Full text of "Opera. Recensuit Hermannus Mutschmann"

See other formats

|I 02988410 1941 €

{1111}

ΟΙΝΟΒΟΙ dO ALISH3AINA

Ξὲχ

SEXTI EMPIRICI
OPERA

RECENSUIT

HERMANNUS MUTSCHMANN
B4^ ^

VOL. I

IIYPPONEION YIIOTYIIQXEQN
LIBROS TRES
CONTINENS

y Ap » 4 “σ) I 2) 5
ms ἐσ. «σ᾽» “272 οὕ

-—

/[O0mU 00rewm fec

. LIPSIAE IN AEDIBUS B. G. TEUBNERI MCMXII

SAMUELIS SCHASS
DIS MANIBUS

eto

usd EOM

PRAEFATIO.

Pauci exstant scriptores e quibus stu-
diosus veteris philosophiae plura discere,
atque si sano iudicio instructus ad lec-
tionem eius accedat, maiorem fructum
capere possit.

(Fabricius in Praef.
ad Sextum Empiricum)

Cum ante hos quinque annos de nova Sexti Empirici
Teditione paranda consilium iniissem, id mihi in primis pro-
$posui, ut scriptoris memoriam quam maxime fieri posset
—enuclearem. Recensioni igitur primum, emendationi alte-
"rum locum tribui, cum ab omnibus qui ante me fuerunt
c editoribus illud munus miro quodam modo neglectum esse
;animadvertissem. Quo factum est, ut viri illi egregii in
-emendandis Sexti verbis haud infeliciter versati multos ta-
"men eommitterent errores, cum de traditis male edocti essent.
POperam igitur dedi, ut textus traditi antiquissimam for-
"mam restituerem, quem ad finem omnes qui ad notitiam
"meam venerunt codices aut ipse contuli aut inspiciendos
—euravi Quod inceptum ut felicem ad finem perducere
^ possem, benevolentia eorum virorum factum est, qui lega-
'*tum Scehassianum Kiloniense administrant. Adiumentum
—enim lautissimum ad iter Gallicum semel, ad Italicum
Tw vel bis instituendum humanissime praebuerunt. Qua de

me omnes, quibus meae copiae usui erunt, grato animo
mecum colant memoriam Samuelis Schass liberalium artium
fautoris, euius manibus haec editio sacra esto.

L DE RECENSIONE HYPOTYPOSEON.
Decodi-

i De Sexti codicibus quae dicenda habebam, fusius ex- "epo"
-posui in Mus. Rhen. vol. LXIV (1909) p. 244 sqq., quae Graecis

jo
ἢ

VI : PRAEFATIO.

hie paucis repetere liceat." Atque demonstrare hae disser- .
tatione studui speroque me demonstravisse omnes qui ex- .
stant Sexti libros Graecos integros ex uno archetypo ma- Ὁ
nasse. Quorum condicio ae necessitudo cum alia sit in.
Hypotyposibus, alia in ceteris scriptis Sextianis, hic de
ilis tantum dicam. Statui igitur duas eorum classes esse: Ὁ
alteram cuius signifer est, Laurentianus L (olim siglo I'^
a me nuncupatus), alteram codieum deteriorum, quorum
ingenti ex turba selegi Parisinos E et Α et Berolinensem B. —
Sed nondum videram Monacensem M, quem ubi primum in- —
spexi, statim tertium testem nullo cognationis vinculo cum .
utraque classe coniunctum esse cognovi. Quo fortunatius 1
nihil evenire poterat, cum nune in loeis dubiis duobus —
testibus contra tertium conspirantibus antiqua archetypi
lectio facile eruatur. Ecce stemma librorum quibus Hypo- -

typoses continentur:
Archetypus (— G)
Md

χὰ Ἂν
ii EÀB 1
Codicum EAB consensum uno siglo comprendere nolui, -
ne legentium mentem iusto plus turbarem, scito vero eos -
— in Hypotyposibus quidem — quasi Menaechmos et -
unius patris habendos esse. Attuli autem E ut optimum .
huius classis, B ut vulgatae lectionis perfectissimum ex- -
emplar, Α ut a Nicolao Sophiano Graeculo semidocto seri- .
pfum atque inter permultas ineptas hariolationes paucas -
maioris pretii emendationes exhibentem.?) Qui liber hac

1) Gaudeo quod quae de codicum necessitudine illie dis-
serui assensum tulerunt Augusti Nebe, viri de Sexto optime
meriti, qui (Berl philol. Wochenschr. 1909 col. 1456) dicit:
,8oweit ich ... nachprüfen kann, ist sein S. 277 für das Haupt-
werk des S. gegebenes Handschriftenstemma 1m wesentlichen zu-
ireffend.*

2) Idem iam cognovit Hermannus Diels qui in editione
διαλέξεων quae dicuntur Doricarum in corpore Sextiano tra-
ditarum dicit (Frg. d. Vorsokr. II 1" p. 685 adn): ,,Seine Dia-
lektberichtigungen scheinen nicht auf. UÜberlieferung, sondern auf
halbgelehrter Konjekiur zw beruhen.*

Ἢ δ
| y is
Lj
n
E

/
*
$

T ΤΠ ΉΩΝ

Lic ai

PRAEFATIO. VII

in re similis est Parisini suppl. gr. 133 s. XVIL (D). Nam hic

quoque à viro quodam docto exaratus in textu contaminato
interdum optime excogitata praebet, quae — contuli enim
in Hypotyposibus quidem totum — suo quaeque loco ad-
nofavi. Ceterorum autem catervam missam feci neque

eredo ullum librum, si quis quando prodierit, ad textum

constituendum vel minimo usui fore, nisi ex alio atque

. quem nune tenemus archetypo fluxerit. Talium librorum,

quos eaeca servaverunt fata, unum esse cognovi Matriten-

- sem 0—30 (cf. Mus. Rhen. LXIV p. 2815), cuius paginas
- nonnullas Ioannes Mewaldt, qua est erga me benevolentia,
-lueis ope depinxit. Ex quo Vesontinus ille U (of. 1. 1. p.
948 et 255) descriptus esse mihi quidem videtur, ipse au-
- tem pessimae notae ac plane abiciendus est. Idem de
- Monacensi 493 interim a me inspecto dicendum est. Ne-
- que magnam spem mihi movent codices Norimbergensis

(ef. Murr Memorabilia Norimbergensia vol.I p. 53, Norimb.

7.1786), utpote qui sicut d (Escor. P, IV 16) et Londinensis
(ὁ libris Regis 16 D IIT, quem in illa dissertatione littera
ΠΟΤ, signavi cf. l.l. p. 248 et 249) ab Andrea Darmario
7 homine nefario et fraudulento ex parte scriptus sit, et
— Rossieus 24 s. XVII (cf. Gollob, Sitz.-Ber. d. Wiener Akad.
— vol CLXIV fasc.3 p.72), ad quos Hugo Rabe solita co-
L mitate me revoeavit. Sed quo facilius tales libri in stemma
"nostrum redigi possent, in afferendis codicum, etiam de-
7 teriorum, lectionibus plus mihi indulsi quam hoc ad ipsum
7 textum restituendum necessarium fuisse iure putaveris.

Haec igitur parata sunt refingendi archetypi subsidia.

7 Quem ipsum olim (1.1. p.277) initio saeculi XV in Occi-
— dentem illatum et statim describi coeptum esse affirmavi.
A Quae sententia stare iam non potest, cum Monacensis noster
7 s.XIV ex. scriptus sit. Deinde quod illic (p. 281) conieci

archetypum illum Venetias primum delatum ibique, ante-
quam evanesceret, descriptum esse, nolim hodie tanto

- eum pondere premere, id tamen teneo communem patrem

vulgatae recensionis (EAB) illa in urbe olim exstitisse et
ibi iterum atque iterum descriptum esse. Et quisquis ad-

VII | PRAEFATIO.

notationes meas critieas attento animo perlustraverit, facile |

videbit hunc librum vigentibus iam litterarum antiquarum
Studiis ab homine erudito scriptum esse, qui interdum

levia menda sustulit, interdum autem tradita ingenio nimis .
confisus corrupit, quam audaciam successores eius, velut ii |
qui A et D descripserunt (vide supra p. VIsq.), imitati |
sunt. Elucet exinde egregia Laurentiani et Monacensis fides, '
librorum ex archetypo iniuria temporum plus atque plus |

adeso deseriptorum, quod docet Laurentiani condicio, qui
διαλέξεις quae vocantur uno cum Sexto traditas ae ne in de-
terioribus quidem integras in fine non iam exhibeat, docent

lacunae quae in solo M exstant, qui plerumque talia fide- .

liter indicat (cf. e. g. p. 50, 7.68, 14. 92,12).

Xa Nerd SERE 5

Teneo ea quoque quae illie (p. 278sq.) de archetypifor- |

ma disserui. Duae enim lacunae in L et M p. 71,21 et 72,
25 fenestris indicantur, quarum EAB, cum textum oconti-
nuum praebeant, ne mentionem quidem faciunt. Quas inde

ortas puto, quod in archetypo male habito folium unum per- -

foratum erat, ita ut spatium inter utramque lacunam inter-
missum pro complexu unius paginae haberi possit. Itaque
sescentenae fere syllabae in singulis illius paginis exstabant,
ut externa specie Laurentianum in singulis paginis vicenos
sescentenos fere syllabas continentem adaequasse videatur,
praesertim si ponas eum quoque ut illum binis columnis
exaratum fuisse. Similiter iudicandum puto de lacunis,
quarum unam p.145, 10 Otto Apelt, alteram p. 146, 7
Immanuel Bekker indicavit; spatium quod inter eas est
quingentenas fere tricenas syllabas complectitur.
Haec de librorum Graecorum communi archetypo. Sed
iam ipsos describam:
Μ — Monac. gr. 439 est codex miscellaneus in primis 58 foliis
Sexti ὑποτυπώσεις continens, in charta Italica s. XIV

exeunte haud ineleganter, sed festinante manu exara-
tus Ἶ), dioses: quartae (29 »« 21,5 em).

1) Multis e foliis forficularum, quarum quattuor genera
distinxi, imagines pellucent (cf. C. M. Briquet, Les filigranes
vol. II, Lutetiae 1907 s. v. ciseaux: ,JLes ciseaux sont wn fii-

PRAEFATIO. IX

L — Laur.81,11 omnia Sexti opera continet, fol. 345, char-
taceus, formae quartae (28 »« 20,5 cm), binas in singulis
paginis exhibet columnas, scriptus a. 1465 a Thoma Pro-
dromita. (

E — Parisinus 1964 omnia Sexti opera et διαλέξεις quae vo-
cantur usque ad verbum ποιέοντι continet, fol. 279, char-
iaceus, formae quartae (272-20 cm), binas in singulis
paginis exhibet columnas, s. XV ex.

A — Parisinus 1968 omnia Sexti opera et διαλέξεις usque ad
verbum ἐπειόν continet, fol.327, chartaceus, formae quar-
tae (38 »« 22 cm) a. 1534 a Nicolao Sophiano Venetiis ex-
aratus.

B — Berol. Phill 1518, codicis A, quem ambitu specie fide
fere adaequat, plane gemellus, fol. 330, chartaceus, for-
mae quartae (322«23,5 em) a. 1542 a Camillo Bartolomeo
de Zanettis Brixiano Venetiis scriptus.

Sed iam satis sit de communi librorum Graecorum arche-
iypo. Alius autem fons exiguus quidem manat: servata enim
sunt duo folia membranacea, quae finem Hypotyposeon con-
tinent, in Paris. suppl. 1156 (P), ubi cum aliis Mynoidae
—Mynae spoliis, quae ex itinere a. 1840 per Graeciam et
^ Asiam Minorem instituto secum asportaverat, conglutinata
"inverso ordine exstant, signata numeris 21 et 22, e co-
2dice, ut videtur, formae quartae (28 -« 20 cm) oriunda.

Seriptura est s. X. Leguntur in singulis paginis 35 versus,

ipsa autem folia media in parte detrita et quinquies per-

forata sunt, cum implicata sine dubio libri minoris formae
-quasi tegmina (Schutzblüiter) habita sint. Et verisimilli-
mum duco Hypotyposes tantum in illo libro exstitisse, cum
—miro quodam casu factum esset, ut barbarus ille haec
"folia e medio quodam libro, quo omnia Sexti opera con-
"Ainebantur, evellens in ipsum illarum finem incideret. Et
-facile intellegitur Hypotyposes illis temporibus seorsum
-eireumlatas esse, utpote e quibus optima Scepticae philo-

—grane exclusivement italien. Ils apparaissent sous une forme
—irés rudimentaire à la. fim du X III* siécle.^. Ac simillimae sunt
—eis, quarum formae inde a numero 3655 apud Briquetium ex-
—stant, ita ut charta illa anno 1376 vetustior vix esse possit. Qua
—re, sed praecipue scripturae indole commotus sum, ut hanc codi-
-eis partem, quam Hardtius (Cat. cod. graec. bibl. reg. Bav. IV
(1810) p. 358) s. XIV attribuit, in 8. XIV ex. vel. XV. in. referam.

De
Paris.
suppl.

1156

Χ PRAEFATIO.

sophiae notitia sumi posset.') Valde autem lugendum
est, quod folia illa tam exiguam textus partem exhi-.
boant, ita ut nihil fere novi afferant. At tamen plane per-
spici potest non eandem eorum memoriam esse, quam et.
archetypus codicum Graecorum et Translatio Latina nobis
servaverunt. Vides igitur iam decimo saeculo libros fuisse,
quorum verba a verbis communis illorum fontis discre-
parent, et sperandum est, quamquam de origine illorum |
foliorum neque Mynas certiores nos fecit neque aliunde quid |
comperi, tamen illum codicem aut totum aut mutilatum |
aut gemellum eius ad notitiam nostram venturum esse. Sed |
vereor, cum folia nostra totius libri quasi specimina ha- |
beam, ub magnum ex eo fruetum eapturi essemus. Nam
si aliquid conicere licet: credo Sextianorum scriptorum om- -
{
i
i

nium corpus (cf. p. XXIV) multo rarius quam singulas Hy-
potyposes deseriptum melius genuina scriptoris verba.

servavisse, ita ut Sextum haud ita male nobis traditum |

esse optimo iure affirmare possimus. j

τῶ. Bed iam venimus ad tertium multo uberiorem textus .

tüoneLa-fontem: Translationem Latinam Hypotyposeon (1) dico,

U^ quam Parisinus lat. 14700 (olim St. Victoris 32) fol. 83—

132 nobis servavit. Quam e libro ab archetypo nostro di-

verso factam esse e variis quas praebet lectionibus elucet

neque dubium esse potest, quin ex Graeco statim in La-

tinum sermonem conversa sit. Nam codex ille miscellaneus

saeculo XIV in. (ef. Cl. Baeumker, Arch. für Gesch. d.

Philos. IV p. 576) summa eum arte exaratus, membrana-

ceus, forma maxima (34 »« 22 cm), binas in singulis pagi-

nis columnas praebens, inter alia scripta philosopha in

fol. 229$sq. continet Vitam Aristotelis, quae secundum Va-

lentinum Rose editorem (Aristot. Fragm. Lips. 1886 p.442)

ex graeca utraque (scil. vita) dedita confusaque opera con-

1) Tales libros auctoris nomine caruisse docet Translatio
Latina, de qua iam verba facturus sum, docet et scholiasta
ad Luciani Icaromen. c. 25 p. 108, 20 Rabe, ubi Πυρρώνειοι
Ὑποτυπώσεις tantum appellantur (vide p. XIX) et locus in-
signis Cosmae Hierosolymitani, quem infra (p. XX) exseribam.

PRAEFATIO. XI

flata. est ab interprete anonymo saeculo quidem XIII". Atque
haee quidem vita in aliis quoque codicibus exstat, Translatio
autem nostra, ni fallor, in hoc solo libro servata est, ubi
sub titulo ,Pirronie informationes* latens Aristotelique
perperam adscripta viros doctos diu effugit, donec a Carolo
Jourdain ad lucem protracta est ( Excursions philosophiques
et historiques à travers le moyen-áge, Lutetiae 1888.22 1s94.).
Et expressit ea totum opus omissis tantum duobus locis:
p.51, 11—26, ubi interpretem 'Timonis versus difficiles
Sane ae spinosos non intellexisse verisimile est, et p. 145,3
——160, 20. Dubitari quidem potest, utrum alo pui
futtili argumentatione et crebris iterationibus molestam
"quasi supervacaneam ipse interpres an is demum quinostrum
-"eodicem exaravit, transsiluerit. Equidem crediderim inter-
-pretem, utpote qui tanta fide singula verba vertisset, om-
-nia quae posset reddidisse, scribam autem, qui iam in ex-
"remis quae hune locum antecedunt paginis miro modo
-somniavit, ad finem operis festinavisse. Quod ei in primis
"animadvertendum duco, qui aliquando secunda fortuna
-aliud Translationis exemplar invenerit.

L .— Quo plus in ea Translatione elaborabam, quam primus
cad recensionem adhibere potui, eo magis praestantia eius
mihi effulgebat neque dubito affürmare in omnibus eam
—Graeci exemplaris instar habendam esse. Quis eam ocon-
fecerit, nescio, censeo autem. eum, quisquis fuit, aequa-
-lem fere Guilelmi a Moerbecke fratris ex ordine praedi-
'eatorum (s. XIII) Aristotelis interpretis fuisse. Sed iam
plus non contendam, sperans me aliquando a viris egregiis,
-qui nostris temporibus tam assidue cum in res gestas et
Phistoriam philosopham litterariamque medii aevi tum
"maxime in fata librorum inquirunt, melius edoctum iri. In-
—tierdum admiror illum, qui textum Graecum summa cum
—religione, ne dicam stupore, usque ad horrendam sermonis
|| Latini depravationem expresser it, qui etiam in rebus minuseu-
His, velut verba xol, àv, μὲν, ovv diligenter reddendo, modum
'eoniunetivum aut indicativum vel contra grammaticae Lati-

mae praecepta tuendo semper exemplar Graecum secutus sit.
b
᾿

Lr
mn

XII ; PRAEFATIO.

Laeunae autem, quibus scatet codex, eiusdem generis sunt
atque in Graecis libris, homoeoteleuto aut iterato eodem.
verbo ortae, quales non interpreti, sed scribis culpae vertas. |

Hane Translationem cum textu Graeco aestate anni VIIh.:
s. contuli Lutetiae et primas illas lectiones dedil.1.p. 257 8qq.:
Sed cum in dies magis intellegerem non omnibus eam locis.
a me exhaustam esse, intercedente Hermanno Diels facile
ab eorum virorum, qui Bibliothecae Nationali Parisiensi:
praesunt, boterdbope impetravi, ut codicem autumno:
anni IX Berolinum missum per ires fere menses denuo:
tractare possem. Descripsi autem totam Translationem.
Quam in schedis teneo apud me, omnibus viris doctis, qui 1
altius in eam investigare voluerint copiam earum libenter
facturus. Nam totam eam typis mandare nolui — quam-
quam erant qui, hoec ut facerem, suaderent —, ne pretium |
huius voluminis immodice augeretur; attuli autem omnes
eius lectiones, quae ἃ verbis librorum Graecorum vel mi- |
nime discrepare videbantur. Sed ut ipse indolem eius co-
gnoscere possis, specimen in fine huius voluminis addidi:
videbis, quomodo munere meo functus sim.)

Sed iam satis sit de recensione. Codices ipse contuli,
in Laurentiano ἃ Petro Von der Mühll, in Monacensi ab.
Alfredo Wolff fideliter adiutus.

Deas" Restat, αὖ unum moneam. Restitui enim argumenta
titulis et titulos, quos omnibus in codicibus et in Translatione
Latina (ubi interdum rubricatoris socordia omittuntur) tra-
ditos Bekkerus suo more plane omisit. De quibus quid
sentiam, cum nuperrime in Hermae tomo XLVI (1911)

1) Iam haec scripseram, cum mihi editoris comitate suo
lempore allatus est libellus nuperrime ab Hermanno Schóne
evulgatus (Galenus de partibus artis medicativae Progr. univ.
Gryphiensis a. 1911), quo de vita ingenio scriptis Nicolai Rhe-
gini ita edoctus sum, ut iam non dubitem, quin ille, qui s.
XIV in. multa Galeni scripta ex Graeco sermone in Latinum
iranstulit, nostrae quoque Translationis auctor habendus sif.
Qua de re propediem fusius disputaturus sum, interim velim
adeas quae in ephemeride Berl.-philol. Wochenschr. 1911 col.
6918qq. disserui.

PRAEFATIO. XIII

p. 935sqq. fusius explanaverim, nolo me hiec ipse exscribere.
Genuinos eos esse puto, ita tamen ut ad externam libri
|Speciem pertineant, cum eos in margine adpictos esse do-
ceant vestigia nonnulla in codicibus nostris deprehensa, do-
ceat Didymi papyrus, ubi in supremis columnarum mar-
ginibus tales tituli exstant. Invitus igitur eos in textum,
quem interdum interrumpunt, recepi, typothetae rationibus
obtemperans.

Servandos quoque, quoad fieri poterat, curavi Bekke-Peexvr
rianae editionis paginas et versus, quos in interiore paginae editione
margine adseripsi, eorum gratia qui Sexti locos secundum
«hane editionem laudare consueverant. Fragmenta aucto-
rum, quos Sextu$ exscripsit, diductis litteris indieavi et
"numeris syllogarum signavi, quae hodie omnium in ma-
-mmibus sunt. Sed hac quoque in re certos denique fines esse
arbitratus perspicua tantum et ab omnibus concessa ita
-adornavi, quamquam haud ignoro fore, qui me non pror-
-sus mihi constitisse asseverent. Vereor enim, ne Sextus
omnia fere quae praebet, ex aliorum libris congesserit.
"Deinde laudavi in inferiore paginarum margine eos locos
-Bextianos qui nostrorum vicem gerunt: quibus praecipue
-mnisus spero me mox ea, quae de compositione consilio
- vicissitudine operum Sexti Empirici dicenda habeo, ad lucem
| proferre posse.

ees cep

IL DE SEXTI EMPIRICI EDITIONIBUS.

Sextus Empiricus ter Graece editus est: primum a. 1621
- Genevae ἃ Petro et Iacobo Chouet, iterum a. 1718 Lip-
L8iae ab J. A. Fabricio, tertium a. 1842 Berolini ab Im-
manuele Bekker. fes inter alteram et tertiam editio-
: -nem prodierunt editio Hypotyposeon Mundtiana (Halis
| - Saxonum a. 1796) et editio Lipsiensis (a. 1840) Fabricium
| denuo excusserunt, quam ob rem neglegendae nobis erunt.
Sed iam ante primam editionem Graecam prodiit Pa-PePha-
- risiis 8.1562 versio Latina ab Henrico Stephano con-
Eres, in qua multa iam textus vitia a viro praeclari in-
3 poeni sublata et adnotationes quaedam criticae additae

MALOS

"m cac

P. et 7.

Chouet

ENT a NEA

-" Στ νυ

XIV PRAEFATIO.

erant. Quo codice Graeco ille usus ib nescio, sed erat
inter libros eius qui nune est codex Taurinensis gr. 12,
quod ipsa eius inscriptione indicatur: JEx libris Henriod
Stephani Florentis emptus. anno 1555. Qui liber codicibus | ;
AB similimus ea re insignis est, quod in margine eius |
variae lectiones a manu altera, fortasse ab ipso Stephano
adseriptae sunt, quas e libro iuplem codicis L simillimo |
fluxisse statim cognoscitur (cf. Mus. Rhen. LXIV p. 2527.

Editores Genevenses de libro quem adhibuerunt, tacent,
nisi quod conspectum quendam variarum lectionum vel
coniecturarum ad marginem codicis sui repertarum editioni |
praemiserunt. Àt tamen mira res videtur, quod hic cum L,
illic cum EAB fecisse deprehenditur codex ille fabulosus;
nam ab M. mox intelleges hune prorsus alienum esse. Quam -
rem priusquam in iudieium vocemus, locos quosdam me-
morabiles exponam, ceterorum eodicum lectionibus eas
Vesontini gr. 409 (— H; cf. 1.1. p. 245 et 255) addens,
utpote quae miro quodam modo interdum cum Geneven-
sium lectione conspirení:

In editione exstant Adnotaverunt editores

6, 25 παραπλήσια — καὶ (—L) haee verba non habebat ms. no-
ster (om. EABB).

8,9 ἐν βιωτικῇ αὕτη(ΞΞ ΑΒΗ) legitur αὕτη ἡ βιωτικὴ (— L).
8,89. μέν vi (— L) legitur τὸ μὲν τοι (— EABH).
8,6 ἐσμὲν (— LE) pro pens alius legit δ᾽ oi μὲν

8, 14 διελϑεῖν (— EABH). scribitur διεξελϑεῖν 4n alio

).
9, 94 sim λέγειν ἂν (— Ὁ alter habet ἂν εἴη λέγειν (— |

EABH).
10,27 διαϑέσεις (— EABH) legit alter ϑέσεις tantum (— L).
11,18 σωμάτων (— Τὴ legitur ὀνομάτων in ms. (—
EABH)

12,7 χαὶ οἱ ὑπόσφαγμα (— L) ms. καὶ ὑπόφασμα (— EABBH).
13,15 παραβήσαντες (— LH?) pro m. fortasse παραβύσωντερ

(— EABBH).
13,21 εἶναι (— EABH) seribit alter ταῦτα (L).
18, 16 τοῦτο (— LEB) legitur ταῦτα (A; H: τοῦτα).
20, 7 χρύσερμος "ar L) scribit alter χύσερμος (RA BED.

20, 28 βιοτὰ (— L) scriptum βιωταῖς (EABH).

A
PRAEFATIO. XV

Quid est ms., quis alter? Ubi scriptum est, ubi legitur?
Equidem nullo alio modo hanc quaestionem dirimi posse cen-
800, nisi quis statuerit editores, prout videretur, aut verba
quae in textu exstabant aut notas margini adscriptas pro-
basse, in adnotationibus autem semper lectionem repudiatam
»alteri" dedisse. Sed cui classi codex ipse, cui marginalia at-
tribuenda sunt? Animadvertas velim, ubicumque ,,ms." di-
serte laudatur (velut ad p.6,25.11,18.12,7), codicum EABH
lectiones reddi. Accedit alia res. Omnibus locis quibus in
'eodice L alia atque in EABH traduntur, editores, nisi lectio
-diserepans ab eis commemoratur, semper fere librorum
EABH verba atque ea quidem saepe misere corrupta ex-
"presserunt, ita ut.conieiam codicem classis EABH. eui non
"semper lectiones alterius classis (cuius signifer est L) ad-
-pictae erant, illis ad manum fuisse. Quae res eo compro-
batur, quod saepe cum Vesontino H libro pessimo vulgatae
I. lectionis faciunt, ut ex hoe conspectu facile perspicies:

p
Is Genevenses Altera lectio

" 1,14 E er (cum τῶν φαινομένων (ceteri).
f 8,33 ὑπῆρξαν! (cum H) ὑπῆρξε ceteri.
E 18 ἀπὸ φορᾶς (cum EABH) ἀάποφορᾶς ceteri.
5,22 σφαῖρα! (cum H) σφαῖραι ceteri.
ἣν 8, 14 ϑαλάσσῃ (cum H) ϑαλάττῃ celeri.
89,4 ἀπὸ (cum EABH) ὑπὸ ceteri.
42,3 ἄνω 7 κάτω (cum ABH) ἄνω κάτω ceteri.
0,8 καὶ μία (cum EABH) μέα ceteri,

— Liberigitur quem Genevenses adhibuerunt vulgatam lec-
"tonem praebebat!), deterioribus autem adnumerandus et
—Vesontino H similis erat. At tamen haud paucae alterius
7elassis lectiones, quippe quae in margine eius exstarent, in
E Genevensium receptae sunt. Periisse illum codi-

XVI PRAEFATIO.

lectionibus traditis nune secernere possimus —— e. g. Gen.
p. 100, 11 ἀληϑές,110,11 àv, 110, 25 ὃ tamquam e libro
addiderunt —, quas eum ceteris aequo iudicio quee
debemus. :
ἔαρ ΟΣ A. Fabricio praesto erant ad Hypotyposeon recen-
sionem codex Savilianus 11 s. XVI (S) et Vratislaviensis |
Rhedig. 45 s. XV vel XVI (V). Genevensium autem edi--
tionem sedulo adhibuit, et possidebat exemplar eui eon-.
iecturae Salmasii ad niArgiiaih adseriptae erant, nec non |
lectiones quasdam Parisinorum Mediceorum Ottobonianorum,
quibus raro tamen utitur. Uterque librorum quos adhibuit.
eidem elassi cui Laurentianus adnumerandus est, ex quo V
— ut a me l.l. p. 252 demonstratum est — manavit, cum -
Savilianus, eiusdem fere originis, ne una quidem lectione
excellat. Itaque editio Fabriciana illa classe nititur, cuius |
exemplar nos Laurentianum habemus, cum editio Gene-
vensium vulgatam plerumque lectionem suppeditaverit, quo -
factum est, ut textus acutissimi editoris opera optime con-
stitueretur, quamquam de traditis male edoctus saepe in
falsum incidit. Stephani quoque versionem elegantem et |
copiosas notas addidit vir eruditissimus, ut vel hodie edi-
tionem illam non sine fructu consulas. |
Bekker — Immanuel Bekker in Hypotyposibus nullum alium li-
brum adhibuit, nisi quod Vratislaviensem denuo contulit.
Neque omnem quam scriptor flagitabat curam ab eo adhi- |
bitam esse docet praefatio exilis quam editioni praefixit.
Quid? qui ipse dicit(p.IV) inspexi alios (scil. codices), 7Mo-
nacenses Venetos F'rentimos, quos cum viderem neque ex-
terna, specie commendari et ὧν mendas lacunasque conspi-
rare, non sum cunctatus de manibus deponere, nonne' facile
perspicere poterat codicum Graecorum strenuus investiga-
tor Vratislaviensem sedulo a se ipso collatum e Lauren-
liano totum descriptum esse, Cizensem, cuius lectiones at-
tulit, sine dubio e Marciano 262 manasse, Monacensem
denique ceteros libros fide superare? Quae res in Vratis-
laviensi eo magis mira est, quod codex ille in fine mutilus
omnia quae inter p. 365, 6 et p. 596,5 intercedunt non

di essor dust iban ' Piaspv rw: -

PRAEFATIO. XVII

habet, cum Laurentianus totum Sextum exhibeat. Quo fac-
tum est, ut saepe e Genevensium editione deteriorum lec-
tiones aut meras coniecturas repeteret, cum genuina verba,
quae in V occurrebant, tamquam spernenda adnotationibus
insereret. Sed nolo viro admirabili maioraque quam Sexti
editionem animo volventi opprobrio vertere, quod infimae
aetatis codices perscrutandos — ingratum sane munus —
epigonis reliquerit. In emendandis autem seriptoris verbis
pro eximia sermonis Graeci peritia optime versatus textum
Fabriciano multis locis meliorem reddidit, ita ut editio eius
hodie omnium fere in manibus sit, cuius paginas et versus,
quam maxime fieri poterat, indicare studui. |

Post Bekkeri editionem Hypotyposeon textui emen- Mert
3 i mentati-
dando operam navaverunt hi: ones cri-

L. Kayser, Beitrüge zur Erklürung und Kritik des S. E., Philol. ****
- IV (1849) p. 48 sqq.

AÀ. Nauck, Zu S. E., Philol.IV p. 1998qq.

|R. Hercher (ad p. 20,2), Philol. IX (1854) p. 591.

|Franciscus Kern (ad p. 51, 14sqq.), Zu Timon Phliasius, Philol.
᾿ς XXXV (1876) p. 313 sq.

E. Pappenheim, Zum Text des S. E., Philol. XXXVI p. 415sqq.
L— id. in commentario ad versionem Germanicam (Lipsiae
᾿ς 1881).

Ὁ. Apelt, Zu S. E., Mus. Rhen. XXXIX (1884) p. 27 8qq.

-E. Weber, Adversaria critica in Dion. Chrysost. et Sext. Emp.
— in Comment. in honor. O. Ribbeckii, Lips. 1888, p. 5008qq.

- . Deinde Alfredus Holder, cum fama accepisset novam
-Bexti editionem a me parari, certiorem me fecit adservari
"Karlsruhiis in Bibliotheca Magni Ducis, cui praeest, exem-
plar editionis Bekkerianae cum aliis schedis ad Sextum
"pertinentibus, in quibus Ludovieus Kayser olim Heidel-
"bergensis studiorum Sextianorum fructus deposuerat. Quae
Statim Berolinum misit vir humanissimus, ita ut coniec-
-furas, quae ineditae ibi latebant, excerpere possem. Sed
-religionis putavi esse in adnotatione mea ea tantum af-
-ferre, quae seria viderentur, ommissis omnibus eis qualia
-philologi ludi causa et quasi prima tentamina marginibus
auctorum adscribere solemus.

Sextus Empiricus I. b

x
B

3
IH. DE SEXTI EMPIRICI VITAE ET OPERUM 1
. MEMORIA.

De Sexti vita et scriptis tradita sunt haec: |
Diog. Laert. IX 116: Ἡροδότου δὲ διήκουσε Σέξτος

ὁ ᾿Εμπειρικός. οὗ καὶ và δέκα τῶν Σκεπτικῶν καὶ ἄλλα
κάλλιστα. Σέξτου δὲ διήκουσε Σατορνῖνος ὃ Κυϑηνᾶς, ἐμ-
πειρικὸς καὶ αὐτός.
᾿

xv - PRAEFATIO,

Suid. s. v.!) (p. 3283 Gaisf.): “Σέξτος [Χαιρωνεύς, ἀδελ- :
φιδοῦς Πλουτάρχου, γεγονὼς κατὰ Μάρκον Ἡντωνῖνον τὸν
Καίσαρα, φιλόσοφος.] μαϑητὴς Ἡροδότου τοῦ Φιλαδελφαίου. Ἢ
Ἦν δὲ τῆς Πυρρωνείου ἀγωγῆς [καὶ τοσοῦτον πρὸς
τιμῆς τῷ βασιλεῖ qv, ὥστε καὶ συνδικάξειν αὐτῷ]. Ἔγραψεν
[Ηϑικά! Ἐπισκεπτικὰ βιβλία δέκα. |

ib. (p. 3284 Gaisf. ) Σέξτος, 4íBve, φιλόσοφος. Σκε-
πτικὰ ἐν βιβλίοις ι΄, Πυρρώνεια. ἱ

Galeni Introductio s. Medieus c. 4 (XIV p. 683 Kühn):
τῆς δὲ ἐμπειρικῆς. (scil. αἱρέσεως) προέστησε Φιλῖνος Kàosc,
ὃ πρῶτος αὐτὴν ἀποτεμνόμενος ἀπὸ τῆς λογιρνῆς αἱρέσεως, |
τὰς ἀφορμὰς λαβὼν παρὰ Ἡροφίλου, οὗ καὶ ἀκουστὴς eye |
vero. ϑέλοντες δὲ ἀπαρχαΐζειν ἑαυτῶν τὴν αἵρεσιν, ἵνα ἢ
πρεσβυτέρα. τῆς λογικῆς, "Augove τὸν Ἡκραγαντῖνόν φασιν
ἄρξασϑαι αὐτῆς. μετὰ Φιλῖνον ἐγένετο Σεραπίων Ὡλεξανδρεύς,
εἶτα πολλώνιοι δύο, πατήρ τε καὶ υἷός, Ἡντιοχεῖς. μεϑ' oUg
ΜΜηνόδοτος καὶ Σέξτος. οἱ καὶ ἀκριβῶς ἐκράτυναν αὐτήν.

Anonymus Lambecii (Comment. de august. bibl. Caes.
Vindob. VI [1674] p. 152)?): συνεστήσαντο τὴν ἐμπειρικὴν

1) Diu est, cum cognoverunt viri docti Sextum nostrum
a Suida cum Sexto Chaeronensi Plutarchi nepote confundi,
ad quem quae cancellis saepiuntur pertinere videntur. Pseudo-
Eudocia quae in violario c. 900 (p. 650 Flach) praebet, omnia
e Suida hausit, nisi quod in primo lemmate post δέκα addit
xol ἄλλα (fortasse e Diogene sumpta), in altero ἐν βιβλίοις ε΄
praebet. Sed non curamus tales Byzantinorum infimae aetatis
fraudes (cf. Cohn P.-W. col. 9128q.).

2) Vide p. XX*.

3) De hoc loco et eo qui sequitur velim consulas O. Kroeh-
nert Canonesne poetarum scriptorum artificum per antiqui-
tatem fuerunt (Diss. Regimont. 1897) p. 60 8q.

PRAEFATIO. XIX

οἵδε᾽ "Auoov Jxoayoavrivoc, Φύλϊνος Κῷος, NOM we
ξανδρεύς, Σέξτος, Mnolioviog.

Cramer Anecdot. Paris.I p. 395, 20sqq.: πόσοι siolv οὗ

συστησάμενοι τὴν ἐμπειρικὴν ἰατρικήν; ---- τέσσαρες. — τίνες
οὗτοι; — ἄκρων ὃ Ἀχραγαντῖνος" Φιλῖνος ὁ Κῶος" Σαρα-
míag ὃ Ἡλεξανδρεύς καὶ Σερξέστας 1) ὁ πολλώνιος.
Cedreni comp. hist. ed. Bekker I p. 283, 15 8qq.: Τρισ-
| καιδέκατος Σέξτοι καὶ Πύρρωνες, ὃ μὲν μὴ din πάντῃ yvo-
στὸν καὶ καταληπτὸν ὁ Σέξτος δογματίξων, ἐ ἐπέχων καὶ ἐνιδτά-
βενος" οὗτος καὶ πρὸς πᾶσαν ἀντεῖπε τέχνην καὶ ἐπι:
στήμην s.s... καδημαϊκοὶ καὶ Πυρρώνειοι ἄλλη. αἵρεσις
φιλοσόφων (e Sexti Hyp.I 220— —285). ἐκλήϑησαν δὲ ἄκαδη-
μαϊκοὺ διὰ τὸ ἐν τῇ Ἀκαδημίᾳ τὰς διατριβὰς. αὐτοὺς ποιεῖ"
σϑαι. ὧν. ἄρξας. ὁ Πύρρων. ἀφ ' οὗ Πυρρώνειοι ἐπεκλήϑησαν
φιλόσοφοι, τὴν ἀκαταληψίαν ἁπάντων πρῶτος εἰσήγαγεν, ὡς
ἐπιχειρεῖν. μὲν εἰς ἑκάτερα, μὴ μέντοι ἀποφαίνεσθαι μηδέν"
οὐδὲν γὰρ εἶναι ἔλεγεν οὔτε νοητὸν ιοὔτε αἰσϑητὸν. qe
Σ ἀλλὰ δοκεῖν τοῖς ἀνθρώποις οὕτως ἔχειν. .
. Agathias II 29 (p. 127 qq. Niebuhr): Ἀνὴρ, γάρ τις
i Σύρος τὸ γένος, Οὐράνιος ὄνομα... .. ἠβούλετο μὲν "γὰρ
τὴν ἐφεκτικὴν καλουμένην ζηλοῦν ἐμπειρίαν κατά τε
Πύρρωνα καὶ Σέξτον τὰς ἀποκρίσεις ποιεῖσϑαι καὶ τέλος
" pe τὴν ἀταραξίαν τῷ μηδὲν ὁτιοῦν οἴεσθαι mon καϑ-
ἑστάναι.

Schol. in Luc. Iearom. 25 (p. 108, 15 Rabe): οὐκ ἀκρι-
βῶς τὴν Ἠκαδημίαν τοῖς Πυρρωνείοις ἤτοι ᾿Εφεκτικοῖς ἀπο-
᾿γέμεις, “ουκιανέ᾽ ἀντιδιαστέλλονται γὰρ τούτοις οἵ ἐξ Axa-
᾿ δημίας, ὡς αὐτῶν ἔστιν ἐκείνων τῶν Πυρρωνείων ἀκοῦσαι
ἐν ταῖς Ὑποτυπώσεσιν (—1220—235). ἔπασχον γοῦν
τοῦτο ὑπὸ τῆς ἰσοσϑενείας τῶν ἀντιπάλων λόγων
i οὐκ ἔχοντες, ὁποτέρῳ παράσχοιεν αὑτοὺς Ug. 6vy-
i κατάϑε σεν.
ς΄ Greg.Naz.or. ΧΧΙ 12 (vol. 35 col. 1096 Migne): ἀφ ' οὗ
δὲ Σέξτοι καὶ Πύρρωνες καὶ ἡ ἀντίθετος. γλῶσσα ud

MEOS

j 1) Facile intellegitür hie dixi: homen latere fortasse cum
- alio conflatum. | RA:

Sextus Empiricus I. b*

110.1

ΧΧ PRAEFATIO.

TL νόσημα δεινὸν καὶ κακόηϑες ταῖς ἐκκλησίαις ἡμῶν εἰσε-
φϑάρη κτλ.
id. carm. II 1, 12, 304 (vol. 37 col. 1188 Migne):
μή μοι và Silion μηδὲ Πύρρωνος πλέκε᾽
Χρύσιππος ἔρρει, μακρὰν ὃ Σταγειρίτης,
μηδὲ Πλάτωνος στέργε τὴν εὐγλωττίαν.
Doxographiea aus Basiliussecholien von Giorgio Pa-
squali (Nachr. der K. Gesellseh. der Wissensch. zu Góttingen,
Phil.-hist. Klasse 1910) p. 201: XXVIII: τὸ πέμπτον σῶμα,
ὃ δὴ καλοῦσιν αἰϑέριον καὶ κυκλοφορικόν, Ἀριστοτέλης πρῶ-
τος εἰσηγήσατο" ὡς δέ τινες οἴονται ὃ “ευκανὸς Ὄκελλος,
ὡς καὶ Σέξτος ἐν ὀγδόῳ παρέϑετο τῶν Σκεπτικῶν
(-- adv. phys. II 316).
^. Accedit locus Cosmae Hierosolymitani cognomine Philo-
gregorii, qui in commentario ad Carmina Gregorii Nazian-
zeni Theologica (vol 38 eol. 555sq. Migne) descripsit ar-
gumenta Hypotyposeon nonnullis additis quae e primis |
earum paginis vix intellecta corrasit!):
«Μέγονταί τινες Πυρρώνιοι ὑποτυπώσεις περὶ τῆς Gxé-
ψεῶς οἷον
περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως καὶ
ὀνομασιῶν αὐτῆς καὶ
ἐννοιῶν καὶ
ἀρχῶν αὐτῆς
εἰ δογματίξει ὁ ἐπισκεπτικός “)
εἰ αἵρεσιν ἔχει
εἰ φυσιολογεῖ

1) Vide Herm. tom. XLVI p.106sq. — Descripsi locum
ex Mignei editione adhibita nova Vaticani 1260, qui solus
servavit opus, collatione a Georgio Pasquali, qua est erga me
comitate, sedulo confecta. Qua nisus multa ab Angelo Mai
perperam lecta restituere potui; emendavi autem non nisi
quae manifeste corrupta videbantur, lacunarum signa eis
loeis ponens, quibus titulos excidisse docent argumenta no-
strorum librorum (vide p. 3. 63. 132).

2) Memorabilis ea de re videtur varia lectio ἐπισκεπτικός
pro σκεπτικός, quod apud Suidam (cf. p. XVIII?) et in codici-
bus EAB (cf. ad p. 5, 21) recurrit.

PRAEFATIO. XXI

εἰ ἀναιρεῖ τὰ φαινόμενα,

τί τὸ κριτήριον τῆς σκέψεως

τί τὸ τέλος ΄
τίνες of ὁλοσχερεῖς τρόποι τῆς ἐποχῆς
τίνες of δέκα τρόποι καὶ

τίνες of πέντε

E c pU e

gore Wc. ia: «s

τίνες af σκεπτικαὶ φωναί
τίς ἡ οὐδέν
τίς ἡ μᾶλλον
τίς ἡ ἀσάφεια
τί τὸ ἔξεστιν καὶ
τὸ τάχα καὶ
τί τὸ ἐπέχω
οὐδὲν ὁρίζω
τί τὸ πάντα ἀκατάληπτα ἢ
ὅτι παντὶ λόγῳ λόγος ἴσος ἀντίκειται
τίς ἡ ἐπισκεπτικὴ ὁδὸς [τὴν] ἐπὶ τὴν ᾿Ηρακλείτου φι-
λοσοφίαν
εἰ διαφέρει τι ἡ Δημοκρίτου τῆς σκέψεως
εἰ διαφέρει τι τῶν ᾿ἀκαδημιῶν ἡ σκέψις
a a »

πόϑεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τοὺς δογματικοὺς ζητήσεως Τὰν. 1I
τί τὸ κριτήριον

εἰ ἔστι κριτήριον ἀληϑείας

τί τὸ ὑφ᾽ οὗ

τί τὸ δι᾿ οὗ

τί τὸ καϑ᾽ 0

περὶ ἀληϑοῦς καὶ ἀληϑείας

εἴ τι τὸ ἀληϑές

1) ἀκαταλεΐπτως (Bic) cod.

xu PRAEFATIO.

Lib. III

τί τὸ σημεῖον |
εἰ ἔστι τι 1) σημεῖον dies»
τίς ἡ ἀπόδειξις.

sie. οὗ peius |

τί τὸ φυσικὸν μέρος
τίνες αἱ δραστικαὶ ἀρχαί
τί ϑεός
τί τὸ αἴτιον [καὶ ἡ περὶ τὸν Pow Hip] |
τίνες αἵ ὑλικαὶ ἀρχαί
εἶ καταληπτὰ τὰ σώματα
[εἰ ἀκατάληπτα τὰ ἀσώματα)
τίς ἡ κρᾶσις
τίς ἡ κένησις
περὶ τῆς μεταβλητικῆς (sic): wide
περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως E
js περὶ ἀφαιρέσεως καὶ πρόζσλθέσενιο v5
περὶ μεταϑέσεως
περὶ ὅλου καὶ μέρους
περὶ φυσικῆς μεταβολῆς
περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς
x" περὶ τόπου.
zw joven,
τί τὸ 5 Bai: μέρος

εἶ ἔστιν τι τούτων ») ése

οἰ M

εἰ ἔστιν τις περὶ τὸν βίον τέχνη

1) sis, τίς cod. |
2) τοῦτο cod.
3) τοῦτο cod.

PRAEFATIO. XXIII

| 5 — δἰ ὠφελεῖ τὸν ἔχοντα e
HOME [περὶ ἀριϑμοῦ]
E [τί ἐστι φύσει ἀγαϑὸν καὶ κακὸν ἐμαὶ ἀδιάφορον

«ἀ{ται μὲν αἵ τῶν ᾿Πυρρωνίων ὑποτυπώσεων πλοκαΐ"
λῆρον δὲ ταύτας φησὶν. ὁ ϑεῖος Γρηγόριος. ᾿Παρεισάγουσι
ἂρ Ἀριστοτέλην καὶ "Emíxovoov καὶ ἄλλους τῶν Στωϊκῶν,
E ἀπεφήναντο περὶ ἀκαταλήπτων 1)... αὖϑις Κλειτόμαχον
| χαὶ Καρνεάδην καὶ λοιπῶν of ζητήσεις τῶν καδημιακῶν. αἵ
Τ᾽ id σκεπτικῶν ἐφεξῆς" περὶ τῶν ἀνωτάτω τριῶν φιλοσοφιῶν,
| τῆς ; δογματικῆς, τῆς Ἠκαδημιακῆς καὶ τῆς σχεπτικῆς ) καὶ
᾿ ἀπὸ τοῦ φαίνεσϑαι τὸν Πύρρωνα περὶ τὴν σχεπτικὴν τῶν
|7 ἢ αὐτοῦ σωματικώτερον καὶ ἐπιφανέστερον προσεληλυϑέναι
τῇ σκέψει ὃ), ἥντινα καὶ δύναμιν δρίξονται, καὶ πάϑος)
περὶ τῶν σχεπτομένων. --- Καὶ πολὺς ὁ ἂν εἴη λόγος τὰ ἐφεξῆς
“ἕν πλάτει ληρήματα διεξιέναι, ὅσα τε ἀπορεῖν οἷόν τὲ καὶ
᾿ἀμηχανεῖν καὶ ἐνθουσιᾶν καὶ ἐξεστηκέναι ?) ἅτινα πάντα
τεχνιτῶν ὃ ϑεῖος Γρηγόριος ληρήματα ἀπεφήνατο. |
- Quae testimonia si attento animo perlustraveris, sine
"dubio haerebis in eis, quae de titulis et numeris operum
PBextianorum in sensum prorsus contrarium illie dicta in-
᾿ renies. Ipse autem ut meam quoque de eis sententiam hie
breviter aperiam, eo moveor, quod video omnia fere quae
PEug. Pappenheim (De Sexti Empirici librorum mwumero et
ordine, Progr. Berol. 1874) et alii disputaverunt, quamquam
nulla sint, tamen in compendiis, quibus plurimi utuntur,
"pro veris ülque certissimis venditari. Qui vir doctus, in
PSexto Empirico ceteroquin optime versatus decem. lla
Σκεπτικά apud Diogenem et Suidam obvia pro decem no-
ἷ E modis Scepticis (τρόποις) habenda esse non veritus

. 1) cf. Hyp. [ 8. 2) cf. Hyp. I 4. 3) cf. Hyp. I 7.
4) cf. Hyp. 1 8. t ' ὑεῖ

:5) ef. Hyp. 17, ubi περὶ τὸν σκεπτόμενον codd.

᾿ς 6) ἀπορεῖν et ἀμηχανεῖν cf. Hyp. 1 7; verbum ἐνθουσιᾶν,
—eum desit apud Sextum, aut corruptum aut ab ipso Cosma per
rrorem receptum puto, ἐξεστηκέναι fort. ad Hyp. I 68 (ἐκ-
στάντος τῆς sie eic φαντασίας) aut ad glossema XM
—referendum est.

XXIV PRAEFATIO.

est asserere, quamquam ipse Diogenes testatur hos modos |
omnibus Scepticis communes fuisse, sedulo enarrans quo- |
modo Aenesidemus, Sextus, Favorinus eos adornaverint (IX :
817). Silentio autem praetermitto, quod de Suida compi-
latore tamquam de homine litterato abunde verba facit,

quin etiam totas paginas ingenti locorum mole implet,
quibus nihil in rem probatur, cum ipsum cardinem, in quos
tota quaestio vertatur, ne attinxerit quidem.

Nobis autem proficiscendum est.àa Diogene Laertio ud
a teste antiquissimo: ille igitur decem libros Σκεπτικά no--
verat, Alque facile unusquisque perspiciet ex eo fluxisse . 1
quae Suidas in primo lemmate exhibet, cum in altero subito |

Πυρρώνεια exsurgant. Quae res quomodo explicanda sia
iam videamus.

Aíque primum quidem omnes viri docti mirum in.
modum consentiunt decem illa Σκεπτικά eos libros esse,
quibus Sextus dogmaticos et mathematicos, i. e. libera-.
lium artium magistros, impugnat. Sed titulis eorum per-
pensis invenies undecim illos esse. Quam ob rem Fabri-.

cius disputationem quae est contra arithmetieos cum ea.
quae in geometras est instituta conglutinavit. Sed cum:
Bekkerus codicum divisionem restituisset, vetus illa diffi-:

culías manebat, quae Eugenium Panpdebons ad infeli-.
cissimam coniecturam abduxit. Nam dubitari non potest,
quin δέκα numerus ad libros Sexti referendus sit. Sed.
aliter instituenda erat quaestio, quod nec ipse nec alius.

temptavit.

Quid? quod Diogenes tres ὑποτυπώσεων libros omnino.

non affert? Atque noverat quidem illos, cum nisi ex primo

eorum quae de modis Scepticis habet repetere non posset.
Neque verisimile est ipsas Hypotyposes a posteris solas:

fere lectitatas (vide p. IX/X), quae totius quasi Scepticae

compendium suo iure appellentur, ab eo neglectas esse. !

Immo erant in manibus Diogenis cum reliquis Sexti operi-
bus: omnia autem haec Zxemruxé, inter quae tres primi
libri erant ὑποτυπώσεις, decem voluminibus continebantur.
Ipsum igitur corpus illud, quod nobis traditum est, iam

PRAEFATIO. XXV

Diogenis temporibus exstitit, cum omnia Sexti Empirici
|Sseripta Sceptica in unum eoacta essent.

At tamen iure quaesiveris, quo tandem modo, si iia
rem se habere statuerimus, decem librorum numerus eva-
surus sit. Sed fae volumina papyracea eos fuisse, et fa-
6116 videbis recta esse, quae proposui Adseribam autem
singulorum operum — nam librorum dicere non amplius
placet — ambitum, quem veterum morem secutus?) ad
versuum, quos compleetuntur, numerum computavi. Est
autem hie versus heroieus, i.e. 36 fere litterarum. HRatio-
nem, quam secundum Bekkerianae editionis paginas et
versus institui, ad apicem rectam esse vix exspectabis, ne-
que spondeo de numeris; ad ea autem quae dixi compro-
banda satis, opinor, valebunt.

ordo codi- ordo Bek-

eum keri versus (στέχοι)
1 1 Hyp. I 2000
2 2 Hyp. II 2100
3 3 Hyp. ΠῚ 2500
4 9 adv. gramm. 2600
δ 10 adv. rhet. 110]
adv. geom. 840
adv. arithm. 250 (2870
adv. astrol. 540
adv. music. 470
6 4 adv. log. I 3500
7 5 adv. log. II 3600
8 6 adv. phys. I 3000
9 1 adv. phys. II 2200
10 8 adv. eth. 1800

Omnes igitur contra rhetores geometras arithmeticos
astrologieos musicos disputationes uno volumine inclusae
erant, quod modum solitum exaequabat. Nam vix creden-
dum est cum magnis illis voluminibus 3600 vel 3500 ver-
Suum alia adservata esse, quae ne sextam quidem eorum
partem eontinerent.

Haee de Sceptieorum Sexti Empirici corpore. Sed

1) Cf. Th. Birt, Das antike Buchwesen, Berol. 1882, p.307sqq.

*YVTI PRAEFATIO.

Hypotyposes seorsum cireumlatas esse iam supra adnota-
vimus (p. X). Unde titulum Πυρρώνεια in alterum Suidae.
lemma receptum. esse mihi quidem verisimile videtur. No-
tissimum enim illud opus omnium operum Sextianorum
fuisse e testimoniis perspicitur. : |

Sed plura nunc didicimus. Volumina dechal cum iil
codicis. formam transseriberentur, Hypotyposes quidem
primo loco ponendas esse unusquisque scriba facile vide-
bat. Sed de quinque adv. dogmatieos et duobus adversus
mathematicos: scriptis: dubitatio esse poterat. Itaque faetum
est, ut ille qui archetypum librorum. nostrorum vel potius
exemplar eius antiquissimum quod codicis forma exara-
tum erat, descripsit, duos adv. math. libros post Hypoty--
poses οὐδοῦ. quinque adv. dogm. adderet. Priorum
autem voluminum memoriam servaverunt subscriptiones
quaedam in codicibus nostris obviae: nam post librum adv.
log. I legitur σέξτου ἐμπειρικοῦ ὑπομνημάτων τὸ ἕβδομον, |
post librum adv. phys. 1 σέξτου τῶν εἰς δέκα τὸ- ὄγδοον,.
post librum adv. eth. σέξτου ἐμπειρικοῦ à ὑπομνημάτων τὸ δέ-
κατον᾽ τέλος κτλ. Quaé omnia, nisi mecum facies, numquam.
expedire poteris. |

Sin autem amplius repugnaveris in sententiam ire meam, .
afferam locum insignem e scholiis in Basilium, quae nuper- |
rime e codice praecipue Genuensi Georgii Pasquali sollertia
protraeta sunt (vide p. XX). . Laudatur hie secundus adv.
phys. liber ut octavus. Quod neque in eodieum neque in
Bekkerianum ordinem quadrare primo quidem obtutu vide-
tur, cum illic nonum, hie septimum locum obtineat. Sin
autem sumpseris scholiastam vel potius eiüs auctorem
Σέξτος ἐν η΄ (i. e. in septimo libro) legisse, quod perperam
pro numero VIII aeceperit, tota quaestio solvetur. Mos
autem libros litteris secundum ordinem alphabetieum. no-
tandi a carminibus Homericis ductus apud posteros quoque:
vigebat; unde nascebantur eiusmodi errores. Quibus e.g.
obviam itur in subscriptione libri sexti Stromatum Cle-
mentis Alexandrini, aequalis Sexti Empirici, ubi adnotatur:
στρωματεὺς ἕκτος ὁ καὶ fira. In septimo igitur legera

PRAEFATIO. XXVII

-seriptor ea quae affert, ita ut eluceat in eius codice libros
.eodem modo quo apud Bekkerum dispositos esse.

Sed alia quaestio inter viros doctos orta est: omniane
Bexti scripta Sceptica servata sint? Nam cum Sextus
ipse multis locis leétores — neque id sine magna incon-
stantia — ad sua relegasset, fieri non poterat, quin de qui-
busdam scriptis tamquam deperditis hariolarentur. Quae
optime enodavit Pappenheimius, quem hie in omnibus se-
quor. Adscripsi igitur singulis locis, quibus Bextus se ipse
-eitat eos locos, ad quos respicit: in dubio tamen sum, quid
yerba II 219 ἐν ἄλλοις διαλεξόμεϑα et II 21 δι περὶ μὲν vov-
τῶν καὶ εἰσαῦϑις διαλεξόμεϑα sibi velint. Incertum esse,
Sextus promissum solverit, cum Pappenheimio (p.7)
| equidem credo, sed cum sciamus Sextum non semper eam
|euram, quam pàr erat, in seribendo adhibuisse, quippe qui
—— ui cetera iranseam —- easdem sententias eisdem fere
|-verbis Hyp. II 117—118 et 119—120 repetiverit, caven-
|-dum est, ne quid ex verbis illis obscurioribus de scriptis
Bioibusdam deperditis vel capitibus interceptis eruere stude-
amus. Haud aliter de libro vel libris περὶ ψυχῆς inscrip-
tis iudicandum est, de quibus Pappenheimius litem sub
judice reliquit: cum enim Sextus dicat adv. mus. 55
ἀλλὰ μὴν οὐδέν ἐστι ψυχή. καϑὼς ἐν τοῖς περὶ αὐτῆς
ὑπομνήμασιν ἐδείκνυμεν et adv. dogm. IV 284 εἴρηται
δὲ περὶ τούτων ἀκριβέστερον κἀν τῇ περὶ πριτηρίου σκέψει
κὰν τοῖς περὶ ψυχῆς primo loco ad ea quae Hyp.II
9$1sqq., altero ad ea quae adv. dogm. I i.e ἐν τῇ περὶ κρι-
τηρίου σκέψει passim de anima proferuntur, illum nos re-
legare persuasum habeo.

- Quae tamen laudantur ab ipso Empirieo adv. dogi.
1 202 Ἰατρικὰ ὑπομνήματα aetatem non tulerunt. Id eo
faetum esse puto, quod in alio corpore atque scripta Scep-
diea exstabant, ita ut, cum hominum curiositatem non
eodem modo allicerent, temporum iniuria evanescerent.
eripta autem philosopha, in primis Hypotyposes, in schola
Sceptiea tamquam maxima eius propugnacula adservata
86 docent testimonia, quibus Sexti nomen cum Pyrrhonis

XXVIII PRAEFATIO.

Saepe coniungitur: inde per temporum decursum miro quo-
dam fortunae beneficio ad nostram aetatem pervenerunt.

Sed iam in eo est, ut hoe volumen, quod cetera dis |

adiuvantibus mox sequentur, in publióum prodeat. Restat
offieium sane iucundissimum gratias agendi amicis soller- |

tissimis, qui in plagulis purgandis non solum typothetae
sed meos quoque errores sustulerunt: Christiano Jensen |
Georgio Pasquali Alexandro Rüstow Alfredo Wolff. In
exornanda autem editione maxime adiutus sum benigno

Hermanni Diels consilio, qui inspectis schedis meis, ut de
eis ad amplissimum philosophorum ordinem universitatis

nostrae referret, pro eximia sua doctrina multa adnotaverit, '

quae in usum meum vocare potui, interdum ipsi textui

manum admovens. Quibus omnibus quid ipse Sextus de-
beat, docebit adnotatio critica.

Ser. Berolini m. Mai. a. h. s. XI.
| HERMANNUS MUTSCHMANN.

| XEETOY EMIIEIPIKOY
. HIYPPONEION YIOTYIIQXEQON
ABT

Conspectus siglorum.

ἱ
a: Codices. ]
L — Laur. 85,11 s. XV. ᾿
M — Monac. 489 s. XIV.
E — Paris. 1964 s. XV.
À — Paris. 1968 s. XVI. Ἷ
B — Berol. Phill. 1618 s. XVI. : 3
G — consensus horum codicum, |

P-— Paris. suppl. 1156 foll. 21 et 22 s. X.

T — Translatio latina in Paris. 2 14700 foll. 88r—182v |
s. XIV. in. Ἷ

b: Editiones.
Gen. — Petri et Jacobi Chouetorum Genevae 1621.
Fabr. — J. A. Fabricii Lipsiae 1718.
Bekk. — Immanuelis Bekker Berolini 1842.

' IIYPPSNEISN YIIOTYTIIQXÍiEON
i TON EIX TPIA TO ΠΡΩ͂ΤΟΝ.

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Ilvogoveíov
5 ὑποτυπώσεων᾽

περὶ τῆς ἀνωτάτω διαφορᾶς τῶν φιλοσοφιῶν
περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως

περὶ τῶν ὀνομασιῶν αὐτῆς

τίς ἔννοια σκέψεως

περὶ τοῦ σκεπτικοῦ

περὶ τῶν ἀρχῶν αὐτῆς

εἰ δογματίξει ὃ σκεπτικός

εἰ αἵρεσιν ἔχει

εἰ φυσιολογεῖ

r δὶ ἀναιρεῖ τὰ φαινόμενα

- Lv" περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκέψεως

L4 περὶ τοῦ τέλους αὐτῆς

— wy ' περὶ τῶν ὁλοσχερῶν τρόπων τῆς σκέψεως

ιδ΄ περὶ τῶν δέκα τρόπων

— i£ περὶ τῶν πέντε τρόπων

— 4€ περὶ τῶν δύο τρόπων

τίνες τρόποι {τῆς τῶν αἰτιολογικῶν ἀνατροπῆς
περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν

περὶ τῆς “οὐ μᾶλλον᾽ {φωνῆς

περὶ ἀφασίας

περὶ τοῦ 'τάχα᾽" καὶ τοῦ “ἔξεστι᾽ " καὶ τοῦ "ἐνδέχεται
περὶ τοῦ “ἐπέχω᾽

» μὰν S63 ee S to. QoS COS R.

— Argumentum primi libri in codicibus misere foedatum

crexi secundum titulos 8 διανωτάτω G 1 ὁλοσχερῶς 1,

) τίνες τρόποι τῶν αἰτιολογουμένων ἀνατροπῆς G 21] περὶ

γοῦ οὐδὲν μᾶλλον G φωνῆς addidi 28 περὶ τοῦ ἔξεστι
à τοῦ τάχα G

4 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

xy περὶ τοῦ “οὐδὲν ὁρίξω᾽
xÓ' περὶ τοῦ 'πάντα ἐστὶν ἀόριστα 1
κε περὶ τοῦ 'πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα᾽ ᾿
xe περὶ τοῦ ᾿ἀκαταληπτῶ᾽ (xol “οὐ καταλαμβάνω)"
κξ΄ περὶ τοῦ 'παντὶ (Aóyo λόγον ἴσον ἀντικεῖσϑαι᾽
κη΄ παραπήγματα περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν ὶ
κϑ' εἰ ἡ σκεπτικὴ ὁδός ἐστιν ἐπὶ τὴν Ἡρακλείτειον φιλο-

σοφίαν

λ΄ εἰ διαφέρειὴῇ Ζημοκρίτειος αἵρεσις τῆς σκέψεως
λα΄ εἰ διαφέρει ἡ Κυρηναϊκὴ τῆς σκέψεως

AB' εἰ διαφέρει ἡ Πρωταγόρειος τῆς σκέψεως

λγ΄ εἰ διαφέρει τῶν ᾿Δκαδημιῶν ἡ σκέψις

λδ΄ εἰ ἡ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι τῇ σκέψει

α΄ περὶ τῆς ἀνωτάτω διαφορᾶς τῶν φιλοσοφιῶν.

Τοῖς ξητοῦσί τι πρᾶγμα ἢ εὕρεσιν ἐπακολουϑεῖν εἰκὸς ἢ
ἄρνησιν εὑρέσεως καὶ ἀκαταληψίας ὁμολογίαν ἢ ἐπιμονὴν
2 ξῃητήσεως. διόπερ ἴσως καὶ ἐπὶ τῶν κατὰ φιλοσοφίαν ξη-
τουμένων of μὲν εὑρηκέναι τὸ ἀληϑὲς ἔφασαν, of δ᾽ ἀπεφή
vevro μὴ δυνατὸν εἶναι τοῦτο καταληφϑῆναι, οἵ δὲ ἔτι
8 ξητοῦσιν. καὶ εὑρηκέναι μὲν δοκοῦσιν οἵ ἰδίως καλούμενοι
δογματικοί, οἷον of περὶ ᾿Δριστοτέλην καὶ "Emíxovoov καὶ
M M] MI LA , c M 1 ? ,

τοὺς Στωικοὺς καὶ ἄλλοι τινές, ὡς δὲ περὶ ἀκαταλήπτων
3 , δ 1 , ' , NOW
ἀπεφήναντο of περὶ Κλειτόμαχον καὶ Καρνεάδην καὶ ἂλ-
4 λοι ᾿Δκαδημαϊκοί. ζητοῦσι δὲ οἵ σκεπτικοί. ὅϑεν εὐλόγως
δοκοῦσιν αἵ ἀνωτάτω φιλοσοφίαν τρεῖς εἶναι, δογματικὴ
3 LN Z H ' 5 M » " ἃ !
᾿Δκαδημαϊκὴ σκεπτική. περὶ μὲν οὖν τῶν ἄλλων ἕτεροι
ἁρμόσει λέγειν, περὶ δὲ τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς ὑποτυπω-
τικῶς ἐπὶ τοῦ παρόντος ἡμεῖς ἐροῦμεν, ἐκεῖνο προειπόντες,
ὅτι περὶ οὐδενὸς τῶν λεχϑησομένων διαβεβαιούμεϑα ὦ
οὕτως ἔχοντος πάντως καϑάπερ λέγομεν, ἀλλὰ κατὰ τὸ νῦ

φαινόμενον ἡμῖν ἱστορικῶς ἀπαγγέλλομεν περὶ ἑκάστου.

Argum. 98 καταληπτά α 4 καὶ οὐ κατ. om. αὶ ὅ λόγᾳ
— ἀντικεῖσϑαι om. α 6 τῆς σκεπτικῆς φωνῆς α 11 ὁ zoo
ταγόρειος τῆς σκέψεως εἰ διαφέρει ἡ Scr.:: ὁ ἃ 18 τὴν om. B [
Textus 1[8.ὑποτυπωτικῶς om. T 14 προειπόντες T (pr
dicentes): προσειπ. G

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. 5

β΄ περὶ τῶν λόγων τῆς σκέψεως.

Τῆς σχκεπτικῆς οὖν φιλοσοφίας ὃ μὲν λέγεται καϑόλου 5
λόγος ὁ δὲ εἰδικός, καὶ καϑόλου μὲν ἐν ᾧ τὸν χαρακτῆρα
τῆς σχέψεως ἐκτιϑέμεϑα, λέγοντες τίς ἔννοια αὐτῆς καὶ
᾿τένες ἀρχαὶ καὶ τίνες λόγοι, τί τε κριτήριον καὶ τί τέλος,
| xol τίνες οἵ τρόποι τῆς ἐποχῆς, καὶ πῶς παραλαμβάνομεν
| τὰς σκχεπτικὰς ἀποφάσεις, καὶ τὴν διάκρισιν τῆς σκέψεως
ἀπὸ τῶν παρακειμένων αὐτῇ φιλοσοφιῶν᾽ εἰδικὸς δὲ ἐν ᾧ
ἢ πρὸς ἕκαστον μέρος τῆς καλουμένης φιλοσοφίας ἀντιλέγο-
μεν. περὶ τοῦ καϑόλου δὴ πρῶτον διαλάβωμεν λόγου,
| ἀρξάμενοι τῆς ὑφηγήσεως ἀπὸ τῶν τῆς σχκεπτικῆς ἀγωγῆς
ὀνομάτων.

y Περὶ τῶν ὀνομασιῶν τῆς σκεπτικῆς.
Ἢ σκεπτικὴ τοίνυν ἀγωγὴ καλεῖται μὲν καὶ ξητητικὴ
p ἐνεργείας τῆς κατὰ τὸ ξητεῖν καὶ σκέπτεσϑαι ^» καὶ

ἐφεκτικὴ ἀπὸ τοῦ μετὰ τὴν ζήτησιν περὶ τὸν σχκεπτόμενον
γινομένου πάϑους, καὶ ἀπορητικὴ ἤτοι ἀπὸ τοῦ περὶ παν-
ἱ M ἀπορεῖν καὶ ζητεῖν, ὡς ἔνιοί φασιν, ἢ ἀπὸ τοῦ ἀμηχα-
| γεῖν πρὸς συγκατάϑεσιν ἢ ἄρνησιν, καὶ Πυρρώνειος ἀπὸ
L- φαίνεσϑαι ἡμῖν τὸν Πύρρωνα σωματικώτερον καὶ ἐπι-
᾿

«1

grevtoneo τῶν πρὸ αὐτοῦ προσεληλυϑέναι τῇ σκέψει.

P Ó Tí ἐστι σκέψις.

d Ἔστι δὲ ἡ σκεπτικὴ δύναμις ἀντιϑετικὴ φαι- 8
l vopévov τε καὶ νοουμένων xc οἱονδήποτε τρό-
zov, ἀφ᾽ ἧς ἐρχόμεϑα διὰ τὴν ἐν τοῖς ἀντικειμέ-
T voig πράγμασι καὶ λόγοις ἰσοσϑένειαν τὸ μὲν πρῶ-
"τον εἰς ἐποχήν. τὸ δὲ μετὰ τοῦτο εἰς ἀταραξίαν.
'δύναμιν᾽ μὲν οὖν αὐτὴν καλοῦμεν οὐ κατὰ τὸ πε- 9

8 7 «ὦ Diog. Laert. IX 69. 70.

— 1 πρῶτον LM: πρώτου EAB 6 τῶν σκεπτομένων Gen.
ἢ γινομένου LM : γενομένου EAB || yw. πάϑ'. om. T 10 τὸν
— om. Gen. 11 προσελ. LM: προξε. ÉAB 13/14 τρόπον MEAB:

τρόπων L

ται προσαρμόξεσϑαι καὶ τῇ δυνάμει, ἵνα ἁπλῶς τὸ τῆς 3

, 3 "D ΝΠ 2 δ , , yj
τρόπον᾽. ἢ 'καϑ'΄ οἵἷονδήποτε τρόπον φαινομένων τε καὶ

"λόγων ὡς πιστότερον. 'émoyi δέ ἐστι στάσις διανοίας δι᾿ ἣν 1

6 | IITPPONEION

ρέεργον ἀλλ᾽ ἁπλῶς κατὰ τὸ δύνασθαι᾽ ᾿φαινόμενα᾽ δὲ ἡ
λαμβάνομεν νῦν τὰ αἰσϑητά, διόπερ ἀντιδιαστέλλομεν.
αὐτοῖς τὰ νοητά.. τὸ δὲ ᾿καϑ᾽ οἱονδήποτε τρόπον᾽ δύνα- ;

δυνάμεως ὄνομα. ὡς εἰρήκαμεν, παραλαμβάνωμεν » καὶ τῷ
ἀντυϑετικὴ φαινομένων τε καὶ voovuévov!: ἐπεὶ γὰρ ποι-
κίλως ἀντιτίϑεμεν ταῦτα. ἢ φαινόμενα φαινομένοις ἢ

νοούμενα νοουμένοις ἢ ἐναλλὰξ ἀντιτιϑέντες, ἵνα πᾶσαν
ϑ E.
αἵ ἀντυϑέσεις ἐμπεριέχωνται, λέγομεν “καϑ' οἱονδήποτε

voovuévov', ἵνα μὴ ξητῶμεν πῶς φαίνεται τὰ φαινόμενα,
ἢ πῶς νοεῖται τὰ νοούμενα; ἀλλ᾽ ἁπλῶς ταῦτα λαμβάνω- 3
uev. ᾿ἀντικειμένους᾽ δὲ λόγους παραλαμβάνομεν οὐχὶ πάν-
τῶς ἀπόφασιν καὶ κατάφασιν, ἀλλ᾽ ἁπλῶς ἀντὶ τοῦ μαχομέ-.
νους. ᾿ἰσοσϑένειαν᾽ δὲ λέγομεν τὴν κατὰ πίστιν καὶ ἀπιστοδ
ἰσότητα. ὡς μηδένα μηδενὸς. προκεῖσϑαι τῶν μαχομένων.

3 e.

οὔτε αἴρομέν τι οὔτε τίϑεμεν. ᾿ἀταραξία᾽ δέ ἐστι ψυχῆς
ἀοχλησία καὶ γαληνότης. πῶς δὲ τῇ ἐποχῇ᾽ συνεισέρχεται ἣ
ἀταραξία, ἐν τοῖς περὶ τέλους (8 25— 30) Oron uM ᾿

ε΄ Περὶ τοῦ σκεπτικοῦ. 1

Καὶ ὃ Πυρρώνειος δὲ φιλόσοφος δυνάμει τῇ τῆς σκχε-
πτικῆς ἀγωγῆς ἐννοίᾳ συναποδέδοται᾽ ἔστι γὰρ ὃ μετέχων ᾿
ταύτης τῆς δυνάμεως.

ς΄ Περὶ ἀρχῶν τῆς σκέψεως,

ἀρχὴν δὲ τῆς σκεπτικῆς αἰτιώδη μέν φαμεν εἶναι τὴν
ἐλπίδα τοῦ ἀἁταρακτήσειν᾽ of γὰρ μεγαλοφυεῖς τῶν ἀνθρώ-
πῶν ταρασσόμενοι διὰ τὴν ἐν τοῖς πράγμασιν ἀνωμαλίαν,
καὶ ἀποροῦντες τίσιν αὐτῶν χρὴ μᾶλλον συγκατατίϑεσθαι,
ἦλϑον ἐπὶ τὸ ξητεῖν. τί τε ἀληϑές ἐστιν ἐν τοῖς πράγμασι |

21 τῷ Fabr.: τῶν G: τὸ Gen. 23 post φαινόμενα add. ἢ
EAB 94 ροϑεὺ "tin add.7 AB 26 7|— τρόπον om. EAB 1 1
τε EAB: om. LM 30 ἀπόφασις καὶ κατάφασις L 3 ἡ
MEAB: τῇ, 9 οἱ γὰρ MEAB: οἱ μὲν L 11 μᾶλλον χρὴ M

ὙΠΟΤΥΎΠΩΟΣΕΩΝ A. 1
5 -
x«i τί ψεῦδος, ὡς ἐκ τῆς ἐπικρίσεως τούτων ἀταραχτήσον-
τες. συστάσεως δὲ τῆς σκεπτικῆς ἐστιν ἀρχὴ μάλιστα τὸ
8 παντὶ λόγῳ λόγον ἴσον ἀντικεῖσθαι" ἀπὸ γὰρ τούτου κατα-
λήγειν δοκοῦμεν εἰς τὸ μὴ δογματίζειν.

ξ΄ Εἰ δογματίξει ὃ σκεπτικός.

ΗΝ “Ἱέγομεν δὲ μὴ δογματίξειν τὸν σκεπτικὸν οὐ xov ἐκεῖνο
᾿ τὸ σημαινόμενον τοῦ δόγματος καϑ᾽ ὃ δό όγμα εἶναί φασί
τίνες κοινότερον τὸ εὐδοκεῖν τινι πράγματι (τοῖς γὰρ
0 κατὰ φαντασίαν κατηναγκασμένοις πάϑεσι συγκατατίϑεται

ὃ σκεπτικός, οἷον οὐκ ἂν εἴποι ϑερμαινόμενος ἢ ψυχόμενος
ὅτι δοκῶ μὴ ϑερμαίνεσϑαι ἢ ψύχεσϑαι), ἀλλὰ μὴ δογματίζειν
λέγομεν xo9' ὃ δόγμα HUM φασί τινες τήν τινι πράγ-
ματι τῶν κατὰ τὰς ἐπιστήμας ζητουμένων ἀδήλων
^ ibd (οὐδενὶ γὰρ τῶν ἀδήλων συγκατατίϑεται ὃ

Πυρφώνειος). ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐν τῷ προφέρφεσϑαι περὶ τῶν ἀδήλων
τὰς σχεπτικὰς φωνάς, οἷον τὴν "οὐδὲν μᾶλλον᾽ ἢ τὴν “οὐδὲν
᾿δρίζω᾽ ἤ τινα τῶν Row περὶ ὧν ὕστερον λέξομεν (8 187
Hi sqq.) δογματίζει. ὃ μὲν γὰρ δογματίζων ὡς ὑπάρχον τέϑεται
9 τὸ πρᾶγμα ἐκεῖνο ὃ λέγεται δογματίζειν., ὃ δὲ σχεπτικὸς τὰς
Hj φωνὰς τίϑησι ταύτας οὐχ ὡς πάντως ὑπαρχούσας᾽ ὑπολαμ-
᾿ βάνει γὰρ ὅτι, ὥσπερ 7) ἱπάντα ἐστὶ ψευδῆ φωνὴ μετὰ τῶν
ἄλλων καὶ ξαυτὴν ψευδῆ εἶναι λέγει. καὶ ἡ “οὐδέν ἐστιν
6 ἀληϑές᾽ ὁμοίως, οὕτως καὶ ἡ “οὐδὲν μᾶλλον᾽ μετὰ τῶν
᾿ ἄλλων καὶ ἑαυτήν φησι μὴ μᾶλλον εἶναι καὶ διὰ τοῦτο
τοῖς ἄλλοις ἑαυτὴν συμπεριγράφει. τὸ δ᾽ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῶν
ἄλλων σκεπτικῶν φωνῶν λέγομεν. πλὴν ἀλλ᾽ εἰ ὃ δογμα-
8 τίζων τίϑησιν ὡς ὑπάρχον τοῦτο 0 δογματίζει, ὃ δὲ σκεπτι-
᾿χὸς τὰς φωνὰς αὑτοῦ προφέρεται ὡς δυνάμει ὑφ᾽ ἑαυτῶν
περιγράφεσϑαι, οὐκ ἂν ἐν τῇ προφορᾷ τούτων δογματίζειν
Λλεχϑείη. τὸ δὲ μέγιστον, ἐν τῇ προφορᾷ τῶν φωνῶν τού-

^7 18 ἀταρακτήσαντες ΑΒ — 15 ἴσον om. EAB 18 post ὃ
—ánser. καὶ edd. 19 ivóoxsi» L 91 ὁ ἐπισκεπτικὸς EAB
—83 ἡ ex si L: εἰ EABM 6 malim προφερόμενος | Óvvo-
v μένας Kayser 74 fort. τούτων (oovog» Diels 8 τῶν go-
᾿ νῶν om. EAB -

8 | IITPPONEION

Lux - : 7
τῶν τὸ ἑαυτῷ φαινόμενον λέγει καὶ τὸ πάϑος ἀπαγγέλλει.

τὸ ἑαυτοῦ ἀδοξάστως, μηδὲν περὶ τῶν ἔξωϑεν ὑποκειμέ-.

νῶν διαβεβαιούμενος.

η΄ εἰ αἵρεσιν ἔχει ὃ σκεπτικός.

Ὁμοίως δὲ φερόμεϑα καὶ ἐν τῷ ἐρωτᾶσϑαι εἰ αἵρεσιν
ἔχει 0 σκεπτικός. εἰ μὲν (ydo) τις αἵρεσιν εἶναι λέγει
πρόσκλισιν δόγμασι πολλοῖς ἀκολουϑίαν ἔχουσι
πρὸς ἄλληλά τε καὶ {τὰν φαινόμενα, καὶ λέγει δόγμα:
πράγματι ἀδήλῳ συγκατάϑεσιν, φήσομεν μὴ ἔχειν

rer 9 , er , ^ , AC

αἵρεσιν. εἰ δέ τις αἵρεσιν εἶναι φάσκει τὴν λόγῳ τινὶ
κατὰ τὸ φαινόμενον ἀκολουϑοῦσαν ἀγωγήν. ἐκεί-
vov τοῦ λόγου ὡς ἔστιν ὀρϑῶς δοκεῖν ζῆν ὑπο-
δεικνύοντος (τοῦ ὀρϑῶς μὴ μόνον xav ἀρετὴν λαμβανο-
, 9 3 9 , , 1 * , , d ,
μένου ἀλλ᾽ ἀφελέστερον) καὶ ἐπὶ τὸ ἐπέχειν δύνασϑαι
ὃ ιατείνοντο 6, αἵρεσίν φαμεν ἔχειν" ἀκολουϑοῦμεν yáp
τινι λόγῳ κατὰ τὸ φαινόμενον ὑποδεικνύντι ἡμῖν τὸ ζῆν
πρὸς τα πάτρια ἔϑη καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς ἀγωγὰς καὶ
τὰ οἰκεῖα πάϑη.

0 εἰ φυσιολογεῖ ὃ σκεπτικός.

Παραπλήσια δὲ λέγομεν καὶ ἔν τῷ ζητεῖν εἰ φυσιολο-
γητέον τῷ σκεπτικῷ᾽ ἕνεκα μὲν γὰρ τοῦ μετὰ βεβαίου
πείσματος ἀποφαίνεσθαι περί τινος τῶν κατὰ τὴν φυσιο-
λογίαν δογματιξζομένων οὐ φυσιολογοῦμεν. ἕνεκα δὲ τοῦ
παντὶ λόγῳ λόγον ἴσον ἔχειν ἀντιτιϑέναι καὶ τῆς ἀταραξίας
ς , ^ M Y Α b!
ἁπτόμεϑα τῆς φυσιολογίας. οὕτω δὲ καὶ τὸ λογικὸν μέρος
καὶ τὸ ἠϑικὸν τῆς λεγομένης φιλοσοφίας ἐπερχόμεϑα.

88 16---1 «ὦ Diog. Laert. I 20. Suid. s. v. αἵρεσις.

12/18 αἴρεσιν ἔχει MEABT (sectam habeat): ἔχει «fo. L
18 γάρ add. T (si enim aliquis vel sectam) | 15 và. add. Bekk. ||:
λέγει--- συγ. om. T. — 15/15* δόγματι ἀδήλω G correxi coll.
p. 5, 23/24: δόγμα τινὶ ἀδ. Gem. 16 φάσκοι EABT (dicat)
18 δοκεῖν fort. secl. 21 αἵρεσιν (δέ) EAB — 25 παραπλήσια---
καί om. EAB

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. 9

“εἰ ἀναιροῦσι τὰ φαινόμενα of σκεπτικοί.

σκεπτικοὶ ἀνήκοοί μοι δοκοῦσιν εἶναι τῶν παρ᾽ ἡμῖν λεγο-
μένων τὰ γὰρ κατὰ φαντασίαν παϑητικὴν ἀβουλήτως ἡμᾶς
ἄγοντα εἰς συγκατάϑεσιν οὐκ ἀνατρέπομεν, ὡς καὶ ἔμπρο-
»σϑεν (81 7) ἐλέγομεν" ταῦτα δέ ἐστι τὰ φαινόμενα. ὅταν δὲ
ξητῶμεν, ei τοιοῦτον ἔστι τὸ ὑποκείμενον ὁποῖον φαίνεται, τὸ
μὲν ὅτι φαίνεται δίδομεν, ζητοῦμεν δ᾽ οὐ περὶ τοῦ φαινομέ-
γου ἀλλὰ περὶ ἐκείνου ὃ λέγεται περὶ τοῦ φαινομένου"
τοῦτο δὲ διαφέρει τοῦ ξητεῖν περὶ αὐτοῦ τοῦ φαινομένου.
o οἷον φαίνεται (ubv» ἡμῖν yAvxátew τὸ μέλι (τοῦτο συγχωροῦ-
gne γλυκαξόμεϑα γὰρ αἰσϑητικῶς), εἰ δὲ καὶ γλυκὺ ἔστιν

ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ, ξητοῦμεν᾽ ὃ οὐκ ἔστι τὸ φαινόμενον
ἀλλὰ (105 περὶ τοῦ φαινομένου λεγόμενον. ἐὰν δὲ καὶ ἄντικρυς
"wer τῶν φαινομένων ἐρωτῶμεν λόγους, οὐκ ἀναιρεῖν βου-
5 λόμενοι τὰ φαινόμενα τούτους ἐκτιϑέμεϑα, ἀλλ᾽ ἐπιδεικνύν--
τὲς τὴν τῶν δογματικῶν προπέτειαν εἰ γὰρ τοιοῦτος ἀπα-
τεών ἐστιν ὃ λόγος ὥστε καὶ τὰ φαινόμενα μόνον οὐχὶ
ὧν ὀφϑαλμῶν ἡμῶν ὑφαρπάξειν, πῶς οὐ χρὴ ὑφορᾶσϑαι
αὐτὸν ἐν τοῖς ἀδήλοις, ὥστε μὴ κατακολουϑοῦντας αὐτῷ
᾿προπετεύεσϑαι:

ια΄ περὶ τοῦ κριτηρίου τῆς σκεπτικῆς.
- "Ort δὲ τοῖς φαινομένοις προσέχομεν, δῆλον ἀπὸ τῶν
1 goo ἡμῖν περὶ τοῦ πριτηρίου τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς.

: δι ἑὰς λαμβανόμενον, περὶ οὗ ἐν τῷ ἀντιρρητικῷ λέξομεν
i5 λόγῳ js II 14sqq. ), τό τε τοῦ πράσσειν ; ᾧ προσέχοντες
- χατὰ τὸν βίον τὰ μὲν πράσσομεν τὰ δ᾽ οὔ, περὶ οὗ νῦν λέγο-
E μὲν. κριτήριον τοίνυν φαμὲν εἶναι τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς

ἥν».

i τὸ φαινόμενον, δυνάμει τὴν φαντασίαν οὕτω καλοῦντες"

ἢ 1 ἀναιροῦσι om. EAB ὃ ,“παϑητικὴν LMT (fantasiam
— passibilem): παϑητικὰ EAB 4 ἄγοντας EAB 10 μὲν addidi
— 413 τὸ add. coll. v. 8 || καὶ ἄντικρυς om. T 14 τὸ φαινόμε-
γον EAB Gen. 19 αὐτῶν 17 324 οὖν EAB 26.217 λέγομεν κρι-
τήριον εἶναι" φαμὲν εἶναι περὶ τῆς cx. EAB 28 (αὐτοῦ
Í οὕτω Fabr. e codice Saviliano

Οἱ δὲ λέγοντες ὅτι ἀναιροῦσι và φαινόμενα oí
y ς o 9 μ

"4
£

4, 9" ηκολούϑησεν ἡ ἐν τοῖς δοξαστοῖς ἀταραξία. ὃ μὲν yàg .

10 IITPP$jNEISN

ἐν πείσει γὰρ καὶ ἀβουλήτῳ πάϑει κειμένη ἀξήτητός ἐστιν.
διὸ περὶ μὲν τοῦ φαΐίνεσϑαι τοῖον ἢ τοῖον τὸ ὑποκεί- 9
μένον οὐδεὶς ἴσως ἀμφισβητήσει, περὶ δὲ τοῦ εἰ τοιοῦ-
τον ἔστιν ὁποῖον φαίνεται ξητεῖται. τοῖς φαινομένοις οὖν
προσέχοντες κατὰ τὴν βιωτικὴν τήρησιν ἀδοξάστως βιοῦ-. à
μεν, ἐπεὶ μὴ δυνάμεϑα ἁ ἀνενέργητοι παντάπασιν εἶναι. ἔοικε d ;
δὲ αὕτη ἡ βιωτικὴ τήφησις τετραμερὴς εἶναι καὶ τὸ
μέν τι ἔχειν ἐν ὑφηγήσει φύσεως, τὸ δὲ ἐν ἀνάγκῃ,
παϑῶν, τὸ δὲ ἐν παραδόσει νόμων τὲ καὶ ἐθῶν, τὸ
δὲ ἐν διδασκαλίᾳ τεχνῶν, ὑφηγήσει μὲν φυσικῇ xo v j
φυσικῶς αἰσϑητικοὶ καὶ ὑ νοητικοί ἑ ἐσμεν, παϑῶν δὲ ἀνάγκῃ xod
ἣν λιμὸς μὲν ἐπὶ τροφὴν ἡμᾶς ὁδηγεῖ, δίψος δ᾽ ἐπὶ πόμα,
ἐθῶν δὲ καὶ νόμων παραδόσει xo ἣν τὸ μὲν εὐσεβεῖν παρα-
λαμβάνομεν βιωτικῶς ὡς ἀγαϑὸν τὸ δὲ ἀσεβεῖν ὡς φαῦλον, -
τεχνῶν δὲ διδασκαλίᾳ καϑ' ἣν οὐκ ἀνενέργητοί ἐσμεν ἐν 1
αἷς παραλαμβάνομεν τέχναις. ταῦτα δὲ πάντα φαμὲν ἀδο-
ξάστως. 1

ιβ΄ τί τὸ τέλος τῆς σκεπτικῆς.

Τούτοις ἀκόλουϑον ἂν εἴη καὶ περὶ τοῦ τέλους τῆς σχετστι-
κῆς ἀγωγῆς διεξελϑεῖν. ἔστι μὲν οὖν τέλος τὸ οὗ i
πάντα πράττεται ἢ ϑεωρεῖται, αὐτὸ δὲ οὐδενὸς £ve-3
κα, ἢ τὸ ἔσχατον τῶν ὀρεκτῶν. φαμὲν δὲ ἄχρι νῦν τέλος
εἶναι τοῦ σκεπτικοῦ τὴν ἐν τοῖς κατὰ δόξαν ἀταραξίαν καὶ
ἐν τοῖς κατηναγκασμένοις μετριοπάϑειαν. ἀρξάμενος γὰρ φι- —
λοσοφεῖν ὑπὲρ τοῦ τὰς φαντασίας ἐπικρῖναι καὶ καταλαβεῖν,
τίνες μέν εἰσιν ἀληϑεῖς τίνες δὲ ψευδεῖς, ὥστε ἀταρακτῆ- 2
Got, ἐνέπεσεν εἰς τὴν ἰσοσϑενῆ διαφωνίαν, ἣν ἐπικρῖναι

μὴ δυνάμενος , ἐπέσχεν" ἐπισχόντι δὲ αὐτῷ τυχικῶς παρ-

δοξάζων τι καλὸν τῇ φύσει ἢ κακὸν εἶναι ταράσσεται διὰ
παντός" καὶ ὅτε μὴ πάρεστιν αὐτῷ τὰ καλὰ εἶναι δοκοῦντα,

88. 25—97 c III 235—237

[

91 ἀμφισβητήσει T (dubitabit): ἀμφισβητεῖ G 2 αὕτη

ἡ βιωτικὴ LM: ἡ βιωτικὴ «αὕτη E: ἐν βιωτικὴ αὕτη (sic) AB j
9 μέντοι EAB { ὁδηγεῖ ἡμβᾶε Μ 14 διεξελϑεῖν LM: διελ-. 1
Δεῖν EAB | ἢ

ΕΣ ΤΣ

THOTTISiZESN A. | 11

kt
5

5:
ὑπό τε τῶν φύσει Xov νομίζει moins καὶ διώκει

τὰ ἀγαϑά, ὡς οἴεται᾽ ἅπερ κτησάμενος πλείοσι ταραχαῖς ,
περιπίπτει, διά τε τὸ (παρὰ λόγον΄ καὶ ἀμέτρως) ἐπαίρε- "

σϑαι καὶ (φοβούμενος τὴν μεταβολὴν) πάντα πράσσει, ἵνα
υ μὴ ἀποβάλῃ τὰ ἀγαϑὰ αὐτῷ δοκοῦντα εἶναι. ὁ δὲ ἄορε-
στῶν περὶ τῶν πρὸς τὴν φύσιν καλῶν ἢ κακῶν οὔτε | φεύγει
τι οὔτε διώκει συντόνως" διόπερ ἀταραπτεῖ. ὅπερ οὖν περὶ
᾿Απελλοῦ τοῦ ξωγράφου λέγεται, τοῦτο ὑπῆρξε τῷ σκεπτικῷ.
γ φασὶ γὰρ ὅτι ἐκεῖνος ἵππον γράφων καὶ τὸν ἀφρὸν τοῦ
ἵππου μιμήσασϑαι τῇ γραφῇ βουληϑεὶς οὕτως ἀπετύγχανεν
ὡς ἀπειπεῖν καὶ τὴν σπογγιὰν εἰς ἣν ἀπέμασσε τὰ ἀπὸ
τοῦ γραφείου χρώματα προσρῖψαι τῇ εἰκόνι" τὴν δὲ προ-
s σαψαμένην V ἵππου. ἀφροῦ ποιῆσαι μίμημα. καὶ of σκεπτικοὶ
οὖν ἤλπιζον μὲν τὴν ἀταραξίαν ἀναλήψεσϑαι διὰ τοῦ τὴν
ἀνωμαλίαν τῶν φαινομένων τε καὶ νοουμένων ἐπικρῖναι,
μὴ δυνηϑέντες δὲ ποιῆσαι τοῦτο ἐπέσχον᾽ ἐπισχοῦσι δὲ
αὐτοῖς οἷον τυχικῶς ἣ ἀταραξία παρηκολούϑησεν ὡς͵ σκιὰ
ὃ σώματι. οὐ μὴν ἀόχλητον πάντῃ τὸν σκεπτικὸν εἶναι νο-
᾿μίξομεν, ἀλλ ὀχλεῖσϑαί φαμὲν ὑπὸ τῶν κατηναγκασμένων᾽
᾿χαὶ γὰρ ῥιγοῦν ποτε ὁμολογοῦμεν καὶ διψῆν καὶ τοιουτό-
᾿τροπά τινὰ πάσχειν. ἀλλὰ καὶ ἐν τούτοις of μὲν ἰδιῶται
᾿δισσαῖς, συνέχονται περιστάσεσιν, ὑπό τε τῶν παϑῶν αὐ-
ὃ τῶν καὶ οὐχ ἧττον ὑπὸ τοῦ τὰς περιστάσεις ταύτας κακὰς
εἶναι φύσει δοκεῖν᾽ ὁ δὲ σκεπτικὸς τὸ προσδοξάξειν ὅτι
ἔστι κακὸν τούτων ἕκαστον ὡς πρὸς τὴν φύσιν περιαιρῶν
μετριώτερον καὶ ἐν τούτοις ἀπαλλάσσει. διὰ τοῦτο οὖν ἐν
μὲν τοῖς δοξαστοῖς ἀταραξίαν τέλος εἶναί φαμεν τοῦ σκε-
" πτικοῦ, ἐ ἐν δὲ τοῖς κατηναγκασμένοις μετριοπάϑειαν. τινὲς
δὲ τῶν δοκίμων σκεπτικῶν προσέϑηκαν τούτοις καὶ
“τὴν ἐν ταῖς ξητήσεσιν ἐποχήν.
wy περὶ τῶν δλοσχερῶν τρόπων τῆς ἐποχῆς.
; ᾿Επεὶ δὲ τὴν ἀταραξίαν. ἀκολουϑεῖν ἐφάσκομεν τῇ περὶ
πάντων ἐποχῇ, ἀκόλουϑον ἂν εἴη λέγειν ὅπως ἡμῖν ἡ ἐποχὴ
Ε΄ ς͵ etpluribus T 98 καὶ {τὸΣ LEAB edd. 88 ὑπῆρξαι
"Gen. (sic) e Vesontino 409 vel cognato aliquo libro 99 a (in

-ditulo): σκέψεως Gen. 98 ἐπεὶ M: ἐπὶ LEAB 94 ἂν εἴη
λέγειν MEAB: εἴη λ. ἂν L

28 —

12 | | IITPPENEION

περιγίνεται. γίνεται τοίνυν αὕτη. ὡς ἂν w—

€
EM
y

εἴποι Tig, διὰ τῆς ἀντιϑέσεως τῶν πραγμάτων. ἀντιτίϑε-

μὲν “ὃ αὐτὸς πύργος πόρρωϑεν μὲν φαίνεται στρογγύλος,
ἐγγύϑεν δὲ τετράγωνος, νοούμενα δὲ νοουμένοις, ὅταν

᾿ 1 Z er 2 , - ri
πρὸς τὸν κατασκευάζοντα ὅτε ἔστι πρόνοια ἐκ τῆς τάξεως
τῶν οὐρανίων, ἀντιτιϑῶμεν τὸ τοὺς μὲν ἀγαϑοὺς δυσ- -
πραγεῖν πολλάκις τοὺς δὲ κακοὺς εὐπραγεῖν, καὶ διὰτ
τούτου συνάγωμεν τὸ μὴ εἶναι πρόνοιαν νοούμενα δὲ
? . en
φαινομένοις, ὡς ὃ ᾿ἀναξαγόρας (A 97 Diels) τῷ
ζκατασκευάζοντι» λευκὴν εἶναι τὴν χιόνα ἀντε-
τίϑει, ὅτι ἡ χιὼν ὕδωρ ἐστὶ πεπηγός, τὸ δὲ ὕδωρ
, MI , 1 c * » , / 2,
ἐστὶ μέλαν, καὶ T χιὼν ἄρα μέλαινά ἐστιν. καϑ !
ἑτέραν δὲ ἐπίνοιαν ἀντιτίϑεμεν ὁτὲ μὲν παρόντα παρ-
οὔσιν, ὡς τὰ m ἔνα" ὁτὲ δὲ παρόντα παρεληλυϑόσιν
. ὡς ροειρημένα᾽ ὁτὲ δὲ παρόντα παρεληλυϑόσιν

*^ , T er P 2 , , τι E
ἢ μέλλουσιν, oiov ὅταν Tig ἡμᾶς ἐρωτήσῃ λόγον Ov λῦσαν
οὐ δυνάμεϑα., φαμὲν πρὸς αὐτὸν ὅτι, ὥσπερ πρὸ τοῦ γενέ-

σϑαι τὸν εἰσηγησάμενον τὴν αἵρεσιν ἣν μετέρχῃ, οὐδέπω ὃ

, : 1!
κατ αὐτὴν λόγος ὑγιὴς ὧν ἐφαίνετο, ὑπέκειτο μέντοι ὡς
πρὸς τὴν φύσιν. οὕτως ἐνδέχεται καὶ τὸν ἀντικείμενον τῷ

ὑπὸ σοῦ ἐρωτηϑέντι νῦν λόγῳ ὑποκεῖσϑαι μὲν ὡς πρὸς τὴν
φύσιν, μηδέπω δ᾽ ἡμῖν φαίνεσϑαι, ὥστε οὐδέπω χρὴ συγκατα-

τίϑεσϑαι ἡμᾶς τῷ δοκοῦντι νῦν ἰσχυρῷ εἶναι λόγῳ. mig.

δὲ τοῦ τὰς ἀντιϑέσεις ταύτας ἀκριβέστερον ἡμῖν ὑποπε-
- δ’

σεῖν, καὶ τοὺς τρόπους ὑποθήσομαι δι᾿ ὧν ἡ ἐποχὴ συ-

νάγεται. οὔτε περὶ τοῦ πλήϑους οὔτε περὶ τῆς δυνάμεως

αὐτῶν διαβεβαιούμενος" ἐνδέχεται γὰρ αὐτοὺς καὶ σαϑροὺς

εἶναι καὶ πλείους τῶν λεχϑησομένων.

ιδ΄ περὶ τῶν δέκα τρόπων.

86 ΠΠαραδίδονται τοίνυν συνήϑως παρὰ τοῖς ἀρχαιοτέ-

ροις σκεπτικοῖς τρόποι, δι ὧν ἡ ἐποχὴ συνάγεσϑαι δοκεῖ;

97 post φαινόμενα add. ἢ EAB, post νοούμενα add. ἢ

AB 4 suppl. e T (construenti) coll. p. 9.381 S ἐρωτήσει L

Gen. 10 ἡγησάμενον EAB 18 ὑποκείσθω EAB 1 δὸο-
AB

400v

μὲν δὲ ἢ φαινόμενα φαινομένοις ἢ νοούμενα νοουμένοις
ἢ ἐναλλάξ, οἷον φαινόμενα μὲν φαινομένοις, ὅταν λέγω-

δ᾽
*
mE
E]

ὙΠΟΤΥΠΟΣΕΩΝ A. 13

}

| δέκα τὸν ἀριϑμόν,͵ oUc καὶ λόγους καὶ τύπους συνωνύμως
καλοῦσιν. εἰσὶ δὲ οὗτοι, πρῶτος ὃ παρὰ τὴν τῶν ζῴων ἐξαλλα-

$ γήν, δεύτερος ὃ παρὰ τὴν τῶν ἀνθρώπων διαφοράν, τρίτος

| 6 παρὰ τὰς διαφόρους τῶν αἰσϑητηρίων κατασχευάς, τέ-
ταρτος Ó παρὰ τὰς περιστάσεις, πέμπτος ὃ παρὰ τὰς ϑέσεις

| x«l τὰ διαστήματα καὶ τοὺς τόπους. ἕχτος ὃ παρὰ τὰς
ἐπιμιξίας, ἕβδομος ὃ παρὰ τὰς ποσότητας καὶ σκευασίας 81
0 τῶν ὑποκειμένων ; ὄγδοος ὁ ἀπὸ τοῦ πρός ci, ἔννατος ὃ
παρὰ τὰς συνεχεῖς. ἢ σπανίους ἐγκυρήσεις, δέκατος ὁ παρὰ
τὰς ἀγωγὰς καὶ τὰ ἔϑη καὶ τοὺς νόμους καὶ τὰς μυϑικὰς

1 πίστεις καὶ τὰς δογματικὰς ὑπολήψεις. χρώμεϑα δὲ τῇ 88
τάξει ταύτῃ ϑετικῶς. τούτων δὲ ἐπαναβεβηκότες εἰσὶ τρό-
ποι τρεῖς, ὃ ἀπὸ τοῦ κρίνοντος. ὃ ἀπὸ τοῦ κρινομένου, ὁ

Us ἐξ ἀμφοῖν" v& μὲν γὰρ ἀπὸ τοῦ κρίνοντος ὑποτάσσονται

8 οἵ πρῶτοι τέσσαρες (τὸ γὰρ κρῖνον ἢ ζῷόν ἐστιν ἢ ἄνϑρω-

- sog ἢ αἴσϑησις ἢ & τινι περιστάσει), εἰς δὲ τὸν ἀπὸ τοῦ

- χρινομένου (ἀνάγονταιδ ὃ ἕβδομος καὶ ὃ δέκατος. εἰς δὲ τὸν ἐξ
ἀμφοῖν σύνϑετον ὃ πέμπτος καὶ ὃ ἕκτος καὶ ὃ ὄγδοος καὶ ὁ ἔν-

- verog. πάλιν δὲ οἵ τρεῖς οὗτοι ἀνάγονται εἰς τὸν πρός τι, 39
ὡς εἶναι γενικώτατον μὲν τὸν πρός τι. εἰδικοὺς δὲ τοὺς
τρεῖς, ὑποβεβηκότας δὲ τοὺς δέκα. ταῦτα μὲν περὶ τῆς
ποσότητος αὐτῶν κατὰ τὸ πιϑανὸν λέγομεν᾽ περὶ δὲ τῆς
δυνάμεως τάδε.

Πρῶτον ἐλέγομεν εἶναι λόγον καϑ' ὃν {παρὰΣ τὴν δια- 40

E $836—163: cf. Diog. Laert. IX 8 79—88. Philo de ebr.
— 171sqq. (ef. v. Arnim Quellenstudien zu Philo p. 59 sqq.)
- Aristocles apud Euseb. Praep. Ev. XIV 18, 1158qq.
bi $8 40—78: cf. Diog. Laert. IX 8 19—80. Philo de ebr.
mi. ;

ἧι 28 τύπους GT (figur d$): τόπους edd.: τρόπους Kayser |
συνωνύμως M: ovvovóuov; LEAB 217 ϑέσεις ML: διαϑέ-
— 6&g EAB 31 fort. συγχυρήσεις sicut p. 88,4. 2 ϑετικῶς
mom.T ὅ κρίνειν EAB 6 ἢἣ ἐν scripsi: καὶ ἐν GT — ? add.
Pappenh. 8 ὁ ἕβδομος post ὁ £xvog iterum EAB 10
— ég—c7. om. EABT 11 ἐννέα Kayser 14 εἶναι ἐλέγομεν
— EAB | παρὰ add. Gen.

14 IITPPONEION

φορὰν τῶν ξῴων οὐχ αἵ αὐταὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν ὑποπίπτουσι 1t
φαντασίαι. τοῦτο δὲ ἐπιλογιξόμεϑα ἔκ ve τῆς περὶ τὰς γε- -
νέσεις αὐτῶν διαφορᾶς καὶ ἐκ τῆς περὶ τὰς συστάσεις τῶν
σωμάτων παραλλαγῆς. περὶ μὲν οὖν τὰς γενέσεις, ὅτε
τῶν ξῴων τὰ μὲν χωρὶς μίξεως γίνεται τὰ δ᾽ ἐκ συμπλο-
κῆς. καὶ τῶν μὲν χωρὶς μίξεως γινομένων τὰ μὲν ἐκ πυρὸς 3
γίνεται ὡς τὰ ἐν ταῖς καμίνοις φαινόμενα ξωὕὔφια, τὰ
δ᾽ ἐξ ὕδατος φϑειρομένου ὡς κώνωπες, τὰ δ᾽ ἐξ οἴνου
τρεπομένου ὡς Gxvimec, τὰ δ᾽ ἐκ γῆς (ὡς.....). τὰ δ᾽ ἐξ ἰλύος ὡς
βάτραχοι, τὰ δ᾽ ἐκ βορβόρου ὡς σκώληκες, τὰ δ᾽ ἐξ ὄνων
ὡς πάνϑαροι τὰ δ᾽ ἐκ λαχάνων ὡς κάμπαι, τὰ δ᾽ ἐκ καρ- 5
πῶν ὡς of ἐκ τῶν ἐρενεῶν ψῆνες, τὰ δ᾽ ἐκ ζῴων σηπομέ-
νῶν ὡς μέλισσαι ταύρων καὶ σφῆκες ἵππων" τῶν δ᾽ ἐκ
συμπλοκῆς τὰ μὲν ἐξ ὁμοιογενῶν ὡς τὰ πλεῖστα, τὰ δ᾽ ἐξ
ἀνομοιογενῶν ὡς ἡμίονοι. πάλιν “κοινῇ τῶν foov τὰ μὲν
ξωοτοκεῖται ὡς ἄνϑρωποι; τὰ δ᾽ φοτοκεῖται ὡς ὄρνιϑερ, τὰ
δὲ σαρκοτοκεῖται ὡς ἄρκτοι. εἰκὸς οὖν τὰς περὶ τὰς γενέ-
σεις ἀνομοιότητας καὶ διαφορὰς μεγάλας ποιεῖν ἀντιπα-.
ϑείας, τὸ ἀσύγκρατον καὶ ἀσυνάρμοστον καὶ μαχόμενον 1
ἐκεῖϑεν φερομένας. ἀλλὰ καὶ 7) διαφορὰ τῶν κυριωτά-
τῶν μερῶν τοῦ σώματος. καὶ μάλιστα τῶν πρὸς τὸ ἐπικρίνειν
καὶ πρὸς τὸ αἰσϑάνεσϑαι πεφυκότων, μεγίστην δύναται
ποιεῖν μάχην τῶν φαντασιῶν παρὰ τὴν τῶν ζώων παραλ- :
λαγήν]. oí γοῦν ἱκτεριῶντες ὠχρά φασιν εἶναι τὰ ἡμῖν
φαινόμενα λευκά, καὶ of ὑπόσφαγμα ἔχοντες αἷμωπά. ἐπεὶ
οὖν xol τῶν ἑῴων τὰ μὲν ὠχροὺς ἔχει τοὺς ὀφϑαλμοὺς τὰ
δ᾽ ὑφαίμους τὰ δὲ λευκανϑίζοντας τὰ δ᾽ ἄλλην χροιὰν
ἔχοντας, εἰκός, οἶμαι. διάφορον αὐτοῖς τὴν τῶν “χρωμάτων 1
ἀντίληψιν. γίγνεσϑαι. ἀλλὰ καὶ ἐνατενίσαντες, ἐπὶ πολὺν
χρόνον τῷ ἡλίῳ. εἶτα ἐγκύψαντες βιβλίῳ τὰ γράμματα
χρυσοειδῆ δοκοῦμεν εἶναι καὶ περιφερόμενα. ἐπεὶ οὖν καὶ
τῶν ἕῴων τινὰ φύσει λαμπηδόνα ἐν τοῖς ὀφϑαλμοῖς ἔχει

15 ἀπὸ τῶν αὐτῶν om. T 18 ὀνομάτων EAB 19 et 20
μίξεων M 91 £o$gi« Bekker: animalia parvula T: ξωόφυτα ἃ
983 lac. stat. Fabr. addens ὡς μῦς 26 oi om. M 28 μὲν
(óe» EAB 5/6 seclusi ut glossema ad p. 11,141 7 καὶ ὑπό-
φαόμα EAB 14 λαμπ. ἐν τοῖς ὀφϑαλμοῦ ἔχει. LE (sic): ἐν τοῖς
ὀφϑαλμοῖς λ. ἔχει ΑΒ: A. ἔχει ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς M

TIOTTII9S9ZEQ9N A. 15

καὶ φῶς λεπτομερές ve καὶ εὐκίνητον ἀπ᾽ αὐτῶν ἀποστέλ-
λει. ὡς καὶ νυκτὸς ὁρᾶν, δεόντως ἂν νομίζοιμεν ὅτι μὴ
ὅμοια ἡμῖν τε κἀκείνοις τὰ ἐκτὸς ὑποπίπτει. καί γε οἵ
γόητες χρίοντες τὰς ϑρυαλλίδας ἰῷ χαλκοῦ καὶ ϑολῷ ση-
πίας ποιοῦσιν Orb μὲν χαλκοῦς ὁτὲ δὲ μέλανας φαίνεσϑαι
τοὺς παρόντας διὰ τὴν βραχεῖαν τοῦ μιχϑέντος παρασπο-
ράν. πολὺ δήπου εὐλογώτερόν ἐστι. χυμῶν διαφόρων ἀνα-
χεχραμένων τῇ ὁράσει τῶν Coov, xol» διαφόρους τῶν ὑποκει-
μένων φαντασίας αὐτοῖς γίνεσθαι. ὅταν τε παραϑλίψωμεν
τὸν ὀφϑαλμόν., ἐπιμήκη καὶ στενὰ φαίνεται τὰ εἴδη καὶ
τὰ σχήματα καὶ τὰ μεγέϑη τῶν ὁρατῶν. εἰκὸς οὖν ὅτι
ὅσα τῶν ζῴων λοξὴν ἔχει τὴν κόρην καὶ προμήκη, καϑά-
me αἶγες αἴλουροι καὶ τὰ ἐοικότα, διάφορα φαντάζεται τὰ
ὑποκείμενα εἶναι, καὶ οὐχ οἷα τὰ περιφερῆ τὴν κόρην
ἔχοντα £e εἶναι αὐτὰ ὑπολαμβάνει. τά τε κάτοπτρα παρὰ
τὴν διάφορον κατασκευὴν ὁτὲ μὲν μικρότατα δείκνυσι τὰ
ἐκτὸς ὑποκείμενα ὡς τὰ κοῖλα. ὁτὲ δ᾽ ἐπιμήκη καὶ στενά
ὡς τὰ χκυρτά᾽ τινὰ δὲ τὴν μὲν κεφαλὴν κάτω δείκνυσι τοῦ
χατοπτριζομένου, τοὺς δὲ πόδας ἄνω. ἐπεὶ οὖν καὶ τῶν
περὶ τὴν ὄψιν ἀγγείων τὰ μὲν ἐξόφϑαλμα κομιδῇ προπέ-
πτωχὲν ὑπὸ κυρτότητος, τὰ δὲ κοιλότερά ἐστι, τὰ δ᾽ ἐν ὑπτίῳ
πλάτει βέβηκεν, εἰκὸς καὶ διὰ τοῦτο ἀλλοιοῦσϑαι τὰς φαν-
τασίας. καὶ μήτε ἴσα τοῖς μεγέϑεσι μήτε ὅμοια ταῖς μορ-
φαῖς ὁρᾶν τὰ αὐτὰ κύνας ἰχϑύας λέοντας ἀνθρώπους πάρ-
ὁπας. ἀλλ οἵαν ἑκάστου ποιεῖ τύπωσιν ἡ δεχομένη τὸ
φαινόμενον ὄψις. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ περὶ τῶν ἄλλων αἰσϑή-
σέων λόγος᾽ πῶς γὰρ ἂν λεχϑείη ὁμοίως κινεῖσϑαι κατὰ
τὴν ἁφὴν τά τε ὀστρακόδερμα καὶ τὰ σαρκοφανῆ καὶ τὰ
ἠχανϑωμένα καὶ τὰ ἐπτερωμένα ἢ λελεπιδωμένα; πῶς
| ὁμοίως ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὴν ἀκοὴν τά τε στε-
ὕτατον ἔχοντα τὸν πόρον τὸν ἀχουστικὸν καὶ τὰ εὐρυ-
τάτῳ τούτῳ κεχρημένα, ἢ τὰ τετριχωμένα τὰ ὦτα καὶ.
18 ἀπ᾽ αὐτῶν οτα. T 91 ἀλογώτερον Gen. 22 add. eT (et diffe-
8) 28 οἷα Μ: οἷς LEAB 29 αὐτὰ EAB: novi» M: αὐτὰς L.
1 ἀγγείων G: ὀργάνων iam a Bekkero coni. T (instrumentorum)
ef. Philoleg.alleg. I137 (197, 28 Cohn) 1,9 προπέπτωκεν EAB

δῦ M (ommisso τὴ T (procidunt): πέπτωκεν L edd. 4 ὅμοια LEAB:
ὁρᾶν M ὅ ὁρᾶν om. M 18 τὰ ante ὦτα om. EAB || καὶ G: ἢ T (vel)

46.

48:

49:

50:

16 IIYPPSNEISN

τὰ ψιλὰ ταῦτα ἔχοντα; ὅπου ys καὶ ἡμεῖς ἄλλως μὲν
κινούμεϑα κατὰ τὴν ἀκοὴν παραβύσαντες τὰ ὦτα, ἄλλως
δὲ ἣν ἁπλῶς αὐτοῖς χρώμεϑα. καὶ ἡ ὄσφρησις δὲ διαφέρον
μ᾿ ' M , EA , ' Iv. « - 5 ὃ
ἂν παρὰ τὴν τῶν ξῴων ἐξαλλαγήν᾽ εἰ γὰρ καὶ ἡμεῖς ἄλλως
μὲν κινούμεϑα ἐμψυγέντες καὶ τοῦ φλέγματος πλεονάσαν-
ΟΦ »ν LA * M] ji M M c --
τος ἐν ἡμῖν, ἄλλως δὲ Tv τὰ περὶ τὴν κεφαλὴν ἡμῶν μέρη
πλεονασμὸν αἵματος ὑποδέξηται, ἀποστρεφόμενοι τὰ εὐώδη
τοῖς ἄλλοις δοκοῦντα εἶναι καὶ ὥσπερ πλήττεσϑαι ὑπ᾽ αὖ-
τῶν νομίζοντες, ἐπεὶ καὶ τῶν ξῴων τὰ μὲν πλαδαρά τέ
? , Α , ^ M , ,
ἐστι φύσει καὶ φλεγματώδη. và δὲ πολύαιμα σφόδρα, τὰ
δ᾽ ἐπικρατοῦσαν καὶ πλεονάζουσαν ἔχοντα τὴν ξανϑὴν χολὴν
ἢ τὴν μέλαιναν, εὔλογον καὶ διὰ τοῦτο διάφορα ἑκάστοις
αὐτῶν φαίνεσθαι τὰ ὀσφρητά. καὶ τὰ γευστὰ ὁμοίως τῶ
μὲν τραχεῖαν καὶ ἄνικμον ἐχόντων τὴν γλῶσσαν τῶν δὲ
ἔνυγρον σφόδρα, εἴγε καὶ ἡμεῖς ξηροτέραν ἐν πυρετοῖς τὴν
γλῶτταν σχόντες γεώδη καὶ κακόχυμα ἢ πικρὰ τὰ προσ-
φερόμενα εἶναι νομίζομεν, τοῦτο δὲ πάσχομεν καὶ παρὰ
τὴν διάφορον ἐπικράτειαν τῶν ἐν ἡμῖν χυμῶν εἶναι λεγο-
, i . 5 ἃ ΣΙΩΝ - / n n , P
uívov' ἐπεὶ οὖν καὶ và ζῷα διάφορον τὸ γευστικὸν αἰσϑη-
τήριον ἔχει καὶ διαφόροις χυμοῖς πλεονάζον, διαφόρους ἂν.
καὶ κατὰ τὴν γεῦσιν φαντασίας τῶν ὑποκειμένων λαμβά-
voL. ὥσπερ γὰρ ἡ αὐτὴ τροφὴ ἀναδιδομένη ὕπου μὲν γίνε-
᾿ c 1. po ΩΝ , er P! ^ jd
ται φλὲψ ὅπου δὲ ἀρτηρία ὅπου δὲ ὀστέον Ozov δὲ νεῦρον,
᾿ - » er ' 1 M n
καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, παρὰ τὴν διαφορὰν τῶν ὑποδεχο-
μένων αὐτὴν μερῶν διάφορον ἐπιδεικνυμένη δύναμιν, καὶ
ὥσπερ τὸ ὕδωρ ἕν καὶ μονοειδὲς ἀναδιδόμενον εἰς τὰ δένδρα,

ἤδη σῦκον καὶ δοιὰ καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον, καὶ καϑάπερ τὸ
τοῦ μουσουργοῦ πνεῦμα ἕν καὶ τὸ αὐτὸ ἐμπνεόμενον τᾷ

$02 δ' ^ , ιν ὦ * , DEL ἢ AP
αὐλῷ ὅπου μὲν γίνεται ὀξὺ ὅπου δὲ βαρύ, καὶ ἡ αὐτὴ ἐπέρει-
σις τῆς χειρὸς ἐπὶ τῆς λύρας ὅπου μὲν βαρὺν φϑόγγον ποιεῖ
er M ? , (4 v P"! ! 1 M ? Α , ,
ὅπου δὲ ὀξύν, οὕτως εἰκὸς καὶ và ἐκτὸς ὑποκείμενα διᾶ-

15 παραβύσαντες MEAB: παραβήσαντες 1, 21 εἶναι Μ et
EAB (comp. script.): ταῦτα L 3 εὔλογον Salmasius: εὔλογα
G: rationabile est 'T ^ 26 αὐτῶν om. T 98 siys καὶ ἡμεῖς
MEABT (si quidem et nos): καὶ ἡ. εἴγε L 29. fort. ἔχοντεβ
coll. p. 13, 12. 14. 24. 27. | καὶ: ἢ Pasquali 80 παρὰ MT (secun-
dum): περὶ LEAB 9 λαμβάνοι L: λαμβάνει MEABT (asswmit)
6 αὐτὴν MEAB: αὐτῶν L 10 post αὐτὸ add. πνεῦμα MEAB

ὙΠΟΤΥΎΠΩΣΕΩΝ A. 11

φορὰ ϑεωρεῖσϑαι παρὰ τὴν διάφορον κατασκευὴν τῶν
τὰς φαντασίας ὑπομενόντων ζῴων. ἐναργέστερον δὲ τὸ
τοιοῦτον ἔστι μαϑεῖν ἀπὸ τῶν αἱρετῶν τε καὶ φευκτῶν
τοῖς ξῴοις. μύρον γοῦν ἀνθρώποις μὲν ἥδιστον φαίνεται:
κανϑάροις δὲ καὶ μελίσσαις δυσανάσχετον᾽ καὶ τὸ ἔλαιον
τοὺς μὲν ἀνθρώπους ὠφελεῖ, σφῆκας δὲ καὶ μελίσσας ἀν-
enger καταρραινόμενον᾽ καὶ τὸ ϑαλάττιον ὕδωρ ἀνϑρώποις
μὲν ἀηδές ἐστε πινόμενον καὶ φαρμακῶδες, ἰχϑύσι δὲ
ἥδιστον καὶ πότιμον. σύες τε ἥδιον βορβόρῳ λούονται
δυσωδεστάτῳ ἢ ὕδατι διειδεῖ καὶ καϑαρῷ. τῶν τε ξῴων τὰ
μέν ἐστι ποηφάγα τὰ δὲ ϑαμνοφάγα τὰ δὲ ὑληνόμα τὰ δὲ
'σπερμοφάγα τὰ δὲ σαρκοφάγα τὰ δὲ γαλακτοφάγα, καὶ
τὰ μὲν σεσηπυίᾳ χαίρειν τροφῇ τὰ δὲ νεαρᾷ, καὶ τὰ uiv ὠμῇ
τὰ δὲ μαγειρικῶς ἐσκευασμένῃ. καὶ κοινῶς τὰ ἄλλοις ἡδέα
ἄλλοις ἐστὶν ἀηδῆ καὶ φευκτά καὶ ϑανάσιμα. τὸ γοῦν χώ-
ψειον πιαίνει τοὺς ὕρτυγας καὶ ὁ ὑοσχύαμος τὰς ὗς, αἱ
δὴ χαίρουσι καὶ σαλαμάνδρας ἐσϑίουσαι. ὥὡσπεροῦν ἔλαφοι
τὰ ἰοβόλα ξῷα καὶ αἱ χελιδόνες κανϑαρίδας. οἵ τὲ μύρ-
μηκὲς καὶ οἱ σκνῖπες ἀνϑρώποις μὲν ἀηδίας καὶ στρύφους
ἐμποιοῦσι καταπινόμενοι" ἡ δὲ ἄρκτος ἣν ἀρρωστίᾳ τινὶ
περιπέσῃ, τούτους καταλιχμωμένη ῥώννυται. ἔχιδνα δὲ
'ϑιγόντος αὐτῆς μόνον φηγοῦ κλάδου καῤοῦται, καϑάπερ
καὶ νυκτερὶς πλατάνου φύλλου. φεύγει δὲ χριὸν μὲν ἐλέφας,
λέων δὲ ἀλεκτρυόνα, καὶ ϑραγμὸν κυάμων ἐρεικομένων τὰ
ϑαλάττια κήτη, καὶ τίγρις ψόφον τυμπάνου. καὶ ἄλλα δὲ
πλείω τούτων ἔνεστι λέγειν ἀλλ ἵνα μὴ μᾶλλον τοῦ δέον-
τος ἐνδιατρίβειν δοκῶμεν. εἰ τὰ αὐτὰ τοῖς μέν ἐστιν ἀηδῆ
τοῖς δὲ ἡδέα, τὸ δὲ ἡδὺ καὶ ἀηδὲς ἐν φαντασίᾳ κεῖται,
διάφοροι γίνονται τοῖς ξῴοις ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων φαν-
τασίαι. εἰ δὲ τὰ αὐτὰ πράγματα ἀνόμοια φαίνεται παρὰ
τὴν τῶν ξῴων ἐξαλλαγήν, ὁποῖον μὲν ἡμῖν ϑεωρεῖται τὸ
ὑποκείμενον ἕξομεν λέγειν, ὅποῖον δὲ ἔστε πρὸς τὴν φύ-
*

- 90 ἀνϑρώποις om. EAB 995 τε GT: δὲ edd. 98 (ἢν καὶ
E (autet) T 29 αἱ: ἃ MEAB 31 δὲ (vero) T 84 ἀγαρρώ-
ται Pasquali coll. Aelian. ἢ. a. II9 1 μόνον Bekk.: μόνου
ΠῚ ουγὸῦ LEAB 4 δὲ om. T 7 εὐηδὲς L 10 ξΣώων ML:

μων EAB

Sextus Empiricus I. 2

64.

