifta apud Livium 
effe poteft, praefertim cum non nifi uno e codice msto du- 
Ga fit. Sane fi ᾿Αγκύραν h.1. Polybius nominaffet, non 
omiffurus erat Stephanus Byzantinus, poftquam de Cala. 
tica Ancyra copiofe dixit, una faltem verba adjicere, "Ecri 
δὲ καὶ X ᾿Αγκύρα, πόλις LAvpídoc. At hujus quidem 
apud omnes altiffimum filentium. Nam quod Vrfini codex 
Polybianus videri poteft cum Liviano confenfiffe, quoniam 
de diffenfu nil monuit editor; jam nimis fzpe obfervavi-: 
mus, non adeo fcrupulofum Vrfinum fuiffe, ut omnes co- 
dicis füi mendas, & ne graviores quidem ac nojabiliores, 
adnotandas femper cenferct, Habet autem h.l. Bavaricus 
codex , quo non melior aut emendatior Vrüni codex fuit, 
non ἐπ᾿ ᾿Αγπύραν, fed ἐπακκῶναν, id eft ἐπ᾿ axxavay. 
Quám camdem fcripturam aut huic fimillimam aliquam 
non dubitamus fuiffe Vrfini cqdici cum noftro commu- 
nem: fed eam editor, Livio confidens, & ex ἐπ᾽ 'Ayxópay 
corruptam putans, in hoc mutare nil cunCtatus eft. At 
4dccona quidem non magis utique, quam sra in illis 
Rr 3 regio- 


L—A—Ó 
Verf. 8. 


Verf. 10, 


Verf. 11. 


...-....».....-. 
Verf. II. 


630 ADNOTATIONES 


regionibus cuiquam fcriptori memorata reperitur. — Nos 
vero (memores, haud raro a librariis & diphthongum ev, 
& vocalem v, cum litera x, ob figurarum fimilitudinem, 
permutari ; de qua permutatione diximus in Adnbt. ad I. 75,5. 
T. V. p. 324. δὲ ad III. 49, 6. &c.) parum abfümus, ut fa- 
fpicemur, ἐπ᾿ Οὔσκανα fcripfiffe Polybium. Quamquam 
enim Livius eam, qus Zscyra apud eum vulgo nomina- 
tur, (five ea urbs fit, five, ut Dukerus conjecerat, regio) 
ab 7//cana urbe diftin&am facit, tamen eodem loco idem 
Livius docet, Per/eum koc ipfo tempore, a Stubera pro- 
feum, Pfcanam € in Peneflarum regionem, cujus illa 
maxima urbs erat, (Liv. XLIIL 18.) duxiffe exercitum. 
Sed de hac quidem conje&tura quidquid ftatuas,: opportune 
hoc loco nobis occurrebat id, quod aliás fruftra quaefive- 
ramus. Scilicet denm (ut format Livius) aut, quod per- 
inde eft, J/canorllin plurali numero, a re&o cafu 7/fcana, 
(haud pauca enim urbium nomina in 8 exeuntia, quae plu. 
rali numero & neutro genere a Grzecis ufürpantur , latini 
fcriptores in fingulari primae declinationis frequentant; ) 


Vjcan2 igitur, aut fcanorum , magnse Illyriorum urbis, - 


qua, cum praefidio Romanorum teneretur, oppugnata hoc 
tempore a Perfeo, & in deditionem ad extremum recepta 
eít, (ut docet Livius XLIIT. 18.) meminifie utique Poly. 
biusin hujus temporis hiftoria &oc Libro vicefimo o&avo 


debet, Quare, quum apud Stephanum Byzantinum vulgo 


legatur: Ὕσκανα, πόλις ἸΔυρίδος, οὐδετέρως. Πολύβιφᾳ 
ἥ. Τὸ ἐνικὸν Ὑσκανεύς. id eft, Hhufcana, ὠγῦς Iliyridis, 
νομίγαίετ. — Polybius libro FIII. Gentile Ηψίανεηῇς 9 
(quod Fragmentum in Relijuiis ex Polybii lib. VIII. cap. 
38, 5. retulimus;) intelligi debet, primum, urbem illam 
Ufexav«, quam ex Polybio Stephanus commemorat, 
de qua neuter duorum doCtiffimorum Stephani interpretum: 
quidquam, quod adnetaret habuerat, esmüdem eífe cum 
hac Livii V/caua; tum vero cam Drakenborchio ad Liv. 
XLIIT. 18, 5 & 11, fufpicari licet, Stephanum in deprava- 
tos Polybii codices incidiffe, & pro" Ὕσκανα δὲ ὙὝσκανεὺς 


legen 


AD POLYB. XXVIII. 8. 9. 63} 





legendum fortaffe Οὔσκανα & Οὐσκαν ἐὺς, quamquam vef, τσ, 
hoc quidem urgere nolimus : denique vero etiam atque et. 

iam fit probabile, mendofum atque mutilum effe numerum 

ipud eumdem Stephanum, ac pro Πολύβιος ἡ. fcribendum 

fuiffe Πολύβιος x4. id eft, Polybius libro XXIII. E 


CAPVT IX. Csp.TX. 


Verf.1. Κατὰ τὸν ναιρὸν τοῦτον &c. Conf. Liv. ΧΙ ΠῚ. Verf. t. 

13. eo ipfo loco, ubi in lacero codice Liviano fubito ab. 
"umpitur narratio, ifto libro XLIIl. comprehenfa. — bid. 
Verba τλῶον οὐδὲν ὧν καὶ πρότερον delenda videntur.'* 
ἐπι5κινβ. Saltem haud incommoda fortaffe abeffe h.l, 
'oterat vocabulum πλέϊον, ex fuperioribus facile intel[igen- 
um. ' 

F'erf. 3. δὲ οὗ ἐξῆν μόνου. Commode quidem fic Cafau. Vetf. 3. 
onus. Sed qui confideraverit, quam immenfum hsec dÉ 
ent a codicum fcriptura, ei vix fatiffaciat i(tud doCtiffimi 
1terpretis commentum. Neque vero multo certiora R&IS- : 

Ivs extricavit, — ,,In editione Plantini (ait) ficlegi- “ 

τ: wapaAuxav, Φάσκων ἐξηγμένον. — Videtur ulcus füb- 

le. Si δὲ οὗ e codicibus msstis eft, non improbo: fed 

idetur ex ingenio Ca(auboni profeCtum effe; quo lacuna 

Íffimulatur & incruftetur. Videtur auCtor ad banc fere 

ntentiam dediffe: περαλιπὸν, Φάσκων ἐξῃρκότι duce 

ρήματα, οὐ διδοὺς, [voluit, putamus, οὐ διδοὺς dà] δὲ ὧν ἐξῆν 

jvoy, εὐνοοῦντα ποιῆσαι. affirmans, fi Gentius in expedi- 

mem exi[fet, (aut caffra movi//ht) tum Je daturum pecu- 

33, nullas autem dans, per quas tamen folas poterat &c.* — 
Ferf.4. ὥστε dixwopéy. — — ,Subaudi riva." REIS- Werf.4, 

rvs — | Vide Adnot. ad I. 4, 1. Tom.V. p. 136fq. — 

id. δοκῶ μὲν, ori δομμονοβλάβειαν. Intellige ex fuperio- 

»us déi λέγειν ἐπὶ τῶν τοιούτων, ef τινες &c. δοκῶ μὲν nil 

us erat ut folicitaretur. Pro eo quod ϑαιμονοβλάβειαν 

lybius dicit, ϑεοβλαάβειαν ufürpat Appianus, & 9 εοῦ 
ἅπτοντος, ϑεοῦ παράγοντος αὐτόν. Eodem modo Hero- 

tus & alii. — — bid. vapíaciy. Sic Cafaub. & feqq» 
B Rr 4 . cum 


e 


633 ^ — ADNOTATIONXES 


cum Bav. quod eft a πάρειμι. ReCius Vrfinus κταριᾶσιν 
(ni potius ταριᾶσι) δὲ τὸ συνέχον, ἃ παρίημι, prater 


. mittunt vero id quod caput cau[Jm efl. — — Ibid. évipe- 


, Aci. Perperam ésiflevAcsc Bav. 


Verf. $. οὐ λέγω μεγαλομερῶςν καϑάτερ ἐξῆν αὐτῷ xu 
ρηγιῶν ἕνεκεν. uon dicam magnifice , quemadmodum ροίμέ- 
sat pro opum (vel facultatum) ratione. 

—— Perf. 6. ἐξελεγχϑῆναι" δοκῶ μηδένα &c. Sic reCe edd. 
Mendofe Bav. ἐξελεχιϑῆναι δῶς" μηδένα &c. — lbid. τῶν 
γοῦν. μηδένα τὸν νοῦν Bav. 

Perf. 7. καλῶς ποιῶν. Commode hoc ex ingenio cor- 
rexit Caíaub. κακῶς ποιῶν Vríün. cum msstis. .Intelligen- 
dum autem καλῶς ποιῶν, non re(pectu fui, fed refpe&u 


Achaeorum & aliorum Graecorum quorum bona fortusa id 


fattum. — lbid. τῆς αὐτῆς τύχης wéipay αὐτῷ Axe. 


-. Pro vocabulo τύχης, afteri/cum pofuit Cafaubonus & feqq. 


Verf. 8. 


Latine: is eju/dem perniciei focietatem &c. — Adjiciendam 


| 


» 


— 


vocem τύχης monuit Gronov. in Notis editis, provocans | 


ad XXIX. 3, 10. 


Verf. 8. ὀλίγοι τελέως ἠλογήϑησαν τῶν Ἑ), λήνων. ὁλέγος | 


ex fuo cod. citat Vrfin. ὀλίγοι reCte Bav. ut edidit Vrf. ὅς 
feqq. [ἢ ἡλογήϑησαν cum Bav. confentit cod. Vrfin. & fic 
edidit Cafaub. & feqq. γύλογηϑησαν Vrfinus edidit ex con- 
je&ura parum felici. ^ Neutrum REiSK1:0 placuit, qui 
ἡλέγχϑησαν legendum contendit, quod interpretatus eft, 
Jecreti 89. abditi animorum /[enfus aperiebaniur , ES iu pro- 
patulum erumpebaut , ut diffimulare 89 diffteri amplius ae- 
quire&t. Nempe hac notione paulo ante (verf.6.) é£sAey- 
*x;9jva, dixerat Polybius, ad quem locum provocat Reif kius: 


at, quoniam id verbum modo preceífit, eo minus opus: 


erat ut hic repeteretur. Vulgatam leCtionem ἡλογγϑησαν 
ἃ Cafaubono in verfione utcumque incruftatam effe Reif kius 
ait: nempe is ἐφ fraudem inciderunt vertit, id eít decepti 
μπὲ, decipi fe po[fi funt : haud fane abfurde, immo re&if- 
fime, & ex Polybii ufu, apud quem idem verbum VIII. 
2, 4. eadem proríus notione ufurpatum legitur. 

| CAPVT 


AD POLYB. XXVIIT. 9. 10. 633 


CAPV T X. | 
Verf. τ. Τοῦ Περσέως βουλομένου ἥξειν &c. Cafaubonus, 
fcabram videns initio hujus eclogae orationem, & de ejus 
integritate dubitans, ' dubitationem füam interferto poft 
Περσέως afleri/co indicavit, quem afterifcum pofteriores 
tenuere editores. Verfionem latinam eam adjecit Cafau. 


bonus, quam nos ad verbum tenuimus. Reifkius ad hoc - 


Fragmentum conferre juffit Livii libr. XLIT. 55. multum 
quidem a vero aberrans. Etenim cum ex ipís Eclogarum 
ferie, tum ex mentione Q. Marcii confulis, cap. 11 , 4íeqq. 
& ex locorum notatione, ubi caftra habuerunt & quo per- 
venerunt Romani, (c. 11, 1-3.) fatis adparet, pertinere 
huc Livii librum XLIV. cap.2ífeqq. Ad prima vero hn- 
jus eclogae verba, eft βειϑκιι Adnotatio:hujufmodi: ,,De. 
lendus eft afterifcus: (ait.) locus bene habet. βουλομένου 


idem eft atque uéA.ovroc , cum. im eo e[fet. ut iret in. Thef. — 


Jaliam. De ufü hoc verbi BovAsc a, pro μέλλαν, egi ad 
Conftantini Cerem. p.173. c. 6. Ibi allatis addi poteft 
locus Thucydidis V. ὅς. p. 356,76. Sic ϑέλει 4Síev, 
coméfurus eff, apud Dionem Chryfoftom. p. 113, 39 & 
210, 24. ϑέλει ἀναβῆναι, ὕτο ᾿ἀναβήσεται apud Herodot. 
P. 45, 40. βουλομένους (Qpovjca;, pro Φρονήσοντας apud 
Liban. T.1I. p. 545. penuit.^ — At illum verbi BoUAsdjog 
ufum apud Polybium quidem nufquam obfervare memi- 
nimus. 

Jbid. eic τὴν Θετ)αλίαν. "Articulum, qui aberat vulgo, 
adjecimus ex Bav. — — Ibid. καὶ λήψεωαι τὰ ὅλα χρίσιν. 
, Forte τοῖς ὅλοις. Aliás labat conftructio. * RE1SK1VS. — 
At non de homine dici folet, Aeuflzyes πρίσιν τοῖς ὅλοις.» 
verum de re quz pralio cernitur, & de ipfo praelio ut 
Ill. 118, 1. εἰλήφει rà ὅλα κρίσιν, & faepius aliás. Sic 
rurfus σύντομον ἔλαβε κρίσιν ἡ ναυμαχία XVI. 4. 8. & es- 
dem ratione eod. cap. verf. 3. ἄκριτα μένειν τὰ ὅλα. Quare 
hoc loco utique przecedere aliud verbum, prseter fovAa- 
μένου, debuiffe videtur; velut προσπεσόντος τοῖς Αχιαμοῖξρ 
ficut verf. 8. quum fama  accidiffet /Achais, quum eis nuncia- 

Κις tum 





Verf. 3... 


Verf. 4. 


Verf, 7. 


634 ADNOTATIONES 


tum e[fet, aut in eam fententiam aliud: ni(i ita concipere 


᾿ fira&uram verborum volueris, καὶ (βουλομένου τοῦ Tlepcé- 
ec) λήψεθαι τὰ ὅλα κρίσιν, E? quum vellet Perfens , πὲ ve. 


rum fumma pralio cerneretur. ϑ8ὰ omnino turbata oratió 
videtur; quod in ipfo Eclogarum initio fepe, non modo 
librariorum culpa, fed nonnumquam :etiam Compilatoris 
imperitia, cum praecedentem Polybii narrationem in bre- 
vem fümmam contrahere vellet, factum eft, GCafaubonus 
ftratturam verborum talem cogitaffe videtur: Τοῦ Περσέως 
λεγομένου 9£ey &c. καὶ (λεγομένου, vel προσπεσόντος,) 
λήψεσθαι τὰ ὅλα &c.  Mendofe τὰ ὅπλα Bavar. pro τὼ 
ὅλα. 

Verf. 2. ἘΠσήνεγκαν. ἘΠσήνεγκεν Bav. male. — Petf.3. 
τὸν ὕπατον, Q. Marcium Philippum, coufuem hoc anno 
cf 5.11, 4. — Verf. 4. διασαφήσοντας. διασαφήσαντος 
Bav. male. 

Verf. 5. δ àv ἂν ἐμπορεύηγται. Notum quidem hoc ver- 
bum ex illo Sophocleo jambo, Ὅς τις δὲ. πρὸς τύραννον ἀμ» 
τορεύεται &c. apud Plutarch. in Pompej. p. 661. Sed hoe 
loco utique non fatis commode pofitum videtur. Ὁ 

Verf. 7. Τηλόκριτον. “ὦ, Nomen non fufpe&um qui- 
dem; nou enim funt füfpeCta omnia nobis, quae ignora- 


mus, Rationem tamen etymologicam hujas norniuis fate- 


Verf. 8. 


Verf. 9. , 


mur nos ignorare, & mirari compofitionem, — Quid enim 
voci τηλοῦ, longe, cum xgiro; commune? * REISKIVS. ,— 
Ibid. τὸ δόγμα τὸ ὁ περὶ τῆς ἀποκαταστάσεως &c. Videcap. 
7» 14. 
Per 8. ᾿Ανακλητήρια. conf, XVIII. 38, 2. 

Verf. 9. ἐπισημζνασθαρ correxit Cafaub. ὀκισημήναντερ 


 Μεῇμπ. cum msstis. — Jbid. τὰ προὔύπάρχοντα τῷ ἔθνει 


Φιλάνϑρωπα. Sic reCte edd. five id fit ex Vrfini οοη]εοξξ, 
five ex msto codice. Vide IV. 26, 8. ΧΙ]. 12, 5. XXVIII. 
1, 7 (q. In Bav. h.l. lacuna eft, hac modo, προύπαρχοντα 
và &Jve Quiz τὴν βασιλείαν, (patio nonnullo vacuo 
reliéto. — 1064. πρὸς τὴν βασιλείαν. — — ,Subaudi raó- 
τὴν) Aegypti puta, REISKIVS. — ἢ τοῦ Πτολεμαίου 


βασι. 


AD POLYB. XXVIIT. IO. 1f. . 634 


βασιλεία, reges Aegypti, Ptolemzorum familia, aula. e. 
gyptiaca. V.61,4. XXIII. 9g, 7. — Ibid." AlouSoy. Sio 
edd. cum msstis, Sed 'AAx/Sov. penacute fcribendum 
REISKIVS monet, contracte pro ᾿Αλκίϑουν, ut Ylep/2og - 
pro Περίϑοος vel Πειρίϑους. De eodem homine conf. c. 
16,3. —  lIbid.llxcíóxy. ΤΠασιάδαν c. 16, 3. 


ulii 
Verf. 9. 





CAPVT ΧΙ. . . Cp. IX, 
Perf. 1. τῆς δὲ Πεῤῥαιβίας &c.. Vide Liv.'XLIT. 2; — Verf. 1. 
Jbid. 'AQepíov. Inter Azorum editur apud Livium, Pa. 
riter apud Strab. Vll. p. 327. Sed ᾿Αφζώριον, quatuor fyl. 
Jabis habet Ptolemseus, ut libri Polybiani: in fecunda vera 
fyllaba rion o breve, fed ὦ habent & Ptolemseus & Strabo, 
quod reCius videtur. Eodem modo Stephanus Byzant, 
quem vide, & corrige apud Polybium noftrum 'À qw p /ov, 
Nec vero opus eft, quod Vrfinus voluit, ut ex eodem 
Steph. & Livio ᾿Αζώρου tribus fyllabis hic fcribendum 
ftatuamus. | ? 
. Ferf. 2, τὴν μὲν ἔντευξιν ὑπερέϑεντο διὰ τοὺς περιεστῶ. Vetf. 9. 
τας κοωρούς. Cafaubonus: cowvemire illos, propter circum- ' 
flaniia pericula, in prajeutia omifit. Αἱ hoc fi dixit Poly. 
bius, illudere voluiffe Romanis videri poterat: quod non 
credo eum voluiffe. Sane non intelligenda ifta verba, ac 
fi, quoniam imminere pericula Romanis vidiffet, ideo cun« 
&atus effet auxilia ab Achaeis decreta eis offerre. τοὺς vs- 
ριεστῶτας καιροὺς dicit fempora periculorum utiqueac labo. ^ “ 
runs pita, quibus nempe ita occupatus Conful erat, ut ἢ 
videret Polybius, nunc ei non effe otium legatos Achaeo- 
rum audiendi, & cum eis deliberandi, quando & quo loco ᾿ 
copias fuas cum Romanorum copiis conjungere deberent 
cf. cap. praec, verf. 3. & mox hoc cap. verf.3fg.  Praeci- 
pue vero etiam refatare legati debebant füfpiciones & ca. 
lumnias, in Achaeos collatas: (cap.1o, 1.) quod ut cum 
fpe fucceffus facere poffent, commodum tempus erat ca» .  ': 
ptandum, quo fatis otii effet confuli ad eos audiendos. — 
Jbid. τῶν δὲ xard τὴν ὄΐξσοδον τὴν ei; Μακεδονίαν κινδύναν. 
De 


636 ADNOTATJIONES 


tur, tum a viarum difficultatibus, confer Liv. ibid. cap. 
3íqq. Pro τὴν ei; Maxs?. perperam τῶν εἰς Max. habet 


' ,Bavar. 


Verf. 3. 


Verf. 3. dxl τοὺς καϑ' Ἡράκλειον τόκους. Livius 
XLIV. 3. extr. (ex Io.Frid. Gronovii emendatione) degrefK 
in campos , inter Heracleum δ5 Libethrum pofuerunt σα γα. 
Vide quae de Heracleo ibi monuit idem Gronovins, & con- 


- fer infra cap. 12. hujus libri. Adde Drakenborch. ad Liv. 


XLIV. 2, 12. Heraciea, de qua XX. 9. agebatur, Phthio- 
tidis eft, prope Thermopylas: Heracieum, Macedonize, 
haud ita procul a Dio. — 7014, τοῦ στρατηγοῦ δοκοῦντος 
ἡνύσαι τὸ μέγιστον τῶν προχειμένων. — ReCtius fuerit ἦν ὕ» 
xi, quam ἠνύωϑα. De verbo προκειμένων provocavit 
Gronov. ad XXX. 12, 2. & certiffima eft emendatio. Eam- 


. demque haud dubie etiam Cafaubonus in animo habuerat: 


fed parum commode ille vertit, partem jam maximam /uf- 
cepta expeditionis comfeciffe, quae fervata nollemus.  Scri-- 
be: partem jam maximam deflinatorum confecifJe. — Defti- 

naverat conful, ex Thefífalia in Macedoniam tranfducere 
exercitum. Liv. XLIV. 2. Hujus confilii nunc maxima 
pars perfecta erat, quia jam in fines Macedoniae pervene- 
rat , fuperatis periculofi itineris laboribus. Nunc ergo de- 
mum commodum tempus na&i fant legati Achzorum, ad 


- mandata fua confuli exponenda, 


Verf. ς. 


Verf, 7. 


Verf. 8. 


Ferf. 5. βεγαλωστί. μεγάλως τὶ Bav. --- χριά. κανο- 
παϑείας αὐτούς. αὐτοῦ idem Bav. -- lbid. ταραλύοντος. 
ταραλύον idem. 

Verf. 7. " Axmioy τὸν Κέντωνα. Rem hanc, ut per fe 
minutam, filentio praeteriit Livius: fed eumdem ppium 
Claudium Centhonens (üb finem anni füperioris ab Hoftilio 
in lllyricum cum quatuor millibus peditum miffum com- 
memoravit XLIII. 9fq. 


erf. 8. ἀπραγξϊν. Polybianum verbum. —Corrupte- 
dxayayéiy Bav. 


Verf. 


AD POLYB Xxvnr I|. ., 37. 


Verf. το. ὁ Κέντων e verf. 7. correxit Vrfin. Corrupte 
vx ὄντων mssti. — 7914. Verbum xaraQpovricew, pro 
'olybii more, verba compofita amantis, idem valet quod 
implex Qpovríce verf. 7. Inufitatum quidem aliás verbum, 
üfi apad Ariftoph. in Nub. vf. 855. ubi tamen peculiari 
iotione accipiunt interpretes,  — 7014. ταῦτ᾽ ἀ pev. 
"Ge T&7Y. Sic ícribendum Gronovius in Notis editis mo- 
iuit: idque etiam Cafaubonus in verf. exprefferat negíi- 
rye, ὃς in grzcco pro ταῦτα Φροντίζειν, quod ex msstis 
lederat Vrfinus, fic pofüit ταῦτα *.Qpovrícew. — Ibid. 


Verf. 10, 


ιηδεμιᾶς ὑπαρχούσης *, Φανερῶς ἀντιλέγειν. — Vrfinus fic. 


iderat, μηδεμιᾶς ὑπαρχούσης χρείας Φανερῶς ἀντιλέγειν, 
dque tenuere pofteriores, Monuit autem idem vasINVS 
n Notis: ,,Vox χρείας deeft in exemplari, ad fenfum alio- 
|ui neceffaria.** — — RErSK1vs ad prius membrum ora- 
ionis fic commentatus eft: ,, Forte κατὰ δύναμιν Φροντί. 
αν ἰδίᾳ, ἐνετείλατο, ταῦτα ἐκφαντίζειν οὐδαμῶς ἔκρινεν. 
Que Marcius ipfi injunxerat , fecret&, quantum ejus fieri 
'offet, procul arbitris E9 fociis curare atque emoliri, illa pa- 
am praedicare, €9 pra fe ferre atque prodere, sullo modo 
udicabat.** "lum ad pofterius membrum fic idem nx1s- 
«1vS: ,Forte χρείας Φανερᾶς. mulla caua vel cau/atione, 
xcu/atione, per/picua, mawifefia. Rarus hic ufus voca- 


»uli χρεία pro voc. zpoó(aoi.  -— lbid. τελέως. Cor- 


upte τελέσων Bav. ᾿ ] 
Ferf. τι. τῷ τῆς συγκλήτου δόγματι &c. Conf. Adn. ad 


^35 3. 
Verf. 13. κατεχράτησε ToU τὴν ἀναφορὰν &c. Perii- 


it, obtinuit, ut ea res ad confulem r^jiceretur.  Reifkius 


γὸ malle fe ait; nempe ut τὸ τὴν ἀναφορὰν γενέαϑαι vicem 
iominativi expleat. — 79,4. ὑπὲρ ἑκατὸν ἄκοσι τάλαντα. 
"οἷς ys μὴν &c. Sic Cafaub. & feqq. & deinde μεγάλας 
ἰφορμὰς ἔδωκεν, commodiffime quidem; fed invitis msstis. 
/ríinus fic ediderat: ὑπὲρ p. ὄκοσι τάλαντα. μεγάλας, τοῖς 
ré μὴν βουλομένοις &c. & deinde ἀφορμὰς ἔδωκαν. neque 
'X codice fuo diffentientem ícripturam notavit, neque 


men- 


Verf. 11..— 


Vetf. jg. 


bonus, iutelligers ferri non poffe Vrfinianam lectionem, 
vocabulum μεγάλας iniquo loco pofitum exiftimavit, & 
poft τὸν " A«ioy ad ἀφορμὲς rejecit. At Bavaricus nofter 
codex perfpicue fic habet: οὔσης ὑπὲρ p. éixeci τάλαντα 
μεγάλα" τοῖς γε μὴν BovAsvou. & reliqua, deinde vero 
cum Vrfini cod. μεγάλας ad ἀφορμὲς ignorat: dicitque ad. 
eo, fupera(jje impenfarum. /ummam CCCXX. taleuta 
magna. Aqua fcriptura temere difcedi non debuit: & 
eo magis notanda ea erit, quoniam contendere viri do&i, 
qui de Pecunia veterum cotnmentati funt, folent, nufquar 
apud Gracos fcriptores talentorum magnorum mentionem 
reperiri. 
Verf. 14. Verf. 14. ori διακόψαι. | Sic perfpicue, & re€te, fi quid 
videmus, Bav. Mendofe ὅτ, διακόψας Vrfinus. Quod cum 
in ἅτε διακόψας mutaffet Cafaubonus, non improbavit il. 
lod quidem Reifkius, fed acute conjecit, ὅτι διακόψαι edere 
debuiffe Vrfinum, eamque veram effe fcripturam: monuit. 
que infüper, quod crebro jam a nobis obfervatum eft, fzepe 
in Vrfini libro c cum joia fuiffe permutatum. 


638 ADNOTATIONES 
a—— 
Verf, 1a, fmendofae iftius fcripturae ullam tentavit medicinam. Cafau- 


Cap. XII. - CAPV'T XIL. 
Ve 7..— P'erf.t. τὸ "HosxAetoy ἥλω δι, Rem narrat Livius 
XLIV.9. De Heracieo urbe vide füpra ad cap. 11, 3. 

νεῖ 3. Ζε 3. καὶ τῇ μὰν πρώτῃ. Sic re&e Suidas, quod te- 
mere Valefius in καὶ οἱ μὲν τῆς πρώτης mutavit. 


p— £A ed... —5ECUU( N/IGOOEXEERI 
—EBEDE Pan, αὐαθααια. — mE ED 


ἀρ. XUL | CAPVT XIII. 


Verf. τ. Verf. 1. Ἰζυδωνιᾶται. — Cydoniatarum foedum facinus 
in Apolloniatas fuperiori anno. commiffum attingitur lib. 
XXVII. c. 16. . Forte Gortynii ea occafione, Apolloniatas 
ulturi, bellum Cgdoniatis intnlere. — — bid. καὶ τῷ xpo- 
τερον ἔτε. Vide 4411], 114,6, Pro l'eprvv/eu;,  mendofe 
γὰρ τηνίονς babet Dav. 


Fej. 


AD POLYB, XXVIII. 11.124, 630 


| 


Verf. 3. τὰς τὸ κλᾶῖς. Particulam rs, cum sbeffet vul-. v ,. 
o, adoptavimus ex Bav. —  Jbid. ἐνεχείρισαν correxit 
afaub. ἐνεχείρησαν Vrf. cum msstis. 

CAPVT XIV. Cap. XIV, 

Verf. 1. τὰ τῆς ἀντιπολιτείαςς. δ diverfbus partibus ven. αὶ 
) repub. Rhodiorum conf. lib. XXVII. ς.6 & c. 11. 

