ἢ
ἢ
ἬΜΗ
;
τ “κΞ-Σς
4 - κα
ΦΕΧΤῚ ἘΜΡΙΕΙΟΙ
ΟΡΙ͂ΒΑ
ΒΕΟΘΕΝΒΤΙΤ
ἩΒΉΜΑΝΝῸΒ ΜΟΤΒΟΗΜΑΝΝ
ΨΟΠΌΜΕΝ ἢ
ΔΡΌΥΒΕΒΌΒ ΡΟΘΜΑΊΤΙΟΟΝ
ΠΙΒΕΟΒ ΟΥἸΝΟΌΕ
(ΑὉΥ͂ ΓΆΑΤΗΕΜ.Υ͂Π-Χ ἢ
ΘΟΟΝΤΙΝΈΝΒ
ΕΒ
ΠΙΡΒΙΔΕ ΙΝ ΑΕΡΙΒΌΒ Β.6. ΤΕΠΒΝΕΒΙ ΜΟΜΧΙΥ
ἨἈερτίοι ἠεν Οτεἰ κί παίαυερ αν νοῦ 1914
(Ὁ Β8Β Β.0. Τευρποῦ ἀμ Ν ᾿εἰρχίᾳ, 1984
ΥἿΝ 294:275.1284.. 18γ οΒ8ι,
ἴξεῃε ἹΨεγζε Ζπαῖεκδυ
Βεκι εν ε, 66 181 6
θύθ00
ΡΒΑΒΙΒΑΤΙΟ.
Οιιοά εαἰΐουὶ μὰϊο σο] πη πὶ ᾿1ΠΥῸ8 ΟΠ ὰθ Δαν Υβαβ
ἀοριηδίϊοοβ ἰηγ 1615. σοα] οἰ θ8. ἐγ τὰ 58, Οαγη 1110 5θχ, (αἱ
οοηὗτα πλαςμθπηδίϊοο5 ΘΠ ΒΟΥ οἱ δι πῦ, ααδιπααδγη ἴῃ Ἰ1ΌΥ15
ΤΠ} Π ΒΟΓΙΡ5 Ποϑίσοβ δηϊθοθαμῃπῦ, ἰθγίϊο ν αγηϊπὶ υἱπα]-
ΘΔΥΘΙΊ 115, 566 {1 σα Π1Ὲ}8 ΠΠΠΤΩ 8 Π116}15 ΒΟΚΚΟΥ ΘρΎθσΊ στα Ἔχετα-
Ρἴπμα, αὶ γὴν ἀοεΐα5 ἴπ ργδοξφξϊομβ δα 10 }18 5886 τθοϊ γα
Ποσὰπὶ ΠΙθσογατ ΟΥ̓ ΠΒΠῚ ἃ 56. γαβἐϊαξ πὶ 6556 ἰὰτο ῥτὸ-
ἔβϑοϑῃβ οδί. [[υἱοοῖ Θπΐτη βθηἰθηἑῖαπὶ 5.181 γι! πὶ θὰ15 {Ὡ]ΟΙΤΘ
πΘρ] θαυ, ἰδιπθπ ἴδοι! σοποράδῦ, 41 ΠῸ5. ϑ6 χὰ ΠἰΌτοβ τεὶ
ΟὈἸοΥ ἱπβρθχθυῖς, οοπβαθία!ποιι, 4886 ἴδηι ἃὉ οαϊοῃδ
ῬΥΪποῖρ6 ἱπογθ θυ αϊξ, Οὔ 115 «15. ΠἸὈΤῚ8. ἐξα! σὴ δα νθυθαβ
τπα Ποιηαίϊοοϑ᾽ ργαθῆρσοπαὶ ἴὰ πὶ 0518 οοαϊουτῃ 5α Ὀδοτὶ ρέϊο-
ῃἰὰ5 τὐ [αἸξαπὶ ἀθποίαστι. Νϑαῖιθ δηΐπη απ θ᾽ 1} Θ586. ροϊοβέ,
«αἰπ ἀχὸ ϑοχῖὶ ὀρϑτα, ἀπατῃ σοπίσα Ρἢ] Οϑορϊᾶθ ἀοοίογαβ,
αἰξουιιηι ἀἄνθυβιιβ ΠἰΘΥα] πὶ ΚΓ ΠῚ Ἰηδρβέϊοβ, ἢ15. ΠἸΌΓῚ8
ἱποῖτπϑα, ἐθηθασιβ, πο 1086 ϑοχίμβ ὑθϑέδίυν, ᾿ὰ8 τὴν σύμ-
πᾶσαν τῆς σκεπτιχῆς ἀγωγῆς διέξοδον (Ρ. 596. 4), μος τὴν
πρὸς τὰ μαϑήματα διέξοδον (ρ. 101, 35) πυποῦραηβ. Τ)εῖπᾶθ
οι πὶ ΠΙΥὶ δαάνουξιιβ ἀορπιδίϊοοβς. πο ΒΟ] πὶ ἴπ 118, α τ 5
οὗ ἀπὸ τῶν μαϑημάτων ᾿πιριυρσπαηίαγ, σΟΙΠ] τ 65. Ἰδυᾶθη-
ὑατ 1), 56ἃ οἰϊατῃ --- απο Ἰοοὶβ β᾽ μα] Ρὰ5, ααϊθὰβ. αἴταϊα-
40 Ορτβ ἃραπααί, ἰμίθυ 5658. σοι ρδγαί 5. βία πη ἰδὲ οὈὗγο-
εἰθέ ---- ἰὰυλα πδη ἀοοίγμδθ ἐποβϑαγαβ οὖ Ἰϑα ΠῚ} 18 8 ὙΠ 8 στ ΠΤ
ἴῃ πιοάμππι, π6 ἀϊοδτη ᾿πιραἀθηΐθυ, ᾽πὶ ἀβιι Ὑοοθηΐγ, ΡθΥ-
ΒΡ᾿ χη οδὲ ἰοΐδιη αν ουβὰ8. ὈὮΠ]ΟΞΟρΡἢοβ πραγματείαν ἰᾶτα-
Ρυάονη οοπίδοϊδπι θ8556., δηθὰ ΒΟΥ ρίΟΥ δα τηδίποπιδίϊ-
1) Ἰοςο8 οοηροββὶθ ἢ. δαβ, ἴθογ ἀΐθ βου έθη ἀθ8 βοχίαβ
Ετωρ τίου (Ῥιοσν. ΕὙΘΙΒ ρα 1888) νυ. 10 βηᾳ.
8
ΤΥ ΡΕΔΕΒΆΤΙΟ.
οἰαίαξίοπθιι 86 Δρορογοῖ. Φαοπιοάο δυῦθτα ἀρ θονς
ἐμόσαν δῶ ππὰῖς Πθτοσγιαι ογὰο ἴῃ ΠΟΘ ΟῸΠῚ ποϑίγου πὶ ΘΟ]
ΟΡᾺ ατοίαν, ποβοίπιαϑ, 81 ΒΌΠΆΒΙΙΙΒ
αἰμοιιδίϊοος. ρυΐπιο Ἰο00 Ροϑβιμΐ,
οσἸ αν Ἴ556. οἱ ΡΒΠ]ΟΒΟΡ 86
αὐίϊαπι πᾶ σιβίτοϑ ΠΡ Ὲ-
οἰ, αὐ κὸ
μ:ξ εὐ εὐθὺ 1) φοσθατν
δὰπὶ ααὶ ᾿ἰὈΓῸ5 ἁἀγογϑὰ8 Ἢ
ἂρ γυϊσαγὶβ. ᾿πϑυ τα 0115 ΟΣ δὰ ῦ
ἀοοίογος. ἄδπτμη μοϑὲ ἢ γ λα πὶ
ἩΔΥῚ τοὶα]856,
ἡ 6. παιμοτο δυΐθπὶ ἢ ὈΤΌΓΙΙΗ σρχίϊαπογιπι δά ιιο 410
ταάϊοο Ἰὶς οϑί. Ουἱᾷ ἰρβθ᾽ 48 ἴδ τΘ 5θπύϊ 1, οΟρ οϑιὰ8 θΧ86-
οαἴαϑ5 Ξαπὶ ἴῃ Ῥτὶοτί5. ΓΟ] ἈΠ] 18 Ρτγαοίδ 0ὴ6 (ρ. ΧΧΤΗ 544.)
δἂ 486, Π9 Ἰομιρὰ 5ἰπὶ, ἴθ ΠΟ γθὶθρο: 800 ΘΠΠΩ μοα!]θ
φυσχαθ ἰθδθὸ πρᾷὰθ Αυραξί ΝΟΡΟὶ (Β6γ]. ῬἈ10]. οΟμθη-
βοῦγ. 1919. οο]. 1448} αἸϊογαπια 8 Ὑἱγοσα αι ἀοοξ για 50ΓῚ-
ΡΠ ἀυθ αἰ ϊοποβηιθ πιθ πιουθγαπὺ, αὖ ἀρ ϑοθάθγθιη ἃ 86Π-
ἰρηϊΐα, ααδιῃ, αὐ Προγθ Γαΐθου, ἴῃ (811 γουαϊῃ ἰσοσϑενείᾳ ὈΙῸ
οογ Ἰβείτηδ σοπῆθγθ τηϊπῖτηθ διιάθαιη. [Ιἴδααθ ἴῃ {1{π|}15 510-
σα ϊοσαπι ΠΙὈΓΟΤα πὶ Π1}}} τη αξαῪὶ γϑγδι5. [οιηθγθ 8] αἱ πο-
ΥΆΓΘ Ἰῃ ΓΘΌῚΒ απαϑὶ 5ΒΘΟΠΪ δ ὶ οΟῃϑιδὑμΪπΠ 6. 58 γα 18, ΟἿ
ἰοττογεηΐ Ὑθδιϊ ρα, ΠΟΥ 55. Οστπὶ ααοττιπάδπι Θαἰξογατα, ααὶ
ἱπρετία Ἰποθ ἰδ 5.1 5.1 πθηΐθ5 ΟἸΠΠ ΠῚ, ἋΣ δου ρίογοϑ δ Ὁ
615. Θἀ1το5. ἃν Ἰαυάατο ἀξ ᾿πβρίοουθ οοσαπέιν, ἰπδἐἰββί τη 5
ΘΧΒΘΟΓΒΟΠ65 ἴπ ΟΒΡοΐ Β.ΠῚ ῬΤΟΥΟΟΆΥΘΤΘ.
Τιζα]οβ δυΐθιη οὐ ἃν
8 ΒΡΚΈΘΤΟ 5] ]θηΐϊο βὰ0}0
4υϑπη 68 --- Δ}1{8᾽ ΄υδπη ἴῃ Ηγροίγροβίθῃβ --- ἃ βου ρύουθ
δἰ ἰδγηθη Ἰβοίουιθιι5 [Δ }18
" ΒΟ ΚΟΥ Π86 οΩΠΙ
; δΥΘΒΙΔΘ βρὰ 1}
ἀἴδαπα, ἸΆθον βα Ὀπαΐυϑ5 Π ὅν αυρδο Ἠθγρα]θυβ, αὐ ᾿ξ
ξαςςς0Ὸ .6. 5.
τα Π Θμπδἐϊςοβ ΠῚ ἢ
θΠὶ ποβὲ ἱ ἱ
ἔγόσατη ὁοὐΐοαμη, ἴῃ αυΐ 8 ορὰα δὰ
ἴγβο βθγγβξατη 68 ;
08 διάγ, ἀορτηῃεῖςοι
86 ὶ δηρορα ἴδῃ ἢ
ἱπῖτα ΡΠ μα, ἀσιηομδίχα μα 8 Ἀτοθο-
“Ὁ -αρ.ν
»
... ..ὦ...--.
ΡΕΑΡΕΑΊΤΙΊΟ. Υ
1. Ὁ ΒΕΟΒΝΒΙΟΝΕ ΠΠΒΗΕΟΝΙΙΜ ΟΤἹ 5ΌΝΤ
ΑΡΥΒΗΒΌΒΞ ΘΟσΜΑΤΙΘΟΟΘΞΒ.
Ιδπὶ πον ποῦ ]8 αἰϑρυΐαίίο ᾿πομπομαπᾶα οδὶ ἀθ ϑθχι
οοὐϊοϊ 8, αἰροίθ ᾳποτιπὶ οοπαϊοϊο οὐ πϑοθβϑϑίδα 0 βἰδίτη
Ροϑὺ ΗἩγρούγροβθθ, 486 ῬΤΙΠΊ πὶ πὶ ΠΟΥΡΟΓΘ ποϑίγο ἰούτ Πα
οὈὐποπῦ, ποὸπ Ἰουνίου οοπητηιίοίατ, ΝΠ Βα Ὀϊτο ἀεβο τη ἢ
ΒΌΓῚ15 ῬΓΔΘΟΪΔΤΟ ΤΥΔΠΒ]ΔΙ1Οη8 Ἰαἰπαε 8ΔῈΧ,] 1] οὐ σοα]68
Μοπδοθηβὶ; 868 8114 δὰ βρϑύπθπμᾶδ ὙΘΟθΒΊΟΠἾἶ8. ἔμ πάδ-
γηθηΐα ΘΟ τα ἴῃ Ἰοσατη βιοογοϑδοχηῦ, 108 αὖ τηρ] 8, 81
οαϊΐοτθβ αὶ ἃπίθ πὸβ [πουχηΐ, ΞΟΓΙΡΙΟΣῚΒ ΤΙ ΟΥΊΒΤΩ ΘΠ -
ΟἸΘαΥΘ Ροββίμηιβ. 6 ααϊθὰβ τὖῦ 1056 ᾿416 65, 6668. βἔθπιταϑ
ὁοάϊοιχη, ααἱ ᾿ΙΌγῸ5 δανθυβαβ ἀορτπϑίϊοοβ θαι ρϑηΐ.
Αὐοδοίγριϑ (τὰ 6)
ἜΣ
Οοαϊοοβ ΠῈ ἃ Β ἴπ ρυδοίφεϊομθ ὑυ]ουβ γο] ατηϊηὶβ ἀ6-
ΒΟΙρΡ51; γϑβίαὺ ἰσιύασ, αὖ ῥρϑαοα ἀϊόᾶτη ἀρ οοάϊοσα ΝΎ ΚΗ
θαυμα ΒΡ6 016 οὐ δι ῖΐα.
Ν -- Ιδὺγ. 8δ, 19 ἀαθμὶ ᾿ἰσθιμι, οἰΐπι ἢ ἃ τὴ παπουραΐατῃ, 6
Ασὐέμασαμα ΚΟΟΒ ΙΒ ν ἢ βοοαταβ τη8]ο ὦ ΝΟΘΌΘΙ Βαϊὰ5
ΠΟ οἷ ΡΟ] ἱπην δε σαίοῦ! 8 ὨΟΠΌΥΘΙΣ 1010 Ν᾽ οσπατθ᾽, Εδβὲ
οοὐδχ ομαχίβοθαβ, ἴοστηδο αὐδτίδο (34 »- 19 μι), ΟΥ̓Δ ΗΪ8
Βοχέϊ ϑογιρῦδ, πθὸ ποῃ διαλέξεις πβᾷὰθ δὰ σουθατη ἐπειόν
οομἐϊηθηβ, Οοηβύαὺ δχ ἐσὶ 8 Ῥᾶγιϊθ.8 8 αἰνθγβϑὶβ τη δ 1 Ὀ.}}8
Θχϑσϑίϊθ, ἀπαϑγατη πηθαϊῳ 5. ΧῚΠ νοὶ ΧΊΥ͂, ρσεῖπιδ οὐ ἰοσίϊδ
8. ΧΥΙ εαἰγϊθυθηάδθ βαθὺ. Ὑιάθίυσ δαΐθια πιθαΐβ πδδὸ
Ῥᾶγβ, αἀπ80 ἰατὰ ΟἸἸπὶ δχβεϊίογωϊ, Ῥσίτηϑ, δὺ ἐθυθϊθ ρϑτὺθ
ΒρΡΙ οὐδ 6888. ῬυΐηΒ ΡᾶτΒ, απ Ηγροίγροβθβ σου θη ΓΌΓ,
8 σοάϊοα ἴω, ἰδυῦα, ααδ ᾿ἰΌτὶ ϑᾶν. οὐμῖοοβ ἔποπι (πὰρ 8
1) θὲ ϑοσίϊ Εἰπυρί σοὶ δά νθυβὰβ Ἰορίοοβ ᾿Ἰτὶβ ατιϑϑβύϊοπϑβ
οὐἰζοδο Πῖβ8. Μδυρ. 1911 Ρ. 9".
ΡΕΛΕΡΆΤΙΟ,
ΥἹ
ἱ 46-
ῃ Ά ΠΠΟΝ [Ὁ οὐαϊοδ .) )
ΚῚῪ οἱ διαλέξεις Ἀγϑὲ , χίθπι οοπ-
». 894,31 ἐρήθνι Βἴμι} πονὶ δἰοταπὺ θ4 ΠΝ ἼΣΩΣ,
βοεἰρὲβ δ, ἫΣ ποδία, δαύΐθπι Ρατγίο ὭΟΧ ΔΠῚΡ
βαϊαθη τη. τ ἘΝ
ἄμα δεῖ. ᾿ Το πὶ ἦ 6 ἃ τὴ παποιρδ(ι}5) ΠΟΧΕΙ μισὸ
Υ͂ -- Υϑῃ. δίατο, δ Ὁ ΛΟ ὰς.. οὐ διαλέξεις ἀϑᾳιο δὰ φοτραπι
οἰβϑὶ οἰ ροϑι 5 ἔδει ΜΈ τς
ψρεκοῆν ἐϑὴς αὶ 408, τπιθτι ὈΓΆ Π ΟΘῚ , [στὴ
ἐπειὸν ,
ἱ ᾿ 8. ΧΥ͂ ὃχ. [5), ϑπϑίϊ
{πε ον στον δὲ δον Κα πιὸ παπουρϑίαβ),
Εὶ --- ρα πιοηίϑπὰ8 168 12 ραν Ἧ τ Κη σθπιθ! 1 π8, [οἱ]. 9714
ἰαπἱ Υ διἰαδίία ΒρΘοῚ0 868} οὐ-
ΜδΓΟΙΔΗΙ ΡΝ ἄπϑαβ, ΤΊ ὈΓΔΏΒΟΘΏΒ, [ΟΥ̓ ΠῚ 8 8
τς βρχῦπα οὗ διαλέξεις ΜῈ ἰΆΡΌΡ,
ἴδαταρ (231 »« 16.5 π|}, 8. ΔΟ. . ΡΞ." ὲ
Αἴαυο ἴῃ ΡΥ]5 αὐ] 6.) ποίαπάπτῃ θδἷ οοΠ 6θ 1, Ε ἰὰπι
Ξ ᾿ : : ἱ ἢπ Ηγροί ροβῖθι5. Δα πυῃλ-
ΠΡγόγατα ἀδίθγιογιπι στο θθ, ΟἿ] }π ΠΥΡΟΙΣ ἀὐδε ΤΝ
τατὶ ἀθ δέ, ραμθ βεοράθγο, αιο πῸὴ 81 ὁ 1188 80 ἢ
Ραΐο, πἰδὶ χσαοὰ βογῖθα, αυὶϊ απὸ Πἰθγαμι Θχαγαυῦ, αα 10 885-
Ἰ - Ἁ
ἄδπι ἀθ οδιδὶβ ροϑὺ Ηγροίγροϑθβ ἀθβουρίδϑ 8}1π|6Δ ΘΧΘΙΏΡ]ΔΙ
δι θα]. . : ἃ;
Χ Ρ)αγὰ ϑδυΐθπι ἀϊσθηάᾷ ϑηῦ ἀθδ σοαϊοὶθ Ν᾽ πηϊγᾶ ΘΟΠ41-
οἷοπο ἃίαιμθ ἀθ ργαθϑίϑηξα οἷπδ, ἀαἃ οδίθιο5. ἸΟηρΘ 51ι-
Ρεγαΐ. Ομ Πθγαπι, αὐ ἴατὰ ἀϊοίιη) οϑὲ, ὈΥ ΠῚ 6 ἐΘ ΠΘΌΓΙ5
Ῥγοίγαχιἑ Αὐρυδὲυβ ΝΘ 6, ΥἹΓ Φοο ἰββ πιὰ, πὶ Θαπὶ (1]}-
βθπἴογ Θχοιβεὶῦ, 5864. οὰπὶ ἴρ86 ΟΥ̓ ΠΟ 5. ργομι Ὀογοξαν 60}18-
ἔἴομ 68 55 ΡῈΒ]οὶ Ἰὰγ 8. ἴαοθγο, βομθάαβ ΟἌγο]ο Κα] ἢ ο βοῇ
ἐγδα!αϊέ, εΐο δυΐοπι Ασίῃυγο ΚΚΟΟΙἸΒΚῪ Θαγτι πὶ ΘΟρίδ τη ἔδϑοϊί,
4105 ἴῃ ἀϊδβουίδίϊοπο αἰογθίαν, Ηδηὸ αἰββθγ 8 ΠΟ ΠΘ 1, ΠΌΤ
ὈΥΟρθϊθιη ΘΠλ βδιιπὶ ἰτὶ ἴδπι ἃππὸ ΜΟΜΥ] ΤΌΠΟΥ ἔθγο γα ὃ),
ἄϊα ἐγυβίγα ΘΧΒΡΘΟΐΔΥΙ, μοβίγθπηο δα ΐθμῃ, ἰᾶτη ἀΘΒΡΘΥΔΠ5 1π6.
ἐἀΠῚ ΠΠΟΌ ΔΙ ΥἹΒΌΓΙΙΠῚ 6858, Δππ0 ΜΟΜΙΧ σΟμαΠηρηξβἐϊ ΟΠ 6]Ὼ
τηθδτη ἦθ ϑοχί] ὁ0Ἰοἴα5. ΜΒοο ΠΣ ΠΘπαηο ἰδιηαυδπι αἰ ϊο-
ΠῚ5. ὈΓΟΙΘσΌΠΙΘΠΆ ἱπβογα, [᾿ιδυγοπθϊδησπι ἀαζοΠ) ΟὈου ἐδῃ-
ἐξ υς οι ὑ ΑΝ.
1) Πθ Βος οοάϊοδ νἱᾶβ ἰηῖγα ἢ, ΧΙ Βα.
39) Ηἰο τῆς ἀρ άο, ἢἷ [Ἀ}10Ρ, ἴῃ ὈΙΟΠΙοἰἤθοα Μαγοίαπα βο-
ἸΘΤῚ ΠΏΠΊΡΤΟ Ἵ
(Ὀδίδιομυβ αταος, ἴη88, ἃ, Ματεὶ βι ομὰ ἐπβάνς ΞΡ
Ρ. 129) ἈΌΙΩΘΤΟ 262 ἰῃβ᾽ σῃΐξωγ,
᾿ΠΒΟΤΙρἐϊο οἷ ἀρορί, ἴῃ 10
νάλεως τοῦ
.421618, ΕΥασ ἢ. :- :
1907) γ. ἼΟΤ (βὰ μ. 805, Τὸ), δ᾿ δοτροκταιῖκον (ρα, ας, Βετο αὶ
««- κε φλ:-
ΡΕΛΕΒΑΤΙΟ ΥΠ
ἴππι ἱπϑρθχογᾶπι, σαὶ βοίγοτα ΑὙΈΠυγατη ΚΟΟΒΑΙ5ΚΥ ἴα ποο
οοϊοθ ργαθοίραθ πἰθὶ, αι ἔαούαπι ο8ῖ, ἢ ἀ6. δὸ πα τϑοῖθ
᾿αἀἸοαγτθα. Οὰὸ ἀθ οὐγοσθ 8 αγοϊο Κα] δ βιβοῦ. τη η ἐα8
(οἴ. Μυ5. Βμθη. 1909 Ρ. 4718) Ἰργαπι Ν ΔΠΠῚ8 ΙΧ οἱ ΧΙ ἢ. 5.
Ε]οτο αἰ 5 ἄθπιιο ϑχατηϊπανὶ ἰοῦ πη 16. ΘΧΟΊ551.
Ησπο Ἰἰθτιιπι ϑἰπραϊατθπὶ δοουγα βϑίτηθ ἀθϑοσιρβιῦ Ατ’
ἔπυγιιβ ΚΟΟΒΑ 5 κυ (1. 1. Ρ. 10 544.}, ἀθ. ααΐθυ8, πθ Ἰοηψυϑβϑ
τὰ, ϑαϊηγηαυϊπι γί 1888. μὰὶπὶ βΒ8 018. οσιῦ. ἴδτω υἹά!βὲὶ οχ
ηἷ8 4188 βάρτα θχροϑαΐ, τπθάϊαια ἰδηΐαπι 1118. ῬΆΤΊΕΤΩ δῇ
π08 ἴδοοσθ, οθϑίθσδβ ρδπθ πθρὶοβὶ ρο886. Ηβδθὺ θη ΡΔΓΞ
γοξαβἐϊδββίτηα, ασαδιιαδπὶ ἃ 50 γῖθ8. πδπα ἱπάοοίο ᾽) ξοϑεϊπδηΐε
Ο8] 8105) οχαγαία δῦ, ἰᾶπιθπ γ8] ἰᾶθο τηᾶρπὶ ἀοϑετηδηδ
γιἀθίιν, ααοᾶά Ἰαοαπδ5 ΘΧΘΠῚΡ]ΔΥ18 γα] ἀθ πι]α!, ὁχ αὰ0
ἀοβογὶρία ϑϑὺ, δοσυγαῦθ ἱπαϊοαΐ, ἰξα αὖ {Π}π|8 Ὑ ΘΓ τα ἱπη 8 σἼΤΙΘΙη
ἵπ οϑίουιβ ἀαοαὰθ 8Ὁ δα θχρυίπι ἴᾶπι Ῥυΐα8 ΡΥῸ δχρ]ογαῖο
Βδθθᾶ8, ααδῖα βἐαίπθυ β ΒΡ 5βῖτη6 σϑπαϊπϑ ΒογΙ ρίου 8 γουθ8,
αὰδο ἰπ οοάϊοθ, 6χ απο οσϑίοσὶ Π0γ1 βυχογαπί (1), δαὺ οὔ-
βουγαίδ δαὺ ρ᾽απθ οἸητηἶδϑᾶ ογϑπί, Ὁ πο ᾿ἰῦτο ποῦ 5. 58}0-
ροάιθανὶ. Ιαπὶ φῥυΐμπιδθ οοάϊοῖὶβ Ν᾽ ρασίπαθ ἀθρὶογδῃάδυι
ΘΧθηρ αν ὶβ 581 οοπάϊοίοποιι οβίθπααπί, πὐροΐθ ααΐθι5. Εἰσὶ
δανουβαβ τα μϑιηδϊοο5. Ῥυΐτὶ ἱπιξίατα. ἰδΐθπι, δἰ αθ π6 ἴα
ααϊᾷθιι ἱπέθρτιπι (αβαὰθ δᾶ ῥ. 618, 14 ΒΘΕΚ.: καὶ) Ῥγδθ-
1) Ε. κα. ἴδιο Ἰοθοβ αποβάβθια, ααϊθαβ ξουῖ θα ἰθυϊβουϊα
αυδοάδτη πιοπὰν οχ ἰπσθηϊο βαβίυ 1580 νἱἀδίοτ: Ρ. 507, 18.
291. 1819. 321, 10.117. 34δ, 14 6. ἃ. ἴῃ ἐδ} 8. 88606 ὁμπὶ ἰἰ-
ὈΓ8. ἀοίουϊουι θυ οοπβρίταίς, οατῃ ΤΠ ἢἷ8 αθοαὰδ ἴῃ τοῦ 8 8τ-
ομθύγραια Πά δ] 18 βθοιξϊ 6980 νἱἀδαιίων; οἷ, γ». 389, 1. 248, 36.
569, 19. 810, 81,828. ΡΊατα οἰπβπιοάϊ ἴῃ ἀπϑαυβαὰθ ἴθγθ Ρᾶ-
σίμα ἴρ80 ἀθργθμθπαδβ,
9) ϑαθρίββίσιθ, αἱ θχθιαρίαμ αἴϊοταπι, ἴῃ υϑυθοτατα 00110-
οαξίομθ 810 Μαγὶθ τϑῖι μϑβϑϑῖδβ8 σἱἀθύασ, ἰΐα αὐ μὶβ απίάθπι ἰο-
οἷβ οδέθγοβ ᾿ἰῦτοβ βδαιὶ πα] αϑεῖπι; οἴ. Ρ. 305, 32. 312,1. 2230, 1.
997, 18. 599. 16. 289. 1617. 340. 34. Ῥταδέδγθα οἵ. Ρ. 199, 8--ἴ.
900, 1. 301, 11. 304,1. 11. 906, 9. 313, ὅ. 318, 18. 314, 1δ.
411. 22. 391, 21,29. 221, ἀ. 383, 31. 242, 33. 238,29. 346, 30.
φῦι͵, 26 8601, 18.
8) Οὗ, 6.65. Ρ.318,11} 316. 22. 211, 24. 319,11. 29. 321᾽ι,24!
994,20. 996. 31. 280, 13. 231, 2. 2860, 1. 389, 80. 244, 1. 840,1.
258, 1. 317] 39. 2δδ, 11. 8δῦ, 28. 266, 1. 284, 221 299, 20!
819, 18,19! 404, 291 οἷο
ΜΠ ἀν
πος καρ μανλευκ ἐμὲ ΥΩ ΜῊΝ
ἰαγ. Οὐδὸ ἸδομΠ15 ΔΗΧῚΘ ἱπϊοδ 8 ν ββη ἡμῖν Ἢ ἀρ
᾿᾿ ' ΠΩ ΤΣ
ἢ Ἰοὸν 114 0, ὕππι ρμοβί βρϑέϊαπι αι πα 0 068
ΟἹ. --
ἰἈ] 18 ὀχ ἰδ .: ᾿Ξ
" »" δ:
τὸ δὲ ἀληϑὲς τῷ πολίτη διὰ -
Ἂ ᾿ Α γι
τὸ τὴν μαστικὴν. τὸ δὲ ἁπλοῦν δυνα
δὲ ἀλλήλων κεχώρισται" ἐπεὶ τὸ μὲν
Ποὶπᾶο ρουρὶξ ἰθχία σομ Πλι0 ἀληϑὲς οὐ πάντως ἐπιστήμης
εἴχετο κτλ. (ρ. 198, 20 Βεκκ.), 1. 6. βυθιίο δᾶ ᾿ἰθσυση ῥχτὶ-
πιατῃ ΔάγΘΓΞῚΒ Ἰορίοο5 ἐγϑηββι! ας, πᾶπὶ 4088 δηΐθ ᾷθ0 6χ-
οἰαπὶ τυβία]α βιπί τϑιϊαυΐαθ υϑγθογαπι ἱπ4Ὰ6 ἃ Ρ. 198, 28.
