Profit and loss, no, Call agus buannachd

Digitized by the Internet Archive
in 2013

http://archive.org/details/profitlossnocall1800glas

* No. 47.

PROFIT AND LOSS;

NO

CALL AGUS BUANNACHD.

Tha eòlas aig gach ceannaiche air brìgh nam briathra
Call agus Buannachd. Is tiodal iad oscionn cunntas
ann a leabhraichibh, a thà taisbeanadh staid gnothuichibh
agus o'iin faic e aig aon sealladh, co dhiùbh a tha e soirbh-
eacha' no nach eil. 'Nuair bha mis a'm òganach anns an
scoil, bha e glè dhoilich dhomh a thuigsinn cionnus a
dh'f heudadh da ni co mor an aghaidh a chèile a bhi air an
cur anns an aon chunntas ; agus mhinich a Maighstir-scoil an
nì so, le innseadh dhomh gu robh an call uile a dol a chum
aon taobh, agus a bhuannachd a dol a chum an taoibh eile.

Tha leabhar ann gu mor is cudthromach na Lèdger*
ceannuiche, anns am bheil na briathra cèudna air an gnàth-
acha' a thaoibh cunntais bu choir do gach duine a ghabhail
dheth fèin, a chum a thuigsinn am bheil a chùisean ann a
staid soirbbichidh no ann an staid sgriosaidh. 'S iad na
briathra, Mata xvi. 26. " Ciod an tairbhe a ta ann do
dhuine, ge do chosnadh e an saoghal uile, agus anam fein
a chall ?" An so tha ceist, Caìl agus Buannachd, gu soil-
leir air a cur sios. Ata i air a cur ris gach duine agus ris
gach inbhe dhaoine gun eadardhealacha' sam bith, do bhri
gu bheil na h uile fillte innte. Tha buannachd an t-saoghaii
agus call an anma air an aon taobh, agus buannachd an
anma, le feudaidh e bhi, call an t-saoghail air an taobh eile.
Shaoilte, aig e chèud sealladh, gu bheil call agus buan-
nachd air gach taobh, ach an uair a tha' n cunntas air a
sgrùdadh,f agus air dheanamh suas, chithear gur call an
t-iomlan air an aon taobh, agus gur buannachd an t-iomlan
air an taobh eile : — oir cha bhuannachd, buannachd an
t-saoghail ma chaillear an t-anam, agus cha chall call an
t-saoghail ma shaorar an t-anam.

'Nuair chuir losa Criosd a cheist so ra dheisciobluibh,
bha e làn fhiosrach air a cudthrom, mar luidh i dlù r'am
buannachd shiorruidh. Cha neil a cheist a bheag sam bith
* Leabhar cunntais. f Aìr a cheasnachadh.

Glasgow Religious Tract Society ; Depositories, 158, Trongate
and 99, Buchanan Street.

2 CALL AGUS BUANNACHD. 494

n'is lugha cudthrom do'n neach a lèughas an leabhar bheag
so. Tha e uimesin air earalachadh an gnothuch a ghabhal
gu cudthromach gu cridhe. Dealbhadh e air a shon fèin
freagradh do n' cheist, Ciod an tairbhe a ta ann do dhuine,
ge do chosnadh e an saoghal uile agus anam fèin a chall ?
Is aithne do Iosa Criosd luach an t-saoghail, oir is e
chruthaich e agus gach ni a ta ann; agus is aithne dha luach
anam an duine, a chruthaich e neo-bhàsmhor. Tha 'n
saoghal air a dhealbh do nithe truaillidh. Tha e air òr-
duchadh chum sgrios agus ann an uine gheàrr bithidh e air
a losgadh suas: ach bithidh an t-anam beo gu bràth. Cha
neil milte do mhilte do linnibh ach mar a mhoment a chaidh
seachad a nuair a choimeasar aid ris an ùine is beo an
t-anam. Cia luachmhor e uimesin ! Cha chomasach an
t-iomlan do ainglibh neamh a luach àireamh.

Luachmhor do-chur-an-cèill mar a ta e, chaìlleadh e.
'Seagh a Leughadair, tha anam gach fir agus mnatha a tha
air am breith a chum an t-saòghail cailte. Cha 'n ann caillte
thaobh bith, oir cha 'n f heud sin gu biàth tachairt, ach
caillte thaobh gach ni tha buannachdail ann am bith.
Caillte thaobh seilbh ann am fabhar Dè ; agus uimesin
caillte thaobh sonais, agus buailteach do gach ni tha uabh-
asach ann am fearg an Dè Uilechumhachdaich. 'Se so
toradh a pheacaidh, an ni's aobhar do gach truaigh agus
bàs a tha anns an t-saoghail. Sgar am peacadh an duine o
Dhia, an sin bha e caillte ; agus tha gach peacadh a tha e
cur an gniomh na thoradh agus na f hianuis air gu bheil e
caillte. " Dbamhairc an Tighearn anuas o nèamh air cloion
nan daoine a dh'fèuchainn an robh neach ann a bha dean-
arah maith, ach cha d'f huar e aon ;— bha aid uile caillte,
oir chaidh aid uile air seacharan," Salm xiv. 1 — 3.