Verj. 2. Προσπεσόντος. Perperam zgorecóvro; Bav, — ει, 2. 
bid. τοῦ τῆς συγκλήτου δόγματος &c. ldem illud fenatuf- 
onfultum dicit, quod modo in rebus Áchzorum comme: 
oratum eft, cap.11, 11. FaCtum eft illud fenatufcon- 
iltum initio hujus anni, ut docet Liv. XLIII. 17. — bid. 
οἷς αὐτῆς δόγμασιν. τοῖς αὐτοῖς Bav. — — 1914. τὴν v.c. 
póvoixy. τῇ ὃς προνοίᾳ mendofe idem. | 

Verf.3. oi περὶ Φιλόφρονα καὶ Θεαίτητον. Hi, Roma- Veri 3. 
orum amici, jam commemorati funt XXVII. 2 & 11. — 
bid. «poc Γάϊον τὸν ἐπὶ τοῦ ναυτικοῦ. C. Marcium Fipw- 
em, praetorem, hunc fuiffe, docet Livius XLIII. 13 & 

1. XLAV. 1 feq. - 

Verf. 4. ὡς τινες,  Miffum iri nonnullos ex Romanis Verf. 4. 

nagittratibus hoc anno, quo Perficum ardebat bellum, in 
ireciz regiones, vix ulli dubitatiopi potuerat effe obno. 
jum: fed quinam ilis effent, non ftatim notum fuerat: 
Ὁ vero tempore, quo hzc legatio decernebatur, jam co- 
rnoverant Rhodii, quinats efíent hoc anno exercitibus Ro- 
nanorum in Grzeciz regionibus prafe&i, Quare fufpica» 
nur, e? rivsc fcripfiffe Polybium. 

l'erf. 5. KgoryJeioyc dà τῆς ὑποϑέσεως. Sic δι Vrüni verf. s. 
:'0dex & Bavaricus. Monuit autem in Notis vnsINVS? . 
Opinor legendum effe κρατηϑείσης. Nihil tamen mutavi- 
nus, quia antiqua lectio ferri aliquo odo poteft.* — At 
yon paruerunt voluntati Vrfini operze Plantinianz, aut qui 
typographeo erat praefectus: nam πρατηϑ ἀσης ἴῃ contextu 
;ofitum eft, quod tenuit Cafaubonus ceterique editores, 

Haud cunCtanter nos quidem optimam librorum fcripturam 
reftituimus, xporei» eft comprobare, cunt plaufu acciptye ; 

quum 


640 ) ADNOTATIONES 
Verf, ;, Quam in partem plura exempla protulit Henr. Stephanus 
in hoc verbo, quibus addi poterat Plutarch. in Caef. p. 722. 
Et plane contrarium dicit κρατηϑείσης τῆς ὑκοϑέσεως; id 
eft enim, vitia fuit, fuccubuit haec fententia; cum xpory- 
ϑείσης denotet, vicif/e eam & cum plaufié acceptam effe pro- 
batamque. Obportebat κρατούσης, vel κρατησάσης. | 
Ibid. ἀρχομένης ϑερείας. — Media itaque zeftate aut poft 
mediam zeítatem Romam advenit illa legatio. Jspetac το. 
€e Cafaub. cum Bav. ϑερίας Vrfin. -- £bid. Ἣ γησῖ. 
λοχος. Vide ad XXVII. 5,3. & conf. XXVIII. 2,1. 
Quoniam vero mox "AyecíAoxov confentientibus msstis edi. 
dinfus, intelligimus, hoc etiam loco eamdem formatn, quam 
& indicabant veftigia fcripturae codicis Bavarici, fuiffe te- 
nendam. Itaque ᾿Αγεσίλοχος fcriptum velimus. — 
Ibid. Νικαγόρας, Νίκανδρος, - δὶς perípicue Bavar. recte, 
quemadmodum ex utroque codicé editum erat cap. 2, 1. 
Et fane, cum tres nominet legatos, ad folum confulum 
. miífos, confentaneum erat ut tres etiam nominaret Romam 

millos ad fenatum. Perperam h.l. Νικαγόρας Nixxvópov | 

Vríinus, quod tenuere ceteri editores. 
ναί 6, Verf. 6. ᾿Αγέπολις. — ,,Ηἰς modo «Αγόπολις, mo- 
do 'Ayecíroluc a Polybio vocatur: quemadmodum 'Ayssi- 
' Aoxov nominat, quem fupra Ἡ γησίλοχον appellavit. * vn- 
SINVS, — Quod in Doricis iftis formis, ab À incipien. 
tibus, primam vocalem afpiratione notavit Vrfinus, non 
modo contra analogiam fecit, verum etiam contra libro. 
rum msstorum (Bavarici certe codicis) fidem. Tam me- 
morantur quidem apud Polybium ᾿Αγησίπολις Dymzeus, V. 
΄ 17, 4. & ᾿Αγησίπολις, υἱὸς ᾿Αγησιπόλιδος, rex Spartano- 
rum, IV. 35, 10 & XXIV. 11, 1. Sed hunc Rhodium 
hominem, de quo nunc apitur, nufquam codices mssti, 
nec hoc capite, nec lib. XXIX. 4, 2. neque ᾿Αγεσίτολιν» 
neque ᾿Αγησίπολιν, fed conftanter ᾿Αγέπολιν vocant; quod 
quidem hoc cap. in 'AyóxoAr corrupit Bav. fed lib. XXIX. 
4, 2. in ᾿Αγέπολις cum codice Vríini .confentit. Quare 


revocavimus codicum fcripturam, a qua temere utroque 
| 


ADPOLTYS.XXVLHIEL 14. |^ — Ó4t 


loco Vrfinus & cum eo pofteriores editores difcefferant; 
quamquam praecife negare nolimus, utraque fortaffe forma 
idem nomen in ufa fuiffe. 

Verf. 8. ᾿Αγεσίλοχον, Vide fupra ad verf. s. —  [lid. 


— 


Verf. ἃ, 


περὶ σιτικῆς ἐξαγωγῆς. καὶ περσικῆς ἐξαγ. Bav. forte & co-- 


dex Vríini, fed correcta menda ex cap. 2, verf. 2 δὲ 4. 

Ferf.9. Τὰ uiv οὖν ὑκὸ τούτων ῥηϑέντα. — lta 
emendatum eít ad oram libri, cum in contextu corrupte 
legatur hic locus. vRsiNvS. — Ex Bav. nullum di& 
fenfüm sb eo, quod eft ab Vrfino editum , adnotavimus 
De re coufer omnino cap. 2. & ibi adnotata ad veri. 5. — 
lbid. ἐν τοῖς Ἰταλικοῖς. Vide cap. 2, 9. 

Fer/.1o. διότ, πολλάκις. Cafauboni ingenio hoc de: 
betur. διὸ azoXaxie dabat Vrfin. cum msstis. “-ὀ — bid. 
τῶν πρεσβειῶν. Sic Vríini codex δε Bavaricus, quod nihil 
opus erat folicitare. vRSIMNVvS vero in Notis ait: ,,Placee 


ret πρεσβευτῶν magis." — Eaque conjeftura, nefcimus - 


jubenre ne Vrfino, aut praepropere obfequi voluntati ejus 


Verf. 9. — 


Vetf. 10. 


voiente praefide typographei Pluntiniani, in contextum Ve» ὁ 


fini recepta eft, & a pofterioribus editoribus fervata.* 
erf. vi. τὰς κατ ἀλλήλων πράξας. Sic edd. nec 
aliud notatur e msstis, —  , Perinde eft (fic ad h. 1. πε! 85. 


Verf. tt. 


κιν 5 fcribit) καταλλήλων, an καταλλήλους legaturg ᾿ 


modo uua voce. Multum inter fe ἀϊδεγυυθ, οὐ κατ΄ ἀΆ 7. 
λων πράξεις, δὲ αἱ καταλλήλων. Si una voce legitur, figni. 
ficat res geflas quorumque, five privatorum hominum , fiet 
populorum, inter fe ctate aut communione rerum refpose 


dentium. Divifis gutem vocabulis, res geílas aliquormme . 


inter. fe contrarias." — — Nobis, verum ut fatemur , δέ 
κατ᾽ dioe» divifis vocibus, & καταλλήλων jun&tis, pari- 
ter fufpe&um eít: & putamus, rc καταλλήλους tod» 
ξεις fcripfiffe Polybium, quemadmodum III. 32, 5. τὰξ 
καταλλήλους τῶν πράξεων dixit. Sspiffime in terminatio. 
nibus prsefertim vocum peccarunt librarii , ex compen- 
diorum fcripturze ambiguitate, aut quoniam in exemplari 
prorfus omiffa nonnumquam terminatio faerat. Peterat & 

Polybii Hiftor. T. VU. Ss eadem 


puumn— 
Verf. I. 


Verf. 3. 


"vero τῶν Ῥοδίων. — Scripfit iifdem verbis etiam ad fenatum 


Verf. 4. 


642 . ADNOTATIONES 


'omittunt. vid. p. 1292, 45. 1383, 27. 1398, antepen. 1410, 


᾿ἀνηκόντων fufpicaris fed ferri debet: vulgata. οἱ conf. XII. 15,9. 


'e proxime fequentibus, tum e fine hujus fragmenti. Vi- 


. / 


eadem notione dicere rz; κατάλληλα γενόμένας πράξεις, 
ficut V. 31, 5. Badem rurfus notione xw. 12, 1. τὰς 
παραλλήλους vpá£e dixit. ' 


CAPVT XV.. | 

Verf. x. πρὸς 'HodxAeioy. Vide ad cap. t1, 3. 
Verf. 2. οὐχ οἷον αὐτὸς ἔφη. —  ,, Ratio & fententia 
poftulabat οὐκ ἔζη, won ipfe modo niegábat ad calumnias 
attendere. Sed vulgata idem dizit, & in hac (ormula οὐχ 


16 & 31. 1419, 24. 1427, S. [ed. Gronov.j] Miri homi. 
nes grzeci: omittunt negationem, ubi ea opus eft; & ac- 
cümulant, ubi ril opus eft & fententize. nocet. “ REIS. 
xivs. — lbid. τῶν εἰς Φιλανϑρωπτίαν ἡκόντων.  Pofhs 


Jbid. ἐπεμέτρησεν. ἐπεμέτρισεν Bav. 
Verf. 3. πρὸς τὸν δῆμον τῶν Ῥοδίων." Ad vulgatam 
fcriptura: 'Peuowy' perfpeCte nEISK1vS "notavit : :,, {πιὸ 


populumque Rhodiorum. vide p. 1257, 25. [infr. verf. 11. 
ubi ἀποκρίσεις fünt literze confalis & praetoris ad Rhodios 
date. 4 

᾿ F'erf. 4. πειρῶνται διαλύειν. διάλυσιν Bav. & Vrüni « co 
dex, permatyjis (ut fubinde aliás) literis c δὲ 6. '—- — Zbid. 
τὸν ἐνεστῶτα πόλεμον. — ,, Forte τὸν ἐνεστῶτα Τοῖς βα- 


200 ED, emt, aU, D ——— — o — — —À— — 


᾿σιλέῦα: πόλεμον. Nom enim de bello, quod Romanis chri | 


Perfeo intercedebat , hic agi, fed de bello quod inter zfs- 
tiochum 88. Ptolemzum Aegyptium coalefcebat, patet cum 


detur tamen Fragmentum 86. pugüare pro amica Wbmpo- 
fitione belli Macedonici. Eft certe res ambigua: & haud 
fcio an praeftat de utroque bello h. 1. accipere. mxrS$. 


— RÀ 2 RR ar 


. KIV$, —  lmino de compofitione belli Perfici nullo mó- 


do: tantum enim aberat, üt'vel opus haberent Romani 
vel volüntatem , hortandi Rhodios ut bellum Romanorum 
cum Perfeo amice componere ftuderent; ut potius, quum 

4 "ultro 


AD POLYB. XXVIII. 14. I5. 643 


atum 
. ultro Rhodii in fenatu Romano de.compohendo illo bello Verf. «. 


verba fecilient, (quemadmodum ex Liv. XLIV. 14. vidi- 
mus fupra ad cap.2, 6.) fumma cum iudignatione ea oratio 
a Patribus audita fit, ut ait Livius ibidem. At nimirum, 
diffimulaffe eos nonnihil indignationem, cutn ex Polybio, 
tum ex ipfo Livio intelligitur. Id ipfüm vero eft, quo 
refertur re/pon/um Q. Marcii confülis: nempe is mirari fe 
fignificat, cum de compofitioue fPerfici belli cogitarint, quid- 
ni potius bellum inter ZIntiochum Θὲ Ptolemeum, qua res 
propius ad. ipfos pertineret ,| compoutre difJolvereque cona. 
rentur. ΝΞ 

Verf. 5. βαρὺς ἔφεδρος. — Correxit Vríinus, in-cujus 
codice βρχχὺς HT erat, InBav. primum zx; fuerat, 
tum in/erta poft B litera g. - — — J/erf. 6. jg γὰρ τότα. 
Vide ad verf. 4. notata, & conf, cap. 1, 1. ““-  Zbid. men- 
dofe συγκεχώοϑοαι Bav. pro evyxexvoa. conf, IV. 10, 2. 
AV. 2, 4. 

Pu . 7. τῶν Ῥωμαριῶν στρατοπέδων ἐν Μαμεδονίς πα- 
ιραβεβληκότων. | Si genuina hxc eft Polybii fcriptura, να 
Jebit ἐν Μακεδονίᾳ idem ac εἰς Μακεδονίαν, Sic certg. XXI. 
8, 14. ait, παοαβεβληκὼς εἰς χώραν εὐδαίμονα, cum in rt- 
gionem opu'istam devenifjet. & XVI. 37, 7. ἄμα τῷ παρα. 


βαδλειν εἰς τοὺς τόπους, quod alids etlam éri9X/A.erv dicit. - 


Nili forte Txpx3sÀzx. idem fic ac καρεμβεβλην. aut.ex 
eo per errorem ortum, hac notione, "quum Jegiones Ro- 
manc jam in Macedonia confediffent ,, vel caflra metati. ef. 
fent. conf. V. 59,2. Sed & ipfum verbum παρεμϑάλλειν 


eadem hac notione cum εἰς ὅς accufativo: cafu conftrujtut 


V. 14, 9. & XXIX. 7, 8. ubi de ezdem re eiídem pane 
verbis agitur, παρεμβεβληκότων τῶν ἡμετέρων; σέρατοτέ. 
δων εἰς Mxxedovíayv. Quare prope abfüum, ut putemos, 
hic pariter εἰς Maxedovíav fcriptum reliquiffe Poly. 
bium. Pro Ῥωμωικῶν Bav. in. contextu Ῥωμαίων habet; 
fed altera let£tio exdem manu notata in ora. 


Vet $. 6. 
To. 


Verf. 7. 


Verf. 8. προνύξας, pungens, fodiens, vellicans, flimu: Verf. 8. 


lans; probum & aptum huic loco verbum, quod veremur 
Ss 2 ᾿ re 


amm 
Vetf. 8- 


Neff. το. 


Verf, 11. 
Verf. 12. 


Vet 3. 


544 .ADNOTATIONES '4 


ne immerito damnaveric Vrfinus, in cujus contextu xape- 
ξόνας eft, quod tenuere pofteriores editores. Tn Nods 
autem verba hujus loci fic repetiir idem VRSINVS: ,ife- 
λετο τοὺς Ῥοδίους παρονύξας.“ [vapavófa$, putsmus, vo. 
luerat fcribere] Tum fic pergit: ',/Ita videtur legetidom: 
corrupte enim eft in exemplari zgoyófez, pro quo vagefó- 
»xc libentius legerem. -— : Non afpernaremur quiderti 
«αρανύξας, ἢ darent libri; dam & vetfbum hoc, παρα- 
ψύτ]ειν, agnofeunt vulgo lexica, nullo tamen citato au- 
&ore. Sed & in προνύτ7ειν fane nihil ineGe vifam εἴ, 
quod adverfaretur analoghe. ἡ - « [bid ὡς ἄν correxit V 
fnus. - BE 

Verf. τον πάντων τυχόντες τῶν ν Φιλανϑρωκιῶν, ea. 
ανϑρώπων Íícribe; ut cap. 14, 9. & X. 39,3. XII. 4, 
8. &c. ἡ Φιλανθρωπία quidem in fingulari &Wtnero vfürps- 
tur mox verf. 12íq. fed in plurali rd (uAxsSywirs dicunt 
Greci; &, mendofum h.l. effe vulgatam; fatis indicabet 


| adjectum vocabulum πάντων. conf, notata ad XV. 19,5. 


Verf. 11. οὐ μὴν πάντες ὡσαύτως.  Cafaubono hoc de- 


pup aL iUa)» OÓCoOe Q,L)].LLUAALALLAAOG AM. mmm mmm OUR 


betur. Inverío ordine Vrfinus cum msstis, πάντες οὐ uy» ' 


rn) quof ferri fortaffe ita- potuerat, ut-fuavre; COUR 

ἱ Ῥόδιοι conjungeretur. 

Κη 1a. διὰ τῶν ἀποκρίσεων: Sic re&e emendavit 
Vrífinus, cum τῶν κρίσεων darent mssti. De re confer 
Reifkiutmn ad verf. 3. - — — Ibid. ἑκατέρων recte idem Vr 
nus, εὐνοίας ἑκατέριες mssti. 

Verf. 13. "Ot δὲ καὶ τὸν "AvétaAn. Prióra duo. ver- 
ba debentur Cafaubono, & ea poftulabat nexus δὲ confe. 
*utio orationis. ὥστα καὶ τὸν ᾿Αγεσίτολν τῆν. cum 
msstis. Pro ᾿Αγεσίπολεν, fcripfimus ᾿Α γότολιν, in 
quam fcripturam alis confentiunt libri.. Vide not. sd 
cfp.14, 6. — id. πκαραφϑέγξμαϑαι effutire interpre 
tatus eft Cafaub. & in eamdem fententiam Erneftus, £e 
mere dicere, preeeunte H. Stephano & Βυάδεο. videbatur, 
εἴϊε obiter dicere; quemadmodum expofuit Reifkius apud 
lüeum, in Indice gracitatis p. 529. “104. πρός τινας 

τῶν 


AD POLYB. xxviIr. 15. 10. ' . 645 


τῶν Φίλων.  Articulum τῶν, qui aberat ab ed. Vrfin. & 
msstis, adjecit Cafaub. 

Verf. 14. συνέϑεσαν. - Cafaubonus, tum ewimvero ni. 
n dubitare Diso. REISKIvS: ,ο,συνέϑεσαν raro fenfu, 
»ro συνίεσαν, intelligebant." — — Netnpe ut apud Homer. 
liad. VIT. 44. σύνϑετο ϑυμῷ exponitur per συνῆκαν, ἐνόχ- 
"y. Nobis vero eadem ratione συντιϑόναι ufurpari vifum 
'rat, atque συμβαλεῖν, pro cónficere , colligere. Sic Ec- 
weftus, colligere, judicare. - 


Verf. 15. ἀπέστειλαν δὲ. xo] πρεαβουτάς. Cafaubonus : 
rgo eliam legati Alexandriam mittuntur. — Quafi ideo, 
uoniam peffimo loco effe vi(2e erapt. res Romanorum, vo- 
intati eorum obfecutus eflet Dino. Αἱ hoc dicere Poly. 
ius non potuit, qüi Dinonem Macedonibus faviffe, nou 
'omanis, fatis docuit XXVII, 11, 4& XXVIII. 2... Immo 
ero ab ipfo-compiletore, dum in fina:eclogae narrationem 
olybii in brevius contraxit, nonbihil videtur δ) 9 turbe- 
im. Certe ὀπέστειλαν non ad οἱ sep) τὸν Δείνωνα. referri 
ebebat, fed ad fenatum Rhodiorum, in quo nunc vicit 
orum feptentia, qui Romanis bene cupiebant. (rerum 
onf. cap. 19. 


CAPVT XVL | 

Verf. τ. Mera τὸ ταρωλαβέϊν ᾿Αντίοχον τὰ κατὰ τὴν 
Myvrroy. -,, Hiftoriam hujus belli exfequitur Valefiug 
d Diodor. Sic. TomII. p. 579. ^ [ed: Weffel.] ngisxivs. 
'onfer notata ad XXVII. 17. Adde Liv. XLIV. 19. 
^ Jbid. τοῖς περὶ τὸν Kouayév καὶ Κινέαν. Κινέας Thef, 
15, qui cum Philippo Amvntze filio (enferat, memoratur 
(VIL 14,4. quem nemo quidem cum hoc confuderit; 
'd idem tamen nqmen effe utique videtur, eodemque 
»odo fcribendum. 

Verf. 3. Ἦσαν δὲ τότε. Particolam δὲ ignorat Vrfi- 
us, recte vero adjecit Cafaub. & aguofcit eamdem codex 
v. —— did. "Axio ᾿Αλκέϑος fcribe, ut fupra 

| $s 3 cap. 


- 


* - 


Verf. 14. 


| Vet 1f. 


Verf. 3. 


aa ue 


Verf. 4. 


Verf. 4. 


646 ' " ADXOTATIORNRS 


cap. 10,9. ubi ejufdem legatiopis fa&s eft mentio, — "Ibid. 
Πασιάδας. ΠΠασίδας vulgyo vocatur cap. 10,.9. 
Ibid. τοῦ τῶγ ᾿Αντιγονείων ἀγῶνος. Cum ᾿Αντιγονδτῶν 


darent mssti, monuit vnsiNV&: »ἴοσυδ fine dubio cor. 


ruptus. Refitui poteft, 2 ἀνταγωνιστῶν legamus. ^ — 
Quod cum in contextum etiam effet receptum, perfpe&te 
REJSK! VS: yDebetur hoc Vrfino, inquit, qui locum hunc 
conje&tura füa corrupit δὲ obícuravit, 1n ejus codice pro- 
xime ad verum erat xyrryoveirüy , [ἀντιγονατῶν voluit fcri. 
bere) uude leviffima tnutatione effici debebat ᾿Αντεγονείων 
4fntigonus Dofon Acheeorum ftudiofiffimus fuerat: quapro- 
pter Achzi, tefte Paufania p. 615. [lib. VII. c. 8.]-non fo. 
lum Mantineam ex ejus nomine Antigoniam appellarunt, 
fed alios quoque honores in eum contulerunt; in quibus 
fuerunt, ut ex hoc Polybii loco intelligitur, /udi ipfi COR- 
fecrati, ᾿Αγτιγόνεια dj&i, de quibus etiam commemorat 
fragmentum p. 1452, 18. [Ixxx. 20, 3. ] ubi legendum: 
τῆς γὰρ τῶν ᾿Αντιγονείων παγηγύρεως dy τῷ vd συντε- 
λουμένης."“ --- In eamdem cum Reifkio conje&uram j jam 
inciderat Gronovius, qui eam ad oram fui libri adnotavit. 
Perf. 4. ἧς ἡγᾶτο. Sic correxit Cafaub. καὶ ἡγῶτο Vr. 
fin. cum msstis. —  Jbid. ϑεωρίαι diccaj. — ,,De theoris, 
publice mitti ad civitates & reges amicos atque focios fo. 
litig, invitandi ergo ad ludos, quos civitas quzeque cele- 
braret, vide Weffeling. ad Diodor. Sic. T.l. p.267, 35» 
ad illa, ϑεωροὺς ἀποστῶλαι τοὺς Tdig «ὄλεσι τροεροῦντας 
vjv ϑέαν τῶν ἀγώνων.“ RETSKiVS. -- lbid. j παγκραν 
φσιαστής. Caíauboni interpretationem, quisquertio, repre- 
héndit VALESIVS in l'raefat. ad Excerpta de Virtut. & Vi. 


' tiis: ,quafl idem effet, inquit, παγκρατιαστὴς & vévra- 


Veif. f. 


9o; * «» Quid differat, docent fcriptores antiquarii; in 
his Potterus in Archzeolog. Grec. tib. ]I. c, 21. 1n verfione 
latina corrige: Calias pancratiafíes, 

Verf. 8. Ἱκέσιος. Sic Vrfinus cum msstis. ' nxis- 
xivs vero, 'Ixec /a6 fcribere jubens, — ,, Nomen pro- 
prium viri hoc eft, inquit; fed Ἰκέσιοσ eft in laudibus-& 

titu- 


AD POLYB. XXVIII. 16. 17. 047 


titulis Iovis. Cafaubonus etiam p. 1155, 10, (XXII. 14,6.] 
genitivum 'Ixegfoy a nominativo Zirefias repetit, non ab 
Hicefius ; ubi vide. notam Gronovii. 

Ferf. 6. Ἐξαπέστειλε δὲ καὶ ὁ βασιλεύς. — — , Ptole. Verf. 6. 
mzaeus major puta. REISKIVS. 

Verf. 7. εἰς τὴν ἀπάντησιν. — — ,, Antiochi (cilicet. “: 
REISKIVS. — — Cafaubonus: hi igitur adverfo flumine na- 
vigantes obviam proce[Jerant. Veremur, ne non fatis com. 
mode. Nobis vocab. dravr4eic, ficut paffim alibi, fimpli- | 
citer congre(/un , aG'ionem couveniendi , denotare vifum h 
eft. Sic cap. 17, 10. οἱ ἀτηντηκότες fant qui convenerant, 
ubi baud incommode idem Cafaub. pra/entes vertit. 


Verf. 7. 


CAPVT XVII Cap. XVII. 

Vtrf. 1. — ,,Fragmenti L'XXXII. prima fententia, ab δεῖ. 1. 
or: verf. 1, ufque,ad διαλύσεις, . eft Epitomatoris, cujus pet- 
multa funt in his Excerptis alia, non ipfius Polybii. Co- 
haeret hoc Fragm. ar&te cum füperiori, in quo cum figmi- 
ficaffet legatorum Graecorum a Ptolemso ad Antiochum 
allegationem, & difceffum ex Alexandria, nunc adven- 
tuin eorundem in caítris Antiochi enarrat. nEiSK1v8. 

Ibid. ὑποδοχὴν αὐτῶν  évosjexro μεγαλομερῆ. — 
» Quamvis μεγαλομερῆ ferri poffit, μεγαλομερῶς tamen uli- 
tatius eft Polybio," vmsiNvs. 14 ipfum, μεγαλομερῶς, 
invitis msstis in contextum Vríni receptum eft, & ferva. 
tum a polterioribus editoribus. Nos. fcripturam librorum 
revocandum putavimus, a qua temere erat difceffum, 

Verf. 3. Πρῶτοι μὲν οὖν &c. το» Vnde apparet jus Verf. 3. 
ordinis in dicendo inter legatos obfervati, qui ordo digni. 
tatem civitatum fequebator. «δεξὶ preibant, quod Athe. . 
nienfes ipfi in Achaico foedere effent: füccedebant Zftke- 
nienfes : poftremo venicbant Milefii, ut e colonia Atheni- 
enfium oriundi.* REISK. 

Vef. ς. πάντες ἀνέφερον ἐπὶ τοὺς &c. — Ad ἔφερον, . Verf. 5. 
juod erat in msstis , ac ferri fortaffe debebat, monuit vn- 
siNVS: ,Gcriberem ἀνέφερον.“ Eaque fcriptura in con- 

Ss 4 tex- 


*« 





Verf. ς.. 


Verf. 7. 


648 "| ADNOTATIONSS 


textum . ejus recepta e(t, δὲ fervata ἃ cotevia aditoribos 
Jbid. περὶ yov ἘἙύλοῦον. — — Kultus bic fpado erat penes 
Ptolemgum , qui femiog difcordiarum & hejus belli fpar. 
fera. “ nxisKivs — Coof. Diedor. Sic. 'T.1T. p. $79 feq. 
.. ,Ferf. 6, dvi τῶν ἐξ ἀρχιῇς dmaiuw. — — ,, Ad hune lo. 
cum souferri poteít p. 702. [voluit p.572. (cribere, ideft, 
lib. V. cap. 67.] & 1072«** [nobis lih, XVIII. c. 34.] nx1s- 


XXivs. - Verba ἤρξατε Myew ὑπὲρ σῶν. fe ita emendata 


eíe.ait Vrfious; at eodem modo heec leguntur i in Bav, 
Verf. 7. τὰ yavópavu Σελεύκῳ διὰ τῶν ἀπὸ; Μακεδονίας 
βασιλέων &c. —  ,Dubinm efte. reges δε figniücet, qui, 
cum effent Macedogicwe -originis ,: ig. Macedonis. tamen 
proprie non regnarunt, fed in Thracia, Afis, Aegypto, 


' ut Lyfimachus & slii, qui tam erant, qdum Antigonus, 


Verf, 9, 


Lyfimáchus, Seleucus, Ptolemaeus inter fe bella gererent, 
duces ἃ fucceffores Alexandri-Msgni; an po& fecutos re. 
ges Macedanicos e..ftirpe Antigoni Coclitig; , Videtur ts 


men pofterius praeftare ,: & tum Seleucus hic .loci, nou fo- 
lus defignari, fed una. cum pofteris Seleucidis, ut-fenten- 


tia fit: reges Macedonig αὐ 4futigono 8 JDtmetrio oriua- 
dos Seleucidis de.Syria po[Jeffone nunquam. movi//e contro- 
verfiam , guamguam gemis fua. conditor 4ntigonus eam 


ante Seleucuts po[Jedi/Jet, *- mis1vs. —. Non opus erat 


conjeCtura. Sententiam itorum verborum ipfe declarat 
Polybius V. 67, 8. ende intelligitur, τοὺς πὸ Μακεδονίας 
βασιλέας ab illo dici ea ratione ; quám priorem potuit 
Reifkius, σῶς qui e Macedonia prodirani, reges Mace. 
donicg, originis, 

Perf. 8. ἔγκτησιν, Ad vulgatum. ἔτησιν. amormerat 
REISKIVS: : ,, Aut xr3cy fimplex fcribendum , aut ἐπκύετη. 
σιν, aut ἀναάκτησι»,) aut tandem , quod malim, πατρὸς 
ἐκείνον κτῆσιν.“ — Δα με nec nobis di(plicuit po- ' 
ftrema hzc Reifkii,conjeCura: poteritque. commodi(fime 


ἐκείνου, quemadmodum frequenter apud ícriptorem no- 


ftrum vidimus, pro ἑαυτοῦ accipi. Sed habet tamen: illa 
ratio nunc hoc incommodi, quod mox sd eamdem fere 
for- 


^ 
1 


- AD POLYB: XXVII. 87. 18. 649 


: -— 
formam repetuntur hsec verba, πρὸς Ἀντίοχον τὸν ἐκεῖνου νει, g. 
«ατέρα. Quo mirus. deferere voluimus Ernefti emenda. 
tionem, ὄγχνησιν, quse δὲ levitate mntationis & reliqua 
commoditate Íta fe commendat ut editor ille, quamquam . 
parcifftmus aliás in hoe genere, ipfi eontextui Polybiano 
eam inferre non dubiterik δὲ quo vocabulo ídem sux. 
sTvs in Lex. Pelyb.'fic monuit: ,, ὄγωτησις eft verbum 
unum legitimum de jare fundos emetdi ac pofidendi , at 
apud Demofth. pro Coron. 27. in decretoByzant. quo Athe. 
nienfibus datur ἔγχτασις “γὰρ " deinde de acquifitione exter- 
PA, extra fiues noftros aui patria. — Vide de hoc vace Cl, 
Valkenar. ad .Atmmon. in v. Μτῆσις, & Valet. Emend. 
IV. g. . 

