(Ὡοοσὶς
ΤΠΙ5 15 ἃ αἸρΊία] ΘΟΡΥῪ οἵ ἃ ὈΟΟΚ [Πδ΄ ννὰξ ργθϑουνθα [ῸΓ σθηθγδίοη5 Οἡ ΠΠΌΓΑΓῪ 506 νθ5 ὈΘΙΌΓΘ 11 ννὰ5 σΓ ΓᾺΠΥ βοαηηθα Ὁ ΟΟΟΡΙ6 ἃ5 ρᾶτῖΐ οἵ ἃ ρῥγο]θοί
ἴο πηᾶῖκα {Π6 ννοῦἹα᾽ 5 θΟΟΚΒ αἸΒοονθΎα]6 ΟΠ]]Π6.
1 Πᾶ5 ϑυγνινθα ἰΙοηρ ΘΠΟΙΡῇ [ΟΥ (Π6 σοργυτιρῃΐ ἴο ΘΧΡΙΓΟ δηα {ῃ6 ὈΟΟΚ ἴο Θηΐογ ἴη6 ραΌΠ1Ο ἀοπηδιη. Α ΡαΌΠΟ ἀοπηδίη ὈΟΟΚ 15 οη6 [πδ΄ ννὰβ πθνϑὺ β]6οἱ
ἴο ΘΟρυτρΡἢΐ ΟΥν ΠΟ86 ΙΘρα] σορυτγιρῇῃΐ (θη ἢὰ5 ΘΧριγθα. ΝΥ ΠοίΠου ἃ ὈΟΟΚ 15 1η {Π6 ρα ΠΟ ἀοΠΊΔΙη ΠΠΔΥῪ νΔΙΓῪ σΟΙΠΙΓΥ ἴο σου ηΐγν. ΡΌΌΠῸΟ ἀοπηδιη ὈΟΟΚ5
ΔΓΘ ΟἿΓ σαΐθνναυϑβ ἴο {Π6 ραϑῖ, ΓΟρΡΓ ϑθ πΠΠηρ ἃ νν θα] ἢ ΟἹ ΠΙβίογυ, οὐ] γ᾽ ἃηΠα Κηοννίθαρο {Πδ{᾿8 οἴη αἸΠΟᾺ]0 ἴο αἸΒΟΟνοΊ.
ΜᾶῖΚβ5, ποίδιοηβ ΔΠη6 ΟΙΠΘΙ ΠΥΡΊ ΠΔ411ἃ ρΓΘδθηΐ 1η [Π6 ΟΥΙΡΊΠΔ] νΟΪΠΠη6. ΝΝ11}] ἈΡΡΘΑΓ 1η {Π15 ΠΙΘ - ἃ ΓΟ ΠΟΥ οἵὁὨ [Π15 ὈΟΟΚ᾽ 5 Ιοηρ ἸΟυΓΠΘΥ [ΠΤῸΠῚ 1Π 6
ΡΕΌΙΠΒΠΟΓ ἴο ἃ ΠΌΓΑΓῪ Πα ΠΉΔΙΠ]Υ ἴο γοιι.
ἴϊδεαρο σι! 611η65
ΟΟΟΡΊΘ 15 ρου ἴο ρδιηθΎ ννΠΠ ΠΌΓΑΓΙΘ5 ἴο αἸΡῚΠ1Ζ6 ρα ΌΠ1Ο ἀμ Δ1η Πηδίθγι 15 ἃΠα πηα ΚΟ {Π6 1 6 ]ν ΔοοΘϑ51016. ΡΌΌΠῸΟ ἀοΙηδ]η ὈΟΟΚΒ5 ὈΘΙοηρ ἴο [Π6
ΡΌΌΙΠΙΟ ἃΠα ννῈ ἃ΄6 ΠΊΘΓΟΙΥ {Π61Γ Ουδίοα!Δη5. ΝΟνουῃθ 655, [Π15 ννοΥΚ 15 ΟΧΡΘΉΒΙνΘ, 50 1 ΟΥΟΘΓ ἴο ΚΘΘΡ ΡΓονι!ηρ [Π15 Γοϑοῦτοθ, ννα Πᾶν ἰάθη βίθρ5 ἴο
ΡΓΟνθηΐ αῦιιϑα ΟὟ ΘΟΠΊΠΊΘΙΓΟΙΔΙ] ρΔΓ165, ΙΠΟ] πα 1ηρ Ρ]ΔοΙηρ (ΘΟ ΠΠ108] ΓΟΘΠΠΟΈΠΟης Οἡ Δυϊοπηδίθα 4ιογυιηρ.
ννὲ αἶβοὸο δ8Κ (Παΐ γου:
ἜΞΜακΚο ποη-Οοπιπιεγοίαί 56 Οὐ 1Π6 Πἰ|65 ΝΥ ἀδϑιρηθα αοορῖθ ΒοοΟΚ δϑδίοῇ [ῸΓ 56 ΌὉΥ 1ηα]νΙἋπ415, ἃηΠα ννα γοααθϑβί {Παΐ νοῦ 156 [Π656 ΠΙ65 ΤῸΓ
ΡΘΙΓΒΟΊΔΙ, ΠΟΠ-ΟΟΠΊΠΊΘΙΟΙ ἃ] ρα ΓΡΟΒ65.
Ὁ Μογχαῖπ ΠῸπι αμϊοπιαΐοα σμογγίπρ )ο ποΐ 56η4 δυϊοπηαίθα Πα 6165 οἵ ΔηΥ οι ίο (σοορ θ᾽ 5 συϑίθπη: ΠΠπγοῦ ἃΓῸ σοΠηΘΠΟΙ Πρ ΓΟΘΘΔΙΌΠ ΟἽ ΠΊΔΟΠΙΠΘ
{ΓΔ η5] ΔΙΟη., ΟΡΙΟΔ] ΟΠ ΓΔΟίοΓ ΓΘΟΟΡΠΟΉ ΟΥ ΟἴΠΘΙ ΓΘ ἃ5 νν ΠΟΙ ἀοοθ85 ἴ0 ἃ ἰγρα διηοιηΐ οἵἉ ἰΘχί 15 ΠΘΙΡ΄α], ρΙΘαβο οοηίδοΐ τι5. 6 θποοιγαρο [ἢ 6
056 Οἵ ΡΕΌΠ1Ο ἀΟΠΊΔΙη Πηδίοτ! 415 ΤΟΥ [Π656 ρα ΓΡΟΘ65 Δηα πηᾶν Ὀ6 4016 ἴο ΠΕΙΡ.
Ἑ Μαϊηίαῖπ αΠτιροη ΓΘ ΘΟΟρΊ]Θ “ν δίθυ γ᾽ γοιῦ 566 οἡ θοῇ ἢ]6 15 ΘΘ5 6 η[184] [ΟΥΓ ΠΟΙ] Πρ ρΡΘΟΡΙΘ ἁροαῦί [Π15 ργο]θοΐ δπηα ΠοΙρίηρ [Ποῖ ΠηᾺ
ΔαΘΠΠΟΠΔ] πηδίθτ! 15 [ἢγουσῇ οορ!α ΒΟΟΚ δράίοῃ. ΡΙθαβο 40 ηοΐ Γοπηονο 11.
ἙΞΚΟΡΡ [1 ἰοραίΐ ΝΝ μαΐθνϑι γουτγ τ156. ΓΕΠΊΘΙ ΕΓ {Πᾶΐ γοι ἃΓῈ ΓΕΘΡΟΊΉ51016 [ΟΓ Θηϑυτηρ {Παΐ ναί γοῦ ἀγα ἀοίηρ 15 Ιασαὶ. [)ο ποΐ ἀβϑῦμηθδ {Παΐ {π5ΐ
Ὀθοδι56 ννῈ ὈθΙΙονα ἃ ὈΟΟΚ 15 τη [Π6 ΡΌΌΠ1Ο ἀΟΙΊΔ1Πη ΤΟΥ 5675 1η [η6 [Ππη1164 δίαϊθ5, [η΄ [Π6 ννουῖκ 15 α5δο 1η 1πΠ6 ρᾳΌΠ1Ο ἀΟΠΊΔ1η [ῸΓ 5615 1η ΟΙΠΘΓ
σΟΙΠΓ65. ΝΥ ΠΘΙΠΟΓ ἃ ὈΟΟΚ 15 511] 1ὴ σορυγιρηΐ νὰ Π165 ΠΠῸΠῚ σΟὈΠΙΓΥ ἴο σΟμΠΙΓΥ, ἀηα ννα οδη ἵ ΟΥ̓ΟΙ συμαᾶηοθ οἡ νν ΠΟΙ ΠΟΥ ΔηΥ ΘΡΘΟΙῆΟ τι56 οἵ
ΔΠΥ 5ΡΘΟΙῆο ὈΟΟΚ 15 ΔΙ] οννοα. Ρίθαβθ (ὁ ποΐ Ἀ55Π16 {πδ΄ ἃ ὈΟΟΚ᾽ 5 ρρθάδηοθ ᾿η ΟΟορίθ ΒΟΟΙΚς ϑθδγοῇ Πηθδη5 11 σδη Ὀδ6 1566 1ὴ ΔΠΥ ΠΊΔΠΠΘΓ
Δηγνν Ποῖ 1η 1η6 ννου]α. (οργυτρῆϊ Προ Πηθηΐ ΠΠΔ01ΠΠ }ὺ} σδη Ὀ6 4116 βθνοῖθ.
Αβοιυΐ ΟοορΊο ΒοοΙς ϑθγο ἢ
(σοορ θ᾽ 5 ΠΊΙ55ΙΟΉ 15 ἴ0 ΟΥΡΔΠ1ΖΘΟ [ῃΠ6 ννου]α᾽ 5 ΤΠ] ΤΙ ΔΙΊΟη ἃ Πα ἴο ΠΊΔΙζΘ 11 ὈΠΊνΘΥΘΔΠῪ ΔΟΟΘ551016 ΔΠ6 56]. αοορίο ΒΟΟΚ δϑδίοῃ Π6Ιρ5 γαῖα
αἸβοονοῦ (Π6 ννου ] Δ᾽ 5 θΟΟΚ5 νΏ116 ΠΟΘΙΡΙηρ Δ ΠΟΥκ Δη6 ΡῈ ὈΠ5Π ΘΓ Γθᾶοῇ ἤθνν Δα ΊΙθηοθ5. Υοι οδη βθάγοῇ {Πγοσυρῇ της [ὰ]] ἰΘχί Οἵ {Π15 θοΟΚ οἡ {Π6 ννθῦ
αἰ ΠΕΡ: 5 ὍΟΙ ΒΞ. ὅοδαῖ.. δσήι
ΤῊ 1.11} ἢ ΠΝ ΝΜ ΝΜ ΝΗ ΝΝΝ ΝΜ ΝΜ ΜΝ ΝΜ ΜΙΝ γι 1}.}}}}
.7 ᾿ κι κι χῶ ξφοιι δναθὰ
λὺ τὰκ λικ γ ΚΑΘ ΟΛΧΘ 9
-Ξ- λιο ἀοςδν .
“ ΡΒΟΟΘΙΙ ὈΙΑΡΌΟΘΗΙ
ΙΝ ΡΙΑΤΟΝΙΒΝ ΤΙΊΜΑΒΥΝ
ΟΟΜΜΕΝΤΑΒΙΑ
ἘΌΙΘΙΤ
ΕΈΝΕΙ ἈΕΒΝΝ ὨΤΕΙΗΤΙ,
Ξε
ΠΙῈΡΕΙΑΙ͂
ΙΝ ΑΕΌΙΒΥΞ 8Β. α. ΤΕΥΒΝΕΒΙ
ΜΟΜΙΠ
ὩΙΡΒΙΔῈ: ΤΥΡΙΒ Β. 6. ΤΕΥΒΝΕΒΙ
ΗἩΕΒΈΜΑΝΝΟ ὈΠΕΙΒ
1312
1
ΟΟΘΙΟΥ͂Μ ΟΟΝΒΡΕΟΤΥΒ
ΡΑΒΙΒΙΝῪΒ ΟΟΙΒΙΙΝΊΑΝΥΒ 8522 (οἴ, Η. Οπιοπί, Ζηυθηίαϊγο
ΒΟΜΗαΙΥΕ (0605 Ἠιαμιϑογβ ΟΥ̓ΘΟΒ ὅ(6 ἴα Βιδινοίλφυια παΐϊο-
παῖε ΤΠ ». 182) αὐυδάγαϊιβ οἴ. 28, ὅ»« 18, ΤηθΙ ὈΥΒΗΒΟΘΏΒ,
8800. ΧΙ οὀχοϑυμὶϊβ 0] ἱποὶρίϑηϊβ ΧΙ Ἶ), ο]οσα 402:
απΐτι8 ὙΠ ΟμἷΒ ε ([0]. 1---6), χιθχὰ ϑχοιρίαπὶ 49 απαίοτ-
Ὠΐομθ8 (ς---νὸ [0]. 7---397 [οὕτὰ ἀοδὶδ πυχηθσιβ 185, Ὀ18
τοὺ 281: ἴπ νβ ϑδαΐθγῃ αὐϊπίυχα Θχοίβυτη οϑὺ 10]101}}} οὐ
νὲ ([0]. 898. 399 αὐυθυβ δρρ]ϊοαία βυπὺ ἐσῖα ἀδουϑ). βίμηρτ-
86 ρϑρίπϑο διηρ]θοία δῦ Ὁ]ΟΘΠ88 βθρύθημϑβ οοὐομδϑι6 11Ππ|088
2ὅ ἴογο 11{ογαγύτη.
οοπ ποὺ ΠΡγατα ῥσϊσηυτη οὺ βθουπυχη, π μ08 αὐἱϊάθχτῃ
ἱπύθρυοβ: αἱ ἀθβαμῦ αὐδύθυμ! 68 αβγ δ, δοουγαῦθ Θχρ] θα
ἰοχύα ἀθρογάϊο ἀβαὰθ δᾶ ῃ. 82, 2 ἐκεῖνο μᾶλλον [4 αυοᾶ ΟΌΓ
ἸΩΟΠΌΘΥΤη, 6 ΡγΟΧὶ ταὶ ΗΡΥῚ ἀθβοσιρίϊοπθ Δρραγϑθὶὺ (ρ. ΥὙ1Π)..
ῬΟΥΤΟ οχοϊάθγυπὺ ἴῃ 0110 1167 Ρ. 160, 19 | πρῶτον μὲν τὸ
δα 8ᾷ ρ᾿. 166, 11 παντὶ προμηϑίαν, Ἰπίογ απδίθγπίομθϑ
μη οὐ μϑ ἀοβίογαπίυν Ρ. 394, ὅ [τοῦ νοῦ τὴν υϑαὰθ 88
Ρ. 408, 9 παραγενέσϑαι τῳ τοῦτο δὲ. 56Χ ἔθγθ ΤῸ] ΟΣ πα
Βρϑύϊυτη ὈΣΊΟΥ ᾿ἰδοῦμϑ, διωρ]θοςυγ, ἀυογυστα αὐδύθυ τα
δΙίοχϑ.
8080118 ἀοοῦδ δυομοῦγρο δαβογρβογαῦ δοὺυὸ Βγζαπίϊηο 5)
ΘὨσΙϑδπ8 αὐἱᾶδηι. 5) Ββίπρυίαγυτη ἀοουχα ἱπίθγργϑίδἐϊοῃθ8
Ἰηἰογάσσα ἱπ ἰοχίυση υἱδοπίυν ἱγτορβίββ (ρ. ΧΧΧΙΝ).
1) οὐ. Μοΐθουρ δρυὰ Κτο]], ἀθ οὔϑο. ομδ]ὰ. ρ. 2".
9) οὗ βο}ο]. Ο δὰ ὑ. 42, 16. 91, 32.
8) δὰ ν᾿. 122, 118 ὑμεῖς ἀσεβέστατοι, ἡμεῖς δὲ τὸ τῶν χριστια-
νὼν γένος ἔνϑεον καὶ εὐσεβέστατον.
ΥΙ ΡΕΒΑΒΕΒΑΤΙΟ
ε ταυαΐαχα ΟΥἸβϑατη οϑὺ 80 δι αυδυῖο. ὁ οὗ ὦ ΟΥΘΌΘΥΥΤῚΘ
Ἰπΐου 86 οοπέυπαυπίυγ, ροοοδία ἰἰϑοίϑιηο ααἱλ ἀϊοϊ τ οχίδα
Βδαᾶ 18 τυυ]ΐα Δρραγϑηῦ. ᾿ββϑυπι ΠΥ ΘΧΘΙΆΡΙΔΥ τοΐπυιβο00}18 ἢ)
ΟΧ Δι μοῦγρο υποΐὶ8]}} 5) αυϊ ὑγαπβουρϑὶὺ ΠΕ ὑου8, ΟΟΘΒ 5800
ἱπθρίθ ἀἰβιϊηχιῦ οὐ σου ]αυίατα 181808 δοοϑηΐαβ δὸ βρ᾽ σιῦδυβ
δΔμιθυϊ, δυὺ Ὧ16 δῦ Θογτϑοῦου ᾿ρβυσα ϑχοὶρίθηβ, αυδθ υἱἰϊ8
Βοάϊοαυθ ἴῃ ΔΡΟΡΎΔΡΒΟ ῬΘΓΟΙΡΙ8.
Ὠυΐυ8ο0 Ῥοὐββίτωυση 1107Ἱ οΥΒΟρΡΥΡΐδτα βθουΐαβ γινό-
μενον ΒΟΥ͂Ρ51 16] γιγνόμενον, γινώσκω 190] γιγνώσκω, οὕτω
16] οὕτως (δηύο οοπδβοπαπΐίθια), ἐστὲ καὶ 0] ἐστὴν καί, κατ
ἀριϑμὸν ν6] κατὰ ἀρεϑμόν, γενητὸς ρούϊι8 ἀυδτα γεννητός:
ὀοηΐγα ν ῬΑΥΔρΟρΊουΩ δηΐθ 008108 Ῥδδϑὶτη ΟΙἰΒβυτη ΧΘ-
βυϊδαϊ. δβίπρυατὶβ οϑὺ ογαϑὶβ Ὁ. 70, 80: οὖν Ο 1. οὖν ῥγτὸ
ὃ ἔν, διββίτη: δίο δαΐθπι ἐγκωμωδία ὑγὸ ἐν κωμῳδίᾳ (Ρ. 78,26)
ΠΔΪΠῸ8 ὁοτία. ΠἸΡγασῖυΒ οοπίοχύυμι 84 0014 αἐυ 810.
ΙΒ ΠῸ8 ϑθΟ παδ, υἱὲϊα, Ὀ18 ὕθγιιθ οοσγοχιΐ, αὖ ρΡ. 288, 18 ἃ].
1ρ581.8 6061018 16] φσοχλ6}}} ρατγύθηι ἀθβουιρίϑηα οχύδϑυθ 1η ΘΟα100
Βϊοοδγαΐαπο 24 ἱπῆτα ἀθιποηδίταξαχαβ δυτὰ (Ρ. ΧΠ 8).
ρτασι οοπίιϊοσαηῦ ἩΘΥΙΔ πὰ 8 1018 οὗ ΟδἝΓ͵Ο]ῈΒ
ΚΑΙ 180} ῬΑΥΙΒΙ8 8ἃ. 1896, ἸΟ008 ἀυθ 108 Θχδιηϊηϑυὶ
Μουδομδθ δίθμθ ἃ. 1901 .[2.
ἹἩ ΜΑΒΟΙΑΝΥ͂Β ρτᾶθο0. 1956 (οὗ Ζαποί(ϊ, Ρ. 109) αυδαγαίαϑ
ὁπ. 29».20, ομαγίδοθιιβ, 8800. ΧΙΥ͂ ϑχϑιπίθ οὐ 8860. ΧΥ͂
1) ΘΙΎΟΥΘΒ ΘΧΘΙΏΡΙΆΥΪ ΤΟΪΠΌΒΟΙΪΟ οτΐοβ Βαϊ ΠΩΡῸ Ῥϑῦοοβι
Ρ. 196, 8 κατ΄ εὐθεῖαν (κατὰ ϑείαν), Ρ. 311, ἃ νομὰς (νομεὺς),
Ῥ. 262, 16 συναγαγὸν (συναγωγὸν), Ῥ. 814, 18 αὐτὸ (οὐ τὸ), ἡ. 881.
17 τῶ ϑεῶ γοθὺ ἀγαϑὰ οἵα, Ῥ. 179. 29 ἡρακλέας (ἡρακλέους),
Ῥ. 464, 18 τὰς γωνιακὰς (τοὺς γωνιακοὺς), Ῥ». 482, 19 δωκὰς
(δεκὰς), Ῥ. 868, 31 ἐσεὶν ἦ (ἐστὶ καὶ), ». 189, 26 ἀχημάτων (σχη-
μάτων).
2) ἰδία βογιρέσταω Ὁποὶδ}} οχρ]οδηπᾶδ βαμὺ 8660: ῥ. 89, 27
ἀδρᾶν (δρᾶν), Ῥ. 190, 26 διακόπου (ἀδιακόπου), Ὁ. 23δδ, 2 ἡμῖν
(ἡ μία), ». 361, 818 νόϑω δοῦναι διότι (νόϑῳ δ᾽ οὖν διότι),
. 802, 16 πῶς (ἢ ὡς), ». 84ὅ, 34 πᾶνα πειϑέλημεν (παναπειϑέα:
ἥν Ῥτὸ ἔμμεν), Ῥ. 860, 1 φανὰ φῶς (φληναφὸς), Ῥ. 8367, 239 δεῖ
(ἀεὶ), νΡ. 869, 30 περι οὗ (περὶ ϑεοῦ), Ρ. 482, 14. αἱ τούτου (ἀπ᾽
αὐτοῦ, ἀορυϊύ αἱ ἀπ αὐτοῦ).
ΟΑΡΨΈΤΊ ΡΕΙΜΥΜ γὙΙ
οχαγδίῃυβ, [Ὁ] 896: 47 αὐδίοχηϊοπυχω, 2 αὐ ΠΟ η
(ε 0]. 217---86, τὰ [0]. 77---86), φαΐ πυτηθγαὶϊ βυπὺ ἴῃ
ΤΩΘΟΪΟ ΤΠΔΙΡΊΠΘ 1ΠΕΘΣΊΟΥΘ ὈΓΪΤαΣ οαϊυδαὰθ 0111. ἃ. ΤΒΠῸ ὈΣΙΤΉ8
οἰοραπ ϊβείτηθ βου βαπὸ απδίθγαίοηθδ (χυΐηϊο οδύ τὰ) ομβδυΐδϑ
᾿γηδίδθ:
β--ὃ 0]. 8--26 Ῥ. 4, 12---81, 2
ς--- [00]. 87---60 Ρ. 107, 4---186, 1ὅ
ἐ---ἰἩβ ἴο]. 609---9 μ.211, 20---294,18ὃ
ιξ--ταν [0]. 111-182 ». 847,11---1 71 Ο οἁ. Βρεῖι.
κ8---αϑ [0]. 191---280 ν. 179 Α---2160 Ὁ
Ἰ1ηθ86 ἰγϑόθηδθ αὐΐπδθ Βουϊρύδθ βυπὺ ἴῃ 5: πρτι] 8 ῬΔΡΊΠ18Β
Βογθχη απδίρθυπϊοπῦϊη, 4108 ὍΠῸ πο] ΤΩ Θ ΟἸἑτη ΘΟΠΏΘΧΟΒ..
ἔυ1886 ἀοοθπὺ ὀὕτῃ 8118 ἔπτη ατηϊατα δ πἀοβυρίϑ, 1860 απᾶ-
᾿ογ ΟΠ 8 ᾿γδθ οοίθυβ ὈΥΟΡΥΔ. αὐἱπ Θὕϊδια ο]υγο8 αυ8-
ΤΟΥΟΠΘ85 ΠΘαῸΘ 018 ΟΟΟ]Ο8Β Ὡτηαῦϑηιὶ οχ 1580 ἤθαὰ6 6χ-
ΘΙΔΪ]ΑΥΒ ΟΧ αὐὸ ἀθβοχίρίαβ δῦ ἤθαὰθ 1ρβῖα8 ΘΧΘΙΩΡ]ΑΥΙΒ
οη 8, ἰπῦγα ὀσρουδιη (ρ. ΧΙΒ).
ΤΑΔΥΡΊΉ68Β ὩΡΟΣΥΪΤΩ18 ἀοο βδ πυΐβαιθ οστιδϊ βαηὺ 5080 ]118,
ΑὈΟΓΌΓΙΩ ΤΑ ΧΊΤηϑ, ῬΆΥΆ ΘΟΠΡΥΙΤὺ ΟΌ͵Ὰ 80}01115 Θοαϊουτα Οὶ π|0] Β..
αυδίογῃϊομ δ ἀοβοϊοπΐοβ Βα ρρ]θαθγαμὺ 8860. ΧΥ͂ δαὺ ἄυο
ΠΡΥΘΙΣ, ἀΌΟΤΌΣΙ ὈΥΊΟΡ ΠΘρΡΊΘρΡΘΙ ΒΒ: Σὴ6 ΒΟΥ ρ51Ὁὺ ἄπο αἰ ψίτηδ
[0118 χυδίογπϊοπῖβ ἃ (οοὗϊοὶβ 30] 16 1 οὐ 2), αὐἰπίοπθοιῃ ξ,
αυδύογηοηἶθ 8 [Ὁ]18 61 οὗ 62", δυὺ Ὁπὺ5 οὐ Ἰάθχη, ΤΌΤΘΙΘ
Βυβοορίο βυχωσηδ, ἱπουγὶδ ἐπϊξϊο βαποῖαβ, δα ἱτηταοσῖο, οὐχ
ΤῸῊΗΪΒ 1 οὐ 2, 27---236 (αυϊπίοπὶ 8) δοπβοῖθη!β ϑρϑοίχηθη
ῬΥδο όσοι ἱπαϊσπατα αὐυδηϊα]δουχιαθο ΟἸΠσουτβ. αὐδ-
ἐουπΐοηθ8 δαύΐθμι 9 (ἰοΐα8), ἐγ, ἐδ 6 ἔοπίθ δυχογαμπὺ βα ἐδ
Ῥομο, οὐᾶ. Ν 5: γ}]}[ὁὑ2ε7ιηο, 6 Θοὔϊο6 ραΐο Μαγοδηο 190, ἀθ
αυο οὗ ν». ΧΥ͂Π5. 88 ουπάσιῃη ἔογίαϑβδο Πρχῦτα γοαθαηΐ
ᾳυδίθχπϊοιο8 χὸ ([0]. 188---190) οἱ λ---μϑ ([0].281---887:͵
απ80 βοουπίῃς [0118 ἀδοὺδ 8815---890), ὉΔῚ ΥΘΟΘΠΒΙΟΠΙΒ
αὐ]ραῖδθ ᾿παϊοὶα οοουχτυπῦ.
οοὔοχ ἱπίουροϊδίυβ αὐἰπαὰθ ὀχ θοῦ Θοχηχηθηίαυϊ ᾿ἱΌΓΟΒ;
504 ὈΟΠδΘ ΥΘΟΘΠΒ1ΟΠ5 Ρ]δρσυϊδθ, αὐδ8 ρσγορύοσ ΠἸΡΥΑΥ 8ατη-
τηϑῖα αἰΠροπύθηη ὈγθΟΒΙββίτοαθ οϑδ ἱἰυᾶϊοο, βπϊαηῦ ἴῃ
ΥΠ ΡΕΒΑΒΕΑΤΙΟ
Ῥδρίπδ ϑἀϊ οπῖβ ΒΔ Β]]θοπβὶ8 2106} καϑάπερ ὁΐ τελεστικοί
φασιν Ϊ.
οὐ Βορυδῃϊα Βυΐϊὰ8 ΙΣὈΥῚ 1ῃ ὈΠῚΘΥΒΌΤΩ ΘΒ ΘΙῺ οϑὺ α 086
ΘρΟΙΟΙΒ Ο: ΒΙῸ 1116 2 χηυΐαμα βοσυδυϊδ (αὖ Ρ. 112, ὅ συν-
διῴκει, Ὁ. 117 ἴῃ Β6Π0]10 Ηθυϑοὶῦθο, οομύγα πλ8]6 ἢ. 144, 91
μετάγειν). ἴῃ οχίγοιαδ δυΐθιῃ 11πθᾶ. ἰδ ν ῥϑυδρορίουμι
δαϊοοίθτη αἀὐδηι ϑοοθηΐῃβ δοαῖιβ ᾿ΓῸ ργϑαϊ ροϑιῦπβ βου θδ0
ἀοθούασ οδ]δσθο. ]δίομἹβ Ἰοιησηϑίδ, ΡῸ αποῦ ὉΘΥΒῸΒ 6Χ-
ἰοπάπηξαν, ΟΥ̓ΤΙΔΥῚ 50]θπὺ ποίϑ δ, ροθίδγυση 1οοὶ ἀϊβίϊη-
συαυσηΐυῦ Σ- 10] Χ 160] «ὦ, 8 ΒΟΒΟΝ8, χθυοοδηξ ΧΆΣΟ ἴῃ
ἰοχύα ρορβιία -- τ, 1π Ἰρϑυρῖηθ Χ τ6] ᾿ὦ, θιμθηἀδίζομθβ
οὐ δαάτίαχαθηῦα τλΔΥρΊπ18 οαχα ἰοχύι οοπϊαποίδ πα θ 1 ποὺδ “."
ΘΙΤΟΙΘΒ ᾿Ἰὐδοίβηο οὐὐϊ πὸμ ἀοβαπί. ᾿ἸΌῸΥ γϑαϊὺ δα οχ-
ΘΙΏΡΙΔΙ υὐ υἱάοίαν πἀοὐαδύυτα Εἰ υοσθ τυ βο]15 1) βουιρίθχη,
ὁαχῃ βρθοίτηϊπῖβ ἀΠ018}18 ἢ) οθτύδ τιθδίδρτ8 ποη ἱπυιθηϊδηξαγ.
ῬΠΩΟ δυομοῖγθὶ αὐδίθυϊοὶ ᾿πβουι θύσῃ 1586 Ῥαΐο
Ῥτδθίον ΘΟΙΔΙΠΘΗΔΓΊΟΥΌΤ 1πἰὐϊ τα Πσατα περὶ ψυχᾶς κόσμω
καὶ φύσιος, 81118. ααοαπθ οΟἀΙΟῖ θυ ἸΡΒ1Ὲ8 ΡΒΠΟΒΟΡΕΙ. ΘΧΘΙη-
ΡΙδὺ ἰτηϊξαπεϊθυβ (οἔ. Ρ. 1, 18 8) Ῥγαθῆχυχα..
ἴδον βαϊν Βοβδαυϊοπῖβ οασάϊῃα]τ8 ᾿ , αὐ ἀοοοῦ ἱπβουϊρυϊο
[0]. 1“:
φγοοϊὰ ρίαϊοηϊοὶ δι} ἐϊηιαο. ἰοομβ δ8, ὐδ ον Υ 6880 Υ]) 018)
Οαγ(αϊμαϊ5) ϑαδμομ(ϑιη) φϊοοηὶ
πρόκλου εἷς τὸν τίμαιον τόπ(ος) λα (8867. ν}) βιβλίον
βησσαρέωνος καρδηνάλεως τοῦ. τῶν σαβίνων.
0]. 17 τηθᾶϊο βου Ἴρδ1ῦ Ιϑηυ8 ΥΘΟΘΗΒ Ῥρρἐϊᾳμαίίνο--..94.
ος ΘΟ] αὐδύθγ 68 Ὀγοϑύζοβοβ Ὗ θυ 8 Ὠϊθχαθ 8. {899 δὰ
1900 οὐ Μοπϑομῖδθ δοϑίδίθ ἃ. 1901.
Ὁ β δὲ μὶ ἰμύοχ 86 οοῃῆαβδ: Ρ. 147, 18 ἐννεάμιοι, Ὁ. 163, 29
ἰάμμλιχος, Ῥ. 114, 18 φιλήμω (816 ΒΆΘΡΘ, 808 ν. 440, 29 φιλήβω),
Ῥ. 218, 2ὅ λοιβικῶν (τὸ λόιμικῶν) . 1718, 24 ἐγγυτέρα (Ῥτο
ἐγγυτέρω).
2) οὗ. ν». 118,21 μείξων βῦής (ρχο μείζω λιβύης), ν. 860, 8
ἐκεῖ ϑέλει ὑφίστασθαι (χο ἐκεῖϑεν ὑφίσταται), Ῥ. ἰοὺ 18 τὸ
γονεύειν (γΥΤοῸ τὸ νεύειν), οοηΐζγα οὗ. 80} ]18 Ὁ. 469, 18.
8) αἱάθ Οτμόηΐ, ουν6 0685 Βιδιϊοϊπηιο8 4 (1894) Ρ. 181.
ΟΑΡΥ͂Τ' ΡΕΙΜΥ͂Μ ΙΧ
Ῥ ῬΑΒΙΒΙΝΥΒ ὈΙΌ]1οἴμ66. πϑδίϊοῃ. ργδθο. 1840 [ΜΕΡΙΟΕΥΒ ΒΕΘ.
2218] (οἷ. Η. Οπιοπὶ, Ζηυθηέανγα ΤΙ Ῥ. 161) ἔοσταϑ τιδχίτηδ,
αη. 88, 7 »« 28, θ., ομαγίδοθιιβ, 8866. ΧΥ͂Ι ὀοπβουρίυβ, ἴ0110-
τατα 168: αυδίοτπίοπατα ἀπαουϊρίπεϊ οὐ ππΐαβ ἐτὶπίοηΐβ (δ),
ἀΌΟΙΤΙα Πυχηο! (α9" βο" γ9)) Δ0 ἴρ80 ΠἸΡγαυῖο ἰταΐϊβ τηϑγρὶ-
ἰρυΒ 8 βουρῦ τηδχίτηδηη ρᾶγύοτα Ὀ]ΔρΏ]18 Το] σ 8418 οἱ 86-
᾿Ο8}618 ρογοσαπύ. ᾿ἰξίογϑθ ουσα :πϊίδο ροΟὐ ΒΒ: ΤΩ τη β:πὖ τηΐπυ-
ἀἰββίτηδθ, ΠΗΘΑΤΌΣΩ ΠΌΙΩΘΙΊΒ ῬΘΥ ΒΙΠρΌ 88 ῬΔΡΊΠδ5 υδχὶαὺ
ποῦ 88 οὗ 88. ἰοχίῃβ δρυυσηριθαν [0]. 1867, Ἰ᾽ηθ8, ποη
ΟΧ ]ϑΐβ. ᾿Ἰηϑπὺβ ΑἸ ΘΟΒΠῚ ΥΘΟΘΠΒ ἴῃ ΤΩΔΥΡΊΤΘ 1Π͵ΘΥΊΟΥΘ Δ 16οὐ:
αθοοθηι Κ6γ6 γοίϊδα ἀοϑιμέ, Δ ᾿δὸ αἴυποτβα [0]. 1585 βουιρϑιὺ:
Πρόκλου Πλατωνικοῦ 4Διαδόχου τῶν εἰς τὸν Τίμαιον τοῦ Πλά-
τῶνος τὰ τρέα, ὧν τὸ τρίτον ἀτελὲς καὶ πλέον οὐδέν, 5118
ΤΘΟΘΕΤΟΥ ῬδῸ]0 ἱπῖσα εἴκοσι τετράδια δαποίδαϊί.
᾿πϑυπὺ ἴῃ 606106 1ηἰορτιίαίθ ῥγδοβδίδπο 11ὈΥῚ ἰγθ8 ῬὈΥΊΟΥΘΒ
ἼΒαῸ6 8ἃ ῥ. 228 Α καὶ τὸ ὅλον [. τηϑρτιδπι αὐ Ἰαθογαὺ Ῥαχὶ-
Β᾽ΠῸΒ ἸΔΟΌΠδΙΩ ἱπᾶθ ἃ Ρ. 168,29 | ἑνοειδῶς δὰ Ρ.186, 6 δήπου
καὶ [ ογδιῃ ΟΘΠΒΘΥΘΙΉΙ8 ΘΧ Ὁπὶτι8 ϑγομϑίυρὶ αὐδίθυμὶομ 8
ἀδιηηο, ῬΥϑθβου τ οὕ ἱπ ΘΟ 1015 ἤπθ ἄπο ΘΧΘΙΏΡ]ΔΥ15 αυ8-
θυ 065 ὑγαὶθοῦ πλαθυθηΣ 6880 Ῥχορίοσθα, αυοᾶ τ. 2150
αὐτοκίνητον [ ἣ μὲν γὰρ εὐθεῖα ἀβαὰθ δᾷ ἤπθιῃ οΟ( 1618
μοῦ ογᾶϊπο ἰγδαυπίυν --- βϑουμίαῦ ποόθη αὐτοκένητον
(ῳ. 215 Ο) νΡ. 321 Ἑ |, ἄλλου μέαν φορὰν ἀβαὰθ δᾷ ρ. 228 Α
καὶ τὸ ὅλον [, ατᾶ8 0668 οχοϊρίυπὸ Ρ. 215 Ο ἡ μὲν γὰρ
εὐθεῖα δὰ γ». 221 Εἰ τὴν αὑτῶν κίνησιν οὗ δὲ (αἸξΐτηα οοἂϊ-
ΟἿΒ ὍΘΥΡΔ) ---- πἰδὶ υϑἰαγοὺ οοα. Μαίίοδμυβ Ῥα]δίϊπυβ 121,
αὰοὸ οοπϑυϊίο ἄποβ δυομθῖυρὶ απδίθυπίομθβ Ῥ6Υ11550 βίδίθοη-
στη οδί, αὐδύϊαοῦυ ὑγϑηβροβιίοϑ.
ε αᾳυοᾶ ἀϊοίχηυβ Ββ βου ρθη αὐδιηαῦϑιη 806586 80]οΐ,
ἀπαισόμεϑα. (ἰ. ἀπασόμεϑα) ἴῃ Ῥ 5Β010 ὉΠ τϑοΐθ ἰχδᾶϊυν
(. 196, 29. 201, 7). ἰδια Ῥ]δύομπὶβ Ἰθχωσηδίβ αὐ ροθ-
ἑδγυσα Ἰοοὶ οὐ βουρίοσυση ΡΘΥ β'πρι]ο5 ἀϑυθὰβ “ἡ ποίδ ΟΥ̓-
πϑίδ ϑυηῦ. τηδυρὶπὶ Ὁ8Ὶ1 ἱπίογάυση Ἰοραπίυν ἀπο(ρέα) οἱ
λύ(σις), δαϊδοοπὺ δὰ αἰβροβι ομθσα οοπίθχὑιβ βρϑοίδηίθβ γΆγῸ
ὨΌΙΩΘΙΊ αβγ. Ἰρϊάθιη ὉΘΥΊσγθτα αὐϊάθηῃ Ἰθοἰϊομθτα γχοϑϑυλυϊὺ
ΠΟΒΒΌΠΑΌΒΙΩ ΠΙΌΥΔΥΊ18, ΒΟΠΟ]18 δα ύθιη ΟΥΔΏ]ηῸ ἀθϑαμΐ. αὐϑηὴ-
Χ ΡΒΑΒΕΆΑΤΙΟ
ὉΪΒ ῬΥΪ8Β00 ποΟδθ]8 αἰγιτηβηίον τηογθ: ἀϊπέβλεπεν ἐϊξῆπται
ἐπεχείρησεν καϊτηγορήσαντε συγκα ϊϑιδρύων μετουσία παϊρ-
ίστησιν προ[σέϑηκε συϊνυπάρχειν ὑπάρχον ὡ᾿σαύτως, γίνο-
μαι γινώσκω οὐ Βγζαπθπογαμπι γεννητός Ῥδβδϑὶμα βουιρίδ βαδί
οομίχα ΟΜ, ἃ αὐἰδυ8 οἶδ τϑοθαϊὺ Ὡοοδ θυ ἴθ ποοῦϊα
ΒηΣθυΒ ποὸπ 611515. ἰἰδοίϑιηο οὐ ἱπορίβ ποοὰπὶ αἰδυϊποίϊοιθ
ΤΆΧΟ Ῥθοοδίυχα οϑῦ; ὑπυστὴ ἀπδηΐατα 8618] αἰξίαχα Διο Ρ]
ὉΠ018}18 1) ἀοϑθρσία ΡΥΆΘ 80 ζογί.
ἈΌΙΩΘΥΙ ταϑπὰ γϑοθη ἰββίτηϑθ ἀΘΌ1{1 απ08 16ρ15 ὅδ ([0]. 1975),
306 ([ο]. 605), 384 ([ο]. 105), 314({0].1085), 440. ([0].1662
8δἃ ρδρίπδβ ροχύϊπθηὐ ὁ041618 ῬΑΥΙΒἰηὶ 1888 (Ώ). ρουυμδπιβ
υἱάθίυν 6880 αἰλοδπιβ Ῥα]δίπυϑ 121.
ΘΧΟυΒΒῚ Ρ4715}18 ἃ. 1898, Μοπδοῦδο ἃ. 190].
Ν ΝΕΑΡΟΙΜΤΑΝΥ͂Β ΒΟΒΒΟΝΙΟΥΒ ΠΠ Ὁ 28 (οἢ, Ογγ]]υβ Π
Ρ. 419) ἔογπαδθ αυδάγαίδο (ὁπ. 24, 9 »« 17, 9), Ὀο οἰ ΠῈΒ,
ΠοΠἸοσαχα 164 1. αυδίογϊοπυχα 20, αυΐθὰβ [0]18 δἄπθοχα βαπῇ
ααδίθαοῦ (ποπ Ὀἰπ10). 16 οοᾶθχ, θχαγαίυβ ἃ. 1814, Ἰ1ΌΓῸΒ
ΘΟΙΏΙΘΗ ΔΧ] Ὀατααχα οὗ βθουπαθτῃ ΘοΙηρ] οἰ υΣ, αο08 8πΐθ-
οϑαϊξ ([0]. 1"---Ο)ὺ Τιμαίω “οκρῶ περὶ ψυχᾶς κόσμω καὶ
φύσιος. πὸ 80 ποὺ αὐἱϊάοθιῃη ΡγῸ δρθϑὺ Ἰδοῦμϑ χαϑρτιᾶ:
ἀοϑυαπῦ θηΐτπα Ρ. 280, 80 [τὴν μὴ εἰδυῖαν ἀλλὰ υϑαὰθ δ8ᾷ
Ρ. 284, 18 τὸ ἀεὶ ὃν [: ϑδᾶοπι αἀπ80 1π οοα 1018 Μαγοίδηὶ 190
ἔ011ο 68, αὐροίθ ἀπίθα ([0]. 625) ῥγϑϑίθγιἱββα, ἃ τῆϑπὰ ὑσῖταϑ
ΒΘΟΥΒΙ τ βοχὶρύδ βαπὺ ἃ οοίοσϑ, ὡ ποίδ οὔταὰ ἰοχίαᾳ δπΐθ-
οθἀοπύθ οοπίυποία (οἷ. ». ΧΙΧ).
ἴ01]. 1647 μαθο Ἰοριθυν βυ ρβουϊρίϊο:
Ὁ ἐτελειώϑη τὸ παρὸν βιβλίον διὰ χειρὸς ἐμοῦ ᾿Ιωάννου
τοῦ Καρτάρι {{{Ὶ ᾿Δπριλλίου μηνὸς ιβ΄ ἔτους ὃς ὦ κβ΄ -:-
. «Αηἰοηῖλ δεγίραμαὶ ἡ οῳὦ ΤΙαρὶ Ῥαγγ)αϑὶὰ δ) ἐοϑίανιθηΐο.
Βυΐϊυ8ο6 11ΡΥῚ ΘΧΘΙΆΡΙΔΥ αὰἱ οοπῆθοϊὑ ἰοχίαχα ῬΥΟΟΙϑηστα
ΤΒΟῚΒ ΙηΒρΡΊΒαΙΙΘ ἸΔΟΌΘΗ ΘΙ) ὩΘῸ ὩΟΏ ΟΘΟΙΏΤΛΙΠΪΒ 8ΙΟΠοΥΡΣ
ἢ) Ρ. 804, 4 πῶς (ἢ ὡς).
2) ἰταϊχβ Η]ΘσΟΏ ταὶ ΘΙ ΡΘΠαΣ οδγάϊπ8118. οὗ ΤΊΣΘΌΟΒΟΙΙ,
1, οἰοταΐωγα ταὶ. 14 Ἴοτα. ὙΠ ρατὺ. 1 82788.
8) υἱὰρ ΤΊΣΔΌΟΒΟΙΒΙ 1. ὁ. 2310. 1498.
ΟΑΡΥῚ ΡΕΙΜΥ͂Μ ΧΙ
ΘΙΤΌΓΟΒ δὺ0 Μαγίθ ᾿πίθγαυτη μδυα 1 6]1 01 61, ΒΘΡὶυ5 ΕἸΤΩῚΒ
δυάδοίοσ ἰοταρίδυϊ, ααδῦὸ πδὶουτηαυθ θαι ΟΟα ΟῚ 166-
ομθ8, ἸΏΘΤΆΒ πυσαδ ΠῸπ δαποίδθο.
οοπδβοηίλυπῦ οὐτὰ ΒΟΥΡΟΒΙΟΟ τη] ]8 Ἰθοϊοπὶδυ8 Ματγοὶδ-
πὰ 190, Μδγοϊδηὶ 195 τηϑηυβ βοουηᾶβ, ἔγυδβίυ]α, ΘΟ 1015 Ἐ,
ΒαΡΡΙθτηθαία 6061018 ΟἸ:βϑηὶ τηᾶπὰ 8110π8 δαϊθοίδ: βίησυδ
ἴῃ 51 ρ}}5 ΘΧρΘαϊδηὰ οΟαϊοΙ 5 ἀΘΒΟΥ θΘΠΑ18.
ΒΡΘΟΙΙμ8 ΒΌΧΩΡΒΙ ΝΘΔΡΟΙῚ ἃ. 1900, οοπΐ}] Μομπδοθδθ
ἃ. 1901, υϊ δυὺ Ο δυὖ Μ δυΐ Ῥ ἀοοβί.
ΕἸ ΟΒΕΝΤΙΝΥΒ ΒΙΟΟΑΒΡΌΙΑΝΥΒ 24 ΠΙΘΙΔὈΥΔΗΒΟΘΙ 8 ἔΟΥΙ ἃ, Τη8-
ΧΊη8, οἴχ. 81, ὅ »« 22, ὅ. 8866. ΧΙ ᾿Ἰπουμῦ] αὐὐγι θυϊῦ Ἀὰπο
γάτα, ἀθ αὰὸ οσὶῦ Ὑ1061}11, ϑέμαϊ ἐαϊαηὶ αὶ βἰοῖ. οἴα88. Π
(4894) ν. 488, ἃ τ χορϑύιβ Ε΄. ΒΟ]]1. 22. αυἱϊπίοποβ οὐ
ἄπο απυδίογπίοποβ (δο" [0]. 81---88, κδο" [0]. 229---286)
βυρρθαϊαπὺ 2836 ξ0118, αυογυτα ῬδρΊημδ6 ΟΣΡ]οηὐαν ἰσὶριπίβ
ἀυδθυβ ᾿᾿πθ18. ἴπ ἔτη 90]10 286" ἀοβοιϊύ ΕἸοοδσαϊϑηυ8 1
μα ΘοΙπιπθηἑατ! Πἰργο ὑθγίϊο (ρ. 191 Εἰ περὲ τοῖς σώ-
μασι)).
ἰούσῃ οοαϊοθη ὑπὰβ οομἕοοιῦ βου] ρα. πϑαὰθ ὑδιῆθῃ
ϑϑάθχω οομδίδη δ ἔγυϊδυσ οομύθχύυβ ἔοστηϑ. πϑὴὴ 80 ΘΧΘΠΊΡ]Ο
ἀοβοθῃαιῦ ταϊτασπι ἴῃ τωοάσμι ΟΟΙρ1]αΐο, αποᾶ αὖ αυοάδιαη-
ἸΔΟο τοϑυ οθὴ ΟΧΣ 110 018 δΔάμ ΒΟΥ Δ 18 τὰϊηὶ οοπερτ.
οσχαϊαπάυχῃη οδϑὺ 80 δὺο, υὖ 1τΐὰ ἀἴοδια, ὁ061018 ἈΓ, ααὶ
θοϑάθιῃ 80 Μ αὐδίογῃϊομθϑ ΘΧὨΙΘρδί:
β--δ ς---ἢ ἐτ-ττιῖβ τε--- ν΄ κε---κϑ..
6 ΤΘΟθηδίοθθ ΒΙοοδγαδηα Βοαϊθασθ Οἰσουτβουθοσθ ἰϊοϑὺ
Ἰπϊύυτα αὐδίθγῃ! 18 β, αὐδύθυ πο η8 ὃ οὐ εβ ἤπθιλ, ΘΧΟΥ-
ἄϊθτα βποιηαὰθ αὐϑύθγηοηἹβ Ἀγ}, ἰπιθατη ἄθηϊαὰθ ααδίθ-
ὨΙΟΙΒ κε. Θχρ]οὶῦ ΠΡΟΣ ἘΦ ἴπ ΤηΘ010 θγθ αυδύθγηϊομθ κξ
ο061018 Μ. τηδηϑυιηῦ ΡΟΙΤῸ 1π Τὼ ΟΧ θοὔθχῃ ΔΙΟΒΘίγροΟ Ἰηὐθρτ
ᾳαδίθχπίοποβ γξία, αἰπιϊάϊα ἔθγθ Ῥδῖβ ααδύθγῃϊομὶβ ς
(ῳ. 128, 80 τὴν γνῶσιν ΝᾺ: γνῶσιν ΟΜῬ Ξ, οοπίτα Ρ᾿. 124,
21 φερούσης Μ' ἴα, ΒΕ: φρουρούσης Μ᾿ ἴτῃ, ΟἹ Ξ), τιδχῖτλδ,
Ῥᾶγβ αυδίογηϊοπὶβ ἢ (ρ. 181, 21 αὐτὴν δὲ ἄρα ὕλην εἶναι
801 ΜῈ, βθὰ ρ. 188, 1ὅ δύναμιν οἵα Ν᾽), Ῥδθμθ ὑοΐῃβ
ΧΙΠ ΡΕΒΑΒΕΒΑΤΙΟ
αυδίογηϊο τ (Ὁ. 218, 4 κοινοτέρων ΝᾺ, αὖ ». 218, 9 αἰΐογυχα
τὰς οἵα Μὶ Ἠ)). π0}18 δαΐθιι ὀχ ἰδοὺ Ἐν ἀθϑεϊρία αυδίθυπιοπυτι
ιξ---κβι ὨΪ ἰριθαγ Ἰπἰουϊογαπύὺ θὰ δοίαίθ, αὐ 80 Ἱ αι
οοὔοχ ἘΦ, βδθου]ο αἷἰχὶ ΧΙΝ ἱπουμπίθ. βϑαυϊοῦ υὖ οοὐοχ Μ
(βαθου! ΧΙΥ͂ ὀχϑυπί5) οὐ ρᾶγίοβ ΕϊἸοοδγάϊδηὶ τηοᾶο ἀοῆπῖθαθ
ἀοβοσιρία ποῖ ϑι:πὸ ΟΧ ΘΟαθχη ΘΧΘΙΏΡ]Ο. ἸΤΏΤΉΟ ἰοηρο ἃπΐθ
οοὔϊοθιῃ ἘΦ 6 ΤΟΙ ὈΥΔΏ15 115 θχὴ ΠΟΠαυτη Ἰδοθγα 15 δία ἀθ-
ρογαϊ 18 Βυχιὶῦ ΘΧθιαρ]αῦ ϑυχησηα οαχὰ αἰ] σοηϊία οοπἤθοξαχα
οοὔϊοῖβ Μ. ἰοϊλ αυλ ρουϊοσδηὺ απδίθυπϊομθθ ἱπ ἔοπὺθ
Ἐϊοοαγαϊδηὶ οὐ ἔγυβύα]α βυρδεδαἑα βυηΐ 1π Ἐὸ τοϑρπδτη Ῥδυΐθυι
6 6οἄ166 αποάϑδιῃ Ν 511η1}1, Μδγοῖδηὶ 1900 51γ1]]}}1τη0: 5016 οὐ
ἰχ68 Ῥαρίμδθ απϑύθγμοηἱβ α, απδέθγηϊο ε, αἰ ταϊ αϊτι8 ααδύθγμϊο ς,
Βη18 αὐδίθυμϊομβ ἡ, αὐδίογπϊο 8, ᾿πλύϊυχη αὐδύθγ: 8 ε:
ἀθπίααθ ἀπϊαθγβαβ οοπύθχίιβ Πγὶ βϑουπάϊ ἃ ρ. 876,8717 (οζ.
Ῥ. ΧΙΠ). ἰἱπᾶθ ἃ ἢ. 294,18 | φύσιν, Ἰατύ1ο χυδύογηοηβ ἐγ
οοὐτοῖβ Μ(Μ5), Βἰοοαγάΐδπο οοπβυϊ αθπᾶο 1πβθσι 1580 ΟΟ]511π|8-
ΠΌΤΩ 116] οἰ πιβάθχῃ ΠΙΡΥῚ σϑχμθ]]υχη οἰ οι τυ ---- πῦ ΘΟΠΡΥ ΘΠ 186
δυρυτηθηΐαχα ρτδυ 55] τηυτη δέἔθγϑχω ---- Ἰδοῦπϑ, 6041018 Β: Πδὴ
ὀχοϊδοσυπ Ρ. 819, 10 [τῶν πηγαίων δημιουργῶν ἀϑαὰθ 8ᾶ
Ρ. 8320, 18 τέλος ἐστί, αυδὸ ρμογίοορᾶ οσρὶοὺ οοαϊοὶβ Ο' 10]18ἃ
15 2176": 501] 1οοῦ 1π τηθυλγϑηδ 275) πρτΐθηαδ ἰγϑηβ:]υὺ
᾿Ρυδυῖυβ [0115 2718" 2705. αὐΐδημθη οορτἑασίτα ἀθ ρθχΩ6}10
ΟΟΙΒΙ 181 ΠΟ 81 Ῥχορύου οοΟΥγρ 6188 οοπὶθοϊυσαβατθ ἴῃ
Ἐ ορυΐδβ 1), αθδχαῃ ρσορύθσ 0668 ᾿π οοαϊο6 Βὶ ἔοποϑίγα σϑ]ϊοῖα
ΟἸΏ1558.83), αὐ8ο Ἰδοῦπδθ 81 χω] η8 γϑιοἱθμᾶδο υἱδοπίυῦ δᾶ
ΘΧΘΙΏΡ αν αὐποάαδπι Ηϊοοαγάϊδηο πἀϑίυβίλαβ (οἴ, Ρ. ΧΙ, ΠΠ), βοᾶ
84 Ἰρϑύχα ἔοηΐθχα 6 απὸ μδυδὶὺ διούοσ ὙΘΟΘΉ 10:15 Ε]ΟΟΔΥαΙδ-
86, [0}8 18ὺ6 πο δαὶ Ο, αὰοὸ ΠΌγΟ Θοπβα]ΐο οὐχ τη ογοϊἀοχιπὺ
ἸΟΟΘΒ 101 Ἰοούα 80} }]}Ὅτηδθ πθῖὸ υἱαοὺ. ἸΙΡσχοσυση Ο οὐ Βὶ
οοπορηδαβ ὉὈΌῚ αοϑιπαῦ, δοουχαῦθ ΟἸΤΟΌΙΏΒΟΥΊΌΘΥΘ ΠΟῚ ἰ1οθὺ:
1) ». 804, 16 ὑποίσαντος Ο: ἑἐπονομάσαντος Ἐν (οΧ ἃ. 198),
Ῥ. 812, 1 πατὴρ ὁ Ο: ὁ πατὴρ ὁ Ἐν, ». 818, 9 σὺν τῶ Ο: σαυτῷ Ἐ,
Ῥ. 818, 16 γεγαῶτα Ο: γε ταῦτα Ἔν, Ῥ». 81δὅ, 22 αὐτοῦ μόνου Ο:
αὐτοῦ μόνον Ἔν, τ. 8117, 2ὅ περικλάσας Ο: περικεράσας Ἐὼ, Ρ. 870,
24 νουβολὴν Ο: νοῦ βολὴν Ἐς (τθοίθ), Ρ. 871, 1 ἤρχετο Ο: ἔκ-
χεῖτο Ἑϊ, ». 816, 28 ἀποδιδράσκειν Ο: ἀποδιδράσκει Ἔν, (τθοίο).
2) Ρ. 816, 2 μένωι διὰ, Ῥ. 8371, 11 αὐτὴ, ». 811, 28 μονίμως.
ΟΑΡΥΤ ΡΕΙΜΥΜ ΧΙΠ
Ρ.3760, 9 φαινόμενον ΟΒ;: φερόμενον ΜῬ--, οοπίτα τ. 876, 80
ἡ δὲ Ο: εἰ δὲ ΜΡΝῊ οἱ γ". 377, 26 ὄντες Ο: παϑόντες
ΝΡΕ. απυδίογηίΐοποβ ααὶΐ ἀοογϑηὺ ΠΡ σὶ ὑσὶ (νϑ' ἔδγϑ ὑούυϑ,
κκακβ κὸ) ΒΌΆΡΡΙοΙὶ βυηῦ ΟΧχ ΤΘΟΘΗΒΊΟΠΘ υὐ]ρσαΐδθ 5811ι1]}-
Ἰ]πη8.
ΤΘΟΟΡ ΠΟ. ΕἸογθηἐδθ ἃ. 1898, Μομδομῖδο ἃ. 1901.
ΡΑΒΙΒΙΝΥ͂Β ΒΥΡΡΙΕΜ. ρτ8θο. Ὀ]Ρ]1οἴμθο. παίίομ. 666 (εξ,
Ἡ. Οταοπί, Ζρουθηίαῖγε ΠῚ τ. 298) αὐυδάταϊιβ, ὈοΙΥΟἷΠ 5
8860. ΧΙ͂Υ͂ τηθ6]], Ο]ΊΙοσυτα 849. αὐδύθσμ! ομ98, 6 θυ 60Π-
Βιδιιν μδι 1ῃ τχθα]0 116] οχίγθιηο τηϑυρὶηθ που ΟσΘ ϑαπύ
πυχμηογδίδ; ἱπύθοτι δυύΐθια σϑιηϑηβουαπὺ 42, οὐτὴ καὶ οὗ μ 6
βορίθια ἰδπΐαση οοῃδίθηὐ [0]118. Ἱδγ] αὐδύθγηΐο 8 0110,
αυοᾶ ἀορυϊὺ 6880 849, οχοῖδο. φγδθίοσοα Ὁ18 τϑαϊὺ πύτηθ-
γὰβ 121 (121.121}}5)}: αὐδὸ οπιηΐᾶ 81 ποὸῃ δοοι ἰββϑηΐ,
ΒΑΡΘΥΘΙΩῸΒ πυχαθγυτη 882 (8»444). 5βίηρσυϊδο ρδρίηπδθ υϑαιθ
δα [0]. 1485 256 οοτηρΙθοξαμξα 11η085, οὐχ ἱπᾶ6 ἃ ἴο!. 144
ἸΘΣΒΌΆΙΩ ΠΌΙΉΘΥΙβ πᾶχὶοὺ ἱπίοσ 80 οὐ 86. οοᾶθχ ἱπιξο ρο-
ἀββίτηθση ΟἸΠΟΙΠ]ΠσαυβΒ οδϑὺ ἰϑοῖΐα, ῬὈΓΊΤ18 1[0]118 ἔγυδίυ]δ!β
Βυτοϊατίαίθαυθ ἀορογαϊ18. δίσδιωθη τ ΟΟΙΟΥ ΠΟῺ ΒΘΙΏΡΘΙ Ἰάθτα:
ΒΌΡΧτ ΤΟ ρμῥἱοΐα βυπὺ [0]18 1---140. 161.---206, αὐτο [0118
141 ---1017. 201---864175,: αυοσδὶ 1π40 ἃ 10]. 207 αἰΐθσϑτα
ΤΊ ΠΌ͵ΤΩ ΔρΊΤΟΒΟΘΙῸ ἐ10ὶ αἱ ἀοΥἹ8, θϑάθχῃ ἱπ δηθοθαθηξρυβ αὰο-
400 0118 ποπη}16 ραρίπδϑατιθ οχδγϑυϊ.
ἸΣΟΥῚ Ἰηϑαπὺ ὑοσγίυ8 αυδτύαβ. αὐϊπίιβ ΡΆΘΠΘ Ἰπίθρτί, αἸἰξζπιο
ἰδπΐυμα 800 ἥποιι Ἰδοογαῖο αὖ Ὁ.
οοχωταθηίδγῖυβ Βηϊ 10]. 847 βαργὰ. Ῥδρίπϑθ 1Π ΕΟΥ]ΟΥῚΒ
ΒΙσΊ Πστα ᾿πὐοχργοίδιϊ ϑαπὺ Ιοϑηπὶ8 Οδπίδοιζθηϊ (ροββοββοσὶβ
-- πηρογαίουβ ΒΥΖδη Ποχίλτα --- ΠΟΙΆΘῺῊ Ὁ)
ἴο]. 8495 γηδηθβ ΥΘΟΘΠΙΟΥ 860 8αδβουρϑιὺ: , ὥσπερ ἐπὶ
τῶν πλεόντζων ὁπότ)αν μὲν ὁ ναύτης σφαλῇ μᾶκρὰν φέρει
τοῖς συμσπλέζουσι) βλάβην, οὕτω καὶ ἐν ταῖς πόλεσιζ.. ὃ
δὲ (Ὁ) ὃ ναύτης σφαλ᾽ οὐ ἰπῖγα ρμοβὺ αἰέθσιιτα βὶ σι] υτὰ ἱπέθυ-
Ῥγοίδοπὶβ ἱποοχίδο {μέ ϑγισται βασιλεῖς ραυ]οαυθ ἱπίθσϊυβ
ταῦχο 41(0) [ Πρόκλου | ᾿Ελευϑερίου δῶρον.
ε τηαΐαμιλ ῥ]οσυσλαθθ αἀθοϑὺ. ΤΑ 1π ΙΩΔΥΡΊΏΘ ΤΩΔΗ18
ΧΙΥ͂ ΡΕΑΒΒΑΤΙΟ
παθίυϑία οὗ ΤΘΟΘῚΒ Δα ]6ο1Ὁ 808|0118, ἴϑη ὑπη8 αὐδὴλ 8] 6 γ8
ταϑιῖβ Ῥ]δύομβ Ἰθιητηϑία ᾿ 1.6] ᾿᾽ βὶρσπηδαϊί.
Θοπ 1 ῬΑΓΙ8115 ἃ. 1898, Μοῃδοβῖδθ ἃ. 1901.2.
2 ΡΔΑΒΙΒΙΝΥΒ ὈΙΡΠΟίμ60. πδίϊομ. στᾶθο. 1888 [ΜΈΡΙΟΕΥΒ ΒΕα.
2098] (οὗ Η. Οταοπύ, Ζρηυθρηίαίγο ΤΙ Ρ. 161) ἔογτιδ τιδχίγηδ
ατὰ. 88, 1»«22, 6, ρδρίῃασυσα 686, 5860. ΧΥ͂Ι οχαγαῖιβ 8Ὸ
Ἰοᾶμηθ ἀθ Οἰταπίο; βρθοίσαθῃ ἀθαχὺ Οτηοπὺ, 7 )ο-ὲηυόθ 6
μια βογὶβ σγο08 468 ΧΥ͂ὺ εἰ ΧΥ]" 8ἰδοῖο8, ἐδ]. 28: οὗ ν». 12.
Ἰῖρσοβ οοιαρ]θοιἑασ οαππθ8 (ρ. 1---684). οχ ρ. θ8δὅ5 οἀϊᾶϊ
ἴπ Μυβοὶ ΒΒομπδηὶ 0]. ὅ4 (1899) ». 196 ρῥγϊποίρίυπι Ν6-
118θδ89 ῬΥΟΟΙΣ 1π Ῥ]αἔοπθ τϑῖὰ ρυὈ]1οδτη. ἡ δῖος οοᾶοχ τϑᾶ-
ἀπαδὺ υ1}}18 Ἰδοῦ η15 ἔθη οβ 5, ΤΩ ΥΊΤΩΪΒ 1110 ΠΟΥ] αὐἰπτὶ
οὐ δὰ ἤπριη. ϑβδθρθῃ ΤΠ ΟΥῸ 1ἸΌΥΔΥΒ ΘΧΘΙΩΡ]ΔΥΒ [Ο]ΙΟΥΌΤΩ
οΟΥμοτη οὗ απδίθγηϊοπαση ἱπορίθ ὑαγδαϊί.
ΒΌΘΟΙΤΩΣΗ8, ΒΌΤΗΡΒὶ τη]ᾶ. 1ἢ ΔΌΧΙ τη δυΐθιη ἀΟΟΔΌΟ
ροβὺ ἀοίδοϊισηα οοἄϊουπι ΟΜΝ, 1. ἃ ρ. 2284 | ἐναρ-
μόνιον συνετέϑη, τ οοὔοχ Ω, ἃ αὰὸ μαυᾶ Ἰοπρο ἀϊδβίδ,
Γα]οιγαθηΐο οδγθαῦ, θᾶ ἴδιηθηῃ σϑίϊομθ, αὖ ρθοοδῖα δρογίβ
ἸΣΌΤΑΙῚΙ πορὶορθηῦδθο ὑὐραθπαδ Ρ͵]8π0 Ὀγϑούθυτηϊ ϑιιυβ, ἨΘ
ἰγδαι 1 0}18 ᾿τηϑρὸ ΟὈΒουγϑίατ.
᾿ς ΘΙ 611}8 οδὺ ῬΑΤΙΒΙπΠῸΒ ὈΪΌ]ΙοὗΠ 66. πδίϊοπ. στᾶθο. 1841].
ΒΙ ΤΆΔ} τὶ βαπὺ, ὑδπχθύβὶ τα ]ῦο ταΐπιβ τηθ 15 Βα ρ1θοῦ Γποσαμὺ
ἐθτλ Υ]Βα 6 οΟμϊθοί 8 αἀοἰοστηδιὶ, ΟΣ 51:8 π08 οὐ ἘΪΒΟΌΓΣΙΙΘΏ518:
αἴθγαιθ Μο]18886 ἔγαρτηθηΐυσα ---- τὰ 6}1ι8 οοσίθ ---- βουπϑυχῦ.
αυδρτορίου ρσυϑυλίοσ 40100 αποᾶ πθαΐγυτα Θοαϊοοτη δα ἐθχίυχα
τοδ ϊαθμαθχα ᾿πίθργατα δα μίθογο ρούα: 508 πϑαὰθ ΟΒ1β᾽ϑηύσα
πθαὰθ ΕἸΒΟΌΣΙ ΔΊ πβθῖλ ὑϑηθασα Ὁ8]6 6 αὐδπὶ Φ 0ΪΘΠΘ ἃ Τὴ6
οχμδυϑύστῃ ρουϑιδβατη μᾶΡθ60ο. ὉροΥὰΒ 46 ἢο6 ΕΕὈΓΟ δράσῃ
1ῃ. Ῥγδοίδίομθ ΒΟ ΠῚ ὉΟΪ ΤΩ] Π15.
σΟμΒυ}1 ῬΑΓΙΊ5115 ἃ. 1898, οΧχ ραᾶγίθ οοηΐαϊ ΜομδοΒῖδθ
8. 1901.
πα]σαΐδθ γϑοθηβι οπΐβ (5) ΘΟ 668 δβογδτα ἴῃ οαρσύθ βθοαμᾶο
Ῥγδϑίοσ ἄυοβ αυαλρὰβ αἰδαμίυσ δαὶ οη08 ὈΥΊΟΥΘΒ:
1). οὗ. Ῥχοο]. ἴῃ ΣΘΙΩΡΌΡΙ. θα. Κτο]] ΠΕ Ῥ. 188, Ῥ. 478.
ΟΑΡΥΤ ΡΕΙΜΥ͂Μ ΧΥ͂
Α ΜΟΝΑΟΕΝΒῚΒ ροΥ8θ00. ἈἸΒΙΙοΟἴμθοδΘ τορῖδθ 382 ἔοσμιβθ
ἸΆΧη8 6, Ομδγίδοθιιβ 5800. ΧΥΪ. οὗ Τρ. Ἡαγαΐ, Οδίδιορτιβ
ΘΟ616. αταθο. ἘΣΘ] οί. τος. Μουϑο. ΤΥ ῥ. 186.
06 οοὔΐοθ ροἰββιπιαπι υὑϑδὰ8 οϑὲ ΟἾΥ. ΒΟΒ ποθ Υ,
ὙΥδ 8] υ θη 518 αὰΣ θαϊαϊὺ Θοχατηθηίδυῖοβ ἃ. 1847.
ΟΧΟΝΊΒΝΒΙΒ ὉΟΒΡΟΒῚΘ ΟΒΈΙΒΤΙ 98 (οἵ. Οδίδιομιβ οο!-
Θαχη ΤΉ88. 60}]6ρ1 ΟὐΥΡΟΥΒ ΟἸΥΙ Βα Ρ.. 34), ομδυίδοθυβ 8866.
ΧΥ͂Ι, ξοϊίοσυσα 477.
ἴὰ ΠΟΣῚ Τγοπΐο Ἰοριύαχ: ἤΐο ἰὸν ομρίμβ μέ αὖ ἤαογο-
αἀἰδιι5 Ομ οϊηυνὶ Οαγοοσηθδ ἀπῆὸ ])οηυὰ 1531, ρύο οοἰἴϊορσίο
Οογρογὶβ Οὐ γιδίὶ, Οἰαϊηιομᾶο ργαρθδιθ. 1ὸ οϑὺ οοᾶθχ Βυ]-
ἰδπηϊο8, δὰ αἀὐθὰ αἱ Ὀγῖγῦβ ΠΟΒ66 Θοτϊητηθηὐδυϊοβ
Ὁ Βίηοπ ΟὝΥΠΔΟῸΒ ΒΆ5110806 ἃ. 184 ὑπ οὕτη Ρ]αἰομ 8
Οροσῖρτιβ. οαϊίίοηθ υὑϑι8 ΒΔΒ,]ΘΘΏΒῚ 15 ΑΠρΊοσυτα ΠἸηρτϑηη
ὑ πον σοχηχηθηΐαγα ΤΟΙ 88 ΤΆΥ]ΟΣ (ΟΠ απ} 8. 1820).
βρΘΟΘα ὈΘΩΙΡΉΘ ταϊϑιὺ στϑὴ Βυπδύοσ ἃ. ὁ.
ΕἘΧΟΕΒΕΡΤΑ
;.; ΠΑΨΒΕΝΤΙΑΝΥ͂Ξ ργᾶθ0. ρ]υΐ. 28 οοᾶ. 20 (οὗ. Βαπάϊπϊ! Π
Ρ. 389 γι) αὐδάγαξϊυϑ, ομαγίδοθιβ 8860. ΧΙῪΥ͂ οχμῖθοὺ 80]. 266"
ΒᾺ ἐἰξι!]ο ἐκ τῆς εἰς Τίμαιον Πρόκλου ἐξηγήσεως θχοθχρίδ
4889 ἱποῖρί μη 8 Ρ. 192} }Ὲ, καὶ ἰστέον ὡς ἀρυϑμητικὴ μεσό-
της ἐστὶν ἐφ᾽ ἧς, Βηϊυπὺ Ρ. 198 Ο καὶ ἀντιστρέφουσιν ἀλλή-
λαις ([0]. 2677).
ΒΙ Προ] ΟΧρθαΐδη ἱπ Ὀγδθίδιοηθ ἸΟΪ ΤΩΙ 1Β ΒΘΟΙΠΩΙ.
οομὐα ΕἸογθμίδθ ἃ. 1899.
ὙΕΒΞΙΟ ΤΑΤΙΊΝΑᾺ
τὰ ἈΠΟΌΙΑΙ ΙΕΟΝΙΟῚ ΤΗΟΜΑΕῚ Οριιδοία ΜΟΥ ὁ ἰμσθηι
αοὐδα . .. οὐ ργϑυϊοσὶο οοπἐϊποηΐ 0]. ΟΧΧΥ͂Σ:
Ῥιαίομιὶβ οας Τῴπαθο 6 απϊηιογην φοηογα δοη6, οὐ, 6α-
»ιοα δίοηα οἱ ἀἰργεϑϑίομα Ῥγοοῖά 1 1, μὲ ἰγα ἀιιοίϊο.
ἐπβουϊθυηΐαυγ: 0]. ΧΧΎα: Νίοοϊαὶ 1,οομὶοὶ ΤἼοριοὶ | σ0η-
ΧΥ͂Ι ΡΕΑΒΕΑΤΙΟ
μογϑὶο ὁῳ Τίμαθο Ῥ]αίίοηῖβ (ρ. 88 Α---86 Ε) ἀ6 απὸὐριονώε ]
φομογαὐΐοηα οἰ | Ῥγοοῖὶ 1 Δὲ θα] ρίἐοαίϊοηο (ρ. 116 Ο---280 Ε).
ἴ0]. ΟΧΧΥΤΙ: οαροΐ ργρηι (6 οομϑίϊῥμδοηα αρόαθ.
1π49 8 [0]. ΩΧΧΧΊΠΙΟ βἰηρσυδ ὈΔΡΊΠΙ5 Β.ργδβοσιρύστῃ οϑὺ:
Ῥγοοῖὰλ ἐπ Τύπαοόμηι ] Ὧ(6 απόπιας σομογαὐοηα
ἴ0]. ΟΧΧΧΊΧἧῚ μδθὸ Ἰοριίυν βυβουιρίιος Ορωδβουζια ἢ06
ἐς ἐμεργοϑϑίοηθ γοργασϑοηίαμάἑ Βεογηαγάνιιδ γι αϊδθ Ὑόη6-
ἐμ8 ἄηηο 1 ΤῬονηὶλ - ΜΟΟΟΟΟΧΧΥ. ϊε. ΧΧΧΙΙ͂Ι.
Τοδγμαγὶδ. 1 οχῳ Ῥοηοίϊ8.
ἰοχίιβ γΘΟΘΏΒΘΌΣ ΟΣ 1 ΒΘΟΌΠΑΙ ποϊαπηπίβ ῬΓΣΆΘΙΩΟΒΘΙΩΙΒ.
ΞΥΡΡΙΕΜΈΕΝΤΥΝ ΟΑΡΙΤΙΒ ΡΕΙΜΠ
ΟΟΝΒΡΕΟΤΥΒ ΟΟΘΙΟΥΜ ΙΝ ΒΕΟΕΝΒΊΟΝΕ ΝῸΝ ΑὉΒΙΒΙΤΟΕΥ͂Μ
ΨΑΤΙΟΑΝΥ͂Β ΡΑΠΑΤΙΝΥ͂Β στδθ0.1921 (ὁ... δίονομβοι, Οοαϊοο8
τα βουὶρυϊ Ρα]δ πὶ σταθοὶ Βι]]οἴμοοδο γαίίοαπδο ρ. ὅ7)
ἕογτοδ τηδχίτη (οι. 80, 7» 424, 7), ομβαγίδοθυβ βᾶθοὰ}} ΧΥ͂Ι,
ζο]οσθτα 194 (28 ᾳυδίογιϊοπαπι, 1 ὑσϊ π]ομβ ἐδι 1 Ὀἱπίοπβ
0]. 191----194). ἱποδβὺ Θοχωϊηθη δι ΠΡῸΣ ᾿σίταιβ οϑᾶάθιῃ δ"
Ρχϑυδίαβ Ἰδοῦπᾶ ([0]. 1875) δίαυθ οοᾶοχ Ῥ. οὑπὶ ρῥχϑθ-
ιἴοτοθ ἰϑὲ αἰΐθσο Ἰοθο (0]. 1925) --- ἀοβαμπὺ οηΐχα Ρ. 191,
20 [οὐυργίας εἰκόνα πβαὰ9 δᾶ ρΡ. 208, 75 ᾿4ϑηναίους --- ἀυδθ
Ῥϑγ5 ἀορογαϊία αἸτγηϊα18 οδϑὺ ὈΓΣΙΟΥΊΒ, ἴδια ἀὰὸ8Β αυϑια ὑπΌ͵Ω
απδίθγῃοπθια ϑΥΟμοίΥ θὲ ΡὈΘΟΥ1556 ΘΟΠ10188.
υποὸ ΠΡγχαμη ΒΑΡ ΟΣ ῬτῸ 60 1018 Ῥ σθττηδπο (ρ. 68,20
ἡρακλειήη οὐ ». 88,16 ἀναϑύματα οὐπι Ῥ), ποι Ά]10 (Ρ. 112,
28 διὰ τούτων οοπίτα Ῥ).
ΘΣΧΔΙΏΪΗΔῸΙ Βοιαδο 8. 1900.
ΜΑΒΟΙΑΝΥ͂Β ργᾶθο. 190 (οὗ. Ζαποίξϊ ρ. 108) ταθιαρτᾶ-
πϑΟθαβ ὁπ. 581, 4 »« 22, ὅ 8806. ΧΙΥ͂, αὐἱπιοπῦτα 27, αὐλουβ
τοϑροπαθηῦ 2710 ἴοα 857 Ἰπθᾶσαση. ῥυστη ΑἸ ΟΠΘχα
δηΐοουπὺ [018 ἀϑόοὰᾶὰ αὐδίϊαογ, υἱξτηατη βοουπίυγ [ῸΠ8ἃ
211". ---281 (υθαβ δάποχα βυαπὺ ὑδοὰδ βορίθπι), Ρυοοὶὶ
ΘΟΙχηθ γα ἱπ ΑἸΟΙδδάθμη ὈΣΙΌΥΘΙΩ οχθοη δα, αὔθτὰ
ταῖμθυβ αἸΠροπύθυ αἰγϑιηθηῦο 810 ΟἸΔΥΙΟΥΘ οχαγϑαλὺ Θϑάθσα
ΤΊΒΉΌΒ, ΔΌΘΙΩ 18.01}10 ΥΓΘΟΟΡΊΙΟΒΟΔΒ 6 801|01118 ΤΊ δὶ ΘΟΙΏΠΊΘΕ-
ἰασῖο δα ]θοῖβ. [πὶ ὈΥΤΩΙ [0111 ἀδοὰὶ ϑθῦβᾶ ρᾶγίθ ἃ ΙΏΔΠῸ
ΤΟΟΘΙὮ βοσιρία ϑυηὺ Πδ860:
ῬΒΟΟΙΥῪΒ δὰ. ΘΙ. 1. Ὀ
ΧΥΠΙ ΡΕΑΒΒΑΤΙΟ
ορίργαπια δοδϑαγίοηὶβ ἴθ 86 φγθ06 Γαοίϊ - α - ἱμποοάογο Ἶ)
ἰγαβίαίμ ἐν Ἰαΐνμ:
ῥοϑϑαγὶο μᾶς «τὐὐμῶ8 {δοογαΐ οδϑὲθ(8) γᾶ.
ἐριογίαϊε αὐἀϊὲ 8ρὶγ 8 ἐρε ἀοῖι᾽ ἢ
ορίσγαγια ἱμοοαογὶ ἢν. οἰ δοβϑαγίοηδ Ἰαΐνηα ἐαοί:
"Νιοο8 8αοῦο γοριαμο οαγαΐηα ργοϑιῆ
Βοδϑαγὶδ βδύρια τοϊσίοηο ραΐίογ,
γορίμβ φιᾶ σογυὶέ οοἰιυϊέ δαξιυγηῖα ἐοίἶω8,
θοαὶ ογαὶδ αὐ δοη 84 αδοιι8.
οοαϊέμν ἤος ἑμηνμίο. 5864 ναφῆο οἷαγεί τ ΟΥ̓δΟ
αγίδιι8, οἴοφο, πιογίδιιβ, ὑμησοηΐο.
1542 οαίιοί σῷ σοηΐο8 ἤδμογα ϑοαΐμ8
γ6 φοϑία, 5860[18 (ὁοη)8 δ οῳ4 φιωρεί.
ἤὲς οΟΥ̓́ΡΒ ρῷϊ; 864 πᾳ [βιὰ ριϑδιΐ,
ἀῷ γαρὶάνι5 μοϊμοί 5ἰάογα οἷαγα ροΐμ8.
γοααὶία σγαῖ. γοααϊίο ραϊγὰ ἰξγα ἰαϊὶγὴ.
μὐγίμβ φδ αὐ (Ὁ) γεοὶΐ αὐἀΐγο ἀοηιοϑ.᾽
ἴῃ ΒΘΟΆΠαΟ [0]10 ἀϑδόιο τηθ0610 ἸοριτΟΣ πυτηθστιβ ὑθηδὶ, οὔτ
αὐδῦθ [0111 ἀϑουϊ Ῥδυΐ ϑιθυβαθ 860 ΒΟΥ ΡΒοσ]ῦ ΟΔΙΙΠΔ]15
ΟΘ]ΘΟΘΥΤΊΤΑΙΒ:
τ' (Δ. τόπος) οε΄ (πυχπογὶ βυαπὺ ἰπ σᾶϑυγὰ) Τπρόκλου
λυκείου φιλοσόφου πλατωνικοῦ διαδόχου, ἐξήγησις εἰς τὸν
τίμαιον πλάτωνος, ἐν πέντε βιβλίοις" ἐστὶ δὴ κτῆμα ἐμοῦ
βησσαρίωνος τὸ γένος ἕλληνος τὴν ἀξίαν ἐπισκόπου καρδη-
νάλεως τοῦ τῶν τύσκλων
ἴοοβ 75 (αἰθγαιθ πυχαθχιβ 6 ΤΑΒΆΥΆ) φγοοιμϊὰ ρίαϊοηϊοὶ
1) ἑπογὶὑ Τθοάοτοβ 8268 μυτηδηίδίο (οὗ. ΚΥυχη δοΒοτ, α΄ 8οῆ,.
α. να. 1εον.ἢ Ὁ. 429 δά. 81]...
2) Θρ᾿ρΒῖατα ΒΟΒβαυϊοπὶβΒ δϑάμαο οχίαὺ Πόσο 1 ϑ'δηοίιθ
ἈΑροβίοἹβ (οὗ. Η. γαβὺ, 1.6 οαγαΐύμαὶ Βοδβαγίοη Ὁ. 398 8) Βοβϑαγῖο
Θρ᾽δοόριι8 Τἠιβοιίαηβ 1 δαποίαο Ποηιαπαθ οοοίοδίας οαγάϊηπαϊίδ
γραϊγιαγοῆα Οοηϑίαπεϊποροζιίαγιδ [ ποδὶ ατγαξοῖα ογμβ ογιιηνι8-
χιθ ] 8ὲδὲ ὐμμοηβ ροδυϊξ [ αἀθθηὸ 8αϊι 8 ΜΟΟΟΟΘΙΧΤΙ
ΤΟΥΤΕΤΙ ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΙΖΩΝ ΑΝΥ͂ΣΑ ΣΩΜΑΤΊΙΣΗΜΑ]
ΤΠΝΕΥΜΑ ΔΕ ΦΕΥΞΕΙΤΑΙ |ΤΡΟΣ ΘΕΟΝ ΑΘΑΝΑΤΟΝ.
ΞΥΡΡΙΕΜΕΝΤΥΜ ΟΑΡΙΤῚΚΣ ΡΕΙΜ ΧΙΧ
δ οϑορθὶ οαροϑὶιο ὑπ ἐπμμοῶ ρίαίοηϊδΒ. ῳ. ΤΟΥ 68ὲ Ὠκθιι8.
δ(οοϑαγὶομδ) Οαγ(ἀϊηαἴ!5) ορὶ ἐμδουϊωρὶ. 1)
[ο]. 1"----ἴ0]. 4 ἀὰδ0 οοπθπθηΐ Τιμαίω τῶ “οκρῶ περὶ
ψυχᾶς κόσμω καὶ φύσιος (ουΐα5 1106}}1 Ἰπβουρῦο σταῦγο οϑὺ
Ρἱοίδ), βϑοπηΐασ οοχασηθη ἑαυ ΠΟΥ] αὐΐπατιθ, 6 αὐδυ8 ἄυο
ῬΠΌΓΟΒ δίδηῦ ἃ ρᾶγίθ οοᾶϊοὶβ Ν, αὐοα ἀοοθηῦ δου 8]18,
ὕυπι ργϑοβουση Ἰϑοῦμ8 ΔΙ ΡΟΡῸΒ 110ΥἹΒ ΘΟΙΩΙΩΠΠ1Β, αὑδθ ἱπ
ἢΟΟ ἸΛΘΙΠΌΥΆΠΟ ὍΠῸ 0110 (08) ᾿πβογίο βαρρ!οία οδβὲ. πϑαὰθ
ἰδηθΠη ΑἸἸΪΠΙΟΠῚΒ ἔΟΠΟΥΌΤΩ ΠυΙΉΘΥΊ5 ροχύυγ δαί, αποα ἀὰο
[0118 βιρτιιαίβ, ϑαπὺ πστηθγο ΟἹ.
᾿ΙΡΥῚ ὑοΥ χυλτξ αὐἰπὲϊ οοπίοχίαβ δὰ πυ]σαίϑτα ὑθοθι-
ΒΙΟΠΘΙΏ ῬΓΟΧΊΤΩΘ 8οοθαϊύ. [0]. 266. οὐυϊατη δὲ θϑάθτῃ βυῦ-
Βορο αὰ80 δηϊ οοαΐοοπι ΜοΟΙδΟΘΉΒοπὶ σγϑθοῦτη 882:
ἕως τῶν προκειμένων εὕρηται τὰ εἰς τίμαιον τοῦ πρόκλου᾽ εἰ
δὲ καὶ τὰ ἑπόμενα ἐξηγήσατο ἄδηλον.
ΒΙΠΡΌΪΟΥΌΤΩ ΠΙΡΥΓΟΥΌΤΩ ᾿ΠΒΟΥΡΟΠΘΒ τηϊπῖϊο ϑδαπὸ Ρῥ]οίδο,
᾿ὐΐοσϑο ατϑ α]οίτηνβ 1π1{18]08 γι Ποῖοβο ᾿πϑυτγαῦδο βυπί, ὁχ-
οορίο 11 ΡΥ] ὑθγῖ ἐλζα]ο ([0]. 1825) ροβϑύθϑα ἄθτωυταη ὀχογπδῖο.
ΘΧΟυ ΒΒ ὙθηΘ.18 ἃ. 1899.
ῬΑΒΙΒΙΝΥΒ ὈΣ]1Οὗμ6Ο. πδίϊομ. ρτᾶθο. 1841 [ΒΟΝΤΈΒΙ,. -ἘΒ6.
2095], ομαγίϑοθιιβ 8800.}} ΧΥ͂Ι (οζ Οπιοπί, 7]ηυορίαϊγο ΤΠ
Ρ. 161) οδϑὺ ρϑῃιθ!]ὰβ οοὔϊοῖβ. Ὁ.
161 ῬΑΥ 5118 ἃ. 1898.
ΟΗΙΒΙΊΑΝΥΣ ἢ ὙΠΠ δ68 ἴοττηδ τηδχίγηϑ, ὈΟΙΥ ΟΠ
3860. ΧΠΠῸ), ἔοϊίοσαα 288. οοπίοχύυϑ αυἱ Βυτηϊαϊ αὺθ
θαδπαὶὺ οὐ Ἰδουποϑὺβ ἔδοῦαϑ οϑὺ, οχρ]ϑύυβ υἱαθίυγ, 51 αὰϑ 685
ὀδίϑ]ορὶ διιοίογιὑδὺ! ἐσ] θα θη 8, οϑὺ, τϑπῦ 1ϑυγ. ῬοΟΣΕ, 1.Θο0 18
ΑἸΔΏΣ βοῦθαθ ([0]. 1---ὃ [ΞξΞ 20]. 4---α ᾿ϑοσαίδ]. 281),
ΔΙ ογϑαὰθ πιαϊῦο πθίαϑίϊογο 3110 δ οσϑηθ ομαγδοίοσθ᾽ ([0].
229. 280. 282. 288).
ΟὍχα ᾿ποββθηΐ Ο]1τὴ Ἰ1ΌΥ] ααϊπαυθ ᾿πέθρτὶ. πὰπὸ ροσϊοσαμὺ
δηΐθ 1Ο]᾽υτη αὐδγίυτη φύλλα λβ, αυδύοθγηϊομθβ αὖ δρρδχοὺ
αδίξαογ. θογ ἀοὐαϑύαβ Βοάϊθ ἱποὶρὶὺ τ. 180, 28 | καὶ
1) οὗ. Η. Οταοιὺ, ευωμο ἀ68 ὑϊἱδιτοιϊμόφιοβ 4 (1894) Ρ. 137.
Ὀξ
͵ΧΧ ΡΒΑΒΕΒΑΤΙΟ
φϑαρτά, οχρ]ϊοιὺ [0]. 2285 ἑπόμενον ὃ δὲ τιμ (ρ. 848 ΑἹ).
᾿Βθουμίυ [0118 αὐἰπατθ ἀΌΡΙ]1Ο1Ὶ αὖ αἰχίπηιβ τηϑπὰ Θχϑγαῦδ,
αυδθ Θχβῖ θοῦ ἰᾶπὶ βηθιη Οοματηθη δ Λα ([0]. 229) δὰ
ἴο]. 2825 τηθᾶϊπχη) αυᾶπι απΐπ8 ἔθτθ ᾿πθᾶθ βραίϊο ὑϑοῦο
γϑ] οἷο Μ6]185580 ΡΥΟΟ]δπδ6 ρυϊποίρίυτα ([0]. 3825233). τπδπὺβ
δ] 1θη8 1π ἸΣΟΥῚΒ ΟΟΙητ ΘΙ ΔΙ ὈΥΊΤΩΟ οὗ βθοῦῃαο ρῥᾶγίθια 84 α1-
ἑδιηθηίζοσασα δαϊθοὶῦ αὐδθ 6011 ἴθ Μαβοὶ ΠΒΘΠ8Π1 υο]. ὅ4
(1899) Ρ». 1748, διη ἷπ ππδγρίπθ, αὐδπὶ ἱπ ἐοχύα βαργα
ἸΘΙΒΙΒ. αϑὰ8 δυύθτη οϑί, αὶ ΟἸἸβίδηπισα Βαρρ θυ, δαὺ 1050
οοἄϊοθ Ν᾽ δῦ 8110 οἰυϑᾶθιμ 5: τ 1]}Πτηο: πυβαῦϑιη ΒΟΙΌΟΠΙΟΘΟ,
ααἱ πθ 1086 αὐτᾶάθτα οχηπῖδ, 1118 δά ἀοπᾶδ οου ἀποὺ, 1818 118
διαοῦι5. ἸΟΟΌΡΙ ΘΕΟΣ οϑύ.
ὀθύθσμα 816 ΠΌΘΟΥ ἃ ρᾶγίο βίαὺ οοαϊουχα Ὁ οὐ Ἐἰϑουσί-
Ἰθη518: αυοσαα ΠΙΡΥΟσὰ ἱπίοῦ 806 αὐὑδὸ 851ὺ γταΐϊο [801]6
ΘΟρτιοβοιαῦ 6 Μ6]15886 ἔγαρτηθηΐο.
ἸΒΡΟΧΙΩΒ Ηοηδθ Εἰσπθϑῦμβ μοχητηδύζβοι ἃ. 1898
οὗ ορὸ ἃ. 1900.
ἘΒΟΥΒΙΑΙΕΝΒΙΒ Τ' ΠΠ 2 (ο Ε΄. ΜΗΠΟν, Οαίαϊοσιια 68
φιαγμβογὶβ ΟΥ608 6 ἴα Βιδιϊοίμογια ἀ6 Τ᾿ Εἰβδοιιγίαὶ ». 183)
αυδαγαΐῃϑ. 5800. ΧΥΙ ἃ αἰυΘΥ518 ΡΥΆΥΒ οχαγαΐα ϑδυμῦ
ἴο!α ομαγίδοθα 402. οὐχ ΟἸ]τὴ ἰούσῃ ὀΟη Σπθγθὺ ΘΟΙΏΤΊΘΕ-
ἰδγίαχη, πὰπο ἰπἰξίαχα ρου ὑϑαὰθ δᾶ τ. 116,18 ἀπώλειαν [.
ο]. 401---4025 δαϊοοία οϑὲ μέλισσα εἰς τὸν ἔν πολιτεία
λόγον τῶν μουσῶν.
ἴῃ Ρ666 [0]. 402“ παθὸ ἰθρυπίυγ:
ἡ βίβλος αὕτη τοῦ {[{{{| ποῦ {{{͵Π| ἐστὶν καὶ τῶν φίλων
τοῦ τῶν καλῶν.
ΘοΟὔ]ο08 οομπϑίϊ βυπὺ Ὁ οὐ Ομίβίδῃυβ (οἷ. Ρ. ΧΙΥ͂ οἱ
Ρ. ΧΙΧ 5).
τηθᾶ οδυ88, Οχδιηιηδυὶύ. ΠἸῦγυμη Μο]θθᾶυηαὰθ οοπύα
Βταπμο Υ]οϊ]οῦ ἃ. 1899.
ΟΟΌΙΟΕΝ ΒΕΟΘΕΝΗΙΟΝΙῚΝ ΥΥΠΟΘΑΤΑΕ
ΑΜΒΒΟΞΊΑΝΥΒ Ο 288 ἱπῇ ομαγίδοθυβ οτλ. 86» «28, 8860.
ΧΥ͂Ι, Φο]ϊοσατπι 228 (αυϊπίοπυμῃ 22, αυἱ πυχαθγαῖ δαπί
α-- ϑ. τα---ἰξ, τα---ῖς οὗ απὶὰϑ αὐδύθγη: 18 ἑῇ ΠΙΡΤΌΙΩ βθοὰπ-
ΞΥΡΡΙΕΜΕΝΤΥΝ ΟΔΡΙΤῚΒΚ ΡΕΙΜΙ ΧΧΙ
ἄυπι Βπίοηἰ 15), αὰ8θ8 ὑπ8 οχαγϑυϊῦ τηᾶπυβ. αὐἱπίοπθ ὁ ρϑυΐθ-
τυπὺ Ρ. 237, 25 οὐδαμῶς ἀποδείξει ἀβϑαὰθ 8 γΡ. 268, 4
τοῦτο δὲ [. ἀοὶπᾶθ ΡΥ ὑοχθ!! ἰπἰξίυτα οχοιαϊὺ ἀβαὰθ δὰ
Ῥ. 1684 τοῦτό ἐστε τὸ ἐν τῷ νῷ σφαιρικόν]. 80 ἔτι δὲ
ἀνωτέρω προϊὼν δυΐοτῃ Δ}ύο. ἱποὶριΐ ααϊπῖὶο τὰ. ἀοβοὶὺ ἰούαβ
Οοὗθχ 1πὰ οἰυδᾶθηι ΠΥ Ὁ. 210 ἅμα δὲ σώμασι προσήκου-
σαν. ἸἸΡγοσθχα ῥυΐχηὶ οὖ βθουπαϊ ᾿ἰπβοσιρύϊομπϑβ ταΐπῖο βαπὺ
Ρἱοῖδθ, αὖ Ῥ]αὐοπίβ ᾿Ἰθχατηδία, ααδθ ργϑοίθσθα ᾽᾽ ποίϑ ογπδίδ
δυπὺ οὗ το00 κεέμενον, οἱ τοϑροπαοὺ ᾿πίθγργούδ ὁ }}18 Εϊύι} 8
ἐξήγησις.
ὀαύθυοαυΣη ΘΟΙηΤ ΘΙ 8Υ11 ἐοχία Ῥοβϑισθοσυτη ΠΡσόσττα χαοᾶο
ἀοροχαϊῦο ρϑῦοα βοσυδυϊῦ δαἀθηβ, πουδ, υο]α Μυ5. ΕΘΗ.
10]. δὅ4 ν. 175 δᾶ Ρ. 62, 29, ». 181 δα Ρ. 227,18 85, Ρ. 198
δα Ρ. ὅ06, 11 5, οὐ 1061 Ἰδοῦμϑηη οΧ ρᾶγίθ ὑδηύατα ΒΡ Ποὺ
σαι Τιϑοπΐθο ΤΒοΙαδθο (8).
Τοοορποῦλ ΜΘΑα]Ο]8Πη1 ἃ. 1900.
ΤΥΟΒΝΒΙΒ ΙΗ οί θοαθ Ῥυ]οδο 100 [1887] (οἴ, Ἐοβίδ,
δίμαὶ ἑἑαϊ. ἀὲ βίοι. οἴα88. 1891 ρΡ. 228) ομαγίβδοθυβ ἔουταδθ
τοδχίτηδο, 8860. ΧΥΓΧΥῚ οχαγαύιβ, [0] οσυτα 489-[-42- 10.
οοπεϊποὺ ΠΌΓΤΟΒ αὐϊπαὰθ ὀοτμητηθηδίϊοηβ ῬΥΟΟ]δπδθ 1Ὲ Τὶ-
ἸΩΒΘΌΤΩ ΟΌΤΩ ᾿ΒῈ βου ρίΐζοπο ([0]. 4895) οοαϊοῖβ Μομπδοθῃβ,85.
ΔΡΡΙΙοδιαΐαῦ δῸ θϑᾶβθιι τοϑηῖ βουϊρίδ 80}0116 ἴθ Οτδύγ] τα
((0114 42), 80 αἰΐοτα Ἰωσήπου περὶ τοῦ αὐτοκράτορα εἶναι
τὸν λογισμόν ([ο]14 10).
Ὁ141 Ἐομιδθ 1πῃ ὈΙΡ]Ιοΐμοοα τορῖα ἃ. 1900, ατὸ τ1}}-
ΒίοΥυΟ στορὶο ᾿Ἰηὐογοθαθηΐθ ὈΘΠστιΘ τηϊϑοσαὺ οοαϊοθια ΕἸ ρ96-
π1Ὲὰ8 Β0561]1.
ΜΑΒΟΙΑΝΥΒ 9718600. 194 (οἷ. Ζαποί Ρ. 109) ἔογταδο οοἰδιιᾶθ
(28, 8» «16), ομαγίδοθιιβ β8θοὰ]} ΧΥ͂ (Ὁ), 8 πθυταϊου]1δ ἔθ σθ
ΘΟΙΊΘΘΆΒ. [0118 ποη βυηὺ πυχηογϑίϑ.
Ἰποϑὺ ργϑοίθσθα ἃ 8110π8 τοϑῆι βου ρύα8 ΘΠΟΠΎΤΩΊΒ ΟΟΙΩ-
ΤΘΗ ΔΥΒ ἰῃ ΓΥ͂ ὈΥΊΟΥΟΒ ΠΙὈΥῸ5 Ασιϑέοῦθ!β ὈΒΥΒΙΘΟΥΙΩ.
ΒΡΤΟΙΣ Βυπὸ ΟΟΟΊοθῖα οὗ βοαπθηίθη 8ἃ [8188 100
ἀορτοίδδ, αυλ8 βαρροαϊίδυϊυ ὅ. Μοσρατρο. ῥτγϑοίογθα υἰσύσηω-
400 ΏΒΡΘΣῚ Ὑ Θπθίδβ ἃ. 1899.
ΧΧΠ ΡΕΑΒΕΑΤΙΟ
ΜΑΒΟΊΑΝΥΒ ρτᾶθο. 228 (οἴ. Ζαποίψὶ Ρ. 118), ομασίδοοθυβ
8860. ΧΥ͂ (9) ἔοττηδο οοἴδιδο (οι. 21, ὅ» «18, 7). Το Π!Ιοτατα ὅ40,
αὑδθ ἃ αἰυοΥϑὶΒ τηϑηῖθυδ ΠΟρ]Θσθα 589 θχαγαῦδ ϑιηΐ.
ΡΟΣ οοπύϊποὺ οὐπὶ 8118 ὕππι Θοϊητηθηΐδυῖδ, ἴῃ ΤΙΙΩΔΘΌ͵Ω
ἱπᾶθ 8 [0]. 189 δὰ [0]. 297) (1. υβαχθ δᾶ ρ. 876, 18 τοῦ
δημιουργοῦ πρόνοιαν [): πὸ πᾶθ6 χᾳαϊᾶθτῃη 8Ὸ ὑπἃ τπιᾶπὰ βαπὺ
οομβογρίϑ.
ΜΟΝΑΟΕΝΒΙΒ ὈΪΌΠΠοὗμθΟ. Τορ. στδθο. 882 οὔ τ. ΧΥ͂
ΟΧΟΝΊΕΝΒΙΒ ΟΟΒΡΟΒΙΒ ΟΗΒΙΒΤΙ 98 ΡΟΑΥ.
ῬΑΒΙΒΙΝΥΒ ὈΣΡ]οἶμ60. παίϊομ. στϑθο. 1889 [σοιββετ. 718],
ομαγίδοθυβ 8860. ΧΥ͂ (Ὁ). οὗ Η. ΟἸποπί, Πηυθηέαῖγο ΤΠ ». 151.
υἱαὶ Ῥαγδι15 ἃ. 1898.
ΨΑΤΙΟΑΝΥ͂Β ΒΒΟΙΝΑΕ ργ8θ0. 110 (ὁ. Η. Κβίογθηβοι, Οοαϊοοβ
ΤΔΠ ΒΟΥ] ΟΥΔΘΟΙ Βθρίημδθ ϑυθοογυα οὗ ΡῚ Ρ. Ρ. Π
ΒΒ: ]Ἰοΐμϑοδο αίλοδμδθ Ὁ. 79) ἴογιιδθ τηδχίτηθθ. 8860. ΧΥ͂
ἄυδθ ϑχδγδιθσιηΐ τηϑηῖ8 [0118 ομδιίδοοα 488.
οοπου οιηδο 8. 1900.
ΥΙΝΌΟΒΟΝΈΝΒΙΒ ΡΒ110]. ὑτδᾶθο. 17 (οἵ. Νοββϑὶ Π γ. 15),
ομαγίδοθυβ 8806. ΧΥ͂Ι.
ἄυδϑ ρδρίμδϑ τχθ8 οϑιβ8 Ἰὰ00 ἀθριηχιῦ ΙΟ8 1608 [.16ὑ2-
ΙΏ8.Π.
ἘΧΟΒΕΡΤΑ
ΡΑΒΙΒΙΝΥ͂Β ΒΎΡΡΙΕΜ. στδθο. ὈΪΒΙοἴμθο. παίϊομ. 292 (οἔ
Ἡ. Οπιοπέ, 7ηνοηίαϊγε ΠῚ ρΡ. 244), ομαγίδοθυβ β8θο. ΧΥ͂Π.
του 718ηιαοῖδ5 Βιϊ αϊαϊ οοἸ]οθοΐδηθα, οχμῖὶθοὺ 0]. 290 οχ-
οογρίϑ οχ ῬΥΌΟ]0 1π Τὐμιδθαγα ΡῬ]δ ΟΠ Ί8.
Ὠ0}}}08 6886 ὈΥΘΩΣ οορπουλ ῬΔΓΙΒ118 ἃ. 1898.
"
ΟΟΘΙΟΥ͂Μ ΒΕΟΕΝΒΙΟ
Τηβίσυτηθη!! αὰυοὸ δ8ᾶθ0 οαϊδο πιο, γδοβίδη δ αὖ
ΘΧΘΙΏΡ118 ἱπ]υδίγοῦ ΟΡῸὰΒ ΒΟ οϑὺ, ουχα 1061 ΤΠ ΠΙΤΩΘΥ ΘΟ0Ὲ-
ἰοχύαβ αὐἱσαῦ! βαπδίϊ βιπὖ, του]ίδθ ἰδόυπδθ ρᾶσιιδθ οὗ Ἰηϑρτιδθ
ΟΧρΙοίδο, αὖ ἀοουΐϊηυβ δηΐθ αὐδίϊμοῦ ἢῸΒ ΔΠΠὴ0Β ἴῃ Μυβαοὶ
ΒΒΘπδὴ ο]υτηῖπο ὅ4 Ρ. 174.558. πθαὰθ ΒοΟ υὐ ἀδιηοηπδίγοίν
Ὠυϊὰ8 Οδρὶ 5 οδὺ, ΠΘαῸΘ 81 4)Ὸὸ ο88ιι. ἸΣὈΥῚ ΒΙΠΡῸΪ δυὺ Ο δυὐ
Μ δαΐ Ῥ' ἀδιπᾶ δοοθρογυηῦ τι6] υ10}18 ἀϑἔοσγαδῦ ϑυπῦ. Ἰτηγηο
οοπὐοχίιβ ῬΥΟΟΙ ΔΗ Ὠϊδίοτίδιη αὐδηύυτη 6 οοὐϊοὶδυβ δα υπὸ
αἴθτα δαβοσυδὶϊβ ΘΟ οβοοσο Πϊοϑὺ, αἀποάδχηχηοᾶο 50 ΥἹ οπἀδση.
ΒΒοθρὶ. α00 ΤΙ ΠΟΙ ΟΡ ΤηΘ ἔΠΠΡῚ ΤῊ υἱᾶθου 8 γϑίοθ,
αὖ ΡΓΧΟΥΟΤΑ. ΒΙΠρυ]ογυσα οὗ οἰδϑβϑῖθσπι ΘΟ ΟΠ65 ὈΓΘΘΟΪ]ΔΥ15-
ΒΤΩΔ5 1η Ἰαύθσγοι]οϑβ αἰϑίσιθαδηι οὐ αὐἱὰ οΧ υπϑδαυϑδαὰθ ΒΘ Σ10
οἰδαϊδίυγ Ῥϑ615 β δύσδπι.
οοὐϊουσχτα ορὥὔτηοσυτη ΟΡ Ν͵ ῬΥΆΘΡΟΠΟΙΟ 11οθαὺ ΘΟΠΒΡ960-
ἴα αυοτηοᾶο αἰδουιρί βιπὺ ΡΥ 81:5 :}85 υϊυ8 ὉΟΪ]ΣΩ118
Ῥ. 4,15---82, 2
Ῥ. 83, 3--81, 3
Ῥ. 81, 3---101, 4
Ῥ. 101, 4--160, 19
ΧΧΙΥ ΡῬΡΕΒΑΒΕΒΑΤΙΟ
ΣΙΣΓΣΣΓΣΞΙΓΞΞΕΣ
Ῥ. 166, 12--- 168, 29
Ρ. 168, 99---186, 6 - --
Ῥ. 186, 6---186,.16 ] ΟΜΡ0)Ὀ ἰ| --
Ρ. 186, 16----211. 20 -- ΟΝΡ
Ῥ.3211,20--0θ4.18] ΟΜ0| ᾿ “--
Ῥ. 294, 18---847, 17 -- ΟΝΡ
Ῥ. 841, 11---3ὃ94.,6 ] ΟΜΡ0ὗ ! --
Ῥ. 894, δ---408, 9 -- --
Ῥ. 408, 9---468 ΟΜ) ᾿ --
Ῥτδοίθυ ργσϑ δὰ ὑθχύυτη ῬυοΟ δ παμη τοδυϊαθπαυση δοοϊῦοβ
ΒΟΥ αγαΒ ὙΘΟΘΙΒΙΟπΐ8 αὐ]ραίδθ (5) ἱπ 8 ῬΥΔΘΙΩΟΠΘΗΙΒ
οταϊύζογο 20].}}, π6 υἱ ϊτηα, οοηὐοχίυβ δία αἀθοβϑϑηΐ.
ΟτΥαϊδυυῦ ἃ ΟὐΟἸΒ᾽ απὸ οὐ υἱάθϑιηυβ Ὠ06 [1ὈΥῸ 5010
ὭΘΥΔΙΩ ΘΧΒΙ θα Ἰϑουομθτη αὐτο 80 Ὠδροδαμηὺ οθύθυὶ
ὁ0α 1068.) 86 Ῥχίηυπι αὐἱάθηη ΟἸη68 ἰἰϑάθιηῃ δθρτούδης
1118:
1) 8Ὸ Βοο Ἰδύθυοα ]ο ΔΌ6880 τηϑ]] γϑοϑ8 (Οἱ 8] 128} Ἰθού Ομ 68
6 Ἰοχασηββῖη Ρ]αἰοηΐοὶβ Ὠδτιϑίδβ., μ6 ΑὙΒ 11188 ποι ἰχϑαϊαθ Θ880
οοπΐοηαογοῦ, 86 οιηθπαδίδβ ΝΥ αὐοι] ροὺ Ρ]αἴομΒ οοάϊοθχα:
Ρι 81, ὅ ἐχϑρῶν (ἀνθρώπων), Ῥ. ὅ9, 239 τινί μοι (τινι), Ὁ. 149, 9
οὖν το), . 166, 16 πρώτοις (πρῶτον), Ῥ. 187, 18 ὑστέρω δὲ χρόνω
σεισμῶν ἐσξισμῶν δὲ), ». 8δδὅ.171 συνέστησεν (συνεστήσατο), Ρ. 409,6
ἀπειργασμένος (ἀπεργασάμενος).
ΟΑΡΥΥ ΒΕΟΥΝΟΥΜ
σ
.16 πολιτῶν (οἱ 5)
.3ὅ ἐντεῦϑεν ἐκεῖσαι (1. ἐκεῖσε)
.19 ὡς αὐτός φησι
Ῥ.
Ῥ.
Ῥ.ΟῚ
Ρ. 68,7 πράττοντες (Οἱ 8)
Ῥ. 81,2 συνιέντων
Ρ.114, 38 κατ᾽
Ρ.138,18 τῶν ἃ φών
Ρ. 139,14 τρίτον (οἱ Ὁ)
Ρ. 118. 18 ἄνω μὲν ἄλλως καὶ ὡς τύπω
εἰπεῖν
Ρ. 187, 21 ἀεὶ
Ῥ. 196, 4 αὐτοὺς (οἱ 5)
Ρ. 191,10 μαρτυρήσοντα (οἱ 8)
Ῥ. 214, 118 ἐπιπλοκὰς διοριξόμενοι
Ρ. 316. 19 πρόιμεν (οἱ 8)
Ῥ. 282. 218 διὰ τοῦ (οἱ 8)
Ῥ. 366, ὅ γενητοῦ πάντη
Ῥ. 212, 18 δυσὶ (Ε΄ 0114.)
Ῥ. 380, 21 εἰσὶν (ἀΘὈαϊὺ εἶσιν)
Ῥ. 386, 26 χρόνος
Ῥ. 291. ὅ εἰπεῖν
.291, 20 μετειληχὸς (οἱ 5)
. 294. 268 τοῦτο... διδόν ... σϑένων
. ῶ95ὅ, 10 τὸ τῶ
. 396, ὃ φϑορὰν τῶ... κινουμένω
. 391,16 πᾶν ἀτελὲς (πᾶν τὸ ἀτελὲς 8 8)
.2399. 18 μήτε (οἱ 5)
. 808, 22 σιωπώσης
.818, 2 τὸν δὲ δεύτερον (Οἱ 8)
. 819. 21 καὶ... ὅτι (εἰ 8)
.838,.6 αὐταὶ (οἱ ὑ ΟΌΘΟΚ)
368. 123 κατὰ μέϑεξιν
818. 16 πάντων (οἱ 5)
818. 31 ὧδε (ἀδὈυϊὺ ὧδε)
886,20 αἰξοχώχτη ἔστε (οἱ 8)
894.1 ὃν... ἀρχὴν
.410,30 τὸν λόγον
418,9 ἔμψυχος
.424.28 ὁμοιώσεως (61 8)
.429.1 ἡνωμένα (οἱ 5)
.449.178 ἀλλ ὡς. .. ἄλλω: τὸ γὰρ
-Ὁ- Ὁ Ὁ Ὃ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὃ Ὁ Ὃ Ὁ ὉΠ σπ 'πὉ
ΧΧΥ
ΜΡΞ(ΝΡε, ΜΝε)
σολιτικῶν
ἐχεῖϑεν
ΟἿΆ
σιράττοντος
συνέντων
καὶ κατ᾽
ΟἿ
κρεῖττον»
ἄλλως μὲν καὶ ὡς
τύπω εἰπεῖν πρό-
τερον ἐλαμβάνομεν
ἐπὶ
τοὺς
μαρτυρήσαντα
ἐπιβολὰς δϑιοριξομέ-
ψοιὶς ᾿
προίεμεν
διὰ τὸ
ἴησιν (ησιν)
οὐρανὸς
εἶπεν
μετειληχότος
ταυτὸ (ταυτὸν) ... δι-
᾿ δόναι... σϑένον
τούτω (Ἰϑοὰυμϑ ἴῃ ς)
φϑείροντα τὸ... κι-
ψούμενον
ΟΙΩ
μὴ δὲ
σιώπησις
τὸ δὲ δεύτερον
τὸ... τὸ
ὧν... ἀρχῶν
τὸν λέγοντα
ἔμψυχον
ὁμοίως
ἡνωμένων
ἄλλω (ἄλλο)... ἀλλ᾽ ὅτι
ΧΧΥ͂ῚΙ ΡΒΑΒΕΑΤΊΙΟ
Ρ. 462, 228 δέδεικται τὸ αὐτοξζῶον ὅτι ν δέδεικται τὸ αὐτο-
ὄντως μόνον ἐστὶ μοναδικόν ξῶον καὶ ὄντως (ὄν-
τα ς) μόνον ὡς ἔστι
μοναδικόν
υὐδ αὐ ἸΔΡΟΥΑΓΘ υἱαϊγηυϑ ΟἸΏΘ8 ΘΟΟ1068 ᾿γδοίοσ Οὶ
ἰδ στϑυῖδ βυπὺ, αὖ οΧ ϑοάθια υἱἱαὰθ ἔοπέο πχσπδο ἀδοοδηΐ.
ΠΘαὰΘ ἔϑηθη ΟΙἸΊΠΘΒ 11}]1] [1ὉΥῚ ἴῃ οϑάθηα βθιρου ροοοδΐβ,
ἱποϊδογαπῦ: τὰ] Ἰοοὶ πὰ ΜΡ(ΜΝ, ΝᾺ) Ἰουϊΐοτ, αὐ 18
αἴοδηα, 8081, ἱπ ς δυὺ ρἶδῃθ' Θουταρεϊ Ἰοσυπίυῦ ϑδαὺ ἔα180
ἀθχιύδι 8 ΒΡ] ἄογο ἔποδίὶ.
ΜῊ Γ᾿
Ῥ. δὴν 68 ἀπέ νώσται τὸ μὴ ἀπέγνωσται κατ᾽ ἀπέγνωσται κατ᾽
εἷναι κατ ᾿; δος διαφορὰν εἶδος μὴ εἶναι εἶδος ἂν εἶναι
οὖς ὁμολογεῖν διαφορὰν. «ὅμο- διαφορὰν... ὃμο--
λογοῦσι λογοῦσι
Ῥ. δ1, 238 δῆτα δὴ τὸ ϑή τοι
Ῥ. θά, 12 ἀξιος (510) ἄξιοι καὶ ἄξιοι
Ῥ. 11,18 μὴ δὲ μὴ ΟΙΏ
Ῥ. 18, 168 ὡσαύτως ἀεὶ ὡσαύτως εἶπε ὡς αὐτὸς εἶπε
Ῥ. 109, 18 κατέπευσεν (Ὧ06- κατέπεσε παρὰ κατέπεσε περὶ
Ὀπϊὺ ᾿ς πεσεν) ἐπὶ
Ῥ. 119, τήνδε τὴν “χώραν τὴν χώραν τὴν χώραν τήνδε
(ΡἸδὐ.)
Ῥ. 134. 10 ὅμως ὅμως ἂν ὅπως ἂν
Ῥ. 144. 31 ὅλω εἴδει ὅλως εἴδει ὅλως ἔδει
Ῥ. 221,20 ϑειήμεϑα ϑείμεϑα ϑέμεϑα
Ῥ. 991, 26 βούλεται βεβούληται βούληται
Ῥ. 248. 4 καὶ καταφατικῶς καὶ καταφατικῶς καὶ ἀποφατικῶς
καὶ ἀποφατικῶς καὶ καταφατικῶς
Ῥ. 348, 31 οὐχ ἕτερον οὐδέτερον οὐδὲν ἕτερον
Ῥ. 468, 8 ὑπέστη ὑπέστησε ὑπέστησαν
Ῥ. 967, 28 ὃς (61 8) ὡς ν
Ρ. 292, 6 ἂν δὲ ἂν δὲ (ἅ6- ὅτι ἂν δὲ ὅταν δὲ
Ὀπι ΒΘΠΙΘΙ)
Ρ. 8ὅ8, 198 ὡς ἂν εἰ ἔλεγεν εἰ ὡς ἂν εἰ (δἰ οὐχ ΜῸ ὡς ἂν εἰ ἕλεγεν
, ἔλεγεν οὖν εἰ εἰ οὖν
Ῥ. 8δδὅ, 12 ἕτι δὲ καὶ ὅτι ὅτι δὲ καὶ ὅτε ὅτι δὲ καὶ
Ῥ. 818,298 εἶναι ὁλότητα... ὁλότητος εἶναι... ὁλότητας εἶναι...
ἐστερημένην ἐστερημένας ἐστερημένας
Ῥ. 418,28 πάντα᾽ δηλονότι πάντα δὲ νοῦς πάντα᾽ ὁ δὲ νοῦς
δὲ νοῦς δηλονότι δηλονότι
Ρ. 414,15 γρυσίππου κατα- γρυσίππον᾽ κατα- χρυσίππου κατα-
ΟΑΡΥῚ ΒΕΟΥΝΌΥΜ ΧΧΥΠ
σκευαξόμενος᾽ ἐκεῖνος μὲν σχευαζξόμενος σχευαξόμενος᾽ ὁ
γὰρ ᾿ ᾿ μὲν γὰρ ο΄ μὲν γὰρ '
Ῥ. 416. 30 οὕτως τὴν θείαν οὕτω περὶ τὴν οὕτω περὶ τὴν
αἰτίαν καλέσαντος ϑείαν αἰτίαν και ϑείαν αἰτίαν κε-
λέσαντος λεύσαντος
Ρ. 433,19 ἕν μὲν ὃν ἐνμένον ἑνούμενον
σ ΜΝ ξ
Ῥ. 184, 4 δουλώσα- καταδουλώσασθαι δουλοῦσϑαι (ὁ Ρ]α[.)
σϑαι
Ῥ. 18ὅ, 14 πάντας παντὸς ἅπαντας (6 Ρ] αἰ.)
σ ΝΡ ς
Ρ. 81, 68 λέγει δὲ καὶ λέγει δέ τις καὶ... λέγει δέ τις καὶ ...
(ἡλ. . . ἱστορία ἱστορία ἱστορίας (06) λέγεται
δέτις καὶ... ἱστορία
Ρ. 394, 86 καὶ οὐ δι᾽ καὶ οὐ κατ᾽ αὐτὸν δι’ καὶ οὐ ταυτὸν δὲ
ἑαυτὸν ἑαυτὸ ἑαυτὸ
Ῥ. 309.,1718 τὸν μὲν... τὸν μὲν. .. τὸ δὲ τὸ μὲν... τὸ δὲ...
τὸν δὲ... τὸν δὲ . τὸ δὲ τὸ δὲ
Ρ.8117, 386 ξώνας... ξωνῶν... ἑπτάδι ξζωῶν ... ἑπτάδα
ἑπτά
Ῥ. 322, 11 ὅ ἐστι ζῶον ἔστι ξῶον αὐτοξῶον
Ῥ. 381, 2ὅ8 ἀποβλέ- ἀποβλέψει (οἱ 8) ἀποβλέψῃ
ψεῖιε ᾿
Ρ. 8348, 6 ϑιὰ συνϑέ- ἀσυνθέτως συνθέτως
σεως
Ῥ. 844, 26 περ (Ρ]48.) τὸ ὃ
τηθϊ8 ΟΟἸυταπϑ, αα80 βογϊρύυταδβ οοάϊουῃα ΜῊ (ΜΝ, ΝΡ)
Ῥχδϑουοῦ, Ἱπαϊοαύυν βίο, ἱπ αὰ8 ποη 5 δ 1859 Δ᾽] αυδηᾶο
τα ]δ8 ΤΘΟΘΙΒΙΟΣΪΒ παὐυ]ργαΐδθ ᾿ϑοίϊομθ8 οοριίδυὶ ποαυϊ. 1)
1600 ταυἱέδβ ᾿ϑούζομθθ. πϑῖὰ 1ἄθῃλ αυϑαταγοὺ ἱπ ὈΠῚ ΘΥΒΌΙΩ
οοπύθχίυμῃ ς, 81 ΟΣ σοηβθηϑιι ὁΟὐϊουχη Μ' οὐ Ῥ --- ΝΊ δΔᾶάδυο
ΟἸΩΙΒΟΥΙΩ ---- 15 ϑιοδοίγρυβ οἰδοογοίασ, ἃ αὰοὸ ἀθϑβοθπαὶϊὺ ς.
1) ποαὺθ ὑϑίῆθῃ οοπου αγ βυθχησηδῦβ ὑουὶδα8 Ἰθού ΟΣ τι 8160
οΥἀΙπδηάϊβ: Ο : ΜΚ :᾿Ῥς (ρ. 2381, 18 γὰρ [ΡΣ] 08]: γὰρ ΒΒον. δὲ : δὲ) οὐ
ΟἿΡ:-:Μς- Ο. ὅ8, 80 ὁλιχὸς καὶ ἐξηρημένος: ὁλικῶς καὶ ἐξηρη-
μένος: ὁλικῶς καὶ ἐξηρημένως, ὑ. 318, 17 λέγει: λέγει φησὶ: λέγειν
φησὶ, Ὁ. 266, 11 ἔχγονα: ἔχγονα ΒΒΟΥ. εγγ: ἔγγονα, Ῥ. 284, 1ὅ
γενητοῦ οὐ τοιοῦτον: γενητοῦ τοιοῦτον: γενητοῦ τοιοῦτον οὐδὲν):
δυὺ ἀθ δηύαυ δ ρὶῦτιῦ π|ΔΥ118 Βουιρῦσασ]Β δῦ ταϊηὰβ ἔθ οἱ του ὕϑια
Νί αὐ ς ΤΩΘΟΘΙῚ ΤηΘ 618 ΘΟΙ δῖ Βαμύ.
ΧΧΥΙΠ ΡΒΑΒΒΑΤΙΟ
804 6. Ἰοοϊϊοπυγη οοπβροοῖα, αἀπθῃ τηοᾶο δαϊοίϑιη, {801]6
ΘΙ ΘΘΌΪ, ΘΙΎΟΥ͂ΘΒ, ἴπ αὐο0ο8 ΜΡ οοπίτα Ος ἱ᾿πᾶποι βαπὺ,
ΟΎΘΌΪΟΥΘΒ 0880, ααϑτηὴ αὖ 8 ὉΠῸΠῚ ΟΙΏΠΘΒ 1ῃ ς ΘΟπΙθοίυγΆ
ἀθ] θυ 9580 ροβϑὶπί, αυοα Ὠο6 16] 1110 ]οΟ0 801 1880 ΠΘΙΉΟ
πορϑθὶὺ (οὐ. ΧΧΧΤΙ5). υβαὰθ δὰ ἱπῆτηυση ρου ἐγϑαϊ 0118
στϑάστα ταυ]ΐδθ Ἀπ μϑῦΥὶ βουιρύσγϑο ᾿πύθρτδθ ῬΘυτηϑηβοσαηΐ,
ΜῊ ἃ τογῸ δΔΌΘΙΥΘΔΕΕΙΡυΒ.
σς ΜῬ
Ῥ. 84, 26 πρωτίστης πρώτης
Ῥ. 8ὅ, 20 γὰρ ἐπιτήδευμα παρεπιτήδευμα
Ῥ. δῦ, 1 τὰ μέτρα μετὰ (μετὰ τὰ Μὴ) μέτρα (Δ)
Ῥ. ὅ8, ὃ τὰς γὰρ | τὸ γὰρ
Ῥ. 11, 16 παντάπασιν ᾿ παράπασιν (παρὰ πᾶσιν Ἐ)
Ῥ. 12, 858 μιμουμένου μιμούμενος
Ῥ. 188, 26 πληροῦσαι πληροῦται
Ῥ. 184, 88 τῆς θεοῦ τοῦ θεοῦ
Ῥ. 187, 9 τὰς εἰς
Ῥ. 140, 12 διαλαχόντι διαλαχόντα
Ῥ. 2117, 128 τοῦ παντὸς τοῦ (οἴη Ῥὴ πλάτωνος
Ῥ. 220, 98 δυνάμεις ΟἿ
Ῥ. 249, 16 εὐῶδες εὐώδους
Ῥ. 8348, 26 μετέχει μετέχεται
Ῥ. 861, 12 τούτου τούτοις
Ῥ. 86ῦ, 26 ἐκτός ἐστι ἐκτός ἐστι δίχα (διὰ Μὴ
Ῥ. 41δ, 1285 ὁριστέον τῶ (τὸ) ἄριστον τὸ
Ῥ. 420, 18 νοερᾶς ξωῆς νοερᾶς" ξωὴ
Ῥ. 423.1718 ἡνωμένων καὶ ἀμερίστων ἀμερίστων καὶ ἡνωμένων (Ὁ
Ρ. 428, 17 προιὸν (προιὼν Ο) πρόεισι (Ν
Ῥ. 480, 21 περιέχειν ἔχειν (ΝῚ)
Ῥ. 441, 21 ἧττον μᾶλλον ὡς ἧττον
Ῥ. 448, 80 τὴν μονάδα τῇ μονάδι
Ῥ. 448, 1 νοητὰ ἀνόητα (ΝῚ
Ῥ. 460, 6 μὴ μεϑ᾽ ἑτέρου μηδετέρου
Ῥ. 461, 12 ὅδε δὲ (ΝῚ)
ΠῚ ΘΥΒ8Θ 1ΡΊΩΥ ἸΘΙΠΟΙ8Θ ᾿ηΔρῸ 8( ὑ8.061188 δάδιιο ἀ6-
Ριοίδ8 816 δαυγργδπᾶδ οϑὺ, υὖ Ο, αυὐροῖίο ορὔχηυβ, 80
ὩΙΌΒΟΟΥΡΟ ῬΥΌσχτὴθ αἰδϑύθί, ἤθαῦθ ἔδίθθηῃ 108, αὖ 1056 αι 8]
Ῥγόϑι8 810 ΠΠΡγοσαχα ααοΐαποὺ δα πο8 ρουαθμοσαπὺ ΟἹ απὶ
(δια, αὖ ὑπὰπὶ αἴδγϑτη, ἰδοῦπδθ Βοιηοθοίδθαΐο ογΐϑθ 80
οἸΩΠἾ θῈ8 ΘΟὐΙΟΙ θὰ 8 8]16π890 ᾿πϑαπὺ Ρ] Υ]τα86), ἀοὴπᾶθ αὐ ἐοχίῃβ
Μρ(Ν) πυΐμυβ δρϑὶῦ ἃ ΘΟ αὔϑη ς (δἀϊαπρο: αἀυϑηὰ ς ἃ
ΟΑΡΥΊΤ ΒῬΕΟΥΝΌΥΜ ΧΧΙΧ
ΤΘΟΘΏΒΙΟΠ6 ΜΡ ΝΑ, ἀθπίαυθ υὖ ΜῊ’ ρῥδυ ΒΡ Υ ὑπᾶ ῬγΟΟθ8860-
τὺ βθρδγαίτη ἃ οϑύθυιβ, ρσϊυδασδηι αἴθταῦθ βὰ8 Βυδιγοὺ ἔαΐδ.
ΒΟ ϑυυτη δαΐθχω, δὶ ἀΐοθγθ 1Ἰοϑῦ, στϑάυ8 ἐογίϊιβ (οὗ αὐδτ-
ἐι5 2) ἀοβηϊαπίυτ ἸΠ γ]5 Ὁ, οὐ Ὁ (Ομ18. Εἰβουγ.), 6 αΐρυ8, χυο-
Πδὴ ἴῃ ὉΟΪΌΤΩΙ ΙΒ ΒΘΟΌΠΑΙ Ῥγϑοίϑ: 006 0808 ΓΘΟΘΗΒΘΌΟ,
Ῥᾶυοα ἰδηΐατα ἰθχύμβ τηϑρὶβ ΤηδρΊβαιι9 ἸΔΌΘπ 8 1π]υβίγδηαὶ
ὁδα8α ἃγρσυχηθηΐδ 8 ΥΔΠ,.
μΜ»» Ω ς
Ρ. 1420) πάσαις ταῖς πάσαις ταῖς τοῦ κό- πᾶσι τοῖς τοῦ κόσμου
τοῦ κόσμου μερίσιν σμου μέρεσιν μέρεσιν
Ῥ. 161 Ο ἐτητικὸν οὰ ἴῃ βρϑίϊο ὑπατικὸν
Ῥ. 1160 δεῖλ᾽ Ῥ δεῖζ δείν᾽
Ρ. 216 Β αὐτόξως αὐτόξωος αὐτοξῶον
Ρ. 2318 ἢ χράσει Ῥ διακράσει διακρίσει
Ῥ. 219Α ἀγαύης Ρ ἀ (βραϊδπια ὅ }1{ζ{ὁ0- ἀτρέως
ΤἈΓΌΙΩ)
Ρ. 324 Εὶ γίνεσθϑαι διαίρεσιν διαίρεσιν εἶναι
διαίρεσιν Ῥ
ΟΜ Ὠ ξΞ
Ῥ. 39, 24 συναγωγῇ συναγωγῆς ἀναγωγῆς
ΜῊΡ (τγϑοῖο ἔοσί.
συναγωγοῦ)
Ῥ. 187, 148 ἐν ἀγγέ- ἐν δαίμοσιν οἰκεῖον ἐν δαίμοσιν ἑκάστῳ
λοις... τοῦτο ἐν ἑκάστῳ φῦλον φῦλον
δαίμοσιν οἰκεῖον
ἑκάστω φῦλον
Ῥ. 242. 24 ἐναργῶν ἑἐναργῶν ἐναργῶς
--2δὅ οὐσῶν
ϑρρδγοὺ ἰριύασ, οὐη Οἱ οὗ Μ οὗ Ῥ ῥσορσδ ᾿πἰθγαυχη
αἀοξογταδθϊ βιηὖ τλ6Π618, ΘΟΙΏΤ 8. δΙΤΟΒΘΟΥΡΣ Ἰδούοπθιη θυϑ-
ΒΌΤΒΙΙ Ὀ]ΘΓΆΤΠαΘ Θ ΟΟΠΒΘΗΒΙι ΤΩΘΙΩΥΔΉΔΥΤη ἰδ ΟΜ αὐϑγὰ
ΟΡ. 8064 οὖχὴ ποὸῃ ἰδηΐαμη ΟἹ ρουταϊία μΒαροαὺ αὐἱθι8δ
Οὔ ἀδιηυγ, ἀθσυτη οὐἰΐϊδηὰ οοὗοχ Μ, ---- ΡΟΥΌΟΠΙΙΒ 58Π60 “--
ΘΧΘΙΔΡ]Υ5 ϑοθσγαιϊ ἰθβδιϊβ ὨΟαῚΘ Ῥυϑθοϊαταβ 5810, Ῥ ᾿1πἴθ-
ΒΘΥΤΊΤΔΟ ΠΌΤΟ οὐτπὶ Μ' οορπϑίο ῬῸΣ ἰοΐβι ΘΟγησαθηύδυδ ΟϑΥΘΓΘ
ΠΘΑΌΙΤΩ8. ὍὯΠῸ διυιύΐθιῃ οχ {ὐ1ρι8 11118 οοαϊοὶθυ5 ἀσβοϊοπίθ,
Ν, αὺἱ Βαυᾶ Ἰοηρο γϑοθαϊὺ ἃ ΜΡ, οοπϑβιυϊθπᾶιϊβ δύ. πὶ-
Ὦ1]Ὸ ΤΑ ΠῸ8Β οΥΔΌΪ ΒΒ τη0 Ἰηϊουξιπ]ο ΠΟΤῚ ρούαϊν, αὖ οὐ Οὶ οὐ
ΧΧΧ ΡΕΔΑΕΒΑΤΙΟ
ΜῈ οογττιρίβ οοπίοχίυβ 5βἰδγοὺ 5014 49 οοάϊουῃ ΗΘ ς:
Ρ. 808, 108 οὗ πατέρες --- βασιλεῖς Ῥγορίογ Βοτηοθοοίο]θαΐοι
Θχοϊἀογυπὺ 'ἰπ ΟἹΑ, βογυδγυυὺ ΝΡ, ὑ. 808, 125 ἴπ Ο' ροϑβὺ
ἕτερον ἀθῦρυχι εὑρεῖν ῬοΥΙῦ, οατα ἰούσῃ οπυμπ δύση ἀθϑιὺ ἴπ
ΝΡ. 5. πη} }ῦογ το8 80 Βαρϑὺ ἰπ πο000 οὐσέωται (ρ. 864, 19)
ΟΥΩ1588. ἴῃ ΟΡ, Μ τοϑίοσο ᾿ἰδουπδ, δορτοίδηϊο: οὗ Ὁ. 116, 4
ἕξιν, ». 864, 29 ἐνδεῆ, ν». 818, 2 μὲν: ἴγο8 δδ0 Ἰδϑοίομθβ
τϑοῖθ ἰδαΐασα ἴθ Ν Ὡς ἰγδάϊίδο ϑαπῦύ.
ἴδῖα ἸθγῸ ΟομΒἀουθηυϑ, αὐἱὰ οἰδβοϊαίαῦ 6 ΠΙΡΥΟΧΌΙΩ
αυϑιη τηραο βίδίυτηυβ ᾿πίοσ 56 Ῥχορί παυϊέαῦθε ὉΡΙΟΌΤΩα.Θ
Ἰθούΐο Οοἱβ]ἐπῖδηδ αϑυϊρυ]δπίο Μ (161 Ῥὶ τ0}] ΜῊ τϑοϊρίθπᾶδ
υἱάοίοσ οοπίτα Ῥ (06] Μ΄ --- ΝῚ ᾿ΐθγαμη ΟἸἰΒοσίτη --- ς,
δὶ ἀοροὺ ἅθ ρϑοοδὺϊβ ΘῈ 1Β81:1η18,), απ8θ6 Ὀ18 ΘΟΙΏΙΏ1888, 6886
τηδηϊοθίσχη οϑὺ. 8ὸ ρχοΐϑοϊο υϑυῖδϑ Βυϊ]8 ὉΟΪΠΙΤΏΪΗ18 807]-
Ρίυγα8Β οσδιηϊπϑηὺ αἀπ80 ΟΡτιΐδϑηη θοϑπὺ Ἰϑοΐζομθ8 βομουηβθατη
ΟΜΌΡς, ΟΡ:Μς-, ΟΝ :Μο, ΟΝ ς΄. ΟΙΏΠΘ5 ἴογθ Ὠοτηοο-
οὐδ]θυῦο οὐὐβορυαρῖδο αὐ 118 ᾿ὑδοίϑιηο πρὸ οὐ πρὸς 6] ὦ οἱ ὁ
Ἰηΐου 856 πγυΐδι5 οὐδ ογϑηΐ. οΥΔΌΣΟΣΘΒ ϑαΐθιῃ ατ80 1τ166-
Ὀαπύυγ αἰογθηίδθ βυϊηα οὑτὰ αἸΠ]ροπύϊα Ο6Ο]]6οὗα8. ΠΟῸΠ
ΟΘΙΔΘΥΙΩ, αυ88 81 8 ᾿ἰρβϑυγα οοπύθχύμση δοουγδ 8 ΘΧΘΙ]-
ΠΒΆΘΥΪΒ, δῦ οαδ8ὰ ἰδιη ἴπ Ῥὶ (09] Μ) αἰδᾶπι 1π ς ᾿ἱπγθρβί856
τηθοῦτα βύδίιογ8 δὉὺ δ πα" 5Βτη8θ Βουρίσσαθ υϑυϊοὺδυβ
ἀοϑιϊρία ΡΥᾶΘ 830 ἔδυστθ, ὑϑ]υδὶ Ρ. 122, 20 ἄγαν ἰὐογαύαμαι,
Ρ. 441, 26 ὕστερον: δεύτερον, Ρ. 44ὅ, 18 σκεδαννύμενα:
σκιδνάμενα, Ρ. 208, 16 χωροῦσαν οτηΐδδαμι 8118.)
ΟΜ Ῥς
Ῥ. 192. 20 ἄγαν κρυμώδης ἢ ἄγαν ἄγαν κρυμώδης ἢ αὐχμώ-
αὐχμώδης δης
Ῥ. 410, 16 πλημμελῶς πλημμελὲς
Ῥ. 419, 22 ἦν ΟΙΏ
1) ἱπίοσάυσῃ Ῥ' 6] ΜΙ βγη] οὐχὰ Β᾽ῃσὉ}}18 αα]σαΐδθ οΟα]61]-
ὈῺΒ οιτϑυαθγαμῦ: Ρ 409, 27 ὁλικῆς ῬῸ τὸ μερικῆς, Ρ. 462, 188
τὰ δημιουργήματα ῬῸ ργτοὸ τὰ δημιουργικὰ, Ῥ. 464, 14 τὸν νοη-
τὸν ῬΑ ργμχὸ τὸ νοητὸν, τ. 138, 98 θαύματα ΜῸ γγὸ ϑαύ-
μαντα.
ΟΑΡΥΤ ΒΕΟΥΝΌΥΜ ΧΧΧῚ
ΟΡ
Ῥ. 146, 18 ἀντιμεταλαμβάνουσι
Ρ. 161, 188. ὁμόχροα
Ρ. 338. 18 καλλους (καλους Ῥ 810)
Ρ. 392, 21 ἀξίαν
Ρ. 394, 2 προσήκει
ῬΡ. 441, 26 ὕστερον
Ῥ. 446,18 σκεδαννύμενα ΟΡ: ΜΊτα
Ρ. 461, 16 οὕτως
ΟΝ
Ῥ. 166, 27 τὴν ϑεὸν
ΟΝ
Ῥ. 308, 16 χωροῦσαν
Ῥ. 396, 38 κέχρηται
Ρ. 808, 324 ὑμνημένους
Ῥ. 8310, 231 διελομένη
Μ-
ἀντιλαμβάνουσι
ὁμόχρονα
καλοῦ
ἀταξίαν
προσήκει τι
δεύτερον
σκιδνάμενα Μ' ἴὰ: ς
ΟΙΏ
Ἐς
ΟἿΏ
κεχρήσεται
ὁμνουμένους
διελομένην (ν ὅδογ. ΕῚ
Ἰαΐθσουϊοβ ΟΡ : ΝῊ οὐ ΟΜ. ΝΕ δὺ δπίθοθαθπἝθιβ
ΒΟΙΪΌΗΧΙ. δὰ 81 ΟΟΙΏΠΡΘΥΘΌΘΙΙΒ Θ88 ἰΘΟΙΟμΘ8Β ΟΥΔΌΪΟΥΘΒ
ααϊδυβ Ν᾽ ἴδοιῦ οὔθ ς οὐ 88 αυὐἱρὺυ8 Μ υ6] Ῥ οὔ ς
οομέίγα ΟΡ υ0] ΟΜ οοπρταινπὺ, ἅγίϊουθ οοπϊυποίοϑ 6580
Ργοριπαυϊίαίθ Ν οὐ ς αὐδὰ ΜῊρΡΘ οὐ ς- υἱχ πορϑυΘΙΊΒ.
σΡ
. 82, 30 διαφέρει γὰρ οὐδὲν
. 100, 205 τῶν τελειοτέρων
. 102, 4 ἔχη
. 189. 21 δημιουργία
198, 6 καὶ δυνατῶς
200, 34 ἡ μὲν
. 306, 81 ἀπορίας ἁπάσας
209. ὁ δυναμένων
804, 6 ἐκεῖνο
81, 818 παραδώσει
818, 18 ἐκροιξζοῦντα
. 841, 16 ἄλλη οὖσα (ἀλλ᾽ Ῥ)
.841., 168 ὑπόστασιν
846, 38 οὗτος
Ὁ "Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὃ Ὃ Ὃ Ὃ Ὃ Ὁ Ὁ Ὃ Ὃ Ὁ
ΟΜ
166, 3 γὰρ
. 111. 3 καϑ᾽ ἣν
Ὃ Ὁ
888, 28 τὸν κόσμον καὶ φρουρὰν
Νε
οὐδὲν
τῶν τὲ ϑειοτέρων
ἔχειν
ΟἿΆ
ΟἿΆ
ΟἿΆ
ἁπάσας φοκὺ εἰπεῖν
βουλομένων
ἐκεῖνος
παράγει
ἐκριξζοῦντα
ΟἿΆ
λαβοῦσα
ὑπόϑεσιν
ΟΙᾺ
Ν-ε
μὲν
καϑ' ἣν καὶ
ΧΧΧΙΠ ΡΕΑΒΕΑΤῚΟ
Ῥ. 181, 78 τὸ μέγεϑος τηλικοῦτον τὸ μέγεθος
Ῥ. 188, 16 πρωτίστην δύναμιν πρωτίστην
Ῥ. 184, 17 τούτων γὰρ τούτων
ΤῸ5 αὖ οὐἶδη ΘΟ] π5 ΟΜΡ : ΝΕ τὸ] ΜΉΝ ἐυϊοϊαίυν
ΟΡᾺΒ ποῃ οϑὺ: 88.185 ἈΒΌΙ ΘΙ) ΟΟΙΩΤΩΘΙΏΟΤΘΊ1586 ΡῬΔΙθυη
ΤΩΒΡΤΟΣΆΙΩ ΒΌΡΡ]Θηηθη οσια αθ0880 1π Ν᾽ θαθ οπλθηαδίϊο-
πἰθδὰβ ΠΙὈΥΒ Ν 5 ΘΟΙΩτΑ ΠῚ δ.8 υἱγ] 80 6 ΓΘΟΘΗΒΊΟΠΙ5. 8 ΠΠ}-
ἰαύθιι ᾿πῆγϑ 6] ΠΟΘΥΘ, οὗ ΘΧΘΙΏ]8 Ῥγοΐ]1580 ΟἹ Υ ββίτηδ ατ8.6
ἀοοθσθηῦ ἰαχίαῃα Νοδρο]ὐδηυση Τ]ΠηΠῸ8 ἀθργϑυδίαση 6586
αὐυϑὰ πυ]ραΐαπι, ΟἼΘΙΩ ΟΣ 1088 ἰϑοϊζομθ Ν πϑίυμι 6856
Ραὐοὶ ἢ
ΟΡ Ν. ς
Ῥ. 312, 21 ἕκαστον... ἕκαστον... τῶν ϑεῶν ἕκαστος... τῶν ϑεῶν
τῶν ϑείων
Ῥ. 817, 21 τὸν δη- τῶν δημιουργῶν τῶν δημιουργικῶν
μιουργὸν
Ῥ.817, 21 καὶ ὕδωρ ὕδωρ ὕδωρ δ᾽
Ῥ. 828, 48 ἀγένητον ἀγένητον καὶ ἄφϑαρ- ἀγένητον καὶ ἄφϑαρ-
καὶ φϑαρτὸν... γε- τον... γενητὸς καὶ τον... γενητὸς καὶ
γνητὸς καὶ ἄφϑαρτος ἄφϑαρτος φϑαρτὸς
Ῥ. 3841, 388 λεγόντων Οτὰ τὸ ἀκριβὲς τοὺς δὲ
- πραγμάτων ' τὸ εἰκὸς
ὭΘΙΊΟ ἴδ ἀυριΐα τὺ, ααἱπ αυϑοουχηατθ οοΐοσα ἔδία ΝΟΆΡΟΙΣ-
ἰδπΐ ξαοταπῦ, 6 Θομβθηδα οοἄϊουμη ΜΡ οὗ Νἧ (υο]υϊ ΜῊ
οὗ Ω τ6] ΜΡ οὐ Ὠ) τϑοθηβίομβ αὐ]ραίδθ δγομοίγραβ τθ-
Ῥογιδίυγ. αυοᾶ 51 1.8. οδϑὺ, αυϑδοουχαπθ ΟΝἨὨς ἀοροηύυν 166-
οπθ5 ὈΟμ86, θ86 ἱΠ00] ΤΏ 68 ΠΘΟΘΒΒΔΙΊΟ Τηϑη βου ηὖ ΡΘΓ ΟἸΑΤΐ8
88 6618. 85 ϑυΐθιῃ ᾿πἰθγάυη ΜΝ αγίυβ υἱαοπίυγ οο-
ὨΆΘΥΘΥΘ, αὐδηὶ ας, υὐἱραΐα 6 Θομ]θούπσϑ 006101 Οὐ 8551]11]α δ,
οϑὺ (οδ. ρ. ΧΧΥ ΤΠ).
1) Βοτὶ ἱρίίασ ροὐοβὺ, αὖ ΟΝ πθύυτὰ Θχϊ οϑηΐ, δον ΜΡ
Τϑοθηβίομθ οογταρίδ, 811 06 αὐἹραΐδ: Ρ. 419, 24 ἐν ὦ καὶ τὸ ΟΝ:
ἄνω καὶ τὸ (τὸ οι Ρ) ΜῬ: οὗ καὶ τὸ ς, Ρ. 466, 18 ὃ δ᾽ οὖν εἴ-
πομεν: οὐδ᾽ (εἰ δ᾽ Ῥὴ οὖν εἴποιμεν: ὡς δ᾽ οὖν εἴπομεν, Ῥ. 461, 2
γεγονὼς : γέγονεν ὡς : γεγονὸς ς, Ῥ. 810, 24 νοῦ βολὴν ΟΝ : νοῦ
βουλὴν Ῥ ς ἴδθ0110 Ἰηὐογρτοίαἑβ 8518. πθαὰθ ἔϑσωθῃ οὐηηὶ πϑοδὺ
αἰ δουϊδαῖθ τ. 484, 88 περικαλλὴς θεὸς ΟΝ [1οτὺ. τοοῦθ: περε-
καλλέος αἰθέρος υἱὸς Ἐς : περιβαλλέσϑαι ϑέρος υἱὸς Μ' : πῦτῃ
δηυύίασδ Βαδοθὺ ὑδτῖα ᾿θοίϊοῦ
ΟΑΡΥΊΤ ΒΕΟΥΝΌΟΥ͂Μ ΧΧΧΙΠ
πὸ οἔβοιδυσ βομοιηδίδ ς: ΝΡ οὐ Ος :ΜΝ᾽ τὰ ᾿πῦθυ-
ΡΓοίδπαδ 6886, αὖ 0Γ86 δουρίμτγδθο Ο]88818 ς'. θιῃθηἀδίϊοη]
Ρούδυ5 ἀθροϑδηΐυῦ αὐδηὰ ἰγϑαϊἐοπὶ: οὖ γθ ἀθγὰ αὖ οΘ888 Ρ]8}6
θαϑάθχη ΘΟΥΤιιρ 0188 ΟἸΏΠΘ8 ἱπ Ρ (π6] Μ)ὶ οὐ Ν οτΐδϑ 9886
ἘΣ ΟΥΘαΙαΘΥΒ, τὐϑι ΔΡΘΟΥΟΒ 11118 ΘΙΥΟΥΊΌΒ Οἱχ 1108. τηθαθ8-
Τβ, ααδη ἴῃ ς ἔδοίυσσηα οϑὺ, αυδὸ οοαϊοὶβ Ο Ἰθοομθσα
τθοΐδιη ῬΓΟΡΥΊΟ ἱηρθΠ]0 βαρδοιῦθσ γϑϑυ θα.
σς ΝΡ
Ῥ. 94, 295 περὶ ὃ (Ρ]αὐ.) περὶ ὃν
Ῥ. 106, ὃ μὲν μὲν γὰρ
Ῥ. 194, 11 μήτε μήπω
Ῥ. 306, 21 τὴν ἐν τῇ
Ρ. 302, 8 τι τις
Ῥ. 804, 21 φησι φασι
Ῥ. 3806. 16 ἐπιστραφήσεται καὶ ἐπιστραφήσεται
Ρ. 3816, 1 πάντες τε ϑεοὶ πάντες ϑεοὶ
Ῥ. 322, 16 βλέπον βλέπων
Ρ. 829, 11 ἀρχαῖς... καὶ αἰτίαις ἀρχαῖς . .. καὶ αἰτίας
Ῥ. 829. 20 πρὸς τῶ καλὸν σερὸς τὸ καλὸν
Ῥ. 381, δ ἐκεῖϑεν γὰρ ἐκεῖθεν" τί γὰρ
Ῥ. 386, ὃ τὸ γινώσκειν τῶ γιγνώσκειν
Ρ. 839, 8 τε (Ρ] αὐ.) τῆς
Ῥ. 844, 8 τὰ φύσει τῇ φύσει
σς ΜΝ
Ῥ. 164, 14 τῶ τὸ
Ῥ. 169, 98 τὰς λοιπὰς... προση- ταῖς λοιπαῖς... .προσηγορίαις
γορίας
Ρ. 118, 26 ἐκτάσεως ἐκστάσεως
Ῥ. 180, 16 ἔκτασιν ἔκστασιν
Θοχητηθη δ οσασα ὑθχίτη ῬΘΓ 81 ηρσυ]δ 88001}18. ΤΔΟῚΒ
ΤΩΔΟΊΒΑΘ φθιογϑίατη πὸπ γχϑοΐδ υἱὰ δε ΠΟΒ ΡΘΙΌΘΗΙ58Θ
οοσπουϊηαβ. αὖ αποίαποὺ δοΐπητ8 ΟΟα1668 ΘΣ ὍΠῸ θοάθιπαῦθ
ἀοβοθπαθσγαπί ϑγομοίγρο, τὰ ΜΡΝΕ ὁ ΘΟΙΏΤ ΠΙ τηδηδτυπὺ
ἔοπίθ ἃ Πὗτο Οἱ ἄϊαογϑο, ἀθθϊηο ἴδηι ΜῬ αἀὔδι Μ οὐ Ῥ 508
ΒΌΡΙοσαπὲ ἔδίδ, οὔτ Νἥἧ ς ὈΓΘῸΪ ὑπ Ταϊργδυθηύ. Ν᾽ δαΐθχηῃ
ἀϑαϊαπίο, ἰγϑαϊοηθ ἰὔθσαμα ἱπ Ω, οὐ Ὁ (Ομῖ5. Ἐδβουσ.) ρο-
ἰβδίταστα βι5ἰδύθπὐθ, ς ᾿τηῦτω βιρπϊβοδὺ τπθηλοσδθ στϑάυτχη.
Οοᾶοχ Ο' υνὶ ρογῦ δυὺ ὀογγρύμυβ οϑὺ, ὑοχύιβ τϑϑυϊαθπαὶ
᾿ἰπβίσυτηθπΐα συπὶ ΜΡ(Ν)ς 9] ΜΝΞ 00] ΝΞ: βίπρα!ο-
ῬΒΟΟΙΥΒ θἃ. Ὁ :6}}. 1. ο
ΧΧΧΙῪ ΡΕΑΒΕΒΑΤΙΟ
ΤΌΤι͵ ΟΥ̓ΙΠΌΤη ΘΧΘΙΏΡ]8. ὈΤΟΪΟΥΤΟ Ἰοπρῦση οί. θα θοίλυβ ΓῸ8
δριΐαγ, αὐο ἀΘΙΑΡ 5818 810 Οἱ, οοὐθτβ ΙΟΥῚΒ 1πῦθυ 86 ΠΟ 60Π-
ΒΟηΠΘμυ58, ἀθΙπᾶθ 418 ΡΘΥ 00] 41 [10ῚῚ ἀθγάχῃ στϑίϊ-
πυθτὶηΐ. αυδοβίϊομθβ δυΐθιη ὑπϑγὴ 80 8] θγὰ ϑθρδγᾶγθ ΠΟΤ
Ἰοϑύ. 51 ΟΟἹΒ᾽ πίϑητβ οὐ ς ῬΧΟΡΥΊΒ δορτοίδηὐ υἱὐ115 οοπίγϑ,
ΜΡ, πὶ} Βαροὺ 8]16η1:}) οχ ΜῊ ρ]θυισηαθθ ἀθσππὰ μδὰ-
ΥἼΤΑυΒ. 8150 Ο ἴδοιῦ σα 8110 αυοᾶδιῃ ΟΟα106 8111806 110Υ]5.
ἄυδδ Θχρ]οδύϊομβ 1858 ρϑίθσθ τοῦτα ΡΟΥΒΌΘΒυση ὨΔΌΘΌΙΒ:
διαῦ ὈΙ]ΌΤΤΩΙ Ἰ1ΡΥῚ ΟΤΩ Ο᾽ ὈΓΟΧΣΊΤΩΘ ἃ ὉΘΙῸ ϑροστδυθγιηὺ, δαΐ
ἔ8.6111 οιαθηδύϊομθ βπρη ΠΣΡτὶ Μ ᾽6] Ῥ (61 Νὴ τϑοΐσχα 1η-
ἘΘΠΘΥαΠΐ.
ΘΧΟΥΙΌΤΩ Βυχηδηα Δ 118 ἸΟοΟ18, αὐἱρυ5 Ος οοπίγτα ΜῊ
ΟΝ, ΝᾺ.) 1π ἀθυΐμτῃ δϊογαπί. Ἰϑυΐογα Ρ]8ὴ6 οταϊἐΐο. αὰδθ
γοβίδηϊ, ΠΘΙΟ ἴδῃ] δοϑτηϑοΥί, αὖ οοπύθηαογο δυάθαΐ 8ῃη--
ξυβίϊογθτμι θχίδιθ ἔβπη! τι αύθτη ἴθ ς οὐ Ο: πᾶσα πέρας
ῬτζῸ πεῖραρ (Ὁ. 888, 80), ἐγένετο Ῥγο γένετο (Ρ. 818, 20) χαῖπι
8680118 διοτπὺ ἀθέαδία ἰπ ὑθχύαση τᾳ8]10 τϑοθρίϑ, ὑϑὶυΐ
Ρ. 140,14 ἐϑείωσαν (ἡ-) ΜῬῬΤ ς: ἐβίωσαν Ο (πὰρ 4), Ρ. 488, 4
τοιοῦτον ῬὉΙῸ τοῖον, π0]]1ὰ5 ἀαθιῖο. ορθίθγϑ ὀχρΙἸοαίϊομθ
πο Θορθηΐ.
ΜῬ σς
Ρ. 189, 4 ὁλοτελεῖ μετουσίᾳ (μετου- ὁλοτελὴς μετουσία
σία Ῥ
Ῥ. 221, ὃ φασὶν φησὶ (-ιν)
Ῥ. 281, 21 τὸ γοῦν τῶν τῶν γοῦν τῶν (800 οἵὰ Α)
Ῥ. 862, 12 τὸ μὲν γὰρ ἔστι τῶν τὸ μὲν γὰρ ἔστι τῶν αἰω-
αἰωνίων ἐστὶ νίων
Ῥ. 886, 80 πεῖραρ (πεῖρα ) πέρας
Ῥ. 416, 2δ συνεισῆλι)ε συνῆλϑε
Ῥ. 496, 21 οὐρανίοις οὐρανοῖς (οὗνοις Οὐ
ΜΝ οσς
Ῥ. 166, 17 καὶ διὰ διὰ
ΝΡ σς
Ρ. 86, 4 τόνδε τὸν κριτίαν (ἔοχὕ. τὸν κριτίαν
τϑοὐθ)
1) ποὶυὰ ΜΡ:Ο: 5 (Ὁ. 144, 118 τοῖς αἰσϑητοῖς ἔργοις: τοῖς
ἔργοις: Ομ, Ρ. 219, 24 ἢ μὴ τὸ : ἢ τὸ : τὸ, ν». 392, 21 τὴν αἰτίας:
τὰς αἰτίας : τὴν αἰτίων).
ΟΑΡΥ͂Τ' ΒΕΟΥΝΟΥΜ:.
Ρ. 196, 16 ἡ ἀήϑεια
Ῥ. 8083, 34 τὸν ἱκαλικὸν ἢ ἀττικὸν
Ῥ. 210, 88 ἔκφανσιν
Ῥ. 807, ῶ ἐπέστραπται
Ῥ. 818, 30 γένετο
ΠΟΒΗυΤΠα δ ΡΥΟΟ]1 Ἰϑοῖλο ΘοΟρπιοβοιδογ 6 8010 606106 Μ
0] Ῥ: τηθγῖδο 'π Ῥατίθ θχθιιρ!οσθτη οΟρΊ δΌΘΙΒ 46 Θιαθη-
ἀδίιομο, 81180 ΒουΊρἔιτδο ο88ι ἔδυβίο 1ΠΟΟ] ΤΩ 68 ρΟΣΤηδηβοσιηὺ:
υἰχαχα 5: ηρι}18. 0015 ὉΘΥΪΒΙΤΩΤ]118 510, 80110 ἀἸποβοδβ. Νοδ-
ΡΟΙΙδηϊ δυΐθηι, Οὕτὴ Ργδθ οϑύθυβ ΟἸΔΠ1 8 ΤΘΟΘΙΒΙΟΠῚ αὖ
ἀἰαίταυβ ῬΒΠ]ΟΙορίοδθ βυριθοῦαβ Γαοσῦ, ἀθγᾶβ ᾿θούϊομθ8 Β᾽σηὰ]
ὄυχα υὐἱἹἱραίδο θιμθηἀαύϊοπι 8 δᾶμος σθϑὶθοὶ, Π6 ἘΘΙΙΒΙΤΗ ΠΟΥ
ἀήϑεια
τῶν ἱταλικῶν ἢ ἀττικῶν
ἔκφασιν
ἀπέστραπται
ἐγένετο
ἰγδαϊύα οοχίθαιθ οοπϊθοίαία ΘΟ ΌΠθσθτα.
Ὁ Ἢ Ὃ Ὃ Ὁ Ἢ
834, 21 ἑπτάκτις
88, ὃ ἀνανταγωνίστου
. δ4, 11 οὖν δὴ διεληλύϑαμεν
. 66, 2 οὐκέτι
892, ὃ τὸ τὸ
. 442, 12 ὁ δὲ πορφύριος πορρω-
τέρω [Ἷ ξοσχί. τοοῖθ
Ρ. 448, ὅ ταῦτα ἄρα τὰ τρία
Ὁ
Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ
Μ
. 168, 18 μῆτι τε κλέομαι
. 180,17 φορᾶς
. 101. 1 τὴν ϑεὸν
Ῥ
. 40, 18 κοινῇ
107, 11 αὐτὸν
128, 278 καὶ τὰς
. 181, 16 τὸν τοιόνδε
. 914, 239 ἑχάστοις
. 866, 4 δεῖ
. 862, 20 οὐδέποτε (6 Ρ]δίοπθ)
. 816, ὃ ἀποδιδράσκει
σΡς
ἑπτάκις
ἀνταγωνίστου
οὖν διεληλύϑαμεν
οὐκ ἔστι
τὸ
ὁ δὲ πορρωτέρω
ταῦτα ἄρα τρία
σνς-
μῆτις τε καλέομαι Ο
μῆτι τε κέλομαι ς: μή τέ
τι κλαίομαι Ν
συμφορᾶς (οἴ Οὐ)
ΝΡς-ς
τὸν θεὸν
σχς-ε-
κοινοὶ
αὐτὸ
ἢ τὰς
τὸν τοιοῦτον δὲ
ἑκάστης
δὴ
μηδέποτε
ἀποδιδράσκειν
ΟἿ
ΧΧΧΥ͂Ι ΡΕΛΔΕΒΑΤΙῚΟ
Ρ. 4831, 28 δυοῖν δυσὶν (δυσὶ Ο, δύο -ς)
Ῥ. 4560, 26 κούριον κούριμον
Ρ. 181, 16 (Ὁἱ δὲ ἔοτίαββθ ἀθϑηάππα) οὐ Ὁ. 862, 20 ὍΘΥΘΟΣ
πθ0 ἰρβᾷχσῃ ὈΒ)]οβορηστ οΟΙσθχουιῦ
Ῥ ΜΝς
Ῥ. 6, 10 καὶ αἱ καὶ
Ῥ. 402, 4 νοητῶν νοητικῶν
Ῥ. 401, 12 νοοειδὴς ψνοειδὴς (νοοδὴς Ν᾽)
Ῥ. 401, 28 λίκνον λίκιον (λύκιον Ν,, σοΥγ Α)
Ἡδυα 5θοὺβ αὐϑιὴ 46 0118 βογιρύυτί5 ΠΙΡσοχυϊ Μ' τυ6] Ῥ
᾿Τυδλολπάμυχη οϑὺ 40 βοῃϑιηϑίβ Με: ΟΡ 1τ06] ΟΝ, ὃς : ΟΜ πο]
ΟΝ, αὐυογυπι υρυιτηθηὗΐδ, ααϑοουτηαπθ ποίαϊα αἱ ρϑη ἑν 6556
ἄϊρπδ, βύδύϊα δἀϊαπρδηι. ἢ π|}1] ρῥγοΐθοίο ἱπίθγοβδυ, αγυχη
γϑούδο 11180 Ἰϑούϊομθθ Ῥσοχίσηθ αἰβίδηΐοθ ἃ οουτιρὶ8 1π40 Δ
δηθιαυϊαΐο ᾿ηΐθρτδο δὰ πῸ8 Ῥϑυαθηθσϊηὐ 8 160 1551τη8, την ϑ.-
ἰΐζομθ βἰπὺ τοβεϊψαΐδο (ρσγδθβοσθίτη οὰπὶ μα ἀπὸ ἐδηύατη,
Ἰο60 ἀθτυχὰ 810 αἰσυσλαπθ, 18 υὖ ὁο0α1015 ὈΟΠῚ Ἰοοίδο πιίϑύυν
ἰγδαϊοπθ, οοπθούπτα σθόθηβῖο αα]ρσαίδ), αποᾶ σταῦΐα αὰᾶθ
ὉΪἀΘηὐΟΥ 6886. υαἱδἶΐα πομη}]8 (ρ. 161, 26 τὸ διάστημα ογα,
Ρ. 141, 28 τόπον Ῥγὸ χρόνον, Ρ. 210, 80 χαρισάμενος ὕγΤῸ
καταχαρισάμενος. Ῥ. 44, 805 ἔτε.... ἐπιβάλλει Ῥγο ἔστε...
ἐπιβάλλειν) βοτιρύαταθ πᾶγ ο δὶ β Ὠοάίθαιιθ ποϑιϊρία ργδθ 86
ἔοχσυπί. ἴπ μ8ὸ ἀυοαὰθ ῬϑΙΆΡΤΆΡΒΟ ἰυγο Νῆἧε : ΟΡ, Νες:
ΟΜ πὶθ ῥγδθύθστωβ᾽580 ἰηΐγα (ρ. ΧΙΓΥ͂ 8) ΘΟρπΟ8068.
ΜΜ- ΟΡ
Ῥ. 161, 268 τὸ διάστημα τοῦτο (ὸὶ τοῦτο
διάστημα ἴτὰ ΜᾺ)
1) αὐἱπ οὔϊδιη οὕτὰ Β᾽ Πρ. }18 αὐἱραῖδο ΘΟΟΣΟΙθῸΒ ἀθγυμὰ 6χ-
Εἰροαΐ Μ' πὸ] Ῥ: γ". 212, 80 συνδετικὴ ἍΜΑ, ". 4561, 11 μουνο-
γένειαν ΜΉ, Ῥ. 61, ὅ ἂν τὴν ῬΑ, ν. 108, 2ὅ τὸ νεώτερον ῬΌ,
Ῥ. 814, 1 ἐν δὲ ῬΌ.
2) οοῃέτα ἀθ σοῃι οί 8 Τ]ηῸΒ οορτίαγο ]11τοϑῦ, δ᾽ ουχααῸ 6
8110 τηοᾶο Ο ἃ]1ῖο Ῥ (06] Μὴ) οοττυρίαβ οϑὺ: Με: Ο : Ρ Ο. 41,8
τροφὴν: τροφὴ : τροφῆς, ν. 62, 2ὅ βᾶτιον οὖν ἀντὶ: βέλτιον
ἂν ἀντὶ : βέλτιον ἀντὲ, Ὁ. 8δδ, 6 καὶ τὰ μὲν: καὶ τὰ: τὰ δὲ),
Με:Ρ:Ο ΟΡ. 439, 16 ὅλου ἑαυτοῦ : ὅλον ἑαυτοῦ : ὅλως αὐτοῦ),
Ρε::Μ:ι:Ὸ0 Ο. 428, 16 τὸν πρώτιστον : τις τὸν πρῶτον : τίς τὸν),
Ῥς:Ο: Ν᾿ ΟΟ. 104, 18 τούτων οὐτὰ Ρ]δΐ. : τοῦτο : τούτου).
ΟΑΡΥΤ ΒΕΟΥΝΌΥΜ
ΧΧΧΥΠ
Ῥ. 220, 17 θῆλυν τὸ ϑῆλυ
Ῥ. 216, 26 ἀλλ᾽ εἰ ἀεὶ ἦν ἀλλ᾿ ἀεὶ ἦν
Ῥς ΟΜ
Ρ. 138, 718 ἕνα... ἦ ἵνα... ἦν
Ῥ. 141. 38 γρόνον τόπον
Ῥ. 145. 17 ἐπιστασίαν ἐπίστασιν (ἐπίτασιν Ο)
Ῥ. 218, 2185. ϑεραπεύουσαι ϑεραπεῦσαι
Ῥ. 2384, 8 ἢ οὐχ καὶ οὐχ
Ρ. 311, 231 τὸ αἰωνίως τοῦ αἰωνίως
Ῥ. 420, 16 δυναμένοιο δυναμένοις
Ῥ. 446, 808 ἔστι... ἐπιβάλλειν ἔτι... ἐπιβάλλει (ν ΒΒογ. Μὴ
Ῥ. 462, 12 ἀπεργασϑὲν ἀπειργασϑὲν
Ῥς σΝ
Ρ. 210, 80 καταχαρισάμενος χαρισάμενος
Ρ. 826, 8 γενητὸν---ά γεγένηται ΟἿΆ
Ῥς ΜΝ
Ῥ. 401, 4 ἀνδριαντοποιητικῆς ἀνδριαντοποιικῆς
Τοχύιβ ῬΥΟΟ δὶ ὑγϑα]ὑ] 0018 ἹτηΔρῸ 486 ἴῃ Ἰπόθιῃ ῥχοῦᾶ-
ἾΤΘ ΠΟΡῚΒ υἱϑἃ οϑὺ 1π ΘΟΠΙΘΥΘΠΟῚΒ 118. ΘΟ ΟΠ υ8, ΟἸΣθΒ
Ο δυὺ 80108 δυὺ 8115 ΠΌΥΒ δοοθάθπ δθυ8β ἀσγυτ Θσ Σοῦ,
ΤΑΣ τηθ ΟὈδουγδίδ οϑὺ θᾶ οομα]οίομθ, αὖ 5110 Οὐ 801118 6ΟΥ-
ταρίυβ ἔποτιῦ 5106 ΘΟα]668 ΘΟΙΡ]ΥΘΒ 16] ὑππ8 ἰδηΐατη ΠΌΘΟΣ
ΒΙΙ1Ὸ] οὐτὰ Οἱ ἃ ἸΘΥῸ τΤΘΟΘββοσιηῦ. ΘΟ ]πθη ἰσιύυγ υὐ]ρᾶ-
ἴδια (5), αὔδτη 'π Η18 ῬΥΘΘΙΩΟΠΘΠΙΒ 80 Οταπῖθιβ Ἰδύθγο]18
8.0 6586 ΠΟ]Ὁ], ἰπ ἃρραγδαῖι, αἄθηα ὑθχύμϊ 5 01601 οὐἸίδοο, τοϑσῖΐο
ἴῺ0Θ ῬΓϑΘύθυυη 81880 ΟΘΏ800, Π6 υ]ραΐδθ ΘΥΤΟΥ θυ 8ΟῸΠ18
ΠπῈΡ15 8 Β101015 αἱύτα τηοάσχῃ ἱπογοϑοθύθαὺ δαποίαίομθθ. 808
ΠΙΒΊ]ΟΙΩΗ18 ἐγ] 0118 τὴ ἕο θὰΒ ϑυτη 6586 ΟὈΙΘΟΘΙῚΒ 16] 1
118 ΘΟΙΠΙΩΘΗΔΙ1 ὈΑΥυΒ, 0 ΟΡ βίγαυ] οχίαηὐ: ς οὐ
-- ΟΜῊΡ-: ἀ[:ηὔοΥῦ 856 Θομβοη μι 5 --- Ν᾽, ΧΑΥΊΒΒΙΙη6 ἘῸ.
80 ΡὈΓΙΙΛΌΤΩ αὐϊᾶθηι ς. Ὁδ]ουτααιθ δαυὺ τϑούαση οχ] θοδὲ
δῦ ΘΧΒΙΌΘΥΘ υἱαθραίαγ, 1π ΔυΧΊ] τυ πὶ ἀοσϑϊχηυ 5. ) ΘΧΘΙΏΡ]8,
αυδιπαυδιῃ οΧ δαἀποίδἐ! μι 8 186110 60]] ΘΟ ΟΥ8, ἔϑιλθη ϑύθγ-
1) Βὶ ατἱβΒ αὐϑδοβιυ θυ, αὐ] οχαὶ 8 11118 ἸοοΐὶΒ Ν᾽ π6} Ὁ
(αἰτιθαὰθ δ ἢ π68) μού σϑοθρθχίση, σοθρομᾶθρο Ν του] ιΐβ Θιηθη-
ἀδιϊοηϊδα8β οὔτ ς ἰδοϊθηύθση 8118 αἀποαῦθ τηῦΐαυοῖθυΒ αὐδθ
ΘΟ ἀΔΙΟΣΠΘΒ ΟῚ Βαηῦ, ὨΪΤΩΙΒ 6886 ἀσἔογγαδίμστχη, ΤῊΒ 018 οὐδ τη
ΧΧΧΥΙΠ ΡΕΑΚΕΑΤΙΟ
ΟἾ]18 ΘΟΠΡΘΓΤΆΠι, αὖ ΟΟΥΥΘΟΪΟΥΊΒ ἸΠΡΘΗΣΌΙΩ ΙΩΔΡΊΒ 1π ῥτορᾶ-
ἴα]ο 810. αὐδθοῦχααιθ δυΐύθμῃ οΧ 1118 ΣΘΟΘΏΒΙΟΠΘ 116] Θἴϑ
6 81 ηρῈ}18 0]8.85818. αὐ]Ἱραΐδθ ΠΘΙΔ ΓΒ ᾿ϑαδίτηιβ δπύϊα 1851 γη8,
0586 ΠΟ. Ῥοββυπὺ, ΘοπΙθοίυτβ ροίλαϑ, α01.8108 ΠῸ5 αἀποαὰθ 1π-
ΘΗΪΤΘ ῬΟΒΒΏ,ΩΤΙΒ, 1118 ΟΠ, ΘΧΡΙΙΟΔΥῚ ΡΟΒ86 ΟΙΏΠΙΠΟ πθ-
ΟΘββασίατη οϑὺ ργϑϑίου ρϑῦθοϑ απὸῸ8 βυργὰ (ρ. ΧΧΙΧ 5) οχ-
ΘΘΡ᾿ 8 ἸΟΟΟΒ.
ς σΜΡ(Ν)
Ρ. 41, 2ὅ ὁμοίαν ὁμόνοιαν
Ῥ. ὅέ, ὅ ἀνάγοντας ἄγοντας
Ῥ. ὅ7, 2 τὸ τὸν
Ῥ. 116, 16 ἀνειλιγμένων ἀνειλεγμένων
Ῥ. 180, 12 περιεχόμενα περιέχοντα
Ῥ. 181. 10 ἔτι περὶ
Ῥ. 141, 4 ἐν τῇ ἐν δὲ τῇ
Ῥ. 1571, 1 ἀδρανὲς ἀπαϑὲς
Ῥ. 161, 9 ἐξῆπται ἐξήπλωται
Ῥ. 344, 14 νοῦν νόησιν νοητὸν νοῦς νόησις νοητὸν
Ῥ. 246, 18 ἀνωτέρω κατωτέρω
Ρ. 201, 81 γινωσκούσης τί ἐστιν γινωσκούσης ἐστίν
Ῥ. 362, 10 μόνος μὲν ὡς
Ῥ. 262, 218 τὴν σύνταξιν σύνταξιν
Ῥ. 3ὅ8, 268 μύϑοις ἐοικότας ύϑους εἰκότας
Ρ. 868, 19 πλάσιν κίνησιν πλάσιν
Ῥ. 8θ4, 11 τις τι
Ρ. 8θῦὅ, 16 τὸ δὲ ὁ δὲ
Ρ. 38ὅ, 168 ἀνείδεον ἀνείδεος
Ῥ. 391, 21 τοῦ ϑεοῦ σωστικὸν τὸν σωστικὸν τὸν ϑεὸν
ϑεὸν (τοοίθῃθ ὃ)
Ῥ. 899, 168 ἐπικρατεῖν ἐπικρατεῖ
Ῥ. 410, 4 δημιουργὸς δημιουργικὸς
Ρ. 426, 9 καϑ᾽ ὃν καὶ κατὰ γένη καϑ᾽ ἕν κατὰ
(6 ῬΙαὐ.)
Ῥ. 429, 98 δεῖ... λέγειν ἀεὶ... λέγειν (λέγει ΟἹ
Ῥ. 429, 168 πώντα.. τὰ ἐν τῷ κόσμῳ πάντα.... ἐν τῶ κόσμω
Ῥ. 482, 17 ἑαυτὸν ἑαυτὸ
Ρ. 446, 20 τὸ ϑηρίον ϑηρίον
Ῥ. 446, 27 βίους ποίους (ποιοὺς ΟΡ)
ΜῚ
Ῥ. 4471.6 ὃ ὁ ὁ (ὃ
ἰδ οστΩ 6880 οὖ Ιδουσποβθτα Ὦ, ποαὰθ οΟ]] αὐ ομΐβ ἔδου]ξαύθχα
ΤΑΙΪΏΪ ἀδίδηη 6886 οοάϊοστῃ ΟΣ Βδηὶ οὐ ΕΒΟΌΓΙΒΙΘΏΒ18Β, ΡΒΟΧΌΣΩ
ΔῸ 1π|ῦ]0 τυ] στα.
Ὄ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ
Ὁ 5 Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ 'Ὁ Ὁ 'Ὁ Ὁ
ΟΑΡΥῚΊ ΒΕΟΥΝΟΌΥ͂Μ
ς
1064. 10 ἀπολαύσεται
164, 19 ἀεὶ ἡ αὐτὴ
116, 1 διττὰς
181, 36 κοίλω
184. 11 ἑνωτικὴ
ς
. 81, 21 προπάππου (6 Ρ] 50.)
.98, 10 ἐλευϑερίων
.198, 6 τὴν ἐν ἑνὶ
902, 14 τὰ καϑ᾽ ἕκαστον
. 801, 16 ἡμῶν
808, 4 ἄλλον
. 812. 10 μῆτις
.812, 32 ἡ
. 820, 34 ἀπολιπεῖν ἴοτί. τϑοὺθ
. 381, 6 ὡς ἐχούσ
. 841, 36 8 καϑ᾽ ὕσον οἷόν τε
(6 Ρ] αἰ.)
Ῥ.
Ῥ.
Ὁ" 'Ὅ "Ὁ 'Ὲ ' "5
842, 16 ἐστι γνῶσις
8417, 8 ἔτι
Α
Ρ. 360, 18 πάϑους
Ῥ. 4832, 20 ἅπαντα
Α
Ῥ. 8271, 4 ἀγενήτων
ΧΧΧΙΧ
ΟΜΝ
ἀπολέσεται (ἀποτελέσεται Μὴ
ἀεὶ αὐτὴ (αὐτῇ ΟΝ)
δὴ τὰς
κινητικὴ
ΟΝΡ
πάππου
ἐλευϑεριῶν
ἕν ἑνὶ
τὰ καϑ᾽ ἕκαστα
ἡμῖν
ἄλλο
μήτης
ν
ἀπολείπειν
ὧν ἔχουσι
καϑ᾽ ὕσον τε (θχηχηδ δοχὰ-
ΡΘΒΑΙοΒ6 ἐγδάϊζυσα ἱῃ Οὐ
ἐστιν ἡ γνῶσις
ἐστι
ΟΜΡΝΡΌ
πειϑοῦς
εἰ (ἡ Ο)ἡ πάντα
ΟΡΝῬ
γενητῶν
ϑαϊπηρογο ᾿ἰοϑαὺ ῥϑῦοδ ΘΧΘΙΆΡ]8 Βομοτηϑὲβ τ: ΜΝ.
4089 1π Ὁ, 851 οχίδγοὺ, βαυᾶ δ] τοι Ἰθρογθηΐαῦ αὐδηι πῃ ΜΝΡ:
. 18, 24 ἀγνῶτες
. 392. 231 τῶν περὶ
. 8δ4, 18 ἀποδεκτέον (6 Ρ]α .)
. 394. 38 αὐτὰ
. 896. 16 ἀποίων
. 408, 8 πᾶσα
. 421, ἀ ὁ (6 Ρ]αὐ.)
ἀγνῶτές γε (τε ΝῊ
περὶ τῶν
ἀποδεικτέον
ὄντα
ἀπὸ τῶν
παρὰ
ΟΙΆ
Οϑαθ ἀγα ἰϑιηθη ογϑὺ, Π6 ῬὈΓΥΔΘΡΥΌΡΘΙΟ ΟΟΙΥΥΘΟΙΟΥΒ ς
ΘΟ θοίϑθὶβ ϑΒΒΘ ΗΠ ΠἸΣΘΙΩΥ. ᾿ϑυα ΥΆΓΟ ΤΘΟΘΗΒΙΟΠ18 αα]ραίδθ
ΒΡΙΘΠΟΥ --- ἔβ]ϑυϑ αὖ ροβίθᾶ υἱᾶϊ --- ἀο 46 ἰϑίουϊδθ
ΧῚ, ΡΕΑΒΕΒΑΤΙΟ
ἰοχίαβ, αὐ8θ ἱππυτηθτὶ8 Ἰθοίϊοπίθιβ οοάϊουα ΟΡ (Νὴ)ς
ΘΟΠΗΥΤΩΔΥῚ υἱάοραίυγ, αἀπριίαϊοπθια τηοπθῦαῦ. ς Ἰριύαν
ΒΟΥΙΡΟΥα 51 ΤΟΙΛΟΙΟΥ οὐδὲ ἃ ἰγϑαϊία βοουπάτθσῃ οοποθηξυχῃ
ργοσσα ΟΡ, αὐδὶ αὖ Ιθὰὺ1 θιηθπαδίομθ οχοορΊ δι
ῬΡοΐαογιΐ, ἸΘΥ1ῈΠ5 8]αυἹα ΣπυΘμ ΘΒ στα βυβοθρὶ. πθᾶάὰδ ἀθοσγαῦ
ἰοχαρύδϑη ϊ Βιαοοθδθαβ. 1π 6Ο06106 ΝορΔΡΟΙΙΐΔΠΟ --- 88ρ8ΟΙΒΒΊΤη 6
γα] 18 ἸοΟΟΙΒ οτηθηᾶδίο --- βδυἂ ρϑῦοδϑ ργχγοραΐδϑ 156 }1
ὀοπϊθοΐαγαβ, 8118 υἱἱἱ, ΟΜΡΙΝ ἰγδαϊία, ς πορ]θοΐα δὴ
5 Β0}1580 ΤΩ]Ὶ υἱάθον.
Ν ΟΜΡ ς
Ρ. 46, ἃ ἤρεσεν ὃν εἶδος ἤρεσεν εἶδος ἤρεσεν εἶδος ἕν
Ῥ. 121, 8 περὲ ΟΙᾺ αἰτίαν
Ῥ. 21, 14 ποιήσεις εἰς ποιήσεις ποιήσεις πρὸς
Ῥ. 238, 1ὅ ἀναπεπλη- ἀναπεπλασμένον ἀναπιμπλάμενον
σμένον (Ο5
Ῥ. 2341, 8 οὗτος ὁ λόγος οὗτος ὁ λόγος ἐν τοῦτον τὸν λόγον ἐν
» ἐν
Ῥ. 461, 18 μήτην (ἀ6- μῆτι (μήτι ΟἹ) μήτις
αἰὖῦ μῆτιν)
Ρ. 452, 14 φυλάττεις φυλάκγεις γὰρ φυλάττειν (06] φυ-
λάττοις)
ῬΙΌΧΙΣΗΙ ἃ υθϑὸ ΟΜΡΝ ΓΙ
Ρ. 71, 188 σώματα κατελϑεῖν ζ(ἐναν- σώματα τὰς ψυχὰς κατελ-
τίωσιν) παραδίδωσι τῶν ψυχῶν ϑεῖν πόλεμον παραδίδωσι
τῶν ψυχῶν
Ῥ. 113, 20 διὰ τό- διὰ τούτων ἀτλαντι- διὰ τούτων πλημμε-
πῶν Ἀτλαντικῶν οἱ κῶς ΟΜῬΝ λῶς
Ἐδάσστη.
Ρ. 116, 20 τῶν μὲν βραχυπορώτερα τῶν μὲν μακροπορώότεροι,
{τῶν δὲ μακροπορώτερα τῶν δὲ βραχυπορώτεροι
Ρ.3ὅθ0,20 οὐ τόδ᾽ ἐστὶ οὗτός ἐστι τὸ οὐ τοῦτ᾽ ἐστὶν αὐτῷ
τὸ
Ῥ. 3868, 168 αὐτονοῦς {πρώτως αὐτονοῦς ἐστι πρώτως νοῦς
νοῦς) ἐστι
Ῥ. 390,19 ἑαυτὸν ὁῷΟὉὁ ἑαυτὸ ἑαυτῷ
ἑαυτοῦ 8
Ῥ. 421, 16 {ὧν τὸ τὸ μὲν ΜΕΝ (τὸ μὲν καὶ τὸ μὲν ς
μὲν γὰρ Ο)
Β.ΤΩΔ]ΘΥ ΤῸ8 86 Βαρθὺ 1ῃ βοβοιηδίθ αυοα 5θαυϊίατγ:
ΟΑΡΥΤ ΒΕΟΥΝΌΥΝ ΧΙ
ῬΥΟΧΊΙΩΙ ἃ πρὸ ΜΡῃθ:.:Ν:ς
Ῥ. 39. 324 συναγω- συναγωγῇ συναγωγικῆς ἀναγωγῆς
γοῦ ἴοτί. τϑοΐθ
Ρ. 401, 81 ἔσται ἔσται καὶ τοιτ ἔσται καίτοι ἐστὶ καὶ ἔσοιτ
{τε καὶ ζκὰ»- ἄν ΜῬ λέγοιτ ἂνς ἂν Ν
λοῖτ ἂν Ηδάᾶοτ-
ΤΏΒΟΒΘΣ, ἔσται καὶ
3
τὸ πᾶν ΚτΟ]]
Ῥ. 402, ὅ τοῦδε... τοῦτε... μνη- τότε... μνημο- τούτου... μνη-
μνημονεύσει θῷ ΟὉ μονεύσειν νεύσει Ν μονεύσει ς
ΜῬῬ
ΑἸέοτο Ἰοοο, Ὀρίουχπαιθ ΟΜ Ξ ἱπίθσ 80 ὀοηβθη θπεϊθιιβ
1ἴπ ὑοχύα ΒΘΒΊΤΩΙΒ τοδί ϊαθπαο, ᾿πϑροχίσηυϑ Νοδρο]Ἰδπῦτη,
1 Οὐἶυ8 ΠΠΡΥῚ δ ῬΘΌΠΙΒΡΟΥ ΠΟΘ ΘΟΙΏΙΠΟΥΔΙΊ ὨΘΟΘΒΒΘ δϑύ.
80 ὈΓΣΙΤΛγη αὐ]ᾶθτα ΠΟΠΒΠ1]]8 τηθπᾶϑ αὖ Βαρτα υἱάϊτηυβ ζ6]1-
Οἷα5 σογγοχὶὺ αὐδτη ς΄, ουἱ ἰδίαθη ἱπέογάυτα δα]. 1) Ρ]υτα
πἰσϑαῦθ ΥΘΟΘΠ810 ΘΟάθιη τροᾶο βδπδιυῖῦ, αὖ τηυἹύα ρθοοδίϑ
αἰσιασθ ΟΟΙΩΙΉ. 18, οΥδηΐ, αὰυ 46 ὁδ088 Ν οὐ ς αὐ 1πίου
80 ΘΟὨΔΘΙΘΥΘ ΟΟ]]ΘΡΊΤΩ 8.
Νς ΟΜῬ
Ῥ. ὅ7, 19 ὁ ΟἿ
Ῥ. 16, 3 ὃς οἷς
Ῥ. 189, 18 κατακεκλεισμένοις κατακεκχλιμένοις
Ῥ. 306, ὅ ἔχειν ἔχει
Ῥ. 201, 20 ἕξεις ἔξειν
Ῥ. 2380, 39 παραγόμενον παραγενόμενον (-ιν- ῬῚ
Ρ. 398. 10 οὐ καὶ
Ῥ. 381, 10 ἦν ἡ (εἰ, ἢ)
Ῥ. 387, 237 τῆς τάξεως τίς τάξις
Ῥ. 412, 80 ψυχή Ῥυχῆς
Ῥ. 429, 30 μορίων ων
Ῥ. 481, 9 ἄλλων ἄλλως
Ῥ. 484, 1 ἤδη ὃ δὴ
Ῥ. 484. 14 εἴ τι εἰ
Ῥ. 486, 19 καὶ μὴ μὴ
γυ] 85 ΘΟΠΙΘοξΣαΘ ΤΠΘΔᾺ5 181ὴ δηΐθ χη] αι, Β86ου]8 ἴδοϊδϑ 6
ΟΟαϊοο Ν αἀἸα1ο.. πϑαὰθ διμθη Οογυθοίου ΝῚ αὖ ὑθυυπὶ τθ-
1) πὰ Ν᾽ βου ρύσῃ δῦ ῃ. 2388, 9 τριῶν τε (10 τριῶν τὸ),
Ῥ. 210. 16 τὸν πυϑαγόρειον λόγον, Ὁ. 380, 128 τὸ δὲ τευχϑὲν
ἔχει σῶμα.
ΧΙΠ ΡΕΑΒΕΑΤΙΟ
βυλδαογοῦ βθπιροτ ὁοπ ΐρΙυ 1) τιοᾶο (Μ)}Ὲ Ιϑούϊοποϑ ἐοπιρἐδηί, 5)
ταοᾶο ς.5) οοπέγα πΌ}]5 ἀπ ϊδο, χαΐπ Ἰϑυΐοτα αυδθ ἴπ ΡΙΆρΌ 15
ἀουηυμι ΡυγρδΠα15, ἈὈῚ ὑοχύαϑ βύαῦ 846 οοἀϊουα ΟΜ, θτλθη-
ἀδαΐϊτηυβ ΚΥο]] ΗΔ οΥτ Δ οΥ Θρο, 1ὔθιι οογτϑοίϑ Ἰορδιξυν ἴῃ Ν.
Ν ΟΜῬς
Ῥ. 119, 208 τὸ σώξει λυόμενος, τὸ σώξει (-ειν Μὴ λυόμενον
Ῥ. 128, 80 τὴν γνῶσιν γνῶσιν
Ῥ. 218, 4 χοινοτέρων κοιλοτέρων
Ῥ. 898. 2 οὐδὲ τοῦτο (οἱ 8) εἰ δὲ τοῦτο
Ῥ. 428, 20 μὴ τὸ μή τοι (μή τι ῬῚ
Ῥ. 494. 29 εἰ... πάσχοι εἰ... . ἂν πάσχοι
Ῥ. 480, 26 κοινωνίαν αὐτοῖς κοινωνίαν ἐν αὐτοῖς
Ῥ. 481, 20 τῶ μὲν τῶν δημιουργῶν τῶ (τὸ Β) μὲν τὸν δημιουργὸν
Ῥ. ΔΑΊ, 8 γε (6ἱ 8) δὲ
Ῥ. 461, 10 κύειν (6 Ῥδτηδ8010) κλύει
Ῥ. 464, 117 τρὶς (οἱ 8) τρεῖς
Ν ΜῸῊΜςΣς σ
Ῥ. 361, 4 καλὸν ἦν καλὸν ἧττον ἦν (Ὡν Β)ὺ καλὸν
ἀδπΐαὰαθ υὖ διοίογ "8 ΓΘΟΘΗΒΊΟΠ8 ΒΟΥΌΟΠΙΟ86 ᾿Ιοθη δ 810] 1118
Ῥδίθαϊ, ρυϑθοῖαῦα 8001 ΠρΡῸ ΘΧΘΙΏΡ]8 Ἰθοϊοηυτη 1π Ν π0]]8,
προοθϑϑιίδῦθ ἀγροηΐο οοτηχηυὐδύϑτιση. 84 Ῥοθύϑγυσα 0608 ἴ8)]-
βϑυΐατη 1] τὴ ῬΥΘΘΟΙΡιΘ 8οοθ551580 υἱ 60 15:5)
ΟΜῬΈς Ν
ν. 814, 9 τείρεα πείρεα
Ρ. 386, 29 χάσμα (χάρισμα 60] χῴ- χάος
θρισμα ς)
Ρ. 421, 234 βρίμας (βριμας, βριμὰς) βριμοῦς ταύρου τ᾽ ἠδ᾽ ὄφιος
ταυρζελίους (ταβρίους ΜῈ ἀφι-
εἰςο) (κριέας ταυρίους ὁφίας ς)
1) ἀρ]! ῥ. δϊ, 17 τούτω παρεοικότως, Ὁ. 48, 28 συμβεβη-
κὸς τοῦ ἑνός. οὗ δῶ πἰτοὶβ δυάδοίοσ οὐ 8180 τηὰσίδία ἴῃ Ν-:
Ρ. 408, 118 ἡ τάξις... φαίνεται ἄν, Ὁ. 391, 4 ἔστ᾽ ἂν ῥεῖα
τέκεν παῖδα κρόνω.
2) αὖ ν. 486, 1 ὥστε ἀεὶ ὡς ΜῬ: ὡς τελείως Ν, Ρ. 808, 8
ὁδὸν Ῥ: ἐδὸν Ν'
8) Ρ. 101,4 δὲ δυσπαϑεῖ ΟΜῬΡ: δυσπαϑεῖς : δυσπαϑεῖ δὲ Ν,
Ῥ. 108, 2 περὶ δὲ ἐκείνου ΟΜ: περὶ ἐκείνου ς : περὶ ἐκείνου δὲ Ν
Ῥ. 918, 81 εἰ ΟΜῬ: ἢἣ ς: ἢ εἰ Ν.
4) οὗ οὔἴδιῃ ». ΧΠῚ ἄπ. 1 γν. ΧΙΠΠ δάμη. 1.
ΟΑΡΥΊΤ ΒΕΟΥΝΌΟΥΜ
Ρ. 461, 10 ὁ... ϑεὸς
Ρ. 451, 16 γένετό
Ῥ. 461, 19 ἄδην (αδη, ἀδη Μ -)
ϑροώσκει
Ὁ Ὁ Ὁ
Ὁ Ὃ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ θ΄ τπ
σΡε
. 88, 8 πεσεῖν εἰς τὴν γένεσιν
. 89, 8 καὶ νίκης (καὶ οἵχὴ ς)
90, 26 ἱκανοῦ
. 92, 18 τοῖς ἀμφὶ κριτίαν
. 188, 21 καταβραχέος
200, 8 ποιεῖ
200, 1ὅ παραδέδοτο
208, 13 ἢ καλέσαντα
. 816, 24 ἄτροπον
825, 10 παλιϑέσκελα
. 826, 16 ἠρώτησεν
. 886, 11 μῆτις
. 840, 28 τοιαύτην... ψυχῶν
. 844. 20 τοὺς δὲ τοῦ
ΜΗΡ-
. 894, 10 φερόμενον
. 894, 20 ἡχϑαι
. 898, 8 οὔτ᾽ ἦν οὔτ᾽
. 404, 11 εὖ
. 407, 8 ἀποκαλεῖται
. 401, 29 τὸν (τὸ ς) κραδιαῖον
ΧΙΠΙῚ
ἡ... ϑεὸς (θ0α ρ8]ο ροϑὺ
ἑαυτοῦ τοὐπαϊ)
γενέτωρ (αὖ ὑ. 818, 2ὅ τὶ
ἀοοδὺ ΜῈ)
ἀποϑοώσκει (6 Ὠδτη88010)
Ν
ποιεῖν εἰς τὴν γένεσιν
μονομαχίας καὶ νίκης (δὰ
Ῥ. 88, 19)
δυνατοῦ
τῶ ἀμφὶ κριτίαν
κάρτα βαϑέος (ὁχ Α Ρ]α0.)
φησὶ
παρεδίδοτο
καλέσαντα (6 Ρ] αὐ.)
ἄτρεπτον
πάλιν ϑέσκελα
ἠπόρησεν
μήτης
μὴ τοιαύτην... ἀψύχων (οἱ ὃ)
τούσδε τοὺς (ΡτΟΡἕΘΙ ἀπει-
κασϑέντας ὄντας 91)
Ν
κινούμενον (6 Ρ] δ.)
ἄγειν
Οἷὰλ (ᾳυϑτὴ ΟἹ το οὐΐϊδϑτα
Ῥ. 896, 21 οὔτ᾽ ἦν οτηΐθθα
Βα)
ἕν
ἀποτελεῖται (ὁ Ρ] αὖ.)
τὸ ποδιαῖον
ἸΔὴ ὉΘΙῸ οὑπὶ Ν, αὐυοα ἐοχίιυϑ ἰγϑαϊῖ Πάθιῃ αὐ ποὺ, πο-
αυαϑαῦϑηη ΤΆΔ ΧΙΤΩΙ 810 Ἰηοτηθηἶ], 1Π 115 ΟΟΙΩΙΊΘΗ 11) ῬΔΙΪ-
Ὀα5, αὐἰδὰ8 Ν ὁ061015 ΒΡ 51 ΙΔΥ α1660 ἔαποίαβ 8015 τϑούα τι
Ργδοοθραΐ, ποὺ ϑιιθηἀδίομὶ ρούϊα5 δὐϊγι θυ ΘΥῚ8 αυϑιὴ Τχθσηλο-
Υ͵ΔΘ ἴῃ ΠΟ ὕπ0Ὸ ᾿ΙΌΤΟ ΠΟῚ 18058806. αυ8ἃ 46 οδ88 οὕ 606]-
αι Μ οὗ Ῥ ργδοβίδῃ ϑηη βαρτὰ (ρ. ΧΧΧΥ͂ 5) ᾿π]υβίγϑα,
ἴΌΥΘ Ν, ΟΠ151856 ΤΩ1ΠῚ ἱᾶάθου: τυυἹύδ ρσῖσαο οὐαϊα οοπϊθοίαἑδ
ῬΘΙΟΙΡΙΘΒ:
ΧΙΙ͂Υ ῬΡΕΑΕΕΆΤΙΟ
Ν ΟΝ -
Ῥ. 184, 28 προϑεὶς προσϑεὶς
Ν ΟΡς
Ῥ. 8ὅ,1 αὐτῆς αὐταῖς
Ῥ. 81. ὅ ἐκείνων (οἱ 8) εἰκόνων
Ρ. 98, 3 ὧν
Ρ. 188, Ἦ γίνηται (8680). Ρ]α.) γίνεται
Ῥ. 801, 9 εἰκόνας εἰκόνα
Ῥ. 806, 2ὅ δημιουργοὶ (αἱ 5) δημιουργικοὶ
Ῥ. 809, 1 πάντη παντὶ
Ῥ. 814. 21 δημιουργῆσαι δημιουργεῖσϑαι
Ν ΟΡ φΞ
Ῥ. 92, 18 παρεισκε- παρεισκύκληκεν (-σεν παρεισκέκληκεν
κύκληκεν
Ῥ. 188, 6 ἱστὰν ἱστᾶ (Β68ο0). ῬΡ]δαΐ., ἔστηται
ἴστα Ο)
Ρ. 840.12 εἰδώλων ὃν εἰδώλων εἰδώλων ὧν
Ῥ. 841, 1 σαφοῦς ὡς σαφοῦς σαφοῦς περὶ
Ν ΜῊῬς
Ῥ. 2, 14 τὸ τὸ τὸ
ῬΡ. 28, 11 τριττῆς τῆς τριττῆς
Ῥ. 168, 19 διὰ τῆς διὰ τὰς (διτὰς Μ' 510)
Ῥ. 407, 8 ϑεὸς (6 Ρ] Δ.) ἢ ϑεὸς
Ῥ. 407, 2385 περιστέψασα περιστρέψασα
Ν ΜῬ φΞ
Ρ. 897, 1 συνέστη συνέσται συνέχεται
Ῥ. 398, 21 ἂν λίαν ἁλίαν λίαν
Ῥ. 401, 10 πληρού- πληρουμένης μεταδό- πληρουμένου μεταδό-
μενον μεταδόσεως σεῶς (διαδόσεως Ῥ)ὴ σεως
Ῥ. 401,18 πλάτων πάντων πάντως
Θδάθιῃ ἀθ οδϑυβᾶ ἃ ϑβομοιηδϑὶῃ Με: ΟΡ, Ἐς : ΟΜ βοιυη-
ὥομπᾶδ 6880 οθηδὰὶ Νς : ΟΜ, Νῆς : ΟΡ, οὕτὰ τηθ8 αὐ] θ᾽
βϑαΐοηζδ 58 0015 δρογοίασ ἀθ 10618 ΘΙμ μι ἀδ [15 αἀὔϑηὰ ηὐΘΡΥ]Β.
Ν- ΟΜ
Ρ. 167, 17 κατέχευεν ἑανὸν κατέχευ ἑανὸν
Ῥ. 169, 8 αὐτῶ αὐτῶν (αὖ τῶν Οὐ
ΟΑΡΥῚ ΒΕΟΥΝΌΥΜ ΧΙΥ͂
Ῥ. 181. 16 τὸ ὕψος ἄπλετον
Ῥ. 184, 19 ἀϑροιξομένους
Νς
. 87, 8 τὰ ἐναντία τῶ ἑνὶ
. 198, 17 χωρήσεως
. 810, 288 μέρη μερικῶς
. 828, 3608 τὸ καλὸν οὐ καλὸν
. 886. 11 ὁ τὸν
. 841. 9 τὸν...
-- Ὁ Ὁ Ὁ 'Β ' Ὁ
Νςε
6, 9 τῇ γῆ
10, 96 ἀπ᾽
12, 3 αὐτοὺς
28, 16 βεβαιωϑῆ (6 Ρἰαὐ.)
29, 80 κατεφαίνετ᾽ (6 Ρ]60.)
162, 80 λεγομένοις
8398, 28 διεσκευωρημένην
8398, 381 ὡσαύτως
400, 2ὅ νοῦ
. 400, 39 τὸ ἄνουν
. 4023, 1 ἐκείνου
. 406, 248 ὡς αὐτὸς ἐρεῖ
. 401, 94 ἕππα
Ὁ π Ὁ Ὁ 55 Ὁ Ἢ Ἢ Ἢ Ὁ Ὁ Ὁ
τρόπον τοῦτον
,. 848, 10 ἀπεικασϑέντος (6 Ρ] 4.)
τὸ ὕψος τὸ ἄπλετον (τὸ
ὕψος οἵχ Οὐ
ἀϑροιζξομένης «
σΡ
τὰ ἐναντία
χρήσεως
μερικῶς
τὸ καλὸν
τὸν
τὸν .... τρόπον
ἀπεικασϑέντας (οἴ. ».844,21)
ΜΡ
αὐτὰς
διαβεβαιωθῆ
καταφαένετ᾽
γενομένοις (γιν- Ῥ)
διεσχενωρημένως
ὡς αὐτὸς
ψοῦν (. 401, 29)
τὸν ἄνουν
ἐκείνου οὗ
ὡς τοσερεῖ (οἵα Ῥ ἴῃ Βραὐϊο)
ἵπτα
οοηΐγα υδ᾽οσαὰθ ΟΜ 006] ΟἹ ποὴ οϑπάθιῃ δοοθροσιμπῦ
οἸδάθηη, αἀυμητηοο η6 ΘΓ δρογίθ ὀουτυρίιβ 510 ΟΧχΣ 8] ἴθ 1Ὸ
(αὐ υἱάϊπιυβ Ο οἱ Ῥ ἀοργδυδίοβ. 6 βουϊρίυσγα Μ), π|} οὔ-
βίδ, αὐοχηΐπυβ οχσΣ Ν᾽ ςΚ Ὠδυγδθ δυο μου] ἸΘούομθα, 8]671Ὸ
ΘΟα͵ο9 τθοΐδο βογιρύυσαθ υθϑέϊρια ϑχ μι οπὺθ.
ΝΞ Μ σ
Ῥ. 168, 18 τὸ δόρυ τῶ δόρυ τοῦ δόρυ
Νς σ ῬΡ
Ῥ. 800, 12 προετικοὶ ετικοὶ 5]6 προεκτικοὶ
Ῥ. 801, 21 καὶ τὸ ὃν καὶ τὸ ὃν αὐτὸς ΟἿΉ
αὐτὸ
Ρ.811 808 ὁ μὲντῆς... ὁ μὲν τῆς... ὁ δὲ τῆς ὁ μὲν τῆς... ὁ δὲ τῆς
ὁ δὲ τὴν ποιητικὴν ποιητικὴν ποιητικῆς
ΧΗΩΥ͂Ι ΡΕΑΒΕΑΤΙΟ
Ῥ. 321,9 λέγωμεν λέγομεν λέγοιμεν
Ῥ. 891, 80 περιληπτὸν περιληπτῶν περιληπτικὸν
Ῥ. 826, 1 ἦν νοητῶς νοητῶς ἣ νοητῶς
Τουϊζυσχη ῥγϑοίοσ Ν οὐ ς 0618 ἀὉ115 ϑχουϑδὶ Εν, αἱ],
αὐυδιηαῦϑπι) ῬΓΌΧΙΩΘ αἰδίαὺ δὺ Μ, οὐ ΝΊ, ῬΘΙΥΔΙῸ ΘΙΎΟΥΘΒ
ΟἸΠΙτη ΠΙὈΓΟΥΌΤη δύ]. τϑούθ οχϊθϑὺ:
. 20, 1ὅ τὸ (ῷσοὸ τὸν),
. 88, 16 ἀναρρύματα (ἀναρύματα ἀναϑύματα)͵
. 94. 1 δικαιότατ᾽ ἂν 6 Ρ]αΐ. (δικαιότατα),
. 184. 28 προϑεὶς (προϑεὶς π6] προσϑεὶς καὶ),
. 197, 10 “δεύτερον (δευτέραν),
. 486, 1 ὥστε ἀεὶ ὡς ᾿ἴῦχοσυμι ΜΡ χυυΐαυϊὺ Ν 1π ὡς τε-
λείως, Ἐ δαΐθιι ὥστε τελείως ΒοΥΊρ5ι.
Θ Ὁ "Ὁ "Ὁ " "Ὁ
504 1η ἘΦ ΠΟ5 50 5186 0 ΠΘΟΘΒΒΔΥ ΤΩ οϑὺ ΠΟΙ ὕδιὴ χορ
ὈοπδΒ βουιρύυταβ 810 11}16 ορυΐδδ, αὐ Ῥσορίου οορηδίοΘσα
48 οοπίαποῦμβ οϑὺ οὕτὰ ᾿ἰρτῖ8 ΜΝ Μ.
1 118 ΘΟΠΘΗ ΔΥΙΟστα ῥᾶτυϊθα8 αὐου8 ἘΝ ἔδοιῦ οὐχὶ
Μ΄ ἰδπίυβ οἱ ποθ δι θοσαπι ΠἸγοσυϊη ΠΟ 80] τὰ ἴῃ ορ ἱταῖβ
Ἰϑοϊοπῖρυβ οοϊοῖβ Μ (οὗ. ρ. ΧΧΧΥ) βοσγϊρίυγίβαιιθ ὑ8 7118
σΥϑυουρυβ, 8604 πὶ ἸΘυ βία οὐ μβοργδρμῖδθ αἰ θγθη 18 1)
ΘΟΠΒΘΏ88 (σοἰοχοαυΐῃ πθαυϑαῦδηα. ΘΧΘΙΔΡ]ΔΙΒ Βαθ το ]]ρῖο-
Β:βϑίτηθ 80 ἘΦ βογιαία ), υὖ π|81] ρῥδ᾽δθορυαρηϊα ΟΠιπῖπο
ποίαγού, ΒΒ 6 Πρτο Μ ἀροβογιρίαμη 6880 οὐθαθυθιηιϑ. 118
1) Ρ. 1,248. 8, 14 πυϑαγώριον ΜΈ, Ρ. 14, 24 ἀπαντηκότων,
Ῥ. 22, 88 ὁμοκόειον φοιτώντων: εἰς τὸ ὁμακόειον φοιτώντων,
Ῥ. 81, 10 φλυναφᾶν, Ῥ. 114, 18 8]. φιλήμω, Ῥ. 1716, 808 ἄπειρα
τῆς ἐκ τῆς ἀρίστου (ρτο ἄπειρα τὰ ἐκ τῆς ἀορίστου), Ῥ. 221, 12
βουλῆν (ργο βουλήσει). Β080]. Ἐν ». 464. 9 οὕτῃ ΠΥ Υ ΠῚ ΙῺ
οοὐϊοθ Μ' ἀθρίοὐδ ποπ 1πὑθ]]ορθγθῦ ἀ0008. Ὁ]8}6 οταϊβιύ. ποΐδθ
ΤΑΔΥΡΊ πἰΒ Μ' ἴῃ Ἐὰ ἀποαὰθ τϑαἀθαπί, αὖ Ρ. 2δὅ, 29 γράφεται ἔφοδον,
ΒΒΆΘΡΙΙΒ δὰ Ρ͵8ηθ πορ]θχῖῦ (Ρ. 184, ΧΙ φερούσης ΜΈ, ἴῃ ἰσχία:
φρουρούσης Μ' ἴτα, Ρ. 80, 18 88 ἣ τὸ παράδοξον ---ὀ ὦ σώκρατες
Μ ἴ: οἷὰ Ἐν, Ῥ. 24ῦ, 19 τῶν--20 ψυχῶν Μ' ἴτὰ: οἵη ἘΠῚ δαὺ
τα υ5. τοῦθ τηδοσρχοίδίαβ οϑὺ (πϑ]υὐὶ ΚΝ Μ' ἴῃ ἰοχύθμι 16-
οθρίδ: Ρ. 30, 6 τῶ ἐλεάτη, Ῥ. 34, ὃ ὁ τίμαιορ).
2) ποὶαὺ Ῥ. 8, 30 τοιαύτη ἐστὶ Ἐ, το τοιάδε τίς ἐστι), Ὁ. 11. 31
ἀμφυϑέοις (ἀμφὶ ᾿ϑεᾶς), Ῥ. 18, 26 πάντως (πρώτως), Ρ. ἴρ, 9 τὸ
δὲ (τῇ δὲ), Ρ. 30, 108 συνουσίας (τελευτῆς διὰ νόσον), Ῥ. 21, 29
οἰκείως (συμμέτρως), Ῥ. 18. 8 ἔχει: ἔτυχε.
ΟΑΡΥΤ ΒΕΟΥΝΟΥ͂Μ ΧΙΥΠ
δαΐομα 1061858, αὐτου ΒΒ πορὶοροῦα, αὐδάδιη ΔΟουΥδυ)ί,
δρρατοὺ οοάϊθοιη Ὦ --- αὐυϑθουχηπαιθ οθέθσϑ 1111π8 Π1ΡΥῚ ἔδίδ
Γὰαογυμὺ --- 1π1010 ΒΟΡΑΓΔΙΙ ΠῸῚ ΡΟ5806 υὖ 8ἃ ΟΟοαϊοο Ν
(Ὁ. ὅ, 1ὅ τῆς αὐτοῦ ΝῺ: τῆς αὐτῆς, Ῥ. 6, 11 λέγει: λήγει,
Ρ. 11,6 ἤϑη: ἤϑει, ν». 12, 22 ἄξων: ἄξων, ν». 28, 24 αὐτὸν:
αὐτὴν, Ῥ. 27, 18 ἐν αὐτῶν: ἐν αὐτῶ) ᾿ἰΐα πὸ ἃ Πργὸ αυἱ-
ἄθῃ Εν, Οἂϊ ΠΟΙ 50] ΌΤΩ ἔ8]5158 11}1185 Ἰϑοιοπίρυβ (οἷ. Ρ. ΧΩΥΙ
δαπού. 2) δϑιϊρυϊαίαγ. αυἷΐπ Θἐΐδπι οοαϊοὶβ Ῥ ᾿θοίοπθβ
ΒΙΠΡΌ]ΑΓοΒ οσουχτυιηῦ ἱπ Ὡ: Ὁ. 17, 11 ἐγείνων (ρτο ἐγέννων),
Ρ. 42, 21 ἐγκέφαλον (ρτο κέφαλον).
ῬΟΥΤῸ ἀθ πθοθϑϑιθαϊηθ χὰ οομδογοπὺ Βὶ οὐ Ν᾽ οἱ Μ'
Ῥϑι015 ἀἰββοσγδχῃ, 1) ἘΦ οὐχ Ν᾽ ποη ἴδ δηριιδβίθ οοπὶ ποία οϑὺ
αὔδη οαὰ Μ΄, οἰϊδιηβὶ ἴῃ Ῥδυίλθυβ ΒΌΡΓα ΟἰΤΟυΉΒΟΥΡῸ5
ΘΟΘΙΟΙ8 Ν᾽ Βουιρίυγδθ ΒΙΠρΡΌ]ΑΥΘΘ, αὐδ8 τηυ]δβ αὐδι}1, ΟΥΠ 685
ἔοσθ χϑαθυαπὺ 1π Ἐ. ἰδιηθη θιῃθηἀδύοηθ Πποπμ}]8 τοϑυϊ αϊδ
1051 ἴπ ΕἸοοαγάδη0 οοπίγα οἸηηϊατη ΠἸΓΟΤΌΙΩ ΘΟΠΒΘΗΒΌΤΩ
Ῥ. ΧΗΩΥ͂Ι ἀοηηοπδίγϑυϊγηνβ. ργϑϑύθγθα ΥᾶτΟ 14 ᾿ἱπυθηϊὺ οογγθοΐοσ
-- χη Δ]ῦγη ΠΙὈΥΌΙΩ 11} ΠΒΡΟΧΙΒ56 Π0}1]8 γΘ ΟΟΙΤΩΘΠ-
ἀδίυν ----, αυοᾶ ἴῃ 8118 οοὐϊοῖθυβ Ἰορίζας (αὐ Ρ. 194, 17
μήτε ΟΞ: Β: μήπω ΝΡ). τυυ] ατίαμη Ῥ τϑοϑᾶϊὺ ἃ Ν, 1τἰὰ-
40 υὖ Ἰοοῖϊο ΒΙΘοαγαῖδπα οΧχΣ 1088 βουρίυγα Ν ἀρογίθ ἀθ-
Ῥχϑυδία βι., Μ᾽, υὖ 5βἰδίίπι δαϊαμρδιη, ΒΘ ΡῈΥ ἔοσθ 8 θπίθ
οαχὴ Ἐ:
(48 Ν ἘΘΙΌΓΙΩ
Ῥ. 82,20 οὐδὲν γάρ οὐδὲν διαφέρει γὰρ οὐδὲν
Ῥ. 98, 208 ἐπυθίγου- ἐπυθϑήγουσαν ἐπιγήϑουσιν
σαν
Ῥ. 112. 298 καλύπτε- ΟΤὴ γίνεσϑαι τοῦ ἀέρος
σϑαι ὑπὸ συγχύσεις ἐξαίφνης
καὶ καταπτώσεις
Ῥ. 302, 888 ἀλλὰ φησὶ τῆς ἀπορίας ἕνεκα τῆς ἀπορίας ἕνεκα
τὸν τοῦ τιμαίου ταύτης ταύτης ἀλλ᾽ ἄλλου---
ὅ γνησίως
Ρ. 3208, 1 ὃν καὶ νῦν ὃς καὶ νῦν μιμεῖται ὃς καὶ νοῦν μιμεῖται
μιμεῖται
1) ῬΥδϑοῖραθ 80 ᾿πϑαμΐθ οοχαχηθηίασίο δα ὑ. 4, 12 (1 τὰ
οοα 1618 Μὴ ΝΕ (ΒΘ) ΜἪ ογοηΐηο αἰτὶρὶ ποὰ ροββαπῦ: Ῥ. 1, 1 ἐν-
αργὴς (ἐναργὲς Ῥ ς), Ρ. 23, 8 διαιρουμένης (διηρημένης), Ρ. 3, 8
ὑποτυϑείσης (ὑποτιϑεμένης).
ΧΟΥ͂Σ ΡΕΒΑΒΕΑΤΙΟ
Ρ. 304, 271 εἰ δΔηΐο περι- 5801. ροβύ ἡμεῖς εἰ δηΐθ καὶ
γράψαιμεν
Ῥ. 407, 12 νοωδὴς ψοοδὴς γνοοειδὴς
Ρ. 421, 24 κριοῦ ταύ- βριμοῦς ταύρου τ᾽ βρίμας ταυρζεδίους
ρον τ᾽ ἠδ᾽ ὄφιος ἠδ᾽ ὄφιος ἀφιεὶςςν
Ῥ. 486, 4 ὡς ΟΤΏ τοῖον
Ἰοηρσῦτη οϑὲ, αἱξ8 οτημΐδ Θομπἰθοξαχαϑαιθ ἱηϑρίδϑ ἢ) ῬΥΟΥΘΥΥΘ
αὐἰδυ8 ΒΕ δΌ Ν τϑοϑᾶϊύ. βϑδὲϊδ δ ΌΘΥΊΤη ΘΟΙΠΙΗΘΙΠΟΥΊ11886.
ΟΙΏΠΘΒ ἴουθ Θ061015 ἘΝ Ἰθούομιοβ τη8188 ἴῃ 115 80: ]Π]1οϑὺ οοχη-
ΤηΘηὐΔ ΓΙ ὈΔΥΔΡτ8, αὐἱθυ8 ΒΝ βἰαὺ 8. ΤΘΟΘΏΒΙΟΠΘ Ν,, ΤΘαγ6 1π
Μ' 3), 5308 1ἴὰ αὖ 1ὔθταμα ρϑυ]ο Ἰοπρίυβ ἃ ἀθτῸ υἱάθαίαν 8Ὁ-
6889 Βὶ αυδ ΜῆἪ: ρΡ. 82, 20 οὐδὲν γὰρ: οὐδὲν Ν᾽ Μ5, ν. 197,
26 ἔχοντα Ῥ (οὐ ρΡ. 198, 18 ἔχειν): ἄγοντα ΟΝ : Μ
(ἄγειν), ». 208, 14 νόμους τοὺς ϑεοὺς ΒΕ: νόμον τοὺς ϑεοὺς
Μη: νόμον ϑεοὺς ΟΝῬο.
1η46 ἃ Ρ. 294, 18 υϑαυο δα ᾿. 847, 17, 0] ΒΕ οχΧ 1080
6] 6 φθῖη6}10 βυχὶ, Νἧ οὐ Μ οοπέγτα οθύθσοβ Π1ΌγῸ5 Θοχα-
ῬΟΠΘΒΑΙ βαπῦ: ΝΘΕρΟΙἸὗδηὶ ἸΘοὔϊ 068 Βἰπρι]αγοβ (αὐ ῥ. 816,
18 ὁ ποιητὴς καὶ πατὴρ ροβϑὺ δεκὰς δὲ 1ηϑοτία, Ρ. 824, 29
πρωτόγονος, Ῥ. 828, 1ὅ ἠπόρησεν, Ῥ. 881, 22 πρώτιστον,
Ρ. 3840, 25 μὴ... ἀψύχων, Ρ. 848, 24 παραπειϑέα) ποι
ἀθϑαπὺ ἴῃ Μἢ, ααἱ ἰδπιθη πὸ μἷο αὐἱᾶθπὶ ἀθβθοθπᾶϊθ8θ ροὐθϑὺ
6 Βογροπίοο, αὖ ἀοοοῃΐ ἱπηρΥτη18 ᾿. 881. 145 ἀλλὰ μᾶλλον
μὲν ὑπὸ τοῦ κρείττονος ἴπ Ν᾽ ογηΐθ88, οὐτι ΜῈ ἀλλ᾽ ὑπὸ
τοῦ κρείττονος ϑΒογυϑυθχιῦ, ααδὸ τηθᾶ αὐϊάθτη 8θηΐθπίϊβ,
Ρσδϑρυογὺ Μαγοίδηυβ 190.
οΟὐϊοαμα ρῥγδθϑύϑη ΒΒ: αὐἱθι8 σοπύθσχίιϑ ΕἸΣ
ΠΟΘ Θουδϑιὺ βύθιητηϑ:
1) αὖ Ρ. 99, δὅ ὅταν (γχο κἂν, ἀδθρυϊῦ ἐὰν), Ρ. 104, 1 εἰ-
πεῖν (6 Ρ]αύομθ) ῥχὸ εἶπε, Ὁ. 396, 16 ἁπλῶν ὁχ ἀπὸ τῶν (τοοῖδ ς
ἀποίων).
2) Ρ. 190, 8 ἄτακτον ἈΜΜῈ (εὔτακτον Ν᾽, Ῥ. 191, 8 ἀναπλη-
ρούσης (ἀναπλούσης), Ῥ. 198, 14 ἐφευρεῖν ὑφ᾽ (εὑρεῖν ἐφ᾽), ». 198.
11 ὡς--18 ἀναλαβὼν οὐχ ἘΜῈ, Ρ. 194 οὐ 198 Ρ]αὐομπὶβ Ἰθιη-
τηϑίϑ οοπἰγαχοσυηῦ Ἐ ΜΕῈ5, ἡ. 202, 20 ἀφορῶν (ϑεωρῶν), Ρ. 207, 20
πανϑέσκελα (πάλι ϑέσκελα), Ῥ. 209, 2 σωτηρίαν (ἱστορία») 8118
ταῦ] ύϑ.
ΟΑΡΥῚ ΒΕΟΥΝΌΥΜ ΧΙΙΣΧ
4 ΒΓΟΒΟΙΥΡῸΒ ὉΠ018]18
ΜΝ ΤΑΥ̓ΒαΒΟΌΪυ8
.
σ (2) ὁ
χζχι-
καὶ ἕν
Ν(Β)
17 ΝΝ Ῥ
«" Ἧ
8
ἀ -
ο τϑύϊομθ ααδὸ ἱπίογοθαλί ἔθου Ῥ͵ΟΟΙ1 ϑχοθγρίβ αυδ9
ΟΟΟΙΣΤυὖ 1π Β001115 Ρ]αὐοπβ οὗ ὀοῃὐοχίαμ Ῥγοο δῆυπι οοἄϊ-
αἴθυδ ἰχϑασύπτα πο ἐθηθμάστα, Ῥοπόσυσι ΠΡτοχάτη ᾿Ἰθοίζοπθπι
πὐδαιθ ΒΟ δΥὶ ἃ 80}}01118 Ρ]αἰο 618. ἴυγ9 ἰρὶθαγ τυλταίαϑ 518
ΠΟΙΆ] ΉΘΙῚ Δα, ΟΟΙΩΙΠΘΗΔΙΥΣ ρδυίθβ 1}188 6 80}01118 ΘΙΏ6Ὲ-
ἀδηᾶδβ Ββιβοθρίθθθ, αὐδιηαυδηι δὰ Ῥγοο]υτα ΓΘ Ὡ0ἢ Θἃ
ἰαπύαχη ΒΟΠΟ Δ αὐδ0 800 ποιηπθ Πρόκλου Ἰοσαπίυν, τοὶ]
υἰδογαπί (οἱ Μοίίδιος, ἅθ Ρ]δίοπὶβ βοβοϊίοσιιτη ἕοπέρας,
Τατοὶ ἃ. 1880, Ρ. 8 58). ἀπϑιὴ ἰδηύαπι Ἰθοϊομθχι αἰὐμ] τί,
αΌΡΡΘ αὐδ0 Ἰυάϊολυτα αυοα ἔθοϊχηιβ 49 οοχωσηθηίδσι ὑθχύυβ
τρθχηοσῖβ, οθμῆτχηθὺ: ᾿. 188, 6 ἰστὰν ἀθγϑτα βου ρύσγϑιι ὁΧ-
θοῦ 5018 Ν (οορταίλαυθ ΒΜ), ἰστᾶ Ῥ 5080]. Ρ] δἰ. : ἔστα
Ο : ἕστηται ς : Ἰοοῦο δηϊῤ αὐὐΐδυβ ἰγϑαϊία οεὺ ἔστα, ἱστὰν Ἰσιίυγ
οοβίθοίτιγδθ ἀοροσὶ τϑοῖθ ββίυλτοινβ. ΧΟΓΥ, Ῥόοστο πϑοθβϑιξιι-
αἴποα ΞΟ]ομ5 οὗ αἰχίυδαυθ Οὐδ βΒομοϊλαθύδιι Ῥ]δίομ β
Ῥβοοσῦβ οᾶ. Ὁ 1681. 1. ὰ
ΙΝ ΡΕΒΑΕΒΕΑΤΙΟ
(δὰ Τίχη. 20 ἘΠ) 6 οοἀϊοῖβ Ο᾽ βἰθιιχηδίθ (δᾶ ρ. 82, ὅ 58) ἄο-
ΒΟΥΙΡΒ18586,) ΠΘΙῺΟ ποὴ υἱᾶσῦς: ἀοοθὺ ἔβη ποιηϊπυτη ΟΥῸ αἀὐδπὶ
Ρτϑθβουϊτη ᾿κδείμαντος ΠΟΙΆΘη Οτηΐβϑυχα ἰπ Ἐς.
Ρσϑοίευ Τίσηδϑὶ Ῥ]αἰομὶοὶ βομβοδβίϑτη ϑσβουρδιὺ ῬϑῦθοΒ
ΘΟΙΩΙΆΘΗ ΑΥΟΥΙΩ ΙΟ005 ΑΠοΟΗγτηῦβ 1116. ΟὨγδδηι8, αα]
δυοσίου οϑὺ Ηθυτηΐρρὶ ἄθ δβίγοϊορία ἀϊδ]ορὶ (θᾶ. Κτο]] οἱ
γί γθοῖκ 108. 1895). Ἰοοο5 ῬγΘΟΙΆΓΟΒ ἴπ ἀρραγαία βίρηδαί,
Οθΐθσοβ ἴπ δααϊἑαηηθη ϑ αἰΐα]}. 5604 Οὔ ΤἈΙΒΒ: τὴ 6 δυοίουχ
1110 πουδούθπιβ οἰὐδυθγιὺ ῬΙΟΟΙυσα, 46 ΘΧΘΙΏΡΙΔΥῚ Δ 1110 δᾶ-
ὨΣΟΙΟ π1] οουξλ βύδίαοσο 11οϑὺ: ρὲ 70, ὅ ταύτης Οτηϊϑιῦ οὐχ ς
Ῥχοοὶὶ (δᾶ Ρ. 802, 8), ». 70, 16 τὴν ϑείαν σιωπὴν ϑρθοοίαὐ
δὰ ρ. 808, 8 τὴν ὁ ν σιωπήν Ο΄, Ὁ τὴν ὁδὸν (ἐδὸν,
ὁδηγὸν) σιωπὴν ῬΝΥ͂ς.
Ηδθ6 ῬΥΔΘΙΠΟΠΘΠ 8 0886 ΟΘΘηδ8ι1. π8πὶ αἰββουίδ ομθπὶ ἀθ
συδυηχηδίϊοα ῬΊΟΟΙ1 οὐ αἀϊοίζομθ, 81 αὰὰ Ορυβ 510, δᾶ ρῥγδθ-
ξαθοπθυη θυ 1 ὉΟ] Π21}18 ΤΘΙΘΟΙ: ΒΡΘΙῸ δταθῃ Ὁγο αὖ ρτᾶ-
ΒΒ αὐϑοαὰθ 1 ἸΠΔ1008 ΤΘΟΘΡΊΒ860 5818 510.
46 Τλγδοὶ Ρ]δύοπιοι ἰοχία 60 ααἱϊ Ρ]αίομ8 οοαϊαθυβ
ἰγϑαϊθαν οὐ 60 αἱ 1π ἸΘΙΏΙΩ881:) ΟΟΤΩΙ ΘΗ δΥ 5α 6 ΡΥΟΟΘ]Ϊ οὗ-
αἰ οϑὺ, ἀοιμᾶθ ἀθ ἱρβὶυβ ΡΥΟΟΙΣ οοὐϊοῖρθυ5 ΤΊη861 οοπίοχ-
ὕατη ἰξοσθηύυβ ἱπ Μυβοὶ ΒΘ πδπὶ 00]. ὅ8 (1908) Ρ. 346 88
ὉΡογῖυ8 αἀϊδρυϊαίατη οϑὺ. οχ αὐ αἰββογίδίουθ ουτὴ 8118 ἀ18068
ὑάτϊη ῬΥΔΟΒΟΥΤα, ΟἿΓ Ἰθοχατηδύδ ρΡ]θηῖοσα οοηΐγα Ο᾽ ῥσγοῦδυθ-
τῖτα, ΟἿ οογίοβ Ρ]δίοπὶβ ᾿ἰῦτοβ (Α ὃ Σ Ε' 0) Ῥγδθ οδίθυὶβ ἴπ
Δρρδγαΐι οοπί] ΥἼτη.
γοϑίδαὺ σταύϊδσυση δοῖῖο. δηΐθ ΟἹΏΠΘ8 στα β8:1ὴ 0 ΔΗΪΤΗΟ
ΔΡΡ6110 δυοίουθιη ᾿υ18 ΘαΙΓΠΟΣ8 ἩΒΕΜΑΝΝΥΜ ὉΓΠΕῚ,8, ΑΌΣ
οοἀϊουχα ῥταθϑίδηἑα οορτιῖΐδ ΠῸΠ 80] ΠΤα ΘΟΙΏΤΘΗὐΒΙῚ ΘαΘΠ6]
Τὴ ΠῸ8 ἴῃ Τὴ6 ΟΠ], 864 5 πα! τη ΤΩΘΟΓΤΌΙΩ ἔϑαΐου ΠΟΥ-
ἰαΐοταυθ ογαὺ δϑϑ: ἀπυ8.
ΜΙΝΙΒΤΕΒΙΥ͂Μ ΙΝΒΤΕΨΟΤΙΟΝΙΒ ΡΥΒΙΪΠΟΛΕ ΒΕΘΙΥ͂Μ ΒΟΒΥΒΒΙΑΒ
Ἴὰ Τα] δὴ ῥχοξθοίασο ρθουπῖδθ 80 51 τη ποὺ πορϑυῦ.
ΑΟΑΘΕΜΙΑΕ ΒΕΘΙΔΑΕ ΒΕΒΟΙΙΝΈΝΒΙΒ Ἰαγριαὶθ 8δὸ τηυπτῆ-
᾿σομδδ ἔβοΐυχα οδί, αὖ Θοχητηθπίδγδ, ᾽πὶ ἸΠΟΘΙὰ θα Ῥούαοτῖπῇ
"δὺ ΕΥ̓́Ρ18 ἱπ ΡΥΤΩΙ.
ΟΔΡΥΤ ΒΕΟΥΝΟΌΥΜ Π
ΡΘΓ τηρ]ΐαβ ὈΪ]1οὕμοοαϑ οοαϊοθθ Ῥυοο!δηοβ αἰβϑὲραῦοβ
6550 Ὁ1018}1: 11 αἱ Ὀγδοϑαμὺ Ὀγδοβθηὶβ βύιαϊα, ὈΘηθυΟ]θῃ-
ΕΛΒΒΊΤΩΙΒ ἈΠΊΤΩΙΒ δυχογασΐ --- ἄὰο ἔδίμθα ποιηΐϊηϑ 51] 6 η [10
ΠΟΙ ἐγϑηβιοσίτη, 8] Ιλ Οπ8 Μουρατσρο δϑμποίὶ οὐ ΗΠ ΘΏΥΙΟῚ
Οτοοπὺ ῬΑΥΒΙΠῚ ---, δα δοβοηύθμι οοάϊοθβ ὈΘΕΙΡΤΘ τηΐβθ-
χαπὺ, ᾿Ἰπἰογοθαθπίθυδ, αποὐϊθηβουχηαπθ τορϑϑηύυν, αὰ θοῦ
Ἡθογαἰδίο ὈΣΌ]1ούμθοδο τορῖϑὸ Βδυδσοσυη ῥΡγ86-
θοῦ οὗ ταὶ π186 7118 ΒΔ ΌΔΥ189 ΡΟΥΘΩΤΙ 1856 9.
1π Ῥ]ΔΡῸΒ Ῥυγρδπ18 οὐ πὶ ἰοχία τσϑϑυϊ θη ο βυχητη
οαχὰ ἱπαυδίσχὶα τῃ6 δαϊυσογυπὺ ΟΥΤΕΙΜΥΒ ΚΈΟΙ,, 500 }15
Ν,ϑοριβίοηοῖβ ὑχοραΐαβ, οὖ ᾿Υ̓ΘΟΥΊΟΥ͂Β ΒΑΘΕΒΜΑΟΘΗΕΒ Υ͂. Ὁ.
81 Οἱὐἱ ἀοοί ἃ τὴ τοραῦϊ ρὸγ [ἰἰύοσαβ τὴ6 ἀοου-
Θγυπῦὺ: ΟἸ 5 ἀθολΐα8 50100. σταΐθϑ.
ϑοσιθοῦϑαι ΜοπδΟΠ1δ6 ΒΘΌΔΣοΟΥυτα ἀ16 4 τιθη518 ΟοὐοὈΥ ΙΒ
δὶ ΜΟΜΠΠ
ἘΡποβίπϑ 161}
ἃ
ΟΟΝΒΡΕΟΤΥΒ ΒΙΘΟΠΟΒΥΜ
Ο -Ξ Οοἱβ᾽ηΐδηυβ 822 8800. ΧΙ ΧΙ
Ἵ --- Ματοίΐδηυδ 196 εδ00. ΧΙΥῪ ὀσχϑυηδβ
Ῥ (οἷξηι ἘΝ -- Ῥασιβῖητιβ 1840 β8θο. ΧΥ͂Ι
Ἐ --- Νοδροϊέβηπθ Βοσθομίουβ ΠῸ 238 ἃ. 1814
Β .-- Ἐϊοοδγάϊδημβ 34 5800. ΧΙῪ 1ποὶρ αὐ
6 (οἸτὰ Ῥὴ --- Ῥασ θ᾽ π08 ΒΌΡΡΙ. θ6. 666 8866. ΧΙΥ͂
. Α -- Μομβοθηβ18 383
ς --- σθοθῃβῖο αυϊραίδ 1}.. οα ἴο ΒΑΘ ϑοπβὲβ 8. 1684
Β Ξι- βοβηθσοῦ αὐἱ ρα σις 8. 1841 Ὑχαιβιαπΐδο
ὑ Ξε. ΤΆΥΠοΣ ααὶ ποχίϊὺ ᾿π Ἰρστιατα ΔΗρΊοστα 8. 1890 οπα τη!
δἀὰ «-- δἀά!αϊ δάαίαϊξ δἀἀδοηαἀύγχη
οἱ ΘΟ] τὸς ΘΟΠΙΘΟὶ 511π|.
ΟΟΥΣ -ΞΞ ΟΟΥΤΟΧῚ 851}.
Ἃ6] --- ἀσ]θὰ βῖχα.
ΘΙᾺ --- Θοποηᾶδτὶ 811}.
118 --Ξ- ᾿πδοστὶ 511.
ΟἿΏ ΟΥΑΙ ΟΥ̓ ΒΒ18
οοὐ οοἰΐ --ϑ οθίοσβ οδίθυὶβ
11 τῶ 1 ΙΩΒΙΡΊΩΘ β
ἴὰ -Ξς ἴῃ τ6Υ81
ΤΩΡ τς ΤΏΔΥρΡῸ
ΟΥ. ομδ)ά. --ὀ δ οσζϑοῦϊ δ ομδ ἀ81018 βοσ. α. Κτόὶὶ χα δ] οΐδο
ἃ. 1894
{ Ὑ δἀαϊοαχιοπίδῚ.
[ ὲ ἀοϊοπάβ ἡ Ἰποϊαᾶσαι β
ΡΒΟΟΙΠΙ ὈΙΑΌΟΟΘΗΙ
ΙΝ ΡΙΑΤΟΝΙΝ ΤΙΜΑΕΥ͂Ν
ΟΟΜΜΕΝΤΑΒΙΑ
ΜΑΒῖν. αἰ. Ῥ͵οοὶ. 18 ὁ δὲ (Πρόκλος) ἀγρύπνῳ τε τῇ
ἀσκήσει καὶ ἐπιμελείᾳ χρώμενος νύκτωρ τε καὶ μεϑ᾽ ἡμέραν,
καὶ τὰ λεγόμενα συνοπτικῶς καὶ μετ᾽ ἐπικρίσεως ἀπογραφό-
μενος. τοσοῦτον ἐν οὐ πολλῷ χρόνῳ ἐπεδίδου, ὥστε ὄγδοον
καὶ εἰκοστὸν ἔτος ἄγων, ἄλλα τε πολλὰ συνέγραψε καὶ τὰ
εἰς Τίμαιον. γλαφυρὰ ὄντως καὶ ἐπιστήμης γέμοντα ὑπο-
μνήματα.
101ὰ. 88 περὶ δὲ τῶν συγγραμμάτων τοσοῦτον ἐρῶ. ὅτε
ἀεὶ μὲν τῶν ἄλλων πάντων προετίϑει τὰ εἰς Τίμαιον ὑπο-
μνήματα, ἠρέσκετο δὲ πάνυ καὶ τοῖς εἰς Θεαίτητον.
εἰώϑει δὲ πολλάκις καὶ τοῦτο λέγειν, ὅτι Κύριος εἰ ἦν,
μόνα ἂν τῶν ἀρχαίων ἁπάντων βιβλίων ἐποίουν
φέρεσϑαι ἱτὰ “όγια᾽ καὶ 'τὸν Τίμαιον᾽, τὰ δὲ ἄλλα
ἠφάνιξον ἐκ τῶν νῦν ἀνθρώπων, διὰ τὸ καὶ βλά-
πτεσϑαι ἐνίους τῶν εἰκῇ καὶ ἀβασανίστως ἐντυγχά-
νουσιν αὐτοῖς.
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΔΙΑΔΟΧΟΥ
ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ ΠΛΑΤΟΝΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΠΡΩΤῸΝ
Ὅτι μὲν ἡ τοῦ Πλατωνικοῦ Τιμαίου πρόϑεσις τῆς 1
5 ὅλης φυσιολογίας ἀντέχεται καὶ ὡς πρὸς τὴν τοῦ παντὸς 54. 565].
ἀνήκει ϑεωρίαν, ἐξ ἀρχῆς εἰς τέλος τοῦτο πραγματευομένου,
τοῖς μὴ παντάπασιν ἐσκοτωμένοις πρὸς τοὺς λόγους ἐναργὲς
εἶναί μοι καταφαίνεται. καὶ γὰρ καὶ αὐτὸ τὸ τοῦ Πυϑα-
γορικοῦ Τιμαίου γράμμα Περὶ Φύσεως τὸν Πυϑα-
10 γορικὸν τρόπον διατάττεται,
ἔνϑεν ἀφορμηϑεὶς, ὁ Πλάτων τιμαιογραφεῖν ἐπι-
χειρεῖ
κατὰ τὸν σιλλογράφον, ὃ καὶ προὐτάξαμεν τῶν ὑπομνη-
μάτων, ἵν᾽ ἔχοιμεν γινώσκειν, τίνα μὲν ὃ Πλάτωνος Τίμαιος
15 λέγει τὰ αὐτὰ ἐκείνῳ, τίνα δὲ προσέϑηκε, τίνα δὲ καὶ διά-
φωνα" καὶ τῆς διαφωνίας ξητῶμεν τὴν αἰτίαν μὴ παρέργως" Β
καὶ ὃ σύμπας οὗτος διάλογος καϑ᾽ ὅλον ἑαυτὸν τὴν φυσιο-
λογίαν ἔχεε σκοπόν, τὰ αὐτὰ καὶ ἐν εἰκόσι καὶ ἐν παρα-
δείγμασιν ὁρῶν, καὶ ἐν τοῖς ὅλοις καὶ ἐν τοῖς μέρεσι"
80 συμπεπλήρωται γὰρ ἅπασι τοῖς καλλίστοις τῆς φυσιολογίας
ὅροις. τὰ μὲν ἁπλᾶ τῶν συνϑέτων ἕνεκα παραλαμβάνων, τὰ
δὲ μέρη τῶν ὅλων, τὰς δὲ εἰκόνας τῶν παραδειγμάτων,
μηδὲν δὲ ἀδιερεύνητον παραλείπων τῶν τῆς φύσεως ἀρχῆς
γικῶν αἰτίων. ὅτι δὲ τῆς τοιαύτης προϑέσεως ἀξίως ὃ
36 διάλογος ἀντιλαμβάνεται, καὶ ὡς μόνος ὃ Πλάτων τὸ Πυϑα-
γόρειον ἦθϑος τῆς περὶ τὴν φύσιν ϑεωρίας διασωσάμενος
ἐλεπτούργησε τὴν προκειμένην διδασκαλίαν, τοῦτο ἤδη τοὺς
ἘΡ
θ πραγματευομένη οἱ ΚτΟΙ] 8 τὸ οπι Ρ 9 οἵ ΒΟΒΟΪ.
Ρ]αῦ. 20Α ἔγραψε Μαϑηματικά τε καὶ Περὶ Φύσεως σύγ-
γραμμ μα α τὸν Πυϑαγορικὸν τρόπον κτλ. 51} Οσταρμῦτα Ὁ] ΘῈ 8 θχ-
ΒΟΥῚ 11 Τχοοι. ἔτῃ. ὅά, 8 Ὠ:1618 19 μέρεσι Ν: γράμ-
μασι Ῥ 26 περὶ τὴν φύσιν ϑεωρίας Ν: φιλοσοφίας Ρ
Ῥμοσσῦβ ϑᾶ. Ὁ 1 6Ὲ}]. 1. 1
2 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ῬΡχοοδιλυμ)
ἀγχινουστέρους ἐπισκέπτεσϑαι χρή. τῆς γὰρ δὴ φυσιολογίας
τριχῆ διῃρημένης. ὡς συνελόντι φάναι, καὶ τῆς μὲν περὶ
τὴν ὕλην ἀσχολουμένης καὶ τὰς ὑλικὰς αἰτίας. τῆς δὲ προσ-
τυϑείσης καὶ τὴν τοῦ εἴδους ζήτησιν καὶ τοῦτο κυριώτερον
Ο αἴτιον ἀποφαινομένης, τῆς δ᾽ αὖ τρίτης ταῦτα μὲν οὐδὲ 5
τῶν αἰτίων λόγον ,ν ἀλλὰ τὸν τῶν συναιτίων ἔχειν ἀπο-
δεικνυούσης. τὰς δὲ κυρίως αἰτίας τῶν φύσει γινομένων
ἄλλας ὑποτυϑεμένης, τὸ ποιητικόν; τὸ παραδειγματικόν, τὸ
τελικόν, οὗ μὲν πολλοὶ τῶν πρὸ τοῦ Πλάτωνος φυσικῶν
περὶ τὴν ὕλην διέτριψαν, οὗ μὲν ἄλλο, οὗ δὲ ἄλλο τὸ ὑπο- 1ὸ
κείμενον λέγοντες" καὶ γὰρ αὖ καὶ ᾿Αναξαγόρας, ὃς δὴ
δοκεῖ καϑευδόντων τῶν ἄλλων τὸν νοῦν αἴτιον ὄντα τῶν
γιγνομένων ἰδεῖν, οὐδὲν ἐν ταῖς ἀποδόσεσι προσχρῆται τῷ
νῷ, μᾶλλον δὲ ἀέρας τινὰς αἰτιᾶται καὶ αἰϑέρας τῶν
γινομένων, ὡς ὁ ἐν Φαίδωνι [9806] Σωκράτης φησίν᾽ οὗ 15
δὲ μετὰ Πλάτωνα προστάντες τῆς αἱρέσεως, οὐ πάντες, ἀλλ᾽
ὅσοι γε αὐτῶν ἀκριβέστεροι, καὶ τὸ εἶδος μετὰ τῆς ὕλης
ϑεωρεῖν ἠξίωσαν τὸν φυσικόν, εἷς ὕλην καὶ εἶδος ἀνάγοντες
τὰς τῶν σωμάτων ἀρχάς" καὶ γὰρ εἴ που καὶ τῆς ποιητικῆς:
αἰτίας διαμνημονεύουσιν. ὥσπερ ὅταν τὴν φύσιν ἀρχὴν 530
κινή σεως λέγωσιν. ἀλλ᾽ ἀφαιροῦσιν αὐτῆς τὸ δραστήριον
καὶ τὸ κυρίως ποιητικόν, λόγους ἐν αὐτῇ μὴ συγχωροῦντες
εἶναι τῶν παρ᾽ αὐτῆς ποιουμένων, ἀλλὰ πολλὰ καὶ αὐτο-
Ὁ μάτως γίγνεσϑαι διδόντες, πρὸς τῷ μηδὲ πάντων ἁπλῶς τῶν
φυσικῶν ποιητικὴν αἰτίαν ὁμολογεῖν προὔφεστάναι, μόνων 35
δὲ τῶν ἐν γενέσει φερομένων᾽ ἐπεὶ τῶν 7ὲ ἀϊδίων οὐδὲν
ποιητικὸν εἶναί φασι διαρρήδην᾽ ὅπου καὶ λανϑάνουσιν ἣ
τὸν ὅλον οὐρανὸν ἀπὸ ταὐτομάτου συνιστάντες, ἢ τὸ σω-
ματικὸν αὐτὸ ἑαυτοῦ παραχτικὸν ἀποφαινόμενοι. μόνος δὲ
ὁ Πλάτων τοῖς Πυϑαγορείοις ἑπομένως παραδίδωσι μὲν καὶ 80
ΝΡ
2 διαιρουμένης δἔἧΒ οὐδὲ τῶν ΝΡ: οὐ τὸν τῶν ς ἴοτί.
γτοοΐθ 7 γενομένων ὟΝ 8.ὑποτιϑείσης ΝΝ 12 οἵ. τορ. ΠῚ 8908
12 8 τῶν γινομένων ὄντα Ῥ 1 ὁ οἵὰ Ν᾽ Ὶ Απᾶχδρ' ἔγρ. 2 Βόβοσῃ
10 τῆς ς: οι! ΝΡ; Ἰταρυϊταῖβ Ασὐϊβύοῦθιθβ. 18 τὸ φυσικὸν Ν
ἐς Ν ἀγαγόντες Ρ 19 γὰρ οα 30 οἷ. Αὐϑῦ. Ῥῇῆγϑε. β 1.
1020 188 28 αὐτοῖς Ρ πολλὰ ΟΝ 20οὐδὲνΝὀ 5218 υθ]υϊὶ
ΕἸΡΙΟΌΤΙΒ, οὗ. Ἰπῆα 818 82 80 ἑπόμενος Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ῬΡτοοδχηϊατη) 8
τὰ συναίτια τῶν φυσικῶν πραγμάτων, τὸ πανδεχὲς καὶ τὸ
ἕνυλον εἶδος, δουλεύοντα τοῖς κυρίως αἰτίοις εἰς γένεσιν"
πρὸ δὲ τούτων τὰς πρωτουργοὺς αἰτίας διερευνᾶται, τὸ
ποιοῦν, τὸ παράδειγμα, τὸ τέλος, καὶ διὰ ταῦτα νοῦν τε
δ ἐφίστησι τῷ παντὶ δημιουργικὸν καὶ νοητὴν αἰτίαν, ἐν ἧ
πρώτως ἐστὶ τὸ πᾶν. καὶ τὸ ἀγαθόν, ἐν ἐφετοῦ τάξει τῷ
ποιοῦντι προϊδρυμένον᾽ ἐπεὶ γὰρ τὸ ὑπ᾽ ἄλλου κινούμενον
ἤρτηται τῆς τοῦ κινοῦντος δυνάμεως, οὔτε παράγειν ξαυτὸ
δηλαδὴ πέφυκεν οὔτε τελειοῦν οὔτε σῴζειν, ἐν πᾶσι δὲ
10 τούτοις τῆς ποιητικῆς αἰτίας δεῖται καὶ ὑπ᾽ ἐκείνης συνέχεται.
καὶ οὖν καὶ τὰ συναίτια τῶν φυσικῶν ἐξηρτῆσϑαι προσήκει Ε
τῶν ἀληϑινῶν αἰτίων, ἀφ᾽ ὧν παρῆκται, πρὸς ἃ δεδη-
μιούργηται παρὰ τοῦ πάντων πατρός, ὧν ἕνεκα γέγονεν.
εἰκότως ἄρα τῷ Πλάτωνι πάντα ταῦτα μετ᾽ ἀκριβείας ἐξη-
15 ταὐμένα παραδέδοται, καὶ ἀπὸ τούτων ἐξημμένα τὰ λοιπὰ
δύο, τό τε εἶδος καὶ τὸ ὑποκείμενον οὐ γάρ ἐστιν ὃ κόσμος
οὗτος ὃ αὐτὸς τοῖς νοητοῖς ἢ νοεροῖς κόσμοις, οἵτινες ἐν
εἴδεσε καϑαροῖς ὑφεστήκασιν, ἀλλ᾽ ἔστιν ἐν αὐτῷ τὸ μὲν ὡς
λόγος καὶ εἶδος. τὸ δὲ ὡς ὑποκείμενον. ἀλλὰ ταῦτα μὲν
80 καὶ εἰσαῦϑις ἐξέσται σκχοπεῖν᾽ ὅτε δὲ εἰκότως πάσας τὰς
αἰτίας ταύτας ὃ Πλάτων παραδέδωκε τῆς κοσμοποιέας. ἔκ
τούτων πρόδηλον, τὸ ἀγαϑόν, τὸ νοητὸν παράδειγμα, τὸ
ποιοῦν, τὸ εἶδος, τὴν ὑποκειμένην φύσιν" εἰ μὲν γὰρ περὶ
νοητῶν διελέγετο ϑεῶν, τἀγαϑὸν ἂν μόνον αἴτιον αὐτῶν
35 ἀπέφαινεν" ἐκ γὰρ ταύτης μόνης τῆς αἰτίας ὁ νοητὸς ἀριϑμός"
εἰ δὲ περὶ νοερῶν, τό τε ἀγαϑὸν ἂν καὶ τὸ νοητὸν αἴτιον
τούτων ὑπέϑετο᾽ πρόεισι γὰρ τὸ νοερὸν πλῆϑος ἔκ τὲ τῶν
νοητῶν ἑνάδων καὶ τῆς μιᾶς τῶν ὄντων πηγῆς᾽ εἰ δὲ περὶ
τῶν ὑπερκοσμίων, παρῆγεν ἂν αὐτοὺς ἕκ τε τῆς δημιουργίας 3
80 τῆς νοερᾶς καὶ ὁλικῆς κἀκ τῶν νοητῶν ϑεῶν καὶ τοῦ τῶν
ὅλων αἰτίου" πάντων γάρ, ὧν τὰ δεύτερα γεννητικά, πρώτως
ἐστὶ καὶ ἀρρήτως ἐκεῖνο καὶ ἀνεπινοήτως ὑποστατικόν᾽
ἐπειδὴ δὲ περὶ ἐγκοσμίων διαλέξεται πραγμάτων καὶ περὶ
ἮΡ .
1 οὗ Τί. 1. 23 οἔΡὮΣ. 514 18 ὧν ΚτοΟ]]: οὗ 1Ὀτὶ
18 καϑεστήχασι καϑαροῖς Ρ 28 νοητὸς Ν: νοερὸς Ρ 818 οὗ
᾿πβὺ. {860}. δ6
1:
4 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ ἃ [ρτοοδιηῖυμ]
κόσμου τοῦ ξύμπαντος, ὕλην τε αὐτῷ δώσει καὶ εἶδος ἀπὸ
τῶν ὑπερκοσμίων ϑεῶν εἰς αὐτὸν ἐφῆκον καὶ τῆς ὕλης
ἐξάψει δημιουργίας καὶ πρὸς τὸ νοητὸν ἀπεικάσει ζῶον καὶ
ϑεὸν ἀποδείξει τῇ μετουσίᾳ τἀγαϑοῦ, καὶ οὕτω δὴ ϑεὸν
ἔννουν ἔμψυχον ἀποτελέσει τὸν ὅλον κόσμον. δ
Σκοπὸς μὲν οὖν οὗτος, οὗ φαμεν στοχάξεσϑαι τὸν Τί-
μαιον, καὶ τοιοῦτος, ὥσπερ εἴπομεν. τούτου δὲ ὄντος τοιούτου
πρεπόντως ἐν ἀρχῇ μὲν δι᾿ εἰκόνων ἡ τοῦ παντὸς ἐπι-
δείκνυται τάξις, ἐν μέσοις δὲ ἡ σύμπασα κοσμοποιέα παρα-
δίδοται, πρὸς δὲ τῷ τέλει τὰ μερικὰ καὶ τὰ τέλη τῆς τὸ
δημιουργίας συνυφαίνεται τοῖς ὕλοις᾽ ἡ μὲν γὰρ τῆς Πολι-
Β τείας ἐπανάληψις καὶ ὃ περὶ τῆς ᾿Ατλαντίδος μῦϑος τὴν
δι᾿ εἰκόνων ἐμφαίνει τοῦ κόσμου ϑεωρίαν᾽ εἴτε γὰρ εἰς τὴν
ἕνωσιν καὶ τὸ πλῆϑος ἀπίδοιμεν τῶν ἐγκοσμίων, τῆς μὲν
ἑνώσεως εἰκόνα φήσομεν εἶναι τὴν Πολιτείαν, ἣν ὁ Σω- 15
κράτης ἀνακεφαλαιοῦται, τὴν διὰ πάντων διήκουσαν κοι-
νωνίαν ὡς τέλος προστησαμένην, τῆς δὲ διαιρέσεως καὶ
μάλιστα τῆς κατὰ τὰς δύο συστοιχίας ἀντιϑέσεως τὸν τῶν
᾿“τλαντίνων πρὸς ᾿Αϑηναίους πόλεμον, ὃν ὁ Κριτίας
ἱστορεῖ" εἴτε κατὰ τὸ οὐράνιον καὶ τὸ ὑπὸ σελήνην. τὴν 530
μὲν Πολιτείαν ὁμοιοῦσϑαι φήσομεν πρὸς τὴν οὐρανίαν δια-
κόσμησιν --- καὶ γὰρ ὁ Σωκράτης ἴ|γθρ. ΙΧ 892 Β] ἐν
οὐρανῷ φησιν αὐτῆς τὸ παράδειγμα ἰδρῦσϑαι --- τὸν δὲ
τῶν ᾿Ατλαντίνων πόλεμον τῇ γενέσει δι᾿ ἐναντιώσεως καὶ
μεταβολῆς ὑφισταμένῃ. ταῦτα μὲν οὖν διὰ ταῦτα προηγεῖται 35
τῆς ὕλης φυσιολογίας. Ἐπὶ δὲ τούτοις τό τε δημιουργικὸν
αἴτιον παραδίδοται τοῦ παντὸς καὶ τὸ παραδειγματικὸν καὶ
τελικόν᾽ ὧν προὐπαρχόντων δημιουργεῖται τὸ πᾶν καϑ᾽ ὅλον
τε καὶ κατὰ μέρη᾽ καὶ γὰρ τὸ σωματοειδὲς αὐτοῦ τεκταίνε--
ται τοῖς εἴδεσι καὶ ταῖς δημιουργικαῖς τομαῖς καὶ τοῖς 30
Ο ϑείοις ἀριϑμοῖς τεμνόμενον, καὶ ἡ ψυχὴ παράγεταί τε ἀπὸ
τοῦ δημιουργοῦ καὶ πληροῦται λόγων ἁρμονικῶν καὶ συμ-
βόλων ϑείων καὶ δημιουργικῶν, καὶ τὸ ὅλον ξῷον συν-
ἮΡ 1246 ἃ ἃ. 12 [ληψις ΝΡ
ὅ οἵ. Τη. 808 88Β 18 ἐχφαένει ΜΙ 18 συστοιχείας Ῥ:
στοιχείας ἘΕ 20 τὸν οὐράνιον Ἐ 28 δὴ (τὸν τελικόν"
29 μέρος Ῥ 81 τε οἵὰ 825 οὗ οτϑο. οβδαϊὶὰ. δ0
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ρΡτγοοθιαϊυ) 5
υφαένεται κατὰ τὴν ἡνωμένην ἐν τῷ νοητῷ τοῦ κόσμου
περιοχήν, τά τε μέρη τὰ ἐν αὐτῷ δεόντως ἐν τῷ ὅλῳ τάττε-
ται, ὅσα τε σωματικὰ καὶ ὅσα ξωτικά᾽ καὶ γὰρ ψυχαὶ μερι-
καὶ εἰσοικιζόμεναι τάττονται περὶ τοὺς ἡγεμόνας ϑεοὺς καὶ
δ ἐγκόσμιαι γίνονται κατὰ τὰ ὀχήματα τὰ ἑαυτῶν, μιμούμεναι
τοὺς ἡγουμένους αὐτῶν, καὶ τὰ ϑνητὰ ξῷα δημιουργεῖται
καὶ ξῳοποιεῖται παρὰ τῶν οὐρανίων ϑεῶν᾽ οὗ δὴ καὶ ἄν-
ϑρωπὸς ὅπη τε συνέστη καὶ δι᾽ οἵας αἰτίας τεθεώρηται, καὶ
πρό γε τῶν ἄλλων οὗτος, (ἢ) διότι καὶ προσήκουσά ἐστιν ἡμῖν
1ὸ ἡ περὶ αὐτοῦ ϑεωρία τὸν ἀνθρώπου λόγον προβεβλημένοις
καὶ κατὰ τοῦτον ἑξῶσιν, ἢ διότι μικρὸς κόσμος ὃ ἄνϑρωπος
καὶ ἔστε καὶ ἐν τούτῳ πάντα μερικῶς, ὅσα ἐν τῷ “κόσμῳ
ϑείως τε καὶ ὁλικῶς" νοῦς τε γάρ ἔστιν ἡμῖν ὁ κατ᾽ ἐνέρ-
γειαν» καὶ ψυχὴ λογικὴ προελθοῦσα ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς
15 καὶ τῆς αὐτῆς ξφογόνου ϑεᾶς τῇ ὅλῃ, καὶ ὄχημα αἰϑέριον "
ἀνάλογον τῷ οὐρανῷ. καὶ σῶμα γήινον ἐκ τῶν τεττάρων
στοιχείων φυραϑέν, οἷς καὶ σύστοιχόν ἐστιν. εἰ τοίνυν ἔδει
πολλαχῶς ϑεωρῆσαι τὸ πᾶν καὶ ἐν τῷ νοητῷ καὶ ἐν τῷ
αἰσϑητῷ παραδειγματικῶς, εἰκονικῶς, ὁλικῶς, μερικῶς, εὖ ἂν
80 ἔχοε καὶ ὁ περὶ ἀνθρώπου φύσεως λόγος ἐν τῇ τοῦ παντὸς
ϑεωρίᾳ τελέως ἐξεργασϑείς. εἴποις δ᾽ ἂν κἀκεῖνον ἔτι τὸν
λόγον. ὅτι κατὰ τὸ Πυϑαγορικὸν ἔϑος ἔδει συνάψαι τῷ
ϑεωρουμένῳ τὸν περὶ τοῦ ϑεωροῦντος λόγον᾽ ἐπεὶ γὰρ ἔχο-
μεν. τίς ὃ κόσμος, ἐχρῆν οἶμαι προσϑεῖναι κἀκεῖνο, τί ποτέ
35 ἔστι τὸ ταῦτα ἐπισκεπτόμενον καὶ λογικῶς κατανοοῦν. ὅτι
δὲ καὶ πρὸς τοῦτο ἀπέβλεψεν, ἐδήλωσε πρὸς τῷ τέλει διαρ-
ρήδην εἰπών [900], ὅτε δεῖ τῷ κατανοουμένῳ τὸ κατα-
νοοῦν ἐξομοιῶσαε τὸν μέλλοντα τῆς εὐδαίμονος ξωῆς
ἐπήβολον ἔσεσθαι" τὸ μὲν γὰρ ὅλον ἀεὶ εὔδαιμον᾽ ἔσται δὲ
80 καὶ τὸ ἡμέτερον εὔδαιμον ὁμοιωθὲν τῷ παντί᾽ καὶ γὰρ πρὸς
τὴν αἰτίαν οὕτως ἀναχϑήσεται᾽ ἐπεὶ γὰρ ὡς ὁ ἐνταῦϑα ἄν-
ϑρωπος πρὸς τὸ πᾶν, οὕτω καὶ ὁ νοητὸς ἄνθρωπος πρὸς
ἘῊΡ
ὅ κατὰ ἘΝ: καὶ Ρ ΔΙ ογΌτα τὰ οτὰ Ν | οἷ. οτϑο. Ομ δ]ά.
81. 41 9 ἢ θα ΚτΟ]] 10 τὸν ΜῸἘἍἭἥ: τοῦῬ:Ὺ: 11 οὗ ῬὨ1]. 29
Αποῦστη. 6 δβίγο]. 8 12 ὅσα τε 18 ἡμῖν ἐστι» 16 αὖ-
τῆς ἘΡ: αὐτοῦ Η | οἷ οΥδ6. Ομ8]α. 47 16 οὗ Τιπι. 78 Εὶ
2ὅ καὶ λογικῶς κατανοοῦν οἵχὰ
6 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Ῥτγοοθι τυ]
Ετὸ αὐτοξῷον, ἐκεῖ δὲ ἀεὶ τὰ δεύτερα τῶν πρώτων ἐξέχεται
καὶ τὰ μέρη τῶν ὕλων ἐστὶν ἀνεκφοίτητα καὶ ἴδρυται ἐν
αὐτοῖς, ὅταν καὶ ὁ τῇδε ἄνθρωπος ἀφομοιῶται τῷ παντί,
μιμήσεται καὶ τὸ ἑαυτοῦ παράδειγμα τὸν προσήκοντα τρύπον,
κόσμιος γενόμενος διὰ τὴν πρὸς τὸν κόσμον ὁμοιότητα καὶ δ
εὐδαίμων διὰ τὴν πρὸς τὸν εὐδαίμονα ϑεὸν ἀπεικασίαν.
Ἐπὶ δὴ τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ τέλη τῆς δημιουργίας λελεσετ-
ούργηται κατά τε γένη καὶ εἴδη. τά τε ἐν τοῖς μετεώροις
τά τε ἐν τῇ γῇ συνιστάμενα καὶ τὰ ἐν τοῖς ζώοις. τά τε
παρὰ φύσιν καὶ ὅσα κατὰ φύσιν οὗ δὴ καὶ αἵ ἀρχαὶ τῆς τὸ
ἰατρικῆς ἀναφαίνονται᾽ λήγει γὰρ ἄχρι τούτων ὁ φυσικός,
ἐπειδὴ τῆς φύσεώς ἐστι ϑεατής᾽ ἅμα γὰρ τῇ φύσει καὶ τὸ
κατὰ φύσιν, τούτου δὲ ἔκβασις τὸ παρὰ φύσιν. ποσαχῶς
οὖν ἡ παρατροπὴ καὶ ὅπως ἐπανάγεται πρὸς τὸ μέτριον καὶ
τὴν φύσιν, τοῦ φυσικοῦ κατανοεῖν ἔργον, τὰ δὲ τούτοις 1τ6
ἑπόμενα τῆς ἰατρικῆς ἐξυφαίνειν τέχνης. ἐν δὴ τούτοις μά-
λιστα κοινωνεῖ τοῖς ἄλλοις φυσιολόγοις ὁ Πλάτων᾽ περὶ γὰρ
Ε τὰ ἐνυλότατα καὶ τὰ ἔσχατα ἔργα τῆς φύσεως ἐκεῖνοι διέ-
τρίβον, ἀφέντες τὸν ὅλον οὐρανὸν καὶ τὰς τῶν ϑεῶν τῶν
ἐγκοσμίων τάξεις, ἅτε τὴν ὕλην ὁρῶντες, τὰ δὲ εἴδη καὶ τὰς 530
πρωτουργοὺς αἰτίας χαίρειν μεϑέντες. δοκεῖ δέ μοι καὶ ὃ
δαιμόνιος ᾿ἀριστοτέλης τὴν τοῦ Πλάτωνος διδασκαλίαν
κατὰ δύναμιν ζηλώσας οὕτω διαϑεῖναι τὴν ὅλην περὶ φύσεως
πραγματείαν᾽ τὰ μὲν κοινὰ πάντων τῶν φύσει συνεστώτων
ἰδών, εἶδος καὶ ὑποκείμενον καὶ τὸ ὅϑεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινή-
8 σεως καὶ κίνησιν καὶ χρόνον καὶ τόπον, ἃ δὴ καὶ Πλάτων
ἐνταῦϑα παραδέδωκε, τό τε διάστημα καὶ τὸν χρόνον εἰκόνα
αἰῶνος ὄντα καὶ τῷ οὐρανῷ συνυποστάντα καὶ τὰ ποικίλα
τῆς κινήσεως εἴδη καὶ τὰ συναίτια τῶν φύσει, τὰ δὲ ἴδια
τὸῖς κατ᾽ οὐσίαν διῃρημένοις, καὶ τούτων πρῶτα μὲν τὰ 580
τῷ οὐρανῷ προσήκοντα, τῷ Πλάτωνι συμφώνως, καθόσον
ἀγένητον τέϑεται τὸν οὐρανὸν καὶ πέμπτης οὐσίας ---- τί γὰρ
δ
ἘΝΡ
8 ἀφομοιῶται ΝΑ: ἀφωμοίωται ἘΡ 7 ἐπεὶ (θ5ὸν ὃ) Ἐ:
ἐπει ἮῬ 8 κατάγένη 6 ὁοἿτή Ἀ (ν ΟΧ γ) 9 τῇ οτι ἈΡ
10 αἴ οχχὺ ἘΝ [11 λέγει ,ἪἜὀ 82 οἷ ν. 84 ἥζρ]. ἀ0 ο86]0
899, 2 Η. ΑΥὐἱδύ. ἀθ οδϑὶο α 8. 2100 22 (10. δοδᾶ. 8600. 36
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ρχοοθιρΐυχ] Ἵ
διαφέρει πέμπτον στοιχεῖον καλεῖν ἢ πέμπτον κόσμον καὶ
σχῆμα πέμπτον, ὡς ὁ Πλάτων ἐκάλεσεν; -- δεύτερα δὲ τὰ
κοινὰ πάσης τῆς γενεσιουργοῦ συστάσεως, οὗ δὴ ϑαυμάσειεν
ἄν τις τὸν Πλάτωνα τάς τε οὐσίας αὐτῶν καὶ τὰς δυνάμεις
ὁ σὺν πολλῇ τῇ ἀκριβείᾳ ϑεωρήσαντα καὶ τήν τε ἁρμονίαν
αὐτῶν καὶ τὰς ἐναντιώσεις ὀρθῶς διασωσάμενον" τούτων δὲ
αὖ τῶν περὶ τὴν γένεσιν τὰ μὲν προσήκοντα τοῖς μετεώροις,
ὧν ὃ μὲν Πλάτων τὰς ἀρχὰς παραδέδωκεν, ὁ δὲ “Ἵριστοτέ-
ἰῆς τὴν διδασχαλίαν ἐξέτεινε πέρα τοῦ δέοντος, τὰ δὲ εἰς Β
10 τὴν τῶν ξῴων τείνοντα ϑεωρίαν, ἃ δὴ παρὰ μὲν τῷ Πλά-
τῶνιε κατὰ πάσας τὰς αἰτίας διήρϑρωται τὰς τελικὰς “καὶ τὰς
συναιτίους, παρὰ δὲ τῷ "Αριστοτέλει. μόγις καὶ ἐν ὀλίγοις
κατὰ τὸ εἶδος τεϑεώρηται" τὰ πολλὰ γὰρ ἄχρι τῆς ὕλης ἔστα-
ται καὶ τὰς ἀποδόσεις ἀπὸ ταύτης τῶν φυσικῶν ποιούμενος
15 δείκνυσεν ἡμῖν, ὅσον ἀπολείπεται τῆς τοῦ καϑηγεμόνος ὑφη-
γήσεως. ταῦτα μὲν δὴ περὶ τούτων.
Τὸ δὲ εἶδος τοῦ διαλόγου καὶ ὃ χαρακτὴρ ὁποῖός τίς
ἔστι, μετὰ ταῦτα λέγωμεν. ὁμολογεῖται δὴ παρὰ πάντων,
ὅτι τοῦ Πυϑαγορικοῦ Τιμαίου τὸ βιβλίον ὁ Πλάτων λαβών,
30 ὃ περὶ τοῦ παντὸς αὐτῷ σύγκειται, τὸν τῶν Πνϑαγο ἔων
τρόπον τιμαιογραφεῖν ἐπεχείρησεν. ὁμολογεῖται δ᾽ αὖ καὶ
τοῦτο παρὰ τῶν καὶ σμικρὰ τῷ Πλάτωνι συγγεγονότων, ὅτι
τὸ ἦϑος αὐτοῦ Σωκρατικόν ἐστι καὶ φιλάνθρωπον καὶ ἀπο-
δεικτικόν. εἴπερ οὖν ἄλλοθί που ξυνεκεράσατο τήν τε Πυϑ-
36 ἀγόρειον καὶ Σωκρατικὴν ἰδιότητα, κἀν τῷδε τῷ διαλόγῳ
τοῦτο φαίνεται ποιῶν" ἔστι γὰρ ἐν αὐτῷ παρὰ μὲν τῆς Πυϑ-
αγορικῆς συνηϑείας τὸ ὑψηλόνουν, τὸ νοερόν, τὸ ἔνϑεον,
τὸ ἀπὸ τῶν νοητῶν πάντα ἐξάπτον, τὸ ἐν ἀριϑμοῖς τὰ ὅλα
ἀφοριξόμενον, τὸ συμβολικῶς τὰ πράγματα καὶ μυστικῶς ἐν:
80 δεικνύμενον, τὸ ἀναγωγόν, τὸ ὑπεραῖρον τὰς μεριστὰς ἐπι-
βολάς,. τὸ ἀποφαντικόν᾽ παρὰ δὲ τῆς Σωκρατικῆς φιλαν-
ϑρωπίας τὸ εὐσυνουσίαστον, τὸ ἥμερον, τὸ ἀποδεικτικόν, τὸ
ἘᾺΡ
2 οἵ Τιαι. δδ Ο ξυστάσεως μιᾶς πέμπτης 9 πέρα τοῦ
δέοντος ἐξέτεινε Ῥ δὴ οὐ ΝΗ [8 μέχρι Ρ 11|ῷῈοχτἱ. ἦϑος
οὗ, ὰ. 88 οὗ Ρ. 8, 21 19 ῬΆ1]0]δὶ 1106] τα ομὶύ Ρ]αῦο, ποὴ
(ίος. Τιδοτί. 8, 8) 21 οὗ Ρ. 1.11 28 ἐξάπτειν Ν
Ω͂
8 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Ῥτοοθιλῃτη]
δι᾿ εἰκόνων τὰ ὄντα ϑεωροῦν, τὸ ἠϑικόν, πάντα τὰ τοιαῦτα.
διὸ δὴ σεμνὸς μέν ἐστιν ὁ διάλογος καὶ ἄνωθεν ἀπὸ τῶν
πρωτίστων ἀρχῶν ποιεῖται τὰς ἐπιβολάς, μίγνυσι δὲ τῷ ἀπο-
φαντικῷ τὸ ἀποδεικτικόν, καὶ τὰ φυσικὰ οὐ φυσικῶς μόνον,
ἀλλὰ καὶ ϑεολογικῶς νοεῖν ἡμᾶς παρασκευάξει᾽ καὶ γὰρ αὐτὴ 5
ἡ φύσις ἡ ποδηγετοῦσα τὸ πᾶν ἐξηρτημένη τῶν ϑεῶν καὶ
ὑπ᾽ αὐτῶν ἐμπνεομένη κατευϑύνει τὸ σωματοειδὲς καὶ οὔτε
ὡς ϑεός ἐστιν οὔτε ἔξω τῆς ϑείας ἰδιότητος τῷ προσλάμσε-
σϑαι παρὰ τῶν ὄντως ὄντων ϑεῶν. εἰ δὴ δεῖ καὶ τοὺς λό-
γους ὁμοιοῦσϑαι τοῖς πράγμασιν, ὧν εἰσιν ἐξηγηταί, καϑά- 10
περ αὐτὸς ὁ Τίμαιος ἐρεῖ [29 Β], πρέπον ἂν εἴῃ καὶ τόνδε
τὸν διάλογον ἔχειν μὲν καὶ τὸ φυσικόν, ἔχειν δὲ αὖ καὶ τὸ
Ὁ ϑεολογικόν, μιμούμενον τὴν φύσιν, ἧς ἐστι ϑεατής. ἔτι
δέ, ἐπειδὴ κατὰ τὸ Πυϑαγόρειον ἀρέσκον τριχῆ τὰ πράγ-
ματα διήρηται, εἴς τε τὰ νοητὰ καὶ τὰ φυσικὰ καὶ τὰ τούτων 16
μέσα, ἃ δὴ καλεῖν εἰώϑασι μαϑηματικά, πάντα δὲ ἐν πᾶσιν ἔστε
ϑεωρεῖν οἰκείως ---- καὶ γὰρ ἐν τοῖς νοητοῖς ἀρχηγικῶς προῦφέ-
ὅτηκε τά τε μέσα καὶ τὰ ἔσχατα, καὶ ἐν τοῖς μαϑηματικοῖς ἀμφό--
τερά ἐστιν, εἰκονκῶς μὲν τὰ πρῶτα, παραδειγματικῶς δὲ τὰ
τρίτα. καὶ ἐν τοῖς φυσικοῖς ἔστιν ἰνδάλματα τῶν πρὸ αὖ- 530
τῶν --- εἰκότως δήπου καὶ ὁ Τίμαιος τὴν {τε} ψυχὴν ὑφε-
στὰς διὰ τῶν μαϑηματικῶν ὀνομάτων ἐνδείκνυται τάς τε
δυνάμεις αὐτῆς καὶ τοὺς λόγους καὶ τὰ στοιχεῖα, Πλάτων
δὲ ἀπὸ τῶν σχημάτων τῶν γεωμετρικῶν τὰς ἰδιότητας αὐτῆς
ἀφορίξεται καὶ τούτων ξυμπάντων ἐν τῷ νοητῷ καὶ δη- 55
μιουργικῷ νῷ τὰς αἰτίας ἀπολείπει προὐπαρχούσας ἀρχοει-
δῶς. περὶ μὲν δὴ τούτων τοσαῦτα, καὶ τῆς τῶν καϑ᾽
ἕκαστα διερευνήσεως μᾶλλον ἡμᾶς ἐπιστῆσαι τῷ ἦϑει τοῦ
διαλόγου δυναμένης.
Ἢ δὲ ὑπόϑεσις τοιάδε τίς ἐστι΄ Σωκράτης εἰς Πειραιᾶ 80
Ε ἀφικόμενος τῆς τῶν Βενδιδείων ἑορτῆς ἕνεκα καὶ πομπῆς
διείλεκται περὶ πολιτείας ἐκεῖ πρός τε Πολέμαρχον τὸν Κε-
ἘΝΡ
6 οὗ 1ηἴτα 1180 9 εἰ δὴ δεῖ : εἰ δὴ δὴ Ῥ: εἶ μὴ δὴ
δεῖ Εὀ ἈΑἠἸὩἸ4 οἷ. ἸΆ100]. αἰῦ. Ῥγίῃ. 161588Ὡ [18 τε Ὁ 851 τε
46] 8 24 αὐτῶν 1].: ο΄χ ΚτοΙ]Ι 80 οὗ τορ. 1 8218 8δ44Α
, 80--᾿Ρ. 9,18 ἀπολείπεται οἰξαῦ Β08}0]. Ρ]αῦ. ὑπόϑεσις 81 βεν-
διδείων Ἡ 5080]. Ρ]αΐ.: βενδιδίων ἘΕΡ: οἵ, ᾿πΐγα 26) 214
ΠΡΟΚΔΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΡῬγοοθσα]}}] 9
φάλου καὶ Γλαύκωνα καὶ ᾿Δδείμαντον καὶ δὴ καὶ Θρασύ-
μαχον τὸν σοφιστήν" τῇ δὲ ὑστεραίᾳ τῆς ἡμέρας ταύτης ἐν
ἄστει πρὸς Τίμαιον καὶ Ἑρμοκράτην καὶ Κριτίαν καὶ τέταρ-
τον ἐπὶ τούτοις ἄλλον ἀνώνυμον διηγεῖται τὴν ἐν Πειραιεῖ
5 ξυνουσίαν, ὡς ἐν τῇ Πολιτείᾳ ὑπόκειται᾽ διηγησάμενος δὲ
παρεκάλεσε καὶ τοὺς ἄλλους "οἰκείοις αὐτὸν ἀνταφεστιάσαι
λόγοις τῇ ταύτης ὑστεραίᾳ. συνεληλύϑασιν οὖν ἀκροασό-
μενοί τε καὶ ἐροῦντες εἰς τήνδε τὴν ἡμέραν, τρίτην οὖσαν
ἀπὸ τῆς ἐν Πειραιεῖ συνουσίας" ἔν τε γὰρ τῇ Πολιτείᾳ
10 [1821 4] τὸ κατέβην χϑὲς εἴρηται κἀνταῦϑα [11 Α] τὸ τῶν
χϑὲς μὲν δαιτυμόνων, τὰ νῦν δὲ ἑστιατόρων᾽ πάρεισι
δὲ εἰς τήνδε τὴν ἀκρόασιν οὐ πάντες, ἀλλ᾽ ὃ τέταρτος δι᾽
ἀσϑένειαν ἀπολείπεται. τί δή ποτε οὖν, φαίης ἄν, ἐν
τούτοις οἵ ἀκροώμενοι τρεῖς, ἐν οἷς περὶ κόσμου τοῦ σύμ-
τό παντὸς ὃ λόγος; ὅτι, φήσω, τὸν μὲν πατέρα τῶν λόγων
ἀνάλογον ἑστάναι προσήκει τῷ πατρὶ τῶν ἔργων" ἡ γὰρ κατὰ
λόγον κοσμοποιέα τῆς κατὰ νοῦν ἔστι κοσμοποιέας εἰκών" τῇ
δὲ ὑποδεχομένῃ δημιουργικῇ τριάδι τὴν τοῦ πατρὸς μίαν καὶ ΚΕ
ὁλεικὴν ποίησιν τὴν τριάδα τῶν τοὺς λόγους ὑποδεχομένων,
20 ἧς τὸ ᾿ἀκρότατόν ἐστι Σωκράτης, διὰ συγγένειαν ξωῆς αὐτό-
ϑὲν τῷ Τιμαίῳ συνάπτων ἕαυτόν, ὥσπερ τῆς παραδειγματικῆς
τὸ πρῶτον συνήνωται τῷ πρὸ τῶν τριῶν. ταῦτα μὲν οὖν καὶ
διὰ τῶν ἐχομένων ἐναργέστερον πιέσομεν, εἰ ταύτῃ τοῖς ϑεοῖς
φέλον.
3. Βἰρημένων δὲ ἡμῖν ἤδη τοῦ τε σκοποῦ πέρι, τίς τε καὶ
ἡλίκος ἐστί, καὶ τῆς οἰκονομίας τοῦ διαλόγου τοῦ τὲ χαρα-
κτῇῆρος τοῦ ἣν αὐτῷ, ϑαυμασίως συγκεκραμένου, καὶ τῆς ὅλης 4
ὑποθέσεως, καὶ δὴ καὶ περὶ τῶν προσώπων τῆς πρὸς τοὺς
παρόντας λόγους οἰκειότητος, ἁρμόττον μὲν ἦν ἐπ᾽ αὐτὴν
80 τὴν λέξιν ἐλθόντας ἐξετάζειν ἕκαστα τὸν ἡμῖν δυνατὸν τρό-
πον ἀλλ ἐπεὶ τὸ τῆς φύσεως ὄνομα παρ᾽ ἄλλοις ἄλλως
φερόμενον ταράττει τοὺς τῆς Πλάτωνος διανοίας φιλοϑεάμο-
ἙῈΡ
8 “ἑορμοκράτη 8680]. ΡΙΪδὲ. 8 οἰκείους Β680]. Ρ]αΓ. ἀντα-
φεστιάσαι 5080]. Ε]αἴ.: ἀντεφεστιάσαι ἘΉΡ; υ. ἰπῆγα 8 ᾽ δὲ
16 οὗ, οτϑδο ομβαϊὰ. 8 41 τοῖς παραδειγματικοῖς Ν τῶ Ἡ:
τὸ ἘΡ 82 τοὺς τῆς τοῦ πλάτωνος Ἀ
10 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [ργοοθιῦτη]
νας πῇ ποτε ᾿αὐτῷ δοκεῖ, καὶ τίνα βούλεται τὴν οὐσίαν εἶναι
τῆς φύσεως, φέρε περὶ τούτου πρῶτον διένθωμεν᾽ πρέποι
γὰρ ἄν που καὶ τῷ διαλόγῳ τὸ σκέμμα φυσικὴν ἔχοντι τὴν
ϑεωρίαν εἰδέναι. τίς ἡ φύσις καὶ πόϑεν πρόεισι καὶ μέχρι
τίνος διατείνει τὰς ἑαυτῆς ποιήσεις. τῶν γὰρ παλαιῶν οἷ ὁ
μὲν τὴν ὕλην φύσιν ἐκάλουν, ὡς ᾿ἀντιφῶν. οἱ δὲ τὸ εἶδος,
ὡς ᾿Αριστοτέλης ἐν πολλοῖς, οἱ δὲ τὸ ὅλον, ὡς τῶν πρὸ
Πλάτωνός τινες, περὶ ὧν ἐν Νό μοες [ΣΧ 892 Β] ἱστόρησεν,
ὅτι δὴ τὰ φύσει φύσεις προσηγόρευον, οὗ δὲ τὰς φυσικὰς
δυνάμεις, βαρύτητας; κουφότητας, μανώσεις, πυκνώσεις, ὥς 10
Β τινες τῶν Περιπατητικῶν καὶ τῶν ἔτι ἀρχαιοτέρων φυ-
σικῶν, οὗ δὲ τέχνην ϑεοῦ τὴν φύσιν προσωνόμαξον, οἱ δὲ
ψυχήν, οἱ δὲ ἄλλο. τι τοιοῦτον" ὃ δέ γε Πλάτων ὕλην μὲν
ἢ τὸ ἕνυλον εἶδος ἢ τὸ σῶμα ἢ τὰς δυνάμεις τὰς φυσικὰς
οὐκ ἀξιοῖ πρώτως ἐπονομάξεσϑαι φύσιν, ψυχὴν δὲ αὐτὴν 10
αὐτόϑεν ὀκνεῖ προσαγορεύειν, ἐν μέσῳ δὲ ἀμφοῖν τὴν οὐσίαν
αὐτῆς ϑέμενος, ψυχῆς λέγω καὶ τῶν σωματικῶν δυνάμεων,
ὑφειμένην μὲν ἐκείνης τῷ μερίξεσϑαι περὶ τὰ σώματα καὶ
τῷ μὴ ἐπισχρέφειν εἰς αὐτήν, ὑπερέχουσαν δὲ τῶν μετ᾽ αὖ-
τὴν τῷ λόγους ἔχειν τῶν πάντων καὶ γεννᾶν πάντα καὶ 30
ἑῳοποιεῖν, τὴν ἀχριβεστάτην περὶ αὐτῆς ϑεωρίαν ἡμῖν παρα-
δέδωκε. κατὰ γὰρ τὰς κοινὰς ἐννοίας ἄλλο φύσις καὶ ἄλλο
τὸ κατὰ φύσιν καὶ τὸ φύσει" καὶ γὰρ τὸ τεχνητὸν ἄλλο παρὰ
τὴν τέχνην" καὶ ἄλλο ψυχὴ νοερὰ καὶ ἄλλο φύσις" ἡ μὲν
γὰρ φύσις τῶν σωμάτων ἐστί, δύνουσα κατ᾽ αὐτῶν καὶ οὖσα 29
ἀχώριστος ἀπ᾿ αὐτῶν, ἡ δὲ ψυχὴ χωριστή ἐστι καὶ ἐν αὐτῇ
: ἴδρυται καὶ ἑαυτῆς ἐστιν ὅμα καὶ ἄλλου, τῷ μὲν μετέχεσϑαι
τὸ ἄλλου ἔχουσα, τῷ δὲ μὴ νεύειν εἰς τὸ μετασχὸν τὸ ξαυ-
Οτῆς, ὥσπερ ὃ τῆς ψυχῆς πατὴρ ἑαυτοῦ μόνον ἐστὶν ἀμέ-
ϑεκτος ὦν, καί, εἰ βούλει. πρὸ τούτου τὸ νοητὸν παράς- 80
δειγμα τοῦ κόσμου παντὸς αὐτό. ταῦτα γάρ ἔστιν ἐχόμενα
ἘΝΡ
Ἵ οἵ. Αὐἱβί. ῬΆγβ. βῚ]1. 198" 80 88 9 Ρ]αῦο βἰῃρυ]αγον
φύσις. Θχρθοίδιηυβ τρίς φύσιν 11 ψυχὴν Ρ 21 παρέδωκε
Ρ 488 τὸ δηΐθ φύσει 0. Ρ 244 τέχνην ὩὉΡ 36 ἀπ’ Ν:
ἐπ’ ἘῬ 18 τὸ μὲν ... τὸ δὲ 81 αὐτῶ Ῥ οξ Δ
ΤΩΡ. 1 172, 8 ΚτΟ]}
ΠΡΟΚΛΔΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ρσοοθυλῖθ ἢ) [1]
ἀλλήλων" τὸ αὐτό, τὸ αὐτοῦ, τὸ αὐτοῦ καὶ ἄλλον, τὸ ἄλλου,
τὸ ἄλλο᾽ τοῦτο μὲν δῆλον ὅτι τὸ αἰσθητὸν πᾶν, ἐν ᾧ διά-
στασις καὶ μερισμὸς παντοῖος ἐκείνων δὲ τὸ μὲν ἡ φύσις
ἡ ἀχώριστος τῶν δωμάτων, τὸ δὲ ἡ ψυχὴ ἐν ξαυτῇ τε οὖσα
5 καὶ ἐλλάμπουσα δευτέραν εἰς ἄλλο ξωήν, τὸ δὲ ὁ δημιουργι:
κὸς νοῦς ἐν τῷ ξαυτοῦ μένων κατὰ τρόπον ἤϑει [ΤΊχὰ.
42}, τὸ δὲ ἡ νοητὴ πάντων αἰτία καὶ παραδειγματικὴ τῶν
ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ ποιουμένων, ἣν καὶ αὐτοξῷον διὰ τοῦτο
καλεῖν ὁ Πλάτων ἠξίωσεν [306 }})]. ἡ τοίνυν φύσις ἐσχάτη
τὸ μέν ἐστι τῶν τὸ σωματοειδὲς τοῦτο καὶ αἰσϑητὸν δημιουρ-
γούντων αἰτίων καὶ τὸ πέρας τοῦ τῶν ἀσωμάτων οὐσιῶν
πλάτους, πλήρης δὲ λόγων καὶ δυνάμεων, δι᾿ ὧν κατευϑύνει
τὰ ἐγκόσμια, καὶ ϑεὸς μέν, τῷ δὲ ἐκϑεοῦσϑαι καὶ οὐκ αὐὖ-
τόϑεν ἔχουσα τὸ εἶναι ϑεός --- καὶ γὰρ τὰ ϑεῖα σώματα
15 ϑεοὺς καλοῦμεν, ὡς ἀγάλματα τῶν ϑεῶν --- ποδηγετοῦσα
δὲ τὸν ὅλον κόσμον ταῖς ἑαυτῆς δυνάμεσι καὶ τὸν μὲν οὐρα- Ὁ
νὸν τῇ ξαυτῆς ἀκρότητι συνέχουσα, τὴν δὲ γένεσιν διὰ τοῦ
οὐρανοῦ κυβερνῶσα, πανταχοῦ δὲ τὰ μερικὰ συνυφαίνουσα
τοῖς ὅλοις. τοιαύτη δὲ οὖσα προελήλυϑεν ἀπὸ τῆς ἕῳο-
80. γόνου Θεᾶς"
νώτοις δ᾽ ἀμφὶ ϑεᾶς φύσις ἄπλετος ἠώρηται"
ἀφ᾽ ἧς πᾶσα ξωὴ πρόεισιν, ἥ τε νοερὰ καὶ ἡ ἀχώριστος τῶν
διοικουμένων᾽ ἐξηρτημένη δὲ ἐκεῖϑεν καὶ ἀπαιωρουμένη φοιτᾷ
διὰ πάντων ἀκωλύτως καὶ πάντα ἐμπνεῖ᾽ δι’ ἣν καὶ τὰ
85 ἀψυχότατα ψυχῆς μετέχει τινός, καὶ τὰ φϑειρόμενα μένει
διαιωνέως ἐν τῷ κόσμῳ, ταῖς ἐν αὐτῇ τῶν εἰδῶν αἰτίαις
συνεχόμενα. ᾿
ἄρχει δὲ αὖ φύσις ἀκαμάτη κόσμων τε καὶ ἔργων,
φησὶ τὸ λόγιον, .
ὃ οὐρανὸς ὄφρα ϑέῃ δρόμον ἀΐδιον κατασύρων
ΜῊΡ
1 οὗ ᾿οῦὰ 1380 . 2. τὸ ἐν ὧὃ"!νό 6 ἤϑηΝ 11 οὐσιῶν
ἘΝ: αἰτιῶν ῬΘ 18 οἴ. ΒΟ}0]. Η' ὅτι ἡ φύσις... ϑεὸς τῷ ἐκϑε-
οὔσϑαι, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτόϑεν 18 δὲ καὶ τὰ Ρ 19 οὗ Β080]. Καὶ
2185 οὗ, ΟΥΡᾺ. ἔγῃ. 296. 397. 298 οτϑο. ομδὶᾶ. 29 ΠοΟῦθοκ
Ἰδόρῃ. 335 934 βοουπᾶάυτι καὶ ΟΝ 258 δ᾽ Ν᾽ 80 ϑέης:
δέῃ Ῥ: ϑέει : θέλη ἹῈ | οἷ, οτδο. ομβαϊ]ᾶ, 86
1. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ρσγοοορχηϊτ])
καὶ τὰ ἑξῆς. ὥστ᾽ εἴ τις ἐϑέλοι τῶν τοὺς τρεῖς δημιουργοὺς
λεγόντων εἰς ταύτας ἀναπέμπειν τὰς ἀρχὰς αὐτούς, τὸν δη--
μιουργικὸν νοῦν, τὴν ψυχήν, τὴν ὕλην φύσιν, ὀρθῶς ἂν
λέγοι διὰ τὰς εἰρημένας αἰτίας εἰ δὲ ἄλλους τινὰς δημιουρ-
γοὺς ἐπέκεινα ψυχῆς ὑποτίϑεται τρεῖς τοῦ παντός, οὐκ 5
Ε ὀρθῶς εἷς γάρ ἐστιν ὁ τῶν ὅλων δημιουργός" κατενεέ-
μαντὸ δὲ αὐτοῦ τὴν ὕλην δημιουργίαν μερικώτεραι δυνάμεις.
εἴτ᾽ οὖν ᾿Αμέλιος ἐϑέλοι ταύτῃ διατάττεσϑαι εἴτε Θεόδω -
9ος, οὐ προσιέμεϑα τὸν λόγον, ἀλλ᾽ ἐπὶ τῶν Πλατωνικῶν
καὶ Ὀρφικῶν μένειν σπουδάσομεν ὑποϑέσεων. καὶ μὴν 1
καὶ ὅσοι τέχνην δημιουργικὴν τὴν φύσιν εἰρήκασιν, εἰ μὲν
τὴν ἐν αὐτῷ τῷ δημιουργῷ μένουσάν φασιν, οὐκ ὀρϑῶς
λέγουσιν, εἶ δὲ τὴν ἀπ᾿ αὐτοῦ προϊοῦσαν, ὀρϑῶς᾽ τριπλῆν
γὰρ τὴν τέχνην νοητέον, τὴν μὲν ἀνεκφοίτητον τοῦ τεχνίς-
του. τὴν δὲ προϊοῦσαν μέν. ἐπιστρέφουσαν δὲ εἰς αὐτόν.
τὴν δὲ ἤδη προελϑοῦσαν καὶ ἐν ἄλλῳ γενομένην. ἡ μὲν
οὖν ἐν τῷ δημιουργῷ τέχνη μένει τε ἐν αὐτῷ καὶ αὐτός
ἐστι, καϑ᾿ ἣν καὶ ἐργοτεχνίτης ὑπὸ τῶν λογίων ἐπονο-
μάξεται καὶ κόσμου τεχνίτης πυρίου᾽ ἡ δὲ νοερὰ ψυχὴ
τέχνη μέν, ἀλλὰ μένουσα. ἅμα καὶ προϊοῦσα᾽ ἡ δὲ φύσις
προελθοῦσα μόνον. διὸ καὶ ὦ ὄργανον λέγεται τῶν ϑεῶν, οὐκ
ἄξων οὐδὲ ἀλλοκίνητον μόνον, ἀλλ᾽ ἔχουσά πῶς τὸ αὐτοκίνη-
τον τῷ ἀφ᾽ ἑαυτῆς ἐνεργεῖν᾽ τὰ γὰρ ὄργανα τῶν ϑεῶν ἐν
λόγοις δραστηρίοις οὐσίωται καὶ ξωτικά ἔστι καὶ σύνδρομα
Ῥ' ταῖς ἐνεργείαις αὐτῶν. 8ὅ
Ἐπειδὴ τοίνυν εἴρηται, τίς ἡ κατὰ Πλάτωνα φύσις, ὅτι
οὐσία ἀσώματος, ἀχώριστος σωμάτων, λόγους ἔχουσα αὐτῶν,
εἰς ἑαυτὴν ὁρᾶν οὐ δυναμένη, καὶ δῆλον ἀπὸ τούτων, ὅπως
ὁ διάλογος φυσικός, ὁ περὶ τῆς ὕλης κοσμοποιέας ἀναδιδά-
σκων, ἀκόλουϑον ἂν εἴη τὰ τούτοις ἐφεξῆς συνάπτειν" τῆς 30
δ
ψμεά
Ὁ
ἘΝΡ
1 ἐφεξῆς ἘΝ ἐθέλει ΝΜ 2. αὐτοὺς Ν: αὐτὰρ ΜΡ 48 οὗ
[860]. Ρ]αἰ. ὅ6. 14 7 οὗ Τὴ. 420 Ο Β ἐϑέλει ἘΠ οὗ ᾿πῖτα
94) 985Β 1808Β 10 σπουδάσωμεν ἘΝ 1188 οὗ μὲν... οὗ
δὲ Ἡ 15 μένουσα Ῥ φασίν ἜΡ: φύσιν Ἡ 16 αὐτὴν Ῥ
1688 οὗ. Σηΐτα 167. οὗ οσϑο. ομαϊά. 19 11 αὐτοῦ οἱ ΚτΟ]}
28 τῶ ἘΡ: τὸ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ρτοοθιῖυ}) [13
γὰρ ὕλης φιλοσοφίας εἴς τε τὴν περὶ τῶν νοητῶν καὶ {τὴν
περὶ τῶν ἐγκοσμίων ϑεωρίαν διῃρημένης, καὶ εἰκότως, ὅτι καὶ
διττὸς ὁ κόσμος, ὁ μὲν νοητός, ὁ δὲ αἰσθητός, ὡς ἐρεῖ [300]
καὶ αὐτὸς προελθών, ὃ μὲν Παρμενίδης τὴν περὶ τῶν νοη-
δ τῶν πραγματείαν περιείληφεν, ὁ δὲ Τίμαιος τὴν τῶν ἐγ-
κοσμίων " ὃ μὲν γὰρ ἁπάσας τὰς ϑείας τάξεις παραδίδωσιν,
ὃ δὲ ἁπάσας τῶν ἐγκοσμίων τὰς προόδους οὔτε δὲ ἐκεῖνος
πάντη παραλείπει τὴν τῶν ἐν τῷ παντὶ ϑεωρίαν, οὔτε οὗτος
τὴν τῶν νοητῶν, διότι καὶ τὰ αἰσϑητὰ ἐν τρῖς νοητοῖς ἐστι
10 παραδειγματικῶς καὶ τὰ νοητὰ ἐν τοῖς αἰσϑητοῖς εἰκονικῶς"
πλεονάξει δὲ ὃ μὲν περὶ τὸ φυσικόν, ὃ δὲ περὲ τὸ ϑεολογι-
κόν, οἰκείως τοῖς ἀνδράσιν, ἀφ᾽ ὧν ὀνομάξονται᾽ Τιμαίῳ τε
γὰρ τοιοῦτό τε γράμμα περὶ τῆς τοῦ παντὸς ἐγέγραπτο
φύσεως. καὶ Παρμενίδῃ δὲ περὶ τῶν ὄντως ὄντων. ὀρϑῶς
ι ἄρα φησὶν ὁ ϑεῖος Ἰάμβλιχος τὴν ὅλην τοῦ Πλάτωνος
ϑεωρίαν ἐν τοῖς δύο τούτοις περιέχεσθαι διαλόγοις, Τιμαίῳ
καὶ Παρμενίδῃ πᾶσα γὰρ ἡ περὶ τῶν ἐγκοσμέων καὶ ὑπερ-
κοσμέων πραγματεία τέλος ἔχεε τὸ ἄριστον ἐν αὐτοῖς, καὶ
οὐδεμέα τάξις τῶν ὄντων ἀδιερεύνητος παραλέλειπται. φανείη
0 δ᾽ ἂν τοῖς μὴ παρέργως ἐντυγχάνουσι καὶ ὁ τῆς πραγμα-
τείας τρόπος τοῦ Τιμαίου πρὸς τὸν Παρμενίδην ὁμοιότατος"
ὡς γὰρ ὁ Τίμαιος πάντων τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τὴν αἰτίαν ἐπὶ
τὸν πρώτιστον ἀνάγει δημιουργόν, οὕτως ὃ Παρμενίδης τῶν
ὄντων ἁπάντων τὴν πρόοδον ἐξάπτει τοῦ ἕνός" καὶ ὃ μὲν
36 ἢ μετέχει πάντα τῆς δημιουργικῆς προνοίας παραδίδωσιν, ὃ
δὲ ῇ τῆς ἑνοειδοῦς ὑπάρξεως τὰ ὄντα μετείληφεν᾽ ἔτι δὲ
ὥσπερ ὃ Τίμαιος πρὸ τῆς φυσιολογίας τὴν δι᾿ εἰκόνων προ-
τείνεε ϑεωρίαν τῶν ἐγκοσμίων, οὕτως ὁ Παρμενίδης τὴν περὶ
τῶν εἰδῶν τῶν ἀύλων ἀνακινεῖ ζήτησιν πρὸ τῆς ϑεολογίας"
ὃ καὶ γὰρ δεῖ γυμνασάμενον μὲν ἐν τοῖς περὶ τῆς ἀρίστης
πολιτείας λόγοις εἰς τὴν τοῦ παντὸς ἀνάγεσϑαι κατανόησιν,
ἀϑλήσαντα δὲ ἐν ταῖς συντόνοις περὶ τῶν εἰδῶν ἀπορίαις
ΜῊΡ "
1 τὴν περὶ 8: περὶ τὴν ΠΌΤ 1 88 οὗ. 1ὰ Ῥαχτη. 641, 16 88
ὃ περὶ οἵη Ρ ἔοχύ. τϑοΐθ, οἵ. ἃ. 48Β 18 τοῦ ὄντος γέγραπται Ῥ
14 ὄντως οἴχ 1Ἰ περὶ οἴὰ 40 δ᾽ ἂν ΜῊ: γὰρ Ὁ Ρ
28 τὴν ὁ Ὁ 80 γεγυμνασμένον Ν 82 ἐν οἴ Ν
ζΦι
141 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 114]
ἐπὶ τὴν τῶν ἑνάδων ἀναπεμῳφϑῆναι μυστικὴν ϑεωρίαν. τού-
τῶν δὲ εἰρημένων καιρὸς ἂν εἴη τῆς λέξεως ἐφάπτεσθαι τοῦ
Πλάτωνος καὶ βασανίξειν ἕκαστον ὡς ἂν οἷοί τε ὦμεν.
Εἷς, δύο, τρεῖς, ὃ δὲ δὴ τέταρτος ἡμῖν. ὦ φίλε
σ Τίμαιε, ποῦ τῶν χϑὲς δαιτυμόνων, τὰ νῦν δὲ ἔστι- ὁ
ατόρων [174].
“ογγῖνος μὲν ὃ κριτικός, ἐφιστὰς τῇ δήσει ταύτῃ φιλο-
λόγως, ἐκ τριῶν αὐτὴν κώλων. συγκεῖσϑαί φησιν, ὧν τὸ πρῶτον
εὐτελές πως ὃν «καὶ κοινὸν διὰ τὴν λύσιν τῆς ἑρμηνείας ἐκ τοῦ
δευτέρου μεγαλοπρεπέστερον ἀποτελεσϑῆναι διὰ τῆς ἐξαλλαγῆς
τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς συνεχείας τῶν λέξεων, πολλῷ δὲ πλέον
ἐκ τοῦ τρίτου χάριν τε καὶ ὕψος ἀμφοτέροις προστεϑῆναιε"
τὸ μὲν γὰρ εἷς δύο τρεῖς ἐξ ἀσυνδέτων συντεϑὲν ὕπτιον
ἐποίει τὸν λόγον᾽ τὸ δὲ ἑξῆς τὸ ὁ δὲ δὴ τέταρτος ἡμῖν,
ὦ φίλε Τίμαιε, ποῦ διά τε τοῦ τέταρτος ἐξηλλαγμένου 15
πρὸς τοὺς εἰρημένους ἀριϑμοὺς καὶ δι᾽ ὀνομάτων μεγαλοπρε-
πῶν συναρμοσϑέν, σεμνοτέραν ἀπέφηνε τὴν ἑρμηνείαν τὸ
δὲ τῶν χϑὲς μὲν δαιτυμόνων, τὰ νῦν δὲ ἑστιατόρων
ἅμα τῇ χάριτι καὶ τῇ ὥρᾳ τῶν ὀνομάτων καὶ διὰ τῆς τρο-
πῆς ἐπῆρε καὶ ὕψωσε τὴν ὕλην περίοδον. Πραξιφάνης 90
δέ, ὁ τοῦ Θεοφράστου ἑταῖρος, ἐγκαλεῖ τῷ Πλάτωνι πρῶτον
μέν, ὅτι πρόδηλον ὃν καὶ τῇ αἰσϑήσει γνώριμον τῷ Σωκρά-
τει περιέϑηκε τὸ εἷς δύο τρεῖς" τί γὰρ ἐδεῖτο τοῦ ἀριϑ-
μεῖν ὃ Σωκράτης, ἵνα γνῷ τὸ πλῆϑος τῶν ἀπηντηκότων εἰς
τὴν συνουσίαν; δεύτερον δέ, ὅτι τὸ τέταρτος ἐξήλλαξε, καὶ 36
οὐ συμφώνως τοῖς προειρημένοις" ἀκόλουθον γὰρ τῷ μὲν
εἷς δύο τρεῖς τὸ τέτταρες, τῷ δὲ τέταρτος τὸ πρῶτος δεύ-
τερος τρίτος. ταῦτα μὲν οὖν ὁ ἐκείνου μῦϑος" ὁ δέ γε
φιλόσοφος Πορφύριος ἀπαντᾷ πρὸς αὐτὸν κατὰ πόδας,
πρὸς μὲν τὸ δεύτερον, ὅτι τῆς Ελληνικῆς ἐστε τοῦτο συν- 20
μὰ
Θ
ἘΝΡ
4 οὗ 14 δὴ οἵχ Ῥ Οὔ ἀ]ααοὺ Ρ]αΐ. 1]. ὅ γϑὲς ΠΌΥῚ
οὕχα δ]ὶαυοὺ Ρ]αὐ. 1]1.: χϑὲς μὲν "ς Ρ]αῦ. 868 οὗ Ὁ. 18 οὐ
Ῥ. 9,108 9 ἐντελὲς Ῥ 12 τὲ χάριν Ῥ 21 ἐγκαλεῖται
πλάτωνι Ἡ 24 ἀπαντηκότων 2ὅ τὸ οι ΝΕ ἀ18}}1}-
οϑὺ καὶ: φἀήϑως» καὶ Ἐδάοττι.: καὶ (ἐξήνεγκεν) 6] Ββ'τη.
ΟΣ. ΚΥΟ]]
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τῆχὰ. 11.] 1
ηϑείας. κάλλος περὶ τὴν ἑρμηνείαν ἐργαζομένης᾽ ὁ γοῦν
Ὅμηρος πολλὰ τοιαῦτα εἴρηκεν [ΠΗ 347] ἐξ μὲν γάρ φησι
διὰ πτύχας ἦλϑε δαΐξων χαλκὸς ἀτειρής.
ἐπεσχέϑη δὲ ἐν τῇ ἑβδομάτῃ καὶ τῷ ὀνόματί φησιν οὕτως
5. καὶ ἄλλοϑι πολλαχοῦ" ἔχει μὴν καὶ αἰτίαν ἐνταῦϑα ἡ ἐξαλ- Ὁ
λαγή᾽ τοὺς μὲν γὰρ παρόντας ἦ ἦν δεικνύντα ἀρυϑμεῖν" δεικτι-
κὸν γὰρ τὸ εἷς δύο τρεῖς τὸν δὲ ἀπόντα --- δεικνύναι γὰρ
ἀδύνατον ἦν --- διὰ τοῦ τέταρτος ἐσήμηνε᾽ καὶ γὰρ ἐπὶ
ἀπόντος χρώμεθα τῷ τέταρτος πρὸς δὲ τὸ πρότερον, ὅτι
10 ἄρα τοσούτων μὲν παρόντων, ὅσους ἦν παραγίνεσϑαι εἰκός,
περιττὸν τὸ ἀριθμεῖν, ἐλλείποντος δέ τινος, ὃν ἀγνοοῦμεν
δι’ ὀνόματος, ἔμφασιν ἔχει τοῦ “λείποντος ἡ τῶν παρόντων
ἀπαρέϑμησις, ὡς ἐπιποϑοῦσα τὸν λοιπὸν καὶ ὡς ἐνδέουσα
μέρει τοῦ παντὸς ἀριϑμοῦ. τοῦτο οὖν καὶ ὁ Πλάτων ἐν-
15 δεικνύμενος πεποίηκε τὸν Σωκράτην καὶ ἀριϑμοῦντα τοὺς
παραγενομένους καὶ ἀπαιτοῦντα τὸν ὑπολειπόμενον" εἰ μὲν
γὰρ ἐγίγνωσκε κἀκεῖνον καὶ ἦ ἣν δυνατὸν δηλοῦν τῷ ὀνόματι,
εἶπεν ἂν τυχόν, ὅτι Κριτίαν μὲν ὁρᾷ καὶ Τίμαιον καὶ Ἕρ-
μοχράτην, τὸν δεῖνα δὲ οὐχ ὁρᾷ" ἐπειδὴ δὲ ξένος ἦ ἦν ὁ ἀπὼν
10 καὶ ἀγνὼς αὐτῷ, διὰ τοῦ ἀριϑμοῦ μόνον αὐτός τε οἷδεν
ὅτι ἄπεστι, καὶ ἡμῖν ποιεῖ “καταφανὲς τοῖς ὕστερον τοσοῦτον
γεγονόσι. χαρίεντα μὲν οὖν πάντα ταῦτα καὶ ὅσα τοιαῦτα
ἄν τις ἐπινοήσειεν εἰς ϑεωρίαν τῆς προκειμένης ῥήσεως. δεῖ
δὲ μεμνῆσϑαι καὶ ὅτε Πυϑαγόρειος ὁ διάλογος, καὶ χρὴ τὸν Εὶ
38 προσήκοντα τρόπον ἐκείνοις ποιεῖσϑαι τὰς ἐξηγήσεις. οὐκοῦν
ἠϑικὰ μὲν λάβοις ἂν ἐντεῦϑεν Πυϑαγόρεια δόγματα τοιαῦτα"
τὴν φιλίαν οἵ ἄνδρες ἐκεῖνοε σκοπὸν ἐτέϑεντο πάσης τῆς
ἑαυτῶν φιλοσοφέας καὶ τὴν ὁμονοητικὴν ζωήν ταύτην δὴ
καὶ ὁ Σωκράτης πρὸ πάντων προβέβληται φίλον τὸν Τίμαιον
ὃὺ ἀποκαλῶν. τὰς ὁμολογίας ᾧοντο χρῆναι βεβαίας αὐτοῖς δια-
μένειν, ἃς πρὸς ἀλλήλους ἐποιοῦντο᾽ ταύτας καὶ ὁ Σωκρά-
ἘΝΡ
1 ἐργαξόμενον οἱ ΚτΟ]] ὅ μὴν ἘΡ: μὲν Ν 10 παρα-
γενέσϑαε Ῥ 16 σωκράτη ἘΝ καὶ οὔ Ρ 16 ἀπαιτεῖ-
σϑαι Ῥ ᾿ ἀπολειπόμενον Ῥ 241 τοσούτῳ οἱ ΚτῊΉῚῚ] 22 ταῦτα
οἵ Ῥ 2688 οὗ, ΙΒ]. αἷξ. Ῥγέᾷμ. 280 88 28 ἑαυτῶν ἘΡ’:
ἐπ’ αὐτῶν Ἡ ὁμονοητὴν Ρ δ80 οὗ Ἰορ. ΠῚ 8408
με
186. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 114]
της ἀπαιτεῖ τὸν τέταρτον ἐπιποϑῶν. τὴν κοινωνίαν ἠσπά-
ἕοντο τὴν ἐν ταῖς εὑρέσεσι τῶν δογμάτων, καὶ τὰ ἑνὸς συγ-
γράμματα κοινὰ πάντων ἦν᾽ τοῦτο καὶ ὁ Σωχράτης βεβαιοῖ
τοὺς αὐτοὺς δαιτυμόνας καὶ ἑστιάτορας γέγνεσϑαι παρακαλῶν,
πληροῦντάς τε καὶ πληρουμένους, διδάσκοντας καὶ μανϑά- ὁ
γοντας. ἄλλοι μὲν οὖν περὶ καϑηκόντων τέχνας γεγρά-
φασι, δι᾿ ὧν ἀξιοῦσι βελτίους τὰ ἤϑη ποιεῖν τοὺς ὑπ᾽ αὐτῶν
παιδευομένους᾽ ὃ δὲ Πλάτων δι’ αὐτῆς τῆς μιμήσεως τῶν
ἀρίστων ἀνδρῶν τοὺς τῶν καϑηκόντων ἡμῖν ὑπογράφει τύ-
πους, οὗ πολὺ τὸ δραστικώτερον ἔχουσι τῶν ἐν κανόσι ψιλοῖς 10
ἀποκειμένων᾽ διατέϑησι γὰρ ἡ μίμησις τὰς τῶν ἀκουόντων
ξωὰς κατὰ τὴν ἑαυτῆς ἰδιότητα. περὶ τίνα οὖν ὃ φιλόσοφος
μάλιστα πλεονάσει, δηλοῖ διὰ τούτων᾽ ὅτι περὶ τὴν τῶν λό-
γῶν ἀκρόασιν᾽ καὶ τίνα ἡγήσεται ϑοίνην εἶναι ἀληϑινήν᾽"
ὅτε οὐχ ἣν οὗ πολλοὶ ἤγηνται --- ξωώδης γάρ --- ἀλλὰ τὴν ιτ5
ἑστιῶσαν τὸν ἐν ἡμῖν ἄνϑρωπον. διὸ καὶ πολὺ παρ᾽ αὐτῷ
τὸ ἑστιᾶσθαι ἐπὶ τῶν λόγων ἢ δῆλον, ὅτι τῶν λόγων
ὑμᾶς “υσίας εἵἴστέα [Ρμδαοάγ. 227]; καὶ ὑμεῖς μόνω
ἑστιάσεσϑον, ἡμῖν δὲ οὐ μεταδίδοτον [1,γ8. 211,}].
ταῦτα μὲν οὖν καὶ ὅσα τοιαῦτα, ἠϑικά" φυσικὰ δὲ τοι- 30
αὕτα᾽ τοῖς ἀριϑμοῖς πᾶσαν τὴν φυσικὴν ποίησιν ἔλεγον
συνέχεσϑαι. καὶ κατ᾽ ἀριϑμοὺς συνεστάναι πάντα τὰ δημι-
ουργήματα τῆς φύσεως. εἶναι δὲ τοὺς ἀριϑμοὺς τούτους
μετεχομένους. ὥσπερ καὶ πάντα τὰ ἐγκόσμια εἴδη μεϑεκτά
ἔστιν. εἰκότως ἄρα καὶ ἀρχόμενος ὃ λόγος διὰ τῶν ἀριϑμῶν 535
πρόεισι καὶ ἀριϑμοῖς χοῆται τοῖς ὡς ἀριϑμητοῖς, ἀλλ᾽ οὐκ
αὐτοῖς ἐκείνοις, ὧν καὶ οὗτοι μετέχουσιν᾽ ἄλλο γὰρ μονὰς
δυὰς τριάς, ἄλλο τὸ εἷς δύο τρεῖς τὰ μὲν. γὰρ ἁπλᾶ καὶ
αὐτὸ ἕκαστον, τὰ δὲ μετέχοντα ἐκεένων, καὶ οὐκ ἄρα ὁρ-
ϑῶς ᾿ἀριστοτέλης λέγων, ὅτι τοὺς ἀριϑμοὺς ἐν τοῖς αἰσϑη- 80
τοῖς οἱ ἄνδρες ἐτίϑεντο᾽ πῶς γάρ; οἷ τὸν ἀριϑμὸν ὑμνοῦν-
τες πατέρα μακάρων καὶ ἀνδρῶν καὶ τὴν τετρακτὺν
ἘΝΡ
14 εἶναι ϑοίνην Ῥ 1δὅ8 οὗ τορ. ΙΧ ὅ8.Ὰν 18 μόνον Ν
19 ἐστιᾶσθϑον Ῥ]αί. 80 οἷ. Αὐῖϑῦ. τηοϑύϑρῃ. μ 8. 1088Ρ 11
82 οἵ. Ναῦοκ [Δ}0]. αἷὐ. Ῥγίδ. ν᾿. 384 ΙΧ
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|π|. 11 Α] 11
παγὰν ἀενάου φύσεως;
ἐπεὶ δ᾽ οὖν φυσικὸς ὁ διάλογος, ἀπὸ τῶν μετεχομένων ἀριϑ- Β
μῶν πεποίηται τὴν πρώτην ἐπιβολήν, οἷφθι δή εἰσιν οἵ φυσι-
κοὶ πάντες. ἔτει τὴν φυσικὴν κοινωνίαν οἷ ἄνδρες ἐπρέσβευον,
δ τήν τὲ ἐν τῇ γενέσει, καϑ'᾿ ἣν πάντα ῥητὰ καὶ σύμμετρα
ἀλλήλοις ἀποτελεῖται, καὶ τὴν ἐν τοῖς οὐρανίοις" μεταδίδωσι
γὰρ ἀλλήλοις καὶ ἐκεῖνα τῶν οἰκείων δυνάμεων. ὀρϑῶς ἄρα
καὶ ὃ Σωκράτης καὶ τῷ προκειμένῳ πρεπόντως ἀξιοῖ τοὺς
αὐτοὺς γίγνεσϑαι δαιτυμόνας τε καὶ ἑστιάτορας. ϑεολογικὰ
10 δὲ ϑεωρήσειας ἂν ἐκ τούτων τοιάδε νοήματα. διὰ τῶν πρώ-
τῶν καὶ ἡγεμονικῶν ἀριϑμῶν πάντα ἐγέννων οἵ ἄνδρες, καὶ
ἀπὸ τῶν τριῶν ϑεῶν πᾶσι τὴν ὑπόστασιν ἐδίδοσαν τοῖς ἐγ-
κοσμίοις. τούτων ἔνδειξιν ἔχουσιν ἥ τε μονὰς καὶ ἡ δυὰς
καὶ ἡ τριάς, ὥστε ἀπ᾿ αὐτῶν ἄρχεσϑαι δέον καὶ πρὸς αὐτὰς
165 βλέπειν τὸν ἐσόμενον τῆς φύσεως ϑεατήν. ἔτι τὰ μὲν συν-
αίτια τῶν φυσικῶν πραγμάτων καὶ παρ᾽ ἄλλοις ἐτεϑεώρητο,
τὸ δὲ τελικὸν καὶ παραδειγματικὸν καὶ ποιητικὸν ἰδίως παρ᾽
αὐτοῖς ἐξητάζετο. ταῦτ᾽ οὖν τὰ αἴτια διὰ τῶν ἐκκειμένων
ἀριϑμῶν δηλοῦται, τὸ μὲν τελικὸν διὰ τῆς μονάδος" ἐν Ο
40 τἀγαϑοῦ γὰρ τάξει προέστηκε τῶν ἀρυϑμῶν᾽ τὸ δὲ παραδειγ-
ματικὸν διὰ τῆς δυάδος ἡ γὰρ ἑτερότης τῶν ὄντων διέκρινε
τὰς πρωτουργοὺς αἰτίας τῶν ὅλων᾽ ἔτι δὲ καὶ ἡ δυὰς ἀρχὴ
τῆς τετρακτύος ἐστὶ τῶν νοητῶν παραδειγμάτων" τὸ δὲ
ποιητικὸν σημαίνεται διὰ τῆς τριάδος οἰκεῖος γὰρ ὁ νοῦς
45 τῇ τριάδι, τρίτος ὧν ἀπὸ τοῦ ὄντος διὰ μέσης τῆς ξωῆς, ἢ
ἀπὸ τοῦ πατρὸς διὰ τῆς δυνάμεως, ἢ ἀπὸ τοῦ νοητοῦ διὰ
τῆς νοήσεως ἀνάλογον γὰρ ὡς μονὰς πρὸς δυάδα, οὕτως
τὸ ὃν πρὸς τὴν ξωήν, καὶ ὁ πατὴρ πρὸς τὴν δύναμιν, καὶ
τὸ νοητὸν πρὸς τὴν νόησιν" ὡς δὲ δυὰς πρὸς τριάδα, ἥ τε
0 ζωὴ πρὸς τὸν νοῦν καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ νόησις. ἔτι τὰ
ἘΝΡ
1 πᾶσαν Ῥ ἀεννάου Ἀ| οδγτη. δυ0γ. 47 ὅ οὗ, τορ. ΥἿΠ
δ46 Ὁ 11 ἐγεύων Ρ 185 καὶ ἡ τριὰς καὶ ἡ δυὰς Ρ᾽Ι 14 αὖ-
τὰς Βδάρχτη: αὐτοὺς ΠΟΣῚ 11 ποιητικὸν ὑ: πατρικὸν ΠΠΌσῚ; οὗ,
πι. 34». ῶ,8.8 4 18 ἐγκειμένων ἘΜῊ 21 (ὄντως) ὄντων οἱ
ΚτΟΙ]: νοητῶν θῷῦΟο 2424 88 οὗ. Ἰπῖγα 1185. Β οσϑο. ομδ]ᾶ. 18
[860]. Ῥ]αὺ. 8, 21 ῶῦ τῇ ΔΙ 29 ἦ τὲ ΜΝ: οὕτω
Ῥβοουγβ θἅ. Ὁ :ΘΒΙ. 1. 2
18 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [11ὰ. 117 ΑἹ
ϑεῖα πάντα ἐν πᾶσίν ἐστι καὶ ἥνωται ἀλλήλοις, ὡς εἶναι καὶ
πάντας ἐν ἑνὶ καὶ ἐν πᾶσιν ἕκαστον καὶ διὰ τῆς ϑείας φιλίας
συνέχεσϑαι᾽ καὶ ὁ ἐᾳῖ Σφαῖρος [Ετχωροά. ἔγρ. 217.] τὴν μίαν
ἕνωσιν περιέχει τῶν ϑεῶν. εἰκότως ἄρα καὶ ὁ Σωκράτης εἰς τὸ
Ὦ ϑεῖον βλέπων κοινωνίας καὶ ὁμονοίας προκατάρχει καὶ εἰς ταύ-
τὴν καὶ τοὺς ἄλλους παρακαλεῖ. καὶ μὴν καὶ ἡ ἑστίασις καὶ
ἡ δαὶς προσήκοντά ἐστιν ὀνόματα τοῖς ϑεοῖς καὶ οὐχ ἥκιστα
τοῖς ἐγχοσμίοις" συνανίασι γὰρ τοῖς ἀπολύτοις ϑεοῖς ἐπὶ
δαῖτά τε καὶ ϑοίνην, ὥς φησιν ὁ. ἐν τῷ Φαίδρῳ Σω-
κράτης [247 Α1]; καὶ ἡ ἑστίασις ἡ ἐν τοῖς γενεϑλίοις τῆς
᾿Αφροδίτης παρὰ τῷ μεγάλῳ γίγνεται Δί. ταῦτα δὴ καὶ ὁ
Σωκράτης ἀνάλογον ἀξιοῖ γίγνεσθαι περὶ αὐτούς, νοήσεων
ϑείων κοινωνοῦντας ἀλλήλοις. καὶ οὐδὲν ϑαυμαστόν, "εἰ καὶ
Τίμαιος ἑστιᾷ τοὺς ἄλλους καὶ ἑστιᾶται παρ᾽ αὐτῶν, ἐπεὶ
καὶ παρὰ τοῖς ϑεολόγοις μεταδόσεις εἰσὶ δυνάμεων ὑμνη-
μέναι καὶ μετουσίαι, πληρούντων τε ἄλληλα τῶν ϑείων καὶ
πληρουμένων ὁπ᾽ ἀλλήλων" οὕτω γὰρ καὶ παρὰ τοῖς φοιβο -
λήπτοις ποιηταῖς ἠκούσαμεν, ὅτι δεξιοῦνται ἀλλήλους οἵ
ϑεοὶ ταῖς νοεραῖς ἐνεργείαις ἢ ταῖς προνοητικαῖς εἰς τὸ πᾶν
ποιήσεσι"
τοὶ δὲ χρυσέοις δεπάεσδσι
δειδέχατ᾽ ἀλλήλους Τρώων πόλιν εἰσορόωντες [44].
εἰ δὲ καὶ γιγνώσκουσιν ἀλλήλους καὶ νοοῦσιν"
οὐ γάρ τ᾽ ἀγνῶτες ϑεοὶ ἀλλήλοισι πέλονται [ε19]"
τροφὴ δὲ τὸ νοητὸν τῷ νοοῦντι κατὰ τὸ λόγεόν ἐστι, δῆλον
Ἑ ὅτι καὶ τὸ ἀνταφεστιᾶν πρώτως ἐν τοῖς ϑεοῖς, καὶ τῶν ἀν-
ϑρώπων οἵ σοφώτεροι μιμούμενον καὶ ταύτῃ τοὺς ϑεοὺς
μεταδιδόασιν ἀλλήλοις ἀφθόνως τῶν οἰκείων ἕκαστοι μοήσεων.
4σϑένειά τις αὐτῷ ξυνέπεσεν, ὦ Σώκρατες" οὐ
γὰρ ἂν ἑκὼν τῆσδε ἀπελείπετο τῆς συνουσίας [114].
Ὁ μὲν φιλόσοφος Πορφύριος καϑῆκον ὑπογράφεσϑαέξ
ἘΧΝΡ
ὃ οὗ. ἱπῖγα 160 Ὁ ἴπ Α]0.1 414, 16 ἴῃ Ῥασια. 128, 238 6 ἡ
ἑστίασις καὶ οχὰ Ρ 11 οὗ. δοπα. 203Β ἰὰ ΤΩ. 464 Πιοῦθοὶς
Αρίδορι. 4848 21 γρυσείοι Ρ 28 εἰ ἘΡ: οἷ δ ὀ 884 ἀγνῶ-
τες ς: ἀγνῶτές γε ἘΡ: ἀγνῶτές τὲ Ν ῶὅ οὗ οτϑο. ομδἹᾶ. 191
96 ἀντεφεστιᾶν ΜΝ 8δ0 ξυνουσίας Ρ] αἰ. οὗ, Ρ»..-20, 31. 21,8. 29. 18
80
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ. 17 Α] 19
φησιν ἐν τούτοις τό τε μίαν ταύτην αἰτίαν εἶναι τοῖς ἔμῳροσι
τῆς τῶν τοιούτων συνουσιῶν ἀπολείψεως ἀσϑένειαν τοῦ
σώματος, καὶ ὡς χρὴ πᾶν τοῦτο περιστατιιὃὁν νομίζειν καὶ
ἀκούσιον, καὶ αὖ ἕτερον τὸ τοὺς φίλους ὑπὲρ τῶν φίλων
δ τὰς ἐνδεχομένας ἀπολογίας ποιεῖσϑαι, ὅταν τι δοκῶσι παρὰ
τὸ κοινῇ δόξαν (οὐκ) ὀρθῶς ποιεῖν᾽ ἀμφότερα γοῦν ἡ ῥῆσις
αὕτη περιξίληφε τό τε ἦϑος τοῦ Τιμαίου καὶ τὴν ἀνάγκην τοῦ
ἀπόντος ἐνδεικνυμένη. τὸ μὲν ὡς ἥμερον καὶ φιλάληϑες,
τὴν δὲ ὡς ἐμπόδιον τῆς φιλολόγον ζωῆς. ὁ δέ γε ϑεῖος
10 Ἰάμβλεχος ὑψηλολογούμενος ἐν ταύτῃ τῇ ῥήσει τοὺς περὶ τὴν
τῶν νοητῶν ϑέαν γεγυμνασμένους ἀσυμμέτρως ἔχειν φησὶ
πρὸς τὴν περὶ τὰ αἰσϑητὰ διατριβήν ὥς που καὶ αὐτὸς εἴρη-
κεν ὁ Σωκράτης ἐν Πολιτείᾳ [ΥΠ| δὅ16 Ε 8] τοὺς ἐν αὐγῇ Ε
καϑαρᾶ τεϑραμμένους ἀμβλυώττειν εἰς τὸ σπήλαιον καταβάν-
1 τας ὑπὸ τοῦ ἐκεῖ σκότους, ὥσπερ καὶ τοὺς ἀναβάντας ἐκ τοῦ
σπηλαίου διὰ τὸ μὴ δύνασϑαί πω πρὺς τὸ φῶς ἀντωπεῖν᾽ καὶ
διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἀπολείπεσϑαι τὸν τέταρτον, ὡς ἄλλῃ προσ-
ἥκοντα ϑέα, τῇ τῶν νοητῶν, καὶ δὴ καὶ εἶναι τὴν ἀσϑένειαν
αὐτοῦ ταύτην δυνάμεως ὑπερβολήν, καϑ᾽ ἣν ὑπερέχει τῆς παρού-
20 ὅης ϑεωρίας᾽ ὡς γὰρ ἡ τῶν κακῶν δύναμες ἀδυναμία μᾶλλόν
ἔστιν, οὕτως ἡ ἀσϑένεια ἡ πρὸς τὰ δεύτερα δυνάμεώς ἐστιν Ἴ
ὑπεροχή. λέγει δὴ οὖν ὃ λόγος τὸν ἀπολειπόμενον ὡς ἀσύμ-
μέτρον τοῖς φυσικοῖς λόγοις ἀπεῖναι, βούλεσϑαι δ᾽ ἂν παρεῖναι
τούτοις. εἰ περὶ τὰ νοητὰ διατρίψειν ἔμελλον. καὶ σχεδὸν
4 ἅπαντα τὰ πρὸ τῆς φυσιολογίας ὃ μὲν ἐξηγεῖται πολιτικώ-
τερον, ὃ Πορφύριος. εἷς τὰς ἀρετὰς ἀναφέρων καὶ τὰ λεγό-
μενα καθήκοντα, ὃ δὲ φυσωιώτερθν᾽ δεῖν γὰρ τῷ προκει-
μένῳ σκοπῷ πάντα σύμφωνα εἶναι" φυσικὸς δὲ ὁ ᾿διάλογος,
ἀλλ΄ οὐκ ἠϑικός. ταῦτα μὲν οὖν οἵ φιλόσοφοι διατάττον-
89 ται περὶ τούτων παραλείπω γὰρ τοὺς πολλὰ πράγματα παρέ-
χοντας ἡμῖν, ἵνα δὴ ἀποφαίνωσιν, ὅτι οὗτος ὁ τέταρτος ἦ ἦν
Θεαίτητος, διότι γνώριμος ἐγεγόνει τοῖς ἐκ τοῦ ᾿Ἐλεατικοῦ
ἹΞῈΡ
4 φιλοσόφους Ῥ 6 οὐκ δ ἃ Βδάθυτβομοῦ 8 σήμερον
ἘΠ: οοὖσ 2 9 κε δὲ ὡς ΞΞὶὀ ὀ ἠ ἠἈἅυ[11 ἐγγεγυμνασμένους ΒΟ080]. Ἡ
οὕλη ς 12 περὲ οἵα Ῥ 1835 εὖ. Ῥηδραγν. 260 6 19 αὖ-
τῶν 21 οὕτως καὶ ἡ Ν ΦἿ δεῖ Ῥ
οἕ
90 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊμ. 17 Α]
διδασκαλείου, καὶ διότε νοσοῦντα τοῦτον παραδέδωκε᾽ τοῦ-
τον οὖν καὶ νῦν ἀπεῖναι διὰ νόσον οὕτω γὰρ ᾿Δἀριστοκλῆς
κατασκευάζει Θεαίτητον εἶναι τὸν ἀπόντα. καίτοι γε Θεαί-
Β τητος ὀλίγον πρὸ τῆς “Σωκράτους τελευτῆς καὶ Σωκράτει
γνώριμος γέγονε καὶ τῷ Ἐλεάτῃ ξένῳ" εἰ δὲ καὶ ἦν πρὸ
πολλοῦ γνώριμος ἐκείνῳ, τί τῷ Τιμαίῳ κοινὸν πρὸς ἐκεῖ-
νον; Πτολεμαῖος δὲ ὁ Πλατωνικὸς Κλειτοφῶντα αὐτὸν
οἴεται εἵναι᾽ τοῦτον γὰρ ἐν τῷ ὁμωνύμῳ διαλόγῳ μηδ᾽ ἀπο-
κρίσεως ἠξιῶσϑαι παρὰ Σωκράτους. Ζε ρκυλλίδ ης δὲ Πλά-
τωνα᾽ τοῦτον γὰρ καὶ τῆς Σωκράτους ἀπολελεῖφϑαι τελευτῆς
διὰ νόσον ΓΡμδοᾶν. 89 Β]. τούτους μὲν οὖν, ὅπερ ἔφην,
παραλείπω, καλῶς καὶ ὑπὸ τῶν πρὸ ἡμῶν ἀποδοκιμασϑέντας,
ὡς οὔτε ἄξια ξητήσεως ξητοῦντας οὔτε ἀσφαλές τι λέγοντας"
γλίσχρως τὲ γὰρ ἐπιχειροῦσιν ἅπαντες, καὶ οὐδὲν πρὸς τὸν
λόγον, εἶ καὶ τοῦτο εὕροιμεν ὃ ξητοῦσιν᾽ ἐπεὶ καὶ τὸ μὲν Θεαί-
τητον διὰ τὴν νόσον ἢ Πλάτωνα λέγειν οὐδὲ τοῖς χρόνοις συνά-
δει᾿ τούτων γὰρ ὁ μὲν κρινομένου Σωκράτους, ὃ δὲ ἀποϑα-
νόντος εἴρηται νοσεῖν" τὸ δὲ Κλειτοφῶντα, παντελῶς ἄτοπον"
παρῆν γὰρ οὐδὲ τῇ προτεραία, Σωκράτους διηγουμένου ἴτθρ.