Nuair a tha na scriobtuire a cur an cèill gu bheil na h-uile
dhaoine caillte, cha'n ann chum an treòracha' gu ea-dòchas,
mar gu 'm biodh e neo-chomasach an call a leasachadh ;
oir tha iad cur an cèill gun d'thanig Mac an Duine a shir-
readh agus a theàrnadh a ni sin a bha caillte. Chaidh sinn
uile, mar chaoraich air seacharan ; thionndaidh sinn, gach
aon g'a shlighe fein ; agus leag an Tighearn air-san aingidh-
eachd gach aoin dinn. Isa. liii. 6. Ghiùlain e peacanna an
iomlain a chreid, no a chreideas ann gu bràth. Air an
doigh so rinn e ullachadh arson saoradh a ni sin bha caillte :
agus mar thoradh air na rinn agus na dh'f huiling e, tha
sluagh doà-ireamh do pheacich chaillte air an saoradh.

495 CALL AGUS BUANNACHD. S

Thug e a bheatha fein na h-èirig arson na droing a bha
caillte. Mar sin a tha sinn a cluinntinn abstol ag radh
" Ghiùlan e ar peacanna 'na chorp fèin air a chrann, cliura
air dhuinne bhi marbh do n' pheacadh, gu'm bitheamaid beò
do dh'fhireantachd : neach a tha sibh air bhur slanuchadh
le bhuillibh : Oir bha sibh mar chaoraich a dol air seacharan :
ach philleadh sibh anis chum Buachaille agus Easbuig bhur
n-anaman," 1 Phead ii. 24, 25.

Ann ar staid nàdurra tha sinn uile fuidh fhiachaibh do
lagh agus do cheartas Dè, oir " is malluichte gach aon
nach buanaich anns na h-uile nithe a ta sgriobht ann an
leabhar an lagha chum an deaneamh," Gal. iii. 10. Uime
sin is uabhasach an t-suim a tha seasamh 'nar 'n aghaidh 'sa
chunntas sìn. Is fiachaibh ciont agus neo-fhireantachd iad
nach comasach do dhuine air bith ìocadh gu bràth air a
shon fèin, no crèutair sam bith eile as a leth : ach an nuair
a tha Criosd a tabhairt peacach caillte air bith, gu bhi cur
a dhòchas Annsan, agus gu cùl chuir ris gach dùil bh'aige
ri fhiachaibh fein iocadh ; tha fireantachd iomlan Chriosd
air a meas do n' pheacach sin mar làn f hreagradh do
agartas* lagh agus ceartais 'na aghaidh. Air do Dhia,
Athair agus Breitheamh nan uile a bhi làn toilichte le
fireantachd a Mhic ghràdhaich tha e ga measf don pheac-
ach chreideach mar fhireantachd, — tha e maitheadh fiach-
adh na neo-f hireantachd a bha na aghaidh, agus tha e ga
aisig chum a dheadh-ghean, an ni se beatha. An sin their-
ear ma leithid sin do neach, " Bha e marbh agus tha e beò
arìs, agus bha e caillte, agus fhuaradh e."

" Is ann mar sin a ghràdhaich Dia an saoghal, gu'n d' thug
e aon-ghin Mhic fein chum 's ge b'è neach a chreideas ann
nach sgriosar e, ach gu 'm bi a bheatha shiorruidh aige."
Eoin iii. 16. Thainig Criosd a chum an t-saoghail marair
a chur leis an Athair, agus, an uair a thoisich e ag àm air
bith air labhairt mu ghnothuichibh Athair, 's ann mar ri
daoine caillte a labhair e ri peacachaibh. " Chuireadh
mise,'' deir e, " chum caoraich chaillte tighe Israel."
" Thainig mise" (oir bu Teachdaire toileach Criosd) " cha 'n
ann a ghairm nam fìrean ach nam peacach a chum aithreach-
ais." Rinn na Scriobhuichean agus na Phairisich gearan
'na aghaidh, ag radh, " Tha'n duine so a gabhail pheacaich
do ionnsuidh, agus ag itheadh maille riu." Ghabh Criosd
ri so mar fhìrinn, gu h-ealamh agus dh'fhìrinnich 6e e fèin
• larrtas. f Tha e ga cur ri cunntas a pheacaich.