Perf. 9. ἐξαρνούμενος. Mendofe ἐξαρνόμενος Bav. — Verf. g. 
Ibid. ὅτι δᾶ λαβᾶϊν αὐτὸν dv'Qdpyg Κοίλην. Συρίαν. — | Ὅο 
hac re ita fcribit Appianus in Syriaco: [cap. $. Tom.L no. . 
ftrze edit. p. 544-] ἐπκιγαμίαις τοὺς dfoc βασιλέας πρόμάτει 
λάμβανε » καὶ Πτολεμαίῳ μὸν εἰς ᾿Αἴγυπτον ἔστεϊλ.ὁ Κλεοκά- 
τρῶν τὴν Σύραν ἐπόιλησιν, bois Συρίαν τὴν Κοίλην dere. 
δοὺς, &c." vnSINVE: 

Verf. yo, sedens. don, Bav. — : Jbid. ἐτηντγκόσας, Vet. 16. 
evaoryxorac idem. :—- Verf. 13. ἀπεσταλκᾷναι γὰρ duci. - 
γους. Sic τεξϊε- Cafudib. cum Bavar, — Perperam ἐκείνοις 

, CAPVT XVIII. — ο Ce. XVII. 
| Verf. τ. μετὰ τὸ κατκλιπῶν ᾿Αλεξανόρααν ποληρκῶν Vet. t. 
Oratio inconeinna, non Polybii culpa, fed- epitomatoris. 
De re confer XXIX. 1, 1. | 
Perf. 2. Σωσιφάνης. Σατιφάνης ἢ. 1. Bav. fed cap. I, f. Verf. 2. 
confentit in Zwerfyyc, ubl de esdem agitur legatione, 

l'erf. 3. συνϑεὶς, perferemig dans, Vide od V. 10, 4. Verf, 3. 

Ibid. φτέφανον Ρωμαίοις. Vide ad XXII. 16,4. & 
conf. Duker. & Drakenb. ad Liv. XXXVIIT. 14. 


$55 CAPVT 


—— 
Csp. XIX. 


Verf. 1. 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


Verf. 4. 


650 ADNOTATIONES AD POLYS, XXVIII. 19. 


|, -CAPVT XIX. 

- Perf... ἐκ Ῥόδου πρέσβεις. Conf. cap. 159,16. — Ibid. 
Πρωτίωνα. — Forte Πρωτίωνα, a voc. πρῶτος: non 
enim video, unde nomen Pratio fit repetendum: autIIga. 
αἴωνα, aut Πασίωνα." R&rsktvs. — Αἴ dorica dialeCto, 
qua utebantur Rhodii, πρᾶτος idem valebat ac πρῶτος, 

Verf. 2. προφερόμενοι. τροαφηρόμενν Bav. mendofe. 
conf c. 17, 5 & 7. | 
Verf. 4. Πτολεμαίου τοῦ πρεσβύτου. -» .,14 ef πρεῦσ.- 
βυτέρου aut πρεσβυτάτου. vid. p. 1382, 7. ΠΧ. 22, 2. & ibi 
notata, ] & p. 1369, 27. [ XXXI. 20, 8.] ubi πρεσβυτέρου 
editum eft pro πρεσβύτου, quod eft in códice Vrfini,* 
REISKIVS. — Eodem modo, quam ffricasum. Majo. 
9em adpellabant Romani ,' graece Méyxy nominat nofter 
XVIIT. 18, 9. & XXXII. 13, 1. De Ptolemeis fratribus 
conf. XXIX. 8, 1. ibique notata, & XXXI. ἃς. 

lbid. διαλελῦσϑαι πάλαι. διαλύεσϑαι πάλαι Bav. 
nec male fortaffe, jam pridem is co e[fe «ὦ pacems. com- 
ponat. 

Ibid. καὶ Φίλους vrXpyew. — —., Vel QfAov, vel, quod 
mágis placet, Φιλίαν ὑπάρχειν fcribendum," vRsINYS.— 
Contra nEIsSK1vSs: ,,In codice Vríini fuit Φίλους, quod 
non aufim damnare: fübauditur ἑαυτὸν xa] τοὺς ἀδελφοὺς 
Πτολεμαίους,  — | lmmo é ἑαυτὸν" τὸν πρεσβύτην 
Asuaioy. 

Perf. ς. καὶ δὴ πετοίγκεν. Verba compilatoris hzc 
funt, fequentem Polsbii narrationem in breveni furimam 
imperite contrahentis. De re confer Liv. XLV. ΤΙ, 


e c 


ADNO- 


cs . 651 . i 
απ He HR H9 εκ e ee δ ἣν | 
ADNOTATIONES 
 POLYBII HISTORIARVM 
^LIARI XXIX, 


R E L I ava A S. 


ammaunules 
es anno ab V.C. $86. geftas Libro woso &? victfimo | Lib. XXIX, 
fuiffe ex Polybio comprehenfas, conftat Athenzei te. 
ftiménio, qui fragmentum ex hoc Polybii Jibro nobis con. 
fervavit, quod exhibemus cap. 5. verf. 7 feq. cum quo con. 
ferendus Liv. XLIV. 30, Adde qua» notavimus ad ini- 
tium libri.XXVIII, ME 
CAPVT IL 5 7 Cpl 


Verf. 1. Ἢ σύγκλητος ὅζο. In Rebus Italicis baec fuiffe Verf. 1, 
ἃ Polybio expofita, cum ex ipfo argumento fit manifeftum, 
tum ex difertis verbis quae in fine eclogz leguntur. Quare, 
cum cujufque anni hiftoriam a rebus in Italia geftis incepe- 
rit, (vide XXVIII. 14, 9. coll. cum cap. 2, 8.) fuit hec 
Ecloga hac loco reponenda. lam & aliás vidimus eclogas 
nonnullas, breviores praefertim, (quee ad oram fortaffe ve. 
tufti libri fuerant adfcriptae,) iniquo loco infertas: hanc 
autem confulto fortaffe compilater in viciniam illius pofue- 
rat, in qua adventus Popillii in Aegypto, & quo paco 
ibi legatione functus fit, exponitur; 4828 erat Ecloga XCII, 
cap. 1. hujus libri, De argumento noftra ecloga conf, 
Liv. XLlV, 1g, 
Ibid. . 


642 ADNOTATIONKES | 


— 
. Bid. τῆς ὃ ᾿Αλόξανδρεϊας παρ᾽ pr Conf. XXVII. 
n 


OCAPVT It. 


De Argumento hujus Eclogze conf. Liv. XLIV. 23fg. 

& Appian: de Rebus Maced, Fragm. XVI. c. 1. Tom.]. no 

ftras edit. p. 551 feq. 

ναῦν" οι: πίων. Terilai Bis. — Ibid. TévSuov. De 

. — fcriptura hujus nominis diximüs " ad XXVIII. 8, 1. 

Vef 4. Verfa.xlaresco] προσήκουσαν περὶ τῶν ὅλων. «-- ,Qus- | 
nam baec (πὶ ὅλά ὃ Poterathe Pérfeüs Gentio de Romano- 
rum "iQ cavere? num itaque legelidum τερὶ 
τῶν ἄλλων, de reliqua pecusia? Vulgata forftsn-habeat | 

. hanc fententiam, de omnibus fui foederis articulis aut capi- 

! libus. '* RnE1SK1vS. 

. Ve 4. : Verf. 4. ὁμολογήσαντα re&te Cafaub. & feqq.  éonfen. 
tiente Bav. ὁμολογήσοῦτα ed. Vrün. "— χρίά, κακᾶνον 
τέμτειν. Perperam κἀκείνου Bav. -. Ióid. ὡς ἂν dox. — 

- s Forte οὖς ἄν.“ nEISK1VS. — Sic fane videtur ; quem- 
admodum & mox ait οὖς ἄν ἀποφήνῃ Γένϑ᾽ος. 

Verf. 5. Perf. 5. eic ΜΜετέωνα τῆς Λαβεάτιδος. '— »Livius: Με 
deone Labeatidis terra Pantauchus vegi Illyricooccurrit, &c. 
Ex Livii verfione, & ex Plinio, [III. 22, 36.]. fcribendum 
εἰς Medesiva τῆς Λαβεάτιδος apud Polybium. " VRSINVS, - 
Córif. Drákenb. ad Liv. XLV. 23» 3. & quz a nobis. μὰ 
tata funt ad Polyb. 1.2, 15. 

Vel 2. — VPerf3. πρεσβεύωσιν. " τἰρἐσβεύουσιν ἢ Bavar. Placeret 
πρεσβεύσουσιν. -- Perf.8. τούτου γενομένου. — Forte 
τούτου γὰρ γενομένου. * REisK. — erf.9. Mopxor. 
Μόρκα Bav. — Conf. cap. 5, 1. Morcum Livius vocat, ' 


Cap TI. 


Cap. UII. CAPVT III. 

Vet. τ. Perf. 1. μένων παρὰ πλευράν. — »Manebat ad latera, 
Gentii puta: h.e. penes Gentium, ín ejus fodalitio. Vide- 
tur hic latinifmus effe, vid. Gefneri (Thef. v. Latus; lateri 
alicujus adhaerefceres homines a latere. R&iSK. 1mmo 
. ἢ ξῖ- 


AD POLYB, XXIX. 2. 3. 64. 


greca originis effe phrafin iftam παρὰ vel πρὸς wAsupa, ngu 
Verf, 1. 
(id eft, prope, in vicinia, in proximo) nifi ex ipfo u(u,con- 
ftaret, fatis docet illud fragmegtum a Suida confervatam, 
quod Polybio probabiliter tribuerunt viri do&i, in quo vé- 
lut tritam fermone proverbium, citatur illud ,. προσβέξα.- 
c)a πρὸς τὰς *Asupde τοὺς πολεμίους, Polybii, Frane 
Gramm. num.CX. BE 
Verf. 2. κατὰ T6 — 5, Malim γ 6." REISXIVS.— dos Vert. 4. 
quidem in vulgata adquiefcendum putavimus.—. Jbid. éxevi- 
τὶ correximus cum Reifkio. Vulgo &xeyyr] fcripti & editi, ᾿ Y 
Ibid, τροτεϑέν. Sic utique corrigendum putavimns pro vul- 
gato zporrsJév. Notaverat etiam Gronovius in ora fui 
libri: in eamdem fententiam, Ca(aub. in verfione latina, 
quidquid drflinaffet.. 
Perf. 4 παραγενομένων. ᾿χαραγεγόμενος, Bav. mendofe. V erf. 4 f 
Ibid. εἰς τὸ Aov. εἰς τὸ δίκαιον idem, --- Perf. 5. Ταύτης 
τῆς ῥοπῆς. τὰ τῆς dori idem. — Vo 6. lxerra dà τοὺς 
ὁμήρους &c. In exemplari greeco corrupta fuiffe ifta verba 
ait Vrfinus. Fuerat putamus, ficut in Bavarjco, rv.xep] - 2? 
Ὀλυμε. pro τοῖς. περὶ "OA. & Λιμναίων pro Διιναΐᾳες. In 
ceteris certe verbis confentit Bav. cum contextu Vrfini, 
Verf. 7. πρὸς Μητρόδωρον. ,—. &4De hoc Metrodoro Νεῖ, 7. 
hzec habet Livius XLIV. 23. 7bi Metrodorus erat, qui su- 
per αὖ Rhodo venerat, (fcil. miffus ad Perfen) au&oribas- 
que Dinone €? Polyarato, pritcipibus civitatis (jus, οἷν... 7 
mabat , Rkodios paratos. ad bellum ejfe." πκιξκινβ. ! 
Ibid. eis δὲ xa) τοὺς "Podíou; &c. Anticipata bzec ex 
fequentibus & in brevius contra&ta videntura compilatore. 
conf. cap. 5. |- Pbi. συμβαίνειν eic τὸν πόλεμον. 
συνεμβαίνϑδιν fcribere juffit Reifkius, quemadmodum 
eít cap. 2, 8. Eamdem emendationem ad oram fui libri 
hotaverat Gronovius ; & pofcere eam videtur Polybii ufus, 
qui amat verbum ἐμβαίνειν eic τὸν πόλεμον. 
Verf. ἃ. Κρυφῶντα. — ,,Num Ἡροφῶντα, an Χαιρο. νεῖ & 
Φῶντα, an Κρεσφόντην δ“ πκιδκινβ. — — Bav. in con- 
textu fic babet χρυφῶν τὰ μὲν, inter lineas vero ab eadem 
manu 


Cap II. 


Verf. 1." 


Verf. a. 


642 ADNOTATIONES 


Did. τῆς δ᾽ ᾿Αλεξανδρόας τὰρ ' ὀλέγον. Cont, XXVIII. 
Un 


e " 


COCA?PV'T II. 
De Argumento hujus Eclogze conf. Liv. XLIV. 23 fg. 


ἃ Appian: de Rebus Maced, Fragm. XVI. c. 1. Tom.T. no- | 


ftras edit. p. 551 feq. 

erf. v: "Iewfav. "Teweli Bav. — Ibid. Γάνϑιον. De 
fcriptura hujus nominis diximiüs ad XXVIII. 8, 1. 

Verf. 32. πίστεις o] προσήκουσαν περὶ τῶν ὅλων. --- Qus. 
nam haec funt ὅλά ὃ Poterathe Pérfeüs Gentio de Romano- 


rum rrimadverone cavere? num itaque legelidum τερὶ | 
τῶν ἄλλων, de reliqua pecumia? Vulgata forfitan- :habeat | 


hanc fententiam, de ommibus fui foederis articulis aut capi- 


^ tibus. “ REISKIVS. 
' Verf. 4. ὁμολογήσαντα rette Cafaub. & feqq. éonfen. ) 


. Verf. 4. 


tiente Bav. ὁμολογήσοὐτα ed. Vrfin. "— — Ibid. xd xéivoy 
πέμτειν. Perperam κξκείνου Bav. — Ibid. ὡς &y δακῷ. -τῷ 


- s Forte οὃς ἄν.“ nziskivs. — Sic fane videtur ; guem.. 


Verf. ς. 


Verf, γ.: 


Cap. ΤΠ. 


Verf. r, 


admodum & mox ait οὖς ἄν ἀποφύνῃ Tdv. 


Verf. 5. eic ΜΜετέωνα τῆς Λαβεάτιδος. — — Livius: Me 


deone Labeatidis terra Pantauchus vegi Illyricooccurrit, &c. 


Ex Livüi verfione, & ex Plinio, [IIl. 22, 26.] fcribendum 2 


eic Medesva τῆς Λαβεάτιδος apud Polybium. " VRSINVS, το 
Córi£. Drákenb. ad Liv. XLV. 33, 3 & quaa nobis mO- 
tata funt ad Polyb. I1L2,i 5. " 

7 εν. ἡ. τρεσβεύωσιν. " ἐρἐσβεύουσινῚ Bavar. Placeret. 
πρεσβεύσουσιν. — εν ἃ. τούτου yavopáyou. — »Forte 


τούτου γὰρ γενομένου. * mgisk. -—— —Perf.9. Mópxoy. E 


Μόρκα Bav. — Conf. cap. 5, t. Morcum Livius vocat. ' 


Perf. 1. μένων παρὰ πλευράν. — ,,Manebat ad latera, 


Gentii puta: h.e, penes Gentium, in ejus fodalitio. Vide- . 
tur hic latinifmus effe. vid. Gefneri 'Thef. v. Latus; lateri 
alicujus adhere/cere; homines a latere." R&iSK. lmmo |. 


gre- 


aJ ἘΣ: YY—X Σ - $43 


zzosurli £3 στ m of v τῶ Tee. 
jos m £o c Ξ ort0clIMme τω 55: 


«- 
- - Φ 
. - * oi - «απ», A — J)— up “ 4 Lind ndi ge ut . 
Ee. por e z.— —L - ow — it k δῦ. 2.1 *-- 9 á - TJ 


lg rz 7-7 πο ToeLaelle f21-. fTMpU- 
gam. DURS IL. 
7π||: τοῖο ὡ-πΠΠλ ττ τ τεῖτσις — δ τὸ 
«- 


(oen ΤΩ ΣΙ 2 5.5 τ ΙΓ ΠΤ, — .44À Ξε: 


neremee m: ἐπ uL cLpgmmo τς Ξ τὼτ 


» € —— áo .- »* - - .σι“ ὦ - -- 
I τα .:..5: 3.35 LI——-—um ;iuatims 1 


gn ταῖσδε. τ. Ἐπὶ τς πΊσΝΣ ἘΣ τπ ὧν 
lh: r exume o m Lua E τττί τα 2.1... 


σ -- - 
lhielo- ecc — σ΄ τ fn—X 
*" e -—— — - » 
TA L7ULULDEgSNUTL Ou o c z05 . ÁPVTILPUT.S 
“. 5 - ἃ ν 7. »* - — t — ———À o 7. - T3 — 
03198 a  —— ocn — - . * os - . “.-... —- α — - - 
LM » - τ. Φ' ὦ νην Η -- "- - - - 5 αν... 
et $us JISL - - Ales. . “ω AE. --- - ho 
src — τῷἬ Ὁ Lumnc v o 2l . 
ΟΕ EE wm: τ ἘΞ δ. IM OTI IL TZ 
.- - - y . 
feo —-— A———— “- .:α ccc 7 πεῖ, 


bum ul In ἦν M-——: cl τς τὰ 
prülumamem  clorCLnoacic- cnüY€0sa— 
{τὰ *J»azza σπισ; ΤΊΣΙ 24 D 
sc. Iodar urZIE mroecum 52 coi 


τις i 
Dama ἃ κα “ας MW: ic-oc:ncxEUM 
beers € m ges "NM. MT culo act 
οὐ m. — le 
ευγεεῖς “τα I un-o.5 20 sco 
da: b σα ce D o .1 i727 "uL. "T 


aite eme 


AENEA 
—R€——— Hl 
- - 
[a 


^e. 


τ erf. 7. 


id 


» 


Verf. 4. 


654 ADNOTATIONEU 


ααασποασοσθ - 
Veg. manu fuperfícriptum κρυφῶςφ. Priorem Reifkii conjectn- 
ram commendat fcriptura apud Livium. vulgata , apud 
quem AEropon legetus illg conftanter vocatur XLIV. 24. 
271 ἃ 28. — lbid. Τελέμναστον. —  ,,De hoc Theo. 
jnnafto ('Telemnafto voluit (cribere] vide Fragen. 139. p. 
' 1340." [XXXIIT. 15,1.] RkiSKivs. 
Verf. 9. Perf. 9. μὴ παρορᾷν. Intelligi poteft.ex verf. 7. verbum 
᾿ συντάξας, fed aut hoc ipfum, aut eliud fimile , adjectum 
fuiffe putemus a Polybio. 3 
Verf. 10. Perf. 10. ἐὰν μὴ ναὶ νῦν €UTOG. —— diy. μὴ καὶ νῦν ἔτι 
αὐτὸς fcribendum R1SK1vs putavit, id eft, vel sum ἐαπ- 
dem, Ícilicet, quum adhuc opportunum ef(fet, tametfi re 
ad extremum difcrimen adducta. -—— bid. ei δὲ μη. Pac- | 
ticala negans ab Vtfino ex ingenio videtur adjeGta;ebe/i 
certe a codice Bav, aec immerito; intelligi enim debet et 
δὲ BovAsraj, vel ei dà 34Aci, ut apud Homer. Iliad. IX. 46 
& 202. & frequenter aliás. Quare delendam .cenfemas. 


Cip. IV. CÀPVT IV. 


Ve, τς. Perf. y. πέμπειν τοὺς. τρεσβευτὰς vxàp τῶν ἀιαλύσοων. 
legatos de pace mitti: nerope de pace Romanos inter. & 
l'errífeum componenda, qua de re jato fuperiori legatione 
agere cum Romanis tentaverant, quemadmodum füperius 
ex Livio docuimus. conf. XXVIII. 2 & 14... . 

Verf. a, Verf. 2. ὡς ἐν τῷ περὶ Δημηγορίας τέϑειται.  Cafaubo- 
pus parum feliciter: ficut dium ef? quum de more ἐοπεῖο- 
ses ad populum habendi agererius. Immo vero rectiffime 
REISKIvS- monuit: ,QPolybii hzc verba non funt, fed ex. 
cerptoris,, quicunque ille fuit, fignificantis, partem ver. 
borum Polybii effe bic a fe praeteritam, & relatam ad voa- 
jumen illud Excerptorum, in quo depofuiffet Orationes 
publice habitas. — Confer Valefii Przefationem ad Ex. 
cerpta de Virtutibus &.Vitiis. Cafaubonum in errorem 
jnduxerat, quod, cum περὶ Δημηγοριῶν in genitivo cafü 
dicere debuiflet.compilator, (qua ratione alios Titulos - 
itorum Excerptorum patlim citatos legimus, veluti ipfum 

hunc 


AD POLYB. XXIX, 3. 4. 655 


hunc cul Πρεσβειῶν, tum περὶ ᾿Αρετῆς καὶ Κακίας, wepl. Ve 2 3. 
Tlapadé£wy XXIV. 8 extr. τερὶ Στρατηγημάτων IX. 24,0.) 
Apunc sp! Δημηγορίας dixit, quod pro fecundo cafu fingu- 
is numeri habuit interpres. At in quarto cafu pluralis 
numeri accipi illud zs0) Δημηγορίας débet, five imprudens 
ita fcripfit ipfe compilator aut aliquis librariis περὶ Δημη- 
quéitiiv, five confulto fic fcripfit, quemadmodum & ab ipfo 
Myiybio fuos περὶ τὰς Ταξαις commentarios citatos legi- 
mus 1X. 20, 4. ubi pariter περὶ τῶν Τάξεων exfpectaffes. 

Verf. 4. ᾿Αγέκαλιν. Vide ad XXVIIL 14,6. — JLid. Verf. 4. 
καὶ KAéongporoy. De fui codcis (criptaulfnihil figillatim 
h.l. notavit Vríinus, generatim monuiffe contentus, to- 
tum locum corraptum futffe in exemplari. Vnde colligere 
licet, poft 'AyéreAw, loco particula καὶ quam pofuit Vr- 
finus, fuifle ficut in Bav. 4/6 πῇ, qute duze voculse haud 
dubie ex uno nomine unius ex legatis, qnem inter /ge- 
polin δὲ Cleombrotum medio loco nominaverat Polybius, 
corruptae funt: fortaffe Aíovyév3 fcripferat. Legatos ad 
Confulem & ad Perfeum miflos nominatim quatuor com- 
mernorat, quidni tres commemoraret Romam miffos? Pa- 
riter tres nominaverat XXVHI. 14, 5. ab. eifdem Rhodiis 
Romam miífos, δὲ tres ad confulem ibid. verf. feq. 

Jbid.'A γεσίλοχον Conf. XXVII. 5, 3. & XXVIII. 
14, 5. ibique notata. Poterat autem debebatque "A γησί. 
λοῖχον per 5 teneri, quemadmodum & ᾿Αγησίλαος" fcribi- 
tur, non ᾿Αγεσίλαος. — Ibid. xa) Τήλεφον. καὶ abeft a 
Bavar. 

Perf. 5. Tovg δ᾽ ἑξῆς. — » In exemplari τούτῳ, pro Verf. 4. 
φούτων, Ícriptum «irat; placeret autem τούτοις. 5 vmsI- 
wvs. Hinc nxisK1vs, quum in contextu Vrfini & in fqq. 
editionibus τούτων effet adoptatum: οἷα codice Vrlini, tu. 
quit, fuit τούτῳ, quod etiam ferri poterit, five ad ἑξῆς» 
five ad συνεχὲς referatur. Fuit cum pro ἑξῆς mallem ἐξ 
αὐτῆς, flatim, quia in συνεχὲς eadem pzne ineft notio 
quas in ἑξῆς. Sed nunc acquiefco in vulgsta: nam τούτῳ 
vel τούτων ἑξῆς poteít fignificare deinde , deinceps. " 

lnmo- 


? 


656 - ADNSOTATIONES.. 
euinepsttmta 
[mmo vero non τούτων ἑξῆς, fed folum τούτῳ ἑξῆς ett deis- 
&e, quod temere prorfus damnaverat Vrfíinus. 
Nerf. 6. Ver. δ. πρὸς πάντας Κρηται δῆς. Scripturam 
fatis manifeíte indicabat Bav. in quo eft Κρῆται εἰς, quod 
nom dubitamus pariter fuiíle in Vrfini codice, fed ab illo in 
Κρῆτας mutatum. Eamdem formam nominis gentilis & 
aliás frequentatsm vidimus Polybio. Pro πάντας Kpjreg 
Reifkius legendum füfpicatus erat Πάγχρχτας, quema 
modum dicuntur Πανίωνες, Iavasoso), Παμβοιωτοί, 
Wef,7. —XWVerf. 7. πρὸς τὰς πόλεις, ad fingulas civitates. — ,Cre- 
tie puta." RE, 
Cap. X. CAPVT X 


Verl. τ. Verf. 1. Τὶαρμενίωνα καὶ Mópuoy &c. —  ,, Mirum quam 
erat hic locus in exemplari grseco depravatus: & alterius 
legati nomen, cum hic Νόρκην, tum fupra male fcriptum 
erat.* vRsINvS, — [ἡ Βαν. nil ἢ. ]. peccatum, nifi quod 
Tlaguevíoya xa) Μόρην τὴν παρὰ τοῦ Γενϑίου habet. Le- - 

gati nomen, Μόρκον, & hic & füpra (cap.2, 9.) ex Livii 
lib. XLIV. 43. correxit Vrfinus. Sed quod deinde καὶ τῶν 
“«αρὰ φτοῦ fcripfit, (quod etiam tenuerunt ceteri editores, ) 
male fecit: fatis fuerat, τὴν, quod in msto erat, in τῶν 
mutare. Parmenio E? Morcus erant ipfi legati Gentkii; 
quare perfípecte jam Ca(aubonus vidit, alienam ab hoc loco 
eífe καὶ particulam, eamque in verfione omifit; ἄς, delen- 
dam effe, difette monuit Gronovius. Ceterum de argu. 

mento hujus Eclogze conf. Liv. XLV. 29. 
0. Ibid. τοῦ Myrgodspov. Vide cap. 5, 

Ver. 2. .— Perf. 2. ἡ ἐκκλησία, — Articulum igworatBav. — Ibid. 
τὸν Δείνωνα. —  ,,Dionem habet Livius, fed a Polybio 
Δίνων conftanter nominatur. * vRsiNvs. — — Immo vero 
Aeivay paene conitanter fcribitur apud Polybium: vide no- 
* tata ad XAVIT. 6,4 Quo magis miramur, qui factum, 
ut Δίωνα h.l. in contextum Vríini receptura fuerit, & A 
yoyx (quod alids ab eo editum ef) nunc ad oram relega- 
tum. Aveva h. 1. erat in Bav. ac. fortaffe etiam in Vrfini 
codi. 


AD POLYB. XXIX. 4. 4. 657 


anmnOmmED 
dice. Aeivova reftituit Cafaub. De fcriptura hüjus no- Verf. a. 


inis in Livianis codiclbus vidé Drakesborch. ad Livii 
LIV. 33, 1c. Uo 

Ibid. λέγειν τὰ τοῦ ῦ Περσέως. —  sForte λέγει ὑπὲρ 
ij Περσέως, aut εἰς τὰ τοῦ Περσ. tif] λόγειν acciplihus 
Ὃ ἐπαινῶν καὶ συνιστάνειν, fuademdo commendare. hac s s. 
rvs, — Nobis percommode diCtum videbatur λέγειν τὰ 
JU Περσέως, dicere ea Qu pro Pir/eo faciebant, Inteliigl 
oterit d/teua, plaider (a σαι de quelciim. mE 

erf. 3. ἡ τῶν λέμβωμΞαρουσία; καὶ τὸ τλῆϑος τῶν iro. 

υλότων ἱππέων. — τ ninteligitur lioc eLivii XLIV. 28 feq.* 
EISK. . 