Ἑ φαΐθις ρογϑρὶοὶ ροίοβί, φαδπὲδ οἴπὶ 5. 116 Ν᾽ Θδι
ΘΧίθγΠΆ ΠῚ ΘΣΕΙΠ Ρ]ΔΤΊῚ8 δρβοΐθι το! ἀοτιέ. Νοαι6 ροβίθα ἀ6-
510 Ἰδσυηδξ, 4085 ἱπγοπογαὺ "), βῖνθ σϑσθα οὐ ᾿ ΐοταθ 4ὰδθ-
ἄβτῃ ΟὈ]ἐὐοσαίαθ βἰτθ ραγίοβ ΤΟ] Οσατη δαΐ [0118 ἱπίθρτα
ἀοϑοῖθβα ογαπΐ, ΒΡ] ὙδοῸ5 ἱπά σα γθ, «ΠΟΥ τ]ὰ Δ
60. 401 ἐδγ θη μᾶγέθιη ἃ 11, δία8 θα ἀασαὰθ οΧχ 60-
ἀϊοθ Ε Ξυρρίοία βαπὶ, Ταϊα ἐθυίίαθ τηᾶπὰς δἀαιξαϊηδπία
5610 ἢ ἱπάϊοαγὶ.
ν ΠΘ1 ἴῃ οΘ θυ 5
). Θυοά οχριιρ]αν οθέθγοααΐπ
(πβᾳιο δὰ ῥ. 198,28) 1π-
θγδηΐ, ΟὍΤη ἰοχίτ5 ἃ ΤΩΔΠῊ
94, 80) βαὐϊίο ἀθβίηα! ὃ).
πιὰ ψιο 18 [0]1α ἂΒ
Ν ὀχαγαίῃβ ἴῃ Πξογας ἵππο] (ρ. ὃ
--:ῶ- Ὁ
1) ΟΥ. Κοομνα]οκ
) ᾿ Ἂ ,
ἜΝ ἸΟΠῸ ΠῚ ΟΥἰ ἐἴσθγη δὰ ἢ
τ μο δῦ. 1 86. 886,10. 31. 40 428.0. ἀΠ ας 80, 7.
μ ᾿ ο Ν
πποιιτισ τυ. τος οττι5...-..--
ΡΕΛΕΕΆΤΙΟ, ΙΧ
489 Βοααιηέι ἃ. τηᾶπὰ ἢ ἴῃ ΠΠπὰ ΡαΙμ8 Ὑ8 68 γρ σία
Βιρρ]οία 5απὸ (ρ. 894, 51 ᾿κένταυρον --- Ῥ. 598, ἢ ἁπαρτίξο-
μεν Βθααμππῦαν οἱ διαλέξεις αϑαι6 δἢ γευρηχῃ ἐπειόν). [τ-
49 ποπ ΡΙΌΡΟ Ατέμυτὶ ΚοΟΠΔ]ΒΚΥῪ 56 η:επεϊ8 πὶ. οἸχη. οὐδ
(1.1. ρ.. 18): οοαϊοῖθ [(Ξ-. Ν) απήψμας μαγίϊ5 βοηίεηι τ εἰ ἐπε 8
ρηἰ5 βοπίεηι σοηιροδίίνν [μῖβεε 61 «ἰποίνιι5 ρει νη. ἐο-
αἰοϊδιι5, φμονιν, αἰέον αὐυρίοαιδ 81} ἰἰνγος αὐύ. ἰυρίσοβ, ρ]ιμ5ῖ-
ο08, οἰδιΐοος ροδέοα ἐπὶ γιατ αίος, αἰζον ἰἰδγοΣ αὐ. πταϊεηια-
ἐΐοος, φκογμην ροβίθα ᾿ητ μγη, ἑαηάνινν εἰ τα ὑρδηθε ΘΟΥΥ ΤΉ δ γῈ
σπφϑίαναί. Τηζεϊεὶ οαϑιι {116 ᾿ἰδναγίμδ, πὶ ῬΥϊηλμηι μἰγαιη 6
οοαϊοοηι ἴθ πα σοηΠαυϊί, ῥγίγηο Ἰδγος αὐτ. τορι εευμ 608
οαϑογίρϑὶ!, αἸίεγο ἴοοοὸ γος αὖ. ἀορηιαίίοοΒ. δος οἷ απο
ἰπθιροῦ δᾶ βϑηϊθπίϊδιη βιδπὶ δέ ὈΠΙῚΘπάδτη δααϊ τὴν ἀοο-
Οἰββί παιβ, 0] υϊάθηη ψιἀθπίθ ΒΡΘΟΙΟΒΙῈ5 ἀϊοΐα δξβεὲ ᾳιδπὶ
γουϊαβΒ. Νϑαιθ δαῖτα 1πίθ!]θρο, ΟΣ Ἡτασῖτβ 1116 {πα θΌ] στ
πιϊβουσἸ π]85 ΠἰἸΡγΌσγα τα δαν. πιϑὶ μΘπλ 1008 ΓΘ] αν 5 ΠΟΙ Ρἰ δ π6
πορΙθχϑυῖΐ, οὐ τ Β88 Βθουβιῃ οχϑίδ ηΐθβ ᾿ηυθαϊββοῖ. Ῥγδϑθίθ-
γϑα ἔοι 5 ουθηΐτ ροΐοσαΐ, αὖ ἀΠπ|18 ἸΙΌΥῚ πιϑᾶϊα ρ8γ8 ποη-
ΠΆ]Π]α ας [ο]α ἴῃ ὅπ ἱπίογι σϑπὲ, απιᾶσὰ αὖ ἀπότιπι οοάϊουτα
ἰηἰίίασα γϑὶ ἢπὶβ τη αὐ ]ατοίασ. Μίσοααθ ἀποᾶάδιι οᾶ8ι 86Ε1-
ἀϊδοϑῖ, αὖ ᾿ἰδγασῖαβ 1116 δοάριη πιοᾶο ϑβϑχὶ ΠΠΌτοβ ογαϊ πα,
απο οδἰθιόσιπι σοἀϊοιπι ΘΟΠατητ 5 [Ὁη5. ΠΏ ΠΟ ΨΘΙῸ 81 6ο-
ἀϊοσπν ποοοοϑιἐπᾶϊπϑιὴ βροοίδυεσβ, 14 τὰϊῃϊ, ορίπου, οοπ-
οοᾶρθ5 οὐ οοαϊοὶβ Ν' δχθιυρίασ οὐ ΠΙθσαπι χ, ΘΧχ απο οθζοτ!
τηϑηδγθγιηΐ οοαϊο 68, 485] ὀοϑθίδῃθο5β. σϑιηθ]] βαῖθ [αϊξβο οἵ
-- ποβοῖτὰβ αυϊάθπι, απ 18. ΘΧ ΘΠ Ρ ΔΥΙ 15. ᾿πέθ ΡΟ ΟΒ1{15 ----
δα ἅπὰμπι δαπᾶθπιη 18 Ἀτο δἰ Ραπι γθοθᾶοτθ, ααὶ οπιηΐα ϑθστὶ
Οροσὰ οὖ διαλέξεις ρογρϑίδπι οἱ δααϊοίαβ οομ ἰπϑραΐ. ΝΠ
βὶ τϑριυιϊζξανθυϊτηιβ 5. Υ1Π οἱ Χ Ἡγροίγροβθβ δάμιις 56 ΥβῸ Πὴ
οἰγου πη] αβ 6556, [8105 δα θην ᾿ἰθστὸβ Δυοῖν ὶ πΟΒ ΤΙ οὐ 1π-
ἄο]6 οὲ Πὰθ ραπθ ἃ 55ὶπι}}68 [1558 1), βαβρίοϊο οσϊθίπν ἐθπι-
ῬουῖθαΒ 1115, ααῖρτι5. τοϊογνυ δβοοπίρ ᾿1{{ϑυαυατα ἃ ΠΕ ὩΒΤΊΙΠὶ
βύυϊο διοΐογοβ αὶ δϑίδίθην ἰα]θγαπὺ 6 Ἰοησο δβ᾽ζα βορο-
ται δχοϊίαθαμέιν οὐ βυπιθᾶ αἰ σθηίϊα π΄ πον ΘΧΘπι-
Ῥ]αυὶα {γα πββου θο απίαν, 1. 6. ἱπᾷθ ἃ βδϑοῦϊο ΓΧ ἀβαὰθ δᾶ
1) ΟἿ, ρῥταϑῇ, γο]. 1 ν. ΣΧ".
χ ῬΡΕΑΙΡΆΤΙΟ.
ἼΠ1), ὀχϑ ἀΕῖ580 αποπάϑι, αὶ ΟΧΤ ΘΌΓΆΠῚ 8ι15-
βδοουϊαπι ΧΠ}, δεῖ οὐἱρία ἀἰξροῦβα ἀπάϊαπιο Θοπ αι γθγοὶ
αἱρδγεὺ οὐ ΟΠΏ ΙΒ δὼ ΠΝ ααμι δα ΕΟ μι’ “) ΒΡΘΙῸ γθ-
ἐν ϑυκυκτρα αδεμν ἰλμὴ Οὐ θ5. ΡΟΥΡΟΠΒ18. ΒΕ ΠῚ Π1Ο
ἐϑαξίοπο τιθ8 ΓΘΟΙΡοΓα 8 πὶ 6556, " εα
απ ἀοίοτο ποθὶβ ἰαιθἀπιὶ Θϑ0 ΠῸΒ ΚῈΧ ἱ Εγαρ σοὶ Ὄρθγὰ
μοάϊο ποῦ 6 ἴουπιᾶ ἰθποῦο, αὐ Ὁ Ἰρ50 ΒΟΥΙΡΈΟΥΘ Ἰππαία
φαμὶ, 56 δχ σϑοθῃβίοῃθ ΥἹΓῚ οαϊαδάδπι ἀοοί!, 80Χ Υ6] ΠΟΥ͂Θἢ)
Ξαθοαϊα ροβὺ βοχίαπι ΥἹρΟΠΕΙ5, 108 ΑἸᾺΘ ἐαουϊπῦ 1η ἰθχίῃ
οὐποξϊαϑπᾶο κυθοϊἀϊα τας οπόβαιθ, Ἰσπογα 118 αὔα 6 Ἰσπο-
τα ηῈ}5.Ὁ)
Ψ1Ὲ ὨὈροοϊοῖδας ἵν οἵ Εὶ 'ρ56 ἴδ }16 ᾿μα]οα ὈΪ5 : οοδοίδ 61 ΘΗ]
βαηΐ οἱ ἴῃ ᾿ἰ τὶς δάν, τη θη ίϊοοβ ἀοστη ] Ο5 6116 1851 ἔγδ-
{88 σουτηδηΐ, (ΠῚ δι ΐθπὶ δα ΤᾺΤῸ σοπίγα οοἀϊοι Ν
οΥ ἀφίθυεϊ γι} ΟΠΒΘΏΒΙΠ ΟΟΠΒΡΙΓΘηῦ, 556 ἴπ ᾿Θν ΟΣ θυ 5
πιθ Πα] 5, ατ88 1}}} ὁχ δγο δῖ ρο ρσοραρανθγαπηξ, ΘΟΥΤΙ ρ μα 19 5),
1) ᾧυδο ἰθιρογα ῬΒΟΝ ({ 891) οἱ Επβία μι (8. ΧΙ ἔδγθ
Δείβιϊις Οἰτοιμηβουθθτα Ἰϊςοῖ.
τς 3) ΜΠ ἑα ΕἸ οηἱβ᾽ βρθοίθια ργαθθοὲ πίναξ οοὐϊοὶα Ρατὶ-
5121 στ. 1968 5, Χ], καὶ ΘΧ 8ΙΏΡ]ΊΟΥΘ Θχθιηρ]ατὶ Ἰπαηδνὶδ: Θοη-
"ΟΝ ϑυΐθιη ἢδθο Βαϊο. αὐ ὃχ ἐδθαϊα {Π|ὰ ΟΠ ΠΟΒΟΙΪΠΆΙΒ:
ὃ μεεατὰ διδασκαλιχόν, 5) ΑἸΌΪΠΙ οοππιηθηξαγτίογατη ἴῃ Ρ]α.
άμς Ἴοτοβ Χὶ δὴ Μαχίτηὶ ΤΥ τῶν ἐν τῇ ἱΡώμῃ διαλέξεων
ἘΡΉΡ εἰ τὐημίας ΤΥ, 4) Θἰυβάεπι φιλοσοφούμενα (οἴ, Μα8.
παρε έενίαι Ρ. ὅθδ84.). ΑἸ Ιηὶ ΟΡῸΒ ΠΟΠ ἰδ) ἴῃ οχϑιη-
τὰς ΠΕ ὈΤΔΓΊ8, 86 ἸηοΘ ἢ ἀ τη δ8ὲ ΘΙΙΏΙ
ἶθ88, αὐ Βροχίωβ πο-
ἃ, αἱ ΠΟΣῚ Ἀ0
ἐπ εἰλδθάτι 49 φρἰοτῖϑ, βο]α οο-
ἘΣ 1108 ΥΓΟΒ, αὐΐ 6Χ-
ὙΠ ΒΟ θα , Ταδγαπῦ,
: ΕΥΘῊΐ βογ]
4) Ογι νυ, γι, ΠΡίθαυΘ οἷῃ αν Ὁ] ντοπ ὁ
ΡΕΑΡΕΛΊΤΙΟ, ΧῚ
οἶνθ ἰρϑὶ Ἰαρβιι αιοβϑάδπι βοβάθιη σοιητηεΥ ηΐθ5 ἢ), 84 οὐτὰ-
παπποπὶ [οπύθπι τραϊρσοπαϊ σαπν {ν}. ἄστη θταπι πᾷ ππ1Π)
ἀρίοτϊογιπι ραΐτθ (5) οχ οοάίοβ χα ἤπιχῖθϑο. ΠΟηβΘΠΤΑΠΘΏΙΩ
οεί.--- Ηἰβ ποππυϊα δάάοτε ᾿1εθαὶ. 46 οάϊοα δ Ομ 6515] 159
(5. ΧΥ͂, αὐ ταῖμὶ αὐἱάοπι νἱἠθίαγ), ἡμρτη ἰὼ ἀἰϑβευτδίιοης
ἴη68 δ ϑοχίϊ οοάϊοῖθ 5 (Δα5. ΒΠδπ, ΟΧῚΤΝ [1909 ». 24 566.
πορίθχογαπι, δίχα 1ἃ ἀὐϊάθτῃ ορτίαο ἴᾳγθ, αὐ ροβῖθδ ἐο-
σπονΐ, οτπὶ δοβίαίθ δημπὶ ἢ, 8. ΧΙ πυπο ᾿ἰθγαπι βαταπηᾶ 5113
Πρδγαϊ αΐϑ δϑοσατη γίζοσαπι, αὶ ΒΙ οἴ μοοδθ ᾿ἰερίαθ Βα-
γατγῖοαθ ργαθϑαηῦ, Βοσο πὶ δοθαΓα Ὁϊτ|8 οχθιαΐπαββϑθτη. 3 86-
Ρἰβϑίταθ οππὶ οΟα]οΙθι5. ἢ οἱ ἘΞ σοπϑρίγαΐῖ, αὖ 1ρ56 αυσαὰθ
οχ Υ οὐἱσίμθμι ὑγάχ 588 Ραϊαπᾶμυβ 510, βεὰ τα] 08 ΤΠ 6 π6}-
᾿ἰπαυίπδίιβ οϑῦν αὖ απὸ ἀθρθπογαΐαῃ ΠΟὈΙἸ5βίπηϑ8 ΒΕ ΓΡῚΒ
πϑδροΐθπὶ οἷΐο Δ ΌΪΟΘΥΘΤΩ, ΡΓΔΘβου τα οαπῃ δὰ οσοἄάϊοιθ νὶ "πηᾶ-
σἴπϑιη - γοἀϊηἰθρταπάδιη ῥγᾶθβίο οἰπί ΌΤΙ οΟρίϊπηδθ ποῖβς
Ι, οἱ Ε΄.
Τῃ ἀοίογιουῖθαβ 4αοαπθ οαγθπάσμη οβῖ, πθ ᾿πιϑῖο Ῥὲὰ8
Ῥτοργδάϊδτααν ΡΆΘΥ ΠΡ 548 Βοπιΐπαια ἱπῆτηδθ δοίδιβ οὐτα-
τηϑπξὶς αὐἀποίαςίοποπι οὐἰτσαπι ΟΠΘΥΘμλτι8., Οαπι 5815. ΒΆΡΘΥ-
6. 8ιὉ σοάϊοὶβ ς, ΘΧχ α0. ΟἸΉΠΘΒ τὴδηδυθτιπῖ, ἰθοΐΟΠῈ3
ὀπποίθαββο. Ηοβ Ἰἰῦγοβ, ἀυαογατα. Ὠατηθττιβ ασβίαί ὕσα ψά-
μαϑός τε κόνις τες 1.}. ν. 271 ἴῃ 5βἴθιλπηδ ααοάάδμι τγϑίθυτθ
οἴαδαὶ, ὑππι ρΊαγα δὲ δοουτδέϊογα ἀθάϊῦ Αὐἰμαγαβ ΚΟΟΒΙβεν
(1. 1. Ρ. 82). Ἠΐο βυϊβοϊαί πιοπῖββθ ἄμ βοσατο Δρπλλμπ
50οΘΓηΐ ρΟ556, ἀαογαπὶ αἰζθγιπι ἀασιμΐ σοάϊοο5 Ἀ οἵ Β, 8]-
ἰθχαπι Νὶ οἱ Υ, αυἱ Ἰδοῦ ἰάθο ἰδπίατι Ῥγαθ σθίθυ]β ΠΟΤῚ"
ποίαν, (πο ᾿πρσθαΐθηι ἐα}1Ὁ ΡῬγορθπῖθμι ῬΑγΘαΐθ γἱ ΠΟΒΊΟΓΌΠῚ,
τπῖθυ ἃ]1105) ΟἸζθπβοια {Πὰπὶ, αι ΒΘΚΚΘΡ ἰπ οἀϊζίοιθ 58
αϑὰβ οϑϑί, οἱ οοάϊσοιθ, ὁχ αὰοὸ φμεϊδπιβ Ηθυνυϑέιβ ὙἘΥΞΊ ΟΒΘ1Ὼ
ϑαδιην Πα. πὶ Οοπίθοϊί.
Τλδέουϊοσιιπη πατηοΤῸ δἰϊδπι δα μυμιοτδηι5. οϑῦ ουάθχ Ε
1) ΟΥ, Ρ. 361, 91,25. 598, 9. 800, 4. 880, 81.833} 3817|. 18.
445,111. 417,8. 448,18. 4δ7,21. 403,16: 464. 12. 11. 201,21.
416. 8! 488, 6. 609, 21. δδι͵, 14. δδ3, 14. 514, 38, δ83, 298.
Ὁ. Τηΐου ἀὰο8 ποιπὶπαπαϊ βαμπὲ: Ῥϑυιβιμὶ σὺ ᾿ιϑὸδ οὐ ϑ0δι,
βα ὙΤὼ Ὑ--Ἰ--τὸ, Βοτοὶ. στ. 800 ([ τδὃτ--τθ τ), ΔΙ ΘΗ 515
στ. 280.
“
ΧΗ ΡΕΛΔΕΡΆΤΙΟ.
ττης 88. 54. ς, ΧΥ͂Ι, πιθαιθγδμδοθαβ, ΟἸΠΠ18 Θοχ
{{λυχοραδυυδ ὃν, “τὶ ἀθ δὰ νόῖθαπι ἐπείόν ΘΟΠπΕΪΠ6Π8),
βοτὶ μία οἱ ἐνρίήρ δας Ἴςς δἰ ψιοά ἸΣσγαυΐαβ, 41] ΘᾺ Πι
αὶ Ῥατίϑἰ πὶ Ε οὗ ἰὰ 5ἰμ}}}15 ὀϑὺ, αν ἰγαηβὶ. ΝΑῚ
ἐοπίδοϊζ, ἱπίου βου θο πα υπὶ δὰ αἰλαὰ ΒΧΒΙΠΒΑΈΙ ΤΣ, ἱ : δ: δος
Ἡγροίτροξοβ, εἱ Του ΘΠ Ἰ 5518} Ἰπά 10 115 ὉΠΕΝ ἡ 60
ἀϊοο 1, ἀοβοτιρίαο βαπῦ ΡῬογρίξαιο ἸΙΌΥΔΥ1118 ἀπὶ 810 ῬΥΙ͂ΠΩΙ
Ἰδεὶ δᾶν. πιδί μοπια ςοβ. ΘΙ Πα 61] ἔθταπι Δα θθγθ ἱπ46 8
Ρ. 599,1 υϑανο δὰ Ρ. 601, ὃ: διαφωνίαν; ἔλιπὶ Βι 01:0 [οπέθπι
τασίανὶν, αυοᾶ ποπ 0]. Ἰδοἰ ἸΟπα πὶ ναγϊθίαΐθ, 564 οὐϊδτὴ
68 Τὰ ρουβριοἰζασ, φαοά ποναπὶ ᾿ΐς ἱποὶρὶΐ Το] χῃ {{, 101),
οαϊπ5 ΡΠ ρᾶρίμᾶ ἀοίσιία οὐ ἱπαιὶπαία οϑί, ᾿ἴα αὖ ἀἸ αὐλ8
5108. ἰβρτηὶηθ ἰδουδδρ τἹάθαίαν, ἴΠπθ. Θα 16 }} ΒΤ ΒΟ ΤΩ
δὰ5 ἀξ Ραγΐθβ, δῃΐθ ὨΔ πὶ ᾿Π ὩΠῸ ΠῚ γΟ] ΘΠ 6Ο]] ρα γθη αν,
ΒΘΟΙΞῺ πὶ ἃἀβογναίας 6586, ΕΔηἀ6ΠῚ Δῃ 61) ΤΠ ΔΉ. ἰπ αἰγἃ-
4186 Ρᾶγίθ ΒρπΟΒΟΘΥΡ ΤΠ τ]ὰ ΌΔ, ΔΗ] Π8 ΠῚ ΠἸΔ] ΠΘΥῚΠῚ
ΡΘΠΈΟΠΡῺΒ μα ΐπ5 τοὶ ᾿πδ]οἸυτη σϑὶπαιθτθ. Ῥγαρίοσθα βίδ-
ἰπθπἀ πὶ δὲ 1η ῬΓΙΟΤῚΒ ραγίὶς 51 9.15. ῬΔΘΊἾ8 Ὑ]Ο6Π 05 56 0-
ἴβποϑ, π᾿ ΔΙ ΘΓ] 8 ἐπΊσθ 05 ὙΘΓΒῚΙ5 ΘΧβίδυθ, αὐ ἴδ 0416
ἸΠ ΤΘ ΪΠΠΙΞ4 8 ΡΥ 5 ἀϊγογοὶἑας ϑρρᾶγθαί, Ἦβϑβο υ]{πηιᾶ
ΡδΓὃ 9 Πυστο αιοάδπι ἀοίθυογο ἥυχὶξ οἱ ΠηΘἀἸ πὶ [δ γθ Ἰοοιτα
ἰθπεὺ πίον Ῥυϊηδιη (Α Β) δὲ δ] θγᾶτη (Ε Μὴ Μυΐιβ. οἱαββὶβ
[τη ] δτη, ἀπ θ ΟΟΡΠΟΒΟΙ ΕΣ ΠῸ]]}π5 Θ556 ῬΓΘΕΙ, αα86 ἰογίϊα
ἸΏΔΠῈ8 (Π) οοᾷ]οῖς Ν οχ οοᾷϊοο Β ΒΌΡΡ ον.
ΡΟΒᾺΙ 4 Δ ὈΓΘΥ 8518, 6556
Δ Π| ἸΔ 1 ῬΥΠΙΪ 5 ἰΐα αᾶου-
ἰγρῦτη σερὰ » ἈΡ Ἰ08. ΟἸΔγι5 γα
Ἰάϊοαβ ἢ ἸΡτος ορἐϊιη
ἐς τι σας ΤΘΘρρΙ: ἩΤὰ Ἡσὸν 006 ]Ἰοἷ5. ἢ, Ἰϑοίϊομθβ. 6
5} Ν6 6 Ῥα ΩΣ :
ὀχβίδθαπί ἡῃῃς τ δα βομιθάϊς ἘΠῚ Ρ
ἀφ 8.1 ἅγο6-
ΡΕΑΡΒΆΤΙΟ. ΧΠῚ
ἨρκΚογίαπα ἰπϑεϊζαΐξα εποίαγογαι Ὑἱγ ἀοοί βϑίτηα5. ἢβεο
οατα τηδ8 οΟἸἸαἰίοπο ἰᾶπὶ αηΐθβ, ἔαοία 5] πιῸ}15 0015. σοπία]]}
πομπ 648 ἰπ48 Βαρρὶονὶ, αυ86, αἱ ἢξ, τη6 ἔαροταηΐ, τἴ8
αὐ αὐάδθαπι βροπᾶρσγθ μὰπο ἰθχία8 ϑρχεϊα πὶ ἈΡΘΥτΤ τη τα [Ὁ η-
ἴοπι ἰᾶπι [ππαιξὰ5 οχμϑυβίμτη 6556. [π᾿ ΤθΟΘηΒΊ0Π6. δυΐογα
ἀποτασα Πἰργοσζαπη δ6γν. Ἰορίοοβ βυτοσηο πὴ ἔγασία. Δ] ἢ]-
ναΐ, φα86 Ατίμυγιβ ΚοΟμΔΙβικν ὑπ ἀἰββουίβ! ! 018 5.86. ΒΡ ΓΆ
(ρ. Υ ἢ) Ἰαυδαίαθ αἰίεγα ραιίβ (ρ. 38---58) ἀἰββεγυῖξ, δὰ
ΟΙΏΠ68 ΠΟΥ͂Δ5 ἰοοἰΐοη68, 4886 18 'π ΠἰὈτΊ8 σοατοὶ Ν' ἀθ με π ΌΓ,
510 Θηβαπιὶι νοσᾶγοῦ, ἃ 0 Τὴ8 ἱπίθγἀ τη τροθάθσθ ΠΘῚΠῸ
ταϊγαθιύατ, οἱ ἀπαύδιῃ ἰηὔθυ ὙδγῚ8 8 Ἰεοί!οπ85 ἀπδγτη οἷδ5-
51 πὶ 5 πἰθπίϊα ἔδυθη 8. ἐαθυί.
Π. ΡΒ ΒΟΙΤΙΟΝΌΜ ΙΝ ΤΠΠΒΕΙΒ. ΑΡΥΕΕΒΌΒ
ΠΟΘΜΑΤΙΟΟΒΚ ΒΑΤΊΟΝΕ.
6 δαιθίομϊ θυ ἀαοαὰθ 16 ὈΓΟΥΪ8 6586. ῬΟββιιτῇ, ΟῸΠῚ
ΡῬϑιοα 615 δαάθπαϑ βἰπῦ, αἰ 8 'π Ῥτίουθ γΟ] ΠΪΠ6 (ρ. ΧΠΙ5ᾳΑᾳ.)
ΘΧβΘοῦ 18. ΒΈΠ,
Πὲ Ηγροΐγροβεβ ἰδα δὲ Εἰ γὶ δᾶγν. ταδτῃθιηδίίοοβ ἀοστπᾶ-
ἤϊοοβαιθ απΐθ δα ὑϊοπθτα ῥυϊποῖροπι Ἰμἰϊπθ Ἰηρτθϑϑὶ βαπΐ,
ποι ἴᾶτῃ Ηθητίοο ϑίθρμδπο υὖ 1186, 564 (ἀεπίϊδπο Ηογυθῖο
ἰηἰογργοίθ (Ῥαυὶβιῖβ 1569 οὐ δοᾶάβθπν δῆπὸ Απίνγευριαθ εχ
οἴβοῖπα ΡΙαπ πα). Π6 ᾿ίθγο ἀιθπι δαΒῖθυ ἴθ ορίβίιϊα
ἀοαϊοαίοτία δα ὑβδγοϊατα οδτάϊπϑὶθπι οἰ ΒΥ Πσατω τηΐββἃ οἵ
ορογὶ ργδοῆχα ἴρβο Ηογυβίιιβ ἀἰοϊς: ἐν ἐπα διδίἰοίδεοα, φηαε
ἐμὰ δεπιφγξαίο ηεϊ)ιὰ δοηῖρενῦ μαίεὶ!, οοομνγῖξ δεσὶὶ ΕναΡ Υἱοὶ
Οριι5 αὐυεγει5 Μᾶαιϊπενπαΐϊοος, τὰ δὲ αὐἀυεγδβιιδ εὸ8 πὶ φτοῇ-
ἐογίιν αἰδοὶριϊιαβ. Νίϑαιθ ἀπ λϊαγὶ ροίοβὶ, ααἱπ μϊο Πἰθοὲ
ξαθυῖν Ματοίδπὶ Υ ἀπόγραφον ἢ) ΟἸζοπβίξαιιθ σϑπιθ]} 5, απο
1) Νὰ πα αὐ οοἰοτὶβ ἴπ τοθαϑ, ἰΐα ἰπ Ἰδοὰ πὶβ ααοαλθ ταϊτα τα
ἴῃ τποάατα οοηδρίταμξ οοάθχ Υ δὲ γοιβῖίο Ηογνθεϊδπδ. ἰἰἴθταθδ
Θηΐτη Οὐητα εξ, αὐ ΘΧΘΙ ρα ΒΒΟΥΆΠΙ:
00, 39 οὐκ --- φρονεῖται
80, 14 τοῦ δὲ --- 16 στερεμνίου
ῳ80, 81 μικρὸν --- 83 τοιουτόσχημον
289. 18 καὶ νοῦς
206, 80 τοῦ ἐπιβάλλειν
Ηὲτγ
τοῖα»
ΧΙ ΡΕΛΑΕΒΕΛΤΙΟ.