18 IIYPPSNEISN

σιν ἐφέξομεν. οὐδὲ γὰρ ἐπικρίνειν αὐτοὶ δυνησόμεϑα τὰς
φαντασίας τάς τε ἡμετέρας καὶ τὰς τῶν ἄλλων ξῴων, μέ-
ρος καὶ αὐτοὶ τῆς διαφωνίας ὄντες καὶ διὰ τοῦτο τοῦ ἐπι-
κρινοῦντος δεησόμενοι μᾶλλον ἢ αὐτοὶ κρίνειν δυνάμενοι.
καὶ ἄλλως οὔτε ἀναποδείκτως δυνάμεϑα προκρίνειν τὰς
ἡμετέρας φαντασίας τῶν παρὰ τοῖς ἁλόγοις ξῴοις γινομέ-
νῶν οὔτε μετ ἀποδείξεως. πρὸς γὰρ τῷ μὴ εἶναι ἀπό-,
δειξιν ἴσως. ὡς ὑπομνήσομεν, αὐτὴ ἡ λεγομένη ἀπόδειξις
ἤτοι φαινομένη ἡμῖν ἔσται ἢ οὐ φαινομένη. καὶ εἰ μὲν μὴ
φαινομένη, οὐδὲ μετὰ πεποιϑήσεως αὐτὴν προοισόμεϑα᾽
εἰ δὲ φαινομένη ἡμῖν, ἐπειδὴ περὶ τῶν φαινομένων τοῖς
ξῴοις ξητεῖται καὶ 7) ἀπόδειξις ἡ ἡμῖν φαίνεται ξῴοις οὖσι, καὶ
αὐτὴ ζητηϑήσεται εἰ ἔστιν ἀληϑὴς καϑό ἐστι φαινομένη.
ἄτοπον δὲ τὸ ζητούμενον διὰ τοῦ ζητουμένου κατασκευάξειν.
ἐπιχειρεῖν, ἐπεὶ ἔσται τὸ αὐτὸ πιστὸν καὶ ἄπιστον, ὅπερ
ἀμήχανον, πιστὸν μὲν 1 βούλεται ἀποδεικνύειν, ἄπιστον.
δὲ ἡ ἀποδείκνυται. οὐχ ἕξομεν ἄρα ἀπόδειξιν δι᾿ ἧς προ-
κρινοῦμεν τὰς ἑαυτῶν φαντασίας τῶν παρὰ τοῖς ἀλόγοις
καλουμένοις ξῴοις γινομένων. εἰ οὖν διάφοροι, γίνονται αἴ
φαντασίαι παρὰ τὴν τῶν ζῴων ἐξαλλαγήν, ἃς ἐπικρῖναι,
ἀμήχανόν ἐστιν. ἐπέχειν ἀνάγκη περὶ τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων.

Ἔκ περιουσίας δὲ καὶ συγχρίνομεν τὰ ἄλογα καλούμενα
ζῷα τοῖς ἀνθρώποις κατὰ φαντασίαν᾽ καὶ γὰρ καταπαίξειν,
τῶν. δογματικῶν τετυφωμένων καὶ περιαυτολογούντων οὐκ
ἀποδοκιμάξομεν μετὰ τοὺς πρακτικοὺς τῶν λόγων. oí μὲν
οὖν ἡμέτεροι τὸ πλῆϑος τῶν ἀλόγων ξῴων ἁπλῶς εἰώϑασι
συγκρίνειν τῷ ἀνθρώπῳ᾽ ἐπεὶ δὲ εὑρεσιλογοῦντες οἵ δογ-
ματικοὶ ἄνισον εἶναί φασι τὴν σύγκρισιν, ἡμεῖς ἐκ πολ-
λοῦ τοῦ περιόντος ἐπὶ πλέον παίζοντες ἐπὶ ἕνὸς ξῴο )
στήσομεν τὸν λόγον, οἷον ἐπὶ κυνός, εἰ δοκεῖ, τοῦ εὐτελε-
στάτου δοκοῦντος εἶναι. εὑρήσομεν γὰρ καὶ οὕτω μὴ Ae
πόμενα ἡμῶν τὰ ξῷα, περὶ ὧν ὃ λόγος, ὡς πρὸς τὴν πίστιν
τῶν φαινομένων. ὅτι τοίνυν αἰσϑήσει διαφέρει τοῦτο τὸ Coo

12 οὐ (non T 18 τῷ M: τὸ LEAB 91 προοισόμεϑα ἃ:
producemus T: προσησόμεϑα a Gen. coniectum recepit Be
30 οὖν ML: γοῦν EAB | αἱ om. EAB 1 τὰ ἄλ. ξῶα οὕτω κα:

λούμενα EAB 6 εὑρεσιλογοῦντες Gen.: εὑρεσιολογοῦντες
S παίξειν ἔχοντες Kayser 1Π og om.

ἂν

TIOTTIIS9ZES9N A. 19

j
ἡμῶν. of δογματικοὶ συνομολογοῦσιν" καὶ γὰρ τῇ ὀσφρή-
σεν μᾶλλον ἡμῶν ἀντιλαμβάνεται, τὰ μὴ ὁρώμενα αὐτῷ
ϑηρία διὰ ταύτης ἀνιχνεύων καὶ τοῖς ὀφϑαλμοῖς ϑᾶττον
ἡμῶν ταῦτα ὁρῶν καὶ τῇ ἀκοῇ αἰσϑανόμενος ὀξέως. οὐκοῦν
ἐπὶ τὸν λόγον ἔλϑωμεν. τούτου δὲ ὁ μέν ἐστιν ἐνδιά-
ϑετος ὁ δὲ προφορικός. ἴδωμεν οὖν πρότερον περὶ τοῦ
ἐνδιαϑέτου. οὗτος τοίνυν κατὰ τοὺς μάλιστα ἡμῖν ἀντι-
) δοξοῦντας νῦν δογματικούς, τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς, ἐν
α τούτοις ἔοικε σαλεύειν, τῇ αἱρέσει τῶν οἰκείων καὶ
φυγῇ τῶν ἀλλοτρίων. τῇ γνώσει τῶν εἰς τοῦτο συν-
᾿τεινουσῶν τεχνῶν, τῇ ἀντιλήψει τῶν κατὰ τὴν
οἰκείαν φύσιν ἀρετῶν {καὶ τῶν περὶ và πάϑη. ὃ
τοίνυν κύων. ip οὗ τὸν λόγον ἔδοξε στῆσαι παραδείγματος
5 ἕνεκα, αἵρεσιν ποιεῖται τῶν οἰκείων καὶ φυγὴν τῶν βλαβερῶν,
τὰ μὲν τρόφιμα διώκων, μάστιγος δὲ ἀναταϑείσης. ὑποχωρῶν.
ἀλλὰ καὶ τέχνην ἔχει ποριστικὴν τῶν οἰκείων, τὴν ϑηρευτι-
᾿ χήν. ἔστι δὲ οὐδ᾽ ἀρετῆς ἐκτός" τῆς γέ TOL δικαιοσύνης
οὔσης τοῦ κατ᾽ ἀξίαν ἀποδοτικῆς ἑκάστῳ, ὁ κύων τοὺς
? μὲν οἰκείους γε καὶ εὖ ποιοῦντας σαίνων καὶ φρουρῶν τοὺς
δὲ ἀνοικείους καὶ ἀδικοῦντας ἀμυνόμενος οὐκ ἔξω ἂν εἴη
τῆς δικαιοσύνης. εἰ δὲ ταύτην ἔχει; τῶν ἀρετῶν ἀντακο-
᾿λουϑουσῶν καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἔχει, ὃς οὔ φασιν ἔχειν
ἡ τοὺς πολλοὺς ἀνθρώπους οἵ σοφοί. καὶ ἄλκιμον δὲ αὐτὸν
ὄντα ὁρῶμεν ἐν ταῖς ἀμύναις καὶ συνετόν, ὡς καὶ Ὅμηρος
᾿ ἐμαρτύρησεν, ποιήσας τὸν Ὀδυσσέα πᾶσι μὲν τοῖς οἰκείοις
ἀνϑρώποις “ἀγνῶτα ὄντα ὑπὸ μόνου δὲ τοῦ [Ἄργου ἐπιγνω-
σϑέντα, μήτε ὑπὸ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς κατὰ τὸ σῶμα TÀv-
᾿δρὸς ἀπατηϑέντος τοῦ κυνός, μήτε ἐκστάντος τῆς καταλη-
πτικῆς φαντασίας, ἣν μᾶλλον τῶν ἀνϑρώπων ἔχων ἐφάνη.
κατὰ δὲ τὸν Χρύσιππον τὸν μάλιστα συμπολεμοῦντα τοῖς
ἀλόγοις ἕῴοις καὶ τῆς ἀοιδίμου διαλεκτικῆς μετέχει.

MEL o5 or Porphyr. de abstin: rir 2

*
5

23 (xal» add. e T (et i» eo quod est circa passio-
E 6olL p. 17, 17. 38 τοι L: τ MEAB 80 ys LM: om. T:
“τε EAB 1 δὲ: μὲν (quidem) T 4 ὄντα G: εἶναι T (esse)
—8 συμπολεμοῦντα scripsi: πολεμοῦντα GT (qui mazime re-
» pugnat): προσέχοντα Diels

τ0

20 IITPPS))NEISN

φησὶ γοῦν αὐτὸν Ó προειρημένος ἀνὴρ ἐπιβάλλειν τῷ:
πέμπτῳ διὰ πλειόνων ἀναποδείκτῳ, ὅταν ἐπὶ “ΜΝ:
000v ἐλθὼν καὶ τὰς δύο ὁδοὺς ἰχνεύσας δι᾿ ὧν οὐ
διῆλϑε τὸ 9molov, τὴν τρίτην μηδ᾽ ἰχνεύσας εὐθέως
δρμήσῃ δὲ αὐτῆς. δυνάμει γὰρ τοῦτο αὐτὸν λογίξε- .
σϑαί φησιν ὁ ἀρχαῖος "ἤτοι τῇδε ἢ τῇδε ἢ τῇδε διῆλϑε :
τὸ ϑηρίον οὔτε δὲ τῇδε οὔτε τῇδε τῇδε ἄρα. ἀλλὰ
καὶ τῶν ἑαυτοῦ παϑῶν ἀντιληπτικός τέ ἐστι καὶ
παραμυϑητικός" σκόλοπος γὰρ αὐτῷ καταπαγέντος
ἐπὶ τὴν ἄρσιν τούτου ὁρμᾷ τῇ τοῦ ποδὸς πρὸς τὴν
γῆν παρατρίψει καὶ διὰ τῶν ὀδόντων. ἕλκος τε eii
ἔχει που, ἐπεὶ τὰ μὲν δυπαρὰ ἕλκη δυσαλϑῆ ἔστιν,
τὰ δὲ καϑαρὰ ῥᾳδίως θεραπεύεται, πράως ἀποψᾷ
τὸν γινόμενον ἰχῶρα. ἀλλὰ καὶ τὸ Ἱπποκράτειον
φυλάσσει μάλα καλῶτ' ἐπεὶ γὰρ ποδὸς ἄκος ἀκινη-
σία, εἴ ποτε τραῦμα ἐν ποδὶ σχοίη, μετεωρίξει τοῦ-
τον καὶ ὡς οἷόν τε ἄσκυλτον τηρεῖ. ὀχλούμενός τεϑ
ὑπὸ χυμῶν ἀνοικείων πόαν ἐσϑέει, we ἧς ἀπο- 3
βλύξων τὸ ἀνοίκειον ὑγιάξεται. εἶ τοίνυν ἐφάνη τὸ
ζῷον, ἐφ᾽ οὗ τὸν λόγον ἐστήσαμεν παραδείγματος ὃ ἕνεκα, καὶ
αἱρούμενον τὰ οἰκεῖα καὶ τὰ ὀχληρὰ φεῦγον, τέχνην ve ἔχον
ποριστικὴν τῶν οἰκείων, καὶ τῶν ἑαυτοῦ παϑῶν ἀντιληπτικὸν
καὶ παραμυϑητικόν. καὶ οὐκ ἔξω ἀρετῆς, ἐν οἷς κεῖται ἣ
τελειότης τοῦ ἐνδιαϑέτου λόγου, τέλειος ἂν εἴη κατὰ τοῦτο δ᾽
κύων᾽ ὅϑεν μοὶ δοκοῦσί τινες τῶν κατὰ φιλοσοφίαν ἑαυτοὺς,
σεμνῦναν τῇ τοῦ ξῴου τούτου προσηγορίᾳ. περὶ δὲ τοῦ
προφορικοῦ λόγου τέως μὲν οὐκ ἔστιν ἀναγκαῖον ζητεῖν" 1
τοῦτον γὰρ καὶ τῶν δογματικῶν ἔνιοι παρῃτήσαντο ὡς &vv- -
πράττοντα τῇ τῆς ἀρετῆς ἀναλήψει, διὸ καὶ παρὰ. τὸν τῆς
μαϑήσεως χρόνον ἤσκησαν σιωπήν" καὶ ἄλλως, εἰ καϑ' ὑπό-
ϑεσιν εἴη ἄνϑρωπος ἐνεός, οὐδεὶς φήσει αὐτὸν εἶναι ἄλο-᾿
yov. ἵνα δὲ καὶ ταῦτα παραλίπωμεν, μάλιστα μὲν ὁρῶμεν.

11 ἀναποδείκτῳ Apelt coll. Plut. de soll. anim. p. 969 B |
(vide p. 98, 11): ἀναποδείχτων G: per plura immittere quinto
indemonstrativo T 12 ἐλϑὼν MT (veniens): ἐλϑεῖν LEAB 14 ὁρ-
μήσῃ Bekk.: ὁρμήσει G 16 οὔτε τῇδε T (neque hac): ἢ τῇδε,
G 20 δυσαληϑῆ L 328 τῶν γινομένων L 24* ἄσκυλον ΑΒ.
αἰ - τοῦτο κατὰ τούτου EB: εἴη τοῦτο κατὰ τοῦτο A ὃ τῇ

L | παρὰ M: περὶ LEAB

ΥὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. 21

τὰ ζῷα, περὶ ὧν ὃ λόγος, καὶ ἀνθρωπένας προφερόμενα
φωνάς, ὡς κέττας καὶ ἄλλα τινά. ἵνα δὲ χαὶ τοῦτο ἐάσω-
μεν, εἰ καὶ μὴ συνίεμεν τὰς φωνὰς τῶν ἀλόγων κα-
Aovpévav fgov, ὅλως οὐκ ἔστιν ἀπεικὸς διαλέγεσϑαι μὲν
ταῦτα. ἡμᾶς δὲ μὴ συνιέναι" καὶ γὰρ τῆς τῶν βαρβάρων
'φωνῆς ἀκούοντες οὐ συνίεμεν ἀλλὰ μονοειδῆ ταύτην εἷ-
γα. δοκοῦμεν. καὶ ἀκούομεν δὲ τῶν κυνῶν ἄλλην μὲν
φωνὴν προϊεμένων ὅταν ἀμύνωνταί τινας, ἄλλην δὲ ὅταν
᾿ὠρύωνται. καὶ ἄλλην ὅταν τύπτωνται, καὶ διάφορον ἐπὰν
σαίνωσιν. καὶ ὅλως εἴ τις εἰς τοῦτο ἀτενίσειεν, εὕροι
ἂν πολλὴν παραλλαγὴν τῆς φωνῆς παρὰ τούτῳ τε καὶ τοῖς
ἄλλοις ξῴοις ἐν ταῖς διαφόροις περιστάσεσιν, ὥστε διὰ
'ταῦτα εἰκότως λέγοιτ᾽ ἂν καὶ τοῦ προφορικοῦ μετέχειν λό-
yov τὰ καλούμενα ἄλογα ζῷα. εἰ δὲ μήτε ἀκριβείᾳ τῶν
᾿αἰσϑήσεων λείπεται τῶν ἀνϑρώπων ταῦτα μήτε τῷ ἐν-
'διαϑέτῳ λόγῳ, ἐκ περιουσίας δὲ εἰπεῖν μηδὲ τῷ προφο-
Qux), οὐκ v ἀπιστότερα ἡμῶν εἴη κατὰ τὰς φαντασίας.
'χαὶ ἐφ᾽ ἑκάστου δὲ τῶν ἀλόγων ζῴων ἴσως ἵστάντας τὸν
"λόγον ταῦτα ἀποδεικνύειν δυνατόν ἐστιν. οἷον γοῦν τίς
οὐκ ἂν εἴποι τοὺς ὄρνιϑας ἀγχινοίᾳ τε διαφέρειν καὶ τῷ
᾿ οφορικῷ κεχρῆσϑαι λόγῳ; οἵ γε οὐ μόνον τὰ παρόντα
& καὶ τὰ ἐσόμενα ἐπίστανται καὶ ταῦτα τοῖς συνιέναι
δυναμένοις προδηλοῦσιν, ἄλλως τε σημαίνοντες καὶ τῇ
ovi; προαγορεύοντες.

Τὴν óé σύγκρισιν ἐποιησάμην, ὡς καὶ ἔμπροσϑεν
ἐπεσημηνάμην, éx περιόντος, ἱκανῶς, ὡς οἶμαι, δείξας [ἔμ-
'προσϑεν] 6 ὅτε μὴ δυνάμεϑα προκρίνειν τὰς ἡμετέρας φαν-
σίας τῶν παρὰ τοῖς ἀλόγοις ξῴοις γινομένων. πλὴν
λλ εἰ μή ἐστιν ἀπιστότερα τὰ ἄλογα ξῷα ἡμῶν πρὸς τὴν
κρίσιν. ᾿ τῶν φαντασιῶν, καὶ διάφοροι γίνονται φαντασίαι
Hi ρὰ τὴν τῶν ἑῴων παφαλλαγήν, ὁποῖον μὲν ἕκαστον τῶν

E παρὰ τούτῳ Gen.: περὶ τούτω MEAB: περὶ τού-
L | τε MT (in eo quoque et): om. LEAB 94 ἀλόγων
. T 25 ἀποδεικνύειν Gen.: ὑποδεικνύειν G || δυνατὸν om.
32/8 ἔμπροσϑεν secl, fort. ἐν τούτοις — 29 ἀλλ᾽ om. M

ες δεύτερον δὲ ἐλέγομεν εἶναι τὸν ἀπὸ τῆς διαφορᾶς τῶ

80.

E IITPPONEION

1 Α :
Καὶ ὁ μὲν πρῶτος τῆς ἐποχῆς τρόπος τοιοῦτός ἐστι.
ἀνθρώπων ἵνα γὰρ καϑ' ὑπόϑεσιν καὶ συγχωρήσῃ τις T. |
στοτέρους εἶναι τῶν ἀλόγων ζῴων τοὺς &vOgomovc, εὑρή-
σομὲεν καὶ ὅσον ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ διαφορᾷ τὴν ἐποχὴν εἰσ-
ἀγομένην. δύο τοίνυν εἶναι λεγομένων ἐξ ὧν σύγκειται ὃ
ἄνϑρωπος, ψυχῆς καὶ σώματος, κα ἄμφω ταῦτα διαφέ-
ρομεν ἀλλήλων, οἷον κατὰ σῶμα ταῖς τε μορφαῖς καὶ ταῖς
ἰδιοσυγκρισίαις. διαφέρει μὲν γὰρ κατὰ μορφὴν σῶ

4 2 - , M M M Dd , E
Σκύϑου Ἰνδοῦ σώματος, τὴν δὲ παραλλαγὴν ποιεῖ, καϑάπερ
φασίν, ἡ διάφορος τῶν χυμῶν ἐπικράτεια. παρὰ δὲ τὴν διά-
φορον τῶν χυμῶν ἐπικράτειαν διάφοροι γένονται καὶ αἵ φαν-
τασίαι, καϑάπερ καὶ ἐν τῷ πρώτῳ λόγῳ (S 52) παρεστήσα-
μεν. ταῦτά τοι καὶ ἐν τῇ αἱρέσει καὶ φυγῇ τῶν ἐκτὸς διαφο-
ρὰ πολλὴ κατ αὐτούς ἐστιν᾽ ἄλλοις γὰρ χαίρουσιν ᾿Ινδοὺ

Α LA "n 2 δ᾽ »ν ji M ; "
καὶ ἄλλοις οἵ xo9 ἡμᾶς, τὸ δὲ διαφόροις χαίρειν τοῦ
παρηλλαγμένας ἀπὸ τῶν ὑποκειμένων φαντασίας λαμβά-
νειν ἐστὶ μηνυτικόν. κατὰ δὲ ἰδιοσυγκρισίας διαφέρομεν
ὡς ἐνίους χρέα βόεια πετραίων ἰχϑυδίων ῥᾷον πέττειν καὶ
ὑπὸ “εσβίου οἰναρίου εἰς χολέραν περιτρέπεσϑαι. ἦν δέ,

m M ’ ς . , ? , :
φασίν, γραῦς ᾿Δττικὴ τριάκοντα ὁλκὰς κωνείου ἀκινδύνως
προσφερομένη,. “ὔσις δὲ καὶ μηκωνείου τέσσαρας ὁλκὰξ
ἀλύπως ἐλάμβανεν. καὶ Δημοφῶν μὲν ὁ ᾿Δλεξάνδρου τρα-
πεζοποιὸς ἐν ἡλίῳ γινόμενος ἢ ἔν βαλανείῳ ἐρρίγου, ἐν
σκιᾷ δὲ ἐθάλπετο, ᾿4ϑηναγόρας δὲ ὃ ᾿Δργεῖος ὑπό σκορ-

, A , 3 , ? , Iu » , X
πίων xol φαλαγγίων ἀλύπως ἐπλήσσετο, οἱ δὲ καλούμενοι
ἱψυλλαεῖς οὐδ᾽ ὑπὸ ὄφεων ἢ ἀσπίδων δακνόμενοι βλάπτον-
voL, οἷ δὲ Τεντυρῖται τῶν «Αἰγυπτίων οὐ βλάπτονται πρὸς

88 79 —89 cf. Diog. Laert IX$80—81. Philo de ebr.175 sqq

9 συγχωρήση EAB: συγχωρήσει MLT (concedet) 11 τὴ
om.L 15 μὲν οἵη. T 17 παρὰ δὲ MT (secundum autem): xt
LEAB 17 ἐπικράτεια —18 χυμῶν om. L| 20 ταὐτάτοι G: qua
propter 'T 21 κατὰ τοὺς ἀνθρώπους Kayser 28 καὶ om. ]
91 ἐνεϑάλπετο EAB — 38 Ψυλλαεῖς G: Ψύλλοι iam desid. i
Salmasio praeb. T (psill) | post ὄφεων M add. ἢ σκορπίω
1 Τεντυρῖται Fabr.: Τιντυρῖται GT (tintarite) || προσνηχόμεν
ἄνω κάτω Diels

YIOTTIISZESN. A. 23

qu vo κάτω] τῶν κροκοδείλων. ἀλλὰ καὶ Αἰϑιόπων of ἀντι-
πέραν τῆς Μερόης παρὰ τὸν 'AGrámovv ποταμὸν οἰκοῦντες
σκορπίους καὶ ὄφεις καὶ τὰ παραπλήσια ἀκινδύνως ἐσθίουσιν.
5 καὶ Ρουφῖνος δὲ ὃ ἐν Χαλκίδι πίνων ἕλλέβορον οὔτε ἤμει
οὔτε ὅλως ἐκαϑαίρετο, ἀλλ᾽ ὥς τι τῶν συνήϑων προσεφέρετο
«Ll ἔπεσσεν. Χρύσερμος δὲ ὃ Ἡροφίειος εἴ ποτε πέπερι
προσηνέγκατο, καρδιακῶς ἐκινδύνευεν. καὶ Σωτήριχος δὲ ὁ
χειρουργὸς εἶ ποτε σιλούρων ἤσϑετο κνίσσης, χολέρᾳ ἡλίσκετο.
οἴάνδρων δὲ ὁ "loysioc οὕτως ἄδιψος 1, ἣν ὡς καὶ διὰ τῆς ἀνύδρου
ous ὁδεύειν αὐτὸν μὴ ἐπιξητοῦντα ποτόν. Τιβέριος δὲ ὁ

| p.373b4) Θάσιόν τινα ᾧ ἐδόκει ἀνθρώπου εἴδωλον

προηγεῖσϑαι αὐτοῦ διὰ παντός. τοσαύτης οὖν παρ-

5 αλλαγῆς οὔσης ἔν τοῖς ἀνθρώποις κατὰ τὰ σώματα, ἵνα ὀλίγα

᾿ ἀπὸ πολλῶν τῶν παρὰ τοῖς δογματικοῖς κειμένων ἀρκεσϑῶ-
μεν εἰπόντες. εἰκός ἐστε καὶ κατ᾽ αὐτὴν τὴν ψυχὴν διαφέ-
τ βειν ἀλλήλων τοὺς ἀνϑρώπους᾽ τύπος γάρ τίς ἐστι τὸ σῶμα

"τῆς͵ ψυχῆς, ὡς καὶ ἡ φυσιογνωμονικὴ σοφία δείκνυσιν. τὸ

Ὁ δὲ μέγιστον δεῖγμα τῆς κατὰ τὴν διάνοιαν τῶν ἀνθρώπων

"πολλῆς καὶ ἀπείρου διαφορᾶς ἡ διαφωνία τῶν παρὰ τοῖς
Omm λεγομένων περί τε τῶν ἄλλων καὶ περὶ τοῦ
τίνα μὲν αἱρεῖσϑαι προσήκει τίνα δὲ ἐκκλίνειν. δεόντως
οὖν καὶ of ποιηταὶ περὶ τούτων ἀπεφήναντο᾽ ὃ μὲν γὰρ

: Πίνδαρός φησιν (fr. 949 Boeckh, 291 Schroed.)

ἀελλοπόδων μέν τιν εὐφραίνουσιν ἵππων

τιμαί {τεδ καὶ στέφανοι,

τοὺς δ᾽ ἐν πολυχρύσοις ϑαλάμοις. βιοτά᾽

τέρπεται δὲ καί τις ém οἷδμ᾽ ἅλιον

ναὶ ϑοᾷ διαμείβων.

y»
δα

2 ἄνω κάτω ab Apeltio olim deletum omisit T (non le-
- duntur a crocodillis) ἃ ᾿Δστάπουν olim ab Herchero inven-

1 tum praeb. T (astapwm): ὑδάσπην G edd. 4 χύσερμος
X EAB: ehrisormus T 8 καὶ om. T 1ἱ ποταμόν M 18 ᾧ T (eui

E videbatur) cf. Aristot. l. l: ὡς Paris. suppl. 133: 0g G 16

& cà» om. M 597 τε add. Schroeder 98 βιοτά L: βιωτά M:

1 βιωταῖς EAB 29 οἶδμα G 295 ϑοᾶ LMT (navi veloci):

— ϑοσῶν EAB: ϑοᾷ σῶν Gen.: ϑοᾷ σῶς Fabr. | διαμείβων Maas:
P διαστείβων G: pergens T

| Καῖσαρ ἐν σκότῳ ἑώρα. ᾿Δριστοτέλης δὲ ἱστορεῖ (Meteor,

817

94 : IITPP9NEION

ὃ δὲ ποιητὴς λέγει (E 228)
ἄλλος γάρ Y ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται ἔργοις.

ἀλλὰ καὶ ἡ τραγῳδία μεστὴ τῶν τοιούτων ἐστί᾽ λέγει γοῦν
(Eurip. Phoen. 499) |

εἰ πᾶσι ταὐτὸν καλὸν ἔφυ σοφόν ϑ᾽ ἅμα,
οὐκ ἦν ἂν ἀμφίλεκτος ἀνϑρώποις ἔρις,
καὶ πάλιν (Fragm. Trag. adesp. 462 Nauck)

δεινόν γε ταὐτὸν τοῖς μὲν ἁνδάνειν βροτῶν -
τοῖς δ᾽ ἔχϑος εἶναι.

ἐπεὶ οὖν ἡ αἵρεσις καὶ ἡ φυγὴ ἐν ἡδονῇ καὶ ἀηδισμῷ ἐστιν. ᾿
ἡ δὲ ἡδονὴ, καὶ ὃ ἀηδισμὸς ἐν αἰσϑήσει κεῖται καὶ φαντα- 3
σίᾳ, ὅταν τὰ αὐτὰ oí μὲν αἱρῶνται of δὲ φεύγωσιν, ἀκό- -
λουϑον ἡμᾶς ἐπιλογίξεσϑαι ὅτε οὐδὲ ὁμοίως ὑπὸ τῶν αὖ- -
τῶν κινοῦνται, ἐπεὶ ὁμοίως ἂν τὰ αὐτὰ ἡροῦντο ἢ ἐξέκλινον. 3
εἰ δὲ τὰ (αὐτὰ διαφόρως κινεῖ παρὰ τὴν διαφορὰν τῶν &v- -
ϑρώπων, εἰσάγοιτ ἂν εἰκότως καὶ κατὰ τοῦτο ἡ ἐποχή,
ὅ τι μὲν ἕκαστον φαίνεται τῶν ὑποκειμένων ὡς πρὸς ἕκά- -
στην διαφορὰν ἴσως λέγειν ἡμῶν δυναμένων, τί δὲ ἔστι.
[κατὰ δύναμιν] ὡς πρὸς τὴν φύσιν οὐχ οἵων τε ὄντων ἀπο- 1
φήνασϑαι. ἤτοι γὰρ πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις πιστεύσομεν ἢ
τισίν. ἀλλ᾽ εἰ μὲν πᾶσιν, καὶ ἀδυνάτοις ἐπιχειρήσομεν καὶ
τὰ ἀντικείμενα παραδεξόμεϑα" εἰ δὲ τισίν, εἰπάτωσαν ἡμῖν
τίσι χρὴ συγκατατίϑεσϑαι" ὁ μὲν γὰρ Πλατωνικὸς λέξει —
ὅτι Πλάτωνι, ὃ Ἐπικούρειος δὲ ᾿Επικούρῳ, καὶ of ἄλλοι 3
ἀναλόγως, καὶ οὕτως ἀνεπικρίτως στασιάζοντες αὖϑις ἡμᾶς
εἰς τὴν ἐποχὴν περιστήσουσιν. ὃ δὲ λέγων ὅτι τοῖς πλεί-

στοις δεῖ συγκατατίϑεσϑαι παιδαριῶδές τι προοίσεται. οὐδενὸς
δυναμένου πάντας τοὺς ἀνθρώπους ἐπελϑεῖν καὶ διαλογί-

σασϑαι τί τοῖς πλείστοις ἀρέσκει. ἐνδεχομένου τοῦ ἔν τισιν 8
ἔϑνεσιν, ἃ ἡμεῖς οὐκ ἴσμεν, τὰ μὲν παρ ἡμῖν σπάνια

4 ys LM: τε EABT (quoque) 11 αὐτὰ add. Bekk. 12
εἰσάγετ EAB 15 κατὰ δύναμιν delevi 16 τοῖς om. M
20 ᾿Επικούρειος ἃ Stephano restitutum praeb. T (Fpicurius)
et Paris. suppl. 133: ᾿Επίκουρος G . 28 προοίσεται M: προ-
οἶεται LEAB: énfert 'T: προσίεται edd. | οὐδενὸς τῶν ἀνϑρώ-
zov M

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΕΩΝ A. 95

τοῖς πλείοσι προσεῖναι τὰ δὲ ἡμῶν τοῖς πολλοῖς συμβαί-
vovra σπάνια ὑπάρχειν, ὡς τοὺς πολλοὺς μὲν ὑπὸ φαλαγ-
γίων δακνομένους μὴ ἀλγεῖν, τινὰς δὲ σπανίως ἀλγεῖν, καὶ
ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν ἔμπροσϑεν (S 81 544.) εἰρημένων
ἰδιοσυγκρισιῶν τὸ ἀνάλογον. ἀναγκαῖον οὖν καὶ διὰ τὴν τῶν
ἀνθρώπων διαφορὰν εἰσάγεσϑαι τὴν ἐποχήν. —

᾿Επεὶ δὲ φίλαυτοί τινες ὄντες οἵ δογματικοί φασι δεῖν
τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἑαυτοὺς προκρίνειν ἐν τῇ κρίσει τῶν
'πραγμάτων, ἐπιστάμεϑα μὲν ὅτι ἄτοπός ἐστιν ἡ ἀξίωσις
αὐτῶν (μέρος γάρ εἶσι καὶ αὐτοὶ τῆς διαφωνίας" καὶ ἐὰν
αὑτοὺς προκρίνοντες οὕτω κρίνωσι τὰ φαινόμενα, πρὶν
'ἄρξασϑαι τῆς κρίσεως τὸ ξητούμενον συναρπάζουσιν. ξαυ-
τοῖς τὴν κρίσιν ἐπιτρέποντες), ὅμως δ᾽ οὖν ἵνα καὶ ἐπὶ
ἑνὸς ἀνθρώπου τὸν λόγον ἱστάντες, οἷον τοῦ παρ᾽ αὐτοῖς
ὀνειροπολουμένου σοφοῦ, ἐπὶ τὴν ἐποχὴν καταντῶμεν. τὸν
τρίτον τῇ τάξει τρόπον προχειριξόμεϑα. τοῦτον δ᾽ ἐλέγομεν
τὸν ἀπὸ τῆς διαφορᾶς τῶν αἰσϑήσεων. ὅτι δὲ διαφέρονται
αἱ αἰσϑήσεις πρὸς ἀλλήλας, πρόδηλον. αἱ γοῦν γραφαὶ τῇ
μὲν ὄψει δοκοῦσιν εἰσοχὰς καὶ ἐξοχὰς ἔχειν, οὐ μὴν καὶ
τῇ ἁφῇ. καὶ τὸ μέλι τῇ μὲν γλώττῃ ἡδὺ φαίνεται ἐπί
τινων, τοῖς δ᾽ ὀφϑαλμοῖς ἀηδές" ἀδύνατον οὖν ἐστιν εἰπεῖν
πότερον ἡδύ ἐστιν εἰλικρινῶς ἢ ἀηδές. καὶ ἐπὶ τοῦ μύρου
ὁμοίως" τὴν μὲν γὰρ ὄσφρησιν εὐφραίνει, τὴν δὲ γεῦσιν
ἀηδίζει. τό τε εὐφόρβιον ἐπεὶ τοῖς μὲν ὀφϑαλμοῖς λυπη-
όν ἐστι τῷ δὲ ἄλλῳ σώματι παντὶ ἄλυπον, οὐχ ἕξομεν
εἰπεῖν, πότερον ἄλυπόν ἐστιν εἰλικρινῶς τοῖς σώμασιν ὅσον
ἐπὶ τῇ ἕαυτοῦ φύσει ἢ λυπηρόν. τό τε ὄμβριον ὕδωρ
ὀφϑαλμοῖς μέν ἐστιν ὠφέλιμον, ἀρτηρίαν δὲ καὶ πνεύμονα
τραχύνει, καϑάπερ καὶ τὸ ἔλαιον, καίτοι τὴν ἐπιφάνειαν
παρηγοροῦν. καὶ ἡ ϑαλαττία νάρκη τοῖς μὲν ἄκροις προσ-
εϑεῖσα ναρκᾶν ποιεῖ, τῷ δ᾽ ἄλλῳ σώματι ἀλύπως παρα-

i 88 90—99: cf. Diog. Laert. IX 81.

29 τινὰς--- ἀλγεῖν om. T — 81 ἀναγκαίων L | διὰ MEAB:
ἐπὶ L Ὁ τὸ ξητούμενον T (quod queritur subripiunt): τὰ φαι-
ἱφόμενα G edd. 7 ἵνα om. M 10 προχειρ. ΜΙ, (cf. p. 115,1 e.
|&): £yy. EAB edd.: proponimus T | δ᾽ ἐλέγομεν Diels: δὲ λέ-
wousev GT (autem dicimus) cf. p. 33,5 ^

92.

26 . IITPPSNEISN

τίϑεται. διόπερ ὁποῖον μὲν ἔστι πρὸς τὴν φύσιν ἕκαστον͵
τούτων οὐχ ἕξομεν λέγειν, ὁποῖον δὲ φαίνεται ἑκάστοτε,
δυνατὸν εἰπεῖν. καὶ ἄλλα δὲ πλείω τούτων ἔνεστι λέγειν"
9 ἂν Ἴ
ἀλλ ἵνα μὴ διατρίβωμεν, διὰ τὴν πρόϑεσιν [τοῦ τρόπου]
τῆς συγγραφῆς ἐκεῖνο λεκτέον... ἕκαστον τῶν φαινομένων.
ἡμῖν αἰσϑητῶν ποικίλον ὑποπίπτειν δοκεῖ, οἷον τὸ μῆλον
λεῖον εὐῶδες γλυκὺ ξανϑόν. ἄδηλον οὖν πότερόν ποτε
ταύτας μόνας. ὄντως ἔχει τὰς ποιότητας, ἢ μονόποιον μέν.
Aid. É

ἐστιν, παρὰ δὲ τὴν διάφορον κατασκευὴν τῶν αἰσϑητηρίων.
» , eom ? , t , , 98 x
ἔχει ποιότητας, ἡμῖν δ᾽ οὐχ ὑποπίπτουσί τινες αὐτῶν.
μονόποιον μὲν γὰρ εἶναι τοῦτο ἐνδέχεται λογίξεσϑαι ἐκ τῶν
» ς Pd 2 1 - 5 ^ £M
ἔμπροσϑεν ἡμῖν εἰρημένων (S53) περὶ τῆς εἰς và σώ-
ματα ἀναδιδομένης τροφῆς καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ εἰς τὰ δένδρα

καὶ τοῖς παραπλησίοις ὀργάνοις (ἐμπνεομένου δύναται
γὰρ καὶ τὸ μῆλον μονοειδὲς μὲν εἶναι, διάφορον δὲ ϑεωρεῖς-
σϑαι παρὰ τὴν διαφορὰν τῶν αἰσϑητηρίων περὶ ἃ γίνεται
αὐτοῦ ἡ ἀντίληψις. πλείονας ὃὲ τῶν φαινομένων ἡμῖν,
ποιοτήτων ἔχειν τὸ μῆλον ποιότητας δύνασϑαι οὕτως ἐπι-
λογιζόμεϑα. ἐννοήσωμέν τινα ἐκ γενετῆς ἁφὴν μὲν ἔχονται
καὶ ὄσφρησιν καὶ γεῦσιν, μήτε δὲ ἀκούοντα μήτε ὁρῶντα.
οὗτος τοίνυν ὑπολήψεται μήτε ὁρατόν τι εἶναι τὴν ἀρχὴν
μήτε ἀκουστόν, ἀλλὰ μόνα ἐκεῖνα τὰ τρία γένη τῶν ποιο-
τήτων ὑπάρχειν ὧν ἀντιλαμβάνεσϑαι δύναται. καὶ ἡμᾶς οὖν
ἐνδέχεται τὰς πέντε μόνας αἰσϑήσεις ἔχοντας μόνον ἀντι-
λαμβάνεσϑαι, ἐκ τῶν περὶ τὸ μῆλον ποιοτήτων, ὧν ἐσμεν
ἀντιληπτικοί᾽ ὑποκεῖσϑαι δὲ ἄλλας οἷόν τέ ἐστι ποιότητας,
ὑποπιπτούσας ἑτέροις αἰσϑητηρίοις, ὧν ἡμεῖς οὐ μετεσχή-
καμεν, διὸ οὐδὲ ἀντιλαμβανόμεϑα τῶν xcv αὐτὰς αἰσϑη-
τῶν. ἀλλ᾽ ἡ φύσις συνεμετρήσατο, φήσει τις, τὰς αἰσϑή
σεις πρὸς τὰ αἰσϑητά. ποία φύσις, διαφωνίας τοσαύτης &v-

97 ὁποῖον --- 98 λέγειν om. Μ 29 v. vo. delevi 82 ποτ
om. T 88 μόνας ὄντως ἔχει L: μόνας ἔχει ὄντως M: μόναι
ἔχειν EAB: solas vere ipsum habere 'T 4 μὲν om. ΑΒ 7 ἐ
delevi — 8 duzw. rest. e 'T (aspiratione) coll. p. 14, 10. 10 vo:
διαφορὰς EAB 12 τὸ μῆλον om. EAB

YIIOTTIISZEQSN A. 2

emuxoírov παρὰ τοῖς δογματικοῖς οὔσης περὶ τῆς ὑπάρξεως
τῆς xov αὐτήν; ὃ γὰρ ἐπικρίνων αὐτὸ τοῦτο εἰ ἔστι φύ-
: ANS detur y ΘΝ » ᾽» ἥμιν τ Sp Δ γ᾿ τῇ ΄
σις, εἰ μὲν ἰδιώτης εἴη. ἄπιστος ἔσται κατ᾽ αὐτούς. φιλό-
δοφος δὲ ὧν μέρος ἔσται τῆς διαφωνίας καὶ κρινόμενος
αὐτὸς ἀλλ᾿ οὐ κριτής. πλὴν ἀλλ᾽ (εἴς ἐνεχώρει καὶ ταύτας
«μόνας ὑποκεῖσϑαι παρὰ τῷ μήλῳ τὰς ποιότητας ὧν ἀντι-
᾿λαμβάνεσϑαι δοκοῦμεν, καὶ πλείους τούτων, ἢ πάλιν μηδὲ
H e v , » T ENAST E τ δὲ
τὰς ἡμῖν ὑποπιπτούσας, ἄδηλον ἡμῖν ἔσται ὁποῖόν ἐστι
τὸ μῆλον. ὃ δὲ αὐτὸς καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσϑητῶν λό-
^ , , ^ M A] ,

tyoc. τῶν αἰσϑήσεων μέντοι μὴ καταλαμβανουσῶν và ἐκτός,
ἱ DE S! ec , ^ y, /, Ll
᾿ οὐδὲ ἡ διάνοια ταῦτα δύναται καταλαμβάνειν, (σφαλλουσῶν
αὐτὴν τῶν ὁδηγῶν» ὥστε καὶ διὰ τοῦτον τὸν λόγον ἡ περὶ
τῶν ixr0g ὑποκειμένων ἐποχὴ συνάγεσϑαι δόξει.

3$. "Ive δὲ καὶ ἐπὶ μιᾶς ἑκάστης αἰσϑήσεως ἵστάντες τὸν
λόγον, ἢ καὶ ἀφιστάμενοι τῶν αἰσϑήσεων, ἔχωμεν κατα-
λήγειν εἰς τὴν ἐποχήν, παραλαμβάνομεν καὶ τὸν τέταρτον
τρόπον αὐτῆς. ἔστι δ᾽ οὗτος ὃ παρὰ τὰς περιστάσεις κα-
᾿ λούμενος, περιστάσεις λεγόντων ἡμῶν τὰς διαϑέσεις. ϑεω-
ρεῖσϑαι δ᾽ αὐτόν φαμεν ἐν τῷ κατὰ φύσιν ἢ παρὰ φύσιν
c CEyew», ἐν τῷ ἐγρηγορέναι ἢ καϑεύδειν, παρὰ τὰς ἡλικίας,
᾿ παρὰ τὸ κινεῖσϑαι ἢ ἠρεμεῖν, παρὰ τὸ μισεῖν ἢ φιλεῖν, παρὰ
᾿ τὸ ἐνδεεῖς εἶναι ἢ κεκορεσμένους, παρὰ τὸ μεϑύειν ἢ νήφειν,

παρὰ τὰς προδιαϑέσεις, παρὰ τὸ ϑαρρεῖν ἢ δεδιέναι, [ἢ]

ιν

ἰ παρὰ τὸ λυπεῖσϑαι ἢ χαίρειν. οἷον παρὰ μὲν τὸ κατὰ
φύσιν ἢ παρὰ φύσιν ἔχειν ἀνόμοια ὑποπίπτει τὰ πράγματα,
᾿ ἐπεὶ of μὲν φρενιτίζοντες καὶ of ϑεοφορούμενοι δαιμόνων
»

ἀχούειν δοκοῦσιν, ἡμεῖς δὲ οὔ. ὁμοίως δὲ ἀποφορᾶς στύ-

is P

dai:

I
δ᾽
E

4 poxog ἢ λιβανωτοῦ ἤ τινος τοιούτου καὶ ἄλλων πλειόνων

— ξες 100—117: Diog. Laert. IX 82. Philo de ebr. 178 sqq.

E 29 εἰ Gen. T (verum etiamsi): om. G cf. p. 6,4. 80 μό-
— veg Bekk.: πλείονας GT (plwres): πάσας Stephanus (omnes)
— 81 ἢ καὶ πλείους Kayser 392 τὰς ἡμῖν om. M || ov; om. EAB
— 83/1 ante λόγος inser. ἡμῖν M, 0L 1 suppl. e T (ductoribus
— eum fallentibus) cf. p. 30,11 5 στάντες Gen. Fabr. 6/47 κα-

— ταλλαγὴν L 11 ἔχειν addidi coll. p. 24,16. 14 ἢ à Bekkero
* del. om. T. 17 ϑεοφρουρούμενοι L 18 ἀπὸ φορᾶς EAB
— Gen. Fabr.: odorem T

100

101

102 δὲ ἐκτερικοῖς πικρόν. εἰ δέ τις λέγει ὅτι χυμῶν τινων παρα- α

108

104

105

28 : IIYPPSNEISN

ἀντιλαμβάνεσϑαι πολλάκις λέγουσιν, ἡμῶν μὴ : αἰσϑανο- s
μένων. καὶ τὸ αὐτὸ ὕδωρ φλεγμαίνουσι μὲν τόποις imi.

' A E MES * , goN DE
χυϑὲν ζεστὸν εἶναι δοκεῖ, ἡμῖν δὲ χλιαρόν. καὶ τὸ αὐτὸ
ἱμάτιον τοῖς μὲν ὑπόσφαγμα ἔχουσι φαίνεται χκιρρόν. ἐμοὶ
δὲ οὔ. καὶ τὸ αὐτὸ μέλε ἐμοὶ μὲν φαίνεται γλύκύ, roig.

πλοκὴ ἀνοικείους φαντασίας ἐκ τῶν ὑποκειμένων ποιεῖ volg
παρὰ φύσιν ἔχουσιν, λεκτέον ὅτι ἐπεὶ καὶ οἵ ὑγιαίνοντες,
χυμοὺς ἔχουσιν ἀνακεκραμένους, δύνανται οὗτοι τὰ ἐκτὸς
ὑποκείμενα. τοιαῦτα ὄντα τῇ φύσει ὁποῖα φαίνεται τοῖς
παρὰ φύσιν ἔχειν λεγομένοις, ἑτεροῖα φαίνεσϑαι ποιεῖν τοῖς ἃ
ὑγιαίνουσιν. τὸ γὰρ ἐκείνοις μὲν τοῖς χυμοῖς μεταβλη- Y
τικὴν τῶν ὑποκειμένων διδόναι δύναμιν, τούτοις δὲ μή,
πλασματικόν ἔστιν, ἐπεὶ καὶ ὥσπερ of ὑγιαίνοντες κατὰ 2
φύσιν μὲν τὴν τῶν ὑγιαινόντων ἔχουσι, παρὰ φύσιν δὲ
τὴν τῶν νοσούντων, οὕτω “καὶ of νοσοῦντες παρὰ um 1

νοσούντων, ὥστε κἀκείνοις πρός τι κατὰ φύσιν ἔχουσι πι- 1
στευτέον. παρὰ δὲ τὸ ὑπνοῦν ἢ ἐγρηγορέναι διάφοροι γί- ὦ
νονται φαντασίαι, ἐπεὶ ὡς καϑ' ὕπνους φανταζόμεϑα, οὔ
φανταζόμεϑα ἐγρηγορότες. οὐδὲ ὡς φανταζόμεϑα ἐγρηγο-
ρότες, καὶ κατὰ τοὺς ὕπνους φανταζόμεθα, ὥστε εἶναι
αὐταῖς ἢ μὴ εἶναι γίνεται οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ πρός τι"
πρὸς γὰρ τὸ καϑ᾽ ὕπνους ἢ πρὸς ἐγρήγορσιν. εἰκότως οὖν
καϑ' ὕπνους ὁρῶμεν ταῦτα ἅ ἐστιν ἀνύπαρκτα ἐν τῷ ἐγρη-
γορέναι, οὐκ ἐν τῷ] καϑάπαξ ἀνύπαρκτα ὄντα" ἔστι
γὰρ xo9' ὕπνους, ὥσπερ τὰ ὕπαρ ἔστιν κἂν μὴ 7 xo
ὕπνους. παρὰ δὲ τὰς ἡλικίας, ὅτε ὃ αὐτὸς ἀὴρ roig μὲν τ
γέρουσι ψυχρὸς εἶναι δοκεῖ τοῖς δὲ ἀκμάζουσιν εὔκρατος.

28 κιρρόν Fabr.: κορρόν G 92 λέγοι T (dicat) || τινων
om.L 29 τῇ φύσει G cf. p. 89,10: φύσει edd. - 81 μετα- -—
βάλλει post χυμοῖς add. M " ἔχοντες EAB 9 {τὸν εἶναι
ci.: quare esse et non esse fit eis T 10 αὐταῖς Apelt: αὐτοῖς G
11 ἐγρήγορσιν (γίνεται) Pappenheim 12 ἀνύπαρχτα ἐν và
ἐγρ. MLT (que sunt non existentiam in devigilando) sic: ἐν τῷ
om: EAB: ἐν τῷ ἐγρ. ἀν. edd. 18 ἐν τῷ delevi: οὐ καὶ τὸ
xc$. Diels coll. p. 565,16 1 ὅτι T (quia) edd.: ἔτι 6.

YIOTTIISXZESN A. 29

D τὸ αὐτὸ χρῶμα τοῖς μὲν πρεσβυτέροις ἁμαυρὸν φαί-
ψεται τοῖς δὲ ἀκμάζουσι κατακορές, καὶ φωνὴ ὁμοίως 1
αὐτὴ τοῖς μὲν ἀμαυρὰ δοκεῖ τυγχάνειν τοῖς δ᾽ ἐξάκουστος.
"καὶ παρὰ τὰς αἱρέσεις δὲ καὶ φυγὰς ἀνομοίως κινοῦνται
οἱ ταῖς ἡλικίαις διαφέροντες" παισὶ μὲν γάρ; εἶ τύχοι,
᾿σφαῖραι καὶ τροχοὶ διὰ σπουδῆς εἰσιν, οἵ ἀκμάζοντες δὲ
ἄλλα αἱροῦνται, καὶ ἄλλα οἵ γέροντες. ἐξ ὧν συνάγεται
L7 διάφοροι γίνονται φαντασίαι ὑπὸ τῶν αὐτῶν ὑποκει-
μένων καὶ παρὰ τὰς διαφόρους ἡλικίας. παρὰ δὲ τὸ κι-
᾿νεῖσϑαι ἢ ἠρεμεῖν ἀνόμοια φαίνεται τὰ πράγματα, ἐπεὶ
ἅπερ ἑστῶτες ὁρῶμεν ἀτρεμοῦντα, ταῦτα παραπλέοντες
κινεῖσϑαι δοκοῦμεν. παρὰ δὲ τὸ φιλεῖν ἢ μισεῖν, ὅτι κρέα
ὕεια τινὲς μὲν ἀποστρέφονται καϑ' ὑπερβολήν, τινὲς δὲ
ἥδιστα προσφέρονται. ὅϑεν καὶ ὁ Μένανδρος (fr. 518
"Kock cf. Nauck Mél. gr. VI 120 Cobet N. L. p. 85.) ἔφη
* οἷος δὲ καὶ τὴν ὄψιν εἶναι φαίνεται:

᾿ ἀφ᾽ οὗ τοιοῦτος γέγονεν; οἷον ϑηρίον.

34 τὸ μηδὲν ἀδικεῖν καὶ καλοὺς ἡμᾶς ποιεῖ.

πολλοὶ (δὲν καὶ ἐρωμένας αἰσχρὰς ἔχοντες ὡραιοτάτας αὐτὰς
ναι δοκοῦσιν. παρὰ δὲ τὸ πεινῆν ἢ κεκορέσϑαι, ὅτι τὸ
αὐτὸ ἔδεσμα τοῖς μὲν πεινῶσιν ἥδιστον εἶναι δοκεῖ, τοῖς
κεκορεσμένοις ἀηδές. παρὰ δὲ τὸ μεϑύειν ἢ νήφειν,
ὅτι ἅπερ νήφοντες αἰσχρὰ εἶναι δοκοῦμεν, ταῦτα ἡμῖν
μεϑύουσιν οὐκ αἰσχρὰ φαίνεται. παρὰ δὲ τὰς προδιαϑέ-
σεις. ὅτι ὃ αὐτὸς οἶνος τοῖς μὲν φοίνικας ἢ ἰσχάδας προ-
φαγοῦσιν ὀξώδης φαίνεται, τοῖς δὲ κάρυα ἢ ἐρεβίνϑους
προσενεγκαμένοις, ἡδὺς εἶναι δοκεῖ, καὶ ἡ τοῦ βαλανείου
παραστὰς τοὺς μὲν ἔξωϑεν εἰσιόντας ϑερμαίνει. ψύχει δὲ
τοὺς ἐξιόντας. εἰ ἐν αὐτῇ διατρίβοιεν. παρὰ ὃὲ τὸ go-
᾿βεῖσϑαι ἢ ϑαρρεῖν, ὅτε τὸ αὐτὸ πρᾶγμα τῷ μὲν δειλῷ
φοβερὸν καὶ δεινὸν εἶναι δοκεῖ, τῷ ϑαρραλεωτέρῳ δὲ οὐδα-
᾿μῶς. παρὰ δὲ τὸ λὐπεθω ἢ χαίρειν, ὅτε τὰ αὐτὰ

17 χρῶμα Bekk.: βρῶμα GT (cibus 234 ἀπὸ Pappenh.
Leoll. p. 58, 28. 27 πλέοντες T (navigantes) v. 84 om. T
|8ed addit ete. (cf. p. XI) 1 óà quod iam Bekk. ci. addit
T (etiam et) | ἔχοντες om. T 4 περὶ EAB 8 γίνεται Μ 9 εἶναι
᾿ δοχεῖ om. T 14 περὶ δὲ τοῦ EAB

dE.
0€

106

107

108

109

111

112

118

114 παροῦσιν. . καὶ ἄλλως δὲ ἀνεπίκριτός ἐστιν ἡ τῶν τοιούτωι

115

30 IIYPPONEION

πράγματα τοῖς μὲν λυπουμένοις ἐστὶν ἐπαχϑῆ, τοῖς δὲ mA
φουσιν ἡδέα. Τοσαύτης οὖν οὔσης ἀνωμαλίας καὶ Tte.
ρὰ τὰς διαϑέσεις, καὶ ἄλλοτε ἄλλως ἐν ταῖς διαϑέσεσι τῶν
ἀνθρώπων γινομένων, ὁποῖον μὲν ἕχαστον τῶν ὑπο-
κειμένων ἑκάστῳ φαίνεται ῥάδιον ἴσως εἰπεῖν. ὁποῖον
δὲ ἔστιν οὐκέτι, ἐπεὶ καὶ ἀνεπίκριτός ἐστιν 4) ver
μαλία. ὁ γὰρ ἐπικρίνων. ταύτην ἤτοι ἔν τισι τῶν πρφοειρ -
μένων διαϑέσεών ἐστιν ἢ ἐν οὐδεμιᾷ τὸ παράπαν ἐστὶ δια-
ϑέσει. τὸ μὲν οὖν λέγειν ὅτι ἐν οὐδεμιᾷ διαϑέσει τὸ σύνο-
λόν ἐστιν, οἷον οὔτε ὑγιαίνει οὔτε νοσεῖ, οὔτε κινεῖται οὔτε
ἠρεμεῖ, οὔτε ἔν τινι ἡλικίᾳ ἐστίν. ἀπήλλακται δὲ καὶ τῶν
ἄλλων διαϑέσεων, τελέως ἀπεμφαίνει. εἰ δὲ Ev, τινι διαϑέσει
ὧν κρινεῖ τὰς φαντασίας. μέρος ἔσται τῆς διαφωνίας. κα
ἄλλως οὐκ εἰλικρινὴς τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων ἔσται κριτὴς
διὰ τὸ τεϑολῶσϑαι ταῖς διαϑέσεσιν ἐν αἷς ἔστιν οὔτε οὖν €
ἐγρηγορὼς δύναται συγκρίνειν τὰς τῶν καϑευδόντων φαντα-
σίας ταῖς τῶν ἐγρηγορότων, οὔτε ὃ ὑγιαίνων τὰς τῶν νοσούν-
τῶν ταῖς τῶν ὑγιαινόντων᾽ τοῖς γὰρ παροῦσι καὶ κινοῦσι
ἡμᾶς κατὰ τὸ παρὸν συγκατατιϑέμεϑα μᾶλλον ἢ τοῖς

φαντασιῶν ἀνωμαλία. ὃ γὰρ προκρίνων φαντασίαν qa
τασίας καὶ περίστασιν περιστάσεως ἤτοι ἀκρίτως καὶ ve
ἀποδείξεως τοῦτο ποιεῖ ἢ κρίνων καὶ ἀποδεικνύς. ἀλλ᾽ οὔτ
ἄνευ τούτων (ἄπιστος γὰρ ἔσται), οὔτε σὺν τούτοις. si yd
κρενεῖ τὰς φαντασίας, πάντως κριτηρίῳ κρινεῖ. τοῦτο οὗ]
τὸ κριτήριον ἤτοι ἀληϑὲς εἶναι λέξει ἢ ψευδές. ἀλλ᾿ &
μὲν ψευδές;: ἄπιστος ἔσται. εἰ δὲ ἀληϑὲς εἶναι τοῦτο gu
σει, ἤτοι ἄνευ ἀποδείξεως λέξει ὅτι ἀληϑές ἐστι τὸ κριτή,
Q.ov, ἢ μετὰ ἀποδείξεως. καὶ εἰ μὲν ἄνευ ἀποδείξεως
ἄπιστος ἔσται᾽ εἰ δὲ μετὰ ἀποδείξεως. πάντως δεήσει κα
τὴν ἀπόδειξιν ἀληϑῆ εἶναι. ἐπεὶ ἄπιστος ἔσται. ἀληϑ
16/17 περὶ EABT (circa) 18 καὶ ἄλλοτε --- 19 μὲν om. EA
18 ἄλλως MLT (aliter) cf. Philo de ebr. 176: ἄλλων EA "
91 ἔστιν om. T 94 τὸ — 25 κινεῖται om. EAB 29 ἔσται".
(erit): ἐστὶ α 88 ταῖς T (hiis que sanorum sunt) : 'καὶ τὰς (
4 πάντως om. M | κρινεῖ κριτηρίω EAB 9 ἄπιστος Bekk.

ἄπιστον GT (incredibile) 10 λέξει — 11 μετὰ ἀποδείξεως om
EAB 11 εἰ LMT (ὃ: ὁ EAB

TIIOTTIISZESN A. 91

οὖν λέξει τὴν ἀπόδειξιν τὴν εἰς πίστωσιν τοῦ κριτη-
φίου λαμβανομένην πότερον κεκρικὼς αὐτὴν 1 ἢ μὴ κεκρι-
᾿ χώς; εἰ μὲν γὰρ μὴ κρίνας, ἄπιστος ἔσται, εἰ δὲ κρίνας,
᾿ δῆλον ὅτι κριτηρίῳ φήσει κεκρικέναι, 00 κριτηρίου ξητήσο-
μὲν ἀπόδειξιν, κἀκείνης κριτήριον. χρῇξει γὰρ ἀεὶ καὶ ἡ
ἀπόδειξις πριτηρίου, T ἵνα βεβαιωϑῇ. καὶ τὸ κριτήριον ἀπο-
'δείξεως, ἵνα ἀληϑὲς εἶναι δειχϑῇ᾽ καὶ οὔτε ἀπόδειξις ὑγιὴς
εἶναι δύναται μὴ προὔπάρχοντος κριτηρίου ἀληϑοῦς, οὔτε
κριτήριον ἀληϑὲς μὴ προπεπιστωμένης τῆς ἀποδείξεως. καὶ
οὕτως ἐμπίπτουσιν εἰς τὸν διάλληλον τρόπον τό τε κριτή-
ν καὶ ἡ ἀπόδειξις, ἐν ᾧ ἀμφότερα ᾿εὑρίσκεται ἄπιστα"
íregov γὰρ τὴν ϑατέρου πίστιν περιμένον ὁμοίως τῷ
το ἐστιν ἄπιστον. εἰ οὖν μήτε ἄνευ ἀποδείξεως (καὶ
'χριτηρίου μήτε σὺν τούτοις δύναταί τις προκρῖναι φαντα-
᾿σίαν φαντασίας, ἀνεπίκριτοι ἔσονται αἷ παρὰ τὰς διαφόρους
᾿διαϑέσεις διάφορον γινόμεναι φαντασίαι, ὥστε εἰσάγεται
ἢ περὶ τῆς φύσεως τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων ἐποχὴ καὶ ὅσον
ἐπὶ τούτῳ τῷ τρύπῳ.

᾿ς Πέμπτος ἐστὶ λόγος ὃ παρὰ τὰς ϑέσεις καὶ τὰ διαστή-
"Hore καὶ τοὺς τόπους᾽ καὶ γὰρ παρὰ τούτων ἕκαστον τὰ
χὐτὰ πράγματα διάφορα φαίνεται, oiov ἣ αὐτὴ στοὰ ἀπὸ
μὲν τῆς ἑτέρας ἀρχῆς ὁρωμένη μείουρος φαίνεται, ἀπὸ δὲ
τοῦ μέσου σύμμετρος πάντοϑεν. καὶ τὸ αὐτὸ πλοῖον πόρρω-
ἐν μὲν μικρὸν φαίνεται καὶ ἑστὼς, ἐγγύϑεν δὲ μέγα καὶ
κινούμενον, καὶ ὃ αὐτὸς πύργος πόρρωϑεν μὲν φαίνεται
᾿ στρογγύλος ἐγγύϑεν δὲ τετράγωνος. ταῦτα μὲν παρὰ τὰ δια-
᾿στήματα, παρὰ δὲ τοὺς τόπους ὅτι τὸ λυχνιαῖον φῶς ἐν
ἡ ίῳ μὲν ἀμαυρὸν φαίνεται ἐν σκότῳ δὲ λαμπρόν, καὶ ἡ
αὐτὴ κώπη ἔναλός μὲν χεκλασμένη ἔξαλος δὲ εὐϑεῖα, καὶ
τὸ ὠὸν ἐν μὲν τῇ ὄρνιϑι ἁπαλὸν ἐν ἀέρι δὲ σκληρόν, καὶ
τὸ λυγγούριον ἐν μὲν λυγγὶ ὑγρὸν ἐν ἀέρι δὲ σκληρόν, καὶ

| 88118—123:cf. Diog. Laert. IX 85—86. Philo de ebr.181 sqq.

14 εἰς (τὴν. L edd. 20 καὶ ἵνα ἘΛΒ * 26 xoi add.

T (quantum): ὃς LEAB: ὡς Gen., del. Kayser 4 μείουρος Α:
ovoog LMEB 10 ἀμαυρῶ L 18 λυνγούριον et λυνγί LM.

Stephanus 80 περὶ EABT (de): παρὰ LM || xoà om. T || ὅσον"

39 IITPPONEION

τὸ κοράλιον ἐν ϑαλάττῃ μὲν ἁπαλὸν ἐν ἀέρι δὲ GxÀqoów, |
xui φωνὴ ἀλλοία μὲν φαίνεται ἐν σύριγγι γινομένη, ἀλλοία,
120 δὲ ἐν αὐλῷ, ἀλλοία δὲ ἐν ἀέρι ἁπλῶς. παρὰ δὲ τὰς ϑέσεις,
ὅτι ἡ αὐτὴ εἰκὼν ἐξυπτιαξζομένη μὲν λεία φαίνεται, ποσῶς,
δὲ ἐπινευομένη εἰσοχὰς καὶ ἐξοχὰς ἔχειν δοκεῖ. καὶ of τράχη-
λοι δὲ τῶν περιστερῶν παρὰ τὰς διαφόρους ἐπικλίσεις διά-
121 φοροι φαίνονται κατὰ χρῶμα. ἐπεὶ οὖν πάντα τὰ φαινόμεν Y.
ἔν τινι “ϑεωρεῖται καὶ ἀπό τινος διαστήματος καὶ κατά τινας

"ἢ

ϑέσιν, ὧν ἕκαστον πολλὴν ποιεῖ epebioge περὶ τὰς φαντα-
σίας, ὡς ὑπεμνήσαμεν (8 118sqq.) J ἀναγκασϑησόμεϑα,
καὶ διὰ τούτου τοῦ τρόπου καταντᾶν εἰς ἐποχήν. καὶ γὰρ δ
βουλόμενος τούτων τῶν φαντασιῶν προκρίνειν τινὰς ἀδυ-
122 νάτοις ἐπιχειρήσει. εἰ μὲν γὰρ ἁπλῶς καὶ ἄνευ ἀποδείξεως.
ποιήσεται τὴν ἀπόφασιν, ἄπιστος ἔσται᾽ εἰ δὲ ἀποδείξει,
βουλήσεται χρήσασϑαι, εἰ μὲν ψευδῆ λέξει τὴν ἀπόδειξιν.
εἶναι, ἑαυτὸν περιτρέψει, ἀληϑῆ δὲ λέγων εἶναι τὴν ἀπό-
δειξιν αἰτηϑήσεται ἀπόδειξιν τοῦ ἀληϑῆ αὐτὴν εἶναι, κἀ-
κείνης ἄλλην, ἐπεὶ καὶ αὐτὴν ἀληϑῆ εἶναι δεῖ, καὶ μέχρις,
ἀπείρουι ἀδύνατον δέ ἐστιν ἀπείρους ἀποδείξεις παρα-
128 στῆσαι’ οὐκοῦν οὐδὲ μετὰ ἀποδείξεως δυνήσεται προκρί:
VELV φαντασίαν φαντασίας. εἰ δὲ μήτε ἄνευ ἀποδείξεως.
μήτε μετὰ ἀποδείξεως δυνατὸς ἔσται τις ἐπικρίνειν τὰς.
προειρημένας φαντασίας, συνάγεται 1 ἐποχή, ὁποῖον μὲν
φαίνεται ἕκαστον κατὰ τήνδε τὴν ϑέσιν ἢ κατὰ τόδε τὸ
διάστημα ἢ ἐν τῷδε εἰπεῖν ἴσως δυναμένων ἡμῶν. ὁποῖον
δέ ἐστιν ὡς πρὸς τὴν φύσιν ἀδυνατούντων —
διὰ τὰ προειρημένα.
194 "Exvog ἐστὶ τρόπος ὃ παρὰ τὰς ἐπιμιγάς, καϑ' ὃν.

συνάγομεν ὅτι, ἐπεὶ μηδὲν τῶν ὑποκειμένων wo9 ἑαυτὸ

85 124—128: cf. Diog. Laert. IX 84—85. Philo de ebr.
189 sqq.

15 γίνεται M. (sicut p. 26, 8) 91 τόπῳ post rw», dubitan-!
ter Bekk., at cf. p. 29, 7 Ι καὶ alt. ΟἹ: ἢ jedd. 99 περὶ ΒΑΒΤ'
(circa): z«o& ML 94 roórov τοῦ τρόπου Bekk.: τούτους τοὺς
τρόπους GT (hos modos) 28 βουληϑήσεται ἃ 80 αὐτὸν 1, 81 δεῖ
MLT (oportet): δοκεῖ ΑΒ 1 ἐστιν T (est): ἔσται G | περιστῆσαι EAB:
* τῷδε «(τῷ τόπῳ» dub. Bekk. at cf. p. 28,21. 11 καϑ'᾽
ἑαυτὸ ἡμῖν MEBÁT (secundum se ipsum): αὐτὸ ἡμῖν L

TIOTTIIQZEQ9N A. 99

μῖγμα ἔκ ve τοῦ ἐκτὸς καὶ τοῦ ᾧ συνϑεωρεῖται τάχα Óv-
νατὸν εἰπεῖν, ὁποῖον δέ ἐστι τὸ ἐκτὸς ὑποκείμενον εἰλι--
κρινῶς οὐκ ἂν ἔχοιμεν λέγειν. ὅτε δὲ οὐδὲν τῶν ἐκτὸς
καϑ' αὑτὸ ὑποπίπτει ἀλλὰ πάντως σύν τινι, καὶ ὅτι
παρὰ τοῦτο ἀλλοῖον ϑεωρεῖται, πρόδηλον, οἶμαι. τὸ γοῦν
ἡμέτερον χρῶμα ἀλλοῖον μὲν ὁρᾶται ἐν ἀλεεινῷ ἀέρι, ἀλ-
λοῖον δὲ ἐν [τῷ] ψυχρῷ. καὶ οὐκ ἂν ἔχοιμεν εἰπεῖν ὁποῖον
ἔστι τῇ φύσει τὸ χρῶμα ἡμῶν, ἀλλ ὁποῖον σὺν ἑκάστῳ
τούτων ϑεωρεῖται. καὶ ἡ αὐτὴ φωνὴ ἀλλοία μὲν φαίνεται
σὺν λεπτῷ ἀέρι, ἀλλοία δὲ σὺν παχυμερεῖ, καὶ τὰ “ἀρώματα
ἐν βαλανείῳ καὶ ἡλίῳ πληκτικώτερα μᾶλλόν ἔστιν ἢ ἐν ἀέρι
'καταψύχρῳ, καὶ τὸ σῶμα ὑπὸ ὕδατος μὲν περιεχόμενον

ὕφόν ἐστιν. ὑπὸ δὲ ἀέρος βαρύ. ἵνα δὲ καὶ τῆς ἔξωϑεν
Es ἀποστῶμεν, οἵ ὀφϑαλμοὶ ἡμῶν ἔχουσιν ἐν ξἕαυ-
τοῖς καὶ χιτῶνας καὶ ὑγρά. τὰ οὖν ὁρατὰ ἐπεὶ μὴ ἄνευ
ὕτων ϑεωρεῖται. οὐ καταληφϑήσεται πρὸς ἀκρίβειαν"
τοῦ γὰρ μίγματος ἀντιλαμβανόμεϑα, καὶ διὰ τοῦτο οἵ μὲν
ἱκτερικοὶ πάντα ὠχρὰ ὁρῶσιν, οἵ δ᾽ ὑπόσφαγμα ἔχοντες
puo καὶ ἐπεὶ 7 φωνὴ ἡ αὐτὴ ἀλλοία μὲν φαίνεται iv
& μπσεπταμένοις τόποις, ἀλλοία δὲ ἐν στενοῖς καὶ ἑλικοειδέσι,
καὶ ἀλλοία μὲν ἐν καϑαρῷ ἀέρι, ἀλλοία δὲ ἐν τεϑολωμένῳ,
εἰκός ἐστι μὴ ἀντιλαμβάνεσϑαι ἡμᾶς εἰλικρινῶς τῆς φῶ-
v do' τὰ γὰρ ὦτα σκολιόπορά ἐστι καὶ στενόπορα καὶ ἀτμώ-
δεσιν ἀποφορήσεσιν, cL δὴ ἀπὸ τῶν περὶ τὴν κεφαλὴν φέ-
TT λέγονται τόπων, τεϑολωμένα. ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς
μ pertes: καὶ ἐν τοῖς τῆς γεύσεως τόποις ὑλῶν ὑποκειμέ-
γῶν. uev ἐκείνων ἀντιλαμβανόμεϑα τῶν γευστῶν καὶ τῶν
σῳφρητῶν. ἀλλ οὐκ εἰλικρινῶς. ὥστε διὰ τὰς ἐπιμιξίας of
σϑήσεις οὐκ ἀντιλαμβάνονται ὁποῖα πρὸς ἀκρίβειαν τὰ
Wrüg ὑποκείμενά ἐστιν. ἀλλ᾽ οὐδὲ 4 διάνοια, μάλιστα μὲν
ἐπεὶ αἱ ὁδηγοὶ αὐτῆς αἰσϑήσεις σφάλλονται" ἴσως δὲ καὶ
(Uri ἐπιμιξίαν τινὰ ἰδίαν ποιεῖται πρὸς τὰ ὑπὸ τῶν αἰσϑή-

᾿ς 12 αὐτὸ post ἡμῖν edd. 18 et 19 σὺν T (cum) 19 ἐν
om. EAB | τῷ delevi: iv καταψύχρῳ Bekk. dub. 4 διαφορήσεσιν
"M: productionibus T 4 αἵ --- ὅ τόπων glossema? 6 χυμῶν Kayser
(οἴ. v. 14) 11 sensus ductores eius fallunt 'T (vide p. 24, 2)
Sextus Empiricus I. 3

ἡμῖν ὑποπίπτει ἀλλὰ σύν τινε. ὅποῖον μέν ἔστι τὸ

135

126

121

128

4 IIYPPSNEION

P1
i

σεῶν ἀναγγελλόμενα᾽ περὶ γὰρ ἕκαστον τῶν τόπων ἐν olg.
τὸ ἡγεμονικὸν εἶναι δοκοῦσιν οἵ δογματικοί; χυμούς τινας,
ὑποκειμένους ϑεωροῦμεν, εἶτε περὶ “ἐγκέφαλον εἶτε περὶ
καρδίαν εἴτε περὶ δτιδήποτε οὖν μέρος τοῦ ξώου τοῦτο,
τίϑεσϑαι βούλοιτό τις. καὶ κατὰ τοῦτον οὖν τὸν τρόπον
ὁρῶμεν, ὅτι περὶ τῆς φύσεως τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων οὐδὲν
εἰπεῖν ἔχοντες ἐπέχειν ἀναγκαζόμεϑα.

129. ἝὭἍΒβδομον τρόπον ἐλέγομεν εἶναι τὸν παρὰ τὰς ποσό-
τητας καὶ σκευασίας τῶν ὑποκειμένων, σκευασίας λέγοντες
κοινῶς τὰς συνϑέσεις. ὅτι δὲ καὶ κατὰ τοῦτον τὸν τρό-
πον ἐπέχειν ἀναγκαζόμεϑα περὶ τῆς φύσεως τῶν πραγμά-
τῶν, δῆλον. οἷον γοῦν τὰ ξέσματα τοῦ κέρατος τῆς αἰγὸς
φαίνεται μὲν λευκὰ ἁπλῶς καὶ ἄνευ συνϑέσεως ϑεωρού-
μένα, συντιϑέμενα δὲ ἐν τῇ τοῦ χέρατος ὑπάρξει μέλανα
ϑεωρεῖται. καὶ τοῦ ἀργύρου [τὰ μέρη] τὰ ῥινήματα κατ᾽
ἰδίαν μὲν ὄντα μέλανα φαίνεται, σὺν δὲ τῷ ὅλῳ ὡς λευκὰ

180 ὑποπίπτει. καὶ τῆς Ταιναρείας λίϑου τὰ μὲν μέρη λευκ
ὁρᾶται ὅταν λεανϑῇ, σὺν δὲ τῇ ὁλοσχερεῖ ξανϑὰ φαίνεται.
καὶ αἱ ἀπ ἀλλήλων ἐσκεδασμέναι ψάμμοι τραχεῖαι φαΐίνον
ται, ὡς σωρὸς δὲ συντεϑεῖσαι ἁπαλῶς κινοῦσι τὴν. αἴσϑη-
σιν. καὶ ὃ ἐλλέβορος λεπτὸς μὲν καὶ χνοώδης προσφερό-

181 μενος πνιγμὸν ἐπιφέρει. ριμνώδης δὲ àv οὐκέτι. καὶ ὃ
οἶνος σύμμετρος μὲν πινόμενος ῥώννυσιν ἡμᾶς, πλείων δὲ
λαμβανόμενος παραλύει τὸ σῶμα. καὶ ἡ τροφὴ παραπλη-
σίως παρὰ τὴν ποσότητα διάφορον ἐπιδείκνυται δύναμιν"
πολλάκις γοῦν διὰ τὸ πολλὴ προσενεχϑῆναι καϑαίρει τ

182 σῶμα διά τε ἀπεψιῶν καὶ χολερικῶν παϑῶν. ἕξομεν οὗ
κἀνταῦϑα λέγειν ὁποῖόν ἐστι τοῦ κέρατος τὸ λεπτὸν κα

Ἵ

$8 129—134: cf. Diog. Laert. IX 86 (hie octavus modus).
Philo de ebr. 189 sqq.

13 post ἕκαστον inser. ποιεῖται EAB 14 εἶναι δοκοῦσι
MLT (putant esse): ἔχει. καὶ ὁποῖον εἶναι δοκ. EAB 27 τ
μέρη GT (partes scilicet lineatura): seclusi 28 ὡς om. M 2
ταιναρείας Gen.: ταιναρέας L: ταιναρίας EAB: τεναραίας M:
tenarii lapidis T 1 κριμνώδης Fabr.:xouucónc α ὃ παραπλ
om. T ὅ καϑαίρεν GT (purgat): καϑαιρεῖ Fabr.

TIHOTTYII2XZESN .Α. 35

oiov τὸ ἐκ πολλῶν λεπτομερῶν συγκείμενον, καὶ ὁποῖος
τ“έν ἐστιν ὁ μικρομερὴς ἄργυρος ὁποῖος δὲ ὁ ἐκ πολλῶν
δ ϑομερῶν συγκείμενος, καὶ ὁποία μὲν ἡ ἀκαριαία Ται-
χρεία λίϑος ὁποία δὲ ἡ ἐκ πολλῶν μικρῶν συγκειμένη.
αὶ ἐπὶ τῶν ψάμμων καὶ τοῦ ἑλλεβόρου καὶ τοῦ οἴνου καὶ
ἧς τροφῆς τὸ πρός τι, τὴν μέντοι φύσιν τῶν πραγμάτων
χϑ' ἑαυτὴν οὐκέτι διὰ τὴν παρὰ τὰς συνϑέσεις τῶν φαν-
χσιῶν ἀνωμαλίαν. καϑόλου γὰρ δοκεῖ καὶ τὰ ὠφέλιμα
ymo γίνεσϑαι παρὰ τὴν κατὰ ποσότητα ἄμετρον. αὐτῶν
(ρῆσιν, καὶ τὰ βλαβερὰ εἶναι δοκοῦντα ἐν τῷ καϑ' ὑπερ-

Ϊ
:
;

o ούμενον, ἐν αἷς ἡ μὲν πρὸς ἀκρίβειαν μῖξις τῶν ἁπλῶν
ραρμάκων ὠφέλιμον ποιεῖ τὸ συντεϑέν, δοπῆς δὲ βραχυ-
m της. ἐνίοτε παφοραϑείσης οὐ μόνον οὐκ ὠφέλιμον ἀλλὰ
: καὶ βλαβερώτατον καὶ δηλητήριον πολλάκις. οὕτως ὁ κατὰ
Ὶ τὰς ποσότητας καὶ σκευασίας λόγος συγχεῖ τὴν τῶν ἐκτὸς
1 d; oxeruéva ὕπαρξιν. διόπερ εἰκότως ἂν καὶ οὗτος ὁ τρό-
πος εἰς ἐποχὴν ἡμᾶς περιάγοι μὴ δυναμένους εἰλικρινῶς
ποφήνασϑαι περὶ τῆς φύσεως τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων.

— Ὄγχδοός ἐστι τρόπος ὃ ἀπὸ τοῦ πρός τι, x«9 ὃν συ-
Ἰνάγομεν ὅτι, ἐπεὶ πάντα ἐστὶ πρός τι, περὶ τοῦ τίνα ἐστὶν
ἀπολύτως καὶ ὡς πρὸς τὴν φύσιν ἐφέξομεν. ἐκεῖνο δὲ χρὴ
""νώσκειν ὅτι ἐνταῦϑα, ὥσπερ καὶ ἐν ἄλλοις, τῷ ᾿ἔστι᾽ κατα-
᾿χοώμεϑα ἀντὶ τοῦ φαίνεται, δυνάμει τοῦτο λέγοντες “πρός
πάντα φαίνεται. τοῦτο δὲ διχῶς λέγεται, ἅπαξ μὲν ὡς
τρὸς τὸ κρῖνον (τὸ γὰρ ἐκτὸς ὑποκείμενον καὶ κρινόμενον
πρὸς τὸ κρῖνον φαίνεται), καϑ' ἕτερον δὲ τρόπον πρὸς τὰ
συνϑεωρούμενα, ὡς τὸ δεξιὸν πρὸς τὸ ἀριστερόν. ὅτι “δὲ

]

|
|. ᾿
|
|-

[3 $8 135—140: cf. Diog. Laert. IX 87—88 (hic decimus
| nodus). Philo de ebr. 186 sqq.

— 8 λεπτῶν μερῶν Stephanus: subtilibus partibus T 10 μι-

ρῶν μερῶν Stephanus: parvis partibus T 138 τρυφῆς L 19
E^ μάλιστα T (et maxime) 21 ῥοπῆς LM: τροφῆς EAB
p ει, Τ' (continet) 80 ἀπολύτως GT (absolute): ἁπλῶς
. Fabr. 4 κρίνειν EAB ὅ πρὸς LM: παρὰ EAB

"βολὴν παραλαμβάνεσϑαι ἀκαριαῖα μὴ λυπεῖν. μαρτυρεῖ
δὲ τῷ λόγῳ μάλιστα τὸ κατὰ τὰς ἰατρικὰς δυνάμεις ϑεω-᾿

133

134

135

136

36 .HTPPSNEIQN. ᾿

πάντα ἐστὶ πρός T ἐπελογισάμεϑα. μὲν καὶ ἔμπροσϑε 51
olov κατὰ τὸ κρῖνον, ὅτι πρὸς τόδε τὸ ξῷον καὶ τόνδε τὸν,
ἄνϑρωπον καὶ τήνδε τὴν. αἴσϑησιν. ἕκαστον φαίνεται καὶ
πρὸς τοιάνδε περίστασιν, κατὰ δὲ τὰ συνϑεωρούμενα, ὅτε
πρὸς τήνδε τὴν ἐπιμιξίαν καὶ τόνδε τὸν τρόπον καὶ τὴν
σύνϑεσιν τήνδε καὶ τὴν ποσότητα καὶ τὴν ϑέσιν ἕκαστον.
181 φαίνεται. καὶ ἰδίᾳ δὲ ἐνδέχεται συνάγειν ὅτε πάντα ἐστὶ,
πρός τι, τόνδε τὸν τρόπον" “πότερον διαφέρει τῶν πρός *
τὰ κατὰ διαφορὰν ἢ 00; εἰ μὲν οὐ. διαφέρει; καὶ. eon 1
πρός τι ἐστίν᾽ εἰ δὲ διαφέρει, ἐπεὶ πᾶν τὸ διαφέρον πρός
τι ἐστίν (λέγεται γὰρ πρὸς ἐκεῖνο οὗ διαφέρει), πρός ᾿ L
188 ἐστὶ và κατὰ διαφοράν. τῶν Tt ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀνω-
τάτω γένη κατὰ τοὺς δογματικούς,. τὰ δ᾽ ἔσχατα εἴδη, τ'
δὲ γένη καὶ εἴδη" πάντα δὲ ταῦτά ἐστι πρός TL' πάντα ἄᾳ
ἐστὶ πρός τι. ἔτι τῶν ὄντων τὰ. μέν. ἐστι πρόδηλα. τὰ δὲ
, ἄδηλα, ὡς αὐτοί φασιν; καὶ σημὰίνοντα μὲν τὰ φαυνόμενα ἷ
σημαινόμενα δὲ ὑπὸ τῶν φαινομένων τὰ ἄδηλα" ὄψες y& ᾿
κατ᾽ αὐτοὺς (Anaxag. B21* Diels) τῶν ἀδήλων τὰ φαινό-
μενα. τὸ δὲ σημαῖνον καὶ τὸ σημαινόμενόν ἐστι πρός vt^ tog |
139 rt ἄρα ἐστὶ πάντα. πρὸς τούτοις τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ὅμοια,
τὰ δὲ ἀνόμοια καὶ τὰ μὲν ἴσα τὰ δὲ ἄνισα᾽ ταῦτα δέ ἐστι;
πρός TL' πάντα ἄρα ἐστὶ πρός τι. καὶ ὃ λέγων δὲ
πάντα εἶναι πρός τι βεβαιοῖ τὸ πάντα εἶναι πρός vi^ καὶ
αὐτὸ γὰρ τὸ πάντα εἶναι πρός. τι πρὸς ἡμᾶς εἶναι δείκνυσι,
140 καὶ οὐ καϑόλου, δι᾿ ὧν. ἡμῖν ἐναντιοῦται. πλὴν ἀλλ᾿ οὕτω.
παριστάντων ἡμῶν ὅτι πάντα ἐστὶ πρός τι, δῆλόν ἐστι loto.
πόν, ὅτι ὁποῖον ἔστιν ἕκαστον τῶν ὑποκειμένων κατὰ τ
ἑαυτοῦ φύσιν καὶ εἰλικρινῶς λέγειν οὐ δυνησόμεϑα, ἀλλ.
ὁποῖον φαίνεται ἐν τῷ πρός τί. (ᾧ» ἀκολουϑεῖ τὸ περὶ τῆ jt
φύσεως τῶν πραγμάτων δεῖν ἡμᾶς ἐπέχειν.

10 καὶ τόνδε τὸν τρόπον del. Kayser: τόπον pro τρόποι ᾿
Pappenheim|z5vós τὴν σύνϑ.. M 15 διάφορον EAB 17 τὲ
Bekk.: δὲ GT (autem) 29 “πάντα εἶναι LMT (omnia esse).
εἶναι πάντα EAB || {μὴν εἶναι πάντα Pappenheim || εἶνα ᾿
δείκνυσι MLT (esse. ostendit): ἀποδείκνυσι EAB 80 (st) otra
coni. Kayser 2 ᾧ add. e T (quod sequitur) | ἀκολουθεῖ ΤῊΣ
ἀκολουϑεῖν MEAB 8 δι᾽ ἡμας EAB

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ A. 81

Περὶ δὲ τοῦ κατὰ τὰς. συνεχεῖς. ἢ σπανίους συγκυρή- 141
εις τρόπου, ὃν ἔννατον. ἐλέγομεν εἶναι τῇ τάξει, τοιαῦτά
τινα. διέξιμεν. ὁ ἥλιος πολλῷ. δήπου. ἐχπληκτικώτερός ἔστιν
ἀστέρος κομήτου" ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὸν μὲν ἥλιον συνεχῶς ὁρῶ-
dev, τὸν δὲ κομήτην. ἀστέρα, σπανίως. ἐπὶ μὲν τῷ ἀστέρι
ἐκπλησσόμεϑα ὥστε καὶ. 'διοσημείαν αὐτὸν εἶναι. δοκεῖν,
ἐπὶ δὲ τῷ ἡλίῳ οὐδαμῶς. ἐὰν μέντοι γε ἐννοήσωμεν τὸν
ἥλιον σπανίως μὲν φαινόμενον... σπανίως δὲ δυόμενον, καὶ
πάντα μὲν ἀϑρόως φωτίζοντα, πάντα δὲ ἐξαίφνης ἐπισκιά-
3 ϑαι ποιοῦντα, πολλὴν ἔκπληξιν ἐν τῷ πράγματι ϑεω-
σομεν. καὶ ὁ σεισμὸς δὲ οὐχ ὁμοίως ᾿ϑορυβεῖ τούς τὲ 142
Boo αὐτοῦ πειρωμένους καὶ τοὺς ἐν ἔϑει τούτου ye-
γενημένους. πόσην δὲ ἔκπληξιν ἀνθρώπῳ φέρει ϑάλασσα
πρῶτον. ὀφθεῖσα. ἀλλὰ καὶ κάλλος σώματος ἀνθρωπίνου
E καὶ ἐξαίφνης ϑεωρούμενον cvyiver: μᾶλλον ἡμᾶς
εἰ ἐν ἔϑει τοῦ 'ὁρᾶσϑαι. γένοιτο. καὶ τὰ μὲν σπάνια
τίμια εἶναι δοκεῖ, τὰ δὲ σύντροφα ἡμῖν καὶ εὔπορα οὐδα- 148
ς. ἐὰν γοῦν ἐννοήσωμεν τὸ ὕδωρ σπανίξον, πόσῳ ἂν
E τιμίων εἶναι δοκούντων ἁπάντων τιμιώτερον ἡμῖν φα-
γείη. ἢ ἐὰν ἐνθυμηϑῶμεν τὸν. χρυσὸν ἁπλῶς ἐπὶ τῆς γῆς
ἐρριμμένον πολὺν παραπλησίως τοῖς λέίϑοις, τίνι δόξομεν
ἔσεσϑαι τοῦτον τίμιον ἢ κατάκλλειστον οὕτως; ἐπεὶ οὖν τὰ 144
αὐτὰ πράγματα παρὰ τὰς συνεχεῖς ἢ σπανίους περιπτώ-
σεις ὁτὲ μὲν ἐχπληχκτικὰ 3) τίμια, ὁτὲ δὲ οὐ τοιαῦτα εἶναι
δοχεῖ, ἐπιλογιζόμεϑα ὅτι ὁποῖον μὲν φαίνεται τούτων ἕκα-
στον μετὰ συνεχοῦς περιπτώσεως ἢ σπανίας ἴσως δυνησό-
μεϑα λέγειν, ψιλῶς δὲ ὁποῖον ἔστιν ἕκαστον τῶν ἐκτὸς
ὑποχειμένων οὐκ ἐσμὲν δυνατοὶ φάσκειν. καὶ διὰ τοῦτον
οὖν τὸν τρόπον περὶ αὐτῶν ,ἐπέχομεν.
$ ΖΔέκατός ἐστι τρόπος. ὃς καὶ μάλιστα συνέχει πρὸς τὰ 145
E

88 141—144: of. Diog. Laert. IX 87, deest apud Philonem.
— 88 145—163: cf. Diog. Laert. IX 83—84 (hic quintus mo-
dus Philo de ebr. 193 sqq. (cf. v. Arnim, Quellenstudien zu
o v. Al. p. 66).

5 ἐλέγομεν εἶναι T (dicebamus 6886): εἶναι λέγομεν G 9
καὶ om. T 18 καὶ GT: uiv Gen. Fabr. 19 siom.L 97 δὲ
|om. EAB 1 πρὸς del. Kayser: pertinet ad T

140

141

148

149

150

38 IITPPONEION

ἠϑικά, ὁ παρὰ τὰς ἀγωγὰς καὶ τὰ ἔϑη καὶ τοὺς νόμους :
τὰς μυϑικὰς πίστεις καὶ τὰς δογματικὰς ὑπολήψεις. ἀγωγὴ
μὲν οὖν ἐστιν αἵρεσις βίου ὦ ἤ τινος πράγματος περὶ
ἕνα ἢ πολλοὺς γινομένη, οἷον περὶ Διογένην ἢ τοὺς
“άκωνας᾽ νόμος δέ ἐστιν ἔγγραφος συνθήκη παρ Y
τοῖς πολιτευομένοις. ἣν ὃ παραβαίνων κολάξεταιν
ἔϑος δὲ ἢ συνήϑεια (οὐ διαφέρει γάρ) πολλῶν ἀνϑρώ 1
TOv κοινὴ πράγματός τινος παραδοχή, ἣν ὃ παρα:
βὰς οὐ πάντως κολάξεται, οἷον νόμος ἐστὶ τὸ μ'

μοιχεύειν. ἔϑος δὲ ἡμῖν τὸ μὴ δημοσίᾳ γυναικὶ μίγνυσθαι.
μυϑικὴ δὲ πίστις ἐστὶ πραγμάτων ἀγενήτων τε καὶ
πεπλασμένων παραδοχή., οἷά ἐστιν ἄλλα τε καὶ τὰ πεᾷ
τοῦ Κρόνου μυϑευόμενα" ταῦτα γὰρ πολλοὺς εἰς πέστιψ᾽
ἄγει. δογματικὴ δέ ἐστιν ὁπόληψις παραδοχὴ πράγ-
ματος δι᾽ ἀναλογισμοῦ ἤ τενος ἀποδείξεως κρατύ-
νεσϑαι δοκοῦσα, οἷον ὅτι ἄτομα ἔστι τῶν ὄντων στοιχεῖα,
ἢ ὁμοιομερῆ (ἢ) ἐλάχιστα ἤ τινα ἄλλα. ἀντιτίϑεμεν δὲ τού-
τῶν ἕκαστον ὁτὲ μὲν ἑαυτῷ, ὁτὲ δὲ τῶν ἄλλων ἑκάστῳ.
οἷον ἔϑος μὲν ἔϑει οὕτως" τινὲς τῶν Αἰϑιόπων στίζουσι τὰ
βρέφη. ἡμεῖς δ᾽ οὔ" καὶ Πέρσαι μὲν ἀνθοβαφεῖ ἐσϑῆτι κα

ποδήρει χρῆσϑαι νομίξουσιν εὐπρεπὲς μὴ ὃς ἡμεῖς δὲ Kol 3

χρέα. παρὰ δὲ τοῖς Ῥοδίοις πάντως ἀποδίδωσιν" καὶ ἐν
μὲν Ταύροις τῆς Σκυϑίας νόμος ἦν τοὺς ξένους vij "Ago.
τέμιδι καλλιερεῖσϑαι, παρὰ δὲ ἡμῖν ἄνϑρωπον ἀπείρηται πρὸς
ἱερῷ φονεύεσϑαι. ἀγωγὴν δὲ ἀγωγῇ, ὅταν τὴν Διογένους.
ἀγωγὴν ἀντιτιϑῶμεν τῇ τοῦ ᾿Δριστίππου 1 ἢ τὴν τῶν “ακώ-
vov τῇ τῶν ᾿Ιταλῶν. μυϑικὴν δὲ πίστιν πίστει μυϑικῇ, ὅταν᾽
ὅπου μὲν (λέγωμεν τὸν Δία μυϑεύεσϑαι πατέρα ἀνδρῶν

7 a concivibus Τ' (συμπολ. S 7 Τ' (υὐῦὴ: ἡ G6 9 ὁ —
11 δὲ bis EAB 18 ἢ add. T (αν) at "ef. Doxogr. gr. p. 312,4.
Diels 24 ἄλλων G: "EMafva T (grecorum) || τοῦτο εἶναι ht
εἶναι τοῦτο M: εἶναι EAB 80 τὴν {τοῦ EAB 81 τοῦ
om.M 88 λέγωμεν add. T (dicimus) cf. p. 35,3. 8. 2

ὙΠΟΤΥΎΠΟΩΣΕΩΝ A. 39

'v& ϑεῶν ve, ὅπου δὲ τὸν Sixsavóv, λέγοντες (& 201)
᾿ῷκεανόν τε ϑεῶν γένεσιν καὶ μητέρα Τηϑύν.

| δογματικὰς δὲ ὑπολήψεις. ἀλλήλαις ἀντιτίϑεμεν, ὅταν λέ- 151
γωμεν τοὺς μὲν ἕν εἶναι στοιχεῖον ἀποφαίνεσϑαι, τοὺς δὲ
: ἄπειρα, καὶ τοὺς uiv ϑνητὴν τὴν ψυχὴν, τοὺς δὲ ἀϑάνα-
τον, καὶ τοὺς μὲν προνοίᾳ ϑεῶν διοικεῖσϑαι và καϑ'᾽ ἡμᾶς,
τοὺς δὲ ἀπρονοήτως. τὸ ἔϑος δὲ τοῖς ἄλλοις ἀντιτίϑεμεν, 152
οἷον νόμῳ μέν, ὅταν λέγωμεν παρὰ μὲν Πέρσαις ἔϑος
εἶναι ἀρρενομιξίαις χρῆσϑαι, παρὰ δὲ Ῥωμαίοις ἀπαγο-
? θεύεσϑαι νόμῳ τοῦτο πράττειν, καὶ παρ᾿ ἡμῖν μὲν τὸ
| μοιχεύειν ἀπειρῆσϑαι, παρὰ δὲ "Μασσαγέταις (ἐν) ἀδιαφορίας
ἔϑει παραδεδόσϑαι., ὡς Εὔδοξος ὃ Κνίδιος ἱστορεῖ ἐν τῷ
πρώτῳ τῆς περιόδου (fr. 15 Brandes), καὶ παρ᾽ ἡμῖν μὲν
᾿ἀπηγορεῦσϑαι μητράσι μίγνυσϑαι, παρὰ δὲ τοῖς Πέρσαις ἔϑος
, εἶναι μάλιστα οὕτω γαμεῖν. καὶ παρ᾽ «Αἰγυπτίοις δὲ τὰς
ἀδελφὰς γαμοῦσιν, ὃ παρ᾽ ἡμῖν ἀπείρηται νόμῳ. ἀγωγῇ δὲ 153
ἔϑος ἀντιτίϑεται, ὅταν of μὲν πολλοὶ ἄνϑρωποι ἀναχωροῦντες
᾿ μιγνύωνται ταῖς ἑαυτῶν γυναιξίν, ὃ δὲ Κράτης τῇ Ἱπ-
παρχίᾳ δημοσίᾳ" καὶ ὃ μὲν Διογένης ἀπὸ ἐξωμίδος περιῇει,
) ἡμεῖς δὲ ὡς εἰώϑαμεν. μυϑικῇ δὲ πίστει. [ὡς] ὅταν λέγω- 154
σιν οὗ μῦϑοι ὅτι ὃ Κρόνος κατήσϑιεν αὑτοῦ τὰ τέκνα,
᾿ἔϑους ὄντος ἡμῖν προνοεῖσϑαι παίδων" καὶ παρ᾽ ἡμῖν μὲν
συνήϑεια ὡς ἀγαϑοὺς καὶ ἀπαϑεῖς κακῶν σέβειν τοὺς
ϑεούς, τιτρωσκόμενοι δὲ καὶ φϑονοῦντες ἀλλήλοις ὑπὸ
5 τῶν ποιητῶν εἰσάγονται. δογματικῇ δὲ ὑπολήψει, ὅταν 155
ἡμῖν μὲν ἔϑος ἢ παρὰ ϑεῶν αἰτεῖν τὰ ἀγαϑά, ὁ δὲ
Ἐπίκουρος λέγῃ μὴ ἐπιστρέφεσϑαι ἡμῶν τὸ ϑεῖον,
καὶ ὅταν ὃ μὲν "Aoíovimmog ἀδιάφορον ἡγῆται
τὸ γυναικείαν ἀμφιέννυσϑαι στολήν, ἡμεῖς
008 αἰσχρὸν τοῦτο ἡγώμεϑα εἶναι. ἀγωγὴν δὲ ἀντι- 156

ὃ δὲ om.L 11 μασαγέταις LM || ἐν addidi coll. p. 38, 19
.18 μὲν om. EAB 16 γαμεῖν T (n uxores ducere) i8 ἱππαρ-
χίᾳ G: Praxarchidi 'T — 19 ἀπὸ ἐξωμίδος GT (ob exomide) in-
usitatum, atforsitan rectum: &zo δὺς τῆς)» ἐξωμίδος conieci coll.
Aristoph. Thesmoph. 656: ἀπεξωμίδιος vel ἁπλῇ ἐξωμίδι Pas-
quali 20 ὡς om. T (quando) 28 consuetudo est T || ἀπειϑεῖς
ἜΛΒ 27 λέγῃ Bekk.: λέγει GT (dicit) 28 ἡγῆται L: ἡγεῖται
MEABT (putat) 80 ἡγώμεϑα MEAB : ἡγούμεϑαι LT (arbitramur)

40 IITPPONEION

víOsuev νόμῳ μέν, ὅταν νόμου ὄντος μὴ ἐξεῖναι τύ- ὦ
σύτειν ἄνδρα ἐλεύϑερον καὶ εὐγενῆ of παγκρατιασταὶ ;
τύπτωσιν ἀλλήλους διὰ τὴν ἀγωγὴν τοῦ. κατ᾽ αὐτοὺς
βίου, καὶ ὅταν ἀπειρημένου τοῦ ἀνδροφονεῖν of μονομάχαι 3t
157 ἀναιρῶσιν ἀλλήλους διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. ᾿μυϑικὴν. δὲ
σοίστιν ἀγωγῇ ἀντιτίϑεμεν, ἐπειδὰν λέγωμεν ὅτι of μὲν μὔϑοι
παρὰ τῇ Ὀμφάλῃ τὸν Ἡρακλέα λέγουσιν (ξ 423) |
εἰριά τὲ ξαίνειν καὶ δουλοσύνης ἀνέχεσϑαι

X«L ταῦτα ποιῆσαι ἅπερ οὐδ᾽ ἂν μετρίως προῃρημένος 1
ἐποίησεν ἄν vig, ἡ δὲ ἀγωγὴ τοῦ βίου τοῦ Ἡρακλέους 3, ἣν i
158 γενναία. δογματικῇ δὲ ὑπολήψει, ὅταν οἵ μὲν ἀϑληταὶ ὡς 1
ἀγαϑοῦ «τινος τῆς δόξης ἀντιποιούμενοι ἐπίπονον ἀγωγὴν
βίου δι᾽ αὐτὴν ἐπαναιρῶνται, πολλοὶ δὲ τῶν φιλοσόφων φαῦ- τι
159 λον εἶναι τὴν δόξαν ,δογματίξωσιν. τὸν δὲ νόμον ἀντιτίϑεμεν '
μυϑικῇ μὲν πίστει, ὅταν of μὲν ποιηταὶ εἰσάγωσι τοὺς ϑεοὺς z
καὶ μοιχεύοντας καὶ ἀρρενομιξίαις χρωμένους, νόμος δὲ παρ᾽ :
160 ἡμῖν κωλύῃ ταῦτα πράττειν, δογματικῇ δὲ ὑπολήψει. ὅταν
of μὲν περὶ Χρύσιππον (III 745 Arn.) ἀδιάφορον τὶ
εἶναι λέγωσι τὸ μητράσιν ἢ ἀδελφαῖς μίγνυσθαι; ᾿
161 ὁ δὲ νόμος ταῦτα κωλύῃ. μυϑικὴν δὲ πίστιν δογματικῇ ὗπο- —
λήψει ἀντιτίϑεμεν, ὅταν of μὲν ποιηταὶ λέγωσι τὸν Δία κατελ- —
ϑόντα ϑνηταῖς γυναιξὶ μίγνυσϑαι, παρὰ δὲ τοῖς δογματικοῖς

162 ἀδύνατον τοῦτο εἶναι νομίξηται-. καὶ ὃ μὲν ποιητὴς λέγῃ, |
ὅτι Ζεὺς διὰ τὸ πένϑος τὸ ἐπὶ Σαρπηδόνι αἱματοέσσας ψεκά-
δας κατέχευεν ἔραξε (II 459), δόγμα μέντοι φιλοσόφων «ὦ»
ἀπαϑὲς εἶναι τὸ ϑεῖον, καὶ ὅταν (.....) τὸν τῶν ἱπποκενταύρων
μῦϑον ἀναιρῶσιν, ἀνυπαρξίας παράδειγμα τὸν ἱπποκέν--
163 ταυρον ἡμῖν φέροντες. πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα ἐνῆν xaO"
ἑκάστην τῶν προειρημένων ἀντιϑέσεων λαμβάνειν παρα-

81 (εἶναι νόμῳ EAB | ὅταν Bekk.: οὕτως GT (sic) || -
νόμου {μὲνν ὄντος T (lege quidem existente) 88 τύπτωσιν Bekk.:
τύπτουσιν 2 ἑαυτῶν EAB 6 ζῆν post μετρ. add. dubit.
Bekk. | προῃρημένος L: προειρημένος M: προειρημένως EAB:
moderate discretus (T 9 τινος add. T (tamquam bonwm: ali-
qwid) 11 φαύλην M: pravam rem T 14 et 17 κωλύῃ Bekk.:
κωλύει GT (prohibet) 19 μυϑικὴν δογματικῆ δὲ πίστιν ὑπο-
λήψει EAB 2] λέγῃ Bekk.: λέγει GT. (dicit) 22 ἡ add. T
(est) 298 lacunam post ὅταν statui|| τὸν EAB: τὸ M : om. L

| TIIOTYIIQEEQN A. 41
,

δείγματα" ὡς ἐν συντόμῳ δὲ λόγῳ ταῦτα ἀρκέσει. πλὴν
| τοσαύτης ἀνωμαλίας πραγμάτων καὶ διὰ τούτου τοῦ τρό-
mov δεικνυμένης. ὁποῖον μὲν ἔστι τὸ ὑποκείμενον κατὰ
τὴν φύσιν οὐκ ἕξομεν λέγειν. ὁποῖον δὲ φαίνεται πρὸς:
τήνδε τὴν “ἀγωγὴν ἢἣ πρὸς τόνδε τὸν νόμον ἢ πρὸς τόδε
τὸ ἔϑος καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον. καὶ διὰ τοῦτον οὖν περὶ
τῆς φύσεως τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων πραγμάτων ἐπέχειν ἡμᾶς
ἀνάγκη. οὕτω μὲν οὖν διὰ τῶν δέκα τρόπων ϑυιαλημηνιν
εἰς τὴν ἐποχήν. |

ιε΄ περὶ τῶν πέντε τρόπων.

E.
|Émoyüjo πέντε τούσδε, πρῶτον τὸν ἀπὸ τῆς διαφωνίας,
| δεύτερον τὸν εἰς ἄπειρον ἐχβάλλοντα, τρίτον τὸν ἀπὸ τοῦ
πρός M» τέταρτον τὸν ὑποϑετικόν, πέμπτον τὸν διάλλη-
λον. καὶ ὁ μὲν ἀπὸ τῆς διαφωνίας ἐστὶ καϑ᾽ ὃν περὶ τοῦ
πρφοτεϑέντος πράγματος ἀνεπίκριτον στάσιν παρά τὲ τῷ
βίῳ καὶ “παρὰ τοῖς φιλοσόφοις εὑρίσκομεν γεγενημένην,
δι΄ ἣν οὐ δυνάμενοι αἱρεῖσϑαί τι ἢ ἀποδοκιμάξειν κατα-
᾿λήγομεν εἰς ἐποχήν. ὁ δὲ ἀπὸ τῆς εἰς ἄπειρον ἐκπτώσεως

deriv ἐν ᾧ τὸ φερόμενον εἰς πίστιν τοῦ προτεϑέντος
3 πράγματος πίστεως ἑτέρας. χρήξειν λέγομεν, κἀκεῖνο ἄλλης.
᾿χαὶ μέχρις ἀπείρου, ὡς μὴ ἐχόντων ἡμῶν πόϑεν ἀρξό-
μεϑα τῆς κατασκευῆς τὴν ἐποχὴν ἀκολουϑεῖν. ὃ δὲ ἀπὸ
τοῦ πρός τι; καϑὼς προειρήκαμεν, ἐν à πρὸς μὲν τὸ κρῖ-
|| νον καὶ τὰ συνϑεωρούμενα τοῖον ἢ τοῖον φαίνεται τὸ ὑπο-
lb κείμενον, ὁποῖον δὲ ἔστι πρὸς τὴν φύσιν ἐπέχομεν. ὁ δὲ
& ὑποϑέσεως ἔστιν ὅταν εἰς ἄπειρον ἐκβαλλόμενον οἵ
| δογματικοὶ ἀπό τινος ἄρξωνται t ὃ οὐ κατασκευάζουσιν ἀλλ᾽
ἁπλῶς καὶ ἀναποδείκτως κατὰ συγχώρησιν λαμβάνειν ἀξιοῦ-
σιν. ὃ δὲ διάλληλος τρόπος συνίσταται, ὅταν τὸ ὀφεῖλον
τοῦ ζητουμένου πράγματος εἶναι βεβαιωτικὸν χρείαν ἔχῃ

164—177: cf. Diog. Laert. IX 88—89 (oi περὶ ᾿4γρίππαν).

22 ἢ

— “8 οὖν EAB: om. LM: sic igitur T ἢ τοῦ LEAB: τῶν M:
ἀπὸ τοῦ om. T (qui est ad aliquid) S8 τὸν post τέταρτον om.
JL-EAB 18 κρῖνον MEABT (id quod iudicat): xoivsw L

οὗ δὲ νεώτεροι σκεπτικοὶ παραδιδόασι τρόπους τῆς 164

165

166

167

168

169

“42 IIYPPSjNEISN

τῆς ἐκ τοῦ ξητουμένου πίστεως᾽ ἔνϑα μηδέτερον δυνάμε-

νον λαβεῖν πρὸς κατασκευὴν ϑατέρου, περὶ ἀμφοτέρων

2 , er δὲ - A , , ; $7. ἡ
T6yOMuEV. OTL O6 πᾶν TO ζητούμενον εις TOUTOUG ἀνάγειν

τοὺς τρύπους ἐνδέχεται, διὰ βραχέων ὑποδείξομεν οὕτως.

170 τὸ προτεϑὲν ἤτοι αἰσϑητόν ἐστιν ἢ νοητόν, ὁποῖον δ᾽ ἂν ὃ

y. διαπεφώνηται" οἱ μὲν γὰρ τὰ αἰσϑητὰ μόνα φασὶν

εἶναι ἀληϑῆ. οἵ δὲ μόνα τὰ νοητά, οἱ δέ τινα μὲν αἱ-

1 ?l | ? * " , " s : 2 Y Ἢ ,

σϑητὰ, τινὰ δὲ νοητά. πότερον οὖν ἐπικριτὴν εἶναι φή-
* M

σουσι τὴν διαφωνίαν ἢ ἀνεπίκριτον; εἰ μὲν ἀνεπίκριτον,

, ci w 3 * 1 4 3 ?
λέγομεν ὅτι δεῖ ἐπέχειν᾽ περὶ γὰρ τῶν ἀνεπικρίτως διαφω- '
νουμένων οὐχ οἷόν τέ ἐστιν ἀποφαίνεσϑαι. εἰ δὲ ἐπικρι-

111 τήν, πόϑεν ἐπικριϑήσεται πυνϑανόμεϑα. οἷον τὸ αἰσϑη-
τόν (ἐπὶ τούτου γὰρ προτέρου στήσομεν τὸν λόγον) πότερον
ὑπὸ αἰσϑητοῦ ἢ ὑπὸ νοητοῦ; εἰ μὲν γὰρ ὑπὸ αἰσϑητοῦ,
ἐπεὶ περὶ τῶν αἰσϑητῶν ξητοῦμεν., καὶ ἐκεῖνο ἄλλου δεή-

σεται πρὸς πίστιν. εἰ δὲ. κἀκεῖνο αἰσϑητὸν ἔσται, πάλιν

καὶ αὐτὸ ἄλλου δεήσεται τοῦ πιστώσοντος, καὶ τοῦτο μέ-

172 χρις ἀπείρου. εἰ δὲ ὑπὸ νοητοῦ ἐπικρίνεσϑαι δεήσει τὸ
, , A A M M , , 1
αἰσϑητόν, ἐπεὶ καὶ τὰ νοητὰ διαπεφώνηται, δεήσεται καὶ
— 3
τοῦτο νοητὸν ὃν κρίσεώς rs xol πίστεως. πόϑεν οὖν πι-
, , A e 1 - , » 2 bl
στωϑήσεται; εἰ μὲν ὑπὸ νοητοῦ, εἰς ἄπειρον ἐχπεσεῖται

7 A

—

ὁμοίως" εἰ δ᾽ ὑπὸ αἰσϑητοῦ, ἐπεὶ πρὸς uiv τὴν πίστιν
τοῦ αἰσϑητοῦ παρελήφϑη νοητόν. πρὸς δὲ τὴν τοῦ νοητοῦ:

118 πίστιν αἰσϑητόν. ὃ διάλληλος εἰσάγεται τρόπος. εἰ δὲ
ταῦτα φεύγων ὃ προσδιαλεγόμενος ἡμῖν κατὰ συγχώρησιν

καὶ ἀναποδείχτως ἀξιώσειε λαμβάνειν τε πρὸς ἀπόδειξιν.
τῶν ἑξῆς, ὃ ὑποϑετικὸς εἰσαχϑήσεται τρόπος, ἄπορος ὑπάρχων.

εἰ μὲν γὰρ ὃ ὑποτιϑέμενος πιστός ἐστιν, ἡμεῖς ἀεὶ τὸ;

ἀντικείμενον ὑποτιϑέμενοι οὐκ ἐσόμεϑα ἀπιστότεροι. καὶ
εἰ μὲν ἀληϑές τι ὑποτίϑεται ὃ ὑποτιϑέμενος, ὕποπτον
αὐτὸ ποιεῖ, καϑ᾽ ὑπόϑεσιν αὐτὸ λαμβάνων ἀλλὰ μὴ μετὰ

26 τοῖς L | vo om. EAB 82 oi δέ τινα — 88 νοητά
om. ABT 2 λέγομεν scripsi: ἔχομεν GT (habemus) ὄ στήσο-
μὲν T (constituemus): στήσωμεν ἃ V προσδεήσεται M 9 τοῦτο
om. T 12 ὃν ML: οὖν EAB: om. T 18 sí enim T 16 ὁ δὲ

(ἄλληλος L 19 εἰσαχϑήσεται T (introducetur): εἰς ἀπόδειξιν ἃ |

€&t modus T 20 erit T

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. 48

κατασκευῆς" εἰ δὲ ψεῦδος. σαϑρὰ ἔσται. ἡ ὑποβάϑρα τῶν

35 κατασκευαζομένων. καὶ εἰ μὲν ἀνύει τι τὸ ὑποτέϑεσϑαι 174

πρὸς πίστιν, αὐτὸ τὸ ξητούμενον ὑποτιϑέσϑω, καὶ “μὴ

ἕτερόν τι Óv οὗ δὴ κατασχευάσει τὸ πρᾶγμα περὶ οὗ ὃ

λόγος" εἰ δὲ ἄτοπόν ἐστι τὸ ὑποτίϑεσϑαι τὸ ξητούμενον,

ἄτοπον ἔσται καὶ τὸ ὑποτίϑεσϑαι τὸ ἐπαναβεβηκός. ὅτι 175

30 δὲ καὶ πρός τι ἐστὶ πάντα τὰ αἰσϑητά, δῆλον" ἔστι γὰρ

πρὸς τοὺς αἰσϑανομένους. φανερὸν οὖν ὅτι ὕπερ ἂν ἡμῖν

προτεϑῇ πρᾶγμα αἰσϑητόν, εἰς τοὺς πέντε τρόπους ἀ-

γάγειν τοῦτο εὐμαρές ἐστιν. ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοῦ νοητοῦ

9 ἐπιλογιζόμεϑα. εἰ μὲν γὰρ ἀνεπικρίτως διαπεφωνῆσϑαι
λέγοιτο, δοϑήσεται ἡμῖν τὸ δεῖν ἐπέχειν περὶ αὐτοῦ. εἰ δὲ 176
ἐπικριϑήσεται ὴ διαφωνία, εἶ μὲν διὰ νοητοῦ, εἰς ἄπειρον

- ἐχβαλοῦμεν, εἰ δὲ ὑπὸ αἰσθητοῦ, εἰς τὸν διάλληλον" τὸ

5 γὰρ αἰσϑητὸν πάλιν διαφωνούμενον, καὶ μὴ δυνάμενον
δι᾿ αὑτοῦ ἐπικρίνεσϑαι διὰ τὴν εἰς ἄπειρον ἔκπτωσιν, τοῦ
γοητοῦ δεήσεται ὥσπερ xol τὸ νοητὸν τοῦ αἰσϑητοῦ. διὰ 177

ταῦτα δὲ ὁ ἐξ ὑποϑέσεως λαμβάνων τι πάλιν ἄτοπος ἔσται.

- ἀλλὰ καὶ πρός τί ἐστι τὰ νοητά πρὸς γὰρ τὸν νοῦν νοητὰ

|| 10 λέγεται, καὶ εἰ ἦν τῇ φύσει τοιοῦτον ὁποῖον λέγεται, οὐκ

ἂν διεφωνήϑη. ἀνήχϑη οὖν καὶ τὸ νοητὸν εἰς τοὺς πέντε

I τρόπους. διόπερ, ἀνάγκη περὶ τοῦ προτεϑέντος πράγματος

᾿ πάντως ἡμᾶς ἐπέχειν.