Perf. 4. ἔδοξε ydo τοῖς Polío. VRSINVS.in Notis τοῖς 
foi; e fuo codice Citat, monet autem: ' pPro τοῖς Bloc i in 


xemplari graeco füfpicor le&endum. effe τοῖς Ῥοδίοις. 4 


imod quum in contextüm etiam eifet i receptum; ; REIS. 
rvs, licet nihil amplius defi deraretur ;d ingenio indul. 
eris fuo : ,, Forte per compendium, Inquit, quod libra. 
us non affequebatur, fcriptüm fuit τοῖς εἰρημένοις, Dinoni 
ata & ejus fodalibus,* — —— Vrfini emendationem confir- 
iat Bav. e quo certe, quamquam fatis diligepter cum con- 
xtu Vrfini a nobis olim collato, nullam diffenfionem h.1. 
lnotatam videmus. 

— Ferf. 5. ἀμφοτέροις τοῖς βασιλεῦσι. — Pei & Gen. 

.* Reifk. — — Ibid. ὅτι δέδοκται, διαλύειν αὐτοῖς τὸν πο 

ον. Comma poft δέδοκται ab Ernefio eft infertum, ut 
τοῖς (fcil. τοῖς βασιλεῦσι) a verbo διαλύειν pendeat; quod 
immodiíffimum utique videri poterat. Sed qnum diftin. 
ionem ἢ.], ignorent codices'cum fuperioribus editionibus, 
Xterit etiam αὐτοῖς, per byperbaton fatis ufitatum Poly- 
o, ad δέδοκται referri, ut αὐτοῖς dixerit roi; Pod/oie. 

.V'erf. 6. τοὺς παρὰ τοῦ Γενϑίου. — — ,,Forte τοὺς παρὰ 
9 Περσέως καὶ Γενϑίου.“ nEiISKIVS. 

Verf. 1. Γένϑιον. Vide Athenzum Deipnofoph. lib. 
'. p.440. De eodem Gentio vel Genthio, Illyrize rege, 
quo adhuc di&um, hic agi, cum ex ipfis per fe Athe. 
Polybii Hiftror. T. VII. Tt ael 


Verf. 4. 


Verf. 6. 


Verf. p. 


€ oc 


V 


658 ADNOTATIONES 


— 
vef, 7, D*i verbis; tum ex Liv. XLIV. 30. fatis fit perfpicuum. 
Quare cum conftanter I'évJiov, numquam Γενϑίωνα, Poly- 
bius liunc nominaverit, non dubitare debuimus verum re- 
flituere nomen. δὶ Γενϑίωνα Athenzeus fcripfit, fefellit 
eum h.l. memoria; nam alibi qnidem (Deipnofoph. lib. IV. 
. p.615.) T évrioy eumdem adpellat,. cum graecis omnibus 
: latinifque fcriptoribus comfentiens, qui non nifi media litera 
inter fe differunt, quam alii £, alli 9, ponunt. Vide Re- 
liq. libri XXX. Polyb. c. 13. & notata ad XXVIII 8, r. 
Verf. 8. erf.8. llssparov. Vide Liv. XLIV. 50, 3. & ejus 
interpretes. 


Cp. VL. . € CAPVT VI. 

Verf, 1. Verf.1. Tj δυνάμει τῆς πάρμης &c. — Polybio hoc 
Fragmentum merito vindicavit Lipfius de Milit. Rom, I1I. 2. 
fub linem, & paffim alibi. De re confer Liv. XLIV. 35, 
ὅς: Diodor. Sic. Eclog. 3. ex lib. XXIII. 

Verf. 2... Perf. 2. Πρῶτος μὲν τῶν παρόντων &c. Conf. Plutarch. 
in. Aemilio Paulo p. 262feq. Liv. XLIV. 35. 

Vet. 8. Lej. 8. τῆς σελήνης ἐκλιπούσης. ἐκλειπούσης, fi 
ex msstis codd. edidit Küfterus, (ad quos tamen non pro- 
vocavit) facile patiemur. De re confer Liv. XLIV. 37. & 
Plutarch. in Aemil. p.264. — bid. ὅτι βασιλέως ἔκλει- 
Ψιν σημαίνει. , βασιλείας, pro βασιλέως, legendum putavit 
Küfterus, praeter rem. Eodem modo Plutarchus: fac. 
λέως τὸ Φάσμα σημαίνειν ἔκλοιψιν.. " 

Verf, 10. . Verf. το, ποδλιὰ κενὰ ToU πολέμου. κενὰ, an e msstis 
codd. acceperit Küfterus,. nefcio: apud Michaelem Apofto- 
lium fic editur in Proverb. Centur. XVI. n.35. Confer 


Erafmi Chiliades. Ad καινὰ, quod ante Kü(terum apud | 


Suidam editum erat, notavit cASAvBoNvs in Fragmen- 

tis:Polybianis: ,,Vel fcribe co/À.x κενά. ^ Nam dicitur 
utrumque, & hoc pofterius magis ex mente Polybii.* 

Vel 1r . erf di eq. Λεύκιος δ᾽ ὃ ὕπατος ἄς. — Ad Polybium 

.. auCtorem, quem non nominavit Suidas, zeCtiffime fragmen- 

tum hoc primus retulit Vrfinus, dein Cafaubonus, & Ar- 

Ν cerius 


AD FOLYB, ΧΧΙΧ, 5. 6. 7. 659 


cerius ad Aeliani TaGic. p. 132. Coufer Platarchum in 
Aermil. p. 264. Livii narratio eo loco, ubi de eadem re age- 
batur, lacera eft lib. X.1V. 40. 

Verf. 13 feqq. Fragmentum verf. 13. & alterum verf. 
14 feq. utrumque diferte Polybio au&ori adícripfit Suidas y 
quemadmodum & in tertio, (verf. 16f4.) quod e Plutarchi 
Aemilio p. 265. duCtum eft, Polybius au&or nominatim 
laudatur. De re confer omnino Livium XLIV. 42. ' Ce. 
terum, quinam fint οἱ τροόπται τῶν ἱππέων, quos verf. 13. 
dicit, nobis non fatis liquere proficemur: fed videntur uti- 
que effe equites /peculatum pramiffi. Pro illis grzcis ver. 
bis, προσαγόμενος τὸν χρόνον καὶ TOV πόνον, (ttrf. 14.) per- 
peram in verfione pondntur hzec, adpropinquante periculo, 
Oportebat, pofiquam 85. tempus 85 laborem adhibuifjet vel 
adtuliffet, fcil. ad res profpere gerendas. προαγόμενος pro 


verf. 13. 


προσαγορι. perperam legitur in Suidae editione Mediolan. | 


Neque vero quidquam fani ineft in fcriptura ea, quam ex 
vetufto Suidze cod. msto Vrí(inus in Poybii fragmentis ad. 
tulit, προσαγόμενος πρὸς τὸν λόρον. — Verf. 15. Pro ἐγ: 
γίζοι (quod ex ora Vrfíini in contextum adoptavit Cafaubo- 
nus) editio Mediol. ἐγηζει habet; Küfterus (ex msto ne co- 
dice, an ex ingenio, nefcimus) 2/; s, quod ferri poffet, nifi 
fequeretur καὶ δέον. Nil vero frequentius illa conftruCtione 
particula ors cum optativo, qui dicitar, vel potentiali 
verbi modo; nempe ubi non agitur de eo quod femel fa. 
&um eft; fed quod fiepius, aut quod fieri confuevit. Tta- 
que quod fuperiori Fragmento (ver/. 13.) figillatim de iila 
énconflantia timiditateque dixit Polybius, quam extremo. 
hoc tesupore Perftus prodidit, id altero Fragmento (verf. 
Y4 fq.) nunc generatim diftum intelligi debet, /epius 9 
aíüs temporibus codem modo  Perjeum (6 gerere. con- 


fsevifft. 
CAPV T VII 


Cap. V1t, 


Verf. τ. τοὺς παρὰ τῶν Ῥοδίων πρέσβεις. Vide cap.4, 4. Verf. 1. 


De toto veró hujus Eclogae argumento confer Liv. XLV. 3, 
ü Tta dbid. 


Verf. 2. 


Verf, 5. 


600 .΄ ADNOTATIONXES 


Ibid. ἀνεδίδρασπεν, ἀπεδίδρασκεν maluerat Reifkius, & fic 
corrigendum contendit Erneftus. Nobis ferenda vifa eft 
librorum fcriptura." / 

Verf. 2. τὴν τῶν Ῥωμαίων ἄγνοιαν. De vocab. ἄγνοια 
fzpius diximus , ne quis illud folicitet & ἄνοιαν malit. 
Videad XXVII. 2,2. — lid. ἐπιπολασάντων. vnst- 
Nvs in Notis, cum e fuo codice ἐπιπλασάντων repetiiffet : 
Vide, ait, num fit legendum ἐπιπολασάντων, vel ἐπιπελα- 
σάντων.“ —  Priorque emendatio re&te in contextum fta- 


' tim recepta eft. conf, XXX. 10, 2. 


Perf. 3. Οἱ dà περὶ rov ᾿Αγέπτολιν. Nunc demum hanc 
nominis formam, 'AyéxoA;yy, quam jam pridem dederant 
Ícripti libri, tenuit in impreffo Vrfinus, cum eaque ceteri 
editores. In latina vero verfione Cafaubonus, ut ante, 
"gefipolis fcripfit, Monuit h.l. axzrsx1vs, apud Livium 
olim [XLV. 3.] 4gepolinmz fuiffe le&um, ut apud Vrfinum, 
quamquam hodie ibi Zge/ipolimi legitur. — Et ,, Vtraque 
forma, ait, bene grzeca ett. Forma Zgrfipolis eft vulgo 
ufitatior; fed fieri poteft, ut Jgepolis fuerit Rhodiis pro- 
pria.^ — — Certe Rhodium hunc conítanter, uno loco ex- 
cepto, ᾿Αγέπολιν, non ᾿Αγεσίπολιν, vocant codices Poly- 
biani: (vide ad XXVIII. 14,6.) quare cum apud Livium 
fcriptura ifta Age/ipolim non nifi ex impreffis Polybii exem- 


. plis, fic jubente 1. Frid. Gronovio, fuerit recepta, reddi 


Romano fcriptori vetus fcriptura debebit. 
Ibid. πᾶσι μὲν τοῖς "EAA c)». vmsrNvs in Notis, 
poftquam codicis fui fcripturam, τοῖς ἄλλοις, citavit, 


hzc tnonuit: Livius: quod id bellum grave atque incom- 


' modum Graeciae omni, fumptuofum ac damnofum ipfis 


Romanis effet &c.^ Videtur autem apud Polybium , ex 
bac Livii verfione, τοῖς "“Ελησιν, pro τοῖς ἄλλοις, fcriben- 
dum eífe.* — Eaque fcriptura in ipfum Vríini contextum 
adoptata eft: veremur ne przepropere; licet enim preffo 
pede Polybium in horum temporum hiftoria fequi foleat 
Livius, fatis tamen adparet, non omnia grzeca ad verbum 
ab eo effe in latinum tranflata. Quare nos quidem mu. 





AD POLYB. XXIX. 8. 661. 


tare τοῖς ἄλλοις, id eft ceteris omnibus, qui ea bello im- 
pliciti jus? , non fuüiffemus aufi, ὧς Polybio id reftituen. 
dum putemus. Erunt tamen, quibus videbitur, non in 
Livio folum, fed & in Romanorum refponfo, quod ipfe 
Polybius mox verf. 6 fq. profert, przefidium invenire Vrfini 
emendationem: quibus rurfus ne nos quidem pesinacius 
refragabimur. 

Ibid. ἀλυσιτελής. Sic Bav. & eodem niodo hunc locum 
in Notis e fuq codice citavit Vrfinus: fed cum in ejus con- 
textu temere & per typothetze (ut videtur) errorem lege- 
retur ἀλυσιτελὲς, perperam hoc fervarunt pofteriores edi. 
tores, Quare ad mendofam hanc fcripturam RE1SK1v8 
notavit: ,,aut ἀλυσιτελὴς eíTe fcribendum, fcil. ἐστὶν à πό- 
Aspoc, aut aÀvciTSÀEi, ἃ verbo ἀλυσιτελέϊν.““ — — Poft id, 
quod ipi dederunt codices, nihil aliud defiderabatur. 


Verf. 4. κατὰ τὴν τῶν “Ῥοδίων βούλησιν — Imo vero. 


Ῥωμαίων. Nam aliás non poffet fequi συγχαίρειν αὐτοῖς, 
aut referri deberet illud αὐτοῖς ad Rhodiog, id quod ab- 
fürdum effet,* RErSKivs. — Αἱ non videmus, quid 
tantopere impediat, quo minus αὐτοῖς ad Romanos refera- 
mus, quibuícum loquuntur Rhodii. Callide legatus, quod 
ex Romanorum voluntate fucceffit, ex Khodiorum voto ch. 
cidi/js sit. 

Verf. 7. στρατοπεδεύων μὲν dy Θετ)αλίᾳ &c. — Aut 
μὲν delendum eít, aut deeft aliquid poft τὸ, non ante hoc 
verbum. Quid defit, fere e Livio colligatur: e.c. τοὺς dà 


— 
Verf. 3. 


νει. 4. 


νεῖ, 7, 


ἄδλους δέει τῶν ὅπλων autirc ἑαυτοῦ δυνάμεως ἐκταράτ)ων. — 


. «αὐτοὺς δὲ παρέντας &c. Malim tamen μὲν deleri, & pro 
v$ ícribi rg, quo facto locus erit integer. 4^ REISKIVS. — 
Non damnamus quidem τῷ, quod placuit viro doCto: fed 
ἂς τὸ ferri poffe putavimus, ita, ut τὸ δὲ νῦν παρᾶναι (it 
veluti nominativus abfolute pofitus, & idem valeát ac xa- 
v8 dà vel παρὰ δὲ τὸ νῦν ταρᾶϊναι, id eft, quod autem uunc 


adoemeriut ; aut, ad hoc vero quod adtinet, vel, ex hoc ve-.— 


vo, quod nunc aduqgerint &c..— Conf. notata ad V. 31, 4. 
Et eo magis ferenda h.l. illa ἀνακολουϑία fermonis, quo 
E Tt 3 . lon- 


661 ADNOTATIONES. 


.-... ——Á—— 


Verf. 7. longius ab his verbis diftat id, ad quod ea referuntur, vpe- 
Φανὲς εἶναι τοῖς ὀρϑῶς σκοπουμένοις. 


lbid. ἐπὶ δύο ἐνιαυτούς. δὶς re&te Cafaub. confentiente. 
Bav. in quo eft ἐπὶ β. ἐνιαυτούς, Mendofe editio Vrfini 


ἐπὶ p.' ἐνιαυτούς. 


e ΄. . 
Cip. VIII, | CAPV T VIIT. 

Vel. Δ τ. παρὰ τῶν βασιλέων ἀμφοτέρων, Πτολεμούου xa] 
Ἡτολεμαίου. Non videmus, REISKIVS quid fpeCtarit, cum. 
ad h.l.fcripfit: ,,Aut primi aut fecundi Πτολεμοΐον loco le- 
gendum effe ᾿Αντιόχου, patet e fine fragmenti, — Sane 
ijncommodum.eft, quod duos Ptitolemaos cognominibus 
fuis (faltem majoris, & minoris) non diftinxerit five Poly- 
bius five compilator harum eclogarum: fed ex totius eclo- 
ga hujus argumento, & ftatim ex verf. 3 feqq. fatis mani. 
feftum videtur, non Antiochum, fed folos Ptolemaos fra- 
ires auxilium ab. Achzis petiiffe adverfus Ántiochum. Ce- 
terum de his gifdem Ptolemeeis fratribus , &' eorum de 
regno diifidiis conferre idem Reif kius juffit Diodori Siculi 
interpretes Tom.1lI. p. $88. edit. Weffel.. (p. 583. voluerat 


fcribere) & Polyb. p.1315. id eft, lib XXXI. c.25 feq. 
monuitque, majori fratrum cognomen fuiffe Philemetori ,- 


minori Phyfconi. 

γαῖ. Prf.2. Ὑπκέρβατον. Sic fcribendum effe, quemad- 
modum XXVI. r. fcriptum id nomen, Gronovius monuit 
Reifkiufque. 

Verf. 4. Verf. 4. dx τῆς Μέμφεωρ. Sic recte Bavar. cum » editis, 


μέμψεως in fuo codice fuiffe ait Vrfinus. — Ibid. xara. 


T&TepsUdJa]. —  ,Trtvtr/us , íÍcil. Alexandriam, unde eje. 
| " &us fuerat. ^ ngrsxivs. Conf.füpra, XXVIII. 19, 4. 
Verf. s, Verf. 3. δεόμενοι; ποωντοδαπῆς ἐπικουρίας: —  ,,adveríum 
Antiochum puta." REISK1VS. —— Sed & alibi abfolute 
ufurpatum id nomen videbimus. XXX. 14, 3. — bid. 
πρὸς ᾿Αχοωμηύς. πρὸς τοὺς ᾿Αχιαιοὺς fcribe cum Bav, | 
Verf. 7. Verf. 1. ἐκ τῶν πράξεων ὧν εἰρήκαμεν. De Lycortz 
notitia cum Ptolemaisjdixerat lib. XXV. c. 7, 


εν 


— . —À niliil. — ' ' 


AD POLYB. XXIX. 7. g. 9. 663 


Verf.8. τά τε Φιλανϑρ. πρὸς 1 τὴν βασιλείαν ἐνανεωσαμό. 
γῶν. — ἡ» Forte πρὸς τὴν πολιτείαν τῇ βασιλείᾳ ἀνανεωσ. 
Non enim füccedit, vulgata fervata, fübaudite τοῖς Ἄχαι- 
οἷς , quia fequitur ὄντα μεγάλα. - Reges quidam Aegyptii 
mirificis modis bene de Achaeis erant meriti, non hi de 
ilis. RE1Sk1vs. — Αἱ τὰ Φιλάνϑρωπα nunc non fünt 
»erita vel beneficia, fed ipfa amicitia atque foedus. 

Κ εν. 9. ei δέοιτο. Sic vulgo edebatur, perperam. 
Corrige. el doi, a qua fcriptura parüm receffit Bavar. qui 
habet ej ἐδ οἱ τοῖς βασιλεῦσιν. --- Verf. 10. δὲν καϑό- 
λου &c. Octo verba, ufque ἐν δὲ. τοῖς, perperam omilit 
Bavar. 


CAPV T IX. 

Fef. 2. καὶ πλείω. Mendofa καὶ πλᾶον Bav. Tum 
ψηφισχμένῳ idem , pro ψηφισαμένων. 

Verf.3. Ad codicum fcripturám, διαλῦσαι Boy iy, mo- 
nuerat vaSiNVS: ,, Videtur deeífe particula τὸ poít ver- 
bum διαλῦσαι, quz tamen ad fenfum non eft neceffaria.  — 
Ea vocula in contextum Vríini ftatim recepta eft, ΝΣ 

Verf. ς. Τῶν δὲ πολιῶν ἐφιφερομένων πάλιν. Suípicati 
eramus àrpSay/ouévwy. Sed nil opus: ea notione ἢ. Ἵ. 
fümitür verbum. éziQépeua;, quam poít Guil. Budaeum 
commemoravit H. Stephanus in Thef. Gr. Ling. T. IV.. 


col. 105. E. feror vel eoin eam fententiam ; cujus exemplum, 


ex Ariítotele protulerunt tale, καὶ πάντες ἐπιφέρονται ἐπὶ, 
τοῦτο περὶ τῆς onc. Luculentius vero ejufdem ufus exem-, 
plum, & quod aptius etiam conveniat huic loco, exftat 


ÓCENEBEREMES 


αν πὰ nnd 


Verf. 8. 


Verf. 9, 


Cep. IX, 
Verf. 2. 


Verf. 3. 


Verf. f. 


apud veterem Grammaticum , qui argurmentum conífcripüt. 


fabula Euripidez, cui Oreítes titulus; ubi, poftquam di- 
xerat, ἔμελλον κοινὴν ᾿Αργῶοι ψῆφον ἐκφέρεοϑαι περὶ ToU- 
του, τί déi παϑεῖν roy ἀσεβήσαντα, fübjungit: λεχϑέντων 
δὲ λόγων ἐν τοῖς ὄχλοις, ἐπηνέχϑη τὸ πλῆϑος. ἀποκτείνειν 


Ὀρέστην. quae verba minus apte interpres latinus reddidit, , 


ftoltss do populus ut interficeret Orefieem 5 cum debuilfet, im. 
Τι 4 eam, 


QUEE. am mH P 


Verf. 4. 


664 ADNOTATIONES 


eam ivit. fententiam , (communi con/en/n prouauciavit , ) in. 
terficiendum effe Orefiem. 


Ibid. ἐξέβαλον τὸ διαβούλιον. « p prorogabat, sejicie, 
bat in aliud tempus. vid. ad p. 83.5 [1.58,8.] nE1SEIVvS.— 


' Poílis etiam cum Erneftó vertere, irritam reddebat delibe. 


fationem ,. wt mibil decerni po[fet. Sed placet Reifkiana 
interpretatio: videturque dxa/R.ery vo διαβούλιον id ipfum 
eile, quod vernacula dicimus, ajosruer aut faire ajoursur 


la queflion. Longe vero diverfo fenfu idem verbum ufur. . 


patur in illis di&ionibus, éxfaJ&ery ἀτόχρισιν XXIX. 7,5. 
énBa Reg. ὀόγμα XXX, 12,6, δὲ fimilibus, edere re/pon/um, 
edere Jenatu/con/uitum. 

Ibid. ἐν ἀγορᾷ. — Quod hic ἀγορὰν appellat, id ini- 


' tio fragmenti σύνοδον appellarat. Erant itaque haec duo 
. idem, fed differebant.a συγκλήτῳ, velab ἐκκλησίᾳ συγκλη- 


Verf, 6. 


" Verf 7. 


sq. [ vid. verf. 6.1 Videtur itaque ἀγορὰ fuifle ὅς σύνοδος 


cosvemiws /powianeuws , σύγκλητος autem concio indi&fa. “ 


AEHSKIVS. —— — Án σύνοδος comvestus εἷς ordinarius? 
σύγκλητος vero extra ordinem convocatus? Tum vero ví- 
de, an σύνοδος in foro (ἐν ayopz)" habita fit, quemadmo- 
dum contra σύγκλητος in theatro, cap. 10,2. De συγκλήν 
τῳ conf, notata sd XXVIII. 4, 6. & ad XX. 12, 3. 
P'erf.6. μὴ μόνον συμπορδύεαθαι τὴν βουλήν. «τὶ ,Ita 
emendavimus, cum in exemplari οὐ πορεύεθαι fcriptum 
eflet. vnsiNvS. — In contextu τοὶ fervata eft co- 
dicum fcriptura, emendatio ad marginem adpofita, quam 


ex marg. in contextum recepit Cafanb, Hinc Rg1sK1VS: 


εοσυμποραύεϑωι, inquit, eft ab Vrfino, quod tantifper te- 
nebimus, donec melius reperiatur. In codice ipfius erat 
[ficut in Bav.] eJ vopadediay. Num ἀγείρεϑαι, congrega- 
yi? -— Ibid. τοὺς “πᾷ | τριάκοντα ἐτῶν. Confer Ν αἰεί. ad 
AXIV. 9, 3. x 
Frrf 7. Ad vulgatam fcripturam mj». ταρελϑοῦσαν 
γύχτα,, qua ferri nullo pa&o poterat, notavit REISKI1VS: 
s Forte παρελθοῦσαν ϑερείαν, qui tota fuperiori a/1ate ps- 
wes Philippum in caftris fuiffet. vid. p. 1255. — p. 1253. 


dice- 


AD POLYB. XXIX. 9. 665 


dicere voluerst, qui locus nobis eft XXVTIT. 1r. Cafau: 
bonus in verfione, fuperiori anno, fcripfit, & in grsecis 
vocem vósra, ut mendofam, afteriíco notavit. —  Jbid. 
vapu τῷ Φιλίππῳ. Quemadmodum in Bav. eft περὶ 
φοῦ Φιλέγεου, fic etiam fuo e codice in Notis citavit vm. 


SiNVS, δι, neícimns quid mente agens, hsec porro adnota-- 


vit: , Ita eft in exemplari, & ita placet ut legatur, quam- 
vis παρὰ τῷ Dr ro mihi videbatur aliquando fcribendum, 
Eft autem totus hic locus ita interpangendus, parenthefi 
adjeCta : καὶ δοκοῦντος οὐκ εἰκῇ τοῦτα λέγειν (dix τὸ γεγονέο 
να! τὴν παρελϑοῦσαν eíxra dv Mansdovía) περὶ τοῦ Φιλέτ. 
που. —  "Typotheta, in ceteris voluntati Vrfini obfe. 
quens, xapx τοῦ Φιλίππου pofuit, ad oram antem τῷ Qd. 
Abra notavit, Cafaubonus, re&e παρὰ τῷ QiA/mrv edens, 
in eo incommode fecit, quod haec verba poft claufam pa. 
renthe&in pofuit. Erneftus demum eadem verba, una cum 
fuperioribus, eadem parenthefi inclufit. Nos parenthe- 
feos figna, quae, cum non nifi ad defendendam illam libros 
rum fcripturam , περὶ τοῦ Φιλύγπου, adícita ab Vrfino fuif 
fent, nunc inutilia prorfus erant, delevimus, | 

Ferf. 8. bài» καὶ δέωνται correxit Erneftus. Perperam 
δέονται füperiores editiones cum msstis, — bid. naÀdg 
eiip ποιοῦντας αὐτοὺς (c.  Cafaubonus: maílo enim fuo ἐπ» 
commodo.  REISKIVS : »4fÓchaos enim (id quod honoris 
ergo, mon invidia , neque rmalevolentia , commemorari , ft» 
cunda: fna fortuna beneficio, quam etiam meriti, & de qua 
re&e bonos omnes ipfis congratulari) eos ergo ἄς. Hsec 
fententis ineft illi diGioni, quam feepiffime interpretes aut 
perverfe aut jejune & obfcure reddunt.* — — Sic ille. Tu 
breviter verte: sam bona tornm fortung fieri, ut triginta 
atque etiam quadraginta millia armatorum in bellum ducera 
poffit. Ceterum de ifta dictione confer quae congeffit 
Hoogeveen ad Vigerum de Idiotifm. Cap. 6. fe&. 4. Reg. 4. 
' » Bbid. καὶ τρᾶς ἄγειν καὶ τότ]αρας μυριάδας ἀνδρῶν noxl- 
μων. —  ,&yern, valere, aquipollere, cflimari poffe ad 
ΧΧΧ ὃ XL. illia bellatorum, | Simile du&um a numis, 
Tt s ai- 


----. 
Verf. 7. 


Verf. ἃ. 


666 ADNOTATIONES 


auis 
Verb. δ. aliquod certum pondus eique comparatum valorem haben. 
. tibus. Inde verbum ἄγειν, pendere ; accommodatur ad 
omnes res, quarum vis certo numero exprimi δὲ fignifi- 
cari poteft. Si de conduCtione aut adduCtione militum in 
alicujus caftra cogitaffet auctor, potius συνάγειν vel προσά-᾿ 
yery dixiffet. 5^ RE1SKIvs. — — Exempla ufus illius verbi 
ἄγειν, ubi de pondere, valore aut pretio agitur, ex Demo- 
fthene collecta dedit idem Reifkius in Indice Grzecitat, De. 
 inofth. Sed veremur, ne ingenio fuo nimis indulferit vir 
doCtus, quum eamdem notionem huc trahere connifus fit. 
Percommode fane ἄγειν, ut frequenwífime aliás, fic h.1. in- 
télligi poffe videtur, is belium ducere. 2 

Verf. 10. Verf. Yo. τοὺς βουλομένους. Hanc fcripturam ex codice. 
füo citans vRSINVS in notis, ait: ,, Vide nnm re&tius fit. 
τοὺς βουλευομένους , in quo verbo (zpius errant librarii 
apud Polybium. * “- . Eftque βουλευομένους in contextum 
ejus receptum, indeque in ceteràs editiones propagatum. 
Codicum (Cripturam praeferendam merito cenfuit Reifkius. 
Hoc dicit Polybius, lege fancitum apud Achzos in hujuf- 
modi conventibus fuifle, ut poftquam primo die quaftio, 

| . " de qua agebatur, ultro citroque effet difcuffa ac difcepta-: 
ta, poftridie deinde ii, qui formulam decreti (sn projet 
de décret) proponere volui[fent, illud i in medium pro-- 
ferrent. | 
Verfiifqq. .— P/erf. 11. ὑπερᾶχον. ὑπῆρχον Bav, - Perf. 13. ἕν 
45 τοῖς ἀνώτερον χρόνοις. Debetur hoc Cafauboni ingenio. 

ἕν τε τοῖς Vríin. cum msstis. 

Verf. 14... Verf. 14. ὥστ᾽ ἂν μηδενὶ πλεῖον. Haud dubie aAs/- 
ονα fuerat corrigendum, quod team tunc obfervationem 
praeteriit, cum exemplum prelo pararem, Extremam li- 

teram ἃ intercepit vocula fequens. ᾿ 

Verf. 15fq. -. erf 15. ἅτε τῆς παραϑέσεως, Sic perípeCte Cafaub. 
ἃ τῆς παραϑ. Vríin. cum msstis. — — erf. 16. τὰς τῶν 
ἐν 'AX. Mendofe τῆς τῶν Bav. — — 70,4. κατὰ τοσοῦτων. 
Condona typothetze errorem, & κατὰ τοσοῦτον corrige. 

lpid. ei; πραγμάτων λόγον. λόγους Bav. male. 
: ᾿ “ CAPVT 


(45 


AD POLYB. XXIX. 0. IC. 667 


.CAPVT X 
Verf. τ. οἷ περὶ τὸν ᾿Ανδρονίδαν καὶ Καλλιπράτην. 
Alios homines cum Callicrate füpra in eadem re nomina. 
verat, οδρ. 8, 2. fed hos duos rurfus conjunCtim nominat 


'" lib. XXX. c. 20, 2 & 4. ubi ᾿Ανδρων δαν per ὦ longum. 