: τος μην ἴῃ ρυδοίαἐϊομο ἀἰοδ: ΟΥ̓ ΟΡ 86Ή1,
ἴδιαι οορπουϊε ΕΔΌΥΙΟΙα 5, ΟΌΠ) ἐμ ἐν "1. εὐ σι Πογυοίνι8 Ὁ6γ-
οἰ εἰρη οηι μὲανε [μδδε τρρ νοι ὶ ἘῸΝ ἐμέ παι ἠδ μι ἢ
εἰπῶ σαι αὐογηαυϊ. ΟΟρτιοβοῖτατιδ, ἕ ὐδδν
: ρείο δαΐεεο νἱτοὸ ἀοοίββίιηο, ΡΥΔΘΒΘΓ πὶ ΟἿ πὶ
ΠΟΥΛΙᾺ ΠῚ Ρτγδοβίο ᾿ ἋΣ ἜΌΥΗΣΕ
υἷς πθεσ Ἰοῖχο Ῥ]ΌΓΙθῈ8. πιθπα δ οὗ Ἰδουπῖ8 Ἰπα αἸπδ δι ἣν
οἱδοαίογ ἀαᾶπι ἰρεθ οοᾶοχ Υ. ϑθᾷ πιοι]δ Βαρ8 01 ΤΔ6]610
ἐογτοχὶξ ἰπέθγρυγοβ οἰ σρ απ ἰξβὶ πλ 8, αὐ ἸΌΓ 6 ἐΒη 18} ῬΓΙΠΔῸΒ
ργϑραϊοδπᾶυβ εἰ} Βοχῇ ἴῃ ΠΡΥΒ ΒΥ. 8 ΕΠ ΘΠ Δ ΟΟΒ ΘΙηΘΠ-
ἀδίου ἀϊσπυξαιθ Βαθοδίαγ, ἀμθπὶ ἀΠ8. οπὶ ἨΘΠΤΟΟ ϑἴο-
ῬὮΒΠΟ ΒΟΠΊΪΠΘΠΊΠ8. β
ῬιοΣ Ἑ ϊϊοτος οπονθηβοβ {1021} δαπάθιηῃ ΠΌΤΕ ΠῚ, 4116 ΠῚ 18 ΠῚ
Προβεῖ τ. Ἡγροίγροβίδυς ἐσροϊμοίδο ἱγαδἀθγαπί, ἴπ σθὲθυ]8. ψὰο-
χὰ ϑοχίϊ Πρης δά μὶθοτθ ρϑυγοχοσγιηΐ, θη σΟα θΘπὶ ᾿πίθυ
ἀδίθγιουος. ΒΔ ὈΘΠΔΌΠ) 6858, ΟΠ Ὑ᾽ ΒΟ ἐη1] στ. 409, ΘΟΘ]ΟΙΙΠῚ
εἰ Β ρειηθ}]δ, 511π|}}}8 Ταϊββοῖ, 'π πηιβυρίπηθ δ ΐθηι ᾿Θοῦ 0 Π65
μιδαδ Ρϑιιοὰς. 6 Τ᾿ ΌΓΘΗ 8ΠῸ 1, Δ ΐ οορηδἸβδίπιο αιοάδχα
ΕἰΌΓΟ. βπιρί88. ῬΓΔΘΟἾ588. ἴῃ ῬΓΙπιο νΟΪ αταϊη8. Ῥ. ΧΙ 5ᾳα.
ἱεχίππι Η βοΐ ρόβθοι οχατηϊπδης ἀβιηοηβίγασο δἰπα αὶ. Γ[ἅθπὶ
ἴῃ ἰοΐο ϑϑχέο υϑίθγβ 6 ποὶῖβ Τηδυρί πα] θὰ. οἷαβ ΠΟ τὶ (1η
ΒθἸΠοπο ΒροκΚογδπα βίρὶο Χ ποίᾳ 5). (85 ἱμ8ὶ Αἰοσαπὶ
βἀἸίοτεβ, ΘΙ ΒΡΙΟἾΠΉῚ8, αἰροίθ 4186 5ΘΙΠΡΘΙ [618 οὐτη Τ,δὰ-
ΤΕΠΒΔΠΟ ἴῳ ἑοπρτυδηΐ. Νεααο Ἰπτ τοῦ ἀο]θμάμππι εβὺ Ἡὰ πο
269, 4 ἀντιλαμβανομένην -- δ ὁ
ι ποκειμένω
286,8. καὶ --- ἠπίστατο ἐἀρίόν
ν 4108 ἸδοςἸΟπθγη Φυδη βγη
Φραινομένη), 589. ὁ (κι νῦ αὐ Ρ. 211,10 (ποιό-
: “{π
ΑΙ μκι Ῥ͵Ὸ περὶ σδἐθγογυχῃ
ν δὲ 1,
τ ἀν δὲ Χ γγρ οὐδὲ 6.
Ὥρας ς Χ ῥχὸ ἀναλόνο.
), 880, 20,21 (αμβανόμενον), δῦ0 18
ΡΕΛΒΕΆΤΙΟ. ΧΥ
οοάϊοοπι ἰπ οτοὶ ἀ]586, Θοάστη φίο ΔΌγορίατη ἀπὸ σεΐοσΊ 61π|8-
πιο] ἸΡτῖ, ααΐ ἐπ ὑγρούμοίαγιτη θα ἰοπ τη ῬΓΙ ΠΟΙ ΡΉΤῚ ΒΊΤΩ
ΟΧΑΓΘΙΪ Θγαπί, ἀθίηαθ, ΟἼΤη 6 ΟΟΙΠΡΆΡΙΠΙ ΡΒ 5011] 6ββρηΐ,
ΟΡΘΙῸ οοπἔδοῖο αὐ ᾿πι}1}68. ἈΡ] οἰθ θα πέωτ. ἢ)
7. Α. Ἑαρηοῖυβ (1718) ἰπ ΠΠρτῖ5 δᾶν, τη βοτηδίϊοοβ ἀορ-
τηϑύϊοοβαιθ ϑϑυ)ἔ[απο οὖ Ὑ γα 8] αν] θη51 σοα!οθ5 δα ά]ά
ΟἸχθηβοιῃ, Θχ αὰὸ Π.]] 1 οἱ {τπιοξ τη ΓΕ 48.536 ΠΡΤΩῸ Γη]-
ταθιΐιγ. ὅν Ἕδπυβ ἀΟΠ 6, θὰ 1088 πὸπ σοπίπϊεγαῖ, εὰ
6χ φο]]αίϊομθ Τοδππὶβ ΗἩπάβοπ, δίᾳαθ δὰ αὐ θη ᾿τηροτίεοϊα,
αὖ νἱάρίασ, ὑδηΐατη πογογαΐ, πῸ]]}118 ἴοΥΘ Ῥυθῖη οσγϑΐῖ, τὰ οὐ
ΘΧ 8010 ὙΓαυϊβ]αν!θηϑὶ, Πδυτοηίϊαπὶ 1, ἀπογράφῳ, ποίι[18
οἰαββὶβ Υ δὰ οὰπι ρεγυθπῖγοῦ, στη σίγα θῖτπ15 51 5118 6]85-
815. φ' ὑβῃΐζιπ) ᾿π] Δ ρΡΊΠΘΙα γθῆ προ ραϊοσεηΐασ. Αροεᾶϊξ, αὐοὰ
(κατασκευάζεσθαι), 481, 11 (νοήσεως), 414, 31 ἱπέρασμα), δΙ11,
1,32 (συνίστασθαι), δ12, 19 (χρύνου), δ328, 34 (διέφϑειρεν),
δ8ὅ, 16 (τοιαύτη), δ9ὅ, 11 (ἀλλ᾽). -- Ῥ. 219, 232 ὁμολογητέον οεἶε-
τοσαχῃ Πἰθσοσα πὶ ἴῃ ὁμολογήτωσαν πιαίΐανις ἢ, αὐοῦ Χὶ σογχοχῖ
ἰπ ὁμολογείτωσαν, ἀπά 8 ῬοτβΡ οἰ Υ νίγαση σγδδοα ἀοοξατα Π8 ΠΟ
οΟἸΤα οπθ ἰπβίδαγθϑβο, ϑθα αἰΐῳ ἀποαιδ ᾿πέρυ πιδιρίπδ]}18, Θχ-
βιαθαπῦ, αὰᾶθ ῥσὸ σοπίφοξαγβ δἰ αβάδτη νἱτὶ ἀοοξὶ πα ῦθπηα ϑυπὶ,
αὖ Ρ. 268, 29 (εὐωδιάζξεσϑαι), 888. 29 (διὰ γῬγοὸ διότι σοἀϊουτῃ),
400, 7.8 (προστρέπονται), 5611, ὃ (ἐκλύεται, αὐοὰ πὺπο ἴῃ οο-
αἴθ Ν'ὶ Ἰδρίτηυβ, ὕτὸ ἐκκυλίεται). Νομπα δα Ἰθοίίομεβ, αὐ8
ἰ μου 808 βῖπθ δαποίαϊϊοπο ἴῃ τοσζτη σθοθρθγαπί, βῖπθ ἀυ ὈΪῸ
6χ ἴ, οτἱρίποιι ἰσαχοσαηξ, αὖ Ὁ. 532. 19 τελεῖται (ρτὸ ἀποτελεῖ-
ται), 844,21 οὐδὲ (ρτο οὐδὲν), δδϊ, 16 περιγενομένη» (Ρτο περι-
γινομένην) δῦ αἸῖαθ τυυϊίαθ, οὰπὰ ἴῃ ΠΌΪ]Ὸ 4]1ὸ 1Ότὸ πΙΒῚ ἴπ 1
οσουγγϑηὗ.
1) τὸ δὲ, αὖ 8165 Πἰρσὶ πυϑαῦδπι ἱπν θϊα πέσ τοὶ θϊ 6. σ΄.
τ Ποῦ ρύαμα {ΠΠπ4, απὸ Ηθητγῖοαβ ίθρθμαπαβ αὐ Μαχῖταὶ ΤΎΠΙ
δαχέϊομθιη 88 οϑὺ (οἵ. Μυβ. μπθα. ΧΨΙ [1918] Ρ. δ19}).
υδαι Ἰαΐθ ραϊαθειῦ πδθς ἴῃ 1 ὈΥ15 τη βαβου ρἐβ δα Ἰξογατη μσὶπ-
ΟΙΡΌΤα βοσογϊα, ΘΧχ ὈΡΘΥΥΪ πὶ ποὺ }}5. ἢ ΕΘ γα ΓΒ ΠΟ ΠΟΒΟΙΤΗΓ,
Ἴ" ἀΠΠσϑηΐοσ οο]] τὶ Ηθυτιαππῖβ ϑ μας ἴῃ ἀϊββοτσία ἰοπο:
τ ΝΟΡΘη Ὀου] οἴει ἀοσ δὶ οἀβομο οι ΟΝ ΘΟΝν, ἀδὲ Κὶ. (16-
86 }]8 6}, «ἃ. ὙΝΊΒΒθηβοι. χὰ δέϊίπροι 1918. ῬΒΙΟΙΟ ΊΒΟΗ - Βϊδίο-
τίβοιθ Κ]8888) Ρ. 261 ἴἸπὰππι ὀχβέβτθ δἰ υαβϑυηοαὶ ὀχοπιρὶαν ἰάθτῃ
νἱν ἀοοίῃβ τπομοϊῦὺ (ῬΆῸ]γ -Υ̓ ἴδον, Ηθδ] που οορδϑῦϊ ὙΠΙ|.2
οοἱ. 1818): νεοποίαπι Μαγοίϊδπυιη ρΡτ. 032 8. ΧΥ Ἠδβυοθ Ἰοχὶ-
οοη οὐπεϊποηΐθηι, ἀαθτὴ Εἰ Ὀσττη ΜΙ αΒυστιβ οἀὐἰζοῦ ὈσΊποΘΡ8 (1614)
ὑγροῦ 815. ἐγσαἀϊἀοταῦ.
Ἑδυτσὶ-
σ᾽ 5
Ι ῬΡΕΛΕΕΒΑΤΙΟ,
ΧΥ
τς τ πνῖν οἷ
ἐεαν οπϑὶς Ρ. 885, δ ἵπ σουθαι ἀπόδειξιν ἀτήνεν ἀρ εν
δ Πβἰδυ θπβ18 Ρ. ὅθ0, ὁ 18 ὙΕΤΟΙ ' ϑὅϑυς πρασὸ τς ς
δὐόροῖα τἰἀδαίαν τἰστὶ ἀοοί ΒΞ:1ηι βοπίοη δ, ἐν ᾷ ἐν ἐκ
ΓΤ ἯΣ ᾿ ᾿ σὰν ἱ
᾿ ἴρϑ6 ζαϊοίατ, ἀὸ 8}115. οοάϊοϊ θα. οοπιρογθγαῦ, Ἀν τὐλδυν οἷ
ΠΕΣ εἰ ἴῃ τοχία δοχίϊδπο ὑϑοδ ΒΌΡΘΙΘΒΒ58 αὐ ἡκύδι
ἸΚΑΝ ἀϊσοτοπέ. -- Νϑααο ΒΟ ΚΘσιΒ τη [πὶ 6 ΤΘΟΘΠΒῚὶ '
δ βνοὶ Ἢ ἢ ἈΠ ΤῊΣ 1}}}5 Ἐορτπιομέαπαπι δα ἀθγθί, Ὑ Θηθίι,
ἐδωλνον ΑΚ Ὲ Ὁ Βος Ἰ᾿ἴδγο α]-
ἸΖΟΠΒὶ ἰϊ, σοπιθ! πὶ δὲ Ρϑτιτ ἃ
δχ 0 (Ἰζθηβὶβ Ππχὶί, μὲ ὲ πὶ 0 ΠΟ ᾿
ὑρὲ μα βργοίὶβ ὁοά!οἰθι5. ΜΟπδοθηβῖθι8 Υ Θη 6158 ΕΟ ΘΗ 118,
Ν ᾿ - ᾿ "᾿
405 ἃ 88 ἱπδβρθοῖοβ, 5ϑὰ βἐαξϊπι ἀθ τπηϑῃ 10 8 ἀΘΡΟΒΙ 08. 6886
ἰρ56. ὁοῃἴββϑι}5. δϑί.
σοπι- Ῥοξὶ ΒΟΚΕΘΥΙ εὐϊξϊοηθπῦ ἀ6 ϑιηθπααίϊοπθ ἢ ΡΥΟΥ πὶ ΔΎ,
ἄρκοι ἀΟρΠΙβίϊοΟ5 ἢ τὙἰτὶ ἀοοὐ! τμϑυἹὶ βιιπὲ 1):
εἰθοιθ κα ΝΆΩΟΝ, Ζὰ ϑοχίαβ Ἐπιρίτίοαβ ΡΆΠ]0]. ΠΥ {{π 8 Ρ. 199 8βαᾳ.
Ι, Καγβθυ, Ζι βεσίῃβ Ἐπιρίτιουβ δία, ΒΒ θη. ΥἹ (1850) Ρ. 161 Βαᾳ.
0. Αρεὶξ, Ζαὰ 8, Ε, Μαρ. Ηβδθη. ΧΧΧΙΧ (1884) Ρ. 9186ᾳ.
ΝΟΠΒ.}18 ΟὈἰζογ. Ρχοία!ογιπὶ ἘΔ, 2611. ἱπ ΗΙβίουία
ΡΒΠΟΞΟΡ 6 ἀγαθοῦ, Ρ, Ναίογρ, ΒΟ ΒΟ απρθη Ζὰν ([6-
ϑοΙΠοπΐς ὧδ ἘΤΚΘπη ηἰβργο ]θηὴ5 τὰ ΑἸξογξαχη (Βϑιυο πὶ
1884) οὐ Βαᾷ. Ηΐττεὶ, {πὐθυβιομαησθη ζὰ (ἸΘΟΧΟΒ ῬἈΠ]ο8.
ϑο θη {{ρβῖδθ 1871---88), ἀρίπᾶθ ἢ γἱτὶ ἀοοίὶ
ἸΠΘΠΐδ δ.ΘἰΟΥΊΙΠῚ ἃ ϑϑχίο Ἰαπιαίογαγτη θα 1ὰ0
ἰοοὶβ ποιηϊπανίμηυβ. [)6 [μαἅον
7 4ἱ ἔγὰρ-
ν ἅ}Π|5 δυΐοπι Ἰοοὶ5 ἰγαα
. ᾿- ᾿
ΠΘΙΘΓΟΓΕΠῚ ςοπίροῖ τὰ
Ἔτρ ' τ 4ιθπι ΟὉ ἰρϑιιτη
ἘΠῚ ῬΥΪΤΩΏΤΩ ΠΝ Θηρία 586, ἀρὶπᾶρ ΔΠῚ] ΘΠ [αοξα
ΡΕΛΕΡΑΊΤΙΟ. ΧΥΠ
εἴτι, ᾿ΠΠΌΤΙΘΤΆ 1168 ἴθγ Δα 1410 ᾽πὶ τη ΔΥρσΊη! 08 σοηἸδοίῃ ΓΑΒ,
«αδγιῃ ἴῃ ἰθχίμμῃ Υϑοθρὶ, 4π86 σογίαθ, 1Π Δα ΠΟ ΠΡΙῺ ---
αποδᾷ ΡῈΓ βρα[ϊ δηριβίϊ8 ἤθγὶ ροΐθγαι ----, ἀὰδο ῬΓΟΡΑθΙ]1 ες
νἱἀοθαπίαγ. 6. αυλθ8 ΒΡΘΥΒΙΏ118 ΤΠΟΧ ΡΒ. ΠῚ αἀἸἰβρυ τ ΓΟ τα
6586 γίταπι ἃἀοοίἰβϑίσηατη. ΝΟ τη] ηΠ 8 ἀρ οκχίο τηθυτ}}8. εϑὶ
ΑἸοχαπᾶρυ Εἰ ἰδίου υἱτ δια οἰ ΒΒΊΤΠῸ8., 4] 1086. ἀΠΟΠ 6, ΟἿ ΠῚ
ΡΙαρ]α8. ταθοιτὰ ΘΟΥΤἼσ0Π4Ὶ ἰαβαϊ!οβιτη 8080 6 ρ158θὺ ΠΉΔΤΙ5,
ΠΟΠ ΒΟΪὰπὶ ΟΟΠ51}118 ΟΡ ϊΠ118 πιὸ δαϊανξ, σε εὐϊαηη Ἰπῖετ
Ἰοσθηάμτῃ βου ρίουϊβ γϑυθα Ῥᾶββὶ πὴ θιμο ΠΑ Υ].
Τῃ ολ]66 δᾶάργθ 11σϑαὺ, 4080 ροβὺῦ ὈΧΙΟΤῚΒ. το] τ 18
οαἰοπϑαι ταἱμὶ ἱππούαθγιπὺ, οοπίθοίυγαβ σἱγοόγατη ΟΟζΟΤΌΣΙΩ
δυΐ δἀαιϊξατηοπία δα Ἡγρούγ ρόβθοι ἰθχύπτη βρθοίδπίϊα, 1188
Ῥατεϊπι ἄθθ6ο Θθηβαγδ8 Παΐτ5 γ τη Ϊπ͵8, αυδ τα Θσὶὶ Α ἀρτιϑὲὰ
ΝΡ ἱπ ϑρβοπιρτιθ Βϑυ]. ρ]}. ΓΟ Βοπβοδ γι 1912. οοἱ.
1443 5η4., ραγέϊα Ἰιἐθυῖβ ουποτὶ Ἠδἰπέζ, (ἀ 1] δἰ ταὶ Ὑ ογπιθτὶ
Ζαοροτ, Αὐἐ πανὶ ΚΟΟ Δ] 5. γ, ΑἸοσχδπαᾶγι ἢ ἀβίον αὰν που αϑε-
τοπίϊαπι δὰξ ἃ γϑίθυι θὰ5 πποπϑηί πὶ; ΠΟΠΠῸ}}8 1Ρ56 δα α],
π᾿ ΄αϊθιιβ α168 αἴθπὶ ἀοοπθγαῦ.
Ρ. 11,38 ὡς ἔντερα γῆς δἀὰ. ΚΟΟΒΙΒΕΥ͂ 60]]. ᾿υδοξαπέ. Τπβυϊῖ.
ἀἰν. ὙΠ 1.9
Ρ. 11,11 ἴδῃ βαΐο Οἰΐοποιι ἀρ] ἀναποδείχτῳ ταβεϊζαϊ! Ρτδηὶ),
βοὶ. ἀθὲ Πορὶκ 1 Ρ. 4156 (Νϑὺθ 1. 1Ὁ
Ρ. 18,10 ὕμως ΝΥ ἀπά]απᾶ: ὅλως (ὦ
δὰ ν. 20, 10 Ἄνδρων --- 11 ποτόν Ἰλυἀδηᾶθπ) δγαῦ Ατί βιοί. ἔγϑ στη.
108 ἤοβα
Ρ. 31, 16. ἴδιαν δηΐθ τὴ κατὰ δύναμιν 46]. ΦΙτητη δ ΓΙ ΔΝ (εἴ.
Νρϑὺβ }. 1.
. 45,8 564. ἀπὸ ἰορὶρ Α. Ε ἄβέον : παραλαμβάνουσιν ἀττὶ [πύσ-
ματος] τοῦ "οὐ’ τὸ “τί μᾶλλον τόδε ἢ τόδε᾽, τὸ τί᾽ {(πύσμαν
παραλαμβάνοντες νῦν ἀντὶ αἰτίας, ἵν᾽ ἡ κτλ.
. 4, 10 πυνϑάνομαι --- ποιητήν δαἀβου! Ὀεπἀθτη οταὺ ΑσἸβίορἢ.
ἤδη. 1008
. 40, 28 ἐξητασμένω Ρτὸ ξητουμένῳ ἨοίηΐΣ ἀμ].
, 88 οαἰϊομϊβ πιδδὸ ἱπίοσ ἐθχίατα οὗ ἀρρϑταίαπι βουσὶ πάσχῃ
οδὺ δᾶν. ἄοριη. 1 166--189 (ρτο: δᾶάγν. ἄοόρτῃ. 1)
. 58, 34 λέγειν ἀοίομπα. Ηοϊη
θθ0, 38,29 ταὐτοῦ ῥχὸ αὐτοῦ Ζἰτητη ΙΔ Π 5Θ0. ΕΔΌΓΙΟΙΪ νοτ-
βιοπθιῃ (ὧδ ἐο616}}})
, Ἴ1, 22. οἵ ν. 369, ὅ
. 1. 18 καὶ γτὸ ἢ Ηοϊηΐς 60]]. Ρ. 398, 39
. 18.1 ἴπ ὑθχία βογὶ θοπάσυη: εἰ {μὲν γὰρ
Βοχίπ πη ρίτίστθ ΤΠ. Ὀ
Θ
Ὁ σ5 Ὁ σῷ Ὁ
ΡΕΛΕΡΑΤΙΟ,
ΧΥΗΙ
τὰ ὅϑιεν --- 38 λήγοντος ἀεὶ], Ναίοτρ ἐν
Ἂ Ἢ ἐδ γ τι ἄνα ἔστιν" “εἴπερ οἱ 8ὃ φῶς ἔστιν᾽" “καὶ ἡμέρα κτλ,
Ἡὔπιονν - . 179
Ῥ. 89,80 ἀχολουϑεῖ ἢ: ἀκολουθεῖν δεῖ νον μιν ὩΣ
Ρ. 88, ὃ οἷο Ἰηϊογραησοπάππι δϑὲ: ταύτῃ ἡμέρα ἔστι, καὶ ε
ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀκολουϑεῖ κτλ.
Ῥ. 88. 1 εἰ δοΐθ ΑἸοχϑπάγυτι ΕΠ ὔβέον 46]. 2: τηπλθγπιδηπ ι
Ῥ. 88,1 πὰπο μοξὶ φῶς ἔστιν ΡΥ]8 οοάϊουμι δ ΕῸ Ἰϑούϊομθ ἴῃ
ἰδχίωπι τϑοορί βἀά. Εὔβίον : ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν" φῶς
ἄρα ἔστιν». τς ᾿
Ρ. 58,16 φῶς ἔστιν" (ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν' φῶς ἄρα ἔστιν.)
Ἡδεέοπ
Ῥ. 83, 1 σοι (ϑεῶνν βου παι 60]}. ἢ. 856, 16. 866, 19
Ῥ. 90, 57 ὄντος ὕτὸ ἐντὸς Ἠδὶηὲζ Ω0]]. ν. 93, 22. 28, 100, 99 6. ἃ.
Ρ. 98,9. τρόπων τῶν ὕτὸ πρώτων Ηρὶπὲχ ἀμθὶξ. ο0]]. Ρ. 103, 3. 8ᾳ.
Ρ. 96. 11 μοβί ντιπάτρου βοτδοπάπιη: (ἔτ, 28 Ατσῃ.)
Ῥ. 96, 8ὺ (τῶν ἐπὶ μέρους Ηεἰπί2 ς0]]. ». 3711, 29
Ρ. 101,10 8η. 516 ἸὨΓΟΓΡΌΠΡΘΠ απ 6886. ορἐϊπηθ τηοποὶ Ηοϊπί:
τιϑεμένου. μὴ μαχομένου δὲ τοῦ “οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις τῷ
ἔστιν ἀποδειξις᾽ οὐδὲ χτλ.
Ρ. 108, δ 6 τοῦ (ὅτε ἡμέρας οὔσης) φῶς ἔστι, ἨοὶϊπὲΣ
103, 89 οὐχὶ Η ἤει ον. 10 ; ᾿
Ρ. 109 1784. Ων ἐὰ ἐδ ἀὐης Ἐρνν τυ ανος Ππ Ὸ
τ θὰ το ἀρὴῃ ἣν ἢ τοία ἢ τοῖά ἐστιν, τούτων κτλ.
". 109.25 "ΡῈ ἜΝ Ἴδε Ὁ
: εἰ δὲ ἐδ ἐὸν ἐρκομείηιν ἘΣ ἐο Βδεια γένος (ἔστιν,
Α ὃ ᾿ ω "1 Β117}}118,
Ῥ. 103, 57 χαὶ . :
ΒΩ παι ἀζέγον, το βΘΕἸς. ἀπε, 0]]. ν. 89, αυοά
Ρ ΣᾺ ἡ μῆτε δηίρ ξῷον ἔθ ΠΒρ, ΦἸΤΩΙΠΘΓΠΊΔ ΠῚ
Ἐ 0, 11 {δυνάμει " τ
Ρ. 110,19. εἰ {τό Πβζ Ν: μματιχὸς ῬΔΡΡΒη θη
ΣΉΝ
θ2); ἢρς Ἰοοὶ. ΔΡ. Πίορ. Τναϑυὶ
Ρ. 120,9 αὐτῷ (ὡς δι) ἨΠΙδὸ Τδοὶα πο πᾷ Ἡδεδνς
Ρ. 120, 48 ἩΗρακλεὶδ “. ὦ ΟὉ
Ξ ης ὁ :
Ρ πν ΒΟ θοπὰ Ποντιχός (ἔτ, 685 γοββ): 8'ς σβοῖο
ἀκοὴ" ΛΕΠ ΒΔ τὴ βγαξ; ΤΊτη
Ρ. 19,1 ἀπορίαι ΒΕῸ, ἀτοζίς Ρ 270 (που ΤΗρδοίος. ῬΟΊΟΦΕ
Ρ. 162,12 ἰῃ ἃ διηὗχ ἀμ δῖ. (οἵ, μά
Ρ. 117 85 ἃ Ὑρένε ὈΓῸ δειχνύναι Ἡδιεν ᾿
Ρ. 118. 54 ἱν τὴ τ Πδιδασ “ Φ0}}. ν, δθῦ, 19
ἄγαίῃ μορὲ
Ῥ. 119. 239 Ρ - ΡΟΒ ποιούμενον
ψιϑὰ ἰπευγο, δὲ καὶ ἀά4, Α, Νοῦς ἀϑθάστο: οῇ ρ, ϑ98. δῇ
ΡΟ 181, 88 ψᾳᾳ,, ἀλλ᾽ Ἢ βοαξηβ, ἀρ]οίο τὸ
ο εἰ μέν
» καϑὸ ὅν ἐσ
δὲν ἀδίδακτον, τῶν ὄντων ἔσται ἢ
τιν, (ἔστιν, διὸ
οἰηὐ πρὸ ἀκ κοῦ,
ΡΕΚΑΒΕΑΤΙΟ. ΧΙΧ
».-. 188,10 τὰ θεωρήματα γτὸ ϑεώρημα Ἠείηξλ
Ρ. 186,31 κακὸν οὐτὴ (17 ἰορτὺ οὲ ἀγαθοῦ ρμγὼὺ καχοῦ βυτι
Ηεϊπί (οἴ. δὰ Ρ». 8871, 14)
Ρ. 181,19 δυνάμενον ὕγὸ δυναμένων Ηρὶπχ βοουηά τη δ Ὀγιο!
νΘΙΒΙΟΠΘΙΏ,
Ποίηάο Ρ. 1,31. 26,29. 49,30, δ0,29. 63,208. 93. 22 ὅτ8ε-
σογατη ᾿ἰρσόγασα ᾿θοξίομϑιη οοπέγα ΤΙΦΠΒ] ΔΕ ΙΟΠ Ρτὴ ἰδ. πδτη, ἡ ΠΆΤΩ
Βθοαΐιβ ούϑιη, ἰθηοῦ Αυρτιβύπϑ ΝΘ τὶγ ἀοο ΒΒ ΓΠΊ18,
Θ0Υ, Πορὶπηοηίὶ ΒΟΥ ββοσαχη ρτ 416 4]. ΕϑΡΥ. ἃ. ἢ. 8, ΣΤΥ
ΗΡΕΜΑΝΝΌΒ ΜΟΌΤΒΟΗΜΆΑΝΝ,
ΣΈΞΤΟΥ ἘΜΠΈΕΙΡΙΚΟΥ
ΠΡῸΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥΣ
ΑΒΓΔΕ
(Ξ. ΑὉΥ. ΜΑΤΗ. ΥἹὯΙ --- ΣΧ)
Οσπβροοξα8 ΒΊ σΊ ΟΥ̓ ΠΙ.
8: Οὐνάϊορβ,
Ν -- ϑυγ. 8δ, 19 8. ΧΙΠ.
Ϊ, πὶ δας. 86, 11 6. ΧΥ͂.