4 ** CALL AGUS BUANNACHD. 496

anns an ni a bha e deanamh le cosmhalachd na caorach
caillte, a bhuinn airgid, agus a Mhic struidheil. Lucas xv.
Mar gu'n abradh e, 'se mo gnothuich àirid-sa peacaich a
shirreadh* amach agus gabhail riù. C'àite am bu chòir do
fhear-teagaisg a bhi ach ameasg nan aineolach — do leigh a
bhi, ach ameasg nan daoine tinne — do fhear-saoraidh a
bhi, ach ameasg nam muinntir chaillte ? Air dha obair a
chriochnachadh air thalamh trid a bheath a leagadh sios
arson a chaorach caillte, — dhèirich e o na marbhaibh, agus
thug e ùghdaras d'a abstolaibh gu dol feadh an t-saoghail gu
h-iomlan agus an soisgeul a shearmonacha do gach dùil,-|- a'
gealltuinn ge be chreideadh gu 'rn biodh aid air an saoradh.

Am feadh a tha aig na peacaich a thig dh'ionnsuidh
Chriosd, gach ni a chaill aid air a làn aisig dhoibh annsan :
's èigin dhoibhsan leis nach àill teach.4 da ionusuidh buan-
achadh mar a tha aid, 'n an staid chaillte. Cha neil aid a
mochachail 'san àm ta làthair, air am fior staid, ach tha 'n
t-àm a' teachd anns am bi e neo-chomasach dhoibh buan-
achadh ann an aineolas air. Nuair chur Criosd a cheist,
" Ciod a bhuannachd a ta ann do dhuine, ge do chosnadh
e an saoghal uile, agus anam fein a chall ?" — cha be call
dhaoine 's an àm a ta làthair amhàin a bh'aig na bheachd,
ach gu h-àirid call siorruidh nan uile a dhùilteadh èisdeachd
ris, agus a bhi umhal dhà. Bheir iadsan uile leagas do là na
slàinte dhol seachad, agus gheibh bàs nam peacanaibh, call
on*a fein a bhitheas neo-chriochnichte agus do-leasaichte, —
eadhon calldachd siorruidh an anma fein. Càit an sin am
bheil am buannachd ged do chosnadh iad an saoghal uile ?

A Lèughadair, tha a cheist so air a cur riutsa. Is ni
cinnteach e, gu bheil anam neo bhàsmhor agad ; agus co
cinnteach, gun chailleadh e a thaobh a pheacaidh ; tha e
cinnteach mar an cèudna gun d'thainig Criosd a shirreadh
agus a thearnadh a ni sin a bha caillte. Mu chreideas tu an
ni a deir esan uime fein, agus mo thig thu da ionnsuidh arson
slàinte, teàrnar thu gn cinnteach ; buithinnidhj tu t-anam
fein, — agus seiìbhichidh tu sonas siorruidh. Ach mar àill
leat teachd gu Criosd arson slàinte, raa ghràdhaicheas tu
an saoghal a ta làthair agus gu'n roghnaich thu e, an sin gu
cinnteach bithidh t-arjam caillte, agus caillte gu siorruidh.

Ann an cur an cèill na nithe cinnteach so, cha neil mi
labhairt ann an teagamh : Tha focal an Tighearna tabhairt
fianuis orra uile, agus cha neil ui air bith is cinntiche na
* Iarruidh. f Creutair. \ Buannaichidh.

497 CALL AGUS BUANNACHD 5

gur firìnn an ni deir Esan. — An ti a chreideas anns a Mhac>
tha bheatha mhaireanach aige ; agus cha d'thig e chura
dìtidh. An tì a thig am ionnsuidhse cha tilg mi air chor
sam bith amach e. An tì nach eil a creid-sinn anns a
Mhac, cha'n fhaic e beatha ; ach tha fearg Dhè gabhail
comhnuidh air. Agus an uair a dh'fhoillsichear an Tigh-
earna Iosa o neamh maille ri ainglibh cumhachdach, ann
an teine lasarra, a deanamh dioghaltais air an droing aig
nach eil eòlas air Dia, agus nach eil umhal do shoisguel ar
Tighearna Iosa Criosd : Muinntir air an deanar peanas Je
sgrios siorruidh o lathair an Tighearn agus o glòir a
chumhachd. 2 Thesal. i. 7, 8, 9.

Nuair tha a eheist air a cur, " Ciod an tairbh a ta ann
do dhuine, ge do chosnadh e an saoghal uile, agus anam
fein a chall?" tha e soilleir gu 'm bheil so a filleadh ann gu'
bheil an saoghal a seasamh calg-dhireach an aghaidh buan-
nachd an anma; agus gu'm fèud an t^anam a bhi caillte am
feadh a tha 'n saoghal gu dian air a leantuin, agus moran
deth air a bhuithinn. Tha e co soilleir, 's a tha e gu bheil
an saoghal ann, gur e 'n saoghal agus a nithe, a tha chuid
rahor do mhuinntir gu sònraicht a leantuin agus ag iarraidh
le 'n uile chridhe mar na cuispearau is roghnuich leò. Ciod
is ciall do 'n bhuaireas agus do 'n chabhaig a chi sinn ma 'n
cuairt duinn gach là? Tha e gu h-iomlau arson buannachd
an t-saoghail so, arson càrnadh suas a shaibhreis, arson àite
inbheach ann, no seilbh ann a shòlasaibh.