1 840 ΑΒ] τίνα εἶπεν ὁ Κλειτοφῶν τῇ πρὸ ἐκείνης κατὰ
τὴν ἐν Πειραιεῖ συνουσίαν. πλὴν τοσοῦτον ὁ ᾿Δττικὸς
ὀρϑῶς ἐπισημαίνεται᾽ ἔοικεν ὃ ἀπολειπόμενος οὗτος εἶναι
τῶν μετὰ Τιμαίου ξένων᾽ διὸ καὶ ὁ Σωκράτης αὐτὸν ἐρωτᾷ
τὸν Τίμαιον, ὅπου ποτὲ εἴη ὃ τέταρτος, καὶ ἐκεῖνος ὡς περὶ
ἐπιτηδείου τινὸς ἀπολογεῖται τὴν ἀπουσίαν ἀναγκαίαν αὐτῷ
καὶ ἀβούλητον δεικνύς. ταῦτα μὲν οὖν τὰ παρὰ τῶν παλαι-
οτέρων. ἃ δὲ ὁ ἡμέτερος. καϑηγεμὼν ἐν τούτοις ἐπέ-
κρίνξ, ταῦτα ἡμῖν δητέα τῷ Πλάτωνι διαφερόντως ἑπόμενα.
ἔλεγε δ᾽ οὖν, ὅτι ὅσῳ αἱ ἀκροάσεις περὶ σεμνοτέρων γίγνον-
ται καὶ ὑψηλοτέρων πραγμάτων, τοσούτῳ τὸ μὲν τῶν ἀκροα- 90
ΜῈΡ(Β)
1 παρέδωκε Μ | οἷ. ΤὨοδοῦ. 1428 8 ϑεαίτητον εἶναι κατα-
σκευάξει Ῥ 48 οὗ Τμοδοί. 142 Ο Ρο]ύ. 2368 Α 6 ἐκείνω
ΜΝ: τῶ ἐλιάτη 8680]. Ἀ: ἐκείνω τῶ ἐλεάτηῬ 111 οὖν οι Ν
18 ξητοῦντας ΜΝ: θεωροῦντας Ῥ 16 τὸ Βὶ 6 οΟΥΥ: τὸν ΝΡ
21-- -Σ6 δεικνύς 8080]. Ρ]αῦ. Β πογιΐηθ ῬΧΟΟΙΪ 28 μετὰ ἘΝ
8080]. Ρ]αἰ.: τοῦ Ρ 234 ὅποι Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤὩ. 17 ΑἹ 21
τῶν ἐλασσοῦται πλῆϑος, μυστικώτερον δὲ καὶ ἀπορρητότερον
πρόεισιν ὃ λόγος. καὶ διὰ ταῦτα ἐν μὲν τῇ προτέρᾳ τῆς
πολιτείας παραδόσει κατὰ τὴν ἐν Πειραιεῖ ξυνουσίαν πολὺς
ὁ ἀχροατής, καὶ οἵ γε ὀνόματος τυχόντες ἔξ ἐν δὲ τῇ
δ δευτέρᾳ κατὰ τὴν Σωκράτους ἀφήγησιν τέτταρες οἵ δεχόμενοι
τοὺς λόγους" ἐν δὲ ταύτῃ καὶ ὁ τέταρτος ἀπολείπεται, τρεῖς
δὲ οἱ ἀκροαταί, καὶ ὅσῳ καϑαρώτερος καὶ νοερώτερος ὁ λόγος,
τοσούτῳ συστέλλεται δ ἀκροατής. πανταχοῦ μὲν γὰρ ἡ ὕφη- ἢ
γουμένη μονάς ἐστιν᾽ ἀλλ᾽ ὅπου μὲν ἀγωνιστικῶς" διὸ καὶ
1ο οἵ ἀκροαταὶ τό τε ἀόριστον ἔχουσι καὶ τὸ διωρισμένον εἰς
πλῆϑος ἐκτεινόμενον, ἐν ᾧ τὸ περιττὸν τῷ ἀρτίῳ συμπέ-
πλεκται᾿ ὕπου δὲ ἀφηγηματικῶς μέν, οὕπω (δ᾽ ) ἀπηλλαγμένης
τῆς μάχης καὶ τῶν ἀγώνων τῶν διαλεκτικῶν᾽ διὸ καὶ οὗ ἀκροα-
ταὶ τέτταρες, τῆς τετράδος διὰ μὲν τὸ τετραγωνικὸν καὶ τὸ πρὸς
15 τὴν μονάδα συγγενὲς τὴν ὁμοιότητα καὶ τὸ ταὐτὸν ἐχούσης,
διὰ δὲ τὴν τοῦ ἀρτίου φύσιν τὴν ἑτερότητα καὶ τὸ πλῆϑος᾽"
(ὅπου δὲν ἐξῃρημένης μὲν ἁπάσης ἀγωνιστικῆς διδασκαλίας,
ἀποφαντικῶς δὲ καὶ ὑφηγητικῶς τῆς ϑεωρίας ὑφαινομένης"
διὸ καὶ ἢ τριὰς οἰκεία τοῖς ὑποδεχομένοις αὐτήν, κατὰ πάντα
3) τῇ μονάδι συμφυομένη, τὸ περιττόν, τὸ πρῶτον, τὸ τέλειον"
ὡς γὰρ τῶν ἀρετῶν οἷ μὲν ἐν μαχομένοις ὑφεστήκασι καὶ
μετροῦσεν αὐτῶν τὴν μάχην, αἷ δὲ χωρίξζουσι μὲν ἀπὸ τῶν
μαχομένων, οὕπω δὲ αὐτῶν παντελῶς ἀπέστησαν, αἱ δὲ πάντη
κεχωρισμέναι τυγχάνουσιν, οὕτω δὴ καὶ τῶν λόγων οἱ μὲν Εὶ
38 ἀγωνιστικοί τινές εἶσιν, οἱ δὲ ἀποφαντικοί͵ οὗ δὲ μέσοι πὼς
ἀμφοτέρων" οὗ μὲν τῇ νοερᾷ γαλήνῃ καὶ τῇ νοήσει τῆς
ψυχῆς προσήκοντες. οὗ δὲ ταῖς δοξαστικαῖς ἐνεργείαις, οἷ δὲ
ταῖς μεταξὺ τούτων ξωαῖς. καὶ δὴ καὶ τῶν ἀκροατῶν οἷ
μὲν πρὸς τὰς ὑψηλοτέρας ἀκροάσεις ἔχουσι συμμέτρως, οἱ δὲ
80 πρὸς τὰς χαμαιξηλοτέρας. καὶ οὗ μὲν τῶν μειξόνων ἀκροαταὶ
καὶ πρὸς τὰς καταδεεστέρας ἀπαντᾶν οἷοί τέ εἰσιν, οἱ δὲ
πρὸς τὰς ἐλάττους πεφυκότες ἀδυνατοῦσι πρὸς τὰς σεμνο-
ἘῊΡ
4 οὗ τορ. 1 8288 Ἰ καὶ »οερώτερος οἵα Ἡ 8 ἢ οἵα
88 γὰρ ὑφηγουμένη «», μονάς α, το 11 συμπλέκεται Ῥ
12 ὑφηγηματικχῶς Ἀ δἀὰ ΚτοΟ)]. οὗ Ὁ. 338 14 αἸύοσθχα τὸ
οἵὰ Κὶ 28 τούτων μεταξὺ Ῥ
οῦ
92 ΠΡΌΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Ἐπ. 17 Α]
τέρας. οὕτω καὶ τῶν ἀρετῶν ὃ μὲν τὰς μείζους ἔχων ἔχει
καὶ τὰς ἐλάττους, ὃ δὲ ταῖς ὑφειμέναις κοσμηϑεὶς οὐ πάν-
τως καὶ τῶν τελειοτέρων ἐπήβολος γέγονε. τί οὖν ἕτι
ϑαυμαστόν, εἰ ὃ τῶν περὶ πολιτείας λόγων ἠκροαμένος ἀπο-
λέλειπταερ τῆς περὶ τοῦ παντὸς ἀκροάσεως; μᾶλλον δὲ πῶς
οὐκ ἀναγκαῖον ἐν τοῖς βωϑυτέροις τῶν λόγων ἐλάττους εἶναι
τοὺς παρεπομένους; πῶς δὲ οὐ Πυθαγόρειον τὸ διάφορα
μέτρα τῶν ἀκροάσεων ἀφωρέσϑαι; καὶ γὰρ τῶν εἰς τὸ ὁμα-
κόειον φοιτώντων οὗ μὲν βαϑυτέρων, οἱ δὲ ἐπιπολαιοτέρων
ἥπτοντο δογμάτων. πῶς δὲ οὐ τῷ Πλάτωνι σύμφωνον ἀσϑέ-
νειαν αἰτιασαμένῳ τῆς ἀπουσίας; ἡ γὰρ ἀδυναμία τῆς ψυχῆς
πρὸς τὰ ϑειότερα νοήματα τῶν ὑψηλατέρων ἡμᾶς ἀφίστησι
συνουσιῶν᾽ ὕπου δὴ χώραν ἔχει καὶ τὰ ἀκούσιον᾽ ἑκούσιον
μὲν γὰρ πᾶν τὸ μειζόνως ἡμᾶς ὠφελοῦν, ἡ δὲ τῶν τελεωτέ-
ρῶν ἀπόπτωσις ἀκούσιον᾽ μᾶλλον δὲ αὕτη μὲν οὐχ ἑκούσιον,
ἡ δὲ οὐ μόνον ἀποστᾶσα τῶν μειξόνων ἀγαθῶν, ἀλλὰ καὶ
εἰς τὴν ἀπειρίαν ὑπενεχϑεῖδα τῆς κακίας ἀκούσιον. διὸ καὶ
ὁ Τίμωιος οὐχ ἑκόντα φησὶν ἀπολείπεσθαι τῆσδε τῆς συν-
ουσίας τόν τέταρτον᾽ οὐ γὰρ οὕτως ἀπολέλειπναι, ὡς ἀπό-
στρόφος πάντη ϑεωρίας, ἀλλ᾽ ὡς τὰ μείξω μυεῖσϑαι μὴ
δυνάμενος. τὸν μὲν οὖν τῶν περὶ κοσμοποιέας λόγων
ὠκροατὴν καὶ τῶν περὶ πολιτείας ἀκροᾶσϑαε δυνατόν, τὸν
δὲ τῶν {περὶΣ πολιτείας ἀνασχόμενον διὰ δυνάμεως ὑπερβολὴν
ἀπολείπεσθαι τῶν περὶ τοῦ παντὸς ἀκροάσεων τῶν ἀδυνάτων
ἐστί. δι᾽ ἔνδειαν ἄρα καὶ οὐ δι᾽ ὑπεροχήν, ὥς φασέ τινες,
ὁ τέταρτος ἀπολέλειπται τῶν προκειμένων λόγων, καὶ τὴν
ἀσϑένειαν οὐ τῶν ἄλλων πρὸς αὐτὸν ἀσυμμετρίαν, ἀλλ᾽ αὐτοῦ
πρὸς τοὺς ἄλλους ὕφεσιν ῥητέον᾽ ἔστω μὲν γάρ ἡ ἀδυναμέα
καὶ ἐπὶ τῶν ἀπὸ τοῦ νοητοῦ κατιόντων καὶ ἐπὶ τῶν ἀναγομένων
ἐκ τῆς ϑεωρίας τῶν αἰσϑητῶν, οἵαν ὁ ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτης
[ὙΠ 518 48] ἰστόρησεν᾽ ἀλλ᾽ ὁ τῶν πολιτικῶν λόγων ἀκροατὴς
ἘΝΡ
ὅ περὶ 10 Ρ 6 ἐν ἀ6] ΚτΟῸ] 8Β εἰς τὸ οχυ Ἐ οὁμο-
κόδιον Ἅ | οἷ. ΙΒτ]. αἱ. Ῥγίδ. 80 οὔτι δά. ΝΌΟΣ 2ΞζΞ21 τῶν
«τερὶ ς: περὶ τῶν ἘΝΡ 88 καὶ τὸν περὶ Ρ 48 δὲ τὸν
σαπολετείας ἀκροᾶσϑαι δυνάμενον ϑιὰ ἰδυνάμεωρ περὶ δὰ
ΚτΟΙ] Τϊοῦσθ. 28 δὴ ἔστιν ἡ ἘΝῚ χαὰὶ ᾳ 81 λόγων οἵὰ
80
ΠΡΟΚΔΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖχὰ. 111] 98
γεγονὼς οὐκ ἂν δι᾿ ὑπεροχὴν ἄγνωστον τοῖς παροῦσιν ἀπο-
λείποιτο τῆς τῶν φυσικῶν ϑεωρίας. καὶ τὸ συνέπεσε δὲ
τὴν ἐπὶ τὸ κάτω διαφορὰν αὐτοῦ πρὸς τοὺς παρόντας, ἀλλ᾽
οὐ τὴν κωϑ᾽ ὑπεροχὴν ἱκανῶς. οἶμαι, παρέστησι. καὶ μὴν
5 καὶ τὸ ἀνώνυμον οὐχὶ τὸ ἐξῃρημένον καὶ ἀπερίγρφαφον ση-
μαίνειν ἔοικε τοῖς παροῦσιν, ἀλλὰ τὸ ἀόριστον καὶ τὸ ὕφει- Β
μένον τῆς ἕξεως. εἴωθε γοῦν ὁ Πλάτων τοῦτο πολλαχοῦ
ποιεῖν, ὥσπερ καὶ ἐν Φαίδωνι [108 Α] τὸν ἀπορήσαντα
φαύλως οὐδὲ ὀνόματος ἠξίωσε. καὶ τὸν τοῦ Κριτοβούλου
10 πατέρα ὡς ἀπολειπόμενον τῶν τότε λόγων καὶ ἄλλους παμ-
πόλλους ἀορίστως συνέλαβεν. ὁ δὴ τοιοῦτος ἀκροατὴς καὶ
μάτην ἂν παρεγένετο τοῖσδε τοῖς λόγοις, ὅπου καὶ τῶν
παραγεγονότων ὁ μὲν Κριτίας λέγει τι καὶ αὐτός, ὁ δὲ
Ἑρμοκράτης σιωπῇ πάρεστι, τοσούτῳ τοῦ ἀπόντος διαφέρων,
1 ὅσῳ πρὸς τὸ ἀκούειν ἐπιτηδειότερος, τῷ δὲ τοῦ λέγειν ἀπο-
λείτεσϑαι τῶν ἄλλων ἁπάντων ἠλαττωμένος.
Οὐκοῦν σὸν τῶνδέ τε ἔργον καὶ τὸ ὑπὲρ τοῦ
ἀπόντος ἀναπληροῦν μέρος [17 ΑἹ.
Καὶ ταῦτα συνάδει τοῖς παρ᾽ ἡμῶν εἰρημένοις" ἐν γὰρ
30 τοῖς αἐτιωτέροες ἀεὶ καὶ ϑειοτέροις συνέσταλταε μὲν τὸ ποσὸν
καὶ ἠλάττωται τὸ πλῆϑος, ὑπερβάλλεε δὲ ἡ δύναμις. καὶ
ἔστι καὶ τοῦτο δόγμα τῶν Πυϑαγορείων, παρ᾽ οἷς ἡ τριὰς
σεμνοτέρα τῆς τετράδος καὶ ἡ τετρὰς τῆς δεκάδος καὶ πάντες
οἵ εἴσω δεκάδος τῶν μετ᾽ αὐτήν. καὶ ἁπλῶς ὃ ἐγγυτέρω
35 τῆς ἀρχῆς ἀρχικώτερός ἔστι, τὸ δὲ ἀρχικώτερον δυνατώτερον,
ἐπείπερ ἡ πᾶσα δύναμις ἐν τῇ ἀρχῇ προείληπται καὶ παρὰ Ο
τῆς ἀρχῆς δίδοται τοῖς ἄλλοις. εἰ μὲν οὖν ἡ ἀρχὴ πλῆϑος
ἦν, ἔδει καὶ ἀρχικώτερον εἶναι καὶ δυνατώτερον τὸ μᾶλλον
πεπληϑυσμένον τοῦ ἧττον ἐπεὶ δὲ μονὰς ἡ ἀρχή, τὸ μονα-
80 δεκώτερον κρεῖττον καὶ δυνατώτερον τῶν μᾶλλον τῆς αἰτίας
ἀφισταμένων. εἰκότως ἄρα καὶ ὃ Σωκράτης τὴν ἐλάττωσιν
τοῦ ἀριϑμοῦ ποιεῖται σύμβολον τελειότητος ὑπερτέρας τῆς
πάντα τὰ δεύτερα κατὰ δύναμεν προλαβούσης καὶ τὸ ἐνδέον
ἹΕῈΡ
ὅ οὐχὶ καὶ τὸ Ρ 8 οὗὅὨ ἴπ Ῥάγῃ. 671, 38 9. οὗ ΡΒδθαν.
δὅ98Β 15 τοῖσδε ογαὰ Η 11 τὸ δέ: [ΡῈ 348 οὗ ἐηῖτα 960
34 αὐτὸν Η 538 καὶ δυνατότερον εἶναι Ρ 88 προβαλλούσης
94 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 11 ΑΒ]
αὐτῶν ἀποπληρούσης. ἐπειδὴ δέ, ὥσπερ εἴρηται καὶ πρότερον,
ἀκρότης μέν ἐστι τῆς τῶν ἀκροατῶν τούτων τριάδος, συνάπτει
δὲ αὑτὸν τῇ μονάδι τῇ διατιϑείσῃ τοὺς λόγους κατ᾽ εἰκόνα
τῶν δημιουργικῶν ϑεῶν. ἄξιον κατιδεῖν, ὅπως ἐξαιρεῖ μὲν
ἀπὸ τῶν ἄλλων τὸν Τίμαιον καὶ ὡς πρὸς διωϑέτην τῆς ὅλης τ
συνουσίας ἀποτείνεται,. συντάττει δὲ αὐτῷ τοὺς ἄλλους ὡς
ὑφειμένους αὐτοῦ τῆς ἀξίας. καὶ γὰρ ταῦτα ἀναπέμψειεν
(ἂν) ἡμᾶς ἐπὶ τὰς ϑείας αἰτίας, ἐν αἷς τὸ πρῶτον τῆς τριάδος
ἑνούμενον τῇ πρωτουργῷ μονάδι καὶ τὰ ἄλλα πρὸς ἐκείνην
Ὁ ἀνατείνει καὶ προκαλεῖται μὲν τὴν τῆς μονάδος ποίησιν. τὸ
ἀνεγείρει δὲ τὰς τῶν ἄλλων ἐνεργείας εἰς ἀπογέννησιν. ταῦτα
μὲν οὖν ἀκόλουϑα τοῖς προειρημένοι ὃ δέ γε Πορφύ-
ρος ἠϑικὸν ἐν τούτοις ἀναγράφει τὸ τοὺς φίλους ὑπὲρ
ἀλλήλων χρῆναι πάντα ὑπομένειν ἔν τε λόγοις καὶ ἐν ἔργοις
καὶ τὸ ἐνδέον ἐκείνοις αὐτοὺς περιάγειν εἰς τὸ ἀνενδεές, τὸ 15
ἐκείνων ἀναπληροῦντας᾽ ταῦτα γάρ ἔστιν ἴδια τῆς καϑαρᾶς
καὶ ἀδόλου φιλίας. ὁ δὲ Ἰάμβλιχος ἅπαξ τὸν ἀκατονό-
μαστον ὑποϑέμενος εἶναι κρείττονα τῶν παρόντων καὶ φιλο-
ϑεάμονα τῶν νοητῶν ἐνδείκνυσθϑαί φησι τὸν Σωκράτην διὰ
τούτων, ὅτι, κἂν ἀπολείπηται τὰ γεννήματα τὰ τῆς φύσεως 530
τῶν ὄντως ὄντων, ἀλλὰ παρασπᾶταί τινα ἀπ᾿ αὐτῶν ὁμοιότητα
πρὸς αὐτά" κατὰ τὰ αὐτὰ δὲ καὶ ἡ περὶ τὴν φύσιν στρεφο-
μένη ϑεωρία μετέχει πως τῆς ἐπιστήμης τῶν νοητῶν. καὶ
τοῦτο ἡ ἀναπλήρωσις δηλοῖ.
Πάνυ μὲν οὖν, καὶ κατὰ δύναμίν γε οὐδὲν ἐλλεί- 55
ψομεν᾽ οὐδὲ γὰρ ἂν εἴη δίκαιον χϑὲς ὑπὸ σοῦ ξεν ε-
σϑέντας, οἷς ἦν πρέπον ξενίοις, μὴ οὐ προϑύμως
σὲ τοὺς λοιποὺς ἡμῶν ἀνταφεστιᾶν [17 Β].
Τὸ ἦϑος τοῦ Τιμαίου δείκνυται διὰ τούτων γαῦρόν τε
ὃν χαὶ σῶφρον, ὑψηλόν τε καὶ ἐμμελές, φιλικόν τὲ καὶ 80
ΜΝΡ
2 ὁ τἵμαιος 8680]. Μ: βορὰ οἷ, Ῥ. 18, 4. 21, 6 88 8 αὖ-
τὸν ἘΡῬ 4 ἐξαίρει Ἰλρτὶ Ἶ τῆς ἀξίας αὐτοῦ Ῥ 8 ἂν
δα ΚτγοΟΙ] Βδάθστη. 171 ἀκατωνόμαστον ἙΈΡΡ: ΟΟΥΥἹ ς | οὗ
Ρ. 19, 988 19 σωκράτη ΜῊ 50 γεννήματα τὰ Ῥ: γένη τὰ ἽΕ:
γενητὰ Ν 21 παρασπᾶσαί Ρ ἀπ᾿ αὐτῶν ΟΡ 28 ἀντα-
φεστιᾶν ς οὕτὰ ἀοίύ. Ρ]αἰ. 1].: ἀντεφεστιᾶν ΜῊ Ρ οὔχὰ "ς Ρ] δέ.
Β0α οὗ, Ρ. 2ὅ, 18. 19. 23. 9, 6. 18, 26 29 πρᾶον 061 ΚτΟ]] :
-:
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Ττ. 11 Β] 20
φιλάνϑρωπον᾽ τὸ μὲν γὰρ πάνυ μὲν οὖν τήν τε προϑυ-
μέαν αὐτοῦ τὴν περὶ τὸν ἀπόντα καὶ τὴν τελειότητα τῆς
ἐπιστήμης, καϑ᾿ ἣν καὶ τὰ ἐλλείποντα τοῖς ἄλλοις πληροῦν
ἕτοιμός ἐστι, καὶ τὸ ἄπλαστον ἐπιδείκνυσι" τὸ δὲ καὶ κατὰ
δ δύναμίν γε οὐδὲν ἐλλείψομεν τὸ ἀσφαλὲς ἐν ταῖς ὑπο-
σχέσεσι καὶ τὸ μέτριον ἐν τοῖς περὶ αὐτοῦ λόγοις ἱκανῶς
παρίστησιν. ἠϑικὰ μὲν οὖν ταῦτα διὰ τούτων ληπτέα"
φυσικὰ δὲ τὸ τὴν ἀντίδοσιν τῶν λόγων εἰκόνα φέρειν τῆς
ἐν τοῖς φυσικοῖς ἔργοις κοινωνίας τῶν δυνάμεων καὶ ἀμοι-
10 βῆς, δι’ ἣν πάντα συντέτακται καὶ εἰς τὴν μίαν ἁρμονίαν
συντελεῖ τοῦ παντός, καὶ τὸ κατὰ χρόνον ἐξαλλάττεσϑαι τὰς
τῆς φύσεως ἐνεργείας, νῦν μὲν ἄλλων, νῦν δὲ ἄλλων ποιούν-
τῶν εἰς ἄλλα καὶ ἄλλα᾽ τούτοις γὰρ ἔοικε τὸ ἀνταφεστιᾶν τὸν
ἑστιάσαντα χϑές. ϑεολογικὸν δὲ τὸ τὸ δημιουργικὸν αἴτιον
18 διὰ πάντων προϊέναι καὶ πάντα πληροῦν καὶ πᾶσαν ἔλλειψιν
ἀποκόπτειν διὰ τῆς ξαυτοῦ δυνάμεως καὶ τῆς γονίμου περι-
ουσίας, καϑ᾽ ἣν οὐδὲν ἀφίησιν ἔρημον ξαυτοῦ᾽ τῷ γὰρ ὑπερ-
πλήρει καὶ τῷ ἱκανῷ καὶ τῷ παντελείῳ χαρακτηρίξεται. καὶ
μὴν καὶ τὸ ἀνταφεστιᾶν ἀπὸ τῆς ἐν ταῖς ϑεομυϑίαις
30 ἑστιάσεως εἴλκυσται. καϑ᾿ ἣν δεξιοῦνται ἀλλήλους οὗ ϑεοέ᾽
τοὶ δὲ χρυσέοις δεπάεσσι 4Δειδέχατ᾽ ἀλλήλους [4 47’
παρὰ τῷ μεγίστῳ Διὶ πληρούμενοι τοῦ νέκταρος. καὶ οὐδὲ
ἁπλῶς εἴρηται ἀνθεστιᾶν, ἀλλ᾽ ἀνταφεστιᾶν᾽ ἡ γὰρ ἀφεστία-
σις τὴν ὁλοτελῆ τῆς ἑστιάσεως ἀποπλήρωσιν συνείληφεν. ὁρᾶ-
285 ται δὲ τοῦτο καὶ ἐν τοῖς ὅλοις" αἵ τε γὰρ φαινόμεναι δια-
κοσμήσεις διὰ τῆς ἑαυτῶν ἄκρας ἐπιτηδειότητος προκαλοῦνται
τὰς ἀφανεῖς δυνάμεις, καὶ ἐκεῖναι δι᾿ ἀγαθότητος ὑπερβολὴν
καὶ ταύτας τελειοῦσι, καὶ συνάπτεται ταῦτα πάντα ἀλλήλοις,
καὶ ἀνταπόδοσις γίνεται τῆς προκλήσεως ἡ τῆς τελειότητος
8ὃ0 μετάδοσις. ἔτι τοίνυν τὸ μετὰ τοῦ δικαίου ταῦτα πάντα
ποιεῖν εἰκόνα φέρει τῆς Δίκης τῆς ἅμα τῷ Διὶ πάντα τατ-
ἹῈῈΡ ᾿
2 ῬἩχὶυβ τὴν Ὁ Ρ 118 ἀντεφεστιᾶν Μ᾿ᾺΡΡ: ΟΟἿΥ 5 14 τὸ
τὸ ΚΝ: τὸ ἮΡ 19. 2ῶ8 ἀντεφεστιᾶν ἩΜ 21 χρυσείοις Ῥ
28 ἀνταφεστιᾶν φησιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἀνθεστιᾶν 8080]. Ρ] αὐ, ααὶ οὐὐαὺ
"3
Ὁβαὰδ 84 συνείληφεν (24) 29 τελειότητος Μ: τελειώσεως ΝΡ
.. 80 τὸ τοῦ μετὰ τοῦ Ψ πάντα ΟΡ 81 οὗ ". 88, 248
926 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖπι. 21 Β]
τούσης, τὸ δὲ πρέπον τῆς τῷ καλῷ τῷ δημιουργικῷ τὰ
ὅλα καταλαμπούσης αἰτίας, τὰ δὲ ξένια τῆς κατὰ τὰς ϑείας
ἰδιότητας ἀφωρισμένης ἐξαλλαγῆς" ἕκαστον ,7ὰρ τῶν ϑείων
οἰκείας ἔχει δυνάμεις καὶ ἐνεργείας. ὥσπερ οὖν ὃ Σωκράτης
τοῖς ἀπὸ τῆς ξαυτοῦ φιλοσοφίας λόγοις ἐξένεσε τὸν Τίμαιον,
οὕτω δὴ καὶ τῶν ϑεῶν ἕκαστος κατὰ τὰς ἰδίας ἐνεργῶν
δυνάμεις συντελεῖ πρὸς τὴν μέαν τοῦ δημιουργοῦ καὶ ὕπερ-
ἔχουσαν πρόνοιαν τῶν ὅλων. ταῦτα μὲν οὖν γυμνάσια σρο-
τεινέσϑω τῆς τῶν πραγμάτων ϑεωρίας ἐν τοῖς προοιμίοις
αὐτῆς εἰκονικῶς ἐμφαινόμενα. δῆλοι δὲ ἐκ τούτων εἰσὶ
Β καὶ οὗ χρόνοι τῶν διαλόγων, τῆς τε Πολιτείας λέγω καὶ τοῦ
Τιμαίου, εἴπερ ἣ μὲν ἐν τοῖς Βενδιδίοις ὑπόκειται τοῖς ἐν
Πειραιεῖ δρωμένοις, ὃ δὲ ἐν τῇ ἑξῆς τῶν Βενδιδίων᾽ ὅτε
γὰρ τὰ ἐν Πειραιεῖ Βενδίδια τῇ ἐνάτῃ ἐπὶ δέκα τοῦ Θαργη-
λιῶνος, ὁμολογοῦσιν οἵ περὶ τῶν ἑορτῶν γράψαντες" ὥστε
ὁ Τίμαιος ὑποκέοιτο ἂν τῇ εἰκάδι τοῦ αὐτοῦ μηνός. εἰ
δέ, ὡς ἑξῆς ῥηϑήσεται [26 Ἑ 5}; καὶ Παναθηναίων ὄντων
ὑπόκειται, δῆλον, ὅτε τὰ μικρὰ ἦν ταῦτα Παναϑήναια" τὰ
γὰρ μεγάλα τοῦ “Ἑκατομβαιῶνος ἐγένετο τρίτῃ ἀπιόντος, ὡς
καὶ τοῦτο τοῖς ἔμπροσϑεν ἱστόρηται.
ἾΑρ᾽ οὖν οὐ μέμνησϑε, ὅσα ὑμῖν καὶ περὶ ὧν
ἐπέταξα εἰπεῖν; [118]
Τῇ τάξει τῶν πεφαλαίων πρῶτον παρακολουϑητέον, ὧν
ἡγεῖτο μὲν τὸ περὶ τοῦ πλήϑους τῶν τὴν συνουσίαν ἀπο-
πληρούντων, συνεέπετο δὲ τούτῳ τὸ περὶ τῆς τοῦ ἀπόντος
ἀναπληρώσεως᾽ ἐκ τρίτων δὲ προστέϑειται γυνὸ τὸ περὶ τῆς
τῶν λόγων, ὧν ἐπετάχϑησαν, ἀποδόσεως. ἔστι δὲ ταῦτα
συνεχῆ ἀλλήλοις" τῷ μὲν τίνας δεῖ συνελθεῖν τὸ τρεχῇ
ποιῆσαι συνελϑόντας, τῷ δὲ τριχῆ εἰπεῖν τὸ τίνα χρὴ εἰ-
»εῖν. πρὸς δὲ τῇ τάξει τὴν ἀκρίβειαν τῶν ὀνομάτων
ἘΝΡ
8 οὖν ΟἿ 10 αὐτοῖ ΡΡ 11] λέγω ΟΝ [1358 βενδι-
δίοις βενδιδίων βενδίδια ΜΡ, βοὰ οὗ πῆγα 36Ὲ 31 14 ἐν-
γνάτη ἘΡ 148 τοῦ ϑαργηλιῶνος μηνὸς τῇ ἐννάτη ἐπιδέκα ῬΙ
οὗ, ἴῃ τϑρ. 1 18, 121 Μοχατηδθα Ἡϑθοχίοὶ. 4 40 ἐν τοῖς Ῥ
ΦΥ οὐ οἵα Ῥϊαί. ἃ8 τῇ γὰρ τάξει Μ' δὲ ὁ όσα Ρ 58 τῶ
μὲν δὴ Ν 39 τριχῆ ΕΡΤτΟΙ]: ὅτι χρὴ 10χ᾽: ὅτε {τρεχῆδ χρὴ θ8Ὸ
15
35
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τιὰὶ. 17 Β] "ΧΙ
ἐννοεῖν προσήκει τὸ μὲν γὰρ μέμνησϑε τὴν διῃρημένην
ἐν τοῖς κοινωνοῖς τῶν λόγων ἐπιδείκνυσι γνῶσιν" ἔστι γὰρ Ο
καὶ ἐν τῷ δημιουργῷ μνήμη τῶν πάντων ἡ χωριστὴ καὶ
ἐξῃρημένη καὶ ἑνοειδὴς γνῶσις κατὰ τὴν ἐν αὐτῷ Μνη-
5 μοσύνην, τῆς ϑείας νοήσεως οὖσαν μόνιμον ἵδρυσιν, καὶ ἐν
τοῖς δευτέροις ϑεοῖς ἡ ἡ ὑφειμένη νόησις" ὧν εἰκόνες οἵ
παρόντες ἦσαν. καὶ διὰ ταύτην τὴν ἐν τῷ παντὶ προῦπάρ-
χουύσαν μνήμην αἵ τὲ ὅλαι ψυχαὶ τοῖς νοητοῖς ἐνίδρυνται
καὶ οἵ λόγοι οἵ δημιουργικοὶ τὸ ἄτρεπτον ἔχουσι καὶ ὀκένη-
10 τον, ὡς ὅσα γε στέρεται αὐτῆς, ἀπορρεῖ τῶν οἰκείων αἰτίων,
ὥσπερ αἱ μερικαὶ ψυχαὶ καὶ αἢ τῶν γενητῶν φύσεις. τὸ
δὲ ὅσα καὶ περὶ ὧν τῆς τε ποσότητος καὶ τῆς ποιότητός
ἐστι τῶν ὄντων ἐμφαντικόν, ἃ πρόεισι μὲν ἀπὸ τῆς ὅλης
δημιουργίας, πρόεισι δὲ καὶ ἀπὸ τῶν μερικωτέρων ϑεῶν. τὸ
16 δὲ ἐπετάξαι, εἰ μὲν πρὸς Κριτίαν λέγοιτο καὶ “Ἑρμοκράτην,
δῆλόν ἐστιν ὅπως ἀναπεμπτέον ἐπὶ τὰ πράγματα καὶ τὰς
ἀρχὰς τῆς κοσμοποιέας᾽ εἰ δὲ καὶ πρὸς Τίμαιον, οὐκ ἔστιν
ὑπεροχῆς σύμβολον, ἀλλὰ προκλήσεως τῶν ἐν αὐτῷ νοήσεων.
πρὸς δὴ ταῦτα ϑεασώμεϑα τοῦ Τιμαίου τὴν ἀπόκρισιν"
44 Τὰ μὲν μεμνήμεϑα, ὅσα δὲ μή, σὺ παρὼν ὑπο-
μνήσεις [178].
Ἐν οἷς ἠθικὸν μὲν εὕροις ἄν, ὥς φησιν ὁ Πορφύριος,
τὸ μέσον εἰρωνείας τε καὶ ἀλαζονείας" οὔτε γὰρ πάντων
ἔφατο μεμνῆσϑαι οὔτε μηδενός, ἀλλὰ τῶν μέν, τῶν δ᾽ οὔ᾽
30 λογικὸν δὲ τὸ πρόφασιν παρασχέσϑαι τῇ τῶν προβλημάτων
ἀνακεφαλαιώσει᾽ διαλεχτικῆς γὰρ τοῦτο μεταχειρίσεως᾽ φυσικὸν
δὲ τὸ καὶ τοὺς λόγους τοὺς φυσικοὺς μένειν τε ἀεὶ καὶ μεταρ-
ρεῖν, ὥσπερ ἡ μνήμη ἡ παροῦσα πῇ μὲν σῴζεται, πῇ δὲ
ἀπόλωλεν" ἃ γὰρ ἐπὶ τοῦ ἀνδρὸς λέγεται, ταῦτα καὶ ἐπὶ τὴν
80 ὅλην φύσιν μετενεκνέον᾽ ϑεολογικὸν δὲ τὸ τὴν μίαν δη-
ἱμουργέαν ἔχειν μὲν καὶ παρ᾽ ἑαυτῆς τὸ ἄτρεπτον καὶ ἄχραν-
ἘΞᾺΝΡ
4 αὗ ᾿τὐἴτα 397 Α ΟτΥΡΈ. Ἀγιηη. 76, 1. ΤΊ, 1 6 ϑεοῖσιν Ῥ
αὐδοάβιο ἀθοϑϑο υἱαϊ ΚΥῸ]}] 8.αὖτε ἘΝ: ὅ ται Ρ 18 ὅν-
τῶν ΕτῸ]}: λόγων Ἰἰοτὶ ἐμφατικὸν Ῥ 16 ἑρμοκράτη Ἀ
18 ἐν αὐτῶν ἮΝ 538 τε Ὁ 246 μεταχειρήδσεως ἘΞ 471 ἀεὶ
οι Ρ 438 ἡ παροῦσα μνήμη 81 ἄχραντον καὶ ἄτρεπτον Ν᾽
98 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 11 Β]
τον ἐν ταῖς ἀπογεννήσεσι, διὰ δὲ τῶν δευτέρων καὶ τρίτων
δυνάμεων ἀνέχεσϑαι προϊοῦσαν καὶ οἷον δορυφορεῖσϑαι προ-
καταστελλουσῶν τὸν ἐν τοῖς γινομένοις ϑόρυβον, καὶ ἐφ᾽
ξαυτῆς οὖσαν χωριστὴν ἔτι μᾶλλον εἶναι τοιαύτην διὰ τὸ
δευτέρας ἐπιστῆσαι δυνάμεις τοῖς διοικουμένοις. ἔτι τοίνυν
ἡ ὑπόμνησις εἰκόνα φέρει τῆς ἀνανεώσεως τῶν ἐν τῷ παντὶ
Ἑ λόγων᾽ τὸ γὰρ ἀπορρέον αὐτῶν κατὰ κύκλον ἐπανακαλεῖται
πρὸς τὸ ταὐτὸ καὶ τὸ ὅμοιον, καὶ ἡ τῆς γενέσεως τάξις ἀν-
ἔκλειπτος μένει διὰ τὴν τοῦ οὐρανοῦ κυκλοφορίαν, αὕτη δὲ
ἀεὶ ὡσαύτως ἐπιτελεῖται διὰ τὸν νοῦν τὸν συνέχοντα καὶ
διακοσμοῦντα πᾶσαν τὴν περιφορὰν ταῖς νοεραῖς δυνάμεσιν.
εἰκότως οὖν ὁ Σωκράτης ἐστὶν ὃ ὑπομιμνήσκων τῶν λόγων,
ὁ τὴν πολιτείαν ἀφηγούμενος, ἢ ἔστι τὸ παράδειγμα οὐράνιον.
Μᾶλλον δέ, εἰ μή τί σοι χαλεπόν, ἐξ ἀρχῆς πάλιν
δεὰ βραχέων ἐπάνελϑε αὐτά, ἕνα διαβεβαιωϑῇ μᾶλ-
λον παρ᾽ ἡμῖν [118].
Τριττῆς τῆς πολιτείας οὔσης ἡ μὲν πρώτη διάϑεσις αὐὖ-
τῆς ὄντως ἦν χαλεπὴ διὰ τοὺς σοφιστικοὺς ἀγῶνας; ἡ δὲ
δευτέρα τῆς πρὸ αὐτῆς ῥάων, ἡ δὲ τρίτη ῥάστη, συνῃρη-
μένως πᾶν τὸ εἶδος ἔχουσα τῆς πολιτείας. ἡ δὲ ἐπανάληψις
αὕτη τοῖς φυσικοῖς προσήκει πράγμασι: διὰ τὴν ἐν αὐτοῖς
παλι ἑνεσίαν καὶ τὴν ἐπὶ τὸ αὐτὸ εἶδος ἐπανακύκλησιν,
ἀφ᾽ ἧς δὴ καὶ βεβαίως ἐν τῷ κόσμῳ διαμένει τὰ εἴδη, τὴν
ἀπορροὴν αὐτῶν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῆς ἀνακυκλήσεως ἐπα-
νακαλουμένης, δι’ ἣν καὶ ὁ οὐρανὸς ἀεικένητός ἐστι καὶ
πολλὰς ἀνελίττων περιόδους ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἀνακάμπτει
ξωήν. ἀλλὰ διὰ ποίαν αἰτίαν ἐν μὲν τῇ τῆς πολιτείας
ἀφηγήσει τούτων οὐκ ἐμνημόνευσεν, οὔτε τῶν προσώπων
οὔτε τῶν ὑποσχέσεων, ἐνταῦϑα δὲ καὶ ταῦτα προστίθησιν;
ὅτι καὶ ἐν τοῖς ὅλοις τὰ μὲν παραδείγματα περιείληφε πάν-
ΜΝΡ
8 ἐφ᾽ ς: ἀφ ΜῊῈῊΡ ὃ τῶν ΟΝ 71ὩΖλόωΝ 8 ταυ-
τὸν Ῥ: αὐὐτὸνξφδ,ὶ 18 οὗ τορ. ΙΧ ὅ959Β8᾽ 148 διὰ βραχέων πά-
τ ΡΙαὺ. 16 βεβαιωϑῆ ἘΝ οὐχὰ Ρ]αῦ. οὗ ». 39,2 9ὃὉ 1δ8 παρ᾿
ἣν μᾶλλον Ῥ μᾶλλον ἸΥὐτὶ οὕχὰ ἃ ΣΕ (Σῳ Ρ]α.: πάλιν. "
Ρ εἰ. οὗ οὗ, ν. 39.306 17 τῆς οὰ ἘΡ ἧ μὲν διάθεσις αὐτῆς ἧ
πράτη --
μι
ὅδ
τὸ
0
ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τἴπι. 17 ΒΟ6] 99
τας τοὺς τῶν εἰκόνων λόγους, τὰ δὲ ἀπ᾿ αὐτῶν οὐκ ἐξισχύει
πᾶσαν τὴν τῶν αἰτίων περιλαμβάνειν δύναμιν. ὥσπερ οὖν
τῶν ἐν τῇ πρώτῃ συνουσίᾳ προσώπων ἐν τῇ δευτέρᾳ πεποίη-
ται μνήμην, οὕτω τῶν ἐν τῇ δευτέρᾳ σεσιωπημένων ἐν τῇ
6 τρίτῃ διαμνημονεύει᾽ τὰ γὰρ αἰτιατὰ τελειότερον ἂν ἐν τοῖς
ὑπερτέροις αὐτῶν αἰτίοις ϑεωρηϑείη. λέγοις δ᾽ ἂν ϑεολογι-
κῶς καὶ ὅτι ὁ μὲν Τίμαιος ὡς ἀνάλογον ἱστάμενος τῇ ὕλῃ
δημιουργίᾳ πάντα περιείληφε, τὰ πρόσωπα. τὰς ὑποσχέσεις,
τοὺς λόγους αὐτούς, ὁ δὲ ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτης ἀνάλογον
ιὸ τῇ ἁπλότητι τῆς τριπλῆς δημιουργίας τεταγμένος ὑφαίνει
μόνον τὸ τῆς πολιτείας εἶδος οὐράνιον ὄν. ἐνταῦϑα οὖν
ὡς ἐν ἑνὶ παντελεῖ ξῴῳ πάντα περιείληπται, τά τε πρῶτα
καὶ μέσα καὶ τελευταῖα. καὶ ἡ σύμπασα τῶν ὅλων ἀνέλιξις.
πῶς δὲ καὶ τρίτον ἡ πολιτεία παραδέδοται καὶ διὰ ποίαν
1595 αἰτίαν; ἢ ὅτι καὶ τῆς ψυχῆς ἡ ξωὴ τριπλῆ τίς ἐστι" πρώτη
μὲν ἡ τὸν λόγον καταστέλλουσα καὶ κοσμοῦσα τῇ δίκῃ καὶ
κατευϑύνουσα δεόντως, δευτέρα δὲ ἡ πρὸς ξαυτὴν ἐπεστραμ-
μένη καὶ ξαυτὴν ἐφιεμένη νοεῖν κατὰ τὴν ἑαυτῆς οὖσαν
δικαιοσύνην, τρίτη δὲ ἡ πρὸς τὰ αἴτια ἀνιοῦσα καὶ ἐνιδρύ-
τὸ ουὐὔσα ἐκεένοις τὰς οἰκείας ἐνεργείας. ἐπεὶ καὶ τὸ διὰ βρα-
χέων εἰπεῖν εἰκόνα φέρει τῆς συνεσπειραμένης εἰς τὸν ἕνα
νοῦν ξωῆς καὶ τοῦ νοητῶς πάντα περιλαμβάνειν, καὶ τὸ
ἐπάνελϑε ϑαυμαστὴν ἔνδειξιν παρέχεται τῆς εἰς τὸ ἀκρό-
τατον τέλος συναγωγικῆς τελειότητος καὶ τῆς αἰωνιωτέρας"
45. εἰ βούλει λέγειν, νοήσεως" τοῦτο γὰρ σημαίνει τὸ βεβαιῶ -
ϑῆναι μᾶλλον, τὸ μονιμώτερον καὶ αἰωνιώτερον περὶ τὰ
αὐτὰ σχεῖν.
Χϑές που τῶν ὑπ᾽ ἐμοῦ ῥηϑέντων λόγων περὶ
πολιτείας ἦν τὸ κεφάλαιον οἵα τε καὶ ἐξ οἵων ἀν-
8 δρῶν ἀρίστη κατεφαίνετ᾽ ἄν μοι γενέσϑαι [17 ΒΟ].
Οἱ μὲν τὴν ἐπάνοδον τῆς Πολιτείας ἠϑικώτερον λέγοντες
ἹΞῊΡ
1 τὰ δὲ οα Ν αὐτῶν δὲ Νὶ 10 οὗ ν». 80, 217 δᾶάῃ. οὐ
8080}. Ἀ 18 γράφεται λόγων 8080]. Ἡ 14 τρίτον 1. “ὑθτ᾽
ἡ πολιτεία ἘΠ ἀνέλιξις Ἐ 19 καὶ ἀνιδρύουσα Ῥ: δαὶλὺ ἔογχί.
κἀνιδρύουσα; οὗ. Βδάοστα., ΡὨ110]. ὅ9 (1900) 184 91 τοῖς πε-
πειραμένοις (18 580. η) Μὶ 24 συναγωγῆ ΜΡ 80 κατα-
φαίνετ᾽ ἂν ἹΡ: καταφαίνεταί 0 Ρ] αἰ. 81 5601]. Ῥογρθγτῖυθ
Β
80 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ. 11 ΒΟ]
. ἐνδείκνυσϑαί φασιν ἡμῖν, ὅτι δεῖ τὰ ἤθη κεκοσμημένους
ἅπτεσϑαι τῆς ϑεωρίας τῶν ὅλων᾽ οἱ δὲ ἀξιοῦσεν ὡς εἰκόνα
τῆς τοῦ παντὸς διακοσμήσεως προχεῖσϑαι τῆς συμπάσης
φυσιολογίας εἶναι γὰρ τοῖς Πυϑαγορείοις ἔϑος πρὸ τῆς
ἐπιστημονικῆς διδασκαλίας προτεϑέναι τὴν διὰ τῶν ὁμοέων 5
καὶ τῶν εἰκόνων τῶν ζητουμένων σκεμμάτων δήλωσιν καὶ
Ο μετὰ ταύτην ἐπάγειν τὴν διὰ τῶν συμβόλων ἀπόρρητον περὲ
τῶν αὐτῶν ἔνδειξιν, ἔπενθ᾽ οὑτωσὶ μετὰ τὴν ἀνακένησιν τῆς
ψυχικῆς νοήσεως καὶ τὴν τοῦ ὄμματος διαχάϑαρσιν προσ-
φέρειν τὴν ὕλην τῶν προκειμένων σκεμμάτων ἐπιστήμην. ιτὸ
κἀνταῦϑα τοίνυν ἡ μὲν τῆς πολιτείας πρὸ τῆς φυσιολογίας
ἐπιτετμημένη παράδοσις εἰκονικῶς ἡμᾶς ἐφίστησι τῇ δημε-
ουργίᾳ τοῦ παντός, ἡ δὲ περὶ τῶν ᾿Ατλαντίνων ἱστορία συμ-
βολικῶς᾽ καὶ γὰρ οἵ μῦϑοι τὰ πολλὰ διὰ τῶν συμβόλων
εἰώϑασι τὰ πράγματα ἐνδείκνυσθαι" ὥστε εἶναε τὸ φυσιο- 1τ0
λογικὸν διὰ παντὸς τοῦ διαλόγου διῆκον, ἀλλ᾽ οὗ μὲν
ἄλλως, οὗ δὲ ἄλλως κατὰ τοὺς διαφόρους τρόπους τῆς πᾶφα-
δόσεως. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τοῦ σκοποῦ τῶν προκειμένων
λόγων. ὅτι δὲ εἰκότως ἐν τῇδε τῇ πραγματείᾳ καὶ ἡ τῆς
Πολιτείας ἀνακεφαλαέωσις γέγονε, πολλαχόϑεν ἃ ἂν συλλογισαί- 30
μεϑα" καὶ γὰρ ἢ πολιτικὴ πρῶτον ἐν τῷ δημιουργῷ τοῦ
παντός ἔστιν, ὡς ἐν Πρωταγόρᾳ [321 Ὁ] μεμαϑήκαμεν.
καὶ ἡ ἀληϑὴς ἀρετὴ ἐν τῷδε τῷ κόσμῳ διαλάμπει. διὸ καὶ
Ὦ ὁ Τίμαιος [84 Β] γνώφεμον ᾿αὐτὸν εἶναί φησιν ἑαυτῷ
καὶ φίλον δι᾽ ἀρετήν. ἔτι δὲ τριττῆς οὔσης τῆς πολι-- 35
τείας καὶ τῆς πρώτης ἀνειμένης τῇ ὅλῃ δημιουργίᾳ, καθάπερ
ἐν ἄλλοις ἐπιδείκνυμεν, εἰκότως ἐνταῦϑα μάλιστα συνῃρη-
μένως ταύτης παραδίδοται τὸ εἶδος, ὅπου καὶ τὸν ὅλον
δημιουργὸν ἀπογεννῶντα καὶ διακοσμοῦντα τὸ πᾶν ϑεωρῆσαε
πρόκειται. ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ πλέον ἐξεργάξεσθαι δυνα- Ὁ
τόν.Ό ἐπὶ δὲ τὴν λέξιν ἐπανίωμεν καὶ τὰ ῥήματα τοῦ
ἤν,
ἘΝ: ἠϑιπὰ Ῥ λατακεκοσμημένους οὐ Βδάσδσσω.
4 οὗ. Ἰμαμ, υἱὖ. Ῥγία. θ6 16 ὥστε Ῥ: ὥστ᾽ Ἐ: ὡς Ἡ 168 οὗ
.οὐνμ δ1δημιουργικῶ ἘᾺΡ: ὁ ς 5371 ἐπεδείκμνυμεν Ῥ
χάλλιστα Ν Ι οὗ τοῦτα 1368 ἴῃ τόρ. Π 8, 16. 232 80 ἀδύ-
γατον οἱ ΚτΟ]]
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Ἰτ. 11 ΒΟ] ὃ1
Σωκράτους. ἐν δὴ τούτοις πολλὴ τῶν ἐξηγητῶν ἀμφισβή-
τησίς γραφόντων καὶ ἀντιγραφόντων ἀλλήλοις περὶ . μιᾶς
τινος στιγμῆς καὶ πρὸς τὴν στιγμὴν ταύτην ἄλλως καὶ ἄλλως
ἐξηγουμένων τὸν τῆς Πολιτείας σκοπόν" οἱ μὲν γὰρ ἐν τῷ
5 πολιτείας στίξαντες τὸν σκοπὸν αὐτῆς ἀφορίξονται πρὸς
τῇ ἐπιγραφῇ καὶ τὸν Πλάτωνα μαρτυρόμενοι περὶ πολιτείας"
οἱ δὲ ἐν τῷ τῶν λόγων εἶναι μὲν περὶ δικαιοσύνης ἀπο-
φυένονταε τὸν σκοπόν. κεφάλαιον δέ τι τῶν εἰρημένων τῆς
δικαιοσύνης ἕνεκα παρεισκυκληϑὲν εἶναι τοῦτο δὴ τὸ περὶ
Ιϑ πολιτείας. εἰ δὴ δεῖ μὴ φληναφᾶν λέγοντας καὶ ἀντιλέ-
γοντας, ῥητέον ἀμφότερά πῃ συντρέχειν ἀλλήλοις" ὅ τε γὰρ Εὶ
περὶ δικαιοσύνης λόγος ὑπὲρ πολιτείας ἐστὶ τῆς ἔνδον τῶν
γὰρ ἐν ἡμῖν δυνάμεων τὴν κοινωνίαν ὀρϑῶς διατύώϑησι" καὶ
ὁ περὶ πολετείας ὑπὲρ δικαιοσύνης ἐστὶ τῆς ἐν πλήϑει γινο-
ιὸ μένης. ἀμφότερα οὖν εἰς ταὐτὸν ἥκει, καὶ τὸ αὐτὸ δικαιοσύνη
μέν ἐστιν ἐν ψυχῇ, πολιτεία δὲ ἐν πόλει, κοσμιότης δὲ ἐν
κόσμῳ, καὶ οὐ δεῖ πράγματα ἔχειν τὰ τῇ φύσει συνημμένα
διαιροῦντας ἀπ᾿ ἀλλήλων. καὶ τοῦτο μὲν ταύτῃ: «Ἴογγῖ-
νος δὲ καὶ ᾿Ὡριγένης ἀπ᾽ ἄλλης ἀρχῆς ἀμφισβητοῦσιν ἀλ-
30 λήλοις,. περὶ ποίας πολιτείας ἐν τούτοις ὃ Σωκράτης διαλέ-
γεται. πότερον τῆς πρώτης ἢ τῆς μέσης" ἰδεῖν γὰρ τὴν
πολιτείαν ἐκεῖ φυσικῶς τε ξῶσαν καὶ πολεμικῶς καὶ νοερῶς.
ὁ μὲν οὖν Δ“ογγῖνος περὶ τῆς μέσης οἴεται γεγονέναι τὸν
λόγον ἐνταῦϑα. διότι τοὺς ἐπικούρους καλεῖ φύλακας καὶ
85 τοὺς φύλακάς φησιν εἶναι τοὺς πολεμήσοντας᾽ ὁ δὲ Ὧρι-
γένης περὶ τῆς πρώτης" ἐν ταύτῃ γὰρ μαϑήματα παραδί-
δῶσι τοῖς φύλαξιν. ἡμεῖς δὲ καὶ πρὸς τούτους ἐροῦμεν, ὡς
οὐ δεῖ τὴν μίαν πολιτείαν διασπᾶν οὐδὲ τὴν συνέχειαν τῆς Εὶ
ζωῆς διαιρεῖν ἀφ᾽ ἑαυτῆς μία γάρ ἔστι πολιτεία ξαυτὴν
80 τελειοῦσα καὶ συναύξουσα τελειοτέραις προσϑήκαις᾽ ἔχει γὰρ
ἡ πᾶσα καὶ τὸ φυσικὸν ἐν τοῖς ϑησί, καὶ τὸ πολεμικὸν ἐν
τοῖς ἐπικούροις, καὶ τὸ νοερὸν ἐν τοῖς φύλαξιν. ὥστε περὶ
ἹἘῊΡ
1 ἐν δὲ δὶ ἘΜ δ8.τινος ΩΝ 9 .εὔνβεα Ρ [10 φάλυ-
φαφᾶν ΜΗ 11 συντρέχει 16 οἷ. Ἰπΐγα 62 Β ἴῃ τοιρ. 1 11. 18
21 ἰδεῖν 801]. αὑτούς ἱ. Τοπρίπυπι οὗ ΟΥροθθαθ 81 πᾶσα ἘΡ:
παροῦσα Ἡ
11
92 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τ|π|. 17 ΒΟ]
τῆς ὕλης πολιτείας ἐστὶν ὃ λόγος, καὶ οὐ δεῖ περὶ τούτων
ἀμφισβητεῖν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο μᾶλλον σκοπεῖν, ὅπως εἰκότως καὶ
ὑφειμένην καὶ κρείττω τῆς φυσιολογίας ῥητέον τὴν πολι-
τείαν᾽ ὡς μὲν γὰρ ὕλην ἔχουσα τὰ ἀνθρώπινα πράγματα
καὶ ταῦτα κοσμεῖν ἐφιεμένη δευτέραν ἔχει τάξιν τῆς φυσιο-
λογέας καὶ μερικωτέραν, ὡς δὲ ἐν τοῖς καϑόλου λόγοις ὕφε-
στῶσα καὶ ἀσωμάτως καὶ ἀύλως διατεταγμένη κρείττω καὶ
ὁλικωτέραν᾽ καὶ γὰρ ὃ κόσμος πολιτεία τίς ἐστι καὶ μερικός,
ὅτι πᾶν σῶμα μερικόν. ὅλως δὲ καὶ ἡ πολιτεία προὐπάρχει
μὲν ἐν τῷ νοητῷ, ὑπάρχει δὲ καὶ ἔν οὐρανῷ, τελευταῖον δέ
ἐστι καὶ ἐν ταῖς ἀνθρωπίναις ξωαῖς. ὥστε εἴτε κρείττων
τῆς φυσικῆς δημιουργίας, εἰκότως πρὸ τοῦ Τιμαίου, εἶτε
χείρων, ὅτι αὕτη μὲν ἠϑικός ἐστι -κόσμος, ἐκείνη δὲ κοσμε-
κὸς καὶ παντελής, εἰκότως δεοίμεϑα ἂν ἀπὸ τῶν ὑφειμένων
ἀνατρέχειν ἐπὶ τὰ σεμνότερα. καὶ ἔστιν ἀμφότερα ἀληϑῆ
διὰ τὰς εἰρημένας αἰτίας. ἐπεὶ δέ, ὥσπερ ἔφαμεν, καὶ καϑό-
λου τὸ εἶδος ἦν τῆς πολιτείας καὶ ἐπὶ μερικῆς ὕλης ὑπετυ-
ποῦτο, διὰ τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης τὸ μὲν οἵα τε τοῦ εἴδους
ἕνεκεν παρέλαβε. τὸ δὲ ἐξ οἵων ἀνδρῶν διὰ τὴν ὕλην.
Καὶ μάλα γε, ὦ Σώκρατες, ἡμῖν ῥηϑεῖσα πᾶσι
κατὰ νοῦν [170].
Ἢ κατὰ νοῦν ὑφήγησις, ἀλλὰ μὴ καϑ᾽ ἡδονὴν μηδὲ
Β κατὰ γνώμην, τελειότητα ϑαυμαστὴν καὶ νοερὰν ἐπιβολὴν
τῶν λόγων ἐνδείκνυται καὶ πρό γε τούτου τὴν εἰς ἕνα νοῦν
καὶ μίαν ἡνωμένην δημιουργίαν ἁπάντων τῶν δευτέρων
αἰτίων ὁμονοητικὴν σύνοδον αἰνίσσεται. καὶ μέντοι καὶ τὸ
μάλα προσκείμενον τὴν ὑπερβάλλουσαν ἕνωσιν ἐμφαίνει. δι᾽
ἣν καὶ πάντα τὰ δημιουργικὰ αἴτια ὡς ἐφ᾽ ἕν κέντρον σύν-
νεύει τὴν μίαν τῶν πάντων πατρικὴν αἰτίαν.
ΧΡ ιτπᾶθ δ. 2 σκοπεῖν ΟἿ
8 μερικῶς Μ 11 κρεέτω ὃ 14 εἰκότως ἄδα 1 ἐπὶ
τὸ σεμνότερα σ 16 ἔφαμεν ΟΡ: εἴπομεν Ὁ 19 ἕνεκα ἘΡ
40 ἡμῖν ὦ ὦ Σώκρατες Ρ]Δΐ. 22 ἀφήγησις ΡῬ 41 προκείμενον
ΜΡ ἕνωσιν ΟἿ: ἔμφασιν Ῥ
σι
20
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίμι. 17 Ο] 8
ἾΔ9᾽ οὖν οὐ τὸ τῶν γεωργῶν ὅσαι τε ἄλλαι τέχναι
πρῶτον ἐν αὐτῇ χωρὶς διειλόμεθα ἀπὸ τοῦ γένους
τοῦ τῶν προπολεμησόντων; [1706΄ οὗ, τορ. Π 869} 88]
Ὁ περὶ τῆς πολιτείας λόγος καὶ ἡ τῶν ἐν αὐτῇ γενῶν
5 συνεσπειραμένη καὶ σύντομος ἀνακεφαλαίωσις εἰς τὴν ὅλην
συντελεῖ τῆς κοσμικῆς δημιουργίας παράδοσιν" ἔξεστι γὰρ
ἀπὸ τούτων ὡς εἰκόνων ἐπὶ τὰ ὅλα ἀνατρέχειν. καὶ δὴ καὶ
αὐτὸ τοῦτο διαφερόντως οὗ Πυϑαγόρεεοι μετήεσαν, ἀπὸ τῶν
ἀναλογιῶν τὰς ὁμοιότητας τῶν ὄντων ϑηρεύοντες καὶ ἀπὸ
10 τῶν εἰκόνων ἐπὶ τὰ παραδείγματα μεταβαίνοντες. ὃ δὴ καὶ
νῦν ὁ Πλάτων ἐργάξεται, πρὸ ὁδοῦ τὰ ἐν τῷ παντὶ δεικνύων
ἡμῖν ἐν ταῖς ἀνθρωπίναις ξωαῖς καὶ διδοὺς ϑεωρεῖν. καὶ Ο
οὐ ϑαυμαστόν᾽ καὶ γὰρ αἷ τῶν σπουδαίων πολιτεῖαι πρὸς
τὴν οὐράνιον ὁμοιοῦνται διακόσμησιν. δεῖ δὴ οὖν καὶ
15 ἡμᾶς ἐπὶ τὰ ὅλα τὰς νῦν λεγομένας εἰκόνας ἀναφέρειν, καὶ
πρῶτον τὸ περὶ τῆς τῶν γενῶν διαιρέσεως. αὕτη τε γὰρ ἡ
τομὴ τῶν γενῶν μιμεῖται τὴν ἐν τῷ κόσμῳ δημιουργικὴν
διαίρεσιν, καϑ᾽ ἣν οὔτε τὰ ἀσώματα μεταβάλλειν δυνατὸν εἰς
τὴν τῶν σωμάτων φύσιν οὔτε τὰ σώματα τῆς ἑαυτῶν οὐσίας ἐξί-
30 ὅταται πρὸς τὴν ἀσώματον ὑπόστασιν, καϑ᾽ ἣν καὶ τὰ ϑνητὰ
μένει ϑνητὰ καὶ τὰ ἀϑάνατα διαιωνίως ἕστηκεν ἀνέκλειπτα, καὶ
αἱ διάφοροι τάξεις αὐτῶν ἔχουσι προὐφεστώσας ἐν τοῖς ὅλοις
τὰς παραδειγματικὰς αἰτίας" εἰ γὰρ ἐθέλοις πᾶσαν μὲν τὴν
πόλιν ἀνάλογον τῷ παντὶ κόσμῳ τάττειν --- οὐ γάρ που μικρὸς
85 μὲν κόσμος ὁ ἄνθρωπος, οὐχὶ δὲ μικρὸς ἡ πόλις κόσμος ---
τεμεῖν δὲ εἰς δύο πᾶσαν αὐτὴν τῇ τε ἄνω πόλει καὶ τῇ κάτω,
καὶ τὴν μὲν τῷ οὐρανῷ. τὴν δὲ τῇ γενέσει προσοικειῶσαι,
πάντως ἂν εὕροις ἐοικυῖαν τὴν ἀναλογίαν᾽ ἐπεὶ καὶ κατὰ τὴν
εἰς τρέα τομὴν λάβοις ἂν ἐν μὲν πόλει τὸ ϑητικόν, τὸ πολε-
0. μκόν, τὸ φυλακικόν. ἐν δὲ ψυχῇ τὸ ἐπιϑυμητικόν, ὃ δὴ Ὁ
τὰς χρείας ἐκπορίζξει τοῦ σώματος, τὸ ϑυμικόν, ὃ πᾶν τὸ
ΟΡ
8 πολεμησόντων 818 Ρ]αὺ. . δΒ8Β μετίεσαν Ο | οὗ Ρ. 80, 4
οὔσῃ δᾶῃ. 15 ἀναφέρειν ἐπὶ τὰ ὅλα τ. ν. λ. εἰκόνας ΜΡ 16 τὸ
ΟΡ: τὰ Μὀ} αὐτὴ οἱ ΚΥΟ]] τε οἵ Ῥ 198 ἐξίστασθαι οομπὶ
Κτο]]} ῶ4 τάττειν Ἐ: τυγχάνειν 5 24 μὲν οἴῃ Ἡ ὁ οΟΥχ
ἘΡῚ οἷ. ν. ὅ,11 26 αὐτὴν πᾶσαν Ρ 29 ἐς ἘΡ 298 οὗ
Ῥ. 39, 3285 81 ἐμπορίζει Μ
Ῥποοινβ θά. Ὠ 16}. 1. 8
34 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τι. 17 0]
τοῦ ξῴου λυμαντικὸν ἀναστέλλειν τέτακται, δορυφοροῦν τὸ
ἐν ἡμῖν ἄρχον, καὶ τὸ λογικόν, ὃ φιλόσοφόν τέ ἐστι κατ᾽
οὐσίαν καὶ βασιλικὸν τῆς ὅλης ἡμῶν ξωῆς, ἐν δὲ τῷ παντὶ
πλήϑει τῶν ψυχῶν τὸ ϑητεῦον περὶ τὴν γένεσιν. τὸ ταῖς
περικοσμίοις προνοίαις τῶν ϑεῶν ὑπουργοῦν, τὸ ἀναγόμενον ὁ
ἐπὶ τὸ νοητόν, ἐν δὲ ἅπασι τοῖς ἐγκοσμίοις ἁπλῶς τὸ τῶν
ϑνητῶν γένος, τὸ δαιμόνιον φῦλον, τὴν τῶν οὐρανίων ϑεῶν
τάξιν᾽ οὗτοι μὲν γάρ εἶσι φύλακες ὄντως καὶ σωτῆρες τῶν
ὅλων, οἵ δὲ αὖ δαίμονες προπομπεύουσι τῆς ποιήσεως αὐτῶν
καὶ παταστέλλουσι πᾶσαν τὴν ἐν τῷ κόσμῳ πλημμέλειαν.
ἔστι δέ τις καὶ φυσικὴ πρόνοια τῶν θνητῶν, ἥτις αὐτὰ καὶ
γεννᾷ καὶ συνέχει κατὰ τὸν ϑεῖον νοῦν. ἔτι κατ᾽ ἄλλην
διαέρεσιν τὸ μὲν γεωργικὸν τῆς πόλεως ἀνάλογόν ἐστι Σελήνῃ
τῇ περιεχούσῃ τοὺς τῆς φύσεως τῆς γενεσιουργοῦ ϑεσμούς,
τὸ δὲ τῶν κοινῶν γάμων ἔφορον ᾿Αφροδίτῃ τῇ πάσης ἀρ- ιὉ
μονίας καὶ ἑνώσεως ἄρρενος πρὸς ϑῆλυ καὶ εἴδους πρὸς
ΗΕ ὕλην αἰτίᾳ. τὸ δὲ τῶν κλήρων τῶν κεκομψευμένων προνο-
ητικὸν τῷ Ἑρμῇ διά τε τοὺς κλήρους, ὧν ἔφορος ὁ ϑεός,
καὶ διὰ τὸ ἐν αὐτοῖς δολερόν, τὸ δὲ παιδευτικὸν καὶ δικα-
στικὸν ᾿Ηλίῳ, παρ᾽ ᾧ καὶ ἡ ἐγκόσμιος Δίκη καὶ ὃ ᾿ἄναγω-. 50
γεὺς καὶ ὃ “Ἑπτάκτις κατὰ τοὺς ϑεολόγους, τὸ δὲ προπολε-
μοῦν τῇ ᾿Δρεϊκῇ τάξει τῇ πρυτανευούσῃ πάσας τοῦ κόσμου
τὰς ἐναντιώσεις καὶ τὴν ἑτερότητα τοῦ παντός, τὸ δὲ βασι-
λικὸν Διὶ τῷ φρονήσεως ἡγεμονικῆς καὶ νοῦ πρακτικοῦ καὶ
διακοσμητικοῦ χορηγῷ, τὸ δὲ φιλόσοφον τῷ Κρόνῳ, καϑόσον 536
ἐστὶ νοερὸν καὶ ἄνεισι καὶ μέχρι τῆς πρωτίστης αἰτίας. ταῦτα
μὲν οὖν οὕτως διὰ τῶν ἀναλογιῶν ληπτέον" ἔοικε δὲ ὁ
Πλάτων διχῆ τὴν πόλιν τεμεῖν καὶ ἕν μὲν ϑεῖναι γένος τὸ
γεωργικὸν καὶ τεχνικόν, ὃ δὴ καλεῖται δημιουργικόν. ἕν δὲ
τὸ προπολεμοῦν κατὰ τὴν ἄνω πόλιν, οὐχ ὅτι νῦν τὴν 80
πολεμικὴν ἀναχεφαλαιοῦται πολιτείαν, ὥς φησι “ογγῖνος,
ΟΡ
18 τὸ ἐν ἡμῖν ἄρχον 1. τὸῤ λόγον; οἷ. ». 40,8 8 88 βασι-
λεῦον ὃ 4 οὗ. οΥβο. ομδ]α. 48. δ1 ἴπ σον. Π ἄμ 11 τῶν
ϑνητῶν Ο: ϑνητῶν Ἐ: τῶν ῬΡ 18 τῇ σελήνη Ὁ 18 οὗ. ᾿ηῖτα
ΒΒ 21 ἑπτάκις ΟΡ; οὗ, Ιυ] ἴδῃ. ογαῦ. ὅ, 1712 0) οτϑο. ομα]ᾶ. 17
ΤΟΌΘΟΚ Αρΐίδορῃ. 101 234 τοῦ νοῦ ὲ8 πρώτης ΜΡ 80 τὸ
οἵὴ ἘΡ 81 οἵ, Ῥ. 81,28
9
νὰ
ΠΡΟΚΔΛΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίω. 1100] 88
ἀλλ ὅτι διὰ τοῦ προπολεμοῦντος καὶ τοὺς ἐπικούρους περι-
ἔλαβε καὶ τοὺς φύλακας᾽ καὶ γὰρ προπολεμοῦσιν οἱ μὲν
ταῖς χερσίν, οὗ δὲ ταῖς γνώμαις" ὥσπερ καὶ παρ᾽ Ἕλλησιν
ἐπολέμει μὲν καὶ ὃ Αἴας, τὸ ἔρκος τῶν ᾿Δχαιῶν., ἐπολέμει Ἐ
5 δὲ καὶ ὃ οὖρος τῶν ᾿Αχαιῶν, Νέστωρ, οὗτος μὲν ὡς φύλαξ
ταῖς συμβουλαῖς τοὺς ἐχϑροὺς ἀμυνόμενος, ἐκεῖνος δὲ ταῖς
χερσὶ κατ᾽ αὐτῶν χρώμενος. εἰ μὴ ἄρα καὶ ἰδίως μέμνηται
νῦν τῶν προπολεμούντων, ἐπειδὴ βούλεται πολεμικὰς ἴστο-
ρθῆσαι πράξεις τῆς τοιαύτης πολιτείας.
Ι.. Καὶ κατὰ φύσιν δὴ δόντες τὸ καϑ᾽ αὑτὸν ἑκάστῳ
πρόσφορον ἕν μόνον ἐπιτήδευμα τούτους, οὃς πρὸ
πάντων ἔδει πολεμεῖν, εἴπομεν [1760 }. οὗ τορ. ΠῚ
894 Β].
Πρῶτον μὲν τὴν λέξιν διχῶς ἀναγνωστέον᾽ ἢ γὰρ ὅτι
1 κατὰ φύσιν ἔδομεν ἕν ἑκάστῳ τῶν πολιτῶν ἐπιτήδευμα, ἵνα
ἕκαστος οἰκεῖον ἔργον ἔχῃ πράττειν, ἢ ὅτι τὸ κατὰ φύσιν
ἑκάστῳ ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύειν ἔδομεν, ὃ ἑκάστῳ προσήκει
κατὰ τὴν παροῦσαν ἐπιτηδειότητα τῆς φύσεως. ἔπειτα ζητη-
τέον, διὰ ποίαν αἰτίαν ὃ Σωκράτης οὕτω διώρισεν, ἢ δι᾽
80 ἣν εἶπεν αὐτός" ἕκαστον γὰρ ἐπιτήδευμα ἐπιτηδεύεσϑαι ὀὁρ-
ϑῶς ὑπό τε τοῦ πεφυκότος καὶ τοῦ ἐπιμελῶς ἁπτομένου
τῆς ἐπιτηδεύσεως" οὔτε γὰρ ἡ ἐπιμέλεια τῆς ἐπιτηδειότητος
στερομένη τέλειόν τι δύναται κατορϑοῦν οὔτε ἡ δεξιότης
χωρὶς ἐπιμελείας εἰς ἐνέργειαν πρόεισιν. ἐξ ἀμφοτέρων οὖν
88 τὸ τέλος. ἀλλ᾽ εἰ τοῦτο, πλείω μέν τις ἐπιτηδεύων ἔργα
πρὸς πάντα ὁμοίως πεφυκέναι ἢ πάντων ὁμοίως ἐπιμελεῖ-
σϑαι οὐκ ἂν εἴη δυνατός, μεριζόμενος τῇ περὶ τὰ πολλὰ
σπουδῇ" τούτων δὲ ἠλαττωμένων ἀνάγκη καὶ τὰ ἐπιτηδεύ-
ματα φαυλότερα φαίνεσϑαι τῶν πολιτῶν. εἰ δὲ τοῦτο μὴ
12
0 ὀρθόν, ὃν ἑκάστῳ διανεμητέον ἐπιτήδευμα τῶν πολιτῶν, Β
πρὸς ὃ πέφυκε, καὶ ἐπιτακτέον πρὸς ἕν τὴν ἐπιμέλειαν συν-
ΟᾺΡ
4 χαὶ ὁ Ρ 488 οὗ Ηομι. Γ 229 οὐ Ν 814. Θ 80 οὐ Η 824
12 ἐπιτήδευμα ἑκάστῃ τέχνῃ 5Βῖτα. Ρ]αὐὺ. οὗ, ἃ. 14:8 80 δτεδοκ 6
16 πολιτικῶν ΜΡ δ [ 0 γὰρ ἐπιτήδευμα 6: παρεπιτήδευμα ἘΡ
ἐπιτηδεύειν Ο: 8. ἐπιτηδεύεται Ὡ1] τὲ οἵ Ρ 28 δὲσ!ε:
δὴ ΡΨ ἡ ἀνάγκη ἘΡ 49 μὴ τοῦτο Μ δδ0 ἕν οἵχκ Ο
88
906 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊω. 170]
τείνειν πᾶσαν" τὸν γὰρ πεφυκότα μὲν πρὸς τόνδε τὸν βίον
δεξιῶς, μετιόντα δὲ τὸ κατὰ φύσιν ἐπιμελῶς τό γε εἰκὸς
ἄριστον γενέσϑαι πρὸς τὸ οἰκεῖον ἔργον. ἐπὶ μὲν οὖν τῶν
ἀνθρωπίνων πολιτειῶν τὴν τοιαύτην διαίρεσιν ϑεωρῆσαι
δάδιον᾽ μεριστὴ γὰρ ἡμῶν ἡ φύσις" ἐπὶ δὲ τῶν ϑεῶν πῶς 5
ἀληϑὲς τοῦτο; πανδύναμον γὰρ καὶ παντέλειον τὸ ϑεῖον.
ἡ καὶ ἐπὶ τῶν ϑεῶν ῥητέον, ὅτι πάντα μὲν ἐν πᾶσιν, ἕκαστος
δὲ κατὰ τὴν ἰδιότητα τὴν ξαυτοῦ πάντα ἐστὶ καὶ πάντων
ἔχει τὴν αἰτίαν, ὃ μὲν ᾿Ἡλιακῶς, ὃ δὲ “Ερμαϊκῶς" ἀρξαμένη
γὰρ ἀπὸ τῶν ϑείων ἕνάδων ἡ ἰδιότης φοιτᾷ. καὶ διὰ τῶν τὸ
νοερῶν οὐσιῶν καὶ διὰ τῶν ψυχῶν τῶν ϑείων καὶ διὰ τῶν
σωμάτων αὐτῶν, καὶ διὰ τοῦτο καὶ τούτων τὰ μὲν δημι-
ουργιπῆς δυνάμεως. τὰ δὲ γονίμου, τὰ δὲ συνεκτικῆς,) τὰ
δὲ διακριτικῆς μετείληφε καὶ οὕτως ἐνεργεῖ περὶ τὴν γένεσιν.
ἐν μὲν οὖν αὐτοῖς τοῖς ϑείοις ἰδιότης προὐπάρχει τὰς ἕνά- τὉ
δας κατὰ τὴν ἀπειρίαν τὴν ἐκεῖ καὶ τὴν δυάδα τὴν ϑείαν
ἀφορίξουσα, ἐν δὲ τοῖς νοῖς ἑτερότης διακρίνουσα τά τε ὅλα
καὶ τὰ μέρη, τάς τε νοερὰς δυνάμεις διανέμουσα καὶ ἄλλην
ἄλλῳ τὴν ἰδίαν παρεχομένη τάξιν, δι᾿ ἣν οὐ συγχεῖται τῶν νόων
ἡ καϑαρότης, ἐν δὲ ταῖς ψυχαῖς πρόοδος καὶ διαίρεσις ἄλλων 30
κατ᾽ ἄλλην ξωήν, (καϑ᾽ ἣν) αἱ μὲν ϑείαν, αἱ δὲ ἀγγελικήν, αἱ
δὲ δαιμονίαν, αἵ δὲ ἀλλοίαν ὕπαρξιν ἔλαχον᾽ ἐν δὲ τοῖς σώμασι
διάστασις ἄλλοις ἄλλας ἐμποιοῦσα δυνάμεις καὶ γὰρ ἐν τούτοις
εἰσὶν ἔσχαται τῶν νοητῶν ἐμφάσεις, καϑ᾽ ἃς τοδὲ μὲν τοῦδε
ποιητικόν, ἄλλο δὲ ἄλλου, καὶ τοδὲ μὲν τῷδε συμπαϑές, 35
ἄλλο δὲ πρὸς ἄλλο τὴν συμπάϑειαν ἔχεε ταύτην. ὡς οὖν
ἐν τῷ παντὶ τοῦτο ἕκαστον ποιεῖ κατὰ φύσιν, ἐφ᾽ ᾧ τέτακται
παρὰ τῆς δημιουργίας, οὕτω καὶ ἐν τῇ πόλει διήρηται τὰ
ἑκάστων ἐπιτηδεύματα, καὶ πρὸς ὃ πέφυκεν ἕκαστος, ἐπὶ
τοῦτο τέτακται. τίνα οὖν τὰ ἔργα τῶν προπολεμούντων, 80
αὐτὸς ἑξῆς διασαφεῖ λέγων.
ΟᾺἊΡῬ
ὅ πῶς ---- 1 ϑεῶν οτὰ Ὁ 6 παντοδύναμος ἹΠἶἾ 5080] Μ’'-:
οἴ. Ἰηἴτα 110) παντοδυνάμου θεότητος αῦὶἪἃ 1ῇ }. 10 καὶ ΟῚ
14 ἐνεργῶν οὐ υἱοί Μ᾿ 11 ἐν μὲν οὖν ἐν αὐτοῖς Ο 18 νέ-
μουσαΡ 21 καϑ' ἣν δἀὐὰ ΚγΟ]] 245 ἄλλου δὲ ἄλλο 248 ἐν
τῇ δημιουργία τὰ ἑκάστων 5 80 τούτω (βΒδΒοτ. ο) ἈΠ; οὗ, υ. 27 ἐφ᾽
ῳ τῶ πολεμούντων Ὁ 81 διασαφεῖ λέγων οτὰ Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τ|. 110 184] 5817
Ὡς ἄρα αὐτοὺς δέοι φύλακας εἶναι μόνον τῆς
πόλεως, εἴ τέ τις ἔξωϑεν ἢ καὶ τῶν ἔνδοϑεν ἴοι
κακουργήσων, δικάξοντας μὲν πράως τοῖς ἀρχο-
μένοις ὑπ᾽ αὐτῶν καὶ φύσει φίλοις οὖσι, χαλεποὺς Ὁ
8 δὲ ἐν ταῖς μάχαις τοῖς ἐντυγχάνουσι τῶν ἐχϑρῶν
γιγνομένους [170 184. οὗ τορ. ΠΙῚ 416} 58 Π 876 ΟΊ.
Ἐν οἷς βούλεται τοὺς φύλακας καὶ ἐπικούρους δικαστὰς
μὲν εἶναι τῶν ἔνδον, εἴ τις κακουργοίη τὴν πόλιν, ἀγωνιστὰς
δὲ πρὸς τοὺς ἔξω, τρόπον μὲν ἄλλον τοὺς ἐπικούρους, τρό-
1τὸ πὸν δὲ ἄλλον τοὺς φύλακας, ὡς εἴρηται πρότερον [Ρ. 8ὅ,. 1 58].
τὸ δὲ εἶναι φύλακας μόνον οὐκ ἔστι τῆς δυνάμεως ἐλάτ-
τωσις" οὐδὲ γὰρ ὅταν ἐπὶ τοῦ πρώτου λέγωμεν, ὅτι ἕν μόνον
ἐστίν, ἐλαττοῦμεν αὐτὸ καὶ εἰς στενὸν κομιδῇ κατακλείομεν᾽
οὐδὲ γὰρ τὸ ἄριστον ἔχον μόνον ἠλάττωται κατὰ τοῦτο,
16 πᾶσα δὲ τοὐναντίον τῷ τοιούτῳ πρόσϑεσις ἐλάττωσίς ἐστιν᾿
ὥστε τὸ μὴ μόνον ἐπὶ τούτων ἐλαττοῖ τὸ ὅλον, οὐ τὸ
μόνον" ὅσῳ γὰρ ἂν πλεονάσῃς, τοσούτῳ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐλατ-
τοῖς. ταῦτα μὲν δὴ τοιαῦτα. Πάλιν δὲ ὅπως ἐν τοῖς
ὅλοις ϑεασώμεϑα τὰ νῦν λεγόμενα, σκοπεῖν χρή. τί γὰρ
30 ἔξωϑεν ἐν τῷ παντί: πῶς δὲ οὐ πάντα περιέχει τὸ πᾶν:
ἦ τὸ κακὸν καὶ ἐν τῷ κόσμῳ διχῶς ὑφέστηκεν, ἔν τε ψυχαῖς
καὶ ἐν σώμασι, καὶ δεῖ τοὺς ἀναιροῦντας τὴν πλημμέλειαν
καὶ ἀταξίαν ἐκ τοῦ παντὸς τὴν μὲν δίκην ἐπὶ τὰς ψυχὰς
διατείνειν καὶ τὸ μέτρον, ἀνταγωνίξεσϑαι δὲ πρὸς τὸ ἄστα-
55 τὸν τῆς ὕλης" αἱ μὲν γὰρ φύσει τῷ νοητῷ προσήκουσι, διὸ Εὶ
καὶ λέγοιντο ἂν ἔνδοϑεν καὶ ἐκ [τοῦ] παντὸς εἶναι τοῦ νοή-
τοῦ πλάτους, τὰ δὲ ἔνυλα ὄντα καὶ πόρρω τῶν ϑεῶν ὀϑνεῖά
πῶς αὐτῶν ἐστι καὶ ξένα καὶ ἔξωϑεν᾽ διὸ καὶ ἐκείναις μὲν
ὡς φύσει φίλαις οὗ τῆς δίκης ἀποπληρωταὶ χρῶνται πράως,
80 χαλεποὶ δέ εἰσι τοῖς τῶν σωμάτων πλημμελῶς καὶ ἀτάχτως
ΟΡ
1 βόνον οἵα Ὁ οὔχῃ (Σ) Ρ]αὐ. βεᾶ οὗ ἃ. 11 288 πόλεως ἕως
τοῦ" τῶν ἐχθρῶν Ὁ 2. ἔνδον Ρ]αὐ. 1]. ῥγχαοίοσ ἃ 2 0; οὗ α. 88
26 ν. 88, 29 4 χαὶ φύσει ἘΡ̓ ουχῃ «ἘΠ Ρ]αὐ.: καὶ ὁ Ρ]δΐ.: ἅτε
φύσει “ς Ρ]αί. οἵ α. 39 ὅ ἐχϑρῶν Ο: ἀνθρώπων ἹΕΡ. βοὰ
οὗ. τ. 80 ν». 88.1 118 ἐλάττωσιν Ὁ 18 οὗ, ἱπῖγβ 61Ὰ
14 οὐδὲν ἘΡ 81 ἢ 1]. 22 καὶ δὴ καὶ τοὺς Ο 26 τοῦ
Ὧ6] Κτο]] 80 ἔοχί. εἰσε τῶν σ. τοῖς ΚτοΟΙ]]
18
Ὑ
88 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 170 184]
φερομένοις, ὡς ἀσύμμετροι πρὸς αὐτὰ καὶ ὡς ἄρδην ἀφανί-
ξοντες αὐτῶν τὴν ἀταξίαν καὶ ἀποκόπτοντες τὴν ὑλικὴν
σλεονεξίαν᾽ τὰ μὲν γὰρ οὐδὲ ὑπομένει τὸν τοιοῦτον κόσμον,
ἀλλ᾽ εὐθὺς εἰς τὸ μὴ ὃν οἴχεται φερόμενα, τὰ δὲ πλημμελῶς
κινηϑέντα καταστέλλεται παρὰ τῆς ἐν τῷ παντὶ Δίκης καὶ
τῶν τῆς τάξεως φρουρητικῶν δυνάμεων τῆς ἀνανταγωνίστου
δώμης. διὸ καὶ νῦν εἶπε τοῖς ἐντυγχάνουσιν εἶναι τοὺς
προπολεμοῦντας τῆς πόλεως χαλεπούς" εἰσὶ γὰρ οὗ καὶ τὴν
ϑέαν οὐκ ἂν ἐνέγκοιεν αὐτῶν. ὅλως δὲ καὶ περὶ αὐτὰς τὰς
ψυχάς εἰσι καὶ ἀναγωγοὶ δυνάμεις καὶ καϑαρτικαί, κρίσεώς
τε ἔφοροι καὶ δίκης. καὶ δῆλον, ὡς αἷ μὲν τοῖς φύλαξιν
ἀνάλογον, αἱ δὲ τοῖς ἐπικούροις᾽ καὶ περὶ τὰ σώματα οἱ
μέν εἶσι συνεκτικαὶ δυνάμεις. αἱ δὲ διαλυτικαί, καὶ δῆλον,
ὡς οἱ μὲν τοῖς φύλαξιν, οἱ δὲ τοῖς προπολεμοῦσιν ἀνάλογον"
τὰ γὰρ μηκέτι μένειν ἐν οἰκείᾳ τάξει δυνάμενα πρὸς τὸ πᾶν
ἀναπλοῦσιν, ἵνα πάντα ἦ τεταγμένα καὶ μηδὲν ἀόριστον ἢ
πλημμελές. εἰ δὲ ἀποβλέψειας καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ὅλον
δημιουργὸν καὶ τὸ ἄτρεπτον τῶν ϑεῶν καὶ ἀμείλικτον, οὺς
καὶ ἡ ἔνϑεος ποίησις φύλακας ὠνόμασε τοῦ Διός, ἔχοις ἂν
καὶ τὴν ἐν τῷ πατρὶ τῶν διττῶν τούτων γενῶν προὐπάρ-
χουσαν αἰτίαν" διὰ μὲν γὰρ τὸ ὃν τὸ δημιουργικὸν πάντα
κεκόσμηται, διὰ δὲ τὴν ἄτρεπτον ἐν αὐτῷ φρουρὰν μένει
πᾶσα ἡ διακόσμησις αἰώνιος, πάσης ἀταξίας ἄρδην ἀφανε-
ἑομένης. ἴδοις δ᾽ ἂν ἐκεῖ καὶ τὴν Δίκην τὴν μετὰ τοῦ
Διὸς τὰ πάντα κατευϑύνουσαν --- ἕπεται γὰρ αὐτῷ πρὸ τοῦ
ϑείου νόμου τιμωρός ---- καὶ τὴν ἐνόπλιον τάξιν, μεϑ᾽
ἧς διατάττει τὸ πᾶν, ὥσπερ λέγουσιν οἵ τὰς τιτανομαχίας τε
καὶ γιγαντομαχίας ἀναγράψαντες. ἀλλὰ ταῦτα μὲν καὶ εἰσαῦ-
ϑις. τὸ δ᾽ ἔξωϑεν καὶ ἔνδοϑεν δύναιτο ἄν τις καὶ
ΟΡ
1 ἀσύμμετρα ῬΊ οὗ. ᾿Ἰπΐγαὰ 6580 οΥδο. ομα]ὰ. δ8 ὃ ῥσχῖυκ
τῆς οἵα Ὁ ἀνταγονίστου ΟΡ 988 Οὗ. Β6801. 5 1 ἐν {τῇν
ΚτΟΙ] 16 ἄριστον : ζοτύ. ἦ ἢ 18 οὗ υ. 298 ΟΥ̓ΔΟ.
Ομδ]ἃ. 8 828 οὔ α.1 ΙΝ οὗ Ῥ. 3ὅ,81 ᾿ηἶτα 8938Β 8ὅ95 οὗ
Ἰος. ΙΥ ἼΘΑ τῷ δ᾽ ἀεὶ ξυνέπεται Δίκη τῶν ἀπολειπομένων τοῦ
θείου νόμου τιμωρός. Ββὲτα. ᾿ἰηΐγα 828 Β οὐ ἴῃ σϑρ. 1 98,13, 0Ὁὲ
ἀθοβὺ πρὸ |΄ οἷ. ἴῃ ΣΝ ἡ Π1448 2326088 οὗ Μ. Ναγοτυ, ΠΝ 'θία.
Ὁ. Τιῦ. 160 οὐ 56}0].
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίμι. 110 184] 89
οὑτωσὶ νοεῖν᾽ ἡ πλημμελὴς καὶ ἄτακτος τῶν σωμάτων ῥοὴ
ποτὲ μὲν γίνεται παρὰ τὴν ἀδυναμίαν τῶν λόγων, ποτὲ δὲ
παρὰ τὴν πλεονεξίαν τῆς ὕλης" εἰσὶ δὲ οἵ μὲν λόγοι τοῖς
ποιητικοῖς αἰτίοις οἰκεῖοι, ἡ δὲ ὕλη διὰ τὴν ἑαυτῆς ἀορι-
5 στίαν καὶ τὸ πόρρω τῆς ὑφέσεως ξένη τῶν κοσμούντων αὐτήν.
οὐχοῦν ἡ ἀνανταγώνιστος ῥώμη τῶν ϑεῶν καὶ ἡ ἄτρεπτος
τάξις καὶ ἡ τῆς δημιουργίας φρουρὰ παντοίως ἀναιροῦσα
τὴν πλημμέλειαν ἀνανεοῖ μὲν τοὺς λόγους καὶ παραμυϑεῖται Β
τὴν ἀσϑένειαν αὐτῶν, καταγωνίξεται δὲ τὴν πλεονεξίαν τῆς
10 ὕλης) οὐχ ὅτι ἀνθίσταται τοῖς ϑεοῖς τοῖς παράγουσιν αὐτήν,
ἀλλ᾽ ὅτι διὰ τὴν ἀοριστίαν φεύγουσα τὸν κόσμον κρατεῖται τοῖς
εἴδεσι διὰ τὴν δημιουργικὴν φρουράν, πρὸς ἢ ἣν οὐδὲν ἀνϑί-
στασϑαι δυνατόν, πάντα δὲ εἶναι κατήκοα δεῖ πρὸς αὐτήν,
ὅπως ἂν ἀεὶ διαμένῃ τὰ. ἐν τῷ κόσμῳ πάντα καὶ ἡ πραγμά-
᾿δτῶν ὃ δημιουργὸς ἀιδίων πατήρ, ἅτε ἀκίνητος ὧν καὶ ἐν
αἰῶνι χωριστῶς ἱδρυμένος.
Φύσιν γὰρ οἶμαί τινα τῶν φυλάκων τῆς ψυχῆς
ἐλέγομεν ἅμα μὲν ϑυμοειδῆ, ἅμα δὲ φιλόσοφον δεῖν
εἶναι διαφερόντως, ἵνα πρὸς ξκατέρους δύναιντο
80 πρᾶοι καὶ χαλεποὶ γίγνεσθαι [18.Δ. οἷ, τορ. Π 8750
376 (Ἱ.
Τὸ φιλόσοφον καὶ τὸ ϑυμοειδὲς ἀμφότερα περιέχει τὰ
γένη, τό τε ἐπικουρικὸν καὶ τὸ λεγόμενον ἰδίως φυλακικόν,
ὥσπερ καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν ἐφαρμόσει τῷ τρίτῳ τῷ καλου-
35 μένῳ ϑητικῷ" διότι γὰρ τὴν ἄνω πόλιν ἀντιδιεῖλε πρὸς
τὴν κάτω, τοῖς διττοῖς ὀνόμασι τούτοις τὰς διαφορὰς τῶν
ἐν αὐτῇ τάξεων ἐδήλωσεν, ὡς εἴ τις εἰς οὐρανὸν καὶ γένεσιν
τὸν κόσμον διελόμενος ἔλεγεν ἐν τῷ οὐρανῷ δαιμονίας τὲ Ο
εἶναι τάξεις καὶ ϑείας. ἀμφοτέρας δὲ φυλακτικὰς τῆς γενέ-
80 σεως καὶ τοῦ παντὸς ἐκάλεε᾽ τὸ γὰρ πᾶν φρουρεῖται μὲν
καὶ ὑπὸ ϑεῶν, φρουρεῖται δὲ καὶ ὑπὸ δαιμόνων, ὑπ᾽ ἐκεί-
νων μὲν ὁλικῶς καὶ ἑνιαίως καὶ ἐξῃρημένως, ὑπὸ τούτων
ΟᾺΡ
1ἢ Ο 4 ἐτίοις 5 ὅ φύσεως 6 ἀνταγώνιστος Ῥ 16 χω-
ριστὸς Ρ 1788 φυλάκων ἕως τοῦ᾽ πρᾶοι Ὁ 20 ὀρϑῶς πρᾶοι
ῬΙαὗ. βοα οὗ γη. 40, 10 22 οὗ ν». 88, 298 ἴῃ) ΓΘΙΏΡ. ΓῚ1, 16
88 φυλακικῶς Μ 24 ποϊαὶ ἐφαρμόξει ὁδ ϑητικόνα γὰροιιῦ
29 φυλακικὰς ΟΘ018 82. ὑπὸ --- Ρ. 40,1 πεπληϑυσμένως οἵὰ Ο
40 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 184]
δὲ μερικῶς καὶ πεπληϑυσμένως καὶ προσεχέστερον τοῖς ὑπ᾽
αὐτῶν φρουρουμένοις᾽ περὶ γὰρ ἕκαστον ϑεὸν πλῆϑος τέτα-
(ται δαιμόνων μεριξύμενον αὐτοῦ τὴν μίαν καὶ ὅλην πρό-
νοιαν. προσήκει δὴ οὖν τὸ μὲν φιλόσοφον (τοῖς ϑεοῖς καϑ-
όσον ἤνωνται πρὸς τὸ νοητὸν καὶ καϑόσον πεπλήρωνται τοῦ
ὕντος. τὸ δὲ ϑυμοειδὲς τοῖς δαίμοσι καϑόσον ἀναστέλλουσε
πᾶσαν πλημμέλειαν ἐκ τοῦ παντὸς καὶ καϑόσον δορυφοροῦσε
τοὺς ϑεοὺς ὥσπερ ὁ ϑυμὸς τὸν λόγον, καὶ καϑόσον σωτῆρές
εἰσι τῶν ϑείων νόμων καὶ τῶν τῆς ᾿Αδραστείας ϑεσμῶν.
διὰ δὲ ταύτας τὰς αἰτίας πρᾶοι μέν εἰσι τοῖς οἰκείοις. ἐμ--
μελῶς αὐτῶν παραμυϑούμενοι τὴν ἀσϑένειαν ὡς φύσει συγ-
γενῶν. χαλεποὶ δὲ τοῖς ἔξωϑεν,. ὡς ἐξῃρημένως καὶ κατ᾽
ἄκραν ὑπερβολὴν ἀφανίξοντες αὐτῶν τὴν ἀοριστίαν.
Τί δὲ τροφῆς: ἄρ᾽ οὐ γυμναστικῇ καὶ μουσικῇ
Ὦ μαϑήμασί τε ὅσα προσήκει τούτοις ἐν ἅπασι τεϑρά-
φϑαι; [18.4. οἔ τρρ. 1Π 401 58]
Οἱ μὲν εἰρημένοι λόγοι τύποι τινὲς ἦσαν ἐπὶ πάντας
κοινῇ διατείνοντες κατὰ τὴν δημιουργικὴν διακλήρωσιν καὶ
τὴν ἑτερότητα τὴν ϑείαν, διορίξοντες τὰ προσήκοντα ἐπιτη-
δεύματα ἑκάστοις καὶ διανέμοντες τὰς δυνάμεις οἰκείως τοῖς
ὑποδεχομένοις᾽ ἐντεῦϑεν δὲ λοιπὸν ὑφαίνεται τῶν πολιτῶν
ὁ βίος διὰ τροφῆς καὶ ἐπιτηδευμάτων καὶ κοινωνίας καὶ
παιδοποιίας προϊὼν εἰς τέλος ἀπ’ ἀρχῆς δεόντως. τίς οὖν
ἡ τροφὴ καὶ πῶς εἴκασται πρὸς τὸ πᾶν; ὅτι μὲν γὰρ ἐν
τῇ πόλει παιδεία τίς ἐστι τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄλογον δυϑμέ-
ξουσα διὰ μουσικῆς καὶ γυμναστικῆς, τῆς μὲν χαλώσης τοῦ
ϑυμοῦ τὸν τόνον. τῆς δὲ ἐγειρούσης τὴν ἐπιθυμίαν «αἱ
ὥσπερ ἐμμελῆ καὶ σύμμετρον αὐτὴν πρὸς τὸν ϑυμὸν ἀπο-
τελούσης. ἄγαν ἐκλελυμένην διὰ τὴν πρὸς τὸ ἔνυλον κατά-
ΟἿΡ
6 αὐδ81] ἀναιροῦσι. Οἵ. ἡ. 87, 32 8Β Τ οὗ νυ. 8415. 9. οὗ
Ῥμδθαᾶυ. 248 11 αὑτῶν αὐτῶν Ρ 14 δὲ ]]. οὐτῃ ρῥ]υσγ. ΡΙα.
οοαά.: δαὶ ἃ (Θ 4) Ρ]α,. τροφῇ ἈἘΡ̓Ρ: τροφὴ 0 Ρ]δ..: τροφὴν ς
Οὕτω ἧς Ρ] Δ. οἔ Ῥ. 41,8 Βαῦνϑοκ 41 δὰ ὅ,4 18 ὅσα ]]. οὔσῃ
ΑΒ ΡΙαΐ.: οἷα ὃ Ρ]εξ.: ὅσοις ἧς Ρ] Δί. Ἰδ8 τεϑράφϑαι Ρ]αϊ.
]]. Ῥγϑοίοσ (Υ ε 4): τετράφϑαι ΜῬῬ: οἷ. Ῥ». 66, 18: τρέφεσϑαι Ο
18 κοινοὶ ΟΝ 21 ἀναδεχομένοις Ρ οὗ τῆς ὁ Ἐ μὲν
γὰρ 26 τὴν μὲν Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊ. 184] 41
βασιν καὶ ἀξωΐας ἀναπλησϑεῖσαν ἐκεῖϑεν, τὸν δὲ λόγον διὰ
τῶν μαϑημάτων τῶν ἐχόντων ἕλκον τι καὶ ἀναμνηστικὸν
τοῦ ὄντος καὶ τῶν ἀναγόντων τὸ ἐν ἡμῖν νοερὸν ἐπ᾽ αὐτὸ
τὸ φανότατον τοῦ ὄντος, δῆλόν ἔστι τοῖς μὴ πάντη τῶν Ἐὶ
5 ἔκεῖ διατεταγμένων ἐν λήϑῃ γεγονόσι" τίς δὲ ἡ ἐν τῷ παντὶ
τροφὴ καὶ τίς ἡ μουσικὴ καὶ γυμναστικὴ καὶ τίνα τὰ μαϑή-
ματα τῶν τοῦ παντὸς φυλάκων, ἡμέτερον ἤδη ζητεῖν. τάχ᾽
οὖν εἰ λέγοιμεν τροφὴν μὲν τὴν τελειότητα τὴν ἀποπληροῦσαν
ἕκαστον τῶν αὐτῷ προσηκόντων ἀγαϑῶν καὶ αὐτάρκη ποιοῦ-
10 ὅαν κατά τε τὰς νοήσεις καὶ τὰς προνοίας, μουσικὴν δὲ καὶ
γυμναστικὴν τὴν μὲν ἐναρμονίους ἀποτελοῦσαν τὰς ξωάς,
τὴν δὲ ἔνρυϑμον καὶ ἐμμελῆ τὴν ϑείαν κίνησιν ἐργαξομένην,
ἀεὶ τὸ αὐτὸ τηροῦσαν εἶδος καὶ τὴν αὐτὴν ἕξιν ἄτρεπτον
τῶν ϑείων ὀχημάτων «--- διὰ ταῦτα γὰρ δὴ καὶ Σειρῆνας
1 ἀλλαχοῦ προσεῖπε τὰς ϑείας ψυχὰς καὶ ἔνρυϑμον τὴν οὐ-
ρανίαν ἀπεφήνατο κίνησιν" γυμναστικὴ μὲν γὰρ ἐν ἐκείνοις,
ἰατρικὴ δὲ ἐν τοῖς ὑπὸ σελήνην. τοῖς καὶ τὸ παρὰ φύσιν
ἐπιδεχομένοις --- τάχ᾽ οὖν εἰ ταῦτα λέγοιμεν, ὀρϑῶς ἂν λέ-
γοιμεν᾽ ἄνωθεν γὰρ ἀπὸ τῶν νοητῶν ἐφήκουσι δυνάμεις
30 ἐφ᾽ ὅλον τὸν οὐρανὸν ἁρμονίαν τε ἐπιλάμπουσαι ταῖς ζωαῖς
τὴν ἀρίστην καὶ ἄτρεπτον ῥώμην τοῖς ὀχήμασιν αὐτῶν. ἐπεὶ
καὶ τὰ μαϑήματα νοήσεις εἰσὶ τῶν ψυχῶν τῶν οὐρανίων,
καϑ' ἃς ἀνατρέχουσιν ἐπὶ τὸ νοητόν, ἑπόμεναι τῷ μεγάλῳ
Διὶ καὶ ϑεώμεναι τόν τε ἑνιαῖον ἀρυϑμὸν καὶ τὸν ὡς ἀλη-
ϑῶς οὐρανὸν καὶ τὸ νοερὸν σχῆμα. διὸ δὴ καὶ ἀριϑμητι-
κὴν ἂν εἴποις ἐν αὐταῖς τὴν ἀληϑεστάτην καὶ ἀστρονομίαν
καὶ γεωμετρίαν᾽ καὶ γὰρ τὸ αὐτοτάχος ὁρῶσϊ καὶ τὴν αὐτο-
βραδυτῆτα, τὰ παραδείγματα τῶν κατ᾽ οὐρανὸν περιόδων,
ΟΡ
1 ἐμπλησϑεῖσαν Ῥ ῶ παϑημάτων Ὁ 2.88 οὗ. τορ. ΥΙ1
6210 88 Ὁ ὁλκόν οὗ ὅ18 0 8 τῶν ἈΓΡ: τὸ 6: ἔοχὺ. 46]. Κτο]]
ὅδ γεγενημένοις Ῥ: Ἡ (-νν-} 6 παϑήματα Ὁ 8 τροφῆς Ῥ:
το σ Υ]ῸΒ τὴν οἵχ 13. 16 ἔρρυϑμον Ῥ 1ὅ οἵ.
τοΡ. Χ ΟΙΤΒῸ ἴπ σορ. Π 2817, 1688 | προεῖπε Ρ 20 ἐπι-
λάμπουσαν 929 παϑήματα Ο | οὗ. Ατιδύ. ταρίδρῃ. 9 9.
1061" 80. 818]. ροβὺ. α 12. 710 81 28 τὸν νοητὸν Ο | οὗ
Ῥμδοάν. 3608Β 248 οὗ. βοβοὶ. Ὁ δῦὅ88 οὗ τορ. ὙΠ 8240
δὅ91}) δ260 629} ἴῃ τϑῶρ. Π18.8 4341 γὰρ ΘᾺ: δὴ
14
Β
42 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ1π|. 1848]
καὶ ὅλως τὴν πρωτουργὸν καὶ νοερὰν περιφορὰν καὶ τὸν
ϑεῖον ἀρνϑμὸν καὶ τὰ σχήματα τὰ νοερὰ καὶ πρό γε τούτων
τὴν διαλεκτικήν, καϑ'᾿ ἣν τὸ νοητὸν ἅπαν νοοῦσι καὶ ἕνί-
ξονται πρὸς τὴν μίαν τῶν ξνάδων ἁπασῶν αἰτίαν" καὶ εἰ
δεῖ διελόντα λέγειν, διὰ μὲν τῶν τοιούτων μαϑημάτων ἔνερ-
γοῦσι περὶ τὰ πρῶτα, διὰ δὲ τῆς γυμναστικῆς ἀχράντως
προΐστανται τῶν δευτέρων, διὰ δὲ τῆς μουσικῆς ἐναρμονίως
τὸν σύνδεσμον συνέχουσι τῶν ὅλων.
Τοὺς δὲ γε οὕτω τραφέντας ἐλέχϑη που μήτε
χρυσὸν μήτε ἄργυρον μήτε ἄλλο ποτὲ μηδὲν κτῆμα
αὐτῶν ἴδιον νομέξειν [18Β. οἔ τορ. ΠΠ 416} 88].
Ἃ μὲν ἐπὶ τῆς εὐνομωτάτης πόλεως προστέτακται, δήλην
ἔχει τὴν αἰτίαν καὶ εἴρηται πρὸς τοῦ Σωκράτους ἐν ἐκείνοις"
πῶς δὲ καὶ εἰς τὸν οὐρανὸν ταῦτα μετοίσομεν; ἦ κατιδόν-
τες. δι’ ἣν αἰτίαν ἄνϑρωποι χρυσὸν καὶ ἄργυρον διώκουσι
καὶ τί ποτε ἐννοοῦντες ἔρωτα τοῦτον ἐρῶσιν ἀπέραντον"
δῆλον δὴ ὅτι τὰς ἑαυτῶν χρείας ἐκ παντὸς ϑεραπεύειν ἐϑέ-
λοντες καὶ τὰ πρὸς ἡδονὴν ξαντοῖς ἐκπορίξειν ἐπνθυμοῦν-
τες διὰ γὰρ ταῦτα καὶ τὸν πολυάρατον πλοῦτον ἐκπλήττον-
ται. τοῖς γοῦν πλουσίοις πολλά φασι τὰ παραμύϑια
εἶναι κατὰ τὸν Κέφαλον [τϑρ.1 829 ΕἸ]. εἰ δὴ ταῦτα οὕτως
ἔχοντά ἐστιν, ἡ τῶν οὐρανίων ϑεῶν τελειότης αὐτάρκης οὖσα
καὶ πρὸς τὸ καλὸν ἐστραμμένη καὶ τὸ ἀγαϑὸν οὐδὲν δεῖται
τῆς ἐπεισάκτου ταύτης καὶ φαινομένης αὐταρκείας οὐδὲ εἰς
χρείαν βλέπει καὶ τῆς χρείας στοχάξεται, πόρρω δὲ ἁπάσης
ἐνδείας ἱδρυμένη καὶ τῆς ὑλικῆς ἀνάγκης καὶ πλήρης οὖσα τῶν
ἀγαθῶν τὴν ἡγεμονικὴν ἔχει τάξιν ἐν τῷ παντί. καὶ μὴν
καὶ τὸ μεριστὸν καὶ διῃρημένον ἀγαθὸν οὐ προσίεται, τὸ
δὲ κοινὸν καὶ ἐπὶ τὰ ὅλα διατεῖνον καὶ ἀμέριστον προβέ-
βληται καὶ κατὰ τοῦτο χαρακτηρίζεται διαφερόντως. ἔφαρ-
μόσει ἄρα καὶ τούτοις τὸ μήτε χρυσὸν μήτε ἄργυρον
ΟᾺΡ .
8 οὗ τορ. ὙΠ ὅ84ῸῦΡΌ 4 αἰτίαν οτχὰ Ο ἴῃ πο ρᾶῦζ. 8 .συ»-
ἐχουσῶν Ο 98 τραφέντας ἕως τοῦ" μηδὲν Ο 11 ἑαυτῶν
Ρ]αί. νομίξειν δεῖν Ρ]αί. οὗ, Ρ. 483.1 12 μὲν γὰρ ἈΡ| οὗ.
Τὰ. 288 5 14 ἢ 1]. 148 κατιδόντες ἐν ἐκείνοι Ρ 19 γὰρ
ΟἿ: δὴ Ρ 21 ἐγκέφαλον Ῥ | ϑοογεαίβ Ὁουῦϑ, ποι ΟΘΡΒΔΙΣ
26 πλήρης οὖσα ΜΡ: πληροῦσα Ο; οὗ ν». 44,11
8
20
8ὅ
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΟΝ Α [Τῖμι. 18 Β] 43
μήτε ἄλλο μηδὲν κτῆμα νομίξειν ἴδιον αὐτῶν. εἰ
δὲ βούλει, καὶ τοῦτον λεγέσϑω τὸν τρόπον φυσικῶς καὶ
χρυσὸς καὶ ἄργυρος καὶ ἕκαστα τῶν μετάλλων, ὥσπερ καὶ
τῶν ἄλλων, ἀπὸ τῶν οὐρανίων ἐν γῇ φύεται ϑεῶν καὶ τῆς
5 ἐκεῖϑεν ἀπορροίας. λέγεται γοῦν “Ηλίου μὲν ὃ χρυσός, Σελή-
νης δὲ ὃ ἄργυρος, Κρόνου δὲ μόλυβδος καὶ ᾿ἄρεως ὃ σίδη-
ρος. ταῦτα δὴ οὖν γεννᾶται μὲν ἐκεῖθεν, ὑφίσταται δὲ ἐν
ἥ καὶ οὐκ ἐν ἐκείνοις τοῖς τὰς ἀπορροίας ἀφιεῖσιν" οὐδὲν
γὰρ ἀπὸ τῶν ἐνύλων ἐκεῖνα εἰσδέχεται᾽ καὶ ἔστε πάντα μὲν Ο
ι0 ἐκ πάντων, ἐπικρατεῖ δὲ ὅμως ἄλλη ἐν ἄλλοις ἰδιότης. οἷς
μὲν Κρόνιος, οἷς δὲ ᾿Ἡλιακή, πρὸς ἣν καὶ ἀπιδόντες οἵ
τούτων φιλοϑεάμονες τὸ μὲν εἰς τήνδε, τὸ δὲ εἰς ἄλλην
δύναμιν ἀναπέμπουσιν. οὔτ᾽ οὖν ἴδια ταῦτα τῶν ϑεῶν ἐστιν,
ἀλλὰ κοινά --- πάντων γάρ ἐστιν ἔκγονα --- οὔτε ἐν ἐκείνοις
15 ἐστίν --- οὐ γὰρ δεῖται αὐτῶν τὰ ποιοῦντα --- ἀλλὰ κατὰ
τὰς ἐξ αὐτῶν ἀπορροίας ἐνταῦϑα συμπήγνυται. διὰ τί
οὖν παρὰ ἀνϑρώποις μεριστῶς ταῦτα σπουδάξεται; διότι
ξωὴν ἔχουσιν ἔνυλον καὶ πρὸς τὸ μερικὸν ἀποτείνονται τοῦ
ὅλου ἀποστάντες" διὰ γὰρ τοῦτο τὸ ἐμὸν καὶ οὐκ ἐμὸν πολὺ
80 παρ᾽ αὐτοῖς. ἕνωσις δὲ καὶ κοινωνία ξωῆς ἐκλέλοιπεν.
᾽᾿4λλ᾿ ὡς ἐπικούρους μεσϑὸν λαμβάνοντας τῆς
φυλακῆς παρὰ τῶν σῳξομένων ὑπ᾽ αὐτῶν, ὅσος
σώφροσι μέτριος, ἀναλίσκειν τε δὴ κοινῇ καὶ συν-
διαιτωμένους μετ᾽ ἀλλήλων ἐξῆν, ἐπιμέλειαν ἔχον -
36 τας ἀρετῆς διὰ παντός, τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων
σχολὴν ἄγοντας [188Β. οὗ τορ. Π 874}}85].
Ἐν μὲν ταῖς ἀνϑρωπίναις ξωαῖς δόσιν καὶ ἀντίδοσιν
εἶναι καὶ μισϑὸν τῆς εὐποιέας οὐδὲν ἂν εἴη ϑαυμαστόν᾽ εὖ
γὰρ δὴ τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης ἐν ἐκείνοις εἴρηκεν, ὅτι ὮὉ
80) σκοπὸς ἡμῖν εὐδαίμονα ποιῆσαι τὴν πόλιν ὕλην, ἀλλ᾽ οὐχ
ἕν τι τῆς πόλεως γένος, οἷον τὸ φυλακικόν᾽ εἰ δὲ τοῦτο
ΟΡ
1 κτῆμα μηδὲν ΜΡ αὑτῶν Ν δ οὖν Μ 6 μόλι-
βδος ΟΕ πτο]υϊ ὁ μόλυβδοε 8. ἀφεῖσιν Ρ 16 συμπήγνυν-
ται Ῥ 17 μερικῶς σ 18 ἀποτείνοντες Ο 21 89 λαβόντας
τῆς φυλακῆς ξως τοῦ" τῶν ἄλλων 5 26 ἄγοντας σχολήν Ρ]αΐ.
οὗ ν. 46,;18 29 ἐν ἐκεένοις οἵα Ρὶ Ϊ οὗ τορ. ΓΥ͂ 4208
"ὦ
44 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 188]
9
ὀρϑόν, δέοι ἂν τοὺς μὲν προνοίᾳ καὶ φρονήσει τὴν πόλιν
σῴζειν, τοὺς δὲ ὑπουργίᾳ καὶ ϑητείᾳ τὰς τοῦ βίου χρείας
ἀποπληροῦν τοῖς σωτῆρσι τῆς πολιτείας. ὥσπερ καὶ ἡ ἐν
ἡμῖν φύσις πλάττουσα καὶ συνέχουσα τὸ ὄργανον γαλήνην
παρασκευάζει τῷ φρονοῦντι πρὸς τὰς αὐτῷ πρεπούσας ἐνερ-
γείας. ἐν δέ γε τῷ κόσμῳ ποίαν ἀντίδοσιν ἢ ποῖον δή
τινα μισϑὸν εἰς τοὺς ἐν οὐρανῷ ϑεοὺς ἀπὸ τῶν ϑνητῶν ὃ
λόγος ἐρεῖ γίγνεσϑαι; μήποτε γὰρ ἴδια ταῦτα τῆς ἀνϑρω-
πίνης ἐστὶν ἀσϑενείας μὴ ἐχούσης τὸ αὔταρκες. ϑεὸς δὲ
πᾶς αὐτάρκης καὶ πρὸς τῷ αὐτάρκει διὰ τὸ μετὰ τῆς αὖτ-
αρκείας ὑπέρπληρες πληρῶν μὲν τὰ ἐνδεέστερα τῶν ἄγα-
ϑῶν, εἰσδεχόμενος δὲ οὐδὲν ἀπ᾿ αὐτῶν. ἢ καὶ εἰ μηδὲν
εἰσδέχοιτο τὸ ϑεῖον, ἅτε ἱκανὸν καὶ ἀνενδεές, ὅμως μισϑούς
τινας παρ᾽ ἡμῶν ἀπαιτεῖ καὶ ἀμοιβὰς τῆς εὐποιίας, τὴν
ὁμολογίαν τῆς χάριτος καὶ τὴν εὐγνωμοσύνην. δι᾽ ἣν ἐπι-
στρέφομεν εἰς αὐτοὺς καὶ πληρούμεϑα μειζόνων ἀγαϑῶν᾽
ἀγαϑὺν γὰρ ὃν πάντα βούλεται εἰς αὐτὸ βλέπειν καὶ μεμνῆσϑαι,
ὅτι παρ᾽ αὐτοῦ πάντα καὶ δι’ αὐτό. τοῦτο γὰρ σῴξει καὶ τὰ
μετ᾽ αὐτό, τὸ πρὸς τὴν ϑείαν αἰτίαν ἕκαστον ἀναρτᾶν. ἀλλ᾽
εἶ ταῦτα τοῦτον τὸν τρύπον ἀφερμηνεύοιμεν, εἰς ἐπιστροφὰς
καὶ ὁμολογίας χάριτος τοὺς μισϑοὺς ἀναπέμποντες, πῶς ἔτι
συνάσεται ἡμῖν τὸ συνδιαιτᾶσϑαι κοινῇ τοὺς ϑεοὺς καὶ
ἀναλίσκειν τὸν τοιοῦτον μισϑόν; βέλτιον οὖν τὸν μὲν μισϑὸν
φυσικώτερον ἀκούειν" ἐπειδὴ γὰρ ἀπόρροιαι μὲν ἥκουσιν εἰς
τὸν θνητὸν τόπον ἐκεῖθεν, ἀναϑυμιάσεις δὲ ἐντεῦϑεν ἐκεῖσε
κινούμεναι, καὶ διὰ τούτων ἡ περὶ τὰ ϑνητὰ δημιουργέα
συντελεῖται τῶν ϑεῶν. τὰς τοιαύτας μεταβολὰς τῶν γηΐνων
καὶ μεταβάσεις μισϑὸν προσεῖπεν ἀπὸ τῆς ὕλης γῆς τῷ
οὐρανῷ τελούμενον, ἵνα ἀνέκλειπτος ἣ γένεσις ἢ) τὴν δὲ
κοινὴν δίαιταν τὴν μίαν σύμπνοιαν τῆς ϑείας δημιουργίας
ΟΡ
ῶ ὑπουργεία ΜΡ 4. ἡμῖν ἈΡ: ἐμοὶ Ο συνέχουσα ἘΡ-:
ἔχουσα Ο οἵ. Ῥμδοά. 844 9 σχούσης σ 10 αὐτάρκις Ο
μετὰ οἵὰ Ρ 11 ἐνδεέστερα Ο: δεύτερα ἘΡ 16 αὑτοὺς Ῥ
ἀγαθῶν ΟἿ: ἀγαϑόν ῬῚ οἵ, Ἰωῖτα θὅΑ 11 αὐτὸ Ρ 1885 [οχί.
τούτῳ... τῷ 19 θείαν οα Ρ 21 ἔτι ΟΡ: ἐστι αὶ!Ἔ 28 ἐν-
τεῦϑεν ἐκεῖσαι Ο: ἐκεῖθεν ἈΡ 39 τελουμένην Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ἃ [ΤἸἸπ᾿ὰ. 1880] 45
καὶ τὴν ὁμονοητικὴν τῶν ἐν οὐρανῷ ϑεῶν προμήϑειαν, δι᾽
ἣν ἀναλίσκεται μὲν ὅπαν τὸ ἐκ γῆς μεταβάλλον, ποικίλως
δὲ ἡ γένεσις ἐξαλλάττεται διὰ τῆς χορείας τῶν οὐρανίων. εἰς
ἃ δὴ καὶ ὁ Τίμαιος βλέπων ἐρεῖ τὸν ὅλον κόσμον ἑαυτῷ
δ φίλον εἶναι καὶ γνώριμον δι᾽ ἀρετήν, καὶ τὴν ἑαυτοῦ
φϑίσιν ἑ ξαυτῷ παρέχεσϑαι τροφήν, πάντα εἰς ἑαυτὸν δρῶντα
καὶ πάσχοντα ὑφ᾽ ἑαυτοῦ. τί οὖν τὸ τέλος τῆς μιᾶς ταύ-
τῆς καὶ κοινῆς ζωῆς τῶν πολιτῶν; ἀρετή, φησιν αὐτός.
ἀρετή" ὴ ϑεία δηλαδή᾽ παρὰ γὰρ ϑεοῖς ἡ ἀρετὴ πρῶτον,
ὁ εἶτ᾽ ἀπ᾽ ἐχείνων καὶ εἰς τὰ κρείττονα γένη καὶ εἰς ἡμᾶς
κάτεισι μοῖρά τις αὐτῆς. κατ᾽ αὐτὴν οὖν ξῶντες οἵ τοῦ
κόσμου φύλακες καὶ ἀπὸ πάντων τῶν ἄλλων ἐπιτηδευμάτων
ἄγοντες σχολήν --- οὐ γὰρ εἰς χρείας ὁρῶσιν οὐδὲ πρὸς τὸ
ἔξω βλέπουσιν᾽ πάντα γάρ ἐστιν ἔνδον αὐτῶν --- σῴζουσί τε
15 πάντα καὶ πληροῦσι τῶν καλῶν καὶ ἀγαϑῶν, ὑπουργοῦντες
καὶ συνεργοῦντες τῷ ἕνὶ πατρὶ καὶ δημιουργῷ τῶν ὅλων.
ἐπειδὴ δὲ καὶ ταῖς μεταβολαῖς τῆς γῆς αὐτοὶ μέτρον ἀφορί-
ἕξουσιν οὐκ ἐξιστάμενοι ἑαυτῶν. ἀλλὰ πρὸς ἑαυτοὺς ἐστραμ-
μένοι καὶ ἐν ἑαυτοῖς ὄντες, διὰ τοῦτο καὶ τὸν μισϑὸν σώφροσι
30 μέτριον προσεέρηχε" σωφρονοῦντες γὰρ τῷ ξαυτῶν εἶναι καὶ
τὰ δεύτερα μετροῦσι τὰς παντοίας αὐτῶν μεταβολὰς ἐν τῇ
ἁπλότητι τῆς ἑαυτῶν ξωῆς περιέχοντες. οὕτω μὲν οὖν κατὰ
ταύτην τὴν ὁδόν. κατὰ δὲ τὴν ἑτέραν τὴν ὁσιότητα φήσομεν
καὶ τὴν εἰς ϑεοὺς ἐπιστροφὴν μάλεστα μέτρον ἔχειν καὶ τῷ
35 ἀγαϑῷ κατέχεσθαι. τοῦτο δὲ ὁρίξεσϑαι παρ᾽ αὐτῶν τῶν ϑεῶν
κατὰ τὴν ϑείαν φρόνησιν ξαυτούς τε καὶ τὰ ἄλλα σῴζξειν
δυναμένων.
Καὶ μὲν δὴ καὶ περὶ γυναικῶν ἐπεμνήσϑημεν,
ὡς τὰς φύσεις τοῖς ἀνδράσι παραπλησίας εἴη συν-
80 ἁαρμοστέον, καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα πάντα κοινὰ κατά
μά
ὔ
τε πόλεμον καὶ κατὰ τὴν ἄλλην δίαιταν δοτέον Β
πάσαις [186΄. οὗ τορ. Υ͂ 458 55].
ΟᾺΜΡ
1 προμηϑίαν ἘΡ 8 οἵ. Τί. 400 4 τὸν κόσμον ὅλον ἘΡ
48 οὗ Τί. 338 ὅδε οὗ 3830 6 παρέχεσϑαι τροφὴν ἑ ἑαυτῶ Ῥ
8 πολιτειῶν Ὁ 19 αὑτοῖς ἘΡ ταῦτα Ὁ ῶῦ παρ᾽ αὐτῶν
τῶν ϑεῶν ΟΡ 2888 ἐπεμνήσϑημεν ἕως τοῦ᾽ καὶ κατὰ τὴν Ὁ
406 ΠΡΟΚΔΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ἃ [Τὰ 180]
Τὸ κοινὰς εἶναι τὰς ἀρετὰς ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν
Πλάτωνι μὲν εἰκότως ἤρεσεν ἕν εἶδος ἀποφαινομένῳ τὸ
ἀνθρώπειον, ἀλλ᾽ οὐχ ἕτερον μὲν τὸ ἄρρεν, ἕτερον δὲ τὸ
ϑῆλυ τιϑεμένῳ" τὰ γὰρ ἑτέραν ἔχοντα τὴν τελειότητα κατ᾽
εἶδος τῷ εἴδει ἕτερά ἔστι, τὰ δὲ τῷ εἴδει τὰ αὐτὰ καὶ
τελειότητα μίαν ἔχει καὶ τὴν αὐτήν" ἄλλοις δὲ ἀπέγνωσται
τὸ μὴ εἶναι κατ᾽ εἶδος διαφορὰν ἐν τούτοις ὁμολογεῖν, καί-
τοι τοῦ Πλάτωνος ἐπιδείξαντος, ὅτε καὶ δυνατὸν τοῦτο καὶ
συμφέρον" δυνατὸν μέν, ὅτι ἡ ἱστορία τοῦτο βεβαιοῖ" φαίνον-
ται γὰρ γυναῖκες εὖ τραφεῖσαι μακρῷ ἀμείνους ἀνδρῶν"
συμφέρον δέ, ὅτι ἄμεινον ἀντὶ ἡμίσεων διπλασίους εἶναι
τοὺς τὴν ἀρετὴν ἐν τοῖς ἔργοις ἐπιδεικνυμένους. ὡς οὖν
φύλακας ἀπετελέσαμεν τοιᾷδε τροφῇ καὶ τοιοῖσδε μαϑήμασιν,
οὕτω καὶ φυλακέδας ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἀποτελέσομεν, καὶ ὡς
τοὺς προπολεμοῦντας, οὕτω καὶ τὰς προπολεμούσδας. ἵνα
δὲ μᾶλλον τὴν τοῦ Πλάτωνος ϑαυμάσωμεν διάνοιαν, ἐπὶ τὰ
Ο ὅλα καὶ τὴν τοῦ παντὸς διακόσμησιν ἡμῖν ἑαυτοὺς ἀναπεμ-
πτέον, ὕπου καὶ ϑαυμαστὴν ὀψόμεϑα σύμπνοιαν τοῦ ἄρρενος
καὶ ϑήλεοςς ἐν μὲν γὰρ ϑεοῖς οὕτω ταῦτα συμπέφυκεν
ἀλλήλοις, ὥστε καὶ ἀρρενόϑηλυν ἀποκαλεῖσθαι τὸν αὐτόν,
καϑάπερ Ἥλιον καὶ Ἑρμῆν καὶ ἄλλους τινὰς ϑεούς" ὅπου δὲ
καὶ διήρηται, κοινὰ τὰ ἔργα ἐστὶ τοῦ ἄρρενος καὶ ϑήλεος τῶν
ὁμοταγῶν, πρώτως μὲν (ἀποτελούμεναν ἀπὸ τοῦ ἄρρενος, ὕφει-
μένως δὲ ἀπὸ τοῦ ϑήλεος. διὸ καὶ ἐν τοῖς ϑνητοῖς ἡ φύσις
ἀσθενέστερον ἐν πᾶσιν ἀπέφηνε τὸ ϑῆλυ τοῦ ἄρρενος. πάντα
δ᾽ οὖν ἅπερ ἐκ τοῦ ἄρρενος, ταῦτα καὶ τὸ ϑῆλυ γεννᾷ τῆς
ὑφέσεως σῳζομένης" ἤ τε οὖν Ἥρα συμπρόεισι τῷ 4ΔΊιὶ
πάντα ἀποτίκτουσα σὺν τῷ πατρί" διὸ καὶ ἰσοτελὴς αὐτῷ
σΕΡ(Ν
2 ἕν εἶδος ἘΜ: εἶδος ΟΡ: εἶδος ἕν ς | οὗ ἰπ τοταρ. 1 286
περὶ τῶν ... δεικνύντων λόγων κοινὰς εἶναι τὰς ἀρετὰς... ἀν-
δρῶν καὶ γυναικῶν οὗ ῬΥΟΟΙΣ ΘοτΙατη θη ΆΣΙ08 δὰ 424 διπλῆς δὲ
οὔσης τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως κτέ. ἱπῖτα 820 Οὅβ88Β 88 τῶ θῆλυ σ
4 ϑεμένω ἙῈ ἔχοντι ἘΜ ὅ καὶ τὴν ΜΡ 68 ἀπέγνωσται κατ᾽
εἶδος μὴ εἶναι διαφορὰν ἐν τ. ὁμολογοῦσι ΜῊῬ 8 τοῦτο γοδὲ
συμφέρον Ῥ 9 ὅτι καὶ ἡ ὙΡ 10 τῶν ἀνδρῶν Ο 11 ἀντὶ οἵη ἈΕ
148 ὡς πρὸς τοὺς πολεμοῦντας 11 αὐτοὺς (ἡμῖν Οχω). ς
18 σύμπνοιαν οα ὁ 22 τοῦ ϑήλεος Ρ| οὗ. Β680]. 5 238 πρῶ-
τος Ὁ [ 186. υἱᾶϊῦ ΚΥτΟ] 2788 οἵ ᾿αΐγα 67 Ε Ε' ἸΤΒ Τίηι. 40Ε}8
ΠΡΟΚΛΔΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῆπι. 180] 41
προσαγορεύεται" καὶ ἡ Ῥέα τῷ Κρόνῳ" πάσης γάρ ἔστι τῆς
Κρονίας δυνάμεως κόλπος ἡ ϑεὸς αὕτη καὶ ἡ Γῆἧ τῷ
Οὐρανῷ᾽ πάντων γὰρ ἡ Γῆ μήτηρ, ὧν ὃ Οὐρανὸς πατήρ.
καὶ πρὸ τούτων τῶν στοιχείων ἐὰν τὸ πέρας καὶ ἄπειρον
5 λάβωμεν, ἃ δὴ τὴν ἀρχῆς τάξιν ἔλαχε πρὸς ταῦτα καὶ αἰτίας,
εὑρήσομεν ἐξ ἀμφοῖν πάντα τὰ ὁπωσοῦν εἰς τὸ εἶναι παριόντα
γεννώμενα. ἔχεις οὖν καὶ ἐν νοητοῖς καὶ ἐν νοεροῖς καὶ ἐν
ὑπερκοσμίοις ϑεοῖς τοῦ ἃ ἄρρενος πρὸς τὸ ϑῆλυ συνάρμοσιν. Ὁ
ἴδε δὴ τὸ αὐτὸ καὶ ἐν οὐρανῷ" πᾶσα γὰρ ἡ γένεσις ἔκ τὲ
10 ἡλίου κυβερνᾶται καὶ σελήνης, μειζόνως δὲ ἀπ᾽ ἐκείνου καὶ
πατρικῶς, ἀπὸ δὲ ταύτης δευτέρως" διὸ καὶ ἐλάττων ἥλιος
ὑπὸ τινῶν προσωνόμασται. καὶ τοῖς ἐν ἡλίῳ ϑεοῖς ἄρρεσίν
εἶσι καὶ σεληνιακαὶ τάξεις ἀνάλογον. ἐν δέ γε τοῖς δαί-
μοσιν εἰ ϑεωροίης, πανταχοῦ συνεζευγμένην ὄψει τῶν διττῶν
15 τούτων γενῶν τὴν πρόνοιαν" τοῖς μὲν γὰρ ϑείοις δαίμοσιν
αἴ ϑεῖαι δαιμονίδες ἡνωμένως πάντα ἀποτελοῦσι δευτέρως,
ἅπερ ἐκεῖνοι πρώτως᾽ τοῖς δὲ ψυχικοῖς αἴ ψυχικαί, τοῖς δὲ
φυσικοῖς αἷ φυσικαί, τοῖς δὲ σωματικοῖς αἵ σωματικαί, μητέ- ς
θοων ἔχουσαι πρὸς τοὺς ἄρρενας καὶ δυάδων ὡς πρὸς μονά-
50 δὰς λόγον᾽ πάντα γὰρ ὑφειμένως γεννῶσιν, ἅπερ ἐκεῖνοι
πατρικῶς καὶ ἡνωμένως παράγουσιν. εἰ τοίνυν ὀρϑῶς εἰκάζο-
μεν πρότερον [». 84, 688] τοὺς μὲν φύλακας τοῖς ϑεοῖς τοῖς
οὐρανίοις, τοὺς δ᾽ ἐπικούρους τοῖς δαίμοσι τοῖς ἐκείνων ὁπα-
δοῖς καὶ ὑπουργοῦσιν αὐτῶν ταῖς προνοίαις, εἰκότως ὃ Πλάτων
36 καὶ ἐν τοῖς γένεσι τούτοις τὴν ὁμοίαν τοῦ ἄρρενος πρὸς τὸ
ϑῆλυ συνάρμοσιν ἀσπάξεται, καὶ μεταδίδωσιν ἀμφοῖν κοινῆς ἙΕ
ἀρετῆς καὶ κοινῶν ἐπιτηδευμάτων, ὥσπερ καὶ ἡ φύσις τὰ
γένη ταῦτα συνέδησεν ἀλλήλοις καὶ μετ᾽ ἀλλήλων ἐποίησεν
αὐτὰ τίκτειν, χωρὶς δὲ ἀπὸ ϑατέρου τὸ ἕτερον οὐ διεῖλεν,
ΟΧΡ
2 κρονείας ΤΡ αὕτη ἡ ϑεὸς Ῥ] οὗ οἴδο. ομα]ὰ. 80. 19
ὄ λάβωμεν ΟἿ: λέγομεν Ῥ 9 δὴ ἰδὲ δὴ τὸ ὁρο: δὴ δὴ
τὸ 6: δὴ καὶ Μ: δὴ Ρ ἡ οτὰ Ρ 11 οἷ, Ἰαῦτα 266.Ὰ Ατσ]βῇ,
ὧδ 8} 1728}. ογθϑῦ. ὃ 10 1770 96 12 καὶ ἐν τοῖς 16 ϑεοῖς
ἘΡ 19 δὴ ζὼρ» πρὸς ἄρσενας Ρ 21 εἰ ---- 32 ϑεοῖς οἵη Ρ
418 εἰκάζομεν Ἰταρξ. 28 ὁπαδοῖς Ῥ 26 ἐν τούτοις γένεσι
ΜΡ ὁμόνοιαν ΟΡ: οα ς 28 ταῦτα συνέδησε τὰ γένη Ῥ
29 αὐτὰ τίκτειν 1].: ἀποτίκτειν ΚτΟ]]
48 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τῖτι. 150]
ἀλλ᾽ ἄγονον χωρισϑέν ἐστιν ὁποτερονοῦν, οἷς ἐξ ἀμφοῖν ἡ
γένεσις. καίτοι πλείων ἐστὲν ἡ διαφορὰ κατὰ τὰ ὄργανα
τὰ φυσικὰ τούτων ἢ κατὰ τὰς ζωάς᾽ ἀλλ᾽ ὅμως καὶ ἐν
ἐκείνοις κοινὸν τὸ ἔργον αὐτοῖς ἐποίησεν ἡ φύσις᾽ πολλῷ
ἄρα μᾶλλον κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ τὴν σύμπασαν ξωὴν
τὴν κοινωνίαν αὐτῶν πρεσβεύειν ἄξιον.
Τί δὲ δὴ τὸ περὶ τῆς παιδοποιίας; ἢ τοῦτο μὲν
διὰ τὴν ἀήϑειαν τῶν λεχϑέντων εὐμνημόνευτον
ἕως τοῦ᾽ καὶ ταῦτα εὐμνημόνευτα ἡ λέγεις [180}. οἔ
τορ. Υ 454}--- 461 ΕἸ.
Εἴ τις ἐπιξητοίη, διὰ τί τὸ ἄηϑες εὐμνημόνευτόν ἐστιν,
οὐ χαλεπὸν λέγειν, ὅτι μᾶλλον ἡμῶν κινεῖ τὴν φαντασίαν
ὡς παράδοξον καὶ τὸν τύπον ἑαυτοῦ τρανέστερον ἡμῖν ἐντί-
ϑησιν. καὶ μὴν καὶ τὸ κοινὸν ἐπὶ τῶν γυναικῶν ὕπως
λέγεται, δάδιον ἑπομένως ἀποδιδόναι τῷ Πλάτωνι" βούλεται
γὰρ κατὰ τὸν νοῦν τῶν ἀρχόντων ἐν ἀφωρισμένοις καιροῖς
Ε ἐπιτελεῖσϑαι τὰς συνέρξεις μετὰ ϑυσιῶν καὶ εὐχῶν, καὶ
16
μηδενὸς ἰδίαν εἶναι τὴν συνερχϑεῖσαν, ἀλλὰ χωρίξεσϑαι
μετὰ τὴν σύνερξιν καὶ οἰκεῖν χωρίς. καὶ πάλιν ἐν ἄλλοις
καιροῖς τούτῳ συντάττεσθαι ὃν ἂν δοκιμάσωσιν οἵ φύλακες.
ἀλλὰ ταῦτα οὕτως δείκνυσι τὴν εἰς τὴν φύσιν ἀνήκουσαν
τούτων ϑεωρίαν. λέγωμεν οὖν ὅπῃ ταῦτα προσήκει τῇ δια-
κοσμήσει τοῦ παντός" καὶ γὰρ ταῦτα πολὺ πρότερον ἐν τοῖς
ϑεοῖς ὑπάρχει διὰ τὴν ἕνωσιν αὐτῶν. πάντα γὰρ ἔκγονα
πάντων, εἰ καὶ ἄλλα κατ᾽ ἄλλην ἰδιότητα χαραπτηρίξεται,
καὶ ἐν πᾶσίν εἶσι πάντες, καὶ πάντες πρὸς πάντας ἤνωνται
μετὰ τῆς ϑεοῖς πρεπούσης ἀμιγοῦς καϑαρότητος, εἰς ἣν
καὶ ὃ Σωκράτης ὁρῶν τήν τε κοινωνίαν ἠσπάξετο ταύτην
καὶ τὴν τῶν ἐπιτηδευμάτων καϑ᾽ ὃν ἕκαστον διανομὴν
ΟᾺἊΡ
1 χωριστόν ἐστιν Ῥ ὁποτερονοῦν Ο: ὃ πρότερον ἐν ἘΡ:
ὁπότερον ἐνς 242. πλέον Ρ 71 δὲ 11].: δαὶ οοΥΥ Α Ρ]α,. τῆς
1]. οὐ Α ΦΣ ΕΠ ὴ 0 Ρ].: οἵχ "ς ΡΒ]. 18 μὲν δὴ διὰ Ρ 9 καὶ
ταῦτα ὁοὰ Ὁ εὐμνημόνατο 50. 11 τὸ ἄηϑες --- 18 ἐντίϑησιν
αἰὐαῦ ἔοσθ 8080]. ΡΊ. 17 οὗ ἴῃ σϑρ. Π,8 18 γωρέξεται Ὁ
94 πάντα : ταυτὰ ( 6188.) Ο: ταῦτα ἈΡ: οὗ, Ρ. 48,98 14 247 τῆς
Ο: ΟΧ τοῖς Ρὶ: τῆς τοῖς ἈΦ ἴογῦ. τοοία
10
5
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίμι. 1500] 49
ἑκάστῳ κατὰ φύσιν. ἐπεὶ καὶ τὸ μὴ γινώσκειν ἰδίᾳ τὸ
ἑαυτοῦ γέννημα παρὰ τοῖς ϑεοῖς ἔστιν, διὸ κοιναὶ μὲν
αὐτοῖς αἷ νοήσεις, κοιναὶ δέ εἰσιν αἷ ποιήσεις᾽ τὸ δὲ γεν-
νηϑὲν ἕκαστος ὡς κοινὸν ἁπάντων ὃν εὐεργετεῖ καὶ σῴζξει.
5 καὶ μὴν καὶ τὸ ἀδελφοὺς μὲν νενομίσϑαι πάντας τοὺς ὁμο-
ταγεῖς. πατέρας δὲ καὶ προγόνους τοὺς κρείττους, ἐκγόνους
ὃὲ καὶ παῖδας τοὺς ὑφειμένους, ἀπὸ τῶν ϑεῶν καὶ εἰς
τήνδε μετενήνεκται τὴν πολιτείαν" ἡ μὲν γὰρ ὁμοιότης τῆς
οὐσίας ἡ ἀπὸ τῆς αὐτῆς αἰτίας τὸ ἀδελφὸν τὸ ἐν ἐκείνοις,
10 ἡ δὲ γόνιμος αἰτία τὸ προγονικόν, ἡ δὲ ἀπόρροια τῆς οὐσίας
ἡ εἰς δευτέραν προϊοῦσα καὶ τρίτην σειρὰν τὸ τῶν ἐκγόνων
εἶδος ἐπιδείκνυσιν. ἐπεὶ καὶ τὸ τὴν αὐτὴν ἑτέροις ἢ τὸν
αὐτὸν πλείοσι συζεύγνυσθαι λάβοις ἂν ἐκ τῶν μυστικῶν Β
λόγων καὶ τῶν ἐν ἀπορρήτοις λεγομένων ἱερῶν γάμων, οἷς
16 καὶ ὃ Πλάτων εἰς δύναμιν ἐξομοιῶν τὰ περὶ τοὺς πολίτας
καὶ τοὺς τούτων γάμους ἱεροὺς γάμους προσηγόρευσε. καὶ
μὴν ἐν τοῖς φυσικοῖς λόγοις καϑορᾶν ἔξεστι καὶ τῶν διαφόρων
λόγων μέαν καὶ τὴν αὐτὴν ὑποδοχὴν γιγνομένην, καὶ τὸν ἕνα
λόγοι ἐν πλήϑει φανταζόμενον ὑποδοχῶν καὶ διήκοντα διὰ
40 πλειόνων ὑποκειμένων. ἀνάλογον δέ ἔστε τὰ μὲν εἴδη τοῖς
ἄρρεσιν, αὖ δὲ ὑποδοχαὶ τοῖς ϑήλεσι. τί δή ποτε οὖν τὸ
αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐν τῷ παντὶ ϑεωρεῖται καὶ παράδοξόν ἐστιν
ἐν ταῖς ἀνθρωπίναις ζωαῖς; ὅτι, φήσω, τῶν ὅλων ἀποτετε-
μάχισται καὶ μεριστὴ γέγονεν ἡ ἀνθρωπίνη πᾶσα ψυχή, καὶ
35 διὰ τοῦτο φαίνεται καὶ αὐτῇ τὰ τῆς κοινωνίας ταύτης ἀντε-
χόμενα δόγματα πάντων δυσπαραδεκτότατα. εἰ οὖν τις
ἀνέλοι τὴν κατάταξιν καὶ ἑαυτὸν ἐπὶ τὸ ὅλον ἀναγάγοι, προσ-
οἵτο ἂν τὴν τοιαύτην κοινωνίαν, τῆς παρὰ τοῖς πολλοῖς
διῃρημένης συμπαϑείας ὑπεριδών. καϑ᾽ ὅσον. δὲ ἕκαστος
80 ἡμῶν κατατείνεται περὸ τὸ μέρος καὶ κατακερματίξεται καὶ
ΟᾺΡ
2 διὸ καὶ 5 8. γγὶυὺβ αὖ οὐχ ΜἩἩ 6 κρείττονας ἘΡ 8 μετε-
φήνεγκται ΜἭ 11 προσιοῦσα Ἐ 18 συξευγνῦσϑαι ΟἿ
188 οὗ Ἰηἴτα 2980 οὗ 8168 1ῃ Ῥάστη. 7715. 34 [ΟΌΘΟΚ ΑὨ ΔΟΡΆ.
808 ΟτΡΆἢ. ἔτ. 91 16 τούτων Ὁ: τῶνδε ἘΡ | οὗ τοῦ Υ͂
468 Κ᾽ ῶὅ ἀντὴ 5 471 ἀυτὸν Ο 218 προσοιτο Ἢ . Βὶὸ
80 περὲ τὸ μέρος οἵὰ Ἀ
Ῥβοουνβ οἂ. Ὁ 168]. 1. 4
80 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τἴπι. 18} Ε]
Οὐτοῦ ὅλου καὶ ἑνὸς ἀπολιμπάνεται, κατὰ τοσοῦτον καὶ πρὸς
τὴν τοιαύτην ἀνείλλεται ζωήν, ἄσχετον οὖσαν σχέσιν καὶ
κατάταξιν ἀκατάτακτον καὶ ἀδιαίρετον διαίρεσιν.
Ὅπως δὲ δὴ κατὰ δύναμιν εὐθὺς γίγνοινϑ᾽ ὡς
ἄριστοι τὰς φύσεις ἕως τοῦ τύχην ἡγουμένοις αἷ- ὃ
τίαν τῆς ξυλλήξεως [180 Ε΄. οὗ τορ. 4590} 460 ΑἹ.
Τὴν ὁμοιότητα καὶ τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἰσότητα τὴν
γεωμετρικὴν μετὰ τῆς ἀριϑμητικῆς ἐν τῇ ἑαυτοῦ Πολιτείᾳ
ΓΥ͂ΤΙ 624 58] διαφερόντως ὁ Πλάτων παρέλαβεν, ἵνα τὴν πρὸς
τὸν οὐρανὸν αὐτῆς ὡς ἐν αἰσϑηταῖς ἢ πρὸς τὸ νοητὸν ὡς ἐν 10
ὑπερουρανίοις ξζωαῖς ἀπεικασίαν τελέως διασώσηται᾽ διὰ γὰρ
ταύτην τὴν αἰτίαν καὶ ἐν τοῖς γάμοις τῷ ἀρίστῳ τὴν ἀρίστην
συναρμόξει καὶ τῷ χείρονι τὴν ὑφειμένην, ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς ϑεοῖς
τὰ μὲν πρῶτα τοῖς πρώτοις μᾶλλον, τὰ δὲ δεύτερα τοῖς δευτέροις
συμπέφυκε, καὶ μετὰ τῆς ἑνώσεώς ἔστιν ἡ ἀμιγὴς καϑαρότης. 16
ὥστε καὶ ἐν τοῖς δευτέροις μετὰ τοὺς ϑεοὺς γένεσι κατὰ τὸν
τῶν ϑεῶν νοῦν ἡ τοιαύτη διανομὴ κατ᾽ ἀξίαν ἐπιτελεῖται. διὰ
τοῦτο τοῖς μὲν ϑείοις δαίμοσιν αἴ ϑεῖαι συντάττονται δαιμονί-
δες, τοῖς δὲ ψυχικοῖς αἱ ψυχικαί, τοῖς δὲ προσύλοις αἵ πρόσυλοι.
Ὦ καὶ πανταχοῦ τὸ ἀνάλογον ἐν τάξει πρόεισιν ἄχρι τῶν ἐσχά- 20
τῶν. ἐπεὶ καὶ τὸ λάϑρᾳ μηχανᾶσϑαι τοὺς ἄρχοντας τοῦτο
τὴν ἐν ἀφανεῖ παρὰ τοῖς ϑεοῖς οὖσαν τῆς τοιαύτης συναγω-
γῆς τῶν γενῶν αἰτίαν ἱκανῶς ἀπεικονίξεται, γιγνομένης μὲν
ἐκεῖϑεν πρώτως, δευτέρως δὲ καὶ ἀπὸ τῆς ἑκάστου τάξεως.
ἣν ὃ κλῆρος ἐνδείκνυται, τὸ συνδετικὸν ἔχων ἀπὸ τῆς ὁμοιό- 535
τητὸς τῆς ξωῆς, καϑ᾿ ἣν ἕκαστον τῷ ὁμοίῳ συντέτακται,
τῷ μὲν ϑείῳ τὸ ϑεῖον, τῷ δὲ ἐνύλῳ τὸ ἕνυλον, τῷ δὲ μέσῳ
τὸ μέσον. καὶ διὰ τοῦτο πᾶσα στάσις ἐξήρηται τῶν ϑείων
καὶ διχόνοια, τὸ οἰκεῖον ἑκάστου στέργοντος κατὰ τὴν ἑαυτοῦ
τάξιν καὶ αὐτοφυῆ ταύτην ὁρῶντος καὶ οὐκ ἐπεισοδιώδη 530
ΟἿΡ
2. ἀνείλεται Ῥ: ἀνειλεῖται σὕστρέφεται 5080]. αὶ 8. ἀκατά-
στατον (τ᾽ ὸχ σι οοὐτ)ὴ Ρ καὶ καταδιαέρεσιν ἀδιαίρετον Ρ 4 δὴ
οἷὰ Ο οὔτα (“) Ρ] δῦ. γίγνοιντο Ῥ]αὺ. οὗ Ῥ. 61, 11. 16 νῬ. δ, 1
ὅ τὰς φύσεις οἴὰ Ὁ 6 συλλήξεως ἩΙ͂Ρ οὔτὰ 0 (8) Ρ]αὺ. οἵ,
Ῥ. ὅ1,2) [10 αἰσθητοῖς ἘΡ: αἰσϑητικοῖς 6 τὴν πρὸς τὸ νοη-
τὸν Ῥ 12 ἀορέστω Ῥ 16 τοὺς οι ἈἘΡ τὸν οἵὰ Ὁ
ῶῦ συνεκτικὸν Ρ ἔχόν 'π': ἔχον Ὁ 21 τὸν ϑεῖον Ο
- ΗΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ἃ [Τὰ. 180 8Ὲ}} δ1
καὶ μεμηχανημένην.. ὧν ἁπάντων εἰκόνα φέρει τὸ καὶ
τοὺς πολίτας τοῖς κλήροις ἀνατιϑέναι τὴν σύλληξιν, οὐχ
ὁρῶντας αὐτῶν τὸ κεκομψευμένον. ἐπεὶ κἀν τοῖς φυσικοῖς
αἱ ὑποδοχαὶ τοῖς εἴδεσιν οἰκείως διανέμονται, καὶ ἕκαστον
ὃ τῶν εἰδῶν τῆς κατὰ τὴν ὕλην ἐξαλλαγῆς αἰτιάσαιτο ἂν τὴν
ἑαυτοῦ σύνταξιν᾽ ἀλλ᾽ ὅμως καὶ τοῦτο ἐπιτελεῖται κατὰ τὰ
αἴτια τὰ προεστῶτα τῆς ὅλης δημιουργίας, ἀνάλογον ὄντα
τοῖς φύλαξι. ταῦτα μὲν οὖν εἰρήσϑω τῆς τῶν ὅλων ἕνεκα Ε
ϑεωρίας" ΜΔογγῖνος δὲ ἐν τούτοις ἀπορεῖ, μήποτε ὁ Πλά-
τῶν τοῖς σπέρμασιν οἴεται συγκαταβάλλεσϑαι τὰς ψυχάς"
ἕνα γὰρ ἄριστοι γίγνωνται, τοῖς ὁμοίοις τὰς ὁμοίας συξεύ-
γνυσι. καὶ ὅ γε Πορφύριος ἀπαντᾷ μὲν πρὸς τὴν ἔν-
στασιν, οὐ σφόδρα δὲ ἱκανῶς. ὁ δέ γε ἡμέτερος διδά-
ὅκαλος πρῶτον μὲν ἠξίον ϑεωρεῖν, ὅτι ὁ Πλάτων αὐτὸς
15 προσέϑηκε τὸ ἵνα ὡς ἄριστοι γίνοιντο τὰς φύσεις"
δέχονται γὰρ οἱ παῖδες ὁμοιότητα φυσικὴν ἀπὸ τῶν πατέ-
θων καὶ τῆς εὐγενείας μεταλαγχάνουσι τῆς τῶν γεννησαμέ-
νῶν κατὰ τὰς φυσικὰς ἀρετάς" ἔπειτα κἀκεῖνο ἐννοεῖν, ὅτι
εἰ καὶ μὴ συγκαταβάλλεσϑαι τοῖς σπέρμασιν τὰς ψυχὰς ἀλη-
3) ϑές, ἀλλὰ κατ᾽ ἀξίαν γε εἶναι τὴν τῶν ὀργάνων διανομήν᾽
οὐ γὰρ εἰς τὰ τυχόντα ὄργανα αἴ ψυχαὶ πᾶσαι εἰσοικίξονται,
ἀλλ᾽ ἑκάστη εἰς τὸ ἑαυτῇ προσῆκον᾽ ἐσϑλὰ μέν φησιν
Ὅμηρος [33 8821.
ἐσθλὸς ἔδυνε, χέρεια δὲ χείρονι δόσκεν.
15 ἔτι δὲ ὥσπερ ὁ τελεστὴς σύμβολα ἄττα τοῖς ἀγάλμασι περι-
τιϑεὶς ἐπιτηδειότερα αὐτὰ καϑίστησιν εἰς μετουσίαν δυνά-
μεῶν ὑπερτέρων, οὕτω δὴ καὶ ἡ φύσις ἡ ὅλη τὰ σώματα
πλάττουσα τοῖς φυσικοῖς λόγοις ἀγάλματα τῶν ψυχῶν ἄλλην Εὶ
ἄλλοις ἐπιτηδειότητα ζἐν) σπείρει πρὸς ἄλλων καὶ ἄλλων ψυχῶν
8) ὑποδοχήν, ἀμεινόνων τε καὶ χειρόνων᾽ ἣν καὶ ὁ πολιτικὸς
ὀρθῶς ἐπιστάμενος καὶ τῶν σπερμάτων ποιεῖται λόγον πολὺν
καὶ πάσης τῆς φυσικῆς ἐπιτηδειότητος, ἵνα δὴ αὐτῷ καὶ
ΟΡ
8 οὗ ἢὰ σχϑορ. Π 1,8 ἔὄὅ τῆς Μ: τοῖς Ῥ τῆς --- ἐξαλλαγῆς
ὁ ὁ ὧν τὴ» Ρ: ἀυτὴν δ: αὖ τὴν Μ ὃ τάξιν Ὁ 10 οὗ
Αὐῖβί. ἀ8 δῃΐτηΆ]}. οχϑϑΐ. β 1. 788ν 88 1865" ὅ 11 γένωνται Ῥ
11 τῆς τῶν 6: τε τῶν Ρ: τῶν ΜἩ 24 ἐσθλὸς οχα Ο᾽ χεέρονα Τὶ
25 οἵ ταῦτα 64 Ε᾽'88 | ἄττα Ὁ 29 (ἐν δαὰ Κι]
43
17
59 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίτι. 18} Ε.. 19 Α]
αἷ ψυχαὶ ἄρισται ἐπὶ φύσεσιν ἀρίσταις γίγνωνται. ταῦτα καὶ
πρὸς τὴν ἀπορίαν τοῦ “Πογγίνου ῥητέον. διὰ τίνα δὲ αἰτίαν
ἄμεινον ὑπέλαβεν ὃ Πλάτων τὴν τύχην αἴτίαν νομίξειν τοὺς
πολίτας τῆς τοιαύτης διανομῆς; ἦ ὅτι τῶν μὲν νομιζομένων
ἡμῖν ἀγαϑῶν λυσιτελές ἐστι καὶ τὴν αἰτίαν ἐγνωκέναι" μᾶλλον 5
γὰρ ἐκείνην ϑαυμάσομεν᾽ τῶν δὲ ὑπειλημμένων ἡμῖν κακῶν
ἄμεινον ἀναίτιον ἡγεῖσθαι τὴν παρουσίαν, ἤ τινα αἰτίαν
αὐτῶν ἐπ᾽ ἀγαϑῷ ταῦτα διανέμουσαν αἰτιᾶσϑαι᾽ τοῦτο γὰρ
εἰς καταφρόνησιν ἐγείρει τοῦ δεδωκότος, μᾶλλον δὲ εἰς μῖσος,
διότι παντὶ τὸ κακοποιὸν αὐτοῦ φευκτόν. 10
Καὶ μὴν ὅτι γε τὰ μὲν τῶν ἀγαθῶν ϑρεπτέον.
φαμὲν εἶναι, τὰ δὲ τῶν κακῶν εἷς τὴν ἄλλην λάϑρα
διαδοτέον πόλιν [19].
Καὶ ταῦτα τῶν ἐκεῖ διωρισμένων ἐστί, πολλῷ δὲ πρό-
τερον ἐν τῷ παντὶ γίνεται. τῶν γὰρ παραγομένων ὑπὸ τῶν 16
ϑεῶν καὶ δαιμόνων τὰ μὲν ἐν αὐτοῖς μένει. γένη καϑαρὰ
καὶ πόρρω γενέσεως, ἃ καὶ ἄχραντα διὰ τοῦτο καλεῖται, τὰ
δὲ κάτεισιν εἰς γένεσιν, οὐ δυνάμενα ἐν οὐρανῷ μένειν
ἀκλινῶς. καὶ τὰ μέν ἐστιν ἐξ ἀγαϑῶν, τὰ δὲ ἐκ τῶν χειρό-
νῶν τὸ γὰρ κακὸν τοῦ χείρονός ἐστι δηλωτικόν. εἰσὶ δὴ 30
Β οὖν ϑεῶν μὲν ἵπποι τε καὶ ἡνίοχοι πάντες ἀγαϑοί,
τὰ δὲ τῶν ψυχῶν τῶν μερικῶν μεμιγμένα. διὸ δὴ καὶ
ῥοπὴ καὶ νεῦσις καὶ πτερορρύησις ἐν ταύταις. ὃς καὶ πέμ-
πουσιν εἰς γένεσιν οὗ (ϑεοὶΣ ἐν οὐρανῷ καὶ δαίμονες τῶν καϑό-
δων προϊστάμενοι τῶν ψυχικῶν. τά τὲ οὖν οὐράνια ψυχῶν 50
γένη καὶ ἄχραντα τρέφεται συνεπόμενα τοῖς ϑεοῖς ἐπὶ
δαῖτά τε καὶ ϑοίνην, ὡς ἐν Φαίδρῳ [2417 ΧΑ] λέγεται,
καὶ τὰ γενεσιουργὰ κοινωνεῖ τῇ γενέσει πεμπόμενα ἐκεῖθεν"
1 αἵ οι ΜΡ γίγνωνται Ο: προσγίγνωνται ": προσγένων-
ται Ῥ 2 αἰτίαν νομίξειν Ο Βὶ6 8 τὴν οἴχῃ ἘΡ 4 ἣ ᾿ς
οἵ. Βδάρεσϑοδον δὰ δοιμοίγ. Ὁ. 12188. 6 ϑαυμάξομεν Ρ Ἰἃἂν
αἴτιον Ο] οὗ 580}0]. Ρ]αί. 1.75 τινὰ 6: τὴν ΜΡ 9 κατα-
φρόνησιν --- 10 διότι οι Ρ 12 ἔφαμεν Ρ]αὗὖ. οἔ. Πδτδοκ Ἴ 88
κακῶν ποτὶ οαὰ Α ΖΕ Ὁ αἰϑαυθ Ρ]δύ. 1].: φαύλων "6 ΡΕΪ Δί.
16 γὰρ 6: δὴ ἈΡ παραγενομένων σ 168. ὑπὸ ϑεῶν Ἐ-:
ὑποθέσεων Ῥ 16 γένη οἵχ Ῥ 11 λέγεται Ῥ 91 μὲν
οἵὰ Ο | οὗ ῬΒμεαρᾶσ, 346Α 28 οὗ Ῥμαθᾶσ. 2418 “480
94 οὗ Ρ. δά, ὕ "
ΠΡΟΚΔΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αὶ [Τἴχὰ. 19 ΑἹ 88
λάϑρᾳ φησὶν ὁ λόγος, τὴν ἀφανῆ καὶ ἀπόκρυφον ἐν τοῖς
ϑεοῖς αἰτίαν τῶν ψυχικῶν καϑόδων ἐνδεικνύμενος, ον. τὰς
χατιούσας ἐκεῖϑεν ψυχὰς ὑπ᾽ ἄλλην γίνεσϑαι πρόνοιαν καὶ
ἐφόρους ἄλλους τοὺς τῆς γενέσεως προϊσταμένους,
δ8 Ἐπανξανομένων δὲ σκοποῦντας ἀεὶ τοὺς ἀξίους
πάλιν ἀνάγειν δεῖν, τοὺς δὲ παρὰ σφίσιν ἀναξίους
εἰς τὴν τῶν ἐπανιόντων χώραν μεταλλάττειν [194]
Ἐν μὲν τῇ Πολιτείᾳ [ΠΠ 4160] ποιεῖται μετάστασιν
οὐ μόνον ἀπὸ τῶν ἄνωϑεν διαδοϑέντων εἷς τὴν κάτω πόλιν,
10 ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκεῖ τεχϑέντων ὑποχρύσων., ἐνταῦ ϑα δὲ ἀπὸ
κατεληλυϑύτων : ποιεῖται τὰς ἀναγωγάς. πῇ ποτε οὖν ταῦτα Ο
συμφωνήσειεν ἂν ἀλλήλοις; ἧ τάχα μὲν καὶ τήνδε τὴν λέξιν
συμβιβάζειν πρὸς τὰ ἐκεῖ διωρισμένα δυνατόν, εἰ μὴ τὸ
ἐπαυξανομένων ἐπὶ μόνων τῶν καταπεμῳφϑέντων ἄνωθεν
15 ἀκούσειας, ἀλλ᾽ ἐπὶ πάντων τῶν κάτω τρεφομένων. αὐξα-
νομένων γὰρ τῶν κάτω τιχτομένων ἁπλῶς ἢ κάτω γενομέ-
νων ἄνωϑεν σκοπεῖν (δεῖν) τὰς φύσεις αὐτῶν, ποῖαί τινές
εἰσι, καὶ οὕτως ἐπανάγειν τοὺς ἀξίους. εἰ δὲ καὶ ὡς ἐξ
ἀρχῆς εἴπομεν ἀκούειν ἐθέλοις, ῥητέον, ὅτι τὸ πρὸς τὰ
90 προκείμενα συνᾶδον ὃ Σωκχράτης νυνὶ παρέλαβεν" αἴ γὰρ
κατελθοῦσαι ψυχαὶ πάλιν ἀνίασιν, οὐχ ὅσαι τὴν ὑπόστασιν
ἐξ ἀρχῆς εἶχον ἐν τῇ γενέσει καὶ περὶ τὴν ὕλην, οἷαι δή
εἰσιν αἴ πολλαὶ τῶν ἀλόγων. ταῦτα μὲν περὶ τῆς λέξεως.
ὅρα δὲ ὅπως τὰ αὐτὰ καὶ ἐν τοῖς ὅλοις ἐστίν, ἅπερ ὃ
3 Σωκράτης ἐν τῇ ἑαυτοῦ Πολιτείᾳ διατάττεται. τὰ μὲν ἀεὶ
τὴν αὐτὴν ἐν οὐρανῷ τάξιν ἔχει, ϑεῖά τε καὶ ἄτρεπτα μέ-
ψοντα, τὰ δὲ ἀεὶ περὶ τὴν γένεσιν δέδυκε, τὰ δὲ μέσα πώς
ἔστιν ἀμφοτέρων. ὁτὲ μὲν ἐκείνων ἐξηρτημένα τῶν ϑείων, Ὁ
ὁτὲ δὲ ἐπιμιγνύμενα τοῖς τὴν γένεσιν ἀσπαξομένοις. οὐκ
80 ἔστιν οὖν τὸ δαιμόνιον γένος τὸ ἀνατασσόμενον ἢ κατατασ-
σόμενον οὐδὲ αἵ πολυειδεῖς ξωαὶ οὐδὲ οἱ ϑάνατοι περὶ τοὺς
ΟῈΕΡ
1 ἀποκρύφιον τοῖς Ο [| 86. βἰδίυϊ 8 ὅ ἐπαυξομένων
Ρ]. 1]. γ»χδοῦοσ Α 9(Θ); βοὰ οὗ ἃ. 14 αἰεὶ Ῥ οὕχΩ
Ῥχϑοίοσ ἃ Ζ (Θ.Σ Ὑ) θ ἀξέους Ῥ Ἷ διαλλάττειν Α ΡΙδὐ.
10 ἀπὸ δμώων τῶν ΕΚ͵Ο]] 12 ἢ Π. 18 πρὸς τὴν ἐκεῖ Ρ
11 δ. ὸ ἐθέλοι τις ἈῬ τὸ οι 268 μέ-
γοντα νὰ Ν 98 ἀμφοτέρων ἐστὶν
δά ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 19]
δαίμονας, ἀλλὰ περὶ τὰς μερικὰς ψυχάς, νῦν μὲν γενέσεε
προσομιλούσας, νῦν δὲ εἰς δαιμονίαν ἢ ϑείαν λῆξιν μεϑι-
σταμένας. ἃ καὶ ὁ Σωκράτης εἰδὼς ἐν τῇ Πολιτείᾳ τὸ
ἀνάλογον διεϑεσμοϑέτησε᾽ καὶ γὰρ ὁ οὐράνιος Ζεὺς προεστή.--
σατο τοὺς ϑεοὺς ἐν οὐρανῷ καὶ δαίμονας ἀνάγοντας τὰς 5
μερικὰς ψυχάς, ἄλλους δὲ εἰς γένεσιν κατάγοντας, ἵνα μηδέ-
ποτε κάϑοδοι καὶ ἄνοδοι ψυχῶν ἐκλείπωσι τὸ πᾶν᾽ κἂν γὰρ
τήνδε τὴν ψυχὴν ἴδῃς ἀποκαταστᾶσαν,
ἀλλ᾽ ἄλλην ἐνίησι πατὴρ ἐναρίϑμιον εἶναι
[Ποχλοτ. μ 66] κατὰ τὴν ἔνϑέον περὶ τούτων ἔνδειξιν. 10
Ἶ49᾽ οὖν δὴ διεληλύϑαμεν ἤδη καϑάπερ χϑὲς
ὡς ἐν κεφαλαίοις πάλιν ἐπανελϑεῖν, ἢ ποθοῦμεν
ἔτι τιτῶν δηϑέντων, ὦ φίλε Τίμαιε, ἀπολειπόμενον;
[19 Α]
Ἢ τῆς Πολιτείας ἐπάνοδος ἐδίδαξεν ἡμᾶς διὰ τῶν εἰκό- τὸ
νῶν, ὅπως τὸ πᾶν συμπεπλήρωται τοῖς ἀρίστοις λόγοις καὶ
Ἑ γὰρ διακέκριται ἐν αὐτῷ τὰ γενητά, καὶ ἕκαστον κοινωνοῦν
πρὸς τὰ ἄλλα κατὰ τὴν ξαυτοῦ ἰδιότητα ἐνεργεῖ. καὶ τὰ
μὲν πρῶτα ἐξήρηται τῶν δευτέρων, χρῆται δὲ. αὐτῶν ταῖς
ἐνεργείαις ὡς ἀναγκαίαις πρὸς τὴν συμπλήρωσιν τοῦ παντός" 530
τὰ δὲ δεύτερα κοσμεῖται ὑπὸ τῶν πρώτων, συνέξευκται δὲ
ὁμοφυῶς τὰ ἄριστα τῶν ἐγκοσμίων τοῖς ἀρίστοις καὶ τὰ μέσα
τοῖς μέσοις καὶ τὰ ἔσχατα τοῖς ἐσχάτοις. διήκουσι δὲ οἷ λόγοι
διὰ πλειόνων ὑποκειμένων οὗ αὐτοί, καὶ αἵ αὐταὶ ὑποδοχαὶ
πλειόνων μετέχουσι λόγων᾽ ξωαὶ δὲ ἄλλοτε ἄλλας μεταλλάτ- 35
τουσι λήξεις κατὰ τὴν ξαυτῶν ἀξίαν. ταῦτα οὖν σύμπαντα
ἱκανῶς ἡμᾶς ἐπέστησε τῇ διακοσμήσει τοῦ παντός" ἐν γὰρ
κεφαλαίοις ὡρισμένοις πᾶν τὸ εἶδος τῆς πολιτείας συνεκε-
φαλαιώσατο δεόντως ὃ Σωκράτης εἰς τὴν νοερὰν ἀμέρειαν
ἀναδραμών, ἵνα μιμήσηται τὸν ϑεὸν τὸν διακοσμήσαντα τὴν 80
οὐράνιον πολιτείαν νοητῶς καὶ πατρικῶς. ἐπειδὴ δὲ παν-
ΟἿΡ
4 οὗ Β080]. 6 ὅ τοὺς οταὰ ἈΓΡ; βοα οὗ ἡ. ὅῶ, 3Ξ 4 -μονὰς
οἵὰ Ὁ ἴῃ πο 1 ῬδΕ ἀνάγοντας ς: ἄγοντας ΟΜΡ 1 ἐκλί-
ποωσι Ὁ ἴδοις Ρ δὴ ο α 20 Ὁ] ΠΙδαὰ0 Ν Ι]1.:
οω ΟΡ δας ἧς Ρ]δαὐ. 11 58 διεληλύθαμεν ἕως τοῦ" ὦ φῶς Ὁ
20 ὡς οἵχ 24 αἴ οχχ ΜΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τ|μ. 1948] δ5
ταχοῦ τοῖς δευτέροις τὰ μέτρα καὶ τὸ τέλειον ἀπὸ τῶν αἰτίων
ἀφορίξεται, διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἀπαιτεῖ τὸν Τίμαιον εἰπεῖν,
εἰ πᾶν περιέλαβε τὸ τῆς πολιτείας εἶδος" πᾶς γὰρ νοῦς εἰς
τὸν πρὸ
5 ἐκεῖνον βλέπειν. ἐπεὶ καὶ τὸ ἐν κεφαλαίοις εἰρηκέναι σύμ-
βολόν ἐστι τοῦ τὰ πρῶτα τοῦ παντὸς καὶ τὴν κεφαλὴν ὑπ᾽
αὐτοῦ διωακεκοσμῆσϑαι, ἃ δὴ τελειότερον ὃ τοῦ παντὸς δημι-
ουργὸς κοσμήσει πρὸς τὸ ὅλον βλέπων καὶ τὴν μίαν τοῦ
κόσμου ξωήν. ταῦτα μὲν περὶ τῆς πρὸς τὰ ὅλα τῶν μερι-
1 χῶν ἀναλογίας. πότερον δὲ ἡἣ λέξις τοῦτό φησιν, ὅτι ἣν
χϑὲς διῆλθε πολιτείαν, νῦν ἐν κεφαλαίοις διελήλυϑεν, ἢ καὶ
ιϑὲς ἐν κεφαλαίοις καὶ τήμερον πάλιν ἐν κεφαλαίοις περι-
ἔλαβεν αὐτήν, ζητεῖν οὐδὲν ἔχει πραγματειῶδες" εἴτε γὰρ
χϑὲς μὲν ποικιλώτερον εἶπε, νῦν δὲ ἐν κεφαλαίοις, εἴτε ἐν
15 ἀμφοτέροις ἐν κεφαλαίοις, ἀρέσκεταει ὁ ϑεῖος ἸΙάμβλιχος,
καὶ οὐδὲν ἡμῖν διοίσει. μᾶλλον δὲ ἴσως τοῦτο συμφωνό-
τερον τὸ γὰρ ὡς ἐν κεφαλαίοις πάλιν ἐπανελϑεῖν
δηλοῖ τὸ καὶ χϑὲς ἐν κεφαλαίοις εἰρῆσϑαι. καὶ οὐδὲν ϑαυ-
μαστὸν μὴ φέρεσθαι τὴν ἀνακεφαλαίωσιν ἐν τῇ Πολιτείᾳ
Ὁ τὴν γενομένην᾽ πολλὰ γὰρ καὶ ἄλλα τῶν ἐνταῦϑα λεγομένων
ὡς τῇ προτεραίᾳ ῥηϑέντων οὐ φέρεται ἐν ἐκείνοις. εἰ μὴ
ἄρα κἀνταῦϑα τὸ πάλιν οὐ πρὸς τὸ ἐν κεφαλαέοις, ἀλλὰ
πρὸς τὸ ἐπανελϑεῖν ἀποδοτέον᾽ ἐπάνεισι μὲν γὰρ ὁ καὶ
διὰ μακρῶν τοὺς προειρημένους λόγους ἀφηγούμενος, πάλιν
85 δὲ ἐπάνεισιν ὁ ἐν κεφαλαίοις τὴν μακρὰν ἀφήγησιν συνελών.
ὁποτέρως δ᾽ ἂν ἔχῃ, πραγματειῶδες οὐδέν.
᾿Ακούοιτ᾽ ἂν ἤδη μετὰ ταῦτα περὶ τῆς πολιτείας
ἣν διήλθομεν, οἷόν τι πρὸς αὐτὴν πεπονϑὼς τυγ-
χάνω [198].
ὃ Πέντε ταῦτά ἐστιν, ὡς ἐν κεφαλαίοις εἰπεῖν. ἃ περι-
εληφεν ὃ τοῦ Σωκράτους ἐφεξῆς λόγος. πρῶτον μέν. τί
ΟἿΡ
1 μετὰ τὰ μέτρα : μετὰ μέτρα 4αύτοῦ 18. 26 πραγ-
ματιῶδες 5 14 εἴτε ---Ἡ 16 κεφαλαίοις οἵα Ο: εἴτε ἐν κεφαλαίοις
ἐν ἀμφοτέροις Ρ 11 πάλιν ὁ αὶῬ 21 ἐν Ὁ Ρ 932 καν»-
ταῦϑα πάλιν οὐ Ο 26 κεφαλαῖς Ὁ 26 ἔχοι ῬΙ οὗ υ. 18
208 οὐδὲν ἀκούοι τὸ ἄν Ο: Μ (τ᾽ ἂν)ΒΘ 471 τὰ μετὰ ταῦτα Ῥ]αΐ.
αὐτοῦ ϑεὸν ἀπερειδόμενος ἑαυτὸν ὁρίζει τῷ πρὸς Ἐ
δ6 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Αα [Τ|π. 198]
Β ποτέ ἐστιν ὃ τοῖς εἰρημένοις ἐπιποϑεῖ γενέσϑαι μετὰ τὴν
παράδοσιν τῆς πολιτείας" δεύτερον δέ, ὅτι τοῦτο αὐτὸς αὑτῷ
παρασχεῖν οὐκ ἔστιν ἱκανός᾽ τρίτον, ὅτι πρὸς τοῦτο οὐδὲ τῶν
ποιητῶν οὐδεὶς ἱκανός" τέταρτον, ὅτι μηδὲ τοῖς σοφισταῖς
ἐπιτρέπειν χρὴ τὸ τοιοῦτον ἔργον᾽ πέμπτον, ὅτι μόνοι ἂν 5
οὗ ἀκροαταὶ ποιήσαιεν ἀξίως τὸ σπουδαζόμενον ὑπὸ τοῦ
Σωκράτους. τί οὖν τοῦτό ἔστι --- πρῶτον γὰρ περὶ αὐτοῦ
ἀναγκαίως ῥητέον --- ὃ ποϑεῖ Σωκράτης μετὰ τὴν πολιτείαν
ταύτην; ἰδεῖν, ὥς φησι, κινουμένην τὴν τοιαύτην πόλιν εἰς
ἀγῶνας καὶ ἄϑλους καὶ πολεμικὰς πράξεις, ἵνα μετὰ τὴν 10
εἰρηνικὴν ξωήν , ἣν παραδέδωκεν αὐτός, τὰς περιστατικὰς
ἐνεργείας ἱστορήσῃ. τοῦτο μὲν οὖν ἐστι τὸ παρ᾽ αὐτοῦ
ξητούμενον. ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις, ὅποι βλέπει τοῦ Σωκρά-
τους ἡ ἔφεσις αὕτη, καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν τοῦτο ποϑεῖ γίνε-
σϑαι. Πορφύριος μὲν οὖν λύει τὴν ἀπορίαν λέγων, ὅτι 15
τὰς ἕξεις αἷ ἐνέργειαι τελειοῦσιν οὐ μόνον αἴ πρὸ τῶν ἕξεων,
ἀλλὰ καὶ αἵ ἀπ᾽ αὐτῶν προϊοῦσαι" τὸ γὰρ τέλειον τῇ ἕξει
μετὰ τοῦ ἐνεργεῖν ἐστιν, εἶ δὲ μή, δυνάμει πώς ἐστιν ἦρε-
μοῦσα τῆς ἐνεργείας παρῃρημένη. ἵνα οὖν τελείαν ὄντως
Ο ϑεωρήσῃ τὴν πολιτείαν ὁ Σωχράτης, ἀπαιτεῖ καὶ κινουμένην 30
αὐτὴν εἰς πολεμικὰς πράξεις τῷ λόγῳ ϑεάσασϑαι καὶ ἀγων:ε-
ξομένην πρὸς ἄλλας, καὶ ἔοικέ; φησι, διὰ τούτων εἶναι
δῆλος οὐ τὴν ἕξιν τῆς ἀρετῆς καϑ᾽ αὑτήν. ἀλλὰ τὴν ἔνερ-
γοῦσαν αὐτάρκη πρὸς εὐδαιμονίαν τιϑέμενος. ἀλλ᾽ εἰ μὲν
πολεμικὸν ἦν τὸ τέλος, φαίη ἄν τις πρὸς αὐτόν, ἔδει λέγειν, 55
ὡς ὁ πόλεμος τελειοῖ τὴν πολιτείαν, εἰ δὲ εἰρηνικόν, τί χρὴ
Περιπατητικὰς ἀποδόσεις παρεισφέροντα λύειν τὰς Πλατωνι-
κὰς ἀπορίας; ἦ εἰ καὶ μή ἔστι πολεμικὸν τὸ τέλος, ἀλλὰ
μειζόνως τὸ τῆς ἀρετῆς δείκνυσι μέγεϑος ὁ πόλεμος τῆς
εἰρήνης, ὡς καὶ τῆς κυβερνητικῆς αἵ τρικυμίαι καὶ ὁ κλύ- 30
ΟἋΡ
2 αὐτῶ Ὁ 6 τοῦ οχ Μ 718 ἀναγκαίως περὶ αὐτοῦ ἹΕΡ
8 ποϑεῖ --- 12 ἰστορήσῃ οἰνδὺ ἔογθ 8080]. Ρ]Ϊαῦ. 988 οὗ Τῆχι.
18). 11 παρέδωκεν ὁ 12 ἴστορήσαι 5 18 ὅπη Ρ βλέ-
ποι Ῥ 148 γενέσθαι ΜῬ 18 τοῦ ΟΡ: τοῦτο 19 παρ-
ηρημένην 5 20 ϑεωρήσει 5 22 ἄλλους . 217 εἰσφέρον-
ταοῦ 28ἢ]}.-Ἡ ἀλλὰ καὶ ῬῚ οὗ Ὀγτοῦδ, ἘΦΕΙΚ ἂον δίοα 4δ8
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τἴχ. 19 Β] 51
δων καὶ ὅλως αἷ περιστάσεις, ὡς καὶ οὗ Στωϊκοὶ λέγειν
εἰώϑασι" δὸς περίστασιν καὶ λαβὲ τὸν ἄνδρα᾽ τὸ γὰρ
ἀήττητον ὑπὸ τῶν τοὺς ἄλλους καταδουλουμένων τὴν τῆς
ζωῆς δηλοῖ παντάπασιν ἀξίαν. ἴσως δὲ ἄτοπον εἰς ταῦτα
ὁ μόνα τὴν αἰτίαν ἀναφέρειν, κἂν ἢ λόγον ἔχοντα πολιτικόν,
ἀλὶὰ μὴ πρὸς τὸν ὅλον σχοπὸν τοῦ Πλάτωνος ἀποβλέπειν,
ὡς ὁ τὴν ἐν οὐρανῷ πολιτείαν διακοσμήσας ϑεὸς βούλεται καὶ
τὴν γένεσιν κυβερνᾶσϑαι παρὰ τῶν οὐρανέων ϑεῶν καὶ ἀεὶ Ὁ
τῶν ἐν τῇ ὕλῃ καὶ τῶν εἰδῶν συνεστάναι πόλεμον. ἵνα ὃ
1) τῆς γενέσεως κύκλος ἀπεικονίζηται τὸν οὐράνιον. καὶ τοῦτό
ἐστε τὸ κινουμένην ἰδεῖν τὴν πόλιν ἐν πολέμοις, τὸ τὴν
γένεσιν ἰδεῖν τῷ οὐρανίῳ συνταττομένην κἀκεῖϑεν πᾶσαν
αὐτὴν ποδηγετουμένην. καὶ ἔοικε τοῦτο ἀνάλογον εἶναι τῷ
μικρὸν ὕστερον λεχϑησομένῳ περὶ τοῦ δημιουργοῦ τοῦδε τοῦ
ι παντός᾽ ὡς γὰρ κινηϑὲν αὐτὸ καὶ ξῶν ἐθεάσατο τῶν
ἀιδίων ἄγαλμα γεγονὸς ὁ γεννήσας πατήρ, ἠγάσϑη
καὶ ηὐφράνϑη [870]. τοῦτο γὰρ ἐοικότως βούλεται καὶ
Σωκράτης" τὴν ξαυτοῦ πόλιν κινουμένην καὶ ἐνεργοῦσαν
ἰδεῖν, ὡς καὶ ὃ τὴν οὐράνιον συνέχων πολιτείαν ἐνεργοῦντα
380 τὰ ἐκεῖ καὶ διακοσμοῦντα τὴν γενεσιουργὸν ἐναντίωσιν ϑεά-
σασϑαι. τοιαύτη μὲν οὖν ἡ ἐν τούτοις ἀναλογία λεγέσϑω
τὰ νῦν. εἰ δὲ πρότερον μὲν τὴν κάτω πόλιν ἐπὶ τῆς
γενέσεως ἑτάττομεν, νῦν δ᾽ ἐπὶ τοῦ πολέμου, μὴ ϑαυμάσῃς᾽
τὰ γὰρ αὐτὰ κατ᾽ ἄλλας καὶ ἄλλας ἀναλογίας ἐπὶ διαφόρων
35 πραγμάτων τάττειν ἀσφαλές, ἐπεὶ καὶ ἡ γένεσις κατὰ μὲν
τὰς ἀχωρίστους αὐτῆς ζωὰς τῇ κάτω πόλει προσέοικε, κατὰ
δὲ τὰς ἐναντιώσεις καὶ τὴν ἔνυλον ταραχὴν τῷ πολέμῳ καὶ Εἰ
ταῖς πολεμικαῖς διαστάσεσεν. ἀλλὰ δῆτα ἵνα πάντα πρὸς
τὴν τῶν ὕλων κοσμικῶν ϑεωρίαν συναρμόσωμεν πρὸ τῆς
0 περὶ ἑκάστων ἰδίας ἐπιβλέψεως. τό τε δεύτερον ἐννόησον
ὕπως ἐστὶ τούτῳ συνᾷδον᾽ ἐπειδὴ γὰρ ἀνάλογόν ἐστιν ὃ
ΟΡ
2 λάβε 1. στὸ ς: τὸν ΟΡ Ἴ ὁ οὰ ὃ κοσμήσας
9 τὸν ἐν τῇ ὕλη τῶν ἈΡῬ 16 ὡς γὰρ καὶ ζῶον ἐθεάσατο
16:8 οὗ. Ἰαῖτ 4880 Ὁ 16 ἀιδίων ϑεῶν Ρ]Δὔ. 11 τοὶ
τούτῳ γὰρ ἐοικὼς εἰκότως οἱ τὸ] 19 ὁ «: οι ΟἸΡ: βοὰ
αἴ. 7 391 τὰ ΟΜΝ δκ 8 δῆτα Ο: δὴ τὸ ἘΡ 81 τοῦτο ΟΚ
«Ι͂ν.
19
58 ΠΡΟΚΛΟΥΎ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τἰπι. 19 Β]
Σωκράτης τῷ πρώτῳ τῶν τριῶν πατέρων, ὃς τὰ πρῶτα
διεκόσμησεν, ᾿οὔ φησιν ἱκανὸς εἶναι καὶ τὰ ἐφεξῆς πλάττειν"
ἄλλος γὰρ ἦν ὃ πάντων ὑποστάτης καὶ ἄλλος ὃ τῶν μέσων
ἢ τρίτων" καὶ τὸ τρίτον, ὅτι οὐδὲ οἵ ποιηταὶ ἱκανοί, τὸ δὲ
τέταρτον, ὅτι οὐδὲ οἵ σοφισταί, οὗ μέν, ὅτι οἷς ἐνετράφησαν δ
ταῦτα μιμοῦνται, οὗ δέ, ὅτε πλάνητές εἰσι καὶ οὐχ ἅμα
φιλόσοφοι καὶ πολιτικοί᾽ πάλιν ὅπως καὶ ταῦτα τοῖς εἰρη-
μένοις ἀκόλουθα τὰς γὰρ μελλούσας προΐστασθαι τῆς γενέ-
σεως δυνάμεις οὔτε ἀχωρίστους αὐτῆς εἶναι δεῖ καὶ ἐν αὐὖ-
τῇ στρεφομένας --- αὗται γὰρ ἀναλογοῦσι τοῖς ποιηταῖς τοῖς τὸ
μύϑους πλάττουσι καὶ μιμηταῖς᾽ καὶ γὰρ αὗται περὶ εἴδωλα
διατρίβουσι ταῦτα ἐπαινοῦσαι μόνον, ἃ καὶ ἴσασι, τὰ ἔνυλα
καὶ μεριστά, καὶ ἀνανεύειν ἀπὸ τῆς ὕλης μὴ δυνάμεναι ---
οὔτε μὴν χωριστὰς μέν, πολυμεταβόλους δὲ καὶ ἄλλοτε ἐπ᾽
ἄλλας τάξεις ἀνιούσας ἢ κατιούσας, οἷαι δή εἰσιν αἱ 16
μερικαὶ ψυχαί, τοῖς σοφισταῖς ἀπεικασμέναι, διότε λόγους
μὲν ἔχουσι καὶ αὗται παγκάλους, πλανῶνται δὲ ἄλλοτε ἐπ᾽
ἄλλας τοῦ κόσμου μερίδας. ἀναγκαῖον ἄρα φιλοσόφους ἅμα
καὶ πολιτικὰς εἶναι τὰς τὴν γένεσιν τὴν ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ
κυβερνωμένην συνεχούσας δυνάμεις, ἵνα διὰ μὲν τὸ φιλό-- 30
σοφον χωρισταὶ τῶν διοικουμένων οὖσαι, διὰ δὲ τὸ πολιτι-
κὸν προνοητικαί, κατὰ νοῦν διοικῶσι τὰς ἑαυτῶν λήξεις.
τὸ μὲν γὰρ φυσικὸν ποιητικὸν ὃν ἀχώριστόν ἐστι τῆς ὕλης,
τὸ δὲ τῶν μερικῶν ψυχῶν εἶδος σοφιστικὸν ὃν πολυπλανές
ἐστι. δεῖ δὲ πρὸ τῶν κινουμένων τὰς ἀεὶ ὡσαύτως ἑστώσας 530
προνοίας εἶναι τῶν ϑεῶν, καὶ πρὸ τῶν μεταβαλλομένων λή-
ξεων τὰς ἀμεταβλήτους. πέμπτον δὴ οὖν ἐπὶ τούτοις παραδί-
δωσι, τίνες οἵ τοῦτο δυνάμενοι ποιεῖν --- καὶ γὰρ ταῦτα
ἀπὸ τῶν λόγων ἐπὶ τὰ ἔργα μεταϑετέον --- ὅτι ὅ τε τοῦ
παντὸς δημιουργὸς ὁλικὸς καὶ ἐξῃρημένος καὶ οἵ λοιποὶ 30
ΟἿΡῬ
1 οὗ, ν. 24,188. 3. καὶ ὁ πράττειν Ρ ὃ ἀποστάτης Ῥ
ὅ ἐν οἷς ἐτράφησαν Ῥ 71 πάλιν 580}]. ἐννόησον (Ρ. δ7, 80) 8 τὸ
γὰρ ἘΡ 8888 οὗ ΒΟΒ0]. σ 9 δεὶ οὐῦ ὃ 98 αὐτῶν οἱ αὐταῖς
Ἰ]., 868 οὗ ἀχώριστοι γενέσεως Β080]. 5 108 ποιηταῖς τοὺς μύ-
ϑους ΜΡ 12 τὰ δὲ Ι 18 δυνάμενα ]].: ΘΟ 8 1ὅ ἢ καὶ Ὁ
16 σοφισταῖς Ἐ: σώμασιν 5. 20 τὸ Ο 936 πρὸς ΜΡ 4717 οὖν
οἵα δ 80 ὁλικῶς ΜΡ ἐξηρημένως Μ: Ο δηῦθ ΟΟΙΤ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίχι. 198] δ9
πατέρες, ὧν ὃ μὲν τῶν μέσων, ὃ δὲ τῶν τελευταίων ὑπο-
στάτης, οἷς ἀνάλογον Τίμαιος, Κριτίας, “Ἑρμοκράτης. τού-
τῶν δὲ ὃ μὲν ϑαυμαστῶς ἐγκεκωμίασται καὶ προστιϑέντος
τοῦ Σωκράτους κατ᾽ ἐμὴν δόξαν [204], ὃ δὲ μέσως
δ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν, ὃ δὲ ἐσχάτως κατὰ τὴν τῶν ἄλλων
μαρτυρίαν.
Προσέοικε δὲ δή τινί μοι τοιῷδε τὸ πάϑος;, ἕως
τοῦ καί τι τῶν τοῖς σώμασι δοκούντων προσήκειν
κατὰ τὴν ἀγωνίαν ἀϑλοῦντα [198[].
ι. «ογγῖνος μὲν ἐν τούτοις ὡραϊζεσϑαι τὸν Πλάτωνά
φησι. διὰ τῶν παραβολῶν καὶ τῆς τῶν ὀνομάτων χάριτος
καλλωπέσαντα τὸν λόγον, ἐνδεικνύμενος εἴς τινας Πλατωνι-
κοὺς αὐτοφυῆ τὴν ἑρμηνείαν ταύτην, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ τέχνης
πεπορισμένην τῷ φιλοσόφῳ λέγοντας" εἶναι μὲν γὰρ τὴν
15 ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων πεφροντισμένην τῷ Πλάτωνι, καὶ οὐ
κατὰ τὸ ἐπιτυχὸν ἕκαστα λαμβάνειν αὐτόν" ἀλλὰ τοῦτο μὲν
εἴποι ἄν τις ἀπὸ τῆς κοινῆς τοῖς τότε καὶ “συνήϑους ἑρμη-
νείας ἥκειν καὶ εἰς αὐτόν᾽ πολλὴν δὲ αὐτὸν ποιεῖσϑαι καὶ
τῆς συνθήκης τὴν προμήϑειαν᾽ ϑᾶττον γὰρ ἂν τὰς ἀτόμους
90 Ἐπικούρου [». 257 γ8.] συνελϑούσας ποιῆσαι κόσμον, ἣ
ὀνόματα ὡς ἔτυχε συγκείμενα καὶ ῥήματα λόγον κατωρϑωμένον᾽
Πλάτωνα δὲ ἐν μὲν τῇ χοήσει τῶν ὀνομάτων ἡτιάσαντό τινες
ὡς μεταφοραῖς χρώμενον, περὶ δὲ τὴν συνθήκην ἅπαντες
ϑαυμάξουσιν᾽ ἀλλ᾽ ὕμως οὐδὲ ἐκ ταύτης μόνον ἄν τις λάβοι
85 τὴν περὶ τὴν ἑρμηνείαν αὐτοῦ φροντίδα, ἀλλ᾽ ἐκ τῶν τοιού-
τῶν ἐπιτηδεύσεων, οἵαν ἐν τούτοις ἐπιδείκνυταε᾽ οὐ γὰρ
ἁπλῶς λέγει ὃ Σωκράτης ὃ ποϑεῖ γενέσθαι αὐτῷ παρὰ τῶν
ἀμφὶ Τίμαιον, ἀλλ᾽ ὡραϊξομένῳ πως ἔοικε καὶ ψυχαγωγοῦντι
τὸν ἀκροατήν" προσέοικε δὲ δή τινί μοι τοιῷδε τὸ
δ πάϑος, οἷον εἴ τις ξῷα καλὰ ϑεασάμενος εἴτε ὑπὸ
γραφῆς εἰργασμένα καὶ τὰ ἑξῆς. ταῦτα μὲν οὖν ὃ 40γ-
ΟΥῬ
1 οὗ. ᾿τοΐτα 186 Ε' ὅ τῶν οτὰ ἈἘ ἕοτί. γϑοὺθ 1 τοιῶδε
οὔχ Ἐ 16 πεφορτισμέψην Ὁ 11 τῆς τότε Ῥ 18 ῬΠῸ8
καὶ οἴη Μ 40 οὗ 1619, Ε]οταθηΐαμι 1 88. 4 22 οὗ οι.
δὶς. θ6 Ῥθια. ὅβ 38 καὶ --- 39 δὲ ὅα 5 59 μοι οἵα ΜΡ
80 καλά που Ῥ]αίβ. 81 καὶ τῶν ἑξῆς 5. οὖν οι ΜῊ
σ
60 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίχι. 198]
γῖνος. ριγένης δὲ συνεχώρει μὲν ἐπιμελεῖσθαι τὸν
Πλάτωνα τῆς γραφικῆς χάριτος. οὐχ ὡς τοῦ ἡδέος μέντοι
στοχαζόμενον, ἀλλὰ παραστάσεως ἕνεκα τοῦ οἰκείου πάϑους
χρῆσϑαι τῇ εἰκόνι ταύτῃ. καὶ ἡμεῖς δὲ φαῖμεν ἂν καὶ τὴν
παραβολὴν ταύτην παρειλῆφϑαι. διότι καὶ ἡ πολιτεία καθ΄ 5
ὁμοίωσιν ἀναγέγραπται τῶν ϑείων. καὶ τὴν χάριν τῶν ὀνο-
μάτων εἰκόνα φέρειν τῆς ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ τοῖς οὐρανίοις
ἐνδοϑείσης χάριτος, καὶ τὸ τεχνικὸν τῆς ἑρμηνείας τῷ αὖ-͵
τοφυεῖ συγκεκραμένον ἀπεικονίξεσϑαι τὴν ϑείαν ποίησιν,
ἔχουσαν μὲν καὶ τὸν ἀφ᾽ ξαυτῆς ὅρον, ἔχουσαν δὲ καὶ τὸ τὸ
ἀπὸ τοῦ εἶναι καὶ τῆς οὐσίας προϊόν. εἰ δὲ καὶ αὐτὴν τὴν
εἰκόνα σκοπεῖν ἐπιχειροίης, τὰ μὲν καλὰ ξῷα τὰ τῷ κάλλει
προλάμποντα δηλοῖ, τὰ δὲ ἐκ γραφῆς εἰργασμένα ἢ καὶ
ξῶντα ἀληϑινῶς τὰ καὶ σωματικὰς εἰκόνας ἐπιδεικνύμενα
καὶ ξωὰς ἀληϑινὰς πρὸ τούτων τῶν μιμημάτων᾽ τὰ γὰρ ι5
Ὦ σχήματα τῶν ϑεῶν ἀγάλματά ἐστι τῶν ἐν αὐτοῖς ξωῶν᾽ τὰ
δὲ ἡσυχίαν ἄγοντα {τὰν τῆς νοερᾶς εὐταξίας ἀνάμεστα καὶ
τῆς ὁμαλοῦς καὶ συνεχοῦς ζωῆς. τὰ δὲ κινούμενα {τὰν
[καὶ] προϊόντα εἰς ἑτέραν διακόσμησιν καὶ δημιουργίαν δευ-
τέραν, τὰ δὲ ἀϑλοῦντά τι τῶν τοῖς σώμασι δοκούντων 90
προσήκειν τὰ τῶν οἰκείων ἀπορροιῶν καὶ δυνάμεων μετα-
διδόντα τοῖς ἀτελεστέροις καὶ δρῶντα εἰς ἄλλα ταῖς ἑαυτῶν
δυνάμεσι. ταῦτα καὶ περὶ τῆς εἰκόνος. τὸ δὲ εἴτε ὑπὸ
γραφῆς εἰργασμένα εἴτε καὶ ξῶντα ἀληϑινῶς ἐπὶ μὲν
τῶν ϑείων σωμάτων ἀμφότερα ἔχει λεγόμενα ὀρϑῶς᾽ καὶ γὰρ 535
τῷ δωδεκαέδρῳ διεξωγράφηται καὶ ξωὰς ἔχει δραστηρίους
καὶ δημιουργικάς" εἰ δὲ διῃρημένως ἀκούοιτο, σημαίνοι ἂν
τὸ τὴν εἰρημένην πολιτείαν λόγῳ μὲν εἶναι ἀπειργασμένην
καὶ ὡμοιωμένην τῷ οὐρανῷ, εἶναι δὲ εἰ καὶ μὴ ἐν ἀνθρώ-
ποις, ἀλλ᾽ ἐν ξωαῖς ἀληϑιναῖς ἢ δαιμονίαις. ἔτι δὲ τὸ 30
ἐπιθυμεῖν κινουμένην ἰδεῖν τὴν πόλιν ἀνάλογόν ἔστι τῷ
ΟἿΡ
1 ἐπιμεμελῆσθαι ΜἩ 2. συγγραφικῆς ΜΡ ἴοτί. τοοῖϊθ οὐχ
ὡς τοῦ ΟἿ: οὐ τοῦ Ῥ 4 χρῆται Ο 10 ἀφ᾽ ἘΡ: ἐφ᾽ Ὁ
16 ἀρχήματα ΨἩ 11 τὰ ἴβ ΒΒ 18 τὰ 188 [9 καὶ 46] 8
90 τοῖς --- 31 τῶν οχὰ Ὁ 21 καὶ μετὰ διδόντα Ὁ 99 ἀπο-
τελεστέροις Μ' 26 οὗ ΤΊ). δὅ6
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῆμπι. 19Β0] 61
ὡς δὲ κινηϑὲν αὐτὸ εἶδεν ὃ πατήρ, ἠγάσθη καὶ ἔτι
μᾶλλον πρὸς τὸ παράδειγμα ὁμοιῶσαι ἠβουλήϑη
[3510] οὕτω γὰρ καὶ ὁ τοῦ οὐρανοῦ διακοσμητὴς βούλεται
κινούμενον ἰδεῖν αὐτὸν καὶ διὰ τῆς κινήσεως τὸν τῆς γενέ- Εὶ
δ σεως διακυβερνῶντα πόλεμον. τὸ ὃδὲ καί τι τῶν τοῖς
σώμασι δοκούντων προσήκειν εἴρηται, διότι τῶν ἄϑλων
ἄλλοι μέν εἶσι ψυχῶν, ἄλλοε δὲ σωμάτων, οἷον δρόμος, πάλη,
γυμνάσιον ἄϑλοι λέγονται σώματος.
Ταὐτὸν καὶ ἐγὼ πέπονθα πρὸς τὴν πόλιν ἣν
ιὸ διήλθομεν. ἕως τοῦ" κατὰ τὰς ἐν τοῖς λόγοις διερμη-
νεύσεις πρὸς ἑκάστας τῶν πόλεων [190].
Ἔχεις ἐν τούτοις σύντομον ἀπολογίαν, ἣν καὶ ὃ Σωκρά-
τῆς ᾿Δλκεβιάδῃ συγγέγονε καὶ Πλάτων ἀπῆρε πρὸς 4ιονύσιον᾽
προσεδόκησαν γὰρ ἄμφω δημιουργοὶ πολιτείας ἔσεσθαι χρη-
(5 στῆς καὶ κινουμένην ὄψεσθαι τὴν πολιτικὴν ξωήν᾽ ἐπεὶ
κἀνταῦϑα τοῦτ᾽ ἔστιν, ὕπερ ὁ “Σωκράτης αὐτῷ προσγενέσϑαι
ποϑεῖ, ῥηϑῆναί τινα τῆς τοιαύτης πόλεως ἕπαινον ἀϑλούσης
ἐν πολέμοις, καὶ εἴρηται. δι᾽ ἣν αἰτίαν καὶ πρὸς τὸ ποῖον
βλέπει παράδειγμα. διότι δὲ αἴ πόλεις πρὸς τοὺς πολεμοῦν-
89 τὰς καὶ λόγοις χρῶνται καὶ ἔργοις» λόγοις μὲν ἐν ταῖς
πρεσβείαις, ἐν ταῖς συνϑήκαις, ἐν ταῖς τῆς μάχης παρακλή-
σεσιν,. ἐν πᾶσι τοῖς τοιούτοις. ἔργοις δὲ στρατοπεδεύσεσιν,
λόχοις, ἀκροβολισμοῖς, διὰ τοῦτο βούλεται κατ᾿ ἀμφότερα τὴν
τοιαύτην ἐγκωμιασϑῆναι πόλιν" ἐν μὲν τοῖς λόγοις ὡς ἔμ-
"5 φρονα καὶ ἀσφαλῆ καὶ μεγαλόφρονα καὶ -ἐρρωμένην, ἐν δὲ
τοῖς ἔργοις ὃς ἀνδρείαν, ὡς σύντονον, ὡς γεγυμνασμένην᾽
οὕτω γὰρ ἂν κατ᾽ ἄμφω μεμοῖτο τὸ παράδειγμα ξαυτῆς. ὃ
ταῖς τε φυσικαῖς ποιήσεσι καὶ ταῖς νοεραῖς διαλάμπον κοσμεῖ
σύμπαντα τὸν τῆς γενέσεως πόλεμον.
ΟΡ
1 ἴδεν ἘΡῬ 2 ὡμοιῶσϑαι Ῥ τῆς γεννήσεως Ῥ
ὅ τι ΟἿ: τοι Ῥ: βθὰ οὗ. ν. ὅ9, 8 988 πόλον ως τοῦ" πρὸς Ο
195. ἦ οοπὶ 8: δι' ἣν τινὰ αἰτίαν [8190 αυ]ᾶ. ἀοϑαοχαϊ 18 οὗ
ορίβὺ. 8280 18 τὸ οὰ Ὁ 20 καὶ ἔργοις χρ. κ- λόγοις Μ
28 λόγοις Ῥ 88 καὶ --- μεγαλόφρονα οι ὀ 236 σύνδρομον Ῥ
20
602 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ἃ [11ω. 190]
Ταῦτ᾽ οὖν, ὦ Κριτία καὶ Ἑρμόκρατες, ἐμαυτοῦ
μὲν αὐτὸς κατέγνωκα, μήποτ᾽ ἂν δυνατὸς γενέσϑαι
τοὺς ἄνδρας καὶ τὴν πόλιν ἱκανῶς ἐγκωμιάσαι
[196].
Τοῦτό ἐστι τὸ δεύτερον τῶν προκειμένων κεφαλαίων, οὗ
καὶ πρότερον μὲν τὴν αἰτίαν εἴπομεν. καὶ νῦν δὲ πάλεν
κατ᾿ ἄλλην αὐτὸ μέϑοδον ἐξεταστέον" ἤδη γὰρ καὶ τῶν
πρεσβυτέρων τινὲς εἰρήκασιν, ὅτι τὸ ἐγκωμιαστικὸν εἶδος
ἁδρόν ἐστι καὶ γαῦρον καὶ μεγαλοπρεπές, ὃ δὲ Σωκρατικὸς
χαρακτὴρ τῶν λόγων ἰσχνὸς καὶ ἀκριβὴς καὶ διαλεκτικός.
ἔχει δὴ οὖν ἀπ᾽ ἐναντίας πρὸς ἐκεῖνον. διὸ καὶ ὁ Σωκρά-
της ἀποφεύγει τὸ ἐγκωμιάξειν, εἰδὼς τὴν παρ᾽ ξαυτῷ δύ-
ναμὲν πρὸς ἃ πέφυκεν. οἱ δὲ τοῦτο λέγοντες πρὸς τῷ τὸν
Μενέξενον ἄντικρυς ἀϑετεῖν δοκοῦσί μοι μηδὲ τῆς ἐν Φαί-
δρῳ τοῦ Σωκράτους ἐπῃσϑῆσϑαι μεγαλοφωνίας. εἰσὶ δὲ
οὗ λέγουσε τὸν τῶν τοιούτων ἐγκωμίων ἐργάτην προσήκειν
καὶ τῶν πολεμικῶν πραγμάτων ἐν πείρᾳ γεγονέναι. διὸ καὶ
τῶν ἱστορικῶν σφάλλεσϑαι πολλοὺς ἐν ταῖς διαϑέσεσιν ἀπειρία
τῶν τακτικῶν. ἀλλ᾽ ὅ γε Σωκράτης καὶ ἐπὶ 4ηλίῳ καὶ ἐν
Ποτιδαίᾳ στρατευσάμενος οὐκ ἄπειρος ἦν τῶν τοιούτων πάν-
των. ἄλλοι τοίνυν φασὶν εἰρωνευόμενον αὐτόν, ὥσπερ ἄλλ᾽
ἄττα μὴ εἰδέναι φησίν, οὕτω καὶ ἐνταῦϑα μὴ εἶναι δυνατὸν
φάναι τὴν πόλιν ἀξίως ἐγκωμιάσαι ταύτην. ἀλλ᾽ ἦ 7ε εἰρω-
νεία Σωκράτους εἰς σοφιστὰς ἐγίγνετο καὶ νέους, οὐχ οὕτως
ἔμφρονας καὶ ἐπιστήμονας ἄνδρας. βέλτιον οὖν ἀντὶ τού-
τῶν λέγειν, ὅτι φυλάττεται τρίτος ἀπὸ τῆς ἀληϑείας
[τϑρ. Χ 699 })] γενέσθαι" τὰ γὰρ ἔργα τῆς ὀρϑῶς πολιτευομέ-
νης πόλεως τρίτα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ παραδείγματος τῆς πολι-
τείας. μένειν οὖν ἐν τῷ δευτέρῳ βουλόμενος οὔ φησι δυνα-
τὸς εἶναι τὴν εἰς τὸ τρίτον εἶδος ὑπομεῖναι τῆς ζωῆς κάϑοδον.
καὶ ἔστιν ἡ τοιαύτη ἀδυναμία δυνάμεως περιουσία᾽ τὸ γὰρ
ἔν τοῖς παραδείγμασι μένειν διὰ δύναμιν πρόσεστιν ὑπερ-
ΟἿΡ
158 ἑρμόκρατες ἕως τοῦ᾽ καὶ 6 1 αὐτὸ κατὰ ἄλλην Ῥ
10 ἰσγνῶξ Ὁ 11 δ᾽ οὖ Ρ ἀπεναντίως ἘΡ 13 ἀποφεύγειν
14 μὲν ξένον ὶἝὀ 19 δήλωσδ 198 οὗ οΘὐηυ. 221. 2388 ἢ εἰρο-
ψεία Ο δὶ 34 ἐγίγνετο ΟἹ: ἐγένετο Ρ 36 οὖν Μ: ἂν Ο: οἴῃ Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῆμι. 190 Ε] 68
βάλλουσαν. καὶ δρᾷς» ὕπῃ καὶ τοῦτο σύμφωνόν ἐστι τοῖς
προειρημένοις περὶ τῆς πρὸς τὰ ὅλα τούτων ἀναλογίας ἡμῖν"
ἡ γὰρ δευτέρα δημιουργία πρὸς τὴν προτέραν ἀφομοιοῦται
καὶ διὰ τοῦτο προσεχής ἐστι πρὸς ἐκείνην᾽ καὶ γὰρ πᾶσα ἡ
δ δημιουργικὴ σειρὰ μέα ἐστί, μετὰ τῆς διακρίσεως ἔχουσα καὶ
τὴν ἕνωσιν. εἰκότως ἄρα καὶ ὃ Σωκράτης προηγουμένως
εἷς τε Κριτίαν ἀποτείνεται καὶ Ἑρμοκράτη καὶ τούτους ἀξιοῖ σ
τὰ ἐφεξῆς προσυφαίνειν" Τίμαιος γὰρ καϑολικώτερον καὶ
ὑψηλότερον καὶ οὐ δι᾽ εἰκόνων ταῦτα παραδώσειν ἔμελλεν,
1 ἄντικρυς τὴν ἀναλογίαν σῴξων πρὸς τὸν τῶν ὅλων δημι-
ουργόν, τὸν μὲν οὐρανὸν τῷ δωδεκαέδρῳ διαξωγραφοῦντα,
τὴν δὲ γένεσιν τοῖς οἰκείοις σχήμασιν.
Καὶ τὸ μὲν ἐμὸν οὐδὲν ϑαυμαστόν., ἀλλὰ τὴν
αὐτὴν δόξαν εἴληφα καὶ περὶ τῶν πάλαι γεγονότων
καὶ τῶν νῦν ὄντων ποιητῶν, οὔ τι τὸ ποιητικὸν ἀτι-
μάξων γένος, ἀλλὰ παντὶ δῆλον, ὡς τὸ μιμητικὸν
ἔϑνος, οἷς ἂν ἐντραφῇ; ταῦτα μιμήσεται ῥᾷστα καὶ
ἄριστα τὸ δὲ ἐκτὸς τροφῆς ἑκάστοις γιγνόμενον
χαλεπὸν μὲν ἔργοις, ἔτε χαλεπώτερον λόγοις εὖ μιμεῖ-
ὁ σϑαι [190 Ε]].
Τοῦτο τρίτον ἐστὶ τῶν προαναγεγραμμένων κεφάλαιον,
ἐν ᾧ δεικνύει μὲν οὐδὲ τὴν ποιητικὴν ἐφικέσϑαι δυναμένην
αὐτὴν καϑ᾿ αὑτὴν τοῦ ἐπαίνου τῶν τοιούτων ἀνδρῶν εἰς
πολεμικὰς πράξεις κατασταϑέντων ὑπὸ τῆς τύχης. ἀπορεῖται
8 δὲ ὑπὸ 4Δογγίνου καὶ Ὠριγένους ὃ λόγος, μήποτε καὶ
τὸν Ὅμηρον περιείληφεν ἐν τοῖς ποιηταῖς εἰπὼν τὴν αὐτὴν
εἰληφέναι δόξαν οὐ περὶ τῶν ὄντων μόνον --- τοῦτο γὰρ Ὦ
οὐδὲν καινόν --- ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν πάλαι γεγονότων ποιη-
τῶν. ὥστε, φησὶν ὁ Πορφύριος, τριῶν ὅλων ἡμερῶν
ὃ0 διατελέσαι τὸν ᾿Ωριγένη βοῶντα καὶ ἐρυϑριῶντα καὶ ἴδρῶτι
ΟῈΡ
1 καὶ ἑρμοκράτην ἀποτείνεται Ρ 10 σῶζον 108 δημι-
ουργικὸν Ρ 11] μὲν οὖν Ρ ἔξωγραφοῦντα Ρ; Βοα οἔ, Ῥ. 60, 96
1488 πάλαι ἕως τοῦ" χαλεπὸν 5 1 καὶ περὲ τῶν νῦν ὄντων Α
ΡΙδἑ. οὕτοι Ῥ οὐτὰ (Ξ) Ρ]αὐ. 18 ἐκτὸς τῆς τροφῆς Ρ]αὐ.
ἰάρτη Ῥυοο]. ρ. 6ὅ,48.11 19 λόγοις... ἔργοις Ῥ οὕχα ῥϑυοὶΒ
ΡΊ, οοἀᾷ. | οὗ, Ἂ θὅ, δ ἐν ἔργοις ἔξτι δὲ Μ᾿ οὐχ Ρ]δἑ. οὗ Ῥ. θῦ, 6 88
98 καινὸν ἘΡ: κακὸν Ο 80 ὠριγένην ἘΡ
β4 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τία. 19} ΕἸ
πολλῷ κατεχόμενον; μεγάλην εἶναι λέγοντα τὴν ὑπόϑεσιν καὶ
τὴν ἀπορίαν, καὶ δεικνύναι φιλοτιμούμενον, ὅτε πρὸς τὰς
κατ᾽ ἀρετὴν πράξεις ἀρκοῦσά ἐστιν ἡ παρ᾽ Ὁμήρῳ μίμησις"
τίς γὰρ Ὁμήρου μεγαλοφωνότερος, ὃς καὶ ϑεοὺς εἰς ἔρεν
καὶ μάχην καταστήσας οὐ διαπίπτει τῆς μιμήσεως, ἀλλ᾽ ἀρκεῖ
τῇ φύσει τῶν πραγμάτων ὑψηλολογούμενος;: ταῦτα μὲν ὃ
ἐνιστάμενος λόγος. ἀπαντῶν δὲ ὃ Πορφύριός φησιν,
ὅτε μέγεϑος μὲν πάϑεσι περιϑεῖναι καὶ ὕψος Ὅμηρος ἱκανὸς
καὶ εἰς ὄγκον ἐγεῖραι φανταστικὸν τὰς πράξεις, ἀπάϑειαν δὲ
νοερὰν καὶ ξωὴν φιλόσοφον ἐνεργοῦσαν οὐχ οἷός τε παρα-
δοῦναι. ϑαυμάξω ὃὲ ἔγωγε. εἰ Ὅμηρος μὲν πρὸς ταῦτα
μή ἐστιν ἱκανός, Κριτίας δὲ ἱκανὸς ἢ ἙἭ. ἡμοκράτης ἄξιος
περὶ τούτων λέγειν. δοκεῖ οὖν μοι διελεῖν ὃ Πλάτων τὴν
ποιητικὴν εἴς τε τὴν ἔνϑουν καὶ τὴν τεχνικήν, καὶ διελὼν
Ἑ τὴν μὲν ἀπὸ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ μεγαλοφωνίαν καὶ τὸ ὕψος
ἐπὶ τοὺς ϑεοὺς ἀνενεγκεῖν᾽ τὸ γὰρ ἁδρὸν καὶ μεγαλοπρεπὲς
τῆς ἑρμηνείας οἵ χρησμοὶ διαφερόντως ἔχουσι" τὴν δὲ ἀπὸ
τῆς ἀνθρωπίνης τέχνης ἀποφήνασθαι μὴ εἶναι πρὸς τὴν
τῆς πόλεως ταύτης ἀριστείαν καὶ τὸ μεγαλουργὸν τῶν ἐν
αὐτῇ τραφέντων ἀνδρῶν ἀρκοῦσαν εἰς ἔπαινον" καὶ γὰρ εἶ
τι. τεχνικόν ἔστε παρά τινι τῶν ποιητῶν ὕψος, πολὺ τὸ
μεμηχανημένον ἔχει καὶ στομφῶδες, μεταφοραῖς χρώμενον ὡς
τὰ πολλά, καϑάπερ τὸ ᾿Αντιμάχειον. ὃ δὲ Σωκράτης ἐπαι-
γέτου δεῖται τὸ ὕψος τὸ αὐτοφυὲς ἐπιδειινυμένου καὶ τὴν
μεγαλοφωνίαν ἀβιάστως καὶ καϑαρῶς ἔχοντος, ὥσπερ δὴ καὶ
αἱ πράξεις τὸ μεγαλουργὸν ἔχουσιν οὐ κατὰ τύχην, ἀλλ᾽
οἰκεῖον καὶ τῇ τροφῇ καὶ τῇ παιδείᾳ τῶν ἀνδρῶν. ὅτι δὲ
οὐ τὸν ἔνϑουν ὁ Σωκράτης ἀποδοκιμάξει ποιητὴν οὐδὲ σύμ-
πασαν ποιητικήν, ἀλλὰ τὴν τεχνικήν, δεδήλωκεν, οἶμαι, καὶ
δ
10
18
20
αὐτὸς εἰπὼν μὴ τὸ γένος ἀτιμάξειν τὸ ποιητικόν" ϑεῖον 30
γὰρ οὖν δὴ καὶ τὸ ποιητικόν ἐστι γένος, ἃ ὡς ἐν ἄλλοις
ΠΠορ. ΠῚ 682 Α] εἶπεν αὐτός" ἀλλὰ τὸ μιμητικόν, καὶ οὐδὲ
Ἐ τοῦτο ἁπλῶς, ἀλλὰ τὸ φαύλοις ἤϑεσι καὶ νόμοις ἐντραφέν᾽"
ΟἿΡῬ
12 ἄξιος Ὁ 816: ἄξιοι ἘΡ 1788 οἵ. Βο!0]. 5 20 αὐτῇ ἘΡ:
ταύτη Ὁ 28 καθάπερ ἘΡ: καϑά πως Ὁ 388 ἐπαιναίτου Ο:
ἐπαίνουῬ 34 αἸΐογυτῃ τὸ ἡ ΜΡ 26τὴ» τύχην Μ 29τὴρνοι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τἴμι. 19 ΠΕ] β
τοῦτο γὰρ ἐπιρρεπὲς ὃν πρὸς τὰ χείρω μιμητικὸν εἶναι τῶν
ὑψηλοτέρων ἠθῶν οὐ πέφυκε. πρὸς μὲν οὖν τὴν ἀπορίαν
τοσαῦτα ῥητέον. τὸ δὲ τέλος τῆς ῥήσεως ὑποδύσκολόν πῶς
ὃν φέρε σαφηνείας ἀξιώσωμεν. ἔστι δὲ τοῦτο᾽ τὸ δὲ ἐκ-
τὸς τῆς τροφῆς ἑκάστοις γιγνόμενον γαλεπὸν μὲν
ἐν ἔργοις, ἔτι δὲ χαλεπώτερον λόγοις εὖ μεμεῖσϑαι"
δοκεῖ γὰρ εἶναι ὁᾷον μιμεῖσϑαι τοὺς λόγους, ἢ τὰ ἔργα.
σοφιστεύουσι γοῦν οὐκ ὀλίγοι μέχρι λόγων ἐπιδεικνύμενοι
τὴν ἀρετήν, ἔργῳ δ᾽ αὐτῆς παντάπασιν ἀπῳκισμένοι. μήποτε
Ὁ οὖν ἄμεινον οὑτωσί πῶς ἐξηγεῖσϑαι ταύτας τὰς λέξεις, τὸ
μὲν ἐκτὸς τῆς τροφῆς τὸ ἄριστον ἀκούσαντας, τὸ δὲ ἔρ-
7γοιὲς καὶ λόγοις ἐν ἴσῳ λαβόντας τῷ κατά τε ἔργα καὶ
κατὰ λόγους, τὸ δὲ εὖ μιμεῖσθαι τῷ εὖ μιμηϑῆναι, καὶ
ἐκ πάντων συναγαγόντας, ὅτι τὸ ἄριστον εὖ μιμηϑῆναι χα-
16 λεπὸν μὲν κατὰ τὰ ἔργα, χαλεπώτερον δὲ κατὰ τοὺς λόγους,
ἱεμηϑῆναι δὲ λόγῳ᾽ τοῦτο γὰρ προὔκειτο περὶ ποιητικῆς. καὶ
ὁρᾷς, ὅπως τοῦτο τοῖς πράγμασι σύμφωνόν ἐστιν᾽ ὁ μὲν γὰρ
τῷ λόγῳ τὰ ἔργα τῶν ἀρίστων ἀφηγούμενος ἱστορίαν συντί-
ϑησιν, ὃ δὲ τοὺς λόγους αὐτῶν διατιϑεὶς εἰ μέλλοι δια-
ἢ σώσεσϑαι τὸ τοῦ λέγοντος ἦϑος, διάϑεσιν ἀναλήψεται τὴν
ὁμοέαν τῷ λέγοντε᾽ κατὰ γὰρ τὰς ἔνδον διαϑέσεις οἱ λόγοι
φαίνονται διαφέροντες. οὕτω γὰρ καὶ τῶν ἀπολογίας Σοω-
κράτους γεγραφότων ὡς οὐ διασωσαμένων τὸ ἦϑος τὸ Σω-
κρατικὸν ἐν τοῖς . λόγοις καταγελῶμεν ἔξω Πλάτωνος τῶν
985 πλείστων. καίτοι αὐτό γε τοῦτο ἱστοροῦντες, ὅτε κατηγόρηται Β
Σωκράτης καὶ ἀπολελόγηται καὶ ἔτυχε τοιᾶσδε ψήφου, οὐκ
ἂν εἶεν ἄξιοι γέλωτος, ἀλλ᾽ ἡ τῆς ἐν τοῖς λόγοις μιμήσεως
ἀνομοιότης καταγελάστους ἀποφαίνει τοὺς μιμητάς. ἐπεὶ καὶ
περὶ ᾿Αχιλλέως τὸ μὲν εἰπεῖν, ὅτι ἐξῆλϑε τοιῶσδε ὡπλισμένος
ΟΡ
ᾧ τῇ ἀπορία 8 δύσχολον 4 ἀξιώσομεν ὅ 8 μὲν λό-
γοις χαλεπώτερον δὲ λόγοι Ῥ 6 ἐν οτὴ Ἰθχωχηϑ 11 ἀκούσαντας
ΟΝ: ἀξιώσαντας Ρ 123 λαβόντες Ἡ 5Β1ο: λαμβάνοντας 5 18 καὶ
-- 14 μιμηϑῆναι οτὰ Ὁ, Βθρα ἃ. 16 ροδβὺ ἔργα δὰ τὺ: ὅτι τὸ ἄριστον εὖ
μιμηϑῆναι, καὶ ἐκ πάντων συναγαγόντας 1δ τὰ ς: τε τὰ ἘΡ:
τε δ. εἶ Ὁ. 1 106 τῶ περὶ Ρ 17 γὰρ οῦ ὃ 18 τῶν ἀρί-
στων τὰ ἔργα ΜΡ 198 διασώόξεσϑαι Ὁ 1988 οὗ ἴῃ σϑρ. ἴ
14. 3188Βὁ 20 οὗ ΡΒ. θιου. ΗΔ]. 818 10.188 396 τοιᾶσδε ἔτυχε
Ῥποοχῦδ θὰ. Ὁ :6}}. 1. ὄ
66 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 19 ΠΕ]
καὶ τοιάδε ἔδρασεν, οὐ χαλεπόν, τὸ δ᾽ ἐπεκδιδάξαι, τίνας
ἂν εἴποι λόγους ἐν τῷ ποταμῷ συνεχόμενος, οὐχέτι ῥά-
διον, ἀλλὰ τοῦτο τοῦ ᾿δυναμένου τὸ ἦϑος ἀναλαβεῖν τοῦ
ἤρωος καὶ ἱδρυνϑέντος κατ᾽ ἐκεῖνο προενέγκασϑαι τοὺς λό-
γους. δηλοῖ δὲ καὶ ὃ ἐν Πολιτείᾳ [1Π 892 Ὁ 58] Σω- 5
κράτης τὰ πολλὰ τῷ Ὁμήρῳ περὶ τὴν τῶν λόγων μέμησεν
ἐπιπλήξας τὴν χαλεπότητα τῆς τῶν λόγων μιμήσεως. ἀλλ᾽
ἐπὶ τῶν ϑεῶν φασι δᾷον τῷ λόγῳ τοὺς λόγους μιμεῖσθαι
τῶν ϑεῶν, ἢ τὰ ἔργα" τίς γὰρ ἂν αὐτῶν ἀξίως τὴν ποίησιν
ἀποτυπώσαιτο: ἦ ταὐτόν ἐστιν ἐπ᾽ ἐκείνων τά τε ἔργα μιμεῖ- τὸ
σϑαι καὶ τοὺς λόγους᾽ ἐπεὶ γὰρ οἱ λόγοι νοήσεις εἰσίν, αὖ-
ται δὲ ποιήσεις. ὃ τῶν λόγων μιμητὴς καὶ τῶν ποιήσεών
ἔστε μιμητής. ὥστε ὅσῳ ϑατέρου λείπεται, τοσοῦτον αὐτῶ
Ο καὶ εἰς τὴν τοῦ λοιποῦ προσδεῖ μίμησιν. Δογγῖνος δὲ
ἠπόρει πρὸς ταύτην τὴν ἐκκειμένην ῥῆσιν᾽ εἰ μὲν γὰρ διὰ
τοῦτο οἵ ποιηταὶ οὐκ ἄξιοί εἶσι μιμηταὶ τῶν τῇ τοιαύτῃ
πόλει προσόντων ἔργων καὶ λόγων διὰ τὸ μὴ ἐν τοῖς ἤϑεσε
τῆς πόλεως τετράφϑαι, οὐδ᾽ οἱ περὶ τὸν Κριτίαν ἂν δύ-
ναιντο ποιῆσαι τὸ πραττόμενον" οὐδὲ γὰρ οὗτοι ἐν οὕτω
πολιτευομένοις ἔξζησαν᾽ εἰ δὲ ὅτι ἐπιστήμην οὐκ ἔχουσιν, 50
ἀλλ᾽ εἰσὶ μιμηταὶ μόνον, διὰ τί τοὺς τύπους παρ᾽ ἡμῶν
λαβόντες οὐ δυνήσονται μιμεῖσθαι. δύναμιν ἔχοντες μιμη-
τικήν; πρὸς δὲ ταύτας ῥητέον τὰς ἀπορίας, ὅτι ἡ μίμησις
τῆς τοιαύτης πολιτείας διὰ ξωῆς πρόεισι συμφωνούσης τοῖς
παραδείγμασι" τοὺς γὰρ πρέποντας τοῖς σπουδαίοις λόγους 56
ἀποδιδόναι οὐ δύναται ὃ μὴ ξῶν κατ᾽ ἀρετήν᾽ οὐκ ἀρκεῖ
οὖν τὸ ἀκοῦσαι μόνον, ποῖον εἶδος ἔχει ζωῆς ἡ πολιτεία,
πρὸς τὸ μιμήσασϑαι αὐτήν, ὡς ὃ τοῦ “ογγίνου διαπορῶν
ἔλεγε λόγος. προστίϑησι δὲ ὃ Πορφύριος. ὅτι ὥσπερ τοῖς
ξωγράφοις οὐ πάντα μιμητά, οἷον τὸ μεϑημερινὸν φῶς, 30
οὕτως οὐδὲ τοῖς ποιηταῖς ἡ ξωὴ τῆς ἀρίστης πολιτείας
Ὁ ὑπεραίρουσα τὴν δύναμιν αὐτῶν.
μὰ
ὅ
ΟΡ
2 μαχόμενος Ῥ] οὗ. Βοτηογ. Φ οὐκ ἔτι : οὐκ ἔστι ΟΡ
4 ἱδρυϑέντος ἘΡΡ: βορὰ οὗ ᾿πῦγὰ 6 8. ῥάδιον Ρ 10 ἢ ]].
118 οὗ ᾿πῦτα 1980 18 τεϑράφϑαι ΜῈ": οἷ. ν. 40, 15 188 δύ-
φαιτοῦ 21 ἡμῖνΡ 28 δὲ ΟΝ: δὴ Ρ μίμησις αὐτὴῇΡ δδοιαῦ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῦχ᾿. 19 Ε] 61
Τὸ δὲ τῶν σοφιστῶν αὖ γένος πολλῶν μὲν λό-
γῶν καὶ καλῶν μάλα ἔμπειρον ἥγημαι, μέχρι τοῦ᾽
πράττοιεν καὶ λέγοιεν [19}].
Οἱ σοφισταὶ μετεποιοῦντο πολλάκις οὗ μὲν ἀστρονομίας,
5 οὗ δὲ γεωμετρίας. οὗ δὲ πολιτικῆς. οὗ δὲ διαιρετικῆς. καὶ
διὰ τοῦτο λέγονται νῦν πολλοὺς ἔχειν καὶ καλοὺς λόγους.
ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἐπιστημονικοὺς εἶχον λόγους, ἔμπειροι προσ-
ἐρρήϑησαν. τὸ γὰρ ἔμπεερον ἐμφαίνει τριβὴν ἄλογον ἐν
λόγοις κενοῖς φερομένην ἄνευ τῆς ἔμφρονος αἰτίας. διότι
: δὲ οὐ μόνον ἄλλοτε ἄλλας ἐπεβόσκοντο πόλεις, ἀλλὰ καὶ
ἀπάτης καὶ δοξοσοφίας καὶ πλάνης ἀνεπιστήμονος ἦσαν γέ-
μοντες. πλανῆται κέκληνται δικαίως. ἐπειδὴ δὲ ἄτακτον
ἔφερον ξωὴν καὶ ἀπαίδευτον κατὰ πάϑος ἐνεργοῦντες, οἰκή-
σεις ἰδίας εἰκότως λέγονται μὴ διωκηκέναι, δέον ἕκαστον
16 ἑαυτὸν πρὸ τῶν ἄλλων τάττειν᾽ πάντα γὰρ ὅσα ἐν οἴκῳ
καὶ ἐν πόλει, ταῦτα καὶ ἐν ἤϑεσι, καὶ ταῦτα πρὸ τῶν ἐκτὸς
ἀπευϑυντέον. τίνες οὖν εἶσι προσήκοντες μιμηταὶ ἔργων
καὶ λόγων τῆς ἀρίστης πολιτείας, εἰ μήτε οἵ ποιηταὶ μήτε Εἰ
οὗ σοφισταί; οὗτοι δή εἰσιν, ὡς αὐτός φησι. πολιτικοὶ καὶ
30 φιλόσοφοι" δεῖ γὰρ ἀμφοτέρων, ἵνα διὰ μὲν τὸ πολιτικὸν
τὰ ἔργα αὐτῶν δύνωνται καϑορᾶν, διὰ δὲ τὸ φιλόσοφον
τοὺς λόγους, ὡς ἔνδον προειληφότες αὐτῶν τὴν ξωήν. καὶ
διὰ μὲν ἐκεῖνο τὴν πρακτικὴν αὐτῶν φρόνησιν, διὰ δὲ τοῦτο
τὴν νοερὰν τῶν ἀρχόντων ἐνέργειαν περιλάβωσιν. ἀπὸ δὴ
35. τούτων τῶν εἰκόνων κἀπὶ τὰς δημιουργικὰς αἰτίας μετα-
βατέον, ὅτι καὶ ταύτας νοεράς τε εἶναι δεῖ καὶ ὁλικάς, εἰ
μέλλοι συμπληροῦσϑαι τὸ πᾶν καὶ ἡ γένεσις εἰκονικῶς ἕξειν,
ὅσα πρώτως ὃ οὐρανός.
ΟσΟᾺΡ
1 αὖ γένος 1]. οὐτα 0 Ρ].: γένος αὖ τ6] γένος ἂν ὃς Ρ].
188 γένος ίως τοῦ πράττοιεν Ο ὦ καλῶν ἄλλων Ρ]. 1]. ῥτχδο-
ἴα (ΚΞ Σ 5); βορὰ οὗ α. 6 8 δὰ τριβὴν ἄλογον οἷ. ἀογρ. 601
. 86. στδχητη. 61 Οὐϊηΐ. ἱπδὺ. 10, 7, 11 ΑΡα]. Ρ]αὺ. 2, 8
9 δὲ λόγοις κενοῖς οἷ. 1.860}. 196 Β 18 ἔφυρον ΟΟΠῚ Β, υἱχ
τοοῖδ υ φκαὲν δέον ΚΤΟ]] ρ] γᾶ ἔοχίαββο ὀχοὶ αἴθ8θ ταΐαβ 16 ρτ]-
ἸΩΌΩ καὶ οἵ ὃ 171 τῶν ἔργων ἘΡ 18. 19 οἱ ὁ Ρ 19 δή
ΟἿ: δέ ὡς --- φησι οχ ἘΡ 28 τοῦτο ὔ: τούτου ΜῬ
38 ὁ οἵὰ Ἀ
δὲ
68 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίχι. 19 Ε' 30 Α]
Καταλέλειπται δὴ τὸ τῆς ὑμετέρας ἕξεως γένος
ἅμα ἀμφοτέρων φύσει καὶ τροφῇ μετέχον [198 204].
Ὁ Δογγῖνος τὴν λέξιν. ϑεωρεῖν οὐκ ἀπαξιῶν, ἐκεῖνο
μὲν τὸ κῶλον, ἐν ᾧ φησι τὸ δὲ τῶν σοφιστῶν φοβοῦ-
μαι μή πως ἅτε πλανητὸν ὅ ὄν, ἀρχομένου φησὶν εἶναι.
διὰ σεμνότητος ἔφεσιν τὴν φράσιν ἐξαλλάττειν,. τὸ δὲ ἑξῆς.
ὅσα ἂν οἷά τε ἐν πολέμῳ καὶ μάχαις πράττοντες
καὶ τὰ ἐχόμενα διαστρέφοντος εἶναι τὴν φράσιν ἀπὸ τοῦ
Ἑ κατὰ φύσιν, τὸ δὲ τρίτον τὸ καταλέλειπται δὴ τὸ τῆς
22
ὑμετέρας ἕξεως γένος παντελῶς ἀλλόκοτον εἷἶναι᾽ μηδὲν
γὰρ ἀπεοικέναι τοῦ βίη Ἡρακληείη καὶ ἱερὴ ὃς Τηλε-
μάχοιο καὶ ὅσα τοιαῦτα. Ὠριγένης δὲ ἀπεδέχετο τὸν
τύπον τῆς ἑρμηνείας τῶν προκειμένων ῥήσεων ὡς ὄντα συγ-
γραφικόν᾽ πρέπειν γὰρ τῷ τοιούτῳ καὶ τὰς τοιάσδε περι-
φράσεις, ὥσπερ τῷ ποιητικῷ.ςἨ ἡμεῖς δὲ τὸν μὲν Πλάτωνά
φαμεν οἰκείως πανταχοῦ τοῖς ὑποκειμένοις μεταβάλλειν τὴν
ἀπαγγελίαν καὶ ἐπὶ τῶν ἐξηλλαγμένων πραγμάτων διώκειν
καὶ τὰς τῆς ἑρμηνείας ἐξαλλαγάς" τὴν δὲ προκειμένην ῥῆσιν
οὔ φαμεν εἶναι περέφρασιν᾽ οὐ γὰρ δηλοῦν ταὐτὸν τῷ ὑμᾶς
ὥσπερ βίῃ Ἡρακληείῃ τὸν Ἡρακλέα, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ γένος 30
τῆς ἕξεως τῆς ἀρίστης σημαίνειν, ἀφ᾽ ἧς ἂν δύναιντο μόνοι
τὸ πρέπον ἀποδοῦναι τῇ μιμήσει τῆς ἀρίστης πολιτείας"
πατὰ γὰρ τὴν ἕξιν, ἣν ἔχουσιν, ἐνεργοῦντες τοῦτο ποιοῦσι,
διαφέρουσαν τῆς ποιητικῆς καὶ σοφιστικῆς. καὶ ταῦτα μὲν περὲ
τῶν λέξεων. εἰς δὲ τὰς ἐννοίας τῶνδε τῶν λέξεων ἀποβλέ- 30
ποντες ἐροῦμεν, ὅτι ὁ Σωκράτης ἐγείρει μὲν Κριτίαν καὶ Ἕρμο-
πκράτην πρὸς τὰ λοιπὰ τῆς πολιτείας, παρακαλεῖ δὲ καὶ τὸν
Τίμαιον ἐφάψασϑαι τῶν ξητουμένων᾽ καὶ τοῦτο πέμπτον ἐστὶ
κεφάλαιον τῶν προτεϑέντων ἴ[ν. ὅ6, ὅ. ὅ8, 217] εἰς τὴν ἐξή-
γησιν. καὶ ὅρα, ὕπως ἀπεσέμνυνεν ἐκ προοιμέων τοὺς ἄνδρας, 80
ἕξιν μὲν καλέσας, ἵνα τὴν πλάνην ἐξέλῃς τὴν σοφιστικήν, φύ-
ΟΡ
1 δὲ Ῥὶ 8ρα ο τ. 9 1. 10 ἡμετέρας ἘΡ Θατα Ῥϑυοὶβ Ρ]. ]].
ὅ ἰδο. βἰαῦ. Πδάθττα. ϑχοϊἀϊέπθ καὶ 6 φράσιν ΟἹ: λέξιν Ῥ
Ἵ πράττοντος ΜΡ 11 ἡρακληείη Ἡ: ἡρακλειήη Ῥ: ἡ ακλείη ΟΝ ᾿
οὗ. Ηοτῃ. Β θὅ8 βά09 148 οὗ. Ὀίοη. ΗΔ].1 8176, 1 1ὅ τὸ
ποιητικὸν ΟΝ 19 τὸ ἡμᾶῷςρΡ 4850 βίη ]]. ἡρακληείη ἹΕῚ Ῥ οἱ
Ο αὖ Βαρτὰ τι. 11 ῶ8 ποιήσουσι ΜΡ 51 ἑρμοκράτη Μ'
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῦχὶ. 19 30Ὰ] 69
σει δὲ καὶ τροφῇ πολιτικῆς αὐτοὺς μετόχους εἰπών, ἵνα
τὴν ποιητικὴν μίμησιν τὴν τοῖς χείροσι νόμοις ἐντεϑραμμένην
ἀντιδιέλῃς. ἐκ δὲ φύσεως καὶ τροφῆς τὸ τέλειον ἀφορισά-
μενος, ἵνα μὴ τὴν φύσιν τροφῆς στερήσας χωλὴν ποιήσῃς Β
δ ἢ τὴν τροφὴν εἰς ἀνεπιτήδειον καὶ ἀνάρμοστον ὑποδοχὴν
καταβεβλῆσϑαι νομίσῃς. ταῦτα μὲν οὖν κοινῇ περὶ τῶν
ἀνδρῶν εἴρηται. εἰ δὲ βούλοιο λέγειν ἐπὶ τὰ παραδείγ-
ματα χωρῶν, καταλέλειπται δὴ τὸ δημιουργικὸν γένος ὁλικόν
τε ὃν καὶ νοερὸν εἰς τὴν τῶν ὅλων τετάχϑαι προμήϑειαν.
10 ϑεατέον δὲ καὶ τὰ περὶ ἑκάστου λεγόμενα χωρίς.
Τίμαιός τε γὰρ ὅδε εὐνομωτάτης ὧν πόλεως τῆς
ἐν Ἰταλίᾳ Δοκρίδος οὐσίᾳ καὶ γένει οὐδενὸς ὕστε-
ρος ὧν τῶν ἐκεῖ τὰς μεγίστας μὲν ἀρχάς τε καὶ τι-
μὰς τῶν ἐν τῇ πόλει μετακεχείρισται,. φιλοσοφέας
ιὸ δὲ αὖ κατ᾽ ἐμὴν δόξαν ἐπ᾽ ἄκρον ἁπάσης ἐλήλυϑεν
[20 ΑἹ.
Τίς ἂν γένοιτο τῆς μαρτυρίας ϑαυμασιωτέρα ταύτης, ἢ
ποῖος ἔπαινος μείζων; οὐχὶ πρῶτον μὲν πολιτικὴν τῷ Τιμαίῳ
μεμαρτύρηκεν, ἔπειτα τὴν νοερὰν γνῶσιν, πάσης φιλοσοφίας
10 ἐπ᾿ ἄκρον αὐτὸν εἰπὼν ἐληλυϑέναι καὶ προσϑεὶς ὅτι κατ᾽
ἐμὴν δόξαν, ὃ. δὴ τὸν κολοφῶνα πᾶσιν ἐπέϑηκε τοῖς ἐγ-
κωμίοις; τίς δ᾽ ἂν τῆς εἰκόνος ταύτης ἐν ἀνθρώποις ἄλλη
δύναιτο μᾶλλον ἀφομοιοῦσϑαι πρὸς τὸν ἕνα δημιουργόν;
πρῶτον μὲν γὰρ τῷ τε πολιτιχῷ καὶ τῷ φιλοσόφῳ Δίιός Ο
36 ἐστιν, ἔπειτα τῷ εὐνομωτάτης εἶναι πόλεως μιμεῖται τὸν ἐν
τῷ νοητῷ τραφέντα ὑπὸ τῆς ᾿Αδραστείας ϑεόν, τῷ δὲ γένει
διενηνοχέναι τὸ ὁλικὸν ἐκείνου καὶ νοερὸν καὶ ἑνιαῖον ἀπει-
κονέζεται᾽ πάντα γὰρ ταῦτα χατὰ μετοχὴν ἔχει τῶν πρὸ
αὐτοῦ πατέρων᾽ τῷ δὲ τὰς μεγίστας ἀρχὰς μετακεχειρίσϑαι
80 τὸ βασιλικὸν ἐκείνου καὶ κρατητικὸν τῶν ὅλων, οὗ καὶ τὸ
ΟᾺΓΡ
ες α ποιήσεις 9. προμηϑίαν Ν᾽ 10 ἕκαστον Ρὀ 1] γὰρ
ΟΡ 1188 πόλεως ἕως τοῦ φιλοσοφίας Ὁ 14 τῶν ἐν ἘΡ
χὰ Α Ρ].: ἐν ὃς Ρὶ. 16 ἁπάσης 11. σὰ ΑΕ (τ) Ἀ].:
πάσης ὃς Ρ]. 11 οὖν ἂν Μ: ἂν οὖν Ρ 20 εἰπὼν οἵὰ
δῦ τῶ ΜΡ: τὸ Οῦὺ0.ὀ 868 οὗ ΠΟΡΘΟΚ Αρίβορῃ. 814 29 αὑτοῦ
Ῥ: αυτοῦ ἘῬὀ δ80 ἐκεῖνο 1]. 808 τὸ σκῆπτρον Ῥ: τὸ κῆπτρον
Ἃ: τὰ σκύπτρα Ο
10 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|πι. 20 ΑἹ
σκῆπτρον πισύρων καὶ εἴκοσι μέτρων ἐστὶ κατὰ τοὺς ϑεο-
λόγους" τῷ δὲ μεγίστων ἀπολαῦσαι τιμῶν τὴν ἐξῃρημένην
ἐκείνου πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει τῶν ὅλων ὑπεροχήν᾽ αὐτὸς
γοῦν ἐστιν ὃ καὶ τοῖς ἄλλοις διανέμων τὰς τιμάς" τῷ δὲ
φιλοσοφίας ἐπ᾽ ἄκρον ἥκειν πρὸς τὸν ὁμοῦ πάσας τὰς γνώ-
σεις ἐν ξαυτῷ συνέχοντα πάντως ἀποτυποῦσϑαι φαίης ἂν
αὐτόν. ὥστε ἀπὸ πάντων τῶν εἰρημένων ὡς ἐξ εἰκόνων
ἕλοις ἂν καὶ τὸν τοῦ παντὸς δημιουργὸν ὕστις ἐστέν᾽ ὅτι
νοῦς νόων πολλῶν περιληπτικός, ἐν τοῖς νοεροῖς ϑεοῖς τε-
ταγμένος καὶ τῶν πρωτίστων νοητῶν πλήρης. βασιλικὴν
ἔχων ἀξίαν καὶ πρεσβείᾳ τῶν ἄλλων ϑεῶν τῶν δημιουργε-
Ὁ κῶν ὑπεριδρυμένος. εἰ δὲ τὴν τοῦ Τιμαίου πόλιν .,ο-
κρίδα κέκληκεν, οὐκ εἰωθότων οὕτω καλεῖν τῶν “Ἑλλήνων,
ἀλλὰ Δοκροὺς μόνον πρὸς ἀντιδιαίρεσιν τῆς κατ᾽ ἀντιπέραν
Εὐβοίας Λοκρίδος, οὐ ϑαυμαστόν᾽ πολλὰ γὰρ ἐξαλλάττει
διὰ τὸ τρανέστερον σημαίνειν τὸ προκείμενον. ὅτι δὲ εὖνο-
μοῦντο οἱ Δοχροί, δῆλον᾽ ἦν γὰρ δὴ αὐτῶν νομοϑέτης
Ζάλευκος [Ατἱϑὺ. ῬοΙύϊο. β.12. 1274" 22].
Κριτίαν δὲ που πάντες οὗ τῇδε ἔσμεν οὐδενὸς
ἰδιώτην ὄντα ὧν λέγομεν [20].
Ὁ Κριτίας ἦν μὲν γενναίας καὶ ἁδρᾶς φύσεως, ἥπτετο
δὲ καὶ φιλοσόφων συνουσιῶν καὶ ἐκαλεῖτο ἰδιώτης μὲν ἐν
φιλοσόφοις, φιλόσοφος δὲ ἐν ἰδιώταις, ὡς ἡ ἱστορία φησίν.
ἐτυράννευσε δὲ καὶ αὐτὸς εἷς τῶν τριάκοντα γενόμενος.
ἀλλ᾽ οὐ δίκαιον διὰ τοῦτο τῷ Σωκράτει ἐγκαλεῖν, ὅτι νῦν
ἐπαίνου τινὸς αὐτὸν ἠξίωσε. πρῶτον μὲν γὰρ ὅπως ἐπῇ-
γεῦε, προσεκτέον᾽ ὅτε οὐδενὸς ἰδιώτης ἐστὴν ὧν λέγομεν διά
τε τὴν φύσιν καὶ τὴν περὶ τὰς φιλοσόφους συνουσίας δια-
τριβήν. ἔπειτα ὅτε καὶ αὐτὸ τὸ τυραννικὸν εὐφυΐας ἐστὶ
τεκμήριον, ὡς οὖν Πολιτείᾳ [Χ 619 ΒΟ] διδάσκεε μῦ-
ΟῈΡ
1 οὗ ταῖτα 187 Ο Ῥυοοὶ. πὰ ταί. 99 ὑ. 61 Οὔρῇ. ἔτ. 116
2 τὸ δὲ Ρ 8 οὗ τορ. 1 ὅὍ98Β 4 χαὶ οὰ ὃ 6 ὑποτυποῦ-
σϑαι 0 1 τῶν εἰρημένων πάντων Ῥ 8 οὗ 860]. Ρ]αὺ. ὅ, 0
95 τεταγμένοι ἘΡ 14 πρὸς ΟΜ: κατ Ρ 1 εὐοίας 5. 1718 οἵ.
Β680]. Ρ]. 21 ὁ δὲ Κριτίας (81. ἀθουϊ --- 34 γενόμενος οἰΐ.
8080]. Ρ]. ῶ8 ἡ οἱ δ 234 εἷς καὶ αὐτὸ 6 γεγονώς 8080].
ΡΙ. 80 οὖν Βδάοχ. (οὗ, Ρ. 29, 19 δάπ.): οὖν δ: ὁ ἐν ἘΡ ᾿
δ
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίχῃ. 80 Α Β]) "ΠῚ
ϑὸος τὰς ἐξ οὐρανοῦ κατιούσας ψυχὰς διαφερόντως ἐπὶ τὸν Εἰ
τυραννικὸν ἄγων βίον᾽ εἰϑισμέναι γὰρ ἐκεῖ συμπεριπολεῖν
τοῖς ϑεοῖς καὶ συνδιοικεῖν τὸ πᾶν κἀνταῦϑα ταῖς φαινο-
μέναις ἐπιτρέχουσι δυνάμεσιν, ὡς οἱ τοῦ κάλλους τοῦ νοη-
5 τοῦ μνήμην ἔχοντες τὸ φαινόμενον ἀσπάξονται κάλλος. ὅτι
δὲ προσήκει κατ᾽ ἀναλογίαν τῇ μέσῃ δημιουργίᾳ, πρῶτον
μὲν ἐκ τοῦ διαδέχεσϑαι τὸν τοῦ Σωκράτους λόγον λάβοις
ἄν, ἔπειτα ἐκ τοῦ τὸν ᾿Ατλαντικὸν ἀπαγγέλλειν, τῶν ᾿Ζτλαν-
τίνων Ποσειδῶνος ὄντων ἐκγόνων, καὶ τρίτον ἀπὸ τῆς οἷ-
10 κείας αὐτοῦ ζωῆς τὸ γὰρ ἡγεμονικὸν καὶ τὸ ἐπὶ πολλὰ
διατεῖνον καὶ ὅλως ἡ δύναμις τῶν μέσων ἐστί. διὸ καὶ ἐν
τοῖς ἐπαίνοις ἔχει τὸ μέσον᾽ τὸ μὲν γὰρ μὴ ἰδιώτην εἰρῆ-
σϑαι. ἀλλὰ μηδὲ μέτοχον τῶν τοῦ Τιμαίου πλεονεκτημάτων,
τὴν ὕφεσιν αὐτοῦ δείκνυσι τὴν πρὸς τὸν πρῶτον, τὸ δὲ μὴ
15 παντάπασιν αὐτὸν ἀποδεῖν τὴν συγγένειαν τὴν πρὸς ἐκεῖνον.
Τῆς δὲ Ἑρμοκράτους αὖ περὶ φύσεως καὶ τρο-
φῆς πρὸς ἅπαντα εἶναι ταῦτα ἱκανὴν πολλῶν μαρ-
τυρούντων πιστευτέον [20 ΑΒ].
Ὁ Ἑρμοκράτης Συρακούσιός ἐστι στρατηγὸς κατὰ νόμον
380 ζῆν ἐφιέμενος" διὸ καὶ πολιτικῆς πῶς μετεῖχε καὶ φιλο-
σοφίας" ἔοικεν οὖν καὶ οὗτος κατὰ ἀναλογίαν τῇ τρίτῃ
δημειουργίᾳ᾽ τό τε γὰρ στρατηγικὸν οἰκεῖόν ἐστε τῷ τὰ ἔσχατα
τῆς κοσμοποιέας καὶ ἀτακτότατα τάττοντει, καὶ τὸ ὑπὸ τῶν
πολλῶν μαρτυρεῖσϑαι τῷ εἰς πλῆϑος πᾶν καὶ τὸν ἔσχατον
35 μερισμὸν προάγοντι τὴν ποίησιν. ἡμεῖς μὲν οὖν οὕτω τάτ-
τομεν, ἵνα καὶ πρὸς τὰ πράγματα ἀναλογίαν ἔχωσιν οἵ ἄν-
δρες. ἄλλοι δὲ τὸν Κριτίαν τοῦ ἙἭἢὈἡμοκράτους ὡς ὕφει-
ΟἸἜΡ(Σ
ὅ ἀσπάζονται τὸ φαινόμενον ἹἘΕΡ Ὶ οἷ. ΟΥ. ο418. 0 8 οἵ
Ἰηΐτα ὅ6 Ο Ὁ 11 διατείνων Ὁ 12 τὸ μὲν Ο: τῶ μὲν ΜΡ
ἰδιώτης οὗ 18 μέτοχος 1]].: Θ΄ἴὰ 8 18 μὴ δὲ 6: μὴ ἘΡ. 14 τὸν
8: τὸ 1]. τῶ δὲ μὴ 16 παντάπασιν Ο: παράπασιν Ἀ:
παρὰ πᾶσιν Ρ 171 ἅπαντα Ἡ: ἅπαν τὰ (σ ο6τ88.) Ο΄, ᾿ ἔοχί. Ο5:
ἅπαντ᾽ ς: ἅπαντας ΜΡ̓ οὐτὰ (α) Ρ]αὺ. ταῦτ᾽ εἶναι Α Ρ]. ἑἱκα-
γὴν 11. οὐχ Ὁ ΚΕ Ρ].: ἱκανῶς (8) Ρ].: ἱκανῆς "ς ΡΙ. 19 ὁ δὲ 'Ερ-
μοκράτης (αυὖὐ ἀοθυΐ) --- 30 5 φιλοσοφίας οἰΐαὺ 5080]. ΡΙ Δί.
20 μετέχει Ο ἔοχί. γτοοῖθ 218 οὗ 8080]. 5 28 τῶν οἵὰ ἈΡ;
οὗ». ὅδ. 6 24 τῶ ΜΡ: τὸ 6. ἄσχετον 50 2068 τάττοντι αὶ
28
Β
2 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊ. 20 ΑΒΟ])
μένον τάττουσι᾽ καίτοι εἰ ὃ ἀπολειπόμενος οὔτε λέγειν οὔτε
ἀκούειν ἐπιτήδειος, καὶ τῶν παρόντων ὃ ἀκροώμενος μέν, σεω-
πῶν δὲ αὐτὸς δεύτερος τοῦ καὶ λέγοντος καὶ ταύτῃ μιμου-
μένου τοὺς ἀμφὶ Σωκράτη καὶ Τίμαιον. ἔπειτα καὶ τοῦτο ἐν-
νοητέον, ὅτι καὶ ὁ Σωκράτης τὰ πρεσβεῖα τῷ Κριτίᾳ δέδωκεν
ἐν τῷ λόγῳ μετὰ τὸν Τίμαιον αὐτὸν ἐγκωμιάσας. εἰσὶ δὲ
οὗ καὶ τοιαύτην τάξιν τοῖς προσώποις ἀπονέμουσι τούτοις,
Τίμαιον μὲν κατὰ τὸ παραδειγματικὸν αἴτιον τάττοντες,
Σωκράτην δὲ κατὰ τὸ ποιητικόν, Κριτίαν δὲ κατὰ τὸ εἰδε-
κόν᾽ οὗτος γὰρ εἰς ἐνέργειαν ἄγει τοὺς ὀρθῶς τεϑραμμένους᾽"
Ἑρμοκράτην δὲ κατὰ τὸ ὑλικόν διὸ καὶ ἀκούειν μέν ἔστιν
ἐπιτήδειος, λέγειν δὲ οὔ" καὶ γὰρ ἡ ὕλη δέχεταε μὲν ἀλλα-
χόϑεν λόγους, γεννᾶν δὲ οὐ πέφυκε. καὶ ἔχοι ἂν καὶ πολὺν
λόγον ἡ διάταξις μετὰ τοῦ μὴ ἀφίέστασϑαι τῆς προτέρας
ἐπιβολῆς.
Διὸ καὶ χϑὲς ἐγὼ διανοούμενος ὑμῶν δεομένων
τὰ περὶ τῆς πολιτείας διελθεῖν ἕως τοῦ καὶ πάν-
τῶν ἑτοιμότατος ὧν δέχεσϑαι [20 ΒΟ].
Δοκεῖ μὲν καὶ ἡ τῆς πολιτείας ἀνακεφαλαίωσις, ὥσπερ
νῦν φησιν ὃ Σωκράτης, τῆς διεξόδου γεγονέναι τῶν ἐν
πολέμοις ἀγώνων χάριν τῆς ὀρϑῶς πολιτευομένης πόλεως"
ἔστι δὲ ἀμφότερα συντείνοντα πρὸς τὴν μίαν τοῦ κύσμου
δημιουργίαν, ἧ τε τῆς πολιτείας σύντομος περίληψις καὶ ὁ
᾿Δτλαντικός" πρὸ γὰρ τῆς ὕλης δημιουργίας καὶ τοῦ παντὸς
τῆς κοσμοποιίας εἴδους ἀπὸ τῶν μερῶν καὶ τῶν εἰκόνων ἄμει-
νον ποιεῖσϑαι τὴν ϑεωρίαν, ὡς εἴρηται πρότερον [Ρ. 80, 488].
εἰκότως οὖν καὶ ὃ Σωχράτης τὴν πολιτείαν ἐν τύποις τισὶν
ἀναλαβὼν καὶ πρώτως διὰ ταύτης μιμησάμενος τὸ πᾶν αὖ-
τὸς μὲν ἐπὶ τῆς οἷον οὐσίας ἔδρυσεν ἑαυτόν, ἀνεγείρει δὲ
καὶ ἄλλους εἰς τὸν λόγον, οὗ τὴν δύναμιν ὑμνήσουσι τῆς
ΟᾺῈΡ
ῷ μὲν οὐ 8 Ὀχίῃθ καὶ οἵα 8 .δεύτερός ἐστι ΜΡ οὗ. τ. 38,11 88
88 μιμούμενος ἘΡ 4 σωκράτην Ρ 9.ὈΥῚ} τὸ ὁ Ἐ 11 ἐρ-
τ
μοχράτη Μ: ἑρμοκράσ 14 δὴ (αὔτη ἦδ 16 ἐχϑὲὴὺΡ 18 ὧν
. οὕχα Α Ρ]. βορὰ οὗ, ληῖτα 68 Β 90 ἐν ΟΝ: ἀνθ 21 χάριν
οὰ Ὁ ὀρϑῆς ΜΡ ῶ4 πρὸς Μ' 28 διὰ ταύτης οτὰ Ῥ
29 οὗ ν. 34, 185 ] ἔοχί. αὐτήν ΚΤΟ]]; βορὰ οὗ γ᾿. 78, 9
15
80
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τιχι. 30 Β6] 78
τοιαύτης πόλεως καὶ μιμήσονται τοὺς κατὰ τὸ μέσον δη-
ἱμουργικὸν εἶδος τάττοντας τὸ πᾶν καὶ τὰς ἐναντιώσεις τὰς
ἐν αὐτῷ καὶ τὰς πενήσεις τὰς πολυειδεῖς μονοειδῶς συνέ-
χοντας. ὥσπερ οὖν ὃ παρ᾽ Ὁμήρῳ [Υ22] Ζεὺς καϑή-
ὅ μενος ἐν τῇ ἐκ ρᾳ τοῦ Ὀλύμπου πτυχὶ καὶ μένων ἐν τῇ
ἑαυτοῦ κατὰ πρόχον ἑνότητι πέμπει τοὺς ϑεοὺς ἐπὶ τὸν
Ἑλληνικὸν πόλεμον τοὺς τῆς ἐναντιώσεως προεστηκότας τῆς Ὁ
κοσμικῆς. οὕτω δὴ καὶ ὁ Σωκράτης ἐν τῷ νοητῷ τῆς πολι-
τείας εἴδει καϑαρῶς ἱστάμενος παρασκευάζει τοὺς μετ᾽ αὐτὸν
1ὸ δυναμένους τήν τε κένησιν καὶ τὴν δύναμιν ὑμνῆσαι τῆς
πολιτείας ταύτης, τοῦ μὲν Τιμαίου τὴν ἐπιστήμην προ-
καλούμενος εἰς τὴν τῶν ὅλων ὁλικῶς ϑεωρίαν, τοὺς δὲ
ἄλλους παρασχευάξων εἰς τὴν τῶν μερῶν ὁλικὴν καὶ σύν-
τομον περιοχήν᾽ ὡς γὰρ τὴν πολιτείαν ὁλικῶς διῆλθεν,
16. οὕτως βούλεται καὶ τὴν δύναμιν αὐτῆς ὑμνηϑῆναι παρὰ
τῶν ἄλλων. ἐπειδὴ δὲ εἰκόνα φέρουσιν οἵ λόγοι πάντες
οὗτοι τῶν δημιουργικῶν ἔργων καὶ ἡ συνουσία πᾶσα τῆς
κοσμοποιέας, εἰκότως που καὶ ὃ Σωκράτης εἶπεν, ὅτι κεκο-
σμημένος πάρεστι καὶ ἕτοιμος δέχεσθαι τοὺς λόγους. ὡς τὸ
Ὁ πρόσφορον εἶδος τῆς ἀρετῆς, τὴν κοσμιότητα, τῷ λόγῳ προ-
βεβλημένος.
Καὶ μὲν δὴ καϑάπερ εἶπε Τίμαιος ὅδε, ὦ Σώ-
κρατες, ἕως τοῦ καϑ᾽ ὁδὸν αὐτὰ ταῦτα ἐσκοποῦμεν
[20 ΟἹ.
8 Ἔδει καὶ τὸν Ἑ μοκράτην τι λέγειν, ἀλλὰ μὴ σιωπῶντα
παρεῖναι τοῖς ἐν κωμῳδίᾳ προσώποις ἐοικότα τοῖς ἀργῶς
παρεστῶσι" διὸ καὶ οὗτος πεποέηταί τι πρὸς τὸν Σωκράτην Ὁ
λέγων. καὶ τοῦτο μὲν λογογραφικόν. ἐκεῖνο δὲ οἰκεῖον τοῖς
προχειμένοις᾽ ὅτε γὰρ καὶ τὰ ἔσχατα τῆς δημιουργίας ἕπεται
δὺ τῷ ἑνὶ πατρὶ τῶν ὅλων καὶ διὰ τὴν ὁμοιότητα τὴν πρὸς
ΟᾺΧΡ
8 πολυειδεῖς μονοειδῶς ἘΡ: πολυειδῶς Ο δ8 οὗ. Τί.
42 Εὶ 86 πέμπει δὲ Ὁ 9 καϑαρῶς (8βοσ. οἡ) Ὁ 11 τίμαιον
Ρ 16 ὑμνεῖσϑαι Ῥ 11 οὐσία πάσης 55. 248 αὐτὰ ταῦτα
ἘΡ̓ οὕχὰ Ρ]αἰ.: ταῦτα αὐτὰ δ: αὖ ταῦτα τ] ταῦτα ποὶ ἂν
ταῦτα ὃς Ρ] αὐ. 3ὅ ἑρμοκράτη Ἡ 96 τῆς ἐγκωμωδία Ὁ
ἀργοῖς Ρ 21 σωκράτη Μ' 99 ἕπεται ΟΝ: ἔσται Ῥ
14 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Ἁ [Τῆχη: 20 6]
ἐκεῖνον συννεύει πρὸς τὴν μίαν τοῦ κόσμου πρόνοιαν, ὡς ἐξ
εἰκόνων (ζξἕλοις ἂν» τῶν νῦν λεγομένων. ὃ γάρ τοι Ἑρμοκράτης
Τιμαίῳ συνεπόμενος οὐδέν φησιν ἐλλείπειν οὔτε [γὰρ] προ-
ϑυμίας οὔτε δυνάμεως εἰς τοὺς ὑπὸ Σωκράτους ἐπιξητου-
μένους λόγους" δύο γὰρ ταῦτα μάλιστα ἐμποδὼν ἡμῖν γίνεται
πρὸς τὸ ἐνεργεῖν εἰς ἀλλήλους" ἥ τε ἡμετέρα ῥᾳθυμία, καὶ
εἴ τε ἔξωϑεν εἴη κώλυμα. ταῦτ᾽ οὖν ἀμφότερα ἀνεῖλεν εἰ-
πὼν οὔτε προϑυμίας ἐλλείπειν, οὔτε πρόφασιν εἶναί τινα
κωλύουσαν ἀποπληροῦν αὐτοῖς τὴν Σωκράτους ἐπίταξιν.
εἰκότως δὴ οὖν καὶ τὸν Κριτίαν προὐκαλέσατο πρὸς τὴν
τῶν παλαιῶν ἔργων ἀφήγησιν τῆς ᾿Αϑηναίων πόλεως, ἐν
οἷς ἡ Σωκράτους ἐπίταξις εἶχε τὸ τέλος, ὥσπερ ὃ Σωκράτης
τὸν Τίμαιον, καὶ κοινωνόν πως ξἕξαυτὸν ποιεῖ τῶν ἐκείνου
λόγων᾽ τῇ γὰρ προτεραίᾳ μετ᾽ ἐκείνου συνδιεσκέφϑαι φησὶν
αὐτούς, ὥσπερ καὶ ὃ τρίτος δημιουργὸς ἔν τῷ παντὶ κοι-
νωνεῖ πρὸς τὴν τοῦ δευτέρου ποίησιν᾽ δεῖται γὰρ ἡ ὅλη
γένεσις καὶ τῶν ἐκ τοῦ ὑποχϑονίου κόσμου πάντως ἄνα-
δόσεων. εἰ δὲ ταῦτα τοῦτον ἔχοι τὸν τρόπον, ἔοικε καὶ ὃ
᾿Δτλαντικὸς τρίτην ἐσχηκέναι τὴν ἀφήγησιν. οἰκείους δὲ τῇ
μέσῃ δημιουργίᾳ φασὶν ἀρυϑμοὺς τήν τε δυάδα καὶ τὴν
τριάδα, τὴν μὲν διὰ τὴν δύναμιν, τὴν δὲ διὰ τὴν δημιουρ-
γωνὴν καὶ τελεσιουργὸν αὐτῆς τῶν ἐγκοσμίων πρόνοιαν" ὥστ᾽
εἴτε διττὴν εἴτε τριττὴν αὐτῷ τὴν ἀφήγησιν ἀποδοίης, ἔχεις
ἀφ᾽ ἑκατέρου τῶν ἀριϑμῶν εἰς τὴν τῆς μεσότητος ἔννοιαν
ἀνατρέχειν.
Ὅδε οὖν λόγον ἡμῖν εἰσηγήσατο ἐκ παλαεᾶς
ἀκοῆς, ὃν καὶ νῦν λέγε, ὦ Κριτία, τῷδε, ἵνα συν-
15
35
ΟᾺΡ
1 ἐκεῖνο Ρ 2 ϑαρρὶσαὶ δὰ ρ. Τ0, 8: ληπτέον ΚΥῊ}] 8 γὰρ ᾿-
46] 8 88 προμηϑείας Ῥ ὄ ἡμῖν ἐμποδῶν ἡμῖν Ο 6 ἢ
τε ῥαϑυμία ἡ ἡμετέρα Ῥ 8 ἐλλείπει Ῥ οὔτε ΜΡ: οὐ
14 ἐκεῖνον Ῥ 16 αὐτός δοαῖ Η δημιουργὸς 861]. Ῥ]αίσηι
οὗ, Ἰηΐγω 166 Ὁ {μ60]. Ρ]αὐ. 865 18 ἔχ! Ρ 19 τρίτην Ἰοτὶ:
τριττὴν ΟΟΠΝῚ 8 ἴοχύ. τοοῦθ τς α. 28); 80α Η.. ἰοχίϊα, αἰ] ορὶ ροσ-
βΒοῦδ, Οὐ ϑια Αὐδϑηῦοὶ ὈὉ6]1]1 πϑιτϑίοσθια βἀμοχίδέαβ ἐοχέξαβ
αὐοἀδτητηοᾶο ἰάθτα παττῶῦ 28 τριτὴνῬΡ αὐτῷοῃ! Ὁ ἀφή-
γησιν ἘΡ: ἀπόδοσιν Ὁ 26 ἡμῖν λόγον Ῥ] δ΄. 21 ΒΒ τῶδε
ἕως τοῦ εἰ καὶ Ὁ .
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῆπὰ. 30 Ὁ] {
δοκιμάσῃ πρὸς τὴν ἐπίταξιν, εἴτ᾽ ἐπιτήδειός ἐστιν,
εἴτε μή. --- Ταῦτα χρὴ δρᾶν, εἰ καὶ τῷ τρίτῳ κοι-
νωνῷ Τιμαίῳ συνδοκεῖ. --- Δοκεῖ μήν [20}].
Θαυμαστὴν ἂν εὕροις ἐν τούτοις ὡς ἐν εἰκόσι τῶν ϑείων
5 ἔνδειξιν ὡς γὰρ ἐν ἐκείνοις τὰ δεύτερα τὰς τῶν πρώτων
ἐχκαλεῖταε γονίμους δυνάμεις καὶ προσάγει πρὸς τὴν τῶν
διοικουμένων πρόνοιαν, οὕτω καὶ ἐν τούτοις ὁ “Ἑρμοκράτης
καὶ τὸν Κριτίαν εἰς τὸ λέγειν προκαλεῖται καὶ τῷ Σωκράτει
πληροῖ τὴν ὑπόσχεσιν. καὶ ὡς ἐν ἐκείνοις ἐπιστρέφει τὰ
10 αἰτιατὰ πρὸς τὴν τῶν αἰτίων ἀντοχήν, οὕτως ἐν τούτοις ὁ
μὲν Ἑρμοκράτης εἰς τὸν Κριτίαν ἀποτείνεται. οὗτος δὲ εἰς
τὴν Σωκράτους ἐπίταξιν ἀποβλέπει. καὶ ὡς ἐν ἐκείνοις πάντα
τὰ δημιουργικὰ αἴτια τοῦ ἑνὸς ἐξήρτηται πατρὸς καὶ τῷ ἐκεί-
νου βουλήματι πάντα κυβερνᾷ, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἐν-
ι ταῦϑα πάντες ἐπὶ τὸν Τίμαιον καταφεύγουσι καὶ τὴν τοῦ
Τιμαίου νεῦσιν ἢ ἐπίνευσιν ἢ βούλησιν, ἕν᾿ ἐξ ἐκείνης οἷον
ἐκ δίξης ὁρμηϑέντες κατὰ νοῦν αὐτῷ διαϑῶσι τὸν λόγον"
οὕτω γὰρ ἂν καὶ συντελέσοι πρὸς τὴν ὅλην κοσμοποιίαν τὰ
μέλλοντα λέγεσϑαι. καὶ μὴν καὶ τὸ ἐκ παλαιᾶς ἀκοῆς.
30 εἰ μὲν ἱστορικὸς ὃ λόγος, τὸ κατὰ χρόνον σημαίνει παλαιόν,
εἰ δὲ ἔνδειξίς ἐστε τῶν ἐν τῷ παντὶ γιγνομένων, τοὺς ἐξ
ἀιδίου ταῖς ψυχαῖς ἐνυπάρχοντας λόγους αἰνίσσοιτο ἄν" εἶ
δὲ καὶ τῶν ϑείων αἰτίων εἰκόνα φέρει, δείκνυσιν, ὅτι ταῦτα
τὰ δημιουργικὰ αἴτια πληρούμενα ἄνωθεν ἀπὸ τῶν πρεσ-
39 βυτάτων ϑεῶν μεταδίδωσι καὶ τοῖς δευτέροις τῆς ξαυτῶν
προνοίας.
"ἄκουε δή, ὦ Σώκρατες, λόγου μάλα μὲν ἀτόπου,
παντάπασί γε μὴν ἀληϑοῦς, ὡς ὃ τῶν ἑπτὰ σοφώ-
τατος Σόλων ποτὲ ἔφη [20].
ὃ Τὸν περὶ τῶν ᾿4τλαντίνων σύμπαντα τοῦτον λόγον οἷ
ΟᾺΡ
18 ἐστιν εἶτε μὴ ἘΡ: ἔστιν εἴτε καὶ μὴ (ΒΞ) Ρ]αἷ.: εἴτ᾽ ἀνε-
πιτήδειός ἐστιν “Ξ Ρ] αἰ. ὃ γονίμους ἐκκαλεῖται Ῥ καὶ ---
Ἰ πρόνοιαν οἴὰ Ῥ 18 ἐξήρτηται ς: ἐξήρηται ΟΡ 16 ἐξ
οι Ὁ 19 τὸ ΜΡ: τὰσ 40 παλαιὸν δῃηΐο κατὰ Ρ 38 φέ-
0ροὲ Ῥὶ ἔοχί. τϑοὺϑ ὅτι καὶ ταῦτα Ῥ 21 μάλα οἵχὰ Ὁ 28 ὁ
οτι ουπι Α ΖΕ Ὁ Ρ]αί.: δὴ ᾿ς Ρ] αὖ. 288 ἑπτὰ σοφώτατος ἸἸΌΥὶ
ὄαὰ Α Φ 0 Ρ]αὖ.: ἑπτὰ σοφῶν σοφώτατος ὃς Ρ]αὺ. οἷ, Ῥ. 80, 33 88
6Β ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίχι. 30 Ὁ]
μὲν ἱστορίαν εἶναι ψιλήν φασιν, ὥσπερ ὃ πρῶτος τοῦ Πλάτωνος
ἐξηγητὴς Κράντωρ᾽ ὃς δὴ καὶ σκώπτεσϑαι μέν φησιν αὐτὸν
ὑπὸ τῶν τότε, ὡς οὐκ αὐτὸν ὄντα τῆς πολιτείας εὑρετήν,
ἀλλὰ μεταγράψαντα τὰ Αἰγυπτίων τὸν δὲ τοσοῦτον ποιήσα-
Β σϑαι {τὸν» τῶν σκωπτόντων λόγον, ὥστε ἐπὶ Αἰγυπτίους ἀνα- 5
πέμψαι τὴν περὶ ᾿Αθηναίων καὶ ᾿Ατλαντίνων ταύτην ἴστο-.
ρίαν, ὡς τῶν ᾿Αϑηναίων κατὰ ταύτην ξησάντων ποτὲ τὴν
πολιτείαν μαρτυροῦσι δὲ καὶ οὗ προφῆταί φησι τῶν ΑἿΣ
γυπτίων ἐν στήλαις ταῖς ἔτει σῳζομέναις ταῦτα γεγράφϑαι
λέγοντες. οἷ δέ φασιν αὐτὴν μῦϑον εἶναι καὶ πλάσμα γενό- τὸ
μενον μὲν οὐδαμῶς, ἔνδειξιν δὲ φέρον τῶν ἀεὶ ὄντων κατὰ
τὸν κόσμον ἣ γιγνομένων, οὐδὲ τοῦ Πλάτωνος ἐπακούοντες οὖ-
τοι βοῶντος, ὅτι μάλα μὲν ἄτοπος ὁ λόγος, παντάπασί
γε μὴν ἀληϑής" τὸ γὰρ παντάπασιν ἀληϑὲς οὐ πῇ μέν
ἐστιν ἀληϑές, πῇ δὲ οὐκ ἀληϑές, οὐδὲ ψεῦδος μὲν κατὰ τὸ 16
φαινόμενον, ἀληϑὲς δὲ κατὰ τὴν ὑπόνοιαν᾽ οὐ γὰρ ἂν εἴη
πάντη τὸ τοιοῦτον ἀληϑές. οἵ δὲ γεγονέναι μὲν ταῦτα τοῦ-
τον τὸν τρόπον οὐκ ἀπογινώσκουσι, παραλαμβάνεσϑαι δὲ
νῦν ὡς εἰκόνας τῶν ἐν τῷ παντὶ προουσῶν ἐναντιώσεων"
πόλεμον γὰρ εἶναι τὸν πάντων πατέρα καὶ κατὰ τὸν 30
Ἡράκλειτον [ἔτρ. ὅ8 Ὁ.] καὶ τούτων οἱ μὲν εἰς τοὺς
ἀπλανεῖς καὶ πλάνητας ἀναπέμπουσι τὴν ἀνάλυσιν, ὡς τῶν
Ο μὲν ᾿4“ϑηναίων ἀνάλογον τοῖς ἀπλανέσι λαμβανομένων, τῶν δὲ
᾿Δτλαντίνων τοῖς πλάνησι, καὶ μαχομένων μὲν διὰ τὴν ἄντι-
περιφοράν, κρατούντων δὲ τῶν ἑτέρων διὰ τὴν μίαν τοῦ 95
κόσμου στροφήν. ταύτης γοῦν ἐστι τῆς δόξης ὁ γενναῖος
Ἀμέλιος οὕτως ὑπερδιατεινόμενος τοῦ ταῦϑ᾽ οὕτως ἔχειν
διὰ τὸ λέγεσθαι τὴν ᾿Δτλαντίδα νῆσον εἰς ἑπτὰ διῃρῆσϑαί
τινας κύκλους σαφῶς ἐν τῷ Κριτίᾳ, ὡς οὐκ οἵδ᾽ εἴ τις
ἄλλος ὑπὲρ τῶν ἑαυτοῦ δογμάτων. οἷ δὲ εἰς δαιμόνων 30
τινῶν ἐναντίωσιν, ὡς τῶν μὲν ἀμεινόνων, τῶν δὲ χειρόνων,
ΟΡ
1 ψιλὴν εἶναι ΜΡ πρῶτος τοῦο! 5 2. κρώάτωωοῦ ὃς
«: οἷς ΟὟΡ ᾿δ᾽,.λόγω ΜΜ 1[1Ὸ γχοούϊῃβ αὐτὸν 115 οὐδὲ ΟἹ:
οἱδὲΡ Ἰδτὸο ΜΡ 106 δὲο αὶ 19 προσουσῶν 5 33 πλά-
γήτας Ο: πλανήτας ΒΒ δκχ ὅδ τροφὴν ἘΡ 28 λέγειν 5. 29 κύ-
κλους λέγεσθαι σαφῶς Μ᾿ οἷ. Οὐ. 118 Εἰ ὍὯὲ δέκα μέρη 81 τὸ
δὲ χειρόνων Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [ΤΊχὰ. 30 Ὁ] “1
καὶ τῶν μὲν πλήϑει, τῶν δὲ δυνάμει κρειττόνων, καὶ τῶν
μὲν χρατούντων, τῶν δὲ κρατουμένων, ὥσπερ Ὠριγένης
ὑπέλαβεν. οἱ δὲ εἰς ψυχῶν διάστασιν καλλιόνων καὶ τῆς
᾿Αϑηνᾶς τροφίμων καὶ γενεσιουργῶν ἄλλων, οἷ καὶ τῷ τῆς
5 γενέσεως ἐφόρῳ ϑεῷ προσήκουσι. καὶ ἔστε τῆς ἐξηγήσεως
ταύτης προστάτης Νουμήνιος. οἷ δὲ καὶ μέξαντες τὴν
Ὠριγένους. ὥσπερ οἴονται, καὶ Νουμηνίου δόξαν ψυχῶν
πρὸς δαίμονας ἐναντίωσιν εἶπον, τῶν μὲν δαιμόνων κατα-
γωγῶν ὄντων, τῶν δὲ ψυχῶν ἀναγομένων παρ᾽ οἷς ὁ δαί-
ιὸ μὼν τριχῶς καὶ γὰρ εἶναί φασι τὸ μὲν ϑείων δαιμόνων Ὦ
γένος, τὸ δὲ κατὰ σχέσιν, ὃ μερικαὶ συμπληροῦσι ψυχαὶ δαι-
μονίας τυχοῦσαι λήξεως, τὸ δὲ πονηρὸν ἄλλο καὶ λυμαντικὸν
τῶν ψυχῶν. τοὺς οὖν ἐσχάτους δαίμονας τὸν πόλεμον τοῦ-
τὸν συγχροτεῖν καὶ τὰς ψυχὰς ἐν τῇ εἰς τὴν γένεσιν καϑ-
1 ὁδῳ" καὶ ὥπερ οἵ παλαιοί, φασι, ϑεολόγοι εἰς Ὄσιρεν καὶ
Τυφῶνα ἀνήγαγον ἢ εἰς Διόνυσον καὶ Τιτᾶνας, ταῦτα ὁ
Πλάτων εἰς ᾿4ϑηναίους καὶ ᾿Δτλαντίνους ἀναπέμπει δι’ εὐ-
σέβειαν᾽ πρὶν δὲ εἰς τὰ στερεὰ σώματα κατελθεῖν, (έναν-
τίωσιν) παραδίδωσι τῶν ψυχῶν πρὸς τοὺς ὑλικοὺς δαί-
ἢ μόνας. οὃς τῇ δύσει προσῳκείωσεν᾽ ἐπεὶ καὶ ἡ δύσις, ὡς
ἔλεγον Αἰγύπτιοι, τόπος ἐστὶ δαιμόνων κακωτικῶν᾽ ἐπὶ δὲ
ταύτης ἐστὶ τῆς οἰήσεως ὃ φιλόσοφος Πορφύριος, ὃν καὶ
ϑαυμάσειεν ἄν τις, εἰ ἕτερα λέγεε τῆς Νουμηνίου παραδό-
σεως. ἀλλ᾽ οὗτοί γε καὶ ὑπὸ τοῦ ϑειοτάτου κατά γ᾽ ἐμὴν
8 Ἰαμβλέχου κομιδῇ γενναίως ηὐϑύνϑησαν. ἀρέσκει δὲ τούτῳ
τε χαὶ τῷ ἡμετέρῳ καϑηγεμόνι τὴν ἐναντίωσιν ταύτην
οὐκ ἐπ’ ἀϑετήσει τῶν φαινομένων, τοὐναντίον μὲν οὖν, ἐκεί-
νῶν πάντως δεδογμένων ὡς γεγονότων, ἀλλ᾽ ὡς εἰώϑαμεν τὰ
πρὸ τῶν ὑποκειμένων τοῖς διαλόγοις ἀνάγειν εἰς τὸν αὐτὸν
ΟΡ
1 ἐν πλήϑει Ο 4 οἵ. Οὐδε 109 ΟὉ 10 ϑεῖον ἘἈΡ
18 τῶν ἢ 14 ψυχὰς οὐ! Ο ψυχὰς ζλυμαίνεσϑαιν Ηδάθστῃ.;
δβοἀ οἷ. Ὁ. 8 6. οὐ ἰῃ σϑῖρ. 1 176, 18 16 Β06}0]. Τ: φασὶν οἱ τοῦ
τετάρτου χοροῦ ὄσειριν ἘΕ] οἵ. ΠΟΌΘΟΚ ΑΩΊΔΟΡΒ. 718 5 σὰχῃ 86:.᾿
188 κατελϑεῖν παραδίδωσι ΟΡ: τὰς ψυχὰς κατελθεῖν πόλεμον
παραδίδωσι ς ά κατά γε τὴν ἐμὴν ΜΡ ἐμὴν ζγνώμην»
στῶ. 30 γενναῖος 5. 26 τεοηὴ αὶ ταύτηνοη ὃ 271 ἐπα-
τήσει Ο εὲόὸ 249 πρὸ 6 πρῶτον ὑποκείμενα οἱ Βδάθχηῃ.
2ῦ
8 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [1|μ. 20 ἢ]
τοῖς διαλόγοις σκοπόν --- ἀρέσκει δὴ οὖν οὑτωσὶ καὶ κατὰ τὸν
ὅμοιον τύπον καὶ ταύτην τὴν ἐναντίωσιν ἀπὸ τῶν ἀνθϑρωπί-
νῶν ἄραντας διὰ παντὸς τοῦ κόσμου καὶ μάλιστα τῶν γενητῶν
διατείνειν, καὶ ἐπὶ πάντα τὴν διάνοιαν ἐκτείνειν, ὅπῃ μετ-
ἔχει τῆς ἐναντιώσεως ϑεωροῦντας κατὰ τὴν ποικιλίαν τῶν
δυνάμεων" ἐπεὶ γὰρ πάντα καὶ ἐκ τοῦ ἕνός ἐστι καὶ ἐκ τῆς
μετὰ τὸ ἕν δυάδος καὶ ἤἥνωταί πως ἀλλήλοις καὶ ἀντίϑετον
ἔλαχε φύσιν, ὥσπερ καὶ ἐν τοῖς γένεσι τοῦ ὄντος ἔστι τις
ἀντίϑεσις ταὐτοῦ πρὸς ϑάτερον καὶ κινήσεως πρὸς στάσιν,
πάντα δὲ μετέχει τῶν γενῶν τούτων τὰ ἐν τῷ κόσμῳ, καλῶς
ἂν ἔχοι τὴν διὰ πάντων διήκουσαν ἐναντίωσιν ϑεωρεῖν.
καὶ μὴν καὶ εἰ τὴν πολιτείαν ἀνάλογον ἔν παντὶ τῷ κόσμῳ
τεϑεάμεϑα, δεῖ δήπου καὶ τὸν πόλεμον τοῦτον ἐν πάσῃ τῇ
φύσει καϑορᾶν ἐνόντα᾽ τῷ μὲν γὰρ εἶναε καὶ ταῖς οὐσίαις
ἀνάλογον ἡ πολιτεία, ταῖς δὲ δυνάμεσιν αὐτῶν καὶ ὡσαύτως
ἀεὶ κινήσεσιν ὃ πόλεμος" καὶ τῇ μὲν ξνώσει τῇ ὕλῃ τὴν
πολιτείαν κοινὰ πάντα ποιοῦσαν ἐκείνην, τῇ δὲ διαιρέσει τῇ
κοσμικῇ καὶ τῇ τοῦ νείκους δυναστείᾳ τοῦτον ἀφομοιοῦσϑαε
ῥητέον. εἴτε οὖν δίχα διέλοις τὸ πᾶν εἴς τε τὸ ἀσώματον
καὶ σωματικόν, καὶ αὖ τὸ ἀσώματον εἴς τε τὰ νοερώτερα
καὶ τὰ ἐνυλότερα, καὶ τὸ σωματικὸν εἰς οὐρανὸν καὶ γέ-
νεσιν, καὶ τὸν μὲν οὐρανὸν εἰς ἐναντίας περιόδους, τὴν δὲ
γένεσιν εἰς τὰς ἀντικειμένας δυνάμεις, εἴτε ὁπωσοῦν ἢ ἐν
ϑεοῖς τοῖς ἐγκοσμίοις ἢ ἐν δαίμοσιν ἢ ἐν ψυχαῖς ἢ σώμασι
λαμβάνοις τὴν ἀντίϑετον ταύτην ξωήν, ἔχοις ἂν πανταχοῦ
τὰς ἀναλογίας ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰ πράγματα φέρειν.
ἐπεὶ καὶ αὐτῶν τῶν ϑεῶν ὁ ϑεῖος Ὅμηρος [Υ 67 58] ἀντι-
ϑέσεις ποιεῖ, τῷ μὲν Ποσειδῶνι τὸν ᾿ἀπόλλωνα, τῇ δὲ ᾿ϑηνᾷ
τὸν "άρεα, τῷ δὲ “Ηφαίστῳ τὸν Ποταμόν, τῇ δὲ “ητοῖ τὸν
ΟΡ
1 οὑτωσὶ «: οὕτως εἰ ΟΡ 6 γ»χΐίυβ ἐκ οἵ ὃ ἔτυχε
ΜἩ ὡς ὕπερ Ρ 12 ἐν οὼ ὃ 16 ἀεὶ 6: εἶπε ΜΡ 18 κοσμεκῆ
ΟΝ: κοινῇ Ρ 10 τὸ νοῦ τε ὁ ὃ 1988 οὗ 8080]. 'ὶ. 30 καὶ
αὖ --- 21 σωματικὸν οἴχὰ Ὁ 22 τὰς ἐναντίας ἘΚ ἴοχὺ. τοοῦθ
28 δὰ δυνάμεις οὗ Β680]. ΜΒῈΒῈ 248 ἐν δαίμοσι λαμβάνεις
(οτ8818 οοὐὐύ) 5 26 λαμβάνοις οἵα Ἀ ἴῃ πθγβΒ. ἥπθ6 2788 οἵ.
ἴῃ ΤΘΙΏΡ. 191, 3ὅ 88, απαθ ( Ξάνθον» τὸν π. (29) οἱ ΚΥὸῸ}} 28 ποιεῖ
οχ Ο ἀπόλλω ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίμι. 30 ἢ] {9
Ἑρμῆν, τῇ δὲ ᾿Αρτέμιδι τὴν “Ἥραν ἀντιτάττων --- δεῖ γὰρ
τὴν γένεσιν ὁρᾶν καὶ ἐν ἀσωμάτοις καὶ ἐν σώμασι καὶ ἐν
τοῖς συναμφοτέροις, καὶ τὸν μὲν Ποσειδῶ καὶ τὸν ᾿Απόλλω
δημιουργοὺς τίϑεσθαι τῆς ὕλης γενέσεως, τὸν μὲν ὁλικῶς,
δ τὸν δὲ μερικῶς, τὴν δὲ Ἥραν καὶ "Ἄρτεμιν ξῳογονίας χο-
ρηγούς, τὴν μὲν λογικῆς, τὴν δὲ φυσικῆς, τὴν δὲ ᾿4ϑηνᾶν
καὶ τὸν "ἄρεα τῆς δι᾿ ἀμφοῖν, τοῦ εἶναι καὶ τοῦ ξῆν, διη-
κούσης ἐναντιώσεως αἰτίους, τὴν μὲν τῆς κατὰ νοῦν ἀφορι-
ζομένης, τὸν δὲ τῆς ὑλικωτέρας καὶ παϑητικωτέρας, τὸν δὲ
19 Ἑρμῆν καὶ τὴν ΔΜητὼ τῆς τῶν ψυχῶν διττῆς τελειώσεως
προστάτας. τὸν μὲν τῆς διὰ τῶν γνωστικῶν δυνάμεων καὶ
τῆς τῶν λόγων προβολῆς, τὴν δὲ τῆς διὰ τῶν ξωτικῶν λείας
καὶ ἑκουσίου καὶ ἐθϑελήμονος ἀναγωγῆς. τὸν δὲ “Ἥφαιστον Β
καὶ Ξάνϑον ἁπάσης τῆς σωματικῆς συστάσεως ἀρχηγοὺς καὶ
ιότῶν ἐν αὐτῇ δυνάμεων, τὸν μὲν τῶν δραστικωτέρων. τὸν
δὲ τῶν παϑητικωτέρων καὶ οἷον ὑλικωτέρων --- τὴν δὲ
Ἀφροδίτην αὐτὴν καϑ᾽ αὑτὴν ἀφιείς, ἵνα πᾶσιν ἕνωσιν ἐπι-
λάμπῃ καὶ ἁρμονίαν, τοῖς δὲ χείροσι συμμαχοῦσαν, διότι τὸ
ἕν ἐν τούτοις χεῖρόν ἐστι τοῦ πλήϑους᾽ πᾶσα γὰρ ἐναντίωσις
80 μετὰ τοῦ ἑνὸς ϑεωρεῖται δεόντως ἢ πρὸ αὐτῆς ὄντος, ἢ
ἐν αὐτῇ συμφυῶς ὑφεστηκότος, ἢ μετ᾽ αὐτὴν ἐπιγεννημα-
τικοῦ πῶς ὄντος. ἃ δὴ καὶ ὁ Πλάτων ὡς οἷ ϑεολόγοι κατ-
ἰδὼν ὀρϑῶς πρὸ τῆς μιᾶς κοσμοποιίας τὴν πεπληϑυσμένην
παραδιδοὺς καὶ πρὸ τῶν ὕλων τὰ μέρη καὶ ἐν εἰκόσι ταῦτα
3 πρὸ τῶν παραδειγμάτων εὑρὼν ἐπ᾽ ἀνθρώπων ταύτην τὴν
ἐναντίωσιν ϑεωρεῖ τὴν ἀνάλογον καὶ ἐν τοῖς ὅλοις οὖσαν,
οὔτε τιτανομαχίας οὔτε γιγαντομαχίας δεηϑείς --- πῶς γὰρ
ἔμελλεν ἀρεστὰ Σωκράτει λέξειν τῷ τῇ προτεραίᾳ κατηγο-
ρήσαντε τῶν ταῦτα πλαττόντων , ποιητῶν; --- ἀλλ᾽ ἀπὸ τῆς
80 ἱστορίας τὰ πράγματα λαβών, ἵνα δὴ μὴ ἐπὶ ϑεῶν αὐτῷ
ΟᾺῈΡ
ὦ γένεσιν ὁρᾶν ΟἿ: ἤραν ἐνορᾶν Ῥ 18 διοικούσης Ῥ
10 λιεκῶ 6 τελειώσεως διττῆς Ρ 11 τῆς ΟΡ 12 τῆς
διὰ τῶν Ο: διὰ τῶν Ῥ: διὰ τῆς τῶν Μ 18 ϑελήμονος
14 ἀρχηγοὺς ΟἿ: ἀγωγοὺς Ρ 1Ἱ ἀφεὶς 5 521 ἑστηκότος Ο 510
28 ὀρθῶς οὐ 5 368 τὴν ἐναντίωσιν ταύτην ΜΡ 26 καὶ τὴν
ἐν τος Ὁ 8 ἔμελλον ΜΡ 2885 οὗ τορ. Π 8180
80 ΠΡΟΚΔΛΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ ἡ [ΤΊ. 20 Ὁ]
Ο γίγνηται ὃ λόγος, ὅτι μάχονται ἀλλήλοις, ἀλλ᾽ ἐπ᾿ ἀνθρώπων
μὲν φέρηται ταῦτα, διὰ δὲ ἀναλογίας εὐλαβοῦς καὶ ἐπ᾽ αὖ-
τοὺς μεταφέρηται τοὺς ϑεούς" καὶ γὰρ τοῖς ποιηταῖς τοῖς
ἐνθέοις πρὸ τῆς τάξεως τῆς μιᾶς οἷ τοιοῦτοι πόλεμοι παρα-
δίδονται" ἀλλ᾽ ἐκείνοις μὲν ὁ τρόπος ἐκεῖνος προσήκει, Πλά-
ἕωνι δὲ οὗτος, μετὰ μὲν πολιτικῆς οὗτος σωφρονέστερος ὧν,
μετὰ δὲ τελεστικῆς ἐκεῖνος ὡς ἐνθεώτερος. ταῦτα μὲν περὲ
τοῦ σύμπαντος λόγου͵ Τῆς δὲ ἐκκειμένης ῥήσεως τὸ μὲν
ἄκουε προοιμιῶδές ἐστι καὶ ἐπὶ τούτων λεγόμενον. ἐφ᾽ ὧν
ἐκκαλέσασϑαι βουλόμεϑα τὴν τοῦ ἀκούοντος προσοχήν. ἴσον
οὖν ἐστι τὸ ἄκουε τῷ δέχου δὴ τὰ ἄξια ἀκοῆς" τὸ δὲ
ἄτοπον δηλοῖ μὲν τὸ παράλογον, ὡς ἐν Γοργίᾳ [418 Α]
φησὶν ἄτοπά γε, ὦ Σώκρατες, ἢ τὸ παράδοξον, ὡς ἐν
Κρίτωνι [448] χρῆται ὡς ἄτοπον τὸ ἐνύπνιον, ὦ
Σώκρατες, ἢ τὸ ϑαυμαστόν, ὡς ἐν Θεαιτήτῳ [142 Β]
καὶ οὐδέν γε ἄτοπον, ἀλλὰ πολὺ ϑαυμαστότερον,
εἰ μὴ τοιοῦτος ἦν᾽ ἐνταῦϑα δὲ εἴληπται ὡς σημαῖνον τὸ
ϑαύματος ἄξιον. δηλοῖ δὲ τοῦτο ξξῆς περὶ τῶν αὐτῶν λέ-
γῶν [20 ΕἸ, ὡς μεγάλα καὶ ϑαυμαστὰ τῆσδ᾽ εἴη τῆς
Ὁ πόλεως ἔργα παλαιά. ὅ γε μὴν λόγος δηλοῖ τὴν ἀλή-
ϑειαν τῶν δηϑησομένων᾽ οὕτω γὰρ εἴρηται καὶ ἐν Γορ-
γίᾳ [828 ΑἹ τοῦ λόγου διαφέρειν ὃ μῦϑος. τὸ δὲ τῶν
ἑπτὰ σοφώτατον εἰρῆσϑαι Σόλωνα πάνυ εἰκότως ἐρρήϑη
καὶ ὡς ὑπὸ συγγενοῦς καὶ ὡς πρὸς ᾿4ϑηναῖον ἄλλον καὶ
ὡς ἐν Παναϑηναίοις καὶ ὡς ἔνδειξιν φέρον τοῦ εἰς πᾶσαν
σοφίαν διατείνειν τὰ ῥηϑησόμενα. καὶ οὐ δεῖ ϑαυμάξειν,
ὅπως ἐρρήϑη πάντων σοφώτατος, οὐδὲ προσγλίχεσϑαι, ὅπως
ἂν ῥηϑείη τῶν μὲν ἄλλων ἀνθρώπων σοφώτατος, τῶν δὲ
σοφῶν εἷς, σοφώτατοι δὲ πάντες. τί γὰρ ἄτοπον, εἰ καὶ
τῶν ὁμοταγῶν λέγοιτο σοφώτατος ἀνήρ; μαρτυρεῖ γοῦν αὐτῷ
τὴν σοφίαν ἥ τε νομοϑεσία καὶ ἡ ὑπὲρ Σαλαμῖνος τῆς
μανίας ὑπόκρισις καὶ ἡ πρὸς Πεισίστρατον αὐτοῦ τὸν τύ-
ΟΑΡ
1 γένηται ῬΡ 1 τελευτικῆς Ψ᾽᾿ 9. παροιμιῶδες 11.: θαι ΚτΤΟΙ]:
οὗ Αὐὶβὺ. στοῦ. γ 14. 1416" 86 παροιμιῶδες --- 11 ἀκοῆς οἱ.
ἔδσθ βοβοὶ. Ρ]. 16 γε ΟἿ Ρ̓ 18 περὶ τῆς τῶν 5 94 ὑπὸ
ΟἿ: πρὸς Ῥ 8185 οἵ. Ρ]αῦ. βο]οι 8 82 88 οὗ: ΡΙ]οὐ. δοῖοιι 80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἴπι. 30 Ὁ Ε] 81]
ραννον ἔνοπλος ἀπάντησις τῶν μὲν μὴ αἰσϑανομένων λέ-
γοντος αὐτὸν εἶναι φρονιμώτερον, τῶν δὲ συνιέντων ἀνδρειό-
τερον, ἥ τὲ πρὸς τὸν Κροῖσον συνουσία καὶ ἡ ἀπόκρισις ἡ
πρὸς τὸν εἰπόντα, ὅτι καλλίστους ἔϑηκε νόμους οὐ γὰρ
5 καλλίστους θεῖναι. ἀλλὰ τοὺς δυνατοὺς ἔφη, εἰδέναι δὲ τοὺς
κρείττους. λέγει δὲ καὶ (ἡ περὶ τοῦ τρίποδος τοῦ σα-
γηνευϑέντος ὑπό τινων νεανίσκων ἱστορία. κἂν μὴ πάντες Ἐὶ
αὐτὴν λέγωσιν, ὅτι τοῦ ϑεοῦ χρήσαντος τῷ σοφωτάτῳ δο-
ϑῆναι Θαλῇ μὲν προσηνέχϑη πρῶτον, οὗτος δὲ πρὸς ἄλλον
10 ἀνέπεμψε τῶν ἑπτὰ καὶ οὗτος πρὸς ἄλλον καὶ τέλος ἧκεν
εἰς Σόλωνα, πάντων ἐκείνῳ παραχωρησάντων, οὗτος δὲ εἰς
ϑεὸν ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ἀνήγαγεν εἰπὼν ἐκεῖνον εἶναι τὸν ὄντως
σοφώτατον. Σόλωνος δὲ καὶ ὅτι ὃ μὴν ὁ σεληνιακὸς οὐκ
ἔστι τριακονθήμερος. καὶ διὰ τοῦτο πρῶτος ἔνην ἐκάλεσε
15 καὶ νέαν, καὶ ὅλως τὸ ἀναστρέψαι τοὺς ἀριϑμοὺς τῶν ἡἧμε-
ρῶν ἀπὸ εἰκάδος εἰς ἐκεῖνον ἀναφέρεται. φασὶ δέ τινες,
ὅτε καὶ νοῦν ἐπιστατεῖν τοῖς ὅλοις πρὸ ᾿Αναξαγόρου Σόλων
ἀπεφήνατο᾽ ἐξ ὧν ἁπάντων ὅτι μετῆν αὐτῷ σοφίας τινὸς
ἐναργές ἐστιν.
9 Ἐν μὲν οὖν οἰκεῖος ἡμῖν καὶ σφόδρα φίλος 4φο-
πίδου τοῦ πάππου, καϑάπερ λέγει πολλαχοῦ καὶ
αὐτὸς ἐν τῇ ποιήσει. πρὸς δὲ Κριτίαν τὸν ἡμέτερον
πάππον εἶπεν, ὡς ἀπεμνημόνευεν αὖ πρὸς ἡμᾶς ὁ
γέρων, ὅτε μεγάλα καὶ ϑαυμαστὰ τῆσδε εἴη παλαιὰ
45 ἔργα τῆς πόλεως, ὑπὸ χρόνου καὶ φϑορᾶς ἀνϑρώ-
πὼν ἠφανισμένα [20 ΕἸ.
Ἢ μὲν ἱστορία ἡ κατὰ τὸ Σόλωνος γένος καὶ τὴν Πλά-
τῶωνος πρὸς αὐτὸν συγγένειαν τοιαύτη τίς ἐστιν᾽ ᾿Εξηκεστίδου Ἐ
ΟΡ ἰμᾶθ ἃ Δ, 3 [τῶν δὲ ΟΥ̓Ρ
1 μὴ οα Ο 1μ λέγοντες 5 2. συνέντων ΝΡ 888 οὗ. Ρ]υύ.
βοίον 27.196 6 δέ τις ΝΡ, δὶ χϑοὶθ ἃ. 7 ἱστορίαν Βοῦῖὶ. 688 οἵ.
Ῥ]αὺ. ϑοϊοι 4 Ὀίορ. [,δοτί. Ἷ, 218 10 καὶ οὗτος πρὸς ἄλλον ὈΪ8 0
108 πρὸς σόλωνα ἧκε Ῥ 11 ἁπάντων Ν ἐκείνω ΟΝ: αὐτῶ Ῥ
18 88. οἷ. ΡΙυῦ. Βοΐοιῃ 386 Ατἱβίορἢ. Ναῦ. 1190. 14 ἕνην 171 καὶ
οἵα ὃ σόλων ΟΝ: πρῶτος Ῥ 20 οὖν ΟΝΡ ἡμῖν δηΐο καὶ ]].
οὔτ 0 Ρ].: ἡμῖν γοϑὺ φίλος ἧΞ ΡΙ]. 21 προπάππου ς οὐχ ΡΒ].
28 εἰπεῖν Α ΡΙ. ἀπεμνημόνευσεν Ρ 26 ἀφανισϑέντα Ν
21 ἡ δηΐθ κατὰ οχ Ν 98 ἐξηκατεστίδου Ο: τοοῦθ 8080]. Ο
ῬΕΟΟΣΥΒ οἃ. Ὁ 168]. 1. θ
89 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τἴχὰ. 20 Ε]
παῖδες ἐγένοντο Σόλων καὶ Δρωπίδης, καὶ Ζρωπίδου μὲν
Κριτίας, οὗ μνημονεύει καὶ Σόλων ἐν τῇ ποιήσει λέγων"
εἰπέμεναι Κριτίῃ ξανϑότριχι πατρὸς ἀκούειν"
οὐ γὰρ ἁμαρτινόῳ πεέσεται ἡγεμόνι"
Κριτίου δὲ Κάλλαισχρος καὶ Γλαύκων, Καλλαίσχρου δὲ αὖ
Κριτίας οὗτος" δηλοῖ δὲ ὃ ἐν Χαρμίδῃ [184 Α] Κριτίας
τὸν Γλαύκωνα, τὸν Χαρμίδου πατέρα, ϑεῖον ἑαυτοῦ καλῶν.
Γλαύκωνος δὲ Χαρμίδης καὶ Περικτιόνη, τῆς δὲ δὴ Περι-
κτιόνης ὁ Πλάτων᾽ ὥστε ὃ Γλαύκων Κριτίου ϑεῖος ἦν, ἀνεψιὸς
26 δὲ Χαρμίδης, ϑεῖος δὲ Πλάτωνος, Σόλων δὲ ἀδελφὸς τοῦ τ
ἐπιπάππου {ζτοῦ» Κριτίου. τὸ μὲν οὖν ἀληϑὲς τοιοῦτον. ὃ
δέ γε ϑεῖος Ἰάμβλιχος ἄλλως πῶς παραδίδωσι τὴν τοῦ
γένους διαδοχήν αὐτόϑεν γὰρ τοῦ “Ζρωπίδου παῖδα τὸν
Γλαύκωνα ποιεῖ. ἄλλοι δὲ Καλλαίσχρου Κριτίαν καὶ Γλαύ-
κωνα παῖδας λέγουσιν, ὥσπερ καὶ Θέων ὁ Πλατωνικός. 1
καίτοε ἐν Χαρμίδῃ φησὶν ὃ Κριτίας. ὅτι παῖς ἐστε Χαρ-
μέδης Γλαύκωνος, τοῦ ἡμετέρου ϑείου, καὶ τοῖς δήμασιν
οὑτωσὶ λέγων᾽ ἀνεψιὸς δὲ ἐμός. οὔτ᾽ ἄρα Δρωπίδου υἱὸς
ὁ Γλαύκων οὔτε Κριτίου τοῦ νεωτέρου ἀδελφός. ἀλλὰ τού-
τῶν ὅἄδην᾽ διαφέρει γὰρ οὐδὲν ἀνδρὶ τῶν πραγμάτων φρον- 90
τίξοντι ταῦτα ὕπως ἂν ἔχῃ. λάβοις δ᾽ ἂν ἐκ τούτων ὡς
εἰκόνων εἰς τὰ πράγματα μετιών, ὅτι πᾶσα τοῦ κόσμου διά-
στασις καὶ αἴ ἐν αὐτῷ διτταὶ συστοιχίαι καὶ προσεχῶν αἰτίων
δημιουργικῶν ἐξήρτηνται καὶ εἰς ἄλλας αἰτέας νοερωτέρας
ἀναπέμπονται καὶ πρεσβυτέρας, καὶ ὅτι τὰ αἴτια τῆς κενή- τ
Β σεως ταύτης συνεχῆ ἐστι καὶ ἡνωμένα καὶ ἀφ᾽ ἑνὸς ἠρτη-
μένα, καὶ ὅτι πρεσβύτερα τῇ νοήσει τὰ ἀνωτέρω, καὶ ὡς
παραδέχεται τὰ δεύτερα τὴν τῶν πρώτων ποίησιν καὶ δια-
φέρει τε αὐτῶν καὶ κοινωνίαν ἔχει πρὸς αὐτὰ ὁμοφυῆ. πρὸς
δὲ τούτοις. ὅτε λήϑη διχῶς γίνεται ταῖς ψυχαῖς τῶν ὕλων 80
ΟΝΡ
8 ἴτρ. 22 ΒΕΙρκ ροθὺ. ἱγτ.ἡ Ρ. 48. ϑοβάθιη αἴδοτὺ πΘσατθ
5080]. Ρ]. ||; εἰπέμεν κριτίνι Ν 4 ἁμαρτίη νόω 5 ὅ καλ-
αιἰόχρος ὁ ὅ. 14 καλαίσχγρου 55. δ88 οὗ. Βοδ0]. ΟΒ οὗ Βοδοὶ!.
ΡΙ]. 88 περικτυόνη οὗ -«ςΡ 9 δὰ ἀνεψιὸς οἷ. Β0ῃ 0]. 5 11 ἔοτχί.
(τοῦ δευτέρου» οὕχα Βομο]. 5 12 ἄλλος 50 20 διαφέρει γὰρ
οι Ν 22 εἰκόνων εἰς ΚΝ: εἰκόνων ἐς Ρ: εἰκώνας Ὁ 8 αἱ
οἵὰ ΟΡ σσυστοιχείαι διτταὶ Ῥ β
υ
ῳωι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῦχὰ. 90 Εὶ 214] 88
καὶ τῆς τῶν ὅλων ϑεωρίας μεγάλων ὄντων καὶ ϑαυμαστῶν,
ἢ τῷ πολὺν χρόνον ἀφεστάναι τῆς τοιαύτης ζωῆς, ἢ διὰ
τὸ ἄγαν πεσεῖν εἰς τὴν γένεσιν᾽ τοῦτο γάρ ἐστε τὸ φϑαρῆ-
ναι τὸν ὄντως ἄνϑρωπον᾽ αἷ δὲ νεοτελεῖς ψυχαὶ καὶ μνήμην
5 ἔχουσαι τῶν ἐκεῖ τῷ μὴ δῦναι κατὰ τῆς ὕλης ῥαδίως ἀνα-
μιμνήσκονται τῆς ἀληϑείας. καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ διατα-
κτέον. εἰ δὲ οἰκεῖον ἁπλῶς τὸν Σόλωνα κέκληκεν, οὐ δεῖ
ϑαυμάζειν᾽ ἔλεγον γὰρ οἰκείους οὐ μόνον τοὺς συνήϑεις,
ἀλλὰ καὶ τοὺς συγγενεῖς. προσκείμενον δὲ καὶ τὸ σφόδρα
ιὸ φίλος ἐνδείκνυται τὸ μὴ ψιλὴν εἶναι τοῦ γένους κοινωνίαν,
ἀλλὰ ταυτότητα καὶ ὁμοιότητα ξωῆς ἐν τοῖς ἀρχηγέταις τῆς
τοῦ Πλάτωνος γενέσεως. γέροντα δὲ τὸν πρότερον Κριτίαν
ἐκάλεσε τὸ ἔμφρον αὐτοῦ σημαίνων καὶ νοερὸν καὶ πρὸς τὰ
πολιὰ μαϑήματα οἰκεῖον.
6 Πάντων δὲ ἕν μέγιστον, οὗ νῦν ἐπιμνησϑεῖσι 0
πρέπον ἂν ἡμῖν εἴη σοί τε ἀποδοῦναι χάριν καὶ
τὴν ϑεὸν ἅμα ἐν τῇ πανηγύρει δικαίως καὶ ἀλη-
ϑῶς οἷόν περ ὑμνοῦντας ἐγκωμιάξειν [208 21 ΑἹ.
“ογγῖνος μὲν ἠπόρει. τί ποτε βούλεται τῷ Πλάτωνι
99 τούτου τοῦ διηγήματος ἡ παράϑεσις᾽ οὔτε γὰρ ὡς διανα-
παύων τοὺς ἀκροατάς, οὔτε ὡς δεόμενος αὐτοῦ πεποίηται
τὴν μνήμην᾽ καὶ ἔλυσεν ὡς ὥετο λέγων, ὅτι πρὸ τῆς φυ-
σιολογέας παρέλαβεν αὐτὸ ψυχαγωγῶν τὸν ἀκροατὴν καὶ τὸ
τῆς ἑρμηνείας ἐκείνης αὐχμηρὸν προϑεραπεύων διὰ τῆς τού-
5 τοῦ παραϑέσεως. ριγένης δὲ πεπλάσϑαι μὲν ἔλεγε τὸ
διήγημα καὶ τοσοῦτόν γε συνεχώρει τοῖς ἀμφὶ τὸν Νουμή-
νιον, οὐ δι’ ἡδονὴν δὲ πεπλάσϑαι μεμηχανημένην κατὰ τὸν
“Δογγῖνον᾽ αἰτίαν δὲ οὐ προσετίϑει τοῦ πλάσματος. ἡμεῖς
δὲ ὅτε πρὸς τὴν ὅλην συντελεῖ ϑεωρίαν τῆς φύσεως πολ-
80 λάκες εἴπομεν, καὶ δὴ καὶ ἐν τούτοις φαμὲν τοῖς ῥήμασιν,
ὅτι τὸν ἕνα καὶ κοινὸν λόγον τῶν ἐν τῷ κόσμῳ διττῶν
ΟΡ '
2 τῶ ΟΡ: τὸ Ν᾽ 8. πεσεῖν ΟΡ: ποιεῖν Ν 88 οὗ Ῥηδθϑαγ.
Φ48 Ὁ 249) 260 Α Καὶ ὅ τὸν ἐχεῖ Ο 8 58 οὗ. βοβο]. Ρ].
10 τὴν τοῦ ΝΡ 16 δὲ 1]. οὐχὰ Φ ΡῚ.: Ρ]. ἐπιμνη-
σϑῆναι νῦν Ο 11 τε καὶ Α ΡΙ. 19 ποτὲ ΟΡ 29. ἕλυεν
ΤΡ 51 δὴ υἱ υἱάοίαν Ρ
65
84 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τ|πι. 20 Εἰ 21 Α]
συστοιχιῶν καὶ τὴν μίαν ἐναντιότητα τὴν δι᾿ ὅλων διατεί-
ψουσαν μέγιστον καλεῖ τῶν ἔργων καὶ ϑαυμαστόν, ὡς τὴν
ὅλην συνέχοντα δημιουργίαν ἄρρηκτον ἐξ ἐναντίων συνε-
στῶσαν, περαινόντων τε καὶ ἀπείρων, ὡς Φιλόλαός
[ἴτρ. 1Ὁ ΟἈ.] φησι, καὶ ὡς αὐτὸς ἐν Φιλήβῳ [80 0] λέγων
πολὺ μὲν εἶναι τὸ πέρας ἐν τῷ κόσμῳ, πολὺ δὲ καὶ τὸ
ἄπειρον, ἐναντία ὄντα καὶ συμπληροῦντα τόδε τὸ πᾶν. ἐπειδὴ
δὲ πάντα τὰ συντελοῦντα πρὸς τὴν κοσμοποιέίαν χάριεν δι-
δόναι λέγεται τοῖς ὅλοις αἰτίοις, εἰκότως καὶ ὃ Κριτίας πρέ-
πεῖν αὐτῷ φησι τῷ Σωκράτει τὴν χάριν ἀποδοῦναι κινή-
σαντι καὶ τὰς δευτέρας καὶ τρίτας δυνάμεις. ταῦτα μὲν
οὖν αὐτόϑεν λάβοις ἄν. τὸ δὲ τῆς ᾿4ϑηναϊκῆς πανηγύ-
οεῶς ἄρ᾽ οὐκ ἂν φαίης καὶ τοῦτο τῶν δημιουργικῶν ἔργων
ἔνδειξιν ἔχειν; αὕτη μὲν γὰρ ἡ ϑεὸς πᾶσαν συνέχει τὴν
κοσμοποιέαν καὶ ἔχει νοεράς τε ξωὰς ἐν ἑαυτῇ, καϑ'᾽ ἃς ὑφαί-
νεται τὸ πᾶν, καὶ ξνωτικὰς δυνάμεις, καϑ' ἃς ἐπιτροπεύει
πάσας τὰς ἐγκοσμίους ἀντιϑέσεις᾽ ἡ δὲ πανήγυρις ἡ ᾿4ϑη-
ναϊκὴ τὴν διήκουσαν διὰ πάντων καὶ πάντα πληρώσασαν
ἑαυτῆς ἀπὸ τῆς ϑεοῦ δόσιν ἐνδείκνυται καὶ τὴν διὰ πάσης
τῆς ποικιλίας πεφοιτηκυῖαν ἕνωσιν᾽ μάλιστα γὰρ ἐν ταῖς
Ἑ πανηγύρεσιν ἀσπαζόμεϑα τὴν κοινὴν καὶ ὁμονοητικὴν ξωήν.
εἰ δὲ ταῦτα ὀρϑῶς εἴπομεν, ἔξεστε καὶ ἀπὸ τούτων εἴς τε
τὴν τοῦ κόσμου ποικίλην καὶ μίαν ἀναπέμπεσϑαι ξωὴν καὶ
ϑεωρεῖν τὴν τοῦ Παρμενίδου πρὸς τοῦτον τὸν διάλογον δια-
φοράν᾽ ἀμφότεροι μὲν γὰρ ἐν Παναϑηναίοις ἔσχον τὴν ὑπό-
ϑεσιν, ἐκεῖνος δὲ ἐν μεγάλοις καὶ οὗτος ἐν τοῖς μικροῖς ---
ταῦτα γὰρ περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον ἐπετελεῖτο τοῖς Βενδιδείοις
--- καὶ εἰκότως᾽ διττῆς γὰρ οὔσης τῆς ᾿4ϑηναϊκῆς ποιήσεως,
ὁλικῆς τε καὶ μερικῆς, ὑπερκοσμίας τε καὶ ἐγκοσμέας, νοη-
ΟΝΡ
1 συστοιχειῶν Ο: στοιχείων Ρ ὁνότητα Ρ δᾶ ὕλην ΟΝ:
ἄλλην ῬΊ] οὗ. τιΐτὰ 166 Ὁ 6 Ῥχίυθ τὸ οἵὰ Ν 1 ἐναντία
ὄντα ΟΡ: ἐναντιότατα Ἡ ς (-ὡὠ- ς) τόδε --- ὃ συντελοῦντα
οἵὴ Ν 18 ἔργων οτὰ Ν 14 συνέχειαν Ὁ 16 ξωάς τε
νοερὰς Ρ αὐτῆ 16 ἐρωτικὰς Ὁ 19 δόσεως Ῥ 95 εἰ
δὲ --- 28 ζωὴν οἵὰ Ν 2885 καὶ δὲῖ θεωρεῖν Ν (δεῖ Νὶ 1π|)
ῶά τοῦ Ὁ Ν 4688 οὗ ἴῃ Ῥβττα. θ48, ὅθβΒ 26 8ῃ ἐν (τοῖς)
ὩἹ οὐ Ρ. 86, 21 βενδιδίοις ἘΡ κ [9 τὸ καὶ ἐγχοσμίας οἵὰ Ὁ
νι
»-ὦ
φῳωλ
εῷὸ
φΦ-
λιὦ
ΓΡΩ͂
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αα [ΤΊμὰ. 20Ὲ 314] 88
τῆς τε καὶ αἰσθητῆς, ἐκεῖνος μὲν ταῖς ἐξῃρημέναις αὐτῆς
συζυγεῖ πονήσεσι. τὰς νοητὰς τῶν ϑεῶν σειρὰς ἀναφαίνων,
οὗτος δὲ ταῖς ὑφειμέναις, τὰς περὶ τὸν κόσμον δυνάμεις
ἀφερμηνεύων τῶν ϑεῶν. καὶ ἔοικεν ἡ μὲν τῶν Βενδιδείων
5 ἑορτὴ τὴν ἐπιοῦσαν ἔξωϑεν ἐναντίωσιν τῷ παντὶ ἀπὸ τοῦ
βαρβαρικοῦ κλύδωνος δηλοῦν ὑπὸ τῶν ϑεῶν τῶν ἐφόρων
τῆς ἑορτῆς καταστελλομένην. διὸ καὶ ἐν Πειραιεῖ τελουμένη
παραδέδοται ὡς τοῖς ἐσχάτοις καὶ προσύλοις οἰκειοτάτη τοῦ
παντός, ἡ δὲ τῶν Παναϑηναίων τὴν ἀπὸ νοῦ καϑήχουσαν
ι0 εὐταξίαν εἰς τὸν κόσμον καὶ τὴν διάκρισιν τὴν ἀσύγχυτον Ε
τῶν κοσμικῶν ἐναντιώσεων᾽ φιλόσοφος γὰρ ἅμα καὶ φιλο-
πόλεμος ῆδε ἡ ϑεός. ἄλλος οὖν οὗτος πέπλος ὑπ᾽ αὐτοῦ
πόλεμον ἔχων, ἐν ᾧ νικῶσιν οὗ τρόφιμοι τῆς ᾿4ϑηνᾶς, ἀνά-
γεται τῇ ϑεῷ, ὥσπερ ἐκεῖνος ὁ τῶν Παναϑηναίων πέπλος
15 ἔχει τοὺς Γίγαντας νικωμένους ὑπὸ τῶν Ὀλυμπίων ϑεῶν,
καὶ ὕμνος ἀποδίδοται τῇ ϑεῷ δίκαιος καὶ ἀληϑής᾽ δίκαιος
μέν, ὅτι δεῖ πᾶν τὸ προελϑὸν εἰς τὴν οἰκείαν ἐπιστρέφειν
ἀρχήν. ἀληϑὴς δέ, ὅτι διὰ τῶν πραγμάτων καὶ ἀπὸ τῶν
ὄντων ὁ ὕμνος εἴληπται. διότι δὲ τῶν ὕμνων οὗ μὲν τὴν
0 οὐσίαν, οὗ δὲ τὴν πρόνοιαν τῶν ϑεῶν ὑμνοῦσιν, οἱ δὲ τὰ
ἔργα τὰ ἀπ᾽ αὐτῶν ἐγκωμιάξουσι, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος ὕμνος
ἔσχατον εἶδος ὑμνήσεως --- αἴ γὰρ ἀπὸ τῆς οὐσίας εὐφη-
μέαι πασῶν προέχουσιν. ὡς καὶ ὁ ἐν Συμποσίῳ [198 Ὁ 88]
Σωκράτης παραδίδωσιν --- εἰκότως τὸ οἷόν περ ὑμνοῦν-
ὅδ τας προσέϑηκεν᾽ ἀπὸ γὰρ τῶν πραχϑέντων ὑπὸ τῶν ᾿4ϑη-
ναίων ὑμνεῖν ἐθελήσει τὴν ϑεόν. ὅτι γε μὴν τὰ Παναϑή-
ναιὰ τοῖς Βενδιδείοις εἴπετο λέγουσιν οὗ ὑπομνη ματισταί,
καὶ ᾿Δριστοκλῆς ὁ Ῥόδιος ἴστορεῖ τὰ μὲν ἐν Πειραιεῖ
Βενδίδεια τῇ εἰκάδι τοῦ Θαργηλιῶνος ἐπιτελεῖσϑαι., ἔπεσϑαι
80 δὲ τὰς περὶ τὴν ᾿Αϑηνᾶν ἕορτάς.
ΟΝΡ
1 αὐτῆς Ν: αὐταῖς ΟΡ 4 βενδιδίων ἩΡ ὄ ἐπεισιοῦσαν Ν᾽
τῷ παντὶ Οὐ ὄὅὄὅ. ϑεῶν τῶν ἡ 8 ὡς ἐν ὁ 9 τοῦ νοῦ Ρ
[οχὶ. τοοῖδ 118 οὗ Τίηηι. 934 Ὁ 129. 14 πέπλος Ὁ Ῥ 18 οὗ
Ῥ. 11, 4 16 νικωμένους δηΐο ἔχει Ῥ 11 τὸ προελϑὸν πᾶν Ῥ
χαταστρέφειν ῬΡ 19 δου ΝἮ 221 ἀπ᾽ ΟΝ: ὑπ᾿ καὶ οὐκ
ἔστιν ΝΝ 28 ὁ ἀριστοκλῆς ὁ ἡρόδιος Ο; οὗ. ὕβθποι, Μυβ. Βα.