Τοιοῦτοι μὲν καὶ of παρὰ τοῖς νεωτέροις παραδιδό-

í a5 μενοι πέντε τρόποι" Uc ἐχτίϑενται οὐκ ἐκβάλλοντες τοὺς

᾿ δέκα τρόπους, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τοῦ ποικιλώτερον καὶ διὰ τούτων

"I σὺν ἐκείνοις ἐλέγχειν τὴν τῶν δογματικῶν προπέτειαν.

ic τίνες of δύο τρόποι.
| Παραδιδόασι δὲ καὶ δύο τρύπους ἐποχῆς ἑτέρους" ἐπεὶ 118
||. γὰρ πᾶν τὸ καταλαμβανόμενον ἤτοι ἐξ ἕξαυτοῦ καταλαμ-

m 25 κατασκευασμένων EB: κατεσκευασμένων αὶ 98 sermo
ΕΠ] erit. T 29 ἔσται καὶ om. Τ 4 ὑπὸ ML: ἀπὸ ΑΒ 8 ὁ
í ἐξ ὑπ. scripsi coll. T (qwi ex supponere aliquid): ἐξ ὑπ. ὁ G
I|. 9 νοῦν νοητὰ T (ad intellectum enim. intelligibilia): νοοῦντα G
L|. ef. p. 38,30sq. 18 ἐπέχειν Salmasius post Stephanum: ézeà-
|| ϑεῖν G: ἐπεξελθεῖν T (pertransire) — 14 παρὰ Gen.: περὶ G:
|. & T 16 καὶ om. EAB | vo?vov T (per hos): τοῦτο G

44 . HTPPOSNEISN

βάνεσϑαι δοκεῖ ἢ ἐξ ἑτέρου, (ὑπομιμνήσκοντες ὃ ὅτι οὔτε ἐξ 90
ἑαυτοῦ τι οὔτε & ἑτέρου» καταλαμβάνεται. τὴν περὶ πάν- 20:
τῶν ἀπορίαν εἰσάγειν δοκοῦσιν. καὶ ὅτι μὲν οὐδὲν ἐξ
ἑαυτοῦ καταλαμβάνεται, φασί, δῆλον ἐκ τῆς γεγενημένης
παρὰ τοῖς φυσικοῖς περί τε τῶν αἰσϑητῶν καὶ τῶν νοη- .
τῶν ἁπάντων οἶμαι διαφωνίας, ἣ δὴ ἀνεπίκριτός ἐστι i
μὴ δυναμένων. ἡμῶν μήτε αἰσϑητῷ μήτε νοητῷ κριτηρίῳ 25
χρῆσϑαι διὰ τὸ πᾶν, ὅπερ ἂν λάβωμεν διαπεφωνημένον, 1
119 εἶναι ἄπιστον, διὰ δὲ τοῦτο οὐδ᾽ ἐξ ἑτέρου τι καταλαμ- -—
βάνεσϑαι συγχωροῦσιν. εἰ μὲν γὰρ τὸ ἐξ οὗ τι xeva- .
λαμβάνεται ἀεὶ ἐξ ἑτέρου καταλαμβάνεσϑαι δεήσει, εἰς τὸν .
διάλληλον ἢ τὸν ἄπειρον ἐμβάλλουσι τρόπον. εἰ δὲ βού- ὃ
λοιτό τις λαβεῖν ὡς ἐξ ἑαυτοῦ καταλαμβανόμενόν τι ἐξ οὗ
καταλαμβάνεται ἕτερον, ἀντιπίπτει τὸ μηδὲν ἐξ ἑαυτοῦ κατα- 4
λαμβάνεσϑαι διὰ τὰ προειρημένα. τὸ δὲ μαχόμενον πῶς ἂν
δύναιτο καταληφϑῆναι (ἢΣ ἀφ᾽ ξαυτοῦ ἢ ἀφ᾽ ἑτέρου. ἀπο-
ροῦμεν. τοῦ κριτηρίου τῆς ἀληϑείας ἢ τῆς καταλήψεως μὴ
φαινομένου, σημείων δὲ καὶ δίχα ἀποδείξεως διατρεπομένων, 5
καϑάπερ ἐν τοῖς ἑξῆς εἰσόμεϑα. τοσαῦτα. μὲν οὖν xol περὶ
τῶν τρόπων τῆς ἐποχῆς ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀρκέσει λελέχϑαι.

ιζ΄ τίνες τρόποι τῆς τῶν αἰτιολογικῶν
ἀνατροπῆς.
180 “Ὥσπερ δὲ τοὺς τρόπους {τῆς ἐποχῆς παραδίδομεν, οὕτω
καὶ τρόπους ἐκτίϑενταί τινες, xc9' oUc ἐν ταῖς κατὰ μέρος '
αἰτιολογίαις διαποροῦντες ἐφιστῶμεν τοὺς δογματικοὺς διὰ τὸ

8 180 sqq.: cf. Phot. Bibl. 212 (p. 170b 17—22 Bekk.)

20 suppl.e T ex alio rememorantes quia neque ex se ipso
qwid meque ex alio cf. p. 80,15 . 28 αἰσϑητικῶν EAB
26/27 διαπεφ. εἶναι ἄπιστον T (quod omne . dissonans
incredibile est): ἄπιστον εἶναι διαπεφ. ἃ 29 χαταλαμβάνεται Ι,
1 καταλαμβάνεται T (ex quo apprehenditur aliud): vw κατα-

je tyre G (sed M καταλαμβάνξται) αὐτοῦ EAB 8 ἢ add.

T (vel ex se ipso vel) ὃ / 4 et dubitamus T 5 δίχα LEAB:
δι’ M: om. T (xoi ἀποδείξεωρ ). 8 τοὺς om. M " τῆς add.
Bekk. 10 Znvenimus T

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΕΈΩΝ A. 45

Io
τὸ μάλιστα ἐπὶ ταύταις αὐτοὺς μέγα φρονεῖν. καὶ δὴ Aivm-
σίδημος ὀκτὼ τρόπους παραδίδωσι καϑ᾽ oUg οἴεται πᾶσαν
δογματικὴν αἰτιολογίαν ὡς μοχϑηρὰν ἐλέγχων ἀποφήνασθαι,
ὧν πρῶτον μὲν εἶναί quor καϑ' ὃν [τρόπον] τὸ τῆς αἰτιο-
r" s λογίας γένος ἐν ἀφανέσιν ἀναστρεφόμενον οὐχ, 'δμολογουμέ-
ψὴν ἔχει τὴν ἐκ τῶν φαινομένων ἐπιμαρτύρησιν᾽ δεύτερον
δὲ x«9' ὃν πολλάκις εὐεπιφορίας οὔσης δαψιλοῦς ὥστε
πολυτρόπως αἰτιολογῆσαι τὸ ζητούμενον, x«9' ἕνα μόνον
τρόπον τοῦτό τινες αἰτιολογοῦσιν" τρίτον καϑ᾽ ὃν τῶν τε-
10 ταγμένως γινομένων αἰτίας ἀποδιδόασιν οὐδεμίαν τάξιν
᾿ ἐπιφαινούσας" τέταρτον x«9' ὃν τὰ φαινόμενα λαβόντες
ὡς γίνεται, καὶ τὰ μὴ φαινόμενα νομίζουσιν ὡς γίνεται
κατειληφέναι, τάχα μὲν ὁμοίως τοῖς φαινομένοις τῶν ἀφα-
— γῶν ἐπιτελουμένων, τάχα δ᾽ οὐχ ὁμοίως ἀλλ ἰδιαζόντως"
ἰὸ πέμπτον xo9' ὃν πάντες ὡς ἔπος εἰπεῖν κατὰ τὰς ἰδίας
τῶν στοιχείων ὑποϑέσεις ἀλλ᾽ οὐ κατά τινας κοινὰς καὶ
ὁμολογουμένας ἐφόδους αἰτιολογοῦσιν᾽ ἕκτον καϑ᾽ ὃν πολ-
᾿ λάκις τὰ μὲν φωρατὰ ταῖς ἰδίαις ὑποϑέσεσι παραλαμβά-
| νοῦσιν, τὰ δὲ ἀντιπίπτοντα καὶ τὴν ἴσην ἔχοντα: πιϑανότητα
1 παραπέμπουσιν᾽ ἕβδομον καϑ᾽ ὃν πολλάκις ἀποδιδόασιν
᾿ αἰτίας οὐ μύνον τοῖς φαινομένοις ἀλλὰ καὶ ταῖς ἰδίαις
ὑποϑέσεσι μαχομένας" ὄγδοον καϑ᾽ ὃν πολλάκις ὄντων
| αι ἀπόρων ὁμοίως τῶν τὲ φαίνεσϑαι δοκούντων καὶ τῶν ἐπι-
ξητουμένων, ἐκ τῶν ὁμοίως ἀπόρων περὶ τῶν ὁμοίως ἀπό-
ρῶν ποιοῦνται τὰς διδασκωλίας. οὐκ ἀδύνατον δέ φησι
ἡ. καὶ κατά τινας ἐπιμίκτους τρύπους. ᾿ἠρτημένους ἐκ τῶν
| προειρημένων, διαπίπτειν ἐνίους ἐν ταῖς αἰτιολογίαις. τάχα
δ᾽ àv xal of πέντε τρόποι τῆς ἐποχῆς ἀπαρκοῖεν πρὸς τὰς
᾿ αἰτιολογίας. ἤτοι γὰρ σύμφωνον πάσαις ταῖς κατὰ φιλο-
σοφίαν αἱρέσεσι καὶ τῇ σχέψει καὶ τοῖς φαινομένοις αἰτίαν
᾿ ἐρεῖ τις ἢ οὔ. καὶ σύμφωνον μὲν ἴσως οὐκ ἐνδέχεται τά

δὲ διάφωνον, ἀπαιτηϑήσεται. καὶ ταύτης τὴν αἰτίαν, καὶ

11/12 ᾿Αἰνησίδημος Fabr.: ὀνησίδημος G:. onisidémus T
14 τρόπον om. T (iam del. Kayser) 29 νομίξηται EAB 28
convenientia 'T Ὁ ἀπαρκοῖεν Kayser: ἀσωρκοῦσι GT (suffi-
ciunt) 11 διάφωνον Bekk.: διαφωνεῖ G .

1ὸ τε γὰρ φαινόμενα καὶ v ἄδηλα πάντα διαπεφώνηται. εἰ

181

182

188

184

185

186

46 ᾿ ΠΥΡΡΩΝΕΙΩ͂Ν.

φαινομένην μὲν φαινομένης ἢ ἄδηλον ἀδήλου λαμβάνων
εἰς ἄπειρον ἐκπεσεῖται, ἐναλλὰξ δὲ αἰτιολογῶν εἰς τὸν διάλ-
ληλον. ἱστάμενος δέ mov, ἢ ὅσον ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις λέξει
τὴν αἰτίαν συνεστάναι, καὶ εἰσάγει τὸ πρός τι, ἀναιρῶν 1
τὸ πρὸς τὴν φύσιν, ἢ ἐξ ὑποϑέσεώς τι λαμβάνων ἐπισχε- -
A oM * ἢ N , 234 / » N - ᾿
ϑήσεται. “ἔστιν οὖν καὶ διὰ τούτων ἐλέγχειν ἴσως τὴν τῶν
δογματικῶν ἐν ταῖς αἰτιολογίαις προπέτειαν. 3

ιη΄ περὶ τῶν σκεπτικῶν φονῶν.

187 Ἐπεὶ δὲ ἕκάστῳ χρώμενοι τούτων τε καὶ τῶν τῆς
ἐποχῆς τρόπων ἐπιφϑεγγόμεϑα φωνάς τινας τῆς σκεπτικῆς
διαϑέσεως καὶ τοῦ περὶ ἡμᾶς πάϑους μηνυτικάς, οἷον λέ-
γοντες “οὐ μᾶλλον᾽ “οὐδὲν ὁριστέον᾽ καὶ ἄλλας τινάς,
ἀκόλουϑον ἂν εἴη καὶ περὶ τούτων ἑξῆς διαλαβεῖν. ἀρξώ-
μεϑα δὲ ἀπὸ τῆς “οὐ μᾶλλον. ;

LO" περὶ τῆς ᾿οὐ μᾶλλον᾽ φωνῆς.

188 Ταύτην τοίνυν ὁτὲ μὲν ὡς ἔφην προφερόμεϑα, ὁτὲ
δὲ οὕτως “οὐδὲν μᾶλλον᾽" οὐ γὰρ ὥς τινες ὑπολαμβά-
νουσι. τὴν μὲν “οὐ μᾶλλον᾽ ἐν ταῖς εἰδικαῖς ζητήσεσι |

, Ἁ Α ς 5; e*t - , $ E
παραλαμβάνομεν, τὴν δὲ “οὐδὲν μᾶλλον ἐν ταῖς γενι-
καῖς, ἀλλ᾽ ἀδιαφόρως τήν τε “οὐ μᾶλλον᾽ καὶ τὴν “οὐδὲν
μᾶλλον᾽ προφερόμεϑα, καὶ νῦν ὡς περὶ μιᾶς διαλεξό- s

L7 i s, e e (712 , e lj e
μεϑα. ἔστι μὲν ovv αὕτη ἡ φωνὴ ἑλλιπῆς. ὡς γὰρ ὅταν
λέγωμεν “διπλῆ᾽, δυνάμει φαμὲν “ἑστία διπλῆ᾽, καὶ ὅταν λέ-

ς -9 / , ς USER ΟΦ rr er
yov ἱπλατεῖα᾽, δυνάμει λέγομεν ᾿πλατεῖα 000g , οὕτως ὅταν
᾿ Ἐπ 2 » 9 , M Ἐπ. - , 9$ M
εἴπωμεν “οὐ μᾶλλον, δυνάμει φαμὲν “οὐ μᾶλλον τόδε ἢ

189 τόδε, ἄνω κάτω.ἢ τινὲς μέντοι τῶν σκεπτικῶν παραλαμβάνου-
σιν ἀντὶ πύσματος τὸ “οὐ ((ἀντὶ vo? τί μᾶλλον τόδε ἢ τόδε, τὸ

12 οὐ 16 λαμβάνειν EAB 1 εἰσάξει Kayser 19 τούτων τὲ
om. EAB | τῶν om. M 20 {τινες φωνάς τινας EAB 34
δὲ om.L 82. διπλῆ δυνάμει L: δυνάμει διπλῆ EAB: du-
plicem potentiam 'T | δυνάμει φαμὲν om. M | ἑστία G:
domwm 'T (fort. οἰκία cf. Lys. 1 9): ἐσθὴς Fabr.: ἀπερί-
στικτος vel ἄστικτος Pappenheim l πλατεῖα et πλατεῖα
ὁδός Diels: πλατεῖαν et πλατεῖαν ὁδόν GT (latam et viam .
latam) | 4 τὸ οὐ Paris, Suppl. 188: τοῦ οὐ G: pro éinter-

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΏΝ A. 41
?
E τί παραλαμβάνοντες νῦν ἀντὶ αἰτίας). ἵν᾽ ἦ τὸ λεγόμενον
᾿ὁδιὰ τί μᾶλλον τόδε ἢ τόδε:᾽ σύνηϑες δέ ἐστι καὶ πύσμασιν
ἀντὶ ἀξιωμάτων χρῆσϑαι, οἷον (Eur. Herc. fr. 1)

τίς τὸν Διὸς σύλλεκτρον οὐκ οἶδε βροτῶν:

(xol ἀξιώμασιν ἀντὶ πυσμάτων, olov ἱζητῶ ποῦ οἰκεῖ Δίων"
Ln ,mvOdvouos τίνος ἕνεχα χρὴ ϑαυμάζειν ἄνδρα ποιη-
"viv. ἀλλὰ καὶ τὸ τί ἀντὶ τοῦ διὰ (τί παραλαμβάνεται
-- Μενάνδρῳ᾽ (fr. 900 Kock.)

τί γὰρ ἐγὼ κατελειπόμην;

| δηλοῖ δὲ τὸ “οὐ μᾶλλυν τόδε ἢ τόδε᾽ xol πάϑος ἡμέτερον, καϑ᾽ 109
» 0 διὰ τὴν ἰσοσϑένειαν τῶν ἀντικειμένων πραγμάτων εἰς ἀρρε-
(piov καταλήγομεν, ἰσοσϑένειαν μὲν λεγόντων ἡ ἡμῶν τὴν (ἰσό-
vao Tv? κατὰ τὸ φαινόμενον ἡμῖν πιϑανόν, ἀντικείμενα δὲ
᾿ κοινῶς τὰ μαχόμενα, ἀρρεψίαν δὲ τὴν πρὸς μηδέτερον συγκατά-
| ecuv. ἡ γοῦν “οὐδὲν μᾶλλον᾽ φωνὴ x&v ἐμφαίνῃ χαρακτῆρα 198
) συγκαταϑέσεως ἢ ἀρνήσεως, ἡμεῖς οὐχ οὕτως αὐτῇ χρώ-
(peo, ἀλλ᾽ ἀδιαφόρως αὐτὴν παραλαμβάνομεν καὶ κατα-
χρηστικῶς, ἤτοι ἀντὶ πύσματος ἢ ἀντὶ τοῦ λέγειν ἡ ἀγνοῶ
T τίνι μὲν τούτων χρὴ συγκατατίϑεσϑαι., τίνι δὲ μὴ ᾿ [συγ-
᾿κατατίϑεσϑαι]. πρόκειται «γὰρ ἡμῖν δηλῶσαι τὸ φαινόμε-
γον ἡμῖν" κατὰ δὲ τὴν φωνὴν δι᾿ ἧς αὐτὸ δηλοῦμεν ἀδιαφο-
| Mind κἀχεῖνο δὲ χρὴ γινώσκειν, ὅτι προφερόμεϑα τὴν
οὐδὲν μᾶλλον᾽ φωνὴν οὐ διαβεβαιούμενοι περὶ τοῦ πάν-
| τως ὑπάρχειν αὐτὴν ἀληϑῆ καὶ βεβαίαν, ἀλλὰ κατὰ τὸ
| φαινόμενον ἡμῖν καὶ περὶ αὐτῆς λέγοντες.

*
Crogatione et nom pro quid hoe quam hoe T | 4 ἀντὶ» τοῦ
1: τὸ 6G | locus non integer: ἀντὶ ἀξιώματος τοῦ “οὐ
ἄλλον πύσμα τὸ “τί μᾶλλον᾽ , οἷον τί μᾶλλον τόδε ἢ τόδε
n ekk.: ἀντὶ τοῦ “διὰ τί᾽ πύσματος τὸ “τί μᾶλλον τόδε ἢ
᾿τόδε᾽ Kayser 7 ἀντὶ om. EAB 1ΠΠ τί add. T ( propter quid)
16 ἰσοσϑένειαν Pappenheim: ἰσότητα GT — 16/17. ἰσότητα τὴν
add. Pappenh. 17 πιδανὸν {καὶ ἀπιϑανὸν icóvnve Εἰ. Weber
Bios Qai: ἐδν LEAB: om. M» ἐδ T ἢ ἐμψαίνη MET
᾿ (licet ostendat): ἐμφαίνει LAB — 28/24 cvyx. om. T — 94 γὰρ
i add T. (propositum est enim nobis) 99 fort. περὶ ταύτης

48 IITPPSNEISN

κ΄ περὶ ἀφασίας. Io
192" Περὶ δὲ τῆς ἀφασίας λέγομεν τάδε. φάσις καλεῖται δι
χῶς, κοινῶς καὶ ἰδίως. κοινῶς μὲν 5 δηλοῦσα ϑέσιν͵
ἢ ἄρσιν φωνή. οἷον “ἡμέρα ἔστιν, οὐχ ἡμέρα ἔστιν.᾽.
ἰδίως δὲ ἡ δηλοῦσα ϑέσιν μόνον, καϑ'᾽ ὃ ση-
μαινόμενον τὰ ἀποφατικὰ οὐ καλοῦσι φάσεις. UE
οὖν ἀφασία ἀπόστασίς ἐστι τῆς κοινῶς λεγομένης qéosogc,
ἡ ὑποτάσσεσϑαι λέγομεν τήν τε κατάφασιν. καὶ τὴν ἀπόφα-.
σιν, ὡς εἶναι ἀφασίαν πάϑος ἡμέτερον δι᾿ ὃ οὔτε τυϑέναι. τεῦ
198 οὔτε ἀναιρεῖν φαμεν. ὅϑεν δῆλόν ἐστιν, ὅτε καὶ τὴν ἀφασίαν
παραλαμβάνομεν οὐχ ὡς πρὸς τὴν φύσιν τοιούτων ὄντων
τῶν πραγμάτων ὥστε πάντως ἀφασίαν κινεῖν, ἀλλὰ δηλοῦντες
ὅτι ἡμεῖς νῦν, ὅτε προφερόμεϑα αὐτήν, ἐπὶ τῶνδε τῶν eni
τουμένων τοῦτο πεπόνϑαμεν. κἀκεῖνο χρὴ μνημονεύειν, ὅτι
μηδὲν τιϑέναι μηδὲ ἀναιρεῖν φαμὲν τῶν κατὰ τὸ ἄδηλον
δογματικῶς λεγομένων᾽ τοῖς γὰρ κινοῦσιν ἡμᾶς παϑητικῶς
καὶ ἀναγκαστικῶς ἄγουσιν εἰς συγκατάϑεσιν εἴκομεν.

nC πῶς

κα΄ περὶ τοῦ 'τάχα᾽" καὶ τοῦ ᾿ἔξεστι᾽" καὶ τοῦ
“ἐνδέχεται. !
194 Τὸ δὲ ᾿'τάχα᾽ καὶ “οὐ τάχα᾽ καὶ “ἔξεστι᾽ wol “οὐκ
ἔξεστι’ καὶ ᾿ἐνδέχεται᾽ καὶ “οὐκ ἐνδέχεται᾽ παραλαμβάνο-
μὲν ἀντὶ τοῦ "rio μὲν ἔστιν τάχα δ᾽ οὐκ ἔστιν᾽, καὶ ἔξεστι
μὲν εἶναι ἔξεστι δὲ μὴ εἶναι᾽, καὶ ᾿ἐνδέχεται ib εἶναι ἐν-
δέχεται δὲ μὴ εἶναι᾽, ὡς παραλαμβάνειν ἡμᾶς συντομίας
χάριν τὸ μὴ ἐξεῖναι᾽ ἀντὶ τοῦ "ἐξεῖναι μὴ εἶναι, καὶ τὸ “μὴ
ἐνδέχεσϑαι᾽ ἀντὶ τοῦ ᾿ἐνδέχεσϑαι μὴ εἶναι᾽, καὶ τὸ “οὐ τάχα᾽
195 ἀντὶ ἱτοῦ τάχα μὴ εἶναι᾽. πάλιν δὲ ἐνταῦϑα οὐ φωνομαχοῦ-
μεν, οὐδὲ εἰ φύσει ταῦτα δηλοῦσιν o£ φωναί, ζητοῦμεν, ἀλλ᾽
ἀδιαφόρως αὐτάς, ὡς εἶπον, παραλαμβάνομεν. ὅτε μέντοι
αὗται αἵ φωναὶ ἀφασίας εἰσὶ δηλωτικαί, πρόδηλον, οἶμαι.:
ὃ γοῦν λέγων τάχα ἔστιν᾽ δυνάμει τίϑησι καὶ τὸ μάχεσϑαι
δοκοῦν αὐτῷ, τὸ "dye μὴ εἶναι, τῷ μὴ διαβεβαιοῦσϑαι
περὶ τοῦ εἶναι αὐτό. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν ἔχει.

81 post κοινῶς inser. τὸ 1 1 ἄρνησιν ΑΒ 2/8 σημαίνον
(sic) 7 ὅ ἐλέγομεν T (dicebamus) Ὁ οὔτε T (neque): οὐδὲ G. |
12 τοῦ ἀδήλου dub. Bekk. 22 μονομαχοῦμεν EAB 98 ταὐτὰ
Pappenheim dubit.

ὙΠΟΤΥΠΙΠΏΩΣΕΩΝ A. 49

κβ΄ περὶ τοῦ “ἐπέχω᾽.

Τὸ δὲ ᾿ἐπέχω᾽ παραλαμβάνομεν ἀντὶ τοῦ “οὐκ ἔχω 196
εἰπεῖν τίνι χρὴ τῶν προκειμένων πιστεῦσαι ἢ τίνι ἀπιστῆ-
σαι΄, δηλοῦντες ὅτε ἴσα ἡμῖν φαίνεται τὰ πράγματα πρὸς
πίστιν καὶ ἀπιστίαν. καὶ εἰ μὲν ἴσα ἐστίν, οὐ διαβεβαιού-
μεϑα᾽ τὸ δὲ φαινόμενον ἡμῖν περὶ αὐτῶν, ὅτε ἡμῖν ὑπο-
πίπτει, λέγομεν. καὶ ἡ ἐποχὴ δὲ εἴρηται ἀπὸ τοῦ ἐπέχε-
σϑαι τὴν διάνοιαν ὡς μήτε τιϑέναι τι μήτε ἀναιρεῖν διὰ
τὴν ἰσοσϑένειαν τῶν ζητουμένων.

ES -

, wy περὶ τοῦ “οὐδὲν óoí£o.
Περὶ δὲ τοῦ “οὐδὲν ὁρίζω᾽ ταῦτα φαμέν. ὁρίζειν 197

εἶναι νομίζομεν οὐχὶ τὸ ἁπλῶς λέγειν τι. ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα
ἄδηλον προφέρεσϑαι μετὰ συγκαταϑέσεως. οὕτω γὰρ οὐ-
iv δρίξων ὃ σκεπτικὸς τάχα εὑρεϑήσεται, οὐδὲ αὐτὸ τὸ
“οὐδὲν ὁρίζω" οὐ γάρ ἐστι δογματικὴ ὑπόληψις, τουτέστιν
ἀδήλῳ συγκατάϑεσις, ἀλλὰ φωνὴ πάϑους ἡμετέρου δηλω-
τική. ὅταν οὖν εἴπῃ ὃ σχεπτικὸς “οὐδὲν ὁρίξω᾽ ? τοῦτό
φησιν “ἐγὼ οὕτω πέπονθα νῦν ὡς μηδὲν τῶν ὑπὸ τὴν
ζήτησιν τήνδε πεπτωκότων τιϑέναι δογματικῶς ἢ ἀναιρεῖνἾ.
τοῦτο δέ φησι λέγων τὸ ἑαυτῷ φαινόμενον περὶ τῶν προ-
χειμένων ἀπαγγελτικῶς, οὐ δογματικῶς μετὰ πεποιϑήσεως
ἀποφαινόμενος, ἀλλ᾽ ὃ πάσχει διηγούμενος.
: xÜü περὶ τοῦ πάντα ἐστὶν ἀόρισταΐ.
Καὶ ἡ ἀοριστία δὲ πάϑος διανοίας ἐστί, καϑ᾽ ὃ οὔτε 198
αἰρομέν τε οὔτε τίϑεμεν τῶν δογματικῶς ξητουμένων,
τουτέστι τῶν ἀδήλων. ὅταν οὖν λέγῃ ὃ σκεπτικὸς πάντα
ἐστὶν ἀόριστα᾽ . τὸ μὲν “ἔστι λαμβάνει ἀντὶ τοῦ ἱφαίνεσϑαι
po πάντα δὲ λέγει οὐ τὰ ὄντα ἀλλ᾽ ἅπερ διεξῆλϑε τῶν

ρὰ τοῖς δογματικοῖς ζητουμένων ἀδήλων. ἀόριστα δὲ
bo προύχοντα τῶν ἀντικειμένων ἢ κοινῶς μαχομένων κατὰ

πίστιν 1 1 ἀπιστίαν. καὶ ὥσπερ ὃ λέγων ἱπεριπατῶ᾽ δυνά- 199

»
y

7 {τὸ αὐτὸ τὸ EAB 11 οὔτε ΑΒ 14 ἀπαγγελτικῶς, οὐ
δογματικῶς Τ' (assertive non. dogmatice): οὐκ ἀπαγγελτικῶς G. cf.
p.45,26/7. 22 προύχοντα Gen.: προύὔπάρχοντα GT (preexistentia)

Sextus Empiricus I. 4

50 IIYPPS9NEISN .

μὲι φησὶν “ἐγὼ περιπατῶ᾽. : οὕτως ὃ λέγων ἱπάντα ἐστὶν
ἀόριστα" συσσημαίνει "xo" ἡμᾶς᾽ ἢ ᾿ὡς πρὸς d ἢ ᾿ὡς
ἐμοὶ φαίνεται᾽, ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον τοιοῦτον “ὅσα ἐπῆλ-
ϑον τῶν «παρὰ τοῖς) δογματικοῖς ζητουμένων, τοιαῦτ
μοι φαίνεται ὡς μηδὲν αὐτῶν τοῦ μαχομένου προύχειν μοι

ἐν 9
δοκεῖν κατὰ πίστιν ἢ ἀπιστίαν. ἡ

κε΄ περὶ τοῦ πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα. 1

ἀκατάληπτα καὶ γὰρ τὸ ἱπάντα᾽ ὁμοίως ἐξηγούμεϑα καὶ
τὸ “ἐμοὶ συνεκδεχόμεϑα. ὡς εἶναι τὸ λεγόμενον τοιοῦτον
ἱπάντα ὅσα ἐφώδευσα τῶν δογματικῶς ζητουμένων ἀδή-
λὼν φαίνεταί μοι ἀκατάληπτα." τοῦτο δέ ἐστιν οὐ δια-
βεβαιουμένου περὶ τοῦ τὰ παρὰ τοῖς δογματικοῖς ξητού-
μενα φύσεως εἶναι τοιαύτης ὡς εἶναι ἀκατάληπτα, ἀλλὰ
τὸ ἑαυτοῦ πάϑος ἀπαγγέλλοντος. καϑ᾽ 0, φησίν, ὑπολαμ-
βάνω ὅτι ἄχρι νῦν οὐδὲν κατέλαβον ἐκείνων ἐγὼ διὰ τὴν
τῶν ἀντικειμένων ἰσοσϑένειαν᾽ ὅϑεν καὶ τὰ εἰς περιτρο-.
πὴν φερόμενα πάντα ἀπάδοντα εἶναι δοκεῖ μοι τῶν ὑφ᾽
ἡμῶν ἀπαγγελλομένων.

ὦ καὶ οὐ καταλαμβάνω.
201 Kol ἡ ᾿ἀκαταληπτῶ δὲ καὶ 4j 'o0 καταλαμβάνω"
φωνὴ πάϑους οἰκείου ἐστὶ δηλωτική, καϑ᾽ ὃ ἀφίσταται ὃ
σκεπτικὸς ὡς πρὸς τὸ παρὸν τοῦ τιϑέναι τι τῶν ζητουμέ-
νῶν ἀδήλων ἢ ἀναιρεῖν, ὡς ἔστι δῆλον ἐκ τῶν προειρημέ-
νῶν ἡμῖν περὶ τῶν ἄλλων φωνῶν.

xg περὶ τοῦ ᾿ἀκαταληπτῶ

κζ΄ περὶ τοῦ παντὶ λόγῳ λόγον ἴσον ἀντικεῖσϑαι.
202 ὋὍταν δὲ λέγωμεν. movil λόγῳ λόγος ἴσος ἀντίκειταιἷς,

παντὶ μὲν λέγομεν τῷ ὑφ᾽ ἡμῶν διεξωδευμένῳ. λόγον δέ
φαμεν οὐχ ἁπλῶς ἀλλὰ τὸν κατασχευάζοντά τι δογματι-

24 et dicit Τὸ 25 ἢ primum T (vel quo ad ηιδ): τὸ α 97 παρὰ
τοῖς add. T (eorum que a dogmaticis queruntur) coll. p. 44, 21:
τῶν δογματικοῖς ML (sic): τοῖς δογματικοῖς EAB: τῶν δογμᾶ-
τικῶς Bekk. 82. ἐμοὶ «(φαίνεται Kayser coll. p. 465, 20.
296,96. 2 τὰ om. EAB | τοῖς om. M 9 ἡ ὑπολαμβάνω EAB
14 ἴσος om. T

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ A. 51
5
κῶς, τουτέστι περὶ ἀδήλου, καὶ οὐ πάντως τὸν ἔκ λημμά-
τῶν καὶ ἐπιφορᾶς ἀλλὰ τὸν ὁπωσοῦν κατασκευάξοντα. ἡ ἴσον᾽
δέ φαμεν κατὰ πίστιν ἢ ἀπιστίαν, τό τε ᾿ἀντίκειται' λαμ-
9 βάνομεν ἀντὶ τοῦ μάχεται’ κοινῶς, καὶ τὸ "oc ἐμοὶ φαί-
νεται συνεκδεχόμεϑα. ὅταν οὖν εἴπω “παντὶ λόγῳ λόγος
ἴσος ἀντίκειται, δυνάμει τοῦτό φημι "movil τῷ m ἐμοῦ
ξητουμένῳ λόγῳ, ὃς κατασκευάζει τι δογματικῶς, ἕτερος
λόγος κατασκευάζων τι δογματικῶς. ἴσος αὐτῷ κατὰ πίστιν
δ καὶ ἀπιστίαν. ἀντικεῖσϑαν φαίνεταί μοι’ . ὡς ᾿εἶναι τὴν τοῦ
λόγου προφορὰν οὐ δογματικὴν ἀλλ᾽ ἀνθρωπείου πάϑους
ἀπαγγελίαν, ὅ ἐστι φαινόμενον τῷ πάσχοντι. προφέρονται
δέ τινες καὶ οὕτω τὴν φωνήν ἑπαντὶ λόγῳ λόγον ἴσον
ἀντικεῖσϑαι᾽, ἀξιοῦντες παραγγελματικῶς τοῦτο παντὶ
0 λόγῳ δογματικῶς τι κατασχευάξοντι λόγον δογματικῶς ξη-
τοῦντα, ἴσον κατὰ πίστιν καὶ ἀπιστίαν, μαχόμενον αὐτῷ
ἀντιτιϑῶμεν᾽, ἵνα ὃ μὲν λόγος αὐτοῖς ἡ πρὸς τὸν σπε-
ὅ πτιχόν, χρῶνται δὲ ἀπαρεμφάτῳ ἀντὶ προσταχτικοῦ, τῷ
'ἀντικεῖσϑαι᾽ ἀντὶ τοῦ ᾿ἀντιτιϑῶμεν᾽. παραγγέλλουσι δὲ τοῦτο
τᾷ σκεπτικῷ, μή πῶς ὑπὸ τοῦ δογματικοῦ παφακρουσϑεὶς
ἀπείπῃ τὴν περὶ αὐτοῦ ξήτησιν. καὶ τῆς φαινομένης αὖ-
s τοῖς ἀταραξίας, ἣν νομίζουσι παρυφίστασϑαι τῇ περὶ πάν-
τῶν ἐποχῇ, καϑὼς ἔμπροσϑεν ὑπεμνήσαμεν (8 29),
σφαλῇ προπετευσάμενος.

(0 wn παραπήγματα ὑπὲρ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν.

| Περὶ τοσούτων ἀρκέσει τῶν φωνῶν ὡς iv ὑποτυπώσει

διεξελθεῖν, ἄλλως τε καὶ ἐπεὶ ἐκ τῶν νῦν ἡμῖν εἰρημένων

ὁ δυνατόν ἐστι λέγειν καὶ περὶ τῶν παραλελειμμένων. περὶ

πασῶν γὰρ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν ἐκεῖνο χρὴ προειληφέ-

γαῖ, ὅτι περὶ τοῦ ἀληϑεῖς αὐτὰς εἶναι πάντως οὐ διαβε-
βαιούμεϑα., ὅπου ys καὶ ὑφ᾽ ἑξαυτῶν αὐτὰς ἀναιρεῖσϑαι
"λέγομεν δύνασϑαι, συμπεριγραφομένας ἐκείνοις περὶ ὧν

; 17/18 τῶν ἐγκλημάτων M. 28 ξητουμένῳ Gen.: ἐξητημένῳ
ML: ἐξητουμένω ΕΒ: ἐξητουμένω αὶ 24 ὅ — πάσχοντι om.
28/299 ἴσον ἀντικ. ML: ἀντικεῖσϑαι τὸν ἴσον EAB: ἴσον om. T
4/5 αὐτῆς EAB |.S de tot autem T 14 συμπεριγρ. T. (cirewm-
seriptas cwm llis): ἐμπεριγρ. G

B ᾿

208

204

20ὅ

206

59 IITPPONEION

λέγονται. καϑάπερ và καϑαρτικὰ τῶν φαρμάκων οὐ μόνον 1:
τοὺς χυμοὺς ὑπεξαιρεῖ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ ἑαυτὰ τοῖς |
207 χυμοῖς συνεξάγει. φαμὲν δὲ καὶ ὡς οὐ κυρίως δηλοῦντες -
τὰ πράγματα, ἐφ᾽ ὧν παραλαμβάνονται, τίϑεμεν αὐτάς,
ἀλλ᾽ ἀδιαφόρως καὶ εἰ βούλονται καταχρηστικῶς" οὔτε γὰρ
πρέπει τῷ σκεπτικῷ φωνομαχεῖν, ἄλλως ve ἡμῖν συνεργεῖ s
τὸ μηδὲ ταύτας τὰς φωνὰς εἰλικρινῶς σημαίνειν λέγεσθαι,
208 ἀλλὰ πρός τι καὶ ὡς πρὸς τοὺς σκεπτικούς. πρὸς τούτοις
κἀκείνου δεῖ μεμνῆσϑαι, ὅτι οὐ περὶ πάντων τῶν πραγμά-
vov καϑόλου φαμὲν αὐτάς, ἀλλὰ περὶ τῶν ἀδήλων καὶ
τῶν δογματικῶς ζητουμένων. καὶ ὅτε τὸ φαινόμενον ἡμῖν 2
φαμεν καὶ οὐχὶ διαβεβαιωτικῶς περὶ τῆς φύσεως τῶν ἐκτὸς
ὑποκειμένων ἀποφαινόμεϑα᾽ ἐκ γὰρ τούτων πᾶν σόφισμα
πρὸς φωνὴν ἐνεχϑὲν σκεπτικὴν οἴομαι δύνασϑαι διατρέπε-
209 σϑαι. ἐπεὶ δὲ τὴν ἔννοιαν καὶ τὰ μέρη καὶ τὸ κριτήριον
καὶ τὸ τέλος, ἔτι δὲ τοὺς τρόπους τῆς ἐποχῆς ἐφοδεύσαν- s|
τες. καὶ περὶ τῶν σκεπτικῶν φωνῶν εἰπόντες, τὸν χα- ]
ρακτῆρα τῆς σκέψεως ἐμπεφανίκαμεν, ἀκόλουϑον ἡγού-
μεϑα εἶναι καὶ τῶν παρακειμένων αὐτῇ φιλοσοφιῶν τὴν
πρὸς αὐτὴν διάκρισιν συντόμως ἐπελϑεῖν. ἵνα σαφέστερον |
τὴν ἐφεκτικὴν ἀγωγὴν κατανοήσωμεν. ἀρξώμεϑα il ἀπὸ
τῆς ᾿Ηραχλειτείου φιλοσοφίας.

x9' ὅτι διαφέρει ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ τῆς
ς
Mosis end φιλοσοφίας.

210 — "Ow μὲν οὖν αὕτη διαφέρει τῆς ἡμετέρας ἀγωγῆς, πρό-
δηλον᾽ ὃ μὲν γὰρ Ἡράκλειτος περὶ πολλῶν ἀδήλων ἀπο-
φαίνεται δογματικῶς, ἡμεῖς δ᾽ οὐχί, καϑάπερ εἴρηται. ἐπεὶ
δὲ οἵ περὶ τὸν Αἰνησίδημον ἔλεγον 600v εἶναι τὴν

M ? A ? Α M c ,
σκεπτικὴν ἀγωγὴν ἐπὶ τὴν Ἡρακλείτειον φιλοσο-
9 ίαν. διότι προηγεῖται τοῦ τἀναντία περὶ τὸ αὐτὸ ὑπάρχειν |
τὸ τἀναντία περὶ τὸ αὐτὸ φαίνεσϑαι; καὶ οἵ μὲν σκεπτικοὶ
φαίνεσθαι λέγο υσι τὰ ἐναντία περὶ τὸ αὐτό. of δὲ Ἡρακλεί-
VELOL ἀπὸ τούτου καὶ ἐπὶ. τὸ ὑπάρχειν αὐτὰ μετέρχονται;

20 ἄλλως Bekk.: ἀλλ᾽ ὡς GT (set sicut) 22 καὶ ὡς
Kayser: καλῶς GT (bene) 99 τὰ μέρη GT (partes): malim τὰς
ἀρχὰς cf. p. 8,31. 10 ὀνησίδημον G: enesidimum T. cf. p. 40, 12.

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. δ8
7
φαμὲν πρὸς τούτους, ὅτι τὸ τὰ ἐναντία περὶ τὸ αὐτὸ φαίνε-
σϑαι οὐ δόγμα ἐστὶ τῶν σκεπτικῶν ἀλλὰ πρᾶγμα οὐ μό-
vov τοῖς σκεπτικοῖς ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις καὶ
πᾶσιν ἀνθρώποις ὑποπίπτον᾽ οὐδεὶς γοῦν τολμήσαι ἂν
0 εἰπεῖν ὅτι τὸ μέλι οὐ γλυκάζει τοὺς ὑγιαίνοντας ἢ ὅτι
τοὺς ἱκτερικοὺς οὐ πικράζει, ὥστε ἀπὸ κοινῆς τῶν ἀν-
ϑρώπων προλήψεως ἄρχονται οἱ Ἡρακλείτειοι, καϑάπερ
καὶ ἡμεῖς, ἴσως δὲ καὶ αἵ ἄλλαι φιλοσοφίαι. διόπερ εἰ
μὲν ἀπό τινος τῶν σκεπτικῶς λεγομένων ἐλάμβανον τὸ
5 τἀναντία περὶ τὸ αὐτὸ ὑποκεῖσϑαι, οἷον τοῦ “πάντα
ἐστὶν ἀκατάληπτα᾽ ἢ τοῦ “οὐδὲν ὁρίζω᾽ ἤ τινος τῶν πα-
ραπλησίων. ἴσως: ἂν συνῆγον ὃ λέγουσιν ἐπεὶ δὲ ἀρχὰς
ἔχουσιν οὐ μόνον ἡμῖν ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις
καὶ τῷ βίῳ ὑποπιπτούσας, τί μᾶλλον τὴν ἡμετέραν ἀγω-
Ὁ γὴν ἢ j ἢ ἑκάστην τῶν ἄλλων φιλοσοφιῶν ἢ καὶ τὸν βίον
ὁδὸν ἐπὶ τὴν Ἡρακλείτειον φιλοσοφίαν εἶναι λέγοι τις
ἄν. ἐπειδὴ πάντες κοιναῖς ὕλαις κεχρήμεϑα; μήποτε δὲ
| 00 μόνον οὐ συνεργεῖ πρὸς τὴν γνῶσιν τῆς ᾿Ηραλλει-
8 τείου φιλοσοφίας ἡ σκεπτικὴ ἀγωγή, ἀλλὰ καὶ ἀποσυνεργεῖ;,
εἶγε ὃ σκεπτικὸς πάντα τὰ ὑπὸ τοῦ Ἡρακλείτου δογματι-
ζόμενα ὡς προπετῶς λεγόμένα διαβάλλει, ἐναντιούμενος
μὲν τῇ ἐκπυρώσει, ἐναντιούμενος δὲ τῷ τὰ ἐναντία περὶ
τὸ αὐτὸ ὑπάρχειν. καὶ ἐπὶ παντὸς δόγματος τοῦ Ἥρα-
χλείτου τὴν μὲν δογματικὴν προπέτειαν διασύρων. τὸ δὲ
οὐ καταλαμβάνω᾽ καὶ τὸ “οὐδὲν δρίξζω᾽ ἐπιφϑεγγόμενος.
P ὡς ἔφην ἔμπροσϑεν᾽ ὅπερ μάχεται τοῖς Ἡραλλειτείοις.
ἄτοπον δέ ἐστι τὸ τὴν μαχομένην ἀγωγὴν ὁδὸν εἶναι λέ-
l0 γεῖν τῆς αἱρέσεως ἐκείνης 1 μάχεται" ἄτοπον ἄρα τὸ τὴν
σχεπτικὴν ἀγωγὴν ἐπὶ τὴν Ηρακλείτειον φιλοσοφίαν ὁδὸν
εἶναι λέγειν.
λ΄ τίνι διαφέρει ἡ σκεπτικὴ ἀγωγὴ τῆς 4ημο-
κριτείου φιλοσοφίας.
| ᾿Δλλὰ καὶ ἡ 4Δημοκρίτειος φιλοσοφία λέγεται κοινω-
᾿ γίαν ἔχειν πρὸς τὴν σκέψιν, ἐπεὶ δοκεῖ τῇ αὐτῇ ὕλῃ ἡμῖν

16 τούτους ML: αὐτοὺς EAB: ad quos ita dicimus 'T 24
σχεπτικῶν EAB 7 οὐ καταλ. Stephanus: οὐχ ὑπολαμβάνω GT
(non preswmo) 10 λέγειν {πρὸς γνῶσιν» Kayser | ἧς EAB

211

212

213

δά ΠΥΡΡΩΝΈΠΩΝ

κεχρῆσϑαι᾽ ἀπὸ γὰρ τοῦ τοῖς μὲν γλυκὺ φαένεσϑαι τὸ 15
μέλι τοῖς δὲ πικρὸν τὸν Δημόκριτον (A 134 Diels) -
ἐπιλογίξεσϑαί φασι τὸ μήτε γλυκὺ αὐτὸ εἶναι μήτε
πικρόν, καὶ διὰ τοῦτο ἐπιφϑέγγεσϑαι τὴν “οὐ μᾶλλον
φωνὴν σκεπτικὴν οὖσαν. διαφόρως Μβέντοι χρῶνται τῇ οὐ
μᾶλλον’ φωνῇ οἵ τε σκεπτικοὶ καὶ οὗ ἀπὸ τοῦ “ημοκρίτου" x
ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ἐπὶ τοῦ μηδέτερον εἶναι τάττουσι τὴν i
φωνήν, ἡμεῖς δὲ ἐπὶ τοῦ ἀγνοεῖν, πότερον ἀμφότερα ἢ οὐ-

214 ϑέτερόν τι ἔστι τῶν φαινομένων. ὥστε καὶ κατὰ τοῦτο
μὲν διαφέρομεν, προδηλοτάτη δὲ γίνεται 1 διάκρισις ὃ ὅταν
ὁ Δημόκριτος (B 9 Diels) λέγῃ ᾿ἐτεῇ δὲ ἄτομα καὶ 3:
κενόν᾽. ire μὲν γὰρ λέγει, ἀντὶ τοῦ ᾿ἀληϑείᾳ᾽ ' XT ἀλή- 1
ϑειαν δὲ ὑφεστάναι λέγων τάς τε ἀτόμους καὶ τὸ κενὸν ὅτε .
διενήνοχεν ἡμῶν, εἰ καὶ ἀπὸ τῆς ἀνωμαλίας τῶν φαινομέ- .
vov ἄρχεται, περιττόν οἶμαι λέγειν.

λα΄ τίνι διαφέρει τῆς Κυρηναϊκῆς ἡ σκέψις.

215 Φασὶ δέ τινες ὅτι ἡ Κυρηναϊκὴ ἀγωγὴ ἡ αὐτή ἐστι τῇ 39
σκέψει, ἐπειδὴ κἀκείνητὰ πάϑη μόνα φησὶ καταλαμβάνε- 8
σϑαι. διαφέρει δὲ αὐτῆς, ἐπειδὴ ἐκείνη μὲν τὴν ἡδονὴν καὶ |
τὴν λείαν τῆς σαρκὸς κίνησιν τέλος εἶναι λέγει, ἡμεῖς —
δὲ τὴν ἀταραξίαν, ἢ ἐναντιοῦται τὸ xov ἐκείνους τέλος᾽ 4
καὶ γὰρ παρούσης τῆς ἡδονῆς καὶ μὴ παρούσης ταραχὰς
ὑπομένει ὃ διαβεβαιούμενος τέλος εἶναι τὴν ἡδονήν, ὡς ἐν
τῷ περὶ τοῦ τέλους (8 2ὅ---80) ἐπελογισάμην. εἶτα ἡμεῖς
μὲν ἐπέχομεν ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ περὶ τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων,
oí δὲ Κυρηναϊκοὶ ἀποφαίνονται φύσιν αὐτὰ ἔχειν ἀκατά-
ληπτον.

λβ΄ τίνι διαφέρει τῆς Πρωταγορείου ἀγωγῆς ἡ
σκέψις.

816 Καὶ ὁ Πρωταγόρας (A14 Diels) δὲ βούλεται πάν -
τῶν χρημάτων εἶναι μέτρον τὸν ἄνϑρωπον, τῶν μὲν

30/81 καταλαμβάνεσϑαι Pohlenz coll. adv. dogm. I 191: |

καταλαμβάνειν GT (comprehendere) 9 περὶ om. T

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. 55

9
ἐόντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν,
᾿ἱμέτρον᾽ μὲν λέγων τὸ κριτήριον, ᾿χρημάτων᾽ δὲ τῶν πραγμά-
TOV, ὡς δυνάμει φάσκειν πάντων πραγμάτων κριτήριον
εἶναι τὸν ἄνϑρωπον, τῶν μὲν ὄντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ
ὄντων ὡς οὐκ ἔστιν. καὶ διὰ τοῦτο τίϑησι τὰ φαινόμενα

,
| ἑκάστῳ μόνα, καὶ οὕτως εἰσάγει τὸ πρός τι. διὸ καὶ δοκεῖ
|

κοινωνίαν ἔχειν πρὸς τοὺς Πυρρωνείους. διαφέρει δὲ αὐὖ-
τῶν, καὶ εἰσόμεϑα τὴν διαφοράν, ἐξαπλώσαντες συμμέτρως
τὸ δοκοῦν τῷ Πρωταγόρᾳ. φησὶν οὖν ὃ ἀνὴρ τὴν ὕλην
δευστὴν εἶναι; δεούσης δὲ αὐτῆς συνεχῶς προσϑέ-
σεις ἀντὶ τῶν ἀποφορήσεων γίγνεσθαι καὶ τὰς αἰ-
σϑήσεις μετακοσμεῖσϑαί τε καὶ ἀλλοιοῦσϑαι
Es τε (r&c» ἡλικίας καὶ παρὰ τὰς ἄλλας κατα-
σκευὰς τῶν σωμάτων. λέγει δὲ καὶ τοὺς λόγους πάν-
τῶν τῶν φαινομένων ὑποκεῖσϑαι ἐν τῇ ὕλῃ, ὡς
δύνασϑαι τὴν ὕλην ὅσον ἐφ᾽ ξαυτῇ πάντα εἶναι
ὅσα πᾶσι φαίνεται. τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἄλλοτε
ἄλλον ἀντιλαμβάνεσϑαι παρὰ τὰς διαφόρους
αὐτῶν διαϑέσεις" τὸν μὲν γὰρ κατὰ φύσιν ἔχοντα
ἐκεῖνα τῶν ἐν τῇ ὕλῃ καταλαμβάνειν ἃ τοῖς κατὰ
φύσιν ἔχουσι φαίνεσϑαι δύναται, τὸν δὲ παρὰ
φύσιν ἃ τοῖς παρὰ φύσιν. καὶ ἤδη παρὰ τὰς
ἡλικίας καὶ κατὰ τὸ ὑπνοῦν ἢ ἐγρηγοφέναι καὶ
χαϑ᾽ ἕκαστον εἶδος τῶν διαϑέσεων ὃ αὐτὸς λόγος.
γίνεται τοίνυν κατ αὐτὸν τῶν ὄντων κριτήριον
$ ἄνϑρωπος" πάντα γὰρ τὰ φαινόμενα τοῖς ἀνϑρώ-
ποις καὶ ἔστιν, τὰ δὲ μηδενὶ τῶν ἀνθρώπων φαι-
"vóusvo οὐδὲ ἔστιν. ὁρῶμεν οὖν ὅτι καὶ περὶ τοῦ τὴν
ὕλην δευστὴν εἶναι καὶ περὶ τοῦ τοὺς λόγους τῶν φαινο-
μένων πάντων ἐν αὐτῇ ὑποκεῖσϑαι δογματίξει, ἀδήλων
ὄντων καὶ ἡμῖν ἐφεκτῶν.

— 11 μέτρον — 14 ἔστιν om. EAB 1 οὕτως LEABT
(dta): διὰ τοῦτο M. 15 διὸ — 16 Ilvoo. om. T 22 τὰς
Eu coll. p. 49, 31. 80 τὸν T (praeter naturam habentem):
τοὺς

217

218

219

220

222 διὰ Σωκράτους ἢ Τιμαίου ἤ τινος τῶν τοιούτων. περὶ μὲν ἢ

μὰ

56 ΠΥΎΡΡΩΝΕΙΩΝ

Ày τίνι διαφέρει τῆς ᾿Δκαδημαϊκῆς φιλοσοφίας
ἡ σκέψις. !

Φασὶ μέντοι τινὲς ὅτι ἡ ᾿Ακαδημαϊκὴ φιλοσοφία ἡ αὐτή
ἐστι τῇ σκέψει" διόπερ ἀκόλουϑον ἂν εἴη καὶ περὶ τούτου
διεξελϑεῖν. ᾿Δκαδημίαι δὲ γεγόνασιν, ὡς φασὶζν οἵ
πλείους [ἢ]. τρεῖς, μία μὲν καὶ ἀρχαιοτάτη ἡ τῶν
περὶ Πλάτωνα, δευτέρα δὲ καὶ μέση ἡ τῶν περὶ
᾿᾿ρκεσίλαον τὸν ἀκουστὴν Πολέμωνος, τρίτη δὲ καὶ
νέα ἣ τῶν περὶ Καρνεάδην καὶ Κλειτόμαχον" ἔνιοι.
δὲ καὶ τετάρτην προστιϑέασι τὴν περὶ Φίλωνα καὶ
Χαρμίδαν, τινὲς δὲ καὶ πέμπτην καταλέγουσι τὴν
περὶ [τὸν] ᾿Δντίοχον. ἀρξάμενοι τοίνυν ἀπὸ τῆς ἀρχαίας,
ἴδωμεν τὴν «πρὸς ἡμᾶς» διαφορὰν τῶν εἰρημένων φιλο-.
σοφιῶν. τὸν Πλάτωνα οὖν of μὲν δογματικὸν ἔφασαν.
εἶναι; oí δὲ ἀπορητικόν, of δὲ κατὰ μέν τι ἀπορη-,
τικόν, κατὰ δέ τι δογματικόν᾽ ἐν μὲν γὰρ τοῖς ἢ
γυμναστικοῖς φασι] λόγοις, ἔνϑα ὃ Σωκράτης εἰσάγεται ἢ
ἤτοι παίξων πρός τινας ἢ ἀγωνιξόμενος πρὸς σοφιστάς,,
γυμναστικόν τε καὶ ἀπορητικόν φασιν ἔχειν αὐτὸν χαρα-,
πτῆρα. δογματικὸν δέ, ἔνϑα σπουδάζων ἀποφαίνεται ἤτοι.

οὖν τῶν δογματικὸν αὐτὸν εἶναι λεγόντων, 5 κατὰ μέν TL.
δογματικόν, κατὰ δέ τι ἀπορητικόν, περισσὸν ἂν εἴη λέγειν.
νῦν" αὐτοὶ γὰρ ὁμολογοῦσι τὴν πρὸς ἡμᾶς διαφοράν. περὶ
δὲ τοῦ εἰ ἔστιν εἰλικρινῶς σκεπτικὸς πλατύτερον μὲν ἐν

$8 220—235 (om. fort. 228—225) δοιὰ atiribuit
Natorp Mus. Rhen. 38 p. 32. |

4 δὲ οαὰ. ΜΙ γεγόνασιν om. EAB || post φασὶ M. habet la- j
cunam 5 literarum, oí suppl. Kayser 8 post πλείους EAB.
add. μὲν | 7 del. Kayser | καὶ μία EAB || τὸν EAB 9 τὸν
MEAB i2 viv Fabr: τῶν G 18 τὴν (vóv» Gen. 14 zów|
delevi 15 πρὸς ἡμᾶς suppl. coll 50,26. 52,5. 17 17/18
21 295 ἀπορητικὸν Bekk.: ἀπορηματικὸν ὁ 19 φασι om. T.
21 γυμναστικόν τε καὶ del ut glossema Rüstow 26 καὶ τὴν᾽
EAB || quae inter nos et 4llos est. differentia 'T

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ A. 5T

| |
τοῖς ὑπομνήμασ: διαλαμβάνομεν, νῦν δὲ ὡς ἐν ὑποτυπώ-
σει λέγομεν κατὰ τοὺς) περὶ Μηνόδοτον καὶ Α ἰνησίδημον
» (οὗτοι γὰρ μάλιστα ταύτης προέστησαν τῆς στάσεως). ὅτι ὅταν
ὃ Πλάτων ἀποφαίνηται περὶ ἰδεῶν ἢ περὶ τοῦ πρόνοιαν
εἶναι ἢ περὶ τοῦ τὸν. ἐνάρετον βίον αἱρετώτερον εἶναι τοῦ
τ: μετὰ κακιῶν, εἴτε ὡς ὑπάρχουσι τούτοις συγκατατίϑεται,
δογματίζει. εἴτε ὡς πιϑανωτέροις προστίϑεται, ἐπεὶ προ-
χρίνει τι κατὰ πίστιν ἢ ἀπιστίαν, ἐκπέφευγε τὸν σκεπτι-

1 ω εἰ e M ' ^! C ὦ 9 ; .
κὸν χαραχτῆρα᾽ ὡς γὰρ xoL τοῦτο ἡμῖν ἐστιν ἀλλότριον,

ὅ ἐκ τῶν ἔμπροσϑεν εἰρημένων πρόδηλον. εἰ δέ τινα καὶ
σκεπτικῶς προφέρεται, ὅταν, ὡς φασί, γυμνάζηται, οὐ
παρὰ τοῦτο ἔσται σκεπτικός" ὃ γὰρ περὶ ἑνὸς δογματίζων.

4] προκρίνων φαντασίαν φαντασίας ὅλως κατὰ πίστιν ἢ

ἀπιστίαν (ἣ ἀποφαινόμενος, περί τινος τῶν ἀδήλων, τοῦ

0 δογματικοῦ γίνεται χαρακτῆρος, ὡς δηλοῖ καὶ ὁ Τίμων (Fr.

- poet. phil. p. 200 Diels — Vorsokr.? 11 A 35) διὰ τῶν περὶ

Πενοφάνους αὐτῷ λεγομένων. ἐν πολλοῖς yàg αὐτὸν ἐπαι-

| ψέσας [τὸν Ξενοφάνην], ὡς καὶ τοὺς σίλλους αὐτῷ ἀναϑεῖ-

vet, ἐποίησεν αὐτὸν ὀδυρόμενον καὶ λέγοντα

δ ὡὡς καὶ ἐγὼν ὄφελον πυκινοῦ νόου ἀντιβολῆσαι

| ἀμφοτερόβλεπτος" δολίῃ δ᾽ ὁδῷ ἐξαπατήϑην
πρεσβυγενὴς ἔτ᾽ ἐὼν καὶ ἀμενϑήριστος ἁπάσης
σκεπτοσύνης. ὅππῃ γὰρ ἐμὸν νόον εἰρύσαιμι,

[^ εἰς ἐν ταὐτό ve πᾶν ἀνελύετο᾽ πᾶν δ᾽ ἐὸν αἰεί

0 πάντῃ ἀνελκόμενον μίαν εἰς φύσιν ἵσταϑ᾽ ὁμοίην.

διὰ τοῦτο γοῦν καὶ ὑπάτυφον αὐτὸν λέγει, καὶ οὐ τέλειον"

ἄτυφον, δ ὧν φησι (Diels Vorsokr.? 11 A 35)

29 λέγομεν T (dicimus): διαλαμβάνομεν G || κατὰ {τοὺς Σ
περὶ Mmqvóóorov Natorp: κατὰ περμήδοτον GT (secundum
— permindotum): κατὰ Μηνόδοτον Fabr.: κατὰ Ἡρόδοτον Pappen-
—heim 6 σκεπτικὰ EAB 7 περὶ τούτου EAB 8. ὅλως om. T
9 add. Pappenheim 19 ἐν- 25 διέσυρεν om. T 18 τ.
— X. del. Kayser 16 ἀμφοτερόβλεπτος LM: ἀμφοτερόβλεπτα
| EAB: ἀμφοτεροβλέπτου dubit. Dekk. 17 ἔτ’ ἐὼν G: ἐτέων
— dubit. Bekk.: τε γέρων Nauck || ἀμενϑήριστος Bergk: ἀπενϑή-
1 ριστος G 18 ὅπη ML: ὅπου EAB 19 ταὐτό τε ML: vovzó-
τῆς EAB 20 ὁμοίην EAB: ὁμοία L: ἰσοσταϑμοίην Μ 21 τε-
λείως Menagius

223.

224-

225

226

227

58 IITPPS)INEIGN

Ξεινοφάνης ὑπάτυφος, ὁμηραπάτης ἐπισκώπτης,
εἰ τὸν ἀπ᾽ ἀνϑρώπων ϑεὸν ἐπλάσατ᾽ ἶσον ἁπάντῃ,

(ἀτρεμῆν ἀσκηϑῆ νοερώτερον ἠὲ νόημα.

ὑπάτυφον μὲν γὰρ εἶπε τὸν κατά τι ἄτυφον, ὁμηραπά-

της δὲ ἐπισκώπτην, ἐπεὶ τὴν παρ᾽ Ὁμήρῳ ἀπάτην διέσυρεν.
ἐδογμάτιζε δὲ ὃ ἔενο φάνης παρὰ τὰς τῶν ἄλλων ἀνϑρώ- :
πῶν προλήψεις ἕν εἶναι τὸ πᾶν, καὶ τὸν ϑεὸν συμφυῆ

τοῖς πᾶσιν, εἶναι δὲ σφαιροειδῆ καὶ edd, καὶ

ἀμετάβλητον καὶ λογικόν ὅϑεν καὶ δάδιον τὴν &tvo-
φάνους πρὸς ἡμᾶς διαφορὰν ἐπιδεικνύναι. πλὴν ἀλλ᾿ ἐκ
τῶν εἰρημένων πρόδηλον, ὃ ὅτε κἂν περί τίνων ἐπαπορῇ ὃ
Πλάτων, ἀλλ ἐπεὶ ἔν τισι φαίνεται ἢ ἢ περὶ ὑπάρξεως ἀπο-
φαινόμενος πραγμάτων ἀδήλων ἢ 1] προκρίνων ἄδηλα κατὰ
πίστιν, οὐκ ἂν εἴη σκεπτικός..

Οἱ δὲ ἀπὸ τῆς νέας ᾿Δκαδημίας, εἰ καὶ ἀκατάληπτα
εἶναι πάντα φασί, διαφέρουσι τῶν σκεπτικῶν ἴσως μὲν καὶ
κατ᾿ αὐτὸ τὸ λέγειν πάντα εἷναι ἀκατάληπτα (διαβεβαιοῦνται
γὰρ περὶ τούτου, Ó δὲ σκεπτικὸς ἐνδέχεσϑαι καὶ καταληφϑῆ-
ναί τινα προσδοκᾷ), διαφέρουσι δὲ ἡμῶν προδήλως ἐν τῇ
τῶν ἀγαϑῶν καὶ τῶν κακῶν κρίσει. ἀγαϑὸν γὰρ τί φασιν
εἶναι οἵ ““καδημαϊκοὶ καὶ κακὸν οὐχ ὡς ἡμεῖς, ἀλλὰ

μετὰ τοῦ πεπεῖσϑαι ὅτι πιϑανόν ἐστι μᾶλλον ὃ λέ- -
γουσιν εἶναι ἀγαϑὸν ὑπάρχειν ἢ τὸ ἐναντίον, καὶ

MI ^ - iN FS [s - 9 , Ἃ εἶ
ἐπὶ τοῦ κακοῦ ὁμοίως, ἡμῶν ἀγαϑόν τι ἢ κακὸν εἶναι
λεγόντων οὐδὲν μετὰ τοῦ πιϑανὸν εἶναι νομέξειν ὃ ὅ φαμεν,
ἀλλ᾿ ἀδοξάστως ὃ ἑπομένων τῷ βίῳ, t ἵνα μὴ ἀνενέργητοι ὦμεν.

τάς τε φαντασίας ἡμεῖς μὲν ἴσας λέγομεν εἶναι κατὰ |

πίστιν ἢ ἀπιστίαν ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ, ἐκεῖνοι δὲ τὰς uiv

$8 226—231 “ὦ adv. dogm. IL 166—189, cf. Mus. Rhen.
LXVI (1911) p. 1908qq.

28 mewogárne Gen.: Ξενοφάνης G 94 εἰ τὸν Diels: ἔα

τὸν G: ἔκ τὸν Paris. Suppl 133: ἐκτὸς Bekk.: ὃς τὸν Roe- |

per| ἀπ᾿ ἀνθρώπων Fabr.: ἀπάνϑρωπον G 88 ἀτρεμῆῇ add.
Diels || νοερώτερον Diels: νοερωτὸν G 26 uivom.L 26/297
ὁμηραπάτης M: ὁμηραπάτην L: ὁμυραπάτην ΑΒ: 6 ἐπαπορεῖ
EAB $8 ἄδηλα (ἀδήλων) Pappenheim 10 οἱ MET (qwi
autem): oo L: εἰ AB (deerat prima litera in archetypo) 11
εἶναι MLT (esse): οὖν EAB || πάντα om. Μ 19 πάντα om. M
18 καὶ om. T 14 οἱ in T 19 ἀγαϑῶν et κακῶν EAB

THOTYTIQSZESN A. 59

πιϑανὰς εἶναί φασι τὰς δὲ ἀπιϑάνους. καὶ τῶν mi-
ϑανῶν δὲ λέγουσι διαφοράς τὰς μὲν γὰρ αὐτὸ μόνον
πιϑανὰς ὑπάρχειν ἡγοῦνται, τὰς δὲ πιϑανὰς καὶ διε-
ξωδευμένας, τὰς δὲ πιϑανὰς καὶ περιωδευμένας καὶ
ἀπερισπάστους. οἷον ἐν οἴκῳ σκοτεινῷ ποσῶς κει-
μένου σχοινίου ἐσπειραμένου πιϑανὴ ἁπλῶς φαν-
τασία γίνεται ἀπὸ τούτου ὡς ἀπὸ ὄφεως τῷ ἀϑρόως
ἐπεισελθόντι᾽ τῷ μέντοι περισκοπήσαντι ἀκριβῶς 228
καὶ διεξοδεύσαντι τὰ περὶ αὐτό,οἷον ὅτι οὐ κενεῖται,
ὅτι τὸ χρῶμα τοῖόν ἐστι, καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον,
φαίνεται σχοινίον κατὰ τὴν φαντασίαν τὴν πιϑα-
γὴν καὶ περιωδευμένην. ἡ δὲ καὶ ἀπερίσπαστος
φαντασία τοιάδε ἐστίν. λέγεται ὃ Ἡρακλῆς ἀπο-
θανοῦσαν τὴν Ἄλκηστιν αὖϑις ἐξ Διδου ἀναγα-
γεῖν καὶ δεῖξαι τῷ Auro, ὃς πιϑανὴν (uiv
ἐλάμβανε φαντασίαν τῆς ᾿Αλκήστιδος καὶ περιω-
δευμένην᾽ ἐπεὶ μέντοι ἤδει ὅτι τέϑνηκεν, περι-
εσπᾶτο αὐτοῦ ἡ διάνοια ἀπὸ τῆς συγκαταϑέσεως
καὶ πρὸς ἀπιστίαν ἔκλινεν. (....» προκρίνουσιν 229
pv οἱ ἐκ τῆς νέας ᾿᾿καδημίας τῆς μὲν πιϑανῆς
ἁπλῶς τὴν πιϑανὴν καὶ περιωδευμένην φαντασίαν,
ἀμφοτέρων δὲ τούτων τὴν πιϑανὴν καὶ περιωδευ-
μένην καὶ ἀπερίσπαστον. εἰ δὲ καὶ πείϑεσϑαί τισιν οἵ
τε ἀπὸ τῆς ᾿Δἀκαδημίας καὶ οἵ ἀπὸ τῆς σκέψεως λέγουσι,
πρόδηλος καὶ ἡ κατὰ τοῦτο διαφορὰ τῶν φιλοσοφιῶν. τὸ 230
γὰρ πείϑεσϑαι λέγεται διαφόρως, τό τε μὴ ἀντιτείνειν ἀλλ
ἁπλῶς ἕπεσϑαι ἄνευ σφοδρᾶς προσκλίσεως καὶ προσπαϑείας,
Dc ὃ παῖς πείϑεσϑαι λέγεται τῷ παιδαγωγῷ" ἅπαξ δὲ τὸ
τὰ αἱρέσεως καὶ οἵονεὶ συμπαϑείας κατὰ τὸ σφόδρα βού-
εσϑαι συγκατατίϑεσϑαί τινι, ὡς ὃ ἄσωτος πείϑεται τῷ
δαπανητικῶς βιοῦν ἀξιοῦντι. διόπερ ἐπειδὴ οὗ μὲν περὶ
Καρνεάδην καὶ Κλειτόμαχον μετὰ προσκλίσεως

26/21 zsoioó.Kayser 1 καὶ post δὲ om. T 4 ὃς πιϑα-
viv uiv T (qui probabilem quidem swmebat): καὶ πιϑανὴν G
9 cf. Mus. Rhen.l.l. 11 fortasse λέγονται | 15 ἅπαξ —17 τινι:
δὲ consentire alicui secundum valde. cum electione et quasi con-
passione T 15 τὸ Gen.: τῷ G 17 ὁ om. L 18 moventi T

281

282

.4 ἀνυπαρξίας τινὸς ἀποφαινόμενος εὑρίσκεται,

288

284

60 IITPPONEION

σφοδρᾶς πείϑεσϑαί τε καὶ πιϑανὸν εἶναί τί φασι :
ἡμεῖς δὲ κατὰ τὸ ἁπλῶς εἴκειν ἄνευ προσπαϑείας, καὶ κατὰ
τοῦτο ἂν αὐτῶν διαφέροιμεν. ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς πρὸς τὸ
τέλος διαφέρομεν τῆς νέας ᾿Δκαδημίας᾽ οἵ μὲν γὰρ xov.
αὐτὴν ποσμεῖσϑαι λέγοντες ἄνδρες τῷ πιϑανῷ προσχρῶν-
ται κατὰ τὸν βίον, ἡμεῖς δὲ τοῖς νόμοις καὶ τοῖς ἔϑεσ
καὶ τοῖς φυσικοῖς πάϑεσιν ἑπόμενοι βιοῦμεν ἀδοξάστως.
καὶ πλείω δ᾽ ἂν εἴπομεν πρὸς τὴν διάκρισιν, εἰ μὴ τῆς
συντομίας ἐστοχαζόμεϑα. :

Ὁ μέντοι ᾿ρκεσίλαος. ὃν τῆς μέσης ᾿Δκαδημίας ἐλέ-
γομεν εἶναι προστάτην xci ἀρχηγόν, πάνυ μοι δοκεῖ τοῖ
Πυρρωνείοις κοινωνεῖν λόγοις, ὡς μίαν εἶναι σχεδὸν τὴν κατ᾽
αὐτὸν ἀγωγὴν καὶ τὴν ἡμετέραν᾽ οὔτε γὰρ περὶ ὑπάρξεως
οὔτε κατὰ πίστιν ἢ ἀπιστίαν προκρένει τι ἕτερο ;
ἑτέρου, ἀλλὰ περὶ πάντων ἐπέχει. καὶ τέλος μὲ
εἶναι τὴν ἐποχήν, ἧ συνεισέρχεσϑαι τὴν ἀταραξίαν
ἡμεῖς ἐφάσκομεν. λέγει δὲ καὶ ἀγαϑὰ μὲν εἶναι τὰς
κατὰ μέρος ἐποχάς, κακὰ δὲ τὰς κατὰ μέρος συγ
καταϑέσεις. ἐκτὸς εἰ μὴ λέγοι τις, ὅτι ἡμεῖς μὲν κατὰ
τὸ φαινόμενον ἡμῖν ταῦτα λέγομεν καὶ οὐ διαβεβαιω-
τικῶς, ἐκεῖνος δὲ ὡς πρὸς τὴν φύσιν, ὥστε καὶ ἀγαϑὸν μὲν
εἶναι αὐτὸν λέγειν τὴν ἐποχήν, κακὸν δὲ τὴν συγκατάϑεσιν.
εἰ δὲ δεῖ καὶ τοῖς περὶ αὐτοῦ λεγομένοις πιστεύειν, φασὶν
ὅτι κατὰ μὲν τὸ πρόχειρον Πυρρώνειος ἐφαίνετο εἶναι, κατὰ

HH
Ü

δὲ τὴν ἀλήϑειαν δογματικὸς qv' καὶ ἐπεὶ τῶν ἑταίρων ἀπό-
πειρᾶν ἐλάμβανε διὰ τῆς ἀπορητικῆς, εἰ εὐφυῶς ἔχουσι πρὸ ᾿
τὴν ἀνάληψιν τῶν Πλατωνικῶν δογμάτων. δόξαι αὐτὸν
ἀπορητικὸν εἶναι, τοῖς μέντοι γε εὐφυέσι τῶν ἑταίρων τὸ
Πλάτωνος παρεγχειρεῖν. ἔνϑεν καὶ τὸν ᾿Δρίστωνα (ϑίοϊο.
fr. I 344 Arn. cf. Z 181) εἰπεῖν περὶ αὐτοῦ :

20 σφοδρῶς L 22 περὶ τοῦ τέλους T (de fine) 398 24 qui
ipsam decora videntur viri 'T 81 εἶναι δοκεῖν M — 9 est essé
(510) T, unde fortasse verbum eliciendum: λέγει vel φησὶ ὅ
ἐκτὸς scripsi coll. p. 248, 12. 146, 26: ἐξὸν M: ἤτοι πλὴν LEABs
misi quis dicat T || λέγει L || ἡμεῖς μὲν κατὰ om. 1, 8. sive om;
T || αὐτὸν scripsi T secutus (unde et bonum quidem ipse dicit):

αὐτὴν G 11 ixi LEAB | hilo» Μ: sodalium T: ἑτέρων LEAE
14 ἑταίρων MT (sodaliwm): ἑτέρων LEAB 15 παρεγχξι-

TIOTTIIQZESN A. 61

πρόσϑε Πλάτων, ὄπιϑεν Πύρρων, μέσσος Διόδωρος.
διὰ τὸ προσχρῆσθαι τῇ διαλεκτικῇ τῇ κατὰ τὸν Διόδωρον,
ἵναι δὲ ἄντικρυς Πλατωνικόν.

κριτηρίῳ, τουτέστι τῇ καταληπτικῇ φαντασίᾳ,
ἀκατάληπτα εἶναι τὰ πράγματα, ὅσον δὲ ἐπὶ τῇ
ρύσει τῶν πραγμάτων αὐτῶν, καταληπτά. ἀλλὰ καὶ
[ ᾿Αντίοχος τὴν Στοὰν μετήγαγεν εἰς τὴν ᾿ἀκαδημίαν, ὡς
καὶ εἰρῆσϑαι ἐπ᾽ αὐτῷ ὅτι ἐν “᾿καδημίᾳ φιλοσοφεῖ τὰ Στωικά"
ἐπεδείκνυε γὰρ ὅτι παρὰ Πλάτωνι κεῖται τὰ τῶν
τωικῶν δόγματα. ὡς πρόδηλον εἶναι τὴν τῆς σκεπτικῆς
ἀγωγῆς διαφορὰν πρός τὲ τὴν τετάρτην καὶ τὴν πέμπτην
ταλουμένην ᾿Δκαδημίαν.

λδ΄ εἰ ἡ κατὰ τὴν ἰατρικὴν ἐμπειρία ἡ αὐτή ἐστι
τῇ σκέψει.

᾿ς Ἐπεὶ δὲ καὶ τῇ ἐμπειρίᾳ τῇ κατὰ τὴν ἰατρικὴν αἵρέ-
σει τὴν αὐτὴν εἶναι λέγουσί τινες τὴν σκεπτικὴν φιλοσο-
φίαν, γνωστέον ὅτι, εἴπερ ἡ ἐμπειρία ἐκείνη περὶ τῆς ἀκα-
ταληψίας, τῶν ἀδήλων διαβεβαιοῦται; οὔτε ἡ αὐτή ἐστι τῇ
σχέψει οὔτε ἁρμόζον ἂν τῷ σκεπτικῷ τὴν αἵρεσιν ἐκείνην
ἀναλαμβάνειν. μᾶλλον δὲ τὴν καλουμένην μέϑοδον, ὡς
ἐμοὶ δοκεῖ, δύναιτο ἂν μετιέναι᾽ αὕτη γὰρ μόνη τῶν κατὰ
ἰατρικὴν αἱρέσεων περὶ μὲν τῶν ἀδήλων δοκεῖ μὴ προπε-
τεύεσϑαι, πότερον καταληπτά ἔστιν ἢ ἀκατάληπτα λέγειν
χὐϑαδειαξομένη, τοῖς δὲ φαινομένοις ἑπομένη ἀπὸ τούτων
μβάνει τὸ συμφέρειν δοκοῦν κατὰ τὴν τῶν σπκεπτι-
κῶν ἀκολουϑίαν. ἐλέγομεν γὰρ ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν
(8 23), ὅτε ὁ βίος ὁ κοινός, ᾧ καὶ ὃ σκεπτικὸς χρῆται;
τετραμερής ἐστιν, τὸ μέν τι ἔχων ἐν ὑφηγήσει φύσεως, τὸ
δ᾽ ἐν ἀνάγκῃ παϑῶν, τὸ δ᾽ ἐν παραδόσει νόμων τε καὶ
ἐϑῶν, τὸ δ᾽ ἐν διδασκαλίᾳ τεχνῶν. ὥσπερ οὖν κατὰ τὴν
ἀνάγκην τῶν παϑῶν ὃ σκεπτικὸς ὑπὸ μὲν δίψους ἐπὶ
ποτὸν ὁδηγεῖται, ὑπὸ δὲ λιμοῦ ἐπὶ τροφήν, καὶ ἐπί τι τῶν
ἄλλων ὁμοίως. οὕτω καὶ ὃ μεϑοδικὸς ἰατρὸς ὑπὸ τῶν
ίξειν Bekk. dubit. || exinde fertur T 80 ἐπεὶ δὲ EABT (quando

quiem): ἐπεὶ δὴ L: ἐπειδὴ δὲ Μ 9 (xol) dy. edd. 16 ἰα-
póg om. T cf. p. 56,1

Οἱ δὲ περὶ DíAové φασιν ὅσον μὲν ἐπὶ τῷ Στωικῷ 235

286

281

238

289

240

62 IIYPPS$NEISN

παϑῶν imi và κατάλληλα δδηγεῖται, ὑπὸ μὲν στεγνώσεως
ἐπὶ τὴν χαύνωσιν, ὡς καταφεύγει τις ἀπὸ τῆς διὰ ψῦχος
ἐπιτεταμένον πυκνώσεως ἐπὶ ἀλέαν, ὑπὸ δὲ ῥύσεως ἐπὶ
τὴν ἐποχὴν αὐτῆς, ὡς καὶ οἵ ἐν βαλανείῳ ἱδρῶτι πολλῷ
περιρρεόμενοι. καὶ ἐκλυόμενοι ἐπὶ τὴν ἐποχὴν αὐτοῦ
παραγίνονται καὶ διὰ τοῦτο ἐπὶ τὸν ψυχρὸν ἀέρα κατα-
φεύγουσιν. ὅτι δὲ καὶ τὰ φύσει ἀλλότρια ἐπὶ τὴν ἄρσιν
αὐτῶν ἰέναι καταναγκάζει, πρόδηλον, ὅπου γε καὶ ὃ κύων
σκόλοπος αὐτῷ καταπαγέντος ἐπὶ τὴν ἄρσιν αὐτοῦ παραγίνε-
ται. καὶ ἵνα μὴ καϑ' ἕκαστον λέγων ἐκβαίνω τὸν ὑποτυπω-
τικὸν τρόπον τῆς συγγραφῆς, πάντα οἶμαι τὰ ὑπὸ τῶν μεϑο-
δικῶν οὕτω λεγόμενα ὑποτάσσεσϑαι δύνασϑαι τῇ ἐκ τῶν πα-

“- 3 , “ Ἁ , LÀ ^ , A
ϑῶν ἀνάγκῃ, τῶν τε κατὰ φύσιν «καὶ τῶν παρὰ φύσιν), πρὸς
τῷ καὶ τὸ ἀδόξαστόν τε καὶ ἀδιάφορον τῆς χρήσεως τῶν ὀνο-
μάτων κοινὸν εἶναι τῶν ἀγωγῶν. ὡς γὰρ ὃ σκεπτικὸς (ἀδο-

᾿ ξάστως χρῆται τῇ “οὐδὲν Ópífo! φωνῇ καὶ τῇ “οὐδὲν κα-

241

ταλαμβάνω, καϑάπερ εἰρήκαμεν, οὕτω καὶ ὃ μεϑοδικὸ
ἑκοινότητα᾽ λέγει καὶ ᾿διήκειν᾽ καὶ τὰ παραπλήσια ἀπεριέρ-

1 MI 1 - 2 2 ? / M |
yc. οὕτω δὲ καὶ τὸ τῆς ἐνδείξεως ὄνομα ἀδοξάστως παρ
λαμβάνει ἀντὶ τῆς ἀπὸ τῶν φαινομένων παϑῶν τῶν τὲ

ἀγωγὴν τὴν κατὰ ἰατρικὴν τῶν μεϑοδικῶν πρὸς τὴν σκέ-
ψιν, μᾶλλον τῶν ἄλλων κατὰ ἰατρικὴν αἱρέσεων (καὶ ὡς
πρὸς σύγκρισιν ἐκείνων, οὐχ ἁπλῶς), ῥητέον ἐκ τούτων καὶ
τῶν παραπλησίων τούτοις τεκχμαιρομένους.

Τοσαῦτα καὶ περὶ τῶν παρακεῖσϑαι δοκούντων τῇ
κατὰ τοὺς σκεπτικοὺς ἀγωγῇ διεξελϑόντες, ἐν τούτοις ἀπαρ-
τίξομεν τόν τε καϑόλου τῆς σκέψεως λόγον καὶ τὸ πρῶ-
τον τῶν ὑποτυπώσεων σύνταγμα. T

17 ἐπὶ τὴν ἐμπειρίαν T (ad experientiam), at cf. p. 56,5.
20 οἱ om. EAB 28 ἄρσιν Pappenheim: φύσιν GT (naturam)
34τε EAB 29 add. Steph. — 81/82 suppl. e T (inopinabiliter
utitur) 5/6 ea que convenientia esse videntur T 7 ὑπεμίμνῃσκον
Bekk.: ὑπομιμνῆσκον LT (memorans): ὑπομιμνήσκων EAB
11 τεχμαιρομένους LMT (argwmentantes): τεκμαιρομένοις EAB
y

IITPPONEIOSN ὙΠΟΤΥΠΟΣΒΩΝ
ΤΩΝ ΕἸΣ TPIA ΤῸ ΔΕΎΤΕΡΟΝ.

ὑ»͵Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν Πυρρωνείων

SP τὰ m, ον τὸ

e
ἋΣ e"

-- e
Se CUR

ὑποτυπώσεων.

εἰ δύναται ξητεῖν ὃ σπεπτικός περὶ τῶν λεγομένων παρὰ
τοῖς δογματικοῖς

πόϑεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τοὺς δογματικοὺς ξητήσεως
περὶ κριτηρίου

εἰ ἔστι κριτήριον ἀληϑείας

περὶ τοῦ ὁφ᾽ οὗ

περὶ τοῦ δι᾽ οὗ

περὶ τοῦ καϑ' O

περὶ ἀληϑοῦς καὶ ἀληϑείας

εἰ ἔστι τι “φύσει ἀληϑές

περὶ σημείου

εἰ ἔστι τι σημεῖον ἐνδεικτικόν

περὶ ἀποδείξεως

εἰ ἔστιν ἀπόδειξις

περὶ συλλογισμῶν

nel ἐπαγωγῆς

περὶ ὅρων

περὶ διαιρέσεων

περὶ τῆς ὀνόματος sig σημαινόμενα διαιρέσεως
εἰ διαιρεῖται ὅλον εἰς μέρη

περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν

΄ περὶ κοινῶν συμβεβηκότων

περὶ σοφισμάτων

αἱ εἰ δύναται ζητεῖν ὃ σκεπτικός περὶ τῶν λεγομέ-

vov παρὰ τοῖς δογματικοῖς.

Do Ἐπεὶ δὲ τὴν ξήτησιν τὴν πρὸς τοὺς δογματικοὺς μετήλ--
| ϑομεν, ἕκαστον τῶν μερῶν τῆς καλουμένης φιλοσοφίας συν-

—

5 τι ξητεῖν B. |] 19/20 συντόμως G: celeriter T

64 IITPPSNEISN.

τόμως καὶ ὑποτυπωτικῶς ἐφοδεύσωμεν, πρότερον ἀποκρινά-

μένου πρὸς τοὺς ἀεὶ ,9oviobvrag ὡς μήτε ζητεῖν μήτε

νοεῖν ὅλως οἷός τέ ἐστιν ὃ σκεπτικὸς περὶ τῶν δογ-
ματιξομένων παρ᾽ αὖτο ἴς. φασὶ γὰρ ὡς ἤτοι καταλαμ-
βάνει ὁ σκεπτικὸς τὰ ὑπὸ τῶν δογματικῶν λεγόμενα
ἢ οὐ καταλαμβάνει" καὶ εἰ μὲν καταλαμβάνει, πῶς
ἂν ἀποροΐίη περὶ ὧν κατειληφέναι λέγει; εἰ δ οὐ κα-
ταλαμβάνει, ἄρα περὶ ὧν οὐ κατείληφεν οὐδὲ οἷδε
λέγειν. ὥσπερ γὰρ ὁ μὴ εἰδώς, εἰ τύχοι, τί ἐστι τὸ

2 , —
* καϑ' ὃ περιαιρουμένου ἢ τὸ διὰ δύο τροπικῶν x,

ϑεώρημα, οὐδὲ εἰπεῖν τι δύναται περὶ αὐτῶν, οὔ-
TOG ὁ μὴ γινώσκων ἕκαστον τῶν λεγομένων παρὰ
τοῖς δογματικοῖς οὐ δύναται ξητεῖν πρὸς αὐτοὺς

περὶ ὧν οὐκ οἶδεν. οὐδαμῶς ἄρα δύναται ξητεῖν δ᾽

σκεπτικπὸς περὶ τῶν λεγομένων παρὰ τοῖς δογματι-
κοῖς. οἵ δὴ ταῦτα λέγοντες ἀποκρινάσϑωσαν ἡμῖν, πῶς
λέγουσι νῦν τὸ καταλαμβάνειν. πότερον τὸ ,«Ἰοεῖν ἁπλῶς
ἄνευ τοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς ὑπάρξεως ἐ ἐκείνων περὶ ὧν ποιούμεϑα
τοὺς λόγους διαβεβαιοῦσϑαι, ἢ μετὰ τοῦ νοεῖν καὶ {τὸν
τὴν ὕπαρξιν ἐκείνων τυϑέναι περὶ ὧν διαλεγόμεϑα. εἰ μὲν
γὰρ καταλαμβάνειν εἶναι λέγουσιν ἐν τῷ λόγῳ τὸ κατα-
ληπτικῇ φαντασίᾳ συγκατατίϑεσθαι, τῆς καταλη-
πτικῆς φαντασίας οὔσης ἀπὸ ὑπάρχοντος, κατ ᾿αὐτὸ

τὸ ὑπάρχον ἐναπομεμαγμένης καὶ ἐναπεσφραγι-

er ? ^ , ? ji ^ e κά |
σμένης, οἷα οὐκ ἂν γενοιτὸ ἀπὸ Wa ὐπαργοντῦοῦ

οὐδὲ αὐτοὶ βουλήσονται τάχα μὴ δύνασθϑαι ξητεῖν περὶ

ἐκείνων ἃ μὴ κατειλήφασιν οὕτως. οἷον γοῦν. ὅταν ὃ Στωι-

xoc πρὸς τὸν Ἐπικούρειον ζητῇ λέγοντα ὅτι διήρηται
ἡ οὐσία ἢ ὡς ὃ ϑεὸς οὐ προνοεῖ τῶν ἐν κόσμῳ ἢ
ὅτι ἡ ἡδονὴ ἀγαϑόν, πότερον κατείληφεν ἢ οὐ κατεί-

28 φησὶ EAB || ὡς ἤτοι om. T 28 ὥσπερ --- 80 εἰπεῖν : quem-
admodum enim qui mon movit si contigerit quid est ommis
iriangulus habet tres angulos equales duobus rectis vel duos
trepidos theorema. nec dicere 'T 429 περιαιρ.: κριτήριον Kayser
dubit. 3 δὲ ABT (autem) $ ἄνευ — καὶ G: sine 60 quod est
intelligere et ΠΤ 6 τὸ addidi 18 οὕτως Bekk.: οὗτοι G: ?psi
T at cf. v. 27. | ὅταν om. Μ 14 ζητεῖ EAB 165 ὁ om. ΔΒ

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 65

7
ληφεν;: καὶ εἰ μὲν κατείληφεν, ὑπάρχειν αὐτὰ λέγων ἄρδην
ἀναιρεῖ τὴν Στοάν᾽ εἰ δ᾽ οὐ κατείληφεν; οὐ δύναταί τι πρὸς
αὐτὰ λέγειν. τὰ δὲ παραπλήσια καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῶν
Ὁ ἄλλων αἱρέσεων ἀναγομένους λεκτέον, ὅταν τι ξητεῖν περὶ
“τῶν δοκούντων TOig: ἑτεροδόξοις, αὐτῶν ἐθέλωσιν. ὥστε οὐ
δύνανται περί τινος ζητεῖν πρὸς ἀλλήλους. μᾶλλον δέ, εἶ
E μὴ «ληρεῖν ; συγχυϑήσεται μὲν αὐτῶν ἅπασα ὡς ἔπος
εἰπεῖν ἡ δογματική, συντόνως δὲ προσαχϑήσεται ἡ σκε-
ὑ πτικὴ φιλοσοφία, διδομένου τοῦ μὴ δύνασϑαι ζητεῖν περὶ
TOU μὴ οὕτως κατειλημμένου. ὁ γὰρ περί τινος ἀδήλου
πράγματος ἀποφαινόμενός τε καὶ δογματίξζων ἤτοι κατει-
᾿ληφὼς αὐτὸ ἀποφαίνεσθαι περὶ αὐτοῦ λέξει ἢ μὴ κατειλη-
| góc. ἀλλ᾽ εἰ uiv μὴ κατειληφώς, ἄπιστος ἔσται᾽ εἶ δὲ κατ-
» εἰληφώς, ἤτοι αὐτόϑεν καὶ ἐξ ξαυτοῦ καὶ κατ᾽ ἐνάργειαν
ὑποπεσὸν αὑτῷ τοῦτο λέξει κατειληφέναι ἢ διά τινος ἐρεύ-
γῆς καὶ ξητήσεως. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἐξ ἑαυτοῦ περιπτωτικῶς
xor ἐνάργειαν λέγοι ὑποπεσεῖν αὑτῷ καὶ κατειλῆφϑαι τὸ
ἄδηλον, οὕτως ἂν οὐδὲ ἄδηλον e ἀλλὰ πᾶσιν ἐπ᾽ ἴσης
φαινόμενον καὶ ὁμολογούμενον καὶ μὴ διαπεφωνημένον.
περὶ ἑκάστου δὲ τῶν ἀδήλων ἀνήνυτος γέγονε παρ᾽ αὐτοῖς
5 διαφωνία οὐκ ἄρα ἐξ ἑαυτοῦ καὶ κατ᾽ ἐνάργειαν ὑποπεσὸν
NL ὑτῷ | κατειληφὼς ἂν εἴη τὸ ἄδηλον ὁ περὶ τῆς ὑπάρξεως
αὐτοῦ U διαβεβαιούμενός τε χαὶ ἀποφαινόμενος δογματικός.
εἰ δὲ διά τινος ἐρεύνης, πῶς οἷός ve ἦν ζητεῖν πρὸ τοῦ
καταλαβεῖν ἀκριβῶς αὐτὸ" κατὰ τὴν προκειμένην ὑπόϑε-
σιν; τῆς μὲν γὰρ ξητήσεως χρῃζούσης τοῦ πρότερον ἀκρι-
βῶς κατειλῆφϑαι τὸ μέλλον ξητεῖσϑαι καὶ οὕτω ξητεῖσϑαι,
τῆς δὲ καταλήψεως τοῦ ξητουμένου πράγματος δεομένης
5 mE αὐτῆς τοῦ προεξητῆσϑαν πάντως αὐτό, κατὰ τὸν

17 καὶ -- κατείληφεν om. ABT 21 αὐτῶν secl. Kayser
24 συντόνως G: énstanter T: ὁμόσε, Kayser 26 ὄντως L
29 , ἄπιστος MEAB T (?neredibilis): ἄπιστον L 30 αὑτοῦ L |
ἐνάργειαν Fabr.: ἐνέργειαν GT (actum) 81 αὑτῷ T (sib):
χὐτῷ G 1 (xol) κατ᾽ ἐν. 'T (et secundum actum) a cf.
"ἢ . 694,25 | ἐνάργειαν Fabr.: ἐνέργειαν GT || λέγοι T (dicat):
λέγοιτο LEAB: λέγει τὸ M 1 et 6 αὑτῷ T (sibi): αὐτῷ G
τε MEAB: om. LT 10 γὰρ om. M 13 αὐτῆς om. T

Sextus Empiricus I. 5

66 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ
E

διάλληλον τρόπον τῆς ἀπορίας ἀδύνατον αὐτοῖς γίγνεται,
καὶ τὸ ξητεῖν περὶ τῶν ἀδήλων καὶ τὸ δογματίξειν, ἤν τε;
ἀπὸ τῆς καταλήψεως ἄρχεσϑαι βούλωνταί τινες, μεταγόν--
τῶν ἡμῶν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ δεῖν αὐτὸ προεζητηκέναι πρὸ
τοῦ κατειληφέναι. ἤν τε ἀπὸ τῆς ξητήσεως, ἐπὶ τὸ δεῖν,
πρὸ τοῦ ξητεῖν κατειληφέναι τὸ μέλλον ζητεῖσθαι, ὥστε,
διὰ ταῦτα μήτε καταλαμβάνειν αὐτοὺς δύνασθαί τι τῶν
ἀδήλων μήτε ἀποφαίνεσϑαι διαβεβαιωτικῶς ὑπὲρ αὐτῶν.
ἐξ ὧν ἀναιρεῖσϑαι μὲν τὴν δογματικὴν εὑρεσιλογίαν αὐτό-.
ϑεν, οἶμαι, συμβήσεται, τὴν ἐφεκτικὴν δὲ εἰσάγεσϑαι φι-
λοσοφίαν. εἰ δὲ φήσουσι μὴ τοιαύτην [λέγειν] κατάληψιν.
ἡγεῖσϑαι ξητήσεως προσήκειν. νόησιν δὲ ἁπλῶς, οὐκ ἔστιν᾽
ἀδύνατον [ἐν] τοῖς ἐπέχουσι περὶ τῆς ὑπάρξεως τῶν ἀδή-
λων ζητεῖν. νοήσεως γὰρ οὐκ ἀπείργεται ὃ σκεπτικός, Ol-.
μαι, ἀπό τε τῶν παϑητικῶς ὑποπιπτόντων (xol) xov. ἐνάρ-
γειαν φαινομένων αὐτῷ λόγων γινομένης καὶ μὴ πάντως
εἰσαγούσης τὴν ὕπαρξιν τῶν νοουμένων" οὐ γὰρ μόνον.
τὰ ὑπάρχοντα νοοῦμεν, ὥς φασιν, ἀλλ᾽ ἤδη καὶ τὰ ἀνύπ-
αρᾶτα. ὅϑεν καὶ ἕξητῶν καὶ νοῶν ἐν τῇ σκεπτικῇ δια-
ϑέσει μένει ὃ ἐφεκτικός᾽ ὅτε γὰρ τοῖς κατὰ φαντασίαν
παϑητικὴν ὑποπίπτουσιν αὐτῷ, καϑὸ φαίνεται αὐτῷ, συγ-
κατατίϑεται, δεδήλωται. ὅρα δὲ μὴ καὶ νῦν of δογματικοὶ
ζητήσεως ἀπείργωνται. οὐ γὰρ τοῖς ἀγνοεῖν τὰ πράγματα
ὡς ἔχει πρὸς τὴν φύσιν ὁμολογοῦσι τὸ ἕητεῖν ἔτι περὶ
αὐτῶν ἀνακόλουϑον, τοῖς δ᾽ ἐπ᾽ ἀκριβὲς οἰομένοις ταῦτα
γινώσκειν᾽ οἷς μὲν γὰρ ἐπὶ πέρας ἤδη πάρεστιν ἡ ζήτη-
σις, ὡς ὑπειλήφασιν, οἷς δὲ τὸ δι᾿ ὃ πᾶσα συνίσταται ξζήτη-
σις ἀκμὴν ὑπάρχει, τὸ νομίζειν ὡς οὐχ εὑρήκασιν. 4
Οὐκοῦν ξητητέον ἡμῖν ἐστι περὶ ἑκάστου μέρους τῆς κα-
λουμένης φιλοσοφίας συντόμως ἐπὶ τοῦ παρόντος. καὶ ἐπεὶ

16/17 μεταγόντων ἡμῶν MLT (deducentibus mobis): μετὰ
τούτων αὐτῶν EAB 28 ἐφεκτὴν L 24 λέγειν om. T 26 ἐν
del. Bekk.: καὶ Pappenheim 98 παϑητικῶς Gen. cf.
p.43,13: παϑηματικῶς G | καὶ add. T (et) 29 λόγων GT:
(α rationibus): λόγῳ Gen. e cod. Vesontino 409 vel cognato:
aliquo libro, quod omnes editores receperunt 1 ioter
EAB 39 ἀπείργωνται LT (prohibeantur): ἀπείργονται MEAB

9 ἡμῖν ἐστι MEABT (est nobis) : ἡμῖν L ἷ
β

ὙΠΟΤΎΠΩΣΕΩΝ B. 601

πολλὴ γέγονε παρὰ τοῖς δογματικοῖς, διαφωνία περὶ τῶν
μερῶν τῆς φιλοσοφίας. τῶν μὲν ἕν, τῶν δὲ δύο, τῶν δὲ
τρία εἶναι λεγόντων, περὶ ἧς οὐκ ἂν εἴη προσῆκον πλείω
γῦν διεξιέναι, τὴν δόξαν τῶν δοκούντων τελειότερον ἀνε-
στράφϑαι κατὰ τὸ ἴσον ἐκϑέμενοι κατ᾽ αὐτὴν προσάξομεν
τὸν λόγον.

β΄ πόϑεν ἀρκτέον τῆς πρὸς τοὺς δογματικοὺς
ξητήσεως.

Οἱ Στωικοὶ τοίνυν καὶ ἄλλοι τινὲς τρία μέρη τῆς
φιλοσοφίας εἶναι λέγουσι, λογικὸν φυσικὸν ἠϑικόν'
xol ἄρχονταί ye τῆς διδασκαλίας ἀπὸ τοῦ λογικοῦ, καίτοι
πολλῆς καὶ περὶ τοῦ πόϑεν ἄρχεσϑαι δεῖ στάσεως yeyevi-
μένης. οἷς ἀκολουϑήσαντες ἀδοξάστως, ἐπεὶ τὰ ἐν τοῖς τρισὶ
μέρεσι λεγόμενα κρίσεως χρήξει καὶ κριτηρίου. ὁ δὲ περὶ
κριτηρίου λόγος ἐμπεριέχεσϑαι δοκεῖ τῷ λογικῷ μέρει, ἀρξώ-
| p ἀπὸ τοῦ περὶ κριτηρίου λόγου καὶ τοῦ λογικοῦ μέρους,
3 y περὶ κριτηρίου.
᾿ς ἐκεῖνο προειπόντες, ὅτι κριτήριον μὲν λέγεται τό c6
ὦ κρίνεσϑαί φασιν ὕπαρξιν καὶ ἀνυπαρξίαν καὶ τὸ ᾧ
προσέχοντες βιοῦμεν, πρόκειται δὲ ἡμῖν νῦν περὶ τοῦ
Ἀριτηρίου τῆς ἀληϑείας. εἶναι λεγομένου διαλαβεῖν᾽ περὶ
γὰρ τοῦ κατὰ τὸ ἕτερον σημαινόμενον ἐν τῷ περὶ τῆς
σκέψεως λόγῳ (I 21—24) διεξήλθομεν.

H" Τὸ κριτήριον τοίνυν περὶ οὗ ὃ λόγος ἐστὶν λέγεται
τριχῶς. κοινῶς ἰδίως ἰδιαίτατα, κοινῶς μὲν πᾶν “μέτρον
χαταλήψεως., καϑ' ὃ σημαινόμενον καὶ τὰ φυσικὰ οὕτω
προσαγορεύεται κριτήρια, ὡς ὅρασις" ἰδίως δὲ πᾶν μέτρον
( ταλήψεως τεχνικὸν ὡς κανὼν καὶ διαβήτης᾽ ἰδιαίτατα

μὲν βιωτικὰ οὐ λέγεται κριτήρια, μόνα δὲ τὰ λογικὰ καὶ
7 deii sat 8 n 7

ἅπερ οἵ δογματικοὶ φέρουσι πρὸς τὴν τῆς ἀληϑείας κρίσιν.

μὲν οὖν προηγουμένως περὶ τοῦ λογικοῦ κριτηρίου

a. 18 we εἶναι T (ipsas e 13/14 πλείων αὖ EAB

B. τελεότερον Kayser 9298 τόπος T (locus) 94 Kou κριτηρίου
25 vide p. XIII. 29 περὶ om. T (in ratione s '£pseos).

evcbíocas {τεχνικὸν» EAB; cf. p. 197,10. 5 πρὸς om. M

δὲ πᾶν μέτρον καταλήψεως ἀδήλου πράγματος, καϑ᾽ ὃ τὰ

68 IITPPSNEIOGN

διεξιέναι. ἀλλὰ καὶ τὸ λογικὸν κριτήριον λέγοιτ᾽ ἂν
τριχῶς, τὸ ὑφ᾽ οὗ καὶ τὸ δι οὗ καὶ τὸ καϑ᾽ 0, οἷον
ὑφ᾽ οὗ μὲν ἄνϑρωπος, δι᾽ οὗ δὲ ἤτοι αἴσϑησις ἢ διάνοια,
καϑ᾽ ὃ δὲ ἡ προσβολὴ τῆς φαντασίας, καϑ᾽ ἣν ὃ ἄνϑρωπος
ἐπιβάλλει κρίνειν διά τινος τῶν προειρημένων.

Ταῦτα μὲν οὖν ἁρμόζον ἦν ἴσως προειπεῖν, ἵνα ἐννοήσω"
μὲν, περὶ οὗ ἡμῖν ἐστιν ὃ λόγος" λοιπὸν δὲ ἐπὶ τὴν ἀντίρρη-
σιν χωρῶμεν τὴν πρὸς τοὺς λέγοντας προπετῶς κατειληφέναι
τὸ κριτήριον τῆς ἀληϑείας, ἀπὸ τῆς διαφωνίας ἀρξάμενοι.

δ΄ εἰ ὑπάρχει τι κριτήριον ἀληϑείας.
Τῶν διαλαβόντων τοίνυν περὶ κριτηρίου οἵ μὲν εἶναι
τοῦτο ἀπεφήναντο, ὡς οἵ Στωικοὶ καὶ ἄλλοι τινές, of δὲ
μὴ εἶναι, d ὡς ἄλλοι τε καὶ ὁ Κορίνϑιος Ξενιάδης καὶ
Ξενοφάνης ὃ Κολοφώνιος (B 34,4 Diels), λέγων
Oóxoc δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται"
ἡμεῖς δ᾽ ἐπέσχομεν, πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν. ταύτην
οὖν τὴν διαφωνίαν 4 ἤτοι ἐπικριτὴν εἶναι φήσουσιν ἢ ἀνεπί-
κριτον᾽ καὶ εἰ μὲν ἀνεπίκριτον, αὐτόϑεν [εἶναι] δώσουσι τὸ
δεῖν ἐπέχειν. εἰ δὲ ἐπικριτήν. τίνι κριϑήσεται λεγέτωσαν;
μήτε κριτήριον ὁμολογούμενον ἡμῶν ἐχόντων, wie" ὅλως
εἰ ἔστιν εἰδότων ἀλλὰ ξητούντων. καὶ ἄλλως. ἵνα ἡ y-
νομένη περὶ τοῦ κριτηρίου διαφωνία «ἐπικριϑῇ, δεῖ πριτή-
θιον. ἡμᾶς ἔχειν ὡμολογημένον, δι᾿ οὗ δυνησόμεϑα κρίνειν
αὐτήν καὶ ἵνα κριτήριον ὁμολογούμενον ἔχωμεν, δεῖ πρό
τερον ἐπικριϑῆναι τὴν περὶ τοῦ κριτηρίου διαφωνίαν. οὕτω
δὲ εἰς τὸν διάλληλον ἐμπίπτοντος τρόπον τοῦ λόγου, ἄπο-
ρος ἡ εὕρεσις τοῦ κριτηρίου γίνεται. μήτε ἐξ ὑποϑέσεως
ἡμῶν ἐώντων αὐτοὺς κριτήριον λαμβάνειν, ἐάν τε κριτής

818 c» adv. dogm. 1 48---ὅ8.

S οἷον post τριχῶς add. T (videlicet) 8/9 oiov transp
ante ἄνϑρωπος T (ut homo) 1 διαφωνίας T (a dissonantia):
ἀληϑείας G cf. p. 37,6 sqq., quam methodum sequitur in se
quentibus Sextus 18 ἄλλοι τινὲς καὶ EAB Φ] ἐπέσχομει
Kayser: hesitamus T: ἐπίσχωμεν G 28 sive, om. T 394 ἐπὶ
κριτὴν T (éudicabilem) cf. p. 87,88 sqq. 63,25: ἐπικρένεται
25 μηδ᾽ L 88 κριτηρίου λαμβάνειν L

THOTTHOZESN B. 69

τρίῳ τὸ κριτήριον κρίνειν ἐθέλωσιν. εἰς ἀπειρίαν αὐτοὺς
ἐκβαλλόντων. ἀλλὰ καί, ἐπεὶ ἡ μὲν ᾿ἀπόδειξις δεῖται κρι-
"olov ἀποδεδειγμένου, τὸ δὲ κριτήριον ἀποδείξεως κεκρι-
| μένης, εἰς τὸν διάλληλον ἐκβάλλονται τρύπον.
5. Οἰἶόμενοι οὖν ἱκανὰ καὶ ταῦτα εἶναι δεικνύναι τὴν
τῶν δογματικῶν προπέτειαν κατὰ τὸν περὶ τοῦ πριτηρίου
. λόγον, ἵνα καὶ ποικίλως αὐτοὺς ἐλέγχειν ἔχωμεν, οὐκ ἄτο-
πον προσκαρτερῆσαι τῷ τόπῳ. οὐ μὴν ἑκάστῃ τῶν περὶ
κριτηρίου δοξῶν ἁμιλληϑῆναι προαιρούμεϑα εἰδικῶς (ἀμύ-
0 ϑητος γὰρ ἡ διαφωνία γέγονεν, καὶ οὕτως εἰς ἀμέϑοδον
E ἡμᾶς λόγον ἐμπεσεῖν ἀναγκαῖον ἔσται). ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὸ
| κριτήριον περὶ οὗ ξητοῦμεν τρισσὸν εἶναι δοκεῖ, τό τὲ
εὗφ᾽ οὗ καὶ τὸ δι᾿ οὗ καὶ τὸ καϑ᾽ ὅ, ἕκαστον τούτων ἐπελ-
P ᾿ϑόντες iv μέρει τὴν ἀκαταληψίαν αὐτοῦ παραστήσομεν᾽
οὕτω γὰρ ἐμμέϑοδος ἅμα καὶ τέλειος ἡμῖν ὁ λόγος ἔσται.
j ἀρξώμεϑα δὲ ἀπὸ τοῦ ὑφ᾽ οὗ δοκεῖ γάρ πως συναπορεῖς-
σϑαι τούτῳ καὶ τὰ λοιπά.

: d ε΄ περὶ τοῦ ὑφ᾽ ov.
: 'O ἄνϑρωπος τοίνυν δοκεῖ. μου; ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομέ-
- γρις ὑπὸ τῶν δογματικῶν, οὐ μόνον ἀκατάληπτος, ἀλλὰ καὶ
Ὁ ἀνεπενόητος εἶναι. ἀκούομεν γοῦν τοῦ παρὰ Πλάτωνι
Σωκράτους (Phaedr. p. 230a) διαρρήδην ὁμολογοῦντος
μὴ εἰδέναι. πότερον ἄνϑρωπός ἐστιν ἢ ἕτερόν τι.
᾿ παριστάναι τε βουλόμενοι τὴν ἔννοιαν αὐτοῦ πρῶτον μὲν
3 διαφωνοῦσιν, εἶτα καὶ ἀσύνετα λέγουσιν. ὁ μὲν γὰρ. 4 ημό-
peus (B 165 Diels) φησιν ὅτι ἄνϑρωπός ἐστιν ὃ πάν-
τες ἴσμεν. ὅσον δ᾽ ἐπὶ τούτῳ οὐ γνωσόμεϑα τὸν ἄνϑρω-
- πον, ἐπεὶ καὶ κύνα ἴσμεν, καὶ παρὰ τοῦτο ἔσται καὶ ὃ κύων
ἄνϑρωπος. τινάς τε ἀνθρώπους οὐκ ἴσμεν᾽ διὸ οὐκ ἔσονται
ἄνϑρωποι. μᾶλλον δέ, ὅσον ἐπὶ τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, οὐδεὶς

7... 88 22—38 c adv. dogm. I 263—282.

" 1 ἄπορον Kayser ὦ mobis eicientibus 'T 9 εἰδικῶς Gen.:
ἰδικῶς G: specialiter T 15 ἐμμέϑ'.: artificialis T 19 ὑπὸ T
pon dogmaticis) : ἀπὸ G 20 ἀκούωμεν L| γοῦν τοῦ LEAB:
pe τοῦτο M. 26 ἴσμεν G: ἴδμεν p. 248, 26.

10 IITPPSNEISN

ἔσται ἄνϑρωπος᾽ εἶ γὰρ ἐκεῖνος μέν φησι δεῖν ὑπὸ πάντων yi- 1
νώσκεσϑαι τὸν ἄνϑρωπον. οὐδένα δὲ ἄνϑρωπον ἴσασι πάντες
ἄνϑρωποι, οὐδεὶς ἔσται κατ αὐτὸν ἄνϑρωπος. καὶ ὅτι ταῦτα οὐ.
σοφιξόμενοι λέγομεν. ἐκ τῆς πρὸς αὐτὸν ἀκολουϑίας φαίνεται.. |
μόνα yàg κατ᾽ ἀλήϑειαν ὑπάρχειν φησὶν ὃ ἀνὴρι t
(B 125 Diels) τὰ ἄτομα καὶ τὸ κενόν, ἅπερ φησὶν
οὐ μόνον τοῖς ξῴοις ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς συγκρί-
μασιν ὑπάρχειν, ὥστε ὅσον μὲν ἐπὶ τούτοις οὐκ ἐπι-
νοήσομεν τὴν τοῦ ἀνθρώπου ἰδιότητα, ἐπειδὴ κοινὰ πάντων
ἐστίν. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἄλλο τι ὑπόκειται παρὰ ταῦτα᾽ οὐκ ἄρα
ἕξομεν δ οὗ τὸν ἄνθρωπον διακρῖναί τε ἀπὸ τῶν ἄλλων
ξῴων καὶ εἰλικρινῶς νοῆσαι δυνησόμεϑα. ὃ δ᾽ Ἐπίκου-
φός (fr. 310 Us.) φησιν ἄνϑρωπον cies τὸ τοιουτονὶ
μόρφωμα μετὰ ἐμψυχίας. καὶ κατὰ τοῦτον δέ, ἐπεὶ ὃ 1
ἄνθρωπος δείξει ἐμφανίζεται, ὃ μὴ δεικνύμενος οὐκ ἔστιν
ἄνϑρωπος, καὶ εἰ μὲν γυναῖκα δείκνυσί τις, ὃ ἀνὴρ οὐκ ἔσται
ἄνϑρωπος. εἰ δὲ ἄνδρα. ἡ γυνὴ ἄνϑρωπος οὐκ ἔσται. τὰ δὲ
αὐτὰ ἐπιχειρήσομεν καὶ ἀπὸ τῆς διαφορᾶς τῶν περιστάσεων ἃς
ἴσμεν ἐκ τοῦ τετάρτου τρόπου τῆς ἐποχῆς([100--117)).1
ἄλλοι (OP) (cf. Aristot. Top. 1882) ἔφασκον ἄνϑρωπον
εἶναι ξῷον λογικὸν ϑνητόν, νοῦ καὶ ἐπιστήμης δε-
κτικόν. ἐπεὶ οὖν δείκνυται ἐν τῷ πρώτῳ τῆς ἐποχῆς τρό-
πῳ ἘΝ 40—718), ὅτε οὐδέν ἐστι ἑῷον ἄλογον. ἀλλὰ καὶ νοῦ καὶ
ἐπιστήμης δεχτικά ἐστι πάντα ὅσον ἐπὶ τοῖς ὑπ᾽ αὐτῶν λεγο- ὃ
μένοις, οὐ γνωσόμεϑα, τί ποτε λέγουσιν. τά τε κείμενα &v τῷ
ὅρῳ συμβεβηκότα ἤτοι κατ᾽ ἐνέργειαν λέγουσιν ἢ δυνάμει. εἰ
μὲν οὖν κατ᾽ ἐνέργειαν, οὐκ ἔστιν ἄνϑρωπος ὁ μὴ ἐπιστήμην.
ἤδη τελείαν ἀνειληφὼς καὶ ἐν τῷ λόγῳ τέλειος ὧν καὶ ἐν
αὐτῷ τῷ ἀποϑνήσκειν καϑεστώς᾽ τοῦτο γὰρ τὸ ἐνεργείᾳ :
ϑνητόν ἐστιν. εἰ δὲ δυνάμει. οὐκ ἔσται ἄνϑρωπος οὔτε ὃ

88 apud ipsum 'T (— παρ᾽ αὐτῷ) at cf. p. 82, 97. 6 παρὰ
ML: περὶ EABT (circa) 8 ἐπινοῆσαι 3 9 τοιουτονὶ scr. |
coll. p. 249,4: τοιουτοὶ α 11 ἔσται 12 μὲν om.M 16 δὲ
addidi 90 addam τῶν δογματικῶν post αὐτῶν 34 ἀνειλη-
φὼς Pappenheim coll. p. 62, 97. 167,24: ἀπειληφὼς G: qui.
accepit 'T (cf. ad v. 1/28)

ὙΠΟΤΥΠΙΩΣΕΩΝ B. ΤΊ

τὸν λόγον ἔχων τέλειον οὔτε ὃ νοῦν καὶ ἐπιστήμην ἀνει-
| ληφώς" [noi] τοῦτο δὲ τοῦ προτέρου ἐστὶν ἀτοπώτερον. καὶ
l

ταύτῃ ἄρα ἀσύστατος πέφηνεν ἡ ἐπίνοια τοῦ ἀνϑρώπου.

᾿ ὃ γὰρ Πλάτων ([Plato] Def. p. 4152), ὅταν ἀποφαίνηται

"τὸν ἄνϑρωπον εἶναι ζῷον ἄπτερον δίπουν πλατυώ-"

γυχον, ἐπιστήμης πολιτικῆς δεκτικόν, οὐδὲ αὐτὸς
| ἀξιοῖ διαβεβαιωτικῶς τοῦτο ἐκτίϑεσϑαι᾽ εἶ γὰρ καὶ ὃ ἄνϑρω-
πος ἕν τί ἐστι τῶν κατ᾽ αὐτὸν γινομένων μέν, ὄντως δὲ οὐδέ-
ποτε ὄντων, ἀδύνατον δὲ περὶ τῶν μηδέποτε ὄντων δια-
1 βεβαιωτικῶς ἀποφαίνεσϑαι κατ᾽ αὐτόν. οὐδὲ ὃ Πλάτων
᾿ ἀξιώσει τὸν ὅρον ἐκτίϑεσϑαι δοκεῖν ὡς διαβεβαιούμενος,
᾿δλλ᾽ ὥσπερ εἴωϑεν κατὰ τὸ πιϑανὸν λέγων.
ο΄ Εἰ μέντοι καὶ δοίημεν κατὰ συγχώρησιν, ὅτι ἐπινοεῖ-
3 σϑαι δύναται ὃ ἄνϑρωπος. ἀκατάληπτος εὑρεϑήσεται. συ-
E μὲν γὰρ ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος, οὔτε δὲ τὸ σῶμα
— ops etin τάχα οὔτε 7| ψυχή᾽ οὐδὲ ὁ ἄνϑρωπος ἄρα.
καὶ ὅτι μὲν τὸ σῶμα οὐ καταλαμβάνεται, δῆλον ἐντεῦϑεν᾽
τὰ συμβεβηκότα τινὶ ἕτερά ἐστιν ἐκείνου ᾧ συμβέβηκεν.
Y ὅταν οὖν χρῶμα ἤ TL παραπλήσιον ἡμῖν ὑποπίπτῃ, τὰ
: συμβεβηκότα τῷ σώματι εἰκὸς ἡμῖν ὑποπίπτειν. ἀλλ᾽ οὐκ
αὐτὸ τὸ σῶμα. τό γέ TOL σῶμα τριχῇ διαστατὸν εἶναι λέ-
᾿γουσιν᾽ ὀφείλομεν οὖν τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος καὶ τὸ
βάϑος καταλαμβάνειν, ἵνα τὸ σῶμα καταλάβωμεν. εἰ γὰρ
ὅ τοῦτο ἡμῖν ὑπέπιπτεν, ἐγινώσκομεν ἂν καὶ τὰ ὑπάργυρα
᾿ χρυσία. οὐδὲ τὸ σῶμα ἄρα. ἵνα δὲ καὶ τὴν περὶ τοῦ
σώματος ἀμφισβήτησιν παρῶμεν πάλιν ὃ ἄνϑρωπος εὑ-
᾿φίσκεται ἀκατάληπτος διὰ τὸ ἀκατάληπτον εἶναι τὴν ψυ-
χήν. ὅτι δὲ ἀκατάληπτός ἐστιν αὕτη, δῆλον ἐντεῦϑεν᾽
Ὁ τῶν περὶ ψυχῆς διαλαβόντων, ἵνα τὴν πολλὴν καὶ ἀνήνυτον

88 29—33 ὦ adv. dogm. I 283—318.