Ε -ἢ᾿ Ρατίβ. 1964 5. ΧΥ͂,
α τα Ρατίβ. 1963 8, ΧΥ͂Ι.
Β - Βοτο]. ΡΆ]}, 1618. 5. ΧΥΙ.
Υ͂ --ὕξῃ, Μίατο, 969 8, ΧΥ͂. Ἐφ
ἢ -- Νεορίπιοπὲ, 180 19.
6 -- οοάϊορα ΟἸΏΉΒ5,
Ὀ; Εάϊξοηδα.
θη. -- Ῥρέτὶ οἱ ΔΓΥΤΝ ΟΠοαρίογι πη ἀδπθνὰθ 169]
Ἐδιις, κν . ΑἹ ῬαΝ σι Ἰήηείαδ ιν
ΒΕΚΚ, τ Ππητηβπαβ ας ΒΘΚοΣ Βογοὶ εἰ 1849,
{ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ 45)
191 Ὃ μὲν καϑόλου τῆς σκεπτικῆς δυνάμεως χαρακτὴρ μετὰ
τῆς προσηκούσης ἐξεργασίας ὑποδέδεικται, τὰ μὲν προηγου-
μένως τὰ δὲ καὶ κατὰ διορισμὸν τῶν παρακειμένων
φιλοσοφιῶν ἐχτυπωϑείς (Ηγγ. Ι210544.} ἀπολείπεται
5 δὲ ἑξῆς καὶ τὴν ἐπὶ τῶν κατὰ μέρος αὐτοῦ χρῆσιν διδάσκειν
εἰς τὸ μἥτε ἰδίᾳ περὶ τῶν πραγμάτων σκεπτομένους μῆτε τοῖς
δογματικοῖς ἀνταίροντας ῥᾳδίως προπίπτειν. ἀλλ᾽ ἐπεὶ ποι-
κίλον τι χρῆμα φιλοσοφία, δεήσει πρὸς τὸ κατὰ τάξιν καὶ
ὁδῷ ζητεῖν ἕκαστον ὀλίγα περὶ τῶν ταύτης μερῶν διαλαβεῖν.
ιὸ αὐτίκα γὰρ οἵ μὲν μονομερῆ δοκοῦσιν αὐτὴν ὑποτεϑεῖσϑαι,
οἱ δὲ διμερῆ. τινὲς δὲ τριμερῆ, καὶ τῶν ἕν μέρος ὑποστησα-
μένων οἵ μὲν τὸ φυσικόν, οἵ δὲ τὸ ἠϑικόν, ἄλλοι δὲ τὸ λο-
γικὸν ὑπεστήσαντο, καὶ ὡσαύτως τῶν κατὰ δυάδα διαιρούν-
τῶν οἱ μὲν εἰς τὸ φυσικὸν καὶ τὸ λογικὸν διεῖλον, οἱ δὲ εἰς
ι6 τὸ φυσικὸν καὶ ἠϑικόν, οἱ δὲ εἰς τὸ λογικὸν καὶ ἠϑικόν'
οἵ μὲν γὰρ εἰς τρία διαιροῦντες συμφώνως εἰς τὸ φυσικὸν
χαὶ λογικὸν καὶ ἠϑικὸν διῃηρήκασιν. φυσικὸν μὲν οὖν
μόνον ὑπεστήσαντο μέρος Θαλῆς τε καὶ ᾿ἀναξιμένης καὶ
Ἀναξίμανδρος, Ἐμπεδοκλῆς τε καὶ Παρμενίδης καὶ
ἔ , " ᾿ “8 - ἤ ι 32 -ἡ
0) Ἡράκλειτος, ὧν Θαλῆς μὲν καὶ «ἀναξιμένης καὶ ἀναξί-
μανδρος κατὰ πάντας καὶ ἀναμφιλέκτως, ὁ δὲ ᾿Εμπεδοκλῆς
καὶ Παρμενίδης ἔτι δὲ Ἡράκλειτος οὐ κατὰ πάντας.
Ἐμπεδοκλέα μὲν γὰρ ὁ ᾿Αἀφιστοτέλης (ἔν. θ6 Ἀο88) φησὶ
πρῶτον ῥητορικὴν κεκινηκέναι, ἧς ἀντίστροφον
96 εἶναι τὴν διαλεκτικήν (Ποῖ. 18δ4Ἁ4 1), τουτέστιν ἰσό-
στροφον, διὰ τὸ περὶ τὴν αὐτὴν ὕλην στρέφεσϑαι, ὡς καὶ
Τα] δὰ αὶ (οὔ. δὰ Ρ. 389, 1). Οοάά, ρτδϑθθμῦ: τῶν χατὰ
σέξτον πρὸς τοὺς λογιχοὺς τῶν δύο τὸ πρῶτον: -α περὶ φιλοσο-
φίας καὶ (περὶ 5) κριτηρίου 4 φιλοσοφιῶν ΒΘΚΚ.: φιλοσό-
φων ἃ 1 ὑπονοστησαμένων ΔΒ 14 καὶ λογικόν Εὶ
18
τῷ
-ι
ωρ
10
11
1Π
Σ ᾿ αν. πιδί, Κ᾽
ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α
τ " τ
4 ὟΝ Ὀδυσσέας ὑπὲρ: ἢ) [ὰ εἰν
, δ᾽ ποιητὴς ἔφη τὸν { διαλεκτικῆς ἀπείρως ἜΣ
εαιώμν Ἵ οὐκ ἂν δόξαι τῆς ὃν γνώριμον αὐτοῦ
᾿ ; "ς . ἢ . τ αὖ
Παρμενιθὴς ᾿ριστοτέλης (.) ἰληφεν. ἐξητεῖτο δὲ
ΓΗ͂Σ πάλιν . 0 , ἢ νυπε ὯΦ ᾽ ι ἱ
ἰήρσῤλν. διαλεχτικῆς ἀρχηγῦ σιχός ἐστιν ἀλλὰ κα
ἰνῶνα δια Ὁ. εἰ μὴ μόνον φυσικός ε
Ζήνωνα οακλείτου, εἰ μι] μόνον Φ υσικοῦ μέρους πρὸ
ἐ περ! Ηρ Γ μὲν τοῦ φ Ν ,
χα λόσοφος. πλὴν οἵ ἡγου ἐπεμελεῖτο Σωχράτης
στάντες εἰσὶν οἵδε, τοῦ ΝὰΣ, ὡρίμους, εἴγε καὶ ὁ ΚΞ
᾿ "» ᾿ς ᾽ Ψ"»Ἅ ἐ ᾿ δὼ
ατὰά γὲ τους ἄλλους ΔΈΡΟΥ ἤ Ἢ 1 ΤῚ 564.) ῥητῶς φησιν
ωώ ἐδ ὩΣ ἝΞ ογὐευμᾶσι ᾿ ᾿ ἜΧΩ ἂν τ καϑε-
ἐν τοῖς ἀπομνημονεῦ υσιχὸν ὡς ὑπὲρ μὰς Ν
Ὶ ῬΑ ᾽ ΓΌΤΟ το ἀδι ἧὴ πεν ψαντες, «(ς
ἀπαρνεῖσϑαι αὖ χολάζειν τῷ ἡϑικῶ ὡς πρὸς ἣμ
ὃς χαὶ μόνον σγολας . ἐν οἷς φησιν
στηχὸς αὶ ὑοδελυ ἡ ἔν ὩΣ Τίμων,
ὄντι. τοιοῦτον δ᾽ αὐτὸν οἱ
΄ 25 Ὀ]6]5) νι ἢ ᾽ ᾿
({-Ξ “ μα ΤΕ: . ἐὰ ΕΥ (ὁ) λαξόος, ἐννομολέσχης,
ἐκ ὁ ἄρα τῶν ἀπέχλινει ἐπ ἢ ὴ ϑεωρίαν᾽ διὸ
ἌΜΜΟΝ ν ἡϑικὴν
τουτέστιν ἀπὸ τῶν φυσικῶν ἐπὶ ἡ πε ἠθικοῦ μέρους χὺ:
καὶ ἐννομολέσγης προσέϑηκεν, ὙΡν Τὰς ὼἃρ Πλάτων
ἱ νό διαλέγεσϑαι. ὃ μὲν ) δ
ἐκαιευδδ οι τὰ ϑηπς ἐμ δίδωσιν, τοῦ μὲν λο-
παντὸς μέρους φιλοσοφίας ΣΡΗ Εν “5: ἐτυμολογίας
, ἢ ἐαερέσεων ἕξ
; σον περὶ ὑρῶὼν καὶ ἥν: ἘΣ ΤΑΣ
γιχοῦ παρὸ {:.2. , Ἶ ϑικοῦ ὅτι
ἥκται ζητῶν, ἅπερ ἐστὶ λογικά, τοῦ δὲ ἢ Ν
ἘΠῚ ἠξαῦν Σο διασκέπτεται. τοῦ
περὶ ἀρετῆς χαὶ πολιτείας καὶ νύμων ᾿ , τὶ
δὲ φυσικοῦ ὅτι καὶ περὶ κόσμου τι καὶ περὶ ὭΣ ἜΣ 5)
ὔ᾿ " Ἔ τ 16
Ῥυχῆς πεφιλοσόφηχεν. ἔνϑεν καὶ ὁ Τίμων (ἔν.
αἰτιᾶται τὸν Πλάτωνα ἐπὶ τῷ οὕτω χαλλωπίξειν
γάρ, φησί, τὸν οὐκ ἐϑέλοντα μεῖ-
βιοῦν συνεργοῦντα. χα τοι περιτρέπεσϑαι τούτους ἔνιοι νε-
νομίκασιν ἐξ ὧν τὸ ἠϑικὸν διαιροῦσιν εἴ
τῶν αἱρετῶν καὶ ἘΣ ΚΕΟν όπου, πα]
τῶν παϑῶν χαὶ!
ἴ μόνου ΄δῃ μόνος αὶ 10 χαϑεστηκὼ ΒΥ νον 11:
»ὸῸ ς 11 δ᾽ αὐτὸν [}Ὲ. αὐτὸν ς ᾿ ὦ ἐς
ΕἸΏΒΚΘ; ἀπέχ
"ἀπέκλινεν ὁ λαξόος
11 ὅρον 8621 εὐδαιμο-
τόπον αἡὰ͵ ΒρΕκ. δθς, ΕᾺΡΥΪΟΙΙ ΥΘΥΒΙΟΏΘΩΙ
192
118
192
(ᾳἄν, ἄορι. [) ΠΡΟΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ 2
τὸν περὶ τῶν αἰτίων καὶ τελευταῖον εἰς τὸν περὶ τῶν
193 πίστεων᾽ ἐν τούτοις γὰρ ὁ περὶ αἰτίων τόπος. φασίν. ἐκ τοῦ
΄'
18
90
35
30
φυσικοῦ μέρους ἐτύγχανεν, ὁ δὲ περὶ πίστεων {ἐκ} τοῦ λο;ι-
χοῦ. καὶ ᾽᾿Δρίστων δὲ ὁ Χῖος (ἴτ. 856 Αγη.) οὐ μόνον, ὥς
φασι, παρῃτεῖτο τήν τε φυσικὴν καὶ λογικὴν θεωρίαν διὰ τὸ
ἀνωφελὲς καὶ πρὸς κακοῦ τοῖς φιλοσοφοῦσιν ὑπάρχειν. ἀλλὰ
καὶ τοῦ ἠϑικοῦ τόπους τινὰς συμπεριέγραφεν. καϑάπερ τόν
τε παραινετικὸν καὶ τὸν ὑποϑετικὸν τόπον΄ τούτους γὰρ εἰς
τίτϑας καὶ παιδαγωγοὺς πίπτειν, ἀρκεῖν δὲ πρὸς τὸ μακα-
ρίως βιῶναι τὸν οἰκειοῦντα μὲν πρὸς ἀρετὴν λόγον, ἀπαλλο-
τριοῦντα δὲ κακίας, κατατρέχοντα δὲ τῶν μεταξὺ τούτων,
περὶ ἃ οἵ πολλοὶ πτοηϑέντες κακοδαιμονοῦσιν. ἐπὶ δὲ
τὸ λογικὸν κατηνέχϑησαν μέρος οἵ περὶ Πανϑοίδην καὶ
᾿ἀλεξῖνον καὶ Εὐβουλίδην καὶ Βρύσωνα, Διονυσό-
δωρόν τε καὶ Εὐϑύδημον [Θούριοι, ὧν μέμνηται καὶ ὁ
Πλάτων ἐν τῷ Εὐθυδήμῳ]. τῶν δὲ διμερῆ τὴν φιλοσοφίαν
ὑποστησαμένων Ξενοφάνης μὲν ὃ Κολοφώνιος τὸ φυσι-
κὸν ἅμα καὶ λογικόν, ὥς φασί τινες, μετήρχετο, ᾿Δρχέλαος
δὲ ὁ 4“ϑηναῖος τὸ φυσικὸν καὶ ἠϑικόν᾽ μεϑ᾽ οὗ τινες καὶ
τὸν Ἐπίκουρον τάττουσιν ὡς [καὶ] τὴν λογικὴν ϑεωρίαν
ἐκβάλλοντα. ἄλλοι δὲ ἦσαν οἵ φασι μὴ κοινῶς αὐτὸν τὴν
λογικὴν παρῃτῆσϑαι, μόνην δὲ τὴν τῶν Στωικῶν, ὥστε
δυνάμει τριμερῆ πάλιν ἀπολείπειν τὴν φιλοσοφίαν. ἀνα-
φέρεται δὲ ὑπό τινων δόξα, καϑὸ καὶ ὃ Σωτίων μεμαρτύ-
ρῆκεν, εἰς τοὺς ἀπὸ τῆς Κυρήνης ὡς λέγοντας ηϑικόν τι
καὶ λογικὸν φιλοσοφίας εἶναι μέρος. πλὴν οὗτοι μὲν
ἐλλιπτῶς ἀνεστράφϑαι δοκοῦσιν, ἐντελέστερον δὲ παρὰ τού-
τους οἵ εἰπόντες τῆς φιλοσοφίας τὸ μέν τι εἶναι φυσικὸν
τὸ δὲ ἡϑικὸν τὸ δὲ λογικόν. ὧν δυνάμει μὲν Πλάτων
ἐστὶν ἀρχηγός. περὶ πολλῶν μὲν φυσικῶν, [περὶ] πολλῶν
δὲ ἡϑικῶν, οὐκ ὀλίγων δὲ λογικῶν διαλεχϑείς ῥητότατα
ῷ ἐκ λα. ΒΕΚΚ. ἃ δὲ οἵπ.ς δὅ φιλοσοφοῦσιν" ΠΕ]: φιλο-
σόφοις ς ὃ τρόπους "αὶ 8 τίτϑασον ἴ᾿ ἀρκεῖν ΒΘΚΕ.:
ἀρκεῖσϑαι ἃ 11 ἐπὶ Ε ς οὗ, ν». 121, 80. 390, 9: περὶ ,
12 λογικὸν {μόνονν ΚΆΥΒΟΙ 18 βρίσωνα ς- 1415 46]. ΒΟΚΚ.
19 καὶ ἀο]ον!: καὶ ζαὐτὸνν. ΒΟΚΙ. ἀπρὶξ. : καὶ (τοῦτον. ΚΑΥ͂ΒΟΥ
0 εἰσιν ΘΚ. ἀμ ιέ. 99 περὶ 46]. ΒΕΚΚ.
13
1:
13
10
ΥΣ Α΄ αν. ταρ. ΥἹ]
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ
᾿ τ {τῇ καὶ οἱ ἀπὸ τοῦ ΠΕΕΟΣ, μι εἶ
ὀὲ οἱ περὶ τὸν ΕΙ μὰ πλήν τῆσδε τῆς διαιρέσεως. ἄρ κοι
11 δὲ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς “0 τὴν φιλοσοφίαν παγκάρπῳ ἁλωῇ,
(οὐκ) ἀπιϑάνως ἀρρρῤνμ ββιδᾷ εἰκάξηται τὸ φυσικόν, τῷ
Εν ΘΡΗΜΕΉΜΕΎΩΥ Ὁ ἡϑικόν. τῇ δὲ ὀχυρότητι ἐέρν;
δὲ νοστίμῳ κάδ χὰ μὑν" ἐΎΝ ασιν αὐτὴν εἶναι παραπλή-
18 τειχῶν τὸ λογικὸν. οὗ ᾿ιαίϑῳ ἤν τινὲς νεοττὸν ὑπάρ-
σιον᾽ ἐῴκει γὰρ μὲ, ἱπῶδ τῶ δὲ λευκῷ, ὃ δὴ τροφή
γεῖιν λέγουσι, τὰ ἢ ᾽, τὼ δὲ ἔξωθεν ὀστρακώδει τὰ
ἐστι τῆς λεκίϑου, τὰ ΨΌΟΜΙ, 10 ΒΚ), ἀεὶ νὰ μὲν μέρη ιῦ
{τ σεὶ τι πέση ἔδιμνε δι εῦ 1. Ὲ ΜΡ τ ὙΠ
τῆς ἐἰρρνμόν: ΤΉ τ ἦν τεῦ ὥϑῶΣ κεχώρισται,
καρπῶν ἕτερα βεν ) λοσοφίαν, αἵματι
ὦ μᾶλλον εἰχκάξειν ἠξίου τὴν φιλο ΚΟ ΠΕΣ
ἐᾷ ὧν σαρξὶ τὸ φυσικόν, ὀστέοις δὲ χαὶ νεύροις Ἴ
τὸ λογικόν, ψυχῇ δὲ τὸ ἡϑικὸν. ᾿ ἘΦΕΪ
"ἡλλὰ γὰρ τριμεροῦς οὔσης τῆς ϑμοϑοθιας ᾿ δ
πρῶτον μέρος ἐπτνοι αὐ νϑ σευ νι ἐπεὶ καὶ χρόνῳ μεν
πρεσβυτάτη ἐστὶν ἡ περὶ τὴν φυσικὴν πραγματεία ὡς καὶ
μέχρι νῦν τοὺς πρώτους φιλοσοφήσαντας φυσμεους καλεῖ-
σϑαι, τάξει δέ, ὅτι πρῶτον ἁρμύττει περὶ τῶν ὅλων δια- 20
λαβεῖν καὶ τότε περὶ τῶν ἐπ᾽ εἴδους καὶ τἀνθρώπου σχέ-
5 πτεσϑαι. οἱ δὲ ἀπὸ τῶν ἠϑιχῶν κατήρξαντο ὡς ἀναγ-
χκαιοτέρων χαὶ πρὸς εὐδαιμονίαν ἐπισπώντων, καϑὺ καὶ ὁ
Σωκράτης παρήγγελλε μηδὲν ἄλλο ξητεῖν εἰ μὴ (ὁ 8399)
ὅττι τοι ἐν μεγάροισι κακόν τ᾽ ἀγαϑόν τε τέτυκται. 48
25 οἱ δὲ ᾿Επικούρειοι ἀπὸ τῶν λογικῶν εἰσβάλλουσιν᾽ τὰ
πρῶτον ἐπιϑεωροῦσιν, περί τε ἐναργῶν καὶ
ν τούτοις ἀκολούϑων
ὲ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ([ν, Π
20
] Ξενοχράτ νς 4[8
ΜῈ: ἐνθέρδν ΒΑΗΥ (οὐ ὃ ἔνϑεν
ῬΓΟ, δγβογ 00]].
. ΥΠ " 89) 4 ἢ ,
8: πιθανῶς Βρκκ. ἀυ 1 ; εὐπιϑά
τΕῚ ΚΆγερ χαμένο ν ἰν 1 λὲχ ω ε
“5: ἐπιστώτων Ι,
(μαν. ἄορι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α Ἴ
195 ἢ
νοῦν εἰς δυσέκκρουστον τῶν παραδιδομένων φυλακήν, ὀχύυρωτι-
χὸν δὲ εἶναι τῆς διανοίας τὸν ὀιαλεκτιχὸν τόπον δεύτερον δὲ
ὑπογράφειν τὴν ἠϑικὴν ϑεωρίαν πρὺς βελτίωσιν τῶν ἡϑῶν᾽
» ἀκίνδυνος γὰρ ἡ παραδοχὴ ταύτης ἐπὶ προὐποκειμένη τῇ
λογικῇ δυνάμει τελευταίαν δὲ ἐπάγειν τὴν φυσικὴν ϑεῶω-
ρίαν" ϑειοτέρα γάρ ἐστι καὶ βαϑυτέρας δεῖται τὴς ἐπι-
στάσεως.
Ταῦτα μὲν καὶ οὗἶτοι᾽ ἡμεῖς δὲ τὸ μὲν ἀκριβὲς ἐν 24
ιο τῷ πράγματι τὰ νῦν οὐ σκεπτόμεϑα. ἐχεῖνο δέ φαμεν ὡς
εἴπερ ἐν παντὶ μέρει φιλοσοφίας ξητητέον ἐστὶ τἀληϑές,
πρὸ παντὸς δεῖ τὰς ἀρχὰς καὶ τοὺς τρόπους τῆς τούτου
διαγνώσεως ἔχειν πιστούς. ὁ δέ γε λογιπὸς τύπος τὴν περὶ
τῶν κριτηρίων καὶ τῶν ἀποδείξεων ϑεωρίαν περιείχεν᾽
ι5 ἀπὸ τούτου ἄρα ποιητέον ἐστὶν ἡμῖν τὴν ἀρχήν. καὶ ἵνα 38
εὐέφοδος γένηται πρὸς τοὺς δογματικοὺς ἡ ζήτησις. ἐπεὶ
τὰ μὲν ἐναργῆ διὰ κριτηρίου τινὸς οὐτόϑεν γνωρίζεσθαι
δοκεῖ, τὰ δὲ ἄδηλα διὰ σημείων καὶ ἀποδείξεων κατὰ τὴν
ἀπὸ τῶν ἐναργῶν μετάβασιν ἐξιχνεύεσϑαι, τάξει σκεπτώ-
40 μεϑα πρῶτον περὶ τοῦ εἰ ἔστι τι κριτήριον τῶν αὐτό-
ϑὲν κατ᾽ αἴσϑησιν ἢ διάνοιαν προσπιπτόντων. τὸ δὲ μετὰ
τοῦτο περὶ τοῦ εἰ ἔστι σημειωτικὸς ἢ ἀποδεικτικὸς τῶν
ἀδήλων τρόπος. οἶμαι γὰρ ὡς τούτων ἀναιρεϑέντων οὐδε- 38
μία ἔτι καταλειφϑήσεται ξήτησις περὶ τοῦ δεῖν ἐπέχειν ἅτε
45 μήτε ἐν τοῖς προφανέσι μήτε ἐν τοῖς συνεσκιασμένοις εὖ-
οισχομένου τινὺς ἀληϑοῦς. ἀρχέτω οὖν ὁ περὶ τοῦ κριτη-
ροίου λόγος, ἐπεὶ καὶ πάντων τῶν τῆς καταλήψεως τρόπων
περιληπτικὸς εἶναι δοκεῖ.
εἰ ἔστι κριτήριον ἀληϑείας
{ " , ᾽ , ᾿ ᾿ ᾽
Η περὶ κριτηρίου ξήτησις οὐ μόνον διὰ τὸ φύσει
0 φιλάληϑες ξῶον εἶναι τὸν ἄνϑρωπον, ἀλλὰ χαὶ διὰ τὸ τὰς
γενικωτάτας τῆς φιλοσοφίας αἱρέσεις περὶ τῶν κυριωτάτων
βραβεύειν, πᾶσίν ἐστι περιμάχητος. ἢ γὰρ τὸ μέγα καὶ
ἘΝ δεν νύχια ον ς πω ον τὸ ἐς
9 μὲν [Πὺ: δὲς 30 πρῶτον ζμὲν) ΒΟΚΚ. δὺ οὗ ν. 398,24.
8δ4, 20 ὁ. ἃ. ( ἘΟΟμαΙβϑκῪ 1.1.» 16). ὃι προσπιπτόντων ΑΒ:
προπιπτ. ΠΥ φ8 δὴ ἔστι {τις 38 περιληπτικὸς ΠΕ]:
περιεκτικὸς ς 89 {τοῦ κριτ. ς
28
τῷ
“6
380
᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄’ δᾶν, πηι. Υ7]
ὃ
αὔχημα ἀναιρεῖσθαι ἄρδην δεήσει, τοῦ
κανόνος τῆς κατ ἘΠ ᾿ξ
, τνάπαλιν ὡς προπετεῖς ἐλέγχεσϑαι
πραγμάτων μεθ των ᾿ μὰ ἡρᾷ Ἡβμ οθλμυγωσ ᾿ κει
ὺς κοὺς ῷ ᾿ : ᾿
ἂν δεύραν τι τὸ δυνάμενον ἡμᾶς ἐπὶ τὴν τῆς ἘΠ ΤΕΣ δ
κατάληψιν ὁδηγεῖν, καὶ γὰρ σχέτλιον, εἰ τὰ ἐς κτὸς
χριτήρια μετὰ πάσης σπουδῆς ἀναξητήσομεν, πὴ Ἂν
νόνας καὶ διαβήτας σταϑμία τε καὶ τρυτάνας, τὸ ν
ἡμῖν καὶ τούτων αὐτῶν. δοκιμαστικὸν εἶναι δοκοῦν πα-
ρήσομεν. τάξει τοίνυν ὡς ἂν περὶ τῶν σλων οὔσης τῆς ιῦ
σκέψεως ἀναλαβόντες, ἐπεὶ δύο μέρη ἐμφέρεται τῇ προτά-
σει, τὸ τὲ κριτήριον καὶ ἡ ἀλήϑεια, ἐν μέρει τὸν περὶ
ἑκατέρου τούτων λόγον ποιησόμεϑα, καὶ ὁτὲ μὲν ἐξηγητι-
κῶς ὑποδεικνύντες, ποσαχῶς λέγεται τὸ κριτήριον καὶ ἡ
ἀλήϑεια, καὶ τίνα ποτὲ κατὰ τοὺς δογματικοὺς εἶχε φύσιν. τ
ὁτὲ δὲ καὶ ἀπορητικώτερον σκεπτόμενοι, εἰ δύναταί τι τού-
τῶν ὑπάργειν.
σεινὺν τῶν δογματιχῶν
μηδενὸς εὑρισκομένου
περὶ κριτηρίου
2 , λ ᾿ Ἱ
Αὐτίκα τοίνυν τὸ κριτήριον (ἀρχτέον γὰρ ἀπὸ τού-
τοῦ) ἀέγεται πρῶτον μὲν διχῶς, χαϑ᾽ ἕνα μὲν τρόπον ᾧ
Υ - Ά Ἷ :
ΤΡ ΠΙΤΗΣ δὰ μὲν ποιοῦμεν τὰ δὲ οὐδαμῶς, καϑ᾽ ἕτερον 30
δ ὦ πρὸ ς τὰ μὲν ὑπάρ; ὶ
ΠΣ προσέχοντες τὰ μὲν ὑπάρχειν φαμὲν τὰ δὲ μη
υ ἔχειν καὶ ταυτὶ μὲν ἀληθῆ καϑεστάναι ταυτὶ δὲ ψευδῆ
ὧν τὸ μὲν πρύτερον ἐν τοῖς πε
(ἔγρ.1 21 ---24) ἐξεϑέμεϑα" ;
θητικῶς φιλοσοφοῦντα,
Υ
μὴ εἰς τὸ παντελ
᾿] « ᾿ ᾿
αλλὰ τὸ Φαιίνόμεγον πάντ
ψι-λ
ἢ σϑένει, οὗπερ ἂν ἐλϑῃ.
9 κὦ Ἦνρ. 1] 14.
9 δοχοῦν ογῃ.
τέρου Βρκκ.. ΑΘ δος ϑ βεονίττως «
Ἂ λήϑεια οτη, ἢ
π6 49 ΘΟ υ πρῶτ ὶ 18 ἑχα-
Ρ. 18:1 Καμε). πανη μα. (ο΄. Πίος, [μος ΤῈ “Ἀτΐαο: πρώτως
τὶ α οἷπερ ΒοΟΚκ, {ΠῚ 106 Θᾳ]ρη. ὙΠ
τῃῦ
30
(αἄν. ἀοκπι. 1) ΠΡΟΣ ΑΛΟΓΙΚΟΥΣ Δ΄ Ω
ι
. Ὗ “͵ , " " ὧρ ΄ δ... ἡ, Ἀ ᾿
τὸ δ᾽ ἕτερον. λέγω δὲ τὸ τῆς ὑπώρξεως χαὶ περὶ ον
Ἵ ,ὔ ΝΣ ἈῈ βε :
197) τὰ νῦν σκεπτύόμεϑα, λέγεσθαι δοκεῖ τριχῶς. κοινῶς τε χαὶι
:-
18
90
ΕΠ
ἰδίως καὶ ἰδιαίτατα. κοινῶς μὲν γὰρ πᾶν μέτρον καταλή-
ψεως., καϑ᾽ ὃ σημαινόμενον καὶ τὰ φυσικὰ κριτήρια ταύ-
της ἠξίωται τῆς προσηγορίας, οἷον ὕρασις ἀποὴ γεῦσι;"
ἰδίως δὲ πᾶν μέτρον καταλήψεως τεχνιχόν, χαϑ᾽ ὁ πῆχυν
μὲν καὶ ξζυγὺν καὶ κανόνα καὶ διαβήτην εἶποι τις ἂν κρι-
τήρια, παρόσον ἐστὶ τεχνικά, τὴν δὲ ὅρασιν καὶ τὴν ἀκοὴν
καὶ καϑόλου τὰ λοιπὰ κοινὰ τῶν αἰσθητηρίων. φυσικὴν
ἔχοντα τὴν κατασκευήν, οὐδαμῶς ἰδιαίτατα δὲ πᾶν μέ:
τρον καταλήψεως ἀδήλου πράγματος, καϑ᾽ ὃ τὰ μὲν βιω-
τικὰ οὐκέτι λέγεται κριτήρια, μόνα δὲ τὰ λογικὰ καὶ ἅπερ
οἵ δογματικοὶ τῶν φιλοσόφων παρεισάγουσι πρὸς τὴν τῆς
ἀληϑείως εὕρεσιν. πολλαχῶς δὴ λεγομένου τοῦ κριτηρίου.