28, 8338 29 βενδίδια ἨΡ| οὗ 10 ΤΘΙΩΡ. Ϊ 18, 17 ἐκτελεῖσθαι Ῥ
86 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ἙΓΜΑΙΟΝ Α [Τίμι. 21 ΑἹ]
᾿Αλλὰ δὴ ποῖον ἔργον τοῦτο Κριτίας οὐ λεγό-
μενον μέν, ὡς δὲ πραχϑὲν ὄντως ὑπὸ τῆσδε τῆς
πόλεως ἀρχαῖον διηγεῖτο; [21 ΑἹ
Ὁ Σωκράτης ἀνεγείρων ἐπὶ τοὺς λόγους τὸν Κριτίαν
ἀπαιτεῖ ῥηϑῆ ναι τὸ μέγιστον ἔργον, ὅπερ Κριτίας ὁ παλαιὸς 5"
5. παρὰ Σόλωνος ἀκηκοὼς μὴ πάνυ μὲν τεϑρυλημένον,
Β γενόμενον δὲ ὅμως. ἐν ᾧ πρῶτον μὲν ἐκεῖνο ἄξιον σκοπεῖν,
ὅτι πολλὰ καὶ ἐν τῷ παντὶ γίνεται λανθάνοντα τοὺς πολ-
λούς ---- καὶ ταύτῃ ᾿διαφέρουσιν οἵ σπουδαῖοι τῶν ἄλλων,
ὅτε καὶ τὰ τοιαῦτα ὁρῶσι καὶ ἐπαισϑάνονται [τῶν] γιγνο- τὸ
μένων --- ἔπειϑ᾽, ὅτι τὰ μὲν τελειότερα τῶν αἰτίων ἁπλό-
τητὶ χαίρει καὶ ἀπὸ τῶν συνθέτων ἐπὶ τὰ πρῶτα χωρεῖ, τὰ
δὲ ὑφειμένα τοὐναντίον ἀπὸ τῶν ἁπλῶν ἐπὶ τὰ σύνϑετα
κάτεισιν᾽ οὕτω γὰρ καὶ ἐν τούτοις ὁ μὲν Σωκράτης κάτωϑεν
ἄνω μέχρι Σόλωνος ἀναδεδράμηκεν, ὃ δὲ Κριτίας ἔμπαλιν
ἀπὸ Σόλωνος ἀρξάμενος εἰς τὴν ἑαυτοῦ μνήμην κατῆλϑεν.
Ἐγὼ φράσω παλαιὸν ἀκηκοὼς λόγον οὐ. νέου
ἀνδρός.[21 ΑἹ..
“ογγῖνος μὲν ἐν τούτοις ἐπισημαίνεται πάλιν, ὃ ὅτι φρον-
τίξει καὶ ὀνομάτων ὥρας καὶ ποικιλίας ὁ Πλάτων, ἀπαγγέλλων 30
«(ἄλλως καὶ ἄλλως τὰ αὐτά᾽ τὸ μὲν γὰρ ἔργον ἀρχαῖον ἐκά-
λεσε, τὸν δὲ λόγον παλαιόν, τὸν δὲ ἄνδρα οὐ νέον, καίτοι
ταὐτὸν διὰ πάντων σημαίνων καὶ δυνάμενος πάντα ὡσαύτως
προσειπεῖν. οὗτος μὲν οὖν φιλόλογος; ὥσπερ Πλωτῖνος εἰ-
πεῖν περὶ αὐτοῦ λέγεται, καὶ οὐ φιλόσοφο. Θριγένης
δὲ ἡδονῆς μὲν αὐτὸν οὐ συνεχώρει μεμηχανημένης καὶ καλ-
Ο λωπισμῶν τινων στοχάξεσϑαι.. πιϑανότητος δὲ αὐτοφυοῦς
καὶ ἀκαλλωπίστου καὶ τῆς ἐν ταῖς μιμήσεσιν ἀκριβείας φρον-
τίξειν. καὶ δὴ καὶ τὸ εἶδος τοῦτο τῆς ἑρμηνείας αὐτοφυῶς
ἔχειν, ὡς πεπαιδευμένῳ προσῆκον᾽ ὀρϑῶς γὰρ καὶ ᾿Αριστό- 30
ων
ωὶϊ
ΟΝΡ
8 διηγεῖτο 1]. αι ΑΕ Ὁ (Σ)) Ρ].: διηγεῖται “ξ ῬῚ. δαά!ὲ Ρ].:
κατὰ τὴν Σόλωνος ἀκοήν. οὗ. πὰ. 1488: 4 τόνδε τὸν ΝΡ ὃ ΒΟ080].
Ρ]. ὁ παλαιὸς ϑηλλαδή 6 τεϑρυλλημένον 1]. 10 τῶν ΟΡ: αὐὖ-
τῶν ΜΝ: ἀ6] ΚτοΟΙ] 11 τῶν ΟΡ: αὐτῶν τῶν Ν 18 ὑπὸ τῶν."
14 γὰρ Ὁ Ρ 1ὅ ἄνωϑεν 5. 21 ἄλλως καὶ. Δα ἃ Κτὸ}]}} 228 τὸ δὲ
ἔργον παλαιὸν Ῥ 2424 πλωτῖνον Ν 279 καὶ δὴ καὶ 6: καὶ δὴ ἮΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίἴπι. 31 ΑΒ] 817
ξενον φάναι τὸν μουσικόν, ὡς αἴ τῶν φιλοσόφων διαϑέσεις
ἄχρε τῶν φϑόγγων διατείνουσι τὸ ἐν ἅπασιν αὐτῶν τεταγ-
μένον ἐμφανίξουσαι, καϑάπερ οἶμαι καὶ ὁ μέγας οὗτος οὐ-
ρανὸς τῆς τῶν νοήσεων ἀγλαΐας ἐν τοῖς μετασχηματισμοῖς
5 εἰκόνας ἐναργεῖς ἐπιδείκνυσι συγκινουμένας ταῖς ἐκείνων
ἀφανέσι περιόδοις. ὃ δὲ δὴ μέγας Ιάμβλιχος ἀξιοῖ μᾶλλον
ἡμᾶς ἐπὶ τὰ πράγματα τῶν λόγων τὴν ποικιλίαν ἀνάγειν
καὶ ὁρᾶν, ὅπως καὶ ἐν τῇ φύσει τὰ ἐναντία τῷ ξνὶ κεκρά-
τηται, καὶ τὸ ἕν ὕπως ποικίλλεται, καὶ οἵ αὐτοὶ λόγοι πόσην
10 ἐξαλλαγὴν ἐπιφαίνουσιν, ἄλλως μὲν ὄντες ἐν τῷ νῷ τοῦ
παντός, ἄλλως δὲ ἐν τῇ ψυχῇ καὶ ἄλλως ἐν τῇ φύσει καὶ
ἐσχάτως ἐν ὕλῃ γεγονότες καὶ αὖ περὶ τὴν ὕλην μετὰ τῆς
ὁμοιότητος παμπόλλην τὴν ἑτερότητα δεικνύντες" ταῦτα γάρ
ἐστιν ἐπάξια τῆς τοῦ Πλάτωνος διανοίας, ἀλλ᾽ οὐχ ἡ πολυ-
18 πρανμοσύνη τῆς λέξεως.
Ην μὲν γὰρ δὴ Κριτίας τότε ὡς ἔφη σχεδὸν ἐγ-
γὺς ἤδη τῶν ἐνενήκοντα ἐτῶν, ἐγὼ δὲ δὴ μάλιστα
δεκέτης [21 ΑΒ].
Τρέα ταῦτα παραλαμβάνεται πρόσωπα τὴν ἱστορίαν ἢ
49). μυϑολογίαν διασωσάμενα ταύτην, ὃ Σόλων, ὁ Κριτίας ὃ
παλαιός, ὃ νέος οὗτος Κριτίας, διότι τέλεια προηγεῖται τὰ
αἴτια τῆς κοσμοποιέας καὶ τελεσιουργὰ τῶν διοικουμένων.
ἀλλὰ παρὰ μὲν τοῦ Σόλωνος διακήκοεν ὃ Κριτίας, εἷς ἀφ᾽
ἑνός, παρὰ τούτου δὲ δύο, Κριτίας καὶ ᾿Αμύνανδρος, παρὰ
85 τούτου δὲ τοῦ Κριτίου τρεῖς διὰ γὰρ δυάδος ἡ μονὰς πρό-
εἰσεὲν ἐπὶ τὴν τελεσιουργὸν τῶν ὅλων πρόνοιαν. ἔχουσι δὲ
καὶ οὗ τῶν ἐτῶν ἀριϑμοὶ πολλὴν οἰκειότητα πρὸς τὰ πράγ-
ματα ἦ τὲ γὰρ δεκὰς τὴν ἐπιστροφὴν πάντων δηλοῖ τῶν
ἐγκοσμίων τὴν ἐπὶ τὸ ἕν, καὶ ἡ ἐνενηκοντὰς τὴν μετὰ τῆς
80 προόδου πρὸς τὴν μονάδα πάλιν ἀποκατάστασιν, ἀμφότεροι
ΟΝΡ
1 τὸ μουσικὸν 5. 2428 τετυγμένον Ὁ ὄὅ ἐνεργεῖς Ν᾽ συγ-
κινουμένοις Ο ἔοχί. τοοὺθ ἐκείνων Ν: εἰκόνων ΟΡ 6 ἀφα-
ψέσι οὐ ῬΡῬ δὴ ΟἿΝΑ͂ 8 ἱζοσθιη χαὶ ο ΗΓ τῷ ἑνὶ οἵὰ ΟΡ
12 δι ζ(τῇ ὕλῃν [16 μὲν οὗ δὴ ον. Ρ τότε Κριτίας ]αΐ.
ἔφην Ῥ 11 δὴ 1ὈΥΪ: πη ΡΙ Δί. 18 δεκαέτης Ῥ: δεκαετής (α)
ΡΙα. 22 ὡς καὶ Ν,ὀ 538 παρὰ ΟΝ: περὶ ἡ κριτίας διακ-
ἤχοεν ΝΡ
88 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑ͂ΙΟΝ Α [Τίτι. 31 ΑΒ]
δὲ οἱ ἀριϑμοὶ κόσμου φέρουσι σύμβολον. εἶ οὖν ἐϑέλοις
λέγειν, ὃ μὲν Σόλων ἀναλογεῖ πρὸς τὴν τοῦ μένειν αἰτίαν,
ὃ δὲ Κριτίας ὃ πρότερος πρὸς τὴν τῶν προόδων χορηγόν,
ὁ δὲ Κριτίας οὗτος πρὸς τὴν ἐπιστρέφουσαν τὰ προελθόντα
καὶ συνάπτουσαν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ὃ μὲν ἡγεμονικῆς αἰτίας
σῴξεν λόγον, ὃ δὲ ἀπολύτως ἐφαπτομένης τῆς κοσμοποιίας,
ὃ δὲ καὶ τοῦ παντὸς ἐπιμελουμένης ἤδη καὶ τὸν ἐν αὐτῷ
πρυτανευούσης πόλεμον. .
Ἢ δὲ Κουρεῶτις ἡμῖν ἐτύγχανεν οὖσα ᾿πατου-
ροίων. ἕως τοῦ" πολλοὶ τῶν παίδων ἤσαμεν [21 Β]. υ
Τὰ ᾿Απατούρια ἑορτή τις ἦν εἰς Διόνυσον ἐπὶ τῇ ἹΜελ-
ἄνϑου καὶ Ξάνθου τοῦ Βοιωτοῦ μονομαχία, καὶ νίκῃ τοῦ
Μελάνϑου δι’ ἀπάτης, Βοιωτῶν καὶ ᾿Αϑηναίων ὑπὲρ Οἰνόης
πολεμούντων ἀλλήλοις. ἐπετελεῖτο δὲ ἐν ἡμέραις τρισίν, ὧν
πρώτη μὲν ἐκαλεῖτο ᾿ἡνάρρυσις, διότι πολλαὶ ϑυσίαι ἐν αὐτῇ 1
ἐδρῶντο, τὰ δὲ ϑύματα ἐκάλουν ἀναρρύματα, ἐπειδὴ ἀνελκό-
μενα καὶ ἐρυόμενα ἄνω ἐθύετο. ἡ δὲ δευτέρα Δορπία᾽ εὐωχίαι
γὰρ ἐν αὐτῇ καὶ δεῖπνα πολλά. ἡ δὲ τρίτη Κουρεῶτις᾽ ἔν ταύτῃ
γὰρ τοὺς κούρους ἐνέγραφον εἰς τοὺς φράτερας τριετεῖς ἢ
τετραετεῖς ὄντας. ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ τῶν παίδων :
οἵ ἐντρεχέστεροι ποιήματα ἄττα ἥδον, καὶ ἐκράτουν ἄλλοι
ἄλλων οἱ μνήμην πλειόνων ἔχοντες ἐρραψῴδουν γὰρ τὰ
τῶν παλαιῶν. περὶ δὲ τῶν φρατέρων τοσοῦτον ἰστέον, ὅτι
τῶν φυλῶν μετὰ μὲν Ἴωνα τεσσάρων γενομένων, ἀπὸ δὲ
Κλεισθένους δέκα, μετὰ δὲ ταῦτα δώδεκα, τῶν φυλῶν ἕκά-
στη διῃρέϑη εἰς τρία, καὶ ἐκλήϑη τριττὺς τὸ τρίτον τῆς
ΟΝΡΡ
1 σύμβολον φέρουσινΡ ἐϑέλεις ΝΡ 9. οὖσα ἐτύγχανεν ΡΙ.
10 πολὺΡ 1188 οὗ Απροά. ΒΟΚΙ. 4168 Μοτησαβθη Ηθοσίοὶ. 802 88
Τοορῆδοσ, Ρϑα]υ- ὙΥ βθονα 1 2616 βΒο}ο]. Ρ]., ἱπᾶθ ἃ ἃ. 17 ἡ δὲ δὰ
π. 28 παλαιῶν πογθοΐθημθβ ἴογο ἶπο βαυδύθη 18 τῶν ἀϑηναίων
καὶ τῶν βοιωτῶν Ἡ τῶν ἀϑηναίω Ρ 4188 πολεμούντων ἀΐ-
λήλοις ὑπὲρ οἱνόης Ῥ 16 ἡ πρώτη Ν 16 ἐκαλοῦντο ἀναϑύ-
ματὰ Ῥ 108 οὗ Ηοβγομὶ οὐ βυϊάδθ 16χ. βὰ ᾿“ππατούρια ὅϑ1τ0}].
1 ῬΏΥΒ. 108, 1 17 ῥυόμενα ΝἯ δρόπια 8080]. 5 εὐωχία Κὶ
18 αὐτῇ Ο: ταύτη ΝΡ 19 φράτορας ΟΥ̓ 2Ὶ προσεχέστεροι ἢ
ἄττα Ὁ. 28 φρατόρων ΟΝὮ οἰστέον Ρ 288 ὅτι τὸ φυλῶν
24 μετὰ μὲν --- Ῥ. 89, 88 ἐγίγνετο οἰὐαῦ ἔδχϑ β0}0]. ΡΒ}: 26 τριτ-
τὰς Ο | οὗ Αγἱδ. ᾿4ϑην. πολ. 31. 41. 2 ἴτγρ. 8 ὴρ5.
.-
᾿ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊμ. 21 Β] 89
φυλῆς, εἶτα πατρία καὶ φατρία, καὶ φράτερες οἵ εἰς τὴν
αὐτὴν ταττόμενοι φυλὴν καὶ φατρίαν, ὡς ἀλλήλων συγγενεῖς,
καὶ εἰς τούτους τοὺς φράτερας ἡ ἐγγραφὴ τῶν κούρων ἐγί-
γνετο καὶ τῇ ἡμέρᾳ τὸ ὄνομα ἐντεῦϑεν ἦν ἀπὸ τῶν ἐγγρα-
5 φομένων παίδων Κουρεῶτις, καϑάπερ εἴπομεν. ταῦτα μὲν
τὰ ἐκ τῆς ἱστορίας. πάλιν δὲ ἐπὶ τὰ πράγματα ἀποβλεπτέον
καὶ ἐν τούτοις ὡς ἐν εἰκόσιν ἐκεῖνα καταϑεατέον. ἡ μὲν
οὖν τῶν ᾿Απατουρίων ἑορτὴ πρόφασιν ἔχουσα νίκης ᾿49η-
ναίων προσήκει τῇ ὑποϑέσει, καϑ᾽ ἣν ᾿Αϑηναῖοι νικῶσι καὶ
ἢ) τὰ νοερὰ πάντα τῶν ἐνύλων ἐπικρατεῖ. τὸ δὲ αὖ τῆς ἀπά-
της οἰκεῖον τοῖς ἐγκοσμίοις εἴδεσιν ἐξισταμένοις ἀπὸ τῶν
ἀμερῶν καὶ ἀύλων λόγων, καὶ φαινομένοις ἀντὶ τῶν ὄντως
ὄντων γενομένοις. ἡ δὲ ἐγγραφὴ τῶν παίδων μιμεῖται τὰς τῶν
μερικῶν ψυχῶν εἰς τοὺς οἰκείους κλήρους κατατάξεις καὶ
18 τὰς εἰς διαφόρους γενέσεις καϑόδους, τὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τὴν
ἐν τῷ κόσμῳ διαιώνιον εὐθημοσύνην᾽ ἀεὶ γὰρ πεπληρωμένος
ϑεῶν ἀίδιον ἑορτὴν ἄγει. τὰ δὲ ἀϑλα τῆς δαψῳδίας ἀνα-
λογεῖ τοῖς ἀγῶσιν, οὃς ὑπομένουσιν αἴ ψυχαὶ συνυφαίνουσαι
τὴν ἑαυτῶν ζωὴν τῷ παντί. αὐτὴ δὲ ἡ ῥαψῳδία προσέοικε
80 τῇ εἰρομένῃ καὶ ὑφαινομένῃ ξωῇ τοῦ παντός" μίμησιν γὰρ
ἔχει (αὕτη τῶν νοερῶν εἰδῶν, ὡς ἐκείνη πράξεων καὶ ἠθῶν
ἡρωϊκῶν μετὰ τοῦ τὸν καϑηομοσμένον ἔχειν τοῦτον εἶρμόν. τὰ
δὲ πολλὰ ποιήματα τῶν πολλῶν ποιητῶν τὰς πολλὰς
ἀπεικονίξεται φύσεις καὶ τοὺς πολλοὺς περικοσμίους (λόγους)
85 καὶ ὅλως τὴν τῶν φυσικῶν μιμημάτων διαίρεσιν, τὰ δὲ νέα Β
ποιήματα τὰ ἀεὶ ἀκμάξοντα εἴδη καὶ ἀεὶ τέλεια καὶ γόνιμα καὶ
δρᾶν εἰς ἄλλα δυνάμενα. ταῦτα περὶ τούτων. μνήμη δὲ γέγονε
καὶ τῶν Σόλωνος ποιημάτων οὐχ ὡς ποιητοῦ κατὰ τὴν δημώδη
ΟΝΡ
1 πατριὰ ἮΝ Β080]. Ρ]δΐ.: πάτρια Ῥ σφρατρία ΝΡ Βοβθ]. Ἀ].
φράτορες 1. 2. φρατρίαν ΝΡ Βομο]. ΡΞ. 8 φράτορας]. γραφὴ
κόρων ἘΡ ΒΟ8ο]. ΡΙ. 8 νίκης ς: καὶ νίκης ΟΡ: μονομαχίας
καὶ νίκης Ἡ (Δα Ῥ. 88, 12): (ἐκδ νίκης ΚτοΟ]] 18 γενομένοις ἙΝ
14 χαταλήξεις Ῥ 10 τὴν ΟΝ: τῆς Ῥ 16 εὐθυμοσύνην Ρ
19 ἑαυτῶν οὐα ὃ αὐὔτῇΡ 20 εἰρημένη Ρ 21 αὕτη δα ΚτοΙ]]
218 ἡρωικῶν ἠἡϑῶν Ῥ 22 μετὰ τοῦτον ΟΝ: καὶ μετοῦτον Ῥ 516
καϑειρμοσμένην ΟΝ: καθειρμοσμένων Ῥ: ἴα ς τούτων οἱ ΚΥῸ]]
24 λόγους π6] δαίμονας 88α ὑ 8 ῶὅ8 τὰ ἀεὶ ΝΡ: τὴν ἀεὶ
20 ἀδρᾶν Ὁ 28 τῶν τοῦ Ῥ
σ
090 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 31 ΒΟ]
ποιητικήν, ἀλλ᾽ ὡς φιλοσοφίαν ποιητικῇ συμμίξαντος, ἐπειδὴ
καὶ τῶν ἐγκοσμίων ἔργων καὶ τῶν ὅλων ποιήσεων νοῦς
ἡγεῖται βασιλεύς. καὶ ὁ ἔπαινος δὲ εἰς ἄλλον ἀνάγεται, τὸν
᾿Αμύνανδρον, ἐπειδὴ τοῦ ποιοῦντος καὶ γεννῶντος τὸ κρῖνον
διέστηκεν, ὡς ἐν Φαίδρῳ [274 Ε] μεμαϑήκαμεν. διὰ δὲ ὁ
πάντων ὁμοῦ τῶν εἰρημένων εἰς τὸ πᾶν ἀναγόμενος ὡς ἀπ᾽
εἰκόνων ἐκεῖνό φησιν ὃ λόγος, ὅτι δὴ πρὸς τὸν ἐν τῷ κόσμῳ
πόλεμον συντελοῦσι μέν τε καὶ αἵ μερικαὶ ψυχαὶ καὶ αἵ
μερικαὶ φύσεις καὶ τὰ μεριστὰ εἴδη καὶ τούτων μάλιστα τὰ
ἀεὶ νέα καὶ δραστήρια, πάντα δὲ ταῦτα ἐκ τῶν ϑεῶν συν- τὸ
ἔχεται τῶν τῆς δημιουργίας. ἐφόρων καὶ πρὸς ἕνα κόσμον
καὶ μίαν ἁρμονίαν συντάττεται καὶ μίαν ὁδλοτελῆ ξωήν.
Εἶπεν οὖν τις τῶν φρατέρων, εἶτε δὴ δοκοῦν
αὐτῷ τότε, εἴτε καὶ χάριν τινὰ τῷ Κριτίᾳ φέρων ἕως
τοῦ εὐδοκιμώτερος ἄν ποτε ἐγένετο αὐτοῦ [21 ΒΟΏ)].
Πάλιν ἐν τούτοις οὗ μὲν τῆς λέξεως φιλοθεάμονες ἐπι-
σημαίνονται τοῖς αὐτῶν ἐρασταῖς, ὅτε Σόλωνος ἐπαινεῖ τὴν
ποίησιν ὃ Πλάτων ἀσφαλῶς ἰδιώτῃ τὸν ἕπαινον ἀναϑεὶς καὶ
εἰς χάριν ἄλλων, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ νοῦν λέγοντι καὶ λόγον"
εἴπερ γάρ τις ἄλλος καὶ ποιητῶν ἄριστος κριτὴς ὁ Πλάτων, Ὁ
ὡς καὶ Δογγῖνος συνίστησιν. Ἡρακλείδης γοῦν ὁ Πον-
τικός φησιν, ὅτι τῶν Χοιρίλου τότε εὐδοκιμούντων Πλάτων
τὰ ᾿Αντιμάχου προὐτίμησε καὶ αὐτὸν ἔπεισε τὸν “Ηρακλείδην
εἰς Κολοφῶνα ἐλθόντα τὰ ποιήματα συλλέξαι τοῦ ἀνδρός.
μάτην οὖν φληναφῶσι Καλλίμαχος καὶ Δοῦρις ὡς Πλά- 5
τῶνος οὐκ ὄντος ἱκανοῦ κρένειν ποιητάς" δηλοῖ γοῦν αὐτοῦ
καὶ τὰ προκείμενα τὴν φιλόσοφον κρίσιν. καὶ ταῦτα ἴστο-
οικώτερα ϑείη τις ἄν. ὁ δὲ τῶν πραγμάτων ἐξεταστὴς
ἀξιώσει εἰπεῖν ἡμᾶς, ὅπως πάντα τὰ αἴτια τῆς διακοσμήσεως
ΟΝΡ
8 οὗ Τπι. 21 5 6 ἀπ᾽ ]].: ἐπ᾿ Βδάοσιηω. 8 μέντοι καὶ
12 ὁμοτελῆ Ν 18 οὖν δὴ Α Ρ]. φρατόρων Ν οὐμ ΡΪ. 1].
Ῥγϑοῖοσ ἃ 1 ἐγένετο ἄν ποτε ῬΡὶ. ἐφαίνετο αὐτῶ Ρ 17 αὖ-
τῶν Οϑῖο 21 γοῦν ΟΝ: γὰρ} 2832 χοιρίλλου Ο | οὗ. Ρ] αὐ. γ8. 18
28 τὰ ΟΝ: τὴν Ρ προτίμησε Ῥ 80 φληναφοῦσι ἮΝ | οὗ. ἴῃ
ΤΘΙΩΡ. 1 48, 12 Ιπητηΐβοι, Εἰοδύθοισ. ἥσ ΤῊ. ΟΟΥΌ ΡΟΣ 218 26 ἱκχα-
νοῦ ΟΡ: δυνατοῦ Ἦ 246 ποιητὰς κρίνειν Ρ 28 οἰηϑείη οἱ ΚΥΟΙ]
29 ἡμᾶς εἰπεῖν Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τιμὰι. 21 ΒΟ] 91
καὶ τὰ συνεκτικὰ τῆς ἐναντιώσεως εἰς μίαν ἀρχὴν ἀνατεί-
νεται καὶ τὰ ἔσχατα διὰ τῶν μέσων ἀντέχεται τῶν πρώτων᾽
οὕτω γὰρ οἵ μὲν τοῦ παλαιοῦ Κριτίου παραδεξάμενοι τὸν
λόγον ἐπ᾽ αὐτόν, ἐκεῖνος δὲ ἐπὶ τὸν Σόλωνα βλέπει, καὶ
5 οὗτος μὲν ϑαυμάζξει τὴν Σόλωνος ποιητικὴν δύναμιν, ἐκεῖνοι Ὁ
δὲ διὰ μέσου τοῦ Κριτίου πρὸς τὴν Σόλωνος ἀναπέμπονται
ποίησιν᾽ τούτῳ γὰρ χαριξόμενοι κἀκείνην ἐγκωμιάξουσιν.
ἀλλὰ δὴ τίνα περὶ Σόλωνός φησιν ὃ Κριτίας; ὅτε δὴ δεύ-
τερός ἐστε τῶν ἐνθέων ποιητῶν διὰ δύο ταύτας αἰτίας, ὅτι
10 τὲ παρέργως ἐχρήσατο τῇ ποιήσει καὶ ὅτι τὴν τῶν ᾿4ϑηναίων
πόλιν στασιάζουσαν εὗρεν ἀφικόμενος ἐξ Αἰγύπτου καὶ οὐ
δεδύνηται τῆς πατρίδος κηδόμενος διαϑεῖναι τὸν λόγον, ὃν
ἐκεῖϑεν δεῦρο ἐκόμισε. τίς μὲν οὖν ἐστεν ὃ λόγος, ἐρεῖ προ-
ἴών [22 Β 558]. ἐκ δὲ τούτων ὡς εἰκόνων ποιεῖ δῆλον, ὅτι τε
15 τὸ πρώτως δημιουργικὸν καὶ ποιητικὸν πᾶν ἔχει μὲν πρώτας
ἄλλας ἐνεργείας. δευτέραν δὲ τὴν εἰς τὰ δεύτερα ποίησιν,
καὶ ὅτε τὸ πλημμελὲς καὶ ἄστατον τῆς ὕλης οὐ καταδέχεται
πολλάκις τὸν ἀπὸ τῶν ϑειοτέρων αἰτιῶν κόσμον, ἀλλ᾽ ἀσυμ-
μέτρως ἔχει πρὸς τὴν ἀπ᾽ αὐτῶν δόσιν, διὸ δεύτεραι καὶ
30 τρέταε δυνάμεις προῆλθον, αἣ προσεχῶς τὸ ἀνείδεον αὐτῆς
κοσμοῦσιν. ὃ μὲν οὖν Σόλων ἅτε ἐλευϑερώτατος ὧν καὶ
μιμούμενος τὰς ἐξῃρημένας αἰτίας οὐ παραδέδωκε διὰ ποιή-
σεως τὸν ᾿Δτλαντικὸν πόλεμον. ὁ δὲ Κριτίας καὶ οἵ μετ᾿ Εὶ
ἐκεῖνον καὶ εἰς ἄλλους ἐκφέρουσι μιμούμενοι τὰς δευτέρας
35 καὶ τρίτας αἰτίας, αἱ τὴν ποικιλίαν τῶν λόγων καὶ τὴν ἐξ
ἐναντίων ἡρμοσμένην διακόσμησιν εἰς τὸ ἐμφανὲς προάγουσι.
καὶ μὴν καὶ τὸ σοφώτατον εἶναι τὸν Σόλωνα τὴν ἀναλογίαν
αὐτοῦ δείκνυσι τὴν πρὸς τὰς πρώτας ἀρχάς, καὶ τὸ ἐλευ-
ϑερώτατον τῆς ἐξῃρημένης καὶ ἐν αὐτῇ ἱδρυμένης καὶ ἀπο-
80 λύτως πάντα πληρούσης (οὐσίας) ἐνεικονίξεται τὴν δύναμεν,
ΟΥΡ
18 παρατείνηται Ν 8. δεξάμενοι Ρ 6 πρὸς ΟΝ: περὶ Ρ
8 αἰύθιτα δὴ ἢ Ρ [10 παρέργῳ Ρ]αῦ. οὗ. ». 92, 88. 11 ἐξ
αἰγύπτου ἀφικόμενος Ρ ᾿ οὗ, Ηοτοᾶ. 2, 111 18 ἐκόσμησε Ῥ
16. ἔχοι Ῥ 1718 τῆς ὕλης πολλάκις οὐ κατα (οχέσ. ὍΘΙ8.) τὸν
δὶς 18 αἰτίων ΝΡ: ὅζ) οὗ. ἃ. 22 58 188 ἀλλὰ συμμέτρως Ὁ
21 ἐλευθϑεριώτατον ῬΙδι, 1]. ργδοῖου (8 8α τὴ; οὗ. τι. 238 5 ρ. 98, Τ88
ῶ6 αἵ οι δ 29 αὑτῇ Ρ 80 181] (αἰτίας) ταδυϊβ
2
[1]
02. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τί᾿. 21 ΒΟ]
καὶ συντρέχει πῶς τῷ σοφῷ τὸ τοιοῦτον ὡς ἄυλον καὶ ἀδέσποτον
καὶ ἑαυτοῦ ὄν. τὸ δὲ γέροντα προσειρῆσϑαι τὸν Κριτίἀάν ἐν
τούτοις ἐκεῖνον τὸν παλαιὸν τὴν νοερὰν καὶ πόρρω γενέσεως
αἰτίαν ἐνδείκνυται᾽ φρόνησις γάρ, φησι, καὶ δόξαι ἀληϑεῖς
ἀγαπητὸν ὅτῳ καὶ εἰς γῆρας ἂν παραγένωνται. τὸ δὲ αὖ σφό- !
ὅρα μεμνῆσϑαι τόνδε τὸν Κριτίαν τὴν σωτηρίαν ἐμφαίνει
τῶν ἀιδίων λόγων καὶ τὴν μόνιμον περὶ τὰ πρῶτα τῶν
δευτέρων αἰτίων ἐνέργειαν. τὸ δὲ πάρεργον εἶναι τῷ Σόλωνι
τὸ ποιητικὸν τὸ καὶ ἐν τοῖς πρωτίστοις τὰς εἷς τὰ δεύτερα
ποιήσεις δεύτερον ἔχειν λόγον᾽ πρῶται γάρ εἰσιν ἐνέργειαι τ
αὐτῶν αἵ νοεραί, καϑ᾽ ἃς ἥνωνται τοῖς πρὸ αὐτῶν. εἰ δέ
τις ἡμῶν ταῦτα λεγόντων παρεὶς τὰ πράγματα σκοποίη, δι᾿
ἣν αἰτίαν κατὰ τὸ φαινόμενον ταῦτα παρεισκεκύκληκεν ὁ
Πλάτων, εἰκότα ἂν εὖροι πάντα πρὸς τὸ προκείμενον ἦν
μὲν γὰρ σκοπὸς αὐτῷ τὸν ᾿Ατλαντικὸν ἀφηγήσασϑαι πόλεμον, "Ὁ
ἔδει δὲ τὸν τῆς ἱστορίας ταύτης ἄγγελον μήτε ἀπατᾶν μήτε
ἀπατᾶσθαι" διὸ καὶ σοφώτατος ὃ Σόλων εἴρηται καὶ οἰκεῖος
τοῖς ἀμφὶ Κριτίαν᾽ ὡς μὲν γὰρ σοφὸς ἀνεξαπάτητός ἐστιν, ὡς
δὲ οἰκεῖος οὐκ ἀπατεών. ἔδει γε μὴν καὶ τὸν ὑποδεχόμενον
αὐτὴν μήτε ἐν ἡλικίᾳ εἶναι, ἵνα δόξῃ ἀρχαῖος εἶναι ὁ λόγος, 9
μήτε νέον οὕτως, ὡς ἐπιλήσμονα᾽ διόπερ ὃ Κριτίας νέος
μὲν ὑπόκειται, μνημονεύειν δὲ ἱκανός, ὥστε καὶ ἀγωνίξεσϑαι
περὶ ῥαψῳδίας πρὸς ἄλλους, ἐν αἷς μνήμης ἔδει πολλῆς.
ἔτε τοίνυν ἔδει τὸν παλαιὸν Κριτίαν μὴ νέοις τοὺς τοιού-
τους λόγους ἐγχειρίξειν, ἵνα μὴ δόξωσιν εὐκαταφρόνηγτοι ὕ
εἶναι. εἰκότως ἄρα ὑπόκειται τῶν φρατέρων τις πυνϑανό-
μένος περὶ Σόλωνος καὶ ἀκούων τὴν ἱστορίαν. ἀλλὰ καὶ
τοῦτον ἔδει τῷ Σόλωνί πως ὠκειῶσϑαι, ἵνα ὁ γέρων ἐν
καιρῷ τὴν κατ᾽ αὐτὸν ἀφηγήσηται πᾶσαν ἱστορίαν" διὸ προ-
κατάρχουσιν οἵ ἔπαινοι τῆς ποιήσεως αὐτοῦ πρὸ τῆς ἔστο-
ρίας, οὃς ὁ ᾿μύνανδρος ποιεῖται τῷ Κριτίᾳ χαριξόμενος.
ταῦτα καὶ περὶ τῆς οἰκονομίας. ὅτι δὲ Σόλων ἀφίκετο εἰς
ΟΝ
1 πῶς ΟΥΔῊ 4 οὗ Ἰορ. Π 6ὅ8Α 68 τῶν ἀιδίων ἐμφαίνει
ΝΡ 18 παρεισκύκληκεν Ό: παρεισκύκλησεν Ρ 18 τοῖς ΠΡ: τῶ
Ἀ γὰρ οτὰ Ο ἔοτί. σϑοΐθ 20 αὐτὸν Ῥ 28 ἀλλήλους
26 φρατόρων 5 29 κατ᾽ αὐτοῦ Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 81 ΒΟ6Ὶ] 98
Αἴγυπτον οὐ καϑ᾽ ἱστορίαν μόνον, ἀλλ᾽ ἵνα καὶ χρόνον τινὰ
κατὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ᾿4ϑηναῖοι ξήσωσιν, ὃν ὠμωμόκεσαν
αὐτῷ μηδένα λύσειν τῶν τεϑέντων νόμων, δῆλον᾽ ἐν γὰρ
τούτῳ τῷ χρόνῳ καὶ τῷ Κροίσῳ συνεγένετο καὶ εἰς 4ἴ-
ὅ γυπτον ἔπλευσεν. ἀναστρέψας δὲ κατέλαβε τὴν πόλιν ὑπὸ Β
τῶν Πεισιστρατιδῶν ταραττομένην. τοσαῦτα καὶ ἀπὸ τῆς
ἱστορίας εἰρήσϑω. Ὡριγένης δὲ ἀπορήσας, πῶς ἐλευϑερώ-
τατὸν τὸν Σόλωνα προσεῖπεν --- οὐ γὰρ εἶναι πρέποντα
ποιητῇ τὸν ἕπαινον --- λύει τὸ ἄπορον λέγων ἢ ἀπὸ τῶν
10 ἐν τοῖς χρήμασιν ἐλευϑερίων τὸν εὐπόρως δαψιλέσι τοῖς
ὀνόμασε χρώμενον οὕτως ὠνομάσϑαι φάσκων, ἢ ὡς παρρη-
σιαστικώτατον καὶ διὰ τοῦτο ἐλεύϑερον μετ᾽ οὐδεμιᾶς ὑποστο-
λῆς ἐν τῇ ποιήσει διαγιγνόμενον, ἀλλὰ κατακορεῖ τῇ παρ-
θησίᾳ, χρώμενον [Ρμδοᾶγ. 240}, ἢ καὶ ὡς ἀνειμένον καὶ
ι5 ἀβίαστον κατὰ τὴν ποίησιν. ὁ δὲ Ἰάμβλιχος οὐδὲν εἶναί
φησι τούτων ἀληϑές, ἀλλὰ σημαίνεσθαι διὰ τούτου τὸ ἀπό-
λυτὸον τοῦ νοῦ καὶ τὸ ἀδέσποτον τῆς ἀρετῆς τοῦ Σό-
λωνος καὶ τὸ σεμνὸν καὶ ὑπερέχον πάντα τὰ ἄλλα. καὶ μὲν
δὴ καὶ τὸ μειδιᾶν τὸν Κριτίαν φησὶν ὃ αὐτὸς ἐξηδητὴς
8. δηλοῦν τὴν τελείαν ἀπογέννησιν τῶν αἰτίων, τὴν ἐπιγή-
ϑουσαν τοῖς γεννήμασιν ἑαυτῆς, τὴν δὲ σφόδρα μνήμην τὴν
σωτηρίαν τῶν ποιητικῶν ἐν τῷ κόσμῳ λόγων ἐνδείκνυσϑαι.
διὰ τί οὖν ἐσπούδασεν ἂν ὃ Σόλων ἐν ποιήμασι παραδοῦναι
τὸν ᾿Δτλαντικὸν πόλεμον; διότι, φησί, πάντα τὰ φυσικὰ ἔργα
95 καὶ ἡ κοσμικὴ ἐναντίωσις διὰ μιμήσεως ὑφέστηκεν᾽ ἀνα- Οὶ
λογεῖ γὰρ τοῖς ποιητικοῖς αὐτῆς καὶ πρωτουργοῖς αἰτίοις,
ὡς ὁ Κριτίας τοῖς προσεχέσι καὶ δευτερουργοῖς. διὰ τί δὲ
ὑπὸ τῶν στάσεων ἐκωλύϑη; διότε τὰ ἕνυλα κινήματα καὶ ὁ
ἕνυλος ϑόρυβος ἐμποδὼν γένεται τοῖς ποιητικοῖς λόγοις τῶν
80 ἐγκοσμέων, ὡς εἴρηται καὶ πρότερον [Ρ. 91, 17 5].
Περὶ μεγίστης ἔφη καὶ ὀνομαστοτάτης πασῶν
ΟΝΡ
ῶ ὧν ΟΡ ὀὄμωμόκεσαν ΝΡ 4288 οὗ Ηοτοά, 1, 239 88 Ρ] υὐ.
801]. ϑβθι 10 ἐλευϑεριῶν ΟΝΡ: ὁ ς 11 οἵ. τορ. Χ 6117 Εὶ
18 ἄλλα ΟΝ: ὅλα Ρ 208 ἐπυιθήγουσαν Μ: πο]αὶ ἐπιγηϑοῦσαν
38 ἂν οἵὰ ΗΝ 24 τὰ κοσμικὰ ἔργα Ἀ δ ὑφέστηκεν ΟΝ:
πέφυχεν Ρ 81 ἦ περὶ Α ΡΪ.
904 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊμ. 21 Ὁ Ε]
δικαιότατ᾽ ἂν πράξεως οὔσης, ἣν ἦδε ἡ πόλις ἔπραξε
μέν, διὰ δὲ χρόνον καὶ φϑορὰν τῶν ἐργασαμένων
οὐ διήρκεσε δεῦρο ὁ λόγος [21 Ὁ].
Ἐν δὴ τούτοις ὃ μὲν «Τογγῖνος ἐλλείπειν οἴεται τὴν
λέξιν" τὸ γὰρ δικαιότατ᾽ ἂν προσδεῖν τοῦ νομεσϑείσης,
διότι τοῦτο ἀπαιτεῖται ἐν τῷ ἐφεξῆς, ἀλλ᾽ οὐ τὸ οὔσης.
οὐ συνῆκε δέ, φησιν ὁ Πορφύριος, ὅτι διὰ τὸ εἶναι μὲν
μεγίστην τὴν πρᾶξιν, μήπω δὲ ὀνομαστήν, προσέϑηκε τὸ
δικαιότατ᾽ ἂν ὀνομαστοτάτην εἶναι. ἡμεῖς δὲ τῶν πραγ-
μάτων ἀντεχόμενοι λέγωμεν, ὅτι μεγίστην μὲν ἐκάλεσε τὴν υ
πρᾶξιν τὴν εἰκόνα φέρουσαν τῆς ὕλης ἐναντιώσεως ὡς παν-
ταχοῦ διατείνουσαν, ὀνομαστοτάτην δὲ ὡς εἰς τὴν ἐμφανῆ
δημιουργίαν συντελοῦσαν᾽ οὕτω γὰρ καὶ παρ᾽ Ὀρφφεῖ [ἔγ.
88] τὰ τῆς φύσεως ἔργα κλυτὰ προσαγορεύεται" .
καὶ φύσεως πλυτὰ ἔργα μένει καὶ ἀπείριτος αἰών. 1
““ἐγε ἐξ ἀρχῆς, ἦ δ᾽ ὅς, τί τε καὶ πῶς καὶ παρὰ
ΓΕ
ων
τίνων ὡς ἀληϑῆ διακηκοὼς ἔλεγεν ὁ Σόλων [21 }]}
ἵ μέν, αὐτὸ τὸ ϑαυμαστὸν ἔργον᾽ πῶς δέ, τὸ τίνα τρό-
σον πραχϑὲν ἢ τίνα τρόπον τῷ Σόλωνι γνωσθϑέν᾽ παρὰ
τίνων δὲ τῶν διασωσαμένων ἧκεν εἷς τὴν Σόλωνος ἀκοήν. 9
ἔοικε δὲ διὰ τούτων αὐτό τε τὸ εἶδος τῆς ὕλης ἐναντιώσεως
ἐπιξητεῖν, καὶ πῶς ἐπιτελεῖται ἢ γιγνώσκεται; καὶ ἀπὸ “ποίων
αἰτίων ἤρτηται τῶν ἡμῖν ἀφανῶν. πρότερον μὲν οὖν διὰ
τῶν συγγενῶν ἐπὶ τὴν Σόλωνος παράδοσιν ἀνέτρεχε, νῦν δὲ
καὶ τὰς ἀνωτέρω τούτου ζητεῖ κατιδεῖν τῆς ἱστορίας, ἢ ἕνα 35
σαφέστερον εἴπω, τῆς δημιουργίας ταύτης ἀρχάς. καὶ ϑεω-
ρήσεις γε πάσας μέχρι τῶν πρωτίστων ὡς ἐν εἰκόσι διάςἩ
τινῶν συμβόλων ἐκεῖνα ϑεώμενος.
Ἔστι τις κατ᾽ Αἴγυπτον, ἦ δ᾽ ὅς, ἐν τῷ Δέλτα περὶ
ΟΝΡ
1 δικαιότατα (οτὰ ἂν) ΟΝ οὔμ 0 Ρ]. οὗ. ἃ. ὅ.9 18 ἔπραξε
μὲν 1]. ααὰὰ ΑΖ ΕΟ (φ ΡΙ.: ἐπράξαμεν " ς ΡΙ. 4 δὴ Ο: δὲ ΝΡ
μὲν Ο Ν δὄ τῶ γὰρ τοῦ ΚΙΟΙ]]: τὸ 1]. θ τούτω 5 ἀλλ᾽
οὐ ΟΡ: ἀλλὰ Ν 9 ὀνομαστοτάτην δικαιότατ᾽ ἂν Ρ 10 λέγο-
μὲν ΝΡ 1888 οὗ Τ᾿ΟΌΘΟΚ ΑρίδορΒ. δ00, ααὶ 16 ἀπεί-
ρητζος ῦυ. 16 ὁ Ν᾽ τίς 18 88 οἵ. ΒΟΒΟΪ. βΩ: 28 ἑκεῖγα
ϑεώμενος 1].: ἐνδεικνυμένας Κτο]] 298 περὶ ὃν ΝΡ οὐχ Ὁ
Ρ]αὺ. βοᾷ οἷ. Ρ. 96, 18 Βαντδοὶ 10 88
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αα [Τῖμ. 21 ΕἸ 95
ὃ κατὰ κορυφὴν σχίζεται τὸ τοῦ Νείλου ῥεῦμα Σαΐϊ-
τικὸς ἐπικαλούμενος νομός [21 ἘΠ.
Πρῶτον ἐκεῖνο κατιδεῖν ἄξιον, ὅπως ἀπὸ τῶν περιεκτι-
κωτέρων ἀεὶ τὰ ἐμπεριεχόμενα παραδίδωσιν ὁ λόγος, ἀπὸ
5 μὲν τῆς Αἰγύπτου τὸν ποταμόν, ἀπὸ δὲ τούτου τὸ Δέλτα
καὶ ἀπὸ τούτου τὸν Σαϊτικὸν νομὸν καὶ ἀπὸ τούτου τὴν
Σάιν τὴν τῆς ᾿4ϑηνᾶς ἱεράν. ἕπειτα κατιδόντας ἀναπεμφϑῆ-
γαε διὰ τῆς ἀναλογίας τούτων ἐπὶ τὰς πρωτίστας καὶ περι-
ἐχτικωτέρας αἰτίας τῆς δημιουργέας᾽ καὶ γὰρ ταύτην ἴδοις
10 ἂν περιεχομένην ἄνωϑεν ὑπὸ τῶν ὁλικωτέρων αἰτιῶν καὶ
προϊοῦσαν ἄχρι τῶν τελευταίων, πανταχοῦ τὲ τὰ περιεκτικὰ
προκατάρχοντα τῶν περιεχομένων καὶ τὰ ὁλικώτερα τῶν μερι-
κωτέρων. τήν τε ἀμέριστον τῶν μεριστῶν δημιουργίαν καὶ
νέαν ὀνομαζομένην, εἰς ἣν καὶ ὁ παρὼν λόγος ἀναπέμψει
ιὸ τὸν πατέρα τῶν λόγων, πληρουμένην μὲν ἐκ τούτων καὶ
διαφερόντως ὑπὸ τῆς ᾿4ϑηνᾶς ἀχράντου δυνάμεως μετα-
λαμβάνουσαν, πληροῦσαν δὲ καὶ πᾶσαν τὴν ἐγκόσμιον ποι-
κιλίαν ἑαυτῆς. ὅλως γὰρ ἐπειδὴ τὸν πόλεμον τοῦτον, οὗ
δὴ ἕνεκα κεκίνηται τὸ διήγημα πᾶν, εἰς τὴν κοσμικὴν ἀνε-
80 πέμψαμεν ἐναντίωσιν, εὖ δὴ ἔχει κατὰ τὸν αὐτὸν οἶμον
ἰόντας καὶ τὴν μὲν τῶν κατ᾽ ἀἴγυπτον ἱερέων πᾶσαν γνῶ-
σιν εἰκάζειν τῇ πρεσβυτέρᾳ δημιουργίᾳ τῇ μονίμως τοὺς ἐν
τῷ παντὶ λόγους συνεχούσῃ, τὴν δὲ κατὰ Σόλωνα νέαν ἀεὶ
καὶ μεταβολαῖς ἐγκειμένην ἱστορίαν τῇ νεωτέρᾳ καὶ τὰς παν-
36 τοίας ἀνακυχλήσεις ἐπιτροπευούσῃ τῶν ἐγκοσμέων, καὶ δρᾶν,
ὕπως ἐν εἰκόσι τῶν ἀνθρωπίνων ἡ τῶν ϑείων δημιουργιῶν
ἐμφαντάξεται διαφορότης. καὶ ὡς ἐν τούτοις ὃ μὲν Σόλων
προκαλεῖται τὸν ἱερέα πρὸς τὴν τῶν ἀρχαίων ἔκφανσιν,
ἐκεῖνος δὲ γινώσκει καὶ ὅσα παρ᾽ “Ἕλλησιν ἀρχαῖα νενόμισται
ὃ0 καὶ ἔτε πρὸ τούτων τὰ ὄντως ἀρχαῖα, οὕτω καὶ ἐν ἐκείνοις
ἡ μὲν νέα δημιουργία πρὸς τὴν πρεσβυτέραν ἐπέστραπται
καὶ τελειοῦται παρ᾽ αὐτῆς, ἐκείνη δὲ καὶ τὰ ταύτης αἴτια
ΟΝΡ
ὦ νομός ς: νόμος ΟΡ 4 περιεχόμενα Ῥ 6 τὸν -- τούτου
ΟΠ Ὁ νόμον ΤΡ: οὐ ς 1σάην ὁ 88 περιεκτικωτάτας ΝΡ
10 αἰτίων ΝΡ 20 ἔχοι ῬΊ οὗ τορ. ΓΥ͂ 420Β 21 τῶν ου αὶ 218 γνῶ-
σιν πᾶσαν Ῥ 94 ἐκκειμένην οἱ ΚτΟ]] 21 ἐμφανίξεται δ; βορὰ
εὖ τὰ 40 248 προσκαλεῖται ΝΚΝἠ Έ ἔχφασιν Ν δ89 ἐκεῖνο
Ε
Ε
ο6 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|πἰ. 21 ΕἸ]
προείληφε καὶ ἔτι μείζοσιν αὐτῆς ὑπερίδρυται καὶ τελεω-
τέραις νοήσεσι καὶ δυνάμεσι. ταῦτα μὲν περὶ τοῦ σύμπαντος
80 λόγουι͵ς δεῖ δὲ καὶ τὰ καϑ' ἕκαστον διελθεῖν. τὴν μὲν
οὖν Αἴγυπτον οἱ μὲν ὕλης εἰκόνα καλοῦσιν, οἱ δὲ τῆς ὅλης
γῆς») ὡς ἀνάλογον αὐτῇ διῃρημένην, οἱ δὲ τοῦ νοητοῦ καὶ
τῆς νοητῆς οὐσίας. ἡμεῖς δὲ ἀφομοιοῦσϑαί φαμεν αὐτὴν
ἐν τούτοις πρὸς ὅλην τὴν ἀφανῆ διάταξιν, τὴν τῶν ἐμ-
φανῶν ἀρχήν. τὸ δέ γε Δέλτα γίγνεται μὲν τοῦ Νείλου
σχιζομένου περὶ τὸν Σαϊτικὸν νομὸν ἀπὸ μιᾶς εὐϑείας ἐπὶ
δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ ἐπὶ ϑάλατταν ἐξιόντος, ὥστε τοῦ υ
τριγώνου τὴν ὑποτείνουσαν εἶναι τὴν ϑάλασσαν᾽ ὃ καὶ ὁ
Πλάτων τὸν Σαϊτικὸν εἶπε νομὸν ἐν τούτοις ἐνδεικνύμενος
εἶναι περὶ ὃν κατὰ κορυφὴν σχίζεται τὸ τοῦ Νείλον
ῥεῦμα. ἀνάλογον δέ ἔστι καὶ πρὸς τὴν μίαν ξῳογόνον πη-
γὴν τῆς ϑείας ὕλης ζωῆς. καὶ ἐν τοῖς ἐμφανέσι πρὸς τὸ ι1:
οὐράνιον τρίγωνον τὸ πάσης ὃν συνεκτικὸν τῆς γενέσεως,
τῷ κριῷ γειτνιάξον, ὃν ἐκεῖνοι διαφερόντως ἐτίμων διά τε
τὸν “Ἄμμωνα κριοπρόσωπον καϑιδρυμένον, καὶ ὅτι γενέσεως
ὁ κριὸς ἀρχὴ καὶ ὅτι ταχυκινητότατός ἔστιν, ὡς περὶ τὸν
Β ἐσημερινὸν κατηστερισμένος. οἰκείως οὖν καὶ τοῦ Δέλτα Ὁ
μνήμη γέγονεν ἐν τούτοις, ἐπειδὴ καὶ τῆς τῶν στοιχείων
τῶν κοσμικῶν ὑποστάσεώς ἐστιν ἀρχὴ τὸ τρίγωνον, ὡς ἀκου-
σόμεϑα ἐν τοῖς ἑξῆς [Τχι. 880 Ὁ) ὁ δὲ Νεῖλος ἀνάλογον
αὐτοῖς τέτακται πρὸς τὸν ξῳδιακόν, ὡς ὑποκείμενος αὐτῷ καὶ
ὁμοίως ἐκείνῳ κλινόμενος καὶ διὰ τῶν σχίσεων τὴν λόξωσιν 35.
αὐτοῦ μιμούμενος καὶ τὴν περὶ τὰ ἰσημερινὰ σημεῖα διαί-
ρεσιν, σύμβολον δὲ φέρει τῆς χεομένης ἐπὶ πάντα τὸν κό-
σμον ζωῆς. καὶ μὴν καὶ αἱ δύο τοῦ Νείλου πλευραὶ αἷ ἀπὸ
μιᾶς κορυφῆς εἰς ϑάλατταν φερόμεναι ἐοίκασί πως ταῖς δύο
ΟΝΡ
15 τελειοτέραις Ρ 4 οἱ μὲνοῦν Ῥ θδ8 ἐν τούτοις αὐτὴν ἘΡ
9 σχιζόμενα 5 9.18 νόμον ΟΝΡ: ὁ! ΄ς 18 εἶπε ῸΝ: εἶναι Ρ 5ἷὁ
108 οἵ. Βονοτὺ Οδἰδδύοσϊβτω. ὑ. 126 8 188 δὰ γενέσεως --- ἀρχὴ
οἵ Εἴἶχτα. 96, 1688 Μδου. βοιηῃ. 1, 21,34 19 δὰ ταχυκινητότατος
οἵ, ν. 98, 99 85 Αταΐῦ. 239 88 (οι, δὰ 1. Ηγς. δβίσ. 4, 8 νυ. 102 Β.)
80 οἵ, 1618 Ὠοχοστ. 196 χατεστηρισμένος Ρ οἰκεῖος
21 τῆς ΟΝ 22μμ ἀμουσώμεθα σ 24 πρὸς τὸ ξωδιακὸν
δὰ ὑποκείμενος οὗ. οδῃ. 10, 218 85} ὥὅΐγομοβ ραϊοίαυθ ταθσαϊῃθσίϑ
ΠΡΟΚΔΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|π. 21 Ε] 917
συστοιχίαις ταῖς ἐκ μιᾶς δίξης ἄχρι τῆς γενέσεως προϊούσαις,
ὧν ὑποδοχὴ ἡ γένεσις, ὡς γίνεσθαι τρίγωνον ἕκ τὲ ἐκείνων
καὶ τῆς κοινῆς αὐτῶν ὑποδοχῆς, εἰς ἣν συρρέουσιν. ὁ δὲ
Σαϊτικὸς νομὸς μεγάλη͵ μοῖρα τοῦ 4έλτα καὶ μεγάλης τῆς
5. κατ᾽ οὐρανὸν μετέχει μερίδος. ἡ γοῦν Σάις ἱερατικῶς αὐὖ-
τοῖς εἰς τὴν ἄρκτον ἀναπέμπεται, οὐχ ὅτι ὑπ᾽ αὐτὴν κεῖται
οὐδὲ διὰ «ψυχρότητα, ἀλλ᾽ ὡς μετέχουσά τινος ἰδίας ἀπορ-
ροίας τῆσδε τῆς ϑεοῦ, διὸ καὶ ἀκίνητός ἐστιν ὑπὸ σεισμῶν,
διὰ τὸν περὶ τὸν πόλον τόπον δεξαμένη τὴν ἑδραίαν στάσιν.
1. Τούτου δὲ τοῦ νομοῦ μεγίστη πόλις Σάις, ὅϑεν
δὴ καὶ "᾿άμασις ἦν βασιλεύς. οἷς τῆς πόλεως ϑεὸς
ἀρχηγός τίς ἐστιν Αἰγυπτιστὶ μὲν τοὔνομα Νηΐϑ,
Ἑλληνιστὶ δέ, ὡς ὁ ἐκείνων λόγος, ᾿4ϑηνᾶ᾽ μάλα δὲ
φιλαϑήναιοι καί τινα τρόπον οἰκεῖοι τῶνδε εἶναί
τ᾿ φασὲν [21 ΕἸ].
Ὁ μὲν νομὸς ἀπὸ τοῦ νενεμῆσϑαι τὴν γῆν αὐτοὺς ἔσχε
τὴν ἐπωνυμίαν᾽ οὕτω γὰρ ἐκάλουν «Αἰγύπτιοι τὰς διαιρέσεις
τὰς κατὰ μεγάλα (μέρη τῆς «Αἰγύπτου νομούς. ἀπὸ δὲ τῆς
πόλεως ὁ σύμπας ὠνόμασται νομὸς Σαϊτικός, ὥσπερ ἀπὸ τῆς
30 Σεβεννύτου Σεβεννυτικὸς καὶ ἀπὸ τοῦ Κανώβου Κανωβικός.
ὁ δὲ αὖ "ἥμασις παρείληπται νῦν ἀνάλογον τῷ Σόλωνι" καὶ
γὰρ ἐκεῖνος παρὰ πάντας τοὺς βασιλέας σοφίας καὶ δικαιο-
σύνης ἐπεμελήϑη. ἔστι δὴ οὖν τῷ Σόλωνι σύξυγος καὶ
τοῦτο ὧν πρὸς αὐτόν, ὅπερ ἡ πόλις πρὸς τὴν πόλιν, ἵν᾽
85 ὡς ἐκ μιᾶς μονάδος τῆς ϑεοῦ τάς τε πόλεις καὶ τοὺς ἄν-
δρας κεκοσμημένους ϑεάσῃ καὶ ἀπὸ τῶν τελειοτέρων ἀεὶ τὰ
δεύτερα τελειούμενα. τοὺς δὲ ᾿4ϑηναίους Καλλισϑένης
μὲν καὶ Φανόδημος πατέρας τῶν Σαϊτικῶν ἱστοροῦσι γε-
νέσϑαι, Θεόπομπος δὲ ἀνάπαλιν ἀποίκους αὐτῶν εἶναί
80 φησιν ᾿Δττικὸς δὲ ὃ Πλατωνικὸς διὰ βασκανίαν φησὶ
ΟΝ
4 νόμος ΟΝ: θὰ ς ὅ---9 οἷ, 5680]. ΡῚ. 9 τῶν περὶ
τῶν πόλον τόπων Ὁ δὶς 10 νόμου ἩΡ 11.231 ἅμασις Ὁ
11 ὁ βασιλεὺς ς οὐτὰ Ρ]. 12 τίς οἷχὰ Ο᾽ οὐτὰ ΡΒ]. 1]. ρχϑοῖοσ ἃ
αἰγυπτιαστὶ ἘΠ ο Ρ]. 18 ὁ οἵἷὰ Ο᾽ οὔτ (ρτ. ΘῚ) ΡΙ]. 16 μὲν
οὖν 16.19 νόμος ΤΡ Ὶ οὗ. Β680]. ΡΒ]. 17 οἱ αἰγύπτιοι ἘΡῚ
εἴ. δυϊά. 8. πὰ. νόμος 1004 800]. 5 18 νόμους ΟΥΡ: μέρη ς |
ςἢ 8Β08ο]. 5. 22 φιλοσοφίας Ῥ|[ οἷ. βοδοὶ. Ὁ
Ῥποσινβ οὰ. ὨϊοὩϊ. [. 7
08 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Αα [Τιμὰ. 21 ΕἸ
μεταποιῆσαι τὴν ἱστορίαν τὸν Θεύπομπον᾽ ἐπ᾽ αὐτοῦ γὰρ
ἀφικέσϑαι τινὰς ἐκ τῆς Σάεως ἀνανεουμένους τὴν πρὸς ᾿4ϑη-
ναίους συγγένειαν. ὁ δὲ Πλάτων τοσοῦτον μόνον εἶπε περὶ
αὐτῶν, ὅτι φιλαϑήναιοί τε οἱ Σαΐται καί τινα τρόπον
οἰκεῖοι. δύναται δὲ τοῦτο λέγειν διὰ τὴν πολιοῦχον μέαν 5
οὖσαν. περὶ δὲ τῆς ἐφόρου τῶνδε τῶν πόλεων ἐκεῖνα χρὴ
γιγνώσκειν, ὅτι προϊοῦσα ἀπὸ τῶν νοητῶν τε καὶ νοερῶν
αἰτίων διὰ τῶν ὑπερουρανέων τάξεων ἐπί τε τὰς οὐρανίας
λήξεις καὶ τὰς τῆς γῆς διακληρώσεις ἔλαχεν οἰκείους ἑαυτῇ
τόπους οὐκ ἐπεισοδιώδη τὴν ἑαυτῆς ἡγεμονίαν τῷ τόπῳ ν
παρασχομένη, ἀλλὰ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ καὶ τὸ εἶδος ἐν ἑαυτῇ
προλαβοῦσα καὶ οὕτως οἰκεῖον πρὸς ἑαυτὴν τοῦτον λαχοῦσα
κλῆρον. ὅτι δὲ ἄνωϑεν ἡ ἐπικράτεια τῆς ϑεοῦ ταύτης δια-
τείνει μέχρι τῶν ἐσχάτων, δηλοῦσιν Ἕλληνες μὲν ἀπὸ τῆς
κορυφῆς τοῦ Διὸς αὐτὴν γεννᾶσϑαι λέγοντες, Αἰγύπτιοι δὲ 15
ἱστοροῦντες ἐν τῷ ἀδύτῳ τῆς ϑεοῦ προγεγραμμένον εἶναι
τὸ ἐπίγραμμα τοῦτο᾽ τὰ ὄντα καὶ τὰ ἐσόμενα καὶ τὰ
γεγονότα ἐγώ εἰμι τὸν ἐμὸν χιτῶνα οὐδεὶς ἀπεκά-
ΒΕ λυψεν᾽ ὃν ἐγὼ καρπὸν ἕτεκον, ἥλιος ἐγένετο. δημι-
ουργική τις οὖν ἡ ϑεὸς καὶ ἀφανὴς ἅμα καὶ ἐμφανὴς ἐν ἢ
οὐρανῷ τὲ λῆξιν ἔχουσα καὶ τὴν γένεσιν καταλάμπουσα τοῖς
εἴδεσι᾽ καὶ γὰρ τῶν ζωδίων ὃ κριὸς ἀνεῖται τῇ θεῷ καὶ
αὐτὸς ὁ ἰσημερινὸς κύχλος, οὗ δὴ μάλιστα καὶ ἡ κινητικὴ
τοῦ παντὸς ἴδρυται δύναμις. εἰκότως οὖν αὐτὴν ὁ Πλάτων
καὶ φιλόσοφον ἀποκαλέσει [34 Ὁ] καὶ φιλοπόλεμον καὶ 535
νῦν ἀρχηγὸν τῶν ἐν γῇ κλήρων τούτων προσείρηκε, πρῶτον
μὲν διὰ τῆς πατρίου φωνῆς τιμῶν τὴν ϑεόν' ᾿ΑΔρχηγέτιι
γὰρ οἵ ᾿Αττικοὶ τὴν Πολιοῦχον ὠνόμαζον, τὴν ἐπώνυμον καὶ
ἀρχηγέτιν (δύναμιν αὐτῆς ὑμνοῦντες. ἔπειτα τὴν προΐϊδρυ-
μένην ἐν αὐτῇ μονοειδῶς τῶν διοικουμένων κλήρων περιοχὴν 80
ἐνδεικνύμενος, καὶ πρὸς τούτοις διαρρήδην ἡμῖν παριστάς, ὅτι
ΟΝΡ
8 οὐρανίους Ῥ 9 τὰς Ὁ Ν 11 οὐσίαν ἑαυτοῦ Ρ 1888 οἴ.
Β0 80). 5 17 85 οἷ. Βτυρβοι, Β6]. ἃ. Μυί8ο]. ἃ. αἰῦ. Αοσγρίον 114
ΤὨΘΒΔΏΓΣΤΒ ἱΠΒΟΥ. Ὁ. 784 δὰ ῬΒΡΥΣ. [ο]Ϊα. 76 228 οὗ ᾿ἶτὰ 480
ΜΔᾺ1]. 2, 489 ὅδσι. θη. 11,269 (γίδορτ. 1. 181) ΒΟ]], Κὅρβλμιϑοσγδ
412 88ἁἬἑ 288 οὗ 8080]. 5 236 γῆ τούτων κλήρων 59 ἀργη-
γέτην Ρ δύναμιν δἀᾷ. ΚτΟ]] αὐτῆς ς: αὐτὴς Ν: αὐτὴν ΟΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίτρ. 31 224Α] 90
διὰ πλειόνων φωνῶν τὰ αὐτὰ σημαίνεσθαι δυνατόν, εἰκόνων
οὐσῶν τῶν φωνῶν τοῦ σημαινομένου πράγματος ὑπ᾽ αὐτῶν"
καὶ γὰρ ἑνὸς ἀγάλματα πλείω γένοιτ᾽ ἂν ἐκ τῆς ὕλης δια-
φόρου οὔσης ὥστε καὶ “Αἰγύπτιοι λόγον ἀποδώσουσι, διότι
5 τοῦτο αὐτὴν ἐκάλεσαν τὸ ὄνομα, καὶ Ἕλληνες, καὶ οὐδὲν
ϑαυμαστὸν ἀμφοτέρους ὀνομάζειν ὀρθῶς. ὡς κατὰ μίαν Ε
ἐπιστήμην τὰ ὀνόματα θεμένους. εἰ τοίνυν μία τῶν δύο
πόλεων ἔφορος, τῆς τε Σάεως καὶ τῶν ᾿4ϑηνῶν, εἰκότως
φιλαϑήναιοί τινές εἶσιν οἵ τὴν Σάιν οἰκοῦντες. ἅτε συγ-
ι0 γενεῖς πῶς ὄντες αὐτοῖς ἡ γὰρ οἰκειότης οὐ παντελής"
δύναιντο γὰρ ἂν καὶ τῆς αὐτῆς προνοίας οἱ μὲν μᾶλλον,
οὗ δὲ ἧττον μετέχειν, καὶ οὗ μὲν ἄλλης. οἱ δὲ ἄλλης ἐν
αὐτῇ δυνάμεως. καὶ γὰρ αὖ καὶ τοῦτο δεῖ γιγνώσκειν, ὅτι
τοῖς διαφόροις ἔϑνεσιν ἡ ἐξαλλαγὴ γένεται μὲν παρὰ τοὺς
ιὸ τόπους αὐτούς. οὃς ἕκαστα κατοικεῖ, καὶ παρὰ τὰς τῶν 81
ἀέρων κράσεις καὶ παρὰ τὴν πρὸς τὸν οὐρανὸν σχέσιν καὶ
ἔτι μερικώτερον, εἰ βούλει, παρὰ τοὺς σπερματικοὺς λόγους"
πολὺ δ᾽ ἂν μάλιστα διαφέρειν εἴποις αὐτὰ κατὰ τὴν ἀγε-
λαιοκομικὴν τῶν ϑεῶν ἐπιστασίαν καὶ τὰς τῶν ἐφόρων
30 διαφορότητας, παρ᾽ ἃς καὶ χρώματα καὶ σχήματα καὶ φωνὰς
καὶ κινήσεις ἐξαλλαττομένας εὕροις ἂν ἐν τοῖς διαφόροις
τόποις. ὥστε καὶ τοὺς ἀποίκους πολλάκις μεταβάλλειν τό τε
χρῶμα καὶ τὴν φωνὴν τῶν ἀποικισάντων. ὅταν εἰς ἄλλους
ἀφίκωνται τόπους, καθάπερ τὰ φυτὰ τῇ ποιότητι τῆς χώ-
3 ρᾷᾳς συμμεταβάλλονται. ἐὰν εἰς ἀλλοτρέαν γῆν μεταβληϑέντα
τυγχάνῃ.
ΟΥ δὴ Σόλων ἔφη πορευϑεὶς σφόδρα τε γενέ-
σϑαι παρ᾽ αὐτοῖς ἔντιμος, ἕως τοῦ" περὶ τῶν τοιού-
τῶν ἀνευρεῖν [21 Ε 22 ΑἹ.
8 πὰ μὲν τὴν ἑαυτοῦ φρόνησιν ὁ Σόλων τὴν πολιτικὴν
καὶ διὰ τὴν τῆς πόλεως ἀξίαν εἰκότως ἔντιμος ἐφάνη παρὰ
τοῖς ἱερεῦσι τῆς Σάεως" ὡς δὲ πρὸς τὴν παρ᾽ ἐκείνοις
ΟΝΡ
1 τὰ αὐτὰ απο διὰ ΝΡ 6 8ῃ (αὐτὴν. ὀρθῶς) 188 ἀγε-
λαιοκοσμικὴν δ; οὗ ἰηΐγα 3948 ῬοΟ] 6. 216 Ε 9 20 καὶ τὰ σχή-
ματα καὶ γρώματα Ῥ 28 ἀποιχγησάντων ῬΡ 386 συμμεταβαλ-- -
λοντα Ῥ: μεταβάλλοντα 5 ἐὰν Βογΐρεὶ: κἂν ΟΕ Ρ: ἐπὰν Ἀδάθγτῃ. -
εἰς ἄλλην γῆν Ν 51 οἷ ΟΥ: ὁ ΡΣ 82 τῆς ΟΝ: τοῖς Ρ
ἡ
100 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τιμι. 21 22 ΑΒ]
μνήμην καὶ ἱστορίαν οὔτε αὑτὸν οὔτε ἄλλον οὐδένα τῶν
Β Ἑλλήνων εὕρισκε γιγνώσκοντα τῶν παλαιῶν οὐδέν. ἡ δὲ
μνήμη τῶν ἀρχαίων συντελεῖ μὲν πρὸς τὴν πολιτικὴν ἀρε-
τήν, συντελεῖ δὲ καὶ πρὸς τὴν ϑεωρίαν τῶν κοσμεπῶν
περιόδων, ἧς ὁ Σόλων ἀντεχόμενος καὶ τοὺς ἱερέας ἀναπκρί-
νῶν εὕρισκεν ἑαυτὸν ἐνδεᾶ παντελῶς. καὶ ἔστι καὶ ταῦτα
σύμβολα ϑείων ὄντως πραγμάτων᾽ καλεῖται γάρ τις καὶ παρὰ
τοῖς ϑεολόγοις νέα δημιουργία. τιμᾶται δὲ αὕτη διαφερόν-
τῶς ἔκ τε τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων κἀκ τῶν νοητῶν ϑεῶν,
παρ᾿ οἷς εἶσιν ἐξῃρημέναι τῶν ἄλλων νοήσεις καὶ ἴ βιωτέ-
ρῶν δή, μερικώτεραι δὲ καὶ ἐλάττους αἱ ἐν τοῖς δευτέροις.
ἔστιν ἄρα καὶ τοιαύτη τις διαφορὰ τῶν δημιουργικῶν ἀρ-
χῶν, ὥστε τὰς μὲν ὁλικωτέρων εἰδῶν εἷναι περιληπτικάς,
τὰς δὲ μερικωτέρων, καὶ τὰς μὲν πρεσβείᾳ καὶ δυνάμει
προέχειν, τὰς δὲ νέας ὡς πρὸς ἐκείνας εἶναι καὶ δύναμιν
ἔχειν ὑφειμένην.
Καί ποτε προαγαγεῖν βουληϑεὶς αὐτοὺς περὶ
τῶν ἀρχαίων εἰς λόγους ἕως τοῦ᾽ τοὺς χρόνους ἀρεϑ-
μεῖν [22 ΑΒ].
Τοιαῦτά ἐστι τὰ ϑεῖα πάντα αἴτια, προκλητικὰ τῶν τε-
λειοτέρων δυνάμεων καὶ διὰ τῆς προκλήσεως ταύτης ἀπο-
πληρούμενα ϑειοτέρων καὶ ὁλικωτέρων νοήσεων ἀπ᾽ αὐτῶν.
οἷον δὴ ποιεῖ καὶ νῦν ὁ Σόλων᾽ τὰ γὰρ παρ᾽ Ἕλλησιν ἀρ-
χαιότατα προτείνων τοῖς ἱερεῦσιν ἐπάγεταί πως αὐτοὺς εἰς
τοὺς περὶ τῆς παρ᾽ αὐτοῖς ἀρχαιότητος λόγους, ἧς διαφερόν-
τῶς μετέχουσιν Αἰγύπτιοι. διά τε καϑαρότητα ἀέρων τὰ
οὐράνια ϑεωροῦντες ἀκωλύτως καὶ διὰ τὸ μήϑ᾽ ὑπὸ ὑδά-
τῶν φϑείρεσϑαι μήϑ᾽ ὑπὸ ἐκπυρώσεων σῴξοντες μνήμῃ τὰ
ἀρχαῖα. ᾿Ασσύριοι δέ, φησὶν Ἰάμβλιχος, οὐχ ἑπτὰ καὶ
20
εἴκοσι μυριάδας ἐτῶν μόνας ἐτήρησαν, ὥς φησιν Ἵππαρχο ς. 80
ΟΝΡ
1 αὐτὸν ΟΝ 2 γινώσχοντα ροδβὺ οὐδὲν 8 πρὸς ΟΝ:
εἷς Ῥ 6 αὑτὸν ΝΡ 88 διαφερόντως ζὡς ἐξηρτημένη ὕ: γ»ΐυσα
ἀθβιάοτγδΐ 8; οὗ. δαρτα 2398 10 καὶ ---11 δή οἵχὰ Η͂Η 108 αἰωτέ-
ρὼων Ῥ: αἰωνιωτέρων ς ἴ4]80: ϑειότεραι οὗ ὁλεκώτεραι (οὗ, τὰ. 29),
. ἰτιώτεραι οὗ αἰωνιώτεραι 6] νεωτέρων ὑθχτηρίϑαϊτηυΒ 208 τῶν
τ Σ δὲ ϑειοτέρων Ν 21 προσκλήσεως Ὁ 28 σώξονται 5 ἐν
“μνήμη Ῥ 2988 οὗ, 8000]. 80 μόνον Ρ.
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίμὰ. 22 48] 10]
ἀλλὰ καὶ ὅλας ἀποκαταστάσεις καὶ περιόδους τῶν ἑπτὰ
κοσμοχρατύόρων μνήμῃ παρέδοσαν᾽ πολλοῦ ἄρα δεῖ πρὸς
ταῦτα παραβάλλεσθαι ἡ παρ᾽ Ἕλλησι πολυϑρύλητος ἀρχαιο-
λογία. ᾧ καὶ δῆλον, ὅτε ἡ παροῦσα ἀφήγησις οὐ πρὸς
5 μικρὸν ὀφείλει βλέπειν, ἀλλὰ πρὸς τὸ ὅλον καὶ πᾶν. ἔστι
δ᾽ οὖν ἡ ἀρχαιολογία τῶν Ἑλλήνων ἄλλη ἄλλοις᾽ τοῖς μὲν
᾿4ϑηναίοις ἄχρις ᾿Εριχϑονίου τοῦ αὐτόχϑονος, τοῖς δὲ ᾽4ρ-
γείοις μέχρε Φορωνέως καὶ Νιόβης οὗτοι γὰρ ἀρχαιότατοι
παρ᾽ Ἔλλησιν, ἐπεὶ καὶ Νιόβης μὲν ὃ "άργος, τούτου δὲ
10 Ἴασος καὶ Πελασγός, ἀφ᾽ οὗ τὸ Πελασγικὸν "Ἄργος τὰ δὲ Ὁ
περὶ Δευκαλίωνος καὶ Πύρρας, ὅτι κατακλυσμοῦ γενομένου
διεσώθησαν ἐν τῷ Παρνασῷ. καὶ μεταβάντες ὅπως τὸ ἀν-
ϑρώπων γένος συνέστησαν, πρόδηλα, καὶ ὅτι Θετταλοῖς ἄχρι
τούτων ἡ ἀρχαιότης. κατὰ δὲ ἐνίους τὸ μὲν ᾿Δργολικὸν
16 γένος ἀπὸ Ἰνάχου ἄρχεται, τὸ δὲ ᾿4ϑηναίων ἀπὸ Κέκροπος,
ὧν ξκάτερος πρὸ Δευκαλίωνος. ὃ μὲν οὖν Σόλων ταῦτα καὶ
τοιαῦτα ἄττα ἀπολογιξόμενος ἐπήγετο τοὺς Αἰγυπτίους ἱερέας
εἷς τὴν τῶν παρὰ σφίσιν ἀρχαίων ἀφήγησιν. ϑεασώμεϑα
δὲ ἅ φησι πρὸς ταῦτα τῶν τις παλαιῶν ἱερέων. καὶ ταῦτα
0 μὲν ἔσται δῆλα διὰ τῶν ἑπομένων. ἐνέτυχε δὲ Σόλων ἐν
Σάει μὲν ἱερεῖ ὀνομαζομένῳ Πατενεῖτ, ἐν Ἡλίου πόλει δὲ
Ὀχαᾶπι, ἐν Σεβεννύτῳ δὲ ᾿Εἰϑήμων, ὡς αἱ τῶν Αἰγυπτίων
ἱστορίαι λέγουσι. καὶ ἴσως οὗτός ἐστιν ὁ Σαΐτης ἱερεὺς ὃ
πρὸς αὐτὸν τὰ ἑπόμενα λέγων.
ΟΝΡ
1 οἵ. Ἰαῖτα 9100 8 παραβαάλλεσϑαι οχ Ὁ σπολυϑρύλ-
λητος 1. 4 ὦ δὴ καὶ Ρ ὄὅ ἀλλὰ καὶ ὶἪἮ 6 ἄλλοις ἄλλη ΝΡ
Ἱ ἐρεχϑονίου 5 8 μέχρι ΟΝ: μέχρις Ρ φορονέως Ῥ 8.9 νε-
άβης Ῥ 10 Ἄργος ὠνόμασται ΝΡ τὸ δὲ Ὁ 12 παρνασσῶ
ΝΡ 11 ἅττα Ὁ 19 οἵ Ρ]αὐ. καί τινα εἰπεῖν τῶν ἱερέων εὖ
μάλα παλαιόν (δὶς ΑΣ ΕΟτ, παλαιῶν ᾿ς) 21 πατενεὶτ ἘΡ: πα-
τένειτ 8080]. Ρ]δὺ.: πατενεήϑ' Ο οὕχτῃ βοῦο]. οὗ. Μδγβοσ, ατϑσηση.
ἃ. στίοθο!. ῬΔΡΥΥΙ Ῥ. 11 8 6,8: Ρ) -- ἃ) --- ΝΟ 8) “σϑίοβοα ἀϊθ
Οδείλη Νοὶὺ σιορὺ; δ»
ἀϊδθ Αδρσγρῦ οββὸ ἀοσαϊῥ Ποπιοὺ. διαᾶ. 1 80 22 Ὀχαᾶπι
8 1,4 ἐθήμων Ο: ἐθίμων Ῥ: ἐθιμὼν Ἡ | ἃ]108 βδοργάοίθβ δρ-
102. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊπ’. 22 Β]
Ὦ Σόλων, Σόλων, Ἕλληνες ἀεὶ παῖδές ἐστε γέ-
ρῶν δὲ Ἕλλην οὐκ ἔστι [22 Β].
Παλαιὸς μὲν ὁ ἱερεύς. ἵνα καὶ ἐπιπλήττων μὴ λέαν
φορτικὸς ἥ καὶ τοῦ περὶ ἀρχαιολογίας διδάσκειν ἔχῃ τὸν
εἰκότα λόγον᾽ ἐπαναλήψει δὲ χρῆται τῆς κλήσεως. οὐχ ὡς 5
ὑπερδιατεινόμενος μόνον περὶ ὧν μέλλει λέγειν, ἀλλὰ καὶ
εἰς ἔνδειξιν τῆς ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἀνακυκλήσεως,
ἣν μονίμως καὶ νοερῶς περιείληφε διὰ τῆς ἀνεξαλείτοτου
γνώσεως τὰ ὁλικώτερα αἴτια τῶν ἐν τῷ παντὶ γιγνομένων,
οἷς ἀνάλογον ὃ ἱερεύς. αἰτιᾶται δὲ τοὺς Ἕλληνας ὡς ἀεὶ τὸ
παῖδας, διότι τὴν παντοίαν «Ἵϊγυπτίων σοφίαν οὐ μετήεσαν,
ἀλλ᾽ οἵ πλεῖστοι παρ᾽ αὐτοῖς τὴν ἀνδραποδώδη τρέχα
ἔφερον ἐν ταῖς ψυχαῖς [Α]16.1 120 Β]. τὴν οὖν ἀφρο-
σύνην αὐτῶν ἡἣ νεότης ἐνδείχνυται᾽ ἢ καὶ διότι συνεχεῖς
εἶσιν αἵ παρ᾽ αὐτοῖς φϑοραί, καὶ πρὶν ἀρχαῖοι γένωνται οὗ 15
ὄντες, γίγνονται νέοι πάλιν διὰ τῆς φϑορᾶς᾽ ἢ καὶ ὅτι τὰ
παλαιὰ ἔργα οὐ σῴξεται παρ᾽ αὐτοῖς, ἀλλ᾽ ἀεὶ τὰ παρόντα
καὶ ὅσα ἡ αἴσϑησις ὑποβάλλει γινώσκουσιν, «Αἰγυπτίοις δὲ
ἄρα καὶ τὰ γεγονότα διὰ τῆς μνήμης ἀεὶ νέα πάρεστιν, ἡ
δὲ μνήμη διὰ τῆς ἱστορίας, αὕτη δὲ ἀπὸ τῶν στηλῶν ἐν 530
αἷς ἀπεγράφοντο τὰ παράδοξα καὶ τὰ ϑαύματος ἄξια τῶν
πραγμάτων εἶτε ἐν πράξεσιν εἴτε ἐν εὑρέσεσιν. ἀλλὰ διὰ
τί, φασίν, οὗτος ὁ ἱερεὺς φορτικῶς ἐπέπληξε; τί γὰρ ϑαυ-
μαστὸν ἡ τῶν γεγονότων γνῶσις; πολυμαϑείη νόον οὐ
φύει, φησὶν ὁ γενναῖος Ἡράκλειτος [ἴτρ. 40 }.]. εἰ δὲ 95
καὶ ὅ φησιν Εὔδοξος ἀληϑές. ὅτι Αἰγύπτιοι τὸν μῆνα
ἐνιαυτὸν ἐκάλουν, οὐκ ἂν ἡ τῶν πολλῶν τούτων ἐνιαυτῶν
ἀπαρίϑμησις ἔχοι τι ϑαυμαστόν. περιττὸς οὖν μέγα φρο-
νῶν ἐπὶ τούτοις ὃ Αἰγύπτιος. ἦ καὶ τὰς μνήμας καὶ τὰς
αἰσϑήσεις ποιητικὰς μὲν εἶναι τῆς ἐπιστήμης. ὥς φησιν ὃ 30
᾿Δριστοτέλης, ἀδύνατον, συντελεῖν δὲ ὅμως εἰς τὰς τῶν
ὅλων ἀναμνήσεις δοτέον᾽ πολλὰ γὰρ ἐπὶ πολλοῖς ὅμοια ἕστο-
ΟΧΡ
4 ἦ φορτικὸς Ρ 8 ἡ οἱ Βδάθιτα. “νομίμως Ο 12 οὗ
8000]. 5 31 ἐπεγράφοντου Ρ 2328 οὕτως οἱ δάογγα. φησιν Ο
ἀπόπληξε σ 24 πολυμαϑῇ Ῥ: πολυμαϑείας Ὁ 8 ἔχει Ῥ
29 ἢ 1]. 80 τῶν ἐπιστημῶν Β0ΒΟΙ. σ ὁ οἵὰχ ΝΡ 81 οἵ.
τηθίδα. α 1. 980. 981 περὶ μνήμης 1. 4490 88
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἴμπι. 223 Β8Ζ΄ 108
ρήσαντες τὸ ἕν ἐπ᾽ αὐτοῖς εἶδος προβάλλομεν, καὶ πολλῶν
ἀποκαταστάσεις πολλάκις ἀπὸ τῆς ἱστορίας συμφώνους εὑ-
θόντες ἐπὶ τὴν μίαν αὐτῶν αἰτίαν ἀνατρέχομεν᾽ οὕτω γὰρ
αἴ τε κατὰ Φίλιππον τηρήσεις τῶν περὶ τὸν ἀέρα παϑῶν
8 συνέστησαν, καὶ αἴ ἀπὸ τῆς ἀστρολογίας τῆς οὐρανίας κινή-
σεως ἐπιγνώσεις. ταῦτα μὲν οὖν πρὸς τὸν ἀπορήσαντα καὶ
παρ᾽ ἡμῶν εἰρήσϑω. πάλιν δὲ ἐπὶ τὴν τῶν ὕλων ϑεωρίαν
ἀναδραμητέον καὶ ϑεατέον ἐκεῖ τὴν νέαν δημιουργίαν τὴν
ὑπὸ τῆς ᾿Αθηνᾶς συνεχομένην καὶ ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων
19 καὶ πρωτογόνων αἰτίων ἀποπληρουμένην᾽ ἐκεῖθεν γὰρ αὕτη
τὸ μόνιμον ἔχουσα καὶ [πρὸς] τὸ ἐξῃρημένον καὶ πρὸς τὴν
κοσμικὴν ἐναντίωσιν συντελεῖ πᾶν γὰρ τὸ μεριζόμενον καὶ
πληϑυνόμενον τῆς δημιουργικῆς προόδου δι᾽ ἐκείνην πρόεισι
τὴν ἀρχήν. ὄντων οὖν αἰτίων ἐν τῷ κόσμῳ τῶν μὲν τῆς
15 παλιγγενεσίας ποιητικῶν. τῶν δὲ φρουρητικῶν τῆς μονίμου
τῶν λόγων συνοχῆς ὁ μὲν ἱερεὺς ἀνάλογον παρείληπται
τούτοις τοῖς αἰτίοις, ὁ δὲ Σόλων τοῖς ἑτέροις. διὸ καὶ ὃ
μὲν τὴν μνήμην ἐπιδείκνυται παρ᾽ αὐτῷ διαφέρουσαν τῆς
ἀρχαιότητος. ὃ δὲ λέγεται ποικίλας μεταβολὰς ἱστορεῖν καὶ
90 γενέσεις καὶ φϑοράς. δοκεῖ δέ μοι καὶ τοῦτο πρεπόντως
εἰλήφϑαι τῇ διακοσμήσει τοῦ παντός. τὸ προτάττεσθαι τοῦ
νεωτέρου τὸ πρεσβύτερον᾽ ἐν γὰρ τῇ τοῦ Διὸς δημιουργίᾳ
ταύτην ἔχει πρὸς ἄλληλα τάξιν, ὥσπερ τοὺς {μὲν ἐν τῇ Κρονίᾳ
περιόδῳ ξῶντας ἀπὸ τοῦ πρεσβυτέρου πορεύεσϑαί φησιν ὃ
38. Ἐλεάτης ξένος [Ρολ{16. 270 Ὁ Ε} εἰς τὸ νεώτερον, τοὺς
δὲ ἐν τῇ τοῦ Διὸς ἀνάπαλιν. καὶ ἐνταῦϑα ὁ Τίμαιος ἐρεῖ
[34 ΒΟ] περὲ τῆς ψυχῆς, ὅτι τὴν ψυχὴν πρεσβυτέραν τοῦ
σώματος παρήγαγεν ὃ δημιουργὸς καὶ διὰ τοῦτο ἀρχηγικω-
τέραν αὐτὴν ὑπεστήσατο. νῦν οὖν ὁ ἱερεὺς ὃ τῶν ϑείων
80 ϑεσμῶν φρουρὸς δι᾽ ἀρχαιότητα κρατεῖν ἀξιοῖ, καίτοι τὸ
νεώτερον ἐξ ὑπερτέρας ἧκει τάξεως. ὥσπερ καὶ ὃ Σόλων
ἀπὸ πόλεως ὥρμηται τῇ ᾿Αϑηνᾷ μᾶλλον προσηκούσης ἀλλ᾽
ἐν τοῖς κοσμικοῖς ἔργοις μεγάλην ἀξίαν ἔχει τὸ πρεσβύτερον.
ΟΝΡ
4 Κάλλιππον ς; οἷ. ἴααθῃ οχορτ. 8600) 8 ἢ. 68 καὶ πρὸ
ἡμῶν πρὸς τὸν ἀπ. εἰρήσϑυ ἮΝ 8. ἐπαναδραμητέον Ν 11 πρὸς
46] ΚτοΙὶ]: υἱὰθ πὸ δια δ᾽ζοσα πη καὶ δρυπαοὺ 18 πληϑυό-
μενον Ῥ 19 ποικίλίας Ο 5Βῖ'Ἴ.ς 21 εἰλῆπται Ὁ βὶὸ 28 εἰς τὸν ΟΝ
104 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊμ. 22 ΒΟ]
Νέοι ἐστὲ εἶπε τὰς ψυχάς" οὐδεμίαν γὰρ ἐν αὖ-
ταῖς ἔχετε δι’ ἀρχαίαν ἀκοὴν παλαιὰν δόξαν οὐδὲ
μάϑημα χρόνῳ πολιὸν οὐδέν [22 Β].
δ ᾿Δνάλογον οὖν ταῦτα καὶ ἐν ἐκείνοις " ἡ μὲν νεότης τῶν
ψυχῶν τῇ ἀνανεώσει τῆς ζωῆς καὶ ταῖς μερικωτέραις αἰτέαες. 5
ἡ δὲ ἀρχαία ἀκοὴ τῇ μονίμῳ νοήσει καὶ ταῖς πρεσβυτέραες
ἀρχαῖς, τὸ δὲ μάϑημα τὸ πολιὸν τῇ ἡνωμένῃ καὶ ἀεὶ τῇ
αὐτῇ “περιοχῇ τῆς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ πάντων φύσεώς τε καὶ
συστάσεως, δι᾽ ἣν τὰ μὲν πρῶτα 'καὶ ϑειότατα τῶν ἐγκο-
σμίέων ὁλικῶς καὶ ἐξῃρημένως περιέχει τῶν γιγνομένων ἁπάν- τὸ
τῶν τὰς αἰτίας καὶ αἰωνίως τὰ ἔγχρονα προείληφεν, τὰ δὲ
προσεχέστερα τῷ παντὶ μερικῶς καὶ ὑφειμένως. ἅτε ἀπολει-
πόμενα τῆς ἑνιαίας τῶν ὕλων νοήσεως. διὸ καὶ ἄλλοις μὲν
τῶν ϑεῶν τὸ πολιόν, ἄλλοις δὲ τὸ νέον ὠκείωται᾽ σύμβολον
γὰρ τὸ μὲν πολιὸν νοήσεως καὶ ἀχράντου ξωῆς καὶ πόρρω 16
γενέσεως οὔσης, τὸ δὲ νέον τῆς μερικωτέρας γνώσεως καὶ
τῆς ἐφαπτομένης ἤδη τῶν γιγνομένων.
Τὸ δὲ τούτων αἴτιον τόδε᾽ πολλαὶ κατὰ πολλὰ
φϑοραὶ γεγόνασιν ἀνθρώπων καὶ ἔσονται, πυρὶ μὲν
καὶ ὕδατι μέγισται, μυρίοις δὲ ἄλλοις ἕτεραι βρα- 90
χύτεραι [22 σ].
Ζητεῖ μὲν ὁ λόγος; δι᾿ ἣν αἰτίαν “Ἕλληνες αἰεὶ παῖδες,
χρόνῳ δὲ παρ᾽ αὐτοῖς πολιὸν μάϑημα οὐδέν ἐστιν. ἢἣ εἰ
Ὁ βούλει τὰ παραδείγματα ϑεώρει τούτων, δι’ ἣν αἰτίαν ἡ
νέα δημιουργία τῆς ποικιλίας προέστηκε τῶν γιγνομένων, 15
ἀεὶ γιγνομένων καὶ ἀνανεουμένων τῶν παλαιουμένων. πρὶν
δὲ τὴν αἰτίαν εὕρῃ τῶν τοιούτων ἀποριῶν, περὶ τῶν ἐν τῷ
παντὶ περιόδων πρότερον διέξεισι καὶ τὴν ποικιλίαν αὐτῶν
ἐπιδείκνυσιν, ἣν αἱ μὲν πρώτισται τῶν ϑεῶν τάξεις μονίμως
καὶ ἡνωμένως προεγνώχκασιν, αἵ δὲ δεύτεραι μερικῶς καὶ 530
ἐφαπτόμεναι τῆς τῶν πραγμάτων τῶν διοικουμένων φύσεως.
ΟΝΡ
1 νέοι γε ὁ ΡΙαῦ. εἰπεῖν Ρ]αῦ. 1]. ὑχαοίοσ 0 τὰς ψυχὰς
πάντες Ρ] αὐ. 18 ἔχετε ἕν αὐταῖς Ῥ ὁ πρεσβυτάταις Ὁ
8 τῶν οἴῃ Ν᾽ 11 διαιωνίως Κ 14 πολιὸν ΟΝ : παλαιὸν Ῥ
16 καὶ υ ΝἧὟἾἨἯἡ 18 τούτων Ῥ οὐχὴ Ρ]ΪΔΐ.: τοῦτο Ο: τούτον ἮΉ͵ΗΉ καὶ
κατὰ Ρ]δαῦ. 1]. γχδοῦοσ ὁ; οὗ. ρ. 106,23988 22 ἀεὶ Ρ 84 ϑεω-
ρεῖν 8 ῶ26 αἰεὶ ΝΡ τῶν ]}.: καὶ οἱ Ετο]]}
ὶ
:
ΠΡΟΚΔΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τύτὰ. 22 0] 108
τοῦτο “γάρ ἐστε τὸ ἀεὶ τὰ παρόντα γιγνώσκειν; ἐκεῖνο δὲ τὸ
καὶ τὰ ἀπόντα τῇ μνήμῃ κατέχειν, τὸ χωριστῶς καὶ μονέμως
τὰ ὕλα καϑορᾶν. τίνες οὖν αἱ ποικίλαι περίοδοι τῶν ἐν
τῷ κόσμῳ πραγμάτων; ἀεὶ δὴ γένεσιν καὶ ἀεὶ φϑορὰν ἐν
6 τῷ παντὶ ϑετέον᾽ τὸ γὰρ αἰσθητὸν γιγνόμενόν ἐστι καὶ
ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν" ἀλλὰ τὴν γένεσιν
ταύτην καὶ τὴν ἀπώλειαν ἄλλως μὲν ἐπὶ τοῦ οὐρανοῦ ϑεατέον,
ἄλλως δὲ ἐπὶ τῶν ἐνύλων᾽ ἐκεῖ μὲν ἡ ἐναλλαγὴ τῶν σχημά-
των καὶ κίνησις ἀεὶ γιγνομένη προῦπάρχει. δι᾽ ἐκείνας δὲ
10 τὰς μεταβολὰς καὶ ἡ γένεσις κυβερνωμένη τὸν ἑαυτῆς ἀνε-
λίττεε κύκλον. ἐν δὲ τῷ κύκλῳ τούτῳ ποτὲ μὲν ἄλλα, ποτὲ
δὲ ἄλλα τῶν στοιχείων ἐπικρατεῖ. καὶ τὰ μὲν ὅλα κατὰ
φύσιν ἀεὶ τὴν αὐτὴν καὶ ὁμοίαν διατηρεῖ τάξιν, ἐν δὲ τρῖς
μέρεσιν ἄλλοτε ἄλλοις τὸ κατὰ φύσιν ἢ τὸ παρὰ φύσιν
16 ἐπιγίγνεται δεόντως, (ὡς) ἢ τά τε ὅλα καὶ τὰ μέρη ἀεὶ κατὰ
φύσιν ἔχειν, ἢ ὦ ἄμφω ποτὲ παρὰ φύσιν, ἢ τὰ μὲν παρὰ φύ-
σιν, τὰ δὲ κατὰ φύσιν, καὶ τοῦτο διχῶς. πάντων μὲν οὖν
κατὰ φύσιν ἐχόντων οἴχεται τὸ ποικέλον τῆς γενέσεως. καὶ
γίνεταε τὰ ἀίδια τῶν ὄντων ἔσχατα καὶ τὰ πρώτιστα τελευ-
3. ταῖα τῶν πάντων πάντων δὲ παρὰ φύσιν διατιϑεμένων
οὐδὲν ἔσται μόνιμον, ἀφ᾽ οὗ καὶ τοῖς μεταβαλλομένοις τὸ
ἀεὶ ὡσαύτως ὑπάρχειν δυνατόν. οὐδὲ ὁ κύκλος σωϑήσεται
τῆς γενέσεως. παρὰ φύσιν δὲ τῶν ὅλων ἐχόντων τὰ μέρη
κατὰ φύσιν ἔχειν ἀμήχανον ἕπεται γὰρ τὰ μέρη τοῖς ὅλοις,
36 καὶ περιεχτικὰ τὰ ὅλα τῶν μερῶν ἐστιν. ἐκείνων οὖν ποτε
παρὰ φύσιν ἐχόντων ταῦτα ἐν τῷ κατὰ φύσιν διαμένειν
ἀδύνατον᾽ οὐδὲν γὰρ τοῦ ἡμετέρου ξῴου παντὸς κινηϑέντος
καὶ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν ἀπολέσαντος δύναταί τι τῶν ἐν αὐτῷ
μορέων ἔτε κατὰ φύσιν ἔχειν. λείπεται ἄρα τῶν ὅλων ἐν
0 τῷ κατὰ φύσιν ἱδρυμένων τὰ μέρη ποτὲ μὲν ἑπόμενα τοῖς
ὅλοις διακεῖσϑαι κατὰ φύσιν. ποτὲ δὲ ἐπὶ τὸ παρὰ φύσιν
χωρεῖν. ὥσπερ δὲ τῶν μερικῶν ξῴων ἕκαστον μὲν ἀεὶ καὶ
γίγνεται καὶ φϑείρεται διὰ τὴν ἀπορροὴν τῶν ἐνύλων, μᾶλλον
ΟΝΡ
ὃ οἱ. Τιη. 288. Ἰ ϑετέον 5 8 μὲν γὰρ ΝΡ ἐξαλλαγὴ
ΝΡ ξοτί. ΤΩΘ] 108: οἷ. Ὁ. 99, 14. 21 14 ἢ τὸ παρὰ φύσιν ΟΝ:
ἀεὶ τὴν αὐτὴν ῬΡ᾽ 16 ἔχει 5 32ὅ ποτε οὔ Ῥ 82 ἀεὶ ὁ
Ε
ὃ
106 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τί. 22 6]
μὴν ἄλλο ἄλλου γίγνεται καὶ ἄλλο ἄλλου φϑείρεται καὶ μεᾶλ-
λον ἐπιτηδείως ἔχει τὸ μὲν εἷς τὸ εἶναι, τὸ δὲ᾽ εἰς φϑοράν,
οὕτω δὴ καὶ τῶν τῆς γῆς μερῶν ἑκάστων ἐπιδεχομένων
ἄμφω τὰ μὲν κατὰ φύσιν μᾶλλον ἔχειν δύναται, τὰ δὲ
πολυειδεῖς ὑπομένειν τὰς εἰς τὸ παρὰ φύσιν ἐκτροπάς, τοῦτο 5
μὲν διὰ τὴν κρᾶσιν τὴν διάφορον, ἔπειτα δὲ καὶ διὰ τὴν
ϑέσιν ἄλλων ἄλλην οὖσαν, ἐπὶ τούτοις {δὲν διὰ τὴν σερὸς
τὸν οὐρανὸν σχέσιν --- ἄλλα γὰρ μόρια ἄλλοις τοῦ οὐρανοῦ
μορέοις ὠκείωται καὶ ὑπ᾽ ἄλλων σῴξεται σχημάτων --- ἐφ᾽
ἅπασι δὲ τοῖς εἰρημένοις διὰ τὴν τῶν ἐφόρων δύναμιν καὶ τ
τὴν τῶν κλιματαρχῶν ϑεῶν τοιάνδε ἢ τοιάνδε ἰδιότητα
λαχόντων, τῶν μὲν κινήσει μᾶλλον, τῶν δὲ στάσει, καὶ τῶν
μὲν ταυτότητι. τῶν δὲ ἑτερότητι χαιρόντων. γιγνομένων
δὴ φϑορῶν ἀϑρόων τε καὶ μερικῶν ἐν ἄλλοις καὶ ἄλλοις
τόποις ἀνέκλειπτα διαμένει τὰ εἴδη τοῦ παντός᾽ ἀεὶ γὰρ 15
ἄνθρωπος καὶ ἀεὶ γῆ καὶ ἀεὶ τῶν στοιχείων ἕκαστον. ἐπεὶ ᾿
γὰρ ἐκ τῶν οὐρανίων σχημάτων ἡ φϑορὰ καὶ ἡ γένεσις,
ταῦτα δὲ μιμήματά ἐστι τῶν νοήσεων τῶν ϑείων, αἕ δὲ
νοήσεις ἐξημμέναι τῶν νοερῶν εἰσιν εἰδῶν. ἐκεῖθεν δὲ τὸ
μόνιμον ἐφήκει καὶ ἡ συνοχὴ τοῖς ἐγκοσμίσις εἴδεσι γίγνε- 90
ται καὶ τὰ σχήματα τὰ ἐμφανῆ σωστικὰ τοῦ εἴδους καὶ
Β φϑαρτικὰ τῶν μερῶν ἐστι. δέοντος τοῖς ἐν χρόνῳ γενο-
μένοις ἐν χρόνῳ καὶ τὴν λύσιν περιχωρεῖν. ὅσα μὲν γὰρ
δύναται μετὰ τοῦ παντὸς εἶναι, τούτοις οὐ φϑονεῖ τῆς σω-
τηρίας τὸ πᾶν, τὸ δὲ συμπολιτεύεσϑαι τῷ παντὶ μὴ δυνά- 35.
μενον οὐδὲ μένειν ἐν τῷ παντὶ δυνατόν, ἀλλ᾽ ὁ τοῦ Διὸς,
νόμος οἷον ἄτιμον πᾶν τὸ τοιοῦτον γεγονὸς ἐκβάλλει τῆς
οὐσίας. μένον γὰρ ἄτιμον εἶναι παντελῶς ἀδύνατον, τὸ δὲ
πάντη τάξεως ἐστερημένον ὁ ἄτιμον. διότι μὲν οὖν καὶ ἀϑρόαι
καὶ μερικαὶ γίνονται φϑοραὶ κατ᾽ ἄλλους καὶ ἄλλους τόπους, 30
εἴρηται. διὰ τί δ᾽ αἴ μέγισται τῶν φϑορῶν διὰ πυρὸς πλεον-
εξίαν καὶ ὕδατος, ἀλλ᾽ οὐ τῶν ἄλλων στοιχείων, μετὰ ταῦτα
ῥητέον. τὸ μὲν δὴ πῦρ δραστήριον ἔχει καὶ ποιητικὴν ἐν
ΟΝΡ
4 ἔχειν μᾶλλονΝ ΡΨ ὅ τοῦτον Ο 6 κράσιν ΟΝἮἨὨἁ καὶ 0
16 ὁ ἄνϑρωπος Ῥ [19 δὴ οἷ 8 232 δέοντος ΝΡὦΡ̓ (οἷ. ᾿πῖτα 868Β
2250): δέον τὸ Ο: δέον Ἡδάθιτηο. 398 γινομένοις Ῥ 34 μετὰ ογτὰ
ΡΙ οἵ. Τα. 99 Εὶ 29 διὰ τί οὖ ΔΦ8δΒἙδ: δ᾽ αἱ Βδάοχμ.: δὲ 1].
ὧϑ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίτα. 39 0] 101
τοῖς στοιχείοις τάξιν καὶ διὰ πάντων ἱκανόν ἐστι τῶν ἄλλων
χωρεῖν καὶ διαιρεῖν τὰ ἄλλα πέφυκε. τὸ δὲ ὕδωρ εὐκινητό-
τερον μέν ἐστι γῆς, δυσπαϑθέστερον δὲ ἀέρος, καὶ τῷ μὲν
εὐκινήτῳ δύναται δρᾶν, τῷ δὲ δυσπαϑεῖ βιαζόμενον μὴ πά-
5 σχειν μηδὲ διασκορπιζόμενον ἀσθενεῖν ὥσπερ ὁ ἀήρ᾽ ὥστε εἰ-
κότως ἐκ τούτου αἷ βίαιοι καὶ μέγισται φϑοραὶ κατακλύσεις τε
καὶ ἐκπυρώσεις ἐπιτελοῦνται. φαίης δ᾽ ἂν καὶ ὅτι τὰ λοιπὰ Ὁ
δύο στοιχεῖα μᾶλλόν ἐστιν ἡμῖν οἰκειότερα καὶ γὰρ τὸ πε-
ξοὺς ἡμᾶς εἶναι πρὸς τὴν γῆν οἰκειοῖ, καὶ τὸ πανταχόϑεν ὑπὸ
1ῦ ἀέρος περιέχεσϑαι καὶ ἐν ἀέρι ξῆν καὶ ἀναπνεῖν ἡμᾶς τὸν
ἀέρα τὴν πρὸς αὐτὸν συγγένειαν τῶν ἡμετέρων ἐπιδείκνυσι
σωμάτων. ταῦτα οὖν ὡς οἰκειότερά πως ἡμῖν ἧττόν ἐστι
φϑαρτικά, τὰ δὲ ἄλλ᾽ ὡς ἐναντία τούτοις βιαιοτέρας ἐπάγει
τὰς φϑοράς. ἔτι δὲ καὶ κατ᾽ ἄλλον τρόπον δοκεῖ ταῦτα
15 μὲν τὰ στοιχεῖα γῆ καὶ ἀὴρ μετὰ τοῦ αὐτὰ πάσχειν καὶ πρὸ
ἡμῶν πάσχειν εἰς ἡμᾶς δρᾶν᾽ ἀὴρ γὰρ σῆψιν ὑπομείνας
ποιεῖ λοιμούς, καὶ γῆ διαστᾶσα καταπύόσεις ἀϑρόας. ἔστι
δὲ καὶ ὃ λοιμὸς ἀέρος πάϑος καὶ τὰ χάσματα καὶ οἵ σει-
σμοὶ τῆς γῆς. πῦρ δὲ καὶ ὕδωρ αὐτὰ μὴ προπαϑόντα δρᾶν
380 εἰς ἡμᾶς δύναται, τὸ μὲν διαδυόμενον, τὸ δὲ ἔξωϑεν ὠϑοῦν,
διόπερ ἀϑροωτέρας ἐργάξεται φϑορὰς ὡς αὐτὰ ἐρρωμενέστερα
ἐκείνων τῷ μὴ πάσχοντα φϑεέρειν. μέγισται οὖν αὗται
φϑοραέ, καὶ κατακλυσμοὶ καὶ ἐκπυρώσεις, λιμοὶ δὲ καὶ λοι-
μοὲ καὶ σεισμοὶ καὶ πόλεμοι καὶ ἄλλα τινὰ τοιαῦτα μερικὰ
55 πάϑη καὶ ἐξ ἄλλων αἰτίων γένοιτ᾽ ἄν. καὶ τούτων ἁπάν- Ὁ
τῶν ποιητικὴν αἰτίαν εἴποις ἂν τήν τε τῶν οὐρανίων κίνη-
σιν καὶ ὕλην τὴν τοῦ παντὸς τάξιν καὶ πρὸ ταύτης τὴν
νέαν δημιουργίαν ἀεὶ νέα ποιοῦσαν καὶ ἄλλοτε ἄλλων πραγ-
μάτων παράγουσαν γένεσιν᾽ οὕτω γὰρ οἵ τε μῦϑοί φασιν
80 οὗ παρ Ἕλλησιν, ἥ τε τῶν «Αἰγυπτίων ἐνδείκνυται παρά-
ΟΥΝΡ ἰμᾶθ δα. 4 ἰδυσπαϑεῖ ΟἿΡ
4 δὲ οἵχ ΝΊ, Βοαυϊδαι δυΐοιλ δυσπαϑεῖ δὲ 6 ἐκ τούτου οΟτη
ἘΡ 68 κατακλύσεσί τε καὶ ἐκπυρώσεσιν οἱ δάθττη. 8. ἐστὶν
μᾶλλον ΡΣ 11 αὐτὸ ΟΝ 18 ἄλλως ]]. 16 οὗ. ΤὭΘΟΡὮΕΣ. 8.
Ῥοχορτ. 487. 20 Π)16]8 28 ῬΓΠΙΛΌΤη καὶ ὁ ΜΡ 2885 λοιμοὶ
δὲ καὶ λοιμοὶ δ: λοιμοὶ δὲ καὶ λιμοὺὶ Ρ 248 τοιαῦτά τινα παϑη
μερικὰ Ῥ 26 εἴποις ἂν Ο: ἐποίησαν ΜΡ 8088 οὗ ΙΔ0]. ἀ6
τηγϑῦ. 7, 8 ν. 8ῦὅ88 Ρ. ΝΝ
1033 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τὰ χὰ. 22 6]
δοσις [καὶ] περὶ ἡλίου λέγουσα μυστικῶς ὡς διαφόρους ἐν
τοῖς ἕξῳδίοις ἀμείβοντος μορφάς. οὐδὲν οὖν θαυμαστόν, εἰ
πολλῶν καὶ πολλαχῇ γιγνομένων φϑορῶν ἀεὶ μὲν ἄνθρωστος,
ἀεὶ δὲ ἕκαστον εἶδος διὰ τὴν ἀκίνητον τῶν ϑείων εἰδῶν
πρόοδον᾽ δι᾿ ἐκεῖνα γὰρ ἀεὶ ὡσαύτως ἑστήκασιν οἵ ἐν τῷ "5
παντὶ λόγοι, διότι πᾶν τὸ ἐξ ἀκινήτου γιγνόμενον αἕτέας
ἀεί ἐστι τῇ αἰτίᾳ τῇ ἑαυτοῦ συνηρτημένον.
Τὸ γὰρ οὖν καὶ παρ᾽ ὑμῖν λεγόμενον, ὥς ποτε
Φαέϑων, Ἡλίου παῖς, τὸ τοῦ πατρὸς ἕρμα συξεύξας
διὰ τὸ μὴ δυνατὸς εἶναι κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς ὁδὸν
ἐλαύνειν τά τε ἐπὶ γῆς συνέκαυσε καὶ αὐτὸς κε-
ραυνωϑεὶς διεφϑάρη, τοῦτο μύϑου μὲν σχῆμα ἔχον
λέγεται [22 ΟἹ.
Ὅτι μὲν αἱ πρώτισται τῶν ὄντων ἀρχαὶ μονίμως τὰ
κινούμενα καὶ ἡνωμένως τὰ πεπληϑυσμένα καὶ ὁλικῶς τὰ 15
Εὶ μερικὰ καὶ αἰωνίως τὰ κατὰ χρόνον μεριζόμενα περιέχουσι,
πρόδηλον, καὶ ὅτι ταῖς προσεχῶς ὑπὲρ τὸν κόσμον ἑστώσαις
τῶν τε περιόδων τὰς αἰτίας καὶ τῶν ψυχικῶν καϑόδων καὶ
ἀνόδων καὶ πάσης τῆς πεπληϑυσμένης καὶ διῃρημένης ξωῆς
ἀνατιϑέασιν οὗ ϑεολόγοι, γνώριμον. διό μοι δοκεῖ καὶ νῦν 530
ὁ λόγος τὴν κατὰ Φαέϑοντα μυϑολογίαν ἐπὶ τοὺς “Ἑϊλληνας
καὶ τὴν Σόλωνος ἀναπέμψαι γνῶσιν, ὅτε πᾶσαι αἷ τοιαῦται
φϑοραὶ καὶ γενέσεις ἐκ τῆς νέας ἐπιτελοῦνται δημιουργίας,
παρ᾽ ἧς καὶ ἡ τῶν λόγων ἀνακύκλησις ἐπιτελεῖται καὶ ἡ
ποικιλία τῶν τε σωματικῶν καὶ ψυχικῶν περιόδων. ὥσπερ 35
δὲ ἐν τοῖς ϑείοις μενόντων τῶν δευτέρων ἀπὸ τῶν πρώτων
αὐτοῖς ἐφήκει ἡ τελειότης. οὕτω δὴ καὶ ὁ «Αἰγύπτιος τὰ
παρ᾽ Ἕλλησιν ἰστορηϑέντα φυλάττων ἀπὸ τούτων ἀναδι-
δάσκει τὸν Σόλωνα περὶ ὧν αὐτὸς προέγνωκε. τί δὴ οὖν
αἰνίσσεται οὗτος ὁ λόγος: ὅτε ἄρα καὶ αἵ ψυχικαὶ ξωαὶ καὶ 30
ἡ τῶν σωμάτων φύσις πολυειδεῖς ἔχουσι μεταβολάς. καὶ
ταῦτα ἐπιτροπεύουσι μὲν καὶ ὑπερκόσμιοι δυνάμεις. συνέχουσι
ΟἹἋΕΡ
1 ἴοτύ. ζὴ περὶ 68 οὗ ᾿πϑύϊδ. 860]. Τ6 Ἴ αὐτοῦ Ο
8 τοιγαρ᾽ οὖν δ ἡμῖν ἘΓ οὕὐτὴ δ]ϊαυού Ρ]. . 9. ξεύξας ΡΙ.
10 ὁδὸν οχτὰ Ρ 11 τῆς γῆς Ὁ 16 μερικὰ ΟΡ: ὁλικὰ ΝΜ
11 οὗ βοῇο!]. Ὁ 22 τὴν ΟΡ: τοῦ Ἐ 2428 καὶ οχ Ἐ 39 δὴ
οἵὰ 81 ἔχουσαι Ὁ 82 ὑπερκόσμιαι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίμ. 235 0] 109
δὲ καὶ νοηταὶ τῶν ϑεῶν τάξεις. σύμβολον δὲ τοῦ μὲν τὸ τὸ
φαινόμενον ἱστορεῖσϑαι παρ᾽ Ἕλλησι, τοῦ δὲ τὸ τὴν διά-
νοίαν ἰχνεῦσαι τῆς ἱστορίας τὸν ἱερέα καὶ τὸ ἀπ’ αὐτῆς
δηλούμενον εἰς φῶς ἀναγαγεῖν τῷ Σόλωνι. ταῦτα μὲν οὖν
Ὁ τῆς ὅλης ἕνεκα ϑεωρίας εἰρήσϑω παρ᾽ ἡμῶν, ὡς ἂν μὴ
ἀπάδοντα καὶ ταῦτα φανείη τῶν προκειμένων. ὃ δὲ περὶ
τὸν Φαέϑοντα μῦϑος ποικίλην ἔχει τὴν περὶ αὐτὸν διατρι-
βήν᾽ δεῖ γὰρ πρῶτον μὲν ἱστορικῶς αὐτὸν μετελθεῖν, δεύ--
τερον δὲ φυσικῶς καὶ τρίτον φιλοσόφως. ἡ μὲν οὖν ἱστορία
1 φησίν, ὅ ὅτι Φαέϑων, Ἡλίου παῖς καὶ τῆς Ὠκεανοῦ Κλυμένης,
τὸ τοῦ πατρὸς ἔρμα ἐλαύνων ἐξετράπετο τῆς ὁδοῦ, καὶ ὁ
Ζεὺς περὶ τῷ παντὶ δείσας ἐκεραύνωσεν αὐτόν, ὃ δὲ εραυ-
νωθεὶς κατέπεσεν ἐπὶ τὸν Ἠριδανόν, καὶ ἔφλεξε πάντα τὸ
ἐξ αὐτοῦ πῦρ ἐπιβοσκηϑὲν τὴν γῆν, πεσόντα δὲ αὐτὸν αἵ
16 ἀδελφαὶ αἱ ᾿Ηλιάδες ἐϑρήνουν. ὃ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς ἱστορίας
λόγος τοιοῦτος. δεῖ δὲ ὑποκεῖσϑαι καὶ τὴν ἐκπύρωσιν
γεγονέναι --- τούτου γὰρ ἕνεκα καὶ ὁ πᾶς λόγος --- καὶ τὸ
αἴτιον αὐτῆς μήτε ἀδύνατον εἶναι μήτε τι τῶν ῥαδίως γιγνο-
μένων. ἔσται δὲ ἀδύνατον μέν, εἴ τις τὸν Ἥλμον οἴοιτο
0. ποτὲ μὲν ἐλαύνειν τὸ οἰκεῖον ὥρμα, ποτὲ δὲ ἀφίστασθαι
μεταβαλλόμενον καὶ ἄλλῳ τὸ οἰκεῖον ἔργον ἐπιτρέπειν, τῶν
δὲ ῥαδίως γιγνομένων, εἴ τις ὑποϑοῖτο κομήτην εἶναι τὸν
Φαέϑοντα τοῦτον, ὃς διαλυόμενος αὐχμὸν ἀφόρητον ποιεῖ"
τοῦτο γὰρ εἰωϑός ἐστε καὶ πεπατημένον. λέγει γοῦν καὶ
1. ὁ Πορφύριος, ὅτι καὶ σημεῖά τινα ἐλάμβανον ἀπὸ τῆς
κινήσεως τῶν κομητῶν, ἐπὶ μὲν τὰ νότια γιγνομένης. χει-
μώνων. ἐπὶ δὲ τὰ ἀρκτῷα, αὐχμῶν. ἐπὶ δὲ ἀνατολάς. λοι-
μῶν, ἐπὶ δὲ δύσιν, εὐετηρίας, καὶ τὴν ἀφάνισιν τοῦ κομήτου
κεραύνωσιν ἐκάλουν, ὡς ἂν εἰωϑυίας οὔσης τῆς τούτων συστά-
80 σεως. καὶ εἴρηται τοῖς φυσικοῖς πολλὰ περὶ κομητῶν. εἰ δὲ
χρὴ φυσικώτερον διαλύειν τὸν μῦϑον, ἄμεινον ὡς ὃ ἑταῖρος
ΟᾺῈΡ
8 ἐπ᾿ αὐτῆς Ὁ 4 ἀγαγεῖν ἹΕ ἴοτῦ. τη0}1108 6 δ φανῇ
8 διελθεῖν Ρ 9.88 οἵ. Εὔτὶρ. ΗἸΡΡ. 186 88 υοίδῃ. ἄθοσ. ἀ18]. 2
18 κατέπευσεν ἐπὶ Ο: κατέπεσε παρὰ ἘΡ ἴοτχί. πᾶσαν οὔτ Β,
εἶ Ῥ. 110, 4 16 αἱ οἵαὰ Ρ 22 ὑπόϑοιτο ἩῬ 98 ἐπὶ δὲ
τὰς δύσεις Ρ 80 οἵ. 1018 θοχορτ. 866 5
Β
110 ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ1πὰ. 33 Ο]
ἡμῶν ἐπέβαλε Δομνῖνος ποιεῖσϑαι τὴν ἐξήγησιν, (ῦς φησιν
γίγνεσθαί ποτε τῆς ξηρᾶς ἀναϑυμιάσεως τοιαύτην σύστασιν,
ὥστε ῥαδίως ὑπὸ τῆς ἡλιακῆς ἐξάπτεσθαι ϑερμότητος «---
ἐξαφϑεῖσαν δὲ ταύτην φλέξαι πάντα τὸν ὑποκχείμενον τῆς
γῆς τόπον οὐδὲν ϑαυμαστόν ---- καὶ φλέξασαν ἐκπύρωσιν Ὁ
ἐργάσασϑαε τοιαύτην, οἵαν φησὶν ὁ μῦϑος, καὶ ἐργασαμένην
ἀποσβῆναι καὶ ἀφανῆ γενέσϑαι. τὸ μὲν οὖν ἀπὸ ἡλέον τὴν
ἔξαψιν γεγονέναι τοῦ παῖδα “Ἡλίου κεκλῆσϑαι τὸν Φαέϑοντα
τοῖς μυϑοπλάσταις αἴτιον, ἄρρενα μὲν διὰ τὸ δραστήρεον
τῆς τοῦ πυρὸς δυνάμεως, ἐπεὶ καὶ αὐτὸ τὸ πῦρ ἄρρεν εἰώ- τὸ
ϑασι καλεῖν, ὥσπερ θῆλυ τὴν γῆν, καὶ ταύτην μὲν ὕλην,
ἐκεῖνο δὲ εἶδος. τὸ δὲ μὴ κατὰ παραλλήλου τοῦ αὐτοῦ τῷ
ἡλίῳ γίγνεσθαι τὴν τοιαύτην ἀναθυμίασιν τοῦ φάναι μὴ
κατὰ τὴν τοῦ πατρὸς ὁδὸν ἐλαύνειν τὸ ἅρμα, τὴν δὲ περὲ
γῆν τοῦ νέφους διάλυσιν πτῶσιν τοῦ Φαέϑοντος, τὴν δὲ 15
ἀπόσβεσιν ἀπὸ τοῦ Διὸς κεραύνωσιν, τὴν δὲ τῶν ὑετῶν
ἐπ᾽ αὐτῇ φοράν --- καὶ γὰρ τοῦτο τῶν γιγνομένων ἐπὶ ταῖς
μεγάλαις ἐκπυρώσεσι --- τῶν ἀδελφῶν ϑρῆνον, [τῶν ὑγρῶν
ἀναϑυμιάσεων.} παρ᾽ ὅσον καὶ οὗ ϑρηνοῦντες ὑγρὸν προχέ-
ουσι καὶ (αἴ) ἀναϑυμιάσεις, ἥ τε ξηρὰ καὶ ὑγρά, μέαν αἰτέαν 20
ἔχουσι τὸν ἥλιον, προσήκει δὲ τῇ μὲν τὸ ϑῆλυ, τῇ δὲ τὸ ἄρρεν.
αὗται μὲν οὖν αἱ ἐπιβολαὶ φυσικώτερα.. δύναιτο δ᾽ ἄν τε
καὶ ὑψηλότερον λέγειν ὁ μῦϑος, ὅτι ἄρα ψυχαὶ μερικαὲ προ-
ἦλθον μὲν καὶ ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων, ἐσπάρησαν δὲ περὶ
τοὺς ἐγκοσμίους ϑεούς, ἕνα μὴ νοεραὶ μόνον ὦσι καὶ ἐφάπτων- 55
ται τῶν νοητῶν καὶ ἀναδύνωσι τῶν σωμάτων, ἀλλὰ καὶ ἐγ-
κόσμιον ἔχωσι τὴν ὑπόστασιν, ὥσπερ αὖ αἱ ϑεῖαί τε καὶ δαι-
μόνιαι ψυχαὶ κατετάχϑησαν ὑπὸ ἡγεμόνας δευτέρους, αἷ μὲν
ὑπὸ τὴν ϑεότητα τῆς Γῆς. αἱ δὲ ὑπὸ Σελήνην, οἱ δὲ ὑπὸ
Ἥλιον, οἷ δὲ ὑπὸ τὴν Διός, αἱ δὲ ὑπὸ τὴν “ἄρεος ἡγεμονίων. 30
Ὦ διότι δὲ τὸ σπειρόμενον πανταχοῦ προσλαμβάνει τι καὶ ἀπὸ τῆς
ἐκείνου φύσεως, ἐν ᾧ σπείρεται, τὰ μὲν ἐν γῇ σπαρέντα ἀπὸ
ΟΡ
1 ἐπέβαλλε ῬΊ οὗ Ἰηΐγα 871 ϑυϊὰ. 5. ἃ. “ομνῖνος 8. ἐξάπτε-
ται Ὁ γεγονέναι Ρ οὖν οα δ 18 γενέσθαι Ρ 17 ἐστὶν ἐπὶ ς
18 θρήνων Ρ 80 ἀναϑυμίασις Ῥ 41 αἸΐοσυσα τὸ οἵὰ Ὁ
2δ 5 μόνον ὦσι νοεραὶ Ρ 368 ἐφάπτονται 5 29 τὴν σελήνην Ρ
0 ἄρεως Ἡ 81 88 οὗ Τίχα. 41 8 ἴῃ σϑῖαρ. ΠῚ 161, 32 88
Ω
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῆχτι. 32 0] 111]
γῆς» τὰ δὲ ἐν ξῴῳ ἀπὸ τῆς τοῦ ξῴου φύσεως (ὥστε καὶ τῶν
ἐχγόνων τὰ μὲν τὴν ἰδιότητα τῶν τόπων ἀναμάττεσθϑαι. τὰ
δὲ τὴν ὁμοιότητα τῆς μητρός) διὰ τοῦτο καὶ αὖ ψυχαὶ σπει-
φόμεναι περὸ τὰ σύννομα ἄστρα δέχονταί τινα καὶ παρ᾽
5 αὐτῶν τῶν ἡγεμόνων ἰδιότητα ξωῆῇς, ὥστε μὴ μόνον εἶναι
ψυχήν, ἀλλὰ καὶ τοιάνδε ψυχὴν ἑκάστην, οἷον ᾿Δρεϊκὴν ἣ
Δέιον ἢ Σεληνιακήν᾽ εἴτε γὰρ ἄτρεπτος ὃ ϑεὸς εἴτε δημι-
ουργὸς εἴτε ξῳογονικός, ἥκει τις ἔμφασις τῆς ἰδιότητος τοῦ
λαχόντος ἐπὶ πάσας τὰς ὑποτεταγμένας αὐτῷ ψυχάς. καὶ
ι1ὸ τί ϑαυμαστόν, ὅπου καὶ μέχρι πόας καὶ λίθων ἡ τῶν ϑεῶν
τῶν ἐφόρων ἰδιότης καϑήπει, καὶ ἔστε λέϑος καὶ πόα τῆς
Ἡλιακῆς ἐξηρτημέναι δυνάμεως. εἴτε ἡλιοτρόπιον εἴτε ἄλλως
ὁπωσοῦν καλεῖν ἐθέλοις; παραπλησίως δὲ κἀπὶ τῶν ἄλλων
ϑεῶν. τούτων δὴ τῶν ψυχῶν αἱ μὲν ὄἄχραντοι μένουσιν
18 ἀεὶ τῶν οἰκείων ἐξημμέναι ϑεῶν καὶ συνδιοικοῦσαι τὸ πᾶν
αὐτοῖς, αἱ δὲ κατίασιν μὲν εἰς γένεσιν, μεγαλουργοὶ δέ εἰσι καὶ
ἀχάκωτοι διαμένουσιν᾽ αἷ δὲ κατίασι καὶ κακίας ἀναπίμπλαν-
ται γενεσιουργοῦ, καὶ εἰσδέχονταί τε παρὰ τῶν διοικουμένων᾽ Εὶ
τοῦτο γὰρ ἔσχατον εἶδος ξωῆς. αἷ μὲν οὖν πρῶται παῖδες
40 ὄντως εἰσὶ ϑεῶν, ὡς (ἄχραντοι καὶ ἀνεκφοίτητοι τῶν πα-
τέρων, οἷον ἐν αὐτοῖς τεχϑέντες καὶ μείναντες ἔνδον. παῖδες
προπομποὶ τῶν ϑεῶν., δορυφορικὴν ἔχοντες τάξιν ἢ καὶ
ὀπαδοὲ τυγχάνοντες. αἴ δὲ μέσαι παῖδες μὲν καλοῦνται ϑεῶν,
ἀλλὰ προσλαμβάνουσι καὶ τὴν δευτέραν ζωὴν καὶ γίγνονται
35 καὶ ἀνθρώπων παῖδες. αἷ δὲ (τρίται) παῖδες μὲν ϑεῶν, ἀλλ᾽
οὐ γνήσιοι καλοῦνται παῖδες. ὡς μὴ διασωσάμεναι τὸ εἶδος
τοῦ οἰκείου ϑεοῦ. ῥέψασαι δὲ εἷς ὕλην καὶ λήϑην ἔχουσαι
τῶν οἰκείων πατέρων. εἴτε οὖν Γῆς υἱὸν τὸν Τιτυὸν εἶτε
Ἡλίου τὸν Φαέϑοντα λέγοιεν, εἴτε Σελήνης τὸν Μουσαῖον
80 εἴτε ἄλλου τινὸς οὗ μυϑοπλάσται, τοῦτον τὸν τρόπον λέγουσι
ΟᾺῈΡ
4 εὗ Τιω. 428Β Ἰηΐγα 8288᾽ 8βα6 78 δημιουργικὸς ς 88 τοῦ
λαχόντος τῆς ἰδιότητος Ρ 12 οὗ Ῥ͵ΟΟΙ. ἀθ βδουϊξ. πὶ 1πᾶ.
ασγρῃ. 1901 Ῥ. 6, 21 88 19 ἐστιν ἔσχατον Ῥ: ἔσχατόν ἐστιν
20 οἷ. Βο6}ο)]. Ο 91 ἐν αὐτοῖς ΚΤΟΙ]]: ἑαυτοῖς 17. ταχϑέντες Ῥ
898 ὁπαδοὶ ΟΡ 5 αἱ δὲ --- 26 παῖδες οχ ΒἩ 286 οἵ. Β680]. αὶ
26 καλοῦντες 28 τυτιὸν Ρ 29 φαέϑον Ο 816 τὸν
Μουσαῖον --- 80 τινὸς οἵχὰ Ο
85
1192 ΠΡΟΚΔΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τιπἰ. 323 (]
παῖδας, ἄλλους δὲ ἄλλως κατὰ τὰς εἰρημένας αἰτίας. καὶ
περὶ μὲν τῶν ἄλλων ἐν ἑτέροις. ὃ δὲ αὖ Φαέϑων Ἡλίου
μὲν οὕτως ἐστὶ παῖς, ὡς τῆς ἩΗλιακῆς ὧν σειρᾶς. διὸ καὶ
τὸ ὄνομα φέρει τὸ Ἡλιακόν᾽ ἐπεὶ δὲ ἄνω μένων συμπτεριε-
πόλει τῷ πατρὶ καὶ συνδιώκει τὸ πᾶν, ἐλαύνειν εἴρηται τὸ :
ἅρμα τοῦ πατρός καὶ γὰρ καὶ τὸ τοῦ Φαέϑοντος ὄχημα τῶν
ἩἩλιακῶν ἐστιν ἁρμάτων ἔστι γὰρ κἀκεῖνο πάντως ἡλιοεεδές.
ἐπεὶ δὲ εἰς γένεσιν ἔρρεπεν --- οὐ γὰρ ἦν τῶν πρωτέστων
ψυχῶν --- ὑπὸ τοῦ Διὸς κεκεραυνῶσϑαι λέγεται" δημεουρ-
γίας γὰρ σύμβολον ὁ κεραυνὸς ἀναφῶς διὰ πάντων χωρού- υ
σης καὶ πάντα σωζούσης, ἀλλ᾽ οὐ τῆς διαλύσεως αἴτιον τοῦ
πνεύματος τοῦ φέροντος τὴν ψυχήν. γίγνονται δὲ πολλαὶ
μετατάξεις ψυχῶν ἀπ᾽ ἄλλων πολιτειῶν εἰς ἄλλας καὶ ἀπὸ
στοιχείων ἄλλων εἰς ἄλλα, τῶν μὲν ἀπὸ γῆς εἰς τὴν τοῦ
πυρὸς σφαῖραν μεϑισταμένων, τῶν δὲ ἀπὸ τοῦ πυρὸς εἰς τ
γῆν, καὶ τῶν μὲν ἐν τάξει, τῶν δὲ ἀϑρόως καὶ μετὰ ϑορύ-
βον πολλοῦ καὶ ἀτάκτου κινήσεως" οἷον δὴ παϑεῖν καὶ τὸν
Φαέϑοντά φασιν᾽ ἄνωθεν γὰρ ἀϑρόως φερόμενος καὶ ἐμ-
πυρίους χιτῶνας ἐφελκόμενος, ἐπειδὴ πρὸς τῇ γῇ ἐγένετο
διὰ Ἰτούτων ἀτλαντικῶς κινούμενος, ἐξῆψέ τινα μέρη τῆς γῆς Ἢ
πολλοὺς γὰρ αἴ ψυχαὶ κατιοῦσαι περιβάλλονται χιτῶνας, ἀερέους
ἢ ἐνύδρους, αἵ δὲ καὶ ἐμπυρίους καὶ τούτων αἷ μὲν ἀμυδρὸν
ἔχουσι τὸ ἐκ τοῦ πυρός. οἷ δὲ σφοδρὸν καὶ πληκτικόν, καὶ
αἱ μὲν ἀποτίϑενται ἐν ἀέρε γενόμεναι καὶ προσλαμβάνουσι
παχυτέρους, αἱ δὲ ἐκείνους καὶ μέχρι γῆς διασῴώξουσιν. οἶδα 25.
μὲν οὖν, ὅτι καὶ Πλούταρχος ὁ Χαιρωνεὺς [46 ἔδοϊθ
941 58] ἱστορεῖ τῶν περὶ τὴν Βρεττανίαν νησίδων κατά
τινα μίαν ἱερὰν εἶναι δοκοῦσαν καὶ ἄσυλον καὶ διὰ τοῦτο
ἀφειμένην ὑπὸ τῶν κρατούντων πολλάκις γίνεσθαι τοῦ ἀέρος
συγχύσεις ἐξαίφνης καὶ καταπτώσεις ἢ ὄμβρων ἢ κεραυνῶν 80
ΟΡ
8 μὲν οὖν ἐστιν οὕτω παῖς Ρ 6 αἰζοχαμα καὶ οὐ ἘΡ 8. ἔρε-
πεν ΟΡ: οὰ ς πρωτίστων ὁ Ρ [10 ἀναφανῶς Ο᾽; Βοὰ οἵ.
ἰἸηῖτα 44 5 [11 τῆς οι 5 20 ἀτλαντικῶς ΟἸΡ: πλημμελῶς «
διὰ τόπων ΑἈτλαντικῶν οἱ Ἠδάρττα. 21 88 οὗ, οΥδο. οὐδ)ὰ. 47
1,γά. ἀ6 ταϑθῃβ. 80, 20 94 γινόμεναι Ῥ΄Ί οἷ. ἱπ τόρ. Π 1869, 8
268 χερωνιεὺρ Ρ 28 εἰίογυμα καὶ οὶ διὰ τούτο Ῥ 5816: διὰ
τούτων ΟἿ 29 τῶν οἵα
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊμι. 22 0] 118
καὶ λέγειν τοὺς ἐγχωρίους, ὅτε τῶν κρειττόνων τις ἐξέλειπε, Β
συνήϑεις ὄντας τοῖς πάϑεσι τούτοις, ὀνομάξειν δὲ κρείττονας
ψυχὰς μετενσωματουμένας καὶ ἀπολιμπανούσας τινὰ γένεσιν.
οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατιουσῶν εἰς σώματα ψυχῶν τοιαῦτα
5 συμπίπτειν οὐκ ἀπογνωστέον, καὶ μάλιστα ἐπὶ τῶν μεγαλ-
ουργῶν καὶ δαιμονιωτέραν οὐσίαν λαχουσῶν, οἵαν καὶ τὴν
τοῦ Φαέϑοντος εἶναι ψυχὴν ὁ μῦϑος οὗτος ἡνίξατο. ϑαυ-
μαστὸν δὲ οὐδὲν τὰς ψυχὰς κατιούσας καὶ μᾶλλον συμπάσχειν
ἐκείνοις τοῖς στοιχείοις, ἅ ἐστιν ἀνάλογον τοῖς ἐφόροις αὐτῶν
10 ϑεοῖς, καὶ ἐκείνων ἐφέλκεσθαι πλείους καὶ περιβάλλεσϑαι.
χιτῶνας, ὥστε καὶ τὰς Κρονίας τοῖς ἐνέκμοις καὶ ὑγροῖς
μειζόνως χαίρειν, καὶ τὰς ᾿Ηλιακὰς τοῖς ἐμπυρίοις, ἀντὶ τῶν
ἀύλων ξκατέρας τὰ ἔνυλα σώματα καὶ ἐμβριϑῆ περιεπούσας,
καὶ τοὺς ϑεοὺς ὀργάνοις χρῆσϑαι ταύταις, ὥσπερ καὶ τοῖς
15 ὑλαέοις δαίμοσι, τῶν περὶ γῆν ποιήσεων, καὶ διὰ τούτων
ποιεῖν ἢ ἐκπυρώσεις ἢ λοιμοὺς ἢ ἄλλα ἄττα πάϑη τοῖς
πάσχειν δικαίοις οὖσι, καὶ ταῖς οἰκείαις πρὸς τὰ αἴτια τὰ
κατ᾽ οὐρανὸν τῶν γιγνομένων ὑπουργοῖς χρωμένους δρᾶν
ἃ δὴ καὶ δρῶσιν᾽ πολλὰ γὰρ εἶναι τῶν αὐτῶν αἴτια ϑαυ-
30 μαστὸν οὐδέν͵ τὰ μὲν ἄλλως ποιοῦντα, τὰ δὲ ἄλλως. φερό-
μενον δ᾽ οὖν τὸν Φαέϑοντα περὶ γῆν καὶ τρόπον τινὰ δαι-
μονιώδη φλέγοντα ἐκείνους τοὺς τόπους, οἷς ἂν πλησιάσῃ,
διὰ τοῦ πυρίου ῥεύματος --- πολλὰ γὰρ καὶ αἱ μερικαὶ ψυχαὶ
δρῶσιν, ὅ ὄργανα τῶν τιμωρῶν ἢ καϑαρτικῶν οὖσαι δαιμόνων,
39 ἔξω τοῦ σώματος ---- ἐϑρήνουν αἴ “Ηλιάδες, ψυχαὶ μὲν ᾿Ηλιακαί
τινες, ὅϑεν καὶ ἀδελφαὶ τοῦ Φαέϑοντος ἐρρέϑησαν, ϑρηνοῦ-
σαε δὲ οὐχ ὡς ἐλεοῦσαι μόνον αὐτὸν διὰ τὴν εἰς γένεσιν
κάϑοδον, ἀλλὰ καὶ προνοοῦσαι; ὕπως ἂν τῶν γιγνομένων
καὶ φϑειρομένων ἄχραντον ποιήσηται τὴν ἐπιμέλειαν. ὃ γὰρ
0 Ἠριδανὸς ποταμὸς καὶ ἡ ἐκεῖ πτῶσις τὴν εἰς τὸν πόντον
τῆς γενέσεως ἐνδείκνυται τῆς ψυχῆς φοράν, οὗ δὴ γενομένη
δεῖται τῆς τῶν οἰκείων αὐτῇ γενῶν προμηϑείας καὶ τῆς ἀπὸ
ΟΡ
1 ἐξέλιπεΡ 8 δὲ Ὁ ΜἙ μᾶλλονοα α 10 καὶ (ἀπ᾽ν ΚτῸ]]
1088 οὗ, Ῥ. 112,2188 12 ἐμπόροις Ρ 18 ἑκατέρων ἘΞ 1 περὶ
τὴν γῆν Ῥ 16 λιμοὺς αὶ ἀλλάτταῬ ἅττα 2308 φερόμενον ---
218 δαιμονιώδη οἵὰ Ρ 238 ψυχαὶ οἵκὰκ Οὶ 34 τιμωριῶν Ῥ
29 ποιήσωνται οἱ 8Β 808 οἴ. ἰεΐτα ὅ8 ᾽ 82 προμηϑίας Ἡ
ῬΒΟΟΙΥΒ οἁ. ὨΪΘὮΪ. 1. 8
1141 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τμι. 22 ΟὉ)]
τῶν μεινασῶν ψυχῶν ἐπικουρίας. καὶ οὗ θεολόγοι [ΟΥΡΏ.
ἔἴγρ. 286] δὲ τὴν ᾿Ηλιακὴν πρόνοιαν [καὶ] εἰς τὰ ϑνητὰ δεὰ
τῶν δακρύων σημαίνουσι"
δάκρυα μὲν σέϑεν ἐστὶ πολυτλήτων γένος
ἀνδρῶν. 3
Ὁ ὥστε καὶ τὴν τῶν ἩΗλιακῶν πρόνοιαν ψυχῶν εἰς τὸν ᾿ Φαέ.
ϑοντα εἰκότως ὁ περὶ αὐτῶν μῦϑος συμβολικῶς διὰ τῶν
δακρύων ἐδήλωσε. πάλιν οὖν καὶ ἀπὸ τοῦδε τοῦ μύϑου
πόρισμα ληπτέον, ὅτι τῶν ψυχῶν αἱ κάϑοδοι δι᾿ ἀδυναμίαν
ἐπιτελοῦνται --- καὶ γὰρ ὁ Φαέϑων βούλεται μὲν ἐλαύνεεν τὸ τὸ
ἅρμα τὸ Ἡλιακόν, ἀδυνατεῖ δὲ καὶ πίπτει διὰ τὴν ἀδυνα-
μέαν --- καὶ ὅτε οὐ μόνον αἱ ψυχαί, ἀλλὰ καὶ τὰ ὀχήματα
αὐτῶν μεταλαμβάνουσι τῆς τῶν ἡγεμόνων ϑεῶν ἰδιότητος,
ὥστε καὶ ἀπ᾽ ἐκείνων ὀνομάξεσϑαι τὰ μὲν Ἡλιακά, τὰ δὲ
᾿Αρεϊκά, τὰ δὲ ἀπ᾽ ἄλλου τινὸς ϑεῶν᾽ καὶ ὅτι καὶ αἵ φϑο- 1
ραὲ κατὰ πρόνοιαν ἐκ τῶν ϑεῶν ἐπιτελοῦνται --- καὶ γὰρ ὃ
Ζεὺς τῆς ἐκπυρώσεως αἴτιος τῷ κεραυνῷ τὸν Φαέϑοντα
βαλών ---- καὶ ὅτι αἴ κάϑοδοι τῶν ψυχῶν ἐξήρτηνται τῆς μιᾶς
δημιουργίας. διὸ καὶ ὁ Τίμαιος οὐ περὶ τῆς οὐσίας αὐτῶν
μόνον. ἀλλὰ καὶ περὶ ἀνόδων καὶ καϑόδων ἀναδιδάξεε καὶ 90
βίων καὶ αἱρέσεων παντοδαπῶν.
Τὸ δ᾽ ἀληθές ἐστι τῶν περὶ τὴν γῆν κατ᾽ οὖρα-
νὸν ἰόντων παράλλαξις καὶ διὰ μακρῶν χρόνων
γιγνομένη τῶν ἐπὶ γῆς πυρὶ πολλῷ φϑορά [22 ΟΠ].
ΒἘ ὋὉσον ἐστὶν ἀπὸ τοῦ μύϑου τῷ προκειμένῳ συντελοῦν, 55
τοσοῦτο μόνον ὁ Αἰγύπτιος ἐξέφηνεν, ὅτι δὴ γίγνονται διὰ
πυρὸς ἀϑρόαι φϑοραὲ τῶν ἐπὶ γῆς διὰ τὴν τῶν περὶ γῆν
ἰόντων κατ᾽ οὐρανὸν παράλλαξιν. τί σημαίνων διὰ τῆς
παραλλάξεως; ἣ τὴν ἀσυμμετρίαν τῶν ἐν γῇ πρὸς τὰ οὐ-
ράνια᾽ συμμέτρως μὲν γὰρ ἔχοντα πάντα πρὸς τὰς ἐκεῖϑεν 30
ἀπορροίας δύναται διαμένειν, ἀσυμμέτρως δέ, φϑείρεται᾽ τὴν
γὰρ διαιρετικὴν τοῦ "ἄρεος δύναμιν τὰ μὲν ὑπομεῖναι δυ-
ΟΡ
2 δὲ οἵα 6 καὶ }1].: τὴν οἱ ΚΥΟ]] 11 ἄρματι Ο δ'όῤΛ 16 ἐκ-
τελοῦνται οὗ ᾿Ἰηΐτα 428Β 90 Εὶ 91 Ῥμδοᾶσ. 32498ΒἘ 2328 περὲ γῆν
καὶ κατ᾽ οὐ. Ῥ]αῦ. οὗ, ανσδοκ 12. ἰπῖτα τ. 2718 Ρ. 116,16 26 τοῦτο
σ γίνονται δὴ Ρ 28 καὶ κα ΜΡ 29 8α τὴν ἀσυμμετρίαν --
81 φϑείρεται οἷ, 800]. Ῥ] Δί. 29 ἐν τῇγῆῇῆ 5. 88 ἄρεως ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αα [Τχωυ. 22 Ὁ] 118
νάμενα σῴξεται, τὰ δὲ ἀσϑενέστερα ὄντα ἢ ὥστε ἐνεγκεῖν
τὴν ποίησιν αὐτῆς λύεται ῥᾳδίως. οἷον εἰ καὶ τὸ ὄμμα τὸ
ἡμέτερον τὴν ἡλιακὴν αὐγὴν ἐνεγκεῖν μὴ δυνηϑὲν ἀπο-
τυφλωϑείη, καίτοι γε ἄλλου τινὸς ὄμματος ἀντωπεῖν δυνα-
ὃ μένου πρὸς αὐτὴν ἀλύπως. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
ϑεῶν καὶ τῶν κατ᾽ αὐτοὺς σχηματισμῶν" ἔστι γὰρ καὶ ἕν
ξῶον τὸ πᾶν καὶ τοῖς μορίοις αὐτοῦ συμπαϑέσιν οὖσιν τοῖς
μὲν ἄλλα, τοῖς δὲ ἄλλα σῴξει, καὶ οὐδὲν τῶν ἐν αὐτῷ γιγνο-
μένων τῷ ὅλῳ παρὰ φύσιν᾽ ἃ γὰρ ἐν αὐτῷ γίγνεται, δι᾽
10ὸ αὐτοῦ γίγνεται, καὶ αὐτός ἐστιν ὁ δρῶν ὁ κόσμος καὶ δρῶν
εἰς ἑαυτόν. ἢ οὖν ταύτην ῥητέον τὴν παράλλαξιν --- οἷον
εἰ πατὴρ ἀγαϑὸς φιλοφρονούμενος ἀεὶ τὸν παῖδά ποτε καὶ
ῥαπίσειε τοῦ ἀγαϑοῦ χάριν, ὑπαλλάττειν ἂν δόξειε τὸ εἰ-
ωϑός --- ἢ τὸν τῶν οὐρανίων ποικίλον σχηματισμόν᾽ οὗτοι
16 γάρ εἶσιν οἱ κατ᾽ οὐρανὸν περὶ γῆν ἰόντες καὶ ἄλλοτε ἄλλα
σχήματα δεικνύντες διὰ τὰς ποικίλας νοήσεις τῶν ψυχῶν᾽
γράμματα γὰρ ἐκείνων τὰ σχήματά ἔστι καὶ τύποι τινὲς
δραστήριοι δι᾽ ἐκείνας. ἔστε δὲ αὖ ἀμφότερα ταῦτα ἀληϑῆ᾽
καὶ γὰρ ἡ ἐκείνων παράλλαξις καὶ ἡ τῶν περὶ ψῆν ἀσυμ-
30 μετρία τὰς τοιαύτας ἐπάγει φϑοράς. εἰ δὲ δεῖ καὶ τὴν
τοῦ Φαέϑοντος πτῶσιν εἰς γῆν ἐξ οὐρανοῦ παράλλαξέν
τινα τῶν κατ᾽ οὐρανὸν ἰόντων λέγειν, ϑαυμαστὸν οὐδέν᾽
ἄλλη γὰρ ἡ τῶν οὐρανίων ϑεῶν αὐτῶν παράλλαξις, ἀπαϑὴς
οὖσα μετασχημάτισις, ἄλλη τῶν συμπεριπολουσῶν αὐτοῖς
36 ψυχῶν. σχέσις οὖσα πρὸς τὰ περὶ γῆν ἀπὸ τῆς ἀσχέτου
ξωῆς, ἄλλη τῶν περὶ γῆν ᾿τόπων, φϑαρτική τις οὖσα μετα-
βολή, καϑ᾽ ἣν οὔτε αἴ ψυχαὶ παραλλάττουσιν οὔτε πολλῷ
πρότερον οἱ ἡγεμόνες ϑεοὶ τῶν ψυχῶν. γίγνονται μὲν οὖν
καὶ διὰ μερικῶν ψυχῶν τοιαῦται φϑοραὶ᾿ τῶν περὶ γῆν;
80 γένονται δὲ καὶ διὰ μόνων δαιμόνων, καὶ ὥσπερ διὰ τούτων
αἴ οἰκεῖαι ταῖς σείραῖς αὐτῶν. οὕτω καὶ διὰ τῶν ψυχῶν᾽
αἴ γὰρ ἄνω χαίρουσαι τῷ φωτίξειν ἀύλως ἐνταῦϑα ταῖς ἐκ-
ΟΡ
Α σώματος Μ ὃ σχηματισμὸν ΜἩ 10 ὁ δρῶν κόσμος Ῥ
14 ἢ τὸν --- 18 δι᾽ ἐκείνους (810) οἱδαῦ 8080]. Ῥ] αὖ. 11 ἐκεῖνα
8000]. Ρ]δΐ. 22 οὐδὲν ϑαυμαστὸν 948 παράλλαξις οὰ Ο
24 αὐτοῖς «: αὐταῖς ΟῪΡ 26 τῶν περὶ γῆν οἵα Ο τόπων
᾿οτι: δῦ ἰόντων δαὺ ὄντων Βου] οπ χη, Ὠ181 616]
98
Ε
80
116. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 35 6]
πυρώσεσιν ἐπιτρέχουσιν. ἀλλὰ διὰ τί διὰ μακρῶν χρόνων
αἴ ἀϑρόαι γίγνονται φϑοραί; ἦ ὅτι πολλὰ δεῖ συνδραμεῖν,
ἵνα γένηται τοιαύτη τὶς φϑορά᾽ καὶ γὰρ τὴν τῶν πασχόντων
ἕξιν, τήν τε ἰδίαν καὶ τὴν κοινήν, καὶ τὴν τῶν ποιούντων
σύμπνοιαν ---- τί γάρ, εἰ τὸ ἄλλου φϑαρτικὸν ἄλλου σωστικὸν
εἴη; --- καὶ τὴν ἐπιτηδειότητα τῆς ὕλης καὶ τὴν τῶν ὀργάνων
παρασκευὴν καὶ τὸν καιρόν᾽ ταῦτα γὰρ ὑπάρχει μὲν καὶ ἐπὶ
τῶν μερικῶν φϑορῶν, σπανιώτερα δὲ ἐπὶ τῶν κοινῶν. καὶ
εἰκότως ἀπὸ γὰρ τοῦ ἀφϑάρτου χωρεῖν ἐπὶ τὸ εὔφϑαρτον
τὴν φύσιν διὰ τῶν δυσῳφϑάρτων ἀναγκαῖον. εἰ ἄρα τὰ ὅλα
ἄφϑαρτα ἀεί, τὰ δὲ μερικώτερα εὔφϑαρτα, τὰ μέσα τούτων
εἰκότως ἐν τοῖς δυσφϑάρτοις τέτακται. διὰ μακρῶν χρόνων
ὑπομένοντα τὴν ἀπώλειαν" τὰ μὲν γὰρ ὅλην περίοδον δια-
μένοντα κοσμικὴν ἄφϑαρτα καὶ ἀνώλεϑρά ἐστιν᾽ οὐδὲν γάρ
ἐστιν αὐτῶν σχῆμα φϑαρτικόν, πάντων ἐν τῇ ὕλῃ περιόδῳ
τοῦ παντὸς ἀνειλιγμένων᾽ τὰ δὲ μερικὰ καὶ ἄτομα ῥδαδέαν
ἐπιδέχεται τὴν λύσιν" τὰ δὲ ἀϑρόα τῶν μερικῶν διὰ μακρῶν
μὲν χρόνων, λύεται δὲ ὅμως ἔστι “γὰρ καὶ γένους τινὸς ὡς
ἑνὸς ἀνδᾳὺς βίος καὶ πόλεως καὶ ἔϑνους [καὶ] περίοδοι,
τῶν μὲν μακροπορώτερα, τῶν δὲ βραχυπορώτερά φησιν ᾽4ρι-
στοτέλης.
Τότε οὖν ὅσοι κατ᾽ ὄρη καὶ ἐν ὑψηλοῖς τόποις
καὶ ξηφοῖς οἰκοῦσι: μᾶλλον διόλλυνται τῶν ποτα-
σ μοῖς καὶ ϑαλάττῃ προσοικούντων [22 Ὁ].
Ἐπὶ μὲν τῶν φαινομένων φϑορῶν διὰ τοῦ πυρὸς συμ-
βαίνειζν τοῦτο εἰκός᾽ οἵ γὰρ τοῖς ὕδασι παροικοῦντες ἀμύ-
'γονται τὴν ἀπὸ τοῦ πυρὸς βλάβην. ὁ δέ γε φιλόσοφος Πορ-
φύριος καὶ ἐπὶ τὰς ψυχὰς ἀπὸ τῶν φαινομένων μετάγει τοὺς
λόγους καί φησὶν, ὅτι ἄρα καὶ ἐν ταύταις ποτὲ μὲν ὁπερξεῖ
ΟΡ(6.
1 διὰ τί οὰ Ρ 23. ἢ 1]. 8 τις τοιαύτη ΜΡ 4 ἕξιν Ἐς:
τάξιν ἘΡ ἕξιν --- ποιούντων οἷ Ὁ 9 εὔφϑαρτον ΟΡ: ἄφϑαρ-
τον Μ 188 περίοδον ἔχοντα κοσμικὴν διαμένοντα ἄφϑαρτα Ρ
10 ἀνειλεγμένων ΟΡ: θα ς 1888 Οὗ. Ρ. 134, 788 19 βίον Ὁ
20 μακροπορώτεροι τῶν δὲ βραχυπορώτεροι ς : βραχυπορώτερα
ΟΥΡῚ οὗ Αὐιδὺ. πδροὲ μακροβιότητος καὶ βραχυβιότητος 1. 464"
466", βρα οὗ. οὐΐδχα ᾿πΐτα 2711 Β 299 Εὶ Ρ]. γοΡ ὅάδι᾽ια 2838 ἐν
ξηροῖς ΡῚ. 2ὅ8 συμβαίνει τὸ 11].: οχ ΚτΙΟΙ] ῶ6 οἱ ΜΡ: εἰ 6
μι
8
Ξ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τῖχω. 39 )] 117
τὸ ϑυμοειδές, καὶ ἡ ἐκπύρωσις αὕτη φϑορά ἐστι τῶν ἐν
ἡμῖν ἀνθρώπων᾽
ὅσσε δέ οἵ πυρὶ λαμπετόωντι ἐίκτην
ἐπὶ ϑυμουμένου τοῦ ᾿ἡγαμέμνονος ἐποίησεν Ὅμηρος [41047᾿
5 ὁτὲ δὲ τὸ ἐπιϑυμητικὸν ὑπὸ τῆς γενεσιουργοῦ κατακλυζό-
μενον ὑγρότητος ἐκνευρίζεται καὶ βαπτίξεται τοῖς τῆς ὕλης
ῥεύμασι, καὶ ἄλλος οὗτος ψυχῶν τῶν νοερῶν ϑάνατος,
ὑγρῇσι γενέσϑαι, φησὶν Ἡράκλειτος [ἴγρ. 171 }).]. εἰ
δὲ ταῦτα ὀρϑῶς διατέτακται. τῶν μὲν κατὰ ϑυμὸν παϑῶν
10 ἀπείρατοι μένουσιν ὅσοι ἂν κεχαλασμένον ἔχωσι τὸν ϑυμὸν
καὶ σύμμετρον εἰς τὴν τῶν δευτέρων ἐπιμέλειαν" τοῦτο γὰρ
οἵ κοῖλοε τόποι καὶ ὑδάτων γείτονες σημαίνουσι. τῶν δὲ
κατ᾽ ἐπιϑυμίαν, οὗ συντονώτερον ἔχοντες, τὸ ἐπιθυμητικὸν
καὶ ἐγηγερμένον ἀπὸ τῆς ὕλης" τοῦτο γὰρ οὗ ὑψηλοὶ τό-
15 ποι δηλοῦσι. πέφυκε γάρ πῶς τὸ μὲν ϑυμικὸν ὀξυκίνητον
εἷναι καὶ δραστήριον, τὸ δὲ τῆς ἐπιϑυμίας ἔκλυτον καὶ
ἀσϑενές᾽ μουσικοῦ δ᾽ ἀνδρὸς χαλάσαι μὲν τοῦ ϑυμοῦ τὸ
εὔτονον, ἐπιτεῖναι δὲ τῆς ἐπιϑυμίας τὸ ἐκμελέφ. ὅ γε μὴν
φιλόσοφος Ἰάμβλιχος φυσικῶς ταῦτα ἀξιοῖ ϑεωρεῖν, ἀλλ᾽
0 οὐκ ἠϑικῶς. ἐκπυρώσεως οὖν γιγνομένης μᾶλλον διόλλυσϑαί
φησι τοὺς ἐν ὑψηλοῖς οἰκοῦντας ὄρεσιν, ὡς πορρώτερον
ὄντας τῶν ἀπὸ τοῦ ὕδατος ἀναϑυμιάσεων᾽ οὐ γὰρ ἐπὶ πολὺ
αἴρονται διὰ τὴν βαρύτητα τῆς ὑγρᾶς οὐσίας. οὐκ ἔστιν
οὖν ἔνεκμος ὃ περιέχων αὐτοὺς ἀήρ, ἀλλὰ ξηρός, καὶ ὑπέκ-
5 καυμα γίνεται τῷ πυρὶ φύσει πρὸς τὰ ἄνω φερομένῳ. ἀνά-
παλιν δὲ κατακλυσμῶν γιγνομένων οὗ ἐν τοῖς κοίλοις οἷ-
κοῦντες φϑείρονται μᾶλλον, ἐπειδὴ πάντα τὰ βαρέα πρὸς
τὸ κάτω φέρονται φύσει.
Ἡμῖν δὲ αὖ ὁ Νεῖλος εἴς τε ἄλλα σωτὴρ καὶ τότε
8. ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας σώξει λυόμενος [22 Ὁ].
ΟᾺῈΡ
18 οὗ ν. 16,16 8 λαμπετόοντι ὃ ὕτε δ. 6 οἶ οΥ.
ΟΒδ]α. δ ᾿ Μ ἴω: ψυχῆισι βροτείαις θάνατος ὑγρῆισι
γεψέσθαι (001 Β: ψυχᾶισι οὐ ὑγρᾶισι) 10 ἀπείρητοι 6 ἔχουσι
σ 18 ἐμμελές. Οβὶο 20 οὐχ᾽ ἡϑικῶς σ γενομένης Ῥ 34 ξη-
ράς Ο ῶὅ τὰ ἄνω Ο: τῶ ἦ να Ρ: τὸ ἄνω ΜἩ 58 φέρεται
φύσει Ο: κατὰ φύσιν ΜΡ 29 αὖ οἴῃ Ρ]. τε τἄλλα Ρ].
118 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 32 ΠΕ]
Τὸ μὲν φαινόμενον, ὅτι πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἀγα-
ϑῶν τοῖς Αἰγυπτίοις ὃ Νεῖλος αἴτιος γεωμετρέας γὰρ καὶ
λογισμῶν καὶ τῆς φυσικῆς ἱστορίας καὶ δὴ καὶ τῆς ψενέ-
σεως τῶν καρπῶν καὶ τοῦ διαφεύγειν τὰς ἐκπυρώσεις αἷἴ-
τιός ἐστι, καὶ τό τε ὕδωρ τῶν σωμάτων αὐτοῖς σωστεπόν, 5
καὶ ἡ τοῦτο συνέχουσα ϑεότης τῶν ψυχῶν ἀναγωγός ἐστε.
λάβοις δ᾽ ἂν ἀπὸ τούτων, ὅτι καὶ τὰ πρῶτα αἴτια ξωῆς
ὄντα πλήρη καὶ γονέμου δυνάμεως ξαυτά τε συνέχεε καὶ
μένει διαιωνίως καὶ τὰ ἄλλα διαρρέοντα καὶ σκεδαννύμενα
τῆς παρ᾽ ξαυτῶν ἀξιοῖ συνοχῆς᾽ δοκεῖ δέ μοι καὶ τὸ. τοῦ σω- τ0
τῆρος ὄνομα ϑείαν καὶ ἐξῃρημένην ἀπεικονέξεσϑαι πρόνοεαν,
ἀφ᾽ ἧς καὶ ἐν ϑεοῖς τὸ συνέχεσϑαι πᾶσι τοῖς νοεροῖς καὶ
δημιουργικοῖς αἰτίοις ἐλλάμπεται.
Ὅταν δὲ αὖ οἷ ϑεοὶ τὴν γῆν ὕδασι καϑαίροντες
κατακλύσωσιν, οἷ μὲν ἐν τοῖς ὄρεσι διασῴξονταε 15
βουκόλοι νομεῖς τε, οἵ δὲ ἐν ταῖς παρ᾽ ὑμῖν πόλε-
σιν εἰς τὴν ϑάλατταν ὑπὸ τῶν ποταμῶν φέρονταε
[22 Ὁ ΕἸ.
Ἐν τούτοις τὸ μὲν ποιητικὸν αἴτιον ἐπὶ τοὺς ϑεοὺς
διαρρήδην ἀνήνεγκεν, καὶ ἔξεστι ταὐτὸν κἀπὶ τῶν ἐκπυρώ-- 30
σεων λέγειν᾽ χαὶ γὰρ χαϑαρμὸς ὃ μὲν γένεται δι᾽ ὕδατος,
ὃ δὲ διὰ πυρός, πανταχοῦ δὲ ἡ καϑαρότης τοῖς δευτέροις
ἀπὸ τῶν πρώτων. διὸ καὶ παρὰ τῷ Ὀρφεῖ [ἔτρ. 188] τὰ
καϑάρσια κομέζξειν ὃ Ζεὺς ἀπὸ τῆς Κρήτης παρακελεύεται"
τὴν γὰρ Κρήτην ἀντὶ τοῦ νοητοῦ τάττειν εἰώϑασιν οὗ ϑεο- 36
λόγοι. τὴν δὲ ὑλικὴν ἐπὶ τὴν τοῦ ὕδατος φοράν᾽ ἕκαστον
γὰρ τούτων ἀπροαιρέτως ποιεῖ κατὰ τὴν ἑαυτοῦ ῥοπὴν φε-
θόμενον. δεῖ οὖν προὕὔπάρχειν τὸ εὖ χρώμενον αὐτοῖς κα
τοῦ ἀγαθοῦ ἕνεκα δρῶν, ὃ δὴ καλῶς ὃ λόγος ἀπένειμε
τοῖς ϑεοῖς. εἰ δὲ δὴ καϑαρμοί τινές εἰσι καὶ ἐν τοῖς ὅλοις, 80
εἰσὶ δήπου καὶ τῶν καϑαρμῶν προστάται τούτων πρὸ τῶν
ΟΡ
2 αἴτιος ὁ νεῖλος Ῥ Ἵ φοβϑ1ὶ8 τούτων ζὡς εἰκόνων᾽
9 σχεδαννύμενα καὶ διαρρέοντα Ῥ 14 οἱ οχχὰ ΑΟΡΙ]. ὕδατι
(ΘΥ 4Ζβα Ὁ) ΡΠ. 1δὅ κατακλύξωσιν Ρ]. [16 νομῆς Ῥ ἡμῖν ἘΡ:
ὑμῶν α]ϊαυοὺ ΡΙ. 1]. 28 οὗ ΤΟΌΘΟΚ ΑρΊΔΟΡΗ. 888 46 ὧὑλι-
κὴν αἰτίαν ς | 801]. ἀνήνεγκεν (20) τὴν δπΐο τοῦ οἵχ Ο᾽ ἔοτέ.
γϑοΐθ 8088 οὗ Ῥμδθᾶσ, 244 Ὁ Καὶ ΤΟῦΘοΚ ΑΡΊΔΟΡΙ,, 689
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖπ]. 22 ΠΕ] 119
μερικῶν καϑαρτῆρες εἰς τὰ ὅλα δρῶντες. καὶ δὴ καὶ τελε-
ταὶ ϑεῖαι τελούντων ἄλλων, τελουμένων ἄλλων, καὶ οὐδέ-
πότε ταῦτα ἀπολείπει τὸ πᾶν. ὃ δὴ καὶ ὁ ἐξρεὺς εἰδὼς
τὰς δι᾿ ὕδατος καὶ πυρὸς φϑορὰς ὀνόματι κέκληκεν ἕερατι-
6 κῷ καϑαρμούς, ἀλλ᾽ οὐ φϑοράς, ὡς ἂν εἶπε φυσιολογῶν
μόνον.
Κατὰ δὲ τήνδε τὴν χώραν οὔτε τότε οὔτε ἄλ-
λοτε ἄνωϑεν ἐπὶ τὰς ἀρούρας ὕδωρ ἐπιρρεῖ᾽ τὸ δὲ
ἐναντίον κάτωϑεν πᾶν ἐπανιέναι πέφυκεν. ὅϑεν
ιο καὶ δι᾽ ἃς αἰτίας τὰ ἐνθάδε σῳζόμενα λέγεται πα-
λαιότατα [22 Ε].
Εἰ καὶ γίγνοιντό ποτε ὄμβροι περὶ τὴν ἴγνπτον, ἀλλ
οὐ περὶ πᾶσαν, ἀλλὰ περὶ τὴν κάτω γίγνεσθαι εἰώϑασιν᾽
αὕτη δὲ ἐπίδηλός ἔστιν ἔργον οὖσα τοῦ ποταμοῦ φησιν
ι6 Δριστοτέλης᾽ ἡ δὲ ἄνω τὰς τοιαύτας ἐπιρροὰς οὐ δέχε-
ται. πόϑεν οὖν ὁ Νεῖλος ἐπάνειι; Πορφύριος μὲν
δή φησιν, ὅτι δόξα, ἦν παλαιὰ Αἰγυπτίων τὸ ὕδωρ κάτω-
ϑὲν ἀναβλυσϑαίνειν ἐν τῇ ἀναβάσει τοῦ Νείλου, διὸ καὶ
ἰδρῶτα τῆς γῆς ἐκάλουν τὸν Νεῖλον. καὶ τὸ ἐπανιέναι
8) κάτωϑεν τοῦτο τῷ “ἰγυπτίῳ δηλοῦν καὶ τὸ σῴξει λυό-
μενος» οὐχ ὅτι ἡ χιὼν λυομένη τὸ πλῆϑος τῶν ὑδάτων
ποιεῖ, ἀλλ᾽ ὅτι λύεται ἀπὸ τῶν ἑαυτοῦ πηγῶν καὶ πρόεισιν
εἰς τὸ ἐμφανὲς ἐπεχόμενος πρότερον. ἡμεῖς δὲ τὸ λυό-
μενον ὡς πρὸς τὴν ἀπορίαν ἀκουσόμεϑα᾽ λέγεται γὰρ ᾽4τ-
3. τικῶς) ὅτι λύει τῆς ἀπορίας ἡμᾶς ὁ Νεῖλος οὔτε γὰρ τὸ
ἐκ τῶν μόνων αὔξεσϑαι τὸν Νεῖλον λυομένων ἀληϑές" ποῦ
γὰρ ἐν τοῖς μεσημβρινοῖς τόποις. ἀφ᾽ ὧν φέρεται: συστή-
σονται χιόνες; οὔτε τὸ ὑπὸ γῆς ὄντα ἀραιουμένης αὐτῆς
ΟᾺΜΡ
18 τελευταὰὶ 5 8 ὃ δὴ Ὁ: ἃ δ) ΜΡ 48 ἱερατικῶς ἘΡ
δ μόνος Ἐ 1 τήνδε οτὰ ἘῬ οατα (ρΥ. 35) Ρ]. τὴν σα ΡΣ.
ΑΡ]. 718 ἄλλοτε Ὁ Ρ 9 πᾶν ]]. οχτα οοὐγ ΑΡ[].: οἵχὰ ὃς Ρ].
13 γίγνοιτο 188 οἵ, βομο]. Ρ]. | δὰ βοιθηξίδβ ἀθ Ν,ΊΣ]ο
Δ))αίδβ οἵ. Ηοσοά. 2, 17 88 Αὐὶβίϊά. οσγαῦ. 48 16 οὗ Ασϊϑὺ.
τηθΐίθοσ. α 14. 8610 298 420 τοῦτο Ο: ταυτὸ ΜῬ σώζειν
208 λυόμενος ΗΑ: λυόμενον ΟὟΡ 38 ἐπεχόμενον Ὁ 88 λύει
ὁπ Ρ] οὗ Β000]. ΡΙ. 26 ἀληϑὲς λυομένων Ῥ] οἵ. Απδχαρ. ϑΡ.
1618 Ῥοχορτ. 3865 ὅ οὐ ΗἸΡΡΟΙΪ. 114. 662,12 278 στήσονται
Β
100 ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ. 22 Ε]
ἀνατέλλειν᾽ ἡ γὰρ ἀραίωσις τῆς γῆς οὐ δίδωσι τῷ ὕδατι
τὴν ἐπὶ τὸ ἄνω φοράν, ἀλλ᾽ ἄλλο τι δεῖ τὸ ὠϑοῦν αὐτὸ
πάντως εἶναι ἀπὸ τῶν κοίλων εἰς τὰ μετέωρα. ταῦτα μὲν
οὖν πρὸς τὴν Αἰγυπτίαν δόξαν. ἄλλοι δέ φασιν. ὅτι
αὔξεται ὁ Νεῖλος ἀπὸ ὄμβρων τινῶν εἰς αὐτὸν ἐκχεομένων,
ὡς εἴρηται διαρρήδην ὑπὸ Ἐρατοσθένους. οὐ τοῦτο οὖν
σημαίνει τὸ ἐπανιέναι νῦν, τὸ κάτωϑέν ποϑὲν ἀναβλυσϑαί-
νεῖν, ἀλλὰ (τὸν τὸ ὕδωρ ἀλλαχόϑεν αὐξόμενον ἀνωτέρω τῆς
γῆς χωρεῖν ὑδάτων καταρρηγνυμένων εἰς αὐτὸν ἀπ᾽ ἄλλων
5
τόπων. ὃ δὲ Ἰάμβλιχος οὐδέν φησι χρῆναι τοιοῦτον τὸ
ξητεῖν, ἀλλ᾽ ἁπλούστερον ἀκούειν τὴν ἐπάνοδον τοῦ ὕδατος
τὴν κάτωθεν, ἣν εἰώθασι λέγειν ἀνάβασιν. πλὴν αἰτίαν
ἀποδιδούς, δι᾿ ἣν οἱ «Αἰγύπτιοι καὶ τοὺς αὐχμοὺς καὶ τοὺς
κατακλυσμοὺς διαφεύγουσι, δῆλός ἐστι δοκεμάξων τὴν ἀπὸ
τῶν ὄμβρων αὔξησιν᾽ λέγεε γὰρ πρωτίστην μὲν αἰτίαν εἶναι 1"
τῆς τῶν “Αἰγυπτίων σωτηρίας τὴν τῶν εἰληχότων αὐτοὺς
ϑεῶν βούλησιν καὶ τὸν ἐξ ἀρχῆς ὅρον τῆς δημιουργίας"
δευτέραν δὲ τὴν τῶν ἀέρων κρᾶσιν᾽ αἵ τε γὰρ ὧραι ἦναν-
τίωνται ἐν τοῖς ἀντοίκοις, ἀφ᾽ ὧν ῥεῖ ὁ Νεῖλος πρὸς τοὺς
τῇδε τόπους, καὶ ἡ τῶν αὐχμῶν καὶ τῶν ἐπομβριῶν γένεσις 30
ἐπαμείβεται ἐν αὐτοῖς. εἰ δέ τις αἰτιᾶται ταύτην τὴν
ἀπόδοσιν, διότι τῶν ὑπὸ ὀμβρίων αὐξομένων οὐκ ἔστεν ἡ
αὔξησις τεταγμένη, λεκτέον, ὅτι γένονται μὲν καὶ ἀποβάσεις
τοῦ Νείλου πολλάκις, ὅμως καὶ ἡ συνέχεια τῶν ὄμβρων
αἰτία τῆς ἀδιακόπου τοῦ ὕδατος αὐξήσεως. καὶ τὰ μεγέϑη
τῶν ὀρῶν, ἐν οἷς αἴ πηγαὶ τοῦ Νείλου" δεχόμενα γὰρ ταῦτα
τοὺς ἀπὸ τῶν συνωθουμένων ἐκ τῶν ἐτησίων εἰς αὐτὰ νε-
φῶν ὄμβρους κατὰ πάσας ξαυτῶν τὰς λαγόνας ἐπιερρεῖ ταῖς
πηγαῖς ἀδιακόπως, αἱ δὲ τὸν ποταμὸν αὔξουσι πληϑύουσαι.
καὶ γὰρ τοῦτο ἕν εἶναι αἴτιον ὄμβρων φησὶν ὁ Θεόφραστος,
ΟᾺΡ
4 αἰγυπτίων Ῥ. οὗ, ν». 119,11 δ ἑαυτὸν Ὁ 71 τὸ κά-
τωϑὲεν --- 10 τόπων οἰϊδὺ Β0}0]. Ῥ]αί. 7: ποϑὲν ΟΙἿὴᾺ Β080]. Ρ]αὐ.
8 τὸ 1:8 ΟΧ 8080]. Ρ]αὺ. 9. ἐξ ἄλλων 5Β0}0]. ΡΙΪαί. 10 τοιοῦτο
Ρ 12 πλὴν ΟΜΡ: διπλῆν ς: δὴ πλὴν διπλῆν 16 ὄμβρων
ΟἿ: νείλων Ρ 10 γ»χὶυβ τῶν ὧζυ. Ρ εἰλαχότων Ὁ 188 οἵ.
Ἐπάοχ. ἀραὰ )16156 Ἰϑοχορτ. 8865 2ὅ διακόπου Ὁ 21 --- τ.
121,1 οἵ. β680]. Ῥ]δύ. 28 ὄμβροις Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίχα. 228] 12]
τὴν τῶν νεφῶν πίλησιν πρός τινα τῶν ὀρῶν. χαὶ μὴν καὶ Ὁ
εἰ περὶ τοὺς Καταδούπους μὴ ὁρᾶται νέφη, ϑαυμαστὸν οὐ-
δέν᾽ οὐ γὰρ ἐκ τούτων φέρεται πρῶτον ὁ Νεῖλος, ἀλλ᾽ ἐκ
τῶν Σεληναίων ὀρῶν, ἃ διὰ τὸ ὕψος οὕτως ἐκάλεσαν. καὶ
5 τῶν πρὸς ἐκείνοις ἀϑροιζομένων νεφῶν. παριόντων τοὺς
Καταδούπους, ἐκείνοις δὲ ἐνισχομένων μείζοσιν οὖσιν. ταῦτα
μὲν οὖν πρὸς τὸν ᾿ἀριστείδου λόγον τὸν Αἰγύπτιον.
Ἐῤρφατοσϑένης δὲ οὐκέτι φησὶν οὐδὲ ζητεῖν χρῆναι περὶ
τῆς αὐξήσεως τοῦ Νείλου, σαφῶς καὶ ἀφικομένων τινῶν
10 εἷς τὰς τοῦ Νείλου πηγὰς καὶ τοὺς ὄμβρους τοὺς γιγνο-
μένους ξωραχότων, ὥστε κρατύνεσθαι τὴν ᾿Δριστοτέλους
[ἄρ. 285] ἀπόδοσιν. ταῦτα μὲν οὖν συντόμως ἐπισημαινό-
μεϑα περὶ τούτων. ἐκ δὲ τούτων κατεσκεύασεν ὁ τῶν Αϊγυ-
πτίων λόγος, ὅτε μήτε ἐκπύρωσιν μήτε κατακλυσμὸν ἐπιγίνε-
15 ὅϑαι αὐτοῖς. ἄλλως δὲ ἐκλείπειν οὐδέν ἐστε ϑαυμαστόν,
εἴπερ ὀρϑῶς ᾿Δριστοτέλης [6 τυυπᾶο 6. 400" 275] φησὶ
πᾶν μέρος τῆς γῆς ἐν τῷ ἀπείρῳ ϑαλασσοῦσϑαι καὶ τὸν
αὐτὸν τόπον ἥπειρόν τὲ γίνεσϑαί ποτε καὶ ἄλλοτε ϑάλατταν᾽
ὅπου καὶ περὶ τὸν Νεῖλον ἐκλείψειν τὸ ὕδωρ οὐκ ἀπέγνω
50 πρὸς τὴν ἀπειρίαν τοῦ χρόνου βλέπων. τί γάρ, εἰ ἥττους Ε
οὗ ἐτησίαι πνεύσαντες μὴ ὥσαιεν ἐκεῖσε τὰ νέφη; τί δέ, εἰ
τὰ ὄρη συμπέσοι, πνεύματος αὐτὰ ῥήξαντος ἀπὸ τῶν ὑπο-
γείων τόπων, ὑφ᾽ οἵον τὰ λόγια καὶ αὐτάνδρους πόλεις
ἀπόλλυσϑαί φησιν, ἐν οἷς ἡ τῶν νεφῶν σύστασις;
25 μὴ συστάντων ἱἵμένεε τὸ ῥεῦμα ἔλαττον ἀεὶ καὶ ἔλαττον
γιγνόμενον ὑπὸ τῆς γῆς ξηρᾶς οὔσης ἀναπινόμενον.
Τὸ δ᾽ ἀληϑὲς ἐν πᾶσι τόποις, ὅπου μὴ χειμὼν
ἐξαίσιος ἢ καῦμα ἀπείργει. πλέον, ποτὲ δὲ ἔλαττον
ἀεὶ γένος ἐστὶν ἀνθρώπων [22 ΕἸ].
ΟᾺ ῬΧΕ)
1 πρός τινα Ὁ Ρ 8 οὐδὲ γὰρ ἀναφέρεται 5 1 οὖν
οἵἢ λόγου λόγον ΡΊ οἵ. Ατἱδὲϊα. οταὺ. 48, 1---11. 13---18. 1988
δ. Κα. 8 περὶ Ν: αἰτίαν ς«: οὐ ΟΡ 114 ὅτι ]].: τὸ οἱ ΚτΟΙ]]
Βδβάθυο. 1 ἐκλιπεῖν ΜΡ 11 ἀπῦρω ἙἩ 119 περὶ Ό: αὐτὸν
Μ: τὸν αὐτὸν Ῥ 420 ἥττους μὴ Ῥ 28 οὗ. οχγϑο. ομϑὶᾶ. δὅ
4ὅ μένει 1]. : ἐκλείπει Β'γη. Κγο]]: Ἰπβουῖβ μενύϑερ 27 ἐν οχῃ ρ᾿χ. ΑΡ].
πᾶσι τοῖς Ῥ] αὐ. 56 οὗ, ». 122, ὅ. 19. 22 πᾶς τόπος. Ὁ. 1322, 18. 38.
39 τ. 1238. ὃ πᾶν κλίμα 28 ἢ καὶ Ρ ποτὲ Ο᾽ οὔτ ρῥ]υστ. ΡΙ. ]].
τοτὲ Ἡ οὐπὰ ΑΕ υσ(4) Ρ].: τὸ Ῥ; οὗ, ν». 122 ὺὰ. 148 τηΐγα 880
οῦ
1992 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 35 Ε]
Εἴρηται περὶ τῶν κοσμικῶν περιόδων καὶ τῶν διαφόρων
παραλλάξεων, καὶ ὅτι τοῖς “Αἰγυπτίοις ἀπό τε τῆς ϑέσεως
τῆς χώρας καὶ ἀπὸ τῆς τοῦ Νείλου προνοίας ἡ σωτηρία
πάρεστι. νῦν οὖν κοινὸν τὸν λόγον ἐπάγει περὶ τῶν τῆς
γῆς τόπων τοιοῦτον πᾶς τόπος μὴ κατακλυζόμενος ἢ ἐκ- ὁ
πυρούμενος ἔχει περιλειπόμενον ἀεὶ γένος ἀνθρώπων πλέον ἢ
ἔλαττον" αἱ γὰρ μέγισται φϑοραὶ διὰ πυρός εἶσι καὶ ὕδατος,
ὡς εἴρηται πρότερον [22 Ο]. καίτοι, φαίη ἄν εις, καὶ ἄλ-
λως ἐκλίποι ἂν ἀνθρώπων γένος" οὐ γάρ εἰσι νῦν οὗ ἱτούσδε
τοὺς τόπους τῆς ““ττικῆς οἰκοῦντες, καίτοε μήτε κατα- ιὸ
κλυσμοῦ γενομένου μήτε ἐκπυρώσεως. ἀλλὰ δεινῆς τινος
ἀσεβείας ἄρδην τὰ τῶν ἀνθρώπων ἀφανιξζούσης. ἦ τόπους
νῦν τὰ κλίματα ληπτέον. πᾶν οὖν κλίμα φησὶν ἔχειν ἀν-
ϑρώπους, εἰ μὴ κατακλυσμὸς ἢ ἐκπύρωσις “γένοιτο, τοτὲ μὲν
πλείους, τοτὲ δὲ ἐλάττους. σωϑθεῖεν δ᾽ ἂν καὶ ἐν κατα- τ.
κλυσμῷ τινες, ὥσπερ ὃ 4ευκαλίων τοῦ διὰ τῆς “Ἑλλάδος
κλίματος κατακλυσϑέντος. οὕτω μὲν οὖν τοῦτο ἐξηγήσαντό
τινες. ὡς δὲ ὁ ἑταῖρος ἡμῶν ἐπέβαλε, λέγοι ἂν ὁ Πλά-
των. ὅτι πᾶς τόπος τῆς γῆς ἀεὶ ἔχει: ἀνθρώπους πλεέους
ἢ ἐλάττους ὁ μὴ ἄγαν κρυμώδης ἢ ἄγαν αὐχμώδης. λέ- Ὁ
γουσι γὰρ καὶ οὗ μαϑηματικοί τινας τόπους ἀοικήτους δι᾽
ὑπερβολὴν καύματος ἢ ψύξεως. πᾶς οὖν τόπος ἐπιτήδειος
ὧν εἰς οἴκησιν ἀνθρώπων καὶ πᾶν κλίμα πλείους ἣ ἐλάτ-
τους ἀνθρώπους ἔχει. καὶ ἔστε καὶ τοῦτο λόγον ἔχον καὶ
ταῖς λέξεσι συνᾷδον᾽ τὸ γὰρ ὅπου μὴ χειμὼν ἐξαέσεος 1
ἢ καῦμα ἀπείργει σημαίνειν δοκεῖ τὸ ὅπου μὴ ϑάτερον
τῶν ἐναντίων ὑπερβάλλον κωλύει τὴν ἐνοίκησιν, καὶ ὅλως
ἐπειδὴ προεῖπεν, ὅτι παλαιότατα λέγεται τὰ «Αἰγυπτίων. εἰ-
κότως ἐπήνεγκεν, ὅτε δὲ κατὰ τὸ ἀληϑὲς πᾶν μὲν κλέμα
ΟᾺῈΡ
9 ἐκλείποι ΜῬ ἂν ς: οὐχ ΟΝΡ 98 τούσδε τοὺς τό-
ποὺς 8601}. Αἴμομδθ ἔδστὶ ὠθαῦϊῦ, 51 τιϊπὰβ ῥσϑθοθαθϑηῦ ἀὰ8}18
νῦν (τοσοῦτοι ὅσοι τότε οἱ Βῖτα. Κτο)]] 10 οἰκοῦντες τῆς
ἀττικῆς Μ 118 8080]. Ο τϑοῦθ Βα 1] οσιῦ ΟὨγ ΒυἸΒγη Τα.
ἢ 11. 118 τοῦτο μὲν οὖν οὕτω τινὲς ἐξηγήσαντο Ῥ 18 τὸν
Δομνῖνόν φησι ΒΟΒοΪ. σ: οὗ, ». 109. 318 20 χρυώϑης ς δἰξοσθσῃ
ἄγαν ὰ Ρ 2328.29 χλῖμα ΟἽ 226 σημαίφει Ὁ 21 κωλύη
ΜΡ Ὧ9 κλίμα μὲν Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖωι. 22 28ᾺΑ] 128
πρὸς ἀνθρώπων οἴκησιν σύμμετρον ἀεὶ πλείους ἢ ἐλάττους
ἀνθρώπους. ἔχει ---- καὶ γὰρ οὐ μόνον οὗ μαϑηματικοὶ λέγουσι
περὶ τοῦ μὴ πᾶν κλίμα γῆς ἀνϑρώπους ἔχειν, ἀλλὰ καὶ
Ὀρφεὺς [ἔτγρ. 171] οὑτωσὶ διορέξων᾽
5 διώρισε δ᾽ ἀνθρώποισι
χωρὶς ἀπ᾿ ἀϑανάτων ναίειν ἔδος, ἥ μέσος ἄξων
ἠελίου τρέπεται ποτινεύμενος οὔτε τι λίην
ψυχρὸς ὑπὲρ κεφαλῆς οὔτ᾽ ἔμπυρος, ἀλλὰ μεσηγύς.
ὃ καὶ νῦν εἶπεν ὁ Πλάτων᾽ ὅπου μὴ χειμὼν ἐξαίσιος μήτε
10 καῦμα, πλέον εἶναι ἢ ἔλαττον ἀνθρώπων γένος --- λήϑη δὲ
γίνεται παρὰ τοῖς ἄλλοις τῶν παλαιῶν οὐ διὰ τὴν ἔκλειψιν
τῶν ἀνθρώπων. ἀλλὰ διὰ τὸ συνεχῶν τῶν φϑορῶν γιγνο-
μένων ὑπολείπεσθαί τινας τῶν ἀνθρώπων ἀγραμμάτους καὶ
ἀμούσους, παρ᾽ ἡμῖν δὲ παλαιότατα λέγεται πολλὰ διὰ τὴν
1 ἐν τοῖς ἑεροῖς πάντων ἀναγραφήν.
Ὅσα δὲ ἢ παρ᾽ ὑμῖν ἣ τῇδε ἢ καὶ κατ᾽ ἄλλον τό-
πον, ὧν ἀκοὴν ἴσμεν, εἴ πού τι καλὸν ἢ μέγα
γέγονεν ἢ καί τινα διαφορὰν ἔχον, πάντα γεγραμ-
μένα ἐκ παλαιοῦ τῇδέ ἐστιν ἐν τοῖς ἵεροῖς καὶ
τ᾽ σεσωσμένα [28 ΑἹ].
“Ὥσπερ τὴν σωτηρίαν τοῖς «Αἰγυπτίοις παρεῖχε μὲν καὶ
ἡ τῆς χώρας ϑέσις, παρεῖχε δὲ καὶ ὁ εἰληχὼς αὐτὴν ϑεός,
οὕτω δὴ καὶ τὴν σωτηρίαν τῶν γιγνομένων ποιοῦνται μὲν
καὶ διὰ τὴν ξαυτῶν ἐπιμέλειαν, δι’ ἣν παραμυϑοῦνται τὴν
985 ἀπὸ τοῦ χρόνου λήϑην, ἀρκοῦνται δὲ καὶ ἀπὸ τῶν παρ᾽
αὐτοῖς ἱερῶν, ἐν οἷς ἀναγράφονται τὰς πράξεις πάσας τὰς
μεγάλας καὶ ϑαυμαστάς, τάς τε ἑαυτῶν καὶ τῶν ἄλλων, καὶ
τὰς παραδόξους ἐκβάσεις τῶν πραγμάτων τοῦτο γάρ ἐστι
τὸ καὶ ἄλλην τινὰ διαφορὰν ἔχον. συντελεῖ δὲ αὐτοῖς
80 ἡ τούτων ἱστορία πρός τε τὴν γνῶσιν τῶν ὁμοίων, ἀφ᾽ ὧν
ἡ τῶν ὕλων ἀνάμνησις, καὶ πρὸς τὴν τοῦ μέλλοντος γνῶσιν᾽
ΟΡ :
8 κλίμα Ο ὅ διώσε Ἐ 81:0 ἀνθρώποις Ρ 6 ἔδος α αὔξων ἘΝ
Ἴ ἀελίου Ῥ δινεύμενος Ἠογπογάθῃ 8. μεσσηγὺς ἘΦ 11 παρὰ
ΟΡ οὐ μόνον 18 ὑπολελεῖφϑαί τῶν ἀνθρώπων ΟἹᾺἘΡ
16 ἡμῖν ἹΡ ουπὶ ςΡ]. 11 ἀκοῇ ς οὐχ Εὖ δ]ϊϑαυο Ρ]. 1].
18 διαφορὰν ἄλλην Ρ]. οὗ. α. 39 218 καὶ τὰς Ρ: ἢ τὰς ΟΝ
48. οὗ, Β68ο]. ΡΙ. 80 τὴν ΗΝ: ὁπ ΟΡ 81 ὕλων ἘΡ: ἄλλων Ὁ
194 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἴμπ. 29 Ε 284]
διὰ γὰρ τῶν τοιούτων τηρήσεων εὑρίσκουσι τὰς ποιητικὰς
τῶν σχημάτων τῶν οὐρανίων δυνάμεις τίνων γὰρ ὄντων
τίνα συνέβη λαβόντες ἔχουσι τὰς τῶν ἐσομένων αἰτίας ἀπὸ
τῶν αὐτῶν συλλογίζεσϑαι σημείων. δοκεῖ δ᾽ ἔμοιγε καὶ ὃ
τῶν Πυϑαγορείων λόγος μιμεῖσϑαι τὴν τῶν «Αἰγυπτέων
τοιαύτην ἱστορίαν, ὃ παρασκευάζων τὰς ψυχὰς καὶ τῶν προ-
τέρων ἀναμιμνήσκεσϑαι βίων ὡς γὰρ ἐφ᾽ ἑνὸς ἀνδρός, μᾶλ-
λον δὲ ψυχῆς μιᾶς. διαφόρους βίους, οὕτως ἐφ᾽ ἑνὸς ἔϑνους
τὰς διαφόρους περιόδους προσήκει λαμβάνειν. ὡς οὖν ἐν
ἐκείνοις αἱ τῶν προβεβιωμένων ἀναμνήσεις τελειωτικαὶ τῶν
ψυχῶν εἶσιν. οὕτω δὴ καὶ ἐν τούτοις αἱ τῶν πρόσϑεν πε-
ριόδων ἱστορίαι μεγίστην εἰς φρόνησιν παρέχονται συντέ-
λειαν. ἔτι τοίνυν καὶ πρὸς τὴν τοῦ παντὸς ὁμοιοῦνται
διακόσμησιν αἷ τοιαῦται τηρήσεις᾽ τοὺς μὲν γὰρ ἑστῶτας
Ρ λόγους μιμοῦνται τῆς φύσεως, δι᾿ ὧν ἀκινήτων μενόντων
καὶ τοῖς μεταβαλλομένοις ἡ τάξις ἐπιγίγνεται. εἰ τοίνυν
ἱερῶν τὸ ἁγιώτατόν ἐστιν ὃ κόσμος, ἐν ᾧ μένουσιν οἷ λόγοι
διαιωνίως οἵ συνέχοντες τὸ πᾶν, ἔχοι ἂν εἰκόνα τῆς τούτων
συστάσεως ἡ ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀπογραφὴ τῶν παλαιῶν ἔργων,
καὶ λέγοι ἂν ὁ λόγος ὃ τῶν «Αἰγυπτίων, ὅτι καὶ ὅσον ἐστὶ :
μόνιμον ἐν τοῖς αἰσϑητοῖς καὶ ἀραρὸς καὶ ἀεὶ ὡσαύτως
ἔχον. τοῦτο ἀπὸ τῶν νοητῶν παραγίγνεται ϑεῶν. ὅσον δὲ
"ενούμενον ἄλλοτε ἄλλως. γιγνόμενόν τε καὶ ἀπολλύμενον,
τοῦτο ἐκ τῆς νέας ἐφήκει δημιουργίας. ἐπεὶ καὶ τὸ ἕερατιε-
κὃὸν γένος τὸ μεμνημένον τῶν παλαιῶν εἰκόνα φέρει τάξεως
ϑείας συνεκτικῆς τῶν ὕλων καὶ μονίμου καὶ τῇ ϑείᾳ μνήμῃ
τὰ πάντα φρουρούσης, ἀφ᾽ ἧς καὶ ἡ νέα δημιουργία πλη-
ρουμένη ταυτότητα καὶ συνοχὴν καὶ στάσιν ἐπιλάμπει τοῖς
πολυμεταβόλοις πράγμασι.
Τὰ δὲ παρ᾽ ὑμῖν καὶ τοῖς ἄλλοις ἄρτι κατεσκευ-
ασμένα ἑξἑκάστοτε τυγχάνει γράμμασι καὶ ἕπασιν ὁπό-
σων πόλεις δέονται [28 ΑἹ.
ΟᾺΡ
2 ὀχημάτων Ῥ 8. λαχόντες 6 ὅ οἷ, Ιπτ0}}. υἱξ. γί. 88
188 οὗ ». 110.18.85Β 8 μιᾶς ψυχῆς ὶὁ 9 ἐν Ὁ 1 μι-
μεῖται Ρ 17 ἱερὸν ΜΡ 20 καὶ δία ὅσον βΒυϑροούπη 21 ἀεὶ
οἵὴ 2426 συνταχτικῆς Ρ 238 τοῖς ὁ Ἐ 80 ἡμῖν Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίμι. 384] 128
Ἢ κατασκευὴ σύμβολόν ἐστι τῆς ἀεὶ νέα δημιουργούσης
αἰτίας καὶ τὰ μήπω ὄντα παραγούσης καὶ πάντα πρὸς τὴν
μέαν συντέλειαν τοῦ κόσμου συναρμοζούσης᾽" καὶ γὰρ ἐν ταῖς
οἰκέαις κατασκευὴν καλοῦμεν τὴν πάντων τῶν ἀναγκαίων
5 παρασκευήν. τοιαῦτα δέ ἐστιν ἐν μὲν ταῖς πόλεσι γράμματα
καὶ τέχναι καὶ ἀγοραὶ καὶ λουτρὰ καὶ πάντα τὰ ὅμοια; ἐν
δὲ τῷ παντὶ τὰ ἔγχρονον καὶ μερικὴν ἐπιδεχόμενα σύστασιν.
ὡς οὖν τὰ ἱερὰ τὰς ὑποδοχὰς ἐσήμαινε τῶν ἀιδίων λόγων
καὶ τὰς συνεκτικὰς δυνάμεις καὶ φρουρητικάς. οὕτως αἵδε
ιὸ αὖ πόλεις δηλοῦσι τὰς τῶν ἀειμεταβόλων ὑποστάσεις ἐκ πολ-
λῶν καὶ ἀνομοίων καὶ ϑνητῶν συνεστώσας. δηλοῖ δὲ τὴν
σύστασιν νεωτέραν οὖσαν τῶν τοιῶνδε, γραμμάτων λέγω καὶ
τεχνῶν, καὶ ἡ ἱστορία τῶν περὶ εὑρημάτων γεγραφότων, εἴς
τινας οὐ πάλαι γεγονότας ἀναφέρουσα τὰς εὑρέσεις.
1. Καὶ πάλιν δι᾽ εἰωϑότων ἐτῶν νόσημα ἥκει φερό-
μενον αὐτοῖς ῥεῦμα οὐράνιον [28 ΑἸ].
Ἐπὶ μὲν τῶν ἀνθρωπίνων καὶ τοῦτο δῆλον" οἵ γὰρ
καταχκλυσμοὶ φϑείρουσι τὰ γένη, κινούμενοι μὲν ἀπὸ τῶν
οὐρανίων περιόδων, ὕλην δὲ ἔχοντες τὸ ὕδωρ, διὸ τὸ ὅλον
ὃ τοῦτο κέκληται ῥεῦμα οὐράνιον, καὶ ὥσπερ νόσημα,
διότι φϑαρτικόν ἐστιν ἄλλων τὸ δὲ φϑαρτικὸν τῷ μὲν με-
ρικῷ κακόν, τῷ δὲ ὕλῳ ἀγαϑόν᾽ δι εἰωϑότων ᾿δὲ ἐτῶν,
ὅτε κατά τινας περιφορὰς ἐπιτελοῦνται καὶ αἴ τοιαῦται φϑο-
ραὲ ἐχούσας τινὰ καὶ αὐτὰς ἀκολουϑίαν πρὸς τὴν ὅλην τοῦ
85 ϑεέου γενητοῦ περίοδον. καὶ ἔοικε κἀκεῖνο δηλοῦσϑαι διὰ
τούτων. ὅτι ὅσα ἀπὸ τῶν ὅλων γίνεται μόνων, ταῦτα κατὰ
τὰς περιόδους τὰς κοσμικὰς ἐξ ἀνάγκης ἀποτελεῖται κατὰ
τὸν αὐτὸν ἀριϑμὸν ἀφωρισμένας, τὰ δὲ ὅσα ἀπό τινων
μερικῶν αἰτίων συμβαίνει, οὐ πάντως τὰ αὐτὰ συμβαίνει
80 τῶν αὐτῶν τῆς περιόδου σχημάτων ὄντων. ἐπὶ δὲ τοῦ παν-
τὸς τὸ αὐτὸ ϑεωρήσειας ἂν ἐνθυμηϑείς. ὅτι τὰ γινόμενα
πάντα καὶ φϑείρεται καὶ ταῖς περιόδοις εἴκει ταῖς κοσμικαῖς
ΟᾺΡ
ὅ τοῖς 6 λουτρὰ καὶ οι 1 ὥσπερ νόσημα ΡῚ. οὔα. 80
21 ἀνθρώπων οἱ Ἀδάθττα. 28 ὅτι --- 2 περίοδον οἵδαῦ 8080].
ῬΙ. 48 ἐπιτελοῦνται περιφορὰς 5680]. Ρ]Ξ 348 οὗ. τόρ. ΥἱΠ
5468 ἴπ τϑρ. Π 148. 29 συμβαίνει αἰτίων ΜΡ 80 ὄντων
ο Ἐ 82 ἤχει ἘΡῬ
Ε
89
196 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤἸΊμ. 28 ΑΒ]
καὶ ταῖς ἀνακυκλήσεσι τῆς ὕλης ζωῆς, καὶ ὅτι συνάπτουσιν
ἀλλήλαις αἴ περίοδοι καὶ μέαν συνεχῆ ξωὴν ἀποτελοῦσι.
Καὶ τοὺς ἀγραμμάτους τε καὶ ἀμούσους ἔλιπεν
ὑμῶν, ἕως τοῦ ὅσα ἦν ἐν τοῖς παλαιοῖς χρόνοις
[28 ΑΒ. εἴ Οὐ ῖδο 109 Ὁ]. Ῥ
Ἔκ γὰρ τοῦ κατακλυσμοῦ βουκόλους ἔφατο λείπεσϑαι
καὶ νομεῖς. ἀπόλλυσθαι δὲ τοὺς ἐν πόλεσιν. ἀγράμματοι
οὖν οἵ λειπόμενοι καὶ ἄμουσοι. καὶ διὰ μὲν τὸ πρότερον
οὐ δύνανται διὰ γραμμάτων μνήμῃ παραδοῦναι τὰ τῆς προ-
λαβούσης περιόδου, διὰ δὲ τὸ ὕστερον οὐδὲ ἐν ἄσμασιν ἣ υ
μέλεσιν ἱκανοὶ διασώσασθαι τὰ προβεβιωμένα τυγχάνουσιν᾽
ὅϑεν εἰκότως ἐν λήϑῃ γίγνονται πάντων, διὰ δὲ τὴν λήϑην
εἰς τὴν τῶν παίδων ἀνακάμπτουσι ξωήν᾽ οὐδὲν γὰρ δια-
φέρει τὴν ξωὴν ὃ τὴν ἡλικίαν νεαρός, φησὶν ᾿'Αριστο-
τέλης [οἷ!. Νίοοῃι. α 1. 1096 6]. τοιοῦτον δέ τε συμ- 1
βαίνει καὶ τῶν ψυχῶν ταῖς ἄρτι κατελθούσαις εἰς γένεσιν᾽
ἀλλαξάμεναι γὰρ ἀντὶ τῆς προτέρας περιόδου τῆς νοερᾶς
δευτέραν τινὰ καὶ γενεσιουργόν, διὰ τὸν ἐκ τῆς ὕλης κατα-
κπλυσμὸν λήϑην ἴσχουσι τῶν νοητῶν, καὶ ὅσαι ποτὲ αὐτῶν
ἔχουσιν ἐκ τῆς ϑέας ἐκείνων ἐμφάσεις. χρόνου προϊόντος ᾿
αὐτὰς ἀποβάλλουσιν. οὕτω δὴ καὶ πάντα τὰ ἐν τῷ κόσμῳ
εἰς νεότητα ἀνακάμπτει διὰ τῆς παλιγγενεσίας ἀπὸ τῆς πα-
λαιότητος, ἄλλοτε ἀλλοίως φερόμενα διὰ τὴν ἐν κινήσει τὸ
εἶδος ἔχουσαν αὐτῶν φύσιν. καὶ μὴν καὶ τὸ μεταβολῶν
γιγνομένων τοὺς ἀγραμμάτους λείπεσϑαι καὶ ἀμούσους ἔν- Ὁ
δείκνυται φυσικῶς σχοποῦσι τὸ μέχρι τοῦ ἀνειδέου καὶ
ἀμόρφου γίγνεσθαι τὴν ἀνάλυσιν καὶ τὴν τῶν στοιχείων
ἀπώλειαν, ὅπερ διὰ τοῦ ἀγραμμάτου δηλοῦται, συμβαίνειν
καὶ {τὴν τῆς ἁρμονίας λύσιν, ἃ δὴ πάλιν οἵ τῆς ἀνανεώ-
σεως ἔφοροι ϑεοὶ ῥαδίως ἐξιῶνται καὶ ἐπανάγουσιν εἰς τὸ 3
κατὰ φύσιν.
ΟᾺῈΡ
1 χυκλήσεσι 5 2. καὶ μίαν καὶ Ρ αὖ 8118 ἸοοἿ8 οοἀᾶ. Ῥγϑοίοῦ
Ῥ. 121,33 4 ἡμῶν Μ τοῖς οἵα Μ᾿ 0 βουκόλους τ Ρ ἢ »ο-
μοῖς Ο: νομῆς Μ 11 διασπάσασϑαι Ὁ προβεβαιω ψφαῦ
14 ὁ 1].: ἢ οομπὶ 8 16 οὖ. Ῥμδοάν. 2348 Ὁ 88 σϑρ. Χ 6214 οὔϑο.
ομδ]ᾶ. δὅ0 11 τῆς οἵα ἈἩῬ 19 ἔχουσι Ῥ 21 καὶ τὴν --
29 λύσιν οἴῃ 80 διεξιῶνται Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αα [Τῆχω. 28Β6] 127
Τὰ γοῦν νῦν δὴ γενεαλογηϑέντα, ὦ Σόλων, περὶ Ο
τῶν παρ᾽ ὑμῖν ἃ διῆλθες, παίδων βραχύ τι διαφέρει
μύϑων [28 8].
Τὰ σεμνὰ καὶ παμπάλαια διηγήματα τοῦ “Σόλωνος παι-
5 δικοῖς ὁ Αἰγύπτιος παραβάλλει μύϑοις᾽ οἵ μὲν γὰρ τῶν
σοφῶν μῦϑοι περὶ ἀιδίων εἰσὶ πραγμάτων, οἱ δὲ τῶν παί-
δων περὶ ἐγχρόνων καὶ σμικρῶν, καὶ οὗ μὲν νοερὰν ἔχουσι
τὴν ἀποκεκρυμμένην ἀλήϑειαν. οἱ δὲ χαμαιπετῆ καὶ οὐδὲν
ὑψηλὸν ἐνδεικνυμένην. τούτοις οὖν τοῖς τοιούτοις μύϑοις
10 ἀνάλογόν εἰσιν αἴ τοῦ Σόλωνος ἵστορίαι, τοῖς δὲ τῶν σοφῶν
αἴ τῶν Αἰγυπτίων" αἱ μὲν γὰρ ἐπὶ σμικρὸν βλέπουσιν. αἱ
δὲ ἐπὶ πλεῖστον διατείνουσι, καὶ οἱ μὲν ἱστορίαι μόνον εἰσίν,
αὖ δὲ εἰς ἐπιστήμην συντελοῦσιν. ἀπὸ δὴ τούτων καὶ τὰ
παραδείγματα αὐτῶν ϑεατέον. ὅτι τὰ μὲν ἐκ τῆς νέας δημι-
16 ρυργίας παίγνια καλεῖται ϑεῶν καὶ μύϑοις ἔοικεν --- εἴδωλα
γάρ ἐστι τῶν ὕντων καὶ μετέχει τῶν εἰδῶν ἐσχάτως ---- τὰ δὲ
ἀπὸ τῶν νοητῶν πρώτως ὑφιστάμενα νοερά ἔστε καὶ διαιώνια
καὶ μόνιμα καὶ ἀποκεκρυμμένην ἔχοντα τὴν ἑαυτῶν οὐσίαν.
Οἱ πρῶτον μὲν ἕνα γῆς κατακλυσμὸν μέμνησϑε,
8) πολλῶν ἔμπροσϑεν γεγονότων [28 Β]. "
Τὸν γὰρ ἐπὶ Δευκαλίωνος κατακλυσμὸν ἐθρύλουν ἄνω
καὶ κάτω, πολλῶν καὶ ἄλλων προγενομένων. ὥς φησιν ὃ
Αἰγύπτιος. οὕτω δὴ καὶ ἐν τοῖς ὅλοις ἡ νέα δημιουργία
μερικῶς τὰ ὅλα καὶ πεπληϑυσμένως ἀποτελεῖ καὶ διὰ τῆς
36 παλιγγενεσίας τὸ παρὸν εὖ τίϑησιν, ἐν δὲ τοῖς νοητοῖς ἕνι-
αίως καὶ τῆς πρώτης ὑποστάσεως καὶ τῆς ἀνακυκλήσεως
τῶν εἰδῶν τὰ αἴτια προείληπται.
Ἔτι δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ᾽ ἀν-
ϑρώπους ἐν τῇ χώρα παρ᾽ ὑμῖν' ἕως τοῦ" γράμμασι
80 τελευτᾶν ἀφώνους [28 ΒΟΙ.
Συνάπτειν βούλεται τὴν δευτέραν περίοδον τῇ προτέρα
καὶ μίαν εἶναι συνεχῆ ζωὴν τῶν ᾿4ϑηναίων τῶν τε πρώτων
ΟΡ
1 δὴ νῦν Ρ δὴ οι ' οὔ ΖΕ (ατὴ Ρ]. ὁ ζοτύ. πραγμά-
τῶν (καὶ μεγάλων) 1 καλοῦνται Μ | οἵ. Ἰηΐγα 102. 20 πρό-
τερον Ὁ 21 ἐθρύλλουν Ρ 34 γγὶυβ καὶ οἴ ΜΡ 26 καὶ τῆς
ἀνακυκλήσεως ὁα δ 29 παρ᾽ ]]. οὕτο ΑΕ Ρ].: τῇ παρ᾽ "ς Ρ].
1938 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἴπι. 38 ΒΟ]
καὶ τῶν νῦν ὄντων διὰ τοῦ σπέρματος, οὗ φησι, βρα-
χέος. ἐπειδὴ καὶ ἐν τῷ κόσμῳ τὰ πέρατα τῆς περιόδου τῆς
προτέρας συνάπτει ταῖς ἀρχαῖς ταῖς μετ᾽ αὐτὴν διὰ τὴν τῶν
αἰτίων οὐσίαν καὶ τὴν ἀκατάληκτον κίνησιν τοῦ παντὸς καὶ
τὴν ἀμετάβλητον, ὥς φησί τις, μεταβολήν. μὴ ϑαυμάσωμεν
δέ, εἰ τὸν Σόλωνα νῦν μὲν ἔκγονον αὐτός φησι τῶν ἀρίστων
ἐκείνων ἀνδρῶν, αὖϑις δὲ ἡμεῖς κατὰ τὴν αἰτίαν ἵσταμεν
τῆς κοσμικῆς πάσης ἐναντιώσεως" ὡς μὲν γὰρ ξῷον, ἀπ᾽
ἐκείνων ἔχει τὸ γένος. ὡς δὲ νοῦς μερικὸς ὑποδεξάμενος
τοὺς περὶ τοῦ πολέμου λόγους ἀνάλογόν ἐστε τῷ ϑείῳ δια-
πορϑμεύοντι τὸν τῆς κοσμικῆς ἐναντιώσεως λόγον ἄνωϑεν
ἀπὸ τῶν νοητῶν ἐπὶ τὸ αἰσϑητόν. καὶ οὐ χρὴ ἐπιταράτ-
τεσϑαι ἀπὸ τῶν τοιούτων ἐνστάσεων, ἀλλ᾽ εἰδέναι τῶν ἀνα-
λογιῶν τὴν φύσιν, ὅτι τὰ αὐτὰ πρῶτα καὶ ἔσχατα καὶ μέσα
γίγνεται δι᾿ ἀναλογίας.
Ἦν γὰρ δή ποτε, ὦ Σόλων, ὑπὲρ τὴν μεγίστην
φϑορὰν ὕδασιν ἡ νῦν 4ϑηναίων οὖσα πόλις ἀρίστη
πρός τε τὸν πόλεμον καὶ κατὰ πάντα εὐνομωτάτη
διαφερόντως" ἢ κάλλιστα ἔργα καὶ πολιτεῖαι γεν ἐ-
σϑαι κάλλισται λέγονται πασῶν, ὁπόσων ὑπὸ τὸν
οὐρανὸν ἡμεῖς ἀκοὴν παρεδεξάμεϑα [28 ΟἹ].
Μεγίέστην μὲν φϑορὰν οὐ τὴν ἐπὶ Δευκαλίωνός φησιν,
ἀλλ᾽ ἴσως τινὰ τῶν πρότερον γεγονότων κατακλυσμῶν. πολε-
μεικωτάτην δὲ καὶ εὐνομωτάτην τὴν ᾿4ϑηναίων πόλιν ὡς
μέμημα οὖσαν τῆς ἐφόρου ϑεᾶς, ἣν φιλόσοφον καὶ φελο-
πόλεμον ἐρεῖ προελϑών [24}}}᾿ τὸ μὲν γὰρ πολεμικὸν ἀπὸ
τοῦ φιλοπολέμου, τὸ δὲ εὔνομον ἀπὸ τοῦ φιλοσόφου μετει-
λήχασι. κάλλιστα δὲ ἔργα τὴν κατὰ τῶν ᾿4τλαντίνων νί-
κην. καλλίστας δὲ πολιτείας. οὐχ ὅτι πολλὰς μετήλλαξεν,
ἀλλ᾽ ὅτι καὶ τὴν μίαν πολιτείαν πολλῶν πολιτειῶν εἴποι ἄν
ΟΝ Ῥ
1 οὗ 11.: 8ῃ ὅ ᾽)ο] ὥς)Ὶ ὅ οὗ ἴῃ τορ. 1 109, 8.88 114,38 |
ϑαυμάσομεν Ρ ὁ εἰς τὸν Ὁ ἔγγονον ΜΡ αὐτόν Ρ
10 Ῥοββῖβ ϑείῳ ζτῷ» Κτὸ] [108 οὗ. οοπὰ, 202 αὶ 16 ὦ ΜΡ:
ὁ 0 40 λέγονται κάλλισται ΑὉ ΡΙ. ὁπόσων (ὁπόσον ῬᾺῚ 1].
σαχα ΑὉ ὌΝ Ρ].: ὁπόσων νῦν "ς Ρ]. 21 ἀκοῇ ς οὔ Ὁ
δβαῦο Ῥ 22 δευκαλλίωνος Ὁ 24 εὐνομικωτάτην Ῥ
τὴν τῶν Ῥ 2ὅ8 καὶ πόλεμον Οὶ
δ
10
19
36
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίπι. 380] 199
τις ἀριϑμόν. ὥσπερ καὶ τὸν ἕνα κόσμον πολλῶν κόσμων
συνεκτικόν᾽ εἰ γὰρ καὶ ἡ ἑκάστου ζωὴ πολιτεία τίς ἐστιν,
ἡ δὲ κοινὴ ξωὴ πολλῶν ἐστι τῶν μερικῶν ξωῶν κοινωνία,
πολλῶν ἂν εἴη πολιτειῶν καϑ᾽ ἕν τὸ καλὸν ἕνωσις. πάν -
ὅτων δὲ ὁπόσων ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἴσμεν, διότι πρῶ-
τον μέμημά ἐστι τῆς τοῦ κόσμου πολιτείας, ὥστε τῶν ὑπὸ
τὸν οὐρανὸν ἀρίστην ἃ ἂν φαίης αὐτήν" ἐν οὐρανῷ γὰρ τὸ
παράδειγμα αὐτῆς. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῶν καϑ᾽ ἕκαστον.
πάλιν δὲ περὶ τοῦ σύμπαντος ἔργου τοῦ ᾿4ϑηναίων ἀναμνη-
1ἴὸ στέον ἡμᾶς αὐτούς, ὅτε μήτε μῦϑος λεγόμενος μήτε ἱστορία
ψιλή. ἐνίων μὲν ὡς ἱστορίαν μόνον ἀποδεξαμένων τὸν λό-
γον, ἐνίων δὲ ὡς μῦϑον, καὶ τῶν μὲν λεγόντων, ὅτε πρῶ-
τον μὲν καὶ αὐτῷ δοκεῖ τῷ Πλάτωνι ἐπιπόνου τινὸς εἶναι
καὶ οὐ πάνυ εὐτυχοῦς ἡ τούτων καὶ τῶν τοιούτων λό-
16 γων ἀνάπτυξις. δεύτερον δέ, ὅτε καὶ ἡ Πλάτωνος παράδοσις
οὐκ ἔστι τοιαύτη αἰνιγματώδης νυ οἷ ἡ Φερεκύδου, ἀλλὰ
περὶ πλείστων δογμάτων διδάσκει σαφῶς" οὐ δεῖ οὖν προσ-
βιάξεσϑαι ἀναλύειν (αὐτὴν) τοῦ ἀνδρὸς σαφῶς ἡμᾶς προϑε-
μένου διδάσκειν. τρίτον, ὅτε οὐδὲ ἀναγκαία ἡ ἀνάπτυξις ἐν
30 τοῖς παροῦσιν ἔστι γὰρ αἰτία γνώριμος τῆς παραϑέσεως τοῦδε
τοῦ διηγήματος ἡ ψυχαγωγία τῶν ἀκροατῶν. τέταρτον ἐπὶ
40
τούτοις, ὅτι εἰ πάντα. ἀναλύομεν, ταὐτὸν πεισόμεϑα τοῖς Β
περὶ τὸν Ὅμηρον γλίσχρως διατρίβουσι.ς:Ὠ τῶν δὲ ἀξιούν-
τῶν ἀπὸ τοῦ κατὰ τὸν Φαέϑοντα διηγήματος, ὅ φησιν ὃ
8. Πλάτων [220] ὅτε μύϑου μὲν ἔχει σχῆμα, δηλοῖ δὲ
ἄλλο τι τῶν περὶ τὴν φύσιν συμβαινόντων, καὶ εἰς τὴν τῆς
ἱστορίας ταύτης ἀνάγεσϑαι πρὸς τὴν φύσιν ἐφαρμογήν, ἐπεὶ
καὶ οἵ Αἰγύπτιοι, οὃς πατέρας εἶναί φησι τοῦδε τοῦ λόγου,
διὰ μύϑων ἡνίσσοντο τὰ ἀπόρρητα τῆς φύσεως. ὥστε καὶ
80 τῷ λέγοντι προσώπῳ πρέποι ἂν ἡ ἀνάπτυξις τοῦδε τοῦ
διηγήματος" ὡς γὰρ αὐτὸς ὃ Τίμαιος οἰκείως τῇ τῶν Πνϑα-
γορεέων φιλοσοφία ποιήσεται τοὺς λόγους ἀπὸ τῶν ἀριϑμῶν
ΟᾺΡ
8 δὲ --- ἐστι οὐχ Ὁ ἐστιν ἡ 48 αὐἱάπὶ πασῶν ὅ ὁπόσον Ρ
Ἵβ οὗ τορ. ΙΧ ὅ928Β8 11 μόνον οχχῃ ἘἙΙ͂Ρ 188 οὗ ῬΒδθαν. 2290
14 οὐ οὐ ἐντυχοῦς Μ 16 οὗ ΑὐἹβῦ. ταϑίδρῃ. ν 8. 1091} 8 ῬΈΘυθο.
ἔρ. 4.60. 21 τοῦ οὰ ὃ 28 οὗ. Β0801.Ὁ6 81 οἰκεΐως (ΒΒΟΥ. ο)
Ο κἱὸ 818 οὗ ΙΆ1}}]. αἰὐ. Ῥγίδ. 147. 064 ῬχοΟΙΪ. ἴῃ Ῥάστη. 628, 88
ῬΒΟΟΙΥΒ οἃ. Ὠ:ΘὮ1. 1. 9
1380 ΠΡΟΚΔΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίτο. 38 6]
καὶ τῶν σχημάτων ὡς δι᾽ εἰκόνων τὴν φύσιν ἀφερμηνεύων,
οὕτω καὶ ὃ Δἰγύπτιος ἑερεὺς διὰ συμβόλων ἑαυτῷ προσ-
φόρως ἀναδιδάσκοι ἂν τὴν περὶ τῶν πραγμάτων ἀλήϑειαν.
πρὸς δὲ τούτοις καὶ αὐτὸς ὃ Πλάτων ἐν ἄλλοις ἡτιάσατο
τοὺς πάντα ἐκ τοῦ προχείρου λέγοντας, ἵνα καὶ τοῖς σκυτο-
τόμοις, φησί, κατάδηλον αὐτῶν ποιήσωσι τὴν σοφέαν᾽ ὥστε
οὐχ ἀλλότριός ἐστε τοῦ Πλάτωνος ὁ δι᾽ αἰνιγμάτων ἀληϑῆ
παραδιδοὺς λόγος. ταῦτα μὲν οὖν ἑκάτεροι λέγουσιν.
ἡμεῖς δὲ εἴπωμεν. ὅτι καὶ ἱστορία ταῦτα πάντα ἐστὶ καὶ
ἔνδειξις τῆς κοσμικῆς ἐναντιώσεως καὶ τῆς ὕλης τάξεως, ἀφη-
γουμένη μὲν τὰ ἐπ᾽ ἀνθρώπων γεγονότα, συμβολικῶς δὲ ἐν
αὐτῇ περιέχουσα τὰ ἐν τῷ παντὶ περιέχοντα καὶ τὴν κοσμικὴν
ἐναντίωσιν ἄνωθεν γὰρ ἀπὸ τῶν πρώτων νοητῶν ἡ κατ᾽
ἀντίϑεσιν πρόοδος καὶ τὸν κύσμον ταῖς ἀντικειμέναις διεῖλε
δυνάμεσι. καὶ εἶ βούλει, ϑεολογικῶς ἐφεξῆς κατὰ τὰς ϑείας
τάξεις διέλωμεν τὸ πᾶν καὶ κατὰ τοὺς Πυϑαγορείους τὰς
ἐν αὐτῷ συστοιχίας κατίδωμεν. οὐκοῦν ἀπὸ μὲν τῶν δυοῖν
ἀρχῶν εἰς πέρας καὶ ἀπειρίαν, μᾶλλον δὲ τὰ τοῦ πέρατος
συγγενῆ καὶ τῆς ἀπειρίας διήρηται᾽ τῶν γὰρ μικτῶν τὰ μὲν
πρὸς ταύτης, τὰ δὲ πρὸς ἐκείνης ἐστὶ τῆς ἀρχῆς. ἀπὸ δὲ Ὁ
τοῦ μετ᾽ ἐκείνας τριττοῦ φανέντος εἷς ἡνωμένα καὶ πεπλη-
ϑυσμένα᾽ πρώτως γὰρ ἐκεῖ τὸ πλῆϑός ἐστιν ἡνωμένως. ἀπὸ
δὲ τῆς ἑξῆς τριάδος εἴς τε ἀΐδια καὶ φϑαρτά᾽ τὸ γὰρ μέ-
τρον τοῦ εἶναι πᾶσιν ἐκεῖθεν. ἀπὸ δὲ τῆς τρίτης εἷς τε
ἄρρενα καὶ ϑήλεα" καὶ γὰρ ἐν ταύτῃ πρώτως ἑκάτερον. ἀπὸ 59
δὲ τῆς πρώτης τῶν μεταξὺ κατὰ τὸ περιττὸν καὶ ἄρτιον᾽
ὁ γὰρ ἕνιαῖος ἀρνϑμὸς ἐκεῖ. κατὰ δὲ τὴν δευτέραν εἴς τε
μερικὸν καὶ ὁλικόν, κατὰ δὲ τὴν τρίτην εἴς τε τὸ εὐθὺ καὶ
περιφερές. τῶν δὲ αὖ νοερῶν κατὰ μὲν τὸ πρῶτον εἴς τε
τὰ ἐν αὐτοῖς ὄντα καὶ τὰ ἐν ἄλλοις, κατὰ δὲ τὸ δεύτερον 30
ΟΡ
4 καὶ ὃ αὐτὸς πλάτων ΜῚ οὗ. ΤοδΔοί. 10ὴ ὅ πάντας Ἀ
6 κατάδηλον ποιήσωσι τὴν αὑτῶῳωῳ Ρ᾽ 9 εἴπομεν Ρ καὶο Ὁ
118 ἐν αὐτῇ α Ρ 12 περιεχόμενας 14 (ἢν καὶ Κτὸ}} 16 οὗ
Αγσιβ. τηϑῦ. α ὅ. 9865 16 58 17 συστοιχείας Ῥ ἀπὸ ἘῬΡ: τὰ
δυεῖν Μ' 11-- -ρ». 181, 6 οὗ Βοβο]. ΜῈ 1888 οὗ. Β080]. ΟΝ
195 οὗ [860]. Ρ]αῦ. 8.9 22 ἐκεῖ τὸ ἈΡ: ἐκεῖνο. 38.934 εἴ τε
ῬῸΌΪΒ 29 τὸν πρῶτον 5. 80 ἑαυτοῖς ἘΡ τὸν δεύτερον ἹΕΓΡ:
τὴν δευτέραν Ο: ΘΟΥΤ 85
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|πι. 38 6] 181
εἴς τε τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ ἄψυχα εἴς τὲ τὰ ἑστῶτα καὶ τὰ
κινούμενα, κατὰ δὲ τὸ τρίτον εἴς τε τὰ αὐτὰ καὶ εἰς τὰ
ἕτερα. καὶ ἀπὸ μὲν τῶν ἡγεμονικῶν εἴς τε τὰ ὁμοιότητι
χαίροντα καὶ τὰ τῆς ἀνομοιότητος συγγενῆ, ἀπὸ δὲ τῶν
δ ἀπολύτων εἴς τὲ τὸ χωριστὸν καὶ ἀχώριστον, (ἀπὸ δὲ τῶν
ἐγκοσμίων εἴς τὲ τὸ ἴσον καὶ ἄνισον). ταῦτα μὲν οὖν ὡς
ἐν ἄλλοις τέτακται, καὶ νῦν παρ᾽ ἡμῶν οἷον ἱστορήσϑα.
καϑ᾽ ἑκάστην γὰρ διάκρισιν ἡ μὲν τῶν βελτιόνων ἀγαϑότης
ἐφιεμένη πληροῦν τὰ καταδεέστερα καὶ ἀναιρεῖν τὰ φαῦλα
10 τὸν πόλεμον ἀπεργάζεται, ἡ δὲ τῶν χειρόνων ἐπιϑυμία τοῦ
μοῖράν τινα παρασπάσασϑαι τῶν κρεισσόνων ἐγείρει τὴν φαινο-
μένην ἀντίθεσιν, ἐπειδὴ κἀν τοῖς πολέμοις οἱ πρὸς ἀλλήλους
ἀνταγωνιξόμενοι χειρώσασθαι βούλονται τὰ τῶν ἀντιπάλων
καὶ παντάπασιν αὐτοὺς ἐκποδὼν καταστῆσαι" ταῦτα μὲν οὖν
15 δῆλα, νοητέον δὲ καὶ τὰς ἐν τῷ παντὶ τῶν δυνάμεων ἀντι-
ϑέσεις τὸν τοιόνδε τρόπον εἴς τε κοσμοῦντα καὶ κοσμούμενα
τὴν διαίρεσιν ποιησαμένοις᾽ πρῶτον μὲν εἴς τε ὑπερούσια καὶ
τὰς οὐσίας" τὸ γὰρ τῶν ϑεῶν γένος ὑπερούσιον. ἔπειτα καὶ
τὰς οὐσίας εἰς αἰωνίους ξζωὰς καὶ τὰς κατὰ χρόνον ἐνεργούσας.,
30 καὶ τῶν κατὰ χρόνον ἐνεργούντων εἷς τε ψυχὰς καὶ σώματα,
καὶ τῶν σωμάτων εἴς τὲ τὰ ἐν οὐρανῷ καὶ τὰ κατὰ τὴν γέ-
νεσιν, καὶ τούτων εἴς τε τὰ ὅλα καὶ τὰ μέρη" μέχρε γὰρ τού-
τῶν ἐσχάτων ἡ διαίρεσις. καὶ αὖ τῶν μὲν ὑπερουσίων καὶ
εἰς τὰς ϑείας ἰδιότητας, οἷον τὸ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ, τὸ περιτ-
385 τὸν καὶ τὸ ἄρτιον, τὸ ἑνοποιὸν καὶ διαιρετικόν, τὸ μόνιμον
καὶ κινητικόν᾽ τῶν δὲ αἰωνίων εἴς τε τὰς ὅλας οὐσίας καὶ τὰς
μερικάς, καὶ τῶν ὅλων εἴς τε τὰς ϑείας καὶ ἀγγελικάς, τῶν
δέ γε ψυχῶν εἴς τε τὰς ϑείας καὶ τὰς ὀπαδοὺς ἐκείνων,
καὶ τῶν ϑείων εἴς τε οὐρανίας καὶ τὰς τῆς γενέσεως προ-
ΟΡ
1 βοουμάυχη τὰ οὐ ὃ 2 τὸν 1).: ὁ 5 τὰ ταυτὰ Ρ 4 τὰ
οὐ δ ὅδ ( δ 128 88 5080]. ΚΧῚῊ; οὗ ἰηΐτα 61 Ε' 828} 7 861].
[8601]. Ῥ]αὖ. οἵ. 8080]. Ο [οἷον 1].: ἀν- οἱ Κτο]] ἱστορείσϑω
ΟἝ. 10 ἡ ἘΡ: εἰ Ὁ 12 κἀν τοῖς ΟἹΕ: καὐτοῖς Ρ 14 ἐκ-
ποδῶν ΟἿ 1 ---ΗΕ. 182. 4 οὗ, Β6ῃ0]. ΜῈ 16 τοιόνδε Ρ: τοιοῦτον
δὲ ΟΝ τε τὸν κοσμοῦντα ΡΨ 20 ἀρρυϊ ἐνεργουσῶν 28 αὖ
τῶν ΟΡ: αὐτῶν 3 τὸ μόνιμον οὐ Οὐ 26 ἄλλας ὁ 28 ὁπα-
δοὺς ἘΡ 2988 οὗ. βοδοὶ. Ὁ
ρ8
ἘΣ
139 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τὰπὰ. 38 ΟὉ]
μηϑουμένας, καὶ τῶν ϑεοῖς συνεπομένων εἴς τε τὰς ἀιδίως
αὐτοῖς συντεταγμένας καὶ τὰς ἀφισταμένας πολλάκις. καὶ
τὰς ἀφισταμένας εἷς τε τὰς ἀχράντως προϊσταμένας τῆς
Ε' γενέσεως καὶ τὰς κακυνομένας" μέχρι γὰρ τούτων ἡ κάϑ-
οὗος. τῶν δὲ οὐρανέων σωμάτων εἴς τε ἀπλανῆ καὶ πλανώ-
μενα, καὶ τούτων εἴς τε τὰ ἁπλῆν κινούμενα κένησιν καὶ
τὰ ποικίλην, καὶ τῶν ποικίλην εἷς τὰς τῶν δυνάμεων ἐδιό-
τήτας. καϑόύόλου δὲ πασῶν τῶν εἰρημένων διαιρέσεων τὸ
κοσμοῦν καὶ τὸ κοσμούμενον καὶ πληροῦν καὶ πληρού-
«σι
μενον. εἶ δὲ δεῖ μὴ πρὸς μέρος βλέπειν, ἀλλὰ τῆς τῶν "
ὕλων ἀντέχεσθαι νοήσεως, πανταχοῦ τὴν ἐναντίωσιν ταύτην
ὑποθετέον, καὶ γὰρ ἐν ϑεοῖς καὶ ἐν νοῖς καὶ ἐν ψυχαῖς καὶ
ἐν σώμασιν. ἐκεῖ μὲν γὰρ τὸ πέρας καὶ ἄπειρον. ἐν δὲ νοῖς
Α1 ταυτότης καὶ ἑτερότης. ἐν δὲ ψυχαῖς ὁ ταὐτοῦ καὶ ϑατέρου
κύκλος, ἐν δὲ σώμασιν οὐρανὸς καὶ γένεσις. τάττεται δὲ τὰ 1
δεύτερα πρὸς τῶν ἀμεινόνων ἀεί. διὸ καὶ χρήσιμον εἶναί
φαμεν τόνδε τὸν μῦϑον πρὸς τὴν ὕλην θεωρίαν τῆς φύ-
σεως, ὧς ἐκ τῶν ἐνεργειῶν καὶ τῶν κινήσεων ἐνδεικνύμενον
ἡμῖν τὴν ἐναντίωσιν τὴν κοσμικήν᾽ πάντες γὰρ οἵ περὶ
φύσεως ἀναδιδάξαντες ἀπὸ τῶν ἐναντίων ἄρχονται καὶ ταῦτα Ν
ποιοῦσιν ἀρχάς. ὃ καὶ ὃ Πλάτων εἰδὼς διὰ συμβόλων καὶ
αἰνιγμάτων τὴν ἐναντίωσιν ἡμῖν παραδίδωσι τῶν ἐν τῷ
παντὶ γενῶν ἥτις ἐστί, καὶ ὅπως διὰ τὴν νοερὰν ἐνέργειαν
τῆς ᾿᾿ϑηνᾶς καϑθυποτάττεται τὰ χείρω τοῖς ἀμείνοσιν. εἶχό-
τῶς ἄρα καὶ ἔργα τῶν ᾿4ϑηναίων καὶ πολιτείας ἐκάλεσεν ἡ
ὁ Πλάτων, ὅτι διὰ πάντων ἤδει χωροῦσαν τὴν τοιαύτην
ἀναλογίαν, ἣν συνέχει μὲν καὶ ἡ νέα δημιουργέα, πολλῷ δὲ
πρότερον αἷ ὅλαι δυνάμεις, ἀφ᾽ ὧν καὶ αὐτὴ πληρουμένη
νοῦς τε ὑφίστησι τοὺς ἐγκοσμίους καὶ ψυχὰς καὶ σώματα
κατὰ τὴν ἑαυτῆς ἰδιότητα.
Β ἀκούσας οὖν ὃ Σόλων ἔφη ϑαυμάσαι καὶ πᾶ-
σαν προϑυμίαν ἔχειν δεόμενος τῶν ἱερέων πάντα
ΟΡ
8 προιεμένας 5 7 δὰ ποικίλην οὗ, Βομ!01.5 8 δὴ 6 9 τὸ
οἴῃ Ρ 18 καὶ οἵ Μ νοῖς ---ἥ14 δὲ οχ Ὁ 1ὅ γενέσεις ῦ
16 ἀεὶ πρὸς τῶν ἀμεινόνων ΜΡ 18 δεικνύμενον 5 19 πάν-
τες --- 30 ἄρχονται ἢ 21 ὁ οὐ ΜΡ 26 ἤδη Ῥ 80 κατὰ
ΟΝ: διὰ Ρ 82 σχεῖν Ρ]αΐ. 1]. ργδοῖοσ ἃ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖμι. 230] 188
δι’ ἀκριβείας οἱ τὰ περὶ τῶν πάλαι πολιτῶν ἑξῆς
διελθεῖν [28 Ὁ].
Καὶ τοῦτο ϑείων ὄντως ἐστὶν ἔδιον. τὸ τὰ μὲν δεύτερα
λιπαρῶς ἀντέχεσϑαι τῶν πρώτων καὶ ἐνιδρῦσϑαι ταῖς ἐκεί-
δνῶν ἀχράντοις νοήσεσι, τὰ δὲ πρῶτα δυνάμεσιν ἀφϑόνοις
καὶ ἀγαϑότητι τοῖς δευτέροις ἐπιλάμπειν τὴν ἀφ᾽ ἑαυτῶν
πλήρωσιν. προηγεῖται μὲν οὖν τὸ ϑαῦμα, διότι καὶ ἐν ἡμῖν
ἀρχὴ τοῦτό ἐστι τῆς τῶν ὅλων γνώσεως. ἐν δὲ τοῖς ϑείοις
συνάπτει τῷ ϑαυμαζομένῳ τὸ ϑαυμάζον᾽ ὅϑεν καὶ Θαύ-
ἴόμαντα ϑεόν τινα μέγιστον ὑμνήκασιν οἵ τὰ ϑεῖα σοφοί,
τὸν διὰ τοῦ ϑαύματος ὑποκατακλίνοντα τὰ δεύτερα τοῖς
πρώτοις. ἕπεται δὲ ἡ λιπαρὴς δέησις ἐπιτήδειον ἐργαζομένη
τὸ μετασχεῖν ὀφεῖλον τῶν τελεωτέρων ἀγαϑῶν.
Τὸν οὖν ἱερέα φάναι᾽' Φϑόνος οὐδείς, ὦ Σόλων;
τι. ἀλλὰ σοῦ τε ἕνεκα ἐρῶ καὶ τῆς πόλεως ὑμῶν, μά-
λιστα δὲ τῆς ϑεοῦ χάριν [28 Ὁ].
Καὶ διὰ τῶν ὀνομάτων ἱκανῶς ὃ λόγος ἐνδείκνυται τὰς
ϑείας τῶν φαινομένων αἰτίας" ὅ τε γὰρ Σόλων ᾿4ϑηναῖος
ὧν ἰνδάλματα φέρεται τῆς πολιούχου ϑεᾶς. καϑὸ καὶ νοή-
0 σεως ἀντέχεται τελειοτέρας. καὶ ὃ ἱερεύς, οἷον ἐξ ἀδύτου
τινὸς φϑεγγόμενος, καὶ [[γὰρ]} τὰ ἐν τοῖς ἱεροῖς ἀναγεγραμ-
μένα διδάσκει καὶ μίμημα φέρει τῶν μέσων τάξεων τῆς τὲ
νέας δημιουργίας καὶ τῆς ὕλης πατρικῆς αἰτίας, αἷ δια-
πορϑμεύουσι τὰς τῆς ὑψηλοτέρας αἰτίας δόσεις ἐπὶ τὴν
86 ὑφειμένην, ὥσπερ ἀπὸ πηγῆς τινος ἐκείνης πληροῦσαι
τὴν δευτέραν τάξιν᾽ καὶ πάντα ἐμμελῶς ἀποτελεῖται παρὰ
τοῦ λέγοντος" τελειοῦται μὲν γὰρ ὁ Σόλων. εὐφημεῖται δὲ
ἡ πόλις, ὑμνεῖται δὲ ἡ ϑεός, καὶ ἡ ἄνοδος γίνεται ἀπὸ τοῦ
Σόλωνος διὰ μέσης τῆς πόλεως ἐπὶ τὴν ϑεόν, μιμουμένη
0 τὴν ἐπιστρεπτικὴν τῆς ϑεοῦ δύναμιν. καὶ ἔστε μὲν καὶ
ΟἹΡ
1 πολιτειῶν Α Ρ] αἴ. ὃ ϑεῖον ἘῬΡ 4 ἐνιδρύσϑαι ἸΙΌΣΙ
ὃ τὴν ἘΡ: τῶν 5 98 οὗ ἱπέγα 668; 296Β 297Δλ ΟΥΡΏ. ἔγγ. 104
ϑαύματα Μ 12 δὲ ΟΜ: δὴ Ρ 18 τελειωτέρων Ῥ: τελειοτέ-
ρων ἈῈ 16 ἀλλ᾽ αὐτοῦ τὲ Ρ 16 δὲ καὶ Ρ]αῦ. 11]. ῥχδθίοσ
ΑΣΒΟ(Φ 208 οὗ ΤΗρδοῦ. 162 ἃ 288 οὖ νη. 128,118 26ὅ τι-
νὸς ἢ Ρ πληροῦται ΜΡ 226 ὑποτελεῖται Ρ 218 οὗ. 1ηἴτὰ
δ 8 80 ἐπιτρεπτικὴν δύναμιν τῆς θεοῦ ΜΡ
132 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τιπ. 28 Ὁ]
τοῦτο ἀγαϑοειδές. τὸ τῆς τελειώσεως τῶν δευτέρων ἕνεκα
ποιεῖσϑαι τὰς ἐνεργείας᾽ πρόνοιαν γὰρ ἵποιεῖται καὶ ὑπερ-
πλήρη τῶν ϑείων δύναμιν. μεῖξον δὲ τὸ τῆς πόλεως ἕνεκα"
καὶ γὰρ εὐρυτέραν ἔχει τὴν ἐνέργειαν καὶ μείζονος ἀντέχεται
δυνάμεως. ἔτι δὲ καὶ τούτων ϑειότερον τὸ συντείνειν πᾶσαν !
τὴν διέξοδον εἰς τὴν ϑεὸν καὶ εἰς αὐτὴν καταλήγειν τὸ
τέλος τῆς ὕλης ἐνεργείας. ἃ δὴ πάντα τὸ ἄφϑονον καϑαρῶς
παρίστησι τοῦ ἱερέως. μὴ τὴν στέρησιν τοῦ φϑόνου μόνον
ἐνδεικνύμενον, ἀλλὰ καὶ τὴν ϑείαν καὶ πρόχειρον τῶν
ἀγαθῶν ἀπογέννησιν. πάλιν δὲ ὕμως μὴ λάϑωμεν ταρατ- νυ
τόμενοι διὰ τῶνδε τῶν λόγων, εἰ νῦν μὲν ὁ ἱερεὺς ὡς δια-
ϑέτης τοῦ λόγον μείζω καὶ ϑειοτέραν αἰτίαν ἀπεικονέξεσϑαι
λέγεται, νῦν δὲ οἱ ᾿4ϑηναῖοι, πρόγονοι τοῦ Σόλωνος ὄντες,
πρεσβύτεροι τῶν Σαϊτῶν. οἱ κατὰ τὰ κοσμητικὰ αἴτια τῆς
ὅλης ἐναντιώσεως τάττονται᾽ ὡς μὲν γὰρ ἐν τῷ διηγήματι τ
ταύτην ἔχουσι τὴν τάξιν, ὡς δὲ κατὰ τὴν φυσικὴν πρόοδον
εἰκόνα φέρουσιν ὑπερτέρων τινῶν καὶ ϑείων τάξεων. καὶ
εἰ βούλει λέγειν, ἐπειδὴ πᾶσα ἡ δημιουργία καὶ ἡ κοσμικὴ
ἐναντίωσις ἐν τῷ πατρὶ προείληπται τῶν ὅλων. τά τε κο-
σμοῦντα καὶ τὰ κοσμούμενα, λάβοις ἂν καὶ ἐκεῖ κατὰ ἀνα- Ὁ
λογίαν τὴν τῶν ᾿4ϑηναίων παραδειγματικὴν αἰτίαν ἐν ξωαῖς
νοεραῖς. καὶ γὰρ αὖ καὶ ὃ πέπλος ἔσχατον εἴδωλόν ἐστι τῆς
ὅλης ἐναντιώσεως" προηγεῖται δὲ ἔν τε τῷ παντὶ τὰ ἀλη-
ϑινὰ τῶν ϑεῶν ἔργα κἀν ταῖς ποιητικαῖς αὐτῶν καὶ πρωτ-
ουργοῖς αἰτίαις" οὗ δὴ καὶ τὴν ᾿4ϑηνᾶν μετὰ τῶν ὕπλων
ἐκφανῆ γενέσϑαι φασί. μᾶλλον δὲ ἔσχατον μὲν ὁ πέπλος,
τὸ τῆς ὑφαντικῆς ἔργον, εἴδωλον φέρων τοῦ κοσμικοῦ
πολέμου καὶ τῆς δημιουργικῆς ἀπὸ τῆς ϑεοῦ τάξεως τῆς
εἰς τὸ πᾶν προϊούσης, ὃν ἡ ϑεὸς ὑφαίνει μετὰ τοῦ πατρός.
τούτου δὲ κρείττων ὁ ἐν λόγοις ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος καὶ ἐν ἢ
αἰνίγμασι περὶ τῆς ὕλης ἐναντιώσεως καὶ τῶν ᾿4ϑηναϊκῶν
ἔργων φερόμενος, ὃς καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ὅλην συντελεῖ κοσμο-
ποιίαν, ὥσπερ ἐκεῖνος εἰς τὴν τῆς ϑεοῦ πομπὴν καὶ τὴν
ΟΥΡ
2 μιμεῖται οἱ ὑ δὰ ν᾿. 186.1065.ἡ 8. μείξονα 11.: ὁ. Β 9 ἐν-
δεικνύμενα οἱ ΚτΟ]] 10 ὕμως ἂν ΜΡ 12 ϑεωτέραν Ο αἰτίαν
Ὁ Ρ 14 κοσμικὰ Ρ 20 ἐκεῖνα Ὁ 24 κἀν ΜῬῬ: καὶ Ὁ
260 ἐμφανῆ Ῥ οὗ ἱπέτα 61 Ὁ ΟΥΡΕ. ἔτρ. 182 88 τοῦ ϑεοῦ ἘΡ
.
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίτὰ. 383 Π)] 1385
ὅλην πανήγυριν" τὰ γὰρ “Παναϑήναια τῆς εἰς τὸ πᾶν ἐστιν
᾿Αϑηναϊκῆς ποιήσεως εἰκών. ἀνωτέρω δὲ τούτων ἀμφοτέρων
ἐστὶν ὁ ἐν τῷ παντὶ νοερῷ φωτὶ τῆς ᾿4ϑηνᾶς ὑφασμένος"
ἡ γὰρ ἐναντίωσις ὑπόκειται τῇ μιᾷ ξωῇ τοῦ παντὸς καὶ ὁ
5 πόλεμος μέρος τῆς δημιουργίας, ὃν ἡ στρατηγικὴ τῆς 48η-
νᾶς διατάττεε δεόντως. καὶ πρὸ τούτων ἁπάντων ὁ ἐν ταῖς
παραδειγματικαῖς αἰτίαις καὶ τῷ νοητῷ προϊδρυμένος καὶ ἐν
τῇ μιᾷ νοήσει τῆς ᾿4ϑηνᾶς περιεχόμενος "
ἤδε γὰρ ἀϑανάτων προφερεστάτη ἐστὶν ἁπασῶν
:᾽.- ἕστὸν ἐποίχεσθαι,
φησὶν Ὀρφεύς.
ἐκεῖ οὖν ἢ τε ὑφαντικὴ πρώτως καὶ ὁ πέπλος τῆς οὐσίας
τῆς ϑεοῦ ταύτης. ἣ πάντα ἐστὶ νοερῶς, ὅσα τὸ πᾶν ἐγκο-
σμέως᾽" οὐ γὰρ ἀλλαχοῦ βλέπουσα ἢ εἰς ξαυτὴν τὸν ἐν τῷ
ι: παντὶ πρυτανεύει πόλεμον. ἀλλ᾽ ἕνα ἐπὶ τὸ προκείμενον
ἀναδράμωμεν , ἄντικρυς ὁ «ἰγύπτιος μιμεῖται τοῦ δημιουρ-
γοῦ τὴν ἄφϑονον πρόνοιαν , περὶ οὗ μικρὸν ἐρεῖ προελ-
ϑὼν [29 Ε] τὸ ἀγαϑὸς ἦν, ἀγαϑῷ δὲ οὐδεὶς περὶ οὐ-
δενὸς οὐδέποτε γίνεται φϑόνος. καὶ γὰρ αἱ προσεχῶς
20 μετ᾽ αὐτὸν τάξεις παρ᾽ αὐτοῦ καὶ δι᾽ αὐτὸν προβεβλημένην
ἔχουσι τὴν ἄφϑονον μετάδοσιν τῶν ἀγαϑῶν᾽ καὶ διὰ τὴν
ἀφϑονίαν ταύτην πληροῖ μὲν τὴν “Σύλωνος διάνοιαν, ἐγ-
κωμιάξει "δὲ τὴν πόλιν, ὑμνεῖ δὲ τὴν πολιοῦχον ϑεόν, με-
ρικά τε καὶ ὁλικὰ συνάπτων τά τε συνεχόμενα τοῖς συνέ-
15 χουσιν ἑνέξων καὶ καϑ᾽ ἕνα δεσμὸν καὶ μίαν σειρὰν ἐξάπτων 42
πάντα τῆς ϑεοῦ.
Ἢ τήν τε ὑμετέραν καὶ τήνδε ἔλαχεν καὶ ἔϑρε-
ψὲν καὶ ἐπαίδευσε [28 Ὁ)].
Θαυμαστόν τινα τρόπον ὁ «Αἰγύπτιος ἐπέστρεψέ τε πάντα
80 ἐπὶ τὴν ϑεὸν καὶ προήγαγεν ἀπ᾽ αὐτῆς καὶ πάλιν ἐπέστρε-
ψεν. ἀπὸ μὲν γὰρ τοῦ πολίτου διὰ τῆς πόλεως ἐπὶ τὴν
ΟᾺἋΡ
ὃ (ὑπὸ τῆς οἱ ΚτΟ]]; βρθα οὗ ἃ. 8 9 προφανεστάτη Ὁ
11 οὗ Τίμι. 340) ΟΥρἈ. ἔτ. 186 οχ ῬυΌοὶὶ ἐπ Οχαῦ. ὅ8 Ρ᾿. 34 1,ο-
ὈδοκΚ ΑρίδορΡὮ. δὅ41 10 ἢ αἰγύπτιος ἄντικρυς ῬΡ 19 οὗ. ᾿ηΐτα
1095. 20 μετ᾽ αὐτοῦ 1].: θχὰ ΚτΟΙ]] 24 ὑλικὰ (υλικὰ 6) 1].:
ον ᾧ 26 πάντας 5 21 εὑμέτερ ον Ὁ 29 καὶ ἐπέστρεψέ τε
τε ἢ Ρ 80 ἀπ ΜΡ: ἐπ᾽ 808 ἀπέστρεψεν Ρ
1868 ΠΡΟΚΛΟῪ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπὶ. 38 Π]
πολιοῦχον ἀναδραμὼν ἐπιστροφὴν ἐποιεῖτό τινα ταύτην, ἀπὸ
δὲ τῆς ϑεοῦ πάλιν ἐπί τε τὰ πρώτως αὐτῆς μετέχοντα καὶ
τὰ δευτέρως ἐλθὼν πρόοδον ἐμιμεῖτο τὴν ἀπ᾽ αὐτῆς. πάλιν
δὲ αὖ τὰ μετέχοντα καὶ τρέφεσϑαι καὶ παιδεύεσθαι παρὰ
τῆς ϑεοῦ ϑέμενος ἐπέστρεψε καὶ ταῦτα πρὸς αὐτήν. ταῦτ᾽
οὖν πῶς οὐχὶ ϑαυμαστῶς μιμεῖται τὰς δημιουργικὰς δυνά-
μεῖς. οἷ καὶ αὐταὶ τοῖς πρὸ αὐτῶν ἐνίδρυνται καὶ τὰ μεϑ'
ἑαυτὰς γεννῶσί τε καὶ ἐπιστρέφουσιν εἰς τὰς ξαυτῶν αἰτίας;
ταῦτα μὲν δὴ περὶ τούτων. τὸ δὲ λαχεῖν τοῦτο τί ποτέ
ἐστι; καὶ πῶς οἵ ϑεοὶ διανείμασϑαι λέγονται τὸ πᾶν; τῶν
Β δὴ κλήρων οἷ μέν εἰσι ψυχῶν μερικῶν, οὗ δὲ τῶν ἀχράν-
τῶν γενῶν, οὗ δὲ δαιμόνιοι, οὗ δὲ ἀγγελικοί, οὗ δὲ αὐτῶν
τῶν ϑεῶν᾽ εἰ μὲν γὰρ εἷς ἦν μόνον ὃ τοῦ παντὸς πατὴρ
καὶ πρόνοια μέα καὶ νόμος εἷς. οὐδὲν ἔδει κλήρων οὐδὲ
ϑείας διανομῆς. ἐπειδὴ δὲ μετὰ τὸν ἕνα τριάς ἐστι καὶ
μετὰ τὴν μονοειδῇ πρόνοιαν ἡ πολυειδὴς καὶ μετὰ τὸν ἕνα
νόμον τὸ πλῆϑος τῶν εἰμαρμένων νόμων, ἀνάγκη καὶ διαί-
ρεσιν εἶναι τῶν διοικουμένων καὶ πρόνοιαν ἄλλην περὶ ἄλλα
καὶ τάξιν. διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν διήρηται τὸ πᾶν τοῖς
δημιουργικοῖς ἀριϑμοῖς, δυάδι, τριάδι, τετράδι, πεντάδι, ξβδο- ἡ
μάδι, δωδεκάδι᾽ μετὰ γὰρ τὴν μίαν δημιουργίαν ἡ εἰς δύο
τομὴ τοῦ παντός, οὐρανόν τε καὶ γένεσιν, διττοὺς ὑπέστησε
κλήρους. οὐρανίους τε καὶ γενεσιουργούς. μετὰ δὲ ταύτην
ἡ τριὰς διεῖλε τὸ πᾶν, περὶ ἧς καὶ ὁ παρ᾿ Ὁμήρῳ [0 190 58]
φησὶ Ποσειδῶν τὸ 15
ἦ τοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ἅλα,
Ζεὺς δ᾽ ἔλαχ᾽ οὐρανὸν εὐρύν,
᾿Δίδης δ᾽ ἔλαχε ξόφον ἠερόεντα.
καὶ μετὰ τὴν τριπλῆν διακόσμησιν ἡ τετραδικὴ διανομή,
τετραχῶς ἐν τῷ παντὶ τὰ στοιχεῖα διατάττουσα, καϑάπερ οἷ Ὁ
Ο Πυϑαγόρειοί φασιν, οὐρανίως τε καὶ αἰϑερίως, ὑπὲρ γῆν
ΟΡ
1 τοιαύτην Ῥ 4 τρέφεσϑαι καὶ οχχ Ὁ 4 παιδέσϑαι Ὁ
Ἴ αὗται ΒΞ ἐἐξίδρυνται Ῥ 9 τοῦτο οἵη Ρ 10 διανεῖμαι Ρ
18 ἦν οὐ Μ 20 πεμπτάδι Ρ: πεμπάδι Ε 26 ἤ 1]. πολιὴν
οἵα Ρ ὩἹ δ᾽ ἔλαχεν Ὁ 28 ἡμερόεντα Μ 209 τριττὴν
80 τὰ ὁ Ρ διατάττουσι 1].: Θ΄ 8
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ἡ [Τίχι. 38 )] 1317
τε καὶ ὑπὸ γῆν. καὶ μετὰ ταύτην ἡ πενταμερής᾽ εἷς γὰρ
ὁ κόσμος καὶ ἐκ πέντε μερῶν ὑφεστηκὼς καὶ σχήμασι καὶ
ϑεοῖς προστάταις οἰκείοις διῃρημένος. οὐρανίοις, ἐμπυρίοις,
ἀερίοις, ἐνύδροις, χϑονίοις. καὶ μετὰ τήνδε τὴν κληρουχίαν
δ ἡ ἑπταμερής᾽ ἄνωθεν γὰρ ἀπὸ τῆς ἀπλανοῦς ἡ ἑπτὰς ἀρξα-
μένη διὰ πάντων φοιτᾷ τῶν στοιχείων. καὶ ἐπὶ πάσαις ἡ ἐν
τῇ δωδεκάδι τοῦ παντὸς ἀφοριζομένη διακλήρωσις. τοῖς
δὲ ϑείοις κλήροις οὗ τῶν ἀγγέλων καὶ δαιμόνων συνήρτην-
ται, ποικιλωτέρας ἔχοντες τὰς διανομάς᾽" ὃ γὰρ εἷς θεῖος
1ὸ κλῆρος πολλῶν ἐστιν ἀγγελικῶν περιεκτικὸς καὶ ἔτι πλειό-
νῶν δαιμονίων κλήρων, ἐπειδὴ καὶ ἕκαστος ἄγγελος πλειόνων
ἐπάρχει δαιμόνων, καὶ ἕκαστος κλῆρος ἀγγελικὸς πλείους
ἔχει περὶ αὐτὸν δαιμονίους κλήρους ὃ γάρ ἐστιν ἡ μονὰς
ἐν ϑεοῖς, τοῦτο ἐν ἀγγέλοις ἀριϑμός, καὶ ὅπερ ἐν τούτοις
16 ἕκαστος, τοῦτο ἐν δαίμοσιν οἰκεῖον ἑκάστῳ φῦλον. ἀντὶ τριά-
δος οὖν ληψόμεϑα συστάσεις τρεῖς καὶ ἀντὶ τετράδος ἢ δω-
δεκάδος ἀριϑμοὺς τέτταρας καὶ δώδεκα χοροὺς ἑπομένους τοῖς
ἑαυτῶν ἑκάστους ἡγεμόσιν, καὶ οὕτως ἀεὶ τοὺς ἀνωτέρω
κλήρους ἑνικωτέρους φυλάξομεν ὡς γὰρ ἐπὶ τῶν οὐσιῶν,
ἢ ὡς ἐπὶ τῶν δυνάμεων, ὡς ἐπὶ τῶν ἐνεργειῶν αἵ πρόοδοι
πλῆϑος ἀπογεννῶσιν, οὕτω δὴ καὶ ἐπὶ τῶν κλήρων οἷ μὲν.
πρώτιστοι δυνάμει προέχουσιν ἠλαττωμένοι κατὰ ποσόν, ἅτε
ἐγγυτέρω τοῦ ξνὸς πατρὸς ὄντες καὶ τῆς ὕλης καὶ μιᾶς
προνοίας, οἱ δὲ δεύτεροι τήν τε δύναμιν ὑφειμένην καὶ τὸ
1 πλῆθος ηὐξημένον εἰλήχασι. ταῦτα μὲν οὖν κοινῇ περὶ τῶν
κλήρων θεωρητέον. ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν εἰς δύο τομὴν τοὺς
μὲν οὐρανίους, τοὺς δὲ ὑποσελήνους διειλόμεϑα κλήρους,
περὶ μὲν τῶν ἑτέρων οὐδεὶς ἂν ἀπορήσειε λόγος. ὁποῖοί
τινές εἰσι καὶ εἰ ἀεὶ διαμένουσιν ὡσαύτως. περὶ δὲ τῶν
80 ὑπὸ σελήνην ϑαυμάξειν ἄξιον, εἴτε ἀιδίους εἴτε μὴ λέγοι
τις αὐτούς" εἰ μὲν γὰρ ἀίδιοι τυγχάνουσιν ὄντες, πῶς τοῦτο
ΟἋΡ
1 μετ᾽ αὐτὴν ΜΡ (μετὰ Ρ) 4 ἐνυδρίοις ἘῬ 1 δυω-
δεκάδι ἹΕῬῚ οὗ. Βο[ο]. Τὶ 8 οἱ ΟΜ: ἡ Ρ 9 τὰς 6: εἰς ἘΡ
ὁ ἘῬΡ: οὐ 10 ἕτι ς: περὸ ΟΡ: δὰ πολὺ 16 ἢ ]].: καὶ οἱ 8
168 δυωδεκάδος ἘΡ 17 τέτταρα ἹΠ: τέσσαρα 118 οὗ Ῥμδράν.
Ὡ41Α [19 φυλάξομεν ΟἿὉ Ρ 20 δυναμένων Ὁ 29 αἰεὶ Ῥ
1383 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊ. 38 Ὁ]
δυνατόν; πῶς γὰρ τῶν ἐν γενέσει πάντων μεταβαλλομένων
καὶ ῥεόντων ἀίδιοι (οἵδ τῶν προνοούντων λέγοιντ᾽ ἄν; οὐ γὰρ
ἀίδια τὰ ἐν γενέσει πράγματα. εἶ δὲ μὴ ἀίδιοι, πῶς ἄλλοτε
ἄλλως ἔχει τὰ τῆς ϑείας ἐπιστασίας; ὃ γὰρ κλῆρος οὔτε
χωριστή τίς ἐστιν ἐνέργεια τῶν ϑεῶν, ἵνα τούτων μετα- ὁ
πιπτόντων αὐτὴν ἐξῃρῆσϑαι καὶ μένειν ἀμετάβλητον λέγου-
μεν, οὔτε τὸ διοικούμενον μόνον ἐστίν, ἵνα μηδὲν ἄτοπον
ἢ τὸ μεταρρεῖν καὶ ἐν παντοίαις μεταβολαῖς φέρεσθαι τὸν
κλῆρον, ἀλλ᾽ ἔστε ϑεοῦ λῆξις καὶ πρόνοια περὶ τάδε καὶ
ἄσχετος ἐπιστασία, καὶ διὰ μὲν τὸ διοικούμενον οὐκ ἀνέχεται τὸ
τοῦ λόγου τῆς ἀιδιότητος, διὰ δὲ τὸ ἐφεστὸς ἀναίνεται τὴν
φϑοράν, ἵνα μὴ ψυχῶν μερικῶν πάϑος ἐπὶ τοὺς ϑεοὺς ἀν-
ἐνέγκωμεν ἄλλοτε ἄλλους κλήρους αὐτοῖς διδόντες. τίς ἂν
οὖν λόγος καὶ τοῖς ϑεοῖς τὸ ἀμετάβλητον φυλάττων καὶ τοῖς
ἐν γενέσει τὴν μεταβολὴν ἐξηγήσαιτο τὸν κλῆρον, ὅπως ἡμῖν τ
ἐστι ληπτέον; ἦ τοῦτον ἴσως ἡμῖν τὸν τρόπον μετιοῦσι τῆς
ϑεωρίας ἔσται ῥῴων ὃ λόγος, ὃν καὶ ἀλλαχοῦ πολλάκις ἔνε-
κρίνομεν λέγοντες. ὅτε δὴ τὰ ἐν γενέσει πάντα καὶ αὐτὴν
τὴν γένεσιν οὐκ οἰητέον ἐκ μεταβαλλομένων εἶναι καὶ μεταρ-
φεόντων μόνον πραγμάτων, ἀλλ᾽ εἶναί τι καὶ ἐν τούτοις Ὁ
ἀμετάβλητον καὶ ἀεὶ ὡσαύτως διαμένειν πεφυκός" τό τε γὰρ
διάστημα τὸ πάσας ὑποδεξάμενον τὰς τοῦ κόσμου μερέδας
καὶ περιέχον ἐν αὐτῷ καὶ τεταμένον διὰ πάντων τῶν σωμά-
τῶν ἀκίνητόν ἐστιν, ἵνα μὴ τῶν κινουμένων ὃν δέηται καὶ
αὐτὸ χώρας ἄλλης, καὶ τοῦτο ἐπ᾽ ἄπειρον προϊὸν λανϑάνῃ, 35
καὶ τὰ αἰϑέρια τῶν ϑείων ψυχῶν ὀχήματα, ἃ δὴ περιβέ-
βληνται, τὰς ἐν οὐρανῷ μιμούμενα ξωὰς ἀίδιον ἔχει τὴν
οὐσίαν καὶ διαιωνέως συνήρτηται ταῖς ϑείαις ψυχαῖς. ὄντα
πλήρη καὶ γονίμου δυνάμεως καὶ κίνησιν ἐγκύκλιον ποιού-
μενα κατὰ δεύτερόν τινα τῶν οὐρανίων κύκλον, καὶ τρί- Ὁ
τον ἐπὶ τούτοις ἡ τῶνδε τῶν στοιχείων ὁλότης ἡ αὐτὴ
μένει, κἂν τὰ μέρη φϑείρηται παντοίως" δεῖ γὰρ ἕκαστον
ΟΡ
2 οἱ δἂὰ ΚΥγΟ] λέγοιντο ΜῬ: λέγοιτ᾽ ὁ 1 μόνον ΟΝ:
μένον 8 ἦ Ρι ἦν ΟΜ 11 ἐφεστὼς Ρ 16 ἢ]. μετοῦσι Ὁ
11 ῥᾶον ΜΗ 28 τεταγμένον ]].: Θ' Β 24 ὃν ΟΡ 98 λα»-
ϑᾶνον Ο: λαμβάνει Ῥ 426 οὗ οΥϑο. οβϑ]ᾶ. 47 28 συνήρτην-
αι ΟΡ: ΟΟΥΥ ς 29 ὈΥΪῸΒ καὶ ἔοτῦ. ἀ6] 80 κατὰ δὲ ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τχὰ. 38 8)]͵ 189
εἶδος ἀνέκλειπτον εἶναι τοῦ παντός, ἵνα τέλειον ἢ τὸ πᾶν, 48
καὶ ἵνα τὸ ἐξ ἀκινήτου γινόμενον αἰτίας ἀκένητον ἢ κατ᾽
οὐσίαν" πᾶσα δὲ ὁλότης εἶδός ἐστι. μᾶλλον δὲ εἴδους ἑνὸς
ὁλοτελεῖ μετουσία τοῦτο ὃ λέγεταί ἐστι. καὶ ὁρᾷς, ὕπως
δὲν τάξει προῆλθεν ἡ τῶν σωμάτων φύσις" τὸ μὲν γάρ ἐστι
πᾶσαν κίνησιν ἀκίνητον, τὸ δὲ τὴν κατὰ τόπον προσεδέξατο
μόνην" αὕτη γάρ ἐστι πορρωτάτω τῆς κατ᾽ οὐσίαν μεταλλα-
γῆς. τὸ δὲ καὶ τὰς ἄλλας ἐν τοῖς ἑαυτοῦ προσήκατο μέρεσι,
τῷ δὲ ὅλῳ μένει παντελῶς ἀμετάβλητον. καὶ οἱ μὲν οὐ-
ιὸ ράνιοε κλῆροε προσεχῶς τὸ διάστημα διελόντες καὶ αὐτὸν
συνδιεῖλον τὸν οὐρανόν, οἵ δὲ ὑπὸ σελήνην πρώτως μὲν τὰς
ἐν τῷ διαστήματι μοίρας διέλαχον, ἔπειτα κατὰ τὰ διωρι-
σμένα τῶν ψυχῶν ὀχήματα τὴν διανομὴν ἐποιήσαντο, καὶ
τρέτον κατὰ τὰς ὅλας τῆς γενέσεως μερίδας ἀεὶ ὡσαύτως
ι5 διαμένουσιν. οὐκ ἄρα μεταβάλλουσιν οὗ κλῆροι τῶν ϑεῶν
οὐδὲ ἄλλοτε ἄλλως ἔχουσιν᾽ οὐ γὰρ ἐν τοῖς μεταβαλλομένοις Β
προσεχῶς ἔχουσι τὴν ὑπόστασιν. πῶς οὖν καὶ ἐν τούτοις
αἱ τῶν ϑεῶν ἐλλάμψεις παραγίνονται; πῶς δὲ αἱ τῶν ἱερῶν
καταλύσεις; πῶς δὲ ὁ αὐτὸς τόπος ἄλλοτε ὑπ᾽ ἄλλων κατα-
Ὁ᾽ λαμβάνεται πνευμάτων; ἦ τῶν ϑεῶν ἀιδίους ἐχόντων κλή-
ρους καὶ διελομένων τὴν γῆν κατὰ τοὺς ϑείους ἀριϑμοὺς
ὁμοίως ταῖς τοῦ οὐρανοῦ τομαῖς ἐλλάμπεται καὶ ταῦτα καϑ᾽
ὅσον ἐπιτηδειότητος αὐτοῖς μέτεστι. τὴν δὲ ἐπιτηδειότητα
ταύτην ποιεῖ μὲν καὶ ἡ τῶν οὐρανίων περιφορὰ διὰ
8 τῶνδε τῶν σχημάτων τοῖσδε δύναμιν παρεχομένη κρείττω
τῆς παρούσης φύσεως, ποιεῖ δὲ καὶ ἡ ὅλη φύσις, ἑκάστῳ
τῶν ἐλλαμπομένων ἐντιϑεῖσα συνθήματα ϑεῖα, δι᾿ ὧν αὐτο-
φυῶς ταῦτα μετέχεε τῶν ϑεῶν ---- ἅτε γὰρ ἐξηρτημένη τῶν
ϑεῶν εἰκόνας ἐκείνων ἄλλας ἄλλοις ἐντίϑησι --- δρῶσι δὲ καὶ
ὃ0 οὗ καιροί, καϑ᾽ οὃς καὶ αἱ τῶν ἄλλων πραγμάτων διακυβερ-
νῶνται συστάσεις, καὶ αἴ τῶν ἀέρων εὐκρασίαι. καὶ ὅλως τὰ
ΟΥΡ
4 ὁλοτελὴς 5 ὃ ἀκίνητον οἷον ἡ γῆ, τὸ δὲ αἰϑέριον τὴν
κατὰ τὸν τόπον αὶἪἝἙ Ἷ μόνον 8 ἄλλας ΜΡ: ὕλας 5 9 ὕλαν
Ρ 5815 18 ἐποιήσατο ὃ 14 τρίτον Ο: κρεῖττον ΜΡ 1 9εῶν
ἈΡ: ἐϑνῶν 5 18 ἐλλάψεις ΜΜ᾿ὀ 19 κατακλύσεις Ρ 20 ἢ ]].
22 τῶν οὐρανῶν Μ δ8ῦ παρεχομένη Ῥ 4249 ἐκείνοις Ρ
140 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τὰχι. 38 Ὠ]
περὶ ἡμᾶς ἅπαντα συντελεῖ πρὸς τὴν τῆς ἐπιτηδειότητος
ταύτης αὔξησίν τε καὶ μείωσιν. ὅταν οὖν κατὰ τὴν τῶν
πολλῶν τούτων αἰτίων συνδρομὴν ἐπιτηδειότης ἐγγένηταί
τινι τῶν μεταβάλλεσθαι πεφυκότων τῆς μετουσίας τῶν ϑεῶν,
ἐκφαίνεται κἀν τούτοις τὸ ϑεῖον πρότερον ἀποκεκρυμμένον
ὑπὸ τῆς ἀνεπιτηδειότητος τῶν δεξομένων καὶ τὸν μὲν οἷ-
κεῖον κλῆρον ἔχον αἰωνίως καὶ προτεῖνον τὴν ξαυτοῦ μετ-
ουσίαν, οὐ μετεχόμενον δὲ ὑπὸ τούτων ἀνεπιτηδείων ὄντων;
ἀλλ᾽ ὥσπερ τῶν μερικῶν ψυχῶν ἄλλοτε ἄλλους βίους αἵρου-
μένων αἷ μὲν τοὺς προσφόρους αἷρ οῦνται τοῖς οἰκείοις ϑὲ- υ
οἷς. αἱ δὲ καὶ ἀλλοίους λήϑῃ τῶν οἰκείων, οὕτω δὴ καὶ
τῶν ἱερῶν τόπων οἱ μὲν τῷ τὸν κλῆρον τὸν ἐκεῖ διαλαχόντι
προσῳκείωνται, οἱ δὲ καὶ (εἰς) ἄλλην τάξιν ἀνήρτηνται, καὶ
διὰ τοῦτο οἷ μὲν͵ εὐτυχέστερον, οὗ δὲ ἀτυχέστερον ἐϑείωσαν,;
φησὶν ὁ ᾿Αϑηναῖος ξένος [Ἰορ. Ἱ 771 ΒΟ]Τ᾽ εἶτ᾽ οὖν τελε- τ
στικῆς εἴτε νομοϑετικῆς τήνδε τὴν πόλιν ἀνείσης ϑεῷ τῷ
κατὰ τὸν ἐξ ἀρχῆς κλῆρον τὸν ἀίδιον ταύτην λαχόντι τὴν
μοῖραν, ἥ τε ξωὴ μᾶλλον ὁμοιοῦται πρὸς τὸν ἔφορον ϑεὸν
καὶ τὰ ἔργα μεγάλα καὶ ϑαυμαστὰ ζὔνταΣ μᾶλλον κατορϑοῖ
τοῦ μὴ ἐκ τοιαύτης ἀρχῆς ἐπὶ τὰς πράξεις ὁρμῶντος. καὶ Ὁ
ὁ τὸν τοῦ λαχόντος ϑεοῦ βίον ἡρημένος μᾶλλον κατορϑοῖ τοῦ
πρὸς ἄλλην τάξιν ἑαυτὸν μεταστήσαντος. κατὰ τοῦτον δὴ τὸν
τρόπον καὶ ὁ Αἰγύπτιος τὴν ᾿4ϑηνᾶν φησι λαχεῖν τὴν τε
ἐπώνυμον αὐτῆς πόλιν καὶ τὴν ἑαυτοῦ, τὴν Σάιν, ἴσως μὲν
καὶ ἀπὸ τῆς πολλῆς ὁμοιότητος πρὸς αὐτὴν τῆς τῶν πολι- "
τῶν ξωῆς τεκμαιρόμενος, ἴσως δὲ καὶ ἐκ τῆς τελεστικῆς καὶ
τῶν ἱερατικῶν ἔργων τῆς τοιαύτης κληρουχίας συνῃσϑη-
μένος" ὡς γὰρ καὶ ἄλλων ϑεῶν, οὕτω καὶ ᾿4ϑηνᾶς ἐστι
πλῆρος ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν νοερῶν αἰτίων εἰς τὸν τῆς γῆς
τόπον προελθούσης. ἔστι γοῦν ἐν μὲν τῷ πατρὶ πρώτως; 3
ΟΝῬ
2 τῶν οἴη Ὁ 8 τούτων οἵὰ Μ 485 Οἵ. ὑ. 146, 24 88
68 τῶν μὲν οἰκείων κλῆρον ἐχόντων 5 12 αἰΐοτυτη τὸν οὐ Ηὶ
διαλαχόντα Ῥ: Μ' αὐΐο οογ. 18 καὶ (εἰς) Κ͵ΟΙ]: εἰς Β 14 εὐ-
τυχέστεροι Ῥ ἀτυχέστεροι Ῥ ἀιΐο οὐ. ἐϑείωσαν ΜῬ: ἐβίω-
σαν Ὁ 19 ὄντα 1η8 ΚΥΟῸ] δ8δῃ. ἔργα {τὰν 20 τοῦ μὴ --
21 κατορθοῖ ὁ 2085 οὗ ἱπῆτα 0 ΕἘ [25 καταστήσαντος ἢ
ἔογῦ. τα θ τὰ 8 24 αὐτοῖς Ῥ
«᾿»ι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αα [Τῖχι. 2830] 14]
ἐν δὲ τοῖς ἡγεμονικοῖς ϑεοῖς κατὰ δευτέραν τάξιν, ἐν δὲ
τοῖς δώδεκα ἄρχουσι τρίτην ποιησαμένη πρόοδον, ἐν δὲ τῷ
οὐρανῷ μετὰ ταύτην ἐκφανεῖσα τὴν ἀπόλυτον ἐξουσίαν, ἄλλως
μὲν ἐν τῇ ἀπλανεῖ" καὶ γὰρ ἐκεῖ κλῆρός τις ἀνήπλωται τῆς
8 ϑεοῦ ταύτης, εἴτε ὁ περὶ τὸν Κριὸν τόπος, εἴτε ὁ περὶ τὴν
Παρϑένον, εἴτε καὶ τῶν ἀρκτῴων ἀστέρων τις, ὥσπερ ἔνιοι
τὴν ᾿κεῖ σελήνην φασίν. ἄλλως. δὲ ἐν ἡλέῳ᾽ καὶ γὰρ ἐνταῦϑα
δύναμις ϑαυμαστὴ καὶ τάξις ᾿4ϑηναϊκὴ κατὰ τοὺς ϑεο-
λόγους μετὰ ἡλίου τὰ ὅλα δημιουργεῖ. ἄλλως δὲ ἐν σελήνῃ,
ι τῆς ἐκεῖ τριάδος οὖσα μονάς. ἄλλως δὲ ἐν τῇ γῇ» κατὰ τὴν
ὁμοιότητα τῶν τῆς γῆς διακληρώσεων πρὸς τὰς οὐρανίας
διανομάς, καὶ περὶ γῆν ἄλλως ἐν ἄλλοις τόποις. κατὰ τὰς
ἰδιότητας τῆς προμηϑείας. οὐδὲν οὖν ϑαυμαστόν, εἰ λέγοιτο
καὶ τὰς ᾿Αϑήνας εἰληχέναι μέα ϑεὸς καὶ τὴν Σάιν᾽ οὐ γάρ,
ι8 ὥσπερ αἱ μερικαὶ ψυχαὶ δύο σώματα ἐνοικεῖν οὐ πεφύκασι,
διότι μετὰ σχέσεως ποιοῦνται τὴν πρόνοιαν. οὕτω καὶ περὶ
τῶν ϑεῶν οἰητέον ἐστίν" ἀλλ᾽ ἔστε μὲν καὶ τῆς αὐτῆς δυνά-
μεῶς μετουσία κατὰ διαφόρους τύπους, ἐν δὲ τῇ μιᾷ καὶ
πλῆϑός ἐστι. καὶ ἄλλως μὲν ὑπὸ τοῦδε τοῦ τόπου, ἄλλως
40 δὲ ὑπ᾽ ἄλλων μετέχεται, καὶ ἐφ᾽ ὧν μὲν ἡ ταυτότης πλείων,
ἐφ᾽ ὧν δὲ ἡ ἑτερότης. εἰ δὴ ταῦτα ἀληϑῆ λέγομεν, καὶ
κλῆροι τῶν ϑεῶν ἀιδίως ἑστήκασιν ἐν τῷ παντί, καὶ τού-
τῶν ὄντων εἰσὶ καὶ αἴ κατὰ χρόνον ἐκφάνσεις ἄλλαι κατ᾽
ἄλλους τόπους. δηλοῖ δὲ καὶ ἡ παλαιὰ ϑεολογία τὴν διαι-
35 ὦνιον τῶν κλήρων οὐσίαν, ὥσπερ ὅταν λέγηται παρ᾽ Ὁμήρῳ
[0 190] τὸ
ἦ τοι ἐγὼν ἔλαχον πολιὴν ὅλα ναιέμεν αἰεί"
τὸ γὰρ ἀεὶ τῆς ἀιδιότητός ἐστε σημαντικόν. καὶ ὕλως ἐπει-
δὴ δεῖ πρὸ τῶν ποτὲ μετεχόντων εἶναι τὰ ἀεὶ μετέχοντα τῶν
0 ϑεῶν, ἀνάγκη καὶ τῶν ἐγχρόνων τοὺς ἀιδίους προὐφεστάναι
ΟΝῬ
ὃ ἐκφήνασα Β 88 ἄλλως μὲν οὐ ὃ καὶ ἄλλως μὲν Ρ 4 ἐν
τῇ ς: ἐν δὲ τῇ ΟἿ τις οὐ Ὁ ὅ οὗ, ν. 98,32 1 ἐκεῖ
σελήνην ΟἾΡῬ: ἐκεῖσε ἠλέκτραν ς: ἐκεῖ ᾿Ελίκην οοχὶ Ὀιίχμδηη :
αἴ. ΒΟ] Ξρμδοσα 4785 οὐ ἰηΐτα ἢ. 16, 1688 129 διαμονὰς Ὁ
14 μία ὦ Ρ 1 αἱοα Ὁ 230 μὲν ΜΡ: μὴ 5 32 τούτων --
28 καὶ οἵα ΜῊ γρόνον Ρ: τόπον ΟἹ 24 καὶ οὰ ΜῊ 8 λέ-
ἼοΟ Ῥ “1 ἢ}. ἐγὼ μν Ρ 249 δὴ δεῖ εἶναι πρὸ Οὶ 5]ὁο
44
149 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖμὰ. 38 9)
κλήρους᾽ ὡς γὰρ καὶ δαίμονες πρὸ τῶν μερικῶν ψυχῶν
ἕπονται ϑεοῖς, οὕτω καὶ αὖ λήξεις ἀεὶ τῶν ϑεῶν εἰσιν ἐξηρ-
τημέναι πρὸ τῶν μερικῶν ἐλλάμψεων. καὶ ταύτας τὰς λήξεις
ϑεοὶ συνέχουσιν ἐγκόσμιοι. χϑόνιοι μὲν τὰς χϑονίας. ἐνύ-
δριοι δὲ τὰς ἐνυδρίους, ἀέριον δὲ τὰς ἀερίους, καὶ πρὸ τῶν
φαινομένων σωμάτων τοῖς αἰϑερίοις ὀχήμασιν ἐποχοῦνται
(μιμουμένοις) τοὺς ἐν οὐρανῷ ϑεούς. εἰ δὲ καὶ ἄλλους
κλήρους ὑπὸ σελήνην ϑετέον τῷ ϑείῳ συμπροϊόντας ἄνωϑεν
φωτί, ἐπέσκεπται ἐν ἄλλοις. πρὸς δὲ τὸ παρὸν καὶ ταῦτα
ἀπόχρη. ῳ
Προτέραν μὲν τὴν παρ᾽ ὑμῖν ἔτεσι χιλίοις ἐκ γῆς
τε καὶ Ἡφαίστου τὸ σπέρμα παραλαβοῦσαν ὑμῶν,
τήνδε δὲ ὑστέραν [28 Ὁ6Ε1|.
Περὶ τῆς Ἡφαίστου δημιουργίας πῶς ἄν τις διαταττόύ-
μενος μὴ παντάπασιν τῆς τοῦ ϑεοῦ δυνάμεως ἀποπέπτοι; τὰ 1
μὲν γὰρ τοῖς πολλοῖς λεγόμενα περὶ αὐτοῦ τῶν παντελῶς
ἐστι κατεγνωσμένων᾽ ἃ δὲ οἱ νεώτεροι διαλαβόντες φασίν,
ἔστι μὲν ἀληϑῆ, δεῖται δὲ οὐκ ὀλίγης συστάσεως. ἄνωθεν
οὖν ἡμεῖς ἀπὸ τῶν ϑεολόγων τὰς περὶ αὐτοῦ πίστεις ἐπενέγ-
κωμεν ταῖς ἡμετέραις παραδόσεσιν. ὅτι μὲν οὖν τῆς δημι- Ὁ
ουργικῆς ἐστι σειρᾶς, ἀλλ᾽ οὐχὶ τῆς ξῳογονικῆς ἢ συνοχικῆς
ἢ ἄλλης τινός, δηλοῦσιν οὗ ϑεολόγοι χαλκεύοντά τε αὐτὸν
καὶ κινοῦντα τὰς φύσας καὶ ὅλως ἐργοτεχνίτην παρα-
διδόντες. ὅτε δὲ τῶν αἰσθητῶν δημιουργός, ἀλλ᾽ οὐ τῶν
ψυχικῶν ἢ τῶν νοερῶν ἔργων, καὶ τοῦτο οἱ αὐτοὶ δηλοῦσιν᾽ 3
ἡ γὰρ τοῦ ἐσόπτρου κατασκευὴ καὶ ἡ χαλκεία καὶ ἡ χωλεία
καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα σύμβολα τῆς περὶ τὸ αἰσϑητὸν αὐτοῦ
ποιήσεώς ἐστι. καὶ μὴν καὶ ὅτι πάντων τῶν αἰσϑητῶν ἐστι
ποιητής.) ἐκ τῶν αὐτῶν φανερόν, οἵ φασιν αὐτὸν ἄνωϑεν
ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου φέρεσϑαι μέχρι γῆς, καὶ οὗ τὰς ὑποδοχὰς ὃ
ῳ
ΟΡ
4 χϑονίους Ρ ἸἼς( ἷμβ δᾶ". 188,27: δὴ μιμούμενοι Ῥ: κατὰ ς
9 οὗ πὰ τρρ. 1 178. 688 11 94, 3688 11 ἡμῖν. 159 ἡμῶν
18 τὴν δὲ ς οὕχτὰ (Ὁ) Ρ]α,. ὑστεραίαν Μ: δευτέραν Ῥ 16 ἐκ-
πίπτοι Ῥ 11 νεώτερον Ῥ 22 οὗ, ᾿ηἶγα 1010 2270 ΟΥΡΆ.
ἔγρ. 140 ἴῃ Ῥαϑγτα. 829, 14 28 ἐργοτέχνην Ο | οὗ ν». 12.18
26 οὗ Ἰηΐτα 168 ΟΥρ. ἔγρ. 196 29 αὐτῶν ἐστι φαψερὸν
12 λαβοῦσαν Ο: παραλαβοῦσα Ῥ]αὖ. βρα οὗ, ». 148, 808 144, 688
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ ἃ [Τίω. 38 08] 148
πάσας τῶν ἐγκοσμίων ϑεῶν Ηφαιστοτεύκτους ποιοῦσιν.
εἰ τοίνυν ταῦϑ᾽ οὕτως ἔχειν φαμέν, εἴη ἂν ὃ ϑεὸς οὗτος δημι-
ουργὸς ὁλικὸς τῆς σωματοειδοῦς ἁπάσης συστάσεως, τάς τε
ἐμφανεῖς ἕδρας προευτρεπίξων τοῖς ϑεοῖς καὶ πάντα εἰς τὴν
ὁ μέαν ἁρμονίαν τοῦ κόσμου συμπληρῶν,. ζωῆς τε πάντα τὰ
δημιουργήματα πληρῶν σωματικῆς καὶ τὸ ἀντίτυπον τῆς
ὕλης καὶ παχὺ διακοσμῶν καὶ συνέχων τοῖς εἴδεσι διὰ
ταῦτα γὰρ καὶ ὑπὸ τῶν ϑεολόγων λέγεται χαλκεύειν, ὡς
στερεῶν καὶ ἀντιτύπων ἐργάτης, καὶ διότι χάλκεος ὃ οὐρανὸς
19 ὡς μέμημα ὧν τοῦ νοητοῦ καὶ ὁ τοῦ οὐρανοῦ ποιητὴς χαλ-
κεύς. χωλεύειν δὲ ἀμφοτέροις τοῖς ποσίν, ὡς τῶν ἐσχάτων
δημιουργὸς ἐν ταῖς προόδοις τοῦ ὄντος --- τοιαῦτα γὰρ τὰ
σώματα --- καὶ ὡς μηκέτι δυνάμενος προϊέναι ἐπ᾽ ἄλλην
τάξιν, καὶ ὡς τοῦ παντὸς ποιητὴς ἀσκελοῦς ὄντος. ὡς ὁ
ι6 Τέμαιος ἐρεῖ [834 Α]. φέρεσϑαι δὲ ἄνωθεν εἰς γῆν, ὡς τὴν
ἑαυτοῦ δημιουργίαν διὰ πάσης διατείνων τῆς αἰσϑητῆς οὐ-
σίας. εἴτε οὖν φυσικούς τινες ἐν τῷ παντὶ λέγοιεν λόγους
εἴτε σπερματικούς, τὴν πάντων τούτων αἰτίαν εἰς τὸν ϑεὸν
τοῦτον ἀνενεκτέον. ὃ γὰρ ἡ φύσις ποιεῖ δύνουσα κατὰ τῶν
80 σωμάτων, τοῦτο ϑείως καὶ ἐξῃρημένως ὁ θεὰς οὗτος δια-
πλάττει τὴν φύσιν κινῶν καὶ ὀργάνῳ χρώμενος αὐτῇ πρὸς
τὴν σφετέραν δημιουργίαν" καὶ γὰρ τὸ ἔμφυτον ϑερμὸν
Ἡφαίστειόν ἐστιν, ὑπ᾽ αὐτοῦ πρὸς τὴν σωματικὴν ποίησιν
παραγόμενον. τὴν μὲν οὖν ὁλικὴν αἰτίαν τῶν γιγνομένων ἐπὶ
36 τοῦτον ἀνήνεγκε τὸν ϑεὸν ὁ λόγος. ἐπειδὴ δὲ καὶ ὕλης
δεῖ τοῖς γιγνομένοις - καὶ γὰρ οὗ ἐν οὐρανῷ ϑεοὶ δανεί-
ξονται μόρια ἐκ τοῦ παντὸς ὡς αὖϑις ἀποδοϑησόμενα
πρὸς τὴν τῶν ϑνητῶν ξῴων γένεσιν --- πάνυ ϑαυμαστῶς
καὶ ταύτην διὰ τῆς γῆς παραδέδωκε καὶ γὰρ ἐν αὐτῷ τῷ
80 σπέρματι λόγοι τέ εἰσι καὶ ὑποκείμενον, καὶ οὗ μὲν ἐκ τῆς
Ἡφαίστου τέχνης, τὸ δὲ ἀπὸ γῆς πᾶν γὰρ τὸ ὑλικὸν αἴτιον
νῦν γῆν ἀκουστέον, οὐχ ὅτι αὐτόχϑονες οἱ ᾿4ϑηναῖοι, ἀλλ᾽
ΟΝῬ
ἃ ἔχοι Ῥ 8. ὁλικῶςς 48 πάντα Ῥοβὺ ἁρμονίαν ΜΜ᾿᾽'΄ δὰ
ξωῆς οὗ, Β680]. 5 9. οὗ ἰηΐγα 2270} Ηοῃῃ. Ρ 4985 10 ὧν ΟΝ:
ὃ Ρ 18 απροιέναι δυνάμενος ΜΡ [16 οὗ ἴῃ ΤΟΙΏΡ. 1 82, 11
19 ἀνεκτέον Ὁ 234 παραγενόμενον Ὁ 968 οἵ, Τί. 42)
1414 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [ΤΊ. 28 ΠΕ]
ὅτι καὶ πᾶσαν τὴν γένεσιν γῆν εἰώϑασι καλεῖν καὶ πᾶν τὸ
ἔνυλον γήινον᾽ ἀναγκαίως οὖν τὰ σπέρματα ἐκ γῆς ἐστιν.
ὄργανον μὲν οὖν Ἡφαίστειόν ἐστι τὸ πῦρ, ὕλη δὲ ἡ γῆ διὰ
τοῦ πυρὸς κινουμένη καὶ ξῳογονοῦσα, καϑ᾽ ξαυτὴν ἀπεψυ)-
μένη. διὸ καὶ νῦν ὡς ταύτην ἀποπληροῦσα τῷ Ἡφαίστῳ
τὴν ὑλικὴν τάξιν παρείληπται. καὶ διὰ ταῦτα εἴρηται τὸ
σπέρμα τοῦ ᾿Ηφαίστου μετὰ τῆς γῆς ὑποστῆσαι τὴν γένεσιν
τῶν ᾿4ϑηναίων᾽ ἐπεὶ καὶ κατὰ τὸν μῦϑον ὁ “Ἤφαιστος ἐρῶν
τῆς ᾿4ϑηνᾶς ἀφῆκε τὸ σπέρμα εἰς γῆν, καὶ ἐκεῖθεν ἐβλά-
στησε τὸ τῶν ᾿4ϑηναίων γένος. ἀεὶ μὲν οὖν ὁ “Ἥφαιστος υ
καὶ ὅλως ἐρᾷ τῆς ᾿4ϑηνᾶς τὸ νοερὸν αὐτῆς τοῖς αἰσθητοῖς
ἔργοις μιμούμενος. αἱ δὲ ᾿4“ϑηναϊκαὶ ψυχαὶ μάλιστα κατὰ
ταύτην τοῦ Ηφαίστου τὴν ἐνέργειαν δέχονται τὰ ὀχήματα
παρ᾽ αὐτοῦ καὶ εἰσοικίζονται ἐν σώμασιν ἐκ τῶν “Ηφαίστονυ
λόγων καὶ τῆς γῆς ὑποστᾶσιν, τῶν λόγων ᾿4ϑηναϊκὰ συν- τ
ϑήματα λαβόντων" οὗτος γάρ ἐστιν ὁ πρὸ τῆς φύσεως τε-
Ε λεστὴς τῶν σωμάτων ἄλλοις ἄλλα σύμβολα τῶν ϑείων ἐπι-
τιϑείς. ἀλλὰ τίς ἡ χιλιάς, καϑ᾽ ἣν ᾿4ϑηναῖοι πρότεροι τῶν
Σαϊτῶν; λεγέσϑω μὲν οὖν καὶ ταῦτα ἱστορικῶς, σημαίνειν
δὲ ἔοικε καὶ τὸ πρεσβεῖον τῆς τῶν ᾿4ϑηναίων ζωῆς. ὅτι Ὁ
ὅλῳ εἴδει τὴν ἑαυτῶν ξωὴν ὑπερτέραν εἶχον τῆς τῶν Σαϊτῶν᾽
ὡς γὰρ ἐν ταῖς ἀφανέσι τάξεσι τοῦ αὐτοῦ ἡγεμόνος ἐξῆπται
πλείω γένη, τὰ μὲν προσεχέστερα, τὰ δὲ ὑφειμένα, τὸν αὐτὸν
τρόπον καὶ τῶν εἰς γένεσιν κατιουσῶν ᾿4ϑηναϊκῶν ψυχῶν
αἱ μὲν κατ᾽ ἄκραν ὑπερβολὴν ὡμοίωνται πρὸς τὴν ϑεόν, αἵ
δὲ προσεχῶς εἶσι μετὰ ταύτας τὴν οὖν ὑπερβολὴν ταύτην
ἡ χιλιὰς σημαίνει τῶν ἐτῶν" περιόδου γὰρ μέτρον τελείας
γενεσιουργοῦ διὰ τὸ κυβικόν' ὅϑεν εἰκότως ἐφαρμόξει τῇ
κατὰ τὴν γένεσιν ὑπερτέρα ξωῇ καὶ μᾶλλον ὡμοιωμένῃ πρὸς
τὴν ἔφορον ϑεόν, εἰ δὲ καὶ ταῦτ᾽ ἐπὶ τὸ πᾶν ἐϑέλοις 80
μετάγειν, ὕψει κἀκεῖ πᾶσαν μὲν τὴν ἐμφανῆ διακόσμησιν
“Ηφαίστειον οὖσαν, καὶ τὰ κοσμοῦντα καὶ τὰ κοσμούμενα;
σΟᾺῬ
ὅ 88 οὗ. 8080]. Ῥ]αὺ. 11 καὶ ὕλως βΒυβροοῖδ αὐτῆς ἘΡ:
αὐτοῖς αἰσϑητοῖς οτὰ Ὁ 16 ὑπόστασιν ΟΡ: οἴ Ρ. 146,26
19.21 σαιτικῶν 5 21 ὅλως ΜΡ ἑαυτοῦ 5 26 ὑποβολὴν Ρ
29 τὴν ΟΝ: γῆν Ρ 80 ἐθέλεις ΜΜ 81 ἐμφανῆ οῃ Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίχμι. 3830 8] 148
τῶν δὲ κοσμούντων τὰ μὲν ὁλικώτερα, τὰ δὲ μερικώτερα, καὶ τὰ
μὲν ἀνάλογον τοῖς “4“ϑηναίοις, τὰ δὲ τοῖς Σαΐταις᾽ οὐδὲν γὰρ
κωλύει τὰ αὐτὰ καὶ ἐν ταῖς δημιουργικαῖς αἰτίαις καὶ ἐν τῷ
παντὶ καὶ ἐν τῇ ἱστορικῇ παραδόσει ϑεωρεῖν ἀνάλογον.
8 ἀπορήσας δὲ ὁ ϑεῖος Ἰάμβλιχος, πῶς οἵ ϑεοὶ κατὰ χρόνους
ἀφωρισμένους λαγχάνειν λέγονται τόπους τινάς, οἷον ᾿4ϑηνᾶ
πρότερον μὲν τὰς ᾿ϑήνας, ὕστερον δὲ τὴν Σάιν᾽ εἰ γὰρ
ἄρχονταί ποτε τῆς κληρώσεως, καὶ παύοιντ᾽ ἄν ποτε᾿ τὸ γὰρ
χρόνῳ παραμετρούμενον ἅπαν τοιοῦτόν ἐστιν ἔτι δὲ ὅν ποτε
1ὸ λαγχάνουσι τόπον. πότερον ἀδέσποτον ὄντα λαγχάνουσιν, ἢ
ὑπ᾽ ἄλλων ϑεῶν προστατούμενον᾽ εἰ μὲν γὰρ ἀδέσποτον, πῶς
ἂν εἴη τι τοῦ παντὸς ἔρημον ϑεοῦ παντελῶς; πῶς δ᾽ ἂν
διαμένοι τις τόπος ὕλως ἀφρούρητος ὑπὸ τῶν κρειττόνων;
πῶς δ᾽ ἄν, εἰ αὐτάρκης ἐστὶν εἰς τὸ σῴξειν ξαυτόν, ὕστερον
15 κλῆρος γένοιτο ϑεῶν τινος; εἰ δὲ ὑπ᾽ ἄλλον ἡγεμόνα τελεῖ
καὶ ἄλλος αὐτὸν λαγχάνει ϑεός, καὶ οὕτως ἄλογον᾽ οὔτε γὰρ
παρασπᾶται ὃ δεύτερος τὴν ἐπιστασίαν τοῦ προτέρου καὶ
τὸν κλῆρον, οὔτε ἀντιμεταλαμβάνουσι τοὺς ἀλλήλων τόπους"
οὐδὲ γὰρ οἵ δαίμονες ἐναλλάττουσι τὰς ξαυτῶν λήξεις ---- ταῦτα
Ὁ δὴ διαπορήσας ἐπιλύεται λέγων ἕστάναι μὲν τὰς κληρώσεις
ἀιδίους τῶν ϑεῶν, τὰ δὲ μετέχοντα αὐτῶν ποτὲ μὲν ἀπολαύειν
τῶν ἡγεμόνων, ποτὲ δὲ στέρεσϑαι, καὶ ταύτας εἶναι τὰς μεϑ-
ἕξεις τὰς χρόνῳ μετρουμένας, ἃς δὴ πολλάκις οἴ ἱεροὶ ϑεσμοὶ
γενέϑλια καλοῦσι ϑεῶν. εἴρηται [Ρ. 140,1055] δὲ ἡμῖν,
35 ὅτι τοῖς περὶ τὰς ψυχὰς ἔοικε συμβαίνουσι" καὶ γὰρ πᾶσα ψυχὴ
πάντως ἔχει ϑεὸν ἔφορον, καί τινες αἱροῦνται βίους ἄλλοις
ϑεοῖς οἰκείους. οὕτως οὖν καὶ πᾶς τόπος κλῆρός ἐστι ϑεοῦ
τινος καὶ ἔστεν ὅτε καὶ ἄλλου γίνεται κλῆρος διά τινας περιό-
δους ἐπιτήδειον αὐτὸν ποιούσας ἢ καὶ διά τινα τελετὴν ὑπ᾽
8) ἀνϑρώπων κατασταϑεῖσαν, ὅτε διττός ἐστιν ὃ κλῆρος, ὃ μὲν
κατ᾽ οὐσίαν, ὃ δὲ κατὰ σχέσιν. ἀλλ᾽ ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἴωμεν.
ΟΝῬΡ
Ἱ τῆς ἀϑήνας Ο Βὶςο εἰ γὰρ οἵαὰ Ο 10 πρότερον Ῥ
14 εἰ καὶ ΜΝ 16 ἄλλως Ῥ 11 ἐπίστασιν Μ: ἐπίτασιν Ὁ
18 ἀντιλαμβάνουσι Μ 20 δὴ οὰ Ὁ 28 τὰς χρόνω ΜΡ: τῶ
χρόνω Ο 8)1ἴογ ἱεροὶ λόγοι ἰ]ὰ. 148 24 οὗ Γοῦδοκ ΑρἰδορἈ.
480 91 οὗτος Ὁ 29 αὑτὸν ποιήσας Ῥ 80 ὅτε 1ΡΧῚ:
Θχρθοΐδιηυβ ὥστε τπ6] ὕτι (οἱ 8)
ῬΒΟΟΣΥΒ ἃ. Ὦ 16}. 1. 10
γξὶ
1416 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ α [Τιπι. 28 Ε
Τῆς δὲ ἐνθαδὶ διακοσμήσεως παρ᾽ ἡμῖν ἐν τοῖς
ἱεροῖς γράμμασιν ὀκτακισχιλίων ἀριϑμὸς ἐτῶν γέ-
γραπται [28 Ε|.ὕ
Τοῖς μὲν ᾿4ϑηναίοις τὸν ἐννακισχίλια ἀρνυθμὸν ἀποδέ-
δωκεν ἐκ τῆς ἱστορίας καὶ τοῦτο λαβών, τοῖς δὲ Σαΐταις
τὸν ὀκτακισχίλια κατὰ τὰ ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμματα, τῇ χιλιάδι
μετρῶν τοὺς βίους τῶν πόλεων᾽ ταύτῃ γὰρ λέγονται καὶ οἱ
δαίμονες τὸν χρόνον μετρεῖν, ὥς φησιν ὁ φιλόσοφος Πορ-
φύριος᾽ ἔτι δὲ ἀπὸ τῶν ἱερῶν γραμμάτων τὴν ἀφήγησιν
ταύτην ποιούμενος, ὃ δηλοῖ τῶν κοσμικῶν ϑείων εἰδῶν τὴν υ
μόνιμον φρουράν, ὡς φαίη ἂν ὁ ἸΙάμβλιχος. συμβαίνουσι
δὲ καὶ ταῖς ξωαῖς οἵ ἀριϑμοὶ κατὰ τὸν εἰκότα λόγον. ὃ μέν
γε ὀκτακισχίλια κύβος ἐστὶν ἐπὶ κύβον, ὁὃ δὲ ἕτερος ἐπί-
πεδον τετραγωνικὸν ἐπὶ κύβον. οὐκοῦν ὃ μὲν ἐβάϑυνε τὸ
ἐπίπεδον καὶ τοῦτο διὰ τῆς ἀορίστου δυάδος, ὃ δὲ αὐτὸ φυ-
λάττων ἐφ᾽ ξαυτοῦ τὸ ἐπίπεδον ἐν ὁμοιότητε καὶ τελειότητι
τῇ ἀπὸ τριάδος οὐδὲ τὸν κύβον ἀφῆκεν ἀπερίληπτον, ἀλλὰ
περιέσχε καὶ τοῦτον διὰ τῆς ἐννεάδος. ἔστε δὲ ξωῆς ἀμεί-
γονος σύμβολον τὸ μένον ἐφ᾽ ἑαυτοῦ καὶ τὰ δεύτερα χο-
σμοῦν, ἀτελέστερον δὲ τὸ κατιὸν εἰς ἐκεῖνα καὶ ὁμοιούμενον Ὁ
αὐτοῖς καὶ ἀοριστίας τινὸς ἀναπιμπλάμενον. ἐπειδὴ δὲ οὐδὲ ἰ
τὸ δεύτερον ἀπέστη πάντη τῆς ὁμοιότητος τῆς πρὸς τὴν
ϑεόν, διὰ κύβων ἡ κάϑοδος, οἷς ἡ ὁμοιότης ὑπάρχει τρια-
δική. κρεῖττον δὲ ἦν τὸ δι’ ἁπλουστέρας ξωῆς μιμεῖσθαι
τὸ κρεῖττον ἣ διὰ συνϑετωτέρας᾽ ἁπλούστερον δὲ τοῦ κύβου '᾿
τὸ τετράγωνον. εἰ δὲ λέγοις. ὅτι καὶ τοῖς ἐκ γῆς ὑποστᾶσι
καὶ Ηφαίστου οἰκεῖος ὁ ἐννακισχίλια --- χϑόνιος μὲν γὰρ ὁ
χίλια ὡς κύβος, ἩΗφαίστειος δὲ ὁ ἐννέα"
τῇσι παρ᾽ εἰνάετες χάλκευον δαίδαλα πολλά,
φησὶν αὐτός [Ποχαθν. Σ 400] --- οὐκ ἂν ἄπο τρόπου λέγοις. 9
ΟΥΡ
1 ἐνθεύδε Ὁ εἰο: ἐνθάδὲ Α ΡΙαὶ.: ἐνθάδε "ς ΡΙαι. 8 ἐτῶν
ἀρυϑμὸς ῬΙαῦ. 4 ἐνακισχίλια Ρ 1 λέγεται 5 10 ϑείων ζοτί.
Ἃ6] ΚΥτῸ]}] 11 σημαίνουσι Ρ 18 γε: γὰρ ΜΡῬΊ οὗ Β08ο]. ΟΝ
ὁ δὲ ---14 κύβον οτὰ Μ' 148 οὗ Ἰορ. Χ 9040 ογ. οδαὶ)ά. 64
ΚΥΟΙ] δὰ Ῥχοοὶ. ἴῃ σϑρρ. Π δ1, 356 16 ἀφ᾽ ΜΝ 188. ἀμείνο-
νος μὲν ΜΉ ἴοχῦ. τη0}]1}Β 228 τὸν ϑεὲὸν Ρ 28 οἷς ΜΡ: ἧς Ὁ
20 ὑπόστασιν Ο: ὑφεστᾶσι Ῥ 80 οὔκουν 1] : οοχ Β ἀπὸ ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 38 Ε] 147
ὅλως δὲ ὁ κύβος ἔπρεψε ταῖς χϑονίαις τῆς ᾿Αϑηνᾶς λήξεσιν,
ἐπειδὴ τῷ μὲν οὐρανῷ τὴν δεκάδα ἀπονέμουσιν, ἡ δὲ ἐσχάτη
πρόοδος τῆς δεκάδος ὑπέστησε τὸν χίλια στερεὸν ἀριϑμόν᾽"
ἀπὸ γὰρ τῶν οὐρανίων κλήρων ἐπὶ τοὺς χϑονίους ἐσχά-
5 τους πεποίηνται τὴν πρόοδον οἵ ϑεοί. ταῦτα μὲν οὖν ἡμῖν
ῥητέον. ὃ δέ γε φιλόσοφος Πορφύριος ταῦτα ἐξηγού-
μενος τὸν μὲν “Ἥφαιστον ({τὸνν τεχνικὸν ὑποτίϑεται νοῦν, γῆν Ὁ
δὲ τὴν σεληνιακὴν σφαῖραν ταύτην γὰρ αἰθερίαν γῆν κα-
λεῖσϑαι παρ᾽ Αἰγυπτίοις. τὰς οὖν ψυχὰς τὰς ἀπὸ μὲν ϑεοῦ
10 ὑποστάσας, τοῦ δὲ τεχνικοῦ νοῦ μετεχούσας εἰς [τε} τὸ τῆς
σελήνης σῶμα σπείρεσϑαί φησιν, ὡς ἐκεῖ πολιτευομένας τὰς
τεχνικὰς τῶν ψυχῶν, σώματα δ᾽ ἐχούσας ἀπορροίας ὄντα
τῶν αἰϑερίων σωμάτων. τὰ δὲ ἐννακισχίλια ἔτη ταύταις
ἐφαρμόξει ταῖς ψυχαῖς τοιόνδε τρόπον᾽ μυριέτης μέν ἐστιν,
15. ὥς φησι, περίοδος τῆς ψυχῆς ἡ διὰ τῶν πέντε ἀστέρων
ἀνιοῦσά τε καὶ κατιοῦσα, ἕν᾿ ἕκαστος ἔχῃ δύο χιλιάδας" οὐ
μὴν ἐφεξῆς. ὃ μέντοι χρόνος ἐφεξῆς κατ᾽ ἐπιβολήν᾽ ἑαυτῷ
γὰρ οὖν ἐπιβάλλει" διὸ καὶ ἐννέα βίοι γίνονται οἱ πάντες, οὃς
αἰνίσσεται διὰ τῶν ἐννακισχιλίων ἐτῶν, καὶ τοῖς τεϑνηκόσιν
90 ἔἕνατα ποιοῦσι, καὶ τοῖς γεννωμένοις ὁμοίως τὰ ὀνόματα τί-
ϑενταί τινες ἐν τῇ ἐνάτῃ, συμβόλοις περιόδοις χρώμενοι
γενέσεως καὶ ἀπογενέσεως. οὐ παρέλαβε δὲ νῦν τὸν μυριέτη
χρόνον, ἀλλὰ τὸν τῶν ἐννακισχιλέων ἀριϑμόν, ἕν᾽ ἔτι περί-
γειοε ὦσι πλησιάζοντες τῇ μυριέτῃ περιόδῳ. πᾶσαν δὲ ταύ-
δ τὴν τὴν ἐξήγησιν ὁ ϑεῖος ᾿Ιάμβλιχος ἀποδοκιμάξει λέγων Ἐὶ
μὴ περὶ βίων εἶναι τὸν λόγον ἐν τούτοις. ἀλλὰ περὶ δια-
φόρων μέτρων τῆς ᾿4ϑηναϊκῆς μεϑέξεως. ἄτοπον οὖν γί-
νεσϑαι τὴν μνήμην τῶν ἐν Φαίδρῳ [248 Ὁ] περιόδων.
εἰ δὲ δεῖ τινα λόγον ἀποδοῦναι συμβαίνοντα πρὸς τὴν ἐπι-
9 βολὴν τοῦ Πορφυρίον, λεκτέον, ὅτι ζῇ μὲν ἡ ψυχὴ νοερῶς
ΟΝΡ
1 ἔπρεπε Ρ 4 ἐπὶ ς: ἐπὶ δὲ ΟΡ ὅ8 ῥητέον ἡμῖν Ῥ
χαὶ ταῦτα Ῥ 18 οὗ. Μϑοσ. βοσηῃ. 1, 11,1 10 μετόχους ἘῬ
12 δ᾽ 1].: τε ο1 8 18 σώματα 50. 1 φησι ΟΡ 18 οὖν 68:
οὐχ 1].: ἔοχύ. ἃ 6] ἐννεάβιοι (ἐννεάμιοι Μ) 1]. οἱ οἵχὰ Ὁ
30 ἔνατα ΟΡ 421 ἔοχί. συμβολικαῖς Κτὸ}} ταῖς περιόδοις ς
22 μυριετῇ Ῥ 28 ἐνακισχιλίων Ῥ 248 αὐτὴν Ῥ 80 ἡ
ψυχὴ οὐ Ὁ
105
4
99
1418 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|χὰ. 28Ε 244]
ἄνω καὶ Κρονέως. κάτεισι δὲ εἰς ἔννοιαν πρώτως πολιτικῆς
ξωῆς,» ἦτις ἐστὶ Δίιος, ἔπειτα κινεῖ τὸν ϑυμὸν καὶ ζῇ φιλο-
τίμως᾽ ὁ δὲ θυμὸς "Μρεΐκός᾽" καὶ ἐπὶ τούτοις εἰς ἐπιθυμίαν
ὑποβαίνει καὶ ᾿Αφροδισιακὰς ξωάς, καὶ τέλος τοὺς φυσικοὺς
προβάλλει λόγους" ἙἭ ρμαϊκοὶ δὲ οἵ λόγοι πάντες, καὶ ἔστε 6
καὶ τῶν φυσικῶν λόγων ἔφορος ὃ ἐντετακχὼς Ἑ ομῆς. διὰ
δὲ τούτων συνδεῖται πρὸς τὸ σῶμα καὶ αὖϑις λαβοῦσα σῶμα
πρῶτον ξῇ φυτικῶς, τροφῆς καὶ αὐξήσεως οὖσα προστάτις
τοῦ σώματος. εἶτα ἐπιϑυμητικῶς, ἐγείρουσα τὰς γενεσιουρ-
γοὺς δυνάμεις. εἶτα ϑυμοειδῶς, κατεξανισταμένη μὲν τού- 10
των, εἰς δὲ τὴν φιλότιμον ἐπανιοῦσα ξωήν, εἶτα πολιτικῶς,
μετρήσασα τὰ πάϑη, καὶ τέλος νοερῶς. εἰ μὲν οὖν ἀπο-
κατασταίη, ξῇ νοερῶς, καὶ ἡ μυριὰς ἔχει πέρας" ἐν δὲ τῇ
γενέσει, κἂν ἄριστα πολιτεύηται, ξῇ κατὰ τὸν χιλιάδι λειπό-
μενον. καὶ τούτου σύμβολον ὃ ἐννακισχίλια ἀριϑμός. πρέ- 15
πῶν τῇ ἀρίστῃ πολιτείᾳ τῶν ᾿Αϑηναίων.
Περὶ δὲ τῶν ἐννακισχίλια γεγονότων ἕτη πολι-
τῶν σοι δηλώσω διὰ βραχέων νόμους καὶ τῶν ἔρ-
γῶν αὐτοῖς ὃ κάλλιστον ἐπράχϑη᾽ τὸ δ᾽ ἀκριβὲς περὶ
πάντων ἐφεξῆς εἰσαῦϑις κατὰ σχολὴν αὐτὰ τὰ γράμ- 30
ματα λαβόντες διέξιμεν [324 ΑἹ.
Εἰ καὶ ταῦτα βούλοιο πρὸς τὴν ὅλην ἀναπέμπειν δια-
κόσμησιν, τὴν μὲν ὅλην πρόοδον τὴν ἄχρι τοῦ κύβου καὶ
τῶν χϑονίων ἔργων ὁ ἐννακισχίλια δηλώσει καὶ τὴν ζωὴν
τὴν διὰ πάντων διήκουσαν, τὴν δὲ ἕνωσιν τῶν πολλῶν λό- 535
γῶν καὶ τὴν κατὰ νοῦν αὐτῶν περιοχὴν τὸ διὰ βραχέων"
ἔστι γὰρ τὸ μὲν συνοπτικὸν ἴνδαλμα τῆς νοερᾶς ἀμερείας,
τὸ δ᾽ εἰς πλῆϑος ἐξιὸν τῆς γονίμου δυνάμεως, πληϑυούσης
καὶ προαγούση: καὶ κατακερματιζούσης τὰ εἴδη διὰ τῆς
ἑτερότητος, οἵ δὲ νόμοι τῆς διῃρημένης δημιουργίας κατὰ 80
νοῦν, τὸ δὲ ἔργον τὸ κάλλιστον τῆς εἰς ἕν τὸ καλὸν
ΟΜ
1 πρῶτον ΕΞ 188 οὗ. 5080]. ΟΕ ὅμ οὗ ἴῃ γρ.ΠΠ|221,,28 6 ἐν-
τοτακὼς ἱ. ῬΒ8111600Β 8. φυσικῶς ἴοχτ. Ρ 18 οὗ ἰπυρ. ΠΠ170,288
148 λιπόμενονΜ 11 δὴ ἘῬ οὐὐὸ ΑἸ ΕΡ]. ἐνακισχίλια Ῥ σὰπὶ
0 (58) ρσ. ἃ ῬΡΊ. ἔτη γεγονότων ΡῬΙ. 1]. ργϑοίοσ Αἴ ο 1888 σοι
ἕως τοῦ αὐτὰσ 18 τὸ καὶ Ρ]. 1]. ργαούοσ Σὺ 19 κάλλιστα Ἐ;
πϑα οὗ ἃ. 81] 2288 οἷ. ΒΩ680]. ΟΜ 34 ἐνακισχίλια Ῥ 5680]. ΟἹ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 388 344] 149
ἀνατεινομένης διακοσμήσεως᾽ τὸ γὰρ ἡνωμένον κάλλος ἀπὸ
τῶν νοητῶν εἰς τὴν ἐμφανῆ πρόεισι δημιουργίαν. ἡ δὲ ἀπὸ
τῶν ἱερῶν γραμμάτων ἀνάληψις τὴν ἐπὶ τὰ παραδείγματα
αὐτῶν ἐπιδείκνυσιν ἀναδρομήν, ἀφ᾽ ὧν καὶ ὁ ἱερεὺς πλη-
5 ρωϑεὶς τῷ Σόλωνι ταῦτα παραδίδωσιν. ἔσται οὖν ὃ λόγος
περὶ δημιουργίας διαιρουμένης καὶ πληϑυομένης καὶ κατὰ
νοῦν συνεχομένης καὶ μέχρε τῶν χϑονέων ἔργων διατεινού-
σης. ὡς ἔστιν ἀπὸ πάντων τῶν εἰρημένων συνάγειν.
Τοὺς μὲν οὖν νόμους σκόπει πρὸς τοὺς τῇδε"
10 πολλὰ γὰρ παραδείγματα τῶν τότε παρ᾽ ὑμῖν ὄντων
ἐνθάδε νῦν ἀνευρήσεις [24 ΑἹ].
Ὥσπερ ὁ Σωκράτης ἐν κεφαλαίοις τὴν ξαυτοῦ πολιτείαν
διεξῆλθεν, οὕτω καὶ ὃ ἱερεὺς διὰ βραχέων διέξεισι τοὺς τῶν
παλαιῶν ᾿4ϑηναίων νόμους, ἵνα καὶ τὴν ὕφεσιν ἔχῃ ταῦτα
16 πρὸς ἐκεῖνα καὶ τὴν ὁμοιότητα τῆς διατάξεως, καὶ εἰκότως.
ὅτι ἐκεῖνα μὲν καϑολικώτερα, ταῦτα δὲ μερικώτερα, καὶ τὰ
μὲν διανοίας ἔργα, τὰ δὲ καὶ φαντασίας. ἡ μὲν οὖν ὕφεσις
ϑεωρείσϑω, καϑ᾽ ὅσον ὁ μὲν Σωκράτης πολιτείαν ὑπέγραφεν,
οὗτος δὲ νόμους ἔστι δὲ ἕνωσις μὲν καὶ δεσμὸς κοινὸς τῆς
80. τῶν πολιτῶν ξωῆς ἡ πολιτεία, τάξις δὲ εἰς πλῆϑος προΐ-
οὔσα καὶ μερισμὸν ἡ νομοϑεσία, καὶ ἣ μὲν τῇ προνοητικῇ
αἰτίᾳ ,) ἣ δὲ εἱμαρμένῃ μᾶλλον ἀνάλογον᾽ ἡ δὲ ὁμοιότης,
καϑ ὅσον ἀμφότεροι συνεσπειραμένως τὸ πλῆϑος τῶν λόγων
παραδιδόναι φασί. πάλιν οὖν καὶ ταῦτα τῶν ὅλων ἀντέ-
36 χεται καὶ τῶν ϑείων αἰτίων" ἡ γὰρ μέση δημιουργία τῆς
πρώτης ἐξήρτηται καὶ ὁμοιοῦται πρὸς αὐτήν, καὶ ἑκατέρα
μὲν τοῦ παντός ἐστιν, ἀλλ᾽ ἣ μὲν καϑ᾽ ἕνωσιν καὶ ταυτό-
τητὰ μίαν, ἣ δὲ κατὰ πρόοδον καὶ ἑτερότητα τῶν δημι-
ουργουμένων, ὥσπερ ἡ τρίτη κατ᾽ ἐπιστροφήν, καὶ ἣ μὲν
80 οὐρανίως, ἣ δὲ δευτέρως καὶ καϑ᾽ ὕφεσιν τὸν ἐν τῇ γενέσει
συνέχουσα πόλεμον, ὥσπερ ἡ τρίτη τὰ ἔσχατα τοῦ παντός.
εἰκότως οὖν καὶ ὃ Κριτίας νόμους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν
τῶν ᾿4ϑηναίων ἐν κεφαλαίοις ὥσπερ καὶ ὃ ἱερεὺς παραδίδωσι.
ΟΝΡ ᾿
4 ἐφ᾽ ὧ 5. καὶ οῃ ΜΝ 9 οὖν ὁοὴ ΜΡ τῆσδε Α(Ὁ)
ΡΙα. 242 οὗ Ἰορ. Χ 9ε64 Ο 34 ὕλων ΟΡ: λόγων Μ 90 τῶν
ξοχὺ. 46] Κτο]] 80 καὶ οχ Ὁ 88 ἐν ς: οῃ ΟΝΡ
Β
100 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|πἰ. 34 ΑἹ
ταῦτα καὶ ἀπὸ τούτων ληπτέον. παραδείγματα δὲ νῦν
τὰς εἰκόνας ἐκάλεσεν, ἐπειδὴ δευτέρως οἵ Σαΐται μετέχουσιν,
ὧν οἱ ᾿4ϑηναῖοι πρώτως" εἰ γὰρ καὶ πρῶτα τὰ ἀρχέτυπά
εἰσιν, ἀλλὰ πρὸς τὴν ἡμετέραν γνῶσιν πρώτην ἔχουσι τάξιν
αἵ εἰκόνες. ὡς οὖν πρῶτα λέγεται τὰ τῇ φύσει δεύτερα, 5
οὕτω καὶ παραδείγματα᾽ γένεται γὰρ παραδείγματα τοῖς ἀπ᾽
αὐτῶν ἀναπεμπομένοις καὶ δι᾽ αὐτῶν τὰ πρὸ αὐτῶν γινώ-
σκουσι. κἀνταῦϑα δὲ τὰ μὲν τῶν ᾿4ϑηναίων τὴν ὁλικω-
τέραν, τὰ δὲ τῶν Σαϊτῶν τὴν μερικωτέραν ἐπιδείκνυται τάξιν.
ἔστι δὲ ταῦτα καὶ ἐν τοῖς μερικοῖς καὶ ἐν τοῖς ὅλοις ἀνά- 1
λογον᾽ ὥστε ἡ παραδοϑησομένη πολιτεία τῆς ᾿4ϑηναίων ἐστὶ
Ὁ πόλεως, μᾶλλον δὲ τῆς ὅλης διακοσμήσεως. καὶ οὗ νόμοι
διατείνοντες ἐπὶ πάντα τὸν πόσμον ἀπὸ τῆς ᾿4ϑηνᾶς᾽ πᾶς
γὰρ νόμος νοῦ διανομὴ λέγεται, καὶ ὀρθῶς λέγεται" οἵ
δὲ ᾿“4“ϑηναίων νόμοι κατὰ τὴν ἔφορον κείμενοι ϑεὸν ᾿48ϑη- 15
γναϊκοῦ νοῦ διανομὴν ἐμφαίνουσι. τοιοῦτοι δὲ καὶ οἵ ἐν τῷ
παντὶ νόμοι κατὰ τὸν ἕνα δημιουργικὸν νοῦν καὶ τὴν μίαν
πρόνοιαν τῆς ᾿4ϑηνᾶς ἀφοριζόμενοι.
Πρῶτον μὲν τὸ τῶν ἱερέων γένος ἀπὸ τῶν ἄλ-
λων χωρὶς ἀφωρισμένον [34 ΑἹ. 30
Ὅτι μερικωτέρα πώς ἐστιν αὕτη πᾶσα ἡ διακόσμησις τῆς
Σωκράτους πολιτείας καὶ διῃρημένη μᾶλλον ἐκείνης, μιμου-
μένη τὴν μέσην δημιουργίαν, ἕξεστι καὶ ἀπὸ τοῦ πλήϑους τῶν
ἐν τῇ πόλει γενῶν καὶ ἀπὸ τῆς ποιότητος καταμανϑάνειν.
ἐκεῖ μὲν γὰρ τρία γένη, τὸ φυλακικὸν τὸ ἐπικουρητικὸν τὸ 35
ϑητικόν --- οἰκεία γὰρ ἡ τριὰς τῇ μονάδι τῇ δημιουργικῇ --
ἐνταῦϑα δὲ διπλάσια τούτων, τὸ ἱερατικὸν τὸ μάχιμον τὸ
δημιουργικὸν τὸ γεωργικὸν τὸ νομευτικὸν τὸ ϑθηρατικόν᾽
ΟΜΡ πη ἃ τ. 19 [πρῶτον ΜῊΡ
18 8680]. Ρ]αὐ.: παραδείγματα νῦν, ὥς φησι Πρόκλος, τὰς
ξἰκόνας καλεῖ 8 .οἱ οὐ Ὁ 4 δὴ ἐστιν ὴν ὅ τῇ ΟΡ 6 παρα-
δείγματα---Ἴ 8 γινώσκουσι οἰϊαὺ 5080]. Ρ]Ίαῦ, 7 πρὸ αὐτῶν 1 τὶ:
πρῶτα 8080]. Ρ]Ϊαῦ. 18 ποϊ]αὶ διατείνοντές (εἶσιν) 14 μὲν γὰρ
ἘΡ | οὗ. Ἰοω. ΙΥ̓͂ Π14κΑ 19 ἱερῶν ΝΡ 40 ἀφορισμένων ;
οὗ. (α) ΡΙαῦ. 21 αὐτὴ Ῥ: ἡ Μ 8 γὰρ: καὶ γὰρ Μ: γὰρ καὶ
Ἱ 56 τριὰς οὐ μονάδι ἘΝ: μονὰς οὗ τριάδι Ρ 21 μαχικὸν ]].
28 τὸ γεωργικὸν ροϑὺ ϑηρατικὸν ς ὁχ ΡΒ] ίομθ: οἴ. Β680].}Ὲ δα ».15δ2,
1288 168,1288 168,2885 οὗ ἰηἶτα 1δὅ, 21 88 ϑηρευτικὸν Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊχὰ. 344) 161
ἔστι γὰρ ἡ μέση δημιουργία τό τε δυαδικὸν ἔχουσα ὁμοῦ
καὶ τὸ τριαδικόν᾽ καὶ ἀμφότεροι μὲν οἵ ἀριϑμοὶ πρὸς τὴν Εὶ
᾿Αϑηνᾶν οἰκείως ἔχουσιν, ἀλλ᾽ ὃ μὲν ἐνταῦϑα αὐτόϑεν, ὡς
τριάς, ὃ δὲ κατὰ τὴν γένεσιν" ἔστι γὰρ ἀπὸ τριάδος τρί-
δ γῶνος ἡ ἕξάς. τῷ τε οὖν τριγωνικῷ καὶ τῷ ἀπὸ τριάδος
καὶ τὴν ὕφεσιν ἅμα καὶ τὴν οἰκειότητα δείκνυσι τὴν πρὸς
τὴν ϑεόν᾽ εἶ γὰρ καὶ πᾶσα ἡ δημιουργία μετέχει τῆς ᾿49η-
νᾶς, ἀλλὰ μᾶλλον αὐτῆς ἀποπληροῦται τὰ πρῶτα καὶ ἄκρα
τοῦ παντὸς καὶ ἡ πρώτη δημιουργία καὶ ὁ πρῶτος πατήρ.
10 οὕτω μὲν οὖν εἰ ταῦτα μόνα τὰ γένη ἐκλαμβάνοις, εὑρήσεις
τὸν ἀριϑμὸν οἰκεῖον πρὸς τὴν ϑεόν. εἰ δὲ τὸ τῆς φρονή-
σεως ἐπιμελούμενον προσϑείης, πάντως ᾿4ϑηναϊκὴν εὑρήσεις
οὖσαν τὴν ἑπτάδα᾽ καὶ ἔστι καὶ τοῦτο τῶν τεϑρυλημένων,
καὶ τὸ ἀϑήλυντον τῆς ἑπτάδος ὕμνηται καὶ τὸ ἐκ μόνης
16 εἶναι μονάδος, καὶ ὅτε μάλιστα τῆς ᾿4ϑηνᾶς εἰκὼν ἡ μονὰς
ἡ τρέτη καὶ (ἡ) ἑπτάς" ἣ μὲν ὡς νοερᾶς καὶ πρὸς ἑαυτὴν καὶ
τὴν μονάδα ἐπεστραμμένης, ἣ δὲ ὡς ἀπὸ μόνου τοῦ πατρὸς
προελθούσης. ἐκ μὲν οὖν τῶν ἀριϑμῶν οὕτως ἂν ἐπιβάλ-
λοις. δεῖ δὲ καὶ ἀπ᾽ αὐτῆς τῆς τῶν γενῶν ποιότητος τὸ
80 ὑφειμένον ἰδεῖν αὐτῶν καὶ ὑπερέχον᾽ τό τε γὰρ ἱερατικὸν
γένος ὑφεῖται τοῦ φυλακικοῦ τοῦ μέχρε τῆς πρωτίστης αἷ-
τίας ἀνιόντος, ὥσπερ καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Πολιτικῷ [290 Ὲ]
τοὺς ἱερέας ὑπέταξε τῷ πολιτικῷ καὶ οὐ μετέδωκεν αὐτοῖς
τῆς πολιτικῆς δυνάμεως" καὶ τὸ μάχιμον τοῦ ἐπικουρικοῦ"
35 τοῦτο μὲν γὰρ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ τῇ πόλει τάττει δεόντως καὶ
πεπαίδευται ἱκανῶς, ἐκεῖνο δὲ τοὺς πολέμους μόνον καὶ τὰ
ἐν αὐτοῖς μεταδιώκει καὶ ταύτης μόνης μετέχει τῆς ἀσκή-
σεως" τὸ δὲ ϑητικὸν εἰς τὰ λοιπὰ διήρηται γένη τῷ τε
οὖν περιληπτικωτέρῳ διαφέρει καὶ τῷ κατὰ τρόπον συνηρ-
80 μόσϑαι τοῖς πρὸ αὐτοῦ γένεσιν᾽ ὥστε κἀκ τοῦ ἀριϑμοῦ κἀκ
ἘΝΡ
ῶ τὸ οἵχὰ Ν 8 ἀϑηναίων Ῥ ὅ αἰΐοσθτα τῷ οἱ Ἀ
1 τὴν δ: τὸν ΝΡ 18 οὖσαν οἵὰ Ῥ 18 86 οὗ, ᾿πἶγα 1680
919 ΟΥ̓ΡᾺ. ἔσῃ. 148 ἴῃ σϑρ. Π 192,18 οὔσῃ δάμη. ΚΥΟΙ] 18 τε-
ϑρουλλημένων ΝΡ 16 οἵ. [860]. ῬΙαῦ. Ρ. 360, 4088 Πδιηδβο. Π
181, 168 16 ἡ ἰῃβ Κγὸ]}] 19 καὶ οι 28 μεταδέδωκεν.