Cap. X. 
Verf. t. 





Ícribitur, rectius, ut putamus; quod & hic reftitutum ve- : 


limus , ubi quidem in o breve cum editis confentiunt 
mssti. 

Verf. a. γραμματοφόρος ex "Bav. reftituimus, cum γρᾶμ- 
ματηφόρος perperam fuiffet editum. 

VPtrf.3. τοὺς περὶ Nsuéaiv. Perperam τοὺς δὲ περὶ 
Bav. — Ad ib.l. hec adnotavit νεειννδὲ. ,Nemefius 
inter regios legatos infra numeratur a Polybío. Hic au. 
tem erant Romani legati nominandi, quorum nomina funt 
apud Livium lib. XLIV, P. Popillius, [C. Popillius fcribere 
voluit, vide Liv.XLIV. 19.] C. Decimius, C. Hoftilius. 
Sed.librarii hoc vitium eft, non Polybii.* — . Immo vero 


ipfe Fulvius, non librarius, humani aliquid hic paffus eft. . 


Νουμένιον , non Νεμόσιον, regum Aegypti legatum Poly. 


bins nominat XXX. 11, 1. Romanorum vero legatus, quem. 


hic ait re infe&ta Romam jam fuiffe reverfum, non debet 


intelligi unus ex illis, qui cum Popillio miffi funt; fed. il- 
lum quidem Popillium anno fuperiori miifum fuide oportet. 


Popillius deinde, hoc anno miffus, perfecit inftitutum, ὅς 
Aegypto excedere Antiochum coégit, ut mox fequenti. 
Ecloga docet Polybius, Sed nimirum ignotum nomen tur. 
baverat Vrfinum , pariterque Cafaubonum, qui vocem Ne- 
μέαιον, ut fibi fofpeCtam, afterifco notavit. Neque REIS. 


R1vS expedire difficultatem potuit: ,,Quis fuerit Veme- 


fius, inquit, quis 7ítws, non reperio. * — — Verum vidifle 
GRONOVIVS videtur, qui ad oram fai libri hanc Notam ad. 


fcripfit: ,, Lege Νυμίσιον. * — — Certe quum Titum ως 


mifium anno ab V. C.587. in numero decem legatorum 
fuiffe reperiamus in Macedoniam mifforum, (Liv. XLV. 
17.) quidni credamus , quod ex hoc Polybii loco diícimus, 

eumdem 7. [ ἤν ut5, ante celebrem illam Popillii legte 
' tiov 


— 
Verf, 3. 


Vetf. 4. 


668 ADNOTATIONES 


tionem, Á. V. 58$. ad Antiochum Ptolemzumque, ad finem 
faciendum bello, fuiffe miffüm; cujus legationis méntio- 
nem haud dubie apud Livium quoque eramus inventuri, 
nifi liber quadragefimus quartus, qui illius temporis res 


complexus erst, plurima fui parte mutilatus ad nos per. . 


veniffet. Neque vere opus eít, ut in fcriptura librorum 
τοὺς περὶ Νεμέσιον quidquam mutandum. corrigendumve 
ftatuamus: nam & aliás in nominibus propriis, non modo 
ubi i litera utuntur Romani, s a Graecis fcriptoribus fub- 
inde ufürpatum videmus, ut Λεβέκιοι pro Libici vel Libi- 
cii, Βρετ)αννία pro Britannia, Δομέτιος pro Domitius, XXX. 
10, 8. fed & 6 po Latinorum s ab eifdem pofitum, at 
Bpeér/w:, Hrnttii , Bpsvréamv, Brundufiym ; Népsrwe 
Numitor, Νεμετάριος, Numitorius; de quo genere jam 


diximus ad Il. 17, 4. 


Verf. 4. "Hy δὲ τοῦτο &c. Sic ex conje&ura corri- 


gendum putavimus. Valgo Ἣν γὰρ τοῦτο edd. cum 


msstis; de quarum particularum confufione, ex compen. 
diis fcripturze nata, fzepe jam dittum: plura loca collecta 
dedimus ad XI.6, 4. Nunc vero: adverfativam particulam 
neceífario requirebat nexus orationis, Hec enim dicit: 
Brat vero hoc quidem conira illorum argumentum. atque 
Ktntentiam : nam T, Numifius, legatus populi Romani, ni« 
hil efficere potuerat ; quid ergo proficerentlegati ab Achaeis 
miífi Verumtamen, quoniam nunc M. Philippus hortaba- 
tut Achgeos, ut ipfi rem tentarent, porro fefe opponere 


. Polybius noluit. Hanc plane effe fententiam hujus loci exi» 


Verf. 4. 


ftimavimus, & aliena proríus vifa mihi eft Rei( kii conjeCu- 
ra, pro κατὰ τῆς ὑποϑέσεωφ füfpicantis κατὰ λόγον τῆς ὑπο. 
ϑέσεως, id eft, (ut ipfe interpretatur) erat enim id con/es. 


4aneum confilio 9 volustati Romanorum. 


Per], 5. ἀνεχώρησαν ἐκ τῶν πραγμάτων. Nimium di- 
cere Ca(aubonus mhi vifus erat, verba iíta ita vertens, 
publicarum rerum cura 69 adminifiratione fe abdicavit ; (a- 
tis putavimus, fi intelligecetur, deflitiffe Polybium urgert 
eem de qua suuc agebatur :: quamquam videri, porerat Ca- 

fau- 


[4 


AD POLYB, XXIX. IO. II. 669 . 


inboni interpretatio & in plurali numero, τῶν TQUYy TOV, 
t in alio loco XXX. 10, 5. praefidiura invenire. Conf. 
otata ad XXVIII. 3, 4. — Ibid. Ka) τὰ μέν. Perperam 
uxrà μὲν Bav. . 

Verf. 6. Ἀϊγειράτης re&e Cafanb. cum Bav... Αὐγιράτης 
rin. — bid. καὶ ᾿Αρίστων. — Abeft καὶ a Bav. non 
13le, [δὲ deletum velimus. Solet Polybius tria nomina 
ropria abfque particula copulativa conjungere. 

Vtrf.3. Of dà παρὰ τοῦ Πτολεμαίου. Forte παρὰ τῶν 
Ἰτολεμαίων, ficat mox παρὰ τῶν βασιλέων, Sed poterit 
tiam nunc major fratrum intelligi, nominatus pro utro- 
ue, — Jbid.óroíuovc ἔχοντες. Sicediti; quod ferri 
oteft, quoniam communis generis eft illud nomen; quam- 
uam aliás foemininum quoque ἡ ἑτοίμη frequentat Poly. 
104. 


CAPVT XI 
Verf. τ. Τοῦ ᾿Αντιόχου ὄζος. — — , Pragmenti 92. ini- 
lum , ad verba óIlox/uec, non funt Polybii verba, fed 
;pitomatoris ,. ut multa alia, praefertim exordia fragmen. 
orum." gEISKIVS, — Rem quam verbis iftis imperite 


Verf. & 


Ver. 7. 


Cap. ΧΙ. 
Verf. 1, 


bícureque fignificavit compilator, nexumque hujus eclo- . 


38 cum fuperiori narratione, intelliges ex Liv. XLV. 11 fq. 
usmquam & ibi initium cap. 12. haud fatis integrum ad 

08 pervenit | 
Verf. 2. ὁ Yow//Auoc, ὁ τῶν Ρωμαΐων στρατηγὸς &e, — 
Avius: quos cum advenientes faluta//et, dextramque Po- 
ilio porrigéret, tabellas ei Popilius /crip tum habentes ἐγώ. 
Kf: atque omnium primum id legere jubet δις, Erratum 
"ft & librario apud Liviam, cum (5. C. notam in verbum 
Wriptum mutavit. Confirmat hanc noftram obfervationem 
rraeca Polybii vox δόγμα.) quam vertit Livius Senatw/con- 
wism; & Valetii Maximi teftimonium, qui lib. VI. cap. 4. 
ta de hac re fcribit: C. Popillius a Senatu legatus ad 7n 
Sockasm sni/Jus, si bello fe, quo Ptolemaeum lace[Jebat, abs- 
neret ;. cwm ad eum venif/tt, atque ἐξ prompto animo atque 
ami. 


Verf. 2. 


610 ADNOTATIONES 


amicimo vultu dextram ei porrexiffet , invicem ei fuam 


| gorrigere noluit. fed tabellas fenatu/confultum continentes 


Verf. 3. 


Verf. 6. 


NVetf, 8.- 


Aradidit: quas ut legit. Zintiochus, &c.* vnsiNevs, — 


Fortaíle vero fic fcripferat Livius, tabellas ei Popillius SC. : 
Jeriptum habentes tradit, 

Verf. 3- πρότερον ἀπαξιῶν. VRSINVS in Notis feri 
bit: ,,4pórspoy ἀπαξιούμενοςς. lta reftituimus ,; cum in 
exemplari αἀξιοῦαϑαι fcriptum effet, corrupte, ut nos exi- 
ftimamus, ^ —  nmEISKIVS: ναἀπαζιῶν eft a Cafsubono. 
Vrfinus, cujus id eft primum inventum, volebat ἐπαξιού. 


μενος.  ReCte animadvertit Cafaub. in fenfu dedignandi 


aut improbandi aut recuandi ἀπαξιοῦν in aCtivo dici, .non 
in medio. "In cod, Vrfin. erat ἀξιοῦϑα!. Forte lependum 
$99 Gc, ὡς ἐμοὶ doxéi, οὐ πρότερον ἀξιώσας." 

ἤεν. 6. τὸ γιγνόμενον καὶ τὴν ὑπεροχήν. Haud incom- 
mode Cafaubonus imperiofum fa&fum interprefatus eft, per 
hendyadin quz» vocatur. Poterat vero etiam feorfíim di- 
cere, mirabatur. fa&um €? au&loritatemi, imperium, aut, 
fi ita fas eft loqui, /uperioritatem, quam fcil. fibi adrogs. 
bat Romanus. — bid. ἐναπορήσας. — fcil. ἐν τῷ γί 
pw. Aliás ufitatius eft verbum éramopéiy.* nEISK1vS. 

Verf. 8. eic τὴν Συρίαν. Ad vulgatam lectionem 


"Aypíxy heec notaverat vRsIN vs? ,,In exemplari fcriptum 


erat οὕτως, male prorfus. De “σνία meminit Stephanus, 
altero Polybii loco addu&o ex lib. XVIII. ᾿Αγρίαι, inquit, 
ἀρσενικῶς, ἔϑνος ἸΠομωνίας &c. — — Ad quie REi1SKIVS: 
»,Imo vero Συρίαν. "Teítimonium Stephani, ab Vrfinó 
huc allatum, z:que alienum eft, quam fi locum eSchefferi 
Lapponia attuliffet. Nefcio ubi mens bono Vrfino fuetit, 


— hec exaranti,5 — — At rurfus ipfe Reifkius non animad. 


vertit, prorfus depravatam judicaffe Vrfinum fcripturam 
codicis; modo quod emendationem non ipfe tentarit. Reif- 


. kianam emendationem res ipfa confirmat. Confer noftrum 


1nox verf. 10. 
Ibid. βαρυνόμενος μέν. Requirebatur utique h.1. par- 
ticula μὲν, ad illud dà poft éx«y referenda, Facile autem 
inter- 


AD POLYB, XXIX. II. - 671 
—ma. 


iterciderat, quoniam verbum praecedens, cujus.extrema Verf; 8. 
'rininatio og füperne adícripta erat, in eafdem literas usy 

Kibet. Que res paífim fraudi fuit librariis, nt particulam 

à», quam bis per errorem fcriptam putabant, omitterent, 
ari modo I. 42, 2. ubi vulgo legitur καϑορμωϑεὶς ἐν τοῖς ' 
κλουμέναις Αἰγούσομς, μεταξὺ dà κειμέναις Λιλυβαίου xa] 
᾿αρχηδόνος, particula δὲ, quae eít poft μεταξὺ, requirebat 

x conftanti certe Polybii ufu) praecedentem particulam 

à», quam non dubito librariorum culpa intercidiffe poft 

erbum καλουμένοως. Doa! 


Verf. 9. Πολυάρατον ἀνατέμτειν eic Pousy, οίψανα.- Vt 9. 
un» Rhodium in legatorum numero fuiffe, a Rhodiis ad 
eges Ptolemzos δὲ Antiochum miflorum , nufquam di- 
erte tradidit Polybius. conf. XXVIII. 15extr. & c. 19, 1. 
Mtarnen hoc tempore in Aegypto verfatum effe illum ho- 
ninem, adparet & ex hoc loco, & ex XXX. 9, 2. ubi et- 
im de eadem re, qua de hic agitur, idem verbum ἄνα- 
ἔμπειν ufurpatur, quod aliis quidem & remittere denotat,, 
k fur/um mittere, nunc vero eadem fere ratione ac ver- 
ium ἀνάγειν (de quo ad I. 82, 2. dictum) accipiendum vi. ' 
letur pro captivum mittere , per vim abduffum. —. Ibid. 
ἃς dx& ὑπαρχούσας. — ,cilicet τῷ "Avrióxw. REIS. 
ΕΝ. 


Verf. το. καὶ καϑόλου Φερόμενα τὰ κατὰ τὴν Κύ- Verf. το, 

rgoy. Ferendam codicum fcripturam putavimus, ea notione, 

jua Qépew καὶ ἄγειν in bello eft predam agere, vaftare 
regionem. | Cafaubonus, interfertis pott Φερόμενα punCtis 
jonnullis fignificans aut mendi fufpe&tum fibi id verbum 

iut etiam lacuna laborantem orationem vifam efle, inter- - 
pretatus eft, aique omnino res Cypri malo pofitas loco of- 
'eadi/Jet. | Reifkii conje&uram in fcholio füb contextu re- 

tulimus. — Jbid. ἀνέστησαν τὸ στρατόπεδον. — ,,ju[fit C3 

totgit copias zdIntiochi inJula decedere." RE1sKIVS. 


^ | Fi ef. 


Verf, 13. 


Verl 13, 


672 ADNOTATIONES AD POLYB. XXIX, II. 


Verf. 12. πρὸς τὸν ἔσχατον πομρόν. —— μπρὸς debetur 
Vrfino; deerat enim ejus codici, Malim s/6.* mrs. 
KIVS. — Et nobis δὶς przplacet, idque receptum 
velimus. 


Perf. 13. Μὴ ydp γιγνομένου τούτου καὶ πιστευϑέν. 


τος. —  ,Forte μὴ γὰρ γενομένου τούτου, ἢ οὐ καὶ Ti. 
στευϑέντος. Nam fi id aut won εὐυεν αἰ, aut, cum eve- 
sifjet, tamen pro vero €9 certo habitum nos effet." Rurs. 
KIVS. — Nil opus eít iftis ambagibus: attamen pro 
γιγνομένου placet γενομένου, e quo facile potuit 4. 
veuéyoy nafci, quod hoc loco vulgo legebatur. 


ADNO. 


LLL o σα πομεΕοροονοονροΠοροἘ[ΠΕΠρῤ ΡΟ ΡΩΝ — Eee, “πο... 


621 
να 4e HERO Hee 4e He Hee ἡ. 


ADNOTATIONES 
'OLYBII HISTORIARVM 
LIBRI XXX : D 
RELIQVIAS. 


' geflas 44. P. 581 (ἃ quo anno nova etiam incipit Lib. XXX, 

Olympias, numero CLIII.) defcriptas a Polybio effe 

o tricefimo, docet Athenzus in illo fragmento, quod 

bemus in Reliquiis hujus libri cap. 13. collato Liv. 

7. 43. Quare cum Cafaubonus in fine Eclogze XCII. ' 

Legationibus (cum qua Reliquias libri XXIX. claufi. 

) fic fcripfit, Τέλος τοῦ τριακοστοῦ λόγου; aut error is 

cribze ejus codicis ,, e quo ifta verba duxit Cafaubonus, 

iodo e codice msto du&a ifta verba funt, que nec Vr- — .., 

-odex, nec Davaricus, agnofcit) aut ipfius Cafauboni 

r, qui verba λόγος λ΄, quz hoc loco fortaffe in An. 

* Schotti codice fcripta erant, ad przecedentem Eclo. E 

retulit, cum ad fequentem referre debuiffet, Confer 

notavimus ad initium libri XXVII. . 
CAPVT f zn Cap. ἢ. 

Verf. 1. Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον &c. — — ,, Ad Fragm, Verf. ἐς. 

II. vide Liv. XLV. 19fqq. & Diodor. Sic. T. IT. p.625, 

n. 21." nmEiSKIvs. — lbid. ᾿Ατὔαλος. italum 

olim À. V. $74. Romam ab Eumene miífüm vidimus ; 

(XV. 6. Denuo deinde eodem miffus eft A. V. 594. 

UL 5. — 2. 


Wybii Hiftor. T. III. Ua Vaf. 


LÀ 
| Verf 2. 


Verf 3. 


Verf. 6, 


γαῖ 8. 
βοὔλεαϑαι placeret. vRsmiNvs. — . Immo commodiffima 


Verf. 9. 


Verf. τὸ, 


Cep. Ti. 
Verf. 1. 


Verf, 2. 


614 ᾿ ADNOTATJIONES 


Verf. 2. ὅλως. — |, Forte ὅμως, vel fic tamen quoque." 
REISK1VS. Immo percommode locum fuum tuetur ὅλας, 
omnino. — lbid. ἐλϑών. ἐλϑῶν Bav. — Ibid. πάντων 
εὐμενῶς σφίσι μετεσχηκέναι τῶν κινδύνων. — Vide, numn 
pro εὐμενῶς, Εὐμένη fit fcribendum. * vnsiNvs. — 
»Forte εὐγενῶν, pro γενναίῳς. Nam εὐμενῶς non fatis bene 
convenit, quod non eft zgo3Uuue.  RgisKkivs. — — Nos 
veronon videmus, quid in εὐμενῶς defideretur, quod valet 
idem ac εὐνοϊκῶς. conf. verf. 4. & c. 3.1. 

Verf. 3. ἧκεν εἰς τὴν “Ρώμην. οὐκ ἧκεν (fic) ediderat Vr- 
finus. Importunam partic. negantem ignorat Bav. & me- 


rito delevit Cafaub. 
Verb, 9. ' 


Verf. ς. διὸ καὶ παρ᾽ ὀλίγον. dió caret Bav. 

Verf. 6. τῆς τοῦ βασιλέως Evp£vouc εὐνοίας, id eft, τῆς 
εἰς τὸν βχσιλέα Εὐμένη εὐνοίχς. De qua conftruendi ra- 
tione abunde dictum ad X. 17,14. — 7014, λαλοῦντα 
τῷ Περσέϊ. — οἷά eft χρύφα διαλεχϑόντα, κοινολογούμε. 
γον, xoivowpa'yovyra. REISK. 


Verf. 8. βουλεύεαϑαι yap. — — ,,Pro βουλεύεϑϑαι magis 


eft librorum fcriptura, hanc vim habens, cogitare enim, 
vel, íd enim agere fenatum. 

Perf. 9. συγκατανεύειν dv Tdi; κατ᾽ ἰδίαν. Voculam 
ἐν, cum abeífet ab ed. Vrfini & msstis, intercepta a po- 
ftrema litera ν verbi preecedentis, reCte adjecit Cafaub. 

Verf. Yo. παρελθών. καὶ παρελϑὼν Vríin. cum msstis. 
Copulantem particulam delevit Cafaubonus , veremur ne 
immcerito: amat enim ea largiter uti Polybius; attamen 
paulo commodius videri poterat ante συνέϑετο pofita. 


CAPVT II. 


ζω. 1. ὀτ)ευσάμενος. ὀττευσαμι. ed. Vrfin. operarum 
errore. 

Verf. 2. τὰ μὲν ὑποδείξας, rà dà éyreiÀxusvoc. — Forte: 

TE μὲν ἄλλα ὑποδείξας, in ceteris, qug ei prafcripferat, 

etiam hoc mandato, ut omnem darct operam atque diligen- 

| ter 


AD POLYB. XXX. I. 2. 675 


tr provideret , 8e &c. In vulgata non apperet, quid dif. Vert. o. 2. 
eant ὑποδείξας & ἐντειλάμενος, quare etiam Cafaubonus 
lo univerfo & infinito reddidit, re communicata. n k1s- 
1v8. — ὑπαδείξας videtur paullo minus effe, quam ἐν- 
eÀzusyoc , & fignificare videtur, non fitis aperte ftatim. 
c pracife oftendere Stratio voluiffe Eumenem (uam de 
ratris fide füf(picionem. — Ibid. λυμήνασθαι τὴν βασιλείωμ Ὁ 
τῶν. —  ,Non improbo βασιλείαν, domum [uam re- 
iam , E9 regni flatum. | Videtur tamen ὁμόνοιαν aut συμ- 
vay magis huic loco convenire. REgiS&1vs. — Sed 
onfer verf. 9. & cap.3, 4. & intelliges, nullo modo foli. 
itari debuiffe vulgatam. — — 7014. βασιλείαν αὐτῶν. βασ. 
vroy Bav. | 
. Perf. 3. dié2aro. Perperam διέϑεντο Bav. — — Ibid. Verf. 3. 
ταστικόν. vicTix0y idem. — — J/erf. 4. καϑίκετο. xad. 
ero Bav. — — bid. τῷ μὴ διάδημα, τῷ μὴ διαδήματι 
dem. — bid. ἔχ εἰν. Vltima litera ex pravo more ad. 
gefit, & librarium nuuc etiam decepere przecedentes in- 
imitivi. Vtique vero ἔχ ες corrigendum; copaeGitur 
Dim cum ὅτι συμβασιλεύει, & cum εἰς dà τὸ μέζλιον xara- 
εἴπεται διάδοχος. -- — Verf. 5. &xoudiay reCte Cafaub. δὲ 
eqq. cum Bav. &xeudeixy τίη. mE 
Ferf. 6. οὐδέτω γὰρ ἀναβεδειγμένος ἐτύγχανε κατὰ m Verf. 6. 
ty υἱὸς ὧν αὐτῷ, ὁ μετὰ διαδεξάμενος τὴν ἀρχήν. — Cafau, 
opus: JVVecdum enim is naturalis filius Eumenis furrat de, 
laratus, qui poflea illi fucceffit. Quibus verbis, quum, 
uam fententiam fubjecerit vir doCtiffimus, haud fatis per- 
jicaum videretur; nos, clarius explicare mentem aucto: 
is his verbis cupientes, tiecdum enim agnitus fuerat naiu- 
alis iile filius Eumenis, qui poflea illi Jucceffit, Livium qui- 
em maxime fecuti fumus, fed veremur, ne in manifettum 
rrorem, eumque duplicem etiam, induci nos pali fimus, 
leque enim xarà Φύσιν υἱὸν Graeci (non magis quam satu- 
Wern filiun Romani) ea ratione dixerunt, qua hodie vul-- 
o saturalem filium pro Jpurio dicimus ex concubina wa- 
(2. fed ὁ κατὰ φύσιν πατὴρ»), υἱὸς, ἀδελφὸς, eit gruinup, 
Uu 2 gr 


B 
vet, 6, Etrmanus. 
' — turó κατὰ ϑέσιν, id eft, adoptivus, ot XXXIl. 11, 10... 


616 ^| ADNÓTATiONES 


germanus pater , filius, frater ; cui nonnumquam oppóni- 


& c. I2, I. interdum vero etiam non nifi emphafeos non- 
nullius caufa aut piene pleonaftice adjecta illa verba κατὰ 
Φύσιν reperiuntur, veluti cum Hamilcarem xarà (voi πα- 
τέρα Hannibalis vocat Nofter-1ll. 9, 6. Quare videri pot- 
erant ita intelligenda verba illa, . de quibus quaerimus: 
sondum enim pro genyino ejus filio declaratus erat is, que 
deinde in regnum ei fucce[fit. At hac turfus veffione non 
fninus, quam illa ipfa qua:nos ufi fumus , figuificabitur, 
juniorem illum Zditalum, qui patri Eumeni poít patraum 
Attalum hunc, de quo nunc agitur, ih regnum fueceffit, 
(de quo confer Polyb. XXXIII. 16.) adulterinum Eümenis 
fuiffe filium, ex concubina natum, quem deinde pro legi- 
timo agnoviífet deélaraffetque Eumenes: quod non moda 
hullo auctore conftat, verum etiam diferto Strabonis te- 
ftimonio refellitur, qui lib. X1IT. p.624. ex legitima wxore 
Stratonica, Zriarathis filia , Cappadocie regis, fu/ceptum 
ab Eumene Ícribit. Οὐδὲ nos confiderantes, non aliam ra- 
tioriem videmus expediendi hujus loci difficultatem , nift 
ut verbum avadsderyuévog infolentiori quidem quadam no- 
tione, quae tamen a reliquo ejufdem ufu haudqüaquam ab- 
horrere videtur, pro editus, in lucem editus, accipiamus; 
ut hoc dicat Polybius, mecdum enim tunc in. lucem editus 
erat. ille Eumenis filius, qui ei pofed iti regnum /ucce[Fit, 


* Cui interprétationi confentaneum eft, primum, quod idem 


Strabo, eodem loco quem modo citavimus, Áttalum hunc, 
Eumenis filium, quo tempore vita exceffit pater, (id eft 
Α. V. 597. adeoque decimo abhinc anno; conf. Polyb. 
XXXII. 23.) ποῦδα νέον τελέως ὄντα dicat; id eft, puerums 
parvo adpiodum natu; tum quod de eodem loquens Poly- 
bius nofter in rebus anni ab V.C. 602. lib. XXXIII. 16. 
ἔτι παῖς ὧν dicit, cui, quum Romam fuiffet a patruo mif 


fus ad renovandam paternam amicitiam, Aabiftm ait ko. 


tiorem convenientem atati ; λαβὼν τιμὲς ἁρμοζούσας τῇ παϑ' 
αὐτὸν 3e. . Denique vero eamdem interpretationem. 
pra- 


aU τασ απ 8 RN, ANREDE pr o n, al 
- 


. AD POLYB. XXX. 2. 677 


praecife etiam flagitat id ipfüm, quod de ἀπταμδίκ, qua hoc 


— 
Verf. 6. 


tempore fuit Eumenes, hoc ipfo loco, in quo verfamur, . 


diferte Polybius nofter modo commemoraverat. Tam quod 
fi quis buic noftrze interpretationi Livianam illam oppo- 
nat, XLV. 19. necdum enim agnoverat eum qui. poflea rt- 
gnavit ; eum non nobis, fed Livio litem movere jubebi- 
mus, qui, quod haud dubie de Attalo, unice legitimo Eu- 
menig filio ac fücceffore, dixit Polybius, id ad Ariftoni- 
fum, ex pellice natum, (quem numquam pro legitimo 


agnitum ab Eumene eífe probabile fit ex reliqua hujus fa. 


miliz regnique hiítoria,) referendum putavit. 

Verf. 7. ϑαυμάζειν ἔφη, πόσα βλάττει &c, — Forte 
ϑαυμάςειν ἔφη, εἰ ἀγνοῦϊ, πόσα βλάττει.“ REISKiVS. — 
Nobis vero magis etiam incommodum & füfpeCtum vifum 
erat id quod fequitur, βλάπτει τοὺς ἐνεστῶτας καιροὺς, CO- 
gitsveramufque βλάπτει (cil. τὴν βασιλείαν, (coll. v. 2 & 9.) 
mara (vel dux) τοὺς ἐνεστῶτας καερούς. Nec tamen quid. 
quam temere mutandum cenfuüimus. 

Verf. 8. μεγάλην γὰρ εἰδένα: πᾶσι τοῖς ϑεοῖς x 


ΘΙ». — os Emendavit hoc modo Fulvius, [nempe verbo 
εἰδέναι ad oram adnotato,] cum in msto, ut ex contextu . 


fofpicory effet yap ej. [id quod pariter habet Dav.] Sed 
nondum abfoluta eft oratio. Scribendum μεγάλην γὰρ déiu 
εἰδέγαι. Sic hortationem fuam ad pacem inchoat Ágelausg 
V. 104. ἔφη dév μάλιστα μὲν μηδέποτε πολεμέϊν τοὺς  EAr- 
yag a&RojAoic, a Rus μεγάλην χάριν ἔχειν τοῖς J'aor;. * GRO- 
NOVI1VS. —  ÁAtnil frequentius ellipfi verborum déiy vel 
xp3va, Quod autem pro ναι» quod codices dabant, Vt 
finianam emendationem εἰδέναι! adoptavit Cofaubonus, haud 
nos quidem improbamus. Poterat vero eodem jure ἔχειν 
ponere. Ας fortaffe ipfum &7va; teneri debebat, Sicut 
enim «04b doi χάρις, πλείστη co! χάρις, dicunt Graeci, 
fcil. der), plurimam tibi mrratiam habeo; fic nil magnopere 
impedit, quo minus etiam dici potuiffe h.l. ftatuamus, ue- 
γάλην ἄναι χάριν. — Sed de hoc judicent doGiores. 


Uu 3 | Fej. 


Verf, 7. 


νει, 8. 


6708 — ADNOTATIONES 


νεῖ 9 " V'erf.9. el dà νῦν. Perperam εἰς δὲ νῦν Bav. — — Ibid. 
ἐν αὐτῇ duvasr. ἐν αὐτῷ idem, — — Perf. 10. ὁ Στράτιος, 
" ὃ στρατηγὸς nunc habet Bav. qui fupra in Zrpér;oc confen. 
ferat. |n eodem errore verfatum fuiffe puto Vrfini codi- 
cem , fed mendam tacite ab editore correCtam. 