πρόκειται πάλιν τὸ σκέπτεσϑαι προηγουμένως μὲν περὶ
τοῦ λογικοῦ καὶ παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ϑρυλουμένου. κατ᾽ ἐπα-
κολούϑημα δὲ καὶ περὶ ἑκάστου τῶν κατὰ τὸν βίον. πά-
ρεστι μέντοι καὶ τὸ λογικὸν τοῦτο ὑποδιαιρεῖσϑαι. λέγον-
τας τὸ μέν τι εἶναι κριτήριον ὡς ὑφ᾽ οὖ, τὸ δὲ ὡς δι᾿ οὗ,
τὸ δὲ ὡς προσβολὴ καὶ σχέσις. ὑφ᾽ οὗ μὲν ὡς ἄνθρωπος,
δι᾿ οὗ δὲ ὡς αἴσϑησις, τὸ δὲ τρίτον ὡς ἡ προσβολὴ τῆς
φαντασίας. ὃν γὰρ τρόπον ἐν τῇ τῶν βαρέων καὶ κούφων
ξετώσει τρία ἐστὶ κριτήρια, ὅ᾽ τὲ ξυγοστάτης καὶ ὃ ξυγὸς
καὶ ἡ τοῦ ξυγοῦ ϑέσις. τούτων δὲ ὁ μὲν ξυγοστάτης κρι-
τήριον ἦν τὸ ὑφ᾽ οὖ, ὁ δὲ ξυγὸς τὸ δι᾽ οὖ, ἡ δὲ ϑέσις τοῦ
ξυγοῦ ὡς σχέσις, καὶ πάλιν ὃν τρόπον πρὸς τὴν τῶν εὐ-
ϑειῶν καὶ στρεβλῶν διάκρισιν τεχνίτου τε καὶ κανόνος καὶ
81--. 86 Ηγρ. ΠΠ 18--Ἰ6.
-. Ὁ ΦΝθΝθὋἪὋὉὉὉΡὉὈὉΒΆΨψϑψϑν.ωι5ιι.ϑρ.1ιἅ.ΟὉ..---..ς.ς-----ςς.ς---- --ς-ς---ς-ςςαςς-ςς--.ὄ..--
80 τὸ ΚοοΒαΙακΥ: περὶ ἃ: {τὸν περὶ ΒΕΚΚ. καὶ 46].
ΚΟΟΒΑΙΒΚΥ 9 ἰδιαίτατα ϑβογρβὶ 60}}. ν. 2. Ρ. ὅ9, 82. 60, ὃ:
ἰδιαίτερον ἃ 10 καταλήψεως {τεχνικὸν Ηθὶπέξ 1 πρὸς
ΠΕ}: εἰςς 18 εὕρεσιν αἱ (δὲ κρίσιν νΡ. 60, ὅ Ἰορίτυτ) 19 προ-
βολὴ ς προσβολὴ καὶ σχέσις ἃ: προσβολὴν καὶ σχέσιν ΚΑΥΒΕΓ
προσβολὴ --- 91] φαντασίας (6]. ΒΟΚΚ., αὶ ἀπῦτα καϑ' ὅ ΒΟΤΊΌΙ
πιθοῦ οοἱ]. 8 361. ϑοὰ ἴρβαμι βοχύσμ ἐϊξαθαββθ οΟἸ] ἐδ ποι
86 Ἰοοἱβ Ρ'απμθ ρδιβριοἰναυ 980 προσβολὴ (καὶ σχέσις ΚΆΥΒΘΟΙ
41 τρύπον οἵ. Υ
ἐφ
τῷ
33
3)
38
Ὁ"
ὅι
88
839 χεῖ τυ
ΠΡῸΣ ΛἈΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α’ ϑαν. τηδίῃ, 1]
1 πππ᾽
ἧς τούτου προσβολὴς ἐστι γρεία, κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ ἐν
"ἢ ΝΝ ία πρὸς τὴν τῶν ἀληϑῶν τε καὶ ψευδῶν διάγνωσιν
δεύμεϑο "τῶν προειρημένων ἡμῖν ἐω Ἀομλδ ονε , "αἱ
ἔοικε τῷ μὲν ξυγοστάτῃ ἢ τέκτονι ὃ ἄνέ θῶπος, ὍΝ Ἶ
γίνεται ἡ χρίσις. τῷ δὲ ζυγῷ καὶ κανόνι ἢ αἴσθησις κα ἡ
διάνοια, δι᾿ ἧς γίνεται τὰ τῆς χρίσεως, τῇ δὲ σχέσει τῶν
προειρημένων ὀργάνων ἦ προσβολὴ τῆς ὑπ θη καϑ ἯΙ 1τρὃ
ὁ ἄνϑρωπος ἐπιβάλλεται κρένειν., ἀλλὰ περὶ μὲν κριτηρίου
ταῦτα ἀναγκαῖον ἦν ἐπὶ τοῦ παρόντος προλαβεῖν"
80
περὶ ἀληϑείας
Τὴν δὲ ἀλήϑειαν οἴονταί τινὲς, καὶ μάλιστα οἵ ἀπὸ
τῆς Στοᾶς ({τ. 1] 139 Ατη.), διαφέρειν τἀληϑοῦς κατὰ ς
τρεῖς τρόπους, οὐσίᾳ τε καὶ συστάσει καὶ δυνάμει,
οὐσίᾳ μὲν παρόσον ἡ μὲν ἀλήϑεια σῶμά ἐστι, τὸ δὲ
ἀληϑὲς ἀσώματον ὑπῆρχεν. χαὶ εἰκότως, φασίν᾽ του-
τὶ μὲν γὰρ ἀξίωμά ἐστι, τὸ δὲ ἀξίωμα λεκτόν, τὸ δὲ
λεκτὸν ἀσώματον. ἀνάπαλιν δὲ ἡ ἀλήϑεια σῶμά ἐστι τὸ
παρύσον ἐπιστήμη πάντων ἀληϑῶν ἀποφαντικὴ δο-
γχάνειν, πᾶσα δὲ ἐπιστήμη πὼς ἔχον ἐστὶν
γεμονικόν, ἡ πὼς ἴἔ'
νοειται
ει τὸ μὲν ἀληϑὲς ὡς μο--,δὲ
νοειδές τι χαὶ «πλοῦν τὴν φύ
τοῦ παρόντος τὸ "κα ὦ ἐν
9 τὸ ἡμέρᾳ ἔστιν καὶ τὸ ““ἐγὰ
ξ ἀλήϑ
Ἦμος χαὶ ἔτε
ἕξ ὁ εἷς, τῷ αὐτῷ λό.-
ϑοῦς͵ καὶ ὡμοίω-
Ἰϑὲς τῷ πολίτῃ,
μ-"ὦ
(εἶν. ἄομπι. 1) ΠΡΟΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ Ι
“φὃ 1, μ. 3
ςς . Υ ᾽ ΄ Ἁ [᾿ Ν
"5 διὰ τὸ τὴν μὲν εἶναι συστηματικήην. τὸ ὁὲ «πλοῦν.
δυνάμει δὲ ταῦτα ἀλλήλων κεχώρισται. ἐπεὶ τὸ μὲν
ἀληϑὲς οὐ πάντως ἐπιστήμης εἴχετο (καὶ γὰρ ὁ φαῦ-
λος καὶ ὁ νήπιος καὶ ὁ μεμηνὼς λέγει μέν ποτέ τι
ἀληϑές, οὐκ ἔχει δὲ ἐπιστήμην ἀληϑοῦς). ἡ δὲ ἀλή-
μ ᾽ « σε; ᾿ ΄ τ
ϑα θεία κατ᾽ ἐπιστήμην ϑεωρεῖται. οϑεν καὶ ὁ ἐχὼν
οαταύτην σοφός ἐστιν (ἐπιστήμην γὰρ εἶχεν ἀλ ᾿ϑῶν
8 Ϊ τος δ μὴν γὰρ εἰγχὲεν ἀλησϑῶν;
΄ Ἷ ᾿ ἀν ͵ ᾿ “ ᾿
καὶ οὕποτε ψεύδεται, κἂν ψεῦδος λέγη. διὰ τὸ μὴ
“ 2 ᾿ , Ἵ ͵ "
ἀπὸ κακῆς ἀλλ᾽ ἀπὸ ἀστείας αὐτὸ διαθέσεως προφε-
ρεσϑαι. καϑὰ γὰρ ὁ περὶ τῆς τοῦ κάμνοντος σωτη-
τφρρίας ψεῦδός τι λέγων ἰατρός. καὶ ἐπαγγελλοόμενός τι
δώσειν μὴ διδοὺς δέ, ψεῦδος μέν τι λέγει, οὐ ψεύδε-
ται δέ(πρὸς γὰρ τὴν τοῦ ἐπιστατουμένου σωτηρίαν
αὐτῷ τὸ τοιοῦτο λαμβάνειτὴν ἀναφοράν), καὶ ὡς οἵ
ω -- ᾿Ὡ 4 --
5 ἄριστοι τῶν στρατηγῶν πρὸς εὐθυμίαν τῶν ὑποτατ-
δατομένων αὐτοῖς στρατιωτῶν πολλάκις ἐπιστολὰς ἀπὸὺ
συμμαχίδων πόλεων πλασάμενοι ψεῦδος μέν τι λέ-
γουσιν, οὐ ψεύδονται δὲ διὰ τὸ μὴ ἀπὸ πονηρᾶς
“- - [ 4] ᾽΄ ͵
γνώμης τοῦτο ποιεῖν, καὶ ὃν τρύπον γραμματικὸς
σολοικισμοῦ τιϑεὶς ὑπόδειγμα σολοικισμὸν {(μὲν)
ιο προφέρεται, οὐ σολοικέξει δέ(οὐ γὰρ παρὰ ἀπειρίαν
τοῦ ὀρϑοῦ λόγου τοῦτο πάσχει). ὧδε καὶ ὁ σοφάς,
τουτέστιν ὃ τὴν τοῦ ἀληϑοῦς ἐπιστήμην ἔχων, ἐρεῖ
μέν ποτὲ ψεῦδος, ψεύσεται δὲ οὐδέποτε διὰ τὸ μὴ
ἔχειν τὴν γνώμην ψεύδει συγκατατιϑεμένην. ὅτι
μαγάρ, φασίν, ἀπὸ τῆς διαϑέσεως καὶ οὐκ ἀπὸ ψιλῆς
ι τῆς προφορᾶς κριτέον ἐστὶ τὸν ψευδόμενον, πάρεστι
- ᾽ ἰ φ μ Ὕ
μαϑεῖν ἐκ τῶν τεϑησομένων ὑποδειγμάτων. τυμβω-
ρύχος γὰρ λέγεται καὶ ὃ ἐπὶ τῷ σκυλεύειν τοὺς νε-
κροὺς τοῦτο πράττων καὶ ὃ τύμβους τοῖς νεκροῖς
ἡ ἢ ΓΟ γε ι ᾿ 4. ἱ “-
ὀρύττων᾽ ἀλλ᾽ ὁ μὲν πρῶτος κολάξεται ὡς ἅπὸ καχῆς
88 προσφέρεσθαι Ν τ ὁ ἄριστος Ν᾽ δὲ αὐτῶ Ν᾽ 8 πλα-
σάμενοι ἰ,Ἐ: πλασάμενος Ν: παν ἀβκεσο αι Ἀννι ς (οἵ. Κοομ ΙβΚΥ
Ἰ. 1.5». 3384) 961 λέγει Ν᾽ 1 ψεύδεται 9 μὲν πα, ΒΕΚΚ.
18. ψεύδεταις 6 τῆς οῃ. Ν΄ προσφορᾶς Ν τὸν ἴ Ν᾽ (δοτηρ.
Β0γ.): τὸ ἂς
42
44
40
.1
Μ
»ἱ---
ὌὋἝ
ΠΡῸΣ ΔΟΙΓΊΚΟΥΣ Δ΄ δεῖν. τηδίῃ. ὙΠ]
12
τν
1
' ι Ἁ
᾿ ΠΑ Α͂Σ 'τδρος καιμισϑὸν
αἰσεως τοῦτο πράσσων, ὁ δὲ δεῦτερ ᾿ Ω ᾿ Ὁ
διαϑέσεῶς ἐπηοεσίας διὰ τὴν ἀντικειμένην αἱ-
ἐν ὴ ς νπ|Ί}0 ὍΝ α;
ἘΠΒΗΡΈ θβομ τἶνον ἔφεῖν, τι καὶ τὸ ψεῦδος λέ-
“, ΨΕΟΤΟ τ΄ ᾿ ι
τίαν. προφᾶνες ι ΡῈ
οὐδὲ ἰδεσϑαι κατὰ πολὺ διενήνοχεν, ἢ τὸ μὲν
νειν τοῦ ὕξυ ᾿ 9 ὑπὸ
; , ὠώμκης. τὸ δὲ ψεύδεσθαι ἀπ
ἀπὸ ἀστείας γένεται Κν )ὼ μ1)5.
᾿ ἐς τον τὶ 345
πονηρῶς. ; ͵ δ τς
Ταῦτα χαὶ περὶ τῆς ἀληϑείας κατὰ τινὰς προαποδόν- 49
. ὃ: ; -- Ἶ : " ,:
τες ἀχολούϑως καὶ τὴν γενομένην τοῖς δογματικοῖς φιλο
ἐ-ὶ ᾿ωνὰ οἰ λώς - ξ ᾿ - . ἽἍ
σόφοις διάστασιν περὶ τοῦ κριτηρίου σχοπῶμεν᾽ ἀναγκῇ
" ᾿ ᾿
γάρ ἐστι ζητοῦντας περὶ τῆς τούτου ὑπάρξεως συνεπιϑεω-
᾿ Ν Ψν κι Π ͵
ρεῖν καὶ ὃ τι ἐστίν. πολλαὶ μὲν οὖν καὶ ποικίλαι διαιρέ-
" ᾿ Ἔ 3 ε δ... ἂν 4 έ ἱ ᾿
σεις φέρονται χατὰ τὸν τόπον᾽ ἀλλ᾿ ημῖν ἀπόχρη πρὸς 80
κ᾽ 4 - " » ὰ
τὸ παρὸν λέγειν, ὅτι οἱ μὲν ἀνεῖλον τὸ κριτήριον, οἵ δὲ
Ξ .: Γ - ἴ 5 , ,
ἀπέλιπον. χαὶ τῶν ἀπολιπόντων τρεῖς αἱ ἀνωτάτω γεγό-
᾿ -- 3 ’ ἴω ᾿
νασι στάσεις οἵ μὲν γὰρ ἐν λόγῳ τοῦτο ἀπέλιπον, οἵ δὲ 200
᾿Ξ 44.» » 3 Ἁ
ἐν ταῖς ἀλόγοις ἐναργείαις, οἵ δὲ ἐν ἀμφοτέροις. καὶ δὴ
ἀνεῖλον μὲν αὐτὸ Ξενοφάνης τε ὃ Κολοφώνιος καὶ Ξευιά-
δης ὁ Κορίνϑιος καὶ Ἡνάχαρσις ὃ Σκύϑης καὶ Πρωταγό-
ρᾶς καὶ Διονυσύδωρος, πρὸς δὲ τούτοις Γοργίας ὃ “εον- ὁ
“- " ᾿ ΄ [2 ν - ᾽ς
τένος καὶ Δητρόδωρος ὁ Χῖος καὶ ᾿Αἀνάξαρχος ὃ εὐδαιμο-
ι ΄ ΄ [ἐ Γ
νικὸς καὶ Μόνιμος ὁ κύων. [ἐν τούτοις δέ εἰσι καὶ οἵ
᾿ - ͵ Τ
“πὸ τῆς σκέψεως.) ὧν Ξενοφάνης μὲν κατά τινας εἰπὼν
πάντα ἐχατάληπτα ἐπὶ
᾿ ταύτης ἔστη τῆς φορᾶς, ἐν οἷς
γράφει (Β 84. ΠΙεἸ5) ἰἐδιουο,
᾿ , Ν τ Η -
ἉἭ Σ ἰ
ἬΝ μὲν οὔν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν, οὐδέ τις ἔσται
“- 4 "
εὐῶς ἀμφὶ ϑεῶν τε καὶ ὥσσα λέγω περὶ πάντων"
εἰ ᾿ .Ὶ ΄ ͵
,7γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών
αὐτὸς ὅμως οὐχ οἷδε' :
ὑόκος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται.
40---ὔδ τῷ Ηγρ. 1 17... 18
Βρκ ἘΣ : ᾿
89 80 αἱρέσει ΤΣ Ῥευδές 6 98 μὲν ζχαὶν Αγηΐη ἀὐ δὴ.
(οὗ. Ρ. 905. “Ὁ ΑΥ͂ΒΟΣ Θ0]}. Ὁ, 179. 19 222 ἢ
αν Ἦ Ὁ 15. δέθ, 81): τρόπον ἔθ. Ὁ. 80 τόπον Ν
ὃ ὅ {Εὐθύ
δ|8 ὁ λεογτῖνος ἐπ ύδημος χαὶν ΑΥ̓́ΒΘΙ 00]]. ᾿. 908. 96
ἯΤῸΕ Α΄ ἢ Μένιιος 1Ὲ ἜΡΜΟ ΝῚ φλιοντῖνος Ἔ; λέον
᾿ ᾿ ὡ ᾿ ᾿ : ογέ τς τ
ἜΔΗ δ ν λατά τινας εἰπών ΜῊ" Ἀ . 1:8 ἀρ]θν] ο0]],
ἜΣ Ὑσίαῦ πσει ΒΥ Κυν ΥΣ. ΝΥΝ:
οεδδν
10
Ἰ], Ῥ. 234. 30. 94 ε -
ἘΡΡΣΣ ἀευειν 1,81: ἐνερ
200
15
20
28
30
2320
--
σ'
ῖτο
18
(αν. ἄορι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓῚΙΚΟΥ͂Σ Α΄ 12
διὰ τούτων γὰρ σαφὲς μὲν ἴοικε λέγειν τὐληϑὲς καὶ τὸ
γνώριμον, χαϑὸὺ καὶ λέγεται (Ππτὶρι, ῬΊοφθη. 169
»Ὥ
" ,- κἷ ᾿Ξ - " "
ἁπλοῦς ὁ μῦϑος τῆς ἀληϑείας ἔφυ,
ἄνδρα δὲ τὸν ἄνθρωπον. τῷ εἰδικῷ καταχρώμενος ἀντὶ
τοῦ γένους" εἶδος γὰρ ἀνθρώπου καθέστηκεν ὁ ἀνήρ.
σύνηϑες δ᾽ ἐστὶ τούτῳ Ἰρῆσϑαι τῷ τρύπῳ τῆς φράσεως
καὶ Ἱπποκράτει, ὅταν λέγῃ (ἀρμοτίδια. 1 43) “γυνὴ ἀμ-
φιδέξιος οὐ γίνεται, τουτέστι ϑήλεια ἐν τοῖς δεξιοῖς μέ-
ρεσι τῆ; μήτρας οὐ συνίσταται. ἀμφὶ θεῶν δὲ ὑποδειγματικῶς
περί τινος τῶν ἀδήλων, δόκον δὲ τὴν δόκησιν καὶ τὴν δόξαν.
4, “ ω Ὶ “ἢ ", πα βρΝς " [Ξ: , ᾿
ὥστε τοιοῦτον εἶναι κατὰ ἐξάπλωσιν τὸ τἵπ αὐτοῦ λεγόμενον ᾿
᾿ τ - ᾿ “ ᾿
οτὸ μὲν οὖν ἀληϑὲς καὶ γνώριμον οὐϑεὶς ἄνϑρωπος οἶδε. τό
γ “- 3 ᾿Α ΄ "- “ἴ ᾿ ’ ᾿ -“ "
γε ἐν τοῖς ἀδήλοις πράγμασιν κᾶν γὰρ ἐκ τύχης ἐπιβάλλῃ
, δ 5 δ “ Ἶ “- 9 ᾽ μ ᾿
τούτῳ, ὅμως οὐκ οἷδεν ὅτι ἐπιβέβληπεν αὐτῷ, ἀλλ οἴεται
καὶ δοκεῖ". ὥσπερ γὰρ εἰ ἐν ξοφερῷ οἰκήματι καὶ πολλὰ
ἔχοντι κειμήλια ὑποϑοίμεϑά τινας χρυσὸν ζητοῦντας. ὕπο-
πεσεῖται διότι ἕκαστος μὲν τούτων λαβόμενός τινὸς τῶν
ἐν τῷ οἰκήματι κειμένων οἰήσεται τοῦ χρυσοῦ δεδράχϑαι,
9 .ἢ , 3 ᾿ ΓΙ " “ ᾽
οὐδεὶς δὲ αὐτῶν ἔσται πεπεισμένος ὅτι τῷ χρυσῷ περιε-
πεσε. κἂν μάλιστα τύχῃ τούτῳ περιπεπτωκώς., ὧδε καὶ εἰς
τουτονὶ τὸν κόσμον ὥσπερ τινὰ μέγαν οἶκον παρῆλϑε
“- ΄ - “ τ Α
πλῆϑος φιλοσόφων ἐπὶ τὴν τῆς ἀληϑείας ξήτησιν, ἧς τὸν
λαβόμενον εἰκός ἐστιν ἀπιστεῖν ὅτι εὐστύχησεν.
Οὗτος μὲν δὴ οὔ φησιν εἶναι κριτήριον ἀληϑείας διὰ
Α Ὰ .] - ΄ -
τὸ μηδὲν εἶναι καταληπτὸν ἐν τῇ φύσει τῶν ξητουμένων᾽
ΠΕΡΙΣ αὐ καταλὴπ τῇ φύσει τῶν ζητουμ
Ξενιάδης δὲ ὁ Κορίνϑιος, οὐ καὶ Δημόκριτος μέμνηται,
πάντ᾽ εἰπὼν ψευδῆ. καὶ πᾶσαν φαντασίαν καὶ δόξαν
ὔ ι » - Ὶ ΄
ψεύδεσϑαι, καὶ ἐκ τοῦ μὴ ὄντος πᾶν τὸ γινόμενον
Ἵ ἰς τὸ μὴ ὃν πᾶν τὸ φϑειρό ϑεί
γίνεσθαι, καὶ εἰς τὸ μὴ ὃν πᾶν τὸ φϑειρόμενον φύεις
ρεσϑαι, δυνάμει τῆς αὐτῆς ἔχεται τῷ Ξενοφάνει στάσεως.
μὴ ὄντος γώρ τινος ἀληϑοῦς κατὰ διαφορὰν τοῦ ψεύδους,
ἀλλὰ πάντων ψευδῶν ὄντων καὶ διὰ τοῦτο ἀκαταλήπτων, οὐδὲ
.ςςι͵͵͵͵͵͵͵Ἅ͵Τ͵ΠπυοΣ;ο::ττττττΠΓὯΠ7Π7᾽. τ “------------
δι ζὼφ᾽ περὶ Καγβοὸῦ 89 εἰ Εἰ ὁχ ὁὐττ.: οἱ Νς 81 ὅτι
Καγβοσ οοἷ!. Ρ. ὅ01, 233 τούτω Ν 8 ἐδη Ες: τύχοι ΝΙ"
(οὔ μὰ μ. 389, 29. 398, 0) 11 γεννώμενον.
-
1)
δ2
δ3
δ4
δὃ
δ1
δ8
ΠΡῸΣ ΛΔΟΓΙΊΚΟΥ͂Σ Α΄ παν, τί, ὙΠ
201
ἤ ; ἡ δ᾽ ὅτι πάντ
διαχριτικόν τί τούτων ἔσται ΧρΙΤΉΘΙΟΨ. , τί ἡὐοθς Ὁ
ἐστὶ ψευδῇ καὶ διὰ τοῦτο ἀκατάληπτα, δείκνυται κ τῆς τῶν
αἰσϑήσεων διαβολῆς" εἰ γὰρ τὸ ἐπαναβεβηκὸς κριτήριον πάν-
Π " ͵ »ν» 3 ᾽ ; ᾿Ξ » ,
τῶν τῶν πραΣμάτων ἐστὶ ψευδὲς, ἐξ ἀνάγκης καὶ πάντα ἐστὶ
ὁ: . " ᾽
ψευδῆ. τὸ δέ γὲ ἐπαναβεβηκὸς κριτήριον πάντων τῶν 30
ὑπ ν. -ὧφρ τε ἢ ᾿ ΓΉ
πραγμάτων εἰσὶν αἷ αἰσϑήσεις, καὶ δείκνυνται ψευδεῖς
πάντα ἄρα τὰ πράγματά ἔστι ψευδῆ. ὲ ᾿
Καὶ ἀνάγαρσις. ὡς φασίν, ὁ Σκύϑης πάσης τέχνης
᾿ ᾿ ᾿ Π . " ἐξ, πε
τὴν κριτικὴν κατάληψιν ἀναιρεῖ, σφόδρα τε ἐπιτιμᾷ τοῖς
4
Ἕλλησι ταύτην ἀπολείπουσιν᾽ τίς γάρ ἐστι, φησίν, ὃ 538
κρίνων τι τεχνικῶς; ἀρά γε ὁ ἰδιώτης ἢ ὃ τεχνίτης;
ἀλλ᾽ ἰδιώτην μὲν οὐκ ἂν εἴποιμεν᾽ πεπήρωται γὰρ
πρὸς τὴν γνῶσιν τῶν τεχνικῶν ἰδιωμάτων, καὶ ὡς
οὔτε τυφλὸς λαμβάνει τὰ τῆς ὁράσεως ἔργα οὔτε κω-
φὸς τὰ τῆς ἀκοῆς, οὕτως οὐδὲ ὁ ἄτεχνος ὀξυωπεῖ 80
πρὸς τὴν κατάληψιν τοῦ τεχνικῶς ἀποτελεσϑέντος,
ἐπεί τοι ἐὰν καὶ τούτω μεν τῇ ΐ
ὲ ω μαρτυρῶμεν τήν τινος πράγ-
ματος τεχνικοῦ κρίσιν, οὐ διοίσει τῆς τέχνης ἡ ἀτε-
χνία, ὅπερ ἐστὶν ἀτοπον᾽ ὥστε οὐγ ὁ ἰδιώτης ἐστὶ κρι- 202
τὴς τῶν τεχνικῶν ἰδιωμάτων. λείπεται ἄρα λέγειν
; βαϊ φάνν πάλιν ἐστὶν ἀπίϑανον. ἤτοι γὰρ ὃ
ὑθ ῃ "3 τὸν ὁμόξηλον ἢ ὃ ἀνομόξηλος τὸν ἑτερόξη-
τ κρίνει. ἀλλ᾽ ὃ ἑτερόζηλος οὐχ οἷός τέ ἐστι κρίνειν ὃ
ἑτερόξηλον τῆς γὰρ ἰδίας τέχνης ἐστὶν ἐπιγνώ-
μῶν, πρὸς δὲ τὴν ἀλλοτρίαν ἰδιώτγ ϑὲ
καὶ μὴν οὐδὲ (5 ὁμό ἘΣ ΤῊΣ
δ μόξηλος τὸν ὁμόξηλον δύναται
τούτους ἐἤτον Ἡ ν᾿ ἐξητοῦμεν, τίς ἐστιν ὃ
; “ΜΙ δυναΐζει τὸ ὕὅσον ἐπὶ τῷ αὐ
τέχνῃ καϑεστῶτι ὶ ν ἐξ Κις ἀπ λρθρος
ἐ οῖΣ ἢ εἴπερ οὗτος ἐκεῖνον
ἐνὸν τε καὶ
18,19. 20721. 99. δὲ
Ἀν ς 38 ἄρα ςχαὶν τὸ
ἐμ εν ποίει τ᾽ ἈΝ Π ἿΣ ταύτην' ἄκιν πρας
88] 8 ὁ βὰᾷ ἤξην. τερόξζηλον Ν' ἴῃ γηγ Ἴ
. ὶ 616, υἱοὶ
202
(αν. ἀορτη, ᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Δ᾽ 12
ἕτερος τῷ κρινομένῳ. κρινόμενος καὶ αὐτὸς ἄπιστος
τ ᾿ ᾿ ς ; Η
μεἔσται, ἡ δὲ κρίνει, πιστὸς γενήσεται. οὐ δυνατὺν ὁὲ
τ
20
9ὃ
τὸ αὐτὸ καὶ κρῖνον καὶ κρινόμενον καὶ πιστὸν καὶ
ἄπιστον ὑπάρχειν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τις ὁ κρίνων τεγνι-
χῶς. διὰ δὲ τοῦτο οὐδὲ κριτήριον᾽ τῶν γὰρ κριτη-
ροίων τὰ μέν ἐστι τεχνικὰ τὰ δὲ ἰδιωτικά, οὔτε δὲ τὰ
ἰδιωτικὰ κρίνει, ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰδιώτης. οὔτε τῷ τε-
“νικά, ὥσπερ οὐδὲ ὃ τεχνίτης, διὰ τὰς ἔμπροσϑεν εἰ-
ρημένας αἰτίας. τοίνυν οὐδέν ἐστι κριτήριον.
Καὶ Πρωταγόραν δὲ τὸν ᾿Αβδηρίτην ἐγκατέλεξάν τι-
νες τῷ χορῷ τῶν ἀναιρούντων τὸ κριτήριον φιλοσύφων,
ἐπεί φησι πάσας τὰς φαντασίας καὶ τὰς δόξας ἀληϑεῖς
ὑπάρχειν καὶ τῶν πρός τι εἶναι τὴν ἀλήϑειαν διὰ τὸ πᾶν
τὸ φανὲν ἢ δόξαν τινὶ εὐθέως πρὸς ἐκεῖνον ὑπάργειν.
ἐναρχόμενος γοῦν τῶν Καταβαλλόντων ἀνεφώνησε (ΒῚ
Ὁ16]8) πάντων χρημάτων μέτρον ἐστὶν ἄνϑρωπος.
τῶν μὲν ὕντων ὡς ἔστιν, τῶν δὲ οὐκ ὄντων ὡς οὐκ
"0 ἔστιν". καὶ μαρτυρεῖν φαίνεται τούτῳ ὃ ἀντικείμενος λόγος.