Á 27 ἔχων τέλειον LT (qui rationem habet perfectam) : τέλειον
ἔχων M: ἔχων om. ΑΒ 297/28 qui accepit T — 28 καὶ del.
ὃ Bekk. 295 ἀποφαίνηται T (assignat): ἀξιοῖ G 31 πολιτικῆς:
τῆς κατὰ λόγους [Ῥ]αἰο] 82 ἀξιοῖ: vult 1 12 τό τε τοι vel
τὸ μέντοι Pappenheim (corpus autem 'T) 14 post καταλάβω-
μὲν Kayser add. (οὐδέ γε τὸ βάϑος καταλαμβάνομεν Σ, malim
-15 ταῦτα vel ταῦτα πάντα pro τοῦτο 19 ἐντεῦϑεν om. EAB

19 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩ͂Ν

/ A [d M M ἷ M M »
μάχην παραλίπωμεν, of μὲν μὴ εἷναι τὴν ψυχὴν ἔφασαν,
ὡς of περὶ τὸν Μεσσήνιον Δικαίαρχον (ἔν.68 Müller),
of δὲ εἶναι, οἵ δὲ ἐπέσχον. ταύτην οὖν τὴν διαφωνίαν εἰ μὲν
ἀνεπίκριτον εἶναι λέξουσιν οἵ δογματικοί, δώσουσιν αὐτόϑεν
τὴν τῆς ψυχῆς ἀκαταληψίαν, εἰ δὲ ἐπικριτήν, τίνι ἐπικρινοῦ- 1
σιν αὐτὴν εἰπάτωσαν. αἰσϑήσει μὲν γὰρ οὐ δύνανται διὰ
3 ^
τὸ νοητὴν ὑπ᾽ αὐτῶν εἶναι λέγεσϑαι᾽ εἰ δὲ λέξουσιν ὅτι,
διανοίᾳ; ἐροῦμεν ὅτι. ἐπεὶ τῆς ψυχῆς τὸ ἀδηλότατόν ἐστιν
, , M -

ἡ διάνοια, ὡς δεικνύουσιν οἵ περὶ μὲν τῆς ὑπάρξεως τῆς
ψυχῆς ὁμοφωνοῦντες. περὶ δὲ τῆς διανοίας διαφερόμενοι:
εἰ τῇ διανοίᾳ τὴν ψυχὴν ἐϑέλουσι καταλαμβάνειν καὶ τὴν

71 à c Τῇ , x1 . " μ 1]
περὶ αὐτῆς διαφωνίαν ἐπικρίνειν, τῷ μᾶλλον ξητουμένῳ
τὸ ἧττον ξητούμενον ἐπικρίνειν τε καὶ βεβαιοῦν ἐϑελή-
σουσιν, ὅπερ ἄτοπον. οὐδὲ τῇ διανοίᾳ τοίνυν ἐπικρυϑή- 4
σεται ἡ περὶ τῆς ψυχῆς διαφωνία. οὐδενὶ ἄρα. εἰ δὲ τοῦτο,

A 9 , , 2 Ο ? e^ ce P1
καὶ ἀκατάληπτός ἐστιν. ὅϑεν οὐδὲ ὁ ἄνθρωπος καταλαμ-
βάνοιτ᾽ ἄν.

Ἵνα δὲ καὶ δῶμεν, ὅτι καταλαμβάνεται ὃ ἄνϑρωπος,
μήποτε οὐκ (àv) ἐνδέχοιτο δεῖξαι, ὅτε ὑπ᾽ αὐτοῦ κρίνεσϑαι
δεῖ τὰ πράγματα. ὃ γὰρ λέγων; ὅτι ὑπ᾽ ἀνθρώπου δεῖ κρέ-
νεσϑαι τὰ πράγματα, ἤτοι ἄνευ ἀποδείξεως τοῦτο λέξει ἢ
μετὰ ἀποδείξεως. οὔτε δὲ μετὰ ἀποδείξεως" δεῖ γὰρ τὴν
ἀπόδειξιν ἀληϑῆ εἶναι καὶ κεκριμένην, διὰ δὲ τοῦτο xol:

5 -
ὑπό τινος xexouuévav. ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔχομεν εἰπεῖν ὁμολο-
ἐ ἡ E] $ - ὃ ᾽ὔ - τς e $2. ἰν
γουμένως, ὑφ᾽ οὗ κριϑῆναι δυνήσεται αὐτὴ ἡ ἀπόδειξις
» 2 e
(ζητοῦμεν γὰρ τὸ κριτήριον τὸ ὑφ᾽ o), οὐ δυνησόμεϑα
τὴν ἀπόδειξιν ἐπικρίνειν, διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ τὸ κριτήριον,
περὶ οὗ ὃ λόγος, ἀποδεικνύναι. εἰ δὲ ἀναποδείκτως λεχϑή-!
σεται, ὅτι ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου δεῖ κρίνεσϑανι τὰ πράγματα,
» ? er 9 er E e bi
ἄπιστον ἔσται, ὥστε οὐχ ἕξομεν διαβεβαιοῦσϑαι, ὅτε τὸ
e τῶ Li yy ? € x RE P D
ὑφ᾽ οὗ κριτήριόν ἐστιν ὃ ἄνθρωπος. ὑπὸ τίνος δὲ καὶ

88 84---86 cf. adv. dogm. I 814---810.

91 τὴν om. Μ 22 μεσήνιον G: messanensem T 81 τὴν post
x«l om. EAB 6 à» add. Bekk. [10 xoi post τοῦτο om. T
15 περὶ MLT (de quo est sermo): {τὸ ὑφ᾽ o6» περὶ EAB ||
λεχϑήσεται ΜΙ (dicetur): ἐλεχϑήσεται EB: ἐλεγχϑήσεται A.
16 κρέίνεσϑαι MEAB: κριϑῆναι 1 18 et 19 ὁ om. EAB

1 X
: TIOTTIISZES9N B. 13
|
κρυϑήσεται; ὅτι τὸ ὑφ᾽ οὗ κριτήριον ὁ ἄνϑρωπός ἐστιν: οὐ
γὰρ δὴ ἀκρίτως τοῦτο λέγοντες πιστευϑήσονται. ἀλλ᾽ εἰ
μὲν ὑπ᾽ ἀνθρώπου. τὸ ξητούμενον συναρπασϑήσεται. εἰ
δ᾽ ὑπὸ ἑτέρου ξῴου, πῶς ἐχεῖνο πρὸς τὴν κρίσιν τοῦ ἄν-
ϑρωποὸν εἶναι τὸ κριτήριον. παραλαμβάνεται: εἶ μὲν γὰρ
ἀκρίτως. οὐ πιστευϑήσεται; εἰ δὲ μετὰ κρίσεως, πάλιν ἐκεῖνο
ὑπό fMwoc ὀφείλει κριϑῆναι. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὑφ᾽ ἑαυτοῦ, μένει
ἡ αὐτὴ ἀτοπία (τὸ ξητούμενον γὰρ διὰ τοῦ ζητουμένου κρι-
ϑήσεται)᾽ εἰ δὲ ὑπὸ ἀνθρώπου, ὁ διάλληλος εἰσάγεται τρό-
πος᾿ εἰ δὲ ὑπό τινος παρὰ ταῦτα: ἄλλου, πάλιν ἐκείνου τὸ
κριτήριον ἀπαιτήσομεν τὸ ὑφ᾽ οὗ, καὶ μέχρις ἀπείρου. καὶ
διὰ τοῦτο ἄρα οὐχ ἕξομεν λέγειν, ὡς ὑπὸ ἀνθρώπου δεῖ
κρίνεσθαι τὰ πράγματα.
— Ἔστω δὲ καὶ πεπιστώσϑω τὸ δεῖν ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου
aen τὰ πράγματα. οὐκοῦν, ἐπεὶ πολλὴ τῶν ἀνϑρώ-
ὧν ἐστὶ διαφορά, πρότερον οἵ δογματικοὶ συμφωνησάτω-
σαν, ὅτι τῷδε τῷ ἀνθρώπῳ δεῖ προσέχειν; εἶθ᾽ οὕτω καὶ
ἡμᾶς αὐτῷ συγκατατίϑεσϑαι κελευέτωσαν. εἰ δ᾽ (Plat. Phaedr.
P 264d. Herodot. vit. Homeri 11) j
a ἔστ᾽ ἂν ὕδωρ τὲ νάῃ καὶ δένδρεα μακρὰ τεϑήλῃ
| — τοῦτο δὴ τὸ τοῦ λόγου — περὶ αὐτοῦ διαφωνήσουσιν, πῶς
ἡμᾶς ἐπείγουσι προπετῶς τινι συγκατατίϑεσθϑαι:; v γὰρ καὶ
λέγωσιν ὃ ὅτι τῷ σοφῷ πιστευτέον; ἐρωτήσομεν αὐτούς, ποίῳ
“σοφῷ. πότερον τῷ κατὰ ᾿Επίκουρον ἢ τῷ κατὰ τοὺς Στωικοὺς
ἢ (τῷ Κυρηναϊκῷ 3» τῷ Κυνικῷ; οὐχ ἕξουσι γὰρ συμφώνως
πεῖν. εἰ δὲ ἀξιώσει τις ἡμᾶς τῆς περὶ τοῦ σοφοῦ ξητήσεως
ἀποστάντας ἁπλῶς τῷ συνετωτέρῳ τῶν ὄντων ἁπάντων πι-
recen, πρῶτον μὲν καὶ περὶ τοῦ τίς συνετώτερός ἐστι
Qv ἄλλων διαφωνήσουσιν, εἶτα κἂν δοϑῇ συμφώνως δύ-

58 89—42 e adv. dogm. I 820—326.

d 24 ἐκεῖνο MLT (ἐπα): ἐκεῖνο πρὸς τὴν κρίσιν EAB 29 τὸ

ὑφ᾽ ob fort. del. 89 πεπιστώσϑω MEAB: πεπιστεύσϑω LT (cre-

datur) 1/2 φιλοσοφήτωσαν EAB 8 αὐτῷ om. T | συγκατα-

ard Scripsi coll. vv.6. 31. p. 66, 11: consentire T : ϑέσϑαι G
ἐρωτήσωμεν L 9add.T (aut cirinaico vel cunico) || evugo-
vovg; L 11 ὄντων G: ἀνθρώπων Kayser: malim addere (καὶ
γεγονότων» coll. v. 14 οὐ 18. 18 909i; Bekk.: concedatur T : δοίη G

LL
Meer ee t,

14 ΠΥΡΡΩΟΝΈΠΩΝ
[
ναῦϑαι ληφϑῆναι, τίς ἐστι τῶν τε ὄντων καὶ τῶν ysyovó-
τῶν συνετώτερος. οὐδ᾽ οὕτως ἔσται πίστεως οὗτος ἄξιος.
ἐπεὶ γὰρ πολλὴ καὶ σχεδὸν ἄπειρός ἐστιν ἐπίτασίς τε καὶ
ἄνεσις κατὰ σύνεσιν, φαμὲν ὅτι τούτου τοῦ ἀνθρώπου ὃν
λέγομεν εἶναι τῶν γεγονότων τε καὶ ὄντων συνετώτερον,
ἕτερον συνετώτερον ἐνδέχεται γενέσϑαι. ὥσπερ οὖν τῷ
A ^ x -
νῦν εἶναι λεγομένῳ φφονιμωτέρῳ τῶν τε ὄντων καὶ τῶν
γεγονότων διὰ τὴν σύνεσιν αὐτοῦ πιστεύειν ἀξιούμεϑα,
οὕτω καὶ τῷ μετ᾽ αὐτὸν ἐσομένῳ συνετωτέρῳ τούτου μᾶλ-
λον [τούτου] χρὴ πιστεύειν. καὶ ἐκείνου γενομένου πάλιν
ἄλλον ἐλπίζειν χρὴ συνετώτερον αὐτοῦ γενήσεσϑαι, κἀκεί-,
vov ἄλλον, καὶ μέχρις ἀπείρου. καὶ ἄδηλον, πότερόν ποτε
συμφωνήσουσιν ἀλλήλοις οὗτοι ἢ διάφωνα λέξουσιν. διό-
περ, κἂν τῶν γεγονότων τε. καὶ ὄντων συνετώτερος εἷναι
ὁμολογηϑῇ τις. ἐπεὶ οὐκ ἔχομεν εἰπεῖν διαβεβαιωτικῶς, Ovi.
οὐδεὶς ἔσται τούτου ἀγχινούστερος (ἄδηλον γάρ). ἀεὶ δεήσει.
τὴν τοῦ μετὰ ταῦτα ἐσομένου συνετωτέρου κρίσιν περι-
μένειν καὶ μηδέποτε συγκατατίϑεσθαι τῷ κρείττονι. ἵνα.
δὲ καὶ κατὰ συγχώρησιν δῶμεν, ὅτι οὐδεὶς τοῦ ὑποτιϑεμέ-
νου συνετοῦ συνετώτερος οὔτε ἔστιν οὔτε ἐγένετο οὔτε
ἔσται, οὐδὲ ὡς πιστεύειν αὐτῷ προσήκει. ἐπεὶ γὰρ μάλιστα
οἵ συνετοὶ φιλοῦσιν ἐν τῇ τῶν πραγμάτων κατασκχευῇ τοῖς
σαϑροῖς παριστάμενον πράγμασιν ὑγιῆ καὶ ἀληϑῆ ταῦτα
δοκεῖν εἶναι ποιεῖν, ὅταν τι λέγῃ οὗτος ὁ ἀγχίνους, οὐκ
εἰσόμεϑα πότερόν ποτε. ὡς ἔχει τὸ πρᾶγμα φύσει, οὕτω
λέγει, ἢ ψεῦδος αὐτὸ ὑπάρχον ὡς ἀληϑὲς παρίστησι καὶ
ἡμᾶς πείϑει φρονεῖν ὡς περὶ ἁληϑοῦς. ἅτε δὴ συνετώτε-
ρος τῶν ἀνθρώπων ἁπάντων ὑπάρχων καὶ διὰ τοῦτο ὑφ᾽
ἡμῶν ἐλέγχεσϑαι μὴ δυνάμενος. οὐδὲ τούτῳ τοίνυν συγ-
καταϑησόμεϑα ὡς ἀληϑῶς τὰ πράγματα κπρίνοντι, διὰ τὸ
οἷόν τε μὲν εἶναι αὐτὸν ἀληϑῆ λέγειν, οἴεσϑαι δ᾽ ὅτι δὶ ὑπερ-
βολὴν ἀγχινοίας τὰ ψευδῆ τῶν πραγμάτων. ὡς ἀληϑῆ βου-

29 συνετωτέρῳ τούτου Τ' (intelligibilior illo): τούτου συν. G-
28 τούτου om. T 80 μετὰ ταῦτα om. T 5/6 ταῦτα εἶναι δοκεῖν,
καὶ ποιεῖν EAB 7 φύσει T (natura): φύσεως G 8. αὐτῷ ἘΛΒ
18 oióv τε μὲν εἶναι Apelt: οἴεσϑαι μὲν GT (propter id, quod.
opinamur quidem) || ἀληϑῆ εἶναι λέγευν EB: ἀληϑῆ εἶναι λέγει A.

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 15

Aóuevog παριστᾶν G φησι λέγει. διὰ ταῦτα μὲν οὖν οὐδὲ
τῷ τῶν ἁπάντων ἀγχινουστάτῳ δοκοῦντι ὑπάρχειν ἐν τῇ
χρίσει τῶν πραγμάτων χρὴ πιστεύειν.

Εἰ δὲ φήσει τις, ὅτι τῇ τῶν πολλῶν συμφωνίᾳ χρὴ
προσέχειν, λέξομεν ὅτι τοῦτ᾽ ἔστι μάταιον. πρῶτον μὲν
γὰρ σπάνιον ἴσως ἐστὶ τὸ ἀληϑές, καὶ διὰ τοῦτο ἐνδέχεται
ἕνα τῶν πολλῶν φρονιμώτερον εἶναι. εἶτα καὶ παντὶ κρι-
τηρίῳ πλείους ἀντιδοξοῦσι τῶν κατ᾽ αὐτὸ συμφωνούντων᾽
οἱ γὰρ ὁποιονοῦν ἀπολιπόντες κριτήριον ἕτερον τοῦ συμ-
φωνεῖσϑαι δοκοῦντος παρά τισιν ἀντιδοξοῦσί τε αὐτῷ καὶ
χατὰ πολὺ πλείους εἰσὶ τῶν περὶ αὐτοῦ συμφωνούντων.
χωρὶς δὲ τούτων. οἵ συμφωνοῦντες ἤτοι ἐν διαφόροις εἰσὶ
διαϑέσεσιν ἢ ἐν μιᾷ. ἐν διαφόροις μὲν οὖν οὐδαμῶς ὅσον
ἐπὶ τῷ λεγομένῳ. πῶς γὰρ ἂν τὰ αὐτὰ ἔλεγον περὶ αὖ-
τοῦ; εἰ δὲ ἐν μιᾷ, ἐπεὶ καὶ ó εἷς ὃ λέγων ἕτερόν τι μίαν
ἔχει διάϑεσιν καὶ οὗτοι πάντες of συμφωνοῦντες, μίαν,
ὅσον ἐπὶ ταῖς διαϑέσεσιν αἷς προσέχομεν οὐδὲ κατὰ πλῆ-
$oc εὑρίσκεται διαφορά τις. διόπερ οὐ χρὴ τοῖς πολλοῖς
προσέχειν μᾶλλον ἢ τῷ ἑνί, πρὸς τῷ καὶ ἀκατάληπτον
εἶναι, καϑάπερ ἐν τῷ τετάρτῳ τρόπῳ τῆς σκέψεως
(I 100—117) ὑπεμνήσαμεν, τὴν κατὰ πλῆϑος διαφορὰν
τῶν κρίσεων, ἀπείρων τῶν κατὰ μέρος ἀνθρώπων ὑπαρχόν-
τῶν καὶ ἡμῶν μὴ δυναμένων ἁπάντων αὐτῶν τὰς κρίσεις
ἐπελϑεῖν καὶ ἀποφήνασϑαι, τί μὲν of πλείους τῶν ἀνϑρώ-
πων ἁπάντων ἀποφαίνονται, τί δὲ οἵ ἐλάττους. καὶ κατὰ τοῦτο
οὖν ἄτοπος ἡ κατὰ τὸ πλῆϑος πρόκρισις τῶν κρινόντων.

Ei δ᾽ οὐδὲ τῷ πλήϑει “προσέξομεν, οὐχ εὑρήσομεν
ὑδένα ὑφ᾽ οὗ κριϑήσεται τὰ πράγματα, καίτοι τοσαῦτα
χατὰ συγχώρησιν δόντες. διόπερ ἐξ ἁπάντων τούτων
ἀκατάληπτον εὑρίσκεται τὸ κριτήριον ὕφ᾽ οὗ κριϑήσεται τὰ
πράγματα.

88 43—44 e» adv. dogm. I 327—334.

18/19 »yo. δεῖ πιστεύειν Α in marg.: δεῖ πιστεύειν in
textu, yo. i zo.im.B 280i—925 συμφ. om. M 24 αὐτῷ om. T
4 τὸ om. EAB | πρόκρισις MEAB: πρόσκρισις L: prelectio T
10 {καὶ κατὰ EAB | δόντες MEAB: διδόντες L

50 τὴν προκειμένην ὑπόϑεσιν. ἀνεπίκριτον ἄρα καὶ ἀκατά-
ὴ 0 μ 0

16 IITPPONEION

ie. ed imag S οὶ

Συμπεριγραφομένων δὲ τούτῳ καὶ τῶν ἄλλων spit
oiov, ἐπεὶ ἕκαστον αὐτῶν ἤτοι μέρος ἢ πάϑος ἢ ἢ ἐνέργημά
ἐστι τοῦ ἀνθρώπου, ἀκόλουϑον μὲν ἦν ἴσως ἐπί τι τῶν
ἑξῆς προϊέναι τῷ λόγῳ, ὡς καὶ περὶ ἐκείνων ἱκανῶς εἰρημένων,
ἐν τούτοις᾽ ἵνα δὲ μηδὲ τὴν εἰδικὴν ὡς πρὸς ἕκαστον ἀν-
τίρρησιν φεύγειν δοκῶμεν. ὀλίγα καὶ περὶ αὐτῶν ἐξ ἐπι-
μέτρου λέξομεν. πρότερον δὲ περὶ τοῦ κριτηρίου τοῦ δὲ οὗ
καλουμένου διαλεξόμεϑα. à

ς΄ περὶ τοῦ δι’ o4.

Πολλὴ μὲν οὖν καὶ ἄπειρος σχεδὸν ἡ περὶ αὐτὸ γέγονε
διαφωνία παρὰ «oig δογματικοῖς᾽ ἡμεῖς δὲ πάλιν τοῦ ἐμ-
μεϑόδου προνοούμενοι φαμὲν ὅτι, ἐπεὶ κατ᾽ αὐτοὺς ἄν-
ϑρωπός ἐστι τὸ ὑφ᾽ οὗ κρίνεται τὰ πράγματα, οὐδὲν δὲ
οὗτος ἔχοι ἂν δι᾿ οὗ κρίνειν δυνήσεται (xo meo καὶ αὐτοὶ
συνομολογοῦσιν) 3 ἢ αἴσϑησιν καὶ διάνοιαν, ἐὰν δείξωμεν,
ὅτι οὔτε δι᾽ αἰσϑήσεως μόνης δύναται κρίνειν οὔτε διὰ
μόνης τῆς διανοίας οὔτε δὶ ἀμφοτέρων. αὐτῶν, συντόμως
πρὸς ἁπάσας τὰς κατὰ μέρος δόξας. εἰρήκαμεν᾽ πᾶσαι γὰρ
δοκοῦσιν εἰς τὰς τρεῖς ταύτας ἀναφέρεσϑαι στάσεις. ἀρξ
μεϑα δὲ ἀπὸ τῶν αἰσϑήσεων. ᾿
Οὐκοῦν ἐπεὶ τινὲς μὲν κενοπαϑεῖν τὰς αἰσϑήσεις φα-
σέν. (οὐδὲν γὰρ ὑποκεῖσϑαι ὧν ἀντιλαμβάνεσϑαι δοκοῦσιν),
of δὲ πάντα ὑποκεῖσϑαι ὑφ᾽ ὧν οἴονται κινεῖσθαι λέγου-
cw, οἵ δὲ τὰ μὲν ὑποκεῖσϑαι, τὰ δὲ μὴ ὑποκεῖσϑαι, τίν!
συγκαταϑησόμεϑα οὐχ ἕξομεν᾽ οὔτε γὰρ τῇ αἰσϑήσει τὴν
διαφωνίαν ἐπικρινοῦμεν.. ἐπεὶ περὶ αὐτῆς ξητοῦμεν, πότε-

ἐπεὶ μηδὲ ἔστιν ἄλλο τι κριτήριον δ οὗ χρὴ κρίνειν κατὰ

ληπτον ἔσται; πότερον κενοπαϑεῖ ἡ αἴσϑησις ἢ καταλαμ-
βάνει τι TL' ᾧ συνεισέρχεται τὸ μὴ δεῖν ἡμᾶς τῇ αἰσϑήσει

8 47 ef adv. dogm. I 263.
88 48—50 c» adv. dogm. I 343—346.

16 προϊέναι T (procedere): ἱέναι G || καὶ om. T | εἰρημέν
Gen. Bekk. 9 οὗτος ἔχοι MLT (hic habeat utique): οὔτ
ἔχοι ΛΒ 6 καταλαμβάνειν ΑΒ — 8 ἀλλ᾽ ἐπίκριτον 1,

;
μόνῃ προσέχειν ἐν τῇ κρίσει τῶν πραγμάτων. περὶ ἧς οὐκ
ἔχομεν εἰπεῖν, εἰ καὶ τὴν ἀρχὴν καταλαμβάνει τι. ἀλλ᾽ ἔστω
κατὰ συγχώρησιν τὰς αἰσϑήσεις ἀντιληπτικὰς εἶναι" οὐδὲν
γὰρ ἧττον καὶ οὕτως ἄπιστοι εὑρεϑήσονται πρὸς τὴν κρί-
σιν τῶν ἐκτὸς ὑποχειμένων πραγμάτων. αἵ γοῦν αἰσϑή-
σεις ὑπεναντίως κινοῦνταν ὑπὸ τῶν ἐκτός, οἷον ἡ γεῦσις
ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ μέλιτος ὁτὲ μὲν πικράζξεται, ὁτὲ δὲ γλυκά-
| fevou, καὶ ἡ ὕρασις τὸ αὐτὸ χρῶμα ὁτὲ μὲν αἱμωπὸν, ὁτὲ δὲ

YIOTTIISZES9N B. ᾿ Tl

| λευκὸν εἶναι (δοκεῖν. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἡ ὄσφρησις ἑαυτῇ συμφωνεῖ"

τὸ γοῦν μύρον ὃ uiv κεφαλαλγικὸς ἀηδὲς εἶναί φησιν, ὃ
δὲ μὴ οὕτως ἔχων ἡδύ. καὶ of ϑεόληπτοι δὲ καὶ οἵ φρε-
᾿ψιτίζοντες ἀκούειν δοκοῦσί τινων διαλεγομένων αὐτοῖς,
ὧν ἡμεῖς οὐκ ἐπακούομεν. καὶ τὸ αὐτὸ ὕδωρ τοῖς μὲν
᾿φλεγμαίνουσιν ἀηδὲς εἶναι δοκεῖ δί ὑπερβολὴν ϑερμότη-
τος, τοῖς δ᾽ ἄλλοις χλιαρόν. πότερον οὖν πάσας τὰς φαν-
τασίας ἀληϑεῖς εἶναι φήσει τις, ἢ τάσδε μὲν ἀληϑεῖς, τάσδε
δὲ ψευδεῖς, ἢ καὶ ψευδεῖς ἁπάσας, εἰπεῖν ἀμήχανον. μη-
δὲν ἡμῶν ἐχόντων κριτήριον ὡμολογημένον δι᾽ οὗ κρινοῦ-
μὲν ὃ προκρίνειν μέλλομεν, ἀλλὰ μηδὲ ἀποδείξεως εὐπο-
|govvrov ἀληϑοῦς cs καὶ κεχριμένης, διὰ τὸ μέχρι νῦν
ξητεῖσϑαι τὸ τῆς ἀληϑείας κριτήριον, δί οὗ καὶ τὴν ἀληϑῆ
ἀπόδειξιν ἐπικρίνεσϑαι προσήκει. διὰ ταῦτα καὶ ὃ ἀξιῶν
) τοῖς μὲν κατὰ φύσιν ἔχουσιν [ἐν τούτοις] πιστεύειν, τοῖς δὲ
παρὰ φύσιν διακειμένοις μηδαμῶς, ἄτοπος ἔσται᾽ οὔτε
γὰρ ἀναποδείκτως τοῦτο λέγων πιστευϑήσεται, οὔτε ἀπό-
δειξιν ἀληϑῆ καὶ κεκριμένην ἕξει διὰ τὰ προειρημένα. εἰ
ὅ μέντοι καὶ συγχωρήσειέ τις τὰς μὲν τῶν κατὰ φύσιν ἐχόν-
τῶν φαντασίας εἶναι πιστάς, τὰς δὲ τῶν παρὰ φύσιν δια-
—xeiuévov ἀπίστους, καὶ οὕτως ἀδύνατος εὑρεϑήσεται ἡ διὰ
τῶν αἰσϑήσεων μόνων κρίσις τῶν ἐκτὸς ὑποκειμένων. ἡ ὅρα-

88 51—56 e decem tropis sumpta (cf. adv. dogm. I 845).

18 inter εἶναι et οὐδὲν spat. 8—101it. habet L 18 τὰς αἰσϑή-

σεις et sivo. —14 ἄπιστοι om. Τ 14 ἧττον EAB: ἡμῶν L: om. M

.sed lae. habet 8—10 lit. vide p. VIII — 14/15 κρίσιν LEABT

- (éudicium): πίστιν Μ 1 πραγμάτων om. T 19 δοκεῖ add. T

(esse putat) cf. p. 68, 22. 69,16 e. à 22 δοκοῦσι GT (putant)

cf. v. 19 26 φήσει τις T. (dicet aliquis): φήσειέτις ὁ 1 ἐν
τούτοις secl. Stephanus 4 ἀληϑῆ (εἶναι καὶ EAB

18 IITPPSjNEISN

σις γοῦν καὶ ἡ κατὰ φύσιν ἔχουσα τὸν (αὐτὸν) πύργον ὃτὲ
μὲν στρογγύλον, ὁτὲ δὲ τετράγωνον εἶναι λέγει, καὶ ἡ γεῦσις τὰ :
αὐτὰ σιτία ἐπὶ μὲν τῶν κεκορεσμένων ἀηδῆ. ἐπὶ δὲ τῶν
πεινώντων ἡδέα φησὶν εἶναι. καὶ 4| ἀκοὴ παραπλησίως τῆς
αὐτῆς φωνῆς νυκτὸς μὲν ὡς εὐμεγέϑους ἀντιλαμβάνεται,
ἡμέρας δὲ «ὧς ἁμαυρᾶς, καὶ ἡ ὄσφρησις ἐπὶ μὲν τῶν
πολλῶν δυσώδη ἐπὶ δὲ τῶν βυρσοδεψῶν οὐδαμῶς τὰ αὐτὰ 1
εἶναι δοκεῖ, καὶ ἡ αὐτὴ ἁφὴ εἰσιόντων μὲν ἡμῶν εἰς
τὸ βαλανεῖον ϑερμαίνεται, ὑπὸ τῆς παραστάδος, ἐξιόντων
δὲ ψύχεται. διόπερ ἐπεὶ καὶ κατὰ φύσιν ἔχουσαι at αἰσϑήσεις j
ἑαυταῖς μάχονται, καὶ ἡ διαφωνία ἐστὶν ἀνεπίκριτος, ἐπεὶ
μὴ ἔχομεν ὡμολογημένον (κριτήριον), δὲ οὗ κρίνεσϑαι δύ- :
νανταῖς τὰς αὐτὰς ἀπορίας ἀκολουϑεῖν ἀνάγκη. καὶ ἄλλα δὲ. :
πλείω μεταφέρειν πρὸς τὴν τούτου κατασκευὴν ἐνδέχεται ix.
τῶν προειρημένων ἡμῖν περὶ τῶν τῆς ἐποχῆς τρόπων. διόπερ,
οὐκ ἂν eim ἀληϑὲς ἴσως τὸ τὴν αἴσϑησιν μόνην δύνασϑαι
κρίνειν τὰ ἐκτὸς ὑποκείμενα. :

Οὐκοῦν ἐπὶ τὴν διάνοιαν μετέλϑωμεν τῷ λόγῳ. οἵ τοίνυν
ἀξιοῦντες τῇ διανοίᾳ μόνῃ προσέχειν ἐν τῇ κρίσει τῶν.
πραγμάτων πρῶτον μὲν ἐκεῖνο οὐκ ἕξουσιν δειενύναι; ὅτι.
καταληπτόν ἐστι τὸ εἶναι διάνοιαν. ἐπεὶ γὰρ ὃ μὲν Γοργίας,
οὐδὲν εἶναι φάσκων οὐδὲ διάνοιαν εἶναί φησι, τινὲς δὲ:
ταύτην ἀποφαίνονται ὑπάρχειν. πῶς οὖν ἐπικρινοῦσι τὴν.
διαφωνίαν; οὔτε γὰρ διανοίᾳ, ἐπεὶ τὸ ζητούμενον συναρ-
πάσουσιν., οὔτε ἄλλῳ τινί οὐδὲν γὰρ ἄλλο εἶναί φασι
κατὰ τὴν ὑπόϑεσιν τὴν νῦν ὑποκειμένην, δ οὗ κρένεται.
τὰ πράγματα. ἀνεπίκριτον à ἄρα καὶ ἀκατάληπτον ἔσται, πό-
τερον ἔστι διάνοια ἢ οὐκ ἔστιν᾽ ᾧ συνεισέρχεται τὸ μὴ
δεῖν μόνῃ τῇ διανοίᾳ προσέχειν ἐν τῇ τῶν πραγμάτων |
κρίσει, τῇ μηδέπω κατειλημμένῃ. ἀλλὰ κατειλήφϑω ἡ Ou
voix, καὶ ὡμολογήσϑω τὸ εἶναι ταύτην καϑ᾽ ὑπόϑεσιν"

88 57—60 c adv. dogm. I 348—352.

9 suppl. coll. p.9,29. 28,7. 18 ὡς om. T 14 ὡς add.
Bekk. 16 μὲν om. AB 90 suppl. e T (manifestum iudicium)
cf. p. 71, 18. 2 xr δύνανται G: poterunt T: δύναται Bekk.
31 οὖν om. A del. Kayser 6 ὡμολογήσϑω Gen.: ὡμολογείσϑω,
G: ὁμολογείσϑω Paris. suppl. 188.

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ B. 19

“λέγω ὅτι οὐ δύναται κρίνειν τὰ πράγματα. εἰ γὰρ μηδ᾽ ἕαυ-
τὴν ἀκριβῶς ὁρᾷ, ἀλλὰ διαφωνεῖ περί, τε τῆς οὐσίας αὑτῆς
χαὶ τοῦ τρόπου τῆς γενέσεως καὶ τοῦ τόπου iv ᾧ ἔστιν.
πῶς ἂν δυνηϑείη τῶν ἄλλων τι ἀκριβῶς καταλαμβάνειν:
διδομένου δὲ καὶ τοῦ τὴν διάνοιαν κριτικὴν εἶναι τῶν
πραγμάτων, οὐχ εὑρήσομεν πῶς κατ᾽ αὐτὴν κρινοῦμεν.
πολλῆς γὰρ οὔσης τῆς κατὰ διάνοιαν διαφορᾶς, ἐπειδὴ
ἑτέρα μέν ἐστιν ἡ Γοργίου διάνοια, xo9" ἥν φησι μηδὲν
εἶναι, ἑτέρα δὲ ἡ ἩΗρακλείτου., xo9' ἣν λέγει πάντα
εἶναι, ἑτέρα δὲ ἡ τῶν λεγόντων τάδε μὲν εἶναι τάδε δὲ μὴ εἶναι,
πῶς ἐπικρίνωμεν τὴν τῶν διανοιῶν διαφορὰν οὐχ ἕξομεν,
οὐδὲ δυνησόμεϑα εἰπεῖν, ὅτι τῇ μὲν τοῦδε διανοίᾳ κατα-
᾿χολουϑεῖν προσήκει, τῇ τοῦδε δὲ οὐδαμῶς. ἤν τε γὰρ δια-
ψοίᾳ τινὶ κρίνειν τολμῶμεν, τῆς διαφωνίας μέρει συγκατα-
τιϑέμενοι τὸ ξητούμενον συναρπάσομεν᾽ ἤν τε ἑτέρῳ τινί,
ψευσόμεϑα ὅτι μόνῃ τῇ διανοίᾳ δεῖ κρίνειν τὰ πράγματα.
λοιπὸν ἐκ τῶν περὶ τοῦ κριτηρίου τοῦ ὑφ᾽ o9 [λε-
gouévov ῥηθέντων (88 22---47) δεικνύναι δυνησόμεϑα,
ὅτι μήτε τὴν ἀγχινουστέραν τῶν ἄλλων διάνοιαν εὑρεῖν
δυνάμεϑα, ὅτι τε ἂν εὕρωμεν τῶν τε γεγενημένων καὶ οὐσῶν
διανοιῶν ἀγχινουστέραν διάνοιαν, ἐπεὶ ἄδηλόν ἐστιν, εἰ πάλιν
ταύτης ἑτέρα ἔσται ἀγχινουστέρα, οὐ δεῖ προσέχειν αὐτῇ, ὅτι
τε κἂν ὑποϑώμεϑα διάνοιαν ἧ ἧς ἐντρεχεστέρα οὐκ ἂν γένοιτο.
οὐ συγχαταϑησόμεϑα τῷ δι᾿ αὐτῆς κρίνοντι, εὐλαβούμενοι
μὴ ψευδῆ τινα λόγον προφερόμενος διὰ τὸ ὀξυτάτης δια-
ψοίας μετεσχηκέναι δύναται ἡμᾶς πείϑειν ὅτι ἔστιν ἀληϑής.
οὐχοῦν οὐδὲ τῇ διανοίᾳ μόνῃ δεῖ κρίνειν τὰ πράγματα.

᾿ς Μείπεται λέγειν ὃ ὅτι δι ἀμφοτέρων. ὃ πάλιν ἐστὶν ἀδύνα-
τον οὐ μόνον γὰρ οὐχ ὁδηγοῦσιν αἵ ἱ αἰσϑήσεις τὴν διάνοιαν
πρὸς κατάληψιν, ἀλλὰ καὶ ἐναντιοῦνται αὐτῇ. ἀμέλει γοῦν
ἐκ τοῦ τὸ μέλι τοῖσδε μὲν πικρὸν τοῖσδε δὲ γλυκὺ φαίνεσϑαι

— 1Ἱ καὶ om. EAB 18 οὔσης i. mg. L 1ὅ λέγουσι EAB
19 τῇ δὲ τοῦδε A (ut etiam Bekk. dubit 90 τολμῶμεν MLT
(ausi fuerimus): δοκῶμεν EAB 22 fort. ψευσόμεϑα (λέγον-
τες) 28 τοῦ primum om. edd. || λεγομένων om. T: λεγομένου
Bekk., idem Paris. suppl. 133 2925 τῶν ἄλλων om. T 97 πά-
Jw om. T 32 ἔστιν ἀληϑής MEABT (quod sit vera): ἀληϑής
ἔστιν L 2 γὰρ om. EAB

θ4

80 IITPPONEION

ὁ μὲν Δημόκριτος ( 184 Diels) ἐ ἔφη μήτε γλυκὺ αὐτὸ
εἶναι μήτε πικρόν, ὃ δὲ Ἡράκλειτος ἀμφότερα. καὶ
ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσϑήσεών τε καὶ αἰσθητῶν ὃ αὐτὸς λόγος.
οὕτως ἀπὸ τῶν αἰσϑήσεων ὁρμωμένη ἡ διάνοια διάφορά v&
καὶ μαχόμενα ἀποφαίνεσϑαι ἀναγκάζεται. τοῦτο δὲ ἀλλό-
τριόν ἐστι κριτηρίου καταληπτικοῦ. εἶτα κἀκεῖνο λεκτέον"
ἤτοι πάσαις ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ ταῖς πάντων διανοίαις κρι-
νοῦσι τὰ πράγματα ἢ τισίν. ἀλλ᾿ εἰ μὲν πάσαις λέξει τις.
ἀδύνατα ἀξιώσει τοσαύτης μάχης ἐν ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ ταῖς
διανοίαις ἐμφαινομένης. ἄλλως τε καὶ ἐπεὶ τῆς Γοργίου
διανοίας ἀπόφασίς ἐστι τὸ μὴ δεῖν μήτε αἰσϑήσει μήτε
διανοίᾳ προσέχειν, περιτραπήσεται ὃ λόγος. εἰ δὲ τισίν,
πῶς κρινοῦσιν ὅτι ταῖσδε μὲν ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ «τῇδε
τῇ διανοίᾳ προσέχειν δεῖ, ταῖσδε δὲ oU, μὴ ἔχοντες κριτή-
ριον ὡμολογημένον, δί οὗ τὰς διαφόρους αἰσϑήσεις τε καὶ
διανοίας ἐπικρινοῦσιν; ἢν δὲ λέγωσιν, ὅτι τὰς αἰσϑήσεις καὶ
τὰς διανοίας τῇ διανοίᾳ καὶ ταῖς αἰσϑήσεσι κρινοῦμε

d ευδοιίων s.» τισὶ δὲ μή, τὸ ξητούμενον συναρπάζουσιν᾽
περὶ γὰρ τοῦ εἰ δύναταί τις διὰ τούτων κρίνειν ζητοῦμεν.
εἶτα κἀκεῖνο ῥητέον. ὅτι ἤτοι ταῖς αἰσϑήσεσι τάς τε αἰσϑήσει

καὶ τὰς διανοίας κρινοῦσιν, ἢ ταῖς διανοίαις τάς ve αἰσϑήσεις
καὶ τὰς διανοίας, ἢ ταῖς τὲ αἰσϑήσεσι τὰς αἰσϑήσεις καὶ
ταῖς διανοίαις τὰς διανοίας, ἢ ταῖς μὲν αἰσϑήσεσι τὰς διανοίας.
τῇ δὲ διανοίᾳ τὰς αἰσϑήσεις. εἰ μὲν οὖν ταῖς αἰσϑήσεσιν ἢ
τῇ διανοίᾳ ἀμφότερα κρίνειν ἐθελήσουσιν, οὐκέτι Óv αἷ-
σϑήσεως καὶ διανοίας κρινοῦσιν, ἀλλὰ δὲ ἑνὸς τούτων, ὅπερ
ἂν ἕλωνται καὶ παρακολουϑήσουσιν αὐτοῖς αἵ ἔμπροσϑεν

10 καταληπτοῦ EAB 11 διανοίαις T (intellectibus) : Jag di
νίαις ἃ 18 xol fs edd. 14 διανοίαις MLT (intellectibus):
διαφωνίαις EAB 17 τῇδε add. Bekk.: ταῖς διανοίαις Kayser
21 χρινοῦμεν LMT (iudicabimus): κρενούμενον EAB || post xot-
νοῦμεν L hab. spat. 80, M 25 lit.: wt quibus quoque conce-
damus, quibusdam vero non T, unde sic fere suppleam (ὥστε
τισὶ μὲν συγκατατίϑεσϑαιν 93 τοῦ EAB: τούτου L:v..... M
de hoc 'T | τούτων 'T (per hos): τοῦτο ἃ 24 αἰσϑήσεις om. EB
exp. A. 25 κρινοῦσιν T. (iudicabunt) cf. v. 80: κρίνετε MEAB:
κρίνεται L 9ρὴ--- 97 διανοίαις om. 7 26 τε om. EABT
26 τὰς “Ὁ αὐραπὸρ 1s 97 αἰσϑήσεσι om. M 80 κρινοῦσιν Gi
iudicabunt Τ'

| : TIIOTTIIQZESN B. 81

εἰρημέναι ἀπορίαι. εἰ δὲ ταῖς αἰσϑήσεσι τὰς αἰσϑήσεις
καὶ τῇ διανοίᾳ τὰς διανοίας ἐπικρινοῦσιν, ἐπειδὴ μάχονται
αἱ αἰσϑήσεις αἰσϑήσεσι καὶ διάνοιαι διανοίαις, ἥντινα ἂν
ἄβωσιν ἀπὸ τῶν μαχομένων αἰσϑήσεων πρὸς τὴν κρίσιν
τῶν ἄλλων αἰσϑήσεων, τὸ ζητούμενον συναρπάσουσιν᾽ μέ-
90g γὰρ τῆς διαφωνίας ὡς πιστὸν ἤδη λήψονται πρὸς τὴν
τῶν ἐπ᾽ ἴσης αὐτῷ ζητουμένων ἐπίκρισιν. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ
ἐπὶ τῶν διανοιῶν λόγος. εἰ δὲ ταῖς μὲν αἰσϑήσεσι τὰς δια-
γοίας ἐπικρινοῦσι, τῇ διανοίᾳ δὲ τὰς αἰσϑήσεις, ὃ διάλ-
ληλος εὑρίσκεται τρόπος, καϑ' Ov, ἵνα μὲν αἵ αἰσϑήσεις
ἐπικριϑῶσι. δεῖ προκεκρίσϑαι τὰς διανοίας, ἵνα δὲ αἱ διά-
ψοιαν δοκιμασϑῶσι, χρὴ προδιευκρινεῖσϑαι τὰς αἰσϑήσεις.
ἐπεὶ οὖν μήτε ὑπὸ τῶν ὁμογενῶν τὰ ὁμογενῆ κριτήρια
δύναται ἐπικρίνεσϑαι μήτε ὑπὸ fvóg γένους ἀμφότερα τὰ
γένη μήτε ὑπὸ τῶν ἕτερογενῶν ἐναλλάξ, οὐ δυνησόμεϑα
προκρίνειν διάνοιαν διανοίας ἢ αἴσϑησιν αἰσϑήσεως. διὰ
JE τοῦτο οὐδὲ ἕξομεν διὰ τίνος κρινοῦμεν᾽ εἰ γὰρ μήτε
πάσαις ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ ταῖς διανοίαις κρίνειν δυνησό-
μεϑα, μήτε εἰσόμεϑα ποίαις μὲν δεῖ κρίνειν, ποίαις δὲ μή,
οὐχ ἕξομεν δι᾿ οὗ κρινοῦμεν τὰ πράγματα. ὥστε καὶ διὰ
ταῦτα ἀνύπαρατον ἂν εἴη τὸ κριτήριον τὸ δι᾽ οὗ.

à € περὶ τοῦ xo" Q.

— Ἴδωμεν οὖν ἑξῆς περὶ τοῦ κριτηρίου καϑ᾽ ὃ κρένεσϑαι
λέγουσι τὰ πράγματα. πρῶτον τοίνυν ἐκεῖνο ἔστιν εἰπεῖν
περὶ αὐτοῦ, ὅτι (...... Σ ἀνεπινόητός ἐστιν ἡ φαντασία.
λέγουσι γὰρ (Stoic. fr. I 484 Arn.) φαντασίαν εἶναι

τύπωσιν ἐν ἡγεμονικῷ. ἐπεὶ οὖν ἡ ψυχὴ καὶ τὸ ἣγε-

8 70 c» adv. dogm. I 370—379

᾿ς 6 συναρπάζουσι ΛΒ 11 invenietur T — 129 τὰς — 18
προδι. om. M 18 προδιευκρινεῖσϑαι EAB: προδιακρίνεσϑαι L:
prius declarari T — 18 δύνασϑαι EAB 28 καϑ᾽ ὃ κριτηρίου
EAB 24 τε post εἰπεῖν add. EAB — 35 περὶ αὐτοῦ ὅτι &
om. L spatio versus (circiter 30 lit.) libero || &vszivómnvós
om. «) LT (nom intelligibilis) cf. p. 80,17: νοητός post spa-
um 4 fere lit. vacuum M: ἀπερινόητός EAB; lacunam sic
re expleverim: ὅτι (o μόνον ἀκατάληπτος;, ἀλλὰ xal» &v-
᾿ἐπινόητος coll. p. 61, 19. 248, 118qq. || £órw om. M

Sextus Empiricus I ; 6

89 IITPPONEION

μονιεκὸν πνεῦμά ἐστιν ἢ λεπτομερέστερόν τι πνεύ-
ματος; ὡς φασίν, οὐ δυνήσεταί τις τύπωσιν ἐπινοεῖν ἐν αὐτῇ
οὔτε κατ᾽ εἰσοχὴν καὶ ἐξοχήν, ὡς ἐπὶ τῶν σφραγίς
δων ὁρῶμεν, οὔτε κατὰ τὴν τερατολογουμένην ἕτε-
Qoo Tid v οὐ γὰρ ἂν μνήμην τοσούτων ἀναδέξαιτο Oso-
φημάτων ὅσα συνίστησι τέχνην; ἐν ταῖς ἐπιγινομέναις τε:
φοιώσεσι τῶν προὐποκειμένων ἀπαλειφομένων. εἰ μέντοι
καὶ ἐπινοηϑῆναι δύναιτο ἣ φαντασία, ἀκατάληπτος ἔσταν
ἐπεὶ γὰρ πάϑος ἐστὶν ἡγεμονικοῦ. τὸ δὲ ἡγεμονικὸν
καταλαμβάνεται. ὡς ἐδείξαμεν, οὐδὲ τὸ πάϑος αὐτοῦ πκατα-
ληψόμεϑα. εἶτα εἰ καὶ δοίημεν, ὅτι καταλαμβάνεται ἡ gov.
veía, οὐ δύναται κρίνεσϑαι [καὶ] κατ᾽ αὐτὴν τὰ πράγματα
οὐ γὰρ δι᾽ ἑαυτῆς ἐπιβάλλει τοῖς ἐκτὸς καὶ (δι᾿ αὐτῆς» φαν:
τασιοῦται ἡ διάνοια, ἃ ὡς φαδίν, ἀλλὰ διὰ τῶν αἰσϑήσεων, ἃ
δὲ αἰσϑήσεις τὰ μὲν ἐκτὸς ὑποκείμενα οὐ καταλαμβάνουσιν
μόνα δέ, εἰ ἄρα, τὰ ἑαυτῶν πάϑη. καὶ ἡ φαντασία οὖν roi
πάϑους τῆς αἰσϑήσεως ἔσται, ὅπερ διαφέρει τοῦ ἐκτὸς
ὑποκειμένου" οὐ γὰρ τὸ αὐτό ἐστι τὸ μέλι τῷ γλυκάξε:
σϑαί με καὶ τὸ ἀψίνϑιον τῷ πικράξεσϑαι, ἀλλὰ διαφέρει
εἰ δὲ διαφέρει τοῦτο τὸ πάϑος τοῦ ἐκτὸς ὑποκειμένου, 1
φαντασία ἔσται οὐχὶ τοῦ ἐκτὸς ὑποκειμένου, ἀλλ᾽ ἕἑτέρο
τινὸς διαφέροντος αὐτοῦ. εἰ οὖν κατὰ ταύτην κρίνει
διάνοια, φαύλως κρένει καὶ οὐ κατὰ τὸ ὑποκείμενον. διό
περ ἄτοπόν ἐστι τὸ κατὰ τὴν φαντασίαν τὰ ἐκτὸς κρίνε
σϑαι λέγειν. ἀλλ᾿ οὐδὲ τοῦτο ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι 14 ψυχ!
καταλαμβάνει διὰ τῶν αἰσϑητικῶν παϑῶν τὰ ἐκτὸς ὑπο
κείμενα; διὰ τὸ ὅμοια τὰ πάϑη τῶν αἰσϑήσεων εἶναι »
ἐχτὸς ὑποκειμένοις. πόϑεν γὰρ εἴσεται ἡ διάνοια, εἰ ὅμο
ἐστι τὰ πάϑη τῶν αἰσϑήσεων τοῖς αἰσϑητοῖς, μήτε αὖτ’
τοῖς ἐκτὸς ἐντυγχάνουσα, μήτε τῶν αἰσϑήσεων αὐτῇ τὴ
φύσιν αὐτῶν δηλουσῶν ἀλλὰ τὰ ἑαυτῶν máO«, καϑάπε

88 72—75 co adv. dogm. I 354—358.

90 κατὰ del. Arnim, at cf. p. 271, 8. 32 ἐπιγενομέναις ΑἹ
ὅ ὃ 1, 6 δύνασϑαι L | p del. Bekk. 7 δι’ αὐτῆ g add. e^
(per eam intellectus apprehendit) 18 πικράξεσϑαί (us» MÀ
14 εἰ δὲ διαφέρει om. EAB | 17 φαῦλος], 18 ἔσται EAB
αἰσϑητικῶν — 291 τῶν om. EAB

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 88
ἐκ τῶν τρόπων τῆς ἐποχῆς ἐπελογισάμην. ὥσπερ γὰρ Ó
ἀγνοῶν μὲν Σωκράτην, εἰκόνα δὲ τούτου ϑεασάμενος οὐκ
οἶδεν, εἰ ὁμοία ἐστὶν ἡ εἰκὼν τῷ Σωκράτει, οὕτω καὶ ἡ
διάνοια τὰ μὲν πάϑη τῶν αἰσϑήσεων ἐποπτεύουσα, τὰ
JE ἐκτὸς μὴ ϑεωροῦσα, οὐδὲ εἰ ὅμοιά ἐστι τὰ τῶν αἰσϑή-
σεῶν πάϑη τοῖς ἐκτὸς ὑποκειμένοις εἴσεται. οὐδὲ καϑ'
ὁμοίωσιν ἄρα δυνήσεται ταῦτα κρίνειν κατὰ τὴν φαντα-
σίαν. ἀλλὰ δῶμεν κατὰ συγχώρησιν, πρὸς τῷ ἐπινοεῖ-
σϑαι τὴν φαντασίαν καὶ καταλαμβάνεσθαι, ἔτι καὶ ἐπι-
δεχτικὴν εἶναι τοῦ κρίνεσϑαι κατ αὐτὴν τὰ πράγματα,
(αἰτον τοῦ λόγου πᾶν τὸ ἐναντίον ὑπομνήσαντος. οὐκοῦν
ἤτοι πάσῃ φαντασίᾳ πιστεύσομεν (xol κατ αὐτὴν ἐπικρι-
νοῦμεν, ἤ τινι. ἀλλ᾽ εἰ μὲν πάσῃ, δῆλον ὅτι καὶ τῇ Ξενιά-
δου φαντασίᾳ πιστεύσομεν», καϑ' ἣν ἔλεγε πάσας τὰς φαν-
τασίας ἀπίστους εἶναι, καὶ περιτραπήσεται ὃ λόγος
εἰς τὸ μὴ εἶναι πάσας τὰς φαντασίας ὥστε καὶ xor αὐτὰς
οίνεσϑαι δύνασϑαν τὰ πράγματα. εἰ δέ τισιν. πῶς ἐπι-
ἰρυνοῦμεν ὅτι ταῖσδε μὲν ταῖς φαντασίαις πιστεύειν προ-
σήχει, ταῖσδε δὲ ἀπιστεῖν; εἰ μὲν γὰρ ἄνευ φαντασίας, δώ-
Gc viv, ὅτι παρέλκει ἡ φαντασία πρὸς τὸ κρίνειν, εἶγε
χωρὶς αὐτῆς κρίνεσϑαι δύνασϑαι [τὰ] πράγματά τινα λέ-
ξουσιν᾽ εἰ δὲ μετὰ φαντασίας, πῶς λήψονται τὴν φαντα-
σίαν, ἣν παραλαμβάνουσι πρὸς τὴν τῶν ἄλλων φαντασιῶν
ἰρίσιν; ἢ πάλιν αὐτοῖς ἄλλης φαντασίας δεήσει πρὸς τὴν
χρίσιν τῆς ἕτέρας φαντασίας, καὶ εἰς τὴν ἐκείνης κρίσιν

— 80 οὐδὲν: εἰ δὲ EAB 91 εἴσεται ML: πόϑεν γὰρ εἴσεται
ἡ διάνοια; παρ᾽ αὐτοῖς" EAB. 92 τὴν om. ΑΒ 88 τῷ MT (cum
60 quod intelligitur): τὸ LEAB 93. τοῦτο EAB 4-- 4" suppl. e
| (aut omni fantasiwe credemus et. secundum ipsam iudicabimus
ul alicui, set si omni quidem manifestum est (quia et zeniade
antasie credemus secundum quam dicebat). cf. p. 60,18. 215,1.
211,23. 6 εἶναι {πιστὰς πάσας Stephanus | καὶ om. T, fort.
Xr. μὴ 11 τὰ secl. (τινα deleverat Bekk.): aliquas res T 19
πῶς — 14 φαντασίας transp. post 14 δεήσειν EAB 1 τῆς
ἕτέρας φαντασίας T (secunde fantasie) cf. p. 11,13: τῶν ἄλλων
φαντασιῶν G: del. Pappenheim
y 6 τὸς

84 IITPPONEIOGN

LU M , LA
ἄλλης, καὶ εἰς ἄπειρον. ἀδύνατον δὲ ἄπειρα ἐπικρῖναι"
ἀδύνατον ἄρα εὑρεῖν, ποίαις μὲν φαντασίαις ὡς κριτηρίοις e
δεῖ χφῆσϑαι, ποίαις δὲ οὐδαμῶς. ἐπεὶ οὖν, κἂν δῶμεν ὅτι
κατὰ τὰς φαντασίας δεῖ κρίνειν τὰ πράγματα, ἕξκατέρωϑεν
περιτρέπεται ὃ λόγος, καὶ ἐκ τοῦ πᾶσι πιστεύειν καὶ ἐκ τοῦ
τισὶ μὲν πιστεύειν ὡς κριτηρίοις, τισὶ δὲ ἀπιστεῖν, συνάγε-
ται τὸ μὴ δεῖν τὰς φαντασίας πρὸς τὴν κρίσιν τῶν πραγμά-
τῶν ὡς κριτήρια παραλαμβάνειν.
Ταῦτα μὲν ἀρκεῖ νῦν εἰπεῖν ὡς ἐν ὑποτυπώσει καὶ

1 A , tom s! ^ / ,

πρὸς τὸ κριτήριον καϑ' ὃ χρένεσϑαν và πράγματα ἐλέγετο.
εἰδέναι δὲ χρή, ὅτι οὐ πρόκειται ἡμῖν ἀποφήνασϑαι, ὅτι
ἀνύπαρκτόν ἐστι τὸ κριτήριον [τὸ] τῆς ἀληϑείας (τοῦτο
M , $44? ' r 1 M m "
yào δογματικόν)" ἀλλ᾽ ἐπεὶ of δογματικοὶ πυϑανῶς δοκοῦσι
κατεσκξυακέναι, ( ὅτι ἔστι τε κριτήριον ἀληϑείας, ἡμεῖς αὖ-
τοῖς πιϑανοὺς δοκοῦντας εἶναι λόγους ἀντεϑήκαμεν, οὔτι
ὅτε ἀληϑεῖς εἰσι διαβεβαιούμενοι οὔτε ὅτε πιϑανώτεροι
τῶν ἐναντίων. ἀλλὰ διὰ τὴν φαινομένην ἴσην πυϑανότητι
τούτων Tt τῶν λόγων καὶ τῶν παρὰ τοῖς δογματικοῖς κεὶ
μένων τὴν ἐποχὴν συνάγοντες.

η΄ περὶ ἀληϑοῦς καὶ ἀληϑείας.

Εἰ μέντοι καὶ δοίημεν καϑ'᾽ ὑπόϑεσιν εἶναί τι τῆς ἀληϑείαι
κριτήριον, ἄχρηστον εὑρίσκεται καὶ μάταιον, ἐὰν ὑπομνήσ "

συστάσει A οὐσίᾳ jn ἐπεὶ τὸ uiv TC
ἀσώματόν ἐστιν (ἀξίωμα γάρ ἐστι καὶ λεκτόν), ἡ
ἀλήϑεια σῶμα (ἔστι γὰρ ἐπιστήμη πάντων ἀληϑᾶ ἶ
ἀποφαντική, ἡ δὲ ἐπιστήμη πὼς ἔχον ἡγεμονικὸι
ὥσπερ καὶ ἡ πὼς ἔχουσα χεὶρ πυγμή, τὸ δὲ ἡγεμο
νικὸν σῶμα' ἔστι γὰρ xav αὐτοὺς πνεῦμα)" συ"

88 81-- 88 c» ad. dogm. I 38—42.

20 πᾶσι GT (omnibus): πάσῃ edd. 97 τὸ secl. 99 τι ΜΙ
(aliquod): τὸ EAB || αὐτοῖς LT (eis): αὐτοὺς MEAB 115" (76)
πως Kayser "Ἢ

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 85

στάσει δέ. ἐπεὶ τὸ μὲν ἀληϑὲς ἁπλοῦν τί ἐστιν, οἷον
ἐγὼ διαλέγομαι’ . ἡ δὲ ἀλήϑεια ἀπὸ Sod v. «ἀλη-
ϑῶν γνώσεων συνίσταται" δυνάμει δέ, ἐπεὶ ἡ μὲν
ἀλήϑεια ἐπιστήμης ἔχεται, τὸ δὲ ἀλῆθις οὐ πάντως.
διόπερ τὴν μὲν ἀλήϑειαν ἐν μόνῳ σπουδαίῳ φασὶν
ἷναι, τὸ δὲ ἀληϑὲς καὶ ἐν φαύλῳ᾽ ἐνδέχεται γὰρ
τὸν φαῦλον ἀληϑὲές τι εἰπεῖν. ταῦτα μὲν of δογματικοί.
ἡμεῖς δὲ πάλιν τῆς κατὰ τὴν συγγραφὴν προαιρέσεως στοχα-
ὕμενοι πρὸς μόνον τὸ ἀληϑὲς νῦν τοὺς λόγους ποιησόμεϑα,
ἐπεὶ συμπεριγράφεται τούτῳ καὶ ἡ ἀλήϑεια, σύστημα τῆς
τῶν ἀληϑῶν γνώσεως εἶναι λεγομένη. πάλιν δέ, ἐπεὶ
v λόγων of μέν εἰσι καϑολικώτεροι; δ ὧν αὐτὴν τὴν ὑπό-
r τοῦ ἀληϑοῦς κινοῦμεν, of δὲ εἰδικοί (quae exponun-
adv. dogm. II 69—139), δὲ ὧν δείκνυμεν, ὃ ὅτι οὐκ ἔστιν

ἐν φωνῇ τὸ ἀληϑὲς ἢ ἐν λεκτῷ ἢ ἐν τῇ κινήσει, τῆς δια-
᾿ fag, τοὺς καϑολικωτέρους ἐκϑέσϑαι μόνους ὡς πρὸς τὸ πα-
ρὸν ἀρκεῖν ἡγούμεϑα. ὥσπερ γὰρ τείχους ϑεμελίῳ κατ-
ἐνεχϑέντι καὶ τὰ ὑπερκείμενα πάντα συγκαταφέρεται, οὕτω
e τοῦ ἀληϑοῦς ὑποστάσει διατρεπομένῃ καὶ αἵ κατὰ ué-

ος τῶν δογματικῶν εὑρεσιλογίαι συμπεριγράφονται.

9 εἰ ἔστι τι φύσει ἀληϑές.
Διαφωνίας τοίνυν οὔσης περὶ τοῦ ἀληϑοῦς παρὰ τοῖς
ματικοῖς, ἐπεί τινες μέν φασιν εἶναί τι ἀληϑές, τινὲς
δὲ “μηδὲν εἶναι ἀληϑές, οὐκ ἐνδέχεται τὴν διαφωνίαν ἐπι-
χρῖναι, ἐπειδὴ ὃ λέγων εἶναί τι ἀληϑὲς οὔτε ἄνευ ἀπο-
δείξεως τοῦτο λέγων πιστευϑήσεται διὰ τὴν διαφωνίαν" ἤν
& καὶ ἀπόδειξιν βούληται φέρειν, ἣν μὲν ψευδῆ ταύτην
εἶναι συνομολογήσῃ,. ἄπιστος ἔσται, ἀληϑῆ δὲ τὴν ἀπό-
δειξιν εἶναι λέγων εἰς τὸν διάλληλόν τε ἐμπίπτει λόγον καὶ

85 e» adv. dogm. II 15—16.

14 τὸ uà» MEAB: μὲν τὸ 1, 16 γνώσεων T (a multis
veris cognitionibus) : γνώσεως G 21 τὴν om. EAB . 22 τοῦ
óyov EAB 28 μόνους G: λόγους T (rationes) 82 συμπεπτώ-
σιν sed in marg. yg. συμπεριγράφονται Μ 5 producere 'T
jeut saepius 6 πιστὰ L

86 IITPPONEION

ἀπόδειξιν αἰτηϑήσεται {τοῦ ἀληϑῆ αὐτὴν ὑπάρχειν, καὶ

LA 1 , ? 9 , ji ü d
ἐκείνης ἄλλην, καὶ μέχρις ἀπείρου. ἀδύνατον δὲ ἄπειρα
? . ? , » — M er » 9 X
ἀποδεῖξαι᾽ ἀδύνατον ἄρα γνῶναι καὶ ὅτι ἔστι τι ἀληϑές.
καὶ μὴν τό "v, ὅπερ φασὶν εἶναι πάντων γενικώτατον, ἤτοι
ἀληϑὲς ἢ ψεῦδός ἐστιν ἢ οὔτε ψεῦδος οὔτε ἀληϑές, ἢ καὶ
ψεῦδος καὶ ἀληϑές. εἰ μὲν οὖν ψεῦδος αὐτὸ εἶναι φ
σουσιν, ὁμολογήσουσιν, ὅτι πάντα ἐστὶ ψευδῆ. ὥσπερ ydg,

D.
: : e
ἐπεὶ τὸ ξῷον ἔμψυχόν ἐστι, καὶ πάντα và ξῷα và κατὰ
μέρος ἔμψυχά ἐστιν, οὕτως, εἰ τὸ γενικώτατον πάντων (τι
“τι᾽) ψεῦδός ἐστι, καὶ πάντα τὰ κατὰ μέρος ἔσται ψευδῆ καὶ
οὐδὲν ἀληϑές. ᾧ συνεισάγεται τὸ μηδὲν εἶναι ψεῦδος"
καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ ἱπάντα ἐστὶ ψευδῆ᾽ καὶ τὸ ᾿ἔστι τι ψεῦ-
δος᾽ τῶν πάντων καϑεστὼς ψεῦδος ἔσται. εἰ δὲ ἀληϑές
ἐστι τό "ww, πάντα ἔσται ἀληϑῆ᾽ ᾧ συνεισάγεται πάλιν τὸ
δὲ ἶ , , » , "T m E MUR. / , Ἢ
μηδὲν εἶναι ἀληϑές, εἴγε καὶ αὐτὸ τοῦτο τὶ ὑπάρχον (λέγε
δὲ τὸ μηδὲν εἶναι ἀληϑές) ἀληϑές ἐστιν. εἰ δὲ καὶ ψεῦ-
δός ἐστι καὶ ἀληϑὲς τό "rU, ἕκαστον τῶν κατὰ μέρος καὶ
»" e
ψεῦδος ἔσται καὶ ἀληϑές. ἐξ ov συνάγεται τὸ μηδὲν φύ-
ce, εἶναι ἀληϑές᾽ τὸ γὰρ φύσιν ἔχον τοιαύτην ὥστε
E 3 — M

ἀληϑὲς εἶναι, πάντως οὐκ Qv εἴη ψεῦδος. εἰ δ᾽ οὔτε ψεῦδός
? “ 9 , p nA ς - er ' / M
ἐστιν οὔτε ἀληϑές τό “τι᾽, ὁμολογεῖται ὅτε καὶ πάντα τὰ
ἐπὶ μέρους μήτε ψευδῆ μήτε ἀληϑῆ εἶναν λεγόμενα οὐκ
» D Teo 1 H x: * 5 ᾽ 4 τῆς H
ἔσται ἁληϑῆ. καὶ διὰ ταῦτα μὲν ovv ἄδηλον ἡμῖν ἔσται,
ἊΨ , , 1 , » , L4 7
εἰ ἔστιν ἀληϑές. πρὸς τούτοις ἤτοι φαινόμενά ἐστι uó:
νον τὰ ἀληϑῆ, ἢ ἄδηλα μόνον, ἤ τῶν ἀληϑῶν τὰ μὲν
ἄδηλά ἐστι, τὰ δὲ φαινόμενα᾽ οὐδὲν δὲ τούτων ἐστὶν ἀλη:
ϑές, ὡς δείξομεν. οὐδὲν ἄρα ἐστὶν ἀληϑές. εἰ μὲν οὖν
^ , Mj IH

φαινόμενα μόνον ἐστὶ τὰ ἀληϑῆ, ἤτοι πάντα τὰ φαινῦ-
μενα λέξουσιν εἶναι ἀληϑῆ ἢ τινά. καὶ εἰ μὲν πάντα,
περιτρέπεται ὃ λόγος᾽ φαίνεται γάρ τισι τὸ μηδὲν εἶναι

88 86—87 c» adv. dogm. II 32—836.
88 88—93 co adv. dogm. II 17—831.

S add. Bekk. 14 πάντα ἐστὶ T (omnia sunt): πάντες iot
EAB: πάντες ἔσται M: ἔστι πάντα L 18 οὐ 27 ψεῦδος
Bekk.: ψευδές G 19 τι M: om. LEABT 20 addam μέροι
vel τι post καϑεστὼς | τῶν--- ψεῦδος om. T 29 εἴγε — 38 εἶνα
ἀληϑές om. EAB 81 ἔστι τι ἀληϑές cf. vv. 1. 8. 10. p. 78, 17.

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. . 81

ἀληϑές. εἰ δέ τινα, ἀνεπικρίτως μὲν οὐ δύναταί τις λέ-
ye, ὅτι τάδε μέν ἐστιν ἀληϑῆ, τάδε δὲ ψευδῆ, κριτηρίῳ δὲ
| ὥμενος ἤτοι φαινόμενον εἶναι λέξει τοῦτο τὸ πριτήριον
ἢ ἄδηλον. καὶ ἄδηλον μὲν οὐδαμῶς μόνα γὰρ ὑπόκει-
αι νῦν ἀληϑῆ τὰ φαινόμενα. εἰ δὲ φαινόμενον, ἐπεὶ
ξητεῖται, τίνα μὲν φαινόμενά ἐστιν ἀληϑῆ, τίνα δὲ ψευδῆ,
καὶ τὸ λαμβανόμενον φαινόμενον πρὸς τὴν κρίσιν τῶν
φαινομένων πάλιν ἑτέρου δεήσεται κριτηρίου φαινομένου,
χἀχκεῖνο ἄλλου, καὶ μέχρις ἀπείρου. ἀδύνατον δὲ ἄπειρα
ἐπικρίνειν" ἀδύνατον ἄρα καταλαβεῖν, εἰ φαινόμενά ἐστι
μόνον τὰ ἀληϑῆ. ὁμοίως δὲ καὶ ὁ λέγων τὰ ἄδηλα μό-
vov εἶναι ἀληϑῆ πάντα μὲν οὐ λέξει εἶναι ἀληϑῆ (οὐ γὰρ
χαὶ τὸ ἀρτίους εἶναι τοὺς ἀστέρας ἀληϑὲς εἶναι λέξει ἢ τὸ
περιττοὺς τούτους ὑπάρχειν)" εἰ δέ τινα, τίνι κρινοῦμεν,
ὅτι τάδε μὲν và ἄδηλά ἐστιν ἀἁληϑῆ, τάδε δὲ ψευδῆ; φαι-
vouévo μὲν γὰρ οὐδαμῶς᾽ εἰ δὲ ἀδήλῳ, ἐπεὶ ζητοῦμεν, τίνα
τῶν ἀδήλων ἐστὶν ἀληϑῆ καὶ τίνα ψευδῆ. δεήσεται καὶ
τοῦτο τὸ ἄδηλον ἀδήλου ἑτέρου τοῦ ἐπικρινοῦντος αὐτό,
κἀκεῖνο ἄλλου, καὶ μέχρις ἀπείρου. διόπερ οὐδὲ ἄδηλα
μόνον ἐστὶ τἀληϑῆ. λείπεται λέγειν, ὅτι τῶν ἀληϑῶν τὰ
μέν ἐστι φαινόμενα, τὰ δὲ ἄδηλα" ἔστι δὲ καὶ τοῦτο ἄτο-
πον. ἤτοι γὰρ πάντα τά τε φαινόμενα καὶ τὰ ἄδηλά ἐστιν
ἀληϑῆ, ἤ τινα φαινόμενα καί τινα ἄδηλα. εἰ μὲν οὖν
πάντα, πάλιν περιτραπήσεται ὃ λόγος, ἀληϑοῦς εἶναι δὲ-
δομένου καὶ τοῦ μηδὲν εἶναι ἀληϑές, λεχϑήσεταί τε ἀλη-
ϑὲς καὶ τὸ ἀρτίους εἶναι τοὺς ἀστέρας καὶ τὸ περιττοὺς
τούτους ὑπάρχειν. εἰ δέ τινὰ τῶν φαινομένων καί τινὰ
τῶν ἀδήλων ἐστὶν ἀληϑῆ, πῶς ἐπικρινοῦμεν, ὅτι τῶν φαι-
| vouévov τάδε μέν ἐστιν ἀληϑῆ, τάδε δὲ ψευδῆ; εἰ μὲν (γὰρ
διὰ φαινομένου, εἰς ἄπειρον ἐκβάλλεται ὃ λόγος" εἰ δὲ δι᾽
ἀδήλου, ἐπεὶ καὶ τὰ ἄδηλα δεῖται κρίσεως, πάλιν τοῦτο (10»
ο΄ 9 ὑπόκεινται L 10 εἰ δὲ φαινόμενον om.M 18 «τὰν
"peu. del. v. 16 primo τὰ Kayser 16/17 μόνον M (qui εἶναι
μόνον εἶναι): μόνα LEABT gro 21 ἐπεὶ ξητοῦμεν T (quia
|! querimus) cf. v. 10 et p. 18, ὃ ἐπιξητοῦμεν α 80 τε Bekk.:
δὲ GT (autem) 1 τάδε μὲν LEAB: τὰ μὲν M || τάδε δὲ EAB:

có δὲ M: τάδε L || εἰ μὲν γὰρ scripsi coll. p. 74,9: εἰ γὰρ 6: si
enim T 2 δι om.L ὃ τὸ add. Gen.

91.

88 .— IITPPONEION

ἄδηλον διὰ τίνος πκρυϑήσεται; εἰ μὲν (γὰρ) διὰ φαινομένου,
ὃ διάλληλος εὑρίσκεται τρόπος, εἰ δὲ δι᾿ ἀδήλου, ὃ εἰς ἄπει-
gov ἐκβάλλων. ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῶν ἀδήλων λεκτέον"
ὃ μὲν γὰρ ἀδήλῳ τινὶ solvet αὐτὰ ἐπιχειρῶν εἰς ἄπειρον
ἐκβάλλεται; ὃ ὁ δὲ φαινομένῳ ἢ ἀεὶ φαινόμενον προσλαμβά-
νῶν εἰς ἄπειρον, ἢ ἐπὶ ἄδηλον μεταβαίνων εἰς τὸν διάλ-
ληλον. ψεῦδος ἄρα ἐστὶ τὸ λέγειν τῶν ἀληϑῶν τὰ gud
εἶναι φαινόμενα τὰ δὲ ἄδηλα. εἰ οὖν μήτε τὰ φαινύς
μενά ἐστιν ἀληϑῆ μήτε τὰ ἄδηλα μόνα, μήτε τινὰ μὲν.
φαινόμενα, τινὰ δὲ ἄδηλα, οὐδέν ἐστιν ἀληϑές. εἰ δὲ μη-
δέν ἐστιν ἀληϑές, τὸ δὲ κριτήριον δοκεῖ πρὸς τὴν κρίσιν.
τοῦ ἀληϑοῦς χρησιμεύειν, ἄχρηστον καὶ μάταιόν ἐστι τὸ κρι-
τήριον, κἂν δῶμεν αὐτῷ κατὰ συγχώρησιν ἔχειν τινὰ ὑπόστα-
σιν. καὶ εἴγε ἐφεκτέον περὶ τοῦ εἰ ἔστι τι ἀληϑές, ἀκόλουϑόν
ἐστι τοὺς λέγοντας ὡς διαλεκτική ἐστιν ἐπιστήμη ψευ-
δῶν καὶ ἀληϑῶν καὶ οὐδετέρων προπετεύεσϑαι. ᾧ
-Anógov δὲ τοῦ κριτηρίου τῆς ἀληϑείας. φανέντος, οὔτι
περὶ τῶν ἐναργῶν εἶναι δοκούντων, ὅσον ἐπὶ τοῖς ας
νοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν, ἔτι οἷόν τέ ἐστι δωισχυρίξεσ L
οὔτε περὶ τῶν ἀδήλων ἐπεὶ yàg ἀπὸ τῶν ἐναργῶν ταῦτα
καταλαμβάνειν of δογματικοὶ νομίζουσιν, ἐὰν ἐπέχειν περὶ
τῶν ἐναργῶν καλουμένων ἀναγκαζώμεϑα, πῶς ἂν περὶ
τῶν ἀδήλων ἀποφαίνεσϑαι τολμήσαιμεν; ἐκ πολλοῦ δὲ τοῦ
περιόντος καὶ πρὸς τὰ ἄδηλα τῶν πραγμάτων ἰδίως iv-
στησόμεϑα. καὶ ἐπειδὴ ταῦτα διὰ σημείου τε καὶ ἀπὸ-
δείξεως καταλαμβάνεσϑαι καὶ πρατύνεσϑαι δοκεῖ, διὰ Bos: -
χέων ὑπομνήσομεν, ὅτι καὶ περὶ τοῦ σημείου καὶ περὶ τῆ
ἀποδείξεως ἐπέχειν προσήκει. ἀρξώμεϑα δὲ ἀπὸ eq

καὶ γὰρ ἡ ἀπόδειξις τῷ γένει σημεῖον εἶναι δοκεῖ. ν

“περὶ σημδξον. ᾿
Τῶν πραγμάτων τοίνυν κατὰ τοὺς δογματικοὺς
τὰ μέν ἐστι πρόδηλα, τὰ δὲ ἄδηλα, καὶ τῶν ἀδήλον

88 97—108 c» adv. dogm. II 141—160. E

4 γὰρ add. (οἴ, δὰ v. 1): μὲν G: γὰρ T (si enim) 60r om. ἴω
12 μόνον Kayser 16 κἂν δῶμεν MT (et s? dabimus): καὶ δῶμεν,
EAB: κἂν δοκῶμεν L | αὐτῷ AT (ei) Kayser coll. p. 721, 9
αὐτὸ MLEB 90 conpelluntur Τ'

ὙΠΟΤΥΠΟΣΕΩΝ B. 89

9
τὰ μὲν καϑάπαξ ἄδηλα,τὰ δὲ πρὸς καιρὸν ἄδηλα, τὰ
δὲ φύσει ἄδηλα. καὶ πρόδηλα μὲν εἶναί φασι τὰ ἐξ
δἑαυτῶν εἰς γνῶσιν ἡμῖν ἐρχόμενα, οἷόν ἐστι τὸ
ἡμέραν εἶναι, καϑάπαξ δὲ ἄδηλα, ἃ μὴ πέφυκεν εἰς
τὴν ἡμετέραν πίπτειν κατάληψιν, ὡς τὸ ἀρτίους
εἶναι τοὺς ἀστέρας, πρὸς καιρὸν δὲ ἄδηλα ἅπερ
τὴν φύσιν ἔχοντα ἐναργῆ παρά τινὰς ἔξωϑεν περι-
«στάσεις κατὰ καιρὸν ἡμῖν ἀδηλεῖται, ὡς ἐμοὶ νῦν ἡ
τῶν ᾿4ϑηναίων πόλις, φύσει δὲ ἄδηλα τὰ μὴ ἔχοντα
φύσιν ὑπὸ τὴν ἡμετέραν πίπτειν ἐνάργειαν, ὡς of
νοητοὶ πόροι᾽ οὗτοι γὰρ οὐδέποτε ἐξ ἑαυτῶν φαί-
νονταῖ, ἀλλ᾽ εἰ ἄρα, ἐξ ἑτέρων καταλαμβάνεσϑαι
ἂν νομισϑεῖεν, οἷον τῶν ἱδρώτων ἤ τινος παρα-
"5 πλησίου. τὰ μὲν οὖν πρόδηλα μὴ δεῖσϑαι σημείου
i$ φασίν" ἐξ ἑαυτῶν γὰρ αὐτὰ καταλαμβάνεσϑαι. ἀλλ᾽
οὐδὲ τὰ καϑάπαξ ἄδηλα ἅτε δὴ μηδὲ τὴν ἀρχὴν
᾿καταλαμβανόμενα. τὰ δὲ πρὸς καιρὸν ἄδηλα
᾿ χαὶ τὰ φύσει ἄδηλα δεὰ σημείων μὲν καταλαμ-
| βάνεσϑαι, οὐ μὴν διὰ τῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν
Ero: καιρὸν ἄδηλα διὰ τῶν ὑπομνηστικῶν, τὰ δὲ
0 φύσει ἄδηλα διὰ τῶν ἐν δεικτικῶν. τῶν οὖν σημείων
τὰ μέν ἐστιν ὑπομνηστικὰ κατ᾽ αὐτοὺς, τὰ δ᾽ ἐνδεικτικά.
καὶ ὑπομνηστικὸν μὲν σημεῖον καλοῦσιν ὃ συμπαρα-
τηρηϑὲν τῷ σημειωτῷ Ov ἐναργείας ἅμα τῷ ὑποπε-
σεῖν, ἐκείνου ἀδηλουμένου, ἄγει ἡμᾶς εἰς ὑπόμνη-
σιν τοῦ συμπαρατηρηϑέντος αὐτῷ καὶ νῦν ἐναρ-
γῶς μὴ ὑποπίπτοντος, ὡς ἔχει ἐπὶ τοῦ καπνοῦ καὶ
τοῦ πυρός. ἐνδεικτικὸν δέ ἐστι σημεῖον, ὥς φασιν,
ὃ μὴ συμπαφατηρηϑὲν τῷ σημειωτῷ δι’ ἐναρ-
γείας, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς ἰδίας φύσεως καὶ κατασκευῆς
᾿5σημαίνει, τὸ οὗ ἐστι σημεῖον, ὡσπεροῦν αἵ περὶ τὸ
σῶμα κινήσεις σημεῖά εἰσι τῆς ψυχῆς. ὅϑεν καὶ ὁρίζονται

1 αἰτίους EAB 9 παρά Gen. dubitanter: περί GT (circa)

9* καιροὺς T (per tempora) cf. p. 819,3 15 καταλαμβάνεται 'T

(apprehenduntur) | 28 σημειωτῷ Bekk.: : σημείω τῶ MLT (in signo

| quod est): σημαινομένω τῷ EAB — 25/26 ἐναργῶς LT (mani-

| feste): ἐναργοῦς MEAB 28 σημειωτῷ T (significato): σημείω
(76 29 καὶ om. L

100

101

102

108

104

10ὅ

ἀχριβῶς περὶ αὐτοῦ διειληφέναι δοκοῦντες. οὗ Στωινκοί,

90 IITPPONEION
ἧς

τοῦτο τὸ σημεῖον οὕτως 'σημεῖόν ἐστιν ἐνδεικτικὸν

ἀξίωμα ἐν ὑγιεῖ συνημμένῳ προκαϑηγούμενον, ἐκ-

καλυπτικὸν τοῦ λήγοντος. διττῆς οὖν οὔσης τῶν ση-
μείων διαφορᾶς, ὡς ἔφαμεν, οὐ πρὸς πᾶν σημεῖον &vri- &
λέγομεν, ἀλλὰ πρὸς μόνον τὸ ἐνδειχτικὸν ὡς ὑπὸ τῶν
δογματικῶν πεπλάσϑαι δοκοῦν. τὸ γὰρ ὑπομνηστικὸν πε-
πίστευται ὑπὸ τοῦ βίου. ἐπεὶ καπνὸν ἰδών τις σημειοῦται
πῦρ καὶ οὐλὴν ϑεασάμενος τραῦμα γεγενῆσϑαι λέγει. ὅϑεν
οὐ μόνον οὐ “μαχόμεϑα τῷ βίῳ ἀλλὰ καὶ συναγωνιξόμεϑα, ὃ
τῷ μὲν ὑπ᾽ αὐτοῦ πεπιστευμένῳ ἀδοξάστως συγκατατιϑέμε-
vot, τοῖς δ᾽ ὑπὸ τῶν δογματικῶν ἰδίως ἀναπλαττομένοις ἀν-
ϑιστάμενοι. ;
Ταῦτα μὲν οὖν ἥρμοζεν ἴσως προειπεῖν ὑπὲρ τῆς σα- 1
φηνείας τοῦ ἕητουμένου" λοιπὸν δὲ ἐπὶ τὴν ἀντίρρησιν
χωρῶμεν, οὐκ ἀνύπαρατον δεῖξαι τὸ ἐνδεικτικὸν σημεῖον
πάντως ἐσπουδακότες, ἀλλὰ τὴν φαινομένην ἰσοσϑένειαν
τῶν φερομένων λόγων πρός vs τὴν ὕπαρξιν αὐτοῦ καὶ τὴν |
ἀνυπαρξίαν ὑπομιμνήσκοντες. o

ια΄ εἰ ἔστι τι σημεῖον ἐνδεικτικόν. |
Τὸ σημεῖον τοίνυν, ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις περὶ αὐτοῦ
παρὰ τοῖς δογματικοῖς. ἀνεπινόητόν ἐστιν. αὐτίκα γοῦν ob.

(fr. I1221 Arn.), βουλόμενοι παραστῆσαι τὴν ἔννοιαν τοῦ
σημείου φασὶ σημεῖον εἶναι ἀξίωμα ἐν ὑγιεῖ συνημ-
μένῳ προκαϑηγούμενον, ἐκκαλυπτικὸν τοῦ λήγον-
τος. καὶ τὸ μὲν ἀξίωμά φασιν (fr. I1 193 Δ.) εἶναι λεκτὸν.
αὐτοτελὲς ἀποφαντὸν ὅσον ἐφ᾽ ἑαυτῷ ὑγιὲς δὲ συ-
νημμένον τὸ μὴ ἀρχόμενον ἀπὸ ἀληθοῦς καὶ λῆγον
ἐπὶ ψεῦδ oc. τὸ γὰρ συνημμένον ἤτοι ἄρχεται ἀπὸ ἁληϑοῦς :
καὶ λήγει ἐπὶ ἀληϑές. οἷον “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς Pon" “1

ἄρχεται, ἀπὸ ψεύδους καὶ λήγει ἐπὶ Ῥεῦδος, οἷον "e.

αὐγῇ ἣ γῆ, πτερωτή ἐστιν ἡ γῆ. ἢ ἄρχεται ἀπὸ

88 104—106 c» adv. dogm. II 34ὅ---568.

9 memorativum enim signum 'T 8. δ᾽ ὑπὸ T (a dogma-
ticis); δὲ 6 10 περὶ AB 14 productarum rationum 'T | 15 re-.-
memorantes Τ' (cf, ad p. 89,20) 16 ὅσον T (quantwm): ὅσα ἃ.

YIIOOTTIIS9XZESN B. 91
30
1 ἀληϑοῦς. καὶ λήγει ἐπὶ ψεῦδος. οἷον “εἰ ἔστιν ἡ γῆ, πέταται
ἡ γῆ ^0 & ἄρχεται ἀπὸ ψεύδους καὶ λήγει ἐπὶ ἀληϑές, οἷον “εἰ
Ἰὸ πέταται ἡ γῆ. ἔστιν ἡ γῆ. τούτων δὲ μόνον τὸ ἀπὸ
ἀληϑοῦς ἀρχόμενον καὶ λῆγον ἐπὶ ψεῦδος μοχϑη-
ρὸν εἶναί φασιν, τὰ δ᾽ ἄλλα ὑγιῆ. προκαϑηγούμενον
᾿ δὲ λέγουσι τὸ ἐν συνημμένῳ ἀρχομένῳ ἀπὸ ἀληϑοῦς
πκαὶ λήγοντι ἐπὶ ἀληϑὲς ἡγούμενον. ἐκκαλυπτικὸν
δέ ἐστι τοῦ λήγοντος, ἐπεὶ τὸ γάλα ἔχει αὕτη᾽ τοῦ '"xc-
κύηκεν αὕτη δηλωτικὸν εἶναι δοκεῖ ἐν τούτῳ τῷ συνημ-
| μένῳ “εἶ γάλα ἔχει αὕτη, κεκύηκεν αὕτη. ταῦτα μὲν
6 οὗτοι" ἡμεῖς δὲ λέγομεν πρῶτον, Ovi ἄδηλόν ἐστιν, εἰ
᾿ ἔστι (τι λεκτόν.. ἐπεὶ γὰρ τῶν δογματικῶν οἵ μὲν 'Emi-
«ακούρειοί (fr. 259 LUs.) φασι μὴ εἶναί {τι λεχτὸν, οἵ
δὲ Στωικοὶ εἶναι. ὅταν λέγωσιν of Στωικοὶ εἶναί τι λεκτόν,
᾿ ἤτοι μόνῃ φάσει χρῶνται 7) καὶ ἀποδείξει. ἀλλ᾽ εἰ μὲν φάσει,
ἀντιϑήσουσιν αὐτοῖς οἵ ᾿Επικούρειον φάσιν τὴν λέγουσαν,
(0 ὅτι οὐκ ἔστι τι λεκτόν᾽ εἰ δὲ ἀπόδειξιν παραλήψονται, ἐπεὶ
| ἐξ ἀξιωμάτων συνέστηκε λεκτῶν ἡ ἀπόδειξις, ἐκ τῶν λεκτῶν
᾿ δὲ συνεστῶσα οὐ δυνήσεται πρὸς πίστιν τοῦ λεκτὸν εἶναι
παραλαμβάνεσϑαι. (ὁ γὰρ μὴ διδοὺς εἶναι λεκτὸν πῶς ὄυγ-
| χωρήσει σύστημα λεκτῶν ὑπάρχειν:) --- διὰ τοῦ ξητουμέ-
ὅ vov τοίνυν τὸ ξητούμενον πιστοῦσϑαι βούλεται ὃ ἐκ τῆς
[

ὑπάρξεως τοῦ συστήματος τῶν λεχτῶν εἶναί τι λεχτὸν
πειρώμενος κατασχευάζειν. εἶ οὖν μήτε ἁπλῶς μήτε δι᾽
ἀποδείξεως ἐνδέχεται παριστᾶν ὅτι ἔστι τι λεκτόν, ἄδηλόν
ἐστιν ὅτι ἔστι τι λεκτόν. ὁμοίως δὲ καὶ εἰ ἔστιν ἀξίωμα"
Ὁ λεχτὸν γάρ ἐστι τὸ ἀξίωμα. μήποτε δὲ xol εἰ x«9' ὑπό-
ϑεσιν εἶναί τι λεκτὸν δοϑείη . "τὸ ἀξίωμα ἀνύπαρκτον εὑ-
ρέσχεται, συνεστηκὸς ἐκ λεκτῶν μὴ συνυπαρχόντων ἀλλή-
λοις. οἷον γοῦν ἐπὶ τοῦ “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν", ὅτε
λέγω τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽, οὐδέπω ἔστι τὸ 'qOg ἔστιν᾽, καὶ

᾿
5
om
r
|

88 107—108 c» adv. dogm. II 258—261.
8 109 cf. adv. dogm. II 80—84. 132. 135—1236.

. quidem) 6 et ὅτι add. Gen. 11 (ὄντων) λεχτῶν Kayser 19 συν»ν-
ιστῶσα L 19 ὅτι 6: εἰ Bekk. dubitanter — 24 si dies est T

|
|
|
92 τὸ Gen.: γον G || vo ἅφθπη.: τὸ α 5 πρῶτον μὲν T ( primum

106

107

108

109

99 IIYPPSNEISN
δὲ
ὅτε λέγω τὸ 'güg ἔστιν᾽ , οὐκέτι ἔστι τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽. 3
εἰ οὖν τὰ μὲν συγκείμενα ἔκ τινων ἀδύνατον ὑπάρχειν μὴ
συνυπαρχόντων ἀλλήλοις τῶν μερῶν αὐτῶν, τὰ δὲ ἐξ ὧν
σύγκειται τὸ ἀξίωμα οὐ συνυπάρχει ἀλλήλοις, οὐχ ὑπάρξει
110 τὸ ἀξίωμα. ἵνα δὲ καὶ ταῦτα παραλίπωμεν, τὸ ὑγιὲς συ-
νημμένον ἀκατάληπτον εὑρεϑήσεται. ὃ μὲν γὰρ Φέλων φη-
civ ὑγιὲς εἶναι συνημμένον τὸ μὴ ἀρχόμενον ἀπὸ
ἀληϑοῦς καὶ λῆγον ἐπὶ ψεῦδος, οἷον ἡμέρας οὔσης καὶ
ἐμοῦ διαλεγομένου τὸ 'ei ἡμέρα ἔστιν, ἐγὼ διαλέγομαι", ὁ δὲ
Διόδωρος, ὃ μήτε ἐνεδέχετο μήτε ἐνδέχεται ἀρχό- 8
μενον ἀπὸ ἀληϑοῦς λήγειν ἐπὶ ψεῦδος" xo9 ὃν TÓ —
μὲν εἰρημένον συνημμένον ψεῦδος εἶναι δοκεῖ. ἐπεὶ ἡμέ-
ρας μὲν οὔσης ἐμοῦ δὲ σιωπήσαντος ἀπὸ ἀληϑοῦς ἀρξά- |
111 μενον ἐπὶ ψεῦδος καταλήξει. ἐκεῖνο δὲ ἀληϑές “εἰ οὐκ |
ἔστιν ἀμερῆ τῶν ὄντων στοιχεῖα, ἔστιν ἀμερῆ τῶν ὄντων
στοιχεῖα᾽ * ἀεὶ γὰρ ἀπὸ ψεύδους ἀρχόμενον τοῦ “οὐκ ἔστιν
ἀμερῆ τῶν ὄντων στοιχεῖα᾽ εἰς ἀληϑὲς καταλήξει κατ᾽
αὐτὸν τὸ “ἔστιν ἀμερῆ τῶν ὄντων στοιχεῖα᾽. οἱ δὲ τὴν συ-
νάρτησιν εἰσάγοντες ὑγιὲς εἶναί φασι συνημμένον, ὅταν 1
τὸ ἀντικείμενον τῷ ἐν αὐτῷ "λήγοντι μάχηται τῷ ἐν
αὐτῷ ἡγουμένφ᾽ x«9' oUg τὰ μὲν εἰρημένα συνημμένα |
ἔσται μοχϑηρά, ἐκεῖνο δὲ ἀληϑές “εἰ ἡμέρα ἔστιν, ἡμέρα
112 ἔστιν᾽. οἱ δὲ τῇ ἐμφάσει κρίνοντές φασιν ὅτι ἀληϑές ἐστι
συνημμένον οὗ τὸ λῆγον ἐν τῷ ἡγουμένῳ περιέχεται |
ὃ υνάμει" xc9' ος τὸ “εἰ ἡμέρα ἔστιν, ἡμέρα ἐ ἔστι᾽ καὶ πᾶν
τὸ διαφορούμενον [ἀξίωμα] συνημμένον ἴσως ψεῦδος ὁ ἔσται"
118 αὐτὸ γάρ τι ἐν ἑαυτῷ περιέχεσϑαι ἀμήχανον. ταύτην τοίνυν
τὴν διαφωνίαν ἐπικριϑῆναι ἀμήχανον ἴσως εἶναι δόξει.
οὔτε γὰρ ἀναποδείκτως προκρίνοντές τινα τῶν στάσεων τῶν 2
προειρημένων πιστοὶ ἐσόμεϑα οὔτε μετὰ ἀποδείξεως. καὶ
γὰρ ἡ ἀπόδειξις ὑγιὴς εἶναι δοκεῖ, ὅταν ἀκολουϑῇ τῇ διὰ

8 110 e» adv. dogm. II 118—117.

98 οὐ συνυπάρξει EAB 81 μὴ secl. Kayser 10 συνάγον-
τες L 12 predicta T 17 τὸ om. edd. [[διαφορούμενον -
MEAB: διφορόμενον (eras. &) L: omne. quod. diversificatur T h
ἀξίωμα del Bekk. 19 post ἴσως add. ἂν 7 20 opinionum
(φάσεων, quod iam coni. Gen.) i

TIOTTIIQXESN B. 93

τῶν λημμάτων αὐτῆς συμπλοκῇ τὸ συμπέρασμα αὐτῆς ὡς
᾿λῆγον ἡγουμένῳ. οἷον οὕτως “εἰ ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἔστιν"
5 ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν φῶς ἄρα ἔστιν. εἴπερ ἡμέρα ἔστι,
φῶς ἔστιν καὶ ἡμέρα ἔστι καὶ φῶς ἔστιν᾽. ζητουμένου δὲ
περὶ τοῦ πῶς κρινοῦμεν τὴν ἀκολουϑίαν τοῦ λήγοντος
j1 , , ef ,
| πρὸς τὸ ἡγούμενον, δ διάλληλος εὐρεσκεξαν τρόπος, He
^ μὲν γὰρ ἡ κρίσις τοῦ συνημμένου ἀποδειχϑῇ, τὸ συμ-
Ὁ πέρασμα τοῖς λήμμασι τῆς ἀποδείξεως ἀκολουϑεῖ, ὡς προει-
ρήκαμεν᾽ ἵνα δὲ πάλιν τοῦτο πιστευϑῇ, δεῖ τὸ συνημμέ-
3 vov καὶ τὴν ἀκολουϑίαν ἐπικεκρίσϑαι᾽" ὅπερ ἄτοπον. ἀκα-
τάληπτον ἄρα τὸ ὑγιὲς συνημμένον. ἀλλὰ καὶ τὸ
προχαϑηγούμενον ἄπορόν ἐστιν. τὸ μὲν γὰρ προκα-
ϑηγούμενον, ὥς φασιν, ἐστὶ τὸ ἡγούμενον ἐν τοι-
δούτῳ συνημμένῳ, ὃ ἄρχεται ἀπὸ ἀληϑοῦς καὶ
λήγει ἐπὶ ἀληϑές. εἰ δὲ ἐκκαλυπτικόν ἐστι τοῦ λήγοντος
τὸ σημεῖον, ἤτοι πρόδηλόν ἐστι τὸ λῆγον ἢ ἄδηλον. εἰ μὲν
οὖν πρόδηλον, οὐδὲ τοῦ ἐκκαλύψοντος δεήσεται, ἀλλὰ συγ-
καταληφϑήσεται αὐτῷ, καὶ οὐκ ἔσται αὐτοῦ σημειωτόν, διόπερ
0 οὐδὲ ἐκεῖνο τούτου σημεῖον. εἰ δὲ ἄδηλον, ἐπεὶ περὶ τῶν ἀδή-
λων διαπεφώνηται ἀνεπικρίτως, ποῖα μέν ἐστιν αὐτῶν ἀληϑῆ
ποῖα δὲ ψευδῆ, καὶ ὅλως εἰ ἔστι τι αὐτῶν ἀληϑές, ἄδηλον
ἔσται, εἰ εἰς ἀληϑὲς λήγει τὸ συνημμένον. ᾧ συνεισέρχεται καὶ
τὸ ἄδηλον εἶναι εἰ προκαϑηγεῖται τὸ ἐν αὐτῷ ἡγούμενον.
15 ἵνα δὲ καὶ ταῦτα παραλίπωμεν. οὐ δύναται ἐκκαλυπτικὸν
εἶναι τοῦ λήγοντος, εἴγε πρὸς τὸ σημεῖόν ἐστι τὸ σημειω-
τὸν xol διὰ τοῦτο συγκαταλαμβάνεται αὐτῷ. τὰ γὰρ πρός
τι ἀλλήλοις συγκαταλαμβάνεται᾽ καὶ ὥσπερ τὸ δεξιὸν πρὸ
τοῦ ἀριστεροῦ ὡς δεξιὸν ἀριστεροῦ καταληφϑῆναι οὐ δύνα-
" ται, οὐδὲ ἀνάπαλιν, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τῶν πρός τι πα-

ὡς σημειωτοῦ καταληφϑῆναι δυνατὸν ἔσται. εἰ δ᾽ οὐ προ-
καταλαμβάνεται τὸ σημεῖον τοῦ σημειωτοῦ, οὐδὲ ἐκκαλυπτικὸν

88 117—118 (— 119—120) e» adv. dogm. Π 165.

26 καὶ ἡμέρα --- ἔστιν om. T — 27 περὶ τοῦ om. T (quesito
autem quomodo) ef. p. 84,16 8 .ἐκκαλύψαντος 1, 9 ἔσται T
(erit) cf. v. 18: ἔστιν G || σημειωτικόν A 32. ὡς σημειωτοῦ ML
ex corr.: signum ante signatum tamquam signati '1: om. EAB,
fortasse scrib. ὡς {σημεῖον σημειωτοῦ coll. v. 19.

ren

115

116

117

- gazÀnoíog, οὕτως οὐδὲ τὸ σημεῖον πρὸ τοῦ σημειωτοῦ |

118

120

121

122

128

04 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

αὐτοῦ δύναται ὑπάρχειν τοῦ ἅμα αὐτῷ καὶ μὴ μετ᾽ αὐτὸ
καταλαμβανομένου. οὐκοῦν καὶ ὅσον ἐπὶ τοῖς κοινότερον λε- 2
γομένοις ὑπὸ τῶν ἑτεροδόξων ἀνεπινόητόν ἐστι τὸ σημεῖον.
καὶ γὰρ πρός vL καὶ ἐκκαλυπτικὸν τοῦ σημειωτοῦ, πρὸς ᾧ
φασιν αὐτὸ εἶναι; τοῦτο εἶναι λέγουσιν. ὅϑεν εἰ μὲν πρός
τι ἐστὶ καὶ, πρὸς τῷ σημειωτῷ, συγκαταλαμβάνεσϑαι πάν-
τῶς ὀφείλει τῷ σημειωτῷ, καϑάπερ τὸ ἀριστερὸν τῷ δεξιῷ 8
καὶ τὸ ἄνω τῷ κάτω καὶ τὰ ἄλλα {τὰν πρός τι. εἰ δὲ ἐκκα-
λυπτικόν ἐστι τοῦ “δημειωτοῦ y προκαταλαμβάνεσϑαι αὐτοῦ
πάντως ὀφείλει, ἵνα προεπιγνωσϑὲν εἰς ἔννοιαν. ἡμᾶς
ἀγάγῃ τοῦ ἐξ αὐτοῦ γινωσκομένου πράγματος. ἀδύνατον δ:
δὲ ἐννοῆσαι πρᾶγμα μὴ δυνάμενον πρὸ ἐκείνου γνωσϑῆ-
vou, οὗ προκαταλαμβάνεσϑαι ἀνάγκην ἔχει" ἀδύνατον ἄρα
ἐπινοεῖν τι καὶ πρός τι ὃν καὶ ἐκκαλυπτικὸν ἐκείνου ὑπάρ-
χον πρὸς ᾧ νοεῖται. τὸ δὲ σημεῖον καὶ πρός τι φασὶν
εἶναι καὶ ἐκκαλυπτικὸν τοῦ σημειωτοῦ" ἀδύνατον ἄρα ἐστὶν
ἐπινοῆσαι τὸ σημεῖον.

Πρὸς τούτοις κἀκεῖνο λεκτέον. διαφωνία γέγονε παρὰ
τοῖς πρὸ ἡμῶν, τῶν μὲν λεγόντων εἶναί τι σημεῖον ἐν- .
δεικτικόν, τῶν δὲ μηδὲν εἶναι σημεῖον ἐνδεικτικὸν φασκόν-
τῶν. ὃ λέγων οὖν εἶναί τι σημεῖον ἐνδεικτικὸν ἤτοι ἁπλῶς
ἐρεῖ καὶ ἀναποδείκτως, ψιλῇ φάσει χρώμενος. ἢ μετὰ ἀπο- -
δείξεως. ἀλλ᾽ εἰ μὲν φάσει μόνῃ χρήσεται, ἄπιστος ἔσται; s
εἰ δὲ ἀποδεῖξαι βουλήσεται, τὸ ξητούμενον συναρπάσει. 1
ἐπεὶ γὰρ ἡ ἀπόδειξις τῷ γένει σημεῖον εἶναι λέγεται. ἀμ-Ὶ
φισβητουμένου τοῦ πότερον ἔστι τι σημεῖον ἢ οὐκ ἔστιν,
ἀμφισβήτησις ἔσται καὶ περὶ τοῦ πότερον ἔστιν ἀπόδειξις
ἢ οὐδαμῶς, ὥσπερ καϑ᾽ ὑπόϑεσιν ξητουμένου εἰ ἔστι ἔῷον, i
ζητεῖται καὶ περὶ τοῦ εἰ ἔστιν ἄνϑρωπος" ξῷον γὰρ ὁ ἄν- ἢ
ϑρωπος. ἄτοπον δὲ τὸ ζητούμενον διὰ τοῦ ἐπ᾽ ἴσης ζη- 3
τουμένου ἢ δι᾽ ἑαυτοῦ ἀποδεικνύναι" οὐδὲ δι᾿ ἀποδείξεως
ἄρα δυνήσεταί τις διαβεβαιοῦσϑαι, ὅτι ἔστι σημεῖον. εἰ δὲ
μήτε ἁπλῶς μήτε μετὰ ἀποδείξεως οἷόν τέ ἐστι περὶ τοῦ

$8 119—120 «ο adv. dogm. II 165.

88 121—122 —. adv. dogm. II 179—181.

dci ἈΝ,

91 τὰ suppl. e T (alia que sunt ad aliquid) 9 percognosci Τ' |
(fort. ἐπιγνωσϑῆναι cf. p. 88, 33). 4/5 ὑπάρχον om. T 18 quem-
admodwm enim T 19 περὶ τοῦ οἵη." 21000: Bekk.: οὔτε GT hec ὃ

idt

ὙΠΟΤΥΠΏΣΕΩΝ B. 95

, σημείου διαβεβαιωτικῶς ἀποφαίνεσϑαι, ἀδύνατόν ἐστι περὶ
15 αὐτοῦ καταληπτικὴν ἀπόφασιν ποιήσασϑαι᾽ εἰ δὲ μὴ κα-
ταλαμβάνεται μετὰ ἀκριβείας τὸ σημεῖον, οὐδὲ σημαντι-
χὸν εἶναι λεχϑήσεταί τινος ἅτε δὴ μηδὲ αὐτὸ ὁμολογού-
uevov: διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ σημεῖον ἔσται. ὅϑεν καὶ κατὰ
τοῦτον τὸν ἐπιλογισμὸν ἀνύπαρκτον ἔσται τὸ σημεῖον καὶ
0 ἀνεπινόητον.

Ἔτι μέντοι κἀκεῖνο ῥητέον. ἤτοι φαινόμενα μόνον
ἐστὶ τὰ σημεῖα ἢ ἄδηλα μόνον, ἢ τῶν σημείων τὰ μέν
ἐστι φαινόμενα, τὰ δὲ ἄδηλα. οὐδὲν δὲ τούτων ἐστὶν ὑγιές"
5 οὐκ ἄρα ἔστι σημεῖον. ὅτι μὲν οὖν ἄδηλα οὐκ ἔστι πάντα
P τὰ σημεῖα, ἐντεῦϑεν δείκνυται. τὸ ἄδηλον οὐκ ἐξ ἑαυτοῦ
X φαΐνεται, ὡς οἵ δογματικοί φασιν. ἀλλὰ δι᾽ ἑτέρου ὑπο-
πίπτει. καὶ τὸ σημεῖον οὖν, εἰ ἄδηλον εἴη, ἑτέρου δεήσε-
ται σημείου ἀδήλου, ἐπεὶ μάν φαινόμενόν ἐστι σημεῖον
᾿χατὰ τὴν προχειμένην ὑπόϑεσιν., κἀκεῖνο ἄλλου, καὶ μέχρις
ἀπείρου. ἀδύνατον δὲ ἄπειρα σημεῖα λαμβάνειν᾽ ἀδύνατον
ἄρα τὸ σημεῖον καταληφϑῆναι ἄδηλον ὄν. διὰ δὲ. τοῦτο
"xol ἀνύπαρχτον ἔσται, μὴ δυνάμενον σημαίνειν τι καὶ ση-
0 μεῖον εἶναι διὰ τὸ μὴ καταλαμβάνεσϑαι. εἰ δὲ πάντα τὰ
᾿ σημεῖα φαινόμενά ἐστιν, ἐπεὶ καὶ πρός τι ἐστὶ τὸ σημεῖον
καὶ πρὸς τῷ σημειωτῷ, τὰ δὲ πρός τι συγκαταλαμβάνεται
ἀλλήλοις. τὰ σημειωτὰ εἶναι λεγόμενα σὺν τοῖς φαινομέ-
—voig καταλαμβανόμενα φαινόμενα ἔσται᾽ ὥσπερ γὰρ ἅμα
5 ὅ ὑποπιπτόντων τοῦ τε δεξιοῦ καὶ τοῦ ἀριστεροῦ οὐ μᾶλλον
τὸ δεξιὸν τοῦ ἀριστεροῦ ἢ τὸ ἀριστερὸν τοῦ δεξιοῦ φαί-
I veGDo λέγεται: οὕτω συγκαταλαμβανομένων τοῦ τε δη-
| petov καὶ τοῦ σημειωτοῦ οὐ. μᾶλλον τὸ σημεῖον ἢ τὸ ση-
μειωτὸν φαΐνεσϑαι ῥητέον. εἰ δὲ φαινόμενόν ἐστι τὸ ση-
aoo, οὐδὲ σημειωτὸν ἔσταν μὴ δεόμενον τοῦ σημα-
γοῦντος αὐτὸ καὶ ἐκκαλύψοντος. ὅϑεν ὥσπερ ἀναιρουμέ-
. vov δεξιοῦ οὐδὲ ἀριστερὸν ἔστιν, οὕτως ἀναιρουμένου τοῦ
᾿σημειωτοῦ οὐδὲ σημεῖον εἶναι δύναται, ὥστε ἀνύπαρκτον

8 125 c» adv. dogm. II 174.

|. . 26/27 σημαντικὸν G: signatum T: ἀπόφανσιν Kayser coll.
Ι p. 355,22 9.10 nec signum esse T 11 καὶ πρὸς om. T

124

125

126

96 ΠΥΡΡΩΝΕΊΩΝ

εὑρίσκεται τὸ σημεῖον, εἴπερ φαινόμενα μόνα εἷναι λέγοι

121 τις τὰ σημεῖα. λείπεται λέγειν, ὅτι τῶν σημείων τὰ μέν 2
ἐστι φαινόμενα, τὰ δὲ ἄδηλα" καὶ οὕτως δὲ αἵ ἀπορίαι μέ-
VOUGLV. τῶν τὲ γὰρ φαινομένων σημείων τὰ σημειωτὰ
εἶναι λεγόμενα φαινόμενα ἔσται, καϑὰ προειρήκαμεν, καὶ
μὴ δεόμενα τοῦ σημανοῦντος οὐδὲ σημειωτὰ ὅλως ὑπάρ-
ἕξει, ὅϑεν οὐδὲ ἐκεῖνα σημεῖα ἔσται, μηδὲν σημαίνοντα"

128 τά τε ἄδηλα σημεῖα χρήζοντα τῶν ἐκκαλυψόντων αὐτά,
ἐὰν μὲν ὑπὸ ἀδήλων σημαίνεσϑαι λέγηται, εἰς ἄπειρον
ἐκπίπτοντος τοῦ λόγου ἀκατάληπτα εὑρίσκεται καὶ διὰ
τοῦτο ἀνύπαρχτα, ὡς προειρήκαμεν᾽ ἐὰν δὲ ὑπὸ φαινο-
μένων. φαινόμενα ἔσται σὺν τοῖς φαινομένοις αὐτῶν ση-
μείοις καταλαμβανόμενα, διὰ δὲ τοῦτο καὶ ἀνύπαρκτα.
ἀδύνατον γὰρ εἶναί τι πρᾶγμα, ὃ καὶ ἄδηλόν ἐστι φύ-
σει καὶ φαινόμενον, τὰ δὲ σημεῖα περὶ ὧν ἐστιν ὃ λόγος,
ἄδηλα ὑποτεϑέντα, φαινόμενα εὑρέϑη κατὰ τὴν περιτρο-

129 πὴν τοῦ λόγου. εἰ οὖν μήτε πάντα τὰ σημεῖα φαινό-
μενά ἐστι μήτε πάντα ἄδηλα, μήτε τῶν σημείων τινὰ μέν
ἐστι φαινόμενα, τινὰ δὲ ἄδηλα, καὶ παρὰ ταῦτα οὐδὲν
ἔστιν, ὡς καὶ αὐτοί φασιν, ἀνύπαρατα ἔσται τὰ λεγόμενα
σημεῖα.

10 Ταῦτα μὲν οὖν ὀλίγα ἀπὸ πολλῶν ἀρκέσει νῦν εἰρῆ-
σϑαι πρὸς ὑπόμνησιν τοῦ μὴ εἶναι σημεῖον ἐνδεικτικόν᾽
ἑξῆς δὲ καὶ τὰς ὑπομνήσεις τοῦ εἶναί τι σημεῖον ἐκϑησό-
μεϑα. ἵνα τὴν ἰσοσϑένειαν τῶν ἀντικειμένων λόγων πα-
ραστήσωμεν. ἤτοι οὖν σημαίνουσί τι αἵ κατὰ τοῦ ση-
μείου φωναὶ φερόμεναι ἢ οὐδὲν σημαίνουσιν. καὶ εἰ μὲν
ἄσημοί εἰσιν, πῶς ἂν κινήσειαν τὴν ὕπαρξιν τοῦ σημείου:

181 εἰ δὲ σημαίνουσί τι. ἔστι σημεῖον. ἔτι ἤτοι ἀποδεικτικοί
εἶσιν οἵ λόγοι οἵ κατὰ τοῦ σημείου ἢ οὐκ ἀποδεικτικοί.
ἀλλ᾽ εἰ μὲν οὐκ ἀποδεικτικοί, οὐκ ἀποδεικνύουσι τὸ μὴ
εἶναι σημεῖον" εἰ δὲ ἀποδεικτικοί, ἐπεὶ ἡ ἀπόδειξις τῷ γέ-
γνδι σημεῖόν ἐστιν, ἐκκαλυπτικὴ οὖσα τοῦ συμπεράσματος.

8 180 c» adv. dogm. II 279.
8 181 (— v. 24 σημεῖον) c» adv. dogm. 11 217—278.

81 αὐτά om. T 82 λέγηται G: videntur T ὃ φαινόμε-
vov (T (manifesta): φαίνεται G 6 ὑποτιϑέντα 1, 12 ἀρκέσειν
EB 18 μὴ ---14 τοῦ om. EAB 1 ἀντικειμένων om. T

ὙΠΟΤΎΠΩΣΕΩΝ B. 91

ται σημεῖον. ὅϑεν καὶ συνερωτᾶται. λόγος τοιοῦτος εἰ
ἔστι τι σημεῖον, ἔστι σημεῖον, καὶ εἰ μὴ ἔστι σημεῖον, ἔστι
σημεῖον᾽ τὸ γὰρ μὴ εἶναι σημεῖον δι᾿ ἀποδείξεως, ἣ δή
ἐστι σημεῖον, δείκνυται. ἤτοι δὲ ἔστι σημεῖον ἢ οὐκ ἔστι
σημεῖον᾽ ἔστιν ἄρα σημεῖον. τούτῳ δὲ τῷ λόγῳ παρά-
ἄξιται τοιοῦτος λόγος. εἰ οὐκ ἔστι τι σημεῖον, οὐκ ἔστι
σημεῖον. καὶ εἰ ἔστι σημεῖον ὅ φασιν of δογματικοὶ ση-
μεῖον εἶναι, οὐκ ἔστι σημεῖον. τὸ γὰρ σημεῖον περὶ οὗ ὁ
Μ κατὰ τὴν ἐπίνοιαν αὐτοῦ καὶ πρός τι εἶναι λεγόμε-
γον καὶ ἐκκαλυπτικὸν τοῦ σημειωτοῦ, ἀνύπαρχτον εὑρίσκε-
ται, ὡς παρεστήσαμεν. ἤτοι δὲ ἔστι σημεῖον ἢ οὐκ ἔστι
σημεῖον" οὐκ ἄρα ἔστι σημεῖον. καὶ περὶ τῶν φωνῶν
δὲ τῶν ὑπὲρ τοῦ σημείου αὐτοὶ ἀποκρινάσϑωσαν of δογμα-
τικοί, πότερον σημαίνουσί τι ἢ οὐδὲν σημαίνουσιν. εἰ μὲν
γὰρ οὐδὲν σημαίνουσιν, οὐ πιστοῦται τὸ εἶναι σημεῖον᾽
δὲ σημαίνουσιν, ἀκολουϑήσει αὐταῖς τὸ σημειωτόν. τοῦτο
ἦν τὸ εἶναί τι σημεῖον᾽ à ἕπεται τὸ {μὴ εἶναι ση-
εἴον, ὡς ὑπεμνήσαμεν, κατὰ τὴν τοῦ λόγου περιτροπήν.
— Πλὴν ἀλλ᾽ οὕτω πιϑανῶν καὶ πρὸς τὸ εἶναι σημεῖον
καὶ πρὸς τὸ μὴ εἶναι λόγων φερομένων. οὐ μᾶλλον εἶναι
T μεῖον ἢ μὴ εἶναι δητέον.
| ιβ΄ περὶ ἀποδείξεως.
᾿ς Φανερὸν μὲν οὖν ἐκ τούτων, ὅτι οὐδὲ ἡ ἀπόδειξις Ópo-
λογούμενόν τι πρᾶγμά ἐστιν᾽ εἰ γὰρ περὶ τοῦ σημείου
ἐπέχομεν, καὶ ἡ ἀπόδειξις δὲ σημεῖόν τί ἐστι, καὶ περὶ
τῆς ἀποδείξεως ἐπέχειν ἀνάγκη. καὶ γὰρ εὑρήσομεν τοὺς
ὶ τοῦ σημείου λόγους ἠρωτημένους ἐφαρμόξεσϑαι Óv-
νους καὶ κατὰ τῆς ἀποδείξεως, ἐπεὶ καὶ πρός τι εἶναι
δοχεῖ καὶ ἐκκαλυπτικὴ τοῦ συμπεράσματος, οἷς ἠκολούϑει
Η πρὸς τὸ σημεῖον ἡμῖν εἰρημένα σχεδὸν ἅπαντα. εἰ δὲ
δεῖ καὶ ἰδίως περὶ ἀποδείξεως εἰπεῖν, συντόμως ἐπελεύ-
n

8 131 (inde a. v. 24 ὅϑεν) co adv. dogm. II 281—282.
88 134—135 c» adv. dogm. II 299.

25 τι om. EAB 29 εἰ om. 1, 7 τι L: om. MEABT || μὴ
d.Kayser 14 δὲ om. AT at οἵ Ῥ. 32, 97. 17 κατὰ τὴν τῆς L
9/21 ingrediemur Τ'

(.. Sextus Empiricus I. ΤῸ οἵ

182

133

134

135

0p — . IITPPONEION

σομαι τὸν περὶ αὐτῆς λόγον, πρότερον σαφηνίσαι πειραϑεὶς
διὰ βραχέων, τί φασιν εἶναι τὴν ἀπόδειξιν.
Ἔστιν οὖν, ὡς φασίν, ἡ ἀπόδειξις λόγος δι’ ὃμο-
λογουμένων λημμάτων κατὰ συναγωγὴν ἐπιφο-
ρὰν ἐκκαλύπτων ἄδηλον. σαφέστερον δὲ ὃ λέγου
σιν ἔσται διὰ τούτων. λόγος ἐστὶ σύστημα ἐκ λημ-
136 μάτων καὶ ἐπιφορᾶς᾽ τούτου δὲ λήμματα μὲν εἶναι
λέγεται τὰ πρὸς κατασκευὴν τοῦ συμπεράσματος
συμφώνως λαμβανόμενα ἀξιώματα, ἐπιφορὰ δὲ
[συμπέρασμα] τὸ ἐκ τῶν λημμάτων κατασκευαζό-
μενον ἀξίωμα. οἷον ἐν τούτῳ τῷ (λόγῳ “εἶ ἡμέ
ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν᾽ φῶς ἄρα ἔστιν᾽ τὲ
μὲν ᾿φῶς ἄρα ἔστιν᾽ συμπέρασμά ἐστι, τὰ δὲ λοιπὰ λήμματα,
181 τῶν δὲ λόγων of μέν εἶσι συνακτικοὶ of δὲ ἀσύνακτοι, συν-
ακτικοὶ μέν, ὅταν τὸ συνημμένον τὸ ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ
τοῦ διὰ τῶν τοῦ λόγου λημμάτων συμπεπλεγμένου, λῆ-
yov δὲ εἰς τὴν ἐπιφορὰν αὐτοῦ, ὑγιὲς ἢ. οἷον ὃ προειρη-
μένος λόγος συνακτικός ἐστιν. ἐπεὶ τῇ διὰ τῶν λημμάτων
αὐτοῦ συμπλοκῇ ταύτῃ “ἡμέρα ἔστι᾽ ; καὶ “εἶ ἡμέρα ἔστι.
φῶς ἔστιν᾽ ἀκολουϑεῖ τὸ ἱφῶς ἔστιν᾽ ἐν τούτῳ τῷ συνημ-
μένῳ "[s] ἡμέρα ἔστι, καὶ εἰ ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστιν. ἀσύν-
188 αχκτοι δὲ of μὴ οὕτως ἔχοντες. τῶν δὲ συνακτικῶν οἵ μέν
εἶσιν ἀληϑεῖς οἵ δὲ οὐκ ἀληϑεῖς, ἀληϑεῖς μέν, ὅταν μὴ
μόνον τὸ συνημμένον ἐκ τῆς τῶν λημμάτων συμπλοχῆβ
καὶ τῆς ἐπιφορᾶς, ὡς προειρήκαμεν, ὑγιὲς T, ἀλλὰ καὶ
συμπέρασμα καὶ τὸ διὰ τῶν λημμάτων αὐτοῦ συμπε-
πλεγμένον ἀληϑὲς ὑπάρχῃ. ὅ ἐστιν ἡγούμενον ἐν τῷ συ-
νημμένῳ. ἀληϑὲς δὲ συμπεπλεγμένον ἐστὶ τὸ πάντα ἔχον
ἀληϑῆ, ὡς τὸ “ἡμέρα ἔστι. καὶ εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν."
189 οὐκ ἀληϑεῖς δὲ οἵ μὴ οὕτως ἔχοντες. ὃ γὰρ τοιοῦτος Aó-
γος “εἰ νὺξ ἔστι, σκότος ἔστιν: ἀλλὰ μὴν νὺξ ἔστι

88 135—138 c» adv. dogm. II 801---804.
8 139 c» adv. dogm. II 311.