A Leughadair, an e 'n saoghal an cuspair anns' a bheil do
thlachd is àirde ? Am bheil do chridhe suidhichte gu dian
air a bhi beartach ? An ann air a so a tha do smuaintean
's an là, agus t-aislingean's an oidhche ? Tha mòran na'n
innseadh iad an f hirinu, a dh'aidicheadh so a bhi f ìor ma 'n
tiomchiol fein. Tha mòran a saothrachadh gach là, agus rè
an là gu h-iomlan, agus nach eil an cridheachan aig fois anns
an oidhche. Cha neil ùin sam bith aca gu smuanachadh
mu shaoghal eile. Cha là fois eadhon sàbaid naomh an
Tighearna dhoibhsan. Cha'n àill leo an cridhe a thionnda
o'n t-saoghal car aon uair ; no, ma tharlas do 'n corpaibh
bhi car uair ann an tigh-aoraidh, tha 'n cridheachan agus
an anamaibh aig gnothuichibh an t-saoghail. Leis a leithid
80 do dhichioll agus do shaothair 's glè chosmhuil, gu 'ca
buithinn iad an ni air am bheil iad an tòir. Bithidh an
tuarasda* aca. Ged nach buithinn aid an saoghal gu h-iom-
lan, tha e comasach mòran tuille a shealbhacha dheth na

6 CALL AOUS BUANNACHD. 498

dh' f hèumar a cbum gach anmiann feolmhor a shàsacha', co
fad 'sa tha e comasach an sàsachadh. Ach na dhèidh so
gu lèir, càit am bheil a bhuannachd an uair a dh'iarras Dia
an anam uatha? Feudai' sin a bhi gu h-aithghearr. Bith-
idh e ann an uair nach saoil aid. Feudai' e bhi air an
oidhche so fein — air an uair so. A lèughadair smuainich
na 'm bè so do chorsa, ciod, an sin, a bhuannachd a bhiodh
ann do shaibhreas uile ? Ciod, an sin, b' urrinn an saoghal
a dheanamh dhuit, ged bu leat e uile ? Tha t-anam caillte,
an sin tha'n t-iomlan caillte, agus caillte gu siorruidh.

Smuainich air na nitbe so mum bi e tuille is anmoch.
Cha neil e comasach dhuit seirbhis a dheanamh do Dhia
agus do Mhamon. Ma '3 e Mamon do roghain, cha neil
teagamh nach dean thu seirbhis dà, agus am feadh a thoilich-
eas tu do choguis le coslas diadhachd, cuiridh tu cùl ri
seirbhis an Dia f hior. Ach am bheil Mamon comasach air
do shaoradh ? 'Nuair a ghairmeas tu air ann an là do
thrìoblaid am freagar e thu ? An cuidich e leat ann an uair
a bhsis, no 'n saor e t-anam ? Tha fios agad nach saor, —
nach comasach e, oir cha Dia e. Ach tha aig an Dia f hior
gach cumhachd air nèamh agus air talamh : an Dia sin, a tha
thusa cur cùl ri sheirbhis, a rinn thu a lagh a bhristeadh,
agus tha thu cur cùl ri shoisgeul, mar ni neo-airidh air do
thlachd, anieasg nithe a tha thusa meas gu mòr n'is cud-
thromaiche: tha esan comasach air saoradh agus air sgrios:
tha e comasach air thusa shaoradh ma thig thu d'a ionnsuidh
trìd Iosa Criosd mu'm bi e tuille 's anmoch: ach ma leagas
tu là na slàinte seachad, sgriosaidh e thu le sgrios siorruidh.
" Is e nis an t-àm taitneach 'se 'n diu là na slàinte."

Cha neil na nithe so air an cur an cèill amhàin dhoibhsan
a tha saibhir, no a tha stri ri bhi saibhir. Tha iad co freag-
arach do gach aon aig am bheil a chridhe suidhichte air an
t-saoghal, no, air an tomhas a tha e sealbhacha dheth, ma
tha e beag no mòr. Tha daoine saibhir anns an t-saoghal
agus daoine bochda, daoine struidheasach agus daoine
criombach,* agus tha ìadsan tha anns gach staid diubh so
air dhoìbh ann saoghal a ghradhachadh, anns an aon chun-
nart an anam a chall. Tha cuid do dhaoine saibhir ann aig
am bheil, trìd gras Dè, an ionmhas air nèamh, agus an cridh-
eachan an sin ; am feadh a tha iad a meas an t-saibhreas
shaoghalta a tha iad a sealbhachadh, mar thiolac o'n Tigh-
earn, a chum a bhi air a gnàthacha' 'na sheirbhis. Agus
• Penurious— ninseac/u