Cep. II. — CAPV T III. 

Verf. 1, ^.— Verf. τ. ἣν παρέσχετο εἰς τὸν κατὰ τὸν Περσέα πό. 
λεμον. Verba εἰς τὸν non fünt in msstis, ab Vrfino ex in- 
genio adje&a. —Carere autem eis poteramus, fi legeretur 
ἣν παρέσχετο κατὰ τὸν Tlepaéc aut Περσικὸν πόλεμον, aut 
(quod nos veriffimum putemus) κατὼ τὸν πρὸς Περσέα 
πόλεμον, quemadmodum Polybius fcribit c.6, ς. XXX. 
12,2. & alibi. --- bid. ἀπελογίσατο reCte Cafaüb.. ἀπε- 
λογήσατο Vríin. cum msstis, | 

Vet a. :— uf 2. τοὺς παρακαϑέξοντας τὴν τῶν Ταλατῶν ἀπό- 
γοιᾶν. ——  ,Forte καϑέξοντας, fine παρα, πε illud παρα 
toties cumuletur, praefertim cutn in hoc verbo nil eo opus 
fit ad fignificationis vim intendendam. * Rkrskivs. — 
Amat vero Polybius verba cum praepofitione παρὸ potiffi. 
murn compofita, ut nihil prorfus opus fuerit folicitare hoe 
Verbum. -—  Jbid. ἀποκαταστήσοντας. ,,Videtur hoc a 
Cafaub. profectum: ὅς re&e quidem ille fic emendavit. In 
editione P'lantini [quz eadem Vrfini eft, in Platiniana οἵ. 
ficina excufa] eft ἀποκατάσταϑήσοντας. Fortaffe dedit au- 
&or ἀποκαταστατήσοντας, ut pariter eodem fenfu dictum 
fit olim ἀποκαϑιστάνειν & &xoxxracrorély, reflituere in pri- 


Ó——— a — 


flinum flatum." Reisk. — In ἀτακαταστήσοντας confen-. 


tientem Cafaubonus habet Bavaricum noftrum codicem. 
Vef. 3. εν 3. Μαρωνιτῶν. Mendofe Μαριωνιτῶν ed. Vrf. 

Verf. 6. 7 Verf. 6. παραυτὰ τυχὸν τῶν Φιλανϑρωτιῶν. Ad 
vulgatam leC&ionem παρατυχὼν, quz ab Vríini ingenio 
profeCta, fed prorfüs aliena erat ab hoc loco, perfpe&e 
' REISKIVS notavit: Forte παραυτὰ τυχὸν τῶν (iX. wt pri- 
mum, adeptus erat eos honores. παραυτὰ eft. latim, conft- 
fiim. Poffit quoque legi παρὰ (vel uera) τὸ τυχεῖν τῶν 
QA. 


! 





- 


AD POLYB. XXX. 2. 5. 4. 679 


QUA" —  Familiare Polybio verbum eft παραυτὰ, ifta no- 
tione, & haud dubie praeferri debuit prior illa Reifkii ra- 
fio alteri. Pro Φιλανθρωπιῶν vero fortaffe ᾧ λαν 9 ρώ.- 
wo éfat fcribendum, hifi vulgatum defefldi poffe ftotua- 
mus ex XV. 19, 5. & XXVIIT. 14, 10. 

Ibid. Xo μὲν οὐδὲν ἔχε ποιῶν. — — ,, Hoc eft, mos 


ÉD 
— Pr 
Verf. 6, 


poterat impedire, quo minus id fieret , aut falium redderà.. 


infe nequibat. * REISKIVS. 

ἤν 7. Μαρώνειαν. Sic oportuit, ut V. 14, 8. Nec 
aliter Stephanus Byz. Per fimplicem vocalem ; quidem 
pariter fcriptum vulgo erát hoc nomen XXIII 11, 4. — 


Jbid. πρεσβευτάς. πρεσβευτὴν Bav. 


CAPV T .IV. 


Verf. 1. πρῶταν μὲν ol περὶ Φιλοκρχτὴν &c. De hac 
Rhodiorum legatione vid. Liv. XLV. 20feqq.  Dinonem δὲ 
Polyaratum ab his legatis deditos effe Romanis, intelligi- ' 
tnr ex Liv. ibid. c. 22. coll. eum Polyb. infra, c.8fq. Cut 
primo Philocratem cam aliis, deinde mox Philophionem 
Θ᾽ Iflymedem Romam adveniffe Polybius fcribat, haud fa- 
tis adparet. Livius ibid. cap. 25. ait: Philocrates 885 fiy. 
medes principes legationis erant. — 1014. μέτα dà mov. 
τους of περὶ Φιλόφρονα xa] ᾿Αστυμήδην. Nibil diffenfionis 
ex cod. fuo adfert Vrfinus.  Bavaricus vero pro Φιλόφρο- 
, »& nunc turfus Φιλοκράτην fcribit; perperam, quemadmo- 
durh ex verf. 3 & 6. intelligitur. 

Verf. 2. τὴν ἀπόκρισιν, ἣν οἱ περὶ τὸν ᾿Αγέπολιν &c. 
Vide XXIX. 7. In ᾿Αγέπολιν nunc rurfus confentiunt edd. 
cum msstis. —  Jbid. τὴν πρὸς αὐτοὺς ὀργήν. — .. Ad 
bunc locum de íris Romanorum in Rhodios vide przeter Li- 
vii l.c. Diodorum Sic. T. II. p.624. Gellii VII. 3. Dion. 
Caff. p. 66. n. 158 (q. * [ed. Reimar.] REiskt1vs. — bid, 
καὶ τὴν ἀνάτασιν. Sic reCte Cafaub. &feqq. Perperam 
ἀνάστασιν Vrfin. cum msstis in quo vocab. & ejus conju- 
gatis fzepe peccarunt librarii. conf. IV. 4, 7. Suidas: 'Av«- 
fioe; ἀπκακειλήσεις ὑπερηφάνους. &c. ^ Vide Polybii 

Uu 4 Fragm. 


Vetf. 7. 


Csp.1V. 
Verf. T. 


Verf. 3. 


Ver 4. 


Verf. ς. 


p 
680 ADNOTATIONES 


Fragm. hifor. XXXII. & Fragm. grass, XVI & mox 
cap. 7, 8. hujus libri. 

Perf. 4. ὥστε xa) τῶν στρατηγῶν Tic. ' Livius c.21. M: 
luventius Thalna prator, cujus inter cives C9 peregeinos 
Juri/di&fio erat , populum adverfus Rhodios incitabat. 

(0 Ferf.5. Qux βαλεῖν. ἱμάτια... Livius: ex- 


 gemplo vefie fordida Jumta; ex quibus verbis apparet, λα- 


Bév pro βαλᾶν legendum effe." vngINvS. — »»βαλᾶν 
immerito füfpe&tum fuit vifum Vríno. fae ἐαϑῆτα eft 
níu tritiffima dictio, vel e Novo Teft. nota. vide quae dixi 
ad Conftantini Ceremon. p.5.* mEgisxivs, — Fefellit 
virum doctum memoria, cum ad ufüm Novi Teftamenti 
provocavit, in quo nihil tale, quoad nos quidem cogno- 
verimus, occurrit. Diodorus in eadem re, loco fupra ci- 


' tato, dvaAufléiv habet, Si teneri BaAdy poteft, erit pro 


Verf. 6, . 


Verf, s. 


verbium ; quod vel ex hoc Polybii loco intelligitur, rur- 


compofito περιβαλέαϑαι pofitum; (δὰ etiam atque etiam 
veremur, ne activum verbi genus nullo modo iíta notione 
ferri poffit. λαβῶν cum Vríno legendum utique cenfuit 
Wefleling, ad Diodor. l.c. - 

Ibid. κατὰ τὰς παρακλήσειφ. — —,Malim ἐντεύξεις, e 
Diodori Siculi l. c. & Excerptis Photianis p. 515. [Tom.II. 


Diodor. ex ed, Weffeling.] ubi locus hic pzene iifdem ver- - 


bis legitur." REiSKivs, -» — Wefleliungius pariter l.c. 
pag. 624. ἐντεύξεις fe malle profeffus erat, 
Verf. 6. eicayayóvrec. εἰσαγαγόντων Bav, —- lbid. 


κατασπάσαντος re&e Cafaub, & feqq. cum Bav. waraez&- - 


σαντες Vrün. 

Verf. 7. ὅτε δή. Perperam ὅ ὅτι δὴ Bav. -— lbid. φὸ 
wUxvetoy ἐξηχήσαντες. κύκνιον Bav, minus reCte, — Mich. 
Apoftolius Proverb. Centur. XI. num.64. xókvetoy ζσμα" 
ἐπὶ τῶν ἐγὺς ϑανάτον ὄντων, οἱ γὰρ κύκνοι ϑνήσκοντες 
ἄδουσι. Conf. Era(mi Chiliades, & eos auCtores qui cum 
ab Erafmo, tum ab editore Apoftolii laudantur, Neque 
vero de eis folum, qui morti vicini funt, fed qui in quo- 
cumque periculo verfantur, in ufu effe debuit illud pro- 


fut. 


AD POLYB. XXX. 4. 5. 681 


— 
füftue ex XXXI. 20, 1. ubi videtur fimul fignificari ora- 


tio, qua quis poenitentia ductus fatetur retraCtatque er- 
rorem. 

Verf. 9. xa) μάλιστα di αὐτούς. — — Ita placet magis, 
quam, at erat in exemplari, [cum quo facit Bav.] δὴ αὐὖ- 


τούς.  "dflymedis autem oratio, fed ἀχέφαλος exftat apud: 


Livium lib. XLV. vRsi1Nvs. 

Perf. 14. τὰ δὲ τῶν πέλας ἀπαραίτητα καὶ μεγάλα τελέ- 
86. ---- Forte μεγάλα καὶ ἀπαραίτητα τελέως.“ ἘΠῚΞΚ. 

Verf. τὸ. καὶ μηδενί. καὶ μηδὲν Bav. maie. ---- Jbid. 
»ομίζομεν" κομίζομεν Bav. 

Verf. 17. ὑπὲρ ὧν ὁ χρόνος εἰς λήϑην ἀγηόχει τοὺς ὑπερ- 
ἔχοντας. “-- ,,Locus erat in exemplari corrupte fcriptus.'* 
VRSINVS. — Εἰ Bav. nullum diffenfum a contextu Vr- 
fini adnotavimus. ^ Reifkio, paullo ante, pro καὶ xeuvo- 
«φιῆσας vifüm erat legendum effe καὶ ὑπομνήσας aut καὶ 
ἀναμνήσας. Nobis vero nullo modo folicitandum id ver- 
bum vifum eft; haud abfurde fane Cafanbopus, orum m»- 
moriam revocare , quorum oblivionem &c, Conf. XXVII. 
14, 9. 


CAPVT V. 

Perf. τ. οἱ μὲν περὶ Φιλοκράτην. Livius: partem cum 
Philocrate renuntiare legationem Rhodum placuit, partem 
cum ^ffiymede Roma fubfifiere ; qua agerentur. [ciret , cer- 
tiorr/que [uos faceret. 

Perf. 4. ἀπὸ μυρίων χρυσῶν. — Livius numerum 
duplieat. [Coronam ait, viginti millium aureorum. ] Du- 
bium, in utro fit error, an ambo confenferint olim, fed 
per Librarios nunc diffideant. ^ RRISKNVS. -α bid. xoj 
καταστήσαντες. Caret καὶ Bav. 

. lbid. Θεαίτηταγ. vRs1Nv8, in Notis hanc (cripturam 
f fao codice citans, (in quam & Bav. coufentit) hzc fimul 
adnotavit: ,,Livius: [XLV. 25.] Thtodotum, prafe&uu 
ela[fis , is eam legationem miferust δῖος. Ex Polybio puto 
corrigendum Livium in legati bujus nomine, qui G«ecirz- 

Uu 4 T$ 


Verf, 9; 


Verf. 14. 
) 
Verf. 16. 


Verf, 17. 


Cap. V. 
Verf. t, 


Verf. 4. 


dium— 
Verf. 4. 


Verf. 5. 


Verf. 6.. 


Verf. 8. 


Verf. 9. 


683 ^ . ADNOTÁTIONEÉS 


Toc & infra [verfi 11. & cap. 19, 1.] nominatur.* — Quo 
magis mirari fubit cum Reifkio, qui tamen factum fit, ut 
Θεόδοτος in contextum Vrfini reciperetur, quod tenuere 
deinde reliqui editores Polybii. Confer Livii interpretes 
adl.c. ldem vero TÁectetus jam füpra memoratus eft 
XXIII. 3,2. XXVII. 11,2. tum XXVIII. 2, 3. ubi cum 
eodem R/todophoste, qui & mox nunc nominatur, conjun- 
gitur. | 

- Perf. 5. βουλόμενοι ὃ ἔχ α τοῦ ψηφίσματος καὶ πρεσβείας 
ἀπτοτυχᾶν. VRSINVS, οὐ διὰ τοῦ ψηφίσματος edens, 
hac adnotavit: ,,Livius: Societatem ab Romanis ita vole. 
bant peti , ut nullum de ea re fcitum Populi fieret. aut. ite- 
ris mandaretur; quod, nifi impetrarent, major repulfis 
ignominia effet. Dcerat apud Polybium poft verbutm βου- 
λόμενοι vox οὐ, qui ad fenfum neceffario requiritur, ut 
ex Livii verfione apparet.^ — — Hinc REISKIVS: ,,0U de. 
betur Vrfino, ait, a cujus codice [ficut & a Dav.] id ab- 
fuit: re&e, ni fallor, Dedit Polybius βουλόμενοι δίχα ψη- 
Φίσματος. Saepilfime inter fe hzc duo, διὰ & δίχα, per- 


mutantur. —  Adoptavimus Reifkii conjeCturam; fed 


veremur, ne vel fic nondum fatis emendata fit oratio. De 
permutatione vocularum dix δὲ δίχα conf. Adnot. ad VIII- 
19, 6. 

Verf. 6. Οὕτω ydp ἣν πραγματικὸν τὸ πολίτευμα τῶν Ῥο- 
δίων &c. — — ,, Vid. Fragm. CLXI. Dionis Caffii.* π κι 8- 


.Kivs. — Livius: iia per tot annos in amicitia fusrant, 


ut fociali foedere fe μη: Romanis son inligarent. De ifto 
difcrimine inter eos, quos assicos populus Romanus ad- 
pellabat, ὅς quos focios, breviter Appianus de feb. Galli- 
cis Eclog.4. 'Exolevvro δ᾽ οἱ Ῥωμῶοι ξένους, οἷ; ἐδίδοσαν 
μὲν ἄναι Φίλους, ἀνάγκη δ᾽ οὐκ ἐπῆν ὡς Φίλοις ἐπαμύνειν. 
Verf. g. συνδυάζειν & mox κερδαίνειν correxit Vríinus. 
συνδιάζειν & xsprsver) corrupte (inquit) erat in exemplari. 
In eodemque errore verfatur Bav. 
Verf. 9. οὐ κατεπειγόμενοι συμμαχίχς. Perperám xare- 
πιγόμενοι Bav. — — ,,/Von quo tunc ardor eos ince[fi/Jet enul- 
tartm 


σπσπσσσσΠέέσπσπσπσπ.-0ὕὃὌὌῷὦἌΧῷὃὦὄὌἌὌὗὅ ὕὔΠὔΠὀππππ 


AD ῬΘΕῪΒ. XXX. 5.. 685 


— 
$ focietatum. contrahendarum. — Omifit hune locum. y. ,, 


Ss, feu quod non intelligebat, feu quod füpervaca- 
| reputabat.^ RE1sKIVS. — Nempe fic Livius: Ts 
e petenda focietas videbatur ; non qua tutiores eos ab 
faceret , (nec enim timebant quemquam , prater. Ro. 
5) fed qua. ipfis Romanis minus /ufpetfos, — Pro verbis 
Tezery, συμμ. hzec latina pofuit, sos quz. tmtiores eos 
iis faceret; quz fatisexprimerent vim grzecorum ver- 
n, fi adjeCta his effent haec, Z/Aev ἕνεκα, vel xar 
y τικῶν aut in eam fententiam alia, id eít, som quod 
focietatem magnopere cuperent aliorum caufa, vel ad. 
3 alios. Sed ne opus quidem eft iftis adje&is, quz 
s quze fequuntur facile intelligebantur, & a Livio per- 
itatis caufa adjeCa funt. conf. omnino Polyb. XXXI. 
Graeca fane verba per fe hoc fonant, sos quod (0- 
tem illam magnopere cupiebant. "Tarbaverat Reifkium 
juod συμμαχίας pro quarto cafu pluralis numeri ha- 
cum fit fecundus cafus ntmeri fingularis: hunc enim 
n adícifcit verbum xarsreiyoua/, quod eodem modo. 

»atum vidimus V. 37, 10. 
7erf. 10. κατὰ τὴν ὑπέρϑεσιν τῆς ἐπιβολῆς.  Mendofe 
γυλῆς Vrfnus cum msstis. ἐπιβολῆς reCte correxit 
übonus, fed mire ifta verba interpretatus eft, ex re- 
s confilii comparatione. Inde Reifkius: , Obfcurum 
: Jocum, inqnit, interpretatio Cafauboni non fane de- 
ivit. Videtur ille pro ὑπέρϑεσιν maluiffe παραϑσιν, 
comparatione reddidit. Ego malim ὑπύϑεσιν, id eft 
Vaciy , proponendo hoc fuo confilio, commemorando, in 
ium profrrendo. — Poteft vero etiam óríp3sceiy defendi, 
cipitur hoc vocab. non in fignificatione procraflinatio- 
fed propofitionis , commiffionis. ὑπερτιϑέναι τινὶ δια- 
μον eft alicui demandare, deferre , committere confilium 
vod ad deliberandum. — — Haec fcribenti ReifKio, de 
ifi ύπερτιϑ. τινι διαβούλιον, in mente verfatus erat Po. 
i locus XVIII. 30, 9. qui nihil utique facit ad ftabiliev- 
| eam , quam vult, five vetbi ὑπερτίϑεϑαι, five nomi. 
| nig 


Verf. 19. 


— 


^ Verf. 10, 


684 ADNOTAYTIONES 


nis óvépSecic , notionem, quae & ceteroquin ab ufu.groetei 
fermonis abhorret. ltaque, fi fana fatis atque. emendata 


ifta verba funt, κατὰ τὴν. ὑπέρϑεσιν τῆς ἐτιβηλῆς» tenenda 


erit interpretatio, quam gRNESTVS in Lex. Polyb. ad voce 


. ὑπέρϑεσις propofuit:.,,Intelligo , inquit, wagwitudime, 


Verf. 1t. 


. contentione fiudii in ea ye, h.e. in focietate Romanorum 


concilianda, & irritis reddendis confiliis & conatibus rale 
de fua civitate ominantium, tamquam aliena effet a Roms- 
nis. ὑπέρϑεσιν effe magnitudinem, vel Grammaticorum 
ὑπερϑετικὸς indicat; (id eft /uper/ativus gradus, quem & 
ipfo nomine fubftantivo vrép3sci; nonnumquam indicant, 
vide Etymol. M. pag.5. 1.23.) & ὑτερτίϑεϑαί riva eft fa 
perare aliquem ; ἐπιβολὴ autem, que aute Φιλοτιρμία. conf. 
Ecl. iLegat. CIV. extr. * [lib XXX1. c.7.] — — Ad verbe. 
κατὰ τὴν. ὑπέρϑεσιν Gronovius pariter fua mapu ad oram 
fui libri, magnitudine , adnotaverat. . 

Ibid. xQoupeica τὰς ἐπινοίας τῶν ὀυσχιερέρ v διανοουμέ. 
yu τερὶ τῆς πόλεως. . Potéf utique ferri τὰς ἐπινοίᾳς, co- 


gitationes , confilia, molimina. Sed ex Livii verbig illis, 


quze ad verf. przec. protulimus, fed qua ipfis Romanis mi- 
sus fufpe&os, haud abfarde Vrünus conjeCtaverat, ὑπο- 
νοΐίας fortaffe fcripfiffe Polybium. 

Verf. V1. " Agri dà τῶν περὶ Θεοότητον καταπατλευχότνν. 
De Theateto modo diCtum ad verf. 4. καταπεπλευχότων (2- 
faubonus interpretatus eft, Eomam appulerat. Sed male 
hzec cohaerent; vix i//e Romam appulerat , cum Caunü g 
Rhodiis deficerent. Perfpe&te ngiskivs:,,Imo vero ἐκ- 


σεπλευκ. aut axerewAsux. vix Rhodo folverat aut difcefferat- 


Theatetus, cum Gc. Nam καταπλᾶν elt domum redire 
cum suavi aut clafJe, quod h.l. alienum eft, Nondum Ro- 
mam pervenit, nedum gt redierit. Adventus ejus Romam 


commemoratur Fragm. XC1X,* [c.19, [.] — καταπλᾶν 


generatim adpellere eft, five domi, five alibi, vide XXX. 


437,7 τοὶ bid, Καύνιοι. Mendofe Kavyio; ed. Vrfin. & 
fic mox rurfus Καννίους idem bis. ReCe ubique Bav. ut 
-correxit Cafaub. -— bid. Μυλαφσᾶς.  Mendofe Νυλα- 


ἃ. 


στῶς 


AD POLYB: XXX. 5. : 68$ 


— ἃ 
; h.l. Bav. & fic deinde (verf. 16.) eft iri ed. Vrfin. nbi vic χε, 
tis corrupte Μαλαστᾶς habet Bav. —  ,,Livius: /ub 
! fere tempus €9 Caunii defcivere ab his, Θ᾽ Mylaffenjes 
omen/ium oppida. occuparutt. Μύλασα apudStephanum / 
0 €, exo Mul£cov, τοῦ Χρυσάορος. Et ita fcriben- | 
t apud Livium.* vns1NVS. — — Vtraque fcriptura ih 
erat; Vide quz notavimus ad XVI. 24,6. & XXII - 
4 MES ᾿ } 
Verf; xa. διότι δέ! Kagu καὶ Λυκίους ἐλευϑέρους éiyaj &c, Verf.ita. 
&c, priori fyllaba longa, correximus; cum Κάρας vul- 
hie fcriptum effet, — — ,, Livius videtur meiminiffe bu- 
Senatufconfülti, cum inquit: son ita fralti animi civi- 
s eraut , ut non fentivent, fi Lycia. 89 Caria ademta ab 
vanis e[jent, cetera aut fe ipfa per defeG'ionem liberarent, 
a finitimis occuparentur. Opinor autem, mendum in- 
Livianis verbis, & pro Kornanis fcribendum effe Kho- 
Ita apud Polybium fzepins in his nominibus erratum 
yrario animadvertimus, ut pro Ῥωμαίοις ofcitanter 'Po- 
; fcripferint.^ vRsiNvVS. — Δὰ hzc vide quz mo- 
runt Livii Interpretes ad XLV. 25, 12. in edit. Dra. 
b. De re conf Polyb. XXIL 7, 7. & c.27, 8. tum 
IIl 3. | 
Verf. 14. Λύκον ἀποτέμψαντες. — — ,, Aut πέμψαντες Verf. 14. 
im fimplex, aut faltim ἐπιπέμψαντεςς Dubito quoque 
Lycí nomine, num fit cum Lycopliront commutandutm, 
legendum Λυκόφρονα πέμψαντες. vid. p. 1225 , 11.“ 
XVI.8,4.] RE(iSKi1vs. — Poterit fortaffe ἀπτοπέμ- 
vrs; defendi, intelligendo ἐπ᾽ αὐτούς. — lbid. ὑφ᾽ 
ove. - Sic, tamquam e fuo codice, locum hunc citavit (4 
finus: eodemque ducit Bav. in quo elt αὐτὰς, vocali- 
!& & ov, ut fiepe aliis, inter fe permutatis; . Vide ad I. 
, 4. T. V. p. 324. & ad III. 35,2. & X. 7, 5. 
Verf. 15. ἐπ᾿ Op3ucíxy. éxop3oceixy Bav. Livius: My- Verf, 15fqq, 
emfes "Mlabandeno/que circa Orthofiam acie vicerunt. 'Op-. 
ría quoque apud Strabonem vocatur lib. XIV. p.65c« 
i£, Cellar. Orb. Ant. lib. IL c. 3. p. m.99. — erf. 16. 
z xe 


Cap. VI. 
Verf. 1. 


686 ADNOTATIONES 


^ καὶ Καρῶν. Mendoíe καὶ Καυνῶν Bav. ““ ibid. δείσαν. 


CAPV T VI. ' 
Verf. 1. τὴν περὶ Δένωνος καὶ ) Πολναράτου διάληψιν. - 
De Dinone €? Polyarato jam fzepius dixerat fcriptor nofter, 
Vide XXVII. 6 & 11. ἃ XXVIII 3. De Polyarato adde 
XXIX. 11, 9. l'ecit autem (ut ex cap.8íq. hujus libri, 


' coll. cum Liv. XLV. 22. intelligitur) hanc de Dione & Po. 


τες. δήσαντες idem. : 
i 


lyarato, & omnino de diverfis hominum ftudiis bello Per. 
fico digreffionem occafione infelicis exitus, quem habue. 
runt ifti duo Romanorum inimici, qui res Rhodiorum ad | 
Perfeum trahere connifi erant. Vulgo, ex praefcripto co. 
dicis Peirefciani, ante banc Eclogem fcribunt Λόγος xy. 
quaíi ea ex Polybii libro XXV II. effet du&a. Sed per. 


: fpecte ipfe Valefius ad cap.9, 2. docuit,: ex Libro XXX 


Verf. 4. 


eífe decerptam. Confer Adnot. ad verf. 5. hujus cap. 6. 


Verf. 4. καὶ τὰς ἐν τῷ wpoyeyovori βίῳ πράξεις αὐτῶν" 
ποιῶσι. — — ,,Deeft adjeCtivum, puta ἀδοκίμους, aut quid 
fimile." vALESIVS. — ,, Ánte ποιῶσι deeft ἐπονειδίστους, 


" aut ἀχλεῶς, aut ἀμαυρὰς, aut «yw peAei;, aut fimile quid." 


Verf. s. 


REISKIVS. — Nifi fortaffe, quod. nobis admodum pro. 
babile fit, duae voces, αὐτῶν ποιῶσι, ex uno verbo com- | 
pofito corruptze funt; quale verbum nobis quidem, quod | 
buc conveniat, non füccurrit, fed füccurret fortaffe do. 
&iori capiti feliciorique ingenio. Gronovius, in Nota ad 
otam fua manu fcripta , ταὐτὸ ποιῶσι füfpicatus erat. 

| 

| 


Verf. 5. vpéic διαφορὰς γενέοϑαι τῶν ἐμπεσόντων εἰς τὰς 
αἰτίας κατὰ τὸν πρὸς Περσέα πόλεμον. lam: hinc fufpicari 
licebat, du&nm effe hoc Fragmentum e hiftoria rerum 
finito bello Perfico geftarum, adeoque non e libro XXVIII. 
Inftoriarum Polybii. conf. ad verf. 1. Obfervationem noftram 
confirmat Livius, qui in ceterarum rerum hiftoria À. V; 
587. geítarum, ὅς libro XXX. Polybii expofitarum, hunc ' 
ipfum Polybii locum exprefüt, lib XLV. c.31. 7Yia ge- 

ara, 


An POLYB. Xxx 6. 7. 65 
— 3 


uera, inquit, principum ἐπ civitatibus erant: duo qua adu- 
laudo aut Komanorum imperium &c. 


CAPV T VIL Cap. VI, 


Verf. 2. ᾿Αντίνους καὶ Θεόδοτος, καὶ Κέφαλος μετ᾽ αὐ. Verf. 2. 
τῶν. ὕο his videlib. XXVII. c. 12. Αἀάο[ν. XLV. 26. 

Verf. 3. [οἱ, τῶν πραγμάτων} ἀντιπεφόντων. Αἀορτα- Verf. 3. 
vimus emendationem, quam adferendam huic loco przecife 
Reifkius cenfuit; quam per fe, nulla etiam ratione adjecta, 
planam certamque effe & ille putavit, & nos putavimus. 

Ne tamen nimis audacter Polybio obtrudere iftam conje. 
&oram videremur, verba ex ingenio adje&a uncis in-. 
clofimus. | | ! 

Ibid. ὁμόσε συστάντες Toi παροῦσιν. Nullo modo 
ferri vulgata fcriptura, στήσαντες, aCtjva forma, potuit. 
Potuiffet στάντας in aor.2. ferri; fed compofitum prz- 
flebat verbum. Sic συστάντες τοῖς Ῥωμαίοις, .XlV. 8, 9. 
congre[J cus Romanis. Neque vero damnem utique x w- 
ρήσαντες, quod Reifkio placuit: fic enim prorfus XI. 

2, 10. Rurfuüfque ὁμόσε χωρῶν eic τοὺς πολεμίους, XV, 10, 6. 
Nbid. ἀπέϑανον γενναίως. — — ,, Narrat Livius XLV. 26.** 
VALESIVS. | | 

Ver[.8. Οὐγὰρ Eat]óy ἐστιν ὠγεννίας σημέϊον. ὠγεννείας Verf. 8. 

fcriptum Toupius voluit in Emend. ἴῃ Suid. Part. III. p. m. 
$47. veremur, ne preter rationem. Vide Adn. ad V.85, 
13. & X1. 2,71. Adde mox c.9, 1 & 19. Rem & fen- 
tentiam quod adtinet, confer Polybii Fragm. grammat. num. 
EXXV. — lbid. ἀνατάσαις, minas, terriculamenta. | Sic 
corrigere Reifkius juffit, & ante eutn eandem errendatio- 
nem ad oram fui libri notaverat Gronovius. Miramur, vul- 
gatam tenuiffe Cafaubonum, qui perfpeCte verum viderat 
atque amplexus erat cap. 4, 2. ubi vide notata. 