21 temptantes T — 29 ἢ post δὲ add. Gen. Bekk. 2395 συμ-
πέρασμα om. T 80 ἀξίωμα del. Pasquali servato v. 29* συμ-
πέρασμα | λόγῳ suppl. e T (ut in hae ratione) cf. v. 23 et p. 88
passim 4 secl. Rüstow | φῶς ἔστιν bis ME 17 post λόγος edd;
inser. ἡμέρας οὔσης coll. p.356,7. 17 ἀλλὰ — 19 καὶ εἰ v. É. om. 'E

YIIOTYTHO9ZXES9N B. .99
8
| 6xóTOG ἄρα ἔστιν᾽ συνακχτικὸς μέν ἐστιν, ἐπεὶ τὸ συνημμένον
τοῦτο ὑγιές ἐστιν Tei] νὺξ ἔστι, καὶ εἰ νὺξ ἔστι, σκότος
) (ἔστιν᾽ σκότος: ἄρα ἔστιν᾽, οὐ μέντοι ἀληϑής. τὸ γὰρ ἡγού-
μένον. συμπεπλεγμένον ψεῦδός ἐστι, τὸ L3 ἔστι. καὶ εἰ
vii ἔστι, σκότος ἔστι.᾽ ψεῦδος ἔχον ἐν ἑαυτῷ τὸ “νὺξ
ἔστιν ᾿ ψεῦδος γάρ ἐστι συμπεπλεγμένον τὸ ἔχον ἐν ξαυτῷ
: ψεῦδος. ἔνϑεν xoi ἀληϑῆ λόγον εἶναί φασι τὸν δι᾽ ἀλη-
390v λημμάτων ἀληϑὲς συνάγόντα συμπέρασμα. πάλιν
δὲ τῶν ἀληϑῶν λόγων οἱ μέν εἰσιν ἀποδεικτικοὶ, οἵ δ᾽ οὐκ
ἀποδεικτικοί, καὶ ἀποδεικτικοὶ μὲν of διὰ προδήλων ἄδη-
“λόν τι συνάγοντες ; οὐκ ἀποδεικτικοὶ δὲ οἵ μὴ τοιοῦτοι.
οἷον ὃ μὲν τοιοῦτος λόγος “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν"
) ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν" φῶς ἄρα ἔστιν᾽ οὐκ ἔστιν ἀπο-
δεικτικός᾽ τὸ γὰρ φῶς εἶναι, ὅπερ ἐστὶν αὐτοῦ συμπέρασμα,
πρόδηλόν ἐστιν. ὃ δὲ τοιοῦτος “εἰ ἱδρῶτες δέουσι διὰ τῆς
ἐπιφανείας, εἰσὶ νοητοὶ πόροι" ἀλλὰ μὴν ἱδρῶτες δέουσι
διὰ τῆς ἐπιφανείας" εἰσὶν ἄρα νοητοὶ πόροι᾽ ἀποδεικτικός
ἔστι, τὸ συμπέρασμα ἔχων ἄδηλον, τὸ “εἰσὶν ἄρα νοητοὶ
πόροι᾽. τῶν δὲ ἄδηλόν τι συναγόντων of μὲν ἐφοδευτι-
᾿χῶς μόνον ἄγουσιν ἡμᾶς διὰ τῶν λημμάτων ἐπὶ τὸ συμ-
; πέρασμα. οἵ δὲ ἐφοδευτικῶς ἅμα καὶ ἐκκαλυπτικῶς. οἷον
᾿ἐφοδευτικῶς μὲν of ἐκ πίστεως καὶ μνήμης ἠρτῆσϑαι
δοκοῦντες. οἷός ἐστιν ὃ τοιοῦτος "εἶ τίς σοι εἶπεν ὅτι
πλουτήσει οὗτος. πλουτήσει οὗτος" οὑτοσὶ δὲ ὃ ϑεός
(δείκνυμι δὲ καϑ᾽ ὑπόϑεσιν τὸν Ain) εἶπέ σοι ὅτι mÀov-
τήσει οὗτος" πλουτήσει ἄρα οὗτος᾽ς συγκατατιϑέμεϑα
γὰρ τῷ συμπεράσματι οὐχ οὕτως διὰ τὴν τῶν λημμάτων
ἀνάγκην ὡς πιστεύοντες τῇ τοῦ ϑεοῦ ἀποφάσει. of δὲ οὐ
5 μόνον ἐφοδευτικῶς ἀλλὰ καὶ ἐκκαλυπτικῶς ἄγουσιν ἡμᾶς
ἐπὶ τὸ συμπέρασμα, ὡς ὃ τοιοῦτος “εἰ δέουσι διὰ τῆς
ἐπιφανείας ἱδρῶτες. εἰσὶ νοητοὶ πόροι. ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶ-
τον᾿ τὸ δεύτερον ga" ὲ τὸ γὰρ ῥεῖν τοὺς ἱδρῶτας éxxa-

$8 140—143 c» adv. dogm. II 805—310.

19 εἰ secl. Rüstow || xol εἰ νὺξ EABT (et si): καὶ ἡ νὺξ
ΜΙ, 20 add. Rüstow 21 τὸ (εἶδ νὺξ T (sí n. est) 7 οὐδὲ σοι
ie add. ϑ'εῶν coll. p. 355,16, ubi delendum 1Π τὴν om. M

140

141

142

100 IITPPONEION

λυπτικόν ἐστι τοῦ πόρους εἶναι, διὰ τὸ προειλῆφϑαι ὅτι |
148 διὰ ναστοῦ σώματος ὑγρὸν οὐ δύναται φέρεσϑαι. ἡ οὖν
ἀπόδειξις καὶ λόγος εἶναι ὀφείλει καὶ συνακτικὸς καὶ ἀλη-
ϑὴς καὶ ἄδηλον ἔχων συμπέρασμα [καὶ] ἐκκαλυπτόμενον 3
ὑπὸ τῆς δυνάμεως τῶν λημμάτων, καὶ διὰ τοῦτο εἶναι
λέγεται ἀπόδειξις λόγος δι᾿ ὁμολογουμένων λημμάτων κατὰ
συναγωγὴν ἐπιφορὰν ἐκκαλύπτων ἄδηλον. διὰ τούτων μὲν
οὖν σαφηνίξειν εἰώϑασι τὴν ἔννοιαν τῆς ἀποδείξεως.

wy εἰ ἔστιν ἀπόδειξις. '

144 "On δὲ ἀνύπαρχτός ἐστιν ἡ ἀπόδειξις, ἀπὶ αὐτῶν :
ὧν λέγουσιν ἐπιλογίξεσϑαι δυνατόν, ἕκαστον τῶν περι-
ἐχομένων ἐν τῇ ἐννοίᾳ διατρέποντα. οἷον γοῦν ὃ λόγος
σύγκειται ἐξ ἀξιωμάτων, τὰ δὲ σύνϑετα πράγματα οὐ,
δύναται ὑπάρχειν, ἐὰν μὴ τὰ ἐξ ὧν συνέστηκεν ἀλλήλοις,
συνυπάρχῃ, ὡς πρόδηλον ἀπὸ κλίνης καὶ τῶν παραπλη- i
σίων, τὰ δὲ μέρη τοῦ λόγου ἀλλήλοις οὐ συνυπάρχει. ὅτε,
γὰρ λέγομεν τὸ πρῶτον λῆμμα, οὐδέπω ὑπάρχει οὔτε τὸ
ἕτερον λῆμμα οὔτε 7| ἐπιφορά᾽ ὅτε δὲ τὸ δεύτερόν φαμεν,
τὸ μὲν πρότερον λῆμμα οὐκέτι ὑπάρχει, ἡ δὲ ἐπιφορὰ ὁ
οὐδέπω ἔστιν" ὅτε δὲ τὴν ἐπιφορὰν προφερόμεϑα, τὰ λήμ-
ματα αὐτῆς οὐκέτι ὑφέστηκεν. οὐ συνυπάρχει. ἄρα ἀλλή-
λοις τὰ μέρη. τοῦ λόγου" ὅϑεν. οὐδὲ ὃ λόγος ὑπάρχειν didi 1

ϑίας, RT δὲ κατὰ τὸ συνημμένον ἀκολουϑία ὌΝ
διαπεφώνηται καὶ ἔστιν ἴσως ἀκατάληπτος, ὡς ἐν τῷ πε ol.
σημείου λόγῳ (88 110-- —114) ὑπεμνήσαμεν, καὶ ὃ συν
146 αχτικὸς “λόγος ἀκατάληπτος ἔσται. ot γὲ μὴν διαλεκτικοί |
φασιν ἀσύνακτον λόγον γίγνεσϑαι ἤτοι παρὰ διάρ-
τησιν 7] παρὰ ἔλλειψιν ἢ παρὰ τὸ κατὰ μοχϑηρὸν ᾿
ἠρωτῆσϑαι σχῆμα ἢ κατὰ παρολκήν. οἷον κατὰ διάρ- ὦ
τησιν μὲν, ὅταν μὴ ἔχῃ τὰ λήμματα ἀκολουϑίαν πρὸς.
ἄλληλά τε καὶ τὴν ἐπιφοράν, ὡς ὃ τοιοῦτος “εἰ ἡμέραι
8 144 cf. 8 109.

88 146—150 c» adv. dogm. II 429—434.

90 καὶ del. Kayser, om. T 24 σαφηνίξων EAB

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 101
,
ἔστι. φῶς ἔστιν: ἀλλὰ μὴν πυροὶ ἐν ἀγορᾷ πωλοῦν-
ται Δίων ἄρα περιπατεῖ". παρὰ δὲ παρολκήν, ὅταν εὑ-
᾿ φίσκηται λῆμμα παφέλκον πρὸς τὴν τοῦ λόγου συναγω-
qv, oiov '&i ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα
- ἔστιν, ἀλλὰ καὶ Δίων περιπατεῖ" φῶς ἄρα ἔστιν᾽. παρὰ
"δὲ τὸ ἐν μοχϑηρᾷ ἠρωτῆσϑαι σχήματι, ὅταν μὴ ἦ τὸ
| σχῆμα τοῦ λόγου συνακτικόν, οἷον ὄντων συλλογιστικῶν, ὡς
φασί, τούτων εἶ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν' ἀλλὰ μὴν ἡμέρα
ἔστιν᾽ φῶς ἄρα ἔστιν᾽ SEIT: ἡμέρα ἔστι, (φῶς ἔστιν)" οὐχὶ
δὲ φῶς ἔστιν᾽ οὐκ ἄρα ἡμέρα ἔστιν᾽, ὃ λόγος ἀσύνακτός
ἐστιν οὗτος 'eà ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν φῶς
ἔστιν᾽ ἡμέρα ἄρα ἔστιν᾽. ἐπεὶ γὰρ ἐπαγγέλλεται τὸ συ-
"vqupuévov ἐντὸς τοῦ ἐν αὐτῷ ἡγουμένου εἶναι καὶ τὸ λῆγον,
᾿εἰχότως τοῦ ἡγουμένου προσλαμβανομένου ἐπάγεται καὶ
τὸ λῆγον, καὶ τοῦ λήγοντος ἀνῃρημένου ἀναιρεῖται, καὶ
* ἡγούμενον᾽ εἰ yàg ἦν τὸ ἡγούμενον, qv ἂν καὶ τὸ
᾿λῆγον. τοῦ δὲ λήγοντος προσλαμβανομένου οὐ πάντως
τίϑεται καὶ τὸ ἡγούμενον" οὐδὲ γὰρ ὑπισχνεῖτο τὸ συ-
»vqupévov τῷ λήγοντι ἀκολουϑεῖν τὸ ἡγούμενον. ἀλλὰ τῷ
E. τὸ λῆγον “μόνον. διὰ τοῦτο οὖν ὁ μὲν ἐκ συ-
νημμένου καὶ τοῦ ἡγουμένου τὸ λῆγον συνάγων συλλογι-
; στικὸς εἶναι λέγεται, καὶ ὁ ἐκ συνημμένου καὶ τοῦ ἀντι-
"xepévov τοῦ λήγοντος τὸ ἀντικείμενον τῷ ἡγουμένῳ
5 ovváyov' ὁ δὲ ἐκ συνημμένου καὶ τοῦ λήγοντος τὸ ἡγού-
μενον συνάγων ἀσύνακτος, ὡς ὃ προειρημένος, παρὸ καὶ
᾿ἀληϑῶν ὄντων τῶν λημμάτων αὐτοῦ ψεῦδος συνάγει.
| ὅταν λυχνιαίου φωτὸς ὄντος νυκτὸς λέγηται. τὸ μὲν γὰρ
εἰ ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστι᾽ συνημμένον ἀληϑές ἐστιν, καὶ
D ὴ “ἀλλὰ μὴν φῶς ἔστι πρόσληψις, ἡ δὲ ᾿ἡμέρα ἄρα (ἔστιν)
ἐπιφορὰ ψευδής. κατὰ παράλειψιν δέ ἐστι μοχϑηρὸς λό-

16 et 19 socrates T 19 παρὰ --- 28 ἔστιν om.T 21
συλλογιστυκῶν ΒΟΥ. coll. p. 91,2; 382,4: συλλογισμῶν G 28 φῶς
ἔστιν add. T 88 οὗτος G: secundum hec Τ' | φῶς alter. T
- (lumen): ἡμέρα G 26 ἡμέρα T (dées): φῶς G (transpos. iam
Fabr. 28 εἰκότως — 29 λῆγον om. ΑΒ 29 ἀνηρημένου ML:
ἀναιρουμένου EAB 6 προειρημένος MT (predicta): προειρη-

«og LEAB 8 λέγεται EAB 10 ἔστιν add. T (ergo dies est)
- ef. p. 90, 26.

147

148

149

150

102 IITPPSNEISN :
q

γος, ἐν € παραλείπεταί τι τῶν πρὸς τὴν συναγωγὴν τοῦ
συμπεράσματος χρησιμευόντων᾽ οἷον ὑγιοῦς ὄντος. ὡς
οἴονται, τοῦ λόγου τούτου “ἥτοι ἀγαϑός ἐστιν ὃ πλοῦτος
“᾿ 1 ^ 5 / : » ' , » , L
ἢ κακὸς ἢ ἀδιάφορος οὔτε δὲ κακός ἐστιν οὔτε ἀδιάφο-:
Ἂ ἢ ἢ M 3 24 x14 2 Sox
gocg' ἀγαϑὸς ἄρα ἐστίν΄. φαῦλός ἐστι παρὰ ἔλλειψιν οὗτος
ὃ λόγος “ἤτοι ἀγαϑός ἐστιν ὃ πλοῦτος ἢ κακός᾽ οὐκ ἔστι,
151 δὲ κακός ἀγαϑὺὸς ἄρα ἐστίν. ἐὰν οὖν δείξω ὅτι οὐδεμία
διαφορὰ τῶν ἀσυνάκτων διακρένεσϑαι δύναται κατ᾽ αὐτοὺς
3 M — - “4 e 2 δ , e
ἀπὸ τῶν συνακτικῶν. ἔδειξα ὅτι ἀκατάληπτός ἐστιν ὃ συν-
ακτικὸς λόγος, ὡς περιττὰς εἶναι τὰς κατὰ διαλεκτικὴν {παρ
αὐτοῖς φερομένας ἀπειρολογίας. δείκνυμι δὲ οὕτως.
12. ὋὉ κατὰ διάρτησιν ἀσύνακτος λόγος ἐλέγετο ἐγνωρίσϑαι
ἐκ τοῦ μὴ ἔχειν ἀκολουϑίαν τὰ λήμματα αὐτοῦ πρὸς ἄλ-
3 “« “Ὁ
ληλά {τὲ καὶ τὴν ἐπιφοράν. ἐπεὶ οὖν τῆς γνώσεως τῆς 5
ἀκολουϑίας ταύτης δεῖ προηγεῖσϑαι τὴν κρίσιν τοῦ συνημ-
μένου, ἀνεπίκριτον δὲ ἐστι τὸ συνημμένον, ὡς ἐπελογι-
/ 3 / 2 ΕΒ. ἡ Mj 4 3. j
σάμην, (ἀδιάκριτος ἔσται καὶ ὁ κατὰ διάρτησιν ἀσύναχτος
168 λόγος. καὶ γὰρ ὃ λέγων κατὰ διάρτησιν ἀσύνακτον εἶναί
τινα λόγον, φάσιν μὲν προφερόμενος μόνην ἀντιτυϑεμέ- |
νην αὑτῷ φάσιν ἕξει τὴν ἀντικειμένην τῇ προειρημένῃ
2 M] Pi ' / ? , [v4 M A , -“ 4
ἀποδεικνὺς δὲ διὰ λόγου ἀκούσεται, ὅτι δεῖ τὸν λόγον τοῦ- .
τον πρότερον συνακλτικὸν εἶναι, εἶϑ᾽ οὕτως ἀποδεικνύειν,
ὅτι ἀσυνάρτητα τὰ λήμματα τοῦ διηρτῆσϑαν λεγομένου
λόγου. οὐ γνωσόμεϑα δὲ εἰ ἔστιν ἀποδεικτικός, μὴ ἔχον- -
τες συνημμένου σύμφωνον κρίσιν. ἢ κρινοῦμεν εἰ ἀκο- -
^ - * -" , “ , - i
λουϑεῖ τῇ διὰ τῶν λημμάτων τοῦ λόγου συμπλοκῇ τὸ
συμπέρασμα. καὶ κατὰ τοῦτο οὖν οὐχ ἕξομεν διακρένειν -
τῶν συναχτικῶν τὸν κατὰ διάρτησιν μοχϑηρὸν sivo, λὲ-
164 γόμενον. τὰ δὲ αὐτὰ ἐροῦμεν πρὸς τὸν λέγοντα μοχϑηρὸν

88.152—153 e» adv. dogm. II 488---487,
$ 154 c» adv. dogm. II 444—445. i

15 ἐστιν {ὁ πλοῦτος» L 18 οὖν ML: δὲ EAB: sí enim T —
19 διακρένεσϑαι Bekk.: διακρένασϑαι G 20 συναχτῶν 1 21 —
add. Kayser: proferuntur ab eis T | 26 vs add. e T (ad in- :

vicem quoque) 28 ἀδ. add. Bekk. Stephanum secutus || ótxí- —
ρεσιν L 1.8 λεγόμενον Dekk.: λόγον GT (ratio)

THOTYTIOSEZESN B. 108

|. γὰρ κατασκευάζων ὅτι μοχϑηρόν τι σχῆμά ἐστιν, οὐχ ἕξει

Ἰ ὁμολογούμενον συναχτικὸν λόγον Ot οὗ δυνήσεται συνάγειν
δ φησιν. δυνάμει δὲ ἀντειρήκαμεν διὰ τούτων καὶ πρὸς 155
Ἰτοὺς πειρωμένους παρ᾽ ἔλλειψιν ἀσυνάχτους λόγους εἶναι
'δεικνύναι. εἰ γὰρ ὃ ἐντελὴς (xol) ἀπηρτισμένος ἀδιάκρι-

᾿ τός ἐστι. καὶ ὁ ἐλλιπὴς ἄδηλος ἔσται. καὶ ἔτι ὁ διὰ λόγου
"δεικνύναι τινὰ ἐλλιπῆ βουλόμενος λόγον, μὴ ἔχων συνημ-

ἡ μένου πρίσιν ὡμολογημένην, δι᾿ ἧς κρίνειν δυνήσεται
τὴν ἀκολουϑίαν τοῦ ὑπ αὐτοῦ λεγομένου λόγου, οὐ
δυνήσεται κεχριμένως καὶ ὀρϑῶς λέγειν ὅτι ἐλλιπής ἐστιν.
ἀλλὰ καὶ ὃ κατὰ παρολκὴν λεγόμενος εἶναι μοχϑηρὸς ἀδιά- 166
ἱπριτός ἐστιν ἀπὸ τῶν ἀποδειχτικῶν. ὅσον γὰρ ἐπὶ τῇ
παρολκῇ καὶ of ϑρυλούμενοι παρὰ τοῖς Στωικοῖς ἀναπό-
δεικτοι ἀσύνακτοι εὑρεϑήσονται. ὧν ἀναιρουμένων ἡ πᾶσα
διαλεχτικὴ ἀνατρέπεται᾽ οὗτοι γάρ εἶσιν οὕς φασιν ἀπο-
δείξεως μὲν μὴ δεῖσθαι πρὸς τὴν ξαυτῶν σύστασιν, ἀπο-
δεικτικοὺς δὲ ὑπάρχειν (Ou τοῦ καὶ τοὺς ἄλλους συνάγειν
λόγους. ὅτι δὲ παρέλκουσιν, ἔσται σαφὲς ἐκϑεμένων ἡμῶν
τοὺς ἀναποδείχτους καὶ οὕτως 0 φαμεν ἐπιλογιξομένων.
Πολλοὺς μὲν ζοὖν» ἀναποδείκτους ὀνειροπολοῦσιν 157
(Stoie. ἔν. II 232 A), πέντε δὲ τούτους μάλιστα ἐκτίέϑεν-
ται. εἰς 0 0c of λοιποὶ πάντες ἀναφέρεσϑαι δοκοῦ-
σιν, πρῶτον {τὸνΣ ἐκ συνημμένου καὶ τοῦ ἡγουμέ-
vov τὸ λῆγον συνάγοντα, οἷον 'ei ἡμέρα ἔστι, φῶς
ἔστιν ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν" φῶς ἄρα ἔστιν᾽. δεύτε-

NS.

$ 155 e» adv. dogm. II 446.
$ 156 c» adv. dogm. II 438— 443.
88 157—158 v. 8 νύξ ἐστιν co adv. dogm. II 224—226.

12 δυνάμει---τούτων om. M sed relinqu. spat. 26—928 lit.
(vide p. VIIT) || ἀντειρήκαμεν Τ' (contradizimus) cf. p. 101, 82,8.
384, 19: ἀντιρήσϑω L: ἀντειρήσομεν EAB || τούτων T (per has):
τοῦτο ἃ 14 «xol add. T 15 ἐλλιπὴς T (defectiva scil. ratio)
οἵ, p. 384, 21: ἐλλείψει G- || ἔτι Bekk. Stephanum secutus: ὅτι
(GT (quia) 18 αὐτοῦ ted Pappenheim coll. v. 16
926 διὰ addidi, fort. τῷ (cf. T: in colligendo) 239 oov add.e T
(quidem igitur, sicut p. 93, 15. 95,19 e. 8.) 91 τὸν add. Bekk.

158

159

160

104 IITPPONEION

ρον τὸν ἐκ συνημμένου καὶ τοῦ ἀντικειμένου τοῦ
λήγοντος τὸ ἀντικείμενον τοῦ ἡγουμένου συνάγον-
τα. οἷον εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν οὐκ ἔστι δὲ φῶς"
- ᾽" δον , , , n ἢ ;
οὐκ ἄρα ἡμέρα ἔστιν΄. τρίτον τὸν ἐξ ἀποφατικοῦ
συμπλοκῆς καὶ ἑνὸς τῶν ἐκ τῆς συμπλοκῆς τὸ ἀντι-
κείμενον τοῦ λοιποῦ συνάγοντα, οἷον “οὐχὶ ἡμέρα
ἔστι καὶ νὺξ ἔστιν ἡμέρα δὲ ἔστιν οὐκἄρα νὺξ ἔστιν᾽.
τέταρτον τὸν ἐκ διεξευγμένου καὶ ἑνὸς τῶν ἐπε-
ξευγμένων τὸ ἀντικείμενον τοῦ λοιποῦ συνάγοντα,
οἷον "vor ἡμέρα ἔστιν ἢ νὺξ ἔστιν᾽ ἡμέρα δὲ ἔστιν"
ἢ » ἢ Lr 3 , 4 ? 3
οὐκ ἄρα νὺξ ἔστιν᾽. πέμπτον τὸν ἐκ διεξευγμένου
καὶ τοῦ ἀντικειμένου ἑνὸς τῶν ἐπεξευγμένων τὸ
λοιπὸν συνάγοντα, οἷον “ἤτοι ἡμέρα ἔστιν 3) νὺξ
ἔστιν᾽ οὐχὶ δὲ νὺξ ἔστιν᾽ ἡμέρα ἄρα ἔστιν᾽. ,
Οὗτοι μὲν οὖν εἰσιν οἵ ϑρυλούμενοι ἀναπόδεικτοι,,
πάντες δέ μου δοκοῦσιν ἀσύναχτοι εἶναι κατὰ παρολκήν.
αὐτίκα γοῦν, ἵνα ἀπὸ τοῦ πρώτου ἀρξώμεϑα, ἤτοι Óuo-.
e X
e ς » » 3 Li
ἡγουμένῳ αὐτῷ ἐν τῷ “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ συ-
νημμένῳ, ἢ ἄδηλόν ἐστιν. ἀλλ᾿ εἰ μὲν ἄδηλόν ἐστιν, οὐ
δώσομεν τὸ συνημμένον ὡς ὁμολογούμενον᾽ εἰ δὲ πρό-
δηλόν ἐστιν ὅτι ὄντος τοῦ ᾿ἡμέρα ἔστιν᾽ ἐξ ἀνάγκης ἔσται
P AO E. ἦν - ῥδν ἢ) γα NS RORIS: AE » hi
καὶ τὸ 'güg ἔστιν.᾽ εἰπόντων ἡμῶν ὅτι ἡμέρα ἔστιν, συν-
ἄγεται καὶ τὸ φῶς ἔστιν, ὡς ἀρκεῖν τὸν τοιοῦτον Aóyov.
ce 7 2 A. ΤΣ y , ' | €» € 7 E
ἡμέρα ἔστι, φῶς ἄρα ἔστιν᾽, καὶ παρέλκειν τὸ “εἰ ἡμέρα,
ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ συνημμένον. ὁμοίως δὲ φερόμεϑα καὶ
ἐπὶ τοῦ δευτέρου ἀναποδείκτου. ἤτοι γὰρ ἐνδέχεται τοῦ
λήγοντος μὴ ὄντος εἶναι τὸ ἡγούμενον, ἢ οὐκ ἐνδέχεται.
x , , M 2 , 9 N e M 3 . ἡ;
ἀλλ εἰ μὲν ἐνδέχεται, οὐκ ἔσται ὑγιὲς τὸ συνημμένον᾽ εὖ
δὲ οὐκ ἐνδέχεται, ἅμα τῷ τεϑῆναι τὸ “οὐχὶ τὸ λῆγον᾽ τί-

8 159 cf. $156. adv. dogm. II 410.

2 ἐκ συνημμένου T (ex coniuncto): ἐκ κινουμένου α 4 εἰ
om.L 6 ἐν τῇ συμπλοκ 94,2 et 336,19 14 ἄρα om. Lh.
19 αὐτῷ del. Aem "4 Ini T (erit): ἔστι G 91 ἀναποῖ
δείκτου {λόγου T (in secunda indemonstrativa ratione)

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 108

φῶς ἔστιν, οὐκ ἄρα [ὅτι] ἡμέρα ἔστιν᾽. ὁ δὲ αὐτὸς λόγος καὶ
«ἐπὶ τοῦ τρίτου ἀναποδείκτους ἤτοι γὰρ πρόδηλόν ἐστιν,
ὅτι οὐκ ἐνδέχεται τὰ ἐν τῇ συμπλοκῇ συνυπάρξαι ἀλλή-
λοις. ἢ ἄδηλον. καὶ εἰ μὲν ἄδηλον, οὐ δώσομεν τὸ ἀπο-
φατικὸν τῆς συμπλοκῆς" εἰ δὲ πρόδηλον, ἅμα τῷ τεϑῆναν
ὅ τὸ ἕτερον ἀναιρεῖται τὸ λοιπόν, καὶ παρέλκει τὸ ἀποφατι-
κὸν τῆς συμπλοκῆς, οὕτως ἡμῶν ἐρωτώντων “ἡμέρα ἔστιν.
οὐχ ἄρα νὺξ ἔστιν᾽. τὰ δὲ παραπλήσια λέγομεν καὶ ἐπὶ
τοῦ τετάρτου καὶ ἐπὶ τοῦ πέμπτου ἀναποδείκτου. ἤτοι γὰρ
πρόδηλόν ἐστιν, ὅτι ἐν τῷ διεξευγμένῳ τὸ μὲν ἀληϑές ἐστι
"τὸ δὲ ψεῦδος μετὰ μάχης τελείας; ὅπερ ἐπαγγέλλεται τὸ
διεζευγμένον, ἢ ἄδηλον. καὶ εἰ μὲν ἄδηλον, οὐ δώσομεν
| τὸ διεξευγμένον" εἰ δὲ πρόδηλον, τεϑέντος ἑνὸς ἀπ αὐτῶν
φανερόν ἐστιν ὅτι τὸ λοιπὸν οὐκ ἔστιν, καὶ ἀναιρεϑέντος
ἑνὸς πρόδηλον ὅτι τὸ λοιπὸν ἔστιν, ὡς ἀρκεῖν συνερωτᾶν
οὕτως ᾿ἡμέρα ἔστιν, οὐκ ἄρα νὺξ ἔστιν᾽, “οὐχὶ ἡμέρα ἔστιν,
vis ἄρα ἔστιν᾽, καὶ παρέλκειν τὸ διεξευγμένον.

Παραπλήσια δὲ λέγειν ἔνεστι καὶ περὶ τῶν κατηγορι-
X6» καλουμένων συλλογισμῶν, οἷς μάλιστα χρῶνται οἵ ἀπὸ
τοῦ Περιπάτου. οἷον γοῦν ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ ' τὸ δίκαιον
᾿χαλόν, τό καλὸν (0b) ἀγαϑόν, τὸ δίκαιον ἐ ἄρα ἀγαϑόν᾽ ἤτοι
ὁμολογεῖται καὶ πρόδηλόν ἐστιν ὅτι τὸ καλὸν ἀγαϑόν ἐστιν,
ἢ ἀμφισβητεῖται καὶ ἔστιν ἄδηλον. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἄδηλόν
ἐστιν, οὐ δοϑήσεται κατὰ τὴν τοῦ λόγου συνερώτησιν, καὶ
διὰ τοῦτο οὐ συνάξει ὁ συλλογισμός" εἰ δὲ πρόδηλόν ἐστιν
, ὅτι πᾶν ὅπερ ἂν ἢ καλόν, τοῦτο πάντως καὶ ἀγαϑόν
ἐστιν. ἅμα τῷ λεχϑῆναι, ὅτι τόδε τι καλόν ἐστι συνεισάγε-
ται καὶ τὸ ἀγαϑὸν αὐτὸ εἶναι, ὡς ἀρκεῖν τὴν τοιαύτην
᾿συνερώτησιν ἱτὸ δίκαιον καλόν. τὸ δίκαιον ἄρα ἀγαϑόν᾽,
καὶ παρέλκειν τὸ ἕτερον λῆμμα ἐν ᾧ τὸ καλὸν ἀγαϑὸν
' εἶναι ἐλέγετο. ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τῷ τοιούτῳ λόγῳ 'Σω-
Ἀράτης ἄνϑρωπος, πᾶς ἄνϑρωπος ἑῷον, Σωκράτης ἄρα
ἕῷον,᾽ εἰ μὲν οὔκ ἐστι πρόδηλον αὐτόϑεν, ὅτι πᾶν O τι

| 88 0v,om. T 4 τῷ M: τὸ LEAB 10 ψεῦδος Gen.: ψευδὲς G
12 ἀπ᾽ om. T 17/18 κατοπτρικῶν ΑΒ 90 δὲ add. T (bonum
autem probum) 21 πρόδηλον MLT (manifestum): πρὸς ἡμῶν EAB
925 ἂν Bekk.: ἐὰν G: omne quod bonum est T 80 δὲ om. L

161

163

164

106 ΠΥΡΡΩΝΈΠΩΝ

περ ἂν ἢ ἄνϑρωπος, τοῦτο καὶ ξῷόν ἐστιν, οὐχ ὁμολογεῖ-

ταῦ ἡ καϑόλου πρότασις, οὐδὲ δώσομεν αὐτὴν ἐν τῇ
165 συνερωτήσει. εἰ δὲ ἕπεται τῷ ἄνϑρωπον εἶναι τὸ καὶ
ξῷον αὐτὸν ὑπάρχειν, καὶ διὰ τοῦτο ἀληϑής ἐστιν ὁμολο-
γουμένως ἣ ᾿'πᾶς ἄνϑρωπος ζξῷον᾽ πρότασις, ἅμα τῷ λε-
χϑῆναι ὅτι Σωκράτης ἄνϑρωπος συνεισάγεται καὶ τὸ fiov
αὐτὸν εἶναι, ὡς ἀρκεῖν τὴν τοιαύτην συνερώτησιν tXo- i
πράτης ἄνϑρωπος, Σωκράτης ἄρα ξῷον.᾽ καὶ παρέλκειν τὴν
166 ἱπᾶς ἄνϑρωπος ξῷον᾽ πρότασιν. παραπλησίαις δὲ μεϑό-
δοις καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων πρώτων κατηγορικῶν λόγων
χρῆσϑαι δυνατόν ἔστιν. ἵνα μὴ νῦν ἐνδιατρίβωμεν. j
Πλὴν ἐπεὶ παρέλκουσιν οὗτοι of λόγοι ἐν οἷς τὴν ὑπο-
βάϑραν τῶν συλλογισμῶν οἵ διαλεκτικοὶ τίϑενται, ὅσον
ἐπὶ τῇ παρολκῇ διατρέπεται πᾶσα ἡ διαλεχτική, μὴ vva-
μένων ἡμῶν διακρῖναι, τοὺς παρέλκοντας καὶ διὰ τοῦτο,
ἀσυνάκτους λόγους ἀπὸ τῶν συνακχτικῶν καλουμένων συλ-᾿
167 λογισμῶν. εἰ δὲ οὐκ ἀρέσκει τισὶ λόγους μονολημμά-
τους εἶναι, οὐκ εἰσὶν ἀξιοπιστότεροι ᾿Δἀντιπάτρου (fr.-
Stoic. TIL 167 A.),0 ὃς οὐδὲ ἑτοὺς τοιούτους λόγους ἀποδοκιμάζει. j
Διὰ ταῦτα μὲν οὖν ἀνεπίκριτός ἐστιν ὃ παρὰ τοῖς
διαλεκτικοῖς συνακτικὸς καλούμενος λόγος. ἀλλὰ καὶ ὃ ἀλη-
ϑὴς λόγος ἀνεύρετός ἐστι διά ve τὰ προειρημένα καὶ ἐπεὶ
πάντως ὀφείλει εἰς ἀληϑὲς λήγειν. τὸ γὰρ συμπέρασμα,
τὸ ἀληϑὲς εἶναι λεγόμενον ἤτοι φαινόμενόν ἐστιν ἢ ἄδη-
168 iov. καὶ φαινόμενον μὲν οὐδαμῶς οὐ “γὰρ ἂν δέοιτο τοῦ
διὰ τῶν λημμάτων ἐχκαλύπτεσϑαι δι᾿ ξαυτοῦ προσπέπτον d $
καὶ οὐχ ἧττον τῶν λημμάτων αὐτοῦ φαινόμενον. εἰ δὲ
ἄδηλον, ἐπεὶ περὶ τῶν ἀδήλων ἀνεπικρίτως διαπεφώνηται,
καϑάπερ ἔμπροσθεν ὑπεμνήσαμεν, διόπερ καὶ ἀκατά-
ληπτά ἐστιν. ἀκατάληπτον ἔσται καὶ τὸ συμπέρασμα τοῦ

88 107—168 c» ady. dogm. II 451—452. j

dur

αι. " TP TAS SUN Z
Ap EE SEO Stu CADENAS ro Ee TUE TRSAIS - raa EPGPUESG:

88 àv Bekk.: ἐὰν G: omne utique (— ἂν) quod est homo T -
2 ἕπεται om. T (si autem, essentiam hominis et. animal ipsi
esse et propter hoo) | τῷ ἄνϑρωπον Bekk.: τοῦ ἀνθρώπου G ||-
εἶναι τὸ Scripsi: τῶ ébpüs E: τὸ εἶναι MLAB: τινα εἶναι τὸ
Bekk. 9 ἀληϑής T (vera seil. propositio); ἀληϑές ἃ — 25 ro P

σπίπτον 'T (incidens): προπίπτον G

ἱ ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 101
ἀληϑοῦς εἶναι λεγομένου λόγου. εἰ δὲ καὶ τοῦτο ἀκατά-
" τόν ἐστιν, οὐ γνωσόμεϑα $ πότερον ἀληϑές ἐστι τὸ
συναγόμενον ἢ ψεῦδος. ἀγνοήσομεν οὖν, πότερον ἀληϑής
ἐστιν ὁ λόγος ἢ ψευδής, καὶ ἀνεύρετος ἔσται 0 ἀληϑὴς
"λόγος. ἵνα δὲ καὶ ταῦτα παρῶμεν, ó διὰ προδήλων ἄδη-
Ἢ i συνάγων ἀνεύρετός ἐστιν. εἰ γὰρ ἕπεται τῇ διὰ τῶν
Ἷ ἡμμάτων αὐτοῦ συμπλοκῇ ὴ ἐπιφορά, τὸ δ᾽ ἑπόμενον
; αὐ τὸ λῆγον πρός τι ἐστὶ καὶ πρὸς τὸ ἡγούμενον, τὰ δὲ
'πρός τι συγκαταλαμβάνεται ἀλλήλοις, ὡς παρεστήσαμεν, εἰ
μὲν ἄδηλόν ἐστι τὸ συμπέρασμα. ἄδηλα ἔσται καὶ τὰ λήμ-
" mo, εἰ δὲ πρόδηλά ἐστι τὰ λήμματα. πρόδηλον ἔσται
αἱ τὸ συμπέρασμα ἅτε συγκαταλαμβανόμενον αὐτοῖς προ-
δήλοις οὖσιν. ὡς μηκέτι ἐκ προδήλων ἄδηλον συνάγεσθαι.
ὰ δὲ ταῦτα οὐδὲ ἐκκαλύπτεται ὑπὸ τῶν λημμάτων ὴ
Bow: ἤτοι ἄδηλος οὖσα καὶ μὴ καταλαμβανομένη, ἢ
; πον καὶ μὴ δεομένη τοῦ ἐκκαλύψοντος. εἰ τοίνυν ἡ
À τόδειξις λόγος εἶναι λέγεται κατὰ συναγωγήν. τουτέστι
σι απτιχός, διά τινῶν ὁμολογουμένως ἀληϑῶν ἐπιφορὰν
καλύπτων ἄδηλον, ὑπεμνήσαμεν δὲ ἡμεῖς, ὅτι οὔτε λό-
νος τις ἔστιν οὔτε συναχτικὸς οὔτε ἀληϑὴς οὔτε διά τινῶν
τροδήλων ἄδηλον συνάγων οὔτε ἐκκαλυπτιρκὸς τοῦ συμ-

περάσματος, φανερόν ἐστιν ὅτι ἀνυπόστατός ἔστιν ἡ
ΗΒ όδειξις.

id Καὶ κατ ἐκείνην δὲ τὴν ἐπιβολὴν ἀνύπαρκτον ἢ καὶ

ἰνεπινόητον εὑρήσομεν τὴν ἀπόδειξιν. ὃ γὰρ λέγων εἶναι

ir όδειξιν ἤτοι γενικὴν τίϑησιν ἀπόδειξιν ἢ εἰδικήν τινα"

ud οὔτε τὴν yeviniv οὔτε eid ἀπόδειξιν τυϑέναι δυ-

p ὡς ὑπομνήσομεν᾽ παρὰ δὲ ταύτας ἄλλο τι νοεῖν

w ἐνδέχεται" οὐκ ἄρα δύναταί τις ὡς ὑπάρχουσαν τι-

| 4 τὴν ἀπόδειξιν. ἡ μὲν οὖν γενικὴ ἀπόδειξις ἀνυπό-

Ρτατός ἐστι διὰ τάδε. ἤτοι ἔχει λήμματά τινα καί τινα

8 172 c» adv. dogm. II 345 et 383—384.

90 ἀληϑοῦς T (rationis que dicitur. esse vera): ἀληϑὲς G |
δὲ καὶ G: etsi T, καὶ del. Bekk. 14 συνακτικῶς Bekk., qui
aluit τουτέστι cvv. eicere | διά τίνων ὁμολογουμένων T (per
am manifesta) | ἀληϑῶν ἐπιφορὰν om. Τ 24 ἄλλο om. T

169

170

171

172

113

174

175

176 ρολκὴν ἐροῦμεν εἶναι μοχϑηράν. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ σύστημα τῶν

108 ΠΥΡΡΩΝΕΈΙΩΝ

ἐπιφορὰν ἢ οὐκ ἔχει. καὶ εἰ μὲν οὐκ ἔχει, οὐδὲ ἀπόδειξίς
ἐστιν εἰ δὲ λήμματά τινα ἔχει καὶ ἐπιφοράν τινα, ἐπεὶ
πᾶν τὸ ἀποδεικνύμενον οὕτω καὶ ἀποδεικνύον ἐπὶ μέρους
ἐστίν. εἰδικὴ ἔσται ἀπόδειξις οὐκ ἄρα ἔστι τις γενικὴ
ἀπόδειξις. ἀλλ᾿ οὐδὲ εἰδική. ἤτοι γὰρ τὸ ἐκ τῶν ᾿λημμά-
τῶν καὶ τῆς ἐπιφορᾶς σύστημα ἀπόδειξιν ἐροῦσιν, ἢ τὸ σύ-
στημὰ τῶν λημμάτων μόνον" οὐϑέτερον δὲ τούτων ἐστὶν;
ἀπόδειξις, ὡς παραστήσω᾽ οὐκ ἄρα ἔστιν εἰδικὴ ἀπόδειξις.
τὸ μὲν οὖν σύστημα τὸ ἐκ τῶν λημμάτων καὶ τῆς ἐπι-
φορᾶς οὔκ ἐστιν ἀπόδειξις, πρῶτον μὲν ὅτι μέρος, τι ἔχουσα
ἄδηλον, τουτέστι τὴν ἐπιφοράν, ἄδηλος ἔσται, ὅπερ ἄτο-
z0v' εἰ γὰρ ἄδηλός ἐστιν ἡ ἀπόδειξις. αὐτὴ δεήσεται τοῦ
ἀποδείξοντος αὐτὴν μᾶλλον ἢ ἑτέρων ἔσται ἀποδεικτική.
εἶτα καὶ ἐπεὶ πρός τι φασὶν εἶναι τὴν ἀπόδειξιν καὶ πρὸς
τὴν ἐπιφοράν, τὰ δὲ πρός τι πρὸς ἑτέροις νοεῖται. ὡς αὖ-
τοί φασιν, ἕτερον εἶναι δεῖ τὸ ἀποδεικνύμενον τῆς ἀπο-
δείξεως᾽ εἰ οὖν τὸ συμπέρασμά ἐστι τὸ ἀποδεικνύμενον,
οὐ νοηϑήσεται ἡ ἀπόδειξις σὺν τῷ συμπεράσματι. καὶ yog
ἤτοι συμβάλλεταί τι πρὸς τὴν ἀπόδειξιν ἑαυτοῦ τὸ cuu-
πέρασμα ἢ οὐδαμῶς" ἀλλ᾿ εἰ μὲν συμβάλλεται, ξαυτοῦ
ἔσται ἐκκαλυπτικόν, εἰ δὲ οὐ συμβάλλεται ἀλλὰ παρέλκειν
οὐδὲ μέρος τῆς ἀποδείξεως ἔσται, ἐπεὶ κἀκείνην κατὰ πα-

λημμάτων μόνον ἀπόδειξις ἂν εἴη" τὶς γὰρ ἂν εἴποι τὸ
οὕτω λεγόμενον “εἶ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα

MN. * , * » 1
ἔστιν᾽ [φῶς ἔστιν] ἢ λόγον εἶναι ἢ διάνοιαν ὅλως ἀπαρ-

, E $853 2 ἐν / ? E
vítewv; οὐκ ἄρα οὐδὲ τὸ σύστημα τῶν λημμάτων μόνον
ἀπόδειξίς ἐστιν. οὐδὲ ἡ εἰδινὴ ἄρα ἀπόδειξις ὑπόστασι
97 , M , e , WO.) , e , , e 4
ἔχει. εἰ δὲ μήτε ἡ εἰδικὴ ἀπόδειξις ὑφέστηκε μήτε ἡ γενικῆν
παρὰ δὲ ταύτας οὐκ ἔστιν ἐννοεῖν ἀπόδειξιν, ἀνυπόστατός
ἐστιν ἡ ἀπόδειξις.

88 173—176 ὦ adv. dogm. II 385—890.

28 ἢ LT: om. MEAB $6 ἔσται T (erit) 1 αὐτὴν om. ἘΠ
ἢ ζαὐτὴν T (quam ipsa) 9 in aliis T 10 τὸν L 18 μόνον
Kayser T (solum) cf. v. 1.21: uóvovG 19 ἀλλὰ μὴν — 20 qàg
ἔστιν om. T 20 g. £. del. Fabr. 21 μόνον T (solwm): μόνον
G 24 ταῦτα EAB V

TIIOTTIIOXESN B. 109

"Eu ix τούτων τὸ ἀνυπόστατον τῆς ἀποδείξεως ἔν- 177
στιν ὑπομιμνήσκειν. εἰ γὰρ ἔστιν ἀπόδειξις, ἤτοι φαινο-
νη φαινομένου ἐστὶν ἐκκαλυπτικὴ ἢ ἄδηλος ἀδήλου ἢ

«Aog φαινομένου ἢ φαινομένη ἀδήλου οὐδενὸς δὲ τού-
τῶν ἐκκαλυπτικὴ δύναται ἐπινοεῖσϑαι᾽ ἀνεπινόητος ἄρα
ἐστίν. εἰ μὲν γὰρ φαινομένη φαινομένου ἐκκαλυπτική ἐστιν, 118
ἔσται τὸ ἐκκαλυπτόμενον ἅμα φαινόμενόν τε καὶ ἄδηλον,
γαινόμενον μέν, ἐπεὶ τοιοῦτον εἶναι ὑπετέϑη. ἄδηλον δέ,

ὶ δεῖται τοῦ ἐκκαλύψοντος καὶ οὐκ ἐξ ἑαυτοῦ ὑποπίπτει
μῖν σαφῶς. εἰ δὲ ἄδηλος ἀδήλου. αὐτὴ δεήσεται τοῦ ἐκ-
καλύψοντος αὐτὴν καὶ οὐ» ἔσται ἐκκαλυπτικὴ ἑτέρων. ὅπερ
φέστηκε τῆς ἐννοίας τῆς ἀποδείξεως. διὰ δὲ ταῦτα οὐδὲ 119
δῆλος προδήλου δύναται εἶναι ἀπόδειξις ἀλλ οὐδὲ πρό-
wAog ἀδήλου ἐπεὶ γὰρ πρός τι ἐστίν, τὰ δὲ πρός τι ἀλλή-
οἐς συγκαταλαμβάνεται, συγκαταλαμβανόμενον τῇ προδήλῳ

οδείξει τὸ ἀποδείκνυσϑαι λεγόμενον πρόδηλον ἔσται. ὡς

ριτρέπεσϑαι τὸν λόγον καὶ μὴ εὑρίσκεσϑαι πρόδηλον αὖ-

ν ἀδήλου ἀποδεικτικήν. εἰ οὖν μήτε φαινομένη φαινο-

vov ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις μήτε ἄδηλος ἀδήλου μήτε ἄδηλος
προδήλου μήτε πρόδηλος ἀδήλου, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν εἶναι
λέγουσιν, λεκτέον μηδὲν εἶναι τὴν ἀπόδειξιν.

Πρὸς τούτοις κἀκεῖνο λεκτέον. διαπεφώνηται περὶ τῆς 180

οδείξεως᾽ οἵ μὲν γὰρ μηδὲ εἶναι λέγουσιν αὐτήν, ὡς οἵ
᾿ηδὲν ὅλως εἶναι φάσκοντες, οἵ δὲ εἶναι, ὡς of πολλοὶ
τῶν δογματικῶν᾽ ἡμεῖς δὲ μὴ μᾶλλον εἶναι αὐτὴν ἢ μὴ
(voi φαμέν. καὶ ἄλλως ἡ ἀπόδειξις δόγμα πάντως περι- 181
ἔχει, περὶ παντὸς δὲ δόγματος διαπεφωνήκασιν, ὥστε περὶ

ἴσης ἀποδείξεως ἀνάγκη εἶναι διαφωνίαν. εἰ γὰρ τῆς ἀπο-
είξεως τοῦ εἶναι κενὸν λόγου ἕνεκεν ὁμολογουμένης καὶ
ὁ εἶναι κενὸν συνομολογεῖται, δῆλον ὅτι of ἀμφισβητοῦν-
τες περὶ τοῦ εἶναι κενὸν καὶ περὶ τῆς ἀποδείξεως αὐτοῦ

88 177—179 c» adv. dogm. II 391—395.
$8 180—181 c» adv. dogm. II 327—334.

. 81 ἐστιν alt. om. T 8 δεηϑήσεται EAB 8. συγκαταλαμ-

lavouévov EAB || τῇ Bekk.: τῶ ó 10 πρόδηλον αὐτὴν G: εἶναι

(cum ... mon inveniatur esse non manifesti demonstrativa):
eódnAov τὴν Bekk. 14 dicendum est ergo T

110 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

ἀμφισβητοῦσιν. καὶ περὶ τῶν ἄλλων δογμάτων. ὧν εἰσιν
«f ἀποδείξεις. ὃ αὐτὸς λόγος. πᾶσα τοίνυν ἀπόδειξις ἀμ-
182 φισβητεῖται καὶ ἐν διαφωνίᾳ ἐστίν. ἐπεὶ οὖν ἄδηλός ἐστι
ἡ ἀπόδειξις διὰ τὴν διαφωνίαν τὴν περὶ αὐτῆς (τὰ γὰρ
διάφωνα, καϑὸ διαπεφώνηται, ἄδηλά ἐστιν). οὐκ ἔστιν ἐξ
ἑαυτῆς. προῦπτος ἀλλ ἐξ ἀποδείξεως ὀφείλει ἡμῖν συνίστα-
σϑαι. ἡ οὖν ἀπόδειξις δι᾿ ἧς κατασκευάζεται ἡ ἀπόδειξις,
ὁμολογουμένη μὲν καὶ προῦπτος οὐκ ἔσται (ζητοῦμεν γὰρ
νῦν εἰ ἔστιν ἀπόδειξις ὅλως). διαφωνουμένη δὲ καὶ ἄδηλος
οὖσα δεήσεται ἀποδείξεως ἄλλης, κἀκείνη ἄλλης, καὶ μέχρις
ἀπείρουι ἀδύνατον δὲ ἄπειρα ἀποδεῖξαι᾽ ἀδύνατον ἄρα
188 παραστῆσαι ὅτι ἔστιν. ἀπόδειξις. ἀλλ οὐδὲ διὰ σημείοι
δύναται ἐκκαλύπτεσϑαι. ζητουμένου γὰρ τοῦ εἰ ἔστι σης
μεῖον. καὶ ἀποδείξεως τοῦ σημείου δεομένου πρὸς τὴν
ἑαυτοῦ ὕπαρξιν, ὁ δὲ ἀλλήλων εὑρίσκεται τρόπος. τῆς μὲν
ἀποδείξεως σημείου δεομένης. τοῦ δὲ σημείου πάλιν ἀπο
δείξεως᾽ ὅπερ ἄτοπον. διὰ δὲ ταῦτα οὐδὲ ἐπικρῖναι δυνα-
τόν ἐστι «τὴν» περὶ τῆς ἀποδείξεως διαφωνίαν, ἐπεὶ χρήξει
μὲν χριτηρίου ἡ ἐπίκρισις, ξητήσεως δὲ οὔσης περὶ τοῦ εἰ"
ἔστι Ἐριτήριον, ὡς παρεστήσαμεν, καὶ διὰ τοῦτο ἀποδείξε
τοῦ κριτηρίου δεομένου τῆς δεικνυούσης € ὅτι ἔστι TL κριτή-
Qrov » ὁ διάλληλος τρόπος τῆς ἀπορίας εὑρίσκεται, πάλιν.
184 εἰ οὖν μήτε δι᾽ ἀποδείξεως μήτε διὰ σημείου μήτε διὰ
κριτηρίου ἔστιν ὑπομνῆσαι ὅτι ἔστιν ἀπόδειξις, ἀλλ᾿ οὐδ᾽
ἐξ ἑαυτῆς πρόδηλός ἐστιν, ὡς παρεστήσαμεν. ἀκατάληπτοι
ἔσται εἰ ἔστιν ἀπόδειξις. διὰ δὲ τοῦτο καὶ ἀνύπαρκχτος
ἔσται ἡ ἀπόδειξις᾽ νενόηται μὲν γὰρ σὺν τῷ ἀποδεικνύναι;
ἀποδεικνύναι δὲ οὐκ ἂν δύναιτο μὴ καταλαμβανομένη.
διόπερ οὐδὲ ἀπόδειξις ἔσται. |
185 Toto μὲν ὡς ἐν ὑποτυπώσει καὶ πρὸς τὴν ἀπόδειξις
ἀρκέσει λελέχϑαι. οἵ δὲ δογματικοὶ τοὐναντίον κατασκευά-
ζοντές φασιν, ὅτι ἤτοι ἀποδεικτικοί εἰσιν οἵ κατὰ τῆς ἀπο-

VÀ

8 186 e» adv. dogm. II 465.

91 μὲν οὖν T (quidem igitur) 9 τὴν add. Bekk. (cf. Tj
dissonantiam que est) 10 ἐπίκρισις G: διαφωνία T (dissonantia)
14 μήτε δι’ ἀποδείξεως om. T 16 πρόδηλος T (ex se ipsa mac
Wifesta): πρόδηλον G | |

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ B. 111

Y
᾿δείξεως ἠρωτημένοι λόγοι ἢ οὐκ ἀποδεικτικοί᾽ καὶ εἰ uiv
οὐκ ἀποδειχτικοί, οὐ δύνανται δεικνύναι ὅτι οὐκ ἔστιν ἣ
ἀπόδειξις" εἰ δὲ ἀποδεικτικοί εἰσιν, αὐτοὶ οὗτοι τὴν ὑπό-
στασιν τῆς ἀποδείξεως ἐκ περιτροπῆς εἰσάγουσιν. ὅϑεν καὶ
τοιοῦτον συνερωτῶσι. λόγον᾽ “εἰ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπό-
debug εἰ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπόδειξις᾽ ἤτοι δὲ
ἔστιν ἀπόδειξις ἢ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις" ἔστιν ἄρα ἀπόδειξις᾽.
ἀπὸ δὲ τῆς αὐτῆς δυνάμεως καὶ τοῦτον ἐρωτῶσι τὸν λό-
yov: τὸ τοῖς ἀντικειμένοις ἑπόμενον οὐ μόνον ἀληϑές
ἔστιν; ἀλλὰ καὶ ἀναγκαῖον" ἀντίχειται δὲ εταῦτα ἀλλήλοις

“ἔστιν ἀπόδειξις — οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις" . ὧν ἑκατέρῳ ἀκο-
᾿λουϑεῖ τὸ εἶναι ἀπόδειξιν" ἔστιν ἄρα ἀπόδειξις". ἔνεστι
μὲν οὖν πρὸς ταῦτα ἀντιλέγειν. οἷον γοῦν, ἐπεὶ μὴ νομί-
ξομέν τινα λόγον εἶναι ἀποδεικτικόν, καὶ τοὺς κατὰ τῆς
ἀποδείξεως λόγους οὐ πάντως φαμὲν ἀποδεικτικοὺς εἶναι
ἀλλὰ φαίνεσθαι ἡμῖν πιϑανούς" of δὲ πιϑανοὶ οὐκ ἐξ
ἀνάγκης εἰσὶν ἀποδεικτικοί. εἰ δὲ ἄρα καὶ ἀποδεικτικοί
εἶσιν (ὅπερ οὐ διαβεβαιούμεϑα) πάντως καὶ ἀληϑεῖς. ἀλη-
ϑεῖς δέ εἶσι «λόγοι δι᾿ -ἀληϑῶν ἀληϑὲς συνάγοντες" οὐκοῦν
ἀληϑής ἐστιν αὐτῶν ἡ ἐπιφορά. ἦν δέ ye αὕτη ἡ οὐχ ἔστιν
ἄρα ἀπόδειξις᾽ (ἀληϑὲς) ἄρα ἔστι τὸ “οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις᾽
ἐκ περιτροπῆς. δύνανται δὲ οἵ λόγοι, καϑάπερ καὶ τὰ
᾿χαϑαρτικὰ φάρμακα ταῖς ἐν τῷ σώματι ὑποκειμέναις ὕλαις
ἑαυτὰ συνεξάγει. οὕτω καὶ αὐτοὶ τοῖς ἄλλοις λόγοις τοῖς
ἀποδεικτικοῖς εἶναι λεγομένοις καὶ ἑαυτοὺς συμπεριγράφειν.
τοῦτο γὰρ οὐκ ἔστιν ἀπεμφαῖνον, ἐπεὶ καὶ ἡ φωνὴ αὕτη
4j ᾿οὐδέν ἐστιν ἀληϑές᾽ οὐ μόνον τῶν ἄλλων ἕκαστον ἀναι-
jet, ἀλλὰ καὶ ξαυτὴν ἐκείνοις συμπεριτρέπει. ὅ τε λόγος
| οὗτος δύναται δείκνυσϑαι ἀσύνακτος “εἰ ἔστιν ἀπόδειξις,
ἔστιν ἀπόδειξίς" εἰ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπόδειξις"
ἤτοι δὲ ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν᾽ ἔστιν ἄρα᾽, καὶ διὰ πλειόνων
μέν, ὡς δὲ πρὸς τὸ παρὸν ἀρκούντως διὰ τοῦδε τοῦ ἐπι-

8 186 ὦ adv. dogm. II 466—469.
8 187 c» adv. dogm. II 473—478.
8 188 c» adv. dogm. II 480.

— 11 dAn)igadd Gen. 19 καϑάπερ καὶ Scripsi: καὶ καϑάπερ
-MLEB: καϑάπερ AT 16 τοῦτο δὲ T (hoc autem)

186

187

188

189

190

191

192

HE IITPPONEION

χειρήματος. εἰ ὑγιές ἐστι τὸ συνημμένον τοῦτο “εἰ ἔστιν
ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπόδειξις", δεῖ τὸ ἀντικείμενον τοῦ ἐν
αὐτῷ λήγοντος, τουτέστι τὸ “οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις", μά- 3
χεσϑαι τῷ “ἔστιν ἀπόδειξις᾽" τοῦτο γάρ ἐστι τοῦ συνημμέ- |
vov τὸ ἡγούμενον. ἀδύνατον δέ ἐστι κατ᾽ αὐτοὺς συνημ-
μένον ὑγιὲς εἶναι ἐκ μαχομένων ἀξιωμάτων συνεστώς. τὸ
μὲν γὰρ συνημμένον ἐπαγγέλλεται ὄντος τοῦ ἐν αὐτῷ
ἡγουμένου εἶναι καὶ τὸ λῆγον, τὰ δὲ μαχόμενα τοὐναντίον, 3
ὄντος τοῦ ἑτέρου αὐτῶν ὁποιουδήποτε ἀδύνατον εἶναι τὸ .
λοιπὸν ὑπάρχειν. ὄντος ἄρα ὑγιοῦς τοῦδε τοῦ συνημμένου |
εἰ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπόδειξις᾽ οὐ δύναται ὑγιὲς εἶναι ὦ
τοῦτο {τὸν συνημμένον “εἶ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν ἀπό- x
δειξις. ^ πάλιν δ᾽ αὖ συγχωρούντων ἡμῶν καϑ' ὑπόϑεσιν
ὑγιὲς εἶναι τόδε τὸ συνημμένον ' εἰ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις,
ἔστιν ἀπόδειξις᾽ , δύναται συνυπάρχειν τὸ “εἰ ἔστιν ἀπόδειξις
τῷ “οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις". εἰ δὲ δύναται αὐτῷ συνυπάρ-
q&v, οὐ μάχεται αὐτῷ. ἐν ἄρα τῷ “εἰ ἔστιν ἀπόδειξις,
ἔστιν ἀπόδειξις᾽ συνημμένῳ οὐ μάχεται τὸ ἀντικείμενον —
τοῦ ἐν αὐτῷ λήγοντος τῷ ἐν αὐτῷ ἡγουμένῳ, ὥστε οὐκ Hi
ἔσται ὑγιὲς πάλιν τοῦτο τὸ συνημμένον, ἐκείνου κατὰ
συγχώρησιν ὡς ὑγιοῦς τιϑεμένου, μὴ μαχομένου δὲ τοῦ Y
“οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις᾽ τῷ “ἔστιν ἀπόδειξις᾽. οὐδὲ τὸ due
Cevyuévov ὑγιὲς ἔσται τὸ ἡ ἤτοι ἔστιν ἀπόδειξις ἢ οὐκ ἔστιν
ἀπόδειξις᾽" τὸ γὰρ ὑγιὲς διεξευγμένον ἐπαγγέλλεται ἕν τῶν
ἐν αὐτῷ ὑγιὲς εἶναι, τὸ δὲ λοιπὸν ἢ τὰ λοιπὰ ψεῦδος ἢ
ψευδῆ μετὰ μάχης. ἢ εἴπερ ὑγιές ἐστε τὸ διεξευγμένον, τ
πάλιν φαῦλον εὑρίσκεται τὸ “εἰ οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις, ἔστιν
ἀπόδειξις᾽ συνημμένον, ἐκ μαχομένων συνεστώς. οὐκοῦν
ἀσύμφωνά τέ ἐστι καὶ ἀλλήλων ἀναιρετικὰ τὰ ἐν τῷ λόγῳ
τῷ προειρημένῳ λήμματα᾽ διόπερ οὐκ ἔστιν ὑγιὴς ὁ λό-
γος. ἀλλ οὐδὲ 0 ὅτι ἀκολουϑεῖ τι τοῖς ἀντικειμένοις δύναν-
ται δεικνύναι, μὴ ἔχοντες κριτήριον ἀκολουϑίας, ὡς ἐπελο-
γισάμεϑα.

26 τοῦτο δὲ T (hoc autem) cf. v. 16 1 τὸ add. Gen.
(hoc coniunctum Τὴ 9 τοῦτο ΜΙ: τὸ ὑπὸ EAB 10 μὴ μα-
χομένου δὲ 560]. Kayser 20 post τι T add. tam aliquid —
(ὥς vi?) | 21 ἀληϑείας T (veritatis) 3

ὙΠΟΤΥΎΠΩΣΕΩΝ B. 113

Ταῦτα δὲ ἐκ περιουσίας λέγομεν. εἰ yàg πιϑανοὶ μέν
εἰσιν οἱ ὑπὲρ τῆς ἀποδείξεως λόγοι (ἔστωσαν γάρ), πιϑα-
vol δὲ καὶ αἱ πρὸς τὴν ἀπόδειξιν λεγόμεναι ἐπιχειρήσεις,
ἐπέχειν ἀνάγκη καὶ περὶ τῆς ἀποδείξεως, μὴ μᾶλλον εἶναι
ἀπόδειξιν ἢ μὴ εἶναι λέγοντας.
| ιδ΄ περὶ συλλογισμῶν.
| Διὸ xol περὶ τῶν ϑρυλουμένων συλλογισμῶν ἴσως 193
περιττόν ἐστιν διεξιέναι, τοῦτο μὲν συμπεριτρεπομένων αὐὖ-

Qv τῇ ὑπάρξει τῆς ἀποδείξεως (δῆλον γὰρ ὅτι ἐκείνης μὴ
σης οὐδὲ ἀποδεικτικὸς λόγος χώραν ἔχει), τοῦτο δὲ καὶ δυνά-
"εἰ διὰ τῶν ἔμπροσϑεν ἡμῖν λελεγμένων ἀντειρη κότων
ἡμῶν (146 sqq.) πρὸς αὐτούς, ὅτε περὶ τῆς παρολκῆς διαλε-
E. μέϑοδόν τινα ἐλέγομεν Ó/ ἧς ἐνδέχεται δεικνύναι,
ὅτι πάντες οἵ ἀποδειχτικοὶ λόγοι τῶν τε Στωικῶν καὶ τῶν
Περιπατητικῶν ἀσύνακτοι τυγχάνουσιν ὄντες. ἐξ ἐπιμέτρου
BÉ οὐ χεῖρον ἴσως καὶ ἰδίᾳ περὶ αὐτῶν διαλαβεῖν, ἐπεὶ μά-
ἱσταὰ ἐπὶ αὐτοῖς μέγα φρονοῦσιν. πολλὰ μὲν οὖν ἔστι
γειν τὸ ἀνυπόστατον αὐτῶν ὑπομιμνήσκοντας᾽ ὡς ἐν
οτυπώσει δὲ ἀρκεῖ τῇδε τῇ μεϑόδῳ χρῆσϑαν κατὰ αὐτῶν.
bo δὲ καὶ νῦν περὶ τῶν ἀναποδείκτων᾽ τούτων γὰρ
ζναιρουμένων καὶ of λοιποὶ σύμπαντες λόγοι διατρέπονται,
qv ἀπόδειξιν τοῦ συνάγειν Gm αὐτῶν ἔχοντες.
- 'H πρότασις τοίνυν αὕτη '"müg ἄνϑρωπος ξῷον᾽ ἐκ 195
v κατὰ μέρος ἐπαγωγικῶς βεβαιοῦται" ἐκ γὰρ τοῦ Σω-
ράτην ἄνθρωπον ὄντα καὶ ζῷον εἷναι, καὶ Πλάτωνα
ἡμοίως καὶ Δίωνα καὶ ἕκαστον τῶν κατὰ μέρος, δυνατὸν
ive, δοκεῖ διαβεβαιοῦσϑαι καὶ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος ξῷόν
στιν. ὡς εἰ κἂν ἕν τι τῶν κατὰ μέρος ἐναντιούμενον φαί-
v0 τοῖς ἄλλοις, οὐκ ἔστιν ὑγιὴς ἡ καϑόλου πρότασις,
v γοῦν, ἐπεὶ τὰ μὲν πλεῖστα τῶν ξῴων τὴν κάτω γένυν
“νεῖ. μόνος δὲ ὁ κροκόδειλος τὴν ἄνω. οὔκ ἐστιν ἁληϑὴς
] πᾶν ζῷον τὴν κάτω γένυν κινεῖ’ πρότασις. ὅταν οὖν 196

2? ἀπόδειξιν G: αὐτὴν T (non magis ipsam esse quam)
λεγομένων MA 88 ἡμῶν MEABT (econtradicentibus nobis):
iv L 5 licet T (ἔνεστι) 8. λέγω T (dico) 10 ἔχοντες om.
sed spat. 8 lit. rel. 12/18 σωκράτην EAB: σωκράτη ML
Sextus Empiricus I. 8

197

198

199

1a IITPPONEION à
I
λέγωσι πᾶς ἄνϑρωπος ξῷον, Σωκράτης δ᾽ ἄνϑρωπος,͵
Σωκράτης ἄρα ξῷον᾽ . ἐχ τῆς καϑόλου προτάσεως τῆς '"müg
ἄνϑρωπος ἔῷον᾽ τὴν κατὰ μέρος πρότασιν συνάγειν βου- |
λόμενοι. τὴν ᾿Σωκράτης͵ ἄρα ξῷον᾽ , ἣ δὴ βεβαιωτικὴ τῆς
καθολικῆς προτάσεώς ἐστι κατὰ τὸν pear τρόπον, 1
ὡς ὑπεμνήσαμεν, εἰς τὸν διάλληλον ἐμπίπτουσι λόγον, τὴν
μὲν καϑολικὴν πρότασιν δι᾽ ἑκάστης τῶν κατὰ μέρος (....... E
ἐκ τῆς καϑολικῆς συλλογιστικῶς. παραπλησίως δὲ καὶ ἐπὶ
τοῦ τοιούτου λόγου “Σωκράτης ἄνϑρωπος, οὐδεὶς δὲ ἄν-
ϑρωπὸς τετράπους, Σωκράτης ἄρα οὔκ ἐστι τετράπους᾽
τὴν μὲν “οὐδεὶς ἄνθρωπος τετράπους᾽ πρότασιν ἐκ τῶν
κατὰ μέρος ἐπαγωγικῶς βουλόμενοι βεβαιοῦν, ἕχάστην δὲ
τῶν κατὰ μέρος ἐκ τῆς ᾿οὐδεὶς ἄνϑρωπος τετράπους᾽ συλ-
λογίξεσϑαι ϑέλοντες, τῇ κατὰ τὸν διάλληλον͵ ἀπορίᾳ περι-
πίπτουσιν. ὁμοίως δὲ ἐφοδευτέον καὶ τοὺς λοιποὺς τῶν
παρὰ τοῖς Περιπατητικοῖς λεγομένων ἀναποδείκτων. ἀλλὰ
καὶ τοὺς τοιούτους “εἶ ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστιν᾽" τό τὲ quo.
εἶ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστι᾽ συνακτικόν ἐστιν, ὡς φασί, τοῦ
ἱφῶς ἔστι᾽. τό τε 'φῶς ἔστι᾽ μετὰ τοῦ “ἡμέρα ἔστι᾽ βε-
βαιωτικόν ἐστι τοῦ “εἰ ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστιν᾽. οὐ γὰρ
ἂν ὑγιὲς ἐνομίσϑη τὸ προειρημένον συνημμένον εἶναι, εἶς
μὴ πρότερον τεϑεώρητο συνυπάρχον ἀεὶ τὸ ἱφῶς lord T
τῷ “ἡμέρα ἔστιν. εἰ οὖν δεῖ προκατειληφέναι- ὅτι ἡμέρας.
οὔσης πάντως ἔστι καὶ φῶς, εἰς τὸ συνϑεῖναι τὸ “εἰ ἡμέρα |
ἔστι. φῶς ἔστι συνημμένον . διὰ δὲ τοῦ συνημμένου τού-
του συνάγεται τὸ ὅτι ἡμέρας οὔσης φῶς ἔστιν. τὴν μὲν.
συνύπαρξιν τοῦ ἡμέραν εἶναι καὶ τοῦ φῶς εἶναι συνάγον |
τος τοῦ “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστι᾽ συνημμένου ὅσον ἐπὶ
τῷ προκειμένῳ ἀναποδείχτῳ. τὸ δὲ συνημμένον τῆς συν-
ὑπάρξεως τῶν προειρημένων βεβαιούσης. κἀνταῦϑα ὁ διάλ-,

26 τρόπον T (modum) 27 lacunam indic. Bekker, quam.
recte sic fere explendam censet μέρος (ἐπαγωγικῶς βεβαϊοῦ -
τες, συνάγοντες δὲ ἑκάστην τῶν κατὰ μέρος): μέρος ἐκ tij

viv δὲ κατὰ μέρος Paris. Suppl. 133 ex coniectura (cf. Mug;
Rhen. LXIV p. 253). 1 post 01644. add. T τρόπον (modwm)|
4veom.T ὁ τὸ G: δὲ T (autem). 9 τεϑεώρητο ML: τεϑεώροιτο,
EAB 1170 primumom.L 13 ὅτι del. Bekk. J ἔστιν Pasquali: |
sivc. G; om. T. 17 τῶν προειρημένων G; τούτων T (eorum) —

MT.

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. | 115

λος τρόπος τῆς ἀπορίας ἀνατρέπει τὴν ὑπόστασιν τοῦ,
ὄόγου. ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ τοιούτου. λόγου “εἰ ἡμέρα 200
στι, φῶς ἔστιν οὐχὶ. δὲ. φῶς ἔστιν᾽ οὐκ ἄρα ἡμέρα ἔστιν᾽.
x μὲν γὰρ τοῦ μὴ ἄνευ φωτὸς ἡμέραν ϑεωρεῖσϑαι ὑγιὲς
ἐν εἶναι. νομισϑείη. τὸ “εἰ ἡμέρα. ἔστι. φῶς ἔστι’ συνημ-
ιένον, ὡς εἴγε καϑ' ὑπόϑεσιν ἡμέρα μὲν φανείη. ποτέ, φῶς
JE μή. ψεῦδος àv λεχϑείη τὸ συνημμένον εἶναι᾽ ὅσον δὲ
πὶ τῷ προειρημένῳ ἀναποδείκτῳ τὸ μὴ εἶναι ἡμέραν φω-
ὃς μὴ ὄντος διὰ τοῦ “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστι᾽ συνάγε-
αι. ὥστε ἑκάτερον αὐτῶν πρὸς τὴν ἕαυτοῦ βεβαίωσιν
' ξει. τοῦ τὸ ἕτερον βεβαίως εἰλῆφϑαι,. ἵνα δί αὐτοῦ
στὸν γένηται. κατὰ τὸν διάλληλον τρόπον. ἀλλὰ καὶ ἐχ 201
οὔ μὴ δύνασϑαι ἀλλήλοις. συνυπάρχειν τινά, οἷον ἡμέ-
αν, ei τύχοι, καὶ νύκτα, τό τε ἀποφατικὸν τῆς συμπλοκῆς,
| οὐχ ἡμέρα. ἔστι καὶ νὺξ ἔστι᾽ . καὶ τὸ διεξευγμένον. τὸ
0L ἡμέρα ἔστιν ἢ νὺξ ἔστιν᾽ . ὑγιῆ, νομίζοιτο ἂν εἶναι.
à τὸ (μὴ συνυπάρχειν αὐτὰ βεβαιοῦσϑαι νομίζουσι διά
τοῦ ἀποφατικοῦ τῆς συμπλοκῆς καὶ τοῦ διεζευγμένου.
ἰέγοντες “οὐχὶ ἡμέρα. ἔστε καὶ νὺξ ἔστειν᾽ ἀλλὰ. μὴν νὺξ
στιν οὐκ ἄρα ἡμέρα ἔστιν᾽ “ἤτοι, ἡμέρα ἔστιν, ἢ νὺξ
στιν᾽ ἀλλὰ. μὴν. νὺξ, ἔστιν. οὐκ ἄρα ἡμέρα ἔστιν᾽, ἢ “οὐχὶ.
B νὺξ ἔστιν᾽ ἡμέρα ἄρα ἔστιν. ὅϑεν ἡμεῖς. πάλιν ἐπι: 209
δγιζόμεϑα, ὅτι εἰ μὲν πρὸς. τὴν βεβαίωσιν τοῦ. διεξευγμέ-
Qv. καὶ. τοῦ τῆς. συμπλοκῆς ἀποφατικοῦ χφήξομεν τοῦ
μειρηνιλάγρέγι, ὅτι, τὰ ἐν, , αὐτοῖς περιεχόμενα ὀξιώμασά

Ew.

εἰν δοκοῦσι, διά. τε. τοῦ aid καὶ τοῦ τῆς συμ-
κῆς ἀποφατικοῦ, ὁ δι᾿ ἀλλήλων. εἰσάγεται. τρόπος, μὴ
UT »ναμένων ἡμῶν. μήτε. τοῖς προειρημένοις τροπικοῖς πι-
τεύειν, ἄνευ τοῦ τὸ ἀσυνύπαρχτον τῶν ἐν αὐτοῖς. περιεχο-
vov ἀξιωμάτων, καταλαβεῖν, μήτε τὸ ἀσυνύπαρκχτον αὖ-
ἦν διαβεβαιοῦσϑαι πρὸ τῆς τῶν συλλογισμῶν. διὰ τῶν

28 ὡς εἴγε G: quodsi vere Τ' (fort. ἀλλ᾽ εἴγε) 25 τὸ Gen.:
GT (in eo.quod) 28. χρήζξει, T (indiget): χρῆξον. G: χρήξειν
m. 1 ἀλλὰ --- αὐτὰ om. T | μὴ add. Gen. 4. 7o. — ὃ ἡμέρα

v om. EABT 7 μὲν πρὸς EAB: πρὸς. μὲν. MLT (st ad. c cer-
ficationem. quidem)

116 IITPPONEION

r
E

203 τροπικῶν συνερωτήσεως. διόπερ οὐκ ἔχοντες, πόϑεν ἀρξό-

204

205

206

207

μεϑα τῆς πίστεως διὰ τὸ παλίνδρομον, λέξομεν μήτε τὸν
τρίτον μήτε τὸν τέταρτον μήτε τὸν πέμπτον τῶν ἀναπο-
δείκτων ὅσον ἐπὶ τούτοις ὑπόστασιν ἔχειν.
Τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ συλλογισμῶν ἐπὶ τοῦ παρόντος.
ἀρκέσει λελέχϑαι.
ιε΄ περὶ ἐπαγωγῆς. |
Εὐπαραίτητον δὲ εἶναι νομίξω καὶ τὸν περὶ ἐπαγωγῆς
τρόπον. ἐπεὶ γὰρ ἀπὸ τῶν κατὰ μέρος πιστοῦσθϑαι βού-
λονται δι᾽ αὐτῆς τὸ πκαϑόλου, ἤτοι πάντα ἐπιόντες. τὰ
κατὰ μέρος τοῦτο ποιήσουσιν ἢ τινά. ἀλλ᾽ εἰ μὲν τινά, ἀβέβαιος
ἔσται 7| ἐπαγωγή, ἐνδεχομένου τοῦ ἐναντιοῦσϑαι τῷ καϑόλου
τινὰ τῶν παραλειπομένων κατὰ μέρος ἐν τῇ ἐπαγωγῇ᾽ εἰ δὲ
πάντα. ἀδύνατα μοχϑήσουσιν. ἀπείρων ὄντων τῶν κατὰ
μέρος καὶ ἀπεριορίστων. ὥσϑ'᾽ οὕτως ἕκατέρωϑεν. οἶμον
συμβαίνει σαλεύεσϑαιν τὴν ἐπαγωγήν.

ις΄ περὶ ὅρων. |

᾿Αλλὰ καὶ ἐπὶ τῇ περὶ" ὅρων δὴ τεχνολογίᾳ μέγα φρονοῦσιν
oí δογματικοί, ἣν τῷ λογικῷ μέρει τῆς καλουμένη o.
φιλοσοφίας ἐγκαταλέγουσιν. φέρε οὖν καὶ περὶ ὅρον
ὀλίγα ἐπὶ τοῦ παρόντος εἴπωμεν. 1
᾿ Πρὸς πολλὰ τοίνυν χρησιμεύειν τοὺς ὅρους τῶν δογμα-
τικῶν δοκούντων, δύο τὰ ἀνωτάτω κεφάλαια (ἃ) περιλήπτι; Y
πάσης λέγουσιν ἀναγκαιότητος αὐτῶν ἴσως εὑρήσεις" 7) γὰρ
ὡς πρὸς κατάληψιν ἢ ὡς πρὸς διδασκαλίαν ἐν πᾶσι
παραδεικνύουσι τοὺς ὅρους ἀναγκαίους. ἐὰν οὖν ὑπο-
μνήσωμεν, ὅτι πρὸς οὐδέτερον τούτων χρησιμεύουσι, περιτρέ-
ψομεν, οἶμαι, πᾶσαν τὴν γεγενημένην περὶ αὐτῶν παρὰ
τοῖς δογματικοῖς ματαιοπονίαν. εὐθέως οὖν, εἰ ὁ μὲν
ἀγνοῶν τὸ δριστὸν οὐχ οἷός τέ ἐστι τὸ μὴ γινωσκόμενον,
αὐτῷ δρίσασϑαι.. ὁ δὲ γινώσκων, εἶϑ᾽ ὁριζόμενος οὐκ ἐκ
τοῦ ὅρου τὸ ὁριστὸν κατείληφεν ἀλλ᾽ ἐπὶ προκατειλημ-

18 παλίνδρομον T (propter retrocedentiam): παλινδρομεῖν G-
(μεῖν comp. script.) 25/24. καὶ τὸν τῆς ἐπαγωγῆς τρόπον D
(οὐ inductionis modum.) 4 & add. T (que) 5 post πάσης add.

ἧς Gen. 8. χρησιμεύουσι LT (utiles sunt): χρησιμεύσουσι EAB

TIOTTIIQXESN B. 111
g
μένῳ τούτῳ τὸν ὅρον ἐπισυντέϑεικεν, πρὸς κατάληψιν τῶν
πραγμάτων ὃ ὅρος οὐκ ἔστιν ἀναγκαῖος. καὶ γὰρ ἐπεὶ
πάντα μὲν ὁρίζεσϑαι ϑέλοντες καϑάπαξ οὐδὲν ὁρισόμεϑα
διὰ τὴν (εἰς ἄπειρον ἔκπτωσιν, τινὰ δὲ καταλαμβάνεσϑαι
"καὶ δίχα τῶν ὅρων ὁμολογοῦντες οὐκ ἀναγκαίους πρὸς
κατάληψιν τοὺς ὅρους ἀποφαίνομεν, xe" ὃν τρόπον τὰ
| μὴ δρισϑέντα κατελήφϑη, δυναμένων ἡμῶν πάντα χωρὶς
τῶν ὅρων καταλαμβάνειν, ἢ καϑάπαξ οὐδὲν ὁρισόμεϑα
[διὰ τὴν εἰς ἄπειρον ἔκπτωσιν] ἢ οὐκ ἀναγκαίους τοὺς
ὅρους ἀποφανοῦμεν. διὰ δὲ ταῦτα οὐδὲ πρὸς διδασκαλίαν
| αὐτοὺς εὕροιμεν ἂν Aveyxalovg' ὡς γὰρ ὁ πρῶτος τὸ
πρᾶγμα γνοὺς ἔγνω τοῦτο χωρὶς ὅρου, κατὰ τὸ παραπλή-
σον καὶ ὃ διδασκόμενος αὐτὸ δύναται χωρὶς ὕρου διδα-
χϑῆναι. ἔτι ἀπὸ τῶν ὁριστῶν ἐπικρίνουσι τοὺς
ὅρους, καί φασι μοχϑηροὺς ὅρους εἶναι τοὺς πε-
'ρθιέχοντάς τι τῶν μὴ προσόντων τοῖς ὁριστοῖς.
"ἤτοι πᾶσιν ἢ τισίν. διόπερ ὅταν εἴπῃ τις τὸν ἄνϑρω-
πον εἶναι ξῷον λογικὸν ἀϑάνατον ἢ ξῷον λογικὸν
ϑνητὸν γραμματικόν, ὅπου μὲν μηδενὸς ὄντος ἀν-
ϑρώπου ἀϑανάτου, ὅπου δὲ τινῶν μὴ γραμματικῶν
ὄντων, φασὶ μοχϑηρὸν εἷναι τὸν ὅρον. τάχα δὲ καὶ
7 ἀνεπίκριτοί εἰσιν of ὅροι διὰ τὴν ἀπειρίαν τῶν κατὰ μέ-
ρος, ἐξ ὧν ἐπικρίνεσϑαι ὀφείλουσιν᾽ εἶτα οὐκ ἂν κατα-
᾿ληπτικοί τε καὶ διδακτικοὶ τούτων εἶεν ἐξ ὧν ἐπικρίνονται
᾿ δηλονότι προεπεγνωσμένων, εἴγε ἄρα, καὶ προκατειλημμέ-

νῶν. πῶς δὲ οὐκ ἂν εἴη γελοῖον τὸ λέγειν ὡς οἵ ὅροι
^ ,

᾿ χρησιμεύουσι πρὸς κατάληψιν ἢ διδασκαλίαν ἢ σαφήνειαν

ὅλως, ἀσάφειαν ἡμῖν ἐπεισκυκλοῦντες τοσαύτην; οἷον γοῦν,
ἵνα τι καὶ παίξωμεν, εἴ τις παρά του βουλόμενος πυϑέ-
᾿σϑαι εἰ ἀπήντηται αὐτῷ ἄνθρωπος ἐπὶ ἵππου ὀχούμενος
) καὶ χύνα ἐφελκόμενος. τὴν ἐρώτησιν οὕτω ποιήσαιτο “ὦ

16 ὁρισόμεϑα MEABT (diffimemus): δριξόμεϑα 1, 17 εἰς
"add. T (in infinitum) | ἄπορον EAB 19 x«9" ὃν τρόπον G:
- quemadmodum enim 'T 22 secl. Bekk. 27 ἐπικρίνουσι MEABT
ggseoen: ἐπικρινοῦσι L 84 δὲ T (fortassis autem et): μὲν G
2/8 καταληπτοὶ EAB 8 ἐξ T (a quibus ut v. 2): ἐφ᾽ G. 6 χρη-
᾿ σιμεύσουσι MEAB cf. ad p. 105,8. 9 obviavit T

208

209

210

211

118 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

ζῷον λογικὸν ϑνητόν, νοῦ καὶ ἐπιστήμης δεκτικόν, ἀπήν- ὦ
τητό σοι ζῷον γελαστικὸν πλατυώνγυχον, ἐπιστήμης πολίτι ἢ
vij δεκτικόν, too ϑνήτῷ χφεμετιστικῷ τὰ σφαιρώματὰ ἐφ! E
δρακός., ἐφελκόμενὸν ξῷον τετράπουν ὑλὰκτίκόν; πῶς 00x
ἂν εἴη καταγέλαστος. εἰς ἀφασίαν οὕτω γνωρίμου πράγμα- lb
Toc ἐμβαλὼν τὸν “ἄνϑρωπον διὰ τοὺς ὅρους; οὐχοῦν ἄχ 1-4
212 στὸν εἶναι τὸν ὅρον ὅσὸν ἐπὶ τούτοις λεκτέον, εἴτ᾽ οὖν
λόγος εἶναι λέγοιτο διὰ βραχείας ὑπομνήσξως ἡ εἰς, β
ἔννοιαν ἡμᾶς ἄγων τῶν ὑποτεταγμένων ταῖς φῶ-
ναῖς πραγμάτων, ὡς δῆλόν γε (οὐ γάρ:) ἐκ τῶν μικρῷ,
πρόσϑεν ἡμῖν εἰρημένων. siTe λόγος ὁ τὸ τί ἦν εἶναι
δηλῶν, εἴτε ὃ βούλεταί τις. καὶ γὰρ τί ἐστιν ὃ ὅρος βουλό-
ἕξνοι παριστᾶν εἰς ἀνήνυτον ἐμπίπτουσι διαφωνίαν, ἣν διὰ
τὴν προαίρεσιν τῆς γραφῆς. παρίημι νῦν. εἴγε καὶ δοκεῖ
διατρέπειν τοὺς ὅρους ζῦσα ἐν τούτοις περὶ τοῦ ἄχρηστοι
εἶναι τὸν ὅρον ἐλέγομεν». Τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ ὅρων ἀπό-
χρη μοι νῦν λελέχϑαι.

ιζ΄ περὶ διαιρέσεως. |

218 Ἐπεὶ δέ τινες τῶν δογματικῶν τὴν διαλεκτικὴν
εἶναί φασιν ἐπιστήμην συλλογιστικὴν ἐπαγωγικὴν.
δριστικὴν (δειαερετικήν), διελέχϑημεν δὲ ἡμεῖς ἤδη, eve
τοὺς περὶ τοῦ κριτηρίου καὶ τοῦ σημείου καὶ τῆς ἀποδείξεων |
λόγους, περί τε συλλογίσμῶν. καὶ ἐπαγωγῆς καὶ περὶ ὅρων, οὐ
ἄτοπον ἡγούμεϑα εἶναι καὶ περὶ διαιρέσεως βραχέα διαλὰ-"
o γίνεσϑαι τοίνυν τὴν διαίρεσίν φασι τετραχῶς"
ἢ γὰρ ὄνομα εἰς σημαινόμενα διαιρεῖσϑαι ἢ ὅλο
εἰς μέρη ἢ γένος εἰς εἴδη ἢ εἶδος εἰς và καϑ' ἔἕκα-
στον. ὅτι δὲ οὐδενὸς τούτων ἔστιν ἐπιστήμη διαιρετική,,
ῥάδιον ἴσως ἐπελϑεῖν. |

11/12 ἀπήντηταιν coni. Bekk.: ἀπήντηκεν Kayser coll-
p. 495,98: obviavit 'T (cf. ad v. 9) 15 fors. ἀσάφειαν 16 οὐ- ὦ
κοῦν — 17 λεκτέον om. T 18 ereditur Τ 90 ὡς --- 21 sig. om. T-—
20 οὐ ΜΙ, : οὐδὲ EAB — 24 εἴγε scripsi (licet videatur T): εἰ ἃ 945.
suppl. T secutus (destruere diffinitiones quantum $n. hiis imutilem
esse diffinitionem dicimus. Tot) 95 ὅρων MEAB: ὅρον L 28.
ἐπαγωγικὴν om. T 29 διαιρετικήν T. (divisivam): om. G. 8 di
vidunt 'T ;

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 119

(um περὶ τῆς ἀνύματος εἰς σημαινόμενα διαιρέσεως.

Εὐϑέως οὖν τὰς ἐπιστήμας τῶν φύσει φασὶν εἷ-- 214
ναι; τῶν ϑέσει δὲ οὐδαμῶς, καὶ εἰκότως. ἡ μὲν γὰρ
ἐπιστήμη βέβαιόν τι καὶ ἀμετάπτωτον πρᾶγμα εἶναι ϑέλει, τὰ
δὲ ϑέσει ῥᾳδίαν € ἔχει. καὶ εὐμετάπτωτον τὴν μεταβολήν, ταῖς
“ἐναλλαγ αἷς τῶν ϑέσεων. oL εἰσιν ἐφ᾽ ἡμῖν, ἑτεροιούμενα.
ἐπεὶ οὖν τὰ ὀνόματα ϑέσει σημαίνει καὶ οὐ φύσει (πάντες
yàg ἂν συνίεσαν πάντα τὰ ὑπὸ τῶν φωνῶν σημαινόμενα,
ὁμοίως ᾿Ἑλληνές τε καὶ βάρβαροι, πρὸς τῷ καὶ ἐφ᾽ ἡμῖν
εἶναι τὰ σημαινόμενα οἷς ἂν βουλώμεϑα ὀνόμασιν (καὶ ἑτέροις
ἀεὶ δηλοῦν τε καὶ σημαίνειν), πῶς ἂν δυνατὸν εἴη διαιρε-
τικὴν ὀνόματος εἷς σημαινόμενα ἐπιστήμην εἶναι; 1 ἢ πῶς
ἐπιστήμη σημαινόντων τε καὶ σημαινομένων, ὡς
οἴονταί τινες, ἡ διαλεκτικὴ δύναιτ᾽ ἂν ὑπάρχειν;

49" περὶ ὅλου καὶ μέρους.
) Περὶ δὲ ὅλου καὶ μέρους διαλεξόμεϑα μὲν καὶ ἐν τοῖς 215
φυσικοῖς δὴ λεγομένοις (—11I198sqq. )»ἐπὶ δὲ τοῦ παρόν-
τος περὶ τῆς λεγομένης διαιρέσεως τοῦ ὅλου εἰς τὰ μέρη αὐτοῦ
τάδε λεκτέον. ὅταν λέγῃ τις διαιρεῖσϑαι τὴν δεκάδα εἰς μονάδα
xci δύο καὶ τρία καὶ τέσσαρα; οὐ διαιρεῖται εἰς ταῦτα ἡ
δεκάς. ἅμα γὰρ τῷ τὸ πρῶτον αὐτῆς ἀρϑῆναι. μέρος, ἵνα
| xoà συγχώρησιν νῦν τοῦτο δῶμεν, οἷον τὴν “μονάδα,
I οὐκέτι ὑπόκειται ἡ δεκάς, ἀλλ᾽ ἐννέα καὶ ὅλως ἕτερόν τι
| παρὰ τὴν δεκάδα. ἡ οὖν τῶν λοιπῶν ἀφαίρεσίς τε καὶ 216
διαίρεσις οὐκ ἀπὸ τῆς δεκάδος γίνεται͵ ἀλλ᾽ ἀπό τινων ἄλ-
lo lov, . καϑ' ἑκάστην ἀφαίρεσιν ἑτεροιουμένων. τάχα οὖν
οὐκ ἐνδέχεται τὸ ὅλον διαιρεῖν εἰς τὰ λεγόμενα εἶναι αὖ-
τοῦ μέρη. καὶ γὰρ εἰ διαιρεῖται τὸ ὅλον εἰς μέρη. φιλεῖ
τὰ μέρη ἐμπεριέχεσϑαι τῷ ὕλῳ πρὸ τῆς διαιρέσεως, οὐ
»5 περιέχεται δὲ ἴσως. οἷον γοῦν. ἵνα ἐπὶ τῆς δεκάδος στή-
Gouev πάλιν τὸν λόγον. τῆς δεκάδος μέρος φασὶ πάντως
εἶναι τὰ ἐννέα" διαιρεῖται γὰῤ εἰς ἕν καὶ ἐννέα. ἀλλὰ καὶ

15 καὶ add. T (et semper diversis) 98 μονάδα T (n
unwm ut v. 26): μίαν G S1 εἶναι om. T cf. v. 22. 9 γὰρ T
(enim): οὖν G (quod v. 6 igitur T): γοῦν Bekk.

120 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

1
τὰ ὀκτὼ ὁμοίως" διαιρεῖται γὰρ εἰς ὀχτὼ καὶ δύο. καὶ τὰ
ἑπτὰ ὁμοίως καὶ ἧς καὶ πέντε καὶ τέσσαρα καὶ τρία καὶ

917 δύο καὶ ἕν. εἰ οὖν ταῦτα πάντα ἐν τῇ δεκάδι περιέχεται
καὶ συντυϑέμενα μετ᾽ αὐτῆς πεντεκαιπεντήκοντα γίνεται.
ἐν τοῖς δέκα περιέχεται πεντεκαιπεντήκοντα᾽ ὅπερ ἄτοπον.
οὐκοῦν οὔτε περιέχεται ἐν τῇ δεκάδι τὰ λεγόμενα αὐτῆς
εἶναι μέρη, οὔτε 5 δεκὰς εἰς ἐκεῖνα διαιρεῖσθαι δύναται.

218 ὡς ὅλον εἰς μέρη, ἃ μηδὲ ὅλως ἐν αὐτῇ ϑεωρεῖται. τὰ δὲ
αὐτὰ ἀπαντήσεται καὶ ἐπὶ τῶν μεγεϑῶν, ὅταν τὸ δεκάπηχυ
μέγεϑος, εἰ τύχοι, διαιρεῖν ἐθέλοι τις. οὐκ ἐνδέχεται οὖν
ἴσως διαιρεῖν οὐδὲ ὅλον εἰς μέρη. :

x περὶ γενῶν καὶ εἰδῶν.

219 Οὐκοῦν ὁ περὶ τῶν γενῶν καὶ τῶν εἰδῶν ὑπολείπεται.
λόγος, περὶ οὗ πλατύτερον μὲν ἐν ἄλλοις διαλεξόμεϑα,
(cf. p. XXVII), ὡς ἐν συντόμῳ δὲ νῦν ταῦτα λέξομεν. εἰ μὲν
ἐννοήματα εἶναι τὰ γένη καὶ τὰ εἴδη λέγουσιν, ef κατὰ τοῦ
ἡγεμονικοῦ καὶ τῆς φαντασίας ἐπιχειρήσεις αὐτοὺς διατρέ-. 4
πουσιν" εἰ δὲ ἰδίαν ὑπόστασιν αὐτοῖς ἀπολείπουσιν, τί πρὸς :

220 τοῦτο ἐροῦσιν; εἰ ἔστι τὰ γένη, ἤτοι τοσαῦτά ἐστιν ὅσα τὰ
εἴδη. ἢ ἕν ἐστι κοιψὸν πάντων τῶν εἰδῶν αὐτοῦ λεγομένων͵ i
εἶναι [εἶδος ἤγουν] γένος. εἰ μὲν οὖν τοσαῦτά ἔστι τὰ γένη ὃ ὅσα
τὰ εἴδη αὐτῶν, οὐκέτ᾽ ἂν εἴη κοινὸν γένος, ὃ εἰς αὐτὰ διαι- ἢ
ρεϑήσεται. εἰ δὲ ἕν εἶναι λέγοιτο ἐν πᾶσι τοῖς εἴδεσιν αὐτοῦ.
γένος; ἤτοι ὅλου αὐτοῦ ἕκαστον εἶδος αὐτοῦ μετέχει ἢ μέ-
θους αὐτοῦ. ἀλλ᾽ ὅλου μὲν οὐδαμῶς" ἀμήχανον γάρ ἐστιν
ἕν τι ὑπάρχον (ἐν ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ κατὰ ταὐτὸ περιέχεσϑαι οὔ-
TOC ὡς ὅλον ἐν ἑκάστῳ ϑεωρεῖσϑαι τῶν ἐν οἷς εἶναι λέγε-
ται. εἰ δὲ μέρους, πρῶτον μὲν οὐκ ἀκολουϑήσει τῷ εἴδει ἢ
τὸ γένος πᾶν, ὡς ὑπολαμβάνουσιν, οὐδὲ ὁ ἄ ἄνϑρωπος ἔσται,
ξῷον ἀλλὰ μέρος fov, οἷον οὐσία, οὔτε δὲ ἔμψυχος οὔτε.

221 αἰσϑητική. εἶτα μέντοι καὶ ἤτοι ταὐτοῦ λέγοιτο ἂν μετ-τ
εσχηκέναι πάντα τὰ εἴδη μέρους τοῦ γένους αὐτῶν, ἢ ἑτέρου

; 10 εἶναι om. T cf. ad p. 107,81. 1 ἀπολείπεται EAB -
28 om. T del. Bekk. 25 αὐτοῦ del Kayser 26 γένος ML:
τὸ γένος EAB 28 ἐν add. T | κατὰ ταὐτὸ MEABT (secundum |
idem): κατ᾿ αὐτὸ L 1 καὶ om. T

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ B. 191
καὶ ἑτέρου. ἀλλὰ ταὐτοῦ μὲν οὐκ ἐνδέχεται διὰ τὰ προ-
εἰρημένα. εἰ δὲ ἄλλου καὶ ἄλλου, οὔτε ὅμοια ἀλλήλοις
ἔσται τὰ εἴδη κατὰ γένος. ὅπερ οὐ προσδέξονται, ἄπειρόν
τε ἔσται γένος ἕκαστον εἰς ἄπειρα τεμνόμενον (οὐ μόνον

τὰ εἴδη ἀλλὰ καὶ τὰ καϑ'᾽ ἕκαστον, ἐν οἷς καὶ αὐτοῖς μετὰ
τιν εἰδῶν αὐτοῦ ϑεωρεῖται" οὐ γὰρ μόνον ἄνϑρωπος ἀλλὰ
καὶ ov ὁ Δίων εἶναι λέγεται). εἰ δὲ ταῦτα ἄτοπα, οὐδὲ
κατὰ μέρος μετέσχηκε τὰ εἴδη τοῦ γένους αὐτῶν ἕνὸς ὄν-

μήτε μέρους αὐτοῦ, πῶς ἂν λέγοιτο ἕν εἶναι γένος ἐν πᾶσι
τοῖς εἴδεσιν αὐτοῦ, ὥστε καὶ εἰς αὐτὰ διαιρεῖσϑαι; τάχα
οὐχ ἂν ἔχοι τις λέγειν μὴ οὐχὶ ἀναπλάσσων τινὰς εἰδω-
λοποιήσεις, o? ταῖς ἐκείνων αὐτῶν ἀνεπικρίτοις διαφωνίαις
᾿χατὰ τὰς σκεπτικὰς ἐφόδους περιτραπήσονται.

τοῖά ἐστιν᾽ τούτων τὰ γένη ἤτοι καὶ τοῖα καὶ τοῖα, ἢ τοῖα
μὲν τοῖα δὲ οὐ, ἢ οὔτε τοῖα οὔτε τοῖα. οἷον ἐπεὶ τῶν
τινῶν τὰ μέν ἐστι σώματα τὰ δὲ ἀσώματα, καὶ τὰ μὲν
ἀληϑῆ τὰ δὲ ψευδῆ, καὶ ἔνια μὲν λευκά, εἰ τύχοι, ἔνια δὲ
μέλανα . καὶ ἔνια μὲν μέγιστα ἔνια. δὲ σμικρότατα, καὶ τὰ
ἄλλα ὁ ὁμοίως. τὸ τὶ λόγου ἕνεκεν, ὅ φασιν εἶναί τινες γενι-
κώτατον, ἢ πάντα ἔσται ἢ τὰ ἕτερα ἢ οὐδέν. ἀλλ᾽ εἰ μὲν
οὐδέν ἐστιν ὅλως τὸ Tl, οὐδὲ τὸ γένος, πέρας ἔχει ἡ ζή-
τησις. εἰ δὲ πάντα εἶναι δηϑείη, πρὸς τῷ ἀδύνατον εἶναι
τὸ λεγόμενον. καὶ τῶν εἰδῶν καὶ τῶν καϑ' ἕκαστον ἐν οἷς
: ἐστι δεήσει πάντα εἶναι. ὡς γάρ, ἐπεὶ τὸ ζῷον, ὡς φασίν,
οὐσία ἐστὶν ἔμψυχος αἰσϑητική, ἕκαστον τῶν εἰδῶν
αὐτοῦ καὶ οὐσία εἶναι λέγεται καὶ ἔμψυχος καὶ αἰσϑητική,
οὕτως εἰ τὸ γένος καὶ σῶμά ἐστι καὶ ἀσώματον καὶ ψευδὲς
| ἀληϑὲς καὶ μέλαν, εἶ τύχοι, καὶ λευκὸν καὶ σμικρότατον
καὶ μέγιστον καὶ τἄλλα πάντα, ἕχαστον τῶν εἰδῶν καὶ τῶν
καϑ' ἕχαστον πάντα ἔσται" ὅπερ οὐ ϑεωρεῖται. ψεῦδος
οὖν καὶ τοῦτο. εἰ δὲ τὰ ἕτερα μόνα ἐστί, τούτων τὸ γέ-

| 4 αὐτὰ T (et ipsa) S αὐτῶν T (eorum considerantur) 8 oo
— 9 λέγεται om. T 19/20 τῶν τινῶν G: quorundam T
ἱμρονὴ 25 ἔχοι ΑΒ 936 τῷ MET (cum eo quod): τὸ LAB
δεήσει δὲ T (oportet autem)

τος. εἰ δὲ μήτε ὅλου μετέσχηκεν ἕχαστον εἶδος τοῦ γένους 222

“Πρὸς δὲ τούτοις κἀκεῖνο λεκτέον. τὰ εἴδη τοῖα ἢ 223

224

225

129 IITPPSNEION i
]
vog τῶν λοιπῶν οὐκ ἔσται γένος, οἷον εἰ δῶμα τὸ τὶ, τῶν
ἀσωμάτων, καὶ εἰ λογικὸν τὸ (Gov, τῶν ἀλόγων. ὡς μήτε
ἀσώματόν τι εἶναι ξῷον μήτε ἄλογον, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλω y
ὁμοίως" ὅπερ ἄτοπον. οὐκοῦν οὔτε καὶ τοῖον καὶ τοῖο V
TÓ γένος. οὔτε τοῖον μὲν τοῖον δὲ οὔ, οὔτε μὴν οὔτε τοῖον
οὔτε τοῖον δύναται εἶναι [yévog] εἰ δὲ τοῦτο, οὐδὲ ἔστι ^
ὅλως τὸ γένος. εἰ δὲ λέγοι τις ὅτι δυνάμει πάντα ἐστὶ
τὸ γένος, λέξομεν, ὡς τὸ δυνάμει τι ὃν δεῖ τι καὶ ἐνεργείᾳ

εἶναι" οἷον οὐ δύναταί τις γραμματικὸς εἶναι εἰ μὴ καὶ
ἐνεργείᾳ. καὶ τὸ γένος οὖν εἰ δυνάμει πάντα ἐστίν, ἐ ἐρω-
τῶμεν αὐτοὺς τί ἐστιν ἐνεργείᾳ. καὶ οὕτω μένουσιν αἵ
αὐταὶ ἀπορίαι. τἀναντία μὲν γὰρ πάντα ἐνεργείᾳ εἶναι οὐ
226 δύναται. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὰ μὲν καὶ ἐνεῤγείᾳ τὰ δὲ δυνάμει
μόνον. οἷον σῶμὰ Uv, ἐνεργείᾳ, δυνάμει δὲ ἀσώματον.
δυνάμει γάρ ἐστιν ὃ οἷόν τέ ἔστιν ἐνεργείᾳ ὑποστῆναι,
τὸ δὲ σῶμα ἐνεργείᾳ (ὃν) ἀδύνατόν ἐστιν ἀσώματον RA 7

οὐκ bot, τὸ γένος τὰ uiv bij ra τὰ δὲ δυνά-
MeL uóvov. εἰ δὲ οὐδὲν ὅλως ἐστὶν ἐ ἐνεργείᾳ, οὐδὲ ὑφέστι
κεν. οὐκὸῦν οὐδέν ἐστι τὸ γένος, ὃ διαιρεῖν εἰς τὰ εἴδη λέ-
291 γουσιν. ἔτι καὶ τοῦτο ϑεάσασϑαι ἄξιόν. ὥσπερ γὰρ, ἐπεὶ
ὃ αὐτός ἐστιν. “Ἵλέξανδρος. χαὶ Πάρις, οὐκ ἐνδέχεται τὸ
μὲν ᾿Ἡλέξανδρος περιπατεῖ" ἀληϑὲς εἶναι. τὸ δὲ ᾿ Πάρ ig.
περιπατεῖ" ψεῦδος, οὕτως εἰ τὸ αὐτό ἐστι τὸ ἀνϑρωπὸν
εἶναι Θέων! καὶ Δίωνι, εἷς σύνταξιν ἀξιώματος ἀγομένη, ;
“ἄν ἄνϑρωπος᾽ προδηγορία 1 ἢ ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος ἐπ᾽ ἀβμφοτέρ |
ποιήσει τὸ ἀξίωμα. οὐ ϑεωρεῖται δὲ τοῦτο᾽ τοῦ μὲν t Q
Δίωνος καθημένου Θέωνος δὲ περιπατοῦντος τὸ ᾿ἄνϑρ, Ὁ --
"oc περιπατεῖ ἐφ᾽ οὗ μὲν λεγόμενον ἀληϑές ἐστιν; ἐφ᾽

8 xol τοῖον alt. 6: est T .8 γένος del. Bekk. 9 λέγοι
EABT (dicat): λέγοιτο ΜΝ: λέγει 1 11 el μὴ καὶ T (nisi
actw): μή τις G: μή τις ὧν Gen. 15 τὰ δὲ — 16 ἐνεργείᾳ
om. T 18 ὃν add. e T (corpus autem quod est actu) 19 τι
add. (fortasse excidit exemplum) 9 ὁ αὐτὸς T (idem): αὐτὸ,
G 97 τὸ ἄνθρωπον T (hominem esse), coni. Pappenheim:
ἀνϑρώπω G

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ B. 123
)
δὲ ψεῦδος. οὐχ ἄρα xow ἐστιν ἀμφοτέρων ἡ ᾿ἄνϑρω-
zog προάφήγορία. οὐδὲ ἣ αὐτὴ ἀμφοῖν, ἀλλ᾽ εἰ ἄρα, ἰδία
ἑκατέρου.
κα΄ περὶ κοινῶν συμβεβηκότων.
Παραπλήσια δὲ λέγεται καὶ περὶ τῶν κοινῶν συμβε-
ϑηκότων. εἰ γὰρ ἕν καὶ τὸ αὐτὸ συμβέβηκε Δίωνί τε καὶ
Θέων. τὸ ὁρᾶν, ἐὰν x«9' ὑπόϑεσιν φϑαρῇ. μὲν Δίων,
Θέων δὲ περιῇ καὶ ὁρᾷ, ἤτοι τὴν ὅρασιν τοῦ ἐφϑαρμένου
᾿ Δίωνος ἄφϑαρτον μένειν ἐροῦσιν, ὃ ὅπερ ἀπεμφαίνει, «ἢ» τὴν
| αὐτὴν ὅρασιν ἐφϑάρϑαι τε καὶ μὴ ἐφϑάρϑαι λέξουσιν,
ὅπερ ἄτοπον" οὐκ ἄρα ἡ ἣ Θέωνος ὅρασις ἡ αὐτή ἐστι τῇ
4 ίωνος. ἀλλ᾽ εἰ ἄρα, ἰδία ἑκατέρου. καὶ γὰρ εἰ ταὐτὸν
' συμβέβηκε Δίωνί τὲ καὶ Θέωνι τὸ ἀναπνεῖν, οὐκ ἐνδέχε-
ται τὴν ἐν Θέωνι ἀναπνοὴν εἶναι, τὴν ἐν Δίωνι δὲ μὴ
| εἶναι" ἐνδέχεται δὲ τοῦ μὲν φϑαρέντος τοῦ δὲ περιόντος"
| 00x ἄρα ἡ αὐτή ἐστιν.
| Περὶ uiv οὖν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον νῦν ἀρκέσει ovv-
i τόμως λελέχϑαι.
| xD περὶ σοφισμάτων.
Ovx ἄτοπον δὲ ἴσως καὶ τῷ περὶ τῶν σοφισμάτων ἐπι-
᾿ στῆσαι λόγῳ διὰ βραχέων. ἐπεὶ καὶ εἰς τὴν τούτων διάλυσιν
ἀναγκαίαν εἶναι λέγουσι τὴν διαλεκτικὴν οἵ σεμνύνοντες
"αὐτήν. εἰ γὰρ τῶν τε ἀληϑῶν καὶ ψευδῶν λόγων.
φασίν, ἐστὶν αὕτη διαγνωστική, ψευδεῖς δὲ λόγοι
“καὶ τὰ σοφίσματα, καὶ τούτων ἂν εἴη διακριτικὴ
λυμαινομένων τὴν ἀλήϑειαν φαινομέναις πιϑανό-
τησιν. ὅϑεν ὡς βοηϑοῦντες οἱ διαλεκτικοὶ σαλεύοντι τῷ
βίῳ καὶ τὴν ἔννοιαν καὶ τὰς διαφορὰς καὶ τὰς ἐπιλύσεις δὴ
τῶν σοφισμάτων μετὰ σπουδῆς ἡμᾶς πειρῶνται διδάσλειν,
λέγοντες σόφισμα εἶναι λύγον πιϑανὸν καὶ δεδολιευ-
μένον ὥστε προσδέξασϑαι τὴν ἐπιφορὰν ἤτοι ψευδῆ
ἢ ὡμοιωμένην ψευδεῖ ἢ ἄδηλον ἢ ἄλλως ἀπρόσ-

1 οὐδὲ T (nec): καὶ G 7 ἢ add. T . 12 τὴν {μὲν £v
Θέωνι: Bekk. dubit. | δὲ MLT Sae καὶ EAB 17 τῷ EAB:
τὸ L: om. M(T?) 18 λόγον T (instare rationem) | τὴν om. L
90 φασίν om. EAB 23/24 τῷ βίῳ Gen.: τὸν βίον G: adiu-
.vantes concussam vitam 'T 94 δὴ om. T 28 ψευδεῖ EABT
| (false): ψευδῆ ML

|
|

228

229

280

281

282

233

124 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩ͂Ν

Ósxvov, οἷον ψευδῆ μὲν ὡς ἐπὶ «τούτου». τοῦ σοφί-
σματος ἔχει "οὐδεὶς δέδωσι κατηγόρημα πιεῖν᾿ κατη-
γόρημα δέ ἐστι τὸ ἀψίνϑιον πιεῖν" οὐδεὶς ἄρα δί-
δωσιν ἀἁψίνϑιον πιεῖν", ἔτι δὲ ὅμοιον ψευδεῖ ὡς
ἐπὶ τούτου “ὃ μήτε ἐνεδέχετο μήτε ἐνδέχεται, τοῦτο
οὐκ ἔστιν ἄτοπον" οὔτε δὲ ἐνεδέχετο οὔτε ἐνδέχεται
τὸ ὃ ἰατρός, καϑὸ ἰατρός ἐστι, φονεύει" (οὐκ ἄρα
ἄτοπόν ἐστι τὸ ὃ ἰ ἰατρός, καϑὸ ἰατρός ἐστι, φονεύει". ἔτι δὲ
ἄδηλον οὕτως “οὐχὶ καὶ ἠρώτηκά τί σε πρῶτον, καὶ
οὐχὶ of ἀστέρες ἄρτιοί εἰσιν᾽ ἠρώτηκα δέ τί σὲ πρῶ-
vov' of ἄρα ἀστέρες ἄρτιοί εἰσιν΄. ἔτι δὲ ἀπρόσ
δεκτον ἄλλως, ὡς of λεγόμενοι σολοικέξοντες λό
yot, οἷον “ὃ βλέπεις, ἔστιν" βλέπεις δὲ φρενιτικόν᾽
ἔστιν ἄρα φρενιτικόν᾽. “ὃ δρᾷς, ἔστεν' ὁρᾷς δὲ φλεγ-
μαίνοντα τόπον᾽ ἔστιν ἄρα φλεγμαίνοντα τόπον᾽.
εἶτα μέντοι καὶ τὰς ἐπιλύσεις αὐτῶν [ὁρᾶν ἤτοι] πα-
ριστᾶν ἐπιχειροῦσι, λέγοντες ἐπὶ μὲν τοῦ πρώτου σο-᾿
φίσματος. ὅτι ἄλλο διὰ τῶν λημμάτων συγκεχώρης᾽
ται καὶ ἄλλο ἐπενήνεκται. συγκεχώρηται γὰρ τὸ

μὴ πίνεσϑαι κατηγόρημα, καὶ εἶναι κατηγόρημα 3
ἀψίνϑιον πίνειν, οὐκ αὐτὸ τὸ ἀψίνϑιον. διὸ δέον.
ἐπιφέρειν “οὐδεὶς ἄρα πίνει τὸ ἀψίνϑιον πίνειν᾽,
ὅπερ ἐστὶν ἀληϑές, ἐπενήνεκται “οὐδεὶς ἄρα ἀψίν-
ϑιον πίνει᾽, ὅπερ ἐστὶ ψεῦδος. οὐ συναγόμενον ἐπ᾿
τῶν συγκεχωρημένων λημμάτων. ἐπὶ δὲ τοῦ δευ-
τέρου, ὅτι δοκεῖ μὲν ἐπὶ ψεῦδος ἀπάγειν ὡς ποιεῖν.
τοὺς ἀνεπιστάτους ὀκνεῖν αὐτῷ συγκατατίϑεσϑαι,
συνάγει δὲ ἀληϑές, τὸ “οὐκ ἄρα ἄτοπόν ἐστι τὸ ὃ
ἰατρός, καϑὸ ἰατρός ἐστι, φονεύει᾽. οὐδὲν γὰρ
ἀξίωμα ἄτοπόν ἐστιν, ἀξίωμα δέ ἐστι τὸ “ὃ ἰατρός,
καϑὸ ἰατρός ἐστι, φονεύει. διὸ οὐδὲ τοῦτο ἄτοπον.

ἕν
a

ἊΣ τονε pear | P WR etis ca RE da

99 τούτου add..T (sicut in hoc sophismate) 29* ποιεῖν,
EAB 81 ἔτι δὲ Gen.: ἐπὶ δὲ G: om. T (similis autem false)
Ὶ δὲ οι. 1, 26 EAB: om. ML 2—2* suppl. Bekk. coll. v-
20/1 9* ἔτι δὲ ut p. 111,31 4 ἠρώτηκα —5 εἰσιν͵ om. M
5 οἱ LT: εἰ EAB | ἔτι δὲ αὐ p. 111,31 (aliter autem inaccep-.
iabiles T) 95 ὁρᾶν ἤτοι om. 'T ΕἸ

ὙἹἝἊΕΟΤΎΠΩΣΈΩΝ B. 125

ἡ δὲ ἐπὶ τὸ ἄδηλον ἀπαγωγή, φασίν. ὅτι ἐκ τοῦ γέ- 234
vovg τῶν μεταπιπτόντων ἐστίν. μηδενὸς γὰρ προ-
ἠρωτημένου κατὰ τὴν ὑπόϑεσιν τὸ ἀποφατικὸν τῆς
συμπλοκῆς ἀληϑὲς γίνεται. ψευδοῦς τῆς συμπλο-
«iic οὔσης παρὰ τὸ ἐμπεπλέχϑαι ψεῦδος τὸ “ἠρώ-
τηκά τί σε πρῶτον᾽ ἐν αὐτῇ. μετὰ δὲ τὸ ἐρωτηϑῆ-
ψαι τὸ ἀποφατικὸν τῆς συμπλοκῆς, τῆς προσλήψεως
ἀληϑοῦς γενομένης ᾿ἠρώτηκα δέ τί σε πρῶτον᾽, διὰ
τὸ ἠρωτῆσϑαι πρὸ τῆς προσλήψεως τὸ DAT oM E
LUD συμπλοκῆς ἡ τοῦ ἀποφατικοῦ τῆς συμπλοκῆς
'πρότασις γίνεται ψευδὴς τοῦ ἐν τῷ συμπεπλεγμέ-
"o ψεύδους γενομένου ἀληϑοῦς" ὡς μηδέποτε δύ-
ψασϑαι συναχϑῆναι τὸ συμπέρασμα μὴ συνυπάρ-
'χοντος τοῦ ἀποφατικοῦ τῆς συμπλοκῆς τῇ προσλή-
'ψει. τοὺς δὲ τελευταίους. φασὶν ἔνιοι, τοὺς σολοι- 235
᾿κέξοντας λόγους. ἀτόπως ἐπάγεσϑαι παρὰ τὴν συν-
᾿ἤϑειαν.