499 CALL AtSUS BUANNACHD. 7

tha coid do dhaoine bochd, aig am bheil an cridhe anns an
t-saoghal amhàin, a mianachadh saibhreas a chum a chaith-
eadh air an anmiannibh ; agus a sanntachadh an ni a tha e
neo-chomasach dhoibh a sheilbhachadh. — Ma tharlas gu 'n
lèughar an leabhar beag so le cuid don' mhuintir sin, thug-
adh iad fainear, ma tha na daoine saibhir'an cunnart an
anmaibh a chall, nach eil iadsan ann an staid thearuinte do
bhii gu bheil iad bochd. Cha neil nis mò do thearuinteachd
'san aon staid no 'san staid eile. 'Se gradh an t-saoghail
agus cha 'n e bhi 'n seilbh air, anns am bheil an cunnart.
Tha e co neo-chomasach do neach Dia agus an saoghal a
ghràdhacha', agus a tha e seirbhis a dheanamh do Dhia agus
do Mhamon ; " oir mo ghràdhaicheas neach air bith an
saoghal, cha neil gràdh an athair ann." A lèughadair bheil
thu fiosrachf gu bheil thu gradhachadh nithe an t-saoghail
nis mo na Dia ? ma tha 's ni cinnteach gur e 'n saoghal
amhàin thà thu a gràdhachadh, agus gu bheil thu folamh
do ghràdh Dhe. Smuanich air cunnart do staid. Ciod a
ni thu a nuar a ghairmear thu gu seasamh an' làthair cathair
breitheanais an Dè sin do nach eil gradh agad ? Le saothar
chruaidh agus criombarachd,f fèudaidh tu ruigheachd air
cuibhrionn do'n ni sin da 'm bheil gràdh agad ; ach ged a
chàrnadh tu suas na dh'iarradh do chridne, agus t-anam
fein a chall, càit am biodh a bhuannachd ?

Is beag an tomhas do'n t-saoghal so is comasach duine
air bith a bhuithinn le uile shaothar. 'Nuair roinnear
ionmhas an t-saoghail ameasg cheudan do mhilleanaibh, is
beag an earrainn thig air gach aon. Ach tha Criosd a'cur
an cèill ge do bhiodh e comasach do dhuine an saoghal uile
bhi fo a chumhachd; ciod a dheanadh e dhà? Ma chailleas
e anam càit am bheil a bhuannachd ? A lèughadair, tha ni
agad ann do sheilbh is luachmhoire na 'n saoghal uile ; 'se
sin t-anam neo-bhàsmhor fèin.

Tha mòran do nithe luachmhor anns an t-saoghal, ach
ciod is fiù iad uile dhuitse, ma chailìear t-anam ? Is maith
gach ni a chruthaich Dia; ach 'sluachmhoire dhuitse t-anam
na iad uile. Is cuspairean mòr agus maiseach a ghrian, a
ghealach agus na reultan ; ach 'smo dhuitse t-anam na iad
uile. Smuainich mata, ge do bhiodh e eomasach gu 'n
seilbhicheadh tu mìle saoghal, agus sin rè mìle bliadhna,
càit am biodh a bhuannachd fa<ìheoidh, na 'n cailleadh tu
t-anam ? — Lèughar agus molar na nithe so le mòran, agus
* Coinseasach. f Pehury — bochdainn, biastalachd.

8 0A1,L AGIJSBUANNACHD. dOO

air dhoibh an leabhar so a chur seachad, nach smuainich
tuilleadh mu'n chuis, ach thèid iad agus leanaidh iad an
saoghal co dian 'sa rinn iad riamh. Aontaichidh iad leis
na fìrinnean a dh'ainrnicbeadh mu luacjimhorachd an anama,
agus cha'n urra iad gun aontachadh ìeis nach eil fèum sam
bith anns an t-saoghal do neach a tha ga f hagab agus dol
a chum siorruidheachd. Ach cha neil buaidh fhabharach
sam bith aig an aidmheil so air an inntin no air am bèus-
aibh. Is fearainn fo dhruidheachd an saoghal. Tha e làn
do dhiomhanasaibh breugach, leis am bbeil an inntinn air
a mealladh ; agus a neach a thci air a lionadh le gràdh an
t-saoghal, tha e air a mhealladh le falasaibh an àite fior
nithe, tha inntinn suidhichte air diomhanasaibh na beatlia
ta làthair, agus a deanamh dèarmad air na nithe cudthrom-
ach a bhuineas do shiorruidlieachd.