εἰ γὰρ φήσει [ σοί] τις μὴ πάντων τῶν πραγμάτων κριτήριον
εἶναι τὸν ἄνθρωπον, βεβαιώσει τὸ πάντων τῶν πραγμάτων κρι-
“03 τήριον εἶναι τὸν ἄνϑρωπον᾽ αὐτὸς γὰρ ὃ τοῦτο λέγων ἄνϑρω-
:ὥο
πός ἐστιν, καὶ (κριτήριον) τὸ ὡς πρὸς αὐτὸν τιϑεὶς φαινόμε-
νον ὁμολογεῖ καὶ αὐτὸ τοῦτο τῶν ὡς πρὸς αὐτὸν φαινομένων
ὑπάρχειν. ὅϑεν καὶ ὁ μεμηνὼς τῶν ἐν μανίᾳ φαινομένων πιστόν
ἐστι κριτήριον, καὶ ὁ κοιμώμενος τῶν ἐν ὕπνοις καὶ ὃ νήπιος
τῶν ἐν νηπιότητι καὶ ὁ γεγηρακὼς τῶν ἐν γήρᾳ προσπι-
πτόντων. οὐκ ἔστι δὲ οἰκεῖον ἀπὸ τῶν διαφερουσῶν περι-
στάσεων τὰς διαφόρους περιστάσεις ἀϑετεῖν, τουτέστιν
ἀπὸ μὲν τῶν ἐν τῷ σωφρονεῖν ὑποπιπτόντων τὰ ἐν τῷ
μεμηνέναι φαινόμενα, ἀπὸ δὲ τῶν ὕπαρ τὰ κατὰ τοὺς
ὕπνους, ἀπὸ δὲ τῶν ἐν γήρᾳ τὰ ἐν νηπιότητι. ὡς γὰρ
αὐτὰ ἐκείνοις οὐ φαίνεται, οὕτως καὶ ἀνάπαλιν τὰ τούτοις
14. τῷ κρινομένῳ ΒΚ. : τῶν χρινομένων ἃ 1ι9Ὁ οὐδὲ οτι. ς
οὔτεζδὲ τὰΝ ὃ9 ἀβδηρίτην ς: αὐδηρίτην Ν ᾿ΙΕ διφήσει ΝΕΥΕ:
φύσει ΔΑΒ σοί ἀ6]. Βεκί. 85 βεβ. --:ἰ ἄνθρωπον οπν. ΝΕ
ὃ κριτήριον κὰἀὰ, ὕπερον 1 δὲ ὅθῃ.: τὸ ἃ (τὶ Ε) οἰκεῖον αρϑμηι
ὑπ Ρ ϑῖθε 118 ὡς γὰρ τὰ ἐκείνοις (προσπίπτοντα τούτοις
οὐ ΚοΟΙΔΊΒΙΚΥ τηϑ] αδυῖτω πιυΐατο τούτοις (Υ. 13) οατα ἐκείνοις (ν. 18)
θη
61
δ
ε ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ αν. τδίμ ὙΠ
τυ δὲ
, μι 'πτει. διόπερ δἰ ὅτι ὃ μεμη-
88 φαινόμενα ἐχξη θο ς ῦν ὦ λας ἢ - ΕΣ {1
Ν ἜΜ 5 διαθέσει ϑεωρεῖται, οὐκ ἔστι
δ ν Π ΘΟΜΝΚΕΟΝ ΘΡ ὅττς ἧς, ἐπεὶ καὶ ὃ σωφρο- τ5
βέδαιος τῶν φαινομένων αὐτῷ χριτῆβ» ἐπ τυ μν
νῶν καὶ ὃ ἐγρηγορὼς ἐν ποιᾷ καϑέστηκε, δ ἔσει, πάλιν
οὐκ ἔσται πιστὸς πρὸς τὴν διάγνωσιν τῶν ὑποπιπτόντων
αὐτῷ. μηδενὸς οὖν χωρὶς περιστάσεως λαμβανομένου,
ἑκάστω πιστευτέον (.... ὃ τῶν κατὰ τὴν οἰκείαν περίστασιν
δὲ λαμβανομένων. καὶ τούτω δὴ κινεῖσϑαι τινὲς ὑπενόησαν τὸ 90
χριτήριον, ἐπείπερ τουτὶ μὲν τῶν καϑ αὑτὰ ὑποκειμένων δοκι-
μαστιχὸν εἶναι βούλεται, τοῦ τε ἀληϑοῦς καὶ τοῦ ψεύδους
διοριστικὸν ὑπάρχειν, ὁ δὲ προειρημένος ἀνὴρ οὔτε καϑ'᾽ αὖ-
τό τι ὑπάρχον οὔτε ψεῦδος ἀπολέλοιπεν. τοιοῦτοι δὲ γε-
γονέναι λέγονται καὶ οἷ περὶ τὸν Εὐθύδημον καὶ Διονυ - 98
σύδωρον᾽ τῶν γὰρ πρός τι καὶ οὗτοι τό τε ὃν καὶ τὸ
ἀληϑὲς ἀπολελοίπασιν.
σὺν
σι
ἢ . Γ ἐ Ἧ ὑτοῦ ϊ
Γοργίας δὲ ὃ Πεοντῖνος ἐκ τοῦ αὐτοῦ ΡΥ αγσεῦν
ὑπῆρχε τοῖς ἀνηρηκόσι τὸ Ἀριτήριον, οὐ κατὰ τὴν ὁμοίαν
πιὺΝ ι Ἁ - " λ ἢ
δὲ ἐπιβολὴν τοῖς περὶ τὸν Πρωταγόραν. ἐν γὰρ τῷ ἐπι- 30
ε Ἃϑ ᾿ - 5 μ
γραφομένῳ Περὶ τοῦ μὴ ὄντος ἣ Περὶ φύσεως (Β 8
᾽ ,Ὶ ᾿ [ω -
Ὀ]εἰ5) τρία κατὰ τὸ ἑξῆς κεφάλαια κατασκευάζει, ἕν
μὲν καὶ πρῶτον ὅτι οὐδὲν ἔστιν, δεύτερον ὅτι εἰ καὶ 204
" , , δ
ἔστιν, ἀκατάληπτον ἀνθρώπῳ, τρίτον ὕτι εἰ καὶ
καταληπτόν, ἀλλὰ τοί γε ἀνέξο
δὺ νευτὸν τῷ πέλας. ὅτι μὲν οὖν οὐδὲν
τρῦπον τοῦτον εἰ υὰρ ξ'
᾿ ν τοῦτον δι γὰρ ἐστιζτιδ, ἤτοι τὸ ὃν ἔστιν ἢ τὸ μὴ ὄν, ἢ ὁ
καὶ τὸ ὃν ἔστι καὶ τὸ μὴ ὄν. Η
στήσει, οὔτε τὸ μὴ ὄν. ὁ ή
ὡὧδ » Ὺ
μὴ ὄν, ὡς χαὶ ἘΣ ὁ ὃ ταραμυθήσεται, οὔτε τὸ ὃν καὶ «(τὸ
μ ἰθάξει. οὐχ ἄρα ἢ
ἄν πθκς κολ ρρν τυ τ ἀρὰ ἔστι τι, καὶ δὴ τὸ μὲν μὴ
νη δν γὰῤ τὸ μὴ ὃν ἔστιν, ἢ ἅ ᾿
ἐρδρ το μν » ἔσται τε ἅμα καὶ οὐκ
οὐκ ἔσται, ἧ δὲ ἔστι τὸ
παντελῶς δὲ ἢ ν᾿
ἄτοπον τὸ εἶναί τι
19 ἑχάστου Ν Ἰδοὺ
.Ά9, ἸΙάξαᾳ, οὉ ζἀποφαινομένῳ περὶ) τῶν ὙΣ] εἰς
ξ «(ὧι ἀμ δίξαϊίο τοῦτον (βογγαίο κινεῖν) Ηρ ηΐζ. κι-
τὸν» τὸ Ἐκννο τς τ πέπι Ὀθοατὶ; οἵ, Ὁ. 16 26): κινεῖν αὶ κι
βῇὐά, ΒρκΙ, ὝΑ ΝΠ ν ὅτι ΕΝ κὐὰ, Βοκὰ (αὐ-
ἡ (τὸ) μὴ ὄν Ν ΒΕ ΗΝ ΟΠ ΝΑ Ἐν ὧν
ἅμα ΤῈς; ἄρα Ν
ὃ
-}
18. περιστάσεω
ε δὰ ς ΕᾺΡγ.:
Ἰπα ἴσαν 4 ἴοσζα. Βχοϊάογιηξ:
7204
15
45
(ἄν. ἀορτι. ἰ) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ 11
ἅμα καὶ μὴ εἶναι" οὐκ ἄρα ἔστι τὸ μὴ ὅν. καὶ ἄλλως,
εἰ τὸ μὴ ὃν ἔστι, τὸ ὃν οὐκ ἔσται ἐναντία γάρ ἐστι
ταῦτα ἀλλήλοις, καὶ εἰ τῷ μὴ ὄντι συμβέβηκε τὸ εἶναι,
τῷ ὄντι συμβήσεται τὸ μὴ εἶναι. οὐχὶ δέ γε τὸ ὃν οὐκ ἔστιν"
(τοίνυν. οὐδὲ τὸ μὴ ὃν ἔσται. καὶ μὴν οὐδὲ τὸ ὧν ἔστιν.
εἰ γὰρ τὸ ὃν ἔστιν, ἤτοι ἀΐδιόν ἐστιν ἢ γενητὸν ἢ ἀΐδιον
ἅμα καὶ γενητόν᾽ οὔτε δὲ ἀΐδιόν ἐστιν οὔτε γενητὸν
οὔτε ἀμφότερα, ὡς δείξομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τὸ ὄν. εἰ
γὰρ ἀΐδιόν ἐστι τὸ ὄν (ἀρκτέον γὰρ ἐντεῦϑεν,. οὐκ ἔχει
τινὰ ἀρχήν᾽ τὸ γὰρ γινόμενον πᾶν ἔχει τιν᾽ ἀρχήν. τὸ
δὲ ἀίδιον ἀγένητον καϑεστὼς οὐκ εἶχεν ἀρχήν. μὴ ἔχον
δὲ ἀρχὴν ἄπειρόν ἐστιν. εἰ δὲ ἄπειρόν ἐστιν, οὐδαμοῦ
ἐστιν. εἰ γάρ πού ἐστιν, ἕτερον αὐτοῦ ἐστιν ἐκεῖνο τὸ
ἐν ᾧ ἐστιν, καὶ οὕτως οὐκέτ᾽ ἄπειρον ἔσται τὸ ὃν
ἐμπεριεχόμενόν τινι᾿ μεῖζον γάρ ἐστι τοῦ ἐμπεριεχομένου
τὸ ἐμπεριέχον, τοῦ δὲ ἀπείρου οὐδέν ἐστι μεῖζον, ὥστε
οὐκ ἔστι που τὸ ἄπειρον. καὶ μὴν οὐδ᾽ ἐν αὑτῷ περιέχε-
2.Ἃ ν Ἡ Ἐ ' ἃ , “« ι ΄
ται. ταὐτὸν γὰρ ἔσται τὸ ἐν ᾧ καὶ τὸ ἐν αὐτῷ, καὶ δύο
, "» , Ξ ᾿ Ν ι }] τ
80 γενήσεται τὸ ὄν, τόπος τε καὶ σῶμα (τὸ μὲν γὰρ ἐν ὦ
, " ις; Ψ ὦ -- - ’ “4 .
τόπος ἐστίν, τὸ δ᾽ ἐν αὐτῷ σῶμα). τοῦτο δέ γε ἄτοπον
τοίνυν οὐδὲ ἐν αὐτῷ ἐστι τὸ ὄν. ὥστ᾽ εἰ ἀϊδιὸν ἐστι τὸ
2ος ὄν, ἄπειρόν ἐστιν, εἰ δὲ ἄπειρόν ἔστιν, οὐδαμοῦ ἐστιν, εἰ
10
δὲ μηδαμοῦ ἐστιν, οὐκ ἔστιν. τοίνυν εἰ ἀΐδιόν ἐστι τὸ
ὄν, οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ὄν ἐστιν. καὶ μὴν οὐδὲ γενητὸν εἶναι
δύναται τὸ ὄν. εἰ γὰρ γέγονεν, ἤτοι ἐξ ὄντος ἢ ἐκ μὴ
ὄντος γέγονεν. ἀλλ᾽ οὔτε ἐκ τοῦ ὄντος γέγονεν᾽ εἰ γὰρ
ὄν ἐστιν, οὐ γέγονεν ἀλλ᾽ ἔστιν ἤδη οὔτε ἐκ τοῦ μὴ
ὄντος᾽ τὸ γὰρ μὴ ὃν οὐδὲ γεννῆσαί τι δύναται διὰ τὸ
ἐξ ἀνάγκης ὀφείλειν ὑπάρξεως μετέχειν τὸ γεννητιπόν τι-
νος. οὐκ ἄρα οὐδὲ γενητόν ἐστι τὸ ὄν. κατὰ τὰ αὐτὰ
δὲ οὐδὲ τὸ συναμφότερον, ἀΐδιον ἅμα καὶ γενητόν" ταῦτα
γὰρ ἀναιρετικά ἐστιν ἀλλήλων, καὶ εἰ ἀϊδιόν ἐστι τὸ ὄν,
οὐ γέγονεν, καὶ εἰ γέγονεν, οὐκ ἔστιν ἀίδιον. τοίνυν εἰ
δ ραν ἀν ἐπρεπν, τοτοννο τ τττως 2 .ὲς-
1 τοίνυν αἀὰ, ΒοΚΊς. 6011. ν. 82 δ Ῥ. 306, 3. 12. δὲ τὸ ζὃν.
ς 80 τὸ μὲν --- 8] σῶμα ὁπ. Ν᾽ δ ἀλλ᾽ -- γέγονεν ΟἿΆ.
8 ἐστι {τὸ ἐξ οὗ γέγονεν», οὐ Ηεἰπῦς ἀμ ]ῦ. 60}}. Ρ. 841, ὃ
9 γεννητικόν Ν΄΄ ι΄ὸ δὲ οἵα Ν
Βοχίιβ ὑπυρϊτίουβ {. 4
θ
ΕΝ
-
«:
3
ω
"
τ
ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α’ αν, πα ῃ. ὙΠ
ιἱ ἀϊδιὸ τ ' το ό-
᾿ ἐκ ἂν εἴη τὸ ὄν. καὶ ἃ ως, στι
ἐ τέρονς Οἱ δὰ
τε δὲ ἕν ἐστιν οὔτε πολλά, ἊΣ παρα- 18
ἐστιν ἢ πολλά" οὗτ' καὶ Ὦ, ἥν. ἡ μμ4 ἘΝ ΠΝΕΙ͂Ν ΔΝ
σταϑήσεται᾽ ,ὐῶν ἄρα β μέγεϑός ἐστιν ἢ σῶμά
ἦν ἐστι» 1] συνεχές ἐστιι ὴ γένυν:
ποσύ! ἐσ ΝΥ ἂν ἡ τούτων, οὐχ ἕν ἐστιν, ἀλλὰ ποσὸν
. ὅτ
ορΉραΣ ἀνα διαιρεϑήσεται, συνεχὲς δὲ ἂν ἐζωκάυ ἐϑέε ᾽ν
ὁμοίως δὲ μέγεϑος νοούμενον οὐκ ἔσται ἀ ἐπ τὴ ΠΕΣ
δὲ τυγχάνον τριπλοῦν ἔσται" ΠΡ ΞΘ ΣΡ ΟΡΣΣΟ ἥξει ἼΝ
καὶ βάϑος ἕξει. ἄτοπον δὲ 7 τὸ μηδὲν βρλυυμεον, ἡδ ἐς
14. γεῖιν τὸ ὄν᾽ οὐκ ἄρα ἐστὶν ἕν τὸ ὄν. καὶ μὴν οὐδὲ πολλά
ἐστιν. εἰ γὰρ μὴ ἐστιν ἕν, οὐδὲ πολλά ἐστιν" σύνϑεσις
γὰρ τῶν καϑ᾽ ἕν ἐστὲ τὰ πολλά, διύπερ τοῦ ἑνὸς ἀναιρου- 28
μένου συναναιρεῖται καὶ τὰ πολλά. ἀλλὰ γὰρ ὅτι
μὲν οὔτε τὸ ὃν ἔστιν οὔτε τὸ μὴ ὃν ἔστιν, ἐκ τούτων
ἴδ συμφανές" ὅτι δὲ οὐδὲ ἀμφότερα ἔστιν, τό τε ὃν καὶ τὸ
μὴ ὅν, εὐεπιλόγιστον. εἴπερ: γὰρ τὸ μὴ ὃν ἔστι καὶ τὸ
ὧν ἔστι, ταὐτὸν ἔσται τῷ ὄντι τὸ μὴ ὃν ὅσον ἐπὶ τῷ 80
εἶναι" καὶ διὰ τοῦτο οὐδέτερον αὐτῶν ἔστιν. ὅτι γὰρ τὸ
μὴ ὃν οὐκ ἔστιν, ὁμόλογον" δέδεικται δὲ ταὐτὸ τούτω
τθ καϑεστὼς τὸ ὄν᾽ καὶ αὐτὸ τοίνυν οὐκ ἔσται. οὐ μὴν
ἀμφότερα εἶναι" εἰ γὰρ ἀμφότερα, οὐ ταὐτόν
τόν, οὐκ ἀμφότερα.
μήτε τὸ ὃν ἔστι
δὲ ταῦτα οὐδὲν
Ἴ “Ὅτι δὲ κἂν
ἐστιν ἀνθρώπῳ,
. καὶ εἰ ταὺ-
οἷς ἕπεται τὸ μηδὲν εἶναι" εἰ γὰρ
μήτε τὸ μὴ ὃν μήτε ἀσθυ παρὰ
νοεῖται, οὐδὲν ἔστιν.
ἢ τι
τλυν ,παρεχειμένως ὑποδεικτέον. εἰ " τὰ
ὕμενα, φησὶν Γοργίας οὐκ ἔστιν ὅ ὃν οὐ
φρονεῖται. καὶ κατὰ λόγον᾽ ΠΣ ἐλ ον τεῦ
ἢ ὥσπε ὰ ὶ ὦ
ἔεροις λϑε λας εἶναι λευκοῖ, ἜΣ ΤΟ Ὑεῦρου
ϑ, κἂν συμβεβήκει τοῖ λευΐ 10
18
ὟΣ δὶ εἴη α 2 τούτων εἶναι ΓῈ-,
ὃΣ τούτω ΧΙΈ. εἶναι κεμεν τούτων (ὦν 4 εἶναι τούτων Ν:
τοῦτος τα, ὦ ἕν» εἶναι Ἡρίπὲλ
τόν Κ' 19 χὰν σ " ἐστι ογὴ, δ τὸ ὃν Ἐς
βέβηκε Ν. συμβι ἘΠ: (; χαὶ συμβέβηκε Καγβου Ὁ
1 συμ-
20Ὁ
10
20
80
207
ϑ
10
(μὰν, ἄορι, 1) ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟῪΣ Α᾿ 19
μὴ εἶναι οὖσι, κατ᾽ ἀνάγκην συμβήσεται τοῖς οὖσι μὴ
φρονεῖσϑαι. διόπερ ὑγιὲς καὶ σῷξον τὴν ἀκολουϑίαν ἐστὶ
τὸ “εἰ τὰ φρονούμενα οὐκ ἔστιν ὄντα, τὸ ὃν οὐ φρονεῖ.
ται. τὰ δέ γε φρονούμενα (προληπτέον γάρ) οὐκ ἔστιν
ὄντα, ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα τὸ ὧν φρονεῖται. καὶ
ἐμὴν. ὕτι τὰ φρονούμενα οὐκ ἔστιν ὄντα. συμφανές εἰ γὰρ
τὰ φρονούμενά ἐστιν ὄντα, πάντα τὰ φρονούμενα ἔστιν,
καὶ ὕπῃ ἄν τις αὐτὰ φρονήσῃ. ὅπερ ἐστὶν ἀπεμφαῖνον
[εἰ δέ ἐστι, φαῦλον.) οὐδὲ γὰρ ἂν φρονῇ τις ἄνϑρωπον
ἱπτάμενον ἢ ἅρματα ἐν πελάγει τρέχοντα, εὐθέως ἄνϑρω-
πὸς ἵπταται ἢ ἅρματα ἐν πελάγει τρέχει. ὥστε οὐ τὰ
φρονούμενά ἐστιν ὄντα. πρὸς τούτοις εἰ τὰ φρονούμενά
ἐστιν ὄντα, τὰ μὴ ὄντα οὐ φρονηϑήσεται. τοῖς γὰρ ἐναν-
τίοις τὰ ἐναντία συμβέβηκεν, ἐναντίον δέ ἐστι τῷ ὄντι τὸ
μὴ ὄν καὶ διὰ τοῦτο πάντως εἰ τῷ ὄντι συμβέβηκε τὸ
φρονεῖσϑαι, τῷ μὴ ὄντε συμβήσεται τὸ μὴ φρονεῖσθαι.
ἄτοπον ὃ᾽ ἐστὶ τοῦτο᾽ καὶ γὰρ Σκύλλα καὶ Χίμαιρα καὶ
πολλὰ τῶν μὴ ὄντων φρονεῖται. οὐκ ἄρα τὸ ὃν φρονεῖται.
ὥσπερ τε τὰ ὁρώμενα διὰ τοῦτο ὁρατὰ λέγεται ὅτι ὁρᾶ-
ται, καὶ τὰ ἀκουστὰ διὰ τοῦτο ἀκουστὰ ὅτι ἀκούεται. καὶ
οὐ τὰ μὲν ὁρατὰ ἐκβάλλομεν ὅτε οὐκ ἀκούεται. τὰ δὲ
ἀκουστὰ παραπέμπομεν ὅτε οὐχ ὁρᾶται (ἕκαστον γὰρ ὑπὸ
τῆς ἰδίας αἰσϑήσεως ἀλλ᾽ οὐχ ὑπ᾽ ἄλλης ὀφείλει κρίνεσϑαι).
οὕτω καὶ τὰ φρονούμενα καὶ εἰ μὴ βλέποιτο τῇ ὄψει μηδὲ
ἀκούοιτο τῇ ἀκοὴ ἔσται, ὅτι πρὸς τοῦ οἰκείου λαμβάνεται
κριτηρίου. εἰ οὖν φρονεῖ τις ἐν πελάγει ἄρματα τρέχειν,
καὶ εἰ μὴ βλέπει ταῦτα, ὀφείλει πιστεύειν, ὅτι ἄρματα ἔστιν
ἐν πελάγει τρέχοντα. ἄτοπον δὲ τοῦτο᾽ οὐκ ἄρα τὸ ὃν
φρονεῖται καὶ καταλαμβάνεται.
Καὶ εἰ καταλαμβάνοιτο δέ, ἀνέξοιστον ἑτέρῳ. εἰ γὰρ
τὰ ὄντα ὁρατά ἐστι καὶ ἀκουστὰ καὶ κοινῶς αἰσϑητά, ἅπερ
ἐκτὸς ὑπόκειται, τούτων τε τὰ μὲν ὁρατὰ ὁράσει καταλὴη-
πτά ἐστι τὰ δὲ ἀκουστὰ ἀκοῇ καὶ οὐκ ἐναλλάξ, πῶς οὖν
ιὸ προσληπτέον Ν΄ 11 μὴν αὐὰ. ΒΕΚΚ. 80 εἰ --- φαῦλον 860].
ΒΕΚκ. ἐν οὐκ --- φρονεῖται οαα. 8ὶ καὶ οὐ --- 83 ἀκούεται
οἵη. - 4 ἔστι Ὀίο]8. ἀανϊ. ΄χἱ δὲ Ν
ῳ 9
-
πὸ
πο
ἂ"
ο0 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ ΛΔ΄ πᾶν, πηδίϊι. Ὑ1]
307
“νᾶται ταῦτα ἑτέρω μηνύεσθαι; ᾧ γὰρ μηνύομεν ἔστι
84. δύναται ΠΝ χα ἴστι τὰ ὑποκείμενα καὶ ὥντα᾽ οὐκ
λόγος. λογὸς ᾿ Ἡρ τοῖς πέλας ἀλλὰ λόγον, ὃς ἕτερός τὸ
ἀρᾷ τὰ ὄντα ἐν οὐδ άρμὰ ἐδ ἐν τὸ ὁρατὸν οὐκ ἂν
Ἵ ἀρόδωνίνα καὶ ἐρέκααιν. οὕτως ἐπεὶ ὑπόκειται τὸ
8Ὁ το ἐκτός, οὐχ ἂν γένοιτο λύγος ὁ ἡμέτερος" μὴ ὧν δὲ
λόγος οὐχ ἂν δηλωϑείη ἑτέρῳ. ὅ γε μὴν λόγος, γιέ
ἀπὸ τῶν ἔξωϑεν προσπιπτόντων ἡμῖν πραγμάτων υνί- 30
σταται, τουτέστι τῶν αἰσϑητῶν᾽ ἐκ γὰρ τῆς τοῦ χυλοῦ
ἐγκυρήσεως ἐγγίνεται ἡμῖν ὁ κατὰ ταύτης τῆς ποιότητος
ἐκφερόμενος λόγος, καὶ ἐκ τῆς τοῦ χρώματος ὑποπτώσεως
ὁ κατὰ τοῦ χρώματος. εἰ δὲ τοῦτο, οὐχ ὁ λόγος τοῦ ἐκτὸς
παραστατικός ἔστιν, ἀλλὰ τὸ ἐκτὸς τοῦ λύγου μηνυτικὸν 3»
86 γίνεται. καὶ μὴν οὐδὲ ἔνεστι λέγειν, ὅτι ὃν τρύπον τὰ
ὁρατὰ καὶ ἀκουστὰ ὑπόκειται, οὕτως καὶ ὁ λόγος, ὥστε
δύνασϑαι ἐξ ὑποκειμένου αὐτοῦ καὶ ὄντος τὰ ὑποκείμενα
καὶ ὄντα μηνύεσϑαι. εἰ γὰρ καὶ ὑπόκειται, φησίν, ὃ λό-
γος, ἀλλὰ διαφέρει τῶν λοιπῶν ὑποκειμένων, καὶ πλείστῳ 80
διενήνογε τὰ ὁρατὰ σώματα τῶν λόγων" δι' ξέρουν εθν
ὑργάνου ληπτόν ἐστι τὸ ὁρατὸν καὶ δι᾽ ἄλλου ὁ λόγος.
οὐχ ἄρα ἐνδείκνυται τὰ λοιπὰ τῶν ὑποκειμένων ὃ λόγος, 208
ὠσπε οὐδὲ ἐκεῖνα τὴν ἀλλήλων διαδηλοῖ φύσιν. τοιούτων
τὐών ΨΟ τῷ Γοργίᾳ ἠπορημένων οἴχεται ὅσον ἐπ᾽ αὐτοῖς
τ τῆς ἀληϑείας χριτήριον᾽ τοῦ γὰρ μήτε ὄντος μήτε
γνωρίξεσϑαι δυναμένου μήτε ἄλλῳ παρασταϑῆναι πεφυ- 6
ἤότος οὐδὲν ἂν εἴῃ κριτήριον.
Οὐχ ὀλίγοι δὲ ἦσαν, ᾧ Ἢ Γ
ΤΣ ποτ τον ολκ δ ἐσυξ πτεσὶ
Ἕ Ἠξυθ δ μὰν Καὶ νάξαργον ἔτι δὲ Μόνιμον Α ΩΣ
ἼΩΝ “ν τὸ "ριτήριον, ἀλλὰ Μη τρόδωρον μὲν ὅτι εἶπεν
1618) “οὐδὲν ὑσμεν, οὐδ᾽ αὐτὸ τοῦτο ἴσμεν ὅτε τὸ
81
“-.
1 μμηνύομεν Ν: μηνυό
μενον Τὺ ᾿ς
δ ἡ Ἶμέτορος Ὧξ Ἀ]θυτι ἀβηρξαι, ΚΥΡΣΣ πϑ 10) ὄντα ΑΒ
ῬΕ})
πλείω Ν: πλείστων ς (
ΗδίηίΣ ω0}}
πλεῖστον Η)
ὑόν Ὁ. ΔΟΤΊ δ0,.0ἃ λ ὶ
δηλοῖ δὶ 910 εἶπεν οὐδὲν ἫΝ
80 πλείστῳ ΠΕ:
1 λοιπὰ
δὴ
ὃ διαδηλοῖ Ες; διαλοῖ 1,:
εἶπαν οὐδὲ Νὶ εἰπένδὲν [, (810)
208
10
20
36
80
200
5
84
10
(αἄν. ἀορτη. ἢ ΠΡΟΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ 91
οὐδὲν ἴσμεν, ᾿Ανάξαρχον δὲ καὶ Μόνιμον ὅτι σπη-
νογραφίᾳ ἀπείκασαν τὰ ὄντα τοῖς τε κατὰ ὕπνους ἢ
μανίαν προσπίπτουσι ταῦτα ὡμοιῶσθαι ὑπέλαβον.