ἘΝ αὐτῶ Ν᾽ 834 μαγικὸν ΣὈῚ 247 μεταδιώκειν Ρ 80 πρὸ
αὐτοῦ ΜΡ: ἑαυτοῦ Ν
102. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊτὰ. 34 ΑἹ
τῆς ποιότητος δῆλον ἡμῖν γέγονεν, ὅτι τῆς Σωκρατικῆς
πολιτείας ὑφεῖται τὰ νῦν παραδιδόμενα καὶ δευτέραν ἂν
ἔχοι μετ᾽ ἐκείνην τάξιν. ἀλλ᾽ ἐπὶ μὲν ἐκείνης καὶ τὰς
ἀναλογίας τὰς πρὸς τὸ πᾶν οὕτως ἐτύϑεμεν᾽ τὸ φυλακικὸν
τοῖς οὐρανίοις ϑεοῖς ἀνάλογον, τὸ ἐπικουρικὸν τοῖς πρείτ-
τοσι τοῖς τῶν οὐρανίων ὀπαδοῖς καὶ φρουροῦσι τὸ πᾶν, τὸ
ϑητικὸν τοῖς τὴν φύσιν συνέχουσι τὴν ἕνυλον καὶ ταῖς
μερικαῖς ψυχαῖς, καὶ τὸ μὲν τοῖς ἀπλανέσι, τὸ δὲ τοῖς πλανω-
μένοις, τὸ δὲ τοῖς ἐνύλοις" ἐλαμβάνομεν δὲ καὶ ἐν αὐτοῖς
τοῖς οὐρανίοις ϑεοῖς πάντα κατ᾽ ἀναλογίαν. ἐνταῦϑα δὲ πῶς
καὶ τίνα τρόπον ταῦτα τὰ γένη ληπτέον ἐν τῷ παντὶ καϑ-
ορᾶν ἄξιον" ὃ μὲν γὰρ φιλόσοφος Πορφύριος οὕτω δια-
τάττεται᾽ τοὺς μὲν ἱερέας ἀναλογεῖν τοῖς ἐν οὐρανῷ ἀρχαγ-
γέλοις τετραμμένοις πρὸς ϑεούς, ὧν εἶσιν ἄγγελοι, τοὺς δὲ
μαχίμους τοῖς εἰς τὰ σώματα κατιοῦσι δαίμοσι, τοὺς δὲ αὖ
νομέας τοῖς ἐπὶ ταῖς τῶν ἕῴων ἀγέλαις τεταγμένοις, οὺς
δι’ ἀπορρήτων ψυχὰς εἶναι λέγουσιν ἀποτυχούσας μὲν τοῦ
ἀνϑρωπικοῦ νοῦ, πρὸς δὲ τὰ ξῶα ἐχούσας διάϑεσιν᾽ ἐπεὶ καὶ
ἀνθρώπων ἀγέλης ἔστι τις κηδεμὼν καὶ μερικοί τινες. οΥ
μὲν ἔϑνη, οἱ δὲ πόλεις, οἱ δὲ καὶ τοὺς καϑ᾽ ἕκαστον ἐπισκο-
ποῦντερ᾽ τοὺς δὲ ϑηρευτὰς τοῖς τὰς ψυχὰς ϑηρεύουσι καὶ
εἰς τὰ σώματα κατακλείουσιν᾽ εἰσὶ δὲ οὗ καὶ ταῖς ϑήραις τῶν
ἕξῴων χαίρουσιν, οἵαν καὶ τὴν "ἄρτεμιν τίϑενται καὶ ἄλλο
σὺν αὐτῇ πλῆϑος δαιμόνων ϑηρατικῶν᾽ τοὺς δὲ γεωργοὺς
τοῖς ἐπὶ τῶν καρπῶν τεταγμένοις. τὸ δὴ πολίτευμα τοῦτο
πᾶν τῶν ὑπὸ σελήνην δαιμόνων εἰς πολλὰ νενεμημένων
δημιουργικὸν ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος εἰρῆσϑαι διὰ τὸ ἀφορᾶν
πρὸς ἀποτέλεσμα ὃν ἤδη ἢ γιγνόμενον. ὁ δέ γε ϑεῖος
Ἰάμβλιχος ἐπιτιμήσας τούτοις ὡς οὔτε Πλατωνικῶς οὔτε
εθ
Θ
9Ὁ
ἀληϑῶς λεγομένοις --- οὔτε γὰρ τοὺς ἀρχαγγέλους ἠξιῶσϑαί 30
που μνήμης ὑπὸ Πλάτωνος. οὔτε τὸ μάχιμον γένος εἶναι
τῶν εἰς σώματα ῥδεπουσῶν ψυχῶν᾽ οὐ γὰρ δεῖ ταύτας ἄντι-
ΜΝῬ
8 ἔχει ΜἩ ὅ ἐπικουρητικὸν Ν 6 ὁπαδοῖς ΜῊ 12 οὕτω
ΟΝ 1288 οὗ βο}ο]. Μ'. 18 ἀναλογεῖι Ῥ 1 τοῖς ΜΝ: τῆς
19 οὗ ν.1δ4,25 22 οὗ ». 168,7" 234 ϑηρατικῶν δαιμόνων Ρ
26 πάντων τῶν Ῥ πολλὰ «γένη» Κτο]] 80 γενομένοις Ἅ:
γινομένοις Ῥ 81 παρὰ τοῦ πλάτωνος Ῥ 82 δὴ Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Αα [Τχω. 344] 1588
διαιρεῖν ϑεοῖς ἢ δαίμοσιν᾽ καὶ γὰρ ἄτοπον, εἰ ταύτας μὲν
ἐν τῷ μέσῳ γένει τάξομεν, ϑεοὺς δὲ καὶ δαίμονας ἐν τοῖς
δημιουργικοῖς τοῖς ἐσχάτοις" οὔτε νομέας ὑπάρχειν ἐκείνους
τοὺς ἀποτυχόντας μὲν τοῦ ἀνθρωπικοῦ νοῦ, πρὸς δὲ τὰ ἔῷα
δ σχόντας τινὰ συμπάϑειαν᾽ οὐ γὰρ ἐξ ἀνϑρώπων ἐστὶ τὸ
εἶναι τοῖς δαίμοσι τοῖς ἐπιτροπεύουσι τὴν ϑνητὴν φύσιν"
οὔτε ϑηρατὰς τοὺς ὥσπερ ἐν ξωγρείῳ κατακλείοντας τῷ σώ-
ματι τὴν ψυχήν" οὐ γὰρ οὕτως ἡ ψυχὴ τῷ σώμαῳ συξεύ-
γνυται, οὐδὲ φιλόσοφος ὃ τρόπος οὗτος τῆς ϑεωρίας, ἀλλὰ
1οὸ βαρβαρινῆς ἀλαξονείας μεστός" οὔτε τοὺς γεωργοὺς εἰς τὴν
Ζήμητραν ἀνενεκτέον" ἐξήφηνται γὰρ οὗ ϑεοὶ τῶν προσεχῶν
αἰτίων τῆς φύσεως -- τούτοις δ᾽ οὖν ἐπιτιμήσας τοὺς μὲν
ἱερέας ἀνάλογον ἴστησι δι᾽ ὁμοιότητος πρὸς πάσας τὰς δευ-
τέρας οὐσίας καὶ δυνάμεις, ὅσαι τὰς προτέρας ἑαυτῶν αἰτίας
16 τιμῶσι καὶ θεραπεύουσι, τοὺς δὲ νομέας πᾶσι τοῖς ἐν τῷ
κόσμῳ τὴν ἐπιστασίαν λαχοῦσε τῆς εἰς τὸ σῶμα δεπούσης
ξωῆς καὶ τῶν ἀλογίστων δυνάμεων καὶ ταύτας ἐν τάξει
διανέμουσι, τοὺς δὲ ϑηρευτὰς δυνάμεσι καϑολικαῖς, κοσμη-
τικαῖς τῶν δευτέρων διὰ τῆς ϑήρας τοῦ ὄντος, τοὺς δὲ
30 γεωργοὺς τοῖς παρασκευάζουσι τὴν τελεσιουργίαν τῶν ἀπ’
οὐρανοῦ φερομένων ἐπὶ γῆν σπερμάτων, τοὺς δὲ μαχίμους
τοῖς τὸ μὲν ἄϑεον πᾶν ἀνατρέπουσι, τὸ δὲ ϑεῖον κρατύ-
νουσιν. οὕτω μὲν οὖν καὶ ὁ ϑεῖος Ἰ᾿Ιάμβλιχος. κοινὸν δὲ
ἀμφοτέροις. ὅτι τὸ δημιουργικὸν εἰς νομευτικὸν καὶ ϑηρευ-
86 τικὸν καὶ γεωργικὸν διαιροῦσιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἀφ᾽ ἑνὸς τὰ τέτ-
ταρα προάγουσιν᾽ οὐδαμῶς γὰρ τὸ νομευτικὸν ὑπὸ τὸ δημι-
ουργικὸν ἢ τὸ ϑηρευτικὸν ἂν ϑείη τις ὀρϑῶς σκοπούμενος.
μήποτε οὖν κάλλιον ὥσπερ ὃ ἡμέτερος διδάσκαλος διῃ-
θὲ. ποιεῖσϑαι τὴν ἐξήγησιν. μίαν μὲν δυάδα ϑεμένους τὸ
80 ἱερατικὸν καὶ μάχιμον, ἑτέραν δὲ τὸ δημιουργικὸν καὶ γεωρ-
γικόν, τρίτην δὲ τὸ νομευτικὸν καὶ ϑηρευτικόν, καὶ λαβόντας
τοιαύτην τάξιν τὰ παραδείγματα μεταδιώκειν αὐτῶν. ἔστι
ΜῊΝ Ρ
ὅ τινὰ ΜΜ:-τὴν Ρ 18 Οὗ το. ΥΠ ἴθ. 11 δὰ πήμητραν οἴ.
ΚὔβυθΣ- ΒΊ8Β8, Οὐ οι. ασδχωτη.δ 11.4939.18 »ἐδήοτηνται Ε 1288 οὗ.
8080]. Ηὶ 18 δι᾽ ὁμοιότητος ἀνάλογον ἴστησι Ῥ 19 διὰ τῆς
Ν: διὰ τὰς Ῥ: διτὰς Ἡ 516 28 οὕτω ΜΞ 5ἷ'6: τοῦῦο Ρ 9 τὰ
Οἵ ΨΧ 2888 οὗ. 8080]. αὸο 81 ϑηρατιχκὸν Ν 8080]. ΜΙ ὈΪ8
164 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 34 ΑἹ
γὰρ καὶ τὸ ἱερατικὸν ἐν τοῖς ϑεοῖς τοῖς ἀναγωγοῖς καὶ τὸ
μάχιμον ἐν τοῖς φρουρητικοῖς καὶ τὸ δημιουργικὸν ἐν τοῖς
τὰ εἴδη πάντα καὶ τοὺς λόγους διακρίνουσι τῶν ἐγκοσμέων;,
τὸ δὲ γεωργικὸν ἐν τοῖς τὴν φύσιν ἄνωθεν κινοῦσι καὶ τὰς
ψυχὰς διασπείρουσε περὶ τὴν γένεσιν σπορὰν γὰρ καὶ ὃ ὁ
ἘἙ Πλάτων ὀνομάξει τὴν εἷς γένεσιν πτῶσιν τῆς ψυχῆς. τὸ
δὲ σπείρειν οἰκειότατον τοῖς γεωργοῖς. ὥσπερ καὶ τὸ συλ-
λαμβάνειν ταῖς τῆς φύσεως ἀπογεννήσεσι. τὸ δὲ νομευτικὸν
(ἐνδ τοῖς τὰ εἴδη πάντα τῆς ζωῆς διακεκριμένως ἐπιτρο-
πεύουσι τὰ ἐν τῇ γενέσει φερόμενα᾽ καὶ γὰρ ἐν τῷ Πολι-- 10
τικῷ [271 }}] νομέας ϑείους τινὰς αὐτὸς ἡμῖν παραδέδωκε.
τὸ δὲ ϑηρευτικὸν ζἐνδ τοῖς τὰ ἔνυλα πάντα πνεύματα δια-
τάττουσι᾽ καὶ γὰρ ϑῆρας ἐκεῖνα καλεῖν ἔϑος ἐστὶ τοῖς ϑεο-
λόγοις. καὶ ταῦτα πάντα τὰ γένη τῇ μέσῃ προσήκει δημι-
ουργίᾳ, τὸ ἐπιστρεπτικόν, τὸ φρουρητικόν, τὸ τὰς ψυχικὰς 15
λήξεις διέπον, τὸ τὰ εἴδη τῆς ξωῆς διακυβερνῶν τὰ γενε-
σιουργά, τὸ δημιουργικὸν πᾶν καὶ τῶν ἐνύλων εἰδοποιόν, τὸ
τῶν ἐσχάτων πνευμάτων τακτικόν. τούτων δὲ τῶν γενῶν πάν-
των ἕτερον {δεῖ τιϑέναι τὸ τῆς φρονήσεως ἐπιμελούμενον καὶ
ϑεωρητικόν, ὃ καὶ αὐτὸς ἐπὶ πᾶσιν ἐξυμνήσει πρώτου μνη- 20
σϑεὶς τοῦ ἱερατικοῦ γένους ὡς ἱερεύς. ἑπτὰ οὖν τὰ πάντα,
καὶ ἡ μονὰς ἐξήρηται τῆς ἔξάδος, καὶ ἣ μὲν ἀνάλογόν ἔστι
τῷ ἑνὶ νῷ, τῷ πᾶσαν συνέχοντι τὴν δημιουργίαν τῶν γενη-
τῶν, ἣ δὲ τοῖς ὑπ᾽ αὐτὸν μερικωτέροις ἔϑνεσιν, ἀναγωγοῖς,
φρουρητικοῖς., εἰδοποιοῖς, ξῳοποιοῖς, ἀγελάρχαις τῆς ἡμέρου 36
ξωῆς,» κρατητικοῖς τῆς ϑηριώδους φύσεως, ἃ δὴ καὶ ἐν τῷ
παντὶ διώρισται ἀπὸ τῶν ἁπλῶν. καὶ δὴ καὶ ἐν τοῖς ἀν-
ϑρώποις, φησί, ταῦτα πάρεστιν ὁρᾶν, πρώτως μὲν παρὰ τοῖς
᾿4ϑηναίοις, δευτέρως δὲ παρὰ τοῖς Σαΐταις, κατὰ τὴν τῶν
γενῶν διαίρεσιν ἑκάστου τὸ οἰκεῖον ἔργον ἀποπληροῦντος 530
ἀφωρισμένως᾽ τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἀπὸ τῶν ἄλλων καὶ τὸ
ΝΡ
6 οἵ. Τίῃμι. 41 420) οὗ Βρτβ ἢ. 88. 8 14 οὕ. οβδ]ᾶ, ὅ98
16 ἐπιτρεπτικχὸν Ρ 18 πνευμάτων ἈΝ: πραγμάτων Ρ τού-
τῶν --- 0 θεωρητικόν ΟΝ 19 δεῖ Δ0ἃ ΚΥτὸ0])] 2428 ἐξήρηνται ἘΕ
ῶ4ά αὐτῶν ΜΜὶἩ 38 οἵ. ἰηῖτα 8900 ἴῃ τοχρ. Π 297, 34 οὗ Κγο]] ἴῃ ἱπὰ.
26 ἐν οΩ ΝὄἧἾ, τῷ Ὁ Ρ 2428 πο]ὺ] ὥς φησ 239 παρὰ οἴ Ρ
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τὶχὰ. 34 ΑΒ] 168
χωρίς. ἵνα τὴν ἀμιγῆ καϑαρότητα τῶν γενῶν νοήσωμεν
ἄνωϑεν ἄχρι τῶν ἐσχάτων προϊοῦσαν δι᾽ ὑφέσεως.
Μετὰ δὲ τοῦτο τὸ τῶν δημιουργῶν, ὅτι καϑ᾽
48
αὑτὸ ἕκαστον, ἄλλῳ δὲ οὐκ ἐπιμιγνύμενον δημι-
δουργεῖ, τό τε τῶν νομέων καὶ τὸ τῶν ϑηρευτῶν, τό
τε τῶν γεωργῶν [24 ΑἹ.
«Αδτη πᾶσα ἡ τετρακτὺς ἔχει μὲν τὴν τρίτην τάξιν κατὰ
τὴν εἰς τρία τῶν γενῶν τομήν, δευτέρα δὲ ὑπὸ τοῦ Πλά-
τῶνος ἠρίϑμηται νῦν, ἵνα καὶ διὰ τούτου μιμήσηται τὸ πᾶν
10 ὁ λόγος, ἐν ᾧ τὸ ἔσχατον μέσον ἐστίν, ὑπὸ ϑειοτέρων ἁπαν-
ταχόϑεν περιεχόμενον" τὸ γὰρ ἐνυλότατον καὶ παχύτατον ἐν
μέσῳ παρὰ τῆς δημιουργίας κατακέκλιται" μόλις γὰρ ἂν
οὕτω σῴξοιτο κοσμούμενον κατὰ πᾶν ἑἕξαυτὸ καὶ φρουρού-
μενον ὑπὸ τῶν περιεχόντων ἁπάντων. πάλιν δὲ καὶ ἐν
18 τούτοις πρόσκειται τὸ μὴ ἐπιμίγνυσϑαι τὸ δημιουργικὸν τοῖς
ἄλλοις μηδὲ ἐκεῖνα παραπλησίως αὐτοῖς, ἀλλ᾽ ἕκαστον ἐφ᾽
ἑαυτοῦ μένειν καὶ τῆς ξαυτοῦ καϑαρότητος᾽ τοῦτο γὰρ οὐ
μόνον ἀκρίβειαν ἐν τοῖς ἐπιτηδεύμασι καὶ κατόρϑωσιν ἐν
τοῖς οἰκείοις ἔργοις, ἀλλὰ καὶ συμπάϑειαν ἀπεργάξεταε τῶν
80 πολιτῶν. πάντες γὰρ δεήσονται πάντων τῷ μὴ ἕκαστον πολ-
λὰς μετιέναι τέχνας᾽ δεήσονται γὰρ ὁ μὲν δημιουργὸς τοῦ
γεωργοῦ, ὃ δὲ γεωργὸς τοῦ νομέως. οὗτος δὲ τοῦ ϑηρευτοῦ,
καὶ ὃ ϑηρευτὴς τοῦ δημιουργοῦ, καὶ οὕτως ἕκαστος τῶν ἄλ-
λων δεόμενος οὐκ ἄμικτος ἔσται πρὸς αὐτούς. ἔστιν ἄρα μετὰ
35 τῆς ἑτερότητος ἡ ταυτότης καὶ μετὰ τῆς ἑνώσεως ἡ διάκρισις.
Καὶ δὴ καὶ τὸ μάχιμον γένος ῇσϑησαί που τῇδε
ἁπάντων τῶν γενῶν κεχωρισμένον, οἷς οὐδὲν ἄλλο
πλὴν τὰ περὶ τὸν πόλεμον ὑπὸ τοῦ νόμου προσ-
ετάχϑη μέλειν [24 Β].
80 Πανταχοῦ μέν. μάλιστα δὲ ἐπὶ τοῦ μαχίμου γένους οἷ-
κεῖόν ἔστι τὸ τῆς ἀμιξίας καὶ τὸ τῆς διακρίσεως" πρὸς γὰρ
τὴν ἄχραντον τάξιν ἔχει συγγενῶς καὶ τὴν ἀποτέμνουσαν τὸ
ἘΝΡ
ὅ τὸ τῶν ΜῈᾺΡ οὐχ ΑΡ]αὖ.: τῶν 'ς Ρ]αί. 12 κατακέκλειται Ν
μόνως οὖ 50 ἁπάντων Ῥ 36 καὶ δὴ καὶ 10τ] οατα ΑΣΕῸ
ΡΙαί.: καὶ ϑὴ ὃς Ρ]αὺ. 21 ἁπάντων 1].: ἀπὸ πάντων Ρ]Ϊαῖ. 388 πό-
λεμον ἐτάχϑη μέλειν Ῥ προετάχϑηνκ 828 οὗ ΟΥ. ΟΠ8]α. δ83
Β
Ω
166 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τίτι. 94 Β]
ἔνυλον πᾶν καὶ ἀφανίξουσαν τὸ πλημμελές. εἰκότως ἄρα καὶ
τούτῳ τῷ γένει τὰ περὶ τὸν πόλεμον μέλει" διὰ γὰρ τοῦτο
μένει τῶν ἔξωϑεν καὶ τῶν ζἔνδοϑεν» βλαπτόντων ἀπείρατος
ἡ πόλις͵ καὶ τοῦτο αὐτῇ περιβάλλει τὴν ἀφ᾽ ξαυτοῦ φρουράν,
μιμούμενον τὴν φρουρητικὴν τάξιν ὡς γὰρ τῷ πρώτῳ τῶν
δημιουργῶν, οὕτω καὶ τῷ μέσῳ σύνεστι φρουρητικὴ ϑεότης.
τοῦτο μὲν οὖν ἀπὸ τῆς ᾿ϑεολογίας ληπτέον. νόμον δὲ ἐν
τῷ παντὶ τὸν ἀπὸ τῆς μιᾶς δημιουργινῆς νοήσεως ϑεσμὸν
ἀκουσόμεϑα᾽ πρὸ γὰρ τῶν ἐγκοσμίων ἐστὶν ὁ δημιουργικὸς
νόμος τῷ 4ιὸδ παρεδρεύων καὶ συνδιακοσμῶν αὐτῷ πᾶσαν
τὴν ἐν τῷ παντὶ προμηϑίαν.
Ἔτι δὲ ἡ τῆς ὁπλίσεως αὐτῶν σχέσις ἀσπίδων καὶ
δοράτων, οἷς ἡμεῖς πρῶτοι τῶν περὶ τὴν ᾿Ασίαν
ὡπλίσμεϑα, τῆς ϑεοῦ καϑάπερ ἐν ἐκείνοις τοῖς τό-
ποις παρ᾽ ὑμῖν πρώτοις ἐνδειξαμένης [24 Β].
'ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν παραδειγμάτων ἄχρι τῶν ἐσχάτων γε-
νῶν διατείνει τὴν τῆς ᾿4ϑηνᾶς ἐνέργειαν ὃ λόγος᾽ ἔστι γὰρ
αὐτῇ καὶ συμφυῆ πράγματα μετειληχότα τῶν ἀχράντων δυνά-
μεων ὁλικώτερα καὶ μερικώτερα, καὶ ἐγκόσμια γένη, διαταττό-
μενα παρὰ τῆς μέσης δημιουργίας, ἀνάλογον ἐκείνοις περι-
ἐχοντά τε καὶ περιεχόμενα καὶ κρατούμενα ταῖς ᾿4ϑηναϊκαῖς
ἐνεργείαις μένοντά τε ἀεὶ ὡσαύτως ἄχραντα δι᾽ ἐκείνην
ἐν τῷ παντί. ταῦτα μὲν οὖν κοινῶς περὶ πάντων τούτων
προσήκει γινώσκειν. τίς δὲ ἡ ὅὕπλισις αὕτη καὶ τίνες αἱ
ἀσπίδες καὶ τὰ δόρατα τίνα, ῥητέον, καὶ πῶς ἐν τῇ ϑεῷ
ταῦτα προείληπται. Πορφύριος μὲν ἀσπίδα τὸ σῶμα κα-
λῶν ἀντὶ τοῦ δόρατος παραλαμβάνει τὸν ϑυμόν᾽ ταῦτα δὲ
εἰς γένεσιν πεσόντων ἐστὶ καὶ ἐνύλων πραγμάτων, καὶ οὐχὶ
τῆς ἀτρέπτονυ σωτηρίας, ἀλλὰ τῆς γενεσιουργοῦ ζωῆς ὄργανα,
διαφϑείροντα τὴν καϑαρότητα τοῦ νοῦ καὶ τὴν κατὰ λόγον
ἀπολλύντα ζωήν. ὃ δέ γε ϑεῖος Ιάμβ λιχος ἐνθεαστικῶς,
ἐπειδὴ πᾶν τὸ ϑεῖον καὶ δρᾶν χρὴ καὶ μὴ πάσχειν, ἵνα τῷ
ΜΝΡ ἱπᾶθ 8 υ. 12 [ἕτε δὲ ΟΡ
ὃ ἔνδοϑεν Δαὰ ΚτοΟ]]: οὗ Τα. 110 1 μόνον ΝΝ 10 οὗ
Ῥ. 88, 9ῶ2488ΒὨἔ [12 ὁπλήσεως σ: οὔ υ. 34 1288 σχέσις ἕως τοῦ᾽
παρ᾽ ᾿ὁμῖν Ο [1 ἡμῖν πρῶτον ΜΡ 16 μέχρι Ρ 20 ἐκεί-
νηςς. 34 ὅπλησις Ο: ὕπλησις ὰὸ 38 οὗ. Ῥ. 88,8 ἴδ ἕνα τὸ μὲν Ῥ
10
890
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίὰ. 34 ΒΟ6] 157
μὲν δρᾶν μὴ ἔχῃ τὸ ἀδρανὲς τῇ ὕλῃ προσόμοιον, τῷ δὲ μὴ
πάσχειν μὴ ἔχῃ τὸ δραστήριον τοῖς ἐνύλοις ἐοικός, ἃ μετὰ
πάϑους ποιεῖ, τὰς μὲν ἀσπίδας δυνάμεις εἶναι τίϑεται, δι᾽
ἃς ἀπαϑὲς καὶ ἄχραντον μένει τὸ ϑεῖον, ἄρρηκτον ἐν ξαυ-
δ τῷ φρουρὰν περιβεβλημένον, τὰ δὲ δόρατα δυνάμεις, καϑ'
ἃς χωρεῖ διὰ πάντων ἀναφῶς καὶ δρᾷ εἰς πάντα, τὸ ἔνυλον
ἀποκόπτον καὶ πᾶν τὸ γενεσιουργὸν εἶδος ἀμυνόμενον. ταῦτα
δὲ πρώτως μὲν περὶ τὴν ᾿4ϑηνᾶν δρᾶται" διὸ καὶ ἀσπὶς
αὐτῆς ἐξήπλωται καὶ δόρυ καὶ ἐν τοῖς ἀγάλμασι" καὶ γὰρ
10 πάντα καταγωνίξεται καὶ διαμένει ἄκλιτος κατὰ τοὺς ϑεο-
λόγους καὶ ἄχραντος ἐν τῷ πατρί. δευτέρως δὲ ἐν ταῖς
᾿Αϑηναϊκαῖς δυνάμεσι, ταῖς τε ὅλαις καὶ ταῖς μερικαῖς᾽ ὡς Εὶ
γὰρ τὸ ΖΔίοον καὶ δημιουργικὸν πλῆϑος μιμεῖται τὴν ξαυ-
τοῦ μονάδα, καὶ ὡς τὸ μαντικὸν καὶ ᾿Ἵπολλωνιακὸν μετέχει
15 τῆς ““πολλωνιακῆς ἰδιότητος, οὕτως καὶ ὃ ᾿4ϑηναϊκὸς ἀριϑ-
μὸς τὸ ἄχραντον τῆς ᾿4ϑηνᾶς καὶ ἀμιγὲς ἀπεικονίζεται.
ἐσχάτως δὲ ἐν ταῖς ᾿4ϑηναϊκαῖς ψυχαῖς ἔστι γὰρ καὶ ἐν
ταύταις ἡ μὲν ἀσπὶς τὸ ἀδάμαστον τοῦ λόγου καὶ ἀκλινές,
δόρυ δὲ τὸ τμητικὸν τῆς ὕλης καὶ τῶν δαιμονίων ἣ μοι-
80 ραίων παϑημάτων ἀπαλλάττον τὰς ψυχάς, ὧν δὴ καϑαρώ-
τερον μὲν οὗ ᾿4ϑηναῖοι, δευτέρως δὲ οἱ Σαΐἵται μετειλήχασι,
μέτρῳ τῆς πρὸς τὴν ϑεὸν συγγενείας καὶ τούτων μετα-
λαγχάνοντες.
Τὸ δ᾽ αὖ περὶ τῆς φρονήσεως, δρᾷς που τὸν νός-
ὃ μὸν τῇδε ὅσην ἐπιμέλειαν ἐποιήσατο εὐθὺς κατ᾽
ἀρχὰς ἕως τοῦ πάντα κτησάμενος [2480].
Τὴν ϑεὸν καὶ φιλόσοφον ἐρεῖ [24 Ω] καὶ φιλοπόλδμον
μικρὸν προελϑών. ἵνα οὖν αὐτῷ κατὰ τὸ παράδειγμα καὶ
ἡ τῆς ᾿4ϑηναίων καὶ Σαϊτῶν πολιτείας διακόσμησις γίγνη-
80 ταί. τὸ μὲν περὶ τοὺς πολέμους ἀσκητικὸν ἀπὸ τῶν εἰρη-
μένων ἱκανῶς ἐνεδείξατο, τὸ δὲ περὶ τὴν φρόνησιν ἐν τού-
ΟᾺΡ
1 ἀδρανὲς ς«: ἀπαϑὲς ΟΡ: οὗ ἰῃ τόρ. ΠΟ 206, 8 ἴῃ Ῥδγτη.
840,6 [18 π0 ἰΐβ οἴβοαλχ εἰ αὖ χοδίοτία, αὰδὸ οὕχῃ οἴβοιύ ρΡᾶ-
ἰληνις 48 οἵ ᾿ηἶτα 1665 Ὁ Εἰ 65 οὗ. Ρ. 88, 3 9 ἐξῆπται ς
Βοουμάσθχῃ καὶ οἷα ς 17 οὗ ᾿τηΐτὰ 168 80 ἀπαλλάττων ΟΡ
δὅ8 τῇδε ἕως τοῦ πάντα 5. 238 αὐτὸ Μ'
15033ἃα ΠΡΟΚΔΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἴμὰ. 34 ΒΟ]
ΠΕ τοις παρίστησιν, ὅπως ἂν τῷ μὲν τὸ φιλοπόλεμον, τῷ δὲ
49
τὸ φιλόσοφον ἀπεικονίζξηται τῆς ᾿4ϑηνᾶς. τίς οὖν ἡ φρό-
νησις αὕτη; (ἦς ϑεωρία τῶν ὕλων τῶν τε ὑπερκοσμίων Ὁ Ἐ τ
πραγμάτων, ἀφ᾽ ὧν μετὰ τὰ πρώτιστα τῶν ἀγαϑῶν, ἃ δὴ
τελεσιουργὰ τῶν ψυχῶν ἐστι, καὶ περὶ τὸν βίον τὸν ἀνϑρώ-
πινον ὑπῆρχέ τις ῥᾳστώνη, μέχρε μαντικῆς προϊοῦσα καὶ
ἰατρικῆς. καὶ ταύτας ἄλλως μὲν ἐν τοῖς ἀφανέσιν αἰτίοις,
ἄλλως δὲ περὶ τὸν κόσμον, ἐσχάτως δὲ περὶ τὴν ἀνϑρω-
πίνην ἐπιτήδευσιν τιϑεμένη. ἐπειδὴ γὰρ ἄυλος σοφέα καὶ
χωριστὴ ἡ ϑεὸς αὕτη, διὰ τοῦτο καὶ τοῖς πρὸς αὐτὴν συγ-
γενέσιν ἐκφαίνεε τὰ μόρια πάντα τῆς φρονήσεως; τῆς τε
ϑείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης ἐπεὶ καὶ τὴν μαντικὴν ἄλλην
μὲν ἐν τοῖς νοεροῖς ϑεοῖς. ἄλλην δὲ ἐν τοῖς ὑπερκοσμέοις»
ἄλλην δὲ ἐν τοῖς ἐγκοσμίοις ϑετέον. καὶ ταύτης ἄλλην μὲν
ἀπὸ τῶν ϑεῶν χαϑήκουσαν, ἄλλην δὲ ἀπὸ τῶν δαιμόνων,
ἄλλην δὲ ἀπὸ τῆς ἀνθρωπίνης διανοίας, τεχνικήν τινα μᾶλ-
λον οὖσαν καὶ εἰκαστικήν. καὶ δὴ καὶ ἰατρικὴν ὡσαύτως ἐν
μὲν τοῖς ϑεοῖς αὐτὴν τὴν παιώνιον ϑετέον, ἐν δὲ τοῖς δαί-
μοσε τὴν διακονικὴν καὶ ὑπουργικὴν τῶν ϑεῶν, ἀφ᾽ ὧν καὶ
ὗλαι παρασκευάζονται καὶ ὅ ὄργανα ταῖς τῶν ϑεῶν ἐπιφανεί-
αἰς᾿ ὡς γάρ εἶσι περὶ τὸν Ἔρωτα πολλοὶ δαίμονες. οὕτω
καὶ περὶ τὸν ᾿Ασχληπιόν, οἱ μὲν ὀπαδῶν, οὗ δὲ προπομπῶν
τοῦ ϑεοῦ τάξιν λαχόντες. ἐν δὲ ταῖς ἀνϑρωπίναις ξωαῖς τὴν
ἐκ ϑεωρημάτων καὶ πείρας ποριζομένην, καϑ᾽ ἣν οἱ μὲν
μᾶλλον. οὗ δὲ ἧττον οἰκειοῦνται πρὸς τὴν θείαν ἰατρικήν.
ἔστε δὲ καὶ μῖξις τῶν δύο «τούτων φρονήσεων τῆς τε μαν-
τικῆς καὶ ἰατρικῆς παρὰ τοῖς Αἰγυπτίοις, διότε καὶ ἐν ἕνὶ
ϑεῷ προειλημμέναι τυγχάνουσι τούτων αἰτίαι, καὶ ἀπὸ μιᾶς
πηγῆς ὀχετοὶ πλείους μερίξονται περὶ τὸν κόσμον. ταῦτα μὲν
οὖν κοινὰ περὶ τῆς νῦν λεγομένης φρονήσεως εἰρήσϑω.
καϑ᾽ ἕκαστον δὲ ἐπεκδιδάσκοντες φήσομεν νόμον μὲν τὴν
ἀπὸ τοῦ νοῦ τοῦ ἑνὸς τῆς ᾿4ϑηνᾶς διήκουσαν τάξιν, ἐπι-
ΟᾺΡ
2 ἀπεικονίζξετται Ο 5160: ἀπεικονίζωνται ΜΡ καὶ τῶν ἐγκο-
σμίων δὰ π΄ 1858 ἱπΒ ΠδάθχηΩ. 8 τῶν κόσμων ΜΘ 9 γὰρ Ὁ
10 τοῖς 8: ταῖς 1]. 18 οὗ ἴῃ στρ. Π118.10 32 ὁπαϑῶν ἘΡ
26 μίξις 1]. 2608 80}. πημούϑρ; οἵ. δᾷδοπάβ 27 ἐν οὐὰ Ὁ
82 νοῦ τοῦ ΟΝ: νοητοῦ Ῥ τῆς ᾿Αθηνᾶς οτὰ Ρ | οἷ, Ρ. 1δ0, 14
86
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [1ῖὰ. 324 Β6] 159
μέλειαν δὲ τὴν πρόνοιαν τὴν μέχρε τῶν μερικῶν ἀπὸ τῶν
ὅλων πεφοιτηκυῖαν, εὐθὺς δὲ κατ᾽ ἀρχὰς τὴν κατὰ φύσιν
τῶν ᾿4ϑηναϊκῶν ψυχῶν πρὸς τὴν φρόνησιν οἰκειότητα τὸ
γὰρ μὴ ἐπείσακτον μηδὲ ἀλλότριον διὰ τοῦ εὐθὺς κατ᾽ ἀρ-
δ χὰς σημαίνειν ἔοικεν. εἰ δὲ ὡς πρὸς τὴν κοσμικὴν τάξιν
ἀνάγοι τις τὸ δηϑέν, τὸ μὴ ἐκ τοῦ ἀτελοῦς ἐπὶ τὸ τέλειον
προϊέναι τὴν διακόσμησιν, ἀλλ᾽ ἀεὶ τετάχϑαι καὶ μετὰ τοῦ
εὖ προεληλυϑέναι δηλοῦν μοε δοκεῖ τοῦτο τὸ εὐθὺς κατ᾽
ἀρχάς. περὶ δὲ τὸν κόσμον ἅπαντα, διότι καὶ ἀφανεῖς
10 εἰσιν αἰτίαι τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τεταγμένων, ἃς ϑεωρεῖ πρὸ
τούτων ἡ τελέα φρόνησις" οὐ γάρ ἔστιν αὐτῆς τὸ εἶδος
τεχνικόν, ὥς φησι Πορφύριος, ἢ πρὸς τέχνας ἐπιτήδειον᾽
Ἡφαίστου γὰρ τοῦτο δῶρον, ἀλλ᾽ οὐκ ᾿Αϑηνᾶς, ὥς φησιν
Ἰάμβλιχος. μέχρι δὲ μαντικῆς καὶ ἰατρικῆς, διότι καὶ Ο
16 τῶν ἐγκοσμίων θεῶν τὰς ἄλλας πρῶτον ϑεωρεῖν προσήκει
δυνάμεις, εἶθ᾽ οὕτως καὶ τὴν σημαντικὴν αὐτῶν καὶ ὑγιαστι-
κὴν ποίησιν, ἐπειδὴ καὶ σῶμα ἐλάχομεν διοικεῖν γενητόν,
καὶ ἐν σώματι κατακεκλεισμένοις ἡμῖν τὸ μέλλον οὐ δῆλόν
ἐστειν᾽ ἡ γὰρ ἕνυλος ξωὴ πολὺ τὸ ἐνδεχόμενον ἐπιδείκνυται
80 κατὰ τὴν ἄλλοτε ἄλλως φερομένην ὕπαρξιν. ὅσα δὲ ἄλλα
τούτοις ἕπεται μαϑήματα λέγει δήπου γεωμετρίαν, ἀστρο-
νομίαν, λογιστικήν, ἀρνϑμητικὴν καὶ τὰς τούτων ξυγγενεῖς,
ἃ δὴ πάντα καταστησάμενος ὃ νόμος εἰς φρόνησιν ᾿4ϑη-
ναίους τε καὶ Σαΐτας ϑαυμαστὴν ἀνήγαγε. καὶ περὶ τούτων
48 ταῦθα. Πορφύριος δὲ εἰκότως φησὶ καὶ ἰατρικὴν ἀπὸ
τῆς ᾿Αϑηνᾶς ἥκειν, διότι καὶ ὁ ᾿Δἀσκληπιὸς νοῦς. ἐστι Σελη-
νιακός. ὥσπερ ὁ ᾿ἡπόλλων ἩἩλιακὸς νοῦς. οἷς καὶ ὁ ϑεῖος
ἐπέπληξεν Ιάμβλεχος ὡς οὐ καλῶς συγχέουσι τὰς τῶν θεῶν
οὐσίας οὐδὲ ὀρθῶς ἀεὶ κατὰ τὸ παρὸν τοὺς νοῦς καὶ τὰς
ΟΡ
ῷ δὲ οἡη δ ὅ ὡς ]].: καὶ ὁ1 8 8 .εὐθὺ 6 10 αὐἱαπὶ
μαντικὴν 18 κατακεκλήμένοις 6: κατακεκλιμένοις ΜΡ: ὁ;
ς | οἷ, Ρ. 168,78 οὐ δῆλον Ο: ἄδηλον ΜΡ 2520 κατὰ Ο: καὶ
ΜῬ 21 γεωμοτρία (οχητῖα ποχωϊπδίϊπθ) ---- 22 συγγενεῖς οἷδαὶ
Β080]. Ρ]. οὗ. τορ. ὙΠ δῶδεβθ 22 λογικὴν Ῥ ταύταις Β080]. ΡΙ.
συγγενεῖς Ἡ 28 ἔοχύ. καταχτησάμενος ΟΧ ἸΘΙμτηδίθο; 808 οἷ.
μοπρίῃ. 8181811, 26 30Ρρ. 34 τε οἵὰ ᾿ὶ ἐνήγαγε 948 ταῦτα
καὶ περὶ τούτων ΜΡ
160 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τι. 34 ΒΟ]
ψυχὰς τῶν ἐγκοσμίων διανέμουσιν᾽ ἐπεὶ καὶ ᾿Δοκληπιὸν ἐν
Ἡλίῳ ϑετέον καὶ ἀπ᾽ ἐκείνου προϊέναι περὶ τὸν γενητὸν
1) τόπον, ἵν᾽ ὥσπερ ὃ οὐρανός, οὕτω δὴ καὶ ἡ γένεσις κατὰ
δευτέραν μετοχὴν ὑπὸ τῆς ϑεότητος ταύτης συνέχηται, συμ-
μετρίας καὶ εὐκρασίας ἀπ᾿ αὐτῆς πληρούμενος. δ
Ταύτην οὖν δὴ τότε ξύμπασαν τὴν διακόσμησιν
καὶ σύνταξιν ἡ ϑεὸς προτέρους ὑμᾶς διακοσμήσασα
κατῴκισεν [246].
Τὸ μὲν ξύμπασαν τὴν ἡνωμένην περιοχὴν ἐν τῇ ϑεῷ
πάντων τῶν ὑπ᾽ αὐτῆς κεκοσμημένων καὶ τὸ μήτε παραλε- 10
λεῖφϑαι μηδὲν μήτε διῃρημένως αὐτῇ τὸ πλῆϑος εἶναι δη-
λοῖ. τὸ δὲ τὴν διακόσμησιν τὴν ἐν τάξει τῆς ᾿4ϑηναϊκῆς
προνοίας διανομὴν ἐνδείκνυται τὸ δὲ τὴν σύνταξιν τὴν
ἕνωσιν τούτων καὶ τὴν πρὸς ἕνα κόσμον συγγένειαν. ἔτι
δὲ ἡ μὲν διακόσμησις τὴν ἀπὸ τῆς ϑεοῦ σημαίνει πρόοδον 16
τῶν ὅλων, ἡ δὲ σύνταξις τὴν εἰς ἑαυτὴν ἐπιστροφήν. ἐπει-
δὴ δὲ καὶ τῶν ἐν τῷ παντὶ τὰ μὲν ὁλικά ἐστι. τὰ δὲ με-
ρικά, καὶ τὰ μὲν μονάσιν, τὰ δὲ ἀριϑμοῖς ἀνάλογον, μετέχει
δὲ ἄμφω μὲν τῆς ᾿4ϑηναϊκῆς προνοίας, πρώτως δὲ τὰ ὁλικὰ
καὶ μοναδικά, διὰ δὴ τοῦτο καὶ τοῖς ᾿4ϑηναίοις τὴν πρε- 30
σβυτέραν καὶ ἡγεμονικὴν ἀπονέμει τάξιν ὁ παρὼν λόγος,
Ἐ δευτέραν δὲ τοῖς Σαΐταις καὶ τούτων ὑφειμένην.
Ἐκλεξαμένη τὸν τόπον ἐν ᾧ γεγένησϑε, τὴν εὐ-
κρασίαν τῶν ὡρῶν ἐν αὐτῷ κατιδοῦσα, ὅτι φρονιε-
μωτάτους ἄνδρας οἴσοι [24 6]. 85
Πρότερον μὲν λαγχάνειν εἴρηται [28 }] τὴν χώραν ἡ ϑεός,
νῦν δὲ ἐκλέγεσθαι. συντρέχει δὲ ἀμφότερα, καὶ οὔτε τὸ λαχεῖν
ἐπ᾿ αὐτῆς ἀβούλητον οὔτε ἡ αἵρεσις ἄτακτον, οἵα δή ἐστιν
ἐπὶ τῆς μερικῆς ψυχῆς ἡ γὰρ ϑεία ἀνάγκη συντρέχει τῇ
ϑείᾳ βουλήσει, καὶ ἡ ἐκλογὴ τῷ κλήρῳ, καὶ τὸ ἐλέσϑαε 80
ΟᾺῈΡ
2 (εἶναι θετέον ΚτΟ] ὃ δὴ οἵα Ῥ ὅ 8ο]]. ὁ γενητὸς τό-
σος, Ὁ181 ῬούΒ πληρουμένη οὕτω ς ΒΟ. 7 ἡμᾶς Ρ οὕχῃ Ῥδυοὶβ
Ρ].}. ἡ ϑεὸς δαῖο διακοσμήσασα ἘΕΡῚ. 8 .κατώκησεν ἹΕ:Ρ (-Ε)
11 διῃρημένον οοπΐ Β' αὐτῇ ΜΡ: αὐτὸ δ 16 οχρθούθχλ!ε αὐτὴν
11 Ῥχῖϊὰβ δὲ Ὁ Ρ 288 γεγένησθε ἕως τοῦ" φρονημωτάτους Ο
βἷο. 24 αὑτῶ Μ 4386 οἷσοι Ἡ οὐτὰ Α δ] ῖβαπο Ρ]. }}.: οἵσει ΟΡ
οαπὶ ὅς ΡΙ. 28 8 ἄτακτος οἷα ς
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 34 ΒΟ6] 16]
τῷ λαχεῖν. τίς δὲ ὃ τόπος οὗτος, εἴρηται μὲν ἔμπροσϑεν
[Ρ. 188,2188 οὗ Ρ. 189,9 88]. ὅτε τὸ διάστημα καὶ ὁ ὡς ἀληθῶς
τόπος" κατὰ γὰρ τοῦτον αἱ διαιρέσεις τῶν θείων κλήρων,
ἵν᾽ ἀεὶ ὡσαύτως ἑστηκότες ὧσι πρὸ τῶν κατὰ χρόνον ὑφιστα-
5 μένων. προσϑετέον δὲ καὶ νῦν, ὡς ἡ τοῦ παντὸς ψυχὴ λόγους
ἔχουσα τῶν ϑείων ἁπάντων καὶ ἐξηρτημένη τῶν πρὸ αὐτῆς
ἄλλοις τοῦ διαστήματος μορίοις πρὸς ἄλλας δυνάμεις ἐντί-
ϑησιν οἰκειότητα καὶ σύμβολα ἄττα τῶν διαφόρων ἐν ϑεοῖς
τάξεων᾽ προσεχῶς γὰρ αὐτῆς ἀπαιωρεῖται τοῦτο τὸ διάστημα
10 καὶ ἔστιν ὄργανον αὐτῇ συμφυές. κόσμος οὖν οὖσα αὕτη
λογικὸς καὶ ψυχικὸς ἀποτελεῖ καὶ τοῦτον τὸν κόσμον δια-
στατὸν καὶ ξωτικὸν διὰ τῶν ϑείων συνθημάτων. ἔστι μὲν
οὖν καὶ αὐτὸ τὸ διάστημα, εἰ καὶ συνεχὲς λέγεται καὶ ἀκί-
νήτον, ἀλλ᾽ οὐ πάντη πρὸς ξαυτὸ ἀδιάφορον, ὅπου γε οὐδὲ
16 ἡ ψυχὴ τοῦ παντός ἐστε παντελῶς ἀδιάφορος αὐτὴ πρὸς
ἑαυτήν, ἀλλὰ τὸ μὲν αὐτῆς ταὐτοῦ κύκλος, τὸ δὲ ϑατέρου.
καὶ τί λέγω περὶ ψυχῆς; οὐδ᾽ αὐτὸς ὁ πολυύμνητος νοῦς
ἀδιάφορος πρὸς ἑαυτόν, εἰ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ οἷον ὁμό-
χροά ἐστιν --- οὐ γὰρ ἅπαντα τῆς ἴσης ἐν τῷ νῷ δυνάμεως,
80 ἀλλὰ τὰ μὲν ὁλικώτερα;, τὰ δὲ μερικώτερα --- καὶ οὐδὲ τοῦτο
ϑαυμαστόν᾽ ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὃ δημιουργὸς ἔχει πρώτας τε καὶ
μέσας καὶ τελευταίας ἐν ἑαυτῷ τάξεις. ὅϑεν, οἶμαι, καὶ Ὀρφεὺς
[ἔρ. 128, 18.14.18] τῶν ἐν αὐτῷ τὴν τάξιν ἐνδεικνύμενος
τοῦ δή τοι κεφαλὴ μέν, φησίν, Οὐρανὸς αἰγλήεις,
35 ὄμματα δ᾽ ἠέλιός τε καὶ ἀντιόωσα σελήνη,
καὶ οὕτως ἐφεξῆς. εἰ δ᾽ οὖν μίαν οὐσίαν εἶχε τὸ διάστημα
τοῦτο καὶ ἀδιάφορον, ἀλλ᾽ ἥ γε τῆς ψυχῆς δύναμις καὶ αἵ
τῶν δαιμόνων τάξεις αἱ διαλαχοῦσαι καὶ πρὸ τούτων οἵ
ϑεοὶ (οἵδ κατὰ τὴν δημιουργικὴν τάξιν καὶ τοὺς κλήρους τῆς
.80 Δέκης αὐτὸ διαιροῦντες πολλὴν ἂν τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν
ἀπέφηναν διαφοράν. τήν τὲ οὖν ἐκλογὴν ἔνδοϑεν καὶ
ΟᾺΡ
1 τὸ ΟἸ (ὦ Ββοῦ. ΜὮἢὮ δ τούτων ΒΡ 10 αὕτη ]].: αὐτὴ
Οἱ 8 11 τοῦτον κόσμον ΟἿ: τοῦτο κόσμον οἱ ΚυοΙ] 18 τὸ
οχῃ ΜΡ [16 χύκλυυ Μ 188 ὁμόχρονάα ΜῈ 206 τὸ διάστημα
5: Μ' ἦτη : ΟἿΆ ΟΡ 295 τῆς Δίκης οἵὰ Ρὶ [ οὗ ΟΥδίδο 1098
80 ἂν τῶν 8: αὖ τῶν (τῶν ἴῃ 110.) 6: αὐτῶν ΜῬ 81 ἐναπέ-
φνα» Ρ :
Ῥβοσυνβ οἃ. Ὀ 681. 1. 11
162 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ἸΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τι|μι. 34 ΒΟ]
ἀπὸ τῆς οὐσίας τῶν ϑεῶν γίνεσθαι νομιστέον, ἀλλ᾽ οὐ τοι-
αύὐτην, ὁποίαν ἐπὶ τῶν μερικῶν ψυχῶν ὁρῶμεν ἣ μὲν γὰρ
οὐσιώδης ἐστίν, ἣ δὲ κατὰ τὴν παροῦσαν ἀφορέξεται μόνως
ξωήν, καὶ ἣ μὲν αἰώνιος, ἣ δὲ ἔγχρονος. καὶ δὴ καὶ τὸν
τόπον οὐ τὴν γῆν οὐδὲ τὸν ἀέρα τοῦτον ἀκουστέον, ἀλλὰ δ
πρὸ τούτων τὸ διάστημα τὸ ἀκίνητον καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ὑπὸ
Β τῶν ϑεῶν προσλαμπόμενον καὶ τοῖς τῆς Δίκης κλήροις διῃρη-
μένον" τὰ γὰρ ἕνυλα ταῦτα ποτὲ μὲν ἐπιτήδεια πρὸς μετοχήν
ἔστι θεῶν, ποτὲ δὲ ἀνεπιτήδεια, καὶ δεῖ πρὸ τῶν ποτὲ μετε-
χόντων εἶναι τὰ ἀεὶ ὡσαύτως ἐξηρτημένα τῶν ϑεῶν. περὶ μὲν 10
οὖν τούτων καὶ ταῦτα ἀρκέσει. τὴν δὲ εὐκρασίαν τῶν
ὡρῶν τὴν τῶν φρονέμων οἰστικὴν Παναίτιος μὲν καὶ ἄλλοι
τινὲς τῶν Πλατωνικῶν ἐπὶ τῶν φαινομένων ἤκουσαν, ὡς τῆς
᾿Αττικῆς διὰ τὰς ὥρας τοῦ ἔτους εὖ κεκραμένας ἐπιτηδείως
ἐχούσης πρὸς τὴν τῶν φρονίμων ἀνδρῶν ἀπογέννησιν. 40γ- τ6
γῖνος δὲ ἀπορεῖ μὲν πρὸς τούτους ὡς μήτε ἀληϑεύοντας ---
τοὐναντίον γὰρ ὁρᾶται πολλή τις καὶ αὐχμῶν καὶ χειμώνων
ἀσυμμετρία περὶ τόνδε τὸν τόπον --- μήτ᾽, εἰ ὁ τόπος ἦν τοι-
οὔτος. δυναμένους ἔτε τὴν ἀθανασίαν διασῴξειν τῶν ψυχῶν,
εἴπερ ὑπὸ τῆς τῶν ὡρῶν εὐκρασίας ἡ φρόνησις αὐταῖς ἐμ- 30
φύεται" κρᾶσιν γάρ ἐστιν ἢ τελειότητα κράσεως τοῦτο τὴν ψυ-᾿
χὴν ἀποφαινομένων" αὐτὸς δὲ τὴν εὐχρασίαν ταύτην οὐ πρὸς
τὴν τοῦ ἀέρος κατάστασιν ἀναφέρεσϑαί φησιν, ἀλλ᾽ εἶναί τενα
Ο ἐδιότητα τοῦ καταστήματος ἀκατονόμαστον, συντελοῦσαν εἰς
φρόνησιν᾽ ὡς γὰρ ὕδατά τινα μαντικά ἔστι, καὶ τόποι τινὲς 35
νοσοποιοὶ καὶ φϑορώδεις, οὕτω καὶ εἰς φρόνησιν συμβάλλεσϑαι
τοιάνδε τινὰ χώρας ἰδιότητα ϑαυμαστὸν οὐδέν. Ὠιριγένης
δὲ τὴν εὐκρασίαν ταύτην ἐπὶ τὴν τοῦ οὐρανοῦ κυκλοφορίαν
ἀνέπεμπεν᾽ ἐκεῖϑεν γὰρ εἶναι τὰς φορὰς καὶ τὰς ἀφορίας τῶν
ψυχῶν, ὥς φησιν ὃ ἐν Πολιτείᾳ [Υ71Π1] δ46 ΑἹ Σωκράτης. 30
ἀλλ᾽ οὗτος μὲν μερικώτερον ἐφάπτεται τῆς ἀληϑείας, “ογγῖνος
δὲ λανθάνει τὴν ἰδιότητα σωματικὴν ποιῶν καὶ ταῖς ἀπορίαις
ἐνισχόμενος, ἃς καὶ ὁ Πορφύριος αὐτῷ προσφέρει" μέα γὰρ
ΟᾺῬ
1 τὴν ἀπὸ τῆς Ρ ὃ ἴοχῦ. γῆν (ταύτην) 9 ποτὲ οχχῃ Ὁ
18 παλαιῶν οἱ ΚτῸ]] 16 ἀπογένεσιν Ῥ 2088 οὗ ΤὨΘΟΡὮΣ.
δΡ. Ποχορτ. δ1ὅ., 2288 Ὁ. 234 ἀκατωνόμαστον ἘΡ: ἀκατανόμα-
στον Ο: θη ς- 80 ὁ σωκράτης ἐν πολιτεία Ρ 81 οὗ Τὰ. 900
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|μπι. 34 ΒΟ] 168
ἰδιότης ἀέρος πῶς πρὸς διάφορα ποιεῖ ἐπιτηδείους: ἔπειτα
τῆς ἰδιότητος ἔτε μενούσης τῆς ὁμοίας πῶς οὐκέτι ἡ αὐτὴ
εὐφυΐα τῶν οἰκούντων ἐστίν; εἰ δὲ φϑαρτὴ ἡ ἰδιότης, τί τὸ
φϑαρτικὸν αὐτῆς λεκτέον; ἄμεινον δὲ λέγειν, ὅτι τῶν ϑεῶν
5 διελομένων τὸν σύμπαντα τόπον κατὰ τὴν δημιουργικὴν τάξιν
ἑκάστη τοῦ τόπου μερὶς ὑποδέχεται ψυχὰς τὰς αὐτῇ προσ-
φύρους, ἡ μὲν “᾿ρεϊκὴ τὰς ϑυμοειδεστέρας, ἡ δὲ ᾿Απολλωνιακὴ
τὰς μαντικάς, ἡ δὲ ᾿Ασκληπιακὴ τὰς ἰατρικάς, ἡ δὲ ᾿4ϑηναϊκὴ
τὰς φρονίμους. τοῦτο δὲ διὰ τὸ ποιότητά τινα, μᾶλλον δὲ Ὁ
10 δύναμιν ἔχειν τοιαύτην ἐκ τοῦ λαχόντος ϑεοῦ καὶ εὐαρμοστίαν
πρὸς τὰς τοιάσδε ξωάς. τὴν μὲν οὖν εὐαρμοστίαν ταύτην εὐκρα-
σίαν ἐκάλεσεν, ἐπειδὴ πολλαὶ μὲν ἑκάστῃ μερίδι δυνάμεις ἔνεισιν
φυσικαὶ καὶ ψυχικαί, δαιμόνιοι καὶ ἀγγελεκαί, πάσας δὲ αὐτὰς
ἑνίξεε καὶ συγκίρνησιν ἀμιγῶς ξνώσασα πάσας ἡ ἑνὰς τοῦ
16 λαχόντος ἑκάστην ϑεοῦ. διότι δὲ καὶ τῶν μερίδων τούτων καὶ
τῶν κλήρων τὴν φρουρὰν αἱ Ὧραι παρὰ τοῦ πατρὸς εἰλήχασι,
ταῖς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε,
φησὶν Ὅμηρος [Ε 150]. καϑ᾽ ἃς καὶ αἱ τῶν ψυχῶν ἐπι-
τελοῦνται τῶν ὁμοίων πρὸς τοὺς τόπους συναρμόσεις, διὰ
80 δὴ τοῦτο τὴν εὐχρασίαν ταύτην ἐξῆψε τῶν Ὡρῶν, ἐκεῖϑεν
ὅλην συνεχομένην. κατιδοῦσα οὖν ἡ ϑεὸς τὴν μερίδα τοῦ
διαστήματος ἐκείνην εὐάρμοστον ὑπὸ τῶν Ὡρῶν ἀεὶ φρου-
ρουμένην εἰς ὑποδοχὴν ψυχῶν ἐμφρόνων ἐξελέξατο αὐτὴν
οὐχ ὡς ποτὲ μὲν ὄντος τοῦ τόπου χωρὶς τῆς ᾿4ϑηνᾶς, ποτὲ
86 δὲ ὑπ᾽ αὐτῆς κληρουχουμένου --- τοὐναντίον γὰρ ἀπέδειξεν
ὃ λόγος ---- ἀλλ᾽ ὅτι καὶ ἐν αὐτῷ μέν εἰσι τῷ διαστήματι
πρὸς τὴν ὑποδοχὴν τῶν ϑείων ἐλλάμψεων ἐπιτηδειότητες
ἄλλαι κατ᾽ ἄλλας μοέρας, ἃς ἐνέϑηκεν ὁ ὅλος δημιουργὸς Ε'
ἑνοειδῶς τὰς πάντων τῶν μετ᾽ αὐτὸν ϑεῶν δυνάμεις περι-
80 ἔχων, κρατύνονται δὲ αὗται καὶ τελειοῦνται, μᾶλλον δὲ καὶ
προΐασιν ἀπὸ τῶν ἐφεστώτων ϑεῶν. ὥσπερ οὖν περὶ τὰς
βίων αἱρέσεις ἡ τὸν οἰκεῖον ἐκλεγομένη βίον ψυχὴ κατορϑοῖ,
ΟΡ ἱπὰθ ἃ α. 39 ἰἑνοειδῶς ΟῊΝ
8 ἐνοικούντων Ρ εἰδὲ ΜΡ: ἡ δὲ σ φϑαρτικὴ Ρ 6 ἕἑκά-
στης Ο 11] τὰς οὰ 18 γυῖὰβ καὶ οχ ΟἹ δαιμόνιαι Ρ
30 τοῦτο δὴΡ οἰκειόϑενοα 228 φρουρουμένων 5 28 εὐφρό-
νων Ὁ αὑτὴν Μ᾿ 236 μέν εἶσι 1].: ἔνεισι οἱ ΚΥῸ]}] 80 δ]τοχυτχη
καὶ οὰ Νἥἧ 82 {τῶνδ βίων ΚτοΟ]] | οὗ. Ῥ. 140,21
115
δ1
164 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [ΤΊ. 34 ΒΟ]
τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ κατὰ τὴν αἵρεσιν τῆς ζωῆς εἰς τὸν
οἰκεῖον ταττομένη τόπον μᾶλλον περὶ αὐτὴν τῆς εἰς ἀλλό-
τριον σπειρομένης. εἰς δὲ τὴν κατάταξιν ταύτην καὶ ἡ
τοῦ οὐρανοῦ κυκλοφορία μέγα συντελεῖ, φορὰς καὶ ἀφο-
ρίας ἐπάγουσα ψυχῶν, ἀλλὰ κἀν ταῖς φοραῖς ἡ τῶν φρο-
νίμων οἰστικὴ πλεονεκτεῖ κατὰ τὴν φοράν, κἀν ταῖς ἀφο-
ρέαις ἥττων ἡ ἐν ταύτῃ σπάνις. ὥσπερ οὖν εἰ γεωργὸς
ἀγαϑὴν εἰς σπερμάτων τελεσιουργίαν ἐπιλέξαιτο γῆν, εἰδὼς
ὅτι καὶ φορᾶς οὔσης πλέον ἕξει καὶ ἀφορίας γενομένης
ἧττον ἀπολαύσεται τῆς περιόδου διὰ τὴν δύναμιν τῆς γῆς,
οὕτω δὴ καὶ τὴν ϑεὸν ἐκλέξασϑαί φησιν ὃ λόγος τοῦτον
τὸν τόπον ὡς φρονίμων οἰστικόν, ἕνα καὶ φορᾶς οὔσης
πλέον ἔχῃ τῇ γενέσει τῶν ἐμφρόνων, καὶ ἀφορίας πλέον,
τῷ ἔλαττον ἀποπίπτειν τῆς κατὰ τὸν τόπον ἐπιτηδείας
ζωῆς. εἰ δὲ καὶ τῶν φαινομένων ὡρῶν τὴν εὐκρασίαν
ἐπαινοῖ διὰ τούτων, οὐ ϑαυμασόμεϑα᾽ ἄλλη γάρ ἔστιν εὐ-
κρασία πρὸς σωμάτων ὑγίειαν καὶ ἄλλη συντελοῦσα πρὸς
ψυχῶν ἐμφρόνων ὑποδοχήν, οἵα δή ἐστιν ἡ τῆς ᾿Αττικῆς"
εἰ γὰρ καὶ μὴ ἀεὶ ἡ αὐτὴ φρόνησις, ἀλλ᾽ ἔστι τις πλέων τοῖς
ταύτην οἰκοῦσι τὴν χώραν διὰ τὴν ἰδιότητα τοῦ τόπου καὶ
τὴν τῶν ὡρῶν ἐπιτηδειότητα. ἡμεῖς μὲν οὖν τοιαῦτα περὶ
τούτων ὑπονοοῦμεν. ὁ δέ γε ϑεῖος Ἰάμβλιχος τόπον
ἤκουσεν οὐδεμίαν σωματοειδῆ διάστασιν, ἀλλὰ τὴν διὰ τῆς
γῆς διήκουσαν ἀσώματον αἰτίαν τὴν ἀνέχουσαν τῇ ξωῇ τὰ
σώματα καὶ περιέχουσαν πᾶσαν διάστασιν᾽ εἰς γὰρ τὸν τοι-
οὔὕτον τόπον ἤἥ τε ϑεὸς δημιουργεῖ, φησί, καὶ κατοικίξει
τοὺς ὄντως ἀγαϑοὺς ἄνδρας. εἰ δὲ συμφωνεῖ ταῖς τοῦ
Πλάτωνος ῥήσεσιν, ἔξεστιν ἀπὸ τῶν λεγομένων σκοπεῖν. εἶ
δὲ δεῖ τούτων ἀποστάντας τὰ ὅλα κατὰ τὸ ἀνάλογον ϑεὼω-
ρεῖν, ῥητέον, ὅτι μετὰ τοῦ πατρὸς ἡ ϑεὸς αὕτη δημιουργοῦσα
ΟῊΝ
2 περὶ αὐτὴν (80. τὴν αἴρεσιν κατορθοῖ): δὴ Ἰαῦοῦ ὉθΣ γα
ἀθ]υΐ ἐνεργεῖ ΓΑ 4 μέσα ΜἭ: 485 οὗ, ν. 162, 395 1 ἐν
ταύτη ἍΝ: ταύτης Ο 9 γενομένης ἘΝ: οὔσης Ὃ 10 ἀπο-
λέσεται ΟΝ: ἀποτελέσεται ΜῈ: δ᾽ὰ ἦ 14 τῶ Ο: τὸ ΜῊ 16 ἐπαι-
νεῖ Μ' 18 εὐφρόνων Ο 9 ἡ αὐτὴ 5: αὐτὴ Μ: αὐτὴ ΟΝ
πλέον ]1.: ὁ Β 244 αἰτίαν ς: ἰν αἰτίαν ΟΜΝ 4249 δὲ δεῖ Ο:
μὴν δὴ ΜῊ 80 αὐτὴ
10
30
3ὅ
ΠΡΟΚΛΟΎ, ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 934 ΒΟ] 168
καὶ ὑφαίνουσα τὸ πᾶν πανταχοῦ τοῖς ὅλοις καὶ τοῖς τῆς
ἀμείνονος συστοιχίας τελειότερον κλῆρον ἀπένειμε" ταῦτα γάρ
ἐστιν ἐμφρονέστερα τῶν ἀντικειμένων καὶ οἰκειότερα πρὸς
τὴν θεόν. πῶς οὖν ὅτι τὸ φρονήσει διαφέρον ᾿4ϑηναϊκώ-
δ τερόν ἐστι, δείξομεν ἀπὸ τῶν ἑξῆς τοῦ Πλάτωνος ῥημάτων.
“4τε οὖν φιλοπόλεμός τε καὶ φιλόσοφος ἡ ϑεὸς
οὖσα τὸν προσφερεστάτους αὐτῇ μέλλοντα οἴσειν
τόπον ἄνδρας τοῦτον ἐκλεξαμένη πρῶτον κατῴκι-
σεν [234}}.
:ι.΄. Ἐν δὴ τούτοις ὁ μὲν Πλάτων ἀκριβεστάτην περὶ τῆς μεγί-
στης ταύτης ϑεότητος τῆς “ϑηναϊκῆς παραδέδωκεν ἕννοιαν,
τὰς τῶν ϑεολόγων ἐνδείξεις ἐκφήνας τοῖς συνορᾶν ἱκανοῖς.
ἄλλοι δὲ τῶν ἐξηγητῶν ἐπ᾽ ἄλλας ἐτράποντο διατάξεις, οὗ
μὲν αἰνιγματωδέστερον τὴν ἑαυτῶν γνώμην ἀναγράφοντες,
16 οὗ δὲ διαρρήδην ἃ βούλονται λέγοντες, οὐ μέντοι κρατοῦντες
ὧν λέγουσιν. ὁ μὲν γὰρ Πορφύριος ἐν σελήνῃ τὴν
᾿4ϑηνᾶν ὑποϑέμενος ψυχὰς ἐκεῖϑεν κατιέναι φησὶ τό τε
ϑυμοειδὲς ἅμα καὶ τὸ πρᾶον ἐχούσας, καὶ διὰ τοῦτο φιλο-
σόφους καὶ φιλοπολέμους οὔσας, τῶν ἐν ᾿Ελευσῖνε μυσταγω-
0 γούς, ἐπείπερ καὶ ἀπὸ Μουσαίου τοῦ Σεληνιακοῦ τὸ γένος
τοῖς ἐν Ἐλευσῖνε τῶν μυστηρίων ἡγουμένοις, ἐπεὶ δὲ καὶ
ὁ ἙἭ. μῆς ἐκεῖ περὶ Σελήνην ἐστὶ παρ᾽ αὐτοῖς καὶ τὸ Κηρύ-
κων, ὥς φησι, γένος. ὁὃἣ δὲ ϑεῖος ᾿Ιάμβλεχος τούτοις
ἐπιπλήξας οὐ καλῶς τὴν ἀναλογίαν διασωσαμένοις τὸν μὲν
5 πόλεμον ἐξηγεῖται τὸν ἀναιρετικὸν ἄρδην ὅλης τῆς ἀτάκτου
καὶ πλημμελοῦς καὶ ἐνύλου φύσεως. σοφίαν δὲ τὴν ἄυλον
νόησιν καὶ χωριστήν, ἀμφοτέρων δὲ τὴν ϑεὸν αἰτίαν εἶναι
ταύτην, ἣν καὶ οἱ ᾿4ϑηναῖοι μιμοῦνται διὰ τῆς ἔμφρονος
ξωῆς καὶ πολεμικῆς,» καὶ ὃ τόπος (δ) ᾿4ϑηναϊκὸς εὖ συνήρμο-
80 ὅταε πρὸς τὴν ὑποδοχὴν τῶν τοιούτων ψυχῶν. εἰ δὲ δεῖ
καὶ τὴν τῶν ἀνδρῶν τούτων σαφῆ γενέσϑαι διάνοιαν καὶ
σ ἘΝ
ῷ γὰρ ΟΝ: μὲν Ν 8 ἐμφανέστερα Μ 4 πὰ πῶς ὅτι οἵ.
πόϑεν ὅτι οὐ πάντως ὅτι (ΚτῸ]] δὰ βγτίδι. ἱπ τηθίθρβ, 179, 80)
088 ϑεὸς ἕως τοῦ᾽ ἐκλεξαμένη σ Ἷ προσφερεστάτους 1]. ΘΌΧΩ
()9Ὀ1.: προφερεστάτους "' 5 Ρ]. ὃ τὸ πρῶτον ΡῚ, 1]. ργϑοίορ ΑὉ
10 μὲν οὼΩ ὃ 16 γὰρ ον. 5 24 (ὡς οὐ ΚτΟ]) τὸ μὲν Ο
ὩἹ τῶν ϑεῶν ΜΘ 239 ὁ 864 ΚτΙο]]
166 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίμ. 24 ἢ]
πρὸ τούτων τὴν Πλατωνικὴν ἐκφανῆναι παράδοσιν συμφω-
νοτάτην οὖσαν τοῖς ϑεολόγοις, ἄνωθεν οὑτωσὶ ῥητέον" ἐν
τῷ πατρὶ καὶ δημιουργῷ κόσμου τοῦ σύμπαντος πολλαὶ μὲν
ἑνιαῖαι θεῶν ἀναφαίνονται τάξεις, φρουρητικῶν, δημιουργι-
κῶν, ἀναγωγῶν, συνεκτικῶν, τελεσιουργῶν, μία δὲ καὶ αὕτη 6
τῶν ἐν αὐτῷ πρώτων νοερῶν ἑνάδων ἡ ἄχραντος καὶ ἀδά-
μαστος ϑεότης, καϑ᾿ ἣν καὶ αὐτὸς ὁ δημιουργὸς ἀκλενὴς
μένει καὶ ἄτρεπτος καὶ πάντα τὰ ἀπ᾽ αὐτοῦ προϊόντα μετέχει
δυνάμεως ἀμειλίκτου, καϑ᾽ ἣν καὶ πάντα νοεῖ καὶ χωριστός
ἐστιν ἀφ᾽ ὕλων τῶν ὄντων ἐξῃρημένος. ταύτην δὴ τὴν θεό- τὸ
τηταὰ καλοῦσιν οὗ ϑεολόγοι πάντες “᾿ϑηνᾶν, ὡς μὲν ἀπὸ τῆς
κορυφῆς τοῦ πατρὸς τικτομένην καὶ ἐν αὐτῷ μένουσαν νόη-
σιν οὖσαν δημιουργικὴν χωριστὴν καὶ ἄυλον, διὸ καὶ ϑεο-
νόην αὐτὴν ὁ ἐν Κρατύλῳ [407 Β] Σωκράτης ἀνύμνη-
σεν, ὡς δὲ μετὰ τῶν ὕλων ἀνασχοῦσαν τὴν ἀχράντως συν- 15
διακοσμοῦσαν τῷ ἑνὶ δημιουργῷ τὰ πάντα καὶ τάττουσαν τὰ
ὅλα μετὰ τοῦ πατρός᾽ καὶ διὰ μὲν τὸ πρότερον φιλόσοφον
προσαγορεύουσι, διὰ δὲ τὸ δεύτερον φιλοπόλεμον᾽ ἡ γὰρ
ἑνιαίως πᾶσαν συνέχουσα τὴν πατρικὴν σοφίαν φιλόσοφός
ἐστι, καὶ ἡ πᾶσαν ἐναντίωσιν μονοειδῶς ἐπιτροπεύουσα φιλο-- 30
πόλεμος ἂν εἰκότως καλοῖτο. διὸ καὶ ὁ Ὀρφεὺς [ἔτῃ. 182]
περὶ αὐτῆς τιχτομένης φησίν, ὅτι ἄρα αὐτὴν ὁ Ζεὺς ἀπε-
γέννησεν ἐκ τῆς κεφαλῆς
ὅπλοις λαμπομένην χαλκήιον ἄνϑος ἰδέσϑαι.
ἐπειδὴ δὲ καὶ εἰς δευτέρας ἔδει καὶ τρίτας αὐτὴν προϊέναε 536
τάξεις, ἀναφαίνεται μὲν ἐν τῇ Κόρῃ κατὰ τὴν ἄχραντον
ἑπτάδα, γεννᾷ δὲ πᾶσαν ἀρετὴν ἀφ᾽ ἑαυτῆς καὶ δυνάμεις
ἀναγωγοὺς καὶ νοῦν ἐπιλάμπει τοῖς δευτέροις καὶ ξωὴν ἄχραν-
τον᾿ διὸ καὶ ἡ Κόρη τριτογενὴς ἀποκαλεῖται, καὶ αὐτὸ
τοῦτο τὸ κόρον καὶ τὸ καϑαρὸν ἀπὸ τῆς ᾿᾿ϑηναϊκῆς ἔλαχεν 80
ἰδιότητος" ἀναφαίνεται δὲ ἐν τοῖς ἀπολύτοις ϑεοῖς τῷ νοερῷ
φωτὶ καὶ δημιουργικῷ τὴν Σεληνιακὴν ἑνίξουσα τάξιν καὶ
ΟΝ
4 ἑνιαίων ΜῊ ὑυτὴ τοοΐϊθῦ 4488 οὗ. Βο80]. Ο οὗ Ἰηΐγα 8004. 8
ὅ ἀναγωγικῶν Ὁ 9 8Δα ἀμειλίκτου οἷ. οΥδο. ΟΠ]. 21 τὰ
πάντα Ὁ 10 δὴ ΜΝ: διὶι 5 188 ϑεονόνην 1 οὗ 8080].
ΟΥ 11 καὶ οπ Ὁ 21 ὁ οχ ΜΝ 86 κορικῆ Ὁ 29 οὗ.
ἰἸεΐτα 1898 80 κορὸν ΟΝ | οἵ. Οταῦ. 3068
ΠΡΟΚΛΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἰπι. 34 ] 167
ἄχραντον ποιοῦσα πρὸς τὰς ἀπογεννήσεις, καὶ ἀπὸ τῶν
ἐξηρτημένων δυνάμεων ἀμιγῆ τὴν ξνάδα τὴν μίαν αὐτῶν Εὶ
ἀποφαίνουσα. ἀναφαίνεται δὲ καὶ ἐν οὐρανῷ καὶ ὑπὸ σε-
λήνην, πανταχοῦ τὴν διττὴν ταύτην προβεβλημένη δύναμιν,
ὁ μᾶλλον δὲ κατὰ τὴν ἡνωμένην ἑαυτῆς δόσεν ἀμφοῖν τὴν
αἰτίαν παρεχομένη᾽ τό τε γὰρ ἀμείλικτον αὐτῆς νοερόν ἔστι
καὶ ἡ χωριστὴ σοφία καϑαρὰ καὶ ἀμιγὴς πρὸς τὰ δεύτερα, καὶ
μέα μέχρι τῶν ἐσχάτων τάξεων αὕτη καϑήκει τῆς ᾿4ϑηναϊκῆς
προνοίας (ἡ) ἰδιότης. ὅπου γὰρ καὶ αἵ πρὸς αὐτὴν ὡμοιω-
10 μέναι τῶν μερικῶν ψυχῶν φρόνησίν τε ϑαυμαστὴν προβέ-
βληνται καὶ ῥώμην ἀνανταγώνιστον ἐπιδείκνυνται, τί ἂν λέγοι
τις περὶ τῶν χορευτῶν αὐτῆς δαιμόνων ἢ τῶν ϑείων τάξεων,
ἐγκοσμίων καὶ ἀπολύτων καὶ ἡγεμονικῶν; πᾶσαι γὰρ ὥσπερ
ἐκ πηγῆς μιᾶς τὴν διττὴν ἰδιότητα παραδέχονται τῆς ϑεοῦ
1 ταύτης᾽ διὸ δὴ καὶ ὁ ϑεῖος ποιητὴς ἀμφοτέρας αὐτῆς ἐν-
δεικνύμενος τὰς δυνάμεις μετὰ τῶν μυϑικῶν πλασμάτων
πέπλον μὲν κατέχευεν ξανόν, φησί, πατρὸς ἐπ᾽ οὔδει,
ποικίλον, ὃν ῥ᾽ αὐτὴ ποιήσατο καὶ κάμε χερσέν᾽
ἣ δὲ χιτῶν᾽ ἐνδῦσα Διὸς νεφεληγερέταο
850 τεύχεσιν ἐς πόλεμον ϑωρήσσετο Ε
[ἔσοχὰ. Εὶ 784588 Θ 888 55]"
τὸν μὲν γὰρ πέπλον, ὃν αὐτὴ ποιεῖ καὶ ὑφίστησι ταῖς
ἑαυτῆς νοήσεσε, τὴν νοερὰν αὐτῆς σοφίαν ἀκουστέον. τὸν
δὲ τοῦ Διὸς χιτῶνα τὸν πολεμικὸν τὴν δημιουργικὴν πρό-
386 νοίαὰν τὴν ἀτρέπτως προμηϑουμένην τῶν ἐγκοσμέων καὶ τὰ
ϑειότερα τῶν ἐν τῷ κόσμῳ κρατεῖν ἀεὶ παρασκευάξουσαν.
ὅϑεν, οἶμαι, καὶ τοῖς Ἔλλησιν αὐτὴν ἐφίστησι σύμμαχον
κατὰ τῶν βαρβάρων, ὥσπερ ὃ Πλάτων ἐν τούτοις κατὰ τῶν
᾿Δτλαντένων τοῖς ᾿Αϑηναίοις, ἵνα πανταχοῦ τὰ νοερώτερα
80 καὶ ϑειότερα κρατῇ τῶν ἀλογωτέρων καὶ ἀτιμοτέρων. ἔστι δ3
μὲν γὰρ καὶ ὁ "άρης τῷ πολέμῳ καὶ ταῖς ἐναντιώσεσι φίλος,
ἀλλὰ τῇ διακρίσει καὶ διαιρέσει τῶν πραγμάτων οἰκειότερος"
ἡ δέ γε ᾿4ϑηνᾶ καὶ τὴν ἐναντίωσιν συνέχει καὶ τὴν ἕνωσιν
ΟᾺῈΝ
4 ἀπογενέσεις 5 18 οὗ Ῥμῃαθράγ. 2382 }) 1μ8 ἐγκοσμίων τε -
καὶ ἘΝ 14 μιᾶς ΟΝ 17 κατέχευ᾽ ΟἹ ἐἑανὸν 1. 4548 αὖ-
τὴν 5. 90 προμηϑευομένην 5 517 τοῖς ἈΝ: τῶν Ο ὑφίστησι
ΟΝ 88 γγίυβ καὶ οἴχῃ
1608 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τί. 234 Ὁ]
ἐλλάμπει τοῖς διοικουμένοις. διὸ καὶ αὕτη μὲν φιλοπόλεμος
εἴρηται καϑ᾽ ἕνωσιν, περὶ δὲ ἐκείνου κατὰ διαίρεσιν"
αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τὲ μάχαι τε
[Ηοπι. Εἰ 8917]᾽
τοῦτο μὲν ὡς τὸ ἀκρότατον τῆς διακρίσεως τοῦ ϑεοῦ λα- ὁ
χόντος, ἐκεῖνο δὲ ὅτι καὶ τὰ ἐναντία συνάγεταί πως διὰ
τὴν ϑεὸν ταύτην τῶν ἀμεινόνων κρατούντων καὶ τὴν Νί-
κὴην αὐτῇ διὰ τοῦτο καὶ τῶν παλαιῶν συνταττόντων. εἶ
τοίνυν ταῦτα ὀρϑῶς λέλεκται, φιλόσοφος μέν ἐστιν ὡς νόη-
σις δημιουργικὴ καὶ ὡς σοφία χωριστὴ καὶ ἄυλος᾽ διὸ δὴ τὸ
καὶ ἹΜῆτις καλεῖται παρὰ τοῖς ϑεοῖς᾽ αὐτὴ γοῦν φησι περὶ
ἑαυτῆς"
μήτι τε κλέομαι καὶ κέρδεσι [ἔρσχ. ν 2997᾽
φιλοπόλεμος δὲ ὡς τὰς ἐναντιώσεις τὰς ἐν τοῖς ὅλοις συνέ-
χουσα καὶ ὡς ἀδάμαστος καὶ ἀμείλικτος ϑεός᾽ διὸ καὶ 16
σῴξει μὲν τὸν Διόνυσον ἄχραντον, καταγωνίξεται δὲ τοὺς
Β Γίγαντας μετὰ τοῦ πατρός, μόνη δὲ αὕτη τὴν αἰγίδα κινεῖ
μὴ τοῦ Διὸς προστάττοντος καὶ τὸ δόρυ προβέβληται,
τῷ δάμνησι στίχας ἀνδρῶν
ἡρώων, τοῖσίν τε κοτέσσεται ὀβριμοπάτρη 90
[Ηοπὶ. Θ 890 α 100].
ἡμῖν δὲ ἵλεως οὖσα μετάδοσιν παρέχοι τῆς ἀχράντου σοφίας
καὶ ἀποπλήρωσιν τῆς νοερᾶς δυνάμεως. πορίξουσα μὲν τὰ
Ὀλύμπια καὶ ἀναγωγὰ τῶν ψυχῶν ἀγαϑά, ἐξορίξουσα δὲ τὰ
Γιψάντια καὶ γενεσιουργὰ φαντάσματα καὶ ἀνεγείρουσα τὰς 56
καϑαρὰς καὶ ἀδιαστρόφους ἐν ἡμῖν περὶ ἁπάντων ϑεῶν ἐν-
νοέας καὶ προσλάμπουσα τὸ ϑεῖον φῶς ἐξ αὐτῆς. ἔστε
γὰρ φωσφόρος μὲν ὡς τὸ νοερὸν πάντη διατείνουσα φῶς"
᾿σώτειρα δὲ ὡς πάντα τὸν μερικὸν νοῦν ἐνιδρύουσα ταῖς
ὁλικαῖς νοήσεσι τοῦ πατρός" ἐργάνη δὲ ὧς τῶν δημιουργι- 30
ΟΝ
1 αὐτὴ ΝΝἯ 5) ἐκείνου δ Ἦ κατὰ τὴν Ν δ8.ἀεὶ ΜῊ
πόλεμή τε μάχε τ ῦὸ 18 μῆτις τε καλέομαι Ο: μή τέ τι κλαίο-
μαι Ν 11 αὐτὴ οἱ ΚτοΙ 18 τῶ δόρυ ἍΜ: τοῦ δόρυ Ὁ
19 στίχαν 5 30 τοῖσί 5 322 παράσχο 4 γιγάντεια ςΪ
οὗ, Ἰηΐτα 846 0 ἱπ σϑιρ. 11, 11 {860]. Ρ]αὐ. 40): ὃ 28 δὰ φωσ-
φόρος οἷ. ἴῃ τοιρ. 1 18,20 80 ἐργανὴ ΟΜ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ α [Τχὰ. 24 0] 169
κῶν ἔργων προστάτις᾽ λέγει γοῦν καὶ ὁ ϑεολόγος [ἄρ. 181],
ὅτε παρήγαγεν αὐτὴν ὁ πατὴρ
ὄφρ᾽ αὐτῷ μεγάλων ἔργων κράντειρα πέλοιτο᾽
καλλίεργος δὲ ὡς πάντα τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς τῷ νοερῷ κάλ-
5 λεὲεε συνέχουσα᾽ παρϑένος δὲ ὡς ἄχραντον προβεβλημένη καὶ
ἀμιγῆ καϑθαρότητα᾽ φιλοπόλεμος δὲ ὡς τὰς ἐν τῷ παντὶ
συστοιχέας διέπουσα καὶ τὸν σύμπαντα πρυτανεύουσα πόλε-
μον αἰγίοχος δὲ ὡς τὴν ὅλην εἱμαρμένην κινοῦσα καὶ ποδη-
γετοῦσα τὰς ποιήσεις αὐτῆς. ἐπήλθομεν δ᾽ ἂν καὶ τὰς λοι-
10 πὰς τῆς ϑεοῦ προσηγορίας, εἰ μὴ καὶ ταῦτα διὰ τὴν ἐμὴν
περὶ τὸν λόγον συμπάϑειαν μηκύνειν ἐδόκουν. πάλιν οὖν
ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀπὸ τούτων τραπόμενοι λέγωμεν. ὅτι
δύο τούτους ϑεοὺς ὁ Πλάτων φιλοσόφους ἐκάλεσε. τόν τ᾽
Ἔρωτα καὶ τὴν ᾿ϑηνᾶν, οὐ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον ἀμφο-
16 τέρους. ἀλλὰ τὸν μὲν ὡς μεσότητα τῶν ὕλων καὶ ὡς πρὸς
τὴν νοητὴν σοφίαν ἀνάγοντα, τὴν δὲ ὡς ἀκρότητα καὶ ὡς
τῆς δημιουργικῆς σοφέας ἕνωσιν᾽ ἦν γὰρ ὁ δημιουργὸς
καὶ Μῆτις πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής
[Οὐ. ἕγγ. 71],
40 καὶ ὡς μὲν Μῆτις τίκτει τὴν ᾿4ϑηνᾶν, ὡς δὲ Ἔρως ἀπο-
γεννᾷ τὴν ἐρωτικὴν σειράν.
Ὠικεῖτε οὖν δὴ νόμοις τε τοιούτοις χρώμενοι
καὶ ἔτι μᾶλλον εὐνομούμενοι πάσῃ τε παρὰ πάντας
ἀνθρώπους ὑπερβεβηκότες ἀρετῇ, καϑάπερ εἰκός.
35 γεννήματά τε καὶ παιδεύματα ϑεῶν ὄντες [24].
Ἔστι μὲν ἀπὸ τῆς ἱστορίας πρεσβύτερα τὰ τῶν ᾿48ϑη-
ναίων ἢ τὰ τῶν Σαϊτῶν, καὶ ἡ κατάστασις τῆς πολιτείας
προτέρα, καὶ οἱ νόμοι τῆς ᾿ϑηνᾶς μᾶλλον ἐγγύς. ἔστι δὲ Ὁ
ΟΝΝ
1 προστάτης Μ' 8 αὖ τῶν Ο: αὐτῶν Μ κρήτειρα Ὁ:
ά
κρἤτειρα ΜΊ οἵ. ΟΥΡΒ. ἔγῃ. 138 9. αὐτῆς οἵα 6 98 ταῖς λοι-
παῖς... προσηγορίαις ΜῊ 12 τὸν Ο λέγομεν ΟΝ 18 τ᾽
ΟἿ Ψ'Ί 188 οὗ οοπὰ. 2050 8 2 δὴ οὖν Α Ρ] αὐ. Βοα οἵ. Ῥ.
110,208 2288 χρώμενοι ἕως τοῦ" «αἱ παιδεύματα 5 238 παρὰ
πάντας ΜῊ οὐχ Α 0 Ρ]αὖ.: πάντα ὃς Ρ]αί. 2424 ὑπερβεβληκότες
ΖΣ (ᾳυὶ ὑπο-) Ε Ὁ οὕχὰ 8}116 Ρ]αὐ. 1]. ῶὅ τε οἵαὴ ΡΒ]δὺ. οὗ Ῥ.
110.12 ὄντας ΜΨῊ οὕτὴ ΡΕ]ύ. Βρα οὗ. ».110.118 26 μὲν καὶ ἈΝ
110 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τἰπι. 34]
καὶ ἐν τοῖς παραδείγμασι τοῖς κοσμικοῖς τὰ ὅλα πρὸ τῶν
μερῶν. καὶ τάξις ἐν αὐτοῖς ϑειοτέρα καὶ δύναμις μείξων,
καὶ ἀρετῆς εἶδος ϑειότερον καὶ ὄντως ᾿4ϑηναϊκῆς᾽ οἰκεῖον
γὰρ τὸ τῆς ἀρετῆς γένος πρὸς τὴν μεγίστην ταύτην ϑεόν.
ὡς καὶ αὐτὴν ἀρετὴν οὖσαν᾽ ἐν γὰρ τῷ δημιουργῷ μένουσα ὃ
σοφία καὶ νόησίς ἐστιν ἄτρεπτος. 'καὶ ἐν τοῖς ἡγεμονικοῖς
ϑεοῖς ἐκφαίνει τὴν τῆς ἀρετῆς δύναμιν,
ἀρετῆς τε ὄνομ᾽ ἐσϑλόν
κλήξεται,
φησὶν Ὀρφφεύς [ἔρ. 186 Τόρθοκ Αρίδορμ. ὅ41]. καὶ τοῦτο 10
μὲν οὕτως. ὅτι δὲ τὰ ἐν τῷ παντὶ ϑειότερα κυρίως ἂν ῥη-
ϑείη γεννήματα καὶ παιδεύματα ϑεῶν, ἐμφανές" καὶ γὰρ
ὑφίσταται καὶ τελειοῦται, μᾶλλον δὲ ἀεὶ τέλεια διὰ τὴν τῶν
ϑεῶν δημιουργίαν καὶ τὴν ἄχραντον τῆς ᾿4ϑηνᾶς ποίησιν. πᾶν
οὖν τὸ ἀπὸ ϑεῶν ἠρτημένον καὶ ἀπὸ ϑεῶν ὁρμώμενον καὶ ἐπε- 15
στρέφον εἰς ϑεοὺς ἀρετὴν ἐπιδείκνυται διαφέρουσαν. τοῦτο
δὲ ἔστι μὲν καὶ ἐν τοῖς ὅλοις, ἐπεὶ καὶ ἀρετὴν ϑείαν ἐν τῷ
παντὶ ϑετέον, ἔστι δὲ καὶ ἐν ταῖς ἀνθρωπίναις ξωαῖς καϑ᾽
Ε ὁμοιότητα τῶν ὅλων διὸ καὶ ᾿4ϑηναίοις αὐτὸ περιέϑηκεν ὃ
παρὼν λόγος. μέαν δὲ καὶ συνεχῆ ποιῶν τὴν ξωὴν τῶν 48η- 30
ναίων συνῆψε τὸν Σόλωνα τοῖς πάλαι ᾿᾿ϑηναίοις ὠκεῖτε οὖν
δὴ λέγων᾽ ἕν γὰρ δὴ τὸ παράδειγμα αὐτῶν ἐστι πρὸς ἑαυτὸ
καὶ συνεχές" πᾶσα γὰρ ἡ ᾿4ϑηναϊκὴ σειρὰ μία διήκει μέχρι τῶν
ἐσχάτων ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν ὑπερουρανέων ἀρχομένη διακόσμων.
Πολλὰ μὲν οὖν ὑμῶν καὶ μεγάλα ἔργα τῆς πό- 30
λεῶς τῇδε γεγραμμένα ϑαυμάξεται, πάντων γὲ μὴν
ἕν ὑπερέχει μεγέϑει καὶ ἀρετῇ [24}].
Νόμους καὶ ἔργα τῶν ᾿Α4ϑηναίων. εἰπεῖν ἐν κεφαλαίοις ὗπο-
σχόμενος [ΤΊὶ. 28 Ε] τοὺς μὲν νόμους καὶ δὴ παραδέδωκε
κατὰ τὴν διαίρεσιν τῶν γενῶν," τὰ δὲ ἔργα λοιπὸν ὑμνήσει, δι᾿ 80
ὧν ἐγκωμιάξεται μὲν ἡ πόλις, εὐφημεῖται δὲ ἡ πολιοῦχος ϑεός.
ΟΝ
8 καὶ ὄντως ᾿Αϑηναϊκόν ΚΤῸ]] : δὰ [καὶ] ὄντως (ὡς) ᾿48η-
ναϊκῆς 8 τε οὔνομ᾽ 1].: Θὰ ΤΟΣ 9 .κληΐζεται 5. 18 ἀεί
(ἐστι το] 29 8] ἔοσττα δὴ οὶ ΜῊ 38 ἡ οἡὴ δ 3688 ἔργα
Ῥοβὺ γεγραμμένα ΡῚ. 1]. ργαοίον ΑΣΕῸ ὅβ8 πόλεως ἕως τοῦ"
μεγέϑει 5. 246 γε οἵα ΡΒ]. 11. ργϑοῦοσ τὸ. ἃ 28 κεφαλαίω Ὁ
9 καὶ δὴ 1}.: 8δῃ ἤδη 81 οὗ ». 188, 3718
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίι. 24 ΠΕ] 17]
ἐπειδὴ δὲ καὶ τῶν ἔργων ἔστι μὲν καὶ ἀριϑμός, ἔστι δὲ καὶ
ξνὰς μία περιληπτική, καϑ' ἣν τὸ πᾶν εἶδος ἐπιδείκνυται
τῆς πολιτείας, τὸ μέγιστον καὶ ἀρετῇ διαφέρον ἔργον ἐπαγ-
γέλλεται ἀναδιδάξειν, οὐχ ἕν τῶν πολλῶν ὄν, ἀλλ᾽ ἕν πρὸ
5 τῶν πολλῶν. ἡ γὰρ τοιαύτη μέϑοδος τῶν λόγων οἰκείως
ἔχει πρός τε τὸ πᾶν, ἐν ᾧ τὰ ὅλα μέαν ἀποτελεῖ καὶ συνεχῆ
ξωήν. καὶ πρὸς τὴν ϑεὸν τὴν καὶ τὰς πολλὰς ἐναντιώσεις
εἰς ἕνωσιν μίαν συνάγουσαν. πολλῶν οὖν καὶ μεγάλων ὄν-
τῶν (ἔργων τῆς πόλεως εἰκότως τὸ ἕν ἔργον ἱστορεῖ τὸ ἐν
10 τοῖς ἱεροῖς γεγραμμένον. ἔστι γὰρ αὐτοῦ καὶ παράδειγμα
νοδρόν, καϑ᾽ ὅσον ἐν τῷ κόσμῳ. ϑεωρεῖται καὶ τὸ ὑπερέχον
μεγέϑει καὶ ἀρετῇ, τῆς μὲν κατὰ μέγεϑος ὑπεροχῆς τὸ ὁλι-
κόν, τῆς δὲ ἀρετῆς τὸ νοερὸν ἐμφανιξούσης" τὰ γὰρ ὅλα
καὶ τὰ ϑειότερα τῶν ἐγκοσμίων καὶ μερικὰς ἐνεργείας ἔχει
18 πολλὰς καὶ μίαν ἀποτελεῖ ξωὴν καὶ πολιτείαν, καϑ᾽ ἣν πάν-
τῶν κρατεῖ ὑφειμένων ὑπὸ τῆς ᾿4ϑηνᾶς στρατηγούμενα.
ταῦτα μὲν οὖν οὑτωσὶ λεκτέον .: ὁ δὲ Ποφφύριος μεγάλα
μὲν ἔργα καὶ ϑαυμαστὰ ψυχῶν ἤκουσεν, ὅσα πρὸς ὅλην
[αὶ τοὺς ὑλικοὺς πράττεται τρόπους, ὁλικοὺς δὲ τρόπους
30 ἀποκαλεῖ τοὺς δαίμονας" δύο γὰρ εἶναι δαιμόνων εἴδη. τὸ
μὲν ψυχάς, τὸ δ᾽ ἕτερον τρόπους, εἶναι δὲ τούτους ὑλικὰς
δυνάμεις, ἠϑοποιοὺς τῆς ψυχῆς. καὶ ὑπέρ γε τῶν δογμά-
τῶν τούτων εὐθύνας παρέσχετο τῷ μετ᾽ αὐτὸν ἐξηγητῇ.
“Δέγει γὰρ τὰ γεγραμμένα, ὕσην ἡ πόλις ὑμῶν
8: ἔπαυσέ ποτὲ δύναμιν ὕβρει πορευομένην ἅμα ἐπὶ
πᾶσαν Εὐρώπην καὶ ᾿Ασίαν [24].
Οὔτε τῶν ἐγκωμιαστικῶν αὐξήσεων οὐδεμέαν ἐν τούτοις
παραλέλοιπεν ὃ Πλάτων. εἴ τις ὡς ψιλὴν ἱστορίαν ἀπο-
δέχοιτο τὸν τῶν ᾿4ϑηναίων πρὸς ᾿Δτλαντίνους πόλεμον, οὔτε
80 ϑεολογικῆς ἀκριβείας τινὸς ἀπολέλειπτται μετ᾽ εὐλαβείας. εἴ
τις ἐπὶ τὰ ὅλα μεταβαίνειν ἀπὸ τῶν μερικῶν ἐϑέλοι καὶ ἐπὶ
τὰ παραδείγματα χωρεῖν ἀπὸ τῶν εἰκόνων. πολλῶν γοῦν
ΟΝ
2 καϑ'᾿ ἣν καὶ Ὗ 6θ8 οὗ βΒυρτα 393Α.}ὴ} 88 ὄντων» καὶ μεγά-
λὼν ΜῊ 106 τῶν ὑφειμένωνς 17 οὗ Ρ. 174. 2488 18 μὲν
οι ἘΜ 28 τῷ οἵχὰ Ο | 861]. ΙΔ. Ὁ] 1600 οὔ τότε Ῥτ. Α Ρ]αί.
46 ἔξωθεν ὁρμηϑεῖσαν ἐκ τοῦ ᾿τλαντικοῦ πελάγους δαάϊὺ Ρ]δῦ. οἵ.
Ῥ. 11, 14 8 178,188 ΒδτδοΚ 8 81 ἀπὸ ΜῈ: ἐπὶ Ὁ
Β
119. ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τῇχῃ. 24 ΕἸ
εἰωϑότων ἐν τοῖς Παναϑηναϊκοῖς λόγοις ἄνω καὶ κάτω τὸν
Περσικὸν στόλον ϑρυλεῖν καὶ τὰς “᾿ϑηναίων γίκας κατά τε γῆν
καὶ κατὰ ϑάλατταν, ὧν καὶ οἱ νεώτεροι λογογράφοι τοὺς
ἑαυτῶν ἐμπεπλήκασι λόγους. αὐτὸς ἐγκωμιάζων τὰς ᾿4ϑήνας
οὐχὶ Πέρσας οὐδὲ ἄλλο τοιοῦτον ἔργον οὐδὲν παραδίδωσιυ,
ἀλλ᾽ ἔξωϑέν ποϑὲεν τῆς ἡμετέρας οἰκουμένης πόλεμον ᾽4τλαν-
τικὸν εἰς τὴν ἡμετέραν εἰσαγαγὼν ἄρδην ἀπολέσαι πάντα δυνά-
μενον, ἐν τούτῳ τοὺς ᾿4ϑηναίους ἀριστέας ἀναγράφει καὶ
νικηφόρους. κρατήσαντας τῆς τοιαύτης καὶ τηλικαύτης δυνά-
μεῶς. ἐπεὶ δὲ ὁ Περσικὸς στόλος ἀπὸ τῆς ἀνατολῆς ἐπὶ τοὺς
“Ἕλληνας ὡρμήϑη καὶ διαφερόντως ᾿4ϑηναίους, αὐτὸς ἀπὸ
τῆς δύσεως εἰσήγαγε τὸν ᾿Δἀτλαντικὸν πόλεμον, ἵν᾽ ὥσπερ ἐκ
κέντρου τὴν ᾿ϑηναίων πόλιν ϑεωρήσῃς τὸ ἐφ᾽ ἑκάτερα βαρ-
βαρικὸν ἀτάκτως κινούμενον σωφρονίέξζουσαν. καὶ μὴν καὶ ἐν
τοῖς ᾿Αττικοῖς πατρίοις καὶ ἐν τοῖς μυστηρίοις. τοῦ Τιγαντικοῦ
πολέμου ϑρυλουμένου καὶ ὡς τῆς ᾿4ϑηνᾶς ἀριστευσάσης ἐν
τῇ κατ᾽ αὐτῶν μάχῃ, διότι τούτους τε καὶ τοὺς Τιτᾶνας μετὰ
τοῦ πατρὸς κατηγωνίσατο, τὸ μὲν αὐτόϑεν εἰς ϑεοὺς πόλεμον
εἰσαγαγεῖν οὐχ ἡγήσατο εἶναι ἀσφαλές ---- αὐτὸ γὰρ τοῦτο ἦν.
ὃ καὶ τοῖς παλαιοῖς ἐνεκάλει ποιηταῖς, καὶ ἦν ἄτοπον τὸν
Κριτίαν. ἢ Τίμαιον ἀκροατὴν γενόμενον ὧν ὃ Σωκράτης ἠτιά-
σατο τοὺς ποιητὰς τῇ προτεραίᾳ, πάλιν ἐπὶ τοὺς ϑεοὺς πολέ-
μους ἀναγαγεῖν καὶ στάσεις --- διὰ δὲ τῆς παρ᾽ ἀνθρώποις
τῶν ϑείων ἀναλογίας καὶ τοῦτον παραδίδωσι τὸν πόλεμον πρὸ
τῆς ποσμοποιίας͵ ἀντὶ μὲν τῆς ᾿4ϑηνᾶς καὶ τῶν Ὀλυμπίων
ϑεῶν τοὺς ᾿Αϑηναίους λαβών, ἀντὶ δὲ τῶν Τιτάνων καὶ
Γιγάντων τοὺς ᾿Δτλαντίνους --- τὰ γὰρ αὐτὰ καὶ ἐν εἰκόσιν,
ἅπερ ἐν τοῖς ὅλοις» “ϑεωρεῖν δυνατόν --- καί, ἵνα τῆς ἀνα-
λογίας ἡμᾶς ἀναμνήσῃ, διὰ μὲν τοῦ τῶν ᾿ἀΑϑηναίων ὀνό-
38
ματος ἐπὶ τὴν Ὀλυμπίαν ἀναπέμπει τοὺς ἀκούοντας συστοι- 80
χίαν. τὴν ὑπὸ τῆς ᾿4ϑηνᾶς στρατηγουμένην, διὰ δὲ τοῦ τῶν
᾿Δτλαντίνων ἐπὶ τοὺς Τιτανικοὺς ϑεούς" εἷς γάρ που τῶν
ΟΝ
2 ϑρυλλεῖν γε 7 ἄρδην (ἂν) Κτὸὺ]}] 18 ϑεωρή-
σεις Ο 1δ καὶ μὴν ἐν τοῖς Ὁ 168 ΠΟΌΘΟΚ ΑΡΊΔΟΡΆ. 1823
16 ϑρυλλουμένου Ν᾽ καὶ ἴοχί. 46] ΚτΟΙ]] 108 ἴπ Ῥδγτη. 692,
26 88 18 τὸν ΜΨὶ 1888. οὗ τορ. Π 8798 2] ἐν ἐκείνοις δ
29 ἀναμνήσει Ἡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίμι. 34 ἢ] 178ὃ
Τιτανικῶν καὶ ὃ μέγιστος ἴάτλας᾽ καὶ γὰρ οἵ ϑεολόγοι
[Οτρλι. ἔγρ. 206] μετὰ τὸν τοῦ Διονύσου διασπασμόν, ὃς
δηλοῖ τὴν ἐκ τῆς ἀμερίστου δημιουργίας μεριστὴν πρόοδον
εἰς τὸ πᾶν ὑπὸ τοῦ Διός, τοὺς μὲν ἄλλους Τιτᾶνας ἄλλας
5 λήξεις διακεκληρῶσϑαί φασι, τὸν δὲ 'άτλαντα ἐν τοῖς πρὸς
ἑσπέραν τόποις δρῦσϑαι ἀνέχοντα τὸν οὐρανόν᾽
Ἄτλας δ᾽ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχει κρατερῆς ὑπ᾽ ἀνάγκης.
πείρασιν ἐν γαίης.
ἔτε τοίνυν τῆς ᾿4ϑηνᾶς τὰ νικητήρια παρὰ ᾿4ϑηναίοις ἀνύ-
1ὸ μνηται, καὶ ἑορτὴν ποιοῦνται ταύτην ὡς τοῦ Ποσειδῶνος ὑπὸ
τῆς ᾿4ϑηνᾶς νενικημένου καὶ ὡς τῆς γενεσιουργοῦ τάξεως ὑπὸ
τῆς νοερᾶς κεκρατημένης καὶ ὡς μετὰ τὴν τῶν ἀναγκαίων
κατασκευὴν τῶν οἰκούντων τὴν χώραν ταύτην ἐπὶ τὴν κατὰ
νοῦν ὁρμησάντων ξωήν᾽ γενέσεως γὰρ εἶναι τὸν Ποσειδῶνα
16 προστάτην, νοερᾶς δὲ ζωῆς ἔφορον τὴν ᾿4ϑηνᾶν. ἔχεις οὖν
καὶ πρὸς ταῦτα μεγίστην ἀπὸ τῶν προκειμένων συντέλειαν᾽
οἵ τε γὰρ ᾿Αϑηναῖοι τὴν τῆς ϑεοῦ φέροντες ἐπωνυμίαν ἀνά-
λογόν εἰσιν αὐτῇ, καὶ οἵ ᾿ἀτλαντῖνοι διά τε τὸ νῆσον οἰκεῖν
καὶ διὰ τὸ Ποσειδῶνος ἀπόγονοι λέγεσϑαι τὴν πρὸς τὸν ϑεὸν
30 τοῦτον ἀναλογίαν διασῴξουσιν, ὥστε καὶ ἐκ τούτων εἶναι δῆ-
λον, ὅτι ὁ “Ἵτλαντικὸς πόλεμος τὴν μέσην ἐνδείκνυται δημι-
ουργίαν, καϑ᾽ ἣν ὁ δεύτερος πατὴρ ὑπό τε τῆς ᾿ἀϑηνᾶς καὶ τῶν
ἄλλων ἀφανῶν αἰτίων ἀποπληρούμενος δυνατώτερα ποδηγεῖ τὰ
ϑειότερα καὶ ὑποτάττει τοῖς νοεροῖς πάντα τὰ πεπληϑυσμένα
46 καὶ διῃρημένα καὶ ἐνυλότερα κατὰ τὴν ὑπόστασιν᾽ αὐτοὶ μὲν
γὰρ οἵ ϑεοὶ διαιωνίως ἤνωνται, τὰ δ᾽ ὑπ᾽ αὐτῶν διοικούμενα
τῆς τοιαύτης ἀναπίμπλανται διαιρέσεως. ταῦτα μὲν οὖν οὕτως
ἰδία νοητέον. ἵνα δὲ τῆς προκειμένης ἀναλύσεως τύπους
τινὰς διωρισμένους προλάβωμεν, τὰς μὲν ἐντὸς τῶν .Ηρακλέους
ΟΜΝ
2 διονυσίου Ο οὗ, ᾿Ἰπῖτα 184 200 Το ΘοΙς ΑρΊΔΟΡΆ. δδὅ 58
111 Μ. Μαγου, αἷρ. α. Τὶ. 386 4 ὑπὸ 46] ΚΥῸ]1] 7178 οχ Ηθβιοαϊ
ἴβοοσ. ὅ178 128 οὗ γν. 12ὅ,8 16 προστάτιν Ὁ ἔχει Μ
228 οὗ. β6080]. Ὁ 21 οὖν οἵ 218 οὑτωσὶ διανοητέον 8
298 δὰ Ἡρακλέουρ στηλῶν οὐ ἀληϑινὸς πόντος (Ρ. 114,10) οὗ. Τίτη.
94) 26ᾺΑ :ηἶτα ὅδ᾽ }0᾽), ἴῃ τϑρ. ΠῚ 69. 17 ΚτΟΙ] δα 1. ᾿δὐ ἐπ ἱπάϊοθ
ΒῸᾺ ἀνομοιότης ῬοΟΙ]Σ 16. 2718 0 })16]8 δ ΒΙΠΔΡΙ1Ο. ἴῃ ΡΏΥΒ. 1122,11
29 ---114. 18 οὗ. Βοδο]. Μὶ
116 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίμι. 24]
στηλῶν οἰκήσεις ἀνάλογον πάσῃ τῇ κρείττονι συστοιχίᾳ ϑε-
τέον, τὰ δὲ ἐκτὸς πάσῃ τῇ καταδεεστέρᾳ. καὶ ταύτης μίαν
τε ζωὴν καὶ συνεχῆ καὶ ποικίλως προϊοῦσαν. εἴτε οὖν
ἀπὸ ϑεῶν ἀρξόμενος λέγοις Ὀλυμπίους καὶ Τιτανικούς, εἶτε
ἀπὸ νοῦ στάσιν καὶ κίνησιν ἢ ταὐτὸν καὶ ϑάτερον. εἴτε
ἀπὸ ψυχῶν λογικὰς καὶ ἀλόγους. εἴτε ἀπὸ σωμάτων οὐρανὸν
καὶ γένεσιν, εἴτε ἄλλως ὁπωσοῦν μερίξζοις τὰς οὐσίας. κατὰ
πάσας τὰς διαιρέσεις ἀναλογήσει τοῖς μὲν ἀμείνοσι τὸ τῶν
Ε' ἐντὸς Ἡρακλέους στηλῶν γένος πᾶν, τοῖς δὲ χείροσι τὸ τῶν
ὅά
ἐκτός" ἐκεῖ γὰρ ὁ ἀληϑινὸς πόντος ὁ τῆς ἀνομοιότη-
τος καὶ πᾶσα ἡ ἕνυλος ξωὴ καὶ ἡ προϊοῦσα εἰς διάστασιν καὶ
πλῆϑος ἀπὸ τοῦ ἕνός. εἴτε οὖν Ὀρφικῶς ἐϑέλοις ἀντιτάτ-
τειν τὰ Ὀλύμπια γένη καὶ Τιτανικὰ καὶ κρατοῦντα τὰ ἕτερα
τῶν ἑτέρων ὑμνεῖν, εἴτε Πυϑαγορείως τὰς δύο συστοιχίας
ὁρᾶν ἄνωϑεν ἄχρι τῶν ἐσχάτων διηκούσας καὶ τὴν ἀμείνω
κοσμητικὴν τῆς καταδεεστέρας, εἴτε Πλατωνικῶς πολὺ μὲν τὸ
ἄπειρον ϑεωρεῖν ἐν τῷ παντί, πολὺ δὲ τὸ πέρας, ὡς ἐν
Φιλήβῳ [80 0] μεμαϑήκαμεν, καὶ τὴν ὅλην ἀπειρίαν μετὰ
τῶν τοῦ πέρατος μέτρων γένεσιν ἀπειργασμένην διὰ πάντων
τείνουσαν τῶν ἐγκοσμίων, ἕν ἐξ ἁπάντων ἂν λάβοις τού-
τῶν, ὅτι πᾶσα ἡ τοῦ κόσμου σύστασις ἐκ τῆς ἐναντιώσεως
συνήρμοσται ταύτης. καὶ εἰ ὃ γενναῖος Ἡράκλειτος [ἔγρ. 88
Ὁ 1618] εἰς ταύτην ἀπιδὼν ἔλεγε πόλεμος πατὴρ πάντων,
οὐδ᾽ οὗτος ἀτόπως ἔλεγεν. ὃ μὲν οὖν Πορφύριος ἐν
τούτοις εἰς δαίμονας καὶ ψυχὰς ἀναπέμπων τὴν ϑεωρίαν.
ποτὲ δὲ καὶ τοῦ μυϑευομένου Τιτανικοῦ πολέμου μνήμην
ποιησάμενος τὰ μὲν πιϑανῶς, τὰ δὲ οὗ προσβιβάξει τοῖς
προκειμένοις. ὃ δέ γε ϑεῖος ᾿Ιάμβλιχος ϑαυμαστόν τινὰ
τρόπον διὰ τὴν πρὸς τοὺς ἄλλους ἀντιλογίαν μερικώτερον
ἀντιλαβομένους τῆς ἀναλύσεως οὐδὲ ἄλλως ἢ κατὰ τὸ φαινό-
μενον ἀκροᾶσϑαι τῶν λόγων διέγνωκε. καίτοι γε ἐν προ-
οἐμίοις αὐτὸς ἀφορμὰς ἡμῖν τῶν τοιούτων λόγων παραδε-
ΟΝ
4 ἀρξάμενος ἘΝ λέγεις ΟΝ 6 λογικοὺς 98 οὗ
Ρ. 118, 2395 δάῃ. 1288 Οὐρὰ. ἔτ. 206; οὗ. Θδιωδβο. Π 88, 12.
ῶ64.11.2 ὃ 18 τιτανὰ 5 18 φιλήμω Μ 34 80 οὕτως ἀτό-
πως 2488 Οὗ τ. 1171,.11988Ἔ 21 τὸ μὲν... .τὸ δὲ 5. 29 αἰτιο-
λογίαν 1].: ὁὰ ΚγῸ]] 80 ἀντιλαμβανομένους Ο
οι
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τἴπι. 24 Ε] 117
δωκώς. ἀλλ᾽ ὁ μὲν ϑεῖος οὗτος ἀνὴρ πολλά τε ἄλλα καὶ
δὴ καὶ ταῦτα ἡμᾶς παιδεύσας εὐμενὴς ἔστω. πρὸς δὲ τὴν
ἐξήγησιν τρεπόμενοι τῶν τοῦ Πλάτωνος ῥημάτων ἀξιώσομεν
ἡμᾶς αὐτοὺς ἀναμιμνήσκεσϑαι τῶν προαναγεγραμμένων τύ-
ὅ πων καὶ τοὺς μὲν ᾿Δτλαντίνους τάττειν κατὰ τὰ ὁλικὰ πάντα
τῆς χείρονος συστοιχέας᾽ ἔστε γὰρ καὶ ἐν ταύτῃ τὰ μὲν ὅλα,
τὰ δὲ μέρη. τὴν δὲ ὕβριν αὐτῶν κατὰ τὴν πρόοδον καὶ
τὴν διὰ τῆς ὑφέσεως διαίρεσιν καὶ τὴν πρὸς τὴν ὕλην
γειτνίασιν᾽ αὕτη γάρ ἐστιν ἡ ὡς ἀληϑῶς ἀπειρία καὶ τὸ
10 αἶσχος, διὸ καὶ τὸ συνεγγίξον αὐτῇ καὶ τὸ ἐν αὐτῇ πως ὃν
ἐξυβρίζειν λέγουσιν, ἐπεὶ παράδειγμα αὐτῶν διὰ τούτων
παρὰ τῷ ϑεολόγῳ [ἔτρ. 102] δηλοῦται τῶν ὀνομάτων᾽
Τιτῆνες κακομῆται, ὑπέρβιον ἦτορ ἔχοντες.
τὴν δὲ ἔξωϑεν δρμὴν κατὰ τὴν ἀπόστασιν τὴν πόρρω
τό τῶν ϑεῶν ἀπῳκισμένην καὶ τῶν ἐν τῷ παντὶ ϑειοτέρων
πραγμάτων" τὸ γὰρ ἔξωϑεν οὐ περιοχὴν ἐμφαίνει δυνάμεων,
ἀλλὰ τὴν ἐξελθοῦσαν τοῦ τὲ μονίμου καὶ ἀύλου καὶ καϑα-
ροῦ καὶ ἡνωμένου παντὸς ὑπόστασιν. τὸ δὲ ᾿Δτλαντικὸν
πέλαγος κατ᾽ αὐτὴν τὴν ὕλην, εἴτε ἄβυσσον αὐτὴν εἴτε,
30 ἀνομοιότητος πόντον εἴϑ᾽ ὁπωσοῦν ἐϑέλοις προσονομάζειν᾽
καὶ γὰρ ἡ ὕλη δέχεται τὰς ἐπωνυμίας τῆς χείρονος συστοι-
χίας. ἀπειρία καὶ σκότος ὀνομαζομένη καὶ ἀλογία καὶ ἀμε-
τρία καὶ ἑτεροιώσεως ἀρχὴ καὶ δυάς, ὥσπερ ἀπὸ τῆς ᾿Δτλαντί-
δος τὸ ᾿Ατλαντικὸν πέλαγος ἔσχε τὴν προσηγορίαν. οὕτω
36 γάρ που τὰς ἀναλογίας ἐν τάξει λαβόντες ἐροῦμεν ὅτι πᾶσα
ἡ καταδεεστέρα συστοιχία; καὶ τὰ ὁλικώτερα ἐν αὐτῇ γένη
καὶ τὰ μερικώτερα, κατὰ τὴν πρόοδον καὶ τὴν διαίρεσιν
χαρακτηρίζεται καὶ τὴν εἰς ὕλην τροπήν. καὶ οὑτωσὶ φοιτᾷ
διὰ πάντων, ἐν ἑκάστοις οἰκείως ἐμφανταξομένη καὶ καϑ᾽
80 ἑκάστην φύσιν ἀνάλογον ἐμφαινομένη, ϑείαν τὲ καὶ νοεράν,
ψυχικήν τε καὶ σωματικήν, τοιαύτη δὲ οὖσα κοσμεῖται καὶ
τάττεται παρὰ τῆς κρείττονος, ἣν καὶ ᾿4ϑηναϊκὴν ἂν φαίης
εἰκότως ὡς ἄχραντον οὖσαν καὶ τῶν ὑποδεεστέρων διὰ τὴν
ΟῊΝ
18 οὗ, 8080], ΒΒ 1148 ἀπόστασιν τῶν πόρρω τῶν ϑεῶν
ἀποκισμένων Ο ε'ὸ 18 αἰίοχατα τῶν ΟΜ τῷ Γ᾿ 20 οἵ.
Ρ. 114,108 26 ὁλικώτερα --- 31 τὰ ὁοΩ 5 38 ῥοπήν οἱ ΚτΟ]]
81 ψυχικὴν καὶ ΜΝ
116 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 34 ΕἸ
ἑαυτῆς δύναμιν κρατοῦσαν, κοσμουμένη δὲ παύεται τῆς πολ-
λῆς διαιρέσεως καὶ τῆς ἀπειρίας" τὸ μὲν τῶν Τιτάνων γένος
ὑπὸ τῶν Ὀλυμπίων συνεχόμενον ϑεῶν. ἡ δὲ ἑτερότης ὑπὸ
τῆς ταυτότητος ἑνιξομένη,͵ καὶ ἡ μὲν κίνησις ὑπὸ τῆς στά-
σεως, αἵ δὲ ἄλογοι ψυχαὶ παρὰ τῶν λογικῶν, ἡ δὲ γένεσις
ἐκ τῶν οὐρανίων, καὶ ἐπὸὲ πάντων ὁμοίως. καὶ μὴ (διὰ
τοῦτον οἰηϑῶμεν τὸν λόγον, ὅτι δὴ τὰς ἀρχὰς τῶν πραγμά-
τῶν διῃρημένας ϑετέον᾽ καὶ γὰρ τὰς δύο ταύτας συστοιχίας
ὁμογνέους φαμέν προηγεῖται γὰρ τὸ ἕν ἁπάσης ἐναντιώ-
σεως, ὡς καὶ οἱ Πυϑαγόρειοί φασιν. ἀλλ᾽ ἐπεὶ καὶ μετὰ
τὴν μίαν αἰτίαν ἡ δυὰς τῶν ἀρχῶν ἀνεφάνη, καὶ ἐν ταύ-
ταῖς ἡ μονὰς κρείττων τῆς δυάδος, ἢ εἰ βούλοιο λέγειν
Ὀρφικῶς [ἔτρ. 52], ὁ αὐθὴο τοῦ χάους, ἕν τε τοῖς πρὸ τοῦ
κόσμου ϑεοῖς τοῦτον τὸν τρόπον αἱ διαιρέσεις ἐπιτελοῦν-
ται καὶ ἐν τοῖς ἐγκοσμίοις ἄχρε τῶν ἐσχάτων᾽ ἐκεῖ μὲν γὰρ
ὑπὸ τὴν ἑτέραν ἀρχὴν τὸ συνοχικόν, τὸ δημιουργικόν. ὑπὸ
δὲ τὴν ἑτέραν τὸ γεννητικόν, τὸ ξῳογονικόν, ἐνταῦϑα δὲ
ὑπὸ μὲν τὴν μονάδα τὸ Ὀλύμπιον γένος, ὑπὸ δὲ τὴν δυ-
ἄδα τὸ Τιτανικόν, καὶ ὑπὸ μὲν τὴν πρεσβυτέραν ταυτότης,
στάσις, λόγος, εἶδος. ὑπὸ δὲ τὴν λοιπὴν ἑτερότης. κίνησις.
ἄλογον, ὕλη" μέχρι γὰρ καὶ τρύτων ἡ τῶν δυεῖν ἀρχῶν
προῆλθεν ὕφεσις. ἐπεὶ δὲ τὸ ἕν ἐπέκεινα τῆς πρωτίστης
Εὶ δυάδος, καὶ συνάγεται τὰ ἐναντία δοκοῦντα εἶναι καὶ πρὸς
μίαν συντάττεται διακόσμησιν --- ἔστι γὰρ ἐν τῷ παντὶ καὶ τὰ
διττὰ γένη τῶν ϑεῶν καὶ τὰ ἀντιδιῃρημένα γένη τοῦ ὄντος
καὶ τὰ ποικίλα γένη τῶν ψυχῶν καὶ τὰ ἐναντία γένη τῶν
σωμάτων, κρατεῖται δὲ ὑπὸ τῶν ϑειοτέρων τὰ καταδεέστερα ----
καὶ εἷς ἀποτελεῖται κόσμος ἐξ ἐναντίων ἡρμοσμένος, ἐκ
περαινόντων τε καὶ ἀπείρων ὑφεστηκὼς κατὰ τὸν ὦ -
λόλαον [ἔτγ. 1. 2 1618], καὶ κατὰ μὲν τὰ ἐν αὐτῷ ἄπειρα
τὰ ἐκ τῆς ἀορίστου δυάδος ἡ τῆς ἀπειρίας φύσις, κατὰ δὲ
τὰ περαίνοντα {τὰ ἐκ τῆς νοητῆς μονάδος ἡ τοῦ πέρατος,
κατὰ δὲ τὸ ἐκ πάντων τούτων ὃν καὶ ὅλον καὶ παντελὲς
ΟΜΝ
4 αὐτότητος 5 688 οὗ, Β000]. }).'. 6 διὰ ΔΒ 3 δὴ τὰς
ΟἸΝ: διττὰς ς 98 οοπδίδὺ ΘΕ οχ ἤπιΐο οὐ ἰπηδηϊΐο 14 τὸν
οἵα 21 ὕλην Ὁ 8085 ἄπειρα τῆς ἐκ τῆς ἀρίστου Μ,. πκΒὶς
82 τὰ ἰὴ8Β 8 ἡ Ἐ: ἡ ΟΝ
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖμϑ. 84} 364Α] 177
εἶδος (ὁ) ἐκ τοῦ ἑνὸς ὥν᾽ ὃ γὰρ ϑεός ἐστιν ὁ τὸ μεκτὸν
ὑφιστάς, ὥς φησιν ὁ ἐν Φιλήβῳ [61 ΒΟ] Σωκράτης.
Τότε γὰρ πορεύσιμον ἦν τὸ ἐκεῖ πέλαγος" νῆσον
γὰρ πρὸ τοῦ στόματος εἶχεν, ὃ καλεῖτε ὥς φατε
ὁ ὑμεῖς Ἡρακλέους στήλας. ἡ δὲ νῆσος ἅμα Αιβύης
ἦν καὶ ᾿Δσίας μείξων, ἐξ ἧς ἐπιβατὸν ἐπὶ τὰς ἄλ-
λας νήσους τοῖς τότε ἐγίνετο πορενομένοις. ἐκ δὲ
τῶν νήσων ἐπὶ τὴν καταντικρὺ πᾶσαν ἥπειρον τὴν
περὶ τὸν ἀληϑινὸν ἐκεῖνον πόντον [24 28 ΑἹ.
1: Ὅτι μὲν ἐγένετο τοιαύτη τις νῆσος καὶ τηλικαύτη, δη- Εὶ
λοῦσί τινες τῶν ἱστορούντων τὰ περὶ τῆς ἔξω ϑαλάττης"
εἶναι γὰρ καὶ ἐν τοῖς αὐτῶν χρόνοις ἑπτὰ μὲν νήσους ἐν
ἐκείνῳ τῷ πελάγει Περσεφόνης ἕἱεράς, τρεῖς δὲ ἄλλας ἀπλέ-
τους, τὴν μὲν Πλούτωνος, τὴν δὲ Ἄμμωνος, μέσην δὲ τού-
16 τῶν ἄλλην Ποσειδῶνος, χιλέων σταδίων τὸ μέγεϑος, καὶ τοὺς
οἰκοῦντας ἐν αὐτῇ μνήμην ἀπὸ τῶν προγόνων διασῴξειν
περὶ τῆς ᾿Ατλαντίδος ὄντως γενομένης ἐκεῖ νήσου παμμε-
γεϑεστάτης, ἣν ἐπὶ πολλὰς περιόδους δυναστεῦσαι πασῶν.
τῶν ἐν τῷ ᾿Ατλαντικῷ πελάγει νήσων, Ποσειδῶνος καὶ αὖ-
40 τὴν οὖσαν ἱεράν. ταῦτα μὲν οὖν Μάρκελλος ἐν τοῖς
“Αἰϑιοπικοῖς γέγραφεν. ἐπειδὴ δέ, εἰ καὶ ταῦτα οὕτως
ἔχει καὶ γέγονέ τις τοιαύτη νῆσος, δυνατὸν καὶ ὡς ἱστορίαν
ἀποδέχεσϑαι τὸν περὶ αὐτῆς λόγον καὶ ὡς εἰκόνα μέντοι
φύσεώς τινος ἐν τοῖς ὅλοις οὔσης καὶ περὶ ταύτης ἐξηγου-
85 μένους τὴν ὁμοιότητα καὶ κατὰ βραχὺ συνεϑίξοντας τοὺς
ἀκροωμένους τῶν τοιῶνδε ϑεαμάτων εἰς τὴν ὅλην τῶν ἐγ-
κοσμίων ϑεωρίαν --- ἔστε γὰρ τὰς αὐτὰς ἀναλογίας καὶ
μερικώτερον ϑεωρεῖν καὶ περιληπτικώτερον --- δεῖ δὴ τὴν
διδασκαλίαν ἀπὸ τῶν ὁλοσχερῶν προϊοῦσαν εἰς τὴν τῶν
80 μερικῶν λεπτουργίαν ἀποπαύειν τὴν ϑεωρίαν. μὴ τοίνυν
ΟΝ
ῶ συνιστὰὶὰ 5. φιλήμων“ 8 .ΝᾷΝἦν οτχι Ὁ οὕτῃ ργ. Α Ρ] δύ.
888 πέλαγος ἕως τοῦ᾽ τὴν περὶ τὸν Ὁ 4 καλεῖται ΌΧΙ οὐχὰ
Ρ]αῦ. οοἀἂά. γχβοῖοσ Α(Θ) 6 ἑξῆς Κὶ 10---21 οἰναὺ 8080].
ΡΙαῦ. δαϊθοῦλβ: ἡμεῖς δὲ ἀπὸ τῶν Πρόκλου ἐξελόντες παρεθέμεθϑα
10 μὲν οὖν 11 »ἤσου ἐκεῖ 8680]. ΡΙ] δέ. 19 τῶν οἿὰ
σ 2348 σΟὨϊθησο περὶ... τὴν ὁμοιότητα δ καὶ οι
239 προιοῦσα Ὁ
ῬΒΟΟΣΥΒ δὰ. Ὠ:ΘὮ]. 1. 12
1178 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῆπι. 24Ὲ) 26 Α]
ϑαυμάσῃς; εἰ καὶ τήνδε τὴν ἀναλογίαν ἄνω μὲν ἄλλως καὶ
ὡς τύπῳ εἰπεῖν, νῦν δὲ τρόπον ἕτερόν πως καὶ τὸν αὐτὸν
Β μετὰ τῆς οἰχείας τοῖς πράγμασιν ἀκριβείας ἐξετάξομεν᾽ διτ-
τῆς γὰρ οὔσης ἐν τῷ παντὶ τῆς συστοιχίας, ὥσπερ ἐλέγομεν.
ἀρχομένης τε ἀπὸ. ϑεῶν καὶ περατουμένης εἴς τε ὕλην καὶ
τὸ ἕνυλον εἶδος». ἐχούσης δὲ ἑκατέρας τὰ μὲν ὁλικώτατα, τὰ
δὲ μερικώτατα ---- καὶ γὰρ ταῦτα προείπομεν --- τὰ δὲ μέσα
τούτων ἀμφοτέρων --- τά τε γὰρ ϑεῖα γένη πάντων περι-
εκτικὰ καὶ τὰ ἔσχατα στοιχεῖα πάντων ἀτομώτατα, τὰ δέ
᾿ ἐστι μεταξύ, νοερά τε γένη καὶ ψυχικά ---- τὴν καταδεεστέ-
ραν συστοιχέαν ἀξιοῦμεν πρῶτον τριχῇ διαιρεῖν καὶ τὰ μὲν
ὁλικώτατα λαμβάνειν ἐν. αὐτῇ γένη. τὰ δὲ μέσα, τὰ δὲ
ἔσχατα, καὶ τοῖς μὲν ἀνάλογον τάττειν τοὺς ᾿Αἀτλαντίνους,
τοῖς δὲ τοὺς κατ᾽ ἄλλας νήσους. τοῖς δὲ τὴν καταντικρὺ
πᾶσαν ἥπειρον, τὸν δὲ πόντον τῇ ὕλῃ καὶ τὸ ᾿Δτλαντικὸν
πέλαγος. πᾶσα μὲν γὰρ ἡ καταδεεστέρα συστοιχία πρόσυλός
ἐστε καὶ εἰς πλῆϑος προϊοῦσα καὶ διαίρεσιν, ἀλλ᾽ ἔχει. καὶ
᾿αὕτη πρὸς ξαυτὴν ὑπεροχήν τε καὶ ἔλλειψιν. διόπερ ἔξω-
ϑὲν μὲν ὡρμῆσϑαι τοὺς ᾿Ατλαντίνους εἶπεν. ὡς πορρω-
τέρω τοῦ ἑνὸς καὶ ἐγγυτέρω τῆς ὕλης. νῆσον δὲ οἰκεῖν.
αὶ μείξω «Διβύης ἅμα καὶ ᾿Ασίας, ὡς εἰς ὄγκον προϊόντας καὶ
διάστασιν ---- τὰ γὰρ πορρωτέρω πάντα τοῦ ἑνὸς ἠλαττωμένα
κατὰ τὴν δύναμιν πλεονεκτεῖ κατὰ τὸ ποσόν, ὥσπερ δὴ καὶ
τὰ ἐγγυτέρω τῷ ποσῷ συνεσταλμένα δύναμιν ἔχει ϑαυμα-
σνήν᾽ ἔστιν. οὖν ἐνταῦϑα τὸ μέγεθος ὑφέσεως σημαντικὸν
καὶ τῆς ἐπὶ πᾶν προόδου καὶ ἐχτάσεως ----- πορεύσιμον δ᾽
ἔχειν τὸ πέλαγος. ἐπειδὴ τὰ ὁλικώτερα πρόεισιν ἄχρι τῶν
τελευταίων καὶ κοσμεῖ τὴν ὕλην, ἐλθόντα δὲ ἐπὶ τὸ πέρας
τῆς διακοσμήσεως ἵσταται. καὶ ἄπορον. αὐτῆς τὸ ἐπέκεινα
λοιπόν ἔστε γὰρ τὸ μηδαμῶς ὃν ἐφεξῆς τοῖς πέρασι τοῦ
ὄντος. ἡ δὲ προσθήκη τοῦ τότε ἔνδειξιν ἔχει τοῦ τὰς
ΟΝ
σι
10
80
1 ἄνω μὲν ἄλλως Ο: ἄλλως μὲν ΜῊ 2 εἰπεῖν πρότερον᾽
ἐλαμβάνομεν ἘΝ 4 τῆς ἔοτί. 46] Κτοὸ}} Ἐκὔ7 μερικώτερα Ἀ'
οὗ ν». 11δ.365 176, 1088 11 πρῶτον ἀξιοῦμεν ἘΝ 14 τοὺς
8: τὴν ΟὟΝ 10 πᾶσαν Ο συστοιχεία Μ.: 18 αὕτη Ο:
αὐτὴ ΜΝ 21 μείξων βῦής Μ 24 ἐγγυτέρα Μ' 5.9 26 ἐκ-
στάσεως ΜῊ 80 81 λοιπόν ἐστιῦ Κυρὴ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίχὰ. 34) 264Ὰ] 179
μὲν ὅλας αἰτίας ἀκωλύτως καὶ διὰ τῆς ὕλης διήκειν καὶ
κοσμεῖν αὐτήν, ἡμᾶς δὲ μὴ ἀεὶ κρατεῖν αὐτῆς. ἀλλ᾽ εἰς
τὴν ἄπειρον καὶ ἀόριστον βαπτίξεσϑαι φύσιν. ἐπειδὴ δὲ
συνεχής ἐστι τῶν πραγμάτων ἡ πρόοδος, καὶ οὐδὲν οὐδα-
δ μοῦ παρεμπίπτει κενόν. ἀλλ᾽ ὕφεσις εὔτακτος ἀπὸ μὲν τῶν
ὁλικωτάτων ἐπὶ τὰ μέσα ϑεωρεῖται περιέχοντά τε καὶ περι-
ἐχόμενα, ἀπὸ δὲ τῶν μέσων ἐπὶ τὰ ἔσχατα καὶ ἀτομώτατα,
διὰ δὴ τοῦτο καὶ αὐτὸς τοῖς ᾿Δτλαντίνοις ἀπὸ μὲν τῆς Ὁ
᾿Ατλαντίδος ἐπὶ τὰς ἄλλας νήσους, ἀπὸ δὲ τούτων ἐπὶ τὴν
10 καταντικρὺ κειμένην ἥπειρον εἶναί φησι τὴν πορείαν, καὶ
εἶναι μίαν μὲν τὴν ᾿ἀτλαντίδα, πολλὰς δὲ τὰς ἄλλας νή-
σους, μεγίστην δὲ τὴν ἥπειρον᾽ πρέπει γὰρ ἡ μὲν μονὰς
τῷ καϑ᾽ ἕκαστον γένει πρώτῳ, ὁ δὲ ἀριϑμὸς καὶ τὸ πλῆϑος
τῷ δευτέρω --- ἅμα γὰρ δνάδι τὸ πλῆϑος --- καὶ τὸ μέ-
16 γεϑος τῷ τρίτω διὰ τὴν ἐπὶ τριάδα τοῦ μεγέϑους πρό-
βασιν. ἐπειδὴ δὲ τὰ ἔσχατα τῆς χείρονος συστοιχίας ἐστὶ
τὰ ἐνυλότατα, διὰ μὲν τοῦ καταντικρὺ τὴν πλείστην αὖ-
τῶν πρὸς τὰ κρείττονα διάστασιν ἐδήλωσε, καὶ οὐχ ὥσπερ
ἐπὶ τῶν ᾿Ατλαντίνων ἀπέχρησεν αὐτῷ μόνον τὸ ἔξωϑεν, ὃ
80 τῆς ἑτέρας μερέδος αὐτοὺς ἀπέφαινεν, ἀλλὰ καὶ τὸ καταν -
τικρὺ προσέϑηκεν, ἵνα τὴν ἐσχάτην ὕφεσιν ἐνδείξηται᾽ διὰ
δὲ τοῦ περὶ τὸν ἀληϑινὸν εἶναι πόντον τὴν περὶ τὴν
ὕλην καὶ τὰ τελευταῖα τῶν ἐγχοσμίων ὑπόστασιν αὐτῶν
ἐσήμηνεν᾽ ὃ γὰρ ἀληϑινὸς πόντος ἀνάλογόν. ἐστι τῷ ἀλη-
36 ϑινῷ ψεύδει καὶ τῇ ἀληθῶς ὕλῃ. ἣν ἀνομοιότητος πόν-
τον ἐν τῷ Πολιτικῷ [218}}] προσεέρηκε. καὶ μὴν καὶ Εὶ
ὅτε διωρισμένας εἶναι δεῖ τὰς διττὰς ταύτας συστοιχίας
ἀπ᾽ ἀλλήλων, ἀσυγχύτους τοῖς δημιουργικοῖς ὅροις φυλαττο-
μένας. τὰς Ἡρακλέους στήλας ἔφατο διορίζειν τήν τε
80 ἐντὸς οἰκουμένην καὶ τὴν ἐκτός" τὴν γὰρ ἀκμάξουσαν δημι-
ουργικὴν ποίησιν καὶ τὴν διάκρισιν τὴν τῶν ἐν τῷ παντὶ
γενῶν τὴν ϑείαν μονίμως καὶ ἀρρενωπῶς ἀεὶ τὴν αὐτὴν
διαμένουσαν, Ἡρακλέους στήλας προσηγόρευσε. Δίιος γοῦν
ΟΜ ΕΑ
1 μὲν οτὴ 8 οὗ οτδο. οδβα]ὰ. δῶ 11 μίαν οἴῃ
28 τὴν τελευταίαν 1].: ὁτα ΚτοΙ] 94 ἐσήμανεν Ο 9488 ΟἿ
ες
τορ. Π 3824 οὐ ν. 114,1093 368 τόπον ῬΑ. 29 ἡρακλέας - -" “"
στείλας 5 81 αἰΐξογυχα τὴν οἵὴ ΟἿ ἤογχί. τϑοὶθ 88 στείλας Ο
19"
δὅ6
180 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖῃμὰ. 34 26]
ὁ Ἡρακλῆς οὗτος᾽ ὁ δὲ πρὸ τούτου καὶ ϑεῖος ὧν φρου
τικὴν ἔλαχε τάξιν τῆς γεννητικῆς σειρᾶς. ἀπ᾿ ἀμφοῖν οὖν
τὴν δημιουργικὴν διαίρεσιν τὴν φρουροῦσαν διωρισμένας
τὰς δύο μοίρας τοῦ παντὸς ληπτέον.
Τάδε μὲν γάρ. ὅσα ἐντὸς τοῦ στόματος οὗ λέ- δ
γομεν; φαίνεται λιμὴν στενόν τινα ἔχων εἴσπλουν"
ἕως τοῦ ὀρϑότατ᾽ ἂν λέγοιτο ἤπειρος [25 ΑἹ.
Τὰ μὲν ἐντὸς τοῦ στόματος τὰ γένη τῆς κρείττονος
ἐνδείκνυται συστοιχίας, ὡς εἰς ἑαυτὰ ἐστραμμένα καὶ τῷ
μονέμῳ καὶ τῇ ἑνοποιῷ δυνάμει χαίροντα. τὸ γὰρ στόμα 1τ0
συμβολικῶς δηλοῖ τὴν ὁρέξουσαν καὶ διακρίνουσαν αἰτίαν
τὰς δύο τῶν ἐγκοσμίων μοίρας. ὃ δὲ στενὸς λιμὴν ση-
μαίνει τὴν συνεσπειραμένην καὶ πρὸς ἑαυτὴν συννεύουσαν
καὶ τεταγμένην καὶ ἄυλον αὐτῶν ὕπαρξιν᾽ διὰ μὲν γὰρ τοῦ
στενοῦ τὴν διάστασιν καὶ τὴν ἔκτασιν ἀποπέμπεται τὴν 16
ἀπὸ τῆς χείρονος συστοιχίας, διὰ δὲ τοῦ λιμένος τὴν κα κα
ἐξῃρημένην τῆς πλημμελοῦς καὶ ἀτάκτου τῶν ἐνύλων φορᾶς᾽
τοιοῦτοι γὰρ οἷ λιμένες, σκέπην παρέχοντες ἀπὸ τῶν ἐν ϑα-
λάττῃ ϑοφύβων. εἰ δὲ καὶ ὅτι ψυχαῖς γένεταε μιεμὴν ἡ ἐπὶ
τὰ νοερώτερα καὶ ϑειότερα τοῦ παντὸς ἀναγωγὴ λέγοι τις. 30
οὐδ᾽ οὗτος ἂν πόρρω βάλλοι τῆς ἀληϑείας.
Ἔν δὲ τῇ ᾿Δἀτλαντίδι νήσῳ ταύτῃ μεγάλη συνέ-
στη καὶ ϑαυμαστὴ δύναμις βασιλέων, ἕως τοῦ" μέχρι
Τυρρηνίας [28 ΑΒ].
Ἐν τούτοις μνημονεύειν χρὴ τῶν Πλατωνικῶν ὑποϑέ- 535
σεων τῶν περὶ γῆς. ὅτε οὐ κατὰ ταὐτὰ τοῖς μαϑηματικοῖς
μετρεῖ τὸ μέγεϑος αὐτῆς, ἀλλὰ πλέον τι τὸ διάστημα αὐτῆς
ὑπείληφεν εἶναι, ὥς φησιν ὁ ἐν Φαίδωνι [109] Σωκράτης"
καὶ ὅτι τῇ ἡμετέρᾳ οἰκουμένῃ πολλὰς οἰκήσεις παραπλησίας
εἶναι τίϑεται. διὸ καὶ ἐν τῇ ἔξω ϑαλάττῃ νῆσον καὶ ἤπειρον 80
ΟΝ
8 διωρισμένως 5 4 τοὺς παντὸς 5 ὅ γὰρ οὁχὰ Ρ]. 1]. ῥγδθ-
ἴογ ΑΣ ΕΟ (ΘΣ δ88 λέγομεν ἕως τοῦ Ὁ 6 ἔχον Μ᾽ εἴσ-
πλουν ἔχων ῬΊ. 11. γτδοΐοσ αὶ 18 συνεπειραμένην 5 πρὸς αὖ-
τὴν ἘΝ 1ὅ ἔκστασιν ΜῊ 16 ἴδο. ὁορτιουιῇ ΚΥΟΙ]], ΒΌΡΡΪΘ
ἀὑπόστασιν ἐνδείκνυται τὴν Βἷχῃ φορᾶς ΝΑ: οτῃ Ὁ
τς 92 ἐν δὲ 1], οὕχα ρθττ. Ρ]. οοἀα.: ἐν δὲ δὴ ἱλαῚ 428 σύν-
᾿ τι ΜΞ 88 βασιλέων οα 5 80 διὸ οἵχὰ Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τ. 2548] 181]
ἱστορεῖ τηλικαύτην. ὅλως γὰρ εἰ κατὰ φύσιν ἡ γῆ τὸ σφαι-
ροειδὲς ἔχει, δεῖ κατὰ τὸ πλέον αὐτὴν αὑτῆς εἶναι τοιαύτην.
ἀλλὰ μὴν ἡ ἡμετέρα οἰκουμένη πολλὴν ἐπιδείκνυται τὴν
ἀνωμαλίαν εἰσοχαῖς καὶ ἐξοχαῖς. ἔστιν ἄρα ἀλλαχοῦ τῆς γῆς
δ πεδία τε ἀνηπλωμένα καὶ εἰς ὕψος ἐκτεινομένη διάστασις"
καὶ γὰρ Ἡρακλέα λόγος διὰ πολλῆς ἀβάτου χώρας διαπο-
ρευϑέντα εἰς τὸ ᾿Αἀτλάντινον ὄρος ἀπελθεῖν, οὗ τὸ μέγεϑος
τηλικοῦτον ἱστόρησαν οὗ τὰ Αἰϑιοπικὰ γράψαντες, ὥστε
αὐτοῦ ψαύειν τοῦ αὐθέρος καὶ τὴν σκιὰν ἐκπέμπειν μέχρι
10 σταδίων πεντακισχιλίων᾽ ἀπὸ γὰρ ἐνάτης ὥρας ἡμερινῆς ὑπ᾽
αὐτοῦ κρύπτεσθαι τὸν ἥλιον μέχρι τελέας καταδύσεως. καὶ
οὐδέν γε ϑαυμαστόν᾽ καὶ γὰρ ὁ ἴάϑως, τὸ [Μακεδονικὸν
ὅρος. ἐκπέμπει μέχρε Δήμνου τὴν σκιάν. ἑπτακοσίοις στα-
δίοις διεστώσης. καὶ οὐ τὸν “ἥἄτλαντα μόνον τὸ ὄρος τηλι-
15 κοῦτον ἱστόρησε Μάρκελλος ὁ τὴν «Αἰθιοπικὴν γράψας ἴστο-
ρίαν, ἀλλὰ καὶ Πτολεμαῖος τὰ Σεληναῖα ὄρη τὸ ὕψος ἄπλετον
ἔχειν φησί, καὶ ᾿ἀρεστοτέλης [πιοίθοτ. α 18. 8560" 81 58] τὸν
Καύκασον τὸ τρίτον μετὰ δυσμὰς καὶ τὸ τρίτον πρὸ τῶν
ἀνατολῶν μέρος τῆς νυχτὸς ὑπὸ τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων κατ-
80 αυγάξεσϑαι. καὶ εἴ τις ἀποβλέποι πρὸς τὸ ὅλον μέγεθος τῆς
γῆς ὁριζόμενον τοῖς ὕψεσιν αὐτῆς, ὄντως ἂν ἄπλετον αὐτὴν
εἶναι λογίσαιτο κατὰ τὴν Πλάτωνος φήμην, ὥστε οὐ δεη-
ϑησόμεϑά. τινων μαϑηματιχῶν ἐφόδων ἡμεῖς νῦν εἰς τὴν
περὶ γῆς ἐξήγησιν, οὐδὲ ἀνατρέπειν αὐτὰς ἐγχειρήσομεν᾽
85 ἐκεῖναι γὰρ κατὰ τὸ οἰκούμενον παρ᾽ ἡμῶν ἐπίπεδον με-
τροῦσιν αὐτήν, ὁ δὲ Πλάτων ἡμᾶς μὲν ἐν κοίλῳ φησὶν
οἰκεῖν, αὐτὴν δὲ εἶναι ὅλην ὑψηλήν, ὃ καὶ ἡ τῶν Αἶγυ-
πτίων ἱερὰ φήμη παραδέδωκε. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τοῦ
ΟΝ.
2 αὐτῆς 1].: ὁ1ὰ 8 4 οἵ, ΟΒχγεῖρρ. δρυὰ βίο". 661.1 21, ὅ
Ῥ. 4468 Η. ] πολλαχοῦ οἱ Κτὸ]}] ὅ διάστασιν 6 6 Ἡρακλέα .“--
10 πεντακισχιλίων ταὶπυβ ϑοουχδὺθ ΘΟ. Β608}0]. Ρ]δὺ. ατδθ 8β6-
ουπίον δα τ. 198 ΟΣ ρᾶτίθ πουρούθηθθ 7 ἀτλάντιον Μ 7188 οἵ.
Μδο1]68 8, 101 Ρ]1η. δύ. ὅ, 6 8. τηλικοῦτον ΟὟ 108 ὑπ᾽ αὐτοῦ
οδὺ ἥλεον Β6}:0]. Ρ]αὺ. 132 οὗ Ρ]1η. πα. 4,18 16 τὸ ὕψος τὸ
λετον ἍΜ: τὸ ἄπλετον Ὁ ] οττϑὺ Ρσοοὶαβ; οἵ. ΡΟ]. 4,8ἃ,,),. 18 τῶν
ΟΥἿΩ ΒΟ6ΒΟ]. Ρ]Ϊαῦ. 231 αὐτοῖς ΜΜή 36 κύκλω ΟἾΝ: ὁἴὰ ες οχ ΡΒδοά.
109) 47 αὐτὴν δὲ ἄρα ὅλην εἶναι ΜΞ: αὐτὴν δὲ ἄρα εἶναι ὕλην Ἡ
Β
1892 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ἴτὰ. 36 ΑΒ]
λεγομένου μεγέϑους τῆς ᾿ἀτλαντίδος, ὡς οὐ χρὴ ἀπιστεῖν,
εἰ καὶ ἱστορίαν μόνην ἀποδέχοιτό τις τὸ λεγόμενον. περὲ
δὲ τῆς δυνάμεως αὐτῆς, ὅτι δέκα βασιλεῖς ἦσαν ἐν αὐτῇ,
τεχϑέντες δίδυμοι πεντάκις, καὶ ὅτι τῶν ἄλλων νήσων ἦρχον
καί τενῶν μερῶν τῆς ἠπείρου καί τινων τῶν ἐντὸς Ἥρα- ὃ
κλέους στηλῶν, ἐν τῷ Κριτίᾳ [113 Β --- 114 Β] διαρρήδην
ἐστόρηται. νῦν δέ --- πρόκειται γὰρ τὴν ἀνάλυσιν αὐτῷ
ποιεῖσθαι κατὰ τὴν εἰς τὸ πᾶν ἀναφοράν --- μεγάλη μὲν
καὶ θαυμαστὴ λέγεται δύναμις. διότι πρόεισιν ἐπὶ πᾶν
καὶ ὁλικῶς τὴν δευτέραν πᾶσαν συστοιχίαν περιείληφε. δέκα 10
ὃὲ αὐτὴν συνέχουσι βασιλεῖς, ὅτε τὰ ἡγεμονοῦντα τῶν δύο
συστοιχιῶν ἡ δεκὰς περιείληφεν, ὡς καὶ οὗ Πυϑαγόρειοέ
φασι, διὰ τῆς δεκάδος τῶν ἀντικειμένων πάντα περιλαμβάνε-
σϑαι λέγοντες. δίδυμοι δέ, ὥστ᾽ εἶναι πέντε δυάδας, πεντάκες
διδύμων τεχϑέντων ἔχ τε Ποσειδῶνος καὶ Κλειτοῦς. διότε 15
κατὰ τὰ μέτρα μὲν τῆς δίκης καὶ ταύτης ἐστὶ τῆς συστοι-
Ὦ χίας ἡ διακόσμησις. ἧς ἡ πεντὰς εἰκών, διὰ δὲ δυάδος ἣ
πρόοδος αὐτῆς, ὥσπερ τῆς κρείττονος διὰ μονάδος. Ποσει-
δῶνός γε μὴν ἀπόγονοι πάντες, ὅτι πᾶσα ἡ τῶν ἐναντίων
συμπλοκὴ καὶ ὃ κοσμικὸς πόλεμος τῆς μέσης ἐστὶ δημιουργίας" 30
οὗτος γὰρ ὁ ϑεὸς τῆς πανταχοῦ προστάτης ὧν ἐναντιώσεως
ἐπάρχει καὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς καὶ παντοίας κινήσεως.
κρατοῦσι μὲν δὴ τῆς ᾿ᾳΑτλαντίδος. ὡς πάντα τὰ πρώτιστα
καὶ ὁλικώτατα γένη τῆς χείρονος συστοιχίας συνέχοντες. κρα-
τοῦσι δὲ τῶν ἄλλων νήσων. ὡς καὶ τὰ μέσα προειληφότες
διὰ τῆς αὐτῶν ὁλότητος, κρατοῦσι δὲ καὶ τῶν τῆς ἠπείρου
μερῶν, ὡς καὶ τὰ ἔσχατα κοσμοῦντες ἐφ᾽ ὅσον δυνατόν,
δυναστεύουσι δὲ καὶ κατά τινῶν μερῶν τῆς ἐντὸς οἰκου-
μένης, διότι καὶ τῆς κρείττονος συστοιχίας τὰ ἔσχατα δου-
λεύουσι τοῖς πρώτοις τῆς χείρονος. καὶ οὐδὲν ϑαυμαστόν, 530
ὥσπερ καὶ δαίμονές τινες ἡρώων τινῶν ὑφεῖνται. καὶ ψυχαὶ
ΟᾺΝ
65 οὗ, 8080]. ῬΙαί. 295. ΚΑ 71 αὐτῶν ΜΝ [0 πᾶσαν ΟΔΟΌ
12 καὶ οχ Ο | οὗ ἱπῆτα 690 ῬὨ1])0]. Α 18 1615 ΤΏΘΟ ϑαυτζδῷ.
Ῥ. 106, 188 Η. ΤΉΘΟΙ]. αὐιίλπι. Ρ. 61:1 188 περιλαμβάνειν }1]. ἰ ἰπ-
ἴθι ]ορθ πάσας τὰς συστοιχίας 14 οὐ 1δ οἵ. 8680]. Ρ]δῦ. 36 Ὰ
1085 οὗ ἴῃ σϑρ. Π 98,11 ΤΉΘΟ]. ατίΐμση. Ρ. 31 19 γε ΝῊ:
δὲ Ο 8ὶ6
.
ΠΡΟΚΛΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίμι. 96 .8Β] 188
μερικαὶ τῆς τοῦ νοητοῦ μοέρας οὖσαι δουλεύουσιν εἱμαρμένῃ
πολλάκις. τοιαύτη γὰρ καὶ παρὰ τοῖς ϑεοῖς ἡ Τιτανικὴ
τάξις. εἰς ἣν καὶ ὁ άτλας τελεῖ, καὶ τούτων δὲ τῶν δέκα.
βασιλέων ὁ πρώτιστος άτλας ἐκαλεῖτο καὶ τῇ νήσῳ τὸ ὄνομα
56 δέδωκεν αὐτός, ὡς ἐν τῷ ᾿ἀτλαντικῷ [Οτῦ. 114 Α] λέγεται.
τὰ δ᾽ οὖν ἀκρότατα τῆς δευτέρας συστοιχίας ποσμεῖται μὲν
ὑπὸ τῶν Ὀλυμπίων θεῶν, ὧν ἡγεῖται ἡ ᾿4ϑηνᾶ, κρατεῖ δὲ
πάσης τῆς καταδεεστέρας τῶν ϑεῶν οὐσίας, τελούσης δὲ ὑπὸ
τὴν χείρονα συστοιχίαν, οἷον τῶν ἀλόγων ψυχῶν, τῶν ἐνύ-
τὸ λων ὄγκων. τῆς ὕλης αὐτῆς. καὶ ἔοικεν ὁ Πλάτων καὶ
διὰ τοῦτο μεγάλην καὶ ϑαυμαστὴν καλέσαι τὴν δύναμιν τῶν
“ἀτλαντίνων, ἐπειδὴ καὶ ἐν ταύτῃ τῇ τάξει παραδέδοταί τις
Θαύμας καλούμενος καὶ Βίας ἄλλος τις ὑπὸ τῶν πάλαι
ϑεολόγων. ἴσως δὲ καὶ ὅτε πᾶσα ἡ δευτέρα συστοιχία τῆς
16 ἀπειρέας ἐστὶν ἔχγονος, ἣν πρωτίστην δύναμιν εἶναί φαμεν,
ὥσπερ ἡ κρείττων τοῦ πέρατος. διὰ τοῦτο τὴν δύναμιν
ἐξυμνεῖ τῶν ᾿Δτλαντίνων, ὥσπερ τῶν “᾿ϑηναίων τὴν ἀρετήν,
ἥτις ἐστὲ πρὸ τοῦ πέρατος" μέτρον γάρ ἐστι τῶν ἐχόντων
αὐτήν. οὕτω μὲν οὖν αὐτοφυῶς, οἶμαι. δυνησόμεϑα ποι-
40 εἶσϑαι τὴν ἀνάλυσιν κατὰ τὰς Πυϑαγορείους ἀρχάς. ἔχει:
δὲ καὶ τὴν αὔξησιν πολλὴν ὁ λόγος, ἵνα μεῖζον ἀποφήνῃ
καὶ λαμπρότερον τὸ τῶν νικηφόρων ἔργον᾽ δύναμίν τε
γὰρ εἶπε διὰ τῆς ἑνώσεως αὔξων αὐτήν, καὶ ἔτε προσέθηκε
μεγάλην καὶ ϑαυμαστήν. ἄλλο δὲ τούτων ξδκάτερον᾽
45 μεγάλη μὲν γάρ, εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο εἴη, ϑαυμαστὴ δὲ λέγε-
ται τοῖς ἄλλοις. ὅσῳ δὲ ϑαυμάξεται τὸ νικώμενον, τοσούτῳ
μεῖζον ἀποδείκνυται τὸ νικῶν. καὶ ἐπὶ τούτοις διὰ τῶν
μερισμῶν τὸ πλῆθος ἐνδειξάμενος τὸ πρατούμενον ὑπ᾽ αὐ-
τῆς πολλαπλασίαν ἐκείνην ἀπέφηνεν οὖσαν καὶ τοῖς πᾶσιν
80 ὑπερέχουσαν.
ΟΝ
1 οὗ, ογϑο. ομδ]ὶα. 48 888 οὗ. βο}ο]. Ρ]αῦ. 285 ἃ Τ ἀπὸ Ὁ
188 οὗ ᾿αΐτα 297. βυρτὰ ἢ. 188,98 Οὐρῃ. ἔρ. 10 4 πᾶσα οἴ
14 τῆς οὐ ὃ 1 δύναμιν οὐχ ΝἧὟἾἩ 18 σχόντων ὁ 82 λαμ-
πρότερα τὰ 5 δύναμις 6 26 δὲ οι Ἐ 249 πᾶσαν
Β΄
δ1
112. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊ. 23ὅ Β]
Αὕτη δὲ πᾶσα συναϑροισϑεῖσα εἰς ἕν ἡ δύναμις
τόν τε παρ᾽ ὑμῖν καὶ τὸν παρ᾽ ἡμῖν καὶ τὸν ἐντὸς
τοῦ στόματος πάντα τόπον μιᾷ ποτε ἐπεχείρησεν
ὁρμῇ δουλώσασϑαι [28 Β].
Οὐχ ὅτι στάσις ἦν ποτε τῶν ϑείων πραγμάτων, οὐδ᾽ ὅτι
τὰ καταδεέστερα κρατεῖν τῶν ἀμεινόνων ἐγλέχετο, φησίν᾽
ἀλλ᾽ ἔστω μὲν ταῦτα ἐπ᾽ ἀνθρώπων ἀληϑῆ, περὶ δὲ τῶν ἐν
τῷ παντὶ τῆς δευτέρας συστοιχίας γενῶν τῶν ὁλικωτάτων
ἐνδείκνυται ὃ παρὼν λόγος, ὅτι ἄρα διὰ πάντων πεφοίτηχεν᾽
ἔστι γὰρ καὶ ἐν οὐρανῷ καὶ πανταχοῦ διακριτικὴ δύναμις
καὶ ἑνωτική, καὶ οὐδέν ἐστιν ἄμοιρον αὐτῶν. ἀλλ᾽ ἔστιν ἐν
τοῖς κρεέττοσιν οὐ διῃρημένως οὐδὲ κατὰ πληϑυσμόν, ἀλλ᾽
εἰς ἐν ἠθροισμένη καὶ μιᾷ ὁρμῇ» τοῦτο δέ ἐστιν ἡνωμένως
καὶ κατὰ μίαν καὶ συνεχῆ ξωήν᾽ ὡς γὰρ ἐν τῇ χείρονι
συστοιχίᾳ καὶ τὸ ἕν πληϑύεται, οὕτως ἐν τῇ κρείττονι τὸ
πλῆϑος ἑνίζεται. διὸ καὶ πανταχοῦ ἐστε τὸ πλῆϑος καὶ
κρατεῖται διὰ τῆς ἑνώσεως. τούτων γὰρ εἰκόνα φέρει καὶ
τὸ τοὺς ᾿Ατλαντένους βούλεσθαι μὲν κρατεῖν τῆς ἐντὸς οἱ-
κουμένης πάσης ἀϑροιζομένους εἰς ἕν. κρατεῖσϑαι δὲ ὅμως
Β ὑπὸ τῶν ᾿4ϑηναίων᾽ καὶ γὰρ τὸ πλῆϑος καὶ ἡ διάκρισις εἰ
καὶ ἐν τῇ ἀμείνονι συστοιχίᾳ ϑεωροῖτο, ἀλλ᾽ ἡνωμένως ϑεω-
ρηϑήσεται καὶ οὐ τοῦ πλήϑους ἐκεῖ κρατοῦντος, ἀλλὰ τῆς
ταυτότητος "αὶ ὕλως τῶν ἀμεινόνων γενῶν.
Τότε οὖν, ὦ Σόλων, ὑμῶν τῆς πόλεως ἡ δύνα-
μις εἰς πάντας ἀνθρώπους διαφανὴς ἀρετῇ τε καὶ
ῥώμῃ ἐγένετο [28 Β].
᾿ἀντέϑηκε τῇ δυνάμει τῶν ᾿Ατλαντίνων τὴν τῶν ᾿49η-
ναίων δύναμιν, τοῦτο τὸ ὄνομα τῶν ἄλλων προϑεὶς ὡς
τῇ μέσῃ δημιουργίᾳ προσῆκον, καὶ ὕμμησε τὴν κρείττω
ΟΝ (Β)
1 αὐτὴ ΣΕ Ρ] δαί. δὴ Α (ΣΎϑδ8ε0) Ρ]αί. 188 δύναμις
ἕως τοῦ ἐπεχείρησεν Ὁ 4 δουλώσασθαι Ο οὐχ (85) Ρ]Δῇ.:
καταδουλώσασθαι ἘΝ: δουλοῦσθαι ᾿ς Ρ] αὐ. 8 τῷ οἵὰ ἈἘ
11 ἑνωτική ς«: κινητική ΟΝ ὰρ οἱ Ν 19 ἀϑροιζο-
ἃ σόλων ὑμῶν ἸἸΡΥΙ οὔσῃ
μένης σΧ 29 οὐ ὁ ΟΝ
ἰαῖ.: ὑμῶν ὦ σόλων "ς Ρ] αὐ. 2ὅ ἅπαντας Ρ]αῖ. τε οἵ;
80 οὗ. Ρ. 18ὅ,1 28 προσϑεὶς ΟἿ ὡς Β: καὶ ὡς ΟΝ Ν
ἨΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίχὰ. 25 Β60] 1885
δύναμιν κατά τε ἀρετὴν καὶ ῥώμην, ἵνα διὰ μὲν τῆς ἀρε-
τῆς τὴν πρὸς τὸ φιλόσοφον τῆς ᾿ϑηνᾶς αὐτῆς οἰκείωσιν
ἐνδείξηται ---- καὶ γὰρ ἄλλη ϑεολογίέα τις, οὐχ ἡ Ὀρφικὴ
μόνον, ἀρετὴν αὐτὴν ἀπεκάλεσε --- διὰ δὲ τῆς δώμης τὴν
ὅ πρὸς τὸ φιλοπόλεμον. διαφανῆ δὲ τὴν δύναμιν προσεῖπεν,
ὅτε ἄρα ἐγκόσμιός ἔστι καὶ πρὸς τὴν δημιουργίαν συντελεῖ
τῶν αἰσθητῶν, καὶ τοῖς μὲν ᾿Αἀτλαντίνοις μόνον ἀπονέμει
τὴν δύναμιν καὶ τοῦτο συνεχῶς ὡς ὑπὸ τὴν ἀπειρίαν τε-
ταγμένοις, τοὺς δὲ ᾿4ϑηναίους κρατεῖν φησι τῆς δυνάμεως
10 διὰ τῆς ὅλης ἀρετῆς᾽ τῆς γὰρ περατοειδοῦς ὄντες συστοιχίας
χαραχτηρέζονται κατὰ τὴν ἀρετήν, ἣ καὶ τὰ πάθη μετρεῖ Ο
καὶ χρῆται ταῖς δυνάμεσι δεόντως.
Πάντων γὰρ προστᾶσα εὐψυχίᾳ καὶ τέχναις ὅσαι
κατὰ πόλεμον. ἕως τοῦ πάντας ἠλευϑέρωσεν [25 800.
:. ὥσπερ τὴν καταδεεστέραν συστοιχέαν τριχῇ διείλομεν,
πρώτοις τε καὶ μέσοις καὶ τελευταίοις ὅροις. οὕτω καὶ τὴν
κρείττονα διαιρήσομεν εἴς τε ὁλικώτατα καὶ μερικώτατα καὶ
τὰ μέσα τούτων ὑφεστηκότα, καὶ διελόντες τοὺς μὲν ᾿4θη-
ναίους τοῖς πρώτοις ἀνάλογον τάξομεν, τοὺς δὲ ἄλλους “Ἔλ-
0 ληνὰς τοὺς μὲν μήπω δουλεύοντας τοῖς μέσοις. τοὺς δὲ
ἤδη δούλους τοῖς ἐσχάτοις κατὰ γὰρ ταύτας τὰς ὁδοὺς
κρατοῦσι μὲν οἵ ᾿4ϑηναϊκοὶ τῶν τοῦ Ποσειδῶνος, οἵ πρῶτοι
τῶν δευτέρων καὶ τὰ μοναδικὰ τῶν δυαδικῶν καὶ ἁπλῶς
τὰ κρείττω τῶν χειρόνων, σῴξουσι δὲ αἰωνίως τὰ μέσα φυ-
80 λάττοντα τὴν ἑαυτῶν τάξιν καὶ οὐ κρατούμενα τοῖς τῆς
χείρονος συστοιχίας διὰ τὴν ἑαυτῶν ἕνωσιν καὶ τὸ μόνιμον
τῆς δυνάμεως γένος, ἐξαιροῦνται δὲ καὶ τὰ δουλεύοντα τῆς
δουλείας εἰς ἕνωσιν αὐτὰ καὶ στάσιν ἀνακαλούμενοι᾽ τὰ μὲν
γὰρ ἀεί ἐστιν ἐν ὕλῃ, τὰ δὲ ἀεὶ κεχώρισται, τὰ δὲ ποτὲ
80 μὲν ὑπὸ τοῖς ὑλαίοις γένεσι γίνεται. ποτὲ δὲ εἰς χωριστὴν Ὁ
ἀνατάσσεται ζωήν, οἷον δὴ καὶ τὸ περὶ ἡμᾶς δρᾶμα ποτὲ
μὲν ὑπὸ τὴν Τιτανικὴν τάξειεν ταττομένους. ποτὲ δὲ ὑπὸ τὴν
ΟᾺΝ
8 οὐχ ἡ ΟΝ: οὐχὶ ἘΠῚ οἵ, ν». 110,7ῖ78 8 συχνῶς οἱ ΚΙῸ]]
1: ἢ ΟΝ 188 εὐψυχία ἕως τοῦ" πάντας ὁ 14 παντὸς ἘΝ:
οι
ἅπαντας ς οὕτὰ Ε]α᾽. 238 δευτέρων» ᾧ: πρώτων 0 8ὅ τῆς
τῆς Ἐ πἷὶο: τῆς ᾿
180 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τ|μι. 36 ΒΟ]
Ὀλυμπίαν, καὶ ποτὲ μὲν ἐν γενέσει, ποτὲ δὲ ἐν οὐρανῷ τε-
λοῦντας. τοῦτο δὲ ὑπάρχει ταῖς μερικαῖς ψυχαῖς διὰ τὴν
ἀεὶ ὡσαύτως ἑστῶσαν πρόνοιαν τῶν ϑεῶν τὴν ἀναγωγὸν
τῶν ψυχῶν ὡς γὰρ διὰ τὸ εἶναι γενεσιουργοὺς θεοὺς καὶ
ψυχαὶ κατίασιν ὑπηρετούμεναι ταῖς βουλήσεσιν αὐτῶν, οὕτω
δήπου καὶ διὰ τὸ τὰ ἀναγωγὰ προὐπάρχειν αἴτια καὶ ταῖς
ἡμετέραις ψυχαῖς ἡ ἐντεῦθεν ἄνοδος περιγίνεται. ταῦτα μὲν
περὶ τῆς ὕλης τῶν ἐκκειμένων ῥημάτων διανοίας. ἐπεξέλ-
ϑωμεν δὲ καὶ τοῖς καθ᾽ ἕκαστον συντόμως. τὸ μὲν οὖν
πάντων προστῆναι τὴν ὁλικὴν περίληψιν δηλοῖ τῶν πρό-
τῶν γενῶν τῆς ϑειοτέρας μερίδος, τὸ δὲ εὐψυχία καὶ ταῖς
πολεμικαῖς τέχναις ταὐτόν ἐστε τῷ ᾿Αϑηναϊκῶς᾽ διὰ
μὲν γὰρ τῆς εὐψυχίας μιμοῦνται τὸ φιλόσοφον αὐτῆς, διὰ
δὲ τῶν πολεμικῶν τεχνῶν τὸ φιλοπόλεμον. τὸ δὲ ποτὲ μὲν
ἡγεῖσϑαι τῶν Ἑλλήνων, ποτὲ δὲ καὶ μόνους διακινδυ-
νεύειν τὸ τὰ πρῶτα καὶ τὰ ὅλα αἴτια τὰ μὲν μετὰ τῶν
δευτέρων καὶ μέσων ποιεῖν, τὰ δὲ καὶ καϑ᾽ αὑτὰ χωροῦντα
τῆς τούτων ἐπέκεινα ποιήσεως καὶ μονούμενα κατὰ τὴν
ἐνέργειαν᾽ οὐ γὰρ ἐπίσης ποιεῖ τό τε τῶν ϑεῶν γένος καὶ
τὸ μετὰ ϑεούς, ἀλλ᾽ ἐπὶ πλέον ἡ τῶν ϑεῶν διήκει ποίησις,
ὅτι πανταχοῦ τὰ ϑειότερα καὶ πρὸ τῶν αἰτιατῶν καὶ σὺν
τοῖς αἰτιατοῖς ἐνεργεῖ καὶ μετὰ ταῦτα. τοῦτο μὲν οὖν ποῖ-
λαχόϑεν πιστοῦσϑαι δυνατόν. οἱ δὲ ἔσχατοι κίνδυνοι τὴν
ἐσχάτην δηλοῦσι τῶν πρώτων ποίησιν. τὰ δὲ τρόπαεα
σημαίνει τό τε τὴν δευτέραν συστοιχίαν ὑπὸ τῇ πρώτῃ τε-
λεῖν καὶ κοσμουμένην ὑπ᾽ αὐτῆς καὶ τὸ τρέπεσϑαί πως κατὰ
τὴν ἐκείνης δύναμιν, καὶ εἶναι τῆς τροπῆς τῶν χειρόνων
ἀεὶ ὡσαύτως ἑστῶτα σημεῖα καὶ ἐν τοῖς ἐσχάτοις ἐφήκοντα
ἀπὸ τῶν πρώτων᾽ καὶ γὰρ ὅσον ἐστὶ καὶ ἐν τούτοις τεταγ-
μένον καὶ εἰδοπεποιημένον ὑπεσταλμένων τῶν ὑλικῶν αἰτίων,
ἱκανὸν ἕστηκε σημεῖον τῆς ἐπικρατείας τῶν κρειττόνων, ὃ
δὴ μάλιστα τῶν τροπαίων ἐστὶν ἔδιον. ἡ δὲ ἄφϑονος
ΟὟῊΝ ἰμπᾶθ ὃ α. 6 [διὰ ΟΡ ἱπὰθ ἃ α. 1ὅ Ἰτῶν ΟΕΡ̓
6 ἀναγωγικὰ 5 11 τὰ δὲ ἀψυχία 55. καὶ ἡ ὃ 168 8ὲὰ
τὸ... ποιεῖν ΒΌΡΡΪΟο δηλῖ 16 αἴτια ὁ. δ 19 τό τε ΝΡ:
τὸ 5. 21 ὅτε ΝΝὀ ὠ [18 οὗ ἱπρὺ. 8601. 10 26 συστοιχείαν Ῥ
26 ῥυΐυβ καὶ οἵα Ν ἔοτῦ. τϑοΐῖθ
-
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ἴὰ. 2580) 187
ἐλευϑερφία τὴν ϑείαν καὶ ἀκώλυτον ἐπὶ πάντα διήκουσαν
ἄνωθεν διακόσμησιν, ἣν ἐπέλαμψαν τοῖς Ἕλλησιν ᾿4ϑηναῖοι
κρατήσαντες τῶν ᾿Δτλαντίνων, μᾶλλον δὲ τὰ Ὀλύμπια γένη
τῶν Τιτανικῶν᾽ οὕτω γὰρ ἥ τε δημιουργωνὴ πέρας ἴσχει
5 βούλησις καὶ τὰ χείρω κρατεῖται ὑπὸ τῶν ἀμεινόνων, ἐν
μὲν τοῖς μερικοῖς Δτλαντῖνοι ὑπὸ τῶν ᾿4ϑηναίων. ἐν δὲ
τοῖς ὅλοις οὗ Τιτᾶνες ὑπὸ τῶν Ὀλυμπίων,
καὶ κρατεροΐ περ ἐόντες ἀμείνονος ἀντιάσαντες,
ὥβοιος ἀντ᾽ ὀλοῆς καὶ ἀτασϑαλίέης ὑπερόπλου,
10. φησὶν ὁ ϑεολόγος [Οτρμ. ἔτ. 108], ὃν καὶ ὁ Πλάτων
ξηλώσας ὕβρει πορεύεσϑαι τοὺς ᾿Δτλαντίνους εἶπεν ἐπὶ τοὺς
᾿Αϑηναίους [34 Ὁ].
Ὑστέρῳ δὲ χρόνῳ σεισμῶν ἐξαισίων καὶ κατα-
κλυσμῶν γενομένων μιᾶς ἡμέρας καὶ νυκτὸς χαλε-
ιὸ πῆς ἐπελθούσης τό τε παρ᾽ ὑμῖν μάχιμον πᾶν ἀθρόον
ἔδυ κατὰ γῆς; ἦ τε ᾿Δἀτλαντὶς νῆσος ὡσαύτως κατὰ
τῆς ϑαλάττης δῦσα ἠφανίσθη. διὸ καὶ νῦν ἄπορον
καὶ ἀδιερεύνητον τὸ ἐκεῖ πέλαγος πηλοῦ καταβρα-
χέος ἐμποδὼν ὄντος, ὃν ἡ νῆσος ἑξομένη παρέσχετο
40 [2ὅ Ο)].
Ὅτι μὲν καὶ φυσικὴν ἀκολουϑίαν ἔχει τὰ λεγόμενα, δῆ-
λον τοῖς μὴ παντάπασι φυσικῆς ϑεωρίας ἀπεέροις᾽ σεισμόν
τε γὰρ γενέσϑαι τηλικοῦτον, ὥστε ἀπολέσαι τηλικαύτην νῆ-
σον, οὐ ϑαυμαστόν --- καὶ γὰρ ὁ πρὸ ἡμῶν ὀλέγον γεγονὼς
σεισμὸς ἐν ἡμέρα μιᾷ τήν τε Αἴγυπτον καὶ Βιϑυνίαν ἔσεισε ----
καὶ ἐπακολουϑῆσαι τῷ σεισμῷ κατακλυσμόν, οὐδὲν παρά-
δοξον᾽ εἴωϑε γὰρ τοῦτο συμπίπτειν ἀεὶ τοῖς μεγάλοις σεισμοῖς,
ὡς καὶ ᾿ἀριστοτέλης ἱστορεῖ καὶ τὴν αἰτίαν ἅμα προστυϑείς"
ΟΝΡ
18 ὑστέρῳ δὲ χρόνῳ οἵὰ ΝΡ: δορὰ οὗ. Ρ. 190.:8388 δ᾽ ἐν ΣΕ ΡΙ.
οἵ. 1014. σεισμῶν δὲ ἘΡ 1488 γενομένων ἕως τοῦ᾽ ὃν ἡ νῆ-
σος 14 ἡμέρας μιᾶς 16 ἐλθούσης Ἀ]. 11]. ργαρίοσ τὸ. ἃ
ὁμῶν Α(ΘΣ) Ῥ]. 17 θαλάσσης Ἐὶ. 1]. ργϑοῖον ο(8) διὸ ἔτι καὶ
Το. Α Ε]. 18 ἀδιερεύνητον γέγονε Ρ]. οὗ, ». 190.31 τοὐόκεξ ΡΙ].
κατὰ ὁ ΟΟΥΣ Ρ: κάρτα Ν᾿ οὗ. Ρ. 188,37] κάρτα βαϑέος Α Ρ].:
κατα (κατὰ) βραχέος (-ἐωρ) "ς ΡΙ. 34 οὐδὲν Ρ 248 ἃ. ἢ. ΟἸ;. 368;
οὗ, Αὐταὶ, 11,7.1 81 ἀεὶ Ο: ἐπὶ ΧΡ 51--. 188,18 οἵ Ατίοέ.
τηρύθοσ. β 8.868" 84---8685) 6 Αγητ. 17,7. 98βΒ 2328 ἱστορεῖ οὐ προσ-
τιθείς ἰταϊοο Ὁ Ν καὶ αἰζογυτα οἵα Ν : πῦτα τοῖο προτιϑείς αὶ
οι
Ε
ὅ8
1383 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τῖμ. 26 ΟὉ)]
ὕπου γὰρ ἅμα σεισμῷ γίνεται κατακλυσμός, κῦμα τούτου
τοῦ πάϑους αἴτιον. ὅταν γὰρ τὸ τὸν σεισμὸν ποιοῦν πνεῦμα,
Β μηδέπω ῥέον ὑπὸ γῆν, τὴν θάλατταν ὑπό τινος ἐναντίου
πνεύματος αὐτῷ κινουμένην ἐξ ἐναντίας φερόμενον ἀπῶσαι
μὲν εἰς τοὐπίσω μὴ δυνηϑῇ διὰ τὸν προωϑοῦντα ἄνεμον
αὐτήν, ἰστὰν δὲ καὶ ἐμποδίζον αὐτῆς τὴν πρόοδον αἴτιον
γίνηται τοῦ πολλὴν ὠϑουμένην ὑπὸ τοῦ ἐναντίου τούτῳ
πνεύματος ἀϑροισϑῆναι, τότε δὴ πολλῆς τῆς ϑαλάττης
γενομένης διὰ τὸ ἀπεναντίας ὠϑοῦν αὐτὸ μὲν ὑπὸ γῆν ἔδυ
τῆς δοῆς ἀϑρόας ἐπιχυϑείσης καὶ ἐποίησε τὸν σεισμόν, ἡ δὲ
ϑάλασσα ἐπέκλυσε τὸν τόπον᾽ τοῦτον γὰρ τὸν τρόπον καὶ
περὶ ᾿Δχαίαν γενέσϑαι τὸν σεισμὸν ἅμα καὶ τὴν τοῦ κύματος
ἔφοδον τοῦ ἐπικλύσαντος τὰς παραϑαλαττίους πόλεις Βοῦράν
. τὲ καὶ Ἑλίκην᾽ ὥστε οὐδ᾽ ἂν τοῦτο τῶν φυσικῶν τις ἀπο-
γνοίη σκοπῶν ὀρϑῶς. ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ τὴν αὐτὴν χώραν
πορευσίμην γίνεσθαι καὶ ἄπορον καὶ ἤπειρον καὶ θάλατταν
τῶν συγχωρουμένων ἐστὶν ὑπὸ τῶν φυσικῶν, ὡς καὶ ᾿ἄριστο-
τέλει δοκεῖ καὶ ἡ ἱστορία δείκνυσι. καὶ τὸ πηλὸν εἶναι ἐν
τῇ ἔξω ϑαλάσσῃ μετὰ τὸ στόμιον ὁ αὐτὸς ἱστόρησε καὶ
τὸ τεναγώδη τὸν τόπον ἐκεῖνον ὑπάρχειν, ὥστε τὸ πηλοῦ
καταβραχέος εἰ σημαίνει τὸν τεναγώδη, οὐ ϑαυμαστόν᾽"
βοάχη γὰρ καὶ νῦν ἔτει λέγουσι τὰς ὑφάλους πέτρας καὶ
ἐπιπολῆς ἐχούσας τὸ ὕδωρ. τί ἂν οὖν τις ὑπὲρ τούτων
ἐνοχλοίη διαγωνιξζόμενος; ὅτι δὲ καὶ ταῦτα ϑαυμαστὴν ἔν-
δείξειν ἔχει τῆς τοῦ παντὸς διακοσμήσεως, πιστοῦμεν ἀναμνή-
σαντες ἡμᾶς αὐτοὺς τῶν παρὰ τῷ Ὀρφεῖ [ἴγγ. 2057 λεγο-
μένων πρὸς τῷ πέρατι τῆς δημιουργίας καταταρταρώσεων᾽
ΟΝΡ
1 ὅπου --- 14 Ἑλίκην οἱϊαῦ Β080]. Ρ] α΄. 5Βτὶῦ ποχιΐμθ διοίουἝβ
Πρόκλου 6 ἰστᾶ Ῥ 5080]. Ρ]αΐ.: ἔστα Ὁ 1 γίνεται ΟΡ
10 ἀθρόως Ῥ 18 θαλασσίους Ν 14 τε Ογὰ 8080]. Ρ]Δΐ. [
οὗ. ΤΆΘΟΡὮΓ. δρᾶ Ὁ1618 Θοχορτ. 490, 188 ϑίσδ. 1, ὅ9 ὅθι. πϑὲ.
6, 2ὅ, 4 Ατοτη. 17, ἴ, 18 1ὅ τὸ ΟΝ: τοῦ Ρ 16 γενέσθαι Ῥ
11 οἵ. Ατἱβῦ. ταθύθοσ. α 14. 861" 292 88 1888 οὗ Ασιβῦ. ταθύθοσ.
β1. 8δ45 232 ἀθ χηυσμᾶο 8. 8985 18 5080]. Ῥ]δὲ, αἱ ᾿πὐοχρχοίδίασ
τεναγώδη οὗ ϑυϊάδο Ἰ6Χ. 58} ὑοοθ τενάζη 21 κατα Ῥ: κατὰ
Ο: κάρτα ΝΝ βαϑέος Ν οὐτὰ Α ΡΟ]Ϊαί. σημαίνοι Νο οὐδὲν Ρ
22 ἕτι καὶ νῦν ΝῊΡ 538 τί οὖν ἂν Νὶ
20
ΕΙΣ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖ. 36 6] 189
καὶ γὰρ ἐκεῖνος τὴν τῶν Ὀλυμπίων ϑεῶν καὶ τὴν Τίιτανι-
τὴν παραδοὺς δημιουργικὴν ἀντίϑεσιν ἀποπερατοῖ τὴν ὅλην
διακόσμησιν ἄχρι τῶν ἐσχάτων τοῦ παντός, μεταδιδοὺς καὶ
ἐκείνοις τῆς τῶν ϑεῶν ἀχράντου προνοίας. ταῦτ᾽ οὖν καὶ
δ᾽ Πλάτων εἰδὼς ἐν εἰκόσι τὰ ὅλα παραδιδοὺς διατείνει
καὶ κατάγει καὶ ὑπὸ τὸ ἀφανὲς τὰ διττὰ ταῦτα γένη καὶ
διὰ τῆς ἀφανίσεως ταύτης μιμεῖται τὴν Ὀρφικὴν καταταρ-
τάρωσιν᾽ ἕνα γὰρ καὶ τὰ- ἔσχατα κοσμηϑῇ καὶ τῆς ϑείας
ἀπολαύσῃ προνοίας, ἔδεε καὶ τὴν κρείττω καὶ τὴν ὑφειμένην
10 συστοιχίαν διατεῖναι τὴν ἑαυτῆς ποίησιν ἄνωθεν ὄἄχρε τοῦ
κοσμικοῦ πυϑμένος, ἑκατέραν δὲ οἰκείως ἑαυτῇ, τὴν μὲν
σειομένην καὶ δύνουσαν κατὰ γῆς. ὃ ταὐτόν ἔστι τῷ προῖ- Ὁ
οὔσαν μονίμως καὶ στερεῶς, τὴν δὲ ἀφανιξομένην, ὃ ταὐτὸν
ἂν εἴη τῷ ἔἕνυλον καὶ ἄτακτον καὶ ἀνείδεον γιγνομένην᾽ τὸ
16 μὲν γὰρ κατὰ γῆς τοῦ μονίμου καὶ σταϑεροῦ σύμβολον,
τὸ δὲ κατὰ ϑαλάττης τοῦ εὐμεταβόλου καὶ ἀτάκτου καὶ
δοώδους᾽ καὶ γὰρ ἐν τοῖς ἐσχάτοις ἡ μὲν ἴδρυσις καὶ ἡ
γένεσις ἀπὸ τῆς ἀμείνονος συστοιχίας, ἡ δὲ φϑορὰ καὶ ἡ
παράλλαξις καὶ ἡ πλημμελὴς κίνησις ἀπὸ τῆς χείρονος.
80 ἐπειδὴ δὲ καὶ ταῦτα κοσμεῖται τῆς τε ἀφανοῦς καὶ τῆς ἐμ-
φανοῦς δημιουργίας συμπληρουμένης, διὰ τοῦτο κἀνταῦϑά
φησιν ἡμέραν γεγονέναι καὶ νύκτα χαλεπήν, τῆς μὲν νυκτὸς
τὰς ἀφανεῖς αἰτίας. τῆς δὲ ἡμέρας τὰς ἐμφανεῖς ἐνδειξα-
μένης, τῆς δὲ χαλεπότητος τὸ ἀνανταγώνιστον καὶ ἀκλινὲς
36 καὶ διὰ πάντων χωροῦν. διότι δὲ πάντα ταῦτα κατὰ δημι-
ουργικὰς ἐπιτελεῖται δυνάμεις, οὗ σεισμοὲ καὶ οὗ κατακλυσμοὶ
παρελήφϑησαν, τῇ μέσῃ δημιουργίᾳ πρέποντες" εἰ μὲν γὰρ
Διίους ἠβούλετο σημαίνειν δυνάμεις ἢ ἐνεργείας, κεραυνοὺς
ἂν εἶπε καὶ πρηστῆρας᾽ ἐπεὶ δὲ Ποσειδωνίους ἐνεργείας
80 παραδίδωσι δημιουργικάς, σεισμοῖς αὐτὰς παρείχασεν ἣ Ε
ΟΝΡ
2 παραδιδοὺς Ῥ 8 διδοὺς Ῥ 6 κατάγει ἮΝῬ: τάττει Ο
βοουμάσχῃ καὶ ὁ ςΦ 7 ταύτας 5 Ὀρφικὴν οὰ δ 18 ταρ-
τάρωσιν Ρ 10 συστοιχείανΡ 11 ἑκατέρα Ὁ 18 συστοι-
χείας Ρ 85 διὰ ΟΝ: κατὰ Ρ ταῦτα πάντα ΝΡ 257 παρ-
ελείφϑησαν Ῥ δημιουργίᾳ οτὰ Ν 28 ἐβούλετο ἮΡ
ῶ9 ποσειϑωνείους 5 80 εἴκασεν ΝΡ ἢ ἰὈΥ]: 8 καὶ
100 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Ἰὰῃ. 2660 })]
κατακλυσμοῖς᾽" σεισίχϑονα γὰρ τὸν ϑεὸν τοῦτον καὶ κυ-
ανοχαΐίτην εἰώϑασι καλεῖν. διότε δὲ ὃ χρόνος τὴν ἐν τάξει
πρόοδον σημαίνει καὶ τὴν εὔτακτον ὕφεσιν. ἐν ὁ στέρῳ
χρόνῳ ταῦτα πάντα γεγενῆσϑαι λέγεται. οὐκ ἄρα δεῖ λέ-
γεῖν. ὅτι ὁ ἀφανίξων τὸν ἔλεγχον ἀφαιρεῖ τὰ ὑποκείμενα.
καϑάπερ Ὅμηρος ἐπὶ τῶν Φαιάκων καὶ ἐπὶ τοῦ τείχους.
ὃ ἐποίησαν οἵ Ἕλληνες" οὐ γὰρ πέπλασται τὰ ῥηϑέντα, ἀλλ᾽
ἀληϑῆ ἐστι πολλὰ γὰρ μέρη τῆς γῆς ἐπικλύξεται ὑπὸ. ϑα-
λάττης. καὶ οὐδὲν ἀδύνατον εἶπε συμβαίνειν" οὐδ᾽ αὖ ὡς
ἱστορίαν ἀπαγγέλλει ψιλήν, ἀλλ᾽ ὡς εἷς ἔνδειξιν αὐτὴν παρα-
λαμβάνει τῆς διὰ πάντων διηκούσης καὶ τῶν ἐσχάτων προ-
. ψοίας. συνελόντι δὴ οὖν φάναι πρὸς τῷ τέλει τῆς ὅλης
διακοσμήσεως. συμσληρουμένης τῆς τε ἀφανοῦς καὶ ἐμφα--
νοῦς δημιουργίας κατὰ τὰς δημιουργικὰς τοῦ δευτέρου πα-
τρὸς ποιήσεις, φοιτᾷ καὶ μέχρε τῶν ἐσχάτων ἧ. τε ἀπὸ τῆς
ἀμείνονος μθέρας δόσις καὶ ἣ ἀπὸ τῆς χείρονος" ἣ μὲν
κρατοῦσα τῶν ὑποκειμένων διὰ τὸ μάχεμον καὶ γόνιμον
Ἑ ἐλλάμπουσα δύναμιν διὰ τὸ κατὰ γῆς. ἣ δὲ τὴν ἐσχάτην
ἐμποιοῦσα διαίρεσιν καὶ τὴν ἐνυλοτάτην καὶ ἀόριστον τοῦ
δ
λ
Ταρτάρου συνέχουσα κίνησιν. κοσμηϑέντων δὲ καὶ τούτων 30
εἰκότως ἄπορος λοιπὸν καὶ ἀδιερεύνητος ὁ τοῦ πελάγους
τόπος" οὐ γάρ ἔστιν ἄλλη πορεία καὶ πρόοδος τῶν κοσμητε-
κῶν τοῦ παντὸς γενῶν, ἀλλ᾽ οὗτός ἐστιν ὁ ὡς ἀληϑῶς πη-
λός, οὗ καὶ ὁ ἐν τῷ Φαίδωνι [110 ΑἹ μέμνηται Σωκράτης
περὶ τῶν ὑποχϑονίων τόπων ἀναδιδάσκων, ὁ ὑπὸ γῆς τόπος 56
ἀμυδρῷ τῆς σωματότητος εἴδει πεκρατημένος, ὃ διὰ τὴν
ὅ9 καταδεεστέραν ἔσχε συστοιχίαν ὑφιξάνουσαν [οὖσαν] καὶ προΐῖ-
οὖσαν ἐπὶ τὸ τέλος τῆς διακοσμήσεως καὶ γὰρ ἡ Τιτανικὴ
τάξις. ὑπὸ τοῦ Ζιὸς μέχρι τοῦ Ταρτάρου συνελαυνομένη. πλη-
ροῖ καὶ τὰ ἐκεῖ τῆς ἀπὸ τῶν ϑεῶν φρρυρᾶς.
Τὰ μὲν δὴ ῥηϑέντα, ὦ Σώκρατες, ὑπὸ τοῦ πα-
λαιοῦ Κριτίου κατ᾽ ἀκοὴν τὴν Σόλωνος ὡς συντόμως
ΟΝΡ
1 κατακλεισμοῖς 5 18 οὗ Ρὶμπά. Ιδἴμχη. 1, ὅ8 Ηοχηον. Ὁ 144
Αχώτη.117,1.12 ὅ δ Νἧὀ οὶ οα ῦ 11 διοικούσης 12 δὲ Ρ
τὸσ 1 ἐφοίτα ΝΡ 1Ἰμόνιμον οὐ 18 ἑλλάμπουσαν Ὁ 516
τὸ 1]. : τοῦ τι0] τῶν οἱ ΚΥΟ]] 538 γενῶν τοῦ παντὸς ΝΡ 324 δοιὰ ἢ
9Ἷ οὖσαν ἀθ] Β 8288 κριτίου ἕως τοῦ τὰ πολλὰ Ὁ
80
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίτὰ. 386 ) Ε) 191
εἰπεῖν ἀκήκοας" λέγοντος δὲ δὴ χϑὲς σοῦ περὶ πο-
λιτείας, ἕως τοῦ" τὰ πολλὰ οἷς Σόλων εἶπεν [238 ΕἸ.
Ὅπως μὲν ὁ τῶν ᾿Ατλαντίνων καὶ ᾿4ϑηναίων πόλεμος
εἰς τὴν ὅλην συντελεῖ κοσμοποιέαν, καὶ ὅπως ὑπὸ τῆς μέσης
δ δημιουργέας ἡ κοσμικὴ συνέχεται ἐναντέωσις ἄνωθεν ἀπὸ
τῶν πρώτων προϊοῦσα μέχρε τῶν τελευταίων, τῆς μὲν ᾿4ϑη-
ναϊνῆς σειρᾶς μονίμως καὶ ἡγεμονικῶς καὶ κρατητικῶς τὰ
πάντα πκοσμούσης καὶ ἀναπλούσης μὲν τὰ ἐν ὕλῃ κατεχό-
μενα, σῳξούσης δὲ ἄχραντα τὰ κεχωρισμένα τῆς ὕλης; τῆς
10 δὲ ἑτέρας ἑαυτῇ προσφόρως κένησιν καὶ διαίρεσιν καὶ ἑἕτερό-
τητὰ τοῖς δημιουργήμασι χαριξζομένης καὶ ἄνωθϑεν εἰς τέλος
προϊούσης. εἴρηται. καὶ ὑπέμνησται μετρίως ἐν τοῖς ἔμπρο- Β
σϑεν. ἐπειδὴ δὲ αὐτὸς ὃ λέγων τὸν λόγον ἀνάλογον ἦν
τῷ τὴν ἐναντίωσιν ταύτην συνέχοντι ϑεῶ, μιμεῖταί πως
15 ἐκεῖνον καὶ διὰ τῆς ἐπὶ τοὺς πατέρας τῆς διηγήσεως ἀνα-
δρομῆς διὰ Κριτίου καὶ τῆς Σόλωνος ἀκοῆς ἐπὶ τοὺς
Αϊγυπτίους ἄνεισιν. ὃ δὴ καὶ ἐν τῷ παραδείγματε προύπ-
ἄρχει, πληρουμένῳ τε ἀπὸ τῶν πρώτων καὶ πληροῦντι τὰ
μετ᾽ αὐτὸ τῆς δημιουργινῆς δυνάμεως. ἔτι δὲ ἐπειδὴ δευ-
30 τέρας φέρει δημιουργίας εἰκόνα προϊούσης ἀπ᾽ ἄλλης, διὰ
δὴ τοῦτό φησιν ἀπὸ τῶν Σωκράτους λόγων ἀνεμνῆσϑαι τῆς
ἱστορίας" ἡ γὰρ ἀνάμνησις αὕτη οὐκ ἔσνειν ἀπὸ εἰκόνων ἐπὶ
τὰ παραδείγματα μετάβασις, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῶν καϑολικῶν ἐννοιῶν
ἐπὶ μερικωτέρας πράξεις. διὸ καὶ ἐφαρμόξει τῇ προόδῳ τῆς
35 ὕλης δημιουργίας" πάντων γὰρ ὄντων ἐν τοῖς νοητοῖς τὰ
δημιουργικὰ αἴτια κατὰ τὴν οἰκείαν ἕκαστον τάξιν κατενεί-
ματο τὰς ὕλας ποιήσεις. ἔτι τοίνυν κατ᾽ ἄλλον τρόπον
λόγων μετιόντι σοι τὴν λέξιν οἵ τὲ ᾿4ϑηναῖοι ϑαυμαστῶς
ἐγκωμεάξονται καὶ ἡ πολιτεία Σωκράτους ἀνυμνεῖται πρε-
80 πόντως᾽ ἣ μὲν γὰρ ὅτε δυνανή ἔστι, δέδεφιται διὰ τῆς τῶν Ο
᾿4ϑηναίων ζωῆς, καὶ ὅτι, οἷς ἂν ἐγγένηται, μεγίστων ἀγαϑῶν
ἔστιν οἰστική" ἃ δὴ καὶ ὁ Σωκράτης ἐν ἐκείνοις ἀποδείξεως
ἠξίωσεν" οἱ δὲ κατὰ τὸ ἄριστον εἶδος τῆς πολιτείας ζήσαντες
ΟΝΡ
19 αὐτὸν 1011: 61 8; Βθἃ Ἰάθτη οοπὐυ τὺ ᾿πΐτα 1818 δημι-
ουργίας ὁ 21 τῶν οΟΤὰ Ν ἀναμεμνῆσϑαι ς 28 παράδειγμα
Ο' βὶς 88 ἀόριστον Ὁ
1902. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίὰ. 26 ΠῈ; 26]
ἄξιοε μεγίστον δείκνυνται ϑαύματος᾽ τὸ γὰρ κατὰ τὸ πρῶ-
τον παράδειγμα τυπωθῆναι ϑαυμαστὸν ὄντως ἐστίν᾽ ἐπεὶ
καὶ τῶν ἐγκοσμίων τὰ μὲν ϑειότερα τὸ ὅλον εἶδος αὐτῶν
ἄκρως καταδεξάμενα μοναδικὰ λέγεταί τε καὶ ἔστι, τὰ δὲ
ἔνυλα τὴν αὐτὴν ἔχοντα μορφὴν ἐν πολλοῖς ὑποκειμένοις ὁ
ἐσχάτην ἔχει τάξιν. τοῦτο γοῦν, ὃ καὶ ἐν τῇ δημιουργία
τοῖς ϑεοῖς ὑπάρχει, τὸ τοῦ παραδείγματος ἄκρως τοῦ οἰκείου
τυγχάνειν, καὶ ἡ ᾿4ϑηναίων πόλις ἐπεδείξατο τὸ ἄριστον
μέτρον τῆς ξωῆς ἄκρως ἐπιτηδεύσασα. καὶ μὴν καὶ ὁ
κύκλος τῶν εὐεργεσιῶν μιμεῖται τὸν ἐγκόσμιον κύκλον. 44Ἶ- τὸ
γύπτιοί τε γὰρ εὖ πεπόνϑασιν ὑπὸ ᾿4ϑηναίων διὰ τῶν πολε-
μικῶν ἔργων, καὶ ᾿4ϑηναῖοι παρ᾽ Αἰγυπτίων διὰ τῶν ἵερα-
τικῶν λόγων᾽ ἦν μὲν γὰρ καὶ αὐτὸ τὸ ἀνάγραπτον ἔχειν
τὴν πρᾶξιν ἀπόδοσις τῆς χάριτος, προστεϑεῖσα δὲ καὶ ἡ
Ὀ᾽ διδασκαλικὴ τῶν πατρίων αὐτοῖς ἔργων ἀφήγησις πολλα- 16
πλασίαν ἐπιδείκνυσι τὴν ἀμοιβήν. πρὸς δὴ τούτοις τὸ
τὴν τύχην καὶ δαιμονίαν ὑποτέϑεσθαι καὶ κινεῖν ἡμῶν τὴν
διάνοιαν ἐπάξιόν ἐστι τῆς τοῦ Πλάτωνος ϑεωρίας᾽ οὐ γὰρ
ἄσκοπος οὐδὲ ἀόριστος ἡ τύχη καὶ ἡ παρ᾽ αὐτῆς δύσις,
ἀλλὰ δύναμίς ἐστε συναγωγὸς τῶν πολλῶν καὶ διεσπαρμένων 20
αἰτίων καὶ κοσμητικὴ τῶν ἀτάκτων καὶ ἀποπληρωτικὴ τῶν
ἐκ τοῦ παντὸς ἑκάστοις ἀποκεκληρωμένων. διὰ τί οὖν ὃ
Σωκράτης συνηνέχϑη τοῖς Σόλωνος; διά τε τὴν συναγωγὸν
τῶν πολλῶν καὶ διεσπαρμένων αἰτίαν φήσω καὶ διὰ τὴν
μίαν ϑεὸν τὴν τὸν κοινὸν αὐτῶν συνέχουσαν νοῦν᾽ ᾽4ϑη- 36
ναϊκοὶ γὰρ ὄντες ὥσπερ ἐκ μιᾶς πηγῆς κινοῦνται τῆς ξαυ-
τῶν ἐφόρου ϑεᾶς πρὸς τὰς ὁμοίας ἐννοίας.
Οὐ μὴν ἠβουλήϑην παραχρῆμα εἰπεῖν" διὰ χρό-
νου γὰρ οὐχ ἑκανῶς ἐμεμνήμην ἕως τοῦ᾽ λέγειν οῦ-
τῶς [26 206 Α᾿ῇ 80
Ταῦτα καὶ ἐν τῷ παντὶ ϑεατέον᾽ πρὸ τῶν μερικῶν τὸ
δημιουργικὸν αἴτιον τῶν γιγνομένων κατὰ χρόνον ὑφίστησι
ΟΝΡ
9 μέτρον οἵα Ο οὗ τορ. ΥἼΙ δέδ Α 128 τῶν ἱερῶν Ν
16 δὴ ΟΝ: δὲ Ρ 18 πλάτωνος ἮΝῬ: σόλωνος Ο 94 αἰτίων
Νεῖο 280 τὸν Ν: τῶν ΟΡ συνέχουσαν αὐτῶν ἮΝ 28 ἐβου-
λήθην Ῥ]αι. διὰ --- 29 ἐμεμνήμην οα Ο 81 πρὸς 5 893 τὸν
χρόνον Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τῇμι. 36. Β)] 198
τὰ ἑαυτοῦ γεννήματα. καὶ ὕπως ἑαυτὸν πρῶτον νοῶν ὃ
ὑποστάτης τῶν γενητῶν καὶ ἐν αὐτῷ τὰς αἰτίας τῶν ποιου-
μένων ὁρῶν, οὕτω καὶ τοῖς ἄλλοις ἀφ᾽ ἑαυτοῦ δίδωσι τὴν
πάροδον, ἵνα αὐτὸς ἑκανὸς ὧν καὶ Τέλεος οὕτω μεταδιδῷ
δ τοῖς δευτέροις τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως. ἥ τε οὖν ἔννοια καὶ ἡ
ἀνάληψις καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τὴν ἐν ἑνὶ δηλοῖ περιοχὴν
τῶν δημιουργικῶν λόγων.
ὌὍϑεν ταχὺ ξυνωμολόγησά σοι τὰ ἐπιταχϑέντα
μέχρι τοῦ τῆς νυκτὸς ἀνέλαβον [206 ΑΒ].
1᾽΄.- ΔδΔΙότι μὲν ἐμέμνητό πως, ὑπέσχετο τὰ ἐπιταχϑέντα πλη-
ρώσειν, διότε δὲ οὐκ ἀκριβῶς ἐμέμνητο, πρὸς ἑαυτὸν ἀνε-
σκέψατο πρότερον τοὺς λόγους, ἡγούμενος ἐν τοῖς τοιούτοις
ἐπιτάγμασιν, οἷον ὁ Σωκράτης ἐπέταξε κινουμένην τὴν πο-
λιτείαν ἰδεῖν, ἔργον εἶναι μέγιστον ὑπόϑεσιν εὑρεῖν, ἐφ᾽ ἧς
1ῦ δυνήσεται τὸ πρέπον ἀποδοῦναι τοῖς ἐπιτάγμασιν᾽ ὃ δὴ καὶ
αὐτὸς πεποίηκε τὸν ᾿Δτλαντίνων καὶ ᾿Αϑηναίων πόλεμον ἀπὸ
τῆς ἱστορίας λαβὼν ὡς δεικνύναι δυνάμενον τὴν τῆς ἀρίστης
πολιτείας παρακτικὴν ξωήν, καὶ ταῦτα τῆς νυκτὸς ἀναλαβών,
ἕνα ἀδιαπταίστως καὶ τοῖς ποινωνοῖς μεταδῷ τῶν λόγων.
80 πάλιν οὖν καὶ ἀπὸ τούτων ἐπὶ τὰ ὅλα μεταβατέον" καὶ γὰρ
ἐκεῖ τὸ δημιουργικὸν αἴτιον ἀπὸ τῆς ἀφανοῦς αἰτίας πλη-
φούμενον -- ἐκεῖ )ὰρ πρώτως ἦν πάντα τὰ αἴτια τὰ νοερά,
οἷς ἥνωτο κατ᾽ ἄκραν ὑπεροχήν --- οὕτως εἰς τὸ ἐμφανὲς
τὴν ἑαυτοῦ προάγει δύναμιν κατὰ τὴν ἐκείνων βούλησιν καὶ
45 κρέσιν. ἔτει δὲ τὸ παραχρῆμα μὴ εἰπεῖν, ἀλλ᾽ εἰσαῦϑις, σύμ-
βολόν ἐστι τῆς προευτρεπιξομένης παρασκευῆς τῶν φύσεων,
ἀφ᾽ ἧς ἡ τελειότης παραγίνεται τοῖς φυσικοῖς ἀποτελέσμα-
σιν. εἴποις δ᾽ ἄν τι καὶ ἠθικὸν τὸ τῆς ἀσφαλείας οὐ
γὰρ δεῖ προπετῶς ἐγχειρεῖν τοῖς τηλικούτοις λόγοις μὴ πρὸς
80 ἑαυτοὺς πρῶτον τὸ ὅλον ἔργον ἀνασκεψαμένους, ἵνα ὥσπερ
ΟΝΡ
ῶ γεννητῶν ΟΝ: νοητῶν Ρ αὐτῶ σ 8 ἐφ᾽ 0 ὃ τὴν
ς: οἵα ΟἿΡ 9 τῆς οἵὰ δἰϊαυποὺ Ρ]δί. 1]. ἀνέλαβεν Ῥ οὔτι
(α ὃ ΡΙαῦ. οὗ. ν. 194, ὃ 18 ἐπέταξεν (ἀξιῶν οἱ Κτο]]
188 οὗ Τῦμ. 198 χὸ ΟὟ δ460 16 τῶν 17 ῬΧΠῸ8 τῆς
οα Ρ 2422 ρτίυβ τὰ Ὁ 248 καὶ κρίσιν ὁ ὁ 29 Δλό-
γοις ΟΝ: ἔργοις Ρ
ῬΒΟΟΣΥ͂Β οἃ. Ὁ ἐ 6Ἀ]. 1. 18
60
104 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τίτ. 26 ΑΒΟ]
ἐχ ταμείου προφερώμεϑα τὸν διὰ φωνῆς λόγον ὄντως τῶν
ἔνδον κειμένων λόγων γινόμενον ἄγγελον. καὶ μὴν καὶ τὸ
πρὸς ἑαυτὸν ἀναλαβόντα λέγειν μιμεῖται μὲν καὶ τὴν τῶν
λόγων τῶν δημιουργικῶν πρὸς ξαυτοὺς ἐπιστροφήν, ἐνδείκνυ-
ται δὲ καὶ τὴν ἔμφρονα τῆς ψυχῆς ἐφ᾽ ξαυτὴν ἐπιστροφήν.
καθ᾽ ἣν ἐν ἑαυτῇ ϑεᾶται τοὺς τῶν ὄντων λόγους. τὸ δὲ
ὑποθέσθαι τοῖς βουλήμασι πρέποντα λόγον τὴν ἐν
τῇ ὃ ημεουργίᾳ συνάρτησιν ἐνδείκνυται τῶν φαινομένων πρὸς
τὰς αἰτίας αὐτῶν.
Ὡς δή τοι τὸ λεγόμενον τὰ παίδων μαϑήματα
ϑαυμαστὸν ἔχει τε μνημεῖον" ἕως τοῦ᾽ ὥστε οἷον ἐγ-
καύματα ἀνεκπλύτου γραφῆς ἕἔμμονά μοι γέγονεν
[26 ΒΟ].
Τὸ μνημονικωτέρους εἶναι τοὺς παῖδας καὶ ἐπὶ τῶν ἔρ-
γῶν δρᾶται καὶ πολλὰς ἂν ἔχοι πυϑανὰς αἰτίας" μίαν μέν,
ὥς φησι Πορφύριος. ὅτι αἵ ψυχαὶ τῶν παίδων πεῖραν
οὐκ ἔχουσι τῶν ἀνθρωπίνων κακῶν᾽ ἅτε οὖν μήτε περισπώ-
Β μεναι μήτε ἐνοχλούμεναι ὑπὸ τῶν ἐκτὸς εὐτύπωτον μὲν
ἔχουσι τὸ φανταστικόν, ἀργότερον δὲ τὸ διανοητικόν᾽ αἵ γὰρ
πεῖραι τοῦτο ποιοῦσιν ὀξὺ καὶ εὐκίνητον. ἑτέραν δὲ ὅτι ἡ
λογικὴ ζωὴ πλέον ἐν αὐτοῖς συμπέφυρται πρὸς τὴν φαντα-
σίαν᾽ ὥσπερ οὖν τῆς “ψυχῆς τῷ σώματι συμπασχούσης καὶ
συνανακεκραμένης αὐτῷ ῥωμαλεώτερόν ἐστε καὶ ξωτικώτερον
τὸ σῶμα, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ φαντασία ῥώννυται διὰ
τῆς τοῦ λόγου σχέσεως, ῥωννυμένη δὲ μονιμωτέρους ἔχει
τοὺς τύπους. μᾶλλον αὐτῶν ἀντιλαμβανομένη διὰ τὴν ξαυ-
τῆς δύναμιν, ὥσπερ καὶ τὸ σῶμα μᾶλλον πρατεῖ τῶν ἐν
αὐτῷ, ἑωτεκώτερον ὃν διὰ τὴν τῆς ψυχῆς πλείονα κοινωνίαν.
τρίτην δὲ ἐπὶ ταύταις, ὅτι τὰ αὐτὰ μείζω φαίνεται ταῖς τῶν
παίδων φαντασίαις" μᾶλλον οὖν ϑαυμάξεται παρ᾽ αὐτῶν,
ὥστε μᾶλλον αὐτοῖς συμπάσχουσι, διὸ μάλιστα μέμνηνται᾽ τὰ
ΟΝΡῬ
1 προφερόμεϑα 5 18 τὸν ἔνδον Ο.Ἢ 11 τι οἡὰ ὃ ὥστε ---
12 γραφῆς χα δ 12 ἀνεχκτλύτου Ῥ 8:1. βαφῆς 0 Ρ]αΐὲ. οὗ
Ῥ. 196,308 17 μήτε Ο: μήπω ΝΡ 240 ἕτερα δ. 21 ζωὴ ἐν
αὐτοῖς πλέον Ῥ ἑαυτοῖς Νὶ 28 συγκεκραμένης Ῥ αὐτὸ
οἱ ΚΥΟΙ] | οὗ Αχίοοι. 866Α 28 πλέονα ΝΡ 81 μάλιστα
ΟΝ: μᾶλλον αὐτῶν Ῥ μέμνηται Ὁ
νΡὸ
5
80
ΠΡΟΚΛΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Τῆχτα. 3680] 1905
γὰρ σφόδρα λυπήσαντα ἡμᾶς ἢ σφόδρα εὐφράναντα εἰς μνή-
μην κατατιθέμεθϑα᾽ μᾶλλον γοῦν εἰς ἡμᾶς δρᾷ. καθάπερ
οὖν τὸ μᾶλλον παϑὸν ὑπὸ πυρὸς ἐπὶ πλέον τὴν δοϑεῖσαν
ϑερμότητα φυλάττει, τὸν αὐτὸν τρόπον τὸ μᾶλλον ὑπὸ τῶν
5 ἔξωϑεν πάσχον φανταστικὸν μᾶλλον κατέχει τὸν τύπον. ἀλλὰ
μὴν τὸ τῶν παίδων πάσχει μᾶλλον διὰ τὸ τὰ αὐτὰ μείξω
φαΐίνεσϑαι ἡμῖν παισὶν οὖσι. μᾶλλον ἄρα κατέχουσιν οἷ παῖδες
τὸν τύπον εἰκότως, ὡς μᾶλλον ὑπὸ τῶν αὐτῶν πάσχοντες.
ταῦτά μοι δοκεῖ καὶ ὁ Κριτίας ἐνδείκνυσϑαι μετὰ πολλῆς
190 ἡδονῆς ἠκροᾶσθαι λέγων τῆς ἱστορέας παρὰ τοῦ γέροντος,
καὶ διὰ τοῦτο οἷον ἔγκαυμα ἀνεκπλύτου Ὑραφῆς ἔμ-
μονον αὐτῷ γεγονένζαι). ὥσπερ δὲ ὁ Σωκράτης ἐν τῇ
ἀνακεφαλαιώσει τῆς Πολιτείας μνήμης αἴτιον ἡμῖν παραδέ-
δωκε τὴν ἀήϑειαν τῶν πραγμάτων, ὧν ἀκούομεν, οὕτως ὃ
18 Κριτίας ἐν τούτοις τὴν ἡλικίαν τῶν παίδων. καὶ ἔοικεν
ἐκεῖνο καὶ τούτου αἴτιον εἶναι, ἡ ἀήϑεια τῆς τῶν παίδων
μνήμης πάντα γὰρ ἀήϑη εἶναι δοκεῖ πρῶτον προσπίπτοντα
τοῖς παισί. καὶ ἴσως ἔνδειξιν φέρει καὶ τοῦτο τοῦ τὴν γό-
νιμον δημιουργίαν τῶν δευτέρων ἐξηρτῆσϑαι τῆς μονίμου
30 ταυτότητος τῶν πρώτων, ὥσπερ καὶ τὸ τῆς μνήμης {τῆς
Σωκράτους αἴτιον» αἴτιόν ἐστι καὶ τῆς παρὰ τῷ Κριτία
λεγομένης τῶν παίδων μνήμης. εἰ δέ τις πρὸς ταύταις
ταῖς ἀποδόσεσι καὶ τῶν πραγμάτων ἀντέχοιτο τῆς ὅλης Ὁ
ϑεωρίας, ἀκουέτω λέγοντος Ἰαμβλίχου τὴν μὲν τῶν παίδων
35 μνήμην ἐνδείκνυσθαι τὴν ἀεὶ νέαν καὶ ἀκμάζουσαν μόνιμον
τῶν λόγων ποίησιν, τὸ δὲ ἀνέκπλυτον τῆς γραφῆς ἢ τῆς
βαφῆς --- λέγεται γὰρ ἀμφοτέρως --- τὴν ἀέναον καὶ ἀνέκ-
λειπτον δημιουργίαν, τὸ δὲ πρόϑυμον τοῦ διδάσκοντος τὴν
ἄφϑονον τῶν πρεσβυτέρων αἰτίων εἰς τὰ δεύτερα χορηγίαν᾽
80 ἔχει γὰρ καὶ ταῦτα χώραν μετὰ τῶν εἰρημένων ἀποδόσεων.
ΟΝΡ
ῶ γοῦν ΟΝ: οὖ Ρ ὁ πάσχειν 8 τὸν Ὡ Ρ ὡς οἵ 0
10 ἀκροᾶσϑαι Ῥ γέροντος ΟΝ: λέγοντος Ῥ 12 γέγονεν 1].:
δὴ ΚτῸο]] 1988 οὗ. Τα. 1860 16 ἡ οἵὰ Ὁ πάντα ΟΝ:
ταῦτα Ῥ 17 οἵ. Τίχα. 4880 ἰηΐγα 8400 ἴῃ χορ. Π 880, 14
208 180. ΒΌΡΡΙουΣ Κτιο]]: αἴτιον Ἰὐοτϑυϊῦ 8 2ὅ μονίμων Οἱ 8
21 ἀμφότερον Ῥὀ ἀένναον ΟΝ 80 ἀποδόσεων οἵὰ Ὁ
18"
σ
196 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τήπι. 260} ΕἸ
Καὶ δὴ καὶ τοῖσδ᾽ εὐθὺς ἔλεγον ξἕωϑεν αὐτὰ
ταῦτα, μέχρι τοῦ ἤ τινα ἔτ᾽ ἄλλον ἀντ᾽ αὐτοῦ ξητη-
τέον [26 ΟΌΕ].
Πρότερον μὲν Κριτίας ἐποιεῖτο αὐτοὺς κοινωνοὺς τῶν
λόγων, νῦν δὲ συνευπορεῖν αὐτοὺς παρακαλεῖ, διότι καὶ ἐν δ
τοῖς παραδείγμασιν ἄνω μὲν ἥνωται πάντα καὶ νοερῶν ἄλ-
ληλα πληροῖ δυνάμεων, ἐν δὲ τῷ κόσμῳ δημιουργεῖ μετ᾽
ἀλλήλων κατὰ ϑείαν τινὰ καὶ ὁλικὴν σύμπνοιαν, καϑ᾽ ἣν
καὶ δι᾿ ἣν πάντα πανταχοῦ ἐστιν οἰκείως ἑκάστοις, ἐν οὐὖ-
ρανῷ τε παραδείγματα προὔπάρχει τῶν γενητῶν καὶ ἐν τῇ τὸ
γενέσει τῶν οὐρανίων εἰσὶν εἰκόνες. ἐπειδὴ δὲ ἡ ὁλότης παν-
Ἑ ταχοῦ προηγεῖται τῶν μερῶν, κἀν τῇ δευτέρᾳ δημιουργίᾳ τοῦτο
ϑεωρεῖται καὶ διὰ τοῦτο πρῶτον μὲν ἐν κεφαλαίοις διεξῆλϑε
τὸν πόλεμον. μετὰ ταῦτα δὲ καὶ τὰ καϑ᾽ ἕκαστον ἐπεκδι-
δάσκειν πειράσεται σύμπασάν τε τῶν ᾿ἀτλαντίνων τὴν πολι- 15
τείαν διηγούμενος καὶ τὴν ἀρχὴν αὐτῶν τῆς γενέσεως. καὶ
πῶς εἰς ἀδικίαν ἐτράποντο, καὶ πῶς οἵ ᾿4ϑηναῖοι πρὸς τὸν
πόλεμον παρῆλϑον, ἀπὸ ποίας παρασκευῆς, ἀπὸ ποίων πρε-
σβειῶν, διὰ ποίων ὁδῶν. τέσιε συντεταγμένοι, καὶ ὅσα τού-
τοις ἑπόμενά ἐστιν. ἔστι τοίνυν ἢ μὲν ἀνυπόϑετος πολι- 590
τεία μίμημα τῆς πρώτης δημιουργίας. διὸ τὸ μυστικὸν αὖ-
τῆς ἐνδεικνύμενος καὶ τὸ ἐν λόγοις καϑαροῖς προυπάρχον
ὥσπερ ἐν μύϑῳ διατετάχϑαι φησὶν αὐτήν, ἡ δὲ ὑπόϑεσις
ἡ ἐπὶ τῶν ᾿4ϑηναίων ὡς ἐκείνων ὄντων ἔνδειξιν ἔχει τῆς
δευτέρας δημιουργίας, ἐν ἢ καὶ τὸ μερικώτερον ὁρᾶται καὶ 536
ἡ ἐναντίωσις λοιπὸν καὶ ἡ κένησις καὶ τὸ ἐν τόπῳ περι-
γεγραμμένον. ἐπειδὴ δὲ καὶ αὕτη συνήρτηται τῇ προτέρα
καὶ συνεχής ἐστι πρὸς αὐτήν, πάντως ἁρμόσουσι, φησί,
καὶ οὐκ ἀπασόμεϑα λέγοντες.
ΟΝΡ
ῷ ταῦτα ΟΝ: τὰ ἀ αὐτοὺς Ο: τοὺς ΝΡ 8 κατ᾽ εὖ-
ϑεῖαν Ο 9 ἑκάσταις Νὶ 10 γεννητῶν Ῥ: γενῶν Ὁ 11 ὁ
ἡλότης 5 138 κὰν 8: καὶ Πρ τὶ 185 πρεσβείων ΟΡ 24 οἴ.
Τὰμι. 260 ὡς ἐκείνην τήνδε οὖσαν 26 ἐν τόπῳ 5801]. Αἰμιθῃ18
21 τῇ προτέρᾳ οτα Νὶ 29 ἀπαισόμεϑα Ῥ σαχτὰ οοἵτ α Ρ]δῦ.:
ἀπαϊσόμεϑα 0: ἀπ᾽ ἐσόμεθα ὦ: ἀπασόμεϑα Ν (ὁοτ 83): ἀπατη-
σόμεϑα Ο: ἀπωσόμεϑα ς οὐπι ῥΐυστ. Ρ]δΐ. 11. οὗ, Ρ. 301,1
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τῖχὰ. 26Ε 271.] 1907
Καὶ τίνα ἄν, ὦ Κριτία, μᾶλλον ἀντὶ τούτου μετα-
λαμβάνοιμεν, ἕως τοῦ οὐκ ἔστιν [26 Ε]].
᾿Δποδέχεται τὸν λόγον ὃ Σωκράτης πρῶτον μὲν ὡς τῇ
τῶν ᾿4ϑηναίων ξορτῇ προσήκοντα --- καὶ γὰρ ἦν εἰκὼν ὁ
5 πόλεμος τῶν κοσμικῶν πολέμων --- καὶ ὡς ὕμνον τῆς ᾿49η-
νᾶς τῇ ϑυσία πρόσφορον᾽ εἰ γάρ τε φωνῆς ὄφελος ἀνθρώ-
ποις, εἷς ὕμνους αὐτῇ χρηστέον. καὶ ἄλλως ἐπειδὴ ϑεωρίας
καὶ πράξεως ἡ ϑεὸς αἰτία, διὰ μὲν τῆς ϑυσίας μιμούμεϑα
τὴν πρακτικὴν αὐτῆς ἐνέργειαν. διὰ δὲ τοῦ ὕμνου τὴν ϑεω-
10 ρητικήν. δεύτερον δὲ ὡς μαρτυρήσοντα τῷ δυνατῷ τῆς 61
πολιτείας" τοῦτο γὰρ καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς περὶ αὐτῆς λόγοις
ἀποδείξεως ἠξίωσεν [τορ. Υ 471 Ο]᾽ ἤρκεε μὲν γὰρ αὐτῷ
καὶ ἐν οὐρανῷ τοῦτο τὸ σχῆμα τῆς πολιτείας ὑπάρχον καὶ
ἐν ἑνὶ ἀνδρέ᾽ πάντα γάρ ἐστιν ἔνδον, ὅσαπερ ἔξω. καὶ ὁ
16 ὡς ἀληθῶς νόμος ἀπ᾽ αὐτῆς ἄρχεται τῆς ἔνδον ξωῆς᾽ εἰ δὲ
καὶ ἐπὶ τῶν ᾿Α4ϑηναίων δειχϑείη ποτὲ κρατῆσαν, ἀτεχνῶς
ἀποδείκνυται τὸ δυνατὸν αὐτῆς. τοῦτο μὲν οὖν τοιαύτας
αἰτίας ἔχε. πάλιν δὲ καὶ ἐκ τούτων ληπτέον, ὅτι οὐκ
ἄρα ἦν πλάσμα τὸ περὶ τοὺς ᾿Ατλαντίνους, ὥς τινες φήϑη-
10 σαν, ἀλλ᾽ ἱστορία μέν, οἰκείως δὲ ἔχουσα πρὸς τὴν ὅλην
κοσμοποιίαν, ὥστε καὶ ὅσα περὶ μεγέϑους διῆλθε τῆς
᾿Δτλαντίδος, οὐκ ἂν ὡς μυθώδη καὶ πεπλασμένα καταγινώ-
ὄχοιτο παρὰ τῶν τὸ μέγεϑος τῆς γῆς εἰς στενὸν κομιδῇ
κατακλειόντων. .
1ι΄ Αλλ᾽ ἀγαϑῇ τύχῃ χρὴ λέγειν μὲν ὑμᾶς, ἐμὲ δὲ
ἀντὶ τῶν χϑὲς λόγων νῦν ἡσυχίαν ἄγοντα ἀντα-
κούειν [26 274].
Οὐχ ὥσπερ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς τὸν σπουδαῖον οὐδέν
φασι δεῖσϑαι τῆς τύχης. οὕτως χαὶ ὃ Πλάτων, ἀλλὰ τὰς Β
80 διανοητικὰς ἡμῶν ἐνεργείας, ὕταν συνεπιπλέκωνται ταῖς σω-
ματικαῖς κατὰ τὴν εἰς τὸ ἐκτὸς πρόοδον, ἐπιπνεῖσϑαι βούλεταε
ΧΡ
1 εἰν ἂν Α Ρ]αί.: ἂν ροδὺ μεταλάβοιμεν (516 Οχηγι68) "ς Ρ]αὐ.
τούτων Ὁ 8 πρῶτον μὲν οτὰ Ὁ ὃ γάρ τι ΝΡ: γὰρ τῆς
10 δεύτερον Β: δευτέραν ΟΡ μαρτυρήσαντα ΝΡ 12 ἠξί-
σεν ΟἿ Ρ 18 ἐν οὐχ Ὁ 14 ἅπερ Ῥ 288 οὗ ν. 857,18
846 ἡσυχίαν ἄγοντα νῦν Ὁ .2685. ἀκούειν ΣΕ(ΘΆἅΙ͂Σ ΥΒῪ) Ρ].
οὗ, ν. 198. 11 οὐ 168 29 ἀλλὰ καὶ τὰς ΝΡ
103 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [ΤΊτὰ. 268) 214 Β]
παρὰ τῆς ἀγαϑῆς τύχης, ἵνα τὴν πρόοδον εὐτυχῆ ποιήσωνται
καὶ τὴν εἰς ἄλλους ἐνέργειαν ϑεοφιλῆ. καϑάπερ γὰρ ἡ Νέ-
μεσις τῶν κούφων ἐστὶ λόγων ἐπίσκοπος, οὕτω δὴ καὶ
ἡ ,ἀγαϑὴ τύχη κυβερνᾷ τοὺς λόγους ἐπ᾽ ἀγαθῷ τῶν τε δεχο-
᾿μένων καὶ τοῦ διδόντος, ἵνα οἱ μὲν εὐγνωμόνως καὶ συμ-
παϑῶς πᾳ, ὃ δὲ ἐνθέως καὶ δυνατῶς ἀποδιδῷ τὸ προσῆκον
ἑκάστοις. οὕτω μὲν οὖν. ἐπὶ τῶν μερικῶν. ἐπὶ δὲ τῶν ὅλων
ἡ ἀγαϑὴ τύχη τὴν ἔνϑεον σημαίνει διακλήρωσιν, καϑ᾽ ἣν
δκατον ἔλαχε τάξιν τὴν ἑαυτῷ πρόσφορον ἀπὸ τοῦ ἕνὸς
πατρὸς καὶ τῆς ὕλης δημιουργίας. καὶ μὴν καὶ τὸ ἡσυ-
χίαν ἄγοντα τὸν Σωκράτην τῶν λόγων τούτων ἀκούειν ἔχει
μὲν καὶ ἀντίδοσιν καϑήκοντος᾽ καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τοῦτο ἐποί-
ἡσαν, ὅτε διηγεῖτο τὴν πολιτείαν, ὡς μηδὲ ὅτι παρῆσαν γε-
γονέναι δῆλον ἐν ἐκείνῳ τῷ συγγράμματι. δείκνυσι δ᾽ ἐξ
ἀναλογίας καὶ ὅπως τὰ δημιουργικὰ αἴτια πάντα ἡνωμένα
ἀλλήλοις ὕμως διακεκριμένας ἔχει ποιήσεις" τὸ μὲν γὰρ ἀκού-
εἰν τῆς δι᾽ ἀλλήλων χωρήσεώς ἐστι δηλωτικόν, τὸ δὲ ἡσυ-
χίαν ἄγειν τοὺς ἄλλους ἑνὸς λέγοντος τὴν ἀμιγῆ καϑαρότητα
σημαίνει, καϑ᾽ ἣν ἕκαστον ἀπὸ τῆς ἰδιότητος τῆς ἑαυτοῦ
ποιεῖ καὶ γεννᾷ τὰ δεύτερα.
Σκόπει δὴ τὴν τῶν ξενίων σοι διάθεσιν, ὦ Σόώ-
κρατες, ἢ διέϑεμεν. ἕως τοῦ τὰ δὲ λοιπὰ ὡς περὶ
πολιτῶν καὶ ᾿4ϑηναίων ὄντων ἤδη ποιεῖσϑαι τοὺς
λόγους [27 ΑΒ].
Βούλεται ἡ τάξις αὕτη τὸν μὲν Τίμαιον ἄκρον ἅμα καὶ
μέσον ποιεῖν᾽ καὶ γὰρ μετὰ Σωκράτη λέγει καὶ Κριτίαν
καὶ πρὸ Κριτίου καὶ Ἑρμοκράτους" καὶ οὑτωσὶ μὲν μέσον,
ἄλλως δὲ ἄκρον, κατά τε τὴν ἐπιστήμην καὶ ὅτι γεννᾷ τοὺς
ἀνθρώπους, οὃἣς τρέφει μὲν ὁ Σωκράτης, ὁπλίξει δὲ ὁ Κρι-
τίας. ἔστε δὲ καὶ τοῦτο τῆς ὅλης δημιουργίας σύμβολον
ἐναργές, τὸ ἄκρον ἅμα καὶ μέσον" καὶ γὰρ ἐξήρηται πάντων
ΟΝΡ
28 οὗ Ἰορ. ΠΥ 1100) 6 .ἀποδέχωνται ἴῃ Β καὶ δυ-
νατῶς οὐ ΝΝῊ ἀποδῶ ΝΡ 18 καθηκόντως οἱ Κτὸ] 18 παρ-
ἤσαν ἡμῖν ΝΡ 16 ἀντιλογίας ὁ 16 ὕμως καὶ ΝΡ 17 γρή-
σεως ΟΡ 19 τῆς ἑαυτοῦ ΟΥ̓: αὐτοῦ 3188 σώκρατες μέχρι
τοῦ" ἤδη Ὁ 22 τὰ λοιπὰ δὲ ῬΙ] δῦ. ῶὅ τὸ Ὁ 26 σωχρά-
τὴν Ἦ 81 ἅμα οι Ὁ
10
18
40
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΊΜΑΙΟΝ Α [Τἴπι. 2.8] 199
τῶν ἐγκοσμίων καὶ πᾶσιν ἐξ ἴσου πάρεστι, τά τε ἄκρα τοῦ
παντὸς ἀνεῖται τῷ δημιουργῷ καὶ τὸ μέσον, ὡς ὃ τῶν
Πυϑαγορείων λόγος" ἐκεῖ γὰρ ὃ Ζανὸς πύργος. ὥς
φασι. τὸν δὲ Κριτίαν μέσον, εἰπόντα μετὰ Σωκράτη νῦν Ὁ
6 ἐν κεφαλαίοις αὖϑις πρὸ τοῦ Ἑρμοκράτους εἰπεῖν" προσήκει
γὰρ τῇ μέσῃ δημιουργίᾳ τὸ δυαδικὸν καὶ τὸ ὅλον μετὰ τῶν
μερῶν, ὥσπερ τῇ μὲν πρώτῃ τὸ ὅλον, τῇ δὲ ἐσχάτῃ τὰ μέρη"
διὸ καὶ ὁ Σωκράτης ἐν κεφαλαίοις τὴν πολιτείαν παραδέ-
δωκε. καὶ ὃ Ἑρμοκράτης εἰς τὰ μέρη συντελεῖ τῆς ὑπὸ
10 Κριτίου παραδοϑησομένης ἱστορίας. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῆς
ὅλης εἰρήσϑω τάξεως. ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις, τί ποτε τῷ
Ἑρμοκράτει καὶ ὑπολείποιτο ἂν ἔργον, τοῦ μὲν Τιμαίου τὴν
γένεσιν τῶν ἀνθρώπων, τοῦ δὲ Σωκράτους τὴν τροφήν, τοῦ
δὲ Κριτίου τὰς πράξεις παραδεδωκότος" οὐδὲν γάρ ἐστι τού-
18 τοις ἐφεξῆς. ἦ συλλήπτωρ ἐστὶν ὃ Ἑρμοκράτης τῷ Κριτίᾳ
τῶν λόγων ἡ γὰρ τῆς ἱστορίας ἀφήγησις τῶν τε ᾿πράξεων
ἦν καὶ τῶν λόγων" καὶ ὃ μὲν Κριτίας αὐτὸς τῶν πράξεων
ὑπέσχετο ποιήσεσϑαι διέξοδον, παρεκάλεσε δὲ καὶ τὸν Ἕρμο-
κράτη πρὸς τὸ συνευπορεῖν ἐν τοῖς λόγοις" χαλεπὴ γὰρ ἡ
30 τούτων μίμησις, ὡς εἴρηται πρότερον [19 ΕἼ. διὸ καὶ ἐν
τῷ ᾿Δἀτλαντικῷ [121 ΒΟ], τοὺς ϑεοὺς συναγαγὼν ὡς βου-
λευσομένους περὶ τῆς κατὰ τῶν ᾿ΔΑτλαντίνων δίκης ἔλεξε,
φησίν, ὁ Ζεὺς ὧδε, καὶ συνεπέρανε τὴν συνουσίαν, ὡς τῷ Ε
Ἑρμοχράτει παραδιδοὺς τὴν μίμησιν τῶν λόγων. εἰ δὲ μηδὲ
35 τοῖς λοιποῖς τῶν ἔργων ἐπεξῆλϑεν, οὐδὲν ἀπεικός" ὅλως γὰρ
ϑεοὺς συναγαγὼν ἐπὶ τῷ σωφρονέσαι τὴν τῶν ᾿Δτλαντίνων
ὕβριν ἔχει καὶ τὰ ἑξῆς πάντα περιεχόμενα ἐν τούτῳ, τὴν
παρασκευὴν τῶν ᾿᾿ϑηναίων, τὴν ἔξοδον, τὴν νέκην. οὐκοῦν
ὃ μὲν Τίμαιος γεννᾷ τοὺς ἄνδρας, ὁ δὲ Σωκράτης παιδεύει,
80 ὁ δὲ Κριτίας εἰς πράξεις πρράγει, ὁ δὲ Ἑρμοκράτης εἰς λόγους"
ὃ μὲν τὴν πατρικὴν ὁ αἰτίαν μιμούμενος, ὃ δὲ τὴν τῆς μονίμου
νοήσεως χορηγόν, ὃ δὲ τὴν τῆς κινήσεως καὶ τῆς εἰς τὰ
ΟΝΡ
2 τῶ μέσον 5 ὃ οἷ. Ἰηΐτα 172 Β΄ΤΡ]. πὶ ῬΏγΥΒ. 18δδ, 88
4 σωκράτη Ρ 18 ἀνώνΟ: ἀνδρῶν ΝΡ 14 οὐδὲ δ᾽ 1 ἢ ]].
18 ποιήσειν Ἢ 188 ἑρμοκράτην Ρ 2422 περὶ τῆς ὁ 65 ἔλεγξε
Οσ 28 οὐσίαν Νὶ 2ὼ6 ἐπὶ τὸ 21 τὴν οὐχ Οὶ 29 μὲν
οἵ Ρ 82 ὁ δὲ τὴν τῆς κινήσεως χορηγὸν Ῥ: οἵὰὴ Ν
900 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τίπι. 214 Β]
δεύτερα προόδου, ὃ δὲ τὴν τὰ ἔσχατα διὰ τῆς τῶν λόγων
μιμήσεως ἐπιστρέφουσαν εἰς τὰς ἀρχάς. ταῦτα μὲν οὑτωσὶ
συμβολικῶς ἃ ἂν ἀκούσειας καὶ ἴσως οὐ σφόδρα περιέργως.
᾿ ᾿Απορήσειε δ᾽ ἄν τις, τίνος ἕνεκα μὴ προτέτακται τῆς Πολι-
62
τείας ὃ Τίμαιος, ἐν ὦ τοῦ τε ἄλλου κόσμου γένεσις παρα- ὃ
δίδοται καὶ τοῦ ἀνθρώπων γένους" ἔδει γὰρ τεχϑῆναί τε
αὐτούς, ὡς ὁ Τίμαιός φησι, καὶ παιδευϑῆναι, ὡς ὁ ἐν Πολι-
τείᾳ ποιεῖ Σωκράτης. καὶ ἐνεργῆσαι τῆς τροφῆς ἐπαξίως,
ὅπερ ἐνδείκνυταί πῶς ὁ ᾿Ατλαντικός. καὶ εἰ μὲν ἀπ᾿ αὐτοῦ
τοῦ τέλους ἀρξάμενος κατήντα ἐπὶ τὸν Τίμαιον, ὃς ἐστι τῇ τὸ
φύσει πρῶτος, εἴχομεν ἂν τὰ εἰωθότα λέγειν, ὅτι δὴ διδα-
σκαλίας ἕνεκα πρῶτα παραδέδοται τὰ πρῶτα πρὸς ἡμᾶς,
ὕστερα ὄντα κατὰ φύσιν" νῦν δὲ τὸ πρῶτον μέσον καὶ τὸ
μέσον πρῶτον τετάχϑαι δοκεῖ. καὶ εἰ μὲν. ὑπὸ τῶν διασχευ-
ἀστῶν ἡ τάξις αὕτη παραδέδοτο, ἧττον ἂν ἡμῖν ἦν ϑαυ- τ5
μαστόν᾽ νῦν δὲ αὐτὸς ὁ Πλάτων ἔοικεν οὕτως τάττειν.
ἐνταῦϑα γοῦν ἀνακεφαλαιοῦται τὴν Πολιτείαν ὡς ἤδη προ-
εἰρημένην ἐν κεφαλαίοις διὰ βραχυτάτων. πρὸς δὴ ταύτην
τὴν ἀπορίαν ῥητέον, ὡς εἰ μὲν πᾶσαι αἵ ὑποϑέσεις ἐκ τῆς
φύσεως παρελαμβάνοντο τῶν ὄντων ἢ γεγονότων, ἔδει τὴν 30
ἀπορίαν κρατεῖν καὶ τὸν Τίμαιον οὐκ ὀρϑῶς τετάχϑαι δεύ-
τερον᾽ καὶ εἰ ὅλαι τῷ λόγῳ καϑ᾽ ὑπόϑεσιν ἐπλάττοντο, ἔδεε
καὶ οὕτω πρῶτα παραλαμβάνεσθαι τὰ πρῶτα κατὰ φύσιν"
ἐπειδὴ δὲ ἡ μὲν τοῦ Σωκράτους ὑπόϑεσις λόγῳ μόνον ἕπο-
μένη καὶ τὸ καϑόλου ϑεωροῦσα πλάττει καὶ τὴν τροφὴν καὶ 56
τὴν παιδείαν τῶν ἀνδρῶν, αἱ δὲ ἑξῆς περί τε ὄντων καὶ
γενομένων διεξίασιν, εἰκότως αἷ μὲν συντάττονται ἀλλήλαις.
ἡ δὲ Σωκράτους ὡς ἂν κατὰ λόγον ὑφεστῶσα μόνον καὶὲ
διὰ τοῦτο ἀκριβῶς προτέτακται τῶν λοιπῶν, ἴσως καὶ τοῦτο
ἐνδείξασϑαι τοῦ Πλάτωνος ἐθελήσαντος, ὅτι ὅσα αἷ ϑεῖαε 30
ΟΝΡ
8 σφόδρα περιέργως ΝΡ: παρέργως 5 ὄπ παραδέδοται Ρ
Ἴ αἰνοσυχα ὁ οἵα Ὁ 8 ποιεῖ ΟΡ: φησὶ Ν 10 ἀρξόμενος Ο
11 πρότως Ρ 188 τό τε μέσον πρῶτον καὶ τὸ πρῶτον μέσον
ΝΡ 14 ἀπὸ Ρ 1 παρεδίδοτο ΝΝ 16 οὕτως ἔοιχε ΝΡ 34 ἡ
μὲν οῃ ΝἾ 26 τῶν ὄντων Ν 28 ἀἰερ])ϊοοῦ καὶ 29 ἀκριβὴς
ΝΡ 80 πλάτωνος ἡμῖν ἮΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Α [Ἰτ. 37.8] 201
ψυχαὶ καὶ εἰς τὸ νοητὸν περιαχϑεῖσαι προβάλλουσιν, ταῦτα
ἐγένετό ποτε [καὶ κατά τινας εὐμοίρους περιτροπὰς κύκλων
καὶ ἐπὶ γῆς. τοῦτο γοῦν καὶ ὁ Κριτίας τῷ Σωκράτει μαρ-
τυρήσει λέγων [26 Ὁ] καὶ τοὺς πολίτας, οὃς διενοοῦ,
ὃ φήσομεν ἐκείνους τοὺς ἀληϑινοὺς προγόνους ἡμῶν,
οὃς ἔλεγεν ὁ ἱερεύς" πάντως ἁρμόσουσι, καὶ οὐκ
ἀπασόμεϑα λέγοντες αὐτοὺς εἶναι τοὺς ἐν τῷ τότε
ὄντας χρόνῳ. εἰ δὲ καὶ τῷ μεριπῷ λείποιτο ἡ Πολιτεία τοῦ
Τιμαίου καὶ τῷ περὶ ϑνητῶν διαλέγεσθαι κ Ἐκ περὶ εἰκόνα
10 διατρέβοι, ἀλλὰ τῷ γε καϑόλου κρατεῖ" τὸ γὰρ αὐτὸ εἶδος
τῆς ζωῆς ἐν ψυχῇ μὲν δικαιοσύνην, ἐν πόλει δὲ πολιτείαν,
ἐν δὲ κόσμῳ δημιουργίαν ἐπιδείκνυσιν. ἔτε δὲ ἡ μὲν προ-
αίρεσις τῆς ἀρετῆς ἐλευϑέρα, ἡ δὲ ἐνέργεια ἡ εἰς τὰ ἐκτὸς
δεῖται τῆς κοσμικῆς τάξεως" ὅϑεν ὃ μὲν ᾿Δτλαντικὸς μετὰ
1:6 τὸν Τίμαιον, ἡ δὲ τῶν πολιτῶν ἕξις τὴν ἀδέσποτον ἀρετὴν
ἐνδείκνυται. καὶ δηλοῖ καὶ διὰ τούτων ὁ Πλάτων, ὅτι ἑαυτῆς
μὲν οὖσα ψυχὴ κρείττων ἐστὶ τῆς φυσικῆς πάσης ὑποστάσεως
καὶ εἱμαρμένης ὑπερτρέχει,. δέπουσα δὲ εἰς πράξεις ὑπὸ τῶν
φυσικῶν πρατεῖται νόμων καὶ ὑποτάττεται εἱμαρμένῃ.
30 πρὸς δὲ τοῖς εἰρημένοις κἀκεῖνο εἰδέναι χρή, ὅτι κατὰ τὴν
ἐν Πολιτεία παραδοθεῖσαν τῆς ἀνθρωπίνης ξωῆς τάξιν ἡ
τῶν διαλόγων τούτων ἔχει συνέχεια᾽ καὶ γὰρ ἐκεῖ πρῶτον
ἐτράφησαν καὶ ἐπαιδεύϑησαν διὰ τῶν μαϑημάτων οἱ ἄνδρες,
ἔπειτα εἰς ϑέαν ἀναβεβήκασι τῶν ὄντων, καὶ τρέτον ἐκεῖϑεν
38 ἐπὶ τὴν πρόνοιαν τῆς πόλεως κατεληλύϑασι. κατὰ δὴ ταύ-
τὴν τὴν ἀκολουϑίαν καὶ ἡ Πολιτεία προτέτακται τοῦ Τιμαίου
καὶ οὗτος τοῦ ᾿Δτλαντικοῦ᾽ παιδευθέντες γὰρ ὑπὸ τῆς Πο-
λιτείας καὶ ἀναχϑέντες ὑπὸ τοῦ Τιμαίον κατὰ τὴν ϑεωρίαν
διαϑήσουσιν ἐμφρόνως τὰς τοιαύτας πράξεις, ὁποίας ὃ
ΟΝΡ
1 καὶ ἴοχῖ. 40] τὸν δ) καὶ 46] ΚΥΟ]] 88 ἀθθαυϊΐ ἐμαρ-
τύρησε ὅ ἀληϑινοὺς εἶναι ΡΪαί. 7 ἀπαισόμεϑα Ῥ: ἀπασόμεϑα
Ἑ: ἀπατηϑησόμεθα Ο: ς αὖ Ρ». 196,29 8 .γρόνους Ῥ: Ν δηΐδ ΟΟΥΥ
9 καὶ τὸ περ Ρ εἰκόνας ἘΝ ἴοχί. τη6}]}08 Ὁ 10 διατρίβει ἈῬ:
(καὶ τῷ»... διατρίβεις») ΚτΟΙ]]: {καὶ τῇδ ... διατριβῇ εροὸ τῶ
γε Ο: τῶ γε τῶ Ν: τό γὲ Ρ 11 ζωῆς ἘΡ: ψυχῆς Ο | οὗ
Ῥ. 81,168 οὔτὰ δά. 12 ἀποδείκνυσιν Ῥ 18 ἤπδυϑερία Ρ
1685 οὗ γτορ. Χ 611ΕῈἪ 16 ἐδείκνν ἘΡ 11 ἐστὶ οἵα ὃ 18 τά-
ξες Ρ 21 ἐν τῇωμνΥὨρῃΡ 28 οἱ ἄνδρες οἵὰ Ο
202 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Α [Τιμ. 2748]
“Ἵτλαντικὸς ἀναδιδάσκει, ἑῶντες εὐδαιμόνως. ἡμεῖς μὲν οὖν
οὕτω πρὸς τὴν ἀπορίαν ἀπηντήκαμεν. ὃ δὲ φιλόσοφος
Π ορφύριος οὐκ αὐτόϑεν τῆς ἀπορίας ἕ ἕνεκα ταύτης, ἀλλ᾽
ἄλλου τινὸς πέρι διαταττόμενος τοιαύτην ἀφορμὴν παρέσχετο
λύσεως τοὺς τῆς ὅλης ϑεωρίας γνησίως ἀντιλήψεσϑαι μέλ- ὃ
λοντας δεῖ πεπαιδεῦσϑαι πρότερον τὸ ἦϑος, ἵνα ὅμοιον ὃν
τῷ κατανοουμένῳ συναρμόξηται. πρεπόντως εἰς τὴν γνῶσιν
τῆς ἀληϑείας. τοῦτο δὴ καὶ ἡ τάξις αὕτη τῶν διαλόγων
ἐπιδείκνυσιν οἵ γὰρ ἀκροώμενοι τῶν ἐν τῷ Τιμαίῳ λόγων
ὀφείλουσι τῆς Πολιτείας ἀπολελαυκέναι πρότερον καὶ δι᾽ ἐκεί- τὸ
Ὁ νης κοσμηϑέντες οὕτως ἥκειν τῶν περὶ τοῦ κόσμου δογμάτων
ἀκροασόμενοι, ὁμοιοτάτους σφᾶς αὐτοὺς τῇ τοῦ παντὸς εὖ-
κοσμίᾳ διὰ τῆς παιδείας ἀποφήναντες. τοσαῦτα καὶ πρὸς ταύ-
την εἰρήσϑω τὴν ἀπορίαν. ΘΘεατέον δὲ καὶ τὰ καϑ᾽ ἕκαστον
τῆς λέξεως. ,ἀστρονομικώτατος μὲν οὖν λέγεται νῦν ὃ ᾳ 16
μαίος οὐχ ὡς τὰ τάχη τῶν κινήσεων ἐπεσκεμμένος οὐδ᾽ ὦ
μετρῶν δρόμον ἠελίου κανόνας συναϑροίσας
οὐδὲ τοῖς μοιραίοις ἔργοις ἐνδιατρέβων, ἀλλ᾽ ὡς οὐρανοῦ
τε ὕπερ ἀστρονομῶν κατὰ τὰν ἐν Θεαιτήτῳ [118 ΟΕ]
κορυφαῖον καὶ τὰς ἀφανεῖς αἰτίας ᾿ϑεωρῶν, ἃ καὶ κυρίως 30
ἐστὶν ἄστρα --- διὸ καὶ ἄνϑρωπον οὐ τὸν φαινόμενον, ἀλλὰ
τὸν ἐν λόγῳ καϑαρῶς οὐσιωμένον ἀπέφηνεν ὁ Σ ὠκράτη ς--
καὶ ὡς τὸν ὅλον δημιουργὸν ἀπομιμούμενος, ἐν ᾧ καὶ ὃ
οὐρανός ἐστι καὶ τὰ ἄστρα πάντα νοερῶς, ὥσπερ φησὶν ὃ
ϑεολόγος. ἄρχεται δὲ ἀπὸ τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως καὶ 25
εἰς ἀνθρώπους τελευτᾷ, διότι καὶ ὃ ἄνθρωπος μικρός ἐστι
κόσμος, πάντα ἔχων μερικῶς ὅσα τὸ πᾶν ὁλικῶς, ὥσπερ
ἀπέδειξεν ὃ ἐν Φιλήβῳ [29] Σωκράτης. διαφερόντως
δέ τινές εἶσιν ὑπὸ Σωκράτους παιδευϑέντες. ὅτε μὴ πᾶσαν
παιδεύει τὴν πόλιν, ἀλλὰ τοὺς φύλακας καὶ ἐπικούρους" καὶ 80
Ἑ γὰρ ἐν τῷ παντὶ τὸ διαφερόντως νοῦ μετέχον ἐστὶν ὁ
δ Ν ἀν ἄλλου ---- ὅ γνησίως οι Ν 19 ἀκροασώμενοι Οἷ:
ἀκροασάμενοι Ῥ 18 διὰ τὸ τῆς Ρ 14 ἕκαστα ΟΥΡ: οἴω ς
11 οὗ οΥ. ομδ]ά. 64, 8 μηδὲ μέτρει μέτρον ἠελίου κ. σ. 1Ἰ01α. 6δ:
18 αὐυἱάπὶ οὐδὲ ζὼρ} 19 ὑπὲρ ἀστρονομῶν Ο: ὑπεραστρονο-
μῶν ΝΡ οὗ Ἰπῖτα 824ΒΟ 238 τὸν ὅλων ΚΑ: τῶν ὅλων Ῥ» 3 τοῦ
οἵῃ Ρ 81 τὸ ἡ Ρ μετέχων Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Α [Τχὰ. 31.8] 208
οὐρανός, ὃς καὶ νοῦν μιμεῖται διὰ τῆς κινήσεως. εἰσάγονται
δὲ ὑπὸ Κριτίου κατὰ τὸν Σόλωνος νόμον τε καὶ λόγον, ὅτι
καὶ ἱστόρησε Σόλων ᾿4ϑηναίους οὕτω πολιτεύεσθαί ποτε καὶ
νόμους ἔϑηκεν, ὅπως εἰσάγεσθαι δεῖ τοὺς παῖδας εἰς τὴν
δ πολιτείαν, ὅπως εἰς τοὺς φράτερας. ὅπως εἰς τὸ ληξιαρχικὸν
γραμματεῖον, ἐπὶ ποίων κριτῶν. ὕπον μὲν φρατέρων. ὅπου
δὲ ἄλλων τῶν προσηκόντων. ϑέμενος οὖν. καὶ αὐτὸς .4ϑη-
ναίους εἶναι τοὺς ὑπὸ Σωκράτους παιδευϑέντας τῷ τε λόγῳ
τῷ Σόλωνος ἕπεται καὶ τῷ νόμῳ. καϑ᾽ ὃν εἰσάγονταί τινες
10 εἰς τὴν πολιτείαν.
Τελέως τε καὶ λαμπρῶς ἔοικα ἀνταπολήψεσϑαι
τὴν τῶν λόγων ἑστίασιν. σὸν οὖν ἔργον λέγειν ὄν,
ὦ Τίμαιε, τὸ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικεν, ἢ καλέσαντα
κατὰ νόμον ϑεούς [218].
15 Τὸ μὲν τέλειον καὶ τὸ λαμπρὸν τῆς ἀποδόσεως τήν τε
ὑπερφυῆ καὶ τὴν διὰ πάντων χωροῦσαν ἐνδείκνυται ποίησιν
τοῖς εἰς τὰ παραδείγματα καὶ ταῦτα ἀνάγουσι τὰ ῥήματα
τοῦ Σωκράτους" ἡ δὲ τῶν λόγων ἕστίασις τὴν τῶν δημι-
ουργικῶν εἰδῶν ἀποπλήρωσιν᾽ ἡ δὲ τοῦ Τιμαίου παράκλησις Ἐ'
409 τὴν τῶν μερικῶν αἰτίων ἐπιστροφὴν πρὸς τὸ ὅλον καὶ
πρόκλησιν τῶν ἐκεῖϑεν ἀγαϑῶν᾽ ἡ δὲ τῶν ϑεῶν ἐπίκλησις
τὴν ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν νοητῶν ἐξημμένην δημιουργίαν. οὐ
γάρ ἐστι τὸ κατὰ νόμον τοιοῦτον, οἷον οὗ πολλοὶ ἀκούουσι
τὸν Ἰταλικὸν ἢ ᾿Δττικόν, ἀλλ᾽ ὥσπερ εἰώϑασι λέγεσθαι παρὰ
96 τοῖς Πυϑαγορείοις [θϑττη. ΔΓ. 1] τὸ
ἀϑανάτους μὲν πρῶτα ϑεούς, νόμῳ ὡς διάκεινται,
τίμα"
δηλοῖ γὰρ ὃ νόμος τὴν τάξιν τὴν θείαν, καϑ᾽ ἣν ἐξήρτηται
ἀεὶ τὰ δεύτερα τῶν προτέρων καὶ πληροῦται ἀπ᾽ αὐτῶν.
ΟΥΡ
1 νῦν Ν εἷε ὅδ φράτορας οὗ φρατόρων 5 1188 ἀντα-
στολήψεσθϑαι ἕως τοῦ᾽ κατὰ Ὁ 128 λέγειν ἂν εἴη ΡΙΔΐ. 11. (ὦ
τίμαιε εἴη ΔῈ Ρ]Ααι.) ρῥγδοίοσ Αὐσίτ, απἱ οἷὰ ἄν) 18 ἢ οἴχὰ Ν
οὐχ Ρ]Δὐ. 1. ἐπικαλέσαντα Α Ρ]αἰ.; οὗ. ἃ. 31 ἐπίκλησις οἱ Β8-
801. 80, ααἱ οἱ εἴῃ καλέσαντα 16 τῆς ἀποδόσεως ταύτης Ἡ
16 χωροῦσαν ὁ 18 λόγων ΟΡ: ὕλων ΝῊ 21 πρόσκλησιν Ὁ
44 τῶν ἱταλικῶν ἢ ἀττικῶν Ὁ 248 εἰώϑασι οὐ τὸ Βυθρθοῖδ
28 περὶ τὴν τάξιν Ο
204 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ ἃ [ΤΊὰ. 318]
οὗτος δὲ ὃ νόμος ἀπὸ τῶν νοητῶν ἀρξάμενος καϑήκει καὶ
εἰς τὴν δημιουργιπὴν αἰτίαν καὶ ἀπὸ ταύτης πρόεισι καὶ
μερέξεται περὶ τὸ πᾶν. ἅμα δὲ ἐνδείκνυται διὰ τούτων ὃ
Σωκράτης καὶ ὕτε Πυϑαγόρειον ἀπαιτεῖ γενέσϑαι τὴν φυσιο-
λογίαν, ἀπὸ τῆς ϑείας αἰτίας ἀρχομένην, ἀλλὰ μὴ τοιαύτην,
ὁποίαν αὐτὸς ἀπεδοκίμασεν ἐν Φαίδωνι [98 Ο], τὴν ἀπο-
τυφλοῦσαν τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς, ἀέρας καὶ αἰϑέρας αἰτιωμέ-
νην κατὰ τὸν ᾿ἀναξαγόραν. δεῖ γὰρ τὴν ἀληϑινὴν φυσιο-
λογίαν ἐξάπτειν τῆς ϑεολογίας, ὥσπερ καὶ ἡ φύσις ἐξήρτηται
τῶν ϑεῶν καὶ διήρηται κατὰ τὰς ὅλας τάξεις αὐτῶν. ἕνα
καὶ οἷ λόγοι μιμηταὶ τῶν πραγμάτων ὦσιν, ὧν εἰσι σημαν-
τικοί, ἐπεὶ καὶ αὐτὸν τὸν “Ἥφαιστον, τὸν προεστηκότα τῆς
φύσεως. ἐρῶντα τῆς ᾿4ϑηνᾶς οἵ μυϑοπλάσται παραδεδώκασι,
τῆς τῶν νοερῶν εἰδῶν τὸν διάκοσμον ὑφαινούσης καὶ τῶν
γνοήσεων χορηγοῦ πᾶσι τοῖς ἐγκοσμίοις.
Μέχρι δὴ τούτων συμπεπλήρωται τὸ τοῦ Τιμαίου προ-
οέμιον, ὅπερ Σευῆρος μὲν οὐδὲ ἐξηγήσεως ἠξίωσε τὸ παρά-
παν, Δογγῖνος δὲ οὐ πᾶν ἔλεγε περιττόν, ἀλλ᾽ ὅσα παρεισ-
κυκλεῖται περὶ τῶν ᾿Ατλαντίνων καὶ τῶν τοῦ «Αἰγυπτίου
26
διηγήσεων, ὥστε καὶ εἰώϑει συνάπτειν τῇ Σωκράτους δεήσει 30
τὴν ἀπαγγελίαν τοῦ Κριτίου, λέγω δὲ τῷ πάρειμί τε οὖν
κεκοσμημένος ἐπ᾽ αὐτὰ καὶ πάντων ἑτοιμότατος
δέχεσϑαι [20 ΟἹ τὸ σκόπει δὴ τὴν τῶν ξενίων σοι
διάϑεσιν, ὦ Σώκρατες, ἢ δρμέϑεμεν [21] Α]. Πορφύ-
ρεος δὲ καὶ Ἰάμβλιχος τῇ πάσῃ τοῦ᾽ διαλόγου προϑέσει
σύμφωνον ἀπέφηναν, ὃ μὲν μερικώτερον, ὃ δὲ ἐποπτικώ-
τερον ὥστε εἰ καὶ ἡμεῖς ἐνταῦϑα τὸ βιβλίον περιγράψαιμεν,
σύμφωνον τῷ τε Πλάτωνι καὶ τούτοις παρεξόμεϑα τὴν ἕαυ-
τῶν τάξιν.
ΟΝ
1 οὕτω 1]].: ἴα ΚτΟ] δὴ Ν ὅ ἀρξαμένη Ρ 6θ88 οὗ
2, 148 1018, ὙοΟΥΒΟΚΥΘΌΚΟΥ ΒῸ ΑΠΑΧΒΡΌΓΣΑΒ Α 47 11 οὗ.
ἤζτο 298 14 τὴν διακόσμησιν Ν 11 σεβῆρος Ὁ 21 τῶ
ΟΝ: τὸ Ρ οὖν δὴ ΡΙα. 228 οὗ ν». 73,18 38 προσϑέσει Ῥ
27 εἰ οχὴ Ν, β6α 580. Ν' ροεὺ ἡμεῖς 98 τὲ ου ὃ 388 ἕαυ-
τῶν 801]. ἡμῶν αὐτῶν 49 τέλος τοῦ δ βιβλ Ὁ»
35
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΔΙΑΔΟΧΟΥ
ΕῚΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ ΠΛΑΤΩΝῸΣ
ΒΙΒΛΙΟΝ ΔΕΎΤΕΡΟΝ
Τὸ προοίμιον τοῦ Τιμαίου δύο κεφαλαίων ποιεῖται παρά-
5 δοσιν, συγκεφαλαίωσίν τε τῆς Σωκράτους πολιτείας καὶ σύν-
τομον ἀφήγησιν τῆς πρὸς ᾿Αἀτλαντίνους τῶν ᾿4ϑηναίων μάχης
καὶ τῆς γενομένης νίκης κατ᾽ αὐτῶν. ἑκάτερον δὲ τούτων
πρὸς τὴν ὅλην τοῦ κόσμου ϑεωρίαν μεγίστην παρέχεται συν-
τέλειαν᾽ τὸ μὲν γὰρ τῆς πολιτείας εἶδος αὐτὸ καϑ᾽ ἑαυτὸ γνω-
1 σϑὲν [καὶ] τῇ τοῦ οὐρανοῦ διακοσμήσει πρώτως ἐφήρμοξε,
τὸ δὲ τοῦ πολέμου καὶ τῆς νίκης διήγημα σύμβολον ἡμῖν
ἐγίγνετο τῆς κοσμικῆς ἐναντιώσεως, καὶ τὸ μὲν τὴν οὐσίαν
ἐδήλου τῶν ἐγκοσμίων γενῶν, τὸ δὲ τὰς δυνάμεις αὐτῶν, ἀφ᾽
ὧν αἷ ἐνέργειαι προΐασιν εἰς τὸ πᾶν, καὶ τὸ μὲν τὴν πρώτην
16 δημιουργίαν ἐν εἰκόσιν ὑπέγραφε, τὸ δὲ τὴν δευτέραν, ἤ, εἰ
βούλει, τὸ μὲν τὴν εἰδητικὴν αἰτίαν, τὸ δὲ τὴν ὑλικήν. πάντες
γὰρ οἵ φυσικοὶ τὰ ἐναντία ποιοῦσιν ἀρχὰς καὶ ἐκ τῶν ἔναν-
τίων ἁρμοσϑέντων τὸν κόσμον ὑφιστᾶσιν᾽ ἡ δὲ ἁρμονία καὶ
ἡ τάξις ἐκ τοῦ εἴδους, ὅπερ ἐκ τῆς πολιτείας ὃ λόγος ἀνέ-
30 φηνε κοινὸν καὶ διατεῖνον ἐπὶ πᾶν πλῆϑος ἐν τάξει προϊόν᾽
ἄλλο γάρ ἐστι τὴν ἔν ψυχῇ παραδοῦναι πολιτείαν, ἄλλο τὴν ἐν
ἀνθρώποις, ἄλλο τὴν κοσμικήν᾽ ἡ δὲ τοῦ Σωκράτους ἀνα-
κεφαλαίωσις, αὐτὸ τὸ εἶδος ὑπογράψασα τῆς πολιτείας πάσης
ΟΥΡ
188 πρόχκλου διαδόχου εἰς τὸν τίμαιον πλάτωνος βιβλίον β' Ῥ:
σιρόκλου εἰς τὸν τίμαιον βιβλίον β Ο (ΤὈΡΧΟ): πρόκλου διαδόχου
πλατωνικοῦ τῶν εἶς τὸν πλάτωνος τίμαιον βιβλίον δεύτερον Νὶ
(πα χο) 4 πεποίηται ἈΡ Ἰ τῆς οἵὰ Ν 12 ἐγένετο Ῥ
18 ἐγκοσμίων ἴτὰ 6: κοσμικῶν 'ὰι Ὁ 14 ὧν καὶ αὶ 148 πρό-
τὴν ἐν εἰχόσι δημιουργίαν Ὁ 20 κοινὸν οα ὃ 21 τὴν ἐν Ο:
τῇ ΝΡ ἄλλον Ο 228. ἀνακεφαλαίωσιν Ὁ
206 ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ρτοοοχρίυχ]
Ὁ ὕλης χωρισϑέν, ἐπιδείκνυσιν ἡμῖν πρώτως τὴν ἐν τῷ παντὶ
πολιτείαν, πρὸς ὃ καὶ τὰ μέρη πάντως ἀναφέρειν ἔσπευδεν.
ἔτι δέ, εἰ βούλει, κατ᾽ ἄλλον τρόπον τὴν μὲν πολιτείαν ἀνά-
λογον τῷ οὐρανῷ τακτέον, τὸν δὲ πόλεμον τῇ γενέσει" διήκει
μὲν γὰρ ἡ πολιτεία μέχρι τῶν ἐσχάτων. ἐπειδὴ πάντα τέ- ὁ
τακται κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ σειρὰν ἄχρι τοῦ πυϑ-
μένος τῶν ἐγκοσμέων καϑήκουσαν᾽ καὶ προὐφέστηκέ πως ἐν
τοῖς οὐρανίοις ἡ ἐναντίωσις ἢ κατὰ τὰς διττὰς περιφορὰς
τῶν σωμάτων. τήν τε ἐπὶ δεξιὰ καὶ τὴν ἐπ᾽ ἀριστερά, ἢ
κατὰ τοὺς διττοὺς κύχλους τῶν ψυχῶν, τὸν ταὐτοῦ καὶ 10
ϑατέρου, ἢ κατὰ τὰ γένη τοῦ ὄντος, στάσιν καὶ κίνησιν, ἢ
κατὰ τὰς ϑείας ἰδιότητας, τὸ ἄρρεν καὶ τὸ ϑῆλυ, ἣ κατ᾽
ἄλλην ὁποιανοῦν τοιαύτην τομήν. μᾶλλον μὲν οὖν ἡ μὲν
πολιτεία πρὸς τὸν οὐρανόν, ὁ δὲ πόλεμος οἰκείως ἔχει πρὸς
τὴν γένεσιν, διὸ καὶ ἣ μὲν Δέιός ἐστιν, ὃ δὲ τῇ Ποσειδῶνος
λήξει προσήκε. μετὰ δὲ τὴν τῶν μερῶν ϑεωρίαν δι᾽ εἰ-
κόνων ἀνατείνεσθαι δεῖ πρὸς τὴν τοῦ ὅλου γνῶσιν, καὶ μετὰ
τὴν τῶν εἰκόνων ἐπίβλεψιν αὐτῶν ἀντέχεσθαι λοιπὸν χρὴ
τῶν παραδειγμάτων ἀπὸ τῶν μικρῶν τὰ μείξω μνησομένους.
Ε οἷον γὰρ προτέλεια ταῦτα καταβέβληται καὶ μικρὰ μυστήρεα 30
τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς ἀνακινοῦντα πρὸς τὴν τοῦ ὅλου καὶ παν-
τὸς περίληψιν καὶ τὴν ϑεωρίαν τῆς τε μιᾶς αἰτίας καὶ μιᾶς
προόδου τῶν ἐγκοσμίων ἁπάντων. πᾶν γὰρ ἐξ ἕνός ἐστι
καὶ ἔμπαλιν εἰς ἕν {πάντα κ« αὶ ἘΣ ἰόντα μετὰ τοῦ μερικω-
τέρας ἔχειν (ἄλλας) κατ᾽ ἄλλας μοίρας ἐπιστατούσας δυνάμεις 536
τὸ πᾶν. πρὶν δὲ ἅψηται τῆς ὅλης πραγματείας, ἐπὶ ϑεῶν
παρακλήσεις καὶ εὐχὰς τρέπεται, μιμούμενος καὶ ταύτῃ τὸν
τοῦ παντὸς ποιητήν, ὃς πρὸ τῆς ὕλης δημιουργίας εἴς τε
τὸ χρηστήριον εἰσιέναι λέγεται τῆς Νυκτὸς κἀκεῖϑεν πλη-
ροῦσϑαι τῶν ϑείων νοήσεων καὶ τὰς τῆς δημιουργίας ἀρχὰς 30
ὑποδέχεσθαι καὶ τὰς ἀπορίας ἁπάσας. εἰ ϑέμις εἰπεῖν, δια-
ΟΝΡ
ὅ γὰρ οἵα ἐπειδὴ δὲ Ν 6 κατὰ οχη ὃ [10 τὸν Ο: τῶν ΗΝ:
τοῦ ΡῚ οἵ, Τίπι. 8 5 18 μὲν ΟΝ μὲν οὖν μὴν δ μὲν ΟΡ
16 ἡ ΝΡ: εἶσ ὁ δὲ ΟΡ: ἡ δὲ ΝΞΝ“᾿᾿ 82 αἰτίας καὶ μιᾶς οχὴ Ῥ
18 καὶ τῶν ἐγκοσμίων ἩΝ 94 ἰόντα 1].: πάντα ἀθπίαἀογατῦ 5
26 ἄλλας δΔἀὰα ΚτΟ])] κατ᾽ ΟΝ: καὶ ΡΟ 26 ἅψεται 5 217 τὰς
παρακλήσεις 81 τὰς οἴ ΝῚ ἁπάσας γοβὺ εἰπεῖν Ν
δ
μι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ρτοοθσοΐϊυ) 207
λύειν καὶ δὴ καὶ τὸν πατέρα παρακαλεῖν εἰς τὴν τῆς δημι-
ουργίας σύλληψιν. πρὸς μὲν γὰρ τὴν Νύκτα τῷ ϑεολόγῳ
[ΟΥρ. ἔγῃ. 117. 118] πεποίηται λέγων"
μαῖα, ϑεῶν ὑπάτη, Νὺξ ἄμβροτε, πῶς, τάδε
ὅ φράξε,
πῶς χρή μ᾽ ἀθανάτων ἀρχὴν κρατερόφρονα ϑϑέ-
σϑαι:;:
καὶ ἀκούει παρ᾽ αὐτῆς"
αἰϑέρι πάντα πέριξ ἀφάτῳ λάβε, τῷ δ᾽ ἑνὶ μέσσῳ
10 οὐρανόν᾽
καὶ περὶ πάσης ἑξῆς ἀναδιδάσκεται τῆς κοσμοποιίας᾽ πρὸς Ἐ'
δὲ τὸν Κρόνον πάλιν μετὰ τοὺς δεσμοὺς μόνον οὐκ εὐχό-
μενός φησιν᾽
ὄρϑου δ᾽ ἡμετέρην γενεήν, ἀριδείκετε δαῖμον;
16 καὶ διὰ πάντων τῶν ἐχομένων τὴν τοῦ πατρὸς εὐμένειαν 64
προκαλούμενος. καὶ πῶς γὰρ ἄλλως ἔμελλε ϑεῶν πάντα
πληρώσειν καὶ πρὸς τὸ αὐτοξῷον ἀφομοιώδειν τὸ αἰσϑητὸν
ἢ πρὸς τὰς ἀφανεῖς αἰτίας τῶν ὅλων ἀνατεινόμενος. ἀφ᾽
ὧν αὐτὸς πεπληρωμένος ἔμελλεν
30 ἀπὸ κραδίης προφέρειν πάλι ϑέσκελα ἔργα;
Δεῖ δὴ οὖν πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων ἡμᾶς περὶ εὐχῆς
τι γνῶναι σαφές, τίς τε ἡ οὐσία αὐτῆς καὶ τίς ἡ τελειότης,
καὶ πόϑεν ἐνδίδοται ταῖς ψυχαῖς. ὁ μὲν γὰρ φιλόσοφος Πορ-
φύριος διοριξόμενος, τένες μὲν τῶν παλαιῶν προσήκαντο
86 τὴν εὐχήν, τίνες δὲ οὔ, περιήγαγεν ἡμᾶς ἐπ᾽ ἄλλας καὶ ἄλλας
δόξας λέγων, ὡς συλλήβδην εἰπεῖν, ὡς οὔτε οἵ τὴν πρώ-
την ἀϑεότητα νοσήσαντες προσποιοῦνται τὴν ἀπὸ τῆς εὐχῆς
ὠφέλειαν, οἵ γε μηδὲ εἶναι λέγοντες ϑεούς. οὔτε οἵ τὴν
δευτέραν, ὅσοι τὴν πρόνοιαν ἄρδην ἀνατρέπουσι ϑεοὺς εἶναι
80 διδόντες, οὔϑ᾽ οὗ καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν αὐτοὺς συγχωροῦν-
ΟΝΡ
288 δΐ. ᾿ΠΟΌΘΟΚ Αρίδορ. ὅ1188Β ὅ φράδὲε (ΒΒοΣ. ς ὃ) Ρ: φρά-
ξεις ἰπῖγα 3948 09 . λαβὲ τῷδ᾽ ἑνὶ ς: λαβέτω δ᾽ ἑνὶ ΟΡ(ἐνι Ῥ):
λαβέτω δ᾽ ἑνὶ Ν | οἵ. ᾿Ἰπΐγα 90Ὰ. β᾽γηρ]1ο. ἀ6 Ἰοο0 Θά. Ὠ16]8 648, 27 58
μέσως Ὁ 12 μονονοὺ ()ΟΧ “) δ; οὗ μονονουχὶ Ἰηΐτα 124}
14 ὄρθρου 5 δαίμων 'ὀ ὅ50 οὗ ᾿ηΐτα 998 00] ῥέζων ῥχῸ ἔργα
28 ἐνδέδοται Ρ 248 τὴν εὐχὴν προσήκαντο Ρ 41 νοσοῦντες
ἘΡ ἀπὸ τῆς οἴὰ Ὁ
2098 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [φτοοδιΐυμ]
Β τες, ἅπαντα δὲ ἀπ᾽ αὐτῶν ἐξ ἀνάγκης γίνεσϑαι᾽ τῶν γὰρ
ἐνδεχομένων καὶ ἄλλως γίνεσϑαε μὴ ὕντων ἀναιρεῖται τὸ
τῆς εὐχῆς ὄφελος ὅσοι δὲ καὶ εἶναι καὶ προνοεῖν φασιν
αὐτοὺς καὶ πολλὰ τῶν γιγνομένων ἐνδέχεσθαι καὶ ἄλλως
ἔχειν, οὗτοι καὶ τὰς εὐχὰς εἰκότως παραδέχονται καὶ τὸν δ
βίον ἡμῶν ἀνορθοῦν ὁμολογοῦσι. καὶ δὴ καὶ προστίϑησιν,
ὅτι τοῖς σπουδαίοις ἡ εὐχὴ μάλιστα προσήκει, διότι συναφὴ
πρὸς τὸ ϑεῖόν ἐστι, τῷ δὲ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον συνάπτεσϑαι
φιλεῖ, τοῖς δὲ ϑεοῖς ὃ σπουδαῖος ὁμοιότατος, καὶ διότε ἐν
φρουρᾷ ὄντες οὗ τῆς ἀρετῆς ἀντεχόμενοι καὶ ὑπὸ τοῦ 19
σώματος ὡς δεσμωτηρίου συνειλημμένοι δεῖσϑαι τῶν ϑεῶν
ὀφείλουσι περὶ τῆς ἐντεῦϑεν μεταστάσεως, καὶ ὅτι ὡς παῖδας
πατέρων ἀποσπασϑέντας εὔχεσθαι προσήκει περὶ τῆς πρὸς
τοὺς ἀληϑινοὺς ἡμῶν πατέρας, τοὺς ϑεούς, ἐπανόδον. κα
ὅτε ἀπάτορές τινες ἄρα καὶ ἀμήτορες ἐοίκασιν εἷναι οἱ μὴ 15
ἀξιοῦντες εὔχεσϑαι μηδὲ ἐπιστρέφειν εἰς τοὺς κρείττονας, καὶ
ὅτε καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἔϑνεσιν οἵ σοφίᾳ διενεγκόντες περὶ
εὐχὰς ἐσπούδασαν, Ἰνδῶν μὲν Βραχμᾶνες, Μάγοι δὲ Περσῶν,
Ο Ἑλλήνων δὲ οἱ ϑεολογικώτατοι, οἱ καὶ τελετὰς κατεστήσαντο
καὶ μυστήρια᾽ Χαλδαῖοι δὲ καὶ τὸ ἄλλο ϑεῖον ἐϑεράπευσαν καὶ 30
αὐτὴν τὴν ἀρετὴν τῶν θεῶν ϑεὸν εἰπόντες ἐσέφϑησαν. πολ-
λοῦ δέοντες διὰ τὴν ἀρετὴν ὑπερφρονεῖν τῆς ἱερᾶς ϑρησκείας"
καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις, ὅτι μέρος ὄντας τοῦ παντὸς δεῖσθαι
προσήκει τοῦ παντός" παντὶ γὰρ ἡ πρὸς τὸ ὅλον ἐπιστροφὴ
παρέχεται τὴν σωτηρίαν᾽ εἴτε οὖν ἀρετὴν ἔχεις, παρακλητέον 35
σοι τὸ τὴν ὅλην ἀρετὴν προειληφός᾽ τὸ γὰρ πᾶν ἀγαϑὸν
αἴτιόν ἐστι καὶ σοὶ τοῦ ἀγαϑοῦ τοῦ σοὶ προσήκοντος εἶτε
σωματικόν τι ζητεῖς ἀγαϑόν, ἔστιν ἡ παντὸς σώματος ἐν
τῷ κόσμῳ συνεκχτικὴ δύναμις" ἐκεῖθεν οὖν ἐφήκειν ἀνάγκη
καὶ τοῖς μέρεσι τὸ τέλειον. ταύτῃ μὲν ὁ Πορφύριος ὡς 80
ΟΝΡ
6 δἱΐοσυσῃ καὶ οἵὴ Ν 98 οὗ Ῥμδθά. 628 10 καὶ ---
11 συνειλημμένοι οἵὰ Ρὶ | οὗ ν. 168, 7 τορ. ἾἼ 1π. Μίδοσοῦ. ϑοζωμι.
1,11,8 1ὅ ἅμας 17 περὶ ΝΡ: πρὸς Ο 18 βραχμάνερ Ὁ
808 οὗ, οΥ. ΘἈ814. 97. θὅ,1 21 τὴν τῶν ϑεῶν ἀρετὴν Ἡ: τὴν
θεῶν ἀρετὴν Ρ 22 ἱερᾶς ΝΡ: ἰδίας 5 26 ἔχοις Ρ 271 αἷἴ-
τιον ἔσται ἮῬ
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ρτοοθυυῖσ)] 209
συντόμως εἰπεῖν. ὃ δέ γε θεῖος Ἰάμβλιχος τὴν μὲν
τοιαύτην ἱστορίαν οὐδὲν ἡγεῖται προσήκειν [ἐν] τοῖς προκει-
μένοις᾽ οὐ γὰρ περὶ ἀϑέων ἀνθρώπων ὁ λόγος τῷ Πλάτωνι
νῦν, ἀλλὰ περὶ σωφρονούντων καὶ ϑεοῖς προσομιλεῖν δυνα-
ὃ μένων, οὐδὲ περὶ ἀμφισβητούντων πρὸς τὰ ἔργα τῆς ὁσιό-
τητος. ἀλλὰ περὶ τῶν σῴώξεσθαι δυναμένων ὑπὸ τῶν τὰ
ὅλα σῳζξόντων᾽ παραδίδωσι δὲ τήν τε δύναμιν τῆς εὐχῆς Ὁ
καὶ τὴν τελειότητα ϑαυμαστήν τινα καὶ ὑπερφυῆ καὶ πᾶσαν
ὑπεραίρουσαν ἐλπίδας. προσήκει δὲ ἡμᾶς ἐπὶ τὸ συνηϑέ-
10 στερὸν τοῖς ἀκούουσι καὶ γνωριμώτερον τὸν λόγον μεταγα-
γόντας τήν τε ἐκείνου σαφῆ ποιῆσαι διάνοιαν καὶ τῷ
Πλάτωνι συμφώνους ἀποδοῦναι τοὺς περὶ εὐχῆς λόγους.
ἀρκτέον οὖν ἐντεῦθεν’ Πάντα τὰ ὄντα ϑεῶν ἔστιν ἔκγονα
καὶ παράγεται ὑπ᾽ αὐτῶν ἀμέσως πάντα καὶ ἰδρύεται ἐν
16 αὐτοῖς. οὐ γὰρ μόνον ἡ κατὰ συνέχειαν ἐπιτελεῖται τῶν
πραγμάτων πρόοδος, ἀεὶ τῶν ἑξῆς ἀπὸ τῶν προσεχῶς αἰτίων
ὑφισταμένων, ἀλλὰ καὶ αὐτόϑεν ἀπὸ τῶν ϑεῶν ἔστιν ὕπῃ
γεννᾶται τὰ πάντα, κἂν πορρωτάτω τῶν ϑεῶν εἶναι λέγηται.
κἂν αὐτὴν εὕτῃς τὴν ὕλην᾽ οὐδενὸς γὰρ ἀφέστηκε τὸ ϑεῖον,
0 ἀλλὰ πᾶσιν ἐξ ἴσου πάρεστι. διό, κἂν τὰ ἔσχατα λάβῃς. καὶ
τούτοις παρὸν τὸ ϑεῖον εὑρήσεις᾽ ἔστε γὰρ πανταχοῦ τὸ ἕν,
καϑὸ τῶν ὄντων ἕκαστον ἐκ ϑεῶν ὑφέστηκε, προελθόντα δὲ
πάντα ἐκ ϑεῶν οὐκ ἐξελήλυθεν ἀπ᾿ αὐτῶν, ἀλλ᾽ ἐνερρίξωται
ἐν αὐτοῖς᾽ ποῦ γὰρ ἂν καὶ ἐξέλθοι, πάντα τῶν θεῶν περι- Εὶ
38 ξιληφότων καὶ προκατειληφότων καὶ ἐν ἑαυτοῖς ἐχόντων:
τὸ γὰρ ἐπέκεινα τῶν ϑεῶν τὸ μηδαμῶς ὅν ἔστι. πάντα
δὲ τὰ ὄντα κύκλῳ περιείληπται ὑπὸ τῶν ϑεῶν καὶ ἐν αὖ-
τοῖς ἐστι. ϑαυμαστὸν οὖν τινα τρόπον καὶ προῆλθε πάντα
καὶ οὐ προῆλθεν. οὐ γὰρ ἀπεσπάσϑη τῶν ϑεῶν" οὐδὲ γὰρ
80 ἂν ἦν ἀποσπασϑέντα, διότι καὶ πάντα τὰ ἔκγονα τῶν πα-
τέρων ἀποσπώμενα πρὸς τὴν ἀχάνειαν εὐθὺς ὑποτρέχει τοῦ
ΟΤΡ
ὃ δυναμένων ΟΡ: βουλομένων Ν 14 γὰρ ἄγεται Τὶ
16 προσοχῶν ἘΡ 18 γοβὺ πάντα ἴπ8 Τ: καὶ ἱδρύεται ἐν αὐὖ-
τοῖς; οἷ. Ὁ.148 λέγεται Ρ 19 εἴποις Ρ 21 τὸ ϑεῖον παρὸν
ἮἘΡ 86 καὶ προκατειληφότων οἵα ὁ αὑτοῖς ΝΡ 2178 τοῖς
αὐτοῖς Ο 249 οὐ γὰρ ΟΝ: οὐδὲ γὰρ Ῥ
Ῥβοονβ θἃ. Ὦ19}}. 1. 14
910 ΙΕΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Ρσοορχτχῃ]
μὴ ὄντος" ἀλλ᾽ ἔδρυταί πως ἐν αὐτοῖς, καί, ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν,
ἑαυτοῖς μὲν προελήλυϑε, μένει δὲ τοῖς ϑεοῖς. ἐπεὶ δὲ προ-
ελϑόντα καὶ ἐπιστρέφειν ἔδει μιμούμενα τὴν τῶν ϑεῶν ἔκ-
φανσίν τε καὶ εἰς τὸ αἴτιον στροφήν, ἵνα κατὰ τὴν τελεσι-
ουργὸν τριάδα καὶ ταῦτα διατεταγμένα πάλιν ὑπὸ τῶν ϑεῶν
περιέχηται καὶ τῶν πρωτίστων ξνάδων, δευτέραν τινὰ δέχεται
παρ᾽ αὐτῶν τελειότητα, καϑ᾽ ἣν ἐπιστρέφειν δύναται πρὸς
τὴν ἀγαϑότητα τῶν ϑεῶν, ὕπως ἂν ἐρριξζωμένα τὴν ἀρχὴν
ἐν ϑεοῖς διὰ τῆς ἐπιστροφῆς αὖϑις ἐν αὐτοῖς ἀπερείδηται,
κύκλον τινὰ τοῦτον ἀπὸ ϑεῶν τὲ ἀρχόμενον καὶ εἰς ϑεοὺς
Ε' λήγοντα ποιούμενα. πάντ᾽ οὖν καὶ μένει καὶ ἐπιστρέφει πρὸς
τοὺς ϑεούς, ταύτην λαβόντα παρ᾽ αὐτῶν τὴν δύναμιν καὶ
διττὰ συνθήματα κατ᾽ οὐσίαν ὑποδεξάμενα, τὰ μὲν ὕπως ἂν
ἐκεῖ μένῃ, τὰ δὲ ὅπως ἂν ἐπιστρέφῃ προελϑόντα. καὶ ταῦτα
οὐκ ἐν ψυχαῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἑπομένοις ἀψύχοις
πάρεστι ϑεωρεῖν. τί γὰρ ἄλλο ἐστὶ τὸ καὶ τούτοις τὴν συμ-
πάϑειαν πρὸς ἄλλας καὶ ἄλλας δυνάμεις ἐναπεργαζόμενον.
ἢ τὸ σύμβολα παρὰ τῆς φύσεως εἰληχέναι,. τὰ μὲν πρὸς
θὅ ἄλλην, τὰ δὲ πρὸς ἄλλην οἰκειοῦντα σειρὰν ϑεῶν; ἄνωϑεν
γὰρ καὶ ἀπ᾽ αὐτῶν ἐξηρτημένη τῶν ϑεῶν ἡ φύσις καὶ
διανενεμημένη περὶ τὰς τῶν ϑεῶν τάξεις ἐντίϑησι καὶ τοῖς
σώμασι τῆς πρὸς ϑεοὺς αὐτῶν οἰκειότητος συνθήματα, τοῖς
μὲν Ἡμακά, τοῖς δὲ Σεληνιακά, τοῖς δὲ ἄλλου τινὸς ϑεῶν,
καὶ ἐπιστρέφει καὶ ταῦτα πρὸς ϑεούς, τὰ μὲν ὡς πρὸς ϑεοὺς
ἁπλῶς. τὰ δὲ ὡς “πρὸς τούσδε τοὺς ϑεούς, τελεώσασα τὰ
ἑαυτῆς γεννήματα κατ᾽ ἄλλην καὶ ἄλλην ἰδιότητα ϑεῶν.
ταῦτ᾽ οὖν πολλῷ πρότερον καὶ ὁ δημιουργὸς περὶ τὰς ψυ-
χὰς ἐνήργησε τοῦ τε μένειν αὐταῖς καὶ τοῦ ἐπιστρέφειν συν-
ϑήματα δοὺς καὶ κατὰ μὲν τὸ ἕν ἰδρύσας αὐτάς, κατὰ δὲ
τὸν νοῦν τὴν ἐπιστροφὴν αὐταῖς καταχαρισάμενος. πρὸς δὲ
τὴν ἐπιστροφὴν ταύτην ἡ εὐχὴ μεγίστην παρέχεταε συντέ-
ΟΝ
2 ἐπεὶ δὲ ἘΡ: ἐπειδὴ Ὁ 88 ἔκφασιν Ὁ ὃ ἂν οι Ν
11 δυνάμεις οὐχ Ο ἰὰ: ἴτὰ δΔαα Οἱ ρμοϑὺ ἐναπεργαξόμενον 18 ἢ
ΟΡ: καὶ Νὶ 19 ϑεῶν σειρὰν ἘΡ ῶ2 τοὺς ϑεοὺ ῬΡ σύν-
ϑημα Ὁ 26 ἑαυτῆς ΟΝ: ἐν αὐτοῖς Ρ 4] περὶ ΟΝ: πρὸς
28 αὐτὰς Ρ: αὐτοὺς ΝἯ δ80 χαρισάμενος ΟΝ
μὰ
5
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β ἰ[γρσχοοθχηΐι) 21]
λειαν συμβόλοις ἀρρήτοις τῶν ϑεῶν, ἃ τῶν ψυχῶν ὁ πατὴρ
ἐνέσπειρεν αὐταῖς, τῶν ϑεῶν τὴν εὐποιίαν ἕλκουσα εἰς ἕαυ-
τὴν καὶ ἑνοῦσα μὲν τοὺς εὐχομένους ἐκείνοις, πρὸς οὃς
εὔχονται, συνάπτουσα δὲ καὶ τὸν τῶν ϑεῶν νοῦν πρὸς τοὺς Β
5 τῶν εὐχομένων λόγους, κινοῦσα δὲ τὴν βούλησιν τῶν τελείως
τὰ ἀγαϑὰ περιεχόντων ἐν ξαυτοῖς ἐπὶ τὴν ἄφϑονον αὐτῶν
μετάδοσιν, πειϑοῦς τὸ οὖσα τῆς ϑείας δημιουργὸς καὶ ὅλα
τὰ ἡμέτερα τοῖς θεοῖς ἐνιδούουσα. ᾿Ἡγεῖται δὲ τῆς τελείας
καὶ ὄντως οὔσης εὐχῆς πρῶτον ἡ γνῶσις τῶν ϑείων τάξεων
10 πασῶν, αἷς πρόσεισιν ὁ εὐχόμενος" οὐ γὰρ ἂν οἰκείως προσ-
ἔλθοι μὴ τὰς ἰδιότητας αὐτῶν ἐγνωκώς. διὸ καὶ τὸ λόγιον
τὴν πυριϑαλπῆ ἔννοιαν πρωτίστην ἔχειν τάξιν ἐν τῇ
ἱερᾷ ϑρησκείᾳ παρεκελεύσατο. δευτέρα δὲ μετὰ ταύτην ἡ
οἰκείωσις κατὰ τὴν πρὸς τὸ ϑεῖον ὁμοίωδεν ἡμῶν τῆς συμ-
πάσης καθαρότητος, ἁγνείας, παιδείας, τάξεως, δι᾽ ἧς τὰ
ἡμέτερα προσάγομεν τοῖς ϑεοῖς,. ἕλκοντες τὴν ἀπ᾽ αὐτῶν
εὐμένειαν καὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν ὑποκατακλένοντες αὐτοῖς.
τρέτηῃ δὲ ἡ συναφή, καϑ᾽ ἣν ἐφαπτόμεϑα τῆς ϑείας οὐσίας
τῷ ἀκροτάτῳ τῆς ψυχῆς καὶ συννεύομεν πρὸς αὐτήν. ἐπὶ δὲ
ταύταις ἡ ἐμπέλασις -- οὕτως γὰρ αὐτὴν καλεῖ τὸ λόγεον᾽
τῷ πυρὶ γὰρ βροτὸς ἐμπελάσας ϑεόϑεν φάος
δε ---
μείξω τὴν κοινωνίαν ἡμῖν παρεχομένη καὶ τρανεστέραν τὴν Ο
μετουσίαν τοῦ τῶν ϑεῶν φωτός. τελευταία δὲ ἡ ἕνωσις,
αὐτῷ τῷ ἑνὶ τῶν ϑεῶν τὸ ἕν τῆς ψυχῆς ἐνιδρύουσα καὶ μέαν
ἐνέργειαν ἡμῶν τε ποιοῦσα καὶ τῶν ϑεῶν, καϑ᾽ ἣν οὐδὲ
ἑαυτῶν ἐσμεν, ἀλλὰ τῶν ϑεῶν. ἐν τῷ ϑείῳ φωτὶ μένοντες
καὶ ὑπ᾽ αὐτοῦ κύκλῳ περιεχόμενοι. καὶ τοῦτο πέρας ἐστὶ
τὸ ἄριστον τῆς ἀληϑινῆς εὐχῆς» ἵνα ἐπισυνάψῃ τὴν ἐπι-
80 στροφὴν τῇ μονῇ καὶ πᾶν τὸ προελϑὸν ἀπὸ τοῦ τῶν ϑεῶν
ἑνὸς αὖϑις ἐνιδρύσῃ τῷ ἕξνὶ καὶ τὸ ἐν ἡμῖν φῶς τῷ τῶν
ΟΝΡ 1πα0 ἃ ἃ. 30 ἰλασις ΟΡ
1 ὁ πατὴῤ ὉΡ 1{6 οὗ ΟΣΒΟ. 0η814. ὅ0 2. αὐταῖς ς: αὖ-
τοὺς ΟΡ: αὐτοῖς ΝἯ δ8.ϑτοὺς ΟὟ Ν 8 δὴ αὖ υἱὰ. Ρ 888 οὗ
ΒΟΠΟ]. ΕΚ [108 προσέλθη Ν 118 οἷ, οτᾶο. 0.814. ὅ6ὁ 18 ἡ
οχὰ Ἦ 2088 οἷ. οσγϑο. οῃϑδ]ά. ὅ8. δδ 2ὅ τῶ ἐν τῇ μυχῆ Ο
ἱδρύουσα Ῥ 21 ϑείῳ οτὰ 29 ἄνισον Ῥ συνάψη ἘΡ
80 μόνη 81 ἑνὸς --. 313,1 ϑεῶν οι Ὁ
σι
1
2
Θ
οι
145
2190 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [φσοοθιίστ]
ϑεῶν φωτὶ περιλάβῃ. οὐκ ἄρα σμικρόν τι μόριόν ἐστεν
ἡ εὐχὴ τῆς ὅλης ἀνόδου τῶν ψυχῶν, οὐδὲ ὁ τὴν ἀρετὴν
ἔχων ἀπροσδεής ἔστι τῶν ἀγαθῶν τῶν ἀπὸ τῆς εὐχῆς προσ-
γινομένων, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον ἡ ἄνοδος δι᾽ αὐτῆς ἐπι-
τελεῖται καὶ μετὰ ταύτης καὶ τὸ κεφάλαιον τῆς ἀρετῆς ἡ
περὶ ϑεούς ἐστιν ὁσιότης. ὅλως δὲ οὐδὲ ἄλλον εὔχεσθαι
προσῆκεν, ἢ τὸν ἀγαϑὸν διαφερόντως, ὥς φησιν ὁ 48η-
ναῖος ξένος" τούτῳ γὰρ ἀνυσιμώτατον γίνεται πρὸς
τὸν εὐδαίμονα βίον τὸ προσομιλεῖν ϑεοῖς. τοῖς δὲ
κακοῖς τἀναντία τούτων πέφυκε [1ορ. ΤΥ 716} μὴ
Ὦ καϑαρῷ γὰρ καϑαροῦ ἐφάπτεσϑαι οὐ ϑεμιτόν [ᾧῬμδοᾶ.
61 Β]. δεῖ δὴ οὖν τὸν γενναίως ἀντιληψόμενον τῆς εὐχῆς
ἵλεώς τὲ ποιεῖσϑαι τοὺς ϑεοὺς καὶ ἀνεγείρειν ἐν ἑαυτῷ τὰς
περὶ ϑεῶν ἐννοίας ---- τὸ γὰρ προσηνὲς τῶν κρειττόνων πρώ-
τιστόν ἐστιν ὁρμητήριον τῆς μετουσίας αὐτῶν --- καὶ ἀδια-
λείπτως ἔχεσθαι τῆς περὶ τὸ ϑεῖον ϑρησκείας ---
δηϑύνοντι γὰρ βροτῷ κραιπνοὶ μάκαρες τελέ-
ϑουσιν --
καὶ τὴν τάξιν τῶν ϑείων ἔργων ἀσάλευτον φυλάττειν ἀρετάς
τε ἀπὸ τῆς γενέσεως καϑαρτικὰς καὶ ἀναγωγοὺς προβεβλῆ-
σϑαι καὶ πίστιν καὶ ἀλήϑειαν καὶ ἔρωτα, ταύτην ἐκείνην
τὴν τριάδα, καὶ ἐλπίδα τῶν ἀγαϑῶν ἄτρεπτόν τε ὑποδοχὴν
τοῦ ϑείου φωτὸς καὶ ἔκστασιν ἀπὸ πάντων τῶν ἄλλων ἐπι-
τηδευμάτων, ἵνα μόνος τις τῷ ϑεῷ μόνῳ συνῇ καὶ μὴ μετὰ
πλήϑους τῷ ἑνὶ συνάπτειν ἑαυτὸν ἐγχειρῇ πᾶν γὰρ τοὐν-
αντίον ὃ τοιοῦτος δρᾷ καὶ ἀφίστησιν ἑαυτὸν τῶν ϑεῶν᾽
ὡς γὰρ οὐ ϑέμις μετὰ τοῦ μὴ ὄντος τῷ ὄντι προσομιλεῖν,
οὕτως οὐδὲ μετὰ πλήϑους τῷ ἑνὶ συνάπτεσθαι δυνατόν.
Ε Ἃ μὲν οὖν περὶ εὐχῆς εἰδέναι δεῖ τὴν πρώτην, τοιαῦτα ἄττα
10
15
ἐστίν, ὅτι οὐσία μὲν αὐτῆς ἡ συναγωγὸς καὶ συνδετικὴ τῶν 3
ΟᾺΡ
1 σπεριλάβοι Ῥ 8 δ᾽ἰογυση τῶν οὐχ ΟΡ 8 τούτῳ ΜῚ-:
τούτων ΩΡ: τοῦτο 5 γὰρ Ο: γ᾽ ἂν ΜΡ 11 μὴ οὐ Ρ]αΐ.
18 τὰς οὰ 16 εὔχεσϑαι Ο 118 οὗ. οτϑο. οἰιδὶα. δ
19 φυλάττειν ἀσάλευτον ἘΡ 21 οὗ ἴῃ ΑἸἹοΙΌ. 866, 2788 οχϑο.
ομδ]ὰ. 26 22 τε ΟΝ: δὲ Ῥ βὶς 29 ἅττα ΟΡ 80 συν-
δεκτικὴ Ῥ: συνδυτικὴ Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [γχοοθχωΐ)]) 929]18
ψυχῶν πρὸς τοὺς ϑεούς, μᾶλλον δὲ ἡ πάντων τῶν δευτέρων
ἑνοποιὸς πρὸς τὰ πρότερα πάντα γὰρ εὔχεται πλὴν τοῦ
πρώτου, φησὶν ὃ μέγας Θεόδωρος. τελειότης δὲ ἀρχο-
μένη μὲν ἀπὸ τῶν κοινοτέρων ἀγαθῶν, λήγουσα δὲ εἰς τὴν
5 ϑείαν ἕνωσιν καὶ κατὰ μικρὸν συνεϑίζουσα τὴν ψυχὴν πρὸς
τὸ ϑεῖον φῶς. ἐνέργεια δὲ δραστήριος καὶ τῶν ἀγαϑῶν
ἀποπληρωτικὴ καὶ κοινὰ ποιοῦσα τὰ ἡμέτερα τοῖς ϑεοῖς.
αἰτίας δὲ τῆς εὐχῆς ὡς μὲν ποιητικὰς ἀπολογιζόμεϑα εἶναι
τὰς δραστηρίους τῶν ϑεῶν δυνάμεις, τὰς ἐπιστρεφούσας καὶ
10 ἀνακαλουμένας πάντα ἐπ᾽ αὐτοὺς τοὺς ϑεούς, ὡς δὲ τελικὰς
τὰ ἄχραντα ἀγαθὰ τῶν ψυχῶν, ἃ δὴ καρποῦνται ἐνιδρυν-
ϑεῖσαι τοῖς ϑεοῖς, ὡς δὲ παραδειγματικὰς τὰ πρωτουργὰ
αἴτια τῶν ὄντων, ἃ καὶ προῆλϑεν ἐκ τἀγαϑοῦ καὶ ἤνωται
πρὸς αὐτὸ κατὰ μίαν ἄρρητον ἕνωσιν, ὡς δὲ εἰδικὰς τὰ
15 ἀφομοιωτικὰ τῶν ψυχῶν πρὸς τοὺς ϑεοὺς καὶ τελεσιουργὰ
τῆς ὅλης αὐτῶν ξωῆς, ὡς δὲ ὑλικὰς τὰ συνθήματα τὰ ἀπὸ
τοῦ δημιουργοῦ ταῖς οὐσίαις αὐτῶν ἐνδοϑέντα πρὸς ἀνάμνη-
σεν τῶν ὑποστησάντων αὐτάς τε καὶ τὰ ἄλλα ϑεῶν. καὶ
μὴν καὶ τοὺς τρόπους τῶν εὐχῶν ἀφοριζόμεϑα πολνυειδεῖς
30 ὄντας, τοὺς μὲν κατὰ γένη καὶ εἴδη τῶν ϑεῶν᾽ δημιουργικὴ
γάρ ἐστιν εὐχὴ καὶ καϑαρτικὴ καὶ ἑφοποιός". δημιουργικὴ
μέν, οἷον ὑπὲρ ὄμβρων καὶ ἀνέμων᾽ οἵ γὰρ δημιουργοὶ τῆς
τούτων αἴτιοι γενέσεως" καὶ αἱ τῶν Ἐὐδανέμων εὐχαὶ παρὰ
᾿Αϑηναίοις πρὸς τούτους ἐγίνοντο τοὺς ϑεούς. καϑαρτικαὶ
55 δέ, αἴ ἐπὶ ἀποτροπαῖς λοιμικῶν νοσημάτων ἢ παντοίων μο-
λυσμῶν, οἷας δὴ καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς ἔχομεν ἀναγεγραμμένας,
ἐφοποιοὶ δέ, ὡς αἵ ὑπὲρ τῆς τῶν καρπῶν γενέσεως ϑερα-
πεύουσαι τοὺς κρείττονας ἡμῶν τῆς ἑφογονίας αἰτίους καὶ
τελεσιουργοί, διότε πρὸς τὰς τάξεις ταύτας ἡμᾶς ἀνατείνουσι
ΟΡ
2 ἑνωπιὸς 5 8 τελειότης δὲ οα ἀἍ κοιλοτέρων ΟᾺΡε:
6 Ν; οὗ Ἰπΐγα 1018 9 αἰΐοχυχα τὰς ο1α ἈΕ 10 ἀνακαλονυο-
μένους Ο εὶς 118 ἐνιδρυϑεῖσαι Ῥ: ἐνιδρυνθεῖναι Ο: ἐνιδρῦσϑαι
ἹἘ 16 ἀφομοιωματικὰ Τα 10 ὑλικὰ }}.: ὁ Β 11 ἔνδοθεν
τὰ 18 αὐτὴν 11.: ΘΟΥΤ 5, ΠΙΒῚ ζωὴν ΒΌΡΡ]. 20 τῶν οἵχ ΑΙ
21 δὴ δημιουργικαὶ ἢ 28 ἔοτί. (ὡς) καὶ δ8ᾳ Εὐδανέμων ϑιάβοτ.
800]. ΟΝ Αὐτίδη. δη80. 8.168 88 αἱ οι ἘΡ λοιβικῶν Ἐ
21 ὑπὸ 218 ϑεραπεῦσαι ΟἿ 98 αἰτίας Ῥ 29 γενεσιουργοὶ αὶ
Ε
914 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 270]
τῶν ϑεῶν᾽ καὶ ὃ ἐναλλάττων τὴν τούτων πρίσιν ἀποπέττεε
τῆς ὀρθότητος τῶν εὐχῶν. τοὺς δὲ κατὰ τὰς τῶν εὐχομένων
διαφορότητας᾽ ἔστι γὰρ καὶ φιλόσοφος εὐχὴ καὶ ϑεουργεκὴ
καὶ ἄλλη παρὰ ταύτας ἡ νόμιμος ἡ κατὰ τὰ πάτρια τῶν
πόλεων. τοὺς δὲ κατὰ τὰ πράγματα, περὶ ὧν αἱ εὐχαὶ γέ-
γονται" πρώτισται μὲν γάρ εἶσιν αἵ ὑπὲρ τῆς τῶν ψυχῶν
σωτηρίας, δεύτεραι δὲ αἴ ὑπὲρ τῆς τῶν σωμάτων εὐκρασίας,
τρίται δὲ αἵ ὑπὲρ τῶν ἐκτὸς ἐπιτελούμεναι. τοὺς δὲ κατὰ
τὴν διαίρεσιν τῶν καιρῶν. ἐν οἷς ποιούμεϑα τὰς εὐχάς. ἣ
κατὰ τὰς ὥρας τοῦ ἔτους. ἢ κατὰ τὰ κέντρα τῆς ἡλιακῆς
περιφορᾶς, ἢ κατὰ τὰς ἄλλας τοιαύτας ἐπιπλοκὰς διοριξό-
μενοι τὰς πολυειδεῖς εὐχάς.
᾿4λλ᾽, ὦ Σώκρατες, τοῦτό γε δὴ πάντες, ὅσοι καὶ
κατὰ βραχὺ σωφροσύνης μετέχουσιν, ἐπὶ παντὸς
ὁρμῇ καὶ σμικροῦ πράγματος ϑεὸν ἀεί που καλοῦ-
σεν [270].
Ὁρᾷς, ὁποίαν μὲν ὁ Πλάτων ὑπόϑεσιν εἰς τὸν Τίμαιον
ἀνέπεμψεν, ὁποῖον δὲ ἀκροατὴν αὐτῷ τὸν Σωκράτην προσήγα-
Β γεν, ὁποίαν δὲ ἀρχὴν τῶν λόγων ὑπέγραψεν. ἡ μὲν γὰρ
ὑπόϑεσις εἰς τὴν ὕλην ἀνήκει δημιουργίαν, ὁ δὲ ἀκροατὴς
καϑ' ἕνα νοῦν καὶ μίαν τῶν ὅλων ϑεωρίαν αὐτῷ συνάγεσθαι
παρεσκεύασται, διὸ καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὴν εὐχὴν ἀνήγειρε τὸν
Τίμαιον. ἡ δὲ ἀρχὴ τῶν λόγων ἀπὸ τῆς τῶν θεῶν ὡρμη-
μένη πλήσεως ὄντως μιμεῖται τὴν τῶν ὄντων πρόοδον, ἃ δὴ
μένοντα πρῶτον ἐν ϑεοῖς οὕτω τὴν ἀπ᾽ αὐτῶν ἔλαχεν ἀπο-
γέννησιν. ἐπειδὴ δὲ πάντας τοὺς καὶ κατὰ βραχὺ σωφρο-
σύνης μετέχοντας ἐπὶ παντὸς ὁρμῇ καὶ σμικροῦ πράγματος
ϑεὸν ἀεὶ χρῆναι καλεῖν διατάττεται, κατίδωμεν, ἀπὸ ποίας
δή τινος ἐννοίας οὗτοι ταύτην ἐφ᾽ ἑκάστοις ποιοῦνται τὴν
ΟᾺΡ
1 ἐνελαττῶν Ὁ 8 .ϑεουργικὴ ἘΡ: δημιουργικὴ 5 118 ἐπι-
βολὰς διοριξομένοις ἘΡῬ 14 παντὸς 11. οὐ ΑΖ ΈΕῸ Ρ]αΐ.: οἵ.
Ῥ. 14, 21. 316,10: πάσῃ "ς ΡΙαί. 16 μικροῦ Ρ σμικροῦ καὶ
μεγάλου Ῥ]αὺ. δ0α οὗ, Ρ. 314. 27. 310,28. 216,20. 211,11 Βατδοκ
48 δὰ 22,6 Ὑ 8ὨΪΘη πα. Ἰοοῦ. ΒοτΟ]. 1879 δοβὺ. ρ.«4( 17 ὁποῖον Ῥ
ὁ πλάτων γΡοδὺ τίμαιον Ῥ 18 σωκράτη Ἅ: 188 ἀνήγαγεν Ῥ
9 παρ᾽ αὐτῶν Ῥ ἕλαχον Ὁ 49 ἐννοίας ὅθ. Ὁ ἀφ᾽
ἑκάστης ΟἿ: δὴ ἑκάστῃ 5801]. ὁρμῇ :
μὰ
φΦ-
16
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΧ Β [Τίπι. 910] 915
ἐπίκλησιν τῶν ϑεῶν" οὐ γάρ που σωφρονοῦντας εἰκὸς μὴ
τοῦ ὄντος στοχάξεσϑαι καὶ τῆς περὶ τῶν ϑεῶν αὐτῶν ἀλη-
ϑείας. φημὶ τοένυν, ὅτι πάντες τῆς περὶ ϑεῶν ἐπιστήμης
γνησίως ἀντιλαμβάνονται, νοῦν καϑαρὸν προστησάμενοι τῆς
5 ϑεωρίας καὶ τὸ καλὸν καὶ τὸ ἀγαϑὸν ἐν τοῖς τῆς ψυχῆς
ἀποϑέμενοι πλεονεχτήμασιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τοῖς ἀνθρωπίνοις
οὐδὲ ταῖς ἔξωϑεν τύχαις, καὶ τὴν τῆς προνοίας καϑο-
ρῶσε δύναμιν διὰ πάντων διήκουσαν τῶν ὄντων καὶ πάντα
πρὸς τὸ πᾶν συναρμόξζουσαν, ὡς ἂν ἔχθε κάλλιστα -τό
19 τὲ ὅλον καὶ τὰ μέρη καὶ μηδὲν ἄμοιρον ἦ τῆς ϑεόϑεν
ἐφηκούσης εἰς ἕκαστα προμηϑείας" τοῦτο δὲ αὖἦ ὁρῶντες
ἐφ᾽ ἑκάστῃ πράξει καὶ καϑ᾽ ξδκάστην ἐνέργειαν ϑεὸν εἰκό-
τῶς καλοῦσι συλλήπτορα τῆς ξαυτῶν ὁρμῆς, ἐμβιβάξοντες
τὰς ἑαυτῶν ποιήσεις εἰς τὸ πᾶν μετὰ τῶν ὅλων καὶ ἔνι-
δρύοντες ἑαυτοὺς τῇ ἀγαϑότητι τῶν ϑεῶν᾽ καὶ γὰρ τὰ σμικρὰ
δοχοῦντα εἶναι προνοίας ἀπολαύει καὶ ἔστι μεγάλα, καϑ᾽
ὅσον ἐξήρτηται τῶν ϑεῶν, ὥσπερ αὖ καὶ τὰ μεγάλα κατὰ
τὴν ἑαυτῶν φύσιν ἀποστάντα τοῦ ϑείου πάνσμικρα καὶ οὐ-
δενὸς ἄξια φαίνεται. ταῦτα μὲν οὖν ἡ σωφροσύνη παρέ-
380 χεται ταῖς ψυχαῖς, οὐκ οὖσά τις ἕξις ἀνθρωπίνη οὐδὲ πλη-
σιάξουσα πρὸς τὴν λεγομένην ἐγκράτειαν, ἀλλ᾽ ἔνϑεος ἐνέρ-
γεια τῆς ψυχῆς εἰς ξαυτήν τε καὶ τὸ ϑεῖον ἐπεστραμμένης
καὶ τὴν ἐν ϑεοῖς τῶν πάντων αἰτίαν ὁρώσης κἀκεῖθεν τά
τε ὅλα καὶ τὰ μέρη προϊόντα ϑεωμένης καὶ τὰ ἐν ἡμῖν
45 συνϑήματα τῶν ϑεῶν ἐπ᾽ αὐτοὺς ἀναφερούσης, δι᾽ ὧν ὥσπερ
ἀφορμῶν καὶ ἐπὶ τοὺς ϑεοὺς ἀνατρέχειν δυνάμεθα παρ᾽
αὐτῶν ἡμῖν ἐνδεδομένων, τά τε ἐν ἑκάστῳ σύμβολα τῶν
ϑεῶν καὶ τῶν σμικροτάτων εὑρισκούσης καὶ διὰ τούτων ἢ
ἕκαστα πρὸς τοὺς ϑεοὺς οἰκειούσης. ἐπειδὴ δὲ παρήγαγον
80 οὗ ϑεοὶ καὶ πᾶσαν ἡμῶν τὴν οὐσίαν καὶ τὸ αὐτοκένητον
σΈΡ(Ν
1 πω 6θ8 οὗ 8080]. 5 δὴ οὐδ᾽ ἐνὺ 18 καϑαρῶσι Ο
8 τῶν ὄντων διήκουσαν ἘΡ 9 ἔχη υὖ υἱάοα Ρ 98 τά τε
μέρη καὶ τὸ ὅλον Ρ 10 εἴῃν 11 εἰς ο3ὺ. Ὁ σσπρομηϑίας
18 ϑεῶν Ρ 14 εἰς Ν: οἷχὰ ΟΡ: πρὸς «5 11 τῆς τῶν Ῥ
198 οἷ Βοδο]. Ὁ 40 τῆς ψυχῆς Ὁ ἀνθρωπίνη τις ἕξις
ἘΡ 42. ἀπεστραμμένη 5 21 τά τε δηΐο ἐνδιδομένων Ο 816
80 μὲν οἱ ἘΡ
Ὶ
οι
916 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ΄χὰ. 210]
ἐδωρήσαντο ἡμῖν πρὸς τὴν αἵρεσιν τῶν ἀγαϑῶν, διαφερόντως
δὲ ἡ ποέησις αὐτῶν ἐν ταῖς ἐκτὸς ἡμῶν ἐνεργείαις ἐπιδεί-
κνυται. καίτοι καὶ βουλευόμενοι τῆς παρ᾽ αὐτῶν δεόμεϑα
προμηϑείας ---- δηλοῦσι δὲ ᾿4ϑηναῖοι καὶ Βουλαῖον Δία τιμή-
σαντες --- καὶ αἰἱρούμενοε τῆς ἐξ αὐτῶν συλλήψεως. ἵνα 5
βουλευόμενοι μὲν τὸ λυσιτελοῦν εὕρωμεν, αἱρούμενοι δὲ μὴ
διὰ πάϑος ἐπὶ τὸ χεῖρον ῥέψωμεν, ἀλλὰ μᾶλλον πράττοντες
καὶ δρμῶντες τὸ μὲν αὐτοκίνητον ἐλαχίστην ἔχον δύναμιν
ὁρῶμεν, τὸ δὲ ὅλον τῆς τῶν ϑεῶν ἠρτημένον προνοίας - διὰ
ταῦτα δὴ καὶ ὁ Τίμαιος ἐπὶ παντὸς ὁρμῇ φῆσι τοὺς σωφρο- 1ὸ
νοῦντας ϑεὸν ἀεί που καλεῖν. διακρῖναι γὰρ ἐπὶ μὲν τῶν
αἱρέσεων τὴν πρόνοιαν ἀπὸ τοῦ ἐφ᾽ ἡμῖν ἀδυνατοῦμεν. ἐπὶ
δὲ τῶν ὁρμῶν μᾶλλον δυνάμεϑα, διότι τὸ αὐτοκίνητον ἧττον
ἐν ταύταις" οὐ γὰρ ἐφ᾽ ὅσον ἡ πρόνοια διήκει τῶν ϑεῶν,.
ἐπὶ τοσοῦτον διατείνει καὶ τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν, ἀλλ᾽, ὥσπερ εἴρηται ιτς
Ἑ [». 2098], πολλάκις τὰ κρείττω καὶ πρὸ τῶν δευτέρων ἐνεργεῖ
καὶ σὺν αὐτοῖς καὶ μετ᾽ αὐτά, καὶ περιέχει πανταχόϑεν τὰς
τῶν ὑφειμένων ἐνεργείας. ἀλλὰ πῶς, φησὶν ὁ Ἐπικούρειος
Ἕρμαρχος, οὐχ εἰς ἄπειρον πρόϊμεν, εἰ ἐπὶ παντὸς ὁρμῇ
καὶ σμικροῦ πράγματος εὐχῆς δεόμεϑα; καὶ γὰρ ἵνα εὐξώ- 0
μεϑα. πάλιν ἄλλης εὐχῆς δεήσει, καὶ οὐδαμοῦ στησόμεϑα.
λυτέον δὴ τὴν ἀπορίαν ὡς ὃ Πορφύριος, ὅτε οὐκ εἴρηται
ἐπὶ παντὶ πράγματι δεῖν εὔχεσθαι, ἀλλ᾽ ἐπὶ παντὸς ὁρμῇ
πράγματος" ἐπὶ πράγματα μὲν οὖν ὁρμῶμεν; ἐπὶ δὲ ὁρμὰς
οὐχ ὁρμῶμεν, ὥστε οὐκ ἐπ᾽ ἄπειρον ἡ ὁδός. ἢ ἔτι μένει 36
τὸ ἄπορον; καὶ γὰρ ἐπὶ τὴν εὐχὴν ὁρμῶμεν, ὥστε καὶ ἐπὶ
ταύτῃ δεήσει πάλιν εὐχῆς καὶ ἐπὶ τῇ ταύτης αὖϑις ὁρμῇ
καὶ εἰς ἄπειρον. κάλλιον οὖν λέγειν, ὅτε ὃ περὶ ὁτουοῦν
τῶν πραγμάτων εὐχόμενος ὑπὲρ αὐτοῦ τούτου πρῶτον ὁμο-
λογήσει τοῖς ϑεοῖς χάριν, ὅτι δύναμιν ἔλαχε παρ᾿ αὐτῶν τῆς 30
πρὸς αὐτοὺς ἐπιστροφῆς, καὶ ὅτι τοῖς μὲν ἄλλοις πράγμασι
ΟΡ
1 ἡμῖν ἐδωρήσαντοῬ τῶν ἀγαθῶν ΟἿ: αὐτῶν ῬΡ 8.0 βου-
λόμενοι Ρ 4 προμηϑίας ΗΜ 8. δύναμιν ἔχον ΜΡ 9. ὅλον
(ἕργον 10 ὁρμῆ ΟἿ: ἠρτημένον προνοίας Ῥ 18 δυνά-
μεϑα μᾶλλον Ῥ 16 καὶ τὰ πρὸ τῶν δευτέρων ἸὮὀ 188 οὗ υἱἱὐ.Ψ
Ἐρὶς.2δ δραὰ Ὑβθηθσ. Ερίδαγ. Ρ.860 19 προίεμεν ἘΡ 230 εὐχῆ
σ 22 δὲ ΝΡ 2δὅ ὁρῶμεν 5 81 ὅτι ΟἿ: ἕἔτοι Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τέτα. 4210] 2117
τὸ ἀγαθὸν διὰ τὴν εὐχὴν παραγένοιτο ἄν, τῇ δὲ εὐχῇ δι᾿
ἑαυτήν. οὐδὲν οὖν ἄλλης εὐχῆς δεήσεται ἐν ἑαυτῇ τὸ ἀγα-
ϑὸν συλλαβοῦσα καὶ τὴν πρὸς τὸ ϑεῖον παρέχουσα κοινωνίαν.
Ἡμᾶς δὲ τοὺς περὶ παντὸς λόγους ποιεῖσϑαί πῃ
ὃ μέλλοντας ἢ γέγονεν ἢ καὶ ἀγενές ἐστιν, εἰ μὴ παν-..
τάπασι παραλλάττομεν [27 Ο].
Τὴν μὲν ὑπόϑεσιν ϑαυμαστὴν ἡλέώνην ἀπέφηνεν, ἑαυτὸν
δὲ ἐμμελῶς ἐν τῇ σώφρονι τάξει διεφύλαξε τὸ μέσον εἰρω-
νείας τε καὶ ἀλαζονείας διώκων" εἰπὼν γὰρ ἕμπροσϑεν, ὅτι
10 καὶ οὗ κατὰ βραχὺ σωφροσύνης μετέχοντες ἐπὶ παντὸς ὁρμῇ
καὶ σμικροῦ πράγματος ϑεὸν ἐπικαλοῦσι. τὸ μὲν προκεί-
μένον αὐτῷ λίαν ἐξῇρε τῷ σμικρῷ πράγματι τοὺς περὲ τοῦ
παντὸς λόγους ἀντιϑείς, ξαυτὸν δὲ ἀσφαλῶς οὐκ εἰς ἄκρον
ἔφατο σωφροσύνης ἥκειν --- τοῦτο γὰρ ὑπεναντίον τῷ κατὰ
16 βραχὺ σωφροσύνης μετέχειν --- ἀλλὰ μὴ παντάπασι παραλ-
λάττειν, καὶ τοῦτο ἐξ ὑποθέσεως, ἵνα παρ᾽ αὐτοῦ τοῦ ἔργου
τὴν ἑαυτοῦ δύναμιν καὶ ἐπιστήμην ἔχῃ δεικνυμένην, ἀλλ᾽
οὐκ ἀπὸ τῶν οἰκείων λόγων. ἔσται οὖν αὐτῷ περὶ τοῦ
παντὸς ἡ ϑεωρία, καϑ᾽ ὅσον ἀπὸ ϑεῶν παράγεται τὸ πᾶν,
40 ἐπεὶ καὶ πολλαχῶς ἄν τις τὸν κόσμον ϑεωρήσειεν, ἢ κατὰ
τὸ σωματοειδές, ἢ καϑ᾽ ὅσον ψυχῶν μετέχει μερικῶν τε καὶ
ὁλικῶν, ἢ καϑ᾽ ὅσον ἔννους ἐστίν. ἀλλ᾽ ὃ γε Τίμαιος οὐ
κατὰ τούτους μόνον τοὺς τρόπους ἐπισκέψεται τὴν τοῦ παν-
τὸς φύσιν, ἀλλὰ διαφερόντως κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ
40 πρόοδον οὗ δὴ καὶ ἡ φυσιολογέα φαίνεται ϑεολογία τις
οὖσα, διότι καὶ τὰ φύσει συνεστῶτα, καϑ᾽ ὅσον ἐκ ϑεῶν
ἀπογεννᾶται, ϑείαν πως ἔχει τὴν ὕπαρξιν. καὶ τοῦτο μὲν
οὑτωσὶ διοριστέον. εἰώϑασι δὲ ἀπορεῖν, τί δή ποτε
ΟᾺῈΡ
ῶ ἑαυτῇ ΟΡ: ἑαυτοῦ υὐ υἱάοίῃγ Ηαο 4 περὶ παντὸς δ᾽ ΟΌΤΩ
ΡῬΙδὺ. ἸΣχβ ρχϑοίοσ Αὐ, αὐαἱ περὶ τοῦ παντὸς, υἱ ἘΡ; οὗ αὶ 128
Ῥ. 218, 2 οὐ 36. 2319, 14 οὐ 38. 390,28Ξ8. πη ἈΡ: πῶς 6; βορὰ
οὗ, ν. 318,. Ἅϑ δὅ ἡ Ὁ Ῥχίοτο Ἰἰοθο οὔ ΑἿΣ (Σ δ ᾳ 8 οοχτ. Υ) Ρ].:
εἰ (Θ) Ρ].: ἣ "ς Ρ]. οἵ, ». 318, 238 88 219. οοπίσα οὗ ᾿πῆτα 840
ὅβ παντάπασι ἸΌΥΙ οὑγ Ὀ]ΌΣτ. Ρ]αὺ. οοαᾶ.: πάντας Ο(Ὁ) ὈΓ.
ΑΡΙ]αΐ. 11 καλοῦσι ἘΡ 198 τοῦ παντὸς 6: τοῦ πλά-
τῶωνος ἈΠ: πλάτωνος Ῥ 18 ἐντυϑεὶς Ῥ 14 ἥκειν ἔφατο
σωφροσύνης ἘΡ
67
918 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίὰ. 510]
Β προσέϑηκεν ὁ Πλάτων ἐνταῦϑα τὸ πῇ λέγεε γὰρ τοὺς
περὶ παντὸς λόγους ποιεῖσϑαί πῃ μέλλοντας. καὶ οἵ
μὲν παλαιότεροι τῶν ἐξηγητῶν φασιν, ὅτε τὸ πᾶν πὴ μὲν
ἀγενές ἐστι, πὴ δὲ γενητόν, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὃ περὶ αὖ-
“τοῦ λόγος εἰκότως ἐστὶ πὴ μὲν ὡς ἀγενήτου, πῇ δὲ ὡς ὁ
γενητοῦ" καίτοι γε ὃ Πλάτων οὐ τῷ ἀγενεῖ καὶ τῷ γενητῷ
τὸ πὴ συνέταξεν, ἀλλὰ τῷ τοὺς λόγους ποιεῖσϑαι.