CAPVT 


688 ^ ADNOTATIONÉEÉS  , 
------ | | 
Cap. IX, CAPV T IX. 


Verf. 1. Verf. τ. Τοῦ ydpYlomUR.(ou προστάξοντος Πτολεμαίῳ &c.. 
» Emendatam eft a nobis [nempe in latina verfione, nam 
in grzeco exemplo fervata erat in omnibus editt. mendofa 
fcriptura Ποπλίου  Ποπιλίου, idque ipfo auctore Polybio, 

. qui cap. XCII Legationum (lib. XXIX. c. 11, 9.] id com- 

memorat; quod caput excerptum eft ex Libro XXX. hifto. 

τ᾿ riarum, ad quem quoque noftrum Fragmentum pertinere 

fere adducor ut credam, quamquam repugnante msto co- 

. dice.^ vALESIvs. — — Conf. Ádnot. ad cap.6, 1. & 5. & 

ad init. libri XXVIII. Emendatlonem vero Valefii haud 
Cun&tati fümus in contextum adoptare. 

Ver 4. — Pepf. 4. προσσχὼν Φασηλίδι. προσσχον correximus; 
üt debuimus, cum fita προσέχειν. Mendofe vulgo; po- 
σχὼν cum fimpl. « tamquam a προσέχω, quod noh erat hu- 
jus loci. Sed fzpius ifta a librariis confunduntur. Vide 
ad I. 24, 2. & c.29, 2. " 

Vef. 4. εν 5. προὔκειτό ποι. Forte τροῦκειτό ποῦ, aut 
idem valet vo; ac vov, id eít, puto, opinor, fane, haud 
dubie, aut aliquid fimile; de qua inotione particulae που 
praecepit Hoogeveen in DoCtrin. Particular. Cap. 48. fe€t. 2. 
reg. 8 fq. | 

Ver. 8. — Perf. 8. εἰς Ῥόδον. Immo εἰς Ῥώμην ἀποκαταστῆ- 
σαι videtur fcribendum. . Nempe Ptolemaeus quidem Kho. 
dum mittere Polyaratum conftituit, at Popillius reges juf- 
ferat, ut Komam hominem mitterent, (vide verf, 2. ὅς 
XXIX. 11, 9. Itaque Rhodii eum nunc in navem recipere, 
& Rhodum ipfi ducere nolunt; five, ne Romanos offende-- 
rent, Rhodum ducentes & spud fe recipientes hominem, 
quem Romani fibi traditum voluiffent; five ne, fi in via, 
aliquid ei accidiffet, aut fi fe fabripuiifet,.ipfi in culpam 
apud Romanos venirent; denique, ne cogerentur ipfi ci-. 
vem faum vinctum Romam tranívehere, qua re füperfe.. 
dere poterant, cum id Zflexandrinis effet a Popillio manda- 
iun. De permutatione iftorum nominum dictum ad XXVI. 
7, 5. XXVIII. 15, 3. & paffim aliis, 

Zu Fe 


. AD POLYB, Xx. 0. 689 


Verf. vo. τοῦ τροχειριϑϑέντος ὑπὸ τὸῦ βασιλέως δι ἃ τὴν 
᾿ἀναπομπήν. Ἰϊηπιο ἐπὶ, πρὸς vel εἰς τὴν ἀναπομπῆνι 
qui ad eum Romam mittendum vel tranjvehendum a rege 
conflitutus erat. Verbum ἀναπέμπειν in eadem re ufur- 
patum vidimus XXIX. 11, 9. & hoc cap. verf. 2. 


Verf. 12. κατὰ δὲ τὸν ὠπόπλουν. Valeflust verum i» 
exf/cenfione; parum reCte, fi quid video: non enim exfcen- 
fio, fed con/cenfio in navim, vel potlus profeffio, eft ἀπό. 
wÀov;. Sed nihilo melius nos, ἐμ eo cur/u. Corrige: dum 
vero it eo erant, ut Jolverent , ὧὲ vela darent, uut proficifce- 
ΤΉΝ ΝΥ ?* nempe per id tempus occafionem, putamus, na. 
&us eft, in Cauniam nevim fe fubripiendi, & Caunum 
evadendi, At fatemur, ne fic quidem fatis expeditum 
hunc locum nobis viderij ac veremur, ne alia etiam nunc 
parte vel non fatis emendata fit, vel non (atis integra ora. 
tio. lllud quidem nos non turbat, quod nEisK10 dubi. 
tationem h.l. injficerat, cum ait: ,, Non video, qui po« 
tuerit Polyaratus navi a Pha/elide ad Caunum deferri, quin 
Rhodum praeternavigaret, & tautum non attingeret, Quare 
igitur ad Caunum appulerunt , neque protinus ad Rho» 
. dum?* — Poterat enim ventorum vis eos cogere, ut 
ad Caunum adpellerent, Sed, quod modo diximus, de 
adpulfu savis hic non agitur. Aliud eff xxórAov;, aliud 
κατάπλους, ut ipfe Reifkius monuit ad cap. 5, 11. 


Verf. 13. διὰ τὸ t&r]sdaj μετὰ “Ροδίων. eo quod Rhodiis 
e[[ent. contributi, nempe tunc adhuc temporis; paulo vero 
poft ab eifdem defecerunt, ut fupra docuit, cap. 5, 11. 


Verf. 18. eic τὴν Ῥωμαίων. eic τὴν Ῥώμην voluerat Reif- 
kius. Sed ferendum videtur vulgatum, immo fatis com- 
modum; is ditionem Romanorum, id eft, in portum ali. 
quem Italie; non enim ad ipfam ufque Romam veheban. 
tur naves ab Afia venientes, fed Brundufii fere adpelle. 
bant, unde pedeftri itinere deinde homines Remam per^ 
gebant. 


- Polybii Hiftor. T. V 11. Xx Fej. 


-€ 


V 


Verf. 10, 


. 


Vetf, t3. 


Verf. 13. 


νεῖ, 1$. 


* 


- 


' 690 ADNOTATIONES 


gu—À 
Verf. 19. ᾿ 


Cap. X. 


Verf. 2, 
Verf. 4. 


Verf. 3. 


T 


Verf. 19. διὰ τὴν ἰδίαν àyosay. Forte &yvoray fcri- 
- pfit Polybius, ut aliis.. vide XXVII. 2, 2. XXIX. 7,2. 


CAPVT X. 
Verf. 13. Μετὰ τὴν τοῦ Περσέως κατάλυσιν. Sic cap. 
15, 5. ait, μετὰ τὴν Μακεδόνων καὶ Περσέως κατάλυσιν, 


Verf. 2. χεκλιιότων. ακληκότων Bav. folenni librario- 
rum errore. 


Perf. 5/[teq. Κα πρώτης " ᾿Αρισέόδαμος &d, — In 
Achzorum apud πίε argenteo turnifinate; APICTOAAMOC, 
qui modo inter legatos:a Polybio nominatur, defcriptus 
eft.^ vnsiNvS. — De Callicráte & Lycifco faepe no- 
fler epmmemorsat, ut de proditoribus falutis & dignitatis 
Greeciáe. vid. p. t465. [ideft, lib. X XXII. c.21. Immo vero 
de Callicrate vide potiffimum XXVT. 1 feqq. δι XXXT. 8, 
De Lycifco XXVII. 13, t4. XXVIII. 4, 5 fqd.]. frchida- 
sius, hic nominatus, diverfus eft ab illd A rchidamo, cujus 
numum pzenes fe effe ait Vrfinus ad h.l, Szepe vir ille do. 
Giffimus alieniffima comrnutat inter fe. [At ipfe Reifklus 
h.l. nefcimus quid humani eft paffus. De Archidamo nec 
Polybius nec Vrfinus nunc cogitaverat. Potuit vero 'Api. 
στόδαμος ille, cujas nomen in numo Vrfinus invenit, effe 
Megalopolitanoram tyrannus, Polybio memoratus X. 25, 
2.] De Mhnajfippo vid. p. 1465. [XXXII. 21, 2.] DeChre. 
mete p. 1247 δι 1465. [XXVIIL. 5. ubi confer qnae nota- 
vimus ad verf.1. tum XXXII. 21, 2.] De Charope vide 
p. 1113. 1148. 1298. ubi Xoporov legitur, quafi a nomi. 
natívo Χάροπος, item p. 1465. [XX. 3. XXII. 8, 11. ubi 


' vide notata. XXXI. 8ὶ extr. & XXXII. 21, 4feqq] impri- 
. tnis notabilis eftde eo locus apud Diodor. Sic. T. 11. p.578.* 


REISKIVS, — ᾿Αγησίας (verf. 3.) non debuerat a hobis 
folicitari. Sicut enim ᾿Αγησίλαος per η fcribitur, fic & 
re&e ᾿Αγησίας; quamque 4 ὅτ: ᾿Αγόπολις, & ᾿Αγέλαος per s 
breve efferuntu-, 


JE | D. πο τς Pe. 


L 


AD POLYB. XXX. 9. IO. 69t 


Verf. g. ἀνακεχωρηκέναι rsMac , prorjus fe fubduxe- 
vant, (cil. a rebus gerendis, a reip. adminiftratione. conf. 


ad XXVIII. 3, 4. & XXIX. 10, 5. — Ibid. ἀκονιτὶ rus 
füs correximus cum Reifkio. Vulgo ἀκονητί. 


- Perf. 6. οἱ δέκα. — |, Decemviri Roma in Cirzecism 


— 
Verf. $« 


Verf, 6, 


miíli, ad res Grzccize conftituendas^ REIsk1vs, — bid. 


d αὐτῶν τῶν στρατηγῶν, ^^  ,, Hoc eft, per fummos civi- 


tatis cujufque magi(tratus, vel prertores. Grseci hi (pnt, 


nen Romani.^ mEiSKivS. —  Caíaubonus, per duces, 
Ícripferat. Vide quse ad verba proxime fequentia nota- 
mus, — lbid. oU; δεήσει πορεύειθαι εἰς τὴν Ῥώμην. Plu. 
rimum ab auctoris fententia nos aberraffe intelligimus, verba 
ifta latine vertentes, quos legatos. Romam mitti vellent? 
jn quo preeeuntem aliquatenus habuimus Cafaubonum, qui 


vocabulum /rgatos quidem non adjecit, fed tamen mox ' 


vtr/. 7. ila verba, κατὰ τὰς ἰδίας ἀντιταραγωγὰς, inter. 
pretatus eft /uz fatfionis homines, ut adpareat, exiftima(fe 
eum, honoris cauffa hos ab illis fuiffe nominatos :; quod 
plane contra eft. Rem aperit Livius, qui, cum integram 


Polybii hiftoriam ob oculos haberet, facilis mentem au» ERAS 


hunc ipfum Polybii locam ob oculos habuerat, cum Lib, 
XLV. 351. fcriberet: Secundis rebus elati Romanorum par. 
tis ejus fautores , foli tum in magifIratibus, foli in legatio. 
wébus erant. (vide Polyb. verf.2. hujus cap.) Zi quum 
frequentes δ᾽ ex PeloponneJo E ex. Bototia 88 aliis Gracia 
cogciliis ade/Jrnt , implevere aures decem legatorum Gc... 
44b his editis nominibus evocati literis imperatoris ex «feto. 
lia, /dcarnaniaque , €9 Epiro, C9 Bototia, qui Romam 
ad casffam dicendam /equerentur ἐπ edchaiam ex 
decem legatorum numero profecti duo , C. Claudius. 89 Cv, 
Domitius, ut ipfi edio evocarent. 74 duabus de caw[fis 
faftum : &c. — Quibus ex verbis adparet, quo pertineant 
illa Polybii verba (hoc verf. 6.) οὖς δεήσει TegsUsÓn τῶν 
&.. Xx 2 ανδρῶν 


᾿ Goris perfpicere potuerat. Nempe is (quod fuperiorom - 
- Polybii interpretum noftramque effugerat obfervationem) 


- *9, 


--- 
Verf. 6. 


|Nef.c 


. 692 ADNOTATIONES 


ἀνδρῶν ei; τὴν Ῥώμην. Agitur fcilicet de principibus gra- 
carum civitatum, qui, cum denunciati effent, quod Per- 
feo faviffent, & refpublicas fuas ad Perfeum trahere volvif- 
fent, Komam /unt evocati ad caufJam dicendam. | Simul 
Íntelligitur, quid dicat δ αὐτῶν τῶν στρατηγῶν, Ícil. per 
duces Romanos, puta per L. Aemilium proconfulem, & 
Cn. O&avium propratorem , aliofque copiarum duces: 
hifi (quod nobis quidem verifimile fit) δ᾽ αὐτοῦ τοῦ 
στρατηγοῦ in fingulari numero Polybius fcripfit, quem. 
admodum Livius legiffe videtur, qui evocati literis iepe- 
tatoris. fcribit: quod etiam convenit cum eo, , quod 
fnox apud Polybium (verf. 1 1.) legimus, περὶ μὲν οὖν τού. 
quy μετά τινα χρόνον ἐξέπεμπεν ὁ ὁ στ βατηγὸς τὰς dti- 
στολάς. Quod νεῖο εἱἱ αὐτῶν τῶν, vel αὐτοῦ τοῦ, id 
eft, non nifi, nude, fimpliciter, mulla alia via inita, eo 
fpeCat, quod cum Acheeis aliam inierint rationem, ad quos 
prius duo nobiliffimi ex decem legatis, a Senatu Romano 
ad res ordinandas miffis, profecti funt, qui cauffam eorum 
diligentius cognofcerent. 


Verf.7. Ad vulgatam, οὖς ἀπτέίπαν, adnotaverat vR- 
SINVS: ,lta emendavimus, pro οἷς ἀτῶσαν, ut eit in 
exemplari." —  Fortaffe operarum errori ἀπῶσαν hoc 


' debetur, & erat putamus οἷς ἀπόπαν in Vríini cod. icut ià 


. Bav. Quidquid fit, ad eamdem vulgatam fic deinde com- 
. gmentatus eft RE1SK1v8: ,Vríino hoc debetur, in cnjus 
, cadice fuit ὡς ἀτᾶσαν , jn quibus verbis videtur ieffe de 


εἰτῶν: hi autem fere erant. ( Romam mittendi ) quos iffi 


τς (praetores civitatum) defcripferant privato ex odio, addi- 


Bos adver/e fa&tioni. Fere non alii deligebantur, qui Ro- 
mam mitterentur, quam defignati per fimultatem a prse- 
toribus graecis. ^ — Multo probabilius, nobis judicibas, 


. ERNESTVS in Lex. Polyb. ad verb. dzerréiy & ad ἀπογρά. 


A ^ . 
᾿ᾧειν: — ,o06 ἀνεῖπαν, quos ediderant coram; οὗς 


ἀπέγραψαν, quos /cripto ediderant, fcil. dudum. Sic apud 
Lyüiam, coutra Agoratum, junguntur μηνύειν καὶ ἀπογρᾶ- 
Qe 


AD POLYB. XXX. fI. 693 


Qe», etf in deterius. « — Αἱ fane apud Polybium quo- s t 
que h.]. in deteriorem partem ufürpanturiíta verba, ut mo- 
do a nobis demonftratum δῆ. Nil vero opus videtur, ad 
ἐπέγραψαν intelligere, dudum : fatis erat, q&os nomiaavt. 
ránt, quos fcripto illi ediderant. 


Ibid. πλὴν ὀλίγων τελέως, τῶν ἐκδηλόν τι πεποιηχό- 
τῶν. — », ΘΌδδυαἑ πρὸς χάριν καὶ εὐεργεσίαν τῶν ᾿θωμαίων. 
Paucos folummodo prateribant , neque im fuo indice refere- 
bant, cos puta, qui infigni aliquo beneficio Romanos 4f- 
fent demeriti.* nz1skivs. — Immo vero plerofque, non- 
nifi privato odio €? inimicitia du&i, illi homines (hze funt 
a) ἰδίαι παραγωγα)). in indicem fuum referebant: oppido 
pauci eraut, qui notabili aliquo fáElo fiudium in Per/eum 
vel odium Romanorum declaverast; ceteri falfo ab illis de- 
nünciati funt, adeoque immerito Romam evocati, 


Perf. 9. εὐλαβούμενοι. Perperam εὐλαβουμένοις Bav. Verf. 9, 
Ibid. μή ποτ᾿ οὐ πειϑαρχήσωσι τοῖς γραφομένοις, d- 
Àà καὶ κινδυνεύσωσιν ἄο. Miramur, de reponendo 
conjonCtivo modo nihll monuiffe Reifkium, cuni tamen 
nunquam cum indicativo, conítanter five cum conjunctivo 
five cum optativo rhodo conftrustur particula uj. Sed il- 
Aud non praeteriit idem REiski1vs » μή ποτ᾽ οὐ πειϑαρχίι- 
idem valere hoc loco ac μῇ ποτ᾽ οὐ μόνον οὐ | πεϑαρχ. pro- 
vocavitque ad ea, quse de omiffione τοῦ μόνον & οὐ μόνον 
ad p. 431, 31. (id eft ad IV. 42, 2.) adnotaverat. Ibi nem- 
pe ad verba illa, oU γὰρ. εἰκὸς aA. ἀναγκαῖον &c.  fpiffam 
fylvam exemplotum ex plurimis au&oribus cumulavit, ubi 
μόνον vel οὐ μόνον per ellipfin omiffa funt; quam obferva- 
tionem ibi ptaetermifl, partim quod ad illum locum non 
tnagnopere pertinebat , partim quoniam pervulgata eft illa 
ellipfis, & fatis de ea monuerunt grammatici. Conf. Polyb. 
V. 105. 5. VI. 7, 3. . 

Perf. 11. Tlep) μὲν οὖν τούτων μετά τινα Χρόνεν ἐξέπεμ. νεῖ, τς. 


qe» ὁ στρατηγὸς τὰς ἐπιστολάς, Mandetum fci, ex X. 
Xx 3 | legt- 


694 ADNOTATIONEf 


legatorum fententia, quorum duo in Peloponnefuüm fye- | 
rant miffi, ab Imperatore datum; quo mandato, quotquof | 
ex principibus Achaorum viri£Bominaverat proditor Cal 
licrates , amplius mille, Romam funtevocati, Conf.Pam 
fan. VII, 10. & Polyb. XXXII. 9,5. — lbid. εὐδοκού. 

^ μένος Cafaub. & feqq. cum Bav. Perperam εὐδοκούμενοι 
| Vrfin. — Ibid. κατὰ γε τὴν αὐτοῦ γνώμην. — Forte 
ἐμοῦ aut ἐμαυτοῦ.“ REISKIVS. — ΑἹ αὐτῶν quidem (in 
plur. num.) faepe pro ἐμαυτοῦ ufurpavit Polybius. I. 3, 5. 
III. r, 1. 1V. 1, g. &c. Et in fing, περὶ αὐτοῦ, prp eodem 
ἐμαυτοῦ, XVI. 20, 8. XVLI. 4, 5. & aliás, 


— 
Verf, 11. 







Cap. XI. 0 CAP.VT XI. . 

Ve, i, — Perf. Μουμένιον.  Nunenium hunc, Ptolemseorum 

amicum & legatum, perperam ab Vrfino cum T. Numifio, 

Romanorum legato, confufüm vidimus ad XXIX. 10, 3i 

. Jbid. εὐχαριστήσοντα. εὐχαριστήσαντα Bavar, familiari 
errore, 

Ver 2... Vepf.2. τὴν ὑπὲρ τῆς ἀπολύσεως χάριν. -— Forte 
γαύτην ὑπὲρ τῆς διαλ. .Cajo hanc gratiam, pro reconciliato 
fua opera. Ziniiocho &9 compofita pace, rogante, RE18- 
mivs,—  Nilopus erat folicitare vulgatum. 


Cp. XI. - CAPVT XIL 


Verf. 1. Vaf. I. Κότυς. De hoc vide XXVIL το. De argu. 
mento vero hujus Eclog conf.Liv. XLV. 42. — εν, a. 
ἤνύααι. ἡνῦαϑαι Tcribe, ut alis, quod & monuimus ad 

: XXVIII. 11, 3. Perperam h.1. ἡνύσαοϑα! Bav. — εν. 3. 
€. οἵ ὁμηρ. χαρ. Vrlin. aperarum errore. 


Verf, 4. ^— Perf. 4. τὴν αὐτῶν correxit Vrfin. τὴν αὐτὴν nissti. — 
Ibid, τὸν Kórvv αἰδούμενοι διὰ τοιαύτης χάριτος. ---- ναὐδου- 
gisyoi fatis bene conveniret huic loco, fi fequentia abeffent. - 
lllis autem fic adjanctis, videtur ἐνδούμενοι melius conve- 

. mire, id eft, ἐνδεόμανοι, fibi obligantes, devincientes per 
qvod beneficium. REISKIVE. — At fimili quadam 
notio- 


AD'POLYB. XXX. IO — 13. 695 


/ 


ctione ufarpatur verbum αἰδέσασθαι ,) pro dead, ut . 
oft Harpocrationem Suidas adnotavit, id eít p/acare: 
uae tamen verernur ne non fit hujus loci. Confer Reifkii 
πάϊς. Grzecit. Demofth. verbo αὐδᾶσϑαι. Forte per com- 


" Verf. 4. 


ilatoris imperitiam praetermiffum nonnihil eft, quod ad 
omplendam aut recte conftituendam orationem neceffa- 


ἰδ erat. 


CAPVT XIII Cs. XIII. 


- F'erf. τ. Δεύκιος "Avftioc'&c, Athen. Deipnofoph. lib. 
LIV. p.615. De Argumento conf. Liv. XLV. 43. quod 
amen non tam late Romanus , fcriptor, quam Graecus 
ofter, eft perfecutus. Ipfis Quirinalibus triumpha[/e 4fni- 


Verf. 1. 


ium, Livins docet l.c. id eft, XX1I. Kal. Martias: quare fe- * 


ündum eam rationem, de qua ad cap. 16, 1. dicemus 


xrtaffe in rebus anni ab V.C. $88, non 587, retulit hane . 


em Polybius. Potuit vero e&am expofitionem :hujus tri- 
mphi, qui & ipfe ad finem Belli Perfici pertinebat, cou- 
angere cum narratione triumphorum Aemilii Pauli & Cn: 
KXtavii, δὲ, ad apnum 587. referre, quo finis Bello Per» 
co eft impofitus. Quidquid fit, libro XXX. de hoc Ani- 
ii triumpho verba feciffe.Polybium, Athenzi teftimonio 
onftat. Ceterum temporis ordinem fi fpeCtes, utique ante 
oc Fragmentum repouenda fuerant illa, quae infra cap. 15. 
€ 4demilio Paulo Graciam circumeunte, 89 domum redeun- 
t, collecta dedimus, —  JPbid. Potuit Athengsus quidem 
dvrioy per τ ftribere, quemadmodum Livius & alii latini 
:riptores; fed, Polybium conftanter Γένϑιος per 3 fcri- 
fife, monuimus ad XXVIII. 8, 1. Adde XXIX. 5, 7. δε 
bi notata. 


Verf. 1. λαβόντες οἰκείαν vai; ἑαυτῶν ἀσελγέως. — Va- 
"fius: convenientem lajcivia fum licentiam "πο δῇ; quod ett 
ἰκείαν ἐξουσίαν. Nec commodius aliquid nobis punc 
iuidem füuccurrit. 


Κ εν. AX. βρκανητῶν. Conf. T[. 29, 6. xiv. 3, 6. 
Xx 4 CAPVT 


Verf. y. 


Vert, 11. 


696 ADNOTATIONES 


ααἊαπ ᾳσσσνααθ 
pmpapgpanatóung 


Cap. XIV. CAPV.T XIV. 
Verf. 1, Verf. τ. Οἱ Αἰτωλοὶ τὸν βίον ὠπὸ λῳστείας &c. — Aeto- 
lorum avaritiam, rapinas & ferociam paílim notavit No- 
fter. 11, 49, 2 íq. IV. 3. IX. 38. &c. 


Ver. 3. .— Verf. 3. κωλυϑέντες τῆς ἔξωϑεν ἐπικουρίας.  Valefius: 
cum aliena diripere haudquaquam finerentur. | ReCte, quod 
ad fententiam adtinet; ut quidem ex connexione orationis 

. ^fütis adparet, Sed de vocab. ἐπικουρία dubitari poteft, 
utrum, ficut verbum o33éiy, quod idem valet ac ἐπίχου- 
gei, non folum opens ferre fignificat, fed etiam generatim 
ad pugnam, ad pugnandum adcurrere, fic ἐπικουρίᾳ hoc 
loco quodvis genus pugsue vel belli denotet: an, quemad- 
tnodum ἐπικουρῶν idem etiam fonat. ac ὠφελῶν, prode[fe, 
fic vocabulo ér;xovpíx eadem notione nunc ufürpaverit Po. 
lybius, qna alias vocabulo.oféAeix folet, pro fru£fu e bello 
capienda , prada. Nobis pofterior ratio potior videtur, 
conf. XXIX. 8, 5. 


Vert 4.— Pérf. 4. Ka] πρότεῥον μὲν κατὰ τὸν ἐμφύλιον πόλεμον 
&c. Inteflini illius 4detolorum belli memoria apud Poly. 
biutp intercidit: fed breviter Livius XLI. 25. in rebus anni 
480. Per hac tempora, inquit, Zetolorum in f/emet ipfos 
verfus furor mutuis cedibus ad internecionem addwEfurus vi- 
debatur gentem. Quod autem πρότερον ait Polybius, re- 
fertur ad fzevum illud fatum, quod nunc hoc anno apud 
eofdem Aetolos commiífum eft; cujus idem Livius XLV. 
28. his verbis meminit: (.4emilio Paullo) in itinere fordida 
turba Zdetolorum obcurrit ; mirantique E9 percuntlanti, quid 
é[fet , defertur, quingentos. quinquaginta principes ab 18» 
(ifco € Tifippo - - interfeRlos, alios im exfilium a&fos efft, 
bonaque eorum qui. interfe£ti ejfet, 85 exfulum, po[fidere 
qui argutbant. ᾿ Adde eumdem ibid. initio cap. 31. 


Ve 4. - erf. 5. βραχέϊ δ᾽ ἀνώτερον χρόνῳ. Parum commode 
Valefius, récenti autem memoria; quod fervari a nobis 


non debebat, Refcribe, paw vero /wpriori memoria. 


AD POLYB. XXX. 14. 14. 16. | 691 


— 
lbid. ἐν ταῖς κατὰ τὴν ᾿Αρσινοΐαν σφαγαῖς. "Nulla alia vec, 


iftarum cedium, ad “γβποῖβ, Aetolize urbem, commifja- 
«am mentio, quoad fciam, fuüpereft: fed videtur Polybius 
de ea re verba feciffe libro 1X. in rebus anni a Roma 
condita 54$. vel $44. Vide Reliq. libri IX. c. 45, 1 fq. 
δὲ ibi notate. 


P'trf.9. Χάροπος. De hoc homine vide fis loca ad Verf. 9. 
cap. IC, 3. citata. . 


CAPVT XV. Cap. .XV. 
Verf. τ. Ἐσπισημηνάμενος dà τοῦ Σικυῶνος &c. Livius Verf. 1. 
XLV. 28. de Aemilio Paulo: Sicyonem inde €? 7irgos, 
wobiles urbes, adit: inde haud parem opibus Epidawrum, ὦ 
Jtd &c. 
Ad Z'erf.2 & 3.4. confer eumdem Liv. ib. Verf. 2. 3 fq, 
Verf. 5 ἡ. Vide Liv. XLV. 34. "50 Verf $fq. 
His Fregmentis adde illud, quod ex Suida in Ev- 
ποαιρία retulimus in Spicilegio Reliquiarum: ex. Polybii it- 
bro XXX. 'Tom.V. p.44fq. Ceterum rectius ante ear 
Eclogam, quam cap. 10. exhibuimus ,' repofita fuiffent 
Fragmenta ifta, quz» hoc capite collegimus; nam aste 
decem legatorum. adventum L.. Aemilius Graciam cit- 
eumiit , ut Livius diferte docet XLV. 27. 


CAPVT XVI Cap. XVI. 
Perf. 1. ἦλϑε καὶ Προυσίας d. βασιλεὺς εἰς τὴν Ῥώ. Verf. 1. 

μην. Prafa αδυεπέμηι Romam, δὲ Eumenis in Italiam 
adventum, diferte Livius (XLV. 44. & Epit, lib. XLVI.) 
ad eum annum refert, quibus confülatum gefferunt M. 
Claudius Marcellus, C. Sulpicius Gallus, id eft ad an. 
num ab V.C. 588. Polybius vero, imewmie hyeme hac 
gefla effe fcribens cap. 17, 14. videtur fignificare, fuh 
finem etiamnum fuperioris anni hac eveniffe — Nam 
initium quidem illius hyemis, qua annum confularem 
! x5 $99. 


e. 


^ 698 ^ «DNOTATIONES 


Nerf. 1. 