᾿4λλ᾽ οὗτοι μὲν τοιαύτης μετεσχήχασι στάσεως. πρῶ-
τοι δ᾽ ἔδοξαν οἵ ἀπὸ Θάλεω φυσικοὶ τὴν περὶ πριτηρίου
σκέψιν εἰσηγήσασϑαι. καταγνόντες γὰρ τῆς αἰσθήσεως ἐν
πολλοῖς ὡς ἀπίστου, τὸν λόγον κριτὴν τῆς ἐν τοῖς οὖσιν
ἀληϑείας ἐπέστησαν᾽ ἀφ᾽ οὗ ὁρμώμενοι περί τὲ ἀρχῶν
καὶ στοιχείων καὶ τῶν ἄλλων διετάσσοντο, ὧν ἡ κατάληψις
διὰ τῆς τούτου δυνάμεως περιγίνεται. ἔνϑεν ὁ μὲν φυσι-
κώτατος ᾿ἀναξαγόρας (Β 21 Π16]8) ὡς ἀσϑενεῖς διαβάλλων
τὰς αἰσϑήσεις “᾿ὑπὺ ἀφαυρότητος αὐτῶν φησὶν “οὐ
δυνατοί ἐσμεν κρίνειν τἀληϑές.᾽᾿ τίϑησί τε πίστιν αὖ-
τῶν τῆς ἀπιστίας τὴν παρὰ μικρὸν τῶν χρωμάτων ἐξαλλαγήν"
εἰ γὰρ δύο λάβοιμεν χρώματα, μέλαν καὶ λευκόν, εἶτα ἐκ θα-
τέρου εἰς ϑάτερον κατὰ σταγόνα παρεκχέοιμεν, οὐ δυνήσεται
ἡ ὄψις διακρίνειν τὰς παρὰ μικρὸν μεταβολὰς καίπερ πρὸς τὴν
, Ρ , ᾿ - ᾿ ΄ " ᾿
φύσιν ὑποκειμένας. τούτῳ δὲ τῷ λόγῳ δυνάμει καὶ ὁ '
᾿Ασκληπιάδης εὑρίσκεται κατακεχρημένος ἐν τῷ πρώτῳ
τῶν περὶ οἴνου δόσεως, ἔνϑα ἐπὶ ὥχρας καὶ μέλανος ἴστα-
ται “ἱμιγέντων γὰρ τούτων᾽᾽ φησὶν “ἀδυνατεῖ διαγι-
νώσκειν ἡ αἴσϑησις, εἴτε ἕν ἐστι καὶ ἁπλοῦν χρῶμα
τὸ ὑποκείμενον εἴτε καὶ μή. ὥστε ὃ μὲν ᾿ἀναξαγόρας
κοινῶς τὸν λόγον ἔφη κριτήριον εἷναι" οἵ δὲ Πυϑα-
γορικοὶ τὸν λόγον μέν φασιν, οὐ κοινῶς δέ. τὸν δὲ ἀπὸ
τῶν μαϑημάτων περιγινόμενον, καϑάπερ ἔλεγε καὶ ὁ Φιλό-
λαος (Δ 29 Ὀ]6]5), ϑεωρητικόν τε ὄντα τῆς τῶν ὅλων
φύσεως ἔχειν τινὰ συγγένειαν πρὸς ταύτην, ἐπεί-
πὲρ ὑπὸ τοῦ ὁμοίου τὸ ὅμοιον καταλαμβάνεσθαι
πέφυκεν (Βπηροᾷοο!. Β 109. Ὀ]6]85)"
γαίῃ μὲν γὰρ γαῖαν ὀπώπαμεν, ὕδατι δ᾽ ὕδωρ,
αἰϑέρι δ᾽ αἰϑέρα δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀΐδηλον,
στοργὴν δὲ στοργῇ, νεῖκος δέ γε νείκεϊ λυγρῷ.
99--98 --- πἀν. τηϑίῃ. 1 808.
11.125 σκιογραφίᾳ δ. "4 μὲν τοιαύτης ΒΘΚΙ..: μέντοι αὖ-
τοὶ α: μὲν τῆς αὐτῆς ΕδὈν. 80 τούτων ἄθη. 535 ἀμαυρότητος
ΗΝ; 80 τῶς ἔνϑα ΒοκΚ. ἀυθὶς.: ἔνϑεν α 0 ἐπὶ Ν
59
“
ιῷ
Ὄ
Ὁ:
9
«4
σι
᾿
ΤΟΥΣ Δ’ αἰν, αὐδάν. Ψ]]
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ ἃ ἢ
.)0Ὸ “
ὶν ὁ Ποσειδώνιος τὸν Πλά-
φῶς, φησὶν τω
κα δν Τὺν Ἀλρρο α ὑπὸ τῆς φωτοειδοῦς
ἃ ξηγούμενος, ;
ἐρθδυδυν νότος ἡ δὲ φωνὴ ὑπὸ τῆς ἀεροει- ιῦ
ται, ἢ
; καταλαμβάν ) συ
τον ἴτω καὶ ἡ τῶν ὅλων φύσις ὑπ γ-
ἜΡΕς “1: “ ϑαι τοῦ λόγου. ἦν δὲ
οῦς ὑφείλει καταλαμβάνεσέ α ὌΝ ἃ κὴν
γενοῦς Ν ᾿
ἡ τῆς τῶν ὅλων ὑποστάσεως ἀριϑμὸ φ᾽ οι καὶ ἐδ μοι;
ὰρ ς
εὐαναν μθρρ λόγος οὐχ ἀμέτοχος ὧν τῆς ἘΝ ἅν, ἘΣ
τῶ 1 δ Α ᾿
καλοῖτο ἂν ἀριϑιός, καὶ τοῦτο ἐμφαίνοντες οὗ Πυϑαγ
᾿ ᾿ ᾿ ͵ ,
οἰκοὶ ποτὲ μὲν εἰώϑασι λέγειν" τὸ
᾿ ᾿ ’ 4 Η
ἀριϑμῷ δὲ τε πάντ᾽ ἐπέοικεν,
' ἡμνύναι ὅ ὑτωσί (Β 18 Π16]5
ὁτὲ δὲ τὸν φυσικώτατον ὀμνύναι ὄρχον οὑτωσί ( Ἢ
οὐ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ κεφαλᾷ παραδόντα τετρακτύν, :
3
παγὰν ἀενάου φύσεως ῥιξώματ᾽ ἔχουσαν,
τὸν μὲν παραδόντα λέγοντες Πυϑαγόραν (τοῦτον γὰρ
ἐϑεοποίουν), τετραχτὺν δὲ ἀριϑμόν τινα, ὃς ἐκ τεσσάρων
τῶν 1 πρώτων ἀριϑμῶν συγκείμενος τὸν τελειότατον ἀπήρτι-
ἕεν, ὥσπερ τὸν δέκα" ἕν γὰρ καὶ δύο καὶ τρία καὶ τέσ-
σαρα δέχα γίνεται. ἔστι τε οὗτος ὁ ἀριϑμὸς πρώτη τε- 30
τρακτύς, πηγὴ δὲ ἀενάου φύσεως λέλεκται παρόσον κατ᾽ αὐ- 210
τοὺς σύμπας χύσμος χατὰ ἁρμονίαν διοικεῖται, ἡ δὲ
ἁρμονία σύστημά ἐστι τριῶν συ υμφωνιῶν, τῆς τε διὰ τεσ-
σάρων καὶ τῆς διὰ πέντε καὶ τ
ἧς διὰ πασῶν, τούτων δὲ
ογίαι ἐν τοῖς 1 προειρημένοις δ
᾿ ἐν τε τῷ ἕν χὰἀν τῶ δύο
ἦν γὰρ ἡ μὲν διὰ τεσσώά-
κειμένη, ἡ δὲ διὰ πέντε
διπλασίονι. ὅϑεν ὃ μὲν
ὕ τρία ἐπίτριτο
ς ὦν, ἐπείπερ ἐξ αὐτοῦ τὸ
94. -- δὰγ. ΠΘ(Β, ΕΥ̓ ἢ. 5
τῶν τριῶν ἀνε ο αἴ ᾿ ἀγαλ
τέσσαρσιν ἀριϑμοῖς
κἀν τῷ τρία κἀν τῷ
98-- 95. ἤγρ. ΠῚ 106. ϑῇν͵ τηρίῃ, ΤΥ θ---ο,
Οη. Υς 1 ἀενάου ΓΕ. ΣΕΙ͂Σ τῶν πράτων φΉδϑτό ΓΕ:
ταρσιν Ες: τέτρασιν Ἷ
8 Ἃ
ἕν Βοκὶ. ἀαυίω, ἘΠ νσΩ Ν: τέτ
7210
15
20
38
80
211
(αἂν. ἄορι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ ο 8
καὶ τοῦ τρίτου μέρους αὐτοῦ συνίσταται. περιέσγχηκε τὴν
διὰ τεσσάρων συμφωνίαν" ὁ δὲ τρία τοῦ δύο Γμιόλιος
ὥν. ἢ ἐκεῖνον τε περιέσχηκε καὶ τὸ ἥμισυ αὐτοῦ. ἐμφαίνει
τὴν διὰ πέντε συμφωνίαν ὃ δὲ τέσσαρα τοῦ δύο καὶ ὁ
δύο τῆς μονάδος διπλασίων καϑεστὼς περιληπτιχός ἐστι
τῆς διὰ πασῶν. ἐπεὶ οὖν ἡ τετρακτὺς ἀναλογίαν τῶν
λεχϑεισῶν συμφωνιῶν ὑποβάλλει. αἴ δὲ συμφωνίαι τῆς
τελείου ἁρμονίας εἰσὶ συμπληρωτικαί. κατὰ δὲ τὴν τέλειον
ἁρμονίαν πάντα διοικεῖται, τοῦδε χάριν πηγὴν ἀενάου φύ-
σεως διξώματ᾽ ἔχουσαν εἰρήκασιν αὐτήν. καὶ ἄλλως. ἐπεὶ
κατὰ τοὺς λόγους τῶν τεσσάρων τούτων ἀριϑμῶν τὸ τε
σῶμα καὶ τὸ ἀσώματον νοεῖται. ἐξ ὧν τὰ πάντα (στιγμῆς
γὰρ ῥυείσης γραμμὴν φαντασιούμεϑα, ἥτις ἐστὶ μῆκος
ἀπλατές, γραμμῆς δὲ ῥυείσης πλάτος ἐποιήσαμεν. ὕπερ
ἐστὶν ἐπιφάνειά τις ἀβαϑής. ἐπιφανείας δὲ ῥυείσης στερεὸν
ἐγένετο σῶμα. ἀλλ᾽ ἦν γε ἐπὶ μὲν τῆς στιγμῆς ἡ μονὰς
ἀδιαίρετος οὖσα, καϑὼς καὶ ἡ στιγμή. ἐπὶ δὲ τῆς γραμμῆς
ὁ δύο ἀριϑμός. (ἐπὶ δὲ τῆς ἐπιφανείας ὃ τρία ἀριϑμός" πο-
ϑὲν γάρ {πουὺ πάρεστιν ἢ γραμμή, τουτέστιν ἀπὸ σημείου ἐπὶ
σημεῖον καὶ πάλιν ἀπὸ τούτου ἐπὶ ἄλλο σημεῖον᾽ ἐπὶ δὲ τοῦ
στερεοῦ σώματος ὁ τέσσαρα᾽ ἐὰν γὰρ τρισὶ σημείοις τέταρτον
ἐπαιωρήσωμεν σημεῖον, πυραμὶς γίνεται, ὅπερ δὴ πρῶτόν ἐστι
στερεοῦ σώματος σχῆμα)» κατὰ λόγον οὖν ἡ τετραχτὺς πηγὴ τῆς
τῶν ὕλων φύσεως ἐστίν. καὶ ἄλλως" πᾶν τὸ καταλαμβανόμε-
νον ἀνθρώπῳ, φασίν, ἤτοι σῶμά ἐστιν ἢ ἀσώματον᾽ ἐάν τε
δὲ σῶμα ἐάν τε καὶ ἀσώματον, οὐ χωρὶς τῆς τῶν ἀρι-
ϑμῶν ἐννοίας καταλαμβάνεται, τὸ μὲν σῶμα, ἐπεὶ τριχῇ
διαστατὸν καϑεστὼς τὸν τρία ἀριϑμὸν ὑπαγορεύει. ἐπεὶ ᾿
.“ ““φφΦῤ ῤ᾿᾿᾿͵᾿ῸῤῸῤ ῤ ᾿;. ,......-.Κ-.-.-...-.--- τ-ςὌ .. ---ς-.
99---100 --- δᾶν. τηδίῃ. ΕΥ̓ 4--ὃὁ. Ηγρ. ΠΙ 1584.
102 --- Δάν. ἄορτη. {Π| 78.
-.- ρὸν τὰν ς΄ “ὦ ὺς 0ῦϑὕ ζΚΧΚ 6 Οὃθ0ωΔΠΠ.0ς6ΓΧΓ:......0..ὕ......ὕ.Ψ.
16 διπλάσιος Ν 18 τέλειαν Ν 19 ἀενάου ΠΕ: ἀεννάου Νς
84 ἐνοήσαμεν Ἠοϊπὺς ἀρ]. 36 ἐγίνετο Ν 88 βυρρὶονὶ ροβὺ
ΒΚ ΚΘγαμι οἵ. ργαοζαν. ἱ. ἔς. 909 που δὰ, ΒΕΚΚ. ἀπθι. 8 σχή-
ματος σῶμα ς 86 σῶμά (ἐστινὴ ἴως, απᾶθ ΒΕΚΚ. οοπϊὶ. σῶμα
{ἢν αὖ οὖν ν. 18. 8 τρία ΒΘΚΚ.: τρίτον αὶ (ὰ Ν᾽ οὐ] ιοταύῃτῃ)
ἐποὶ ἃ: ἔτι Βοκκ. ἀὐυθιὰ.
91
100
101
108
104
108
106
ΨΨΨΆΌΝΗΝ «ἦν, πὐϑ ἢ, Ὑ]11|
ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ Α
24
᾿ ᾿ ᾿
, ἃ μέν ἐστι ἐκ συναπτομένων ἸΑ πλοῖα
δὲ τῶν ΦαβανῸν δ δ τς, τὰ δὲ ἐξ ἡνωμένων, ἅπερ ὑπὸ
“ μ ὲ 0102)" ἢ ᾽ ᾿- - ᾿
χαὶ ἁλύσεις καὶ πυργιῦκι Σ καὶ ξῷα. τὰ δὲ ἐκ διεστώ-
ον. ν"" ᾧὼ τὰ ω
μιᾶς ἕξεως συνέχεται, ὡς Ψ ν Σ πα -- ἀλλ᾽ ἐών τε ἐκ
᾿ : ὶ χαὶ στοατιαὶ καὶ ποῖμ ππδλν τὰ :
αν ὍΣ ΧΟΘΟΝ ΒΕΣ ΠΡΓΟΥΣΣ ἡνωμένων ἐάν τὲ ἐκ διεστώ-
' νὸν ἔα)" τὲ ἐξ ῥὰ νυ οδν "
ΘΟΡΔΉΤΟΒΥΨΩΣ ὼ ἡὐοὰ , πλειόνων συνέστηκεν. ἔτι
τῶνς ἀριϑμοὺς ἔχει παρ εἰς τῶ το τησι τὰ δὲ ἐν
ὧν σωμάτων τά μὲν ἐν ἁπλαῖς κεῖται ποιότῃ ;
᾿ δωμὰ ἐξ Ξ ι , --
μὴ ΠΝ καϑάπερ τὸ μῆλον" καὶ γὰρ ποιὸν ἔχει χρῶμα
ἷ τ ἅτ, Ὶ 4 Μ
[ἰξῚ Ῥθσιίςς ᾿ ἡ ἫΝ ΥΚΘΕ . ὀσμὴν πρὺς ὑσφρὴη-
ὃς ὅρασιν καὶ γυλὸν πρὸς γεῦσιν καὶ ὀσμὴ μ τὸ ἐκ χα
ἘἘῸΡ ᾿ ἢ ΟΝ ΣΝ ἃ δὴ τῆς τῶν ἀρι)μῶν ἔστι
σιν χαὶ λειότητα πρὸς ἁφὴ! δὲν 1}:
φύσεως. ὁ δ᾽ αὐτὸς καὶ ἐπὶ τῶν ἀσωμάτων ἐστὶ γον
ΕΝ ν } Ἢ ΞΞ 5 ΄ ΕΣ στι
εἴγε καὶ χρόνος ἀσώματος ὧν ἀριϑμῶ λαμβάνεται, ὡς Ἵ
ἊΣ ςς ᾿ τ ᾿ ΓΥ͂ΣΙ τὶ
συμφανὲς ἀπὸ ἐνιαυτῶν τε καὶ μηνῶν ἘΠῚ- (ὴδ ορ πῃ
' Η ᾿ ἢ" οἷ ᾿ Ν λ Ρὰ - α--
ὡρῶν. ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ στιγμὴ καὶ γραμμῇ ἘΡΡΨΕΙΕΡ
᾿ τ . ΖΦ ᾿ “- 4 Ὶ
νεια, καὶ τἄλλα περὶ ὧν καὶ μικρῷ πρότερον διελέχϑημεν,
ἀνάγοντες καὶ τὰς τούτων νοήσεις εἰς ἀριϑμούς. συνά-
᾿ - ᾿ ᾿] ; , ,
δειν δὲ τοῖς εἰρημένοις φασὶ καὶ τὰ κατὰ τὸν βίον, ἔτι δὲ
᾿" Ἁ Ν ᾽ Ὁ" ᾿] [μ
τὰ κατὰ τὰς τέχνας πράγματα. ὅ τε γὰρ βίος ἕκα-
ΓΟ ᾿ --- .]
στον χρίνει χριτηρίοις ὥπερ ἐστὶν ἀριϑμοῦ μέτρα. ἐὰν
- γ᾽ , ᾿ --
γοῦν ἀνέλωμεν τὸν ἀριϑμόν, ἀναιρεϑήσεται {μὲν πῆχυς
ἐκ δυεῖν ἡμιπηχείων καὶ παλαιστῶν ἐξ καὶ δακτύλων εἰκοσι-
τεσσάρων συγχείμενος. ἀναιρεϑήσεται δὲ μέδιμνος καὶ
τάλαντον καὶ τὰ λοιπὰ τῶν πριτηρίων᾽ ταῦτα γὰρ πάντα
ἐκ πλειόνων συνεστῶτα εὐθὺς ἀριϑμοῦ ἐστιν εἴδη. ὅὕϑεν
4 ν Α ΄
καὶ τὰ λοιπὰ τούτῳ συνέχεται, δάνεια μαρτυρίαι ψῆφοι
συγγράφαι χρόνοι περίοδοι. καὶ καϑόλου τῶν ἀμηχάνων
[2 - ῃ ᾿
στίν εὑρεῖν τι χατὰ τὸν βίον ἀμοιροῦν
τούτου. πᾶσά γε
104. οἵ, Ηγρ. [Π 158.
᾿
᾿ : ποιότητα ἴ,. ποικ! Ἔτη
με ᾿ ἕπτε {γεν καὶ ΚΟΥ͂ΡΟΙ ἘΞ ΔΩΣ ἽΝ
διεῖγ8 ἐξ ιυυχονία 5. (αυρὴ ἀρ[ρῃὰ, ΚΟΟΒΑ]ΒκΥ ΡΠ ἘΤΤῚ 8684.)
νον μὲν ἈΝ} ὮΙ: εἰλέχϑημεν 5. Ξ4 ἀνάγοντες Ηοϊπία; “τὴς
Γατη ΕΤῚ τὰ ΠΕ: {χαὶν τὰ ς ὅ Ἶ ᾿ Βραῦ, ΟἾΤΟ, 28 ᾿ϊδέοτα.-
ὑπηάα οι ὐρθοΩς ΝΠ ΤΗ͂Σ πτεδι Ται τος ἔῚ οπι, ΝΟ τοὶ εραὶ.
“ γάρ ταῦτα 18 1 εἴδη ἐστίγΝ 4 τούς, μὸ πάντα Νε:
211
10
18
90
96
212
(αἂν. ἄορτα. ἢ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ Α' 95
212
᾿ . ᾿ 7 ῃ 3 : ᾿ , Ἵ
ὁ μὴν τέχνη οὐ χωρὶς ἀναλογίας συνέστη, ἀναλογία δ᾽ ἐν
᾽ “ - Ρ αν » , ᾿] " “- ,
ἀρυϑμῷ κεῖται πᾶσα ὥρα τέχνη δι ἀρυϑμοῦ συνέστη.
Ρύδιοι γοῦν, ὡς φασίν, ἐπύϑοντο Χάρητος τοῦ ἀργιτέχτο,
νος πόσον δαπανηϑήσεται χρῆμα πρὸς χκατασηευὴν τοῦ
κολοσσοῦ. δρίσαντος δὲ αὐτοῦ τι, πάλιν ἐπηρώτων πόσον
ιὸ δέ, εἰ ϑέλοιεν διπλασίονα κατὰ μέγεϑος αὐτὸν κατασκευά-
σαι. τοῦ δὲ τὸ διπλάσιον αἰτήσαντος οἵ μὲν ἔδοσαν. ὁ δ᾽
εἰς τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ προκεντήματα δαπανήσας τὸ δοϑὲν
“ " ΄ Α " « “- -“- -
ἑαυτὸν ἀνεῖλεν. ϑανόντος δὲ αὐτοῦ σινεῖδον οἱ τεχνίται
᾿
᾿
ὡς οὐ διπλάσιον ἐχρῆν ἀλλ᾽ ὀκταπλάσιον αἰτῆσαι" οὐ γὰρ
15 μῆκος μόνον ἀλλὰ καὶ πᾶσαν διάστασιν ὥφειλε μεγεϑο-
ποιεῖν τοῦ δημιουργήματος. ὥστε ἀναλογία τις ἔστιν ἐν
πλαστικῇ. ὁμοίως δὲ καὶ ἐν ξωγραφίᾳ, δι᾿ ἣν ὁμοιότης
κατ᾽ ἀπαραλλαξίαν κατορϑοῦται. κοινῷ τε λόγῳ πᾶσα
τέχνη ἐστὶ σύστημα ἐκ καταλήψεων (δίοϊς. ἔγ. 1 18
20 Ατπ.). τὸ δὲ σύστημα ἀριϑμύς. τοίνυν ὑγιὲς τὸ
κἢ - ,. ΄ ᾿ς νι,
ἀριϑμῷ δέ τε πάντ ἕπεοικεν.
τουτέστι τῷ κρίνοντι λόγῳ καὶ ὁμοιογενεῖ τοῖς τὰ πάντα
συνεστακόσιν ἀριϑμοῖς.
Ταῦτα μὲν οἱ Πυϑαγορικοί᾽ Ξενοφάνης δὲ κατὰ τοὺς
95 ὡς ἑτέρως αὐτὸν ἐξηγουμένους, ὅταν λέγῃ (Β 84 Β1ε]5)
καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔ τις ἀνὴρ ἴδεν, οὐδέ τις ἔσται
εἰδὼς ἀμφὶ ϑεῶν τε καὶ ἅσσα λέγω περὶ πάντων"
εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών,
αὐτὸς ὕμως οὐκ οἶδε. δύκος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται.
80 φαίνεται μὴ πᾶσαν κατάληψιν ἀναιρεῖν ἀλλὰ τὴν ἐπιστη-
μονικὴν καὶ ἀδιάπτωτον, ἀπολείπειν δὲ τὴν δοξαστήν᾽
21) τοῦτο γὰρ ἐμφαίνει τὸ “᾿δόκος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται.
ἦ ᾽ Α ᾿
ὥστε κριτήριον γίνεσϑαι κατὰ τοῦτον τὸν δοξαστὸν λόγον,
τουτέστι τὸν τοῦ εἰκότος ἀλλὰ μὴ τὸν τοῦ παγίου ἐχόμε-
νον. ὃ δὲ γνώριμος αὐτοῦ Παρμενίδης τοῦ μὲν δοξαστοῦ
πὸ ν ἀνΉΝ πὶ τ λοις φτ. δονες το ὦ τὰς ς
10 δέ οὕ. Ν΄ κατὰ {τὸΣ μέγ. Ν (4 ὀχταπλάσιον Ν'͵ΌΕ:
ἑκατονταπλάσιονς 11 ὁμοιότης 1.Ἐ} (οἵ. ΚΟΟΒΑΙΒΕΥ Ἰ. 1. Ρ. 60):
ὁμοιότητος Ν: ὁμοιότηξα ς 88 τῶ ὁπ. ς 57 εἰδὼς ον. Ν
29 αὐτὸς δ᾽ ὅμως ς 81 {τε καὶ ς ἀπολείπεται -
107
108
109
110
111
, : Υ
ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α αάν, τηϑέϊι. Υ1]
21
᾿ ’
͵ ατέγνω, φημὶ δὲ τοῦ ἀσϑενεῖς ἔχοντος ὑπολήψεις, δ
Ἶ 1 ! κ ., ἔ .] ᾿
εἰς "" ἐπιστημονικόν, τουτέστι τὸν ἀδιάπτωτον, ὕπεϑετο δι
ἀρ αδιὸν ἰὸν, (αὐτὸς τῆς τῶν αἰσϑήσεων πίστεως.
Ν Περὶ φύσεως (Β 1 Π16]5) γρᾶαφει
ἐναρχόμενος γοῦν τοῖ
τοῦτον τὸν τρῦπον᾽ τς, -
ἵπποι ταί μὲ φέρουσιν, ὅσον τ΄ ἐπὶ ϑυμὸς ἱκάνοι,
πέμπον. ἐπεί ει ἐς ὁδὸν βῆσαν πολύφημον ἄγουσαι τὺ
ἊΝ ᾿ ᾿ ᾿ ".»»»Ψῃ», , τε’ Ά
'μονος, ἢ κατὰ πάντ᾽ ἄστη φέρει εἰδότα φῶτα
δαίμονος, ἢ κατὰ πᾶντ ἀστὴ φέρ ἱ δ
τῇ φερύμην᾽ τῇ γάρ μὲ πολύφραστοι φέρον ἵπποι
᾿] " Α ᾿ Ὶ , ᾿
ὥρμα τιταίνουσαι, κοῦραι ὁ ὁδὸν ἡγεμόνευον.
1
᾿ ᾿ ᾿
᾿ , αἀτούτας Καί
κριτήριον, ἀπ 9
ΕῚ ΠῚ »,͵ ἤ ᾿] ’ ᾿
ἄξων ὁ ἐν γνοίησιν ἵζει) σύριγγος ἀυτήν
αἰϑόμενος (δοιοῖς γὰρ ἐπείγετο δινωτοῖσιν 16
ἢ ἌΝ Ν ῃ ,
κύκλοις ἀμφοτέρωϑεν), ὅτε σπερχοίατο πέμπειν
᾿ ἧς χὦ [ὦ
᾿Ηλιάδες κοῦραι. προλιποῦσαι δώματα Νυκτός,
εἰς φάος, ὠσάμεναι κράτων ἅπο χερσὶ καλύπτρας.
ἔνϑα πύλαι Νυχτός τε καὶ Ἤματός εἶσι κελεύϑων,
καί σφας ὑπέρϑυρον ἀμφὶς ἔχει καὶ λάινος οὐδός" 80
αὐταὶ δ᾽ αἰϑέριαι πλῆνται μεγάλοισι ϑυρέτροις"
τῶν δὲ Δίκη πολύποινος ἔχει κληῖδας ἀμοιβούς.
τὴν δὴ παρφάμεναι χοῦραι μαλακοῖσι λόγοισιν
τεισαν ἐπιφραδέως, ὥς σφιν βαλανωτὸν ὑχῆα
ἀπτερέως ὥ λέων ἄ ὶ δὲ ἔ
πρὸς ΡΟΣ ἐἐκα ας ταὶ δὲ ϑυρέτρων 95
ἐπὶ μ“ Ἐ ποίησαν ἀναπτάμεναι, πολυχάλκους
ἷς Ξ 4
ξονας θίγξιν ἀμοιβαδὸν εἰλίξασαι, 214
: ἩΓΙΝ ΜῈς: τούτου Ν δὴ ς
, “1, 5 τοῦτον» τὸ : -
δὰι Ν᾿ ταὶ ΚΗ. δ᾽ » το. Ν; τὸν τρ, τοῦτον ΓΕς
΄ [ ἷ ἱ
φμσπεῖα μαρίἶαι καὶ Ρ : ατὰ ΒΟΓΙ ΘηΒ. γροχεϊξ: ἵαε ξαΐεηι
πσῖνι Ν: χνριῇσιν πΕς;
αἰρόμενος Ν. αἰϑόμεγοι
18. φῶς
νοίῃσιν ἴει 1)16]8-
ΘΡΕΝ ΤΙ Ί : χνοῖ-
"οιῇς ἕξει Καγβίϑῃ 1 αἰθόμενοί τις.
κλοισινΝ 117 δεύ.
(αν. ἀορπι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΙΚΟΥ͂Σ Α᾿
214
τς
-ἱ
ν; ᾽
γόμφοις καὶ περόνῃσιν ἀρηρότε᾽ τῇ ὁ ὅι αὐτέων
-“ " » ᾿ “ τ“
ἰϑὺς ἔχον κοῦραι κατ᾿ ἀμαξιτὸν ἔρμα καὶ ἱππους.,
καί μὲ ϑεὰ πρόφρων ὑπεδέξατο. χεῖρα δὲ γειρί
δεξιτερὴν ἕλεν, ὧδε δ᾽ ἔπος φάτο καί μὲ προσηύδα᾽
δ 01)1 ἐξ πος φα ἐκίι με: 7 )η ἢ 96
π -.-. 3 ΄΄ , ΄ ᾽
ὦ κοῦρ᾽ ἀθανάτοισι συνάορος ηνιόχοισιν.
ἵπποις ταί σε φέρουσιν ἱκάνων ἡμέτερον ὁῶ.
- ᾿ , πε ᾿ ᾿ ᾿
χαῖρ᾽, ἐπεὶ οὔτι σε μοῖρα κακὴ προύπεμπε νεεσίται
αν .3 , τ ι ἥϊ, “Δ φ , ᾽ ᾿ ͵ . ῃ
τήνδ᾽ ὁδόν (ἢ γὰρ ἀπ᾿ ἀνθρώπων ετὸς πάτου ἐστιν
᾿ , ᾿᾽ ᾿
τῦ ἀλλὰ ϑέμις τε δίκη τε. χρεὼ δέ σε πάντα πυϑέσϑαι
Ἄ 4 , ᾽4λ 9 ί Ἶ θέ " . ἫἝ
ἡμὲν ᾿ἡληϑείης εὐπειϑέος ἄτρεμὲς ἡτοὸρ
ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληϑης
ἠδὲ βροτῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἕνι πίστις ἀληϑης.
ἀλλὰ σὺ τῆσδ᾽ ἀφ᾽ ὁδοῦ διξήσιος εἶργε νόημα.
μηδέ σ᾽ ἔϑος πολύπειρον ὁδὸν κάτα τήνδε βιάσϑω
15 νωμᾶν ἄσκοπον ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν
καὶ γλῶσσαν, κρῖναι δὲ λόγῳ πολύπειρον ἔλεγχον
ἐξ ἐμέϑεν δηϑέντα. μόνος δ᾽ ἔτι ϑυμὺς ὁδοῖο
λείπεται.
ἐν τούτοις γὰρ ὁ Παρμενίδης ἵππους μέν φησιν αὐτὸν φέ
σεν γὰρ θ, ᾿ς ἵππους μὲν φησιν αὐτὸν φέε-
“- - [4 ι 9 -, ᾿: . ,
30 ρεὲν τὰς ἀλόγους τῆς ψυχῆς ὁρμάς τε καὶ ὑρέξεις. κατὰ
Ε -ι , γ ᾿
δὲ τὴν πολύφημον ὁδὸν τοῦ δαίμονος πορεύεσθαι τὴν
κατὰ τὸν φιλύσοφον λόγον ϑεωρίαν,. ὃς λόγος προπομποῦ
δαίμονος τρόπον ἐπὶ τὴν ἁπάντων ὁδηγεῖ γνῶσιν. κούρας
. ΝΗ , " ΄ 3 Α .- ᾽
δ᾽ αὐτοῦ προάγειν τὰς αἰσϑησεις, ὧν τὰς μὲν ἀκοὰς αἰνίτ-
τεται ἐν τῷ λέγειν “δοιοῖς γὰρ ἐπείγετο δινωτοῖσι κύκλοιοὺς
[1:]
-ι
͵Σ Ὡς τ ΦὋο'’ὸ ρος, 0.................. 90 5β......