ὁ δέ γε ϑεῖος Ἰάμβλιχος πῃ μὲν περὶ τοῦ παντὸς ἔσεσϑαί
φησι τὸν λόγον, πὴ δ᾽ οὔ" τὴν γὰρ ὕλην ἅτε ἀόριστον οὗ-
σαν καὶ ἀνείδεον ἄρρητον ἀφίησι, τὴν δὲ εἰδητικὴν πᾶσαν τὸ
ἐν τῷ κόσμῳ ποικιλίαν ἀνασκέψεται. ῥητέον δὲ καὶ πρὸς
ταύτην τὴν ἐξήγησιν, ὅτι τὸ πῃ πρὸς ἄλλο συντέτακται καὶ
οὐ πρὸς τὸ πᾶν. μήποτε οὖν, ὥσπερ ἔλεγεν ὃ ἡμέτ ερος
διδάσκαλος, τῶν λόγων πολλαχῶς λεγομένων --- ἄλλοι γάρ
εἶσιν οἵ ἀπὸ νοῦ προϊόντες δημιουργικοὶ λόγοι, οἵους καὶ 15
ὁ δημιουργὸς ἐρεῖ [41. 42] πρὸς τοὺς νέους ϑεούς᾽ καὶ
γὰρ τὴν ψυχὴν λέγει [87 Α] κινουμένην πρὸς ξαυτήν᾽ καὶ
ἄλλοι τινὲς οἵ ἐν τῇ ἐπιστήμῃ ϑεωρούμενοι, καὶ ἄλλοι τρί-
την. ἀπόστασιν ἀπὸ νοῦ λαχόντες, οἵ ἐν προφορᾷ διδασκα-
λίας ἕνεκα κινούμενοι καὶ τῆς πρὸς ἀλλήλους κοινωνίας ---- 30
Ο εἰδὼς ὃ Τίμαιος, ὅτε τοὺς μὲν δημιουργικοὺς λόγους ὁ δη-
μιουργὸς ὑφίστησιν, τοὺς δὲ ἐπιστημονικοὺς οὐ νῦν μέλλει
γεννᾶν, ἀλλ᾽ ἐν ἑαυτῷ προείληφεν αὐτούς, μόνους δὲ τοὺς ἐν
προφορᾷ λόγους ποιήσεται Σωκράτους ἕνεκα, διὰ τοῦτο τοὺς
περὶ τοῦ παντὸς ἔφατο ποιήσεσϑαί πῃ λόγους" ἄλλο 525
γάρ ἐστε τὸ νοερῶς, ἄλλο τὸ ἐπιστημονικῶς, ἄλλο τὸ διδασκα-
λικῶς, καὶ τὸ πὴ τὰς διαφορὰς ταύτας ἐνδείκνυται τῶν. λό-
ὧν. πάλιν τοίνυν τὸ ἡ γέγονεν ἡ καὶ ἀγενές ἔστιν
οὗ μὲν ἐξηγήσαντο τὸ μὲν πρότερον ἢ δασύναντες. τὸ δὲ
δεύτερον ψιλώσαντες, ὅσοι φασὶν αὐτὸν ἐρεῖν περὶ τοῦ παν- 80
τός, καϑ᾽᾿ ὅσον γέγονεν ἀπ᾽ αἰτίας, εἰ καὶ ἀγενές ἐστιν, ἕνα
ΟΡ
3 τοῦ παντὸς ἘΡ αἱ ν.2117,4 ἴὩ συνέταξεν τὸ πῆρ 9 τὴν
γὰρ ΟΡ: τήν γε ἘῈ 14 γὰρ ΟΝ: γε 11 γὰρ ἀ6] κ8 λέγει
φησὶ Ῥ: λέγειν φησὶ Ἐ 18 τινὲς --- ἄλλοι οα δ 80 κινού-
μϑδνοι οἵὰ 91 τοὺς οἴ Ο δημιουργικοὺς (ικ ἰπ 110.) Ὁ
λόγος 5. 48 τὸ ΟΝ: τοῦ ἡ ΟΡ: ἢ ΗῊ «ἢ αἰΐοτο ἴοοο }].
29 ἡ ἈΡ δασύνοντες Μ 81 εἰ ΟΡ; ἣ ς
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊω. 21 6] 219
γενόμενον αὐτὸ ϑεωρήσαντες τὴν ἐν αὐτῷ φύσιν κατίδωμεν.
καὶ ὅ γε Πλατωνικὸς ᾿Αλβῖνος ἀξιοῖ κατὰ Πλάτωνα τὸν
κόσμον ἀγένητον ὄντα γενέσεως ἀρχὴν ἔχειν" ᾧ καὶ πλεονά-
ξειν τοῦ ὄντως ὄντος, ἐκείνου μόνως ἀεὶ ὄ ὄντος, τοῦ δὲ κόσμου
πρὸς τῷ ἀεὶ εἶναι καὶ γενέσεως ἔχοντος ἀρχήν, ἵν᾽ ἤ καὶ
ἀεὶ ὧν καὶ γενητός,. οὐχ οὕτως ὧν γενητὸς ὡς κατὰ χρό-
νον --- οὐ γὰρ ἂν ἦν καὶ ἀεὶ ὧν --- ἀλλ᾽ ὡς λόγον ἔχων
γενέσεως διὰ τὴν ἐκ πλειόνων καὶ ἀνομοίων σύνϑεσιν, ἣν Ὁ
ἀναγκαῖον εἰς ἄλλην αἰτίαν αὐτοῦ τὴν ὑπόστασιν ἀναπέμπειν
πρεσβυτέραν, δι᾽ ἣν πρώτως ἀεὶ οὖσαν ἔστι πῃ καὶ αὐτὸς
ἀεὶ ὧν καὶ οὐ μόνον γενητός. ἀλλὰ καὶ ἀγένητος" καίτοι
τοῦ “Ἠλάτωνος ἐν τοῖς ἑξῆς μηδαμοῦ λέγοντος «΄ἷὡς μὲν γε-
νητόν, πὼς δὲ ἀγενὲς τὸ πᾶν. οἷ δὲ ἀμφότερα ἐδάσυναν,
ἕνα λέγοι. ποιήσεσϑαι τοὺς περὶ τοῦ παντὸς λόγους, ῇ γέ-
γονε καὶ ἢ ἀγενές ἐστι, τὰ αὐτὰ τοῖς πρὸ αὐτῶν ἅμαρ-
τάνοντες, εἰ μὴ ἄρα οὕτως λέγοιεν γεγονὸς καὶ ἀγένητον τὸ
πᾶν κατὰ μὲν τὸ εἶδος γεγονός, κατὰ δὲ τὴν τιϑήνην ἀγέ-
νητον᾽ οὕτω γὰρ καὶ ὁ Τίμαιος ἐρεῖ [624] τὴν μὲν
ἀγένητον εἶναι, τὸν δὲ κόσμον γενητόν, ὡς ἀπὸ τοῦ ϑεοῦ
τὸ εἶδος δεξάμενον. Πορφύριος δὲ καὶ Ἰάμβλιχος ἀμ-
φότερα ψιλοῦσιν, ἵνα ἢ τὸ “λεγόμενον, πότερον. γέγονε τὸ
πᾶν ἢ ἀγενές ἐστι τοῦτο γὰρ ἐπισκέψεται πρὸ τῶν ἄλλων
ἁπάντων καὶ γὰρ μεγίστην ἐν τῇ ὅλῃ φυσιολογίᾳ παρέχεται
συντέλειαν ὀρϑῶς ὑποτεϑὲν ἢ μή, τὸ γενητὸν ἢ ἀγένητον
856 εἶναι τὸν κόσμον᾽ καὶ γὰρ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ καὶ τὰς δυ-
νάμεις ἀπὸ ταύτης τῆς ὑποθέσεως δυνησόμεθα κατιδεῖν,
ὁποῖαί τινές εἶσιν, ὡς ἔσται δῆλον ἡμῖν μικρὸν ὕστερον. Εὶ
ἔσονται ἄρα οἵ λόγοι περὶ τοῦ παντὸς διδασκαλίας ἕνεκα
προϊόντες ἀπ᾽ ἀρχῆς ὁρμώμενοι ταύτης; εἴτε γέγονεν ὃ κόσμος
0 εἴτε ἀγένητός ἐστι, καὶ ἀπὸ ταύτης τὰ ἄλλα κατὰ τὸ ἀκο-
λουϑοῦν ὑφαίένοντες.
ΟᾺῬ
88 πλεονάξειν 8011]. τὸν κόσμον: δῃ πλεονάξει οὔῃ ς᾽ δὅ τῶ
ὅ: τὸ Ρ 1 γον Ο 11 ὧν ΟΝ: ὃ Ρ 14 λέγη Ρ 1 ἀγε-
φής 6 τὰ αὐτὰ ΟΡ: τοιαῦτα ΜΙ͂Ν 18 οὗ Τίγω. 494 8 Ὁ) 880
19 εἶναι οὰ Ἐ κ 5 πρὸ ὁ. 238 πάντων Ρ: ὁ δ ἐν τῇ
ὅλη φυσιολογία μεγίστην Ῥ δᾷά μήοιιἩ 5 2471 μικρὸν ἡμῖν ΡΒ]
δὰ Τί. 210 85β. 28 τοῦ ὅὼ Ρ 808 ἀκόλουϑον ἘΡ
οι
-
ΕἸ
σι
Θ
220 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ς1τὸ. 370]
᾿Ανάγκη ϑεούς τε καὶ ϑεὰς ἐπικαλουμένους εὖ-
χεσϑαι πάντα κατὰ νοῦν ἐκείνοις μὲν μάλιστα. ἕπο-
μένως δὲ ἡμῖν εἰπεῖν [21 ΟἹ].
Πάντα τὰ πληρώματα τῶν ϑείων διακόσμων ἡ τοῦ ἄρ-
ρενος καὶ ϑήλεος διαίρεσις ἐν ξαυτῇ συνείληφε᾽ τὸ μὲν γὰρ
μονέμονυ δυνάμεως αἴτιον καὶ ταυτότητος καὶ τοῦ ὄντος
χορηγὸν καὶ τῆς ἐπιστροφῆς τοῖς πᾶσι τὴν πρωτίστην ἀρχὴν
ἀναδησάμενον ἐν τῷ ἄρρενι συνείληπται, τὸ δὲ προόδους
παντοίας καὶ διακρίσεις καὶ ξωῆς μέτρα καὶ γονίμους δυνά-
μεις ἀφ᾽ ξαυτοῦ προϊέμενον ἐν τῷ ϑήλει περιέχεται. διὸ δὴ
καὶ ὁ Τίμαιος εἰκότως ἐπὶ πάντας τοὺς ϑεοὺς ἑαυτὸν ἀν-
ἀγαγὼν κατὰ τὴν εἰς τὰ γένη ταῦτα διαίρεσιν τὰς ὅλας αὖ-
τῶν τάξεις περιέλαβεν. ἔστι δὲ καὶ πρὸς τὴν προχειμένην
ϑεωρίαν ἡ τοιαύτη διαίρεσις οἰκειοτάτη. τὸ γὰρ πᾶν τόδε
πλῆρές ἔστι τῶν διττῶν τούτων ϑείων γενῶν ὅ τε γὰρ οὐ-
ΕΒ ρανὸς πρὸς τὴν γῆν, ἵνα τὰ ἄκρα παραλάβωμεν., ἄρρενος
68
ἔχει πρὸς ϑῆλυ τάξιν, διότι δὴ λόγους μὲν καὶ δυνάμεις
ἑκάστοις ἐνδίδωσιν ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις, δεχομένη δὲ τὰς
ἐκεῖθεν ἀπορροίας ἡ γῆ λοχεύει καὶ γεννᾷ ξῷά τε καὶ φυτὰ
παντοῖα, καὶ τῶν ἐν οὐρανῷ ϑεῶν οὗ μὲν κατὰ τὸ ἄρρεν,
οὗ δὲ κατὰ τὸ ϑῆλυ διακρίνονται,. καὶ δὴ καὶ τῶν τὴν γέ-
γεῦσιν ἀγενήτως ἐπιτροπευόντων οὗ μὲν τῆς ἑτέρας, οὗ δὲ
τῆς λοιπῆς εἰσι συστοιχίας" ὅλως δὲ πολὺς μὲν ὁ δημι-
ουργικὸς ἐν τῷ παντὶ χορός, πολλοὶ δὲ οἵ ὀχετοὶ τῆς ξωῆς,
ὧν οἱ μὲν τοῦ ἄρρενος, οὗ δὲ τοῦ ϑήλεος ἐπιδείκνυνται τὴν
μορφήν. τί δεῖ πολλὰ λέγειν; ἀπὸ γὰρ τῶν ἀπολύτων ἔξά-
δων τῆς τε ἀρρενωποῦ καὶ τῆς ϑηλυπρεποῦς ποικίλαι δια-
πκοσμήσεις καϑήκουσιν εἰς τὸ πᾶν. εἰκότως ἄρα ὁ τοὺς περὶ
τοῦ παντὸς λόγους ποιεῖσϑαι μέλλων θεοὺς ἐπικαλεῖται καὶ
ϑεάς, ἀφ᾽ ὧν ἑκατέρων. συμπεπλήρωται τὸ πᾶν, κατὰ νοῦν
αὐτοῖς διαφερόντως τοῖς ϑεοῖς λεχϑῆναι τὰ μέλλοντα λέγε-
ΟᾺΡ
98 δυνάμεις οι ἘΡ 10 ϑῆλυ ἘὉ 11 τοὺς ὁ ἘῈ [171 τὸ
ϑῆλυ ΟΡ δὴ ὯΡ̓ 18 δίδωσιν Ρ 19 φυτὰ 6: φυτᾶ Ῥ:
φοιτὰᾶ Ὁ 838 συστοιχεία:Σ Ρ 234 οὗ. ΟΥΒο. 6418. 83ὑὺ 88 ἐπι-
δείκνυται 5 26 δεῖ ΟΡ: δὴ ἈΕῚ οὗ. Β0}0). Ἡ [ ἀπολωλότων Ῥ
28 καϑήκουσαι Μ 8048 δὰ εἰχυοίαχδιῃ οὗ. Ἰηη8 81 αὐτοὺς Ρ
10
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 91 0] 9291
σϑαι. τοῦτο γάρ ἔστι τὸ ἀκρότατον θεωρίας τέλος, τὸ εἰς
τὸν ϑεῖον ἀναδραμεῖν νοῦν, καὶ ὡς ἐκείνῳ πάντα προείληπται
ἑνοειδῶς,. οὕτω τὸν περὶ τῶν πραγμάτων διαϑεῖναι λόγον.
δεύτερον δὲ δὴ καὶ ἑπόμενον τούτῳ τὸ κατὰ τὸν ἀνθρώπινον
δ νοῦν καὶ τὸ τῆς ἐπιστήμης φῶς διαπεράνασθαι τὴν ὅλην
ϑεωρίαν. τὸ γὰρ ὅλον καὶ τέλεον καὶ μονοειδὲς ἐν τῷ ϑείῳ
νῷ προῦπάρχει, τὸ δὲ μερικὸν καὶ ἀπολειπόμενον τῆς ϑείας
'ἁπλότητος τ κὲ περὶ τὸν θνητόν ἐστε νοῦν, ἀλλὰ πῶς, φασίν,
ὁ Τίμαιος ὅτι μὲν εὔχεσθαι δεῖ καὶ ϑεοὺς καλεῖν καὶ ϑεὰς
10 μεγαλοπρεπῶς ἀνεκήρυξε, παρεὶς δὲ τοῦτο αὐτὸ καὶ οὐκ
εὐξάμενος ἐπὶ τοὺς προχειμένους εὐθὺς ἐτράπετο λόγους;
ὅτι, φήσομεν ἡμεῖς. τὰ μὲν ἐν αὐτῇ τῇ βουλήσει τὸ τέλος
ἔχει συνειλημμένον, τὰ δὲ μετὰ τὴν βούλησιν εἰς ἄλλην ἐνέρ-
γειαν ἀπονεύει καὶ διὰ πράξεως ἀνύει τὸ βουληϑέν᾽ ἡ μὲν
16 γὰρ κατὰ φιλοσοφίαν ξωὴ τῆς ἡμετέρας ἤρτηται βουλήσεως,
καὶ τὸ ἐλλεῖπον ἐν αὐτῇ παρὰ τὴν βούλησίν ἐστιν ἐλλεί-
πουσαν᾽ ἡ δὲ τῶν ἐκτὸς περιποίησις καὶ δευτέρας ἐνεργείας
δεῖται μετὰ τὴν βούλησιν᾽ οὐ γὰρ ἐν ἡμῖν αὐτῶν κεῖται τὸ
τέλος. τούτων τοίνυν τῶν ἐν τῷ βούλεσθαι τὴν τελειότητα "
80 πᾶσαν ἐχόντων καὶ τὸ τῆς εὐχῆς ἂν ϑειήμεϑα δικαίως" ἡ
γὰρ βούλησις τῆς εὐχῆς ἔφεσίς ἐστι τῆς εἰς ϑεοὺς ἐπιστρο-
φῆς᾽ ἡ δὲ ἔφεσις αὕτη συνάγει τὴν ἐφιεμένην ψυχὴν καὶ
συνάπτει πρὸς τὸ ϑεῖον, ὃ δὴ πρώτιστον ἔργον ἡμῖν ἐφαί-
νετὸ τῆς εὐχῆς. οὐκ ἄρα βουληϑῆναι δεῖ πρότερον, εὔξασϑαι
45 δὲ ὕστερον, ἀλλ᾽ ἅμα τὸ βούλεταί τις καὶ τὴν εὐχὴν ἔχει
κατὰ τὸ τῆς βουλήσεως μέτρον. ὃ μὲν μᾶλλον, ὃ δὲ ἧττον.
ἔστε δὲ καὶ τοῦτο τῆς ἀληϑοῦς εὐχῆς ἔργον, τὸ κοινὰ τοῖς
ϑεοῖς ὑπάρχειν ταῦτα, ὑπὲρ ὧν εὐχόμεϑα, κατά τε τὰς δυ-
νάμεις καὶ τὰς ἐνεργείας, καὶ συναποτελεῖν ἡμᾶς αὐτὰ τοῖς
80 ϑεοῖς. οἷον εἴ τις εὔχοιτο τοῖς ἀποκόπτουσι τὴν ὕλην καὶ
ἀφανίζουσι τὰς ἀπὸ τῆς γενέσεως κηλῖδας, αὐτὸς δὲ διὰ
ΟᾺῈΡ
Ὡ νοῦν οα ὃ ἐν ἐκείνων Ῥ βὶὲξἨἐ 8 μονοειδῶς ἘΡ ὄὅὄ δια-
πδράναντες Ο 8. ῬΟΒΞΒ18 {καὶ τελειόζτητοΣ ϑνητόν ΟἹ; λοι-
πόό Ρ φησὶ Ο 9 δεῖ Ὁ Ρ̓ 12 βουλῆι Ὲ 118 καὶ εἰς
ἄλλην Ῥ 18 αὑτῶν Ῥ 80 ϑείμεϑα ἘΡ 23 ἐφεμένην Ὁ
2288 οὗ ρΡ. 319. 808Β δὅὅ6 βεβούληταί ΜΡ 808 οὗ ". 88,188
ἐπῆγα 8818 ἱπ Οτδί. 131 ρ. 16, 8. οσϑο. οβδὶ ἃ. ὅ8ϑ 81 κηλέϑας }}.
""
ῶῦ ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τππὸ. 270 })]
τῶν καϑαρτικῶν ἀρετῶν τοῦτο διαφερόντως ἐπιτηδεύοι, πάν-
τῶς ὃ τοιοῦτος ὁμοῦ τοῖς ϑεοῖς ἐπιτελεῖ τὴν ἀπόλυσιν τῶν
ὑλαίων δεσμῶν. τοῦτο δὴ οὖν καὶ ὁ Τίμαιος ἐνταῦϑα ποιεῖ"
ἃ γὰρ εὔχεται τοῖς ϑεοῖς ἐπιτελεῖν, ταῦτα καὶ αὐτὸς ἀπο-
πληροῖ κατὰ τὸν ἀνθρώπινον νοῦν διατιϑεὶς ἑπομένως τῶ
τῶν ϑεῶν νῷ τὸν σύμπαντα λόγον.
Καὶ τὰ μὲν περὶ ϑεῶν ταύτῃ παρακεκλήσϑω᾽ τὸ
δὲ ἡμέτερον παρακλητέον, ῇ δᾶστ' ἂν ὑμεῖς μὲν
μάϑοιτε, ἐγὼ δὲ ἢ διανοοῦμαι μάλιστα περὶ τῶν
προκειμένων ἐνδειξαίμην [217].
Ἢ προτροπὴ τῶν ἀκουόντων ἑπομένως γίνεται ταῖς εὐ-
χαῖς᾽ δεῖ γὰρ τὸ πληροῦν ἐξηρτημένον τῶν οἰκείων αἰτίων
προανεγείρειν τὰ δεξόμενα καὶ ἐπιστρέφειν εἰς ἑαυτὸ πρὸ
τῆς πληρώσεως, ἵνα ἐπιτηδειότερα γενόμενα λιπαρῶς ἀντι-
λάβηται τῶν ἐνδιδομένων νοήσεων. τοῦτο γὰρ αὐτοῖς μὲν
τελεωτέραν τὴν μετουσίαν, τῷ δὲ διδόντι ῥάονα τὴν δόσιν
ἀπεργάξεται. καὶ μὴν καὶ τοῦτο αὐτὸ τὸ τῆς ῥᾳστώνης πρέ-
πον ἐστὶ τοῖς τὴν ὅλην δημιουργίαν. μιμησομένοις; ἀφ᾽ ἧς
πάντα πρόεισιν ἐν ξαυτῇ μενούσης“ καὶ εὐφραινομένης ἐπὶ
τοῖς ἀποτελέσμασιν αὐτῆς κινουμένοις. .ἔτε δὲ τὸ μίαν
σειρὰν ἀποτελεῖν διὰ τῆς τῶν δευτέρων πρὸς τὰ πρότερα
συναφῆς τὴν δημιουργικὴν ἀπεικονίξεται σειρὰν τὴν διή-
κουσαν ἄχρι τῶν ἐσχάτων᾽ εἰ γὰρ οἵ μὲν ἀκροαταὶ κατὰ τὸν
νοῦν τοῦ Τιμαίου δέξονται τὸν λόγον . ὁ δὲ Τίμαιος κατὰ
10
τὸν νοῦν τῶν ϑεῶν διαϑήσει τὴν ὕλην πραγματείαν, ἀτεχνῶς 56
ἐφ᾽ ἕνα νοῦν καὶ μίαν νόησιν τὴν ὕλην ἀναφέρεσϑαι συμ-
βήσεταε συνουσίαν. πρὸς δὲ τούτοις καὶ τὸ αὐτοκένητον
ἱκανῶς διὰ τούτων ἐπιδείκνυται τῶν ψυχῶν, ὅτι κινούμεναι
παρὰ ϑεῶν καὶ ξαυτὰς κινοῦσι καὶ ἀφ᾽ ἑαυτῶν προβάλλουσι
σΟᾺῈΡ
1 ἐπιτηδεύει Ῥ ῷ ἀποτελεῖ ἭἭἬ ἀπόλυσιν ἘΡ: ἀπό Ὁ
816 188 παρακεκλήσθω" ἕως τοῦ" περὶ Ὁ 8 ὑμέτερον Ῥ
μάθητε ς οὔτ ρῥϑυοΐβ Ρ]ϑῦ. 1]. 9 μάλιστ᾽ ὧν Ρ]αὐ. ἸΣδχὶ Ῥχδο-
ἴεν (ΘΒ Υ 80) 11 τροπὴ Ῥ 12 ἐξηρτημένως ἘΡ 117 τὸ
οῃ Ρ 20 τοῖς αὑτῆς ἀποτελέσμασι κινουμένοις Ῥ 244 δέξων-
τα Ρ. τὸν χὰ Ὁ ῶδ διατίθησι Ο 268 συμφήσεται Ὁ
21 τὸ οἵχ ἈΙ͂
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ςΤχὰ. 370] 228
τὰς ἐπιστήμας τὸ γὰρ ἢ διανοοῦμαι τὴν ἀπὸ τῆς αὐτ-
εξουσίου ἑωῆς ὡρμημένην ἐνέργειαν ἐπιδείκνυσιν.
Ἔστιν οὖν δὴ κατά γε ἐμὴν δόξαν πρῶτον διαι-
ρετέον τάδε [27].
Πυϑαγόρειος ὃ Τίμαιος καὶ σῴξων τὸν τύπον τῶν Πυϑ-
αγορείων λόγων εὐθὺς ἐκ προοιμίων ἐπιδείκνυται. Σωκρά-
της μὲν γὰρ οὐ τὰς ξαυτοῦ δόξας ἀποφαντικῶς εἰς τοὺς
ἄλλους ἐξέφερεν, ἀλλὰ τὰς ἐκείνων ἐννοίας ἀνακαϑαιρόμενος
διαλεκτικῶς τὴν ἀλήϑειαν ἐξέφαινεν᾽ ὅς γε καὶ μηδὲν εἰδέ- Ἐ
1τὸ ναὲ πρὸς αὐτοὺς ἔλεγε πλὴν τοῦ διδόναε λόγον καὶ λαμβά-
νειν. Τίμαιος δέ, ἅτε καὶ πρὸς ἄνδρας ἔμφρονας τοὺς λό-
γους ποιούμενος, ἑαυτοῦ δόγμα φησὶν ἐκφέρειν, οὐδὲν τὰς
ἀλλοτρίας γνώμας πολυπραγμονῶν, ἀλλὰ μίαν τὴν τῆς ἐπι-
στήμης ἀτραπὸν μεταχειριζόμενος. καὶ μὴν καὶ ἡ δόξα πάνυ
πρόσφορος ἐνταῦϑα καὶ ἑπομένως τοῖς ἔμπροσθεν ῥηϑεῖσι
παρείληπται᾽ τῆς γὰρ λογικῆς πάσης ψυχῆς τὸ μέν ἐστι
νοῦς, τὸ δὲ διάνοια, τὸ δὲ δόξα, καὶ ὃ μὲν συνάπτεται τοῖς
ϑεοῖς 9 ἣ δὲ προβάλλει τὰς ἐπιστήμας. ἣ δὲ ἐκδίδωσιν εἰς
ἄλλους. ταῦτ᾽ οὖν καὶ ὃ ἀνὴρ οὗτος ἐγνωκὼς διὰ μὲν τῶν
30 εὐχῶν τὸν ἑαυτοῦ νοῦν ἐνήρμοσε τῷ νῷ τῶν ϑεῶν᾽ τοῦτο
γὰρ ἐδήλου τὸ πάντα κατὰ νοῦν μάλιστα μὲν ϑεοῖς,
ἑπομένως δὲ ἡμῖν εἰπεῖν [2706]. διὰ δὲ τῶν παρακλή-
σεῶν τὸ διανοητικὸν ἀνήγειρε τῶν ψυχῶν" τὸ γὰρ ἢ δεανο-
οὔμαι τοιαύτην ἔχει ἔνδειξιν. λείπεται δὴ τὸ δοξαστικόν,
385 ὃ παρὰ τῆς διανοίας τὴν ἐπιστημονικὴν διαίρεσιν ὑποδεξά-
μενον καὶ ἐπ᾽ ἄλλους αὐτὴν μετοχετεύει" τοῦτο δὲ οὐκ ἔστιν
ἀμφίβολον οὐδὲ περὶ τὰ αἰσϑητὰ μεριξόμενον οὐδὲ ἐν ὑπο- Κα
λήψεσι μόναις τὴν εἴδησιν ἀφωρισμένην ἔχον, ἀλλὰ πεπλη-
ρωμένον μὲν ἀπὸ νοῦ καὶ διανοίας. τὸν δὲ δημιουργικὸν
80 λόγον ϑεωροῦν καὶ διακρῖνον τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν.
ἔστι δὲ καὶ ταῦτα πρὸς τὸ παράδειγμα τοῦ λέγοντος ἱκανῶς
οι
σι
1
ΟἿᾺΡ
2 ὁρμωμένην ἘΡ ἃ δὴ οι ΣῈ (38) ΡΙ. κατ᾽ ἐμὴν ΡΙδὐ.
6 εὐθὺς ἐχπιδείκνυται Ῥ 510 1 ἑαυτῶν Ὁ 8 ἀνακαϑαιρο-
μένας ἘΞ 988 οὗ Ρ]αῦ. τοὺ. 386 11 καὶ ἔοχέ. 6] 192 δόγμα-
τὰ 1858 οὗ Ῥαχτηθηϊᾶ. ἔτρ. 4 0)16]}8 18 ὁ δὲ προσβάλλει Ρ
19 ὁ οὰ ΟἹ 24 δικαστικὸν 6 80 διακρίνον ἈΠ: διακρίνων Ο
994 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τμι. 27)
ἀπεικασμένα" νοῦς τε γὰρ ἐκεῖ βασιλικὸς προηγεῖται, καϑ'
ὃν ἤνωται τοῖς νοητοῖς. καὶ διάνοια, τὰ πληρώματα τῶν
εἰδῶν ἐν ἑαυτῇ συνέχουσα, καὶ δόξης ἡ πρωτίστη καὶ ἕνο-
ειἰδὴς αἰτία" δ ὃ
νῷ μὲν κατέχει τὰ νοητά, 5
αἴσϑησεν δὲ ἐπάγει κόσμοις»
ὥς φησι τὸ λόγιον, ἢ ὡς ὃ Πλάτων [89 Ε]᾿ ἥπερ
69 οὖν νοῦς ἐνούσας ἰδέας ἐν τῷ ὅ ἐστι ξῷον καϑορᾷ,
τοσαύτας διενοήϑη καὶ τόδε τὸ πᾶν σχεῖν. ἀλλὰ
μὴν καὶ ἡ διάκρισις τῶν ὄντων καὶ γιγνομένων ἀκόλουθός 10
ἐστι τοῖς προειρημένοις μετὰ γὰρ ϑεοὺς καὶ ϑεὰς καὶ. τὴν
ἄρρητον ἐν ἐκείνοις ἰδιότητα τῶν δύο τούτων γενῶν ἡ τοῦ
ὄντος καὶ τῆς γενέσεως χώραν ἔχει διάκρισις. τὸ μὲν γὰρ
ὃν οἰκεῖόν ἔστι πρὸς τὴν κρείττονα τῶν ϑεῶν τάξιν, ἀεὶ
καὶ κατὰ ταὐτὰ ἑστὸς καὶ νοητὸν ἐ ὄν, ἡ δὲ γένεσις πρὸς τὴν 16
καταδεεστέραν, ἀφ᾽ ἧς ἡ ἄπειρος πρόοδος καὶ ἡ παντοία
μεταβολὴ τὴν ὑπόστασιν κομέξεται. τίς οὖν ἡ διαίρεσις αὕτη
καὶ τένα τρόπον γέγονε; πότερον ὡς ὕλου τινὸς εἰς μέρη
πεποίηται τὴν τομήν. ἢ ὡς γένος εἰς εἴδη διεῖλεν, ἢ ὡς
εἰς πλείω σημαινόμενα μίαν τινὰ φωνήν, ἣ ὡς οὐσίαν εἰς 530
συμβεβηκότα, ἢ ἀνάπαλιν ὡς συμβεβηκὸς εἰς οὐσίας; ταῦτα
γάρ ἔστιν ἃ ἃ ϑρυλεῖν εἰώϑασί τινες εἴδη τῆς διαιρέσεως. ὡς
μὲν οὖν συμβεβηκὸς εἰς οὐσίας ἢ ὡς οὐσίαν εἰς συμβεβη-
Β κότα τέμνειν τό τε ὃν καὶ τὴν γένεσιν γελοῖον᾽ οὐδαμῶς
γὰρ προσήκει τῷ ἀεὶ ὄντι τὸ συμβεβηκός. ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ 530
ὡς φωνὴν εἰς σημαινόμενα διαιρετέον᾽ ποίαν γὰρ φωνὴν
κοινὴν ὁ Πλάτων λαβὼν τό τε ἀεὶ ὃν καὶ τὸ γιγνόμενον
διεῖλεν; οὐκ ἔστιν, εἰ μὴ ἄρα λέγοι τις τὸ τί" τοῦτο δὲ οὐ
Πλατωνικόν, ἀλλὰ ἀπὸ τῆς Στωϊκῆς εἴλκυσται συνηϑείας.
τί οὖν; ὡς ὅλον εἰς μέρη διεῖλε; καὶ τί ποτ᾽ ἄν ἐστιν ἐκεῖνο, 530
Γι
ὃ σύγκειται ἐκ τοῦ ἀεὶ ὄντος καὶ γινομένου; πῶς δ᾽ ἂν
ΟᾺῈΡ
ΟΠ Ἃ ἐκεῖ οὰ Ὁ οὗ Ρμΐ. 88 6 3 ἔνωτα 7ὴ 48 διὸ νῶσ:
δι’ ὃν ὦ ἈΡ δ οὗ. οΥδ6. ομα]ὰ. 14 8. καϊρᾷᾶ 6 9 οἵ ἱπῖτα
9478 Εὶ 14 θείων ἘΡ 16 ταῦτα ἈἘΡ 20 Ῥχὶθβ δἷς οσὰ Ὁ
21 οὐσίαν Ὲ 92 Θρυλλεῖν Ρ 26 εἰς οἵχ Οὶ ἰεἰΐ. ρΡᾷβ. 29 οἵ.
ῬΙοίζπ. θηπ. θ6.1,3 8ὃὉ 80 ἄν ὁ ἘΡ ἐκεῖνο τὸ ὅλον ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤΊμι. 210] 2925
παράδειγμα καὶ εἰκὼν μιᾶς εἴη συμπληρωτικὰ συστάσεως:
αὐτὸ δὲ τὸ ὃν ἀεὶ πῶς ἂν εἴη μέρος τινός, ἀμέριστον ὃν
καὶ ἡνωμένον καὶ ἁπλοῦν; ἀμερὲς γὰρ οὐδενός ἐστι μέρος,
ὃ μή ἐστιν ἐκ πάντων ἀμερῶν᾽ τὸ δὲ γενητὸν μεριστόν"
5οὐκ ἄρα τοῦτό τε καὶ τὸ ἀεὶ ὃν ἑνὸς ἔσται μέρη. ἀλλ᾽ ὡς
γένος ἕν εἰς εἴδη; καὶ πῶς ἐν οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερον,
τούτων κοινόν ἔστι γένος; τὸ γὰρ ἀεὶ ὃν προηγεῖται κατ᾽
αἰτίαν τοῦ γινομένου, καὶ τούτου μὲν οὐκ ὄντος ἔστιν ἐκεῖνο,
μὴ ὄντος δέ, ὃ μηδὲ ϑέμις εἰπεῖν, τοῦ ἀεὶ ὄντος, οἴχεται
10 καὶ ἡ γένεσις. πῶς δὲ καὶ ἕν γένος ἐστὶ τῶν τε πρωτίστων
καὶ τῶν ὑστάτων; ἡ γὰρ ἀπὸ γενῶν εἰς εἴδη διαίρεσις ἐν
τοῖς μέσοις ἐστὶ λόγοις τοῖς ψυχικοῖς, τὰ δὲ πρὸ τῆς ψυχῆς
ἐν πρείττοσιν ὑφέστηκε γένεσιν, καὶ τὰ μετὰ ψυχὴν ἐν τοῖς
κατατεταγμένοις ἔχει τὴν οὐσίαν. πῶς ἂν οὖν τὸ ὃν αὐτὸ
1ι6 καὶ τὸ γενόμενον ὑφ᾽ ὃν τάττοιτο γένος; τί δὲ καὶ τοῦτο
ἔσται; ὃν μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν, ἵνα μὴ τὸ γιγνόμενον ἐν τῷ
ὄντε τάττηται, τὸ μηδέποτε ὄν᾽ ἕν δὲ αὐτὸ τὸ ὃν} οὐκ ἔσται,
διότι πᾶν γένος διαιρεῖται διαφοραῖς οἰκείαις καὶ ἤτοι δυνά-
μεε ἢ ἐνεργείᾳ τὰς διαφορὰς προεέληφε᾽ τὸ δὲ ἕν οὔτε. δυνά-
30 μεε τὰς διαφορὰς ἔχειν ϑέμις, ἵνα μὴ ἀτελέστερον ἢ τῶν
δευτέρων. οὔτε ἐνεργείᾳ, ἵνα μὴ πλῆϑος ἔχῃ" κρεῖττον δὲ
ὅλως ἀποπεφασμένον καὶ δυνάμεως καὶ ἐνεργείας οὐδετέρως
ἂν ἔχοι τὰς διαφοράς .ν ὥστε οὐδ᾽ ὅλως ἂν εἴη τοῦ ἕνὸς
διαέρεσις. τέ οὖν ἐροῦμεν; ἦ διαίρεσιν μὲν οὐδεμίαν πε-
86 ποιῆσθαι τὸν Πλάτωνα νῦν, διάκρισιν δὲ ἀφοριστικὴν τοῦ
τε ἀεὶ ὄντος καὶ τοῦ γιγνομένου, τί ποτέ ἔστιν ἑκάτερον
αὐτῶν. τὸ γὰρ διαιρετέον τῷ διευκρινητέον ταὐτόν μοι
δοκεῖ σημαίνειν" ἐπεὶ γὰρ διαλέξεται περί τε τοῦ κόσμου καὶ
τοῦ δημιουργοῦ τοῦ κόσμου καὶ τοῦ παραδείγματος, βούλε-
80 ταῦ χωρὶς μὲν ἀφορίσασϑαι τὸ ὃν ἀεί, χωρὶς δὲ τὸ γιγνό- Ὁ
μενον, ἵνα διὰ τῶν δοθέντων ὅρων ἔχωμεν οὗ μὲν τὸν
κόσμον, οὗ δὲ τὸν δημιουργόν, οὗ δὲ τὸ παράδειγμα τακτέον,
ΟᾺΡ
1 στάσεως Ρ ὃ ῬΓΙΓΪΙΟΥΘ Ἰοοο ὃν ἘΡ: ὅλον 5 ἃ μέρους Ρ
9 δέ οι 18 ἐν τοῖς--- 14 τὴν οὰ Ὁ 16 ἔσται 5 171 τὸ ὃν
46] 5 8ῃ αὖ τὸ ὃν ΚΕΚτΟΙΪ] 94 ἢ 1]. 41 ταυτό Ῥ
295 χωρὶς μὲν βούλεται Ἀ
ῬΒΟΟΙΥῪΒ 6ἀ. Ὁ 19}}. 1. 1ὅ
Ἐ
9226 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [|Τμὰ. 21]
καὶ μὴ συγχέωμεν τὰς τῶν πραγμάτων τάξεις, ἀλλὰ διακρί-
νῶώμὲν αὐτὰς ἀπ᾿ ἀλλήλων ἡ πεφύκασιν ἕκασται. τὸ δὲ
αὐτὸ καὶ ἐν τῷ Φιλήβῳ [28 Ο] πεποίηκε" ᾿ξητῶν γὰρ περί
τε νοῦ. καὶ ἡδονῆς. καὶ τοῦ μικτοῦ βίου, τίς ἀμείνων,. τὰ
γένη. παρέλαβεν αὐτῶν, τὸ πέρας τὸ ἄπειρον τὸ μικτόν" δ
οὕτως γὰρ ἡ. ἑκάστου τάξις ἂν γένοιτο φανερά" καὶ ἀπὸ
τῶν. γενῶν τὴν. ἰδιότητα δεδήλωκεν αὐτῶν. ἀλλ᾽ ἐκεῖ «μὲν τὸ
πέρας καὶ ἄπειρον ἀπὸ ,ϑεῶν ἀρξάμενα διὰ πάντων ἐφοίτα
τῶν ὁπωσοῦν ὄντων. ἦν͵ γὰρ καὶ ἐν νοητοῖς ταῦτα κατὰ
τὴν. μόνιμον. τῶν νοητῶν καὶ τὴν γεννητικὴν αἰτίαν, ἦν καὶ τὸ
ἐν νοεροῖς. κατὰ τὴν. πατρικὴν καὶ μητρικὴν τῶν νοερῶν
ϑεῶν ἀρχήν, ἦν καὶ ἐν τοῖς ὑπερκοσμίοις κατὰ τὴν δημι-
ουργικὴν μονάδα. καὶ ξωογονικὴν δυάδα καὶ τελευταῖον κατὰ
τὰς ποιητικὰς ᾿καὶ γονίμους δυνάμεις. ἐνταῦϑα δὲ τὸ ὃν καὶ
γιγνόμενον οὔτε ἀπὸ ϑεῶν ἄρχεται" κρείττους γάρ εἰσιν; αἴ
τῶν. ϑεῶν ἑνάδες τοῦ ὄντος,. καὶ πρὸ «τούτων. αὐτὸ τὸ ἕν
ἐξήφηται τῶν ὄντων ἁπάντων, .. οὐδὲ μετεχόμενον ὑπ᾽ αὐτῶν,
ὥσπερ «αἵ μετ᾽ αὐτὸ καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ͵ μεϑεκταὶ λέγονται καὶ
εἰσὶν ὑπὸ τοῦ ὄντος ἑνάδες" οὔτε͵ ἄχρι τῶν ἐσχάτων διήκει"
τὴν γὰρ. ὕλην οὔτε ὃν ἀεὶ φάναι δυνατόν. ἣν τὸ μὴ ὃν 20
εἰώϑαμεν καλεῖν, οὔτε γιγνόμενον... ἣν μηδὲ πάσχειν δυνα-
τόν, ἵνα, μὴ παντάπασιν οἴχοιτο ἀπολομένη. τοῦτο μὲν
οὖν καὶ ιεἰσαῦϑις εἰρήσεται, ὅτι τε διαίρεσις οὐκ ἔστιν ἔἕνός
τένος.. καὶ ὅτι. “ἀναγκαῖον ἔχει τὸν ἀφορισμὸν τῶν διττῶν
τούτων ν γενῶν ἡ προκειμένη ϑεωρία πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάν- 1
τῶν, ἵν. ὥσπερ᾽ ἐκ γεωμετρικῶν ὑποθέσεων ἐπὶ τὴν τῶν
ἀκολούϑων ἐξέτασιν. ὃ λόγος προϊὼν. τήν τε τοῦ παντὸς
ἀνεύρῃ φύσιν καὶ τὴν. πατρικὴν αὐτοῦ καὶ παραδειγματικὴν
αἰτίαν" εἰ γὰρ᾽ γενητὸν: τὸ πᾶν, ὑπ᾽ αἰτίου: ,γέγονεν᾽ ἔστιν
:
μι
ες ἄρα. δημιουργικὸν αἴτιον τοῦ᾽ παντός". εἶ. ἔστι δημιουργός. 80
ἔστι καὶ παράδειγμα. τοῦ κόσμου, πρὸς. ὃ δεδημιούργηκεν ὃ
ΟᾺἋΡ
4 τε Ὁ Ρ 10 μόνιμον ΟἿ: γόνιμον ΔΙ ἔδσαχα τὴν
ἔοτὺ. ἀ6] Κτο]] γεννητικὴν ΟἿ. νοητικὴν Ῥ 11 νοερῶν
ΟΡ 118 μητρικὴν. ἀρχὴν τῶν νοερῶν θεῶν ἘῈ [128 ,δημι-
ουργικὴν ΟΡ: μοναδικὴν 11 αὐτῶν ΟἿ: αὐτὸ Ρ 19 ἄχρι--
20. οὔτε͵ οχχὰ Ὁ 208 ἴῃ ῥυΐτλβ Ρ]οὐϊῃ. θῃη. 1, 8, 8. 8, 6,.7 8].
22 οἴχηται ἀπολουμένη 5 τε ΟΝ: δὲ Ρ .
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖ. 210] 9927
ξυνιστὰς τὸ πᾶν.. καὶ οὕτως ἐφεξῆς καὶ ὁ περὶ τούτων εἰσ-
ἄγεται λόγος. καὶ τελευτᾷ δὴ καλῶς ἡμῖν εἰς ϑεολογίαν ἡ
φυσικὴ ϑεωρία.. .
Τί τὸ ὃν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον, καὶ τί τὸ
γενόμενον μέν, ὃν δὲ οὐδέποτε; [21 Ὁ]
᾿ς Οὐ μὲν. πάντα. τὰ ὄντα ὁπωσοῦν εἴτε παραδειγματικῶς
εἴτε εἰκονικῶς ἔφαντο διὰ ταύτης περιλαμβάνεσϑαι τῆς δια-
κρέσεως,: οὗ δὲ οὐ πάντα. καὶ τῶν ἐξηγητῶν ἀντιλογίαι πρὸς
ἀλλήλους οὐκ ὀλίγαι περὶ τούτου γεγόνασιν. ἡμεῖς δὲ οὐκ
10 ὧν γνοίημεν, ποτέρως προσήκει λέγειν, εἰ μὴ τῶν λέξεων
ἑκάστην αὐτὴν καϑ' αὐτὴν ἐξετάσαιμεν. φέρε οὖν ἀπ᾽ ἀρχῆς
ἕκαστον τῶν ῥημάτων ἐφ᾽ ἑαυτοῦ τίνα ᾿δύναμιν ἔχεε κατα-
νοήσωμεν. πρῶτον οὖν. τὸ τί βούλεται μὲν ὁρικὸν εἷναι τὸ
γὰρ τί ἐστιν ἐν τοῖς ὁρισμοῖς προτάττειν εἰώϑαμεν, καὶ οὐχὶ
18 γένος ἐστίν. ὡς οἴεται Σευῆρος ὃ Πλατωνικός, λέγων τοῦ
ὄντος καὶ γινομένου. τοῦτο εἶναι" γένος τὸ τί, σημαίνεσϑαι
δὲ ὑπ᾽ αὐτοῦ τὸ πᾶν" οὕτως γὰρ ὁ ἂν καὶ. τὸ γιγνόμενον εἴη
σσᾶν καὶ τὸ ἀεὶ ὄν. . ἀπορίαν δὲ ἡμῖν ἐμποιεῖ ταύτην, ἣν
καὶ τοῖς πρὸ ἡμῶν, τί- δήποτε μὴ. πρὸ τοῦ τί ἐστιν ὁ
0 Πλάτων τὸ εἰ ἔστι παραδέδωκε" πόϑεν γάρ, ὅτι ἐστὶ τὸ ἀεὶ
ὄν; τοῦτο “δὲ. “ὃ. τῶν ἀποδεικτικῶν βούλεται νόμος, ἐν οἷς
ἀγνοεῖται τὸ εἰ ἔστι: πρὸ τοῦ τί ἐστιν αὐτὸ τοῦτο᾽ σκοπεῖν.
δητέον οὖν, ὅτι. τάχα ᾿μὲν οὐκ ὠήϑη τοῦτο δεῖσθαι τῆς παρ᾽
ἑαυτοῦ κατασκευῆς ὁ Τίμαιος" εἶχε γὰρ αὐτὸ τῇ προτεραίᾳ
45 σ'΄αρὰ Σωκράτους ἐν "τοῖς. περὶ ψυχῆς λόγοις παραμυϑίας
ἠξιωμένον, ἐν οἷς ἀπεδείκνυ τὴν ψυχὴν ἀγένητον καὶ ἄφϑαρ-
τον οὖσαν [καὶ] διὰ τὴν πρὸς τὰ ὄντα συγγένειαν, ὧν ἐφάπτε-
ΟΡ
ο΄ ᾧ καλὸν Ὁ 4 ὃν μὲν ἀεὶ πομη}}}}} Ρ] αὐ. 1]. ὅ γενό-
μενον 1ἸΌγΥ], Βοθα γιγνόμενον ἴῃ ΘΟΙητηΘ:ὗΑΥ}18 οὗ ἴμῖτα 84 γιγνό-
μενον μὲν ἀεὶ Α ᾧ Ε Ρ]αί.: γιγνόμενον μὲν ὃς Ρ]αΐ.: Βρὰ οὗ
Ῥ. 238,19 οὐ ᾿πἶτα 840 8 ἐξηγητῶν ᾿ογὴ Ἀ 9 τοῦτο Ο
12 ἐφ᾽ ᾿ ἑαυτοῦ οἴῃ Ρ. ἔχοι Ρ 128 κατανοήσομεν ἡ 18 ὁριστι-
κὸν 165 οὗ τ. 394. 285 11 γενόμενον Ρ 18 ἣν ς:
οἵὰ δ: Ρ: ἡΞ» : 20 παρενέδωκε Ῥ 88 πόϑεν γάρ, ὅτι οἴ.
Ἰηῖτα 978} οὐ 1618 ἴῃ ἱπᾶϊσθ δὰ ΒΙΧΩΌ]10. ἴῃ ῬὮΥΒ. 8. ἃ. πόϑεν
94 οὗ τορ. Χ Θ110 Ὁ 806 παρὰ τοῦ σωκράτους ΜῊ 268 οὖσαν
χαὶ ἄφϑαρτον ἘΡ
165"
10
298 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤΊωὰ. 21]
ται φιλοσοφοῦσα, καὶ ἐν οἷς ἄλλο μὲν ἐδείκνυ τὸ παντελὲς
ὃν καὶ ὄντως ἐπιστητὸν καὶ ἄλλο τὸ πῇ μὲν ὄν, πὴ δὲ μὴ
ὃν καὶ διὰ τοῦτο δοξαστὸν ὑπάρχον, ἄλλο δὲ τὸ μηδαμῶς
ὃν καὶ ἄγνωστον παντελῶς, καὶ ἐν οἷς τὴν γραμμὴν εἰς
τέτταρα διήρει, νοητὸν διανοητὸν αἰσϑητὸν εἰκαστόν, ἐν οἷς :
καὶ περὶ τἀγαϑοῦ διαλεγόμενος ἔλεγεν αὐτὸ βασιλεύειν ἐν
τῷ νοητῷ τόπω καθάπερ ἐν τῷ ὁρατῷ τὸν ἥλιον. τάχα δὲ
καὶ ὃ προλαβὼν περὶ εὐχῆς λόγος ἀπόδειξίς ἐστι τοῦ εἶναι
τὸ ἀεὶ ὄν" εἰ γὰρ εἰσὶ ϑεοί, ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τὸ ὄντως
ὄν τοῦτο γάρ ἐστι τοῖς ϑεοῖς ἡνωμένον, ἀλλ᾽ οὐχὶ τὸ γιγνό- τὸ
μενον καὶ ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν. μᾶλλον δὲ
καὶ πρὸ τούτων ἐν ταῖς κοιναῖς ἡμῶν ἐννοίαις ἀπόκειται
τὸ εἶναί τι ἀεὶ ὄν. πόϑεν γὰρ τὸ γιγνόμενον γίγνεται, ἣ
ἀπὸ τοῦ ἀεὶ ὄντος; εἰ γὰρ καὶ ἐκεῖνο γίγνοιτο, ὑπ᾽ ἄλλου
τινὸς ὄντος γενήσεται καὶ ἦτοι ἀεὶ ὄντος ἢ γιγνομένου καὶ κ5
αὐτοῦ, ὥστε ἢ ἐπ᾽ ἄπειρον χωρήσομεν, ἢ κύκλῳ ἡ γένεσις,
ἢ ἔστι τὸ ἀεὶ ὄν. ἀλλ᾽ οὔτε [δὲ] ἐπ᾽ ἄπειρον προϊέναι ϑέμις᾽
ἐκ γὰρ ἑνὸς πάντα καὶ μιᾶς ἀρχῆς" οὔτε κύκλῳ ἡ γένεσις,
ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ κρείττω καὶ χείρω γίγνηται καὶ αἴτια καὶ
ἀποτελέσματα" λείπεται ἄρα ἀεὶ εἶναι τὸ ὄν. διὰ τί οὖν, 90
φαίη τις ἄν, μὴ ἐκ τοῦ ἑνὸς ἡ γένεσις; ὅτι, φήσομεν, ἐκ
τοῦ ἑνὸς παντελῶς τὸ πλῆϑος παράγειν εὐθὺς ἄτοπον. δεῖ
οὖν εἶναι τὸ ὄντως ὄν, ὃ πρώτως ἀπ᾽ αὐτοῦ πρόεισιν, ἕνα
μὴ τὸ πρώτιστον τῶν ἐσχάτων αἴτιον ἢ μόνον, ἀλλὰ πρὸ
τούτων τοῦ ὄντος, ἐξ οὗ καὶ ἡ γένεσις. τὸ δὲ ἀληϑέστα- 55
τον ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις ἐστίν, ὅτι νῦν μὲν ὡς ὑπόϑεσιν
λαβὼν εἶναι τὸ ἀεὶ ὃν ὡρίσατο, καϑάπερ ὃ γεωμέτρης τὸ
σημεῖον εἶναι ϑέμενος ὡρίσατο" μετὰ δὲ τοὺς περὶ τῆς κοσμο-
ποιέας λόγους ἀναλαβὼν αὐτὸ τοῦτο ἀποδείκνυσιν, ὅτι ἐστὶ
τὸ ἀεὶ ὄν᾽ τὰ δὲ καθήκοντα τῇ φυσιολογίᾳ τηρῶν ἐξ ὗπο- 9
ΟᾺῬ
1 φιλοσοφοῦσαν 5 παντελῶς ΚτΟ]] ὁχ Ρ]. 188 οὗ. τον.
Υ 411. 418 ῶ. οὕτως 4858 οὗ τορ. Υ͂Ἱ] 690 ΤῸ τάχα
ἘΡ: τὰ 5 11] οὕτως Ῥ 1ὅ ὄντως Ῥτίοχο Ἰοοο ΜΡ 171 δὲ
6] Κτο]]: δὴ 5 20 ἀεὶ οι Ρ τοοῦδιβ εἶναι τὸ ἀεὶ ὄν
2ὅ88 οὗ. Τί. 21} ---8318Β 21 δὴ ὡρίσατο (αὐτὸν καϑ-
ἅπερ --- 38 ὡρίσατο οτὰ Ῥ | οὗ, Ῥ. 386, 8088 28 περὶ τῆς οχὰ Ἀ
29 λόγους οὰ Οὶ 298 οὗ Τῇ. 288Β
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τχὰ. 270, 9090
ϑέσεως πρόεισι ταύτης καὶ τὰ ἑπόμενα αὐτῇ δείκνυσιν. ἔστι
γὰρ ἐξ ὑποθέσεως ἐπιστήμη Ἰκαὶ αὕτη καὶ δεῖ τὰς ὑποθέσεις
αὐτῶν προειλῆφϑαι τῶν ἀποδείξεων. ἐν μὲν οὖν τοῖς περὶ
τῆς ὕλης λόγοις ἀποδείξει μὴ μόνον εἶναι τὴν ὕλην, ἀλλὰ
5 καὶ τὸ ὄν, μικρὸν δὲ ὕστερον ἐκ μιᾶς τῶν ὑποϑέσεων, τῆς
τρέτης. δείξας, ὅτε ἔστι τοῦ κόσμου δημιουργός. ἔχει διὰ
τοῦτο καὶ τὸ ἀεὶ ὃν εἶναι πρὸ τοῦ γενητοῦ, καὶ πάλιν ἐκ τῆς
τετάρτης ἀποφαίνει τὸν δημιουργὸν πρὸς ἀίδιον παράδειγμα
δεδημιουργηκέναι τὸ πᾶν, αὐτὸ δὲ καϑ᾽ αὑτὸ τὸ εἶναι τὸ ἀεὶ Ὁ
10 ὃν πρὸ τῶν γενητῶν ἐν ἐκείνοις ἀποδείξει τοῖς λόγοις, οἷς
εἴπομεν [ν». 228, 388]. καὶ τοῦτο μὲν οὔτως. Αὐτὸ δὲ
τὸ ὃν ἀεὶ πότερον τὸν νοητὸν πάντα σημαίνει κόσμον ἣ τὸν
δημιουργὸν ἢ τὸ παράδειγμα τοῦ παντός; ἄλλοι γὰρ ἄλλως
ὑπέλαβον. καὶ εἰ μὲν τὸ νοητόν, πόϑεν τε ἄρχεται καὶ ποῖ
16 πρόεισι τὸ νοητὸν πλάτος; εἰ δὲ τὸ παράδειγμα, πῶς ὃ
δημιουργὸς οὐκ ἔστιν ἀεὶ ὄν, εἴπερ ἄλλο τὸ παράδειγμα καὶ
ὃ δημιουργός; εἰ δὲ ὁ δημιουργός. πῶς τὸ παράδειγμα οὐ
τοιοῦτον; ὅτι μὲν οὖν τὸ παραδειγματικὸν αἴτιον ἐν τῷ ἀεὶ
ὄντε ταχτέον, ἐναργῶς ὁ Πλάτων φησί [280 29 Α]" πρὸς
50 πότερον τῶν παραδειγμάτων ὃ τεκτηνάμενος αὐτὸν
ἀπειργάζετο, πρὸς τὸ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχον,
ἢ πρὸς τὸ γεγονός; καὶ ἐπέκρινεν εὐθύς" εἰ μὲν δὴ κα-
λός ἐστιν ὁ κόσμος ὅ τε δημιουργὸς ἀγαϑός, δῆλον
ὡς πρὸς τὸ ἀίδιον ἔβλεπεν᾽ εἰ δέ, ὃ μὴ ϑέμις εἰπεῖν,
55 πρὸς τὸ γεγονός" εἰ οὖν τοῦτο μὴ ϑέμις εἰπεῖν, ἀεὶ ὄν
ἔστι τὸ παράδειγμα τοῦ παντός. ὅτε δὲ καὶ ὁ δημιουργὸς
τῆς αὐτῆς ἐστι ταύτης μοίρας. δῆλον ἐκεῖϑεν᾽ τὴν ψυχήν,
ἣν ὁ δημιουργὸς ὑφίστησι, πρώτην αὐτὸς διαρρήδην ἀπο-
καλεῖ [8406] τῶν γενομένων καὶ γένεσιν αὐτῆς παραδίδωσιν᾽
ΟᾺΡῬ
Ὡ καὶ αὐτὴ 6] καὶ ταύτῃ ἰεταρύδα!ὑ ΚτΟ] 8ὃ αὐτῆς 1].: θ᾽ὰ
ΚτΟ]] δὅ οὗ Τῇ). 238. Β 6 δείξας οα 6θ8 καὶ διὰ τοῦτο Οὶ
Ἴ ἐκ τῆς ΟἿ: αὐτῆς Ῥ 18 οὗ. Τα. 294 9 αὑτὸ τὸ Ο:
ἑαυτὸ τὸ Ῥ: αὑτὸ Ξἅὸ 10 ὃν πρὸ ς: ὃν τὰ πρὸ ΟΡ 183.14 τὸ
ΟΝ: τὸ Ῥ 14 ποῖδσ: ποῦ Ι Ρ 16 οὐκχ---17 δημιουργός (ρΥ]08)
οῃῦ 11 οὐ α. 20 πρότερον Ῥ δὰ τεκτηνάμενος
εἴ. εἶτα 910 21 πότερον πρὸς ΡΊ. κατὰ τανυτὰ ς: κατ᾽ αὐτὰ
ΟΡ 28 ὅδε ὁ κόσμος ῬΊ[Ξ 34 ὃ μηδ᾽ εἰπεῖν τινι θέμις Ρ].
9 μὴ ὁ Ῥ 2471 ἐστι ταύτης μοίρας ἘΓΡ: αἰτίας Ο
γ
μὰ
5980 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖω. 270)]
ὁ δὲ δημιουργὸς πρὸ τῆς ψυχῆς ἐστιν, ὥστε τῶν ἀεὶ ὄντων
ἐστί. διὸ καὶ ἐρεῖ [84 Α] περὶ αὐτοῦ" οὗτος οὖν ὄντος ἀεὶ
λογισμὸς ϑεοῦ. καὶ πῶς γὰρ ἔμελλε νοῦς ὧν ϑεῖος μὴ
ταύτης εἶναι. τῆς μοίρας; ἄρ᾽ οὖν πᾶς ὃ νοητὸς κόσμος ἀεὶ
ὄν ἐστιν; ἀλλ᾽ ὁ ϑεῖος Ἰάμβλιχος ἐμβριϑῶς διαμάχεται τῷ
λόγῳ, τὸ ἀεὶ ὃν κρεῖττον καὶ τῶν. γενῶν τοῦ ὄντος καὶ τῶν
ἰδεῶν ἀποφαινόμενος καὶ ἐπ᾽ ἄκρῳ τῆς νοητῆς οὐσίας ἰδρύων
αὐτὸ πρώτως μετέχον τοῦ ἕνός. τούτοις δὲ μαρτυρεῖ καὶ τὰ
ἐν Παρμενίδῃ γεγραμμένα περὶ. τοῦ. ἑνὸς ὄντος καὶ τὰ ἐν
Σοφιστῇ" καὶ γὰρ ἐκεῖ πρὸ τοῦ. ὅλου τάττει τὸ ἕν ὃν καὶ
πρὸ τοῦ παντὸς τοῦ νοητοῦ, καίτοι καὶ τὸ ὅλον νοητόν ἐστι
καὶ τὸ πᾶν. ἀλλ᾽ ἐνταῦϑά γε σαφῶς τὸ - παράδειγμα ἀεὶ ὃν
ὁ Πλάτων προσηγόρευσε καὶ ὅλον καὶ παντελές" τοῦτο μὲν
οὖν αὐτόϑεν᾽ παντελὲς γὰρ αὐτὸ καλεῖ. ξῷον. καὶ ὅλον [δέ],
ὅταν λέγῃ [800]᾽ οὗ δέ ἐστι τὰ ἄλλα ξῷα μόρια καϑ'
ἐν καὶ τὰ γένη.. ὥστε εἰ τὸ παράδειγμα ὅλον καὶ παν-
τελές, τὸ δὲ πρώτως ὃν ὑπὲρ τὸ ὅλον καὶ πᾶν, οὐκ ἂν εἴη
τὸ παράδειγμα ταὐτὸν κἀκεῖνο τὸ ὄν. “μήποτε οὖν ἄμεινον
λέγειν εἶναι μέν τινα τοιαύτην τοῦ ὄντος τάξιν. οἵαν ὁ
ϑεῖος ἐκεῖνος παραδέδωκε καὶ οἵαν ὁ Πλάτων ἐν ἄλλοις
ἐθεώρησε, νῦν δὲ ἅπαντα τὸν αἰώνιον κόσμον οὕτως ἐπω-
νομάσϑαι. καὶ ϑαυμαστὸν οὐδέν᾽ καὶ γὰρ τὸ νοητὸν ποτὲ
μὲν κατὰ πάσης φέρουσι τῆς ἀειδοῦς καὶ ἀοράτου φύσεως,
ὥσπερ ὅταν καὶ τὴν ψυχὴν νοητὴν λέγωσιν, ὡς ὁ ἐν Φαίδωνι
[8048] Σωκράτης. ποτὲ δὲ κατὰ τῶν κρειττόνων ἁπάντων
τῆς ψυχικῆς οὐσίας, ὡς ἡ ἐν Πολιτείᾳ ΓΥΙ ὅ098Β9Ε)
δηλοῖ διαίρεσις, ποτέ γε μὴν κατὰ τῶν πρωτέστων τοῦ ὄντος
τριάδων, ὡς μικρὸν ὕστερον ὃ Τίμαιος ἀποκαλέσει [284].
καὶ τὸ ὃν οὖν τὸν αὐτὸν τρόπον ἐν Σοφιστῇ μὲν τὴν τοῦ
οι
20.ὃ
86
ἑνὸς ὄντος δηλοῖ τάξιν, ἐνταῦϑα δὲ τὸν αἰώνιον σύμπαντα 30
κόσμον᾽ ἐπεὶ ὅτι γε τὸ ὃν τὸ πρώτως ὃν τὸ ἀκρότατόν ἔστι
τοῦ νοητοῦ πλάτους καὶ ἡ μονὰς τῶν ὄντων ἁπάντων, δῆλον᾽
ΟᾺΡ
10 οὗ. ϑορῃ. 3440) 324ὔ 18 συνηγόρευσε Ῥ τοῦτο --
14 αὐτόϑεν οι Ῥ 1ὅ οὗ δὲ ς: οὐδὲ ΟΡ; οἵ. ἱπῖτα 129}
16 ἔοχί. καὶ ζκαστὰ εἰ ΟΡ: εἰς ἘΞ 1985 οἵαν καὶ ὁ ϑεῖος Ρ
94 ὕπερ αὶ ὁ οἵα Ὁ φὅ πάντων Ο 26 ψυχῆς 5 238 ὡς
11.: δὰ ἐὰρῦ 81 ὃν τὸ πρώτως Ο: ὃν πρώτως ἈΠ: ὄντως Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίτὰ. 310] 981
πανταχοῦ γὰρ τὸ πρώτως ὃν ὅπερ ἐστὶν ἐν τῇ ξαυτοῦ σειρᾷ
τὴν ἀκροτάτην ἔχει τάξιν". δεύτερον γὰρ ὄν, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτὸ
τὸ εἶδος, οὐκέτι πρώτως ἐστὶν ὅπερ ἐστίν. ὥσπερ οὖν ἡ αὖτο-
ἀρετὴ τὴν ἀκροτάτην ἔχει χώραν ἐν τῇ σειρᾷ τῶν ἀρετῶν,
ὡς τὸ αὐτὸ ἴσον ἐν τοῖς ἴσοις. τὸ αὐτοξῷον ἐν τοῖς ξώοις:
οὕτω “δήπου καὶ τὸ αὐτοόν, ὃ πρώτως ᾿ἐστὶν᾽ ὄν, κορυφὴ
τῶν ὄντων ἐστὶν ἁπάντων, καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ πρόεισι πᾶν τε
τὸ νοητὸν καὶ τὸ νοερὸν καὶ τὸ ὁπωσοῦν ἀποφερόμενον τὴν
τοῦ ὄντος προσηγορίαν. ἀλλ᾽ οὐ ταὐτόν ἔστιν ἕν ὃν καὶ
1ὸ ἀεὶ ὄν᾽ τὸ μὲν γὰρ ἕν ὃν ἐπέκεινα τοῦ αἰῶνός ἐστιν". ὃ γὰρ
αἰὼν μετέχει τοῦ ὄντος πάντα γοῦν ὅσα αἰῶνος μετείληφε; Β
καὶ τοῦ ὄντος ἔχει τινὰ μοῖραν, οὐ πάντα δὲ ὅσα τοῦ ὄντος
μετέχει, καὶ. τοῦ αἰῶνος μετείληφεν ἔστι γοῦν καὶ τὰ ἐν
χρόνῳ μετέχοντα τοῦ ὄντος" ὥστε ἐπέκεινα τὸ πρώτως "ὃν
τῆς τοῦ αἰῶνος τάξεως. τὸ δὲ ἀεὶ ὃν αἰώνιόν ἐστιν᾽ ὥστε
αὐτὸ τοὐναντίον ἀπέδειξεν ὃ λόγος, ὅτι πᾶν μᾶλλον ἐκ τοῦ
ἀεὶ ὃν ληπτέον, ἢ τὸ ἕν ὅν. ἐκεῖνο γὰρ τοῦ ἀεὶ κρεῖττον,
ὥτε' μεταξὺ ὃν τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕν ὃν πρὸ τοῦ
αἰῶνος καλούμενον. ' εἰ οὖν μὲ χρὴ τὸ φαινόμενον λέγειν,
90 προηγουμένως πᾶν τὸ αἰωνίως ὃν νῦν ὁ Πλάτων παρεί.
ληφεν, ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ τῆς τοῦ αὐτοενὸς φύσεως - τοῦτο
γάρ ἔστι τὸ πρώτως αἰώνιον --- λῆγον δὲ ὦ ἄχρι τῶν μερικῶν
νόων΄. τὸ δὲ ἕν ὃν ἴσως. ὡς μονάδα τούτων ἀφῆκε. καὶ: ὡς
ἄρρητον καὶ τῷ ἕνὶ συνηνωμένον. καὶ οὕτως ἂν αὐτῷ. περὶ
95 τοῦ νοητοῦ παντὸς ὃ λόγος εἴη. τὸ νοητὸν εἰ μὴ. τὸ: ἀκρό-
τατον καὶ κρύφιον λαμβάνοις καὶ ἀνεκφοίτητον τοῦ ἕνός.
τὸ γοῦν τῶν νοουμένων κάλλιστον τὸ αὐτοξῷον ἐρεῖ
μικρὸν προελϑών [802], ὡς τῶν πρὸ τούτου δι᾽ ἑνότητος
ὑπερβολὴν καὶ τοῦ νοεῖσϑαι. κρειττόνων ὄντων᾽ εἰ μὴ ἄρα
80 κάλλιστον τῶν νοουμένων πάντων ξῷον τὸ αὐτοξῷον εἶπε
νοουμένων ὄντων καὶ τοῦ αἰῶνος πρὸ τοῦ ξῷου καὶ τοῦ
ἑνὸς ὄντος. τοῦ μὲν ὡς κατ᾽ αἰτίαν ἀεί. τοῦ ᾿δὲ ὡς καϑ᾽
ΟᾺΡ
1 ὕπερ ἐστὶν οι ὁ αὐτοῦ Ο 8 νοητὸν ὃν ἘΡ 171 ὄν
(9510) οτὰ Ἀ 21 αὐτοενὸς 6: αὐτοξώου ἘΡΡ. οἵ ἃ. 238 οὐ 28.
804 πυἱᾶδ οὔϊδσα Ὁ. 382, 1 αὐτοόντος ῶ8 τοῦτον ΜἩὀ 284 αὐτὸ
σ 21 τὸ γοῦν ἊΣ: τῶν γ᾽ οὖν Ὁ 80 ζῶον ΟΝ: ξόων Ῥ
82 αἰτίαν ΟἹ: οὐσίαν Ῥ
ὡν
1
ων
989 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ἘΠΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 31}
ὕπαρξιν, τοῦ αἰῶνος, τοῦ δὲ ὡς κατὰ μέϑεξιν, τοῦ αἰωνίου.
καὶ εἰ ταῦτα κρατοίη, ἐν τῷ ἀεὶ ὄντι καὶ ὃ αἰὼν καὶ τὸ
αὐτούῶον καὶ ὁ δημιουργὸς περιέχοιτο ἂν καὶ αὐτὸ τὸ ἕν
ν ἔχον τοῦ αἰῶνος τὴν κρύφιον αἰτίαν᾽ ὥστ᾽ εἶναι δῆλον
ἐκ τούτων, ὅτι τὸ ἀεὶ ὃν ἅπασαν περιείληφε τὴν πρὸ τῶν
ψυχῶν φύσιν εἴτε νοητὴν εἴτε νοεράν, ἀρχομένην μὲν ἀπὸ
τοῦ αὐτοόντος, τελευτῶσαν δὲ εἰς τὸν μερικὸν νοῦν, ἀλλ᾽
οὐχὶ μόνον τὸ ἀκρότατον τῶν ὄντων πάντων, ὡς Ἰάμβλιχος
ἔλεγεν, οἷόν ἐστι τὸ ἕν ὄν, δι᾽ ὃ τὰ ὄντα πάντα Ἰὄντα λέγε-
ται, οὗ δὴ μόνον ἐστὶ πρεῦττον τὸ ἕν αὐτὸ καὶ αἵ ἀρχαὶ
τοῦ ὄντος. τὸ μὲν οὖν ὃν καὶ τοῦ αὐϑυπόστατον εἶναι
κρεῖττόν ἐστι δεῖ γὰρ αὐτὸ παντὸς ἐξῃρῆσϑαι -πλήϑους" τὸ
δὲ ἀεὶ ὃν αὐϑυπόστατον μέν, διὰ τὸ ἕν δὲ τὴν δύναμιν
ἔχει ταύτην᾽ τὸ δὲ μετ᾽ αὐτὸ καὶ αὐϑυπόστατον ἅμα καὶ
ἀπ᾽ αἰτίας ἄλλης ὑφίσταται ποιητικῆς, οἷόν που καὶ τὸ
ἡμέτερόν ἐστι τὰ δὲ ἔσχατα πάρεισι μὲν ἀπ᾽ αἰτίας εἰς τὸ
εἶναι κρείττονος, αὐϑυπόστατα δὲ οὐκ ἔστιν, ἀλλ᾽ ἀνυπό-
στατα. τὸ δὲ ἀεὶ ὃν οὐ πὴ μὲν ὑποθετέον ὄν, πὴ δὲ οὐκ
ὄν, εἰ μὴ σύνϑετον ἤ καὶ ἐκ τοιούτων οὕτως ἀνομοίων σύν-
ϑετον, οὐδὲ ποτὲ μὲν ὄν, ποτὲ δὲ οὐκ ὄν᾽ αὐτὸ γὰρ τοῦτο
λέλεκται ἀεὶ ὄν᾽ ἀλλ᾽ ἁπλῶς καὶ αἰωνίως ὃν καὶ ἀμιγὲς
πρὸς πᾶν ὁπωσοῦν ὑπεναντίον. τοῦτο γάρ μοι δοκεῖ καὶ ἡ
προσϑήκη τοῦ γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον ἐνδείκνυσθαι, τὴν
ἀμιγῆ καὶ ἄχραντον καϑαρότητα τοῦ ἀεὶ ὄντος, καϑ᾽ ἣν
ἐξήφηται πάσης τῆς ἐν εἰδώλοις τοῦ ὄντος φερομένης ὑπο-
στάσεως καὶ τῆς κατὰ χρόνον μεταβαλλομένης., οὐχ ὥσπερ
τινές φασιν, ὅτι τοῦ σαφοῦς ἕνεκα τὸ ἀεὶ ὃν ἐξηγεῖται διὰ
τοῦ γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον, οὐδ᾽ ὥσπερ ἄλλοι λέγουσιν, ὅτι
καὶ καταφατικῶς τὸ αὐτὸ καὶ ἀποφατικῶς ἠϑέλησεν εἰπεῖν,
ἀλλ᾽ ὅτι δεῖ τὸ ἀεὶ ὃν ἐφ᾽ ἑαυτοῦ νοεῖν πόρρω τῆς κατὰ
χρόνον μεταβολῆς" καὶ γὰρ ἡ ψυχὴ χρόνου μετέχει. καὶ ὁ
οὐρανὸς κατὰ χρόνον ἀνελιττομένην ἔλαχε ξωήν᾽ μόνη δὲ ἡ
ΟᾺΡ
65 οὗ ». 381, 2188 8 πάντως ἘΡ 9 ἕνα οἱ ΚτγΟ]]
98 λέγεται ἦναι ἘΡ 10 ἐστὶ κρεῖττον μόνον Ῥ αἱ οἵὰ
11 καὶ τοῦ ΟἿ: χαὶ τὸ Ρ 11.18 αὐθυπότακτον Ρ 118 ἀλλ᾽
ἀνυπόστατα Ετο}}]: ἀλλὰ μήπω ταῦτα . 18 πῇ μὲν ὃν ὑπο-
ϑετέον ΜΡ 19 εἴη οοῃηὶ 8 28 τοῦ Ο: τὸ ἈΡ
τῷ
οι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίτὰ. 210] 2538
νοητὴ φύσις καϑ᾿ ὅλην ξανυτὴν αἰώνιός ἐστι διὸ καὶ τῶν
παλαιῶν τινὲς ὄντως μὲν ὃν καλοῦσι τὸ νοητὸν πλάτος, οὐκ
ὄντως δὲ ὃν τὸ ψυχικόν, οὐκ ὄντως δὲ οὐκ ὃν τὸ αἰσϑητόν,
ὄντως δὲ οὐκ ὃν τὴν ὕλην" ἀλλ᾽ οὗτοι μὲν ὕπως ταῦτα
5 διατάττονται, ἐν ἄλλοις ἐξετάσομεν᾽ ὅτι δὲ τὸ γένεσιν μὴ
ἔχειν πρόσκειται τὴν χωριστὴν οὐσίαν τοῦ ἀεὶ ὄντος ἐνδεικνύ-
μενον, οἶμαι διὰ τῶν εἰρημένων γεγονέναι δῆλον.
Ἐπὶ δὴ τούτοις τὸ γιγνόμενον πότερον τὸν σύμπαντα
λέγει κόσμον, ἢ τὴν ἔνυλον καὶ πάντη μεταβαλλομένην σύ-
10 στασιν: καὶ γὰρ τοῦτο οὗ μὲν ἄλλως, οὗ δὲ ἄλλως ἐξηγή-
σαντο τῶν παλαιῶν. ἡμεῖς δὲ πᾶν μὲν τὸ σωματοειδὲς γιγνό-
μενον ἀκούομεν, καϑ᾿ ὅσον δὴ παρ᾽ ἑαυτοῦ μὲν ἀκόσμητόν
ἐστιν, ὑπ᾽ ἄλλου δὲ ἀεὶ ἢ ποτὲ ταττόμενον᾽ ἀλλ᾽ οὐχ ἡ ψυχὴ
ἢ τοῦ παντός᾽ ἔστι γὰρ πῇ ἀεὶ ὄν" οὐδὲ πολλῷ πλέον ὁ
1 νοῦς οὗτος γὰρ αὐτόϑεν ἀεὶ ὄν᾽ μόνον δὲ᾽ τὸ σῶμα γιγνό-
μενόν ἐστι καὶ ὄντως οὐδέποτε ὄν᾽ τοῦτο γάρ ἔστε τὸ ἀεὶ
τῆς κοσμοποιοῦ δεόμενον αἰτίας καὶ ἀεὶ παρ᾽ αὐτῆς (τὴν τοῦ
εἶναι κομιζόμενον ἔμφασιν. διὰ τί οὖν, φασί, μὴ προσέ-
ϑηκε τὸ ἀεὶ καὶ τῷ γιγνόμενον, ὥσπερ τῷ ὄν, ἢ τὸ
80 ποτέ, ἵνα κατὰ πᾶν πρὸς τὸ ἀεὶ ὃν ἀντιθέτως ἔχῃ; ἦ
τοῦτο πρὸς τὴν φύσιν τοῦ γιγνομένου ποικίλην οὖσαν ὁ
Πλάτων ἀπιδὼν ἐμηχανήσατο καὶ τὸ ποτὲ καὶ τὸ ἀεὶ τοῦ
γιγνομένου περιελών᾽ τὰ μὲν γὰρ ὅλα γέγνεται ἀεί, τὰ δὲ
μέρη ποτέ. καὶ ἄλλως τὰ μὲν τῶν εἰδῶν ἀχώριστά ἐστι τῆς
35 ὕλης καὶ ἀεὶ γίγνεται ἐκ τοῦ ἀεὶ ὄντος, τὰ δὲ ἐν χρόνῳ
γίγνεται καὶ ἀπογίέγνεται᾽ ἡ μὲν γὰρ σωματότης ἀεὶ γίγνε-
ται καὶ ἀεὶ περὶ τὴν ὕλην ἐστί, τὸ δὲ τοῦ πυρὸς ἢ τοῦ
ἀέρος εἶδος εἴσεισί τε εἰς τὴν ὕλην καὶ ἔξεισι, χωριζόμενον
καὶ ἀπολλύμενον διὰ τὴν τῆς ἐναντίας φύσεως ἐπικράτειαν.
80 εἰ δὴ τὸ ἀεὶ τὴν ὕλην κατέχον ἀεὶ γίγνεται, οὐδέποτε ὅν
ἐστι τὸ γὰρ γιγνόμενον, καϑὺ γίνεται. οὐκ ἔστιν, ἀεὶ δὲ
γένεται, οὐδέποτε ἄρα ἐστί. καὶ εἰ τὸ ποτὲ γιγνόμενον. ὅτε
ΟᾺΡ
1 αἰωνίως 5. 2. ὁν ἘΡ: οὐ 288 οὗ Ρ] αὖ. Βορμϊἱδῦ. 860].
ΟΝ 8. ἐπὶ δὴ ἘΡ: ἐπειδὴ 5. 12 δὴ ΟΝ: δὲρΡ᾽ 18 οὐχὶ ἡ Ν
18 μὴ οχὰ ΜΗ 1888 οἷ. Βοῆ 0]. 5 19 τὸ γιγνόμενον Ο: Ῥ δηΐδ
ΟΟΥΤ (ὦ 8865.) 1985 ἢ καὶ τὸ ποτὲ 40}. 51 ἢἣ τοῦ ἘΡ:
ἢ τὸ 5 80 κατέχον τὴν ὕλην Ἡ
“
Ε
984 ΠΡΟΚΛΟῪΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝΙΒ [Τίμι : 91}0]
γίνεται, οὐκ' ἔστι... μὴ . γιγνόμενον δὲ. οὐκ ἔστι, καὶ “τὸ ποτὲ
2 γιγνόμενον οὐδέποτέ ἐστιν. ὄν. ἀλλὰ πᾶν τὸ γινόμενον ἢ ἀεὶ
γένεται, ἢ ποτέ᾽ πᾶν ἄρα τὸ γινόμενον οὐδέποτε ὄν ἐστιν.
Εἰφημένων δὴ τούτων ἐπὶ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀναδραμόντες λέγο-
μεν, πότερον ἁπάντων ἐστὶ τῶν ὄντων ἐν τούτοις περίληψις 5
ἢ οὔ τοῦτο γὰρ ξητήσαντες ὠήϑημεν δεῖν ἕκαστον τῶν
ἐνταῦϑα λεγομένων διερευνήσασϑαι, πότερον ἁπάντων φή-
σομὲεν ἢ οὐχ. ἁπάντων εἰ μὲν γὰρ τὸ ὃν ἀεὶ τὴν αἰώνιον
μόνην φύσιν ἐνδείχνυσϑαι ϑείημεν, τὸ αἰώνιον καϑ᾽ ὕλην
ἑαυτὴν ἔχουσαν, οὐχ ἁπάντων᾽ οὔτε γὰρ τὸ πρὸ τοῦ αἰῶνος 10
ὃν οὔτε ἣ τοῦ αἰῶνος τάξις οὔτε αὖ ὅσα τὴν μὲν οὐσίαν
αἰώνιον ἔχει, τὰς δὲ ἐνεργείας ποιεῖται κατὰ χρόνον, ὑπὸ
τοῦτο ταχϑήσεται τὸ ὄν. εἰ δὲ πᾶν τὸ ὁπωσοῦν αἰώνιον εἴτε
κυρίως εἴτε μὴ καὶ εἴτε καϑ'᾿ ὅλου εἴτε μερικῶς ἀεὶ ὃν λά-
βοιμεν, καὶ ἡ ψυχὴ τῶν αἰωνέων ἔσται, καὶ τὸ ἕν ὃν ἀεὶ 15
ὃν. δηϑήσεται, καϑ᾽ ὅσον ἔχει τὴν αἰτίαν τῶν αἰωνίων ἁπάν-
τῶν “ἑνιαίως ἐν. αὐτῷ καὶ κρυφίως, ὥσπερ φασίν. ἔχει. γὰρ
οὕτως" τὸ μέν. ἐστιν ὑπεραιώνιον,. τὸ δὲ αἰών, τὸ δὲ αἰώνιον
ἁπλῶς, τὸ δὲ πὴ αἰώνιον. . ἕκαστον δὲ. τούτων ἀεὶ ὄν; τὸ
μὲν: ὡς τοῦ ἀεὶ δύναμις. καὶν 'πηγή,. τὸ δὲ ὡς πρώτως ὃν τὸ 50
ἀεὶ καὶ . αὐτοαεὶ καὶ: οὐ κατὰ μετοχήν... τὸ ' δὲ: ὡς τοῦ. ἀεὶ
Β μετέχον. καὶ πρώτως ὅλον. αἰώνιον, τὸ δὲ ὡς πὴ" τῆς τοι-
αύτης ἰδιότητος μεταλαβόν. τριχῶς γάρ ἐστιν": ἕκαστον. ἢ
κατ᾽ αἰτίαν, ἢ καϑ' ὕπαρξιν; ἢ κατὰ μέϑεξιν" τὸ μὲν οὖν
ἕν ὃν καϑ᾽ ὕπαρξίν ἐστι μόνως ὄν, κατ᾽ αἰτίαν δὲ ἀεὶ ὄν, 535
ὁ δὲ αἰὼν καϑ᾽ ὕπαρξιν ἀεὶ ὄν, κατὰ μέϑεξιν δὲ ὄν, τὸ
δὲ αἰώνιον κατὰ μέθεξιν ὃν καὶ ἀεὶ ὄν, καϑ᾽ ὕπαρξιν δὲ
ἄλλο τι, (ἣΣ) νοητὸν ἢ νοητὸν καὶ νοερὸν ἢ νοερόν, καὶ εἶ
τοῦτο, ἢ ὁλικὸν ἢ μερικόν, καὶ εἰ τοῦτο, ἢ ὑπερκόσμιον ἢ
ἐγκόσμιον, καὶ εἰ τοῦτο, ἢ ϑεῖον ἢ μετὰ ϑεοὺς ὄν, καὶ ἕκά- 80
τερον ἢ τῷ εἶναι μόνον, ἢ τῷ δύνασθαι καὶ τῷ ἐνεργεῖν.
ΟΧΡ ἢ
ἃ οὐδέποτε ὄν ἐστιν ἘΡ ἢ ΟΡ 48 λέγωμενς ὅ ἐν
τούτοις ἐστὶ ἸΕδὶο 8 ἮΡ: καὶ ΟἿ 11 μὲν ΟἿ ἈΓ΄ 18 τετάχϑαι Ὁ
τὸ οὐ ἘΞ 17 δὰ χρυφίως οὗ ΟΥδο. ὁἰιαί. 183: 2885 οὗ 8600]. Ἐ
26 ρῥχὶτπβ ὄν ὅἡήὰ Ὁ 268 οὗ 8680]. Ὁ 21 ὃν καὶ ἀεὶ ὁπ ΜΡ
28 ἡ νοερόν οχαὰ Ὁ 29 ἢ μερικὸν ἢ ὁλικὸν Ῥ 81 ἢ τῶ Ῥ:
ἢ τὸ Ο: νοητῶ τὸ δύνασϑαι Ὁ τὸ ἐνεργεῖν Μ
ΠΡΟΚΔΛΔΟΎ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 2310) 288
καὶ μέχρι τούτων τὸ ἀεὶ ὃν τῶν πῇ αἰωνίων. πάλιν τοί-
νυν τὸ γιγνόμενον, εἰ μὲν τὸ κυρίως λάβοιμεν, τὴν γένεσιν
ληψόμεϑα τὴν παντοίως ἐξαλλαττομένην, εἰ δὲ πᾶν τὸ ὁπωσ-
οὖν γενητόν, καὶ τὸν οὐρανὸν. γιγνόμενον ἐροῦμεν, καϑ᾽
ὅσον αὐτῷ μέτεστι κινήσεως καὶ μεταβολῆς, καὶ τὴν ψυχὴν
τῶν. γιγνομένων πρώτην, καϑ᾽ ὅσον ἐν. χρόνω δῇ φραχὲ συμ-
φυής ἐστιν αὐτῆς ταῖς ἐνεργείαις ὃ χρόνος. καὶ οὕτω κά-
τωϑέν τε. ἀνιόντες εἰς. ψυχὴν ἀπολήξομεν ὡς πρώτην τῶν
γενητῶν, καὶ ἄνωθεν κατιόντες. εἰς. αὐτὴν ἀποπαυσόμεϑα
10 πάλεν ὡς ἐσχάτην τῶν αἰωνίων᾽ καὶ. γὰρ. εἰ καὶ τὸν οὐρανὸν Ο
ἀεί φησί τις εἶναι λέγων ὀρϑῶς, ἀλλὰ τὸ εἶναι αὐτοῦ γίγνε-
ται ἀεὶ παρ᾽ ἄλλου, ψυχὴ δὲ καὶ. παρ᾽ ξαυτῆς ἔχει τὴν
ἑαυτῆς οὐσίαν. διὸ καὶ ὁ ἐν Φαίδρῳ [2458 2464] Σω-
κράτης ἀγένητον αὐτὴν ἅ ἅμα καὶ αὐτοκίνητον ἔλεγεν. ὡς
15 ἀρχὴν. μὲν. πάσης γενέσεως, ἑαυτὴν δὲ γεννῶσαν καὶ ἑαυτὴν
ξῳοποιοῦσαν᾽ ἀγένητον. ἄρα καὶ γενητὴν αἰώνιόν τε καὶ οὐκ
αἰώνιον αὐτὴν λέγοντες ὀρϑῶς ἐροῦμεν. διὸ καὶ ὁ 48ϑη- ᾿
ναῖος ξένος [Ἰου. Χ 9044] ἠξίου τὴν ψυχὴν ἀνώλεϑρον
μὲν. λέγειν, οὐκ αἰώνιεον᾽ δέ, καὶ τοῖς ῥήμασιν τούτοις λέ- ᾿
30 γῶν, διότι πῇ ἐστιν αἰώνιον, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ πᾶσαν ξαυτήν,
ὡς τὸ ὄντως ὄν. ἄλλο δὲ ἦν τὸ εἶναι ἀεὶ καὶ τὸ γίγνεσϑαι"
καὶ ὃ μὲν οὐρανὸς γένεται ἀεί --- παρ᾽ ἑαυτοῦ γὰρ οὐκ ἔχει
τὸ ὅν --- ἡ δὲ ψυχὴ καὶ ἔστιν ἀεί --- παρ᾽ ἑαυτῆς γὰρ ἔχει
τὸ ὕν -- . καὶ πᾶν τὸ πρὸ αὐτῆς οὐ γίνεται μὲν ἀπ᾽ αἰτίας,
45 ἔστι΄ δὲ ἀπ᾽ αἰτίας᾽ γένεσις γὰρ ἐν τοῖς ὑπ᾽ ἄλλων μόνον
ὑφισταμένοις ἐστί. πῶς μὲν οὖν ἁπάντων γέγονε τῶν ὄντων
περίληψις καὶ πῶς οὐχ ἁπάντων ἐν τοῖς εἰρημένοις τμήμασι,
διὰ τούτων ἔστω καταφανές": οὐχ ἁπάντων μέν. διότι τὸ ὮὉ
μόνως αἰώνιον εἴληπται καὶ τὸ μόνως γενητόν, ἃ δή ἐστι
80 τὸ μὲν πρὸ ψυχῆς, τὸ δὲ μετὰ ψυχήν᾽ ἁπάντων δέ, ὅτι τῶν
ἄκρων ληφθέντων ἔστι καὶ τὸ μέσον ἐκ τούτων εὑρεῖν, ὅπερ
ἅμα καὶ ὄν ἐστι καὶ γιγνόμενον. Ὅτι δὲ ἀναγκαίως πρὸ
οι
ΟᾺΓΡ
2 τὸ κυρίως ἈΠ: τοῦ κυρίως 6: αἰωνίως Ρ 12 παρ᾽ ἄλλου
ἀεὶ Ῥ. 18 οὐσίαν ἑαυτῆς Ῥ 16 ἑαυτήν τε δὲ Μ 11 τὴν
αὐτὴν Ῥ 96 ἔστι δὲ ἀπ᾽ αἰτίας οτὰ Ρ 26 ἐφιστα-
μένοις Ῥ
το]
286 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|μ. 391}
τῶν ἄλλων ἁπάντων ἀξιωμάτων τοὺς διορισμοὺς πεποίηται
τοῦ τε ὄντος ἀεὶ καὶ τοῦ γιγνομένου, ῥάδιον καταμαϑεῖν
ἐννοήσαντας, ὅτι τοῦτο πρώτιστόν ἐστι τῶν προβλημάτων περὶ
τοῦ παντὸς εἰ γέγονεν ἢ ἀγενές ἐστιν, ὥσπερ εἴρηται μι -
κρῷ πρότερον [210], καὶ ὡς αὐτὸς ἐρεῖ προελθών [28 ΕΒ] ὁ
σκεπτέον δὴ περὶ αὐτοῦ πρῶτον, ὅπερ ὑπόκειται
περὶ παντὸς ἐν ἀρχῇ δεῖζνΣ σκοπεῖν, πότερον ἦν ἀεί,
γενέσεως ἀρχὴν ἔχον οὐδεμίαν, ἢ γέγονεν. εἰ γὰρ
τοῦτο πρώτιστόν ἐστι τῶν ἐξετασϑησομένων, εἰκότως καὶ ἐν
τοῖς ἀξιώμασι πρώτην ἔχει τάξιν, τί τὸ γενητὸν καὶ τί τὸ τὸ
αἰώνιον" ᾿τούτοις γὰρ ἕπεται καὶ τὰ ἄλλα ἀξιώματα, ὥσπερ
τῷ περὶ τοῦ γεγονέναι προβλήματι συνακολουϑεῖ καὶ τὰ
λοιπὰ προβλήματα. καὶ εἴ με δεῖ πάλιν ἐπαναλαβόντα τὸν
περὶ τῶν ὑποθέσεων λόγον διὰ πλειόνων τὸ δοκοῦν εἰπεῖν,
ἔοικεν ὁ Πλάτων ὥσπερ οἱ γεωμέτραι πρὸ τῶν ἀποδείξεων 15
ὄρους παραλαμβάνειν καὶ ὑποϑέσεις, δι᾽ ὧν ποιήσεται τὰς
ἀποδείξεις, καὶ ἀρχὰς προκαταβάλλεσϑαι τῆς ὕλης φυσιο-
λογίας᾽ ὡς γὰρ ἄλλαι μουσικῆς ἀρχαὶ καὶ ἄλλαι ἰατρικῆς,
ὁμοίως δὲ καὶ ἀριϑμητικῆς ἄλλαι καὶ μηχανικῆς. οὕτω
δὴ καὶ φυσιολογίας ἀρχαί τινές εἶσι τῆς ὕλης, ἃς νῦν ὃ 20
Πλάτων παραδίδωσιν [238 ΑΒ]. ὄντως ὄν ἐστε τὸ νοήσει
μετὰ λόγου περιληπτόν. γενητόν ἔστι τὸ δόξῃ μετ᾽ αἰσϑή-
σεως ἀλόγου δοξαστόν. πᾶν τὸ γενητὸν ἀπ᾽ αἰτίας γίγνε-
ται. τὸ μὴ ἀπ᾽ αἰτίας ὑφεστὸς οὐχ ἔστι γενητόν. οὗ τὸ
παράδειγμα τὸ ἀεὶ ὄν ἐστι, τοῦτο καλόν ἔστιν ἐξ ἀνάγκης. 535
οὗ τὸ παράδειγμα γενητόν, τοῦτο οὐ καλόν ἐστι. τὸ πᾶν
οὐρανὸς καλείσϑω ἢ κόσμος. ἀπὸ γὰρ τούτων τῶν ἀρχῶν
πάντα προάγει τὰ ἐφεξῆς. καί μοι δοκεῖ καὶ διὰ τοῦτο
τί μέν ἐστι τὸ ἀεὶ ὃν καὶ τί τὸ γενητὸν εἰπεῖν, ὅτι δέ ἔστι
ϑάτερον αὐτῶν μὴ εἰπεῖν" καὶ γὰρ ὃ γεωμέτρης τί μέν ἐστι 39
σημεῖον καὶ τί γραμμὴ πρὸ τῶν ἀποδείξεων ὑπέμνησεν, ὅτι
δέ ἐστε τούτων ἑκάτερον, οὐδαμῶς ἐδίδαξε. καὶ πῶς γὰρ ἂν
εἴη γεωμέτρης περὶ τῶν οἰκείων διαλεγόμενος ἀρχῶν; κατὰ
ΟῈΡ
.᾿ ἢ δεῖν ΡῚ. 1]. ργδοῖΐοσ 5 8. ἕἔχων ΟΕ 12 ἐπακολουθεῖ Μ'
18 ἀναλαβόντα ΜΡ 108 οὗ, τ. 228, 2368 16 προλαμβάνειν ἘῬ
288 γένηται Ὁ 2ὅ ἐξ ἀνάγκης ἐστὶν Ῥ 88 οὗ ν. 228,278
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 310] 9317
τὰ αὐτὰ δὴ οὖν καὶ ὁ φυσικὸς τί μὲν τὸ ἀεὶ ὃν ἐρεῖ τῶν
ἀποδείξεων ἕνεκα τῶν μελλουσῶν, ὅτι δὲ ἔστιν. οὐδαμῶς
ἀποδείξει" πέρα γὰρ ἂν ὁδεύοι φυσιολογίας. ἐπειδὴ δέ, ὡς
προείπομεν[».1. 204, 855], οὐχ ὡσαύτως τοῖς ἄλλοις φυσιο-
5 λόγος ἐστὶν ὁ Τίμαιος, φυσιολόγος Πυϑαγόρειος ὦν, οὐδὲ ὃ
Πλάτων ἐπιστήμην ἀκροτάτην καὶ ἐν τούτοις ἐπιδεικνύμενος,
μετὰ ταῦτα κατασκευάσει πάνυ δαιμονίως, ὅτι ἔστι τὸ ὄντως
ὄν, ἀπόχρη δὲ αὐτῷ πρὸς τὸ παρὸν τὸ τί ἐστι φυλάττοντι τοὺς
τῆς φυσιολογίας ὅρους. καὶ ἔοικε τὸν μὲν ὅρον τοῦ ἀεὶ ὄντος
10 καὶ τοῦ γενητοῦ ζητεῖν, ἵνα εὕρῃ τὰ αἴτια τὰ συμπληροῦντα
τὸ πᾶν, τὸ εἶδος καὶ τὴν ὕλην᾽ τούτων γὰρ δεῖται τὸ γενη-
τόν. τὴν δὲ τρίτην παραλαμβάνειν ὑπόϑεσιν, ἵνα εὕρῃ τὴν
ποιητικὴν αἰτίαν, τὴν δὲ τετάρτην, ἵνα λάβῃ, ὅτι πρὸς παρά-
δειγμα ἀίδιον γέγονε τὸ πᾶν, τὴν δὲ πέμπτην, τὴν περὶ τοῦ
18 ὀνόματος, ἕνα τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ ἀρρήτου τὴν εἰς τὸν κό-
ὅμον ϑηράσῃ μετάδοσιν, ὡς δειχϑήσεται ἐν τοῖς ἑπομένοις.
δοκεῖ δέ μοι καὶ ὁ ᾿Δριστοτέλης μιμούμενος αὐτὸν ἐν μὲν
τῇ Φυσικῇ [α 2. 188" 1259] τὴν ὑπόϑεσιν τὴν μίαν παρα-
λαβεῖν λέγων" ἡμῖν δὲ ὑποκείσθω τὰ φύσει ἢ πάντα ἣ
90 ἔνια κινούμενα --- δεῖ γὰρ πάντως εἶναι κίνησιν, εἰ μέλ--
λουσιν εὐοδήσειν οἱ λόγοι τῆς φυσικῆς ϑεωρίας, εἴπερ ἀρχὴ
κινήσεως ἡ φύσις --- ἐν δὲ τῇ Περὶ Οὐρανοῦ πραγμα-
τείᾳ πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων λόγων τὰς ὑποϑέσεις παρα-
λαβεῖν ἐκείνας, περὶ ὧν καὶ ὃ Πλωτῖνος ἴδπῃ. 2, 1, 2]
95 εἵπεν᾽ ᾿Δριστοτέλει μὲν οὖν οὐδὲν πρᾶγμα, εἴ τις αὖ-
τοῦ τὰς περὶ τοῦ πέμπτου σώματος ὑποϑέσεις παρα-
δέξαιτο" τὰς πέντε λέγων᾽ ἡ ἁπλῆ κίνησις ἁπλοῦ σώματος.
τὸ ἁπλοῦν σῶμα ἁπλῆν ἔχει τινὰ κατὰ φύσιν κίνησιν. δύο
εἰσὶν αὖ ἁπλαῖ κινήσεις. ἕν ἑνὶ ἐναντίον. τὸ μὴ ἔχον ἐναν-
ΟᾺῈΓΡ
1 οὖν οἵη Ρ τί μὲν οὖν Ο δὶς 8 ἂν ὁδεύοι ΟἹ: ὃν ὁδεύει Ῥ
48 φυσιολόγοις ἘΜΡ 1] καὶ ἡ 18 λάβοι Ῥ: Ἡ ανῦθ ΟΟΥΤ
16 οὗ ἱπῆγα 109 88 111... 8Β. 218 οἷ. Ατὶϑῦ. ῬὮγβ. β 1. 199" 21
9ὅ οὖν ]].: γὰρ ῬΙο. ἂν πρᾶγμα εἴη ΡΙ]οὐύ. 268. τὰς ὑπο-
ϑέσεις τοῦ πέμπτου παραδέξαιτο σώματος Ρ]οὐ.. ] οἷ. Ρ. 6, 82
2185 οἵ. ἀθ ο80]. γ 8. 802) 6 χηρίδρῃ. ε ὅ. 1066) 80 ἀθ οδ9].
α 8. 210516. 22 οὐ 2100 38 28 ἁπλῆν ΟἿ: ἁπλοῦν Ῥ κατὰ
φύσιν τινὰ ἘΡ δύο γάο Ῥ 2529 ἐναντίως υὐ υἱά. Ρ
18
8 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|π|. 27]
τίον οὐκ ἔχει τὸ φϑεῖρον᾽ ἀφ᾽ ὧν ἐπιδείκνυσι τὴν οὐσίαν
. τοῦ πέμπτου σώματος. ἀλλ᾽ ἐκεῖνος μὲν ὅτι ἀγένητος ἐκ
τῶν ὑποϑέσεων «δείκνυσιν, οὗτος δὲ ὅτε γενητός. εἰ δὲ δια-
φωνοῦσιν ἢ μή, μικρὸν ὕστερον ἡμῖν ἔσται καταφανές.
καὶ τοῦτο μὲν εἰσαῦϑις. Διὰ τί δὲ εἰωϑὼς ὁ Πλάτων καὶ
τῷ ᾿αὐτὸ᾽ καὶ τῷ ᾿ὕπερ᾽ ἐπὶ τῶν νοητῶν χρῆσϑαι τούτων μὲν
οὐδέτερον παρείληφε; τὸ δὲ -᾿ἀεὶ᾽ μᾶλλον ἐνέκρινεν ὡς τῷ
ὄντι συμφυές;. ἔχει γὰρ. καὶ τοῦτο ἀπορίαν, δι᾽ ἣν αἰτίαν
ἀπὸ τῶν τριῶν τὸ “ἀεὶ κυριώτερον ὑπέλαβεν εἰς τὸ σημῆναι
τὴν τοῦ ὄντως ὄντος. φύσιν. ἦ τὸ μὲν. "αὐτὸ τὴν ἁπλό-
. τῆτα δηλοῖ τῶν νοητῶν καὶ τὸ κατὰ τὴν ὕπαρξιν καὶ τὸ
πρώτως εἶναι, ὃ λέγεται κατὰ τὴν ἰδιότητα, καϑ᾽ ἣν πρώ-
τῶς ὄντα ἅ ἐστι καὶ τὰ δεύτερα πληροῖ τῆς ξαυτῶν μετου-
σίας τὸ δὲ ὅπερ ὃν᾽ τὴν καθαρότητα καὶ τὸ ἀμιγὲς καὶ
μὴ ἀναπεπλησμένον τῆς ἐναντίας φύσεως" τὸ δὲ ᾿Αἀεὶ᾽ τὸ
αἰώνιον καὶ ἀμετάβλητον καὶ ἀνεξάλλακτον κατὰ τὴν ὑπό-
στασιν. οἷον ὅταν μὲν αὐτὸ καλὸν φῶμεν καὶ αὐτὸ δίκαιον,
τὸ μὴ κατὰ μετοχὴν κάλλους μηδὲ κατὰ μετουσίαν δικαίου
καλὸν ἢ δίκαιον ὁρῶμεν, ἀλλ᾽ αὐτὸ πρώτως καλὸν καὶ
πρώτως δίκαιον ὑπάρχον᾽ ὅταν δὲ ὅπερ καλόν, τὸ μὴ τῷ
αἰσχρῷ συμμεγὲς μηδὲ χραινόμενον ὑπὸ τοῦ ἐναντίου, καϑ-
ἅπερ τὸ ἔνυλον κάλλος. ὃ δὴ ἕν. αἰσχρῷ κείμενον καὶ
αὐτὸ τῆς ὑποκειμένης ἀναπίμπλαται φύσεως᾽ ὅταν δὲ ἀεὶ
καλόν. ὃ μὴ ποτὲ μὲν καλόν ἐστι; ποτὲ δὲ οὐ καλόν, ἀλλ᾽
αἰωνίως ἐστὶ καλόν᾽ ὥστε τὸ μὲν τὴν ἁπλότητα δηλοῖ τῶν
νοητῶν καὶ τὴν εἰς τὰ. ἄλλα πάντα παρ᾽ αὐτῶν χορηγίαν"
τοῦτο γὰρ τὸ αὐτὸ καλόν, ᾧ πάντα καλὰ τὰ καλά, καὶ αὖ-
τὸ ἴσον, ᾧ πάντα ἴσα τὰ ἴσα, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων παραπλη-
σίως᾽ τὸ δὲ τὴν μόνωσιν καὶ τὴν καϑαρότητα καὶ τὸ ἀμιγὲς
καὶ ἄχραντον᾽ τοῦτο γὰρ τὸ ὅπερ, τὸ μὴ ἀλλοῖον μηδὲ ἐφελ-
κόμενόν τι τῶν ἀλλοτρίων" τὸ δὲ τὴν ἀμεταβλησίαν᾽" τοῦτο
ΟᾺῬ
4 οὗ, Ὁ. 286, 2088 294, 2188 6 αὐτὸ ΟἿ: αὐτῶὼῶῷρΡ 9 τριῶν
τὸ ς: τρίτων ΟΡ [10 ὄντος ὄντως Ῥ ἣ 1. 12 (810) πρῶ-
τος δ 148 καὶ τὸ μὴ Ῥ 1 ἀναπεπλησμένον Ο": ἀναπεπλα-
σμένον ΟΡ 18 κάλλους Ό: καλους Ρὶ 810: χαλοῦ Μὶἴὸᾧ δικαίου
ΟἿ: δίκαιον Ῥ 2788 οὗ, Β0}0]. ἈῈ ι
“0
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχὰ. 2310] 289
γὰρ τὸ ἀεί" καὶ οὐχ ἁπλῶς τὴν ἀμεταβλησίαν, ἀλλὰ τὴν
αἰώνιον. διαμονήν᾽ ἄλλο γὰρ τὸ ἀεὶ τὸ χρονικὸν καὶ ἄλλο
τὸ αἰώνιον᾽ τὸ μὲν ἀϑρόως πᾶν ὄν, τὸ δὲ τῇ ὅλῃ συνεχείᾳ
τοῦ χρόνου συνεκτεινόμενον καὶ ἄπειρον, τὸ μὲν ἐν τῷ νῦν,
5 τὸ δὲ ἐν διαστάσει, τῆς διαστάσεως ἀκαταλήκτου τυγχανούσης
καὶ ἀεὶ γιγνομένης. ἔστιν ἄρα τὸ μὲν “αὐτὸ᾽ τοῖς οὖσιν ἀπὸ
τοῦ παραδείγματος ἐφῆκον᾽ ἐκεῖνο γὰρ τῆς ἁπλότητος αἴτιον
τοῖς οὖσι καὶ τῆς εἰς τὰ ἄλλα δόσεως. ὧν ἔχει πρώτως" τὸ
δὲ “ὅπερ ν᾽ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὄντος ἐκεῖνο γάρ ἐστι τὸ πρώτως
10 ἐξῃρημένον τοῦ μὴ ὄντος καὶ τῆς στερήσεως. διότι πρώτως
ἐστὶν ὃν καὶ κρυφίως ἐν αὐτῷ πάντα. καὶ ἀδιαιρέτως ὑφέ-
στηκε" τὸ δὲ ᾿ἀεὶ᾽ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος" ὡς γὰρ τοῦ εἶναι τὸ ἕν
ὄν, οὕτω τῆς ἀιδιότητός ἐστὶ χορηγὸς. τοῖς νοητοῖς ὁ αἰών.
εἰ μὲν οὖν ὃ Πλάτων περὶ μετεχόντων καὶ μετεχομένων
15 ἐποιεῖτο τὸν. λόγον καὶ πρὸς τοῦτο ἐδεῖτο τοῦ ὄντος. εἶπεν
ἂν τί τὸ ὃν αὐτό" καὶ εἰ περὶ ἀμιγῶν καὶ συμμιγῶν, εἶπεν
ἂν τί τὸ ὅπερ. ν᾽. ἐπειδὴ δὲ περὶ γενέσεως καὶ ἀγενεσίας
διαλέξεται καὶ πρὸς. τοῦτο δεῖται τῶν διαρισμῶν «τούτων,
εἰκότως. ἤρετο τί τὸ ὃν «ἀεί. τούτῳ γὰρ διακρίνεται τὸ αἰώ-
80 νῖον͵ ἀπὸ τοῦ κατὰ χρόνον ὑφεστῶτος᾽ τὸ γὰρ γενητὸν σύ-
στοιχον ἔχει. τὸν φόνον ὡς τὸ ἀγένητον τὸν. αἰῶνα. διὸ καὶ
ἡ -μὲν ξῴου φύσις ἡ πάντων περιληπτικὴ τῶν νοουμένων
ξῴων αἰώνιός ἐστι [87 Ὁ], χρόνος δὲ μετ᾽ οὐρανοῦ γέ-
γονεν, ὡς αὐτὸς ἐρεῖ [888] προελϑών. τὸ. μὲν γὰρ ἀεὶ ὄν,
55 κἂν ἀπ᾽ αἰτίας προϊέναι λέγηται, ἀλλὰ κατὰ πάσας αὐτὸ τὰς
αἰτίας. οὐ γίγνεσϑαι, ἀλλ᾽. εἶναι ῥητέον" καὶ γὰρ δι᾽ ὃ καὶ
πρὸς ὃ καὶ ὑφ᾽ οὗ τὸ αὐτό ἐστιν᾽ αὐϑυπόστατον γάρ ἐστι
τὸ ἀεὶ ὄν, οὐ γιγνόμενον ὑφ᾽ ἑαυτοῦ, ἵνα “μὴ γένηταί ποτε
μὴ. ὄν --- τὸ γὰρ γιγνόμενον ὅτε γίγνεται, οὐκ ἔστεν, --- οὐδὲ
80 πρὸς αὐτὸ γιγνόμενον, ἵνα μὴ σύνϑετον ἢ» οὐδὲ δι’ αὐτὸ
γιγνόμενον, ἕνα. μὴ ἀτελὲς ῃ. τὸ δὲ γενητὸν εἰς ἄλλο ἀνήρ-
τηται καὶ ἀπ᾽ ἄλλων αἰτίων ἔχει τὴν πάροδον, οἷον δή ἐστι
ΟΡ
οὐ" αἰώνιον σ᾽ ἐπ. 1ὖ.: ἐν αἰῶνι ἘΡ 8 συνεχεία ὕλη Ῥ
ἀ τὸ μὲν ΟΡ: τῶ μὲν Μ ὀἘὄῴὅ φοβεῖβ ἐν «τῦ) Ἰ1 αἵτιον ΟἹ:
ἴδιον Ῥ 11 ἀγενησίας Ἡ 19 εἴρετο Ρ 2422 ἡ ῬΥΊΟΥΘ 1000
ἈἘΡ: εἶσ 21. μ Β08ΟΙ]. ἘΒ 2429 οὗ ν». 288,8328 8Β1 γιγνό-
μενον ον Ὁ βὶο 82 πρόοδον Ῥ -
Ὁ
14
940 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|μὰ. 21 284]
τὸ σωματοειδὲς πᾶν. ἀλλὰ πῶς οὐδέποτε ὃν τὸ γιγνόμενον,
περὶ οὗ διαρρήδην εἶπεν ἐν Σοφιστῇ, ὅτι καὶ τοῦτο ὅν
πώς ἐστιν; ἦ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἐρεῖ μικρὸν ὕστερον
[28]. οὐχ ὅτι τὸ νὴ ὄν ἐστιν, ἀλλ᾽ ὅτι ὄντως οὐδέ-
ποτὲ ὄν. νῦν δὲ εἴρηται οὐδέποτε ὄν. ὅτι τὸ ὃν ἐπὶ τῆς
αἰωνίας προετέτακτο φύσεως, τὸ δὲ γιγνόμενον οὐδέποτέ
ἐστι τὸ ἀεὶ ὄν" εἴπερ οὖν τὸ εἶναι ἡ ὃν ἄδεκτον τοῦ μὴ
εἶναι, δῆλον, ὅτι τὸ γιγνόμενον, συμπεπλεγμένον ἔχον τῷ
μὴ ὄντε τὸ ὁπωσοῦν ἐν αὐτῷ ὄν, οὐδέποτέ ἐστιν ὃν οὕτως,
ὡς εἰλικρινῶς ὃν καὶ καϑ᾽ αὐτὸ ὄν, ᾧ προσήκει μόνῳ εἷς
ναι, ἀλλὰ μὴ μετὰ τοῦ εἶναι καὶ μὴ εἶναί πως, ὁμοῦ καὶ
οὐκ ὄν.
Τὸ μὲν δὴ νοήσει μετὰ λόγου περιληπτόν, ἀεὶ
κατὰ ταὐτὰ ὄν, τὸ δὲ αὖ δόξῃ μετ᾽ αἰσθήσεως ἀλό-
γου δοξαστόν, γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον, ὄντως
δὲ οὐδέποτε ὅν [284].
Οἱ μὲν ἑκάτερον τούτων τῶν κώλων ἕνα λόγον πεποιή-
κασιν, ὅσοι φασὶν ὁρισμὸν εἶναι τοῦ ἀεὶ ὄντος ζτὸΣ νοή-
σει μετὰ λόγου περιληπτὸν ὄν, ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ
ὄν, καὶ τοῦ γιγνομένου τὸ δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ἀλό-
γου δοξαστόν, γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον, ὄντως
δὲ οὐδέποτε ὄν οἷς πολλά τε ἄλλα συμβέβηκεν ἁμαρτεῖν
καὶ τὸ τὰ δριστὰ ἐν τοῖς δρισμοῖς περιλαμβάνειν" ἐξητεῖτο
γάρ, τί τὸ ἀεὶ ὄν, ὃ παρέλαβεν ὃ πρότερος ὅρος εἰπών" ἀεὶ
κατὰ τὰ αὐτὰ ὄν" καὶ (τί) τὸ γιγνόμενον, ὃ παρέλαβεν
ὁ δεύτερος εἰπών᾽ γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον, ὄντως
δὲ οὐδέποτε ὄν" τοῦτο δὲ καὶ ξαυτῶν ἐστι κατηγορούν-
τῶν διαλεκτικῆς ἀπειρίαν καὶ τοῦ Πλάτωνος. οἱ δὲ διελόντες
τὸ μὲν- ὁρισμόν, τὸ δὲ δριστὸν ἐν ξκατέρῳ τῶν κώλων ἀπέ-
φηναν᾽ ἕν τε γὰρ τῷ προτέρῳ τὸ μὲν νοήσει μετὰ λόγου
περιληπτὸν ὅρον εἶναι, τὸ δὲ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὃν ὁριστόν,
ΟᾺΡ
1 αὐτοειδὲὸ Ρ 8 ἢ}}. 177 ΟΡ: ἢ Μ: ἀεὶ οοπὶ ΒΒ 108 εἷ-
ναι μόνον οἱ Β 14 τὰ αὐτὰ ΜΡ οἵἁ Ῥ. 340. 31 941,6 3438.13
δ᾽ αὖ ἘΡ οὐχ ΡΪαί. 1ὅ ὄντος 5 188 νοήσει ὁ 30 ὅπερ
ἔλαβεν ἸἰοΥ: ΟΟΥΣ 8 29 χώλων ἘΡ: λόγων Ὁ 80 τὸ μὲν
ΟΡ: τῶ μὲν Μ' 81 ἀεὶ οἵχὰ Ἀ κατὰ ταῦτα Ῥ
ων
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΧΝ Β [Τ|π|. 2384] 241
καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ τὸ μὲν δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ἀλόγου
δοξαστὸν ὡς ὅρον ἀποδεδόσϑαι., τὸ δὲ λοιπὸν ὡς αὐτὸ τὸ
κεφαλαιῶδες. τούτοις δὴ τοῖς ἀνδράσιν εὖ λέγουσι καὶ ὃ ἡμέ-
τερος ἠρέσκετο διδάσκαλος" καὶ γὰρ εἰ μικρόν πὼς τὴν
6 λέξιν μεταρρυϑμίσαιμεν, αὐτόϑεν ἔσται τὸ πᾶν καταφανές" τὸ
μὲν δὴ ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ὄν ἐστι νοήσει μετὰ λόγου
περιληπτόν, τὸ δὲ γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον,
ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν, δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ἀλόγου
δοξαστόν᾽ ταῦτα γὰρ καὶ τοῖς προειρημένοις ἀκόλουϑα"
10 τέ τὸ ὃν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον, καὶ τί τὸ γιγνό-
μενον; ὃν δὲ οὐδέποτε" τοῦ μὲν ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ὄνζτος
τὸ ἀεὶ ὃν καὶ γένεσιν οὐκ ἔχον δηλοῦντος --- ἰσοδυναμεῖ γὰρ
τὸ κατὰ ταὐτὰ τῷ γένεσιν οὐκ ἔχον --- τοῦ δὲ γιγνομένου μέν,
οὐδέποτε δὲ ὄντος τῷ γιγνομένῳ καὶ ἀπολλυμένῳ καὶ ὄντως
1ιὸ οὐδέποτε ὄντε τὸ αὐτὸ σημαίνοντος. εἰ καὶ σαφέστερον
ἀπήγγελται, διὰ τῆς τοῦ ὄντως προσϑήκης ἐνδεικνυμένου
τοῦ Πλάτωνος. ὅτε καϑὸ μὲν γιγνόμενόν ἐστιν, οὐκ ἔστι,
καϑὸ δὲ ἴνδαλμα τοῦ ὄντος ἀποφέρεται, κατὰ τοσοῦτόν
ἐστιν οὐ γιγνόμενον. ἐν γὰρ τοῖς δρισμοῖς καὶ τὰ ὁριστὰ
50 μᾶλλον ἐσαφήνισε διὰ τῶν προσϑέσεων᾽ ὃ μὲν γὰρ εἶπεν
ἄνω ἀεὶ ὄν, τοῦτο προσϑεὶς εἶπεν ἀεὲ κατὰ τὰ αὐτὰ
ὄν. ἵνα μὴ τὸ ἀεὶ τὸ χρονικὸν ἀκούσωμεν. ἀλλὰ τὸ αἱἰ-
ὦνιον᾽ τοῦτο γὰρ ὁμοῦ πᾶν καὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ὄν, τὸ δὲ
χρονικὸν τῷ ἀπείρῳ τοῦ χρόνου συνεκτέταται᾽ ὃ δὲ εἶπε
35 γεγνόμενον. τοῦτο μετὰ τοῦ ἀπολλύμενον εἴρηκεν. ἵνα
μὴ τὰς προόδους ἁπλῶς γενέσεις ἀκούσωμεν, ὃ καὶ ἐπὶ ϑεῶν
τάττεται τῶν ἐπέκεινα τοῦ ὄντος, ἀλλὰ τὰς τὴν ἀπώλειαν
ἐχούσας σύστοιχον. εἰσὶ δ᾽ οὖν οἱ ἀποδοϑέντες δρισμοὶ τοι-
οὕτοέ τινες ἀεὶ ὄν ἐστε τὸ νοήσει μετὰ λόγου περι-
80 ληπετόν᾽ γιγνόμενόν ἐστι τὸ δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως
ἀλόγου δοξαστόν. ὑπὲρ ὧν ἐγκαλεῖν εἰώϑασι τῷ Πλά-
τῶνε9 πρῶτον μέν, ὅτι μὴ γένος παρείληφεν, ὡς οἷ τῶν ὕρων
βούλονται κανόνες, ἔπειϑ᾽, ὅτι τὴν μὲν αὐτῶν τῶν δριστῶν
ΟᾺΡ
4 διδάσκαλος ἠρέσκετοῬ 6 κατὰ ταὐτὰ ΜΡ 12 ὃν χὰ! Ὁ
14 ὄντως ΟἹ: ὄντος 1 ἀσαφέστερον ς ἴοτί. τΩ6}110 8 16 ἐπήγ-
γελταε Ρ ὄντως ς: ὄντος ΟΡ 28 κατὰ ταὐτὰ Η'ἴ 24 συνεχτε-
ται Ὁ δὶς 280 τὸ γιγνόμενον 5. 2688 οὗ. ΒοΒοϊ. ΕΜ 238 ἔχοντος Ο
Ῥκποῦοῖνβ θα. Ὁ 68}. 1. 16
2492 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊχὰ. 284]
φύσιν οὐ δεδήλωκεν ὁποία τίς ἐστιν, ἀπὸ δὲ τῶν γνώσεων
αὐτὰ τῶν ἡμετέρων ἀφωρίσατο᾽ δεῖν δὲ πρὸ τῆς σχέσεως
ταύτης αὐτὰ καϑ᾽ ἑαυτὰ τὰ πράγματα σκοπεῖν. ἡμῖν δὲ
ἀποδεικτέον αὐτὸ τοὐναντίον, ὅτι παντελῶς ἁμαρτάνουσιν οἵ
ταῦτα διαπορεῖν εἰωθότες" ποῖον γὰρ γένος ἐπὶ τοῦ ὄντος
ἔχει χώραν, ὃ πᾶσαν περιλαμβάνει τὴν νοητὴν οὐσίαν: εἰ
γὰρ μηδὲν ἡ οὐσία γένος ἔχει πρὸ ἑαυτῆς μηδὲ ὁρισμὸν
οὖσα γενικώτατον, τί ἂν περὶ αὐτοῦ τοῦ ὄντος εἴποις, ὃ
πάσης μὲν οὐσίας, πασῶν δὲ δυνάμεων, πασῶν δὲ ἐνεργεεῶν
ἐστι περιληπτικόν; οὔτε οὖν ὃν τὸ γένος ἐστὶ τοῦ ὄντος" 1
ἔσται γὰρ τοῦτο τὸ ὃν οὐχ ἁπλῶς ὄν, ἀλλὰ τὶ ὄν οὔτε μὴ
ὄν, ἵνα μὴ καὶ τὸ ἀεὶ μὴ ὃν λάϑωμεν ποιοῦντες πανταχοῦ
γὰρ τὰ γένη κατηγορεῖται τῶν οἰκείων εἰδῶν. οὐκ ἄρα ἔστι
γένος τοῦ ὄντος. πῶς δὲ οὐ προσήκων ἐστὶ τῇ ὅλῃ ϑεωρέᾳ
καὶ τοῖς προκειμένοις διορισμοῖς ὁ ἀπὸ τῶν γνώσεων ἀφο- 15
ρισμός; εἰ γάρ, ὥσπερ εἴπομεν πρότερον [». 228, 2 858].
ἀξιώμασι τούτοις ἐϑέλει χρῆσϑαι καὶ ὑποϑέσεσι τῶν ῥηϑησο-
μένων ἀποδείξεων, δεῖ γνωρίμους εἶναι τὰς ἀποδόσεις ταύ-
τας καὶ ἐναργεῖς ἡμῖν. ἀλλ᾽ εἰ μὲν αὐτὴν ἐφ᾽ ἑαυτῆς τὴν
τῶν πραγμάτων φύσιν ἡμῖν παρεκελεύσατο ϑηρᾶν. ἔλαϑεν 50
ἂν ἀσαφείας ἐμπλήσας τὴν σύμπασαν διδασκαλίαν ἐπειδὴ
δὲ γνώριμον ποιῆσαι βούλεται διὰ τῶν ὕρων τό τε ὃν καὶ
τὸ γιγνόμενον; ἵνα ἀπὸ γνωρίμων τὰς ἀποδείξεις προάγῃ
καὶ τοῖς ἀκούουσιν ἐναργῶν ὑποϑέσεων, εἰκότως ἀπὸ τῶν
γνώσεων τῶν ἐν ἡμῖν οὐσῶν τὴν ἰδιότητα παρίστησιν αὐὖ- 35
τῶν, ἃς καὶ ἀνεγείραντες καὶ τελεωσάμενοι ϑεασόμεϑα τὴν
ἐκείνων φύσιν τρανέστερον᾽ ἐπεὶ γὰρ πᾶν τὸ γνωστικὸν ἢ
αὐτό ἐστε τὸ γνωστὸν ἢ ὁρᾷ ἣ ἔχει τὸ γνωστόν --- νοῦς
μὲν γάρ ἐστι τὸ νοητόν, αἴσϑησις δὲ ὁρᾷ τὸ αἰσθητόν, διά-
νοια δὲ ἔχει ἐν ἑαυτῇ τὸ διανοητόν --- ἡμεῖς δὲ αὐτὸ γενέ- 30
σϑαι τὸ νοητὸν οὐ πεφύκαμεν, γιγνώσκομεν δὲ αὐτὸ διὰ
τῆς ἐν ἡμῖν συξύγου πρὸς αὐτὸ δυνάμεως, ταύτης οὖν δεῖ,
ΟἊΡ
1 μηδὲ οἱ τὸ} [1Ὸ οὔτε ὃν οὖν τὸ Μ᾿ὀ ΔΙῚ ὼῥγΥὶυβ ὄν (βὶο)
οὐ δ 138 οὗ Αγἱδβύ. ἰορ. β3. 109 ὁ 14 προσῆκον ΟΡ 17 ἐθέ-
λοι Ῥ χρήσασθαι ΜΡ 20 πραγμάτων τούτων Ἐ ὡὧὍἧμῖν οχ Ο
21 σύμπασαν ΟἿ: ὕλην Ρ ἐπεὶῬ 838 προάγει Ο: Μ΄! διΐα ΟΟΥΤ
82 δὰ οὖν οὗ, Ῥ. 246,28. 241.29 δὴ ΟΜ
υϊ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΧΝ Β [Τ|. 238 Ὰ] 248
καὶ διὰ ταύτης γνώριμος ἡμῖν ἡ τοῦ ὄντος φύσις. πρὸς
μὲν οὖν τὰς ἀπορίας διὰ τούτων ἀπαντησόμεϑα. δεῖ δὲ
ἐφιστάνειν, ὅπως προτείνων μὲν ἑαυτῷ τὰ προβλήματα ἕκά-
τερον καὶ καταφατικῶς καὶ ἀποφατικῶς ἐδήλωσεν, ἀποκρινό-
δ μενος δὲ πρὸς ἑκάτερον ἐπὶ μὲν τοῦ ἀεὶ ὄντος τὸ κατα-
φατικὸν μόνον παρέλαβεν, ἐπὶ δὲ τοῦ γιγνομένου καὶ τὸ
ἀποφατικόν, προσϑεὶς μὲν αὐτῷ καὶ τὸ ἀπολλύμενον,
ἑρμηνεύσας δὲ καὶ τὸ ὃν δὲ οὐδέποτε διὰ τῆς εἰς τὸ
ὄντως δὲ οὐδέποτε ὃν μεταλήψεως" ἐπεὶ γὰρ τὸ ὃν κατὰ
10 τὸ εἶναι χαρακτηρίξεται μόνον, τὸ δὲ γιγνόμενον καὶ κατὰ τὸ
μὴ εἶναι, τὸ μὲν δριξόμενος αὐτὸ μόνον παρέλαβεν, εἰπὼν
κατὰ τὰ αὐτὰ ὄν, τὸ δὲ μετὰ τῆς ἀποφάσεως, οὐ τὴν
ἀπόφασιν δὲ μόνην, ἐπειδὴ οἵ δρισμοὶ τῶν καταφάσεών εἶσι
τὸ ὑπάρχον ἑκάστῳ σημαίνοντες. εἰ δὲ μὴ μόνον αὐτὸ
16 γιγνόμενον, ἀλλὰ καὶ ἀπολλύμενον προσείρηκεν, οὐ ϑαυμα-
στόν ὡς γὰρ τῷ ὄντι προσέϑηκε τὸ κατὰ τὰ αὐτὰ εἶναι
καὶ μὴ μόνον τὸ ἀεὶ εἶναι, οὕτως τῷ γιγνομένῳ τὸ ἀπόλ-
λυσϑαι᾿ τοῦτο γὰρ ὡς μὲν γινόμενον τοῦ ἀεὶ ὄντος ἕτερον,
ὡς δὲ ἀπολλύμενον τοῦ κατὰ τὰ αὐτὰ ὄντος. οὐ γὰρ ἔστι
50 τὸ γιγνόμενον καϑόσον γιγνόμενόν ἐστε καὶ ἀπολλύμενον,
ξαυτὸ συνέχειν οὐ δυνάμενον᾽ ἦν γὰρ ἂν καὶ ἑαυτὸ παρά-
γειν δυνάμενον. ἑκάτερον οὖν καϑ᾽ ξαυτὸ λαβών, τὸ ὃν
καὶ τὸ γιγνόμενον, εἶδε τὸ μὲν ὑπὲρ γένεσιν, τὸ δὲ ἀνώλε-
ϑρον οὐκ ὄν ὡς ὅταν γε τῷ γιγνομένῳ προσγένηται τοῦ
95 ὄντος ἔμφασις, δύναται μένειν ὁπωσοῦν ἀεὶ γιγνόμενον.
Φέρε δὴ καὶ ἑκάστην τῶν λέξεων αὐτὴν καϑ᾽ αὑτὴν ἐπι-
σκεψώμεϑα δι᾽ ὧν συντίϑησι τὰς ἀποδόσεις, καὶ πρώτην
τῶν ἄλλων τὴν νόησιν κατίδωμεν, τῶν ποσαχῶς ἐστι λεγο-
μένων. καὶ τὰς ὅλας αὐτῆς συλλογισώμεϑα προόδους. πρώτη
80 μὲν οὖν ἐστι νόησις ἡ νοητή, εἰς ταὐτὸν ἤκουσα τῷ νοητῷ
καὶ οὐχ ἕτερον οὖσα παρὰ τὸ νοητόν. ἣ καὶ οὐσιώδης ἐστὶ
ΟᾺῈΡ
8 μὲν ἐν Ῥ 4 καὶ ἀποφατικῶς οἵχὰ ΜΡ 9 δὲ οἵχ
10 χαὶ οἵ ἘΡ 18 γενόμενον ΟΡ ὄντως 19 οὐ οτὴ ἘΡ-
βοἃ οὗ ». 341,1 2421 ἦν --- 328 δυνάμενον οἷα ὃ 21 ἂν ΟΡ
22 λαβὸν ΜὩ δ ἔμφασιν 5 ἀεὶ ὁ 26 δὲ ἘΡ ἐἕαυ-
τὴν Ρ 2188 οὗ 5080]. ΟὟΒ 81 καὶ οὐδέτερον ἘΡ
16"
Ε
Ἰῦ
β
7
ὃ
Ὁ]
944 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊπι. 98]
νόησις καὶ αὐτοουσία, διότι πᾶν τὸ ἐν τῷ νοητῷ τοῦτον
ὑφέστηκε τὸν τρόπον, οὐσιωδῶς καὶ νοητῶς. δευτέρα δὲ ὴ
συνάπτουσα τῷ “νοητῷ τὸν νοῦν, συνεκτικὴν ἔχουσα καὶ
συναγωγὸν τῶν ἄκρων ἰδιότητα καὶ οὖσα ξωὴ καὶ δύναμες,
πληροῦσα μὲν ἀπὸ τοῦ νοητοῦ τὸν νοῦν, ἐνιδρύουσα δὲ τὸν
νοῦν εἰς τὸ νοητόν. τρίτη δὲ ἡ [ἐν] αὐτῷ τῷ ϑείῳ νῷ σύ-
ξυγος νόησις, ἐνέργεια οὖσα τοῦ νοῦ, δι᾽ ἧς τὸ ἐν αὐτῷ
νοητὸν συνείληφε καὶ καϑ' ἣν ξαυτὸν νοεῖ καὶ ἧ αὐτός
ἐστιν᾽ ἐνέργεια γάρ ἔστι καὶ αὐτονόησις, ἀλλ᾽ οὐ νοητὴ
νόησις, οὐδὲ ὡς δύναμις, ἀλλ᾽ ὡς ἐνέργεια, καϑάπερ εἴρη-
ται. καὶ νοερὰ νόησις. τετάρτην δὲ ἔχει τάξιν ἡ τῶν μερει-
κῶν νόων νόησις, ἐπεὶ καὶ τούτων ἕκαστος ἔχει καὶ νοητόν
τι πάντως ἑαυτῷ συξυγοῦν καὶ νόησιν, μᾶλλον δὲ ἕκαστος
πάντα ἔχει μερικῶς, νοῦν, νόησιν, νοητόν, δι᾿ ὧν καὶ συν-
ἅπτεται τοῖς ὅλοις καὶ τὸν ὅλον νοητὸν κόσμον νοεῖ καὶ
τούτων ἕκαστος. πέμπτη δ᾽ ἐστὶν ἡ τῆς ψυχῆς τῆς λογικῆς
νόησις" ὡς γὰρ νοῦς λέγεται ἡ λογικὴ ψυχή. οὕτω καὶ ἡ
γνῶσις αὐτῆς νόησις καὶ μεταβατικὴ νόησις καὶ τὸν χρόνον
ἔχουσα συμφυῆ πρὸς ξαυτήν. ἕκτη δέ, εἰ βούλει καὶ ταύ-
την συναριϑμεῖν, ἡ φανταστικὴ γνῶσις ὑπό τινων προσαγο-
ρεύεται νόησις καὶ νοῦς ἡ φαντασία παϑητικός, ὅτι καὶ
ἔνδον καὶ μετὰ τύπων καὶ σχημάτων γινώσκει ὅσα γινώσκει.
κοινὸν δὲ κατὰ πάσης νοήσεως αὐτὸ τοῦτο τὸ ἔνδον ἔχειν τὸ
γνωστόν" τούτῳ γὰρ δήπου καὶ διαφέρει «Ῥόησις αἰσϑήσεως.
ἀλλ᾽ ὅπου μέν ἐστιν αὐτὸ τὸ γνωστὸν ἡ νόησις" ὕπου δὲ
ἔστι μὲν τὸ δεύτερον, ἔχεε δὲ τὸ πρῶτον᾽ ὅπου δὲ ἔστι μὲν
τὸ τρίτον, ἔχει δὲ τὸ δεύτερον, ὁρᾷ δὲ τὸ πρῶτον ὁλικῶς"
ὅπου δὲ ἔστε μὲν τὸ γνωστὸν μερικῶς, δρᾷ δὲ καὶ τὰ ὅλα
διὰ τοῦ μερικοῦ᾽ ὅπου δὲ ὁρᾷ μὲν τὰ ὅλα, ἀλλὰ μερικῶς
ἅμα καὶ οὐκ ἀϑρόως᾽ ὅπου δὲ καὶ μετὰ πάϑους ἡ ὕρασις.
τοσαῦται μὲν οὖν εἰσι διαφοραὶ νοήσεως. ληπτέον δὲ νῦν
ΟΡ
14 ἔχει τί ΝΜ νοῦν νόησιν ς: νοῦς νόησις ΟΜ: ἘΪΒῚ Θοὔπι
νοητὸν αὖ Βἰουβθπια ἀρβϊοθμᾶδι 1 ὕλοις ΟΝ: ἄλλοις Ρ 11 λο-
γικὴ ΟΝ: νοητὴ Ρ 19 βούλοι 21 οὗ Αγιϑῦ. ἀθ δηΐτα. γ
10. 4385» 28 κοινὸν δὲ τὸ Ὁ 24 τοῦτο Ὁ δῦ τὸ οἵὰ Ὁ
29 μὲν οὰ ὃ ὅλα ΟΜ: ὄντα Ρ 81 δ8ῃ εἰσιζν αἱν"
0
φσὰ
80
ΠΡΟΚΛΟΥΎ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτῃ. 384] 948
οὔτε τὴν φανταστικὴν νόησιν᾽ οὐ γὰρ πέφυκεν αὕτη τὸ
ὄντως ὃν γιγνώσκειν᾽ ἀόριστον γάρ. ὅτι καὶ μετὰ σχήματος
καὶ μορφῆς γινώσκει, τὸ φανταστόν, τὸ δὲ ἀεὶ ὃν ἀσχημά-
τιστόν ἐστε καὶ ὅλως οὐδεμία γνῶσις ἄλογος αὐτὸ τὸ ἂν
5 δύναται ϑεωρεῖν, ἥ γε μηδὲ τὸ καϑόλου πέφυκεν αἱρεῖν.
οὔτε τὴν ἐν τῇ λογικῇ ψυχῇ τὸ γὰρ ἀϑρόον οὐκ ἔχει καὶ
τὸ τοῖς αἰωνίοις σύστοιχον, ἀλλὰ κατὰ χρόνον πρόεισιν. Ο
οὔτε τὰς ὁλικὰς νοήσεις" ἐξήρηνται γὰρ ἐκεῖναι τῶν ἡμετέ-
ρῶν γνώσεων, ὃ δὲ Τίμαιος συνέταξε τῷ λόγῳ τὴν νόησιν.
10 ἀλλὰ τὴν τοῦ μερικοῦ νοῦ νόησιν νυνὶ ληπτέον αὕτη γάρ
ἐστι, μεϑ᾽ ἧς καὶ ἡμεῖς ὁρῶμέν ποτε τὸ ὄν. ὡς γὰρ ἡ
αἴσϑησις ἐν τῇ δευτέρα δυάδι κατωτέρω τῆς λογικῆς ψυχῆς,
οὕτως ἡ νόησις ἀνωτέρω κατ᾽ αὐτήν. ὃ γὰρ μερικὸς νοῦς
προσεχῶς ὑπερίέδρυται τῆς ἡμετέρας οὐσίας, ἀνάγων αὐτὴν
15 καὶ τελειῶν, πρὸς ὃν ἐπιστρεφόμεϑα καϑηράμενοι διὰ φιλο-
σοφίας καὶ τὴν ἑαυτῶν νοερὰν δύναμιν τῇ ἐκείνου νοήσει
συνάψαντες. τίς δὲ ὁ μερικὸς νοῦς ἔστιν οὗτος, καὶ ὡς οὐχ
εἷς ἐστι κατὰ μίαν ψυχὴν μερικήν, οὐδὲ αὐτόϑεν ὑπὸ τῶν
μερικῶν μετέχεται ψυχῶν, ἀλλὰ διὰ τῶν ἀγγελικῶν καὶ δαι-
80 μονέων ψυχῶν τῶν ἀεὶ κατ᾽ αὐτὸν ἐνεργουσῶν, δι᾽ ἃς καὶ αἱ
μερικαὶ ψυχαί ποτε μετέχουσι τοῦ νοεροῦ φωτός, διήρϑρωται
διὰ πλειόνων ἐν ἄλλοις. νῦν δὲ εἰλήφϑω τοσοῦτον. ὅτι
μετέχεται μὲν οὗτος ὑπ᾽ ἄλλων προσεχῶς ψυχῶν δαιμονίων
πᾶς, ἐλλάμπει δὲ εἰς τὰς ἡμετέρας, ὁπόταν ἐπιστρέφωμεν
35 εἰς αὐτὸν καὶ τὸν ἐν ἡμῖν λόγον νοερὸν ἀποτελέσωμεν. καὶ
ὡς ἐν Φαίδρῳ [2417 ΟὉ] κυβερνήτην τοῦτον ἐπάλεσε τῆς
ψυχῆς καὶ μόνον εἶπε τὸ ὃν νοεῖν, τὴν δὲ ψυχὴν μετὰ ὮὉ
τούτου νῷ καὶ ἐπιστήμῃ τρεφομένην, οὕτως οὖν καὶ
ἐνταῦϑα τὴν νόησιν εἶναι καὶ πρὸ ψυχῆς καὶ ὄντως εἶναι
80 νόησιν ἐκείνην, μετέχεσϑαι δὲ ὑπὸ ψυχῆς. ὅταν ὁ λόγος
ἐνεργῇ νοερῶς. διὸ καὶ ἐν τοῖς ἑπομένοις ἐρεῖ [51 ΕἸ]
ΟᾺἋῈΡ
2 δῃ ὁριστὸν ΚτΟ]]: βΒρα οὗ ν᾿. 347, 108 ὅὄΠ δ μὴν
δὲ Μ ἐρεῖν Ρ 10 γνῦ Ρ 12 οὗ Β6}01.. Μϑ Ἀ ἀ18 ἀνωτέρω ς:
κατωτέρω ΟΡ: οἵ. ν». 361, 13 58 κατὰ ταύτην ἘΡῚ δὰ μερι-
κὸς νοῦς οὗ, ᾿ηδύ. 860]. 109 19 τῶν --- 20 ψυχῶν ἩΙ ἸΤὴ ῬΤῸ
ΒΟΒΟ].Οο: οὐ Ρ 20 κατὰ ταυτὸν Ὁ 21 ποτῷ οἵὰ Ὁ διήρ-
ϑρωται γὰρ Ρ 271 ψυχιχῆς Ρ 81 ἐνεργεῖ ΟΝ
2405 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τ|μ|. 38 Α]
τὸν νοῦν εἶναι μὲν ἐν ϑεοῖς, μετέχειν δὲ αὐτοῦ γένος
ἀνθρώπων βραχύ τι. καὶ ἔοικεν ὃ λόγος πᾶσαν γνῶσιν
τοῦ ἀεὶ ὄντος ἐκφαίνων νόησιν μὲν αὐτὴν εἰπεῖν τὴν πρώ-
την, ὕπως δὲ μὴ μόνην αὐτὴν ὑπολάβῃ, προσϑεῖναι τῇ
νοήσει τὸν λόγον, τῷ μεταβατικῷ διελών, ὡς ὅταν γε λόγος 5
νοῇ τὸ ἀεὶ ὄν, ὡς μὲν λόγος ἐνεργεῖ μεταβατικῶς, ὡς δὲ
νοῶν μετὰ ἁπλότητος, ἕκαστον μὲν ὡς ἁπλοῦν ἅμα νοῶν,
οὐ πάντα δὲ ὅμα, ἀλλὰ μεταβαίνων ἀπ᾽ ἄλλων ἐπ᾽ ἄλλα,
νοῶν δὲ πᾶν ὃ νοεῖ μεταβαίνων ὡς ἕν καὶ ἁπλοῦν.
Μετὰ δὴ τὸν περὶ τῆς νοήσεως διορισμὸν τὸν λόγον 10
κατίδωμεν ὅ ὅστις ἐστὶ καὶ ὅπως τῇ νοήσει συμφύεται. λέγε--
ται μὲν οὖν καὶ ἐν Θεαιτήτῳ τριχῶς ὃ λόγος, ὅ τε προ-
φορικὸς καὶ ἡ διὰ τῶν στοιχείων διέξοδος καὶ ὃ τῶν ἑκά-
στου πρὸς τὰ ἄλλα διαφορῶν παραστατικός. ἀλλὰ πάντα
Ε' ταῦτα τὰ σημαινόμενα περὶ σύνϑεσίν ἐστι καὶ διαίρεσιν καὶ 15
ἀνάρμοστα τυγχάνει, ὄντα πρὸς τὴν τοῦ ἀεὶ ὄντος περίληψιν᾽"
τῷ γὰρ ὁμοίῳ τὸ ὅμοιον αἱρεῖσϑαι πέφυκε" τὸ δὲ ἀεὶ ὃν
ἁπλοῦν ἔστι καὶ ἀδιαίρετον. ἐξῃρημένον πάντων τῶν πρὸς
ταῦτα ἐναντίων. λέγεται δὲ αὖ κατ᾽ ἄλλον τρόπον ὃ μὲν
δοξαστικός, ὃ δὲ ἐπιστημονικός, ὃ δὲ νοερός᾽ ἐπεὶ γάρ ἐστεν 30
ἐν ἡμῖν καὶ δόξα καὶ διάνοια καὶ νοῦς --- λέγω δὲ νοῦν ἐν
τούτοις τὸ τῆς διανοίας ἀκρότατον --- πᾶσα δὲ ἡμῶν ἡ οὐσία
λόγος ἐστίν, ἐν ἑκάστῳ τούτων ἄλλως τὸν λόγον ϑεατέον.
ἀλλ᾽ οὔτε ἡ δόξα πέφυκε τῇ νοήσει συνάπτεσϑαι τοῦ κατ᾽
ἐνέργειαν νοῦ᾽ τοὐναντίον γὰρ τῇ ἀλόγῳ γνώσει συνέξευκταε᾽ 35
οὔτε ἡ διάνοια, καϑ᾽ ὅσον εἰς πλῆϑος χωρεῖ καὶ διαίρεσιν,
οἵκ τέ ἐστιν εἰς νοῦν ἀνατρέχειν, ἀλλὰ τοὐναντίον ἀφίσταται
διὰ τῆς τῶν λόγων ποικιλίας τῆς νοερᾶς ἀμερείας᾽ λείπεται
ἄρα τὸ ἀκρότατον τῆς ψυχῆς καὶ τὸ ἑνοειδέστατον τῆς δια-
νοέας ἐνιδρύεσϑαι τῇ νοήσει τοῦ μερικοῦ νοῦ, διὰ συγγέ- 80
νείαν αὐτῇ συναπτόμενον. τοῦτο δὴ οὖν ἔστιν ὁ λόγος, τὸ
νοοῦν ἡμῶν τὰ νοητά, καὶ οὗ ὁ ἐν Πολιτείᾳ [ΥἹ 511 9]
ΟᾺἋῈΡ
4 μόνον 8 οὐ πάντα ἘΡ: ἅμα 1388 οἵ. Τμοδοῦ. 3206 Ὁ
201. 9084 Φ08 0 16 ὄντως 17 οὗ. οὐ. 196 Β τϑρ. ΙΥ͂
428 0 19μ οὗ, ΤὨθδθί. 1]. οο. 21 γχυϊταῦτη καὶ Ὁ δὴ Ρ
21 οἷα ΜΡ 80 ἐνιδρύσθαι ἹΡ ζοχί. τη6}108 (-ῦ-), αὖἡ ν. 348,38
82 οὗ Ο: οὺὃς Ρ: ουὅς ΜΝ ὁ ου Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴπι. 384] 4"
Σωκράτης νόησιν εἶπε τὴν ἐνέργειαν, ὡς διάνοιαν τὴν τῶν Ε
μέσων γνῶσιν νοητῶν καὶ δοξαστῶν᾽ εἰ δὲ νόησις αὐτοῦ
ἡ ἐνέργεια, νοῦς ἄν τις εἴη οὗτος ὁ λόγος, ὃν ἐν τοῖς
ἑπομένοις [5357 4806] ἐγγέγνεσθαί φησι τῇ ψυχῇ περὶ τὸ
δ νοητὸν κινουμένῃ, καϑάπερ καὶ τὴν ἐπιστήμην, ἀλλὰ τὴν
ἐπιστήμην ποικιλωτέραν ἔχειν ἐνέργειαν ᾽ δι’ ἄλλων ἄλλα
πιέξουσαν, τὸν δὲ νοῦν ἁπλουστέραν, αὐτοπτικῶς τὰ ὄντα
ϑεωμένην. τοῦτο δὴ τὸ ἀκρότατον καὶ ἀμερέστατον ἡμῶν
προσηγόρευσε νυνὶ λόγον ὁ Πλάτων, ὡς ἐκφαῖνον τὸν νοῦν
10 ἡμῖν καὶ τὴν νοητὴν φύσιν" ὅταν γὰρ ἡ ψυχὴ φαντασίας
ἀποστῇ καὶ δόξης καὶ τῆς ποικίλης καὶ ἀορίστου γνώ-
σεως. ἀναδράμῃ δὲ εἰς τὴν ἑαυτῆς ἀμέρειαν, καϑ᾽ ἣν ἐνερ-
ρέξωται τῷ μερικῷ νῷ, καὶ ἀναδραμοῦσα συνάψηται τὴν
ἑαυτῆς ἐνέργειαν πρὸς τὴν ἐκείνου νόησιν, τότε δὴ μετ᾽
15 ἐκείνου νοεῖ τὸ ἀεὶ ὄν, μιᾶς τε τῆς ἐνεργείας οὔσης καὶ
δυοειδοῦς καὶ ταυτότητος καὶ διακρίσεως ἐν ταῖς νοήσεσιν
ὑπαρχούσης. τηνικαῦτα γὰρ καὶ ἀϑροωτέρα γίνεται τῆς ψυ-
χῆς ἢ νόησις καὶ ἐγγυτέρω τῶν αἰωνίων πραγμάτων. ἕνα
καὶ ἕλῃ τὸ νοητὸν ἅμα τῷ νῷ καὶ οἷον φῶς ἕλαττον μετὰ
80 μείζονος φωτὸς ἐνεργήσῃ". τοῦ ἐν ἡμῖν λόγου τὴν νόησιν
ὑποτρέχοντος τοῦ νοῦ, καὶ γένηται τὸ νοητὸν νοήσει μετὰ
λόγου περιληπτόν. ὁ μὲν γὰρ ἡμέτερος λόγος μετὰ τῆς νοή-
σεως αἴρεῖ τὸ νοητόν, ἡ δὲ τοῦ νοῦ νόησις ἀεὶ καὶ ἔστι
καὶ ὁρᾷ τὸ νοητόν, συνάπτει δὲ αὐτῷ τὸν λόγον, ὅταν καὶ
456 Οὗτος γένηται νοοειδής. ἀλλὰ πῶς 'περιληπτὸν τῷ μερικῷ
νῷ τὸ ὄντως ὃν ἢ τῷ λόγῳ; τοῦτο γὰρ ἔτι ϑαυμαστότερον.
ἡ καὶ εἰ μὴ τὸ νοητὸν αὐτὸ δυνατὸν περιληφϑῆναι τῷ νῷ
καὶ τῷ λόγῳ, διότε κρεῖττόν ἐστιν ἁπάσης περιοχῆς καὶ
ἐξῃφημένως πάντα περιείληφεν. ἀλλ᾽ οὖν ὃ μὲν νοῦς τὸ
80 ἑαυτοῦ νοητὸν ἔχων διὰ τοῦτο λέγεται καὶ τὸ ὅλον περι- Β
λαμβάνειν, ὃ δὲ λόγος διὰ τοῦ νοῦ συστοίχως ἑαυτῷ τῶν
ὄντων ὑποδεχόμενος ἐννοίας οὕτω διὰ τούτων λέγεται τὸ ὃν
ΟΡ (ἢ
8 οὗτος ὁ λόγος ὃν Ν: οὗτος ὁ λόγος ΟΡ: τοῦτον τὸν λό-
γον ς 9 προηγόρευσε Ῥ ὁ πλάτων λόγον ἫΡ ἐκφαῖνον
6: ἐκφαίνων ΟἿ: ἐκφαινομένων Ρ 21 τοῦ ὁ 218 περι-
ληπτὸν μετὰ λόγου ἘΡ 21] ἢ 1} νοητὸν ΟἿ: δυνατὸν Ῥ
81 συστοίχους οἱ ΚτΟΙ]]
9248 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖ. 28 Α]
περιλαμβάνειν. τάχα δὲ ἂν σημαίνοι καὶ ὅτε περιϑέων τὸ
νοητὸν ὃ λόγος καὶ ὡς περὶ κέντρον ἐνεργῶν καὶ κινού-
μενος οὕτως αὐτὸ ϑεᾶται, τῆς μὲν νοήσεως ἀμεταβάτως αὐτὸ
καὶ ἀμερίστως γινωσκούσης, τοῦ δὲ λόγου περιχορεύοντος
αὐτοῦ κύκλῳ τὴν οὐσίαν καὶ ἀνελίττοντος τὴν ἡνωμένην
ἐν αὐτῷ πάντων ὑπόστασιν.
Ἐπὶ δὴ τούτοις τὴν δόξαν κατανοήσωμεν ἥτις ἐστέν.
ὅτε μὲν οὖν πέρας ἐστὶ τῆς λογικῆς ἁπάσης ζωῆς καὶ ὅτι
συνάπτεται πρὸς τὸ ἀκρότατον τῆς ἀλόγου, πολλάκις ἐστὶ
τεϑρυλημένον. ἃ δέ ἐστιν ἐξαίρετα τῆς Πλατωνικῆς παρα-
δόσεως, ταῦτα νῦν λέγωμεν᾽ ὅτι τοὺς τῶν αἰσϑητῶν λόγους
τὸ δοξαστικὸν περιέχει καὶ τοῦτό ἐστε τὸ τὰς οὐσίας αὐτῶν
γινῶσκον καὶ τὸ μὲν ὅτι θεωροῦν, τὴν δὲ αἰτίαν ἀγνοοῦν.
τῆς γὰρ διανοίας ἅμα καὶ τὰς οὐσίας καὶ τὰς αἰτίας γιγνω-
σκούσης τῶν αἰσϑητῶν, τῆς δὲ αἰσϑήσεως μηδέτερα - δέ-
δείκται γὰρ ἐν Θεαιτήτῳ σαφῶς, ὅτι οὐσίας ἐστὶν ἀγνὼς ἡ
αἴσϑησις καὶ τῆς αἰτίας ὧν γινώσκει παντελῶς ἀμαϑής -
ἀναγκαῖον τὴν δόξαν ἐν μέσῳ τεταγμένην τὰς μὲν οὐσίας
τῶν αἰσϑητῶν διὰ τῶν ἐν αὐτῇ λόγων γινώσκειν, τὰς δὲ
αἰτίας ἀγνοεῖν. οὕτω “γὰρ ἂν καὶ ἡ ὀρϑὴ δόξα διαφέροι
τῆς ἐπιστήμης, ἢ τὸ ὅτι γινώσκει μόνον, ἐκείνης καὶ τὴν
αἰτίαν ϑεωρεῖν δυναμένης. ἔχεται δὲ τῆς δόξης ἡ αἴσϑησις.
μέση καὶ αὐτὴ οὖσα τοῦ τε αἰσϑητηρίου καὶ τῆς δόξης" τὸ
μὲν γὰρ αἰσϑητήριον μετὰ πάϑους ἀντιλαμβάνεται τῶν αἰσϑη-
τῶν, διὸ καὶ φϑείρεται ταῖς ὑπερβολαῖς αὐτῶν, ἡ δὲ δόξα
γνῶσιν ἔχει καϑαρὰν πάϑους, ἡ δὲ αἴσϑησις μετέχει μέν
πῶς καὶ τοῦ πάϑους, ἔχει δέ τι καὶ γνωστικόν, καϑόσον
ἐνίδρυται τῷ δοξαστικῷ καὶ ἐλλάμπεται παρ᾽ αὐτοῦ καὶ γίνε-
ται λογοειδής; ἄλογος οὖσα καϑ᾽ ἑαυτήν. εἰς ταύτην γὰρ
ἀποπερατοῦται τῶν γνωστικῶν δυνάμεων ἡ σειρά, ἧς ἡ ἡγεῖται
μὲν ἡ νόησις, ὑπὲρ λόγον οὖσα καὶ ἀμετάβατος͵ δευτέραν δὲ
ΟΡ
8 ῬαῖοτΘ Ἰοοο αὐτὸ Ο: αὑτῶ ΜΡ ὃδ6 (τῶν) πάντων οἱ ΚΤτοΙΙ
Ἱ ἐπειδὴ 5 10 τεϑρυλλημένον ἊΡ 11 λέγομεν Ρ 16 οἔ
Ῥτϑθοῖρυθ 1928 20 οὕτω γὰρ ἂν ΜΡ: οὕτως ἂν δ. ἡ Ὁ Ρ̓
διαφέρει Ρ 21 ἢ 8: ἡ δ: εἰ Ρ χγινώσχοι ΟἿ: Ῥ' (αἱ αἰ):
ΘΙῺ ς 24 γὰρ οτὴ 6 οὗ, ΑΥἱδῦ. ἀθ βουημ. 3. 469" ὅβ ἀθ 8ῃΣτ.
γ 18. 485" 1ὅ 2988 οὗ, Β680]. ΜᾺ
"δ
φς9
ϑ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίἴπι. 38ᾺΑ] 949
ἔχει τάξιν ὁ λόγος, ὅς ἐστι τῆς ψυχῆς ἡμῶν νόησις μεταβατικῶς
ἐφαπτομένης τῶν ὄντων, τρίτην δὲ ἡ δόξα. κατὰ λόγον οὖσα
γνῶσις τῶν αἰσϑητῶν, τετάρτηζν) δὲ ἡ αἴσϑησις, ἄλογος ὑπάρ-
χουσα τῶν αὐτῶν γνῶσις. ἡ γὰρ διάνοια μέση νοήσεως οὖσα
5 καὶ δόξης τῶν μέσων ἐστὶν εἰδῶν γνωστική, τῶν δεομένων Ὁ
ἀμυδροτέρας μὲν ἢ κατὰ νόησιν, τρανεστέρας δέ τινος ἢ κατὰ
δόξαν ἐπιβολῆς, ὡς καὶ ὁ Σωκράτης ἔλεγε τῇ προτεραίᾳ διο-
οέξων τὰς γνώσεις τοῖς γνωστοῖς. τὴν μὲν οὖν δόξαν κατὰ
λόγον προσρητέον, διότι λόγους ἔχει γνωστικοὺς τῶν οὐσιῶν,
10 ἄλογον δὲ ἄλλως, ὡς τὰς αἰτίας ἀγνοοῦσαν᾽ ἄλογον γὰρ
πρᾶγμα πῶς ἂν εἴη ἐπιστήμη; φησὶν ὁ ἐν Συμποσίῳ
[2024] Σωκράτης περὶ αὐτῆς. τὴν δὲ αἴσϑησιν πάντως
ἄλογον ϑετέον. ὅλως γὰρ ἑκάστης τῶν αἰσϑήσεων τὸ ἀπὸ
τοῦ αἰσθητοῦ γενόμενον περὶ τὸ ζῷον πάϑος γιγνωσκούσης,
18 οἷον μήλου προσενεχϑέντος ὄψεως μὲν ὅτε ἐρυϑρὸν γνούσης
ἐκ τοῦ περὶ τὸ ὄμμα πάϑους, ὀσφρήσεως δὲ ὅτι εὐῶδες ἐκ
τοῦ περὶ τὰς ῥῖνας, γεύσεως δὲ ὅτι γλυκὺ καὶ ἁφῆς ὅτι
λεῖον, τί τὸ λέγον. ὅτι μῆλόν ἐστι τοῦτο τὸ προσενεχϑέν:
οὔτε γὰρ τῶν μερικῶν τις αἰσϑήσεων --- τούτων γὰρ ἑκάστη
30 ἕν τι τῶν περὶ αὐτὸ γινώσκει καὶ οὐχ ὅλον --- οὔτε ἡ κοινὴ ΒΕ
αἴσϑησις --- αὕτη γὰρ διακρίνει μόνον τὰς διαφορὰς τῶν πα-
ϑῶν, ὅτι δὲ τοιάνδε ἔχον ἐστὶν οὐσίαν τὸ ὅλον, οὐκ οἷδε ---.
δῆλον οὖν, ὅτι ἔστε τις κρείττων τῶν αἰσϑήσεων δύναμις,
ἡ τὸ ὕλον γινώσκουσα πρὸ τῶν οἵονεὶ μερῶν καὶ τὸ εἶδος
45 αὐτοῦ ϑεωροῦσα ἀμερῶς, τὸ τῶν πολλῶν τούτων δυνάμεων
συνεκτικόν. ταύτην δὴ οὖν τὴν δύναμιν δόξαν ὁ Πλάτων
κέκληκε καὶ τὸ αἰσϑητὸν διὰ τοῦτο δοξαστόν. ἔτι τοίνυν
τῶν αἰσϑήσεων πολλάκις ἀλλοῖα παϑήματα ἀπαγγελλουσῶν
καὶ οὐχ οἷα τὰ ποιοῦντα βούλεται, τί τὸ κρῖνον ἐν ἡμῖν
80 καὶ λέγον τὴν μὲν ὄὕὄψεν λέγουσαν ποδιαῖον. τὸν ἥλιον ἠπα-
τῆσϑαι, τὴν δὲ τῶν νοσούντων γεῦσιν τὸ μέλε πικρὸν ἀπο-
ΟᾺΡ
ῶ δὲ οἵα Ρ 1 οὗ. τορ. 1 688 12 περὶ αὐτῆς οἵὰ Οὶ
πάντων 1}: ὅῷὸ Ὁ 1[16 πάϑος εὐώδους ΜΡ 17 δὲ ΟἿ Ρ
22 οὐσίαν ἐστὶ ἘΡ 28 οὖν ΟΡ: νῦν Ν' ἡ δύναμις Ὁ
28 ἀπαγγελουσῶν Ὁ 80 οὗ Αγἱβὺ. ἀθ διῃΐχη. γ 8. 4285 88 ἀθ
ΒΟΙΏΝ. 1. 468 29 2. 4600 188
{4
250 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ. 28 Α]
φαινομένην; πάντως γάρ που φανερόν, ὡς ἐν τούτοις ἅπασι
καὶ τοῖς τοιούτοις αἴ μὲν αἰσϑήσεις τὸ ξαυτῶν ἀπαγγέλλουσι
πάϑημα, καὶ οὐ πάντη ψεύδονται᾽ τὸ γὰρ περὶ τὰ αἰσϑη-
τήρια πάϑος λέγουσιν, ἐκεῖνο δὲ τὸ τοιοῦτόν ἐστι᾿ τὸ δὲ
λέγον τὴν αἰτίαν τοῦ πάϑους καὶ ἐπικρῖνον ἕτερον. ἔστεν 5
ἄρα τῆς ψυχῆς τις δύναμις κρείττων αἰσϑήσεως, ἡ μηκέτι
δι᾿ ὀργάνου γινώσκουσα, ἀλλὰ δι᾽ ἑαυτῆς τὰ αἰσϑητὰ καὶ
τὴν παχύτητα τῆς αἰσϑήσεως ἐπανορϑουμένη. καὶ αὕτη μὲν
ἡ δύναμις, λόγος οὖσα ὡς πρὸς τὴν αἴσϑησιν, ἄλογός ἐστεν
ὡς πρὸς τὴν γνῶσιν τῶν ὄντως ὄντων, ἡ δὲ αἴσϑησις ἁπλῶς
ἄλογος. διὸ καὶ ἐν Πολιτείᾳ [Υ̓ 418 Ὁ] μέσην αὐτήν, τὴν
δόξαν λέγω, γνώσεως ἀπεφήνατο καὶ ἀγνοίας" λογικὴ μὲν
γάρ ἐστι γνῶσις, ἀλλὰ συμφύρεται πρὸς τὴν ἀλογίαν μετ᾽
αἰσϑήσεως τὰ αἰσϑητὰ γινώσκουσα, μόνως δὲ ἄλογος ἡ
αἴσϑησις, ὥσπερ καὶ ὁ Τίμαιος αὐτὴν προσηγόρευσε, πρῶ- 15
τον μέν͵ διότι καὶ τοῖς ἀλόγοις ἐνυπάρχει ξῴοις καὶ ἔστι
χαρακτηριστικὴ τῆς ἀλόγου πάσης ξωῆς᾽ ταύτῃ γὰρ αὐτὴν
καὶ τῆς ἐπιστήμης διέκρινεν ὁ ἐν Θεαιτήτῳ [186 Ὁ] λόγος.
δεύτερον δέ, ὅτι παρὰ πάντα τὰ μόρια τῆς ἀλόγου ψυχῆς
ἀπειϑὴς αὐτὴ πρὸς τὸν λόγον ἐστί" τὸ μὲν γὰρ ϑυμοειδὲς
καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν κατήκοόν ἐστι λόγου καὶ τῶν τοῦ λό-
γου προσταγμάτων καὶ δέχεται τὴν παρ᾽ αὐτοῦ παιδείαν, ἡ
δὲ αἴσϑησις κἂν μυριάκις ἀκούῃ τοῦ λόγου λέγοντος. ὅτι
μείξων ἐστὶν ὃ ἥλιος τῆς γῆς, ὕμως ποδιαῖον αὐτὸν ὁρᾷ
καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ἀπαγγείλειεν ἡμῖν. τρίτον τοίνυν, ὅτε 35
οὐδὲ αὐτὸ ὃ γινώσκει οἶδεν οὐ γὰρ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ πέ-
φυκὲν αἱρεῖν᾽ οὐ γὰρ τί ἐστι λευκὸν οἶδεν, ἀλλ᾽ ὅτι λευκὸν
διὰ τοῦ πάϑους ἔγνωκε᾽ διακέκριται γὰρ τὸ αἰσϑητήριον.
καὶ ταύτῃ οὖν ἄλογος" οὕτω γὰρ ἐν Γοργίᾳ [4040] τὴν
ἄλογον ἀφωρίσατο γνῶσιν, τὴν μὴ εἰδυῖαν, ἀλλὰ στοχαζομένην. 30
0
μι
γι
Φ
ΟᾺΡ
ὃ πάντη ἘΡ: πᾶν 5 1 δι᾽ ΜΡ: δ᾽ Ὁ 12 καὶ ἀγνοίας
ἀπεφήνατο Ῥ 18 συμφέρεται Ὁ 14 μόνος Ρ 1ὅ8β πρῶ-
την Ὁ 516 17 πάσης οτχὰ Ρ 420 αὕτη αἱ 8 μὲν οτὰ Τὶ
22 πραγμάτων Ἱ: Ο ἴὰ: ἴτη προσταγμάτων 24 ἐστὶν οἵὰ ἈΡῚ
οὗ, Αχὶϑῦ. ἀ6 δῃῖα. 1. θ6. 8ὅ τοίνυν ΟΝ: δ Ρ 41 ἀλλ᾽ ὅτι
ἐστὶ λευκὸν Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|μ. 2384] 9251
τέταρτον, ὅτι πέρας ἐστὶ πάσης τῆς τῶν γνώσεων σειρᾶς»
καὶ πορρωτάτω λόγου καὶ νοῦ τὴν οὐσίαν ἔχει καὶ τῶν ἐκτός
ἐστι καὶ διὰ σώματος ποιεῖται τὴν ἀντίληψιν. ταῦτα γὰρ
πάντα δείκνυσι τὸ ἄλογον αὐτῆς. ἔστι δὴ οὖν τὸ γενητὸν Β
6 πᾶν δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ληπτόν, τῆς μὲν εἰσαγγελλούσης
τὰ πάϑη; τῆς δὲ τοὺς λόγους αὐτῶν προβαλλούσης ἀφ᾽ ἕαυ-
τῆς καὶ τὰς οὐσίας γινωσκούσης, καὶ ὥσπερ ὃ λόγος τῇ
νοήσει συναφϑεὶς αἱρεῖ τὸ νοητόν, οὕτω καὶ ἡ δόξα τῇ αἱἷ-
σϑήσει συνταχϑεῖσα γινώσκει τὸ γενητόν. ἐπεὶ γὰρ᾽ μέσης
10 ἐστὴν οὐσίας ἡ ψυχή, καὶ τὸ μεταξὺ συμπληροῖ νοῦ καὶ
ἀλογίας᾽ τῷ μὲν γὰρ ἀκροτάτῳ ἑαυτῆς νῷ σύνεστι, τῷ δὲ
ἐσχάτῳ νεύει πρὸς τὴν αἴσϑησεν᾽ διὸ καὶ ὃ Τίμαιος ἐν
μὲν τῇ προτέρᾳ συξυγίᾳ τὴν νόησιν προὔταξε τοῦ λόγου,
κρείττονα οὖσαν, ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ τὴν δόξαν τῆς αἰσϑή-
16 σεως ἐκεῖ μὲν γὰρ ὃ λόγος μετὰ τὴν νόησιν ὡς ἐλάττων
νοῦς. ἐνταῦϑα δὲ ἡ δόξα πρὸ τῆς αἰσθήσεως ὡς λογικὴ
αἴσϑησις. τὸ δὲ ὅλον πλάτος τῆς λογικῆς οὐσίας ἀφορέξει
δόξα καὶ λόγος --- νοῦς δὲ ἡμῶν βασιλεύς, αἴσϑησις δὲ
ἄγγελος, φησὶν ὁ μέγας Πλωτῖνος [6πη. ὅ, 8, 8] --- καὶ
0 λόγος μὲν ἅμα τῷ νῷ τὸ νοητὸν αἱρεῖ, καϑ᾽ ξαυτὸν δὲ τοὺς
μέσους ϑεωρεῖ λόγους, δόξα δὲ μετὰ μὲν αἰσϑήσεως αἰρεῖ
τὸ γενητόν, καϑ' ἑαυτὴν δὲ τὰ ἐν αὐτῇ εἴδη πάντα δια-
σκέπτεται, περὶ ὧν ἐν ἄλλοις εἴρηται πῶς τε ὑφίσταται
καὶ πῶς τόπος αὐτῶν ἐστι τὸ δοξαστικὸν μέρος τῆς ψυχῆς"
955 καὶ ἐκείνῳ μὲν τὸ νοητὸν περιληπτόν, ταύτῃ δὲ τὸ γενητὸν
δοξαστόν᾽ ἔξω γὰρ αὐτῆς ἐστι καὶ οὐκ ἔνδον τὸ γνωστόν,
ὥσπερ ἐκείνου τὸ νοητόν. διὸ περιληπτὸν μὲν οὐκ ἔστι,
δοξαστὸν δέ, ἀλλ᾽ οὐκ αἰσϑητὸν προσείρηται, διότι δόξα μὲν
τὰς οὐσίας γινώσκει τῶν πραγμάτων, αἴσϑησις δὲ οὔ. τῆς
80 οὖν τρανεστέρας γνώσεως ἀποφέρεται τὴν ἐπωνυμίαν. καὶ
τῆς γινωσκούσης τί ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐχὶ οἷόν ἐστι μόνον, ὃ τῆς
αἰσϑήσεως ἔργον ἐλέγομεν᾽ εἰκότως ἄρα τὸ γενητὸν καὶ
δοξαστὸν προσηγόρευσεν ὁ Τίμαιος" καὶ ἔστι τοῦτο Πυϑα-
ΟΡ
1 πάσης ἐστὶ πέρας Ῥ 11 αὑτῆς 12 νεύει ΟΝ: ἀεὶ Ῥ
16 ὡς οα ὃ 188 ἄγγελος δὲ αἴσϑησις 5 20 ἐρεῖ ΜἠἙ 51 περι-
ληπτικὸν ΜΞ 81 τί ς: οῃ ΟἿΡ οὐχ ΜΡ 88 καὶ γάρ ἐστι ἘΡ
σ
20. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιμ. 38 Α]
γορικόν" ἐπεὶ καὶ ὁ ἐν (τοῖς ἔπεσι) Παρμενίδηςς) τὴν
περὶ τῶν αἰσϑητῶν πραγματείαν διὰ τοῦτο Πρὸς Δόξαν
ἐπέγραψεν ὡς τῶν αἰσθητῶν δοξαστῶν ὄντων κατὰ τὴν
ἑαυτῶν φύσιν. οὔτ᾽ οὖν αἰσθητὸν ἔδει μόνον καλεῖν τὸ
γενητόν, διότι τῆς οὐσίας οὐδενός ἔστιν ἡ αἴσϑησις γνω-
στική, οὔτε δοξαστὸν ἄνευ αἰσϑήσεως᾽ καὶ γὰρ τοὺς ἐν
αὐτῇ λόγους ἡ δόξα γινώσκει καὶ ὅλως ἑαυτήν, ἃ δὴ τῶν
ἁπλῶς γενητῶν οὐκ ἔστιν. εἰκότως ἄρα δοξαστὸν μετ᾽
αἰσϑήσεως αὐτὸ προσείρηκεν. τοσαῦτα περὶ τῶν Πλατωνι-
κῶν ῥημάτων εἴχομεν λέγειν.
Δοκεῖ δέ μοι διαφερόντως ἐν τούτοις ὃ “Δφιστοτέλης
τὸν δεύτερον αἰτιάσασϑαι λόγον᾽ ποῦ γὰρ ἀληϑὲς τὸ δόξῃ
Ὦ μετ ᾿αἰσϑήσεως δοξαστὸν εἶναι γιγνόμενον καὶ ἀπολ-
λύ μενον: τὸν γοῦν οὐρανὸν ἀγένητον εἶναι καὶ ἀνώλεϑρον
δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ὄντα δοξαστόν. ξητήσει μὲν οὖν καὶ
ὃ. Τί ματος προϊών, εἰ γέγονεν ὁ πᾶς οὐρανός" λεγέσϑω δὲ
καὶ νῦν παρ᾽ ἡμῶν, ὅτι τὸ γίγνεσθαι καὶ τὸ ἀπόλλυσϑαι
κατ᾽ ἀναλογίαν ἐστὶ καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ, οὐ μόνον κατὰ τὰς
κινήσεις καὶ τὰς τῶν σχημάτων μεταβολάς, ἀλλὰ καὶ ὅτι τὸ
σῶμα τὸ οὐράνιον οὐκ ἔστιν ἑαυτοῦ γεννητικόν, ἀλλ᾽ ἀπ᾽
ἄλλης αἰτίας μόνον ὑφέστηκε᾽ διὸ γενητόν ἐστιν, ὡς τοῦ
ὑφέστασϑαι τὴν αἰτίαν εἰς ἕτερον ἀνηρτημένην ἔχον. ἐστεὶ
δὲ οὐ μόνον ὑφέστηκεν ἀπ᾿ ἄλλων, ἀλλὰ καὶ συνέχεται ὑπ᾽
ἄλλου συνέχειν ἑαυτὸ μὴ δυνάμενον, καὶ ἀπόλλυται κατὰ
τὸν οἰκεῖον λόγον διὰ τοῦτο, τῷ γίγνεσθαι συστοίχως τοῦ
ἀπόλλυσϑαι ληφϑέντος. τὰ μὲν γὰρ ὄντως ὄντα καὶ ἀεὶ ὄντα
γεννᾷ τε ξαυτὰ καὶ συνέχεται παρ᾽ ἑαυτῶν, ὅϑεν καὶ ἀγέ-
νήτα λέγεται καὶ ἀνώλεθρα κατὰ τὴν ξαυτῶν φύσιν" εἰ δὲ
τὸ ὄντως ὃν ἀγένητον παρ᾽ ἑαυτοῦ ὑφέστηκε, τὸ μὴ παρ᾽
ΠᾺΡ
1 ὁ ἐν παρμενίδη 1]. : Θ΄ὰ Βᾶυτοκον, ΕἸΘοΚοῖβ. 2.. 188 (1886)
ῬΡ. 2ὅ2 ῷ περὶ ὁ Ρ πραγμάτων ὃ Ι οὗ, ἴῃ Ῥαχτη. 1094,10
ὅ ἡ οι Ὁ 10 ἔχομεν Ῥ 11 ὁ ἀριστοτέλης ἐν τούτοις ΜΡ
14 οὗ Ατ]ϑὲ. ἀθ ὁδοῖο α 1088 ἀ6 τηπμάᾶ. 4. 8960" 81 16 γέγονε
πᾶς ὁ Ῥ 11 γίγνεσθαι ἘΡ: γιγνόμενον σ ἀπόλλυσϑαι ἈΡ:
ἀπολλήμενον Ο (ἡ ἴῃ 11. σ᾽ 18 τῷ οἷχὺ ἈἘΡΡ 19
βολ ὰς ΟἿ: διαφορὰς Ρ 99 ἀνηρτημένον Ο 28 ὑπ᾽ Ὁ.
ἀπ᾿ ῶὅ τῶ ΜΡ. τὸ Ο
10
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Ἰ1μπΔ. 284] 268
ἑαυτοῦ ὑφεστὸς οὐκ ἂν ὄντως ἀγένητον εἴη, καὶ εἰ τὸ ὄντως
ἀνώλεθρον ξαυτὸ συνέχειν πέφυκε, τὸ μὴ πεφυκὸς ξαυτὸ
συνέχειν οὐκ ὄντως ἀνώλεϑρόν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν ὁ οὐρανός ---
λέγω δὲ οὐρανὸν τὸ σωματοειδὲς μόνον --- οὔτε παράγειν
5 ἑαυτὸν οὔτε συνέχειν πέφυκεν" ἀμερὲς γὰρ πᾶν τὸ τοιοῦτον,
τὸ ἑαυτοῦ παρακτικὸν καὶ ξαυτοῦ συνεκτικόν. οὐχ ἄρα ὄν-
τῶς ἀγένητός ἐστιν οὐδὲ ὄντως ἀνώλεθρος, ἀλλ᾽ ὅσον ἐπὶ
τῷ σωματοειδεῖ καὶ γενητός ἐστε καὶ σκεδαστός. ἔτι δέ, ὥς
φησιν αὐτὸς ᾿Δριστοτέλης καὶ ἀποδείκνυσι μέντοι σαφῶς
10 καὶ γενναίως, οὐδὲν σῶμα πεπερασμένον ἄπειρον ἔχει δύνα-
μεν᾽ τὸ δὲ σῶμα τὸ οὐράνιον πεπερασμένον" οὐκ ἄρα ἄπειρον
ἔχει δύναμιν. τὸ δὲ ἀνώλεθρον καϑὸ ἀνώλεϑρον, ἄπειρον
ἔχει δύναμιν" τὸ σῶμα ἄρα καϑὸ σῶμα, οὐκ ἔστιν ἀνώλεϑρον᾽
ὥστε καὶ κατὰ τὸν ᾿Αριστοτέλους λόγον δείκνυται τὸ τοιοῦτον.
18 ὕπῃ δὲ ἀγένητός ἐστι καὶ ἀίδιος ὁ οὐρανός, μικρὸν ὕστε-
οον [ν». 27055] ἡμῖν ἔσται δῆλον᾽ νῦν δὲ τοσοῦτον μόνον
ἐκ τῶν εἰρημένων φανερόν, ὅτε καϑ᾽ αὐτὸ πᾶν τὸ σωματικὸν
γιγνόμενόν ἐστι καὶ ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέ-
ποτε ὄν, ὥσπερ δὴ καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Πολιτικῷ [269 Ὁ]
80 φησι τὸ κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως ἔχειν ἀεὶ καὶ ταὐτὸν
εἶναι τοῖς πάντων ϑειοτάτοις προσήκει μόνοις, σώ-
ματος δὲ φύσις οὐ ταύτης τῆς τάξεως᾽ ὃν δὲ οὐρα-
νὸν ἢ κόσμον ἐπωνομάκχαμεν, πολλῶν μὲν καὶ μα-
καρίων παρὰ τοῦ γεννήσαντος αὐτὸν μετείληφεν,
35 ἀτὰρ κεκοινώνηκέ γε καὶ σώματος; ὅϑεν αὐτῷ μετα-
βολῆς ἀμοίρῳ γίνεσϑαι διὰ παντὸς ἀδύνατον. εἴς
ρηται οὖν, ὅπως καὶ ὃ οὐρανὸς τοῖς εἰρημένοις ὑποπίπτει
διορισμοῖς. εἰ δὲ αὖ πάλιν διαποροίη πρὸς τὴν ἀπόδοσιν
τοῦ ἀεὶ ὄντος ὃ δαιμόνιος ᾿Δριστοτέλης, οὐ πᾶν τὸ ἀεὶ ὃν
80 νοήσει μετὰ λόγου περιληπτὸν ἀνεχόμενος λέγειν --- εἶναι γὰρ
ἀεὶ καὶ τὰ ϑειότατα τῶν φανερῶν --- ἀξιώσομεν αὐτὸν μὴ
ΟἋΡ
ὅ ἑαυτὸν Ὁ: ἑαυτὸ ΙΣὈτὶ 6 παρεκτικὸν Μ 1 οὐδὲ ὄν-
τος Ὁ 8. ἔτι ΟΝ: ἔστι ῬΡ δ) αὐτὸς ὁ ἌΡ οἵ. Ατἱθὺ. ῬγΒ. 9
10. 3665Ὁ0 26 8]1.. 11 τὸ δὲ --- 18 (810) δύναμεν ὁ Ρ 14 καὶ
οἵη ΟἽ 19 ὁ αὐτὸὸῤ ΡΡῪΎὐ 20 καὶ ὡσαύτως Ρ]αί. 2428 ἢ ΙΧ:
καὶ Ρὶαί. 24 αὐτὸν οἵχῃ Ρ]αί. 26 ἀτὰρ οὖν δὴ ΡΙαί. 808 οἵ
Ασὶβῦ. ῬὮγ8. β 4.196" 88 Ιηἴτὰ ἡ. 262, 288
Ε
78
οθά ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχα. 38 Α]
συγχεῖν τὸ αἰώνιον καὶ τὸ εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον ὑφεστός"
καὶ γὰρ αὐτὸς διακρίνει τὸν αἰῶνα καὶ τὸν χρόνον, καὶ τὸν
μὲν ἀπονέμει τῷ γνῷ» τ τὸν δὲ τῷ οὐρανῷ καὶ τῇ κινήσει τοῦ
οὐρανοῦ. ἐκεῖνο δὴ οὖν τὸ ἀεὶ ὄν, τὸ αἰώνιον, τοιοῦτόν
ἐστιν, οἷον ὃ Τίμαιος ἀποδέδωκε᾽ τὰ δὲ ϑειότατα τῶν
φανερῶν ἄλλον ἐστὶ τρόπον ἀΐδια καὶ οὐ κατὰ τὴν αἰώνιον
διαμονήν, ἀλλ᾽ ἐν τῷ παντὶ χρόνῳ παράγεται ἐκ τῶν σφε-
τέρων αἰτίων; καὶ τὸ εἶναι αὐτῶν σύμπαν ἐν τῷ γίνεσϑαί
ἐστιν. εἴρηται δὲ καὶ τοῦτο ὑπ᾽ αὐτοῦ, ὅτι ὁ αἰὼν συμφυής
ἐστι τοῖς νοητοῖς. ἔχων καὶ περιέχων τὸν ἄπειρον χρόνον. 10
καὶ τὸ αἰώνιον νοητὸν ὄντως ἐστίν. εἰ δὲ τοῦτο, τὸ δὲ ἀεὶ
ὃν τὸ αἰώνιον δηλοῖ, τί δεῖ τὴν τοῦ οὐρανοῦ φύσιν εἰς
τοῦτο ἀνάγειν τὸ ἀεὶ ὄν, ἀλλὰ μὴ λέγειν ἀεὶ γινόμενον αὖ-
τόν, ὡς κατὰ τὴν τοῦ χρόνου ἀιδιότητα συμπαρατεινόμενον;
ὥστε ἀμφοτέρας ἐλύσαμεν τὰς ἐνστάσεις ἀπὸ τῶν ἐκείνου 15
λόγων, ἃς ἐπήγαγε τοῖς δρισμοῖς τούτοις. ἀλλ᾽ ἐπεὶ καὶ πρὸς
ταύτην ἀπεκρινάμεϑα τὴν ζήτησιν, τούτων μὲν ἄρα ἀπαλ-
λακτέον᾽ ῥηϑήσεται γὰρ καὶ εἰσαῦϑις.
Ὅλως δὲ περὶ κριτηρίων ἣν ἔχει δόξαν ὃ Πλάτων, ἀπὸ
τούτων ληπτέον. ἄλλων γὰρ ἄλλο τὸ κριτήριον ϑεμένων, τῶν 530
μὲν αἴσϑησιν, ὥσπερ οὗ Πρωταγόρειοί φασι, τῶν δὲ δό-
ξαν, ὥσπερ ὃ λέγων
δόκος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται [Χοπορμδη. ἕγρ. 84, 4 }.].
τῶν δὲ λόγον, τῶν δὲ νοῦν, ὃ Πλάτων οἰκείως τοῖς πράγμασι
τὴν τῶν κριτηρίων διεῖλεν οὐσίαν, τοῖς μὲν νοητοῖς νοῦν 535
ἀπονείμας, τοῖς δὲ διανοητικοῖς διάνοιαν, τοῖς δὲ δοξαστοῖς
δόξαν, τοῖς δὲ αἰσϑητοῖς αἴσϑησιν. καὶ μὴ διὰ τοῦτο οὐἰ-
ηϑῆῇς διεσπασμένα τὰ κριτήρια κατ᾽ αὐτὸν ὑπάρχειν᾽ ἡ γὰρ
ψυχὴ καὶ ἕν ἐστι καὶ πλῆϑος. εἰ τοίνυν τὸ κρίνειν ψυχῆς
ἐστιν --- οὐ γάρ που τὸ ἡμέτερον σῶμα κριτικὴν ἔχει δύνα- 80
μὲν -- ἡ δὲ ψυχὴ ἕν ἐστι καὶ τἰῆϑος, καὶ τὸ κριτικὸν ἄρα
φἱ
ΟᾺἋΡ
2.88 οὗ. Αστβῦ. τηϑίϑρ. 2 9. 107065 10 περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς
β΄10. 88375328 8]. 98 οὗ Αγῖβῦ. 46 086]0 α 9. 3195 2888 16 ἐπή-
γαγεν ἐν τοῖς Ο 28 πᾶσι --- 34 νοῦν ΜΡ: πᾶσί τε 94 λό-
γων Μ 29 κρένειν Ο: κρῖνον ΝΡ ψυχή ἘΡ 80 τό γε
σῶμα τὸ ἡμέτερον ΜΡ 81 ἐστιν ἕν Μ κριτήριον Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Ἰῖ. 28Ὰ.] 258
ἕν ἐστιν ἅμα καὶ πολλά, καὶ μονοειδὴς ἡ κριτικὴ δύναμις
καὶ πολυειδής. τίς οὖν ἡ μία δύναμις; φαίη τις ἄν. ὃ λό-
γος, φήσομεν. οὗτος γὰρ ἐπὶ μὲν τὴν τῶν νοητῶν ϑέαν
στελλόμενος ξαυτῷ τε χρῆται καὶ τῇ νοήσει, οὐχ ὅτε ὄργανον
5 μὲν ἡ νόησις, τὸ δὲ χρώμενον αὐτός. ὡς οἴεται Σευῆρος
ὁ Πλατωνικὸς χείρω τοῦ λόγου τὴν νόησιν τυϑέμενος, ἀλλ᾽
ὅτε φῶς ἐστι τοῦ λόγου ἡ νόησις, τελεσιουργὸς οὖσα καὶ
ἀναγωγὸς αὐτοῦ καὶ ἀπολαμπρύνουσα τὴν ἐν αὐτῷ γνωστι-
κὴν δύναμιν. εἰς δὲ τὴν τῶν μέσων λόγων ἐπίκρισιν εἰσιὼν
1ὸ τῇ διανοίᾳ καὶ οὐχ ξαυτῷ χρῆται μόνῳ καὶ πρὸς ἑαυτὸν
διὰ ταύτης ἐπέστραπται, τὰ δὲ δοξαστὰ κρίνων κινεῖ καὶ τὴν ὁ
δόξαν, τὰ δὲ φανταστὰ τὴν φαντασίαν, τὰ δὲ αἰσϑητὰ τὴν
αἴσϑησιν. ὅταν μὲν γὰρ περὶ τῆς αἰσϑητῆς οὐσίας σκοπῆται
τῶν εἰδῶν, οἷον ἕκαστόν ἐστι τῶν αἰσϑητῶν, τῇ δόξῃ χρῆται
(ὡς συνεργῷ πρὸς τὴν διάσκεψιν᾽ ἐν αὐτῇ γὰρ οἵ λόγοι τῶν
αἰσϑητῶν. ὅταν δὲ περὶ ϑέσεώς τινος ἢ σχήματος, οἷον περὲ
τοῦ πῶς κεῖται ἡ γῆ ἡ κατὰ κορυφῆς ἔχουσα τὸν πόλον, καὶ
ποίαν ἔχουσα πρὸς τὸν οὐρανὸν σχέσιν, ἐγείρει καὶ τὴν φαν-
τασίαν, ἵνα διαστατῶς καὶ μορφωτικῶς ὥσπερ ἐστὶ ϑεάσηται
τὸ ξητούμενον, καὶ ὅταν περὶ ἐκλείψεως, παραλαμβάνει καὶ
τὴν αἴσϑησιν ὡς ὑπουργὸν ἐν ταῖς τηρήσεσι, καὶ ποτὲ μὲν
ἀποδέχεται τὰς κρίσεις τῶν δευτέρων δυνάμεων, ποτὲ δὲ
διελέγχει τὰ σφάλματα αὐτῶν, ὅσα διὰ τὰ ὄργανα συμβαίνει
πολλάκις αὐταῖς ἁμαρτάνειν. περὶ μὲν οὖν κριτηρίων ἀρκέ-
25 σει καὶ ταῦτα πρὸς τὸ παρόν᾽ εἴρηται γὰρ ἡμῖν ἐν τοῖς
εἰς Θεαίτητον περὶ τούτων διὰ πλειόνων σαφέστερον.
Ὅσην δὲ ἀκρίβειαν ἔχουσιν οἷ εἰρημένοι διορισμοί, δῆλον
μὲν καὶ ἐκ τῶν εἰρημένων" εἰ δὲ βούλει, καὶ κατ᾽ ἄλλην
μέϑοδον αὐτὸ ϑεασώμεϑα. λέγω δὴ πρώτως ἀεὶ ὃν εἷναι τὸ
80 αἰώνιον ὑπάρχον κατὰ πάντα, τὴν οὐσίαν, τὴν δύναμιν, τὴν Ὁ
ΟᾺἋῈΡ
1 ἅμα οτὰ Ρ' (ἐστι) 2 ἡ μία ἍΡ: ἡμῖν Ὁ ὃ τὴν ΟΤὴ
Ο ὅ σεβῆρος ΨἩ 7 ἐστιν ἡ νόησις τοῦ λόγου ΜΡ 10 οὐχὶ
ἘΡ 18 γὰρ οἵαὰ 11 αἰϊοσαχα ἡ οἷ Ὁ σῶλον Ὁ
18 ἐγείρει ἘΡ: ἄγει 5 20 παραλαμβάνη ΟΡ 4284 αὐταῖς ΟΡ:
αὐτοῖς Ν 28 διὰ πλειόνων περὶ τούτων ΜἭ: διὰ πλειόνων Ῥ
29 γρα(φεται) ἔφοδον Ἡ ἴτὰ αὐτὰ Ὁ ϑεασόμεϑα ἘΡ
80 ταύτην τὴν δύναμιν Ὁ
οι
1
3
Θ
Ε
0 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ11π|. 284
ἐνέργειαν, γενητὸν δὲ ἁπλῶς τὸ ἐν χρόνῳ τήν τὸ οὐσίαν
ὑποδεχόμενον καὶ τὴν δύναμιν πᾶσαν καὶ τὴν ἐνέργειαν"
δεῖ γὰρ τὸ μὲν ὅλον εἶναι αἰώνιον, τὸ δὲ ὅλον ἔγχρονον,
καὶ τὸ μὲν αὐθυποστάτως ὁμοῦ πᾶν ὑφεστάναι, τὸ δὲ ἀλ-
λαχόϑεν ἠρτημένην ἔχειν τὴν ἐν τῇ παρατάσει ὑπόστασιν.
τούτων δὲ ἄκρων ὄντων εἶναι καὶ τὰ μέσα, τὰ πὴ μὲν τῆς
τοῦ ὄντος μετειληφότα μοίρας, πῇ δὲ κοινωνοῦντα γενέσεως.
εἶναι δὲ αὖ καὶ τὰ μηδετέρου τούτων μετέχοντα, τὸ μὲν
κατὰ τὸ κρεῖσσον, τὸ δὲ κατὰ τὸ χεῖρον᾽ καὶ γὰρ ἡ ὕλη
οὔτε ὄν ἐστιν οὔτε γενητόν --- οὔτε γὰρ νοήσει περιληπτὸν
οὔτε αἰσϑητόν --- καὶ τὸ ἕν, ὡς ἀμφότερα δείκνυσιν ὁ Παρ-
μενίδης" τὸ μὲν κατὰ τὴν πρώτην; τὸ δὲ κατὰ τὴν πέμπτην
ὑπόϑεσιν. ἔστι μὲν οὖν ἀεὶ μὲν ὃν πᾶν τὸ νοητὸν γένος;
πᾶν τὸ νοερόν, πᾶς ὁ ὑπερκόσμιος νοῦς, πᾶς ὃ μετεχόμενος ὑπὸ
τῶν ϑείων ψυχῶν, πᾶς ὃ μερικὸς καλούμενος καὶ μετεχόμενος
ὑπό τε ἀγγέλων καὶ δαιμόνων καὶ τῶν μερικῶν ψυχῶν, διὰ
μέσων, ὡς εἴπομεν [». 248, 1755], ἐκείνων᾽ καὶ μέχρι τούτου
τὸ ἀεὶ ὄν᾽ πᾶς γὰρ νοῦς αἰωνίως ἐνεργεῖ καὶ μετρεῖται καϑ'
ὅλον ξαυτὸν ὑπὸ αἰῶνος. γιγνόμενον δὲ πᾶν τό τὲ πλημ-
μελῶς κινούμενον καὶ ἀτάκτως, ὃ κατ᾽ ἐπίνοιαν ϑεωρεῖται
πρὸ τῆς κοσμοποιίας, καὶ πᾶν τὸ κυρέως γενητὸν καὶ φϑαρ-
τὸν καὶ ὁ οὐρανός πάντα γὰρ ταῦτα αἰσϑητὰ καὶ ὁρατά"
καὶ ταῦτα ὃ Τίμαιος ἀφορίζεται τό τε ἁπλῶς γενητὸν καὶ
τὸ ἁπλῶς ἀεὶ ὄν. μεταξὺ δὲ τούτων ἐστὶ τὰ ἀμφοῖν κοινω-
νοῦντα καὶ ἐφ᾽ ἑκάτερα αὐτῶν τὰ μηδετέρου μετέχοντα. δεὸ
καὶ καταφατικῶς καὶ ἀποφατικῶς ἀμφότερα προτείνει, οἷον
ἀεὶ ὃν καὶ γένεσιν οὐκ ἔχον καὶ πάλιν γενητὸν καὶ
οὐδέποτε ὄν. ἵνα διὰ μὲν τῶν καταφατικῶν τὰ μηδετέρου
κοινωνοῦντα χωρίσῃ, διὰ δὲ τῶν ἀποφατικῶν τὰ ἀμφοτέρων
πῃ μετειληφότα διαστήσηται. τούτων τοίνυν ἄκρων ὄντων
τῆς νοητῆς καὶ νοερᾶς ἁπάσης οὐσίας καὶ τῆς αἰσϑητῆς,
ϑεατέον καὶ τὴν ἐν μέσῳ φύσιν᾽ καὶ γὰρ ὁ Τίμαιος καὶ
τὸν χρόνον καλεῖ γενητὸν καὶ τὴν ψυχήν, καὶ δῆλον ὅτι
ΟᾺΡ
ὅ ἔχειν ς: ἔχει ΟἸΡῬ' τὴν ὑπόστασιν ΜΡ 1 μοίρας
μετειληφότα Ρ 12 πέμπτην... πρώτη ΡΟ 198 οὗ Τί. 80Ὰ
80 διαστήσηται ΟἿ: χωρίσηται Ῥ 82 οὗ Τίμα. 848 --- 89 Εἰ
20
325
ΠΡΟΚΔΛΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιμ. 238Ὰ] 257
ταῦτα, ἅτε οὐκ ὄντα αἰσϑητά, πῇ μέν ἐστιν ὄντα, πῇ δὲ
γενητά, καὶ οὐδετέρας μοίρας ἐστὶ παντελῶς. ὀρϑῶς οὖν,
καὶ ὁ Πορφύριος ἔλεγεν, ὅτε τὰ ἄκρα νῦν ὁ Πλάτων
ἀφορίζεται, τό τε πρώτως ἀεὶ ὃν καὶ τὸ μόνως γενητόν, τὰ
5 δὲ μέσα παρῆκεν, οἷον τὸ ὃν ἅμα καὶ γινόμενον, ἢ τὸ γινό-
μενον καὶ ὄν. ὧν τὸ μὲν ὃν καὶ γινόμενον οἰκεῖόν ἐστι τῷ
πλάτει τῶν ψυχῶν, τὸ δὲ ἀνάπαλιν καὶ γιγνόμενον καὶ ὃν
τῇ ἀκρότητι τῶν γενητῶν. τοιαύτη δέ ἔστι καὶ ἡ τοῦ παν-
τὸς φύσις ἡ ξῳοποιοῦσα τὸ πᾶν" καὶ γὰρ αὕτη πάντως ὡς
10 μὲν μεριστὴ περὶ τοῖς σώμασι γενητή ἔστιν, ὡς δὲ παντελῶς
ἀσώματος ἀγένητος. τὸ δὲ λέγειν καὶ τὴν ὕλην εἶναι γινό-
μενον καὶ ὃν ἄτοπον᾽ οὕτω γὰρ ἂν εἴη κρείσσων τῶν γενη-
τῶν αἰσϑητῶν, εἴπερ ταῦτα μὲν γενητὰ μόνον, ἐκείνη δὲ
μετέχει καὶ τοῦ ὄντος. καὶ εἴπερ ἐϑέλοις. χωρὶς λαβὼν τὸ
16 μόνως ἀεὶ ὃν καὶ τὸ μόνως γενητόν, ὁρίσασϑαι. καὶ τὸ
μέσον, τὸ πὴ μὲν ἀεὶ ὄν, πὴ δὲ γενητόν, ἀφελὼν τοῦ μὲν
ἑτέρον τοῖν ὅροιν τὸν νοῦν, τοῦ δὲ ἑτέρου τὴν αἴσϑησιν,
ποιήσεις τοῦ μέσου τὸν ὅρον᾽ ἔστι γὰρ τοῦτο λόγῳ καὶ δόξῃ
γνωστόν. γινώσκει γὰρ καὶ ὁ λόγος ξαυτὸν καὶ τὴν δόξαν,
90 καὶ ἡ δόξα ξαυτὴν καὶ τὸν λόγον, ὃ μὲν ἄμφω μετὰ τῆς
αἰτίας, ἣ δὲ ἄμφω χωρὶς τῆς αἰτίας" ταύτῃ γὰρ λόγος καὶ
δόξα διεστήκατον. καὶ γινώσκεται καὶ λόγῳ ἡ δόξα καὶ δόξῃ
ὁ λόγος καὶ πᾶσα ἡ ψυχὴ δι᾽ ἀμφοτέρων μέσων ὄντων.
ὥσπερ δὴ καὶ τῶν μὲν ἄνω δύο τὸ χεῖρον λαβών, οἷον τὸν
45 λόγον, καὶ ποιήσας αὐτὸν νόϑον λόγον, τῶν δὲ κάτω τὴν
αἴσϑησιν καὶ ποιήσας αὐτὴν αἴσϑησιν ἀναίσϑητον ἕξεις,
πῶς οἴεται γινώσκεσϑαι τὴν ὕλην ὁ Πλάτων, νόϑῳ λόγῳ
καὶ αἰσϑήσει ἀναισϑήτῳ. καὶ ἀνάλογον ἐφ᾽ ἑκατέρων τὸ
κρεῖττον λαβὼν καὶ ποιήσας νόϑον κατὰ τὸ κρεῖττον ἕξεις
80 πῶς τὸ ἕν γνωστόν" νῷ γὰρ νόϑῳ καὶ δόξῃ νόϑῃ, διὸ καὶ
οὐχ ἁπλοῦν κυρίως καὶ οὐκ ἀπ᾽ αἰτίας γνωστόν" νόϑῳ δ᾽ οὖν,
ΟᾺΡ
ὅ ἅμα οὰ Ὁ 1 καὶ γιγνόμενον ΟἿ: τὸ γινόμενον Ῥ
ὌΘΙΘΟΣ 56 τθοΐθ 10 μὲν οι Οὶ 18 γενητὰ ΟΝ: αἰσϑητὰ Ῥ
218 καὶ λόγος καὶ δόξα χωρὶς διεστήκατο Ρ [2488 οὗ. ΒΟΒΟΪ. Οὶ
26 ἕξεις ς: ἕξειν ΟΡ 915 οὗ Τὴ. 89Β 29 κατὰ 1]).: καὶ
ΟΣ. 8 80 νόϑη ΟΡ: νόθω Ἐ δ8Β)1 δ᾽ οὖν ἘΡ: δοῦναι Ὁ
ῬΒοσσυβ θα. Ὁ 168}. 1. 17
Ε
19
Β
ῦ8 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τι|μ. 284]
διότι κρειττόνως καϑ' ἑκάτερον᾽ δόξα γὰρ οὐκ ἀπ᾽ αἰτίας
γινώσκει, καὶ ἐκεῖνο οὐκ ἀπ᾽ αἰτίας γνωστόν, ἀλλὰ τῷ μὴ
ἔχειν αἰτίαν" καὶ νοῦς τὸ ἁπλοῦν γινώσκει; νόϑος δὲ νοῦς
ἐκεῖνο, διότι κρειττόνως τοῦ νοεῖν. τὸ οὖν κρεῖσσον νόϑον
ἐστὴν ὡς πρὸς τὸν νοῦν " ὡς καὶ ἐκεῖνο τοῦ ἁπλοῦν εἶναι 5
κρεῖσσον, οἷον τὸ τῷ νῷ τῷ ὄντι νοητὸν καὶ ᾧ ὁ νοῦς ὁμόγνιος,
ἀλλ᾽ οὐ νόϑος. ἐκεῖνο οὖν νοεῖ τῷ ἑαυτοῦ μὴ νῷ, τοῦτο
δὲ τὸ ἐν αὐτῷ ἕν, καϑὸ καὶ ἔστι ϑεός.
Πᾶν δὲ αὖ τὸ γιγνόμενον ὑπ᾿ αἰτίου τινὸς ἐξ
ἀνάγκης γίγνεσθαι" παντὶ γὰρ ἀδύνατον χωρὶς αἷ- τὸ
τίου γένεσιν ἔχειν [28 ΑἹ.
Ὄντως κατὰ τὸν γεωμετρικὸν τρόπον μετὰ τοὺς ὁρισμοὺς
τὰ ἀξιώματα ταῦτα παραλαμβάνει. τί γὰρ τὸ ὃν καὶ τί τὸ
γιγνόμενον εἰπὼν ἄλλας κοινὰς ἐννοίας προστέϑησι ταύτας,
ὅτι τὸ μὲν γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίου γίγνεται πάντως, τὸ δὲ 15
μὴ ὑπ᾽ αἰτίου γιγνόμενον οὐδὲ γένεσιν ἔχειν δυνατόν. δῆ-
Ο λον δὲ καὶ ἐκ τούτων, ὅτι. τὸ διαιρετέον οὐκ ἐδήλου
διαιρετωνὴν ὁδόν, ἀλλὰ διοριστέον εἶναι τὰς ὑποϑέσεις᾽ τὸ
γὰρ πᾶν τὸ γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης
γίγνεσθαι καὶ τὸ ἀδύνατον εἶναι χωρὶς αἰτίου γένε- 90
δεν σχεῖν καὶ ἑξῆς (τὸν τὸ πρὸς ἀίδιον παράδειγμα γιγνό-
μενον καλὸν ἀποτελεῖσϑαι, πάντα ταῦτα πρὸς τὸ διοριστέον
ἀποδέδοται, ἀξιώματα ὄντα, ἀλλ᾽ οὐ μόρια διαιρέσεως. ἐπειδὴ
δὲ τὸ μὲν ἕτερον τῶν νῦν ῥηϑέντων τούτων ἐναργέστερόν
ἐστι, τὸ δὲ ἕτερον ἧττον γνώριμον καὶ σαφές, τὸ μὲν ὡς 55
μέσον, τὸ δὲ ὡς συμπέρασμα τίϑησι" τὸ μὲν γὰρ πᾶν τὸ
γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίου γίγνεσθαί τινος ἐξ ἀνάγκης
συμπέρασμά ἔστι, τὸ δὲ παντὶ γὰρ ἀδύνατον χωρὶς αὖἶ-
τίου γένεσιν σχεῖν μέσος, ἵν᾽ ὃ συλλογισμὸς ἢ κατη-
γορικὸς ἐν τῷ πρώτῳ σχήματι τοιοῦτος τὸ γιγνόμενον ἀδύ- 850
νατον χωρὶς ᾿αἰτίου γίγνεσθαι" πᾶν δέ, ὃ ἀδύνατον χωρὶς
αἰτίου γίγνεσθαι, τοῦτο ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς ἀνάγκη γίγνεσθαι"
ΟἿΡ
4 κρεῖττον ὡς ΜΡ ὅ ὁ τοῦ Ὁ 6 τῶ νοητῶ ὄντι
8 αὑτῶ Ῥ 9 αὐτὸ τὸ 11 σχεῖν Ρ]αὖῦ.: ἰάοχη ῬΥΟΟΙ.
τ. 31. 29 128 οἵ, ρ. 238, 26 ΕΒ 14 ἐννοίας ΟἿ: αἰτίας Ῥ
17 οὗ. Τα. 9710 292 ταῦτα πάντα Μ 80 τῷ οἴῃ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίχῃ. 38ᾺΑ]Ὶ 269
πᾶν ἄρα τὸ γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς ἐξ ἀνάγκης γένεται.
κάλλιον γὰρ οὕτω συνάγειν, ὥσπερ καὶ ὃ ϑεῖος Ἰάμβλιχος
ἐπέκρινεν, ἢ ὥσπερ ἄλλοι τινὲς ὑποϑετικὸν ποιεῖν συλλογι-
σμόν. ἀλλὰ πῶς ὃ μέσος τοῦ συμπεράσματος γνωριμώ-
δ τερος; τὸ γὰρ ἀδύνατον μὴ εἶναι δῆλον, ὡς ἀναγκαῖον εἶναι,
καὶ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι ἀδύνατον μὴ εἶναι. ἦ ταὐτὸν μέν
πῶς ἑκάτερον, πολλάκις δὲ τὸ μὲν ἀναγκαῖον εἶναι οὐ γνώ-
ρίμον, τὸ δὲ ἀδύνατον μὴ εἶναι γνώριμον᾽ οἷον ὁ ἰατρός
φησιν ἀναγκαῖον τραφῆναι, καὶ ἧττον ἂν πείσειε τὸν ἄρρω-
10 στον᾽ εἰ δὲ εἴποι᾽ ἀδύνατον γὰρ μὴ τραφέντα ζῆσαι. τοῦτο
ἤδη συστέλλει τὸν ἀκούσαντα. καὶ πάλιν ἀναγκαῖόν φαμεν
τὸν ϑάνατον διά τινα αἰτίαν, ἀδύνατον γὰρ μὴ ἀποϑανεῖν,
καὶ ἀναγκαῖον ἀποδοῦναι τὸν ὀφείλοντα τῷ τυράννῳ χρήματα,
ἀδύνατον γὰρ τὸ μὴ ἀποδοῦναι, καὶ ἐπ΄ ἄλλων παμπόλλων
16 ὁμοίως ἴδοις ἂν τὸ μὲν ἀσαφέστερον, τὸ δὲ γνωριμώτερον,
εἰ καὶ ἄμφω τὸ αὐτὸ δοκοίη σημαίνειν. πῶς οὖν καὶ ἐπὶ
τοῦ προκειμένου σαφέστερον ϑατέρον ϑάτερον; τί γάρ, εἰ
ἐπ᾽ ἄλλων μὲν τοῦτο ἀληϑές, ἐνταῦϑα δὲ οὐκ ἀληϑές; ἢ καὶ
ἐνταῦϑα ῥάδιον καταμαϑεῖν, ὅπως τὸ γιγνόμενον τοῦ αἰτίου
0 χωριζόμενον ἀδύνατόν ἔστι καὶ ἀσϑενές" ἑαυτὸ γὰρ σῴώξειν
μὴ δυνάμενον μηδ᾽ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ συνεχόμενον, ἀπὸ δὲ τοῦ
αἰτίου μόνον καὶ τὸ σῴώξεσθαι καὶ τὸ συνέχεσϑαι κομιζό-
μενον ἐὰν τοῦ αἰτίου χωρισϑῇ, δῆλον, ὡς ἀδύνατον γίγνεται
καϑ'᾿ ξαυτὸ καὶ εἰς τὸ μὴ ὃν ἄπεισι σκεδαννύμενον., ὃ καὶ
50 δειιτικόν ἐστι τοῦ μὴ δύνασθαι χωρὶς αἰτίου γίνεσϑαι τὸ
γιγνόμενον" εἰ γάρ ἔστι γιγνόμενον, ὑπό τινος γίγνεται
ποιοῦντος. ὀρϑῶς γοῦν εἴρηται καὶ ἐν Φιλήβῳ [268
217 Α]. ὅτι τὸ γιγνόμενον ποιούμενόν ἐστι, τὸ δὲ ποιοῦν
αἴτιον τῷ γιγνομένῳ. εἰ δὲ τοῦτο, ἢ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ γίγνεται,
80 ἢ ὑπ᾽ ἄλλου" ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὑφ᾽ ἑαυτοῦ, εἰς ταὐτὸν ἥξει τῷ
ἀεὶ ὄντι, καὶ ἔσται ταὐτὸν γιγνόμενον καὶ ἀεὶ ὄν, καὶ ἔσται
τῶν αἰωνίως ὑφεσταμένων᾽ εἰ δὲ μὴ ὑφ᾽ ξαυτοῦ, πάντως
ΟᾺΡ
ὅ88 οὗ. Αγὶϑὺ. περὶ ἑρμ. 18. 225 1458 6 ἣ 1]. ταυτὸ Ῥ
8 πο]αὶ οἷον {εἰ μὲν) 10 εἴποιεν Ὁ 16 ὁμοίως οωΩ Ρ ἐἐτὸ
δὲ Ο εἰό 16 τὸ αὐτὸ οὰ ἃ 11 ϑάτερον ϑατέρουῬ 18 ἢ ]].
ῦ δεικτόν 5 21 καὶ οἡῦ δ φῳιλήμω ΜῊ 29 εἰ δὲ τοῦτο οἵχ Ο
175
"})
Ε
960 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 38Α]
᾿ ἄλλου᾽ δεῖ γὰρ ὑπό τινος γίνεσθαι τὸ γιγνόμενον, εἴπερ
γιγνόμενόν ἐστι καὶ οὐκ ὄν᾽ ἑαυτὸ γὰρ μὴ συνέχον μηδ᾽ ἔνερ-
γείᾳ ποιοῦν ὑπ᾽ ἄλλου τοῦτο πείσεται, καὶ αὐτὸ καϑ᾽ ξαυτὸ
ἀσϑενὲς ὃν ὑπ᾽ ἄλλου κομίέξεται τὴν δύναμιν. ἔτι δὲ κἂν
τὸ αὐτὸ ποιῇ καὶ πάσχῃ, καϑὸ μὲν παϑητικόν ἐστιν, ὑπ᾽
ἄλλου πάσχει, καϑὸ δὲ ποιητικόν, εἰς ἄλλο δρᾷ" τὸ δὲ ιγνός
Ε μενον καϑὸ γιγνόμενον, πάσχον ἐστίν, εἰ δὲ πάσχον, ὑπ᾽ ἄ
80
πάσχει" αὐτὸ γὰρ ἑαυτὸ γεννᾶν οὐ πέφυκεν᾽ εἴη γὰρ ἂν πῶν
γένηται; καὶ ἐνεργείᾳ πρὸ τοῦ δυνάμει" δεῖ γὰρ τὸ δρῶν εἰς
τὸ δυνάμει κατ᾽ ἐνέργειαν εἶναι. εἰκότως ἄρα ὁ Πλάτων τὸ
γιγνόμενον τῷ μὲν αἰτίω συνάψας, ὕπερ ἐποίησεν ἐν τῷ
συμπεράσματι, τῷ ἐξ ἀνάγκης ἐχρήσατο᾽ τὸ γὰρ μόνιμον
καὶ τὸ βέβαιον μετὰ πάϑους ἀπὸ τῆς αἰτίας παραγίγνεται
τῷ γινομένῳ, ὥσπερ φησὶν ἐν τῷ Πολιτικῷ [270 Α] τὴν
ἐπισκευαστὴν ἀϑανασίαν ἐνδίδοσϑαι τῷ κόσμῳ παρὰ
τοῦ πατρύς" τοῦ δὲ αἰτίου χωρίσας, ὃ δὴ ἐποίησεν. ἐν τῷ
μέσῳ χωρὶς τοῦ αἰτίου τὸ γιγνόμενον ἀποδιελών, τῷ ἀδό-
νατον ἐχρήσατο" καϑ᾽ ξαυτὸ γὰρ ὀφϑὲν ἀδρανές ἐστι καὶ
ἀτελές. καὶ μὴν καὶ τῷ αἴτιον εἰπεῖν τὴν ἕνοειδῇ τῆς
δημιουργικῆς ἀρχῆς ἐνδείκνυται δύναμιν, αἴτιον καλῶν τὸ
δημιουργικόν, οὐχ ἁπλῶς τὸ ὑποστατικὸν ἄλλου" καὶ γὰρ
τἀγαϑὸν αἴτιον εἶναι τῶν νοητῶν εἶπεν ὁ Σωκράτης" ἀλλ᾽
οὐχ ἔστι δημιουργοῦν, διότι πᾶν τὸ δημιουργοῦν πρὸς γένεσεν
ἀποδίδοται, ὡς εἶπεν ἐν Φιλήβῳ [27 ΑΒ] τὸ δημιουργοῦν
λέγεσϑαι πρὸς τὸ γιγνόμενον. ὅϑεν καὶ αἴτια πρὸ τοῦ
κόσμου ἄλλα ἄλλων, ἀλλ᾽ οὐ δημιουργικὰ τῶν γενητῶν ἐστιν"
εἰ δ᾽ οὖν πολλὰ τὰ δημιουργικὰ αἴτια, ἀλλὰ καὶ ἕν᾽ ὅλως
δέ, εἰ καὶ εἰς τὸ γιγνόμενον ἡ ἕ ἕνωσις ἀπὸ τοῦ αἰτίου παρα-
γίνεται; δεῖ πολλῷ πρότερον αὐτὸ μονοειδὲς εἶναι καὶ συν-
ἐκτικὸν τοῦ πλήϑους, ἕνα κατὰ τὴν ὁ ἐν αὐτῷ πιροὐπάφχουσαν
ἕνωσιν γένηται καὶ τὸ γιγνόμενον ἕν. ταῦτα μὲν οὖν περὶ
ΟᾺΡ
Α κἂν ΜΡ: καὶ 5 ὃὅ ποιεῖ καὶ πάσχει Ο παϑητόν ΜΡ
ὃ πάσχον Ρ αὐτὸ ΜΡ:ιτὸ δ. 12 τὸ μὲνγὰραῦ 18 πάϑουςς:
σευϑοῦς ΟΡ: οὗ ᾿ἰηἴτα 1040), οοηΐτα δὰ πεοιϑοῦς οὗ. Τα. 299ΒἘ0
οὐ ὅ1Ε} 10 καὶ τὸ αἴτιον Ρ εἰπεῖν ἴα Ὁ 918 οἵ. ΤΟΡ.Υ͂Ι ὅ098Β
24 ἀποδέδοται Ρ φιλήμω 26 ἀλλ᾽ οὐ ἈΡ: ἀλλλα 51 εἰ δ᾽
οὖν, π. τ. δ. αἴτ. ἅμα καὶ ἕν οἱ ΚΙΟΙ]; βοᾷ οὗ Ρ. 262, 1088
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|μπι. 28 ᾺΑ] 261
τούτων. Ἐἰϊώϑασι δὲ ἐν τούτοις τὰ αἴτια πάντα καταριϑ- Β
μεῖσϑαι καὶ τὰς διαφορὰς τῶν αἰτίων τὰς παρὰ τῷ ᾿Αριστο-
τέλει. οὐδὲ τοῦτο ποιοῦντες ἐμμεϑόδως᾽ ἔδει γὰρ λέγειν,
ὅτι πᾶν τὸ αἴτιον ἢ καϑ᾽ ἑαυτό ἐστιν ἢ κατὰ συμβεβηκός,
8 καὶ ὡς ταῦτα ἀποδίδοται διχῶς, ἢ προσεχῶς ἢ πόρρωϑεν,
καὶ ταῦτα πάλιν διχῶς, ἢ ἁπλᾶ ἢ συμπεπλεγμένα, καὶ ταῦτα
πάλιν διχῶς. ἢ δυνάμει ἢ ἐνεργεία᾽ οὕτω γὰρ ἂν ὀφϑείη
καὶ τὸ πλῆϑος αὐτῶν. διὰ μὲν γὰρ τὸ καϑ᾽ αὑτὸ καὶ τὸ
κατὰ συμβεβηκὸς οἱ τρόποι δύο τῆς τῶν αἰτίων ἀποδόσεως»
10 διὰ δὲ τὸ ταῦτα ἀποδίδοσθαι διχῶς, ἢ προσεχῶς ἢ πόρρω-
ϑεν, τέτταρες, διὰ δὲ τὸ πάντα ταῦτα πάλιν διχῶς. ἢ ἁπλᾶ
ἢ συμπεπλεγμένα ἀλλήλοις, ὀκτώ, διὰ δὲ τὸ καὶ ταῦτα διχῶς.
ἢ ἐνεργείᾳ ἢ δυνάμει, δέκα καὶ ἕξ διὰ δὲ τὸ τὰ αἴτια λέ-
γεσϑαι τετραχῶς, εἰ τύχοι. κατὰ ᾿Αριστοτέλην, κατὰ δὲ
1. Πλάτωνα τὰ μὲν αἴτια τριχῶς, τὰ δὲ συναίτια ἄλλως τρι-
χῶς. κατὰ μὲν ἐκεῖνον τέτταρες οἵ τρόποι καὶ ἑξήκοντα, κατὰ
δὲ Πλάτωνα τῶν μὲν αἰτίων ὀκτὼ καὶ τετταράκοντα, τῶν
δὲ συναιτέων ἄλλοι τοσοῦτοι τὸν ἀριϑμόν᾽ οὕτω γὰρ ἐμμέϑ-
οὗος ἂν γένοιτο πάντως ἡ λῆψις. εἰ καὶ ἐκεῖνοι τὸν τρόπον
80 τῆς λήψεως παρῆκαν καὶ ταῦτα ἀπαριϑμησάμενοι ξητοῦσιν, Οὶ
ὅπως εἴρηται τὸ ὑπ᾽ αἰτίου γίγνεσθαί τινος πᾶν τὸ γιγνό-
μενον, ἡμεῖς δὲ ἀφέντες αὐτῶν πᾶσαν ταύτην τὴν πολυ-
πραγμοσύνην λέγωμεν, ὅτι περὶ τῆς ποιητικῆς ἔστιν αἰτίας
ἐν τούτοις ὃ λόγος" διὸ καὶ οὕτως εἶπεν᾽ ὑπ᾽ αἰτίου τινός"
26 οἰκεῖον γὰρ τῷ ποιητικῷ τὸ ὑφ᾽ οὗ. τὸ δὲ τινὸς προσέ-
ϑηκεν, ἐπειδὴ λέγεται ποιητικὸν καὶ ὃ νοῦς τοῦ παντὸς καὶ
ἡ ψυχὴ καὶ ἡ φύσις, καὶ πρὸ τούτων ἄλλα ταύτην ἔχει τὴν
ἀξίαν᾽ ἐπεὶ καὶ πολλῶν γινομένων καὶ πολλῶν αἰτίων ὄν-
τῶν, ἀλλ᾽ οὐ καϑ᾽ ἕκαστον εἰκότως πρόσκειται τὸ τινός"
ΟᾺΡ
8588 οὗ 5080]. ΚἊΒ 4 αὑτό ἈΡ 7 πάλιν Ο: πάντα Ἡ:
οι Ῥ 8 .τοῦ καϑ'᾽ αὑτὸ Ρ 11 πάντα ταῦτα ἈΡ: ταῦτα ἀπο-
δίδοσϑαι αὶ εἷς 18 ἢ δυνάμει ἢ ἐνεργεία Ῥ τὰ οἵαὰ Ἡ
1888 οὗ. Βο680]. ΜἈΞῸῈ 114 ἀριστοτέλη Μ | οἷ. ταρΐδρΡ!. α 8. 988" 26
1488 οὗ, ν». 8, 1088 Ρ. 968, 1988 16 τριχῶς μὲν τὰ αἴτια Ῥ
18 δὲ οἵα α ῬΟΒΒῚΒ ζτοῦτον») τὸν 32 πᾶσαν Ὁ 28 λέ-
γομὲν Ῥ ἴογχὺ. ργδοδίδὺ 2ὅ τῷ οἵὰὴ 96 ποιητικὸν οἵη Ὁ
98---Ο. 362,28 οχοογρβὶῦ Αποηγία. ἀρ ϑδϑίτοὶ. Π 328 29 τίνος
02 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἰ πὶ. Ἴ5Δ]
ἕκαστον γὰρ ὑπὸ τινὸς γίνεται καὶ οὐχ ὑπὸ πάντων. ταῦτα
μὲν οὖν δῆλα. Τοῦτο δὲ τὸ ἀξίωμα τοῖς μὲν Ἐπικου-
ρεέοις [25705.] καὶ πάντη προπεπηλάκισται, τὸν ὅλον
οὐρανὸν καὶ τὰ ϑειότατα τῶν φανερῶν ἀπὸ ταὐτο-
μάτου ποιοῦσι᾽ τοῖς δὲ ᾿Αριστοτελικοῖς ὀνόματι μόνον ὁ
αἰδοῦς ἠξίωται" λέγουσι μὲν γὰρ ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς πάντως
γίνεσϑαι τὸ γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸ αἴτιον ἀναίτιον λανθάνουσι
ποιοῦντες, ὁπόταν καὶ τὸ αὐτόματον τοῖς αἰτίοις ἐγκατα-
Ὁ λέγουσιν᾽ αὐτὸ γὰρ τοῦτό ἐστι τὸ αὐτόματον, τὸ ἀναίτιον.
μόνος δὲ ὃ Πλάτων τοῖς Πυϑαγορείοις ἑπόμενος πᾶν τὸ τὸ
γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίας γίγνεσϑαί φησιν ὀρϑῶς, εἱμαρμένην
ἐπιστήσας τοῖς γιγνομένοις καὶ ϑεόν. κἂν γὰρ πολλὰ καὶ
διεσπαρμένα τὰ γιγνόμενα ἢ καὶ διὰ τοῦτο ἐκ πολλῶν αἰνέων
γίγνηται, ἄλλων ἄλλως ποιούντων, ἀλλ᾽ ἔστι καὶ ἕν αἴτιον
τῶν ποιούντων συναγωγὸν καὶ συνακτικόν, ἵνα μηδὲν μά- 16
τὴν μηδὲ ἐπεισοδιῶδες ἢ τῷ παντί: οὐ γὰρ δεῖ τὰ
ὄντα πολιτεύεσϑαι κακῶς; ἀλλ᾽ “εἷς κοίρανος ἔστω
καὶ ἕν πάντων αἴτιον καὶ μία πρόνοια καὶ εἷς εἶρμός, ἔστω
δὲ καὶ ἅμα τῇ μονάδι τὸ οἰκεῖον πλῆϑος καὶ πολλοὶ βασι-
λεῖς καὶ αἴτια ποικίλα καὶ πρόνοια πολυειδὴς καὶ τάξις διά- 90
φορος. πανταχοῦ δὲ τὸ πλῆϑος ἐχέτω περὶ τὴν μονάδα σύν-
ταξιν καὶ τὰ ποικίλα περὶ τὸ ἁπλοῦν καὶ τὰ πολυειδῆ περὶ
τὸ μονοειδὲς καὶ τὰ διάφορα περὶ τὸ κοινόν, ἵνα σειρά τις
ὄντως χρυσῆ πάντων ἐπάρχῃ καὶ πάντα διακοσμῆται δεόν-
τως. εἰ γάρ, ὥς φησιν ᾿Δἀριστοτέλης, πάντα συντέτακται 5935
Ε πρὸς τὸ εὖ, δεῖ καὶ τὴν αἰτίαν εἶναι τῆς συντάξεως, καὶ
μὴ ἔχειν τὸ μάτην ἐν τῷ παντὶ χώραν , ἀλλὰ τὸ τῷ μέρει
δοκοῦν εἶναι μάταιον ὑπάρχειν τῷ παντὶ λυσιτελές. ταῦτα
μὲν οὖν καὶ ἐν ἄλλοις. ἔοικε “δὲ τοῦ ἀξιώματος τούτου
καϑολικώτερον εἶναι τὸ ἐν Φιλήβῳ [28 2718] ῥηϑέν, 0
ΟᾺΡῬ
8 καὶ ἴογί. 46] 4 6Χ Αγσιβῦ. ῬΏγΕ. β 4. 1965 3858; οὗ. ν. 3ὅ8,
2885 ὀθδ8 γένεσϑαι πάντως ΜΡ [ἤ8π οἷ. 88]. ῬτΣ. β 117. 66» 16
88 ϑυὺ ὁπότε οὑπὶ 8 δυὐ ἐγκαταλέγωσιν οὐτὰ ΝΗ 10 μόνος 4:
μὲν ὡς ΟὟΡ 118 οὗ Ἰορ. Χ 9040 14 γίνεται Ρ 1 συνα-
γαγὸν 5 συντακτικὸν ΜΡ 168 οὗ Αγἱδῇ. τηρΐβρῃ. 2 10. 1076"
188 218 τὴν σύνταξινς 288 οὗ ᾿πέγα 96 24 ὑπάρχῃ Οἱ 8
τὰ πάντα Μ' 28 λυσιτελὲς παντὶ Ο 516 80 φιλήμω Ἡ
ϑι
40
90
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΧΝ Β [Τἴτη. 238Ὰ] 968
ὅτι πᾶν τὸ “μικτὸν ἔκ τινος ὑφέστηκεν αἰτίου τῆς μίξεως"
εἶ γὰρ μὴ ὡς ἔτυχε μέλλοι μίγνυσθαι τὰ μιγνύμενα, δεῖ
μέαν αἰτίαν εἶναι συναγωγὸν τῶν διῃρημένων καὶ ἑνοποιόν,
τὸ εἶδος τῷ μικτῷ παρεχομένην᾽ τοῦτο δὲ ὅπου μέν ἐστι
ϑεός, ὕπου δὲ νοῦς, ὅπου δὲ ψυχή. ὕπου δὲ φύσις, ὅπου
δὲ τέχνη τις μιμουμένη τὴν φύσιν. πᾶν μὲν οὖν τὸ γιγνό-
μενον μικτόν, οὐ πᾶν δὲ τὸ μικτὸν γιγνόμενόν ἔστι καὶ
γὰρ τὰ πρώτιστα τῶν ὄντων ὑπέστη μιχϑέντα ἀλλήλοις, τὸ
πέρας καὶ ἄπειρον" ἐκ τούτων γοῦν τά τε ἄλλα φησὶν ὄντα
καὶ τὰ σώματα ὑφέστηκεν. ἀνάλογον οὖν τὰ ἐνταῦϑα πάντα
τοῖς ἐκεῖ πᾶσι, τὸ μὲν δημιουργοῦν τῷ ἕνί, τὸ δὲ εἶδος τῷ
πέρατι, ἡ δὲ ὕλη τῷ ἀπείρῳ, τὸ δὲ γενητὸν τῷ μικτῷ,
καϑολικώτερα δὲ ἐκεῖνα τούτων, διότι τὰ μὲν ἐπὶ “πάντων
ϑεωρεῖται, τὰ δὲ ἐπὶ τῶν ἐγκοσμίων μόνων" καὶ γὰρ ὃ νοῦς
αἰκτὸν ὡς γνῶσις καὶ ὡς ἀπειροδύναμος, καὶ ἡ ψυχὴ ὡς
ἀμέριστος ἅμα καὶ μεριστή. τὶ οὖν αἴτιον τὸ τοῦ γιγνο-
μένου αἴτιον, ὥσπερ τὶ μικτὸν τὸ γιγνόμενον, ἀλλ᾽ οὐ πᾶν.
ᾧ καὶ δῆλον, ὅπως ὃ δημιουργὸς δεύτερος τοῦ ἕνός. μικτὸν
μὲν ποιῶν, γενητὸν δὲ μικτόν. ἐπειδὴ δὲ ταῦτά ἐστιν αἵἴ-
τια τοῦ κόσμου, τὸ τελικὸν τὸ παραδειγματικὸν τὸ ποιητι-
κὸν τὸ ὀργανικὸν τὸ εἰδητικὸν τὸ ὑλικόν, τὸ μὲν τελικὸν
ὕστερον ἡμῖν αὐτὸς ἐκ τοῦ λόγου καὶ τῶν ἀποδείξεων
ἀναφαινόμενον ἐπιδείξει. τὸ δὲ ὀργανιπκὸν καὶ τὸ ὑλικὸν καὶ
τὸ εἰδικὸν ἐκ τῶν εἰρημένων πρότερον ἀξιωμάτων παρα-
δώσει" εἰ γὰρ μὴ ὄν, ἀλλὰ γιγνόμενόν ἐστι τὸ πᾶν. εἶδός
ἔστε μετεχόμενον ὑπὸ ὕλης καὶ τὸ τούτων κινητικὸν προσ-
εχῶς" τὸ δὲ ποιητικὸν ἐκ τῶν νῦν ῥηϑέντων ἀποφαίνει" εἰ
γὰρ γιγνόμενόν ἐστι τὸ πᾶν. αἴτιόν ἐστιν αὐτοῦ ποιητικόν"
τὸ δὲ παραδειγματικὸν ἐκ τοῦ μετὰ τοῦτο ῥδηϑησομένου᾽ εἰ
γὰρ ὃ κόσμος καλός, πρὸς ἀεὶ ὃν παράδειγμα γέγονεν. ὥστε
ΟᾺἊΡ ἀι
Ἱ (εἰο) γενόμενον Ρ 8. ὑπέστη Ο: ὑπέστησε ΜΡ 98 οἵ
ἰηἶτα 1118 οὐ ῬἘὨΣ]. 8048 10 ἀφέστηκεν ΜΡ πάντα τὰ
ἐνταῦϑα ΜΡ 14 μόνον Ῥ 11 ὥσπερ τὸ μικτὸν τί γιγνο-
μένον Ο 5ὶο 19 δὲ τὸ μικτὸν Ρ 21 ὁλικὸν Ρ 288 τὸ
εἰδικὸν (810 Μὴ καὶ τὸ ὑλικὸν ἈΡ 234 εἰδηκὸν Ῥ: τπο]αϊὺ ἔοτίδθ8θ
εἰδητιχν 46 τὸ τούτων κινητικὸν 5801]. ὄργανον, δ τὶ τ. κι
29 τοῦτο ΟΡ: τοῦ Ἡ
ὃρά ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τπ. 264 Β]
καὶ διὰ τούτων τῶν ἀξιωμάτων τὰ αἴτια τοῦ παντὸς ἡμῖν
ϑηράσας ἐν τάξει πάντα παραδίδωσιν. καὶ ταύτην αὐτῷ
παρέχονται τὴν χρείαν αἱ ὑποϑέσεις.
Ὅτου μὲν ἂν ὃ δημιουργὸς πρὸς τὸ κατὰ ταὐτὰ
ἔχον βλέπων ἀεί, τοιούτῳ τινὶ προσχρώμενος παρα- 5
δείγματι τὴν ἰδέαν καὶ τὴν δύναμιν ἀπεργάξηταε,
καλὸν ἐξ ἀνάγκης οὕτως ἀποτελεῖσϑαι πᾶν οὗ δ᾽
ἂν εἰς γεγονὸς γενητῷ παραδείγματι προσχρώμενος:
οὐ καλόν [28 ΑΒ]
Καὶ τοῦτο αντ ἐστι τοῖς εἰρημένοις᾽ μετὰ γὰρ τὴν τὸ
ποιητικὴν αἰτίαν ἡ παραδειγματικὴ ξητεῖται. πλὴν ὅτι τὰ
Β μὲν εἰρημένα ἀξιώματα πρὸς εὕρεσιν ἡμῖν συντελεῖ τοῦ εἶναι
δημιουργικὴν αἰτίαν τοῦ παντός, ταῦτα δὲ πρὸς εὕρεσιν οὐχὶ
τοῦ εἶναι παράδειγμα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ τοῦ ὁποῖόν ἐστι τὸ
παράδειγμα; πότερον ἀίδιον ἢ γενητόν᾽ ἕπεται γὰρ τῷ εἶναε ι5
ποιητικὸν αἴτιον τὸ εἶναι καὶ παράδειγμα, ἢ ἐν αὐτῷ τῷ
ποιοῦντι προὐπάρχον, ἢ ἐκτὸς αὐτοῦ, καὶ ἢ κρεῖττον τοῦ
ποιοῦντος; ἢ καταδεέστερον, ἢ ὁμοταγὲς αὐτῷ" πάντως γὰρ
τὸ ποιοῦν εἴς τι εἶδος ἀποτεινόμενον, ἱ ὃ βούλεται ἐνϑεῖναι τῷ
ποιουμένῳ, ποιεῖ. τοῦτο μὲν οὖν ἕπεται. δεῖ δὲ καὶ τὸ ἑξῆς 20
εὑρεῖν, εἴτε ἀίδιόν ἐστι τὸ παράδειγμα, τὸ χοσμικόν. εἴτε
γενητόν. πρὸς δὲ τοῦτο συντελεῖ ἡμῖν τὰ προκείμενα ἀξιώ-
ματα. σύμπας δὲ ὃ λόγος οὕτως ἂν εἴη πρὸς ἑαυτὸν ἀκό-
λουϑος᾿ εἰ ἔστι γιγνόμενον, ἔστιν αὐτοῦ δημιουργός εἰ ἔστι
δημιουργὸς τοῦ παντός, ἔστι καὶ παράδειγμα" καὶ εἰ μὲν 55
καλόν ἐστι τὸ γιγνόμενον, πρὸς τὸ ἀεὶ ὃν παράδειγμα γέ-
γονεν. εἰ δὲ μὴ καλόν, πρὸς τὸ γεγονός ὥστε καὶ συνεχῆ
γίγνεσϑαι τοιοῦτον συλλογισμόν" ὃ κόσμος γέγονε᾽ πᾶν τὸ
ΟσΟᾺΡ
4 μὲν οὖν ἂν Ρ]αὐ. 11. ργδοίογ Ὁ κατ᾽ αὐτὰ ΜΡ; 86 οἔ
Ῥ. 271,29 (ἴῃ στρ. 1 109,28). Ια. τὸ ἀεὶ κατὰ ταυτὰ ἔχον
οαχὰ 0 Ρ] δύ. ὅ ἔχων Ο: οἷ. Ρ. 311, 298 ἀεὶ βλέπων Ῥ; οἵ.
Ῥ. 211.295 ὄὅεβ βλέπων ἕως τοῦ" γενητῶ 5 ὕβ παραδειγματι-.
χὴν ἰδέαν "» 6. αἰξοστιιη τὴν οὐὰ Ε]αῦ. 11. Ῥχϑοίοσ ο: υὖ δὶς
ῬΥΟΟΙ. ἴῃ τορ. 1 ΤᾺ 1 δύναμιν αὐτοῦ ς ΟὝΤΩ ΑΔΒ σ(ῳ)
Ρ]Δδῖ.; οὗ Βδτβοκ 44 βαῦ 238,1 718 οὐδ᾽ ἂν Ἡ 8 τὸ γεγονὸς
Ρ]αὺ. 11. ργδοίοσ ο: ὃ γεγονὸς (τ). αὖ Βο ἴῃ σϑὰρ. 1 110,8
16 τῶ εἶναι Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἰπι. 3848] 968
γεγονὸς αἴτιον ἔχει δημιουργικόν᾽ πᾶν τὸ αἴτιον ἔχον δημι-
ουργικὸν καὶ παραδειγματικὸν αἴτιον ἔχει" ὃ ἄρα κόσμος
δημεουργικὸν ἔχει καὶ παραδειγματικὸν αἴτιον. καὶ ὥσπερ
ἐπὶ τῶν πρώτων ἀξιωμάτων δύο ἦσαν ὑποϑέσεις, τί τὸ ὃν
δ ἀεὶ καὶ τί τὸ γιγνόμενον, καὶ ἐπὶ τῶν δευτέρων ἄλλαι δύο,
πᾶν τὸ γιγνόμενον αἴτιον ἔχει, τὸ μὴ ἔχον αἴτιον οὐκ ἔστι
γενητόν, οὕτω δὴ καὶ ἐπὶ τούτων δύο εἰσὶν ἕννοιαι κοιναί,
τὸ πρὸς νοητὸν γεγονὸς καλόν ἔστι. τὸ πρὸς γενητὸν γε-
γονὸς οὐ καλόν ἐστιν. ἔστε δὲ καὶ τούτων ἑκάτερον πανά-
10 ληϑες᾽ ὁ γὰρ πρὸς τὸ νοητὸν ποιῶν ἢ ὁμοέως αὐτὸ μιμεῖται
ἢ ἀνομοίως εἰ μὲν ὁμοίως, καλὸν ποιήσει τὸ μιμηϑέν᾽ ἦν
γὰρ ἐκεῖ τὸ πρώτως καλόν εἰ δὲ ἀνομοίως, οὐ πρὸς τὸ
νοητὸν ποιεῖ᾽ τοὐναντίον γὰρ ἀπολισϑάνει τῆς ὁμοιώσεως"
καὶ ὃ πρὸς [τὸ] γεγονός τι ποιῶν, εἴπερ ὄντως ἀφορᾷ πρὸς
18 ἐκεῖνο, δῆλον ὡς οὐ καλὸν ποιεῖ" αὐτὸ γὰρ ἐκεῖνο πλῆρές
ἔστιν ἀνομοιότητος καὶ οὐκ ἔστε τὸ πρώτως καλόν᾽ ὥστε
πολλῷ μᾶλλον ἀφεστήξεται τὸ πρὸς αὐτὸ γεγονὸς τοῦ κάλ-
λους. ἐπεὶ καὶ ὃ Φειδίας ὃ τὸν Δία ποιήσας οὐ πρὸς γε-
γονὸς ἀπέβλεψεν, ἀλλ᾽ εἰς ἔννοιαν ἀφίκετο τοῦ παρ᾽ Ὁμή-
80 ρῶ Διός" εἰ δὲ καὶ πρὸς αὐτὸν ἠδύνατο τὸν νοερὸν ἀνα-
τείνεσϑαι ϑεόν, δηλονότι κάλλιον ἂν ἀπετέλεσε τὸ οἰκεῖον
ἔργον. ἀπὸ μὲν οὖν τοῦ παραδείγματος ἐφήκει τῇ εἰκόνι τὸ
καλὸν ἢ μὴ καλόν, ἀπὸ δὲ τοῦ ποιοῦντος τὸ ὅμοιον ἢ ἀνό-
μοιον πρὸς τὸ ἀρχέτυπον. λέγεται δὲ πρὸς ἄμφω ἡ εἰκών,
88 τοῦ μὲν παραδείγματος εἰκών, τοῦ δὲ ποιοῦντος ἔργον καὶ
ἀποτέλεσμα. διὸ καὶ αὐτός, ὅταν μὲν παράδειγμα λέγῃ, τὴν
εἰκόνα αὐτῷ συνάπτει. ὧδε οὖν περί τε τοῦ παρα-
δείγματος καὶ εἰκόνος λεκτέον [29 Β]" ὅταν δὲ δημι-
ουργόν, τὸ ἔργον. ὧν ἐγὼ δημιουργὸς πατήρ τ᾽ ἔργων,
δὺο ἄλυτα ἐμοῦ γε ἐθέλοντος [41 Α]. τριττῶν δὲ ὄντων τῶν
παραδειγμάτων --- ἢ γὰρ ἀΐίδιόν ἐστιν ἀιδίου, ἢ ἀΐδιον γενη-
ΟᾺΡ
1 πᾶν --- δημιουργικὸν οἵἷὰ 1 κἀπὶ ἨΡῬ 8 τὸ πρὸς
τὸ νοητὸν ΜΡ πρὸς τὸ γενητὸν Ρ 11 μὲν δὶ ΜΡ 18 ἀπο-
λισϑαίνει Ῥ 14 τὸ 46] Κγο]] γένος τί Ο: γένός τὶ Μ
1888 οὗ Μβοσοῦ. 8βδύ. ὅ, 18,38 Ρ] οἴῃ. ομη. ὄὅ, 8, 1 ΟΥΘΌΖΟΣ 84 ].
29 τε ΜΡ 80 μὴ ἐθέλοντος Α Ρ] αὖ. βοα οὗ, Ἰηΐγτα, 802}
9266 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ1ὰ. 38 Β]
τοῦ, ἢ γενητὸν γενητοῦ --- ὕταν μὲν ἀιδίου ἀίδιον παρά-
δειγμὰ ἢ; τὸ πάντη ἀίδιον τοῦ πὴ τοιούτου παράδειγμά
ἐστιν, ὡς νοῦς ψυχῆς" ὕταν δὲ ἀίδιον γενητοῦ, καὶ τοῦτο
πῇ ἀΐίδιόν ἐστι κατὰ τὸν ἄπειρον χρόνον᾽ ὅταν δὲ γενητὸν
γενητοῦ, πάντη τοῦτο τῆς ἀιδιότητος ἀποπέπτωκεν᾽ οὐ γὰρ
ἐνδέχεται τὸ κατ᾽ οὐσίαν γενητὸν ἀιδίων εἶναι παρακτικόν.
ἐκεῖνα οὖν ἀπὸ τῶν παραδειγμάτων μετέχει κάλλους καὶ
τάξεως. ἅτε ἑστώσης ὄντα μιμήματα φύσεως. ταῦτα δὲ ὡς
ἐκ μεταβαλλόντων ὑφιστάμενα καὶ κινουμένων οὐ καλά ἐστιν,
οὐδὲ πάντη αἰσχρὰ ὄντα, ἀλλὰ διὰ τῆς ἀποφάσεως μόνον
τοῦ καλοῦ δηλούμενα. καὶ ὅσα δὴ οὖν τέχνης ἐστὶν ἔκγονα
κάλλη, καὶ ταῦτα οὐ καλά ἔστιν ὡς πρὸς τὸ κάλλος ἐκεῖνο
παραβαλλόμενα τὸ ἀπὸ τοῦ αἰωνίου παραδείγματος ἐφῆκον
τοῖς αἰσϑητοῖς ὁμοιώμασι. καὶ ἴσως καὶ διὰ ταῦτα οὐκ εἶπεν
ὁ Τίμαιος τὸ πρὸς γενητὸν ὑποστὰν παράδειγμα πάντως
αἰσχρόν, ἀλλ᾽ ὅτι οὐ καλὸν μόνον᾽ τὸ γὰρ πρὸς τεχνικὸν
λόγον ὑποστὰν οὐ πρὸς αἰώνιον ὑφέστηκεν εἶδος, εἴπερ μή
ἔστι παραδείγματα ἐν νῷ καὶ τῶν τεχνητῶν. διὸ οὐκ ἔστιν
ἁπλῶς καλόν, οὐ μὴν οὐδὲ αἰσχρόν, ὡς ὅλως κατὰ λόγον
ὑποστάν. ὅτι μὲν οὖν ἀληϑῆ ταῦτά ἐστι τὰ ἀξιώματα, διὰ
τούτων ὑπομνηστέον. ἀποροῦσι δέ τινες, ὕπως ὁ Πλά-
τῶν ἔλαβεν ὡς ὁμολογούμενον τὸ δημιουργὸν εἶναι τοῦ
παντὸς εἰς παράδειγμα βλέποντα᾽ μὴ γὰρ εἶναι δημιουργὸν
εἰς τὸ κατὰ ταὐτὰ ἔχον ὁρῶντα᾽ πολλοὶ γὰρ καὶ τούτου
προεστᾶσι τοῦ λόγου τῶν παλαιῶν οἱ μὲν γὰρ εἶναι δημι-
ουργὸν Ἐπικούρειοι [2587] 5. καὶ πάντη τοῦ παντὸς
αἴτιον οὐκ εἷναί φασιν, οἱ δὲ ἀπὸ τῆς Στοᾶς [ἴτρ. 801
γ. Ατη.] εἶναι μέν, ἀχώριστον δὲ ὑφεστάναι τῆς ὕλης. οἵ
δὲ Περιπατητικοὶ χωριστὸν μὲν εἶναί τι, ποιητικὸν δὲ
οὐκ εἶναι, ἀλλὰ τελικόν᾽ διὸ καὶ τὰ παραδείγματα ἀνεῖλον
ΟᾺΡ
28 παραδείγματός ἐστι Ὁ ὅ πάντη γενητοῦ ΜΡ ὃ παρ-
ἐχτικὸν ΒΜ 11 ἔχγονα ΒΒΟΥ. 8γγ Ῥ: ἔγγονα ΜῈ 18 παραλαμβανό-
μενα τοῦ ΟΜ: τὸ αὖ Ρ 16 τεχνικὸν ἈΡ: ἑνικὸν 6 18 τεχνψι-
κῶν Μ 22 ὡμολογημένον Ρ: Ἡ (ὁ) 38 μὴ δὲ γὰρ Ρ 541 δυΐ
εἶναι οὔ φασιν ΒοΙῖΌ. δαῦ πουραμι πορϑηαὶ οχοίαϊὺ δαί καὶ (26):
ζοὐκ» εἶναι ΚΥΟ]] (98) 298 οὗ Αὐἱδῦ. 46 δηΐτῃ. γ ὅ. 4805 178
ΤΟΟΙ]. ἴῃ Ῥδστη. 849, 80
159
ῶό
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτω. 28. Β] 261
καὶ νοῦν ἀπλήϑυντον προεστήσαντο τῶν ὅλων. Πλάτων δὲ
καὶ οὗ Πνϑαγόρειοι τὸν δημιουργὸν ὕμνησαν τοῦ παντὸς
ὡς χωριστὸν καὶ ἐξῃρημένον καὶ πάντων ὑποστάτην καὶ πρό-
νοίαν τῶν ὅλων, καὶ μάλιστά γε εἰκότως" εἰ γὰρ ἐρᾷ ὃ κό-
5 ὅμος, ὥς φησι καὶ ᾿Αφιστοτέλης, τοῦ νοῦ καὶ κινεῖται
πρὸς αὐτόν, πόϑεν ἔχει ταύτην τὴν ἔφεσιν; ἀνάγκη γάρ,
ἐπεὶ μή ἐστε τὸ πρῶτον ὁ κόσμος. ἀπ᾽ αἰτίας ἔχειν ταύτην
τὴν ἔφεσιν αὐτὸν τῆς εἰς τὸ ἐρᾶν κινούσης" κινητικὸν γὰρ
τὸ ὀρεκτὸν τοῦ ὁρεκτικοῦ φησιν εἶναι καὶ αὐτός. εἰ δὲ
1ὸ τοῦτο ἀληϑές, ὁρεκτικὸν δὲ ὁ κόσμος αὐτῷ τῷ εἶναι καὶ
κατὰ φύσιν ἐκείνου, δῆλον, ὅτι καὶ τὸ εἶναι αὐτοῦ πᾶν
ἐκεῖθεν, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ εἶναι ὀρεκτικόν ἐστι. πόϑεν δὲ τὸ
κινεῖσθαι ἐπ᾽ ἄπειρον πεπερασμένον ὄντα; πᾶν γὰρ σῶμα
πεπερασμένην ἔχεε δύναμιν, ὥς φησι. πόϑεν οὖν τὴν ἄπει-
τὸ ρον ἔσχε ταύτην τοῦ εἶναι δύναμιν τὸ πᾶν, εἴπερ μὴ ἐκ
ταὐτομάτου κατὰ τὸν Ἐπίκουρον [2587 Υ8.]; ὅλως δέ, εἰ
τῆς κινήσεως αἴτιος ὃ νοῦς τῆς ἀπείρου καὶ ἀδιακόπου καὶ
μιᾶς. ἔστι τι τοῦ ἀιδίου ποιητικόν᾽ εἰ δὲ τοῦτο, τί κωλύει
καὶ ἀίδιον εἶναι τὸν κόσμον καὶ ἀπ᾽ αἰτίας εἶναι πατρικῆς;
40 καὶ γὰρ ὡς τοῦ κινεῖσϑαι δύναμεν ἄπειρον ἐκ τοῦ ὀρεκτοῦ
λαμβάνει. δι᾽ ἣν ἐπ᾽ ἄπειρον κινεῖται, οὕτω καὶ τὴν τοῦ
εἶναι δύναμιν ἄπειρον ἐκεῖϑεν πάντως λήψεται διὰ τὸν
λόγον ὅς φησιν ἐν πεπερασμένῳ σώματε μὴ εἶναί ποτε δύ-
ναμὲν ἄπειρον. ἢ οὖν οὐκ ἔχει δύναμιν ὅλως, δι᾽ ἣν συνέ-
35 χέται" καὶ πῶς; πᾶν γὰρ μεριστὸν ἔχει τε ἀμερὲς τὸ συνέχον
αὐτό, καϑάπερ αὐτός που λέγει. καὶ ἔστι δὲ ζῷον τὸ πᾶν᾽
αὐτὸς γοῦν φησι τὸν ϑεὸν εἶναι ξῷον ἀΐδιον πᾶν δὲ
ξῷον ὑπὸ τῆς ἐν αὐτῷ συνέχεται ξωῆς. ἢ ἔχει μὲν δύναμιν
συνέχουσαν, πεπερασμένην δὲ ταύτην᾽ ἀλλ᾽ ἀδύνατον᾽ ἐκλεί-
ΟᾺΡ
1. οἷ. ». 296,21 ὃ ἐξηρημένον καὶ χωριστὸν Ὁ 4 εἰκότος Ῥ
ἐρᾷ οἵα ὃ 488 οὗ. ἰῃ Ῥαττα. 788,1288 1 Ὶ.ὑπ᾽ αἰτίας Ρ 718 τὴν
ἔφεσιν ταύτην ΜΡ 59 ὁρεκτικὸν τοῦ ὀρεκτικοῦ Ρ] οὗ. Ατἱϑῦ. ἀθ
ταοῦ. ϑῃΐτω. 6. 10151 10 τῶ ΜΡ: τὸ Ὁ 1288 οὗ. 8680]. Ἀ8Β
18 πεπε ασμένον --- σῶμα οἵὰ 14 ἔχων Ο | οὗ, Ρ. 268,9
16 τοῦ εἶναι ταύτην 16 οὗ ν. 262, 188 28 ὅς Ο: ὡς ἩΡ
26 αὐτὸ καϑάπερ αὐτός ΜΡ: αὐτός Ο Ϊ οἵ. Ατἱδῦ. ἀ6 δἴομι.
968)η 1159. δὲ ο Ρ 2471 οὗ Αγἱδῦ. τωϑύδρῃ. ὁ 7. 1012} 29
.]
Β
908 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ. 238 ΑΒ]
ποι γὰρ ἄν, εἰ πεπέρασται. ἢ ἄπειρον ἔχει τὴν δύναμιν" καὶ
πάλιν ἔχοι ἂν ταύτην οὐ παρ᾽ ξαυτοῦ. ἄλλο ἄρα αὐτῷ δώ-
σει τὴν τοῦ εἶναι δύναμιν, καὶ δώσει οὐχ ὅλην ἅμα᾽ οὐ γὰρ
ἦν ὅλης ἅμα δεκτικόν. ἐπιρρέον ἄρα δώσει καὶ ἀεὶ ἐπιρρέον
ὅσην δύναται λαμβάνειν. ὥστε εἰκότως καὶ γίνεται ἀεὶ καὶ
[οὐκ] ἔστιν. εἰ δὲ δὴ νοῦς τοῦ κόσμου δημιουργός ἐστι,
πότερον λογιξόμενος ποιεῖ ἃ ποιεῖ, ἢ αὐτῷ τῷ εἶναι; εἰ μὲν
δὴ βουλευόμενος, ἄτοπον μέν᾽ μεταβολὴ γὰρ ἔσται περὶ αὐὖ-
τὸν καὶ τὰ πάϑη τῆς μερικῆς ψυχῆς κἂν βουλεύηται δέ,
προείληφε πάντως ἐν ξαυτῷ τὸ ἔργον, περὶ οὗ βουλεύεται,
καϑάπερ καὶ πᾶς ὃ περὶ ὁτουοῦν βουλευόμενος. εἰ δὲ αὐτῷ
τῷ εἶναι, ξαυτῷ ὅμοιον ποιεῖ" εἰ δὲ τοῦτο, ἔχοι ἂν αὐτὸς
παραδείγματα τῶν γιγνομένων. καὶ πάλιν εἰ πρώτως ἐν αὐτῷ
ταῦτά ἐστιν ἢ οὔ, ξητήσομεν, καὶ πόϑεν εἰς αὐτὸν ἥκει
τοῦτο τὸ παραδειγματικὸν τῶν ὅλων αἴτιον. ἔτι τοίνυν πῶς
τοὺς ἐνταῦϑα δημιουργοὺς ποιοῦντας ὁρῶμεν: οὐχὶ λόγους
ἔχοντας τῶν ἀποτελεσμάτων; τοῦτο μὲν οὖν καὶ ὃ δαιμόνιος
᾿Αριστοτέλης συνεχώρησεν᾽ εἰ δὲ ἡ τέχνη μιμεῖται
τὴν φύσιν, δεῖ πολλῷ πρότερον καὶ τὴν φύσιν ἔχειν τῶν
ὑπ᾽ αὐτῆς γιγνομένων λόγους" εἰ δὲ ἡ φύσις, πόϑεν αὕτη
κινεῖται ξητήσομεν καὶ πόϑεν τελειοῦται᾽ ἄλογος γάρ ἔστι.
καὶ οὕτως ἀνιόντες ἐν τῷ νῷ τὰς πάντων αἰτίας ϑήσομεν.
πρὸς μὲν οὖν ᾿Δριστοτέλη πολλὰ παρὰ πολλῶν ἀντείρηται"
τὰ δὲ τοῦ Πλάτωνος νυνὶ βασανιστέον. Καὶ πρῶτον, δι᾽
ἣν αἰτίαν ἀπὸ τοῦ παραδείγματος τὸ καλὸν καὶ οὐ καλὸν
ἐπιφέρει τοῖς γινομένοις, ἀλλ᾽ οὐκ ἀπὸ τῆς ποιητικῆς αἱ-
τίας᾽ ἠδύνατο γοῦν εἰπεῖν διττὰ εἶναι τὰ δημιουργικὰ αἴτια,
τὰ μὲν γενητὰ τὰ δὲ νοητά, τὰ μὲν καλῶν ποιητικὰ τὰ δὲ
οὐ καλῶν ὃ δὲ οὐ τοῦτον εἶπε τὸν τρόπον, ἀλλ᾽ ὅτι τὰ μὲν
νοητὰ παραδείγματα καλῶν ἐστι παραδείγματα, τὰ δὲ γενητὰ
οὐ καλῶν. λεγέσϑω μὲν οὖν, ὅτι καὶ παιδευτικός ἐστιν ὁ
ΟᾺΡ
1 ἔχοι Ὁ 4 ἅμα οὐχ Ρ ἀεὶ ΜΡ: εἰ ἄδα 6 6Ὁὁ6 οὐκ 646]
ΚΟ) ὄὀ68 οὗ ἴῃ Ῥάδχιη. 786, 2088 [10 τὸ οὐ ὃ 11 ὁ περὶ
τοῦ οὖν Μ 14 ταῦτά ΟΝ: πᾶσα Ῥ 1688 οὗ. πὰ Ῥασ. 798.
81.88ὁ 1888 οὗ Αχὶβῦ. ῬΏγβ. β 2. 19452188 8]. 19 δεῖ --- φύ-
σιν οἷα Ὁ 28 ἀριστοτέλης α δῷ 24 νῦν» Ρ 80 καλόν ἈἘ
μ"
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 3848] 969
λόγος, παραμνυϑούμενος ἡμᾶς, ὕπως ἂν μὴ ἀπογνοίημεν τῶν
καλῶν πράξεων εἰ γὰρ εἶπεν, ὅτι τὸ γενητὸν οὐκ ἔστι κα-
λοῦ ποιητικόν, ἴσως ἂν ἀργοτέρους ἡμᾶς ἀπετέλεσε περὶ τὰς
καλὰς πράξεις. ἄμεινον δ᾽ ἂν ῥηϑείη καὶ φυσικώτερον, εἰ
δ φαέημεν. ὅτε τὸ αὐτὸ ποιητικὸν αἴτιον πρὸς διττὰ παρα-
δείγματα βλέπειν δυνατὸν καὶ τῇ μὲν καλὸν ποιεῖν, τῇ δὲ
οὐ καλόν ψυχὴ γὰρ εἰς νοῦν μὲν ὁρῶσα τίκτει ἀλήϑειαν
καὶ ἐπιστήμην, εἰς δὲ γένεσιν φαντασίας καὶ ὁρέξεις ἐμ-
παϑεῖς᾽ τὸ δὲ αὐτὸ παραδειγματικὸν αἴτιον καλῶν καὶ οὐ
10 καλῶν ὑπάρχειν ἀδύνατόν ἐστιν. εἰκότως ἄρα ἀπὸ τοῦδε τὸ
κάλλος καὶ τὸ αἶσχος ἐφήκειν διατάττεται τοῖς γιγνομένοις.
τὸ δὴ τούτου παράδειγμα, καλοῦ ὄντος, δῆλον ὅτε νοητόν
ἐστι καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχον, εἰς ὃ καὶ ὃ
δημιουργὸς βλέπων διακοσμεῖ τὸ πᾶν. εἰ δὴ τοῦ κάλλους
15 ἐστὶ χορηγόν. τὴν ἀκροτάτην ἔχει τάξιν ἐν τοῖς ἀεὶ οὖσι
καὶ ἔσει τῶν πρώτων νοητῶν ἐκεῖϑεν γὰρ πρόεισι τὸ καλόν᾽
ἐκεῖ οὖν ἡ καλλοποιὸς αἰτία. δι᾿ ἣν πάντα καλά, νοῦς καὶ
ψυχὴ καὶ σώματος φύσις. πάλιν τοίνυν ὃ μὲν δημιουργὸς
τοῦ εἴδους αἴτιος, τὸ δὲ παράδειγμα τοῦ κάλλους, τὸ δὲ
0 ἀγαϑὸν τῆς ἑνώσεως, καὶ τοῦτο μὲν ἅμα πάντων χορηγόν,
τὸ δὲ νοητὸν τοῦ τε κάλλους καὶ τοῦ εἴδους, τὸ δὲ δημι-
ουργικὸν αἴτιον νοερὸν ὃν τοῦ εἴδους καὶ τῆς οὐσίας. καὶ
μὴν καὶ τὸ δημιουργικὸν αἴτιον τὸ πρὸς τὸ νοητὸν βλέπον
πολυειδές ἐστιν ἄλλως γὰρ δημιουργεῖ πρὸς ἐκεῖνο βλέπων
36 ὁ ὅλος δημιουργός ---- οὗτος μὲν οὖν καὶ ἤνωται πρὸς αὐτὸ
κατ᾽ ἄκραν ὑπεροχήν --- ἄλλως δὲ ἡ δημιουργικὴ τριάς, καὶ
ταύτης ξνοειδῶς μὲν τὸ πρῶτον, γεννητικῶς δὲ τὸ δεύτερον,
ἐπιστρεπτικῶς δὲ τὸ ἔσχατον, καὶ ἄλλως μὲν ἐν τοῖς ἦγε-
μονικοῖς. ἄλλως δὲ ἐν τοῖς ἀπολύτοις, ἄλλως δὲ ἐν τοῖς
80 ἐγκοσμίοις. ἐπὶ δὲ ταύτῃ τρόπον ἕτερον ϑεατέον προϊοῦσαν
τὴν δημιουργίαν εἰς τοὺς πολλοὺς δημιουργικοὺς ϑεούς,. οὗ
ΟᾺΡ
Ἴ μὲν ὁ Ρ ὁρῶσα ΜΡ ὁσα Ο 58. [10 καλῶν ΟΡ: κα-
λὸν Ἁ] [ἀπὸ τοῦδε 501}. τοῦ παραδειγματικοῦ αἰτίου; οἷ. Ῥ. 268, 2ὅ 8
11 οὖν Ο: γοῦν ἈΡ ἔογί. ἸΏ 6108 καλοποιὸς Ρ 18 τοίνυν σ:
οὖν ΜΡ 20 τοῦτο ΟΡ: τούτων Μ 21 τε ΟΜ 422 ὃν ΟΡ
28 (810) βλέπων Ο: ἈΓ διιΐδ ΘΟΣΥ 2888 οὗ. οὐ. ομδ]ά. 81 ἴῃ
Τη. 118 80 ταύτην Ρ προιοῦσα Ὁ
0
910 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙῸΝ Β [ΤΊπῃ. 284]
Ἑ παρὰ τούτων ὑποδέχονται καὶ διακληροῦνται τὰς δυνάμεις τὰς
88
πατρικάς, “καὶ μετὰ τούτους ἄλλως μὲν τοὺς δημιουργικοὺς
ἀγγέλους. ἄλλως δὲ τοὺς δαίμονας τοὺς τῆς τάξεως ταύτης
ὀπαδούς, ἔτι τὰ ἄχραντα τῆς ξωῆς εἴδη τὰ συντελοῦντα πρὸς
τὴν δημιουργικὴν σειρὰν καὶ τὰ τῶν ψυχῶν τῶν μερικῶν 5
γένη τὰ συνεπόμενα τῷ δημιουργικῷ χορῷ᾽ καϑήκει γὰρ ἄχρι
τούτων ἡ ἰδιότης καὶ ὁ τρόπος ἐπ᾽ ἄλλων ἄλλος τῆς ποιή-
σεως καὶ τῆς εἰς τὸ νοητὸν ἀφοράσεως. δεῖ δὲ κἀκεῖνο
ϑαυμάξειν τοῦ Πλάτωνος, ὅπως οὐκ εἶπε τὸ πρὸς αἰώνιον
παράδειγμα γεγονὸς καλόν, ἀλλὰ τὸ ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ τ
βλέποντος πρὸς ἐκεῖνο γεγονὸς εἶναι κάλλιστον, ἐπεὶ καὶ τὸ
πλημμελὲς καὶ τὸ ἄτακτον γενητὸν ὄν --- ὁρατὸν γὰρ καὶ
αἰσϑητόν᾽ πᾶν δὲ τὸ τοιοῦτον γενητὸν καὶ γέγονεν, ὡς ἐρεῖ
προϊών [2880 818[ --- ἀπὸ τοῦ νοητοῦ δεξάμενον εἰδῶν
τινα ἴχνη πρὸ τῆς δημιουργίας [καὶ] οὐκ ἔστε κάλλιστον, 15
εἰ καὶ καλόν πῇή ἔστιν ὧς πρὸς τὸ ἀνείδεον τῆς ὕλης. οὐχ
ἁπλῶς οὖν τὸ πρὸς ἀίδιον παράδειγμα γεγονὸς καλόν, οἷον
ἐκεῖνο τὸ ἄτακτον καὶ πλημμελές, ἀλλ᾽ ὅπερ ὑπὸ τοῦ δημι-
ουργήσαντος γέγονεν εἰς ἐκεῖνο βλέποντος᾽ ἐκείνου γὰρ ὁ
δημιουργὸς ἀπῆν, τὸ δὲ νοητὸν πρὸ τοῦ δημιουργοῦ καὶ Ὁ
τοῦτο κατέλαμπεν. ὅσον δὲ ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ γέγονε. καὶ
ἀπ᾿ ἐκείνου γέγονεν εἰς αὐτὸ διὰ μέσου τοῦ δημιουργοῦ
ἐνεργοῦντος, καὶ ὡς μὲν ἀπ᾽ ἐκείνου γεγονὸς εἰδοπεποέηται,
ὡς δὲ ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ γεγονὸς τέτακται᾽ τάξεως γὰρ
ὁ δημιουργὸς αἴτιος, εἴδους δὲ ἁπλῶς τὸ παράδειγμα αἴτιον ᾿
τοῖς μετέχουσιν. ἔτι τοίνυν ἀπ᾽ αὐτοῦ τοῦ παραδείγματος
τὴν διαφορὰν τῶν δημιουργῶν ληπτέον" οἱ μὲν γὰρ πρὸς
ὅλον ὁρῶσι τὸ νοητὸν καὶ καϑ᾽ ὅλον ποιοῦσι, καὶ τούτων οἱ
μὲν ὁλικῶς ποιοῦσιν, οἱ δὲ μερικῶς, καὶ οὗ μὲν δι’ ἑνώσεως
αὐτὸ ϑεῶνται, οἱ δὲ διὰ νοήσεως. οὗ δὲ αὖ οὐ καϑ᾽ ὅλον ὦ
ποιοῦσι τὸ νοητόν, ἀλλ᾽ οἱ μὲν διήρηνται κατὰ τὰς τερωτ-
ουργοὺς αἰτίας (τὰς τέτταρας, οὗ δὲ εἰς ἀρυϑμὸν πλείω προ-
εληλύϑασιν, οἱ δὲ καὶ τὰ ἔσχατα εἴδη παραδείγματα ποιοῦνται
ΟᾺΡ
4 ὁπαδοὺς 1]. ἔτι (δὲ) ΚτΟ]] 15 τῆς τε ποιήσεως Ρ
12 τὸ Ο ' 18 τὸ δὲ τοιοῦτον πᾶν καὶ γέγονεν 18 ὥσπερ"
20 γενητὸν σ 21 ϑδημιουργικῶν ]].: ὁγὰ ΚτΟ]] 82 τὰς 1ὴ8
Κγο 88 παράδειγμα Μ'ὶ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῇ. 2384.8] 2171]
τῆς ἑαυτῶν ἀπογεννήσεως καὶ διὰ τοῦτο ἀνθρώπων μὲν
ἄλλος νομεύς, ἵππων δὲ ἄλλος, ὥς φησιν ἐν Πολιτικῷ
[261 Ὁ], καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων εἰδῶν ὁμοίως. πολυειδοῦς
οὖν οὔσης τῆς δημιουργικῆς σειρᾶς καὶ παραδειγμάτων ἄλ--
δ λῶν ἄλλοις ὄντων δλικωτέρων ἢ μερικωτέρων. εἰκότως καὶ ὁ
Τίμαιος οὐκ εἶπεν, ὡς ὁ τούτῳ τῷ νοητῷ παραδείγματι
χρώμενος καλὸν ποιεῖ τὸ γιγνόμενον, ἀλλ᾽ ὡς ὃ τοιούτῳ
χρώμενος᾽ καὶ γὰρ ὁ τῷ αὐτοανϑρώπῳ χρώμενος τοιούτῳ
χρῆται. τὸ γοῦν μέρος ἐν ἐκείνοις ἐστί πῶς τὸ ὅλον διὰ
1ὸ τὴν ἕνωσιν τῶν νοητῶν, καὶ ὁμοιότατον τὸ πλῆϑος τῇ
μονάδι διὰ τὴν τῆς ταυτότητος ἐπικράτειαν. ἐπεὶ καὶ ὃ ὅλος
δημιουργὸς βλέπει μὲν εἰς τὸ νοητὸν καὶ παντελὲς ζῶον,
χρῆται δὲ τῷ ἐν ξαυτῷ παραδείγματι νοερῶς ἔχων τὸ νοη-
τόν, ὃ δὴ καὶ τοιοῦτόν ἐστιν, οἷον τὸ νοητόν, διὰ τὴν
1 ὁμοιότητα τὴν πρὸς ἐκεῖνο καὶ μερικώτερον αὐτοῦ. διὸ καὶ
τῷ τοιούτῳ τὸ τινὶ προσέθηκε᾽ πάντα γὰρ τὰ νοητὰ
ἐκείνου μετέχει καὶ ἔστι μερικώτερα τοῦ παντελοῦς ξῴου.
ἀλλὰ τίς ἡ ἰδέα καὶ τίς ἡ δύναμις; ἦ τὴν οὐσίαν ἰδέαν
ἐκάλεσεν, ἐξομοιῶν τῷ παραδείγματι τὸ γενόμενον᾽ δίδωσι
30 δὲ ἡ δημιουργία καὶ τὰς οὐσίας καὶ τὰς δυνάμεις τοῖς
ἀπογεννωμένοις. διὰ τί δὲ ἐπὶ μὲν τοῦ ἀεὶ ὄντος τοιούτῳ
φησὶ παραδεέγματι χρώμενος, ἐπὶ δὲ τοῦ γεγονότος οὐκ-
τι {τὸν τοιοῦτο προσέϑηκεν, ἀλλ᾽ ἀντὶ τούτου τὸ γενητὸν
ἐπήγαγεν: ἦ ὅτι τὸ μὲν νοητὸν εἶχεν ξαυτῷ ὅμοιόν τι, ὅτε
25 ἀκρότατον ὄν, τὸ δὲ γενητὸν ἔσχατον ὃν οὐδὲν εἶχεν ἄλλο
ὅμοιον᾽ καὶ γὰρ τὸ πρὸς αὐτὸ γινόμενον γενητόν ἔστι, καὶ
τούτῳ μὲν τὸ ἀνόμοιον οἰκεῖον, ἐκείνῳ δὲ τὸ ὅμοιον, τὸ ταυτόν,
πᾶν τὸ τοιοῦτον. ταῦτα καὶ περὶ τούτου. τὸ δὲ ἀεὶ συνα-
πτέον τῷ κατὰ ταὐτὰ ἔχον, ἵν᾽ ἢ πρὸς τὸ ἀεὶ κατὰ
80 ταὐτὰ ἔχον βλέπων. οὕτω καὶ ὃ φιλόσοφος ἔχρινε Πορ-
φύριος εἰκότως οὐ γὰρ καὶ ἀεὶ βλέπειν φησὶ πάντα δημι-
ΟᾺῬ
ῶ νομὰς ὁ 48 ἄλλοις ἄλλων ἈΡ 6 ὡς ο ὃ 18 ἔχειν
Ῥ 16 τὸ οἵ 11 παντελῶς 6 18 ἢ 11. 91 ἀπο-
γενομένοις Ὁ 22. παραδείγματι χρώμενος ΟΡ: παραδείγματος
"» 28 τοιούτω ΜΡ 94 ἢ ΜΡ: οἵὰ Ὁ τι ὕμοιον ἘΡ
41 ἐκεῖνο 5. 298 τὸ ἀεὶ κατὰ ταυτὰ ἔχον Ὁ Ε] δύ.
919 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῖχῃ. 284 Β]
"}) ουργόν, ὡς οἴεται ᾿Δττικός, ἀλλ᾽ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχειν τὸ
νοητόν᾽ εἰ μὴ ἄρα καὶ τὸ βλέπειν ἀεὶ διὰ τοῦτο παρέλαβεν,
ἵνα μὴ τῷ ποτὲ μὲν ὁρᾶν, ποτὲ δὲ μή; παρείσδυσιν δῷ τῷ
μὴ καλῷ ᾿ πρὸς τὴν ποίησιν" ἐν ᾧ ἂν οὖν ἡ δημιουργός,
βλεπέτω πρὸς τὸ ἀΐδιον, ἵνα ποιήσῃ προσόμοιον αὐτῷ καὶ
καλόν.
Ὃ δὴ πᾶς οὐρανὸς ἢ κόσμος ἢ ὅ τί ποτε ὀνομα-
ξόμενος μάλιστα δέχοιτο, τοῦτο ἡμῖν ὠνομάσϑω
[28 Β].
Τοῦτο τελευταῖόν ἐστι τῶν ἀξιωμάτων, κατὰ τοὺς γεω--
μέτρας ὄνομα τῷ ὑποκειμένῳ τιϑέμενον, ὥσπερ ἐκεῖνοί φα-
σιν, ὅταν λέγωσι περὶ τοῦ ἐν τοῖς παραλληλογράμμοις γνώ-
μονος᾽ ἕν ὁποιονοῦν σὺν τοῖς δυσὶ παραπληρώμασε
γνώμων καλείσϑω [Ἐπ0]14. Θ]ομι. 2 ἀοῇ, 2] ἐπεὶ γὰρ μέλ-
λεε καὶ οὐρανὸν καὶ κόσμον τὸ αὐτὸ καλεῖν. ἵνα μὴ τὴν
διδασκαλίαν ἐπιταράττειν αὐτὸν οἰηϑῇς ἄλλοτε ἄλλοις ὀνό-
μασι χρώμενον, προδιορίξεταί τι περὶ τῶν ὀνομάτων. καὶ
γὰρ δὴ καὶ αὐτὸ τοῦτο ἰστέον, ὅτι τὰ ὀνόματα ταῦτα πολ-
λὴν ἔσχε παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἀμφιβολίαν, τῶν μὲν τὸ ὑπὸ
σελήνην μόνον κόσμον καλούντων, τὸ δὲ ὑπὲρ αὐτὴν οὐρα-
νόν, τῶν δὲ τὸν οὐρανὸν μέρος τοῦ κόσμου λεγόντων, καὶ
τῶν μὲν ἄχρι σελήνης αὐτὸν δριξόντων, τῶν δὲ καὶ τὰ ἄκρα
τῆς γενέσεως οὐρανὸν προσειπόντων [Ηοπι. Ο 192]᾿"
Ζεὺς δ᾽ ἔλαχ᾽ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰϑέρι καὶ
νεφέλῃσι.
διόπερ εἰκότως ὃ Πλάτων ἀφορίξεται πρὸ τῆς ὅλης ϑεω-
ρέας ὑπὲρ τῶνδε τῶν ὀνομάτων, τὸ πᾶν οὐρανὸν καὶ κόσμον
προσαγορεύων καὶ λέγων, ὡς ὁ πᾶς οὐρανός --- ἵνα μὴ
μόνον αὐτὸν οἰηϑῇς τὸ ϑεῖον σῶμα λέγειν --- ὠνομάσϑω
ΟᾺΡ
1 ὡς οἵἴξται οἵὰ Ῥ αττικῶς Ὁ 96 4 ὖ ΟΡ: ἡ Μἅἁ ὅ αὐτῶ
σα: αὐτὸ ἈΡ 7 ἢ καὶ κόσμος Ρ]αὖ. βοα οὗ. ». 318,1 ἄλλο ὅ τί
ποτε Ρ] αὖ., ἰάθτη ῬχοΟΟΙ. 1. 6. οὗ Ρ». 2378, 2788 8 δέχοιτ᾽ ἂν ΟΣ
μάλιστ᾽ ἂν Ρ]ας, οἵ Ῥ. 314,188 ὀνομάσϑω Ῥ 11 τιϑέ-
μενος δὶ 18 δυσὶ Ὁ: δύο ΜΡ 16 ἐπιτάττειν 17 προσ-
διορίξεται Ῥ 18 δὴ οχὰ ΜΡ οἰστέον Ἡ 22 αὐτὸν ΟΡ:
αὐτῶν ΜἩ τὰ οὐχ Ὁ 26 πρὸς Ὁ 29 οὗ Ατσιδῦ. ἀθ ο86]0
β 8. 386λ1: ὀ ὀφνομάσϑω Ὁ
36
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Ἰῆμπ. 388),)Ή 218
ἡμῖν ὃ κόσμος ἢ ἄλλο ὅ τί ποτε ὀνομαζόμενος χαίρει.
καὶ ἔοικεν οὐρανὸν μὲν αὐτὸν καλεῖν ὡς πᾶσι δοκοῦν,
κόσμον δὲ ὡς ἑαυτῷ᾽ λέγει γάρ, ὅτι ὃ οὐρανὸς ἡμῖν ὠνο-
μάσϑω κόσμος᾽ προσήκει γὰρ ὡς δημιουργήματι τὸ ὄνομα
5 τοῦ κόσμου, εἰ καὶ ἄμφω δυνατὸν αὐτὸν καλεῖν, οὐρανὸν
μὲν ὡς ὁρῶντα τὰ ἄνω καὶ ϑεώμενον τὸ νοητὸν καὶ ὡς
νοερᾶς οὐσίας μετέχοντα, κόσμον δὲ ὡς πληρούμενον ἀεὶ
καὶ κοσμούμενον ἀπὸ τῶν ὄντως ὄντων, καὶ οὐρανὸν μὲν
ὡς ἐπεστραμμένον, κόσμον δὲ ὡς προϊόντα᾽ καὶ γὰρ ἀπο-
10 γεννᾶται ἐκεῖϑεν καὶ ἐπέστραπται πρὸς τὸ ὄν. ἀλλ᾽ ὥσπερ
τῶν ὑπὸ τῆς τελεστικῆς ἱδρυμένων ἀγαλμάτων τὰ μέν ἐστιν
ἐμφανῆ, τὰ δὲ ἔνδον ἀποκέχρυπται σύμβολα τῆς τῶν ϑεῶν
παρουσίας. ἃ καὶ μόνοις ἐστὲ γνώριμα τοῖς τελεσταῖς, τὸν
αὐτὸν τρόπον ὃ κόσμος ἄγαλμα ὧν τοῦ νοητοῦ καὶ ἀπὸ τοῦ
18 πατρὸς τελεσϑεὶς τὰ μὲν ἔχει φανερὰ τῆς ἑαυτοῦ ϑειότητος
γνωρίσματα, τὰ δὲ ἀφανῆ συνθήματα τῆς τοῦ ὄντος μετο-
χῆς:» ἃ παρὰ τοῦ τελέσαντος αὐτὸν ἐδέξατο πατρός, ἕνα δὴ
δι᾿ αὐτὸν ἐρριξωμένος ἧ διαιωνίως ἐν τῷ ὄντι. τὸ μὲν
οὖν οὐρανὸς καὶ τὸ κόσμος ὄνομα τῶν ᾿ἐμφανῶν ἐστιν ἐν
40 αὐτῷ δυνάμεων σημαντικά. τὸ μὲν καϑὸ πρόεισιν ἐκεῖϑεν,
τὸ δὲ τῆς ἐπιστροφῆς" δεῖ δὲ εἶναι καὶ τῆς μενούσης αὐτοῦ
δυνάμεως ὄνομα ϑεῖον τοῦ συνθήματος ὃν τοῦ δημιουργι-
κοῦ σύμβολον, καϑὸ καὶ ἀνεκφοίτητός ἐστι τοῦ ὄντος, ἄρ-
θῆτον ὃν καὶ ἄφϑεγκτον καὶ αὐτοῖς γνώριμον τοῖς ϑεοῖς.
35 οἰκεῖα γάρ ἔστιν ὀνόματα πάσῃ τάξει τῶν πραγμάτων, ϑεῖα
μὲν τοῖ: ϑείοις, διανοητὰ δὲ τοῖς διανοητοῖς, δοξαστὰ δὲ
τοῖς δοξαστοῖς᾽ καὶ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Κρατύλῳ
[391 )Ὲ 8924] φησὶ τὸν Ὅμηρον ἀποδεχόμενος ἄλλα μὲν
ἐν ϑεοῖς ὀνόματα τῶν αὐτῶν, ἄλλα δὲ ἐν ἀνθρώπων δόξαις
80 τιϑέμενον᾽
ΟῈΓΡ
1 ἢ --α κόσμος οἵα Ρ ῷ καλεῖν ὡς ἔϑος πᾶσι καλεῖν Ο
88 ὀνομάσϑω ΟΝ ὅβ οὗ. Οταΐγ!. 8960 12 οὗ ἴὰ σϑρ. Π
240,1988. ἴῃ Ῥάστα. 847, 26 88 18 γνωριμώτερα Ρ 14 ὧν :
ὃν ἮΡ Ι οἱ Τίμα. 8160 17 τελετήσαντος ῦὸ 18 δι᾿ αὐτῶν Ν'
ἑἐρριξζωμένως Ῥ: ἐρριξόμενος σ ἢ δι᾽ αἰῶνος Ὁ 228. ὄνομα
θεῖον τοῦ συνθήματος ὃ ὃν τοῦ δημιουργικοῦ σύμβολον ἘΓΡ: θεῖον
τοῦ ὃ. συνϑ. σύμβ. 5 29 τὸν αὐτὸν ὁ ἀϑφώ Ο εἰς
ῬΒΟΟΣΥΒ οἃ. Ὁ 6}. 1. 18
Ω
9᾽΄4 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤΠ|χὰ. 238]
ὃν Ξάνϑον καλέουσι ϑεοί, ἄνδρες δὲ Σκάμαν-
δρον [Υ 14]
καὶ
χαλκίδα κικλήσκουσι ϑεοί, ἄνδρες δὲ κύμινδιν
[Ξ΄ 291]
καὶ ἐπὶ πολλῶν ὁμοίως" ὡς γὰρ ἄλλαι μὲν αἱ ϑεῶν γνώσεις,
ἄλλαι δὲ αἱ τῶν μερικῶν ψυχῶν, οὕτω καὶ ὀνόματα ἄλλα
μὲν τὰ ϑεῖα. τὴν ὅλην οὐσίαν ἐκφαίνοντα τῶν ὀνομαστῶν,
ἄλλα δὲ τὰ ἀνθρώπων, μερικῶς αὐτῶν ἐφαπτόμενα. τοῦτο
τοίνυν ἐπὶ τοῦ κόσμου προὐπάρχον εἰδώς, ἄλλο τὸ ϑεῖον
ὄνομα παρὰ τὸ φαινόμενον, καὶ ἄρρητον ἀφῆκεν αὐτὸ καὶ
μετὰ πλείστης εὐλαβείας αὐτῷ προσήνεγκεν ὡς σύμβολον τοῦ
ἐν αὐτῷ ϑείου συνθήματος" τὸ γὰρ ὅ τί ποτε καὶ τὸ δέ-
χοῖτο ᾿λανϑάνων ὕμνος ἐστὶ τοῦ κοσμικοῦ ὀνόματος ὡς
ἀφϑέγκτου καὶ ϑείαν οὐσίαν εἰληχότος, ἕνα καὶ σύστοιχον ἢ
τῷ παρ᾽ αὐτοῦ σημαινομένῳ. διὸ καὶ τοῖς ϑεονργοῖς ὀνό-
ματα ϑεῖα κοσμικὰ παραδέδοται, τὰ μὲν ἄρρητα καλούμενα,
τὰ δὲ ῥητὰ παρ᾽ αὐτοῖς, τὰ μὲν τῶν ἀφανῶν ἐν αὐτῷ δυνά-
μεων ὄντα, τὰ δὲ τῶν ἐμφανῶν στοιχείων, ἐξ ὧν συμπε-
πλήρωται.
Διὰ μὲν οὖν τούτων ὡς ὑποϑέσεων παραδίδοται τό τε
εἶδος τὸ κοσμικὸν καὶ τὸ δημιουργικὸν αἴτιον καὶ τὸ παρά-
δειγμα καὶ τὸ ὄνομα τό τε ἐμφανὲς καὶ τὸ ἀφανές, τὸ μὲν
δυαδικὸν τὸ δὲ μοναδικόν᾽ τὸ γὰρ ὕ τί ποτε τῆς ἑνότητός
δ
μά
90
ἔστι σημαντικόν᾽ καὶ ἔχοις ἂν τὸ μὲν ἄρρητον ὄνομα τῆς 535
τοῦ παντὸς ἐν τῷ πατρὶ μονῆς, τὸ δὲ κόσμος τῆς προ-
ὁδου, τὸ δὲ οὐρανὸς τῆς ἐπιστροφῆς, διὰ δὲ τῶν τριῶν
τὴν τελικὴν αἰτίαν, δι’ ἣν τοῦ ἀγαθοῦ πλῆρές ἐστι, μένον
μὲν ἀρρήτως, προϊὸν δὲ τελείως. ἐπιστρέφον δὲ ὡς πρὸς
ἐφετὸν τὸ ἀγαϑόν. προσήκει δὲ λοιπὸν αὐτῆς ἐφάψασϑαι
τῆς τῶν πραγμάτων ϑεωρίας, τὰ ἑξῆς ταῖς ἀρχαῖς περαί-
νοντας.
ΟΡ
4 οὗ. οτδο. οι]. 66) κυμινδὶιν ΟΝ 6 αἱ ἄλλαι μὲν Ὁ
8 ἐμφαίνοντα ἘΡῬ 12 αὐτὸ Ὁ 18 αἰζουυσῃ τὸ οἵἷὰ ἢ
1ὅ ἄφϑεγκτον 1].: ὁ ΚτῸ]] 16 τὸ Οὶ Βὶο 29 προιὼν Ὁ
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχω. 388Ί 9275
Σκεπτέον δὴ οὖν περὶ αὐτοῦ πρῶτον, ὅπερ ὑπό-
κειται περὶ παντὸς ἐν ἀρχῇ δεῖν σκοπεῖν [28 Β].
Μετὰ τὴν εὐχὴν καὶ τὴν παράχλησιν τῶν ἀκροατῶν καὶ
τὴν τῶν ὑποθέσεων παράδοσιν οὐδὲν ἄλλο ἐστὶν ὑπολειπόμε-
5 νον, ἢ ταῖς ὑποϑέσεσιν αὐταῖς ἑπομένως τὴν ὕλην διατιϑέναι
πραγματείαν' ταύτης ἡγεῖται κεφάλαιον ἐκεῖνο τὸ εἴτε γέ-
γονεν ὃ κόσμος, εἴτε ἀγένητός ἐστι, γενέσεως ἀρχὴν
ἔχων οὐδεμέαν" καὶ γὰρ ἐν τοῖς πρὸ τῶν ὑποϑέσεων
λόγοις εἶπεν [217 Ο], ὅτι δεῖ περὶ τοῦ παντὸς ἡμᾶς μέλ-
τὸ λοντας λέγειν. εἰ γέγονεν ἢ καὶ ἀγενές ἐστι, ϑεοὺς
παρακαλεῖν καὶ ϑεάς, ὡς ἐντεῦϑεν ἀρξόμενος τῆς ϑεωρέας.
καὶ ἐν ταῖς ὑποϑέσεσιν αὗται πρῶται παρελαμβάνοντο [271}᾿
τί τὸ ὃν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον, καὶ τί τὸ γιγνό-
μένον μέν, ὃν δὲ οὐδέποτε. τοῦτο οὖν πρῶτον σκεπτέον,
15 ὥσπερ ὑπόκειται πρῶτον ἐν ταῖς ἀρχαῖς. δεῖ δὲ καί, ὥσπερ
εἴρηκεν ὃ ἐν Φαίδρῳ [287180] Σωκράτης, περὶ παντὸς
τὸ τί ἐστιν ἐν ἀρχῇ σκοπεῖν. τοῦτο δέ ἐστι τὸ εἶδος τοῦ ξητου-
μένου. τὸ δὲ γενητὸν καὶ ἀγένητον τὸ εἶδος ἀφορίζει τὸ
κοσμικόν᾽ ὥστε εἰκότως τοῦτο πρῶτον ἀξιωτέον τῆς πρεπούσης
40 διασκέψεως, ὃ καὶ ποιήσει μετὰ τοῦτο εὐϑύς. ἐπειδὴ δὲ τῶν
Πλατωνικῶν οἷ μὲν πολλοὶ τὸ περὶ παντὸς ἤκουσαν ἐπὶ
παντὸς πράγματος κατὰ τὸ ἐν τῷ Φαίδρῳ ῥηϑέν, Πορφύ-
οιος δὲ καὶ Ἰάμβλιχος ἐπ᾽ αὐτοῦ τοῦ παντός, ὡς δέον ὃν
περὶ τοῦ παντὸς εἰπεῖν πρῶτον, ποτέρως ἔχει φύσεως, εἴτε
958 ἀγένητον, εἴτε αὖ γενητὸν τυγχάνει ὄν, εἰδέναι χρή; ὅτι μᾶλλον
ἡ προτέρα ἐξήγησις ἔχει τὸ αὐτοφυές᾽ καὶ γὰρ τὸ περὶ παντὸς
εἰς τὸ περὶ τοῦ παντὸς μεταλαμβάνειν ὑπόψελλόν ἐστιν.
ὅτι δὲ ἁπλῶς περὶ παντὸς ταῦτα ξητητέον, ἐκ τῶν κοινῶν
ἐννοιῶν καὶ τῶν πρώτων ὑποϑέσεων προειλήφαμεν. καὶ τὸ
380 ἐπαγαγεῖν πότερον ἦν ἀεί, γενέσεως ἀρχὴν ἔχων οὐ-
ΟᾺῈΡ
1 δὴ οὖν Ο οὕχτῃ ΠΟΏΠ0]]118 Ρ] αὐ. 1].: οὖν ἘΓΡ: δ᾽ οὖν Αὖ Ρ]δαἰ.:
δὴ Ὁ Ρ]αὺ.: οὖν δὴ ἣς Ρ]αῦ. οὗ. ν. 386 .ι6Ὲ 2. δεῖ Ο οὕχῃ ΡΙαὐ.:
ν ΒΒ07. Ρ'; οὗ, ν». 286,1 8 καὶ τὴν ᾿παράκλησιν ἘΡ: μετὰ τὴν
-Πσ δ᾽ αὐτῆς Ρ: ὁ θ ταύτης οὖν ἘΡ 11 ἀρξάμενος
ἘΡ 12 αὗται ἘΡ: αὐταῖς Ὁ 108 περὲ παντὸς ροδβὺ ἀρχῆ Ρ
420 ἐπεὶ ἘῬ 28 8ὴ ὃν 46] 29 τὸ Ο: τῶ ἘΡ 80 ἔχον Ῥ
18"
Ὠ
916 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊω. 388]
δεμίαν, ἢ γέγονεν δείκνυσιν, ὅτι κοινότερον ἐρρήϑη τὸ
περὶ παντός" πρὸς γὰρ τὸν κόσμον ἀποδέδωκε τὸ ἔχων
καὶ τὸ ὁρατὸς καὶ ἁπτός, ἀλλ᾽ οὐ πρὸς τὸ πᾶν. τοῦτο μὲν
οὖν καταφανές. ἐπειδὴ δὲ δεῖ τοῦτο πρῶτον εὑρεῖν τὸ εἶδος
τὸ κοσμικὸν πότερον ἐν τοῖς αἰωνίοις ἢ ἐν τοῖς γενητοῖς
αὐτὸ τακτέον, ἴδωμεν, ὕπως ὁ φιλόσοφος μέτεισε τὸν λόγον,
καὶ συνοδεύσωμεν αὐτοῦ ταῖς ἀποδεέξεσι.
Πότερον ἦν ἀεί, γενέσεως ἀρχὴν ἔχων οὐδεμίαν,
ἢ γέγονεν ἀπ᾽ ἀρχῆς τινος ἀρξάμενος [288.
Πάσαις ταῖς διαλεκτικαῖς μεϑόδοις χρησάμενος ἐν ταῖς
ὑποϑέσεσι --- καὶ γὰρ τὸ ὃν ἀπὸ τοῦ γιγνομένου διεστεί-
λατο, καὶ δριστικῶς ἑκάτερον αὐτῶν ἀποδέδωκε τί ἐστι καὶ
ἀναλυτιχῶς" ἀπὸ γὰρ τῶν γιγνομένων ἐπὶ τὰς αἰτίας αὐτῶν
τάς τε δημιουργικὰς καὶ παραδειγματικὰς ἀνέδραμε --- καὶ
δὴ καὶ περὶ ὀνομάτων ἀρρήτων τὲ καὶ ῥητῶν ἐνδειξάμενος
ὄντως κατὰ τὸν τῶν Πυϑαγορείων λόγον, ὅς φησι σο-
φώτατον μὲν εἶναι τὸν ἀριϑμόν, δευτέρως δὲ τὸν τὰ
ὀνόματα τοῖς πράγμασι ϑέμενον, ἐπὶ τὰς ἀποδείξεις
τρέπεται τῶν περὶ τοῦ κόσμου προβλημάτων, καὶ πρῶτον
αὐτοῦ τὸ εἶδος ξητῶν εὑρεῖν βούλεται. ποίας αὐτὸν μοίρας
ϑετέον, τῆς ἀεὶ οὔσης, ἢ τῆς γενητῆς. καὶ διὰ τοῦτο ἐρω-
τῷ, πότερον ἀρχὴν τινὰ ἔχει γενέσεως ἢ οὐδεμίαν, οὐκ ἐρό-
μενος, εἰ τῶν ἀεὶ ὄντων ἐστὶν ἣ τῶν γενητῶν --- δυνατὸν γὰρ
ἦν αὐτὸν λέγειν μέσον τῶν γενητῶν καὶ ἀεὶ ὄντων, ὡς τὴν
ψυχήν --- ἀλλ᾽ εἰ ἀεὶ ἦν, γενέσεως οὐδεμίαν ἔχων ἀρχήν,
ἢ γέγονεν ὁπωσοῦν, ἵνα καὶ τὸ ἀμφοῖν μέσον περιλάβῃ. τὸ
καὶ τινὰ ἀρχὴν ἔχον γενέσεως καὶ ἀεὶ ὄν. εἶτ᾽ ἐπιδείξας
αὐτὸν κατὰ τὸ σῶμα γενητὸν μόνως, κατ᾽ ἄλλο τι δώσει τὸ
ἀγένητον αὐτῷ, καϑὺ καὶ ἔστε ϑεός, ὡς ἔσται τοῦ λόγου
8
μὰ
προϊόντος ἐμφανές [84 Β]. τοιαύτης δ᾽ οὖν τῆς ζητήσεως 0
οὔσης Πλούταρχος μὲν καὶ ᾿Δττικὸς καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν
ΟἘΡ(.
4 ἐπεὶ ΜῬ δεῖ οἵὰ Οὶ 6 ὅπως ΟΝ: πῶς Ρ 19 ὁρι-
στικὸς Ο 128 τί ἐστιν ροϑὺ ἀναλυτικῶς Ῥ 16 τὸν οἵχ Ὁ
τῶν οἵὰ ΜΡ λόγων ὁ 1088 οὗ. ΙΔ10}]. αἷὐὖ. Ῥγίῃ.82 17 τὸν
τὰ Ο: τὸ τὰ ἘΡ 40 τὸ εἶδος αὐτοῦ ΜΡ 228 ἐρώμενος Ῥ
28 εἰ ἘΝ: ἣἢ ΟὟἿΡς 86 εἰ οἷα ΟΡ 21 ἐπειδείξας Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 3388 ),ΌὨ 9217
Πλατωνικῶν κατὰ χρόνον τὴν γένεσιν ἤκουσαν καί φασι
γίγνεσθαι τὴν ζήτησιν, εἴτε ἀγένητος κατὰ χρόνον ὁ κόσμος, 8
εἴτε γενητός" εἶναι γὰρ πρὸ τῆς κοσμοποιέας ἄτακτον κίνη-
σιν, ἅμα δὲ κινήσει πάντως ἐστὶ καὶ χρόνος, ὥστε καὶ χρόνον
5 εἶναι πρὸ τοῦ παντός" ἅμα δὲ τῷ παντὶ γεγονέναι χρόνον,
ἀριϑμὸν ὄντα τῆς τοῦ παντὸς κινήσεως, ὡς ἐκεῖνος ἦν
τῆς πρὸ τῆς κοσμοποιέας οὔσης ἀτάκτου κινήσεως ἀριϑμός.
οὗ δὲ περὶ Κράντορα τοῦ Πλάτωνος ἐξηγηταί φασι γενη-
τὸν λέγεσθαι τὸν κόσμον ὡς ἀπ᾽ αἰτίας ἄλλης παραγόμενον
10 καὶ οὐκ ὄντα αὐτόγονον οὐδὲ αὐθυπόστατον, Πλωτῖνος δὲ
καὶ οἵ μετὰ Πλωτῖνον φιλόσοφοι, Πορφύριος καὶ Ἰάμ-
βλιχος. τὸ σύνθετόν φασιν ἐν τούτοις κεκλῆσϑαι γενητόν. ᾿
τούτῳ δὲ συνυπάρχειν καὶ τὸ ἀφ᾽ ἑτέρας αἰτίας ἀπογεννᾶ-
ϑαι. ἡμεῖς δὲ καὶ ταῦτα μὲν εἶναί φαμεν πάντων ἀλη-
18 ϑέστατα, καὶ εἶναι γενητὸν τὸν κόσμον καὶ ὡς σύνϑετον
καὶ ὡς ἄλλων αἰτίων εἰς τὸ εἶναι δεόμενον" πᾶν γὰρ τὸ
διαστατὸν τοιοῦτον, καὶ τὸ αἰσϑητὸν φύσιν ἔλαχε τοιαύτην.
ἀξιοῦμεν δὲ αὐτοὺς καὶ εἰς τὰ ἄλλα γενητὰ ἀποβλέπειν, τὸν Β
χρόνον λέγω καὶ τὴν ψυχήν, καὶ σκοπεῖν, τί τὸ κοινὸν καὶ
80 ἐπὶ ταῦτα τὰ σημαινόμενα διατεῖνον, καὶ λέγειν τὸ μὲν ἀεὶ
ὃν τὸ αἰωνέως καὶ τὴν οὐσίαν ἑστῶσαν ἔχον καὶ τὴν δύναμιν
καὶ τὴν ἐνέργειαν, τὸ δὲ γενητὸν τὸ μὲν ἁπλῶς, τὸ πάντα
ταῦτα κατὰ χρόνον ὑποδεχόμενον, πῇ δὲ γενητὸν τὸ ἐν κινή-
σει καὶ παρατάσει τὴν ἐνέργειαν κεκτημένον" εἴρηται γὰρ καὶ
40 ἔμπροσϑεν [285 3858]. ὅτι τὰ μὲν ἄκρα ἀφωρίσατο τὸ
ἁπλῶς ἀεὶ ὃν καὶ ἁπλῶς γενητόν, τὰ δὲ μέσα περιείληφεν ἐν
τούτοις. τὸ οὖν μὴ ὅλην ἅμα ἑστῶσαν ἐν ἑνὶ τὴν οὐσίαν ἢ
τὴν ἐνέργειαν ἔχον γενητὸν ἐπονομάξεται᾽ διὰ γὰρ γενέσεως
τὸ τοιόνδε πάντως ὑφέστηκε καὶ τὸ εἶναι αὐτῷ γιγνόμενόν
80 ἐστιν. ἀλλ᾽ οὐκ ὄν. τοιοῦτος δὲ καὶ ὁ αἰσϑητὸς κόσμος
οὗτος καὶ ὁ χρόνος ὁ ἐν τοῖς κινουμένοις καὶ ἡ μεταβατικὴ
νόησις τῶν ψυχῶν. ἀλλ᾽ ὅτι μὲν πᾶσα κίνησις κατὰ μέρος
ὑφίσταται καὶ οὐχ ὅλη ἅμα ἔσται, δῆλον. εἰ δὲ καὶ ἡ οὐσία
ΟΡ
88 τὴν κίνησιν Ρ 4 γρόνον Ο: χρόνος ΜΡ ὅδ οἷ. Αὐ]οῦ.
ῬὮΏγβ. ὃ 11. 3190 18 ἃ]. 1088 οἵ, Ρ]οῦη. ὁπ. ὅ. 9,3) 21 τοῦ
αἰωνίως Ο 834 παραστάσει ΜΡ Ὁ τὸ οι ΟἿ 29 αὐτὸ Ἐ
88 8η ἐστί
918 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 38 Β]
τοῦ κόσμου γένεσιν ἔχει καὶ τὸ ἀίδιον αὐτῆς κατὰ τὴν ἀπει--
οέαν ἐστὶ τὴν χρονικήν., ἐπιστήσειεν ἄν τις καὶ ἐπιστήσας
συλλογίσαιτο πρῶτον μέν, ὅτι δεῖ τῶν αἰωνίως ἀιδίων καὶ
τῶν ἐν μέρει χρόνου γενητῶν εἶναι μεταξὺ τὴν κατὰ τὸν
ἄπειρον χρόνον γενητὴν ὑπόστασιν, καὶ ταύτην διττήν, ἢ τὸ
μὲν ὅλον ἀΐδιον ἔχουσαν εἰς τὸν ὅλον χρόνον, τὰ δὲ μέρη ἐν
μέρεσι τοῦ χρόνου, οἷα τὰ τῇδε στοιχεῖα, ἢ καὶ τὸ ὅλον καὶ
τὰ μέρη. ,“δυμπαρατείνοντα πρὸς τὴν ἀιδιότητα τοῦ χρόνου
παντός, ὡς τὰ οὐράνια" οὐ γάρ ἔστιν ἡ αὐτὴ ἀιδιότης κατὰ
τὸν αἰῶνα καὶ τὸν ὅλον χρόνον᾽ οὐδὲ γὰρ ἡ αὐτὴ ἀπειρία
χρόνου καὶ αἰῶνος" οὐδὲ γὰρ ταὐτὸν αἰὼν καὶ χρόνος. δεύ--
τερον δέ, ὅτι τὸ αἰῶνι μετρούμενον καὶ ἐν αἰῶνι ὃν ἀμερὲς
εἶναι δεῖ᾽ πῶς γὰρ τὸ μεριστὸν ἐν τῷ. ἀμερίστῳ στήσεται
καὶ ἱδρυμένην ἕξει τὴν οὐσίαν; τρίτον δέ, ὅτι τῆς ψυχῆς
ἐνεργούσης κατὰ χρόνον καὶ τὸ σῶμα πάντως ἐστὲ κατὰ
χρόνον" ἐγγυτέρω γὰρ ἡ ἐνέργεια τῆς ψυχῆς τῶν αἰωνίων
τῆς τοῦ σώματος οὐσίας. τί δὴ οὖν ἡμῖν τεκμήριον ἔσται
τοῦ τὴν οὐσίαν τῶν οὐρανίων οὕτως εἶναι ἀΐδιον, ὡς κατὰ
τὸν χρόνον; τὸ χωρισϑεῖσαν αὐτήν, φήσω. τοῦ κοσμοῦντος
μηκέτ᾽ εἶναι" τοῦτο γὰρ δὴ ποιεῖ δῆλον, ὅτι τὴν ἀιδιότητα
ἐπισκεναστὴν ἔλαχε καὶ ἀεὶ γίνεται ἀλλαχόϑεν᾽ ὕλην γάρ
πού τι τὴν οἰκείαν οὐσίαν ἀπειληφὸς αὔταρκες ἂν ἦν κατὰ
τὸ εἶναι καὶ τοῦ ποιοῦντος χωρισϑὲν καὶ διδόντος αὐτῷ
τὴν οὐσίαν. Σκοπὸς μὲν οὖν αὐτῷ δεῖξαι γενητὸν ἁπλῶς
τὸν κόσμον ὡς καὶ τὴν οὐσίαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν
ἐνέργειαν καὶ αὐτὴν τὴν ἀιδιότητα τῷ ὅλῳ χρόνῳ συμπαρ-
ἐκτεινομένην ἔχοντα. ξητεῖ δὲ ἐξ ἀρχῆς. εἴτε ἀεὶ ὄν ἔστιν,
εἶτε γενητόν, ὃ ταὐτὸν τῷ εἴτε τῶν αἰωνίων ἐστίν, εἴτε
τῶν ὑπὸ τὸν χρόνον τελούντων᾽ τὸ μὲν γὰρ ἦν ἀεὶ τὸ
νοητὸν αὐτῷ δηλοῖ, καϑάπερ εἰρήκαμεν ἔμπροσϑεν [21 Ὠ]:
τί τὸ ὃν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον; εἰ δὲ τὸ ἦν οὔ
φησι προελϑὼν [37] οἰκεῖον εἶναι τοῖς αἰωνίοις, ἀλλὰ
ΟΡ
18 ἀπορίαν Ὁ 78 καὶ τὰ μέρη οτὰ ἈἘ 9 ἰδιότης Ν'
18 δεῖ πῶς ΜΡ: εἴπως 5 18 τοῦ ΜΡ: τὸ 5 1988 οἷ. Β680].
Μ 20 δεῖ σα 5308 οὗ Ρο]ϊύ. 310 26 ἰδιότητα Μ᾽ 39 τῶν
ὑπὸ χρόνω Ρ 82 προελϑὸν Ρ
0
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχι. 238 ΒἘΖΊ 279
τὸ ἔστιν, οὐ δεῖ ταράττεσϑαι" πρὸ γὰρ τῆς διαρϑρώσεως
ἕπεται τῇ συνηϑείᾳ. διὸ καὶ τὸν δημιουργὸν ἀνυμνῶν
ἀγαϑὸς ἦν φησι [29], καίτοι τῶν αἰωνίων ἐστὶν ὃ
δημιουργός, καὶ ἐπὶ τοῦ παραδείγματος ἀμφότερα ἅμα συνή-
5 γαγεν εἰπών [87 Ὁ]. ἡ μὲν οὖν ζῴου φύσις ἐτύγχανεν
οὖσα αἰώνιος, ὁμοῦ τῷ αἰώνιος οὖσα τὸ ἐτύγχανε
συλλαβών. καὶ ἐπὶ πᾶσι. ᾿διότι παντὸς σώματος πεπερασμέ-
νου καὶ ἡ δύναμις οὐκ ἄπειρος, ὡς ἔδειξεν ᾿ριστοτέλης᾽
ὁ δὲ αἰὼν δύναμις ἄπειρος᾽ ὥστε πᾶν σῶμα πεπερασμένον
10 αἰῶνος ἄδεκτον. δεῖ ἄρα αὐτὸ μὴ ἀεὶ εἶναι, ἀλλ᾽ ἀεὶ γίνε-
σϑαι, ἀεὶ ἐπιναόμενον ὅσον δέξασϑαι δύναται. τὸ μὲν οὖν
ὃν ὡς ἔφην καὶ ἀεὶ ὃν δηλοῖ τὸ αἰώνιον, τὸ δὲ γεγονέναι
τὸ τῷ χρόνῳ μετρουμένην εἰληχέναι τὴν ὑπόστασιν, οἷόν
ἐστι τὸ αἰσϑητόν, ὃ δή ἐστι δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ληπτόν.
εἴρηται δέ, ὅτε τὸ μὲν νοητὸν αὐϑυπόστατόν ἐστι καὶ αἰώ-
γιον9 τὸ δὲ αἰσϑητὸν ὑπ᾽ ἄλλου παραγόμενον καὶ τῷ χρό-
νῷ συνυφιστάμενον᾽ ἄλλο γὰρ τὸ ἕν ἀριϑμῷ τὸ αἰώνιον,
ἄλλο τὸ ἔγχρονον, καὶ τὸ μὲν ἔστιν ἐν ἀριϑμῷ, τὸ δὲ γίγνε-
ταῦ ἕν ἀριϑμῷ᾽ συξυγεῖ γὰρ τῷ μὲν ὁ αἰών, τῷ δὲ ὃ χρό-
80 γος» καὶ ἔχει τὸ γενητόν, κἂν ἀΐδιον λέγηται. τῷ παντὶ
χρόνῳ συνεκτεινομένην τὴν ὑπόστασιν, ἀεὶ γιγνόμενον καὶ
ἀεὶ κοσμούμενον ἀπὸ τοῦ αἰτίου τοῦ παράγοντος αὐτήν.
εἰ τοίνυν τὸ ἀεὶ ὃν τὸ αἰώνιον δηλοῖ, τὸ δὲ γενέσεως ἀρ-
χὴν ἔχον τὸ κατ᾽ ἄλλην αἰτίαν παραγόμενον ---- τοιοῦτον γὰρ
85 τὸ ἀεὶ γιγνόμενον --- ξητεῖ δὲ ὃ Πλάτων, εἴτε ἀεὶ ὃν ὃ
κόσμος εἴτε ἀρχὴν ἔχων γενέσεώς τινος, εἰς ταὐτὸν ἡ τοι-
αὐτὴ χωρεῖ ξήτησις τῷ πότερον τῶν αἰωνίων ἐστὶν ὁ κόσμος,
ἢ τῶν κατὰ τὸν ὅλον χρόνον παραγομένων,͵ καὶ πότερον τῶν
αὐθυποστάτων,. ἢ τῶν ἄλλης αἰτίας κοσμουμένων.
80 ἔτει τοένυν τὸ γενητὸν τῶν πολλαχῶς ἐστι λεγομένων καὶ
γὰρ τὸ πολυϑρύλητον τοῦτο τὸ ἀρχὴν ἔχον χρονικὴν γενητὸν
ἀποκαλεῖται, κἄν τε διὰ γενέσεως ἐπὶ τὸ ὃν ἀφικνῆται, κἄν
1
οι
ΟΜ ΡῬ
1 διορϑώσεως ὁ ὅ ἡ ΜΡ: εἰ 5. τοῦ ξῴου ῬΙαὶ. 6 αἶω-
νίως Ο Ὀβ [Ἷἠ8 οὗ ν. 23δ8,985ι: [10 δεῖ γὰρ ἄρα 5 18 με-
τρούμενον Ρ 20 λέγεται 5. 24.838 παραγενόμενον (-ἐνων) Ὁ
80 τὸ γενητὸν τὸ πολαχῶς Ο 58] 5 88 ἀφικνεῖται
86
280 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊ. 388]
τε χωρὶς γενέσεως. ὥς φησιν ᾿ἀριστοτέλης [ἀ6 686]. α 11.
2805 18 5], καὶ τὸ ἀπ᾿ αἰτίας προϊὸν πᾶν καλεῖται γενητόν, καὶ
τὸ σύνϑετον κατὰ τὴν οὐσέαν καλεῖται γενητόν, ὡς ἐξ αἰτίων
ἀνομοίων ὑφεστὸς καὶ δεόμενον τοῦ ταῦτα συνάγοντος, καὶ τὸ
φύσιν ἔχον γενητὴν κἂν μὴ ἢ γεγονός, οἷον δή ἐστι καὶ τὸ
φύσιν ἔχον ὁρατὴν κἂν μὴ ὁρώμενον ἥ. πολλαχῶς οὖν τοῦ
γενητοῦ λεγομένου τὸ μὲν κατὰ χρόνον γενητὸν πάσας ἔχει
τὰς γενέσεις" καὶ γὰρ ἀπ᾽ αἰτίας πρόεισι καὶ σύνϑετόν ἔστι
καὶ φύσιν ἔχει γενητήν᾽ οὐ πάντως δὲ τὸ κατ᾽ ἄλλον τρόπον
γενητὸν πάσας ἔχει τὰς γενέσεις. εἰ μὲν οὖν εἴφητο πότερον
ὃ κόσμος πάσας ἔχει τὰς γενέσεις ἢ οὐ πάσας, εἴπομεν ἂν
αὐτὸν ζητεῖν, εἴτε κατὰ χρόνον ἐστὶ γενητός, εἴτε μὴ ἔχει
γενέσεως ἀρχὴν χρονικήν. ἐπειδὴ δὲ εἶπεν οὐ ταύτην τὴν
ἀντίφασιν, ἀλλ᾽ ἐκείνην. πότερον οὐδεμίαν ἔχει γενέ-
σεως ἀρχὴν ἢ τινά, δῆλον ποιεῖ τοῖς καὶ μικρὰ συνεῖναι
δυναμένοις, ὡς οὐ περὶ τῆς χρονικῆς ἀρχῆς ἀπορῶν. ἀλλ᾽
εἰ πολλῶν γενέσεων οὐσῶν ἔχει τινὰ γενέσεως ἀρχὴν τὸ
πᾶν: εἰ γὰρ μηδεμίαν, τῶν αἰωνίων ἐστὶ καὶ τῶν αὐϑυ-
ποστάτων, ἐν οἷς γένεσις οὐκ ἔστιν, ὅτι μηδὲ χρόνος. κἂν
γάρ ποτὲ λέγωμεν ϑεῶν γενέσεις. τὴν ἄρρητον αὐτῶν πρό-
Β οὗον ἐνδεικνύμενοι, λέγομεν κατὰ τὴν τῶν δευτέρων ἑτερότητα
πρὸς τὰς αἰτίας αὐτῶν. οἱ δέ γε ϑεολόγοι πάσας τὰς τοι-
αὐτας ἀπορίας προαναιροῦντες, ἵνα αἷ γενέσεις αὐτοῖς κατὰ
λόγον πλάττωνται τῶν ϑεῶν, χρόνον τὸ πρῶτον ἐπωνόμασαν,
ὡς δέοντος, ὕπου γένεσίς ἐστιν, ἐκεῖ προηγεῖσϑαι τὸν χρό-
νον, καϑ᾽ ὃν ἡ γένεσις καὶ δι᾽ ὅν. τούτοις μὲν οὖν εἰς
ταὐτὸν εἶσιν ἡ αἰτία καὶ ὁ χρόνος, ἐπεὶ καὶ ἡ πρόοδος καὶ
ἡ γένεσις. τὸ δὲ ὄντως γιγνόμενόν ἔστε τὸ ἑαυτὸ μὴ γεν-
νῶν, ἀλλ᾽ ὑφ᾽ ἕτέρου παραγόμενον καὶ εἴδωλον ἑτέρου
ΟΡ
ῶ προιὼν Ὁ 2 καὶ --- 3. γενητόν οτὰ Ὁ 88 ἀναιτίων
ὁμοίων ΜΡ 4 δεομένων Ὁ 9 ἔχειν Ὁ 10 πρότερον Ῥ:
ΜἩ δυΐθ ΟἿ 11 ἔχειν Ρ 12 ἔχη ΜῬ 15 δῆλον --- 118 τὸ
πᾶν οὰ ὃ 10 δὴ ἀπορεῖν 20 λέγομεν Ο] εἷ. Τῇ. 400 Εὶ
21 κατὰ 6ρ0: καὶ }].: διὰ ΚΥγΟ] 22 οὗ. ΟΥΡΒ. ἔγῃ. ὅ0 Ποῦθοκ
Αμίδορμ. 410 οὔ δέοντως Ὁ ες. 271 εἰσὶν Ο: ἕἴησιν Μ: ἴῃ-
σιν Ῥ 218 ἡ γένεσις καὶ ἡ πρόοδος ῬΊ 501}. ἀμφοῖν ἕνεστιν
99 παραγενόμενον ΟΜ: παραγινόμενον Ῥ: 61 ς
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιη]. 2388) 281]
γιγνόμενον καὶ ἐκ πολλῶν ἀνομίέοων συντιϑέμενον καὶ ἀεὶ
τὴν ὑπόστασιν ἐπισκευαστὴν δεχόμενον, ᾧ καὶ ὃ χρόνος
σύζυγος ἔχοντι τὴν γένεσιν ἀνέκλειπτον τῇ ἀπειρίᾳ τοῦ
χρόνου συμπαρατεινομένην, καὶ τὸ ταυτὸν κατὰ ἀριϑμὸν ἐν
5 τῷ ἀεὶ γίγνεσθαι ἕν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τῷ ἀεὶ εἶναι ἔ ἕν. τὸ δὲ
οὕτω γενητὸν καὶ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος. εἴποις ἂν προϊέναι" τὸ
μὲν γὰρ αὐθυπόστατον ἀφ᾽ ξαυτοῦ γεννώμενον οὐκ ἐκ τοῦ
μὴ ὄντος πρόεισι᾽ κἂν γὰρ ἐπινοίᾳ διέλῃς αὐτὸ εἰς αἴτιον
καὶ αἰτιατόν, ἐξ ὄντος πρόεισιν ἦν γὰρ ἕν τὸ ποιοῦν καὶ Ο
10 ποιούμενον, ὥστ᾽ ἐξ ὄντος ἑαυτοῦ πρόεισι, διὸ καὶ αἰώνιόν
ἐστιν, οὐδέποτε ἀπολεῖπον ἕαυτό. τὸ δὲ ἀπ᾿ ἄλλου μόνον
ὄνίτος} ἐκ μὴ ὄντος ὑφίσταται .ν διότε χωρισϑὲν τῆς αἰτίας
οὐκέτι ἐστί, καὶ τὸ αἴτιον ἕτερόν ἐστι τοῦ ἀποτελέσματος.
οὕτω μὲν οὖν καὶ τὸ ἀξίωμα τὸ φυσικὸν ἐφαρμοστέον τῷ
15 γενητῷ τούτῳ κατὰ ἀναλογίαν καὶ τὸ ἐν χρόνῳ δὲ εἶναι τὸ
γιγνόμενον προσβιβαστέον᾽ οὐ γὰρ ἐν μέρει χρόνου φαμὲν
τοῦτο εἶναι, ἀλλ᾽ ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ, γιγνόμενον ἀεὶ καὶ
ἐλλαμπόμενον ἀπὸ τοῦ ὄντος. δῆλον γάρ᾽ ἂν γὰρ. ἀφέλῃς
τὸ ποιοῦν, ἀτελὲς εὐθὺς τὸ πᾶν. ὕπερ ὑπάρχει πᾶσι τοῖς
30 ἔτι γιγνομένοις, καὶ οὐ διὰ τοῦτο ἀτελέστερον τῶν ποτὲ γε-
γονότων" οὐ γὰρ ἐκ τοῦ ἀτελοῦς εἰς τὸ τέλειον ὥσπερ ταῦτα
πρόεισιν, ἀλλ᾽ ὅλον ἅμα καὶ τέλειον καὶ ἀεὶ γίνεται, διὸ τὸ
ἀεὶ αὐτοῦ καὶ τέλειον κατὰ τὸν ὅλον ἐστὶ χρόνον᾽ χρόνος
γὰρ μετ᾽ οὐρανοῦ γέγονεν [88 Β], οὐ χρόνου μόριον;
85 ἀλλ᾽ ὁ πᾶς χρόνος" ὥστε ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ γίνεται ὃ
οὐρανὸς καὶ ἀνέκλειπτός ἔστιν ἐφ᾽ ἑκάτερα καϑάπερ ὁ χρό-
νος. οὕτως οὖν εἴρηται καὶ γενέσεως ἀρχὴν ἔχειν καὶ ἀπ᾽
ἀρχῆς τινος ἄρξασϑαι, τὸ πρῶτον μὲν ἀπ᾽ ἀρχῆς τῆς
κυριωτάτης, ὡς αὐτὸς ἐρεῖ [29 ἘΠ. τῆς τελικῆς᾽ ἀπὸ ταύ-
80 τῆς γὰρ ἤρξατο τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως ὃ γεννήσας αὐτὸν
ΟΡ
18 οὗ ». 218, 208 ὅ γίνεσϑαι ἀεὶ Ῥ Ἴ αὑτοῦ ἘΡ
985 καὶ ποιούμενον οἵὰ Ἀ 12 ὑφίστασθαι 1]]1.: οι ΕΤῸ]]
168 ἰάαῃο δἀδυοθπάμσχῃ ἐν χρόνῳ εἶναι, αυοὰ Εἰ 11 εἶναι
τοῦτο ΜῬ 18 ἐλλαπόμενον ΟΜ γὰρ (ῬΥΟΥ) ββοσ. δὲ Μ:
δὲ Ρ 22. καὶ ἀεὶ --- 28 τέλειον Οἵα Ἀ 28 τὸ τέλειον Ῥ
τὸ ὅλον Ὁ ἕνεστι Ῥ 28 ἀρχῆς τινος 650: ἄλλης τινὸς 1].
808 οἵ. ἫΝ 810
982 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχι. 38 ΒΟ]
Ὦ πατήρ. ἔπειτα πρὸς τούτῳ καὶ [ὡς] διὰ τὴν ἐν παντὶ τῷ χρόνῳ
γένεσιν ἀεὶ γιγνόμενος καὶ ἀρξάμενος τοῦ γίγνεσθαι καὶ
τέλος ἔχων οὐ γὰρ ἄλλο μὲν ἐπ᾽ αὐτοῦ τὸ γέγονεν, ἄλλο
δὲ γίνεται, ὥστε οὐδὲ ἄλλο ἡ ἀρχὴ καὶ ἄλλο τὸ τέλος.
τὸ μὲν οὖν ἐν μέρει χρόνου γιγνόμενον ἄλλοτε ἄρχεται καὶ 5
ἄλλοτε τελειοῦται, τὸ δὲ κατὰ πάντα τὸν χρόνον γιγνόμενον
ἀεὶ ἀρξάμενον ἀεὶ τέλειόν ἐστι, καὶ τινὰ μὲν ἀρχὴν ἔχει γενέ-
σεως. τὴν ἀπ᾽ ἄλλου τελειουμένην, οὐ τινὰ δὲ ὡς οὐκ ἔχον
ἀρχὴν χρόνου τινὸς μερικοῦ᾽ ἐπεὶ γὰρ ἡ γένεσις πολλαχῶς,
καὶ ἡ ἀρχὴ νῆς γενέσεως πολλαχῶς" ὥστε ἡ εἰς τὸν ὅλον 10
χρόνον ὑφισταμένη γένεσις τὶς γένεσίς ἐστι. καὶ ἡ ἀρχὴ
ταύτης τινὸς ἀρχὴ γενέσεως, οὐ πάσης. τίς οὖν ἐστιν αὕτη:
ἡ ὁμοῦ καὶ τὸ τέλος συνῃρημένον ἔχουσα. διότι μὲν οὖν
αὐτὸ σῶμά ἐστι, γίνεταί τε καὶ ἔχει γενέσεως ἀρχήν. διότε
δὲ νοῦς ὃ ποιῶν, γέγονε καὶ ἔχει τέλος τῆς γενέσεως. δι᾿ 150
ἄμφω δὲ ἀρξάμενός τέ ἔστι καὶ τέλεος κατὰ τὴν γένεσιν,
καὶ γέγονε καὶ γιγνόμενός ἔστιν ἀεὶ καὶ γεγονώς" ταῦτα
γὰρ ἐπὶ μὲν τῶν ἔν τῳ μέρει χρόνον γιγνομένων χωρίς
ἐστιν, ἐπὶ δὲ τῶν κατὰ πάντα τὸν χρόνον γιγνομένων ἅμα
ἘΙ ὑφέστηκεν, οἷον καὶ ἡ κίνησις τοῦ οὐρανοῦ πέπονϑεν, ἀεὶ 50
ἐν τέλει οὖσα, φησὶν ᾿Δριστοτέλης [ταθϑέθον. α 2. 389" 26],
ὅπερ οὐχ ὑπάρχει ταῖς τῇδε κινήσεσι.
Γέγονεν᾽ δρατὸς γὰρ ἅπτός τέ ἐστι καὶ σῶμα
ἔχων πάντα δὲ τὰ τοιαῦτα αἰσϑητά᾽ τὰ δ᾽ αἰσϑητά,
δόξῃ περιληπτὰ μετ᾽ αἰσϑήσεως; γιγνόμενα καὶ γε- 35
νητὰ ἐφάνη [2886].
“Ὥσπερ ὁ τῶν ὕλων δημιουργὸς εἰς ἑαυτὸν ὁρῶν καὶ
μένων ἀεὶ ἐν τῷ ἑαυτοῦ κατὰ τρόπον ἤϑει [428]
παράγει τὸν ὕλον κόσμον ὁλικῶς καὶ ἀϑρόως καὶ ἀεὶ ὡσαύ-
τῶς -- οὐ γὰρ δὴ ποτὲ ποιεῖ καὶ ποτὲ οὐ ποιεῖ, ἵνα μήπου 30
ἐκβῇ τοῦ αἰῶνος --- τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ὃ Τίμαιος εἰς
ΟΡ
1 πρὸς τοῦτο καὶ ὡς 1].: οι ΚτΟ]] 4 τὸ γίγνεται ς
18 γενέσεως ἔχει Ρ 8 ἔχων Ο 16 τέλεος ΜΡ: τέλος 5 18 ἕν
τῷ 8: ἐν τῷ 1. 19 τὸν οἀῦ ὁ 21 ἐντελειοῦσα Ὁ 3888 ἁπτός
ἐστιν ἕως τοῦ" μετ 5 934 ἅπαντα ς οὐὐὰὸ ΦΕ0 Ρ]ε. 80 μή
που Ο: μὴ ΜῬῬ' 808 μὴ παρεκβῇ οἱ ΚτοΙ]
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|μπι. 2580] 988
ξαυτὸν ἐστραμμένος τὴν σύμπασαν ἀνατίϑησιν ϑεωρίαν εἴς
τε νοῦν ἀνατρέχων ἀπὸ διανοίας καὶ εἰς λογισμὸν ἀπὸ νοῦ
προϊών. ἀπορῶν μὲν οὖν καὶ ἐρωτῶν ξαυτὸν κατὰ τὸ αὐτο-
κίνητον ἐνήργει τῆς ψυχῆς, ἀποκρινάμενος δὲ μιμεῖται τὴν
δ τοῦ νοῦ βολήν, πρῶτον μιᾷ φωνῇ τὸ δόγμα περιλαβὼν καὶ
τὸ συμπέρασμα. πρὸ τῆς ἀποδείξεως ἀνακηρύξας ἄντικρυς
κατὰ τοὺς ἐνθουσιῶντας, οὗ τὸ ὅλον ἀϑρόως ὁρῶσι καὶ τὸ
τέλος πρὸ τῆς ἐκβάσεως τῷ νῷ συνῃρήκασιν ὁμοῦ πάντα
τὰ παρόντα δρῶντες" συλλογιξόμενος δὲ ἀπὸ νοῦ κάτεισιν
10 εἰς λογικὰς διεξόδους καὶ τὴν δι᾿ ἀποδείξεως ϑήραν τῆς
τοῦ κόσμου φύσεως. πάνυ γοῦν δαιμονέως ἀπὸ τῶν ὑπο-
ϑέσεων δείκνυσι τὸ ὅλον εἶδος τοῦ παντός" εἰ γὰρ ὁ κόσμος
ὁρατὸς καὶ ἁπτὸς καὶ σῶμα ἔχων, τὸ δὲ δρατὸν καὶ ἁπτὸν
καὶ σῶμα ἔχον αἰσθητόν, τὸ δὲ αἰσϑητὸν δοξαστὸν μετ᾽
15 αἰσϑήσεως, τὸ δὲ δοξαστὸν μετ᾽ αἰσϑήσεως γενητόν, ὁ κό-
μος ἄρα γενητός ἐστιν ἀποδεικτικῶς ἐκ τοῦ ὅρου δεδειγμένος
κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ ὕρον᾽ ἐπεὶ καὶ οἵ γεωμέτραι χρῶν-
ται ταῖς τοιαύταις δείξεσι. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τοῦ τῶν
λόγων εἴδους. ἐπειδὴ δέ, ὥσπερ εἴπομεν, ἠρώτησε. πότερον
30 αἰώνιόν ἐστι τὸ πᾶν, ἢ ἔχει τινὰ γενέσεως ἀρχήν, καὶ ἐπή-
γαγε τοῦτο δὴ τὸ γέγονε νοῦν μιμούμενος, δῆλον, ὅτι γέ-
νεσιν τινὰ τῷ κόσμῳ δίδωσι" τοῦτο γὰρ ἦν ϑάτερον μόριον
τῆς εἰρημένης ἀντιθέσεως" εἰ δὲ τοῦτο, πόρρω χρονικῆς
γενέσεως ἰδρύει τὸ πᾶν᾽ εἰ γὰρ ὃ μὲν κόσμος τινὰ γενέσεως
85 ἀρχὴν ἔχει καὶ οὐ πᾶσαν, τὸ δὲ ἀπὸ χρόνου γεγονὸς ἅπασαν
ἔχει γενέσεως ἀρχήν, ὁ κόσμος οὐκ ἔστιν ἀπὸ χρόνου γε-
γονώς. ἔτι δὲ καὶ ἐπακολουϑήσωμεν ταῖς ᾿Δττικοῦ ϑαυ-
μασταῖς ὑποϑέσεσιν, ὅς φησι τὸ μὲν πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως
κινούμενον εἶναι ἀγένητον, τὸν δὲ κόσμον ἀπὸ χρόνου γενητόν,
80 χαὺ φῶμεν περὶ αὐτοῦ τοῦτο δὴ τὸ γέγονε τ» καλῶς.