ο΄ Τοιαῦτα μὲν οὖν τινὲς διαλεκτικοί φασι περὶ σοφι-
'σμάτων (καὶ γὰρ ἄλλοι ἄλλα λέγουσιν)" ταῦτα δὲ τὰς μὲν τῶν
εἰκαιοτέρων ἀκοὰς ἴσως δύναται γαργαλίζειν, περιττὰ δέ
ἐστι καὶ μάτην αὐτοῖς πεπονημένα. καὶ τοῦτο δυνατὸν μὲν
E: καὶ ἀπὸ τῶν ἤδη λελεγμένων ἡμῖν ógüv' ὑπεμνή-
'σαμὲν γάρ, ὅτι μὴ δύναται τὸ ἀληϑὲς καὶ τὸ ψεῦδος κατὰ
'τοὺς διαλεχκτικοὺς καταλαμβάνεσϑαι, ποικίλως τε ἄλλως
"καὶ τῷ τὰ μαρτύρια τῆς συλλογιστικῆς δυνάμεως αὐτῶν,
'τὴν ἀπόδειξιν καὶ τοὺς ἀναποδείκτους διατρέπεσϑαι λόγους.
τεὶς δὲ τὸν προκείμενον τόπον ἰδίως καὶ ἄλλα μὲν πολλὰ 286
leur ἔνεστιν, ὡς δὲ ἐν συντόμῳ νῦν τόδε λεκτέον. ὅσα
μὲν σοφίσματα ἰδίως 1 διαλεκτικὴ δύνασϑαι δοκεῖ δι-
ἐλέγχειν, τούτων ἡ διάλυσις ἄχρηστός ἐστιν᾽ ὅσων δὲ ἡ διά-
E: χρησιμεύει. ταῦτα ὃ μὲν διαλεκτικὸς οὐκ ἂν διαλύ-

924 ἐπαγωγὴ Gen. 28 δὲ om.L 29 τῆς προσλήψεως om.
- 29* γενομένης ML: γινομένης EAB 80 προσλήψεως
Bekk.: προλ. G: asswmptionem T ut v. 29 5 τοὺς — 6
συνήϑ'. corrupta esse putat Pappenh., qui αὐτοὺς vel aliud de-
siderat ὅ ἔνιοι. MEABT (quidam): ἔνϑα 1, 5* ἐπάγεσϑαι IT
(induci): ἐπάγειν G — ? τινὲς om. T 9 οἰκειοτέρων L 14 δυ-
γάμεως om. L

8. ᾿ J ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

σειεν, of δὲ ἐν ἑκάστῃ τέχνῃ τὴν ἐπὶ τῶν πραγμάτων,
237 παρακολούϑησιν ἐσχηκότες. εὐθέως γοῦν, ἵνα ἕνὸς ἢ,
δευτέρου μνησϑῶμεν παραδείγματος, ἐρωτηϑέντος [ἰατρῷ].
τοιούτου σοφίσματος. κατὰ τὰς νόσους ἐν ταῖς παρακμαῖς,
τήν τε ποικίλην δίαιταν καὶ τὸν. οἶνον δοκιμαστέον᾽ ἐπὶ $
πάσης δὲ τυπώσεως νόσου πρὸ τῆς πρώτης διατρέτου πάν.
τῶς γίνεται παραπμή; ἀναγκαῖον ἄρα, πρὸ τῆς πρώτης
διατρίτου τήν τε ποικίλην δίαιταν καὶ τὸν οἶνον ὡς τὸ
πολὺ παραλαμβάνειν᾽ ὁ μὲν διαλεκτικὸς οὐδὲν ἂν εἰπεῖν.
238 ἔχοι. πρὸς διάλυσιν τοῦ. λόγου, καίτοι χρησίμην οὖσαν, ὁ 3
δὲ ἰατρὸς διαλύσεται τὸ σόφισμα, εἰδὼς ὅτι. παροακμὴ, λέ- 4
yevon διχῶς, ἤ τε τοῦ ὅλου “νοσήματος. καὶ 1 ἑκάστης. ἐπι-
τάσεως μερικῆς ἀπὸ τῆς ἀκμῆς βϑοπὴ πρὸς, τὸ κρεῖσσον, T
καὶ πρὸ μὲν τῆς πρώτης διατρίτου. ὡς τὸ πολὺ. γένεται x
παρακμὴ ἡ τῆς ἐπιτάσεως τῆς μερικῆς.» τὴν δὲ. mou
δίαιταν οὐκ ἐν, ταύτῃ. δοκιμάξομεν ἀλλ᾽ ἐν. τῇ moi.
τοῦ ὅλου νοσήματος. ὅϑεν καὶ διηρτῆσϑαι. λέξειν τὰ. Mig. É
ματα τοῦ λόγου. ἑτέρας μὲν παρακμῆς ἐν τῷ. προτέρῳ 1
λέμματι, ba vu τουτέστι, vie: τοῦ ὅλου. πά-. 1

vy M τρῦ τοιούτου prd τὰ ἐναντία. τῶν. ü
ἐναντίων ἰάματά ἐστιν᾽ ἐναντίον δὲ τῇ ὑποκειμένῃ συ- di
φώσει. τὸ ψυχρόν᾽ κατάλληλον, ἄρα. τῇ ὑποκειμένῃ. ved
240 GEL. τὸ ψυχρόν᾽ ὁ μὲν διαλεκτικὸς ἡσυχάσει. ὁ δὲ ἰατρός X
εἰδὼς τίνα μέν ἐστιν προηγουμένως προσεχῆ, zm, bra,
δὲ συμπτώματα τούτων, ἐρεῖ μὴ ἐπὶ τῶν συμπτωμάτων
προκόπτειν τὸν λόγον. (ἀμέλει γοῦν πρὸς τὴν ἐπίχυσιν τοῦ 1
ψυχροῦ πλείονα. γίνεσϑαι συμβαίνειν τὴν πύρωσιν) iX -
ἐπὶ τῶν προσεχῶν παϑῶν, καὶ τὴν. μὲν στέγνωσιν ebaa
προσεχῆ, ἥτις οὐ τὴν. πύκνωσιν ἀλλὰ τὸν χαλαστικὸν τρό-
πον τῆς ἐπιμελείας ἀπαιτεῖ, τὸ δὲ τῆς rimum T

21 ἐπὶ om. T 28 ἑατρῷ secl, fort. leg. τοῦ τοιούτου σο-
gicuevog coll. p. 114,9 aut ἰατρικοῦ σοφίσματος 26 ante ri j
mum tertiane 'T- 93 / 28 ante primam parom tertiame T 1 —
ante primam quidem tertiane 'T 4 καὶ om. T 9 τοῦ τοιούτου
λόγου ML: τοῦ λόγου τοῦ τοιούτου EAB: hwiusmodi ratione T. ba

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ Β. 121

ϑερμασίας οὐ προηγουμένως προσεχές, ὅϑεν μηδὲ τὸ

κατάλληλον εἶναι δοκοῦν αὐτῇ. καὶ οὕτως μὲν ἐπὶ τοῖς 241

σοφίσμασι τοῖς χρησίμως ἀπαιτοῦσι τὴν διάλυσιν οὐδὲν

ἕξει λέγειν ὁ διαλεκτικός. ἐρωτήσας δὲ ἡμᾶς τοιούτους

ἰόγους “εἰ οὐχὶ καὶ καλὰ κέρατα ἔχεις καὶ κέρατα

ἔχεις. κέρατα ἔχεις" οὐχὶ δὲ καλὰ κέρατα ἔχεις καὶ

κέρατα ἔχεις" κέρατα ἄρα ἔχεις. ei κινεῖταί τι. ἤτοι 242
vie A 3 i) :

y ᾧ ἔστι τόπῳ κινεῖται. ἢ ἐν ᾧ οὐκ ἔστιν" οὔτε δὲ

D ' ἂν € . [i 1 :

v ᾧ ἔστιν (μένει γάρ), οὔτε [δὲ] ἐν ᾧ μὴ ἔστιν (πῶς.

3 1 , » » 7 e Ij . Ἵ

γὰρ ἂν ἐνεργοίη τι ἐν ἐκείνῳ, ἐν o μηδὲ τὴν ἀρχὴν

M. ^ $» M A oW abdo ua d ANREDE Qu. ; ^
στιν;:) οὐκ ἄρα κινεῖταί τι. Ὥτοι τὸ Ov γίνεται ἢ 243
: (AM ^ ^ 1 5 Ἃ , , » ΤΟΣ ἢ

μὴ ὄν. τὸ μὲν οὖν ὃν οὐ γίνεται (ἔστι γάρ)" ἀλλ

$$ 1 ΣΙΝ P τ ΑΝ miis zm.

οὐδὲ τὸ μὴ ὄν᾽ [τὸ μὲν γὰρ γινόμενον πάσχει TL,

ὁ δὲ μὴ ὃν οὐ πάσχει) οὐδὲν ἄρα γίνεται. “ἢ 344

χιὼν ὕδωρ ἐστὶ πεπηγός μέλαν δὲ τὸ ὕδωρ ἐστίν.

μέλαινα ἄρα ἐστὶν ἡ χιών. καὶ τοιούτους τινὰς ἀϑροίσας

ὕϑλους συνάγει τὰς ὀφρῦς. καὶ προχειρίζεται τὴν διαλε-

A^ E ὩΣ ᾿ Ἂν ?3 " » δ

xv, καὶ πάνυ σεμνῶς ἐπιχειρεῖ κατασκευάζειν ἡμῖν δι᾽

ἀποδείξεων συλλογιστίκῶν, ὅτι γίνεταί. vL, καὶ. ὅτε κινεῖταί vL,

d ὅτι ἢ χιών ἐστι λευκή. καὶ ὅτι κέρατα οὐκ ἔχομεν,

πις δ o" ΐ V Ad ΣΥΝ bidiss

χίτοι ye ἀρκοῦντος ἴσως τοῦ τὴν ἐνάργειαν αὐτοῖς ἀντι-

τυϑέναι πρὸς τὸ ϑραύεσθαι τὴν διαβεβαιωτικὴν ϑέσιν
“Ἢ 5 Qo AEn $9455 CAL

χὐτῶν διὰ τῆς ἐκ τῶν φαινομένων ἰσοσϑενοῦς αὐτῶν ἀντι-

μαρτυρήσεως. ταῦτά τοι καὶ ἐρωτηϑεὶς φιλόσοφος (τις) τὸν
Ἔν ᾿: $3 , '] 3 P H |j [ ᾿

χατὰ τῆς κινήσεως λόγον σιωπῶν περιεπάτησεν, καὶ οἵ
EN ; LEONE A : ^ AP mre Ὁ Ὁ τὰ p ,

χατὰ τὸν βίον ἄνθρωποι πεζάς τε καὶ διαποντίους στέλ-

λονται πορείας κατασκευάζουσί τε ναῦς καὶ οἰκίας καὶ παι-

δοποιοῦνται τῶν κατὰ τῆς κινήσεως καὶ γενέσεως ἀμελοῦν-

20 (ἐστὶ) προσεχές T 20/210 (ψυχρὸν τὸ κατ. εἶναι δο-
κεῖν αὐτῇ Pappenheim 28. ἐρωτήσεις EAB || ἡμᾶς T (énterro-
gans autem nos): ἡμῖν G. 24/25. οὐ 25/26 xol κέρατα ἔχεις
del. E. Weber 28 μενεῖ Kayser || μένει γὰρ {ἐν αὐτῷ,
εἴπερ ἐν αὐτῷ ἐστιν) E. Weber coll p. 137,26 | δὲ om.

ἐνάργειαν fF'abr.: ἀπό τον G: ad manifestam T ἢ αὐτῶν

οἷς

alt. EAB: αὐτοῦ L: αὐτῶν M: eis T 8 vig add. T (quidam
hil. cf. p. 186,25. | ad φιλ. rubr. in L add. in mrg. ὁ ἀντὶ-
σϑένης 9 κατὰ om. T (rationem motus) 19 κατὰ G: de T

245

246

247

248

128 : IITPPONEION

bur hber i:

τὲς λόγων. φέρεται δὲ καὶ "HoogíAov τοῦ ἰατροῦ χαρίεν.
{τι ἀπομνημόνευμα᾽ συνεχρόνισε γὰρ οὗτος Διοδώρῳ, ὃς
ἐναπειροκαλῶν τῇ διαλεκτικῇ “λόγους διεξήει, σοφιστικοὺς.
κατά τε ἄλλων πολλῶν καὶ τῆς κινήσεως. ὡς οὖν ἐκβα-
λών ποτε ὦμον ὃ Ζιόδωρος ἧκε ϑεραπευϑησόμενος ὡς τὸν
Ἡρόφιλον, ἐχαριεντίσατο ἐκεῖνος πρὸς αὐτὸν λέγων “ἤτοι.
ἐν ᾧ ἦν τόπῳ ὁ ὦμος Qv ἐκπέπτωκεν, ἢ ἐν ᾧ οὐκ ἦν"
οὔτε δὲ ἐν ᾧ ἦν οὔτε ἐν ᾧ οὐκ ἦν᾽ οὐκ ἄρα ἐκπέπτωκεν᾽. .
ὡς τὸν σοφιστὴν λιπαρεῖν ἐᾶν μὲν τοὺς τοιούτους λόγους,
τὴν δὲ ἐξ ἰατρικῆς ἁρμόζουσαν αὐτῷ προσάγειν ϑεραν
πείαν. ἀρκεῖ γάρ, οἶμαι, τὸ ἐμπείρως vs καὶ ἀδοξάστως
κατὰ τὰς κοινὰς τηρήσεις τὲ καὶ προλήψεις βιοῦν, περὶ
τῶν ἐκ δογματικῆς περιεργίας καὶ μάλιστα ἔξω τῆς βιωτι-
κῆς χρείας λεγομένων ἐπέχοντας. εἰ οὖν ὅσα μὲν εὐχρήστως.

ἂν ἐπιλυϑείη. ταῦτα οὐκ ἂν διαλύσαιτο d) διαλεκτική, ὅσα,
δὲ ἐπιλύεσϑαι δοίη τις ἂν ἴσως ὑπ᾽ αὐτῆς σοφίσματα,
τούτων ἡ διάλυσις ἄχρηστός ἐστιν, ἄχρηστός ἐστι κατὰ
τὴν ἐπίλυσιν τῶν σοφισμάτων ἡ διαλεκτική. EH

Kol ἀπ᾽ αὐτῶν δὲ τῶν παρὰ τοῖς διαλεκτικοῖς λεγο-᾿
μένων ὁρμώμενός τις οὕτως ἂν συντόμως ὑπομνήσε d
περιττὰ εἶναι và περὶ τῶν σοφισμάτων παρ᾽ αὐτοῖς δὴ τε-
χνολογούμενα. ἐπὶ τὴν τέχνην τὴν διαλεκτικήν φασιν
ὡρμηκέναι of διαλεκτικοὶ οὐχ ἁπλῶς ὑπὲρ τοῦ γνῶναι,
τί ἐκ τίνος συνάγεται, ἀλλὰ προηγουμένως ὑπὲρ
τοῦ δι’ ἀποδεικτικῶν λόγων τὰ ἀληϑῆ καὶ τὰ ψευδῆ
'χρίνειν ἐπίστασθαι" λέγουσι γοῦν εἶναι τὴν διαλε-
κτικὴν ἐπιστήμην ἀληϑῶν καὶ ψευδῶν καὶ οὐδετέ-
ρῶν. ἐπεὶ τοίνυν αὐτοί φασιν ἀληϑῆ λόγον εἶναι τὸν
δι’ ἀληϑῶν λημμάτων ἀληϑὲς συνάγοντα συμπέ-
ρασμα, ἅμα τῷ ἐρωτηϑῆναι λόγον ψεῦδος ἔχοντα τὸ συμ-Ὶ
πέρασμα εἰσόμεϑα ὅτι ψευδής ἐστιν καὶ οὐ συγκαταϑησόμεϑα

14 τι add. T (gratum quid) 1 ἐναπειροκαλῶν Bekk.:-
ἐν ἀπειροκάλω G: in dyalectica inexperius T 16 κατὰ G: de T-
18 ad ἐχαρ. L habet in mrg. εὐτραπελίσατο, ἔσκοψεν || Aéyov T—
(dicens): λέγω G 19 ὧν om. T 24 βιοῦν T (vivere): βίου G—
26 λεγομένων om. T 29 χατὰ GT (secundwm): fort. πρὸς
31 δὲ MEAB: om LT 6 λέγουσι γοῦν Bekk.: λέγουσιν oov G1
dicunt enim 'T 8 τὸν L: τῶν MEAB | T

n
E

|
E TIIOTTIIGXESN B. 199
αὐτῷ. ἀνάγκη γὰρ καὶ αὐτὸν τὸν λόγον ἤτοι μὴ εἶναι συν-
Lanz ἢ μηδὲ τὰ λήμματα i ἔχειν ἀληϑῆ. καὶ τοῦτο δῆλον éx 249
τῶνδε. ἤτοι ἀκολουϑεῖ τὸ iv τῷ λόγῳ ψευδὲς συμπέρασμα
τῇ διὰ τῶν λημμάτων αὐτοῦ συμπλοκῇ ἢ οὐκ ἀκολουϑεῖ. ἀλλ᾽
εἰ μὲν οὐκ &xolovOsi, οὐδὲ συνακτικὸς λόγος ἔσται" λέγουσι
yà &o (Stoic. fr. II 239 A.) συνακτικὸν γίνεσϑαι λόγον,
)r ov ἀκολουϑῇ τῇ διὰ τῶν λημμάτων αὐτοῦ συμ-
Ah τὸ ἐν αὐτῷ συμπέρασμα. εἰ δὲ ἀκολουϑεῖ, ἀνάγκη
ταὶ τὴν διὰ τῶν λημμάτων συμπλοκὴν εἶναι ψευδῆ κατὰ τὰς
Qv ἐκείνων τεχνολογίας᾽ φασὶ γὰρ ὅτι τὸ ψεῦ δος ψεύ-
δει μὲν ἀκολουθεῖ, ἀληϑεῖ δὲ οὐδαμῶς. ὅτι δὲ ὃ μὴ 250
συνακτικὸς ἢ μὴ ἀληϑὴς λόγος κατὰ αὐτοὺς οὐδὲ ἀποδεικτι-
κός ἐστιν, δῆλον ἐκ τῶν «ἔμπροσϑεν εἰρημένων. εἶ τοίνυν
ἐρωτηϑέντος λόγου, ἐν ᾧ ψεῦδός ἐστι τὸ συμπέρασμα,
όϑεν γινώσκομεν. ὅτι οὐκ ἔστιν ἀληϑὴς οὐδὲ συνακτι-
τὸς 0 λόγος, ἐκ τοῦ συμπέρασμα ἔχειν ψευδές, οὐ συγκα-
ταϑησόμεϑα αὐτῷ, κἂν μὴ γινώσκωμεν παρὰ τί τὸ ἀπα-
ηλὸν ἔχει. ὥσπερ γὰρ οὐδ᾽ ὅτι ἀληϑῆ ἐστι τὰ ὑπὸ τῶν
Ἰηφοπαικτῶν γινόμενα συγκατατυϑέμεϑα, ἀλλ᾽ ἴσμεν ὅτι
ἀπατῶσιν, κἂν μὴ γινώσκωμεν ὅπως ἀπατῶσιν. οὕτως οὐδὲ
οἷς ψευδέσι μέν, πιϑανοῖς δὲ εἶναι δοκοῦσι λόγοις πευϑό-
uec, κἂν μὴ γινώσκωμεν ὅπως παραλογίζονται. ἢ ἐπεὶ 261
οὐ μόνον ἐπὶ ψεῦδος ἀπάγειν τὸ σόφισμά φασιν,
ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ἄλλας ἀτοπίας, κοινότερον οὕτω συνερώτη-
fov. ὃ ἐρωτώμενος λόγος ἤτοι ἐπί τε ἀπρόσδεκτον ἡ ἡμᾶς ἄγει
ἢ ἐπί τι τοιοῦτον ὡς χρῆναι. αὐτὸ προσδέχεσϑαι. ἀλλ᾽ εἰ μὲν
ὃ δεύτερον, οὐκ ἀτόπως αὐτῷ συγκαταϑησόμεϑα᾽ εἰ δὲ ἐπί
Γ Bine, οὐχ ἡμᾶς τῇ ἀτοπίᾳ δεήσει συγκατατίϑε-
79αιν προπετῶς διὰ τὴν πιϑανότητα, ἀλλ᾽ ἐκείνους ἀφίστα-
E τοῦ λόγου τοῦ τοῖς ἀτόποις ἀναγκάζοντος συγκα-
ἀτίϑεσϑαι, εἶγε μὴ ληρεῖν παιδαριωδῶς, ἀλλὰ τἀληϑῆ
| ζητεῖν, ὡς ὑπισχνοῦνται, προήρηνται. ὥσπερ γὰρ εἰ ὁδὸς 252

15 αὐτοῦ om. T 22 ἢ ἡ 6: μήτε T (nec) 217 περὶ T
circo) 91 uiv MLT quidem). μὴ EAB 88 ἣ ἐπεὶ G: quod
wem 'T (ἐπειδὴ δὲ) 1 ἀπάγειν τὸ σόφισμά φασιν ἀλλὰ καὶ
ipsi sec. T (ὧν falsum deducit sophisma | dicunt quidem
m): ἀπάγειν τοῖς σοφίσμασιν ἀλλὰ καὶ G

Sextus Empiricus I. 9

253

254 συνερωτήσεως τοῦ λόγου. καὶ ἡμεῖς uiv ἀδοξάστως ἀπὸ τῆς

255 ἐστιν ἀληϑῆ ἢ οὐχ οὕτως ἔχει᾽ ὑπεμνήσαμεν γὰρ ἔμπρο-

256

130 IIYPPSNEISN

εἴη ἐπί τινα κρημνὸν φέρουσα. οὐκ ὠϑοῦμεν αὑτοὺς E
τὸν κρημνὸν διὰ τὸ ὁδόν τινὰ εἶναι φέρουσαν ἐπ᾽ αὐτόν,
ἀλλ᾽ ἀφιστάμεϑα τῆς ὁδοῦ διὰ τὸν κρημνόν, οὕτω καὶ εἶ
λόγος εἴη ἐπί τι ὁμολογουμένως ἄτοπον ἡμᾶς ἀπάγων,
οὐχὶ τῷ ἀτόπῳ συγκαταϑησόμεϑα διὰ τὸν λόγον, ἀλλ᾿
ἀποστησόμεϑα τοῦ λόγου διὰ τὴν ἀτοπίαν. ὅταν οὖν
οὕτως ἡμῖν συνερωτᾶται λόγος. καϑ᾽ ἑκάστην πρότασιν
ἐφέξομεν, εἶτα τοῦ ὅλου συνερωτηϑέντος λόγου τὰ (ἡμῖν
δοκοῦντα ἐπάξομεν. καὶ εἴγε οἵ περὶ τὸν Χρύσιππον
δογματικοὶ (fr. II 275 A) ἐν τῇ συνερωτήσει τοῦ
σωρίτου προϊόντος τοῦ λόγου φασὶ δεῖν ἵστασϑαι
καὶ ἐπέχειν, ἵνα μὴ ἐκπέσωσιν εἰς ἀτοπίαν, πολὺ
δήπου μᾶλλον ἂν ἡμῖν ἁρμόξον εἴη σχεπτικοῖς οὖσιν, ὑπὸς
πτεύουσιν ἀτοπίαν. μὴ προπίπτειν κατὰ τὰς συνερωτήσεις
τῶν λημμάτων, ἀλλ᾽ ἐπέχειν καϑ᾽ ἕκαστον ἕως τῆς ὅλης

βιωτικῆς τηρήσεως ὁρμώμενοι τοὺς ἀπατηλοὺς οὕτως ἐκκλέ-
, ' ' 37.5 / er ^
vousv λόγους. of δογματικοὶ δὲ ἀδυνάτως ἕξουσι διακρῖναι
P! , 3 ji - ἂν -ν -" , p
τὸ σόφισμα ἀπὸ τοῦ δεόντως δοκοῦντος ἐρωτᾶσϑαι MA J
εἶγε χρὴ oy γματικῶς αὐτοὺς ἐπικρῖναι; καὶ ὅτι συνα-
κτικόν ἐστι τὸ σχῆμα τοῦ λόγου καὶ ὅτε τὰ λήμματα

GÜsv, ὅτι οὔτε τοὺς συνακτικοὺς λόγους δύνανται κατα
λαμβάνειν οὔτε ἀληϑὲς εἶναί τι κρίνειν οἷοί τέ εἰσίν
μήτε κριτήριον μήτε ἀπόδειξιν ὁμολογουμένως ἔχοντες, ὡς
ἐκ τῶν λεγομένων ὑπ᾽ αὐτῶν ἐκείνων ὑπεμνήσαμεν. παρ-
ἕλκει οὖν ὅσον ἐπὶ τούτοις 4j ϑρυλουμένη παρὰ τοῖς διὰ-
λεκτικοῖς περὶ τῶν σοφισμάτων τεχνολογία. 4

Παραπλήσια δὲ καὶ ἐπὶ τῆς διαστολῆς τῶν ἀμφιβολιῶν
λέγομεν. εἶ γὰρ j ἀμφιβολία λέξις ἐστὶ δύο ἢ πλεία
σημαίνουσα καὶ αἱ λέξεις σημαίνουσι 9écst, ὅσας μὲν
χρήσιμόν ἐστιν ἀμφιβολίας διαλύεσϑαι, τουτέστι vit ἔν τινὶ

17 οὕτως GT (sic): οὗτός τις Rüstow: οὗτοῦ 18 ἡμῖ
add. T (que videntur nobis) 92 xol ἐπέχειν ὍΝ 2T 94 zo:
πίπτειν Bekk.: προσπίπτειν G: concedere 'T T (dwo aw
plura): καὶ G: ἢ καὶ coniecerat P otenbeid. coll. Diog:
Laert. VII 62. t

YIIOTTIISZESN B. 131
?
᾿ τῶν ἐμπειριῶν . ταύτας οἵ xo ἑκάστην τέχνην ἐγγεγυ-
) μνασμένοι διαλύσονται. τὴν ἐμπειρίαν ἔχοντες αὐτοὶ τῆς
$m αὐτῶν πεποιημένης ϑετικῆς χρήσεως τῶν ὀνομάτων
κατὰ τῶν σημαινομένων, ὁ δὲ διαλεκτικὸς οὐδαμῶς, οἷον
ὡς ἐπὶ ταύτης τῆς ἀμφιβολίας “ἐν ταῖς παραχμαῖς τὴν
“ποικίλην δίαιταν καὶ τὸν οἶνον δοκιμαστέον᾽. ἤδη δὲ καὶ
᾿ κατὰ τὸν βίον ἄχρι καὶ τοὺς παῖδας ὁρῶμεν διαστελλο-
μένους ἀμφιβολίας, ὧν ἡ διαστολὴ χρησιμεύειν αὐτοῖς
δοκεῖ. εἰ γοῦν τις ὁμωνύμους οἰκέτας ἔχων κελεύοι παιδίον
χληϑῆναι αὐτῷ τὸν Μάνην., εἰ τύχοι (τοῦτο γὰρ τοὔνομα
τοῖς οἰκέταις ἔστω κοινόν), πεύσεται Ó παῖς ποῖον. καὶ εἰ
"συλείονας καὶ διαφόρους τις οἴνους ἔχων λέγοι τῷ παιδίῳ
ἰἔγχεόν μοι τοῦ οἴνου πιεῖν, ὁμοίως ὃ παῖς πεύσεται
ποίου. οὕτως ἡ ἐν ἑκάστοις ἐμπειρία τοῦ χρησίμου τὴν
διαστολὴν εἰσάγει. ὅσαι μέντοι μὴ ἔν τινι τῶν βιωτικῶν
ἐμπειριῶν εἰσιν ἀμφιβολίαι, ἀλλ᾽ ἐν δογματικαῖς οἰήσεσι
κεῖνται καὶ εἰσὶν ἴσως ἄχρηστοι πρὸς τὸ ἀδοξάστως βιοῦν,
περὶ ταύτας ἰδίως ὃ διαλεκτικὸς ἔχων ἀναγκασϑήσεται καὶ
ἐν αὐταῖς ὁμοίως ἐπέχειν κατὰ τὰς σκεπτικὰς ἐφόδους,
καϑὸ πράγμασιν ἀδήλοις καὶ ἀκαταλήπτοις ἢ καὶ ἀνυπο-
στάτοις ἴσως εἰσὶ συνεζευγμέναι. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων
E εἰσαῦϑις διαλεξόμεϑα (ef. p. XXVII): εἰ δέ τις δογ-
ματικὸς πρός τι τούτων ἀντιλέγειν ἐπιχειροίη, πρατυνεῖ τὸν
σχεπτικὸν λόγον. ἐκ τῆς ἑκατέρωϑεν ἐπιχειρήσεως καὶ τῆς
ἀνεπικρίτου διαφωνίας τὴν περὶ τῶν ξητουμένων ἐποχὴν

Xo αὐτὸς βεβαιῶν.
! Τοσαῦτα καὶ περὶ ἀμφιβολιῶν εἰπόντες αἰτοῦ που περι-
γράφομεν καὶ τὸ δεύτερον τῶν ὑποτυπώσεων σύνταγμα.

10 ἔχοντες ---14 δὲ om. 17 παιδίων Μ 18 εἰ τύχοι
om. T 90 οἴνους τις EAB || λέγοι T (dicat): λέγει 6 81 χρα-
τυνεῖ Bekk.: κρατύνει GT (confirmat) 1 αὐτοῦ που suspecta
b Pappenheimio

251

258

259

Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ τρίτῳ τῶν Πυρρωνείων.
4 4

πο

Ξ σταὶς ees

ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ ὙΠΟΤΎΠΩΣΕΩΝ
ΤΩΝ ΕΠΣ TPIA TO TPITON.

ὑποτυπώσεων.

περὶ τοῦ φυσικοῦ μέρους

περὶ ἀρχῶν δραστικῶν

περὶ ϑεοῦ

περὶ αἰτίου

εἶ ἐστι. τὶ τινὸς αἴτιον

περὶ ἀρχῶν ὑλικῶν

εἰ καταληπτὰ τὰ σώματα

περὶ κράσεως

περὶ κινήσεως

περὶ τῆς μεταβατικῆς κινήσεως

' περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως

περὶ ἀφαιρέσεως καὶ προσϑέσεως

΄ περὶ μεταϑέσεως
' περὶ ὅλου καὶ μέρους

περὶ φυσικῆς μεταβολῆς

΄ περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς

περὶ μονῆς
περὶ τόπου
περὶ χρόνου

΄ περὶ ἀριϑμοῦ
΄ περὶ τοῦ ἠϑικοῦ μέρους

τί ἐστι φύσει ἀγαϑὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον

' εἰ ἔστι τι τούτων φύσει
' τί ἐστιν ἡ λεγομένη τέχνη περὶ βίον

εἰ ἔστι τέχνη περὶ βίον
εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη
εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη

5 οὐ 6 inverso ordine leguntur in ἃ 26 τίς B

, í Bassbisn ΘΗΝ " " " ioca
Ξ PM d Rf WEE oem ny ας Sp e alit s
——— ——— RD RR nn — WR veter RE W Tube cai Fest -T

ΥὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ I. 133

»»m εἰ ἔστι τι διδασκόμενον ;
χϑ' εἰ ἔστιν ὁ διδάσκων καὶ ὁ μανϑάνων
À εἰ ἔστι τις μαϑήσεως τρόπος
λα΄ si ὠφελεῖ ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη τὸν ἔχοντα αὐτήν
λβ΄ διὰ τί ὁ σκεπτικὸς ἐνίοτε ἀμυδροὺς ταῖς πυϑανότησιν
* ἐρωτᾶν ἐπιτηδεύει λόγους.

*
ἊΣ

Περὶ μὲν (ov) τοῦ λογικοῦ μέρους τῆς λεγομένης φιλο-
σοφίας ὡς ἐν ὑποτυπώσει τοιαῦτα ἀρκούντως λέγοιτο &v'

α΄ περὶ τοῦ φυσικοῦ μέρους.

Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον τῆς συγγραφῆς καὶ τὸ φυσικὸν
μέρος αὐτῆς ἐπιόντες οὐ πρὸς ἕκαστον τῶν λεγομένων
αὐτοῖς κατὰ τόπον ἀντεροῦμεν, ἀλλὰ τὰ καϑολικώτερα κυ-
NS 7 T / ' M Z
νεῖν ἐπιχειρήσομεν, οἷς συμπεριγράφεται καὶ τὰ λοιπά.
ἀρξώμεϑα δὲ ἀπὸ τοῦ περὶ ἀρχῶν λόγου.

: β΄ περὶ ἀρχῶν δραστικῶν.

— Kol ἐπειδὴ παρὰ τοῖς πλείστοις συμπεφώνηται τῶν ἀρχῶν
τὰς μὲν ὑλικὰς εἶναι, τὰς δὲ δραστικάς, ἀπὸ τῶν δραστικῶν
τὴν ἀρχὴν τοῦ λόγου ποιησόμεϑα᾽ ταύτας γὰρ καὶ κυριω-
τέρας τῶν ὑλικῶν φασιν εἶναι.

d y περὶ 95080.

|. Οὐκοῦν ἐπεὶ ϑεὸν εἶναι δραστικώτατον αἴτιον of πλείους
᾿ ἀπεφήναντο, πρότερον περὶ ϑεοῦ σκοπήσωμεν, ἐκεῖνο προει-

$ 1 c» adv. dogm. III 4—12.
8 2 — λέγομεν c adv. dogm. III 49.

— 80: om.B 82 τις om. B 84 τοὺς πιϑανοὺς B [|]
'B οὖν add. T (quidem igitur) 6 τοιαῦτα G: ταῦτα T (hec): vo-
σαῦτα Gen. 9 ab eis T (παρ᾽ αὐτοῖς) [| τόπον L: τὸν τόπον
"MEAB: localiter T, fort. κατὰ (votvov» τὸν τόπον cf. p 391,106.
.892,15. 11 ἀρξώμεϑα MEABT (incipiamus): ἀρξόμεϑα L
| 11a et 15a tituli inverso ordine exstant in L 18 δραστι-
| χὰς EAB: δραστηρίους ML

μι

134 IITPPONEION

πόντες, ὅτι τῷ μὲν βίῳ κατακολουϑοῦντες ἀδοξάστως φαμὲν
εἶναι ϑεοὺς καὶ σέβομεν ϑεοὺς καὶ προνοεῖν αὐτούς φαμεν, r
πρὸς δὲ τὴν προπέτειαν. τῶν δογματικῶν τάδε λέγομεν.

Τῶν ἐννοουμένων ἡμῖν πραγμάτων τὰς οὐσίας ἐπινοεῖν.
ὀφείλομεν, οἷον εἰ ,δώματά ἐστιν ἢ ἀσώματα. ἀλλὰ καὶ
τὰ sión οὐ γὰρ ἄν τις ἵππον ἐννοῆσαν, δύναιτο μὴ οὐχὶ,
πρότερον τὸ εἶδος τοῦ ἵππου μαϑόών. τό τὲ ἐννοούμενο ;
ἐννοεῖσϑαί που ὀφείλει. ἐπεὶ οὖν τῶν δογματικῶν οἷ uiv
σῶμά φασιν εἶναι τὸν ϑεόν, of δὲ ἀσώματον. καὶ of uiv
ἀνϑρωποειδῆ, of δὲ oU, καὶ οἵ μὲν ἐν τόπῳ, οἱ δὲ οὔ, καὶ τῶν
ἐν τόπῳ of μὲν ἐντὸς κόσμου, οἱ δὲ ἐκτός, πῶς δυνησόμεϑ ;
ἔννοιαν ϑεοῦ "λαμβάνειν μήτε οὐσίαν ἔχοντες αὐτοῦ Ópo :
λογουμένην μήτε, εἶδος μήτε τόπον ἐν ᾧ εἴη; πρότερον γὰρ,

ἐστὶν ὃ ϑεός, εἶτα ἡμῖν αὐτὸν ὑποτυπωσάμενοι οὕτως
ἀξιούτωσαν ἡμᾶς ἔννοιαν ϑεοῦ λαμβάνειν. ἐς ὅσον δὲ
ἀνεπικρίτως διαφωνοῦσιν, τί νοήσομεν ἡμεῖς ὁμολογου-
μένως παρ᾽ αὐτῶν οὐκ ἔχομεν. ἀλλ᾿ ἄφϑαρτόν τι, φασί,
καὶ μακάριον ἐννοήσας. τὸν ϑεὸν εἶναι τοῦτο νόμιζε. τοῦτο
δέ ἐστιν εὔηϑες. ὥσπερ (yàg? ὃ μὴ εἰδὼς τὸν Δίωνα
οὐδὲ τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ ὡς Δίωνι δύναται νοεῖν, οὕτως
ἐπεὶ οὐκ ἴσμεν τὴν οὐσίαν τοῦ O:00, οὐδὲ τὰ συμβεβη-
κότα αὐτῷ μαϑεῖν τὲ καὶ ἐννοῆσαι δυνησόμεϑα. xolg.
δὲ τούτων εἰπάτωσαν ἡμῖν. τί ἐστι τὸ μακάριον, πότερον
τὸ ἐνεργοῦν κατὰ ἀρετὴν καὶ προνοούμενον τῶν ὑφ᾽ ἑαυτὸ
τεταγμένων, ἢ τὸ ἀνενέργητον καὶ μήτε αὐτὸ πράγματα
ἔχον μήτε ἑτέρῳ παρέχον καὶ γὰρ καὶ περὶ τούτου δια-
φωνήσαντες ἀνεπικρίτως ἀνεννόητον ἡμῖν πεποιήκασι τὸ
μακάριον, διὰ δὲ τοῦτο καὶ τὸν ϑεόν. :

Ἵνα δὲ καὶ ἐπινοῆται ὃ ϑεός, ἐπέχειν ἀνάγκη περὶ

19 providere épsos nobis 'T 34 εἰδωλοποιεῖσϑαι Kayser
coll. p. 109, 14 || vs: zgitur T δῦ zov ML: του EAB: intelligi
alicus (fort. pro alicubi cf. p. 134, 15) T 26 τὸν ϑεὸν
εἶναι ἃ 2. δὲ om. EAB 4 αὐτῶν (ἐπινοηϑὲν» Kayser
9 τοῦτο EABT (hoc: τοῦτον L: om. M 6 γὰρ add. T
(quemadmodum enim qui) | 16/1? περὶ τοῦ. πότερον G: d&.
hoc prius utrum T |

ὙΠΟΤΥΎΠΩΣΕΩΝ I. 135

τοῦ πότερον ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν, ὅσον ἐπὶ τοῖς δογματικοῖς.
τὸ γὰρ εἶναι τὸν ϑεὸν πρόδηλον μὲν οὔκ ἐστιν. εἰ γὰρ
ἐξ ξαυτοῦ προσέπιπτεν, συνεφώνησαν͵ ἂν οἵ δογματικοί, τίς
ἐστι καὶ ποδαπὸς καὶ ποῦ ἡ ἀνεπίκριτος δὲ διαφωνία
“πεποίηκεν αὐτὸν ἄδηλον ἡμῖν εἶναι δοκεῖν καὶ ἀποδεί-
ξεως δεόμενον. ὃ μὲν οὖν (ἀποδεικνύων ὃ ὅτι ἔστι ϑεός, ἤτοι
nm. προδήλου τοῦτο ἀποδείκνυσιν ἢ LA ἀδήλου. διὰ προ-
δήλου μὲν οὖν οὐδαμῶς" εἰ γὰρ ἦν πρόδηλον τὸ ἀπο-
δεικνύον ὅτι ἔστε ϑεύός, ἐπεὶ τὸ ἀποδεικνυόμενον πρὸς
τῷ ἀποδεικνύντι νοεῖται, διὸ καὶ συγκαταλαμβάνεται αὐτῷ,
PM καὶ παρεστήσαμεν. πρόδηλον ἔσται καὶ τὸ εἶναι
ϑεόν͵ “συγκαταλαμβανόμενον τῷ ἀποδεικνύντι αὐτὸ προ-
δήλῳ ὄντι. οὔκ ἐστι δὲ πρόδηλον, ὡς ὑπεμνήσαμεν" οὐδὲ
ἀποδείκνυται ἄρα διὰ προδήλου. ἀλλ᾿ οὐδὲ δι᾿ ἀδήλου.
τὸ γὰρ ἄδηλον τὸ ἀποδεικτικὸν τοῦ εἶναι ϑεόν, ἀποδείξεως
χρῇζον. εἰ μὲν διὰ προδήλου λέγοιτο ἀποδείκνυσϑαι, οὐκέτι
ἄδηλον ἔσται ἀλλὰ πρόδηλον [τὸ εἶναι ϑεόν]. οὐκ ἄρα τὸ
ἀποδεικτικὸν αὐτοῦ ἄδηλον. διὰ προδήλου ἀποδείκνυται.
ἀλλ᾿ οὐδὲ δι᾽ ἀδήλου" εἰς ἄπειρον γὰρ ἐκπεσεῖται Ó τοῦτο
λέγων, αἰτούντων ἡμῶν ἀεὶ ἀπόδειξιν τοῦ φερομένου
ἀδήλου πρὸς ἀπόδειξιν τοῦ προεκπειμένου. οὐκ ἄρα ἐξ ἑτέρου
δύναται ἀποδείκνυσϑαι τὸ εἶναι. ϑεόν. εἰ δὲ μήτε ἐξ
ξαυτοῦ ἐστι πρόδηλον μήτε ἐξ ἑτέρου ἀποδείκνυται. ἀκα-
τάληπτον ἔσται si ἔστι ϑεός.

^ "Ems καὶ τοῦτο λεκτέον. ὃ λέγων. εἶναι ϑεὸν ἤτοι προ-
νοεῖν αὐτὸν τῶν ἐν κόσμῳ φησὶν ἤ οὐ προνοεῖν. καὶ εἰ
μὲν προνοεῖν, ἤτοι πάντων ἤ τινῶν. (Epie. fr. 814 Us.)
ἀλλ᾽ si μὲν πάντων προυνόει, οὐκ ἦν ἂν οὔτε κακόν
τι οὔτε κακία ἐν τῷ κόσμῳ᾽ κακίας δὲ πάντα μεστὰ
εἶναι λέγουσιν οὐκ ἄρα πάντων προνοεῖν λεχϑή-

19 προσέπιπτεν Bekk.: προέπιπτεν G: incideret Σ᾽ 22
add. T (qui enim demonstrat) cf. v. 24 3 ἀποδεικνυόμενον
ML: ἀποδεικνύμενον EAB 29 post πρόδηλον add. Pappen-
heim τὸ εἶναι ϑεόν, quod fors. e p. 121,1 huc transponen-
dum censet 1 del Pappenheim ὃ προξκκειμένου GT ( pre-
| ezistentis) : Tx cien edd. 11sqq. Epieuri fragm. agnovit
Pasquali 18 δὲ G: γὰρ T (enim)

ται καὶ δύναται πάντων προνοεῖν, ἢ βούλεται

136 IITPPSNEION

σεται ὃ ϑεός. εἰ δέ τινων προνοεῖ, διὰ τί A
μὲν προνοεῖ, τῶνδε δὲ οὔ; ἤτοι γὰρ καὶ βούλε-

μέν, οὐ δύναται δέ. ἢ δύναται μέν, οὐ βούλεται
δέ. ἢ οὔτε βούλεται οὔτε δύναται. ἀλλ᾽ εἰ μὲν καὶ
ἠβούλετο καὶ ἠδύνατο, πάντων ἂν προυνόει" οὐ
προνοεῖ δὲ πάντων διὰ τὰ προειρημένα᾽ οὐκ ἄρα
καὶ βούλεται καὶ δύναται πάντων προνοεῖν. εἰ δὲ.
βούλεται μέν, οὐ δύναται δέ. ἀσϑενέστερός ἐστι,
τῆς αἰτίας δι᾽ ἣν οὐ δύναται προνοεῖν ὧν οὐ προ
νοεῖ" ἔστι δὲ παρὰ τὴν ϑεοῦ ἐπίνοιαν τὸ ἀσϑενέστε-
ρον εἶναί τινος αὐτόν. εἰ δὲ δύναται μὲν πάντων!
προνοεῖν. οὐ βούλεται δέ, βάσκανος ἂν εἶναι voui-]
σϑείη. εἰ δὲ οὔτε βούλεται οὔτε δύναται, καὶ βάσκα-
νός ἐστι καὶ ἀσϑενής, ὅπερ λέγειν περὶ ϑεοῦ ἀσε-
βούντων ἐστίν. οὐκ ἄρα προνοεῖ τῶν ἐν κόσμῳ
ϑεός. εἰ δὲ οὐδενὸς πρόνοιαν ποιεῖται οὐδὲ ἔστιν αὐτοῦ ἔργο 2
οὐδὲ ἀποτέλεσμα, οὐχ ἕξει τις εἰπεῖν, πόϑεν καταλαμβάνεται:
ὅτι ἔστι Otóg, εἴγε μήτε ἐξ ἑαυτοῦ φαίνεται μήτε δι᾿ imo
τελεσμάτων τινῶν καταλαμβάνεται. καὶ διὰ ταῦτα ἄρα
ἀκατάληπτόν ἐστιν εἰ ἔστε ϑεός. £x δὲ τούτων ἐπιλογι-
ζόμεϑα, ὅτι ἴσως ἀσεβεῖν ἀναγκάζονται οἵ διαβεβαιωτικῶς 1
λέγοντες εἶναι ϑεόν᾽ πάντων μὲν γὰρ αὐτὸν προνοεῖν.
λέγοντες κακῶν αἴτιον τὸν ϑεὸν εἶναι φήσουσιν, τινῶν δὲ
ἢ καὶ μηδενὸς προνοεῖν αὐτὸν λέγοντες ἤτοι βάσκανον τὸν
ϑεὸν ἢ ἀσϑενῆ λέγειν ἀναγκασϑήσονται, ταῦτα δέ ἐστιν
ἀσεβούντων προδήλως.

δ΄ περὶ αἰτίου.
Ἵνα δὲ μὴ καὶ ἡμᾶς βλασφημεῖν ἐπιχειρήσωσιν οἵ
δογματικοὶ δι᾿ ἀπορίαν τοῦ πραγματικῶς ἡμῖν ἀντιλέγειν,

145 ἀεὶ post προνοεῖ add. T (providet semper) 29 οὐδὲ
L 80 καταλαμβάνεται T (apprehenditur): καταλαμβάνει p
l ἀσεβεῖν ML: ἀσεβεῖς EAB: mpi T | ὀνομάξονται T (ap--
pellantur) 4 ἀναγκάσωσιν Τὸ (compellant) 4

ὙΠΟΤΥΎΠΩΣΕΩΝ I. 131
κοινότερον περὶ τοῦ ἐνεργητικοῦ αἰτίου διαπορήσομεν, πρό-
τερον ἐπιστῆσαι πειραϑέντες τῇ τοῦ αἰτίου ἐπινοίᾳ. ὅσον
μὲν οὖν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν οὐδ᾽ ἂν
ἐννοῆσαί τις τὸ αἴτιον δύναιτο, εἴγε πρὸς τῷ διαφώνους
καὶ ἀλλοκότους ἐννοίας τοῦ αἰτίου (ἀποδίδοσϑαι» ἔτι καὶ τὴν
ὑπόστασιν αὐτοῦ πεποιήκασιν ἀνεύρετον διὰ τὴν περὶ αὐτὸ
διαφωνίαν. o£ μὲν γὰρ σῶμα, of δὲ ἀσώματον τὸ αἴτιον
εἶναί φασιν. δόξαι δ᾽ ἂν αἴτιον εἶναι κοινότερον κατ᾽
αὐτοὺς δι’ ὃ ἐνεργοῦν γίνεται τὸ ἀποτέλεσμα, οἷον
ὡς ὃ ἥλιος ἢ ἡ τοῦ ἡλίου ϑερμότης τοῦ χεῖσϑαι τὸν κηρὸν
ἢ τῆς χύσεως τοῦ κηροῦ. καὶ γὰρ ἐν τούτῳ διαπεφωνή-
κασιν. οἵ μὲν προσηγοριῶν αἴτιον. εἶναι τὸ αἴτιον
φάσκοντες; οἷον τῆς χύσεως., οἱ δὲ κατηγορημάτων,
οἷον τοῦ χεῖσϑαι. διό, καϑάπερ εἶπον, κοινότερον ἂν
εἴη τὸ αἴτιον τοῦτο δ ὃ ἐνεργοῦν γίνεται τὸ ἀποτέλεσμα.
τούτων δὲ τῶν αἰτίων of μὲν πλείους ἡγοῦνται τὰ μὲν
συνεκτικὰ εἶναι, τὰ δὲ συναίτια, τὰ δὲ συνεργά, καὶ
συνεκτικὰ μὲν ὑπάρχειν ὧν παρόντων πάρεστι τὸ
ἀποτέλεσμα καὶ αἰρομένων αἴρεται καὶ μειουμένων
μειοῦται (οὕτω γὰρ τὴν περίϑεσιν τῆς στραγγάλης
αἴτιον εἶναί φασι τοῦ πνιγμοῦ), συναίτιον δὲ ὃ ὃ τὴν
ἴσην εἰσφέρεται δύναμιν ἑτέρῳ συναιτίῳ πρὸς τὸ
εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα (οὕτω (yàg ἕκαστον τῶν
ἑλκόντων τὸ ἄροτρον βοῶν αἴτιον εἶναί φασι
τῆς ὁλκῆς τοῦ ἀρότρου), συνεργὸν δὲ ὃ βραχεῖαν
εἰσφέρεται δύναμιν καὶ πρὸς τὸ μετὰ ῥᾳστώνης
ὑπάρχειν τὸ ἀποτέλεσμα, οἷον ὅταν δυοῖν βάρος
τι βασταζόντων μόλις τρίτος τις προσελϑὼν συγ-
κουφίσῃ τοῦτο. ἔνιοι μέντον καὶ παρόντα μελλόν-
TOv αἴτια ἔφασαν εἶναι, ὡς τὰ προκαταρκτικά, οἷον
τὴν ἐπιτεταμένην ἡλίωσιν πυρετοῦ. τινὲς δὲ ταῦτα
παρῃτήσαντο, ἐπειδὴ τὸ αἴτιον πρός τι ὑπάρχον καὶ πρὸς
-. 9 κοινῶς Pappenheim dubit. 18 add. T (de causa
assignant) cf. p. 123, 23. 14 περὶ αὐτοῦ Kayser 90 τὸ αἴτιον
Gen.: τὸ ἀγγεῖον GT (vas) 9 αἴτιον T (causam): αἴτιος G
90 γὰρ add. T (sic enim) cf. v. 28 805 συναίτιον Kayser, at
ef.v.29 1 τι et vig om. T

138 . HTPPOS9NEISN

τὸ ἀποτέλεσμα ὃν οὐ δύναται προηγεῖσϑαι αὐτοῦ ὡς αἴτιον.
ἐν δὲ τῇ περὶ αὐτῶν διαπορήσει τοϊάδε λέγομεν.

ε΄ εἴ ἐστι τὶ τινὸς αἴτιον.

Πιϑανόν ἐστιν εἶναι τὸ αἴτιον πῶς γὰρ ἂν αὔξησις

? , M / , -
γένοιτο, μείωσις. γένεσις. φϑορά, καϑόλου κίνησις, τῶν
- ' - 5 / er Td
φυσικῶν τε καὶ ψυχικῶν ἀποτελεσμάτων ἕκαστον, ἡ τοῦ!
παντὸς κόσμου διοίκησις, τὰ ἄλλα πάντα, εἰ μὴ κατά τινα

Ὶ

2 ν Y 1 ? M , [s b! M , ,
αἰτίαν; καὶ γὰρ εἰ μηδὲν τούτων ὡς πρὸς τὴν φύσιν ὑπάρ-
χει, λέξομεν ὅτι διά τινα αἰτίαν πάντως φαίνεται ἡμῖν.
τοιαῦτα, ὁποῖα οὔκ ἐστιν. ἀλλὰ καὶ πάντα ἐκ πάντων καὶ
ς » Ey MT RES , ὅν er : Ἢ
ὡς ἔτυχεν ἂν ἦν μὴ οὔσης αἰτίας. οἷον ἵπποι μὲν ἐκ
μυῶν, εἰ τύχοι, γεννηϑήσονται, ἐλέφαντες δὲ ἐκ μυρμήκων"
καὶ ἐν μὲν ταῖς Αἰγυπτίαις Θήβαις ὄμβροι ποτὲ ἐξαίσιοι,
καὶ χιόνες ἂν ἐγίνοντο. τὰ δὲ νότια ὄμβρων οὐ μετεῖχεν,,
, δ ΧΑ 3 ᾽ν ᾿ aw. i
εἰ μὴ αἰτία τις ἦν, δι᾿ ἣν τὰ μὲν νότιά ἐστι δυσχείμερο

, * P! * H M er ' , ᾿ ν ἢ
αὐχμηρὰ δὲ τὰ πρὸς τὴν ἕω. καὶ περιτρέπεται δὲ ὃ λέγων
μηδὲν αἴτιον εἶναι" εἰ μὲν γὰρ ἁπλῶς καὶ ἄνευ τινὸς

DE LE y , » » : 2. 8$ " b!
αἰτίας τοῦτό φησι λέγειν, ἄπιστος ἔσται" εἰ δὲ διά τινα
αἰτίαν, βουλόμενος ἀναιρεῖν τὸ αἴτιον τίϑησιν, ἀποδιδόσϑω,
αἰτίαν δι’ ἣν οὐκ ἔστιν αἴτιον. 1

— 3; ks
Διὰ ταῦτα μὲν οὖν πιϑανόν ἐστιν εἶναι τὸ αἴτιον
er M 1 1 , M L , , * uu e
Ov, δὲ καὶ τὸ λέγειν μὴ εἶναί τινός τι αἴτιον πυϑανό
ἐστι. φανερὸν ἔσται λόγους ἡμῶν ἐκϑεμένων ὀλίγους ἀπὸ
πολλῶν ἐπὶ τοῦ παρόντος πρὸς τὴν τούτου ὑπόμνησιν.
οἷον γοῦν ἀδύνατόν ἐστι τὸ αἴτιον ἐννοῆσαι πρὶν τὸ ἀπο-

$8 17—19 e» adv. dogm. III 200—204.

M t

et ὄμβρων (ἐπεὶ μετέχει» EAB | ἐγίνοντο Bekk.: ἐγένοντο α΄
19 ἐστι om. L. 22 φήσει Kayser | λέγειν G: εἶναν T (esse)?
923 τίϑησι GT (ponit): ϑήσει Kayser || ἀποδιδοὺς Kayser: ἀπο
δίδωσι γοῦν Bekk.: fort. locus sie reficiendus τὸ αἴτιον, (al^
vióv vL τίϑησιν ἀποδιδοὺς cf. p. 433, 13sqq. 38 ἀποδιδόσϑω
24 αἴτιον: causam causam T — 25 διὰ —o)v om. M 9 εἶναι
27 ἐστι om.M 26 τι om. EABT

17 ὄμβροι ζκατὰ τύχην EAB 18 χίονες ζὼς ἔτυχεν,

ER
— στττω.

H
R

dime

xncup addu ui swaer bet va erui ar i.

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ D. 189

x
τέλεσμα τούτου καταλαβεῖν ὡς ἀποτέλεσμα αὐτοῦ᾽ τότε
γὰρ γνωρίζομεν, ὅτι αἴτιόν ἐστι τοῦ ἀποτελέσματος. ὅταν
tivo ὡς ἀποτέλεσμα καταλαμβάνωμεν. ἀλλ᾿ οὐδὲ τὸ ἀπο-
τέλεσμα τοῦ αἰτίου ὡς ἀποτέλεσμα αὐτοῦ καταλαβεῖν δυ-
νάμεϑα, ἐὰν μὴ καταλάβωμεν τὸ αἴτιον τοῦ ἀποτελέσμα-
τὸς ὡς αἴτιον αὐτοῦ᾽ τότε γὰρ καὶ ὅτι ἀποτέλεσμά ἐστιν
αὐτοῦ γινώσκειν δοκοῦμεν, ὅταν τὸ αἴτιον αὐτοῦ ὡς αἴτιον
αὐτοῦ καταλάβωμεν. εἰ οὖν, ἵνα μὲν ἐννοήσωμεν τὸ αἴτιον,
δεῖ προεπιγνῶναι τὸ ἀποτέλεσμα, ἵνα δὲ τὸ ἀποτέλεσμα γνῶ-
μεν, (ὡς) ἔφην, δεῖ προεπίστασϑαι τὸ αἴτιον, ὁ διάλλη-
λος τῆς ἀπορίας τρόπος ἄμφω δείκνυσιν. ἀνεπινόητα, μήτε
αἰτίου ὡς αἰτίου μήτε τοῦ ἀποτελέσματος ὡς ἀποτε-
λέσματος ἐπινοεῖσϑαι δυναμένου ἑκατέρου γὰρ αὐτῶν
δεομένου τῆς παρὰ ϑατέρου πίστεως, οὐχ ἕξομεν ἀπὸ
τίνος αὐτῶν ἀρξόμεϑα τῆς ἐννοίας. διόπερ οὐδὲ &mogol-
γεσϑαι δυνησόμεϑα, ὅτι ἔστι τὶ τινὸς αἴτιον. ἵνα δὲ καὶ
ἐννοεῖσϑαι δύνασϑαι τὸ αἴτιον συγχωρήσῃ τις, ἀκατάλη-
πτὸν ἂν εἶναι νομισϑείη διὰ τὴν διαφωνίαν. oí μὲν γάρ
φασιν (εἶναι τὶ τινὸς αἴτιον, of δὲ μὴ εἶναι. οἵ δ᾽ ἐπέσχον.
ὃς γάρ φησιν εἶναι (τὶΣ τινὸς αἴτιον, ἤτοι ἁπλῶς καὶ ἀπὸ
μηδεμιᾶς ὁρμώμενος αἰτίας εὐλόγου τοῦτό φησι λέγειν, ἢ
διά τινας αἰτίας ἐπὶ τὴν συγκατάϑεσιν ταύτην ἰέναι λέξει.
χαὶ εἰ μὲν ἁπλῶς, οὐκ ἔσται πιστότερος τοῦ λέγοντος ἁπλῶς
μηδὲν εἶναι μηδενὸς αἴτιον᾽ εἰ δὲ αἰτίας λέξει δι᾿ ἃς εἶναι
(τὴν τινὸς αἴτιον νομίζει, τὸ ζητούμενον διὰ τοῦ ζητου-
μένου παριστᾶν ἐπιχειρήσει᾽ ξητούντων γὰρ ἡμῶν, εἴ ἐστι
τὶ τινὸς αἴτιον, αὐτὸς ὡς αἰτίας οὔσης τοῦ εἶναι αἴτιον
αἴτιον εἶναι φησίν. καὶ ἄλλως. ἐπεὶ περὶ τῆς ὑπάρξεως
τοῦ αἰτίου ζητοῦμεν, δεήσει πάντως αὐτὸν καὶ τῆς αἰτίας
τοῦ εἶναί τι αἴτιον αἰτίαν παρασχεῖν, κἀκείνης ἄλλην, καὶ

- $6 αὐτοῦ prius om. T 8 add. T (εὐ dizi) 16*—17 add.
T (hii quidem igitur esse aliquid alicuius causam. hii autem
mon esse. hii vero destiterunt qui dicit igitur) 19 τι add. T
18 λέγειν om. T 21 δὲ MLT: καὶ EAB: δὲ καὶ Gen. 929 τι
add. Bekk. | νομέξει Bekk.: νομίξοι GT. (estimet) 94 τοῦ εἶναι
T (essentie cause), Stephanus: τὸ εἶναν G

140 IITPPONEION

μέχρις ἀπείρου. ἀδύνατον δὲ ἀπείρους αἰτίας παρασχεῖν"
ἀδύνατον ἄρα διαβεβαιωτικῶς ἀποφῆναι; ὅτι ἐστὶ τὶ τινὸς
αἴτιον. πρὸς τούτοις ἤτοι ὃν καὶ ὑφεστὼς ἤδη αἴτιον v0.
αἴτιον ποιεῖ τὸ ἀποτέλεσμα, ἢ μὴ ὃν αἴτιον. καὶ μὴ Ov.
μὲν οὐδαμῶς" εἰ δὲ ὄν, δεῖ αὐτὸ πρότερον ὑποστῆναι
καὶ προγενέσϑαι αἴτιον. εἶθ᾽ οὕτως ἐπάγειν τὸ ἀποτέλεσμα...
ὅπερ ὑπ᾽ αὐτοῦ ἀποτελεῖσϑαι λέγεται ὄντος ἤδη αἰτίου. ἀλλ᾽
ἐπεὶ πρός τι ἐστὶ τὸ αἴτιον καὶ πρὸς τὸ ἀποτέλεσμα, σαφὲς.
ὅτι μὴ δύναται τούτου ὡς αἴτιον προὐποστῆναι" οὐδὲ ὃν ἄρα
αἴτιον τὸ αἴτιον ἀποτελεῖν δύναται τὸ οὗ ἐστιν αἴτιον. si
δὲ μήτε μὴ ὃν αἴτιον ἀποτελεῖ τι μήτε ὄν, οὐδὲ ἀποτελεῖ τι
διὸ οὐδὲ αἴτιον ἔσται" ἄνευ γὰρ τοῦ ἀποτελεῖν τι τὸ αἴτιον.
οὐ δύναται ὡς αἴτιον νοεῖσϑαι. ὅϑεν κἀκεῖνο λέγουσί τινες
τὸ αἴτιον ἤτοι συνυφίστασϑαι δεῖ τῷ ἀποτελέσματι ἢ προῦ Ἶ
φίστασϑαι τούτου ἢ elveu) μετὰ τὸ γίνεσϑαι (ἀποτέλεσμα)... |
τὸ μὲν οὖν λέγειν, ὅτι τὸ αἴτιον εἰς ὑπόστασιν ἄγεται μετ à
τὴν γένεσιν τοῦ ἀποτελέσματος αὐτοῦ μὴ καὶ γελοῖον 1 ἤν.
ἀλλ οὐδὲ προὐφίστασϑαι δύναται τούτου᾽ πρὸς αὐτὸ γὰρ.
νοεῖσθαι λέγεται τὰ δὲ πρός τι φασὶν αὐτοί, καϑὸ πρός
τι ἐστίν, συνυπάρχειν καὶ συννοεῖσϑαι ἀλλήλω, ἀλλ᾿ οὐδὲ
συνυφίστασϑαι" εἰ γὰρ ἀποτελεστικὸν αὐτοῦ ἐστιν, τὸ δὲ
γινόμενον ὑπὸ ὄντος ἤδη γίνεσθαι χρή, πρότερον δεῖ τὸ
αἴτιον γενέσϑαι αἴτιον, εἶθ᾽ οὕτως ποιεῖν τὸ ἀποτέλεσμα.
εἰ οὖν τὸ αἴτιον μήτε προῦφίσταται τοῦ ἀποτελέσματος
αὐτοῦ μήτε συνυφίσταται τούτῳ, ἀλλ᾽ οὐδὲ (τὸ ἀποτέλεσμα,
πρὸ αὐτοῦ γίνεται, μήποτε οὐδὲ ὑποστάσεως ὅλως μετέχει.
σαφὲς δὲ ἴσως ὅτι καὶ διὰ τούτων ἡ ἐπίνοια τοῦ αἰτίου.
πάλιν περιτρέπεται. εἰ γὰρ τὸ αἴτιον ὡς μὲν πρός τι οὐ
δύναται τοῦ ἀἁποτελέσματος αὐτοῦ προεπινοηϑῆναι. ἵνα δὲ
ὡς αἴτιον τοῦ ἀποτελέσματος αὐτοῦ νοηϑῇ, δεῖ αὐτὸ προ-᾿

88 26---98 ὦ adv. dogm. III 232—236.

10 suppl. e T (awf esse V Pm prn fiat effectus) 11 λέ-
ysw G: differre T 20 add. T (sed neque effectus est ante eam)
coniecerat Kayser

TIIOTTIIQSZES9N I. 141

επινοεῖσϑαι τοῦ ἀποτελέσματος αὐτοῦ, ἀδύνατον δὲ προ-
εἐπινοηϑῆναί τι ἐκείνου οὗ προεπινοηϑῆναι [vi] οὐ δύναται,
ἀδύνατόν ἐστιν ἐπινοηϑῆναι τὸ αἴτιον.
᾿ς Ἐκ τούτων οὖν λοιπὸν ἐπιλογιξζόμεϑα, ὅτε (εἶδ πιϑα-
vol μέν εἰσιν of λόγοι καϑ' obe ὑπεμνήσαμεν ὡς χρὴ λέγειν
αἴτιον εἶναι; πιϑανοὶ δὲ καὶ οἵ παριστάντες, ὅτι μὴ προσ-
ἥκει αἴτιον εἶναί τι ἀποφαίνεσϑαι . καὶ τούτων προκρίνειν
τινὰς οὐκ ἐνδέχεται, μήτε “σημεῖον μήτε κριτήριον μήτε
ἀπόδειξιν ὁμολογουμένως ἡμῶν ἐχόντων , ὡς ἔμπροσϑεν
παρεστήσαμεν. ἐπέχειν ἀνάγκη καὶ περὶ τῆς ὑποστάσεως
τοῦ αἰτίου, μὴ μᾶλλον εἶναι ἢ μὴ εἶναί τι αἴτιον λέγον-
τας ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ τῶν δογματικῶν.
{

ς΄ περὶ ὑλικῶν ἀρχῶν.
— Περὶ μὲν οὖν τῆς δραστικῆς τοσαῦτα νῦν ἀρκέσει
λελέχϑαι᾽ συντόμως δὲ καὶ περὶ τῶν ὑλικῶν καλουμένων
ἀρχῶν λεκτέον. ὅτι τοίνυν αὗταί εἶσιν ἀκατάληπτοι, δάδιον
συνιδεῖν ἐκ τῆς περὶ αὐτῶν γεγενημένης διαφωνίας παρὰ
τοῖς δογματικοῖς. Φερεκύδη - μὲν γὰρ ὃ Σύριος γῆν
εἶπε τὴν πάντων εἶναι ὁ ἀρχήν, Θαλῆ ς δὲ ὃ Μιλή GL0G
Boo, ᾿ἀναξίμανδρος δὲ ὁ ἀκουστὴς τούτου τὸ ἄπει-
Qov, ᾿Δναξιμένης δὲ καὶ Διογένης ὃ ᾿Απολλωνιάτης
ἀέρα. Ἵππασος δὲ ὃ Μεταποντῖνος πῦρ, Ξενοφάνη :
δὲ ὁ Κολοφώνιος γῆν καὶ ὕδωρ, Οἰνοπίδης δὲ ὁ
Χῖος πῦρ καὶ ἀέρα, Ἵππων δὲ ὁ Ῥηγῖνος πῦρ καὶ
ὕδωρ, Ὀνομάκριτος δὲ ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς πῦρ καὶ
ὕδωρ καὶ γῆν, of δὲ περὶ τὸν Ἐμπεδοκλέα καὶ τοὺς

. 88 80—32 c» adv. dogm. II1 359—304 (cf. Doxogr. p. 248 5αα:
p.

97 τι del. Bekk. 28 nd ἐστὶν Gen. 29 λοιπὸν
tom. MT || εἰ T (quod s?): ἐπεὶ Bekk.: om. G | 5 δραστικῆς
(αἰτίας) T (de... agenti causa) 9 γὰρ om. EAB 16 καὶ
τοὺς T (qui autem circa empedoclem et stoicos) À: πρὸς τοὺς
MLEB cf. p. 462,3.

᾿Αριστοτέλην vov Περιπατητικὸν πῦρ ἀέρα ὕδωρ γῆν τὸ

142 IITPPONEION

Στωικοὺς πῦρ ἀέρα ὕδωρ γῆν — περὶ γὰρ τῆς τερατο-
λογουμένης ἀποίου παρά τισιν ὕλης. ἣν οὐδὲ αὐτοὶ xova-.
λαμβάνειν διαβεβαιοῦνται, τί δεῖ καὶ λέγειν; οἱ δὲ περὶ

κυκλοφορητικὸν σῶμα, Δημόκριτος δὲ καὶ Ἐπί-
κουρος ἀτόμους, ᾿Δἀναξαγόρας δὲ ὁ Κλαζομένιος
ὁμοιομερείας. Διόδωρος δὲ ὁ ἐπικληϑεὶς Κρόνο
ἐλάχιστα καὶ ἀμερῆ σώματα, Ἡρακλείδης δὲ ὃ
Ποντικὸς καὶ ᾿᾿σκληπιάδης ὃ Βιϑυνὸς ἀνάρμου.
ὄγκους. oí δὲ περὶ Πυϑαγόραν τοὺς ἀριϑμούς. 0
δὲ μαϑηματικοὶ τὰ πέρατα τῶν σωμάτων, Στράτω:
δὲ ὁ φυσικὸς τὰς ποιότητας. τοσαύτης τοίνυν καὶ ἔτ
πλείονος διαφωνίας γεγενημένης περὶ τῶν ὑλικῶν ἀρχῶν
παρ᾿ αὐτοῖς, ἤτοι πάσαις συγκαταϑησόμεϑα ταῖς κειμέναις,
στάσεσι καὶ ταῖς ἄλλαις ἢ τισίν. ἀλλὰ πάσαις μὲν οὐ δυνατόν
οὐ γὰρ δήπου δυνησόμεϑα καὶ τοῖς περὶ ᾿4σκληπιάδη
συγκατατίϑεσϑαι, ϑραυστὰ εἶναι τὰ στοιχεῖα λέ
γουσι καὶ ποιά, καὶ τοῖς περὶ Δημόκριτον, ἄτομι
ταῦτα εἶναι φάσκουσι καὶ ἄποια, καὶ τοῖς περὶ ἄνα
ξαγόραν, πᾶσαν αἰσϑητὴν ποιότητα περὶ cei
ὁμοιομερείαις ἀπολείπουσιν. εἰ δέ τινα στάσιν τῶ;
ἄλλων προκρινοῦμεν, ἤτοι ἁπλῶς καὶ ἄνευ ἀποδείξεως πρῶ
κρινοῦμεν ἢ μετὰ ἀποδείξεως. ἄνευ μὲν οὖν ἀποδείξεως "
συνϑησόμεϑα᾽ εἰ δὲ μετὰ ἀποδείξεως, ἀληϑῆ δεῖ τὴν m.
δειξιν εἶναι. ἀληϑὴς δὲ οὐκ ἄν δοϑείη μὴ οὐχὶ κεκριμένΊ
κριτηρίῳ ἀληϑεῖ,. ἀληϑὲς δὲ κριτήριον εἶναι δείκνυται ὃ
ἀποδείξεως πεκριμένης. εἰ τοίνυν. ἵνα μὲν 4 ἀπόδειξις,
προκρίνουσά τινα στάσιν ἀληϑὴς εἶναι δειχϑῇ δεῖ τὸ xpu-.
τήριον αὐτῆς ἀποδεδεῖχϑαι, ἵνα δὲ τὸ κριτήριον ἀποδειχϑῆ
δεῖ τὴν ἀπόδειξιν αὐτοῦ προκεχρίσϑαι. ὃ διάλληλος εὑρίπ,
ὄκεται τρόπος, ὃς οὐκ ἐάσει προβαίνειν τὸν λόγον, τῆς μὲ
ἀποδείξεως ἀεὶ κριτηρίου δεομένης ἀποδεδειγμένου, το
κριτηρίου δὲ ἀποδείξεως κεχριμένης. εἰ δὲ ἀεὶ τὸ κριτήριο᾽

80 ἄλλαις ML: ὅλαις EAB: et aliis etiam 'T 1 ποιά Geil
τοῖα GT (talia) ὃ περὶ G: ἐν T (im) 6 oó— 7 ἀποδείξεω
G: manifestum est. qui (i. e. quia?) T 7 συγκαταϑησόμεϑ'
Bekk. dubit. 11 ἀληϑὴς EABT (vera): ἀληϑὲς ML

THOTTIIQEEON DP. 143

'χριτηρίῳ κρένειν καὶ τὴν ἀπόδειξιν ἀποδείξει ἀποδεικνύναι
βούλοιτό τις, εἰς ἄπειρον ἐκβληϑήσεται. εἰ τοίνυν μήτε
πάσαις ταῖς περὶ στοιχείων στάσεσι δυνάμεϑα συγκατατί-
'ϑεσϑαι μήτε τινὶ τούτων, ἐπέχειν προσήκει περὶ αὐτῶν.

Δυνατὸν μὲν οὖν ἴσως ἐστὶ καὶ διὰ τούτων μόνων
ὑπομιμνήσκειν τὴν τῶν στοιχείων καὶ τῶν ὑλικῶν ἀρχῶν
᾿ἀχαταληψίαν᾽ ἵνα δὲ καὶ ἀμφιλαφέστερον τοὺς δογματι-
xovg ἐλέγχειν ἔχωμεν. ἐνδιατρίψωμεν συμμέτρως τῷ τόπῳ.
καὶ ἐπεὶ πολλαὶ καὶ σχεδὸν ἄπειροί τινές εἰσιν αἵ περὶ
στοιχείων δόξαι, καϑὼς ὑπεμνήσαμεν, τὸ μὲν πρὸς ἕκά-
στην λέγειν εἰδικῶς νῦν παραιτησόμεϑα διὰ τὸν χαρακτῆρα
τῆς συγγραφῆς, δυνάμει δὲ πρὸς πάσας ἀντεροῦμεν. ἐπεὶ
γὰρ ἣν ἄν τις εἴπῃ περὶ στοιχείων στάσιν, ἤτοι ἐπὶ σώματα
“κατενεχϑήσεται ἢ ἐπὶ ἀσώματα, ἀρκεῖν ἡγούμεϑα ὑπο-
'μνῆσαι, ὅτε ἀκατάληπτα μέν ἐστι τὰ σώματα, ἀκατάληπτα
δὲ τὰ ἀσώματα᾽ διὰ γὰρ τούτου σαφὲς ἔσται, ὅτι καὶ τὰ
στοιχεῖά ἐστιν ἀκατάληπτα.

ξ’ εἰ καταληπτὰ τὰ σώματα.

Σῶμα τοίνυν λέγουσιν εἶναί τινες ὃ οἷόν vs ποι-
εἴν ἢ πάσχειν. ὅσον δὲ ἐπὶ ταύτῃ τῇ ἐπινοίᾳ ἀκατάληπτόν
ἔστι τοῦτο. τὸ μὲν γὰρ αἴτιον ἀκατάληπτόν ἐστι, καϑὼς
ὑπεμνήσαμεν᾽ μὴ ἔχοντες δὲ εἰπεῖν εἰ ἔστι τι αἴτιον, οὐδὲ
εἰ ἔστι τι πάσχον εἰπεῖν δυνάμεϑα᾽ τὸ γὰρ πάσχον πάντως
ὑπὸ αἰτίου πάσχει. ἀκαταλήπτου δὲ ὄντος καὶ τοῦ αἰτίου
"καὶ τοῦ πάσχοντος, διὰ ταῦτα ἀκατάληπτον ἔσται καὶ τὸ
σῶμα. τινὲς δὲ σῶμα εἶναι λέγουσι τὸ τριχῇ δια-
'στατὸν μετὰ ἀντιτυπίας. σημεῖον μὲν γάρ φασιν οὗ

8 37 c» adv. dogm. III 365.
8 88e» adv. dogm. III 366.
8 89 cf. adv. dogm. III 367. adv. math. III 19— 20.

17 ἀποδείξει MLT (demonstratione): ἀποδείξεως EAB,
unde editorum error δι᾽ ἀποδείξεως 18 ἐκβληϑήσεται olim
tentatum ἃ Nauckio T (eicietur): ἐμβλ. G vide ad p. 132,28.
.28 «al om. T 24 “ἐνδιατρίψωμεν GT (retardemus): ἐνδιατρί-
ψομεν edd. 29 à» Bekk.: ἐὰν G: quamcumque sí quis T
9 ἐστιν T (sunt): bein G 11 μὲν om. L | φασιν om. T

88.

144 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

νειαν δὲ μῆκος μετὰ πλάτους᾽ ὅταν δὲ αὕτη καὶ |
βάϑος προσλάβῃ καὶ ἀντιτυπίαν, σῶμα εἶναι; περὶ
οὗ νῦν ἐστιν ἡμῖν ὃ λόγος, συνεστὼς ἔκ τε μήκους καὶ
πλάτους καὶ βάϑους καὶ ἀντιτυπίας. εὐμαρὴς μέντοι,
καὶ ὃ πρὸς τούτους λόγος. τὸ γὰρ σῶμα ἤτοι οὐδὲν παρὰ
ταῦτα εἶναι λέξουσιν ἢ ἕτερόν τι παρὰ τὴν συνέλευσιν τῶν
προειρημένων. καὶ ἔξωϑεν μὲν τοῦ μήκους τε καὶ τοῦ πλά-
τους καὶ τοῦ βάϑους καὶ τῆς ἀντιτυπίας οὐδὲν ἂν εἴη τὸ
σῶμα" εἰ δὲ ταῦτά ἐστι τὸ σῶμα, ἐὰν δείξῃ τις, ὅτι ἀ-
νύπαρκτά ἐστιν, ἀναιροίη ἂν καὶ τὸ Guo τὰ γὰρ ὅλα Gvv-
αναιρεῖται τοῖς ἑαυτῶν πᾶσι μέρεσιν. ποικίλως μὲν οὖν
ἔστι ταῦτα ἐλέγχειν" τὸ δὲ νῦν ἀρκέσει λέγειν, ὅτι εἰ ἔστι τὰ
πέρατα, ἤτοι γραμμαί εἰσιν ἢ. ἐπιφάνειαι ἢ σώματα. εἰ μὲν
οὖν ἐπιφάνειάν τινα ἢ γραμμὴν εἶναι λέγοι τις, καὶ τῶν
προειρημένων ἕκαστον ἤτοι κατὰ ἰδίαν ὑφεστάναι δύνασθαι,
λεχϑήσεται ἢ μόνον περὶ τοῖς λεγομένοις σώμασι ϑεωρεῖς,
σϑαι. ἀλλα καϑ᾽ ἑαυτὴν μὲν ὑπάρχουσαν ἤτοι γραμμὴν ἢ
ἐπιφάνειαν ὀνειροπολεῖν ἴσως εὔηϑες. εἰ δὲ περὶ τοῖς σώ-
μασι ϑεωρεῖσϑαι λέγοιτο μόνον καὶ μὴ x«9' ξαυτὸ ὕφ-
ἑστάναι τούτων ἕκαστον, πρῶτον μὲν αὐτόϑεν δοϑήσεται τὸ
μὴ ἐξ αὐτῶν γεγονέναι τα σώματα (ἐχρῆν γάρ, οἶμαι, ταῦτας
πρότερον ὑπόστασιν xaO ἑαυτὰ ἐσχηκέναι, καὶ οὕτω συνελ-ῖ
ϑόντα πεποιηκέναι τὰ σώματα), εἶτα οὐδὲ ἐν τοῖς καλου-
μένοις σώμασιν ὑφέστηκεν. καὶ τοῦτο διὰ πλειόνων μέ »
ἐστιν ὑπομιμνήσκειν, ἀρκέσει δὲ νῦν τὰ ἐκ τῆς ἁφῆς ἀπο-
φούμενα λέγειν. εἰ γὰρ ἅπτεται, ἀλλήλων τὰ παρατυϑέμενα
σώματα. τοῖς πέρασιν αὑτῶν. οἷον ταῖς ἐπιφανείαις, ψαύει
ἀλλήλων. αἱ οὖν ἐπιφάνειαι ὅλαι μὲν δι’ ὅλων ἀλλήλαις,
οὐχ ἑνωϑήσονται κατὰ τὴν ἁφήν, ἐπεὶ σύγχυσις ἔσται ἢ
ἁφὴ καὶ ὃ χωρισμὸς τῶν ἁπτομένων διασπασμός" ὅπερ οὐ

$ 40 ὦ adv. dogm. III 368. adv. math. III 83.
88 41—44 c» adv. dogm. III 434.

17 ταῦτα T (ad hec) 924 λέγειν G : differre'T (at cf. ad p. 125,11 |
98 et 80 et 129, 13 περὶ G: ἐν T (in) cf. p. 127,8 91 μὴ om. EAB.

Ε
,
. ϑεωρεῖται. εἰ δὲ ἄλλοις (uiv? μέρεσιν ἡ ἐπιφάνεια ἅπτε- 48
ται τῆς τοῦ παρατιϑεμένου αὐτῇ σώματος ἐπιφανείας,
ἄλλοις δὲ συνήνωται τῷ σώματι οὗ ἐστι πέρας, (οὐκ ἔσται
.ἀβαϑής. διαφόρων τῶν αὐτῆς μερῶν νοουμένων κατὰ βά-
γος, τοῦ μὲν τοῦ παρατιϑεμένου ἁπτομένου, τοῦ δὲ xo9
οὃ συνήνωται τῷ σώματι οὗ ἐστι πέρας). οὐκ ἄρα οὐδὲ
περὶ σώματι ϑεωρῆσαι δύναταί τις μῆκος καὶ πλάτος
᾿ἀβαϑές, ὅϑεν οὐδὲ ἐπιφάνειαν. ὁμοίως δὲ καὶ δύο ἐπι-
φανειῶν καϑ᾽ ὑπόϑεσιν παρατιϑεμένων ἀλλήλαις κατὰ τὰ
πέρατα αὐτῶν εἰς ἃ λήγουσι, κατὰ τὸ λεγόμενον αὐτῶν
μῆκος εἶναι, τουτέστι κατὰ γραμμάς, αἵ γραμμαὶ αὗται,
δι’ ὧν ἅπτεσϑαι λέγονται ἀλλήλων αἵ ἐπιφάνειαι, οὐχ
ἑνωϑήσονται uiv: ἀλλήλαις (συγχυϑεῖεν γὰρ ἄν)" εἰ δὲ
ἑχάστη αὐτῶν ἄλλοις μὲν μέρεσι τοῖς κατὰ πλάτος ἅπτεται
τῆς παρατιϑεμένης αὐτῇ γραμμῆς, ἄλλοις δὲ συνήνωται
τῇ ἐπιφανείᾳ ἧς ἐστι πέρας, οὐκ ἔσται ἀπλατής, ὅϑεν οὐδὲ
γοαμμή. εἰ δὲ μήτε γραμμὴ ἔστιν ἐν σώματι μήτε ἐπι-
φάνεια, οὐδὲ μῆκος ἢ πλάτος ἢ βάϑος ἔσται ἐν σώματι.
εἰ δέ τις σώματα εἶναι λέγοι τὰ πέρατα, σύντομος ἔσται 44
dj πρὸς αὐτὸν ἀπόκρισις. εἰ γὰρ τὸ μῆκος σῶμα ἐστίν,
δεήσει τοῦτο εἰς τας τρεῖς αὐτοῦ μερίξεσϑαι διαστάσεις,
ὧν ἑκάστη σῶμα οὖσα πάλιν αὐτὴ διαιρεϑήσεται εἰς δια-
στάσεις ἄλλας τρεῖς, αἱ ἔσονται σώματα, καὶ ἐκεῖναι εἰς
ἄλλας ὁμοίως, καὶ τοῦτο μέχρις ἀπείρου, ὡς ἀπειρομέγεϑες
γίνεσϑαι τὸ σῶμα εἰς ἄπειρα μεριζόμενον ὅπερ ἄτοπον᾽
οὐδὲ σώματα ἄρα εἰσὶν αἵ προειρημέναι διαστάσεις. εἰ
!dà μήτε σώματά εἰσι μήτε γραμμαὶ ἢ ἐπιφάνειαι, οὐδὲ
εἶναι νομισϑήσονται.

᾿Δκατάληπτος δέ ἐστε καὶ d ἀντιτυπία. αὕτη γὰρ 45

TIIOTTIISZESNN I. 145

88 45—496 c» adv. dogm. III 259—261.

10 μὲν add. T (quidem) 129*-* suppl. verbotenus e T (ter-
minus non erit sime profunditate differentibus eius partibus
intellectis secundum. profunditatem hac quidem cui opponitur
Ltangenti hae autem secundum (quod coniungitur corpori cuius
est terminus. Non ergo) | 95 σώματα LT: σώματος MEAB |
λέγοι τὰ πέρατα MEABT (sí autem aliquis est corpora esse
dicat terminos): τὰ πέρατα λέγοι L 82. σώματα om. T
Sextus Empirieus I. 10

146 IITPPONEION

εἴπερ καταλαμβάνεται, ἁφῇ καταλαμβάνοιτο ἄν. ἐὰν obl
δείξωμεν, ὅτι ἀκατάληπτός ἐστιν 34 ἁφή, σαφὲς ἔσται ὅτι,
οὐχ οἷόν τέ ἐστι καταλαμβάνεσϑαι τὴν ἀντιτυπίαν. ὅτι,
δὲ ἀκατάληπτός ἐστιν ἢ ἁφή, διὰ τούτων ἐπιλογιξόμεϑα..
τὰ ἁπτόμενα ἀλλήλων ἤτοι μέρεσιν ἀλλήλων ἅπτεται 7) ὅλα
ὅλων. ὅλα μὲν οὖν ὅλων οὐδαμῶς" ἑνωϑήσεται γὰρ οὕτω καὶ
οὐχ ἅψεται ἀλλήλων. ἀλλ᾽ οὐδὲ μέρεσι μερῶν" τὰ yàp i
μέρη αὐτῶν ὡς μὲν πρὸς τὰ ὅλα μέρη ἐστίν, ὡς δὲ πρὸς.
τὰ μέρη ἑαυτῶν ὅλα. ταῦτα οὖν τὰ ὅλα, (y ἐστιν ἑτέρων.
μέρη, ὅλα μὲν ὅλων οὐχ ἅψεται διὰ τὰ προειρημένα, ἀλλ᾽
οὐδὲ μέρεσι μερῶν καὶ γὰρ τὰ τούτων μέρη ὡς πρὸς τὰ
ἑαυτῶν μέρη ὅλα ὄντα οὔτε ὅλα ὅλων ἅψεται οὔτε μέρεσι 1
μερῶν. εἰ δὲ μήτε κατὰ ὁλότητα μήτε κατὰ μέρη γινο-
μένην ἁφὴν καταλαμβάνομεν. ἀκατάληπτος ἔσταν ἡ ἁφή.
διὰ δὲ τοῦτο καὶ ἡ ἀντιτυπίαι ὅϑεν καὶ τὸ σῶμα᾽ εἰ
γὰρ οὐδέν ἐστι τοῦτο παρὰ τὰς τρεῖς διαστάσεις καὶ τὴν
ἀντιτυπίαν, ἐδείξαμεν δὲ ἀκατάληπτον τούτων ἕκαστον!
καὶ τὸ σῶμα ἔσται ἀκατάληπτον. 1

Οὕτω μὲν οὖν, ὅσον ἐπὶ τῇ ἐννοίᾳ τοῦ σώματος. ἀκα-
τάληπτόν ἔστιν, εἰ ἔστι τι σῶμα᾽ λεκτέον δὲ καὶ τοῦτο εἰς
τὸ προκείμενον. τῶν ὄντων τὰ μέν φασιν εἶναι αἰσϑητά,
τὰ δὲ νοητά, καὶ τὰ μὲν τῇ διανοίᾳ καταλαμβάνεσϑαι, τὰ t
δὲ ταῖς αἰσϑήσεσιν,. καὶ τὰς μὲν αἰσϑήσεις ἁπλοπαϑεῖξ᾽
εἶναι, τὴν δὲ διάνοιαν ἀπὸ τῆς τῶν αἰσϑητῶν καταλήψεως
ἐπὶ τὴν κατάληψιν τῶν νοητῶν ἰέναι. εἰ οὖν ἔστι τῇ
σῶμα, ἤτοι αἰσϑητόν ἐστιν ἢ νοητόν. καὶ αἰσϑητὸν uiv.
οὔκ ἐστιν᾽ κατὰ “γὰρ συναϑροισμὸν μήκους καὶ βάϑους Ὶ
καὶ πλάτους καὶ ἀντιτυπίας καὶ χρώματος καὶ ἄλλων τινῶν
καταλαμβάνεσθαι δοκεῖ, σὺν οἷς ϑεωρεῖται" αἱ δὲ αἰσϑήσεις.
ἁπλοπαϑεῖς εἶναι λέγονται παρ᾽ αὐτοῖς. Q....» εἰ δὲ νοητὸν

i
I
l
i
ἢ
}
᾿
|
i
|
i
!
|
[
᾿
I
᾿

$8 47—48 c» adv. dogm. III 437—439.

[|
᾿

19 & add. Bekk. 14 καὶ — 16 μερῶν om. T 17 ἔσται

óm. T 18 aon soliditas T 26 ἁπλοπαϑεῖς Stephanus: ἁπλο-
παϑείας GT (simplices passiones) cf. v. 88 et p.146,7 88.
simpliciter passibiles T || excidit totum enuntiatum, quod exc
p. 146, 7 sie fere expleverim ζῶστε τούτων πάντων ovuwrTuó-—
I
|
I

νευσιν ἔχειν οὐ δυνήσονται, plura excidisse putat Pasquali —

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ I. 147

εἶναι λέγεται τὸ σῶμα. δεῖ τι πάντως ὑπάρχειν ἐν τῇ φύσει
τῶν πραγμάτων αἰσϑητόν, ἀφ᾽ οὗ ἡ τῶν σωμάτων νοητῶν
ὕντων ἔσται νόησις. οὐδὲν δὲ ἔστι παρὰ τὸ σῶμα καὶ
τὸ ἀσώματον, ὧν τὸ μὲν ἀσώματον αὐτόϑεν νοητόν ἔστι,
τὸ δὲ σῶμα οὐκ αἰσϑητόν. ὡς ὑπεμνήσαμεν. μὴ. ὄντος
οὖν ἐν τῇ φύσει τῶν πραγμάτων αἰσϑητοῦ τινος ἀφ᾽ οὗ
ἡ νόησις ἔσται τοῦ σώματος, οὐδὲ νοητὸν ἔσται τὸ σῶμα.
εἰ δὲ μήτε αἰσϑητόν ἐστι μήτε νοητόν, παρὰ δὲ ταῦτα
οὐδὲν ἔστι, λεκτέον ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ μηδὲν εἶναι τὸ σῶμα:
διὰ ταῦτα οὖν ἡμεῖς ἀντιτιϑέντες τοὺς κατὰ τοῦ σώματος
λόγους τῷ φαίνεσϑαι [δοκεῖν] ὑπάρχον τὸ σῶμα, συνάγομεν
τὴν περὶ τοῦ σώματος ἐποχήν.

Τῇ δὲ τοῦ σώματος ἀκαταληψίᾳ συνεισάγεται καὶ τὸ
ἀκατάληπτον εἶναι τὸ ἀσώματον. αἵ γὰρ στερήσεις τῶν
ἕξεων νοοῦνται στερήσεις, οἷον ὁράσεως τυφλότης καὶ ἀκοῆς
φότης καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων παραπλησίως. διόπερ ἵνα
στέρησιν καταλάβωμεν, δεῖ τὴν ἕξιν ἡμᾶς προκατειληφέναι,
ς λέγεται στέρησις ᾿εἶναι ἡ στέρησις" ἀνεννόητος γάρ τις
τῆς ὁράσεως οὐκ ἂν δύναιτο λέγειν, ὅτι ὅρασιν ὅδε οὐκ
χει, ὅπερ ἐστὶ τὸ τυφλὸν εἶναι. εἰ οὖν στέρησις σώμα-
τός ἐστι τὸ ἀσώματον, τῶν δὲ ἕξεων μὴ καταλαμβανο-
vov ἀδύνατον τὰς στερήσεις αὐτῶν καταλαμβάνεσθαι,
ὶ δέδεικται ὅτι τὸ σῶμα ἀκατάληπτόν ἐστιν, ἀκατάληπτον
Grot καὶ τὸ ἀσώματον. καὶ γὰρ ἤτοι αἰσϑητόν ἐστιν ἢ νοη-
v. εἴτε δὲ αἰσϑητόν ἐστιν, ἀκατάληπτόν ἐστι διὰ τὴν διαφο-
ρὰν τῶν ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν αἰσϑήσεων καὶ
ὧν περιστάσεων καὶ παρὰ τὰς ἐπιμιξίας καὶ τὰ λοιπὰ τῶν
τροειρημένων ἡμῖν ἐν τοῖς περὶ τῶν δέκα τρόπων
136—163): εἴτε νοητόν, μὴ διδομένης αὐτόϑεν τῆς τῶν
χἰσϑητῶν καταλήψεως. ἀφ᾽ ἧς ὁρμώμενοι τοῖς νοητοῖς ἐπι-
γάλλειν δοκοῦμεν, οὐδὲ ἡ τῶν νοητῶν αὐτόϑεν κατάληψις
ἡοϑήσεται, διόπερ οὐδὲ ἡ τοῦ ἀσωμάτου. 0 τεφάσκων κατα-
ἀμβάνειν τὸ ἀσώματον ἤτοι αἰσϑήσει τοῦτο παραστήσει

ὃ ὄντων om. T 6 ἀφ᾽ οὗ om. T 9 μηδὲν scr. coll.
. 476,4: μηδὲ G 10 (uiv) οὖν T (quidem igitur) 11 δο-
iv del. T secutus (quod videtur existens) 91 δοκοῦσιν EAB
29 ὁ γὰρ T (qui enim)

10*

δ2

τήσομεν τὴν ἀπόδειξιν τῆς καταλήψεως, καὶ μέχρις Gvelo

148 ΠΥΡΡΩΝΈΙΩΝ.
καταλαμβάνειν ἢ διὰ λόγου. καὶ αἰσϑήσει μὲν οὐδαμῶς,
ἐπειδὴ αἱ μὲν αἰσϑήσεις κατὰ ἐπέρεισιν καὶ νύξιν ἀντιλαμ-
βάνεσϑαι δοκοῦσι τῶν αἰσϑητῶν, οἷον 5 ὅρασις, ἐάν τε
κατὰ ἔντασιν γίνηται κώνου. ἐάν τε κατὰ εἰδώλων ἀπο-
κρίσεις τὲ καὶ ἐπικρίσεις, ἐάν τε (κατ᾽ Σ ἀκτίνων ἢ χφωμάτωι "
ἀποχύσεις, καὶ 3| ἀκοὴ δέ, ἤν τε ὃ πεπληγμένος ἀήρ, ἤν τε
τὰ μόρια τῆς φωνῆς φέρηται περὶ τὰ ὦτα καὶ πλήττῃ
τὸ ἀκουστικὸν πνεῦμα ὥστε τὴν ἀντίληψιν τῆς φωνῆς
ἀπεργάξεσϑαι. ἀλλὰ καὶ αἵ ὀδμαὶ τῇ ni καὶ ob χυμοὶ
αὖ τῇ γλώττῃ προσπίπτουσιν , καὶ τὰ τὴν ἁφὴν κινοῦντα
ὁμοίως τῇ ἁφῇ. τὰ δὲ ἀσώματα ἐπέρεισιν τοιαύτην ὑπομένειν
οὐχ οἷά τέ ἐστιν, ὥστε οὐκ ἂν δύναιτο τῇ αἰσϑήσει. (ταῦτα)
καταλαμβάνεσθαι. ἀλλ᾽ οὐδὲ διὰ λόγου. εἰ μὲν γὰρ λεκτόν
ἐστιν ὃ λόγος καὶ ἀσώματος. ὡς o£ Στωικοί φασιν (fr.
11166 A.), ὁ λέγων διὰ λόγου καταλαμβάνεσϑαι và ἀσώματα
τὸ ζητούμενον συναρπάζει. ζητούντων γὰρ ἡμῶν, εἰ δύνα-
ταί τε ἀσώματον καταλαμβάνεσθαι. αὐτὸς ἀσώματόν τι Àc
βὼν ἁπλῶς διὰ τούτου τὴν κατάληψιν τῶν ἀσωμάτων mob
εἶσϑαι ϑέλει. καίτοι αὐτὸς ὃ λόγος, εἴπερ ἀσώματός ἐστί;
τῆς τῶν ζητουμένων ἐστὶ μοίρας. πῶς οὖν ἀποδείξει τις,
ὅτι πρότερον τοῦτο τὸ ἀσώματον καταλαμβάνεται (φημὶ δὲ
τὸν λόγον); εἰ μὲν γὰρ δι᾿ ἄλλου ἀσωμάτου, κἀκείνου Cam

E
3

ρου εἰ δὲ διὰ σώματος. ἕητεῖται καὶ περὶ τῆς κατα
λήψεως τῶν σωμάτων᾽ διὰ τίνος οὖν. δείξομεν, ὅτι καταν
λαμβάνεται τὸ σῶμα τὸ εἰς ἀπόδειξιν τῆς καταλήψεως τοῦ
ἀσωμάτου λόγου λαμβανόμενον; εἰ μὲν διὰ σώματος. εἰς
ἄπειρον ἐκβαλλόμεϑα᾽ εἰ δὲ Óv ἀσωμάτου, εἰς τὸν διάλ

4 ἔντασιν Kayser coll. Diog. Laert. VII 157. Doxogt
p. 406, 4 Diels: ἔνστασιν GT (instantiam) || γίνηται Bekk.: γέ:
νηται G 5 suppl. T (sive seeundum fluawus radiorum) 7 τὰ pri
om. L || zsol L: πρὸς MEABT (ad) 9 καὶ οἱ χυμοὶ — 10 καὶ!
om. T 10 αὖ τῇ Bekk.: αὐτῇ α 12 add. T (sensw hec appré&
hendi) 15 καταλαμβάνεσϑαι T (apprehendi): λαμβάνεσϑαι €
16 γὰρ G: δὲ T (autem) 17. τι &c. MEABT (aitquid $nco
porewm): τι &c. v... 90 ἀποδείξει, T (demonstrabit): ἐπιδείξει
G 28 post καὶ add. EAB τοῦτο 28 ἔυβαλὴ, AB (eicimur |
vide ad p. 127, 18 EL!

ὙΠΟΤΥΠΩΠΕΩΝ P. 149

l LÀ
ληλον τρόπον ἐχπίπτομεν. μένοντος οὖν οὕτως ἀκατα-
'λήπτου τοῦ λόγου, εἴπερ ἀσώματός ἐστιν, οὐκ ἂν δύναιτό
τις λέγειν δι᾿ αὐτοῦ καταλαμβάνεσϑαι τὸ ἀσώματον. εἰ δὲ
σῶμά ἐστιν ὃ λόγος, ἐπεὶ καὶ περὶ τῶν σωμάτων δια-
πεφώνηται, πότερον καταλαμβάνεται ἢ οὔ, διὰ τὴν λεγο-
i - n^ 2 M c Α e^ 3 ?
'μένην συνεχῆ ῥύσιν αὐτῶν, ὡς μηδὲ τὴν 'v00s δεῖξιν ἐπι-
δέχεσϑαι. μηδὲ εἶναι νομίξεσϑαι, παρὸ καὶ ὁ Πλάτων (Theaet.
' , ; " ᾿ 542 - '
p.152E) γινόμενα μέν, ὄντα δὲ οὐδέποτε καλεῖ τὰ
σώματα, ἀπορῶ πῶς ἐπικριϑήσεται ἡ περὶ τοῦ ἀσωμάτου
διαφωνία, μήτε σώματι μήτε ἀσωμάτῳ ταύτην ὁρῶν ἐπι-
, Mj ^ - , 2 ,
κρίνεσϑαι δυναμένην διὰ τὰς μικρῷ πρόσϑεν εἰρημένας
aig ;
ἀτοπίας. οὐκοῦν οὐδὲ λόγῳ δυνατόν ἐστι καταλαμβάνειν
τὰ ἀσώματα. εἰ δὲ μήτε αἰσϑήσει ὑποπίπτει μήτε διὰ λόγου
/ ΑΥ̓́Τ CP /

χαταλαμβάνεται, οὐδ ἂν ὅλως καταλαμβάνοιτο.

Εἰ τοίνυν μήτε περὶ τῆς ὑπάρξεως τοῦ σώματος μήτε

- , ,

περὶ τῶν ἀσωμάτων οἷόν τέ ἐστι διαβεβαιώσασϑαι, καὶ
περὶ τῶν στοιχείων ἐστὶν igewríov, τάχα δὲ καὶ περὶ τῶν
μετὰ τὰ στοιχεῖα. εἴγε τούτων τὰ μὲν σώματα, τὰ δὲ ἀσώ-
poro, καὶ περὶ ἀμφοτέρων ἠπόρηται. πλὴν ἀλλὰ τῶν τε
δραστικῶν ἀρχῶν καὶ τῶν ὑλικῶν διὰ ταῦτα ἐφεκτῶν οὐσῶν
, , MA ον», , y
ἄπορός ἐστιν ὁ περὶ ἀρχῶν λόγος.

η΄ περὶ κράσεως.
Ἵνα δὲ καὶ ταῦτα παραλίπῃ τις, πῶς ἄρα καὶ γίνε-
'σϑαί φασι τὰ συγκρέματα ἐκ τῶν πρώτων στοιχείων. μήτε
ϑίξεως καὶ ἁφῆς ὑπαρχούσης μήτε κράσεως ἢ μίξεως ὅλως;
ὅτι μὲν γὰρ οὐδέν ἐστιν ἡ ἁφή, μικρῷ πρόσϑεν ὑπ-
᾿ἔμνησα (8 4----46)., ὅτε περὶ τῆς ὑποστάσεως τοῦ σώματος
διελεγόμην ὅτι δὲ οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς κράσεως ὅσον ἐπὶ τοῖς
λεγομένοις ὑπ᾽ αὐτῶν δυνατός ἐστι. διὰ βραχέων ἐπιστήσω.
“πολλὰ μὲν γὰρ λέγεται περὶ κράσεως, καὶ σχεδὸν ἀνήνυτον
“περὶ τοῦ προκειμένου σκέμματός εἰσι παρὰ τοῖς δογματι-

2 τόδε Apelt coll. Plat. Tim. 493*: quocum consentire
videtur TT (w£ neque eam que est hoe possit demonstrationem
accipere); τότε ἃ 5 ἀσωμάτου scripsi: σώματος GT (de cor-
ipore) 9 corpora T 12 ἔσται Bekk. dubitanter 15 dubitan-
dum est T 21 {καὶ μικρῷ Gen. ὃ

δὲ

ὅ8

ὅ9

150Ὸ ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

κοῖς στάσεις ὅϑεν εὐϑέως ἅμα τῇ ἀνεπικρίτῳ διαφωνίᾳ 3
xol τὸ ἀκατάληπτον τοῦ σκέμματος συνάγοιτ᾽ ἄν. ἡμεῖς
δὲ νῦν τὴν πρὸς ἕκαστον αὐτῶν ἀντίρρησιν παραιτησάμε-
νον διὰ τὴν πρόϑεσιν τῆς συγγραφῆς, τάδε λέξειν ἐπὶ 5
τοῦ παρόντος ,ἀποχρώντως ὑπολαμβάνομεν. |

Τὰ κιρνάμενα.͵ ἐξ οὐσίας καὶ ποιοτήτων συγκεῖσϑαι,
φασίν. ἤτοι οὖν τὰς μὲν οὐσίας αὐτῶν μίγνυσϑαι φήσε |
τις, τὰς δὲ ποιότητας μηδαμῶς, ἢ τὰς μὲν ποιότητας ἀνα-
μίγνυσθαι, μηκέτι δὲ τὰς οὐσίας, ἢ μηϑέτερον ἀναμίγνυ-
σϑαι ϑατέρῳ, ἢ ἀμφότερα ἑνοῦσϑαι ἀλλήλοις. ἀλλ᾽ εἰ μὲ
oUre αἵ ποιότητες οὔτε αἵ οὐσίαν ἀναμίγνυνται ἀλλήλοις.
ἀνεπινόητος ἔσταν 4) κρᾶσις᾽ πῶς γὰρ μία αἴσϑησις ἀπὸ
τῶν κιρναμένων γίνεσϑαι συμβήσεται, εἴγε κατὰ μηδὲν
τῶν προειρημένων μίγνυται ἀλλήλοις τὰ κιρνάμενα; εὐ
δὲ αἵ μὲν ποιότητες ἁπλῶς παρακεῖσϑαι λεχϑεῖεν ἀλλήλαις,
αἵ δὲ οὐσίαι μίγνυσϑαι, καὶ οὕτως ἄτοπον ἂν εἴη τὸ λε-
γόμενον᾽ οὐ. γὰρ κεχωρισμένων τῶν ποιοτήτων τῶν ἐν
ταῖς κράσεσιν ἀντιλαμβανόμεθα, ἀλλ᾽ ὡς μιᾶς ἀπὸ τῶν 1
xipvopuévov ἀποτελουμένης αἰσϑανόμεϑα. εἰ δὲ τὰς μὲν
ποιότητας μίγνυσθαι λέγοι τις, τὰς δὲ οὐσίας μηδαμῶς,
ἀδύνατα λέξει" ἢ γὰρ τῶν ποιοτήτων ὑπόστασις ἐν ταῖς
οὐσίαις ἐστίν, διόπερ γελοῖον ἂν εἴη λέγειν, ὡς of μὲν ποιό-
vQvec χωρισϑεῖσαι τῶν οὐσιῶν [καὶ] ἰδία μίγνυνταί που τ
ἀλλήλαις, ἄποιοι δὲ oc οὐσίαι χωρὶς ὑπολείπονται. λείπεται
λέγειν, ὅτι καὶ of ποιότητες τῶν κιρναμένων καὶ αἵ οὐσίαι

λοῦσιν. ὃ τῶν προειρημένων ἐστὶν ἀτοπώτερον᾽ ἀδύνα-
τος γάρ ἐστιν ἡ τοιαύτη κρᾶσις. οἷον γοῦν ἐὰν δέκα κοτύ-,
λαις ὕδατος κωνείου χυλοῦ κοτύλη μιχϑῇ, παντὶ τῷ ὕδατι,
συνανακίρνασϑαι ἂν λέγοιτο τὸ κώνειον" εἰ γοῦν καί τε
βραχύτατον μέρος τοῦ μίγματος λάβοι τις. εὑρήσει πεπλη-
φωμένον αὐτὸ τῆς τοῦ κωνείου δυνάμεως. εἰ δὲ ἐπιμίγνυ-.
ται τὸ κώνειον παντὶ μέρει τοῦ ὕδατος καὶ παρεκτείνεται 9:
αὐτῷ ὅλον ὅλῳ κατά τε τὴν τῶν οὐσιῶν καὶ τῶν ποιοτήτων.

δ ζύσψουθν, λέγειν Τ' (differentias dicere) 15 καὶ o
T, "i ayser || adieu? T ct. ad p. 119, 25 22 rov AB

YIIOTYIISZESN I. 151

y» 5

αὐτῶν δι’ ἀλλήλων δίοδον, ἵν᾽ οὕτως ἡ κρᾶσις γένηται, τὰ
δὲ παρεκτεινόμενα ἀλλήλοις xo! ἅπαν μέρος τὸν ἴσον
ἐπέχει τόπον, διὸ καὶ ἴσα ἀλλήλοις ἐστίν, ἴση ἔσται ἡ κο-
τύλη τοῦ κωνείου ταῖς δέκα κοτύλαις τοῦ ὕδατος, ὡς εἴκοσι
κοτύλας ὀφείλειν εἶναι τὸ μῖγμα ἢ δύο μόνας, ὅσον ἐπὶ
τῇδε τῇ ὑποϑέσει τοῦ τρόπου τῆς κράσεως" καὶ κοτύλης
πάλιν ὕδατος ταῖς εἴκοσι κοτύλαις ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ τῆς
᾿ὑποϑέσεως ἐπεμβληϑείσης. τεσσαράκοντα κοτυλῶν ὀφείλει
τὸ μέτρον εἶναι ἢ πάλιν δύο μόνων. ἐπειδὴ καὶ τὴν κοτύ-
Mv εἴκοσι κοτύλας ἐνδέχεται νοεῖν; ὅσαις παρεκτείνεται,
καὶ τὰς εἴκοσι κοτύλας μίαν, ἣ συνεξισοῦνται. δυνατὸν
δὲ οὕτω κατὰ μίαν κοτύλην ἐπεμβάλλοντα καὶ ὁμοίως
συλλογιζόμενον συνάγειν, ὅτε αἵ εἴκοσιν ὁρώμεναι τοῦ
μίγματος κοτύλαι δισμύριαί που καὶ πρὸς ὀφείλουσιν εἶναι
ὅσον ἐπὶ τῇ ὑποϑέσει τοῦ τρόπου τῆς κράσεως, αἵ δὲ αὐταὶ
καὶ δύο μόναι" ὅπερ ἀπεμφάσεως ὑπερβολὴν οὐκ ἀπολέ-
λοιπεν. οὐκοῦν ἄτοπός ἐστε καὶ αὕτη ἡ ὑπόϑεσις τῆς
πράσεως. εἰ δὲ οὔτε τῶν οὐσιῶν μόνων μιγνυμένων ἀλλή-
λαις οὔτε τῶν ποιοτήτων μόνων οὔτε ἀμφοτέρων οὔτε
οὐϑετέρου δύναται γίνεσϑαι πρᾶσις, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν
οἷόν τέ ἐστιν ἐπινοεῖν, ἀνεπινόητος ὃ τρόπος τῆς τε
χράσεως καὶ ὅλως τῆς μίξεως ἐστίν. διόπερ εἰ μήτε κατὰ

ἀνακιρνώμενα ἢ μιγνύμενα ποιητικὰ τῶν συγκριμάτων

εἶναι δύναται. ἀνεπινόητός ἐστιν ἡ κατὰ τοὺς δογματικοὺς
A / - 7

᾿Ἰφυσιολογία καὶ ὅσον ἐπὶ τούτῳ τῷ λόγῳ.

9 περὶ primas,

Ἡρὸς δὲ τοῖς προειρημένοις ἦν ἐπιστῆσαι τῷ περὶ τῶν
πινήσεων λόγῳ. καὶ ὡς ἀδύνατος ἂν εἶναι νομισϑείη 1 κατὰ
τοὺς δογματικοὺς φυσιολογία. πάντως γὰρ κατά τινα
χίνησιν τῶν τε στοιχείων καὶ τῆς δραστικῆς ἀρχῆς ὀφείλει
γίνεσϑαι τὰ συγκρίματα. ἐὰν οὖν ὑπομνήσωμεν, ὅτι μηδὲν

1 ὀφείλη 1, 4 συνεξισοῦνται Gen.: συνεξισοῦται GT (606-
atur) 6 κιρνώμεναι Kayser coll v. 17 7 zov 6: τε T
Τίῳφνοχιι) 8. προϑέσει EAB 14 (à ἄλλον ἐπινοεῖν Τ' (aliud $n-
Hellegere) 21 καὶ om. Stephanus: fort. καὶ οὕτως ἢ ἀδύνατον AB

ϑίξιν παρατιϑέμενα ἀλλήλοις và καλούμενα στοιχεῖα μήτε

152 - IITPPSINEISN

εἶδος κινήσεως ὁμολογεῖται. σαφὲς ἔσται. ὅτι καὶ διδομένων s
xo9' ὑπόϑεσιν τῶν προειρημένων ἁπάντων μάτην ὃ κα-᾿
λούμενος φυσικὸς λόγος τοῖς δογματικοῖς διεξώδευται. |

L περὶ τῆς μεταβατὶκῆς κινήσεως. |

Φασὶ τοίνυν οἵ δοκοῦντες ἐντελέστερον περὶ xi-
νήσεως διειληφέναι (Aristot. Cat. p. 15 ἃ 13) ἐξ εἴδ
ταύτης ὑπάρχειν. τοπικὴν μετάβασιν, φυσικὴν
μεταβολήν, αὔξησιν, μείωσιν, γένεσιν. φϑοράνο!
ἡμεῖς οὖν ἑἕχάστῳ τῶν “προειρημένων εἰδῶν τῆς κινήσεως.
κατ᾽ ἰδίαν ἐ ἐπιστήσομεν, ἀπὸ τῆς τοπικῆς μεταβάσεως ὁ ἀρ- |
ξάμενοι. ἔστιν οὖν αὕτη κατὰ τοὺς δογματικοὺς xo9 ἣν
τόπον ἐκ τόπου μετέρχεται τὸ κινούμενον ἤτοι!
x«9' ὁλότητα ἢ κατὰ μέρος, (o9 » ὅλον uiv ὡς
ἐπὶ τῶν περιπατούντων, κατὰ '᾿τμέρος δὲ ὡς ἐπὶ τῆς
περὶ κέντρῳ κινουμένης σφαίρας" ὅλης γὰρ αὐτῆς.
μενούσης ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ τὰ μέρη τοὺς. τόπους.
ἀμείβει. τρεῖς δέ, οἶμαι, γεγόνασιν. af ἀνωτάτω περὶ κινής-
σεως στάσεις. ὃ μὲν γὰρ βίος καί τινες τῶν φιλοσόφων
εἶναι κίνησιν ὑπολαμβάνουσιν, μὴ εἶναι δὲ Παρμενίδης,
τε καὶ Μέλισσος καὶ ἄλλοι τινές. μὴ μᾶλλον δὲ εἶναι ἢ
μὴ εἶναι ἔφασαν of σκεπτικοί᾽ ὅσον μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς
φαινομένοις δοκεῖν εἶναι πένησιν, ὅσον δὲ ἐπὶ τῷ φιλοσόφῳ.
λόγῳ μὴ ὑπάρχειν. ἡμεῖς οὖν ἐκϑέμενοι τὴν ἀντίρρησιν᾽
τῶν τε εἶναι κίνησιν ὑπολαμβανόντων καὶ τῶν μηδὲν εἶναι
κίνησιν ἀποφαινομένων, ἐὰν τὴν διαφωνίαν εὑρίσκωμ s
ἰσοσϑενῆ. μὴ μᾶλλον εἶναι ἢ μὴ εἶναι κίνησιν λέγειν
ἀναγκασϑησόμεϑα ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις. ἀρξώμεϑα Ob
ἀπὸ τῶν ὑπάρχειν αὐτὴν λεγόντων. i
| 1 l

8 64 c» adv. dogm. IV 37—41.
$ 65 c» adv. dogm. IV 45—49.
$-66 c» adv. dogm. IV 67—68.

1 μετέρχεται scripsi coll. p. 139, 11. 484,24: περιέρχεται Gr
transit T ὦ add. T (secundum totum) 6 βίος T (vita): Βίας Gi
cf. p. 485,19 9 εἶναι T xev κίνησιν G 1 ὅσον — Asyo-.
μένοις om. T | ἀρξώμεϑα T (incipiamus): ἀρξόμεϑα G

TIIOTTIIQSEZESN I. 153.

- Οὗτοι δὴ τῇ ἐναργείᾳ μάλιστα ἐπερείδονται᾽ εἰ yàg
'μὴ ἔστι, φασί, κίνησις, πῶς μὲν ἀπὸ ἀνατολῶν ἐπὶ
'δυσμὰς ὁ ἥλιος φέρεται; πῶς δὲ τὰς τοῦ ἔτους ὥρας
'ποιεῖ, παρὰ τοὺς πρὸς ἡμᾶς συνεγγισμοὺς αὐτοῦ
'καὶ τὰς ἀφ᾽ ἡμῶν ἀποστάσεις γιγνομένας; ἢ πῶς
'"γῆες ἀπὸ λιμένων ἀναχϑεῖσαι καταίρουσιν ἐπὶ λι-
μένας ἄλλους πάμπολυ τῶν προτέρων ἀφεστῶτας:

οἰκίας καὶ αὖϑις ἀναστρέφει; ταῦτα δὴ τελέως
᾿ἀναντίρρητα εἶναι. διὸ καὶ τῶν κυνικῶν τις ἐρω-
τηϑεὶς (10v? κατὰ τῆς κινήσεως λόγον οὐδὲν ἀπ-
᾿ἐκρίνατο, ἀνέστη δὲ καὶ ἐβάδισεν, ἔργῳ καὶ διὰ τῆς
᾿ἐναργείας παρφιστάς. ὅτι ὑπαρκτή ἐστιν ἡ κίνησις.
|. Οὗτοι μὲν οὖν οὕτω δυσωπεῖν ἐπιχειροῦσι τοὺς τῆς
y ἐναντίας αὐτοῖς στάσεως ὄντας οἱ δὲ τὴν ὕπαρξιν τῆς
᾿ χινήσεως ἀναιροῦντες λόγοις ἐπιχειροῦσι τοιούτοις. εἶ
᾿χινεῖταί τι, ἤτοι ὑφ᾽ ἑαυτοῦ κινεῖται ἢ ὑφ᾽ ἑτέρου. ἀλλ᾽
τ εἰ μὲν ὑφ᾽ ἑτέρου, τς ». τὸ γὰρ λεγόμενον ὑφ᾽ ἑτέρου
᾿ κινεῖσϑαι ἤτοι ἀναιτίως κινηϑήσεται ἢ κατά τινα αἰτίαν.
᾿ ἀναιτίως μὲν οὐδέν φασι γίνεσϑαι" εἰ δὲ κατά τινα αἰτίαν
᾿ κινεῖται, ἡ αἰτία, καϑ᾽ ἣν κινεῖται, πενητικὴ αὐτοῦ γενή-
8 σεται, ὅϑεν εἰς ἄπειρον ἐκπίπτει κατὰ τὴν μικρῷ πρόσϑεν
εἰρημένην ἐπιβολήν. ἄλλως τε καὶ εἰ τὸ κινοῦν ἐνεργεῖ,
|. τὸ δὲ ἐνεργοῦν κενεῖται, κἀκεῖνο δεήσεται κινοῦντος ἑτέρου:
po τὸ δεύτερον τρίτου, καὶ μέχρις ἀπείρου, ὡς ἄναρχον

γίνεσϑαι τὴν πίνησιν᾽ ὅπερ ἄτοπον. οὐκ ἄρα πᾶν τὸ
. κινούμενον ὑφ᾽ ἑτέρου κινεῖται. ἀλλ᾽ οὐδὲ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ. ἐπεὶ
3 (yàg? πᾶν τὸ κινοῦν ἤτοι προωϑοῦν κινεῖ ἢ ἐπισπώμενον

: |. $67 e» adv. dogm. IV 70— 76.
* 8 68 ἀλλ᾽ οὐδὲ — 69 ὦ adv. dogm. IV 83— 84.

17 δὴ MEAB: δὲ LT (autem) 21 (a$voo) γιγνομένας (eius
factas) 924 secundum quem autem modum 'T 95 ἐστι T (sunt) |
ὁ ἀντισϑένης inmrg. G. 26 addidi coll. p.115, 8. 490,8. 11acu-
nam quam statui sic fere expleverim (ox ἔσται κίνησις, sed
plura excidisse monet forsitan v. 6 ἐπιβολὴν : 6 ἄλλως --- 9 κίνη-
s d hune in locum transferri iubet Pasquali I ἑτέρου alt.
Ew alio): ἑαυτοῦ α ὃ μὲν (oov) Bekk. 11 γὰρ add. Gen.

τίνα δὲ τρόπον ὁ τὴν πένησιν ἀναιρῶν πρόεισι τῆς

69 τῶν προειρημένων τρόπων ἑαυτὸ κινεῖν. ἀλλ᾽ εἰ μὲν.

70 κινεῖται μήτε ὑφ᾽ ἑτέρου. οὐδὲ κινεῖταί τι. εἰ δέ τις ἐπὶ

371

173

ὩΝ
A

154 IITPPONEION
à
ἢ ἀνωθοῦν ἢ ἐνϑλῖβον, δεήσει τὸ ἑαυτὸ κινοῦν κατά τινα

προωστικῶς ἑαυτὸ κινεῖ, ἔσται ἐξόπισϑεν ἑαυτοῦ, εἰ δὲ
ἐπισπαστικῶς, ἔμπροσϑεν, εἰ δὲ ἀνωστικῶς, ὑποκάτω, εἶ
δὲ ἐνθλιπτικῶς, ἐπάνω. ἀδύνατον δὲ αὐτό τι ἕξαυτοῦ
ἐπάνω εἶναι ἢ ἔμπροσϑεν ἢ ὑποκάτω ἢ ὀπίσω" ἀδύνατον
ἄρα ὑφ᾽ ἕξαυτοῦ τι κινεῖσϑαι. εἰ δὲ μήτε ὑφ᾽ ξαυτοῦ τι

τὴν ὁρμὴν καὶ τὴν προαίρεσιν καταφεύγοι., ὑπομνηστέον.
αὐτὸν τῆς περὶ τοῦ ἐφ᾽ ἡμῖν διαφωνίας, καὶ ὅτι ἀνεπίκρι-.
τος αὕτη καϑέστηκεν, κριτήριον ἡμῶν τῆς ἀληϑείας ἄχρῃ
νῦν οὐχ εὑρηκότων.