Cha 'n ann amhàin o gliràdh do shaibhris a tha'n staid
inntinn mhuladach so a sruthadh. " Tha'n inntinn fheòl-
mhor na naimhdeas an aghaidh Dhia cha neil i umhal da
lagh Dhe, is cha mhò a tha e 'n comas di bhi. Tha daoine
nan coimhich do bheath Dhè, thaobh an aineolas a ta annta,
tre chruas an cridhe." Se so am fior aobhar o'm bheil iad
a cur an' aghaidh na firinn, a cur cùl ris an t*soisgeuI, agus
a taisbeanadh mishuim da 'm buannachd shiorruidh. Tha
iad a gràdhacha' a pheacaidh, agus uime sin tha gràdh aca
do 'n t-saoglial a tha taisbeanadh agus ag ullachadh dhoibh,
cothromaibh agus meadhonaibh a chum an anamhianna a
shàsachadh. Is teagasg a rèir diadhachd an soisgeul, uime
sin tha iad a cur cùl ris ; is i an t-slighe chum na beatha
maireanaich, slighe na naomhachd, air an aobhar sin cha'n
àill leo gluasad innte ; is e is crioch do 'n t slighe so foir-
feachd ann an naomhachd, saorsa o 'n pheacadh, agus seilbh
air sonas iomlan an' làthair an Ti ta naomha ; ach cha neil
maise sam bith 's an staid so 'nam beachdsan agus cha neil
iad ga miannachadh. An àite bhi 'g iarraidh Dhè agus a
bhi sealbhachadh a làthaireachd, si is cainnt doibh. " imich
uainn, cha'n àill leinn eòlas a ghabhal air do shlighe."

" Ach 's aid so" a deir sibh " na h-aingidh." 'S iad ;
ach co iad nach eil aingidh ? Tha sibh a smuanachadh,
fendaidh e bhi, air daoine bèusach, measail, a tha 'g iocadh
am fiachan, nach eil a deanamh èucoir air duine sam bith,
agus eadhon a tha fèumail ann an gnothuichibh na beatha
so. Tha lethid so do dhaoine anns an t-saoghal, agus nar
leigeadh Dia gun abrainnse nach cil eadar-dhealachadh sam

501 CAI.L AGUS BUANNNCHD. 9

bith eadar iadsan agus na daoine tha gu follaiseach eucor-
ach. Tha e soilleir do gach neach gu bheil eadar-dhealacha'
mòr eadar giùlan aon duine agus giùlau duine eile a thaobh
nithe an t-saoghail so. Ach ma tha na daoine measal so
ag earbsa aste fèin gu bheil iad fìreanta, agus a cur cùl ri
soisgeul Chriosd ; ma tha an cridheachan co lan do chùram
agus do smuaintean mo nithe na beatha so agus gu hheil
iad a leigadh dearmad air na nithe a bhuineas do'n t-sior-
ruidheachd ; ciod sam bitli a meas a tha orra measg
dhaoinibh, is naimhdcan iad do Dhia, seadh tha iad co
aingidh na làthair, agus an staid co ccnnartach, agus gu bheiì
Criosd ag ràdh mu'n leithidibh sin " gun d'theid na strio-
paichean a steach do rioghachd nèamh air thoiseaeh orrasan.M
Cha 'n f haic an Tighearna mar chì duine : amhaircidh an
duine air coslas an taobh a muigh, ach amhaircidh an
Tighearna steach air a chridhe. Arson crìochan glice,
shuidhich an Tighearna ann an cridheachibh dhaoine gu
coitchionn gràin d.o na ciontaibh sin a tha ciurramach,*
dhoibh fein mar tha morta, adhaltranas, misg, gaduigheachd,
agus an leithidibh sin. Bithidh an droing a ni an leithidibh
sin air am meas gràineil, leòsan uile tha bèusach ; agus is
ceart gu'ra biodh a chùis mar sin. Ach tha aig daoine, gu
cumanta, beachd fior iosal air peacanaibh mar air an cuir an
gniomh an aghaidh Dhia. Tha iad a dichuimhneachadh gur
i chèud àithne agus an àithne mhòr, Dia a ghràdhachadh leis
an uile chrìdhe agus anam; agus gur e bristeadh na hàitbne
so is mò, am peacadh is mò. Tha an nì so air a dhearmad-
acha gu cumanta le daoine, ach cha neil a chuis mar sin
maille Risan leis am bheil smuaintean co maith re gniomh-
ara air an colhromachadh, an Ti aig am bheil a bhreith-
eanas a ghnà a rèir firinn, agus a bheir breth air gach duine
aig an Jatha mhòr. A thuilleadh air a so, thug Dia
foillseachadh glòirmhor air a ghràdh do dhaoinibh, ann an
cur a Mhic uaithe, gu bàs fhulang air an son. Tha e
'g àithne do dhaoine anns gach àite, agus tabhairt cuireadh
dhoibh, a bhi umhal dà, agus iad do chreidsinn an fhianuis
a tha air a tabhairt ma thiomchail anns na scriobturaibh le
gealladh ge bè chreideas gun teàrnar è. Anis ge bè nach
creid an fhianuis so mu thiomchiol Chriosd, agus nach bi
umhal dà mar an Slànuighear, tha iad cha'n e mhàin
aingidh an lathair Dhe, ach mar an ceudna air an dìteadh
arson an aingidheachd, agus gu h-àirid, a chionn nach do
* Cronal.