οὐκοῦν ἐπείπερ τὴν αἰτίαν τῆς γενέσεως αὐτὸς ἀποδέδωκε,
ΟὩΜΡῬ
1 ἐστραμμένως Ο: Ρὶ (8807. ο) 2. καὶ ἀπὸ διανοίας καὶ ΜῬ
4 ἀποκρινόμενος Οἱ 8 ὃ ἐπιβολὴν ς:; οὗ. Ἰηΐτα 1880 1128
14 τὸ δὲ αἰσϑητὸν οἴχὰ Ὁ 16 ἀποδεικτῶς Ὁ 109 ἐπεὶ ἘΡ
31 γεγονέναι ΜΡ 22 μόριον 1 3ὅ ἅπασαν: ἁπᾶσαν Ο:
ἁπάσης ἘΡῬ 21 ἐπακολουϑήσομεν Ῥ 288 οὗ Τα. 804Α
30 (εἰρῆσϑαι ἴῃβΒ ΚτΟ)] καλός Ο
87
284 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|πι|. 2880]
κατίδωμεν, ὁποίαν τινὰ ταύτην φησίν᾽ ὁρατὸς γὰρ ἁπτός
τέ ἐστι πότερον οὖν πᾶν τὸ αἰσθητὸν ἀπὸ χρόνου γενη-
τόν, ἢ οὐ πᾶν; εἰ μὲν δὴ πᾶν, καὶ τὸ πλημμελῶς καὶ
ἀτάκτως κινούμενον ἔσται ἀπὸ χρόνου γενητόν᾽ ὁρατὸν γὰρ
καὶ ἐκεῖνό φησιν. εἰ δὲ οὐ πᾶν, ἀσυλλόγιστος ὃ λόγος κατὰ 5
τὸν ᾿Δττικὸν καὶ οὐδενὸς περαντικός, εἰ μὴ ἄρα λέγοι τὸν
μὲν κόσμον ὁρατὸν εἶναι καὶ ἁπτόν, τὸ δὲ πλημμελῶς καὶ
ἀτάκτως κινούμενον οὐχὶ νῦν ὁρατὸν εἶναι, ἀλλὰ πρὸ τῆς
κοσμοποιέας, ἐπεὶ καὶ ὃ Πλάτων οὕτω φησί [804], πᾶν
ὅσον ὁρατὸν ἦν πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον. τ0
ἐνταῦϑα δὲ δρατὸς γὰρ ἁπτός τέ ἐστι καὶ σῶμα ἔχων.
πᾶν οὖν, ὃ ἔστιν δρατὸν καὶ ἁπτόν, τοῦτο δείκνυται γενη-
τόν, ἀλλ᾽ οὐχ ὃ ἦν. κἂν ταῦτα τοίνυν λέγῃ --- δεινὸς γὰρ
ὁ ἀνὴρ ἀντιλαβέσϑαι τῶν ῥημάτων ---- λεκτέον, ὅτε ἕν γε
τῷ ὅρῳ τοῦ γενητοῦ οὐ τοιοῦτόν ἐστιν, ἀλλ᾽ ἁπλῶς εἴρηται ιτ6
πᾶν τὸ γενητὸν δόξῃ μετ᾽ αἰσϑήσεως ἀλόγου δο-
ξαστόν᾽ ὥστε καὶ εἴ τι αἰσϑητόν ἐστι, πάντως γενητὸν ἂν
εἴη τὸ τοιοῦτον᾽ πᾶν δὲ τὸ ὁρατὸν αἰσϑητόν᾽ ὥστε καὶ τὸ
πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον γενητόν, πρὸς τῷ κἀκεῖνο
σαφῶς τὸν Πλάτωνα λέγειν γενητόν᾽ πρὶν γὰρ οὐρανὸν 50
γενέσϑαι τρία φησὶν [2 Ὁ] εἶναι, τὸ ὃν τὴν χώραν
τὴν γένεσιν, ἐν ἴχνεσιν εἰδῶν ὑφεστηκυΐαν᾽ ὥστε καὶ τὸ
πλημμελὲς ἐκεῖνο γενητόν ἐστιν ὥσπερ καὶ ὁρατόν. οὐ δεῖ
τοίνυν λέγειν ἐκεῖνο μὲν ἀγένητον κατὰ χρόνον, τὸ δὲ πᾶν
γενητόν, ἀλλ᾽ ἢ ἄμφω γενητὰ κατ᾽ αὐτὸν ἢ ἄμφω ἀγένητα᾽ τ᾿
καὶ γὰρ ὁρατὰ ὁμοίως ἄμφω καὶ γενέσεις ὑπὸ Πλάτωνος
εἴρηται. ἀλλ᾽ εἰ ἄμφω γενητὰ ἦν, πρὸ ἐκείνου ὃ κόσμος
εἰς τὸ πλημμελὲς μετέβαλε᾽ τῷ γὰρ ἐναντίῳ ἐκ τοῦ ἐναντίου
πάντως ἡ γένεσις. καὶ εἰ μὲν ἀγαϑὸς ὁ ποιήσας ἐκεῖνο, πῶς
ΟΝΡῬ
1 ταύτην οὰ ὃ ὁρατὸν οὗ ἁπτὸν ΜΡ 11 τέ οἵαὰ Ο᾽ οὗ
Ἰθσαα οὐ υ. Σ 18 κἀνταῦϑα ΟΡ λέγει ῬΊ οὗ τορ. 1 3868Β
16 οὐ τοιοῦτόν Ο: τοιοῦτόν Ῥ: τοιοῦτον οὐδέν Ἐ οὐ τοῦτο
ἕνεστιν οἱ ΚΥΟ]] 18 τοιοῦτο Ρ ὁρατικὸν 5. 19τὸΡ 223 οὗ
Τα. ὅ8Β 24 ἐκεῖνο λέγειν ῬΊ οὗ, Ἰηῦγα 990 9ῦ καὶ κατ᾽
αὐτὸν Ῥ: κατὰ ταὐτὸν Μ 26 γένεσις ΜΡ τοῦ πλάτωνος
ἘΡ 41 ὁ οὰ ἘΡ 288 οὗ Ρῃηεαρά. Τ0Ε 29 ἐκεῖνον ἘΡ
298 οἷ. ν». 296, 6 88
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴ|πι. 23838Β0] 985
ἢ οὐ καλῶς ἥρμοσεν, ἢ καλῶς ἁρμόσας ἔφϑειρεν; εἰ δὲ οὐκ
ἀγαϑός, πῶς ἐποίει τεταγμένον καὶ κεκοσμημένον μὴ ὧν
ἀγαϑός; ἀγαϑοῦ γὰρ τὸ κοσμεῖν ἄλλα καὶ τάττειν. εἰ δὲ
καὶ ὁρατὸν ὃν καὶ γενητὸν μή ἐστι κατὰ χρόνον γενητόν,
δούκ ἀναγκαῖον καὶ τὸ πᾶν διὰ τὸ ὁρατὸν καὶ τὸ γενητὸν
εὐθὺς ποιεῖν κατὰ χρόνον γενητόν. πρὸς μὲν οὖν ᾿Δττικὸν
τοσαῦτα. ἀναδράμωμεν δὲ ἐπὶ τὰς ἡμετέρας ἀρχὰς καὶ
φῶμεν οὕτως" πότερον ἀεὶ ὃν ὡς αἰώνιον ὃ κόσμος ἦν,
ἢ οὐκ αἰώνιον, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ συνυφεστός; καὶ πότερον
1ὸ αὐθυπόστατον ἢ ἀπ᾽ ἄλλου παραγόμενον; ἡ μὲν ἐρώτησις Ὁ
αὕτη, ἡ δὲ ἀπάντησις᾽ ἀπ᾽ ἄλλου παρῆκται καὶ τῷ χρόνῳ
συνυφέστηκε᾽ τὸ δὲ τοιοῦτο γενητόν᾽ εἰ γὰρ σύνϑετον ἔχει
τὸ εἶδος, γένεσιν ἔχει κατὰ τὴν σύνϑεσιν, καὶ εἰ ἀπὸ αἰτίας
μόνως ἄλλης ὑφέστηκε, γενητόν ἐστιν ὡς μὴ αὐτὸ αὐτοῦ
16 παραχτικόν, καὶ εἰ μὴ αἰώνιόν ἐστι, κατὰ τὸν χρόνον ἔχει
τὴν ὅλην ὑπόστασιν. καὶ γὰρ πρὸς ἄλλο δεδημιούργηται καὶ
γεγονός ἐστιν ὡς εἴδωλον τοῦ ὄντος ἀποφερόμενον. ἀνά-
λογον οὖν ὡς τὸ σύνϑετον πρὸς τὸ ἁπλοῦν καὶ ὃ χρόνος
πρὸς αἰῶνα, οὕτω πρὸς οὐσίαν γένεσις. εἰ οὖν ἡ ἁπλῆ
80 οὐσία καὶ μονοειδὴς αἰώνιος. ἡ σύνϑετος καὶ πολυειδὴς καὶ
τῷ χρόνῳ συξυγοῦσα γένεσίς ἐστιν ἐπεὶ καὶ ἀπὸ τινὸς
ἀρχῆς ἄρξασϑαι δαιμονίως εἴρηται" τὸ μὲν γὰρ ποτὲ γεγονὸς
καὶ ἀπὸ τῆς χρονικῆς ἀρχῆς ἤρξατο καὶ ἀπὸ τῆς ποιητι-
κῆς καὶ ἀπὸ τῆς τελικῆς καὶ ἀπὸ τῆς ὑλικῆς καὶ ἀπὸ τῆς
35 εἰδικῆς᾽ πολλαχῶς γὰρ τῆς ἀρχῆς λεγομένης κατὰ πάσας
ἤρξατο τῆς γενέσεως. ὃ δὲ κόσμος ἀπὸ τινὸς ἀρχῆς ἤρξατο
καὶ οὐ πάσης. τίνος οὖν ταύτης; οὐ τῆς χρονικῆς, φαίην
ἄν᾽ τὸ γὰρ ἀπὸ ταύτης ἀρχόμενον καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἔλαχε Ἐ
πασῶν ἀρχὴν γενέσεως, ἀλλ᾽ ἀπὸ ταύτης, ἣν αὐτὸς διδάξει
80 προελϑών, τῆς κυριωτάτης, λέγω δὴ τῆς τελικῆς᾽ διὰ γὰρ τὸ
ΟΜῬΡ
1 αὐτὸν ἥρμοσεν ἘΡ 8. ἄλλα ς: ἀλλὰ ΟΡ 1 ταῦτα Ο
10 αὐθυπότακτον Ῥ παραγόμενον --- 11 ἀπ᾽ ἄλλου οἵὰ 6᾽
1458 γενητός... αὐτὸς... παρακτικὸς Ὁ 18 ὁ ΟΡ: ὡς Ἐ
28 τῆς χϑονικῆς ΜΡ: πάσης Ὁ 94 ὕλης 9ὅ πάσης ΜΡ
26 ὅδε ὁ κόσμος ΜΡ 9271 φαίη ΜΡ 298 οὗ ῥ. 386,23 οὗ.
ΤΩ. 991
88
Φ86 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τῖχ. 2880]
ἀγαϑὸν γέγονε, καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς γενέσεως, ἀφ᾽ ἧς ἤρξατο, τοῦτό
ἐστι. ταύτην γοῦν ἀρχὴν ἐρεῖ αὐτὸς κυριωτάτην τῆς τοῦ
κόσμου γενέσεως, ὥστε καὶ νῦν ταύτην ἂν λέγοι. πρῶτον
δ᾽ οὖν ἀπὸ τῆς συνϑέσεως δείκνυσιν αὐτοῦ τὸ γενητόν" ἔστι
γὰρ ἁπτὸς καὶ δρατός. ταῦτα μὲν οὖν ἄκρα τοῦ παντός" 5
ὁ μὲν γὰρ οὐρανὸς δρατός, ἁπτὸν δὲ ἡ γῆ, καὶ ἕν γῇ τὸ
ὁρατόν ἐστι καϑόσον μετέχει φωτός, καὶ ἐν οὐρανῷ τὸ ἁπτὸν
καϑόσον κατ᾽ αἰτίαν ἐν αὐτῷ προείληπται τὸ γεῶδες" ἔστι
δὲ ἁπλῶς καὶ σῶμα ἔχων, ἕνα καὶ τὰ μέσα πληρώματα τοῦ
κόσμου λάβῃς. καὶ τούτῳ πάλιν ἐκεῖνο τὸ λόγιον εἴρηται τὸ
συμφώνως"
νοῦ μὲν γὰρ μίμημα πέλει, τὸ δὲ τευχϑὲν ἔχει τι
σώματος"
καϑόσον γὰρ ἔχει τι σωματικόν, γενητὸν τὸ πᾶν᾽ κατὰ γὰρ
τοῦτο καὶ ὁρατὸν καὶ ἁπτόν᾽ πᾶν δὲ τὸ δρατὸν καὶ ἁπτὸν 15
αἰσϑητόν᾽ αἴσϑησις γὰρ ἁφὴ καὶ ὅρασις᾽ τὸ δὲ αἰσϑητὸν
δοξαστόν ἐστιν ὡς ἐξ ἀνομοίων συγκεκροτημένον καὶ τὴν
καϑαρότητα τῶν νοητῶν εἰδῶν οὐ δυνάμενον διαφυλάττειν᾽
τὸ δὲ τοιοῦτον πᾶν γενητὸν ὡς συνϑέτην ἔχον τὴν οὐσίαν.
οὐκ ἄρα ὃ Πλάτων ἀναιρεῖ τὴν ἀιδιότητα τοῦ παντός, ὡς 530
οἴονταί τινες ᾿Δριστοτελικαῖς ὑποϑέσεσιν ἀκολουθήσαντες"
καὶ ὅτι τοῦτο ἀληϑές, ῥάδιον καταμαϑεῖν ἐντεῦϑεν᾽ τὸν
χρόνον ἅμα τῷ οὐρανῷ γεγονέναι φησίν [88 Β]. εἰ μὲν οὖν
ἀίδιος ὃ χρόνος; καὶ ὃ οὐρανὸς ἀίδιος" εἰ δὲ ἀρχὴν ἔχει
χρονικὴν τὸ πᾶν, καὶ ὃ χρόνος ἀρχὴν ἕξει χρονικήν, ὃ πάν- 35
τῶν ἐστὶν ἀδυνατώτατον. ἀλλὰ διττός, φασίν, ὁ χρόνος, ὃ
μὲν ἄτακτος, ὃ δὲ κατ᾽ ἀριϑμὸν προϊών᾽ καὶ γὰρ διττὴ ἡ
κίνησις, ἣ μὲν ἄτακτος καὶ πλημμελής, ἣ δὲ τεταγμένη καὶ
ἐμμελής᾽ ἑκατέρᾳ δὲ κινήσει καὶ χρόνος ἐστὶ σύστοιχος. ἀλλὰ
σῶμα μὲν κινεῖσϑαι ὁμαλῶς ἢ ἀνωμάλως δυνατόν, χρόνον 80
ΟΜΡ()
ῶ ο᾽ἦ Ρ κυριωτάτην αὐτὸς ΜΡῸῈ 4 δ᾽ ΟΡ ὅ σύμ-
σαντος Ὁ 8 ἐν αὐτῶ ΟΜ: ἑαυτῶ ῬΡ γαιῶδες Μ 1088 οὗ.
ΟΥ̓ΒΟ. Ομδ1α. 86 12 μὲν οἵα ὁ τις: οχ ΟΙΡΝ 118 σῶμα Ν
14 γὰρ Ο: οὖν ΜΡ 11 οὗ ἴῃ τορ. Π 67,88 19 τοιοῦτο ἘΡ
σύνϑετον ΜΡῊ 208 οὗ. Αγὶβῦ. ἀθ οδθ]0 α 279" 88 5080]. Αγϊδῦ.
488 1158 2422 ἀληϑές ἐστι ῬΡ 86 τὸ πᾶν γρονικὴν ἘΡ πχγρό-
νος Ό: οὐρανὸς ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῆπι. 3880] 9287
δὲ ὁμαλὸν καὶ ἀνώμαλον ἐπινοεῖν ἀδύνατον᾽ ἔσται γὰρ οὕτω
σύνϑετος ἡ οὐσία τοῦ χρόνου. καὶ τί ταῦτα λέγω; καὶ γὰρ
ἀνωμάλου τῆς κινήσεως οὔσης ὁ χρόνος ὁμαλός ἐστι. πολλαὶ
γοῦν καὶ νῦν αἱ κινήσεις, καὶ αἱ μὲν ϑάττους, αἱ δὲ βρα-
5 δύτεραι, καὶ ἄλλης ἄλλη ὁμαλεστέρα, χρόνος δὲ εἷς πασῶν
καὶ συνεχὴς καὶ κατ᾽ ἀριϑμὸν προϊών. οὐκ ἄρα ὀρϑῶς ἔχει
τὸ διττὸν οὕτω τὸν χρόνον ποιεῖν εἰ δὲ εἷς ὁ χρόνος καὶ
συνεχής, εἰ μὲν ἀγένητός ἐστι, καὶ ὃ οὐρανὸς ἀγένητος τῷ
χρόνῳ συνυποστάς. εἰ δὲ γενητὸς ἄτοπον, εἰ ὃ χρόνος, ἕνα
10 γένηται, χρόνου δεήσεται καὶ ταῦτα μήπω ὄντος" ὅτε γὰρ
ἐγίγνετο χρόνος, οὔπω ἦν χρόνος. ἔτι τοίνυν τὴν ψυχὴν
τοῦ παντὸς εὐθὺς γινομένην τῷ σώματι συνῆψε καὶ οὐ δέ-
δωκεν αὐτῇ προτέραν τοῦ σωματοειδοῦς ζωήν, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ οὗ Β
ἔστι, τῷ σώματι συνεῖρξεν αὐτήν. ἀλλὰ μὴν αὐτὴν τὴν
16 ψυχὴν τῶν ἀεὶ ὄντων εἶναί φησιν. εἰ τοίνυν τῇ ψυχῇ τὸ
σῶμα συνυφέστηκεν, ἀεὶ δὲ ὃν ἡ ψυχή, καὶ τὸ σῶμα ἀίδιόν
ἐστε κατ᾽ αὐτόν᾽ τὸ γὰρ ἅμα τῷ ἀιδίῳ συνυποστὰν ἀγένη-
τόν ἐστιν. ἔτι τὴν ψυχὴν γενητὴν μὲν ἐν τούτοις φησὶν
ὁ Τίμαιος, ἀγένητον δὲ ὁ ἐν τῷ Φαίδρῳ [2464] Σο-
30 κράτης᾽ εἰ τοίνυν ἐναργῶς τὸ κατὰ χρόνον ἀγένητον γε-
νητὸν ἀποκαλεῖ, τί ϑαυμαστόν, εἰ καὶ τὸν ὅλον κόσμον,
ἀγένητον ὄντα κατὰ χρόνον, ἕτερον τρόπον προσαγορεύοι
γενητόν; ἔτι τὸν κόσμον ἄφϑαρτον ἐρεῖ [87 Ἐ158] διαρρήδην,
ὥσπερ καὶ οἵ ἑἕτερόδοξοι τοῦτό γε συγκεχωρήκασιν, ἐν δὲ
Πολιτείᾳ [Υ1Π ὅ406 Α] σαφῶς διωρέσατο --- μᾶλλον δὲ οὐκ
αὐτός, ἀλλ᾽ αἵ Μοῦσαι --- παντὶ γενομένῳ φϑορὰν ἐπα-
κολουϑεῖν ἐξ ἀνάγκης, τὴν κατὰ χρόνον γένεσιν λαμβά-
νῶν. ἐκ δὴ τούτων ξύνες, ὅ τοι λέγω᾽ δείκνυται γὰρ
ἀγένητος ὃ κόσμος" εἰ γὰρ ὃ κόσμος ἄφϑαρτος. οὐδὲν δὲ
κατὰ χρόνον γενητὸν ἄφϑαρτόν ἐστιν, ὁ ἄρα κόσμος οὐκ
"Ο
σι
Φ
Φ
ΟΡ
6 συνεχὴς καὶ --- ὀρθῶς ἹΕΡ: συνεχὴς καϑὼς Ο Ἱ τὸ τὸν
χρόνον οὕτω διττὸν Ῥ 8 καὶ ὁ οὐρανὸς ἀγένητός ἔστι
10 καὶ ταῦτα οα ὅταν 11 τοίνυν οχὰα ΜΡ 118 οἷ
Τῆι. 8418 16 οἵ ἃ. 19 11 τῶ ἅμα γὰρ τὸ ἀιδίω Μ'
24 ὥσπέρ γε Μ γε ὁ 20 γιγνομένω Ὁ 268 ἐπα-
κολουϑεῖ ἍΜ: ἀκολουϑεῖν Ρ 28 ὅτις
288 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῖμι. 238 ΒΟ]
ἔστε κατὰ χρόνον γενητός. ἀλλὰ τί δεῖ τοιούτων συλλογι-
σμῶν;: διαρρήδην γὰρ αὐτὸς ἐν Νόμοις [ΠΙ|Ι 676 ΑΒ]
ἄπειρον κατὰ τὸ παρελθὸν ἔφατο τὸν χρόνον εἶναι, καὶ ἐν
Ο τῇ ἀπειρίᾳ ταύτῃ φορὰς καὶ ἀφορίας ἀνθρώπων γεγονέναι
μυρίας ἐπὶ μυρίαις πολιτείας γὰρ ἀρχὴν ξητήσας, ἀφ᾽ ἧς Ὁ
εἰς ἀρετήν τε καὶ κακίαν μεταβαίνουσιν αἱ πόλεις, ἐπήγαγε"
λέγεις δὲ πόϑεν; Οἶμαι μὲν ἀπὸ χρόνου μήκους τε
καὶ ἀπειρίας καὶ τῶν μεταβολῶν ἐν τῷ τοιούτῳ.
μᾶλλον δὲ ἕνα ἀπὸ τῶν ἐν χερσὶ ποιησώμεθα τὴν ὑπόμνη-
σιν, ὀλίγῳ πρότερον [22 Ε] αὐτοῦ λέγοντος ἠκούσαμεν, τὸ
ὡς ὅπου μὴ χειμὼν ἣ καῦμα ἐξαίσιον, ἐκεῖ γένος ἀν-
ϑρώπων ἀεὶ πλέον ἢ ἔλασσόν ἐστιν. εἰ δὲ ἀεὶ γένος
ἐστὶν ἀνθρώπων, καὶ τὸ πᾶν ἀναγκαῖον ἀίδιον ὑπάρχειν.
ἔτι τοίνυν εἰ ὃ δημιουργὸς τῶν ἀεὶ ὄντων ἐστίν, οὐχὶ ποτὲ
μὲν δημιουργεῖ, ποτὲ δὲ ἀφίησι τοὺς οἴακας οὐ γὰρ ἂν τὸ
ἔχοε τὸ ὡσαύτως οὐδὲ τὸ ἀμετάβλητον᾽ εἰ δὲ ἀεὶ δημιουργεῖ,
καὶ τὸ δημιουργούμενον ἀεί ἐστι. τί γὰρ καὶ βουλόμενος
τὸν ἄπειρον χρόνον ἀργῶν ἐπὶ τὴν δημιουργίαν τραπήσεται;
πότερον ἄμεινον τοῦτο ὑπολαβών; ἀλλ᾽ αὐτὸ τοῦτο τὸ ἄμει-
νον ἠγνόει πρότερον, ἣ οὔ; εἰ μὲν γὰρ ἠγνόει νοῦς ὦν, 30
ἄτοπον᾽ ἔσται γὰρ περὶ αὐτὸν ἄγνοια καὶ γνῶσις εἰ δὲ
ἐγίνωσκε, διὰ τί μὴ πρότερον ἤρχετο γεννᾶν καὶ κοσμο-
ποιεῖν; ἀλλ᾽ οὐχὶ τοῦτο ἄμεινον. τί οὖν οὐκ ἕμενεν ἐπὶ τῆς
Ὁ ἀργίας, εἰ ϑέμις εἰπεῖν; νοῦν γὰρ ὄντα καὶ ϑεὸν τὸ ἧττον
κάλλιον ἀντὶ τοῦ μᾶλλον διώκειν οὐδὲ ὅσιον ἐννοεῖν. ἀλλὰ 535
μὴν ἀναγκαῖον ταῦτα συγχωρεῖν, εἰ γενητὸς κατὰ χρόνον
ὁ κόσμος, ἀλλὰ μὴ τῇ ἀπειρίᾳ τοῦ χρόνου συνυφεστώς.
δοκοῦσι δέ μοι καὶ εἰς αὐτὸν πλημμελεῖν καὶ ἄλλως τὸν
τοῦ κόσμου δημιουργὸν οἵ τὸν κόσμον ποτὲ μὴ εἶναι λέ-
γοντες᾽ εἰ γὰρ οὗτός ποτε οὐκ ἦν, ἐκεῖνός ποτε οὐκ ἐποίει" 30
ἅμα γὰρ τὸ ποιούμενον καὶ τὸ ποιοῦν εἰ δέ ποτὲ οὐκ
ἐποίει, δυνάμει ἦν τότε ποιοῦν᾽ εἰ δὲ δυνάμει, ἀτελὴς ἦν
καὶ ὕστερον τέλειος, ὅτε ἑἐποίει᾽ εἰ δὲ τὸ πρότερόν ἔστι
ΟΡ
4 οὗ. τορ. 1. .θ. ὅ ἀφ᾽ ἧς ΟΝ: ἀσαφεῖς Ρ) [1 οἵ ῬοΪΙΐ.
2128 18 ἀργήσας οἱ ΚτῸ]] 19 τὸ οὰ Ὁ 28 οὐχὶ 1]:
οὐδὲ οἱ ΚτοΙ]] 81 ποιεῖν Ἐ 88 πότερον Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτυ. 388Β60] 989
καὶ ὕστερον περὶ αὐτόν, δῆλον, ὡς οὐκ ἦν τῶν αἰωνίως
ἐνεργούντων, ἀλλὰ κατὰ χρόνον ἐκ τοῦ μὴ ποιεῖν εἰς τὸ
ποιεῖν μεταστάς. ἀλλὰ μὴν αὐτὸς παράγει τὸν χρόνον" πῶς
οὖν ἐνέργειαν ἔχων χρόνου δεομένην διὰ τῆς ἐνεργείας ταύ-..
δ τῆς τὸν χρόνον παρήγαγεν, οὗ δεῖται, ἵνα ποιήσῃ; τοῦτο
μὲν οὖν οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι. μετὰ δὲ ταύτην τὴν δόξαν
ἐπισκεψώμεθα Σευῆρον, ὅς φησιν ἁπλῶς μὲν ἀίδιον εἶναι
τὸν κόσμον, τοῦτον δὲ τὸν νῦν ὄντα καὶ οὕτως κινούμενον
γενητόν᾽ ἀνακυκλήσεις γὰρ εἶναι διττάς, ὡς ἔδειξεν ὁ Ἐλεάτης Ε
10 ξένος [ὈΡο] 1. 270 Β], τὴν μὲν ἣν νυνὶ περιπορεύεται τὸ πᾶν,
τὴν δὲ ἐναντίαν" γενητὸς οὖν ὃ κόσμος καὶ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἤρξατό
τινος ὁ ταύτην τὴν ἀνακύκλησιν ἀνακυκλούμενος, ἁπλῶς δὲ
οὐ γενητός. πρὸς δὴ ταύτην τὴν ἐξήγησιν ἀπάντησιν ἀπαν-
τησόμεϑα λέγοντες, ὅτι τὰ μυϑικὰ αἰνίγματα μετάγεις εἰς
15 φυσιολογίαν ὡς οὐκ ἔδει᾽ ποῦ γὰρ ἀποκαμεῖν δυνατὸν τὴν
κινοῦσαν ψυχὴν καὶ μεταβάλλειν τὴν ἀρχαίαν περιφοράν;
πῶς δὲ τέλειον καὶ αὕταρκες τὸ πᾶν, εἰ μεταβολῆς ἐφέεται;
πῶς δὲ ἀμφοτέρων τὴν οἰκείαν ἕξιν διασῳζόντων. τοῦ τε
κινουμένου καὶ τοῦ κινοῦντος, ἔχει χώραν ἡ ἀμοιβὴ τῶν
30 ἀνακυκλήσεων; πῶς δὲ ὁ Τίμαιός φησι [860] τὴν μὲν
ταὐτοῦ περιφορὰν ἐπὶ δεξιὰ κινεῖσθαι κατὰ τὴν δημιουργι-
κὴν βούλησιν, τὴν δὲ ϑατέρου ἐπὶ ἀριστερά; εἰ γὰρ δεῖ
μένειν ὡσαύτως καὶ ἀεὶ εἶναι τὰ δημιουργικὰ ἔργα, δεῖ καὶ
τὰς ἀνακυκλήσεις εἶναι τὰς αὐτὰς ἀεὶ καὶ τὴν ταὐτοῦ περί-
5Ξ5 οδον τὴν ἐπὶ δεξιὰ κινεῖσθαι κίνησιν᾽ ἅμα γὰρ προῆλϑεν
ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ καὶ ταύτην ἔλαχε τὴν περιφοράν. ἔτι
δὲ πῶς οὐκ ἀναγκαῖον ἀνωμαλίαν ἐπεισάγειν τῇ κινήσει τοῦ Ε
οὐρανοῦ; πᾶν γὰρ τὸ παύεαϑαι μέλλον τῆς προτέρας κινή-
σεως, ἐπ᾽ ἄλλην δὲ μεταβαίνειν τὴν ἐναντίαν, καὶ ἐπὶ στάσιν
80 ἐπείγεται καὶ ἀπομαραίνει τὴν προτέραν κίνησιν᾽ ἐπεὶ τῆς
ΟΡ
1 καὶ τὸ ἘΡΡ 8 καταστὰς Ῥ 488 ταύτης --- ποτὲ γὰρ ποιεῖ
τὸν χρόνον, οὗ (οὐ Μ) δεῖται ἵνα μὴ (Ββοτῖ. δὴ) ποιήση --- χρόνον
παρήγαγε τοῦτο μὲν ἹἘΡ, αὐδ ΤΟΟΠΘΙΘ ΡΟΒΒ18 Ῥϑιθπίμοθὶ ροβὺ
δεομένην ἰπβοχίδ, αὖ υἱὰϊῦ τὸ} 71:εἶναι ἀΐδιον 5. 10 νῦν Ρ
148 μετάγειν οΥηϊθβθα ὡς ἘΡ 117 τέλδονῬέ ἐφεῖται 5 19 κενο-
μένου Ο 208 τὴν μετ᾽ αὐτοῦ 24 τὴν τοῦ Μ' 29 τὴν
ἐναντίαν καὶ ἐπὶ ἹΕΡ: ἐνέργειαν ἐπι Ο ε'ὸ 80 προηγουμένην ἘῬ
ῬΒοΟσΣΥΒβ σα. Ὠ ἰΘὮΙ]. 1. 19
8
-
ῳφῷ
200 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|μ. 38 ΒΟ]
αὐτῆς ἑστώσης ἐνεργείας τίς αἰτία τῆς δευτέρας ἀνακυκλή-
σεως; ταύτας μὲν δὴ φυσικὰς οὐκ οὔσας ἐξηγήσεις οὐδα-
μῶς ἀποδεκτέον. οὐ μὴν οὐδὲ ἐκεῖναε χώραν ἔχουσιν,
ὅσαι λογικώτερον ἀποδίδονται, οἷον ὅτι κατ᾽ ἐπίνοιαν μόνην
ἡ γένεσις ἐπὶ τοῦ κόσμου λέγεται -- οὕτω γὰρ ἂν καὶ ὅτι
δημιουργός ἐστι τοῦ παντὸς κατ᾽ ἐπίνοιαν συλλογισαίμεϑα
καὶ οὐ κατὰ ἀλήϑειαν᾽ ἐκ γὰρ τοῦ γενητὸν εἶναι τὸν
κόσμον δέδεικται. ὅτε ποιητική τίς ἐστιν αὐτοῦ καὶ δημι-
ουργικὴ αἰτία --- ἢ αὖ ὅτε σαφηνείας ἕνεκα διδασκαλικῆς
ὑπέϑετο γιγνόμενον τὸ πᾶν, ἵνα διδάξῃ, πόσων ἀγαθῶν ἐκ
τῆς δημιουργικῆς προνοίας μετείληχε" καὶ γὰρ τοῦτο ἔστι
μέν πως ἀληϑές, οὐκ αὔταρκες δὲ πρὸς τὴν Πλάτωνος ϑε-
ὠρέαν᾽ τὸ γὰρ σαφὲς τίμιόν ἐστι, φησὶν Ἰάμβλιχος;
ὅταν οἰκεῖον ἢ πρὸς ἐπιστήμην' ἐπεὶ καὶ ἀιδίου τοῦ
παντὸς ῥηϑέντος δυνατὸν ἦν ἐνδείξασϑαι τὰ εἰς αὐτὸ παρὰ
τῶν ϑεῶν διδόμενα ἀγαϑά. πρὸς μὲν οὖν τὰς ἐξηγήσεις.
ταύτας τοσαῦτα ἀντειρήσϑω. Πάλιν δὲ ἐξ ἀρχῆς εἴπωμεν,
ὅπως λέγεται γενητὸν τὸ πᾶν" οὔτε γὰρ κατὰ χρόνον διὰ
τοὺς εἰρημένους λόγους, οὔϑ᾽ ὅτι ἀπ᾽ αἰτίας ἁπλῶς" οὐ γὰρ
ἀπόχρη τοῦτο λέγειν" ἀπὸ γὰρ αἰτίας καὶ ὁ νοῦς τῆς πρώ-
τῆς» καὶ πάντα τὰ μετὰ τὸ ἕν ἀπ᾽ αἰτίας ἐστίν, ἀλλ᾽ οὐ
πάντα γενητά᾽ ποῦ γὰρ τὸ αἰώνιον, εἰ πάντα γενητά; τὸ
γὰρ ἕν καὶ πρὸ αἰῶνος. πῶς οὖν γενητὸν τὸ πᾶν; φαίη
τις ἄν᾽ ὡς ἀεὶ γιγνόμενον ἅμα καὶ γεγενημένον" οὐ γάρ
που τοδὶ μὲν τὸ σῶμα οὐχὶ γίγνεται. μόνον, ἀλλ᾽ ἔστιν
ὅτε καὶ γέγονεν, ὁ δὲ σύμπας οὐρανὸς ἐν τῷ γίγνεσθαι
μόνον ὑφέστηκεν, ἀλλ᾽ οὐχὶ καὶ γεγονώς ἐστιν ἅμα καὶ ἀεὶ
ἐν τέλει. κατὰ τὸν ᾿ἀριστοτέλην, τοῦ ἀεὶ χρονικοῦ ὄντος
κατὰ τὴν ἀπειρίαν τὴν χρονικήν᾽ ὡς γὰρ τὸ ἡλιοειδὲς φῶς
28
ἀεὶ πρόεισιν ἀπὸ τῆς οἰκείας πηγῆς». οὕτω δὴ καὶ ὃ κόσμος 80
ἀεὶ γίνεται καὶ ἀεὶ παράγεται καὶ ἀεὶ γιγνόμενός ἔστιν ἅμα
ΟᾺἋΡῬ
ῷ ταῦτα Ὁ 8 αἱ κεῖναι 5. 48 οὗ Ποχορτ. 880" 165 881" ὅ88
ὁ συλλογισώμεϑα Ο: συλλογιξόμεϑα ἘΡ: δ συλλογισόμεϑαῦ ΚΥῸ]]
γενητοῦ ἘΞ 10 ὑπετίθετορΡ 12 πως ὁ 18 ἐστι οἵ
14 οἰκεῖον ΟἹ: σαχφὲρ 106 ἐνδεδομένα ἹΓ: ἐνδεόμεναω Ρ 938 τὸ
δὲ μὲν τὸ Ρ 428 ἀριστοτέλη Μ᾿ Ὶ οὗ, ν. 282, 21
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτὰ. 3880] 991
καὶ γεγενημένος. αὐτὸ γὰρ ὅ ἐστι γίγνεται" διότι μὴ γιγνό-
μενος οὐκ ἔσται καὶ ὡς σύνϑετος γίνεται᾽ πᾶσα γὰρ σύν-
ϑεσις γένεσίς ἐστιν. εἰ δὲ ἀεὶ σύγκειται; καὶ ἀεὶ γέγονεν,
ὃ τῷ γίγνεσθαι σύνδρομόν ἔστιν; ὅ μοι δοκεῖ καὶ ὁ Πλά-
δτῶν εἰδὼς ἀντὶ τοῦ γιγνόμενον τὸ γέγονεν εἰπεῖν, ὡς
ἐπὶ τοῦ ὄντος ἀντὶ τοῦ ἔστι τὸ ἦν, πότερον ἦν ἀεὶ φάς
[28 Β]: ὡς γὰρ ἐπὶ τοῦ νοητοῦ τὸ ἦν καὶ ἔστι ταὐτόν ---
πάντα γάρ ἔστιν ἐκεῖ κατὰ τὸ ἔστιν, ἐπεὶ καὶ πάντα ἐν τῷ
νῦν, ὃ δὴ τοῦ κατὰ χρόνον νῦν ἀμερέαστερον --- οὕτω που
10 καὶ τὸ γίγνεται τῷ γέγονεν ἐπὶ τοῦ αἰσϑητοῦ παντὸς εἰς
ταὐτὸν χωρεῖ᾽ καὶ γὰρ γέγονεν ὡς γιγνόμενος καὶ ἔστιν ὡς Ο
γενητός. ὅτι δὲ οὐ τὸ γενητὸν «τὸ» κατὰ χρόνον τινὰ λαμ-
βανόμενον δηλοῖ ἢ τὸ σύνϑετον ἁπλῶς, δῆλον ἀπὸ τοῦ ἀντι-
ϑέτου᾽ τούτῳ γὰρ τὸ ἀεὶ ὃν ἀντιδιεῖλεν. εἰ μὲν οὖν τὸ ἀεὶ ὃν
18 ἐδήλου τὸ ἁπλοῦν, εἴπομεν ἂν γενητὸν τὸ σύνθετον μόνως"
εἰ δὲ τὸ ἀεὶ ὃν τὸ κατὰ τὸν ἀεὶ χρόνον ἐσήμαινεν, ἐλέγετο
ἂν γιγνόμενον τὸ ἀπό τινὸς χρόνου ἀρξάμενον" ἀντίκειται
γὰρ οὐ τῷ αἰωνίῳ τὸ ἐν μέρει χρόνον, ἀλλὰ τὸ κατὰ πάντα
τὸν χρόνον" νυνὶ δὲ τῷ αἰωνίῳ τὸ γενητὸν ἀντιδιεῖλεν᾽ ὡς
40 χρόνου ἄρα μετειληχὸς τοῦτο ἐκείνῳ ἀντίκειται, καὶ διὰ
τοῦτο γενητόν. ὅτι δὲ τὸ ἀεὶ ὃν τὸ αἰώνιον δηλοῖ, φανερόν,
εἴπερ καὶ ὃ δημιουργὸς ὃ παράγων τὸν χρόνον ἀεὶ ὃν ἀπο-
καλεῖται καὶ τὸ παράδειγμα. τὴν αἰώνιον ἄρα ὑπόστασιν
σημαίνει καὶ οὐ τὴν γρονικῆς ἀιδιότητος μετέχουσαν.
45 ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις καὶ ταῦτα ὁμολογῶν, διὰ τί τὸν κόσμον
γενητὸν ἀπὸ τοῦ σώματος προσείπομεν᾽ ὄντος γὰρ ἐν αὐτῷ
σώματος. ὃ ἐστι γενητὸν μόνως. καὶ ψυχῆς ϑείας καὶ ἀεὶ
οὔσης καὶ θείου νοῦ πρὸ ταύτης. τί μαϑόντες ἡμεῖς .διὰ
τὸ σῶμα γενητὸν αὐτόν, ἀλλ᾽ οὐ διὰ τὴν ψυχὴν ἣ τὸν νοῦν
80 ἀγένητον ἐπωνομάκαμεν; ἀπὸ γὰρ τοῦ εἴδους πανταχοῦ Ὁ
ΟΡ
ὅ γιγνομένου Ὲ εἶπεν ΜΡ ὡς Ο: ὥσπερ καὶ ΜΡ ἴ τὸ
ΟΡ: τοῦτο Η ταυτό Ῥ 11 ταυτὸ Ρ 18 δηλοῖ, ἢ: δηλοίη
Ἱ: δηλοῖ Ῥ 11 ἂν τὸ “γιγνόμενον ἀπό τινος 80
ειληχότος ἘΡ 26 προείπομεν Ῥ 41 μόνως γενητὸν ΜΡ
28 νοῦ ϑείου ἘΡ 89 αὐτὸν ροβὺ νοῦν 80 γὰρ 6:
γοῦν ἘΡ
19"
9020 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχμι. 2880]
χαρακτηρίξεσϑαί φασι τὸν ὅλον κόσμον, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ τῆς
ὑποκειμένης φύσεως" ἦ καὶ τὸν Σωκράτην θνητὸν ἀποκα-
λοῦμεν τὴν ψυχὴν ἀθάνατον ἔχοντα, διότι τὸ ἐν αὐτῷ ξῷον
ϑνητόν. εἰ δὲ κἀκεῖνο λέγοις. ὅτι τὸ σωματοειδὲς νῦν τοῦ
παντὸς σκοποῦμεν οὔπω τῇ ψυχῇ συντεταγμένον, ὀρϑῶς ἂν
λέγοις" ἂν δὲ ἔμψυχον αὐτὸ καὶ ἔννουν ἴδῃς, ϑεὸν αὐτὸ
καλέσεις, ὥσπερ ὃ Πλάτων ἐν Πολιτείᾳ [ΥΠπ| 5846 ΒΕ]
μὲν θεῖον γενητόν, ἐνταῦϑα [848] δὲ ϑεὸν εὐδαί-
μονα προσειπεῖν τὸν κύσμον ἠξίωσε. τίς δ᾽ ἂν καὶ ἐν αὐ-
τοῖς τούτοις μειξόνως ἐνεκωμίασε τὸ πᾶν; ὃς ἐπειδὴ γενητὸν
αὐτὸ καλεῖν ἔμελλε, τὸ ἀγένητον τοῖς αἰωνίοις ἀπονείμας
οὕτως τὸν κόσμον γενητὸν προσεῖπεν --- οὐ γὰρ ἐλαττοῦται
τῇ πρὸς τὸ αἰώνιον παραϑέσει γενητὸν ὀνομαζόμενον --- καὶ
τὸ γιγνόμενον αὐτοῦ τῷ γέγονε συνέπλεξεν, ἵνα ὡς μὲν
πᾶν καὶ τέλειον γεγονός τε ἀποφανθϑῇ καὶ ὄν, ὡς δὲ ἐν
χρόνῳ τὴν οὐσίαν ἔχον γενητόν, καὶ τινὸς ἀρχὴν αὐτῷ δέ-
δωκε γενέσεως. ἀλλ᾽ οὐ πάσης, καὶ κατὰ τὸ σωματοειδὲς
Ε' αὐτὸν προσεῖπε [29 Ὁ] γένεσιν, παρεὶς τὰς ἐν αὐτῷ ϑείας
δυνάμεις, δι᾽ ἃς εὐδαίμων ἐστὶ καὶ λέγεται ϑεός. ἀλλὰ
μὴν καὶ τὴν ἀπόδειξιν ϑαυμάξειν ἄξιον, ὅπως ἐπιστημονικῶς
ἀπὸ τοῦ ὅρου προελήλυϑε᾽ διὸ καὶ ἀντέστρεψε τὴν τάξιν"
ἐν μὲν γὰρ ταῖς ὑποϑέσεσε τὸ γενητὸν ἀφωρίσατο δοξαστόν,
εἰς δὲ τὴν ἀπόδειξιν τοῦ γενητοῦ τὸ ἀντίστροφον παρεί-
ληφεν, ἵνα μέσον ποιήσηται τὸν ὅρον, ὥσπερ χρὴ πάντως ἐν
ταῖς ἀποδείξεσι" τοῦτο γὰρ καὶ ὄντως ἔμελλεν ἀπόδειξιν τὸν
λόγον ποιεῖν᾽ ἡ γὰρ δόξα τῷ τοὺς λόγους ἔχειν τῶν γενη-
τῶν τὴν αἰτίας ἀποφέρεται πρὸς αὐτὰ τάξιν. διό μοι δοκεῖ
καὶ μὴ ἀρκεσϑῆναι τῷ αἰσϑητῷ πρὸς τὸ δεῖξαι τὸ γενητόν,
ΟᾺΡ :
2 ἢ]. σωκράτη Νὀ» 4 λέγεις Ὲ τὸ οὐ Μ' νῦν οὗ τοῦ Ὁ εἷς
48 τοῦ παντὸς ροδὺ σκοποῦμεν ᾿ἰοταῦ Ρ ὃὄὅ συντεταγμένω ἘΡ
6 ἂν ορο: ἂν δὲ ἂν Ο: ὅτι ἂν ἘΡ: ὅτανς ἴϑοις Ρ: Ο δηΐθ ΘΟΟΥΕ
Ἱ ἀποκαλέσεις Ρ 09 προειπεῖν Ρ 10 ἐνεγκωμίασε 5 12 γενη-
τὸν οἵη Ρ 18 8ὴ {τὸν τῇν Κτὸὶ}] 14 τῶ ΟΝ (6 οοττ): τοῦ
οὖ υἱὰ. Ρ 1ὅ ρῥγίῃξ καὶ οὗ γεγονός οἴη ἘΡ 20 ἐπιστημονι-
κῶς γοεὺ 21 προελήλνθεν Ῥ 21 ἀντέστραψε Ῥ 28 τὴ» Οἷὰ
ΜΡ 86 τοῦτο ΒυὈίθοϊ.: 8 οὕζτωρ γὰρ οὐ ὃ ἀποδείξειν
ἔμελλε ἘΨῬ Ὡ] τὴν ἘΡ: τὰς Ο 28 πρὸς τῶ δεῖξαι ΟἹ
μὸ
0
30
τΦ
ον
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖχη. 2388 Ὁ] 208
ἀλλὰ προσϑεῖναι καὶ ὅτι δοξαστόν, ἐπείπερ ἡ μὲν αἴσθησις
τὰς ἐνεργείας γινώσκει τῶν αἰσϑητῶν πάσχουσα ὑπ᾽ αὐτῶν,
ἡ δὲ δόξα καὶ τὰς οὐαίας᾽ προείληφε γὰρ αὐτῶν τοὺς λό-
γους᾽ ἵν᾽ οὖν αὐτὴν τὴν οὐσίαν ἀποφήνῃ γενητὴν τῶν αἱ-
5 σϑητῶν, ἀπὸ τοῦ δοξαστοῦ πεποίηται τὴν κατασκευήν.
ἔτε τὸ μὴ προσϑεῖναι τῷ γιγνομένῳ τὸ ἀπολλύμενον τὸ σέβας
αὐτοῦ τὸ περὶ τὸν κόσμον ἀποδείκνυσι, καίτοι καὶ τοῦτο ἔστιν
ὅπῃ ἀληϑές, ὥσπερ εἴπομεν πρότερον ἰρ. 248.1488]. ὅμως
τήν γε τοῦ Πλάτωνος εὐλάβειαν καὶ τοῦτο δείκνυσιν. ἔχων
10 γὰρ αὐτὸ ἑπόμενον ὅμως οὐ προστέϑησιν. ὃ καὶ ϑαυμά-
σειεν ἄν τις τῶν οἰομένων κατὰ χρόνον εἶναι τὸν κόσμον
παρὰ τῷ Πλάτωνι γενητόν. τοῦτο μὲν γὰρ δὴ τὸ γιγνό-
μενον, ὃ καλεῖ δοξαστόν, ἅ ἅμα καὶ ἀπολλύμενόν ἐστιν, ἐκεῖνο
δὲ οὐχ ἅμα. ὁ δ᾽ οὖν κόσμος καὶ ἀπολλύμενός ἐστι καὶ
18 ἄφϑαρτος, οὐ κατὰ τὸ αὐτὸ δήπου καὶ ἀπολλύμενον αὐτὸν
καὶ ἄφϑαρτον τοῦ φιλοσόφου καλοῦντος γελοῖον γάρ᾽ ἀλλὰ
ἄφϑαρτον μὲν κατὰ χρόνον, ὥσπερ καὶ ἀγένητον" εἰ γὰρ τὸ
γενητὸν φϑαρτόν, ὡς ἐν Πολιτείᾳ [ΝΠ] 546ΆΑ1] γέγραπται,
τὸ ἄφϑαρτον ἀγένητόν ἐστιν ἀπολλύμενον δὲ ὡς ξαυτὸ
:0 συνέχειν μὴ δυνάμενον. ὡς γὰρ ὅσον ἐφ᾽ ξαυτῷ ἀκίνητόν
ἐστε τὸ σωματοειδὲς ἑτεροκίνητον ὅ ὄν, οὕτως ὅσον ἐφ᾽ ἑαυτῷ
ἀπολλύμενόν ἔστιν ὡς ὑπ᾽ ἄλλου συνεχόμενον" οὐδὲν γὰρ
σῶμα ἑαυτοῦ γεννητικὸν ἢ συνεκτικόν᾽ πᾶν γὰρ τὸ γεννῶν
ποιεῖ) πᾶν δὲ τὸ ποιοῦν ἀσώματόν ἐστι᾿ κἂν γὰρ σῶμα »
46 δυνάμεσιν ἀσωμάτοις ποιεῖ πᾶν ἄρα τὸ γεννῶν ἀσώματόν
ἐστι. καὶ πᾶν τὸ συνεκτικὸν ποιητικόν τινός ἐστι --- λέγω
δὲ τῆς ἑνώσεως καὶ τοῦ ἀσκεδάστου --- πᾶν δὲ τὸ ποιήτι-
κὸν ἀμερές" πᾶν ἄρα τὸ συνεκτικὸν ἀμερές ἐστι. τὸ οὖν
ἑαυτοῦ συνεκτικὸν σῶμα μὲν εἶναι ἀδύνατον οὐ γάρ ἐστι
80 τὸ συνέχειν σώματος" μεριστὸν γὰρ ἢ σῶμα, καϑάπερ εἴρηται
καὶ ἐν τῷ Σοφιστῇ πρὸς τοὺς πάντα λέγοντας σώματα᾽ τὸ
ΟᾺἋΡ
δ τοῦ οι ΝΜ 7 τὸ οἵχὰ Ν καίτοι καὶ ἘΡ: καί Ο 816
8 ὅπως δ. 9 .γὲ εξ: τε ΟΡ ἔχον Ρ 10 οὐ ς: καὶ ΟἹΡ
1 εἶναι τὸν κόσμον κατὰ χρόνον Ρ 12 δὴ οὐ 18 ὃ δὴ
18 ἐστιν ---14 ἀπολλύμενός οἵα Ὁ 16 ἄφϑαρτον Ὁ
ὴ σι οὐ ἘΡ 20. 21 ἑαυτὸ 28 ἄρα ΟΝ: δὲ Ρ
0 μὴν 81 τῷ οἴ
5.
204 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴμ. 2880]
δὲ συνέχον ἀμερές. εἰ δὲ τὸ συνεχόμενον σῶμα, τὸ δὲ
συνέχον ἀσώματον, οὐκ αὐτὸ ἑαυτοῦ συνεκτικόν ἐστιν ἀν-
ἄγκη ἄρα ἀμερὲς εἷναι τὸ ὑφ᾽ ξαυτοῦ συνεχόμενον. ὡς οὖν
κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν τὸ σῶμα πεπερασμένην ἔχει δύνα-
μὲν, οὕτω κατὰ τὴν ξαυτοῦ φύσιν ἀπολλύμενόν ἔστιν, οὐχ
ὡς ἐπιτήδειον εἰς φϑοράν, ἀλλ᾽ ὡς ξαυτὸ σῴξειν οὐ πεφυ-
κός. οὐδ᾽ ὡς δυνάμει φϑαρτόν,᾽ ἕνα καὶ τὸ ᾿ἐνεργείᾳ ξητῇς,
ἀλλ᾽ ὡς καὶ τὸ ἄφϑαρτον ἑαυτῷ παρέχειν οὐ δυνάμενον.
πόϑεν οὖν ἔγει τὸ ἀίδιον καὶ ᾿πόϑεν τὴν ἄπειρον ὑπο-
δέχεται δύναμιν; ἀπὸ τῆς ποιητικῆς, φαίην ἄν, αἰτίας" ὡς
γὰρ κινεῖται ἐκεῖθεν, οὕτως καὶ γίνεται ἐκεῖθεν, καὶ ἀεὶ
γίνεται πᾶν γὰρ τὸ ἐξ ἀκινήτου γιγνόμενον αἰτίας ἀνέκ-
λεισοτον ἔλαχε φύσιν, ὥς πού φησι καὶ ὁ δαιμόνιος ᾿4ρι-
στοτέλης. ὥστε καὶ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον ὃ κόσμος ἔχοι
ἂν τὸ ἀίδιον ἐξ ἀκινήτου δημιουργίας προϊών. ἐπειδὴ δὲ
κατὰ τὴν οἰκείαν φύσιν γενητόν ἐστιν, ἀεὶ γίνεται παρὰ
τοῦ πατρός" διότι δὲ πᾶν ὃν καὶ ὅλον οὐκ ἔστιν ἀτελές,
ἀεὶ πρὸς τῷ γίνεσθαι γέγονεν, ὅπου γε καὶ ἡ κίνησις
αὐτοῦ ἀεὶ ἐν τέλει ἐστίν, ὥς φησι καὶ ἐκεῖνος. πολλῷ
ἄρα (μᾶλλον ἡ κατὰ τὴν οὐσίαν γένεσις ἀεὶ ἐν τέλει ἐστί,
μιμουμένη τὴν τελειότητα τοῦ ποιοῦντος᾽ ὥστε καὶ γένεται
ἀεὶ καὶ γέγονεν, ὃ ἀεὶ γίνεται, ὅλον ὅμα τὸ ἄπειρον τῆς
γεννητικῆς αὐτοῦ δυνάμεως ὑποδέξασθαι μὴ δυνάμενος, ἀεὶ
δὲ κατὰ τὸ νῦν δυναμούμενος εἰς τὸ εἶναι παρ᾽ αὐτῆς
τῇ κατὰ τὸ νῦν ϑίξει τοῦ ἀπείρου, δεχόμενος ἐκείνου τι,
καὶ τοῦτο διὰ τὸ διδὸν καὶ οὐ δι᾽ ξαυτόν, τὸ ἄπειρον λα-
βεῖν ͵ὁμοῦ μὴ σθένων. καὶ οὕτως ἦ τε ἀιδιότης μένει τοῦ
κόσμου, καὶ ἡ γένεσις ἔχει χώραν. καὶ ταύτῃ γε οἵ ἄν-
δρες οὐ μάχονται, διαφέρουσι δ᾽ ὅμως, ὅτι Πλάτων [3880]
μὲν τὴν οὐσίαν τοῦ οὐρανοῦ τῷ παντὶ χρόνῳ συμπαρατεί-
νεσϑαί φῆσιν, ᾿Δριστοτέλης δὲ ἀεὶ οὖσαν ἁπλῶς ὑποτί-
ΟἿΡ ἰπάρ ἃ α. 18 ᾿φύσιν ΟΥΡ ᾿
6 ἐπιτήδιον Ο 1988 οἵὗὨ οἴ. Νίοοχη. ε 10. 1184 38 16 ἐπεὶ
ΝΡ Ι᾿Τῶὧν Ν ἀτελὴς ἮῬ 19 ἐστίν ---20 ἐν τέλει οἵα Ὁ |
οὗ, ν. 382,21 24 ϑυναμούμενος --- 3δ νῦν οι δυναμού-
μδνος Ῥ: μὴ δυνάμενος Ν' 26 τοῦτο Ο: ταυτὸ Ῥ: ταυτὸν
διδόναι ΝΡ καὶ οὐ κατ᾽ αὐτὸν δι᾽ ἑαυτὸ ΝΡ 421 σϑένον ἮῬΡ
29 ὁ πλάτων ΝΡ 8188 οὗ ἀθ ο86]0 ἃ 9. 3719" 2ὅ8
30
80
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴμη. 3880] 90
ϑεται. εἰ καὶ διὰ πολλῶν λόγων ἀναγκάζεται καὶ αὐτὸ; εἰς
τὴν χρονικὴν ἀπειρίαν ἀνάγειν αὐτήν, τὸν αἰῶνα δύναμιν
ἄπειρον ἑστῶσαν λέγων. οὐδεμίαν δὲ ἄπειρον δύναμιν ὑπ-
ἄρχειν σώματι πεπερασμένῳ δείκνυσιν. ἕπεται (δὴ; ἀεὶ μὲν
λαμβάνειν τὸν κόσμον τὴν ἄπειρον δύναμιν, ὄντα σωματικόν,
μηδέποτε δὲ τὴν ὕλην ἔχειν, διότι πεπέρασται. μόνως οὖν
ἀληϑὲς περὶ αὐτοῦ λέγειν, ὕτι ἀπειροδύναμος γίνεται, ἀλλ᾽
οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ γένεται; δῆλον, ὅτι ἀνὰ τὸν ἄπειρον χρόνον Ὁ
ἀπειροῦται᾽ τῷ γὰρ αἰωνίῳ τὸ εἶναι ἀπείρῳ προσήκειν μόνῳ,
τῷ δὲ γιγνομένῳ ἀπείρῳ τὸ τῷ χρόνῳ συναπειροῦσϑαι᾽ γένε-
σις γὰρ χρόνῳ σύζυγος, αἰῶνι δὲ ὕπαρξις" ὥστε καὶ αὐτὸς
ἀναγκάξοιτ᾽ ἂν γιγνόμενόν πῶς τὸν κόσμον ὁμολογεῖν. καὶ
δὴ τὸν αὐτὸν κατ᾽ ἀριϑμὸν αὐτὸν ἀμφότεροί φασιν, ἀλλ᾽ ὃ
υὲν εἶναι τὸν αὐτόν, ὃ δὲ γίνεσθαι, ταῖς ἀρχαῖς ἀκολούϑως᾽
ὃ μὲν γὰρ αἰτίαν ποιητικὴν πρὸ τοῦ παντὸς ἔϑετο, παρ᾽ ἧς
ὑφίστησι τὸ πᾶν, ὃ δὲ οὐδενὸς τῶν ἀιδίων αἴτιον παραϑδί-
δωσι ποιητικόν᾽ καὶ ὃ μὲν ἅμα τῇ οὐσίᾳ τοῦ οὐρανοῦ τὸν
χρόνον ἀπεγέννησεν, ὁ ὃ δὲ ἅμα τῇ κινήσει" τὸν γὰρ ἀριϑμὸν
αὐτῆς εἶναι τὸν χρόνον. εἴωϑε δὲ καὶ ἐν ἄλλοις Ἄρφιστο-
30 τέλης τοῦτο ποιεῖν. ὅσα γὰρ τῷ ἑνὶ Πλάτων, ταῦτα τῷ
νῷ περιτίϑησι, τὸ ἀπλήϑυντον τὸ ἐφετὸν τὸ μηδὲν νοεῖν
τῶν δευτέρων" ὅσα δὲ τῷ δημιουργικῷ νῷ ὃ Πλάτων,
ταῦτα τῷ οὐρανῷ καὶ τοῖς οὐρανίοις ϑεοῖς ᾿Αφιστοτέλης"
παρὰ τούτων γὰρ εἶναι τὴν δημιουργίαν καὶ τὴν πρόνοιαν᾽
36 καὶ ὅσα τῇ οὐσίᾳ τοῦ οὐρανοῦ ὁ Πλάτων, ταῦϑ᾽ οὗτος τῇ
κυκλοφορίᾳ, τῶν μὲν ϑεολογικῶν ἀρχῶν ἀφιστάμενος. τοῖς Ἐ᾿
δὲ φυσικοῖς λόγοις πέρα τοῦ δέοντος ἐνδιατρίβων. ἐπειδὴ
δὲ πολύς ἐστιν ὃ δαιμόνιος ᾿Αριστοτέλης ἄνω καὶ κάτω
οὶ
Φ
1
1
ων
ΟΝΡ
188. οὗ Ρ. 3ὅ8, 9 4 δὴ Ὁ: οχ ΟΝΡ 9 τῶ εἶναι
προσήκει Ν . 10 τὸ τῶ χρόνω Ο: τούτω χρόνω ΝΡ ἀπει-
ροῦσϑαι Ο 11 αἰὼν Ῥ: οἷ, ν. 281, 3288 12 πως Ό: πη ΝΡ
18 δἰξοσατα αὐτὸν οἵα ΝΡ 14 οἵ Ατἰβί. ἀθ ὁ8610 α 10. 3805 31
16 αἴτιον ΟΝ: αἰτίων Ῥ 1068 οἵ, Ασιδῦ. ταοῦ. ν 8.10915Ν12 18 τὸ
γὰρ Ν ἀριϑμητὸν ΝΡ 1885 οὗ, Ρ. 2117, δ 8 21 οὗ, Ατὶβὺ. ἀθ
ΒΏΪΤΩ. α 8. 4015 6 χαθὺ. 1 1. 1072» 20 οὖ 94. 1018)»} 594 τοῦτον
Ρ: τούτω ἮΝ ῶὅ ὁ οἵὰχ Ῥ [ δ6]]. τὴν ἀιδιότητα:; οὗ, Ασὶβῦ. ἀθ
686]0 β 6. ὅ. 281" 26 8]. 91 πέρα ΟΝ: παρὰ Ῥ
91
206 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιτὰ. 2880]
ϑρυλῶν τὰς ἀντιστροφὰς τοῦ γενητοῦ πρὸς τὸ φϑαρτὸν καὶ
τοῦ ἀγενήτου πρὸς τὸ ἄφϑαρτον, ὑπομνηστέον αὐτόν, ὅτι
πολλῷ πρότερον καὶ ὁ Πλάτων τούτοις συγχωρεῖ τοῖς ἀξιώ-
μασιν, ἐν Πολιτείᾳ [ΥΠΠ ὅ46 Α] μὲν γράφων, ὅτι παντὶ
τῷ γενομένῳ φϑορὰ ἕπεται, ἐν Φαίδρῳ [248 Ὁ] δὲ ὅτι
τὸ ἀγένητον καὶ ἄφϑαρτόν ἐστι. πῶς οὖν δυνατὸν ἢ γένεσιν
αὐτὸν διδόντα τῷ παντὶ μὴ οὐχὶ καὶ φϑορὰν ἐπεισάγειν, ἢ
φϑορὰν τῷ πλημμελῶς καὶ ἀτάχτως κινουμένῳ μὴ οὐχὶ
καὶ γένεσιν αὐτῷ διδόναι πρὸ τῆς φϑορᾶς; ἀλλ᾽ ἦν ἄρα
καὶ ἡ γένεσις τοῦ παντὸς τρόπον ἕτερον αὐτῷ μεμηχανη-
μένη καὶ ἀιδιότης προσήκουσα τῷ τρύπῳ τῆς γενέσεως ἐκεί-
νης συνηρμοσμένη.
Τῷ δ᾽ αὖ γενομένῳ φαμὲν ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς ἀν-
ἄγκην εἶναι γενέσϑαι [28 Ὁ].
Συνοδεύει ταῖς ὑποϑέσεσιν ὁ λόγος, μᾶλλον δὲ τῇ τάξει
τῶν πραγμάτων, ἀφ᾽ ὧν αἱ ὑποϑέσεις ἐλήφϑησαν᾽ ὡς γὰρ
πανταχοῦ τὸ εἶδος ἐξήρτηται τῆς ποιητικῆς αἰτίας. οὕτω
καὶ αἱ πρῶται ὑποϑέσεις συνεχεῖς εἰσι πρὸς τὰς δευτέρας
καὶ πρὸς τὰς ἀποδείξεις ἀρχὴν παρέχουσι ταῖς ἐχομέναιες
αὐτῶν ἐπεὶ γὰρ δέδεικται κατὰ τὴν πρώτην ὑπόϑεσιν, ὅτι Ὁ
γενητὸς ὁ κόσμος, διὰ μέσου τοῦ δοξαστοῦ. τὸ τούτῳ ἀκό-
λουϑὸν ἑξῆς ἀποδείκνυσιν, ὅτι ὑπ᾽ αἰτίου γέγονε, κατὰ τὴν
δευτέραν ὑπόϑεσιν᾽ εἰ γὰρ ὃ κόσμος γιγνόμενόν ἐστι, πᾶν
δὲ τὸ γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίου γίνεταί τινος, ὁ κόσμος ἄρα
ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς γέγονεν ἐξ ἀνάγκης. τί οὖν τὸ ποιητικὸν
αἴτιον τοῦ παντός, ἀφ᾽ οὗ τὸ γίγνεσϑαι τῷ κόσμῳ πάρεστι;
τοῦτο γάρ ἐστιν ἐφεξῆς τῇ ἀποδείξει ταύτῃ ξητεῖν ἀναγκαῖον.
καὶ ϑεασώμεϑα, ποίοις δή τισι περὶ τούτου κέχρηται λόγοις
προϊών. νῦν δὲ ὅτι πᾶν τὸ γινόμενον ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς
ΟΝ
1 ϑρυλλῶν ἮἘΡ τοῦ τε Ν ἄφϑαρτον Ῥ ὃ πολὺ Ὁ
488 οὗ. ἴθ σϑρ. 1 98 ὅ γινομέωῬ 6 καὶ ὁ ὃ 7 αὖ-
τὸν ς: αὐτῶ Ο: αὐτοῦ ΝΡ διδόναι 8 φϑορὰν τῶ Ο:
φϑείροντα τὸ ΝΡ κινούμενον ΝΡ 18 τὰ δεύτερα Ὁ
21 τὸ ἡ τούτων Ν 218 ἀκολούϑως Ρ 939 ἐπιδείκνυ-
σιν ΝΡ 2424 τὸ ὁ δ ἄρα κόσμος ΝΡ 21 ἐστιν οἵὰ ἘΡ
28 ϑεασόμεϑα Ῥ τοοϊθῃ 69 κεχρήσεται Ῥ
85
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιχὰ. 280] 2071
ἐξ ἀνάγκης γίνεται, διὰ βραχέων ἀναμνήσωμεν ἡμᾶς αὐτούς.
τὸ δὴ γιγνόμενον πᾶν ἀτελές ἐστε κατὰ τὴν ἑαυτοῦ φύσιν᾽
ἀτελὲς δὲ ὃν ξαυτὸ τελειοῦν οὐ πέφυκεν, ὕπου γε οὐδὲ
ἄλλο᾽ πᾶν γὰρ τὸ τελειούμενον ἐκ τοῦ κατ᾽ ἐνέργειαν ὄντος
5 τελειοῦται. τὸ δὲ κατ᾽ ἐνέργειαν ὃν τέλειον᾽ ὥστε πᾶν τὸ
τελειοῦν ἄλλο τι ἀεὶ ὕν ἐστε κατ᾽ ἐκεῖνο τὸ εἶδος. τὸ δὲ
γιγνόμενον καϑὸ γιγνόμενον ἀτελές" οὐκ ἄρα τὸ γιγνόμενον
καϑὸ γέγνεται ταύτῃ πέφυκεν ἄλλο τελειοῦν. εἰ δὲ μηδὲ
ἄλλο, πολλῷ πλέον ἑαυτὸ τελειοῦν ἀδύνατόν ἐστι᾿ τοῦτο γοῦν
1ὸ ἐκείνου μεῖζον᾽ τὸ γὰρ ξανυτοῦ τελειωτικὸν καὶ ἄλλο δύνα-
ται τελειοῦν ἀλλὰ τὸ γιγνόμενον ἄλλο τελειοῦν οὐ δυνατόν,
ἀτελὲς ὄν, οὐδ᾽ ἄρα ξαυτοῦ τελειωτικόν ἐστιν. εἰ δὲ μὴ ὑφ᾽
ἑαυτοῦ, δῆλον, ὡς ὑπ᾽ ἄλλου. πῶς γὰρ ἔσται γεγονὸς μὴ
τελειωϑέν; πάλιν οὖν ῥητέον᾽ ὃ κόσμος γίγνεται. πᾶν τὸ
15 γιγνόμενον ἀτελές. πᾶν ἀτελὲς ἢ ὑπ᾽ ἄλλου ἢ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ
τελειοῦται. πᾶν ἄρα τὸ γιγνόμενον ἢ ὑπ᾽ ἄλλου ἢ ὑφ᾽ ἕαυ-
τοῦ τελειοῦται. ἀλλὰ μὴν οὐχ ὑφ᾽ ξαυτοῦ᾽ ὑπ᾽ ἄλλου ἄρα"
ὥστε ἀπ᾽ αἰτίας γίγνεταί τινος. ἕτι σύνθετός ἐστιν ὁ κό-
ὅμος καὶ ἐξ ἀνομοίων ἔχει τὴν ὑπόστασιν. εἰ δὲ σύνϑετος,
40 ἢ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ συνετέϑη ἢ ὑπ᾽ ἄλλου δεῖ γὰρ ἐξ αἰτίας
εἶναι τὴν σύνϑεσιν ᾽ εἰ μὴ μέλλοιμεν αὐτὴν τυχαίαν καὶ
ηὐτοματισμένην ποιεῖν. εἰ μὲν οὖν ὑφ᾽ ἑαυτοῦ συντέϑειται,
πάλιν ἑαυτὸν τελειώσει καὶ ἑαυτὸν ὑποστήσει, καὶ λήσομεν
ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἀσώματον αὐτὸν μεϑιστάντες οὐσίαν πῶς
35 γὰρ καὶ συντίϑησιν ἑαυτόν; πότερον τῶν μερῶν ἑαυτὰ τατ-
τόντων; ἀλλ᾽ αὐτοκίνητα τὰ σώματα ποιήσομεν᾽ ἀλλὰ ὠϑούν-
τῶν ἄλληλα: καὶ τί τὸ πρῶτον κινῆσαν; πῶς δὲ ὅσιον ταῖς
τοιαύταις ὥσεσι καὶ μοχλεέαις ἐπιτρέψαι τὸν σύμπαντα κό-
σμον; πῶς δὲ ἐξ ἀτάκτων ἔσται τάξις καὶ ἐξ ἀκοσμήτων
80 κόσμος; πανταχοῦ γὰρ τὸ ποιοῦν κρεῖττον τοῦ ἀποτελέσματος
καὶ τοῦ γεννωμένου τὸ γεννῶν. καὶ εἰ μὲν ὑλικά ἔστιν
ΟΝΡῬ
1 ἐξ ἀνάγκης οαὰ ὃ ἀναμνήσομεν Ὁ αὑτοὺς Ρ: Ν (ἐ-)
3 τὸ γὰρ δὴ Ῥ 8 γε οἵη ὃ 4 ὄντως Ν 6 τί 6: τὸ Ρ: οῃ Νἧ
19 μὴ δ᾽ ὑφ᾽ Ρ 1 πᾶν ἀτελὲς οα ΝΡ 16 πᾶν-- 1ἴ τελειοῦται
Οἵα Ν 18 γίγνεσθαι Ναὶ 28 αὐτὸν Ο Ῥγίοτα 1000 26 ἀλλ᾽ οὐ
ταυτοκίνητα Ῥ ἀλλὰ]].: ἄρα εἰ ΚτΟ]]. 2427 τί τὸ ΝῬ: τὸ τὸ Ὁ
28 ὦσις οὐ μοχλεία ποοο8 Ατὐἱβύοὐθ᾽ιἐοδο ἐπιστρέψαι Ὁ
908 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΊΜΑΙΟΝ Β [Τἴμι. 280]
αἴτια τὰ μόρια τοῦ κόσμου τῆς συνϑέσεως, τί τὸ ποιοῦν
εἰς αὐτά; τοῦτο γὰρ ξητοῦμεν. εἰ δὲ ποιητικά, πῶς τὰ
ἀκόσμητα τῶν κεκοσμημένων ποιητικὰ καὶ τὰ ἄτακτα τῶν
τεταγμένων; εἰ δὲ μὴ ὑφ᾽ ξαυτοῦ σύνϑετον ὁ κόσμος, ὑπ᾽
ἄλλου δηλαδὴ τὴν σύνθεσιν ταύτην ἔσχεν. εἰ τοίνυν ὃ
κόσμος σύνϑετος, τὸ δὲ σύνϑετον ὑπ᾽ αἰτίας τινὸς σύγκει-
ται, ἡ δὲ σύνθεσις αὕτη γένεσίς τίς ἐστιν, ὁ κόσμος ἄρα
ἀπ᾽ αἰτίας ἔχει τὴν γένεσιν. ὅτι μὲν οὖν τὸ γιγνόμενον
ὑπ᾽ αἰτίας γίγνεταί τινος, ἀπὸ τούτων δῆλον. εἰ δὲ τὶ
κέκληκεν αἴτιον τὸ τοῦ γιγνομένου παντὸς αἴτιον, οὐ ϑαυ-
μαστόν᾽ τὸ γὰρ ἁπλῶς αἴτιον καὶ οὐ τὶ αἴτιόν ἐστε τὸ τῶν
πάντων αἴτιον, περὶ οὗ καὶ αὐτὸς εἶπε [29 Ε] καὶ ἐκεῖνο
αἴτιον πάντων καλῶν ἐκεῖνο γὰρ καὶ ϑεὸς ἁπλῶς" πᾶν
δὲ τὸ μετ᾽ ἐκεῖνο τὶς ϑεός, οἷον δημιουργικὸς ἢ ξῳοποιός. τὶ
οὖν αἴτιον τὸ τῶν γενητῶν αἴτιον, ὡς τοῦ πάντων αἰτίου
διαφέρον᾽ ὅϑεν ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς εἶπε γίγνεσϑαι τὸ γιγνό-
μενον. εὖ δέ, ὅτι τὸ αἴτιον ἕν τῆς γενέσεως τῆς ὅλης ὁ
Πλάτων προεῖναί φησι᾿ καὶ γὰρ τὸ πλῆϑος περὶ τὴν μίαν
ἀρχὴν συντέτακται καὶ αἱ πολλαὶ ἑνάδες περὶ τὸ ἕν. τῶν
δὲ ἄλλων οὗ μὲν τοῖς συναιτίοις τὴν αἰτίαν ἀνέϑεσαν, οἷ 30
δὲ εἰς φυσικὰς δυνάμεις ἀνῆλθον, οἷ δὲ εἰς διεσπαρμένας
ἀπείρους ἀρχάς, οὗ δὲ εἰς ταύτην τὴν φύσιν, οἱ δὲ εἰς
ψυχήν ὁ δέ γε Πλάτων ταύτας μὲν τὰς αἰτίας μεϑῆκε,
πρωτίστην δὲ πασῶν ὑποτίϑεται τὴν μίαν αἰτίαν ταύτῃ
γὰρ συνεργεῖ μὲν ἡ ψυχικὴ τάξις, ὑπουργεῖ δὲ ἡ φύσις, 535
δουλεύει δὲ πάντα τὰ συναίτια καὶ κατὰ τὴν αὐτῆς κινεῖται
βούλησιν. διότι μὲν οὖν προηγεῖται τοῦ πλήϑους ἡ δημι-
ουργικὴ μονάς, αἰτίαν ταύτην προσηγόρευσε" τοῦτο γάρ ἐστι
τῆς μονότητος σημαντικόν" διότι δὲ οὐχὶ τὴν πρώτην ἔχει
τάξιν ἐν τοῖς αἰτίοις οὐδέ ἐστιν ἀμέϑεκτος, τὸ τενὸς προσέ- 30
ϑηκεν᾽ ὥστε τὸ ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς ταὐτὸν τῷ ἀπ᾽ αἰτίας
ΟσΟΝΡ
6 ἀπ᾽ αἰτίας ΝΡ 71 ΄ὴ δὲ --- ἐστιν οα 9 ἀπ᾽ αἰτίας Ῥ
τὶ ΟΝ: τις 11 αἴτιον καὶ οὐ τὶ οτχὰ Ν 14 οἷον Ἐ:
ὃν ἢ ῬΡι ἣ 6 16 ϑιαφέρει Ὁ 108 ὑπ᾽ αἰτίου τινὸς Ῥοδὺ
'νόμενον Ρ 228 αὐτὴν οὐπ: 8 248 μετέθηκε ΡΣ 238 αἰτίαν
αἰτιατὸν Ῥ: αἴτιον Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊ. 2380] 2909
μὲν μιᾶς, μὴ μέντοι τῆς πρώτης. οὐκοῦν οὐδὲ ἔχει λόγον
ἀπὸ τοῦ ἑνὸς τὸ γιγνόμενον εὐθὺς παράγειν, ἀλλὰ τὸ αἱἰ-
ώνιον, ἕνα ἀπὸ μὲν τοῦ ἑνὸς ἢ ἢ τοῦ πρὸ αἰῶνος ἡ αἰώνιος
ἅπασα φύσις, ἀπὸ δὲ ταύτης ὴ γενητὴ καὶ ἔγχφονος, καὶ
5. ἀπὸ μὲν τοῦ κρείττονος τῶν ἑαυτὰ ποιούντων τὰ αὐϑυπό-
στατα, ἀπὸ δὲ τούτων τὰ ὑφ᾽ ἑτέρων γιγνόμενα" συνέχεια
γάρ ἐστι καὶ σειρὰ καὶ τάξις τῶν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς προεληλυ-
ϑότων, καὶ τὰ ἐγγυτέρω τῆς ἀρχῆς ὑποστατικὰ᾽ γίνεται τῶν
πορρωτέρω.
10 Τὸν μὲν οὖν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε τοῦ παν -
τὸς εὑρεῖν τὲ ἔργον καὶ εὑρόντα εἰς ἅπαντας ἀδύ-
νατον λέγειν [2806].
Ἐπέαστησαν μὲν οὗ πρὸ ἡμῶν ὀρϑῶς, ὅτι δείξας ἀπ᾽
αἰτέου γεγονότα τὸν κόσμον ὁ Πλάτων ἐπαξίως τῆς ξαυτοῦ
16 νοήσεως εὐθὺς ἐπὶ ϑεὸν ἀνῆλθε δημιουργόν᾽ τὸ γὰρ τεχνι-
κὸν τοῦ γεννήματος λελογιαμένην καὶ ϑείαν αἰτίαν εἰσάγειν
ἐφαίνετο καὶ οὐ τύχην οὐδὲ τὸ αὐτόματον, ἃ μήτε αἴτιά ἔστι
μήτε ὑποστατικὴν ἔχει δύναμιν μήθ᾽ ὕλως ὑπομένει τὴν εὕὔ-
τακτον τῶν ὄντων πρόοδον. ἡμᾶς δὲ πρῶτον χρὴ τὴν
40 λέξιν αὐτὴν καϑ᾽ αὑτὴν ἐξετάσαντας ἔπειτα οὕτω πρὸς τὴν
ὅλην ϑεωρέαν ἀναδραμεῖν. ὃ μὲν οὖν πατὴρ καὶ ὁ ποιητὴς
διαφορὰν ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους, καϑόσον ὃ μὲν τῆς ὅλης
ὑποστάσεώς ἐστιν αἴτιος. ὃ δὲ τοῦ κόσμου καὶ τῆς τάξεως
καὶ ὅλως τῆς εἰδητικῆς αἰτίας, καὶ καϑόσον ὃ μὲν τοῦ εἶναι
35 καὶ τῆς ἑνώσεως ὑπάρχει χορηγός. ὃ δὲ τῶν δυνάμεων καὶ
τῆς πολυειδοῦς οὐσίας, καὶ καϑόσον ὃ μὲν ἐν ἑαυτῷ πάντα
μονίμως συνέχει, ὃ δὲ προόδου καὶ ἀπογεννήσεως αἴτιός
ἔστι, καὶ καϑόσον ὃ μὲν ἄρρητον πρόνοιαν σημαίνει καὶ
ΟΝΡ
Ὡ ἀλλὰ τὸν Ν 8 δἰΐοσο ἰοοο τοῦ ΟΡ: τὸ Ν δ88ε ἅπασα
ἡ αἰώνιος ΝΡ 4 γενικὶ Ρ ὅὄὅβ αὐθυπότακτα Ρ 11 εὑρόν-
τας ἰηΐτα 106 Ὁ 118 ἀδύνατον εἰς ἅπαντας Ο: εἰς πάντας
ἀδύνατον Ῥ]αὺ. οὐ ῬτοΟΟΙΪ. ᾿πῖτϑ 1. ο. (Ὁ ἅπαντας Ρὶ αποᾶ ΟΝΡ
106 Ε). βρα οὗ Ρ. 802, 326. 808, ὃ [| δα ποιητὴν καὶ πατέρα οἵ.
[8:60]. ρ]αὺ. ὅ, 16 Ῥ. 3188 ΡΙυῦ. αὐϑοβὺ. Ρ]δίοῃ. 2. 1000 88
18 πρὸς Ρ 18 μήτε 6: μὴ δὲ ΝΡ ἔχειν Οὶ ὑπομένην Ὁ
19 πρῶτον οἴχῃ Ὁ 420 ἑαυτὴν Ν 28 ἔστιν οἵαὰ Ν
Ε
92
Β
800 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 386]
ϑείαν, ὃ δὲ ἄφϑονον μετάδοσιν τῶν λόγων. Πορφύριος
δέ φησιν, ὅτι πατὴρ μέν ἐστιν ὁ ἀφ᾽ ξαυτοῦ γεννῶν τὸ
ὅλον, ποιητὴς δὲ ὃ παρ᾽ ἄλλου τὴν ὕλην λαμβάνων᾽ ὅϑεν
καὶ πατὴρ μὲν ᾿Αρίστων λέγεται Πλάτωνος ὡς ὅλου αἴτιος,
ποιητὴς δὲ ὃ οἰκοδόμος τῆς οἰκίας ὡς οὐκ αὐτὸς τὴν ὕλην 5
γεννῶν. εἰ δὲ τοῦτο ἀληϑές, δῆλον ὡς οὐκ ἔδει πατέρα
λέγειν τὸν δημιουργόν, οὐχ ὑφιστάντα κατὰ τὸν Τίμαιον
τὴν ὕλην οὐ γὰρ λέγει τοῦτο σαφῶς [80 ΑἹ; μήποτε οὖν
ὡς μὲν εἰδοποιὸς μᾶλλόν ἐστε ποιητής" καὶ γὰρ ποιεῖν φα-
μὲν πάντας τοὺς ἀπὸ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναί τι παρά- τὸ
γοντας᾽ ὡς δὲ μετὰ ζωῆς παράγων ἃ παράγει, πατήρ᾽ ξῴων
γάρ εἶσιν οἱ πατέρες αἴτιοι καὶ ζώντων τινῶν καὶ προετικοὶ
σπερμάτων μετὰ ξωῆς. τοῦτο μὲν οὖν τοιοῦτον. τὸ δὲ
πᾶν τόδε σημαίνει μὲν καὶ τοὺς ὄγχους τοὺς σωματικοὺς
τάς τε ὕλας σφαίρας καὶ τὰ πληρώματα τὰ ἑκάστης, σημαί- 15
νει δὲ καὶ τὰς ἐποχουμένας τοῖς ὄγκοις δυνάμεις ξωτικάς τε
καὶ νοεράς. περιλαμβάνει γε μὴν καὶ αὐτοὺς πάντας τοὺς
ἐγκοσμίους (ζϑεοὺςΣ καὶ τὴν ὅλην τοῦ κόσμου ϑεύτητα, περὶ
ἣν πρόεισιν ὃ τῶν ἐγκοσμίων ϑεῶν ἀριϑμός" ἢ τε οὖν μέα
ϑεότης καὶ ὁ εἷς νοῦς καὶ ἡ ϑεία ψυχὴ καὶ ὁ ὅλος ὄγκος 530
μετὰ τοῦ συξζυγοῦντος ἀριϑμοῦ ϑείου τε καὶ νοεροῦ, ψυχε-
κοῦ τε καὶ σωματοειδοῦς ---- ἑκάστη γὰρ μονὰς ἔχει σύστοιχον
ἑαυτῇ πλῆθος --- ἀντὶ τοῦ παντὸς εἰλήφϑω᾽ ταῦτα γὰρ
πάντα σημαίνει τὸ πᾶν. τάχα δὲ καὶ τὸ τόδε προσκεί-
μενον τοῦ αἰσϑητὸν εἶναι καὶ μερικόν πώς ἐστι σημαντικόν" 55
τὸ μὲν γὰρ νοητὸν πᾶν οὐ τόδε, διότι πάντων ἐστὶ νοερῶν
εἰδῶν περιεκτικόν τούτῳ δὲ αὖ τῷ παντὶ καὶ τὸ τόδε
προσήκει, φύσιν αἰσϑητὴν λαχόντι καὶ ἕνυλον. τὸν τοί-
γυν δημιουργὸν τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν ἔργον ἐστίν, ὥς
φησιν᾽ ἐπειδὴ γὰρ ἡ εὕρεσις, ἣ μὲν ἀπὸ τῶν πρώτων ἐστὶ 30
προϊοῦσα κατ᾽ ἐπιστήμην, ἣ δ᾽ ἀπὸ τῶν δευτέρων κατὰ
ἀνάμνησιν ὁδεύουσα, τὴν μὲν ἀπὸ τῶν πρώτων εὕρεσιν
ΟΝΡῬ
1 μεταδίϑωσι τὸν λόγον Ρ τῶν οἵα Ἦ δὅ ἐφ᾽ ἑαυτοῦ
4 πλάτωνος λέγεται 5 ὅ ὁ ΝΡ 9 καὶ ΟΝ 123 προετικοὶ
Ν: προεχτικοὶ Ῥ: ετικοὶ Ο δὶ. 920 τγΐυβ ὁ οἵχὰ ΝἾῚΊ ὁ ὅλος ὄγκος
Ν: ὅλος ὄγκος Ο: ὁ λόγος ὄγκωσιν Ῥ 80 μὲν οἵὰ Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τἴχω. 2380] 80]
χαλεπὴν ἂν φαίης, διότι τῆς ἀκροτάτης ἔχεται ϑεωρίας ἡ
τῶν μεταξὺ δυνάμεων εὕρεσις. τὴν δὲ ἀπὸ τῶν δευτέρων
ὀλίγου δέω φάναι ταύτης χαλεπωτέραν᾽ εἰ μὲν γὰρ μέλλοι-
μὲν ἀπὸ τούτων τὴν οὐσίαν ὄψεσϑαι τοῦ δημιουργοῦ καὶ
δ τὰς ὅλας αὐτοῦ δυνάμεις. δεῖ τὴν τῶνδε τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ
γεγεννημένων φύσιν τεϑεᾶσϑαι σύμπασαν τάς τε ἐμφανεῖς
ἁπάσας τοῦ κόσμου μερίδας καὶ τὰς ἀφανεῖς ἐν αὐτῷ φυ-
σικὰς δυνάμεις, καϑ᾽ ἃς ἡ ἐν τῷ κόσμῳ συμπάϑεια καὶ
ἀντιπάϑεια τῶν μερῶν ὑφέστηκε, καὶ πρὸ τούτων τοὺς
10 ἑστῶτας φυσικοὺς λόγους καὶ τὰς φύσεις αὐτάς. τάς τε
ὁλικωτέρας {καὶ τὰς μερικωτέρας), ἀύλους αὖ καὶ ἐνύλους,
θείας τε καὶ δαιμονίας καὶ τὰς τῶν ϑνητῶν ξῴων, ἔτε τὰ
ὑπὸ τὴν ξωὴν γένη, τὰ μὲν ἀΐδια τὰ δὲ ϑνητά, καὶ τὰ
μὲν ἄχραντα τὰ δὲ ἔνυλα, καὶ τὰ μὲν ὅλα τὰ δὲ μέρη, καὶ
16 τὰ μὲν λογικὰ τὰ δὲ ἄλογα, τά τε κρείττονα ἡμῶν πληρώ-
ματα. δι’ ὧν πᾶν τὸ μεταξὺ συνδέδεται ϑεῶν τε καὶ τῆς
ϑνητοειδοῦς φύσεως. καὶ ψυχὰς παντοίας καὶ ϑεῶν ἀριϑ-
μοὺς ἄλλους κατ᾽ ἄλλας τοῦ παντὸς μερέδας, τά τε ἄρρητα
καὶ τὰ ῥητὰ συνθήματα τοῦ κόσμου, δι᾿ ὧν συνάπτεται τῷ
80 πατρί ὃ γὰρ ἄνευ τούτων ὁρμῶν ἐπὶ τὴν τοῦ δημιουργοῦ
ϑεωρίαν ἀτελέστερός ἐστε τῆς νοήσεως τοῦ πατρός ἀτελὲς
δὲ οὐδὲν τῷ παντελείῳ συνάπτεσθαι ϑέμις. ἀλλὰ δεῖ καὶ
τὴν ψυχὴν κόσμον νοερὸν γενομένην καὶ ὁμοιωϑεῖσαν εἰς
δύναμιν τῷ ὅλῳ καὶ νοητῷ κόσμῳ προσάγειν ἑαυτὴν τῷ
35 ποιητῇ τοῦ παντός, ἐκ δὲ τῆς προσαγωγῆς οἰκειωϑῆναί πὼς
αὐτῷ διὰ τῆς συνεχοῦς ἐπιβολῆς ---- ἡ γὰρ ἀδιάκοπος ἐνέρ-
γειὰ περὶ ἕκαστον ἐκκαλεῖται καὶ ἀναξωπυρεῖ τοὺς ἐν ἡμῖν
λόγους --- διὰ δὲ τῆς οἰκειώσεως εἰς τὴν ϑύραν καταστᾶσαν
ΟΝΡ
1ἢ 6 8 μὲν οχ ΝΡ ὅ ἄλλας Ν τῶν -- 9 ὑφέστηκε
(οταἶββὶ8Β φυσικὰς οὗ καὶ ἀντιπάϑθεια) οἰδαῦ Αποηγτα. ΟὨχὶβί. ἀθ
δϑίχο]. Π 1856 (ΚτΟ)] οὐ Ίουθο) 6 γεγενημένων }. 171 πάσας
ἘΡ Αμοηγ. 8.ἡ τῶν ἐντῶΡ 9 μερικῶν ὁ 11] (δ ἴπβ ὑ8
18 τῆς ξωῆς 1}.: οὁἴαὼ ΚτΟ])] ἔξωῆς τὰ γένη Ὁ 1 ἡμῶν ς: ἡμῖν
ΟΥΝΡ 1888 οὗ. Αποῦγιῃ. Ρ. Ὁ 232 τελείω δ | οὗ, ᾿Ἰπῖτϑ 181 Ὁ
94 τῶ νοητῶ Ν 421 ἐκλαλεῖται Ῥ] οὗ. τοῦ. ὙΠ] 627 Ὁ ᾿πῖτ 269 Εἰ
28 τῆς οἰκίας αυτὴν ϑῆραν Ο βἰς ϑήραν ἮΝ | οἵ. ῬὨῈ]]. 6406,
ὉΠ46 οοΟμοΐδε διὰ δὲ τ. οἷκ. εἷς τὴν τῆς οἰκίας αὐτὴν θύραν κ.
σ
8092 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|πι. 280]
τοῦ πατρὸς ἑνωϑῆναι πρὸς αὐτόν τοῦτο γάρ ἐστιν ἡ εὕρε-
σις. τὸ ἐντυχεῖν αὐτῷ, τὸ ἑνωθῆναι, τὸ μόνην μόνῳ συγ-
γενέσϑαι, τὸ τῆς αὐτοφανείας ταύτης τυχεῖν, ἀπὸ πάσης
ἄλλης ἐνεργείας εἰς ἐκεῖνον ἁρπάσασαν ξαυτήν, ὅτε καὶ
τοὺς ἐπιστημονικοὺς λόγους μύϑους ἡγήσεται συνοῦσα τῷ
πατρὶ καὶ συνεστιωμένη τὴν ἀλήϑειαν τοῦ ὄντος καὶ ἐν
αὐγῇ καϑαρᾷ καϑαρῶς ὁλόκληρα καὶ ἀτρεμῆ φάσματα
μυουμένη [ῬΡμαθρᾶν. 360 6]. τὸ μὲν οὖν εὑρεῖν τοιόνδε τί
ἐστιν. οὐχ ἡ δοξαστικὴ εὕρεσις ἀμφέβολος γὰρ αὕτη καὶ
οὐ πόρρω τῆς ἀλόγου ξωῆς᾽ οὐδ᾽ ἡ ἐπιστημονική᾽ συλλογι-
στικὴ γὰρ αὕτη καὶ σύνϑετος καὶ οὐκ ἐφάπτεται τῆς τοῦ
νοεροῦ δημιουργοῦ νοερᾶς οὐσίας ἀλλ᾽ ἡ κατὰ τὴν ἐπι-
βολὴν τὴν αὐτοπτικὴν καὶ τὴν ἐπαφὴν τοῦ νοητοῦ καὶ τὴν
ἕνωσιν τὴν πρὸς τὸν δημιουργικὸν νοῦν᾽ αὕτη γὰρ ἔργον
ἂν προσρηϑείη κυρίως, ἢ ὡς χαλεπὴ καὶ δυσέφικτος . μετὰ
πᾶσαν τὴν διέξοδον. τῆς ξωῆς ἀναφαινομένη ταῖς ψυχαῖς,
ἢ ὡς ϑλος ἀληϑινὸς τῶν ψυχῶν᾽ μετὰ γὰρ τὴν πλάνην
τῆς γενέσεως καὶ τὴν κάθαρσιν καὶ μετὰ τὸ τῆς ἐπιστήμης
φῶς ἀναλάμπει τὸ νοερὸν ἐνέργημα καὶ ὁ ἐν ἡμῖν νοῦς.
ὁρμίξων τὴν ψυχὴν ἐν τῷ πατρὶ καὶ ἐνεδρύων αὐτὴν ἀχράν-
τῶς ἕν ταῖς δημιουργικαῖς νοήσεσι καὶ φῶς φωτὶ συνάπτων,
οὐχ οἷον τὸ τῆς ἐπιστήμης, ἀλλὰ καὶ τοῦδε κάλλιον καὶ
νοερώτερον καὶ ἕνοειδέστερον᾽ οὗτος γάρ ἐστιν ὃ πατρικὸς
ὅρμος». ἡ εὕρεσις τοῦ πατρός, ἡ πρὸς αὐτὸν ἄχραντος ἕνω-
σις. τὸ δὲ αὖ εὑρόντα μὴ δυνατὸν εἶναι λέγειν
τάχα μὲν καὶ τὸ τῶν Πυϑαγοῤείων ἔϑος ἐνδεικνύοιτ᾽
ἄν, οὗ τοὺς πὲρὶ τῶν ϑείων λόγους ἀπορρήτους εἶχον καὶ
ΟΝῬ
2 τῶ ἐνωθῆναι Ο 86 8 ταύτης οχγχὰ Αποΐγτῃ. 1]. 6. Ρ. 10
ΟὕΣΩ ς: αὐτῆς 61 ΚΙΌ]] [| οὗ ἴῃ τόιρ. ΠΟ 341, 228 4 οἷ. οΥϑο.
ομ814. 12 ὅ 8ᾳα ἐπιστημονικοὺς----8 μυουμένη οἵ. ΑἸοΏγτα. ᾿. 10
ὅ8 οὗ Ῥμδοᾶσ. 347} 18 οἷ 160]. Ρ]αἰ. 4, 26 8 τοιάδε Ἡ
τι Ο: τίς ΝΡ 9 οὐχ ἡ Ῥ: οὐχὶ ΟΝ 128 οὗ ογϑο. οῃδ]ὰ. δὅ
Ηπρο ΚΟΟΒ 118 14 ἔργον οχὰ Ὁ 16 ἢ ὡς ΝΡ: πῶς Ὁ
αλεπῶς Ὁ 11 ἄθλον ἀληϑινὸν Οὶ 8] 5 178 οὗ Ἰος. ὙΠ 8814
Ὠδ86ᾶ, 81 615 46 μηδὲ εὑρόντα δυνατὸν Ρ: μηδὲ εὑρόντα
ἀδύνατον Ἢ 26 ἦϑος Ρ 268 ἐνδεικνύοιτ᾽ ἂν Ο: ἐνδείκνυται
Ν: ἐδέετο ἂν ῬΙ εἱ ἸΔηη}]. υἱὲ. Ῥγίμ. 2326 21 τὸ ϑεῖον Ἡ
20
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τιμ. 38 (] 808
οὐ πρὸς πάντας διελέγοντο περὶ αὐτῶν᾽ τὰ γὰρ τῶν πολ-
λῶν ὄμματα καρτερεῖν πρὸς τὸ ἀληϑὲς ἀφορῶντα. ἀδύ-
νατα; φησὶν ὁ Ἐλεάτης ξένος [βρἈ. 364 ΑΒ}. τάχα δὲ
καὶ τοῦτο λέγοι ἂν καὶ πολλῷ τούτου σεμνότερον. ὅτι τὸν
5 εὑρόντα λέγειν ὡς εἶδε πρός τινας ἀδύνατον᾽ οὐδὲ γὰρ ἡ
εὕρεσις λεγούσης τι τῆς ψυχῆς ἦν, ἀλλὰ μυούσης καὶ ὑπε-
στρωμένης πρὸς τὸ ϑεῖον φῶς, οὐδὲ κινουμένης οἰκείαν
κίνησιν, ἀλλὰ σιωπώσης τὴν οἷον σιωπήν᾽ ὅπου γὰρ οὐδὲ
τὴν τῶν ἄλλων πραγμάτων οὐσίαν πέφυκεν ἢ δι᾽ ὀνόματος
10 αἱρεῖν ἢ δι᾿ δριστικῆς ἀποδόσεως ἢ δι᾽ ἐπιστήμης, ἀλλὰ διὰ
νοήσεως μόνης, ὥς φησιν ἐν ταῖς Ἐπιστολαῖς [842 5] αὐτός,
πῶς ἂν τὴν οὐσίαν τοῦ δημιουργοῦ δύναιτο τρόπον ἕτερον
εὑρεῖν ἢ νοερῶς; πῶς δ᾽ ἂν οὕτως εὑροῦσα δύναιτο δι᾽ ὀνο-
μάτων καὶ ῥημάτων ἐξαγγεῖλαι τὸ ὀφϑὲν καὶ εἰς ἄλλους
15 ἐξενεγκεῖν; ἡ γὰρ ἐν συνϑέσει φερομένη διέξοδος ἀδυνατεῖ
τὴν ἑνοειδῇ καὶ ἁπλῆν παριστάνειν φύσιν. τί οὖν; φαίη
τις ἄν" οὐχὶ πολλὰ καὶ περὶ τοῦ δημιουργοῦ καὶ περὶ τῶν
ἄλλων ϑεῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς αὐτοῦ λέγομεν; ἦ περὶ αὐτῶν
μὲν λέγομεν, αὐτὸ δὲ ἕκαστον οὐ λέγομεν, καὶ ἐπιστημονικῶς
80 μὲν δυνάμεϑα λέγειν, νοερῶς δὲ οὔ᾽ τοῦτο γάρ ἔστι τὸ εὑ-
ρεῖν. ὥσπερ εἴπομεν πρότερον [Ρ. 8005]. εἰ δὲ ἡ εὕρεσις
σιωπώσης ἐστὶ τῆς ψυχῆς, πῶς ἂν ἀρκέσειε τὸ εὑρεϑὲν οἷόν
ἐστιν δ διὰ τοῦ στόματος δέων λόγος εἰς φῶς ἐξενεγκεῖν;
Φέρε οὖν καὶ ἡμεῖς ἐπὶ τούτοις ἑπόμενοι τῷ φωτὶ τῆς ἐπιστή-
55 μῆς αὐτὸ τοῦτο, ὃ λέγομεν. ϑεασώμεϑα, τίς ὁ δημιουργὸς
οὗτος καὶ ἐν ποίᾳ τάξει τέτακται τῶν ὕντων᾽ ἄλλοι γὰρ αὖ
τῶν πρεσβυτέρων ἐπ᾽ ἄλλας δόξας ἠνέχϑησαν.: Νουμήνιος
[ρ. 86] μὲν γὰρ τρεῖς ἀνυμνήσας ϑεοὺς πατέρα μὲν καλεῖ
τὸν πρῶτον, ποιητὴν δὲ τὸν δεύτερον, ποίημα δὲ τὸν τρέτον᾽
ΟΝ
1 πρὸς πάνταρ οὐ 23 ϑεῖον Ρ]αὐ. 88 τάχα δ᾽ ἂν καὶ τοῦτο
λύγοι καὶ πολλῶ Ο βὶς 4 τούτου ΚΤΟΙ]]: τοῦτο]. 48 τὸ εὑρόντα
Ῥ ὅ οἶδε 68 οὗ ἴῃ τϑρ.1 178,14 Β8Β οἷον Ο: ὁδὸν Ῥ:
ἑδὸν Ν: θείαν ἔοχῦ. Αποηγμι. Ρ. 70. 16: ᾿ἄναυδον οἱ ΚτΟΙ] ] οὗ, οσ.
ομβ]α. 16. δδ Ἡ. Κοοῦ 198 [10 ὁρικῆς ΝΡ 12 πῶς---18 νοερῶς
ΟΡ [18 εὑρεῖν Ξ: οἱ ὃ δ᾽ ΟΡ 106 ἐννοειδῆσ 18 καὶ
οσὰ Ὁ ἣ ΙΝ 19 μὲν ΧΡ: δὲσ 22 σιώπησις ΝΡ εὑρεῖν Ν᾽
26 αὖ ΟΡ: οὖ Ν 28 γὰρ ΟΝ μὲν γὰρ καλεῖ Ὁ
εῶ
8
804 ΠΡΟΚΛΟῪ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 380]
ὁ γὰρ κόσμος κατ᾽ αὐτὸν ὃ τρίτος ἐστὶ ϑεός᾽ ὥστε ὁ κατ᾽
αὐτὸν δημιουργὸς διττός, ὅ τὲ πρῶτος ϑεὸς καὶ ὁ δεύτερος.
τὸ δὲ δημιουργούμενον ὃ τρέτος. ἄμεινον γὰρ οὕτω λέγειν,
ἢ ὡς ἐκεῖνος λέγει προστραγῳδῶν., πάππον. ἔγγονον, ἀπό-
γονον. ὃ δὴ ταῦτα λέγων πρῶτον μὲν οὐκ ὀρϑῶς τἀγαϑὸν
συναριϑμεῖ τοῖσδε τοῖς αἰτίοις" οὐ γὰρ πέφυκεν ἐκεῖνο συ-
ξεύγνυσθαί τισιν οὐδὲ δευτέραν ἔχειν ἄλλου τάξιν. ὁ δὲ
πατὴρ παρὰ τῷ Πλάτωνι δεύτερος τέτακται τοῦ ποιητοῦ.
ἔτι δὲ τὸ πάσης ξξῃρημένον σχέσεως συντάττει τοῖς ὑπ᾽ αὐτὸ
καὶ μετ᾽ αὐτό δεῖ δὲ ταῦτα μὲν ἀναπέμπειν ἐπὶ τὸ πρῶτον, 10
ἐκείνου δὲ πᾶσαν ἀφαιρεῖν σχέσιν. οὐδὲ τὸ πατρικὸν ἄρα
τοῦ παντὸς ἐφαρμόσει τῷ πρώτῳ᾽ ταῦτα γὰρ ἐν ταῖς μετ᾽
αὐτὸ τάξεσιν ἀνεφάνη τῶν ϑεῶν. τρίτον δὲ ἐπὶ τούτοις
τὸ διαιρεῖν τὸν πατέρα καὶ ποιητὴν τοῦ Πλάτωνος ἕνα καὶ
τὸν αὐτὸν ἀμφοτέροις τοῖς ὀνόμασιν ὑμνήσαντος οὐκ ὀὁρ- 15
ϑόν᾽ μία γὰρ ἡ ϑεία δημιουργία καὶ εἷς ὃ ποιητὴς καὶ
πατὴρ πανταχοῦ τῷ Πλάτωνι παραδέδοται, καὶ τὸ διασπᾶν
τὴν μίαν αἰτίαν τοῖς ὀνόμασιν ἐφεπόμενον ὅμοιον ὥσπερ εἴ
τις τοῦ Πλάτωνος τὸ πᾶν οὐρανὸν καὶ κόσμον ἐπονομά-
ἕοντος δύο τὰ δημιουργήματα ἔλεγε, τὸ μὲν οὐρανόν, τὸ 520
δὲ κόσμον, καϑάπερ ἐνταῦϑα διττόν ἴφησι τὸ δημιουργικόν,
τὸ μὲν πατήρ, τὸ δὲ ποιητής. Ἁ«Δρποκρατίων δὲ ϑαυμά-
σαιμ᾽ ἄν, εἰ καὶ αὐτὸς ξαυτόν γε ἀρέσκοι τοιαῦτα περὶ τοῦ
δημιουργοῦ διαταττόμενος᾽ ἕπεται μὲν γὰρ τῷδε τῷ ἀνδρὶ
κατὰ τὴν τῶν τριῶν ϑεῶν παράδοσιν καὶ καϑύσον διττὸν 535
ποιεῖ τὸν δημιουργόν, ἀποκαλεῖ δὲ τὸν μὲν πρῶτον ϑεὸν
Οὐρανὸν καὶ Κρόνον. τὸν δὲ δεύτερον 4ία καὶ Ζῆνα, τὸν
δὲ τρίτον οὐρανὸν καὶ κόσμον. πάλιν δ᾽ αὖ μεταβαλὼν τὸν
πρῶτον Δία προσαγορεύει καὶ βασιλέα τοῦ νοητοῦ. τὸν δὲ
ΟΝῬ
1 ὁ γὰρ ὁ κόσμος α΄. 4 ἢ ὡς ΟΝ: πῶς Ῥ λέγει Ο:
φησι ΝΡ ὅ ὁ δὲ ἮΡ ταυτὸν Ρ 6 ἐκεῖνος ΝἾἮ 68 ξεύγνυ-
σθαι Ἦ 138 τῶ παντὸς Ῥ εἷς 1 ἀμφοτέροις ογὰ Ρ ὁμνή-
σαντος ἮΡ: ὑπο]σαντος Ὁ Βἷο 18 ἑπόμενον σ ὥσπερ σΚ:
εἴπερ Ρ 208 τὸν μὸν... τὸν δὲ Ν 21 φασι ΚΡ: φύσει οἱ Κτο]]
9 ἁρποκρατίωνα ς 48 γε ο ὃ ἀρέσκει Ρ 26 ἀποκαλεῖ
δὲ ΝΡ: ἀποχαλεῖν 5. 21 ξῇνα καὶ δία Ῥ
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 280] 805
δεύτερον ἄρχοντα, καὶ ὁ αὐτὸς αὐτῷ γίγνεται Ζεὺς καὶ Κρόνος
καὶ Οὐρανός, πάντα γοῦν ταῦτά ἐστε τὸ πρῶτον, οὗ πάντα
ὁ Παρμενέδης [141 Ε8] ἀφεῖλε. πᾶν ὄνομα καὶ πᾶσαν σχέ-
σιν καὶ πάντα λόγον. καὶ ἡμεῖς μὲν οὐδὲ πατέρα τὸν πρῶτον
5 ἠνεσχόμεϑα καλεῖν, ὃ δὲ τὸ αὐτὸ καὶ πατέρα καὶ ἔγγονον
καὶ ἀπόγονον ἀπέφηνεν. ᾿Αττικὸς δέ, ὃ τούτου διδά-
σκαλος. αὐτόϑεν τὸν δημιουργὸν εἰς ταὐτὸν ἄγει τἀγαϑῷ,
καίτοι ἀγαϑὸς μὲν καλεῖται παρὰ τῷ Πλάτωνι, τἀγαϑὸν δὲ
οὔ, καὶ νοῦς προσαγορεύεται, τἀγαϑὸν δὲ αἴτιον ἁπάσης
10 οὐσίας καὶ ἐπέκεινα τοῦ ὄντος ἐστίν. ὡς ἐν Πολιτείᾳ
ΓΥΊ 609] μεμαϑήκαμεν. τί δ᾽ ἂν εἴποι καὶ περὶ τοῦ
παραδείγματος; ἢ γὰρ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ ἐστι, καὶ ἔσται
τε τἀγαθοῦ πρεσβύτερον, ἢ ἐν τῷ δημιουργῷ, καὶ ἔσται
πολλὰ τὸ πρῶτον, ἢ μετὰ τὸν δημιουργόν, καὶ τἀγαϑόν, ὃ Ὁ
15 μηδὲ ϑέμις εἰπεῖν, εἰς τὰ μετ᾽ αὐτὸ ἐπιστραφήσεται κἀκεῖνα
νοήσει. μετὰ δὴ τούτους τοὺς ἄνδρας Πλωτῖνος [θπῃ,
8,9, 1] ὁ φιλόσοφος διττὸν μὲν ὑποτέϑεται τὸν δημιουργόν;
τὸν μὲν ἐν τῷ νοητῷ, τὸν δὲ τὸ ἡγεμονοῦν τοῦ παντός,
λέγει δὲ ὀρϑῶς" ἔστι γάρ πῶς καὶ ὁ νοῦς ὁ ἐγκόσμιος δη-
80 μιουργὸς τοῦ παντός. καὶ ὅ γε ᾿Δριστοτέλης --- τοῦτο γὰρ
ἀπεφήνατο εἶναι τὸ πρῶτον --- καὶ τοῦτον εἱμαρμένην ἀπεκά-
λεσε καὶ τῷ τοῦ Διὸς ὀνόματι προσεῖπεν. ἔστι δὲ αὖ καὶ ὁ
ἐξῃρημένος πατὴρ καὶ ποιητής, ὃν ἐν τῷ νοητῷ τίϑεται
εἶναι, πᾶν τὸ μεταξὺ τοῦ τε ἑνὸς καὶ κόσμου νοητὸν κα-
36 λῶν᾽ ἐκεῖ γὰρ αὐτῷ καὶ ὃ ἀληϑινὸς οὐρανός ἔστι καὶ ἡ
βασιλεία τοῦ Κρόνου καὶ ὃ Δίιος νοῦς" οἷον εἴ τις ἔλεγεν
ὅτι ἐν οὐρανῷ καὶ ἡ τοῦ Κρόνου σφαῖρα καὶ ἡ τοῦ Διὸς
καὶ ἡ τοῦ “Ἄρεως τὸ γὰρ ὅλον νοητὸν ἕν πολλά ἐστι καὶ
εἷς νοῦς πολλῶν νοητῶν περιληπτικός. ταῦτα μὲν οὖν ὃ
ΟΑῬ
15 ξεὺς κρόνος οὐρανός ἩΡ 8 πᾶσαν ἘἮΡῬ: πᾶσας Ὁ
4 τὸ πρῶτον οἱ 5 ὅ ὁ δὲ ΟΝ: οἱ δὲ τὸ αὐτὸ καὶ οχῃ Ν
ὃ ἀπέφηναν Ῥ 128 καὶ ἔστι τι ΟΝ 14 δημιουργικὸν Ὁ
ὃ οἵα Ρ 16 τὰ μετ᾽ αὐτὸ ΟΝ: ταυτὸ Ρ καὶ ἐπιστραφή-
σεται ἘΡῬ κακεῖνο Ῥ 40 ἀθ χιυπά. 7. 4015» τοῦτον ὃ
218 ἐκάλεσε Ὁ 34 νοητοῦ Ρ δὅ αντὸ Ο 810 ὁ οὐὖρα-
νός 241 τῶ οὐρανῶ Ρ 248 ἄρεος ΝΡ
ῬΒοοσν οὰ. ὨΪθ}1. 1, 420
9
Ὁ»
806 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίμι. 280]
Πλωτῖνος φιλοσοφῶν... Ἀμέλιος δὲ τριττὸν ποιεῖ τὸν δη-
μιουργὸν καὶ τρεῖς νοῦς. βασιλέας τρεῖς . τὸν ὄντα, τὸν
ἔχοντα, τὸν ὁρῶντα. διαφέρουσι δὲ οὗτοι, διότι ὁ μὲν πρῶ-
τος νοῦς ὄντως ἐστὶν ὅ ἐστιν. ὃ δὲ δεύτερος ἔστι μὲν τὸ
ἐν αὐτῷ νοητόν. ἔχει δὲ τὸ πρὸ αὐτοῦ καὶ μετέχει πάντως δ
ἐκείνου καὶ διὰ τοῦτο δεύτερος, ὁ δὲ τρίτος ἔστι μὲν τὸ ἐν
αὐτῷ καὶ οὗτος" πᾶς γὰρ νοῦς τῷ συζυγοῦντι νοητῷ ὁ
αὐτός ἐστιν᾽ ἔχει δὲ τὸ ἔν τῷ δευτέρῳ καὶ ὁρᾷ τὸ πρῶτον"
ὅσῳ γὰρ πλείων Κ᾽) ἀπόστασις, τοσούτῳ τὸ ἔχειν ἀμυδρό-
τερον. τούτους οὖν τοὺς τρεῖς νόας καὶ. δημιουργοὺς ὑποτί- 1ὸ
ϑεέται καὶ τοὺς παρὰ τῷ Πλάτωνι [Τῖχὰ. 40} 8] τρεῖς
βασιλέας καὶ τοὺς παρ᾽ Ὀρφεῖ [ἔρ. 714. 8ὅ ". 186] τρεῖς,
Φάνητα καὶ Οὐρανὸν καὶ Κρόνον, καὶ ὃ μάλιστα παρ᾽ αὖ-
τῷ δημιουργὸς ὃ Φάνης ἐστίν. ἄξιον οὖν ἐκεῖνα καὶ πρὸς
τοῦτον λέγειν, ὅτι πανταχοῦ ὃ Πλάτων ἀπὸ τοῦ πλήϑους 15
ἐπὶ τὰς ἑνάδας ἀνατρέχειν εἴωϑεν, ἀφ᾽ ὧν καὶ ἡ ἐν τοῖς
πολλοῖς προελήλυϑε τάξις. μᾶλλον δὲ κὰ πρὸ τοῦ Πλάτωνος
κατ᾽ αὐτὴν τὴν τῶν πραγμάτων τάξιν πρὸ τοῦ πλήϑους ἡ
ἑνάς ἔστι, καὶ πᾶσα ϑεία τάξις ἀπὸ μονάδος ἄρχεται᾽ δεῖ
μὲν γὰρ ἐκ τριάδος προϊέναι τὸν ἀριϑμὸν τὸν ϑεῖον, ἀλλὰ 530
πρὸ τῆς τριάδος ἡ μονάς. ποῦ οὖν ἡ δημιουργικὴ μονάς,
ἕνα ἀπ᾽ αὐτῆς ἡ τριάς; πῶς δὲ καὶ ὃ κόσμος εἷς μὴ ὑφ᾽
ἑνὸς αἰτίου δημιουργούμενος; δεῖ γὰρ πολλῷ πρότερον αὐτὸ
τὸ αἴτιον ἡνῶσϑαι καὶ εἶναι μοναδικόν, ἵνα γένηται καὶ ὃ
κόσμος μονογενής. ἔστωσαν οὖν καὶ οἵ δημιουργοὶ τρεῖς" 35
ἀλλὰ τίς ὁ πρὸ τῶν τριῶν εἷς; οὐδεμία γὰρ τῶν ϑείων
τάξεων ἐκ πλήϑους ἄρχεται. ἔτι δὲ εἰ τὸ παράδειγμα ἕν
καὶ ὁ κόσμος εἷς, πῶς οὐχὶ καὶ ὃ δημιουργὸς εἷς ἔσται πρὸ
τῶν πολλῶν, βλέπων μὲν εἰς τὸ ἕν παράδειγμα, ποιῶν
δὲ μονογενῆ τὸν κόσμον; οὐκ ἄρα ἀπὸ τριάδος ἄρχεσϑαι 80
δεῖ τὸν δημιουργικὸν ἀριϑμόν, ἀλλ᾽ ἀπὸ μονάδος. μετὰ
δὴ τὸν ᾿Δμέλιον ὁ Πορφύριος οἰόμενος τῷ Πλωτίνῳ
ΟΝΡ
1 διττὸν ῬΡ 2. βασιλέας τρεῖς ἀ61} ΚΥΟ]] «ὁ (810) οι
ὅ πάντος Ο όὸ 1αὑτῶρΡ δ8Βδ ἔχει δὲ καὶ» 16 ἡ οῃ
18 καὶ κατ᾽ αὐτὴν Ν 232 καὶ ἡ ὃ 28 αὐτῶ Ροο 28 μοναδι-
κός 5 δηημιουργικοὶ ΟΡΕ 21 ἕν οἵη ΝἧἾ ᾿ 82 πλάτωνι Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤἸΙΜΑΙΟΝ Β [Τῇχὰ. 380] 3801
συνάδειν, τὴν μὲν ψυχὴν τὴν ὑπερκόσμιον ἀποκαλεῖ δη-
μιουργόν, τὸν δὲ νοῦν αὐτῆς. πρὸς ὃν ἐπέστραπται, τὸ
αὐτοζῷον, ὡς εἶναι τὸ παράδειγμα τοῦ δημιουργοῦ κατὰ
τοῦτον τὸν νοῦν. ὃν ἐρωτᾶν ἄξιον, ἐν τίσει Πλωτῖνος τὴν
δ ψυχὴν ποιεῖ δημιουργόν. πῶς δὲ καὶ τῷ Πλάτωνι τοῦτο
σύμφωνον, ὃς ϑεὸν μὲν καὶ νοῦν συνεχῶς ἐπονομάξει τὸν
δημιουργόν, ψυχὴν δὲ οὐδαμῶς; πῶς δὲ ϑεὸν ἀποκαλεῖ τὸν
κόσμον; πῶς δὲ καὶ διὰ πάντων φοιτᾷ τῶν ἐγκοσμίων:
ψυχῆς μὲν γὰρ οὐ πάντα μετέχει. τῆς δὲ δημιουργικῆς
10 προνοίας πάντα μετείληχε. καὶ ἡ μὲν ϑεία ποίησις νοῦν τε
καὶ Θεοὺς δύναται γεννᾶν, ἡ δὲ ψυχὴ τῶν ὑπὲρ τὴν ψυχι-
κὴν τάξιν οὐδὲν παράγειν πέφυκεν. ἐῶ λέγειν, ὅτι καὶ
αὐτὸ τοῦτο τῶν πολλῆς συστάσεώς ἐστι δεομένων, εἴ' τινα
ψυχὴν ὁ Πλάτων οἷδεν ἀμέϑεκτον. ἀλλὰ δὴ μετὰ τοῦτον ὁ
158 ϑεῖος Ἶ ἄμβ λεχος πολλὰ μὲν ἀντιγράψας πρὸς τὴν Πορφυρίου
ὙΠ δόξαν καὶ ὡς {μὴ Πλωτίνειον αὐτὴν οὖσαν καταβαλών,
αὐτὸς δὲ τὴν ξαυτοῦ παραδιδοὺς ϑεολογέαν πάντα τὸν νοη-
τὸν κόσμον ἀποκαλεῖ δημιουργόν, ὥς γε ἐκ τῶν εἰρημένων
δῆλον, αὐτὸς τῷ Πλωτίνῳ συμφϑεγγόμενος. λέγει γοῦν ἐν
0 τοῖς ὑπομνήμασιν οὕτω τὴν ὄντως οὐσέαν καὶ τῶν
γιγνομένων ἀρχὴν καὶ τὰ νοητὰ τοῦ κόσμου παρα-
δείγματα, ὃν γε καλοῦμεν νοητὸν κόσμον, καὶ ὅσας
αἰτίας προὐπάρχειν τεϑθέμεϑα τῶν ἐν τῇ φύσει πάν-
των, ταῦτα πάντα ὁ νῦν ζητούμενος ϑεὸς δημι-
5 ουργὸς ἐν ἑνὶ συλλαβὼν ὑφ᾽ ἑαυτὸν ἔχει. ταῦτα δὲ
λέγων; εἰ μὲν τοῦτο σημαίνει διὰ τῶν λεγομένων, ὅτι καὶ
ἐν τῷ δημιουργῷ πάντα ἐστὶ δημιουργικῶς καὶ τὸ ὃν αὐτὸ
καὶ ὃ νοητὸς κόσμος. ξαυτῷ τε καὶ Ὀρφεῖ συμφωνήσει
λέγοντι"
80 πάντα γὰρ ἐν Ζηνὸς μεγάλου τάδε σώματι
κεῖται [ἴτῃ. 128, 12]
ΟΝ
1 αδἰύοσθση τὴν οἵ Ὁ καλεῖ Ὁ ἃ πρὸς ΝΡ: εἰς Ο
ἀπέστραπται Ὁ] οὗ. Ρ. 822,18 4 τὸν νοῦν ὃν Ο: ὃν Ν: δ ὃ
18 ἐστι συστάσεως ἘῬ 16 μὴ τἀ ΚτΟ]] οὖσαν οχὴ Ῥ
40 οὐσίαν ΟΡ: αἰτίαν Ν 21 ἀρχῶν Ρ 48 τε ]].: Θὰ ΚΤτΟ]]
δῦ ὑφ᾽ ΟΝ: ἐφ᾽ Ῥ 26 σημαίνοι ΟΝ 9 καὶ τὸ ὃν αὐτὸ
ΟΙΩ Ῥ αὐτὸς
20"
8038 ΙΠΕΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίω. 2860]
καὶ .
Ζηνὸς δ᾽ ἐνὶ γαστέρι σύρρα πεφύκει [ἔγτῃ. 121]
καὶ ὅσα τοιαῦτα᾽ καὶ οὐδὲν ϑαυμαστὸν ἕκαστον εἶναι τῶν
ϑεῶν τὸ πᾶν, ἄλλον δὲ ἄλλως. τὸν μὲν δημιουργικῶς. τὸν
δὲ συνοχικῶς, τὸν δὲ ἀτρέπτως. τὸν δὲ τρεπτῶς, τὸν δὲ
ἄλλως κατὰ τὴν ἰδιότητα τὴν ϑείαν. εἰ δ᾽, ὅτι πᾶν τὸ με-
ταξὺ πλάτος τοῦ τὸ κόσμου καὶ τοῦ ἑνὸς ὁ δημιουργός
Ο ἐστι, τοῦτο ἤδη ἀπορίας ἄξιον. καὶ ἀπαντησόμεϑα πρὸς τὸν
λόγον, ἐξ ὧν ἡμᾶς αὐτὸς ἀνεδίδαξε᾽ ποῦ γάρ εἰσιν οἵ πρὸ
τοῦ Διὸς βασιλεῖς, οὗ πατέρες τοῦ 4ιός; ποῦ δὲ οὗ παρὰ
Πλάτωνι βασιλεῖς, οὺς ὑπὲρ τὸν κόσμον αὐτὸς ἀξιοῖ τάττειν
μετὰ τὸ ἕν; πῶς δὲ καὶ τὸ μὲν ἀεὶ ὃν αὐτὸ τὸ πρώτιστον
ὃν ἐλέγομεν, τὸν δὲ δημιουργὸν πάντα τὸν νοητὸν διά-
κοῦμον, ὅς ἐστι καὶ αὐτὸς ἀεὶ ὃν ὡς καὶ τὸ αὐτοξζῷον; μή-
ποτὲ γὰρ οὕτως ἀναγκασϑησόμεϑα λέγειν τὸν δημιουργὸν
μὴ εἶναι ἀεὶ ὄν, εἰ μὴ ἄρα ὡς καὶ τοῦτο περιειληφότα
μετὰ τῶν ἄλλων ἀεὶ ὄντων. ὅτι δὲ καὶ αὐτὸς ᾿Ιάμβλιχος εἰ
καὶ ἐν τούτοις ὁλοσχερέστερον, ἀλλ᾽ ἐν ἄλλοις ἀκριβέστερον
τὴν δημιουργικὴν ἀνύμνησε τάξιν, ἐκεῖθεν ληπτέον᾽ περὶ
γὰρ τῆς ἐν Τιμαίῳ τοῦ Διὸς δημηγορίας γράφων μετὰ
τὰς νοητὰς τριάδας καὶ τὰς τῶν νοερῶν ϑεῶν τρεῖς τριάδας
ἐν τῇ νοερᾷ ἑβδομάδι τὴν τρίτην ἐν τοῖς πατράσιν ἀπονέμει
τῷ δημιουργῷ τάξιν᾽ τρεῖς γὰρ εἶναι ϑεοὺς τούτους καὶ
παρὰ τοῖς Πυϑαγορείοις ὑμνημένους, οἱ τοῦ μὲν ἕνὸς
νοῦ, φησί, καὶ τὰς μονάδας ὅλας ἐν ἑαυτῷ περιέχοντος τὸ
ἁπλοῦν καὶ ἀδιαίρετον καὶ ἀγαϑοειδὲς καὶ μένον ἐν ξαυτῷ
καὶ συνηνωμένον τοῖς “νοητοῖς καὶ τὰ τοιαῦτα γνωρίσματα τῆς
ὑπεροχῆς παραδεδώχασι, τοῦ δὲ μέσου καὶ τὴν συμπλήρωσιν
συνάγοντος τῶν τριῶν τὸ γόνιμον τῶν ϑεῶν καὶ τὸ συν-
αγωγὸν τῶν τριῶν καὶ τὸ τῆς ἐνεργείας ἀποπληρωτικὸν καὶ
ΟΝ
2 συρρὰ ΝΗ: συρρὰν Ο ἰ οὗ. ΠΟΡΘοΙΚς ΑρΊΔΟΡΗ. ὅ80 4 ἄλ-
λὸν ς: ἄλλο ΟΝ 48 τὸν δὲ ΝΡ: τὸ δὲ 5 ὅ τὸν δὲ τρεπτῶς
οῃ Ν 7 ὁ οἵὰ 10 οἱ πατέρες --- 11 βασιλεῖς ογὰ ΟΡ; οἴ.
Ἰηξνα 2914. οὐ ὑ. 806.,118 18 δὲ οἵχ Ὁ 16 τοῦτο ΝΡ: αὐὖὐ-
τὸν 22 οἵ. οΥϑο. οῃ]α. 16 βοβοὶ. Ὁ 24 ὑμνουμένους Ῥ
29 τῶν τριῶν οἵ
ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴπι. 380] 3809
τὸ τῆς ϑείας ξωῆς γεννητικὸν καὶ τὸ προϊὸν πάντη καὶ τὸ
ἀγαϑουργὸν κάλλιστα δείγματα λέγουσι, τοῦ δὲ τρίτου καὶ
δημιουργοῦντος τὰ ὅλα τὰς μονέμους προόδους καὶ τὰς τῶν
αἰτέων ὕλων ποιήσεις καὶ συνοχὰς τάς τε ἀφωρισμένας ὅλας
δ τοῖς εἴδεσιν αἰτίας καὶ τὰς προϊούσας πάσας δημιουργίας
καὶ τὰ ὅμοια τούτοις τεκμήρια κάλλιστα ἀναδιδάσκουσι. τὴν
μὲν οὖν ἸΙαμβλίχειον ϑεολογέαν ἀπὸ τούτων ἄξιον κρίνειν,
ὁποία τίς ἐστι περὶ τοῦ δημιουργοῦ τῶν ὅλων καὶ πῶς
γὰρ ἂν ἦν ὅλον τὸ ἀεὶ ὃν ὁ δημιουργός, εἴπερ τὸ μὲν ἀεὶ
10 ὃν ἤδη κατεδήσατο διὰ τῆς ὁρικῆς ἀποδόσεως, τὸν δὲ δημι-
ουργὸν εὑρεῖν τε ἔργον εἶναί φησι καὶ εὑρόντα εἰς ἅπαντας
ἀδύνατον λέγειν: πῶς γὰρ ταῦτα ἀληϑεύσει περὶ τοῦ ὁρικῶς
ἀποδοϑέντος καὶ εἰς φῶς ἐξενεχϑέντος πᾶσι τοῖς παροῦσι; Ἐ
Θεόδωρος δὲ μετὰ τοῦτον τρεῖς μὲν “μελίῳ συνεπόμενος
εἶναί φησι δημιουργούς. τάττει δὲ αὐτοὺς οὐκ εὐθὺς μετὰ
τὸ ἕν, ἀλλ᾽ ἐπίταδε τῶν νοητῶν τε καὶ νοερῶν ϑεῶν, ἀπο-
καλεῖ ὃὲ τὸν μὲν οὐσιώδη νοῦν. τὸν δὲ νοερὰν οὐσίαν,
τὸν δὲ πηγὴν ψυχῶν, καὶ τὸν μὲν ἀδιαίρετον, τὸν δὲ εἰς
ὅλα διῃρημένον, τὸν δὲ καὶ «τὴν εἰς τὰ καϑ᾽ ἕκαστα διαί-
80 ρεσιν πεποιημένον. πάλεν οὖν καὶ πρὸς τοῦτον τὰ αὐτὰ
δητέον, ἃ καὶ πρὸς τὸν γενναῖον ᾿Αμέλιον, τρεῖς μὲν εἶναι
ϑεοὺς τούτους ὁμολογούντων ἡμῶν ἢ τοὺς τούτοις ἀνάλογον,
οὐ μέντοι καὶ τρεῖς δημιουργούς. ἀλλὰ τὸν μὲν «5» π νοητὸν
τοῦ δημιουργοῦ, τὸν δὲ γεννητινὴν αὐτοῦ δύναμιν, τὸν δὲ
86 ὄντως δημιουργικὸν νοῦν. ἐφιστάνειν δὲ χρὴ καὶ εἰ τὴν
πηγὴν τῶν ψυχῶν τρίτην ταχτέον᾽ τοῦ μέσου γὰρ ἡ δύνα-
μις») ὡς καὶ αὐτός πού φησι. καὶ εἰ μερικῶς οὕτως ὀνομα-
στέον, ἀλλὰ μὴ καϑολικώτερον πηγὴν ξωῆς᾽ ἡ γὰρ πηγὴ
τῶν ψυχῶν μία τῶν ἐν αὐτῇ πηγῶν ἐστιν᾽ ἐπεὶ καὶ τὸ ζῆν
80 οὐκ ἐν ψυχαῖς μόνον οὐδὲ ἐν τοῖς ἐψυχωμένοις, ἀλλ᾽ ἔστι
καὶ ϑεία ξωὴ καὶ νοερὰ πρὸ τῆς ψυχικῆς, ἣν ἐκεῖθεν
ΟΧΝΡ
1 προιὼν δ παντὶ Ο}ς ἀ ἀιδίων λόγων οἱ ΚτΟ]|)] 7 τἀ
βλίχιον Ο ὶΉὸ 13 ὁρικοῦ 18 χαὶ Ὁ Ρ 178 τὸ δὲ νοερὰν
.τὸ δὲ πηγὴν ἈΡ 19 τὸν δὲ καὶ τὸν εἰς καϑ᾽ ἔχαστα 5. 85
ἕκαστον} 21 οἷ, ν. 806, 1488 ῶ8 {παράδειγμά ἴπΒβ ΚτΟ]]
24 τὴν δὲ γ. 9 ὃ ὄντος σ 298 πηγὴν ΟΡ: ψυχὴν ΚΕ
80 ἐμψυχομένοις Ὁ
1
σι
Ἐ προϊέναι φασίν, ἄλλων κατ
9ὅ
810 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τ΄πι. 380]
᾿ ἄλλην ξωὴν ἀπομεριξομένων
ὀχετῶν.
Τὰ μὲν οὖν τῶν παλαιῶν ἐξηγητῶν περὶ τοῦ δημιουργοῦ
δόγματα τοιαῦτα ἄττα ἐστὶν ὡς συντόμως εἰπεῖν. ἃ δὲ καὶ
τῷ ἡμετέρῳ καϑηγεμόνι περὶ τούτου τεϑεώρηται, φέρε,
συνελόντες ἀναγράψωμεν, ἃ καὶ μάλιστα στοχάξεσϑαι τῆς
τοῦ Πλάτωνος ἡγούμεϑα διανοίας. ἔστι τοίνυν ὁ δημιουργὸς
ὁ εἷς κατ᾽ αὐτὸν ὁ τὸ πέρας τῶν νοερῶν ϑεῶν ἀφορίζων
ϑεὸς καὶ πληρούμενος μὲν ἀπὸ τῶν νοητῶν μονάδων καὶ
τῶν τῆς ξωῆς πηγῶν, προϊέμενος δὲ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ τὴν ὅλην
δημιουργέαν καὶ προστησάμενος μερικωτέρους τῶν ὅλων πα-
τέρας. αὐτὸς δὲ ἀκίνητος ἐν τῇ κορυφῇ τοῦ Ὀλύμπου διαι-
ὠνέως ἔδρυμένος καὶ διττῶν κόσμων βασιλεύων ὑπερουρανίων
τε καὶ οὐρανίων, ἀρχὴν δὲ καὶ μέσα καὶ τέλη τῶν ὅλων
περιέχων᾽ τῆς γὰρ δημιουργικῆς ἁπάσης διακοσμήσεως τὸ
μέν ἐστι τῶν ὅλων ὁλικῶς δημιουργικὸν αἴτιον, τὸ δὲ τῶν
μερῶν ὁλικῶς. τὸ δὲ τῶν ὅλων μερικῶς, τὸ δὲ τῶν μερῶν
μερικῶς. τετραπλῆς δὲ τῆς δημιουργίας οὔσης ἡ δημιουργικὴ
μονὰς εἰς ξαυτὴν ἀνεδήσατο τὴν ὁλικὴν τῶν ὅλων πρόνοιαν,
ἐξήρτηται δὲ αὐτῆς ἡ δημιουργικὴ τριὰς ὁλικῶς ἐπιτροπεύ-
ουσα τὰ μέρη καὶ τὴν τῆς μονάδος διεξλομένη δύναμιν,
ὥσπερ αὖ καὶ ἐπὶ τῆς ἑτέρας τῆς μεριστῆς δημιουργίας ἡ
μονὰς ἡγεῖται τῆς τριάδος. ἡ τὰ ὅλα μερικῶς τῆς τὰ μέρη
μερικῶς διακοσμούσης᾽ τῆς δὲ τριάδος τὸ σύμπαν πλῆθος
φεριχορεῦον αὐτὴν καὶ διαιρούμενον περὶ αὐτὴν καὶ μεριξό-
μενον αὐτῆς τὰς ποιήσεις καὶ πληρούμενον ἀπ᾽ αὐτῆς.
ὥσπερ οὖν τῶν πολλῶν παραδειγμάτων ἡγεῖται τὸ ἕν, οὕτω
καὶ τῶν πολλῶν δημιουργῶν ὁ εἷς, ἕνα πάντα ἀλλήλοις
ἕπηται, τὸ ἕν παράδειγμα τὸ νοητόν, ὁ εἷς νοερὸς δημι-
ΟΝΡ
1 φησὶ Ὁ ῶ οὗ οτϑο. οβϑδὶα. 84 οὗ βϑρσϑ "ἢ. 1ὅ8͵ 29
4 ἅττα ΟΡ .8 ἀφορίξων --- 9 νοητῶν οτὰ Ν 9 μὲν οἵα Ὁ
128. οὗ ν. 18.458 14 δὲ ]].: τε οἱ ΚΥὸ]}] καὶ μέσα καὶ τέλη
καὶ μέσα Ῥ 11 τὸ δὲ (ρτῖμβ) --- 18 μερικῶς οἵα Ὁ 11 τῶν
μερικῶν Ν 19 μονὰς --- 20 ϑημιουργικὴ οα ὃ 21 διελομένην
(ν ββσ ὺ Ρ 92 μεριστικῆς σ δδ ἡ ΟΝ: ἢΡ μέρη οι ΟΡ
34 πλ ορ ΟΝ: τριπλῶς Ῥ ῶὅ περὶ --- 36 πληρούμενον οἵὰ Ο
26 ἀπ᾿ ἘΝ: Ῥία οχν οοτὴ): ὑπσ 29 ἕπεται Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίχμι, 2380] 381]
ουργός,. ὁ εἷς μονογενὴς αἰσϑητὸς κόσμος. εἰ δὴ ταῦτα
ὀρϑῶς εἴρηται, τὸ πέρας ἐστὶ τῶν νοερῶν ὁ τῶν ὅλων δημι-
ουργός, ἱδρυμένος μὲν ἐν τῷ νοητῷ, δυνάμεως δὲ πλήρης ὦν,
καϑ᾽᾿ ἣν παράγει τὰ ὅλα, πάντα δὲ ἐπιστρέφων εἰς ἑαυτόν.
56 καὶ διὰ ταῦτα ὁ Τίμαιος 'νοῦν τε ἀποκαλεῖ [29 ΑἹ καὶ τῶν
αἰτίων ἄριστον καὶ πρὸς τὸ νοητὸν παράδειγμά φησιν ὁρᾶν,
ἕνα τούτῳ μὲν αὐτὸν χωρίσῃ τῶν πρώτων νοητῶν ϑεῶν, τῷ
δὲ νοῦν ᾿λέγειν τῶν νοητῶν καὶ νοερῶν διαστείλῃ , τῷ δὲ
τῶν αἰτίων ἄριστον πάντων ὑπεριδρύσῃ τῶν ἄλλων ὅημι-
10 ουργῶν, ὑπερκοσμίων περικοσμέων᾽ αἴτια γὰρ τὰ δημιουργικὰ
ἐπονομάζξει; ὡς καὶ ἔμπροσθεν ἔλεγε [28 Α]᾽ πᾶν τὸ
γιγνόμενον ὑπ᾽ αἰτίας γέγνεται" καὶ ἐπήγαγεν" ὅτου
μὲν ἂν ὁ δημιουργὸς καὶ τὰ ἑξῆς τούτοις. νοερὸς οὖν
ἐστι ϑεὸς πάντων δημιουργῶν ἐξῃρημένος. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὁ
15 πρώτιστος ἦν ἐν τοῖς νοεροῖς, ἔμενεν ἂν μόνον ἂν τῷ
ἑαυτοῦ κατὰ τρόπον ἤϑει [42 Ε]" τοῦτο γὰρ ἐξαίρετον
ἐκείνου. εἰ δὲ ὁ δεύτερος; ξωῆς ἂν ἦν διαφερόντως αἴτιος.
νῦν δὲ οὗτος ψυχὴν μὲν γεννῶν ἐνεργεῖ μετὰ τοῦ κρατῆρος...
νοῦν δὲ καϑ᾽ ἑαυτόν᾽ οὐκ ἄλλος ἄρα ἐστὶν ἢ ὁ τρίτος τῶν
80 νοερῶν πατέρων᾽ τὸ γὰρ ἐξαέρετον ἔργον αὐτοῦ τὸ νοοποιόν
ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐ τὸ σωματουργόν᾽ τὸ γὰρ σῶμα οὐ μόνος,
ἀλλὰ μετὰ τῆς ἀνάγκης ποιεῖν δι᾿ αὐτῆς ποιῶν οὐδὲ τὸ
ψυχοποιόν" τὴν γὰρ ψυχὴν μετὰ τοῦ κρατῆρος γεννᾷ μόνος
δὲ τὸν νοῦν καὶ ὑφίστησι καὶ ἐφίστησι τῷ παντί. νοοποιὸς
45 οὖν ὑπάρχων εἰκότως καὶ νοερὰν ἔχει τάξιν. διὸ δὴ καὶ
σ
ποιητὴς λέγεται παρὰ Πλάτωνι καὶ πατήρ, καὶ οὔτε πατὴρ ᾿
μόνον οὔτε ποιητὴς μόνον, οὔτε αὖ πατὴρ καὶ ποιητής"
ἔστι γὰρ ἄκρα μὲν ὃ πατὴρ καὶ ὁ ποιητής, ὃ μὲν τὴν ἀκρό-
τητα τῶν νοητῶν κατέχων καὶ πρὸ τῆς βασιλικῆς σειρᾶς, ὃ
80 δὲ τὸ πέρας ταύτης ἔχων τῆς τάξεως, ὃ μὲν τῆς πατρικῆς
ΟΝΡ
1 κόσμος αἰσϑητὸς Ν | οὗ. Τίχη. 99) Β 38 νοερῶν ΟΝ: ὅρων
6 καὶ πρὸς -- ὁρᾶν ἰχαϊθοὶ Ν, 80 ἤποιη δααϊία καὶ, ροβὺ ἄρι-
στον (9) 1 ταῦτο 98 ϑημίουρ ὃν 14 δημιουργὸς Ο
ἐξηρημένος δημιουργῶν Ῥ 18 οὗ Τί. 410 20 ἔργου Ῥ
22 ἀλλὰ καὶ Ὁ ἀνάγκης ΟΡ: ψυχῆς Ν ᾿ οὗ Τα. 478 48Ὰ
2688 οὗ, οτϑο. ομδὶὰ. 88::- 27 αὖ ΚΡ: αὐτὰ 5 80 ἔχων ταύτης
τῆς συντάξεως Ῥ
8120 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχτὰ. 280]
ὧν ϑεότητος μονάς, ὃ δὲ τὴν ποιητικὴν ἐν τῷ παντὶ κλη-
ρωσάμενος δύναμιν᾽ μεταξὺ δὲ ἀμφοῖν ὅ τε πατὴρ ἅμα καὶ
ποιηνὴς καὶ ὃ ποιητὴς ἅμα καὶ πατήρ᾽ οὐ γὰρ ταὐτὸν ἕκά-
τερον. ἀλλ᾽ οὗ μὲν τὸ πατρικόν, οὗ δὲ τὸ ποιητικὸν ἐπε-
κρατεῖ. κρεῖττον δὲ τοῦ ποιητικοῦ τὸ πατρικόν᾽ διόπερ ἐν ε
τοῖς μέσοις. εἰ καὶ ἄμφω καϑ᾽ ἑκάτερον, ἀλλὰ μᾶλλον μὲν
πατὴρ ὁ πρότερος ἔστε γὰρ πέρας τοῦ πατρικοῦ βυϑοῦ
καὶ ἡ πηγὴ τῶν νοερῶν' μᾶλλον δὲ ποιητὴς ὁ δεύτερος"
ἔστε γὰρ μονὰς τῆς ὅλης δημιουργίας. ὅϑεν, οἶμαι, καὶ
ἐκεῖνος μὲν καλεῖται Μῆτιες. οὗτος δὲ Μητιέτης. καὶ ὁρᾶ- τὸ
ται μὲν ἐκεῖνος, ὁρᾷ δὲ οὗτος, καὶ καταπένεται μὲν ἐκεῖνος,
ἐμφορεῖται δὲ οὗτος τῆς ἐκείνου δυνάμεως, καὶ ὅπερ ἐκεῖνος
ἐν τοῖς νοητοῖς. τοῦτο οὗτος ἐν τοῖς νοεροῖς ἐστε᾿ πέρας
γὰρ ὃ μὲν τῶν νοητῶν, ὃ δὲ τῶν νοερῶν ἐστι ϑεῶν᾽ καὶ
περὶ ἐκείνου μέν φησιν Ὀρφεύς [ἴτᾳ. 847᾽ 15
ταῦτα πατὴρ ποίησε κατὰ σπέος ἠεροειδές»
περὶ τούτου δὲ ὁ Πλάτων [41 Α]} ὧν ἐγὼ δημιουργὸς
πατήρ τε ἔργων, καὶ ἐν τῷ Πολιτικῷ [2188] τὴν
τοῦ δημιουργοῦ καὶ πατρὸς ἀπομνημονεύων διδα-
χήν, ὅτι παρ᾽ ἐκείνῳ μὲν τὸ πατρικὸν μᾶλλον. παρὰ δὲ 520
τούτῳ τὸ δημιουργικόν. ἕκαστον δὲ τῶν ϑείων ἀπὸ τῆς
ἰδιότητος ὀνομάζεται, κἂν πάντων ἢ περιεκτικόν, καὶ ὃ μὲν
μόνον ποιητὴς τῶν ἐγκοσμίων αἴτιος, ὁ δὲ ποιητὴς καὶ πα-
τὴρ ὑπερκοσμίων καὶ ἐγκοσμέίων, ὁ δὲ πατὴρ καὶ ποιητὴς
νοερῶν, ὑπερκοσμέων, ἐγκοσμίων, ὁ δὲ μόνον πατὴρ νοητῶν,
νοερῶν. ὑπερκοσμίων, ἐγκοσμίων. ὃ μὲν οὖν Πλάτων τοι-
οὔτον ὑποστησάμενος δημιουργὸν ἄρρητον αὐτὸν καὶ ἀκατο-
νόμαστον εἴασεν, ὡς ἐν τἀγαθοῦ μοίρᾳ προτεταγμένον
ΟΝΡ
1 τῆρ ΟΡ ποιητικῆς Ρ 18 κληρωσαμένης Ῥ 8 ὁ πατὴ } ΕἕΕῖῃρ
Ἴ ὁ πατὴρ ὁ Ἀ οὗ. ογδο. οὁμ8]1ὰ. 18 10 μῆτις ς: μήτης ΟΝΡ οὗ.
ἱπῖτα 109 187 ΟΥΡΏ. ἔσῃ. 61 οὗτος 8: αὐτὸς ΟΝ: καὶ αὐτὸς ΡΙῬ
οὗ. οι. 4 176 11 ὁρᾶται ὁ καὶ οἴῃ Ο| οἷ. Ρ. 818. 68. ἱπῆτϑ
102} 14 ἐστι οἵχη ΞΡ 1 Ὀρφεύς φησι ἘἈΡ 16 ταῦτα ΟΡ
ἡεροειδϑὲὶὰ 5 20 ἐκείνου Ν [κ 1 θϑεῶ Ν 2422 ἢ ς: ἦν ΟΡ
22---26 οὗ ᾿Ἰηΐγα 8080 2488 καὶ ἐγκοσμίων οὗ Ὀ16 ἐγκοσμίων
οἵῦ δ 484 ὁ δὲ --- 26 ἐγκοσμίων ὁ Ρ 86 ἐγκοσμίων ς: καὶ
ἐγκοσμίων Ν μόνος Ὁ 218 ἀκατωνόμαστον 38 οἷ ΡὮῈ1]. 5640
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β Τὰ. 2380] 3818
τῶν ὕὅλων᾽ ἔστι γὰρ ἐν πάσῃ τάξει ϑεῶν τὸ ἀναλογοῦν τῷ
ἕξνί. τοιοῦτον γοῦν ἡ ἐν ἑκάστῳ κόσμῳ μονάς. ὁ δέ γε
Ὀρφεὺς [ἔτρ. 121. 122] καὺ ὄνομα αὐτῷ προσήνεγκεν, ἅτε
ἐκεῖϑεν κινούμενος. ᾧ χαὶ αὐτὸς ὃ Πλάτων ἠκολούϑησεν
5 ἐν ἄλλοις" ὃ γοῦν παρ᾽ αὐτῷ Ζεύς, ὁ πρὸ τῶν τριῶν Κρονι-
δῶν, οὗτός ἐστε τῶν ὅλων δημιουργός. μετὰ γοῦν τὴν κατά-
ποσιν τοῦ Φάνητος αἱ ἰδέαι τῶν πάντων ἐν αὐτῷ πεφήνα-
σιν, ὥς φησιν ὃ ϑεολόγος"
τοὔνεκα σὺν τῷ πάντα Διὸς πάλιν ἐντὸς ἐτύχϑη
10 αἰϑέρος εὐρείης ἠ δ᾽ οὐρανοῦ ἀγλαὸν ὕψος.
πόντου τ᾽ ἀτρυγέτου γαίης τ ᾿ ἐρικυδέος ἔδρὴ»
Ὠκεανός τε μέγας καὶ νείατα τάρταρα γαέης
καὶ ποταμοὶ καὶ πόντος ἀπείριτος ἄλλα τὲ πάντα
πάντες τ᾽ ἀϑάνατοι μάκαρες ϑεοὶ ἠδὲ ϑέαιναι,
185. ὅσσα τ᾽ ἔην γεγαῶτα καὶ ὕστερον ὁππόσ᾽ ἔμελλεν,
ἐνγένετο, Ζηνὸς δ᾽ ἐνὶ γαστέρι σύρρα πεφύκει.
τῶν δὲ ἰδεῶν πλήρης ὧν διὰ τούτων ἐν ἑαυτῷ τὰ ὅλα Ἐ
περιείληφεν, ὡς καὶ τοῦτο ἐνδεικνύμενος ὁ ϑεολόγος ἐπή-
γαγε [ΟΥΡΒ. ἕγρ. 128. οὗ, 46]7᾽
80) Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀργικέραυνος.
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, 4ιός τ᾽ ἐκ πάντα τέ-
τυκται.
Ζεὺς πυϑμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος.
Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς αὐτὸς ἁπάντων ἀρχιγένεϑλος:
14 ἔν κράτος; εἷς δαίμων γένετο, μέγας ἀρχὸς ἁπάν-
τῶν,
ἕν δὲ δέμας βασίλειον, ἐν ᾧ τάδε πάντα κυκλεῖ-
ται;
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ αἰϑήρ, νύξ τε καὶ
80 ἡμαρ.
τὰ τοίνυν ὅλα περιέχων ὁ Ζεὺς καὶ πάντα μοναδικῶς καὶ 960
ΟΝῬ
2 τοιοῦτο Ῥ 48 ἐν ἄλλοις ἠκολούϑησεν ἘΡ ἰδ Ρ. 816, 808
δ γ᾽ οὖν Ο: γὰρ ΝΡ παρ᾽ οἵ ἈΝ, 6 ἐστι» (ὁ 888 οὗ
ἦπ Ῥαχτα. 199. 800 12 τάρταρος 5 1ὅ τὲ ἦν ΟΡ ὁπόσ᾽ Καὶ
ἔμελλον Ρ 16 συρρῶ,Ο 5 23088 οὗ Αγ]βύ. ἀθ τιυπᾶ. 7. 4015"
90 (ἰο ἐγένετο 5 21 μέσα Ρ 3 γενέτωρ Ἡ υὐ τηΐγα 1870
21 ἕν ΟΡ: ἐν Κὶ δὲ οἵχὰ Ῥ 429 χαὶ ὕδωρ οἵχὰ Ῥ
814 ΠΕΡΟΚΛΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίμι. 2380]
νοερῶς κατὰ τούτους τοὺς χρησμοὺς τῆς Νυκτὸς ὑφίστησι
πάντα τὰ ἐγκόσμια, θεούς τε καὶ τὰς μοίρας τοῦ παντός.
λέγει γοῦν πρὸς αὐτὸν ἡ Νὺύξ ἐρωτήσαντα᾽
πῶς δέ μοι ἕν τε τὰ πάντ᾽ ἔσται καὶ χωρὶς ἕκα-
στον; δ
Αἰϑέρι πάντα πέριξ ἀφάτῳ λάβε, τῷ δ᾽ ἐνὶ μέσσῳ
οὐρανόν, ἐν δέ τε γαῖαν ἀπείριτον, ἐν δὲ ϑά-
λασσαν.
ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ᾽ οὐρανὸς ἐστεφά-
νῶται. 10
καὶ δὴ καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑποϑεμένη δημιουργη-
μάτων ἐπήνεγκεν"
αὐτὰρ ἐπὴν δεσμὸν κρατερὸν ἐπὶ πᾶσι τανύσσῃς
(δεσμὸς δὲ πάντως κρατερὸς καὶ ἀδιάλυτος ὁ ἀπὸ τῆς φύ-
σεως καὶ τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ νοῦ᾽ δεσμοῖς γάρ φησι καὶ ὃ 15
Πλάτων [388] ἐμψύχοις δεθέντα ξῷα ἐγεννήϑη)
σειρὴν χρυσεέην ἐξ αἰϑέρος ἀρτήσαντα,
σειρᾶς χρυσῆς Ὁμηρικῶς τῶν ϑείων τάξεων τῶν ἐγκοσμίων
κεκλημένης᾽ ἃ δὴ καὶ ὁ Πλάτων ζηλώσας φησὶ [80 Β] τὸν
δημιουργὸν νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν σώματι 530
ϑέντα δημιουργῆσαι τὸ πᾶν καὶ τοὺς νέους ὑποστῆσαι
Β ϑεούς, δι’ ὧν κεκόσμηται τὰ μέρη τοῦ παντός. εἰ τοίνυν
ὁ Ζεύς ἐστιν ὃ τὸ ἕν κράτος ἔχων, ὁ τὸν Φάνητα κατα-
πιών, ἐν ᾧ πρώτως αἱ νοηταὶ τῶν ὅλων αἰτίαι, ὃ πάντα
παράγων κατὰ τὰς ὑποθήκας τῆς Νυκτός, ὃ τοῖς θεοῖς τὰς 536
ἐξουσίας παραδιδοὺς τοῖς τε ἄλλοις καὶ τοῖς τρισὶ Κρονέ-
δαις, οὗτός ἐστιν ὃ τοῦ κόσμον παντὸς εἷς καὶ ὅλος δημι-
ουργός, πέμπτην ἔχων ἐν τοῖς βασιλεῦσι τάξιν, ὡς καὶ τοῦτο
ΟΝῬ
1 τούτους οἴαὰ Ο 8 οὗ ν. 207, 3.88 6 ἀφάτῳ οτχὰ Ὁ
λαβέτω δ᾽ ΟΧΡ 1 ἐν δέ Ρ: ἠδέ: ἐς δέ Ἡ δΙύοσο ἸοοῸ
ἐν δὲ ΟΝ: ἠδὺὴ Ῥ 9 πείρεα Ἡ | Ηο ρχεὰβ δὲ Ηοιῃ. Σ 48
98 ἐστεφάνωται ΟΝ: ἐστεφάνωτο ς: Ῥ (εἰδὶ ογται) 18 ἀτὰρ Ο
οὗ. ἱπῆτα 146) περὶ πάντα Ἐ: ἐπὶ πάντα τανύσης Ὁ 14
οὐ 16 τὰ ζῶα 5 ἐγεννήϑην Ὁ 17 ἀρτήσαντα ΟΝ: τανύ-
σαντα 18 συρᾶς Ο || οὗ. Ηομι. Θ΄19 | ϑείων ΝΡ: θεῶν Ο
19 κεκλημένων ς 21 τεθέντα Ὁ δημιουργεῖσθϑαι ΟΡς σέους
ἈΡ: μέσους Ὁ [ οὗ. Τί. 450 4) εἰ ἘΡ: ὁ Ὁ 3ὅ παρα-
γαγὼν ΕΞ!Ἕ 41 ἐστιν οὐ Ῥ 28 οἵ 58068}0]. Ο οὐ ᾿ηἶτα. 2914
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτὰ. 380] 315
ἀποδέδεικται τῷ ἡμετέρῳ καϑηγεμόνι δαιμονίως ἐν ταῖς
Ὀρφικαῖς συνουσίαις, καὶ σύστοιχος ὧν Οὐρανῷ καὶ
Φάνητι, διὸ καὶ ποιητής ἐστε καὶ πατὴρ καὶ ὁλικῶς ἔχά-
τερον. ἀλλὰ μὴν ὅτι καὶ ὁ Πλάτων ταύτας ἔχει τὰς ἐννοίας
5 περὶ τοῦ μεγίστου Ζ)ιός, δεδήλωκεν ἐν Κρατύλῳ [896 Β]
μὲν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων ζωῆς αὐτὸν αἴτιον καὶ χορηγὸν πᾶ-
σιν ἀποφηνάμενος" δι’ ὃν γὰρ τὸ ζῆν ὑπάρχει πᾶσι,
τοῦτον αὖ Δία καὶ Ζῆνα παρ᾽ ἡμῶν ἐπωνομάσϑοαι. ἐν δὲ τῷ
Γοργέᾳ [623] συντάττων τε αὐτὸν τοῖς Κρονίδαις καὶ
10 ἐξαιρῶν ἀπ᾿ αὐτῶν, ἵνα καὶ πρὸ τῶν τριῶν ἡ καὶ μετέχη-
ται ὑπ᾽ αὐτῶν, καὶ τὸν νόμον αὐτῷ “συγκαϑιδρύων, ὥσπερ
καὶ ὃ Ὀρφφεύς [ρ. 126] κατὰ γὰρ τὰς ὑποθήκας τῆς
Νυκτὸς καὶ παρ᾽ ἐκείνῳ πάρεδρον ποιεῖται τὸν νόμον᾽ ἔτι δὲ
τὴν Δίκην ὅλην ὁπαδὸν αὐτοῦ τιϑέμενος. ἐν Νόμοις [ΠΥ͂
15 7164}, ὥσπερ καὶ ὁ ϑεολόγος. ἐν δὲ τῷ Φιλήβῳ [80 Ὠ]
βασιλικὴν μὲν ψυχήν, βασιλικὸν δὲ νοῦν κατὰ τὸν
τῆς αἰτίας λόγον ἐν τῷ 4ιὲὶ προὐπάρχειν ἀποφαινόμενος"
οἷς καὶ νῦν ἀκολούϑως νοῦν τε αὐτὸν καὶ ψυχὴν ὑφιστάντα
παραδώσει [308] καὶ τοὺς εἷμαρμένους νόμους ἐκ-
40 φαένοντα [41 ΕἸ] καὶ πάσας τὰς τάξεις τῶν ἐγκοσμέων ϑεῶν
καὶ ἔῷα ὑφιστάντα πάντα μέχρι: καὶ τῶν ἐσχάτων, τὰ μὲν
παρ᾽ αὐτοῦ μόνου γεννώμενα, τὰ δὲ διὰ μέσων τῶν οὐρα-
νίων ϑεῶν. ἐπεὶ καὶ ἐν τῷ Πολιτικῷ [21ὃ Β] τὸν 4ία
καλεῖ δημιουργὸν καὶ πατέρα τοῦ παντός, ὥσπερ καὶ ἐν
35 τούτοις αὐτὸς περὶ αὐτοῦ φησιν [41 ΑΤ' ὧν ἐγὼ δημι-
ουργὸς πατήρ τ᾽ ἔργων᾽ καὶ τὴν νῦν οὖσαν διακόσμησιν
τοῦ κόσμου φησὶν εἶναι τὴν ἐπὶ Διός, καὶ τὸν κόσμον, κἂν
καϑ᾽ εἱμαρμένην κινῆται, τὴν τοῦ δημιουργοῦ καὶ πα-
τρὸς αὐτὸν ἀπομνημονεύοντα διδαχὴν οὕτω κινεῖσϑαι᾽
80 ζῶν οὖν τὴν ἐπὶ Διὸς ξωήν, δημιουργὸν ἔχει καὶ πατέρα
τὸν Δία τῆς ἑαυτοῦ ζωῆς. εἰ δὲ καὶ δημηγοροῦντα παρα-
ΟΕΡ
ὃ καὶ δύο ὁλικῶς ΟΝ [10 ἐξαίρων 1].: Θ΄! Β' 11 αὐτῷ ς:
αὐτῶν ΟΡ: αὐτὸ Η 12 ὁ οἵα ΝΡ 14 ὁπαδὸν ΟΡ: ὁπαδὴν Ν
20 θεῶν οὐ ὃ 328 αὐτὸν μόνον»Υὀ 438 τῷ ΟἿΔῈΕΡ 84 καλεῖν
δ αὐτὸς ]].: δὴ. οὕτω Κτὸὶ]})] ἑαυτοῦ ὰο 956 τὰ ΝΡ 2688 οἵ
Ῥο]ὶῦ. 22 ΒΕ; 218 ΒΒ 27 τὴν Ὁ Εἴ 39 ἀπομνημονεύσαντα Ῥ
81 καὶ οτὰὴ ΗΝ δημιουργοῦντα Ὁ 818 παράγει Ἑ
3816 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίὰ. 280]
δώσει [41 ΑἘ] τὸν δημιουργὸν ἀτεχνῶς καὶ τοῦτο Δέόν
ἐστι καὶ γὰρ ἐν Μίνωϊ [3190] διὰ τοῦτο σοφιστὴν
αὐτὸν προσηγόρευσεν, ὡς παντοίων λόγων πληροῦντα τοὺς
μετ᾽ αὐτὸν ϑεούς. δηλοῖ δὲ καὶ ὁ ϑεῖος ποιητὴς [Ποχὰ.
Θ 3.58] ἀπ᾽ ἄκρας αὐτὸν τῆς τοῦ Ὀλύμπου κορυφῆς δημηγο- δ
ροῦντα παραδιδούς"
κέκλυτέ μευ, πάντες τε ϑεοὶ πᾶσαί τε ϑέαιναι"
καὶ τὰς διπλᾶς συστοιχέας τῶν ϑεῶν ἐπιστρέφοντα πρὸς ἕαυ-
τόν᾽ ὃς καὶ διὰ πάσης (τῆς) ποιήσεως ὕπατον κρειόντων
καὶ πατέρα ἀνδρῶν καὶ ϑεῶν αὐτὸν ἀνυμνεῖ καὶ πᾶσιν τὸ
εὐφημεῖ᾽ τοῖς δημιουργικοῖς ὀνόμασιν.
Ὅτε τοίνυν σύμπασαν τὴν “Ἑλληνικὴν ϑεολογίαν ἀπε-
φήναμεν τῷ Διὶ τὴν ὅλην δημιουργίαν ἀπονέμουσαν, τί χρὴ
περὶ τῆσδε τῆς ῥήσεως τοῦ Πλάτωνος ἐννοεῖν, ἢ ὅτι ποιητὴς
αὐτῷ καὶ πατὴρ ἀνυμνεῖται ὃ αὐτὸς ϑεός, ὁ βασιλεὺς Ζεύς, τὸ
καὶ οὔτε πατὴρ μόνον οὔτε πατὴρ καὶ ποιητής: ὃ μὲν γὰρ ὁ
πατὴρ ἦν μονάς, ὃ δὲ ὁ πατὴρ καὶ ποιητὴς τετράς, ὃ δέ, ὡς
οὗ Πυϑαγόρειοί φασι, δεκάς, καὶ αὕτη τῶν ϑείων ἡ τάξις.
ἔστ᾽ ἂν ἵκηται
(προϊὼν ὃ ϑεῖος ἀριϑμός, 30
μουνάδος ἐκ κευϑμῶνος ἀκηράτου)
τετράδα ἐπὶ ξαϑέην᾽ ἣ δὴ τέκε μητέρα πάντων,
πανδεχέα, πρέσβειραν, ὅρον περὶ πᾶσι τιϑεῖσαν,
ἙῈ ἄτροπον, ἀκαμάτην᾽ δεκάδα κλείουσί μεν ἁγνήν.
μετὰ τὴν πατρικὴν ἄρα μονάδα καὶ τὴν πατρικὴν ἅμα καὶ 16
ποιητικὴν τετράδα προελήλυθεν ἡ δημιουργικὴ δεκάς, ἄτρο-
πος μὲν οὖσα, διότι σύνεστιν αὐτῇ ϑεότης ἄτρεπτος, ὅρον
δὲ τιϑεῖσα πᾶσιν, ὡς τάξεως μὲν τοῖς ἀτάκτοις χορηγός,
ΟΝΡ
ὅ τοῦ ἢ Ῥ ὅβ ϑημιουργοῦντα 5. 6 παραδοὺς Ὁ 7 ρῥχὶὺβ
τε Οἵὰ ΝΡ 8 συστοιχείας Ῥ τῶν θεῶν ΟΡ: τὸν Καὶ 9 τῆς
δὰ ΚΥγΟ] ᾧὕὄᾧπαγον κριόνων Ὁ 16 πατὴρ αὐτὸς ἀνυμνεῖται
ϑεὸς Ῥ ὁἐἘὁ αὐτὸς Οοα Ν [106 ὁ (810) ὁ Ν, 17 ὃ δὲ --- ὃ δέ
οἵη ΝἧἾ, ρργοεὺ ποιητὴς 118 Ρ: ὁ ποιητὴς καὶ πατὴρ 18 γοϑὲ
δεκὰς δὲ (8ἰ6) δἀὰ Ν αυδο Ρ α.17 τῶν ϑείων ἘΡ: θεῶν Ο
91 μονάδος ἘΡ 22 ἤδη τὲ" καὶ ΟΝ | οὗ ΝΌΟΝ ΙΔ. Ὁ]. υἱδ:
Ρυίμ. ρ. 3238 οὐ ᾿πΐγα 2098 2824 ἄτρεπτον ΝΥ 4ὅ μενάδα Ο |
οἵ. οσϑο. οδβαϊὰ. 16 26 παρελήλυθεν 5 247 μένουσα Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΌΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίμω. 380] 5817
κοσμήσεως δὲ τοῖς ἀκόσμοις, καὶ νοῦν μὲν ἐλλάμπουσα ταῖς
ψυχαῖς, ἅτε νοῦς οὖσα ὁλικός, ψυχὴν δὲ σώμασιν, ὡς τὴν
αἰτίαν αὐτῆς ἔχουσά τὲ καὶ περιέχουσα, καὶ τὰ τοῦ ὄντος
γένη τά τε μέσα καὶ ἔσχατα γεννῶσα, ὡς τὸ ὃν τὸ δημι-
5 ουργικὸν ἐν ἑαυτῇ περιειληφυῖαλ. καὶ μὴν καὶ ἀπὸ τῶν ἐν
Πρωταγόρᾳ [321 Ὁ] γεγραμμένων πάρεστι συλλογέσασϑαι
τὴν τοῦ δημιουργοῦ 'τάξιν ἥτις ἐστίν ὁ γὰρ Ζεὺς καὶ ἐν
ἐκείνοις τῆς ὅλης πολιτικῆς αἴτιος λέγεται καὶ τῶν κατ᾽
οὐσίαν ταῖς ψυχαῖς ἐνεσπαρμένων λόγων᾽ τοῦτο δέ ἐστι τὸ
10 τὴν ὕλην δημιουργίαν ἀναδήσασϑαι καὶ ταῖς ἀτρέπτοις ξαυ-
τοῦ δυνάμεσι τὰ πάντα συνέχειν' ὥσπερ γὰρ ὁ ϑεολόγος
περὶ αὐτὸν ἴστησι. τὴν Κουρητικὴν τάξιν, οὕτω δὴ καὶ ὁ
Πλάτων []. 6] φυλακὰς φοβερὰς εἶναί φησι περὶ αὐτόν,
καὶ ὡς ἐκεῖνος ἐπὶ τῆς τοῦ Ὀλύμπου κορυφῆς αὐτὸν ἐδρύει, Ε
16 οὕτως καὶ οὗτος τὴν ἀκρόπολιν ἀνῆκεν αὐτῷ, ἐν ἡ διαι-
ὠνέως ἱδρυμένος διὰ τῶν μέσων τάξεων κοσμεῖ τὰ πάντα.
τίς μὲν οὖν ὃ δημιουργός ἐστι καὶ ὅτι νοῦς ϑεῖος τῆς ὕλης
ποιήσεως αἴτιος. εἰρήσθω διὰ τούτων. καὶ ὅπως ὑπό τε
Ὀρφέως καὶ Πλάτωνος ὁ αὐτὸς ἀνυμνεῖται δημιουργὸς Ζεύς,
0 ἀπὸ τούτων ὑπεμνήσϑω. πότερον δὲ πηγαῖον ἐροῦμεν εἶναι
τοῦτον, ἢ ἀρχικόν. ἤ τινος ἄλλης τάξεως τὸν δημιουργόν,
ἄξιον μὴ σιγῇ παρελθεῖν. δοκεῖ μὲν οὖν ὅσα τῷ τρίτῳ τῶν
ἀρχικῶν ὃ ϑεουργὸς ἀνατίθησι, ταῦτα καὶ οὗτος τῷ κόσμῳ 91
διδόναι καὶ δημιουργεῖν μὲν τὸν οὐρανόν, κυρτῷ σχήματι
306 περικλάσας, πηγνύναι δὲ πολὺν ὅμιλον ἀστέρων ἀπλανῶν,
ξώνας δὲ πλανωμένων ὑφιστάνειν ἕπτά, καὶ γῆν ἐν μέσῳ
τιϑέναι καὶ ὕδωρ ἐν τοῖς κόλποις τῆς γῆς καὶ ἀέρα ἄνωϑεν
τούτων. οὐ μὴν ἀλλ᾽ εἴπερ ἀκριβῶς σκοποῖμεν, τὸν μὲν τρί-
ΟΝῬ
2 ὁλικῶς Ρ ἀ γενητά τε μέσα ἘΝῚ Ῥ(-ν»-)ὶ τεο α ὅ προ-
ειληφυῖα ἈΡ 11 οὗ ΟΥΡΏ. ἔτη. 112 18 αὐτὴν Ρ 14 καὶ ὡς Ε᾿Ῥ:
ὡς καὶ 17 θεῖος ΟΝ: εἷς Ρ 30 ὑπομνήσθω Ρ 21 τῶν δημι-
ουργῶν Ἀ: ἴοχί. 061] 432 οὖν ΝΡ: γχρῦ 3388 οὗ Τα. 40 Ὶ 80
480 βοουμπίῃς ὁχ [π]|18η1 Πυρμοροί 618 βυχηρίδ θθβὸ ἀἱοὶζασ ἰη γα
2171 Ὁ. οὗ ᾿ηΐτα 2808 οἱ οζϑα. ομδ]. 848 8ϑὀυ 24 δημιουργεῖ Ν᾽
2ὅ περικλάσας ΟΝ: περικαλέσας Ῥ; οἵ. 1018 Ποχορτ. 3895 1 α].
26 ζωνῶν ΝΡ ἑπτάδα ἈΡ Ὡ1 χαὶ δηΐθ ὕϑωρ οἵ ΚΕ
κόσμοις Ρ ῶ8 τὸν 8: τὸ 11 τὶ ᾿
3818 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤἸτὰ. 280]
τον τῶν κοσμικῶν ἀρχικῶν εὑρέσκοντες εἰς τὰ κατὰ μέρος
διαιροῦντα τὸ πᾶν, τὸν δὲ δεύτερον εἰς τὰ ὅλα, καὶ κινή-
σεως αἴτιον δημιουργικὸν ὑμνούμενον, τὸν δὲ πρῶτον ϑελή-
ματι μόνῳ τὰ πάντα κατασκευάσαντα καὶ καϑ᾽ ἕνωσιν ὕφι-
στάντα τὸν ὅλον κόσμον, τοῦτον δὲ τὸν ὑπὸ τοῦ Τιμαίου δ
λεγόμενον δημιουργὸν καὶ τῷ βούλεσϑαι τὰ πάντα παρά-
γοντα καὶ τὴν εἰς ὅλα τομὴν παρεχόμενον τῷ παντὶ καὶ
τὴν εἰς τὰ μέρη τὰ συμπληροῦντα τὰς ὁλότητας πάσας ---
οὐ γὰρ μόνον ὅλον ἐξ ὕλων ποιεῖ τὸ πᾶν. ἀλλὰ καὶ ἑκάστης
ὁλότητος τὰ πλήϑη --- διὰ ταῦτα πάντα τῆς τριάδος τῶν τὸ
ἀρχικῶν πατέρων αὐτὸν ἐπέκεινα λέγειν ἀξιοῦμεν καὶ μίαν
πηγαίαν αἰτίαν, καὶ τοῦτον ἐκεῖνον, (ὃν ἐν τῇ πηγαίᾳ ψυχῇ
τὰ λόγεα παραδίδωσι τὰ πλήϑη τῶν ἰδεῶν ἐκροιξοῦντα
καὶ ἐκ νοῦ καὶ ψυχῆς καὶ σώματος ὑφιστάντα τὸν λόγον
, καὶ τὰς ἡμετέρας γεννῶντα ψυχὰς καὶ εἰς γένεσιν πέμποντα, 1δ
περὶ οὗ καὶ ταῦτά φησιν, ἃ καὶ ὃ Τίμαιος" κατέϑετο γὰρ
νοῦν μὲν ψυχῇ; ἐνὶ σώματι δ᾽ ἀργῷ
ἡμέας ἐγκατέϑηκε πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε.
τοῦτο δὴ τὸ ϑαῦμα παρὰ τοῖς “Ἕλλησι περὶ τοῦ παρ᾽ αὐτοῖς
δημιουργοῦ τεϑρυλημένον. εἰ δὲ ταῦτα ὁμοφώνως λέγεται τῷ 50
τε Τιμαίῳ καὶ τοῖς λογίοις, πηγαῖός ἐστιν οὗτος δημιουργός,
φαῖεν ἂν οἵ ἐκ τῆς ϑεοπαραδότου ϑεολογίας ὁρμώ-
μένοις κατὰ τὰς ἰδέας καὶ αὐτὸς δημιουργῶν τὸν ὅλον κόσμον
καὶ ὡς ἕνα καὶ ὡς πολὺ καὶ ὡς καϑ᾽ ὅλα διῃρημένον καὶ
ὡς κατὰ μέρη, καὶ εἷς ὑπό τε Πλάτωνος καὶ Ὀρφέως καὶ 945
τῶν λογίων ποιητὴς καὶ πατὴρ ὑμνεῖται τοῦ παντός, πατὴρ
ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε, γεννῶν μὲν τὰ πλήϑη τῶν ϑεῶν,
ψυχὰς δὲ πέμπων εἰς γενέσεις ἀνδρῶν, ὡς καὶ τοῦτό φησιν
ΟΝΡ
1 τῶν μὲν κοσμικῶν ΝΝ ἀρχικῶν ἀ61]} τὸ} δὑρήσομεν Ν᾽
2 τὸ δὲ δ. Ρ καὶ οι δ ϑημιουργικῆς Ρ: Ν (6Χ -κὸ» ΘΟΥ̓)
4 μόνον ΟὟ ἔνωσιν ΝΡ: ἣν Ο 6 τῶ ΟΡ: τὸ Ν βουλεύ-
εσϑαι 5 7Τ)ὕλα---8. εἰς οι δ 8.δἰίοχυμι τὰ οἵ Ν 12 ὃν
ἷδβθ 8 18 οὗ οἵ. ομβ)ά. 38. 34| ἐκριξοῦντα ΚΑ 1088 οὗ, ταῦτα
124) οΣ. οῃ8]α. 47 19 περὶ ΟΝ: παρὰ Ρ 20 τεϑρυλλη-
μένον Ρ 28 καὶ αὐτὸς οὐ ὁ κόσμον ὅλον Ο 34 πολὺν
οἱ ΚτΟ]] ῶὅ τὰ μέρη ΟΝ 21 ΔἸζοσϑτη τε ΟΝ Ὀφοβί τε
Ἰοσαὺ ϑεῶν Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἿΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ. 2380 394Α] 8190
ὁ Τίμαιος" καὶ γὰρ εἰ ἄριστός ἐστι τῶν αἰτίων, ὧς Ο
αὐτός φησι [29 ΑἹ, τές μηχανὴ τάττειν αὐτὸν ἐν ταῖς δευ-
τέραις τάξεσι τῶν δημιουργῶν; τὸ γὰρ ἄριστον ἐν δημι-
ουργοῖς ὑπεροχῆς ἐστι σημαντικὸν ἀκροτάτης ἐν τῇ σειρᾷ τῇ
5 δημιουργικῇ. πάσης δὲ σειρᾶς τὸ ἀκρύτατον πηγαῖόν ἔστιν,
ὥστε ἀνάγκη πηγαῖον εἶναι τοῦτον τὸν δημιουργόν. ἀλλ᾽
οὐκ ἀρχικόν, τῶν ἀρχῶν δευτέρων οὐσῶν πανταχοῦ τῆς οἷ-
κείας πηγῆς. διὸ καὶ τοὺς ἐγκοσμίους ϑεοὺς αὐτὸς ἀποτελεῖ
δημιουργούς, ὡς πηγή τις ὧν δημιουργική. πολλῶν δὲ ὄν-
τοτῶν τῶν πηγαίων δημιουργῶν. ποῖ χοροῦ τοῦτον τάξομεν
μείζονος δεῖται ἐπιβλέψεως᾽ τοσοῦτον δ᾽ οὖν ἀπὸ τῶν εἰρη-
μένων δῆλον, ἐν ποίᾳ ϑεῶν τάξει δεῖ ζητεῖν αὐτόν, ἀφ᾽
ὧν δῆλον λοιπὸν καὶ τίνα τρόπον εὑρεῖν τε ἔργον αὐὖ-
τὸν καὶ εὑρόντα εἰς ἅπαντας λέγειν, καὶ ὕπως ποιη-
τὸ τής ἐστι καὶ πατήρ. καὶ τί τὸ ποιητικόν, καὶ ὡς οὐχ οἷον
ἕνιοίέ φασι. τὸ μὲν τῶν ἀψύχων ποιητικόν, τὸ δὲ τῶν
ἐμψύχων πατρικόν᾽ πάντων γὰρ ὁ αὐτός ἔστι ποιητὴς καὶ
πατήρ᾽ καὶ γὰρ τῶν ἔργων λέγεται πατήρ, ὡς ἐν τῇ δημ-
ηγορία φησίν [414], ἀλλ᾽ ὡς καὶ τῆς ἑνώσεως καὶ τῆς Ὁ
40 οὐσίας αἴτιος ὧν καὶ τῆς ὑποστάσεως καὶ τῆς προνοίας τῶν
ὑποστάντων χορηγός.
Τόδε δ᾽ οὖν πάλιν ἐπισκεπτέον περὶ αὐτοῦ, πρὸς
πότερον τῶν παραδειγμάτων ὁ τεκτηνάμενος αὐτὸν
ἀπειργάξετο, πότερον ὡς πρὸς τὸ κατὰ ταὐτὰ καὶ
45 ὡσαύτως ἔχον ἢ πρὸς τὸ γεγονός [280 2941.
Εἰπών, τί τὸ εἶδος τοῦ κοσμικοῦ συστήματος, ὅτε γενη-
τὸν καὶ πῶς γενητόν, ὅτι ὡς αἰσϑητόν --- χρόνου γὰρ οὐ-
δεμίαν. πεποέηται μνείαν, ὅτε μηδὲ ὑφέστηκέ πῶ χρόνος ---
καὶ τί τὸ δημιουργικὸν αἴτιον, ὅτι τὸ ποιητικὸν ἅμα καὶ
ΟΝΡ
1 οὗ. οσϑο. ομβδϊὰ. 861: 10 ποῦδιιυ [11 δ᾽ οὖν ΟΝ: γ᾽ οὖν Ρ
12 τάξει θεῶν δεῖν αὐτὸν ζητεῖν Ῥ: τ. ὃ. αὐτὸν δεῖ ΣΝ 14 πάν-
τας Ῥ 1 καὶ ὡς οὐχ --- 16 ποιητικόν ὁ 17 πατρικῶν Ρ
118 καὶ πατήρ οὰ Ὁ 188 δημιουργία Ο: ἴτὰ δημηγορία Οἱ
22 οὖν ΟΡ: «ᾧ ἮΝ -ς οὔτ αᾳὺς Ρ]δαἰ. 3988 αὐτοῦ ἕως τοῦ"
κατὰ 5 248 τεχκτηνάμενος ΝΡ ουχμὰ 0 ΡΪδαΐ.: τεχταινόμενος ὅς
Ρ]αὺ. οὗ ν. 8327. 231. 839 229, 20 24 ὡς οἴη Υἧς οὕχῃ ἈΪ δἰ. 1].
91 καὶ Ο: τὸ ΝΡ ὅτι 6: τὸ ΝΡ
890 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῖμὰ. 380 29 ΑἹ
πατρικόν ---- τοῦτο δέ ἐστε νοερὸν ἀμέϑεκτον ὁλικόν --- ἐπὶ
τὸ τρίτον μέτεισε νῦν, τὸ παράδειγμα τοῦ παντὸς ἐπιξητῶν
ὁποῖόν ἐστι. πότερον γενητὸν ἢ αἰώνιον" κατεῖδε γάρ, ὅτε
πᾶς δημιουργὸς ἢ ἔξωϑεν λαμβάνει τὸ παράδειγμα ὧν δη-
μιουργεῖ, ἢ αὐτὸς αὐτὸ τίκτει ἀφ᾽ ξαυτοῦ" ὥσπερ καὶ τῶν ὃ
ἐνταῦϑα δημιουργῶν οἷ μὲν ἄλλα μιμήσασϑαι ἀκριβῶς δύ-
νανται, Οὗ δὲ αὐτοὶ δύναμιν ἀναπλαστικὴν ἔχουσι μορφω-
μάτων ϑαυμαστῶν (καὶ ἔργων ἀναγκαίων πρὸς τὰς χρείας, ὡς
ὁ πρῶτος ναῦν ποιήσας τὸ παράδειγμα τῆς νεὼς ἐν ἑαυτῷ
ἘΞ ἀνέπλασε φανταστικῶς. ἔτι τοένυν κἀχεῖνο συνεῖδεν, ὅτι πᾶν 10
τὸ τεταγμένως ποιοῦν. σκοπὸν ἔχει καὶ μέτρον τοῦ ποιήματος"
εἰ γὰρ μή, καὶ ἐν τῷ ποιεῖν πλανήσεται; καὶ ἐὰν εἰς τὸ
τέλος ἔλϑῃ 9 οὐκ εἴσεται" πόϑεν γάρ, εἰ τοῦτο τέλος ἐστί;
μήποτε γὰρ ἐλλείπει τι ἢ πλεονάξει, καὶ δεῖ ἀφελεῖν ἢ
προσϑεῖναι" "διὰ γὰρ τοῦτο καὶ τὰ σώματα ἀλόγως ποιεῖ καὶ 1τ6
ἀνοήτως, ὅτι οὐδὲν ἔχει μέτρον οὐδὲ αἰτίαν τοῦ ποιουμένου"
δεῖ γὰρ ἄχρι τοσούτου ϑερμανϑῆναι τὸ φάρμακον᾽ ἀλλ᾽ ἐὰν
μὴ παρῇ τέχνη καὶ νοῦς ἰατρικὸς ἀφορέξων -τὸ μέτρον τῷ
πυρὶ τῆς ἐνεργείας, πλέον ϑάτερον ἀπεργάξεται τὸ πῦρ καὶ
φϑείρει τὸ ὅλον, ᾧ συντελεῖν ἔμελλε πρὸς τὴν γένεσιν" οὐ 30
γὰρ εἶχε τοῦ γιγνομένου τὸ εἶδος. πᾶν ἄρα τὸ ποιοῦν ἔχειν
δεῖ τοῦ ποιουμένου τὸν λόγον, εἰ μέλλοι τεταγμένως ποιήσειν.
ταῦτ᾽ οὖν κατιδὼν ὁ Πλάτων ἅμα τῷ ποιητικὴν αἰτίαν
ἀπολείπειν ἔϑετο καὶ παράδειγμα τοῦ παντός. ὥσπερ καὶ
᾿Αφιστοτέλης τῷ τὸ παράδειγμα ἀνελεῖν συνανεῖλε καὶ τὸ 35
ποιοῦν. ϑέμενος δ᾽ οὖν ὁ Πλάτων εἷναι παράδειγμα ζητεῖ
Ε' διὰ τούτων, ὁποῖον τὸ παράδειγμα, καὶ τοῖς εἰρημένοις ἀνω-
τέρω διορισμοῖς χρώμενος δι᾽ ἐκείνων τῶν ὑποϑέσεων τῶν
τριῶν εὑρίσκει τὸ ζητούμενον. καὶ πῶς μὲν αὐτὸς ποιήσεται
τὴν εὕρεσιν καὶ δι᾽ οἵας ἀποδείξεως, ϑεασόμεϑα μεκρὸν ὕστε- 80
ρον [Ρ. 82858. ἡμῖν δὲ πρῶτον αὐτὸ τοῦτο δεικτέον, ὅτι
ΟΝΡ
9 ὁ οὰ Ὁ σιρῶτος πρὸς τὰς ναῦς σοιήσας Ἀ ἐν ἑαυ-
τῶ γοεὺ ποιήσας ΝΡ 12 ἂν Ν 11 τοσοῦτον Ῥ 18 μὴ
οἵὰ Ῥ: μὲν Ν ἰατρικῶς ἀφωρίζων 5 22 ποίησιν 5 38 ποιη-
τιῶ Ρ 284 ἀπολιπενς 3ὅ τῷ ΟΝ 468 Οὗ τ. 2948|
καὶ τὸ ποιοῦν συνανεῖλεν Ν 26 δ᾽ οἵὰ Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίμι. 380 294] 3521]
κατά τι παράδειγμα γέγονεν ὃ κόσμος, ἔπειτα, τί ποτέ ἐστι
τοῦτο καὶ ἐν ποίᾳ τάξει τῶν ὄντων ξητητέον. εἰ μὲν οὖν
ἀόριστός ἐστι καὶ ἄσκοπος ἡ δημιουργία τῶν ὅλων, οὐκ ἔστι
παραδειγματικὸν αἴτιον τοῦ παντός" εἰ δὲ τοῦτο μὲν οὐδὲ
ὅδ ὑπονοεῖν ϑέμις. ὁ δὲ δημιουργὸς οἶδεν ἃ ποιεῖ καὶ εἰδὼς
οὕτω προάγει τὴν κοσμοποιίαν, εἰσὶν (αἵδ αἰτίαι τῶν γιγνο-
μένων ἐν αὐτῷ, καὶ ταύτας τὰς αἰτίας ἀναγκαῖον ἤτοι πρώ-
τως ἔχειν αὐτόν, ἢ ἐκ τῶν πρεσβυτέρων ἀρχῶν εἰς αὐτὸν
καϑήκειν᾽ ὁποτέρως δ᾽ ἂν λέγωμεν. ἔστι πρὸ τοῦ κόσμου τὸ
10 παραδειγματικὸν αἴτιον. ἔτι δὲ ἐπειδὴ νοῦς ἐστιν ὁ δημι-
ουργός, εἰ μὲν αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ; ὁμοιότατον αὑτῷ ποιεῖ"
τοῦτο δέ ἐστιν εἰκόνα ἑαυτοῦ ποιεῖν" εἰ δὲ βουλευόμενος
ποιεῖ, πάντη μὲν καὶ πάντως ἀνάξιον τοῦτο τῆς δημιουργι-
κἧς αἰτίας. εἰ δ᾽ οὖν καὶ τοῦτο παραδέξαιτό τις) ἀλλ᾽ ἐκεῖνό
18 γε ἕπεται. προὐπάρχειν ἐν αὐτῷ τὸ τοῦ δημιουργήματος
εἶδος᾽ πᾶς γὰρ ὃ βουλευόμενος προείληφεν ἐν ἑαυτῷ τὸ
παράδειγμα περὶ οὗ βουλεύεται. τοῦτο μὲν οὖν καὶ δι᾽ ἄλ-
. λῶν ἀποδείκνυται πολλῶν, ὅτι δεῖ τὸ παράδειγμα τοῦ κόσμου
προὐφεστάναι. καὶ μάλιστα τῆς δημιουργικῆς αἰτίας προῦ-
380 ποκειμένης" ἢ γὰρ ἀγνοεῖν ἀναγκαῖον τὸ δημιουργοῦν τὴν
τοῦ δημιουργουμένου τάξιν νοερὸν ὃν ἢ γινώσκειν᾽ ἀλλ᾽ εἰ
μὲν ἀγνοοίη. πῶς προνοήσει;, πῶς δὲ τάξει τὸ πᾶν; εἰ δὲ
γινώσκει, πῶς οὐ περιέξει τὸ γιγνόμενον τῇ ἑαυτοῦ νοήσει
κατὰ μίαν αἰτίαν; Ἐκεῖνο δὲ ἐπὶ τούτῳ ϑεατέον, τί τὸ
86 παράδειγμα τοῦτο καὶ ποίας τάξεως τῶν ὄντων᾽ ἄλλοι γὰρ
ἄλλως ἔϑεντο τῶν παλαιοτέρων. ὁ μὲν γὰρ ϑεῖος Ιάμβλιχος
αὐτὸ τὸ ὅπερ ὄν, ὃ δὴ νοήσεε μετὰ λόγου περιληπτόν ἔστιν,
ἀφωρίσατο τὸ παράδειγμα τοῦ παντός, τὸ μὲν ἕν ἐπέκεινα
τυϑέμενος τοῦ παραδείγματος, τὸ δὲ ὅπερ. ὃν αὐτῷ σύνδρο-
80 μον ἀποφαίνων, ἑκάτερον δὲ νοήσει περιληπτὸν ἀποκαλῶν.
ΟΝΡ
Ὡ οὖν οἵὴ Ν ὃ παράγει Ν 9 λέγομϑον Ο: λέγοιμεν Ῥ
11 αὐτὸ τὸ εἶναι Ν αὐτῶ ποιεῖ 5 132 8 ποιεῖ 18 τοῦτο
ὉΝ: ποιεῖ Ρ 14 παραδέξεται Ρ 1ὅ τὸ ΝΡ: τῶ 5 16 βουλό-
μδνος Ῥ 20 τὸν δημιουργὸν Ὁ 21 ἢ οἴὰ Νὶ 22 πῶς δὲ
ΟΡ: πῇ δὲ Ν 28 ἴοτί, γινώσκοι 24 τούτοις Ῥ 28 τὸ
μὲν --- 39 παραδείγματος οτὰ Ὁ 29 αὐτῶ Ν: αὐτὸ 6: Ρ (-ο)
80 ἀποφαῖνον Ῥ σερεληπτῶν Ο: περιληπτικὸν Ρ
ῬΒΟΟΣΥΒ οἃ. Ὁ ΘἈΆ1. 1. 21
98
8990 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ:τὦ. 386 29 Α]
ὁ δέ γε φιλόσοφος Πορφύριος τὴν μὲν ψυχήν, ὥσπερ εἴρη -
ται καὶ πρότερον ἶρ. 807,18]. δημιουργὸν ὑπέϑετο τὴν
ἀμέϑεκτον, τὸ δὲ παράδειγμα τὸν νοῦν, ἐν ταῖς ὑφειμέναις
τάξεσι τὰ ἐν ταῖς πρεσβυτέραις ὁρῶν᾽ ὁ μὲν γὰρ Πλάτων νοῦν
δημιουργὸν εἰπὼν τὸ παράδειγμα νοητὸν ἐπωνόμασεν, ὃ δὲ 6
ἐξηγητὴς οὗτος ψυχὴν δημιουργὸν λαβὼν νοῦν τὸ παρά-
δειγμα κέκληκε. τρίτος δὲ ὁ ϑαυμαστὸς. Θεόδωρος τὴν
Ο δημιουργικὴν τριάδα τριαδικῶς διαιρούμενος καὶ ἐν ἑκάστῃ
μονάδι πρῶτον καὶ μέσον καὶ τελευταῖον ὁρῶν, τὸ ἔσχα-
τον ἐφ᾽ ἑκάστης αὐτοξῷῶον προσηγόρευσε καὶ οὕτως ἔφατο 10
τὸν νοῦν εἰς τὸ ὅ ἐστι ζῷον ὁρᾶν εἰς γὰρ τὸ οὐσιῶδες
ξῶον αὐτὸν ἀνηρτῆσθαι προσεχῶς. ὥστε καὶ κατὰ τοῦτον ὁ
οὐσιώδης δημιουργὸς οὐχὶ πρὸς τὸ αὐτοξῷον ἀποβλέπων
δημιουργεῖ, ἣ [οὐ] πολλὰ τὰ παραδειγματεκὰ αἴτια, ἢ οὐ πᾶς
δημιουργὸς κατά τι παράδειγμα τὴν οἰκείαν προβέβληται 16
ποίησιν, ἵνα μὴ τὸ ποιοῦν εἰς τὰ μεϑ᾽ αὐτὸ βλέπον ποιῇ
καὶ οὕτως τὸ τῆς μερινῆς ψυχῆς ὑπομένον λανθάνῃ πά-
ϑος. ὁὃ δέ γε ἡμέτερος καϑηγεμὼν κατὰ τὴν ἔνϑεον
ξαυτοῦ νοήσιν καὶ τόδε τῆς προσηκούσης διαίτης ἠξέωσεν᾽
ἐπεὶ γὰρ τῶν παλαιῶν οὗ μὲν αὐτὸν τὸν δημιουργὸν ἑποίη- 90
σαν ἔχοντα τὰ παραδείγματα τῶν ὅλων, ὡς Πλωτῖνος
[σπη. 8, 9, 1]. οὗ δὲ οὐκ αὐτόν, ἀλλ᾽ ἤτοι πρὸ αὐτοῦ τὸ
παράδειγμα, ἢ «μετ᾽ αὐτόν, πρὸ αὐτοῦ μὲν ὡς ὁ Πορφύ-
οίος. μετ᾽ αὐτὸν δὲ ὡς ὃ “ογγῖνος, ἠρώτα, πότερον ὃ
δημιουργὸς εὐθὺς μετὰ τὸ ἕν ἐστιν, ἢ καὶ ἄλλαι τάξεις εἰσὶ 26
νοηταὶ μεταξὺ τοῦ τὰ δημιουργοῦ καὶ τοῦ ἑνός" εἰ μὲν γὰρ
Ὦ μετὰ τὸ ἕν ὁ δημιουργός, ἄτοπον τὸ σύμπαν εἶναι τῶν
νοητῶν πλῆϑος μετὰ τὸ ἀπλήϑυντον᾽ διὰ γὰρ τῶν τῷ ἕν
προσεχῶν ἀριϑμῶν ἡ πρόοδος ἡ ἐπὶ τὸν ὅλον ἀριϑμὸν καὶ
͵ τὸ ὅλον πλῆϑος. εἰ δὲ καὶ ἄλλαι μεταξὺ τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ 30
ΟΝΡ
18 καὶ πρότερον εἴρηται ἩΡ 2. τὸ 8 τὸ ΟΝ: τοῦτο ἢ
4 προτέραις 5 1788 Δ] αὐτὰ Ἰπο18 ρτδοθοῦ 1808 10 ἀφ᾽ ΟΝ
11 τὸν ΝΡ: τὸ Ο ὅ ἐστι Ο: ἔστι ἮΡ δΙύοσασα τὸ οἵὴ
12 ἀνηρπάσϑαι Ῥ 14 γυϊυβ οὐ 46] ΚΙΟΙ} 16 ἑαυτὸ ΝΡ
βλέπων ΝΡ 17 ὑπομένων ΟΝ 90 αὐτὸν ΟΝ: αὐτῶν Ρ 21 τὰ
ἢ Ρ 22 οὐ κατ᾽ αὐτὸν ὧΝ 2428 ὁ οἵη ΝΡ 34 ΡἈΥΠῸ8 ὁ ο0πὶ
ΝΡ ὃ8δὃδὃ ἢ ΟΝ: εἰ: 838 τῶν ἐν τῶ ἑνὶ Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῖχη. 2380 294] 328
δημιουργοῦ τάξεις εἰσί. πότερον ἐν αὐτῷ πρώτῳ τὸ παρά-
δειγμα τοῦ παντὸς ἢ μετ᾽ αὐτὸν ἢ πρὸ αὐτοῦ ξητητέον᾽ εἰ
μὲν γὰρ ἐν αὐτῷ πρώτῳ, πᾶν τὸ νοητὸν πλῆϑος ἐν αὐτῷ
θήσομεν" τὸ γὰρ τῶν νοουμένων κάλλιστον τὸ παράδειγμά
δ ἐστιν᾽ ὥστε πάλιν ἔσται νοητὸς διαὶ οὐ νοερός, ὃ μικρῷ πρό-
τερον ἰ». 8108] ἀποδεέκνυμεν. καίτοι τὸ μὲν παράδειγμα
μόνας ἰδέας ἔχει τέτταρας, αὐτὸς δὲ καὶ τὰς ἔτι μερικωτέρας
ἐκείνων. ἡλίου, σελήνης. ἑκάστου τῶν ἀιδίων. εἰ δὲ μετ᾽
αὐτόν, ἐπὶ τὸ χεῖρον ἐστραμμένος ἔσται καὶ τὸ ἀτιμότερον,
10 ὃ μηδενὶ τῶν ϑείων ὑπάρξαι ϑέμις᾽ ὥστε πρὸ τοῦ δημι-
ουργοῦ τὸ παράδειγμά ἔστιν. ἀλλ᾽ εἰ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ,
πότερον ὁρᾶται ὑπ᾽ αὐτοῦ ἢ οὐχ ὁρᾶται: τὸ μὲν οὖν μὴ
ὁρᾶσϑαι λέγειν καὶ τοῦ Πλάτωνός ἐστιν ἀνήχοον καὶ τῆς
τῶν πραγμάτων φύσεωρ᾽ ἄτοπον γὰρ τὴν μὲν ἡμετέραν ψυ-
16 χὴν ὁρᾶν ἐκεῖνο καὶ περὶ αὐτοῦ λέγειν, νοῦν δὲ καὶ τὸν
ὅλον νοῦν μὴ ὁρᾶν. εἰ δὲ ὁρᾷ τὸ νοητὸν ὁ δημιουργός,
πότερον εἰς ἑαυτὸν ἐστραμμένος ὁρᾷ, ἢ ἔξω μόνον ἑαυτοῦ;
ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἔξω μόνον ἑαυτοῦ. εἴδωλα ὁρᾷ τοῦ ὄντος καὶ
ἕξει αἴσϑησιν ἀντὶ νοήσεως" εἰ δὲ εἷς ξαντόν, ἔστι καὶ ἐν
20 αὐτῷ τὸ νοούμενον᾽ ὥστε καὶ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ τὸ παρά-
δειγμά ἐστι καὶ ἐν αὐτῷ, νοητῶς μὲν πρὸ αὐτοῦ, νοερῶς δὲ
ἐν αὐτῷ. δοκεῖ δὲ καὶ τὰ τοῦ Πλάτωνος ῥήματα ποτὲ μὲν
ἐξεμὲ ᾿αὐτοῦ ποιεῖν τὸ παράδειγμα, ποτὲ δὲ ταὐτόν᾽ ὅταν
μὲν γὰρ λέγῃ [39] τό᾽ ἥπερ οὖν νοῦς ἐνούσας ἰδέας
16 ἐν τῷ ὅ ἐστι ζῷον, ὅσαι τε καὶ οἷαι καϑορᾷ, τοσαύ-
τας διενοήϑη καὶ τόδε τὸ πᾶν σχεῖν. ὡς ἕτερον τοῦ
παραδείγματος τὸν δημιουργὸν ἐπὶ τὸ αὐτοξζῷον ἀνατείνε--
σϑαί φησι, καὶ αὖ ὅταν φῇ [80] τένι τῶν ξῴων αὐὖ-
τὸν εἰς ὁμοιότητα ὁ συνιστὰς συνέστησε; τῶν μὲν
80 ἐν μέρους εἴδει πεφυκότῳν, μηδενὶ καταξιώσωμεν᾽
ΟΝΡ
8 αὐτῶ τῶ Ὁ 4 οὗ Τω. 800 ὅ οὐ οὰ 68 861].
αυδύϊιονυ ΟΟΣΡΟΣΏΧΩ 8 καὶ σελήνης Ῥ 18 ἀνηκόου οἱ
ΚχῸ]}: ἀνηκόων ς 16 τὸν Ν᾽ 19 19. ἔσται Ν 20 ἑαυτῶ σ΄
21 ἑαυτῶ Ρ νοητῶς --- 32 αὐτῷ Ὁ 28 ταυτὸν ΟΝ; αὐ-
τὸ Ῥ 84 ἥπερ Ό: εἴπερ Ρ 865. καὶ τοσαύτας Ν 868 τὸν
δημιουργὸν τοῦ παραδείγματος ῦ0;Ἕ;Ἕ 28 αὖ ὁ Ρ 29 τῶν ΟΝ:
τὸν 80 καταξιώσομεν
215
Ε
99
894 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 380 949 ΑἹ
οὗ δέ ἐστι τὰ ἄλλα ξῷα καϑ᾽ ἕν καὶ κατὰ γένη μό-
ρεα,) τούτῳ πάντων ὁμοιότατον αὐτὸν εἶναι τιϑῶμεν᾽
καὶ γὰρ ἐν τούτοις διορέξει τὸ συνιστὰν ἀπὸ τοῦ παρα-
δείγματος. ὅταν γε μὴν πάλιν διαρρήδην λέγῃ [29] τό"
ἀγαϑὸς ἦν, ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς οὐδέ-
ποτε ἐγγίγνετο φϑόνος᾽ τούτου δὲ ἐκτὸς ὥν, πάντα
ὅτι μάλιστα ἠβουλήϑη γενέσθαι παραπλήσια αὑτῷ,
δηλοῦν φαίνεται τὴν τοῦ δημιουργοῦ πρὸς τὸ παράδειγμα
ταυτότητα᾽ ὥστε καὶ ὃ Πλάτων ἔστι μὲν ὅπῃ ταὐτόν. ἔστι
δὲ καὶ ὅπῃ φησὶν. ἕτερον, καὶ τούτοιν ἑκάτερον εἰκότως"
νοητῶς μὲν γάρ εἰσιν αἱ ἰδέαι πρὸ τῆς δημιουργίας, τέτταρες
ἰδεῶν μονάδες, πρόεισι δὲ καὶ εἰς τὸν δημιουργὸν ἡ εἰδητικὴ
τάξις, καὶ ἔστε μέα τῶν ἐν αὐτῷ μονάδων ὁ τῶν ἰδεῶν ὅλος
ἀριϑμός. ταῦτα δὲ καὶ ὃ Ὀρφεὺς [ἔὑν. 120] ἐνδεικνύ--
μενος καταπένεσϑαι τὸν νοητὸν ϑεὸν ἔφατο παρὰ τοῦ δημι-
ουργοῦ τῶν ὅλων καὶ ὁ μὲν Πλάτων βλέπειν εἰς τὸ παρά-
δειγμα τὸν δημιουργὸν ὑπέϑετο, τὴν νόησιν διὰ τῆς ὁράσεως
ἐνδεικνύμενος, ὃ δὲ ϑεολόγος καὶ οἷον ἐπιπηδᾶν αὐτὸν τῷ
νοητῷ καὶ καταπίνειν, ὡς ὁ μῦϑος ἔφησεν᾽ ἔστι γάρ, εἶ χοὴ
διαρρήδην τὰ τοῦ καϑηγεμόνος λέγειν, ὃ παρὰ τῷ Ὀρφεῖ
Πρωτόγονος ϑεὸς κατὰ τὸ πέρας τῶν νοητῶν ἴδρυμένος
παρὰ τῷ Πλάτωνι τὸ αὐτοξῷον᾽ διὸ καὶ αἰώνιόν ἐστι καὶ
τῶν νοουμένων κάλλιστον, καὶ τοῦτ᾽ ἔστιν ἐν νοητοῖς, ὕπερ
ὃ Ζεὺς ἐν νοεροῖς πέρας γὰρ ἑκάτερος τῶνδε τῶν τάξεων,
καὶ ὃ μὲν τῶν παραδειγματικῶν αἰτίων τὸ πρώτιστον, ὃ δὲ
τῶν δημιουργικῶν τὸ μοναδικώτατον᾽ διὸ καὶ ἑνοῦται πρὸς
ἐκεῖνον ὁ Ζεὺς διὰ μέσης τῆς Νυκτὸς καὶ πληρωϑεὶς ἐκεῖ-
ϑεν γίνεται κάσμος νοητὸς ὡς ἐν νοεροῖς.
ὃς τότε Πρωτογόνοιο.χανὼν μένος Ἠρικεπαίου
ΟΝ Ε
1 οὗ ΟΝ: οὐ 4 γε μὴν πάλιν οχα Ῥ 6 ἐγγίγνεται Ἡ:
γίνεται ΡΊ οὗ ἰπἴτα ιο96 1 αὐτῶ ΝΡ 10 ὅπη ΝΡ: πῆ
καὶ τούτοις ἑκάτερον Ῥ: καίτοι τούτων ἕνεκα ῥητέον 6 11 αἱ
οἵὴ ΝΡ 18 ἐν αὐτῶ ἘΡ: ἑαυτῶ ὁ 14 ὁ οι ΝΡ 1 κατα-
πίνεσθαι φησὶ (ογῖθθο ἔφατο) Ρ 19 καὶ οὐ Ρ 1985 διαρρής
δὴν εἰ χρὴ Ν 21 δι (δ) κατὰ ΚγΟ] ᾿ 28ὃ οὗ Τί. 800
26 κράτιστον Ρ 3988 οἵ. ᾿ορθοὶς ΑρΊΔΟΡΙ. ὅ198,͵ 29 προτό-
γόνοιο Ο 816: πρωτογόνων Ῥ: πρωτόγονος Ν ἠρικαϊπαίου Ῥ: ἦρι-
σκεπαίου Ο: ἠρισκεπαῖος 5680]. Ο 08: ἠρικαπαίον Ν᾽
ΠΡΟΚΛΟΥΎ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχῃ. 2880 29ᾺΑ] 320
τῶν πάντων δέμας εἶχεν ξῇ ἐνὶ γαστέρι κοίλῃ,
μῖξε δ᾽ ἑοῖς μελέεσσι ϑεοῦ δύναμίν τε καὶ ἀλκήν,
τοὔνεκα σὺν τῷ πάντα Διὸς πάλιν ἐντὸς ἐτύχϑη.
εἰκότως ἄρα καὶ νῦν ὃ Πλάτων εἰς τὸ παράδειγμα βλέ-
δ ποντά φησι δημιουργεῖν αὐτόν, ἵνα τῷ νοεῖν ἐκεῖνο πάντα
γενόμενος τὸν αἰσϑητὸν ὑποστήσηται κόσμον᾽ τὸ μὲν γὰρ
ἦν νοητῶς πᾶν, αὐτὸς δὲ νοερῶς πᾶν, ὁ δὲ κόσμος αἰσϑη-
τῶς πᾶν᾽ διὸ καὶ ὁ ϑεολόγος φησί"
πάντα τάδε κρύψας αὖϑις φάος ἐς πολυγηϑὲές
1 μέλλεν ἀπὸ κραδίης προφέρειν πάλι ϑέσκελα ῥέ-
ξων.
Ὅτι μὲν οὖν πρὸς παράδειγμα γέγονεν ὃ κόσμος, καὶ
τί τοῦτ᾽ ἔστι, καὶ πῶς μὲν ὑπὲρ τὸν δημιουργικὸν νοῦν,
πῶς δὲ ἐν αὐτῷ, διὰ τούτων καταφανές" ἀποροῦσι δέ τινες,
15 ὕπως ὁ Πλάτων ἠρώτησεν, εἴτε πρὸς τὸ γενητὸν δεδημι-
οὔύργηται ὃ κόσμος, εἴτε πρὸς τὸ νοητόν᾽ οὐδὲ γὰρ ἔστιν
ἄλλο τι γενητόν, ἵνα πρὸς αὐτὸ δημιουργῆται τὸ πᾶν. εἰ
μὲν οὖν περὶ Σωκράτους ἢ ἄλλου τῶν μερικῶν τινος ἦν ὃ
λόγος, εἶχε χώραν (ἂν) ἡ ἐρώτησις᾽ ἐπειδὴ δὲ περὶ τοῦ παν-
40 τὸς ἡ ζήτησις, μήποτε ἀδύνατον ἢ τὸ πρὸς γιγνόμενον ὑπο-
στῆναι τὸ πᾶν᾽ τί γὰρ ἄλλο γιγνόμενόν ἐστιν, ἢ τὸ πᾶν;
λύσομεν δὴ τὴν ἀπορίαν ταύτην ἀναμνησϑέντες τῶν πολλά-
κις εἰρημένων, ὅτι καὶ τὴν ψυχὴν γιγνόμενον ὁ Πλάτων
καλεῖ, καϑόσον τοῦ χρόνου μετείληχεν" ἀπορεῖ δὴ οὖν ὁ
86 λόγος. τί παράδειγμα τοῦ παντός, πότερον ψυχὴ ἢ νοῦς ἢ
γοητόν᾽ ταῦτα γάρ ἔστι τὰ μόνως αἰώνια καὶ διὰ τοῦτο
ἐξήτησεν, εἴτε πρὸς γιν όμενον, εἴτε πρὸς αἰώνιον ὁ κόσμος
γέγονε. λεγέσϑω μὲν οὖν ὥς τισιν ἔδοξε καὶ οὕτως. μή-
ποτὲ δὲ τελειότερον κατ᾽ ἄλλην ἔφοδον ἀπαντᾶν δυνατὸν
80 πρὸς τὴν ἀπορίαν, ᾧ καὶ δῆλον ἔσται τὸ πρὸ τοῦ κόσμου
ΟΝΡ
1 ἐσ 2 μίξε δ᾽ ἐοῖς ο: μέξε δ᾽ οἷς ΜΝ: μίξε᾽ δ᾽ οἷς Ῥ
8 πάντα ΒΟΙΡΒῚ δὰ Ῥ. 8318, 9: παρὰ ΙΣΌΤΙ ὄ φησὶν αὐτὸν
δημιουργεῖν Ῥ τῶ νοεῖνο (οσαῖβθο ἐκεῖν) Ῥ θ γὰρ οἴ Ρ
1 ἦν Ἐ: ἡ Ῥ: οι Ὁ 9 τάδε ἘΡ: δὲ Ὁ 10 παλυϑέσκελα
ΟΡ: πάλιν ϑέσκελα Νὶ 16 ἠπόρησεν Ν 19 ἐπειδὴ δὲ Ἐ:
ἐπειδὴ Ο: ἐπεὶ δὶ 20 δ (ἂν εἴην 22 δὴ ΝΡ: δὲ Ὁ
26 τὸ νοητὸν Ο
Β
326 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ἸΊΜΑΙΟΝ Β [Τῖμυ. 2380 294]
πλημμελὲς ὃ ὅπως οὐ δεῖ λέγειν, ὡς ᾿Αττικὸς καὶ Πλούταρχος
φήθησαν, ἀγένητον" εἰ γὰῤ μηδὲν ἦν πρὶν οὐρανὸς γένηται
γενητόν, γελοῖον ἦν ζητεῖν, εἰ πρὸς ἀεὶ ὃν ἢ γενητὸν ὃ
κόσμος γεγένηται. ἀλλὰ μὴν τοῦτο ζητεῖ νῦν. ἦν ἄρα καὶ
πρὸ τοῦ κόσμου τι γενητόν. καὶ ἐπειδὴ οὐ τὸ ἀεὶ ὃν οὐδὲ ἧ δ
χώρα, τρία δὲ ἦν καὶ πρὸν οὐρανὸν γενέσθαι, ὃν καὶ χώρα
καὶ γένεσις δῆλον, ὅτι τοιοῦτον ἦν ἐκεῖνο τὸ θρυλούμενον.
Ὦ τὸ πλημμελές. γιγνόμενον οὖν οὐ τὸ πᾶν μόνον, ἀλλὰ καὶ
αὐτὸ τὸ πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον, ὥσπερ εἴπομεν
καὶ πρότερον Ρ. 984,28]. ἔστιν οὖν ἔχων ὁ κόσμος τοῦτο 10
μὲν τὸ πλημμελὲς ὡς ὕλην, τὸ δὲ νοητὸν ὡς κρεῖττον προῦπ-
ἄρχον. πότερον -(οὖν» ὁμοιοῦται πρὸς τὸ ἐν ξαυτῷ ὑλικὸν ἢ
πρὸς τὸ κατ᾽ οὐσίαν θειότερον; μέσος γὰρ ὧν ἀμφοῖν ϑατέ-
φῳ τῶν ἄκρων ἐξ ἀνάγκης ὡμοίωται" ὑπόκειται γὰρ ὁ δη-
μιουργὸς κἀκεῖνο παραλαβὼν καὶ τὸ αὐτοξῷον ὁρῶν ὥστε τὸ
εἰκότως ξητεῖ, ποτέρῳ τὸ πᾶν ὁμοιοῖ, τῷ ὅπερ ἔλαβεν, ἣ
τῷ ὃ καθορᾷ. τούτοις οὖν ἀκόλουθον καὶ τὸ ἑξῆς, ὅτι κα-
λὸς ὧν πρὸς τὸ νοητὸν ἀπείκασται καὶ οὐ πρὸς τὸ πλημ-
μελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον᾽ τὸ γὰρ πρὸς τοῦτο εἰκασμένον
[τοῦτο!] αἰσχρόν. ἤδη δέ τινες τῶν ἐξηγητῶν λέγουσιν 320
οὐ περὶ τοῦ δημιουργοῦ τὸν Πλάτωνα ζητεῖν, πρὸς ποῖον
ἐποίησε τῶν παραδειγμάτων, ἀλλὰ περὶ ἡμῶν λέγειν τῶν
εἰδότων, ὅτι τὰ παραδείγματα διττά, πρὸς πότερον τὸ πᾶν
γεγονέναι φήσομεν. καὶ ἔχει τρόπον τινὰ καὶ τοῦτο λόγον᾽
ἡμᾶς γὰρ εἶναι τοὺς εἰς ἄμφω βλέποντας, ἀλλ᾽ οὐ τὸν δη- 56
ἙΕ ἱμουργόν" οὐ γὰρ ϑέμις αὐτῷ πρὸς τὸ χϑῖρον βλέπειν, ἡμεῖς
δὲ ὁρῶντες τά τὲ πρὸ αὐτοῦ καὶ τὰ μετ᾽ αὐτὸν ἑαυτοὺς
ἐπανερωτῶμεν, ἐν τίσιν αὐτοῦ τὸ παράδειγμα τιϑέναι προσή-
κει. ἄλλοι δέ φασιν, ὅτι τῆς τελείας ἕνεκα διαιρέσεως προ-
ἔτεινε καὶ τὸ γενητόν, ἵνα μὴ προαρπάζξειν δοκῇ τὸ ξητού- 80
μενον, ὅτι ἀΐδιον τὸ παράδειγμα τὸ κοσμικόν᾽ ὑποϑέμενος
ΟΝΡ
8 γενητόν (810) --- 4 γεγένηται οἵχὰ ΟΝ. 68 οὗ. Τα. 69 Ὁ
Ἵ τοῦτο (8011. γένεσιρ) οἱ Κτὸ ϑρουλλούμενον ἘΡ 8 τὸ
πλημμελές ΟΝ: καὶ πλημμελές Ῥ 9 πλημμελὲς Ρ [10 ἔσειν οὖν
ἔχων Ο: ἐστιν" ἔχων οὖν ἈΡ ἔστω οἱ ΚτῸ]1 16 ὃ παρέλαβεν
οἱ 5 21 ποῖον ἘΡ: τὸ πότερον Ο 34 γέγονε Ν 26 οὐ ἘΡ:
εἰσ αὐτὸ Ρ 2328 ἐν Ρ 3288 καϑήκει Ρ 80 δοκῇ οὐ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [|7Π|πι|. 2380 294] 327
γὰρ τὸ γενητὸν ἔδειξεν ἄτοπόν τι ἑπόμενον. οἷ δὲ λέγουσιν,
ὅτι, ἐπεὶ τῶν αἰσϑητῶν τὰ μέν ἐστι παρὰ φύσιν, τὰ δὲ
κατὰ φύσιν, τούτων δὲ τὰ μὲν εἰκόνας ἔχει τινῶν γενητῶν,
τὰ δὲ ἀγενήτων ἐστὶν ὁμοιώματα, βουλόμενος ἀποδεῖξαι
5 τὸν κόσμον πρὸς ἀΐδιον γεγονότα παράδειγμα τῶν ἄλλων πε-
ποίηται τὴν ἀναίρεσιν διὰ τοῦ κάλλιστον εἶναι τὸ πᾶν᾽ οὔτε
γὰρ παρὰ φύσιν εἶναι τὸ κάλλιστον, οὔτε ἀπὸ γενητῆς οὐ-
σίας παραδειγματικῆς᾽ οὐ γὰρ κάλλιστον τὸ ἐκ ταύτης. δι-
ὅτε δὲ ὅλως καλόν, οὐ παρὰ φύσιν. ἡ μὲν οὖν λύσις τῆς
10 ἀπορίας τοιάδε τίς ἐστιν. Ἄξιον δὲ καὶ τὴν τῶν ὀνομά-
τῶν ἀκρίβειαν τῷ λογισμῷ συνελεῖν᾽ τὸ μὲν γὰρ πάλιν καὶ
τὸ ἐπισκεπτέον τὴν τάξιν ἐνδείκνυται τοῦ προβλήματος,
ὅτε τοῖς πρὸ αὐτοῦ συνεχές ἐστι καὶ ἐπ᾽ ἐκείνοις τοῖς σκέμ- Εὶ
μασι τοῦτο πρόεισιν ἑξῆς. τὸ δὲ περὶ αὐτοῦ πάντα τὰ
16 ξητήματα συνάγει πρὸς τὴν μέαν περὶ τοῦ κόσμου ϑεωρέαν᾽
καὶ γὰρ ὃ περὶ τοῦ δημιουργοῦ λόγος καὶ ὃ περὶ τοῦ παρα-
δείγματος τῆς τοῦ παντὸς ἕνεκα ϑεωρίας παραλαμβάνεται.
τὸ δὲ πρὸς πότερον τῶν παραδειγμάτων διέστησιν ὡς
ἄκρα καὶ ὡς ἀλλήλων ἕτερα τὸ νοητὸν καὶ τὸ γενητόν, τὸ
0 μὲν ἐν τοῖς πρωτέστοις τῶν ὄντων, τὸ δὲ ἐν τοῖς ἐσχάτοις.
τὸ δὲ ὃ τεκτηνάμενος τὴν εἰδοποιέαν δείκνυται τὴν ἀπὸ 100
τοῦ αἰτίου καϑήκουσαν καὶ τὴν δημιουργικὴν τέχνην τὴν
εἰς τὸν κόσμον προϊοῦσαν᾽ ὡς γάρ φησιν ὁ ϑεολόγος
[ὅῳ. 92], οὗ πρῶτοι τεκτονόχειρες τῷ Διὶ τὰς δημιουρ-
85 γικὰς δυνάμεις ἔδοσαν πάσης τῆς ἐγκοσμίου ποιήσεως"
οὗ Ζηνὶ βροντήν τὲ πόρον τεῦξάν τε κεραυνόν,
πρῶτοι τεκτονόχειρες, ἐδ᾽ Ἥφαιστον καὶ ᾿ϑήνην
δαίδαλα πάντ᾽ ἐδίδαξαν, ὅσ᾽ οὐρανὸς ἐντὸς ἐέργει.
τούτοις οὖν καὶ ὁ Πλάτων ἑπόμενος τῷ τεκτηνάμενος καὶ
80 τῷ ἐτεκτήνατο χρήσεται [88 Α] συνεχῶς ἐπὶ τῆς δημιουργιε-
κῆς ποιήσεως. τὸ δὲ κατὰ ταὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχον τὸ
αἰώνιον παράδειγμα τοῦ παντός, ὃ δὴ πρώτιστόν ἔστι τῶν
αἰωνίων ἐν τῷ πέρατι τῶν πρωτίστων νοητῶν ἱδρυμένον.
ΟῈΡ
1 τι ΝΡ: ἐστιν 2. ἐπὶ Ο 4 γενητῶν ΟΝ Ρ: οἷη.ς 6 τοῦ ΟΡ:
φοῦτο Ν 18 παρ᾽ αὐτοῦ 14 τὸ ΟΝ: τ Ρ περὶ ΟΝ: πρὸ Ρ
21 ἐνδείκνυται ἮΝ 2888 οὗ ΠΟΌΘΟΚ Αρίδορῃ. δ04 26 ξηνοὶ Ρ
898 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίχη. 380 29 ΑἹ
τὸ δὲ αὖ γεγονὸς τὸ πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον"
σύνϑετον γάρ ἐστι καὶ τοῦτο καὶ πολυμιγὲς καὶ ἑτεροκένη-
τον, ἃ δὴ στοιχεῖα τῆς γενητῆς φύσεως. οὐκ ἄρα φασίν᾽
ἐκεῖνο μὲν ἀγένητον καὶ φϑαρτόν, ὁ δὲ κόσμος γενητὸς καὶὲ
Β ἄφϑαρτος, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο γεγονὸς ὡς ἑτεροκένητον καὶ ὃ
συμμιγές᾽ σαφῶς γὰρ καὶ ὁ Πλάτων πρὸ τῆς οὐρανοῦ γενέ-
σεως ἐρεῖ [2 })] τρία ταῦτα εἶναι, χώραν καὶ γένεσιν καὶ τὸ ὄν,
δηλαδὴ γένεσιν λέγων τὸ πλημμελές. καὶ τοῦτο οὖν γένεσις,
καὶ ὃ κόσμος ἀγένητος κατὰ τὴν χρονικὴν γένεσιν. ταῦτα
γοῦν ἐστι τῷ τε Πλάτωνι συμφωνότερα καὶ ταῖς κατὰ φύσιν 10
ἡμῶν καὶ ἀδιαστρόφοις περὶ τοῦ παντὸς ὑπολήψεσιν.
Εἰ μὲν δὴ καλός ἐστιν ὅδε ὁ κόσμος ὅ τε δημει-
ουργὸς ἀγαϑός, δῆλον ὡς πρὸς τὸ ἀίδιον ἔβλεπεν"
εἶ δὲ ὃ μηδὲ εἰπεῖν τινι ϑέμις, πρὸς τὸ γεγονός
[29 ΑἹ. 16
Πρῶτον τὴν λογικὴν ἔφοδον τοῦ Πλάτωνος κατανοή-
σωμὲν ὅπως ἀποδεικτικῶς προελήλυϑεν᾽ ἐκ μὲν τῶν ὑπο-
ϑέσεων εἶχε διττὰ ταῦτα ἀξιώματα κείμενα᾽ τὸ πρὸς ἀΐδιον
παράδειγμα γεγονὸς καλόν᾽ τὸ πρὸς γενητὸν γεγονὸς οὐ κα-
λόν" τούτοις δὲ ἀντιστρέφοντά ἐστι τὸ καλὸν πρὸς ἀίδιον 30
παράδειγμα γέγονε" τὸ μὴ καλὸν οὐ πρὸς ἀίδιον παράδειγμα"
ἐὰν γὰρ τῷ ἀντικειμένῳ τοῦ ἡγουμένον ἕπηται τὸ ἀντικεί-
μενον τοῦ ἑπομένου, ταῦτά τε ἀντιστρέφει πρὸς ἄλληλα καὶ
Ο τὸ ἐξ ἀρχῆς, ὡς δείκνυται διὰ τῆς εἰς ἀδύνατον ἀπαγωγῆς"
εἰ γὰρ τὸ καλὸν πρὸς γενητὸν εἴη γεγονός, τὸ πρὸς γενη- 535
τὸν γεγονὸς οὐ καλὸν διὰ ϑάτερον τῶν ἀξιωμάτων, ἔσται τὸ
καλὸν οὐ καλόν καὶ αὖ ὅ,τι μὴ καλὸν πρὸς ζἀγγένητον παρά-
δειγμα --- γέγονε γὰρ πρὸς αἰώνιον --- καλὸν ἔσται τὸ μὴ
ΟΝΡ
8 δὴ ΟΝ: δὶδ φησὶν 4 ἄφϑαρτον ὟΝ ὄὅ γενὸς Ρ ΒὶἌ
Ἰ εἶναι ταῦτα 8 λέγων γένεσιν Ρ 10 τὸ ΟΡ 1288 κόσμος
ἕως τοῦ" εἰ δὲ δ 18 δῆλον Ν: οἵη Ρ: 868 οὗ Ρ». 229,33 14 πρὸς
γεγονὸς ς οὑχτῃ Α Ἐ]δ.. Βρὰ οὗ. 2399.22 17 μὲν γὰρ ἮΡ 18 τὸ
ἀίδιον Ῥ 19 τὸ πρὸς γενητὸν --- 31 γέγονε ΟῚ 2428 τῶ ἑπομένω
Ο τεῦ ὃ 34 ὡς ΟΝ διὰ ΝΡ: ὡς διὰ 60 88 τὸ δὲ πρὸς
Ἡ ἴοτὺ. τοοῦῖδ 8268. ἀγένητον 5 247 τὸ ΝΡ: τὲ 6 οὐ καλόν
οὰ ΟΡ καὶ αὖ Ο: καὶ ἂν ῬΡ: καὶ αὖ εἰ Ν ὅτι ΟΡ: τὸ Ν
218 παράδειγμα Β01]]. εἴῃ γεγονόξ 28 γεγόνει ΝΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴμι. 2394] 8399
καλόν. διὰ τί οὖν μὴ αὐτόϑεν ἐν ταῖς ὑποϑέσεσι ταῦτα
παρέλαβε τὰ ἀξιώματα᾽ τὸ καλὸν πρὸς ἀΐδιον γέγονε᾽ τὸ μὴ
καλὸν οὐ πρὸς ἀίδιον ἀλλ᾽ ἐκεῖνα, οἷς ταῦτα ἀντιστρέφει,
καίτοε μέλλων εἰς τὴν ἀπόδειξιν τούτοις χρῆσϑαι καὶ οὐκ
δ ἐκείνοις; λεκτέον, ὅτι ἐκεῖνα μὲν ἀπὸ τῶν αἰτίων ἀρχόμενα
ὑποϑέσεσίν ἐστιν οἰκειότερα, ταῦτα δὲ ἀπὸ τῶν αἰτιατῶν
τοῖς μετὰ τὰς ὑποθέσεις" ὅταν μὲν γὰρ λέγῃ τὸ πρὸς ἀί-
διον γεγονὸς καλόν ἐστιν᾽ ἀπὸ τῆς αἰτίας ἄρχεται, τελευτᾷ
δὲ εἰς τὸ αἰτιατόν᾽ ὅταν δὲ ἀνάπαλιν τὸ καλὸν πρὸς ἀίδιον
10 γέγονε" προηγούμενον ποιεῖ τὸ καλόν, ἑπόμενον δὲ τὴν
αἰτίαν. ἵνα οὖν ἀρχαῖς προσήκοντα λαμβάνῃ καὶ αἰτίαις, ἐν
ταῖς ὑποϑέσεσεν ἐκείνως ἔλαβεν, ἀντέστρεψε δὲ ἐν ταῖς ἀπο-
δείξεσι, τὸ προσῆκον τοῖς δεικνυμένοις ἐκλεγόμενος. τέτταρα
δὴ ταῦτα ἀξιώματα ϑέμενος διορίξεται περὶ τοῦ παντὸς εἶ-
15 κότως᾽ ἤτοι καλός ἔστιν ὁ κόσμος, ἢ οὐ καλός. ἀλλ᾽ εἰ μὲν
καλός. πρὸς τὸ ἀίδιον γέγονεν, εἰ δὲ μὴ καλός, πρὸς τὸ
γενητόν. ἀλλὰ μὴν ὅτι καλὸς ὃ κόσμος. ἐκ τῆς αἰσϑήσεως
δῆλον. πρὸς τὸ ἀΐδιον ἄρα γέγονεν. ἐπειδὴ δὲ τῷ κόσμῳ
τὸ καλὸν ἀπὸ τοῦ παραδείγματος ἐφήκει διὰ μέσης τῆς δη-
30 μιουργικῆς αἰτίας. ἐν τῷ ἡγουμένῳ πρὸς τῷ καλὸν εἶναι
τὸν κόσμον ἔλαβεν, ὅτι καὶ ὃ δημιουργὸς ἀγαϑός" πᾶς γὰρ
δημιουργὸς ἀγαϑὸς κρατεῖ τῆς οἰκείας ὕλης καὶ τὸ εἶδος
ἐπιτίϑησιν ὃ βούλεται τοῖς ὑποκειμένοις, καὶ πολλῷ πλέον
ὁ ὅλος δημιουργός, ὃς καὶ αὐτὴν ὑφίστησι τὴν ὑποκειμένην
6 φύσιν, ὥς που καὶ ἄλλοι λόγοι φασί, καὶ οὕτως ὑφέστησιν
αὐτήν, ὡς ἂν εὐεργὸς εἴη πρὸς τὸ δέξασϑαι τὸν ἀπ᾽ αὐτοῦ
κόσμον καὶ τὴν ἀπ᾽ αὐτοῦ δημιουργίαν. ἐπειδὴ δὲ τοῦτο
προσέϑηκεν ἐν τῷ δευτέρῳ συνημμένῳ, τὸ ἀντικείμενον ἀπε-
σιώπησεν᾽ ἦν μὲν γὰρ καὶ ἡ περὶ τὸν κόσμον δυσφημία
40 χαλεπή, κάλλιστον ὄντα καὶ ϑεὸν εὐδαίμονα, χαλεπωτέρα δὲ
ἡ περὶ τὸν δημιουργόν. διὸ καὶ τὴν Θέμεν προεστήσατο τοῦ
"1
λόγου, τὴν συνάγουσαν ἐπὶ τὸν δημιουργὸν καὶ αὐτοὺς τοὺς Εἰ
ΟΥΡ
ὃ ταῖς ὑποϑέσεσιν ς 10 ἑπομένην ΝΡ 11 δ)]ύοσο ἸοθῸ
αἰτίας ἮΡ 12 ἐκείνων Ῥ ,14 δὴ ἘΡ: δὲ 40 πρὸς τὸ
καλὸν ΝΡ 26 ὥς που ΟΡ: ὥσπερ ἙΝ 26 ὑπ᾽ αντοῦ Οὶ βὶὸ
80 οὗ. Τὴ. 831 Βα'Ἅ 81 ϑέμην 5. 818 οὗ Ἰἰηΐἶγα 191ἃ
880 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίῃ. 394]
θεοὺς καὶ οὐκ ἐῶσαν ἀπεσπάσϑαι τῆς ἀγαϑότητος τοῦ πα-
τρός, ἵνα δὴ καὶ αὐτὸς διὰ τῆς Θέμιδος μηδὲν πλημμελὲς
μηδὲ δύσφημον εἰς τὸν δημιουργὸν ἀναπέμψῃ τῶν ὅλων.
τούτων δὴ τῶν συνημμένων τοιούτων ὄντων, τῶν ἐκ διαιρε-
τικοῦ τὴν ἀρχὴν λαβόντων. κατίδωμεν, ὁποῖα ἄττα ὁ Πλά- ἐ
τῶν ἐπήνεγκεν ξξῆς.
Παντὶ δὴ σαφές, ὅτι πρὸς τὸ ἀΐδιον ὃ μὲν γὰρ
κάλλιστος τῶν γεγονότων, ὃ δὲ ἄῤιστος τῶν αἰτέων.
οὕτω δὴ γεγενημένος πρὸς τὸ λόγῳ καὶ φρονήσει
περιληπτὸν καὶ κατὰ ταὐτὰ ἔχον δεδημιθύργηταιε 10
[29 ΑἹ.
Διὰ δὴ τούτων πρῶτον μὲν τὸ συμπέρασμα προὔλαβεν,
ὥσπερ εἴωϑεν, ἀπὸ νοῦ τὰς ἀρχὰς τῶν ἀποδείξεων ποιού-
μενος ἔπειτα τὴν ὑπόμνησιν προσήγαγε τῆς προσλήψεως
καὶ ἐπὶ ταύτῃ τὸ λῆγον ἐπήνεγκε τὸ μὲν γὰρ παντὶ ὃ ὴ
σαφές; ὅτι πρὸς τὸ ἀίδιον, συμπέρασμά ἐστι, τὸ δὲ ὃ
μὲν γὰρ κάλλιστος τῶν γεγονότων, ὃ δὲ ἄριστος τῶν
αἰτέων. ἀπόδοσις τῆς προσλήψεως. ὡς δηλοῖ καὶ ὁ αἰτιώ-
δης σύνδεσμος" τὸ δὲ λοιπὸν ἡ ἐπιφορὰ τοῦ λόγον παντός.
Ἑ ἡ μὲν οὖν λογικὴ διάταξις τοιαύτη. πάλιν δὲ ἐπὶ τὴν 590
τῶν πραγμάτων ᾿ϑεωρίαν μεταβάντες κατέδωμεν πρῶτον, δι᾽
ἥντινα αἰτίαν τό τε καλὸν εἰς τὸ κάλλιστον μετέλαβε καὶ
τὰ ἀγαϑὸν εἰς τὸ ἄριστον᾽ ἔπειτα πῶς ταῦτα ἀληϑῆ καὶ
ποίαν ἔχει πρὸς ἄλληλα τάξιν. ὅτι μὲν οὖν τὸ καλὸν δημι-
οὔργημα πρὸς ἀέδιον παράδειγμα δεδημιούργηται, πρόδηλον, 535
καὶ εἴρηται πρότερον πόϑεν γὰρ αὐτῷ τὸ καλὸν ἢ ἐκ
τῆς ἐκείνου μιμήσεως; εἰ δὲ τοῦτο τὸ κάλλιστον. οὐ πρὸς
101 τὸ ἀίδιον ἁπλῶς. ἀλλ᾽ εἰ χρὴ φάναι πρὸς τὸ τῶν ἀιδίων
ἀιδιώτατον ὡμοέωται᾽ πᾶσα γὰρ εἰκὼν ἐναργέστερον μετέ-
χουσα τοῦ εἴδους καϑαρωτέρου παραδείγματός ἔστιν εἰκών᾽ 89
καὶ ὥσπερ τῶν ἀπὸ τῆς τελεστικῆς ἀγαλμάτων τὰ μὲν
ἀμυδροτέρας τυχόντα τῆς. τοῦ ϑείου παρουσίας δευτέρων
ΟΝΡ
ὅ ἅττα ὁ 88 ἀίδιον ἕως τοῦ" καὶ κατὰ ταυτὰ Ὁ 9 τὸ
ὸ
ἀόγῳ ς: τῶ λόγω ἩἭ: τῶ λόγω Ρ οὕτῃ (ΘΒΥτ ρσ. 7ὴ) ῬΙδαύ. 10 καὶ
Α ΡΙαῦ. ἔχων ὁ 14 τὴν ἡ Ν προλήψεως Ὁ 21 τῶν
μα Οσ. 2988 οὗ ἴῃ Ῥαάχ. 847, 2ὅ8ΒβΒ 42 9 ἐνεργέστερον Ῥ
μόώ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖωὰ. 29.] 881
ἀπολαύει καὶ τρίτων τοῦ ϑείου δυνάμεων, τὰ δὲ ἐναργεστέ-
ρας καὶ αὐτῶν τῶν πρωτίστων αὐτοῦ καὶ [τῶν] ἀκροτάτων
μετέχει ποιήσεων, τὸν αὐτὸν δήπου τρόπον καὶ ὁ τοῦ κό-
ὅμου τελεσιουργὸς ϑεὸς κάλλιστον αὐτὸν ἀπέφηνεν ὡς εἰκόνα
δ τοῦ πρωτίστου τῶν αἰωνίων᾽ ἐκεῖθεν γὰρ τὸ κάλλιστον, καὶ
τὸ κάλλιστον εἰς τὴν πρὸς ἐκεῖνο διὰ τῆς ἑαυτοῦ καλλονῆς
ὁμοίωσιν ἀνατείνεται. πάλεν τοίνυν εἰ τὸ δημιουργικὸν αἴ-
τιον ἀγαθόν ἐστι, πρὸς τὸ ἀΐδιον ἀπέβλεπεν, ἀλλ᾽ οὐ πρὸς
τὸ γενητόν, ἵνα μὴ πρὸς τὸ χεῖρον ἀποβλέπον, ὃ μὴ ϑέμις
10 εἰπεῖν, ἀποπίπτῃ τῆς ἀγαθότητος" εἰ δὲ μὴ μόνον ἀγαϑόν
ἐστιν αἴτιον, ἀλλὰ καὶ ἄριστον ἐν τοῖς αἰτίοις, πρὸς τὸ
ἀιδιώτατον ἔβλεπεν᾽ ὅσῳ γὰρ τὸ ὁρῶν ϑειότερον, τοσοῦτον
τὸ ὁρώμενον ὑψηλότερον᾽ κἂν γὰρ τὸ αὐτὸ ϑεωρῆται ὑπό τε
πρείττονός τινος καὶ χείρονος, ἀλλὰ μᾶλλον μὲν ὑπὸ τοῦ
1δ κρείττονος καὶ ἐναργέστερον, ἧττον δὲ ὑπὸ τοῦ χείρονος.
ταῦτ᾽ οὖν ὁ Πλάτων ἐνδεικνύμενος καὶ διὰ τούτων ἐκεῖνο
λεληϑότως παραμυϑούμενος. ὅτε τὸ παράδειγμα τοῦ παντὸς
οὐ τῶν πολλῶν ἐστιν ἀιδίων, ἀλλὰ τὸ πάντων ἀιδιώτατον
καὶ τὸ πρώτως αἰώνιον, κάλλιστον μὲν τὸν κόσμον, ἄριστον
40 δὲ τὸν δημιουργὸν προσείρηκξ᾽ τό τε γὰρ κάλλιστον πρὸς τὸ
θειότατον παράδειγμα γέγονε, καὶ τὸ ἄριστον πρὸς τὸ ὑπέρ-
τατον ἀποβλέπειν ἀναγκαῖον" εἰ γὰρ μὴ πὸ κάλλιστον ἔκ
τοῦ πρωτίστου παραδείγματος ἢ; οὐδενὸς ἔσται παράδειγμα
ἐκεῖνο, ἢ χείρονός τινος. ϑέμις δὲ οὐκ ἔστι τοῖς ὑπερτέροις
86 τὰ χείρω τῶν δευτέρων ποιεῖν. καὶ εἰ μὴ τὸ ἄριστον ἀπο-
βλέψειε πρὸς τὸ πρώτιστον, ἢ οὐδὲζν» ἀποβλέπον εἰς ἐκεῖνο
πθιεῖ ---- καὶ πῶς ἐκεῖνο τὴν παραδείγματος ἕξει χώραν; --
ἢ τὸ μὴ ἄριστον αὐτὸ νοήσει --- καὶ πῶς τὸ τῷ χείρονι
νοητὸν τῷ κρείττονι δι᾿ ὑπεροχὴν ἄληπτόν ἐστιν; --- ἀνάγκη
80 ἄρα τὸ κάλλιστον πρὸς τὸ θειότατον γεγονέναι καὶ τὸ ἄριστον
ΟΝΡ
1 ἀπολαύη Ἔ 3. τῶν 46] ΚτΟΙ δ ἐκεῖθεν τί γὰρ ἘΡ
9 ἀποβλέπων ἮΡ 10 εἰ δὲ Ο: εἰ Ν: εἰς Ῥ μὴ Ο: τοῦτο μὴ Ῥ:
τοῦτο τὸ μὴ Ν ἀγαθῶν Β 11 ἐστιν οτὰ ΝΡ 12 τοσούτω Ῥ
14 χείρονός τινὸς καὶ κρείττονος ἘΞ ἀλλὰ ----1ῦ κχρείττοψος ΟΥα
Ν [10 διὰ Ὁ Ρ 22 πρώτιστον Ν 48 εἴη ς ΒδἈ|Ό670 ἸΟθ00
παραδείγματος ῬΡ 868 ἀποβλέψει ἘΡ 26 ἀποβλέπων ἘΡ
28 αὐτὸ ΟἿ: αὑτῶ Ῥ
92 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊ. 29 Α]
πρὸς τὸ ἀιδιώτατον βλέπειν, ἔτε δὲ τὸ κάλλιστον ὑπὸ τοῦ
ἀρίστου δημιουργεῖσϑαι᾽ τίνος γὰρ αἴτιόν ἐστι τὸ ἄριστον,
ἢ τοῦ καλλίστου τῶν γενομένων; εἰ γὰρ μὴ τοῦ καλλίστου,
τῶν χειρόνων τινός. εἰ οὖν τὸ ἄριστον χείρονος αἴτιον, καὶ
τὸ μὴ ἄριστον τοῦ καλλίστου πάντως αἴτιον, καὶ οὕτως ἄρ- δ
δην ἀνατρέπεται τῶν πραγμάτων ἡ τάξις. ταῦτα μὲν οὖν τὰ
τρία γεωμετρικαῖς ἀνάγκαις φασὶν ἀποδεδειγμένα κείσϑω,
καὶ διὰ τούτων ὅπως ὃ Πλάτων τὰ ὀνόματα μετείληφεν,
ἡμῖν ὑπεμνήσθϑω. προστίϑησι δὲ ὃ Πορφύριος. ὅτι οὔτε,
εἰ ἄριστος ὃ δημιουργός, ἕπεται τὸ βλέπειν ωὐτὸν πρὸς τὸ 10
ἀίδιον, εἰ μὴ καλὰ δημιουργοῖ, οὔτε. εἰ καλὰ δημιουργοίη
[τις]. τὸ βλέπειν πρὸς τὸ ἀέδιον. εἰ μὴ ὡς ἄριστος δημι-
ουργὸς τὰ καλὰ ποιεῖ, ἀλλὰ κατὰ τύχην --- διὸ συνέπλεξεν
ἀμφότερα ὃ Πλάτων --- καὶ ὅτι εἰ δαίμονες οὗ δημιουργοὶ
τῶν ϑνητῶν. καὶ εἰ μὴ ἁπλῶς ἄριστοί εἶσιν. οὐδὲν κωλύ- 16
ονται οὗ τεχνῖται καὶ ὑποστάται τῶν ϑνητῶν ἄριστοι εἶναι
καὶ διὰ τοῦτο καλῶν εἰκόνων δημιουργοί. ταῦτα μὲν οὖν ὃ
Ὁ ἐκείνου λόγος. ὅτι δὲ ὅ. τε κόσμος ὀρϑῶς εἴρηται κάλλιστος
καὶ ὃ δημιουργὸς τῶν αἰτίων ἄριστος. ῥάδιον καταμαϑεῖν.
πρῶτον μὲν καὶ τὸ φαινόμενον τοῦ οὐρανοῦ κάλλος καὶ ἡ 30
τάξις τῶν περιόδων καὶ τὰ μέτρα τῶν ὡρῶν καὶ ἡ ἁρμονέα
τῶν στοιχείων καὶ ἡ διὰ πάντων διήκουσα ἀναλογία δείκνυσι
τοῖς μὴ παντάπασιν ἑἐσκοτωμένοις. ὅτε κάλλιστον τὸ πᾶν.
ἔπειτα ἡ τῶν ἀφανῶν ἐν αὐτῷ δυνάμεων τάξις, καϑ᾽ ἣν
συνέχονται αἱ τοῦ κόσμου μοῖραι, καὶ ἡ τῆς νοερᾶς οὐσίας 536
δόσις πῶς οὐ κάλλιστον αὐτὸν ἀποφαίνει τῶν γενητῶν; ἔστι
γὰρ ψυχῶν ἐν αὐτῷ ἐναρμόνιος χορεία, νοῦ μετουσία, ζωῆς
ϑείας χορηγία, ϑεότης ἄρρητος, ἑνάδων ἀριϑμός, ἐξ ὧν ὅλος
γίνεται τοῦ κάλλους διακορής. ὅπου δὲ καὶ ἡ πρὸς τὸ πᾶν
ὁμοιουμένη ψυχὴ γιγνομένη κοσμέα ϑαυμαστὸν ἐν ἑαυτῇ 80
ΟΝΡ
8 ἢ οὐ τοῦ Ν᾽ 1 φησὶν Ὁ | οὗ τορ. 45680ὺ 9. ἡμῖν οὐα Ὁ
ὑπομνήσθω Ὁ οὔτε οχα ὟΝ 10 αὐτὸν ΟΝ: αὐτοῦ Ρ 118 εἰ
μὴ καλὰ δημιδυργοῖ᾽ οὔτε τὸ βλέπειν οτὰ οοἷὐ 5 11 δημιουργεῖ
οὗτε Ρ 12 τις 46] ΚγΟ]] 14 ὅτι εἰδήμονες 5 18 τὲ οἵα Ὁ
1 ὁρῶν Ὁ 22 ἡ οὐ ὃ 271 ἐν αὐτῶ ψυχῶν ΝΡ χγορία
28 χορηγεία Ῥ ὕλος ΝῬ: ὁ λόγος 80 αὐτῇ
.
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτὰ. 39ΑᾺ] 8338
κάλλος ἐπιδείκνυσι, πῶς οὐχὶ πολλῷ μειξόνως τὸ πᾶν ἔχει τὸ
κάλλος; διὰ δὴ ταῦτα καὶ οὗ ϑεολόγοι τῷ Ἡφαίστῳ τὴν
᾿Αφροδίτην συξεύξαντες οὕτως αὐτὸν χαλκεύειν εἰρήκασι τὸ
πᾶν, καὶ αὖ ἐξ Ηφαίστου καὶ ᾿4γλαϊας Εὔκλειαν καὶ Εὐϑέ-.
δ νείαν ἀπογεννῶσι καὶ Εὐφήμην καὶ Φιλοφροσύνην, αἱ καὶ
αὐταὶ τὸ σωματοειδὲς τῷ κάλλει διαπρέπον ἀποτελοῦσι. τοῦτο
μὲν οὖν οὐδὲ οἵ τῷ δημιουργῷ λοιδορησάμενοι τετολμήκασιν
εἰπεῖν, ὡς οὐ κάλλιστος ὃ κόσμος, ἀλλὰ τοὐναντίον διὰ τῆς
τοῦδε καλλονῆς δελεάξεσθαί, φασι τὰς ψυχάς. ὅτι δὲ καὶ
τ: ὁ δημιουργὸς τῶν αἰτίων ἄριστος. πῶς ἂν δείξαιμεν: ἔνιοι
μὲν γὰρ ὑπήκουσαν τούτῳ τὸ τῶν γεγονότων, ἕνα δὴ μὴ
ἁπλῶς ἄριστος τῶν αἰτίων ἦ ῃ᾿ τοῦτο γὰρ εἶναι ψεῦδος" ἀλλὰ
τῶν αἰτίων τῶν γεγονότων" τὰ γὰρ ὑπὲρ αὐτὸν οὐκ ἔστιν
αἴτια τῶν γεγονότων. ἐγὼ δ᾽ αἰσχυναίμην ἂν ἐμαυτόν, εἰ
16 τοιαύτης δεοίμην μηχανῆς, ἐπιλαϑόμενος τῶν μικρῷ πρό-
σϑεν εἰρημένων [Ρ. 816 88» ἐν οἷς ἡ ἡμῖν ἐπεδείκνυτο πάσης
τῆς δημιουργικῆς τάξεως πηγὴ καὶ μονὰς ὧν ὃ νυνὶ παρα-
δεδομένος ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος δημιουργός. διὰ γὰρ τοῦτο καὶ
τῶν αἰτίων ἄριστός ἔστι, διότε τὴν πρωτίστην τάξιν. ἔλαχεν
80 ἐν τοῖς δημιουργοῖς τοῦ παντός, κἀνταῦϑα τοῦ Πλάτωνος
ἄντικρυς τὸν Ὅμηρον ζηλοῦντος, ὃς δὴ πατέρα τῶν ὅλων
αὐτὸν ἀποκαλεῖ καὶ ὕπατον κρειόντων, καὶ ταῦτα τῶν
πρὸ αὐτοῦ μεμνημένος ϑεῶν μέχρι καὶ αὐτῆς τῆς Νυκτός.
ἀλλ᾽ οὖν διότε τῶν ϑημιουργικῶν πρεσβύτατος, ἐκείνῳ μὲν
36 τ τον κρειόντων, τούτῳ δὲ τῶν αἰτίων ἄριστος ὕμνηται.
ἔνιοε δὲ τὸν μὲν δημιουργὸν αἰτιᾶσϑαι οὐδαμῶς τολμῶσι,
τὸ δὲ πᾶν τοῦτο αἰτιῶνται καὶ παραφέρουσι τὰ τῶν παλαιῶν
ἄντρον καλούντων τὸν κόσμον καὶ φρουρὰν καὶ σπή-
ΟΝΡ
8 οὗ. ΟΥΡΒ. ἔτρ. 140 ΠΟΌΘΟΚ Αρίδορμ. δ428 6 αὐταὶ Ο:
αὐτὸ ἘΡ τὸ κάλλει Ν 688 801]. σποβίϊοὶ (ῬΙοὔϊῃ. ΘΏῚ. 2, 9, ὅ 88)
9 φησὶΡ 11 τούτω ΟΝ: τούτων Ρ γεννητῶνΡΨΡ ἵνα δὴ--18 γε-
γονότων οἵα ὶ. 12 ἡ ---18 αἰτίων οτα. Ο 18 αὐτῶν Ο: αὐ-
τῶν 14 αἰσχυνοίμην Ν: αἰσχυνόμην Ῥ 16 τοιᾶσδε
18 γὰρ Ο: γοῦν ΝΡ 109 διότι τῶν αἰτίων τὴν Ρ 20 δημι-
ουργικοῖς Ν 218 οὗ Ρ. 816,16.9. 28 αὑτοῦ | οὗ Ποχι. Β΄ 269
24 τῶν δϑημιουργικῶν οτὰ Ῥ: τοοϊϊ8 τῶν δημιουργῶν 2188 οὗ
Ῥμοχθογά. ἕτρ. ὁ Β1098. 28. τὸς κόσμον καὶ φρουρὰν. οτῃ .Ν
884 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῆχὰ. 239 Β]
λαιον. ἄλλοι δὲ καὶ τὸν «δημιουργὸν ἐν τῷ κοσμουργεῖν
παίξειν εἰρήκασιν, καϑάπερ Ἡράκλειτος [ἔξ. 62}... πρὸς
δὲ ταῦτα ῥάδιον ἀπαντᾶν. ὅ τὲ γὰρ πόσμος, εἰ κάλλιστός
102 ἔστε καὶ εὐδαίμων ϑεός., ὥς φησι Πλάτων [84 Β]. ἀλλὰ
πρός γε τὸ νοητὸν καὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον ἄντρον εἰκότως 6
ὀνομάζεται καὶ σπήλαιον, καὶ μάλιστα τ τ ταῖς μερικαῖς ψυ-
χαῖς ταῖς εἰς τὰ σώματα καὶ τὴν ὕλην ῥεπούσαις. ὁ δὲ δημι-
ουργὸς εἰ καὶ ἄριστος τῶν αἰτίων, ἀλλὰ πᾶσαν αὐτοῦ τὴν
περὶ τὰ νέα δημιουργήματα σρόνοιαν παιδιὰν ἄν τις καλέ-
σειεν ὡς πρὸς τὰς ἐξῃρημένας τῶν αἰσθητῶν ἐνεργείας. διὰ 10
ταῦτα μὲν οὖν ὃ δημιουργὸς τοιαύτης ἔτυχεν ὑπὸ τοῦ Πλά-
τῶνος ἐν τοῖς παροῦσιν εὐφημίας. κατανοητέον δὲ καὶ
τὴν τοῦ καλλέστου πρὸς τὸ ἄριστον σύνταξιν ὕπως ἤρτηται
τῶν πρωτίστων ἀρχῶν᾽ ὡς γὰρ ἐν ἐκείναις τὸ κάλλος ἐξῆπται
τοῦ ἀγαϑοῦ καὶ ἡ καλλοποιὸς αἰτία τῆς πηγῆς τῶν ἀγαϑῶν τὸ
πάντων, οὕτω δὴ καὶ ἐν τούτοις ὃ μὲν κόσμος εἴρηται κάλ-
λιστος, ὁ δὲ δημιουργὸς ἄριστος, καὶ ἐξήρτηται τοῦ ἀρίστου
τὸ κάλλιστον. ἕτι δέ, ὕπως μιμεῖται τὴν δημιουργίαν αὐτὴν
ὁ περὶ αὐτῆς λόγος" ὡς γὰρ αὐτὸς ὃ κύσμος ἀπὸ τοῦ πλημ-
Β μελοῦς ἄγεται πρὸς τὴν τάξιν καὶ τὴν πρὸς τὸ γμοητὸν 30
ὁμοίωσιν. ὑπὸ τῆς δημιουργίας, οὕτως δὴ καὶ ὁ περὶ αὐτοῦ
λόγος πρότερον μὲν τοῖς ἀπεμφαίνουσιν ἐχρῆτο τῶν ὀνομά-
τῶν, γιγνόμενον αὐτὸν καὶ ἀπολλύμενον καλῶν, νῦν δὲ αὖ
τοῖς σεμνοτάτοις. κάλλιστον μὲν τῶν γεγονότων. πατρὸς δὲ
ἔγγονον ἀρίστου, παραδείγματος δὲ ἄγαλμα ϑειοτάτον προσ- 565
ἀγορεύων αὐτόν᾽ μικρὸν δὲ ὕστερον [29 ΕἸ καὶ τοῖς ἁγιω-
τάτοις αὐτὸν ὑμνήσει τῶν ὀνομάτων.
Τούτων δὲ ὑπαρχόντων αὖ πᾶσα ἀνάγκη τόνδε
τὸν κόσμον εἰκόνα τινὸς εἶναι [29 Β].
4όξειε μὲν ἂν τοῖς ἁπλουστέροις τοῦτο τῷ προειρημένῳ 380
ταὐτὸν εἶναι᾽ τί γὰρ διαφέρει, φαίη ἄν τις μὴ σκοπῶν
ἀκριβῶς, εἰπεῖν. ὅτε πρὸς παράδειγμα δεδημιούργηται ὃ
κόσμος καὶ ὅτι εἰκών τινός ἐστιν: ἔστι δὲ τῇ ἀληϑείᾳ
ΟΝΡ
1 κόὀσμωγουργεῖν Ο εἰς 4 θεός οχ ὃ 6 ροθεὶβ (προσήκει
ταῦτα τὰ ὀνόματα. 9 οὖν. 121,14 Συΐτα 1470 Ε' ἴῃ γΘΡ.
[121,06 36 μικρῶ Ρ 38 αὖ καὶ ἈΙ. 1]. Ῥσδοῖθυ ΑΒ υ (Σ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕῚΣ ΤῸΝ ΤΙΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴχι. 398] 8388
τούτων ἑκάτερον τοῦ λοιποῦ κεχωρισμένον ἐπειδὴ γὰρ δυνα-
τὸν τὸν μὲν δημιουργὸν πρὸς παράδειγμα ποιεῖν, τὸ δὲ
δημιουργούμενον μὴ γίνεσθαι τοῦ παραδείγματος εἰκόνα
τῷ μὴ κρατεῖσθαι παρὰ τῆς δημιουργικῆς αἰτίας. ἵνα μὴ
5 καὶ τοῦτο ἐπὶ τοῦ κόσμου οἰηϑῆς; ὅτι μὲν ὁ δημιουργὸς
πρὸς παράδειγμα ἔβλεπε καὶ ὅτι ἄριστος ὧν πρὸς τὸ ϑειό- Ο
τατον, ἐδείκνυεν ἐξ ὧν ἔλεγε πρὸς τὸ νοητὸν δεδημιουρ-
γῆσϑαι τὸ πᾶν᾽ ὅτι δὲ καὶ τοῦτο κεκράτηται τῷ εἴδει καὶ
ὄντως μεμέμηται τὸ παράδειγμα. δεδήλωχεν ἐκ τῆσδε τῆς
10 δήσεως᾽ εἰ γὰρ εἰκών ἐστιν ὁ κόσμος. μοίωται πρὸς τὸ
πᾶν τὸ νοητόν᾽ τὸ γὰρ μὴ ἀνόμοιον, ἀλλ᾽ ὅμοιον καὶ ἐοικὸς
εἰκών ἐστιν. ἔχεις οὖν εἰκόνων μὲν καλλίστην τὸ πᾶν τὸ
αἰσϑητόν. αἰτίων δὲ ἄριστον τὸ πᾶν τὸ νοερόν. παραδειγ-
μάτων δὲ ϑειότατον τὸ νοητόν. καὶ πανταχοῦ μὲν ἕκαστον,
15 ἐπεὶ καὶ τὸ αἰσθητὸν νοῦ μετέχεε καὶ τοῦ ὄντος. καὶ τὸ
νοερὸν ἑνοειδῶς μὲν τὰ αἰσθητά, δευτέρως δὲ ἔχει τὰ νοητά,
καὶ τὸ νοητὸν ἀρχηγικῶς καὶ ἡνωμένως τά τε νοερὰ καὶ τὰ
αἰσθητὰ προείληφεν. ἀλλ᾽ οἰκείως ἐν ἑκάστῃ τάξει τὸ πᾶν.
καὶ τὸ μὲν αἰσθητὸν ὡς δημιούργημα πρόκειται, τὸ δὲ
80 αἴτεον τὸ μὲν ὡς δημιουργικόν. τὸ δὲ ὡς παραδειγματικόν.
καίτοι καὶ ἐν τῷ δημιουργικῷ τὸ παραδειγματικόν ἐστιν"
εἰς γὰρ ἑαυτὸ βλέπον ποιεῖ᾽ πᾶς γὰρ νοῦς ἑαυτὸν ὁρᾷ καὶ
ὁ αὐτός ἐστι πρὸς τὸ ἐν αὑτῷ νοητόν. καὶ αὖ ἐν τῷ παρα
δειγματικῷ τὸ δημιουργικόν᾽ καὶ γὰρ ἐκεῖνο ποιεῖ τὸ γιγνό- Ὁ
᾿ς 8358 μενον" οὐ γὰρ᾽ ὥσπερ ὁ κοροπλαϑικὸς τύπος παράδειγμά
ὄστεν, οὐδὲ ὡς ἡ Σωκράτους εἰκὼν εἰκόνος ἄλλης, ἀλλ᾽ αὐτῷ
' τῷ εἶναι τὸ παραδειγματικὸν αἴτιον ὕμοια ἑαυτῷ ποιεῖ τὰ
δεύτερα. διαφέρει δὲ ὅμως δημιουργεῖν παραδειγματικῶς καὶ
παράδειγμα εἶναι δημιουργικῶς" τὸ μὲν γάρ ἐστιν ἐνεργεῖν
80 οὐσιωδῶς, τὸ δὲ οὐσιοῦν ἐνεργητικῶς., καὶ τὸ μὲν νοεῖν
νοητῶς, τὸ δὲ νοητὸν εἶναι νοερῶς᾽ ἴδιον γὰρ παραδείγματος
ΟΝΡ ᾿
1 τοῦτον ὅ καὶ τοῦτο Ο: τοῦτο καὶ ΝΡ 9 μέμνη-
ται Ῥ 12 εἰκόν Ὁ δἸύοστιτη τὸ οἵη Ν 18 αἴτιον ΟΡ
14 δὲ οταὰ πο]υὶ {τὸ πᾶν» τὸ 17 τὰ (810) οχὰ ΝΗ
190 πρόσχειται ΟΡ 230 αἴτιον ΟΡ: αἰώνιον ΝΝὀ 422 βλέπων ΟΡ
88 οἵ. Αὐἱβὲ, χαϑέδρῃ. 1 7. 1012 30 | αὐτῶ Ι,.ὀ ὀ 480 κοσμοπλαϑι-
κὸς σ; οὗ ἴοἴτα 1204 Τμοδοί. 141.8 2Ίᾳ τὰ δὲ δεύτερα
886 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τ|μι. 294]
μὲν τὸ τῷ εἶναι ποιεῖν, δημιουργοῦ δὲ τὸ τῷ ἐνεργεῖν" οὐ
γὰρ ταὐτὸν τὸ τῷ εἷναι ποιεῖν καὶ τὸ γινώσκειν. καὶ ἐνερ-
γεῖν διὰ γνώσεως. ἐπεὶ καὶ ἡ ψυχὴ ξῆν μὲν ποιεῖ τῷ εἶναι,
τεχνικῶς δὲ ποιεῖ τῷ γινώσκειν, καὶ τὸ μὲν ἔχει κατ᾽ οὐσίαν,
τὸ δὲ κατ᾽ ἐνέργειαν. καὶ τί δεῖ φιλοσόφως ταῦτα μηκύνειν; ὁ
πάλαι γὰρ ὃ ϑεολόγος [ἔτρ. 11] ἔν τε τῷ Φάνητι τὴν
δημιουργικὴν αἰτίαν ἀνύμνησεν' ἐκεῖ γὰρ ἦν τε καὶ προῆν,
ὥσπερ ἔφη καὶ αὐτός,
Βρόμιός τε μέγας καὶ Ζεὺς ὃ πανόπτης,
ἵνα δὴ τῆς διττῆς δημιουργίας ἔχῃ τὰς οἷονεὶ πηγάς" καὶ τὸ
Ε ἐν τῷ Διὰ τὴν παραδειγματικήν᾽ Μῆτις γὰρ αὖ καὶ οὗτός
ἐστιν, ὥς φησι
καὶ ΜὝῆτις πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυ-
τερπής,
αὐτὸς δὲ ὁ Διόνυσος καὶ Φάνης καὶ ᾿Ηρικεπαῖος συνεχῶς τὸ
ὀνομάζεται. πάντα ἄρα μετείληχεν ἀλλήλων τὰ αἴτια καὶ ἐν
ἀλλήλοις ἐστίν, ὥστε καὶ ὁ τὸν ,δημιουργὸν λέγων ἐν αὐτῷ
τὸ παράδειγμα περιέχειν ἔστιν ὅπῃ φησὶν ὀρϑῶς, καϑάπερ
ὁ ϑεῖος Ἰάμβλιχος διατάττεται καὶ ὁ τὸ παράδειγμα δημι-
ουργὸν ἀποφαινόμενος, ὥσπερ ὁ γενναῖος Δμέλιος᾽ ξώρα 30
γὰρ ὃ μὲν ἐν τῷ παραδείγματι δημιουργικὸν ἰδίωμα προῦπ-
ἄρχον᾽ ἐκεῖ γὰρ ὃ πρώτιστός ἔστι Ζεὺς καὶ διὰ τοῦτο
ἐποίει τὸν Φάνητα δ᾽ ἡμιουργόν᾽ ὃ δὲ ἐν τῷ δημιουργῷ τὸ
παράδειγμα" ἦν γὰρ καὶ ἐν τούτῳ καταποϑεὶς ὁ Μῆτις" καὶ
διὰ τοῦτο εἰς ταὐτὸν ἦγε τῷ 'δημιουργικῷ τὸ παραδειγματε- 36
κὸν αἴτιον. ταῦτα καὶ περὶ τούτων. εἰ δὲ εἰκόνα κέκληκεν ὃ
Πλάτων τὸν κόσμον. οὐ δεῖ ϑαυμάζειν᾽ καίτοι γὰρ κάλλιστος
ὧν εἰκών ἐστε τοῦ νοητοῦ κάλλους, καὶ διὰ τῆς ὁμοιότη-
τος ταύτης σῴξεται. καϑάπερ οὖν Ὀρφεὺς εἴδωλα πλάττει
τοῦ Διονύσου τὰ τὴν γένεσιν ἐπιτροπεύοντα καὶ τὸ εἶδος 30
ΟΝΡ
1 δημιουργοῦ --- 3 ποιεῖν οτὴ Ρ ῶ τὸ τῷ εἶναι ς: τὸ
εἶναι Ο: τῶ εἶναι Ν ὦσκειν Ν: Ρ (-ιν-) 4 ποιεῖν Ν
τὸ γινώσκειν Ρ 688 ΝᾺ ὃ Θ0Κ Αρίδορη. 4ϑ8θἀ 11] μήτης ἮΝ
αὖ καὶ ὁ Ρ 18 μήτης Ἀ: μῖτις 5 γενέστωρ Ρ 16 δὲ
σ: τὸ ΝΡ φάνητος ἮΝ || οὗ ν. 834,39 117 ὁ οτὰ ΟΡ
ανυτῶ Ο βἷο: αὐτῶ Ν 520 ἀμέλιος ΟΝ: ᾿Ιάμβλιχος Ρ .84 μή-
της Ν: μῖτις
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῇη. 39.8] 8351
ὅλον ὑποδεξάμενα τοῦ παραδείγματος. οὕτως καὶ ὁ φιλό- ΕἼ ἢ
σοφος εἰκόνα τὸν κόσμον τοῦ νοητοῦ προσεῖπεν, ὡς ἐοικότα
τῷ σφετέρῳ παραδείγματι. καὶ τὸ ἀνάγκη δὲ προσκεί-
μενον ϑαυμαστὴν ἐμφαίνει καὶ ἄρρητον καὶ ὄντως ἄλυτον
δ οὖσαν τὴν τούτου πρὸς ἐκεῖνο ὁμοίωσιν, μετὰ τοῦ καὶ τῇ
ἀποδείξει μαρτυρεῖν, ὡς ἐχούσῃ τὸ ἀναμφίλεκτον καὶ τὸ
ἀραρός᾽ ἐκ γὰρ τῶν ὑποθέσεων αὐτῶν προελήλυϑεν.
Μέγιστον δὴ παντὸς ἄρξασϑαι κατὰ φύσιν ἀρ-
χήν [29 Β].
10. Τοῦτο οἷ μὲν ἐν τῷ παντὸς ὑποστίξαντες ἀναγινώσκου-
σιν οἷς ἡ λέξις ἐνδείκνυται, ὅτε πάντων μέγιστόν ἐστι τὸ 108
ἀρχὴν ϑέσθαι τῶν λόγων τὴν κατὰ φύσιν οὖσαν ἀρχήν᾽ οἱ
δὲ ἐν τῷ μέγιστον δή, τὸ παντὸς τῷ ἐχομένῳ συνάπτον-
τες οἷς σημαίνει τὸ κῶλον, ὅτι μέγιστόν ἐστι τὸ ἀπὸ τῆς
16 κατὰ φύσιν ἀρχῆς ἄρξασϑαι τοῦ παντός. καὶ οὗ μὲν τῶν
προλαβόντων ἕνεκά φασιν εἰρῆσϑαι. ὡς ὀρϑῶς συμπεραν-
ϑέντων διὰ τὰς ὑποϑέσεις ἀναγκαίας οὔσας᾽ οὗ δὲ τῶν εὐθὺς
ῥηϑησομένων, ὡς δέον. εἰ μέλλοιμεν ἀρχὴν ϑήσεσϑαι τὴν
ὀφειλομένην, προδιορέσασθαι, ποίους εἶναι προσήκει τοὺς
30 περὶ τῶν αἰσϑητῶν λόγους" οὗ δὲ τῶν μετὰ ταῦτα περὶ τῆς
τελικῆς αἰτίας παραδοϑησομένων᾽ αὕτη γὰρ ἀρχὴ μεγίστη
καὶ κατὰ φύσιν, ἣν μάλιστα δεῖ ϑεωρεῖν, καὶ ἀφ᾽ ἧς ἀρχο-
μένους προσήκει τὰ ἑξῆς ἀποδιδόναι. πρὶν δὲ περὶ ταύτης
ποιησώμεϑα τὸν λόγον, εἴπωμεν, ὁποῖος ὃ τρόπος ἕσται τῶν
45 φυσικῶν λόγων. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ περὶ πάντων ὀρϑῶς εἰρῆσθαι
τοῦτο τὸ ἀξίωμα᾽ καϑόλου γάρ ἐστι καὶ ἐφαρμόξει τοῖς τε
προειρημένοις καὶ τοῖς ἐχομένοις καὶ τοῖς εἰσαῦϑις ῥηϑησο-
μένοις, μᾶλλον δὲ οὐ τούτοις μόνον, ἀλλὰ καὶ πάσῃ τῇ
δημιουργία᾽ ὡς γὰρ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἀρχῆς τὰ πάντα
80 πρόεισε καὶ τῆς ἀιδιότητος τῶν ϑεῶν καὶ τῆς πηγῆς τῶν
ὄντων, οὕτω δὴ καὶ ὁ ἐπιστήμων λόγος, ἐκ τῆς κατὰ φύσιν
ΟΝΡ
1 ὡς ὅλον ΝΡ ὑἡποδεξόμενα Ὁ 8 τῷ οτὰ Ὁ 6 ὧν
ἔχουσι ΟὟ: οἷα ς 11 οἷς ΟΝ: ἧς Ρ 188 συνάπτουσι Ο
16 ἄρξασθαι ὁα δ 168 συμπερασϑέντων Ν 19 προσδιορί-
σασϑαι ΟΡ: οὗ. ν. 3839, 19 οὐ 27 21 μεγίστην ἮΝ 338 τὸ ἑξῆς
Ο 284 ποιησόμεϑα ΝΡ: περιποιησόμεϑα Ὁ ποῖος ἮΝ 838 μό-
ψοις ἈἘΡ 81 δὴ ΟΝ: δὲ Ρ
ῬΒΟΟΣΥΒ οἃ. Ὁ 1681]. 1. 99
Ω͂
3388 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχ. 39 Β]
ἀρχῆς οἷονεὶ ῥίζης δρμώμενος, ὁμολόγους πρὸς αὐτὴν ἀπο-
δίδωσιν τοὺς μετὰ ταῦτα τῆς αἰτίας ἀπολογισμούς, καὶ ἡ
ἐπιστήμη αὐτὴ ἀπὸ τῶν οἰκείων ὑποϑέσεων συνάγει τὰ οἷ-
κεῖα συμπεράσματα. ἕπεται οὖν τῇ μὲν τάξει τῶν πραγμά-
τῶν ἡ ἐπιστήμη, ταύτῃ δὲ ὃ διδασκαλικὸς λόγος. καὶ τοῦτο
μέγιστόν ἔστι, πρῶτον μέν, ὅτι μιμεῖται τὰ ὅλα καὶ τὴν
τῶν ὕντων πρόοδον. ἕἔπενϑ᾽, ὅτι καὶ τὸ σμικρότατον ἐν τῇ
ἀρχῇ παροφϑὲν πολλαπλασιάξεται προῖϊόν, καὶ τρίτον ὅτι ἡ
ἀρχὴ ἥμισυ λέγεται τοῦ παντός" εἰ δὲ τοῦτο, μεγίστην
ἔχει μοῖραν τοῦ πράγματος. εἰ δέ, ὥς φασί τινες.) καὶ πλέον
τι τοῦ παντός ἐστιν ἡ ἀρχή, ϑαυμασίως ἂν αὐτῇ προσέδυ
τὸ μέγιστον. δηλοῦσι δὲ καὶ οἱ ποιηταὶ λέγοντες, ὡς ἅπαντα
τὰ πράγματα,
ἣν καλὰς ἀρχὰς λάβῃ,
καλῶς τελευτᾶν ζκαὶΣ μεσοῦν φιλεῖ βροτοῖς.
καὶ μέντοι καὶ ὁ ᾿Αϑηναῖος ξένος [Ἰ66. ΥἹΙ 1715 Ε] διὰ
τοῦτο ϑεὸν τὴν ἀρχὴν ἀποκαλεῖ, ἐὰν τύχῃ τοῦ πρέποντος᾽
ἀρχὴ γάρ, φησί, ϑεὸς ἐν ἀνθρώποις ἱδρυμένη πάντα
ὀρϑὰ ποιεῖ, ἐὰν μοίρας τῆς προσηκούσης τύχῃ. ἀλλὰ
τέ τὸ κατὰ φύσιν; ἢ τὸ μιμούμενον τὴν τῶν πραγμάτων
φύσιν, ἢ τὸ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον ἀπειληφός, ἢ τὸ ἐκ τῶν
κατ᾽ οὐσίαν πρῶτον προϊόν" ἀρχὴ γὰρ καὶ τὸ ἔσχατον ὡς
πρὸς ἡμᾶς , ἀλλ᾽ οὐ πρὸς τὴν φύσιν᾽ οἰκεῖον δὲ καὶ τοῦτο
αὐτὸ τοῖς προκειμένοις τὸ κατὰ φύσιν, ἐν οἷς ὁ περὶ τῆς
ὕλης φύσεως γίνεται λόγος καὶ τῶν ἔργων τῆς φύσεως, καὶ
τῇ ἀρχῇ τῶν προκειμένων λόγων. ἔστιν οὖν ἀρχὴ κατὰ φύ-
σιν τοῦ μὲν παντὸς ἡ τελικὴ αἰτία, τῶν δὲ ἀποδείξεων αἷ
ὑποϑέσεις, τῶν δὲ λόγων ὁ διορισμὸς περὶ τοῦ εἴδους τῆς
διδασκαλίας, εἶτε ἀραρυῖαν αὐτὴν καὶ ἀμετάπτωτον καὶ ἀπη-
ΟΝΡ
1 αὐτὸν 5 8 αὕτη ἘΡ 4 ἔπεται ἈΡ: ἔπειτα ὁ 1 μικρό-
τατον ἮΝ 8 .παροχϑὲν Ἦ προιόν τ ΡΟ 9 Ῥτουοεθιῦτ ἴδηι
Ασἱβυο θὶ Ἰδυδδίατει Ῥγύβδδροσβο ἰσιρυΐζυχα; οὗ. Νῦοῖκ ΙΔ1}0]. αἱ.
Ργίδ. Ρ. 3817, 11 ἀρχὴ δέ τοι ἥμισυ παντός Ι δἃ βοαποηϊδ οἵ. Ασβε.
περὶ σοφ. ἐλέγχ. 88. 188» 32 88Β 11 προσέφυ 18 18 τὰ ΟΝ
16 τελευτᾶῶΩδΡΡΨῦΨ καὶ ἴπ88 | οὗ ΝὅΌΟΚ ἔτρ. ἔτθρ. 488 11 ἀποκαλεῖ
τὴν ἀρχὴν ΝΡ 232 πρόζξω Ρ 2488 τοῦτο αὐτὸ ἴοχὺ. 46], δὴ
ϑυΐθ τὸ ροποπᾶδῦὺ 26τί ἀρχὴ ἱά ἡ ἀρχὴ Ρ 2398 οὗ Τί. 2980
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤΠ|π|. 2398)}]| 339
κριβωμένην ὑποληπτέον, εἴτε εἰκοτολογίαν, ἀλήϑειαν μὲν οὐκ
οὖσαν, πίστιν δὲ καὶ πρὸς τὴν ἀλήϑειαν ὡμοιωμένην.
Ὧδ᾽ οὖν περί τε εἰκόνος καὶ περὶ τοῦ παρα-
δείγματος αὐτῆς διοριστέον [29 Β].
δ Ζ71ρία ταῦτά ἐστιν ἐχύμενα συμφυῶς ἀλλήλων. τὰ πράγ-
ματα, τὰ νοήματα καὶ οἵ λόγοι. κατὰ μὲν οὖν τὰ πράγματα
καὶ τὰ νοήματα τὰς πρώτας ἔλαβεν ὑποϑέσεις, κατὰ δὲ τοὺς
λόγους τοῦτον ποιήσεται τὸν διορισμόν. ὅτε μὲν γὰρ διέ-
κρίνεν ἀπὸ τοῦ ὄντος τὸ γιγνόμενον, τῆς τῶν πραγμάτων Ὁ
106 ἀντείχετο ϑεωρίας" ὅτε δὲ τὰς ἡμετέρας γνώσεις διώριξεν
ἐπὶ τοῖς πράγμασι, τῆς τῶν νοημάτων νῦν δὲ τοὺς λόγους
μερέξων κατὰ τὰς διαφόρους γνώσεις τῶν λόγων ἡμῖν ἐπι-
δείξει τὴν διωρισμένην φύσιν᾽ ὥστε εἶναι ταῦτα ἀλλήλοις
ὁμόλογα, πράγματα διττά, τὸ ὃν καὶ τὸ γενητόν. γνώσεις
15 διττάς, νόησιν καὶ δόξαν, λόγους διττούς, μονίμους καὶ εἰ-
κότας. καὶ πόϑεν γὰρ ἀλλαχόϑεν αἵ γνώσεις, ἢ ἀπὸ τῶν
γνωστῶν; πόϑεν δὲ ἡ διαφορότης τῶν λόγων, ἢ ἀπὸ τῶν
γνώσεων; ἕνιοι μὲν οὖν φασιν, ὅτι λογογραφικόν ἐστι τὸ
προδιορέξεσϑαι, τίς ὃ τρόπος τῶν λόγων καὶ ὁποῖον εἶναι
80 χρὴ τὸν ἀκροατήν, καὶ ὅτι τοῦτο καὶ ᾿ἀριστοτέλης ἐξήλωσε
καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν νεωτέρων. ἐγὼ δὲ φαίην ἄν, ὅτι μι-
μεῖται τὴν δημιουργίαν αὐτὴν ὁ λόγος" ὡς γὰρ ἐκείνη προ-
ἄγει μὲν καὶ (τὰς) ἀφανεῖς τοῦ κόσμου ξωάς, ὑφίστησι δὲ καὶ
τὸ ἐμφανὲς καὶ περιέχει καὶ τοῦδε τὸν ὅρον πρὸ τοῦ κόσμου
80 παντός, οὕτω δὴ καὶ ὁ Τίμαιος ἔχεται μὲν τῆς τῶν πραγ-
μάτων ϑεωρίας, ποιεῖται δὲ καὶ τὸ εἶδος τῶν λόγων οἰκεῖον
τοῖς πράγμασι, προείληφε δὲ καὶ προδιορέξεται τῆς ὅλης Εἰ
ϑεωρέας τὸν τρόπον τῶν λόγων, ἵνα πρὸς τοῦτον τὸν ὅρον
ἀπευϑύνῃ τὴν σύμπασαν διδασκαλίαν. διὰ τί οὖν μὴ
80 πρότερον. ἀλλὰ νῦν; ὅτι μετὰ τὴν ἀπόδειξιν τοῦ γενητὸν
εἶναι τὸν κόσμον ἀναγκαίως διορίζεται, ποῖον εἶναι δεῖ τὸν
περὶ τῶν αἰσϑητῶν πραγμάτων λόγον, ἀλλ᾽ οὐ πρότερον,
ΟΝΡ
ῷ πρὸς τὴν Ὁ 8. ὧδε ΝΡ τε Ο: τῆς ΝΡ 18 φιλο-
γραφικόν Ρ 19 προσδιορίξζεσθαι Ἦ ποῖον Ν χἠ οἵ. Αγὶδί.
τοῦ. α 8. 1868» 3886 218 ὅτι ἂν μιμεῖται 5. 2288 οἷ, 8080]. Ο᾽
Ὡδὲ προσδιορισμός 28 τὰς 118 ΚΙ 28 ὕρον ΟΝ: λόγον Ρ
295
840 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΧΝ Β [Τίπι. 39 Β]
ἀγνοουμένης τῆς φύσεως τοῦ παντός. ὅταν δὲ εἰκόνα λέγῃ
τὸ πᾶν, τοιαύτην ληπτέον τὴν εἰκόνα, ὁποίαν τὴν τῶν ψυ-
χῶν εἶναι νομίξομεν, ὥσπερ οὐδὲ τὸ παράδειγμα ὁ ἄγονον καὶ
ἀδρανές, ἀλλὰ τὴν ἀφομοίωσιν δοτέον τῷ κόσμῳ τούτῳ πρὸς
τὸ νοητόν, πρῶτον μὲν κατὰ τὴν γόνιμον τοῦ παραδείγμα- ὅ
πος δύναμιν αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι ἀφ᾽ ἑαυτοῦ παράγει τὴν
“εἰκόνα᾽ δεύτερον δὲ κατὰ τὴν δημιουργικὴν αἰτίαν τὴν ἀπο-
“τελοῦσαν τὸ πᾶν ὁμοιότατον τῷ νοητῷ ταῖς εἰς αὐτὸ ἔνερ-
«γείαις᾽ τρίτον δὲ κατὰ τὴν αὐτοῦ τοῦ κόσμου πρὸς τὴν
.«εἰδοποιίαν καὶ τὴν μετουσίαν τῶν νοητῶν ἐπιστροφήν" ἀφο- 10
«ιοιοῖ γὰρ καὶ ἑαυτὸν ἐκείνοις. ὥς φησι τὸ λόγιον, ἐπειγό-
ἽἜ μενος τὸν τύπον περιβάλλεσθαι τῶν εἰδώλων, ὃν αὐτῷ
προτείνουσιν οἵ νοητοὶ ϑεοί.
Ὡς ἄρα τοὺς λόγους ᾧνπέρ εἰσιν ἐξηγηταί, τού-
τῶν αὐτῶν καὶ ξυγγενεῖς ὄντας [298]. 15
Ὥσπερ ἡ τῶν ὄντων πρόοδος ἀφ᾽ ἑνὸς γίνεται {πρὸ τῶν
πολλῶν καὶ ἡ τῶν ἐγκοσμέων ἀπὸ μονάδος ἐπὶ τὸν οἰκεῖον
ἀριϑμόν, οὕτω δὴ καὶ ὃ τοῦ Τιμαίου λόγος. ὁμοιούμενος,
ὅπερ αὐτός φησι, τοῖς οὖσιν, ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ἀξιώματος ἄρχε-
ται καὶ τοῦ καϑόλου, κἄπενθϑ᾽ οὕτως τὴν διαέρεσιν ἐπάγει 30
τοῖς λόγοις. τί οὖν τὸ ἕν ἀξίωμα καὶ κοινὸν ἐν τούτοις:
104 ὅτι δεῖ τὸν λόγον συγγενῆ τοῖς πράγμασιν εἶναι, ὧν δὴ
καὶ ἔστιν ἐξηγητής. καὶ ἐοίκασιν ἐντεῦϑεν ἀφορμὰς λαβόν-
τὲς οἱ περὶ ᾿Αλβῖνον καὶ Γάιον Πλατωνικοὶ διορίξειν,
ποσαχῶς δογματίζξει Πλάτων, καὶ ὅτι διχῶς, ἢ ἐπιστημονι- 35
κῶς ἢ εἰκοτολογικῶς, καὶ οὐ καϑ᾽ ἕνα τρόπον οὐδ᾽ ὡς μέαν
ἀκρίβειαν τῶν παντοίων ἐχόντων λόγων, εἴτε περὶ τῶν ὄν-
των εἶεν εἴτε περὶ τῶν διὰ γενέσεως ὑφισταμένων, ἀλλ᾽
ἥπερ ἔχει τὰ πράγματα, ταύτῃ καὶ τῶν λόγων συνδιῃρη-
μένων τοῖς πράγμασι καὶ οὕτως ἐχόντων τοῦ τε ἀκριβοῦς 80
ΟΝΡ
98 μὴ τοιαύτην οὗ ἀψύχων Ν᾽ αὐδο οὐχ θοθτδὺ ὑ (ὁ (οὐν 8 ἄτο-
ψον Ρ ἀ δοτέον ΟἿΑΡ̓ τοῦτο ὃ 11 οὗ οτδο. Ομ δ. 38, δ 88
19 τόπον Ρ περιβαλλέσϑαι Ο: περιβαλέσθαι Ἦ ὃν Ν: ὧν ς:
οἵα ΟΡ 1 συγγενεῖς ΝΡ 16 πρὸ Δ ἡ 18 ὁ οα ὃ 28 τῶν
ἘΡ: τὴν 6 2988 διηδοοϊαΐδοι ρυδαϊββίχωστα, ὑοταρίδαὶϊ οἱ λόγοι
συνδιῃρήσθϑοων
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴχω. 398] 3841
πέρι καὶ τοῦ σαφοῦς ὡς τὰ ὑποκείμενα αὐτοῖς πράγματα, ὡς
τοὺς μὲν τῶν λόγων λέγειν τῶν δογμάτων λεγόντων. ὅτι
τὰ πράγματα ὧδὶ ἔχει καὶ οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι. τοὺς δὲ ὅτι
τὸ εἰκὸς τοϊόνδε ἐστὶ τῶν πραγμάτων᾽ δεῖ γὰρ ὅμοιον εἶναι
δ τὸν λόγον τοῖς πράγμασιν᾽ οὐδὲ γὰρ ἄλλως ἂν αὐτῶν τὴν
φύσιν ἐξηγήσαιτο ἢ συγγενῶς ἔχων πρὸς αὐτά" δεῖ γὰρ ὃ
τὸ πρᾶγμα συνῃρημένως ἐστί, τοῦτο εἶναι αὐτὸν ἀνειλιγμέ-
νως, ἕνα καὶ ἐκφαίνῃ τὸ πρᾶγμα καὶ ὑφειμένος ἦ τῆς φύ-
σεως αὐτοῦ" τὸν γὰρ τρόπον τοῦτον καὶ τὰ ϑεῖα αἴτια τοῦ
10 λόγου τάς τε οὐσίας ἐκφαίνει τῶν πρὸ αὐτῶν καὶ συμφυῆ
πρὸς αὐτά ἐστιν. ἐν μὲν οὖν ϑεοῖς ὁ τοῦ Διὸς ἄγγελος, ὃς
δὴ λόγος ἐστὶν ὡς πρὸς τὸν νοῦν τοῦ πατρός. ἀπαγγέλλει
τὴν βούλησιν αὐτοῦ τοῖς δευτέροις" ἐν δὲ ταῖς οὐσίαις ἡ
ψυχὴ λόγος οὖσα τῶν νοητῶν ἐκφαίνει τὴν ἡνωμένην τῶν
16 λόγων {τῶν ἐν αὐτοῖς αἰτίαν ἀπ᾿ αὐτῶν λαχοῦσα τὴν ὑπό-
στασιν᾽ ἐν δὲ τοῖς κρείττοσιν ἡμῶν γένεσιν ἡ ἀγγελικὴ
τάξις ἀπὸ τῶν ϑεῶν ὑποστᾶσα συνεχῶς ἑρμηνεύεε καὶ δια-
πορϑμεύει τὸ ἄρρητον τῶν ϑεῶν. εἰκότως ἄρα καὶ ὅδε ὁ λό-
γος ὃ τῶν πραγμάτων συγγενής ἔστι τοῖς πράγμασι καὶ οἷον
40 ἔγγονος αὐτῶν᾽ ἀποτελεῖται γὰρ ἐκ τῶν ἐν ἡμῖν γνώσεων
τῶν συστοίχων τοῖς πράγμασι. τοῦτο μὲν οὖν (ἕν) καὶ κοι-
νὸν ἀξίωμα πρὸ τῶν διῃρημένων εἰρήσϑω᾽ τὰ δὲ ἑξῆς συν-
διαιρεῖ τῇ ποιότητι τῶν πραγμάτων τοὺς διαφόρους τρό-
πους τῶν λόγων. ᾿
36 Τοῦ μὲν οὖν μονίμου καὶ βεβαίου καὶ μετὰ νοῦ
καταφανοῦς μονίμους καὶ ἀμεταπτώτους, καϑ' ὅσον
ΟΝΡ .
1 ὡς οὰ ΟΡ΄ς 23.τῶν δογμάτων λεγόντων 46] ΚΤΟ]Ι)]͵ ἃ λε-
γόντων Ρ λεγόντων -- ἃ πραγμάτων οἵχὰ ΝἾΊ,ὶ 4 ποῖόνδέ ἔστι Ο
ὅ ἂν οάὰ ὃ 6 ἐξηγήσαντο Ρ ἔχον Ρ 718 ἀνειλεγμένως Ρ
8 ὑφειμένον Ῥ 99 τοῦτον οα ΟΡ 10 ἐχφαίνοι σ: ἐκφαίνοι Ν
πρὸ αὐτῶν ΝΡ: πραγμάτων 0 11 8ῃ (τοῖς) θεοῖ᾽ 1 ὕλων
1]. : ϑυύὰ Κτο]] λαχοῦσα ΒοΙρΒὶ: λαβοῦσα Ν᾽: ἄλλη οὖσα Ο:
ἀλλ᾽ οὖδα Ρ 18 ὑπόστασιν ΟΡ: ὑπόθεσιν Ν᾽ 11 ἀπὸ ΟΡ:
ὑπὸ Ν ἀποστᾶσα Ὁ 19 {περὶΣ τῶν οἱ ΚτοΙ] 40 αὗ-
τῶν Ρ 424] ὃν δαὰ ὑ; οὗ Ρ. 840,21 9ὅ μετὰ ἩΡ: μὴ τὰ Ὁ
26 καταφανὲς Ρ 3688 καταφανοῦς ἕως τοῦ᾽ τούτου ὁ 26 καὶ
καϑόσον Ῥϑυοὶ Ρ] αὐ. 1]. ;
3490 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 39 Β]
οἷόν τε ἀνελέγκτοις προσήκει λόγοις εἶναι, καὶ ἀνι-
κήτοις᾽" τούτου δεῖ μηδὲν ἐλλείπειν [29 Β].
Τὸ παράδειγμα πρότερον μὲν ἀεὶ ὃν ἐκάλει καὶ κατὰ
ταὐτὰ ἔχον καὶ νοήσει περιληπτόν, νῦν δὲ μόνεμον,. τοῦτο
μὲν ἀντὶ τοῦ ἀεὶ ὄντος, καὶ βέβαιον, τοῦτο δὲ ἀντὶ τοῦ δ
κατὰ ταὐτὰ ἔχοντος. καὶ μετὰ νοῦ καταφανές, τοῦτο
Ο δὲ ἀντὶ τοῦ λοιποῦ τοῦ νοήσει περιληπτοῦ. τοὺς δὲ περὶ
αὐτοῦ λόγους μονίμους μέν, ἵνα καὶ διὰ τῆς τοῦ ὀνόματος
ταντότητος τὴν πρὸς τὰ πράγματα αὐτῶν ὁμοιότητα ἐνδείξη-
ται, ἀμεταπτώτους δέ, ἵνα ἀπεικονίζωνται τὸ τοῦ πράγ- 10
ματος βέβαιον, ἀνελέγκτους δέ, ἵνα τὸ νοήσει μιμῶνται
περιληπτὸν καὶ ἐπιστημονικῶς προέρχωνται᾽ δεῖ γάρ, εἰ μέλ-
λοιεν οὗ λόγοι προσήκοντες εἶναι τοῖς νοητοῖς, τὸ ἀπηπκριβω-
μένον ἔχειν αὐτοὺς καὶ τὸ ἀραρός, ἅτε περὶ τοιούτων ἄλλων
πραγμάτων ὄντας᾽ ὡς γὰρ ἡ γνῶσις τῶν ἀιδίων ἀμετάπτω- 16
τος, οὕτω καὶ ὁ λόγος" ἀνειλιγμένη γάρ ἐστι γνῶσις. ἐπεὶ
δὲ εἰς πλῆϑος πρόεισιν οὗτος καὶ συνϑέτην ἔλαχε φύσιν
καὶ διὰ τοῦτο ἐλαττοῦται τῆς ἑνώσεως καὶ ἀμερείας τοῦ
πράγματος, ἐκεῖνο μὲν ἑνικῶς μόνιμον καὶ βέβαιον καὶ νῷ
καταφανὲς προσεῖπε, τούτων δὲ πληϑυντικῶς μονίμους λό- 30
γους καὶ ἀμεταπτώτους καὶ ἀνελέγκτους εἰπών. καὶ ἔπει-
δήπερ ἐν τῷ λόγῳ ἔστι μέν τις ὁμοιότης πρὸς τὸ παρά-
δειγμα, ἔστι δέ τις καὶ ἀνομοιότης καὶ αὕτη πλείων, ἕν
μὲν ὄνομα παρέλαβε κοινόν, τὸ μόνεμον, τὰ δ᾽ ἄλλα δια-
Ὦ φέροντα. καὶ ἐπειδήπερ ὃ ἐπιστημονικὸς λόγος ἀνέλεγκτός 15
ἐστιν ὡς πρὸς τὴν ἡμετέραν γνῶσιν --- οὐδὲν γὰρ ἐν ἡμῖν
ἔστι κρεῖττον ἐπιστήμης --- ἐλέγχεται δὲ ὑπ᾽ αὐτοῦ τοῦ πράγ-
ΟΝΡ
1 οἷόν τὲ ς οὐ ΑΌΖΦΕῸΟ (4) ΡΙαὐ.: τὸ ΝΡ οὔὐπὶ ἔς Ρ]δί.
Β60α οἵ. ἡ. 848, 8 18 ἀνελέγκτους .. . λόγους... ἀνικήτους ΚΞ
οὕτη “Σ Ὁ(ᾳ) ΡΙαἰοιβ (αἱ ταὶ ὑδιλθῃ ἀκινήτους Ὀσδϑῦύοσ 4) 18 ἀκι-
νήτοις (-ους) Ρ] Δ΄. Ῥγϑοῖοσ Ζ: Οἷο. Τη. 8 πέφμε οομμνμοὶ
»οϊοδὲ: ΟἼ510. ἑποωιμροεγαδιϊδ. οἷ. ἡ. 848,148 ῶ δεῖ Ο: δὴ ΝΡ
οατὰ ΣΕῸ (Θαοῶ Ρ]αῦ.: δὲ ς οὔπι ὃ ΡΙδξ. 4 τοῦτο ΟΝ: τοῦ Ρ
ὅ τοῦτο ΟΝ: τοῦ 10 ἀμέμπτως τοὺς δὴ᾽ 11 ἀνέλεγκτος Ἦ
12 προέχονται Ὁ εἷο 18 εἶναι οτὰ Ὁ 188 οἵ. Ρ. 888, 398
16 ἐστι γνῶσις ς: ἐστιν ἡ γνῶσις ΟΡ 20 τούτων ΟΡ: τοῦτο
Ν: τϑούθῃθ δὴ τούτουοῦΡ 2423 μὲν ὁμοιότης τις Νὀ 48 αὐτὴ Ρ
2ὅ ὁ οχ Ὁ ἐπιστημονικῶς Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίμι. 39 ΒΟ] 3438
ματος. ὡς μὴ δυνάμενος αὐτοῦ τὴν φύσιν ὡς ἔστι περι-
λαβεῖν καὶ ὡς ἀπολειπόμενος αὐτοῦ τῆς ἀμερείας, τὸ καϑ'
ὅσον οἷόν τε προσέϑηκε᾽ καὶ γὰρ αὕτη ἡ ἐπιστήμη ὡς
μὲν ἐν ψυχαῖς ἀνέλεγκτός ἔστιν, ἐλέγχει. δὲ αὐτὴν νοῦς"
ὃ μόνος γὰρ οὗτος ἐρεῖ τὸ ὃν ὅπερ ἐστίν᾽ ἐπιστήμη δὲ δευ-
τέρως ἀνελίττουσα τὸ ἀμερὲς καὶ διὰ συνθέσεως αἰροῦσα τὸ
ἁπλοῦν. ἐπεὶ καὶ αἴσϑησιν μὲν ἐλέγχει φαντασία, διότι μετὰ
πάϑους γινώσκει κατὰ σύγκρισιν ἢ διάκρισιν, ὧν αὐτὴ κα-
ϑαρεύει᾽ δόξα δὲ φαντασίαν, διότε μετὰ τύπου καὶ μορφῆς,
1ὸ ὧν αὐτὴ κρείττων" ἐπιστήμη δὲ δόξαν, διότι χωρὶς τοῦ τῆς
αἰτέας ἀπολογισμοῦ γινώσκει, ὃν αὐτὴ μάλιστα καταδεῖ᾽ καὶ
νοῦς δὲ ὡς εἴρηται ἐπιστήμην, διότι μεταβατικῶς [ δε]αΐρεῖ
τὸ γνωστόν, αὐτὸς δὲ ὁμοῦ πᾶν μετὰ τῆς αἰτίας. νοῦς οὖν
ὃ μόνος ἀνίκητος. ἐπιστήμη δὲ καὶ ὁ ἐπιστημονικὸς λόγος
16 ὑπὸ νοῦ κρατεῖται κατὰ τὴν τοῦ ὄντος γνῶσιν.
Τοὺς δὲ τοῦ πρὸς μὲν ἐκεῖνο ἀπεικασϑθέντος,
ὄντος δὲ εἰκόνος εἰκότας [29 ΟἿ.
Ὅτι μὲν ὁ περὶ τῶν γενητῶν λόγος περὶ εἰκόνων ἐστί,
καὶ ὅτι διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸν εἰκότα προσρητέον, καταφανές.
40 ἴσως δὲ ζητήσειεν ἄν τις. τένας λόγους ἀποδοτέον λοιπὸν
τοῖς μὴ πρὸς τὸ νοητὸν μὲν εἰκασμένοις, οὖσι δὲ ὅ ὅμως ἐν τῷ
παντί, οἷα δή φαμεν εἶναι τά τε εἰκαστὰ καὶ ὅσα τεχνητά. ἦ ἦ καὶ
τούτοις οὗ εἰκαστικοὶ λόγοι προσήκουσιν, ἄλλοι τῶν εἰκότων
ὄντες" ἄλλο γὰρ τὸ εἰκάζειν ἀμυδρότερον γὰρ τοῦτο καὶ τῆς
25 αἰσϑήσεως" ἄλλο τὸ ἐοικέναι" τοῖς γὰρ λόγοις προσήκει τοῦτο
τοῖς τῶν εἰκόνων τοῦ ὄντος ἐξηγηταῖς. καὶ τὰ τεχνητὰ οὖν
καὶ τὰ εἰκαστὰ διὰ τῶν εἰκαστικῶν ἑρμηνεύεται λόγων. εἰ
μὴ ἄρα τοῖς μὲν ὄντως εἰκαστοῖς. ὅπερ εἴπομεν, ἄλλους
τοιούτους, τῶν δὲ τεχνητῶν τοῖς μὲν πρώτοις ἀπὸ τῶν
ΟΝΡ
ῶ αὐτῶ Ν 8 αὐτὴ ς 885 ὡς μὸν ---ὅ ἐπιστήμη οι Ν αἱ-
ρεῖ Ο εἱἰε 6 διὰ συνθέσεως ῦ: ἀσυνθέτως ΝΡ 909. τοῦ τύπου ἮΝ
10 δόξα 5 1] ὃν ἂν αὐτοὶ ὁ 12 διαιρεῖ 1].: ὁτη ΚτΟ]]
14 αἰἴοσυσα ὁ Ὁ ΝὍ 16 ἀπεικασϑέντας ΟΡ; οὗ Ρ. 844,21 1888 δὰ
ἰοΐϑιῃ ῬΑΥρτΆρΡυσα οἷ. ἴπ ΤΘΙΏΡ. ει 865. 20 λοιπὸν Ὁ ῥΡ᾿
21 ὅλως Ρ 22 δή ΟΝ: δὲ Ρ τά τε εἰκαστὰ ΝῬ: ὅσα εἰκότα Ὁ
ἐντεχνητά (ἐν β807)}} ἦορο: ἢ ΟΝ: εἶ δ84 τοῦτο καὶ ΟΡ:
καὶ τοῦτο Ν 26 καὶ ἄλλο!νδᾷ|,ὶ͵ 421 εἰκαατῶν Ὁ 29 τεχνικῶν Ρ
δὃ44 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχὰ. 296]
εἰδῶν εἰκότας. τοῖς δὲ δευτέρως ὑποστᾶσιν, ἃ δὴ καὶ ἔστε
τρίτα ἀπὸ τῆς ἀληθείας, τοιούτους, οἵους καὶ τοῖς κατὰ φύ-
σιν εἰκαστοῖς᾽ καὶ γὰρ τὰ εἰκαστὰ τῶν αἰσθητῶν εἰκόνες,
ὥσπερ καὶ ἐκεῖνα πάντως. οἷον ἡ γεγραμμένη κλίνη τῆς
ὑπὸ τοῦ τέκτονος γεγονυίας. ἔτι δὲ κἀκεῖνο ἐνθυμητέον, δ
ὅτε νῦν ὁ Πλάτων περὶ τῶν φυσικῶν εἰκόνων διαλέγεται
Ε' καὶ διὰ τοῦτο καὶ τοὺς λόγους διχῇ διεῖλε᾽ τὰ γὰρ πρὸς τὸ
νοητὸν εἰκασϑέντα τὰ φύσει ἐστίν, ἀλλ᾽ οὐ τὰ τέχνῃ" οὐ
γὰρ κατά τινας ἰδέας ὁ τεχνίτης ποιεῖ ἃ ποιεῖ, εἰ καὶ δοκεῖ
τοῦτο λέγειν ὁ ἐν Πολιτείᾳ [Χ ὅ968Β] Σωκράτης ἀλλ᾽ 10
ἐκεῖ μὲν τὰ εἰρημένα παραδείγματος εἴρηται χάρεν καὶ οὐ
περὶ αὐτῶν τῶν ἰδεῶν, ἀλλὰ περὶ τῶν ἐνταῦϑα ἰδεῶν" ποιη-
τὴν γὰρ αὐτῶν λέγει τὸν ϑεὸν καὶ δημιουργόν᾽ τῶν δὲ
ἰδεῶν οὐκ ἔστι δημιουργός. ἐν δὲ Πρωταγόρᾳ σαφῶς ἀπο-
δέδεικται κατὰ τὸν Πλάτωνα μήτε ἐν ἡμῖν εἶναι λόγους τῶν 15
. τεχνῶν καὶ πολλῷ πλέον τῶν τεχνητῶν, μήτε ἐν θεοῖς αὖ-
106 τῶν ἑστάναι παραδείγματα. ταῦτα οὖν οὐ πρὸς τὸ νοητὸν
γέγονε. διεῖλε δὲ νῦν ὁ Πλάτων τοὺς λόγους εἴς τε τὸν
περὶ τοῦ νοητοῦ καὶ τὸν περὶ τῆς εἰκόνος τοῦ νοητοῦ.
τοῦτο γοῦν ἐνδεικνύμενος εἶπε τό τοὺς δὲ τοῦ πρὸς μὲν 30
ἐκεῖνο ἀπεικασθέντος, ὄντος δὲ εἰκόνος εἰκότας.
ἀπείκασται δὲ πρὸς τὸ νοητὸν τὰ ἔργα τῆς φύσεως, οὐχὶ
καὶ τὰ κατὰ τέχνην, ὡς οὐδὲ τὰ καϑ᾽ ἔχωστα διωρισμένως,
ἀλλ᾽ αἵ ἐπ᾽ αὐτοῖς κοινότητες. εἴρηται δὲ περὶ τούτων ἐν
ἄλλοις. 86
Δνάλογόν τε ἐκείνων ὄντας. ὅ τί περ πρὸς γέ-
νεσιν οὐσία, τοῦτο πρὸς πίστιν ἀλήϑεια [29 ΟἹ].
Πρότερον μὲν δύο ἡγούμενα ἐποίει, νοητὸν καὶ γενητὸν
ἢ παράδειγμα καὶ εἰκόνα. καὶ δύο τούτοις ἀνάλογον ἐλάμ-
ΟΝΧΡ
2 οὗ. τορ. Χ 6918 18 τὸν νοητὸν Ν 8 τὰ φύσει Ο:
τῇ φύσει ἩἘΡ τὰ τέχνη Ο: τὰ τεχνητά Ῥ: τεχνηα ἮΝ 11 πα-
ραδείγματα Ἢ, 12 εἰδεῶν ῬΣΊΟΥΘ ἴσου Ο αἰΐζοσυμ περὲ οἵ ΝΡ
ἔοχῦ. τϑοῖθ 18 γὰρ ΝΡ: δὲ 14 οἵ. Ῥχοῦ. 8138 --- 8190
16 τεχνιτῶν Ρ 19 τὸν περὶ Οὴ Ν 40 τούσδε τοὺς πρὸς Ν
21 ἀπεικασϑέντας ὄντος Ο: ἀπεικασθέντας ὄντας ΝΡ 28 γῥτὶυβ
τὰ οἵὰ Ὁ δ ἕχαστον Ὁ 94 ἐν Ὁ ῥ᾿ 98 πὲρ Ὁ δυχῃ
ΡΙαὐ, }}.: τὸ ΝΡ 241 πίστιν ἮΡ: γένεσιν Ὁ ὁ 2538 ἐποίη
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίχη. 290] 846
βανεν, ἐπιστήμην καὶ εἰκοτολογίαν ἢ ἀλήϑειαν καὶ πίστιν"
ὡς ἀλήϑειαν πρὸς τὸ νοητὸν παράδειγμα. οὕτω πίστιν
πρὸς τὴν γενητὴν εἰκόνα. νῦν δὲ γεωμετρικῶς καὶ τὸ ἐναλ-
λὰξ προσέϑηκεν᾽ εἰ γὰρ ὡς ἀλήϑεια πρὸς τὸ νοητόν, οὕτως
δ ἡ πίστις πρὸς τὸ γενητόν, καὶ ἐναλλάξ, ὡς ἀλήθεια πρὸς
πίστιν, οὕτως τὸ νοητὸν πρὸς τὸ γενητόν. καὶ εὖ πάνυ
προλόγους μὲν ἐποίησε τὸ νοητὸν καὶ τὴν ἀλήϑειαν, ἤρξατο
δὲ ὅμως ἀπὸ τοῦ γενητοῦ καὶ τῆς πίστεως. ἵνα μίξῃ τὸ
πρὸς ἡμᾶς τῇ τάξει τῇ κατὰ φύσιν καὶ τὴν ἀξίαν φυλάξῃ
το τῶν πραγμάτων καὶ ἀπὸ τῶν ἡμῖν ἐπιχειρήσῃ γνωρίμων.
ὁ μὲν οὖν Πλάτων διαρρήδην τούς τε λόγους καὶ τὰς γνώ-
σεις τοῖς γνωστοῖς συνδιεῖλεν. ὁ δέ γε Παρμενίδης. καί-
τοι διὰ ποίησιν ἀσαφὴς ὦν. ὕμως καὶ αὐτὸς ταῦτα ἐνδεικνύ-
μενός φησιν [ἔτῃ. 1, 295 Ὁ.7᾿
18Ζ ἠμὲν ᾿Δληϑείης εὐφεγγέος ἀτρεμὲς ἦτορ
ἠδὲ βροτῶν δόξας. αἷς οὐκ ἕνι πίστις ἀληϑής.
καὶ πάλιν [ἴτῃ. 47"
εἰ δ᾽ ἄγ᾽ ἐγὼν ἐρέω, κόμισαι δὲ σὺ μῦϑον ἀκού-
σας,
80 αἵπερ ὁδοὶ μοῦνα:ι διξήσιός εἶσι νοῆσαι"
ἡ μὲν ὕπως ἔστιν τε καὶ (ὡς) οὐκ ἔστι μὴ εἶναι
Πειϑοῦς ἐστι κέλευϑος (4ληϑείῃ γὰρ ὀπηδεῖ),
ἡ δ᾽ ὡς οὐκ ἔστιν γε καὶ ὡς χρεών ἐστι μὴ εἶναι,
τὴν δή τοι φράξω παναπευϑέα ἔμμεν ἀταρπόν.
86 καὶ
οὔτε γὰρ ἂν γνοίης τόγε μὴ ζξ)όν (οὐ γὰρ ἐφικτόν)
οὔτε φράσαις.
λέγει δ᾽ οὖν καὶ οὗτος ὁ φιλόσοφος ἐπὶ διττοῖς πράγμασιν,
ΟΥΧΡ
1 ἐπιστήμην τὸ καὶ Ρ 8 τὴν οἵη Ὁ 4 προσέθηκεν “---
ὅ ἐναλλάξ οἵα Η ὅ ἀλήθειαν 6 9 αἰίοτυτω τῇ οχὰ Ο ἀταξίαν
Ρ [1 γεο ὃ 16 ἡμὲν ϑοχὺ. ΚΙΧΩΡ]. 4111: τῶ μὲν ΟΝ: τὸ
μὲν Ρ ἀληϑείας Ῥ ἦἧτορΟ 16 ἡ δὲ 5 δόξας οοὐδ. ἰθδύθβ:
δόξαι Ο: δόξαις ἮΡ 18 ἄγε τῶν ]].: θχὴ Καγβίθηῃ 21 ἠμὲν αὶ
ἐστὶ (ἔστι) Ῥχίογθ ἰοοὸ 1]. ὡὌἔς ΞΕ ΤΩΡ].: οἵα Ῥ͵ΥῸῸ]. 22 καὶ λεύ-
ϑους 5 28 ῆδ᾽ ΟΡ γγΐθ ὡς οὐ δ ἔστι γ8 ΠΟΥ: ἔστι τὸ
ϑσρ]. 94 δ᾽ ἤτοι Ὁ παναπευϑέα ϑ΄1ταρ).: παναπενιθέα Ῥ:
παραπευθϑέα Ν πᾶνα πειϑέλημεν Ὁ ἀτραπόν Ρ 236 ἐὸν
Β1ἸΡ].: ὃν 1. 41 οὔτ᾽ ἂν δ 28 οὗτος οχὴ Ν
846 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τ|. 2960]
οὖσι καὶ μὴ οὖσι, διττὰς εἶναι τὰς γνώσεις, ἀλήϑειαν, ἣν
Ο καὶ εὐφεγγῆ κέκληκεν, ὡς τῷ φωτὶ τῷ νοερῷ διαλάμπουσαν,
καὶ πίστιν, ἣν τῆς μονίμου γνώσεως ἀφεῖλεν. ἔοικε δὲ ἡ
πίστις, ἣν Πλάτων παρείληφε νῦν, ἑτέρα τις εἶναι παρὰ
τὴν ἐν Πολιτείᾳ [ΥἹ 811 Ε] λεγομένην ἐν τῇ κατατομῇ δ
τῆς γραμμῆς᾽ ἐκείνη μὲν γὰρ ἄλογός ἐστι γνῶσις, ὅϑεν καὶ
διήρηται μὲν ἀπὸ τῆς εἰκασίας, τέτακται δὲ κατὰ τὴν αἴσϑη-
σιν, αὕτη δὲ λογικὴ μέν ἐστι, συμμίγνυται δὲ πρὸς τὰς
ἀλόγους γνώσεις, αἰσϑήσει καὶ εἰκασία χρωμένη, διὸ καὶ
ἀναπίμπλαται πολλοῦ τοῦ ἀστάτου τὸ γὰρ ὅτι λαμβάνουσα 10
παρὰ τῆς αἰσϑήσεως ἢ τῆς εἰκασίας, οὕτως τὰς αἰτίας ἀποδί-
δωσιν᾿ αἵ δὲ γνώσεις αὗται πολὺ τὸ συγκεχυμένον ἔχουσι
καὶ ἄστατον. διὸ καὶ ὁ ἐν Φαίδωνι [884] Σωκράτης
πολλὰ κατηγορεῖ τῆς αἰσϑήσεως, ζὡς οὔτε ἀκούομεν ἀκριβὲς
οὐδὲν οὔτε δρῶμεν. πῶς ἂν οὖν ἡ ἀπὸ τῆς αἰσϑήσεως ἀρχο- 16
μένη γνῶσις ἔχοι τὸ ἀκριβὲς καὶ τὸ ἄπταιστον; τὰ μὲν γὰρ
ἐπιστήμῃ μόνῃ χρώμενα μετὰ ἀπριβείας πᾶν συναιρεῖ τὸ
γνωστόν, τὰ δὲ μετ᾽ αἰσϑήσεως σφάλλεται καὶ διαπίπτει
τἀκριβοῦς διὰ τὴν αἴσϑησιν καὶ δι᾽ αὐτὸ τὸ γνωστὸν ἄστα-
Ὦ τὸν ὄν᾽ τὸ μὲν γὰρ ἔνυλον ἀεὶ τρεπόμενον καὶ ῥέον τί ἂν 90
λέγοι τις. ὃ γε οὐδὲ ἀκαρῆ διαμένειν πέφυκε; τὸ δὲ οὐρά-
νιον διὰ μὲν τὸ πόρρω ἡμῶν εἶναι οὐκ ἔστιν εὔγνωστον
οὐδ᾽ ἐπιστήμῃ ληπτόν, ἀλλ᾽ ἀγαπῶσι καὶ τὸ ἐγγὺς ἐν τῇ
περὶ αὐτοῦ ϑεωρίᾳ καὶ τὸ πιϑανόν' πᾶν γὰρ τὸ ἐν τόπῳ
ὃν δεῖται τοῦ ἐκεῖ γενησομένου πρὸς τὸ ἐπιγνωσθῆναι πάν- 536
τῶς ὁποῖόν ἐστιν. ἀλλ᾽ οὐ τὸ νοητὸν τοιοῦτον᾽ οὐ γὰρ
τόπῳ διείληπται [τὰ] τῆς ἡμετέρας γνώσεως" ὅπου γὰρ ἂν
στήσῃ τις τὴν διάνοιαν, ὥσπερ πανταχοῦ παρούσης ἐφάπτε-
ται τῆς ἀληϑείας. εἰ δέ τι καὶ δυνατὸν ἀραρὸς περὶ αὐτοῦ
λέγειν, καὶ τοῦτο δυνατὸν καϑόσον τοῦ ὄντος μετείληφε, 30
καὶ καθόσον νοήσει ληπτόν ἐστι" διὰ γὰρ τῶν γεωμετρικῶν
καϑολικῶν οὐσῶν ἀποδείξεων, εἴ τε ἀναγκαῖον συνάγειν περὲ
ΟΥΝΡ
2 τὸ φωτὶ Ὁ 88 δὲ νῦν ἡ πίστις 6 4 νῦν ὁ πλάτων
σαρείληφεν ΝΡ ἕτερα Ὁ 6θ ἐκείνη Ν 18 ὁ ἢ Ρ 14 ποῖ-
λάκις Ὁ ὡς ἷπθ8 ΚΤΙῸ]] 16 ἔχει Ῥ αἰύοσυσω τὸ οτὰ ΝῊΡ
28 αὐἱάἀπὰ ἀγαπῶμεν οὗ. Ρ. 849,9Α 21 τὰ ἀ6] ΚΥγΟ])]) 3288 οἔ.
Τα. 905. 81 καὶ ὁ ἮΝ 88 εἷ τι ΟΝ: ἔτι Ρ'
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίμι. 390] 847
αὐτοῦ, δυνατὸν μόνως ὡς δὲ αἰσϑητὸν δύσληπτόν ἐστι καὶ
δυσϑεώρητον. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούθτιων. ἀπορήσειε δ᾽
ἄν τις. πῶς ἔτι τὸν δημιουργὸν εὑρεῖν ἔργον ἂν φή-
σειέ τις καὶ εὑρόντας εἰς πάντας ἀδύνατον λέγειν
« [28 6], ὅπου γε περὶ τοῦ παραδείγματος μονίμους καὶ ἀμετα-
στάτους καὶ ἀνελέγκτους ἀποδιδόναι λόγους οἷοί τέ ἐσμεν..
ἦ τὸ μὲν περὶ τοῦ δημιουργοῦ δηϑὲν ἐφαρμόσει πολλῷ μᾶλ-
λον καὶ αὐτῷ τῷ παραδείγματι μειξόνως γὰρ ἐκεῖνο καὶ
εὑρεῖν ἔργον καὶ εὑρόντα λέγειν εἰς ἅπαντας" οὔτε δὲ περὶ
10 τοῦ δημιουργοῦ τοὺς μετ᾽ ἐπιστήμης ἀπεγίνωσκε γίνεσϑαι
λόγους οὔτε περὶ ἄλλου του τῶν ἀεὶ ὡσαύτως ἐχόντων. καὶ
τίνι γὰρ ἂν ὁ Πλάτων διαφέροι τῶν ἄλλων φυσιολόγων ἢ
τὴν περὶ τῶν ϑείων ἐπιστήμην ἐπιδεικνύμενος; εἰ δὲ δια-
φερόντως ἐπὶ τῆς δημιουργικῆς αἰτίας τοῦτο ὑπέμνησεν
ἡμᾶς, ὅτι ἔργον αὐτὴν εὑρεῖν, οὐ χρὴ θαυμάζειν. ἐγίνωσκε
γάρ, οἶμαι, τοὺς ἄλλους φυσιολόγους τὴν ποιητικὴν αἰτίαν
εἰς φυσικὰς δυνάμεις ἀνάγοντας. ἵνα οὖν μὴ ταὐτὸν ἐκεί-
νοις πάϑωμεν, δυσεύρετον καὶ δύσγνωστον ἀποφαίνεται εἶναι
τὴν δημιουργικὴν ἀρχήν. ταῦτα καὶ πρὸς τὴν ἀπορίαν.
40 ἀλήϑειαν δὲ πολλαχοῦ τῶν ὄντων ὑποτίθεται ὁ Πλάτων,
τοῖς ϑεολόγοις ἑπόμενος" ἄλλη γὰρ ἡ ἑνοειδὴς ἀλήϑεια, τὸ
ἐκ τἀγαϑοῦ προϊὸν φῶς. ὃ καὶ τὴν καϑαρότητα, ὡς ἐν
Φιλήβῳ [580 ὅ8})] λέγει, καὶ τὴν ἕνωσιν ἐν Πολιτείᾳ
[ΓΝΊ 608 5609 ΒΪ] παρέχεται τοῖς νοητοῖς ἄλλη ἡ ἀπὸ τῶν
46 νοητῶν, ἡ καταλάμπουσα τὰς νοερὰς διακοσμήσεις, ἣν ὑπο-
δέχετα. πρώτως ἡ ἀσχημάτιστος καὶ ἀχρώματος καὶ
ἀναφὴς οὐσία [Ῥμδοᾶν. 2410], οὗ δὴ καὶ τὸ τῆς ἀλη-
ϑείας ἐστὶ πεδίον, ὡς ἐν Φαίδρῳ [248] γέγραπται"
ἄλλη ἡ συμφυὴς ταῖς ψυχαῖς, ἡ διὰ νοήσεως ἐφαπτομένη
80 τοῦ ὄντος καὶ δι᾽ ἐπιστήμης συνοῦσα τοῖς ἐπιστητοῖς" τρίτον
Ὶ
σι
ΟΥΡ ἰμπάθϑ ἃ. 17 [ἀνάγοντας ΟᾺΡ
1 μόνως δυνατὸν Ρ 8 .ἕἔτι ς: ἐστι ΟΡ τὸ δ 4 εὑ-
ρόντας ἄἅἄπανταω Ρ΄9-υὥΩΣ ἣ 1. τὸ μὲν ἩΡ: τοῦ ὁ 9 εἰς
ἅπαντας λέγειν Ῥ 16 εὑρεῖν οἵχὰ Οὶ 16 γὰρ ΝΡ: δὲ 6
40 πανταχοῦ Ὁ ὁ πλάτων ὑποτίϑεται ἘΡ 22 τοῦ ἀγα-
ϑοῦ Ῥ 28 φιλήμωο Ἡ λέγει οἵὰ Ὁ ῶ6 ἡ ἀχρώματος Ο:
ἀχρωμάτιστοςω Ρ 2429 ῬγΠῪῸὈ5 ἡ οὐ Ὁ
Ε
848 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιχ. 2960]
γὰρ ὡς ἐν πλάτει λέγειν τὸ ψυχικὸν φῶς ἀπὸ τοῦ νοητοῦ,
τοῦ μὲν νοεροῦ πλάτους ἀπὸ τοῦ νοητοῦ πληρουμένου, τοῦ
δὲ αὖ ψυχικοῦ παρὰ τοῦ νοεροῦ. ταύτην οὖν τὴν ἐν ψυ-
χαῖς ἀλήϑειαν ληπτέον καὶ νῦν, ἐπεὶ καὶ πίστιν ταύτην
106 ἐλαμβάνομεν, ἀλλ᾽ οὐ τὴν ἄλογον καὶ ἀπειρημένην πάσης ὁ
λογικῆς ἐπιστάσεως, καὶ συναπτέον τὴν μὲν τοῖς νοητοῖς,
τὴν δὲ τοῖς αἰσϑητοῖς.
Ἐὰν οὖν, ὦ Σώκρατες. πολλὰ πολλῶν πέρι, ϑεῶν
καὶ τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως, μὴ δυνατοὶ γιγνώ-
μεϑα πάντη πάντως αὐτοὺς ξαυτοῖς ὁμολογουμέ- τὸ
νους καὶ ἀπηκριβωμένους ἀποδοῦναι λόγους, μὴ
ϑαυμάσῃς [296].
Πρῶτον τὰς ὑποϑέσεις παρέσχετο τῆς ὅλης φυσιολογίας
καὶ τὰ λήμματα συνήγαγεν, ὧν δεῖ πρὸς τὴν ϑεωρίαν, τρία
μὲν ὄντα ταῦτα, πέντε δὲ ἐκείνας οὔσας. δεύτερον τὸν τρό- 15
πον ἀφωρίσατο τῶν λόγων. τρίτον παρασκευάζει τὸν ἀκροα-
τήν, ὕπως προσήκει τοὺς μέλλοντας ὑποδέχεσθαι λόγους" δεῖ
γὰρ αὐτὸν οὐχ ὡς ἀπηκριβωμένων ἀκροᾶσθαι λόγων ὅσοι
λέγονται περὶ τῶν φυσικῶν, οὐδὲ ὡς ἐπιστημονικῶν ὄντως,
ἀλλ᾽ ὡς ἐοικότων ἐκείνοις ἔτι δὲ γινώσκειν, ὅτι καϑάπερ 30
ὃ κόσμος συγκέχραται ἔκ τε φυσικῶν δυνάμεων καὶ νοερᾶς
καὶ ϑείας οὐσίας --- συνυφίσταται γὰρ τὰ φυσικὰ ἔργα τῷ
νοερῷ φέγγει τοῦ πατρός, ὥς φησι καὶ τὸ λόγιον ---- οὕτω
Β δὴ καὶ ὁ περὶ αὐτοῦ λόγος σύμμιξιν ποιεῖται πίστεως καὶ
ἀληϑείας᾽ τὰ μὲν γὰρ ἀπ᾽ αἰσϑήσεως λαμβανόμενα πολλῆς 15
μετέχει τῆς εἰκοτολογίας, τὰ δὲ ἀπὸ τῶν νοητῶν ὁρμώμενα
τὸ ἀνέλεγκτον ἔχει καὶ ἄπταιστον. ὅταν γὰρ περὶ αὐτοῦ τοῦ
σΟᾺΡ
ὅ ἀπηρημένην ἘΡ: ἀπερριμμένην Ξς: ἀφῃρημένην οἱ ΚτχΟοΙ]]
8 ὦ οὰ Ῥ πολλῶν ΟΡ πολλὰ πολλῶν εἰπόντων ς αὐτὰ ΡΙ. ]].
Ῥγδοίοσς ΑΣδο; οὗ. Ρ. 860, 385 πέρι ΒΟΙΡΒΙ δὰ ὑ. 860, 3488:
περὶ 1. 8.88 ϑεῶν ἕως τοῦ" μὴ ϑαυμάσης 5 98 γενώμεθα Ῥ
10 αὐτοὺς ἑαυτοῖς ΟἹΕΡ (οὗ, Ῥ. 860, 8) οὐπι Ὁ Ρ].: αὐτοὺς αὑτοῖς
Αὧ Ρ].: αὐτοὺς αὐτοῖς Σ, Ρ].: αὖ τοὺς αὑτοῖς 06] ἂν τοὺς αὐτοῖς
βίχη, "ὃς Ρ]. 108 ὡμολογημένους ς οὐχὰ ΣἾἿΕ (ΘΒΎ ᾳεϑεῖ οὗ ὁ
ΣΎ 6 οοχτὴ) Ε].; οὗ Ῥ. 860. 7 11 λόγους ροϑὺ ὁμολογουμένους ῬῚ.
Βρα οὗ. ». 860,.3808 18 θαυμάσῃ τις Α Ρ]Ϊαί. 19 ὡς ὃ 9238 οὗ
Ἰηΐγα 166 τὰ πατρὸς νοερῷ ὑφασμένα φέγγει ΤιΟΌ60Κ ΑΩΙΔΟΡΉ.