Ἔτι κἀκεῖνο λεκτέον. εἰ κινεῖταί τι, ἤτοι ἐν ᾧ ἔστη

(ἢ
τόπῳ κινεῖται ἢ ἐν ᾧ οὐκ ἔστιν. οὔτε δὲ ἐν ᾧ ἔστιν"

μένει γὰρ ἐν αὐτῷ, εἴπερ ἐν αὐτῷ ἔστιν" οὔτε ἐν
ᾧ μὴ ἔστιν ὅπου γάρ τι μὴ ἔστιν, ἐκεῖ οὐδὲ δρᾶ-
σαί τι οὐδὲ παϑεῖν δύναται. οὐκ ἄρα κινεῖταί τι
οὗτος δὲ ὃ λόγος ἔστι μὴν Διοδώρου τοῦ Κρόνου.
πολλῶν δὲ ἀντιρρήσεων τετύχηκεν, ὧν τὰς πληκτικωτέ- 28
ρας διὰ τὸν τρόπον τῆς συγγραφῆς ἐκϑησόμεϑα μετὰ 3
τῆς φαινομένης ἡμῖν ἐπικρίσεως. φασὶν οὖν τινες.
ὅτε δύναταί τι ἐν ᾧ ἔστι τόπῳ κινεῖσθαι" τὰς
γοῦν περὶ τοῖς κέντροις περιδινουμένας σφαίρας ἐν 1j
τῷ αὐτῷ μενούσας τόπῳ κινεῖσϑαι. πρὸς οὃς μεταφέ- 3
θεῖν χρὴ τὸν λόγον ἐφ᾽ ἕκαστον τῶν μερῶν τῆς σφαίρας, καὶ -
ὑπομιμνήσκοντας, ὃ ὅτι ὅσον ἐπὶ τῷ λόγῳ μηδὲ κατὰ μέρη κινεῖ- —
ται» συνάγειν ὅτι μηδὲ € ἐν ᾧ ἔστι τόπῳ κινεῖταί τι. τὸ δὲ αὐτὸ
ποιήσομεν καὶ πρὸς τοὺς λέγοντας, ὅτι τὸ κινούμενον ἷ
δυεῖν ἔχεται τόπων, τοῦ τε ἐν ᾧ ἔστι καὶ τοῦ εἰς 1
ὃν φέρεται. πευσόμεϑα γὰρ αὐτῶν. πότε φέρεται τὸ κινού- —

P
— ὦ. ΠΝ δὰ

8 11 “ὦ adv. dogm. IV 87. | ἢ
8 12 ὦ adv. dogm. IV 93. 103—104. 4
8 18 c» adv. dogm. IV 94. 105—107. ; à

à
12 κινοῦν T (quod. se movet): ἀγνωθοῦν ML: ὠϑοῦν EAB 1

18 τρόπων T (modorum): τρόπον ἃ 26 οὔτε T (neque): οὔτε —
δὲ G 2. (xal» μεταφέρειν TT (et cireumferre)t duo tenet loca 'T i
1

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ I. 155

᾿
μενον ἀπὸ τοῦ iv ᾧ ἔστι τόπου εἰς τὸν ἕτερον, ἄρα ὅτε
ἐν τῷ πρώτῳ τόπῳ ἔστιν ἢ ὅτε ἐν τῷ δευτέρῳ. ἀλλ᾽ ὅτε
'μὲν ἐν τῷ πρώτῳ τόπῳ ἔστιν, οὐ μετέρχεται εἰς τὸν δεύ-
τερον᾽ ἔτι γὰρ ἐν τῷ πρώτῳ ἔστιν᾽ ὅτε δὲ οὐκ ἔστιν ἐν
'τούτῳ, οὐ μετέρχεται ἀπ᾽ αὐτοῦ. πρὸς τῷ καὶ συναρπά-
ζεσϑαι τὸ ξητούμενον" ἐν ᾧ γὰρ μὴ ἔστιν, οὐδὲ ἐνεργεῖν
᾿ἐν αὐτῷ δύναται" οὐ γὰρ δήπου φέρεσϑαι εἴς τινα τόπον
συγχωρήσει τις ἐκεῖνο ἁπλῶς ὃ μὴ δίδωσι κινεῖσϑαι. τινὲς
μέντοι κἀκεῖνο φασίν᾽ τόπος λέγεται διχῶς, ὃ μὲν ἐν
πλάτει, οἷον ὡς ἐμοῦ ἡ οἰκία, ὁ δὲ πρὸς ἀκρίβειαν,
ὡς λόγου χάριν. ὃ περιτετυπωκώς μου τὴν ἐπιφά-
'ψειαὰν τοῦ σώματος ἀήρ. λέγεται οὖν ἐν τόπῳ κινεῖς-
'σϑαι τὸ πινούμενον οὐκ ἐν τῷ πρὸς ἀκρίβειαν ἀλλ᾽
liv τῷ κατὰ πλάτος. πρὸς οὺς ἔνεστιν ὑποδιαιροῦντας τὸν
"ἐν πλάτει τόπον λέγειν, ὅτι τούτου ἐν ᾧ μὲν ἔστι κυρίως τὸ
᾿χεινεῖσϑαι λεγόμενον. σῶμα. ὡς ἐν τῷ πρὸς ἀκρίβειαν αὐτοῦ
'τόπῳ. ἐν ᾧ ᾧ δὲ οὐκ ἔστιν, ὡς ἐν τοῖς λοιποῖς μέρεσι, τοῦ κατὰ
᾿πλάτος τόπου᾽ εἶτα συνάγοντας, ὅτι μήτε ἐν ᾧ ἔστι τόπῳ XLVEL-
σϑαί τι δύναται μήτε ἐν o μὴ ἔστιν, ἐπιλογίξεσϑαι, ὃ ὅτι μηδὲ
ἐν τῷ κατὰ πλάτος καταχρηστικῶς λεγομένῳ τόπῳ κινεῖσϑαί
τι δύναται" συστατικὰ γάρ ἐστιν αὐτοῦ τό τε év ᾧ ἔστι
πρὸς ἀκρίβειαν καὶ ἐν ᾧ πρὸς ἀκρίβειαν οὐκ ἔστιν, ὧν ἐν
᾿οὐϑετέρῳ κινεῖσϑαί τι δύνασϑαι δέδεικται.
᾿Ερωτητέον δὲ κἀκεῖνον τὸν λόγον. εἰ κινεῖταί τι, ἤτοι
| κατὰ τὸ πρότερον (πρότερον κινεῖται ἢ κατὰ ἄϑρουν
"μεριστὸν διάστημα᾽ οὔτε δὲ κατὰ τὸ πρότερον πρότερον
"δύναταί τι κινεῖσϑαι, οὔτε κατὰ τὸ ἄϑρουν μεριστὸν διά-
. στημα; ὡς δείξομεν" οὐδὲ κινεῖταί τι ἄρα. ὅτε μὲν οὖν
Lou τὸ πρότερον πρότερον οὐκ ἐνδέχεταί τι πενεῖσϑαι,
᾿αὐτόϑεν δῆλον. εἰ μὲν γὰρ εἰς ἄπειρον τέμνονται τὰ
“σώματα καὶ οἵ τόποι καὶ οἵ χρόνοι οἷς κινεῖσϑαι λέγεται

|
| 8 75 e» adv. dogm. IV 95. 108—110.
$ 76 c» adv. dogm. IV 189—141.

14 ἐν ᾧ — 15 δύναται secl Kayser 23 τὸ κυρίως xw.
Kayser 88 προτ. add. T (prius primo) 9 ὡς duo ut om. T

156 . ΠΥΡΡΩΝΕΙΩ͂Ν

τὰ σώματα, οὐ γενήσεται κίνησις, ἀδυνάτου ὄντος ToU.
πρῶτόν τι ἐν ἀπείροις εὑρεϑῆναι, ἀφ᾽ οὗ πρώτου κινήσε-
ται τὸ κινεῖσθαι λεγόμενον. εἰ δὲ εἰς ἀμερὲς καταλήγει,
τὰ προειρημένα, καὶ ἕκαστον τῶν κινουμένων ὁμοίως τὸ
πρῶτον ἀμερὲς τοῦ τόπου τῷ πρώτῳ ἕξαυτοῦ ἀμερεῖ μετ-
ἔρχεται χρόνῳ, πάντα τὰ κινούμενα ἔστιν ἰσοταχῆ, οἷον.
ὃ ταχύτατος ἵππος xol ἣ χελώνη ὅπερ τοῦ προτέρου.
ἐστὶν ἀτοπώτερον. οὐκ ἄρα κατὰ τὸ πρότερον πρότερον
γίνεται ἡ κίνησις. ἀλλ᾽ οὐδὲ κατὰ τὸ ἄϑρουν μεριστὸν διά-
στημα. εἰ γὰρ ἀπὸ τῶν φαινομένων, ὥς φασιν, μαρτυ-
ρεῖσϑαι τὰ ἄδηλα χρή, ἐπεί, ἵνα τις ἀνύσῃ σταδιαῖον.
διάστημα, δεῖ πρότερον αὐτὸν ἀνύσαι τὸ πρῶτον τοῦ
σταδίου μέρος καὶ τὸ δεύτερον δεύτερον καὶ τὰ ἄλλα ὁμοίως.
οὕτω καὶ πᾶν τὸ κινούμενον κατὰ τὸ πρότερον πρότερον!

σϑαι λέγεται, ἐν πᾶσιν ἅμα ἔσται τοῖς μέρεσιν αὐτοῦ.
καὶ εἰ τὸ μὲν ψυχρὸν εἴη μέρος, τὸ δὲ ϑερμὸν τοῦ δι’ οὗ

λευκὸν ὥστε καὶ χρώξειν τὰ ἐντυγχάνοντα δύνασθαι, τὸ
κινούμενον ἔσται ϑερμόν vs uo καὶ ψυχρὸν καὶ μέλαν
καὶ λευκόν᾽ ὅπερ ἄτοπον. εἶτα καὶ πόσον ἀϑρόως διέξεισε,
τόπον τὸ κινούμενον, εἰπάτωσαν. εἰ μὲν γὰρ ἀόριστον
τοῦτον εἶναι φήσουσιν, προσδέξονταί τι κινεῖσϑαι διὰ má-1
σης τῆς γῆς ἀϑρόως᾽ εἰ δὲ τοῦτο φεύγουσιν, δρισάτωσαν
ἡμῖν τὸ μέγεϑος τοῦ τόπου. τὸ μὲν γὰρ πρὸς ἀκρίβειαν.
ἐπιχειρεῖν δρίξειν τὸν τόπον, οὗ πλέον διάστημα οὐδὲ κατὰ
τὸ ἀκαριαῖον δυνήσεται διελϑεῖν τὸ κινούμενον ἀϑρόως.1
πρὸς τῷ ἀποκληρωτικὸν καὶ προπετὲς ἢ καὶ γελοῖον ἴσως
εἶναι, εἰς τὴν ἀρχῆϑεν ἀπορίαν ἐμπίπτει᾽' πάντα γὰρ

8 7 c» adv. dogm. IV 154.
8 78 c» adv. dogm. IV 124—126.

10 x«9" ἕκαστον EAB 11 ἀμερεῖ {ἀμερεῖ coni. Kayser,
malim (u£osv» ἀμερεῖ 19 σταδίου LT (stadi): σταδιαίου MEAB -
95 τύχοι AB Par. suppl. 133: τύχη MLE: si contingit T 98
κατὰ om. EAB 2 τῶ MEABT (cum eo quod): τὸ 1

YTHOTTISZES9N I. 151
b
ἔσται ἰσοταχῆ, εἴγε ἕκαστον αὐτῶν ὁμοίως κατὰ περι-
: ὡρισμένους τόπους τὰς μεταβάσεις τῶν κινήσεων ποιεῖται.
εἰ δὲ φήσουσιν, ὅτι μικρὸν μέν, οὐ πρὸς ἀκρίβειαν δὲ περ-
᾿τωρισμένον τόπον ἀϑρόως κινεῖται τὸ κινούμενον, ἐνέσται
ἡμῖν κατὰ τὴν σωρίτικὴν ἀπορίαν ἀεὶ τῷ ὑποτεϑέντι με-
᾿γέϑει ἀκαριαῖον προστιυϑέναν μέγεϑος τόπου. εἰ μὲν γὰρ
ἡστήσονταί που τοιαύτην ποιουμένων ἡμῶν συνερώτησιν,
᾿ πάλιν εἰς τὸν ἀκριβῆ περιορισμὸν καὶ τὴν τερατείαν ἐκεί-
γὴν ἐμπεσοῦνται᾽ εἰ δὲ προσήσονταν τὴν παραύξησιν,
ἀναγκάσομεν αὐτοὺς συγχωρεῖν ἀϑρόως τι δύνασϑαι κινη-
ϑῆναι διὰ τοῦ μεγέϑους τῆς γῆς ἁπάσης. ὥστε οὐδὲ {κατὰ
γ) ἄϑρουν μεριστὸν διάστημα κινεῖται và κινεῖσϑαι λεγόμενα.
εἰ δὲ μήτε κατὰ ἄϑρουν μεριστὸν τόπον μήτε κατὰ τὸ
πρότερον {πρότερονΣ κινεῖταί τι, οὐδὲ κινεῖταί τι.

Ταῦτα μὲν οὖν καὶ ἔτι πλείω τούτων φασὶν. οἵ τὴν

—

| εἰσάγουσι τὴν ὑπόστασιν τῆς κινήσεως. δυνάμενοι διατρέ-

πεῖν, ὅσον ἐπὶ τῇ ἀντιϑέσει τῶν ve φαινομένων καὶ τῶν
| λόγων, ἐπέχομεν περὶ τοῦ πότερον ἔστι κίνησις ἢ οὐκ ἔστιν.

"λόγους τούτους μήτε τὸ φαινόμενον, ᾧ κατακολουϑοῦντες

i ια΄ περὶ αὐξήσεως καὶ μειώσεως.

Τῷ δὲ αὐτῷ χρώμενοι λογισμῷ καὶ περὶ αὐξήσεώς

τὲ καὶ περὶ μειώσεως ἐπέχομεν᾽ ἡ γὰρ ἐνάργεια δοκεῖ

f ἊΝ ὑπόστασιν αὐτῶν εἰσάγειν, ἣν of λόγοι διατρέπειν
δοκοῦσιν. ἢ ϑέασαι γοῦν᾽ τὸ αὐξόμενον ὃν καὶ ὑφεστὼς
- εἰς μέγεϑος ἐπιδιδόναι προσήκει, ὡς εἴγε ἑτέρῳ προσϑέσεως
| γενομένης ἕτερον ηὐξηκέναι τις λέγοι, ψεύσεται. ἐπεὶ τοί-
i0 vvv q οὐσία οὐδέποτε ἕστηκεν, ἀλλ᾽ ἀεὶ δεῖ τε καὶ ἑτέρα
ἀνϑ᾽ ἑτέρας ἐπεισκρίνεται; τὸ ηὐξηκέναι λεγόμενον οὐκ

ἔχει τὴν προτέραν οὐσίαν καὶ μετὰ ταύτης ἄλλην τὴν

προστεϑεῖσαν ἀλλ᾽ ὅλην ἑτέραν. ὥσπερ οὖν εἰ, λόγου

| 6 (nami) μικρὸν Kayser 8 σωτηρικὴν L 12 producent T
(προσοίσονται) 14 κατὰ add. Gen. 17 πρότ. add. Gen. 98 in
alio T (ἐν ἑτέρῳ. 29 γενομένης Bekk.: γινομένης G

᾿ μεταβατικὴν κίνησιν ἀναιροῦντες. ἡμεῖς δὲ μήτε τοὺς

εἶναι τοῦτο ἐκείνου, οὕτω καὶ ἐπὶ παντὸς τοῦ αὔξεσϑαι,
“λεγομένου, τῆς προτέρας ὕλης ἀπορρεούσης καὶ érípag.

Óo
Qt

. ταῖς olov τὰ ἕξ ἐν τοῖς tb μεῖζον γὰρ εἶναι δεῖ τὸ πε-

158 ITYPPSINEIQON

χάριν, ξύλου τριπήχεος ὄντος δεκάπηχυ ἕτερον ἀγαγών τις
ηὐξηκέναι τὸ τρίπηχυ λέγοι, ψεύσεται διὰ τὸ ὅλον ἕτερον

ἐπεισιούσης. εἰ προστίϑεται τὸ προστίϑεσϑαι λεγόμενον,
οὐκ ἂν αὔξησίν τις εἴποι τὸ τοιοῦτον εἷναι, ἀλλ᾽ ἐξ ὅλου
ἑτεροίωσιν. ὃ δὲ αὐτὸς καὶ περὶ τῆς μειώσεως λόγος"
τὸ γὰρ μὴ ὑφεστὼς ὅλως πῶς ἂν μεμειῶσϑαι λέγοιτο:
πρὸς δὲ τούτοις. εἰ ἡ μὲν μείωσις γίνεται κατὰ ἀφαί-
θεσιν, ἡ δὲ αὔξησις κατὰ πρόσϑεσιν, οὐδὲν δέ ἐστιν οὔτε,
ἀφαίρεσις οὔτε πρόσϑεσις, οὐκοῦν οὐδὲ ἣ μείωσις οὐδὲ
ἡ αὔξησις ἔστι τι. (d

ιβ΄ περὶ ἀφαιρέσεως καὶ προσϑέσεως.

Ὅτι δὲ οὐδέν ἐστιν ἀφαίρεσις, ἐντεῦϑεν ἐπιλογίζονται..

εἶ ἀφαιρεῖταί τι ἀπό τινος, ἤτοι τὸ ἴσον ἀπὸ τοῦ ἴσου ἀφαι-
ρεῖταν ἢ τὸ μεῖξον. ἀπὸ τοῦ ἐλάσσονος ἢ τὸ ἔλασσον ἀπὸ
τοῦ μείζονος. κατὰ οὐδένα δὲ τῶν τρόπων τούτων ἀφαΐί-
θεσις γίνεται, ὡς παραστήσομεν᾽ ἀδύνατος ἄρα ἐστὶν ἡ
ἀφαίρεσις. ὅτι δὲ κατ᾽ οὐδένα τῶν προειρημένων τρόπων 1.
ἀφαίρεσις γίνεται. δῆλον ἐντεῦϑεν. τὸ ἀφαιρούμενον
ἀπό τινος ἐμπεριέχεσϑαι χρὴ πρὸ τῆς ἀφαιρέσεως τῷ
ἀφ᾽ οὗ ἀφαιρεῖται. οὔτε δὲ τὸ ἴσον ἐν τῷ ἴσῳ περιέχε-

oiéyov τοῦ περιεχομένου καὶ τὸ ἀφ᾽ οὗ ἀφαιρέϊταί 1
TL τοῦ “ἀφαιρουμένου, ἵνα μετὰ τὴν ἀφαίρεσιν ὑπολείπηταί,
TL' τούτῳ γὰρ διαφέρειν δοκεῖ τῆς παντελοῦς ἄρσεως ἡ
ἀφαίρεσις" οὔτε τὸ μεῖζον ἐν τῷ μικροτέρῳ, οἷον τὰ ἕξ:
(ἐνδ τοῖς πέντε" ἀπεμφαίνει γάρ. διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ τὸ
ἔλασσον ἐν τῷ μείζονι. εἰ γὰρ ἐν τοῖς ἐξ περιέχεται τὰ
πέντε ὡς ἐν ᾿πλείοσιν. ἐλάσσονα, καὶ ἐν τοῖς πέντε meu
σχεϑήσεται τὰ τέσσαρα καὶ ἐν τοῖς τέτταρσι và τρία καὶ

88. 85—88 c» adv. dogm. III 297—307.

1 ἕτερον ἀγαγών τις G: aliud aliud differens aliquid T:
ἀλλάσσων e. g. Apelt 29 ὑπολίπηται G: corr. Bekk. 34 τού-
vo Scr.: τοῦτο G: hoc Τὸ 26 ἐν add. T (in quinque) 29 τετρᾶσι G

n TIOTTIISXESN IL. 159

dy τοῖς τρισὶ τὰ δύο καὶ ἐν τούτοις͵ τὸ ἕν. ἕξει οὖν τὰ
ἕξ πέντε τέσσαρα τρία δύο ἕν, ὧν συντεϑέντων γίνεται ὃ
"πεντεκαίδεκα ἀριϑμός, ὃς ἐν τῷ $5 περιέχεσϑαι συνάγεταε
διδομένου τοῦ τὸ ἔλασσον ἐν τῷ μείξονι περιέχεσϑαι.
"Ὁμοίως δὲ καὶ ἐν τῷ πεντεκαίδεκα, τῷ ἐν τῷ VE ἐμπεριεχο-
μένῳ ὁ τριακοντακαιπέντε ἀρυϑμὸς περιέχεται καὶ κατὰ
᾿ὑπόβασιν ἄπειροι. ἄτοπον δὲ τὸ λέγειν ἀπείρους ἀριϑμοὺς
ἐμπεριέχεσϑαι τῷ $5 ἀριϑμῷ᾽ ἄτοπον ἄρα καὶ τὸ λέγειν,
"ὅτι ἐν τῷ μείξονι περιέχεται τὸ ἔλασσον. εἰ οὖν χρὴ τὸ
ἀφαιρούμενον ἀπό τινος περιέχεσϑαι: ἐν ἐκείνῳ ἀφ᾽ οὗ
ἀφαιρεῖσϑαι μέλλει, οὔτε δὲ τὸ ἴσον ἐν τῷ ἴσῳ περιέχεται
οὔτε τὸ μεῖξον ἐν τῷ μικροτέρῳ οὔτε τὸ μικρότερον ἐν
τῷ μείζονι, οὐδὲ ἀφαιρεῖταί τι ἀπό τινος.
ο΄ Καὶ μὴν εἰ ἀφαιρεῖταί τι ἀπό τινος, ἢ ὅλον ἀπὸ ὅλου
ἀφαιρεῖται ἢ μέρος ἀπὸ μέρους ἢ ὅλον ἀπὸ μέρους ἢ
L μέρος ἀπὸ ὅλου. ὅλον μὲν οὖν ἀφαιρεῖσϑαι λέγειν ἤτοι
᾿ἅ πὸ ὅλου ἢ ἀπὸ μέρους ἀπεμφαίνει προδήλως. λείπεται
| ἢ λέγειν τὸ μέρος “ἀφαιρεῖσϑαι ἤτοι ἀπὸ ὅλου 3 ἀπὸ μέ-
bus ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον. οἷον γοῦν, ἵνα ἐπὶ ἀριϑμῶν
ἥσωμεν τὸν λόγον τοῦ σαφοῦς ἕνεκα, ἔστω δεκάς, καὶ
στὸ ταύτης ἀφαιρεῖσϑαι λεγέσϑω μονάς. αὕτη οὖν ἡ
μονὰς οὔτε ἀπὸ ὅλης τῆς δεκάδος ἀφαιρεῖσϑαι δύναται
οὔτε ἀπὸ τοῦ λειπομένου μέρους τῆς δεκάδος. τουτέστι
ἧς ἐννεάδος, ὡς παραστήσω" οὐκοῦν οὐδὲ ἀφαιρεῖται.
" γὰρ ἡ μονὰς ἀπὸ ὅλης ἀφαιρεῖται τῆς δεκάδος, ἐπεὶ ἡ
δεχὰς οὔτε ἕτερόν τί ἐστι παρὰ τὰς δέκα μονάδας οὔτε τις
τ Qv μονάδων ἀλλ᾽ ἡ συνέλευσις πασῶν τῶν μονάδων, ἀπὸ
& κάστης μονάδος ἀφαιρεῖσϑαι ὀφείλει ἡ μονάς, ἵνα ἀπὸ
ἧς ἀφαιρῆται τῆς δεκάδος. μάλιστα μὲν οὖν ἀπὸ μο-

dis
1
E
9
1

᾿ ἄδος οὐδὲν δύναται. “ἀφαιρεῖσϑαι" ἀδιαίρετοι 7άρ εἰσιν α΄

μονάδες, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἀφαιρεϑήσεται. JU μονὰς ἀπὸ
Iis δεκάδος οὕτως. εἰ δὲ καὶ δοίη τις ἀπὸ ἑκάστης. τῶν
μονάδων ἀφαιρεῖσϑαι τὴν μονάδα, δέκα ἕξει μέρη ἡ μο-

88 88 (inde ἃ καὶ μὴν) ---98 e» adv. dogm. III 808—320.

m. 9 (xal? ἄπειροι T (et infiniti) 10 καὶ --- τινος om. MEAB
H m scer.: δὲ GT (autem) 28 δοίη Bekk.: δώη G

9t.

925

y 3 » om , do , , y
. καὶ ἄλλως, εἰ τῷ τετρακοτυλιαίῳ καὶ τῇ κοτύλῃ μίγνυται

ψνάς, δέκα δὲ ἔχουσα μέρη δεκὰς ἔσται. ἀλλὰ καὶ ἐπεὶ

ἐννεὰς μετὰ τὴν ἀφαίρεσιν ἐκείνης τῆς μονάδος ὁλόκληρο :

160 IITPPONEION

δέκα ἕτερα μέρη ἀπολέλειπται, ἀφ᾽ ὧν ἀφήρηται τὰ τῆς
μονάδος λεγομένης δέκα μέρη, ἔσται τὰ δέκα εἴκοσι. ἄτο-
πον δὲ λέγειν τὸ ἕν δέκα εἶναι καὶ τὰ δέκα εἴκοσι καὶ τὸ
ἀδιαίρετον κατὰ αὐτοὺς διαιρεῖσϑαι. ἄτοπον ἄρα τὸ λέγειν
ἀπὸ ὅλης τῆς δεκάδος ἀφαιρεῖσϑαι τὴν μονάδα. ἀλλ᾽ er
ἀπὸ τῆς ὑπολειπομένης ἐννεάδος ἀφαιρεῖται ἣ μονάς" τὸ
μὲν γὰρ ἀφ᾽ οὗ τι ἀφαιρεῖται οὐ μένει ὁλόκληρον, ἡ δὲ
μένει. καὶ ἄλλως. ἐπεὶ 4j ἐννεὰς οὐδέν ἐστι παρὰ τὰς
ἐννέα μονάδας, εἰ μὲν ἀπὸ ὕλης αὐτῆς λέγοιτο ἀφαιρεῖσθαι
ἡ μονάς, ἐννεάδος ἀφαίρεσις ἔσται, εἰ δὲ ἀπὸ μέρους τῶν
ἐννέα, εἰ μὲν ἀπὸ τῶν ὀκτώ, τὰ αὐτὰ ἄτοπα ἀκολουϑήσει,
εἰ δὲ ἀπὸ τῆς ἐσχάτης μονάδος. .- διαιρετὴν εἶναι φήσουσ
τὴν μονάδα, ὅπερ ἄτοπον. οὐχοῦν οὐδὲ ἀπὸ τῆς ἐννεάδος
ἀφαιρεῖται 5 μονάς. εἰ δὲ μήτε ἀπὸ ὅλης τῆς. δεκάδος
ἀφαιρεῖται μήτε ἀπὸ μέρους αὐτῆς, οὐδὲ μέρος ἀπὸ ὅλου
ἢ μέρους ἀφαιρεῖσϑαι δύναται. εἰ οὖν μήτε, ὅλον ἀπὸ
ὅλου τι ἀφαιρεῖται μήτε μέρος ἀπὸ ὅλου μήτε ὅλον ἀπὸ
μέρους μήτε μέρος ἀπὸ μέρους. οὐδὲ ἀφαιρεῖταί τι ἀπό
τινος. |
᾿Δλλὰ καὶ ἡ πρόσϑεσις τῶν ἀδυνάτων εἶναι παρ᾽ αὐτοῖς
ὑπείληπται. τὸ γὰρ προστιϑέμενον. φασίν, ἤτοι ἑαυτῷ
προστίϑεταν ἢ τῷ προῦποκειμένῳ ἢ τῷ ἐξ ἀμφοῖν συ-
νεστῶτι" τούτων δὲ οὐδέν ἐστιν ὑγιές" οὐκοῦν οὐδὲ προσ-
τίϑεταί τι τινί. οἷον γοῦν ἔστω τι τετρακοτυλιαῖον mA
ϑος, καὶ προστυϑέσϑω ποτνύλη. ξητῶ τίνι προστίϑεται"
ἑαυτῇ μὲν γὰρ οὐ δύναται, ἐπεὶ τὸ μὲν προστιϑέμενον

ἕτερόν ἐστι τοῦ ὦ προστίϑεται; οὐδὲν δὲ ἑαυτοῦ ἕτερόν

ἐστιν. ἀλλ᾽ οὐδὲ τῷ ἐξ ἀμφοῖν, τοῦ τετρακοτυλιαίου xo
τῆς κοτύλης᾽ πῶς γὰρ ἂν προστεϑείη τι τῷ μηδέπω ὄντι;

$8 94—96 cf. adv. dogm. III 821—325 et 8260---821.

80 δεχὰς T (decas): μονὰς αὶ 82 ἄτ.--- 88 six. om, EABT
1 dividetur T 24 ἑαυτῶ EAB |

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ I. 161

d κοτύλη ἡ προστιϑεμένη, ἕξακοτυλιαῖον ἔσται πλῆϑος
ἀπὸ τοῦ τετρακοτυλιαίου καὶ τῆς κοτύλης καὶ τῆς προστι-
᾿ϑεμένης κοτύλης. εἰ δὲ μόνῳ τῷ τετρακοτυμιαίῳ προστί-

ἐκείνῳ o παρεκτείνεται, τῷ τετρακοτυλιαίῳ πλήϑει ἡ κο-
τύλη παφεκτεινομένη διπλασιάσει τὸ τετρακοτυλιαῖον ὡς
γίνεσϑαι τὸ πᾶν πλῆϑος ὀκτὼ κοτυλῶν᾽ ὅπερ οὐ ϑεωρεῖται.
| οὖν μήτε ἑαυτῷ προστίϑεται τὸ προστίϑεσϑαι λεγό-
μενον μήτε τῷ προὐποκειμένῳ μήτε τῷ ἐξ ἀμφοῖν τού-
Ὧν. παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν. οὐδὲ “προστίϑεται οὐδὲν
E"
»/ περὶ μεταϑέσεως.

Τῇ δὲ τῆς προσϑέσεως καὶ τῆς ἀφαιρέσεως καὶ τῆς
τοπικῆς κινήσεως ὑποστάσει συμπεριγράφεται καὶ ἡ μετά-

ιδ΄ περὶ ὅλου καὶ μέρους.
7 Kei τὸ ὅλον δὲ καὶ τὸ μέρος. κατὰ μὲν γὰρ συνέ-
λευσιν καὶ πρόσϑεσιν τῶν μερῶν τὸ ὅλον γίγνεσϑαι δοκεῖ;
ur ἀφαίρεσιν δέ τινος ἤ τινων παύεσϑαι τοῦ ὅλον εἶναι.
E. ἄλλως δέ, εἰ ἔστι τι ὅλον, ἤτοι ἕτερόν ἐστι παρὰ τὰ
μέρη αὐτοῦ ἢ αὐτὰ τὰ μέρη αὐτοῦ «τὸν ὅλον ἐστίν. ἕτερον
μὲν οὖν τῶν μερῶν οὐδὲν φαίνεται τὸ ὅλον εἶναι" ἀμέ-
λει γοῦν ἀναιρουμένων τῶν μερῶν οὐδὲν ὑπολείπεται, ἵνα
ἕτερόν τι παρὰ ταῦτα λογισώμεϑα τὸ ὅλον. εἰ δὲ αὐτὰ
ἃ μέρη τὸ ὅλον ἐστίν, ὄνομα ἔσται μόνον τὸ ὅλον καὶ
προσηγορία κενή, ὑπόστασιν δὲ ἰδίαν οὐχ ἕξει, καϑάπερ
οὐδὲ διάστασίς ἐστί τι παρὰ τὰ διεστῶτα οὐδὲ δόκωσις
χρὰ τὰ δεδοκωμένα. οὐκ ἄρα ἔστι τι ὅλον. ἀλλ᾽ οὐδὲ

88 98—101 “ὦ adv. dogm. III 338—349.

mer EMEN x

92 ἐστιν T (est): ἔσται ἃ 18 ὅλον LEABT (totum): ὅλου M.
ἡ τὸ add. Bekk.; inter αὐτοῦ et ὅλον spat. unius lit. M
4 ἀναιρουμένων T (ablatis partibus) quod iam Bekker restituit:
ρουμένων LE: αἱρομένων MAB cf. p. 458, 3. 22 ἔσται EAB

: Sextus Empiricus I. 11

ϑεται 7) κοτύλη. ἐπεὶ τὸ πάρεκτεινόμενόν TLVL ἴσον ἐστὶν.

100

162 IIYPPOSNEION

, ? às Ian / Di 5 n τ ἐ E
μέρη. εἰ γὰρ ἔστι μέρη, ἤτοι τοῦ ὅλου ταῦτά ἐστι μέρη,
ἢ ἀλλήλων ἢ ἕαυτοῦ ἕκαστον. οὔτε δὲ τοῦ ὅλου. ἐπε

δὲ ? M ᾿ , CEN. c4 M , 1
μηδὲ ἔστι τι παρὰ τὰ μέρη (xol ἄλλως. τὰ μέρη οὕτως
ἔσται μέρη ἕαυτῶν, ἐπεὶ ἕκαστον τῶν μερῶν συμπληρωτι-

1 53 , -« ὧ 2 ? 7 ι M ,
κὸν εἶναι λέγεται τοῦ ὅλου), οὔτε ἀλλήλων, ἐπεὶ τὸ μέρο
ἐμπεριέχεσϑαι δοκεῖ ἐν ἐκείνῳ οὗ ἐστι μέρος, καὶ ἄτοπόι
ἐστι, λέγειν τὴν χεῖρα, εἶ τύχοι; ἐν τῷ ποδὶ περιέχεσϑαι.

101 ἀλλ᾽ οὐδὲ ἕχαστον ἑαυτοῦ μέρος ἔσται διὰ γὰρ τὴν πὲ
φιοχὴν ἔσται τι ἑαυτοῦ μεῖξον καὶ ἔλαττον. εἰ οὖν μήτε,
τοῦ 0Àov μήτε ἑαυτῶν μήτε ἀλλήλων μέρη ἐστὶ τὰ λεγό-
μενα εἶναι μέρη, οὐδενός ἐστι μέρη. εἰ δὲ μηδενός ἐστ

ἐ δὲ Lj , » M M / ? ΄ Βι.
μέρη. οὐδὲ ἔστι μέρη" τὰ γὰρ πρὸς τι ἀλλήλοις συν-
αναιρεῖται. Ταῦτα μὲν οὖν ἄλλως εἰρήσϑω κατὰ παρέκβασιν,
ἐπειδὴ ὅπαξ ὅλου καὶ μέρους ἐπεμνήσθημεν.

4€ περὶ φυσικῆς μεταβολῆς. |

102 Δἀνυπόστατον δὲ εἶναι λέγουσί τινες καὶ τὴν καλουμένην
φυσικὴν μεταβολήν, λόγοις ἐπιχειροῦντες τοιούτοις. εἰ ueram.
βάλλει τι. ἤτοι σῶμά ἔστι τὸ. μεταβάλλον ἢ ἀσώματον᾽ ἕχά-
τερον δὲ τούτων ἠπόρηται" ἄπορος ἄρα ἔσται καὶ ὃ περ
108 τῆς μεταβολῆς λόγος. εἰ μεταβάλλει τι, κατά τινας ἐνερ.
γείας αἰτίου καὶ πάσχον μεταβάλλει. (.....» διατρέπετα
γὰρ ἡ τοῦ αἰτίου ὑπόστασις" ᾧ τὸ πάσχον συμπεριτρέπετα
104 μὴ ἔχον ὑπὸ ὅτου πάϑῃ. οὐδὲ μεταβάλλει τι ἄρα. 1
μεταβάλλει τι, ἤτοι τὸ ὃν μεταβάλλει ἢ τὸ μὴ ὄν.
μὲν οὖν μὴ ὃν ἀνυπόστατόν ἐστι καὶ οὔτε πάσχειν
οὔτε δρᾶν δύναται, ὥστε οὐδὲ μεταβολὴν ἐπιδέχεται.

δὲ τὸ ὃν μεταβάλλει, ἤτοι καϑὸ ὄν ἐστι μεταβάλλει ἢ

88 104—105 cf. adv. dogm. III 267—268.

25 zsol AB 145, 1 τὰ γὰρ -- 160, 20 om. T. (vide p. XD)
2 παρέχβασιν L: παρέμβασιν M: παρέκτασιν EAB 10 lacus
nam quam statuit Apelt sic fere explet (0 ἀδύνατον, melius
fort. {ὅπερ ἀδύνατον» Pasquali, at malim (xér& μὲν οὖν τιν
ἐνεργείας αἰτίου ob μεταβάλλει) coll p. 148, 8. 155, 13.
ante sj L inser. ὃ

: TIIOTTIIGZESN T. 163

ταβάλλει᾽ οὐδὲ γὰρ οὐκ ὄν ἐστιν᾽ εἰ δὲ καϑὸ ὄν ἐστι
μεταβάλλει. ἕτερον ἔστι τοῦ ὃν εἶναι, τουτέστιν οὐκ ὃν
24-2 LA P j , ES 4 Ἃ , . ?
"ἔσται. ἄτοπον δὲ τὸ λέγειν τὸ ὃν οὐκ Ov γίνεσθαι" οὐκ
᾿ ἄρα οὐδὲ τὸ ὃν μεταβάλλει. εἰ δὲ μήτε τὸ ὃν μεταβάλλει
μήτε τὸ μὴ Ov, παρὰ ταῦτα δὲ οὐδὲν ἔστι, λείπεται λέγειν
"rud ?» v / “ ' m- P , 1
ὕτε οὐδὲν μεταβάλλει. ἔτι καὶ ταῦτά φασί τινες. τὸ
μεταβάλλον ἔν τινι χρόνῳ μεταβάλλειν ὀφείλει" οὔτε δὲ
ἐν τῷ παρῳχηρότι χρόνῳ μεταβάλλει τι οὔτε ἐν τῷ μέλ-
λοντι, ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἐν τῷ ἐνεστῶτι., ὡς δείξομεν" οὐκ ἄρα
! μεταβάλλει τι. ἐν μὲν οὖν τῷ παρεληλυϑότι ἢ μέλλοντι
χρόνῳ οὐδὲν μεταβάλλει" τούτων γὰρ οὐϑέτερος ἐνέστη-
κεν, ἀδύνατον δέ ἐστι δρᾶν τι ἢ πάσχειν. ἐν τῷ μὴ ὄντι
LÁ καὶ ἐνεστηκότι χρόνῳ. ἀλλ᾽ οὐδὲ ἐν τῷ ἐνεστῶτι. ὃ γὰρ
Η
lm
5

ἐνεστὼς χρόνος ἴσως μὲν καὶ G&vónogxróg ἐστιν, ἵνα δὲ
τοῦτο νῦν ὑπερϑώμεϑα, ἀμερής ἐστιν᾽ ἀδύνατον δέ
ἐστιν (ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ νομίζειν τὸν σίδηρον, εἰ τύχοι, ἀπὸ
᾿ τῆς σκληρότητος εἰς μαλακότητα μεταβάλλειν 1 ἢ" τῶν ἄλλων
μεταβολῶν ἑκάστην γίνεσθαι" παρατάσεως γὰρ αὗται
φαίνονται χρήξειν. εἰ οὖν μήτε ἐν τῷ παρεληλυϑότι
᾿ χρόνῳ μεταβάλλει τι μήτε ἐν τῷ μέλλοντι {μήτε ἐν τῷ
ἐνεστῶτι, οὐδὲν μεταβάλλειν τι δητέον. πρὸς τούτοις, εἰ
1 ἔστι τις μεταβολή. ἤτοις CUBO À αἰσϑήσεις ἁπλοπαϑεῖς εἶσιν, ἡ δὲ
μεταβολὴ σσυμμνημόνευσιν ἔχειν δοκεῖ τοῦ τε ἐξ ov μετα-
βάλλει καὶ εἰς ὃ μεταβάλλειν λέγεται" εἰ δὲ νοητή ἐστιν,
) ἐπεὶ περὶ τῆς ὑπάρξεως τῶν νοητῶν ἀνεπίκριτος γέγονε
᾿ παρὰ τοῖς παλαιοῖς διαφωνία, καϑάπερ ἤδη πολλάκις ὑπε-
μνήσαμεν. οὐδὲν ἕξομεν λέγειν οὐδὲ περὶ τῆς ὑπάρξεως
τῆς μεταβολῆς.

$8 106—107 cf. 144—145. (ad 107 cf. adv. dogm. IIL271 sqq.)

19 ἔστι G: ἔσται edd. 1 ἐν add. Bekk. I &usofjL 2 μαλ-
᾿ϑακότητα EB: μαλκακύτητα A. (sic) 5 μήτε --- 6 οὐδὲ add.
? Fabr. qui o? Scripsit, quod correxit Pasquali 0 μεταβάλλειν
-Fabr.: μεταβάλλει α 7 τις EAB: τι ML | lacunam quam sta-
- uit sic fere explendam censet Bekker ἤτοι (αϊσϑητή ἐστιν ἢ

νοητή. καὶ αἰσϑητὴ μὲν οὔκ ἐστιν" αἱ μὲν γὰρ αἰσϑήσεις

117

᾿χαϑὸ μὴ Ov ἐστιν. χαϑὸ μὲν ovv μὴ ὄν ἐστιν, οὐ με- 105

106

101

108

1ρ4 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

(S. περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς.

109 Συμπεριτρέπεται μὲν οὖν καὶ ὴ γένεσις καὶ 4) φϑορὰ
τῇ προσϑέσει καὶ τῇ ἀφαιρέσει χαὶ τῇ φυσικῇ μεταβολῇ᾽ r
χωρὶς γὰρ τούτων οὔτε γένοιτο ἄν τι οὔτε φϑαρείη, olov.
γοῦν ἀπὸ τῆς δεκάδος φϑειρομένης, ὡς φασίν, ἐννεάδα ἡ
γίνεσϑαι συμβαίνει κατὰ ἀφαίρεσιν μονάδος, καὶ τὴν δὲ-
κάδα ἀπὸ τῆς ἐννεάδος φϑειρομένης κατὰ πρόσϑεσιν τῆς
μονάδος, καὶ τὸν ἰὸν ἀπὸ τοῦ χαλκοῦ φϑειρομένου κατὰ κα
μεταβολήν. ὥστε ἀναιρουμένων τῶν προειρημένων κινή-
σεων ἀναιρεῖσϑαι καὶ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φϑορὰν ἴσως
110 ἀνάγκη. οὐδὲν δὲ ἧττόν. τινες κἀκεῖνα φασίν. εἰ ἐγεννήϑη o
Σωκράτης, (ἤτοι ὅτε οὐκ ἦν Σωκράτης ἐγένετο Σωκράτης,

ἢ ὅτε ἦν ἤδη Σωκρὕτης. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὅτε ἦν ἤδη yeye- 8
νῆσϑαι λέγοιτο, δὶς Qv εἴη γεγενημένος" εἰ δὲ ὅτε οὐκ
ἦν, ἅμα καὶ ἦν Σωκράτης καὶ οὐκ ἦν. ἦν μὲν τῷ γεν
111 γονέναι, οὐκ ἦν δὲ κατὰ τὴν ὑπόϑεσιν. xol εἰ ἀπέϑανες
Σωκράτης, ἤτοι ὅτε ἔξη ἀπέϑανεν ἢ ὅτε ἀπέϑανεν. καὶ
ὅτε μὲν ἔζη, οὐκ ἀπέϑανεν, ἐπεὶ ὃ αὐτὸς ἂν καὶ ἔξη καὶ
ἐτεϑνήκει" ἀλλ᾽ οὐδὲ ὅτε ἀπέϑανεν, ἐπεὶ δὶς ἂν εἴη τεϑνη- |
κώς. οὐκ ἄρα ἀπέϑανε Σωκράτης. τοῦτον δὲ τὸν λόγον:
οἷόν τέ ἐστιν ἐφ᾽ ἑκάστου τῶν γίνεσϑαι ἢ φϑείρεσϑαι λε- —
γομένων ἵστάντα ἀναιρεῖν τὴν γένεσιν καὶ τὴν φϑοράν. ὁ
112 ἔνιον δὲ καὶ οὕτω συνερωτῶσιν. εἰ γίνεταί τι; ἤτοι τὸ ὃν
γίνεται ἢ τὸ μὴ ὄν. οὔτε δὲ τὸ μὴ ὃν γίνεται᾽ τῷ γὰρ
μὴ ὄντι οὐδὲν συμβεβηκέναι δύναται, ὥστε οὐδὲ τὸ JU
νεσϑαι. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ ὄν. εἰ γὰρ γίνεται τὸ ὄν, ἤτοι |
καϑὸ ὄν ἐστι γίνεται ἢ καϑὸ οὐκ Ov ἐστιν. καϑὸ μὲν
οὖν οὐκ ὄν ἔστιν, οὐ γίνεται. εἰ δὲ καϑὸ ὄν ἐστι γίνεται:
ἐπεὶ τὸ γινόμενον ἕτερον ἐξ ἑτέρου φασὶ γίνεσϑαι ; ἕτερον
ἔσται τοῦ ὄντος τὸ γινόμενον, ὅπερ ἐστὶν οὐκ ὄν. τὸ
118 ἄρα γινόμενον οὐκ ὃν ἔσται, ὅπερ ἀπεμφαίνει. εἰ οὖν

$ 109 c» adv. dogm. IV 323.

8 111 c» adv. dogm. III 269. IV 346.

8 112 c» adv. dogm. IV 326—327.

88 118—114 c» adv. dogm. IV 344—345.

23 ἐγενήϑη L 24 0 ὃ 6x9. post éyevv. EAB a ἤτοι add. Bekk,
98 ὁπόϑεσιν. {οὐκ ἄρα ἐγένετο Σωκράτης» E. Weber

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩΝ I. 165

n ; 3 0 , / 35223 - PE S , ,
μήτε τὸ μὴ ὃν γίνεται μήτε τὸ ὄν, οὐδὲ γίνεταί τι.
κατὰ τὰ αὐτὰ δὲ οὐδὲ φϑείρεται. εἰ γὰρ φϑείρεταί τι;
5 ἤτοι τὸ ὃν φϑείρεται ἢ τὸ μὴ 0v. τὸ μὲν οὖν οὐκ ὃν οὐ
φϑείρεται" πάσγειν γάρ τι δεῖ τὸ φϑειρόμενον. ἀλλ᾽ οὐδὲ
τὸ ὄν. ἤτοι γὰρ μένον ἐν τῷ ὃν εἶναι φϑείρεται, ἢ μὴ
μένον. καὶ εἰ μὲν μένον ἐν τῷ ὃν εἶναι, ἔσται τὸ αὐτὸ
ἅμα καὶ ὃν καὶ οὐκ Ov: ἐπεὶ γὰρ οὐ φϑείρεται καϑὸ μὴ
) ὄν ἐστιν, ἀλλὰ καϑὸ ὄν ἐστιν, καϑὸ μὲν ἐφϑάρϑαι λέγεται,
er EA - MN 1 M M 9 x * )! ,
ἕτερον ἔσται τοῦ ὄντος καὶ διὰ τοῦτο οὐκ 0v, καϑὸ δὲ μέ-
vov ἐν τῷ εἶναι φϑείρεσϑαι λέγεται, ὃν ἔσται. ἄτοπον
δὲ τὸ λέγειν. τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ ὃν καὶ οὐκ ὄν οὐκ ἄρα
μένον ἐν τῷ εἶναι φϑείρεται τὸ ὄν. εἰ δὲ οὐ μένον ἐν
τῷ εἶναι τὸ ὃν φϑείρεται, ἀλλ᾽ εἰς τὸ μὴ εἶναι περιίσταται
πρῶτον; εἶθ᾽ οὕτως φϑείρεται, οὐκέτι τὸ ὄν, ἀλλὰ τὸ μὴ
ὃν φϑείρεται' ὅπερ ἀδύνατον εἶναι ὑπεμνήσαμεν. εἰ
3 “
οὖν μήτε τὸ ὃν φϑείρεταν μήτε τὸ μὴ Ov, παρὰ δὲ ταῦτα
5ΦἈ » ΦΧ ,
οὐδὲν ἔστιν, οὐδὲ φϑείρεταί τι.
0 Ταῦτα μὲν οὖν ὡς ἐν ὑποτυπώσει καὶ περὶ τῶν κινή-
σεων ἀρκέσει λελέχϑαι, οἷς ἕπεται τὸ ἀνύπαρκχτον εἶναι καὶ
ἀνεπινόητον τὴν κατὰ τοὺς δογματικοὺς φυσιολογίαν.

’ Α -
i£. περὶ μονῆς.

c , » 1 1 - e M a ΄, -
Emouévog δὲ καὶ περὶ τῆς ὡς πρὸς τὴν φύσιν μονῆς

ἠπόρησάν τινὲς λέγοντες, ὅτι τὸ κινούμενον οὐ μένει,

πᾶν δὲ σῶμα διαρκῶς κινεῖται κατὰ τὰς τῶν δογματικῶν
(δ ὑπολήψεις, δευστὴν εἶναι λεγόντων τὴν οὐσίαν καὶ ἀεὶ

διαφορήσεις τε καὶ προσϑέσεις ποιουμένην, ὡς τὸν

μὲν Πλάτωνα (cf. $54) μηδὲ ὄντα λέγειν τὰ σώματα

ἀλλὰ γινόμενα μᾶλλον καλεῖν, τὸν δὲ Ἡράκλειτον
δ ὀξείᾳ ποταμοῦ δύσει τὴν εὐκινησίαν τῆς ἡμετέρας
ὕλης ἀπεικάξειν. οὐδὲν ἄρα σῶμα μένει. τό γε μὴν λεγόμενον
μένειν συνέχεσθαι δοκεῖ ὑπὸ τῶν περὶ αὐτό. τὸ δὲ συνεχό-

8 116 cf. adv. dogm. IV 246.

2 ἀφαιρέσεις in mrg. L (cf. p. 146, 15), quod probat
— Kayser coll. p. 146, 15; at malim ἀποφορήσεις cf. p. 49, 19.

114

115

116

166 . ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

μενον πάσχει᾽ οὐδὲν δὲ ἔστι πάσχον, ἐπεὶ μηδὲ αἴτιον, ὡς
ὑπεμνήσαμεν᾽ οὐδὲ μένει τι ἄρα. ἐρωτῶσι δέ τινες καὶ τοῦ-
TOv τὸν λόγον. τὸ μένον πάσχει. τὸ δὲ πάσχον κινεῖται" d
τὸ ἄρα μένειν λεγόμενον κινεῖται" εἰ δὲ κινεῖται, οὐ μένει. ὦ
117 ἐκ δὲ τούτων φανερόν ἐστιν, ὅτι οὐδὲ τὸ ἀσώματον ἐνδέχε- —
ται μένειν. εἰ γὰρ τὸ μένον πάσχει, τὸ δὲ πάσχειν σω-
μάτων ἐστὶν ἴδιον, εἴπερ ἄρα. καὶ οὐχὶ ἀσωμάτων, οὐδὲν
δὲ ἀσώματον οὔτε πάσχειν δύναται οὔτε μένειν, οὐδὲν ἵ
ἄρα μένει. T
118 Τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ μονῆς ᾿εἰρήσϑω. ἐπεὶ δὲ ἕκα-
στον τῶν προειρημένων οὐκ ἄνευ τόπου ἢ χρόνου ἐπι-
γοεῖται, μετιτέον ἐπὶ τὴν περὶ τούτων σχέψιν᾽ ἐὰν γὰρ
ταῦτα δείξῃ τις ἀνυπόστατα, ἀνυπόστατον ἔσται καὶ διὰ
ταῦτα ἐκείνων ἕκαστον. ἀρξώμεϑα δὲ ἀπὸ τοῦ τόπου.

ιη΄ περὶ τόπου.

119 Τύπος τοίνυν λέγεται διχῶς, κυρίως καὶ SPINE T
κῶς, καταχρηστικῶς μὲν [ὡς] ὁ ἐν πλάτει, ὡς ἐμοῦ ἡ πό-
ug, κυρίως δὲ ὁ πρὸς ἀκρίβειαν κατέχων, ὑφ᾽ οὗ περιέχο-
μαι πρὸς ἀκρίβειαν. ξητοῦμεν οὖν περὶ τοῦ τόπου (100).

1 ? , ^ P δ ᾿ ? Jd A ΠΝ JH

πρὸς ἀκρίβειαν. τοῦτον δὲ oí μὲν ἔϑεσαν, oL δὲ ἀνεῖλον.

ME quo 2 Ui A PREX Ado y. WS NU RIF 3.3 / P.

120 of δὲ ἐπέσχον περὶ αὐτοῦ. ὧν o£ μὲν ὑπάρχειν αὐτὸν φάσκον-
τὲς ἐπὶ τὴν ἐνάργειαν καταφεύγουσιν. τίς γὰρ ἄν, φασί,
λέξειε μὴ sive, τόπον ὁρῶν τὰ μέρη τοῦ τόπου.
οἷον τὰ δεξιὰ τὰ ἀριστερά, τὰ ἄνω τὰ κάτω, ἔμπρο-
σϑεν ὀπίσω, καὶ ἄλλοτε ἀλλαχοῦ γιγνόμενος. βλέ-!
πῶν τες. ὅτι ἔνϑα ὃ ὑφηγητὴς ὃ ἐμὸς διελέγετο, 2
ἐνταῦϑα ἐγὼ νῦν διαλέγομαι, τόπον τε διά-
φορον καταλαμβάνων τῶν κούφων φύσει καὶ

88 120—121 e» adv. dogm. IV 1--19. (cf. Aristot. Metaph. E
p. 983a 26sqq. Phys. 208b 118qq.) a"

28 ὡς del. Bekk. 24 [38 περιέχομαι MEAB: περιέχο La
25 πρὸς &xo. secl. Kayser | τόπου secl Bekk..| co? addidi
26 τούτων EAB 28 àv om. MA 29 λέξεις Kayser: λέξεν G
29/30 fort. (à) ἔμπρ. {τὰ όπ.} 88 καταλαβόντων M. Ι (εἶναι
τῶν Kayser ΕῚ

THOTTIIQZES9N D. 161
|

τῶν φύσει βαρέων, ἔτι καὶ τῶν ἀρχαίων ἀκούων
λεγόντων " ἤτοι μὲν γὰρ πρῶτα χάος ἐγένετο᾽ . εἶναι
γάρ φασι χάος τὸν τόπον ἀπὸ τοῦ χωρητικὸν αὐτὸν
εἶναι τῶν ἐν αὐτῷ γινομένων. εἴγε μὴν ἔστι τι
σῶμα, φασίν, ἔστι καὶ ὃ τόπος" ἄνευ γὰρ τούτου
οὐκ ἂν εἴη τὸ σῶμα. xai εἰ ἔστι τὸ ὑφ᾽ οὗ καὶ τὸ
ἐξ οὗ, ἔστι καὶ τὸ ἐν Q, ὅπερ ἐστὶν ὃ τόπος᾽ τὸ δὲ
πρῶτον ἐν ἑἕκατέρῳ᾽ τὸ ἄρα δεύτερον ἐν ἀμφο-
“τέροις. οἵ δὲ ἀναιροῦντες τὸν τόπον οὔτε τὰ μέρη
τοῦ τόπου διδόασιν εἶναι" μηδὲν γὰρ εἶναι τὸν τόπον
᾿ παρὰ τὰ τούτου μέρη, καὶ τὸν συνάγειν πειρώμενον, ὅτι

τὸ ζητούμενον δι᾽ ξαυτοῦ κατασκευάζειν βούλεσϑαι. ὁμοίως
δὲ ληρεῖν καὶ τοὺς ἔν τινι τόπῳ γίνεσθαί τι ἢ γεγονέναι
ΐ φάσκοντας, ὅλως μὴ διδομένου τοῦ τόπου. συναρπάζειν
s δὲ αὐτοὺς καὶ τὴν τοῦ σώματος «ὕπαρξιν μὴ διδομένην
᾿αὐτόϑεν᾽ xol τὸ ἐξ οὗ καὶ τὸ ὑφ᾽ οὗ δείκνυσϑαι ἀνύπαρκτα
παραπλησίως τῷ τόπῳ. τόν τε Ἡσίοδον μὴ ἀξιόχρεων
i | ivo κριτὴν τῶν κατὰ φιλοσοφίαν. καὶ οὕτω διακρουόμενοι
τὰ εἰς κατασκευὴν φερόμενα τοῦ εἶναι τόπον, ἤδη καὶ
ποικιλώτερον κατασκευάζουσιν, ὅτι ἀνύπαρκτός ἔστι, ταῖς
᾿ἐμβρυϑεστέραις εἶναι δοκούσαις τῶν δογματικῶν στάσεσι
περὶ τοῦ τόπου προσχρώμενοι, τῇ τε τῶν Στωικῶν καὶ τῇ

"
μὲ

τῶν Περιπατητικῶν, τὸν τρόπον τοῦτον.

i Of Στωικοί (Stoic. fr. II 505 A.) φασι κενὸν μὲν
εἶναι τὸ οἷόν τε ὑπὸ ὄντος κατέχεσϑαι μὴ κατεχό-

E , ? / » , * /

jauevov δέ, ἢ διάστημα ἔρημον σώματος, ἢἣ διά-

| 67qu« ἀκαϑεκτούμενον ὑπὸ σώματος. τόπον δὲ

88 122—123 c» adv. dogm. IV 13—19.
8 124 c» adv. dogm. IV 8—4.

1 ἀκούω M 5 ἔσται edd. 7 ἐν ἑκατέρῳ et ἐν ἀμφοτέροις
del. Kayser 7/8 ἀμφοτέροις EAB: ἀμφοτέρων 1 ML $ fort.
(οὔτε αὐτὸν τὸν τόπον οὔτεν add. ,post τόπον 16 τὸ {τὸν ἐξ
Bekk. dub. || ἀνύπαρκτα EAB: ἀνύπαρκτον ML 17 τε G: δὲ
Gen. . 91 ἐμβριϑεστέραις G- cf. p. 65, 11. 15. 18. 20. 27 et
saepius: ἐμβρυϑεστάταις Bekk. 22 τῇ alt. om. L

121

122

ἔστιν ὃ τόπος iw τοῦ τὰ μέρη αὐτοῦ ὡς ὄντα λαμβάνειν.

128

124

12ὅ

126

127

128

168 IITPPONEION

διάστημα ὑπὸ ὄντος κατεχόμενον καὶ ἐξισαζόμε- ὦ
νον τῷ κατέχοντι αὐτόν, νῦν ὃν καλοῦντες τὸ ἢ
σῶμα, χώραν δὲ διάστημα κατὰ μέν τι κατεχό- ἢ
μενον ὑπὸ σώματος κατὰ δέ τι ἀκαϑεκτούμενον,"
ἐνίων χώραν εἰπόντων εἶναι τὸν τόπον τοῦ μεγά-
λου σώματος, ὡς ἐν μεγέϑει τὴν διαφορὰν eive.
τοῦ τετόπου καὶ τῆς χώρας. λέγεται οὖν, ὅτι ἐπειδὴ διά-
στημα ὑπὸ σώματος κατεχόμενόν φασιν εἶναι τὸν τόπον.
πῶς καὶ λέγουσιν αὐτὸν εἶναι διάστημα; πότερον τὸ
μῆκος τοῦ σώματος ἢ τὸ πλάτος ἢ τὸ βάϑος μόνον ἢ
τὰς τρεῖς διαστάσεις; εἶ μὲν γὰρ μίαν διάστασιν, οὐκ
ἐξισάξεται ὃ τόπος τῷ οὗ τόπος ἐστίν, πρὸς τῷ καὶ μέρος,
τοῦ περιεχομένου τὸ περιέχον εἶναι, ὃ παντάπασιν ἀπεμ-
φαίνει. εἰ δὲ αἱ τρεῖς διαστάσεις, ἐπεὶ οὔτε κενὸν ὑπό-
κειτανι ἐν τῷ λεγομένῳ τόπῳ οὔτε ἄλλο σῶμα διάστασιν
ἔχον, μόνον ᾿δὲ τὸ ἐν τόπῳ λεγόμενον. εἶναι σῶμα οὐ συ-
νέστηκεν ἐκ τῶν διαστάσεων (ἔστι γὰρ τοῦτο μῆκος καὶ.
πλάτος καὶ βάϑος καὶ ἀντιτυπία, ἣ δὴ συμβεβηκέναι λέ-
γεται ταῖς διαστάσεσι ταῖς προειρημέναις). αὐτὸ τὸ σῶμα
ἔσται ἑαυτοῦ τόπος. καὶ τὸ αὐτὸ περιέχον καὶ περιεχόμε-
νον, ὕπερ ἄτοπον. οὐκ ἄρα ἔστι τις διάστασις τόπου
ὑποκειμένου. διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ ἔστι τε ὃ τόπος. ἐρω- τὶ
τᾶταν δὲ καὶ οὗτος ὃ λόγος. ἐπεὶ διπλαῖ cf διαστάσεις οὐ
ϑεωροῦνται καϑ'᾽ ἕκαστον τῶν ἐν τόπῳ εἶναι λεγομένων, 1
ἀλλ᾿ ἕν μῆκος καὶ ἕν πλάτος καὶ v βάϑος, πότερον μόνου 3
τοῦ σώματός εἶσιν αἵ διαστάσεις αὗται ἢ μόνου τοῦ τόπου
ἢ ἀμφοτέρων; ἀλλ εἰ μὲν μόνου τοῦ τόπου, οὐχ ἕξει τὸ 8
σῶμα ἴδιον μῆκος οὐδὲ πλάτος οὐδὲ βάϑος οὐϑέν, ὥστε,
οὐδὲ σῶμα ἔσται τὸ σῶμα, ὕπερ ἄτοπον. εἰ δὲ ἀμφοτέρων,
ἐπεὶ τὸ κενὸν οὐδεμίαν ὑπόστασιν ἔχει παρὰ τὰς διαστά-
σεις, εἰ αἱ διαστάσεις αἱ τοῦ κενοῦ ὑπόκεινται ἐν τῷ σώ- -
ματι συστατικαὶ οὖσαι αὐτοῦ τοῦ σώματος. τὰ τοῦ κενοῦ 3
συστατικὰ καὶ τοῦ σώματος ἔσται συστατικά. περὶ μὲν
γὰρ τῆς ὑπάρξεως τῆς ἀντιτυπίας οὐκ ἔστι διαβεβαιώσα-

mn— —— i

- - 5 - Mo NOM
see rues mm yuten detur € va sterio τ το t irr PERI v rt rr rot rr ν΄

9 μόνον Pappenh. et A wd coll. p. 62, 1. 574, 18: μένον G || 1
οὐ G: ὃ Pappenh. 11 ἢ ὃ 1

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΕΘΩΝ I. 169
o
| 69o1, καϑάπερ ἔμπροσϑεν ὑπεμνήσαμεν (8 45sq.)
μόνων δὲ τῶν διαστάσεων φαινομένων κατὰ τὸ λεγόμενον
) σῶμα, αἵπερ εἰσὶ τοῦ κενοῦ καὶ af αὐταὶ τῷ κενῷ, κενὸν ἔσται
τὸ σῶμα᾽ ὅπερ ἄτοπον. εἰ δὲ μόνου τοῦ σώματός εἰσιν αἵ δια-
στάσεις, οὐδεμία ἔσται διάστασις τόπου, διόπερ οὐδὲ ὁ τόπος.
εἰ τοίνυν κατ οὐδένα τῶν προειρημένων τρόπων εὑρίσκε-
ται τόπου διάστασις, οὐδὲ ἔστιν ὃ τόπος. πρὸς τούτοις
λέγεται, ὅτι ὅτε ἔπεισι τῷ κενῷ τὸ σῶμα καὶ γίνεται τόπος,
ἤτοι ὑπομένει τὸ κενὸν ἢ ὑποχωρεῖ ἢ φϑείρεται. ἀλλ᾽ εἰ
μὲν ὑπομένει, τὸ αὐτὸ ἔσται καὶ πλῆρες καὶ κενόν᾽ εἰ δὲ
ὑποχωρεῖ κινούμενον μεταβατικῶς ἢ φϑείρεται μεταβάλ-
λον, σῶμα ἔσται τὸ κενόν᾽ σώματος γὰρ ἴδιά ἐστι ταῦτα
τὰ πάϑη. ἄτοπον δὲ τὸ αὐτὸ λέγειν κενὸν καὶ πλῆρες, ἢ
ὅτι σῶμά ἐστι τὸ κενόν. ἄτοπον ἄρα τὸ λέγειν οἷόν τε
εἶναι τὸ κενὸν ὑπὸ σώματος κατασχεϑῆναι καὶ γενέσϑαν
) τόπον. διὰ δὲ ταῦτα καὶ τὸ κενὸν ἀνυπόστατον εὑρίσκε-
ται, εἴγε μὴ δυνατόν ἐστιν αὐτὸ κατασχεϑῆναν ὑπὸ σώμα-
τὸς καὶ γενέσϑαι τόπον᾽ ἐλέγετο γὰρ κενὸν εἶναι ὃ οἷόν
τὲ ὑπὸ σώματος κατασχεϑῆναι. συμπεριτρέπεται δὲ τού-
τοῖς καὶ ἡ χώρα᾽ εἴτε γὰρ ὁ μέγας τόπος ἐστὶ χώρα,
συμπεριγράφεται τῷ τόπῳ, εἴτε 7| κατὰ μέν τι ὑπὸ σώ-
ματος κατεχομένη, κατὰ δέ τι κενὴ διάστασις, ἀμφο-
τέροις συναναιρεῖται.

Ταῦτα μὲν οὖν καὶ ἔτι πλείω πρὸς τὴν στάσιν τῶν Στωικῶν
περὶ τοῦ τόπου λέγεται" οἵ δὲ Περιπατητικοί (of. Aristot.
) Phys.212 8.6) φασιν εἶναι τόπον τὸ πέρας τοῦ περι-
᾿ ἔχοντος. καϑὸ περιέχει, ὡς ἐμοῦ τόπον εἶναι τὴν
ἐπιφάνειαν τοῦ ἀέρος τὴν περιτετυπωμένην τῷ
ἐμῷ σώματι. ἀλλ᾽ εἴπερ τοῦτό ἐστιν ὃ τόπος, τὸ αὐτὸ καὶ
ἔσται καὶ οὐκ ἔσται. ὅτε γὰρ μέλλει ἔν τινι τόπῳ γίνεσϑαι
᾽ τὸ σῶμα, καϑὸ μὲν οὐδὲν δύναται γενέσϑαι ἐν τῷ μὴ ὑπάρ-

8 129 adv. dogm. IV 21—23.
8 181 cf. adv. dogm. IV 30

1 ante πρὸς lac. exst. in M {περὶ κενοῦ ML i. mrg.
b κινούμενον Bekk.: κενούμενον G 9 εἶναι Gen: ἐστι G
10 διὰ — 129 τόπον bis EAB: om. M

129

130

131

182

133

134

135

τὸ σῶμα, καὶ διὰ τοῦτο ἔσται ὃ τόπος πρὶν ἐν αὐτῷ γενέσϑαι.

μήτε ὅτε οὔκ ἐστιν ἐν αὐτῷ, γίνεται ὃ τόπος. παρὰ δὲ

χαὶ ὃ περὶ τοῦ τόπου ἄρα. ὃ τόπος ἑκάστου ἀίδιος μὲν

NN.

110 .". HYTPPOSNEISN

χοντι, δεῖ προὐπάρχειν τὸν τόπον, ἵνα οὕτως ἐν αὐτῷ γένηται

τὸ ἐν τῷ τόπῳ σῶμα. καϑὸ δὲ περιτυπουμένης τῆς τοῦ περι-
ἔχοντος ἐπιφανείας τῷ περιεχομένῳ ἀποτελεῖται, οὐ δύναται
e M c , M - 2 ν] - , , - [
ὑποστῆναι ὁ τόπος πρὸ τοῦ ἐν αὐτῷ γενέσϑαι τὸ σῶμα, καὶ ὃ
διὰ τοῦτο οὐκ ἔσται τότε. ἄτοπον δὲ τὸ αὐτὸ λέγειν καὶ εἶναί,
TL καὶ μὴ εἶναι" οὐκ ἄρα ἐστὶ τόπος τὸ πέρας τοῦ περι-
ἔχοντος, καϑὸ περιέχει. πρὸς τούτοις. cl ἐστί τι ὁ τόπος, ἤτοι

3 : 4
γεννητός ἐστιν 3 ἀγέννητος. ἀγέννητος μὲν οὖν οὔκ
ἐστιν᾿ περιτυπούμενος γάρ, φὰσίν, τῷ ἐν αὐτῷ σώματι
ἀποτελεῖται. ἀλλ᾿ οὐδὲ γεννητός" εἶ γάρ ἐστι γεννητός,
ἤτοι ὅτε ἐν τόπῳ ἐστὶ τὸ σῶμα, τότε γίνεται ὃ τόπος ἐπ f

οὔτε δὲ ὅτε dv αὐτῷ ἐστιν᾽ (ἔστι γὰρ ἤδη τοῦ ἐν αὐτῷ,
σώματος ὃ τόπος) οὔτε ὅτε οὔκ ἐστιν ἐν αὐτῷ, eiye περι: 2
τυποῦται μέν. ὡς φασίν. τῷ περιεχομένῳ τὸ περιέχον χαὶ
οὕτω γίνεται τόπος, τῷ δὲ μὴ ἐν αὐτῷ ὄντι οὐδὲν δύνα-
ταὶ περιτυπωϑῆναι. εἰ δὲ μήτε ὅτε ἐν τόπῳ ἐστὶ τὸ σῶμα,

ταῦτα οὐδὲν ἔστιν ἐπινοεῖν. οὐδὲ γεννητός ἐστιν ὃ τόπος.
; 4 , 2 , »c) 255 Y E:
εἰ δὲ μήτε γεννητός ἐστι μήτε ἀγέννητος, οὐδὲ ἔστιν.
κοινότερον δὲ καὶ ταῦτα δύναται λέγεσϑαι. εἴ ἐστί τι 07
δον dV USE ALT y ESRB, $3 rum ne ' ANM
τόπος. ἤτοι σῶμά ἐστιν ἢ ἀσώματον᾽ ἑκάτερον δὲ τούτων
ἀπορεῖται, ὡς ὑπεμνήσαμεν᾽ καὶ ὃ τόπος ἄρα ἐστὶν ἄπο-
- - (3
Qog. ὃ τόπος πρὸς τῷ σώματι νοεῖται. oU ἐστι τόπος"
ἄπορος δέ ἐστιν ὃ περὶ τῆς ὑπάρξεως τοῦ σώματος λόγος"

οὔκ ἐστιν, γίνεσϑαι δὲ λεγόμενος ἀνυπόστατος ΗΝ
γενέσεως μὴ. ὑπαρχούσης. P!

Ἔνεστι δὲ καὶ ἄλλα πλείω λέγειν. ἀλλ ἵνα μὴ τὸν
λόγον μηκύνωμεν, ἐχεῖνο ἐπαχτέον, ὅτι. τοὺς σχεπτικοὺς,
ἐντρέπουσι μὲν οἵ λόγοι, δυσωπεῖ δὲ καὶ ἡ ἐνάργεια
διόπερ οὐϑετέρῳ προστυϑέμεϑα ὅσον ἐπὶ τοῖς λεγομένοις ὑπὸ
τῶν δογματικῶν. ἀλλ᾿ ἐπέχομεν περὶ τοῦ τόπου. 1

98 τῷ om.edd,. 10 τῷ τόπῳ L 94 fort. οὗτοι

TIIOTTIOXZESOSN I. 171

(0 περὶ χρόνου.

a Τὸ δὲ αὐτὸ πάσχομεν καὶ ἐν τῇ περὶ τοῦ χρόνου 186
ζητήσει’ ὅσον μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς φαινομένοις δοκεῖ
τι εἶναι ὃ χρόνος, ὅσον δὲ ἐπὶ τοῖς περὶ αὐτοῦ λεγο-

'μένοις ἀνυπόστατος φαίνεται. χρόνον γὰρ εἶναί φασιν
οὗ μὲν διάστημα τῆς τοῦ ὅλου κινήσεως (ὅλον
δὲ λέγω τὸν κόσμον), οἵ δὲ αὐτὴν τὴν κίνησιν
τοῦ κόσμου. ᾿᾿φιστοτέλης δέ. ἢ ὥς τινὲς Πλάτων,
ἀριϑμὸν τοῦ ἐν κινήσει προτέρου καὶ ὕστέ-
gov, Στράτων δέ, ἢ ὥς τινες ᾿ΔΑριστοτέλης, μέτρον 187
χινήσεως καὶ μονῆς, Ἐπίκουρος (p. 126, 12 Us.)
δέ, καϑὼς Δημήτριος ὁ “άκων φησί, σύμπτωμα
συμπτωμάτων, παρεπόμενον ἡμέραις τε καὶ νυξὶ
"xol ὥραις καὶ πάϑεδι καὶ ἀπαϑείαις καὶ κινήσε-
σι καὶ δον αὖ. κατ᾽ οὐσίαν τε οἵ μὲν σῶμα αὐτὸν 188
᾿ἔφασαν εἰναι, ὡς of περὶ τὸν Αἰνησίδημον (μηδὲν
yàg αὐτὸν διαφέρειν. τοῦ ὄντος καὶ τοῦ πρώτου σώματος :
οἵ δὲ ἀσώματον. ἤτοι οὖν πᾶσαι αἵ στάσεις αὗταί εἰσιν
ἀληϑεῖς, ἢ πᾶσαι ψευδεῖς. ἢ τινὲς μὲν ἀληϑεῖς. τινὲς
δὲ ψευδεῖς᾽ οὔτε δὲ πᾶσαι ἀληϑεῖς ὑπάρχειν δύνανται
(μάχονται γὰρ cf πλεῖσται) οὔτε πᾶσαι ψευδεῖς εἶναι δοϑή-
σονται ὑπὸ τῶν δογματικῶν. καὶ ἄλλως" εἰ δοϑείη yes 139
δὸς μὲν εἶναι τὸ σῶμα εἶναι τὸν χρόνον. ψεῦδος δὲ xol

ὁ ὅτε ἀσώματός ἔστιν, αὐτόϑεν δοϑήσεται 4 τοῦ χρόνου
᾿ἀνυπαρξία᾽ παρὰ γὰρ ταῦτα οὐδὲν εἶναι δύναται ἕτε-
Ov. οὔτε τίνες μέν εἶσιν ἀληϑεῖς, τίνες δὲ ψευδεῖς
δυνατὸν καταλαβεῖν διά τε τὴν ἰσοσϑενῆ διαφωνίαν καὶ
τὴν ἀπορίαν τὴν κατὰ {τὸν κριτήριόν τε καὶ τὴν ἀπόδειξιν.
ὥστε διὰ ταῦτα οὐδὲν ἕξομεν περὶ χρόνου διαβεβαιώσα- 140
! σϑαι. εἶτα, ἐπεὶ οὐκ ἄνευ κινήσεως ἢ καὶ μονῆς

Ἶ 88 136—137 c» adv. dogm. IV 170. 176. 181 (ubi m mis
E continuo additur ἡ ἀντίρρησις). 219. 228.
$8 138 c» adv. dogm. IV. 216. |

91 ὅλου et ὅλον Bekk.: dio et χρόνον G 9 μονῆς
-Gen. et A corr: μόνης MLEB 11 fort. γὰρ (ἀλλήλαις)
14 τὸ om. 7 18 τὸ addidi | τὴν tert. om. EAB

Ps
1

141

142

148

172 IITPPSNEISN

Tio δὲ καὶ τῆς μονῆς, ἀναιρεῖται ὃ χρόνος. οὐδὲν Ἢ
ἧττον καὶ τάδε φασί τινὲς κατὰ τοῦ χρόνου. εἰ ἐστί {τῇδ
χρόνος, ἤτον. πεπέρασται ἢ ἄπειρός ἐστιν. ἀλλ᾿ εἰ μὲν
πεπέρασται, ἀπό τινος “χρόνου ἤρξατο καὶ εἷς τινα χρόνον
λήξει" διὰ δὲ τοῦτο ἦν ποτε χρόνος, ὅτε οὐκ ἦν χρόνος.
(πρὸ τοῦ “ἄρξασϑαι αὐτόν), καὶ ἔσται ποτὲ χφόνος ὅτε οὐχ
ἔσται χρόνος (μετὰ τὸ λῆξαι αὐτόν)" ὅπερ ἄτοπον. οὐ
τοίνυν πεπέρασταν ὃ χρόνος. εἰ δὲ ἄπειρός ἐστιν, ἐπε :
τὸ μέν τι αὐτοῦ λέγεται παρφῳχηκός, τὸ δὲ ἐνεστώς, τὸ δὲ
μέλλον, ó μέλλων καὶ ὃ παρῳχηκὼς ἤτοι εἰσὶν ἢ οὐκ εἰσίν.
ἀλλ᾽ εἰ οὐκ εἰσίν, μόνου τοῦ ἐνεστῶτος ὑπολειπομένο »
ὅς ἐστιν ἀκαριαῖος, πεπερασμένος ἔσται ὃ χρόνος καὶ ἄκος
λουϑήσουσιν αἵ ἀρχῆϑεν ἀπορίαι' εἰ δὲ ὁ παρῳχηκὼς & ἔστι.
καὶ ὃ μέλλων ἔστιν, ἐνεστὼς ἔσται ἑκάτερος αὐτῶν. ἄτο-
mov δὲ τὸ λέγειν ἐνεστῶτα τὸν παρῳχηκότα καὶ τὸν uéA-
Aovra χρόνον᾽ οὐκοῦν οὐδὲ ἄπειρός ἐστιν ὃ χρόνος.
δὲ μήτε ἄπειρος μήτε πεπερασμένος, οὐδὲ ἔστιν ὅλως
χφόνος. πρὸς τούτοις, εἰ ἔστιν ὃ χρόνος, ἤτοι μεριστός
ἐστιν 1 ἢ ἀμέριστος" ἀμέριστος μὲν οὖν οὔκ ἐστιν᾿ διαιρε -
ται γὰρ εἴς τὲ τὸν ἐνεστῶτα καὶ εἰς τὸν παρῳχηκότα καὶ
εἰς τὸν μέλλοντα, ὡς αὐτοί φασιν. ἀλλ᾽ οὐδὲ μεριστός..
ἕχαστον γὰρ τῶν μεριστῶν καταμετρεῖταν ὑπό τινος ξαυτοῦ.
μέρους. καϑ' ἕκαστον μέρος τοῦ μετρουμένου γινομένου
τοῦ μετροῦντος, ὡς ὅταν δακτύλῳ πῆχυν μετρῶμεν. ὃ ὃ :
χρόνος οὐ δύναται καταμετρεῖσϑαι ὑπό τινος ἑαυτοῦ μέ-
ρους. εἰ γὰρ Ó ἐνεστὼς λόγου χάριν καταμετρεῖ τὸν παρῷ-
χημένον, ἔσται κατὰ τὸν παρῳχηκότα καὶ διὰ τοῦτο,
παρῳχηκώς, καὶ ἐπὶ τοῦ μέλλοντος ὁμοίως μέλλων. καὶ
ὃ μέλλων εἰ καταμετροίη τοὺς ἄλλους. ἐνεστὼς ἔσται καὶ
παρῳχηκώς, καὶ ὃ παρῳχηκὼς παραπλησίως μέλλων ἔσται,
καὶ ἐνεστώς. ὅπερ ἀπεμφαίνει. οὐκοῦν οὐδὲ μεριστόξ

88 141—142 c» adv. dogm. IV 189—192.
8 143 c» adv. dogm. IV 193—195.

93 τι addidi coll p. 155,9. 93. {δὲν ἔσται EAB

ὙΠΟΤΥΎΠΩΣΈΩΝ I. 118

ἐστιν. εἰ δὲ μήτε ἀμέριστος μήτε μεριστός, οὐδὲ ἔστιν.

'ὅ τε χρόνος λέγεται τριμερὴς εἶναι, καὶ τὸ μὲν ἐμαὶ ἐν 608 144
᾿κώς, τὸ δὲ ἐνεστώς, τὸ δὲ μέλλων. ὧν ὃ μὲν παρῳχηκὼς
“καὶ ὁ μέλλων οὐκ εἰσίν. εἰ γὰρ εἰσὶ νῦν ὅ τε παρῴχη-
Mc καὶ ὁ μέλλων χρόνος, ἔσται ἐνεστὼς ἕκάτερος αὐτῶν.
ἀλλ᾽ οὐδὲ. ὃ ἐνεστώς. εἰ γὰρ ἔστιν ὃ ἐνεστὼς χρόνος,
ἤτοι ἀμέριστός ἐστιν ἢ μεριστός. ἀμέριστος μὲν οὖν οὔκ
ἔστιν᾽ ἐν γὰρ τῷ ἐνεστῶτι χρόνῳ λέγεται τὰ μεταβάλ-
'λοντα μεταβάλλειν, οὐδὲν δὲ ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ μεταβάλλει,
οἷον ὃ σίδηρος εἰς μαλακότητα ἢ τῶν ἄλλων ἕκαστον. ὥστε
οὔκ ἐστιν ἀμέριστος ὃ ἐνεστὼς χρόνος. ἀλλ᾿ οὐδὲ μερι- 145
'στός᾽ εἰς ἐνεστῶτας μὲν γὰρ οὐκ ἂν μερισϑείη, ἐπεὶ διὰ
'τὴν ὀξεῖαν ῥύσιν τῶν ἐν κόσμῳ ἀνεπινοήτως ὁ ἐνεστὼς
"εἰς παρῳχηκότα μεταβάλλειν λέγεται" ἀλλ᾽ οὐδ᾽ εἰς παρῷ-
ἰχηκότα καὶ μέλλοντα" ἔσται γὰρ οὕτως ἀνύπαρκτος, τὸ
μέν τι μηκέτι ὃν ἔχων μέρος ἑαυτοῦ, τὸ δὲ μηδέπω ὄν.
᾿ὅϑεν οὐδὲ τέλος τοῦ παρῳχημένου καὶ ἀρχὴ τοῦ μέλλον- 146
"τὸς εἶναι δύναται ὃ ἐνεστώς, ἐπεὶ καὶ ἔσται καὶ οὐκ ἔσται.

| e μὲν [οὖν] ὡς ἐνεστώς. οὐκ ἔσται δὲ ἐπεὶ μὴ ἔστιν
αὐτοῦ τὰ μέρη. οὐκοῦν οὐδὲ μεριστός ἐστιν. εἰ δὲ μήτε
᾿ἀμέριστός ἐστιν ὃ ἐνεστὼς μήτε μεριστός, οὐδὲ ἔστιν. μὴ
ὄντος δὲ τοῦ ἐνεστῶτος μηδὲ τοῦ παρωχημένου μηδὲ τοῦ
“μέλλοντος, οὐδέ ἐστί τι χρόνος" τὸ γὰρ ἐξ ἀνυπάρχτων
Ε΄ σὸς ἀνύπαρκτόν ἐστιν.

t ““ἔγεται κατὰ τοῦ χρόνου κἀκεῖνος ὃ λόγος. εἰ ἔστι 141
χρόνος. ἤτοι γενητός ἐστι καὶ φϑαρτὸς ἢ ἀγένητος καὶ

᾿ ἄφϑαρτος. ἀγένητος μὲν οὖν καὶ ἄφϑαρτος οὔκ ἐστιν,
᾿ εἶγε αὐτοῦ τὸ μὲν παρφῳχηκέναι λέγεται καὶ μηκέτι εἶναι,

»τὸ δὲ μέλλειν καὶ μηδέπω εἶναι. ἀλλ᾽ οὐδὲ γενητὸς καὶ 148

φϑαρτός. và γὰρ γινόμενα ἔκ τινος ὄντος γίγνεσϑαι δεῖ

Wi 88 144—146 c» adv. dogm. IV 197—199.
[. 8 146 c» adv. dogm. IV 200—202.

1 88 147 —148 c» adv. dogm. IV 203—206.
I

91 ἐνεστῶτα M 32 ἀνεπινοήτως Kayser: ἀπερινοήτως G
1 fort. (xci οὕτως ὅ οὖν del. Bekk. coll. p. 146, 27; fort. γὰρ
19 ἔσται M || τι om. L | ἀνυπάρχτων Kayser: ἀνυπάρκτου G
it

| 1

149

150

151

114 ΠΥΡΡΩΝΈΙΩΝ

καὶ τὰ φϑειρόμενα εἴς TL ὃν φϑείρεσϑαι κατὰ τὰς τῶν
δογματικῶν αὐτῶν ὑποϑέσεις. εἰ οὖν εἰς τὸν παρῳχημέ-᾿
γον φϑείρεται, εἰς οὐκ ὃν φϑείρεται, καὶ εἰ ἐκ τοῦ μέλε,
λοντος γίνεται, ἐξ οὐκ ὄντος γίνεται" οὐθέτερος γὰρ αὖτ
τῶν ἔστιν. ἄτοπον δὲ τὸ λέγειν τι ἐξ οὐκ ὄντος γίνεσθαι,
ἢ εἰς τὸ μὴ ὃν φϑείρεσϑαι. οὐκ ἄρα γενητὸς καὶ φϑαρ:
τός ἐστιν ὃ χρόνος. εἰ δὲ μήτε ἀγένητος καὶ ἄφϑαρτόξ,
ἐστι μήτε γενητὸς καὶ φϑαρτός. οὐδὲ ὅλως ἔστιν. |
Πρὸς τούτοις, ἐπεὶ πᾶν τὸ γινόμενον ἐν χρόνῳ γίγνε-.
σϑαι δοκεῖ, εἰ ίνεται ὁ χρόνος, ἐν χρόνῳ γένεται. ἤτο
οὖν αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ γίνεται, 1 ἕτερος ἐν ἑτέρῳ. ἀλλ᾽ s)
μὲν αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ, τὸ αὐτὸ καὶ ἔσται καὶ οὐκ ἔσται...
ἐπεὶ γὰρ τὸ ἐν ᾧ τι “γίγνεται τοῦ ἐν αὐτῷ γιγνομένο :
ὀφείλει προὐπάρχειν, ὃ γιγνόμενος ἐν ἑαυτῷ χρόνος, εἶ,
μὲν γίνεται, οὐδέπω ἔστιν, εἰ δὲ ἐν ἕξαυτῷ γίνεται, ἤδ (i
ἔστιν. ὥστε οὐδὲ γίνεται ἐν ἑαυτῷ. ἀλλ᾽ ᾿οὐδ᾽ ἐν ἑτέρῳ
ἕτερος. δἰ γὰρ ὃ ἐνεστὼς ἐν τῷ μέλλοντι γίγνεται, μέλλων:
ἔσται ὁ ἐνεστώς, καὶ εἰ ἐν τῷ “παρφῳχηκότι, παρωχηκώ ἢ
τὰ δὲ αὐτὰ λεκτέον καὶ περὶ τῶν ἄλλων χρόνων. ὥστε
οὐδὲ ἕτερος χρόνος ἔν ἑτέρῳ γίνεται χρόνῳ. εἰ δὲ μήτε
αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ γίνεται μήτε ἕτερος ἐν ἑτέρῳ, οὐδὲ γενητ᾿
τός ἐστιν ὃ χρόνος. ἐδείκνυτο δέ, ὅτι οὐδὲ ἀγένητός ἐστιν.
μήτε οὖν γενητὸς Qv μήτε ἀγένητος οὐδ᾽ ὅλως ἔστιν"
ἕχαστον γὰρ τῶν ὄντων ἤτοι γενητὸν ἢ ἀγένητον εἶναι!
προσήκει. li
κ΄ περὶ ἀριϑμοῦ. |

Επεὶ δὲ ὃ χρόνος δοκεῖ μὴ ἄνευ ἀριϑμοῦ Oso9sioOo1,1
οὐκ ἂν εἴη ἄτοπον καὶ περὶ ἀριϑμοῦ βραχέα διεξελϑεῖν. |
ὅσον μὲν γὰρ ἐπὶ τῇ συνηϑείᾳ καὶ ἀδοξάστως ἀριϑμεῖν.
τι φαμὲν καὶ ἀριϑμὸν εἶναί τι ἀκούομεν᾽ ἡ δὲ τῶν
δογματικῶν περιεργία καὶ τὸν κατὰ τούτου χεκίνηκε λόγον.

88 149 —150 c» adv. dogm. IV 206—211.

99 αὐτῷ Bekk.:d G 89 οὐδὲ Stephanus: οὔτε Θ 7 μήτε
alt. Gen.: μηδὲ G

TIOTTIIQXESN I. 175

»,

| αὐτίκα γοῦν of ἀπὸ τοῦ Πυϑαγόρου καὶ στοιχεῖα τοῦ 152

κόσμου τοὺς ἀριϑμοὺς εἷναι λέγουσιν. φασὶ γοῦν, ὅτι

᾿ τὰ φαινόμενα ἔκ τινος συνέστηκεν. ἁπλᾶ δὲ εἶναι δεῖ τὰ

| στοιχεῖα ἄδηλα ἄρα ἐστὶ τὰ στοιχεῖα. τῶν δὲ ἀδήλων τὰ

μέν ἐστι «σώματα, ὡς οἵ ἀτμοὶ καὶ οἱ ὄγκοι, τὰ δὲ ἀσώ-

ματα, ὡς σχήματα καὶ ἰδέαν καὶ ἀριϑμοί. ὧν τὰ

μὲν σώματά ἐστι σύνϑετα, συνεστῶτα ἔκ τε μή-

κους καὶ πλάτους καὶ βάϑους καὶ ἀντιτυπίας ἢ

καὶ βάρους (ef. Epic. 276 Us.) οὐ μόνον ἄρα ἄδηλα,

ἀλλὰ καὶ ἀσώματά ἐστι τὰ στοιχεῖα. ἀλλὰ xal τῶν ἀσω- 158

"μάτων ἕχαστον -ἐπιϑεωρούμενον ἔχει τὸν ἀριϑμόν᾽ ἢ

5 γὰρ ἕν ἐστιν ἢ δύο ἢ πλείω. δι’ ὧν συνάγεται ὅτι τὰ

᾿ στοιχεῖα τῶν ὄντων m of ἄδηλοι καὶ ἀσώματοι καὶ πᾶ-

σιν ἐπιϑεωρούμενοι ἀριϑμοί. καὶ οὐχ ἁπλῶς, ἀλλ᾽ 4j τε

H | μονὰς καὶ ἡ κατὰ ἐπισύνϑεσιν τῆς μονάδος γινομένη

! ἀόριστος δυάς, ἧς κατὰ μετουσίαν αἴ κατὰ μέρος γίγνον-

i0 ται δυάδες δυάδες. ἐκ τούτων γὰρ καὶ τοὺς ἄλλους γίνε- 154

- 68a. ἀριϑμούς, τοὺς ἐπιϑεωρουμένους τοῖς ἀριϑμητοῖς,

καὶ τὸν κόσμον κατασκευάξεσϑαι λέγουσιν. τὸ μὲν γὰρ

"σημεῖον τὸν τῆς μονάδος ἐπέχειν λόγον, τὴν δὲ γραμμὴν

τὸν τῆς δυάδος (δύο γὰρ σημείων μεταξὺ ϑεωρεῖσϑαι ταύ-

᾿ την), τὴν δὲ ἐπιφάνειαν τὸν τῆς. τριάδος (ῥύσιν γὰρ εἶναί

3 φασι τῆς γραμμῆς εἰς πλάτος ἐπ᾽ ἄλλο σημεῖον ἐκ πλαγίου
κείμενον). τὸ δὲ σῶμα τὸν τῆς τετράδος᾽ ἐπανάστασιν

b. γίγνεσϑαι τῆς ἐπιφανείας ἐπί τι σημεῖον ὑπερκείμενον.

i καὶ οὕτω τά τε σώματα καὶ ὅλον τὸν κόσμον ἀνειδωλο- 155

ποιοῦσιν, ὅντινα καὶ διοικεῖσϑαί φασι κατὰ ἁρμονικοὺς

Bn λόγους, τόν τε διὰ τεσσάρων, ὅς ἐστιν ἐπίτριτος. ὡς ἔχει

10 πρὸς τὰ ἐξ τὰ ὀκτώ, καὶ τὸν διὰ πέντε, ὅς ἐστιν ἡμιόλιος,

i ὡς ἔχει πρὸς τὰ $5 τὰ ἐννέα, καὶ τὸν διὰ πασῶν, ὅς ἐστι

d διπλάσιος, ὡς ἔχει πρὸς τὰ ὲξ τὰ δώδεκα. ταῦτά τε οὖν 156

T 8 153 cf. adv. dogm. 1 104.
^ 8 154 «ὦ adv. dogm. I 99—100 adv. math. IV 4—5.
L0 8 155 c» adv. dogm. I 95—97 IV 283.

s 15 τοῦ Ilv9. Bekk.: τῶν IIv9. G 19 «i ἄτομοι Pappen-
— heim coll p.527, 7 28 ἄρα ML: γὰρ EAB 29 ἀόριστος Fabr.:
—. ἄριστος G: 0m. Stephanus 80 δυάδες alt. om. M ὅ τριάδος EAB

157

158

116 IITPPONEIOSN

ὀνειροπολοῦσιν, καὶ ὅτι ἕτερόν τι ἐστὴν ὁ ἀριϑμὸς παρὰ
τὰ ἀριϑμητὰ disi λέγοντες ὃ ὅτι εἰ τὸ ζῷον κατὰ
τὸν ἑαυτοῦ λόγον ἐστίν, εἶ τύχοι; ἕν, τὸ φυτόν, ἐπεὶ μή ἐστι 1
ξῷον, οὐκ ἔσται ἕν᾽ ἔστι δὲ καὶ «τὸ» φυτὸν ἕν" οὐκ ἄρα τὸ
ξῷον, (ὡς £Gov», ἕν ἐστιν, ἀλλὰ κατά τι ἕτερον ἐπιϑεωρούμε-
" - T
vov ἔξωϑεν αὐτῷ, οὗ μετέχει ἕκαστον καὶ γένεται δι αὐτὸ
ἕν, καὶ εἰ τὰ ἀριϑμητά ἐστιν ὃ ἀριϑμός, ἐπειδὴ ἄν-
ϑρωποί εἰσιν of ἀρυϑμητοὶ καὶ βόες, εἰ τύχοι, καὶ ἵπποις:
ἄνϑρωποι καὶ βόες καὶ ἵπποι ἔσται ὃ ἀριϑμός, καὶ λευκὸς $
ἀριϑμὸς καὶ μέλας καὶ γενειήτης, εἰ τύχοιεν τοιοῦτοι ᾿
ὄντες of μετρούμενοι. ταῦτα δέ ἔστιν ἄτοπα οὐκ ἄρα
τὰ ἀμιϑμητά ἐστιν ὃ ἀριϑμός, ἀλλ᾽ ἰδίαν ὑπόστασιν ἔχει
παρὰ ταῦτα, καϑ᾽ ἣν καὶ ἐπιϑεωρεῖται τοῖς ἀρυιϑμητοῖς xolg
ἔστι στοιχεῖον. 3
s 1
Οὕτως ovv ἐκείνων συναγαγόντων, ὅτι ἀριϑμὸς οὔκ
ἐστι τὰ ἀριϑμητά, παρεισῆλθϑεν ἡ κατὰ τοῦ ἀριϑμοῦ ἀπο- -
, / ei )oc E , p Ae i3
ρα. λέγεται. γάρ, ὅτι εἰ ἔστιν ἀριϑμός, ἤτοι αὐτὰ τὰ
ἀριϑμητά ἐστιν ὃ ἀριϑμὸς ἢ ἕτερόν τι παρὰ ταῦτα ἔξω- 8
ϑεν᾽ οὔτε δὲ αὐτὰ τὰ ἀριϑμητά ἐστιν ὃ ἀριϑμός, ὡς
? , e 4 er , Ml E i
ἀπέδειξαν οἵ Πυϑαγορικοί, οὔτε ἕτερόν vi παρὰ ταῦτα,
ς ς L i Ὁ ᾿" SR c E) , er IC
ὡς ὑπομνήσομεν᾽ οὐδὲν ἄρα ἐστὶν ὃ ἀριϑμός. ὅτι δὲ Τὸ
δὰ E) , ' 41.9 RR ρθε , 3
οὐδὲν ἔξωϑέν ἐστι παρὰ và ἀρυϑμητὰ ὃ ἀριϑμός, παρα-
στήσομεν ἐπὶ τῆς μονάδος τὸν λόγον στήσαντες εὐσήμου
διδασκαλίας ἕνεκεν. εἰ γὰρ ἔστι τι καϑ᾽ ἑαυτὴν ἡ μονάς,
ἧς μετέχον ἕκαστον τῶν μετεχόντων αὐτῆς γίνεται ἕν, ἤτοι
μία ἔσται αὐτὴ ἡ μονὰς ἢ τοσαῦται ὅσα τὰ μετέχοντα
αὐτῆς ἐστιν. ἀλλ᾽ εἰ μὲν μία ἐστίν, πότερον ὅλης αὐτῆς
μετέχει ἕκαστον τῶν μετέχειν αὐτῆς λεγομένων ἢ μέρους
αὐτῆς; εἰ μὲν γὰρ πᾶσαν ἔχεν τὴν μονάδα, εἰ τύχοι, δ᾽
εἷς ἄνϑρωπος, οὐκέτι ἔσται μονὰς ἧς μεϑέξει ὃ εἷς ἵππος it
|

8 156 c» adv. dogm, IV 285—287. adv. math. IV 11—13.
88 158—162 c» adv. dogm. IV 293—298.

16 τὸ add. Rüstow — 17 lac., quam stat. Gen. explevi: -
κατὰ τὸν ἑαυτοῦ λόγον Gen.: καϑὸ ἐῷόν ἐστιν Bekk. 20 οἱ del. -
Kayser 21 ὁ EAB: om. ML 99 ἀριϑμὸς om. M (fors. recte) || Ὁ
τύχοιεν Gen.: τύχοισαν α 28 ὄντες scr. Sexti variandi studium .
respiciens coll. p. 102, 3. 160,12: τυγχάνοντες G 29 si om. -
EAB 6 αὐτὴ Gen.: αὕτῃ G

ὙΠΟΤΎΠΩΟΣΕΩΝ I. 111

Ἢ ὁ εἷς κύων ἢ τῶν ἄλλων ἕκαστον ὃ λέγομεν εἶναι ἕν,

ὄντος ἱματίου καὶ τοῦτο ἑνὸς ἀμφιασαμένου, γυμνοὶ
τιενοῦσιν of λοιποὶ καὶ χωρὶς ἱματίου. εἰ δὲ μέρους αὐτῆς
᾿ τέχει ἕκαστον, πρῶτον μὲν ἕξει μέρος, τι ἡ “μονάς , καὶ
πειρά ye ἕξει μέρη. εἰς ἃ διαιρεῖται" ὅπερ ἄτοπον. εἶτα
ὃς τὸ μέρος τῆς δεκάδος, οἷον 1 δυάς, οὔκ ἐστι δεκάς,
ὕτως οὐδὲ τὸ μέρος τῆς μονάδος ἔσται μονάς, διὰ δὲ
τοῦτο οὐδὲ μεϑέξει TL τῆς μονάδος. ὥστε οὔκ ἐστι μία ἡ
πονὰς ἧς μετέχειν λέγεται τὰ κατὰ μέρος. εἰ δὲ ἰσάρυϑμοι
τοῖς ἀριϑμητοῖς, ἐφ᾽ ὧν λέγεται τὸ ἕν, «f μονάδες εἰσίν,
»ν κατὰ μετοχὴν ἕκαστον τῶν κατὰ μέρος λέγεται ἕν,
ἤπειροι ἔσονται αἵ μετεχύμεναι μονάδες. καὶ αὗται ἤτοι
μετέχουσιν ἐπαναβεβηκυίας μονάδος ἢ μονάδων ἰσαρίϑμων
el (xol διὰ τοῦτό εἰσι μονάδες) 3 ἢ οὐ μετέχουσιν, ἀλλὰ

τετοχῆς μονάδες εἶναι δύνανται αὗται, δυνήσεται, καὶ τῶν
ϑητῶν ἕκαστον χωρὶς μονάδος μετοχῆς ἕν εἶναι, καὶ
; , H e ME M - /
ὑτόϑεν περιτρέπεταν ἢ καϑ' ἑαυτὴν ϑεωρεῖσϑαι λεγομένη
νάς. εἰ δὲ ἀπὸ μετοχῆς κἀκεῖναι μονάδες εἰσίν, ἤτοι
d - "^ , δ ’ 5. MI , M
ς μετέχουσι, πᾶσαι ἢ μία ἑκάστη ἰδίας. καὶ εἰ μὲν
αν imos: ἤτοι κατὰ μέρος ἑκάστη ἢ ὕλης λεχϑήσεται
μετέχειν, καὶ μένουσιν αἵ ἀρχῆϑεν ἀτοπίαι᾽ εἰ δὲ ἑκάστη
ἰδίας, καὶ ἐκείνων τῶν μονάδων ἑκάστῃ μονάδα ἐπιϑεω-
θεῖσϑαι δεῖ, καὶ ταῖς ἐπυϑεωρουμέναις ἐκείναις ἄλλας, καὶ
101 ἀπείρου. εἶ οὖν ἵνα “καταλάβωμεν, ὅτι εἰσί τινες
kr" ἑαυτὰς μονάδες, ὧν κατὰ μετοχὴν ἕκαστον τῶν ὄντων
lv ἕν, δεῖ κατειληφέναι ἀπειράκις ἀπείρους vows μο-
Bs. ἀδύνατον δὲ καταλαβεῖν ἀπειράκις ἀπείρους μονά-
δὰς νοητάς, ἀδύνατον ἄρα ἐστὶν ἀποφήνασϑαι, ὅτι εἰσί
; ες νοηταὶ μονάδες καὶ ἕκαστον τῶν ὄντων ἐστὶν ἕν
κατὰ μετοχὴν ἰδίας μονάδος γινόμενον ἕν. ἄτοπον ἄρα
λέγειν, ὅτι τοσαῦταί εἰσιν αἷ μονάδες ὅσα τὰ μετέχοντα

ΞΟ ΤΣ ἊΣ

14 μενοῦσιν scr.: μένουσιν ἃ 1 μέρος τι ML: τι μέρος
Β 18 μονάδος Stephanus: δεκάδος G 226 excidit ὅπερ
δύνατον vel simile quid | γὰρ G: οὖν Bekk. dubit. 2 ἑκάστῃ
ekk.: ἐκάστην G

D Sextus Empiricus I. 12

ὕσπερ καὶ πολλῶν ὑποτεϑέντων γυμνῶν ἀνϑρώπων, ἑνὸς 159

160

τωρίς τίνος μετοχῆς μονάδες εἰσίν. ζ.... εἰ μὲν γὰρ χωρὶς 101

162

163

118 : ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

αὐτῶν. εἰ δὲ μήτε μία ἐστὶν ὴ καϑ' ἑαυτὴν λεγομέι
μονὰς μήτε τοσαῦται ὅσα τὰ μετέχοντα αὐτῆς ἐστιν, οὐ
ἔστιν ὅλως μονὰς xo" ἑαυτήν. ὁμοίως δὲ οὐδὲ τῶν ἄλλα
ἀριϑμῶν ἕχαστος xaO ἑαυτὸν ἔσται χρῆσϑαι γὰρ ἔνεστ
ἐπὶ πάντων τῶν ἀριϑμῶν. τῷ λόγῳ παραδειγματικῶς ΐ
ἐπὶ τῆς μονάδος ἠρωτημένῳ. ἀλλ᾽ εἰ μήτε καϑ' ἕαυτι
ἐστιν ὃ ἀριϑμός, ὡς ὑπεμνήσαμεν, μήτε αὐτὰ τὰ Gb
ϑμητὰ ὁ ἀριϑμός ἐστιν, ὡς οὗ ἀπὸ Πυϑαγόρου παρ
στησαν, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστι, λεκτέον μηδὲ εἶνα
GovOuóv.
164 Πῶς δὲ καὶ γίνεσϑαί φασιν ἐκ τῆς μονάδος τὴν δυάδι
οἵ ἔξωϑέν τι δοχοῦντες εἶναι τὸν ἀριϑμὸν παρὰ τὰ ἀρὶ
ϑμητά; ὅτε γὰρ συντίϑεμεν μονάδα ἕτέρᾳ μονάδι, ἤτο
προστίϑεταί τι ταῖς μονάσιν ἐξωϑεν, ἢ ἀφαιρεῖταί, !
ἀπ᾽ αὐτῶν, ἢ οὔτε προστίϑεταί, τι οὔτε ἀφαιρεῖται.
εἰ μὲν οὔτε προστίϑεταί {τι οὔτε ἀφαιρεῖται, οὐκ ἔστα
δυάς. οὔτε γὰρ χωρὶς ἀλλήλων οὖσαι αἵ μονάδες sigo
τὴν δυάδα ἐπιϑεωρουμένην αὐταῖς κατὰ τὸν ἴδιον. αὐτῶι
165 λόγον, οὔτε νῦν τι αὐταῖς ἔξωϑεν προσγέγονεν, ὥσπερ οὐδ
ἀφήρηται κατὰ τὴν ὑπόϑεσιν. ὥστε οὐκ ἔσται δυὰς E
σύνϑεσις τῆς μονάδος πρὸς τὴν μονάδα, u μήτε ἀφαιφέσεο !
μήτε προσϑέσεως ἔξωϑέν τινος γινομένης. εἰ δὲ ἀφαίρε
σις γίνεται, οὐ μόνον οὐκ ἔσται δυάς, ἀλλὰ καὶ μειωϑή
σονται αἵ μονάδες. εἰ δὲ προστίϑετανι αὐταῖς ἔξωϑεν
δυάς, ἵνα ἐκ τῶν μονάδων γένηται δυάς, τὰ δύο δοκοῦ
εἶναι τέσσαρα ἔσται ὑπόκειται γὰρ μονὰς καὶ ἑτέρα
vág, αἷς προστιϑεμένης ἔξωϑεν δυάδος ὃ τέσσαρα
166 ϑμὸς ἀποτελοῖτο ἄν. ὁ δὲ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλωϊ
ἀριϑμῶν τῶν κατὰ σύνϑεσιν ἀποτελεῖσϑαι λεγομένων. i
οὖν μήτε κατὰ ἀφαίρεσιν μήτε κατὰ πρόσϑεσιν μήτε ἄνεϊ
ἀφαιρέσεως καὶ προσϑέσεως γίγνονται o£ σύνϑετοι λεγό |
voL εἶναι ἀριϑμοὶ ἐκ τῶν ἐπαναβεβηκότων, ᾿ἀσύστατι
ἐστιν ἡ γένεσις τοῦ κατ᾽ ἰδίαν καὶ παρὰ τὰ ἀριϑμητὲ

Ὁ,

88 164—165 c» adv. math. IV 21— 22 (e Platonis Phaedor
96 E sqq. sumpta.) ΕἸ

97 τι add, Bekk. 99 δυάδα Kayser: μονάδα α 80 ὥσπες
Βοκκ.: ὥστεα 10 ἐκ τῶν LEAB: αὐτῶν M. 11 παρὰ Bekk.: περὲ

YTHOTTIISZES9N D. 119

εἶναι λεγομένου ἀριϑμοῦ. ὅτι δὲ οὐδὲ ἀγένητοι τυγχάνου-
σιν ὄντες of κατὰ σύνϑεσιν ἀριϑμοί, δηλοῦσιν αὐτοὶ συν-
τίϑεσθαί τε αὐτοὺς καὶ γίγνεσϑαι φάσκοντες ἐκ τῶν ἐπα-
ναβεβηκότων. οἷον τῆς τε μονάδος καὶ δυάδος τῆς ἀορί-

δὲ μήτε κατ᾽ ἰδίαν ὃ ἀριϑμὸς ϑεωρεῖται μήτε ἐν τοῖς
ἀριϑμητοῖς ἔχει τὴν ὑπόστασιν, οὐδὲ ἔστι τι ὁ ἀριϑμὸς
ὅσον ἐπὶ ταῖς περιεργίαις ταῖς ὑπὸ τῶν δογματικῶν εἶσε-
0 νηνεγμέναις. τοσαῦτα μὲν καὶ περὶ τοῦ φυσικοῦ καλουμένου
τῆς φιλοσοφίας μέρους ἀρκούντως ὡς ἐν ὑποτυπώσει λελέχϑω.

κα΄ περὶ τοῦ ἠϑικοῦ μέρους τῆς φιλοσοφίας.

“είπεται δὲ τὸ ἠϑικόν, ὅπερ δοκεῖ περὶ τὴν διάκρισιν τῶν
τὲ χαλῶν καὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων καταγίγνεσϑαι. ἵνα
᾽ οὖν κεφαλαιωδῶς καὶ περὶ τούτου διαλάβωμεν, περὶ τῆς
ὑπάρξεως τῶν τε ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων ξητή-
" Gouev, τὴν ἔννοιαν ἑκάστου προεκϑέμενοι.
xB περὶ ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων.
| Φασὶν οὖν o£. Στωικοὶ (Stoic. fr. III 75 A) ἀγαϑὸν
εἶναι ὠφέλειαν ἢ οὐχ ἕτερον ὠφελείας, ὠφέλειαν
Ὁ μὲν λέγοντες τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν σπουδαίαν πρᾶ-
la Ev, οὐχ ἕτερον δὲ ὠφελείας τὸν σπουδαῖον ἄνϑρω-
πον καὶ τὸν φίλον. ἡ μὲν γὰρ ἀρετή πὼς ἔχον ἡγεμο-
νικὸν καϑεστηκυῖα καὶ 7 σπουδαία πρᾶξις ἐνέργειά
L. οὖσα κατ᾽ ἀρετὴν ἄντικρύς ἐστιν ὠφέλεια, ὃ δὲ
ὀισπουδαῖος ἄνϑρωπος καὶ ὃ φίλος οὐχ ἕτερος ὧφε-
λείας. μέρος μὲν γὰρ τοῦ σπουδαίου ἐστὶν ὠφέ-
λεῖα, τὸ ἡγεμονικὸν αὐτοῦ ὑπάρχουσα᾽ τὰ δὲ ὅλα
οὔτε τὰ αὐτὰ τοῖς μέρεσιν εἶναι λέγουσιν (οὐ γάρ
δ έστιν ὃ ἄνθρωπος χείρ), οὔτε ἕτερα παρὰ τὰ
ἃ μέρη (οὐκ ἄνευ γὰρ τῶν μερῶν ὑφέστηκεν). διό-
z£0 οὐχ ἕτερα τῶν μερῶν τὰ ὅλα λέγουσιν. ὅϑεν

8 168 c» adv. dogm. V 2.
$8 169—171 “ὦ adv. dogm. V 22—297.

j
Ü
'

j 20 inde à τοσαῦτα denuo incipit T (cf. ad p. 145,1) 91
ἀρκούντως T (sufficienter): ἀρκοῦντα G — 25 (xoVy περὶ T (et
| de 26/27 ξητήσωμεν LEABT (queramus): ζητήσομεν M

| 12*

στου. οὐκοῦν οὐχ ὑφέστηκε κατ᾽ ἰδίαν ὃ ἀριϑμός. εἰ

167

168

169

170

171

172

173

174

180 IITPPONEION

τὸν σπουδαῖον ὅλον ὄντα ὥς πρὸς τὸ ἡγεμονικὸν
ἑαυτοῦ. ὅπερ ἔφασαν ὠφέλειαν, οὐχ ἕτερον ὠφελείας
εἶναι λέγουσιν. ἐντεῦϑεν καὶ τριχῶς τὸ ἀγαϑόν φασι
λέγεσϑαι. καϑ'᾽ ἕνα μὲν γὰρ τρόπον φασὶν sivo
? ^ 1 ? * ow 3 - e ? /
ἀγαϑὸν τὸ ὑφ᾽ ov ἔστιν ὠφελεῖσϑαι, ὃ δὴ Goyuxd-
, ? δ τῶν ’ y. e P 3:4. 1
τατόν ἐστι καὶ ἀρετή, x«9 ἕτερον δὲ xo9 ὃ συμ-
βαίνει ὠφελεῖσϑαι, ὡς ἡ ἀρετὴ καὶ af κατ᾽ ἀρετὴν
πράξεις, κατὰ τρίτον δὲ τρόπον τὸ οἷόν τε ὠφελεῖν,
τοῦτο δὲ καὶ ἀρετὴν εἶναι καὶ (τὴν κατὰ ἀρετὴν᾽
πρᾶξιν καὶ τὸν σπουδαῖον καὶ τὸν φίλον, ϑεούς τε
καὶ σπουδαίους δαίμονας, ὡς τὸ μὲν δεύτερον ση-
μαινόμενον τοῦ ἀγαϑοῦ ἐμπεριληπτικὸν εἶναι τοῦ
πρώτου σημαινομένου, τὸ δὲ τρίτον τοῦ δευτέρου
καὶ τοῦ πρώτου. τινὲς δέ φασιν (ϑίοϊο. fr. III 78
Arn.) ἀγαϑὸν εἶναι τὸ δι’ ἑαυτὸ αἱρετόν, ἄλλοι δὲ!
τὸ συλλαμβάνον πρὸς εὐδαιμονίαν ἢ τὸ συμπλη- 19
ρωτικόν" εὐδαιμονία δέ ἐστιν, ὡς of Στωικοί φασιν, 9
εὔροια βίου. |
Τοιαῦτα μέν τινα εἰς τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀγαθοῦ λέγε- 2
» Y ji , - *r ᾿ ? ὦ M [i ' " ' WW
ται. εἶτε δὲ τὸ ὠφελοῦν εἴτε τὸ δι᾽ ἑαυτὸ αἱρετὸν εἴτε τὸ
συνεργοῦν πρὸς εὐδαιμονίαν ἀγαϑόν τις εἶναι λέγοι. οὐχὶ
τί ἐστι τὸ ἀγαϑὸν παρίστησιν, ἀλλά τι τῶν συμβεβηκότων
αὐτῷ λέγει. ὅπερ ἐστὶ μάταιον. ἤτοι γὰρ μόνῳ τῷ ἀγα-
ϑῷ συ βέβηκε τὰ προειρημένα “ἢ καὶ ἑτέροις. ἀλλ᾽ εἰ uiv.
INA Ἢ "i PA xt e ^ 1 e » A " z
καὶ ἑτέροις, οὔκ ἐστι χαραχτηριστικὰ τοῦ ἀγαϑοῦ κοινο-
ποιούμενα᾽ εἰ δὲ μόνῳ τῷ ἀγαθῷ, οὐκ ἐνδέχεται ἡμᾶς.
ἀπὸ τούτων νοεῖν τὸ ἀγαϑόν᾽ ὡς γὰρ ὃ ἀνεννόητος ἵππου
4 ; , , 3 x ἢ , , -
οὔτε τὸ χρεμετίξειν ví ἐστιν οἶδεν, οὔτε διὰ τούτου δύνα-
ται εἰς ἔννοιαν ἐλϑεῖν ἵππου. εἰ μὴ πρότερον ἵππῳ χρε-
μετίζοντι ἐντύχοι, οὕτω (xal» ὃ διὰ τὸ μὴ εἰδέναι τὸ ἀγαϑὸν 7

8 172 “ὦ adv. dogm. V 80.
88 173—174 e» adv. dogm. V 356—839.

10 reputari T 145 τὴν add. Kayser 1 πρᾶξιν EAB:
πρᾶξις ML 19" συλλαμβάνον G: collectóivum T: συλλαμβανό- —
μενον Bekk. dub. coll. p. 551,25: συμβαλλόμενον Kayser coll. —
p. 97, 13. 168, 1: fort. συνεργοῦν coll. v. 24. 22 τινες — λέγουσι 7.
T (quidam— dicunt) 24 quod cooperatur T | 28/299 habentia —
communitatem cwm alis T 88 οὕτω καὶ T (ita et): οὕτως G —

TIIOTTIIQ9XEQSN I. 181

2 ζητῶν τί ἐστιν ἀγαϑόν, οὐ δύναται γινώσκειν τὸ ἰδίως
αὐτῷ καὶ μόνῳ ὑπάρχον, ἵνα δι᾿ αὐτοῦ τὸ ἀγαϑὸν αὐτὸ
νοῆσαι δυνηϑῇ. πρότερον γὰρ δεῖ μαϑεῖν τὴν αὐτοῦ τοῦ
, X , i 3 , - D 9 ^ M e
&ye900 φύσιν, si9' οὕτω συνεῖναι ὅτι ὠφελεῖ καὶ ὅτι
: ? δοὺς ἴω / ? & δὰ 3 , , e P
δι αὑτὸ αἵρετόν ἐστι καὶ ὅτι εὐδαιμονίας ποιητικόν. ὅτι δὲ
τὰ προειρημένα συμβεβηκότα οὔκ ἐστιν ἱκανὰ μηνῦσαι τὴν
ἐπίνοιαν καὶ τὴν φύσιν τοῦ ἀγαϑοῦ, δηλοῦσιν ἔργῳ οἱ δογ-
μᾶτικοί. ὡς μὲν γὰρ ὠφελεῖ τὸ ἀγαϑὸν καὶ OL αἱρετὸν ἔστι»
παρὸ xol ἀγαϑὸν εἴρηται τὸ ofovel ἀγαστόν (Plat.
0 Cratyl. 412 C), καὶ ὅτι εὐδαιμονίας ἐστὶ ποιητικόν, πάντες
ἴσως συγχωροῦσιν᾽ ἐρωτώμενοι δέ, ví ἐστιν o ταῦτα συμβέβη-
κεν, εἰς ἄσπειστον ἐμπίπτουσι πόλεμον, oí μὲν ἀρετὴν
λέγοντες, οἵ δὲ ἡδονήν, oí δὲ GAvmíav, of δὲ ἄλλο τι.
καίτοι εἰ ἐκ τῶν προειρημένων ὅρων ἐδείκνυτο τέ ἐστι τὸ
2 ji arch 9 μὴ , , € 2 , -— [4
5 ἀγαϑὸν αὐτό, οὐκ ἂν ἐστασίαζον ὡς ἀγνοουμένης τῆς τού-
του φύσεως.

Οὕτω μὲν οὖν διαφέρονται περὶ τῆς ἐννοίας τοῦ ἀγα-
ϑοῦ οἵ δοκιμώτατοι δοκοῦντες εἶναι τῶν δογματικῶν᾽ ὁμοίως
δὲ διηνέχϑησαν καὶ περὶ τοῦ κακοῦ, λέγοντες (Stoic. fr.

o III 77 Arn.) κακὸν εἶναι βλάβην ἢ οὐχ ἕτερον βλά-

[u 3 j "dois Ὁ 1 , δ Y M

δβης, of δὲ τὸ δι ἑαυτὸ gevuxvóv, oi δὲ τὸ κακοδαι-
μονίας ποιητικόν. δι᾽ ὧν οὐχὶ τὴν οὐσίαν τοῦ κακοῦ,
ἀλλά τινα τῶν συμβεβηκότων ἴσως αὐτῷ φάσκοντες εἰς τὴν
προειρημένην ἐμπίπτουσιν ἀπορίαν.

| Τὸ δὲ ἀδιάφορόν φασι (Stoic. fr. III 122 Arn.) λέγε -

56090. μὲν τριχῶς, καϑ'᾽ ἕνα μὲν τρόπον πρὸς ὃ μήτε
αδρμὴ μήτε ἀφορμὴ γίνεται, οἷόν ἐστι τὸ ἀρτίους
εἶναι τοὺς ἀστέρας ἢ τὰς ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τρί-
| oque x«0' ἕτερον δὲ πρὸς ὃ ὁρμὴ uiv ἢ ἀφορμὴ
γένεται, οὐ μᾶλλον δὲ πρὸς τόδε ἢ τόδε, οἷον
ἐπὶ δυεῖν τετραδράχμων ἀπαραλλάκτων, ὅταν

| 8 175 e» adv. dogm. V 42—44 (ex Aenesidemo)
8 176 c» adv. dogm. V 40.
$ 177 c» adv. dogm. V 59—61.

9 ἀγαστὸν Fabr. coll. p. 558, 4 (idem Plato): ἀγωγὸν GT
(agogon) 12 ἄσπειστον Fabr.: ἄπιστον GT (incredibile) 15/16
«αὐτοῦ» τούτου T (ipsius eius) 19 (oi uiv» λέγ. Pappenbeim

175

176

177

182 ΠΥΡΡΩΝΈΙΩΝ

δέῃ τὸ ἕτερον αὐτῶν αἱρεῖσθαι" ὁρμὴ μὲν γὰρ
γίνεται πρὸς τὸ αἱρεῖσϑαι τὸ ἕτερον αὐτῶν. οὐ
» ᾿ 1 / Ἃ , :
μᾶλλον δὲ πρὸς τόδε v vóÓt&' κατὰ τρίτον δὲ τρό-
πον φασὶν ἀδιάφορον S pis τὸ μήτε πρὸς εὖδαι-
μονίαν μήτε πρὸς κακοδαιμονίαν συμβαλλόμενον, τέ
ὡς ὑγίειαν πλοῦτον" ᾧ γὰρ ἔστιν δτὲ μὲν εὖ, ὁτὲ δὲ
κακῶς χφήσασϑαι, τοῦτο ἀδιάφορον εἶναί φασιν,
περὶ οὗ μάλιστα ἐν τοῖς ἠϑικοῖς διαλαμβάνειν λέ-
178 γουσιν. τίνα μέντοι καὶ περὶ ταύτης τῆς ἐννοίας δεῖ φρονεῖν. t
δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων ἡμῖν περί τε ἀγαϑῶν καὶ κακῶν.
Οὕτω μὲν οὖν σαφές ἔστιν, ὅτι οὐκ ἐπέστησαν ἡμᾶς
τῇ ἐννοίᾳ τῶν προειρημένων ἑκάστου" οὐδὲν δὲ ἀπεικὸς
πεπόνϑασιν ἐν ἀνυποστάτοις τάχα πράγμασι, “σφαλλόμενοι.
ὅτι γὰρ οὐδὲν τῇ φύσει ἐστὶν ἀγαϑὸν ἢ κακὸν ἢ ἀδιάφο- 1
ρον, ἐντεῦϑέν τινὲς ἐπιλογίζονται.

wy εἰ ἔστι τι φύσει ἀγαϑὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον.

119 Τὸ πῦρ φύσει ἀλεαῖνον πᾶσι φαίνεται ἀλεαντικόν, καὶ ἡ

χιὼν φύσει ψύχουσα πᾶσι φαίνεται ψυκχτική, καὶ πάντα τὰ

φύσει κινοῦντα ὁμοίως πάντας κινεῖ τοὺς κατὰ φύ- |

σιν, ὡς φασίν, ἔχοντας. οὐδὲν δὲ τῶν λεγομένων ἀγαϑῶν 18
πάντας κινεῖ ὡς ἀγαϑόν, ὡς ὑπομνήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι φύσει
ἀγαϑόν. ὅτι δὲ οὐδὲν τῶν λεγομένων ἀγαϑῶν πάντας
180 ὁμοίως κινεῖ, δῆλον, φασίν. ἵνα γὰρ τοὺς ἰδιώτας παρῶ-
μεν, ὧν of μὲν εὐεξίαν σώματος ἀγαϑὸν εἶναι νομίζουσιν,

of δὲ τὸ λαγνεύειν, οἵ δὲ τὸ ἀδηφαγεῖν, of δὲ οἰνοφλυγίαν, 20

of δὲ τὸ χρῆσϑαι κύβοις, of δὲ πλεονεξίαν, of δὲ καὶ χείρω 30
τινὰ τούτων, αὐτῶν τῶν φιλοσόφων τινὲς μὲν τρία
évq φασὶν εἶναι ἀγαϑῶν, ὡς οἵ Πεφιπατητικοί
(Div. Aristot. 1[5]* τούτων γὰρ τὰ μὲν εἶναι περὶ
ψυχὴν ὡς τὰς ἀρετάς, τὰ δὲ περὶ σῶμα ὡς ὑγίειαν

181 καὶ τὰ ἐοικότα, τὰ δὲ ἐκτὸς ὡς φέλους. πλοῦτον. 25

8 179 c» adv. dogm. V 69—71.
88 180—181 c» adv. dogm. V 44—47. 18.