10 CALL AGUS BUANNACHD. 502

chreid iad ann an ainrn Mhic Dhe. Feudaidh an leithidibh
BO de dhaoine a bhi glè chliùteach ameasg an co-chrèu-
tairibh, gidheadh, tha'n staid uamhasach gun teagamh.
Tha iad nan ceannaircich an aghaidh Righ na nèamh, do
bhri gu bheil iad a diùltadh do Dhia an urram sin a tha
dligheach dha ; tha iad a deanamh di-meas air an tiodhlac
as mò a dh'ulluich gràdh Dhè, air dhoibh a bhi diùltadh
Slànuighear an domhain ; agus soisgeul na slàinte tha trid
Chriosd : agus mar sin tha iad cionntach do'n dànadas
uamhasach sin, eadhon a bhi cur suarach* teisteas Dhè na
firinn mar gu'm bhrèug a bhiodh innte.

O gu'n gabhadh iadsan a bha gus an àm so neo-shuimeil
mu na nithe so, anis gu cridhe iad ! gu h-àraid iadsan, a
tha 'g iarraidh an cuibhrionn anns a bheath ta làthair,
agus leagadh dèarmad air an aon ni f hèumail, gun smua*:n-
ichidh iad gu cùramach air briathra Chriosd, " Ciod an
tairbh a ta ann do dhuine ge do chosnadh e an saoghal uile,
agus anam fein a chall ?"

Agus ma's àill leis an Spiorad Naomh am beannachadh
do pheacach air bith, — dearbh-shoillearachd a thabhairt dà
m'a staid pheacach fèin, agus' mu fhireantachd iomlan
Chriosd, bithidh e mar neach air a thabhairt gu saoghal
nuadh. Chi e na h-uile nithe air doigh nuadh. Aidichidb
agus mothaichi' e gur peacach thoill sgrios e fèin ; ach air
dha guth trocaireach Iosa a chluinntinn, — " Thigibh a'm
ionnsuidhse sibhse uile a ta ri saothar, agus fuidh throm
uallach, agus bheir mise suaimhneas dhuibh," tha e teicheadh
arson tearmunn a chum an dòchais a chuireadh roimhe ;
agus aig earbsa anns an Tighearna amhàin arson fireantachd,
agus neart, agus slàinte.

Air dha bhi air a thabhairt gu staid nuadh, caithidh e
beath nuadh. Anns an àm a chaidh seachad bha e
smuanachadh air a bhi beò dhà fèin ach a nis bithidh e
beò do Dhia. Am feadh a bha gràdh an t-saoghail a
riaghladh na chridhe, bha e co cinnteach na fhear iodhal-
aoraidh agus a tha'n dream a tha deanamh aoradh do
Bhrama no Juggernaut ;f ach anis tilgidh e iodhalaibh
airgid agus òir a chum nan ialtag agus nam famh : cha'n e
gun tilg e air falbh gu neo shuimeil an t-ionmhas air an
d'fhuar e seilbh, ach mar iodhal, cuiridh e eùl ris gu biàch;
agus measaidh e ionmhas amhain, mar mheadhon a chum

* Deanamh tair air. f Iodhalaibh a measg nan Hindooach.

503 CALL AGDS BUANNACHD. 11

seirbhis a dheanamh do Dhia, agus a rioghachd agus a
ghlòir a chuir air aghaidh anns an t-saogbal.

Feudaidh e taehairt, gum faic an Tighearna ìomchuidh,
gach seilbh thalmhaidh aicheadh dhà, agus fhàgal co bochd
agus co lomnochd 'sa thanig e chum an t-saoghail ; ach cha
d'thoir an call so air a bhi ri bròn, mar iadsan aig nach eil
dòchas, cha mho bheir e uaith fior chof hurtachd air bith
oir tha anam air a shaoradh, agus tha e faghail* gach uile
shaibhreas ann an Criosd.

Tha gnothach àraid aig luchd aidmheil an t-soisgeul ris
a cheist so thaobh call is buannachd. Bha i air a cur ri
dheisciobuil le Criosd fein, agus tha i gu freagarach air a
cur riù anis. Beagan ùine an dèigli cur na ceiste so air
thùs, thilg aon do na deisciobuil air falbh anam arson
beagan do nithe an t-saoghail, agus chailleadh e. Bhrath
agus reic a Mhaighster arson deich buinn f hichead airgid ;
agus fhuar e ainm ro mhaslach nach bi gu bràch air a dhi-
chuineachadh — " Mac an sgrios."