220 ΟΥ̓ΔΟ. Ομ]. 38ὅδ 246 μετέχεται ΜΡ 471 ὅταν γὰρ καὶ Ἀ'
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ἸΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|πι. 2390] 849
δημιουργοῦ λέγωμεν, ὅτι βουλεύεται καὶ διανοεῖται καὶ ὅτι
ποιεῖ τάδε πρὸ τῶνδε, τῆς ἀληϑείας ἀπολειπόμεϑα τῶν πραγ-
μάτων ὥστε εἰ περὶ τῶν ἀεὶ ὄντων λέγοντες ὅπως προνο-
οὔσι τοῦ παντὸς ἀναγκαξόμεϑα μερίξειν τὸ ἀμέριστον καὶ
ὅ ἔγχρονον ποιεῖν τὸ αἰώνιον, πολλῷ μᾶλλον οὗ περὶ αὐτῶν
τῶν αἰσθητῶν λόγοι τοῦ ἀκριβοῦς ἂν διαμαρτάνοιεν. τί οὖν;
φαίη τις ἄν" οὐκ ἀκριβεῖς τινας περὶ τοῦ οὐρανοῦ λόγους
ἀποδίδομεν, οἷον ὅτι οἱ ἐν αὐτῷ κύκλοι διχοτομοῦσιν ἀλλή-
λους; οὐχὶ δὲ καὶ ὅταν μὴ τὸ ᾿ἀκριβές, ἀλλὰ τὸ σύνεγγυς
10 ἀγαπῶμεν, διὰ τὴν ἡμετέραν ἀσϑένειαν, ἀλλ᾽ οὐ διὰ τὴν
τοῦ πράγματος φύσιν ἀποπίπτομεν τῆς ἀκριβείας; ἦ καὶ
ὅταν μὴ ἀπ᾽ αἰσϑήσεως λαμβάνωμεν τὰς ἀρχάς. ἀλλ᾽ ἀπὸ
τῶν καϑόλου λόγων, ὡς μὲν ἐν τοῖς αἰσϑητοῖς οἱ περὶ τοῦ
οὐρανοῦ λόγοι τἀκριβὲς ἐπιδεέκνυνται καὶ ἀνέλεγκτον. ὡς
16 δὲ ἐν ἐπιστητοῖς ἐλέγχονται καὶ οὗτοι διὰ τῶν ἀύλων εἰδῶν. Ο
σκόπει γὰρ οὖν καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ νῦν ῥηϑέν' οὗ μέγιστοι,
φασί, κύκλοι δίχα τέμνουσιν ἀλλήλους. οὐκοῦν ἀνάγκη κατὰ
σημεῖα γίγνεσϑαι τὴν τομήν. τοῦτο δὲ ἀμερές. τί οὖν ἐν
μεριστῷ τοιοῦτον; τίς δὲ ἀδιάστατος ἐν διαστατοῖς οὐσία:
80 πᾶν γὰρ τὸ ἐν σώματι γεγονὸς φυσικῶς συμμερίξεται τῷ
ὑποκειμένῳ. τί οὖν; οὐχὶ καὶ σημεῖόν ἐστι φυσικόν; ἀλλὰ
τοῦτο τοῦ ὄντως ἀμεροῦς ἀπολείπεται, καὶ ἔστι σημεῖον μὲν
ἐν φυσικοῖς. ἁπλῶς δὲ οὐ σημεῖον, ὥστε ὃ περὶ σημείου
λόγος ἀκριβῶς οὐκ ἐφαρμόσεε τῷ τοιούτῳ. ὅλως δὲ ὡς οἵ
20 περὶ τῶν νοητῶν λόγοι τοῖς διανοητοῖς οὐκ ἐφαρμόσουσιν,
οὕτως οὐδ᾽ οἱ περὶ τῶν ἐπιστητῶν τοῖς αἰσϑητοῖς᾽" τὰ μὲν
γὰρ νοητὰ παραδείγματα τῶν διανοητῶν, τὰ δὲ διανοητὰ τῶν
αἰσϑητῶν᾽ ψυχὴ γὰρ ἡ κοσμήσασα τὸν μέγαν οὐρανὸν καὶ
κοσμοῦσα μετὰ τοῦ πατρός. ὥσϑ᾽ ὅταν λέγωμεν κύκλους ἐν
80 οὐρανῷ καὶ ἐπαφὰς καὶ διχοτομίας καὶ ἰσότητας, ὡς μὲν
περὶ αἰσϑητῶν λέγοντες ἀκριβῶς λέγομεν" ἐπὶ γὰρ οὖν τῶν
ΟᾺΡ
1 τινας ὁ δ 8. οο ὃ 9. ἀλλὰ καὶ τὸ ὁ ᾿ 11 ἢ 1].
138 ἐν οὴὺ Ρ 14 ἀνέλεγχον Ῥ 16 τοῦτο αὐτὸ ΜΡ οἱ ΟἿ:
καὶ Ρ 17 κατὰ 6: καὶ τὰ ἘΡῬ 19 τοιοῦτο ἘΡ 22 ὄν-
τος Ῥ ῶ8 οὐ οἵ 21] γὰρ οὐ Ὁ 81 λέγωμεν
πεὶ Ο
8500 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τι. 2390]
ἀύλων πάντα τὰ τοιαῦτα φλήναφός ἐστιν. εἰ δέ τις ἡμᾶς
Ὦ ἔροιτο" τί δέ; οὐ τὸ ὄντως ἴσον λόγος ἐστὲ καὶ ὁ ὄντως
γύκλος ἀδιάστατος; καϑόλου γὰρ ἑκάτερον, τὸ δὲ καϑόλου
λόγος καὶ εἶδος ἀμερές" τὰ δὲ ἐν οὐρανῷ μεριστὰ καὶ διά-
τομα καὶ ἐν ὑποκειμένῳ, πάλιν ἐνταῦϑα οὔτε κύκλους οὔτε 5
ἰσότητας οὔτε ἄλλο τοιοῦτον οὐδὲν ἐν τοῖς αἰσϑητοῖς εἶναί
φαμεν, καὶ οὕτω τοὺς ἑαυτῶν λόγους οὐχ ὁμολογοῦντας
αὐτοὺς ἑαυτοῖς παρεχόμεϑα. λέγομεν οὖν συντόμως, ὅτε τὴν
ἐπιστήμην ὁ Πλάτων ποτὲ μὲν ὁρίέξεται τῷ τὰς αἰτίας ἀπο-
διδόναι μόνον, τοτὲ δὲ τῷ καὶ τὰ ὑποκείμενα αὐτῇ μόνιμον τὸ
ἔχειν οὐσίαν παντελῶς μετὰ τῆς ἀποδόσεως τῶν τῆς αἰτίας
ἀπολογισμῶν, τοτὲ δὲ τῷ τὰς ἀρχὰς μὴ εἶναι ὑποϑέσεις. καὶ
κατὰ τοῦτο μὲν τὸ εἶδος μίαν ἐπιστήμην ἀφορίζεται τὴν μέχρι
τῆς ὄντως ἀρχῆς ἀνιοῦσαν᾽ αὕτη γὰρ τὴν [ἀρχὴν] ὄντως
ἀρχήν, (τὴν) ἀνυπόϑετον, προΐσταται καὶ τὸ ὑποκείμενον ἔχει 15
τὸ ὄντως ὃν καὶ ἀπ᾽ αἰτίας ποιεῖται τοὺς λόγους᾽ κατὰ δὲ
τὸ δεύτερον καλεῖ καὶ τὰς διανοητικὰς γνώσεις ἐπιστήμας.
κατὰ δὲ τὸ πρῶτον μόνον δοίη ἂν καὶ τῇ φυσιολογίᾳ τὴν
τῆς ἐπιστήμης προσηγορέαν" νῦν δὲ τὸ δεύτερον εἶδος ὁρῶν
Ἑ ἀξιοῖ καλεῖν αὐτὴν εἰκοτολογίαν. ταῦτα μὲν οὖν πρὸς τὴν 30
ἀπορίαν. τὴν δὲ σύμπασαν ῥῆσιν ἔχουσάν τινα δυσκολίαν
κατὰ τὴν σύνταξιν οὑτωσὶ πρὸς ἑαυτὴν ἀπευϑυντέον μετὰ
βραχείας προσϑήκης᾽ ἐάν, ὦ Σώκρατες, πολλὰ λέγοντες
περὶ πολλῶν, εἶτα τίνων δεικνύων πολλῶν προσέϑηκε
ϑεῶν καὶ τῆς τοῦ παντὸς γενέσεως" καὶ γὰρ καὶ περὶ 535
τῆς τῶν ϑεῶν γενέσεως τῶν νέων ἐρεῖ [42 Ὁ] καὶ περὶ τῆς
τοῦ παντός" καὶ ταῦτά ἐστε τὰ πολλά᾽ ἐὰν δ᾽ οὖν, φησί,
πολλὰ περὶ πολλῶν λέγοντες περὶ γενέσεως τῆς τε
τοῦ παντὸς καὶ ϑεῶν τῶν ἐν αὐτῷ, πολλῶν τούτων
ὄντων ἑκατέρων, μὴ δυνώμεθα ἀπηκριβωμένους ἀπο- 30
ΟᾺΡ
1 ἐνύλων 1].. ὉΪΒῚ ῥδτηθη Ὧ0Ο Βοχῃδίο ᾿. 849, 80 οὔτ ς μὲν
ἴῃ μὴ ταυΐϑγο τηϑτιὶβ (οὗ, τι. ὅ 88) φανὰ φῶς ἃ ὁ ὄντως
ἘΡ: ὅλως Ὁ 8 ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς Ὁ 10.12 ποτὲ δὲ Ῥ
145 ἀρχὴν ὄντως ἅ6] ΚτΟΙ]] 16 τὸ 461} Κτο]] 11 δεύ-
τερον ---18 δὲ τὸ ὁ 19 προσηγορία 55 28 οὗ Οἷο. Τίχω. 8
αἰβδϑογθηΐοβ... . οοηβοαμο 24 πολλῶν δεικνύων ΜΡ 29 καὶ
τῶν θεῶν τῶν Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τὰ 39 060] 861
δοῦναι λόγους, μὴ ϑαυμάσῃς. τοῦτο δὲ εἶπεν, ἐπει-
δὴ τοῖς ἀναγκαίοις ἐνίσχεσϑαι οὐ ϑαυμαστόν᾽ ἀναγκαῖον δὲ
τὸ μὴ ἀκριβῶς διχῶς, διά τε τὸ γνωστὸν οὐκ ὃν μόνιμον
οὐδὲ σαφὲς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν φύσιν ἀνθρωπίνην οὖσαν.
6 Πλάτων μὲν οὖν τοσαύτῃ χρῆται ἐν τοῖς λόγοις ἀσφαλείᾳ"
οἱ δὲ ἄλλοι οὐχ οὕτως" ἀλλ᾽ Ἡράκλειτος [ἔτρ. 1 Ὁ.]} μὲν
ξαυτὸν πάντα εἰδέναι λέγων πάντας τοὺς ἄλλους ἀνεπιστή-
μονας ποιεῖς Ἐμπεδοκλῆς [ἔτρ. 4, 8 Ὁ.] δὲ αὐτὴν ἐπαγ-
γέλλεται παραδώσειν τὴν ἀλήϑειαν᾽
10 9 καὶ τάδε τοι σοφίης ἐπ᾽ ἄκροισι ϑοάξει"
ταῦτα γὰρ οὐ κατὰ τὴν φιλόσοφον εὐλάβειαν. οὗ δὲ ἀπὸ Ἐ
τῆς Στοᾶς καὶ τὴν αὐτὴν ἀρετὴν εἶναι ϑεῶν καὶ ἀνθρώ-
πῶὼν εἰρήκασι. πολλοῦ δέοντες τῆς τοῦ Πλάτωνος ὁσιότητος
εἶναε ζηλωταὶ καὶ τῆς Σωκρατικῆς μετριότητος.
τ1Ἣ΄ Αλλ᾽ ἐὰν ἄρα μηδενὸς ἧττον παρεχώμεϑα εἰκό-
τας. ἀγαπᾶν χρὴ μεμνημένον, ὡς ὁ λέγων ἐγὼ ὑμεῖς
τε οὗ κριταὶ φύσιν ἀνθρωπίνην ἔχομεν, ὥστε περὶ
τούτων τὸν εἰκότα μῦϑον ἀποδεχομένους πρέπει
τούτου μηδὲν ἔτι πέρα ξητεῖν [29 6].
8᾽ 4Διχόϑεν ὁ Τίμαιος τὸ μὴ ἀραρὸς μηδ᾽ ἀκριβὲς τῶν περὶ
τῆς φύσεως λόγων ὑπέμνησεν, ἔκ τε τῆς αὐτῶν τῶν πραγ- 101
μάτων οὐσίας --- ἀπὸ γὰρ ἀύλων ἔνυλα γενόμενα καὶ ἀπὸ
ἀμερίστων μεριστὰ καὶ ἀπὸ χωριστῶν ἐν ἀλλοτρίᾳ ἔδρα καὶ
ἀπὸ πκαϑολικῶν ἄτομα καὶ μερικὰ τὸν ἐπιστημονικὸν καὶ
46 ἀνέλεγκτον οὐκ ἐπιδέχεται λόγον. ὃς τοῖς καϑόλου καὶ τοῖς
ἀύλοις ἐφαρμόξει καὶ τοῖς ἀμερίστοις εἴδεσι --- καὶ ἐκ τῆς
τῶν ἐπισκοπουμένων ἀδυναμίας" εἰ γὰρ ἔδει τι γνῶναι περὶ
αὐτῶν, ἔδει τὴν σύστοιχον αὐτοῖς περιβαλεῖν γνῶσιν, αὕτη
δὲ αἴσϑησις. ἀλλ᾽ ἐκεῖ μὲν ὄντες ἴσως ἧττον ἂν ἠπατήϑη-
80 μὲν, ἐνταῦθα δ᾽ ἐν τῷ ἐσχάτῳ τοῦ παντὸς κατῳκισμένοι καὶ
ΟᾺῈΡ
1 ἑαυτῶ Ο 10 σοφίσης ΜἩ ἄκροις ΜῊ 11 εὐλάβειαν ἘΡ:
σιβύλλαν Ο 118 οὗ Ῥγτοῦ, ΕἾΒΙΚ ἀον δίοω 198. 18 δὲ ὄντες Ο
16 μηδὲν Μ΄ βοα οὗ ». 86ὅ8, 18. 17.380 παρεχόμεϑα ΜῊ 168 εἰ-
κότως ἈΦ οὐτὰ Ῥβ0018 ἀοἰὺ. Ρ]αῦ. 1. 1688 ἀγαπᾶν ἕως τοῦ᾽ πρέ-
σει Ὁ μεμνημένους ς οὕτὰ 0 Ρ]δὐ.: -ο» ΒΒ0Σ. ους ἃ Ρ]αῦ. ἐγὼ
ἘΡ οὔτ Αδοίδ, τὰς 8) Ρ]αὐ.: οἵα ὃς Ρ]αὺ. 171 τὸ οἵ Τὸ 234 τὰ
μερικὰ ΜΡ 246 ἀνέλεκτον Ρ 29 μένοντες
Β
σ
8892 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχα. 290]
πορρωτάτω ὄντες ἐκείνων παχέως καὶ ἡμαρτημένως τῇ αἷ-
σϑήσει χρώμεϑα. καὶ ἡμεῖς μὲν οὕτω᾽ φύσιν γὰρ ἀνϑρω-
πένην ἐλάχομεν᾽ ἡ δὲ ἀνθρωπίνη φύσις συνεισφέρει τὴν ἔνυ-
λον ξωὴν τὴν ἐπιπροσϑουμένην ὑπὸ τοῦ σώματος, τὴν μερε-
στήν, τὴν δεομένην καὶ τῶν ἀλόγων γνώσεων. αὐτοὶ δὲ οὗ ὁ
ϑεοὶ καὶ τὸ γενητὸν ἀγενήτως καὶ τὸ διαστατὸν ἀδιαστάτως
ἐγνώκασι καὶ τὸ μεριστὸν ἀμερίστως καὶ τὸ ἔγχρονον δίιαι-
ὠνέως καὶ τὸ ἐνδεχόμενον ἀναγκαίως" αὐτῷ γὰρ τῷ νοεῖν
πάντα γεννῶσιν, ἃ δὲ γεννῶσιν, ἐκ τῶν ἀμερῶν καὶ αἰωνίων
καὶ ἀύλων εἰδῶν γεννῶσιν᾽ ὥστε καὶ νοοῦσιν αὐτὰ τοῦτον τὸν 10
τρόπον. μὴ γὰρ οἰηϑῶμεν, ὅτι ταῖς τῶν γνωστῶν φύσεσιν αἱ
γνώσεις χαρακτηρίξονται. μηδ᾽ ὅτε τὸ μὴ ἀραρὸς οὐκ ἀραρός
ἐστι παρὰ ϑεοῖς, ὥς φησιν ὃ φιλόσοφος Πορφύριος --- τοῦτο
γὰρ αὖ ἐκεῖνος ἀνεφθέγξατο, ὅπερ τ᾽ ἄρρητον ἄμεινον
[Ηοπὰ. ξ 4667 --- ἀλλ᾽ ὅτι ταῖς τῶν γινωσκόντων διαφοραῖς τ6
ἀλλοῖος γίγνεται τῆς γνώσεως ὃ τρόπος᾽ τὸ γὰρ αὐτὸ γινώ-
κει ϑεὸς μὲν ἡνωμένως, νοῦς δὲ ὁλικῶς, λόγος δὲ καϑο-
λικῶς. φαντασία δὲ μορφωτικῶς, αἴσϑησις δὲ παϑητικῶς.
καὶ οὐχ ὅτι τὸ γνωστὸν ἕν. μία καὶ ἡ γνῶσις. ἔτι δέ. εἰ
αἱ γνώσεις κατ᾽ οὐσίαν εἰσὶν ἐπὶ τῶν ϑεῶν καὶ ἔστιν οὐκ 0
ἐπίκτητος ἡ νόησις αὐτῶν, ὡς εἰσίν, οὕτω καὶ γιγνώσκουσιν,
ἃ γινώσκουσιν" εἰσὶ δὲ ἄυλοι καὶ αἰώνιος καὶ ἡνωμένοι
καὶ ἄχραντοι" καὶ γινώσκουσιν ἄρα ἀύλως, αἰωνίως. ἡνω-
μένως, ἀχράντως᾽ τὸ ἄρα ἔνυλον ἀύλως καὶ τὸ διεσπαρμένον
πλῆϑος ἑνοειδῶς καὶ τὸ κατὰ χρόνον μεταβαλλόμενον μονί- 35
μως καὶ αἰωνέως καὶ τὸ παρὰ φύσιν πᾶν καὶ σκοτεινὸν καὶ
μὴ καϑαρὸν ἀχράντως προειλήφασι. τοῦτο μὲν οὖν μὴ καὶ
περιττὸν ἢ πλείονος ἀξιοῦν παραμυϑίας" τόδε δὲ αὖ ληπτέον
ἀπὸ τῶν εἰρημένων, ὅτι καὶ παρὰ τὴν ἡμετέραν ἀσϑένειαν
γίνεται τὸ μὴ ἀκριβὲς ἐν τῇ ϑεωρίᾳ τῶν τοῦ ὄντος εἰκόνων᾽ 90
δεόμεϑα γὰρ καὶ φαντασίας καὶ αἰσϑήσεως καὶ ὀργάνων
ἄλλων τῶν πολλῶν πρὸς τὴν γνῶσιν. οἵ δὲ ϑεοὶ τῷ ἕνὶ
σΟἘΡ
888 υἱάϊδ Απουγτα. ἀ6 8 1Ὸ]. Ὁ. 10, 38 4 οὗ ἱπ σϑρ. Π
281, 4 ΑΠΟΉΥΤΩ. ]. 6. Ῥ. 4, 8 12 τὸ οἵ ὁ 18 παϑητικῶς οὐ
μορφωτικῶς ἰχδηβροειῦ 19 ἐν μιὰ 0 20 εἰσὶν οὶ
28 αἰωνίως --- 34 ἀύλως οἵχὰ Ο 2ὅ ἐννοειδῶς Ο 46 τὸ μὴ
παρὰ Ῥ 28 δὴ ἄξιον τ6] ἀξιοῦμεν Ὁ 82 τῶν οἴχ Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΧ Β [Τί. 2960] 858
αὐτῶν καὶ τῇ ϑείᾳ νοήσει καὶ ταῦτα συνῃρήκασιν. ἐπὶ μὲν
γὰρ τῶν ὑπὸ σελήνην ἀγαπῶμεν ἑλεῖν τὸ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
διὰ τὸ τῆς ὑποκειμένης αὐτοῖς ὕλης ἀστάϑμητον᾽ ἐπὶ δὲ
τῶν οὐρανίων πάλιν αἰσϑήσει χρώμενοι καὶ ὀργάνοις ἀνα-
δ πιμπλάμεϑα πολλοῦ τοῦ εἰκότος, καὶ διὰ ταῦτα καὶ ἐπ᾽ ἐκεί-
νῶν τὸ ἐγγὺς ἀγαπητὸν ἡμῖν, πόρρω κατῳκισμένοις ἐν τῷ
πυϑμένι, φασί, τοῦ παντός. δῆλον δὲ καὶ ἀπὸ τῶν περὶ
αὐτῶν πραγματευσαμένων ἀπὸ διαφερουσῶν ὑποϑέσεων τὰ
αὐτὰ περὶ αὐτῶν συναγόντων, τῶν μὲν διὰ τῶν ἐκκέντρων,
10 τῶν δὲ διὰ τῶν ἐπικύκλων, τῶν δὲ διὰ τῶν ἀνελιττουσῶν
τὰ φαινόμενα σῳξόντων. τί οὖν; φαίη τις ἄν᾽ ἀγαπήσωμεν
παρὰ Πλάτωνος φυσιολογοῦντος ἀκούοντες ὁπόσα καὶ τῶν
ἄλλων. καὶ στέρξωμεν τὸ μηδενὸς ἧττον. ἦ μάλιστα μὲν
τοῖς ἔμφροσιν οὕτω περὶ αὐτῶν ἁρμόσει λέγειν, τὸ μεταξὺ
15 διώκουσιν εἰρωνείας καὶ ἀλαζονείας᾽ τῆς μὲν γὰρ εἴη ἂν τὸ
φάναι ἱπάντων μᾶλλον", τῆς δὲ τὸ πάντων ἧττον᾽, μεσότης
δὲ τὸ ᾿μηδενὸς ἧττον᾽. ἔπειτα τὸ μηδενὸς ἧττον οὐ μόνον
λέγοε ἂν τῶν ἤδη προγεγονότων καὶ ϑεατῶν τῆς φύσεως.
ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν πραγμάτων τῶν εἰκότων, ὡς ἂν εἰ
30 ἔλεγεν" εἰ μηδενὸς ἧττον τῶν πραγμάτων καὶ αὐτοὶ παρεχοί-
μεϑα λόγους εἰκότας μηδ᾽ ἀπολειφϑείημεν τῆς φύσεως τῶν
γνωστῶν. ἀγαπητέον᾽ ϑεοὶ μὲν γὰρ καὶ κρειττόνως αὐτὰ
γινώσκουσιν. ἡμῖν δὲ ἀγαπητόν, εἰ καὶ ἐγγὺς αὐτῶν βάλ-
λομεν᾽ ἄνθρωποι γάρ ἐσμεν καὶ ἐν σώματι κατατετάγμεϑα
48 καὶ μερικὸν εἶδος ζωῆς προβεβλήμεϑα καὶ αὐτοῦ πολλοῦ
τοῦ εἰκότος ἀναπεπλήσμεϑα, ὥστε εἰκότως καὶ μύϑοις ἐοι-
κότας ἐροῦμεν λόγους" πολλῆς γὰρ τῆς παχύτητος καὶ τῆς
ἀλογίας. ἣν ὃ μῦϑος ἐνδείκνυται. ὃ ἡμέτερος λόγος ἐστὶν.
ἀναπεπλησμένος, καὶ δεῖ τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει συγγινώσκειν.
ΟσΟᾺΡῬ
2 ὑπὸ τὴν ῬΡ 71|1οτὺ. ΟΥ̓ΡΒΪΟΙ: οὗ. ᾿ηΐγα 1170 1880 988 οὗ
᾿υΐτα 2128 ἴῃ σϑρ. Π 227, 268 οσου τ ᾶθ8 ρυᾶ ΤΉΘοΟΙ. ὅσαντηι.
9008 10 ἑλιττουσῶν Ῥ: Ἡ (ἐὶ) 11 ἀγαπήσομενς 18 στέρξο-
μεν ἢ]. καλλιστα α'ἪἩἙ 14 εὔφροσιν 5 148 οὗ Ῥ. 217,88
11 ἔπειτα--- ἧττον Ὁ 18 καὶ 46]0ῦ0ῦ 19 τῶν πραγμάτων οἸαῦ.
εἰ οὴ ΜΞ 20 ἔλεγεν οὖ ἘΡ 208 παρεχόιμεϑα (ι ἴῃ 11) Ὁ
21 λόγους ἘΡ: λέγουσι 5 ἀποληφϑείημεν ΟΡ 288 βάλλωμεν Ῥ
Φάμὲνγὰραῦ ἐντῶσ 28ὅ αὐτοὶ οἱ8Β 26εμύϑους εἶκ. ΟΡ: ὁὰ ς
ῬΒΟΟΙΥΒ οἃ. 61. 1. 948
88584(.. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴὰ. 39}
Ἴφρριστα, ὦ Τίμαιε, παντάπασιν ὡς κελεύεις ἀπο-
Ἑ δεκτέον. τὸ μὲν οὖν προοίμιον ϑαυμασίως ἀπεδεξά-
μεϑά σου, τὸν δὲ δὴ νόμον ἡμῖν ἐφεξῆς πέραινε
[29 Ὁ].
Ἐν μὲν τῇ Πολιτείᾳ τοῦ Σωκράτους διατιϑέντος τοὺς Ὁ
λόγους σιωπῇ παρῆν ὁ Τίμαιος, οὐκ ἐνδεικνύμενος τὰς
ἑαυτοῦ κρίσεις περὶ τῶν λεγομένων. ἐνταῦϑα δὲ ὁ Σωκράτης
ϑαυμαστῶς ὕπως ἀποδέχεται τὸν Τίμαιον, ἐπειδὴ καὶ ἐν τοῖς
πράγμασιν, ὧν τὰ πρόσωπα εἰκόνες, τῶν μὲν δευτέρων ἐνερ-
γούντων αὐτὰ ἐν ἑαυτοῖς ἵδρυται τὰ πρῶτα καὶ οὐκ ἐξίστα- τὸ
ται ἑαυτῶν οὐδὲ νεύει πρὸς τὰ χείρω, τῶν δὲ ϑειοτέρων
κινουμένων ἐπαίρεται καὶ τὰ κοιλότερα πρὸς τὴν μετουσίαν
αὐτῶν δι᾿ ἔρωτος παμπόλλου καὶ ϑαύματος. εἰκότως ἄρα
καὶ ὁ Σωκράτης ἐν τούτοις εὐφημίαν πᾶσαν περὶ τὸν Τί-
μαιον καταβάλλεται᾽ διὰ γὰρ αὐτοῦ τοῦ ϑαύματος μειζόνως 16
συνάπτεται πρὸς αὐτόν. καὶ μὴν καὶ τὸ ἄριστον ἐνδείκνυ-
ται μὲν καὶ τὸ τέλειον καὶ τὸ νοερὸν τῆς τοῦ Τιμαίον δι-
δασκαλίας καὶ τὸ ἐπιστημονικὸν καὶ τὸ ἱκανόν, ἐνδείκνυται
δὲ αὐτοῦ καὶ τὴν πρὸς τὸν δημιουργὸν ἀναλογίαν" ὡς γὰρ
Ε' ἐκεῖνος τῶν αἰτίων . ἄριστος ἐν τοῖς ἔργοις, οὕτω δὴ καὶ 50
οὗτος ἄριστος ἐν τοῖς λόγοις. καὶ τὸ παντάπασιν ὡς κε-
λεύεις ἀποδεκτέον ὁποῖον εἶναι προσήκει τὸν ὀρθῶς ὑπο-
δεξόμενον τοὺς περὶ τῶν ϑείων λόγους ἐπιδείκνυσιν ὅτε
δὴ λιπαρῶς μὲν ἀντεχόμενον τοῦ διδάσκοντος, ποιοῦντα δὲ
παντὶ σϑένει τὸ ὑπ᾽ ἐκείνου προσταττόμενον, πείϑοντα δὲ 536
ἑαυτόν, ὡς ὀρϑῶς ἔχει πείϑεσθαι τοῖς ὑπ᾽ αὐτοῦ λεγομένοις.
ἔτι τοίνυν τὸ μὲν προοίμιον τὴν ἐν ταῖς ὑποϑέσεσι τῶν
ὅλων νοημάτων περιοχὴν ἐνδείκνυται᾽ πάντα γοῦν ἔστιν ἐν
ΟᾺῬ
1 ἄριστε ἘΠΡ οὐτὰ τ ΕΪαὐ.; οἷα. 1688 σπαντάπασί τε ἘῬῬ οὕσὰ
Ρ]αὗ. ξοχῦ. ἐθῃθηάθτχῃ: βοᾶ οὗ ὰ.21 168 κελεύεις ἕως τοῦ ἐφεξῆς
18 ἀποδεκτέον ς: ἀποδεικτέον ἈΡ:; Βοᾶα οὗ ὰ. 23 2. οὗ ϑαυμα-
στῶς τα. 8, αὐαοᾶ Θχμϊροὺ ὁ Ρ]Δὺ. 8 νόμον ΟἸΡ: λόγον ς ΟὟ
ΦΣΊΕ (4) οὐ οοχσ ἃ Ρ]δὺ. βοᾶ οἷ. Ὁ. 8δὅ, (8Β. 7 αὐτοῦ 5. 8. ὕπως
σ: πως ἘΡ 10 ἐφ᾽ ἑαυτοῖς Ρ 12 κοινότερα 8: οἷ. Ὁ. 318,4:
Βοα ἰηὐογρτγούασο “οδυδὔ᾽ 1. Ἵπδηυϊδ᾽ [1δ8 συνάπτεται μειζόνως Ῥ
21 οὗτος ἈΡ: οὕτως 5; 22 τὸΜ 2428 ὑποδείκνυσιν ΙἨ 3424 δὴ
ἈΡ: δε Ὁ μὲν αὐτὸ 5 26 ἔχοι Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίτὰ. 2907 80
αὐτῷ τὰ προοίμια" τί τε γὰρ τὸ προοίμιον εἴρηται, καὶ τί 108
τὸ εἶδος τοῦ ξητουμένου, καὶ ποίων ὑποϑέσεων καὶ τίνων
προδεικνυμένων ἐκ τούτων ἤρτηται. καὶ ὁποῖον τῶν λόγων
εἶδος, καὶ ὁποῖος ὃ ἀκροατής. ὁ δὲ νόμος εἴληπται ἀπὸ
δ τῶν κϑαρῳδικῶν νόμων᾽ οὗτοι μὲν οὖν εἶσι μέλη τινὰ
πεποιημένα, τὰ μὲν ᾿᾿ϑηναϊκά, τὰ δὲ Αρεϊκά, καὶ τὰ μὲν
ἐ νϑεαστικά, τὰ δὲ κοσμητικὰ τῶν ἠϑῶν. πρὸ δὲ τῶν νόμων
τούτων προοίμια προτάττειν εἰώϑασιν, ὃ ἃ καὶ διὰ τοῦτο προ-
ψηλαφήματα ἐκάλουν. εἴληπται μὲν οὖν ἐκεῖϑεν. συντελεῖ δὲ
10 εἰς τὸ προκείμενον, διότι καὶ πᾶσα ἡ ἐμφανὴς διακόσμησις
ἐναρμόνιος οὖσα μένει διαιωνίως διὰ τὴν ἀγαθότητα τὴν τῶν
αἰτίων" ἔτι δὲ καὶ ὅτε πρόεισιν ἀπὸ νοῦ καὶ κατὰ νοῦν, καὶ
ὅτι διακεκριμένας ἔχει τὰς ὅλας δυνάμεις καὶ διατεταγμένας
κατὰ τὸ προσῆκον ἑκάστῃ καὶ γὰρ τὰ μέλη νόμους ἐκάλουν, ὅτι
15 τε ἀκίνητα ἕμενε καὶ ὅτι διανενέμητο τὰ πρέποντα ἐφ᾽ ἑκάστοις.
“έγωμεν δή, δι᾽ ἦν τινα αἰτίαν γένεσιν καὶ τὸ
πᾶν τόδε ὃ ξυνιστὰς συνέστησεν [29 Ὁ]. Β
Τὰ μὲν προειρημένα πάντα παρασκευὰς ἡμῖν τὰς πρὸς
τὴν ὅλην παρεδίδου φυσιολογίαν᾽ καὶ τούτων τὰ μὲν δι᾽
20 εἰκόνων καὶ συμβόλων ἐπεδείκνυ τὴν τοῦ κόσμου ϑεωρίαν,
τὰ δὲ προοίμια κατεβάλλετο τῆς συμπάσης πραγματείας, καὶ
τῆς δι᾿ εἰκόνων ἢ συμβόλων ἐνδείξεως τὰ μὲν τὴν ἕνωσιν
ἐξέφαινε τῶν ἐγκοσμίων, τὰ δὲ τὴν διάκρισιν, καὶ τῶν προ-
οἰμέων τὰ μὲν ἦσαν ὑποϑέσεις, τὰ δὲ οἷον λήμματα δεικνύ-
45 μενα διὰ τῶν ὑποϑέσεων. καὶ γὰρ τὰ περὶ τοῦ τρόπου τῶν
λόγων ἐν τοῖς δεικνυμένοις ὁ ἄν τις ϑεῖτο᾽ τῷ γὰρ γενητὸν
ἀποδεδεῖχϑαι τὸν κόσμον ἀκολουϑεῖ τὸ εἰκοτολογίαν εἶναι
τὴν περὶ τοῦ κόσμου πραγματείαν. τούτων δ᾽ αὖ τέλος τὸ
πρέπον λαβόντων ἀρχόμενος τῆς δημιουργίας τοῦ παντὸς
ΟσΟᾺῈΡ
1 τῷ προοιμίῳ οἱ ὑ ΚτΟ]], πὶδὶ 46] τί τε Ῥ: καὶ τί τε :
κατὰ τίτεδ 8. τὸ τῶνς 4 εἴρηται ἈΠ οὗ. ϑυϊάδο Ἶοχ. ΠῚ 1004
ὃ κιθαριωδικῶνο ὁ πεποικιλμέναῦϑ καὶ τὰ μὲν Μ': τὰ δὲ Ῥ: καὶ
τὰσ 7 καὶ τὰ δὲ σ 12 ἔτι: ὅτι ἘΡ 14 ἑκάστην ΜΡ 16 1λέ-
γὼ μὲν Ο οὕχα (4) Ρ]αὐ.: λέγομεν Ρ δή οι Ὁ ἣν τὴν αἰτίαν
6] ἣν αἰτίαν Ρ] δῦ. 1}. γχγϑοῖοσ Α Ὁ Σ Εὖ (Θ) Ρ]αὐ. βθὰ οἷ. τ. 867, 117
171 συνιστὰς συνεστήσατο ἘΠ στὴ (ᾳ) Ῥ] δὶ. Β0α οἷ. Ῥ. 869, 11. 18.
829, 29 94 λήματα Ρ 836 ϑείζω Μ τὸ γὰρ ΜΡ
28"
866 ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτα. 39 ἢ]
ὁ Τίμαιος ἀπὸ τοῦ ἀγαϑοῦ ποιεῖται τὴν ἀρχὴν δρμητήρεον
αὐτῷ κάλλιστον εἶναι νομίξων τὴν τῆς τελικῆς αἰτίας εὔρε-
σιν ὡς γὰρ πάντων τῶν ὄντων αἴτιόν ἐστι τἀγαϑόν, οὕτω
δεῖ καὶ τὴν τοῦ κόσμου γένεσιν ἀπὸ ταύτης προϊέναι τῆς
Ο ἀρχῆς πρωτίστης᾽ πάντα γὰρ ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ, καὶ ὅσων μή
ἐστιν αἴτιος ὁ δημιουργικὸς νοῦς, τούτων αἴτιον τἀγαϑόν,
ὥσπερ τῆς ὕλης, καὶ ὅσων μή ἐστιν ὑποστατικὸν τὸ παρά-
δειγμα, καὶ ταῦτα ἐκεῖθεν ὑφίσταται᾽ πάντα γὰρ ἐκείνου
ἕνεκά ἐστι, καὶ ἐκεῖνο αἴτιον πάντων καλῶν. ὡς
εἴρηται ἐν ᾿Ἐπιστολαῖς [312 Ε]᾿ διὸ καὶ τὰ ἄλλα αἴτια τὸ
πρὸς ταύτην ἀναπέμπει τὴν μίαν αἰτίαν ὁ Τίμαιος. τὸ
γὰρ εἶδος τοῦ κόσμου διὰ τῶν ὑποθέσεων ἀνευρὼν καὶ τὸ
παραδειγματικὸν καὶ τὸ ποιητικὸν αἴτιον νῦν ἐθελήσει τὴν
κυριωτάτην καὶ πρεσβυτάτην ἀποδοῦναι τῶν αἰτιῶν, τὴν
τελικήν, ἣν δεῖ διαφερόντως ἐπὶ τῆς ὕλης δημιουργίας ἐπι- 15
ποϑεῖν' ὕπου γὰρ καὶ ὃ κατὰ νοῦν ζῶν ἄνϑρωπος τοῦ ἀγα-
ϑοῦ πάντα πραγματεύεται χάριν, πόσῳ μᾶλλον αὐτὸς ὁ νοῦς
καὶ ὃ ϑεῖος νοῦς οὐχὶ τῆς τελικῆς αἰτίας ἕνεκα πάντα δημι-
ουργεῖ; κἂν γὰρ δοκῇ πολλάκις ὁ σπουδαῖος τοῦ σώματος
ἕνεκά τι πράττειν ἢ ὕλως τῶν χειρόνων. οὐ τόδ᾽ ἐστὶ τὸ 30
τέλος, τὸ τοῦ σώματος ἢ τὸ τοῦ χείρονος ἀγαϑόν, ἀλλὰ γὰρ
καὶ τοῦτο πράττει τῆς πρὸς τὸ ϑεῖον ὁμοιότητος ἕνεκα καὶ
Ὁ ἐκείνην ποιεῖται τὸ σκοπιμώτατον τέλος᾽ πόσῳ δὴ οὖν μει-
ξόνως ὃ τοῦ παντὸς δημιουργὸς τοῦ ἀγαϑοῦ χάριν ἂν
δημιουργοίη καὶ τῆς τελικῆς αἰτίας; οὐ γὰρ ἄσκοπον οὐδὲ 25
ἀόριστον ποιεῖται τὴν ἐνέργειαν. διό μοε δοκεῖ καὶ ὁ Πλά-
τῶν μηδὲ ξητῆσαι τὴν ἀρχήν, εἰ ἔστε τελικὸν αἴτιον τῆς
τοῦ κόσμου συστάσεως, ἀλλ᾽ ὡς τούτου παρὰ πᾶσιν ὅμο-
λογουμένου ξητεῖν, τί τὸ τελικόν ἐστιν αἴτιον᾽ νοῦς γὰρ
ὑπόκειται δημιουργὸς καὶ ϑεός, ἀλλ᾽ οὐ τὸ αὐτόματον, ὥσπερ 80
τινές φασιν. εἰ δὲ νοῦς τὸ ποιοῦν, ἔστε δήπου τὸ οὗ
ἕνεκα ἐν τῇ δημιουργίᾳ᾽ ὡς γὰρ ψυχὴ κατωρϑωμένη πάντα
4 δὴ ΟἹ 70ῦσον ΜΡ 8 καὶ ἃ6]Ρῤ ἐκεῖθεν ΟΡ: ἐκεῖ
ϑέλει Ὁ ὡὁφίστασϑαι ἹἙ 1ἐῚ4 αἰτίων ΟΥἮ 18 δ8ῃ οὐχὶ ροϑὲ
ὁ νοῦς (17)ῦ ΚΥΟ] 250 οὐ τόδ᾽ ἐστὶ τὸ Θὁρο: οὗτός ἐστι τὸ ΟᾺΡ:
οὐ τοῦτ᾽ ἐστὶν αὐτῶς [48 τούτου ἘΡ: τοῦτο Ο 81 80]].
ἘΡΊουτοὶ, οὗ, ΟΣ. στ. Ρ. 362, 3.88
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τὰ. 390] 851
πάντως πράττει κατὰ νοῦν. οὕτως νοῦς δημιουργῶν πάντα
ὑφίστησι κατὰ ϑεόν᾽ τοῦτο δὲ τῷ κατὰ τὸ ἀγαϑὸν ταὐτόν.
εἴτε οὖν τοῖς ᾿Αφιστοτελικοῖς ἐφέπεσϑαι δεῖ προβλή-
μασι. μετὰ τὸ τί ἐστι τὸ πᾶν καὶ ὁποῖόν ἐστιν ἀνάγκη τὸ
δ διὰ τί ἐστι ζητεῖν εἴρηται γάρ. ὅτι γενητὸν μέν ἔστιν, εἰ-
κὼν δὲ τοῦ ὄντος, καὶ δεῖ προσδιασχκέψασθϑαι, τένος ἕνεκα
γέγονεν" εἴτε κατὰ τὰς Πλατωνικὰς οαὐτίας μετὰ τὸ δημι-
ουργοῦν καὶ τὸ παράδειγμα τὸ τελικὸν εὑρεῖν προσήκει τῆς
κοσμοποιέας αἴτιον᾽ καὶ γὰρ αὖ καὶ εἰς τοῦτο πάντα τὰ
10 ἄλλα ἀνήρτηται καὶ ἡ τοῦ παραδείγματος ϑειότης καὶ ἡ
τοῦ ποιοῦντος ἀγαθότης καὶ ἡ τοῦ γενομένου τελειότης. καὶ
μέχρι τούτου τοῖς φιλοϑεάμοσιν ἡ ἄνοδος. καλεῖν δὲ εἰ-
ώϑασι τὸ μὲν τελικὸν αἴτιον δι᾽ ὅ, τὸ δὲ παραδειγματικὸν
πρὸς ὅ, τὸ δὲ δημιουργικὸν ὑφ᾽ οὗ, τὸ δὲ ὀργανικὸν δι᾽ οὗ,
16 τὸ δὲ εἶδος καϑ᾽ ὅ, τὴν δὲ ὕλην ἐξ οὗ ἢ ἐν ᾧ, ταῦτα καὶ
αὐτῷ τῷ Πλάτωνι δοκοῦντα τὰ ὀνόματα λαμβάνοντες. τὸ
μὲν γὰρ τελικὸν νῦν ἐπιζητῶν δι᾿ ἣν αἰτίαν φησί" τὸ δὲ
παραδειγματιχὸν πρὸς πότερον τῶν παραδειγμάτων
[28 ΟΤ᾽ τὸ δὲ δημιουργικὸν τῷ δ᾽ αὖ γιγνομένῳ φαμὲν
40 ὑπ᾽ αἰτίας τινὸς ἐξ ἀνάγκης γίγνεσϑαι [28 Α]᾿ τὰ δὲ
λοιπὰ προϊόντες ἐπ᾽ αὐτῶν τῶν ῥημάτων ἐπισκεψόμεϑα τοῦ
Πλάτωνος, πλὴν ὅτι γε οἰκεῖα ταῦτα τῆς τοῦ φιλοσόφου δια-
κριτικῆς ἐπιστήμης εἰρήσϑω καὶ νῦν. ἀλλὰ τίς ἡ γένε-
σες καὶ τί τὸ πᾶν; ἔνιοι μὲν οὖν γένεσιν τὸν ὑπὸ σελήνην
35 τόπον ἀκούσαντες τὸ πᾶν εἰρήκασι τὸν ὅλον κόσμον, πάντη
διαπίπτοντες οὗτοι τοῦ Πλάτωνος" οὐ γὰρ ἰδίᾳ μὲν ὁ δη-
μεουργὸς παραδίδοται τὰ ἔνυλα πλάττων, ἰδίᾳ ᾿δὲ τὸν ὅλον
κόσμον. ἔπειτα δὲ καὶ ἡ γένεσις αὐτὴ μέρος ᾿ἐστὲ τοῦ παν-
τός. εἰ δὲ πᾶν λέγοιεν τὸν οὐρανόν, διότι τὸ πλεῖστόν ἔστι
80 τοῦ κόσμου --- σμικρὸν γὰρ τὸ λοιπόν --- ἢ διότι τὸ ϑειότα-
ΟσΟᾺῈΡ
1 πάντως οὰ ΜΡ ὃ τῶρδ: τὸ ΜΡ 718 δημιουργὸν Τὶ 816
8 Ῥυῖῃ8 τὸ οἵὰ 11 γιγνομένου Μ: Ῥ (-ιν-} 12 τούτου Ὁ:
τούτοις ἘΡ 1288 οὗ. Βο}ο]. ἘΞὄ᾿Ὸ δὰ γ᾿. 361.18Ἢ. 19 φαμὲν
οἵας 21 ἐπισκεψώμεθα Ο (810): ἐπισημανούμεϑα ἊΡ 36 ἀκού-
σαντες --- πάντη οὐα Ὁ 26. 2718 κόσμον ὅλον» 438 κόσμος Ο εἷς
αὐτῆς ΜΡ 80 μικρὸ ῬΡ κδἰίογυτῃ τὸ οἷ
868 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίτη. 390]
τον καὶ κυριώτατον καὶ οἷον ἡ κεφαλὴ τοῦ κόσμον παν-
τός --- λέγεται γὰρ καὶ ἡ κεφαλὴ τὸ πᾶν, ὡς τὸ
Τεῦκρε, φίλη κεφαλή [Άοσπι. Θ 281],
᾿καὶ ταύτης ἕνεκά φησι καὶ ὁ Πλάτων [44}] περιβεβλῆ-
σϑαι τὸν λοιπὸν 1 ὄγκον ἡμῖν τοῦ σώματος --- ἀλλ᾽ ὕμως καὶ ὁ
τοῦτο γένεσιν εἴωϑεν ἀποκαλεῖν ὁ Πλάτων. ἄλλοι δὲ γένε-
σιν μὲν τὴν ὕλην προσεῖπον, τὸ δὲ ἐκ τῆς ὕλης κεκοσμη-
μένον τὸ πᾶν" οἷς πολλὰ τῶν παρὰ Πλάτωνι γεγραμμένων
109 ἀϑετεῖν ἀναγκαῖον" πᾶν γὰρ τὸ γενητὸν καὶ πᾶσαν γένεσιν
αἰσϑητὸν ἢ ἁπτὸν εἶναί φησι [28 Β] καὶ ὁρατόν. ἕτι δὲ τὸ
ἀντιδιαιρεῖ που τῇ ὕλῃ τὴν γένεσιν, ὥσπερ ὅταν λέγῃ [52 Ὁ]
τρία ταῦτα εἶναι χωρίς, ὄν, χώραν, γένεσιν, ἀφ᾽ ὧν ὕφε-
στάναι τὸ πᾶν. ὃ δέ γε ἡμέτερος διδάσκαλος διχῶς
φησιν ἐπινοεῖσϑαι τὴν κοσμοποιέαν. τὸ μὲν γὰρ αὐτῆς ἐστι
σωματουργικόν, τὸ δὲ ἁρμοστικὸν τῶν σωμάτων εἰς ἑνὸς κό- 1τ6
ὅμου συμπλήρωσιν᾽ ἄλλο γάρ ἐστι τὸ αὐτὰ τὰ σώματα πλάτ-
τειν διὰ τῶν σχημάτων, ἄλλο τὸ ἐναρμόξειν τὰ πλασϑέντα
τῷ παντί. γένεσιν μὲν οὖν εἰρῆσϑαι τὴν τῶν σωμάτων
πλάσιν, κίνησιν οὖσαν ἐπὶ τὴν ὁλότητα καὶ τὴν τελειότητα
τοῦ παντός" τὸ γὰρ ἐκ μερῶν συγκείμενον προεπινοουμένην 30
ἔχει τὴν ποίησιν τῶν μερῶν᾽ πᾶσαν οὖν τὴν μεταξὺ τῆς
τε ὕλης καὶ τῆς ὅλης διακοσμήσεως καὶ τῆς μιᾶς συμ-
πληρώσεως τοῦ παντὸς γένεσιν προσρητέον. ἕνα καὶ ὁδὸς
ἡ πρὸς τὸ ὅλον ἡ γένεσις μέση πως οὖσα τῆς τε ἀκοσμίας
καὶ τοῦ κόσμου. πᾶν δὲ τὸ ἐκ τῶν μερῶν ὅλον, ἐν ᾧ 535
τὰ μέρη συνείληπται᾽ τοῦτο γάρ ἐστι πᾶν, τέλειον ἐκ τῶν τε-
λείων συνεστὸς κατὰ τὴν μίαν ἁρμονίαν τῶν ὅλων. ἐπειδὴ
δὲ καὶ αἰσθητόν ἐστι τοῦτο τὸ ὅλον, ἀλλ᾽ οὐ νοητὸν πᾶν ---
τοῦτο γὰρ ἦν τὸ παράδειγμα --- οὐδὲ νοερόν π΄ τοῦτο γὰρ
ἦν τὸ δημιουργικόν --- διὰ τοῦτο προσέϑηκπε τὸ τόδ εν, τό 30
τε αἰσϑητὸν δηλῶν διὰ τούτου καὶ τὸ μερικόν᾽ πᾶν γὰρ τὸ
σωματικόν, κἂν ὅλον ᾧ;, μερικόν ἐστι" κυριώτατον δὲ ὅλον
ΟΧῬ
6 ἀποκαλεῖν ὁ πλάτων Ο: ὁ φιλόσοφος ἀποκαλεῖν ἘΡ 106 ἐστι
τὸ ἌΡ: ἐστιν Ο 19 κίνησιν ς: οἷα ΟἿΡ οὖσα Τὸὀ 21 πᾶ-
σαν 580]]. τὴν ποίησιν 2485 οὗ, ». 869,98 946 μέλη παν-
τέλειον Ὁ 29 οὐδὲν Ῥ 82 κυριώτατα ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίμι. 39 Ὁ Ε] 8589
τὸ ἄυλον καὶ ἀδιάστατον καὶ ὅλως ἐκεῖνο πᾶν τὸ νοερόν τε
καὶ νοητόν. ταῦτα καὶ περὶ τούτουι: τὴν δὲ σύστασιν
τένα φῶμεν; ἦ τάχα μὲν καὶ τὸ σύνϑετον ἐκ πολλῶν εἶναι
τὸν κόσμον ἐνδείκνυται καὶ τὴν ἐξ ἀνομοίων αὐτοῦ γένεσιν,
διτάχα δὲ καὶ τὸ τὴν ἕνωσιν αὐτῷ καὶ τὸ μόνιμον ἐκ τῆς
ὅλης δημιουργίας ἐφήκειν᾽ ἡ μὲν γὰρ σὺν πρόϑεσις τῆς
ἑνώσεώς ἐστι σημαντικὴ καὶ τῆς εἰς ἕν πάντων συμπνοίας,
ἡ δὲ στάσις δηλοῖ τὸ ἔδραῖον καὶ μόνιμον τοῦ δημιουργή-
ματος. ἔτι τὸ μὲν συμπλέξαι τοὺς χρόνους, τόν τε ἐνεστῶτα
10 καὶ τὸν παρεληλυϑότα, τό τε αὐτοτελὲς τῆς δημιουργίας ἐν-
δείκνυταε καὶ τὸ διαιώνιον᾽ τὸ μὲν γὰρ συνιστὰς τὴν
διηνεκῆ καὶ τὴν ἀεὶ ὡσαύτως ἐπιτελουμένην ποίησιν δηλοῖ,
τὸ δὲ συνέστησε τὴν ὁλοτελῆ καὶ τὴν ἐν τῷ πλήρει τὸ
εἶναι λαχοῦσαν. τὸ δὲ διὰ τῶν αὐτῶν ὀνομάτων ἀμφοτέρους
1ὸ σημῆναι τοὺς χρόνους. ὅτι διὰ ταυτότητος καὶ ὁμοιότητος
πρόεισιν ἡ ϑεία δημιουργία᾽ οἷον γάρ ἔστι τὸ ποιητικόν,
τοιαύτην ἔχει καὶ τὴν ἐνέργειαν, καὶ ὡς ἔστιν, οὕτω καὶ
δημιουργεῖ, διότε κατ᾽ αὐτὸ τὸ εἶναι ποιεῖ καὶ ἀπὸ τῆς οἷ-
κείας οὐσίας.
8 α“4γαϑὸς ἦν, ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶς περὶ οὐδενὸς οὐ-
δέποτε ἐγγίγνετο φϑόνος [39 Ε|.
Ὅσοι μὲν τὸν δημιουργὸν εἰς. ταὐτὸν ἤγαγον καὶ τὸν
πρῶτον ϑεόν, ὃν ὁ ἐν τῇ Πολιτείᾳ [Π 8179 Α] Σωκρά-
της ἀγαϑὸν ἀνύμνησε, διότι καὶ τὸν δημιουργὸν ἀγαϑὸν
36 ἐκάλεσε. γελοῖοι παντελῶς εἶσιν οὐ γὰρ ταὐτὸν τἀγαϑόν
ἐστι καὶ ὁ ἀγαϑός" τὸ μὲν γάρ ἐστιν ἀμέϑεκτον, αὐτὸ καϑ᾽
αὑτό, τῶν πάντων ἐξῃρημένον. ὃ δὲ διὰ τὸ ἐκείνου μετέ-
χειν ἐστὲν ἀγαϑός᾽ καὶ τὸ μὲν βασιλεύει τῶν νοητῶν πάν-
τῶν, ὃ δὲ εἰ μὲν ταὐτόν ἐστε τῷ παραδείγματι, αὐτὰ τὰ
80 νοητά ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐ βασιλεύει τῶν νοητῶν, εἰ δὲ δεύτερός
ἐστι τοῦ παραδείγματος, πολλῷ καταδεέστερός ἔστι τοῦ τῶν
ΟᾺῈΡ
1 ὅλως Ο: ὄντως ἘῬ 8 ἢ 11. ὅ ῥχγῖὰβ τὸ Ο: τῶ ΜΡ
6 γὰρ οὐ Ὁ συν ΟΡ 9 τὲ οχ ἈΙ͂Ρ 11 συνιστᾶ ἘῬ:
συνιστᾶν Ο: ἴοτίαθθο συνιστὰν υὖ Ρὑ. 884, ὃ 21 ἐγγίνεται ἘΡ:
τἴθτα υδῆϊδηὺ οοὐἀα. τ᾿. 8394, 6. οομΐγα ΟἸΔΏΘΒ -αἱ ᾿. 862,18. 870,22
δάὰθ ἰπΐτα 115 28 ὃν ὁ ΒΡ: ὃ 55. 24 γῥτγίυβ ἀγαϑὸν ΟΡ:
τἀγαϑόν Βὶς 81 πολλῶ τἀγαθοῦ ἍῬ ἴοτί. τοοὺθ
860 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτα. 39]
νοητῶν πάντων βασιλεύοντος" καὶ ὅλως πᾶς ϑεὸς τὶ ἀγα-
ϑόν ἐστιν, ἃ ὃ μὲν δημιουργικόν, ἱ ὃ δὲ ἐφογονικόν, ἃ ὃ δὲ τελε--
σιουργόν, τἀγαϑὸν δὲ οὐ τὶ ἀγαθόν, ἀλλ᾽ ἁπλῶς ἀγαϑόν.
ἂν δὲ εἴπῃς δημιουργικόν, ἑἐλαττοῖς αὐτοῦ τὸ ἁπλῶς.
τούτων δὲ διακεκριμένων αὐτὴν λοιπὸν ἐπισκοποῦντες τὴν 5
εἰσβολὴν τοῦ λόγου πρῶτον ἐκεῖνο λέγομεν, ὅτι ὥσπερ τὸ
εἶδος τὸ κοσμικὸν ἐπιζητῶν καὶ ἐρόμενος, πότερον γέγονεν
ὁ κόσμος ἢ ἀγένητός ἐστιν, ἐπήγαγε [28 Β] πρὸ τῆς ὅλης
ἀποδείξεως τὸ γέγονε, καὶ ὥσπερ τὸ παραδειγματικὸν διε-
ρευνώμενος αἴτιον προὔλαβε [29 ΑἹ τὸ παντὶ δὴ σαφές. 10
ὡς πρὸς ἀίδιον, τὸ συμπέρασμα πρὸ τοῦ παντὸς λόγου
: τυϑείς, οὕτω δὴ καὶ τὸ τελικὸν ἐφ᾽ ἅπασιν εὑρεῖν προϑέ-
μενος ἐπήγαγε τὸ ἀγαϑὸς ἦν, νοῦν διὰ τῆς ἀναφωνήσεως
ταύτης μιμούμενος καὶ τὴν ἀϑρόαν τοῦ παντὸς περέληψιν.
ἐν γὰρ τῷδε τῷ κώλῳ περιέχεται πᾶν τὸ ξητούμενον, διότι 15
τοῦτό ἔστι τὸ τελικὸν αἴτιον, ἡ ἀγαθότης, ἥ τε ἁπλῶς καὶ
ἡ δημιουργικὴ ἀγαθότης" ὡς γὰρ παράδειγμα διττόν, τὸ
μὲν νοητόν ἐστι; τὸ δὲ νοερόν, καὶ τὸ μὲν ἔτε πρὸ τοῦ
δημιουργοῦ, πρώτως αἰώνιον καὶ ἡνωμένον καὶ πάντων τῶν
νοηεξῶν ξῴων περιληπτικόν, τὸ δὲ ἐν τῷ δημιουργῷ τὸν 530
ὅλον δημιουργικὸν ἀρνϑμὸν τῶν εἰδῶν περιέχον ἑνιαίως,
οὕτω δὴ καὶ ἀγαθότης ἄλλη μὲν ἁπλῶς, ἄλλη δὲ ἡ ἐν τῷ
δημιουργικῷ νῷ, καὶ ἣ μὲν πηγὴ τῶν ἀγαϑῶν ἐστι πάντων
γοητῶν. τε καὶ νοερῶν καὶ ὑπερκοσμίων καὶ ἐγκοσμέων, ἣ
δὲ τὶς ἀγαθότης οὖσα τῶν μέν ἐστιν αἰτία καὶ πηγή, τῶν 55
δὲ ὑφειμένην ἔλαχε τάξιν. εἰ γὰρ ἐθέλοιμεν ἐξετάσαι, τί τὸ
ποιοῦν ϑεὸν νοητὸν ἢ νοερὸν ἢ ὑπερουράνιον ἢ ἐγκόσμιον,
οὐκ ἂν ἕτερον οὐδὲν εὕροιμεν ἢ τἀγαϑόν. τί γὰρ τὸ ποι-
οῦν ἕκαστον τῶν σωμάτων ἔμψυχον ἢ τὸ ἔνδαλμα τῆς ψυ-
χῆζς; τί δὲ τὸ ποιοῦν τὰς νοερὰς ψυχὰς τοιαύτας. ἢ ὁ ἐν 30
ΟᾺΡῬ
88 τελεσιουργικὸν Ἠ 4( ἕλαττον αὐτοῦ τοῦ ἁπλῶς Ὁ
6 λέγωμεν ἍἭ: 18 νοῦ Ρ 14 ταύτης μιμούμενος καὶ οἵα ἈἘΕ
καὶ οἵ Ὁ 18 ἔτι ἘΡ: ἐστὶ Ὁ 198 τῶν νοητῶν οχὰ Ὁ
2085 τὸν ὅλον Ο: τῶν ὕλων ἘῬ 21 περιέχων Ο ἑνιαίως
ΟἹ: αἰωνίως Ῥ 24 καὶ ἐγκοσμίων οταὰ Ὁ 48 εὔροιμεν ἘΡ:
Ἰροῖμεν Οὶ ῶ9 ἢ οἵἷχὰ Ῥ' ἴῃ πα ὈΘΙΒῸΒ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 398] 861
αὐταῖς νοῦς ἔλλαμψις ὧν τοῦ ὅλου νοῦ; τί οὖν καὶ τὸ τὸν
νοῦν καὶ τὴν νοητὴν οὐσίαν ἐκϑεῶσαν ἢ τὸ μετασχεῖν τοῦ
πρώτου καὶ τῆς ἐξ αὐτοῦ προλάμψεως:; τί οὖν ἐστι τὸ πρῶ-
τον; εἰ μὲν δὴ καλόν, ἐλέγομεν ἂν τῷ κάλλει τὸν νοῦν
5 εἶναι ϑεόν᾽ ἐπειδὴ δὲ τάγαϑόν ἐστι, καὶ ὃ νοῦς ἀγαθότητος
μετασχών ἐστι ϑεὸς καὶ αὕτη ἄρα ἡ τῶν ϑεῶν ὕπαρξις. αὕτη
ἡ τῶν ϑεῶν, εἰ ϑέμις εἰπεῖν, οὐσία, ἡ ἀγαϑύτης, κατὰ ταύτημ
πᾶς ϑεὸς ἔχει τὸ εἶναι ϑεός, καὶ διὰ ταύτην προνοητίκός ἐστιν Κ
ἢ δημιουργικὸς ἢ ξφογονικὸς ἢ συνεκτικός᾽ νοῦς μὲν γὰρ
10 καϑὺ νοῦς νοεῖν τὰ ὄντα πέφυκε καὶ γιγνώσκειν, τὸ δὲ δὴ
προνοεῖν ϑεῖόν ἐστιν᾽ ὥστε καὶ ὁ δημιουργικὸς νοῦς τὸ εἶναι
δημιουργιπὸς ἔχεε διὰ τὴν ἀγαθότητα τὴν ἐν αὐτῷ. διὰ
ταύτην γὰρ καὶ ὃ ἐν αὐτῷ νοῦς ποιητής ἔστι καὶ οὐ μόνον
γνωστικὸς τοῦ ὄντος, καὶ τὸ ὃν τὸ ἐν αὐτῷ παράδειγμα
16 δραστήριον καὶ αὐτῷ τῷ εἶναι ποιοῦν καὶ οὐχὶ τοῦ νοῦ
μόνον τελειωτιπόν. καὶ ὁ μὲν νοῦς ποιῶν ἀπ᾽ ἀμφοῖν δυνα-
μοῦται᾽" καὶ γὰρ ἀπὸ τοῦ παραδείγματος ; διότι πρὸς αὐτὸ 110
ποιεῖ, καὶ ἀπὸ τῆς ἀγαθότητος" δι᾽ αὐτὴν γὰρ ποιεῖ" τὸ δὲ
παράδειγμα ἀπὸ τῆς ἑνάδος. ἔχεις οὖν τρία ταῦτα ἐφεξῆς,
80 τὴν ἀγαϑύτητα, τὸ παράδειγμα, τὸν νοῦν, ἄλλως μὲν ἐν τῷ
δημιουργῷ, ἄλλως δὲ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ" καὶ εἰ βούλοιο
λέγειν, ἀγαϑότης μὲν ἡ πρώτη τὸ ἕν, τὸ ἐπέκεινα καὶ αὖ-
τῶν τῶν νοητῶν᾽ ἐκεῖνο γὰρ ἡ ἀμέϑεκτος ἀγαϑότης᾽ παρά-
δειγμὰ δὲ τὸ νοητόν, τὸ πάντα τὸν ἀριϑμὸν τῶν εἰδῶν
26 ἡνωμένως συνέχον᾽ ποιητὴς δὲ νοῦς ὁ νοερύς, ὁ τῶν ὅλων
ὑποστάτης. ὥστε εἰ τοῦτον τὸν τρόπον μέλιος ἔλεγε τοὺς
τρεῖς δημιουργούς, ἐν τῷ ἑνὶ τὴν τριάδα ταύτην ὁρῶν, ὀρ-
ϑῶς ἔλεγεν ὃ μὲν γάρ ἔστι, φησί, μεταχειρήσεε ποιῶν. ὃ
δὲ ἐπιτάξεε μόνον, ὃ δὲ βουλήσει μόνον ὃ μὲν κατὰ τὸν
40 αὐτουργὸν τεχνίτην τεταγμένος, ὃ δὲ κατὰ τὸν ἀρχιτέ-
ΟᾺῈΡ
4 καλὸν ἧττον ἦν Ἐ-: καλὸν ἧττον ἂν Ῥ: ἀπο οὐχ Ν᾽ καλὸν
ἦν δϑπϊοίας ὅ τἀγαϑόν ἐστιν ἐκεῖνο ΜΡ 6 αὕτη ἄρα ΟἿ:
αὐτὴ ἄρα Ῥ ..θ8 αὕτη ἡ Ὁ: αὐτὴ ἡ ἘΞ Τ εἰ οχαὰ Ὁ 9 ἢ δημι-
ουργικὸς ΜΠ: ἢ δημιουργὸς Ῥ: οἵχ Ο ξωογονικῶς ἢ ἢ συνεκτικῶς Ο
16 αὐτὸ τὸ ΟΡ: ὁ ς 1ὅ8 μόνον τοῦ νοῦ ΜΡ 16 ἐπ᾽ ΟΡ:
8 ὑπ᾿ ΚτΟ]) 18 ποιοῖ ΗΜ 218 ὀρϑὸς 28 ἔλεγεν (ἄν)
80 τεταγμένως Ο | οὗ γα 164) οτδο. Ομ 8]ά. ὃ
8620 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ΄πι. 398]
πτονα προὐπάρχων, ὃ δὲ κατὰ τὸν βασιλέα πρὸ ἀμφοῖν ἔδρυ-
μένος. οὐκοῦν καϑὸ μὲν νοῦς ὁ δημιουργός, παράγει τὰ
πάντα ταῖς ἑαυτοῦ νοήσεσι, καϑὸ δὲ νοητόν ἐστιν αὐτῷ τῷ
εἶναι ποιεῖ; καϑὸ δὲ ϑεός, τῷ βούλεσθαι μόνον. εἰ δὲ δια-
σπῴη τοὺς τρεῖς δημιουργοὺς ἀπὸ τοῦ ἕνός, οὐκ ἀνεξόμεϑα ὁ
τῷ Πλάτωνι συνακολουθοῦντες᾽ ὃ γὰρ αὐτὸς καὶ ἀγαϑός
ἐστιν ὡς ϑεός, καὶ διὰ τὴν ἀγαϑότητα βουλήσει πάντα ποιεῖ
καὶ νοητός ἐστι νοερῶς --- τοιοῦτον γὰρ τὸ ὃν τὸ δημιουργε-
κόν --- καὶ νοῦς ἐστε κοσμουργός. τὸ μὲν οὖν ἀγαϑὸς ἦν
τοιαύτην ἔχει τὴν ἐξήγησιν, ἐν τῷ ἦν τό τε ὑπερπλῆρες καὶ τ0
τὸ ὁλοτελὲς καὶ τὸ ὑπεραιώνιον τῆς ϑείας ὑπάρξεως ἐνδει--
κνύμενον" τὸ μὲν γὰρ “ἔστι τῶν αἰωνίων ἐστὶ πραγμάτων
σημαντικόν, τὸ δὲ ἦν τῶν ὑπεραιωνίων ἐνάδων, τὸ δὲ
“ἔσται τῶν ἐν χρόνῳ συνεστώτων" εἰ γὰρ τὸ “ἔστι᾽ προσήκει
τοῖς αἰωνίοις, τὸ μὲν ἦν τοῖς πρὸ τούτων οἰκεῖον, τὸ δὲ 15
“ἔσται τοῖς μετὰ τὰ αἰώνια" τοιαῦτα δὲ τὰ χρόνου δεόμενα.
ἐπειδὴ δὲ ἀγαϑὸς ὁ δημιουργός, οὐδεὶς οὐδέποτε περὶ
οὐδενὸς αὐτῷ φϑόνος ἐγγίνεται. καὶ τί τοῦτο, φαίη
τις (ἄν), εἰ μὴ φϑονεῖ νοῦς; τοῦτο γὰρ καὶ τοῖς μετρίοις
πρόσεστι τῶν ἀνθρώπων. τὸ μὲν οὖν οὐδέποτε τῆς αἰωνίου το
τελειότητος ἔστω σημαντικόν. ἐπειδήπερ αἱ ψυχαὶ ποτὲ μὲν
παϑαίνονται, ποτὲ δὲ εἰς ἀπάϑειαν ἀνατρέχουσι. τὸ δὲ περὶ
οὐδενὸς τῆς αὐταρκείας, ἐπειδήπερ ἡμεῖς ἄλλων μὲν
ἕνεκα πολλάκις φϑόνου καϑαρεύομεν, (ἐνὶ οἷς δ᾽ ἂν ἔλαττον
ἔχειν νομίζωμεν, ἐν τούτοις κατεχόμεϑα τῷ πάϑει. τὸ δὲ 35
οὐδεὶς τίνα ἂν ἔχοι λόγον; πότερον γὰρ ὡς πολλῶν ὄντων
φϑόνων τὸ οὐδεὶς προσέϑηκεν, ἢ δι’ ὑπερβολὴν εἴρηται,
παντελῆ τοῦ φϑόνου ποιούμενον ἀπόφασιν; καὶ ποίαν ὑπερ-
βολὴν ἐν τοῖς περὶ θεῶν λόγοις ἀνευρεῖν δυνατόν; πάντα
γὰρ αὐρῶν καὶ ὀνόματα καὶ νοήματα τῆς ἀξίας ἐστὶν ὗπο- 30
δεέστερα. μήποτε οὖν φϑόνος μέν ἔστι καὶ ἡ ἐπὶ τοῖς ἀλλο-
τρίοις ἀγαϑοῖς λύπη, συμμιγὲς τοῦτο πάϑος ἐν ἡμῖν ἀπο-
ΟἿΡ
1 πρὸς Ρ ῷ δημιουργικὸς Ο ὅ δημιουργοὺς δ᾽ πἷο
ὃ τοιοῦτο Ῥ [10 οὗ ». 806,,1 12 ἐστὶ (βἰ0) ὁ 5 230 μηδέ-
ποτὲ ΟἿ 21 ἔστω τελειότητος 5 34 (ἐν δἀὰ Κτο])] 86 νομέ-
ἀμεν ΟᾺΡ : Θὰ Ὁ 26 τινὰ 5 288 ὑπερβολὴν εἴρηται Ο εὶς
{).
οι
10
ε
δ
Φ
οι
ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχμι. 2398] 868
γεννώμενον ἔκ τε ἡδονῆς καὶ λύπης, ὡς ὃ ἐν Φιλήβῳ [48 Β]
Σωκράτης ἀπέδειξε, φϑόνος δὲ καὶ τὸ δυνάμενον εὖ που-
εἶν μὴ εὖ ποιεῖν, ἀλλὰ παρ᾽ ἑαυτῷ κατέχειν τὸ ἀγαϑόν,
φϑόνος γε μὴν καὶ ἡ ἔνδεια αὐτὴ τῶν ἀγαϑῶν, ἥν μοι,
δοκεῖ καὶ μάλιστα νῦν ὁ φιλόσοφος παραλαμβάνειν ἐξορίξων
αὐτὴν ἀπὸ τῆς ϑείας οὐσίας" ταύτης γὰρ μόνης ἐξορέξεσϑαι
πέφυκεν, ἐπειδὴ κατ᾽ αὐτὴν οὐσίωται τὴν ἀγαϑότητα. τὸ
μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις λυπεῖσϑαι ἀγαϑοῖς καὶ τὸ παρ᾽
αὑτῷ κατέχειν τὸ ἀγαϑὸν πάϑη μερικῶν ἐστε ψυχῶν ἡ δὲ
ἔνδεια τῶν ἀγαθῶν πᾶσιν ὑπάρχει τοῖς κατὰ μέϑεξιν, ἀλλ᾽
οὐ πρώτως ἀγαθοῖς" ἄλλο γὰρ τὸ ἐπίκτητον ἀγαϑόν, ἄλλο
τὸ κατὰ μέϑεξιν ἀγαθόν, ἄλλο τὸ πρώτως ἀγαϑόν. τὸ μὲν
γὰρ συμμικτόν ἐστι πρὸς τὸ ἐναντίον, ὥσπερ καὶ τὸ ἐπίκτη»
τον καλὸν συμπέφυρται πρὸς τὸ αἰσχρόν᾽ τὸ δὲ ὅλον μέν
ἔστιν ἀγαϑοειδές, μεθέξει δὲ αὖ τοιοῦτόν ἐστι᾿ τὸ δὲ αὐτο-
αγαϑὸν πρώτως ἀγαϑόν᾽ ὡς γὰρ ὃ αὐτονοῦς ζπρώτως νοῦς
ἐστι, καὶ ὡς τὸ αὐτοκαλὸν πρώτως καλόν, οὕτως τὸ αὐτο-
αγαϑὸν πρώτως ἀγαϑόν. τί οὖν τοῦτό ἐστιν; ἡ ἑκάστου
ϑεότης, καϑ᾿ ἣν ἕκαστον τῶν ὄντως ὄντων ϑεός᾽ οὐδὲν γὰρ
αὐτὴ διαφέρει τῆς ἀγαϑότητος᾽ εἰ δέ τι τῶν δευτέρων λέ-
γοιτοὸ ἀγαϑὸν ἢ ϑεός, τῶν ἐκϑεουμένων ἐστὶν ἢ ἀγαϑυνο-
μένων, καὶ διὰ τὴν μετοχὴν ϑεός. ἀλλ᾽ οὐ διὰ τὴν οἰκείαν
οὐσίαν οὐδὲ ἀφ᾽ ξαυτοῦ. ταύτην οὖν τὴν μέϑεξιν καὶ ἔν-
δειαν εἴωϑεν ὁ Πλάτων καλεῖν, ὥσπερ δὴ καὶ ἐν τῷ Συμ-
ποσίῳ [201 ΒΟ] τὸν Ἔρωτα τῶν καλῶν καὶ τῶν ἀγαϑῶν
ἐνδεᾶ προσείρηκε. τὸ τοίνυν ϑεῖον, καϑὸ τοιοῦτόν ἐστι
καὶ οὐ κατὰ μέθεξιν, ἀγαϑόν, ὥστε οὐδὲ ἐνδεὲς ἀγαϑοῦ"
παντὸς ἄρα φϑόνου κρεῖττόν ἐστιν ὡς γὰρ ἡλίῳ φωτὸς
ὄντε γεννητικῷ τὸ σκότος πελάξειν ἀδύνατον, ἀλλὰ πόρρω
ΟἹΡ
1 ὁ ΟἹ φιλήμωἙἙ 2) ἐπέδειξε ῬἙΞ 8 καὶ μὴ Ῥ ποιοῦν
4 αὕτη 5 9 αὐτῶ ΟἹ 12 κατα μέϑέξιν Ο εἰο: καϑ᾽ ἔξιν ἘῬ
1608 ἐστι πρώτως νοῦς ς 17 ὡς αὐτὸ τὸ καλὸν ὁ 18 ἡ ἘΡ:
σ᾽ 20 αὕτη οἱ Κτὸὶ]] 241 ἢ ΟΡ: ἡ ἐστὶν᾽ ἢ Ο: ἐστὶ καὶ ἹΕΡ
28 ἑαυτῆς 11.: οοΥ8 384 δεῖ δ τῷ οὐ ῬΡ 26 οἷ. ἰπῖτα 189 Ε'
21 ὥστ᾽ οὐδενδεὲς ἘΜῬ 218 ἀγαθοῦ" παντὸς ἄρα ς: ἀγαϑοῦ παν-
τὸς παρὰ Μ: ἀγαϑοῦ τινος παρὰ Ῥ: πάντων ἄρα Ό,, τοοίθ, 51 φϑό-
γῶν ΒΟΙΊΡΒΘΙΒ 2429--". 864,2 τῶ σκότος πλεονάζειν ἀμήχανον Ὁ
864 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 99 Ε]
που κατακλείεται περὶ τὰ κοῖλα τῆς γῆς, τὸν αὐτὸν τρόπον
καὶ τῷ ϑείῳ τὸν φϑόνον πελάξειν ἀμήχανον᾽ ποία γὰρ ἔν-
δεια τῆς τοσαύτης περιουσίας: τίς ἀσϑένεια τῆς παντοδυνά-
, μοὺ ϑεότητος; τίς μετουσία τῆς πηγῆς τῶν ἀγαθῶν; αὐτῷ
ἄρα τῷ ἀγαϑὸς εἶναι δημιουργὸς πάσης ἐνδείας ὑπερέχει καὶ 5
πάσης μεϑέξεως τῆς ἀπ᾿ ἄλλου παραγινομένης. αὐτῷ τῷ
ἑνὶ συνηνωμένος καὶ ἀνεκφοέτητος ὧν τοῦ ἑνός" ἄλλη μὲν
γάρ ἐστιν ἡ νοερὰ ἕνωσις. ἄλλη δὲ ἡ πρὸ τοῦ νοῦ, καϑ᾽
ἣν συνῆπται πρὸς αὐτὸ τὸ ἕν ἡ γεννητικὴ τοῦ δημιουργοῦ
ϑεότης καὶ ἡ πάντα συνέχουσα ἀγαθότης" οὐ γάρ ἐστι δύ- τὸ
ναμίς τις τὸ ἀγαθὸν τοῦτο, ὥς τινές φασιν, ἀλλὰ πάσης
δυνάμεως μέτρον, οὐδὲ βούλησις, ἀλλ᾽ ἀπ᾽ αὐτῆς ἡ βούλη-
σις. οὐδὲ ἕξις᾽ ἄλλου γάρ ἐστιν ἡ ἕξις" ἡ δὲ ἀγαϑότης αὖὐ-
τὴ ξαυτῆς ἐστιν᾽ οὐδὲ ὅλως οὐσιώδης τις ὑπόστασις, ἀλλὰ
ἑνωτικὴ τῆς οὐσίας καὶ ἄρρητος δυνάμεών τε συνοχὴ καὶ 15
Ἑ ἐνεργειῶν οἰστικὴ δημιουργικῶν. ὡς οὖν πᾶς νοῦς οὐσίω-
ται κατὰ τὸ εἶναι νοῦς, μεϑεχτὸν δὲ αὐτῷ τὸ ὑπὲρ νοῦν,
καὶ ὡς πᾶσα ψυχὴ κατ᾽ αὐτὸ τὸ εἶναι ψυχή, μεϑεκτὸν δὲ
αὐτῇ νοῦς, οὕτω δὴ καὶ πᾶς ϑεὸς ἐν τῷ εἶναι ϑεὸς οὐσίω-
ται, μᾶλλον δὲ ὑπεῤουσίωται, μεϑεκτὸν δὲ οὐδὲν αὐτῷ, διότι 50
πάντων εἰσὶν οἱ ϑεοὶ πρεσβύτατοι. καὶ ὃ δημιουργικὸς ἄρα
νοῦς καϑὸ ϑεός ἐστιν ἐν τῷ ϑεὸς εἶναι πρώτως ἐστὶ καὶ
οὐ κατὰ μέϑεξιν ϑεός᾽ τοῦτο δὲ ταὐτὸν τῷ ἀγαϑός. ὥσπερ
οὖν εἴ τις ἔλεγεν ἔνδειαν νοῦ τὸν φϑόνον, καὶ ὃ μεριπὸς
111 νοῦς κρείττων ἦν τοῦ φϑόνου, ψυχὴ δὲ οὐ κρείττων --- ἐν- 55
δεὴς γὰρ αὐτὴ νοῦ, διότε κατὰ μετοχὴν νοῦ νοερὰ γένεσϑαι
πέφυκεν --- οὕτω δὴ καὶ ἐπὶ τῆς ἀγαϑότητος, εἰ φϑόνος ἐστὶν
ἡ ἔνδεια τῶν ἀγαϑῶν, ἐνδεὲς πᾶν τὸ μὴ πρώτως ἀγαϑόν.,
ψυχὴ μὲν καὶ νοῦς ἐνδεῆ τῶν ἀγαϑῶν, ὅτι μὴ πρώτως. ὁ
δὲ ϑεὸς καϑὸ ϑεὸς ἀγαϑὸς ὧν ἐξήρηται παντὸς φϑόνου καὶ 580
ΟΡ
1 καταλείπεται Ῥ οἵ. Ῥμδοᾶ. 109Β8 Ζδ888 πανδυνάμου ἹΕῬ,
οὗ ν».86,6 ὅ εἶναι ὁς ἿἸ συνηνωμένως Ο0 11τις ς: τι ΟΡ
18 ἀλλ᾽ οὐδὲ Ὁ 19---29 εἶναι ϑεὸς πρότως ἐστὶ ΒΜ 198 οὐσί-
ὠται 5: οὐἡὴ ΟΡ 20 μᾶλλον δὴ δ. αὐτῶν δ 232 καϑὸσ: καὶ ὁ Ρ̓
24 ὁμηρικὸς ΜΞ 20 δὲ οὐ κρεΐττονῬ 26 αὕτη οἱ ΚΥΟ]] 2531 τῆς
οὐ 28 ἐνδεὲς δ8 29 ψυχὴ --- πρώτως οἵα 6 ἐνδέει ἘΡ:
θπ ς πρῶτος Ρ δὃ0 δὲ ϑεὸς ΟΙ: ϑεὸς δὲ Ρ ΄ ἐξήρτηται
ΠΡΟΚΔΛΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τχὰ. 298] 86
πάσης ἐνδείας ὑπερέχει τῆς ὁπωσοῦν ὑφισταμένης ἢ κατὰ
τὴν ὕφεσιν ἢ κατὰ τὴν παρατροπήν᾽ διχῶς γὰρ ἡ ἔνδεια,
καὶ ἣ μὲν οὐ κακόν, ἣ δέ, ὥσπερ λέγεται, κακόν.
Τούτου δὲ ἐκτὸς ὧν πάντα ὅτε μάλιστα ἠβου-
5 λήϑη γενέσϑαι παραπλήσια αὐτῷ [29 Ε]].
Τοῦτο ἦν ἀκόλουθον τοῖς προειρημένοις ἀξιώμασι᾽ τὸ
μὲν γὰρ πρῶτον χῶλον τὴν τάξιν ἐδήλου τοῦ δημιουργοῦ
καὶ τὴν ὕπαρξιν, ὅτι ϑεός᾽ καὶ ἐπειδὴ ϑεὸς ὃ μέν ἐστιν
ἀμέϑεκτος, ὃ δὲ μεϑεκτός. καὶ τοῦτο διὰ τοῦ αὐτοῦ δεδή-
10 λώκεν, ὅτε μεϑεκτός" οὐ γὰρ εἶπεν, ὅτι τἀγαϑὸν ἦν, ἀλλ᾽
ὅτε ἀγαϑὸς ἦν᾽ μετέχει δὲ ὁ ἀγαϑὸς τῆς ἀγαϑότητος. καὶ
αὕτη μὲν ἡ ἀγαϑότης πρώτως ἀγαϑόν, ὁ δὲ νοῦς ἢ τὸ ὃν Β
κατὰ μετοχὴν ἀγαϑόν. τὸ δ᾽ αὖ δεύτερον, ὅτε μὴ τῶν
ἐκϑεουμένων ἐστὶν ὃ δημιουργός ἔστι γὰρ τὸ μὲν πάντη
16 ἀμέϑεκτον, οἷον τἀγαϑόν, τὸ δὲ τῷ μετασχεῖν ἄλλου ἀγαϑόν,
ὥσπερ τὸ ἐκϑεούμενον πᾶν, τὸ δὲ πρώτως μὲν ἀγαϑὸν καὶ
αὐτό, μετεχύμενον δὲ καὶ μέσον ἀμφοῖν τοῖν εἰρημένοιν,
ὥσπερ λέγονται πάντες οἵ τε νοητοὶ καὶ νοεροὶ διάχκοσμοι
τῶν ϑεῶν. τοῦτο δὲ αὐτὸ τὸ τρίτον τὴν ἰδιότητα περι-
0 ἔχεε τὴν δημιουργικήν᾽ τὸ γὰρ μὴ μόνον αὐτὸ τὸ ἀγαϑὸν
εἶναι, διὰ δὲ τὸ ὑπέρπληρες καὶ τὸ ἐκτενὲς ἐπὶ πάντα προΐϊ-
ἕναι τῆς δημιουργικῆς ἐστι καὶ ποιητικῆς αἰτίας ἐνδεικτικόν,
πάντα πληροῦν ἑαυτῆς ἐφιεμένης καὶ πάντα ἀγαϑύνειν, ἕνα
ὅτε μάλιστα γένηται πάντα αὐτῷ παραπλήσια, ϑείου τινὸς
86 μετασχόντα καὶ συνθημάτων ἀπορρήτων, ἃ δὴ παρὰ τῆς
ὅλης αὐτοῖς ἐφήκει ποιήσεως. εἶ τοίνυν ἐκτός ἐστι πάσης
ἐνδείας ὃ ποιητὴς τοῦ παντός, ἐξήρητανι πάσης ἀσϑενείας,
καὶ τοῦτο αἰωνίως --- τὸ γὰρ ὃν σημαίνει τὸ αἰώνιον --- καὶ
ὅτε μάλιστα πάντα ἀγαϑύνει, πᾶσιν ἐπιλάμπει τοῦ ἀγαϑοῦ
ΟἋΡ
2 ὕφεσιν ---τὴν οὐ ὃ 8.ἡ μὲν ἘΡ: εἰ μὲν 6 48 ἐβου-
λήϑη Ρ]αι. ». 8170, 388 γενέσϑαι ἠβουλήθη ουτὰ Α ΡΙ]Ααύ. οου-
ἴσα οὗ. ν. 824,1 ὅ αὐτῶ 1]. οὐπὶ Ρ]αὖ.: ἑαυτῶι Αὗ ΡΙαὖ.:
αὑτῷ"ς Ρ] αὖ. οὗ ν. 824,1. 866, 24. 866,6. 861,16 8 αἰἸξογυχα καὶ
οἵα ὃ [10 αἰΐοσυμα ὅτι οἵα Ο: ὃὉΡ 12 αὐτὴς 18 ἀγαθοῦ
16 τὸ ς: ὃ ΟἿΡ 11 δὲ οἵὰ Ὁ 20 αὐτὸ ἀγαθὸν οἱ 8
21 ὑπερπλῆρες ἘΡ 22 δεικτικὸν Ο 28 οἷ. ἱπδὺ. [860]. 18
26 ἐφίκει Ρ ἐστι δίχα Ῥ: ἐστι διὰ Μ ἀκ 8. ὧν οἱ 8
866 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤΊχμα. 29]
Ο μέτρον, οὗ μεῖξον χωρῆσαι τῶν δεχομένων ἕκαστον οὐδαμῇ
πέφυκεν, ὃ τῆς προνοίας ἐνδείκνυται τὴν ἐκτένειαν. καὶ εἰ
πᾶσι βούλεται χορηγεῖν τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ μετουσίαν, οὐδέν
ἐστιν ἐν τῷ παντὶ μόνως κακόν, ὥστ᾽ οὐδὲ ἄτακτον οὐδὲ
ἀπρονόητον οὐδὲ ἀόριστον, ἀλλὰ πάντα μετέχει κάλλους καὶ
τάξεως καϑόσον δέχεσθαι πέφυκε. πάντα οὖν ξαυτῷ ποιεῖ
παραπλήσια καϑόσον ϑεὸς ἀγαϑύνων τὰ γιγνόμενα, ἄλλα δὲ
λοιπὸν κατ᾽ ἄλλους ἀπεργάζεται λόγους παραδειγματικούς"
ὥσπερ γάρ, φησὶν Αττικός, ὁ τέκτων πάντα μὲν τεκτονικὰ
ποιεῖ, ἄλλα δὲ κατ᾽ ἄλλον λόγον, τὸ μὲν βάϑρον, τὸ δὲ
κλίνην, οὕτω καὶ ὁ ϑεός, ἧ μὲν ἀγαθός, ἐξομοιοῖ πάντα
ἑαυτῷ, ἀγαϑὰ ἀποτελῶν, κατὰ δὲ τὰ εἴδη τὰ μερίξοντα τὰς
ἑκάστων οὐσίας ποιεῖ πρὸς τὰς παραδειγματικὰς αἰτίας. ὁ
δὲ Πορφύριος καὶ ταῦτα προσέμενος ἀξιοῖ λέγειν. τί
προσλαβόντα τὰ γενητὰ ἀγαθά ἐστι. καί φησιν, ὅτι τὴν
ἁρμονίαν καὶ τὴν συμμετρίαν καὶ τὴν τάξιν᾽ ταῦτα γὰρ
καλά, πᾶν δὲ τὸ καλὸν ἀγαϑόν. δηλοῖ γοῦν ὁ Πλάτων,
ὅτε ἐν τούτοις τὸ ἀγαϑόν, ἐν οἷς φησιν [80 Α]. ὅτε εἰς
τάξιν ἦγε τὸ ἄτακτον ὁ ϑεὸς διὰ τὴν βούλησιν τῆς μετα-
δόσεως τῶν ἀγαθῶν. ἐκ δὲ τούτων ἁπάντων συνελεῖν ῥάδιον,
ὅτε καὶ ὃ δημιουργὸς αἰωνίως ποιεῖ, καὶ ὁ κόσμος ἀΐέδιός
ἔστε κατὰ τὴν εἰς ἅπαντα τὸν χρόνον ἐκτεινομένην ἀιδιό-
τητα, καὶ ὡς ἀεὶ γίγνεται τεταγμένος καὶ ὃς ἄφϑαρτος οὐκ
ἔστιν ἀεί, γίνεται δὲ ἀεὶ ἀγαϑυνόμενος, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτόϑεν
ἀγαθὸς ὦν, ὡς ὁ γεννήσας αὐτὸν πατήρ᾽ πάντα γὰρ ἐν
αὐτῷ γινομένως ἐστίν, ἀλλ᾽ οὐκ ὄντως ὡς ἐν τοῖς αἰω-
νίοις. φέρε γάρ, εἶ γενητὸν τὸ πᾶν. πότερον παρὰ τὸν
δημιουργόν -- καὶ πρότερον οὐκ ἦν -- ἢ παρὰ τὴν ὑποκει-
μένην φύσιν ἄταπτον οὖσαν; εἰ μὲν δὴ παρὰ τὸν δημιουργόν,
πότερον ὅτι καὶ αὐτὸς οὐκ ἦν αἰωνίως: ἦ τοῦτο μὲν οὐδὲ
ϑέμις εἰπεῖν καὶ ἄλλως μάταιον" καὶ γὰρ περὶ αὐτοῦ ὁ αὖ-
τὸς τῆς ἐρωτήσεως τρόπος, καὶ ἤτοι πάντα γενητὰ ποιήσομεν.
ΟΡ
11 ἡ ς: ἦν ΟΝ: ὡς Ρ 1 δὲ ΟἿ: γὰρ Ῥ 18 τυχίυβ ὅτε
ΜΡ: ὁ 6 20 τῶν οὴὰ ὃ πάντων Ὁ συντελεῖν Οὶ ῶῦ ὁ
οἵὰ 26 γινομένως 8: ἡνωμένως ΗἸΡΤΙ 28 καὶ ---ἦν οχαὰ Ὁ
ζοχῦ. ταθχῖΐο 29 δὴ οἵὰ Ρ 80 ἣ 1].
0
"ω
18
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴτω. 298] 8067
ἢ ἔσται τι πρώτως ἀγένητον. ἐκεῖνο δὲ μᾶλλον ϑετέον εἶναι
τὸν δημιουργὸν οὐκ ἐνεργοῦντα. πότερον οὖν οὐ δημιουργεῖ
μὴ βουλόμενος ἢ μὴ δυνάμενος. εἰ μὲν δὴ φήσομεν, ὅτι
μὴ βουλόμενος, λανθάνομεν αὐτοῦ τὴν ἀγαϑότητα ἀναιροῦν-
δ τες εἰ δὲ μὴ δυνάμενος, ἄτοπον τὸ ποτὲ μὲν δύναμιν ἔχειν,
ποτὲ δὲ ἀδυναμίαν αὐτόν᾽ ἀφαιρήσομεν γὰρ τὸ αἰώνιον.
εἰ δὲ παρὰ τὴν ὑποκειμένην φύσιν, πότερον ἀνεπιτήδειον
οὖσαν ἣ ἐπιτήδειον; εἰ μὲν οὖν ἐπιτήδειον, οὐ παρ᾽ αὐτήν᾽
ὃ γὰρ δὴ πᾶν τὸ ὑποκείμενον ἔχει, τοῦτο καὶ περὶ αὐτὴν
1ὸ ἦν. εἰ δὲ ἀνεπιτήδειον, πῶς τὸν ἄπειρον χρόνον ἀνεπιτή-
δειος οὖσα νῦν μετέβαλε; πότερον ἑαυτὴν κεκίνηκεν; ἀλλ᾽
οὐκ ἔστιν αὐτοκίνητος, ἀλλ᾽ ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ κεκένηται.
καὶ διὰ τί μὴ πρότερον, ὅτε εἶδε καλὸν ὃν τοῖς γιγνομένοις
τὸ γίνεσθαι, εἴπερ καὶ τότε ἀγαϑὸς ἦν καὶ ἠβούλετο πάντα
15 αὐτῷ γενέσϑαι παραπλήσια; συνήρτηται ἄρα τῇ μὲν ἀγαϑό-
τητε τοῦ πατρὸς ἡ τῆς προνοίας ἐκτένεια, ταύτῃ δὲ ἡ τοῦ
δημιουργοῦ διαιώνιος ποίησις, ταύτῃ δὲ ἡ τοῦ παντὸς κατὰ
τὸν ἄπειρον χρόνον ἀιδιότης, γιγνομένη οὖσα καὶ οὐχ ἑστῶσα
ἀιδιότης. καὶ ὃ αὐτὸς λόγος ταύτην τε ἀναιρεῖ καὶ τὴν
30 ἀγαθότητα τοῦ πεποιηκότος" εἶ γὰρ ἀγαϑὸς ἀεὶ ὃ δημιουρ-
γός, ἀεὶ βούλεται τὰ ἀγαθὰ πᾶσιν ὡς γὰρ ὃ ἥλιος ἐν ὕσῳ
ἐστί, πάντα καταλάμπει, καὶ τὸ πῦρ ϑερμαίνει --- κατ᾽ οὐσίαν
γάρ ἔστιν ὃ μὲν φωτιστικός, τὸ δὲ πῦρ ϑερμαντικόν ---- οὕτω
καὶ τὸ ἀεὶ ὃν ἀγαϑὸν ἀεὶ βούλεται τὰ ἀγαϑά᾽ εἰ δὲ ἀεὶ τὰ
6 ἀγαϑὰ βούλεται, ἀεὶ δύναται τὰ ἀγαϑά, ἵνα μὴ βουλόμενος
᾿" μέν, ἀδυνατῶν δὲ τὸ τῶν φαυλοτάτων ὑπομένῃ πάϑος᾽ οὐδὲ
γὰρ ὁ σπουδαῖος ἄλλα βούλεται, ἢ ἃ δύναται. εἰ δὲ ἀεὶ
δύναται τὰ ἀγαϑά, ἀεὶ ἐνεργεῖ τὰ ἀγαϑά, ἵνα μὴ ἀτελῆ τὴν
δύναμιν ἔχῃ. εἰ δὲ ἀεὶ ἐνεργεῖ τὰ ἀγαϑά, ἀεὶ ποιεῖ τὰ ἀγαϑά.
80 εἰ δὲ αὐτὸς ἀεὶ ποιεῖ, ἀεὶ γίνεται κόσμος ἀΐδιος ὁ κόσμος
ΟᾺῈΡ
1 ἤ τι πάντως ἕσται (οτα τι πρώτως) Ρ 8. Υἱὺ8 μὴ οἵα
9 ὃ ς: οὐ ΟΡ ἔχειν ΜΡ 11 μετέβαλλεν Μ͵ 118 ὅτε --
14 γίνεσθαι οἵὰ Ο: Ἐ 'ἴὰ 14 εἰ γὰρ καὶ τότε Ρ εἰβούλετο
Ο: ἐβούλετο Ρ 18 γιγνομένη --- 19 ἀιδιότης ὁα Ῥ 18 οὐχὶ
28 καὶ τὸ πῦρσ 29 ἀεὶ ἐνεργεῖ --- 80 εἰ δὲ ογὰ Ῥ 29 ἀεὶ
ΔΙύοχο Ἰἰοοο Ἐξ: δεῖ 5 πποιεῖν
Ε
Ε
868 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [|Τίμ. 298) 804]
ἄρα" ἀεὶ γὰρ ἀγαϑὸς ὁ δημιουργός ἐστιν. ἀίδιος δὲ ὁ κόσμος
112 οὐκ ὦν, ἀλλὰ γινόμενος ἀιδίως κόσμος. συνήρτηται ἄρα,
καϑάπερ, εἴπομεν, τῇ ἀγαϑότητι τοῦ ποιοῦντος ἡ τοῦ παν-
., τὸς ἀιδιότης" ἡ γὰρ διακόσμησις τοῦ παντὸς ἱκανὴ μάλιστα
δηλοῦν ἐστε καὶ τὴν δημιουργικὴν δύναμιν ἡ μὲν γὰρ ὕλη ὃ
διὰ τὸ ἀνείδεον καὶ ἄμορφον ἄϑεος ἤδη. τισὶν ἔδοξεν εἶναι,
καὶ τὸ πλημμελὲς καὶ ἄτακτον πόρρω τῆς ϑείας προνοίας"
τὸ δὲ πᾶν εὖ διακοσμηϑὲν καὶ κάλλει διαπρέπον ἐναργῆ
δείκνυσι τὴν ϑείαν ποίησιν. αὕτη τοίνυν ἡ ἐμφανὴς τάξις,
ἀπόγονος οὖσα τῆς δημιουργικῆς αἰτίας, συνυφέστηκε τῇ τὸ
ἀγαϑότητι τοῦ πατρός.
Ταύτην δὴ γενέσεως καὶ κόσμου μάλιστ᾽ ἄν τες
ἀρχὴν κυριωτάτην παρ᾽ ἀνδρῶν φρονίμων ἀποδεχό-
μενος ὀρθότατα ἀποδέχοιτ᾽ ἄν [29 804].
Τὴν τελικὴν αἰτίαν ἀποδοὺς εἰς τὴν ἀγαϑότητα τοῦ δη- 1τ6
μιουργοῦ συντείνουσαν, καϑ᾽ ἣν ἑνώσας ξαυτὸν τῷ πρώτῳ
καὶ μιμούμενος ἐκεῖνο τὰ πάντα ἀπογεννᾷ ---- τὸ γὰρ πάντα
Β παράγον ἐκεῖνο πρώτως ἐστί --- κυριωτάτην ἀρχὴν αὐτὴν
ἐπονομάξει. διότι καὶ αὐτῶν ἐστι κινητικὴ τῶν αἰτίων" τὸ
γὰρ δημιουργικὸν κινεῖ μὲν τὸ γιγνόμενον, κινεῖται δὲ ἐπεῖ- 50
ϑεν, καὶ τὸ παραδειγματικὸν κινεῖ μὲν τὴν ὅλην δημιουρ-
γίαν, κινεῖται δὲ ἀπὸ τῆς ἀγαϑότητος, διότι τὸ μὲν ἀγαϑὸν
καὶ πρὸ τῶν νοητῶν ἔστι, τὸ δὲ παράδειγμα νοητόν, ὁ δὲ
δημιουργὸς νοερός, καὶ περὶ τὸ ἀγαϑὸν πάντα νοητά τε καὶ
νοερά, περὶ δὲ τὸ νοητὸν ἡ τῶν νοερῶν διακόσμησις. κύρεον 36
μὲν οὖν καὶ τὸ ποιητικὸν αἴτιον, κυριώτερον δὲ τὸ παρα-
δειγματικόν, κυριώτατον δὲ τὸ τελικόν᾽ αὐτὸ γάρ ἐστιν οὗ
ἕνεκα πάντα καὶ εἰς ὃ τὰ ἄλλα ἀνήρτηται καὶ τὸ. ὄντως
τέλος τῆς δημιουργίας. διὸ καὶ ὁ κόσμος τελειοῦται μὲν
ψυχούμενος καὶ ἔννους γινόμενος, τελειότατος δέ ἐστι καϑό- 80
σ ἘΡ
1 γὰρ οἷα ΜΡ δὲ ἡ ΜΡ 233. συνήρηται 5 86 εἶναι
οὐὰ Ο (ἔδοξε) [ οἷ, ᾿αΐτα 111. 10 συνυφέστη σ 12 δεῖ Ο:
δὲ Αὖ Ρ]αῦ. οὐτὰ Ῥϑυοὶβ 8118 ]]. γεννήσδως Ῥ καὶ 1]. οὕχα
ΑΖ Ρ]αῦ.: οἷχ ἧς Ρ]αὺ. οὗ Ρ. 869,9 188 ἀρχὴν ἕως τοῦ"
ὀρϑότατα σ 14 ἀποδέχοιτο ἂν ΜΡ 18 ἐκεῖνον 1].: Ἰὼ 8
αὐτὴν ἀρχὴν ἘῬΡ 22 τὸ οὐχ ὅ τὸ νοητὸν ΟΡ: τῶν νοη-
τῶν Μ 29 μὲν οαὰ Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [ςΤῖω. 2985 804] 869
σον τοῦ ἀγαθοῦ μετέχει καὶ τῆς ἑνώσεως τῆς δι᾿ ὅλων
πεφοιτηκυίας᾽ ὡς γὰρ πάντων ἡγεῖται τἀγαϑόν, οὕτως καὶ
ἐν ἑκάστοις ἔχει τὴν πρώτην ἀξίαν ἡ ἐν ἑκάστοις ἀγαϑότης.
διὰ ταῦτα μὲν οὖν τὴν τελικὴν αἰτίαν κυρεωτάτην ἀρχὴν
5 προσηγόρευσε' τὸ γὰρ ὄνομα τῆς ἀρχῆς καὶ τὰ συναίτια
περιείληφε, τὸ δὲ “κυρεώτατον᾽ προστεϑὲν τὴν ὄντως αἰτίαν Ο
ἐνδείκνυται" κυριώτεραι μὲν γὰρ ἀρχαὶ τὰ αἴτια τῶν γιγνο-
μένων, δουλεύουσαι δὲ ἄλλοις τὰ συναίτια καὶ ἐν αὐτοῖς
ὄντα τοῖς ἀποτελέσμασιν. γένεσιν δὲ καὶ κόσμον, ὥσπερ εἴρη-
τοται καὶ πρότερον, τήν τε μεταξὺ τῆς ὕλης καὶ τῆς ὅλης
διατάξεως ὁδὸν καὶ αὐτὴν τὴν τελειότητα τοῦ παντὸς λε-
κτέον. ἐπεὶ δὲ ἐν τοῖς περὶ αὐτῶν τῶν ἀκροτάτων αἰτίων
δόγμασι τοῦ τε λέγοντος δεῖ νοερὰν ἔχοντος ἕξιν καὶ τῆς
ἔμφρονος τῶν ἀκουόντων κρίσεως καὶ μάλιστα ἐν τοῖς περὶ
15 τἀγαϑοῦ λόγοις --- νοῦς γὰρ ἐπὶ τἀγαϑὸν ἀνατείνεσθϑαι δύ-
ναται, ὅ τε ὅλος ἐπὶ τὸ ἁπλῶς ἀγαθὸν καὶ ὁ ἐν ἡμῖν νοῦς
ἐπὶ τὸ ἐν ἡμῖν ---- διὰ δὴ τοῦτο καὶ τοὺς λέγοντάς τι περὶ
τῆς κυριωτάτης ἀρχῆς φρονίμους οἴεται δεῖν εἶναι καὶ τοὺς
ἀκούοντας ὀρθότατα ἀποδέχεσϑαι τοὺς λόγους. τί οὖν;
0 οὐχὶ καὶ ὁ ἐπιτυχὼν εἴπειεν ζἄν» τι περὶ ϑεοῦ καὶ τῆς
τελικῆς αἰτίας; τί δέ; οὐ καϑ᾽ ἑκάστην ἡμέραν πολλῶν ἔστιν
ἀχούειν λεγόντων᾽ ὁ ϑεὸς ἀγαθός; ἀλλὰ τὸ ϑεὸς ὄνομά ἔστι
χωρὶς ἀρετῆς, ὥς φησι Πλωτῖνος [θῃη. 1, 2, 158]. καὶ οὐ
κατὰ φρόνησιν, ἀλλὰ κατ᾽ ἐπιτυχίαν λέγεται παρὰ τῶν πολ-
Ξ6 λῶν. τέ δέ; οὐχὶ καὶ δαίμονες γινώσκουσι τὴν ἀγαϑότητα Ὁ
τοῦ πατρὸς οἵ περὶ αὐτὸν χορεύοντες. καὶ ἄγγελοι δημι-
ουργικοὶ προπομπεύοντες τῆς πατρικῆς ποιήσεως. καὶ ϑεοὶ
παραδεχόμενοι τὰς ἀπὸ τοῦ ἑνὸς αἰτίου δημιουργικὰς δυνά-
μεις; ἀλλὰ ϑεοὶ μὲν ἑνοειδῶς, ἄγγελοι δὲ νοερῶς, δαίμονες
80 δὲ ἀχράντως καὶ ἀιδίως καὶ συγγενῶς τοῖς πρὸ αὐτῶν᾽ ἡμεῖς
δὲ ἀγαπῷμεν ἂν ἐμφρόνως γινώσκοντες, μέσοι πως ὄντες
ΟῈΡ
2 πεφοικυίας 5 1 κυριώταται Ῥ 8 .δουλεύουσι 5 988 οὗ.
.8ὅ8,3248 10 ρχυϑ τῆς οὰ ὃ 12 ἐπειδὴ 11.: ὁ Β 18 δεῖ οταὰ Οὶ
ἕξιν ΟΝ: τάξιν Ῥ 16 ὅλως Μ 20 εἴπειέ τι Ο: εἴποιέ τι Ῥ:
εἴποιέντι Ξ εἴποι ἄν τις ππσερὶ ϑεοῦ ἘΡ: περι οὗ Ο᾽ εἰο
22 ἀγαϑὸς ὁ ϑεὸς Ὁ τὸ ὁ ϑεὸς ὄνομα Ῥ 28 ἀρετῆς ἘΡ:
ἀρίστης 5 2428 παεχόμενοι Ο᾽ 516 πἰδὶ οΘγτϑυὶϊὺ ΚΑΙ Βοῖβο
ῬΒΟΟΣΥ͂Β θα. Ὠ 1981. 1. 24
8510 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίμι. 298 804]
τῶν τε ϑειοτέρων καὶ τῶν πολλῶν, τῶν τε νοερῶν καὶ τῶν
ἀνοήτων" τοιοῦτον γὰρ ἡ ἀνθϑρωπίένη φρόνησις, προϊοῦσα
μὲν ἀπὸ νοῦ καὶ νοήσεως. κρατοῦσα δὲ τῆς ἀνοήτου ζωῆς.
ὥστε καὶ ὅταν περὶ τῆς κυριωτάτης ἀρχῆς λέγωμεν, οὕτως
ἀποδεκτέον τοὺς λόγους, ὡς παρὰ φρονέμων ἀνδρῶν᾽ μέση 5
γὰρ ἡ φρόνησις νοῦ καὶ δόξης, ὥστε καὶ ἡ ὀρϑὴ κρίσις
σύμφωνος ἔσται πρὸς αὐτήν. διὸ καὶ τὸ μάλιστ᾽ ἄν τις
προσέϑηκε᾽ μάλιστα γὰρ τοῦτον παρ᾽ ἀνδρῶν ἐμφρόνων ἀπο-
δεκτέον τὸν λόγον᾽ παρὰ δὲ τῶν ὑπὲρ ἄνθρωπον τὸν κρείττω
ξητητέον καὶ παρὰ τῶν πολλῶν τὸν εἰκαῖον. 10
Βουληϑεὶς γὰρ ὁ ϑεὸς ἀγαϑὰ μὲν πάντα, φλαῦ-
ρον δὲ μηδὲν εἶναι κατὰ δύναμιν [30 ΑἹ.
ΒΕ Ἡ ϑεία δημιουργία καὶ ἡ νοερὰ ποίησις ἀπὸ τῶν ἀμε-
ρῶν ἐπὶ τὰ μεριστὰ πρόεισι καὶ ἀπὸ τῶν ἡνωμένων ἐπὶ τὰ
πληϑυόμενα καὶ ἀπὸ τῶν ἀδιαστάτων ἐπὶ τοὺς πάντη δὲ- τὸ
ἑστῶτας ὄγκους. ταύτην δὴ καὶ ὁ περὶ αὐτῆς λόγος ἀπει-
κονιξόμενος πρῶτον μὲν ἀποφϑεγματικῶς τὴν τελικὴν αἰτίαν
ἀνύμνησεν, ἔπειτα διεξοδικῶς καὶ τρίτον ἀνειλιγμένως τὴν
ὅλην ἀπ᾽ αὐτῆς διακόσμησιν καὶ πρόοδον παραδιδούς᾽ τὸ
μὲν γὰρ ἀγαϑὸς ἦν ξνοειδῶς πᾶν περιέχει τὸ τελικὸν καὶ 30
τὸ ϑειότατον τῶν αἰτίων᾽ τὸ δὲ ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶς περὶ
οὐδενὸς οὐδέποτε ἐγγίνεται φϑόνος" τούτου δὲ ἐκ-
τὸς ὃν πάνϑ᾽ ὅτι μάλιστα αὐτῷ παραπλήσια γενέ-
σϑαι ἠβουλήϑη, ἘΞ" ὅτι μετὰ τὴν μίαν τοῦ νοῦ βολὴν τὴν
διῃρημένην ἐπήγαγε τοῦ αὐτοῦ ϑεωρίαν᾽ τὸ δὲ ἐντεῦϑεν ἤδη 95
τὴν εἰς πλῆϑος πᾶν καὶ διάστασιν προϊοῦσαν νόησιν πᾶσαν
ἀνελίττουσαν τὴν δημιουργικὴν πρόνοιαν καὶ πάντα τὰ μέρη
τῆς δημιουργίας. καὶ δὴ καὶ ἔστι συνεχὲς τὸ μὲν τρίτον
τῷ δευτέρῳ, τῷ δὲ πρώτῳ τὸ δεύτερον" ἐπεὶ γὰρ τὸ πρῶτον
ΟΡ
ὃ τοῦ νοῦ ἘΡ 8,8 ἀποδεικτέον Ο 10 τὸν εἰκαῖον ἘΡ:
τῶν οἰκαῖον 55. 118 φαῦλον ὁ Ρ]αὺ. οὐ ΡΙΟΟΙ. Στ 8824 ; σοπέγδ,
φλαῦρον Ρ. 874, 81 ἱπῖτῶ 188Β8 12 δ᾽ οὐδὲν ὁ (ΒῪ 4) Ρ] αὐ. οἴ.
Ῥ. 814,81. 8186 6 1 πληθυνόμενα Ρ πάντη ἘΡ: πάντα Ὁ
16 ὄγγους Ἡ 11 ἀπὸ φϑέγματος 5 20 τὸ πᾶν ἑνοειδῶς περι-
ἐχει τὸ 5 21 γῥυίυβ τὸ Ρ 22 οὐδέποτε ΩΡ 938 τὰ αὐτῶ
ΜΡ 94 διεξοδικῶς 128 ὕ: ΡΙΌγα ἀρδεβίἀοχαῦ 8 βουλὴν ἘΡ:
οὗ, ». 388.6ὃὉ 248 δὴ καὶ οι 29 τὸ πρῶτον ἈΡ: τον Ὁ Βα
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖ. 804ΑῚ 3171
ἦν κομμάτιον τὸ ἀγαθὸς ἦν, διὰ τοῦτο τὸ δεύτερον ἤρχετο Ἐ
μὲν ἀπὸ τοῦ ἀγαθοῦ, προΐει δὲ ἄχρι τῆς βουλήσεως τοῦ πα-
τρός. τὸ δέ γε τρίτον ἀπὸ τῆς βουλήσεως ἀρξάμενον τὴν
ὅλην παραδίδωσι πρόνοιαν᾽ εἰ γὰρ ἀγαθὸς ἦν, ἠβούλετο
δ πάντα ἀγαϑὰ ποιεῖν, εἰ δὲ ἠβούλετο, καὶ ἐποίει καὶ εἰς
τάξιν ἦγε τὸ πᾶν" ἐξήρτηται γὰρ ἡ μὲν πρόνοια τῆς βουλή-
σεως. ἡ δὲ βούλησις τῆς ἀγαθότητος. περὶ μὲν οὖν τῆς
τάξεως καὶ τῆς συνεχείας τῶν λόγων τοσαῦτα εἰρήσϑω.
Τὴν δὲ βούλησιν αὐτὴν τί ποτέ ἐστι κατίδωμεν, ἕνα καὶ
10 ὕπως συνῆπται πρὸς τὴν ἀγαθότητα νοήσωμεν. ἡ τοίνυν
τῶν ϑεῶν ὑπερούσιος ἕνωσις, αὐτὴ καϑ᾽ ἑαυτὴν ἐξῃρημένη 118
τῶν ὄντων, ἔστε μὲν μία καὶ ἄρρητος καὶ ἀπεριόριστος, αὖ-
τῷ τῷ ἕνὶ τὸ ἀπερίγραφον ἔχουσα καὶ ἀπερίληπτον. εἰ δ᾽
οὖν καὶ ἐν αὐτῇ χρὴ ϑεωρεῖν ἀπὸ τῶν ἐξημμένων τὴν ἕνο-
16 εἰδῆ τριάδα, προηγεῖται μὲν ἡ ἀγαϑύτης ἐπ᾽ αὐτῆς, δευτέρα
δέ ἐστιν ἡ βούλησις, τρίτη δὲ ἡ πρόνοια, τῆς μὲν ἀγαϑό-
τητος τὸ τέλειον καὶ ἱκανὸν καὶ ἐφετὸν ποιούσης. τῆς δὲ
βουλήσεως τὸ ὑπερπλῆρες τὸ ἐκτενὲς τὸ γεννητικὸν ἐπι-
δεικνυμένης, τῆς δὲ προνοίας τὸ δραστήριον τὸ τελεσιουργὸν
50 καὶ ἄχραντον παρεχομένης. κατὰ δὴ τὴν ἄρρητον ταύτην
καὶ ἡνωμένην τῆς τριάδος ὕπαρξιν καὶ τὸ νοητὸν διήρηται
τριχῇ» τῇ τε οὐσίᾳ καὶ τῇ δυνάμει καὶ τῇ ἐνεργείᾳ, τῆς μὲν
οὐσίας ἐν ἑαυτῇ μονίμως ἡδρασμένης καὶ αὐτοτελοῦς οὔσης»
τῆς δὲ δυνάμεως ἀνέκλειπτον καὶ ἄπειρον πρόοδον ἐχούσης,
80 τῆς δὲ ἐνεργείας τελειότητα καὶ οὐσιώδη ποίησιν λαχούσης᾽ καὶ
αὖ ὁ νοῦς κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον τριχῇ, τῷ ὄντι τῇ ζωῇ τῷ
νοερῷ᾽ τὸ μὲν γὰρ τοῦ εἶναι χορηγόν, τὸ δὲ τοῦ ξῆν, τὸ δὲ Β
τοῦ γινώσκειν καὶ ἐπὶ τούτοις ἡ ψυχή, τῷ ἐπιστητῷ τῇ ἐπι-
στήμῃ τῷ ἐπιστημονικῷ᾽ τὸ μὲν γάρ ἐστι γνωστόν, ἣ δὲ
80 γνῶσις, τὸ δὲ ἀποπληρωτικὸν ἀμφοῖν. τεττάρων δὴ τούτων
{Κτῶν) τριάδων οὐσῶν ἀνάλογόν ἔστιν ὡς ἡ ἀγαϑότης πρὸς τὴν
ΟᾺΡῬ
2 δέ γε ἄχρι ῬΡ 28 τοῦ πατρὸς --- βουλήσεως οα ὃ ἃ γε
ΟἿ Ρ 4 πρόνοιαν οἴῃ Ἀ ἴῃ βΒη0 ρᾶρ. 9 τίς ἘΡ 11 αὕτη Μ'
18 ἀπερίγραπτον εἰ ΒΒ0Υ. η ΜἘῚ 14 ἐξηρημένων 6 17 αἸΐοττιτα
καὶ ΟΜ 18 ὑπέρπληρες 230 ἄρρηττον 5 28 ἱδρυμένης Οὶ
94 δὲ οὐ ὃ ἀνεπίληπτον Ῥ 268 οὗ οΥδο. 08814.18 27 8ὴ ἣ
δὲ τοῦ ζῆν 29 γνωστικὸν ΟᾺΡ: 6 ς 81 ἡ οὰ Ὁ
24"
3192 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίμι. 80 Α]
βούλησιν, οὕτως ἦ τε οὐσία πρὸς τὴν ᾿δύναμεν καὶ τὸ ὃν
πρὸς τὴν ξωὴν καὶ τὸ ἐπιστητὸν πρὸς τὴν ἐπιστήμην, καὶ
ὡς ἡ βούλησις πρὸς τὴν πρόνοιαν, οὕτως ἥ τε δύναμες
πρὸς τὴν ἐνέργειαν καὶ ἡ ζωὴ πρὸς τὸν νοῦν καὶ ἡ ἔσε-
στήμη πρὸς τὸ ἐπιστῆμον. ἔστι γὰρ τῇ μὲν ἀγαθότητι τὴν ὁ
ἀνάλογον ἔχοντα τάξιν οὐσία ὃν ἐπιστητόν᾽ τὸ γὰρ συνεκτε-
κὸν καὶ μόνιμον καὶ ἕνοειδὲς καὶ τελειωτικὸν τῆς ἀγαϑό-
τητος τῇ δὲ βουλήσει δύναμις ξωὴ ἐπιστήμη τὸ γὰρ αὐτό-
γονον καὶ πάντων περιληπτικὸν καὶ μετρητικὸν τῆς βουλήσεώς
ἐστι τῇ δὲ προνοίᾳ ἥ τὲ ἐνέργεια καὶ ὃ νοῦς καὶ τὸ ἐπε- τὸ
στῆμον᾽ τὸ γὰρ δραστήριον καὶ διὰ πάντων χωροῦν καὶ
πάντα προειληφὸς ἰνδάλματα τῆς ϑείας προνοίας ἐστίν.
ἐπειδὴ τοίνυν καὶ ὁ δημιουργὸς ϑεός ἐστε καὶ ἀμέϑεπτος
Ο νοῦς, ὧς μὲν ϑεὸς ἀγαθότητα ἔχει καὶ βούλησιν καὶ πρό-
γοίαν,) ὡς δὲ νοητὸν οὐσίαν καὶ δυνάμεις καὶ ἐνεργείας, ὡς 15
δὲ νοῦς ἔστι τε καὶ ζωὴν ἔχει καὶ γνῶσιν τῶν ὅλων, καὶ ἡ
μὲν ἐν αὐτῷ μονὰς τῆς τριάδος ἐστὶ συνεκτεκή, ἡ δὲ ἄρρη-
τος ἕνὰς τῆς μονάδος. ταῦτα μὲν οὖν περὶ τὴς βουλή-
σεως. τούτῳ δὲ ἐφεξῆς ἔστιν ξητεῖν, πῶς ἀγαϑὰ πάντα
βούλεται εἶναι, καὶ εἰ δυνατὸν τοῦτο καὶ ὕπως᾽ εἰ μὲν γὰρ 30
τοῦτο ἠβούλετο, φασίν, ἔδει μέχρι ϑεῶν καὶ τῶν ἀχράντων
οὐσιῶν στῆναι τὴν πρόοδον" εἰ δὲ μὴ ταῦτα μόνον ἐδημι-
ούργησεν, ἀλλὰ ϑηρία καὶ ἑρπετὰ καὶ ἀνϑρώπους καὶ πᾶν
τὸ ἕνυλον, οὐκ ἠβούλετο πάντα εἶναι ἀγαϑά" οὐ γάρ που
βούλεται μὲν τὰ κρείττω, δημιουργεῖ δὲ καὶ τὰ χείρω. βου- 36
ληϑεὶς οὖν πάντα ἀγαϑὰ εἶναι μέχρι ϑεῶν ἂν ἐνεστήσατο
τὴν ποίησιν. ἀλλ᾽ εἰ μέχρι ϑεῶν, φήσομεν ἡμεῖς, ἡ πρόοδος,
οὐ πάντα ἀγαϑά᾽ τὰ γὰρ πρῶτα τὴν ἐσχάτην λαχόντα τάξιν
ἀπολέσει τὸ ἀγαϑόν, καὶ τὰ γεννᾶν δυνάμενα καὶ βουλό-
μενα διὰ τὴν ἀγαθότητα τὴν ἑαυτῶν τελευταῖα Ταχϑέντα 80
καὶ ἄγονα “γίνεται καὶ οὐκ ἀγαθά. ἐκεῖνοι. μὲν οὖν φασιν,
εἰ πάντα ἀγαϑά, μέχρι ϑεῶν ἡ πρόοδος" ἡμεῖς δὲ ἐροῦμεν,
Ὦ εἰ μέχρι ϑεῶν ἡ πρόοδος, οὐ πάντα ἀγαϑά᾽ τὸ γὰρ ϑεῖον
ΟΡ
θ τάξιν ἘΡ: γνῶσιν Ο 8 ζωῆς Ἐ ἔἔ1ὥ προειληφῶς Ὁ
19 τοῦτο ῦϊ 22 ροββὶβ (ἐν »στῆναι (26) 28 αὐἱάηὶ ἀλλὰ (καὶ»
28 γὰρ οἵχ Ο 29 τὰ ΜΡ: τὸ Ὁ 81 ἐκεῖ Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴω. 804] 818
ἄγονον εἶναι πῶς ἀγαϑόν; ἔσται δὲ ἄγονον, εἰ ἔσχατον᾽
πᾶν γὰρ τὸ γεννῶν τοῦ γεννωμένου κρεῖττον" τοῦ δὲ χεί-
φονος οὐκ ὄντος οὐκ ἔχει χώραν τὸ κρεῖττον. ἔστωσαν μὲν
οὖν ϑεοὶ τὴν πρωτίστην ἔχοντες τάξιν, μετὰ δὲ ϑεοὺς κα
αὐτῆς ἄχρι τῆς ὕλης ὑφιστάσϑω κακὰ καὶ δῶμεν πᾶσε τὸ
οὖσι πάροδον ἀπὸ τῶν πρώτων ἄχρε τῶν τελευταίων, καὶ μήτε
ἐλλειπέτω τι τῶν ἐσχάτων μήτε κενὸν ἔστω μηδέν. καὶ τί
γὰρ ἂν εἴη κενὸν πρώτων μὲν ὄντων τῶν αὐτό, δευτέρων
δὲ τῶν αὐτοῦ, τρίτων δὲ τῶν αὐτοῦ καὶ ἄλλου, τετάρτων
1ὸ δὲ τῶν ἄλλου γεγονότων, πέμπτην δὲ τάξιν ἐχόντων τῶν
ἄλλων ὄντων, ἐφ᾽ ἑκάτερα δὲ τούτων τῶν ἀνομοίως ὁμοίων
τεταγμένων καὶ τοσαύτης ἐν τοῖς πράγμασι τῆς συνεχείας
οὔσης; τί δ᾽ ἂν ἐλλείποι πρώτων μὲν τῶν ἀκινήτων ἴδρυ-
μένων, δευτέρων δὲ τῶν αὐτοκινήτων, τρίτων δὲ τῶν ἕτερο-
16 κινήτων, ἃ δὴ πάντων ἔσχατα τῶν ὄντων ἐστί --- πάντα γὰρ
συμπεπλήρωται τὰ ὄντα τοῖς εἰρημένοις --- καὶ ὅλως κατὰ
σολλὰς ἐφόδους τῆς παραγωγῆς τῶν πραγμάτων συνεχοῦς Εὶ
δεικνυμένης καὶ εἰ βούλει λέγειν ἀναλογίας οὔσης ἄνωϑεν
ἄχρι τῶν τελευταίων κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ ἑνὸς τῶν πάντων
30 πρόοδον εὔτακτὸν; ἔστω δὴ οὖν ἅπαντα ταῦτα διωμολογη-
μένα, καὶ μέχρις ὧδε προήχϑω τῶν ὄντων ἡ ἀπογέννησις.
ἀλλὰ πότερον οὐδέν ἐστιν ἐν τούτοις κακόν, ἢ δώσομεν εἶναί
πῃ καὶ τὴν λεγομένην κακίαν ἔν τε σώμασι καὶ ἐν ταῖς
ψυχαῖς; ἀπὸ γὰρ ταύτης τῆς ἀπορίας προαχϑέντες τινὲς μὲν
86 καὶ πάντη τὸ κακὸν ἀνεῖλον. τινὲς δὲ τῆς προνοίας ἀπέ-
γνωσαν, οἱ μὲν προνοίας οὔσης πάντα ἀγαϑὰ εἶναι πιστεύ-
οντες. οἱ δὲ κακῶν ὄντων προνοεῖσϑαι τὰ πράγματα μὴ
πιστεύοντες εἰ μὲν γὰρ βούλοιτο εἶναι τὸ κακὸν ὃ ϑεός,
πῶς ἀγαϑός; ἀγαϑοῦ γὰρ τὸ πᾶν ἀγαϑύνειν, ᾧ κατ᾽ οὐσίαν
80 τὸ ἀγαϑόν, ὥσπερ καὶ ϑερμοῦ τὸ ϑερμαένειν, ᾧ κατ᾽ οὐσίαν
τὸ ϑερμόν᾽ ϑέμις δὲ οὐκ ἔστι τῷ ἀγαθῷ δρᾶν ἄλλο τι πλὴν
ΟᾺΡ
1. ἕ ἔσται Ο εἷο (ἔστ ἰπ 110) εἰ Ο: εἰς ΜΡ ὃ ὄντωρ δ 4 οἱ
ϑεοὶ δ πρώτην Ἰδοῦδιῃ υἱα!ὺ ΚυΟ]], ροβϑὶβ τὰ δεύτερα π6]
τὰ χείρω 8 εἴῃ 8: ἦ)]]. πρῶτον ῬΡ 888 ΠῚ Ῥ. 10,818 9 τετ-
τάρων Ὁ 10 ὑχίυβ δὲ οἵὴ 12 τῆς οτὰ Ο 18 πρῶτον Οὶ
16 πάντων Ο: πάντα ΜΡ 2421 ὧδε 516: οὐδὲν ΜΡ καὶ ἡ ἀ.Ὁ
ΦἼ οἵ δὲ --- 238 πιστεύοντες Δ Ρ 81 τὸ ἀγαϑὸ 5 ἀλλ᾽ ὅτι Ο
᾿
8:14 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ςΤἸ᾿πὰὠ. 80 Α]
τὸ ἀγαϑόν᾽ εἰ δὲ μὴ βούλοιτο, πῶς ἔστι τὸ κακόν; εἴη γὰρ
ἄν τι τῷ πατρὶ τῶν πάντων ἀκουσίως γεγονός. ἡ μὲν οὖν
ἀπορία τοιαύτη. λεκτέον δὲ αὐτῶν τῶν τοῦ Πλάτωνος ἐφαπτο-
νἄο κατὰ τὸν ἡμέτερον διδάσκαλον, ὅτε δὴ τρόπος
δρος τῆς τε ϑεοῦ πρὸς τὰ πράγματα σχέσεως καὶ τῆς ὅ
ἡμῶν αὐτῶν καὶ αὖ τῶν πραγμάτων. πρός τε τὸ ἔνϑεον καὶ
πρὸς ἡμᾶς" ἄλλον γὰρ ἔχει λόγον τά τε ὅλα πρὸς τὰ μέρη
καὶ τὰ μέρη πρὸς ἄλληλα. ϑεῷ μὲν οὖν οὐδέν ἐστι κακόν,
οὐδὲ τῶν , λεγομένων κακῶν" χρῆται γὰρ καὶ τούτοις εὖ"
τοῖς δὲ αὖ μερικοῖς ἔστι τι κακόν, ἃ καὶ πάσχειν ὑπ᾽ αὐτοῦ τὸ
πέφυκε. καὶ τὸ αὐτὸ τῷ μὲν μέρει κακόν, τῷ δὲ παντὶ καὶ
τοῖς ὅλοις οὐ κακόν, ἀλλ᾽ ἀγαϑόν᾽ γὰρ ὄν ἐστε καὶ
τάξεως μετέχει τινός, ἀγαϑόν ἔἐστι᾽ τοῦτο γὰρ τὸ λεγόμενον
114 κακὸν εἰ μὲν ἔρημον ἀγαθοῦ παντὸς ὑπολάβοις., ἐπέκεινα
ποιεῖς αὐτὸ καὶ τοῦ μηδαμῶς ὄντος᾽ ὡς γὰρ τὸ αὐτοαγαϑὸν 15
πρὸ τοῦ ὄντος, οὕτω τὸ. αὐτοκακὸν μετὰ τὴν οὐδένειαν τοῦ
μὴ ὄντος᾽ τὸ γὰρ πλεῖστον ἀφεστὸς τοῦ ἀγαϑοῦ τὸ κακόν
ἐστε καὶ οὐ τὸ μηδαμῶς ὄν. εἰ οὖν τὸ μηδαμῶς ὃν μᾶλλόν
ἐστιν ἢ τὸ αὐτοκακόν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο τῶν ἀδυνάτων εἶναι, πολλῷ
ἄρα τοῦτο μειξόνως ἀδύνατον. εἰ δὲ μὴ πάντη κακόν, ἀλλὰ 30
τῷ ἀγαθῶ συμπεπλεγμένον, δώσεις τε αὐτῷ χώραν ἐν τοῖς
οὖσι καὶ τοῖς ὅλοις αὐτὸ ποιήσεις ἀγαϑόν. πῶς γάρ, εἴπερ
ὄν ἔστι; τὸ γὰρ ὃν μετέχει τοῦ ὄντος᾽ τὸ τοῦ ὄντος μετέχον καὶ
ἑνὸς μετέχει᾽ τὸ ἑνὸς μετέχον ἀγαϑοῦ μετέχει" τὸ ἄρα κακόν,
εἴπερ ἐστίν, ἀγαϑοῦ μετέχει" διόπερ οὐκ ἀκράτως ἐστὶ κακὸν 35
οὐδὲ πάντη πλημμελὲς οὐδὲ ἀόριστον. τίς οὖν αὐτὸ ποιεῖ
τοιοῦτον; τίς δὲ μέτρον αὐτῷ παρέχεται καὶ τάξιν καὶ ὅ ὅρον;
δῆλον, ὡς ὁ δημιουργός, ὁ πάντα ἑαυτῷ παραπλήσια ἀπερ-
Β γαξόμενος" οὗτος γὰρ καὶ τὰ ὅλα καὶ τὰ μέρη πληροῖ τῶν
ἀγαϑῶν. εἰ δὴ πάντα ἀγαϑύνει καὶ αὐτὸ τὸ κακὸν τῷ 80
ἀγαϑῷ χρώννυσιν, οὐδέν ἐστε φλαῦρον κατὰ τὴν δύναμιν
ΟῈΡ
4 δὴ ἘΡ: δεῖ Ὁ ὅ τε ΟΡ: τοῦ Τὶ ὃ αὐτῶν οἵὰ ἘΡ
ὃ θϑεῶμεν δ 12 ἀλλὰ καὶ ἀγαϑὸν ΜΡ 1 δὴ ποιήσει) αὐτὸ
ΜΡ: αὐτῶ Ὁ 11 τὸ μὴ κακόν Ρ 18 οὐ τὸ ἘΡ: αὐτὸ Ὁ
20 (εἶναι ἀδύνατον οἱ ΚΙῸΙ] 39 οὗ γ». 811,88 καὶ πῶς
γὰρ Ρ 28 γὰρ οἵὰ Ὁ 28 ὡς δημιουργὸς 0 29 καὶ τὰ
διΐθ μέρη οἵα Μ 80 τὸ οἵχρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [ΤΊχω. 804.) 5875
τήν τε τοῦ ϑεοῦ καὶ τὴν τῶν δεχομένων" διττὴ γὰρ ἡ
δύναμις, ἢ μὲν τοῦ ϑεοῦ καὶ τὴν πολυάρατον κακίαν ἀγα-
ϑύνονυσα, ἣ δὲ τῶν δεχομένων (τῶν) μέτρῳ τῆς ξαυτῶν τάξεως
τῆς ἀγαθότητος τοῦ δημιουργοῦ μεταλαβόντων. τῷ ἄρα δη-
δ μιουργῷ βουλομένῳ μηδὲν εἶναι κακὸν οὐδέν ἐστε κακόν.
εἰ δέ τινες αὐτὸν αἰτιάσονται, διότε τὰ μερικὰ ὑπέστησεν,
ὡς τῶν κακῶν αἴτιον, ἀναιροῦσε τὴν κοσμοποιίαν, ἀνατρέ-
πουσιε τὴν γόνιμον τῶν ὅλων δύναμιν, συγχέουσιν εἰς ταὐ-
τὸν τήν τε τῶν πρώτων καὶ τῶν ἐσχάτων φύσιν. ὅτι δὲ
10 ταῦτα τῷ Πλάτωνι δοκοῦντα λέγομεν, ῥάδιον ἐκ τῶν γεγραμ-
μένων σκοπεῖν" ἐν μὲν γὰρ τῷ Πολιτικῷ [218 ΒΟ] διαρρή-
δην φησί᾽ παρὰ μὲν γὰρ τοῦ ποιήσαντος πάντα καλὰ
κέκτηται, παρὰ δὲ τῆς ἔμπροσθεν ἕξεως ὅσα ἄδικα
καὶ χαλεπὰ ἐν οὐρανῷ γένεται. διότε γὰρ γένεσίς ἐστι
15 καὶ φϑορά, καὶ τὸ παρὰ φύσιν ἔχει παρυπόστασιν, καὶ διότι
τὸ τῆς ὕλης αἶσχος ἀναπίμπλησι τὰς μερικὰς ψυχὰς ἀσχη-
μοσύνης διὰ τῆς περὶ αὐτὴν διατριβῆς, διὰ τοῦτο καὶ τὸ
παράλογον λαγχάνει τινὰ παρυπόστασιν. πάντα δὲ ὅμως καὶ
ταῦτα γένεται καλὰ διὰ τὴν ἀγαθότητα τοῦ πεποιηκότος τὸ
80 πᾶν. ἐν δὲ τῇ Πολιτείᾳ [Π 8790] καὶ τῶν μὲν ἀγα-
ϑῶν οὐδὲν ἄλλο αἰτιατέον ἣ τὸν ϑεόν, τῶν δὲ κα-
κῶν ἄλλα ἄττα δεῖ ζητεῖν αἴτια. δι᾽ ὧν καὶ ὅτι τὰ κακὰ
ϑεόϑεν οὐκ ἔστι, δεδήλωκεν --- οὐ γὰρ πυρός, φασί, τὸ
ψύχειν οὐδὲ χιόνος τὸ ϑερμαίνειν οὐδὲ τοῦ παναγάϑου τὸ
85 κακύνειν --- καὶ ὅτε μερικὰ αὐτῶν αἴτια ϑετέον καὶ ταῦτα
ἀόριστα οὐ γὰρ ὥσπερ ἐν τοῖς ἀγαϑοῖς προηγεῖται τὸ ἕν
τοῦ πλήϑους καὶ τὸ πρώτως ἀγαθόν, οὕτω καὶ ἐν τοῖς
κακοῖς, διὰ τὴν ἀόριστον τῆς κακίας χύσιν. τὸ οὖν ἄλλα
καὶ τὸ ἄττα τό τε μερικὸν καὶ τὸ ἀόριστον ἐμφαίνει τῶν
σἘΡ(.
1 καὶ τὴν --- ὃ τοῦ ϑεοῦ οα δ 2). μὲν Νς: οἵχ ΜΡ 8 μόνι-
μον Ρ 858 ταυτὸ ΜΡ [10 ἔστι ῥάδιον ΜΡ 13 ποιήσαντος
ἸΌσὶ: συνθέντος Ρ]αὶ. πάντα τὰ 4110 Ρ]αῖ. 188 χαλεπὰ καὶ
ἄδικα Ῥ] Δί. 11 περὶ αὐτῶν Ὁ 18 λαγχάνειν Ῥ: τυγχάνει Ο
188 καὶ ταῦτα ΟΜ 21 οὐδένα ἄλλον ΡΞ ἄλλό τι ΜΦὋ 2 2 ἄτ-
τα ΟἿ δεῖ οἷὰ Ὁ τὰ αἴτια Ρ]. 28 φησι 0Β 24888 οὗ ΤΘΡ.
1886) 56 καὶ ὅτι Ρ: ἢ ὅτι Μ: ὅτι 5 αἴτια αὐτῶν 5 236 οὐ
γὰρ οἵὰ Ὁ 2608 τοῦ πλήϑους τὸ ἕν 29 ἅττα ΟἹ
816 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 80Α]
τῆς κακίας αἰτίων᾽ οὔτε γὰρ ἡ ψυχὴ τῶν παρὰ φύσιν ἔχει
τὴν αἰτίαν ---- τοὐναντίον γὰρ εἰ παρὰ φύσιν ἐστίν, ἀπο-
διδράσκει τὴν φύσιν, ψυχὴ δὲ καὶ ἡ φύσις - οὔτε τὸ σῶμα
τῶν παραλόγων᾽ σῶμα γὰρ ἔχουσι καὶ οἵ σπουδαῖοι καὶ μετὰ
τοῦ σώματος τὴν ἀρετήν. ἐν δὲ Θεαιτήτῳ [1164] τό᾽ 9
ἀλλ᾿ οὔτε ἀπολέσϑαι τὰ κακά, ὦ Θεόδωρε, δυνατὸν
Ὦ οὔτε ἐν ϑεοῖς αὐτὰ εἶναι τὴν δὲ ϑνητὴν φύσιν καὶ
τόνδε τὸν τόπον περιπολεῖ ἐξ ἀνάγκης. εἰ γὰρ ἐξ
ἀνάγκης ἐστὶν ἐν τῷ ϑνητῷ τόπῳ τὸ κακὸν φερόμενον, οὐκ
ἂν κατά γε τὸν Πλάτωνα τὸ μηδαμῶς ὃν εἴη καὶ τῶν ὄν- 1ὸ
τῶν ἐξῃρημένον ἁπάντων. ὥστε καὶ ἔστε τὸ κακὸν κατ᾽ αὖ-
τὸν καὶ ἀπὸ τῶν μερικῶν αἰτίων ἐστὶ καὶ ἀγαϑύνεται διὰ
τὴν ἀγαϑοειδῆ τοῦ δημιουργοῦ πρόνοιαν, ὅτι μηδὲν παντά-
πασι κακόν, ἀλλ᾽ ἔστιν ὕπῃ κατὰ δίκην ἕκαστον ἀποτελεῖται
καὶ ϑεόν᾽ διέλωμεν γὰρ οὑτωσί τῶν ἐν τῷ κόσμῳ πάντων 15
τὰ μέν ἐστιν ὅλα, τὰ δὲ μέρη, καὶ τῶν μερῶν τὰ μὲν αἰω-
νίως φρουρεῖ τὸ ἑαυτῶν ἀγαϑόν, ὥσπερ ὃ μερικὸς νοῦς καὶ
δαιμόνων γένη μερικῶν, τὰ δὲ οὐκ ἀεὶ δύναται σῴξειν τὸ
οἰκεῖον ἀγαϑόν. ἀλλὰ καὶ τούτων τὰ μέν ἐστιν ἑτεροκένητα,
τὰ δὲ αὐτοκίνητα, καὶ τῶν αὐτοκινήτων τὰ μὲν ἐν ταῖς 10
αἱρέσεσιν ἔχει τὴν κακίαν ἱσταμένην, τὰ δὲ καὶ εἰς πράξεις
τελευτᾷ: τὰ μὲν οὖν ὅλα πανάγαθά ἐστιν, οὐ μόνον ξαυ-
τοῖς, ἀλλὰ καὶ τοῖς μέρεσι χορηγοῦντα τὸ ἀγαϑόν" τὰ δὲ μέρη
μὲν ἄλλων ὄντα, φρουροῦντα δὲ τὸ ἑαυτῶν ἀγαϑὸν δευτέρως
Ε' ἔχει τὸ ἀγαϑὸν καὶ μερικῶς" τὰ δὲ μέρη μέν, ἕτεροκένητα 35
δέ, παρ᾽ ἄλλων ἔχοντα τὴν ὑπόστασιν, ἐξήρτηται τῆς ἐκείνων
προνοίας καὶ μετατίθεται κατὰ τὸ δέον, ὥσπερ δὴ τὰ σώ-
ματα ὅσα γίνεται καὶ φϑεέρεται᾽ εἰ γὰρ δεῖ γένεσιν εἶναις
δεῖ καὶ φϑορὰν εἷναι κατὰ μεταβολὴν γὰρ ἡ γένεσις καὶ
μεταβολή τίς ἐστιν εἰ δὲ φϑορὰ ἔσται, δεῖ καὶ τὸ παρὰ 30
φύσιν ἔχειν παρείσδυσιν. ὡς οὖν τὸ ἐφϑαρμένον ἑαυτῷ
ΟᾺΓΡ
28 ἀποδιδράσκειν ΟΝ 8 ἡ οχ Ὁ ὃ δυνατὸν ὦ
Θεόδωρε ΡΙ δῦ. Ἴ εἶναι Ἰῖρτιὶ: ἱδρῦσθαι Ρ] αἰ. 8 τὸν οἵχὰ Ὁ
γὰρ 6: γὰρ οὖν Ρ: γοῦν ΨΜ 9 φαινόμενον Ὁ 14 ἐπιτελεῖ-
ται ἘῬ 16 μερῶν ΟἿ: φρουρῶν 298 οὗ ᾿οΐγα 1478
80 εἰ ΜΡ: ἡ ,
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴω. 804] 8177
μὲν ἔφϑαρται, τῷ παντὶ δὲ οὐκ ἀπόλωλεν --- ἔστε γὰρ ἀὴρ
ἢ ὕδωρ ἢ ἄλλο τε τῶν εἰς ὃ ὃ μετέβαλεν --- οὕτω δὴ καὶ τὸ
παρὰ φύσιν ἔχον ἑαυτῷ μὲν ἄτακτόν ἐστι, τῷ παντὶ δὲ
τέτακται" εἰ γὰρ καὶ φϑαρὲν καὶ πάντη τάξεως στερηϑὲν οὐ
δ λύει τοῦ παντὸς τὴν τάξιν, πῶς [γὰρ} ἂν παρὰ φύσιν ἔχον
καὶ μηδὲ αὐτὸ πάσης τάξεως παρῃφημένον ἀφανέξοι τὴν
ὅλην διακόσμησιν; τὰ δ᾽ αὖ μερικὰ μέν, αὐτοκένητα δὲ καὶ
εἰς τὰ ἔξω ἐνεργοῦντα ξαυτοῖς μὲν ποιεῖ τὸ γιγνόμενον κα-
κόν, ἔστε δὲ ὕπῃ καὶ τοῦτο ἀγαϑὸν καὶ κατὰ ϑεόν᾽ ἐπεὶ
10 γὰρ αἴ ὁρμαὶ καὶ πράξεις ἀπὸ τῶν αἱρέσεων, κατὰ δίκην
ἕπονται ταῖς αἰρέσεσιν αἴ πράξεις, ὅταν ὁ ἑλόμενος ἐπάξιος Ε
ἢ μὴ τῆς αἱρέσεως μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπ᾽ αὐτῇ πράξεως"
καὶ ἁπλῶς μὲν ἡ πρᾶξις οὐκ ἀγαϑόν, τῷ δὲ ἑλομένῳ μὲν
τοδί, δρμήσαντι δὲ τοιῶσδε κατὰ δίκην ἐπάγεται καὶ ἔστιν
16 ἀγαθὸν πρὸς τόνδε καὶ τὴν τοιάνδε ζωήν᾽ τῶν γὰρ ἀγα-
ϑῶν τὰ μὲν πᾶσίν ἐστιν ἀγαϑά, τὰ δὲ τοῖς κατ᾽ εἶδος δια-
φόροις, τὰ δὲ καὶ τοῖς ἀτόμοις ὡς ἀτόμοις" ἐλλέβορος γὰρ
οὐ πᾶσιν, ἀλλ᾽ οὐδὲ σώμασι πᾶσιν οὐδέ γε τοῖς νοσοῦσι
σώμασι πᾶσιν ἀγαθόν, τῷ δὲ ὡδὲ νοσοῦντι καὶ ἀπὸ τοιᾶσδε
40 ἀρχῆς ὑγιεινόν. εἴτε οὖν ἀκόλαστος πρᾶξις εἶ εἶτε ἄδικος εἴη. 11
τοῖς μὲν πράττουσιν ἀγαϑὸν ὡς κατὰ δίκην, ἁπλῶς δὲ οὐκ
ἀγαϑὸν οὐδὲ ἐκείνοις. ἀλλὰ μέγιστον κακόν, καὶ ὡς μὲν
ἀπ᾿ αὐτῶν εἰς αὐτούς. κακόν, ὡς δὲ ἐκ τοῦ παντὸς εἰς
αὐτούς. οὐ κακόν. καὶ ὡς μὲν εἰς ξαυτοὺς δράσαντες ἐπέ-
35 τραψαν τὴν ζωὴν ἐνεργείᾳ γενόμενοι κακοί, ὡς δὲ ἐκ τοῦ
παντὸς ὄντες ποινὴν τῆς αἱρέσεως ἔδοσαν᾽ οἷόν φασι καὶ
τοῖς τὸν ἱκέτην προδοῦναι βουλευσαμένοις ἐπιτρέψαι τὸν
ϑεὸν δι᾽ οὐδὲν ἄλλο καὶ κατ᾽ αὐτὸν τὸν ϑεόν, ἢ ἵνα δίκας
ὑπόσχωσι τῆς βουλήσεως. ἀλλὰ δὴ τὰ λειπόμενα σκεπτέον,
ΟΥΡ
2 ῬΗΥΪῸΒ ἢ οἵὰ ἘΡ ἄλλό τι Ο: τι ἄλλο ἘΡῬ μετέβαλλεν ΜΡ
ὃ ἔχειν ἑαυτὸ Ο ἄτατον Ρ τῶ δὲ παντὶ Ὸ ὄ γὰρ 46] Ἐν
6 αὐτὸ ]].: οὕτω οἱ ΚΟ] 1Ὶ ἔσονται Ρ 118 ἐπάξιος ἦ ἘΡ:
(αχ ἦ) ἐπάξιος ῦ5 188 μὲν τῶ διορμήσαντι ΜΡ 14 καταδίκη ἊΡ
1δ τὸν τόνδε ΜΡ 16 πᾶσιν ἐστὶν Ο: ἐστιν ὡς πᾶσιν ἘΞἑὀῬ
19 τοιᾶς 5 26 ὄντες δ: παϑόντες Ῥ (ἔδτγηι γμοὐαβί): ἀπόντες Ἐ
2Ὶ ἐπιστρέψαι Ο | οἷ. Ηοχοά. 1, 1698 28 αὐτῶν τῶν ϑεῶν Ἡ
καὶ --- ϑεόν ἀο]6.}8 ἃ. 378 ΒΟΥ ῬΒΟσΐχα καὶ αὐτὸν τὸν ϑεόν; οἵ.
ΒΥ Κτάπει, Εμοῖν. Μυβ. 61 (1902) 481 58
818 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τχι. 804]
ὅσα μερικά τέ ἐστε καὶ αὐτοκινήτως ἐνεργοῦντα μέχρι τῶν
αἱρέσεων ἴστησι τὴν μοχϑηρίαν᾽ ὅτε μὲν γὰρ καὶ ταῦτα
δίκας δίδωσι τῆς ἐννοίας μόνης, ἐῶ λέγειν καὶ γὰρ φαν-
τασίας ψιλῆς καὶ ὁρμῆς καὶ βουλῆς, ὥσπερ εἴρηται, ποινή
τίς ἐστεν᾽ ἔνδοϑεν γὰρ ἡμᾶς οἵ ϑεοὶ κυβερνῶσι, καὶ ὥσπερ ὁ
τὰς ἀγαϑοειδεῖς αἱρέσεις γεραίρουσιν, οὕτω δὴ καὶ τὰς ἐναν-
τίας κολάξουσι᾽ πῶς δ᾽ ἂν καὶ ἡ αἴρεσις αὕτη τὸ κατὰ δί-
κην ἔχοι καὶ ϑεόν; ἦἢἦ διότι καὶ τοιαύτην οὐσίαν ἔδει καὶ
τοιαύτην εἶναι δύναμιν ἀμφίβολον καὶ ῥέπουσαν ἐπὶ δια-
φόρους ξωάς. εἰ οὖν τὸ κύριον αἱρέσεως ϑεόϑεν, καὶ ἡ τὸ
αἵρεσις ϑεόϑεν, εἰ δὲ τοῦτο, καὶ ἀγαθόν" καὶ γὰρ ἑλομένη
μόνον ἡ ψυχὴ πρὸς ἄλλην καὶ ἄλλην μεϑίσταται τάξεν᾽ πᾶσα
γὰρ αἵρεσις ἢ ἀνάγει τὴν ψυχὴν ἢ καϑέλκει᾽ εἰ μὲν οὖν
ἀπὸ ψυχῆς ἡ αἵρεσις. κακόν, εἰ δὲ εἰς τὴν οἰκείαν τάξεν
μεϑίστησι τὸ ἑλόμενον, κατὰ δίκην ἐστὶ καὶ ἀγαϑόν᾽ αὕτη 15
γὰρ ἡ αἴρεσις ἐπάγει τῷ ἑλομένῳ τὴν δίκην [τῷ εἶναι μᾶλ-
λον ἡ αἵρεσις}, μᾶλλον δὲ ἡ ἐν αὐτῷ γίνεται δίκη, τῶν
ἀγαϑῶν ἀποστήσασα τὴν ψυχήν᾽ ὡς γὰρ ἡ ἀγαϑοειδὴς αἴ-
ρεσις ἑαυτῆς γίγνεται καρπός, οὕτως ἡ μοχϑηρὰ ἑαυτῆς
ποινή᾽ τοῦτο γὰρ οὖν ἴδιόν ἐστε τῶν. αὐτοκινήτων δυνά- Ὁ
μεων. οὐδὲν ἄρα τῶν κακῶν ἐστιν, ὃ μὴ καὶ ἀγαϑόν πώς
ἐστιν, ἀλλὰ πάντα μετέχεε προνοίας. εἰ δὲ ϑαυμάζουσί
τινες, δι᾿ ἣν αἰτίαν παρῆκται τὴν ἀρχήν, κακοποιὸν αἴτιον
(ὔνν,, καὶ εἰ μηδὲν εἴη τοῦτο τῶν ὅλων, ἀλλὰ μερικόν, ῥητέον
πρὸς αὐτούς, ὅτε τῶν ὄντων ἡ πρόοδος συνεχής ἐστε καὶ ὙὉ
οὐδὲν ἐν τοῖς οὖσιν ἀπολέλειπται κενόν. πότερον οὖν τὴν
αὐτοκίνητον πᾶσαν ἔδει μὴ εἶναι ξωήν; ἀλλὰ πολλὰ καὶ τῶν
ϑείων οὕτως ἀναιρήσομεν. ἀλλὰ τὰ μὲν ὅλα τῶν αὐτοκινή-
τῶν εἶναι, τὰ δὲ μέρη μὴ εἶναι; καὶ πῶς δυνατὸν εἶναι
ὁλότητα τῶν οἰκείων μερῶν ἐστερημένην; πῶς δὲ ἡ συνέχεια 80
ΟᾺῈΡ
4 καὶ βουλῆς Ὁ 8 ἔχει ἘΞ ἢ 1]. 10 τῆς αἱρέσεως ς
13 μόνη ψυχὴ δ᾽ 188 εἰ μὲν... εἰ δὲ Ῥ: ἦ μὲν... ἡ δὲ σ:
ἡ μὲν... ἡ δὲ Ἐ 14 ἡ ΔΜ 1ὅ αὐτὴ ς 168 [Ἷ ἀϊο-
στρ δ οὗ ρ᾽οββοιηδίθ οχίδ ἀθ]θαὶ 16 τὸ εἶναι Ὁ 117 ἡ
αἴρεσις Ὁ Βἷο: ἣ αἵρεσις Ῥ: ἢ αἴρεδις μᾶλλον δὲ ἢ ἐν τῶ
αὐτῶ γίνεται Ῥ 40 γὰρ οἵὰ Ρ̓ 28 οὕτως ΜΡ: ὄντως
298 ὁλότητος εἶναι ΜΡ δ0 ἐστερημένας ΜΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίχι. 80Ὰ.] 579
σωθήσεται τῶν ὄντων, εἰ τὰ μὲν ὅλα προὐπάρχεε καὶ αὐτο-
κένητα τά τε μερικὰ καὶ ἑτεροκένητα, τὰ δὲ μεταξὺ τούτων
ἐκποδὼν ποιήσαιμεν αὐτοκίνητα μὲν ὄντα, μερικὰ δὲ ὅμως,
καὶ διὰ μὲν τὸ μερικὸν εἶδος ἐν σχέσει γιγνόμενα, διὰ δὲ
δ τὸ αὐτοκένητον ἀπολυόμενά ποτε τῆς σχέσεως; ἀναγκαῖον
ἄρα καὶ ταύτην εἶναι τὴν ξωήν, μέσην ἐν τοῖς οὖσι καὶ
σύνδεσμον τῶν οἷον ἀπ᾽ ἐναντίας ἀλλήλοις τεταγμένων, καὶ
οὐ διὰ τοῦτο κατὰ φύσιν αὐτῇ τὸ κακόν, ἐπειδὴ κατ᾽ οὐ-
σίαν ἐστὶ κυρία τῶν αἱρέσεων" καὶ γὰρ τὸ σῶμα κατ᾽ οὐσίαν
10 ἔχει τὴν πρὸς τὴν νόσον ῥοπήν φϑαρτὸν γὰρ ἦν κατ᾽ οὐ-
σίαν᾽ ἀλλ᾽ οὐ κατὰ φύσιν ἡ νόσος" διὸ καὶ ἡ νόσος αὐτὴ
τῇ μὲν μερικῇ φύσει κακόν, ἣ τοδὲ τὸ σῶμα συνέχειν ἔλαχε,
τῇ δὲ ὁλότητι τῶν σωμάτων ἀγαϑόν" ἔδει γὰρ μεταβάλλειν "
εἰς ἄλλο τὸ ἐξ ἄλλων γεγονός. ὥσπερ οὖν τῇ ἐν ἡμῖν φύ-
16 ὅεε τὸ μεταβάλλειν τὴν τροφὴν ἀγαϑόν, εἰ μέλλοι σῴξεσϑαι
τὸ ξῶον, οὕτω δὴ καὶ τῇ πάσῃ φύσει τὸ φϑαρῆναι τὸ μέ-
ρος ἀγαϑόν, εἰ μέλλοι σῴξειν τὰς ὁλότητας ἀεὶ πρὸ τῶν
μερῶν" εἰ γὰρ ἐξ αὐτῶν μὲν γίνοιτο τὰ μέρη, μένοι δὲ
γινόμενα, ταχὺ ἂν πάντα δαπανηϑείη τῶν ὅλων μερικῶν
40 γεγονότων" ἐκ γὰρ πεπερασμένων συνεχοῦς ἀφαιρέσεως γιγνο-
μένης ἀνάγκη τὸ σύμπαν ἐκλείπειν. τούτων δὲ οὐκ ὄντων
ἢ στήσεται ἡ γένεσις, ἢ ἐξ ἄλλων ἡ μεταβολὴ τοῖς μερικοῖς
ἔσται. τοῦτο δὲ ἦν τὸ ἐξ ἀρχῆς, ὃ καὶ τῶν ὅλων ἔδει γίνε-
σϑαι σῳξομένων᾽ ὡς δὲ τὸ τῇ μερικῇ φύσει κακὸν τῇ ὅλῃ
20 ἀγαϑόν, οὕτω δὴ καὶ τὸ τῇ μερικῇ ἕω οῇ κακὸν τῇ ὅλῃ ξωῇ
ἀγαϑόν ἐστιν. ἔτι τοίνυν καὶ κατ᾽ ἄλλον τρόπον ἡ ἀρ.
χῆς ἀναλαβόντες τὴν ἐρώτησιν λέγωμεν" εἰ γάρ τις ἐς
ἡμᾶς, πότερον ἠβούλετο εἶναι τὸ κακὸν ὁ ϑεὸς ἣ οὐκ ἠβού-
λετο,. ἀμφότερα φήσομεν. ἠβούλετο μὲν γὰρ ὡς πᾶσι τὸ
80 εἶναι χορηγῶν᾽ πᾶν γὰρ τὸ ὁπωσοῦν ὃν ἐν τῷ παντὶ παρὰ
τῆς δημιουργικῆς προῆλθεν αἰτίας" οὐκ ἠβούλετο δὲ ὡς
ΟᾺἋΡ
1 προυπάρχοι Ἂ. τοοΐθηθῦ 8 ποιήσομεν μὲν ἘΡ:
δὲσ ὅ ἀπολυέμενα απότε Ο ὶῊὸ 18 φύσει κὸν Οὶ 8150 14 ἄλλο
ὸ
τῶν ἐξ αλλο ὁ ο΄ 56 18 μένει ΟΡ 19 γενόμενα ΜΡ 4834 τὸ
μερικῆ Ρ 26 ἔτι οπὶ ΜΡ 80 ὃν»
880 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 804]
Ἑ πάντα ἀγαϑὰ ποιῶν" ἐπέκρυψε γὰρ καὶ τὸ κακὸν τῇ χρώσει τοῦ
ἀγαϑοῦ. καὶ εἰ βούλει φυσικῶς ἐπιχειρεῖν, γίνεται τὸ κακὸν
{καϑὸ κακὸν καϑ᾽ αὑτὸ μὲν ἐκ τῆς μερικῆς ψυχῆς. κατὰ
συμβεβηκὸς δὲ ἐκ τοῦ ϑεοῦ, ἰκαϑὸ κακόν]. εἴπερ καὶ τοῦτό
τις συγχωρήσειεν, ὅτε δὴ τὴν ψυχὴν ἐκεῖνος ὑπέστησεν᾽ ἡ δὲ
ἀγαϑόν, καϑ᾽ αὑτὸ μὲν ἀπὸ τῆς ϑείας αἰτίας, κατὰ συμβε-
βηκὸς δὲ ἐκ τῆς ψυχῆς ὡς γὰρ κατὰ δίκην γιγνόμενον ἔχει
τὸ ἀγαϑόν. ἔτι τὴν τιμωρίαν αὐτὴν ὁ Πλάτων ἐν Νό-
μοις [Ρ̓ 128 ΟὉ] διώρισεν ἥτις ἐστίν, ὅτε δοκεῖ μὲν ἐπι-
τρίβειν τὸ πάσχον, ἔοικε δὲ ταῖς ἀναστομώσεσι τῶν ἑἕλκῶν᾽ τὸ
καὶ τὸ μὴ δυνάμενον ἰαϑῆναι χωρὶς τῆς τοιᾶσδε πράξεως
ἐπ᾽ αὐτὴν προκαλεῖται, ὅπως ἂν ὠδῖνος ἀπαλλαγεῖσα ἡ ψυχὴ
καὶ τῆς περὶ τὸ αἰσχρὸν πτοίας ἐν μεταμελείᾳ τε γενομένη
τῶν ἑαυτῆς κακῶν εἰς ἀρχὴν καταστῇ τῆς καϑάρσεως᾽ αἱ
γὰρ αἰσχραὶ καὶ ἄδικοι πράξεις ἐλπιξόμεναι μέν εἶσιν ἐράσμεοι 16
τοῖς ἐμπλήκτοις, γενόμεναι δὲ μεταμελείας ἀναπιμπλᾶσι τοὺς
ἐργασαμένους, καὶ μελετώμεναι μὲν ὕπουλον ποιοῦσι τὴν
ψυχήν, εἰς ἐνέργειαν δὲ προελθοῦσαι τὴν μὲν ἑαυτῶν ἀπε-
Ε' λέγχουσιν ἀσϑένειαν, τὴν δὲ ψυχὴν ὠδῖνος ἀπολύουσιν , αἰσχί-
στης. ταύτην δὴ τὴν τιμωρίαν οἵ μὲν καϑ᾽ ὅλην ἑαυτῶν 90
ἐπιδείκνυνται τὴν ξωήν, οὗ δὲ κατὰ τὰς μερικὰς ἐνεργείας"
πᾶς γὰρ ὁ παράλογόν τι ποιῶν ἑλύμενός τε ποιεῖ καὶ ὁρμή-
σας ἐφ᾽ ἅπερ εἴλετο καὶ τὸ ἐν φαντασίᾳ προὔπάρχον εἰς
ἐνέργειαν προαγαγών. συλλήβδην οὖν εἴπωμεν, ὅ ὅτε τὸ κακὸν
οὔτε ἐν τοῖς νοεροῖς ἐστιν ἅπαν γὰρ ἀκάκωτον τὸ νοερὸν 35
γένορ᾽ οὔτε ἐν ψυχαῖς ὁλικαῖς ἢ τοῖς ὅλοις σώμασιν᾽ ἅπαντα
116 γὰρ τὰ ὅλα ἀκάκωτα ὡς καὶ ἀίδια καὶ ἀεὶ κατὰ φύσιν. λείπε-
ται οὖν ἐν ψυχαῖς αὐτὸ εἶναι μερικαῖς ἢ σώμασι μερεκοῖς.
ἀλλὰ καὶ τούτων οὔτε ἐν ταῖς οὐσίαις" πᾶσαι γὰρ αὐτῶν
αἴ οὐσίαι ϑεύόϑεν᾽ οὔτε ἐν ταῖς δυνάμεσιν᾽ κατὰ φύσιν γὰρ 30
αὗται. λείπεται ἄρα ἐν ταῖς ἐνεργείαις. καὶ ἐν μὲν ψυχαῖς
ΟᾺἋΡ
2 εἰ βούλει ἈΡ: εἴπου Ὁ 4 καλὸν 8 αὐτὸς ἘΡ
1088 οὗ, ἴῃ σϑρ. 1 108, 488 16 ἐράσμιαι ἘῬ 16 γινό-
μεναι δ 168 τοὺς ἐργασαμένους σῆς: τοῖς ἐργασαμένοις ΟἿἿΕΡ
11 ὑπ᾿ οὕλονα 20 δὲ ΜΡ ἑαυτῶν ς: ἑαυτὴν ΟἋΡ 28 τῇ φαν-
τασία ῬΡ 84 εἴπομεν ΟΡ 26 ταῖς ψυχαῖς Ρ 28 ἢ ἐν σώμασι
1
Ὶ
οι
0
οἱ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ἸΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖχι. 804] 881
οὔτε ἐν ταῖς λογικαῖς πᾶσαι γὰρ τοῦ ἀγαϑοῦ ὀρέγονται"
οὔτε ἐν ταῖς ἀλόγοις" καὶ γὰρ αὗται κατὰ φύσιν ἐνεργοῦσιν᾽
ἀλλ᾽ ἐν τῇ πρὸς ἀλλήλας αὐτῶν ἀσυμμετρίᾳ. ἐν δὲ σώμασιν
οὔτε ἐν τῷ εἴδει᾽ κρατεῖν γὰρ ἐϑέλει τῆς ὕλης" οὔτε ἐν
ταύτῃ" ἐφίεται γὰρ τοῦ κοσμεῖσθαι" ἀλλ᾽ ἐν τῇ ἀσυμμετρίᾳ
τοῦ εἴδους πρὸς τὴν ὕλην. ᾧ καὶ δῆλον, ὅτε πᾶν τὸ κα-
κὸν κατὰ παρυπόστασίν ἐστι, καὶ τοῦτο δὲ ὅμως ὑπὸ τοῦ
ἀγαϑοῦ χρωννύμενον ὑφέστηκεν᾽ ὥστε πάντα ἀγαϑὰ διὰ τὴν
τοῦ ϑεοῦ βούλησιν. καὶ οὐδὲν ἔρημον ἀγαϑοῦ κατὰ δύνα-
μὲν, εἰ καὶ ὁπωσοῦν ἐστε τὸ κακόν" οὐ γὰρ ἦν γενέσεως
οὔσης μὴ καὶ τοῦτο παρυφεστάναι, ἀναγκαῖον ὃν πρὸς τὴν
τελειότητα τῶν ὕλων. περὶ μὲν οὖν τῶν κακῶν, ὅπως τε
ὑφέστηκε καὶ ὁποίας ἐκ ϑεῶν καὶ ταῦτα τυγχάνει προνοίας,
πρὸς μὲν τὸ παρὸν ἱκανὰ καὶ ταῦτα" εἴρηται δὲ ἐν ἑτέροις
περὶ αὐτῶν ἐπὶ πλέον. ἐκεῖνό γε μὴν δῆλον ἐκ τῶν εἰρη-
μένων, ὡς οὔτε βούλησις τοῦ ϑεοῦ μάταιός ἐστι᾿ πάντα γὰρ
ἀγαθὰ τῷ ϑεῷ καὶ οὐδέν ἐστι τῶν ὄντων ὃ μὴ κεκράτηται
τῇ τοῦ ἀγαϑοῦ μοίρα οὔτε τὸ κατὰ δύναμιν προσγέγρα-
πται περιττῶς" οὐ γὰρ τὴν ἀτελῆ σημαίνει δύναμιν, ἀλλὰ
30 τὴν κρατοῦσαν πάντων καὶ διὰ περιουσίαν τῶν ἀγαϑῶν
πάντα ἀγαϑύνουσαν.
Οὕτω δὴ πᾶν ὅσον ἦν ὁρατὸν παραλαβὼν οὐχ
ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον πλημμελῶς καὶ
ἀτάκτως, εἰς τάξιν αὐτὸ ἦγεν ἐκ τῆς ἀταξίας, ἡγη-
45 σάμενος ἐκεῖνο τούτου πάντως ἄμεινον [80 ΑἹ.
μ μ
Οἱ μὲν οὖν περὶ Πλούταρχον τὸν Χαιρωνέα καὶ
᾿Αττικὸν λιπαρῶς ἀντέχονται τούτην τῶν δημάτων ὡς τὴν
ἀπὸ χρόνου τῷ κόσμῳ γένεσιν αὐτοῖς μαρτυρούντων καὶ δὴ
ΟᾺἋΡ
8 αὐτῇ ἀσυμ μμετρία (ἀ 8. ἃ.) 6: αὐτῶν συμμετρία ῬἩ 6 ὦ
ἘΡ: ὃ 0 10 ἡν ς: εἰ Ρ: ἡ Ο: ΜΨ 11 οὔσης Ῥ: ὅπως Ο:
οἵὰὴ : ἔοτί. οὔσης ὅπως 14 καὶ πρὸς μὲν ΜΡ 16 δῆ-
λὸν ΜΡ: πλέον Ο 11 τῷ ϑεῷ οὰ ὃ 18 ἀγαϑοῦ ΟἿ: ϑεοῦ
Ρ 19 οὐ γὰρ ΟΜ: ἀλλὰ Ρ 420 διὰ οχχῃ Οὶ οὐσίαν Ρ
22 ὁρατὸν ΟΡ: δυνατὸν ΜἩ Φὅδὥκ[ 288 παραλαβὼν ἕως τοῦ ἡγησά-
μενος Ὁ ῶ4 ἦγεν ΜΡ οὕ 0 ΡΙδύ.; οὗ, Ρ». 811, 6. 8389, 80
2ὅ πώντων Ο οὐτὰ ᾳ Ρ] δῦ. 26 οἱ περὶ μὲν πλούταρχον τὸν
χερωνέα ΜΡ 21 ἀττικῶν Ρ
382 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|χ. 80 Α]
καί φασι προεῖναι μὲν τὴν ἀκόσμητον ὕλην πρὸ τῆς γενέσεως,
προεῖναι δὲ καὶ τὴν κακεργέτιν ψυχὴν τὴν τοῦτο κινοῦσαν
τὸ πλημμελές᾽ πόϑεν γὰρ ἡ κίνησις ἦν ἢ ἀπὸ ψυχῆς; εἰ δὲ
ἄτακτος ἡ κίνησις, ἀπὸ ἀτάκτου ψυχῆς εἴρηται γοῦν ἐν
Νόμοις [Σ 8978] τὴν μὲν ἀγαϑοειδῆ ψυχὴν ὀρϑὰ καὶ
ἔμφρονα παι αγωγεῖν, τὴν δὲ κακεργέτιν ἀτάκτως τε κινεῖ-
σϑαι καὶ τὸ ὑπ᾽ αὐτῆς διοικούμενον πλημμελῶς ἄγειν" ἐπι-
γενομένης δὲ τῆς ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ κοσμοποιέας τὴν μὲν
ὕλην μεϑίστασθαι πρὸς τὴν τοῦ κόσμου σύστασιν, τὴν δὲ
κακεργέτιν (ψυχὴν) νοῦ μετασχοῦσαν ἔμφρονα ἀποτελεῖσϑαι
καὶ τεταγμένην ποιεῖσθαι κίνησιν᾽ ἄγει γὰρ εἰς τάξιν τὴν μὲν
ἡ τοῦ εἴδους μετουσία. τὴν δὲ ἡ τοῦ νοῦ παρουσίαι ο
δὲ περὶ Πορφύριον καὶ Ἰάμβλιχον ταύτην μὲν ἐπιρραπί-
ξουσι τὴν δόξαν ὡς τὸ ἄτακτον πρὸ τοῦ τεταγμένου καὶ τὸ
ἀτελὲς πρὸ τοῦ τελείου καὶ πρὸ τοῦ νοεροῦ τὸ ἀνόητον ἐν
τοῖς ὕλοις ἀποτιϑεμένην καὶ οὐ μόνον περὶ τὸν κόσμον,
ἀλλὰ καὶ περὶ αὐτὸν ἀσεβοῦσαν τὸν δημιουργὸν καὶ ἤτοι
αὖ τὴν ἀγαϑοειδῆ βούλησιν αὐτοῦ τὸ παράπαν ἀναιροῦσαν, ἢ
τὴν γόνιμον δύναμιν" ἀμφοτέρων γὰρ συντρεχουσῶν ἀνάγκη
καὶ τὸν κόσμον ,“δημιουργεῖσϑαι παρ᾽ αὐτοῦ διαιωνίως. αὐὖ-
τοὶ δέ φασιν, ὅτι τὴν ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ πρόνοιαν τὴν
εἰς τὸ πᾶν καϑήκουσαν ὁ Πλάτων ἐνδείξασϑαι βουλόμενος
καὶ τὴν ἀπὸ νοῦ χορηγίαν καὶ τὴν τῆς ψυχῆς παρουσέαν
ὅσων ἐστὶ τῷ κόσμῳ καὶ ἡλίκων αἰτίων ἀγαϑῶν αἰτία πρό-
τερον. αὐτὴν ᾿ἐφ᾽ ἑαυτῆς ϑεωρεῖ τὴν ὅλην σωματοειδῆ σύστα-
σιν, ὅπως ἐστὶ πλημμελὴς καὶ ἄτακτος, ἵνα δὴ καὶ τὴν ἀπὸ
ψυχῆς τάξιν καὶ τὴν δημιουργικὴν διακόσμησιν καϑ᾽ ἑαυ-
τὴν ἰδὼν ἔχῃς ἀφορέξεσϑαι, ποίαν μὲν τὸ σωματοειδὲς καϑ'᾽
αὑτὸ φύσιν, ποίαν δὲ ἔλαχεν ἀπὸ τῆς δημιουργίας δεα-
κόσμησιν, αὐτοῦ μὲν ὄντος ἀεὶ τοῦ κόσμου. τοῦ δὲ λόγου
διαιροῦντος ἀπὸ τοῦ ποιοῦντος τὸ γιγνόμενον καὶ παρά-
γοντος κατὰ χρόνον τὰ ὁμοῦ συνυφεστηκότα, διότι σύνϑετόν
ΟΡ
2 Ψυχ ἡ» οὗ ὁ 8 εἰ δὲ -- ψυχῆς Ὁ ᾽ 88 ἡ δὲ ἄταχτος
κίνησις ΜΜ 9. ὕλην Ν' 11 τεταγμένη Ὁ 188 ῥαπίξζουσι Ῥ
11 ἀσεβοῦσι ὁ 18 ἀναιροῦσιν 5 34 αἰτίων ογχὰ Ῥ' ἴογῦ. τηογιΐο
28 ἔχοις Ρ: ἔχεις ΜΙ τὸ ΟἿ Ρ̓
οι
80
90
:
ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίχὰ. 804] 3.88
ἐστι πᾶν τὸ γενητόν. προσϑείης δ᾽ ἂν τοῖς εἰρημένοις ὁρ-
ϑῶς εἰρημένοις καὶ ὅτε διττῆς τῆς δημιουργικῆς οὔσης
ποιήσεως, τῆς μὲν σωματουργικῆς, τῆς δὲ κοσμητικῆς, ἀπὸ
ταύτης ὁ Πλάτων ἀρχόμενος εἶναι μὲν πάντη καὶ πάντως
5 εἰκότως ὑποτύϑεται πᾶν τὸ σωματικόν, πλημμελῶς δὲ καὶ
ἀτάκτως κινούμενον, ὅσον γὰρ ἐφ᾽ ἑαυτῷ τοιοῦτον ὄν, κένη- Ε
σιν μὲν ἔχον ὡς ὑπὸ φύσεως ἐμπνεόμενον. ἄτακτον δὲ
κίνησιν, οὔπω γεγονὸς ἕννουν ὅσον ἐφ᾽ ξαυτῷ καὶ ἐψυχω-
μένον ὑπὸ τῆς νοερᾶς ψυχῆς" ὅταν γὰρ τοιοῦτον γένηται
10 τὸ πᾶν, τότε τῶν ὑπερφυῶν μετέχει δυνάμεων. εἰ δὲ κινη-
τὸν μὲν ὡς φύσει κινητόν, μὴ ὑπὸ νοῦ δὲ μηδὲ ὑπὸ ἔμω-
φρονος ψυχῆς, ἀφ᾽ ἧς ἡ τάξις, ἄτακτον ποιήσει τὴν κίνησιν.
μικρὸν δὲ ὕστερον ἡμῖν παραδώσει καὶ τὸ σωματουρ-
γεκὸν τῆς δημιουργικῆς προνοίας" πλάττει γὰρ αὐτῷ πᾶν τὸ
18 σωματικὸν ὁ δημιουργός, ὃ νῦν παραλαβεῖν αὐτόν φησιν,
αὐτὸν ὄντα τὸν ποιητήν, αὐτὸν τὸν κοσμητήν, αὐτὸν τὸν
τεχνίτην, αὐτὸν {τὸνν χειρουργόν. εἰ οὖν καὶ σώματα παράγει
τὰ πρῶτα, δῆλον δή. ὅτε μέρος ἐστὶ τῆς δημιουργίας καὶ
ἡ ἐκείνου γένεσις, τοῦ ὁρατοῦ δεξαμένου τινὰ τῶν εἰδῶν
40 ἴχνη πρόδρομα τῆς διαρϑρώσεως αὐτῶν, ἧς γενομένης ἕἔκα-
στον κεκόσμηται τελέως καὶ ἔχει ϑέσιν ἐν τῷ παντὶ καὶ
τάξιν τὴν πρέπουσαν. καὶ περὶ μὲν τοῦ πλημμελῶς κινου-
μένου καὶ ἀτάχτως οὐ πολὺς ὁ λόγος" αὐτὸς γὰρ διαρρή-
δὴν ἐρεῖ [860] πᾶν τὸ σωματικὸν τεκταίνεσϑαι τὸν ϑεὸν
45 εἴσω τῆς ψυχῆς. ὅτι δὲ καὶ τῆς ψυχῆς οὐ τὸ μὲν ὑπο-
κείμενον ἦν, παρήγαγε δὲ μόνην τὴν διακόσμησιν, δῆλον᾽
καὶ γὰρ τὴν οὐσίαν αὐτὴν ὑπέστησε πρῶτον καὶ τὸ ταυτὸν
καὶ τὸ ἕτερον, ἐξ ὧν ἐστιν ὡς στοιχείων. εἰ οὖν καὶ τὰ
στοιχεῖα παρήγαγεν αὐτῆς καὶ τὸ κρᾶμα τὸ ἐκ τούτων, ὕλην
80 παρήγαγε, καὶ οὐ τὸ μὲν αὐτῆς ἔλαβεν ὄν, τὸ δὲ προσέϑηκεν
αὐτός. ἀλλ᾽ ἐπὶ μὲν τῆς ψυχῆς ἀσωμάτου οὔσης τοῦτο ἀλη-
ΟᾺἊΡ
1 τὸ πᾶν γενητόν Ο 428 διττῆς οὔσης τῆς δϑημιουργικῆς
σοεήσεως Ῥ 8 σωματικῆς Ρ 4 ταύτης τῆς κοσμικῆς ἘΡ:
ταύτης τῆς κοσμητικῆς 5 Τὸ ὑθγα οἸατίθβ 6 ὅσον οὐ ὃ αὐτῶ ἈΞ
88 ἐμψυχωμένον ΟΝ 18 οὗ Τα. 818ΒἘ 8360 16 δημιουργι-
κὸς ΟΥ 1988 οὗ Τί. ὅ83 Β 27 αὐτὴν ὦ Ρ 81 αὐτόν Ρ
3838. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖμ. 804]
ϑές" ἐπὶ δὲ τοῦ σώματος τὸ μὲν περὶ τῶν εἰδῶν τῶν πρώ-
τῶν δεδείχαμεν, ὅπως καὶ τούτων αἴτιός ἐστεν ὁ ϑεός, περὶ
δὲ τῆς ὕλης αὐτῆς ζητήσειεν ἄν τις. εἴτε ἀγένητός ἔστεν
ἀπ᾽ αἰτίας, ὥς φασιν οὗ περὶ Πλούταρχον καὶ ᾿Δττικόν,
111 εἴτε γενητή, καὶ ἐκ ποίας αἰτίας. ᾿Δριστοτέλης μὲν γὰρ 5
ἀγένητον ἄλλως ἀπέδειξεν αὐτὴν ὡς μὴ σύνϑετον μηδὲ ἐξ
ἄλλης ὕλης ὑφισταμένην μηδ᾽ αὖ εἰς ἄλλην ἀναλυομένην᾽
ὁ δὲ παρὼν λόγος ἀίδιον μὲν αὐτὴν εἶναί φησιν, ἐπιζητεῖ
δέ, εἰ ἀπ’ αἰτίας ἐστὶν ἀγένητος, καὶ εἰ δύο ταύτας ἀρχὰς
ϑετέον κατὰ Πλάτωνα τῶν ὅλων, ὕλην καὶ ϑεόν, μήτε τοῦ 10
ϑεοῦ τὴν ὕλην παράγοντος μήτε τῆς ὕλης τὸν ϑεόν, ἵ ἕνα ἣ
μὲν ἀίδιος ἢ ῃ πάντη καὶ ἄϑεος, ὃ δὲ ἄυλος πάντῃ καὶ ἁπλοῦς.
αὐτὸ μὲν οὖν τὸ πρᾶγμα τῶν σφόδρα ξητουμένων ἐστί, καὶ
εἴρηται ἡμῖν ἐν ἄλλοις. νῦν δὲ ἀπόχρη πρὸς τούσδε τοὺς
ἄνδρας ἐπιδεικνύναι τὴν τοῦ Πλάτωνος διάνοιαν ὁποία τίς 15
ἐστιν᾽ ὅτι μὲν γὰρ οὐχ ὃ δημιουργὸς πρώτως ὑφίέστησι τὴν
ὕλην, δῆλον ἐξ ὧν ἐρεῖ προελϑών [52 Ὁ], τρέα ταῦτα προ-
εἶναι τῆς τοῦ κόσμου γενέσεως, ὃν καὶ χώραν καὶ γένε-
σεν, καὶ τὴν μὲν γένεσιν ἔγγονον, τὴν δὲ χώραν μητέρα᾽ δοκεῖ
γοῦν διὰ τούτων τὴν μὲν ὕλην ὥσπερ ἀντιδιελεῖν τῷ δημι- 30
Β ουργῷ κατὰ τὸ μητρικὸν ἰδίωμα καὶ πατρικόν, τὴν δὲ γένε-
σιν ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦ παράγειν καὶ τῆς ὕλης. μήποτε
οὖν ἀπ᾽ ἄλλης τάξεως τῆς πρὸ τοῦ δημιουργοῦ τεταγμένης
ὑφίστησιν αὐτήν. ἐν γοῦν τῷ Φιλήβῳ [28 Ο] γράφει
διαρρήδην" τὸν ϑεὸν ἐλέγομέν που τὸ μὲν πέρας δεῖ- 35
ξαι τῶν ὄντων, τὸ δὲ ἄπειρον, ἐξ ὧν καὶ τοῖς σώμασι
καὶ τοῖς πᾶσιν εἶναι τὴν σύστασιν. εἰ τοίνυν καὶ τὰ σώ-
ματα ἐκ πέρατός ἐστι καὶ ἀπειρίας, τί τὸ ἐν αὐτοῖς πέρας;
καὶ ἡ ἀπειρία τίς: δῆλον τοίνυν, ὦ ὡς τὴν μὲν ὕλην ἀπειρίαν
᾿ φήσομεν, τὸ δὲ εἶδος πέρας. εἰ οὖν, ὥσπερ εἴπομεν. ὃ ϑεὺὸς 50
ΟᾺῈΡ
2. ἐστιν ὁ ΜΡ ὄ οἶ. ἀο οδ6]0 α 8. 910" 9488 8 εἶναί
οἵ 9 .ἀπαιτείας 5 10 μήτε ---11 τὸν ϑεόν οα ὃ 16 οὐχ
οἵα ΜΡ πρῶτῶς Ρ 18 γεννήσεως Ρ 19 καὶ τὴν μὲν γένεσιν
οῃ 24 φιλήμω Μ 46 τὸ μὲν ἄπειρον... τὸ δὲ πέρας
Ρ] αὗ. 218 οὗ. Ῥ. 268, 888 ΡΒΠ.8048 Ι σώματα οα! δ 2329 τοῖ-
ψυν Ο: γὰρ ἘΡ τὴν μὲν ΜΡ: μὲν τὴν Ο 80 εἴπωμεν Ο |
οὗ, ν». 261. 2088
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τι|ὰι. 804] 888
πᾶσαν ἀπειρίαν ὑφίστησι, καὶ τὴν ὕλην ὑφίστησιν, ἐσχάτην
οὖσαν ἀπειρίαν. καὶ αὕτη μὲν πρωτίστη καὶ ἄρρητος αἰτία
τῆς ὕλης" ἐπειδὴ δὲ πανταχοῦ τὰ ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἀνά-
λογον ὄντα πρὸς τὰς νοητὰς αἰτίας ἀπ᾿ ἐκείνων ὁ Πλάτων
ὑφίστησιν, οἷον τὸ ἐνταῦϑα ἴσον ἀπὸ τοῦ αὐτοΐσου, καὶ τὸ
ὅμοιον καὶ ξῷα τὰ τῇδε πάντα καὶ φυτά, κατὰ τὸν αὐτὸν
τρόπον δῆλον ὅτε καὶ τὴν ἐνταῦϑα ἀπειρίαν ἀπὸ τῆς πρώ-
της ἀπειρίας παράγει. καϑάπερ καὶ τὸ ἐνταῦϑα πέρας ἀπὸ Ὁ
τοῦ ἐκεῖ πέρατος. δέδεικται δ᾽ ἐν ἄλλοις, ὅτι τὴν πρώτην
ἀπειρίαν, τὴν πρὸ τῶν μικτῶν, ἐν τῇ ἀκρότητι τῶν νοητῶν
ἔδρυσε καὶ ἐκεῖϑεν αὐτῆς διατείνει τὴν ἔλλαμψιν ἄχρι τῶν
ἐσχάτων, ὥστε κατ᾽ αὐτὸν ἡ ὕλη πρόεισιν ἔκ τε τοῦ ἑνὸς
καὶ ἐκ τῆς ἀπειρίας τῆς πρὸ τοῦ ἑνὸς ὄντος. εἰ δὲ βούλει,
καὶ ἀπὸ τοῦ ἑξνὸς ὄντος καϑόσον ἐστὲ δυνάμει ὄν. διὸ καὶ
15 ἀγαϑόν πῇ ἐστι καὶ ἄπειρον, καὶ ἀμνυδρότατον ὃν καὶ ἀνεί-
δεον, διὸ καὶ ταῦτα πρὸ τῶν εἰδῶν καὶ τῆς ἐκφάνσεως αὖ-
τῶν. τὰ δὲ αὐτὰ ταῦτα καὶ Ὀρφεὺς [ἴτρ. ὅ2] παραδίδωσιν"
ὥσπερ γὰρ ὁ Πλάτων διττὰς παρήγαγεν αἰτίας ἀπὸ τοῦ
ἕνός, τὸ πέρας καὶ τὴν ἀπειρίαν, οὕτω δὴ καὶ ὁ ϑεολόγος
40 ἀπὸ τοῦ χρόνου τόν τε αἰϑέρα καὶ τὸ χάος ὑπέστησε. τοῦ
μὲν πανταχοῦ πέρατος αἴτιον τὸν αἰϑέρα, τῆς δὲ ἀπειρίας
τὸ χάος" καὶ ἀπὸ τούτων τῶν δυοῖν ἀρχῶν τούς τε ϑείους
γεννᾷ διακόσμους καὶ τοὺς ἐμφανεῖς, ἀπὸ μὲν τῆς κρείτ-
τονος πᾶν τὸ μόνιμον καὶ ταυτοποιὸν καὶ μετρητικὸν καὶ
5 συνεκτικόν, ἀπὸ δὲ τῆς λοιπῆς πᾶσαν τὴν κινητικὴν καὶ
ἑτεροποιὸν καὶ ἀνέκλειπτον πρόοδον καὶ τὴν ὑπ᾽ ἄλλων ὃὄρι-
ξομένην καὶ τὴν ὑπ᾽ ἄλλων συνεχομένην φύσιν καὶ τελευ- Ὁ
ταίαν τὴν ἐσχάτην ἀπειρίαν, ὑφ᾽ ἧς καὶ ἡ ὕλη περιέχεται,
σι
1
[-
διὸ καὶ ἀνομοίως ὡμοέωται πρὸς ἑαυτήν --- χάσμα μὲν γάρ
80 ἐστιν ὡς χώρα τῶν εἰδῶν καὶ τόπος. οὔτε δὲ πεῖραρ οὔτε
ΟἸἙΡ(Ν
2 ἂχ μὲν (ἡ) }) 6 8 πα΄ (. πάντοὺ σ ὅ αὐτοῦ ἴσου Ῥ:
ἴσου καὶ 11].: κατὰ οἱ Βδάοχττι. 11 ἱδρύε!ι Ρ 18 ἐκ οἴη ἘΡ
εἰ δὲ ---14 ὄντος ἰίοταῦ Ο: οὰ ΜῈ 1ὅ πῇ οὐ ὃ 168 ἀνείδεος
ΟἿΡ: οι ς 17 δαὰθ ἴῃ σϑρ. Π1388 22 δυεῖν Μ 26 ὁριζο-
μένην --- 211 ἄλλων οα Ὁ 27 τὴν ὉΡ 29 αὐτήν οὐ χάος Ν᾽
80 γώραν πσειραρ Ἡ Βὶο: πεῖρα Ῥ: πέρας Ο οὗ ἱπῖτὰ 1806
ΙΧΏΡ]. ἴπ ῬΆΥΒ. 4, 1 ν. ὅ28, 1488 Πόοῦθοῖκ Αρίδορῃ. 472 88
ῬΒΟΟΣΥΒ οἃ. Ὥ:ΘΆΙ. 1. Ὁ")
Ε
3886 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῶ. 804]
πυϑμὴν οὔτε ἔδρα περὶ αὐτήν ἐστιν, ὡς ἄστατον καὶ
ἄπειρον καὶ ἀόριστον οὖσαν' ἀξηχὲς δὲ αὖ σκότος καὶ
αὐτὴ ὡς ἀνείδεον λαχοῦσα τὴν φύσιν ὀνομάζοιτο ἄν “---
ὥστε καὶ Ὀρφεὺς κατὰ τοῦτον τὸν λόγον ἀπὸ τῆς πρωτίστης
τῶν νοητῶν ὑποστάσεως παράγει τὴν ὕλην ἐκεῖ γὰρ τὸ ἀξη-
χὲς σκότος καὶ τὸ ἄπειρον, καὶ ταῦτα μὲν κρειττόνως τῶν
ἐφεξῆς, τῇ δὲ ὕλῃ τὸ ἀλαμπὲς δι’ ἔνδειαν καὶ τὸ ἄπειρον,
οὐ κατὰ δυνάμεως περιουσίαν, ἀλλὰ κατ᾽ ἔλλειψιν. καὶ μὴν
καὶ ἡ τῶν Αἰγυπτίων παράδοσις τὰ αὐτὰ περὶ αὐτῆς φη-
σιν! ὅ γέ τοι ϑεῖος ᾿Ιάμβλιχος ἱστόρησεν, ὅτι καὶ Ἑρμῆς 1τ
ἐκ τῆς οὐσιότητος τὴν ὁλότητα παράγεσϑαι βούλεται" καὶ
δὴ καὶ εἰκὸς κἀκ τούτου τὸν Πλάτωνα τὴν τοιαύτην περὶ
τῆς ὕλης δόξαν ἔχειν. πρώτως μὲν οὖν ἀπὸ τούτων ὑφί-
σταται τῶν ἀρχῶν ἡ ὕλη, παράγει δὲ αὐτὴν τὰ δεύτερα καὶ
τρίτα νοητά τε καὶ νοερὰ αἴτια καὶ ὑπερουράνια καὶ ἐγκό- ιὉ
σμια. καὶ τί λέγω περὶ τῶν ϑεῶν αὐτῶν; ἀλλὰ καὶ ἡ τοῦ
παντὸς φύσις παράγει τὴν ὕλην καϑόσον ἐστὶ καὶ κατὰ τὴν
ἑαυτῆς ὕπαρξιν" κατὰ γὰρ ταύτην μετέχει τῆς πρωτίστης
αἰτίας" καὶ τοίνυν ὁ δημιουργὸς κατὰ μὲν τὴν ἑνάδα τὴν
ἐν αὐτῷ, καϑ᾽ ἣν καὶ ἔστι ϑεός, ἔστι καὶ τῆς ἐσχάτης ὕλης 30
αἴτιος, κατὰ δὲ τὸ ὃν τὸ δημιουργικὸν αὐτῆς μὲν οὐκ αἴτιος,
τῶν δὲ σωμάτων ἥ σώματα καὶ τῶν “σωματικῶν ποιοτήτων.
διόπερ ἡ γένεσις ἔγγονός ἐστε τοῦ ὄντος, κατὰ δὲ τὴν ἐν
αὐτῷ ξωὴν τῆς διὰ πάντων διηκούσης ψυχώσεως, κατὰ δὲ
τὸν νοῦν τῆς νοερᾶς εἰς τὸ πᾶν χορηγίας. καὶ πάντα μὲν 15
ὅσα κατὰ τὰς δευτέρας ποιεῖ δυνάμεις. μετὰ τῶν προτέρων
ἀπεργάξεται᾽ πᾶν γὰρ τὸ ἕννουν καὶ ξωῆς μετέχει καὶ τοῦ
ὄντος καὶ τῆς ἑνώσεως, καὶ τὸ ξῶν ἔστι τε καὶ ἕν ἐστι, καὶ
τὸ ὃν διὰ τῆς οἰκείας ξνότητος συνέχεται. τὸ δ᾽ ἔμπαλιν
οὐκ ἔστιν᾽ οὐ γὰρ ὅσα κατὰ τὸ ἕν, τοσαῦτα καὶ κατὰ τὸ ὃν 3
ωϊ
ΟΡ
θ “θειστόνος Ο (810) 7. ὁφεξῆς 5 [10 ὁ γέ Μ: ὁ δέ 5801.
γε: ὁ δὲ Ρ Ἑρμῆς οἵὰ Ρ 12 καὶ οἵαὰ Ἀ περὶ οχὴ Ρ
18 οὖν ουὰ Μ 14 ἡ οι ἘΙ͂Ρ τὰ Ο: κατὰ ἘΡ 16 ἡ οχχὰ
Ο 17 {ϑεόςν ἐστι ὑ δὰ Ῥ. 11,18 καὶ Ρ 220 ἑαυτῶ
ΔἸ ΟσΌγα ἔστι Ο: ὅτι ἘΡ 91 αὑτῆς 24 διοικούσης
80 καὶ οχῃ ἘΡ ὃν ΜΡ: ἕν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχι. 804] 5387
ὑφίστησιν, οὐδ᾽ ὅσα κατὰ τὸ ὄν, τοσαῦτα καὶ κατὰ τὴν τῆς
ξωῆς πηγήν, οὐδ᾽ ὅσα κατὰ ταύτην, τοσαῦτα {καὶ κατὰ τὸν Ε
βασιλικὸν νοῦν, ἀλλὰ ταῖς ὑψηλοτέραις δυνάμεσιν ἐπὶ πλεῖ-
στον διατείνει τὴν ξαυτοῦ πρόνοιαν. ταῦτα μὲν οὖν καὶ
δὲν ἄλλοις ἐξήτασται διὰ πλειόνων. ἐπανιτέον δὲ ἐπὶ
τὴν λέξιν καὶ ϑεατέον ἕκαστον ὅπως εἴρηται. τὸ μὲν οὖν
οὕτω δὴ τῆς ἀγαϑότητος ἐξάπτει τοῦ δημιουργοῦ, ταὐτὸν
δὲ εἰπεῖν τῆς ϑεότητος, τὴν ὅλην διακόσμησιν. τὸ δὲ πᾶν
ὅσον δρατὸν πρῶτον μὲν οὐδὲν ἀφίησιν ἔρημον τῆς τοῦ
10 ϑεοῦ προνοίας. ἔπειϑ᾽ ὅτι σωματικόν ἐστι τοῦτο τὸ ὁρατὸν
ἐπιδείκνυσιν᾽ οὐ γὰρ ἂν ἦν δρατὸν ἀσώματον ὃν καὶ ἄποιον᾽
ὥστε οὔτε τὴν ὕλην οὔτε τὸ δεύτερον ὑποκείμενον σημαίνει. 118
ἀλλ᾽ ἔστι τὸ ἤδη μετασχὸν τῶν εἰδῶν καὶ ἴχνη τινὰ ἔχον
αὐτῶν καὶ ἐμφάσεις πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον᾽ αἷ
1 γὰρ εἰδωλικαὶ τῶν εἰδῶν καὶ ἀδιάρϑρωτοι παρουσίαι δια-
φόρους αὐτῷ κινήσεις ἐμποιοῦσιν, ὡς καὶ αὐτὸς ἐρεῖ προ-
ελθῸὼν ὁ Τίμαιος, ταύτας δὲ ἐλλάμπουσι μὲν αἱ πρὸ τοῦ
δημιουργοῦ πᾶσαι τάξεις τῶν ϑεῶν, ἐξαιρέτως δ᾽ ἐλλάμπει
τὸ παράδειγμα αὐτῷ τῷ εἶναι καὶ πρὸ τῆς δημιουργίας" τὰ
γὰρ ὑπέρτερα αἴτια καὶ πρὸ τῶν δευτέρων ἐνεργεῖ, καὶ ὃ
μὲν δημιουργὸς μετὰ τοῦ παραδείγματος ποιεῖ, ἐκεῖνο δὲ
καὶ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ, καὶ ἐπὶ ταῦτα διαβαῖνον, ἐφ᾽ ἃ
μὴ φϑάνει τῆς δημιουργικῆς προνοίας ἡ ἐνέργεια. εἰ οὖν
ἐθέλεις τὰ πρωτουργὰ διιστάνειν αἴτια καὶ τὰ ἀπ᾽ αὐτῶν,
τἀγαϑὸν μὲν ἐρεῖς πάντων αἴτιον ὃν εἶναι καὶ ὕλης αἴτιον ---
διὸ καὶ αὐτὴ ἀναγκαῖον ---- καὶ τῆς εἰδοποιίας ---- καὶ γὰρ πᾶν
εἶδος μέτρον ἐστί ---- καὶ τῆς τάξεως --- καὶ γὰρ ἡ τάξις λόγος
ἐστὶ τῶν τεταγμένων --- τὸ δὲ παράδειγμα τῆς μὲν ὕλης οὐκ Β
ἔστι, τῆς δὲ εἰδοποιέας καὶ τῆς ἐν τοῖς εἴδεσι τάξεως τὸ
δὲ δημιουργικὸν τῆς τάξεως. διὸ καὶ παρέλαβε, φησίν, ἤδη
προκόψασαν τὴν ὕλην εἰς εἰδῶν μετάληψιν τοῦτο γὰρ τὸ
Θ
υι
Θ
ΟΡ
1 τὸ ὅν --- ἃ ὅσα κατὰ οἵὰ Ὁ 28 οὗ ΡὮ]]. 800 ὃ οὖν
οἵαὰ ὃ 188 αὐτῶν ἔχον ἘΡ 16 ἀδιόρϑρωτοι Ῥ; οἷ. Ῥ. 419,29
16 αὐτῶ ΜΡ’: αὐτων Ὁ 5]6 168 προελϑὼν ΟΝ: προιὼν ῬΙ οὗ
Τὰ. 408ΒἘ 43 Β 17 ἐλλάπουσι 5 28 φϑάνημΜμ᾿ 26 αὐτῇ Ἡ:
8 αὕτη 481 τῆς τάξεως «ς: τίς τάξις ΟΡ 81 προχόψαν Ρ
ΡΝ
388 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 80]
ἄταπτον ἤδη μορφωθὲν ὁπωσοῦν τοῦ ἀνειδέου κρεῖττον.
πάντων οὖν ἀεὶ καὶ ὅμα αἰτίων ὄντων, τῶν δὲ ἀποτελεσμά-
τῶν τῶν μὲν ἄχρι τῶν ἐσχάτων, τῶν δὲ ἄχρε τῶν ὑπὲρ
ἀμφότερα διὰ τὴν τῶν ὑπερτέρων ἐκτένειαν τὴν μὲν ὕλην
παραλαμβάνει τὸ παράδειγμα παρὰ τοῦ ἀγαϑοῦ καὶ εἰδο-
ποιεῖ᾽ τὰ γὰρ εἴδη καϑόσον εἴδη τοῦ παραδείγματός ἔστιν
ἔγγονα" τὸ δὲ δημιουργζικλὸν παρὰ τοῦ παραδείγματος τὰ
εἴδη παραδεξάμενον ἀριϑμοῖς διακοσμεῖ καὶ λόγοις τάξειεν ἐπι-
τίϑησιν. καὶ οὕτω μὲν εἰ διαστήσαις τὰ αἴτια, κἂν αὐτὸν δὲ
λέγῃς τὸν δημιουργὸν πάντων ἕνα ὄντα αἴτιον, ἄλλως μὲν
ποιήσειε κατὰ τὸ ἑαυτοῦ ἀγαϑόν, ἄλλως δὲ κατὰ τὸ ἐν αὖ-
τῷ παράδειγμα, ἄλλως κατὰ τὸ ποιητικὸν ἰδίωμα καὶ τεχνι-
κόν, ὡς εἴπομεν [ΡὉ. 8388, 14 88]. καὶ ἀϑρόως ἐκείνου καὶ
αἰωνίως ποιοῦντος ἄλλα ἀπ᾽ ἄλλου τῶν ἐν αὐτῷ πρύεισι᾽
Ο κατὰ τὸ ἀγαϑὸν ὕλη, εἶδος, τάξις" κατὰ τὸ παράδειγμα τὸ
ἐν αὐτῷ εἶδος" κατὰ τὸ τεχνικὸν ἰδίωμα ἡ τάξις᾽ ὥστε τὸ
εἰδοπεποιημένον τοῦτο πρὸ τῆς τάξεως ἀπὸ τοῦ παραδείγματος
ἔχει τὰς ἐμφάσεις ταύτας τῶν εἰδῶν, νοητοῦ ὄντος κατὰ τὴν
ἑαυτοῦ φύσιν. ἀπὸ ταύτης δὲ τῆς τάξεως καὶ τὰ λόγια
παράγει τὴν πολυποίκιλον ὕλην᾽
ἔνϑεν ὅἄδην ϑρῴσκει γένεσις πολυποικίλου ὕλης"
οὐ γάρ ἐστιν ἡ πρώτη πολυποίκιλος .ν οὐδὲ γένεσις αὐτῆς
ἐστιν, ἀλλὰ τοῦ ἔχοντος ἴχνη πρόδρομα τῶν εἰδῶν. ᾧ καὶ
δῆλον, ὅτι τὸ παράδειγμα καὶ ὃ δημιουργὸς διαφέρετον
ἀλλήλοιν. εἴπερ ἐκείνου μὲν ἡ ὕλη μετέχει καὶ πρὸ τῆς
κοσμοποιίας, ὅτε κατὰ τὴν ὑπόϑεσιν ὃ δημιουργὸς ἀπῆν,
τοῦ δὲ δημιουργοῦ μάλιστα ταντόμενον καὶ κοσμούμενον
μεταλαμβάνει, καὶ τότε πάρεστιν αὐτῷ ὁ δημιουργός. τὸ
οὖν παραλαβὼν λέγοιτο μὲν ἄν που καὶ ὡς πρὸς τὴν τῆς
δημιουργικῆς προνοέας ἐξῃρημένην παραδειγματιπκὴν αἰτίαν,
ἀφ᾽ ἧς παραλαμβάνει τὸ ὑποκείμενον ἴχνεσιν εἰδῶν ἤδη τισὶ
ΟᾺΡ
8 τῶν μὲν οι Ὁ 4 διὰ οχὰ Ὁ ὅ τἀγαϑοῦ ἘΡ
88 ἐπιτιϑεὶς ἘῬ 16 ἑαντῶ Ὁ 19 αὐτοῦ ΟἿ 21 ἄρδην
Ἰρσι: θὰ 8ὰ 1810 | οὗ, ογϑσϑ. ομβδ]ϊὰ. 8 κ48 ἔγνη ἘΡ: εἴδη 6
2 ἀλλήλων ἘΡῬ 28 παραλαμβάνει ῬΡ ὁ δημιουργὸς αὐτῶ Ν'
29 λέγϑι Ῥ 81 τὸ --- ἡ. 889,2 παραλαμβάνει οχὰ Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 30Α] 889
διαπεποικιλμένον, λέγοιτο δ᾽ ἂν καὶ ὅτι (ἀπ᾽ ἄλλης δυνάμεως
τὸ ἔργον ἄλληζνν παραλαμβάνει πρὸς τὴν τελείαν διακόσμη- Ὁ
σιν, εἰ καὶ πάσας ἐν τῷ δημιουργῷ ϑεωροίημεν᾽ εἴη γὰρ ἂν
ὁ αὐτὸς ὅ τε παραλαβὼν καὶ ὁ παραδοὺς ἄλλαις καὶ ἄλλαις
δυνάμεσιν οὐσιοποιῶν ἢ διακοσμῶν τὰ πράγματα. τὸ δὲ
οὐχ ἡσυχίαν ἄγον, ἀλλὰ κινούμενον ὅτι τὴν φύσιν
αὐτῷ δέδωκε μόνην ἡ ὑπόϑεσις δείκνυσιν, ἀφ᾽ ἧς ἡ κίνη-
σις᾽ ἄλογος γὰρ ἡ φύσις οὖσα καὶ οὐ ϑεόϑεν ποδηγετου-
μένη ποίαν ἔτι φυλάττειν τάξιν δύναιτο ἄν; δηλοῖ δὲ τοῦτο
10 καὶ ἐν τῷ Πολιτικῷ [272 Ἐ]7 τὸν γὰρ δημιουργὸν ἀπο-
στήσας τοῦ κόσμου κινεῖσθαί φησιν αὐτὸν ὑπὸ δή τινος
εἱμαρμένης καὶ συμφύτου καϑ᾽ αὑτὸν ἐπιϑυμίας"
ὅπερ οὖν ἐκεῖ μετὰ τὴν δημιουργίαν, τοῦτο ἐνταῦϑα πρὸ
τῆς δημιουργίας ὑποθέμενος ἀταξίαν εἰσήγαγεν εἰς τὴν τοῦ
16 ὁρατοῦ κίνησιν ἄνευ νοῦ γιγνομένην. καὶ τοῦτο μὲν τοι-
οὔτον. τὸ δὲ εἰς τάξιν ἄγεεν ἐκ τῆς ἀταξίας καὶ διὰ
νοῦ μετουσίας καὶ ζωῆς νοερᾶς παραγίνεται. τὸ δὲ ἡγη-
σάμενος τὴν νόησιν ἐνδείκνυται τὴν δημιουργικὴν ἀνάλογον
οὖσαν τῇ βουλήσει καὶ δυνάμει. προλαβὼν οὖν ἐν μὲν τῷ
βουληϑεὶς τὴν βούλησιν, ἐν δὲ τῷ κατὰ δύναμιν τὴν
δύναμιν, ἐκ τρίτων ἐν τῷ ἡγησάμενος προσέθηκε τὴν νοε-
ρὰν γνῶσιν" τούτοις γὰρ αὖ καὶ ἐν Νόμοις [ΣΧ 900 ΠῈ88]
ἐχαρακτήριξε τὴν ϑείαν πρόνοιαν, ἀγαϑότητι, δυνάμει, γνώ-
σει᾽ ἀγαθότης μὲν γάρ ἐστε πατρικὴ καὶ περὶ τὰ πρῶτα,
5ὅ δύναμες δὲ μήτηρ καὶ δεύτερον, γοῦς δὲ τρίτον ὃ γνωστι-
κός᾽ ἦἧ, μὲν γὰρ ἀγαϑότης τὸ πρῶτον, ἡ δὲ δύναμες σὺν
ἐκείνῳ, τῷ πρώτῳ δηλαδὴ τῆς τοιάδος, ὁ δὲ νοῦς ἀπ᾽ ἐκεί-
νου τὸ τρίτον. τὸ δὲ αὖ ἐκεῖνο τούτου ἄμεινον τὴν
τάξιν λέγει τῆς ἀταξίας" ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἡ τάξις, τοῦτο δὲ ἡ
80 ἀταξία καὶ γὰρ οὕτως εἴρηται {τόν εἰς τάξιν αὐτὸ ἦγεν
ἐκ τῆς ἀταξίας. τοῦτο οὖν τὸ ὥστερον ῥηϑὲν ἐκάλεσεν,
. ἐκεῖνο δὲ τὸ πρότερον. ἔχει δὲ τὸ τοῦτο καὶ τῆς παρούσης
σι
Θ
ΟΡ
2 ἄλληζνΣ 586]. δύναμιν 88 οὗ, ». 8,6 10 τῷ οπι
168 τοιοῦτο Ῥ 16 καὶ 46] 17 μετουσίας ΟἿ: μεσιτείασ
(ε ὁχ η) Ρ εἰς δὅβ τρίτον ἡ γνωστικὸς 2688 οὗ, οΥδο.
Ομ8]α. 138. 29 λέγειν ΜΡ 80 εἴρητο ΜΡ τὸν 188 Ηϑάθσι.
890 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΊΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἰ πὶ, 80 Α]
ἀταξίας ἔνδειξιν, ἣν παρέλαβεν ὁ δημιουργός, τὸ δὲ ἐκεῖνο
τῆς ἐν τῷ δημιουργῷ προὐπαρχούσης τάξεως, καϑ'᾽ ἣν καὶ τὰ
ἄτακτα τάττειν ἔμελλεν. ᾿Δριστοτέλης μὲν οὖν τὴν ἐν τῷ
δημιουργῷ τάξιν οὐκ οἶδεν, ἀλλὰ τὴν ἐν τοῖς ἀποτελέσμασι,
τό γε μὴν εὖ ἐν ἀμφοτέροις τίϑησιν, ἵνα ὃ νοῦς κατ᾽ αὐτὸν 5ς
Ἐ' ἐφετὸς μὲν ἧ τοῖς δευτέροις, πονητικὸς δὲ μηδαμῶς. ὁ δέ
γε Πλάτων Ὀρφεῖ συνεπόμενος ἐν τῷ δημιουργῷ πρῶτον
εἶναί φῆσι τὴν τάξιν καὶ τὸ πρὸ τῶν μερῶν ὕλον᾽ πάντα
γὰρ ὧν αὐτὸς νοερῶς ἔμελλε τὰ αὐτὰ ποιεῖν αἰσθητῶς" εἰ
γὰρ αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ ---- τοῦτο δὲ ἀναγκαῖον, ἕνα μὴ
προαίρεσιν καὶ ἀμφίβολον δοπὴν ἐπ᾽ αὐτὸν ἀναπέμπωμεν ---
ἤτοι κατὰ ἀπομερισμὸν καὶ ἐλάττωσιν ποιεῖ τῶν ἑαυτοῦ δυνά-
μεῶν; ὥσπερ τὸ πῦρ, ἣ μένων ὅς ἐστιν αὐτῷ τῷ εἶναι
παράγει, τὰ ἐφεξῆς. εἰ μὲν οὖν κατὰ ἀπομερισμόν, ἄτοπον"
119 οὐδὲ γὰρ ἡ φύσις ἐλαττοῦται ποιοῦσα τρίχας ἢ ὀδόντας ἢ τὉ
ἄλλο τε τῶν μορίων πολλῷ δὴ πλέον τὴν ἐξῃρημένην οὐ-
σίαν καὶ ἑαυτὴν ὑφιστάνουσαν ἀνελάττωτον. προσήκει φυλάτ-
τειν. εἰ δὲ ὅπερ ἐστὶ μένων αὐτῷ τῷ εἶναι ποιεῖ, διὰ τοῦτο
μὲν ὅμοιον ἑαυτῷ ποιεῖ; δι᾽ ἐκεῖνο δὲ καϑ᾽ ὅλον ξαυτόν᾽ τὸ
γὰρ ἐλαττούμενον οὐ καϑ᾿ ὅλον ποιεῖ. πάντα ἄρα ἐν ἑαυτῷ 30
πρώτως" τὰ δὲ ἐκτὸς εἰκόνες τῆς αὐτοῦ παντότητος᾽" καὶ ἡ
τάξις ἄλλως μὲν ἐν τοῖς ἀποτελέσμασιν, ἄλλως δὲ ἐν τοῖς
παραδείγμασιν αὕτη μὲν γὰρ συμπλέκεται τοῖς ἀτάκτοις.
ἐκείνη δὲ αὐτὸ τάξες ἐστίν, ἐν ξαυτῇ οὖσα καὶ ἑαυτῆς, ἕνα
καὶ τὰ ἄτακτα δύνηται τάττειν ἐξῃρημένη τε ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ 96
σῴξουσα τὴν ξαυτῆς οὐσίαν ἄχραντον. ταῦτα μὲν οὖν περὶ
τῶν λέξεων εἰρήσϑω παρ᾽ ἡμῶν. ἄξιον δὲ μηδὲ ἐκεῖνο
παραλιπεῖν. ὅτι μιμεῖται τοὺς ϑεολόγους πρὸ τῆς κοσμο-
ποιέας τὸ πλημμελὲς καὶ ἄτακτον ὑφιστάς᾽ ὡς γὰρ ἐκεῖνοι
πολέμους καὶ στάσεις εἰσάγουσι τῶν Τιτάνων πρὸς τοὺς 90
Ὀλυμπίους, οὕτω δὴ καὶ ὃ Πλάτων δύο ταῦτα προῦποτί-
Β ϑέται, τό τε ἄκοσμον καὶ τὸ κοσμοποιόν, ἵνα ϑάτερον κοσμηϑῇ
ΟᾺΡῬ
8 οὗ. ταοίϑρῃ. 1 10. 1076" 1158Βὁ τὴν οι 4 εἶδεν Ο
ὃ μένη ΟΡ ποιητικῶς ΜΡ 10 τὸ Ρ̓ 11 ἀναφέρωμεν Ῥ
12 μερισμὸν Ρ 11 ἐλάττων Ὁ 19 ἑαυτὸ ποιεῖ ΜὶἪ ἑαυτόν
ΘρῸ: ἑαυτό ΟΜΡ: ἑαυτοῦ 5: ἑαυτῷ ΓΙ 20 αὐτῷ ς 34 ἑαυτῇ
Ὁ: αὐτῇ ἈΡ 29 γὰρ ΜΡ: γ᾽ ὁ 82 τό τε οτὰ Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴμ. 804] 89]
καὶ μετάσχῃ τῆς τάξεως. ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μὲν ϑεολογικῶς" αὖ-
τοὺς γὰρ τοὺς προστάτας τῶν σωμάτων ἀντιτάττουσι τοῖς
Ὀλυμπίοις ὁ δὲ Πλάτων φιλοσόφως ἀπὸ τῶν ϑεῶν ἐπὶ τὰ
διοικούμενα τὴν τάξιν μετήγαγε. Φέρε δὴ οὖν καὶ ὅσα ὃ
56 φιλόσοφος Π ορφύριος ἐν τούτοις ἱεροπρεπῆ νοήματα παρα-
ὃ ἐδωκε; συντόμως περιλάβωμεν. Πρῶτον μὲν οὖν ἀποτείνεται
πρὸς τοὺς περὶ ᾿Δττεκὸν πολλὰς ὑποτιϑεμένους ἀρχὰς συνα-
πτούσας ἀλλήλοις τὸν δημιουργὸν καὶ τὰς ἰδέας, οὗ καὶ τὴν
ὕλην ὑπὸ ἀγενήτου φασὶ κινουμένην ψυχῆς, ἀλόγου δὲ καὶ
10 κακεργέτιδος, πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως φέρεσϑαι. {καὶ προῦφ-
ἱστᾶσι κατὰ χρόνον τὴν μὲν ὕλην τοῦ αἰσϑητοῦ, τὴν δὲ
ἀλογίαν τοῦ λόγου, τὴν δὲ ἀταξίαν τῆς τάξεως. ἔστω δὴ
οὖν, ὥς φασιν, ὕλη καὶ ϑεὸς ἀγένητα ἄμφω ἀπ᾽ αἰτίας.
οὐκοῦν τὸ μὲν ἀγένητον αὐτοῖς κοινόν" διαφέρει δὲ ὅμως
15 ἀλλήλων" ἄλλῳ ἄρα τινὶ καὶ οὐ τῷ ἀγενήτῳ. ἐκεῖνο οὖν,
ὦ διαφέρει ἀλλήλων, οὐκ ἂν εἴη ἀγένητον. γενητὸν ἄρα.
ἀλλὰ ἀδύνατον τὰ ἀγένητα τῷ γενητῷ διαφέρειν. ἔπειτα τί
τὸ τῆς διακρίσεως αὐτοῖς αἴτιον καὶ ποιῆσαν τὸ μὲν σωστι-
κόν, τὸ δὲ φϑαρτικόν; εἰ μὲν γὰρ τὸ ἀγένητον, ἄτοπον" ἦν
40 μὲν γὰρ ἂν πᾶν τὸ ἀγένητον σωστικόν, ἢ πᾶν τὸ ἀγένητον
φϑαρτικόν, εἴπερ τὸ ἀγένητον ἐποίει σωστικὸν τὸν ϑεόν, ἢ
τὸ ἀγένητον τῆς ὕλης φϑαρτικὸν τὴν ὕλην. εἰ δὲ ἄλλο τι
λεκτέον ἐκεῖνο, πότερον καὶ αὐτὸ ἀγένητον ἢ γενητόν; εἴτε
γὰρ γενητὸν τῶν ἀγενήτων αἴτιον, ἄτοπον᾽ εἴτε ἀγένητον,
9.56 πῶς τῶν πάντη ἀγενήτων ἄλλο αἴτιον ἀγένητον; οὐδὲν γὰρ
μᾶλλον ἐκεῖνο τούτοις αἴτιον ἢ ταῦτα ἐκείνῳ, πάντων καϑ-
ἅπερ ἀγενήτων ὄντων᾽ ὥστε πάλιν͵ ἄλλο πρὸ τούτων ξητή-
σομὲν αἴτιον αὐτῶν τῆς διαφορᾶς, καὶ ἐπ᾽ ἄπειρον ἡ ἄνοδος
ἔσται" εἰ γὰρ μηδὲν ἔσται αἴτιον τοῖς διαφέρουσι τῆς δια-
80 φορᾶς καὶ τοῦ τὸ μὲν εἶναι σωστικόν, τὸ δὲ φϑαρτικόν, τὸ
ΟΡ
48 τόὺς ὀλυμπίδυς Ἃ πἷο 4 χαὶ οὰ Ὁ ὅ8 παρέ-
δωκε Ῥ ὃ ἀλλήλοις ς: ἀλλήλαις ΟΡ: δὴ τοῖῦϑ ταυΐ]α Ὁ
Πδάοστῃ. 9 ἀπὸ Ῥ καὶ 5: ὁοὰλ ΟΝΡ 10 καὶ δ0ἀ 5
13 ἀναλογίαν ῬἘ 1ὅ ἄλλῳ οὰ ἘΡ ἄρα οὐ ὃ ἔοτί. ἀλλ᾽
ἄλλῳ τιννρλῤ λ 16 ἀγένητον Ο: γενητόν ἍῚΡ0 ΤΓ:[-ν»-} 18 καὶ ποιῆ-
σαν καὶ δ. 20 μὲν οι ΜΜΨ 21 τοῦ ϑεοῦ σωστικὸν τὸν ϑεὸν ς
21] πρὸς Ρ 915. ζητήσωμεν 80 τοῦ τὸ Ρ: τοῦτο ΟΝ
802. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ}ω. 804]
τυχαῖον ἐπικρατήσει τῶν ἀρχῶν᾽ αἰτίας γὰρ ἀνῃρημένης ἡ
συνδρομὴ τῶν τοιῶνδε ἀρχῶν ἄλογος ἔσται καὶ ἀναίτιος.
ἔτι δὲ τὸ τὸ κακὸν διαιώνιον ποιεῖν ὥσπερ καὶ τὸ ἀγαϑόν,
ἄτοπον" οὐ γὰρ ὁμότιμον τῷ ϑείῳ τὸ ἄϑεον οὐδὲ ἐπίσης
ἀγένητον οὔτε ὕλως ἀντιδιῃρημένον᾽ τί ιγὰρ μᾶλλον αὔταρ-
κές ἔστι ϑάτερον ἢ ἄτρεπτον ἢ ἀμετάβλητον, εἴπερ ἑκάτερον
αὐτῶν ἐξ ἀιδίου, μηδὲν τοῦ λοιποῦ προσδεόμενον; ἔτι
τοένυν, εἰ τὸ μὲν ἐπιτήδειον πρὸς τὸ κοσμεῖσθαι. τὸ δὲ
πρὸς τὸ κοσμεῖν, πόϑεν αὐτοῖς ἡ ἐπιτηδειότης; δεῖ γὰρ εἷς-
ναί τι τὸ συνάπτον ἄμφω καὶ ποιοῦν σύμμετρα ἀλλήλοις"
οὐ γάρ που ταῦτα ἀπεσπασμένα ἀλλήλων καὶ ἐναντίως ἔχοντα
ξαυτὰ ἐπιτήδεια πρὸς τὴν σύνοδον ἀπεργάξεται. εἰ μὴ ἄρα
καὶ τοῦτο ἀπὸ ταὐτομάτου γίγνεσθαι φαῖεν, οὐδὲ τοῦ 4ϑη-
ναίου ξένου []ορ. Χ 8910] λέγοντος ἀκούοντες πηγὴν
ἀνοήτου δόξης εἶναι ταύτην͵ εἴ τίς φησι πρὸ λογισμοῦ
τὸ ἄλογον εἶναι καὶ πρὸ τῆς νοερᾶς τέχνης τὸ τυχαῖον ἐπι-
κρατεῖν, οὐδὲ τοῦ Σωκράτους ἐν Πολιτείᾳ λέγοντος μὴ
δεῖν ἐπὶ τοῦ πλήϑους μένειν, ἀλλὰ ἀνατρέχειν ἀπὸ τῶν
πολλῶν ἐπὶ τὰς κοινὰς αὐτῶν μονάδας. ἔτει τὴν ἀνωτάτω
ἀρχὴν οὐ ταύτῃ μόνον χαρακτηρίξειν δεῖ τῷ μὴ ἔχειν ἄλ-
λην ἀρχήν --- τοῦτο γὰρ οὔπω δείκνυσι τὴν ἀξίαν αὐτῆς ---
ἀλλὰ τῷ πάντα ἐξ αὐτῆς. εἰ δὲ τοῦτο, οὐκ ἂν εἶεν ἀρχαὶ
πλείους μιᾶς" ἔσται γὰρ οὕτως οὐ πάντων αἴτιος ὁ ϑεός,
ἀλλὰ τινῶν. εἰ δὲ καὶ τῆς ὕλης ἄρχοι, μία ἡ ἀρχὴ καὶ οὐ
Ὁ
πολλαί. ἕἔτε δέ, εἰ ἐν τούτῳ ἔχοι τὸ εἶναε ἀρχή, ἐν τῷ 5:5
τινῶν εἶναι καὶ κοσμεῖν τὸ ἄτακτον, ἅμα ἔσται τοῖς ἐξ αὐὖ-
τῆς, καὶ οὐδὲν μᾶλλον ἀνῃρημένης τῆς ἀρχῆς ἐκποδὼν τὰ
μετ᾽ αὐτήν, ἢ τούτων μὴ ὄντων ἀναιρεῖται ἡ ἀρχή. τοῦτο
δέ, ἐπειδὴ πολλάκις φασὶ τὴν ἀρχὴν ἐν τούτῳ ἔχειν τὸ εἶναι,
ἐν τῷ δημιουργεῖν. εἰ δὲ τοῦτο ἀληϑές, οὐχ οἷόν τε κόσμου 90
ΟΡ
ὃ τὸ τὸ Ἀ: τὸ ΟΡ ὄὅ τροοίϊϊυβ οὐδὲ8β 1Π1 ἀνεσπασμένα Ὁ
18 γίγνεσϑαι οα ὃ τοῦ ἈΡ: τοῖς Ο 16 προλογισμοὺς Ἃ:
σρὸς τέχνης λογισμοὺς Ρ 16 καὶ τὸ πρὸ τῆς ἘΡ τέχνης
οἵα Ὁ 168 ἐπικρατεῖν 4: ἐπικρατεῖ ΟἿἿΡ | οὗ τορ. ὙΠ δ28
--δὴῶθ 188 ἀπὸ τὰς τῶν πολλῶν Ο 8:5 τῶν --- 19 τὰς 1ὐοχαῦϊ Ο
21 ἀταξίαν Μ 22 αἱ ἀρχαὶ 28 οὕτως ΟΝ: ὄντως Ρ
2ὅ ἔχει Ο 80 εἰ δὲ τοῦτο ἀληθές οἵα Ὁ
ΠΡΟΚΛΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|. 804. 8908
μὴ ὄντος εἶναι τὴν ἀρχήν. αὖϑις δὲ μεταβαλλόμενοι λέγου-
σιν εἶναι καὶ ἄνευ τοῦ δημιουργεῖν τὸν ϑεόν, οὐδὲ τοῦτο
εἰδότες, ὅτε αἵ ἀληϑεῖς δυνάμεις αὐτῷ τῷ εἶναι ἐνεργοῦσι,
καὶ ἡ αὐξητικὴ δύναμις καὶ ἡ ϑρεπτικὴ αὐτῷ τῷ εἶναι
δ τρέφει τὸ σῶμα καὶ αὔξει. οὕτω δὴ οὖν καὶ ἣ ψυχὴ ψυ-
χοῖ καὶ ξωοποιεῖ καὶ κινεῖ τὸ ὄργανον ξαυτῆς" οὐ γὰρ
προελομένων ἡμῶν αἰσϑάνεται ἣ σφύζει τὸ σῶμα, ἀλλ᾽ ἡ
παρουσία μόνον τῆς ψυχῆς ἀποτελεῖ τὰς ἐνεργείας ταῦτας.
ἔτι τὸ πᾶν πρός τι πεφυκὸς ἀεὶ κατ᾽ οὐσίαν ἔχει ἐκείνην
τ τὴν δύναμιν, τὸ δὲ ἄλλοτε ἄλλως μεταβαλλόμενον ἐπίκτητον.
εἰ μὲν οὖν ὁ ϑεὸς ἀεὶ δημιουργεῖ; σύμφυτον ἂν ἔχοι τὴν
δημιουργικὴν δύναμιν" εἰ δὲ μή. ἐπίκτητον. πῶς οὖν ἐξ
ἀτελοῦς γένεται τέλειος καὶ ἐκ μὴ τεχνίτου τεχνίτης;
Δεύτερον δὴ κεφάλαιον ἐπὶ τούτῳ τὸ δεικνύον, ὅτι καὶ
15 Πλάτων ἐπὶ μίαν ἀρχὴν ἀνάγει τὰ πάντα, καὶ ἀπὸ τῶν
ἐν Πολιτείᾳ [ὉἹ ὅ08 ΒΟ] λόγων. ἐν οἷς τὸν μὲν ἥλιον
αἰτιᾶται τῶν ὁρατῶν, τὸ δὲ ἀγαϑὸν τῶν νοητῶν, αὐτὸν δὲ
αὖ πάλιν τὸν ἥλιον ἔγγονον τοῦ ἀγαϑοῦ προσαγορεύει"
καὶ ἀπὸ τῶν ἐν Ἐπιστολαῖς [8128], ἐν οἷς περὶ τῶν
0 πάντων βασιλέα τὰ πάντα εἶναί φησι καὶ ἐκείνου
ἕνεκα πάντα" εἰ γὰρ πάντα ἐπέστραπται πρὸς ἐκεῖνον καὶ
περὶ ἐκεῖνον ὑἡφέστηκεν, ἁπάντων ἐστὶν ἀρχὴ καὶ οὐ τινῶν᾽
ὃ γὰρ ἂν λάβῃς. ἐκεῖϑεν ἔσται" καὶ ἀπὸ τῶν ἐν Φιλήβῳ
[28 6], ἐν οἷς πάντα μὲν ἐκ πέρατος εἶναι καὶ ἀπειρίας 190
46 λέγει σαφῶς, αὐτῶν δὲ τούτων τῶν ἀρχῶν αἴτιον ἕν προῦπ-
ἄρχειν τὸν ϑεόν, ὡς καὶ μίαν ἀρχὴν εἶναι καὶ πλείους, ἀλλὰ
ταύτας ὑπὸ τὴν μίαν τελεῖν καὶ ἀπὸ τῶν ἐν Σοφιστῇ
[2585]. ἐν οἷς ἀπαντᾷ πρὸς τοὺς πολλὰ τὰ ὄντα λέγοντας
καὶ χωρὶς πρὸς τοὺς αὐτὸ τὸ ὃν ἀρχὴν τιϑεμένους, δεικνύς,
80 ὅτε οὔτε ἀπὸ τοῦ πλήϑους ἄρχεσθαι δεῖ τῶν ὄντων οὔτε
ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὄντος, ἀλλ᾽ ἀπ᾽ αὐτοῦ τοῦ ἕνός. Τρίτον
σ ΡΟ.
2 οὐδὲ τοῦτο Ἡ: εἰ δὲ τοῦτο ΟἿΡς ἔὅ Ροββῖβ {τὸν ἕαυ-
τῆς 9 ἔτι πᾶν τὸ ς 11 σύμφοιτον ἔχει Ο 16 τὰ
οἵα ἈΡ 16 τὸ μὲν Ὁ 11 αὐτῶν δὲ Ο τῷ ἔκγονον ]δ..
198 περὶ τὸν πάντων Ῥ]αῖ. 250 τὰ οἵχὰ Ῥ]αὺ. 21 πρὸς ἐκεῖ-
γον ἐπέστραπται Μ 28 ὃ Ο: ὅτι ἈΡ φιλήμω ἈΞ: φιλίβω Ο
ῶδ8 προυπάρχει ὁ 80 γγὶυβ οὔτε οἵω
8904 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤἸἸω. 804]
τοίνυν, ὅτε οὐδὲ ὃ ποιητής, ὃν παραλαμβάνουσιν ἀρχήν.
προσήκει. τῷ Πλάτωνι" οὔτε γὰρ αἱ ἰδέαι κεχωρισμέναι τοῦ
γοῦ καϑ᾽ αὑτὰς ὑφεστήκασιν, ἀλλ᾽ ὃ νοῦς εἰς ξαυτὸν ἐπε-
στραμμένος δρᾷ τὰ εἴδη πάντα᾽ διὸ ὁ ᾿4ϑηναῖος Ξένος
Ποῳ. Χ 898 Β] σφαέρας ἐντόρνου περιφορᾷ τοῦ νοῦ τὴν ὁ
ἐνέργειαν ἀπείκασεν᾽ οὗ δὲ ἀδρανεῖς τὰς ἰδέας τύποις κορο-
πλαϑικοῖς ἐοικυίας ἐφ᾽ ἑαυτῶν οὔσας καὶ ἔξω τοῦ νοῦ κει-
μένας εἰσάγουσιν. οὔτε ὃ δημιουργὸς ὃ πρώτιστός ἐστι θεός"
κρείττων γὰρ ἐκεῖνος ἁπάσης τῆς νοερᾶς οὐσίας. οὔτε ψυχή
Β τις ἄλογος κινεῖ τὸ πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως φερόμενον᾽ πᾶσα 10
γὰρ ψυχὴ γέννημά ἐστι τῶν ϑεῶν. οὔτε ὅλως ἐξ ἀτάκτου
τεταγμένον γίνεται τὸ πᾶν" εἰ γὰρ ὃ ϑεὸς βούλεται εἰς τάξιν
ἄγειν πάντα, πῶς βούλεται: ἄρα, ἀεὶ ἢ ποτέ; εἰ μὲν γὰρ
ποτέ, ἢ παρ᾽ αὐτὸν τοῦτο ἢ παρὰ τὴν ὕλην. ἀλλ᾽ εἰ παρ’
αὐτόν, ἅτοπον᾽ ἀεὶ γὰρ ἀγαϑός᾽ τὸ δὲ ἀγαϑὸν πᾶν ἀεὶ εὖ τὸ
ποιητικόν εἰ δὲ παρὰ τὴν ὕλην ἀντικπόπτουσαν, πῶς νῦν
κεκόσμηται; ὅτι, φασίν, ἐπιτηδεία γέγονεν εἰς τὸ δέξασθαι
τὸν δημιουργικὸν λόγον" τοῦτο γὰρ καὶ ἐπιτηρεῖν τὸν ϑεό Ἃ
τὴν ἐπιτηδειότητα αὐτῆς. ἀνάγκη δὴ οὖν οὐκ ἄτακτον οὖσαν
αὐτὴν εἰς τάξιν ἦχϑαι --- οὐ γὰρ ἂν ἦν ἐπιτηδεία --- ἀλλὰ 30
πεπαυμένηζυν τῆς ἀταξίας" ἡ γὰρ ἀνεπιτηδειότης ἐστὶν ἡ ἄτα-
τος αὐτῆς κίνησις. οὐκ ἄρα ἡ ὕλη αἰτία τῆς ἀκοσμίας.
ἀλλὰ μὴν οὐδ᾽ ἡ τοῦ ϑεοῦ βούλησις" ἀεὶ γὰρ ἀγαθός" ἀεὶ
ἄρα καὶ ὁ κόσμος ἐκοσμεῖτο καὶ ὁ δημιουργὸς ἔταττε τὴν
πλημμελῆ καὶ ἄτακτον φύσιν. τί δή ποτε οὖν ὑπέϑετο τὴν 35
ἀταξίαν; ἦ ἵνα ϑεωρήσωμεν, ὅπως ἄλλη μὲν ἡ τῶν σωμά-
Ο τῶν γένεσις. ἄλλη δὲ ἡ γενομένων αὐτῶν τάξις, ὑποϑετέον
ὄντα μὲν αὐτά, κινούμενα δὲ ἀτάκτως" αὑτὰ γὰρ τάττειν τὰ
σώματα ἀδύνατον. τὴν οὖν τάξιν τὴν ἀλλαχόϑεν αὐτοῖς
ἐφήκουσαν παραδεῖξαι βουλόμενος ταῖς κινήσεσιν αὐτῶν τὴν 30
ἀταξίαν συνυπάρχουσαν ἄνευ τῆς ϑείας αἰτίας ἀπέφηνεν.
ΟΡ ἱμάθ ἃ υ-ὅ [τοῦ νοῦ ΝΡ
1 ὁ Ο: εἰ ΜΡ ὃν Ο: ὧν ΜΡ ἀρχῶν ΜΡ 242. προσή-
κει τί τῶκξδκεᾳοΤ 8 ἑαυτὰς ΜΡ 68 οὗ γ". 880, 286 ΤὨμραθί. 141
10 φερόμενον Ἀ: κινούμενον Ν 18 ἄρα 1].: οὐ 8Β 19 οὐκ
ὭΡ 20 ἄγειν 21 πεπαυμένη ἹΉΡ: θτὰ ΚτΟ]] ἤδάθδιτη.
ἼΒ ἡ : εἰ ΝΡ 246 ἣ 1. ϑϑεωρήσομεν Μ 28 αὐτὰ -:
τὰ ΜΝΡ: 8. ἀ61]} Πδάθσγηο. αὑτὰ ορο: ἑαυτὰ ς: αὐτὰ ΜῊΡ
ΠΡΟΚΛΟΥΎ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 804Ὰ] 839
εἰ δὲ ὃ ᾿Δριστοτέλης ἡτιάσατο τὸν εἰπόντα καϑ᾽ ὑπόϑεσιν
προειλῆφϑαι τοῦ κόσμου τὸ ἄκοσμον, λέγων μὴ συμβαίνειν
ταῦτα, ἐφ᾽ ὧν αἵ ὑποϑέσεις παραλαμβάνονται οἷον ἐπὶ γεω-
μετρίας --- δύνασϑαι γὰρ εἶναι ταύτας καϑ᾽ ξαυτάς --- ῥητέον,
6 ὅτε οὐχ οὕτω καϑ᾽ ὑπόϑεσιν λέγεται τὸ ἄκοσμον προὺὐποκεῖ-
σϑαι δεῖν, ἀλλ᾽ ὡς αὐτὸς τὸ ἀνείδεον ὁρᾷ πρὸ τῶν εἰδῶν,
εἰ καὶ μηδέποτέ ἐστιν ἐκείνων χωρίς, οὕτω τὸ εἰδοπεποιη-
μένον μέν, ἔτι δὲ ἀδιάρϑρωτον εἴληπται πρὸ τῆς τάξεως,
εἰ καὶ μηδέποτε πρὸ τάξεως ἦν, ἀλλ᾽ ὁμοῦ τῇ τάξει συνυφ-
10 εστός. Τέταρτον πρὸς τοῖς εἰρημένοις ἐστὶ τῶν λόγων
κεφάλαιον, ἐν ᾧ τὸν τρόπον ἐπιδεικνύει τῆς δημιουργίας
αὐτῷ τῷ εἶναι τὸν ϑεῖον νοῦν ἐπιτελούμενον, καὶ κατα-
σκευάξει διὰ πλειόνων᾽ καὶ γὰρ οὗ τεχνῖται δέονται πρὸς
τὴν ἐνέργειαν ὀργάνων διὰ τὸ μὴ πάσης κρατεῖν τῆς ὕλης,
16 δηλοῦσι δὲ καὶ αὐτοῖς τοῖς ὀργάνοις χρώμενοι πρὸς τὸ εὖ-
εργὸν ποιῆσαι τὴν ὕλην, τρυπῶντες ἢ ξέοντες ἢ τορνεύοντες,
ἃ δὴ πάντα οὐ τὸ εἶδος ἐντίϑησιν, ἀλλ᾽ ἐξαιρεῖ τὴν ἀνεπιτη-
δειότητα τοῦ δεξομένου τὸ εἶδος" αὐτὸς δὲ ὃ λόγος ἀχρόνως
ἀπὸ τῆς τέχνης παραγίνεται τῷ ὑποκειμένῳ, πάντων ἐξαι-
0 ρεϑέντων τῶν ἐμποδών. καὶ εἰ μηδὲν ἦν καὶ τούτοις ἐμ-
πόδιον, τό τε εἶδος ἀϑρόως ἂν τῇ ὕλῃ προσῆγον καὶ ὀργά-
νῶν οὐδὲν ἂν ὅλως ἐδεήϑησαν. καὶ μὴν καὶ ἡ φαντασία
πολλὰ περὶ τὸ σῶμα παϑήματα ἀπεργάξεται παρ᾽ αὐτὴν μό-
νὴν τὴν ξαυτῆς ἐνέργειαν᾽ ἠσχύνθϑη γάρ τις φαντασϑεὶς τὸ
86 αἰσχρὸν καὶ ἐρυϑρὸς ἐγένετο, καὶ ἐφοβήϑη δεινοῦ τινος ἔν-
νοιαν λαβὼν καὶ ὠχρὸν τὸ σῶμα ἀπέφηνε. καὶ τὰ μὲν πάϑη
περὶ τὸ σῶμα, αἴτιον δὲ τούτων τὸ φάντασμα, οὐκ ὥσεσι
καὶ μοχλείαις χρησάμενον; ἀλλὰ τῷ παρεῖναι μόνον ἐνεργῆ-
σαν. ἔτι δὲ αὖ κατὰ τοὺς ϑεολόγους εἶναί τινας καὶ
80 κρείττους ἡμῶν δυνάμεις χρωμένας δραστηρίοις φαντασίαις
καὶ ἅμα τῷ γενέσϑαι ποιητικαῖς, ὧν ἂν ἐθέλωσι, καὶ τὰς
ἹἘΞῊΡ
15 οὗ. ἀθ χτυυπᾶ. 6. 8991 8 μέν οἵ Ῥ ἀδιόρϑρωτον Ῥ
9 πρὸ τῆς τάξεως Ν 98 συνυφεστὼς Ν 11 ἐπιδεικνύοι ἭἭ
11 ἐξαιρεῖ ς: ἐξαίρει ΜῊῈΡ 250 ἐν τούτοις Ὁ 5061]. τοῖς τεχνί-
ταις 27 παρὰ τὸ σῶμα Ῥ δἰζογθτη τὸ οἷα Ν 218 οἵ,
Ῥ. 297, 28 29 κατὰ οἴχῃ Νῆς
Ό
806 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτη. 30]
Ἑ φωταγωγίας ἀπεργάξεσϑαι καὶ δεικνύναι ϑείας τινὰς μορφὰς
ταῖς ἑαυτῶν κινήσεσι. Ἰτοιαύτας ἔξω δεικνύσας τοῖς ϑεᾶσϑαε
δυναμένοις ὄψεις. εἰ τοίνυν καὶ τέχναι ἀνϑρώπιναι καὶ
ψυχῶν μερικῶν φαντασίαι καὶ δαιμόνων ἐνέργειαι τοιαῦτα
δοῶσι, τί ϑαυμαστὸν τὸν δημιουργὸν αὐτῷ τῷ νοεῖν τὸ πᾶν ὁ
ὑπόστασιν παρέχεσϑαι τῷ αἰσϑητῷ, ἀύλως, μὲν {παράγονταν
τὸ ἔνυλον, ἀναφῶς δὲ ἀπογεννῶντα τὸ ἁπτόν, ἀμερῶς δὲ
ἐκτείνοντα τὸ διαστατόν; καὶ οὐ δεῖ τοῦτο ϑαυμάζξειν, εἴ τε
ἀσώματον ὃν καὶ ἀδιάστατον ὑποστατικὸν εἴη τοῦδε τοῦ παντός"
εἴπερ γὰρ τὸ σπέρμα τοῦ ἀνθρώπου, τοσοῦτον ὄγκον ἔχον καὶ 10
πάντας ἐν ξαυτῷ τοὺς λόγους, ὑφίστησι τοσαύτας διαφορὰς
τῶν μὲν στερεῶν, οἷον ὀστᾶ τὰ μὲν ναστά, τὰ δὲ κοῖλα,
τῶν δὲ μαλακῶν, ὡς πνεύμονα καὶ ἧπαρ .ν τῶν δὲ ξηρῶν,
ὡς ὄνυχας καὶ τρίχας, τῶν δὲ ὑγρῶν, ὡς αἷμα καὶ φλέγμα,
τῶν δὲ λιπαρῶν, ὡς μυελὸν καὶ πιμελήν, τῶν δὲ πικρῶν, τὸ
ὡς χολήν, τῶν δὲ ἀποίων, ὡς σίελον, τῶν δὲ πυκνῶν, ὡς
νεῦρα, τῶν δὲ ἐξηπλωμένων, ὡς ὑμένας ---- ταῦτα γὰρ πάντα
τά τε ὁμοιομερῆ καὶ τὰ ἐξ αὐτῶν πως ὑφίστησιν ἐξ ὀλίγου
ὄγκου, μᾶλλον δὲ ἐκ τοῦ ἀόγκου" οἵ γὰρ λόγοι ταῦτα γεν-
νῶσιν, οὗτοι δὲ ἄογκοι πανταχοῦ ὄντες᾽ ὅ,τε γὰρ ἂν λάβῃς 30
τοῦ σπέρματος, ἐν αὐτῷ πάντα εὑρήσεις - πολλῷ δὴ οὖν
μᾶλλον ὃ δημιουργικὸς λόγος τὰ πάντα παράγειν δύναται
μηδὲν εἰς τὸ εἶναι τῆς ὕλης δεηϑείς, ὥσπερ ὃ τοῦ σπέρ-
ματος" ἐκεῖνος μὲν γὰρ οὐκ ἔξω ὕλης. ὁ δὲ τῶν πάντων
ὑποστάτης ἐν ἑαυτῷ διαιωνίως ἔστηκε καὶ ἀφ᾽ ἑαυτοῦ μέ- 35
γοντος τὰ πάντα παρήγαγε.
Θέμις δὲ οὔτ᾽ ἦν οὔτ᾽ ἔστι τῷ ἀρίστῳ δρᾶν ἄλλο
τι πλὴν τὸ κάλλιστον [3041.
11 Ἣ Θέμις εἰκότως ἐν ἀρχαῖς παραλαμβάνεται τῆς δημι-
ουργίας᾽ αὕτη γάρ ἐστιν ἡ τῶν δημιουργικῶν ϑεσμῶν αἰτία, 30
ἙἘᾺΡ
ῶῷ τὰς αὐτὰς ς τοσαύτας ἑξῆς αἱ ΚτοΙ]] ἐξοικειούσας π6]
ἐξεγειρούσας οἱ δάθττα. 4 μεριστῶν Ν 11 ἑκάστω ]].: ὁτὰ ΚτΟ]]
12 ὁστᾶ ἢ: ὀστῶν 16 ἀποίω ων ς: ἀπὸ τῶν ΜῊΡ 18 πῶς Ῥ
20 λάβοις Ῥ 242 δημιουργὸς ΡΟ 21 οὔτ᾽ ἦν οἵὰ Ν: οἷ. Ρ. 898,8
“ται Ὁ οὔτο Α ΒΕ]. οὗ Ρ. 898, 8. 10. 11 οοπέτϑ Ρ. 410, .Ἷ Ἰηΐτα 1410
᾽Β ἄλλο τι 11]. οὐπὶ Ρ Ρ].: οὗ ν». 410, 38 1ηἴτα 1410 ἴῃ ΤΟΙΏΡ.
77, 89 Π 208,19: ἄλλο " ς ΡΪ. 80 αἰτία ϑεσμῶν Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῖὰ. 804] 3891
καὶ ἀπὸ ταύτης ἀδιαλύτως ἡ τάξις συνέστη τοῦ παντός.
διὸ καὶ μένει μὲν παρϑένος πρὸ τῆς τοῦ δημιουργοῦ προ-
όδου κατὰ τοὺς χρησμοὺς τῆς Νυκτός,
ἔστ᾽ ἂν Ῥείη παῖδα τέκῃ Κρόνῳ ἐν φιλότητι"
συμπαράγει δὲ τῷ 4ιὸδ τὴν τριάδα τῶν Ὡρῶν,
ταῖς ἐπιτέτραπται μέγας οὐρανὸς Οὔλυμπός τε,
ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφος ἠδ᾽ ἐπιϑεῖναι
[Ηοχϑυ. Ε; 750. 7581].
πάσης οὖν ἐστι τῆς τάξεως τῆς κοσμικῆς μονάς, δι᾿ ἣν καὶ
1ὸ ὁ ἐν Πολιτείᾳ Σωκράτης ᾿ἀνάγκην αὐτὴν προσηγόρευ-
σεν. ὡς δέδεικται ἐν ἐκείνοις, καὶ ἐν τοῖς γόνασιν αὖ-
τῆς ἀνεκύκλει τὸν κόσμον, ἄτρεπτον καὶ ἀσάλευτον τὴν
τάξιν ἀεὶ διατηρούσης. κατὰ ταύτην οὖν τὴν ϑείαν αἰτίαν
τῆς τάξεως καὶ ὁ δημιουργὸς εἰς τάξιν ἄγων τὸ πλημμελὲς
16 κάλλους τοῖς πᾶσι μεταδίδωσι καὶ ὅμοιον ἑαυτῷ τὸν κόσμον
ἀποτελεῖ καὶ συνεχῆ πρὸς ξαυτόν᾽ ἄριστος γὰρ ὧν τοῦτον
ἀποτελεῖ κάλλιστον εἰκότως, διότε καὶ αὐτὸ τὸ κάλλος τὸ Β
πρώτιστον καὶ νοητὸν τῆς ἀγαϑότητος ἐξήρτηται καὶ ἐν αὐὖ-
τῇ ἔστι. διὰ τοῦτο δὴ καὶ ὁ κόσμος κάλλιστος ὧν ἐξῆπται
80 τοῦ δημιουργοῦ ἀρίστου ὄντος" καὶ διότι τὸ ἀγαϑὸν αἴτιόν
ἐστι τῆς καλλονῆς. διὰ τοῦτο καὶ ὁ ἄριστος πατὴρ τοῦ καλ-
λίστου γεννήματος ὑποστάτης. ἔτι δὲ ἐπειδὴ φρουρός ἐστι
τῶν ϑείων νόμων ἡ Θέμις, οὗτοι δὲ ἐν τάξει τῶν δευτέρων
τὰς ἀπογεννήσεις ἀπὸ τῶν πρώτων ποιοῦνται καὶ τὴν συν-
36 ἔχειαν σῴζουσι τῶν ϑείων καὶ τὰς ὁμοιότητας τῶν δευτέρων
πρὸς τὰ πρῶτα, διὰ δὴ τοῦτο καὶ ὃ δημιουργὸς μετὰ τῆς
Θέμιδος ἐνεργῶν κάλλιστον ἀπεργάξεται τὸ πᾶν, αὐτὸς ἄρι-
στος ὦν. ὕπου γὰρ καὶ ὁ Σωκράτης, ἄνθρωπος ὦν, οὔ φησιν
αὐτῷ ϑεμιτὸν εἷναι συγχωρῆσαί τι τῶν ψευδῶν ἢ ἀφανί-
80 σαι τὸ ἀληϑές [Τπῃοδοΐ. 161 Α], πῶς ἂν αὐτὸν τὸν δημι-
ἘΝΡ
1 συνέσται Ἐ: συνέχεταις 4 ΟΥΡΗ. ἔγρ. 106. 129 ΤΟΡΘΟΚ
ἈΒΊΔΟΡΗ. ὅ888 ῥεῖα ΝἯΝ παῖδα τέκῃ Κρόνῳ α΄. Ἠδοττηδηη: τὲ καὶ
παῖδα κρόνω Μ: τε καὶ κρόνω παῖδα Ῥ: τέκεν παῖδα χρόνω Ν᾽
ἡμὶν δ᾽ Ἡ 0 γχμ τῆς ὦ Ρ 108 προσηγόρευκεν Ρ
1088 οὗ. τορ. Χ 6160 6178Β ἱπ σϑρ. Π 207, 1488 14 ἄγον Μ'
11 αἰΐοσυση τὸ ΝΡ: κα βϑὸο 10 δὴ τοῦτο Ρ 228 οὗ Ἰορ. ΓΥ̓ 1164
28 δὴ οἵα Ρ
οι
893 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [|Τῖμι. 3804 Β]
ουργικὸν νοῦν ἄλλο τι φαῖμεν ποιεῖν ἢ τὸ καλόν, ἐξορίξειν
δὲ τὸ αἰσχρόν, τῇ Θέμιδι συνηνωμένον καὶ ᾧ ἀεὶ πάρεστιν ἡ
Θέμις; ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούτουιΟ τὸ δὲ οὔτ᾽ ἦν οὔτ᾽
ἔστι πάνυ τῷ ἀρίστῳ προσφυῶς εἶ εἴληπται" πρότερον μὲν γὰρ
ὃ ἀγαϑόν τε ἐκάλει τὸν δημιουργὸν καὶ τὸ ἦν αὐτῷ προσῆπτεν, δ
ὡς ἐν τῷ ἀγαϑὸς ἦν ἡ “γὰρ ὑπὲρ νοῦν ἁπλότης καὶ αὐτὸ
τὸ τῆς ϑεότητος ἰδίωμα τῷ ἦν οἰκειότερόν ἐστιν, ὡς ὑπερ-
αἰώνιον καὶ κρεῖττον ἁπάσης νοήσεως. νῦν δὲ ἄριστον προσει-
πὼν αὐτὸν ὡς νοῦν ὄντα ἔνϑεον --- τὸ γὰρ Ἀπ" μετέχον
τὸ ἄριστόν ἐστι --- τὸ ἦν καὶ τὸ ἔστεν αὐτῷ προσήρμοσεν, 10
ὡς μὲν ϑεῷ τὸ ἦν, ὡς δὲ νῷ τὸ ἔστιν, ἵνα ἅμα τήν τε
ϑείαν ἕνωσιν δηλώσῃ καὶ τὴν αἰώνιον ὑπόστασιν.
“ογισάμενος οὖν εὕρισκεν ἐκ τῶν κατὰ φύσιν
ὁρατῶν οὐδὲν ἀνόητον τοῦ νοῦν ἔχοντος ὅλον ὅλου
κάλλιον ἔσεσϑαί ποτ᾽ ἔργον [808]. 15
Ὁ μὲν ᾿Δμέλιος ϑαυμαστῶς διατείνεται τὸν Πλάτωνα
τὰς διαφόρους αἰτίας εἰδότα τῆς δημιουργίας ἐπ᾽ ἄλλην καὶ
ἄλλην συνεχῶς μεταπηδᾶν ἀψόφῳ κελεύϑῳ, μηδὲν ἐνδεικνύ-
μενον διὰ τὴν συνέχειαν αὐτῶν τῶν ϑείων αἰτίων, ἀλλ᾽ ὡς
περὶ ἑνὸς καὶ ταὐτοῦ διαταττόμενον διὰ τὴν ἕνωσιν τὴν ἐν 50
ἀλλήλοις τῶν δημιουργῶν καὶ γὰρ οἱ πάντες εἷς εἶσι καὶ
ὁ εἷς πάντες. ἐπεὶ καὶ νῦν ἄλλος μὲν ὁ βουληϑείς, ἄλλος
δὲ ὁ λογιζόμενος, ἄλλος δὲ ὃ παραλαβών, καὶ ὃ μὲν τῇ
Ὦ βουλήσει ποιεῖ μόνον, ὃ δὲ τῇ νοήσει καὶ τῷ νοεῖν, ὃ δὲ
τῇ μεταχειρίσει᾽ τίϑησι μὲν γὰρ νοῦν ἐν ψυχῇ. ψυχὴν δὲ 535
ἐν σώματι καὶ οὕτω συντεκταίνεται τὸ πᾶν. ὁὃὁ δέ γε ϑεῖος
Ἰάμβλιχος πᾶσαν μὲν τὴν τοιαύτην ἐξήγησιν ὡς ἂν λίαν
περιττῶς διεσκευωρημένην ἐπιρραπίζει. λογισμὸν δὲ ἀφορί-
ξεται τὸν κατ᾽ αἰτίαν τῶν ὄντων προηγούμενον καὶ τὸν τῆς
οὐσίας αὐτῆς δημιουργικὸν καὶ τὸν κατ᾽ ἐνέργειαν ἑστηκότα 30
ὡσαύτως, ἀφ᾽ οὗ πάντες οἵ λογισμοὶ συνέχονται καὶ τὸ εἶναι
ἘΝΡ
2 τὸν» τῇ οἱ ΚτΟ] ὦ ΜΡ: ὡς Ν, δ οὔτ᾽ ἦν οὔτ᾽ οτὰ Κὶ
Ἴ τῷ ἦν ς: τὸ ἦν ΜΝΡ 9 ϑεοῦ Βὶτῃη. Θχοϊαΐεβθ υἱαϊὺ ΚτΟ]]
19 (περὶ τῶν οἱ ΚτΟΙ]] 20 ἑνὸς ΝΡ: οὐδενὸς ΜΗ ταυτοῦ
ἘΡ: ταῦτα ἘΜ 246 μεταχειρήσει Ρ 408 οὗ. Τχη.80Β8Ἢη 2471 ἂν
λίαν Χ: ἁλίαν ἈΡ: λία ς 28 διεσκευωρημένως ΜΡ 29 τῶν
τατ᾽ αἰτίαν τὸν (ΒΒοΣ. ω) 81 ὡς αὐτὸς ἩΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|π. 8048] 8399
ἔχουσιν. ἡμεῖς δὲ ὅτι μὲν περὶ ἑνὸς δημιουργοῦ καὶ τοῦ
αὐτοῦ ποιεῖται τοὺς λόγους, ἤδη τε εἰρήκαμεν καὶ νῦν ὑπο-
μιμνήσκομεν᾽ καὶ γὰρ εἰ πλῆϑός ἐστε δημιουργῶν, δεῖ
τὴν μονάδα τάττειν πρὸ τοῦ πλήϑους᾽ ἐκεῖνό γε μὴν ἀξιώ-
δ σομὲεν τὸν ϑεῖον Ἰάμβλιχον σκοπεῖν, μήποτε ὁ εἷς δημι-
ουργὸς καὶ ὁ ὅλος κόσμος ὧν νοερὸς πολυδύναμός ἐστι καὶ
ἄλλαις δυνάμεσιν ἄλλα δημιουργεῖ πρὸς τῷ καὶ πάντων εἷς
εἶναι πατήρ᾽ ἔστω γὰρ καϑὸ μὲν ἀγαϑὸς καὶ καϑὸ ϑεὸς
πάντων ὁ αὐτὸς ὑποστάτης᾽ πάντα γὰρ μετέχει τοῦ ἕνός"
10 ἐπειδὴ δὲ τῶν δημιουργημάτων ἁπάντων ἐν ἑαυτῷ τὴν αἱ-
τίαν συνείληφε καὶ ὑφίέστησιν ἄλλως μὲν τὸ ὅλον, ἄλλως Εὶ
δὲ τὰ μέρη. τὸ μὲν ἀϑρόως καὶ ὁλικῶς, τὰ δὲ διῃρημένως,
κατὰ τὰς οἰκείας ἕκαστον αἰτίας, τῇ μὲν μιᾷ νοήσει τὸ ὅλον
κοσμεῖ καὶ ἀϑρόως ἀπογεννᾷ, καϑὸ καὶ ὁ κόσμος ξῷόν ἐστιν
16 ἕν, τῷ δὲ λογισμῷ τὰ ἐν αὐτῷ μέρη, καὶ ταῦτα ὡς ὅλα,
διότε τῶν ὁλικῶν ἐστι δημιουργός. νοῦν τὸν ὅλον καὶ ψυ-
χὴν τὴν ὕλην καὶ τὸν ὄγκον ἅπαντα τοῦ σώματος᾽ καὶ διὰ
τοῦτο τὰ μὲν μέρη συντιϑεὶς λογισμῷ λέγεται ποιεῖν" ἔστι
γὰρ ὃ λογισμὸς τῶν μερῶν διῃρημένη διέξοδος καὶ ἡ δια-
30 κεκριμένη τῶν πραγμάτων αἰτία --- οὐ γὰρ ἀποροῦντος ὃ λο-
γισμός, ἐπεὶ οὐδὲ ἡ τέχνη ἀπορεῖ οὐδὲ ἡ ἐπιστήμη, ἀλλ᾽ οἵ
τεχνῖται καὶ οἱ ἐπιστήμονες, ὅταν ἐνδεεῖς ὦσι τῶν ἕξεων"
εἰ δὲ αὗται μὴ ἀποροῦσι, τίς μηχανὴ νοῦν ἀπορεῖν; οὐκ
ἔστιν" ὥσϑ᾽ ὃ λογισμὸς οὐ δι᾽ ἀπορίαν τοῦ γενέσϑαι δέοντος ---
386 τὸ δὲ ὅλον κοσμῶν νοήσει ποιήσει᾽ ἁπλῆ γὰρ ἡ νόησις καὶ
εἰς ἕν τοῦ πλήϑους συναγωγός. ὥσπερ ὁ λογισμὸς διαιρε-
τικὸς τοῦ ἑνὸς εἰς πλῆϑος. τὸ μὲν οὖν λογισάμενος τοι-
οὔτόν ἐστι. τὰ δὲ κατὰ φύσιν ὁρατὰ τὰ μὲν αἰσϑητὰ
λέγειν παντελῶς ἄτοπον᾽ ταῦτά τε γὰρ οὔπω διετέτακτο τῷ Ἐ
80 λόγῳ, καὶ τὸν δημιουργὸν ἐπιστρέφειν εἰς αὐτὰ τῶν ἀδυ-
νάτων ἐστί, πῶς γὰρ νεύει πρὸς τὸ χεῖρον ἢ ὁποίαν ἔμ-
ἘΝΡ
ὃ ὧν ἩΡΡ: ὡς Ν 7 εἷς ΟΝ 11 μετείληφεν Ρ 16 καὶ
νοῦν τὸν ὅλον ΝῊ 22 οἱ ΟΝ 241 εἰς πλῆϑος ΝΡ: πλήϑοῦς ὦ
278 -μενὸς τοιοῦτόν ἔστι οτὰ Ῥ Ὶπ ῬδΩ. ἸΏ. 28 μὲν ἀ616Υ6 ᾿υβδὶὺ 8
81 ποίαν Ν ἴοτί. τοοὺθ
4ἀ00 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τχὰ. 80 Α Β[)
φασιν δέχεται τῶν ἐνύλων, ἐφ᾽ ἃ μηδὲ τῇ μερικῇ ψυχῇ τὸ
νεύειν εὐτυχές; ἄμεινον οὖν, ὡς ὃ ϑεῖος. Ἰάμβλιχος ὑφη-
γεῖται, τὰ νοητὰ τοιαῦτα νομέξειν᾽ ὅτε μὲν γὰρ δρατά ἔστι,
δῆλον ἐξ ὧν ὁρᾶν αὐτά φήσι τὸν δημιουργόν" ἥπερ οὖν
νοῦς ἐνούσας ἰδέας ἐν τῷ ὅ ἐστι ξῷον, ὅσαι τε καὶ ὁ
οἷαι, καϑορᾷ, μικρὸν ἐρεῖ κπροελϑών [39 Ε]. ὅτι δὲ καὶ
1922 κατὰ φύσιν ὁρατά, δῆλον εἰ ἐνθυμηϑείης, ὅτι τὰ μέν ἐστι
πρὸς ἡμᾶς ὁρατά, τὰ δὲ κατὰ φύσιν, καὶ τὰ μὲν πρὸς ἡμᾶς
ὁρατὰ τῇ ἑαυτῶν φύσει σκοτεινά ἐστι καὶ ἀσαφῆ, τὰ δὲ
κατὰ φύσιν δρατὰ ὄντως γνωστὰ καὶ τῷ ϑείῳ φωτὶ κατα-
λαμπόμενα" τοιαῦτα δὲ τὰ νοητά ἐστι. καὶ μήποτε διότι καὶ
τὸ πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον ὁρατὸν ἐκάλεσε, παρὰ
φύσιν ἔχον ὡς πρὸς τὴν δημιουργίαν, ὁρατὰ κατὰ φύσιν
ἐκεῖνα κέκληκε τὰ νοητὰ παραδείγματα τοῦ δημιουργοῦ" διὸ
καὶ ἐν προοιμίοις ἐδείχϑη» πότερον ἀίδιον τὸ παράδειγμα 16
τοῦ κόσμου ϑετέον ἢ γενητόν, ὄντων πρὸ τοῦ οὐρανὸν
γενέσθαι τῶν δύο, τοῦ τε ὄντος καὶ τῆς γενέσεως. καὶ ποῦ
γὰρ ἂν ἀλλαχοῦ τὰς αἰτίας εὑρίσκοι τῶν γενητῶν ὁ δημι-
ουργὸς ἢ ἐν τοῖς νοητοῖς; ἡ γὰρ εὕρεσις οὐκ ἔστι περίπτω-
σις οὐδὲ κατὰ συλλογισμόν τις ἐπιβολή --- τοῦτο γὰρ μερικαῖς 530
προσήκει ψυχαῖς --- ἀλλ᾽ ἕνωσις πρὸς τὰς νοητὰς τῶν μερῶν
τοῦ παντὸς αἰτίας καὶ ϑέα καὶ πλήρωσις ἐκεῖϑεν᾽ ὄντων
Β γὰρ ἐν τοῖς πρὸ αὐτοῦ πάντων παραδειγματικῶς. τῶν τε
νοουμένων καὶ τῶν ἀνοήτων --- τὸ γὰρ ὄντως ὃν καὶ τῶν
νοερῶν καὶ τῶν νοῦ μὴ μετεχόντων περιεῖχεν ἑνοειδῶς τὴν 536
αἰτίαν ---- καὶ ὑπερτέρων ὄντων ἐκεῖ τῶν ἔννων, καταδεεστέ-
ρῶν δὲ τῶν λοιπῶν ---- εἰ γὰρ πάντα τὰ ἐκεῖ νενοωμένα
καὶ νόες, ἀλλ᾽ ἐν οἷς μὲν καὶ ἡ αἰτία τὸ νοερὸν ἔχει τῶν
αἰτιατῶν, ἐν οἷς δὲ τὸ ἄνουν καὶ ἀλόγιστον, αὐτῶν μὲν τῶν
αἰτίων νοερῶν ὄντων, τῶν δὲ ἀπ᾿ αὐτῶν ἀνοήτων --- εἰκό- 20
τῶς ὃ δημιουργὸς ἐκεῖσε βλέπων τὸ ἔννουν τοῦ ἀνοήτου
τίϑεται σεμνότερον, τό τε γένος τοῦ γένους καὶ τὰ ἄτομα
τῶν ἀτόμων. καὶ γὰρ ἄνθρωπος ἵππου καὶ τὶς ἄνθρωπος
ἘΝΡ
18 τὸ γονεύειν Μ' 4 ἧπερ Ν' οὐτὰ Ε]4.: ἤπερ Μ: εἴπερ Ῥ
ὅ νοῦν 18 καὶ κατὰ φύσιν Ν 108 οἵ. Τίχα. ὅ2)ὺ) 86 νοῦ Ν:
νοῦν ΜΔΡ̓ 27 γὰρ {καὶν οἱ ΚΥΟ]1 49 τὸ ἄνουν Ν: τὸν ἄνουν ἘΡ̓
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτὰ. 804 8] 401
πάντων ἵππων καλλίων κατ᾽ αὐτὸ τὸ ἔννουν εἰ δὲ λάβοις
μόριον ἀνθρώπου τινὸς καὶ ἵππον, οὐ πάντως ϑάτερον κάἀλ-
λιον, οὐδὲ εἰ λάβοις τὸν ὑπὸ {τῆς φύσεως δεδημιουργημένον
ἄνϑρωπον καὶ τὸν ὑπὸ τῆς ἀνδριαντοποιητικῆς κατεσκευασμέ-
νον, πάντως ὁ ἐκ τῆς φύσεως κατὰ τὸ σχῆμα σεμνότερος"
πολλὰ γὰρ ἡ τέχνη μᾶλλον ἀκριβοῖ. τὸ δ᾽ οὖν ὅλον παν-
ταχοῦ τοῦ ὅλου κρεῖσσον, ὅταν τὸ μὲν ἔννουν, τὸ δὲ ἀνόητον
ἢ. καὶ γὰρ διά τινος ἄλλου τὰ σώματα μετασχεῖν τοῦ νοητοῦ Ο
κάλλους ἀδύνατον ἢ διὰ νοῦ" νοῦς γὰρ τὸ πρώτως τῆς τοῦ
κάλλους πληρούμενον μεταδόσεως. μηδεὶς οὖν οἰέσϑω τὸν
Πλάτωνα τῶν εἰδῶν ποιεῖσϑαι τὴν διαίρεσιν εἷς τε τὰ νενοω-
μένα καὶ τὰ ἀνόητα᾽ τὰ γὰρ ἐκεῖ πάντα νόες, ὡς εἴπομεν
». 400, 2755], ὅπου καὶ ϑεοὺς πάντα καλεῖ Πλάτων᾽ ἀλλ᾽
εἴπομεν, ὅτι εἰς τὰ ἐκεῖ ἀποτεινόμενος ἑώρα καὶ τῶν ἕννων
τὸ τῶν τῇδε καὶ τῶν ἀνοήτων τὴν διάστασιν" διὸ καὶ οὕτως
εἶπεν οὐδὲν ἀνόητον ἔσεσϑαι τοῦ ἕννου κάλλιον, ὡς ἐν {μὲν
τοῖς ἔργοις οὔσης τῆς τούτων διαφορᾶς, κατ᾽ αἰτίαν δὲ ἐκεῖ
προούσης. πάλιν οὖν ϑεώρησον, ὅπως ὃ Πλάτων διὰ τὰς
κυριωτέρας αἰτίας τὰς δευτέρας φησὶν ἐνεργεῖν. ὡς τελικω-
40 τέρων οὐσῶν ἐκείνων, τούτων δὲ εἰς ἐκείνας ἀνηρτημένων᾽
διότε μὲν γὰρ ἀγαϑὸς ὃ δημιουργός, διὰ τοῦτο κάλλιστον
ποιεῖ τὸν κόσμον᾽ ἡ γὰρ ἀγαϑότης αἰτία τοῦ κάλλους. διότι
δὲ κάλλιστον ποιεῖ τὸ πᾶν, ἔννουν αὐτὸ ἀπεργάξεται᾽ τὸ
γὰρ κάλλος ἀποπληροῖ τὸν νοῦν πρῶτον τῆς ἑαυτοῦ δυνά-
45 μεῶς. διότι δὲ ἔννουν ποιεῖ τὸ πᾶν, ψυχῆς αὐτῷ μετα-
δίδωσι" ψυχὴ γὰρ ἀπὸ τοῦ νοῦ πρόεισι. διότι δὲ ἔμψυχον
ἀποτελεῖ τὸν κόσμον, ζωὴν ἐντίϑησι τῷ πρότερον πλημμελῶς Ὁ
κινουμένῳ καὶ ἀτάκτως᾽ τοῦτο γὰρ καλῶς ταχϑὲν ψυχῆς
μετασχεῖν δυνήσεται, ψυχὴ δὲ νοῦ, νοῦς δὲ κάλλους, ὃ
40 δὲ ὅλος κόσμος κάλλιστος γενόμενος τἀγαϑοῦ" καὶ τοῦτον
τὸν τρόπον ἔσται {τεν καὶ ζκαλλοῖτ᾽ ἂν εὐδαίμων ϑεός. καὶ
οι
1
Θ
ἘΝΡ
4 ἀνδριαντοποιικῆς ἘΝ 8 τὸ σῶμα Ἡ 10 πληρου-
μένης ἘΡ διαδόσεως Ῥ 18 πλάτων ΜΝ: πάντων ἈἘΡ-:
πάντως ς 14 ἀποτεινόμενα Ῥ 16 ὥστ᾽ Ἡ 28 αὐτὸ
οἵἷὰ ῶ4 πρῶτον τὸν νοῦν 49 νοῦ Ν: νοῦν ἘΡ
81 ἐστὶ Ν ζκαλλοῖτ᾽ δάσττη.: τοιτ᾽ ἈΠ : ἔσοιτ᾽ Ἡ: τοι λέγοιτ᾽ ς
ἔσται καὶ τὸ πᾶν οἱ ΚτοΟ]] βΔὰ Ρ. 411, 2398 ] οὗ. ΤΊ. 8348
ῬΒΟΟΙΥ͂Β θα. Ὁ ΘᾺΙ. 1. 20
4092 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [{Τ|μι. 804 Β]
ἔοικεν ἐν τούτοις πάντα τὰ παραδείγματα ὁρᾶν, ἃ δὴ κατὰ
φύσιν ὁρατὰ κέχληκεν, οὐ τὸ ἐν τῷ αὐτοξῴῳ μόνον, ἀλλὰ
καὶ ὅσα μερικώτερά ἐστε τῶν ἐκεῖ τεττάρων ἰδεῶν. ἢ πῶς
ὁρᾷ τὰ μὲν νοητῶν, τὰ δὲ ἀνοήτων παραδείγματα, ἃ δὴ
μή ἐστιν ἐν τῷ αὐτοξῴῳ διακεκριμένα; τοῦδε δὲ ἤδη τοῦ Ὁ
αὐτοξῴου μνημονεύσει, ὅταν ξῷον ἀποτελέσῃ τὸ πᾶν" ἢ
γὰρ ἐῷον, εἰκών ἐστιν ἐκείνου, καὶ ἦ ἥ τετραμερές" ἢ δὲ λοι-
πόν. εἰς νοοῦντα καὶ μὴ νοοῦντα διήφηται ἤδη {καὶ ταύ-
τῃ “πάντως ἐξ ἄλλων ἐστὶ μερικωτέρων παραδειγμάτων ἢ
κατ᾽ ἐκείνας τὰς τέτταρας ἰδέας᾽ ὥστε τὸ μὲν αὐτοζῷον (τὶδ τὸ
παράδειγμά ἐστιν, οὐ πᾶν δὲ παράδειγμα τὸ αὐτοξῷον. ἀλλ᾽
ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἴωμεν τούτοις ἐπιστήσαντες.
Νοῦν δὲ αὖ χωρὶς ψυχῆς ἀδύνατον παραγενἕ-
σϑαι τῷ [80 Β].
Ὲ Ἢ μὲν νοερὰ οὐσία ἀμέριστός ἐστι καὶ ἑνοειδὴς καὶ τὸ
αἰώνιος, ἡ δὲ τῶν σωμάτων μεριστὴ καὶ πεπληϑυσμένη καὶ
μετὰ τῆς χρονικῆς συνυφεστῶσα παρατάσεως. ἀπ᾽ ἐναντίας
οὖν ἔχουσιν αὗται πρὸς ἀλλήλας καὶ δέονται μεσότητος τῆς
συνάγειν αὐτὰς δυναμένης. μεριστῆς ἅμα καὶ ἀμερίστου,
συνθέτου καὶ ἁπλῆς, αἰωνίου τε καὶ γενητῆς ὑπαρχούσης.
τοιαύτην δὲ τὴν ψυχικὴν τάξιν ὁ Πλάτων ὑποτίϑεται, νοη-
τὴν ἅμα καὶ πρώτην τῶν γιγνομένων, αἰώνιον καὶ ἔγχρονον,
ἀμέριστον καὶ μεριστήν. εἰ ἄρα δεῖ τὸ πᾶν ἔννουν γενέ-
σϑαι» δεῖ καὶ ψυχῆς" ὑποδοχὴ γάρ ἐστιν αὕτη τοῦ νοῦ, καὶ
δι᾿ αὐτῆς ὁ νοῦς ἐμφαίνεται τοῖς ὄγκοις τοῦ παντός, οὐχ 35
ὅτι δεῖται τῆς ψυχῆς ὃ νοῦς" οὕτω γὰρ ἂν ἀτιμότερος εἴη
τῆς ψυχῆς ἀλλ᾽ ὅτε τὰ σώματα δεῖται τῆς ψυχῆς, εἰ μέλλοι
νοῦ μεϑέξειν. τὰ γὰρ ἔσχατα δεῖται τῶν σωμάτων, ἀλλ᾽ οὐ
τὰ πρῶτα᾽ ταῦτα γὰρ ἀμέσως πανταχοῦ πάρεστι. δεῖ τοένυν
κἀκεῖνο ἐννοεῖν, ὅτι τὴν ψυχὴν τὴν συνάπτουσαν τῷ αἱ- 30
σϑητῷ τὸν νοῦν νοερὰν εἶναι δεῖ καὶ οὐκ ἄνουν" πῶς γὰρ
ΜῊΡ
2 τῶ ἐν τῶ Ῥ: τὰ ἐν τῷ ς 4 νοητικῶν ΜῊ Ὁὅ τοῦδε Θρο:
τοῦ τε ἌΡ: τότε Ἢ: τούτους 6 μνημονεύσειν ΜΡ ἀποτε-
λέσει 7 οὗ καὶ ΜΡ 8 ἤδης: εἰ δὴ ἈΡ: εἴδη 88 ταῦτα Ν
9 πάντως ς: πάντων ἘΡ: πάντα Καὶ μερικώτερον Ὁ 11 πάν-
των δ δ (τὶ οτω) τὸ ἀ6}9 17 παραστάσεως ΜΡ ἀπεναν-
τίως ἘΝ 26 ἐκφαίνεται ΜῊ δ6 οὔτω --- 21 ψυχῆς οἴὰ
τὋὝϑ
Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴχὰη. 808)᾽Λ 403
τὸ ἄνουν τῷ νῷ συνηρτῆσϑαι δυνατόν; ἀλλὰ δεήσει καὶ Ἐ'
τούτοις ἄλλης μεσότητος. τοιαύτη δὲ οὖσα τὸ μὲν σωματο-
ειἰδὲς ἅπαν ἐμφρόνως ποδηγετήσει καὶ εὐτάχτως. μιμήσεται
δὲ τὸν νοῦν χορεύουσα περὶ αὐτόν. εἰ τοίνυν τὰ ὅλα κρείτ-
δ τῶ τῶν μερῶν ἐστι καὶ τὰ ἀΐδια τῶν κατὰ χρόνον ὑφιστα-
μένων καὶ τὰ ποιοῦντα τῶν ἀποτελουμένων, δεῖ καὶ τὸν
ὅλον οὐρανὸν ϑειότερον εἶναι πάντων τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν.
εἰ δὴ τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τινὰ ξῷα μερικὰ ὄντα καὶ ἔνυλα
καὶ ἐπίκηρα νοῦ μετέχειν πέφυκε. τί χρὴ φάναι τὸν σύμ-
10 παντὰ κόσμον; οὐχ ὅλον δι᾽ ὅλου τὴν εἰς αὐτὸν τοῦ νοῦ 128
παρουσίαν ἐκφαίνειν; τὸ γὰρ σχῆμα καὶ τὴν τάξιν καὶ τὰ
μέτρα τῶν δυνάμεων ἐναργῆ τεκμήρια φαίην ἂν εἶναι τῆς
νοερᾶς ἐπιστασίας. εἰ δὲ νοῦς ἐφέστηκε τοῖς ὅλοις καὶ δια-
κυβερνᾷ τὸ πᾶν, δεῖ καὶ ψυχὴν εἶναε νοερὰν “ἐν μέσῳ,
τὸ κοσμοῦσαν τὰ σώματα καὶ διοικοῦσαν καὶ χωριστὴν ἅμα
τῶν διοικουμένων καὶ πάντα ξωῆς πληροῦσαν, ἕνα δι᾽ αὖ-
τῆς ὃ κόσμος ἐνστηρίξηται τῷ νῷ καὶ ὁ νοῦς ἐλλάμπῃ τὸν
κόσμον" εἰ γὰρ: βούλει, καὶ τῶν ἐν Φιλή βῳ [29] γεγραμ-
μένων ἀναμνησθῶμεν, ἐν οἷς ἔλεγεν ὁ Σωκράτης ἀπο-
80 δεικνύς, ὅτι ἔννους ὁ κόσμος καὶ ἔμψυχος. ὅπως τό τε ἐν
ἡμῖν γήϊνον ἐκ τοῦ παντός ἐστιν καὶ τὸ ἐν ἡμῖν πῦρ ἀπὸ
τοῦ κοσμικοῦ πυρός, "αἱ ὁ ἀὴρ ὡσαύτως καὶ τὸ ὕδωρ; καὶ
ὡς ἄτοπον τὰ μὲν ἐν ἡμῖν χείρονα προὐπάρχειν ἐν τῷ ὅλῳ,
τὰ δὲ ϑειότερα μὴ εἶναί πως ἀνάλογον καὶ ἐν τῷ παντί,
85 νοῦν τὸν ὅλον καὶ ψυχὴν τὴν ὅλην᾽ ἢ γὰρ οὐδὲν τῶν ξῴων
ἔννουν δητέον, ἢ εἰ ἔστι τε ξῷον τοιοῦτον, ἄτοπον ἄλλο τι
πρὸ τοῦ παντὸς νοῦ μετέχειν" τοῦτο μὲν “γὰρ ἀεὶ τέτακται Β
καὶ διὰ τὸ ὡσαύτως ἐγγυτέρω τῆς νοερᾶς ἐστιν οὐσίας, τοῖς
δὲ μερικοῖς ἔῴοις ὑπάρχει πολὺ τὸ ἄτακτον καὶ πλημμελές"
80 καὶ πολλῷ ἄρα μᾶλλον τέτακται τῶν μερικῶν ἑῴων. τὸ πᾶν᾽
ἔννουν ἄρα αὐτὸ καὶ ἔμψυχον ῥητέον. ὃ μὲν οὖν Πλά-
των πάνυ δαιμονίως νοῦν τε ὑποτίϑεται διττόν, τὸν μὲν
ἘΝΡ
4 οἵ. Τμι. 816 ] αὑτὸν ΜΗ 6. τῶν ἀποτελουμένων τὰ ποι-
οὔνα Ν 10 αὐτὸν ἈΝ 11 τὴν τάξιν 8: ἡ τάξις 1]. αὐυοᾶ τοὶϊ-
ὭΘΙΘ ῬΟΒΒὶΒ τεκμήρια ροβὺ ἂν ροβίδο (12) 12 ἐναργὴ ΝΡ: ἐν
ἀρχῇ Ἡ φαίην ἘΡ: φαίνεται Ν 18 φιλήμω 260 ἡ 2θτὸ
τοιοῦτον Μ' 80 μᾶλλον οἵὰ Ρ 82 διττὸν ἈἘΡ: διπλοῦν Ν
26"
404( ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίμῃ. 808]
ἀμέϑεκτον καὶ δημιουργικόν, τὸν δὲ μεϑεκτὸν καὶ ἀχώριστον ---
ἀπὸ γὰρ τῶν ἐν αὐτοῖς ὄντων τὰ ἐν ἄλλοις ὄντα καὶ συν-
τεταγμένα τοῖς ὑφειμένοις - καὶ τῷ παντὶ διττὴν ἐνδίδωσι
ξωήν, τὴν μὲν σύμφυτον, τὴν δὲ χωριστήν, ἵνα καὶ ξῷον
ὁ κόσμος ἢ διὰ τὴν ἐν αὐτῷ ξωήν, καὶ ἔμψυχον διὰ τὴν
νοερὰν ψυχήν, καὶ ἔννουν δι’ αὐτὸν τὸν πολυτίμητον νοῦν.
ὁ δέ γε ᾿Αριστοτέλης ἐξ ἡμισείας τὸν μὲν ἀμέϑεκτον νοῦν
ὑφεῖλεν τῆς αὑτοῦ φιλοσοφίας ὃ γὰρ πρῶτος αὐτῷ νοῦς
τῆς ἀπλανοῦς ἐστι" τὴν δὲ νοερὰν ψυχὴν μέσην οὖσαν τοῦ
τε νοῦ καὶ τοῦ ἐψυχωμένου σώματος ὑποτέμνεται, συνάπτει τὸ
δὲ αὐτόϑεν τῷ ξῶντι σώματι τὸν νοῦν. πρὸς δὲ τούτοις
καὶ ἄλλο τι πλημμελεῖν δοκεῖ μοι. νοῦς γὰρ ἐπιστήσας ταῖς
σφαίραις ὅλον τὸν κόσμον οὐκ ἐνίδρυσεν οὐδενὶ νῷ᾽ τοῦτο
Ο δέ ἐστε πάντων ἀτοπώτατον᾽ πῶς γάρ ἐστιν εἷς ὃ κόσμος,
εἰ μὴ νοῦς εἷς ἐν αὐτῷ κρατοίη; τίς δὲ σύνταξις τοῦ νοε- τὸ
ροῦ πλήϑους, εἰ μὴ μονάδος οἰκείας ἐξηρτημένον εἴη; πῶς
δὲ πάντα συντέτακται πρὸς τὸ εὖ, εἰ μὴ κοινός τις εἴη τῶν
ἐγκοσμίων ἁπάντων νοῦς; ὃ γὰρ τῆς ἀπλανοῦς ἐκείνης ἐστὶ
τῆς σφαίρας. καὶ ὁ τῆς ἡμακῆς καὶ ὁ τῆς σελήνης; καὶ
ἐπὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως. πρὸς μὲν οὖν ᾿Αριστοτέλη καὶ 50
ἰδίᾳ περὶ τούτων γέγραπτα. τὸ δὲ τοῦ Πλάτωνος πῶς
οὐ ϑαυμαστόν; λαβὼν γὰρ τὸν κόσμον καὶ διελὼν αὐτὸν
εἰς τὰ μέρη καὶ καϑ᾽ ἑαυτὸ ϑεωρήσας τὸ πλημμελῶς καὶ
ἀτάκτως κινούμενον ἴστησιν αὐτὸ λόγῳ; καϑάπερ καὶ ἐν
Νόμοις [ΣΧ 898 Α] τὸ αὐτοκένητον αἴτιον πάσης κινήσεως 95
ἀποφῆναι βουλόμενος ἔστησε τὸν ὅλον οὐρανὸν καὶ στήσας
εἰσοικίξει ψυχὴν εἰς τὸ πᾶν, ἣ πολλὴν προχέασα ξωὴν ἐψύ-
χῶσε τὸν κόσμον, καὶ ἐπὶ τῇ ψυχῇ νοῦν, ὅς κυβερνᾷ τὸν
κόσμον εἰς ἑαυτὸν ἐστραμμένος, δι᾿ ὃν τὸ πᾶν κύκλῳ κινεῖται;
δι᾿ ὃν τέτακται τὸ ὅλον, δι᾽ ὃν ἀ(ειγκένητός ἐστιν ὃ σύμπας 530
κόσμος. ἐπειδὴ δὲ ταῦτα πάντα συμπληροῖ ξῷον ἕν καὶ
Ὁ μίαν φύσιν, ἔδει καὶ τὴν συναγωγὸν αὐτῶν καὶ ἕνωτικὴν
ἘΝΡ
6 αὐτόν γε τὸν Ῥ 8 αὐτοῦ ἘΝ 10 ἐμψυχωμένου 1}..
1118 ἸοοἱΒ ΟΝ ῬγοραοΣ 12 νοῦν Ν,ὀ 14 ἐστιν ἘΝ: ἐστι νοῦς Ρ
11 εὖ ΜΡ: ἕν ΝΊ οὗ Ῥ. 262, 288. 418,71] 188 οὗ. Αὐἱδῦ. τοοίβἢ.
λ 8. 1018" 1758 19 ῬΓΪΧΩ τη τῆς Ὁ Ρ 208 οἵ. ᾿ηἴτα 520}
28 αὑτὸ Ρ 80 ἀκίνητος 11].: χὰ Κτο]]
ον
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τιὰ. 8ἅ0.8᾽]}ΉὉ 40
αἰτίαν προὐφεστάναι, καὶ ταύτην νοδράν᾽ τὸ γὰρ ἀϑρόως
καὶ ὁμοῦ τὰ ὅλα περιέχειν καὶ συνάγειν εἰς ἑνὸς συμπλή-
ρωσιν τῆς νοερᾶς ἐστιν αἰτίας ἔργον.. διὰ δὴ ταῦτα πρὸ
τοῦ μετεχομένου νοῦ τὸν ἀμέϑεκτον ὑποστήσας καὶ ἐν αὐτῷ
δ τὰς πάντων αἰτίας ὑποθέμενος ἐκεῖϑεν καὶ νοῦς καὶ ψυχὰς
καὶ σώματα παρήγαγεν, ἀφ᾽. ὧν τὸν αἰσϑητὸν συνεπλήρωσε
κόσμον. ὅτι μὲν οὖν ψυχῆς νοερᾶς. ἀνάγκη μετέχειν τὸ πᾶν,
εἰ νοῦ μεϑέξει, δῆλον ἀπὸ τῶν εἰρημένων᾽ αὕτη γὰρ ἔσται
σύνδεσμος τῶν ἄκρων ὑπεναντίων ὄντων. ὅτι δὲ καὶ τὸ
10 ἀντίστροφον ἀληϑές, δεικτέον, οἷον ὅτι ψυχῆς νοερᾶς ἐν τῷ
παντὶ προούσης ἀνάγκη καὶ νοῦν εἶναι τοῦ πῶώντός" ἐπεὶ
γὰρ τὴν ψυχὴν ταύτην νοερὰν εἶναί φαμεν, ἀνάγκη καὶ
γοῦ μετέχειν αὐτήν. πότερον οὖν τοῦ ὅλου νοῦ μετέχει μό-
νον ἢ καὶ ἐν αὐτῇ τινὸς ὄντος ἀπ᾽ ἐκείνου; ἀλλ᾽ εἰ μὲν
16 καὶ τὸ σωματικὸν αὐτόϑεν τῆς πηγῆς ἀπέλαυε τῶν ψυχῶν
καὶ μὴ διὰ τῆς ἐν αὐτῷ ψυχῆς, ἔδει κἀπὶ τῆς ὕλης ψυχῆς
τὸ αὐτὸ ποιεῖν᾽ εἰ δὲ ἔστε μὲν ἡ, ἐν τῷ δημιουργῷ πηγὴ.
τῶν ψυχῶν, ἔστι δὲ καὶ ἡ τοῦ παντός. καὶ μετέχεε τὸ πᾶν Ἐ
διὰ ταύτης καὶ ἐκείνης, δεῖ δήπου καὶ αὐτὴν τὴν ψυχὴν
40 διὰ τῶν μεϑεκτῶν νῶν εἰς τὸν ἀμέϑεκτον νοῦν ἀνηρτῆσϑαι
πάντως" ἀνάλογον γὰρ ὡς τὸ σῶμα τοῦ παντὸς πρὸς τὴν
ψυχήν, οὕτως αὕτη πρὸς νοῦν᾽ καὶ γὰρ εἶ μὲν καϑὸ ψυχὴ
νοερὰ γίνεται, ἔδει πᾶσαν ψυχὴν εἶναι τοιαύτην, εἰ δὲ κατὰ
τὴν νοῦ μέϑεξιν, ἀνάγκη νοῦ μετέχειν αὐτὴν τοῦ συμμέ-
26 τρου πρὸς αὐτήν. τοιοῦτος δέ ἐστεν οὐχ ὃ αὐτὸ νοῦς, ἀλλ᾽
ὁ μέσος τοῦ αὐτὸ νοῦ καὶ ψυχῆς τῆς ἐπίκτητον τὸ νοεῖν
ἐχούσης, τὶς ὧν νοῦς καὶ τῷ μὲν εἶναι νοῦς, ἀλλὰ μὴ γί-
νεσϑαι καϑάπερ ἡ ψυχή. κρείττων. ψυχῆς, τῷ δὲ τὶς εἶναι
σύστοιχος πρὸς αὐτήν" ὃ γὰρ αὐτὸ νοῦς καὶ τῷ εἶναι νοῦς
80 ἀλλὰ μὴ γίνεσθαι καὶ τῷ ἁπλῶς εἶναι νοῦς κρείττων τῆς
πρὸς ψυχὴν συντάξεως. εἰ δὲ κἀκεῖνο ἐνθυμηϑείης, ὅτι πᾶσα
μονὰς ὅμοιον ἑαυτῇ ὑφίστησι πλῆϑος. ἡ μὲν ϑεία ϑεῖον,
ΜΝΡ
7 καὶ ὅτι μὲν Ν 9 ὑπεναντίον Μ' 11 προούσης ἘΡε:
προιούσης Ν 1 ἀπέλαβε Ῥ 16 ψυχῆς ΝΥ 117 ἡ οἵχὰ
ου
ἙΝ 20 νῶν ΝΡ: νῶν Ν ψοῦν οἵη Ν 22 τὸν νοῦν Ν᾽
γὰρ οι ΝῊ 24 οὐκ ἀνάγκη Ρ 26 ἄμεσοςῬ 28 ἡ ὍΔ Ρ
406 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|πι. 808]
ἡ δὲ ψυχικὴ ψυχικόν, ὥστε καὶ ἡ νοερὰ νοερόν, καὶ ὡς αἷ
δεύτεραι τάξεις ἀεὶ μετέχουσι τῶν πρὸ αὐτῶν, ἀνάγκη τού-
τῶν κειμένων εἶναί τινα τοῦ παντὸς κόσμου νοῦν᾽ δεῖ γὰρ
Ἑ τὴν νοερὰν ψυχὴν νοῦ μετέχειν. εἰ μὲν δὴ τοῦ ὅλου μετέ-
χει) φησί τις, ἄτοπον᾽ οὐκ ἔσται γὰρ ἐκεῖνος πάντων δημι- ὁ
ουργός᾽" εἰ δὲ ἄλλου τινός, οὗτός ἐστιν ὃ τοῦ παντὸς νοῦς
καὶ ὃ κυρίως μεϑεκτός. ὡς μετὰ τῆς ψυχῆς τὸ πᾶν συμπλη-
ρῶν, ὁ δὲ ὅλος οὕτω μετεχόμενός ἐστιν, ὡς ἐλλάμπων εἰς
αὐτήν. εἴτε ἄρα νοῦς ἐφέστηκε τοῖς ὅλοις, ἔμψυχον τὸ πᾶν,
δἶτε ἔμψυχον, καὶ ἔννουν ἐστί. 10
Διὰ δὴ τὸν λογισμὸν τόνδε νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ,
ψυχὴν δὲ ἐν σώματι συνιστὰς τὸ πᾶν συνετεκταί-
νετο [808].
124 Δεῖ πρῶτον ἰδεῖν, τίς οὗτος ὃ νοῦς, καὶ πότερον οὐσιώ-
δης ἐστίν, ὑπερκαϑήμενος τῆς ψυχῆς, ἢ ἕξις νοερά τις αὖ- 16
τῆς), καὶ συλλογίσασϑαι, ὅτι οὐσιώδης ἔκ τε τῆς ἀναλογίας ---
ὡς γὰρ νοῦς πρὸς ψυχήν, οὕτως ψυχὴ πρὸς σῶμα" ψυχὴ
δὲ οὐκ ἔστε σώματος οὕτως ὡς ἕξις, οὐδὲ νοῦς ψυχῆς --- καὶ
ἐκ τῆς τελικῆς αἰτίας" διὰ γὰρ νοῦν ὑποστῆναί φησι τὴν
ψυχήν, ἀλλ᾽ οὐκ ἔμπαλιν" εἰ δὲ νηῦ ἕνεκα ψυχή, νοῦς δὲ 320
τὸ οὗ ἕνεκα, οὐκ ἔστιν ἕξις ὃ νοῦς" οὐδαμοῦ γὰρ ἡ οὐσία
διὰ τὴν ἕξιν ὑφίσταται. καὶ τρίτον, ὅτε τοῦτον μὲν τὸν
νοῦν ὃ δημιουργὸς ὑφίστησι, τὸν δὲ καϑ᾽ ἕξιν ἡ ψυχὴ
κατὰ τὴν ταὐτοῦ κύκλου περὶ τὸ νοητὸν κίνησιν, ὡς αὐτὸς
ἐρεῖ [870] κατὰ γὰρ ἐκείνην νοῦν ἐπιστήμην τὲ ἐξ 535
ἀνάγκης ἀποτελεῖσϑαι. πῶς οὖν ὃν αὐτὴ ὑφίστησιν, ὃ
δημιουργὸς ἔμελλεν ὑφιστάνειν πρὸ αὐτῆς; ἐπὶ δὲ τούτοις
ὀρϑῶς ἔχουσι λαβεῖν, ὅτι πὲρ ἐν τῷ δημιουργῷ καὶ ψυχὴ
βασιλικὴ καὶ νοῦς ἦν βασιλικός, ὥς φησιν ὃ ἐν Φι-
λήβῳ [300] Σωκράτης, κατὰ τὸν τῆς αἰτίας λόγον, καὶ 80
Β κατὰ ταύτας τὰς πηγὰς τῶν διττῶν τούτων γενῶν καὶ νῦν
νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν σώματι τίϑησιν, οὐ διότι
τὰ βελτίονα ἐν τοῖς χείροσίν ἐστιν, οὐδ᾽ ὅτε δεῖταί τινος
ἘᾺΝΡ
48 μετέχειν οἱ δάθτιη. 178 ψυχῆς δὲ οὐκ 18 νοῦ
248 ὡς αὐτὸς ἐρεῖ Ν: ὡς τοσερει Ἡ 516: ἴῃ Βραίΐο ἡ Ρ 28 λα-
εἴν 8011. δεῖ (14 298 φιλήμω ἘΜ 81 πηγὰς ΜΡ: ψυχὰς Νὶ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ. 898])] 407
ἔδρας ὃ νοῦς, ἢ ὅτι ἔν τινί ἐστιν ἡ ψυχὴ τοῦ παντός ---
ἀνάξια γὰρ ταῦτα τῶν ὅλων ἐστὶ καὶ ϑείων οὐσιῶν, δι᾽ ἃς
εὐδαίμων ϑεὸς ὃ κόσμος ἀποκαλεῖται ---- ἀλλ᾽ ὅτι διχῶς τὴν
τῶν πραγμάτων φύσιν ἐπινοοῦμεν, ἢ κατὰ τὴν πρόοδον αὖ-
στῶν, ἢ κατὰ τὴν ἐπιστροφήν᾽ καὶ τὴν μὲν πρόοδον ϑεω-
ροῦντες ἀπό τε τῶν πρώτων ἀρχόμεϑα καὶ τὰ αἴτια ἐν τοῖς
ἀπ᾽ αὐτῶν εἶναι λέγομεν, τὴν δὲ ἐπιστροφὴν ἀνάπαλιν" ἐν γὰρ
τοῖς αἰτίοις τὰ αἰτιατά φαμεν ὑπάρχειν. καὶ οὖν καὶ ὃ Πλάτων
τὸν μὲν δεύτερον τρόπον παραδώσει μικρὸν ὕστερον [86],
10 ἔν τῇ ψυχῇ τὸ σῶμα τιϑεὶς καὶ ταύτην ἐν τῷ νῷ κατὰ τὸν
αὐτὸν λόγον, τὸν δὲ τῆς προόύδου νῦν μεταχειριξόμενος νοῦν
μὲν ἐν ψυχῇ τέϑησιν νυ ὅτι πᾶσα νοοειδής ἐστι καὶ οὐδὲν
ἔστι λαβεῖν αὐτῆς, ὃ μὴ κεκράτηται τῇ νοερᾷ φύσει, ψυχὴν
δὲ ἐν σώματι, διότε καὶ τοῦτο καϑ᾽ ὅλον ἑαυτὸ μετέχει ψυ-
16 χῆς καὶ οὐδὲν ἔστιν αὐτοῦ μόριον λαβεῖν ἄψυχον, ἀλλὰ καὶ Ὁ
τὸ τῆς οἰκείας παρῃρημένον ξωῆς ὡς τοῦ παντὸς μέρος
ἐψύχωται᾽ καϑάπερ γὰρ τὴν πρόνοιαν πανταχοῦ προϊέναι
λέγομεν καὶ εἶναι πανταχοῦ, διότι πᾶσι πάρεστι καὶ οὐδὲν
ἔρημον ἀφίησιν ἑαυτῆς, κατὰ ταῦτα δὴ καὶ τὸν νοῦν ἐν
30 ψυχῇ φαμεν ὡς ὕλην αὐτὴν περιλάμποντα, κἀν τῷ σώματι
τὴν ψυχὴν ὡς ὅλῳ παροῦσαν αὐτῷς καὶ οὐχ ὃ μὲν Πλά-
τῶν οὕτως, ὁ δὲ Ὀρφεὺς [τς. 207] τρόπον ἕτερον" ἀλλ᾽ εἴ
με δεῖ τοὐμὸν εἰπεῖν, διὰ τούτων καὶ ἡ τοῦ ϑεολόγου διάνοια
γίγνεται καταφανής. ἡ μὲν γὰρ Ἵππα τοῦ παντὸς οὖσα ψυχὴ
45 καὶ οὕτω κεκλημένη παρὰ τῷ ϑεολόγῳ τάχα μὲν ὅτι καὶ ἐν
ἀκμαιοτάταις κινήσεσιν αἵ νοήσεις αὐτῆς οὐσίωνται, τάχα δὲ
καὶ διὰ τὴν ὀξυτάτην τοῦ παντὸς φοράν, ἧς ἐστιν αἰτία,
λέκνον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ϑεμένη καὶ δράκοντε αὐτὸ περι-
στέψασα τὸν κραδιαῖον ὑποδέχεται Διόνυσον τῷ γὰρ ἕαυ-
ΜᾺῈᾺΡ
ὃ ἣ ϑεὸς Ῥ΄Ξ, βρα οὗ. Τα. 848. ἀποτελεῖται Ν 12 νοειδὴς
Μ: νοοδὴς Ν 128. 16 οὐδέν ἐστι (-ιν) 1}. 14 διὸ Ν᾽ ἑαυτὸν Μ
19 ταὐτὰ οἱ Πδάοχη. 20 κἀν ορο: καὶ ἘΡ: καὶ ἐν» Ν᾽ 2288 οὗ
Το Θος Αρίδορῃ. ὅ8188Ἔ 28 τοὐμὸν ΟΝ τοῦτο 24 ἵπτα ἘΡ
9ὅ μὲν καὶ ὅτι ἐν Ἧἅ 28 λίκιον ΜΠ: λύκιον Τ; οἵ, Μοτητηβθη Ηθοσίο!.
8185 288 περιστρέψασα ΜΡ 29 τὸ ποδιαῖον Ἐ: τὸ κραδιαῖον
ς, αυοὰ υοχϊῦ ΟὍΒηοΥ “6 ΒΟοΌΪΠΘ18 [01118 Ῥ]οχυτα᾽: τὸ κράδιον οἱ
ΤΟΌΘΟΙΚ “ογαυ οΌ] τα δὰ ὑδηηυση᾽ ἰηὐοχρχοίδθυβ. οοπία]ῦ 8
ῬχοΟΟΙ. Ἀγτηπ. ἴῃ 80]. 6 κόσμου κραδιαῖον... κύκλον (οἷ. κραδαίνω)
4035. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ἘΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [{|π|. 808]
τῆς ϑειοτάτῳ γίγνεται τῆς νοερᾶς οὐσίας ὑποδοχὴ καὶ δέχε-
ται τὸν ἐγκόσμιον νοῦν. ὃ δὲ ἀπὸ τοῦ μηροῦ τοῦ Διὸς πρό-
Ὦ εἰσιν εἰς αὐτήν (ἦν γὰρ ἐκεῖ συνηνωμένος) καὶ προελϑὼν
καὶ μεϑεκτὸς αὐτῆς γεγονὼς ἐπὶ τὸ νοητὸν αὐτὴν ἀνάγει καὶ
τὴν ἑαυτοῦ πηγήν᾽ ἐπείγεται γὰρ πρὸς τὴν μητέρα τῶν ϑεῶν ὁ
καὶ τὴν Ἴδην, ἀφ᾽ ἧς πᾶσα τῶν ψυχῶν ἡ σειρά.. διὸ καὶ
συλλαμβάνειν ἡ Ἵππα λέγεται τίκτοντι τῷ Διί ὡς γὰρ εἴ-
ρηται πρότερον [808], νοῦν ἄνευ ψυχῆς ἀδύνατον
παραγενέσϑαι τῳ, τοῦτο δὲ ὕμοιον τῷ παρ᾽ Ὀρφεῖ
γλυκερὸν δὲ τέκος Διὸς ἐξεκαλεῖτο, 10
τοῦτο δὲ ἦν ὁ κοσμικὸς νοῦς Δέιος ὥν, κατὰ τὸν ἐν τῷ Διὶ
μείναντα προελϑών. οὕτω δὴ καὶ ἡ ϑεοπαράδοτος ϑεο-
λογέα [Οτρἢ. ἴσῃ. 294. 295] φησὶ συμπεπληρῶσϑαι τὸν κό-
μον ἐκ τῶνδε τῶν τριῶν᾽ λέγει γοῦν ἡ Ψυχὴ περὶ τοῦ Δὶς
ἐπέκεινα τοῦ δημιουργήσαντος τὸ πᾶν" 18
μετὰ δὴ πατρικὰς διανοίας
Ψυχὴ ἐγὼ ναίω ϑέρμῃ ψυχοῦσα τὰ πάντα"
κατέθετο γὰρ νοῦν μὲν ψυχῇ, ἐνὶ σώματι (δ᾽ ἀργῷ
ἡμέας ἐγκατέϑηκε πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε 90
μονονουχὶ βοῶσα διαρρήδην. ὅτε καὶ ὁ κατὰ ταύτην δημι-
ουργός ἐστι Ζεύς" περὶ τένος γὰρ ἄλλου τοῦτο τεϑρυλημένον
ἔχομεν ἢ περὶ τοῦ μεγίστου Διὸς τὸ πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν
τε; καὶ τοῦ Πλάτωνος τοῖς λόγοις μαρτυροῦντος [41], ὅταν
ϑεῶν τε αὐτὸν πατέρα καλῇ καὶ τὰς ψυχὰς παραδιδῷ γεννῶντα 35
Ἑ καὶ εἰς ἀνδρῶν πέμποντα γένεσιν κατὰ τὸν πρώτιστον βίον.
ταῦτα μὲν οὖν περὶ τούτων. ἐπειδὴ δέ, ὥσπερ εἴπομεν,
εἰς ἑνὸς ξῴου τελεῖ συμπλήρωσιν καὶ ἡ ψυχὴ καὶ ὃ νοῦς,
οἰκείως ὁ Πλάτων τῷ τε συνιστὰς καὶ τῷ συνετεκταί-
νετὸ δοκεῖ μοεὲ χρήσασθαι, διὰ τῆς ἐν ἀμφοῖν κοινῆς 30
ΜΝΡ ἰπᾶθ 8 τ. 9 [τοῦτο ΟἿΡ ᾿
4 αὐτῆς ἘΝΡ: αὐτῇ ς ὅ ἑαυτῆς 1] : θα ΠΟῦΘοΚ 6 πᾶσα
5: παρὰ ΜῊᾺΡ 1 ἵπτα Μ 9 δὲ οὐ ὁ 14 οὖ 5 1488 οὗ
οὔ. Ομ 81ἃ. 16. 22. 21. 28. 41. 283 ΒΌΡΙΒ Ῥ. 818. 1688 ἱπῖτα 1684
11 ἐγων ἔῶ Ρ γνεωθϑεμη δ 19 ψυχὴ ἑνὶ ΟΡ. δὴ κάτϑετο
γὰρ νοῦν μὲν ψυχῇ ἕνι,) 8521 δὰ μονονουχὶ βοᾶν οἷ. Ὁ16]8 Ατολῖν
8.48 22 τεϑρυλλημένον ΜΡ 34τε οἵα Ο 2427 ἐπεὶ δὲ ἘΡ̓
εὐ Ρ. ἀθ0ῦ, 28 | εἶπεν δ 28 τελεῖ οὼ Ὁ 29 τῷ τε 5: τῷ τε ὁ
Ο: τότε ΜΡ καὶ τὸ ἘΡ
ΠΡΟΚΑΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχυ. 88] 409
προϑέσεως τὴν ἕνωσιν τοῦ παντὸς ἐνδεικνύμενος --- ἀεὶ γὰρ
τὰ ϑειότερα τῶν ἐλαττόνων περιληπτικώτερα ποιῶν ἕνα τὸν
κόσμον ἀπειργάσατο --- διὰ δὲ τῶν καϑ᾽ ἑκάτερον εἰδῶν τῷ
μὲν τὴν σύνϑεσιν, τῷ δὲ τὴν δημιουργικὴν τέχνην δηλῶν.
65) Ὅπως ὅτι κάλλιστον εἴη κατὰ φύσιν ἄριστόν τε
ἔργον ἀπειργασμένος [808].
Ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἀνέδραμεν ὃ λόγος, ἀφ᾽ ἧς τὰ εἰρημένα
πάντα συνέθεμεν᾽ τέταπται γὰρ ὃ κόσμος διὰ ψυχήν, ψυχὴ
δὲ ὑπέστη διὰ νοῦν, νοῦς δὲ προῆλθεν εἰς τὸ πᾶν διὰ τὸ
10 νοητὸν κάλλος, τούτου δὲ μετέσχεν ὁ κόσμος, ἕνα μετάσχῃ
καὶ αὐτοῦ τοῦ ἑνός, καὶ τοῦτο αὐτῷ τέλος ἐστὶ. τῆς συστά-
σεως. κάλλιστον αὐτὸν ἀποτελεσθῆναι καὶ ἄριστον. γίνεται
δὲ κάλλιστον μὲν διὰ τὴν ἐν τῷ νοητῷ καλλοποιὸν αἰτίαν,
ἄριστον δὲ διὰ τὴν τῶν ἀγαϑῶν πηγήν -- τὸ ἀγαϑὸν γὰρ Εὶ
16 τὸ πάντων ἄριστον --- καὶ διὰ τούτων ἁπάντων ὁμοιότατος
τῷ δημιουργῷ καὶ γὰρ ἐκεῖνος ἄριστος ἀπεκαλεῖτο. ἀλλ᾽
ἐκεῖνος μὲν τῶν δημιουργικῶν αἰτέων ἄριστος. ὡς τἀγαϑὸν
ἁπλῶς ἄριστον, ἐπέκεινα ὃν πάντων τῶν ϑεέων αἰτίων, ὁ
δὲ κόσμος ἔργον ἄριστον᾽ δημιούργημα γάρ ἐστιν. ἐνταῦϑα
30 δὴ καὶ ὁ κόσμος μετέχει ϑεότητος᾽ ἡ γὰρ ὑπὲρ νοῦν ἀγα-
ϑότης ϑεότης ἐστί, καὶ διὰ τοῦτο ἄριστος ὀνομάξεται. καὶ
ϑαυμαστῶς ὁ Πλάτων οὐχ ὡς περὶ νοῦ καὶ ψυχῆς, οὕτως
καὶ περὶ τῆς ϑεότητος εἶπεν ὡς ἐπὶ τῷ νῷ καὶ αὐτῆς παρα- 136
γενομένης" ἄρρητός τε γάρ ἐστιν ἡ τοῦ νοῦ πρὸς τὴν ϑεό-
“ὦ τηταὰ τὴν οἰκείαν ἕνωσις, καὶ αὐτὸς ὁ νοῦς ϑεῖος ὧν πρό-
βισιν ἀπὸ τοῦ πατρός, ὃ καὶ ἴδιόν ἐστι τῆς ὁλικῆς ποιήσεως"
ὡς μὲν γὰρ νοῦς ὑφέσταται καὶ ἀπὸ τῆς μερικῆς δημιουρ-
γίας, ὡς δὲ ϑεῖος νοῦς ἀπὸ τῆς ὕλης. οὐ διεῖλεν οὖν ὁ
Πλάτων αὐτὸν εἰς ϑεὸν καὶ νοῦν, ἅτε ἀπὸ τοῦ πατρὸς αὖ-
80 τὸν ὑφιστάς. ἀλλὰ τί τὸ κατὰ φύσιν; ἡ τάχα μὲν τοῦτο
τῆς τάξεώς ἐστι σημαντικόν, καϑ᾽ ἣν καὶ τοῦ ϑείου κάλλους
τὸ πᾶν δεδύνηται μετασχεῖν, καὶ ταὐτὸν ἂν εἴη τῷ κατὰ
ΟΡ
1 ϑέσεως Ο 6 ἀπεργασάμενος ἩΡῬ 9 διὰ νοῦ ΜΡ
10 μετασχῆ Ο 19 ἔργον 6: μέτρον ΕΒ0Υ. ἔργον ΜΓ: μέτρον Ῥ
21 ἐστί οἵὰ Ὁ Φ1] ὑπὸ Ρ μερικῆς ΟἿ: ὁλιῖς Ρ 288 ὁ
πλάτων εἰς ϑεὸν αὐτὸν Μ: αὐτὸν ὁ πλάτων εἰς θεὸν Ρ 29 ἀπὸ
ἘΡ: ὑπτπὶ ΙΟοὐ 80 ἢ}. ἅδ82 καὶ τοιοῦτον ἂν εἴη τὸ Ὁ
410 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴπι. 8080]
τάξιν" τάχα δὲ κἀκεῖνο δηλοῖ, τὸ τὸν δημιουργὸν αὐτῷ τῷ
εἶναι ποιεῖν καὶ ἀπὸ τῆς οὐσίας τῆς ἑαυτοῦ καὶ τὸν νοῦν
καὶ τὴν ψυχὴν παράγειν᾽ ἴσως δὲ καὶ ὅτι συμπέπλεκται τῇ
φύσει τοῦτο τὸ δημιούργημα, καὶ οὐ τοιοῦτόν ἐστι τὸ κάλ-
λιστον, οἷον τὸ ὑπερφυές, οὐδὲ τὸ ἄριστον, οἷον τὸ κρεῖττον
τῆς φύσεως, ἀλλ᾽ οἷον [τὸ] ἀναμίγνυται τῇ φύσει τὸ ὑπὲρ
φύσιν καὶ τοῖς φυσιιοῖς τὰ νοερά.
Β Οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον τὸν εἰκότα δεῖ λέγειν
τόνδε τὸν κόσμον ξῷον ἔμψυχον ἔννουν τε τῇ ἀλη-
ϑείᾳ διὰ τὴν τοῦ ϑεοῦ γενέσθαι πρόνοιαν [8080]. 1:
Ὥσπερ αὐτὸς ὁ κόσμος σύμμικτός ἔστιν ἔκ τὲ εἰκόνων
συγκείμενος καὶ ϑείων οὐσιῶν φυσικῶν τε πραγμάτων καὶ
ὑπερφυῶν, οὕτω δὴ καὶ τὸν περὶ αὐτοῦ λόγον εἰκότα τε
προσεῖπεν ὁ Πλάτων καὶ ἀλήϑειαν αὖϑις ἀπεκάλεσεν" ἔστι
γὰρ κατὰ μὲν τὸ πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κενούμενον εἰκοτο- 15
λογέας δεόμενος, κατὰ δὲ τὴν ἐν αὐτῷ νοερὰν οὐσίαν ἀλη-
ϑείας καὶ κατὰ τὴν ϑείαν αἰτίαν, ἀφ᾽ ἧς πρόεισι, διὸ καὶ
αὐτὸς περὶ μὲν τοῦ κόσμου μέλλων λέγειν τὸ[ν} εἰκότα
προσέθηκε, περὶ δὲ τῆς τοῦ ϑείον προνοίας τὴν ἀλήϑειαν.
τι δὲ καὶ κατ᾽ αὐτὸν τὸν λόγον (αὐτὸν) ϑεωρήσειας ἂν ἀμφό- 30
τερα, τό τε εἰκὸς καὶ τὴν ἀλήϑειαν, οὐ μόνον κατὰ τὴν
τῶν πραγμάτων φύσιν ταῦτα διαιρούμενον" ἐπειδὴ γὰρ πολ-
λαχοῦ (μὲν) μεριστῶς ἀντελαμβάνετο τῆς δημιουργίας, λογυ-
σμοὺς καὶ διαιρέσεις καὶ συνθέσεις παραλαμβάνων, ὁμοῦ πάν-
τῶν ὄντων ἐν τῇ ποιήσει τῇ ϑείᾳ, πολλαχοῦ δὲ ἐπὶ τὴν ὅλην 436
νόησιν ἀνέτρεχε τοῦ πατρός, ὥσπερ ἐν τοῖς ἀξιώμασιν. ἀγα-
Ο ϑὸς ἦν [29 Ε] καὶ ϑέμις δὲ οὔτ᾽ ἦν οὔτ᾽ ἔσται τῷ ἀρί-
στῳ δρᾶν ἄλλο τι πλὴν τὸ κάλλιστον [804], τὸ μὲν
εἰκοτολογίαν ἐκάλεσε, τὸ δὲ ἀλήϑειαν᾽ τὴν μὲν ἁπλῆν ἐπι-
βολὴν ἀλήϑειαν προσαγορεύων, τὴν δὲ διῃρημένην εἴκοτο- τ
ΟΡ
45 κάλλιον 5 6 τὸ ἀναμίγνυσϑαι Ἰ].: ὁ Κτὸὶ] 8.οὕὔτω δὴ
οὖν Ρ 888 εἰκότα ἕως τοῦ διὰ 5 9 :π οοπίοχίμ ῥϑβδίσα ζῷον
ἔμψυχον ἔννουν: οὗ. ἄδνΒοΚ 19 88 14 ἐπεκάλεσεν 16 πλημ-
μελὲς Ρ 18 τὸν Ἰ1.: ϑ1τα το] 90 κατὰ ταὐτὸν ΜΡ τὸν λέγοντα
ΜΡ Ῥσορϑαῖξ ΚΟ], καϑ' αὑτὸν σομὶοῖθηβ: 8ο0ὰ οὗ Τί. 9980
21 κατὰ τὴν ΟΡ: κατ᾽ αὐτὴν Μ 92 τῶν οἵὰ Ὁ διαιρού-
Ἱενος ΜΞ ἐπεὶ ΜΡ 48 μεριστῶν ΜΡ 246 ἀνέτρεχε νόησιν ἘΡ
σι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίωῃ. 8080] 411]
λογέαν᾽ ἀπὸ γὰρ τῶν ἐν ἡμῖν γνώσεων τῶν πολυειδῶν περὶ
τῆς ϑείας ἐνεδείκνυτο καὶ δημιουργικῆς νοήσεως. ἀλλὰ πῶς,
φασί, ξῷον ἔμψυχον ἔννουν ἀφορίξεται τὸ πᾶν; δοκεῖ μὲν
γὰρ αὖ τὸ μὲν ξῷον μέρος εἶναί τι, τὸ δ᾽ ἔμψυχον γένος.
δ ἦ μεμνῆσϑαι δεῖ τῶν Πλατωνικῶν ὑποϑέσεων. αἱ τὸ ξῷον
ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν νοητῶν καϑήκειν φασὶ μέχρι καὶ αὐτῶν
τῶν φυτῶν, καὶ ὁρᾶς, ὅπως κατὰ τοῦτον τὸν λόγον πᾶν
μὲν τὸ ἔμψυχον ξῷόν ἐστιν, οὐ πᾶν δὲ τὸ ξῷον ἔμψυχον"
τὸ γὰρ νοητὸν ζῷον ἐπέκεινα καὶ τῶν αἰτίων ἐστὶ τῆς ψυ-
10 χῆς᾽ καὶ γὰρ ψυχὴν τὴν λογικὴν (ζῷον) ἀποκαλῶν, τὴν δὲ
ἑωὴν καὶ μετὰ τὴν λογικὴν ψυχὴν τάττων εἰκότως πᾶν μὲν
τὸ ἔμψυχον ὀνομάξει ξῷον, οὐκ ἀνάπαλιν δέ. καὶ διὰ τοῦτο
καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ὁπωσοῦν ἐώντων οὐχὶ ἔμψυχον εἷ-
πεν, ἀλλὰ ξῷον, ἕνα μὴ ἔμψυχον εἰπὼν τινῶν αὐτὸ ποιήσῃ
15 παράδειγμα καὶ μὴ πάντων. εἶ δὲ ταῦτα τοῦτον ἔχοι τὸν
τρόπον, εἰκότως ὃ Πλάτων τὸν κόσμον ξῷον εἰπών, ἐπει-
δὴ καὶ νοητόν ἔστι ξῷον καὶ αἰσϑητὸν μὴ μετέχον ψυχῆς
λογικῆς, προσέϑηκε τὸ ἔμψυχον. καὶ ἐπειδὴ τῶν ψυχῶν
τὸ μὲν ἔννουν ἐστί, τὸ δὲ ἄνουν, πρὸς τῷ ἐμψύχῳ καὶ
20 ἔννουν ἀφωρίσατο τὸ πᾶν" ἥκειν γὰρ ἔοικε τὸ μὲν ξῷον
ὡς ἀπὸ τοῦ νοητοῦ τοῦ πρώτου, οὕτω καὶ τοῦ τῶν νοερῶν
ϑεῶν νοητοῦ πατρός, τὸ δὲ ἔμψυχον ἀπὸ τῆς μέσης αἰτίας
τῆς τε τριαδικῆς καὶ τῆς ἑβδομαδικῆς. τὸ δὲ ἔννουν ἀπὸ
τοῦ νοεροῦ πατρός᾽ ἐπεὶ καὶ εἰ τὸν δημιουργὸν μόνον ϑεω-
36 ροέης. κατὰ μὲν τὸ ἐν αὐτῷ παράδειγμα ξῷον ἀποτελεῖται
τὸ πᾶν, κατὰ δὲ τὴν βασιλικὴν ψυχὴν ἔμψυχον, ἔννουν δὲ
κατὰ τὸν βασιλικὸν νοῦν. πάντα δὲ ταῦτα ἡνωμένως ὁ
Πλάτων περιέλαβε διὰ τῆς τοῦ ϑεοῦ προνοίας᾽ ἐκεῖθεν γάρ
ἔστι τὸ πᾶν καὶ ξῷον καὶ ϑεὸς εὐδαίμων τῇ τοῦ ϑεοῦ
ΟΡ
2 νοήσεως ΟἹ: κινήσεως Ρ 8 φησὶ ῦ ὅ ἢ 1. δὅ8β8 οἵ.
Τα. 410 428) ΠΑΒ 1 καὶ ὁρᾶς θρο: ὁρᾶς δ: καὶ ὁρᾶν ΜΡ
188 οὗ ν. 417,48. 8 δἰ ύθστα τὸ οὦο ὃ 10 ξῷον ἱπθ ὺ τὴν
δὲ ---11 ψυχὴν ἘΡ: καὶ τὴν ψυχὴν μετὰ τῆς λογικῆς ψυχῆς Ὁ
188 οὗ Τί. 80 5 16 ξῷον οἴὰ ΜΡ 17 καὶ τὸ ὈΪ, δ 19 τῶ
ΜΡ: τὸ δ 21 νοητοῦ πρώτου καὶ τοῦ τῶν (οτὰ οοἰὐ.) 5 28 ἐβδο-
μικῆς ὁ. 26ὅ ἑαυτῶ Ὁ 268 οὗ ῬΒΠ. 80) 288 γὰρ τὸ πᾶν
ἐστι ἘῬ 29 οὗ Τί. 848Β
419 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ἸΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίτω. 8080]
προνοίᾳ τελεσϑέν. καὶ δρᾶς, ὅπως ἀπὸ τῆς ἀγαθότητος διὰ
τῆς βουλήσεως ἐπὶ τὴν πρόνοιαν κατέληξεν ὃ λόγος ἤρτη-
ται γὰρ ἡ μὲν βούλησις τῆς ἀγαθότητος, ἡ δὲ πρόνοια τῆς
βουλήσεως, καὶ γίνεται τὸ πᾶν διά τε τὴν πρόνοιαν καὶ διὰ
τὴν βούλησιν καὶ διὰ τὴν ἀγαθότητα τοῦ πατρός. τῆς μὲν υ
οὐσίας πρὸ οὐσιῶν οὔσης, τῆς δὲ οἷον δυνάμεως πρὸ δυνά-
μεῶν, τῆς δὲ ἐνεργείας πρὸ ἐνεργειῶν" ϑεοῖς γὰρ ὡς ϑεοῖς
προσήκει ταῦτα᾽ ἣ μὲν γὰρ ἕνοποιός ἐστι τῆς οὐσίας καὶ
Ε ἄνϑος αὐτῆς, ἣ δὲ μέτρον τῆς δυνάμεως, ἣ δὲ ἐνέργεια
πρὸ τοῦ νοῦ" τοῦτο γὰρ οἶμαι καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομα δηλοῦν. υ
ἡμεῖς μὲν οὖν τὸ ἑῷον καὶ τὸ ἔμψυχον οὕτω διείλομεν.
Ἰάμ βλιχος δὲ τὸ μὲν δῷον ἐσυὶ παντὸς τάττει τοῦ ζωὴν
ἔχοντος, τὸ δὲ εἴμψυχον ἐπὶ τῆς ἰδίας τῶν ψυχῶν μετουσίας.
ἴσως δὲ καὶ οὗτος διὰ μὲν τοῦ δωὴν ἔχοντος καὶ τὰ νοητὰ
ξῷα περιείληφε. διὰ δὲ τοῦ ἐμψύχου μόνα τὰ αἰσϑητά. τ
κατασκευασϑείη δ᾽ ἄν, ὅτι μὲν ξῷόν ἐστιν ὁ κόσμος, ἐκ τῆς
συμπαϑείας, ὅτι δὲ ἔμψυχον, ἐκ τῆς ἀεικινησίας. ὅτι δὲ ἔν-
γνουν, ἐκ τῆς εὐταξίας᾽ εἰ γὰρ καὶ τὰ τῇδε συμπάσχει τοῖς
οὐρανίοις καὶ συντρέπεταιν παντοίως καὶ τὰ οὐράνια δέδωσιν
ἀπορροίας τοῖς ϑνητοῖς, ἕν ἔστι ξῷον τὸ πᾶν, ὑπὸ μιᾶς 9
ξωῆς συνεχόμενον᾽ μὴ γὰρ οὔσης ταύτης κοινῆς οὐκ ἂν ἦν
συμπάϑεια τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν" ἡ γὰρ συμπάϑεια κατὰ μετ-
οχὴν γίνεται φύσεως τῆς αὐτῆς. καὶ εἰ ἀεικίνητός ἔστιν ὁ
κόσμος. ὑπὸ ψυχῆς κυβερνᾶται" πᾶν “γὰρ σῶμα, ᾧ μὲν
ἔνδοϑεν τὸ κινεῖσθαι αὐτῷ ἐξ αὐτοῦ, ἔμψυχον, ὡ
δὲ ἔξωϑεν, ἄψυχον. εἰ τοίνυν ἀεικίνητός ἐστι, τί τὸ κι-
νοῦν αὐτόν; ἤτοι γὰρ ἀκίνητον τοῦτό ἐστιν, ἢ αὐτοκένητον.
Ἐ' ἀλλὰ τὸ ἀκίνητον τοῖς ὑπ᾽ ἄλλων κινουμένοις ἀμέσως πελά-
ἕξειν οὐ ϑέμις" λείπεται ἄρα αὐτοκένητον εἶναι τὸ ἀεὶ κι-
νοῦν τὸν κόσμον. τοῦτο δὲ ἔστε ψυχή. ὃ ἄρα κόσμος ἡ
ἔμψυχός ἐστι. καὶ μὴν καὶ τὸ τρίτον, εἰ ἀεὶ τέτακται τὸ
"Ὁ
ΠῚ
ΟᾺἋΡ
188 οὗ Ρ. 371.988 [10 8561]. πρόνοια 1888 οὗ ἰῃ τοιηρ.
Π 2ὅ8,105βΞ. 20 ὑπὸ ΜΡ: ἀπο 992 συμπαϑεία 5 84 τὸ
σῶμα Ὁ 5488 οἵ Ῥμδρᾶσ. 346 }Ὀι 26 αὐτῶ ΟΝ: αὐτὸ Ρ ᾧ --
260 ἄψυχον χα 6 2717 ἢ τί τὸ ἀεικίνητον τοῦῦτοῦσ 288 πλεονά-
δει νοῦ ' 80 ψυχή ς: ψυχῆς ΟΡ ἄρα ὁ κόσμος ἘΡῬ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖπι. 80ΒἘ6] 418
πᾶν, καὶ εἰ πάντα συντέτακται πρὸς τὸ εὖ, καὶ μηδέν ἐστιν
ἐπεισόδιον εἰς τὴν τοῦ κόσμου πολιτείαν, νοῦς κυβερνᾷ τὸν
κόσμον᾽ ἡ γὰρ συνέχεια τῶν ἐν αὐτῷ καὶ ἡ τάξις καὶ οἵ
ϑεσμοὶ σύμβολα φέρουσιν ἐναργῆ τῆς νοερᾶς ἐπιστασίας.