1 συλλαμβανόμενον ὃ cf. p. 558,21 6 καὶ post δῆλον
add. EAB: fort. ior,» T (mamifestum est) 90 ἀδδηφαγεῖν G

ΥὙἹΕΟΤΥΠΩΣΈΩΝ T. 183

παραπλήσια. οἱ δὲ ἀπὸ τῆς Στοᾶς τφιγένειαν
μὲν xol αὐτοί φασιν (III 96 Arn.) εἶναι ἀγαϑῶν᾽
τούτων γὰρ τὰ μὲν εἶναι περὶ ψυχὴν ὡς τὰς
M] M , 1 e A -
ἀρετάς, τὰ δὲ ἐκτὸς ὡς τὸν σπουδαῖον καὶ «τὸν»
φ pílov, τὰ δὲ οὔτε περὶ ψυχὴν οὔτε ἐκτός, οἷον
)y σπουδαῖον ὡς πρὸς ἑαυτόν᾽ τὰ μέντοι περὶ
ὥμα [ἢ ἐκτός], ἅ φασιν of ἐκ τοῦ Περιπάτου
* N , , / E j ᾿ ς
χϑὰ εἶναι, οὔ φασιν ἀγαϑά. ἔνιοι δὲ τὴν ὴἧδο-
γὴν ἠσπάσαντο ὡς ἀγαϑόν, τινὲς δὲ κακὸν αὐτὴν
ἔντικρυς εἶναί φασιν, ὥστε καί τινα τῶν ἐκ φιλο-
οφίας ἀναφϑέγξασϑαι ἱμανείην μᾶλλον ἢ ἡσϑείην.
ἶ τοίνυν τὰ μὲν φύσει κινοῦντα πάντας ὁμοίως κινεῖ, ἐπὶ
᾿ δὲ τοῖς λεγομένοις ἀγαϑοῖς οὐ πάντες ὁμοίως κινούμεϑα,
οὐδέν ἐστε φύσει ἀγαϑόν. καὶ γὰρ οὔτε πάσαις ταῖς
Ξ , / , 2 , 1 M ’
ϑοεκπξιμέναις στάσεσι πιστεύειν ἐνδέχεται διὰ τὴν μάχην
€ τινί. ὃ γὰρ λέγων, ὅτι τῇδε μὲν πιστευτέον τῇ στάσει,
δε δὲ οὐδαμῶς, ἐναντιουμένους τοὺς παρὰ τῶν ἀντιδο-
ούντων λόγους αὐτῷ ἔχων, μέρος γίνεται «(τῆς διαφωνίας.
xL τοῦ κρινοῦντος αὐτὸς δεήσεται διὰ τοῦτο μετὰ τῶν ἄλλων,
)λλ᾽ οὐχ ἑτέρους κρινεῖ. μήτε οὖν πριτηρίου ὄντος ὃμο-
loyovuévov μήτε ἀποδείξεως διὰ τὴν ἀνεπίκριτον καὶ
περὶ τούτων διαφωνίαν, εἰς τὴν ἐποχὴν καταντήσει; καὶ διὰ
τοῦτο οὐχ ἕξει διαβεβαιοῦσϑαι, τί ἐστι τὸ φύσει ἀγαϑόν.
0 Ἔτι χἀκεῖνο λέγουσί τινες, ὅτε ἀγαϑόν ἐστιν ἤτοι
T αἱρεῖσϑαι αὐτὸ ἢ ἐκεῖνο ὃ αἱρούμεϑα. τὸ μὲν οὖν
χίρεῖσϑαι οὐκ ἔστιν ἀγαϑὸν κατὰ τὸν ἴδιον λόγον᾽ οὐ γὰρ
ὴ 2 ^ ps , ex n , er M ,
v ἐσπεύδομεν τυχεῖν ἐκείνου ὃ αἱρούμεϑα, ἵνα μὴ ἐκπέσω-
E ^4 $4 n eT - δ. Ὁ j 3 M or
4v τοῦ ἔτι αὐτὸ αἱἵρεῖσϑαι, oiov εἰ ἀγαϑὸν Tv τὸ ἅντι-
ποιεῖσϑαι ποτοῦ, οὐκ ἂν ἐσπεύδομεν ποτοῦ τυχεῖν᾽ ἀπο-
αὔσαντες γὰρ τούτου τῆς ἀντιποιήσεως αὐτοῦ ἀπαλλαττό-
ttc. καὶ ἐπὶ τοῦ πεινῆν ὁμοίως καὶ ἐπὶ τοῦ ἐρᾶν καὶ
ὧν ἄλλων. οὐκ ἄρα τὸ αἱρεῖσϑαι δι’ αὑτὸ αἵρετόν ἐστιν,
d μή ye καὶ ὀχληρόν᾽ καὶ yàg ὃ πεινῶν σπεύδει μετα-

$8 183—184 c» adv. dogm. V 79—84.

-.. 88 τὸν addidi 980 7, ἢ ἐχτὸς vel ἢ del. Apelt ὃ ἐπεὶ L
5 τῆδε LEAB: τῇ M 99 τῆς add. Bekk. 24 siys μὴ α

182

183

184

185

186

187 0

184 IIYPPOGNEION

σχεῖν τροφῆς, ὅπως ἀπαλλαγῇ τῆς ἐκ τοῦ πεινῆν ips j-l
σεως. καὶ ὁ ἐρῶν ὁμοίως καὶ ὃ διψῶν. ἀλλ᾽ οὐδὲ τὸ αἶρε -|
τόν ἐστι τὸ ἀγαϑόν. τοῦτο γὰρ ἤτοι ἔξωϑέν ἐστιν ἡμῶν
ἢ περὶ ἡμᾶς. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἔξωϑεν ἡμῶν, ἤτοι ποιεῖ περὶ
ἡμᾶς ἀστείαν κίνησιν καὶ ἀποδεχτὸν κατάστημα καὶ yos
στὸν πάϑος, ἢ οὐδαμῶς ἡμᾶς διατίϑησιν. καὶ εἰ μὲν οὔκ
ἐστιν ἡμῖν ἀγαστόν, οὔτε ἀγαϑὸν ἔσται οὔτε ἐπάξεται ju c
πρὸς τὸ αἱρεῖσϑαι, αὐτὸ οὔτε ὅλως αἱρετὸν ἔσται. εἰ oi
γίνεταί τε περὶ ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ἐχτὸς προσηνὲς κατά-
eque καὶ ἀσμενιστὸν πάϑος, οὐχὶ δι᾿ ξαυτὸ αἱρετὸν "
ἔσται τὸ ἐκτός, ἀλλὰ διὰ τὴν περὶ ἡμᾶς ἐπ᾽ αὐτῷ γινομέ-,
vqv διάϑεσιν᾽ ὥστε οὐ δύναται τὸ δι᾿ αὑτὸ αἱρετὸν ἐκτὸς
εἶναι. ἀλλ᾽ οὐδὲ περὶ ἡμᾶς. ἤτοι γὰρ περὶ σῶμα εἶναι,
λέγεται μόνον ἢ περὶ ψυχὴν μόνην ἢ περὶ ἀμφότερα.
ἀλλ᾽ εἰ μὲν περὶ σῶμα μόνον, ἐκφεύξεται, τὴν γνῶσιν ἡμῶν"
ψυχῆς γὰρ αἵ γνώσεις εἶναι, λέγονται; τὸ δὲ σῶμα ἄλογον.
εἶναί φασιν ὅσον ἐφ᾽ ἑαυτῷ. εἰ δὲ καὶ μέχρι τῆς ψυχῆ
διατείνειν λέγοιτο, τῇ τῆς ψυχῆς ἀντιλήψει καὶ τῷ ταύτης.
ἀγαστῷ πάϑει δοκοίη ἂν αἱρετὸν εἶναι᾽ τὸ γὰρ κρινόμε-.
νον ὡς αἱρετὸν τῇ διανοίᾳ κρίνεται κατὰ αὐτοὺς καὶ οὐκ.
ἀλόγῳ σώματι. λείπεται λέγειν, ὃ ὅτι περὶ ψυχὴν μόνην τὸ ἀγα-
ϑόν ἐστιν. καὶ τοῦτο δὲ ἐξ ὦ ὧν οἵ ; δογματικοὶ λέγουσιν ἀδύνατόν.
ἐστιν. ἡ γὰρ ψυχὴ τάχα μὲν καὶ ἀνύπαρχτός ἐστιν εἰ δὲ
καὶ ὑπάρχει, ὅσον ἐφ᾽ οἷς λέγουσιν οὐ καταλαμβάνεται, κα-
ϑὼς ἐπελογισάμην ἐν τῷ περὶ κριτηρίου λόγῳ (II 81--
33). πῶς δ᾽ àv ϑαρροίη τις ἐν ἐκείνῳ τι γίνεσθαι λέγειν,

ὃ μὴ καταλαμβάνει; ἵνα δὲ καὶ ταῦτα παραλείπωμεν, πῶς
ἄρα καὶ λέγουσιν ἐν τῇ ψυχῇ τὸ ἀγαϑὸν γίνεσϑαι; εἰ γοῦν

ὁ Ἐπίκουρος ἐν ἡδονῇ τίϑεται τὸ τέλος καί u^
xe ψυχήν. ἐπεὶ καὶ πάντα. ἐξ ἀτόμων συνεστάναι,

88 185—186 c» adv. dogm. V 87—89.

29 fort. {τῆς σαρκὸς) κίνησιν coll p. 48, 32. 1 γίνεται,
T (fit): ἐγγίνεται α ὃ αὐτῷ MAB: αὐτὸ LET (ad ipsum) ὁ ἢ.
σπερὶ ἀμφότερα del. Kayser coll. p. 166, 7/8. 9 ἑαυτῷ T (im.
$6): ἑαυτὸ α 19 παραλείπωμεν ML: παραλίπομεν EAB $

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ Γ΄ 185

πῶς ἐν ἀτόμων σωρῷ δυνατὸν ἡδονὴν γίγνεσϑαι καὶ συγ-
κατάϑεσιν ἢ κρίσιν τοῦ τόδε μὲν αἱρετὸν εἶναι καὶ ἀγαϑόν,
35 τόδε δὲ φευκτὸν καὶ κακόν, ἀμήχανον εἰπεῖν.

x0 τί ἐστιν ἡ λεγομένη τέχνη περὶ βίον.
5a — Πάλιν οἱ Στωικοὶ (Stoic. fr. II 96 Am.) περὶ ψυχὴν
ἀγαϑά φασιν εἶναι τέχνας τινάς, τὰς ἀρετάς" τέ-
χνην δὲ εἶναί φασι (Stoic. fr. I 78 Am.) σύστημα ἐκ
καταλήψεων συγγεγυμνασμένων, τὰς δὲ καταλή-
Verc γίγνεσϑαι περὶ τὸ ἡγεμονικόν. πῶς οὖν ἐν τῷ
ϑα ἡγεμονικῷ, πνεύματι κατ᾿ αὐτοὺς ὑπάρχοντι,
80 ἐναπόϑεσις γίνεται καταλήψεων καὶ ἀϑροισμὸς τοσούτων
ὡς γενέσϑαν τέχνην, οὐχ οἷόν τε ἐννοῆσαι, τῆς ἐπιγι-
νομένης τυπώσεως ἀεὶ τὴν πρὸ αὐτῆς ἀπαλειφούσης,
ἐπεὶ χυτόν τέ ἐστι τὸ πνεῦμα καὶ ἐξ ὅλου κινεῖσϑαν λέγε-
66 ται καϑ᾽ ἑκάστην τύπωσιν. τὸ γὰρ τὴν Πλάτωνος ἀνει-
δωλοποίησιν λέγειν ἐπιδεκτικὴν εἶναι δύνασϑαι τοῦ ἀγαϑοῦ,
φημὶ δὲ τὴν κρᾶσιν τῆς ἀμερίστου καὶ μεριστῆς
οὐσίας καὶ τῆς ϑατέρου φύσεως καὶ ταὐτοῦ, ἢ τοὺς
ἀριϑμούς, τέλεον ληρῶδές ἐστιν. ὅϑεν οὐδὲ περὶ ψυχὴν εἶναι
δύναται τὸ ἀγαϑόν. εἰ δὲ μήτε τὸ αἵἱρεῖσϑαι αὐτὸ ἀγαϑόν
ἐστι, μήτε ἐκτὸς ὑπόκειται τὸ δι᾽ αὑτὸ αἱρετόν, μήτε περὶ
σῶμά ἐστι μήτε περὶ ψυχήν, ὡς ἐπελογισάμην, οὐδ᾽ ὅλως
|. ἔστι τι φύσει ἀγαϑόν.
10 . “Πιὰ δὲ τὰ προειρημένα οὐδὲ κακόν τι ἔστι φύσει.
᾿ τὰ γὰρ ἑτέροις δοκοῦντα εἶναι κακά, ταῦτα ἕτεροι διώκου-
σιν ὡς ἀγαϑά, οἷον ἀσέλγειαν ἀδικίαν φιλαργυρίαν ἀκρα-
σίαν, τὰ ἐοικότας, ὅϑεν εἰ τὰ μὲν φύσει πάντας ὁμοίως
πέφυκε κινεῖν, τὰ δὲ λεγόμενα εἶναι κακὰ οὐ πάντας ὁμοίως
κινεῖ, οὐδέν ἐστι φύσει κακόν.
Ὁμοίως δὲ οὐδ᾽ ἀδιάφορόν ἐστί τι φύσει διὰ τὴν περὶ

σι

mm
σι

28 ἡδονὴ L 26 τινάς, τὰς ἀρετάς G: αἱρετάς T (artes
eligibiles) 1 /2 ἀνειδωλοποίησιν G: ymaginum deas simula-
tionem T 2 ἐπιδεκτικὴν LT (susceptibilem): ἐπιδεικτικὴν
MEAB 47om.L 8 μηδὲ Bekk. dubit. 16 οὐδ᾽ ἀδιάφορόν
T (nee indifferens): οὐ διάφορόν G | vv E in ras., T (aliquid):
τῆ ML: om. AB || zso? om. T

188

189

191

192

198

186 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ
1
τῶν ἀδιαφόρων διαφωνίαν. οἷον γοῦν οἵ μὲν Στωικοὶ
(Stoie. fr. III 122 Arn.) τῶν ἀδιαφόρων φασὶ τὰ μὲν
προηγμένα εἶναι, τὰ δὲ ἀποπροηγμένα, τὰ δὲ οὔτε
προηγμένα οὔτε ἀποπροηγμένα, προηγμένα μὲν τὰ 19
ἱκανὴν ἀξίαν ἔχοντα ὡς ὑγίειαν πλοῦτον, ἀπο- 30
προηγμένα δὲ τὰ μὴ ἱκανὴν ἔχοντα ἀξίαν ὡς πενίαν
νόσον, μήτε δὲ προηγμένα μήτε ἀποπροηγμένα ὡς
τὸ ἐκτεῖναι ἢ συγκάμψαι τὸν δάκτυλον. τινὲς δὲ
οὐδὲν τῶν ἀδιαφόρων φύσει προηγμένον ἢ ἀπο-
προηγμένον εἶναι λέγουσιν᾽ ἕκαστον γὰρ τῶν ἀδια- 34:
φόρων παρὰ τὰς διαφόρους περιστάσεις ὁτὲ μὲν 35
προηγμένον φαίνεσθαι, ὁτὲ δὲ ἀποπροηγμένον. εἰ
γοῦν, φασίν, οἵ μὲν πλούσιοι ἐπιβουλεύοιντο ὑπὸ
τυράννου of δὲ πένητες εἰρηνεύοιντο, πᾶς ἂν
ἕλοιτο εἶναι πένης μᾶλλον ἢ πλούσιος, ὡς ἀπο-
προηγμένον γίνεσϑαι τὸν πλοῦτον. ὥστε ἐπεὶ ἕκαστον 80
τῶν λεγομένων ἀδιαφόρων of μὲν ἀγαϑὸν εἶναί φασιν, of δὲ
κακόν͵ ἅπαντες δ᾽ ἂν ὁμοίως ἀδιάφορον αὐτὸ ἐνόμιζον εἶναι,
εἴγε ἀδιάφορον ἦν φύσει, οὐδέν ἐστι φύσει ἀδιάφορον.
Οὕτως καὶ εἴ τις φύσει αἱρετὴν εἶναι λέγοι τὴν Gy- r
δρείαν διὰ τὸ τοὺς λέοντας φυσικῶς τολμᾶν καὶ ἀνδοί-
ζεσϑαι. δοκεῖν καὶ ταύρους. εἶ τύχοι, καὶ ἀνθρώπους τινὰς
καὶ ἀλεκτρυόνας, λέγομεν, ὅτι ὅσον ἐπὶ τούτῳ καὶ ἡ δειλία
τῶν φύσει αἵρετῶν ἐστιν, ἐπεὶ ἔλαφοι καὶ λαγ καὶ ἄλλα
πλείονα ἕῷα φυσικῶς ἐπὶ αὐτὴν δρμᾷ. καὶ of πλεῖστοι: δὲ
τῶν ἀνϑρώπων δειλοὶ ϑεωροῦνται᾽ σπανίως μὲν γάρ τις
ὑπὲρ πατρίδος ἑαυτὸν ἐπέδωκεν εἰς ϑάνατον βλακευσάμενος
ἢ ἄλλως ϑερμόν τι τυφωϑεὶς ἔδοξέ τις διαπράττεσθαι, ὃ
δὲ πλεῖστος ὅμιλος τῶν ἀνθρώπων πάντα τὰ τοιαῦτα ἔἐκ- 10.

88 191—192 οὖ adv. dogm. V 62— 66.
$ 193 ὦ adv. dogm. V 99.

88 ἐστι om. AB ὦ καὶ T (quod leomes naturaliter auda-
ces sunt ei videntur fortiter agere): ἐπὶ τὸ G, unde Gen. ὁρμᾶν
pro τολμᾶν coniecerunt 8 δοκεῖν MEAB: δοκεῖ L ὅ λαγὼ
scr.: λαγὼς MLE pr.: Àetyayol AB et E in ras, unde edd. 8
βλακ. post 10 τῶν ἀνϑιρώπων transponi iubet Apelt: lasciviens
quidem vel T 9 τυφωϑεὶς MEABT (elatus): τυφλωϑεὶς L

k TIOTTIIQXESN TL. 181
'χλίνει. ὅϑεν καὶ of ᾿Ἐπικούρειοι (Epicurea p. 274, 194
|95 Us) δεικνύναι νομέξουσι φύσει αἱρετὴν εἶναι
τὴν ἡδονήν᾽ τὰ γὰρ ζῷά φασιν ἅμα τῷ γενέσϑαι,
ἀδιάστροφα ὄντα. δρμᾶν μὲν ἐπὶ τὴν ἡδονήν, éx-
'πκλίνειν δὲ ἀλγηδόνας. καὶ πρὸς τούτους δὲ ἔστι λέγειν, 195
ὅ t τὸ ποιητικὸν κακοῦ οὐκ ἂν εἴη φύσει ἀγαϑόν᾽ ἡ δέ γε
ἡδονὴ κακῶν ἐστι ποιητική πάσῃ γὰρ ἡδονῇ παραπέπηγεν
λγηδών, 4j ἐστι xov αὐτοὺς (Epicurea p. 276, 23 Us.)
ρύσει κακόν. olov γοῦν ἥδεται ὁ μέϑυσος ἐμφορούμενος
ἴνου καὶ ὃ γαστρίμαργος τροφῆς. καὶ ὁ λάγνος ἀφροδισίοις
μέτρως χρώμενος" ἀλλὰ ταῦτα καὶ πενίας καὶ νόσων
ἐστὶ ποιητικά, ἅπερ ἀλγεινά ἐστι καὶ κακά, ὡς φασίν. οὐκ
ἄρα φύσει ἀγαϑόν ἐστιν ἡ ἡδονή. παραπλησίως δὲ καὶ 196
"a 1 E msi M cA 2 , ς ' '
“τὸ ποιητικὸν ἀγαϑοῦ οὔκ ἐστι φύσει κακόν, ἡδονὰς δὲ
ἀποτελοῦσιν ἀλγηδόνες" καὶ γὰρ ἐπιστήμας ἀναλαμβάνο-
μὲν πονοῦντες, καὶ πλούτου καὶ ἐρωμένης οὕτως ἐγκρατὴς
γίνεταί vig, καὶ ὑγίειαν περιποιοῦσιν αἵ ἀλγηδόνες. οὐκ
ἄρα ὃ πόνος φύσει κακόν. καὶ γὰρ εἰ φύσει ἀγαϑὸν μὲν
ἦν ἡ ἡδονὴ, φαῦλον δὲ ὁ πόνος, πάντες ἂν ὁμοίως δὲ-
ἔχειντο περὶ αὐτῶν, ὡς ἐλέγομεν᾽ δρῶμεν δὲ πολλοὺς τῶν
φιλοσόφων τὸν μὲν πόνον καὶ τὴν καρτερίαν αἱρουμένους,
“τῆς ἡδονῆς δὲ καταφρονοῦντας. ὁμοίως δ᾽ ἂν περιτρέ- 197
ἔσοιντο καὶ οἵ τὸν ἐνάρετον βίον φύσει ἀγαϑὸν εἶναι λέ-
Dyovreg, ἐκ τοῦ τινὰς τῶν σοφῶν τὸν us9' ἡδονῆς αἱρεῖσϑαι
UBíov, ὡς ἐκ τῆς παρ᾽ αὐτοῖς ἐκείνοις διαφωνίας τὸ φύσει
τι τοῖον ἢ τοῖον εἶναι διατρέπεσϑαι.
ἰ Οὐκ ἄτοπον δ᾽ ἂν ἴσως εἴη πρὸς τούτοις καὶ εἰδικώ- 198
τερον ἐπιστῆσαι διὰ βραχέων ταῖς ὑπολήψεσι ταῖς περὶ
αἰσχρῶν καὶ οὐκ αἰσχρῶν, ἀϑέσμων τε καὶ οὐ τοιούτων καὶ
Lvóuov καὶ ἐϑῶν καὶ τῆς εἰς ϑεοὺς εὐσεβείας καὶ τῆς περὶ
᾿ τοὺς κατοιχομένους ὁσιότητος καὶ τῶν ἐοικότων καὶ γὰρ .
᾿ οὕτω περὶ τῶν πρακτέων ἢ μὴ πολλὴν εὑρήσομεν ἀνωμα-
$8 194—196 c» adv. dogm. V 96— 98.
D . 14* ἔνεστι T (inest) — 90 ἀμέτρως Nauck: ἀμέτροις GT
(immoderatis) 993 ἀγαϑοῦ MLT (boni): ἀγαϑὸν EAB: ἀγαϑῶν
᾿ 664, 238 ἡ AB: om. MLE 8 ἐθῶν GT (consuetudinibus): ϑεῶν
| Kayser 9 κατηχουμένους L

[
Mer

188 IIYPPOSNEISN

199 λίαν. οἷον γοῦν παρ᾽ ἡμῖν μὲν αἰσχρόν, μᾶλλον δὲ καὶ
παράνομον νενόμισται τὸ τῆς ἀρρενομιξίας, παρὰ Γερμανοῖς,
jov ἢ ? , , $2339. t wf - , 3
δέ, ὡς φασίν, οὐκ αἰσχρόν, ἀλλ ὡς ἕν τι τῶν συνήϑων.
λέγεται δὲ καὶ παρὰ Θηβαίοις τὸ παλαιὸν οὐκ αἰσχρὸν τοῦτο,
εἶναι δόξαι, καὶ τὸν Μηριόνην τὸν Κρῆτα οὕτω κεκλῆσϑαΐ,
φασι Ór ἔμφασιν τοῦ Κρητῶν ἔϑους, καὶ τὴν ᾿Δχιλλέως,
πρὸς Πάτροκλον διάπυρον φιλίαν εἰς τοῦτο ἀνάγουσί τινες.
200 καὶ ví ϑαυμαστόν, ὅπου γε καὶ οὗ ἀπὸ τῆς κυνικῆς φιλο-᾿
σοφίας καὶ of περὶ τὸν Κιτιία Ζήνωνα καὶ Κλεάνϑην
καὶ Χρύσιππον (fr. Stoic. I, 256 Arn) ἀδιάφορον.
τοῦτο εἶναί φασιν; καὶ τὸ δημοσίας γυναικὶ μίγνυσθαι,
καίτοι παρ᾽ ἡμῖν αἰσχρὸν εἶναι δοκοῦν, παρά τισι τῶν Ἶν-
δῶν οὐκ αἰσχρὸν εἶναι νομίζεται" μίγνυνται γοῦν ἀδια-
φόρως δημοσίᾳ, καϑάπερ καὶ περὶ τοῦ φιλοσόφου Κράτητος,
201 ἀκηχόαμεν. ἀλλὰ καὶ τὸ τὰς γυναῖκας ἕταιρεῖν παρ᾽ ἡμῖν
μὲν αἰσχρόν ἐστι καὶ ἐπονείδιστον, παρὰ δὲ πολλοῖς τῶν
«Αἰγυπτίων εὐκλεές" φασὶ γοῦν, ὅτι ef πλείστοις συνιοῦσαι,
καὶ κόσμον ἔχουσι περισφύριον, σύνθημα τοῦ παρ᾽ αὐταῖς,
σεμνολογήματος. παρ᾽ ἐνίοις δὲ αὐτῶν αἱ κόραι πρὸ τῶν
γάμων τὴν προῖκα ἐξ ἕταιρήσεως συνάγουσαι γαμοῦνται.,
καὶ τοὺς Στωικοὺς (Stoie. fr. IIT, 755 Arn.) δὲ δρῶμεν.
οὐκ ἄτοπον εἶναι λέγοντας τὸ ἑταίρᾳ συνοικεῖν ἢ
202 τὸ ἐξ ἑταίρας ἐργασίας διαξῆν. ἀλλὰ καὶ τὸ ἐστίχϑαι,
παρ᾿ ἡμῖν μὲν αἰσχρὸν καὶ ἄτιμον εἶναι δοκεῖ, πολλοὶ δὲ,
203 Αἰγυπτίων καὶ Σαρματῶν στίζουσι τὰ γεννώμενα. τό τε
ἐλλόβια ἔχειν τοὺς ἄρρενας παρ᾽ ἡμῖν μὲν αἰσχρόν ἐστι,
παρ᾿ ἐνίοις δὲ τῶν βαρβάρων. ὥσπερ καὶ Σύροις, εὐγενείας,
ἐστὶ σύνϑημα. τινὲς δὲ ἐπιτείνοντες τὸ σύνϑημα τῆς
εὐγενείας, καὶ τὰς ῥῖνας τῶν παίδων τιτρώσκοντες κρίκους,
ἀπὶ αὐτῶν ἀργυρέους ἢ χρυσοῦς ἀπαρτῶσιν, ὃ παρ᾽ ἡμῖν.
204 οὐκ Qv ποιήσειέ τις. ὥσπερ οὐδὲ ἀνθοβαφῆ καὶ ποδήρη.
τις ἄρρην ἐνταῦϑα «ἂν» ἀμφιέσαιτο ἐσθῆτα, καίτοι παρὰ
Πέρσαις εὐπρεπεστάτου τοῦ παρ᾿ ἡμῖν αἰσχροῦ τούτου͵

12 Γερμανοῖς GT (apud germanos): Καρμανοῖς Fabrictal]
cf. p. 35, 8 19 Κιτιέα Bekk.: Κιττιέα G: citiensem T 28 γοῦν.
ML: oóbv EAB 28 καὶ om. T 7 ἀπ᾽ Gen.: om. G: 2n eis.
dependent 'T 9 ἂν add. Bekk. 10 τοῦ vel τούτου secl. Pasqua

THOTTIIQZEQSN I. 189

r δοχοῦντος εἶναι. καὶ παρὰ Διονυσίῳ δὲ τῷ τῆς Σικελίας
᾿τυράννῳ τοιαύτης ἐσθῆτος Πλάτωνι καὶ ᾿Δφιστίππῳ τοῖς
᾿φιλοσύφοις προσενεχϑείσης ὃ μὲν Πλάτων ἀπεπέμψατο,
εἰπὼν (Eurip. Bacch. 836)

" οὐκ ἂν δυναίμην ϑῆλυν ἐνδῦναι στολήν

, ἄρρην πεφυκώς,

à δὲ ᾿Δρίστιππος προσήκατο, φήσας (Baech. 817)

καὶ γὰρ ἐν βακχχεύμασιν

οὖσ᾽ 4| γε σώφρων οὐ διαφϑαρήσεται.

oro καὶ τῶν σοφῶν ᾧ μὲν οὐκ αἰσχρόν, ᾧ δὲ αἰσχρὸν
ἐδόκει τοῦτο εἶναι. ἄϑεσμον τέ ἐστι παρ᾽ ἡμῖν μητέρα ἢ 20ὅ
ἀδελφὴν ἰδίαν γαμεῖν" Πέρσαι δέ, καὶ μάλιστα αὐτῶν οἵ
σοφίαν ἀσκεῖν δοκοῦντες, of Μάγοι, γαμοῦσι τὰς μητέρας,
καὶ Αἰγύπτιοι τὰς ἀδελφὰς ἄγονται πρὸς γάμον, καὶ ὡς
ὁ ποιητής φησιν (Σ 866),

j Ζεὺς Ἥρην προσέειπε κασιγνήτην ἄλοχόν τε.

ἀλλὰ καὶ ὃ Κιτιεὺς Ζήνων (Stoie. tr. I, 256 Arn.) φησὶ
ET, ἄτοπον εἶναι τὸ μόριον τῆς μητρὸς τῷ ἕαυ-
τοῦ μορίῳ τρῖψαι, καϑάπερ οὐδὲ ἄλλο τι μέ-
HE τοῦ σώματος αὐτῆς τῇ χειρὶ τρῖψαι φαῦκον
ov εἴποι τις εἶναι. καὶ ὃ Χρύσιππος δὲ ἐν τῇ πολιτείᾳ

: (ἃ. Stoic. III, 745 Arn.) δογματίζει τόν τε πατέρα
“ἐκ τῆς ϑωνγωνρὺς παιδοποιεῖσϑαιν καὶ τὴν μητέρα

Ι ἐκ τοῦ παιδὸς καὶ τὸν ἀδελφὸν ἐκ τῆς ἀδελφῆς.

" Πλάτων (Resp. IV 428 Ἐ 5ᾳ4.) δὲ καὶ καϑολικώτερον

$ κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας δεῖν ἀπεφήνατο. τό 206
: τε αἰσχρουργεῖν ἐπάρατον ὃν παρ᾽ ἡμῖν ὁ Ζήνων (ϑιοίο.
Ἢ 1, 255 Àm.) οὐκ ἀποδοκιμάξει" καὶ ἄλλους δὲ ὡς

ij ἀγαθῷ τινι τούτῳ χρῆσϑαι τῷ xoxo πυνϑανόμεϑα. ἀλλὰ 201
- χαὶ τὸ ἀνϑρωπείων γεύεσϑαι σαρκῶν παρ ἡμῖν μὲν

a ἄϑεσμον, παρ᾽ ὅλοις δὲ βαρβάροις ἔϑνεσιν ἀδιάφορόν

Jo ἐστιν. καὶ τί δεῖ τοὺς βαρβάρους λέγειν, ὅπου καὶ ὃ
Τυδεὺς τὸν ἐγκέφαλον τοῦ πολεμίου λέγεται φαγεῖν, καὶ

i 11 otro » καὶ T (sic et) cf. v. 20. 28 ἀσκοῦντες δοκεῖν L
[97 Κιτιεὺς Bekk: Κιττιεὺς G 28/29 τῷ ἑαυτοῦ μορίῳ MLT
|» (suo membro confricare): τῶν αὐτοῦ μορίων EAB 3 δοκι-
μάξει Kayser 6 ἀπέρατον EAB 7 ἄλλοις EAB 8 τούτῳ om. T

208 ἀν ϑρώπων καὶ ξαυτοῦ; τό τὲ ἀνϑρωπείῳ μιαίνειν αἵματι,

209 τούς γε μὴν μοιχοὺς κολάζει παρ᾽ ἡμῖν νόμος. παρὰ δέ,

210

νόμος᾽ οἵ Σκύϑαι δὲ ὑπὲρ τὰ ἑξήκοντα ἔτη γενομένους,

211

212

21:

-—

190 IITPPS:NEIOGN

of ἀπὸ τῆς Στοᾶς (Βίοϊο. fr. I, 254 III, 748 Am.) οὐκ ὁ ἄτο 4
mov εἶναί φασι τὸ σάρκας τινὰ ἐσϑίειν ἄλλων τὲ

βωμὸν ϑεοῦ παρ᾽ ἡμῖν ub τοῖς πολλοῖς ἄϑεσμον, Aáxovsg.
δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τῆς ᾿Ορϑωσίας ᾿Δρτέμιδος μαστίξονται.
πικρῶς ὑπὲρ τοῦ πολλὴν αἵματος ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τῆς 9509.
γενέσϑαι δύσιν. ἀλλὰ καὶ τῷ Κρόνῳ ϑύουσιν ἄνϑρωπόν.
TH/EC y καϑάπερ καὶ Σκύϑαι τῇ Agrépudi τοὺς ξένους. Él
ἡμεῖς δὲ χραίνεσϑαι τὰ ἱερὰ δοκοῦμεν ἀνθρώπου φόνῳ.

τισιν ἀδιάφορόν ἐστι ταῖς τῶν ἑτέρων γυναιξὶ μίγνυσθαι"
καὶ φιλοσύφων δέ τινές φασιν ἀδιάφορον εἶναι τὸ
9 , A , A , H
ἀλλοτρίᾳ γυναικὶ pnipvocdas. τοὺς πατέρας τοῦ
ὑπὸ τῶν παίδων ἐπιμελείας. ἀξιοῦσϑαι κελεύει παρ᾿ ἡμῖν.
αὐτοὺς ἀποσφάττουσιν. καὶ τί ϑαυμαστόν, εἴγε ὃ μὲν.
Κρόνος τῇ ἅρπῃ τὰ αἰδοῖα ἐξέτεμε τοῦ πατρός, ὃ δὲ Ζεὺς
τὸν Κρόνον κατεταρτάρωσεν, q δὲ ᾿Αϑηνᾶ μετὰ Ἥρας
καὶ Ποσειδῶνος τὸν πατέρα δεσμεύειν ἐπεχείρησεν: ἀλλὰ
καὶ τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας ὃ Κρόνος ἀναιρεῖν ἔκρινεν, καὶ.
ς ? , ᾿ 1 M. μὰ , , 2! ὯΝ
0 Σόλων .ϑηναίοις τὸν περὶ τῶν ἀκρίτων νόμον ἔϑετο,
καϑ' ὃν φονεύειν ἑκάστῳ τὸν ἕαυτοῦ παῖδα ἐπέτρεψεν"
παρ᾽ ἡμῖν δὲ τὸ τοὺς παῖδας φονεύειν ἀπαγορεύουσιν οὗ
νόμοι. OL τὲ Ῥωμαίων νομοϑέται τοὺς παῖδας ὑποχειρίου
καὶ δούλους τῶν πατέρων κελεύουσιν εἶναι. καὶ τῆς οὐσίας
τῶν παίδων μὴ κυριεύειν τοὺς παῖδας ἀλλὰ τοὺς πατέρας,
ἕως ἂν ἐλευϑερίας of παῖδες τύχωσι κατὰ τοὺς ἀργυρὼω
νήτους᾽ παρ᾽ ἕτέροις δὲ ὡς τυραννικὸν τοῦτο ἐχβέβληται.
, I1 M ? , , . y
νόμος τέ ἐστι τοὺς ἀνδροφόνους κολάζεσθαι" οὗ uovo--
μάχαν δὲ φονεύοντες πολλάκις καὶ τιμῆς τυγχάνουσιν.
ἀλλὰ καὶ τὸ τύπτειν ἐλευϑέρους οἵ νόμοι κωλύουσιν" οὗ ,
ἀϑληταὶ δὲ τύπτοντες ἐλευϑέρους ἄνδρας, πολλάκις «δὲν καὶ: |
ἀναιροῦντες, τιμῶν καὶ στεφάνων ἀξιοῦνται. νόμος τε,

a e πΥετσταν πὰς meme rm Gem C» ow ce n9 m τ τ mái ln πὶ c nm

18 σκύϑας L 20 et 24 fort. (ὁ) παρ᾽ ἡμῖν v. 91 ἑταί-
ρων 'T (amicorum) 292. καὶ --- 398 μίγνυσϑαι om. EABT 5/6-
secundwm mancipia 'T 8. fort. ἀλλήλους pro. πολλάκις serib.-
cf. p. 35,32. 36,2. 10 δὲ add. T (autem et) Ὶ

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΕΩΝ I. 191

παρ ἡμῖν κελεύειν μιᾷ συνοικεῖν ἕκαστον, Θρᾳκῶν δὲ καὶ
Γαιτούλων (Διβύων δὲ ἔϑνος τοῦτο) πολλαῖς ἕκαστος
— Guvoixei. τό vs λῃστεύειν παρ ἡμῖν μὲν παράνομον καὶ
345 ἄδικόν ἐστι. παρὰ δὲ πολλοῖς τῶν βαρβάρων οὐκ ἄτοπον.
— φασὶ δέ, ὅτι καὶ εὐκλεὲς τοῦτο οἵ Κίλικες ἐνόμιζον εἶναι,
| ὡς καὶ τοὺς ἐν λῃστείᾳ τελευτήσαντας τιμῆς ἀξίους εἶναι

E - Ve ἢ ' ἢ - p 3014
| δοκεῖν. καὶ ὃ Νεστῶρ δὲ παρὰ τῷ ποιητῇ, μετὰ τὸ quio
| φρονήσασϑαι τοὺς περὶ τὸν Ἰ λέμαχον, φησὶ πρὸς αὐτοὺς
90 (y 172) ἦ μαψιδίως ἀλάλησϑε
Ι οἷά τε ληιστῆρες:
τς ’ x 5 ; , - E e $578
|. καίτοι εἰ ἄτοπον ἦν τὸ λῃστεύειν, οὐκ ἂν οὕτως αὐτοὺς
- φιλοφρονησάμενος διὰ τὸ ὑποπτεύειν, μὴ ἄρα τοιοῦτοί τι-

3 2 ' ' H , 3.6 " »
- weg εἶεν. ἀλλὰ καὶ {τὸ κλέπτειν παρ ἡμῖν μὲν ἄδικον
f
Ὁ καὶ παράνομόν dorwv: oí δὲ καὶ κλεπτίστατον εἶναι 950v

L , 1 Ly - ? 2 ^A: , A
λέγοντες τὸν Egouijv ovx ἄδικον τοῦτο νομίζεσϑαι ποιοῦσιν
(πῶς γὰρ ἂν ϑεὸς εἴη κακός:). φασὶ δέ τινες, ὅτι καὶ of
᾿ς Μάκωνες τοὺς κλέψαντας ἐχόλαζον οὐ διὰ τὸ κεκλοφέναι,. ἀλλὰ
διὰ τὸ πεφωρᾶσϑαι. ἀλλὰ καὶ ὃ δειλὸς καὶ ὁ ῥίψασπις
80 ἀνὴρ κολάζεται παρὰ πολλοῖς νόμῳ᾽ διὸ καὶ ἡ τὴν ἀσπί-
δὰ τῷ παιδὶ ἐπὶ πόλεμον ἐξιόντι διδοῦσα “άκαινα "ov
i E e: E , e VC s , 3025 , ;
172 ἔφη. TéxvVOV, ἢ ταύταν ἢ ἐπὶ ταύταν΄. 4oyíAoyog δέ,
b er , ETUR: NE Y - 4 ? , δ᾽
ὥσπερ σεμνυνόμενος ἡμῖν ἐπὶ τῷ τὴν ἀσπίδα ῥίψας φυ-
εἶν, ἐν τοῖς ποιήμασι περὶ ξαυτοῦ φησὶν (fr. 58 B.

, 1j
ἀσπίδι μὲν Σαΐων vig ἀγάλλεται, ἣν παρὰ ϑάμνῳ
δ᾽. ἔντος ἀμώμητον χάλλιπον οὐκ ἐϑέλων,
3:13 ? , / ,
αὐτὸς Ó ἐξέφυγον ϑανάτου τέλος.

n Y ? , A , M b M Cof ?
αἱ δὲ ᾿Δμαζόνες καὶ ἐχώλευον τὰ ἄρρενα τῶν om αὖ-
τῶν γεννωμένων ὑπὲρ τοῦ μηδὲν ἀνδρεῖον αὐτὰ ποιῆσαι

, |] l4 M » ? , ^
δύνασθαι, περὶ πόλεμον δὲ ἔσχον αὐταί. τοῦ ἐναντίου

28. post φιλοφρονησάμενος fort. inser. ὠνείδισε vel simile
quid coll. Thuc. 1 5,2 || διὰ τὸ ὑποπτεύειν G: sed propter id
quidem suspicabatur 'T 24 τὸ add. coll. p. 170, 5. 9. 13. 171, 14 |
post κλέπτειν Gen. inser. μὲν 95 ϑεὸν om. M 28 χκλέψαντας
MEAB: χλέπτας L 8 ἔντος Brunck: ἐντὸς G: ónterius T ||
κάλλιπον T (dimisi): κάλλιπεν G 4 ὑπ᾽ αὐτῶν T (ab eis): περὶ
αὐτὰς G: παρ᾽ αὐταῖς Bekk. 9 ἔσχον G: habebant se'T: εἶχον
vel ἐσχόλαξον Bekk. dub. at cf. p. 177, 18.

214

215

216

217

192 IITPPONEISN

παρ ἡμῖν καλῶς ἔχειν γενομισμένου. καὶ ἢ μήτηρ δὲ τῶν 10.
ϑεῶν προσίεται τοὺς ϑηλυδρίας, οὐκ ἂν οὕτω πρίνασα q
218 ϑεός, εἶγε φύσει φαῦλον ἦν τὸ μὴ ἀνδρεῖον εἶναι. οὕτω
καὶ τὰ περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων καὶ τοῦ κατὰ τὴν
ἀνδρείαν καλοῦ πολλὴν ἀνωμαλίαν ἔχει. |
Καὶ và περὶ εὐσεβείας δὲ καὶ ϑεῶν (ϑεραπείας» πεπλή- 15)

ooa πολλῆς διαφωνίας. ϑεοὺς γὰρ οἵ μὲν πολλοί φασιν |
εἶναι, τινὲς δὲ οὐκ εἶναι, ὥσπερ οἵ περὶ Ζ4ιαγόραν τὸν Μή-
λιον καὶ Θεόδωρον καὶ Κριτίαν τὸν ᾿4ϑηναῖον. καὶ
τῶν εἶναι ϑεοὺς ἀποφηναμένων of μὲν τοὺς πατρίους νομί-
ζουσι ϑεούς, of δὲ τοὺς ἐν ταῖς δογματικαῖς αἱρέσεσιν ἀνα- ι98
πλασσομένους, ὡς ““φιστοτέλης (cf. fr. 26 Rose) μὲν &GO- 20
ματον εἶπεν εἶναι τὸν ϑεὸν xal πέρας τοῦ οὐρανοῦ,
Στωικοὶ (Stoie. fr. 1 159 et. II 103 Arn.) δὲ πνεῦμα
διῆκον καὶ διὰ τῶν εἰδεχϑῶν, Ἐπίκουρος (p.355,7
Us.) δὲ ἀνθρωπόμορφον, Ξενοφάνης (cf. A33 Diels) |
219 δὲ σφαῖραν ἀπαϑῆ. xol of μὲν προνοεῖν τῶν καϑ᾽ ἡμᾶς, 249
of δὲ μὴ προνοεῖν" τὸ γὰρ μακάριον καὶ ἄφϑαρτον ὃ 25.
᾿πίκουρός (p. 71,8 Us.) φησι μήτε αὐτὸ πράγματα -
ἔχειν μήτε ἑτέροις παρέχειν. ὅϑεν καὶ τῶν κατὰ τὸν
βίον of μὲν ἕνα φασὶν εἷναι ϑεόν, of δὲ πολλοὺς καὶ διαφό-
ρους ταῖς μορφαῖς, ὡς καὶ εἰς τὰς τῶν Αἰγυπτίων ὑπολήψεις
ἐμπίπτειν, κυνοπροσώπους καὶ ἱερακομόρφους καὶ βόας καὶ
220 χροχοδείλους καὶ τί γὰρ οὐχὶ νομιζόντων τοὺς ϑεούς. ὅϑεν
καὶ τὰ περὶ ϑυσιῶν καὶ τῆς περὶ τοὺς ϑεοὺς ϑρῃσκείας ὅλως
πολλὴν ἀνωμαλίαν ἔχει" ἃ γὰρ ἔν τισιν ἱεροῖς ζνομίξεται
ὅσια, ταῦτα ἐν ἑτέροις ἀνύσια. καίτοι εἰ φύσει τὸ ὅσιον
καὶ τὸ ἀνόσιον ἦν, οὐκ ἂν τοῦτο ἐνομίσϑη. οἷον γοῦν
Σαράπιδι χοῖρον οὐκ ἂν ϑύσειέ τις, Ἡρακλεῖ δὲ καὶ
᾿Δσχκληπιῷ ϑύουσιν. πρόβατον Ἴσιδι ϑύειν ἄϑεσμον. τῇ
μητρὶ μέντοι λεγομένῃ τῶν ϑεῶν καὶ ϑεοῖς ἄλλοις καλλιερεῖς-

221 ται. (.. .) τῷ Κρόνῳ ϑύουσιν ἄνθρωπον, ὃ τοῖς πλείστοις 10.

15 ϑεραπείας vel ϑρῃσκείας add. e T (de eredulitate au-
tem atque pietate deorum) cf. p. 113,3. 174, 10. 91 τὸν ϑεὸν
εἶναι AB 1 ἐμπίπτειν T (ineider δ): ἐκπίπτειν ἃ 4 adà. T
(in quibusdam sacris putantur sancta) 6 τοῦτο om. T: τι
τοιοῦτον Kayser 10 excidit τινὲς δὲ vel nomen proprium -
cf. p. 170, 17

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ P. 193

ἀσεβὲς εἶναι νομίζεται. αἴλουρον ἐν ᾿Αλεξανδρείᾳ τῷ "ooo
ϑύουσι, καὶ Θέτιδι σίλρην᾽ ὃ παρ᾽ ἡμῖν οὐκ ἂν ποιήσειέ
τις. ἵππον τῷ Ποσειδῶνι καλλιεροῦσιν᾽ ᾿Δπόλλωνι δέ,
ἐξαιρέτως τῷ Διδυμαίῳ, τὸ ξῷον ἀπεχϑές. αἷγας bot
quot ϑύειν εὐσεβές, ἀλλ᾽ οὐκ ᾿Δσκληπιῷ. καὶ ἄλλα δὲ 299
τούτοις ὅμοια παμπληϑῆ λέγειν ἔχων ἐῶ, τῆς συντομίας
στοχαξόμενος. εἶ μέντοι τι ἦν ὅσιον φύσει ϑῦμα καὶ ἀνό-
σιον, παρὰ πᾶσιν ἂν ὁμοίως ἐνομίζετο.

E “Παραπλήσια δὲ τούτοις ἔστιν εὑρεῖν καὶ τὰ ἐν τῇ
κατὰ τὴν δίαιταν τῶν ἀνθρώπων ϑρῃσκείᾳ περὶ τοὺς ϑεούς.
Ἰουδαῖος μὲν γὰρ ἢ ἱερεὺς Αἰγύπτιος ϑᾶττον ἂν ἀποϑά- 223
wor ἢ χοίρειον φάγοι, “ίβυς δὲ προβατείου γεύσασϑαι
χρέως τῶν ἀϑεσμοτάτων εἶναι δοκεῖ, Σύρων δέ τινες περι-
στερᾶς, ἄλλοι δὲ ἱερείων. ἰχϑῦς τε ἐν τισὶ μὲν ἱεροῖς
Ἰϑέμις ἐσθίειν. ἐν ἄλλοις δὲ ἀσεβές. Αἰγυπτίων τε τῶν
σοφῶν εἶναι νενομισμένων of μὲν κεφαλὴν ζῴου φαγεῖν

& ίερον εἶναι νομίζουσιν, οἱ δὲ ὠμοπλάτην, οὗ δὲ πόδα,

of δὲ ἄλλο τι. πρόμμυον δὲ οὐκ ἄν τις προσενέγκαιτο 224
τῶν καϑιερουμένων τῷ κατὰ Πηλούσιον Κασίῳ Διί, ὥσπερ
Ἰοὐδὲ ἱερεὺς τῆς κατὰ “ιβύην ᾿“᾿φροδίτης σκόρδου γεύσαιτο
ἄν. ἀπέχονται δὲ ἐν (οἷς) μὲν ἱεροῖς μίνϑης. ἐν οἷς δὲ

δ υύαμον. ἐν οἷς δὲ σελίνου. ἔνιοι δὲ ϑᾶττον ἂν τὰς
χεφαλὰς φαγεῖν φασι τῶν πατέρων ἢ κυάμους. ἀλλὰ
παρ᾽ ἑτέροις ταῦτα ἀδιάφορα. κυνείων τε γεύσασθαι δο- 225
χοῦμεν ἡμεῖς ἀνίερον εἶναι, Θρᾳχῶν δὲ ἔνιοι πυνοφαγεῖν
ἱστοροῦνται. ἴσως δὲ καὶ παρ᾽ Ἕλλησι τοῦτο ἦν σύνηϑες᾽
διόπερ καὶ Διοκλῆς ἀπὸ τῶν κατὰ τοὺς ᾿4σκληπιάδας ὃρ-
μώμενος τισὶ τῶν πασχόντων σκυλάκεια δίδοσθαι
χελεύει κρέα. τινὲς δὲ καὶ ἀνθρώπων σάρκας, ὡς ἔφην,
ἀδιαφόρως ἐσϑίουσιν, ὕπερ ἀνίερον παρ᾽ ἡμῖν εἶναι νενόμι-

— 11'2oo Fabr. ἥρω G: yro T 12 σίλῳφην GT (silfen)
f Bipectum 16 ἐῶ MT (dimito): ἐν ὦ LEAB 17 στοχαζόμενος
Bekk : παραστοχαξόμενος 6: brevitatem considerans 'T 24 an-
ci ipitres T (legit fors. ἱεράκων interpres) 26 νομιξομένων
EAB 28 xoóuvov L 80 cxooóóov edd. et A 31 οἷς add.
"Bekk.: abstinentur autem in sacris quidam 'T 8 «s ML: δὲ
EAB: om. T

» Sextus Empiricus I. 13

226

221

228

229

ς 3 ^
γρκανοὶ δὲ κυσὶν αὐτοὺς ἐκτίϑενται βοράν, ᾿Ινδῶν

194 ΠΥΡΡΩΝΕΙΩΝ

σται. καίτοι εἴγε ἦν φύσει τὰ τῆς ϑρῃσκείας καὶ τῶν
&Oécuov, παρὰ πᾶσιν ἂν ὁμοίως ἐνομίξετο. :

Παραπλήσια δὲ ἔστι λέγειν καὶ περὶ τῆς εἰς τοὺς wc
τοιχομένους ὁσιότητος. οὗ μὲν γὰρ ὁλοκλήρως περιστεὶ
λαντες τοὺς ἀποθανόντας γῇ καλύπτουσιν, ἀσεβὲς sivo
νομίξοντες ἡλίῳ δεικνύειν αὐτούς" Αἰγύπτιοι δὲ và ἔντερ
ἐξελόντες ταριχεύουσιν αὐτοὺς καὶ σὺν ἑαυτοῖς ὑπὲρ γῆ
ἔχουσιν. Αἰϑιόπων δὲ of ἰχϑυοφάγοι εἰς τὰς λίμνας ἐμπ
βάλλουσιν αὐτούς, ὑπὸ τῶν ἰχϑύων βρωϑησομένουφ᾽

ἔνιοι γυψίν. Τρωγλοδύτας δέ φασιν ἐπί τινὰ γεώλοφον
ἄγειν τὸν ἀποθανόντα, εἶτα δεσμεύσαντας αὐτοῦ τὴν κε
φαλὴν πρὸς τοὺς πόδας λίϑοις βάλλειν μετὰ γέλωτος, εἶϑ᾽
ὅταν χώσωσιν αὐτὸν τοῖς βαλλομένοις ἀπαλλάσσεσϑαι.
τινὲς δὲ βάρβαροι τοὺς μὲν ὑπὲρ ἕξξήκοντα ἔτη γεγονότας
ϑύσαντες ἐσϑίουσιν, τοὺς δὲ ἐν νεότητι ἀποϑανόντας γῇ
κρύπτουσιν. ἔνιοι δὲ καίουσι τοὺς τετελευτηκότας"
of μὲν ἀναλαβόντες αὐτῶν τὰ ὀστέα κηδεύουσιν, οἱ ὃ
ἀφροντίστως καταλείπουσιν ἐρριμμένα. Πέρσας δέ φαό ν
ἀνασκολοπίζειν τοὺς ἀποϑανόντας καὶ νίτρῳ ταριχεύειν,
εἶϑ᾽ οὕτω τελαμῶσι συνειλεῖν. ἄλλοι δὲ ὅσον πένϑος ἐπὶ
τοῖς τελευτήσασιν ὑπομένουσιν ὁρῶμεν. καὶ τὸν ϑάνατον
δὲ αὐτὸν οἵ μὲν δεινὸν καὶ φευχτόν εἶναι νομίζουσιν, οἵ
δὲ οὐ τοιοῦτον. ὁ γοῦν Εὐριπίδης φησὶν (fr. 638 Nauck

τίς δ᾽ οἶδεν εἰ τὸ ξῆν μέν ἐστι κατϑανεῖν,

τὸ κατϑανεῖν δὲ ζῆν κάτω νομίζεται; a
καὶ ὁ Ἐπίκουρος (p. 61, 6G. 41. 6 Us.) δέ φησιν “ὃ ϑά
νατος οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς" τὸ γὰρ διαλυϑὲν ἀναι-
σϑητεῖ, τὸ δὲ ἀναισϑητοῦν οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς. φασὶ
δὲ καὶ ὧς εἴπερ συνεστήκαμεν ἐκ ψυχῆς καὶ σώμα-
τος. 0 δὲ ϑάνατος διάλυσίς ἐστι ψυχῆς καὶ σώμα-
τος; ὅτε μὲν ἡμεῖς ἐσμέν, οὐκ ἔστιν ὃ ϑάνατος (ο
γὰρ διαλυόμεϑα), ὅτε δὲ ὁ ϑάνατος ἔστιν, οὐκ
ἐσμὲν ἡμεῖς" τῷ γὰρ μηκέτι τὴν σύστασιν εἶναι τῆς

10/11 ea que grins religiosa et que putantur illicita
12 δέ (vo?voig» T (prozima autem hiis) | ἔστε om. EABT
κατοιχουμένους L 20 γυψίοις 1,

ὙΠΟΤΥΠΩΣΕΩ͂Ν Γ΄ 195

ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος οὐδὲ ἡμεῖς ἐσμεν. ὁ δὲ
Ἰράκλειτός (cf. B 88 Diels) φησιν, ὅτι καὶ τὸ ξῆν καὶ
τὸ ἀποθανεῖν καὶ ἐν τῷ ξῆν ἡμᾶς ἐστι καὶ ἐν τῷ
τ γεϑνάναι" ὅτε μὲν γὰρ ἡμεῖς ζῶμεν. τὰς ψυχὰς
ἡμῶν τεϑνάναι καὶ ἐν ἡμῖν τεϑάφϑαι, ὅτε δὲ ἡμεῖς
ἀποϑνήσκομεν, τὰς Ψυχὰς ἀναβιοῦν καὶ ξῆν. ἔνιοι
b χαὶ βέλτιον εἶναι τὸ ἀποϑανεῖν τοῦ ξῆν ἡμᾶς ὑπολαμ-
ἰάνουσιν. ὃ γοῦν Eo ἐπίδης φησὶν (fr. 449 Nauck)
ἐχρῆν γὰρ ἡμᾶς σύλλογον ποιουμένους
τὸν φύντα ϑρηνεῖν, εἰς ὅσ᾽ ἔρχεται κακά,
τὸν δ᾽ αὖ ϑανόντα καὶ κακῶν πεπαυμένον
χαίροντας εὐφημοῦντας ἐκπέμπειν δόμων.
ἀπὸ δὲ τῆς αὐτῆς ὑπολήψεως καὶ ταῦτα εἴρηται ("Theogn.

y
"
P
H
"

xml

425) ἀρχὴν uiv μὴ φῦναι ἐπιχϑονίοισιν ἄριστον,
μηδ᾽ ἐσιδεῖν αὐγὰς ὀξέος ἠελίου,
? φύντα δ᾽ ὕπως ὥκιστα πύλας Zióco περῆσαι
» καὶ κεῖσϑαι πολλὴν γαῖαν ἐφεσσάμενον.
καὶ τὰ περὶ Κλέοβιν δὲ καὶ Βίτωνα ἴσμεν, & φησιν ὃ Ἧρό-
9 οτος ἐν τῷ περὶ τῆς 4φγείας ἱερείας λόγῳ (I 31).
i στοροῦνται δὲ καὶ Θρακῶν ἔνιοι περικαϑεσϑέντες τὸν
γεννηϑέντα Serveiv. οὐδὲ ὁ ϑάνατος οὖν τῶν φύσει δεινῶν
εἶναι νομίζοιτο ἄν, ὥσπερ οὐδὲ τὸ ζῆν τῶν φύσει καλῶν.
οὐδὲ τῶν προειρημένων τι ἐστὶ φύσει τοῖον ἢ τοῖον. νο-
Ju δὲ πάντα καὶ πρός τι.
Ϊ Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον τῆς ἐπιχειρήσεως μεταφέρειν
ἔστι καὶ ἐφ᾽ ἕκαστον τῶν ἄλλων, ἃ μὴ ἐξεϑέμεϑα νῦν διὰ
τὴν συντομίαν τοῦ λόγου. εἰ δὲ καὶ περί τινων μὴ ἔχο-
μὲν εἰπεῖν αὐτόϑεν ἀνωμαλίαν, λεκτέον, ὅτι ἔν τισιν
ἔϑνεσιν ἀγνοουμένοις ἡμῖν ἐνδέχεται καὶ περὶ τούτων εἶναι
διαφωνίαν. ὡς οὖν εἰ μὴ ἐγιγνώσκομεν, εἰ τύχοι, τὸ περὶ
τοῦ τὰς ἀδελφὰς γαμεῖν τῶν «Αἰγυπτίων ἔϑος, οὐκ ἂν
ὀρϑῶς διεβεβαιούμεϑα ὁμολογούμενον παρὰ πᾶσιν εἶναι
τὸ μὴ δεῖν ἀδελφὰς γαμεῖν, οὕτως οὐδὲ περὶ τῶν πραγμά-
τῶν ἐκείνων, ἐν οἷς οὐχ ὑποπίπτουσιν ἡμῖν ἀνωμαλίαι, δια-

i
L 17 γὰρ om. L 20 gaudentes et benedicentes T 38 μηδ᾽

ἐσιδεῖν Gen.: nec aspicere T: μὴ δὲ ἰδέειν G || ἠελίου L: ἠελίοιο
MEAB 4 τούτων T (de his): αὐτῶν G

18*

230

231

232

233

284

235

286

287

238

196 IIYPPSNEISN

βεβαιοῦσϑαι προσήκει μὴ εἶναι διαφωνίαν ἐν αὐτοῖς, 2vàs-
χομένου. καϑάπερ ἔφην, τοῦ παρά τισιν ἔϑνεσι τῶν ἡμῦι
μὴ γινωσκομένων τὴν περὶ αὐτῶν εἶναι διαφωνίαν. '
'O τοίνυν σκεπτικὸς τὴν τοσαύτην ἀνωμαλίαν τῶ
πραγμάτων ὁρῶν ἐπέχει μὲν περὶ τοῦ φύσει τι ἀγαϑὸν ἢ
κακὸν ἢ ὅλως πρακτέον εἶναι, κἀν τούτῳ τῆς δογματικῆι
ἀφιστάμενος προπετείας, ἕπεταν δὲ ἀδοξάστως τῇ wo
τικῇ τηρήσει, καὶ διὰ τοῦτο ἐν μὲν τοῖς δοξαστοῖς ἀπα-
ϑὴς μένει» ἐν δὲ τοῖς κατηναγκασμένοις μετριοπαϑεῖ"
ὡς μὲν γὰρ ἄνϑρωπος αἰσϑητικὸς πάσχει, μὴ προσ-
δοξάξων δέ, ὅτι τοῦτο ὃ πάσχει κακόν ἔστι φύσει, μξ-
τριοπαϑεῖ. τὸ γὰρ προσδοξάζειν TL τοιοῦτο χεῖρόν ἐστι
καὶ αὐτοῦ τοῦ πάσχειν, ὡς ἐνίοτε τοὺς μὲν τεμνομένο
ἢ ἄλλο τι τοιοῦτο πάσχοντας φέρειν, τοὺς δὲ παρεστῶτας
διὰ τὴν περὶ τοῦ γινομένου δόξαν ὡς φαύλου λειποψυχεῖν.
ὃ μέντοι ys ὑποϑέμενος τὸ φύσει τε ἀγαϑὸν ἢ κακὸν ἢ
ὅλως πρακτέον ἢ μὴ πρακτέον εἶναι ταράσσεται ποικίλως.
καὶ γὰρ παρόντων αὐτῷ τούτων ἃ νομίζειν φύσει κα
εἶναι ποινηλατεῖσϑαι δοκεῖ, καὶ τῶν φαινομένων ἀγαϑῶν
αὐτῷ γινόμενος ἐγκρατὴς ὑπό τε τοῦ τύφου καὶ τοῦ περ,
τὴν ᾿ἀποβολὴν αὐτῶν φόβου. [καὶ] εὐλαβούμενος μὴ πάλιν
ἐν τοῖς φύσει κακοῖς νομιξομένοις παρ᾿ αὐτῷ γένητο ,
ταραχαῖς οὐχὶ ταῖς τυχούσαις περιπίπτει" τοὺς γὰρ ἀνα-
πόβλητα εἶναι τὰ ἀγαϑὰ λέγοντας ἐφέξομεν ἐκ τῆς zo
φίας τῆς κατὰ τὴν διαφωνίαν. ὅϑεν ἐπιλογιξόμεϑα, ὅτι ει
τὸ κακοῦ ποιητικὸν κακόν ἐστι καὶ qevxvóv, ἡ δὲ πεποίϑ'
σις τοῦ τάδε μὲν εἶναι φύσει ἀγαϑά, τάδε δὲ κακὰ ταρα-
χὰς ποιεῖ, κακόν ἐστι καὶ φευχτὸν τὸ ὑποτίϑεσϑαι καὶ
πεπονϑέναι φαῦλόν τι ἢ ἀγαϑὸν ὡς πρὸς τὴν φύσιν εἶναι
Ταῦτα μὲν οὖν ἐπὶ τοῦ παρόντος ἀρκεῖ λελέχϑαι περὶ
ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων" i

88 235—237 e. I 25—27, adv. dogm. V 158—161.

18 post πρακτέον Gen. inser. ἢ μὴ tee 19 δὲ om. 1
97 λιποψυχεῖν EB 88 xol om. T cf. p.8,28sqq. 9 desistere
compellemus 'T b.

TIIOTTIISZESN I. 194

κδ΄ εἰ ἔστι τέχνη περὶ βίον.

Δῆλον δὲ ἐκ τῶν προειρημένων, ὅτι οὐδὲ τέχνη τις ἂν 239
εἴη περὶ τὸν βίον. εἰ γὰρ ἔστι τοιαύτη τέχνη, περὶ τὴν
γεωρίαν τῶν τε ἀγαϑῶν καὶ τῶν κακῶν καὶ τῶν ἀδιαφόρων
ἔχει" διὸ τούτων ἀνυπάρχτων ὄντων ἀνύπαρκτός ἐστι καὶ ἡ
περὶ τὸν βίον τέχνη. καὶ ἄλλως. ἐπεὶ μὴ ὁμοφώνως μίαν
ἡπολείπουσι πάντες οἵ δογματικοὶ τέχνην περὶ βίον, ἀλλ᾽
Ἰζλλον ἄλλην ὑποτίϑενται. ὑποπίπτουσι τῇ διαφωνίᾳ καὶ
τῷ ἀπὸ τῆς διαφωνίας λόγῳ, ὃν ἠρώτησα ἐν τοῖς περὶ
τἀγαϑοῦ λελεγμένοις ἡμῖν (8 169 544.). εἰ μέντοι 240
καὶ μίαν εἶναι πάντες λέγοιεν wo! ὑπόϑεσιν τὴν περὶ τὸν
βίον τέχνην. οἷον τὴν ἀοίδιμον φρόνησιν, ἥτις ὀνειρο-
πολεῖται μὲν παρὰ Στωικοῖς. μᾶλλον δὲ πληκτικωτέρα
τῶν ἄλλων εἶναι δοκεῖ, καὶ οὕτως οὐδὲν ἧττον ἀτοπίαι
παρακολουϑήσουσιν. ἐπεὶ γὰρ φρόνησίς ἐστιν ἀρετή, τὴν δὲ
ἀρετὴν μόνος εἶχεν ὁ σοφός, οἵ Στωικοὶ μὴ ὄντες σοφοὶ οὐχ
ἕξουσι, τὴν περὶ τὸν βίον τέχνην. ὅλως τε, ἐπεὶ μὴ δύναται 241
Mor ^ αὐτοὺς ὑποστῆναι τέχνη, οὐδὲ περὶ τὸν βίον ἔσται
τέχνη τις ὅσον ἐφ᾽ οἷς λέγουσιν. οἷον γοῦν τέχνην εἶναί
poor (Stoie. fr. 1 178 Arn.) σύστημα ἐκ καταλήψεων,
βατάληψιν δὲ καταληπτικῇ φαντασίᾳ συγκατάϑε-
σεν. ἀνεύρετος δέ ἐστιν ἡ καταληπτικὴ φαντασία᾽ οὔτε
Iy&o πᾶσα φαντασία καταληπτική ἐστιν. οὔτε ποία τίς ἐστιν
ὑσὸ τῶν φαντασιῶν ἣ καταληπτικὴ φαντασία ἐπιγνωσϑῆ-
Ive, δύναται, ἐπεὶ μήτε πάσῃ φαντασίᾳ δυνάμεϑα κρίνειν

nz λῶς, τίς μέν ἐστι καταληπτική, τίς δὲ οὐ τοιαύτη, χρή-
ξοντές ve καταληπτικῆς φαντασίας εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ
δία τίς ἐστιν 1) καταληπτικὴ φαντασία εἰς ἄπειρον ἐκβαλ-

φαντασίας καταληπτιπὴν φαντασίαν ἄλλην αἰτούμενοι. ταῦτά 242

8 239 ὦ adv. dogm. V 173—177.
88 240—242 «ὦ adv. dogm. V 180—183.

— 18 se habet T (cf. ad 172,9) [18 τἀγαϑοῦ Bekk.: &yo-
(doo G 28 ἐκ καταλήψεων Bekk.: ἐγκατ. G: om. T 2 «e
om. T 4 καταλαμβανομένης EAB

248

244

198 IITPPSNEISN |

τοι καὶ of Στωικοὶ (Stoic. fr. II 97 Arn.) ἐν τῇ τῆς κατα-
ληπτικῆς φαντασίας ἐννοίας ἀποδόσει οὐχ ὑγιῶς φέφοντα 5
καταληπτικὴν μὲν γὰρ φαντασίαν λέγοντες τὴν ἀπ᾿
ὑπάρχοντος γινομένην, ὑπάρχον δὲ εἶναι λέγοντες,
ὃ οἷόν τε κινεῖν καταληπτικὴν φαντασίαν, εἰς τὸν
διάλληλον ἐμπίπτουσι τῆς “ἀπορίας τρύπον. εἰ τοίνυν, ἵνα
μὲν περὶ τὸν βίον ἢ τις τέχνη, δεῖ πρότερον εἶναι τέχνη!
ἵνα δὲ ὑποστῇ τέχνη, κατάληψιν προὐὔφεστάναι, ἵνα δὲ
ὑποστῇ κατάληψις, καταληπτικῇ φαντασίᾳ συγκατάϑεσιν᾽
κατειλῆφϑαι, ἀνεύρετος δέ ἐστιν ἣ καταληπτικὴ φαντασίαν
ἀνεύρετός ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη.

Ἔτι κἀκεῖνο λέγεται. πᾶσα τέχνη ἐκ τῶν ἰδίως ὑπ᾽ αὖ-
τῆς ἀποδιδομένων ἔργων καταλαμβάνεσϑαι δοκεῖ, οὐδὲ j
δέ ἐστιν ἴδιον ἔργον τῆς περὶ τὸν βίον τέχνης" ὃ γὰρ ἂν.
ἔργον εἶναν ταύτης λέγῃ vig, τοῦτο κοινὸν εὑρίσκεται καὶ
τῶν ἰδιωτῶν, οἷον τὸ τιμᾶν γονεῖς, τὸ παραϑήκας ἀποδι-
δόναι, τὰ ἄλλα πάντα. οὐκ ἄρα ἔστι τις περὶ τὸν βίον τέχνη.
οὔτε γὰρ ἐκ τοῦ ἀπὸ φρονίμης διαϑέσεως φαίνε-
σϑαι γινόμενόν τι ὑπὸ τοῦ φρονίμου ἢ ποιούμε-
vov (ὃς φασί τινες) ἐπιγνωσόμεϑα, ὅ ὅτι τῆς φρονήσεως
ἔργον ἐστίν. αὐτὴ γὰρ ἡ φρονίμη διάϑεσις ἀκατάληπτός.͵
ἔστι. μήτε ἐξ αὑτῆς ἁπλῶς καὶ αὐτόϑεν φαινομένη μήτε i.
τῶν ἔργων αὐτῆς᾽ κοινὰ γάρ ἐστι ταῦτα καὶ τῶν ἰδιωτῶν.
τό τε λέγειν, ὅτι τῷ διομαλισμῷ τῶν πράξεων κατα-
λαμβάνομεν τὸν ἔχοντα τὴν περὶ τὸν βίον τέχνην.
ὑπερῳφϑεγγομένων ἐστὶ τὴν ἀνϑρώπων φύσιν καὶ εὐχομένων,
μᾶλλον 1 τἀληϑῆ λεγόντων᾽ (c 1806 sq.)

τοῖος γὰρ “νόος ἐστὶν ἐπιχϑονίων ἀνϑρώπων
οἷον ἐπ᾽ ἦμαρ ἄγῃσι πατὴρ ἀνδρῶν ve ϑεῶν τε.

88 243—244 e» adv. dogm. V 188—189. 197—199. 201---909.

18 κατειλῆφϑαι: γεγενῆσϑαι Kayser coll. p. 580,82. 19 ἂν
T (utique): ἐὰν G 21 malim παρακαταϑήκας coll. p. 584, 28.
23 οὐδὲ Pappenh. dubit. 24 γινόμενον GT (factum): λεγόμενον
Stephanus coll p. 185,18; at hiec γινόμενον pro locutione
πραττόμενον usurpatur, quae differt a verbo ποιούμενον | vt
Gen.: τε GT (quoque) 28 τῶν om. L. 81 τὴν Bekk.: τῶν α΄

ὙΠΟΤΥΎΠΙΠΩΣΕΩΝ I. 199

τς Μείπεται λέγειν, ὅτι ἐξ ἐκείνων «τῶν» ἔργων καταλαμβά- 245
νεται ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη, ἅπερ ἀναγράφουσιν ἐν ταῖς
βίβλοις" ὧν πολλῶν καὶ παραπλησίων ἀλλήλοις ὄντων ὀλίγα
ἐχϑήσομαι παραδείγματος χάριν. οἷον γοῦν ὁ αἱρεσιάρχης
αὐτῶν Ζήνων (Frgm. Stoie. I 250 mn.) ἐν ταῖς διατριβαῖς
φησι περὶ παίδων ἀγωγῆς ἄλλα τε εὕμοια καὶ τάδε ὃ ια-
po μηδὲν μᾶλλον μηδὲ ἧσσον παιδικὰ ἢ μὴ

E. ἀλλὰ ταὐτὰ ἮΝ δή τε καὶ sib ro ἡνιῶν;
περὶ δὲ τῆς εἰς τοὺς γονεῖς ὁσιότητος ὃ αὐτὸς ἀνήρ gem 246
"εἰς và περὶ τὴν ἸΙοκάστην καὶ τὸν Οἰδίποδα, ὅτε οὐκ ἦν
ι δεινὸν τρίβειν τὴν μητέρα (I 256 Arn.). “καὶ εἰ uiv
᾿ἀσϑενοῦσαν ἕτερόν τι μέρος τοῦ σώματος τρίψας
ταῖς χερσὶν ὠφέλει, οὐδὲν αἰσχρόν" εἰ δὲ ἕτερα
μέρη τρίψας εὔφραινεν, ὀδυνωμένην παύσας, καὶ
παῖδας ἐ ἐκ τῆς μητρὸς γενναίους ἐποίησεν, αἰσχρόν:
τούτοις δὲ ὁμογνωμονεῖ καὶ ὃ Χρύσιππος" ἐν γοῦν τῇ
» πολιτείᾳ φησὶ (III 745 Arn. ) 'δοχεῖ δέ μοι καὶ ταῦτα οὕτω
) διεξάγειν, καϑάπερ καὶ νῦν οὐ κακῶς παρὰ πολλοῖς
εἴϑισταν, ὥστε καὶ τὴν μητέρα ἐκ τοῦ υἱοῦ τεκνο-
ποιεῖσϑαι καὶ τὸν πατέρα ἐκ τῆς ϑυγατρὸς καὶ τὸν
ὁμομήτριον ἐκ τῆς ὁμομητρία". καὶ (συνεχῶς καὶ 341

τὸν ἀνθρωποφαγεῖν ἐν τοῖς αὐτοῖς συντάγμασιν
a ἡμῖν ἐπεισάγει᾽ φησὶ γοῦν (1254 Arn.) καὶ ἐὰν τῶν ξών-
ὅτων ἀποκοπῇ τι μέρος πρὸς τροφὴν χρήσιμον, μήτε
| &oTOQUTTELV αὐτὸ μήτε ἄλλως ϑίπτειν, ἀναλίσκειν
|i αὐτό, ὅπως ἐκ τῶν ἡμετέρων ἕτερον μέρος

1 γένηται". ἐν δὲ τοῖς περὶ τοῦ καϑήκοντος περὶ τῆς τῶν 348

88 245—249 c» adv. dogm. V 190—196.

ὃ add. Bekk. |. 8/9 διαμηρίξειν Gen.: διαμερΐξειν G 10

διαφέρει ἐν Τ' (differt. in): ἐστι α 11 (ἄλλαν ἢ μὴ edd. 19*

" xcl om. edd. 929 καὶ τὸν ὁμομήτριον --- 28 ὁμομητρίας om. T

. 98 diim e T (et continu(w»m etiam) 32 πρὸς — γρήσιμον
om.

249

250

200 IITPPSNEISN

γονέων ταφῆς δητῶς φησιν (III 752 Arn.) &xoysvouévov
δὲ τῶν γονέων ταφαῖς χρηστέον ταῖς ἁπλουστά-
ταις. ὡς ἂν τοῦ σώματος, καϑάπερ ὀνύχων ἣ
ὀδόντων ἢ τριχῶν, οὐδὲν ὄντος πρὸς ἡμᾶς, καὶ
οὐδὲ ἐπιστροφῆς ἢ πολυωρίας προσδεομένων ἡμῶν.
τοιαύτης τινός. διὸ καὶ χρησίμων μὲν ὄντων τῶν,
κρεῶν τροφῇ χρήσονται αὐτοῖς, καϑάπερ καὶ τῶν
ἰδίων μερῶν, οἷον ποδὸς ἀποκοπέντος, ἐπέβαιλῇ
χρῆσϑαι αὐτῷ καὶ τοῖς παραπλησίοις" ἀχρείων:
δὲ ὄντων ἢ κατοφύξαντες ἐάσουσιν, ἢ κατακαύ-
σαντὲς τὴν τέφραν ἀφήσουσιν, ἢ μακρότερον ῥί-
ψαντες οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπιστροφὴν ποιήσονται
καϑάπερ ὄνυχος ἢ τριχῶν.᾽ τοιαῦτα μὲν πλεῖστα ὅσα
λέγουσιν οἵ φιλόσοφοι" ἅπερ οὐκ ἂν τολμήσειαν διαπράττε-
σϑαι, εἴγε μὴ παρὰ Κύκλωψιν ἢ “Ὠαιστρυγόσι πολιτεύοιντο.
εἰ δὲ τούτων μὲν ἀνενέργητοι παντάπασίν εἶσιν, ἃ δὲ πράτ-
TOUVGL, κοινὰ καὶ τῶν ἰδιωτῶν ἐστιν, οὐδὲν ἴδιον ἔργον ἐστὶ

τῶν ἔχειν ὑποπτευομένων τὴν περὶ τὸν βίον τέχνην. εἰ οὖν
af μὲν τέχναι πάντως ὀφείλουσιν ἐκ τῶν ἰδίων ἔργων κα-
ταλαμβάνεσϑαι, οὐδὲν δὲ ἴδιον ἔργον ὁρᾶται τῆς περὶ τὸν
βίον λεγομένης τέχνης, οὐ καταλαμβάνεται αὕτη. διόπερ
οὐδὲ διαβεβαιοῦσϑαι περὶ αὐτῆς δύναταί τις, ὅτι ἐστὶν
ὑπαρκχτή.

xz Ὅν

Xg ^ εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον

τέχνη.

Καὶ μὴν εἰ γίνεται ἐν ἀνθρώποις ἡ περὶ τὸν βίον
τέχνη, ἤτοι φύσει ἐγγίνεται αὐτοῖς ἢ διὰ μαϑήσεως καὶ 3
διδασκαλίας. ἀλλ᾽ εἰ μὲν φύσει, ἤτοι καϑό εἰσιν ἄνϑρω-
ποι ἐγγίνοιτο ἂν αὐτοῖς ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη, ἢ καϑὸ
οὔκ εἰσιν ἄνϑρωποι. καϑὸ μὲν οὖν οὔχ εἰσιν ἄνϑρωποι,
οὐδαμῶς" οὐδὲ γὰρ οὔκ εἰσιν ἄνθρωποι. εἰ δὲ καϑό
εἰσιν ἄνϑρωποι, πᾶσιν ἀνϑρώποις ὑπῆρξεν ἂν ἡ φρόνησις, 3

1 οὐδὲ GT (neo): οὐδὲν edd. 4 ἐπέβαλλε Bekk.: ἐπέβαλε,
α: expedit: T 5 {τὸ μνῆμαν ἐάσ. Dyroft coll. p. 588, 28
18 óz«oxri MEAB: ὑπαρκτικὴ L 925 ὑπῆρχεν Kayser

ὙΠΟΤΥΠΩΣΈΩΝ I. 901

ὡς πάντας εἶναι φρονίμους τε καὶ, ἐναρέτους καὶ σοφούς.
φαύλους δὲ τοὺς πλείστους λέγουσιν. οὐκοῦν οὐδὲ καϑό 251
εἰσιν ἄνϑρωποι ὑπάρξειεν ἂν αὐτοῖς 1) περὶ τὸν βίον

᾿ τέχνη. οὐδὲ φύσει ἄρα. καὶ ἄλλως, ἐπειδὴ (Βέοϊο. fr. 173

30 AÀrn.) τὴν τέχνην σύστημα ἐκ καταλήψεων εἶναι

30a βούλονται συγγεγυμνασμένων, διὰ πείρας τέ τινος καὶ
μαϑήσεως ἐμφαίνουσι μᾶλλον ἀναλαμβάνεσϑαι τάς τε ἄλλας
τέχνας καὶ ταύτην περὶ ἧς ὁ λόγος.

κζ΄ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη.

᾽4λλ᾽ οὐδὲ διδασκαλίᾳ καὶ μαϑήσει ἀναλαμβάνεται. 252
tr ἵνα γὰρ ὑπόστασιν ἔχῃ ταῦτα, δεῖ τρία προωμολογῆσϑαι, τὸ
διδασκόμενον πρᾶγμα, τὸν διδάσκοντα καὶ τὸν μανϑάνοντα,
τὸν τρόπον τῆς μαϑήσεως. οὐδὲν δὲ τούτων ὑφέστηκεν᾽

κη εἰ ἔστι τι διδασκόμενον.

55 Οἷον γοῦν τὸ διδασκόμενον ἤτοι ἀληϑές ἐστιν ἢ ψεῦ- 258
1 δος" καὶ εἰ μὲν ψεῦδος, οὐκ ἂν διδάσκοιτο᾽ ἀνύπαρκτον
γάρ φασιν εἶναι τὸ ψεῦδ 06, ἀνυπάρκτων δὲ οὐκ ἂν εἴη
διδασκαλία. ἀλλ᾽ οὐδ᾽ εἰ ἀληϑὲς εἶναι λέγοιτο" ὅτι γὰρ
ἀνύπαρκτόν ἔστι τὸ ἁληϑές, ὑπεμνήσαμεν ἐν τοῖς περὶ
το χριτηρίου (II 80sqq.). εἰ οὖν μήτε τὸ ψεῦδος μήτε

τὸ ἀληϑὲς διδάσκεται, παρὰ δὲ ταῦτα διδακτὸν οὐδέν ἐστιν
(οὐ γὰρ δὴ τούτων ἀδιδάκτων ὄντων τοὺς ἀπόρους μόνους
διδάσκειν ἐρεῖ τις), οὐδὲν διδάσκεται. τό TE διδασκόμενον 254
πρᾶγμα ἤτοι φαινόμενόν ἐστιν ἢ ἄδηλον. ἀλλ᾽ εἰ μὲν φαι-

1 a νόμενόν ἐστιν, οὐκ ἔσται διδασκαλίας δεόμενον᾽ τὰ γὰρ φαι-

τὸ νόμενα πᾶσιν ὁμοίως φαίνεται. εἰ δὲ ἄδηλον, ἐπεὶ τὰ
ἄδηλα διὰ τὴν ἀνεπίκριτον περὶ αὐτῶν διαφωνίαν ἀκατά-

d
L ληπτά ἐστιν, ὡς πολλάκις ὑπεμνήσαμεν, οὐκ ἔσται

8 253 c» adv. dogm. V 232.
8 254 c» adv. dogm. V 227—228.

90 ix κατ. Bekk.: ἐγκατ. α 1 προωμολογῆσϑαι M: -εἴσϑαι
L: -ομολογεῖσϑαι EAB 8 λέγοιτο om. 3 12 ἀπορουμένους
010. coni. Gen.: ambigwitates T

255 μήτε τὸ ἄδηλον διδάσχεται. οὐδὲν διδάσκεται.

256

251

zia à

259

202 ITTPPSNEISN

ὃ ὃ fi... Ἁ M / - ^ ^
ιδαχτόν᾽ ὃ γὰρ μὴ καταλαμβάνει vig, πῶς Qv τοῦτο ÓL-
δάσκειν ἢ μανϑάνειν δύναιτο; εἰ δὲ μήτε τὸ φαινόμενον

δασκόμενον ἤτοι σῶμά ἐστιν ἢ ἀσώματον, ἕκάτερον δὲ
5.»ϑ ὦ ᾽ , “ 3 , Ἃ 3 ,

αὐτῶν ἤτοι φαινόμενον ἢ ἀδηλούμενον (ὃν οὐ δύναται

διδάσκεσϑαι κατὰ τὸν μικρῷ πρόσϑεν ἡμῖν εἰρημένον λόγον.
, PL , , 1 , 2 4ἉἍ ὦ /

οὐκ ἄρα διδάσχεταί τι. πρὸς τούτοις ἤτοι τὸ ὃν διδάσκεται

53
ἢ τὸ μὴ ὄν. τὸ μὲν ovv μὴ ὃν οὐ διδάσκεται" εἰ γὰρ δὲ- 2
δάσκεται τὸ μὴ ὄν, ἐπεὶ τῶν ἀληϑῶν δοκοῦσιν εἶναι αἵ

διδασκαλίαι, ἀληϑὲς ἔσται τὸ μὴ ὄν. ἀληϑὲς δὲ ὃν
καὶ ὑπάρξει’ ἀληϑὲς γὰρ εἶναί φασιν ὃ ὑπάρχει .
καὶ ἀντίκειταί τινι. ἄτοπον δέ ἐστι λέγειν ὑπάρχειν
τὸ μὴ ὄν: οὐκ ἄρα διδάσκεται τὸ μὴ ὄν. ἀλλ᾽ οὐδὲ so)

τὸ ὄν. εἰ γὰρ διδάσκεται τὸ Ov, ἤτον χαϑὸ ὄν ἐστι δὲ-
3 3

δάσκεται ἢ κατ᾽ ἄλλο τι. ἀλλ᾽ εἰ μέν, καϑό ioc) ὄν,

ἔστι διδακτόν, τῶν ὄντων ἔσται, διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ δὲ-

ἔτι τὸ δι- 99.

*.
j.
"

Ἔ
|

d τὰς γὰρ διδασκαλίας ἐκ τινῶν ὁμολογουμένων 18a

L ἀδιδάχτων γίνεσϑαι προσήκει. οὐκ ἄρα τὸ ὃν καϑὸ
ὄν ἐστι διδακτόν ἐστιν. καὶ μὴν οὐδὲ κατ᾽ ἄλλο τι. τὸ
γὰρ ὃν οὐκ ἔχει ἄλλο TL συμβεβηκὸς αὐτῷ ὃ μὴ ὄν ἔστιν,
ὥστε εἶ τὸ ὃν καϑὸ ὄν ἐστιν οὐ διδάσκεται; οὐδὲ κατ᾽ ἄλλο
τι διδαχϑήσεται᾽ ἐκεῖνο γὰρ ὅ τι ποτέ ἐστι συμβεβηκὸς
αὐτῷ. Ov ἐστιν. καὶ ἄλλως. cive φαινόμενον εἴη τὸ ὃν ὃ

φ j , 9, » E , , 3
λέξουσι διδάσκεσθαι, sive ἄδηλον, ταῖς εἰρημέναις ἀπορίαις
δ , ? 2f ? M /, Α Ἃ ,
ὑποπίπτον ἀδίδακτον ἔσται. εἰ δὲ μήτε τὸ ὃν διδάσχεταν

/ * A. M ? , Α ,
μήτε τὸ μὴ Ov, οὐδέν ἐστι τὸ διδασκόμενον.

κϑ' εἰ ἔστιν ὃ διδάσκων καὶ ὃ μανϑάνων.

Συμπεριτρέπεται μὲν οὖν τούτῳ ὅ τὲ διδάσκων καὶ
ὁ μανϑάνων, οὐδὲν δὲ ἧττον καὶ κατὰ ἰδίαν ἀποροῦνται.

8 255 «ὦ adv. dogm. V 224—231.
88 256—258 co adv. dogm. V 219 —223.
88 259—265 c» adv. dogm. V 234—238.

22 supplevi 32 add. T (secundwm quod est ens, est doci-
bile 4 ἄλλο om. T 8 inde ab ἄδηλον incipit P — 10* εἰ
ἔστιν τις 010. ἢ nov. P

:
5
;

]

A
ΡῚ
;

M το ος ὡς ὡς πίϑν Ὁ

“μ᾿
e

Miet o rao T

scd rrt

TIIOTTIISZESN I. 203
ἤτοι je ὃ τεχνίτης τὸν τεχνίτην διδάσκει ἢ ὃ ἄτεχνος
τὸν ἄτεχνον ἢ ὁ ἄτεχνος τὸν τεχνίτην ἢ ὃ τεχνίτης τὸν
| 15 ἄτεχνον. ὁ μὲν οὖν τεχνίτης τὸν τεχνίτην οὐ διδάσκει"
οὐϑέτερος γὰρ αὐτῶν, καϑό ἐστι τεχνίτης, δεῖται μαϑή-
σεως. ἀλλ᾽ οὐδὲ ὁ ἄτεχνος τὸν ἄτεχνον, ὥσπερ οὐδὲ τυφλὸν
ὁδηγεῖν δύναται τυφλός. οὐδὲ ὃ ἄτεχνος τὸν τεχνίτην"
᾿ γελοῖον γάρ. λείπεται λέγειν ὅτι ὃ τεχνίτης τὸν ἄτεχνον 200
80 0 xal αὐτὸ τῶν ἀδυνάτων ἐστίν. ὅλως γὰρ ὑποστῆναι
τεχνίτην ἀδύνατον εἶναι λέγεται. ἐπεὶ μήτε αὐτοφυῶς τις
καὶ ἅμα τῷ γενέσϑαι τεχνίτης ὑφιστάμενος βλέπεται μήτε
ἐξ ἀτέχνου γίνεταί τις τεχνίτης. ἤτοι γὰρ ἕν ϑεώρημα
D «el μία κατάληψις δύναται ποιῆσαι τὸν ἄτεχνον τεχνίτην
536 ἢ οὐδαμῶς. ἀλλ᾽ εἰ μὲν κατάληψις μία τὸν ἄτεχνον τεχνί- 261
την ἀπεργάξεται, πρῶτον μὲν ἐνέσται λέγειν, ὅτι οὔκ ἐστι
σύστημα ἐκ χαταλήψεων 14 τέχνη ὁ γὰρ μηδὲν ὅλως
εἰδώς. εἰ $v ϑεώρημα διδαχϑείη τέχνης. τεχνίτης ἂν οὕτω
7 λέγοιτο εἶναι. εἶτα καὶ ἐὰν λέγῃ τις, ὡς ὃ τινὰ ϑεωρή-
ET ματὰ τέχνης ἀνειληφὼς καὶ προσδεόμενος ἑνὸς ἔτι καὶ
διὰ τοῦτο ὧν ἄτεχνος, ἂν τὸ ἕν ἐκεῖνο προσλάβῃ., τεχνίτης
ἐξ ἀτέχνου ἀποτελεῖται ἐκ καταλήψεως μιᾶς, ἀποχληρω-

L τικὸν λέξει. ἐπὶ γὰρ τῶν κατὰ μέρος οὐκ ἂν δύναιτο δεῖξαί 262
τδ3τινα ἄτεχνον μὲν ἔτι. τεχνίτην δὲ ἐσόμενον, ἐὰν ἕν τι
ϑεώρημα προσλάβῃ" οὐ γὰρ δήπου τὴν ἐξαρίϑμησιν τῶν
ϑεωρημάτων ἑκάστης τέχνης ἐπίσταταί τις. ὥστε ἀπαρι-
Π ϑμησάμενος τὰ ἐγνωσμένα ϑεωρήματα, πόσα λείπεται
τ πρὸς τὸν πλήρη τῶν ϑεωρημάτων τῆς τέχνης ἀριϑμὸν
L εἰπεῖν ἔχειν. οὐκοῦν ἕνὸς ϑεωρήματος γνῶσις οὐ ποιεῖ
τὸν ἄτεχνον τεχνίτην. εἰ δὲ τοῦτό ἐστιν ἀληϑές, ἐπεὶ μὴ 268
πάντα ἀϑρόως τὰ ϑεωρήματα τῶν τεχνῶν ἀναλαμβάνει
᾿ς τις, ἀλλ᾽ εἴπερ ἄρα, κατὰ tv ἕκαστον, ἵνα τις καὶ τοῦτο
| 10 x«9" ὑπόϑεσιν διδῷ, ὁ κατὰ ἕν ϑεώρημα τῆς τέχνης ἀνα-
᾿ λαμβάνειν λεγόμενος οὐκ ἂν τεχνίτης γένοιτο᾽ ὑπεμι-

17 ὥσπερ (γὰρ P 18 ὁ P: om. G. 21 λέγεται GT (dici-
twr): φαίνεται 96 ἐνέσται GT (inerit): ἔνεστιν Ῥ 97 ἐκκα-
ταληψεων P Paris suppl. 133: éyx«r G 29 λέγοι Gen. 88
δύναιτο om. L 4 ἐγνωσμένα {τῶν P

264

265

266

204. ΠΥΡΡΩΝΕΈΙΩΝ

, , er » ^ 4 e -
μνήσκομεν γάρ, ὅτι οὐ δύναται ϑεωρήματος ἑνὸς γνῶσις
τὸν ἄτεχνον ποιῆσαι τεχνίτην. οὐδὲ ἐξ ἀτέχνου τοίνυν
γίνεταί τις τεχνίτης. ὥστε καὶ διὰ ταῦτα φαίνεται ἀνυ-

πόστατος εἶναι ὃ τεχνίτης. διὰ δὲ τοῦτο xol ὁ διδάσκων. 15

ἀλλ᾽ οὐδὲ ὃ μανϑάνειν λεγόμενος. ἄτεχνος Ov, δύναται
τὰ τῆς τέχνης ϑεωρήματα, ἧς ἐστιν ἄτεχνος, μανϑάνειν
τε καὶ καταλαμβάνειν. ὡς γὰρ ὃ ἐκ γενετῆς πηρός, εἰς
ὅσον ἐστὶ πηρός. οὐκ ἂν λάβοι χρωμάτων ἀντίληψιν, οὐδὲ

ὁ ἐκ γενετῆς κωφὸς ὁμοίως φωνῆς, οὕτως οὐδὲ ὃ ἄτεχνος 20
καταλάβοι ἂν τὰ τῆς τέχνης ϑεωρήματα ἧς ἐστιν ἄτεχνος.
καὶ γὰρ ἂν οὕτως ὃ αὐτὸς εἴη τεχνίτης τὲ καὶ ἄτεχνος
τῶν αὐτῶν, ἄτεχνος μὲν ἐπεὶ οὕτως ὑπόκειται, τεχνίτης
δὲ ἐπεὶ κατάληψιν ἔχει τῶν τῆς τέχνης ϑεωρημάτων.
ὥστε οὐδὲ ὃ ὃ τεχνίτης τὸν ἄτεχνον διδάσκει. εἰ δὲ μήτε ó25.
τεχνίτης τὸν τεχνίτην διδάσκει μήτε ὃ ἄτεχνος τὸν ἄτεχνον
μήτε ὃ ἄτεχνος τὸν τεχνίτην μήτε ὃ τεχνίτης τὸν ἄτεχνον,
παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν, οὔτε ὁ διδάσκων ἔστιν οὔτε
ὁ διδασκόμενος.

λ΄ εἰ ἔστι τις μαϑήσεως τρόπος.

Mm ὄντος δὲ μήτε τοῦ μανθάνοντος μήτε τοῦ διδά- so
Gxovrog καὶ ὃ τρόπος τῆς διδασκαλίας παρέλκει. Οὐδὲν δὲ
ἧττον καὶ (οὗτοςΣ διὰ τούτων ἀπορεῖται. ὃ γάρ τρόπος τῆς
διδασκαλίας ἤτοι ἐναργείᾳ γίνεται ἢ λόγῳ᾽ οὔτε δὲ ἐναρ-

γείᾳ γίνεται οὔτε λόγῳ, καϑάπερ παραστήσομεν᾽ οὐδὲ O54

τρόπος ἄρα τῆς μαϑήσεώς ἐστιν εὔπορος. ἐναργείᾳ μὲν
οὖν οὐ γίνεται διδασκαλία, ἐπεὶ τῶν δεικνυμένων ἐστὶν j
ἐνάργεια. τὸ δὲ δεικνύμενον πᾶσίν ἐστι φαινόμενον" τὸ
δὲ φαινόμενον, x φαίνεται, πᾶσίν ἐστι ληπτόν᾽ τὸ δὲ 5

88 266—269 c» adv. dogm. V 239—243.

18 ἐς GP 19 à» λάβον P: ἀναλάβοι GT (non asswmeret)
24 τῆς om. L ὡΣ lit. οχϑὺ. in L et P; in M et EAB
sectio nova incipit v. 31 Οὐδὲν κτλ. praefixo titulo: εἰ ἔστι
μαϑήσεως τρόπος 992 οὗτος addidi, κατὰ ἰδίαν Rüstow coll.
p. 182,12 88 ἐναργείᾳ utrobique Fabr.: ἐνεργείᾳ GPT (actu)

ὶ

|
6
|
|

1
:

V. o er RM

ὙΠΟΤΥΎΠΩΣΕΩΝ I. 205

84
κοινῶς πᾶσι ληπτὸν ἀδίδακτον᾽ οὐκ ἄρα τι ἐναργείᾳ: δι-
δαχτόν ἐστιν. καὶ μὴν οὐδὲ λόγῳ διδάσκεταί τι. οὗτος 267
γὰρ ἤτοι σημαίνει τι ἢ οὐδὲν σημαίνει. ἀλλὰ μηδὲν μὲν
σημαίνων οὐδὲ ἔσται τινὸς διδασκαλικός. εἰ δὲ σημαίνει

10 τι, ἤτοι φύσει σημαίνει τι ἢ ϑέσει. καὶ φύσει μὲν οὐ
σημαίνει διὰ τὸ μὴ πάντας πάντων ἀκούοντας συνιέναι,
οἷον Ἕλληνας βαρβάρων καὶ βαρβάρους “Ἑλλήνων. ϑέσει 268
δὲ εἰ σημαίνει δῆλον ὡς of μὲν προκατειληφότες καϑ᾽ ὧν
αἵ λέξεις εἰσὶ τεταγμέναι ἀντιλήψονται τούτων, οὐκ ἐξ

15 αὐτῶν διδασκόμενοι ἅπερ ἠγνόουν, ἀλλὰ ἀναμιμνῃσκόμενοι
καὶ ἀνανεούμενοι ταῦτα ἅπερ ἤδεσαν. οὗ δὲ χρήξοντες τῆς
τῶν ἀγνοουμένων. μαϑήσεως καὶ μὴ εἰδότες. xaO ὧν εἰσιν
αἱ λέξεις τεταγμέναι, οὐδενὸς ἀντίληψιν ἕξουσιν. διόπερ 269
οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς μαϑήσεως ὑποστῆναι δύναιτο ἄν. καὶ

20 γὰρ ὃ διδάσκων κατάληψιν τῶν ϑεωρημάτων τῆς διδασκο-
μένης τέχνης ἐμποιεῖν ὀφείλει τῷ μανϑάνοντι, ἵνα οὕτως
ἐκεῖνος τὸ σύστημα τούτων καταλαβὼν τεχνίτης γένηται.
οὐδὲν δέ ἐστι κατάληψις, ὡς ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν ὑπε-
μνήσαμεν (8 264): οὐκοῦν οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς διδασκαλίας

35 ὑφεστάναι δύναται. εἰ δὲ μήτε τὸ διδασκόμενον ἔστι μήτε
ὁ διδάσκων καὶ ὁ μανϑάνων μήτε ὃ τρόπος τῆς μαϑήσεως,
οὔτε μάϑησις ἔστιν οὔτε διδασκαλία.

Ταῦτα μὲν οὖν κοινότερον ἐπικεχείρηται περὶ μαϑήσεως 210
καὶ διδασκαλίας" ἔνεστι δὲ ἀπορεῖν οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς λε-

80 γομένης περὶ βίον εἷναι τέχνης. οἷον γοῦν τὸ μὲν διδασκό-
μενον πρᾶγμα, τουτέστι τὴν φρόνησιν, ἀνυπόστατον ἐδεί-
ξαμεν ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν (8 240): ἀνυπόστατος δέ ἐστι

185 καὶ ὃ διδάσκων καὶ ὁ μανϑάνων. ἤτοι γὰρ ὃ φρόνιμος
τὸν φρόνιμον διδάξει τὴν περὶ τὸν βίον τέχνην ἢ ὃ ἄφρων

τὸν ἄφρονα ἢ ὃ ἄφρων τὸν φρόνιμον ἢ ὃ φρόνιμος τὸν
ἄφρονα᾽ οὐδεὶς δὲ τούτων οὐδένα διδάσκει" οὐκ ἄρα διδά-

5 Gxevo ἡ περὶ τὸν βίον εἶναι λεγομένη τέχνη. καὶ περὶ μὲν 211

88 270—272 c» adv. dogm. V 243—247.

8 μὲν add. P: om. GT 9 οὐδεὶς EAB 10 τι alt. om. P
27 μάϑησις {τις P 980 περὶ {τὸν» Gen. εἶναν om. L

206 IIYPPS):NEISN

τῶν ἄλλων ἴσως περιττὸν καὶ λέγειν" & δὲ ὁ φρόνιμος τὸν
ἄφρονα διδάσκει τὴν φρόνησιν, ἡ δὲ φρόνησις ἐπιστήμη
ἐστὶν ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ οὐϑετέρων, ὁ ἄφρων
μὴ ἔχων τὴν φρόνησιν ἄγνοιαν ἔχει, τῶν “ἀγαθῶν καὶ κα-
κῶν καὶ οὐθετέρων. ἄγνοιαν δὲ τούτων ἔχων πάντως δὲ- 10
δάσκοντος αὐτὸν τοῦ φρονίμου τὰ ἀγαϑὰ xol κακὰ καὶ
οὐϑθϑέτερα ἀκούσεται μόνον τῶν λεγομένων, οὐ γνώσεται
δὲ ταῦτα. εἰ γὰρ ἀντιλαμβάνοιτο αὐτῶν ἐν ἀφροσύνῃ κα-
ϑεστώς, ἔσται καὶ ἡ ἀφροσύνη τῶν T6 ἀγαϑῶν καὶ κακῶν
212 καὶ οὐθετέρων ϑεωρητική. οὐχὶ δέ γε τούτων κατὰ αὐτοὺς
ἡ ἀφροσύνη ϑεωρητικὴ καϑέστηκεν, ἐπεὶ ὁ ἄφρων ἔσται
φρόνιμος. ὁ ἄρα ἄφρων οὐκ ἀντιλαμβάνεται τῶν ὑπὸ τοῦ
φρονίμου λεγομένων ἤ πραττομένων κατὰ τὸν τῆς φρονή-
σεως λόγον. μὴ ἀντιλαμβανόμενος. δὲ οὐκ ἂν διδάσκοιτο
ὑπ᾽ αὐτοῦ, ἄλλως τε καὶ ἐπεὶ μήτε ἐναργείᾳ μήτε διὰ λόγου
δύναται διδάσκεσϑαι, καϑὰ προειρήκαμεν. πλὴν ἀλλ᾽ εἰ
μήτε διὰ μαϑήσεως καὶ διδασκαλίας ἐγγίνεταί τινι 4d) περὶ
τὸν βίον λεγομένη τέχνη μήτε φύσει, ἀνεύρετός ἐστιν ἡ
παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ϑρυλουμένη τέχνη περὶ τὸν βίον. |
273 Ei μέντοι καὶ δοίη vig ἐκ πολλοῦ τοῦ περιόντος ἐγγί- 35
νεσϑαί τινι τὴν ὀνειροπολουμένην τέχνην περὶ τὸν βίον, |
βλαβερὰ καὶ ταραχῆς αἰτία φανήσεται μᾶλλον τοῖς ἔχουσιν.
αὐτὴν ἢ ὠφέλιμος.

λα΄ εἰ ὠφελεῖ ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη τὸν ἔχοντα
αὐτήν.

Αὐτίκα γοῦν, ἵνα παραδείγματος ἕνεκεν ὀλίγα ἀπὸ
πολλῶν εἴπωμεν, ὠφελεῖν ἂν δοκοίη τὸν σοφὸν ἡ περὶ 39
τὸν βίον τέχνη ἐγκράτειαν αὐτῷ παρεχομένη ἐν ταῖς 890.
πρὸς τὸ καλὸν ὁρμαῖς καὶ ἐν ταῖς ἀπὸ τοῦ κακοῦ

88 273—271 ce» adv. dogm. V 210—216.

14 καὶ ante ἡ om. P 18/19 τῆς φρονήσεως scr. coll.
p. $94, 4: τῆς ξητήσεως T (questionis): τήσσεως G (in P vv. 18—
91 obliterati sunt): μαϑήσεως Gen.: τῆς μαϑήσεως Bekk.
23 λεγομένη τέχνη MLP: τέχνη λὲγ. ΛΒ 981 καλὸν P: κακὸν
GT (malum)

ὙΠΟΤΎΠΩΣΕΩΝ I. 201

5
ἀφορμαῖς. ὃ οὖν λεγόμενος κατ᾽ αὐτοὺς ἐγκρατὴς σοφὸς
86 ἤτοι κατὰ τοῦτο λέγεται ἐγκρατής, καϑόσον ἐν οὐδεμιᾷ γί-
νεται δρμῇ τῇ πρὸς τὸ xoxóv καὶ ἀφορμῇ τῇ ἀπὸ τοῦ
ἀγαϑοῦ, ἢ καϑόσον εἶχε μὲν φαύλας δρμὰς καὶ ἀφορμάς,
περιεκράτει δὲ αὐτῶν τῷ λόγῳ. ἀλλὰ χατὰ μὲν τὸ μὴ
5 γίνεσθαι ἐν φαύλαις κρίσεσιν οὐκ ἂν εἴη) ἐγκρατής" οὐ
γὰρ κρατήσει οὗ οὐκ ἔχει. καὶ ὡς οὐκ ἂν εἴποι τις τὸν
εὐνοῦχον ἐγκρατῆ πρὸς ἀφροδίσια καὶ τὸν κακοστομαχοῦντα
πρὸς ἐδεσμάτων ἀπόλαυσιν (οὐδ᾽ ὅλως γὰρ ἐπιζήτησις
αὐτοῖς γίνεται τῶν τοιούτων. ἵνα καὶ ἐγκρατῶς κατεξα-
10 ναστῶσι τῆς ἐπιξητήσεως), τῷ αὐτῷ τρόπῳ οὐδὲ τὸν σοφὸν
ἐγκρατῆ θητέον διὰ τὸ μὴ φύεσϑαι ἐν αὐτῷ πάϑος οὗ
ἔσται ἐγκρατής. εἰ δὲ κατὰ τοῦτο ἀξιώσουσιν αὐτὸν ὑπάρ-
χειν ἐγχρατῇ καϑόσον γίνεται μὲν ἐν φαύλαις κρίσεσιν,
περιγίνεται, δὲ αὐτῶν τῷ λόγῳ, πρῶτον μὲν δώσουσιν, ὅτι
15 οὐδὲν ὠφέλησεν αὐτὸν ἡ φρόνησις, ἀκμὴν ἐν ταραχαῖς
ὄντα καὶ βοηϑείας δεόμενον, εἶτα καὶ κακοδαιμονέστερος
τῶν φαύλων λεγομένων εὑρίσχεται. εἰ μὲν γὰρ ὁρμᾷ ἐπί
TL, πάντως ταράσσεται. εἰ δὲ περικρατεῖ τῷ λόγῳ. συνέχει
ἐν ἑαυτῷ τὸ κακόν, καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον ταράσσεται τοῦ
40 φαύλου ἐκείνου μηκέτι τοῦτο πάσχοντος" εἰ μὲν γὰρ ὁρμᾷ,
ταράσσεται, εἰ δὲ τυγχάνει τῶν ἐπιϑυμιῶν., παύεται τῆς
ταραχῆς. οὐ τοίνυν ἐγκρατὴς γίνεται ὅσον ἐπὶ τῇ φρο-
νήσει ὃ σοφός" ἢ εἴπερ γίνεται, πάντων ἀνθρώπων ἐστὶ
κακοδαιμονέστατος, διόπερ οὐκ ὠφέλειαν, ἀλλὰ ταραχὴν αὐτῷ
25 μεγίστην ἣ περὶ τὸν βίον παρέσχε τέχνη. ὅτι δὲ Ó νομί-
fov ἔχειν τὴν περὶ τὸν βίον τέχνην καὶ Ow αὐτῆς ἐπε-
γνωκέναι, τίνα τέ ἐστιν ἀγαϑὰ ὡς πρὸς τὴν φύσιν καὶ τίνα
φαῦλα, ταράσσεται σφόδρα καὶ τῶν ἀγαϑῶν αὐτῷ παρόν-
τῶν καὶ τῶν κακῶν, ἐν τοῖς ἔμπροσϑεν ὑπεμνήσαμεν.
80 λεχτέον οὖν, ὅτι εἰ μήτε ἡ τῶν ἀγαϑῶν τε καὶ κακῶν καὶ
ἀδιαφόρων ὑπόστασις ὁμολογεῖται, ἥ ve περὶ τὸν βίον

«82 σοφὸς om. T, sed exstat quoque p. 587, 17. 3 φαύλων L
6 οὗ om. P: ἧς A 9 τῶν τοιούτων GT (talium): τούτων P
sicut p. 587,25. 17 18 20 21 ἣ pro εἰ P sicut αὶ 7j p. 588, 1.
3.4. 5. 91 τῆς om. L 24 διόπερ P: ὥστε G: quod. T 98
ταρ. σφόδρα GT (turbatur valde): σφόδρα ταράττεται P

214

275

216

211

278

219

280

281

208 IITPPSNEISN ὙΠΟΤΥΠΩΣΩΝ ἘΣ B
186
τέχνη τάχα μὲν καὶ ἀνυπόστατός ἐστιν, εἰ δὲ καὶ ὑφεστά- 3
voL δοϑείη xo 9 ὑπόϑεσιν, οὐδεμίαν ὠφέλειαν τοῖς ἔχου Ὁ
σιν αὐτὴν παρέχει; τοὐναντίον δὲ ταραχὰς αὐτοῖς ἐμποιεῖ: |
μεγίστας, μάτην ὠφρυῶσϑαι δοκοῖεν ἂν οἵ δογματικοὶ κἀν
τῷ λεγομένῳ ἠϑικῷ μέρει τῆς καλουμένης φιλοσοφίας.
Τοσαῦτα καὶ περὶ τοῦ ἠϑικοῦ τόπου συμμέτρως ὡς
ἐν ὑποτυπώσει διεξελϑόντες, ἐνταῦϑα περιγράφομεν καὶ 5|
τὸ τρίτον σύνταγμα καὶ τὸ πᾶν τῶν Πυρρωνείων ὕποτυ- -

πώσεων σπούδασμα, ἐκεῖνο ἐπειπόντες"

λβ΄ διὰ τί ὃ σκεπτικὸς ἐνίοτε ἀμυδροὺς ταῖς
πιϑανότησιν ἐρωτᾶν ἐπιτηδεύει λόγους.

3
D
^
*
*
1

Ὁ σκεπτικὸς διὰ τὸ φιλάνϑρωπος εἶναι τὴν τῶν δογμα-
τικῶν οἴησίν τε καὶ προπέτειαν κατὰ δύναμιν ἰᾶσϑαι λόγῳ ——
βούλεται. καϑάπερ οὖν of τῶν σωματικῶν παϑῶν ἰατροὶ διά- τὸ
φορα κατὰ μέγεϑος ἔχουσι βοηϑήματα, καὶ τοῖς μὲν σφοδρῶς: -
πεπονϑόσι τὰ σφοδρὰ τούτων προσάγουσι, τοῖς δὲ κούφως τὰ
κουφότερα, καὶ ὃ σκεπτικὸς οὕτως διαφόρους ἐρωτᾷ [καὶ]
κατὰ ἰσχὺν λόγους, καὶ τοῖς μὲν ἐμβριϑέσι καὶ εὐτόνως ἀνα-
σκευάζειν δυναμένοις τὸ τῆς οἰήσεως τῶν δογματικῶν πά- 15.
ϑὸς ἐπὶ τῶν σφοδρᾷ τῇ προπετείᾳ κεκακωμένων χρῆται,
τοῖς δὲ κουφοτέροις ἐπὶ τῶν ἐπιπόλαιον καὶ εὐίατον ἐχόν-
τῶν τὸ τῆς οἰήσεως 'πάϑος καὶ ὑπὸ κουφοτέρων πιϑανο-
τήτων ἀνασχευάζξεσϑαι δυναμένων. διόπερ ὁτὲ μὲν ἐμ-
βοιϑεῖς ταῖς πιϑανότησιν, ὁτὲ δὲ καὶ ἀμαυροτέρους φαι- 30
νομένους οὐκ ὀκνεῖ λόγους συνερωτᾶν ὃ ἀπὸ τῆς σκέψεως
ὁρμώμενος, ἐπίτηδες, ὡς ἀρκοῦντας αὐτῷ πολλάκις πρὸς
τὸ ἀνύειν τὸ προκείμενον.

11 post μέγεϑος desin. P 18 xol sup. lin. M, del. 1
Bekk. 16 σφοδρᾷ scr. cum G et T (vehementi presumptuo- ᾿
sitate): σφόδρα edd. à

Specimen Translationis latinae. 209

In fine codices (excepto M) addunt:

Ὦ, Πύρρων μέγα ϑαῦμα πεφάσμενον ὡς πλέον οὐδέν.
τῶν ἄλλων ἕτερον χρῆμά τι ϑαμβαλέον.
εἰ μὲν ὑπερφιάλως κατ᾽ ἐναντίον ἐλϑέμεν ἕτλης.
συμπάντων γε σοφῶν φεῦ ὅσον ἦσϑα τάλας"
5 εἰ δὲ xiv ἰδμοσύνης τῆς ἀνδρομέης κατεγνωκώς,
τὰ πρώτιστα φέρεις ὧν σοφίης κατέγνως.

Specimen Translationis latinae.
119 r. (III 380—836. p. 141—143 huiusce editionis.)

6. agenti quidem igitur eausa tot - Nunc faciat dici
D compendiose autem et de principiis que materialia
vocantur dicendum est quod enim ipsa sunt inconprehen-
Ssibilia facile est considerare ex dissonantia facta de hiis
& dogmaticis pherecides quidem igitur syrus terram dixit s
esse principium omnium - thales autem millesius aquam -
anaximander autem auditor ipsius infinitum - anaximenes
Lii9autem et diogenes apolloniates aerem ypasinus | autem

metapontinus ignem exenophanes autem colophonius fer-

ram et aquam oenopides autem chius ignem et aerem-yppo- 10

reginus ignem et aquam onoma certus autem in orficis

ignem et aquam et terram qui autem circa empedoclem
et stoieos ignem aere(m» aquam terram de materia [aere
aquam terram] quidem a quibusdam sine qualitate mon-

struosa dicta [a|quam nec ipsi apprehendere affirmant 15

quid oportet et dicere qui vero circa aristotelem pery-

pateticoum ignem aerem aquam terram circulariter motum

corpus - democritus autem et epicurus - attoma - anaxago-
ras autem clazomenius similium partes diodorus autem
eui cognomen. saturnius minima et indivisibilia corpora - 30
eractides autem pontieus et asclepiades bithinensis ine-

quales magnitudines pictagorici autem numeros - mathe-

matici autem terminos eorporum st(r»ato autem phisieus

qualitates - tanta igitur et ad huc pluri dissonantia facta
Sextus Empiricus I. 14

οι

σι

210 Specimen Translationis latinae. "

de materialibus principiis ab eis aut omnibus coneedemus
positis dissensionibus et aliis etiam aut quibusdam set
omnibus quidem non est possibile - Non enim poterimus
et hiis qui sunt cirea asclepiadem concedere frangibilia
esse elementa dicentibus et talia ex hiis qui circa demo-
eritum attoma ipsa esse dicentibus et non qualifieata ex
hiis que circà anax(ag»oram omnem sensibilem qualitatem
in omiomeriis relinquentibus si autem aliquam opinionem
ab aliis proponemus aut[em] simpliciter et sine demonstra-
tione preferamus - aut cum demonstratione sine quidem
igitur demonstratione manifestum est quia veram oportet
demonstrationem esse vera aute(m» non utique | dabitur sg
non iudicata iudicio vero - verum autem iudicium esse -
ostenditur per demonstrationem iudicatam. Si quid(em» |

ut demonstrationem quidem que prefert aliquam opinio-
nem vera esse demonstretur - oportet iudicium ipsius de-
monstratum esse: ut autem iudicium demonstretur oportet
demonstrationem eius preferre qui per se invicem inveni-
tur modus qui non dimittet procedere rationem demon-
stratione quidem semper iudicio indigente demonstrato :
iudieio autem demonstratione iudicata - Si autem semper
iudicium iudicio iudicare et demonstrationem demonstra-
tione demonstrare voluerit aliquis in infinitum eicietur.
Si enim neque omnibus de elementis opinionibus possu-

30 mus concedere neque alicui harum desistere convenit

de hiis.

1 concedimus T 24 epimonibus T

E DE MEQUE C

We
AMISiMiN ni UIETC EM
(SE rM τ ἘΣΤΙ A
Ἐττ τ τ τε τον

* Leute
iius IIT
τι λα πιττς:
ἐς Σ
M i ; 23 LEE LT iz ie APT Σ tur
12 Sri TE
ES ^ :

e METERS E 3
MUI
Ain icri
WUrninin EGIT,

SEES

παρα Ξ ΤΟΣ τὴς
RUUEUTIENTADETS
vb VEL ΩΣ ὧν
: T τ ;
EE AE το τι Ee S : TUI
- - - Ae
ue : ieIupium Ix
; Ric ae eed ERE ARI eS ΤΟΥΣ D
iR e : Y eris VINGLGRATReA ALS iara
^ ra μας -— im E.
EAM ERNEUT AES 2:

Tru
DBUREEDUE
c

δου τό

BINDiNG DEPT. ΓΕΒῚ 1969

PLEASE DO NOT REMOVE
CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET |

UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY

PA Sextus Empiricus
4410 Opers.

S5A15

v.l

S d

Εν mI gre nn S e
: ir a hp herir t Dirham

[e ie Tx

oe στὸ

U SEL emi Rye er is ers

; VMDIMMM ATA epe

x 25

. τοῖς TT
gut rmt TIT
RSM e Ite:

UVVAMNINDUCIMI mU
^T Du τος τ ὩΣ

TAA ne aaa πο 5

ebria

rmm "t

roD RIMeBICMpIg BILD *
; LAT. Eb. ἐν á 7^ | iria EAT RE vrl vacat ut : e eret : eveiieeiare
i$ S Pen c pm oL γα is “σαν, "re DR UDDRU I eere - τς - Lir
s. z rire eerte eie n πα

TR Des ἘΣῸ ποτ τ BRUN ee Rf Ri T το, rte
᾿ UD ΠΣ τς πο σον € es μας

CEA da t T MEI lelelee lel. u-

TEC eis M EECR I "o ὁμοῦ - ΞΕ MERRILL Ie CAI EE

Y τὸ ὃς OE GONE cire rNqUe I MESE R σα τ

: Ἶς 3 LO oL H : i ue e r.i e
ποσοῦ ure ecl EPA UNT Pei Sende:

ee vett. a : τς d
z AED

D ere e τ
IUMLIILMNYS

ao rm ον κ΄ rm Dive e .
Mb THER m : τ παν m EPI EN MET ead
VU EU TDI PE Erde qade d D das κπ᾿ ϑος tecta: ππττατες Due z:
uoi 2 ; MUS E V AuHdri TASSE TS -
i ats st DM eret r 2 B

x E EET EE eMe:

emt rtt.

IIXRBURTORLDRERgL
ETRTETSI.I: ὟΣ τοῦς

T GEI STA muibmIdcemiium. *
cR VEDI IM E τες σρ τος : d ᾿ς:
i A mat. CHR Ee ur M M TREO τε της στανς
TT pm Er

τέων 2.

PNISDI vs E TE » t 2
: bc EA C

LJ b
ἘΞ b Mm
- "o πὶ ἢ ὅς Le o a τ hue Arie PER πο TUR ΣΡ SC:

i E 2 XM ES
Ξ ἘΞΕΈΕΣΞΕΣΞ τ δῶρ χοῦς όσα, αν res 28 TM M LA | :
RR CARRIE τῖπετι IM T

Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Opera. Recensuit Hermannus Mutschmann"

See other formats