Cha mhor gu bheil peacadh ann, a tha co tric. a faotuinn
uiread do dh'uachdranas air luchd aidmheil is tha gaol an
t-saoghail, do bhri gur peacadh e anns am bheil e comasach
dhoibh dol air an aghaidh gun meas an co-chrèutairibh a
chall, no eadhon deagh bharail na droing a tha 'g aidmheil
maille riù. Cha'n f haigh misgeir, no neach mi-bhèusach rùm
ann an co-chomunn criosduidh sam bith a th'air a dheagh
riaghladh ; ach cha neil mòr chomhara dimeas air a chur
air sannt, no gràdh do shaibhreas : cha neil e gu cumanta
dùnadh dhaoine o àite measail ameasg chriosduighean, agus
sinn ann an cuid, do bhri gur peacadh cridbe e, nach urrain
a bhi air fbaicinn le dream eile na uile thombasaibh agus
antromachaibh ; agus ann an cuid, do bhri gu bheil crios-
duighean gu cionntach a' caogadhf ris eadhon far am bheil
comharan soilleir e bhi buadhachadh, mar gum bu ghann a
mheasadh iad e na pheacadh.

Tha so 'ga dheanamh nis fèumail gu m biodh focal Dè
air a labhairt r'an cridheachaibh agus r'an coguisibh gu
soilleir agus gu dilis, a cbum gu faiceadh iad an ciont,
agus gu'm biodh an cunnart air a leagadh ris doibh. Biodh
an leithidibh sin cinnteacb, gur diomhan a bhi saoilsinn rèite
a dheanamh eadar seirbhis Dhè agus seirbhis Mhamoin.
Chan eil seirbhis Dhe idir an aghaidh aire iomchuidh do
chofhurtachd duine fèin agus a theaghìaicb, anns an t-
* Faotuinn. f Winking.

12 CALL AGUS BUANNACHD. 504<

saoghal so. Seadb, tha focal Dè g àithne suim iomchuidh
do na nithe so, agus cha neil e toirmeasg toradh saothair
dhligheach a shealhhacha' ; ach 's èigin do na nithe so àite
iomchuidh f haotuinn ann an intinn fior chriosduigh. Fèum-
aidh e 'n saoghal a ghnàthacha, mar gun hhi ga mhi-ghnàth-
acha'; fèumaidh e ionmhas a hhi air nèamh , agus aigne a
bhi 'n suim agus ciod air bith an tomhas a tha e sealbhacha
do shaibreas an t-saoghail, measaidh e nach leis fein e,
ach gur tàlann e tha air earbsa ris. gu bhi air a ghnàthacha
'na sheirbhis-san a bhuilich air e. Ach 's diomhan aidmheil
an duine aig am bheil a chridhe air an t-saoghal a tha làth-
air, agus aig am bheil barachd gràidh d'a shaibhreas ; aig
am bheil beag suim do onair Chriosd, do shoirbheacha an
t'soisguel, do uireasbhuidh nam bochd a leasacha' ; nach
d'thoir ni sam bith arson nam fèumaibh mòra so, no ma bheir
e beagan seachad, 's ann gu doilgheasach ; mar gu'm biodh
e deaìachadh ri fuil a chridhe. Feudaidh tuigse shoilleir
a bhi aige a leithid sin do dhuine air mòran do fhirinnibh
an Tighearna, feudaidh e bhi èudmhor mu theagasg fallain,
sgus meas mor a bhi air ameasg Chriosduìghean : ach am
feadh sa tha a chridhe aig an t-saoghal, 'seigin àireamh
ameasg na muinntir a tha fad as o Dhia, a tha ann an
domblas na seirbhe, agus fuidh chuibhreach na h-eucorach
Gniomh viii. 23.

" 'Se gaol an airgid frèumh gach uilc ; ni am feadh a
mhiannich drèam àraidh, chaidh iad air seacharan o'n
chreidimh, agus throimh-lot siad iad fèin le iomadh cràdh :
agus an drèam le'n àill bhi beartach, tuitidh iad ann am
buaireadh, agus ann an ribe, agus ann an iomad anamhiann
amaideach agus ciurrail a bhàthas daoine ann am milleadh
asus ann an sgrios." 1 Tim. vi. 9, 10.

Mo thruaigh ! cia mòr an cuspair truais do Chriosduigh-
ean anns gach linn, am fear aidmheil sin mu 'n do labhair
Pol, 2 Tim. iv. 10. " threig Dèmas mi, air dha an saoghal
so ta làthair a ghràdhacha'." Ge do mheasadhmaid gu'n
dt; bhuithinn Dèmas cuspair a ghràidh, càit an robh a
bhuannachd, ma chaill e anam fèin ?

GLASGOW:
Printed-by J. Niven $ Son, Glassford Street,
For the Glasgow Religious Tract Society, and Sold at their

Depositories, 158, Trongate, and 99, Buchanan Street.

And in Edinburgh, at the Iieligious Tract Society's Depository,

6, East Register Street.