ὁ δέ γε ᾿Δριστοτέλης καὶ ἄλλως ὑπέμνησεν εἰπών, ὅτι
τῶν ἐμψύχων τὰ μὲν ξῷα τὸ ἀριστερὸν ἔχει καὶ δεξιόν, 126
τὰ δὲ φυτὰ τὸ ἄνω καὶ κάτω, μόνος δὲ ὁ κόσμος ἔμψυχος
ὧν ἔχει τὸ ἄνω καὶ κάτω καὶ δεξιὸν καὶ ἀριστερόν" ὥστε
καὶ ὁ κόσμος ἔμψυχος καὶ ξῷόν ἐστιν. ἀλλὰ μὴν καὶ ἔν-
νους τὸ γὰρ κινητικὸν αὐτοῦ νοῦς ἐστι. κατ᾽ ἀμφοτέρους
ἄρα τοὺς φιλοσόφους ξῷον ἔμψυχον ἔννουν ὃ κόσμος, πλὴν
ὅτε ἔμψυχος κατὰ τὸν ἕτερον ὡς ἔχων ξωὴν ἀχώριστον ---
οὐ γὰρ τέϑησι ψυχὴν νοερὰν ἄλλο τι καὶ Ῥοῦν ὑπὲρ ψυ-
᾿ς χήν -’- καὶ δὴ καὶ ἄλλου νοητοῦ ξῴου κατ᾽ οὐσίαν ἐξηρτη-
1ὅ μένος" ὃ γὰρ ὃ Πλάτων κέκληκε ἔᾷον, ἐκεῖνος ξῷον ἀίδιον,
ὡς ἐν τῇ Μετὰ Τὰ Φυσικά φησιν ὃ αὐτός [λ 1. 1012» 2887
φαμὲν δὲ εἶναι τὸν ϑεὸν ξῷον ἀίδιον. καὶ ὕλως ὄν-
τῶν ἐν τῷ κόσμῳ καὶ τῶν κινουμένων καὶ τῶν ἀκινήτων
καὶ τῶν ἀεὶ ἑκατέρων καὶ τῶν ποτὲ δεῖ δήπου τὰς ἀμφοῖν
90 αἰτίας ἐφιστάναι τῷ κόσμῳ" ψυχὴ μὲν οὖν κινήσεως αἰτία"
διὸ καὶ ἀκίνητον ὑποϑέμενος τὸ πᾶν ἐν Νό όμοις [ΣΧ 8985. 88]
ἐκίνησε ψυχὴν εἰσαγαγών, καὶ ἐν Φαίδρῳ [245 9} ψυχὴν
ἀφελὼν ἔστησε πάντα δηλονότι δὲ νοῦς τῶν ἀκινήτων, Β
ἢ ὅτι τούτου τῶν αἰτίων ὄντων ἀντιρρόπων ἢ καὶ κρειττό-
ϑόνων τῶν κινουμένων τὰ γὰρ ἀεικένητα περὶ τὰ ἀκένητα
κενεῖται καὶ διὰ τὸ ἐκεῖνα μένειν ἀεὶ κινεῖται᾽ πάντως ἄρα
καὶ νοῦς ἐστι κοσμικὸς ὑπὲρ ψυχήν. πολλοῦ ἄρα δεῖ
ΟΡ
1 οὗ ν. 404,17 ὄὅεε οὗ Αὐῖϑῦ. α9 686]. β 2. .284". 286 6 καὶ
τὸν δεξιὸν Ο 18 φυτὰ καὶ ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν
ΟΣΩΣΒ515 οοὐὐ. Μ΄ 1 οὗ Αὐϊδῦ. 1. 6. 286" 29 88 8 τὸ δεξιὸν ἈἘΡ
9 ἔμψυχον ΜΡ 11 ἄρα Ῥ: ἅμα ΟὟ 12 τὸ ἕτερον 18 νοε-
ράν, ἀν ὅγει καὶ (ἔννουν οἱ ΚτΟ]] 148 ἐξηρτημένοις Ὁ
16 φησιν οτὰ Ὁ φυσικὰ φησὶ ξῶον ἘΞ δ ΟΡ 11 τὸν
ϑεὸν εἶναι Ατὐἰδί. 20 ἀφιστάναι Ο. ψυχῆ Ῥ᾽ οὖν Ο: νοῦν ΜΡ
28 ἀφελὼν οτὰ Ῥ: 1θ. Πὖ Οἱ πάντα δὲ νοῦς δηλονότι ΜῬ
24 ἢ ὅτι ]].: ἤτοι οἱ βϑάοσχτα. δὰ Ρ. 890,13 ἀντιρρόπων ὄν-
των ὝΡ ῶδ8 οὗ Ασιϑῦ. χαθῦδρ!. γ 8. 1013 81 ῬὮγΒ. ὃ 6. 260"
8.88 8]. 208 πάντως καὶ νοῦς ἄρα Ὁ
μ4
φ
414 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|π|. 8080]
παραβάλλεσθαι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὁ ὑπὸ Χρυσίππου [ἴγγ.
1042 γ. Ατγη.] κατασκευαζόμενος ἐκεῖνος μὲν γὰρ εἰς ταὐτὸ
συγχεῖ τάς τε ἀμεϑέκτους αἰτίας καὶ τὰς μεϑεκτὰς τάς τε
ϑείας καὶ τὰς νοερὰς τάς τε ἀύλους καὶ τὰς ἐνύλους΄ ὃ γὰρ
αὐτὸς ϑεὸς παρ᾽ αὐτῷ πρῶτος ὧν διήκει διὰ τοῦ κόσμου
καὶ τῆς ὕλης καὶ ψυχή ἔστι καὶ φύσις ἀχώριστος τῶν διοι-
κουμένων. ὃ δέ γε Πλάτων πρὸ τοῦ κόσμου παντὸς ὑπο-
ϑέμενος τὰς τριττὰς αἰτίας. τὴν ἀγαϑότητα, τὸ νοητὸν ξῷον,
τὸν δημιουργικὸν νοῦν, ἀπὸ τούτων δίδωσι τῷ κόσμῳ νοῦν
μὲν τέλειον ἀεὶ κατ᾽ ἐνέργειαν ἱδρυμένον, τῆς ὕλης ἐξῃρη- τὸ
μένον, πλήρη νοήσεων ἀχράντων, ψυχὴν δὲ ϑείαν., νοεράν,
ἀνελέίττουσαν τὴν οὐσίαν τοῦ ξνὸς νοῦ καὶ χορεύουσαν περὶ
αὐτὸν καὶ ἀνακυκλοῦσαν τὸ πᾶν, ἕνωσιν δὲ τῶν ὅλων οὐσιῶν
καὶ ϑεότητα μίαν καὶ ἀγαθότητα τὴν συνέχουσαν μὲν ἅπαν
τὸ ἐν τῷ κόσμῳ πλῆϑος καὶ ἑνοποιοῦσαν, πρόνοιαν δὲ ἐπὶ 16
πάντα διατείνουσαν, χωριστὴν τῶν προνοουμένων καὶ ξαυτῆς
οὖσαν καὶ ἑαυτὴν ἐξαιροῦσαν ἀφ᾽ ὕλων τῶν διοικουμένων.
ἐπειδὴ δέ, ὥσπερ καὶ πρότερον εἴπομεν [Ῥ. 407, 8.55], δεῖ
τάς τε προόδους τῶν ὅλων καὶ τὰς ἐπιστροφὰς ϑεωρεῖν, ἀμφό-
τερα πεποίηκεν ὁ Πλάτων᾽ τὰς μὲν γὰρ προόδους αὐτῶν 30
παραδέδωκεν ἐν τῷ νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν
σώματι ϑείς, τὰς δὲ ἐπιστροφὰς ἀπὸ τοῦ κόσμου τε ἀρχό-
μενος) καλῶν αὐτὸν ξῷον ἔμψυχον ἔννουν, καὶ διὰ ψυχῆς
τῷ νῷ συνάπτων αὐτόν, ὃ δὴ τῆς ἐπιστροφῆς ἔργον ἐστὶν
ἐξαίρετον, καὶ τέλος ἐπὶ τὴν πρόνοιαν τὴν δημιουργικὴν 16
ἀναπέμπων τὴν τοῦ κόσμου σύστασιν, δι’ ἧς ἡ ἐπιστροφὴ
τοῖς πᾶσίν ἐστιν ἡ μὲν γὰρ ἀγαϑότης ἕνοῖ τὸν δημιουργὸν
πρὸς τὸ ἕν, ἡ δὲ βούλησις χορηγεῖ τὰ ἀγαϑὰ τοῖς ὅλοις,
ἡ δὲ πρόνοια πάντα ἐπιστρέφει καὶ πρὸς αὐτόν᾽ καὶ γὰρ
ἀνάλογόν ἐστιν, ὃς εἴπομεν. ἣ μὲν πρὸς τὴν οὐσίαν, ἣ δὲ 80
ΟᾺἋΡ
18 γρυσίππου" κατασκευαξόμενος μὲν γὰρ ΜΡ 2. ταυτὸ Ο:
αὐτὸ ΜΡ 6 καὶ τῆς ---Ἴ κόσμον οα δ 8 .τριτὰφόΓῇὴῃ᾽ [12 οὗ
Ῥ. 408, 4 16 τῶ ἐν τῶ Ο: ΜΞ δοΐο ΘΟΙΥ 11 ἑαυτὴν ἘΡ: ἑαυ-
τὸν 6 ἐξαίρουσαν 1. ἀφ᾽ οὗ Ὁ 18 ἐπὶ ΜἩ δέοι Ρ
19 τε οὔθ 5;Ἢἢ 22 τιϑεὲςὸ Ρ 33 καὶ καλῶν ΜΡ 586 ἐπὶ ΜΡ:
ἐστὶ Ὁ 28 ἡ δὲ ἘΡ: καὶ ἡ 6 29 8 καὶ ζσυνδεῖ ΚτΟΙ]]:
ΟἿᾺ ς 80 οἵ. ν». 8171, 9088. 413
οι
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῇ. 8086] 4158
σρὸς τὴν δύναμιν, ἣ δὲ πρὸς τὴν ἐνέργειαν, διόπερ ἣ μὲν
ἑδράζξει τὰ πάντα, ἣ δὲ κινεῖ πρὸς τὴν πρόοδον, ἣ δὲ ἀνα-
καλεῖται κατὰ τὴν ἐπὶ τὸ πρὸ νοῦ τῶν πάντων ἐπιστροφήν.
εἰ δὲ ὁ δημιουργὸς διὰ τὴν ἀγαθότητα κοσμεῖ τὸ πᾶν,
ὅ διὰ δὲ τὸ κοσμεῖν ἔννουν ποιεῖ καὶ ἔμψυχον, ταῦτα δὲ
ποιῶν διὰ τὴν πρόνοιαν ποιεῖ --- διὰ γὰρ τὴν τοῦ ϑεοῦ
πρόνοιαν ταῦτα γέγονεν --- ἀνάγκη ταὐτὸν εἶναι τὸ διὰ
τὴν ἀγαθότητα ποιεῖν καὶ διὰ τὴν πρόνοιαν, εἰκότως᾽ ἐνέρ-
γείια γὰρ ἡ πρόνοια τῆς ἀγαθότητος" ὥστε κατὰ Πλάτωνα
10 οὐδὲν ἄλλο ἐστὶ πρόνοια ἢ κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐνέργεια" καὶ γὰρ
ἐνταῦϑα λέγομεν τοῦτο προνοεῖν τινος τὸ ἀγαϑοῦ τῷ προ-
νοουμένῳ αἴτιόν τινος. οὐ μόνον ἄρα τὴν πρόνοιαν ὁριστέον
τῷ πάντα ἐπεστράφϑαι εἰς τὸ πρῶτον, ἀλλὰ καὶ τῷ ἐκεῖνο
εἰς πάντα ἐνεργεῖν πάντα κοσμοῦν κατὰ μίαν ἕνωσιν. καὶ
τὸ τοῦτό ἐστιν ἡ ὡς ἀληϑῶς πρόνοια, τοῦ ἀγαϑοῦ μετάδοσις
εἰς πάντα καὶ πάντων ἐπιστροφὴ πρὸς τὸ μεταδιδὸν καὶ
μετάληψες, ἐκείνου διδόντος πᾶσιν ὃ δίδωσι κατὰ δύναμιν
ἑκάστου τῆς δόσεως. καὶ δεῖ μεμνῆσθαι καὶ ὧν ὃ Χαι-
ρωνεὺς εἶπε περὶ τοῦ τῆς προνοίας ὀνόματος, ὡς Πλά-
80 τωνος οὕτως τὴν ϑείαν αἰτίαν καλέσαντος. εἰ δὲ καὶ νοῦς
ἔστιν ὁ δημιουργὸς καὶ πρόνοια, καϑόσον ἔχει τι καὶ τοῦ
νοῦ κρεῖττον, εἰκότως καὶ τοῦτο ἔσχε τὸ ὄνομα διὰ τὴν
ὑπὲρ νοῦν ἐνέργειαν" καὶ γὰρ τοῦ μὲν ἀγαϑοῦ πάντα ἐφίε-
ται) νοῦ δὲ οὐ πάντα᾽ οὐδὲ γὰρ καὶ ὕσα νοῦ παντελῶς
45 ἔστιν ἄμοιρα, ἵνα μὴ ματαία τις ἡ ἔφεσις ἢ τέλους ἄμοιρος
οὖσα. καὶ διότι μὲν πρόνοια, εἰς αὐτὸ τἀγαϑὸν ἀνήρτηται,
διότε δὲ νοῦς, εἰς τὸν πρώτιστον νοῦν᾽ νοῦς γὰρ πρώτιστος
οὐχ ὃ νοῶν καὶ δημιουργῶν, ἀλλ᾽ ὃ νοῶν μόνον καὶ διὰ
τοῦτο καϑαρὸς ὧν νοῦς, ὡς ἐν Κρατύλῳ [3960] μεμα-
80 ϑήχαμεν. διὸ καὶ κατὰ Πλάτωνα ὃ μὲν ἅπαξ λέγοιτο ἄν,
ΟᾺἊῬ
1 δύναμιν ἣ δὲ πρὸς τὴν οα ὁ 8 . ἐπὶ τὸ ΟἿ: ἐπὶ τῶ
ἀνατροφὴν ἈῬ: ἀναστροφὴν ς 4 δημιουργικὸς ΟΡ: ὁἴὰ ς
Ἵ εἶναι διὰ τὸ ῦὶ.Ἢ 8 διάοῃ [ΡΨ 11 τούτοοα Ὁ 128 ὀριστέον τῶ
Ο 6: ἄριστον τὸ ΜῈ 18 τῶ ἐκεῖνο ἘΞΡ: τὸ ἐκεῖνοῦ 16 μετα-
διδόναι 5. 11δὃ06: οὗ Μν 18 εαἰίοσυχη καὶ Ὁ Ρ 188. γερω-
νεὺς Ῥ 80: χερονεὺς ΜὮ!οὐἯ 20 οὕτω περὶ τὴν ϑείαν ΜΡ 22 κρείτ-
των Ὁ 808 οὗ Ρ". 408, 16 οὔτῃ δᾶπ. οὐ ἴπ Οτδὺ. 107, 99
")
Ε
416 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΜΑΙΟΝ Β [Τῆχι. 8080]
μέαν ἔχων ἐνέργειαν τὴν πρὸς ἑαυτόν, ὃ δὲ δίς, μετὰ ταύ-
τῆς προσλαβὼν καὶ τὴν δημιουργικὴν τοῦ παντός, καὶ οὐ
μόνον διαϑεσμοθϑετῶν τὰ μεϑ᾽ ξαυτόν, ἀλλὰ καὶ μένων
ἐν τῷ ἑαυτοῦ κατὰ τρόπον ἤϑει, καϑάπερ ἐρεῖ μικρὸν
ὕστερον [42 ὨΕ].
Τούτου δὲ ὑπάρχοντος αὖ τὰ τούτοις ἐφεξῆς
ἡμῖν λεκτέον, τίνι τῶν ξῴων αὐτὸν εἰς ὁμοιότητα
ὁ συνιστὰς συνέστησεν [80 0].
Τὴν συνέχειαν τῶν προβλημάτων καὶ τὴν συνάρτη-
δ
ΒΕ σιν τῶν δευτέρων πρὸς τὰ πρότερα σαφῶς ὁ Πλάτων ἐν- "
δείκνυται διὰ τούτων. τὸ γὰρ τούτου δὲ ὑπάρχοντος
καὶ τὸ τὰ τούτοις ἐφεξῆς τὴν συνέχειαν ἐνδείκνυται πρὸς
τὰ εἰρημένα τῶν ῥδηϑησομένων, καὶ ὅτι διὰ τὴν ἐκείνων
ἀλήϑειαν καὶ τὰ μέλλοντα δέχεται τὴν ἀρχὴν τῆς ζητήσεως"
ἐπεὶ γὰρ δέδεικται. ὅτι κατὰ τὴν τοῦ ϑεοῦ πρόνοιαν ἀπε- τ
τελέσϑη ζῶον τὸ πᾶν, ἀναγκαῖον αὐτὸ πρὸς νοητὸν ἀφα-
μοιῶσϑαι ξῷον᾽ ποῦ γὰρ βλέπων ὃ δημιουργὸς ἐποίησε ξῶον
1921] τὸν κόσμον ἢ εἰς τὸ νοητόν; καὶ γὰρ ἕν ἦν τῶν προ-
δεδειγμένων [29 Α], ὅτι πρὸς ἀΐδιον παράδειγμα γέγονε
κάλλιστος ὧν ὁ κόσμος. εἰ οὖν εἰκόνα ποιῶν ἐκείνου ζῷον Ὁ
ὑπέστησεν, εἴη ἂν καὶ αὐτὸ τὸ παράδειγμα ξῷον νοητόν᾽ εἰ
γὰρ μὴ ἐκεῖνο ξῶον, πῶς τοῦτο ἐκείνου γεγονὸς εἰκὼν ξῶον
ἀπετελέσϑη; καϑὸ γὰρ ὅμοιόν ἐστιν ἐκείνῳ, γέγονε ξῷον᾽
αἰσϑητὸν μὲν γὰρ οὐχ ὡς ὅμοιον καὶ μεριστόν, ἀλλὰ ταῦτα
Δ) Ἁ Ν᾿ “« [4 α« 4 Φ κ
διὰ τὴν σωματικὴν συνεισῆλθε φύσιν, ξῶον δὲ ὡς ὅμοιον 36
τῷ νοητῷ. εἰ δὲ ὅμοιον, ἐκεῖϑεν ἔλαχε τὴν τοῦ ξῴου μορ-
φήν᾽ καὶ γὰρ αἱ εἰκόνες οὐ τὰς ἰδέας μόνον, ἀλλὰ καὶ τὰς
ἐπωνυμίας καϑόσον εἰδοπεποίηνται ἀπὸ τῶν παραδειγμάτων
ἔχουσιν ὥστε εἰ τὸ ξῆν αὐτῷ διὰ τὸ παράδειγμα, καὶ ξῷον
ἀπ᾽ ἐκείνου καλεῖται καὶ ἔμψυχον ὁμοίως, διότι καὶ ἡ τῆς 30
ὅλης ψυχώσεως αἰτία προὐφέστηκεν ἐν τοῖς νοητοῖς. καὶ
ΟἿΡ (ΝΣ)
1 τὴν οα Ρ 8 διὰ ϑεσμοϑετῶν ΟἹ 6 αὖ τὰ Ο: αὐτὰ
ΜΡ: οὔ α. 12 18 λεκτέον ἕως τοῦ᾽ ὁ συνιστὰς Ο 1 αὐτὸν
Ἦ-ς: αὑτὸν Ρ: αὐτῶν Μ' οὺμὶ χὶ Ρ] δἰ. : βορὰ οὗ Ρ. 338, 388 9 τὴν
δὲ συνέχειαν 6 14 ἀλήϑειαν οα Ὁ 22 γεγονὼς ΜἩ 83 συν-
ἤλθεο 29 αὐτὸ Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τιχὶ. 800] 417
ἔννουν διὰ τὸν αὐτὸν λόγον, ἀλλὰ ξῷον μᾶλλον προσεῖπε
τὴν κυριωτάτην αἰτίαν, διότι καὶ τῆς ψυχώσεώς ἐστιν αἰτία
καὶ τῆς τοῦ νοῦ χορηγίας καὶ πάσης ὡς εἰπεῖν ζωῆς πᾶν Β
γὰρ τὸ ἔννουν καὶ ἔμψυχόν ἔστι. καὶ πᾶν τὸ ἔμψυχον καὶ
δ ἐῷον, οὐ μέντοι καὶ ἀνάπαλιν" οὔτε γὰρ πᾶν ξῷον ἔμψυχον --
τὸ γὰρ μετέχον λογικῆς ψυχῆς ἔμψυχον ἦν --- οὔτε πᾶν ἔμ-
ψυχον ἕννουν --- ἀνθρώπων γὰρ βραχὺ γένος ἐστὶ νοῦ
μετέχον [51 Ε] - ὥστε πάντων τὸ ξῷον περιληπτικώτερον,
καὶ οἷς μὲν τὰ ἄλλα ὑπάρχει, καὶ τοῦτο πάρεστιν, οἷς δὲ
10 τοῦτο πάρεστιν, οὐκ ἐξ ἀνάγκης τὰ λοιπὰ ὑπάρχει. τὸ δὲ
περιληπτικώτερον τῆς πρωτίστης ἀρχῆς ἐγγύτερον, τὸ δὲ ἔγ-
γίον ἐχείνης εἰς αἰτίας λόγον κυριώτερον, εἴπερ ἐκείνη πάντων
ἐστὶν αἰτία τῶν ὄντων. ἐπεί γε οὐ ἕῷον μόνον οἷδε νοητὸν ὁ
Πλάτων, ἀλλὰ καὶ ἔμψυχον ἐν τῷ Σοφιστῇ [249 ΑἹ δεδή-
16 λωκε᾽ ζωὴν γὰρ ἐν τῷ ὄντι καὶ ψυχὴν ϑέμενος καὶ {νοῦν καὶ
βουλόμενος αὐτῷ δοῦναι καὶ κένησιν ἐπήνεγκεν" ἀλλὰ δῆ-
τα τὸ νοῦν μὲν καὶ ψυχὴν καὶ ξωὴν ἔχον ἀκίνητον
μέντοι τὸ παράπαν ἔμψυχον ὃν ἑστάναι; ἔστιν οὖν
καὶ ξωὴ νοητὴ καὶ ξῷον νοητόν, καὶ αἰτία ψυχῆς καὶ ἔμ-
30 ψύχον, καὶ αἰτία τοῦ νοῦ καὶ ἔννουν, καὶ τὸ ξῷον ἐπέκεινα
πάντων τῶν νοητῶν παραδειγμάτων. διὰ ταῦτα μὲν οὖν ὃ
Πλάτων τὸν περὶ τῆς πρὸς τὸ νοητὸν ξῷον ὁμοιώσεως τοῦ
κόσμου λόγον ἐφεξῆς εἶπεν εἶναι τῷ περὶ τῆς συστάσεως
αὐτοῦ προβλήματι᾽ διότι γὰρ ὁμοιωϑεὶς ἐκείνῳ κατ᾽ αὐτὸ τὸ
45 τῆς ὁμοιώσεως εἶδος ὑπὸ τοῦ δημιουργοῦ ξῷον ἀπετελέσϑη,
κυριώτερον ἂν ἐκεῖνο ῥηϑείη ζῷον, πρὸς ὃ τοῦτο τὸ ξῷον
ἐγένετο᾽ τὸ γὰρ ξῷον εἶναι διὰ τὸ νοητὸν ἔσχεν ,» ἀλλ᾽ οὐ
διὰ τὸ πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως κινούμενον. ἀνάγκη δὲ πᾶν
ἢ παρὰ τὴν ὕλην τῷ παντὶ ὑπάρχειν ἦ παρὰ τὸ εἶδος"
80 ὥστε εἰ μὴ παρὰ τὸ ὑποκείμενον ἑῷον ὃ κόσμος. παρὰ τὸ
εἶδος ἔχει τὸ ἐῷον εἶναι εἰ δὲ παρὰ τὸ εἶδος. τὸ πρώτως
ξῷόν ἐστι τὸ αἴτιον αὐτῷ τοῦ εἴδους. ἔχεται δὲ τούτου
ΟΡ
18. οἵ. Τίμα. 39 ΕΙ 488. οὗ. ἡ. 411, 788 1 ἐστὶν οὐ Ἡ
8 οὗ ν. 481.188Ἱ 18 ἐστὶν ὁοῦ ὁ [16 καὶ Ὁ Ρ 168 δῆτα
τὸ 6ρο: ϑῆτα Μ: δὴ τὸ ΟΡ 18 τὸ οἵ Ρ ῶ4 γὰρ ΜΡ:
πρὸ δ τὸ ἡ ΜΜ 271 ζώων ΜΡ
ῬΒΟΟΙΣΥΒ θα. ὨΣΘὮ]. 1. 47
418 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῖω. 800]
τοῦ προβλήματος ἐκεῖνο λοιπὸν κατιδεῖν, τίνε τῶν ξῴων
ὡμοίωται᾽ ὅτε μὲν γὰρ ὡμοίωται. δῆλον ἀπὸ τῶν εἰρη-
μένων, τίνι δὲ ὡμοίωται, τὸ ἐχόμενόν ἐστι σκοπεῖν. πλῆ-
ϑὸς γάρ ἐστε νοητῶν ζῴων, ὃ καὶ ὃ Πλάτων ἐνδεικνύμενος
ἤρετο, τίνε τῶν ξῴων ὅμοιον αὐτὸν συνέστησεν ὃ δημι- ὁ
ουργός᾽ ἄνωθεν γὰρ ἀπὸ τῶν νοητῶν ἀρχόμενον διὰ πασῶν
τῶν μέσων τάξεων προϊὸν τὸ ζῷον ὅπου μὲν νοητῶς μόνον
ἐστίν, ὕπου δὲ νοητῶς μέν, ἀλλ᾽ ὡς ἐν νοητοῖς καὶ νοεροῖς,
Ὁ ὅπου δὲ νοερῶς, καὶ οὗ μὲν νοητῶς ὡς ἐν νοεροῖς μόνον,
οὗ δὲ ξωτικῶς, οὗ δὲ νοερῶς᾽ καὶ οὕτως ἐν ἑκάστοις τῶν τὸ
νόων ἐστὶ τὸ ζῷον νοητὸν οἰκείως αὐτοῖς πᾶς γὰρ νοῦς
ἔχει νοητὸν συξυγοῦν. εἰκότως οὖν ὃ Πλάτων ἐπιζητεῖ,
ποῖόν ἐστι ξῷον τὸ παράδειγμα τοῦ παντός, πότερον ὑπερ-
κόσμιον ἢ νοερὸν μόνον, ἢ νοερόν τε καὶ νοητόν, ἢ νοη-
τὸν μόνον᾽ κατὰ πάσας γὰρ τὰς τοῦ νοῦ τάξεις πρόεισιν 15
ἡ τοῦ ξῴου φύσις. δεῖ δὲ τὰς διαφορὰς ταύτας ἐν αὐτῷ
μὲν τῷ πρωτίστῳ ξώῳ καϑ᾽ ἕνωσιν ὑποϑέσϑαι, πρόοδον δὲ
αὐταῖς διδόναι κατὰ τοὺς οἰκείους ἀριϑμούς᾽ ὡς γὰρ τὸ
πρῶτον [τὲ] μοναδικόν ἐστιν, οὕτως ἄλλο κατ᾽ ἄλλον ἀριϑ-
μὸν ἀφώρισται τῶν ξῴων. καὶ ἐν οἷς δὲ ὁ αὐτὸς ἀρυϑμός, 30
ἐν τούτοις τὸ ἄλλως ἐστὶ καὶ ἄλλως κατὰ τὰς τῶν ὄντων
ἰδιότητας" δεῖ γὰρ καὶ ἐπὶ τοῦ ξῴου πρὸ τῶν πεπληϑυσμέ-
νῶν εἶναι τὸ μοναδικόν, διὰ τὸ τῷ ἑνὶ τοῦτο εἶναι συγγενέ-
στερον, καὶ καϑάπαξ πᾶν πλῆϑος ϑεῖον ἀπὸ μονάδος ἄρχεται.
ὥσπερ οὖν ὁ δημιουργὸς πάντων τῶν ποιητικῶν αἰτίων ἐστὶ 36
μονὰς καίτοι τῆς ποιητικῆς ἰδιότητος ἐν πολλοῖς οὔσης 9ε-
Ἑ οἷς, οὕτω δὴ καὶ τὸ αὐτοζῶον τῶν ξῴώων ἐστὶ μονὰς ἁπάν-
των, ἐν ᾧ καὶ τὰ ὁλικώτατα παραδείγματα τῶν ἐγκοσμίων
ἐστὶ καὶ ἡ μέα τοῦ κόσμου παντὸς αἰτία προὐφέστηκεν.
ἀλλὰ διὰ τί, φαίη ἄν τις, ζῶον προσηγόρευσε τὸ παράδειγμα 80
τὸ νοητόν; ὅτι ξωῆς ἐστε χορηγόν, ὡς εἴρηταί μοι καὶ πρό-
τερον [»Ρ. 416, 2955], καὶ ὅτε τὰς αἰτίας ἀπογεννᾷ τῆς ὅλης
ΟΡ
4 νοητὸν ΜῬ 10 γχυΐπβ οὗ ΜΡ: οὐ Ὁ 18 αὐτοῖς Ρ
19 τὲ μοναδικόν Ο: τετραδικόν ἘΡ: Βοὰ οὗ ἰηΐτα 988 948 διὰ
Ὁ ΚΤΟΙΙ: διότι ΟΡ τοῦτο Ἰ: τοῦτον Ο: τούτω ῬΡ εἶναι οἵὰ ς
ἔ καὶ χὰ Ὁ 29 συνυφέστηκεν 5 82 ὅτι Ο: διότι ΜΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τὰ. 806] 419
ξῳογονικῆς σειρᾶς καὶ αὐτὰς τὰς τῆς ζωῆς πηγάς, καὶ διότι τῆς
πρωτίστης καὶ νοητῆς ξωῆς ἐστι διακορές᾽ τὸ μὲν γὰρ ἕν ὃν
ἐπέκεινα τῆς ζωῆς ἐστιν, ἡ δὲ μέση τῶν νοητῶν τάξις ἡ πρώτη
ξωὴ καὶ μία καὶ ἄπειρος, τὸ δὲ αὐτοζῷον πλῆρες ὃν τῆς νοη-
5 τῆς ζωῆς ἀποκαλεῖται ξῷον εἰκότως" ὡς γὰρ αἰώνιόν ἔστι διὰ
τὴν τοῦ αἰῶνος ἀποπλήρωσιν, οὕτω δὴ καὶ ξῷον διὰ τὴν τῆς
ξωῆς ὑποδοχήν" ἔστι γὰρ νοητόν, ὡς μετὰ τὴν Φοητὴν ἑωὴν
τεταγμένον. ξῷον οὖν οὐχ ὡς αἰσϑητικὸν οὐδὲ ὡς ὁρμητικόν,
ἀλλ᾽ ὡς ξῶν κέκληται" πᾶν γὰρ τὸ ζῶν κατὰ Πλάτωνα ζῷόν
10 ἐστιν᾿ ὅ,τι γὰρ ἂν ξωὴν ἔχῃ, φησὶν ὁ Τίμαιος {718],
ξῷον ἂν ἐν δίκῃ καλοῖτο. διὸ καὶ τὰ φυτὰ καὶ τὰ σπέρ-
ματα ζῷα προσαγορεύει, τῷ ξῆν τὸ ξῷον χαρακτηρίξων. εἰ
οὖν ξῇ τὸ παράδειγμα τὸ νοητὸν ὡς αἰώνιον -- ξωὴ γὰρ ἡ Ε
πᾶσα ὁ αἰών, ὥς φησι καὶ Πλωτῖνος [6πῃ. 8, 7, 4. 10], ὥστε
16 τὸ αἰώνιον ξῇ --- τὸ δὲ ξῶν πᾶν ζῷόν ἔστι, τὸ ἄρα νοητὸν
παράδειγμα ξῷόν ἐστι. καὶ λάβοις ἂν ἐντεῦϑεν, ὅτε καὶ ἐν
τῇ τρίτῃ τριάδι τῶν νοητῶν ἐστιν᾽ οὔτε γὰρ ἐν τῇ πρώτῃ᾽
πρὸ τῆς ζωῆς γάρ ἐστιν ἐκείνη οὔτε ἐν τῇ δευτέρᾳ" ξωὴ
γὰρ αὕτη" ἐν τῇ τρίτῃ ἄρα. οὐδὲ γὰρ ἔξω τῶν νοητῶν,
20 ἐπειδὴ νοητὸν ὁ Πλάτων τὸ παράδειγμα διατελεῖ προσαγο-
ρεύων μόνον, καίτοι καὶ νοῦν ὑπερκόσμιον εἰδὼς τὸν δημι- 198
ουργικόν, ἀλλ᾽. οὔτε τοῦτον καλεῖ νοητὸν οὔτε ἐκεῖνο ἦν νοε-
ρόν. ἔμπροσϑεν μὲν οὖν πᾶν τὸ ἀεὶ ὃν ἐλάμβανεν ὡς παρά-
δειγμα πάσης γενέσεως, ἐν ᾧ καὶ τὸ ζῷον καὶ ὁ “δημιουργός᾽
88 ἑκάτερον γὰρ ἀεὶ ὄν᾽ καὶ ὁ αἰών, ὅς ἐστε πρώτως ἀεὶ ὄν,
καὶ αὐτὸ τὸ ἕν ὄν, ὅπερ ἐστὶ κατ᾽ αἰτίαν ἀεὶ ὄν. νῦν δὲ
ὡς κόσμου ξῶντος εἶπε παράδειγμα τὸ αὐτοξῷον. ἐπεὶ καὶ
τῆς ἀτάκτου γενέσεως τὸ ἀεὶ ὃν παράδειγμα ἢν, εἴπερ ἐκεῖ-
ϑὲν τὰ ἀδιάρϑρωτα εἴδη τῷ ἀτάκτῳ παρῆν πρὸ τῆς οὐρανοῦ
80 γενέσεως. ἀλλὰ κἂν λάβωμεν τὸ αὐτοξῷον ἡ τὰ εἴδη τῶν
ΟΝ .
10 ἂν οι Ὁ ἔχοι Ῥ φησὶν οἵα Ὁ 12 χαρακτηρί-
ξον Μ 18 ὡς αἰώνιον οι ὦ 14 ὁ πλωτῖνος ἘῬ 16 δὲ
οα Ρ 16 ἂν ΟΜ: ἂν καὶ Ὁ [Ρ 18 ἐστιν οἴχὰ ΜΡ 19 τρίτη
ΜΡ: τριάδι Ο | οὗ. Ῥ. 811,988 19 οὐδὲ ἈΡ: οὐ 22 καλεῖν Ἀὶ
ἦν ΤᾺ ΡῬΡ 28 μὲν ΟἿΆ ο. 94 ἐν ὦ καὶ τὸ 6: ἄνω καὶ τὸ Μ:
ἄνω καὶ Ῥ ὡὅ ὅς ΜΡ’: 66 πρῶτος Ρ δ αἰζοσυσα ὄν
ὈΧΙΝ
σ
490 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 800]
στοιχείων ἔχει, παράδειγμα καὶ τοῦτό ἐστι τῶν ἐἰχνῶν τῶν
στοιχείων, ἢ δὲ ξῷον, τοῦ ξῶντος ἤδη τοῦδε τοῦ παντός"
ὥστε οὐχ ἁπλῶς ταὐτὸν τὸ αὐτοξζῷον καὶ τὸ νοητόν, ἐπεὶ
καὶ ὃ αἰὼν ἀεὶ ὄν, ἀλλ᾽ οὐκ ἔστιν ξῷον, νοητὸν χρόνου
παράδειγμα ὄν, ὃς οὐκ ἔστε ξῷον" οὐ γὰρ παράδειγμα πᾶν "
νοητὸν ζῷον. εἰ δὲ καὶ τὸ αὐτοζῷον αἰώνιον, πρὸ αὐτοῦ
ὁ αἰὼν οὐκ ὧν ξῷον᾽ πρὸ γὰρ τοῦ αὐτοζώου ἄλλο οὐκ
ἔστε ξῷον᾽ οὐδὲ γὰρ πρὸ ἄλλου τινὸς ἐκείνων, οἷς τὸ αὐτὸ
ἐπάγομεν, ἔστι τι ὅμοιον αὐτῷ εἶδος. ὡς οὖν ὁ αἰὼν πρὸ
τοῦ αὐτοζῴου οὔπω ὧν ξῷον, οὕτω πρὸ τοῦ αἰῶνος αὐτὸ τὸ
τὸ ὄν᾽ διὸ καὶ ὃ αἰὼν ὃν καὶ τὶ ὃν ὁ αἰών. ἡ τρίτη τοίνυν
τριὰς ἡ νοητὴ τὸ αὐτοξῷον, περὶ ἧς καὶ τὰ λάγιεά [ρ. 19]
φησιν, ὅτι ἐργάτις, ὅτε ἐκδότις ἐστὶ πυρὸς ξζωηφόρου,
ὅτι καὶ τὸν ξῳογόνον πληροῖ τῆς Ἑκάτης κόλπον καὶ
ἐπιρρεῖ τοῖς συνοχεῦσιν 1
ἀλκὴν ξείδωρον πυρὸς μέγα δυναμένοιο.
ταῦτα γὰρ πάντα οὐδὲν διαφέρει λέγειν καὶ ὅτι ζῷόν ἐστι
νοητὸν παντελὲς πηγὴ πάσης νοερᾶς ξωῆς καὶ αἰτία πάσης
τῆς παραδειγματικῆς ὑπάρξεως. ταῦτα καὶ περὶ τούτων.
Τῶν δὲ λέξεων τὸ μὲν εἰς ὁμοιότητα συνιστάνειν δη- τ
λοῖ τὸ ἄκρως ὡμοιῶσθαι τῷ παραδείγματι τὸ πᾶν οὐ γὰρ
πᾶσα εἰκὼν εἰς ὁμοιότητα συνίσταται. ἀλλ᾽ ἡ; τελέως ὁμοία.
ὅπου δὲ ἂν ἐπικρατῇ τὸ ἀνόμοιον, οὐ συνίσταται εἰς ὁμοιό-
τητα᾿ οὐ γὰρ γίνεται τοῦτο τέλος. τὸ δὲ ὃ συνιστὰς συν-
ἔστησε σαφῶς ἡμῖν ἐπιδείκνυσιν, ὅτι κατ᾽ αὐτὸ τὸ εἶναι ποιεῖ 539
καὶ κατὰ τὴν οὐσίαν ἔχει τὴν ἐνέργειαν ὁ τοῦ παντὸς δημι-
ουργός" οὐ γὰρ ἄλλως μὲν αὐτόν, ἄλλως δὲ τὴν ἀπ᾿ αὐτοῦ
προϊοῦσαν ποέησιν ἀπεκάλεσεν, ἀλλὰ δι᾽ ἑνὸς ὀνόματος. ἕτι
δὲ κἀκεῖνο δοκεῖ μοι σημαίνειν, ὅτε καὶ ἀεὶ ποιεῖ καὶ ἀεὶ
τελέως ποιεῖ" τὸ μὲν γὰρ συνιστὰς τὴν ἀεὶ παροῦσαν δηλοῖ 9
ΟΝῬ
1 ἔχοι Ῥ τοῦτο ]].: ἔοτί. αὐτὸ 8Βο. τὸ αὐτοξῷον ῥτδϑίοσ 8118
18 οὗ, Τίπι. 6ὅ8Β ῶ2. ἡ Μ γγίυβ τοῦ ἀ61} ΚΥΟ]Ὶ) δἰϑοχύση τοῦ οἵὰ Ρ
8 τὸ ζῶον Ρ 4 νοητοῦ Ὁ ὅ ὧν αὶ τϑροΐθμοῦ ὄν -- ζῷον οὔ αὶ
1 ὃν ΜΡ αὐτοῦ ζώου 5 9 ἐπαγόμενον 5 αὐτὸσ 10 οὕπω
οὐ ὅν ΜΡ 11 ῥχίυβ ὁ Ὁ Μ αδΐοσυμι καὶ Ὁ Ρ 14 τὸ
ξωογώνον Ο δὶς 16 δυναμένοις ΟΣ 17 διαφέρειν 5 18 ζωὴ
ΜΡ [19 τοὐύτουΜῦρ 21 τὸ πᾶν ΜΡ: τῶ πᾶν 5 98 ἐχάλεσεν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τπι. 800] 421]
ποίησιν, τὸ δὲ συνέστησε τὴν παντελῆ καὶ ἀπηρτισμένην.
συμπεπλεγμένων δὲ ἀμφοτέρων εὔδηλον, ὅτι καὶ γεννᾷ πάντα
καὶ γεγέννηκε διαιωνίως ὃ τοῦ παντὸς ποιητὴς ϑεός.
Τῶν μὲν οὖν ἐν μέρους εἴδει πεφυκότων μηδενὶ
δ καταξιώσωμεν᾽" ἀτελεῖ γὰρ ἐοικὸς οὐδέν ποτ᾽ ἂν γέ-
νοίτο καλόν [800].
Πολλῶν ὄντων νοητῶν ξῴων, τῶν μὲν ὁλικωτέρων, τῶν
δὲ μερικωτέρων καὶ τῶν μὲν ἡνωμένων, τῶν δὲ διῃρημένων,
καὶ τῶν μὲν κατὰ τὸ πέρας, τῶν δὲ κατὰ τὸ ἄπειρον ἀφω-
10 ρεσμένων ἐπιξητήσας ὃ Πλάτων, τί τὸ παντελὲς παράδειγμα
τοῦ παντός, καὶ εἰς ποῖον ἀνήρτηται ξῷον νοητὸν ὃ κόσμος,
ἀξιοῖ μηδὲν τῶν μερικῶν εἰς ταύτην τιϑέναι τὴν τάξιν τού-
τῶν γὰρ ἕκαστον ἀτελές ἐστιν ὡς πρὸς τὸ ὅλον. διχῶς γὰρ
τὸ ἀτελὲς λέγεσϑαι δυνατόν, ἢ πρὸς τὴν ἑαυτοῦ φύσιν ἢ
16 πρὸς τὸ κρεῖττον καὶ τὸ αἰτιώτερον᾽ ζὧνΣ τὸ μὲν οὐ ϑέμις
ἐπὶ τῶν ϑείων οὐδὲ ἐννοεῖν᾽ ἕκαστον γὰρ ἔχει τὸ αὑτοῦ
μέτρον διαιωνίως καὶ τὸ οἰκεῖον ἀγαϑὸν ἀεὶ προβεβλημένον᾽
ὡς γὰρ ὃ ἐν Πολιτείᾳ {[Π|3810] φησὶ Σωκράτης. ἕκαστον
ἐκείνων ἄριστόν ἐστι κατὰ τὴν ἑαυτοῦ τάξιν. τὸ δ᾽ ἕτερον,
80 ὥσπερ εἴρηται, τῶν εἰωϑότων ἐστίν᾽ ὡς γὰρ ἐνδεὲς κάλ-
λους ἐν Συμποσίῳ [201 Β] προσεῖττε τὸ μὴ πρώτως καλόν,
ἀλλὰ μετέχον κάλλους, οὕτω καὶ ἀτελὲς ξῷον ὃ μὴ πρώτως
ἐστὶ ξῷον μηδὲ ὅ ἐστι ξῷον, ἀλλὰ κατὰ μετουσίαν καὶ κατὰ
σερόοδον τὴν ἐκεῖϑεν ὑποστὰν τοιοῦτον. εἰ τοίνυν πᾶν μὲν
95 τὸ μερικὸν ζῶον ἀτελές, τὸ δὲ παράδειγμα τοῦ κόσμου παν-
τελές ἐστιν, οὐκ ἂν εἴη τὸ παράδειγμα τοῦ κόσμον μερικὸν
ξῷον. πότερον γὰρ ὁ δημιουργὸς νοεῖ τὸ παντελὲς τοῦτο
ξῷῶον καὶ πρῶτον ἢ οὔ; τὸ μὲν δὴ μὴ νοεῖν ἀδύνατον, ἃ
καὶ τὴν ψυχὴν νοοῦσαν ὁρῶμεν" εἰ δὲ νοοίη, πᾶσα δὲ νόησις
ΟΥῬ
4 οὖν οτἵὰ ΜΡ ὅ καταξιώσομεν Ῥ οὔτ τ Ρ]αΐ. οὗ, Ρ. 828, 80.
428,.,9 98ϑιυ ἀτελῆ Ὁ οὐδέποτ᾽ Ρ οὐχὶ ΖΕ (64) Ρ]αὺ. οὗ. ». 424,
8. 217 Ἰηΐγα 141 ἄν ποτε ἰοΐτο 1410 7 »ῬὈοββὶβ ὄντων ζτῶν»
9 τῶν δὲ ΜΡ: τὸ δὲ 5. 10 παντελὲς ἡ 11 νοητὸν ΟἿ Ὁ
1δ ἀντιώτερον Μ (ὧν δἀὰ ΚτΟ]]: καὶ ς μὲν γὰρ Ο
16 οὐδὲν νοεῖν Μ: οὐδὲ νοεῖν Ρ αὐτοῦ ΟἹ 17 προβεβλη-
μένων Ὁ 19 ἐκεῖνον Ο 1985 Οὗ Ρ. 868, 38 88 92 πρῶτον
ΜΡ 2ὅ τὸ δὲ --- 3ῶὅ 8 παντελές οτὰ Ὁ 29 ἐννοοῦσαν Ὁ
4[22 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίμ. 800]
τοῦ δημιουργοῦ ποίησίς ἔστι, δεῖ καὶ ποιεῖν αὐτῷ τῷ νοεῖν.
τί οὖν ἐστι τοῦ παντὸς Θειότερον; οὐ γὰρ δὴ τῶν χειρόνων
τι πονήσει πρὸς τὸ κρεῖττον ὁρῶν. εἰκότως οὖν τοῦδε τοῦ
Ἑ κόσμου τὴν παραδειγματικὴν ἐπιζητῶν ἀρχὴν εἰς τὸ παντελὲς
ξῷον ἀνέδραμεν. τί οὖν; φαίη τις ἄν" ἥλιος καὶ σελήνη δ
καὶ τῶν ἀστέρων ἕκαστον οὐχὶ καλόν; καὶ πῶς; τούτων γὰρ
ἕκαστον πρὸς μερικὸν ἀπείκασται ξῷον. ἦ καὶ τούτων ἕκα-
στον καλὸν μετὰ τοῦ ὕλου ϑεωρούμενον καὶ τῷ ὅλῳ συντε-
ταγμένον, ὥσπερ καὶ ὀφθαλμὸς καλὸς καὶ γένειον (καλὸν) μετὰ
τοῦ ὅλου προσώπου καὶ ἐν τῷ ὅλῳ ὄν, αὐτὸ δὲ καϑ᾽ ξαυτὸ τὸ
τὸ προσῆκον αὐτῷ κάλλος οὐχ ἐπιδείκνυσιν᾽ ἐν γὰρ τῷ μέρος
εἶναι καὶ οὐχ ὅλον κατὰ τὴν οὐσίαν ἀποσπασϑὲν τοῦ ὅλου
τὸ ἑαυτοῦ κάλλος ἐλαττοῖ. καὶ τὸ τέλειον οὖν καὶ τὸ καλὸν
αὐτοῖς ὑπάρχει μέρεσιν οὖσι διὰ τὸ ὅλον. αἴτιον δέ, φησὶν
ὃ Πορφύριος, ὅτι ἐν ἐκείνοις τὸ μέρος ὅλον ἐστί᾽ πάντα 16
γάρ ἐστιν ἐν ἑκάστῳ μερικῶς ὅσα τῷ ὅλῳ παντελῶς διὰ τὴν
ἕνωσιν τῶν νοητῶν εἰδῶν. καὶ ἔστι μὲν ἀληϑὴς “ὁ λόγος,
ὅτι καὶ τῶν μερῶν ἐν ἐκείνοις ἕκαστον ὅλον πῃ διὰ τὴν
πρὸς τὰ πάντα κοινωνίαν ὁλούμενον, ἕν μὲν ὃν κατὰ τὴν
οὐσίαν, πάντα δὲ κατὰ μετουσίαν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ἡ ὁλότης 30
Ἑ αὐτοῦ μερικῶς ἐστι καὶ οὐχ οἵα ἡ τοῦ ἁπλῶς ὅλου. ἄλλο
γάρ ἐστιν ἡλιακῶς εἶναι ὅλον ἢ σεληνιακῶς τῷ ἕκαστον νοῦν
πάντα ἔχειν οἰκείως ξαυτῷ τοῦ ἑνὸς κρατοῦντος εἴδους, ὃ
καὶ ποιεῖ τὸν νοῦν τοιόνδε νοῦν καὶ τινὰ νοῦν, ἄλλο τὸ
ἄνευ μερικῆς ἰδιότητος εἶναι πάντα, καϑὸ νοῦς ὧν τὰ πάντα 56
καὶ οὐ καϑὸ τοιόσδε νοῦς. τί οὖν; οὐχὶ καὶ ταῦτα πρὸς
νοητὰ παραδείγματα γέγονεν, ἥλιος ᾿οὗτος καὶ σελήνη καὶ
ἕκαστον τῶν ἄστρων; πῶς οὖν οὐ καλὰ ταῦτα; ἧ καὶ ταῦτα
καλά, ἀλλ᾽ οὐ κάλλιστα, τὸ δὲ κάλλιστον ὄντως ἐστὶ κόσμος.
129 ὥσπερ οὖν τέλειον μὲν ἕκαστον, ἀλλ᾽ οὐ παντελές, οὕτω δὴ 380
καὶ καλὸν ἕκαστον, ἀλλ᾽ οὐ κάλλιστον ὡς τὸ πᾶν᾽ ἐπεὶ ὅτι γε
ΟᾺἋΡ
6 δὺ ἄστρων υ. 98 καὶ πῶς --- ὃ καλὸν οἵχὰ Ο Ἱἢ1.
. 9 ὀφθαλμὸς ΟἿ 11 ἕν ΜΡ τὸ μέρος Ρ 106 (ἐνν τῷ οἱ ΚτοΙ]]
18 πη ΜΡ: ποιεῖ Ὁ 19 τὰ οἵὰ Ρ ἐνμένον ἊΡ 20 καὶ
οτὰ ἘΡ 22 νοῦ 86 ὧν τὰ 8: ὃν τὰ Ο: ὄντα ΜΡ 51 τὰ
νοητὰ 28 ἢ 1]. 28 (810) καλὰ ταῦτα ΜΡ: καϑ᾽ αὑτά Ο
29 ὄντος Ρ 80 μὲν ΜΡ: μὲν οὖν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [ΤΊμ. 800] 428
καὶ τούτων ἕκαστον τέλειον, αὐτὸς δηλώσει προελϑών [820
38.441], τέλειον ἐκ τελείων καὶ ὅλον ἐξ ὅλων γεγονέναι λέ-
γῶν τὸν κόσμον. ἄλλη οὖν τοῦ ὅλου τελειότης, ἄλλη τοῦ μέ-
ρους, καὶ ἄλλη τοῦ παντελοῦς ὁλότης, ἄλλη τοῦ τελείου μόνον,
6 καὶ ἄλλο ἐν τῷ καλλίστῳ καλόν, ἄλλο τὸ μερικωτέραν μετουσίαν
ὑποδεξάμενον τοῦ κάλλους. ταῦτα καὶ πρὸς τήνδε τὴν ἀπο-
ρίαν. τὸ δ᾽ ἐν μέρους εἴδει ῥάδιον μὲν εἰς κατανόησιν,
εἴ τις ἀκούσειεν ὡς ταὐτὸν σημαῖνον τῷ ἐν μέρους τάξει,
τοῦτο. δὲ ταὐτὸν τῷ ὡς μέρος γεγονός. ὃ δέ γε ϑεῖος Ἰάμ-
τὸ βλιχος ἀξιοῖ προστιϑέναι τὸ “ὡς᾽ τῷ ἐν εἴδει καὶ τὸ ὅλον
ἀκούειν ἐν μέρους ὡς ἐν εἴδει πεφυκὸς πᾶν τὸ μερικὸν
ξῷον ἐν τοῖς νοητοῖς ἐπειδὴ γὰρ τὸ μέρος οὐκ ἔστιν ἐν ἐκεί-
νοις τοιοῦτον, οἷον ἐν τοῖς αἰσϑητοῖς --- ἕκαστον γὰρ ἐκεῖ πάντα
ἐστὶν ὅσα τὸ ὅλον κατὰ τὴν ξαυτοῦ τάξιν --- διὰ τοῦτο προσ-
15 ϑεῖναι τὸ ὡς ἐν εἴδει τὸν φιλόσοφον, ἕνα τὴν τοῦ μέρους Β
προσηγορίαν οἰκείως τοῖς εἴδεσι ϑεώμενος μὴ διαστηματικῶς
μηδὲ διῃρημένως ἀκούσῃς καὶ τῆς τῶν ἡνωμένων καὶ ἀμερί-
στων οὐσιῶν ἑνώσεως ἀπολειφϑεῖσαν᾽ ἀμέριστα γὰρ ἐκεῖνα
καὶ ἡνωμένα κατ᾽ αὐτόν ἐστι τὸν φιλόσοφον. τὸ δὲ πεφυ-
40 κέναι μὴ τὸ κατὰ φύσιν εἶναι νῦν ἀκούσωμεν, ἀλλὰ τὸ
οὐσιῶσϑαι᾽ φύσεις γὰρ καλοῦσι πολλάκις καὶ τὰς οὐσίας
ἁπάσας. ὡς ὃ ἐν Φιλήβῳ [800] Σωκράτης" οὐκοῦν ἐν
τῇ τοῦ Διὸς φύσει βασιλικὴν μὲν ψυχήν, βασιλικὸν
δὲ νοῦν ἐρεῖς εἶναι κατὰ τὸν τῆς αἰτίας λόγον. τὸ
35 δὲ μηδενὶ καταξιώσωμεν οὕτως εἶπεν, ὡς μετὰ τοῦ
δημιουργοῦ φϑεγγόμενος καὶ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα τῆς ϑείας αἱ-
τίας αὐτῆς ὕντως ἀναλαβών. συνδιατίϑεται γάρ τις τῷ ϑείῳ
τὰς ἐξῃρημένας αὐτοῦ καὶ παντελεῖς νοήσεις μυστικῶς ἀφη-
γούμενος. τὸ δὲ τῷ ἀτελεῖ ἐοικὸς μὴ εἶναι καλὸν
80 ἀληϑὲς μέν, ἀπορίαν δ᾽ ἔχειν δοκεῖ᾽ εἰ γὰρ τὸ μέν ἐστιν ἐν
σΜ ΡΩΝ
28 λέγων γεγονέναι Ρ 8.ὕλου ΟἸ: λόγου Ῥ ὅ γτίυθ ἄλλο
ΜΡῬ: ἄλλη Ο: ἄλλο τὸ ς θ καὶ οἵὰ 8 τῷ «: τὸ ΟΡ
9 τὸ Μ [ἷκ τὸ ὡς τὸ ἐν εἶδει Ῥ 11 ἀκούει 5 αἰἸίοτυχῃ ἐν
ἀ01} Κγὸὺ] 195. αἱΐοσυγω ἐν οἵὰ Ὁ 118 ἀμερίστων καὶ ἡνω-
μένων ΜΡ 18 ἀπολειφϑῆς ἈἘΡ γτοοΐθμοῦ 20 μὴ τὸ Ν: μήτοι
ΟἿ ς: μήτι Ρ 8308 τῶ οὐσιῶσϑαι 5 2421 ἀκούουσι ὁ 22 ὁ
οἵα δ 2 καταξιώσομεν ΜΡ 268 αἰτίας οὐ ὃ 80 δέχειν Ο
4294 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|λ. 806]
τῷ ὅλῳ πρεῖττον, τὸ δὲ χεῖρον, πῶς τὸ ὅλον οὐ καταδεέστε-
ρον τοῦ ἐν αὐτῷ κρείσσονος προσϑήκῃ τοῦ χείρονος γέγονε;
λύεται δὲ τὸ ὁ ἄπορον, διότι τοῦ χείρονος. ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον
Ο σύνταξις ἕν ποιεῖ τὸ ὅλον καὶ τέλειον, ὅταν δὲ ἀσύγκλωστα
ἀλλήλοις ἧ, τηνικαῦτα ἡ μῖξις τοῦ χείρονος ἀφανίξει τὴν ὃ
τοῦ κρείττονος δύναμιν. εἰ δέ τις ἐξ ἀντικειμένων συλλο-
γισμὸν ποιοίη διά τε τούτων καὶ τῶν ἔμπροσϑεν᾽ πᾶν τὸ πρὸς
ἀίδιον παράδειγμα γεγονὸς καλόν" ὑπόκειται γὰρ οὐδὲν πρὸς
ἀίδιον μερικὸν παράδειγμα γεγονὸς καλόν, ὡς νῦν φησι"
τὸ ἄρα πρὸς μερικὸν ἀίδιον παράδειγμα γεγονὸς οὐ γέγονε τὸ
πρὸς ἀίδιον παράδειγμα" λύομεν τὸν λόγον αἰτιασάμενοι τὸν
μέσον οὐκ ὕντα τὸν αὐτόν ὕπου μὲν γὰρ δηλοῦν τὸ ὁπωσ-
οὖν καλόν, εἴτε πὴ ἢ ἁπλῶς, ὅπου δὲ τὸ κάλλιστον᾽ ὅταν
γὰρ λέγηται τὸ πρὸς μερικὸν παράδειγμα γεγονὸς οὐ καλόν,
οὕτως λέγεται, ὅτε οὐ κάλλιστον᾽ τὸ γὰρ μέρος τὴν μέρους 15
μὲν ἔχει καλλονήν, ἁπλῶς δὲ οὐκ ἔστι καλόν, ἀλλ᾽ ἐκεῖνο
μόνον τοιοῦτον, ὅπερ ὅλον ἐστίν, εἰς ὃ συντελεῖ καὶ τὰ τῶν
μερῶν κάλλη τινῶν ὄντα καὶ τινά πᾶν γὰρ μέρος ἄλλου του
ἕνεκά ἐστι, τοῦ ὅλου, καὶ ὅπερ ἂν ἔχῃ καλόν, τὴν ὕλης
ἔχει τάξιν πρὸς τὸ τοῦ ὅλου καλόν, διὸ οὐ καλὸν ὡς κάλ- 30
λιστον. ἐκ δὴ τούτων “κἀκείνους ἐλεγκτέον τοὺς λόγους,
ὅσοι τἀγαϑὸν ποιοῦσιν ἔν τι νοητὸν εἶδος, ἀλλ᾽ οὐ πρὸ
πάντων τῶν νοητῶν' εἰ γάρ ἐστί τι τῶν εἰδῶν, καὶ αὐτὸ
μέρος ἐστὶ τοῦ ὅλου νοητοῦ βάϑους, ἐν ᾧ ἔστι. πᾶν δὲ
μέρος. ὡς ἐνταῦϑα λέγεται . ἀτελές" ὥστε καὶ τὸ ἀγαϑὸν 35
Ὁ ἀτελές. πῶς οὖν ἔτι τοῦ ὄντος εὐδαιμονέστατον, ἀτελὲς ὦ ὄν;
οὕτως δὲ καὶ τὸ ἐκείνῳ ἐοικὸς οὐκ ἔστι καλόν" οὐδὲν γάρ
ἐστι τῆς πρὸς ἐκεῖνο ὁμοιώσεως πᾶσι τοῖς οὖσι μᾶλλον ἀγα-
ϑὸν ἢ μᾶλλον καλόν. εἰ οὖν μέρος ὃν τοιαῦτα ἂν πάσχοι
τἀγαϑόν, οὐκ ἂν εἴη τοῦ νοητοῦ μέρος. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ 80
σΡ(ΩΩ
2 προσϑήκει Ὁ 4ά χαὶ οἵὰ ὄ μίξις ἈἘΡ 65 συλ-
λογισμῶν ἈΡ 18 ἢ πῇ εἶτε 5 14 γεγονὼς ὁ 1} εἰς ΟΡ:
εἰ Ὁ 188 τοῦ ἕνεκα ἄλλου 5 26 εὐδαιμονέστερον οἱ ΚυΟΙ]
ἀτελὲς ὅν ορο: ἐστιν ἀτελὲς ὃν ς: ἀτελὲς ΜΡ: ἡ δ 271 οὕτως
ΚΥΟ]]: ὄντως ΟἸ: ὄντος Ῥ: πῶς οἱ 8 οὐδὲ "» 28 τῆς
ΟἿ: τοῖς Ῥ ἐκείνω ἩΜ' ὁμοίως ἘῬ οὖσιν ἢ Ῥ: Ἡ (-σὺ
9 ἂν οχὰ Ν
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ. 806] 42
τὸ ὅλον ἐστὶ νοητόν" τίνος γὰρ ἔτι βασιλεύοι, τὸ ὅλον νοητὸν
ὄν; ἐπεὶ οὐδὲ ὃ ἥλιος ἀνάλογον τἀγαϑῷ τεταγμένος ὅλον
ἐστὶ τὸ ὁρατόν᾽ ἀνάγκη ἄρα ἔξω τοῦ νοητοῦ τἀγαϑὸν εἶναι,
μήτε μέρος ὃν τοῦ νοητοῦ μήτε ὅλον τὸ νοητόν. οὐδ᾽ ἄρα
ὁ ἢ τὸ αὐτοξζῷον ἢ ὁ δημιουργὸς εἰς ταὐτὸν ἀχϑήσεται πρὸς
τἀγαθόν, εἴπερ τούτων ξκάτερον ὅλον τί ἐστε πάντων ὃν
τῶν εἰδῶν περιληπτικόν.
Οὗ δ᾽ ἐστὶ τὰ ἄλλα ξῷα καϑ'᾽ ἕν καὶ κατὰ γένη
μόρια, τούτῳ πάντων ὁμοιότατον αὐτὸν εἶναι τιϑῶ-
10 μεν [800].
Τὸ καϑ᾽ ἕν τοῦτο καὶ τὸ κατὰ γένη τινὲς μὲν εἰρή-
κασιν ἀντιδιαιρεῖν τὰ ἄτομα εἴδη πρὸς τὰ κοινότερα, ὥσπερ
“Ἅττικός" καλοῦσι δὲ ἄτομα εἴδη τὰ προσεχῆ τῶν ἀτόμων
αἴτια, τὸν αὐτοάνϑρωπον, εἰ τύχοι, τὸν αὐτοΐππον, ἕκαστον
16 τῶν τοιούτων εἰδῶν, γένη δὲ τὰ δλικώτερα τούτων καὶ περι-
ληπτικώτερα παραδείγματα. τινὲς δὲ καὶ αὐτὰ τὰ καϑ᾽ ἕκα- Εὶ
στον ἀντιδιαστέλλεσϑαί φασι πρὸς τὰ κοινότερα᾽ καὶ γὰρ
εἶναι τὰ μὲν τῶν μερῶν, τὰ δὲ τῶν εἰδῶν παραδείγματα,
καθάπερ ᾿Αμέλιός φησι. καὶ δὴ καὶ Θεόδωρος τούτῳ
0 συνεπόμενος διττοὺς εἶναί φησι νόας τὸν μὲν εἰς τὰ ὅλα,
τὸν δὲ εἰς τὰ μέρη διῃρημένον, ταῦτα δὲ ταὐτὰ τῷ κατὰ
γένη καὶ καϑ᾽ ἕν. ἄλλοι δ᾽ αὖ φασιν, ὥσπερ Ξέναρχος,
τὸ μὲν κατὰ γένη τὰς κατὰ τὰ στοιχεῖα τῶν ξώων προῦπ-
ἀρχούσας νοητὰς αἰτίας δηλοῦν, οἷον οὐράνιον, ἀέριον,
36 ἕνυδρον, χερσαῖον. ὧν καὶ μνησϑήσεται μικρὸν ὕστερον
[398 404], τὸ δὲ καϑ᾽ ἕν τὰς ἐν ἑκάστῳ τούτων εἰἶδο-
ποιοὺς ἀρχὰς τῶν πολλῶν" καὶ γὰρ ἐν τοῖς οὐρανίοις ἄλλο μὲν
ΟᾺΡ
θ8 ὄντων ΜΡ Ἷ περιληπτικῶν ΜῈ 8 οὐδ᾽ ἍΡ οὕχὰ Σ(8ετ)
Ρ]δί. οὗ, νυ. 824,1. 280, 16. 426, 888 καὶ τὰ γένη ν. 330,16
ποτὶ: Ὁ. 8241 ς 9 τούτῳ οτὰ Ρ]δΑὐ. 1]. Ῥσδϑίθσ Αὗ τ ο(ᾳϑα):
808 οὐ Ρ. 436, 5ὅ88 894, 3 αὐτὸν ΜῬ οὐχὰ Αὖὗ οὗ (αυἱ
αὐτὸ ΡΙ]αὐ.: αὐτῶ (Ξ8ς) ΡΙαὐ.: αὐτὸ Ο οὕχα οοἰὐ. Ρ] αἰ. 1].; οὗ
}]. 66. 11 τούτω Μ' 12 εἴδη οἵαὰ Ρ οοἶδῇ καϑέχαστα Ῥ
17 κοινὰ 19 καϑάπερ ΟΜ: ὡς Ρ φησὶ ἘΡ: φὴ Ὁ
τῶν μὲν Ο 91 τὰ αὐτὰ ἘΡ 22 ἀθ Χοιαῖοο οὗ, ὉΣ:618
Βοχορτ. 81. 100 28 τὸ μὲν κατὰ γένη οἵα Ῥ τὰ στοιχεῖα
Οἵ ΗΕ 246 μυηϑήσεται ΜΜἭ.. 2421 οὐνοι0 .
4926 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|μ. 806]
παράδειγμα ἡλίου, ἄλλο δὲ σελήνης. καὶ ἐν τοῖς χερσαίοις
ἄλλο μὲν ἀνθρώπων, ἄλλο δὲ λεόντων; καὶ ἐν τοῖς μεταξὺ
παραπλησίως. ὃ δέ γε ϑεῖος Ἰάμβλιχος τὴν ἐναντίαν
τούτοις ἅπασιν ἐτράπετο τῆς ἐξηγήσεως ὁδόν. οὗτοι μὲν
γὰρ τὸ καϑ᾽ ἕν καταδεέστερον καὶ μερικώτερον ποιοῦσιν ὁ
τοῦ κατὰ γένη. ὃ δὲ ἔμπαλιν σεμνότερον, ὥσπερ δὴ καὶ
Ἐ προσήκει τὴν ἐνάδα προηγεῖσϑαι τοῦ πλήθους ἐν τοῖς νοη-
τοῖς. λέγει δὴ οὖν, ὅτε τοῦ αὐτοξῴου πάντα τὰ ἄλλα ἔῷα
χαϑ᾽ ἕν καὶ κατὰ γένη μόριά ἐστι" καὶ γὰρ καὶ κατὰ τὰ
πλήϑη τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ κατὰ τὰς ἑνάδας ὑπὸ τὸ αὐτοξῷον 10
τελεῖ, καὶ οὐδέν ἐστιν αὐτῶν, ὃ μὴ ἐκ τοῦ νοητοῦ προελή-
λυϑε᾽ τὸ γὰρ νοητὸν ξῷον πάντων ἐστὶ τῶν μετ᾽ αὐτὸ περι-
ληπτικόν, οὐχ ὡς συμπληρούμενον ἀπ᾽ αὐτῶν ---- πρὸ γὰρ τῶν
μερῶν ἐστιν ὅλον καὶ οὐκ ἐκ τῶν μερῶν ---- οὐδὲ ὡς πατη-
γορούμενον αὐτῶν --- αἴτιον γάρ ἔστι τῶν πολλῶν ---- ἀλλ᾽ ὡς τὸ
πρωτουργὸς ἀρχὴ καὶ ὡς πληροῦσα πάντα ἑαυτῆς καὶ ἧνω-
μένως περιέχουσα πάντα. ὅσα διῃρημένως τὰ μετ᾽ αὐτήν.
180 ἀμερίστως οὖν περιέχει τὰ καλούμενα μύρια καὶ ἑνοειδῶς
τὰ πολλὰ γένη καὶ εἴδη συνείληφε καὶ παντελῶς τῶν δευ-
τέρων παραδειγμάτων προὐφέστηκεν᾽ ἐκείνη μὲν γὰρ τὸ πᾶν 30
ἦν νοητῶς, τῶν δὲ μετ΄ αὐτὴν τὸ μέν ἐστιν οὐρανίως πάντα,
τὸ δὲ ἡλιακῶς, τὸ δὲ γηΐνως, τὸ δὲ ἄλλον τρόπον κατὰ
τὰς διαφόρους τῶν ἐγκοσμέίων αἰτίας᾽ ὥστε ἣ μὲν παντελῶς
πάντα περιέχει, τῶν δὲ ἕκαστον μερικῶς ὡς πρὸς τὴν παν-
τότητα τὴν νοητήν. ἔστιν οὖν ὃ κόσμος: καὶ τούτοις μὲν 36
τοῖς μερικοῖς ξῴοις ὅμοιος. ἐπεὶ καὶ αὐτῷ τῷ δημιουργῷ
παραπλήσιός ἐστιν, ὁμοιότατος δὲ τῷ αὐτοξῴφ᾽ διότι δὴ τὸ
παντελὲς τὸ ἐκείνου καὶ τὸ φανὸν μεμίμηται, καὶ αὐτὸς ὁρα-
τός᾽ μᾶλλον δὲ ἔστι μὲν καὶ ἕκαστον τῶν τῇδε ἑῴων ὃ ὅμοιον
τῷ παντελεῖ ξῴῳ, καϑόσον ἐστὶ ἑῷον ᾿ τὸ δὲ πάντων ὅμοι- 80
ότατον ἐκείνῳ τὸ πᾶν ἔστι, πρώτως ὃν δρατὸν ξῷον, ὡς
ἐκεῖνο πρώτως νοητὸν ἦν ξῷον. διχῶς οὖν ὁμοιότατον, ἢ
ΟἈΡ Ι
2 ἄλλο μὲν ἍῬ: ἀλλ᾽ ὁ μὲν Ο ὅβ τοῦ κατὰ γένη ποι- ͵
οὔσιν Ῥ 9 καϑ᾽ ὃν καὶ κατὰ γένη ς σὐτὴ ΡΕ]δὕ.: καϑ᾽ ἕν ᾿
κατὰ ΟἿ» 14 ὕλων αὶ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίτα. 80 6] 491
ὅτι καὶ τοῖς ἄλλοις ὅμοιον ἢ ὅτι καὶ τὰ ἄλλα ὅ ὅμοια ἐκείνῳ"
(καὶ μάλεστα δὲ τὸ πᾶν [καὶ μάλιστα! ἐκείνῳ ὅμοιον.
Τὰ γὰρ δὴ νοητὰ ξῷα ἐκεῖνο ἐν ἑαυτῷ περιλαβὸν
ἔχει καϑάπερ ὅδε ὃ κόσμος ἡμᾶς ὅσα τε ᾿ἄλλα ϑοέμ-
'ἰδματα συνέστηκεν ὁρατά [8009].
Τὸ αὐτοξῷον Πλωτῖνος μὲν διχῶς ὑποτίϑεται, ποτὲ μὲν
τοῦ νοῦ κρεῖττον, ὡς ἐν ταῖς διαφόροις Ἐπισκέψεσι [6πη.
8, 9, 1], ποτὲ δὲ καταδεέστερον, ὡς ἐν τῷ Περὶ “Δριϑμῶν
[θα θ, θ, 8], ὁπόταν λέγῃ πρῶτον εἶναι τὸ ὄν, εἶτα {τὸν
10 νοῦν, εἶτα τὸ αὐτοξζῷον. Θεόδ ρος δὲ ἕκαστον τῶν δημι-
ουργῶν τριττὴν ἔχειν τὴν ὕπαρξιν λέγων τὸ ἐν ἑκάστῳ τρίτον
αὐτοξῷον ἀξιοῖ προσαγορεύειν. ληπτέον δὴ παρ᾽ ἀμφοῖν τὸ
ἀληϑές, παρὰ μὲν τοῦ ϑαυμαστοῦ Θεοδώρου τὸ τρίτην αὐτὸ
τάξιν ἔχειν ἐν τοῖς νοητοῖς, παρὰ δὲ τοῦ ϑειοτάτου Πλωτί-
τό νοῦ τὸ τινὸς μὲν νοῦ καταδεέστερον εἶναι, τινὸς δὲ ἐπέκεινα,
καὶ ῥητέον, ὅτι πρὸς τῷ πέρατι τῶν νοητῶν ἐκφανὲν ἀπὸ τῆς
νοητῆς ζωῆς πάντα τὸν ἀριϑμὸν ἀπογεννᾷ τῶν νοερῶν τε
καὶ ὑπερκοσμίων καὶ ἐγκοσμίων ζῴων ἄνωϑεν μέχρι τῶν
τελευταίων, καὶ πάντων ἐστὶ περιληπτικόν, ἐξῃρημένον ἀπ᾽
40 αὐτῶν καὶ τὰς αἰτίας ξνοειδῶς προειληφός" τοιαῦτα γὰρ περὶ
αὐτοῦ καὶ ὁ Ὀρφεὺς [ἴτρ. 63] ἐνδείκνυται περὶ τοῦ Φά-
νητὸος ϑεολογῶν. πρῶτος γοῦν ὁ ϑεὸς παρ᾽ αὐτῷ ξῴώων
κεφαλὰς φέρει πολλάς,
βοίμας ταυρείους ἀφιεὶ(ς) χαροποῦ τε λέοντος,
36 καὶ πρόεισιν ἀπὸ τοῦ πρωτογενοῦς ὠοῦ, ἐν ᾧ σπερμα-
Β
τικῶς τὸ ξῷόν ἐστιν, ὃ καὶ ὁ Πλάτων συνιδὼν αὐτοξῷον Ο
ΟἸΡΩΣ
8 δὴ οἵα ἈΡ: οὗ Ρ. 483,6 ζῶα πάντα Ῥ]αὖ.: Ιάθτη ΡχΟΟΙ.
Ῥ. 438,6. 486, 27: οὗ αἱ 178 Ῥ. 4238,348 480,11. αὖ υἱάο οὐΐδτη
Ρ. 429, 26 48 ἔχει ἕως τοῦ" συνέστηκεν οὐ «ὁς: οτὶ ΜΡ
11 τριττὴν Ν: τρίτην ΟΡ: οὗ. ». 822, 188 ἐν ς: ὃν ἈΡ:
οι δ 12 δὲ 18 τρίτον σ 18 ἄχρι ἈῬ 19 ἐξηρη-
μένων ΟἿ 20 προειληφὼς Ῥ: περιξιληφὸς δ; οὗ, Ῥ. 428, 28
21 ὃ οἵαὰ ἩΙ͂Ρ | οὗ ἴῃ τϑρ. Π 18188 σϑρ. ΙΧ ὅ88Β88 ΤΟΡΘοΙς
ΑΡΊΒΟΡΒ. 490 Μάᾶγοσ αἹρσαηύθη υπα Τιύδηθη 3388 24 οὗ ΗΠ ΘΒ οὶ.
περι τῇ τοῦ λέοντος χρώμενος φωνῇ βριμὰς σ: βριμας 1 ἉἙ:
ἱμοῦς Ν ταυρίους Ο: ταβρίους Ἅ: ταυρίοις Ῥ: ταύρου τ᾽ Ν
φίει ΟΡ: ὁφίας ς: ἠδ᾽ ὄφιος Ν | οὗ ἴῃ τόρ. Π 181, 18 τὰ δὲ
εν ἤχους ἀφιέντα. Ῥ. 429, 2395 ᾿ηἴτα 284) 26 συνειδὼς Ρ
4923 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴπι. 806 Ὁ]
προσηγόρευσε τὸν μέγιστον τοῦτον ϑεόν᾽ τί γὰρ διαφέρει ἢ
τὴν κρύφιον αἰτίαν ὠὧὠὸν καλεῖν ἢ τὸ ἐκφανὲν ἀπ᾽ ἐκείνης
ξῷον; τί γὰρ ἂν ἐξ ὠοῦ γένοιτο τῶν πάντων πλὴν ξῴου;
ἦν δὲ τὸ ὠὸν ἐκεῖνο τοῦ τε Αὐθέρος ἔγγονον καὶ τοῦ Χάους,
ὧν ὃ μὲν κατὰ τὸ πέρας ζδρυται τῶν νοητῶν. τὸ δὲ κατὰ
τὸ ἄπειρον᾽ ὃ μὲν γάρ ἐστι ῥδίξωμα τῶν πάντων, τῷ δὲ
οὐδὲν πεῖραρ ὑπῆν. εἰ οὖν τὸ πρῶτον ἐκ πέρατος καὶ
ἀπείρου τὸ πρώτως ἐστὶν ὄν, εἴη ἂν ταὐτὸν τό τε Πλάτωνος
ὃν καὶ τὸ Ὀρφικὸν ὧόν. εἰ δὲ ἐκ τούτου ὃ Φάνης, κατὰ
τὸ αὐτοξῷον τεταγμένος, δεῖ ξητεῖν τί τὸ κατὰ τὸν αἰῶνα τὸ
παρὰ τῷ Ὀρφεῖ, μέσον ὄντα τοῦ αὐτοξζῴου παρὰ Πλάτωνι
καὶ τοῦ ὄντος. ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἐν ἄλλοις. νυνὶ δὲ τὰ
περὶ τοῦ Φάνητος, εἰ οὗτός ἐστι τὸ αὐτοξῷον, τρανέστερα
ποιητέον καὶ λεκτέον, ὅτε τὸ αὐτοζῷον οὐκ ἄλλο τί ἐστιν
ἢ ὁ παρὰ τῷ ϑεολόγῳ Φάνης" εἰ γὰρ πρῶτος καὶ μόνος 1
ἀπὸ τοῦ ὠοῦ πρόεισιν, ὃ παρ᾽ ἐκείνῳ δηλοῖ τὸν πρώτιστον
νοητὸν νοῦν, τὸ δὲ ἐξ ὠοῦ προϊὸν πρῶτον καὶ μόνον οὐκ
ἄλλο τί ἐστιν ἐξ ἀνάγκης ἢ ξῷον, δῆλον, ὅτι καὶ ὃ μέγι-
στος Φάνης οὐκ ἄλλο τί ἐστιν ἢ τὸ πρώτιστον ξῷον καί,
ὡς ἂν φαίη ὃ Πλάτων, τὸ αὐτοξῷον. τοῦτο μὲν οὖν δέ- 5
δεικται" τὰ δ᾽ ἑπόμενα τούτῳ ϑεωρήσωμεν. οὗτος δὴ οὖν
ἀπὸ τῶν κρυφίων ϑεῶν ἐκφήνας ἑαυτὸν ἐν ξαυτῷ τὰς τῶν
δευτέρων τάξεων αἰτίας προείληφε., ποιητικῶν, συνοχικῶν,
ἀρχικῶν, τὲἐλεσιουργῶν, ἀτρέπτων, καὶ κατὰ μίαν αἰτίαν πάντα
τὰ νοητὰ ξῷα περιείληφεν, ἑαυτὸν μὲν εἰς τὰς ὁλικωτάτας 35
τῶν πάντων ἰδέας ἀνεγείρων, διὸ καὶ πρῶτος ϑεῶν μορφὴν
καὶ εἶδος ἔχειν λέλεκται. παράγων δὲ πάντα καὶ ἐκφαίνων
ΟᾺΡ
1 προηγόρευσε Ῥ 8 πλὴν ξῶον Ῥ 4 οἵ. ΟΥΡ. ἔτ. δ8
οὗ Βρτϑ ρ. 88. 1788 6 οἷ. Ἑτηροᾶ. ἔγρ. 6,1}. [| τῶν οὰ Ρ
Ἱ πείρα ῥυπῆν Ο: Ἡ (πεῖρα): πείρα ὑπῆν Ῥ: οὗ Ρ. 88ὅ,808. ἔκ
οι
τε Ῥ το αἰἱδβρ]]οοὺ 10 τί τὸ δ: τί ἈΡ 12 νῦν ἘΡ
1288 οὗ. ΟΥΡἈ. ἔτ. ὅ8 18 τρανέστερον Μ 14 λεκταῖον Ἡ
16 καὶ πρῶτος καὶ Ῥ 16 ὕπερ ἐκεῖνο Ο: ἅπερ ἐκεῖνο ΜΡ:
οι Κτο]] τὸν πρώτιστον Ῥ: τίς τὸν Ο: τις τὸν πρῶτον Ἐ'
11 προιὸν ς: προιὼν Ο: πρόεισι ΜΡ 20 ὁ οἵα ΚΡ 21 οὗτος
Ο: οὕτως ἈΠ: οὕτω Ῥ 28 συνοχικῶν οτἵὰ Ὁ 24 ἀρχικῶν
οχὴ ΜΡ 26 ἰδέας ΜΡ: αἰτίας ὁ ἀνεγείρων Ῥοπὺ μὲν α. 2ὅ
ΘΧΒΙθοηὐ ΜΡ διὸ ἈΡ: εἰ δὲ δεὶ (ΒΕοΣ. η) Ο6' σρώτως ἘΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τὰ. 8006] 499
τὰ νοητὰ καὶ ἡνωμένα αἴτια τοῖς νοεροῖς Θεοῖς. διὸ καὶ
ὁ δημιουργὸς ἀπ᾽ αὐτῶν πληρούμενος τόνδε τὸν ἐμφανῆ
κόσμον ὑφίστησι καὶ ἐν αὐτῷ περιλαμβάνει πάντα τὰ αἷ-
σϑητὰ ξῷα, τά τε ϑειότερα καὶ τὰ ϑνητά, ἃ δὴ καὶ κυρίως
δ ϑρέμματά ἔστιν, ὡς τῆς ϑρεπτικῆς μετέχοντα πάντως ψυχῆς.
εἰ δὲ καὶ πάντα ϑρέωματα καλοῖτο ὡς ἔκγονα φύσεως τὰ
σώματα καὶ ὡς ἀεὶ ξῶντα καὶ συνεχόμενα ὑπ᾽ αὐτῆς, κἂν
ἀίδια ῇ: ἀλλ᾽ οὐχ ὡς ἔξωϑεν ἐπεισάκτου δεόμενα τροφῆς,
ὀρϑῶς ἂν ἔχοι. εἰ μὴ ἄρα καὶ ϑρέμματα πάντα δεῖ τὰ ἐν
10 τῷ κόσμῳ λέγειν, ὡς τρεφόμενα πάντα ὑπὸ τοῦ βασιλέως τῶν
ὃς ρατῶν διὰ τῆς τοῦ φωτὸς μεταδύσεως, ὃ καὶ ὁ ἐν Πολιτείᾳ
ΓΙ ὅ09 Β] Σωκράτης τροφῆς αἴτιον εἶπε καὶ γενέσεως πᾶ-
σιν ὅσα φωτίζει. τρέφεται γὰρ ἕκαστα τελειούμενα διὰ τοῦ
φωτός" ἐπεὶ καὶ ἔξωϑεν ἔστι τρέφεσϑαι καὶ οὐ μόνον ἔν-
18 δοϑεν, ὡς ἐν Πολιτικῷ [288 }}8] μεμαϑήκαμεν. πάντα δ᾽ οὖν
τὰ ἐν τῷ κόσμῳ συνείληφεν ὃ δημιουργός, ἕνα δὴ κατὰ τὴν
ὁμοιότητα τὴν πρὸς ἐκεῖνο «τὸν πᾶν ἢ καὶ τοῦτο τὸ αἰσϑητὸν
καὶ τέλειον ἐκ τῶν ἐν αὐτῷ μερῶν. ἔστι μὲν οὖν καὶ οὗτος ὃ
κόσμος ξῷον ποικίλον κατ᾽ ἄλλο ξαυτοῦ φωνὴν ἄλλην ἀφιεὶς
30 καὶ ἐκ πάντων τῶν μορέων μέαν᾽ ἔστι γὰρ καὶ εἷς πολύς. πολὺ
δὲ πρότερον ὁ νοητὸς κόσμος καὶ ἕν ξῷόν ἔστι καὶ πλῆϑος,
ἐν τῷ ἑνὶ τὸ πλῆϑος συνῃρηκώς, ὥσπερ αὖ οὗτος ἐν τῷ
πλήϑει δεικνύει τὸ ἕν. καὶ ὃ μὲν ὅλον ἐστὶν ἐκ τῶν μερῶν,
ὃ δὲ ὅλον πρὸ τῶν μερῶν, ἐξῃρημένως τὰ νοητὰ ξῷα περι-
35 ἔχων καὶ κατ᾽ αἰτίαν καὶ μονοειδῶς" ἀπ᾽ αὐτοῦ γὰρ αἱ πηγαὶ
τῶν ϑείων καὶ τὰ ὁλικώτατα πάντα γένη προελήλυϑε᾽ διὸ καὶ
ὁλικώτατον ξῷον ὃ ϑεολόγος ἀναπλάττει κριοῦ καὶ ταύρου καὶ
λέοντος καὶ δράκοντος αὐτῷ ποεριτυϑεὶς κεφαλάς, καὶ ἐν αὖ-
τῷ πρώτῳ τὸ θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν ὡς ξῴῳ πρώτῳ"
80) ϑῆλυς καὶ γενέτωρ κρατερὸς ϑεὸς Ἠρικεπαῖος,
ΟᾺἋΡ
1 ἡνωμένων ΜΡ 2. ἀπ᾿ αὐτῶν Οὰ Μ ἀΑ αἸζογχα καὶ ΟΤὰ σ
ὅ πάντων οἱ ΚγΟῊ]] 6 ἔγγονα ΜΡ 59 δεῖ ς: ἀεὶ ΟΡ 10 λέγει Ὁ
16 τὰ ς: οὰ ΟἿΡ 11 υἰδὶ τϑοπθ ἐκεῖνον ζκαὶ τοῦτο τὸν
πᾶν ἡ καὶ [τοῦτο τὸ] αἰσθητὸν κτὲ. δὰ ν. 426, 268 388 481,
20 ὁρίων ΟΡ: ὁ). ς 9318 πλῆϑος ἕν᾽ τῶ ἑνὶ ῦ 99 αὖ ΜῬ-:
οὖν 5 2788 οὗ Ρ. 4521, 2088 ΠΟΌΘΟΚ Αρίδορῃ. 4890 238 περι-
ϑεὶςῬ 80 οὗ ν. 460.;2ἀ ἠρισκεπαῖος Ο; οὗ, 894, 29
1
Ε
480 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίἴχω. 8060 Ὁ]
φησὶν ὁ ϑεολόγος [ἔτῃ. 62] αὐτῷ δὲ καὶ αἵ πτέρυγες πρῶ-
τον. καὶ τί δεῖ πολλὰ λέγειν; εἰ γὰρ ἐκ τοῦ πρωτογεναῦς
ὠοῦ τὴν πρόοδον ἔσχε, δηλοῖ καὶ ὅδε ὁ μῦϑος, ὅτι τὸ πρώ-
τιστον ζῷόν ἐστιν, εἴπερ τὴν ἀναλογίαν προσήκει φυλάττειν"
ὡς γὰρ τὸ ὠὧὸν τὴν σπερματικὴν αἰτίαν τοῦ ξῴου προείλη- ὁ
φεν, οὕτως ὃ κρύφιος διάκοσμος ἕνοειδῶς περιέχει πᾶν
τὸ νοητόν, καὶ ὡς τὸ ξῷον ἤδη διῃρημένως ἔχει, ὅσα ἦν ἐν
τῷ ὠῷ σπερματικῶς, οὕτω δὴ καὶ ὁ ϑεὸς ὅδε προάγει τὸ
1381 ἄρρητον καὶ ἄληπτον τῶν πρώτων αἰτίων εἰς τὸ ἐμφανές.
περὶ μὲν οὖν τούτων ἀρκέσει καὶ ταῦτα πρὸς τὸ παρόν. 10
ὡς δὲ τῶν δρατῶν πάντων ὃ κόσμος οὗτός ἐστι περιεκτικός,
οὕτω τῶν νοητῶν ἐκεῖνος. ἄλλος δὲ ὃ τρόπος τῆς περιοχῆς,
ὥσπερ εἴπομεν, καϑ᾽ ἑκάτερον, ἀλλ᾽ ὅμως καὶ αὐτὸ τὸ ὁρατὸν
τούτοις κατ᾽ ἀναλογίαν ὑπάρχει τὴν πρὸς ἐκεῖνα καὶ γὰρ
ἐκείνοις ἄνωϑεν ὃ Φάνης ἐπιλάμπων τὸ νοητὸν φῶς πάντας 15
ὁρατοὺς ποιεῖ καὶ δείκνυσιν ἐξ ἀφανῶν φανερούς, ὥσπερ
καὶ ἐνταῦϑα διὰ τοῦ φωτὸς τὰ χρώματα πάντα γεννώμενα τοῖς
σώμασι παρέχεται τὸ ὁρατοῖς εἶναι. ἔτι τοίνυν καὶ ἐκεῖνο
ϑαυμάσειεν ἄν τις τῆς τοῦ Πλάτωνος διδασκαλίας, ὅπως τὴν
ἕνωσιν ἀσάλευτον τῶν νοητῶν φυλάττων ὕμως καὶ τὴν ἀμε- 30
γῆ καϑαρότητα δίδωσιν αὐτοῖς εἰ γὰρ οὕτως ἥνωτο πάντα
ἀλλήλοις, ὡς σύγχυσιν εἶναι καὶ μὴ διαμένειν ἄχραντον τὴν
ἰδιότητα τὴν ἑκάστων, οὐκ ἂν ἦν ἐρωτᾶν, πρὸς ποῖον παρά-
δειγμα γέγονε τὸ πᾶν οὐ γάρ ἐστι τὸ ποῖον ἐν τοῖς συγ-
Β κεχυμένοις. καὶ εἰ τοῦτον ἀπ᾽ ἀλλήλων διήρητο τὸν τρόπον, 35
ὡς μηδεμίαν εἶναι κοινωνίαν ἐν αὐτοῖς, οὐκ ἂν ἦν τὰ μὲν
περιέχοντα, τὰ δὲ περιεχόμενα τῶν νοητῶν᾽ τὸ γὰρ περιέχειν
καὶ περιέχεσϑαι τάξεώς ἐστε καὶ κοινωνέας δυνάμεων καὶ
τῆς εἰς ἕν σπευδούσης τῶν δευτέρων ἁπάντων συμπνοίας.
καὶ μὴν καὶ τὸ τὴν μὲν ἕνωσιν αὐτοῖς ὑπάρχειν ἀπὸ τῆς 30
σΚΡΟῚ
1 8) πτέρυγες οἷ. ΟΥ̓ΡΆ. Ἀγτηῃ. 6, 2 ΠΟΌΘΟΚ, ΑρΔοΡΒ.49: 2 οὗ
περὶ ὕψους 4,4 6θ οὗ οΥ. 60.414. 183 ἐννοειδῶς 6 1) )»χῖυβ τὸ οχαὰ
8 δὴ ου ὁ 18 ὡς προείπομεν ο καϑ᾽ο Ο 16 οἵ. ΟΥ̓ΡΆ. ἔγρ. 89
δεῖξέν τ᾽ ἐξ ἀφανῶν φανεροὺς 168 οἵ, Ατἰδβὺ. ἀο απΐπι. β [.41958 8
γ ὅ. 480)105. 11 χρώματος Ῥ γινόμενα Ρ 22 μὴ διαμένειν
ἈἘΡ: μηδεμίαν τηνο 88 ἂν ἦν ὁρο: ἐνῆν]. ποιὸν αἱ 8
2 ὑπ Ρ 20 ἐνοω Ν 4247 περιέχειν Ο: ἔχειν ΜΡ 80 μὲν οἵη Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τῇχὰ. 800} 814] 481
οὐσίας, τὴν δὲ διάκρισιν ἀπὸ τῶν ἔξω προϊουσῶν ἐνεργειῶν
διαφαίνεσϑαι καὶ τῶν ἀποτελεσμάτων ἴδιόν ἐστε τῶν ἀσω-
μάτων καὶ ἀύλων᾽ αὐτὰ μὲν γὰρ καϑ᾽ ξαυτὰ ϑεωρῶν τις ἐν
ἀλλήλοις εὑρήσει πάντα διὰ τὸ οἷον ὁμόχρουν αὐτῶν καὶ
δ μάλιστα εἰ τὰς ἑνάδας αὐτῶν ἐϑέλοι νοεῖν᾽ ἐκ δὲ τῶν δευ-
τέρων καὶ τῶν μετεχόντων τὴν ἀσύγχυτον αὐτῶν συλλογιξό-
μεϑα φύσιν᾽ πόϑεν γὰρ ἡ τούτων διάκρισις ἢ κατὰ τὴν
τῶν ποιούντων ἀμιγῆ καϑαρότητα; τὰ γὰρ συγκεχυμένα μετ᾽
ἀλλήλων τοιούτων ἄλλων ἐστὶν ὑποστατικά.
10 Τῷ γὰρ τῶν νοουμένων καλλίστῳ καὶ κατὰ πάντα
τελείῳ μάλιστα αὐτὸν ὁ ϑεὸς ὁμοιῶσαι βουληϑείς,
ξῷον ἂν ὁρατὸν πάντα ὅσα αὐτοῦ κατὰ φύσιν συγ-
γενῆ ἐντὸς ἔχον ξαυτοῦ συνέστησεν [300 8141.
Ὁ μὲν ᾿Δἀττικὸς ἐν τούτοις ἠπόρησεν, εἰ καὶ ὃ δημι-
16 ουργὸς ὑπὸ τοῦ νοητοῦ δου περιέχεται" δοκεῖ γάρ, εἰ μὲν
περιέχοιτο, μὴ εἶναι τέλειος" τὰ γὰρ μερικὰ ξῷα, φησίν, ἀτελῆ,
καὶ διὰ τοῦτο τὰ παραπλήσια αὐτοῖς οὐ καλά. εἰ δὲ μὴ
περιέχοιτο, οὐ πάντων τῶν νοητῶν εἶναι τὸ αὐτοξῷον περι--
ληπτικώτερον, καὶ ἀπορήσας ἔϑετο ῥᾳδίως ὑπὲρ τὸ αὐτοξῷον
30 εἶναι τὸν δημιουργόν. τούτῳ δὲ ἀπ᾽ ἐναντίας ὁ Π ορφύ-
ρεος ὑφειμένην τῷ δημιουργῷ δίδωσι τάξιν παρὰ τὸ νοητόν"
ψυχὴν γὰρ ὑπερουράνιον ϑέμενος τῷ κόσμῳ ποιητικὴν ἐν
τῷ νῷ τὸ παράδειγμα τέϑεται τῶν γιγνομένων. μέσος δὲ
ἀμφοῖν ὃ ϑεῖος Ἰάμβλιχος, συνάπτων καὶ ἑνίξων τῷ δη-
6 μιουργῷ τὸ “παράδειγμα διὰ τὴν ἕνωσιν τὴν τοῦ νοῦ πρὸς
τὸ νοητόν. 4 μέλιος δὲ τῷ μὲν τῶν δημιουργῶν εἰς ταὐ-
τὸν ἄγεν τὸ νοητόν, τοῖς δὲ οὕτως μετ᾽ ἐκεῖνον τεταγμένοις
τὸ[ν] κατὰ τὸ ὃν ἀφωρισμένον. ὃ δὲ ἡμέτερος λόγος εἶναι
μέν φησι τὸ αὐτοξῷον καὶ πρὸ τοῦ δημιουργοῦ καὶ ἐν τῷ.
80 δημιουργῷ καὶ μετὰ τὸν δημιουργόν" πρόεισι γὰρ ἐπὶ πᾶσαν
τάξιν νοερὰν ὁλικήν τε καὶ μερικήν᾽ αὐτόν τε τὸν δημι-
σΡ(ῦ
ῷ ἔσται ΜΡ 4 καὶ---ὅ αὐτῶν ΟΡ ὅ εἰ: εἷς ἐθέλοις Ρ
Ἰ τὴν οχὰ ἘΡ 9 ἄλλως ΟἸᾺΡ: θὰ ς 11 τελέω ῬΡΙ. 1188 τελείω ἕως
τοῦ ἐντὸς Ο 123 κατὰ φύσιν αὐτοῦ Ρ]. 11, ρχαοίοΥ ΑὉ 128 συγγενῆ
ξῷα Ῥ]. βρα οὗ ». 484,27188 10.1.8 18 ἔχω Ρ 188 οὗ ᾿. 417,8
19 ῥᾳδίως 268 τῶ ὍΜ: τὸ Ρ τὸν δημιουργὸν ΟΞ: 61 κ |
οὗ Ρ.800. 8618 898 238 τὸν 1].: Θγα ΚΙῸ] ἀφωρισμένων Ῥ
489 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τἴμι. 800 81 Α]
Ρ ουργὸν εἰς ἑαυτόν τε ὁρᾶν καὶ τὰ πρὸ ἑαντοῦ ---- πρὸς γὰρ
τὰ μετ᾽ αὐτὸν αὐτῷ ϑέμες οὐκ ἦν ἀποβλέπειν --- καὶ δρῶντα
πρὸς ἐκεῖνα πάντα παράγειν καὶ τὸ πᾶν ὡς πᾶν εἰκόνα
ποιεῖν τοῦ νοητοῦ παντός" περιέχεσϑαί γε μὴν ὑπὸ τοῦ
νοητοῦ παντὸς κατὰ τὴν αἰτίαν τὴν ἐκεῖ τῶν νοερῶν ϑεῶν, ὁ
οὐχ ὡς μόριον αὐτοῦ καὶ εἶδος ἕν, ἀλλ᾽ ὡς δευτέραν τάξιν
ἐν τῇ πρὸ αὐτῆς. ἄλλως γὰρ ὃ ϑεῖος νοῦς λέγεται περι-
εκτιπκὸς τῶν εἰδῶν, ἄλλως τῶν μερικῶν νόων᾽ τούτων μὲν
γὰρ ἕκαστος πάντα ἐστὶν αὐτοτελῶς, ἐκείνων δὲ ἕκαστον
ἤνωται μὲν τοῖς ἄλλοις εἴδεσιν. πάντα δὲ οὐκ ἔστιν αὐτὸ 10
γὰρ ἕκαστόν ἐστε τὴν οἰκείαν ἰδιότητα σῷξον ἀμιγῆ καὶ
ἀσύγχντον. κατὰ δὴ τὸν αὐτὸν λόγον ἄλλως ἐν τῷ νοητῷ
νῷ περιέχεται τὰ νοητὰ τὰ ἐν αὐτῷ ὄντα, ἄλλως αἴ νοεραὶ
τάξεις (αἷς ἀπ᾽ αὐτοῦ προελϑοῦσαι" καὶ γὰρ τούτων ἑκάστην
αὐτοτελῆ οὖσαν φαίης ἂν ἐν τῷ παντελεῖ περιέχεσθαι ξῴῳ. 15
πάντ᾽ οὖν ἐστι καὶ ἐν τῷ δημιουργῷ ὅσαπερ ἐν τῷ παρα-
δείγματι, καὶ πρὸς ἐκεῖνο ποιῶν τὸν κόσμον καὶ πρὸς ἑαυτὸν
ποιεῖ. παντότης δὲ ἄλλη μὲν ἡ νοητή. ἄλλη δὲ ἡ νοερά"
Ἑ καὶ γὰρ ἡ τετρὰς πάντα εἶχεν ἐν ἑαυτῇ καὶ ἡ δεκάς, ἀλλ᾽
ἣ μὲν ἡνωμένως, ἣ δὲ διῃρημένως, καὶ ἡ δεκὰς ἅπαντα 30
ἔχει ὅσαπερ ἡ τετράς, ἀλλὰ τῷ διῃρημένως ἔχειν ἀτελεστέρα
τῆς τετράδος ἐστί τὸ γὰρ ἐγγυτέρω τῆς μονάδος τελειότερον,
καὶ ὅσῳ τὸ ποσὸν ἔλαττον, τοσούτῳ μείξων ἡ δύναμις" ὥστε
καὶ ὃ δημιουργὸς πάντα ἔχων ὅσα τὸ νοητὸν ζῷον ὅμως
ὑφειμένην ἔχει τὴν παντότητα τῆς νοητῆς. συνελόντες οὖν 35
εἴπωμεν. ὅτι τῆς περιοχῆς οὔσης διττῆς, τῆς μὲν ὡς ἐν
ὁλότητι τῶν μερῶν, τῆς δὲ ὡς ἐν αἰτίᾳ τῶν αἰτιατῶν, νῦν
ὁ Πλάτων τὴν ἑτέραν παρέλαβεν ἐν ὅλῳ τῷ αὐτοξζῴῳ περι-
ἔχεσϑαι λέγων ὡς μέρη γένη τε καὶ εἴδη τῶν ἑῴων ν ἃ δὴ
ΟᾺΡῬ
1 τὰ Ρ αὐτοῦ ΜωἭοοθοι 28 ὁρῶν τὰ πρὸ ὅ παντὸς οἵὰ ἘΡ
6 αὐτοῦ ΜΡ: αὖ 5 1χαύτῆς ΡΟ 8 νοῶν ΜΡ 10 αὐτὸ ]].: 8δῃ
οὕτω 12 δὲ Ρ ἄλλως ἐν --- 18 ὄντα δηΐο καὶ γὰρ (14) ὁχ-
ΛΩΝ σ 18 νῷ οἵαὰ δἰ ζοσασα τὰ οτα ΟΝ 14 τάξις Ν᾿
«αὐ δα ἃ ΚτοΟ]] ἀπ᾿ αὐτοῦ ΜῬ: αἱ τούτου Ὁ ἑκάστων
σαπερ ΜΡ: ὅσα καὶ Οὺὸἃο 17 ἑαυτὸν ς: ἑαυτὸ ΠᾺΡ 18 παντό-
τς δὲ ἌΡ: πᾶν τὸ τῆδε ῦὺ; 19 δωκὰς 50;Ἢὀ 20 ἅπαντα ς: ἡ πάντα
6: εἰ πάντα ΜΡ 21 ἔχοι αὶ τὸ Μ 22 τῶ γὰρ 5 238 ἐν οχι »
ΠΡΟΚΛΟΥ͂: ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖχὰ, 800 814.] 438
πάντα πρὸς τὸ ὅλον ἀτελῆ προσείρηπεν, ὁ δὲ δημιουργὸς
προῆλϑε μὲν ὡς ἀπ᾽ αἰτίας ἐκεῖθεν, ἔχει δὲ πάντα καὶ αὖ-
τὸς νοερῶς. περιέχεται οὖν ὃ δημιουργὸς ὑπὸ τοῦ νοητοῦ
ξῴου κατὰ τὸν τῆς αἰτίας λόγον, καὶ οὐχ οὕτω περιέχεται,
ὁ ὡς μέρος, ὥστε καὶ ἀτελής. καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ Τίμαιος
οὕτω πὼς λέγει [8067 τὰ γὰρ νοητὰ ξῷα πάντα ἐκεῖνο
ἐν ξαυτῷ περιλαβὸν ἔχει" καὶ γὰρ ὡς ἀληϑῶς ταῦτα τὰ ὡς
μέρη περιεχόμενα ἐν αὐτῷ ἔστιν, ἀνεκφοίτητα μείναντα τῆς
οἰκείας ὁλότητος καὶ συμπληροῦντα ἐκείνην ὡς ὅλον οὖσαν
1ὸ οὐ τὸ πρὸ τῶν μερῶν, ἀλλὰ τὸ ἐκ τῶν μερῶν. ταῦτα μὲν
πρὸς τὴν ἀπορίαᾶν. ἐκεῖνό γε μὴν ἐπὶ τούτοις καϑορᾶν
ἄξιον, ὕπως ὁ Πλάτων ϑαυμαστῶς ποτὲ μὲν ἡμῖν γνωρίμως
ἀπὸ τῶν εἰκόνων ἐπὶ τὰ παραδείγματα μέτεισι, ποτὲ δὲ ἀπὸ
τῶν παραδειγμάτων ἐπὶ τὰς εἰκόνας, ὅμα μὲν τὴν συνέχειαν
16 τῶν πραγμάτων, ἅμα δὲ τὰς προόδους αὐτῶν καὶ τὰς ἐπι-
στροφὰς ἐνδεικνύμενος" ὅτε μὲν γὰρ ἔλεγεν, ὅτι καϑάπερ ὃ
κόσμος ἡμᾶς περιείληφεν, οὕτως τὰ νοητὰ ἔα περιλαβὸν 182
ἔχει τὸ αὐτοξῷον, ἀπὸ τούτων ἐπὶ τὰ αἴτια αὐτῶν ἀνέτρεχεν᾽
ὅτε δέ, ὅτε τῷ καλλίστῳ τῶν νοουμένων ὁμοιῶσαι βουληϑεὶς
40 τὸν κόσμον ὃ ϑεὸς πάντων αὐτὸν ἀπειργάσατο περιληπτικόν,
ἀπὸ τῶν αἰτίων ἐπὶ τὰ ἐξ αὐτῶν μεταβαίνειν ἐθέλει τὴν
πρόοδον τῶν δευτέρων μιμούμενος. ποδηγεῖται δὲ πρὸς τὴν
τοιαύτην μετάβασιν διὰ τῆς ἀναλογίας" ὃν γὰρ ἔχει λόγον
τὰ ἀποτελέσματα πρὸς ἄλληλα, τοῦτον καὶ τὰ παραδείγματα
45 αὐτῶν, τό τε ὁλικώτερον καὶ μερικώτερον ἐν ἀμφοτέροις κατὰ
τὸν αὐτὸν λόγον ὑφέστηκεν. ἀλλὰ διὰ τί τῶν νοουμένων
κάλλιστον εἶπε τὸ αὐτοζῷον καίτοι πέρας ὃν τῶν νοητῶν:
ἦ εἶ καὶ πρὸ αὐτοῦ νοηταὶ τάξεις εἰσίν, ἀλλ᾽ ἐκείνων ὑφεῖταν
τὸ κάλλιστον᾽ οὐ γὰρ μετέχουσι τοῦ κάλλους, ἀλλ᾽ ἐν αὐταῖς
80 ἐστιν ἡ καλλοποιὸς αἰτία καὶ τὸ πρώτιστον κάλλος καὶ ἡ
καλλονή. διὸ καὶ παρ᾽ Ὀρφεῖ [ἔτῳ. 68] κατὰ ταύτην τὴν
ΟᾺΡῬ
ὃ γοῦν θ γὰρ οια Ο 7 περιλαβὼν ΟΡ ταῦτα τὰ ἈΡ:
ταῦτὰ Ο ε΄ 10 ῬΧὶαΒ τὸ οἵα 12 γνώριμος σ 11 περι-᾿
λαβὼν ἘΡ 18 τούτων 1].: ῬοΒβεῖβ τῶν ἀποτελεσμάτων, τῶν
δευτέρων 41 ἐθέλοι Ὁ 22 μιμούμενοι ΜΡ προηγεῖται Ρ
24 τούτων 5 288 μερικὸν Οὶ 48 ἢ 1} ἢ καὶ εἰ ἘΡ
ῬΒΟΟΙΥΒ οἃ. Ὁ 198}. 1. φῶ 8
484 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|μι. 800 81 Α]
τάξιν νοερῶς ἐκφαίνεται, ὡς τοῦ κάλλους ἤδη προόντος ἐν
Β τοῖς νοητοῖς τοῖς πρώτοις ἡνωμένως καὶ συνεχῶς ὁ Φάνης
περικαλλέος Αἰϑέρος υἷὸς
ὀνομάξεται καὶ ἁβρὸς Ἔρως. ὅτε δὴ τῆς κρυφίου καὶ
ἀρρήτου καλλονῆς πρῶτος οὗτος ὃ ϑεὸς πεπλήρωται. διὸ καὶ
κάλλιστος ὀνομάξεται, τῶν μετεχόντων τὸ πρώτιστον ὄν, καὶ
εἰ πάντα τὰ νοητὰ ἥνωται ἀλλήλοις" οὐ γὰρ δεῖ διαιρεῖν
αὐτὰ τοῦτον τὸν τρόπον ἀπ᾽ ἀλλήλων, ὃν τὰς νοερὰς τάξεις,
ἀλλὰ μίαν αὐτῶν καὶ ἀδιαίρετον τὴν ἕνωσιν ϑεωρεῖν. λέγε-
ται μὲν οὖν καὶ ταῦτα καλῶς. τὸ δὲ συνεκτικώτατόν ἔστιν, τὸ
ὅτι τὸ αὐτοξῷον κάλλιστον εἶπεν εἶναι τῶν νοουμένων οὐχὶ
πάντων ἁπλῶς, ἀλλὰ ξῴων᾽ πρὸς γὰρ τὰ μερικώτερα ξῷα
τὸ παντελὲς παραβάλλων εἶπεν αὐτὸ κάλλιστον ἁπάντων τῶν
νοητῶν ξώων᾽ ὥστ᾽ εἴ τι κρεῖττόν ἐστε τῆς ξῴου φύσεως,
οὐδὲν πρὸς τὸν παρόντα λόγον. εἶναι δέ τι τοιοῦτον ἀναγ- τ5
καῖον, διότι τὸ ὃν ἁπλούστερον καὶ τῆς ξῴου φύσεως καὶ
τὸ αὐτοκαλόν, ὅϑεν ἐστὶ καὶ ἐν μὴ ξῴοις. καὶ μὴν καὶ
τὴν ὁμοίωσιν πάνυ φασὶν οἰκείως αὐτῷ παρειλῆφϑαι᾽ πολλα-
χοῦ μὲν γὰρ αὐτὸς ὁ Πλάτων ἀμφιβάλλει, τίς ὁ τρόπος
᾿ τῆς μεϑέξεως, εἴτε παρόντων ἐκείνων τούτοις εἴτε ἄλλως 30
Ο χοινωνούντων, οὐκ ἀμφιβάλλων τοῦτό γε, τὸ ὁμοίωσιν εἶναι
τὴν ποιήσασαν εἰκόνα τοῦ νοητοῦ τὸν ὁρατὸν κόσμον. οἱ
δὲ διαιροῦντές φασιν, ὅτι τῶν μὲν φυσικῶν εἰδῶν μετέχει
τὸ αἰσθητὸν ὡς τυπούμενον, τῶν δὲ ψυχικῶν ἐμφάσεις ὑπο-
δέχεται, τῶν δὲ νοητῶν ὁμοιώσεις᾽ ὥστε ἐπεὶ περὶ τῶν νοη- 55
τῶν παραδειγμάτων ὁ λόγος, εἰκότως τὴν ὁμοίωσιν, ὥς φασι.
παρέλαβεν ὃ Πλάτων. ἔτι ξῷον μὲν ὃ κόσμος ἐστὶν ὡς
εἰκὼν τούτου τοῦ νοητοῦ ξῴου καὶ τῆς παντότητος τῆς νοη-
«
ΟᾺΡ
1 ἤδη ς: ὃ δὴ ΟΧΡ Ὡ τοῖς πρώτοις ἘῬΡ: πρώτως
88 περικαλλὴς ϑεὸς ὀνομάξεται ΟΥαΐΒΒ18 οοἰ. ΟΝ (οτί. τοῦθ οὔσα
ῬΏΔΩΘΒ ΓΘ ὍΘΙΒ ΟῚ Βὶὺ ΑΘ μοσ Β Η]108, 86 6Χχ οὐο φσοοσϑδῖτιϑβ.
οὗ. Ρ. 428, 9): περιβαλλέσϑαι ϑέρος υἱὸς ὀνομάξεται Ῥ 48 καλ-
λονῆς. καὶ ἀρρήτου ῬΡ ὃὅ διὸ Ο: διότι ἘΡ: διὸ καὶ ς 6 ὃν
ἘΡ: ὥν Ο 8 .ὃν τὰς Ρ: ὄντας Μ: τὰς 5 11 εἶπε τῶν νοου-
μένων εἶναι Ῥ 12 ξώων ἘΡῬ: ξῶον Ὁ 18 αὐτὸ καλλι-
στον εἶπεν 14 τι ς: οἵη ΟἿΡ 18 παραλειφϑῆναι Ῥ
21 ὁμοίως ΜΞ 21 ἐστιν ὁ κόσμος ΜΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴμι. 800 814] 438.
τῆς, ὁρατὸν δὲ ὡς ὁμοιούμενον τῷ φανῷ τοῦ παραδείγματος.
ὃ γάρ ἐστιν ὁ ἐκεῖ χρώς, τοῦτό ἐστε τὸ ἐνταῦϑα ὁρατόν᾽
ϑαύμαξον καϑορῶντες ἐν αἰϑέρι φέγγος ἄελπτον.
τοῖον ἀπέστιλβε χροὸς ἀϑανάτοιο Φάνητος
δ [ΟἸφρἈ. ἔγῃ. ὅ8 Τόρθοκ Αρίδορι. 4807᾽
ἑπάντα δὲ τὰ συγγενῆ περιέχον᾽, ὅτε τῶν αἰσϑητῶν ἔστι
περιληπτικὸν ἁπάντων. τό γε μὴν κατὰ φύσιν πρόύσκει-
ται πάνυ ϑαυμαστῶς, ἐνδεικνύμενον, ὅτι τῶν ἐν τῷ κόσμῳ
τὰ νοητὰ παραδείγματά ἐστε τῶν κατὰ φύσιν. ἀλλ᾽ οὐ τῶν
1. παρὰ φύσιν, ὥς τινὲς εἰώϑασι λέγειν τῶν Πλατωνικῶν"
ὅλως γὰρ τὰ ἐγκόσμια διαιροῦντες εἴς τε τὰ κατὰ φύσιν καὶ
τὰ παρὰ φύσιν καὶ εἰς τὰ καϑόλου καὶ τὰ μερικὰ καὶ εἰς
τὰς οὐσίας καὶ τὰ συμβεβηκότα τῶν μὲν κρειττόνων ἀεὶ τὰς
εἰδητικὰς αἰτίας ἀπολείψομεν, τῶν δὲ χειρόνων οὐδαμῶς τὸ
15 γὰρ ἐκεῖθεν γεννώμενον διὰ φύσεως πρόεισιν. εἰ δὲ τοῦτο
κατὰ φύσιν ἐστὶ καὶ οὐ παρὰ φύσιν, καὶ τὸ ἐκεῖϑεν γεννώ-
μενον ὅλον τι καὶ ἀΐίδιόν ἐστιν᾽ εἰ γὰρ μή, δυοῖν ϑάτερον,
ἢ τὰ ἐνδεχόμενα οὐκ ἔσται, ἢ τῶν εἰδῶν τὰ μὲν ἀναγκαίως
ποιήσει, τὰ δὲ ἐνδέχεται καὶ ποιῆσαι, ἐνδέχεται δὲ καὶ μή.
0 καὶ τρίτον πᾶν τὸ ἐκεῖϑεν προϊὸν οὐσία ἐστίν" ἐπεὶ γὰρ
αὐτῷ τῷ εἷναι ποιεῖ, οὐσιῶν ἐστι παρακτικὸν ἕκαστον γε-
λοῖον γὰρ τὴν μὲν μερικὴν φύσιν οὐσιοποιὸν λέγειν, τὸ δὲ
νοητὸν εἶδος συμβεβηκότος ἑνὸς ὑποστατικόν. ταῦτα μὲν
οὖν διὰ πλειόνων ἐν ἑτέροις ἐξητάσαμεν. συγγενῆ δὲ τοῦ
45 κόσμον τὰ ἐν αὐτῷ, διότι πάντα κατὰ τὰς νοητὰς αἰτίας
ὑφέσταται. δοκεῖ δὲ καὶ ὁρισμὸν ἐνταῦϑα συστήσασϑαι τοῦ κό-
σμου ᾿ξῷον ἕν ὁρατὸν πάντα τὰ ἐν αὐτῷ ζῷα περιειληφός᾽"
ξῷον γὰρ καὶ τὸ νοητὸν ἕν, ἀλλ᾽ οὐχ ὁρατόν ξῷον δὲ ἕν
ὁρατὸν καὶ ὃ ἥλιος καὶ τῶν μοναδικῶν ἕκαστον, ἀλλ᾽ οὐ
ΟᾺΡ
2 ἐστὶν ἐνταῦϑα τὸ ὁρατὸν Ῥ 4 τοιὸν Ἅ-: τοιοῦτον Ο
ρόος ἸἸΡΥῚ 6 τῶν αἰσϑητῶν ροβὺ 1 ἁπάντων Ρ 8 ὅτι τὸν
᾿ς τῶ Ὁ 9 τὰ ΟΡ δ]ύοσατη τῶν ΟἿ: τὰ 14 αἰτίας
ἩΡ: οὐσίας 5 17 δυοῖν ς: δυσὶν ἈΠ: δυσὶ ΟΡ 18 ἀναγκαίως
τὰ μὲν Ῥ 19 ρτίυβ καὶ ἀ6]ῦ0 καὶ μὴ ς: μὴ ΟΡ 21 ἐστι
ἘΡ: ἔσται ὁ παρεκτιχὸν ΞΞ ἑ 28 ἑνὸς ]].: 8ῃ τινὸοῦ 2ὅ ἐν
σὰ Ρ αἰτίας ΟΜ 2428 τὸ ὁ. δὁὀ 29 ὁ οἵὰ ἈΙ͂Ρ [οχί. τϑοῖθ
28"
436 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ςΤῖ|πι. 800 314]
ἑπάντα τὰ ἄλλα περιλαβόν᾽, ὥστε οὕτως ὁ τοῦ παντὸς ἀπο-
Ἑ δέδοται λόγος. ἀλλ᾽ ἐπὶ τὴν τοῦ Πλάτωνος λέξιν τὸν λόγον
πρθάγωμεν.
Πότερον οὖν ὀρϑῶς ἕνα οὐρανὸν προσειρήκαμεν,
ἢ πολλοὺς καὶ ἀπείρους λέγειν ἦν ὀρϑότερον; [514] δ
Ἔχει μὲν καὶ λογογραφικὴν ἀκολουϑίαν τοῦτο τὸ πρό-
βλημα μετὰ τὰ νῦν εἰρημένα᾽ διότε γὰρ ὡρέσατο τὸν κόσμον
ξῷον ἕν ὁρατὸν πάντα ὅσα αὐτοῦ ξῷα συγγενῆ κατὰ
φύσιν ἐντὸς περιέχον, ἔδει τοῦτο αὐτὸ φροντίδος ἀξιῶσαι
καὶ ὑπομνήσεωώς, εἰ ἔστιν ἕν τι ὃ κόσμος ἢ οὔ" καὶ γὰρ 10
τῶν φυσικῶν οἱ μὲν αὐτὸν ἕνα ποιοῦσιν, οὗ δὲ πολλούς,
οὗ δὲ οὐ πολλοὺς μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπείρους. ἔχει δὲ καὶ
τὴν ἀπ᾿ αὐτῶν τῶν πραγμάτων συνέχειαν τὸ σκέμμα τοῦτο
πρὸς τοὺς εἰρημένους λόγους ἐπεὶ γὰρ δέδεικται ὃ κόαμος
εἰκὼν τοῦ αὐτοξῴου, ξῷον ἔμψυχον ἔννουν, ἔδεε κορυφὴν 15
ἐπυθεῖναι τῷ περὶ αὐτοῦ λόγῳ δείξαντας, ὅτι καὶ εἷς ἐστιν᾽
οὕτω γὰρ ἂν δειχϑείη καὶ ϑεός, μετασχὼν τῆς ὑπὲρ νοῦν
ἑνάδος" οὔτε γὰρ εἰκόνα μόνον αὐτὸν εἰπεῖν ἦν δυνατόν,
ὅτι καὶ ἄλλαι εἰκόνες εἰσίν͵ αὗ μὲν ἐκ φύσεως, αἱ δὲ ἐκ
τέχνης ἀπειργασμέναι, οὔτε ἑῷον, ὅτι καὶ μερικῶν ἐστι ξῴων 30
πλῆϑος, οὔτε ἔμψυχον --- καὶ γὰρ ἄνθρωπος εἰκών ἔστι καὶ
Ἐ ξῷον καὶ ἔμψυχον --- οὔτε ἔννουν ---- ζῷον γὰρ ἔμψυχον ἔννουν
καὶ δαίμων ἐστὶ καὶ ἄγγελος --- ἀλλ᾽ ὃ μάλιστα καὶ πρώτως
προσήκει τοῖς ϑείοις, τοῦτο πρότερον μὲν ἄρρητον εἴασε δι᾿
ἣν εἴπομεν αἰτίαν, νῦν δὲ “προσέϑηκε, τὸ ἕν καὶ τὴν μόνω- 36
σιν᾿ πᾶν γὰρ ὅ,τι περ ἂν ἢ μοναδικὸν ἐν τῷ κόσμῳ, ϑεῖόν
ἐστιν, ὡς εἰκόνα φέρον, εἰ ϑέμις εἰπεῖν. τοῦ ἕνός. ϑεῖον
δὲ λέγω καὶ ὅσον ἀγγελικὸν καὶ ὅσον δαιμόνιον καὶ ὁπόσον
ἐν ψυχαῖς μερικαῖς" καὶ γὰρ τούτων ἕκαστον ϑεῖον, καϑόσον
εἰς τὸν οἰκεῖον ἀνῆπται ϑεόν, καὶ τούτων ἕκαστον μονα- 30
188 δικόν. ὅσα δὲ μὴ μοναδικά, γένεσιν ἔχει καὶ φϑορὰν καὶ
εἰς τὴν ϑνητὴν ἀπέωσται φύσιν. τὴν ἀντίϑετον πρὸς τὸ
σἘΡ (18)
1 περιλαβών Ρ ὦστε οὕτως Ο: ὦστο ἀεὶ ὡς ἘΡῬ: ὡς τε-
λείως Ν: ὥστε τελείως Β 5 ἀκολουϑείαν Ὁ 10 τι οχὰ Ὁ
14 γὰρ οἵχὰ ὁ κόσμος δέδεικται ἘῬ 18 δυνατὸν ἦν 'Ἱ
20 μερικόν ἐστι ΜΡ 26 ἐν τῷ κόσμῳ ὁ Ῥ 837 φέρων ἊᾺΡ
82 ἀπαίωσται Ὁ ᾿
᾿
ἂ
!
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἴμ. 8ἅ1Ὰ.] 487
ϑεῖον ἅπαν. συνήρτηται ἄρα τὸ πρόβλημα τοῦτο τοῖς προ-
ξερημένοις᾽ ἐπειδὴ γὰρ τὸ παράδειγμα τοῦ παντὸς ἔστι μὲν
ϑεός. ἔστι δὲ καὶ νοητόν, ἔστι δὲ καὶ ξωῆς χορηγόν, ἔστι
δὲ καὶ νοῦς, κατὰ μὲν τὸ ἐν αὐτῷ ϑεῖον ἕνα ποιεῖ τὸν
ὃ κόσμον, κατὰ δὲ τὸ ἕν καὶ τὸ νοητὸν αἰσθητόν, κατὰ δὲ
τὸ ἕν καὶ τὸ νοητὸν καὶ τὴν ζωὴν ἔμψυχον καὶ ζῷον,
κατὰ δὲ ταῦτα πάντα καὶ τὸν νοῦν ἔννουν᾽ καὶ γὰρ πρὸ
τῶν ἄλλων ἡ ἕνωσις παραγίνεται καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, καὶ
πρὸ τῶν ἄλλων ἐνεργεῖ τὸ ξῷον καὶ μετὰ τῶν ἄλλων, καὶ
10 μετὰ τοῦ νοῦ καὶ πρὸ τοῦ νοῦ γεννᾷ καὶ πρόεισιν ἡ τῆς
ξωῆς δόσις. λάβοις δ᾽ ἂν ἔκ τε τῶν νῦν δεικνυμένων καὶ
τῶν ἔμπροσϑεν ἀποδεδειγμένων, ὅτε ἅμα καὶ ἑνιαῖόν ἐστι
τὸ παράδειγμα τοῦ παντὸς καὶ τὸ ὅλον πλῆϑος τῶν νοητῶν,
καὶ οὔτε ἡ ἁπλότης αὐτοῦ ἀπλήϑυντος οὔτε τὸ πλῆϑος διῃ-
16 ρημένον, ἀλλ᾽ ὁμοῦ συνυφεστὸς ἔχει τῷ ἑνὶ τὸ παντοδαπὸν
καὶ τῷ παντελεῖ τὸ μοναδικὸν καὶ τῷ πολυειδεῖ τὸ μονο-
ειἰδές. διότι μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ ἀγαϑοῦ πρόεισιν. ἕνέξεται,
διότε δὲ τὸν τῶν νοητῶν ἰδεῶν ἐν αὑτῷ προεστήσατο διά-
κοσμον, παντελὲς ἐστι, καὶ ὡς μὲν ἄπειρον τὸ πλῆϑος ἐκ-
80 φαίνει τῶν νοητῶν, ὡς δὲ τῷ πέρατι συνεχόμενον μονογενές
ἔστι, καὶ ὡς μὲν ἐκ τοῦ ἑνὸς ὄντος προελθὸν βούλεται μο-
νάδος ἔχειν καὶ αὐτὸ λόγον, ὡς δὲ τρίτον ἀπ᾽ ἐκείνου πάν-
τας τοὺς νοητοὺς προάγει ϑεοὺς ἐν ξαυτῷ καὶ διὰ τοῦτο
δέδεικται παντελές. ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ πλέον καὶ προϊόντες
86 ἀναπτύξομεν. Περὶ δὲ τῆς λέξεως ἀμφισβητοῦσιν οὗ ἐξη-
γηταί᾽ τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ δύο εἶναι τὰ διαιρούμενα νῦν
ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος, τό τε ἕν καὶ τὸ πλῆϑος πᾶν, καὶ μαρ-
τυρεῖν αὐτοῖς φαίνεται καὶ τὸ πότερον, ἐπὶ δυοῖν πραγ-
μάτων ταττόμενον ὑπὸ τῶν παλαιῶν. τοῖς δὲ τρία εἶναι τὰ
80 διαιρούμενα καταφαίνεται, τὸ ἕν, τὸ πεπερασμένον πλῆϑος
καὶ τὸ ἄπειρον. καὶ εἰσὶ ταύτης προστάται τῆς ἐξηγήσεως
Πορφύριός τε καὶ Ἰάμβλιχος κατά τε τὰ πράγματα λέ-
ΟᾺΡ
ὅ αἰσϑητόν -- Θ τὸ νοητὸν οχγα ΟΡ 8 ἡ ἕνωσις --- 9 πρὸ
τῶν ἄλλων οὐα Ο 11 νυνὶ ΝΡ 12 ἄρα οἱ ΚγΟ]] αἱνιαῖόν Ο
16 συνιφεστὸὶ Ῥ ἔχει --- 16 καὶ (ρὑγ8) οἡα ὃ 18 ἑαυτῶ ΜΡ
28 παράγει οἱ ΚτΟΙ]] ϑεοῦς προάγει Οὶ᾽ 8ὶ6 28 καὶ ἘΡ:
χατὰ Ὁ δυσὶν ἘΠ: δυσὶ Ο 82 τὰ οὐχ
4325 ΠΡΟΚΑΟῚΥ ἘΕΤΣ ΤΟΝ ὙΓΥΜΚΌΏΌΘΩΘΣΝ Β ὝΞα 313
γοντεξ εὖ καὶ κατὰ τὴν τοῦ Πλάτωνος δαδασεαλέαν" ΒΜεκρὰν
{ γὲφ ὄστεφον δύο μὲν ἀναιφήδει. καταλείψει δὲ Ἔν ἐκ τῆς
ἐκ δὲ τριῶν γένεται ὅὄνοῖν ἐναΐέφρεαι:. ξνὸς ἽΣ
Φρα, 2Ὼ᾽ οὖν ἐν ἡσακν μένε δοκεῖ δὲ αἴτοῖ: ἔνστε-
με τὸ πότερον. θεραπευτέον δὴ καὶ τοῦτο λέγοντα: 5
ῇ τῷ “Ζρ᾽ οὖν᾽ τὸ πότερον σημαίνειν τα τόν -- πολλάκις γὰρ
χαὶ οὔτω παραλωμβάνεταε πρὸς τῶν παλαιῶν --- ἢ ἐνδεῖν τῷ
λόγῳ τὸ “ἢ οὔ", καὶ εἶναι τὸ αὐτοτεξές πότερον ορϑῶς ἕνα
οὐρανὸν προσειρήχαμεν ἢ οὗ; καὶ εἰ μὴ τοῦτο, πότερον
πολλοὺς ἢ ἀπείρους; ταῦτα δὲ διὰ συντομέαν -παρεικέναε 10
τὸν Πλάτωνα. τάχα δὲ οὐδὲ τὸ παραλιπεῖν τὸ πολὺ καὶ
πεπερασμένον φαίης ἂν ἄπο σκοποῦ γεγονέναι παρ᾽ αὐτοῦ"
τὸ γὰρ τόσους ἢ τόσους λέγειν ἀποκληρωτιπκόν ἔστι. καὶ
ὥσπερ ἐν ὅσοις τὸ παράδειγμα μὴ μοναδικόν ἔστιν ὡς ἑνὸς
αἴτιον ἄπειρα τὰ γιγνόμενα, τοῦτον τὸν τρόπον καὶ κόσμους 15
ἀπείρους εἶναι πιθανόν, εἴπερ μὴ εἷς" τὸ γὰρ κενὸν ἄπειρον
ὧν ἀπείρων ἔσται κόσμων δεκτικόν.
Ἕνα, εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα δεδημιουργη-
μένος ἔσται [31 ΑἹ.
Πόλιν ἑῥαυτῷ συμφώνως πρὸ τῶν ἀποδείξεων ἄνε 40
ξατο τὸ συμπέρασμα, λύων τὴν ἀπορίαν πρὸ τῆς πέστεως.
1) τὸ γὰφ ἕνα τῷ γέγονε καὶ τῷ ἀγαϑὸς ἦν ἀνάλογον προ-
ἡγόρευται, καὶ ἐπ᾽ αὐτῷ κατὰ τρόπον (ἦν ἀπόδειξις" αὐτὸς γάρ
ἐστιν ὁ ἀπορῶν, αὐτὸς ὁ λύων, αὐτὸς ὁ ἀποδεικνύς, διὰ
μὲν τῆς ἀπορίας ἐπιστρέφων εἰς νοῦν, διὰ δὲ τῆς συντόμου 25
λύσεως κατὰ νοῦν ἐνεργῶν --- ἡ γὰρ ἐν ἑνὶ τὸ πᾶν περιλαμ-
βάνουσα φωνὴ τῆς νοερᾶς ἔστιν ἐπιβολῆς εἰκών ---- διὰ δὲ
τῆς ἀποδείξεως εἷς διάνοιαν ἀπὸ νοῦ κατιών᾽ πᾶς γὰρ ὃ
ἀποδεικνὺς ἀπὸ νοῦ λαμβάνει τὰς ἀρχάς, νοῦς δὲ ᾧ τοὺς
ὅρους γινώσκομεν, φησὶν ᾿ριστοτέλης, ἁπλαῖς ἐπιβολαῖς 80
σἘΡ(Ό
1 μικρὸν ἘΡῬ 8 αἰίοσθα δὲ οὶ Μ 4 δὲ Ο: μὴν ἘΡῬ
6 ἢ τὸ ὧρ᾽΄ Ὁ σημαίνει Ῥ Ἴ πρὸ Ὁ 8 τῶ αὐτοτελὲς Μ'
10 ἢ καὶ ἀπείρους ἘῬ 12 ἄπο Ἡ: ἀπὸ ΟἿ} - 18 ἢ ΟΡ:
καὶ ΒΒ 16 τὸν οἵα α 30 ἑαυτὸ ΜΡ 21 Λλύον 5 322 γέγονεν
Ο 243. προσηγόρευται Ὁ 28 καὶ ἡ ς ῶδ συντόνου Ὁ
ὯΒ τοῦ νοῦ 298 οὗ Ατὶβῦ. οἵ. Νίοοσα. ξ 9. 11495 965. 1148
15. 80 γινώσκωμεν Ο
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖ. 814] 489
τὰ ὄντα γινώσκοντες. τοιοῦτον μὲν οὖν διὰ παντὸς τὸ τῶν
λόγων εἶδος. φέρε δέ, εἰ δοκεῖ, πρὸ τῶν αὐτοῦ ῥημάτων
τὸν συλλογισμὸν ἐκϑέμενοι τὴν περὶ αὐτῶν ϑεωρήσωμεν ἀλή-
ϑειαν. ἔστι δὴ οὖν ὃ σύμπας λόγος τοιοῦτος" εἰ ὃ κόσμος
δ κατὰ τὸ παράδειγμα γέγονε καὶ τὸ παράδειγμα ἕν ἐστιν, ὃ
κόσμος εἷς ἐστιν᾽ ἀλλὰ μὴν τὸ ἡγούμενον" τὸ ἄρα ἑπόμενον"
ὅτι μὲν οὖν ὁ κόσμος κατὰ τὸ παράδειγμα γέγονεν, εἴρηται
πρότερον καὶ ὑπέμνησται παρά τε αὐτοῦ καὶ ἡμῶν᾽ ὅτι δὲ
ἕν ἐστι τὸ παράδειγμα καὶ μοναδικόν, ὑπομνήσει καὶ αὐτὸς
10 προϊών᾽ λείπεται δὴ τῆς προσλήψεως ἀληϑοῦς οὔσης τὸ Εὶ
συνημμένον κατιδεῖν ὅπως ἀληϑές. φημὶ τοίνυν, ὅτι τὸν
κόσμον, εἴπερ μεμίμηται μάλιστα καὶ ἀκριβῶς τὸ παράδειγμα,
δεῖ πᾶν αὐτὸ μεμιμῆσϑαι καὶ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ καὶ τὴν
ἀιδιότητα καὶ τὴν μόνωσιν᾽ εἰ γὰρ τὰ μὲν αὐτοῦ μιμοῖτο,
16 τὰ δὲ μή, τίνος ἔσται παράδειγμα ὅλον" αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι
ποιοῦν ὅλου ἑαυτοῦ ποιεῖ τινα εἰκόνα. τούτου δὲ οὕτως
ἔχοντος τὸ πρὸς ὅλον αὐτὸ γεγονὸς μοναδικόν ἐστιν, ἀΐδιόν
ἐστι, ξῷόν ἐστιν ὡς γὰρ ὁ τὸν Σωκράτην μιμούμενος ὅλον
τὴν σύμπασαν αὐτοῦ ξωὴν ἀναμάττεται. τοῦτον τὸν τρόπον
30 καὶ ὁ τὸ αὐτοξῷον ἀποτυπούμενος κόσμος πάντα τὰ ἐν αὐτῷ
μιμήσεται καϑύόσον πέφυκεν, αἰσϑητῶς πάντα ἔχων, ὅσα
ἐκεῖνο νοητῶς. πρὸς δὴ ταύτην τὴν ὑπόμνησιν ἀντιλέγουσί
τινες τὸ τῶν ἀνθρώπων πλῆϑος καὶ τὸ τῶν ἵππων παρά-
γοντες καὶ γὰρ ὁ αὐτοάνϑρωπος πολλῶν αἴτιος καὶ ὁ αὐτο-
36 ἔππος καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων. εἰ δὲ λέγοι τις, ὅτι ταῦτα,
διότι μέρη ἐστὶν ἄλλων, διὰ τοῦτο οὐ μοναδικά, τὸν ἥλιον
ἡμῖν καὶ τὴν σελήνην καὶ πάντα τὰ μόρια μὲν ὄντα τοῦ
κόσμου, μοναδικὰ δὲ προσάγοντες οὐ παύσονται. διὸ βαϑυ- Εὶ
τέρων ἅψασθαι δεῖ πρὸς αὐτοὺς ἀπαντήσων. ὃ μὲν οὖν
80 φιλόσοφος Πορφύριος ὑπὲρ τούτων διαγωνιξόμενος ἀεὶ τὰ
εἴδη προϊόντα φησὶν εἰς πλῆϑος ὑποφέρεσϑαι καὶ διαίρεσιν
καὶ χωρεῖν εἰς ὄγκον καὶ μερισμὸν παντοῖον διὸ τὴν νοη-
ΟΡ
16 παράδειγμα τὸ ὅλον Ν' 16 ὅλον ἑαυτοῦ ῬΡ: ὅλως αὖ-
τοῦ τινα ποιεῖ Ὁ 11 αὐτὸ γεγονὸς ἘΡ: αὐτῶ Ο᾽ 8]
18 σωκράτημ 20 ξῶον Ρ ἀποτυπωσάμενος Ἱ ἴοτῦ. τη 6108 ;
οὗ γν. 442,21 4ὅ ταῦτα Ό: ταύτας ἘΡ
4420 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τπὸ. 81 ΑἹ
τὴν οὐσίαν προϊοῦσαν εἰς τὸν κόσμον ἀπολῆξαι κατὰ τὸ
διῃρημένον καὶ παχὺ καὶ ἔνυλον πλῆθος»), ἡνωμένον ἄνω
καὶ ἀμερὲς ὃν καὶ μοναδικόν. τῷ μὲν οὖν νοητῷ παντὶ οὐκ
ἄλλο ἐχορήγει τὴν ὕλην --- αὐτὸ γὰρ αὐτὴν ὑφίστη᾽ τοσαύ-
την οὖν ὑπέστησεν, ὅσην ἠδύνατο καταλαβεῖν --- τῷ δὲ αὐὖτο- ὃ
184 ανϑρώπῳ τὴν ὕλην ἐχορήγει τοῦτο τὸ πᾶν᾽ διὸ πλείων ἡ
3
ὕλη ἑνός. ὃ μὲν οὖν κόσμος εἷς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ ὅλος ἀφ
ὅλον, ὃ δὲ ἄνϑρωπος πολὺς ἀφ᾽ ἑνός, τοῦ κόσμου χορη-
γοῦντος τὴν ὕλην. διὰ τί οὖν, φησί, μὴ καὶ ἥλιοι πολλοὲ
καὶ σελῆναι; καὶ γὰρ τούτοις ἡ ὕλη ἐκ τοῦ παντός. διότι, τὸ
φησί, τοῖς μὲν ἀφϑάρτοις ὡς τῷ κόσμῳ, κἂν ἢ μέρη. τὸ
μοναδικὸν οἰκεῖον, τοῖς δὲ φϑαρτοῖς τὸ πλῆϑος᾽ εἰ γὰρ μὴ
πολλὰ ἦν τὰ μετέχοντα τοῦ αὐτοῦ λόγου, ἀλλ᾽ ἕν μόνον τὸ
φϑαρτόν, ἀπώλετο ἂν τὸ εἶδος τούτου φϑαρέντος᾽ δεῖν δὲ
ἀεὶ πάντων εἰδῶν εἶναι πλήρωμα τὸν κόσμον. ταῦτα μὲν 15
οὖν ὁ Πορφύριος. ὃ δέ γε ϑεῖος ἸΙάμβλιχος ταύτην μὲν
ἐπιρραπίξει τὴν ἀπόδοσιν ὧς μηδὲν τῶν ἀποριῶν ἐπιλνο-
μένην" ἔστω γὰρ πᾶς ὁ αἰσϑητὸς κόσμος μεριστῶς ἔχων τὰ
ἀμέριστα καὶ διῃρημένως τὰ ἀδιαίρετα καὶ πεπληϑυσμένως
τὰ μοναδικά, διὰ τί οὖν τῶν ἐν αὐτῷ τὰ. μὲν ἔτι μένει 30
μοναδικά, τὰ δὲ οὔ; τοῦτο γὰρ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀπορηϑέν.
αὐτὸς δὲ ἐπάγει τινὰ τῷ ἀπόρῳ λύσιν, ϑαυμαστὴν μέν,
παραμυϑίας δέ τινος δεομένην᾽ λέγει γὰρ οὖν, ὅτι τὰ μὲν
τῶν εἰδῶν ταυτότητι χαίρει καὶ στάσει, τὰ δὲ κινήσει καὶ
ἑτερότητι, καὶ ὡς τὰ μὲν μοναδικῶν ἐστεν αἴτια καὶ ἀιδίων, 35
τὰ δὲ κινουμένων τὲ καὶ πεπληϑυσμένων. οὗτος δὲ ὃ λόγος
εἴρηται μὲν πάνυ ϑαυμαστῶς, δεῖται δέ τινος ὑπομνήσεως,
ἣν δεῖ ποιεῖσθαι λογιζομένους, ὅτι δὴ μετὰ τὸ ἕν δύο προ-
εληλύϑασιν ἀρχαί, καϑάπερ εἴρηκεν ὁ ἐν Φιλήβῳ Σωκρά-
τῆς, πέρας καὶ ἄπειρον, καὶ ὥσπερ τῶν ἀρυϑμῶν οὲ μὲν τ
μᾶλλόν εἰσε μοναδικοί, οὗ δὲ δυαδικοί, καίτοι πάντων ἐκ
μονάδος ἅμα καὶ δυάδος ὑποστάντων, οὕτω δὴ καὶ τῶν
ΟᾺΡ ἣ
θ6 πλεῖον ΜΡῬ 1 οὖν οτὰ καὶ ὅλος --- 8 ἑνός οἵὰ
11 ὡς τὸ κόσμω Ὁ 16 ἴογτέ, πάντων {τῶνδ πυοὶπξὶ ν᾿. 443, 81
18 μεριστὸς ΜΡ 20 ἔτι οὐ δ 26 αἰδοχυχαη δὲ οῦ ὃ 939 φι-
. λίβω Ῥ 80 ἄπειρος Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 814] 44]
εἰδῶν ἁπάντων ὑφεστώτων κατὰ τὰς δύο ταύτας ἀρχὰς ὅμως
τὰ μέν ἐστι τοῦ πέρατος συγγενῆ, τὰ δὲ τῆς ἀπειρίας. καὶ
τί δεῖ περὶ τῶν εἰδῶν λέγειν; καὶ γὰρ αὐτῶν τῶν ϑεῶν οἵ
μέν εἰσι τῆς τοῦ πέρατος συστοιχίας, οὗ δὲ τῆς τοῦ ἀπείρου,
6 καϑ᾿ ὅλας τε διακοσμήσεις καὶ κατὰ μέρη καϑ᾽ ὕλας μέν,
ὅτι πᾶσα ἡ πατρικὴ καὶ συνοχικὴ καὶ δημιουργικὴ σειρὰ
κατὰ τὸ πέρας ἀφορίζεται, πᾶσα δὲ ἡ Σρογόνος καὶ γεννη-
τικὴ κατὰ τὸ ἄπειρον᾽ κατὰ μέρη δέ, ὅτι καὶ τῆς πατρικῆς σ
καὶ τῆς ξῳογονικῆς οὗ μέν εἶσε πρὸς τῆσδε τῆς ἀρχῆς. οἱ
10 δὲ πρὸς τῆς ἑτέρας. εἰ τοίνυν καὶ ἐπὶ ϑεῶν οὕτως. τί
ϑαυμαστόν, εἰ καὶ τῶν εἰδῶν τὰ μέν ἐστι τοῦ πέρατος, τὰ
δὲ τῆς ἀπειρίας συγγενῆ μᾶλλον τῶν ἑτέρων, καὶ κατὰ τὴν
ἀναλογίαν ταύτην τὰ μὲν μοναδικῶν ὑποστατικὰ πραγμάτων,
τὰ δὲ εἰς πλῆϑος προϊόντων: οὕτως μὲν οὖν καὶ ταύτην
16 τὴν ἀπόδοσιν παραμυϑεῖσϑαι χρή. ὃ δὲ ἡμέτερος δι-
ὃ ἄσκαλος. καὶ ἄλλως τὴν ἀπορίαν ταύτην διέλυε πολλαχῶς.
ἔλεγε δ᾽ οὖν. ὅτι πᾶσα μὲν ἡ νοητὴ οὐσία μονοδιδής ἐστι
καὶ αἰώνιος. τῶν δ᾽ ἐγκοσμίων πραγμάτων τὰ μὲν μᾶλλον
ὁμοιοῦσϑαι, δύναται πρὸς τὰς ξαυτῶν οὐσίας. τὰ δὲ ἧττον"
20 ὅσα μὲν γάρ ἔστιν ἀυλότερα καὶ καϑαρώτερα , μᾶλλον, ὅσα
δὲ ἐνυλότερα καὶ παχύτερα, ἧττον. ὄντων οὖν ἁπάντων τῶν
παραδειγμάτων ἐν οὐσίαις μοναδικαῖς τε καὶ ἀιδίοις τὰ
μὲν κρείττω τῶν ἔν τῷ παντὶ μάλιστα μεμιμημένα τὰς ἕαυ-
τῶν αἰτίας κατὰ πάντα τοῖς παραδείγμασιν ὁμοιότατα γέγονε,
36 κατὰ τὸ μοναδικόν. κατὰ τὸ οὐσιῶδες, κατὰ τὸ ἀίδιον, τὰ Ὁ
δὲ χείρω ὕστερον εἶδος ὁμοιώσεως λαχόντα πὴ μὲν ὡμοίωται
τοῖς σφῶν αὐτῶν αἰτίοις, πὴ δὲ οὔ. τριῶν οὖν ὄντων τού-
τῶν ἐν τοῖς νοητοῖς εἴδεσι, τοῦ μοναδικοῦ, τοῦ οὐσιώδους,
τοῦ διαιωνέου, πότερον τὸ μὲν μοναδικὸν αὐτῶν μιμήσεται
80 καὶ τὸ ἀΐδιον, τὸ δὲ οὐσιῶδες οὐδαμῶς; ἀλλ᾽ ἄ ἅτ ἄτοπον" δέδει--
(ται γάρ. ὅτε οὐσίας εἶναι χρὴ τὰ ἀπ᾿ αὐτῶν κατ᾽ αὐτὸ τὸ
ΟΡ
4 συστοιχείας ῬῚ οἵ. ῬῺὨ11. 280 Ὁ 268) 9.10 πρὸ Ρ 11 ἐστι
ἘΡ: εἰσι ὁ 171 ἡ νοητὴ οὐσία ἹΡῬ: νόησις οὐσίας 5 18 δ᾽ Ἀ:
δὲ Ρ: δι᾽ 6 21 μᾶλλον ὡς ἧττον ΜΡ 22 ᾿παραδειγματικῶν
6Χχ -ἄάτων σ ῶ8 μάλιστα οχὰ Οὶ 2ῦ κατὰ τὸ ἀίδιον οχὰ Ῥ
26 ὕστερον ΟΡ: δεύτερον ἘἙ ἘὡἦὡὍμοίωνται ΜΡ
Ε
4490 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΊΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|π. 814]
εἷναι ποιούντων. ἀλλὰ κατὰ μὲν τὸ μοναδικὸν καὶ τὸ οὐ-
σιῶδες ἔσται μιμήματα ἐκείνων, κατὰ δὲ τὸ ἀίδιον οὔ; ἀλλὰ
καὶ τοῦτο ἀδύνατον. ἀπολείπεται γὰρ ἕκαστον μοναδικὸν
μὲν ὄν, μὴ ἀίδιον δέ᾽ διότι μὲν γὰρ οὐκ ἀίδιον. εἰς τὸ
μὴ ὃν οἰχήσεται. διότε δὲ μοναδικόν, οὐκ ἔστιν ἐξ ὅτου ὁ
γενήσεται. καὶ ὅλως πᾶν τὸ ἐξ ἀκινήτων αἰτίων ὑποστὰν
ἀμετάβλητόν ἐστι κατ᾽ οὐσίαν, ἀκίνητα δὲ τὰ εἴδη" νοητὰ
γάρ ἐστιν. ἢ τοίνυν ἅπαντα μιμεῖσϑαι δυνατὸν ἢ τινά.
πάντα δὲ ἀδύνατον" τὰ γὰρ πορρωτέρω τῶν ἀρχῶν ἧττον
ὁμοιοῦται πρὸς αὐτάς" καὶ γὰρ τοῦ Πυϑαγόρου πάσας 10
ἐπιστήμας ἔχοντος ὃ μὲν ἐγγυτέρω πᾶσαν αὐτοῦ τὴν γνῶσιν
ὑποδέχεται δευτέρως. ὃ δὲ πορρωτέρω τὰς μὲν διδάσκεται
τῶν ἐπιστημῶν, πρὸς δὲ τινὰς ἀσύμμετρός ἐστιν. εἰ τοίνυν
πάντα ἀδύνατον, λείπεται τινά. καὶ εἰ τινά, τριῶν ὄντων
ἐν ἐκείνοις τῶν νοητῶν εἰδῶν χαρακτηριστικῶν, ὡς ἔσται 15
δῆλον, τριῶν δ᾽ οὖν ὄντων, ὡς εἴπομεν, ἢ τὰ ἄκρα μεμι-
μημένα τοῦ μέσου γέγονεν ἄμοιρα, ἢ τὰ δύο τὰ πρῶτα δεξά-
μενα τοῦ τρίτου φαίνοιτ᾽ ἂν ἀπολελειμμένα, ἢ τοῦ πρώτου
μὴ τυχόντα τῶν μετ᾽ αὐτὸ μετείληχεν. ἀλλὰ μὴν δέδεικται
μηδέτερον τῶν πρώτων ἀληϑὲς ὄν᾽ ἀνάγκη ἄρα τὸ μὲν μονα- 30
δικὸν αὐτὰ μὴ ἀποτυπώσασϑαι τῶν εἰδῶν, τὸ δὲ οὐσιῶδες
μόνον καὶ τὸ αἰώνιον, διὸ πάντα μὲν τὰ ἐγκόσμια εἴδη
οὐσίαι καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἑστηκότα, οὐ πάντα δὲ μοναδικά"
οὐ γὰρ πάντα πρὸς πάσας ἔχει τὰς τῶν παραδειγμάτων
δυνάμεις συμμέτρως. ὅτι δὲ πᾶν τὸ νοητὸν εἶδος καὶ ὕλως 535
παραδειγματικὸν αἴτιον πρώτως ὃν μοναδικόν ἔστι καὶ ἀΐδιον
καὶ οὐσιῶδες, δῆλον εἴτε γὰρ μὴ οὐσία εἴη, συμβεβηκὸς
ἔσται, πᾶν δὲ συμβεβηκὸς περὶ τὴν ὕλην ὑφίσταται καὶ τὰ
ἐν ὕλῃ ὄντα, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τοῖς χωριστοῖς αἰτίοις. εἴτε μὴ
ἀίδιον, οὐδ᾽ ἂν ἡ εἰκὼν αὐτοῦ ἀΐδιος εἴη δεῖ δέ, εἴπερ ἐκ 30
πάντων ἀεὶ τῶν εἰδῶν ὃ κόσμος. ἀρχῆς δὲ ἀπολομένης οὖ-
ΟΡ
1 μὲν οτὰ Ὁ τὸν μοναδιὸνῬ΄ΌΟ 8 ἀπολεῖται ς 8 ἢ
τοίνυν ς: εἰ τοίνυν ΟἿΡ 12 ὁ δὲ πορφύριος ἍΜ ἴοτί. τϑοῖα
πορρωτέρως ΜΞ. 16 εἴπομεν ΟἿ: εἴρηται Ρ 18 φαίνοιντ᾽ "
21 αὐτὰ ΜΡ: αὐτῶν 5 24 παραδειγμάτων ΟἿ: πραγμάτων Ῥ
28 ἀφίσταται σ
ΠΡΟΚΛΔΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίχι. 814] 448
δεμία μηχανὴ σῴξεσθαι τὸ ἀπ᾽ αὐτῆς. εἴτε μὴ μοναδικόν,
οὐκέτ᾽ ἂν εἴη πρώτως παράδειγμα᾽ δύο γὰρ εἶναί τι πρώ-
τως ἀδύνατον, ὥς φησι καὶ ὃ ἐν Πολιτείᾳ ἴΧ 5970]
Σωκράτης. αὐτοῖς γὰρ τούτοις ἡ ταυτότης πόϑεν ἢ ἀφ᾽
5 ἑνός τινος κοινοῦ εἴδους; ταῦτα ἄρα τὰ τρία πᾶσιν ὑπάρχει
τοῖς πρώτοις παραδείγμασι, καὶ ἔοικε τὸ μὲν μοναδικὸν αὖ-
τοῖς ἀπὸ τοῦ πέρατος ὑπάρχειν, τὸ δὲ ἀΐδιον ἀπὸ τῆς ἀπει-
ρέας, τὸ δὲ οὐσιῶδες ἀπὸ τῆς πρώτης οὐσίας. ἔτι καὶ κατ᾽
ἄλλον τρόπον ἐπιχειρεῖν ἡμῖν δυνατόν" τῶν γὰρ ἐν τῷ 18
10 κόσμῳ συνεστώτων τὰ μὲν ἀπὸ τῆς πρώτης μόνης δημι-
ουργίας ὑφέστηχε, τὰ δὲ καὶ ἀπὸ τῆς πρώτης μέν, ἀλλὰ
διὰ τῆς δευτέρας. τὰ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς πρώτης ὑφεστῶτα
ὡσαύτως ἔχει καὶ μοναδικά ἐστε, μιμούμενα τὴν τοῦ παρά-
γοντος μόνωσιν᾽ ἡ γὰρ ὑπερκόσμιος δημιουργία καὶ ἀκίνη-
τὸ τός ἐστι καὶ μία καὶ αἰώνιος" τὰ δὲ ἀπὸ τῆς δευτέρας
μεταβαλλόμενά τέ ἐστι καὶ ἐν πλήϑει φερόμενα καὶ ἄλλοτε
ἀλλοίως συνιστάμενα᾽ πολυειδὴς γάρ ἐστιν ἡ δευτέρα δημι-
ουργία καὶ κινουμένη ποιεῖ ἃ ποιεῖ, καὶ χρόνος αὐτῇ συμ-
φυής ἔστιν, ἀλλ᾽ οὐκ αἰών. διὸ καὶ τὰ ἀπ᾽ αὐτῆς πολυ-
30 μετάβολά ἐστε καὶ πεπληϑυσμένα καὶ πάντη κινούμενα" τὰ
γὰρ ἐκ κινουμένων αἰτίων τοιαῦτα τὴν φύσιν ἐστίν. ὅϑεν,
οἶμαι, καὶ ὃ δημιουργὸς ὑποστήσας ἅπαντα τὰ μοναδικὰ τὰ
ἐν τῷ κόσμῳ καὶ ἀΐδια κινεῖ πρὸς τὴν δημιουργίαν τῶν
ϑνητῶν τοὺς νέους ϑεούς, ἵνα καὶ ταῦτα καϑόσον μὲν ἔχει
35 τι ἀίδιον, ὑποστῇ παρ᾽ αὐτοῦ, καϑόσον δὲ θνητά ἐστι, παρ᾽
αὐτῶν τῶν νέων ϑεῶν, καὶ καϑόσον μὲν ξνὸς εἴδους μετέ- Β
χει, παρ᾽ αὐτοῦ, καϑόσον δὲ τὸ ἕν τοῦτο πεπλήϑυσται, παρ᾽
αὐτῶν" ἔκ γὰρ τῶν πολλῶν αἰτίων καὶ κινουμένων ἡ μετα-
βολὴ τούτων καὶ ὃ πληϑυσμός.ς ἔτι τοίνυν καὶ ταῦτα
80 ῥητέον, ὅτε τὸ μονογενὲς τριχῶς ἢ γὰρ τὴν μονάδα σημαίνει
τῆς οἰχείας σειρᾶς, καϑὸ σημαινόμενον καὶ τὸ ἀνθρώπου
ΟΡ
1 ἀπ᾿ οχὰ Ὁ μὴ οἵχὰ ἘΡ ὅ κοινοῦ τινος ἘΡ εἴ-
δους οι Ἦ τὰ οτὰ ΟΡ 18 αὐτῆς ἘΡ ῶ8 τὴν οἵ
2838. οὗ Τίπι. 42 Ὁ 24 καϑόσων Ὁ Φῦ τί ἀΐδιος Ἅ
20 νέων οτὰ 28 αἰτίων τούτων Ῥ 80 τῇ μονάδι ἘῬ
σημαίνοι ἭἬ
444 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίπι. 814]
εἶδος μοναδικὸν καὶ τὸ ἵππου καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων"
ἢ τὸ ἕν ὑφ᾽ ἑνὸς μετεχόμενον, καϑὸ ταῦτα μὲν οὐκέτι μονο-
γενῆ, τὸ δὲ ἡλίου καὶ σελήνης εἶδος" ἢ τὸ μηδὲν ἔχον ξαυτῷ
σύστοιχον ἕτερον. καϑὸ ταῦτα μὲν οὐκέτι μονογενῆ, σύστοιχα
ὄντα ἀλλήλοις, τὸ δὲ ὅλον ξῷον μονογενές, ἄλλῳ ξῴῳ σύστοι- 5
χον οὐκ ὄν. τριχῶς οὖν λεγομένου τοῦ μονογενοῦς εἰ τὸ
ὡς ἀληϑῶς λάβοις μονογενές, τὸ τρίτον ἐστίν, ὡς καὶ πάν-
τῶν ξῴων αἴτιον καὶ μονάδος λόγον ἔχον πρὸς πάντα καὶ
ὑφ᾽ ἑνὸς μετεχόμενον καὶ οὐδενὶ σύστοιχον, ἀλλ᾽ ὄντως ὃν
μοναδικόν. τούτου δὲ ληφϑέντος ἀναγκαῖον ἤδη τὸ συνημ- 10
μένον᾽ εἰ γὰρ τὸ παράδειγμα μονογενές,. καὶ τὸ κατ᾽ αὐτὸ
γενόμενον μονογενές. μεμιμημένον τὸ τοῦ παραδείγματος
Ο μονογενές, καὶ οὐδὲν ἄλλο πλὴν τοῦ κόσμου τοιοῦτον᾽ οὐδὲ
γὰρ ἄλλο τι πλὴν τοῦ αὐτοξζῴου κατὰ τὸ σημαινόμενον
τοῦτο μονογενές. ἔτι καὶ κατ᾽ ἄλλον τρόπον μετιέναι χρὴ 16
τὴν ἀπορίαν ὁμόσε χωροῦντας᾽ πᾶν γὰρ εἶδος καὶ ἕνός ἐστε
καὶ πλήϑους γεννητικόν᾽ ἑνὸς μέν, ὅτι πρὸ τοῦ πλήϑους
ἑαυτῷ παραπλησίαν ὑφίστησε μονάδα. πλήϑους δέ, ὅτι πᾶσα
μονὰς ἔχει μεϑ᾽ ξαυτῆς σύστοιχον ἀρυϑμόν. καὶ τὸ αὐτο-
ξῷον οὖν ὡς μὲν μονάδα τὸν ὅλον κόσμον ὑφίστησιν, τῷ 30
δὲ ὅλῳ καϑ᾽ ἑκάστην τάξεν ἀνάλογον ἀπογεννᾷ τὸ τὴν πρὸς
τὸ πᾶν ὁμοιότητα κατ᾽ ἐκείνην τὴν σειρὰν ἀποσῴξειν δυνά-
μενον. καὶ τὸ ἡλιακὸν παράδειγμα γεννᾷ μὲν καὶ αὐτὸν
τὸν ἥλιον τὸν ἐμφανῆ, παράγει δὲ καὶ ἡλιακῶν ξῴων ἀριϑ-
μὸν τὸ αὐτὸ εἶδος ἐχόντων. ὡς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ πρὸς ἕν, ἀεὶ 35
τῶν δευτέρων ἀμυδροτέραν ἐχόντων τὴν πρὸς τὸ οἰκεῖον
εἶδος ὁμοιότητα. καὶ ἔστι τοιαῦτα ξῷα τὰ μὲν οὐράνια, τὰ
δὲ ὑπὸ σελήνην, ὡς καὶ μέχρι γῆς καϑήκειν τὸν τοιοῦτον
ἀριϑμόν. καὶ τοίνυν καὶ ὃ αὐτοάνϑρωπος οὐκ εὐθὺ παρά-
γει τὸ πλῆϑος τοῦτο τὸ ἄπειρον᾽ οὐδαμοῦ γὰρ ἄμεσος ἡ 80
πρόοδος. ἀλλὰ διὰ τῶν τῇ μονάδε προσεχῶν καὶ οἰκείων
ΟἙΡ(Ν
ῶ ὃν οὐχ ἘΞ οὐκ ἔστις 88 τὸ δὲ ἡλίου --- 4 μονογενῇ οτὰ ἘΕ
18 ζογτί. πάντων {τῶν ξῴων αἴτιον (ὃν) 118 αὐτὸ γενόμενον
τοῦτο Ὁ 12 μεμιμημένον---1ὅ μονογενές 1] Ρ 12 τὸ οχ Ἀ
18 οὐδὲν Υς: οὐδὲ ΟἹ 18 παραπλήσια αὶὁὀ 34 παράγει ΟἿ:
παράδειγμα 248 ἀριϑμῶνῬ!β 58 αὐτοειδὼς Ὁ εἰ 99 εὐθὺς Ρ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [ΤἸἴμ. 81Ὰ] 445
ἀριϑμῶν. ἐπεὶ οὖν τὸ νοητὸν εἶδος ἕν ἔστι, δεῖ μὴ τὸ Ὁ
ἄπειρον ποιεῖν εὐθύς, ἀλλὰ μονάδα πρῶτον, εἶτα τὸν οἰκεῖον
ἀριϑμὸν καὶ ἐφεξῆς τοῦ γὰρ νοητοῦ μὲν ἑνὸς καὶ τοῦ
αἰσϑητοῦ πεπληϑυσμένου μέσον ἐστὶ τὸ αἰσϑητὸν μέν, μονα-
" δικὸν δέ, τῷ μὲν προελθεῖν αἰσϑητὸν γενόμενον, τῷ δὲ
σῶσαι τὴν ὁμοιότητα τοῦ παραδείγματος μοναδικὸν ὑποστάν.
καὶ γὰρ φαίη ἄν τις ὡς ἀληϑῶς ἄτοπον, τὰ ϑεῖα καὶ νοητὰ
καὶ ἀκίνητα αἴτια μὴ τῶν κατ᾽ οὐσίαν ἀμεταβλήτων αἴτια
εἶναι πρώτως, ἀλλὰ τῶν ἐνύλων καὶ μεταβλητῶν. τίς γὰρ
10 λόγος ἐκείνοις δυνήσεται ταῦτα συνάπτειν, τοῖς ὑπερκοσμίοις
τὰ ἐν τῷ πυϑμένε τοῦ παντός, τοῖς νοεροῖς τὰ ἀνόητα, τοῖς
αἰωνίοις τὰ πάντη τρεπόμενα, τοῖς ἁπλοῖς τὰ πολυσύνϑετα,
τοῖς ἡνωμένοις τὰ σκεδαννύμενα κατὰ τὴν ξαυτῶν φύσιν;
ἀναγκαῖον ἄρα καὶ τὸν αὐτοάνϑρωπον καὶ ἕκαστον τῶν εἰδῶν
1. τῶν τοιούτων πρὸ τοῦ διαπεφορημένου πλήϑους μονάδας
ἀπογεννᾶν ἑστώσας, ἀφ᾽ ὧν ἡ πρόοδος ἑκάστων ἐπὶ τοὺς
οἰκείους ἀριϑμούς, καὶ ταύτας εἶναι τὰς μονάδας ἐν τῇ
δευτέρᾳ δημιουργίᾳ, διὸ καὶ μένουσιν ὡσαύτως, ὡς ἀπὸ τῆς Εὶ
ἀκινήτου μόνης αἰτίας παρηγμέναι. μὴ τοίνυν ϑαυμάσῃς,
40 εἰ καὶ τὸν ἄνϑρωπον ἀϑάνατον λέγοι τις καὶ τὸ ϑηρίον
λογικὸν καὶ τὸ φυτὸν ἔννουν᾽ ἔστι γὰρ τούτων ἕκαστον πρώ-
τως τοιοῦτον, ἡ δὲ πρόοδος ὕφεσιν ἐργαζομένη τῆς παντοίας
τοῦ παραδείγματος μιμήσεως ἀποφαίνει τὰ μὲν ἀναίσϑητα,
τὰ δὲ ἄλογα, τὰ δὲ δυνάμει νοερά" ὡς γὰρ τὸ πρώτως ἀπὸ
45 τῆς ἑαυτοῦ πηγῆς προϊὸν ὕδωρ ὁμοιότατόν ἐστε τῷ πηγαίῳ
καὶ σώξεε τὴν καϑαρότητα τὴν οἰκείαν ἀκηλίδωτον, οὕτω
δὴ καὶ τὰ πρώτως ἀπὸ τῶν νοητῶν εἰδῶν ἐκφανέντα σῴζξει
τὰς τῶν παραδειγμάτων ὁμοιότητας εἰλικρινῶς, προϊόντα δὲ
ἀπολλύει μὲν τὴν τελείαν ὁμοίωσιν, ἀναπίμπλαται δὲ συνϑέ-
80 σεως καὶ ἀσχημοσύνης ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων. ἔστι δὲ καὶ
ΟΡ
8 μὲν 461] ΚτΟῸ]] ἑνὸς δὲ καὶ ἘΡ ὅ τῶ δὲ ΟΜ: τὸ δὲ Ῥ
9 διὰ τῶν ἘΡ 110 ὁ λόγος Ρ ταῦτα δυνήσεται Ἅ: τοιαῦτα
ϑυνήσεται ΡῬ 11 νοητὰ 18 σκιδνάμενα Ἢ ἴᾳ: σκεδαννύ-
μενα ἈΕ ἵτὰ 16 δὰ διαπεφορημένου οἷ. Αγδῦ. περὶ τῆς καϑ᾽
ὕπνον μαντικῆς 3.464018 20 τὸ ϑηρίον ς: ϑηρίον ΟΡ 21 τὸ
οἵ 86 ἀκιλήδωτον Μ: οἵχὰ Ῥ: οἷ. οτδο. ομδ]α. ὅ8ὲή 29 ἀπο-
λύει Ῥ 808 ἕτι... ἐπιβάλλει Ο: ἔτι... ἐπιβάλλει Μὶ
4338. ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τι|υ. 81 Α]
γοντες εὖ καὶ κατὰ τὴν τοῦ Πλάτωνος διδασκαλίαν" μικρῷ
Ο γὰρ ὕστερον δύο μὲν ἀναιρήσει, καταλείψει δὲ ἕν ἐκ τῆς
διαιρέσεως. ἐκ δὲ τριῶν γίνεται δυοῖν ἀναίρεσις 9 ἑνὸς δὲ
ϑέσις. ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ δυοῖν μόνοιν. δοκεῖ δὲ αὐτοῖς ἀντι-
φϑέγγεσϑαι τὸ πότερον. ϑεραπευτέον δὴ καὶ τοῦτο λέγοντας δ
ἢ τῷ ᾿ἀρ᾽ οὖν᾽ τὸ πότερον σημαίνειν ταὐτόν --- πολλάκις γὰρ
καὶ οὕτω παραλαμβάνεται πρὸς τῶν παλαιῶν --- ἢ ἐνδεῖν τῷ
λόγῳ τὸ “ἢ οὔ᾽, καὶ εἶναι τὸ αὐτοτελές᾽ πότερον ὀρϑῶς ἕνα
οὐρανὸν προσειρήκαμεν ἢ οὔ; καὶ εἰ μὴ τοῦτο, πότερον
πολλοὺς ἢ ἀπείρους; ταῦτα δὲ διὰ συντομίαν παρεικέναι 10
τὸν Πλάτωνα. τάχα δὲ οὐδὲ τὸ παραλιπεῖν τὸ πολὺ καὶ
πεπερασμένον φαίης ἂν ἄπο σκοποῦ γεγονέναι παρ᾽ αὐτοῦ"
τὸ γὰρ τόσους ἢ τόσους λέγειν ἀποκληρωτικόν ἔστι, καὶ
ὥσπερ ἐν ὅσοις τὸ παράδειγμα μὴ μοναδικόν ἔστιν ὡς ἑνὸς
αἴτιον ἄπειρα τὰ γιγνόμενα, τοῦτον τὸν τρόπον καὶ κόσμους 15
ἀπείρους εἶναι πιϑανόν, εἴπερ μὴ εἷς" τὸ γὰρ κενὸν ἄπειρον
ὃν ἀπείρων ἔσται κόσμων δεκτικόν.
Ἕνα, εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα δεδημιουργη-
μένος ἔσται [314].
Πάλιν ἑαυτῷ συμφώνως πρὸ τῶν ἀποδείξεων ἀνεφϑέγ- 30
ξατο τὸ συμπέρασμα, λύων τὴν ἀπορίαν πρὸ τῆς πίστεως.
Ὁ τὸ γὰρ ἕνα τῷ γέγονε καὶ τῷ ἀγαϑὸς ἦν ἀνάλογον προ-
ἡγόρευται, καὶ ἐπ᾽ αὐτῷ κατὰ τρόπον (ἡ) ἀπόδειξις" αὐτὸς γάρ
ἐστιν ὁ ἀπορῶν, αὐτὸς ὃ λύων, αὐτὸς ὁ ἀποδεικνύς, διὰ
μὲν τῆς ἀπορίας ἐπιστρέφων εἰς νοῦν, διὰ δὲ τῆς συντόμου 35
λύσεως κατὰ νοῦν ἐνεργῶν --- ἣ γὰρ ἐν ἑνὶ τὸ πᾶν περιλαμ-
βάνουσα φωνὴ τῆς νοερᾶς ἐστιν ἐπιβολῆς εἰκών ---- διὰ δὲ
τῆς ἀποδείξεως εἰς διάνοιαν ἀπὸ νοῦ κατιών' πᾶς γὰρ ὃ
ἀποδεικνὺς ἀπὸ νοῦ λαμβάνει τὰς ἀρχάς, νοῦς δὲ ᾧ τοὺς
ὅρους γινώσκομεν, φησὶν “ἀριστοτέλης, ἁπλαῖς ἐπιβολαῖς 80
ΟΜ Ρ(η
1. μικ ὸν ΜΡ 8 αἰΐοσυχα δὲ οἵχὰ Ἧ 4 δὲ Ο: μὴν ἘΡ
6 ἢ τὸ ἀρ Ὁ σημαίνει Ῥ Ἴ πρὸ 8 τῶ αὐτοτελὲς
10 ἢ καὶ ἀπείρους ΜΡ 12 ὄὅπο Ἡ: ἀπὸ ΟἘΡ-ε 18 ἢ ΟΡ:
καὶ Μ 1ὅ τὸν οὐ ὁ 20 ἑαυτὸ ἘΡ 21 λύον 5 32 γέγονεν
σ 228 προσηγόρευται σ 28 καὶ ἡ ς ῶὅ συντόνου Ὁ
28 τοῦ νοῦ Ὁ 298 οὗ Ασιῖβῦ. οἵ. Νίοοχωη. ξ 9. 11495 9ὅ8. 1148
4268}185 80 γινώσκωμεν Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίτι. 811] 439
τὰ ὄντα γινώσκοντες. τοιοῦτον μὲν οὖν διὰ παντὸς τὸ τῶν
λόγων εἶδος. φέρε δέ, εἰ δοκεῖ, πρὸ τῶν αὐτοῦ ῥημάτων
τὸν συλλογισμὸν ἐκϑέμενοι τὴν περὶ αὐτῶν ϑεωρήσωμεν ἀλή-
ϑειαν. ἔστι δὴ οὖν ὃ σύμπας λόγος τοιοῦτος εἰ ὃ κόσμος
5 χατὰ τὸ παράδειγμα γέγονε καὶ τὸ παράδειγμα ἕν ἐστιν, ὃ
κόσμος εἷς ἐστιν' ἀλλὰ μὴν τὸ ἡγούμενον᾽ τὸ ἄρα ἑπόμενον"
ὅτι μὲν οὖν ὁ κόσμος κατὰ τὸ παράδειγμα γέγονεν, εἴρηται
πρότερον καὶ ὑπέμνησται παρά τε αὐτοῦ καὶ ἡμῶν ὅτι δὲ
ἕν ἐστι τὸ παράδειγμα καὶ μοναδικόν, ὑπομνήσει καὶ αὐτὸς
10 προϊών᾽ λείπεται δὴ τῆς προσλήψεως ἀληϑοῦς οὔσης τὸ Εὶ
συνημμένον κατιδεῖν ὅπως ἀληϑές. φημὶ τοίνυν, ὅτι τὸν
κόσμον, εἴπερ μεμίμηται μάλιστα καὶ ἀκριβῶς τὸ παράδειγμα,
δεῖ πᾶν αὐτὸ μεμιμῆσϑαι καὶ τὴν οὐσίαν αὐτοῦ καὶ τὴν
ἀιδιότητα καὶ τὴν μόνωσιν" εἰ γὰρ τὰ μὲν αὐτοῦ μιμοῖτο,
18 τὰ δὲ μή, τίνος ἔσται παράδειγμα ὅλον᾽ αὐτῷ γὰρ τῷ εἶναι
ποιοῦν ὕλου ξαυτοῦ ποιεῖ τινα εἰκόνα. τούτου δὲ οὕτως
ἔχοντος τὸ πρὸς ὅλον αὐτὸ γεγονὸς μοναδικόν ἐστιν, ἀΐδιόν
ἐστι, ξῷόν ἐστιν ὡς γὰρ ὃ τὸν Σωκράτην μιμούμενος ὅλον
τὴν σύμπασαν αὐτοῦ ξωὴν ἀναμάττεται, τοῦτον τὸν τρόπον
30 καὶ ὃ τὸ αὐτοξζῷον ἀποτυπούμενος κόσμος πάντα τὰ ἐν αὐτῷ
μιμήσεται καϑόσον πέφυκεν, αἰσϑητῶς πάντα ἔχων, ὅσα
ἐκεῖνο νοητῶς. πρὸς δὴ ταύτην τὴν ὑπόμνησιν ἀντιλέγουσί
τινες τὸ τῶν ἀνθρώπων πλῆϑος καὶ τὸ τῶν ἵππων παρά-
γοντες" καὶ γὰρ ὁ αὐτοάνϑρωπος πολλῶν αἴτιος καὶ ὁ αὐτο-
36 ἔππος καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων. εἰ δὲ λέγοι τις, ὅτι ταῦτα,
διότε μέρη ἐστὶν ἄλλων. διὰ τοῦτο οὐ μοναδικά, τὸν ἥλιον
ἡμῖν καὶ τὴν σελήνην καὶ πάντα τὰ μόρια μὲν ὄντα τοῦ
κόσμου, μοναδικὰ δὲ προσάγοντες οὐ παύσονται. διὸ βαϑυ- Εὶ
τέρων ἅψασϑαι δεῖ πρὸς αὐτοὺς ἀπαντήσεων. ὁ μὲν οὖν
80 φιλόσοφος Πορφύριος ὑπὲρ τούτων διαγωνιξόμενος ἀεὶ τὰ
εἴδη προϊόντα φησὶν εἰς πλῆϑος ὑποφέρεσϑαι καὶ διαίρεσιν
καὶ χωρεῖν εἰς ὄγκον καὶ μερισμὸν παντοῖον᾽ διὸ τὴν νοη-
ΟΡ
16 παράδειγμα τὸ ὅλον Μ' 16 ὕλον ἑαυτοῦ Ῥ: ὅλως αὐὖ-
τοῦ τινα ποιεῖ Ὁ 11 αὐτὸ γεγονὸς ΜΡ: αὐτῶ Ο δὶ
18 σωκράτη ΜΞ 20 ξῶον Ρ ἀποτυπωσάμενος ἈΚ ἴοτῦ. τη6]108;
οὗ, ν». 443. 21 4 ταῦτα Ο: ταύτας ΜΡ
440 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|πὸ. 81 ΑἹ
τὴν οὐσίαν προϊοῦσαν εἰς τὸν κόσμον ἀπολῆξαι κατὰ τὸ
διῃρημένον καὶ παχὺ καὶ ἕνυλον πλῆϑος, ἡνωμένον ἄνω
καὶ ἀμερὲς ὃν καὶ μοναδικόν. τῷ μὲν οὖν νοητῷ παντὶ οὐκ
ἄλλο ἐχορήγει τὴν ὕλην -- αὐτὸ γὰρ αὐτὴν ὑφίστη: τοσαύ-
την οὖν ὑπέστησεν, ὅσην ἠδύνατο καταλαβεῖν --- τῷ δὲ αὐτο- ὁ
184 ανϑρώπῳ τὴν ὕλην ἐχορήγει τοῦτο τὸ πᾶν᾽ διὸ πλείων ἡ
ὕλη ἕνός. ὃ μὲν οὖν κόσμος εἷς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ ὅλος ἀφ᾽
ὕλου, ὃ δὲ ἄνϑρωπος πολὺς ἀφ᾽ ἑνός, τοῦ κόσμου χορη-
γοῦντος τὴν ὕλην. διὰ τί οὖν, φησί, μὴ καὶ ἥλιοι πολλοὶ
καὶ σελῆναι: καὶ γὰρ τούτοις ἡ ὕλη ἐκ τοῦ παντός. διότι» 10
φησί, τοῖς μὲν ἀφϑάρτοις ὡς τῷ κόσμῳ, κἂν ἢ μέρη; τὸ
μοναδικὸν οἰκεῖον, τοῖς δὲ φϑαρτοῖς τὸ πλῆϑος" εἰ γὰρ μὴ
πολλὰ ἦν τὰ μετέχοντα τοῦ αὐτοῦ λόγου, ἀλλ᾽ ἕν μόνον τὸ
φϑαρτόν, ἀπώλετο ἂν τὸ εἶδος τούτου φϑαρέντος᾽ δεῖν δὲ
ἀεὶ πάντων εἰδῶν εἶναι πλήρωμα τὸν κόσμον. ταῦτα μὲν 16
οὖν ὁ Πορφύριος. ὃ δέ γε ϑεῖος Ἰάμβλιχος ταύτην μὲν
ἐπιρραπίξει τὴν ἀπόδοσιν ὡς μηδὲν τῶν ἀποριῶν ἐπιλυο-
μένην" ἔστω γὰρ πᾶς ὃ αἰσϑητὸς κόσμος μεριστῶς ἔχων τὰ
ἀμέριστα καὶ διῃρημένως τὰ ἀδιαίρετα καὶ πεπληϑυσμένως
τὰ μοναδικά, διὰ τί οὖν τῶν ἐν αὐτῷ τὰ μὲν ἔτι μένει 30
μοναδικά, τὰ δὲ οὔ; τοῦτο γὰρ τὸ ἐξ ἀρχῆς ἀπορηϑέν.
Β αὐτὸς δὲ ἐπάγει τινὰ τῷ ἀπόρῳ λύσιν, ϑαυμαστὴν μέν,
παραμυϑίας δέ τινος δεομένην᾽ λέγει γὰρ οὖν, ὅτι τὰ μὲν
τῶν εἰδῶν ταυτότητι χαίρει καὶ στάσει. τὰ δὲ κινήσει καὶ
ἑτερότητι, καὶ ὡς τὰ μὲν μοναδικῶν ἐστιν αἴτια καὶ ἀιδίων, 56
τὰ δὲ κἐνουμένων τε καὶ πεπληϑυσμένων. οὗτος δὲ ὃ λόγος
εἴρηται μὲν πάνυ ϑαυμαστῶς, δεῖται δέ τινος ὑπομνήσεως,
ἣν δεῖ ποιεῖσθαι λογιζομένους, ὅτι δὴ μετὰ τὸ ἕν δύο προ-
εληλύϑασιν ἀρχαί, καϑάπερ εἴρηκεν ὁ ἐν Φιλήβῳ Σωκρά-
τῆς, πέρας καὶ ἄπειρον, καὶ ὥσπερ τῶν ἀρυϑμῶν οἷ μὲν 0
μᾶλλόν εἰσι μοναδικοί, οὗ δὲ δυαδικοί, καίτοι πάντων ἐκ
μονάδος ἅμα καὶ δυάδος ὑποστάντων, οὕτω δὴ καὶ τῶν
ΟΡ ἣ
θ6 πλεῖον ἘΡ 1 οὖν οΤαὰ " καὶ ὅλος --- ὃ ἑνός οἵὰ Ὁ
11 ὡς τὸ κόσμω Ο 16 ἴοτί, πάντων {τῶν ποϊαξὶ Ρ. 442, 831
18 μεριστὸς ΜΡ 20 ἔτι οἱὰ ὃ 26 αἰΐοσυχα δὲ οα Ὁ 29 φι-
, λίβω Ῥ 80 ἄπειρος Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|πι. 814] 441
εἰδῶν ἁπάντων ὑφεστώτων κατὰ τὰς δύο ταύτας ἀρχὰς ὅμως
τὰ μέν ἐστι τοῦ πέρατος συγγενῆ, τὰ δὲ τῆς ἀπειρίας. καὶ
τί δεῖ περὶ τῶν εἰδῶν λέγειν; καὶ γὰρ αὐτῶν τῶν ϑεῶν οἵ
μέν εἰσι τῆς τοῦ πέρατος συστοιχίας, οἱ δὲ τῆς τοῦ ἀπείρου,
ὅ καϑ'᾽ ὅλας τε διακοσμήσεις καὶ κατὰ μέρη καϑ᾽ ὅλας μέν,
ὅτε πᾶσα ἡ πατρικὴ καὶ συνοχικὴ καὶ δημιουργικὴ σειρὰ
κατὰ τὸ πέρας ἀφορίξεται, πᾶσα δὲ ἡ Σφογόνος καὶ γεννη-
τικὴ κατὰ τὸ ἄπειρον᾽ κατὰ μέρη δέ, ὅτι καὶ τῆς πατρικῆς σ
καὶ τῆς ξῳογονικῆς οὗ μέν εἶσι πρὸς τῆσδε τῆς ἀρχῆς. οἵ
10 δὲ πρὸς τῆς ἑτέρας. εἰ τοίνυν καὶ ἐπὶ ϑεῶν οὕτως. τί
ϑαυμαστόν. εἰ καὶ τῶν εἰδῶν τὰ μέν ἔστι τοῦ πέρατος , τὰ
δὲ τῆς ἀπειρίας συγγενῆ μᾶλλον τῶν ἑτέρων, καὶ κατὰ τὴν
ἀναλογίαν ταύτην τὰ μὲν μοναδικῶν ὑποστατικὰ πραγμάτων,
τὰ δὲ εἰς πλῆϑος προϊόντων; οὕτως μὲν οὖν καὶ ταύτην
16 τὴν ἀπόδοσιν “παραμυϑεῖσϑαι χρή. ὁ δὲ ἡμέτερος δι-
ὃ ἄσκαλος. καὶ ἄλλως τὴν ἀπορίαν ταύτην διέλυε πολλαχῶς.
ἔλεγε δ᾽ οὖν, ὅτι πᾶσα μὲν ἡ νοητὴ οὐσία μονοειδής ἐστι
καὶ αἰώνιος. τῶν δ᾽ ἐγκοσμίων πραγμάτων τὰ μὲν μᾶλλον
ὁμοιοῦσϑαι δύναται πρὸς τὰς ἑαυτῶν οὐσίας. τὰ δὲ ἧττον"
40 ὅσα μὲν γάρ ἐστιν ἀυλότερα καὶ καθαρώτερα, μᾶλλον, ὅσα
δὲ ἐνυλότερα καὶ παχύτερα, ἧττον. ὄντων οὖν ἁπάντων τῶν
παραδειγμάτων ἐν οὐσίαις μοναδικαῖς τε καὶ ἀιδίοις τὰ
μὲν κρείττω τῶν ἐν τῷ παντὶ μάλιστα μεμιμημένα τὰς ξαυ-
τῶν αἰτίας κατὰ πάντα τοῖς παραδείγμασιν ὁμοιότατα γέγονε,
46 κατὰ τὸ μοναδικόν, κατὰ τὸ οὐσιῶδες, κατὰ τὸ ἀίδιον, τὰ ὮὉ
δὲ χείρω ὕστερον εἶδος ὁμοιώσεως λαχόντα πὴ μὲν ὡμοίωται
τοῖς σφῶν αὐτῶν αἰτίοις, πὴ δὲ οὔ. τριῶν οὖν ὄντων τού-
τῶν ἐν τοῖς νοητοῖς εἴδεσι, τοῦ μοναδικοῦ, τοῦ οὐσιώδους,
τοῦ διαιωνίου, πότερον τὸ μὲν μοναδικὸν αὐτῶν μιμήσεται
80 καὶ τὸ ἀΐδιον, τὸ δὲ οὐσιῶδες οὐδαμῶς; ἀλλ᾽ ἄτοπον᾽ δέδει-
κται γάρ, ὅτε οὐσίας εἶναι χρὴ τὰ ἀπ᾽ αὐτῶν κατ᾽ αὐτὸ τὸ
ΟΡ
4 συστοιχείας ῬῚ οἵ. ῬὨΣ]. 258 0 Ὁ 2685 9.10 πρὸ Ρ 11 ἐστι
ἘΡ: εἰσι ὁ 11 ἡ νοητὴ οὐσία ἘΡ: νόησις οὐσίας 5 18 δ᾽ Μ:
δὲ Ρ: δι᾿ 5. 21 μᾶλλον ὡς ἧττον Ρ 22 ᾿παραδειγματικῶν
[5 ὁ -ἄτων σ 28 μάλιστα οἵα Ὁ ῶὅ κατὰ τὸ ἀίδιον οχὰ Ῥ
26 ὕστερον ΟΡ: δεύτερον Ἐ ἀὡὡμοίωνται ἘΡ
4ΔἘὃὸὲὸ ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|μω. 81 Α]
εἶναι ποιούντων. ἀλλὰ κατὰ μὲν τὸ μοναδικὸν καὶ τὸ οὐ--
σιῶδες ἔσται μιμήματα ἐκείνων, κατὰ δὲ τὸ ἀίδιον οὔ; ἀλλὰ
καὶ τοῦτο ἀδύνατον. ἀπολείπεται γὰρ ἕκαστον μοναδικὸν
μὲν ὄν, μὴ ἀΐδιον δέ" διότε μὲν γὰρ οὐκ ἀίδιον, εἰς τὸ
μὴ ὃν οἰχήσεται, διότε δὲ μοναδικόν, οὐκ ἔστιν ἐξ ὅτου ὁ
γενήσεται. καὶ ὅλως πᾶν τὸ ἐξ ἀκινήτων αἰτίων ὑποστὰν
ἀμετάβλητόν ἐστι κατ᾽ οὐσίαν, ἀκίνητα δὲ τὰ εἴδη" νοητὰ
γάρ ἐστιν. ἢ τοίνυν ἅπαντα μιμεῖσϑαι δυνατὸν ἢ τινά.
πάντα δὲ ἀδύνατον" τὰ γὰρ πορρωτέρω τῶν ἀρχῶν ἧττον
ὁμοιοῦται πρὸς αὐτάς" καὶ γὰρ τοῦ Πυϑαγόρου πάσας τι0
ἐπιστήμας ἔχοντος ὃ μὲν ἐγγυτέρω πᾶσαν αὐτοῦ τὴν γνῶσιν
ὑποδέχεται δευτέρως, ὃ δὲ πορρωτέρω τὰς μὲν διδάσκεται
τῶν ἐπιστημῶν, πρὸς δὲ τινὰς ἀσύμμετρός ἐστιν. εἰ τοίνυν
πάντα ἀδύνατον, λείπεται τινά. καὶ εἰ τινά, τριῶν ὄντων
ἐν ἐκείνοις τῶν νοητῶν εἰδῶν χαρακτηριστικῶν ᾿ ὡς ἔσται 15
δῆλον, τριῶν δ᾽ οὖν ὄντων, ὡς εἴπομεν, ἢ τὰ ἄκρα μεμι-
μημένα τοῦ μέσου γέγονεν ἄμοιρα, ἢ τὰ δύο τὰ πρῶτα δεξά-
μενα τοῦ τρίτου φαίνοιτ᾽ ἂν ἀπολελειμμένα, ἢ τοῦ πρώτου
μὴ τυχόντα τῶν μετ᾽ αὐτὸ μετείληχεν. ἀλλὰ μὴν δέδεικται
μηδέτερον τῶν πρώτων ἀληϑὲς ὄν" ἀνάγκη ἄρα τὸ μὲν μονα- 30
δικὸν αὐτὰ μὴ ἀποτυπώσασϑαι τῶν εἰδῶν, τὸ δὲ οὐσιῶδες
μόνον καὶ τὸ αἰώνιον, διὸ πάντα μὲν τὰ ἐγκόσμια εἴδη
οὐσίαι καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἑστηκότα, οὐ πάντα δὲ μοναδικά"
οὐ γὰρ πάντα πρὸς πάσας ἔχεε τὰς τῶν παραδειγμάτων
δυνάμεις συμμέτρως. ὅτι δὲ πᾶν τὸ νοητὸν εἶδος καὶ ὅλως 36
παραδειγματικὸν αἴτιον πρώτως ὃν μοναδικόν ἐστι καὶ ἀίδιον
καὶ οὐσιῶδες, δῆλον εἴτε γὰρ μὴ οὐσία εἴη, συμβεβηκὸς
ἔσται, πᾶν δὲ συμβεβηκὸς περὶ τὴν ὕλην ὑφίσταται καὶ τὰ
ἐν ὕλῃ ὄντα, ἀλλ᾽ οὐκ ἐν τοῖς χωριστοῖς αἰτίοις. εἴτε μὴ
ἀίδιον, οὐδ᾽ ἂν ἡ εἰκὼν αὐτοῦ ἀίδιος εἴη" δεῖ δέ, εἴπερ ἐκ 80
πάντων ἀεὶ τῶν εἰδῶν ὃ κόσμος. ἀρχῆς δὲ ἀπολομένης οὐ-
ΟΡ
1 μὲν οχὰ τὸν μοναδικὸν ΄ή 8 ἀπολεῖται ς 8 ἢ
τοίνυν ς: εἰ τοίνυν ΟἿΡ 12 ὁ δὲ πορφύριος ἈΞ ἴογχί. τϑοῖα
πορρωτέρως Μ 16 εἴπομεν ΟΜ: εἴρηται Ρ 18 φαίνοιντ᾽ ὦ
21 αὐτὰ ΜΡ: αὐτῶν 5 244 παραδειγμάτων ΟΝ: πραγμάτων Ῥ
28 ἀφίσταται Ὁ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|ὰ. 811.] 448
δεμία μηχανὴ σῴξεσϑαι τὸ ἀπ᾽ αὐτῆς. εἴτε μὴ μοναδικόν,
οὐκέτ᾽ ἂν εἴη πρώτως παράδειγμα᾽ δύο γὰρ εἶναί τι πρώ-
τως ἀδύνατον, ὥς φησι καὶ ὃ ἐν Πολιτείᾳ [Χ ὅ970]
Σωκράτης. αὐτοῖς γὰρ τούτοις ἡ ταυτότης πόϑεν ἢ ἀφ᾽
5 ἑνός τινος κοινοῦ εἴδους; ταῦτα ἄρα τὰ τρία πᾶσιν ὑπάρχει
τοῖς πρώτοις παραδείγμασι, καὶ ἔοικε τὸ μὲν μοναδικὸν αὖ-
τοῖς ἀπὸ τοῦ πέρατος ὑπάρχειν, τὸ δὲ ἀίδιον ἀπὸ τῆς ἀπει-
ρίας, τὸ δὲ οὐσιῶδες ἀπὸ τῆς πρώτης οὐσίας. ἔτι καὶ κατ᾽
ἄλλον τρόπον ἐπιχειρεῖν ἡμῖν δυνατόν" τῶν γὰρ ἐν τῷ 186
τὸ κόσμῳ συνεστώτων τὰ μὲν ἀπὸ τῆς πρώτης μόνης δημι-
ουργίας ὑφέστηκε, τὰ δὲ καὶ ἀπὸ τῆς πρώτης μέν, ἀλλὰ
διὰ τῆς δευτέρας. τὰ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς πρώτης ὑφεστῶτα
ὡσαύτως ἔχει καὶ μοναδικά ἔστι, μιμούμενα τὴν τοῦ παρά-
γοντος μόνωσιν᾽ ἡ γὰρ ὑπερκόσμιος δημιουργία καὶ ἀκίνη-
1 τός ἐστι καὶ μία καὶ αἰώνιος τὰ δὲ ἀπὸ τῆς δευτέρας
μεταβαλλόμενά τέ ἔστι καὶ ἐν πλήϑει φερόμενα καὶ ἄλλοτε
ἀλλοίως συνιστάμενα" πολυειδὴς γάρ ἐστιν ἡ δευτέρα δημι-
ουργία καὶ κινουμένη ποιεῖ ἃ ποιεῖ, καὶ χρόνος αὐτῇ συμ-
φυής ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐκ αἰών. διὸ καὶ τὰ ἀπ᾽ αὐτῆς πολυ-
30 μετάβολά ἐστε καὶ πεπληϑυσμένα καὶ πάντη κινούμενα᾽ τὰ
γὰρ ἐκ κινουμένων αἰτίων τοιαῦτα τὴν φύσιν ἐστίν. ὅϑεν,
οἶμαι, καὶ ὃ δημιουργὸς ὑποστήσας ἅπαντα τὰ μοναδικὰ τὰ
ἐν τῷ κόσμῳ καὶ ἀίδια κινεῖ πρὸς τὴν δημιουργίαν τῶν
ϑνητῶν τοὺς νέους ϑεούς, ἵνα καὶ ταῦτα καϑόσον μὲν ἔχει
35 τὶ ἀίδιον, ὑποστῇ παρ᾽ αὐτοῦ, καϑόσον δὲ ϑνητά ἐστι, παρ᾽
αὐτῶν τῶν νέων ϑεῶν, καὶ καϑόσον μὲν ξνὸς εἴδους μετέ- Β
χει, παρ᾽ αὐτοῦ, καϑόσον δὲ τὸ ἕν τοῦτο πεπλήϑυσται, παρ᾽
αὐτῶν" ἐκ γὰρ τῶν πολλῶν αἰτίων καὶ κινουμένων ἡ μετα-
βολὴ τούτων καὶ ὃ πληϑυσμός. ἔτι τοίνυν καὶ ταῦτα
80 ῥητέον, ὅτι τὸ μονογενὲς τριχῶς" ἢ γὰρ τὴν μονάδα σημαίνει
τῆς οἰκείας σειρᾶς. καϑὸ σημαινόμενον καὶ τὸ ἀνθρώπου
ΟΡ
1 ἀπ᾿ οὰ Ὁ μὴ οἵχὴ ἘΡ ὅ κοινοῦ τινος ἘΡ εἶ-
δους οἵὰ Ἐ τὰ οτὰ ΟΡ̓ 18 αὐτῆς ἘΡ 28 τὴν Οἵὰ
985 οὗ Τὰ. 490 94 καϑόσων Ο οὔ εἰ ἀΐδιος Ἅ
26 νέων οτι 28 αἰτίων τούτων Ῥ 80 τῆ μονάδι ἘΡ
σημαίνοι Ν.
444 ΠΡΟΚΑΟΥ ΕΙΣ ΤΟΥ ΤΊΚΑΙΟΝ Β [Π{πὸ. 31ᾺΑ|
εἶδος μοναδικὸν καὶ τὸ ἵππου καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων"
ἢ τὸ ἣν ὑφ᾽ ἐνὸς μετεχόμενον, καϑὺ ταῦτα μὲν οὐχέτε μονο-
γενῆ, τὸ δὲ ἡλίου καὶ σελήνης εἶδος" ἢ τὸ μηδὲν ἔχον ξαυτῷ
σύστοιχον ἕτερον, καθὸ ταῦτα μὲν οὐχέτε μονογενῆ, σύστοιχα
ὄντα ἀλλήλοις, τὸ δὲ ὅλον ζῷον μονογενές, ἄλλῳ ζώῳ σύστοι- 5
χον οὐκ ὄν, τριχῶς οὖν λεγομένου τοῦ μονογενοῦς εἰ τὸ
ὡς ἀληθῶς λάβοις μονογενές, τὸ τρίτον ἐστίν, ὡς καὶ πάν-
τῶν ξῴων αἴτιον καὶ μονάδος λόγον ἔχον πρὸς πάντα καὶ
ὑφ᾽ ἑνὸς μετεχόμενον καὶ οὐδενὶ σύστοιχον, ἀλλ᾽ ὄντως ὃν
μοναδικόν. τούτου ὅὃὲ ληφθέντος ἀναγκαῖον ἤδη τὸ συνημ- τὸ
μένον᾽ εἰ γὰρ τὸ παράδειγμα μονογενές, καὶ τὸ κατ᾽ αὐτὸ
γενόμενον μονογενές, μεμιμημένον τὸ τοῦ παραδείγματος
( μονογενές, καὶ οὐδὲν ἄλλο πλὴν τοῦ κόσμου τοιοῦτον" οὐδὲ
γὰρ ἄλλο το πλὴν τοῦ αὐτοζῴου κατὰ τὸ σημαινόμενον
τοῦτο μονογενέφ. ἔτι καὶ κατ ἄλλον τρόπον μετιέναι χρὴ τὸ
τὴν ἀπορίαν ὁμόσε χωροῦντας᾽ πᾶν γὰρ εἶδος καὶ ἕνός ἐστι
καὶ πλήϑους γεννητικόν᾽ ἑνὸς μέν, ὅτι πρὸ τοῦ πλήϑους
ἑαυτῷ παραπλησίαν ὑφίστησι μονάδα, πλήϑους δέ, ὅτε πᾶσα
μονὰς ἔχει μεϑ᾽ ξαυτῆς σύστοιχον ἀριϑμόν. καὶ τὸ αὐτο-
ξῷον ἵν ὡς μὲν μονάδα τὸν ὅλον κόσμον ὑφέστησιν, τῷ 30
δὲ ὕλῳ καθ᾽ ἑκάστην τάξιν ἀνάλογον ἀπογεννᾷ τὸ τὴν πρὸς
τὸ πᾶν ὁμοιότητα κατ᾽ ἐκείνην τὴν σειρὰν ἀποσῴώξειν δυνά-
μῆνον. καὶ τὸ ἡλιακὸν παράδειγμα γεννᾷ μὲν καὶ αὐτὸν
τὸν ἥλιον τὸν ἐμφανῆ, παράγει δὲ καὶ ἡλιακῶν ξῴων ἀριϑ-
μὸν τὸ αὐτὸ εἶδος ἐχόντων, ὡς ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ πρὸς ἕν, ἀεὶ 15
τῶν δευτέρων ἀμυδροτέραν ἐχόντων τὴν πρὸς τὸ οἰκεῖον
εἶδος ὁμοιότητα. καὶ ἔστι τοιαῦτα ξῷα τὰ μὲν οὐράνια, τὰ
δὲ ὑπὸ σελήνην, ὡς καὶ μέχρι γῆς καϑήκειν τὸν τοιοῦτον
ἀριθμόν. καὶ τοίνυν καὶ ὃ αὐτοάνϑρωπος οὐκ εὐθὺ παρά-
γει τὸ πλῆθος τοῦτο τὸ ἄπειρον᾽ οὐδαμοῦ γὰρ ἄμεσος ἡ Ὁ
πρόοδος. ἀλλὰ διὰ τῶν τῇ μονάδι προσεχῶν καὶ οἰκείων
σΟῈΡ
2 ὃν οἵη ἘΞ οὐκ ἔστις 8 τὸ δὲ ἡλίου ---- μονογενῇ οἵὰ Ἡ
18 ἴοτὺ, πάντων (τῶν. ξῴων αἴτιον (ὃννδ 118 αὐτὸ γενόμενον
τοῦτο 6 12 μεμιμημένον ---1ὅ μονογενές 1 12 τὸ οἴ Μὶ
18 οὐδὲν Νς: οὐδὲ ΟὙ [18 παραπλήσια Ὲ 34 παράγει ΟΜ:
παράδειγμαῬΡ 348 ἀριϑμῶνῬἘ 86 αὐτοειδὼς Ο δἰὶε 939 εὐθὺς
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τ|ω. 31.] 44
ἀρυιϑμῶν. ἐπεὶ οὖν τὸ νοητὸν εἶδος ἕν ἔστι, δεῖ μὴ τὸ Ὁ
ἄπειρον ποιεῖν εὐθύς, ἀλλὰ μονάδα πρῶτον, εἶτα τὸν οἰκεῖον
ἀριϑμὸν καὶ ἐφεξῆς τοῦ γὰρ νοητοῦ μὲν ἑνὸς καὶ τοῦ
αἰσϑητοῦ πεπληϑυσμένου μέσον ἐστὶ τὸ αἰσθητὸν μέν, μονα-
5 δικὸν δέ, τῷ μὲν προελϑεῖν αἰσϑητὸν γενόμενον, τῷ δὲ
σῶσαι τὴν ὁμοιότητα τοῦ παραδείγματος μοναδικὸν ὑποστάν.
καὶ γὰρ φαίη ἄν τις ὡς ἀληϑῶς ἄτοπον, τὰ ϑεῖα καὶ νοητὰ
καὶ ἀκίνητα αἴτια μὴ τῶν κατ᾽ οὐσίαν ἀμεταβλήτων αἴτια
εἶναι πρώτως, ἀλλὰ τῶν ἐνύλων καὶ μεταβλητῶν. τίς γὰρ
10 λόγος ἐκείνοις δυνήσεται ταῦτα συνάπτειν, τοῖς ὑπερκοσμίοις
τὰ ἐν τῷ πυϑμένι τοῦ παντός, τοῖς νοεροῖς τὰ ἀνόητα, τοῖς
αἰωνίοις τὰ πάντη τρεπόμενα, τοῖς ἁπλοῖς τὰ πολυσύνϑετα,
τοῖς ἡνωμένοις τὰ σκεδαννύμενα κατὰ τὴν ξαυτῶν φύσιν;
ἀναγκαῖον ἄρα καὶ τὸν αὐτοάνϑρωπον καὶ ἕκαστον τῶν εἰδῶν
1: τῶν τοιούτων πρὸ τοῦ διαπεφορημένου πλήϑους μονάδας
ἀπογεννᾶν ἑστώσας, ἀφ᾽ ὧν ἡ πρόοδος ἑκάστων ἐπὶ τοὺς
οἰκείους ἀριϑμούς, καὶ ταύτας εἶναι τὰς μονάδας ἐν τῇ
δευτέρᾳ δημιουργίᾳ, διὸ καὶ μένουσιν ὡσαύτως, ὡς ἀπὸ τῆς Ε
ἀκινήτου μόνης αἰτίας παρηγμέναι. μὴ τοίνυν ϑαυμάσῃς,
40 εἰ καὶ τὸν ἄνθρωπον ἀϑάνατον λέγοι τις καὶ τὸ ϑηρίον
λογικὸν καὶ τὸ φυτὸν ἕννουν᾽ ἔστι γὰρ τούτων ἕκαστον πρώ-
τως τοιοῦτον, ἡ δὲ πρόοδος ὕφεσιν ἐργαζομένη τῆς παντοίας
τοῦ παραδείγματος μιμήσεως ἀποφαίνει τὰ μὲν ἀναίσϑητα,
τὰ δὲ ἄλογα, τὰ δὲ δυνάμει νοερά᾽ ὡς γὰρ τὸ πρώτως ἀπὸ
45 τῆς ξαυτοῦ πηγῆς προϊὸν ὕδωρ ὁμοιότατόν ἐστι τῷ πηγαίῳ
καὶ σῴξει τὴν καθαρότητα τὴν οἰκείαν ἀκηλίδωτον, οὕτω
δὴ καὶ τὰ πρώτως ἀπὸ τῶν νοητῶν εἰδῶν ἐκφανέντα σῴξει
τὰς τῶν παραδειγμάτων ὁμοιότητας εἰλικρινῶς, προϊόντα δὲ
ἀπολλύει μὲν τὴν τελείαν ὁμοίωσιν, ἀναπίμπλαται δὲ συνϑέ-
80 σεως καὶ ἀσχημοσύνης ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων. ἔστι δὲ καὶ
ΟἿΡ
8 μὲν 461} ΚτΟ]] ἑνὸς δὲ καὶ ΜΡ ὄἔὅ τῶ δὲ ΟἹ: τὸ δὲ Ρ
9 διὰ τῶν ΜΡ 10 ὁ λόγος Ρ ταῦτα δυνήσεται Ἱ: τοιαῦτα
ϑυνήσεται Ῥ 11 νοητὰ Ὁ 18 σκιδνάμενα ἈΦ ἴὰᾳ: σκεδαννύ-
μενα Ἀ ἴτὰ 16 δὰ διαπεφορημένου οἷ. Αὐἰδέ. περὶ τῆς καϑ'
ὕπφον μαντικῆς 3.464018 20 τὸ ϑηρίον ς: θηρίον ΟΡ 21 τὸ
οἷ Ρ 26 ἀκιλήδωτον ΜΠ: οἱ Ῥ: οὗ, οτϑο. οδ]α, ὅ8ϑ 29 ἀπο-
ζύει Ῥ 808 ἕξει... ἐπιβάλλει Ο: ἕτι... ἐπιβάλλει» ΜΠ
446 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τῖῃ. 31 Α]
ἄλλως ἐπιβάλλειν τῇ λύσει τῶν ξητουμένων᾽ τῆς γὰρ δημε-
ουργίας ἣ μέν ἐστιν ὅλη καὶ μέα καὶ ἀμέριστος, ἣ δὲ μερικὴ
καὶ πεπληϑυσμένη καὶ προϊοῦσα κατὰ μερισμόν, ἣ δὲ οὐ
μόνον οὖσα μεριστή, καϑάπερ ἡ πρὸ αὐτῆς, ἀλλὰ καὶ τῶν
γενητῶν ἐφαπτομένη καὶ τῶν ἐν τούτοις εἰδῶν. καὶ ἔχεις 5
Ε' τῶν τριῶν τούτων δημιουργιῶν καὶ παρ᾽ αὐτῷ τὰς μονάδας,
τὴν Δώον, τὴν Διονυσιακήν, τὴν ᾿ἀδωναϊκήν, αἷς καὶ τὰς
τρεῖς πολιτείας συνδιεῖλεν, ὡς ἐν ἄλλοις εἴπομεν. ἡ μὲν
οὖν τρίτη τῶν εἰδῶν ἐστιν αἰτία τῶν καὶ μερῶν καὶ μὴ
μοναδικῶν, ἡ δὲ δευτέρα τῶν μοναδικῶν μέν, οὐχ ὅλων δέ, τὸ
ἡ δὲ πρώτη τοῦ ὅλου καὶ μοναδικοῦ᾽ τοιοῦτον γὰρ πᾶν
οὐδενὸς ὃν μέρος ὡς ἥλιος καὶ σελήνη καὶ τῶν ἰδίων ἕχα-
στον μερῶν. εἰ μὲν οὖν περὶ πάσης ἐποιεῖτο νῦν ὁ Πλάτων
δημιουργίας τὸν λόγον, ἔδει καὶ τὰς εἰς πλῆϑος ἐκτάσεις
186 τῶν εἰδῶν καὶ τὰς διαιρέσεις παρεισκυκλεῖν᾽ ἐπειδὴ δὲ περὲ 15
τῆς ὕλης δημιουργίας μόνης ὃ παρὼν λόγος, τί χρὴ ταράτ-
τειν ἑαυτοὺς μὴ μένοντας ἐν τοῖς πρώτοις δημιουργήμασι
τοῖς ὑπὸ τῆς ἀκινήτου καὶ ὁλικῆς γενομένοις αἰτίας; ὁ γὰρ
ὅλος δημιουργὸς ὁλικῶς ἐστε καὶ μοναδικῶς ὑποστάτης, ἐπεὶ
καὶ πολλοὺς ϑεοὺς ὑφιστὰς μοναδικῶς ὑφίστησιν᾽ καὶ γὰρ 30
τῶν ἀπλανῶν ἕκαστος καϑ᾽ ἕν εἶδος παρῆκται, ὅπου γε καὶ
γῆς εἶδος ἄλλο καὶ ὕδατος καὶ πυρός, ὧν τὰ μέρη γένεσιν
ἔχει χρονικὴν καὶ φϑοράν᾽ ὥστε πολλῷ μᾶλλον τὰ ἀΐδια
τοιαῦτα καὶ αἵ μερικαὶ ψυχαὶ τῷ εἴδει διαφέρουσιν ἀλλήλων"
τὸ γὰρ καϑ᾽ ἕκαστον πᾶν καὶ μεριπκὸν ἔνυλόν ἐστιν. εἰ δὲ 535
καὶ παρὰ τὰς προβολὰς τῶν λόγων διαφόρους ἀποτελοῦσι
τοὺς ἰδίους βίους αὗται, δῆλον ὅτι πάντων ἔχουσαι τοὺς
λόγους καϑολικῶς ἐν εἴδεσι μόνοις ὑφεστᾶσιν᾽ ὥστε καὶ αἱ
πρόοδοι αὐτῶν ἑκάστης εἰσὲ πατ᾽ ἄλλο καὶ ἄλλο εἶδος. καὶ
τὸν ἀριϑμὸν τοῦτον τῶν εἰδῶν ἕνιαίως μὲν ἐν τῇ πηγῇ Ὁ
ΟᾺΡῬ
͵ςς Ββ καὶ Ρ: καὶ καϑ' ἃ ΜΞ: καϑὰ 5. 78 οὗ ἰπ τϑιρ. Π 8, 1ὅ
ἴῃ Τίχα. ῥ. 80, 3ὅ8β8θ 9. μῥχΐῃβ καὶ οῦ Ρ [10 καὶ οὐχ ὅλων (οτα
δὲ) Ο; οἵ. ». 460,6 11 τοιοῦτο Ρ τὸ πᾶν ἘΡ: δι πᾶν τὸν
ΚΙΟῚ 19 ὃν 5. 11 μένοντες Ὁ 19 δημιουργὸς ὁλικῶς ἐστι
καὶ οὰ 5 ὁλικόο ῬΡ μοναδικὸὸ Ρ 21 ἁπλανῶν Μ: Ὁ δηΐο
ΟΟΥ δ83ὅ καϑέκαστα ΜΡ 21 βίους ς: ποίους ἈΠ: ποιοὺς ΟΡ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|μι. 814] 447
ϑετέον τῶν ψυχῶν, διῃρημένως δὲ ἐν τῇ ἀρχῇ" καὶ πῶς Β
γὰρ οὐκ ἀναγκαῖον πεπερασμένων οὐσῶν τὸν ἀρυϑμὸν ἐν
ταῖς αἰτίαις αὐτῶν προὐφεστάναι, ὕπου γε καὶ ἡ φύσις
παράγει κατ᾽ ἀριϑμοὺς περιέχει τοὺς ἀριϑμούς. εἰ δὴ καὶ
δ οὗ ϑεοὲὶ μοναδικοί εἶσι καὶ αἴ ψυχαί, καὶ τὰ μεταξὺ τούτων
γένη μοναδικά ἔστιν ὥστε ἕκαστον, ὃ ὁ δημιουργὸς ὑφί-
στησιν, πάντως μοναδικόν ἐστι᾿ καὶ ἔοικε τῆς ἀιδιότητος αὖ-
τῶν τοῦτο αἴτιον εἶναι, τὸ ἕκαστον ὅλον ὑποδέξασϑαι τὸ
εἶδος τῆς παραδειγματικῆς αἰτίας. πᾶν ἄρα τὸ ἐκ τοῦ ὕλου
10 δημιουργοῦ προϊὸν τοιοῦτόν ἐστιν. εἰ τοίνυν καὶ τὸν κόσμον
αὐτὸς ὑφίστησιν, εἷς ὁ κόσμος διά τε τὴν δημιουργικὴν
μονάδα καὶ τὴν τοῦ παραδείγματος μόνωσιν. ὅ μοι δοκεῖ
καὶ ὁ Πλάτων εἰδὼς εἰπεῖν" εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα
δεδημιουργημένος ἔσται. τῷ γὰρ μὴ εἰπεῖν εἴπερ κατὰ
16 τὸ παράδειγμα γέγονεν, ἀλλ᾽ εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα δεδη-
μιουργημένος ἔσται καὶ τὴν παραδειγματικὴν καὶ τὴν δημι-
ουργικὴν αἰτίαν τῆς μονότητος ἐνεδείξατο μονὰς γὰρ ὃ
δημιουργός, μονὰς καὶ τὸ παράδειγμα" καὶ τὸ πᾶν ἄρα τοῦτο
ὑπὸ μονάδος πρὸς μονάδα γεγονὸς μοναδικόν ἐστι. διὰ
0 τί οὖν, φαίης ἄν, ἐν τοῖς ἐχομένοις ἠρκέσϑη τῇ ἀπὸ τοῦ
παραδείγματος ἀποδείξει; διότι, φήσω, μᾶλλον ἤνωται τοῦ
δημιουργοῦ τὸ παράδειγμα᾽ καὶ γὰρ αὐτὸς ὁ δημιουργὸς
μονάς ἐστι διὰ τὴν ὁμοιότητα τὴν πρὸς αὐτὸ καὶ τὴν ἀνα-
λογίαν. δῆλον δέ᾽ καὶ γὰρ ἐν τοῖς βασιλεῦσιν ἀνάλογόν
36 ἔστιν αὐτῷ, καὶ ἑκάτερον αὐτῶν ἀνάλογον τῇ μονάδι τῇ
νοητῇ᾽ ὕπου τοίνυν καὶ αὐτῷ τῷ δημιουργῷ τὸ μοναδικὸν
ἐκεῖϑεν, τί χρὴ οἴεσθαι περὶ τοῦ παντός; ἦ ὅτι καὶ τὴν μόνω-
σιν ἀπὸ τοῦ παραδείγματος ἔχει πρώτως" κυριώτερον ἄρα τὸ
παράδειγμά ἔστιν εἰς ἀπόδειξιν τῆς τοῦ κόσμου μονώσεως.
80 καὶ ὁρᾷς πάλιν, ὅτι τρεῖς αὗται μονάδες εἰσί, τὸ αὐτοξῷον,
τὸ δημιουργικὸν αἴτιον, τὸ πᾶν" ἀλλὰ τὸ μὲν νοητὴ μονάς,
τὸ δὲ νοερὰ μονάς, τὸ δὲ αἰσϑητὴ μονάς.
ΟΕ Ρ(.)
2 ἀριϑμῶν Ῥ 8 προυφιστάναι Ὁ γε Ν 8: δὲ ΟἘΡ-
6 εἰν Ρ ὃ ὁ ς: ὃ Μι ὁ ΟΡ 8 .τῶ ἕκαστον ΜΡ 14 τῷ
γὰρ---16 ἔσται οα Ὁ 14 εἰπεῖν ὅὰῦ Ρ 116 αἱύοσυχσα τὴν οἵὰ
24 δηλοῖ Ῥ] οὗ, Ρ. 8118 ἀνάλογοςρ Ὁ 21 παντὸς ἘΡ:
σ“«αραδείγματος 5 ἢ ]. 29 ἐστιν οὐ Ὁ
σ
“.»
448 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίμι. 814]
Τὸ γὰρ περιέχον πάντα ὁπόσα νοητὰ ξῷα μεϑ᾽
ἑτέρου δεύτερον οὐκ ἄν ποτ᾽ εἴη [31 ΑἹ.
Θαυμαστὴ τῶν ἀποδείξεων τούτων ἀνάγκη, δεικνῦσα τὸ
παντελὲς ζῶον ἕν ὃν καὶ μόνον, ἐοικυῖα ταῖς ἐφόδοις ἐκεί-
ναις, δι᾿’ ὧν ἐν Σοφιστῇ τὸ πλῆϑος ἐδείκνυ τῶν ὄντων 5
εἰς ἐν ἀναγόμενον τὸ ὄντως ὄν᾽ εἰ γάρ εἰσι δύο τῶν ὄντων
ἀρχαί, ἢ ἑκατέρα ὄν ἔστι πρώτως ἢ ἡ ἑτέρα. ἀλλ᾽ εἰ μὲν
ἡ ἑτέρα, ἡ λοιπὴ ἐκ ταύτης ἔσται᾽ εἰ δὲ ξκατέρα. ἄλλο τι
ἐἶναι δεῖ τὸ ὄν, ἀφ᾽ οὗ ταῦτα ὄντα ἐστί" τούτων γὰρ ἔκά-
ἕερον τὶ ὄν ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐχ ἁπλῶς ὄν. κατὰ τοῦτον δὴ τὸν 10
ἡρόπον καὶ νῦν δείκνυσιν, ὅτι ὃν τὸ παντελὲς ἐῷον, ὥστε
κατὰ πάσας τὰς τάξεις τῶν πραγμάτων τὸ πρώτως λεγό-
μενον εἶναι μονογενὲς εἶναι καὶ γὰρ τὸ πρώτως ἀγαϑὸν᾽
καὶ τὸ ἴσον ὡσαύτως δείξομεν μοναδικὸν τὸ πρώτως, ὥσπερ
τὸ αὐτοζῷον ἐν τούτοις ἀποδείκνυται. καὶ πῶς γὰρ ἂν οὐκ 15
εἴη τοῦτο μονογενές; εἰ γάρ ἔστιν ἕτερον αὐτῷ συνδυαζό-
μενον, ἢ πάντα ἔχει ἑκάτερον, ἢ τὸ μὲν πάντα τὸ δὲ οὐ
πάντα, ἢ οὐδέτερον πάντα᾽ παρὰ γὰρ ταῦτα οὐκ ἔστιν. εἰ
μὲν δὴ μηδέτερον εἶναι πάντα. φαίη τις, ἔσται ἑκάτερον
ἀτελές. ἡμῖν δὲ περὶ τοῦ παντελοῦς ὁ λόγος καὶ ξητήσομεν,
ποῦ τὸ πάντα ἔχον᾽ οὐ γάρ που τὸ μὲν αἰσϑητὸν πάντα
ἔχει κατὰ τὴν ξαυτοῦ τάξιν, καὶ ἡ ψυχὴ πάντας ἔχει τοὺς
λόγους --- δηλοῖ δ᾽ ἐξ ὧν ἐπιβάλλει πᾶσι τὸν ἑκάστου προ-
χειριξομένη λόγον ---- οὐκ ἔσται δέ τε νοητὸν τὸ πάντων (τῶν»
γοητῶν ὄντως περιεκτικόν, ὥσπερ ἡ ψυχὴ διανοητῶς καὶ τὸ 55
πᾶν αἰσϑητῶς" πόϑεν γὰρ καὶ τούτοις ἡ παντότης. ἢ ἐκ
τῶν νοητῶν; εἰ οὖν ἔστι τι νοητὸν παντελές, ἐκεῖνο ἂν εἴη
τὸ παράδειγμα τοῦ παντός, ὅ ἐστι πρώτως πᾶν. εἰ δὲ τὸ
μὲν πάντα, τὸ δὲ μὴ πάντα, οὐδὲ συντάττετα; ταῦτα ἀλλή-
λοις οὐδὲ συναριϑμεῖται,. ἀλλὰ τὸ μὴ πάντα ἔχον καταδε- 80
ἔστερόν ἔστι, τὸ δὲ παντελὲς περιληπτικωτέραν ἔχει δύναμιν,
ὥστε τὸ μὲν ἔσται μέρος, τὸ δὲ ὅλον, καὶ οὐκ ἀμφότερα
παντελῆ ξῷα λοιπόν, ἀλλὰ ϑάτερον αὐτῶν τὸ τελειότερον"
ΟΡ
1 ἀνόητα ἘΡ 2. ποτε ΜΡ 8 ἡ ἀνάγκης 1 ἡ ΟΡ
εἶ ΟΡ: ἡ Μ 8 εἰ Ο: ἡ ΜΡ 99 δεῖ εἶναι Ρ 168 συνδια-
ξόμενον ΜἩ 20 τοῦ οῃ Ο 48 δεξ᾽ Ο: δὲ ἐξ ΜΡ ϑκαστον Ῥ
δ
10
1
σι
Θ
85
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ|μπ. 81. 449
τὸ γὰρ ὑφειμένην ἔχον τελειότητα παντελὲς οὐκ ἔσται. εἰ
δ᾽ ἑκάτερον πάντα, πόϑεν εἴληφε τὰ πάντα; δεῖ γὰρ ἔκ τινος"
ὡς γὰρ τὰ ἑνὸς εἴδους μετασχόντα ἀπὸ μιᾶς αἰτίας ὑφέ-
στηκεν, οὕτως τὰ τῶν πάντων ὁμοίως μετειληχότα καϑ᾽ ἕν
αἴτιον ἔχει τὴν παντότητα ταύτην. ἄλλο οὖν ἔσται πρὸ
αὐτῶν, ἐπεὶ καὶ δεῖ τῆς δυάδος ἡγεῖσϑαι τὴν συναγωγὸν
αὐτῶν αἰτίαν. τοῦτο οὖν τὸ πρὸ τούτων ἤτοι ἀδιαιρέτως
ἐστὶ πᾶν, ἢ διῃρημένως. εἰ μὲν οὖν ἀδιαιρέτως, ἄλλης
δεήσει μεσότητος" τοῦ γὰρ ἀδιαιρέτως πάντα ὄντος καὶ τῆς
δυάδος τῆς πάντα ἐχούσης μέσον ἐστὶν ἡ μονὰς ἡ πάντα
ἔχουσα διῃρημένως, αὐτὴ μὲν ἡνωμένη κατὰ τὴν ἀδιαίρετον
αἰτίαν, ἑνοποιοῦσα δὲ τὴν ἐν τῇ δυάδι παντότητα. τὸ ἄρα
πάντα περιέχον πρώτως τοῦτό ἔστιν ἡ μονὰς ἡ πρὸ τῆς
δυάδος, ἐν δὲ τῷ ἀδιαιρέτως ὄντε σπέρμα καὶ αἰτία τῆς
παντότητός ἐστιν ἑνοειδής. εἰκότως ἄρα τὸ παντελὲς ξῷον
εἴρηται μοναδικὸν καὶ μεϑ᾽ ἑτέρου δεύτερον εἶναι μὴ δυνά-
μενον, οὐχ ὡς τῷ ῥήματι δοκεῖ λέγειν μόνον, ἀλλ᾽ ὡς μὴ συνε-
ξευγμένον ἄλλῳ᾽ τὸ γὰρ μεϑ᾽ ἑτέρου ταχϑὲν δεύτεῤόν ἐστι
καὶ οὐκέτι πρώτως πᾶν εἰσὶ γὰρ δὴ καὶ μετὰ τὸ παντελὲς
ξῷον αἰτίαι μετ᾽ ἄλλων συντεταγμέναι τῶν ὁμογενῶν, ἀλλ᾽ 131
οὐ πρώτως ἔχουσι τὰ πάντα, τὸ δὲ πρώτως ἔχον μοναδικόν
ἔστιν. εἰ δὲ περιεκτικὸν εἴη πάντων. ἄλλο παρ᾽ αὐτὸ οὐκ
ἂν εἴη ξῷον νοητόν" εἰ γὰρ ἄλλο, οὐκέτι τοῦτο παντελές,
ἀλλὰ μέρος, ἐκεῖνο δὲ τὸ ὅλον, οὗ τοῦτο μέρος μόνον ἂν
εἴη" δεῖ γὰρ στῆναι τὸ πλῆϑος εἰς τὴν μονάδας. ἀλλὰ πῶς
ὃ Πλάτων εἶπε τὸ μεϑ᾽ ἑτέρου δεύτερον; ἤρκει γὰρ
εἰπεῖν καὶ τὸ μεϑ᾽ ἑτέρου καϑ᾽ ἑαυτὸ καὶ τὸ δεύτερον᾽
ὃ δὲ ἀμφότερα συνέπλεξεν ἐνδεικνύμενος, ὅτι τὸ ἑτέρῳ συν-
ταττόμενον καὶ μὴ μοναδικὸν ὃν οὐ δύναται εἶναι πρῶτον,
ΟᾺΡ ν
1 ὑφειμένον Ὁ ἐσται Ῥ: ἐστιν ΝΜ ὃ μετέχοντα ΜΡῬ
᾿ ἦτοι ΟΡ: ἢ τὸ ΝΜ 9 ὄντως (Β86Σ. ο) δ: ὄντος (ΒΒ0Υ. οἡ Ἀ
10 τῆς οἴῃ Τὶ 11 αὕτῃ Ῥ μὲν ἘῬΡ: γὰρ 14 ὄντι
ἍΡ: ὅτι 11 ἀλλ᾽ ὡς Ο: ἄλλω Μ: ἄλλο Ῥ 18 ἄλλω" τὸ
γὰρ δ: ἀλλ᾽ ὅτι ἘΡ 40 ὁμοιογενῶν Ῥ 22 εἴη οὰ
298 οὐκ ἂν εἴη παρ᾽ αὐτὸ ἘΡῬ 34 οὐ τοῦτο τὸ μέρος ΜΡ
96 εἶπε οχ ἈἘΡ δεύτερον --- 31 μεϑ᾽ ἑτέρου οτὰ Ο 98 τῶ
ἫΡ 29 ὃν οἵὰ ἘΡ̓
ῬΒΟΟΙΥΒ οἃ. Ὠ:6}}. 1. 90
4 ὁ ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤῸΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τἰ. 81 Α]
καϑάπερ εἵπομεν [ρ. 418, 19 88]. τάχα δ᾽ ἄν τι σημαίνοι καὶ
πραγματειῶδες" τὸ μὲν γὰρ ἐν τοῖς φϑαρτοῖς εἶδος πάντως
ἐστὶ μεϑ᾽ ἑτέρου᾽ τὸ γὰρ ἐν τῷδε ἀνθρώπειον εἶδός ἐστε καὶ
ἐν τῷδε, πλειόνων ὄντων τῶν μετεχόντων, καὶ διὰ τοῦτο ἔκά--
τερον μεϑ' ἑτέρου" τὸ δὲ ἀίδιον μέν, οὐχ ὅλον δέ, εἰ καὶ 5
μοναδικόν ἐστι καὶ διὰ τοῦτο μὴ μεϑ᾽ ἑτέρου, ἀλλὰ δεύτερον».
ἀτελέστερον ὃν ὅλου τινός τὸ δὲ μήτε ἐν πολλοῖς μήτε
μέρος μεϑ᾽ ἑτέρου δεύτερον οὐκ ἔστιν, ὡς καὶ ἑνὸς ὃν καὶ
ὅλου καὶ μὴ μέρους. εἰκότως ἄρα καὶ ὁ ϑεολόγος [ΟτΡἢ.
ἔτρ. 61. 89. 94. 180] μόνον παράγει τὸν Φάνητα 1
σπέρμα φέροντα ϑεῶν κλυτὸν
ἀπὸ τοῦ κρυφίως ὄντος ϑεοῦ τὰ πάντα καὶ ἀπὸ τούτου
πάσας ὑφίστησε τὰς δευτέρας τάξεις τῶν ϑεῶν᾽ Οὐρανὸς
μὲν γὰρ μετὰ τῆς Γῆς πρόεισιν"
ἣ δὲ πάλιν Γαῖάν τε καὶ Οὐρανὸν εὐρὺν ἔτικτε 15
καὶ Κρόνος μετὰ τῆς Ῥέας" κατὰ γὰρ τὴν τρίτην γονὴν
ἡ Γῆ προήγαγεν
ἑπτὰ μὲν εὐειδεῖς κούρας, ἑλικώπιδας, ἁγνάς,
ἑπτὰ δὲ παῖδας ἄνακτας ἐγείνατο λαχνήεντας.
ὁ δὲ δημιουργὸς αὐτός, ὃ μέγιστος Ζεύς, συζυγεῖ τῇ Ἥρα" Ὁ
διὸ καὶ ἰσοτελὴς αὐτῷ καλεῖται, καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν προελη-
λύϑασι πατέρων. ὁ δέ γε Φάνης μόνος τε πρόεισι καὶ
ὁ αὐτὸς ἀνυμνεῖται
ϑῆλυς καὶ γενέτωρ;,
παράγει δὲ τὰς Νύκτας, καὶ τῇ μέσῃ σύνεστιν ὡς πατήρ᾽ 536
αὐτὸς γὰρ ἑξῆς παιδὸς ἀφείλετο κούριον ἄνϑος.
καὶ κατὰ τοῦτον ἄρα τὸν ϑεολόγον τὸ παντελὲς ξῷον μεϑ᾽
ἑτέρου δεύτερον οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ πληροῖ μὲν τοὺς νυχέους
διακόσμους, πληροῖ δὲ τοὺς οὐρανίους τῆς ξαυτοῦ παντό-
ΟΡ
ΟῚ πραγματιῶδες οὗ. ν. δῦ, 18.326 πάντως εἶδος Ῥ 4 τῶν
οι Αἴ 6 μὴ μεϑ' ἑτέρου σ: μηδετέρου ΜΡ 11ύὕλου ΜΡ: ἀλλ᾽
᾿ρῷ δ 1888 οὗ, ΤοΟΌΘοΚ Αρίδορμ. δ0ὅ 18 κέρας ἑλικόπιδας Ὁ
19 ἄγεινατο Ὁ δ'ο 208 οὗ Ρὑ. 46,28 Τόοῦθοκ 1. ὁ. ὅ8νἔϑ 21 αὐτῶ
ΜΡ: αὐτὸ 5}. 22 μόνος ἘΡ: πρῶτος 6 ἴοτί. πρῶτός τε πρόεισι
καὶ μόνος 84 ἢ. 498. 168 24 οὗ Ρ. 429, 81 Οτρ!ι. ἔγρῃ. θῶ. 26 κού-
οιμον ΟἹ οἔ ΟἸΡΒ. Ατχῷ. 1889 Ἀγεὶ. Ἴμθοκ 1. ὁ. 498, δὶ ἑῆς
γὰρ οὕτὰ ἀββῃοσο; 8 παιδὸς γὰρ ϑ 21 τοῦτο αὶ
ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίῃι. 814] 4651]
τητος ὃν καὶ ὁ Ζεὺς μιμούμενος διττοὺς παράγει διακό- Ο
μους, τούς τε ὑπερουρανίους καὶ τοὺς ἐγκοσμίους᾽ ἀλλ᾽ ὁ
μὲν Φάνης διττὰς ὑφίέστησι τριάδας., ὁ δὲ Ζεὺς διττὰς
δυωδεκάδας᾽ καὶ γὰρ διὰ τοῦτο τὸ σκῆπτρον αὐτοῦ λέγεται
δ πισύρων καὶ εἴκοσι μέτρων.
ἀεὶ ἄρα τὸ δημιουργικὸν αἴτιον ὁμοιοῦταε μὲν τῷ παρα-
δειγματικῷ., πρόεισι δὲ εἰς πλῆθος ἀπὸ τῆς νοητῆς ἑνώσεως.
ταῦτα μὲν οὖν καὶ ἐν ἄλλοις. ὅτε δὲ τὸ αὐτοξῷον μονό-
τητι χαίρει, δεδήλωται καὶ διὰ τῶν Ὀρφικῶν ϑεολογιῶν"
10 κύει γὰρ ὁ κατὰ τὸ ὠὸν ϑεός, δηλονότε ξῷον ἀφ᾽ ξαυτοῦ,
καλεῖ δὲ ὅμως αὐτὸν
δαίμονα σεμνόν,
μῆτιν σπέρμα φέροντα ϑεόκλυτον,
ᾧ καὶ ὁ Ζεὺς ἀνάλογον μῆτίς τε καλεῖται καὶ δαίμων ὁ αὐτός"
16 ἕν κράτος, εἷς δαίμων γένετο, μέγας ἀρχὸς
ἁπάντων.
οὕτω δὲ καὶ τὰ λόγια τὸν μέγιστον τοῦτον ϑεὸν πηγὴν
πΉγ ὧν προσαγορεύει καὶ μόνον ἀπογεννῆσαι τὰ πάντα φησίν"
ἔνϑεν ἄδην ϑρῴώσκει γένεσις πολυποικίλου ὕλης"
4 ἔνϑεν συρόμενος πρηστὴρ ἀμυδροῖ πυρὸς ἄνθος
κόσμων ἐνθρῴσκων ποιλώμασι" πάντα γὰρ ἔνϑεν
ἄρχεται εἰς τὸ κάτω τείνειν ἀκτῖνας ἀγητάς.
Πάλιν γὰρ ἕτερον εἶναι τὸ περὶ ἐκείνω δέοι Ὁ
ξῷον, οὗ μέρος ἂν εἴτην ἐκείνω, καὶ οὐκ ἂν ἔτι
ΘΟ Ρ(6Ω '
1 ἀορυϊ ὃ, αὐ υαἱάϊ ΒΒ 2. τε οἵ ΜΗ͂Ρ 4 δυοδεκάδας Ο:
Ῥ 6 ΟΟΥ ὅ εἴκοσι μέτρον Ο: εἰκοσίμετρον ἘΡΕ; οὗ. ». 10,1
ΟΥΡ. ἔτρ. 116 8 οὗ ἴπ Οὐαί}. 99 10 κύει ΝΥ οὔτὰ ΠΒΙΏΆΒΟΙΟ
Ρ. 880Κ.: κλύει ΟἿΡς ἡ τὸν ὠὸν 5 128 οὗ ΟτἸΤΡΆ. ἔτγ. 61
ΤΟΡΘΟΚ Αρ]δορὮ. 481 18 μῆτιν 8: μήτην Ν: μῆτι Μ: μήτι ΟΡ
185 ϑεοκλυτῶ νῶ Μ: ϑεῶ κλυτῶ νῶ Ο; βρα οὗ ν». 460,11 14 οὗ
Ῥ. 886, 1188 16 οἵ. ΟΥ̓ΡΆ. ἔτῃ. 128, 8 ] γενέτωρ Ν αὖ Ῥ. 818, 2ὅ
16 ἁπάντων ς: πάντων ΟἿΡ 1788 οὗ, ογβο. οδϑὶά. 19.230 ΟτρὩ.
ἔτ. 39θ᾽᾽' 19 ἕνδεν ὁ ἄδην ΟΡ: αδη Ἡ ἀποθρώσκει Ν οὕτα
Ῥδτάβδ8010 ἡ. 801 Κ. 290 ἀμυδροῖ ὑ: ἀμυδροῖς ΟΕ: ἀμυδρὸς Ῥ:
δροῦ ΘΟ. 241 κόσμον ἐκθρώσκω.ν Ρ ἐνθρώσκον Ο᾽ Βὶ6
28 γὰρ ἂν ΒΡ] αι. ἐκεένω 1]. οὕτα Ὁ (ἘΣ 46) Ρ]αὖ.: ἐκείνωι Α Ῥ]αί.:
ἐκεῖνο "ς ῬΙΪα. 284 οὗ σ: οὐ ἕἑ᾽Ψ ἤτην Ρ] αἰ. 1]. ργδϑίθσ Α Ὁ
ῬΓ. 0 οὐ Ζ (ααἱ βο]υ8 εἴῃ») οὺ ᾳ (ααἱὶ εἴῃ)
29"
42 ΠΡΟΚΔΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τ1πϊ. 814 Β]
ἐκείνοιν, ἀλλ᾽ ἐκείνω τῷ περιέχοντι τόδ᾽ ἂν ἀφω-
μοιωμένον λέγοιτο ὀρϑότερον [811].
᾿“πὸ τῆς δημιουργικῆς ἀγαϑότητος ῥάδιον ἀποδείκνυται
τοῦτο τὸ νῦν ὑπὸ τοῦ Πλάτωνος εἰρημένον εἰ γὰρ ἀγαϑὸς
ὁ δημιουργός. πρὸς τὸ παντελὲς ζῷον ἀπεργάξεται τὸ πᾶν. ὃ
ἀλλὰ μὴν ἀγαϑὸς καὶ τῶν αἰτίων ἄριστος πρὸς ἄρα τὸ
παντελὲς ξῷον ἐξομοιοῖ τὸν κόσμον᾽ δεῖ γὰρ τὸν πρώτιστον
δημιουργὸν τοῦ πρωτίστου παραδείγματος εἶναι νοητικόν,
ἐκείνου δὲ ὄντα νοητικὸν καὶ τοῦ πρὸς ἐκεῖνο πάντως ὁμοι-
ώματος εἶναι ποιητήν. ἢ γὰρ οὐδὲν ἔσται πρὸς αὐτὸ καὶ τὸ
οὐκέτ᾽ ἂν ἔχοι τὴν τοῦ παραδείγματος τάξιν ἢ τὸ παρὰ τοῦ
πρωτίστου τῶν δημιουργῶν ἀπεργασϑέν. εἰ δὲ λέγοις, ὅτε
δεῖ καὶ ἄλλας αἰτίας εἶναι δευτέρας, πρὸς μερικώτερα παρα-
δείγματα ποιούσας, εὖ μὲν λέγεις, ἕν δὲ ὅμως φυλάττεις τὸ
πᾶν τὰ γὰρ τούτων δημιουργήματα μέρη τοῦ παντὸς ἔσται" 15
ὡς γὰρ τὰ δημιουργήματα πρὸς τοὺς δημιουργούς, οὕτω τὰ
δημιουργοῦντα πρὸς τὰ παραδείγματα, καὶ ἐναλλάξ. ὡς οὖν
μέρη τὰ παραδείγματα τῶν παραδειγμάτων καὶ τὰ δημιουρ-
γικὰ τῶν δημιουργικῶν αἰτίων, οὕτως καὶ τὰ δημιουργή-
Ἑ ματα τῶν δημιουργημάτων. ἀνάγκη ἄρα τὴν ὁλότητα τοῦ 50
παντὸς εἰκόνα͵ εἶναι τοῦ παντελοῦς ξῴου, καὶ τὸ παντελὲς
ξῷον παράδειγμα εἶναι τοῦ παντός. ἀλλὰ μὴν δέδεικται
τὸ αὐτοξζῷον ὅτε ὄντως μόνον ἐστὶ μοναδικόν. εἷς ἄρα ὁ
κόσμος καὶ μοναδικός, ἵνα τὸ παράδειγμα μεμιμημένος ἢ
τελέως. καὶ γὰρ πρῶτος ὑποδεχόμενος τὴν ὁμοίαν ἰδέαν 55
ἐκείνῳ, πῶς οὐκ ἔμελλε πᾶσαν αὐτοῦ τὴν φύσιν ἀπεικονί-
ξεσϑαι νοερὸς καὶ ἀίδιος καὶ μοναδικὸς γεγονώς;
Ἵνα οὖν τόδε κατὰ τὴν μόνωσιν ὅμοιον ἢ τῷ
4
ΟἈΡί
18 τόδ᾽ ἂν ἀφομοιώμενον Ο (810): τόδ᾽ ἄμφω ὡμοιωμένον Ῥ:
τόδ᾽ ἀμφωθδμοιωμένον αὶ 8 ῥᾷον οἱ ΚτῸ0]}] 4Ἅ τὸ νῦν Ο: τοί-
ψυν ἘΡ 6 ἄριστος οἵη ἈΡ ἴπὶ ὉΘΙΒ. ἤπ6 9 ὄντα ϑιανοητι-
κὸν 12 ἀπειργασϑέν ΟΝ 14 λέγοις Ο φυλάττεις Ν:
φυλάττεις γὰρ ΟΡ 148 τὸ πᾶν τὰ γὰρ ΜῬ: τὸ πάντα τὰ Ὁ
16 μέρη ---16 δημιουργούς οχῃ ΝΜ 188 τὰ δημιουργήματα Ῥ
19 αἰτιῶν Ῥ 92 ἕν δέδεικται ἘΞ 48 ὅτι Ο: καὶ ΜΡ ὡς
ἔστι ἘῬ γὰρ ἄρα Ὁ 2ὅ τελείως Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίῃ. 818] 4588
παντελεῖ ξῴῳ, διὰ ταῦτα οὔτε ἀπείρους οὔτε δύο
ἐποίησεν ὃ ποιῶν κόσμους [818].
Πάλιν ἡμᾶς ὑπομιμνήσκει τῆς δημιουργικῆς αἰτίας, ἵνα
ἐννοήσωμεν καὶ ἀπὸ ταύτης, ὅτι πᾶν τὸ ὑπὸ τῆς ὕλης δη-
6 μιουργίας γιγνόμενον μοναδικόν ἐστιν, ἀΐδιόν ἐστι, νοερόν
ἐστι, καὶ ὅτι πάντων αἴτιος ὃ δημιουργὸς τῷ τὰς μονάδας
αὐτῶν παράγειν, τὴν δὲ πεπληϑυσμένην καὶ μερικὴν δημι-
ουργίαν παραδίδωσι τοῖς νέοις ϑεοῖς. ἔτι δὲ κἀκεῖνο λελη-
ϑότως ἡμᾶς ἐδίδαξε, τίς ὃ παντέλειος ὃ κατ᾽ αὐτὸν νοῦς,
1τὸ τοῦτο δὴ τὸ ϑρυλούμενον ὄνομα παρὰ τοῖς νεωτέροις. ὅτι
δὴ ὃ νοητός, ἐν ᾧ τὸ πᾶν πρώτως ἐστί. πρότερον μὲν οὖν Ε
διῃρημένως ἐκάλει τὸ κατὰ πάντα τέλειον, ὅπου τὴν παντό-
τηταὰ αὐτοῦ ἐξύμνει" νῦν δὲ ἀθρόως συνϑεὶς εἶπεν αὐτὸν
παντέλειον, ὅπου περὶ τοῦ μονογενοῦς ὃ λόγος. ἀλλὰ πῶς
16 τὸ ἄπειρον ἔστε καὶ πῶς οὐκ ἔστι; λέγεται δὴ τὸ ἄπειρον
τριχῶς. ἢ κατὰ δύναμιν ἢ κατὰ πλῆϑος ἢ κατὰ μέγεϑος.
τὸ μὲν οὖν κατὰ δύναμιν ἄπειρόν ἐστιν ἐν τοῖς ϑείοις καὶ
ἐν τῷ κόσμῳ --- τὸ γὰρ ἀνέκλειπτον καὶ ἀέναον τῆς κατὰ
δύναμιν ἀπειρίας ἴδιον --- τὸ δὲ κατὰ πλῆϑος πὼς μὲν ἔστι,
20 πὼς δὲ οὔ --- ἀϑρόον μὲν γὰρ οὐκ ἔστι, κατὰ μέρος δ᾽ ἔστι ---
τὸ δὲ κατὰ μέγεϑος οὐδ᾽ ὅλως ἔστι. τὸ τοίνυν κατὰ πλῆ- 188
ϑος ἄπειρον εἰ ἔστιν ἐν τοῖς κόσμοις, πρῶτον μὲν ἀσύν-
τακτὸν ἔσται πρὸς ἑαυτό" ποία γὰρ ἐν τῷ ἀπείρῳ τάξις
πρώτων καὶ δευτέρων, ὅπου μηδέν ἐστι πρῶτον; ἔπειτα οὐχ
86 ἕξει μίαν ποιητικὴν αἰτίαν εἰ γὰρ ἔχοι, πρὸ τοῦ πλήϑους
ἐκείνη ποιήσει τὸ ἕν καὶ πρὸ τῶν μερῶν τὸ ὅλον᾽ αὕτη
γὰρ οὖσα μία καὶ πρὸς ξαυτὴν ἐξομοιώσει πρῶτον τὰ μετ᾽
αὐτήν᾽ ἕκαστον γὰρ αὑτῷ παράγειν ὅμοια βούλεται τῶν κατὰ
φύσιν ποιητικῶν αἰτίων. ὅπου δὲ τὸ πρῶτόν ἔστιν, ἐν ἐκείνοις
80 τὸ ἄπειρον οὐκ ἔστιν. εἰ δὲ ἄλλους ἐξ ἄλλων ὑποϑήσονται
ΟᾺΡ
1 ἀπέρους Ὁ οὔτε δύο οὔτ᾽ ἀπείρους Ῥ] αὐ. 4 ἐννοή-
σομεν ὃ 718 οὗ Τω. 420 9 αἰύοστιῃ ὁ οἵ ς- 98 οὗ. ΤΘΟΡΏὮΥ.
ΒΡ. ὅϑὅ:τορ!. ἴῃ ῬὮΥΒ. Ρ. 966, 4 (ἴῃ. ὅ80,,.) 10 ϑρυλλούμενον ἘΡῬ
11 οὖν ΜΡ: γὰρ 12 ἐκάλει τὸ ς: ἐκαλεῖτο ΟΡ 18 ἐξυμνεῖ
Μ: ἐξυμνεῖν Ρ εἰπεῖν ΜΡ 18 ἀένναον ΟἹ 20 οὔ οῃ ἈΡ̓
δ᾽ ἐστί Ο: δὲ ἔστι ΜΡ 24 τε καὶ ἩΡ 2ὅ ἔχοι ΟἹ: ἔχει Ῥ
26 αὐτὴ οἱ 8 21 αὐτὴν Ῥ 28 αὐτῶ ΟΝ
464 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίαι. 81 Β]
κόσμους, ἢ ἀσύντακτα ἔσται τὰ αἴτια οὐτῶν ἢ συντεταγμένα.
καὶ εἰ μὲν συντεταγμένα, δεῖ καὶ τοὺς κόσμους μέαν σύνταξιν
ἔχειν, ἐν δὲ τῷ ἀπείρῳ τάξις οὐκ ἔστι, πρὸς δὲ τούτῳ καὶ
διδίργεε τὸ κενὸν ἐν μέσῳ παρεμπῖπτον. εἰ δὲ ἀσύντακτα,
πλῆϑος διῃρημένον καὶ ἀσυμπαϑὲς ἐν ταῖς ἀρχαῖς ϑησόμεϑα,
τοῦτο δὲ πάντα ἄρδην ἀπόλλυσιν αὐτά τε τὰ αἴτια καὶ τὰ μετ᾽
αὐτά᾽ ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἀλλήλων ἔσται φϑαρτικά, τῷ παντά-
πασεν ἀλλοτρίως ἔχειν εἶναι μετ᾽ ἀλλήλων οὐ δυνάμενα, τὰ
δὲ ἐξ αὐτῶν συμπεσόντα στήσεται καὶ οὐδ᾽ ἕξει πόϑεν αὖϑις
γενήσεται τῶν ἀρχῶν ἀπολομένων. εἰ δέ τις μήτε ἕνα
λέγοι τὸν κόσμον μήτε ἀπείρους, ἀλλὰ πολλοὺς πεπερασμέ-
νους --- ἤδη γάρ τινος ἤκουσα δόξης βαρβαρικῆς, ἣν
Πλούταρχος ἱστόρησεν ὃ Χαιρωνεύς, ἐν ἑνὶ τριγώνῳ
ἰσοπλεύρῳ κατὰ μὲν τὸ μέσον εἶναι τὸ νοητόν, καϑ᾽ ἑκάστην
δὲ πλευρὰν περὶ ἐκεῖνο κόσμους ἑξήκοντα καὶ καϑ᾽ ἑκάστην
γωνίαν ἕνα, τοιούτους. οἷος ὁ ἡμᾶς περιέχων, ὥστ᾽ εἶναι
τρεῖς ἡγεμόνας καὶ τρὶς ἑξήκοντα ἄλλους ὑπ᾽ αὐτούς" ἡγε-
μονικωτέρους γὰρ εἶναι τοὺς γωνιακοὺς τῶν πλευρικῶν ---
οὗτοι γοῦν οἱ λόγοι πλῆϑος ποιοῦσε πεπερασμένον τῶν
κόσμων, ἕν τὸ νοητὸν ποιήσαντες, εἶ μὴ ἄρα τὸ μὲν νοητὸν
ὡς ῥίξαν πάντων μέσον τάττοιεν, τοὺς δὲ γωνιακοὺς τρεῖς
κόσμους ὡς συνεκτικοὺς πάντων καὶ ἑνοποιοὺς κατὰ τὸν
ἕνα κοσμικὸν νοῦν καὶ τὴν μίαν ψυχὴν καὶ τὴν μίαν φύσιν,
ἢ κατὰ τὸν ἐμπύριον καὶ αὐθέρειον καὶ ὑλαῖον κόσμον ----
καὶ γὰρ ἡ γωνία συνοχὴ τῶν πλευρῶν ἔστι --- τὰς δὲ τρεῖς
ξξηκοντάδας τὰ πλήϑη λέγοιεν τὰ καϑ᾽ ἑκάστην τε τ κα ἀπὸ
τούτων σφαῖραν᾽ δώδεκα γὰρ αἱ σφαῖραι, τὸ δὲ καϑ᾽ ξκά-
στην πλῆϑος σφαιρικόν ἔστιν, οὗ σύμβολον ἡ πεντάς, σφαι-
ρικὸς οὖσα πρῶτος ἀριϑμός᾽" τρεῖς οὖν ξξηκοντάδες. διότι
καὶ νοερὰ καὶ ψυχικὴ καὶ φυσικὴ σειρὰ καϑ᾽ ἑκάστην ἐστὶ 30
ΟΡ(Ω
1 αἰτια ἘΡ: ἐναντία 5. 3. τοῦ κόσμου Ἑ ΦἀἋ παρεμπίπτον ΟΡ
888 οὗ. Ῥῃδθασ. 245 0 ὃ 9. οὐχ᾽ ἔξει Ρ 10 ἀπολλυμένων ἘΡῬ
11 πολλούς τε καὶς 12 ἤκουσα Ρ 18 γερωνεὺς ΜΡ 14 τὸν
νοητὸν Ρ 1 δὲ βου. ῬΊΟΩ ΜΒ 168 εἶναι τοὺς ἡγεμόνας τρεῖς Ρ
11 τρὶς Τ: τρεῖς ΟΕΡΕ ) οὗ. ΤΟ 60 Κ Αρίδορα. 1846 18 τὰς
γωνιακὰς δ 26 ἀπὸ ΜΡ: πλῆϑος ἀπὸ Ο: (προελθόντας ἀπὸ οἱ
ΚΥΟ] 288 οὗ Νίοοχῃ. ἴθσββ. εἰσαγωγή 2,11,1 80 φυσικὰ δ
ΠΡΟΚΛΟΥῪ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπῃ. 818] 458
σφαῖραν, ἧς σύμβολον ἡ πεμπάς, ἢ διότε καὶ ἐμπύριόν ἐστι
πλῆϑος ϑεῶν καὶ αἰϑέριον καὶ ὑλαῖον. εἰ δ᾽ οὖν τις μὴ
ταῦτα αἰνίσσοιτο πεπερασμένους λέγων, ἀλλ᾽ ὄντως κατ᾽
ἀριϑμὸν διῃρημένους, ἐρωτήσομεν αὐτόν, πότερον ἄμεινόν
5 ἔστιν ἕνα ποιδῖν κόσμον πάντων περιληπτικὸν ἢ πολλοὺς
διῃρημένους ἀπ᾽ ἀλλήλων ἐκεῖνο μὲν γὰρ τῇ τε μονάδι
συνέχεσθαι ποιεῖ τὸ πλῆϑος καὶ τὰ μέρη τῷ ὅλω, τοῦτο δὲ
φέρει τὴν ποίησιν εἰς πλῆϑος ἀσύντακτον, καίτοι καὶ ἡ
φύσις καὶ ἕκαστον τῶν τοιούτων τὴν μονάδα [πρὸ] τοῦ πλή-
10 ϑοὺυς καὶ τὸ ὅλον ποιεῖ τῶν μερῶν συνεχεικόν. καὶ εἰ μὲν
ἅπτονται ἀλλήλων οὗ κόσμοι. σφοαιροειδεῖς ὄντες κατὰ ἀῃ-
μεῖον ἅψονται. τῷ δὲ ὅλῳ διείργονται ἀλλήλων καὶ μᾶλλον Ὁ
ἀσυμπαϑεῖς ἢ συμπαϑεῖς ἔσονται ---- δεῖ δὲ τὰ ἐκ μιᾶς αἰτίας
συμπάσχειν ἀλλήλοις καὶ μέαν ζωὴν ἀποτελεῖν --- εἰ δὲ μήτε
15 ἅπτονται, παντάπααιν ἀλλήλων ἔσονται διῃρημένοι. οὕτως
δὲ καὶ τὰ μὲν ἄνω κάτω ἔσται, φησὶν ᾿Δἀριστοτέλης, τὰ
κάτω δὲ ἄνω, διαστήματος ὄντος ἔξω καὶ τοῦ μὲν ὡδί, τοῦ
δὲ ὧδ᾽ τεταγμένου τῶν κόσμων τὸ γὰρ ἡμῖν ἄνω κάτω
ἄλλοις ἔσται. πῶς οὖν ἡ ἐκεῖ γῆ καὶ τὸ ἐκεῖ βαρὺ πᾶν
80 οὐχ οἰσθήσεται καὶ ἐπὶ τόνδε τὸν κόσμον, εἴπερ τοῦ βαρέος
ἡ ἐπὶ τὸ κάτω κίνησις; ἔσταε δὲ καὶ ἅμα χωροῦν ἐπὶ ταὐὺ-
τόν, ὡς μὲν ἐν ἐκείνω τῷ κόσμῳ πρὸς τὸ ἄνω φερόμενον,
ὡς δὲ ἐπὶ τούτων χωραῦν ἐπὶ τὸ κάτω, τάξις τὸ οὐκ ἔσται
κινήσεων ἢ δυνάμεων ἢ τῶν ἐν τῷ παντὶ συστοιχιῶν. εἰ μὴ
28 ἄρα φαίη τις πρὸς τὴν ἐπιβολὴν ταύτην ἄλλα ἐν ἑκάστῳ τὸ
μέσον εἶναι" καὶ γὰρ οὐ τοῦ κενοῦ τὸ μέσον, ἀλλὰ τοῦ κάσμου
εἷναι᾽ φέρεσθαι οὖν ἑδκάστου κόσμου μέρος εἰς τὸ ἐν αὐτῷ
μέσον ἢ πέριξ, ἀλλ᾽ οὐκ εἰς τὸ ἀλλότριον, ἀλλότρια δὲ πάντα
τὰ ἐν τοῖς ἄλλοις ἀλλήλων κόσμοις. δἰ δ᾽ οὖν καὶ ταῦτά
ΟἿ ΡΑΣ)
1 ἧς ΝΡ: ἦ 6. πεμπὰας Ο Βἷο: πεντὰς ἘΡ ὅ πάντων οἵὰ Ὁ
τὰ Ο: κατὰ ΜῸΡ 8 διαφέρει ΜΡ 12 ἐφάψονται ΜΡ 14 δὴ
μηδὲ 1δὅ αὕτως Ο: πῶς ΜΡ 171 ὄντως 6 18 τεταμένου αὶ
40 βαρέῶς Μ: βαρέως 21 χωροῦν ἐπὶ οχι ἘΓΡ ἔοχί. τϑοὺθ
22 ἐν οἵχὰ ἘΡ 28 τοῦτον Ο 24 συστοιχιῶν ΜΝ: αὐυστοι-
χειῶν ΟΘἸΕ: συστοιχείων Ῥ 26 οὐ τοῦ κενοῦ ἈἘΓΡ: ἐκείνου Ὁ
ἀλλὰ ἈΡῬ: ἄλλο Ὁ 21 ἕκαστου Τὶ 86: ἕκαστον ἘΡ αὐτῶ Ρ
4566 ΠΡΟΚΛΟΥ͂ ΕἸΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τιπ. 818]
τις συγχωρήσειεν ὡς ἐχέγγυα παραλαμβάνειν, ἔστωσαν μὲν
Ἑ καὶ οὗτοι τρόποι τινὲς ἐπιβολῶν, ἀλλ᾽ δ᾽ γε Πλάτων ἐξελέ-
ξατο τὸν κυριώτατον, τὸν ἀπὸ τοῦ παραδείγματος ὡρμημέ-
γον, τούτους δὲ καὶ τοὺς τοιούτους ὡς τὰ συναίτια λαμβά-
γοντας παραλέλοιπεν. ἔχει δὲ καὶ τὸ ὡρισμένον ἡ τοιαύτη 5
ἀπόδειξις" οὐ γὰρ ἰδίᾳ μὲν ἐλέγχει τοὺς πλῆϑος εἶναι λέ-
γοντας τῶν κόσμων, ἰδίᾳ δὲ τοὺς τὴν ἀπειρίαν εἰσάγοντας
ἄλλων ἀλλαχοῦ διεσπαρμένων καὶ ὑπὸ τοῦ κενοῦ διαλαμ-
βανομένων, ἀλλ᾽ ὁμοῦ καὶ τούτους κἀκείνους ἀπέφηνε ψευ-
δεῖς, αὐτόϑεν κατασκευάσας, ὅτε εἷς ὁ κόσμος ἀπὸ τῆς τοῦ τὸ
παραδείγματος μονώσεως. καὶ ἔτι τοὺς ὑλικοὺς παρῃτήσατο
τρύπους τῆς ἐπιχειρήσεως" οὔτε ἀπὸ τῆς ὕλης, ὅτι μέα, ὡς
Ἀριστοτέλης, ἀπέδειξεν, ἢ ἀπὸ τοῦ ὡρίσϑαι τοὺς κατὰ
φύσιν τύπους, οὔτε ἀπὸ τοῦ ἡνῶσϑαι τὴν οὐσίαν. τουτέστι
τὴν ὕλην σῶμα οὖσαν, ὡς οὗ ἀπὸ τῆς Στοᾶς [ἔτρ. 5338 15
γ. Ασῃ.} ἢ γὰρ μόνος ἢ μάλιστα Πλάτων τῇ ἀπὸ τοῦ προ-
νοοῦντος αἰτία κατεχρήσατο, φησὶν ὁ Θεόφραστος, τοῦτό
γε καλῶς αὐτῷ μαρτυρῶν. ὃ δ᾽ οὖν εἴπομεν, τῷ παρα-
δείγματι τῆς τοῦ κόσμου μονώσεως τὴν αἰτίαν ἀνέϑηκεν"
Ἐ εἰ γὰρ ἕν τὸ παράδειγμα καὶ ὃ δημιουργὸς εἷς, ἀνάγκη καὶ 530
τὸν κόσμον ἕνα εἶναι, καὶ οὐδὲ οὕτως ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλ᾽ εἰ
τὸ παράδειγμα ἕν καὶ ὃ κόσμος ἀπεικονίξεται τὴν μόνωσιν
τοῦ παραδείγματος, εἷς ὁ κόσμος. ἀλλὰ μὴν τὸ ἡγούμενον"
καὶ γὰρ τὸ παράδειγμα ἕν, ὡς ἔδειξε πρότερον, καὶ κατὰ
τὴν ἑαυτοῦ μόνωσιν ὑπέστησε τὸν κόσμον᾽ ὥσπερ γὰρ τὸ 25
ἀφ᾽ ἑνὸς τἀγαϑοῦ νοητὸν ἕν ἀπεγεννήϑη, οὕτω καὶ πρὸς
ἑαυτὸ ἕν ὃν κατὰ τὴν μόνωσιν τὸν μονογενῆ κόσμον συνέ-
στησεν. εἷς ἄρα ὁ κόσμος ἐστὲ καὶ οὔτε πλείους οὔτε πλεέω
τὰ πρῶτα παραδείγματα οὔτε ἄπειροι" τὸ γὰρ κατὰ πλῆϑος
189 ἄπειρον οὐδὲ ἐν τοῖς ϑνητοῖς ὑφέστηκε, μὴ ὅτι γε ἐν τοῖς 30
ἀιδίοις. δυνατὸν δέ φησιν ὁ Πορφύριος τῇ ἀποδείξει τοῦ
ΟᾺΡ
4 δὲ ΟΜ: δὴ Ρ ᾿ θ τοῦς πλήϑους Ἡ εὶς 19 τόπους ἘῬ
οὔτε γὰρ ἘΡ | οὗ ἰπΐτα 1628Β 18 οὗ. Αγἱβὲ. ἀ6 Ἵβϑθ]ο α 6.
21851288 1688 οὗ. Θοχορτ. θὰ. Π1618 493,30 18 γε ΜΡ: δὲ Ὁ
ὃ δ᾽ οὖν εἴπομεν Ο: οὐδ᾽ οὖν εἶ ». ᾽
29 κατὰ οτῃὴ δ᾽ οὖν εἴποιμεν Ἅ: εἰ δ᾽ οὖν εἴποιμεν Ῥ
ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ Β [Τίῃι. 818] 457
Πλάτωνος χρῆσϑαι καὶ ἐπὶ πάσας τὰς ἄλλας ἀρχάς" οὐ γὰρ
μόνον ἕν διὰ ταύτης δείκνυται τὸ νοητὸν ζῷον, ἀλλὰ καὶ
εἷς ὁ δημιουργὸς ὁ πρώτιστος, καὶ ὅλως ὅτι οὐ πλείους αἱ
ἀρχαὶ τῶν νοητῶν, ἀλλὰ μία᾽ πάλιν γὰρ ἂν ἑτέραν ἀρχὴν
5 δέοι τῶν πλειόνων εἶναι, δι᾿ ἣν καὶ αὗται ἀρχαὶ καὶ ἀγένη-
τοι πᾶν γὰρ τὸ πλείοσιν ὑπάρχον κατὰ φύσιν ἐκ μιᾶς
αἰτίας ἐφήκειν ἀναγκαῖον. εἴ τις οὖν λέγοι ϑεὸν καὶ ὕλην,
ἀναγκάζοιτο ἄν τι ϑέσθϑαι ἄλλο πρὸ τούτων᾽ οὔτε γὰρ ἡ
ὕλη αὐτάρκης οὔτε ὃ ϑεὸς πάντων περιεκτικός. δεῖ οὖν εἶναι
10 τὴν πάντα περιέχουσαν αἰτίαν πρὸ τούτων καὶ τὴν ὄντως
αὐτάρκη καὶ μηδενὸς ἄλλου προσδεομένην.
᾿Α4λλ᾽ εἷς ὅδε μονογενὴς οὐρανὸς γεγονὼς ἔστι
τε καὶ ἔσται [318].
Τὸ μὲν ἱμονογενὲς᾽ τὴν μοναδικὴν αἰτίαν ἀπεικονίξεται
15 καὶ τὴν πάντων περιεκτικὴν τῶν δευτέρων καὶ τὴν (τῶν ὕλων
ἐπικρατοῦσαν οὐσίαν ἐνδείκνυται" καὶ γὰρ ὃ ϑεολόγος οὕτως
τὴν Κόρην μουνογένειαν εἴωϑε προσαγορεύειν. ὡς τῶν
ἐγκοσμίων ἁπάντων ἡγεμονικῶς προϊσταμένην καὶ τῶν μονο-
γενῶν ξῴων αἰτίαν' τὰς γὰρ μὴ μονογενεῖς ἡ μετ᾽ αὐτὴν
80 ὑφίστησιν ϑεός, ἀλόγους οὔσας. μονογενῆ δ᾽ οὖν καλεῖ καὶ
ἐκεῖνος διὰ ταῦτα τὴν Κόρην, καίτοι καὶ ἄλλην ϑεότητα
παραγαγὼν ἀπὸ τῶν αὐτῶν αἰτίων τῇ Κόρῃ. τὸ δὲ “ἕν᾽ ἀπὸ
τῆς μιᾶς τῶν ἐνάδων ἕνάδος ἐφήκει τῷ παντί, καϑάπερ
τὸ πανταχοῦ ὃν ἐκ τοῦ ὄντος, οὕτω δὴ καὶ τὸ ἐν πᾶσιν
45 ἕν ἐκ τοῦ ἑνός. τὸ δὲ γεγονὼς καὶ τὸ ἔστι καὶ τὸ ἔσται
τὴν ἐν χρόνῳ δηλοῖ τοῦ παντὸς ἀιδιότητα. τὴν τῇ ἀπειρίᾳ
τοῦ χρόνου ἐκτεινομένην᾽ ἔστι γὰρ τὸ μὲν γεγονὸς τοῦ
παρελθόντος, τὸ δὲ ἔστι τοῦ παρόντος. τὸ δὲ ἔσται τοῦ
μέλλοντος. ἔχεις οὖν πάλιν τὸ μὲν εἷς κατ᾽ εἰκόνα τοῦ ἑνὸς
ΟᾺΡ
1 γοβὺ ὕλην ἴῃβ ἀρχὰς ἘΡ, αὐοὰ ἔ86110 6 ῬΥΟΥΙΡῸΒ ΒΌρΡΡ]6-
ὍΘΙΒ 8 .ἃἂν τίϑεσθϑαι ΟΡ 9 ὁο 12 ὅδε Ο: δὲ ἘΡ
18 τῷ οτὴ 0 οὗ ὑσ. ἃ Ρ]αὺ. ἔτ᾽ ἔσται Αο Ρ]Δαῦ.: ἔσται ἕτι Ὁ Ε ():
ἔσται (8 οοττ Σ): ἔσεται "ς Ρ]αί. 16 οὐσίαν οἵα ὁ ἐπιδείκνυ-
ται οὕτως Οἷα ἈΞ 17 μονογένειαν ΟΡ ] οὗ, ᾿. 1660, 2ὅ 88 οὗ ΟΥ̓ΡᾺ.
ἔχῃ. 186 198 ᾿πύθ]]ορο Δήμητρα 20 καλεῖν 21 860}]. Δία καὶ
Πλούτωνα, οἷ. ΟΥ̓ΡΆ. ἔτ. 186.187 28 {πρὸ τῶν οἱ ΚΥΟ])] 234 ἐν
Ο: ὃν ἘΡ 5ὶὁὸ 386 γέγονεν ὡς καὶ ΜΡ 28 παρεληλυϑότος Ο(Ὁ)
Β
458 ΠΡΟΚΛΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙ͂ΟΝ Β [Τίπι. 818]
ὄντος τὸ δὲ γεγονὼς ἔστε τε καὶ ἔσται κατ᾽ εἰκόνα τοῦ
αἰῶνος --- τὸ γὰρ αἰώνιον ἄπειρον ἡ ἀπειρία τοῦ χρόνου
μεμέμηται ---- πάντα δὲ ταῦτα κατ᾽ εἰκόνα τοῦ αὐτοξῴου᾽ πρώ-
τῶς γὰρ ἦν ἐκεῖνο μοναδικὸν καὶ ὄντως ὃν καὶ αἰώνιον,
τοῦτο δὲ διὰ τὴν πρὸς ἐκεῖνο μίμησιν. ἔτε δὲ τὸ μὲν ἷγε- 5
Ο γονέναι᾽ τῆς τελειότητός ἐστι σημαντικόν, τὸ δὲ “εἶναι᾽ τῆς
τοῦ ὄντος μετοχῆς. τὸ δὲ ᾿ἔσεσϑαι᾽ τῆς ἀειγενεσίας, δι᾽ ἣν
ὁ κόσμος ἀνέκλειπτός ἐστιν᾽ ὥστε καὶ τούτων τὸ μέν ἐστεν
ἀπὸ τοῦ ἕνός --- ἐκεῖθεν γὰρ πᾶσιν ἐφήκει τὸ τέλειον --- τὸ
δὲ ἀπὸ τοῦ ἑνὸς ὄντος. τὸ δὲ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος --- ἐκεῖθεν 10
γὰρ ὑπάρχει τοῖς ὅλοις τὸ ἀνέκλειπτον.
ὝΝΡ
1 γεγονὸς ΜΡ 11 ΒΏΡΒοτ.: βιβλίον δεύτερον ἈΠ: τέλος τοῦ
βοὴ τῶν εἰς τὸν τίμαιον τοῦ πλάτωνος διάλογον πρόκλαν --- Ρ:
πρόκλου διαδόχου πλατωνικοῦ τῶν εἰς τὸν τίμαιον πλάτωνος
βιβλίον δεύτερον Ν (οἷ. ὑγροῦ. ». Χ): τεῦῖθ
ΘΟΉΟΙΤ,1Α"
ΟΟΡΙΟΥ͂Μ
ΟΟΙΒΙΙΝΙΑΝῚ ΜΑΒΟΙΑΝῚ (ΕἸΟΟΑΒΌΙΑΝΙ
ἩἙ ἢ δ᾽ δὰ Ρ. 11,988: ὅτι ἡ φύσις οὐσία ἐστὶν ἀσώματος
καὶ ϑεὸς τῷ ἐκϑεοῦσθϑαι, ἀλλ᾽ οὐκ αὐτόϑεν
ὅτι τὰ ϑεῖα σώματα θεοὺς καλοῦμεν ὡς ἀγάλματα ἐκ τοῦ
ἧττον͵ εἰ γὰρ τὸ σῶμα τὸ ἧττον, καὶ τὸ ἀσώματον {τὸ μᾶλλον
δ ἂν λέγοιτο
ὅτι ἡ φύσις ἀπὸ τῆς ζξῳογόνου ϑεᾶς προελήλυϑεν᾽ ὅτι ὁ
θεῖος ᾿Ιάμβλιχος καὶ τὴν ψυχὴν λέγει ἀπὸ τῆς ξῳογάνον ϑεᾶς
προελϑεῖν. ἀφ᾽ ἧς ξῳογόνου ϑεᾶς;
ἋἙ 4 δ" (Β) δὰ ". 13, 1888
ἡ τέχνη
. τ-ττ Ὶ
10 ἀνεκφοίτητος σροϊοῦσα καὶ ἐπισερέ- προελθοῦσα καὶ ἐν
φουσα ἄλλῳ
ὁ δημιουργός ἡ ψυχή ἡ φύσις
ἀμέθεκτον μετεχόμενον μετέχον
Ἃ ἴ. 1 (ραγῦα Β-ς) δὰ ὑ. 17,16
“αρ᾽ ἄλλοις φιλοσόφοις, οἷον Ἀναξαγόρᾳ Ζήνωνι
Ἱ τ 8: (οοσταρὶθ ς) 8α Ῥ. 231. 48
15 Εὐῤθύδημος Πολέμαρχος Μυσίας ᾿Αδείμαντος Κλειτοφῶν |
Θρασύμαχος Γλαύκων Νικήρατος Χαρμαντίδης Κέφαλος
Ἃ ἴ. 8. (Βς) δὰ ν". 31, 3188
αἱ πολιτικαί᾽ αἱ καϑαρτικαί᾽ αἱ ϑεωρητικαί
ΜἙ ἢ. 101 (ς) δὰ ". 38,18 τοὺς σοφιστικοὺς ἀγῶνας
τοὺς τοῦ Θρασυμάχου διὰ τὰς τοῦ Γλαύκωνος ἐνστάσεις
καὶ τοῦ ᾿4δειμάντου
1) σταυΐογα ἰδηύΐυσα οὗ ρουϊοσα σθοθρὶ. ΟΥΔΠΪΠΟ ΠΟΩΟΧΙ 68,
αὐθυβ ᾿τοὐοχρσγοίδιϊομὶ πο ῬγοβοιθαὐαΣ
12 ὡς ὁ δημιουργός ὡς ἡ ψυχή ὡς ἡ φύσις Β 18 τὰς
ς: τοὺς Νὶ
460 ΒΟΗΟΙΙ͂Α
ΜΓ 105 (Β) δὰ ". 39,10
ἡ μία δημιουργία
͵᾿.ϑ.ϑ.. σ|-
τῶν ὑπερκοσμίων τῶν οὐρανίων τῶν ὑπὸ σελήνην
ἡ Διϊακή ἡ 4Διονυσιακή ἡ ᾿Αδωνιακή
Ο ἢ ὃ: δὰ ν. 88,13
ἐντεῦϑεν ὅρα τὰ τοῦ λέοντος βρυχήματα καὶ ὕπως ἄριστα
καὶ κάλλιστα ἕκαστον τῶν ἐν τῇ Πολιτείᾳ ῥηθέντων ἐπὶ τὰ 5
ὕλα καὶ τὸν κόσμον μεταφέρει
Ο ἢ 1 δὰ ῃ. 88, 988
αἱ ἀναγωγοὶ δυνάμεις οὐχὶ τῆς ψυχῆς εἶσι δυνάμεις, ἀλλὰ
ϑεῖαί τινες κατ᾽ αὐτούς, δι᾽ ὧν ἀνάγονται αἱ ψυχαί, καϑαρϑεῖ-
σαι παρὰ τῶν καϑαρτικῶν δυνάμεων ἢ τῶν ἐν “Διδῃ ἢ καὶ τῶν
ἐν τῷδε τῷ βίῳ. καὶ αἱ μὲν ἀναγωγοὶ δυνάμεις ἀνάλογόν εἶσι 10
τοῖς φύλαξιν, αἱ δὲ καϑαρτικαὶ τοῖς ἐπικούροις, οὺς καὶ πολεμε-
κοὺς λέγει" ἐπίκουροι γὰρ καὶ πολεμικοὶ οἱ αὐτοί
Ο ἢ 1’ δὰ γ". 88, 2088
τίς ὁ νόμος καὶ ἡ ἐνόπλιος τάξις καὶ τὰ λοιπὰ ἐν τοῖς
Περὶ τῆς κατὰ Πλάτωνα ϑεολογίας εἴρηται [Ρ. 2068] -
Ο Ζ 105 δὰ Ρ. 41, 348
ἑνιαῖος ἀρνϑμὸς τὸ αὐτοζῷον᾽ ἀληθῶς δὲ οὐρανὸς ἡ δευτέρα 15
τριὰς τῶν νοητῶν ἅμα καὶ νοερῶν ϑεῶν᾽ μετὰ γὰρ τὰ νοητὰ
{τὰ νοητὰ ἅμα καὶ νοερὰ καὶ οὕτως τὰ μόνως νοερά. νοερὸν
δὲ σχῆμα τὴν τρίτην τῶν νοητῶν ἅμα καὶ νοερῶν τριάδα, ἣν δὴ
καὶ ὑπουράνιον ἁψῖδα ἐν Φαίδρῳ [3418] καλεῖ
Ο ἢ 11" δᾶ ρ. 43,16
μάλιστα νῦν, φίλε Πρόκλε, ὕπου διὰ χρήματα καὶ τὸ κάκι- 30
στον αὐτῶν σῶμα οἱ κατάπτυστοι εὐνοῦχοι εἰς ὕβριν προίενται
Ἕ ἴ 145 (Β) δὰ ν". 48, ὅ 88
9 χρυσός .92Ὁ σίδηρος
(. ἄργυρος Ὁ χαλκός
Ὦ μόλιβδος
ἰ
2 ἤλεκτρος ΐ γατττεροβ 36
2 τῶν ὈΪΒ Ο Φὶ 8. ἡ ἰογ οὐ Ἡ ἀοθρυϊ Δέιος ὅ τὸν
10 ἀναγωγοὶ: ἀναλογοὶ 5 171 {τὰ νοητὰ κἀὰ ΚτΟ])] 18 ἣν:
ἡ Ο 19 ἀψῖδα Ο « Ἰὼ ἷ
ΒΟΉΟΙΙΑ 461
ΜἩ ἢ 16: (Βς) δὰ νη. 46,10
ἡ ᾿Αργεία Τελέσιλλα
Ο ἢ 16:.--16: δὰ Ρ. 46, 22
τί ταῦτα, φίλε Πρόκλε; πόθεν ἡμᾶς ἔχεις πείϑειν περὶ τού-
των ὡς ζοὕὔτως» ἐχόντων; κρατεῖ κἀν τούτοις “ριστοτέλης
καὶ ἴσασιν οἱ τῇ Περὶ ξώων γενέσεως πραγματείᾳ αὐτοῦ ἐν-
δ τυχόντες
Ο ἢ 18: δὰ ρΡ. 49, 11
τοῦτο μὲν ἐπὶ τῶν φυσικῶν λόγων καὶ ἀληϑὲς ζκαὶν καλόν,
ἐπὶ δὲ τῶν ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν αἴσχιον
ΜἩ ἢ 11: δὰ Ρ. 49
ὁ γὰρ Πρίαμος καὶ ἡ Ἑκάβη νῦν μὴ ὄντες οὔτε ἔχονται
ἀλλήλων οὔτε τάττονται σὺν ἀλλήλοις
Ο ἢ. 99: δὰ ν. δ4, 4
10 οὐράνιον Ζία οὐ τὸν ὅλον Δία λέγει, ἀλλὰ τὸν τῷ Ποσειδῶνι
καὶ Πλούτωνι σύστοιχον
Ο ἢ 265 δὰ Ῥ. ὅδ, 888
ἀχώριστοι γενέσεώς εἶσιν αἱ φυσικαὶ δυνάμεις ἤτοι οἱ φυσι-
κοὶ λόγοι" οἴτινες λόγοι ἀνάλογόν εἶσι τοῖς ποιηταῖς" οὗτοι μὲν
γὰρ μύϑους πλάττουσιν" οἱ δὲ φυσικοὶ λόγοι σώματά εἶσι καὶ
15 εἴδωλα᾽ καὶ τὰ σώματα καὶ οἱ μῦϑοι
ΜἩ ἢ 205 (ς) δὰ γ". ὅ9,2
Τίμαιος Ζεύς" Κριτίας Διόνυσος" Ἑρμοκράτης Ἄδωνις
Ο ἔ 895 δὰ τ. 64, 1788
ὦ πῶς οὐκ αἰσχυνόμεθα λογογράφους ἑαυτοὺς ἀποκαλοῦντες,
ἄγραφα τυγχάνοντες βιβλία; οὔτε γὰρ ἐπιστήμονες ἡμεῖς οὔτε
μιμηταί" πόϑεν δή,
Ο ἢ 89: δὰ Ρ. 11,918
40 τρίτη δημιουργία ὁ Πλούτων, ὥσπερ δευτέρα ὁ Ποσειδῶν
καὶ πρώτη ὁ σύστοιχος αὐτοῖς τὶς Ζεύς" ὁ γὰρ ὅλος καὶ εἷς Ζεὺς
(ὃ) εἷς καὶ ἐξῃρημένος δημιουργός ἔστι
Μ ἢ 36: (Β) δὰ ν". 18, 23
ὁ γὰρ ψυχρότατος Κρόνος τῷ καυστικῷ ᾿Ἀρεὶ ἐξ ἐναντίας
ἐνεργεῖ (οἷ. ῬτοΟΙ. ἱπ ΤΊχα. 289 Ὁ)
Ἵ αἰσχρόν 18 οἵτινες: 8Π τινὲςρῦὺ 14 ἀσώματά οἱ ΚτοΙ]
20 δεύτερος Ὁ 22 ζὃΣ δαὰ Κτο]]} 28 ψυχικώτατος Μ'
τῶ ἄρεϊ Μ ἐξ ἐναντίας Μ: ἐναντίως Β
462 ΒΟΉΗΟΙΙΑ
Ο ἢ, 495 (οἷ. Β0680]. Ρ]αὺ. οὐ ». ΧΙΙΧ βαλε ῦ ΒΦ) δα Ρ". 82, ὅ β8
᾿Εξηκεστίδης
Σύλω. σ΄ αοττ -- Δρωκπίδης οὗ Κοιτίας υἱός
. -
Κάλλαισχρος οὗ Γλαύκων. «Περικτιόνδηνη Χαρμίδης
Κριτέας ὁ δεύτερος --- σ΄]
Πλάτων Τλαύκων ᾿4δείμαντος ς
Ο ἢ 495 δᾶ.Ὀ. 82,11
τοῦ δευτέρου Κριτίου ἐπίπαππος “Ζ“ρωπίϑης
Ο ἢ 49" δὰ ". 82,18 (Δ ἀνεψιός)
ἀντὶ τοῦ ἐξάδελφος" ἀνεψιοὺς γὰρ τοὺς ἐξαδέλφους ἐκάλουν
οἱ παλαιοί
Ο ἢ δ1: δὰ ὑ. 90,218
ὦ οἷος ἡμᾶς αὐχμὸς ἐπέχει βιβλίων' περὶ γὰρ διδασκάλων
τί δεῖ λέγειν" ὦμοι 0
Ο ἢ, θ85 δὰ ρ. 91,16
ὡς ἔοικεν ἅπερ ἡμεῖς θέματα ἢ βάνδα καλοῦμεν, ἐκεῖνοι
τωῦνα φομοὺς ὠνόμαξον᾽ φαμὲν γὰρ ϑέμα Παφλαγονίας καὶ
βάνδα τόδε
Ο ἢ 84: δὰ ν. 91, 99
ἀλλ᾽ οἱ νῦν ἀμαϑίας καὶ ἀδικίας καὶ λέίπης καὶ μαργάρων
συλλογῆς 15
Ο ἢ θ45 δὰ ν. 98, 1ὅ
ἀπὸ τῆς κορυφῆς τοῦ Ζιός φησιν αὐτὴν γεννᾶσθαι, διότι αἱ
ψοηταὶ ἅμα καὶ νοεραὶ τάξεις, ἐφ᾽ ὧν ἡ ᾿4ϑηνᾶ, ὑπερτέραν ἔλαχον
τὴν ἡγεμονίαν τῶν μόνως νοερῶν, ἐν αἷς ὁ Ζεύς
Ο ἢ 6ὅ: δά ῃ. 98, 28
σύμφωνα ταῦτα τοῖς ὑπ᾽ ᾿Αριστοτέλους ἐν τῷ θϑῆτα τῆς
Φυσικῆς ἀκροάσεως [8. 9] εἰρημένοις 90
Ο ἢ 617: δὰ ». 100, 2988
εἰ μὲν ἔτη τὰ δέκατα λεπτὰ ἢ εἱκοστὰ λέγεις, ἔσως ἀληϑεύεις"
εἶ δὲ ἔτος τὴν ἀπὸ κριοῦ εἰς κριὸν περίοδον λέγεις, τίς ἄν σοι
πιστεύσειεν; εἴποιμι ἂν ἐγὼ πρὸς ᾿Ιάμβλιχον
1 σόλωνος γένος καὶ πλάτωνος: ἑξηκεστίδης γεννᾶ ΒΒ: 86-
ΟΣ ποΟΙρΐπϑ, 1 βίθχωτηδὺθ δοουβαίϊαο οδδὰ 8 κάλαισχρος Ο:
Β (-ο») χαρμήδης Ὁ 9 ἀχμὸς Ὁ 10 δῆ Ὁ 14. μαρ-
γάρω 5 18 αἷς: οἷ 6 91 ἔτι 5 λεπτὰ καὶ ἢ εἰκοστὰ (Ὁ 6
ΒΟΉΟΙΙΑ 468
Ο ἢ 88: δὰ ρΡ. 102,19
τίς ἡ ἀνδραποδώδης ϑοίξ, εἴρηται τῷ φιλοσόφῳ τούτῳ ἐν
τοῖς εἰς τὸν Ἀλκιβιάδην γραφεῖσιν αὐτῷ
σ ἢ 68" δὰ γ. 102, 298
εἴ τις λόγος δείξει, φίλε Πρόκλε, μὴ ὑπάρχειν τὰς ψυχάς,
οὐ μόνον οὐκ ἀδύνατον, ἀλλὰ καὶ ἀναγκαῖον τὰς μνήμας καὶ
ὅδ αἰσϑήσεις ποιητικὰς εἶναι τῶν ἐπιστημῶν
ΜἩ ἢ 81: δὰ Ῥ. 108, 17 ἑστώσαις
ἀρχαῖς δηλονότι" καὶ λέγοι ἂν τάς τε ἀξώνους καὶ τὰς ἀρχικάς
Ο 5 165 δὰ Ρ. 110, 23 88
ἐντεῦϑεν τὰ τοῦ Πρόκλου γεννήματα περὶ τῆς κατὰ τὸν
Φαέϑοντα μυϑολογίας πρὸς τὸ δόγμα τῶν τοιούτων ἀνδρῶν ὑπὲρ
πᾶσαν ἐλπίδα ῥφηϑέντα
Ο ἢ 88: δὰ ". 122, 118
10 ὑμεῖς ἀσεβέστατοι, ἡμεῖς δὲ τὸ τῶν χριστιανῶν γένος ἕν-
ϑεον καὶ εὐσεβέστατον
Ο ἔ 895 δὰ ὑ. 134, 188
οὐδὲν ταῦτα, Πρόκλε, διαφέρει μετοπωρινῶν ἐνυπνίων
Ο ἢ. θὅ: δὰ Ρ. 139, 38
ἀλλὰ νῦν, ὦ φίλε, οὐ γλίσχρως, ἀλλὰ καὶ παντάπασι κατα-
γελάστως, οἱ δὴ μηδὲ τὴν γραμματικὴν παχυτῆτα μετρίως ἀκρι-
16 βώσαντες τολμῶσι τὰ Ὁμήρου καὶ Ἡσιόδου ἀναλύειν, οὐκ ἀνα-
ξίως μὰ τοὺς λόγους, ἀλλὰ καὶ πάμπαν ἀξίως τῆς αὐτῶν ἀμαϑίας
Ἱ ἢ, 44 (Β) δὰ ν". 180. 1178
δύο ἀρχὰς λέγει τὴν ἐναντίωσιν τὴν πρώτην, ἥτις ἐν τῷ
σερώτῳ πέρατι καὶ τῇ πρώτῃ ἀπειρίᾳ ἐξεφάνη πρώτως
Ο ἢ 965 δὰ ν. 180, 188
πέρατος συγγενῇ καλεῖ τὰ ἐν τῇ μιᾷ συστοιχίᾳ, οἷον τὸ ἔν,
80 τὸ φῶς, τὸ ἄρρεν, τὸ περιττὸν καὶ τὰ λοιπά᾽ ἀπειρίας δὲ πάλιν
συγγενῆ τὰ λοιπά, οἷον τὸ πλῆϑος, τὸ σκότος, τὸ ϑῆλυ καὶ τὰ
ἑξῆς" ὁμοίως δὲ καὶ μικτὰ τὰ ἐν ταῖς δυεῖν συστοιχίαις. καὶ
πῶς μικτὰ λέγεται, εἴρηται αὐτῷ ἐν τοῖς Περὶ ζτῆς) κατὰ
Πλάτωνα ϑεολογίας [Ῥ. 137]
1 ϑρὴξ 5. 2. ἴὰ ρῬδιΐθ ὕῦπο ἀορογαϊ 717 ροββὶβ ζῦραν
τὰ δ: ὑπομνήματα) δρ0α οὗ Ρ». 460,4. 19 συστυχία Ὁ 28 δυ-
σὶν οἱ ΚτοΟΙ] συστυχίαις Ὁ
464 ΒΟΗΟΙΙ͂Α
Ἡ ἢ 44: (ΒΕ) δὰ ν. 130,11---Ῥ. 131, 6
ἀίδιον κρείττων πέρας
(ἔγχρονονῦ) χείρων ἄπειρον
ποιῇ διάκοσμοι ἑνάδες
ἕνωσις ἄφϑαρτον ἄρρεν
πλῆθος φϑαρτόν ϑῆλυ
οὐσία ξωή ψγοῦς
| περιττόν ὅλον εὐθύ
ἄρτιον μέρος καμπόλον
ὑπερουράνιον οὐρανία περιφορά ὑπουράνιος διάκοσμος
ἐν ἑαυτῷ ἔμψυχον ταυτόν
ἐν ἄλλῳ ἄψυχον ἕτερον
Κρόνος Ῥέα Ζεύς
| ὅμοιον χωριστόν ἴσον
ἀνόμοιον ἀχώριστον ἄνισον
ἡγεμονία ἀπόλυτον ἐγκόσμιον
Ο ἢ, 96: δὰ ὑ. 180, 2888
ἡ δευτέρα τῶν νοητῶν τριάς, ἣν αἰῶνά φασιν. ἄρρεν καὶ
θῆλυ ἡ τρίτη νοητὴ τριάς, ἣν αὐτοξῷον καλοῦσι. μεταξὺ λέγει
τὰς τρεῖς τριάδας τὰς μεταξὺ τῶν τριῶν νοητῶν καὶ τριῶν
νοερῶν τριάϑων (οἴ. ἴῃ [860]. ΡΙαὺ. 8, 16. 16)
Ο ἢ 965 δὰ Ρ. 181,1
10
15
εἶπε περὶ τούτων ἐν τῷ τετάρτῳ καὶ πέμπτῳ καὶ ἕκτῳ 10
βιβλίῳ Περὶ τῆς κατὰ Πλάτωνα θεολογίας" περὶ δὲ τῶν
τριῶν νοητῶν τριάδων καὶ τοῦ ἐπέκεινα τούτων αὐτοενὸς ἐν τῷ
πρώτῳ καὶ δευτέρῳ καὶ τρίτῳ βιβλίῳ τῆς αὐτῆς πραγ-
ματείας
Ο ἢ 915 δὰ ὑ. 181, 29 88
ὥστε κατ᾽ αὐτοὺς ϑεῖαι ψυχαὶ [καὶ] οὐ μόνον αἱ τῶν σφαι- 30
ρῶν καὶ τῶν ἀστέρων εἰσίν, ἀλλὰ καὶ ἄλλαι παρ᾽ αὐτάς
1-8 Μ: τὸ πᾶν κρείττω χείρω Β'ὶ 2 χείξω ΜΜ 8,1 αὐυἱὰ 1-
ἴθαῦ ποὰὶ υαἱᾶθο 8,23 δίκχοσμοε ὶἪ᾽ 9. ὑπερούσιον ΜῈ οὐρανία
περιφορὰ ΚΙΟ]]: ον Μ: οα Β ὅὁὑποῦνι ὃ κ'' Μ' οχι ΕΒ |
οὗ. ἴῃ [860]. Ρ] αἴομ. Ὁ. 231, 89 88 10 αὐτῶ Β 16 ἦν αἰῶν
φασι Ὁ
ΒΟΗΟΙΩ͂Α 405
ΜἩ ἴ. 445 (Β ἀβαὺυο δὰ ἃ. 12) 8Δα Ῥ. 181, 1 --- ἡ. 183, 4
κ . αἱ ἐν τῷ παντὶ δυνάμεις με
ο
σ ὑπερούσια οὐσίαι Ἢ
Ἃ αἰωνίως ἐνεργοῦντα κατὰ χρόνον ἐνεργοῦντα ᾧ
ῦ μ
ν Ψυχαί σώματα ε
ες ἀγένητα γενητα »
Ὅλα μέρη
ὑπερούσια
ἄρρεν περιττόν ἑνοποιόν μόνιμον
ϑῆλυ ἄρτιον διαιρετικόν κινητικόν
10 αἰώνικχ
---
ὅλαι οὐσίαι ---- μερικαί
ϑεῖαι ἀγγελικαί
αἱ ψυχαὶ ἐνεργοῦσι χρόνῳ᾽
αἱ ϑεῖαι αἱ ϑεοῖς ἑπόμεναι
15 οὐράνιαι. Δ --ἰἾπὸ σελήνην ἀεί Λ.. κοτέ
.--
ΞΖᾺὰ
ἀπλανεῖς πλανώμεναι ἄχραντοι κακυνόμεναι
Ο ἢ 915 δὰ ν. 182, Ἰ
ποικίλην ὅσοι προποδίζουσιν ἀναποδίξουσί τε καὶ στηρίξου-
σιν, οἷον οἱ πλάνητες πλὴν ἡλίου καὶ σελήνης
Μ ἢ 4δι δὰ ῥ. 181,1
ἴσως καὶ ἡ ἐν τῷ Φαίδρῳ [3414] δωδεκὰς διὰ τοῦτό ἔστι
850 καὶ ἡ τῶν δώδεκα ζῳδίων ἐν τῇ ἀπλανεῖ
Ἡ ἴ. 4165 δὰ Ὁ. 1806, 3188
β οὐρανὸς καὶ γένεσις
188 κοσμοῦντα οὗ κοσμούμενα οἵα ὃ ὅλον μέρας Ἡ
18 πλανήτες αὶ
ῬΒΟΟΙΥ͂Β σἂ. Ὠ ΘᾺ]. 1. 80
466 ΒΟΗΟΙΖΑ
Ζεὺς Ποσειδῶν Πλούτων
τετρακτύς" οὐράνιον αἰθέριον ὑπὲρ γῆν ὑπὸ γῆν
οὐρανὸς πῦρ ἀὴρ ὕδωρ γῆ
οἱ πλανώμενοι
ζιδβ ὃ ξῳδιακός δ
Ο ἢ 1085 δὰ ν. 148, ὅ ξωῆς
οἶμαι ξωὴν Σωκράτης λέγει βαρύτητας, κουφότητας, ϑερμό-
τητας, ξηρότητας καὶ ὅλως τὰς ποιότητας" τὸ γὰρ ψυχοῦν οὖκ
ἦν Ἡφαίστου, ἀλλὰ Ἀρτέμιδος, Ἥρας καὶ Δήμητρος. ἢ οὖν ταύ-
τας ῥητέον ζωήν, οὐ τοὺς φυσικοὺς καὶ σπερματικοὺς λόγους;
Ο ἢ, 1115 δᾶ Ρ. 146, 13 88
ὁ γὰρ ἢ κύβος ὧν ἐπὶ κύβον γεγονὼς τὸν Φ πεποίηκε τὸν ἢ᾽ 10
ἐπίπεδον δὲ τετραγωνικόν ἐστιν ὁ ὃ --- τρὶς γὰρ τὰ τρία 8 ---.
ὁ οὖν χίλια μετὰ τοῦ τετραγωνικοῦ ἐπιπέδου πεποίηκε τὸν 9.
ἀόριστον δὲ δυάδα αὐτήν φησι τὴν δυάδα᾽ ὁ γὰρ ὀχτὼ κύβος ἐξ
αὐτῆς καὶ τοῦ τέσσαρα τετραγώνου.
Θ Ὸ] Ὁ] Ὡρ᾽"ὲ]
ό.. - ὁςπ ό..
μη ἧ κ 49 δ ἃ 15
ΜἩ 485 δὰ γν. 146, 1288
κόσμος εύβος ἐπίπεδον μόρος
᾿ς Δ ,"
δύο γὰρ ἐπὶ δύο δὶς ποιοῦσι τὸν ὀκτὼ κυβικὸν ἀριϑμὸν πρῶ-
τον" οὗτος δὲ πάλιν ἐπὶ τὸν ἃ --- καὶ οὗτος γὰρ κυβικός᾽ καὶ 530
γὰρ τ ἐπὶ τ δεκάκις ἃ --- ὁ οὖν ὀκτὼ ἐπὶ τὰ ἃ ποιεῖ τὸν ὄκτα-
τισχίλια. ὃ γὰρ θ᾽ ἐπίπεδος τετραγωνικὸς ἀριϑμός --- τρὶς γὰρ
γ 8 -- ἐπὶ τὸν ἃ ὡς εἴρηται κυβικὸν ποιεῖ τὸν ἐνακισχίλια
Ο ἢ, 114 Μ ἢ 49: δὰ Ρ. 1478
Κρόνος νοερόν ἀποκαϑίσταται
Ζεύς πολιτικόν πολιτεύεται 35
ἝἜ ο]
θ σωκράτους σ 18 ; διάδα σ δΙΐοχο ἴσου 17 κόσμος: ἀτιδεὶ
κύβος 18 ΜῊ οὐ Μ α οὐ ἃ Θ" Μ ΝΘ Μ: ἀοραὶϊ καὶ
Θχοϊἀοταπὲ αὶ ἢ οὐκ ,8| ἅ πὸ] ἃ --- μονάδες ποὶ μοῖραι 20 ΜΒ
Δ4μ 21 τὰ: οχβρϑοῖθβ τὸν 22 τρεῖς Μ'
ΒΟΉΟΙΙΑ 461
Ἄρης ϑυμικόν φιλοτιμεῖται
Ἀφροδίτῃ ἐπιθυμητικόν ἐπιθυμεῖ
Ἑρμῆς λογικόν φυτικῶς
Ο ἢ 1165 Μὶ ἢ 495 δὰ ". 148, 2188
ἱερέως λόγοι ἡ τῶν ὅλων διακόσμησις
δ ἔτη ἐνακισχίλια ἡ διὰ πάντων διήκουσα ζωὴ ἕως τῆς γῆς
διὰ βραχέων λόγοε ἡ κατὰ νοῦν τῶν πολλῶν λόγων ἕνωσις
νόμοι τῆς πόλεως ἡ κατὰ νοῦν διῃρημένη δημιουργία.
ἔργον κάλλιστον ἡ εἰς ἕν ἀνατεινομέγνη διακόσμησις, τὸ καλόν
ἀπὸ τῶν γραμμά-
10. τῶν ἀνάληψις ἡ ἐπὶ τὰ παραδείγματα ἀναδρομή
ἹἙ ἴ δ05 δὰ ». 162, 12 58
κατὰ Πορφύριον
ἱερεῖς ἀρχάγγελοι ἐν οὐρανῷ
πολεμικοί δαίμονες εἰς σώματα κατιόντες ἤτοι ψυχαί
ψομεῖς ἀγελάρχαι τῶν ξῴων δαίμονες
16 ϑηρευταί Ἄρτεμις
γεωργοί Ζημήτηρ
δημιουργοί Ἥφαιστος
Ἃ ἢ δ1: δὰ γΡ. 1δ2, 2888 (Ὁ. 168, 13 88)
κατὰ τὸν θεῖον ᾿Ιάμβλιχον
ἱερεῖς δεύτεραι οὐσίαι τῶν ϑεῶν
30 νομεῖς ἐπίτροποι τῆς εἰς τὸ σῶμα ῥεπούσης ξωῆς
ϑηρευταί δυνάμεις κοσμητικαὶ τῶν ὄντων
γεωργοί τελεσιουργοὶ τῶν ἀπ᾿ οὐρανοῦ σπερμάτων δυνάμεις
μάχιμοι τῶν ϑείων ἐπιμελούμεναι πραγμάτων δυνάμεις
ΜΘ δ1: δὰ ρ. 168, 2888
κατὰ τὸν ϑεῖον Πρόκλον
45 ἱερατικόν ἀναγωγικόν,
μάχιμον φρουρητικόν
δημιουργικόν δημιουργικόν
γεωργικόν γενεσιουργόν
γνομευτικόν ἀγελαρχικὸν τῶν ζῴων
80 θηρατικόν τὸ τῶν ἐσχάτων πνευμάτων τακτικόν
1 ϑυμιτικόν Ο 2 ἐπιθυμιτικόν Ο 8 ἔοχί. « «ἰῇ φ φῦτι-
κῶς δᾶ γ᾿. 148, 8 8 ἕνα τεινομένη ΜἭ. ερεὺς ΜΝ
14.239 Ζοχί. ξωῶν; οὗ, ν». 164, 16 24 --- 80 ἰδέεκσαϊτὸ ῬΙΙ͂ΟΣ
οχίδὺ οὔδια ἢ δ0᾽ πῃ τηζ. Ἰηῦ ᾿
805"
4608
ΞΟΒΟΙΙΑ
Ο ἢ. 156... 1966 δᾷ Ῥ. 166, 886
ἐντεῦθεν ὅρα δι᾽ ὕλου τὰ περὶ τὴν ᾿4ϑηνᾶν καὶ δκόπει ὕπως
αἱ καϑ᾽ ἑβδομάδας πρόοδοι γίνονται τῶν ϑεῶν
Ο ἢ 1965 καὶ ἢ, δῦ" δᾶ ρΡ. 166, 1
μετὰ τῶν ὕλων τῶν ἐκ τοῦ δημιουργοῦ προελθόντων θεῶν
καὶ ἡ ᾿4ϑηνᾶ συνανέσχεν
Ο ἢ 1825 δὰ ν. 178, 228
δεύτερος πατὴρ ὁ Ποσειδῶν, ὥσπερ τρίτος ὁ Πλούτων
ἹἙ ἢ 61: δὰ ὑ. 178,39 ---114.11
εἴσω στηλῶν ἔξω στηλῶν οἰκήσεις
Ὀλύμπιοι Τιτᾶνες ϑεοί
στάσις ταὐτόν κίνησις θάτερον νοῦς
λόγος ἀλογία ψυχή
οὐρανός γένεσις σῶμα
Ὀρφεύς Ὀλύμπιοι Τιτᾶνες
Πυϑαγόρας κρείττονα χείρονα
Πλάτων πέρας ἄπειρον
Ο ἢ 184: Μὶ ἢ, δ15 (ΕΒ) δὰ ρΡ. 17ὕ, 18
Σιμπλικίου εἰς τὸ "ἀλλ᾽ ὁ μὲν θεῖος ᾿Ιάμβλιχος εὐμενὴς ἔστω.
Σιμπλικίου πόνος οὗτος, ᾿Ιάμβλιχε δϑῶτερ ἐάων
ἴλαϑι νικηϑείς͵ ἀλλ᾽ ὑπὸ σῶν ἐπέων
ΜἩ ἴ δ15 κα Ῥ. 1176, 6588
κατὰ Μανιχαίων
ἹἙ ἢ. 0695 δα Ῥ. 211, 888
ὅτι ἐν τῇ ἱερᾷ ϑρησκείᾳ πρωτίστην ἔχει τάξιν ἡ πυρυϑαλπὴς
ἔννοια, ἧτις ἐστὶ γνῶσις τοῦ ϑεοῦ
στοιχεῖα τῆς εὐχῆς τῆς πρὸς θεόν
... σσσσσζεεοο---ς-
γνῶσις κά- ἀναφὴ ἐμπέ- ἕνωσις
τῶν ϑείων 9αρ- πρὸς λα-
τάξεων σις ϑεόν σις
Ο ἢ 1195 Μὶ ἢ. 695 δὰ Ρ. 318, 28
ὅτι τῶν Εὐδανέμων αἱ εὐχαὶ παρ᾽ ᾿Αθηναίοις πρὸς τοὺς δη-
14 σιμπλικίου --- ἔστω οἵα ΒΒ συμπλικίου εἰς τὸ Ο: πρόκλος
1ὅ συμπλικίου Ο: σὶμπλίκιος συμπλικίου Ἅ-: σ. σιμπλικίου Ἐ
δῶτορ ΜῈ 16 ἔλαϑι Ο, αἱχ Ἰαἰοὶ ἔλλαϑι Αθϑοϊοχῦμι
10
18
ΒΟΗΟΙΙΑ 4609
μιουργικοὺς γίνονται θεούς. ὁ δὲ ᾿Αἀρριανὸς ἐν τῇ τρίτῃ
τῶν ᾿Δλεξάνδρου ἱστοριῶν [8,16,8] αὐταῖς λέξεσιν οὑτωσὶ
λέγει" καὶ νῦν κεῖνται ᾿Αϑήνησιν ἐν Κεραμεικῷ αἱ εἰ-
κόνες, ἡ ἄνιμεν ἐς πόλιν κατ᾽ ἀντικρὺ μάλιστα τοῦ Μη-
δτρῴου οὐ μανρὰν τῶν Εὐδανέμων τοῦ βωμοῦ" ὅστις
δὲ μεμύηται ταῖν ϑεαῖν ἐν Ἐλευσῖνι, οἷδε τῶν Εὐδανέ-
μὼν τὸν βωμὸν ἐπὶ τοῦ δαπέδου ὄντα
Ο ἢ 114: δὰ τ. 21, 68
νῦν δὲ οὕτως, φίλε Πρόκλε' ἐν ἵπποις γὰρ καὶ ἡμίοσι καὶ
χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ προσέτι τῷ δύνασθαι βλάπτειν" εἰ ἄρα
10 καὶ βλάπτουσι τοὺς μετρίως τὴν ἀλήϑειαν μεταδιώκοντας καὶ
τὸ τῆς ἐπιστήμης φῶς ἑαντοῖς ἀνάψαι σπεύδοντας" ὅπερ δὴ
οὖν ἔλεγον' ἐν χρήμασιν καὶ ψευδομένῃ δυνάμει τὸ καλὸν τί-
ϑενται
Ο ἢ 114" δὰ Ρ. 316, 198
ἄλλη σωφροσύνη αὕτη τῆς καϑωμιλημένης
Μ ἢ 11" δὰ νυ. 390, 368
1δ ὅτι ἐν τοῖς ἀξζώνοις ϑεοῖς δύο εἰσὶν ἑἐξάδες, ἀρρενικὴ καὶ
ϑηλνκή" καὶ ἐν Φαίδρῳ [2414] ταύτην ὁ Πλάτων λέγει τὴν
δωδεκάδα
Ο ἔ 1915 Μὶ ἢ 1δ" δὰ ῃ. 2388, 158
ὄντως Ῥοὺβ ὄν
οὐκ ὄντως
αἰσϑητὸν οὐκ ὄν
Ο ἔ 1925 δὰ ". 2388, 1888
τὸ "ἀεὶ ὅτι μὲν τῷ ὄντι προσετέϑη, δῆλον εἶπε γάρ᾽ τί {τὸν
3 οὕτως Μ ὃ κεῖται ΜΙ ὀ κεραμιῶ Ὁ 4 ἡ ἄνιμεν σ:
καὶ ἄνειμεν ΜΘ τὴν πόλιν Αττ ὅ ὥς τις Ὁ θ8 οἷδε τὸν
Εὐδανέμου βωμὸν Αττ. 9. καϑωμιλημένης ΚτΟ]]: καϑὲν μ μέ-
ψφης 18 ὕλη σ: ΓῸΜΙΝΗ Μ ([ὖὐ οἰα ὙΔΗῚ ἐα.
ψυχ ΓΜ
410 ΒΟΗΟΙΙ͂Α
ὅν ἀεί; διὰ τί οὖν μὴ προσετέθη τὸ “ἀεὶ᾽ ἣ τὸ ᾿ποτὲ᾽ τῷ γινο-
μένῳ, ἵνα ἦν τὸ λεγόμενον" εἰ τὸ γιγνόμενον ἀεὶ ἣ οὕτως"
τί τὸ γινόμενον ποτέ; τῷ γὰρ ἀεὶ ὄντι ἀντιϑέτως ἔχει τὸ
ἀεὶ γινόμενον ἢ τὸ ποτὲ γινόμενον
Ἕ 1. 165 κἃ ν». 384,28 88
τὸ ἀεὶ ὄν δ
κατ᾽ αἰτίαν καθ᾽ ὕπαρξιν κατὰ μέϑεξιν
--- ᾿ ς-.---
ὁλικόν μερικόν
ὑπερκόσμιον ἐγκόσμιον
-- -
θεῖον μετὰ ϑεόν
εἶναι ἐνεργεῖν εἶναι ἐνεργεῖν 10
Ο ἢ. 1985 μὰ Ῥ. 334, 26 58
πρώτως αἰώνιον καὶ νοητὸν αἰώνιον [καὶ] τὸ αὐτοξῷόν ἐστι.
δεύτερον δὲ αἰώνιον καὶ νοητὸν ἅμα καὶ νοερὸν αἱ μετὰ τὸ
αὐτοξῷον τρεῖς τριάδες. τρίτον δὲ νοερὸν αἰώνιον ὁ Κρόνος,
ἡ Ῥέα καὶ ὁ Ζεὺς καὶ αἱ ὑπὸ τὴν τριάδα ταύτην τάξεις πᾶσαι.
ὁλικὸν δὲ [νοερὸν] αἰώνιον ἢ ὁμοῦ τὴν» τριάδα λέγει Κρόνον 1δ
ἹῬέαζ(ν» Δία ἢ τὸν Δία μόνον. μερικὸν δὲ αἰώνιον τὰ ὑπερ-
κόσμια καὶ ἐγκόσμια. τίνα δὲ ταῦτα μεμαϑήκαμεν ἐν τῷ Παρ-
μενίδῃ καὶ Περὶ τῆς κατὰ Πλάτωνα ϑεολογίας βιβλίοις
τοῦ Πρόκλου
ἹἙ ἴ 110 δὰ γν. 238, 2788
γ αὐτό πρώτως παράδειγμα γ᾽ 549
αὐ ὅπερ καϑαῤῶς ἀμιγῶς ὃν πρώτως αἱ
β ἀεί ἀμετάβλητον αἰών
Μ { 11ὰ (Β) δὰ ν. 389, 37
ὅτι ἐπὶ τῶν αὐθυποστάτων συντρέχει ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ τό τε
ποιητικὸν καὶ τὸ παραδειγματικὸν καὶ τὸ τελικόν τὸ μὲν γὰρ
ὅτι ἀεί ἐστι καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἔχει τὸν ποιοῦντα, τὸ δὲ ὅτι 35
5. δὴ ἦ τ6] εἴη τί: καὶ 6 8 τῷ: τὸ Ο 96 τοῦ-
του Ἐ 5].
ΒΟΗΟΙΙΑ 471
ἁπλοῦν καὶ διὰ τοῦτο οὖκ ἔχει παράδειγμα, τὸ δὲ ὅτι τέλειον
καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἔχει τελικόν, ὥστε ὁ οὐρανός, καϑὸ σῶμα
ἔχει, οὐκ αὐθυπόστατος
ἹἩ ἢ 115 δὰ ». 489, 268
δι᾽ ὅ τελικόν τὰ ἀτελῆ
δ πρὸς ὅ παραϑειγματικόν τὰ σύνθετα καὶ αἱ εἰκόνες
ὑφ᾽ οὗ ποιητικόν τὰ οὐκ αὐθυπόστατα
ΜἙ ἢ, 18: δὰ ὑ. 241, 36 58
ἡ γένεσις ϑιχῶς λέγεται
ἐπὶ ϑεῶν Ὅμηρος [Ε 8917" ἐπὶ τῶν σύστοιχον ἐχόντων
εἰ δέτευ ἐξ ἄλλου γε τὴν ἀπώλειαν
10 ϑεῶν γένευ
Μ . 19: δὰ Ὁ. 348, 2788
ἔστι καϑ᾽ ὕπαρξιν
τὸ πρῶτον νοητὸν τὸ νοητὸν καὶ νοερὸν ὁ νοῦς νοερὸς ἔχει
ταυτὸν καὶ νόησις ἔστι μὲν νόησις, ἔχει τὴν νόησιν, ὁρᾷ
δὲ τὸ νοητόν δὲ τὸ νοητόν
Ο 308: 208: Μ ἢ 195 (Β) δὰ γ". 248, 2788
16 Ο βίῃρτιβ νοήσεως φΘΠΘΙΙΡΤΙΒ ἱπ τορ. ᾿ΠΡΘΧΊΟΥΘ πυτηοσΐβ δὰ-
βοσρεϊθ ἃ β 7 (ὅν ἔ δ, 'ἰῃὰ πιρ. οχύθχϊοσο δάαϊῦ μδοςὸ (ΕΒ
αἰτυχηαπθ ὀχΒέ ρον Ἵ ἴῃ τηρ᾿ οχίοσίοσθ, Βὶ ἰδοσϑυΐὺ πὶ χαρ΄. ᾿Π ΘΧΪΟΓΘ):
ἡ τῶν νοητῶν ἀκρότης ] ἡ οὐρανία ] ἡ Κρονία ] ἡ ἀρχική ]
ἡ ἄξωνος ] ἡ ξωναία
ΜἙ 19. δὰ ϑυπάθτῃ Ἰοοθπ)
30 ἐπὶ τῶν νοητῶν κρυφίων | ἐπὶ τῶν συνεκτιχῶν | ἐπὶ τῶν
κρονίων | ἐπὶ τῶν ἀρχόντων | ἐπὶ τῶν ἀξώνων | ἐπὶ τῶν ξωναίων
, Ἢ ἢ. 195 δὰ ουμπάθσχῃ Ἰοοῦχα
ὥσπερ ἐπὶ ψυχῆς ταὐτόν φαμεν κυρίως ψυχὴν καὶ ζωὴν καὶ
κίνησιν, οὕτως ἐπὶ νοῦ ταυτόν φαμὲν κυρίως νοῦν καὶ νόησιν"
πᾶς γὰρ νοῦς ἐν αἰῶνι τήν τε οὐσίαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν
46 ἐνέργειαν ἱδρυσάμενος, δῆλον ὅτι αἰωνίως καὶ ἀιδίως ὧν καὶ
ἐνεργήσει αἰωνίως, τοῦτο δέ ἐσέι νοήσει ἀιδίως. ταὐτὸν ἄρα ἐπὶ
11 Ῥχϑοβοσ. β: ποσαχῶς ἡ νόησις 118 οὗ, ογ. οδδ]ὰ. 46
ΡῬχοοὶ. ἱῃ Τῆμλ. 262. Β
472 ΒΟΉΗΟΙΩ͂Α
νοῦ νοῦς καὶ νόησις, ἀλλ᾽ οὐκέτι ἐπὶ ψυχῆς τῆς ἐν παρατάσει χρό-
ψου νοούσης, καὶ οὐχ ἅμα πάντα, ὥσπερ ὁ νοῦς ἅμα πάντα νοεῖ
Μ . 19: δὰ Ρ. 340, 19
δευτέραν δυάδα φησὶ δόξαν καὶ αἴσϑησιν ἐν τῇ ἀποδόσει
τοῦ γεννητοῦ παρειλημμένην
Μ ἢ 805 (Β) δὰ γ". 248, 2988
νόησις ἀμεταβάτως δ
διάνοια καὶ λόγος μεταβατικῶς
δόξα μετὰ λόγου γνῶσις καὶ ἀναιτίως
αἴσθησις ἄλογος γνῶσις τῶν παϑῶν
αἰσϑητήριον σάϑος
Ο ἢ 2117: δὰ γ. 267, 2488
γνωστέον ἄρα ἡ ὕλη νόϑῳ λόγῳ καὶ αἰσθήσει ἀναισϑήτῳ. 10
τίς οὐκ ἄν σε θαυμάσειε καὶ χάριτας μεγάλας ἐς ἀεὶ μεμνήσεται,
φίλε Πρόκλε. νοῦν νόϑον λέγει τὸ ἕν καὶ οἷον ἄνϑος τῆς ψυχῆς
ΜἙ ἴ 845 (Β) δᾶ ν". 261, 8.88
τὸ αἴτιον
᾿ ἢ καϑ᾽ αὐτό ἢ κατὰ συμβεβηκός
ἢ προσεχῶς ἢ πόρρωϑεν 16
ἢ ἁπλᾶ ἢ συμπεπλεγμένα
ἢ δυνάμει ἢ ἐνεργείᾳ
ΜἩ ἴ 845 (Β) δὰ ". 2361, 188
κατὰ ᾿Αριστοτέλη
“-ςπσ--
ὑλικόν εἰδικόν ποιητικόν τελικόν
ἐξ οὗ καϑ᾽ ὅ ὅϑεν δι’ ὅ
Μ ἢ 84" (Β) δὰ ν". 361,148: οὗ ν». 268, 1985 867, 13 88
κατὰ Πλάτωνα
ὑλικόν εἰδικόν ὀργανικόν ποιητικόν παραδειγματικόν τελικόν
ἐν ὦ ῦ δι’ οὗ ὑφ᾽ οὗ πρὸς ὅ δι᾽ ὅ
90
ὁ λόγος [ἢ διάνοια Ῥοβίθϑδ 8Δ41.] μεταβάτως Βὶ ἴ γνῶσις μετα-
λόγουΒ 8 γνῶσις ἄλογος ΒΒ 9Εγν.348,,4 10 γνωστὴ οἱ ΚτΟ]]
10 ἢ ἁπλοῦν... ἢ συμπεπλεγμένον Ἀ 18 δῶς τὸ αἴτιον κατὰ
ἀριστοτέλη τετραχῶς 21 κατὰ δὲ πλάτωνα ἑἐξαχῶς Ἀ.
ΒΟΗΟΙΙΑ 418
ΜἩ ἴ 865 (Β) δὰ Ὁ. 267, 12 88
τὸ ἄπειρον διχῶς ἔστιν ἀκούειν, ἢ κατὰ τὸν χρόνον ἄπειρον
ἢ κατὰ τὴν ἰσχύν" ἢ γὰρ τὴν ἐπ᾽ ἄπειρον ἀρκοῦσαν ἢ τὴν μὴ
ἔχουσαν ὑπερβολὴν νοοῦμεν διὰ τοῦ ἀπείρου. τοῦ ᾿Αριστοτέλους
λαμβάνοντος τὸ ἕν τῶν σημαινομένων ἐπὶ τοῦ χρόνου οὐκ ἔδει
δ ἀκούειν" αὐτὸς γοῦν ἐστιν ὁ μαχόμενος πρὸς τὴν ἐπισχευαστὴν
ἀθανασίαν ἐν τῇ Περὶ Οὐρανοῦ [β 1. 38858]" δοκεῖ δὲ οἷς
ὁ φιλόσοφος λέγει συγκατατίθεσθαι, ὁπόταν λέγῃ ἐν Φυσικῇ
[9 6. 269" 298], τὴν ἄπειρον τοῦ οὐρανοῦ κίνησιν χωριστὸν
αἴτιον κινεῖζν»
Ἱ ἴ 895 905 δὰ γ. 278, 198
10 ἀλλὰ τοῦτο καὶ ἐπὶ ψυχῆς ἁρμόσει λέγειν, ὅτι χωρισϑεῖσα
τῆς παραγούσης αὐτὴν ϑημιουργικῆς αἰτίας οὐκ ἂν ἔτι εἴη. τίς
οὖν ἡ διαφορά, δι᾽ ἣν τὸν μὲν κόσμον κατὰ τὸν ἄπειρον χρόνον
γίγνεσθαί φαμεν, τὴν δὲ ψυχὴν αἰώνιον ἔχειν τὴν οὐσίαν, εἰ
καὶ μὴ τὴν δύναμιν μηδὲ τὴν ἐνέργειαν; ὅτι ἡ μὲν ψυχὴ ἀσώ-
18 ματός τέ ἐστι καὶ παντὸς σώματος χωριστὴ κατ᾽ οὐσίαν, διὰ
τοῦτο οὐ παράγεται, ὡς ἔχουσά τι καὶ αὐθυπόστατον,͵ αὐτὴν ταύ-
την τὴν τοῦ παράγειν καὶ τελειοῦν ἑαυτὴν δύναμιν ἐκ τῆς παρ-
αγούσης αὐτὴν αἰτίας δεχομένη᾽ ὡς γάρ τοι καὶ ταύτην ὃ δημι-
ουργὸς ὑφίστησι ϑυναμένην συμπαράγειν ἑαυτὴν τῇ πρώτῃ τῆς
30 συστάσεως αὐτῆς αἰτίᾳ. διό, ὡς εἴρηται ϑείως ἐν τοῖς πρό-
τερον, οὐκ ἂν λέγοιτο γίνεσϑαι μόνον ἀπ᾽ αἰτίας", ἀλλὰ καὶ
ἱκανὸς δέχεσθαι ἀπ᾽ αἰτίας κὶ τ κι, τοῦ κόσμου γίνεσϑαι μόνως ἀπ᾽
αἰτίας λεγομένου, διότι οὐδὲν ἔχων αὐθυπόστατον --- ἐπεὶ οὐδὲ
τελειοῦν ἑαυτὸν δύναται --- ἅτε σύνθετος ὧν ἐξ ὕλης καὶ εἴδους,
85 πᾶν ὃ ἔχει ἐκ τῆς δημιουργικῆς μόνως ἔχει δυνάμεως κατὰ μέρος
ἐπιναούσης αὐτῷ, τὴν τοῦ συνέχεσϑαί τὲ καὶ κινεῖσθαι πεπερα-
σμένην δύναμιν
Ο ἢ 26δὅ᾽ δὰ ". 808, 32 ἑβδομάϑι
τὰς ἑπτά φησι τριάδας᾽ τρεῖς γὰρ νοηταὶ καὶ τρεῖς ἅμα
γνοηταὶ καὶ νοεραί. εἶτα τριὰς νοερὰ καὶ μονάδες αὐτῆς" Κρό-
8ὺ νος Ῥέα Ζεύς
9 κινεῖ ΜῈ: ὁχὰ ΚτΟ]] | δἀ τὺ Β: καλῶς δὴ λέγων καὶ ἀξίως
ἑαυτοῦ 18 δεχομένην ΜΞ καὶ ταύτην: Θοταρθοηάϊθιῃι πὖ αἱἀοίαγ
ῬϑΥξΙΘΌ]86 καὶ ουἱϊ Βαρταβοσίρία ϑβὺ Πἰίοσα τ, ϑϑουπίυσ κά αὐτην
208 Ἰοουβ ᾿ἱποθοσίΐαβὀ 32 ροββὶβ ζτὴν τοῦ παράγειν ἑαυτὴν δύνα-
μινδ 26 αὐτῷ ΚΙΟ]]: αὐτὸ Μ 21] δυνάμεως Μ
414 ΒΟΗΟΙΖΑ
Ο ἢ 2715 δὰ γ». 314,28
σρῶτος βασιλεὺς ὁ Φάνης" ὁ γὰρ αἰὼν καὶ ἡ πρώτη τριὰς
ὑπὲρ τὴν τοῦ βασιλέως εἰσὶ τάξιν. δεύτερος βασιλεὺς ἡ Νύξ. ἡ
πρώτη τῶν νοητῶν ἅμα καὶ νοερῶν τριάϑδων τριάς. τρίτος βα-
σιλεὺς ὁ Οὐρανός, ἡ ϑευτέρα τριὰς τῶν αὐτῶν, {τῶν νοητῶν
ἄμα καὶ νοερῶν τριάδων. τέταρτος ὁ Αἰϑήρ, ἡ τρίτη τῶν αὖ-
τῶν τριάς. πέμπτος ὁ Ζεύς. δὰ ΡχΟΟΙΪ. ᾿π Τῆι. 2914
Ο ἢ 2185 δὰ Ρ. 8325, 34
τὸ “ἠρώτα᾽ οὐ πρὸς τὸν Λογγῖνον, ἀλλὰ πρὸς τὸν Συριανὸν
συνταχτέον᾽ διὸ ὑποστικτέον εἰς τὸ “ὁ Λογγῖνος᾽ καὶ οὕτως ἔπα-
κτέον τὸ “ἠρώτα᾽ δηλονότι ὁ Συριανός, ἀλλ᾽ οὐχ ὁ Λογγῖνος
Ο ἢ 381: δὰ Ρ. 894, 99
δῆλον ἐντεῦθεν ὅτι Ἦρικεπαῖος καὶ ὁ Φάνης ὁ αὐτός ἐστιν
ὥστε τὸ αὐτοξῶόν ἐστι καὶ Ἦρικεπαῖος καὶ Φάνης καὶ Διόνυσος
Ο ἢ, 3845 δὰ Ρ. 829, 28
οὗ τὸ παράδειγμα ἀεὶ ὅν ἐστι, καλόν
τὸ πρὸς ἀΐδιον παράδειγμα γεγονὸς καλόν
οὗ τὸ παράδειγμα γενητόν, οὐ καλόν
τὸ πρὸς γενητὸν γεγονὸς οὐ καλόν
Ο ἢ 29ὅ: δὰ Ῥ. 889, 22 88 τς
δημιουργός ἀφανεῖς ξωαί περίληψις τοῦ ὕρου τοῦ παντός
Τίμαιος ἡ τῶν πραγμά- πρόληψις καὶ προδιορισμὸς τοῦ
τῶν θεωρία τρόπου τῶν λόγων τῆς ὅλης
ϑεωρίας
10. 11 ἠρισκεπαῖος Ὁ 11 οὗ ν». 838618 17 προσδιορι-
σμὸς Ὁ
156
1118 υἱχ ῥχοβοῖΐασ, ἢπο ΒΡΡΟΒΟ:
. 4, 4 ἐπιδείξει Ἡ
. δ, 8 συνέστηκε ἮΝ
Ρ.
Ὁ Ὁ Ὁ 5 Ὁ Ὁ Ὁ
“5 Ὁ ΡΣ συ 5" Ὁ
ΑΠΘΕΝΘΌΑ ΕΤ' ΟΟΒΒΙΟΘΕΝΘΌΑ
ϑοουσδοσοια ἱπύοσίτα ἡϑοῦμβ ΟΟ]] δ ϊομθυα ΟΟα 1018 Ἡ υ8α00
δὰ ν». 82, 2 υδιίδβ ᾿ϑούζομθθ βϑίοδβ, οὐΐδυαβθὶ ἰοχύαϊ τοϑυϊαθηῃαο
ὅ, 81 ὁ οι ΝΥ
6, ὁ τὸν οτχῃ Ν
Ἴ, 16 τούτου ἮΝ
Ἴ,) 18 δὴ οἵὰ Ν
Ἱ 28 τῆς οἵὰ Ν
9, 13 ἐς Ν
. 9. 26 εἰρημένον
. δ, ὅ ἐγκόσμιοι οἱ 8
1 δάῃ. δηΐθ δὴ δαάρ 10
Ἴ, 18 λέγομεν Ῥ
8, 38 πᾶ ϑκαστον ὃ
9. 6 ἀνταφεστιάσαι ς 8080].
Ρ]αί. ὥ
10, 27 τὸ Ν
11,1 αὑτοῦ Ῥ Ὀΐδ
21. 11 ζὔπου δὲ ἴῃ οἔΐδιῃ ᾧ
28, 18 οὗ 8080]. ἈἘ
. 39, 18 γράφεται λόγων 8080].
Ἅ αυοὰ οχμὶροῦ Α
29, 16 τὸ ἄλογον οἱ ὦ
29, 24 τϑούϊυβ ἔοτὺ. συναγω-
γοῦ
86. 6 παντοδύναμον 5: -ος
8080]. Μμὶ
. 41, 12 βουῦ. ὑπό τινων
. 48, 21 τοῖς Ο: ἴῃ τῆς ΟΟΥΤ
Ρ' βοῇ]. ἰριύασ τῆς τοῖς
ο ΝΜ
ὅ0, ὅ ἡγουμένους Οὶ
Ῥ.
Ρ.
Ῥ.
ἘΞ ΘΙ Θ Ὁ
Ὁ Ὁ Ὁ Ὁ 95 Ό σΌ
10, 16 πρῶτος ΝἩ
18. 8 τῶ Μ: οι Ῥ: αὐτῶ Ν
14, 12 προστεϑεῖσθαι ἮΝ
16, ὅ πολλαχοῦ ἄλλοϑι Ν
18, 21 χρυσείοις ἘΡῬ
28, 31 ἐν αὐτοῖς ἘΡ: ἕαυ-
τῆς Ἦ
29, 1 ρΡοβὲ αὐτῶν ἴη8 Νἢ δ᾽
81, 10 φληναφεῖν ἮἩ
. δ δάῃ. γσὸ 37 βοσῖρ. 20
.64, 22 8646: σομφῶδες Ο:
σοφῶδες Ῥ
61, ὅ διαιτητικῆς οἱ 8
11,1ὅ 8 οἷἁὁ ῬΒοσθογα!β ἔγρ. 4}.
91, 29 ἑαυτῆ Ν
97, 19 νόμος Θχϊθοὺ οἰΐαπι
100, 9 (ὡς ἐξηρτημένη. ἔκ
τε ΟἹ ᾧ, Ρίυγα αἀοδβίαοταῦ 8
102, 4 ἔχειν Ν᾽
. 104, 22 ἀεὶ ΝΡ
,. 106, 16 ἣ {γὰρΣ οἱ ὁ
1060, 19 δὴ οἱ 8
106, 29 διὰ τί οἱ ὁ
111, 19 80γἱῦ. ἔσχατόν ἐστιν
οαμῃ ΟΝ
116. 20 τϑυϊοσϑχὰ θοῦ ομΘσα
ΟΧΒΙθ αὶ Ρ. ΧΙ,
120, 2688 οὗ. ΤΏΔ168 8δρ. Ὀίοχ.
Ιδοτῦ. 1 81
121. 19 δάῃ. βοσί. “τὸν αὖὐ-
τὸν Ῥ ΔἸΐοχο τὸν οὔ
Live Music Archive
Librivox Free Audio
Metropolitan Museum
Cleveland Museum of Art
Internet Arcade
Console Living Room
Books to Borrow
Open Library
TV News
Understanding 9/11