588 claufit, non potuit dicere: nec eríim ita fero venire 
voluiífe reges illi cenfendi (ant, aliorumque populorum le- 


gati; Romanis de felici belli Perfici exitu congratulaturi: 


& Theztetus, Rhodiorum legatus , ( de quo cap. 19. 
Legat. XCIX. agitur) cum jam anno 581 Rhodo effet 
prafe&us, (vide cap. $, 4 & 11.) non exeunte demum 
anno 588. primum füerit i in fenatum Romanum ingre(fus; 


^ "fed confentaneum eft, fenatum ei réliquifque exterarum 


gentium legatis, pro more, datum effe poftquam novi 
Confules anni 588. idibus Martiis magiftratum jiiniiffent; - 


— Prufim vero regi, nil impedit , quo minus credamus 


Verf. 3. 


ftatim advenienti fénatum eífe datum, priufquam. novi 
cohfules éffent creati. Neque tamén eo minus eam rém 
ad annum 588. referre. Polybiis potuit, quem & aliás 
vidimus, (ad XX. 5, τ. ) qua per hyemem gefta funt, 
àd eam aunum tetuliffe, qui eamdem hyemern eft con-- 
fecutus. Ceterum ad Fragm. de Prufia cónf. Diodori 
Sic. Eclog. XXII de Legat. ad verbum paene ex Poly- 
bio deferiptam, T. IT, p. 625. ed. Wefféling. Adde Ap- 
pian. Mithrid. c. 2. 


Ibid. συγχαρησόμενος. cf. c. 17, 5. Perperam evyxa- 
ρησόμενος Bav. confufis ἃ & ὦ vocalibus. cf. ad 11I. 49, 6. 
lbid. τῇ συγκλήτῳ καὶ τοῖς στρατηγοῖς, imperatoribus, 
fc. L. 4demilio & Cn. OBavio, quorum uterque trium 
phi honorem obtinuit. Sic vero corrigendum monue- 
rat Perizon. Animadv. hiftoric. cap. 1. p.38. edit. Har- 
lef. Pariter REISKIVS:' ,lmo vero cergxryyoig, mit 
Quo refero quodammodo verba Livii XLV. 44. quo ca- 
pite locum hune Polybii expreffit: ommiwm, qui in Ma- 
cedowia fuerant smperatoris , favore efl adjutws." — 
Conf. c. 1o; t. 


Perf. ἃ. Ὁ δὲ Προυσίας re οὐδαμῶς γέγονεν ἄξιος &c. 
Livius XLV. 44. ad verbum hzc habet: Polybius eum 
regem. indignum  majeflate nominis tanti tradit 5; pilea- 
fum, capite rajo, obviam ire legatis folitum ,. libertm-. 
,. . Φ . *. . 3 que 


AD POLYR, XXX. 16. 699 


que fe populi Romani ferre, 85 idro infiguia ordinis ejus. — 


gerere. Koma quoque, quum veniret in curiam, &c. 


7 εν. 3. ἐξυρημένος. Corrupte ἐξηρημένος Bav. Tum 
idem πόλιον pro πίλεον, & τάβενναν͵ pro τήβενναν. Eif. 
demque vel fimilibus erroribus contaminatus in hac Eclo- 
ga erat Vrfini codex, de quibus figillatim quidem ille 
nil monuit, fed generatim ait: Diodori locus auxilio 
nobis fuit ad tollenda aliquot menda, quz Polybii Fra. 
gmentum maculaverant". ---  Jbid. wo] πίλεον ἔχων. xa] 
πίλεον ἔχων λευκὸν Diodor.l c. -— — Jbid. καὶ καλικίους. 
VRSINVS, καλίγας edens: lta. emendavimus, inquit, 
cum Polybius in msto habeat corrupte waJ&x/oug , pro 
xaÀÍyac, δι xayriAoy Diodorus, qui a Polybio accepit. — 
Cujus rationem merito damnavit w&ssELINGIVS ad Dio- 
dor. monens, καδδυκίους ipfum effe latinum vocabulum 
calceos; cum quo paulo etiam magis convenit xaJux/oue, 
quod dedit.Bav. Calceuws Romanorum eat; cum ὑτά. 
4ypa, id eft folea, Graecorum effet & orientalium gen. 
tium. 


Perf. 4. βουλόμενον. βφυλομένου Bav. — Jbid. xav. 
νεστέραν Cafaubono debetur. &yaveavépav, fimplici 
litera y, Vrfinus habet cum msstis. 


Verf. 5. uaSeic τὰς χᾶρας ἐμφοτέρας, Livius: /fub- 
enifif/f fe. ——  ,,Qui deos adibant, swamibus demiffis li- 
fnina templorum ofcolabantur. ^ Vide Dionem Chryfo- 
ftom. p.313, 16. Morem illum adhuc feculo XVI. ob- 
tinuiffe in Americas, teftes funt su&ores itinerum illue 
peractorum. Vid. Morini Dif, de Ofculatione manuura 
in Comment. Acad. Infcript. T.1L & apud Orientales 
ille mos adhuc obtinet. ^ mEi5K1Ivs. -« bid. προσε- 
κύνησα τὸν οὐδὸν καὶ τοὺς ξαϑημένους, ἐπιφϑεγξάμενος. 
Nec neceífaria ullo modo videtur, nec aliás placet, 
Reifkii emendatio: καὶ τοῖς καϑημένοις ixi 9eyxpavoc, 
xoipsrs, py, Que) σωτῆρες, Corrupte vero τὸν eufiy, 

| pro 


ae— 


Verf. 3. 


Verf. 4. 


100 ADNOTATIORES 


"vet s pro τὸν οὐδὸν, Bav. — Ibid. γυναιχισμοῦ. Sic in 
Notis citat hunc locum Vríinus; & eadem terminatione 
nomen iftud fcribit Bav. licet initio prorfus corruptum, 
μιοαικισμοῦ. Quare nefcimus, unde γυναιχεασμοῦ, in 
Vrfini contextum irrrepfit. Eodem quidem modo edi. 

"tum ab eodem Vrfíino in: Diodori Sic. Ecl. XXII. vide- 
mus, fed, sn ex msto codice ibi ducta fit ifta nominis 
forma, nefcimus: nihil in Notis monuit ibi Vrfinus, 

, & in cod. Bav. defideratur illa Ecloga... γυναικισμὸς for- 
. mam legitimam judicavit kRNESTVvs in Lexic. Polyb. mo- 
nens tamen, alteram effe fortaffe a yuvauxíxc, effemina- 
ius. — lid. ἐτιγενομένων recepimus ex Bav. ἐπιγινο- 
βένων edd. 


Verf. 6... Perf. 6. τοὶ ἃ ὧν καὶ τὸ γράφειν ἀπρεπὲς b. Forte 
3. ait Reifkius. Immo vero nullo modo ferri ἢ poffet: 
fed aut &y oportebat, aut potins tenendum ἦν, fubintel- 
le&a particula ἄν, foret; nam adjecta ea particula non 
precife opus eft. —. Perf. 7. δὲ αὐτὸ τοῦτο Φιλανϑρ. 

^ Mendofe δ αὐτοῦ τὸ Φιλανϑ. | 


Cap. XVII. CAPVT XVII 
Verf. 3. Verf. 2. διαβεβλημένοι γὰρ πρὸς αὐτόν. fiam cum is- 
| fenfi. εἰ effent. Eadem notione verbum iftud apud Platon. 
— jn Phadone (c. 12. ed. Forfteri) cum. dativo cafü con-- 
ftrucum habemus. Mendofe διαβεβλημένοις h.1. Bavar. 
, De Eumenis adventu in. Italiam Livius lib. XLVI. ege- 
" gat, ut ex Epitome illius libri adparet ; .nam plenam 
Livii hiftoriam poft librum XLV. non minus quam Po- 
 lybii, invidit nobis fortune, — 7014. ἐμφανίζειν αὖ. 
τούς. αὐτοὺς Bav, neutiquam male: fic mox éxJsarpi&v 

αὐτοὺς edd, cum msstig. | : 


Verf. " UF erf. 3. ἐξετίμησαν, ἐξετίμησεν Bav. — Verf. 4. τῇ 
' τῶν ἐκτὸς Φαντασίᾳ.. τῇ τῶν ἐκτὸς φαντασίαν idem cum 


eod. Vif. . “᾿ς. - . 
ΝΣ 00. 0 Fef 


AD POLYB. Xxx. IÓ. 17. 701 


Verf. 5. ἀπιϑάνου τινὸς αὐτοῖς. ἀτιϑάνου τῦ ὅρια αὐτοῖς 
(fic) Bav. in qua monítrofa fcripturá quid lateat, vide- 
ant acutiores : nos contenti fuimus Vríiniana leCtione, 
qua utram e ms. cod. duCta fit, an editoris debeatur 
ingenio , nos przeterit. —— Ibid. εὕροντο λύσιν τοῦ 
προβλήματος τοιαύτην. Quamquam fpeciofa erat fcriptum 
cod. Bavár. etpey τὴν λύσιν, veriti tamen fumus a vul- 
gata recedere, ob fimillimum verbi εὑρίσκομαι ufum lib. 
VI. 38, 1. Mox vero pro τοιαύτην, "prorfus mendofe 
idem Bav, αὐτὴν prefert. 


Perf. 6. Ὥς γὰρ καϑόλου δυσαρεστούμενοι! &c. — 
»καϑόλου verbum, quod eft apud Polybium, confir- 
mat veterem leCionem (in Livii Epitome) is commune, 
pro qua in vulgatis codicibus erat, ís cormmitio. 


"Ferf. 7. Septem verba, é& τι τυγχάνει τῆς συγκλήτου 
χρείαν ἔχων, per typothetze errorem in editione Gro- 
noviana, & inde etiam in Erneftina praetermiíía erant. 
Pro τι, mendofe fr; habet Bav. 


Perf.9. Φήσας. ReCe hoc Cafaubonus jam in ver. 
fione exprefferat: sulla re opus habere fe confirmans. 


Perf. 12. τὸν ακυβαλισμὸν reCe Cafaub. & feqq. con. 
fentiente Bavarico, putamus & Vrfini codice, Mendofe 
τὸν συνβαλισμὸν ed. Vrf. 


Verf. 13. πάντῃ πάντως, quovis modo. | Nil opus fuit 
jota'fubfcripto: fatis erat στάντη. πάντως vero ex cod. 
Bav. reftituimus , quod etiam ex conjeCtura ad oram fui 
libri adnotaverat Gronov. "emere vulgo πάντες, quod 
haud dubie debetur Vrfini ingenio. — Amat illa jungere, 
πάντη πάντως, Polybius. Vide ad IV. 40, 5." 


Verf. 14. ἔτι κατὰ τὰς ἀρχὰς ToU χειμῶνος. — Vide ad 
verf. 1. hujus capitis. καταρχημένου, φοῦ χαιμῶνος dixit 
XX. 3; 1t. 

' , Pe. 


Verf. 4. 


Verf. 6. 


Verf, 7. 


Vetf. 9. 


Verf. 12. 


Verf. 13. | 


ad Verf. 14. 





[ nanompune d 
Verf. 1$, 


Verf. 16. 


Verf, 17. 


102 ' ADNOTATIONES 


Verf. 1$. ὃς οὐκ. Caret ὃς Bav. — Ibid. ὠἀπεστάλ. 
x5; correximus monente Reifkio. Vulgo omnes perpe. 
ram ἐκεστάλκει. 


Verf. 16. οἷς ὅτασιν &c, — — ,, Aut o; δ pro τούτοις bic 
debet accipi, aut decít aliquid in hac regione." RErs- 
κινβ. — At iíliu(modi ἀνακολουϑίας fermonis , pol 
fafpenfam. per parenthefin orationem, familiares fcriptorj 
noftro feepius obfervavimus, vide ad I. 82, 13. — lbid. 
πλὴν τῶν Ῥοδίων. Cf. cap.5. & c. 19, 


εν. 17. τούτους δέ. Mendofe τούτου δὲ Bav. — bid, 
παρέτεμπε. Cafaubonus: qsos frmatss , modo fpe, mo- 
do metu in pofftrum offentato dimifit. — Ad quz n&is. 
KIVS monnit: ,,Txecmsutre, dfpernatus eff , cum con- 
femtu € faflidio tran/mifit. Et fic quoque accipi debet. 
p. 1307, 22. [XXXT. 19, 3.] & p.1354, 19. [XXXVIII. 
2, 5.] ubi Cafaubonus recte vertit. Conf. p. 1455. ult. 
& 1456, 17. [XXXII. 9, 9. δὲ c.10, 3.] Pari modo 
apud Appianum p. 123. [de rebus, Syriac, cap. $6. T. T. 
p. 620. noftrz edit. ] παρατέμποντα eít contemnentem ver- 
tendum, non comitantem.* — — PecípeCte utique* atque 
id corre&tum in noftra Appiani editione velimus. Eodem 
modo apud Diodor. Sic. IV. 34. τὸ παραπέμπει» oppo. 
nitur τῷ προτιμᾷν.  — lbid. ποικίλας ἐμφάσεις ποιοῦσα, 
dubiam, ancipitem fignificationem eis faciens de futuris. 


Ibid. ἐπείχετο dà καὶ κατὰ ToU; ᾿Αϑηναίους. ἐκίσχετο 
δὲ Bav. Cafaubonus: /ed 85 Zithenienfibus irati Patres erant. 
REISKIVS: évéys legendum, ait, in activo. ira/ci ali- 
cui & odium. clandeflinum fovere eft. ἐπέχειν τινὶ, non 
ἐπέχεαθαι. * —  xnRNESTVS: μέχάχεοσαι κατὰ τινα, ἐπ, 
fenfum. efe αἰέρωΐ, Excerpt. Legat. XCUIL ubi tamen 
pro ἐπείχετο leg. ἐπῶχια,᾽ ut placet Reifkio.'* — — Nos 


: . quidem fatemur, de illa notione, quam verbo ὠπέχειν 


tribuerunt docti ifti viri, nihil. comperti nos habere. éx& 
xe τινὶ (fcil. fexoy vel ἑαυτὸν) apud Homerum fcimus 


padim 


AD POLYB. XXX. 17..18. 403 


anima 
paffim legi pro eguwm dirigere ín aliquem ,' hofliliter ali-. ver, az, 
quem adgredi: (ed, quid. ille ufas ejas verbi huc faciat, 
non videmus. Quare ex ea notione, qua ad/em/um fu. 
flinere , incertum. effe fignificat , illud interpretati era- 
mus. Nunc vero denuo relegentibus excutientibufque 
hunc locum, & quz przcedupt, & quae fequuntur con- 
fiderantibus, (nam caput fequens ar&e cum hoc cohz- 
ret) probabile fa&um eft, vim illorum verborum, dréi- 
χε, vel, ut ipfum vulgatum tehesmus, ἐπείχετο dà (id 
eft éxéixs ἑαυτὴν) καὶ κατὰ τοὺς ᾿Αϑηναίους, hanc fere 
efle, verum. βέφοι erga «Ailunian/es cominuit fe fenatus, 
id eft, non.mimis promtum /e demonfiravit; fludium.fuurs 
Θ᾽ benevolentiam , qua aliorum populorsepsagatos eft pro- 
fecutus ( verf. 16,) conzinnit tepekavitque. | Quod vero 
ἐκίσχετο habet Bav. minime id. RPDtemnendum yidetur, 


op MZ 


. C. A P V T. X VIIT.: Cap. X VIII. 


Perf. x. Οὐ ᾿Αϑηναῖοι ropiylrorro dic Proxime 'bac Verf. τ. 
cohsrent, ut modo monuimus, cum praecedenti Ecloga. 
Ac nil aliad ad complendam orationem defiderari vide- 
tur, nifi O/ eb γὰρ ᾿Αϑηναῖοι &e;' 


Ibid. ὑπὲρ τῆς τῶν «Ἁλιαρτίων σωτηρίας. — ,»πε fub 
corona, venirent. vide Liv. XLII. 63.“ Rgiskivs: — At 
jam pridem veniiffe, urbe eorum ἃ fundamentis diruta, 
docet ibi Liwus. Itaque pro eis deprecantar Athenien- 
fes, ut e fervitute liberentur, & urbs eis reftituatur. ὺ 
Sed quam defun&orie '& parum fetio id precati fint, 
oftendit mox wlterum petitum. | 


Perf. 2. χαρακουόμενοι correxit Vrfinus.  Mendofe verf. 9. 
ταρακονόμεονοι cod. νεῖ, apexwéusvo; Dav. --- bid. 
κερὶ Δήλου καὶ Λήμνουι͵ — Ese infülae a Macedonum regi- 
bus ademte Athenienfibus videntur. Perperam τερὶ A7* 
λον xx) Λῆμνον Bavar. — bid. εἰς ἑαυτούς. Sic a fe 
emendatum ait Vrfünus, cum in cod. fuiffet εἰς ἑαυτάς. 
«. Sed 


΄ 1040 ' ADNOTATIONES 


3 1 
Verf, 3. 9ed in εἰς ἑαυτοὺς. confentit Bav. — 7914. τὴν πτῆσιν 


Sic re&e habet Vrfinus in contextu, & feqq. editt. In 
notis Vrfini vero κλῆσιν bis fcriptum , operarum puta. 
mus errore. τὴν ωὠτῆσιν Bav.' fub qua fcriptura viden- 
dum an aliud quid lateat. : 


γε. Verf. 4. πόλιν σχεδὸν ἀρχωιοτάτην. Homero celebra. 
tam lliad.II. 503. — bid. ἀφαιρουμένους correxit Vr- 
finus. ἀφορουμένους mssti. --- Perf. O.. οἰκέϊον, οἰκέϊος 
Bavar. | 


Cap. XIX. CAPVT XIX. & 

Verf. 1, Perf. τ. Kanu τὸν 'χαιρὸν τοῦτον Θεότητος &c. Ἐπ 
. hec Ecloga proxime cum pracedentibus cohseret. vid. 
cap. 17, 16. De Theateti vero legatione conf. c. 5, 4 

& 11. 

.Vef. 3. Perf. 3. ἔκ τε ΚΚαύνου &c. cf. c. $, τι 44. Stratonica, 
ficut Caunfis, Cariz erat. — — Jbid. ἐγένετο δόγμα, 'Po- 
dou; ἐξάγειν τὰς Φρουρὰς &c. Cafauboni hoc debetur 
ingenio. éyáysro δόγμα Ῥοδίοις ἐξάγειν τὰς 
Φρουρὰς Vrün. cum msstis; quod teneri poterat, πὶ 
fallor, debebatque, inferto commate poft Ῥοδίοις. 


Verf. 4. Verf. 4. οἱ dà περὶ τὸν Φιλόφρονα καὶ ᾿Αστυμήδαν. 
| Vid. c. 4, 1. 


Qu XX, CAPVT XX 


Breve Fragmentum , Κατὰ τὴν Πελοπόννησον &c. 
quod in Eclogis de Legationibus num. CIII. vulgo le. 
gitur, manifete cohaeret cum Ecloga Valefiana, Τοῦ 
sp) Καλλικράτην Gc. Hec autem Ecloga, ex.codicis 
Peirefciani praefcripto, ad Librum Χ X X. Polybii fuit τό. 
ferenda: certe poft hanc Eclogam demum in illo codice 
notsbatur Λόγος Ax. id eft, Liber XXXl. Quare quum 
prius illud Fragmentum in eis Legationum Eclogis vulgo 
poneretur, qua e libio XXXI. decerptzm íünt, nam 
! Leg. 


/ 


ÀBP POLYB. XXX. 20. 40$ 


Leg. Cl. manifefte cobzret cum eo Fragmento , quod 
ex lib. XXXI. du&um díferte Athenzus ait, vide XXXI. 
3-5.) hunc in locum illud tranftulimus : cujufmodi tranf: 
pofitionem etiam cum aliis quibufdam brevioribus Eclogis 
fecimus, veluti Leg. XLIX. lib. XXIV. c. 11. & Legat. XC. 
lib. XXIX. c. 1. Quod fi quidem aliunde compertum effet, 
nullam fidetn mereri iftam Notam codicis Peirefciani ; (quod 
de alia fimili Nota, quarn idem codex praferebat,' vidi- 


mus ad XXX. 6, 1. & locis ibi citatis;) potuerat utique. 


Leg. ΤΠ]. (uo loco in rebus Libro X XXI. expofitis relin- 
qui, & Ecloga Valefiana ibidem ei fubjungi. Quam ra. 
tionem fi αὔδε praeferendum cenfüerit, facile nos quidem 
patiamur. At fic priora quinque libri [. capita, ung 
cum hoc, quod fextum caput Libri XXXI. ea ratione erat 
effe&turum, non δὰ Á. V.589. fed ad annum etiamnum 
488. fuerint referenda. Nam, quum jam anno 587. Achseo- 
rum principes fuerint Romam evocati, (vid. Adn. ad XXX. 


13, 1.) confentaneum eft, populum Achiorum non-anno. 


589. demum Romam legatos mififfe, qui pro fais popüla- 
ribus deprecarentur. Et, ficut baud dubie hoc caput ad 
A. V. 589. pertinet, fic nil magnopere impedit, quo minus 
etiam reliqua quinque prioralibri XXXI. capita ad eum- 
dem annum 588. referantur: ὅς, quod XXXT. t, 3. legi- 
mus , novos Rhodiorum legatos adulta jam eftate (ϑερείαϑ 
ἀκμαζούσης) Komam adveniffe, fi conferas cum verf. 2. ibid. 
& cum XXX. 19, 30. videtur etiam revera indicare, eo. 
dem adhuc anno 588. legationem iftam Romam adveniffe, 
quo imperatum eft Rhodiis, ut Cauno & Stratonicea pras- 
fidia abducerent. 
Ita igitur ratio fi probatur, finientar Reliquiz Libri 
. XXX. cum capite noftro 15. & a cap. 16. incipient Keli. 
quiz Libri X XXI. Eidem véro rationi aliunde etiam haud 
exigua veri fpecies accedere videtar. Nam (quod neuti- 
quam h.1. filentio praetereundum erat; & cujus etiam rei 
cauffa potiflimum quazítionem hanc, quae per fe minuta 
videri poterat, uberius excuffimus) cum Rebua A. V. 487. 
Polybii Hiftor. Τί P H. Yy geftis 


" 


406 | '" ADNOTATIONES 


gellis finitur ea Pars precipua 89 principalis Hifloriarum 
Polybii, quam folam primum exfequendam fufcey erat; qua 
Res intra. LlII. fere annorum jpatium, ab initio Punici 
belii fecundi ufque ad. Perfici belli finem (ab ineunte Olymp. 
CXL. & anno ab V. C. 555. ufque ad annum 587.) geflas 
complecti conftituerat, quemadmodum diferte ipfe docet 
J. 1, 5. ubi vide Notata, tum III. zr, 9. & 111. 4, 1fq. Cui 
potiori parti fuee Hiftorize, priu(quain novze illius hiftorice 
exordium faceret , (qua a novis in impetio ltomano:-moti- 
bus ab Olymp. CLVI. A. V.599. ufque ad beili Punici Ilf. 
δὲ Achaici belli finem A. V. 6c9. progrediebatur,) veluti 


. 4dipendicis loco adtexuit earum rerum expofilibnem , qua 


ab exitu belli Pégfjei ufque ad novorum illorum motuum 
initium, adeoque ab A. V. 588. ufque 598. geftze funt: qua 
Adpenudice id przecipue propofitum habuit, ut, cum, quo 
patto Komani, per totum orbem terrarum vifores 69. do- 
mini, adminifirarint dehinc imperium, ium, quis fuerit, 


fingulorum populorum [latus, 88, quonam modo animati 


fucrint in principem terrarum populum, oftenderet, quem- 
admodum ipfe profeffus eft lib. IIT. c. 4. Heec igitur Ad. 
pendix (quod ex Reliquiarum veftigiis intelligitur) duobus 


— Libris, ΧΧΧΙ & XXXII. erat comprehenfa: & ex his, 


Verf. τ. 


Vetf. 2. 


quae dicta lunt, fit utique probabile, Librum XXXT. a re- 
bus anni ab V. C. 588. incepifie. 
Verf. τ. παραγενομένων τῶν πρεσβευτῶν. De legatis agi- 
tur Romam miífis ab Aclizeis, ad deprecandum pro evoca. 
tis. Pau(an. VII. 10. καὶ ᾿Αχαιῶν XAors ἄλλας ὑπὲρ τῶν 
ἀνδρῶν πρεσβείας τε καὶ ἱκεσίας ἐκιπεμπόντων, λόγαν éxoi- 
᾿οὔντο οὐδένα, Conf. Noftrum XXXI. 8, 1. — bid. τοὺς 
τερὶ KaAuxpxrqy. Cf. XXX. 10, 9. 

εν ἃ. Τοῦ περὶ Καδωικράτην μίσους. — γγτὸ πρὸς 
KaRuxp. μῖσος, aut τὸ μέγεϑος τοῦ πρὸς Κα... μίσους." 
REISKIVS. σα Quorum alterutrum utique neceffarium 
videtur: certe πρὸς Καλλικράτην pro περὶ KaA.. legendum; 
tunc forían ad reU μίσους intelligi poterit περὶ, nam & 
τεκμρώρεδϑαί τι dicitur, & τεκμαΐρεοθαι τερί Tiyog. — lbid. 

" Avdpiv- 


AD POLYS. XXX. 26. . 197 
; M» . , c— 
᾿Ανδρωνίδαν. | Eamdem , ut focium Callicratis , comme- 


moratum vidimus XXIX. 10, 1. 

Verf. 3. τῆς y3xp τῶν ᾿Αντιγονείων πανηγύρεως. Ad vul- νεῖ 
| gatam fcripturam ᾿Αντιγόνων, monuit VALESTVS: » Legen. 
dum τῶν ᾿Αντιγονείων. — Zdnligonia videtur fuiffe dies fe- 
ftus in honorem Antigoni ejus, quem Tutorem vocant, 
inítitutus a Sicyoniis.^ — Adde Notata ad XXVIIT. 16,3., 
lbid. ἐν τῷ Σικυῶνι. dy τῇ Σικ. fcribendum putavit Vale- 
fius; prster rationem. videll. 52, 5. XXX. 15, 1. — Jbid. 
κοινὰς uaxTQxc. Quum κοινὰς μακρὰς vulro , przeeunte 
codice, legeretur, σκηνὰς pro κοινοῖς fcribendum fufpica- - 
tus eit Valefius; κλίνας vcl κοίτας Gronovius. Perfpe&e. 
Vero REISKIVS, non in, xoc, fcd ἴῃ μακρὰς ineffe vi. 
tium videns: —  ,,Imo vero μάκτρας, ait, mat&ras, Jo- 
lia bancaria, omnibas communta. δὶς di&tae funt illae sna- . 
ξέν δὰ limilitudinem piftoriarum. Eadem ignominia affe- 
€tos Socratis accufatores narrat Plutarchus in lib. de Invi- 
dia & odio P. 954, 28.“ [p. 558. ed. Wechel.] — Quod 
autem ait καὶ πυέλους ταύταις παρακειμένας, indicat, πυέ-. 
λους minora fuiffe vafa, quam μάκτρας ;ὶ quod & inde con- 
ftt, quod πύελος ctiam quzevis urna, cacabus, δὲ mrceus 
dicitur; in μαάκτρᾳ autem duo etiam homines fimul lavari 
poflunt, ut ex illo Eupolidis dicto apud Pollucem VII. 168. 
intelligitur: Ei; BxAavéioy εἰσελϑὼν», μὴ ζηλοτυτήσῃης τὸν 
συμβαίνοντα cor εἰς τὴν μάκτραν. Quarenefcimus, cur fpreta * 
Reifkiana emendatione, ita ut ne mentionem quidem ejus 
facere dignaretur, e longinquo incertam petere conjectu. 
ram ERNESTVS maluerit, quam certo Reifkii invento uti» 
quod e proximo offcrebatur. ,,zvsÀo;, inquit, (in Lexic. 
Polyb. ad hoc vocab.) eft inftrumentum balneatortum; a 
recentioribus μάκτραν vocari tradit Pollux, /fo/ium. Sed 
praecedentia verba funt corrupta, quibus ait, in balneis - 
elfe κοινὰς μακρᾶς. — Valefius corrigit σκηναῖς, quos & tho. 
los vocant Greci, [German] Bad/luben: fed his non con- 
venit, quod adje(las ait πυέλους. Tntelligenda funt /ava- 
cra profundiora €3 latiora, in qua plures defcendere E una 

lava- 


J08 ADMOTA TIOKES AD POLYB. XXX. 20. 


) 
lavari po[[ent: πολυμβήϑρας vocant, ex quo forte leCtio 


: Verf. 4. 


vitiofa orta, cum fuerit χοινὰς κολυμβηϑρας. '* 

V'erf.4. εἰς ταύτας ὅτε τις καϑείη. REISKYVS: ,, Aut 
εἰ ταύταις ποτέ τις καϑίῃ, a καϑιέναι, aut εἰς ταύτας ora. 
τις καϑίῃ, aut καϑίζῃ, aut καϑίῃ, nam parum refert. καϑιά. 
yaj, pfo καϑιέναι éavroy, aut pro κατιάβᾳ dici, monitum 
eft ad p.279, 20. * — . De verbo καϑιέναι reCtiffime uti- 


- que vir do&tus monuit... At particula ὅτε optativum f. po. 


Verf. 6. 


tentialem verbi modum requirebat, conjunttionem non ad- 
mittit. 
Verf. 6. τοὺς dà συριγμοὺς &c.  Citavit hsec verba Sui. 


' das in Συριγμός. — — Ibid. ἐπιβάλοιτο, — l'oftulavit hoc 


conftans Polybii aliorumque fcriptorum in hoc verbo ufus. 


Finis Tomi Septimi,
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Polybiou Megalopolitou Historiōn ta sōzomena = Polybii Megalopolitani Historiarvm qvidqvid svperest"

See other formats