δ περόνοισινς ἀρηρότε βοῖρκ: ἀρηρότα (ἡ: ἀρηρῦτας
ρα μοι τῇ α: ἡ ἃ. οπθθπη. αὐτέων Ν: αὐτῶν ΠΕ ς
0 ἀϑανάτοισι ΤῈ ς: ἀϑανάτουσι ἰβο)ὺ Ν: ἀϑανάτῃσι Βτδῃαὶξ
συνάορος ἃ: συνήορος Βτδπάϊε 1: ἵπποις Ἐς: ἵπποι ΝῚ, ταὶ
ΝΙ: τὸ ε: 9᾽ αἵ ἃ. Ποιτμδμῃ 5 οὔτοι ς 10 χρεὼ --
13 ἀληϑής οχϑέ. απσαθδ ἀροὰ Βημρ]. ολ6]. δδτ, 380 ἀπουαβ νοτ-
Β' 005 δα 1{18 11 ἀτρεμὲς ΒΘΚΚ. οὔπὶ ϑιρ]. (οἵ, Ρ. 318. δ):
ἀτρεκὲς ΤῈ ς (αυοὰ ἐπούυγ ΚΟΟΒΔΙΘΚΥ 1. '. Ῥ. 61): ἀτερχὲς Ν
1} δόξας ΝΕ: δόξαι ἴω ς 18 διξήσεος Ν 18 ἠχέεσσαν 0}
ἀκοήν Ν' ς 10 καὶ γλῶσσαν ὁπ. ς κρῖναι ἘΔΌτ.: κρίνε (ὦ
πολύπειρον 6 οἵ. Ρ. 31, 12: πολύδηριν» Ὠῖορσ. ᾿αοτί, ΙΧ 32
1 δ᾽ ἔτι Ν; δέ τε 1}: δέ τοι ς 845 ὃς. Ν: ὡς 1ΕὧῸ προ-
πόμπους 1, Ὁ ἐπείγετο 1ῈΕ}: ἠπείγετο Ν: ἐπήγετο ς
γᾷ ΠΡῸΣ ΔΟΓΊΚΟΥΣ Α' αὐν. ταῃ. ὙΤ|
214
Φ ,
τουτέστι τοῖς τῶν ὥτων. τὴν φωνὴν δι ὧν φόνων χξοτς
ῦ ᾿ ἢ 4 ω
Δὲ δράσεις Ἡλιάδας κούρας κέκληκε, δώματα μὲν
118 τὰς δὲ ὁράσεις «τς αόρο (δὲν ὡσαμένας᾽" διὰ τὸ μὴ χω
τῆς Ἂ Η ἢ ᾿ " ᾿ » ἐ ι) , “ Ί ---
Νυχτὸς ἀπολιπούσας, ες φαος «ὔξ,) ὥύὐΟΚΥ δὲ τὴν ᾿ἱπολύ
ι ι , Ν} Ὑ07σι) τῶ». ἐπι ᾿ "21
οἷς φωτὸς γίνεσϑαι τὴν χρῆσιν αὐτῶ! τι ἜΣ κερὶ Ξ
εὐδν “κι. - ᾿ ΠἿ {Ὁ ᾿ ᾿
ποινον ἐλϑεῖν Δίκην καὶ ἔχουσαν κληιόας ἀβοιθοις ; ἮΝ
διάνοιαν ἀσφαλεῖς ἔχουσαν τὰς τῶν οαὐώρυαυθ ΠΡ ΟΓΙΣ
"νυ π " ἈΝΕ ῦ ,
114. ψεις. ἥτις αὐτὸν ὑποδεξαμένη ἐπαγγέλλεται. ὕο ταῦτα
διδάξειν, “᾿ἡμὲν ᾿Δληϑείης εὐπειόδέος ἄτρεμὲς εἰς ὦ τ ρο μ
5 δ ᾿ . ν.:- - μά -
ἐστὶ τὸ τῆς ἐπιστήμης ἀμετακίητον βῆμα, ὐρς ῤρὰ δὲ βρο
τῶν δόξας, ταῖς οὐκ ἔνι πίστις ἀληϑῆς , τουτέστι τὸ ἐν
- χ Σ ἐν ) ; ἢ ἐ
δόξη κείμενον πᾶν, ὅτι ἣν ἀβέβαιον. καὶ ἐπὶ τέλει προσ-
τι ἣν; ξ ᾿ Ἧ: ἐπ Ὰ » Ὁ ᾽ » Α -
διασαφεῖ τὸ μὴ δεῖν ταῖς αἰσϑήσεσι προσέχειν ἀλλὰ τῷ
- ἃ Ὺ ἕ " “ ᾿, Ἷ
λόγω μὴ γάρ σε, φησίν, ἰἶϑος πολύπειρον ὁδὸν ὙΠΈΣΘΕΩΝ
τήνδε βιάσϑω νωμᾶν ἄσκοπον ὄμμα καὶ ἠχήεσσαν ἀκουὴν
καὶ γλῶσσαν. κρῖναι δὲ λόγῳ πολύπειρον ἔλεγχον ἐξ ἐμέϑεν
ρθηϑεντα΄. ᾿
"4λλ᾽ [ . ι “ον τ ᾽ κε ᾿ ,
ΛΑ΄ οὗτος μὲν καὶ αὐτὸς, ὡς ἕξ τῶν εἰιρημενῶν συμ-
᾿ . ᾽ 4 ᾽ ᾽ -οη »“"
φανὲς, τὸν ἐπιστημονικὸν λόγον κανόνα τῆς ἐν τοῖς οὖσιν 15
ἀληϑείας ἀναγορεύσας ἀπέστη τῆς τῶν αἰσϑήσεων ἐπιστά-
- "-- ΠΝ ῃ ἢ. κα -
118 “τς Ἐμπεδοκλῆς δὲ ὁ ᾿ἀκραγαντῖνος κατὰ μὲν τοὺς
᾿ - 8.ϑ 4 }] - Ἃ 4 -
Ἦν ἜΡΟΣ δοχοῦντας αὐτὸν ἐξηγεῖσϑαι ἐξ κριτήρια τῆς
α εἰας 1 ' ὶ Ὗ
"ἢ ἰας παραδίδωσιν. δύο γὰρ δραστηρίους τῶν
"ν [ἢ -
πη λλεο ὑποϑέμενος, φιλίαν καὶ νεῖκος, μα τε 30
τε , ΠΥ Ν ς -. ΡΨ
μΕΣος τ ἐγβρε μνησϑεῖς ὡς ὑλικῶν, γῆς τε καὶ ὕδα-
και ἀέρος ἦ ΄
πο δεέροῦ Ναμπυρθδ, καντῶν ξα τα ἔθη ἢ ιτὴ -
116 ρίατυγ ων . ᾽ ς φη 0 μ“
γχάνειν. παλαιὰ γάρ τις, ὦ - » ν
τὐξε᾿ ΟΣ ΤΩΣ ΓΑ β. ὡς προείπον, ἄνωϑεν παρὰ
ἯΝ φυσιχοῖς πυλίεται δόξα περὶ τοῦ τὰ ὅμοια τῶν ὁμοίων
αἱ γνωριστιπά" καὶ ταύτης ἔδοξε μὲν καὶ Δημόκριτος 35
ἣν παραμυθίαν, ἔδοξε δὲ καὶ 11 ἀν, ἢ ,008
. ξ ὁὲ καὶ Πλάτων αὖτ
αἰω παρεψαυ; " ᾽ ᾿ “
1.) ἐπί τὰ τῶν ἐεν, Δ} ὁ μὲν Δημόκριτος
πὶ τὲ τῶν ἐμψύ; Ν᾽, ς
᾿ : Ἰῶν καὶ ἀψύ) μ᾿ ;
και " : Τῶν τστησιὶ τὸν
γὰρ ζῷα, φησίν, ὃμ Ἶ
ογενέσι ξῴοὶς συνα-
τε ἀπολειπούσας Ϊ,
(1π Ν' ἀἰβοθχηὶ ἢ
βαρ μούρη ΘΓΠΪ ἴδ Π ΠΟῊ
Ια χρῖναι ὅα.; κοί» ἀτθεμὲρ ΝΊΖΕ: ἀτρνκὸςα Ἢ ἀγοὴ, πα
Ὀδ1ύ. φ3 πά ,αἰσϑητῶν ΐ ἱ
ἜΣΕΝΣ Ἐν των Ν; πλάσας ΠΕς. ἐΣ ἘΠ Τ ΕΤΣΩΣ Ηρίηὐπ
παραμυϑίαν Ν. τὰς ΡΟΣ ΝΣ ΤΣ :
ας τὲς
111 ἐν τῷ Τιμ
(Β 104 Π]ε
λόγον.
215
30
(αν. ἀομτη. ἢ) ΠΡΟΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ 9
, - ᾿ ,
γελάξεται, ὡς περιστεραὶ περιστεραῖς καί γέρανοι
4 ᾿" - ΄ .» ᾿ ᾽ 4
οι γεράώνοις, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀλόγων" ὠσαυτῶς ὁξ
φΖιύ
10
10
90
98
καὶ ἐπὶ τῶν ἀψύχων, καϑάπερ ὁρᾶν πάρεστιν ἐπίτε
τῶν κοσκινευομένων σπερμάτων καὶ ἐπὶ τῶν παρὰ
ταῖς κυματωγαῖς ψηφίδων᾽ ὅπου μὲν γὰρ κατὰ τὸν
τοῦ κοσκίνου δῖνον διακριτικῶς φακοὶ μετὰ φακῶν
τάσσονται καὶ κριϑαὶ μετὰ κριϑῶν καὶ πυροὶ μετὰ
πυρῶν, ὕπου δὲ κατὰ τὴν τοῦ κύματος κίνησιν αἴ
μὲν ἐπιμήκεις ψηφῖδες εἰς τὸν αὐτὸν τύπον ταῖς
ἐπιμήκεσιν ὠϑοῦνται, αἱ δὲ περιφερεῖς ταῖς περι-
φερέσιν, ὡς ἂν συναγωγόν τι ἐχούσης τῶν πραγμά-
των τῆς ἐν τούτοις ὁμοιότητος. ἀλλ᾽ ὁ μὲν Δημόκριτος
οὕτως, Πλάτων δὲ ἐν τῷ Τιμαίῳ (45 Β) πρὸς παράστασιν
τοῦ ἀσώματον εἶναι τὴν ψυχὴν τῷ αὐτῷ γένει τῆς ἀποδείξεως
κέχρηται. εἰ γὰρ ἡ μὲν ὕρασις, φησί, φωτὸς ἀντιλαμβανομένη
εὐθύς ἐστι φωτοειδής, ἡ δὲ ἀκοὴ ἀέρα πεπληγμένον πρίνουσα.
ὕπερ ἐστὶ τὴν φωνήν, εὐθὺς ἀεροειδὴς θεωρεῖται, ἡ δὲ ὕσφρη-
σις ἀτμοὺς γνωρίζουσα πάντως ἐστὶν ἀτμοειδὴς καὶ ἡ γεῦσις
χυλοὺς χυλοειδής, κατ᾽ ἀνάγκην καὶ ἣ ψυχὴ τὰς ἀσωμάτους
ἰδέας λαμβάνουσα. καϑάπερ τὰς ἐν ἀριϑμοῖς καὶ τὰς ἐν
τοῖς πέρασι τῶν σωμάτων. γίνεταί τις ἀσώματος. τοιαύτης
δ᾽ οὔσης παρὰ τοῖς προγενεστέροις δόξης. ἔοικε καὶ ὃ
᾽ δ Νὰ; Σὰ τ τεζ, “3
Ἐμπεδοκλῆς ταύτῃ συμπεριφέρεσθαι, ἕξ τε οὐσῶν τῶν τὰ
πώντα συνεσταπυιῶν ἀρχῶν λέγειν ἰσάρειϑμα ταυταις ὑπᾶρ-
χειν τὰ κριτήρια, δι᾿ ὧν γέγραφε (Β 109 Ὀ εἰ)
γαίῃ μὲν γὰρ γαῖαν ὀπώπαμεν, ὕδατι ὁ᾽ ὕδωρ,
αἰϑέρι δ᾽ αἰθέρα δῖον, ἀτὰρ πυρὶ πῦρ ἀΐδηλον,
στοργὴν δὲ στοργῇ, νεῖκος δέ τε νείκεϊ λυγρῶ.
ἐμφαίνων ὡς γῆν μὲν καταλαμβανόμεϑα μετουσίᾳ γῆς:
ὕδωρ δὲ κατὰ μετοχὴν ὕδατος, ἀέρα δὲ μετουσία τοῦ
ΠΕ ΦΑΙΕΝ Τ ς΄ ὅν νος ὁ ᾿ - οος..-..ς..---ςςςς-ςςςς-ς.
80 81 ἀλόγων (ὡσαύτως) ὡσαύτως ΚΟΟΘΒ. 60}}. ν. 380, 81.
949. 29 6.8. ὡσαύτως ζὼς 1618 πιδ]}1πὶ ζὁμοίως ὡσαύτως
1 κυματαγωγαῖς ΝΥ͂ : χυμαγωγαῖς ΔΒ 8 ἀλλ᾽ ---9 οὕτως ὁπ. ς
14 γεῦσις (δὲ Ν ιτῖὦ γυλοὺς οἵα. ἢ χυλοειδεῖς Νς (6χο. Α)
ι6 ἐν {τοῖς ἀριϑμ.ς τὰς ἐν αἸξ. οἵπ.ς 538 δῖον ς: ὅῖαν ΝΕ
δι δέ {τε στοργῇ ς
118
119
130
121
134
128
20 ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣΝ Α΄ μεν, ταύ. ΥἹ]
΄ ’
ἀέρος. καὶ ἐπὶ πυρὸς τὸ ἀνάλογον. ἄλλοι δ ἦσαν κε
Ἵν κατὰ τὸν Ἐμπεδοχλέα κριτήριον εἶναι τῆς ἀλη
πος ᾿ ἀλλὰ τὸν ὑρϑὸν λόγον, τοῦ δὲ ὀρϑοῦ
ἰόγου τὸν μέν τινὰ ϑεῖον ὑπάρχειν τὸν δὲ οἰϑϑ υῤυ τ ε
ὧν τὸν μὲν ϑεῖον ἀνέξοιστον εἰναι», τὸν δὲ : ῬΟΟΟΤΕΝΟΥ
ἐξοιστόν. λέγει δὲ περὶ μὲν τοῦ μὴ ἐν τι ΔΘ ΉΘΕΟΙ τὴν
κρίσιν τἀληθοῦς ὑπάρχειν οὕτως (Β 2 Ὀϊ6]Α)
ϑείας οὐ τὰς αἰσϑησεὶς ἃ
στεινοποὶ μὲν γὰρ παλάμαι κατὰ γυῖα κέχυνται,
πολλὰ δὲ δείλ᾽ ἕμπαια, τά τ᾿ ἀμβλύνουσι μερίμνας.
παῖρον δὲ ξωῆς ἰδίου μέρος ἀϑρήσαντες
ὠκύμοροι χαπνοῖο δίκην ἀρϑέντες ἀπέπταν
αὐτὸ αόνον πεισϑέντες, ὅτω προσέκυρσεν ἕκαστος
πάντοσ᾽ ἐλαυνόμενοι, τὸ δ᾽ ὕλον {πᾶς εὔχεται εὑρεῖν.
οὕτως οὔτ᾽ ἐπιδερκτὰ τάδ᾽ ἀνδράσιν οὔτ᾽ ἐπακουστά
οὔτε νόῳ περιληπτά.
περὶ δὲ τοῦ μὴ εἰς τὺ παντελὲς ἄληπτον εἶναι τὴν ἀλή-
ϑείαν, αλλ ἐφ᾽ ὅσον ἱκνεῖται ὁ ἀνθρώπινος λύγος ληπτὴν
ὑπάρχειν, διασαφεῖ τοῖς προκειμένοις ἐπιφέρων
" ἣς φ ᾿ Ὡ
σὺ (ὁ) οὖν ἐπεὶ ὧδ᾽ ἐλιάσϑης,
᾿ ᾿ ἢ -
πευσεαι, οὐ πλέον ἠὲ βροτείη μῆτις ὄρωρεν.
᾽ Ἀν - ΓΕΧΟΣ , δ. "
καὶ διὰ τῶν ἑξῆς ἐπιπλῆξας τοῖς πλέον ἐπαγγελλομένοις
γιγνώσκειν παρίστησιν. ὅτι τὸ δι᾿ ἔχέ ἤ
Αβῥδ οτῆσεν, ὁτὲ τὸ δι ἑκάστης αἰσϑήσεως λαμ-
ανόμεν ῦ
ρανόμενον πιστὸν ἔστι, τοῦ λόγου τούτων ἐπιστατοῦντος,
κάιπερ πρότερον χαταὸ
4
ἀμῶν ᾿ ),ν ΡΣ Σ
φησὶ γὰρ (ΒΤ τον ἀὐτῶν, πιδεξας,
ἀλλὰ ϑεοὶ τῶν
ἘΡ μὲν μανίην
ἐκ δ᾽ ὁσίων σι Ἷ
. ἀποτρέψατε γλώσσ.
ὀρ ον ΤΣ Ὶ5 γ ης,
ἀρὴν ὀχετεύσατε πηγήν.
81 τὸ μὲν ΝῚ, κς οὗτο Ν ;
λεμπεα ἃ κα ζωῆς ἰδίου Ῥίοϊε. 4 δείλ᾽ ἔμπαια ΕἸπροτγίυβ: δὲι-
Ἰΐρεῦ: ἐν ξωοῖσι βίου ΝΥ γιοπυαοι, ἀρ ον ὃ ποιῇ ἀβί Ἶ ὩΣ
ι ροίσαντος ἈΥ 8 δ᾽ ὅλον {πᾶρν Βασαν ες
ἐν νόῳ ἄθη.: νῶ ἃ 1ι εἶναι
παύσεαι Ν πλέον ἠὲ ὨΪ6]8:
ἀποτρέψατε διΘρ ΒηὰΒ:
ς ͵
Ἐ δολία ε,ὐχετεύσατε διορμδηιβ: ὠχεύ-
πλεῖόν γε α: λ τ
ἀπετρέψατε ( ᾿ ἐν Ἴ215
σατὲ Ν; ἐχηύσατε
2τὸ
80
217
σι
30
218
ω-
10
35
(πᾶν. ἄορι, 1) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ 21
καὶ σέ, πολυμνήστη λευκώλενε παρϑένε Μοῦσα.
ἔντομαι, ὧν ϑέμις ἐστὶν ἐφημερίοισιν ἀκούειυς
᾿ . -.», ς᾽ ᾿
πέμπε παρ᾽ Εὐσεβίης ἐλάουσ εὐηνιον ἄρμά
μηδέ σέ γ᾽ εὐδόξοιο βιήσεται ἄνθεα τιμῆς
“ τ 1... ᾽ : -
πρὺς ϑνατῶν ἀνελέσϑαι ἐφ᾽ ᾧ ϑ᾽ ὁσίης πλέον εἰπεῖν
9 ΄ Ἵ Γ ΝΖ
ϑάρσεϊ καὶ τότε δὴ σοφίης ἐπ ἄκροισι ϑοάζξειν.
ἀλλ᾽ ἄγ᾽ ἄϑρει πάσῃ παλάμῃ, πῇ δῆλον ἕκαστον,
΄ 3 , , ι] τ, ΄
μήτε τιν᾽ ὕψιν ἔχων πίστει πλέον ἢ κατ᾽ ἀκουν,ν
ἡ ἀκοὴν ἐρίδουπον ὑπὲρ τρανώματα γλώσσης.
μήτε τι τῶν ἄλλων, ὁπόσῃ πόρος ἐστὶ νοῆσαι,
Π ΄ ῳ. ΡΞ ᾿
γυίων πίστιν ἔρυκε. νόει 8 ἡ δῆλον ἕκαστον.
Τοιαῦτα μὲν καὶ ὁ ᾿Εμπεδοκλῆς᾽ ὁ δὲ Ἡράκλειτος [ΑΤὺ
09 1615), ἐπεὶ πάλιν ἐδόκει δυσὶν ὠργανῶσϑαι ὁ ἄνϑρωπος
πρὸς τὴν τῆς ἀληϑείας γνῶσιν, αἰσϑήσει τε καὶ λόγω, τούτων
τὴν {μὲν» αἴσϑησιν παραπλησίως τοῖς προειρημένοις φυσι-
κοῖς ἄπιστον εἶπαι νενόμικεν, τὸν δὲ λύγον ὑποτίϑεται κρι-
τήριον. ἀλλὰ τὴν μὲν αἴσϑησιν ἐλέγχει λέγων κατὰ λέξιν
“κακοὶ μάρτυρες ἀνθρώποισιν ὀφϑαλμοὶ καὶ ὦτα
βαρβάρους ψυχὰς ἐχόντων, ὕπερ ἴσον ἣν τῷ βαρβάρων
ἐστὶ ψυχῶν ταῖς ἀλόγοις αἰσϑήσεσι πιστεύειν. τὸν δὲ λόγον
χριτὴν τῆς ἀληϑείας ἀποφαίνεται οὐ τὸν ὁποιονδήποτε. ἀλλὰ
τὸν χοινὸν καὶ ϑεῖον. τίς δ᾽ ἐστὶν οὗτος, συντόμως ὑπο-
δεικτέον. ἀρέσκει γὰρ τῷ φυσικῷ τὸ περιέχον ἡμᾶς λο-
γικὸν τε ὃν καὶ φρενῆρες. ἐμφαίνει δὲ τὸ τοιοῦτο πολὺ
πρόσϑεν Ὅμηρος (σ 168) εἰπών᾽
τ ᾿ » 3 ᾿ ᾽ ΄ }] ᾿
τοῖος γὰρ νύος ἐστὴὲν ἐπιχϑονίων ανϑρώπων,
- " . -. -
οἷον ἐπ᾿ ἦμαρ ἄγησι πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε.
.» , 4 ᾿ 3 “- μὰ
καὶ ᾿ρχίλοχος δὲ φησι τοὺς ανϑρώπους τοιαῦτα φρόνεξιν
((ν. ΤῸ ΒουβΚῚ) ὁποίην Ζεὺς ἐφ᾽ ἡμέρην ἄγει.
͵ι.᾿.͵.Ὁ͵Ν͵Ν"Ἡ»ἩἙἙ.... . .-.:..ςἜ.ςἘἘἘ.-.-Ξ-ΞἂἠἝὦἝἪὦἝ .Ἑςαα--ςς-ς-ς:ςςὉ ς ο οῬΟὄὄ--.- -ς--ς
4 ἐφημέριοισιν Νὲ (5810), νΘΓΆ ΠΝ ἰδ ἰμαν θοῦ ΟΘΡβ δ: ἐφη-
μέροισιν Τὲς 1 ἐφ᾽ ᾧ ϑ᾽ ὁσίης ΟἸεπι. ϑέτομι. Υ 60: ἐφω-
ϑοείης ἃ ὃ ϑοάζξειν ΒΔΌτ,: ϑοάζει ἃ 8 ἀλλ᾽ ἅγ᾽ ἄϑρει πάδῃ
Βοῖρᾷ: ἀλλὰ γὰρ ἄϑρει πᾶς (ὶἀ 4 τιν᾽ α: τι Βεῖῖὲ ὄψει 1118
πίστει ἃ: πιστὴν ΒοΙμξ: πίστιν ἘΠῚ δ γλώττηςς 1 ϑ᾽ ἃ:
δ᾽ Κανβίοῃ 11 μὲν διὰ. Βοκκ. ιὸ τῷ ΒΕΚΚ.: τῶν (ἢ 30 πολὺ ᾷ:
πολλῶ͵ ΚΟΟΙΑΙΒΚΥ
120
»
εῷ
«͵1
-
τὸ
ἱν 4]
181
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ αν. πιο}. ὙΠ]
92
᾿] ᾿ς
νὴ ᾿ 85) τὸ αὐτό
εἴρηται δὲ καὶ τῷ Εὐριπίδῃ (Ττοδά. 88 2)
ὶ : ᾿ ὍΣΣ
ὅστις {ποτ εἶ σὺ δυστοπαστος εἰσιδεῖν
σεύς, εἰς ἀνάγκη φύσεος εἴτε νοῦς βροτῶν,
Ζεύς, εἶτ αἀναάγκὴ φυσεῦς
ἐπευξάμην δε.
τ Ὃν λόγον καϑ᾽ Ἡράκλειτον δι᾿ ἀνα-
τοῦτον οὔν' τὸν ϑεῖον λυγῦν᾽ χα 9 ΝΑ ΣΥΝ
κύρης, ϑύθηνηθε γθενϑν χϑμετοι Ἐπτ᾿ ἈΡΥΟΤ ΚοΕΣ
ϑαῖοις κατὰ δὲ ἔγερσιν πάλιν ἔμφρονες. ἐν γὰρ τος ἐδλαι
μυσάντων τῶν αἰσϑητικῶν πόρων ἰχο οδ μα Πύλον, ΣῊΣ
περιέγον συμφυΐας ὁ ἐδ ἐνῶ μουον γροὰνἐ ΞἼΕ: Ἷ
πνοὴν προσφύσεως σωξομένης οἱονεί τινος ῥίζης, χώρι
σϑείς τε ἀποβάλλει ἣν πρότερον εἶχε μνημονικὴν δύνα-
μεν ἐν δὲ ἐγρηγόρσει πάλιν διὰ τῶν αἰσϑητικῶν πύρων
ὥσπερ διά τινῶν ϑυρίδων προκύψας καὶ τῷ περιέχοντι
συμβαλὼν λογικὴν ἐνδύεται δύναμιν. ὄνπερ οὖν τρύπον
οἱ ἄνϑρακες πλησιάσαντες τῷ πυρὶ κατ᾽ ἀλλοίωσιν διάπυ-
90. γίνονται, χωρισϑέντες δὲ σβέννυνται, οὕτω καὶ ἡ ἐπι-
ξενωϑεῖσα τοῖς ἡμετέροις σώμασιν ἀπὸ τοῦ περιέχοντος
μοῖρα κατὰ μὲν τὸν χωρισμὸν σχεδὸν ἄλογος γίνεται, κατὰ
δὲ τὴν διὰ τῶν πλείστων πόρων σύμφυσιν ὁμοιοειδὴς τῷ
ὅλῳ καϑίσταται. τοῦτον δὴ τὸν κοινὸν λόγον καὶ ϑεῖον,
ἤαι Ὁ κατά μετοχὴν γινύμεϑα λογικοί, κριτήριον ἀληϑείας
φησὶν ὁ Ἡράκλειτος, ὅϑεν τὸ μὲν κοινῇ πᾶσι φαινόμε-
νον, τοῦτ᾽ εἶναι πιστόν ( τῷ κοινῷ γὰρ καὶ ϑείῳ λόγῳ λαμ-
’ 4, ’ ΄
βάνεται), τὸ δέ τινι μόνῳ προσπίπτον ἄπιστον ὑπάρχειν
διὰ τὴν ἐναντίαν αἰτίαν.
ἐναρχύμενος γοῦν τῶν Περὶ οοὐύ-
᾿ : 4 Περὶ φύ
τ "δὶ ἐτρευ νὸς γέρε νος ἀνήρ, καὶ τρύπον τινὰ δεικνὺς
“ερξχον, φησί" όγου τοῦδε ἐόντ᾽ ΤΡ ἱ
νονται ἄνϑρωποι 7 οντὸς ἀξύνετοι γί
ΟἽ ποτ᾿ δἠὰ, Εδῦγ. οχ βχα
1, κὸ ἀποβάλλε Σ φύσεως ἃ 4 οὖν ΝῈς:
13 προχρύψας τ 18 οὖν ΟΡΝς ἐγρηγόρσει Ν: ἐ
": ; Ἐκ ὁ δὶ γρηγορόσι ΤιὩς
ἸΔΒΙΡΊΠΘ, ὩΔΝΐ ονδηηὶ ν Ἡπλ.11 π-18 σύμῳφυσιν Ν᾽
ΔΥ͂ΒΕΥ 60]}. ἥ 305, ἜΣ 109 ὅλω α: λόγῳ ΝΟ ΠΝ γοῦν
1 8: οὖν αὶ
Γ δὲ, Ῥ. ΜΦ0ΤῸ 11, ΗῚροο] 1χ δ ὅντοςς (ἀεὶν ἀξύν.
ΠΊρρο].: γίγνονται Τ,Ἰὶς Ἐ Ρροὶ. ΙΧ 9 ΜΝ Τιτοῦται Ν οἱ
; ν 1Ρ}0ΟΙΪ, ΙΧ 9
γάρ ςπάντω
218
219
τῷ
ο᾽
210
(κἄν. ἄορτα, 1) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ Ὡ:
, ᾿ , Ἴ ͵ "
τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι ἐπέων καὶ ξρ-
ῃόογῶν τοιούτων, ὑκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι. κατὰ φύσιν
διαιρέων ἕκαστον καὶ φράξων ὅπως ἔχει. τοὺς δὲ ἄλ-
λους ἀνθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερϑέντες ποι-
- ΓΙ ' 7 δι" 7
οὔσιν, ὅκωσπερ ὁκόσα εὔδοντες ἐπελανθαάνονται.
διὰ τούτων γὰρ ῥητῶς παραστήσας, ὕτι κατὰ μετοχὴν τοῦ
5 ϑείου λόγου πάντα πράττομέν τε καὶ νοοῦμεν, ὀλίγα προ-
98
τ
15
90
διελϑὼν ἐπιφέρει (Β ῶ Π)]16]5) “διὸ δεῖ ἕπεσθαι τῷ ζξυνῷ,
τουτέστι τῷ» κοινῷ" (ξυνὸς γὰρ ὁ κοινός). τοῦ λό-
γου δ᾽ ἐόντος ξυνοῦ ξώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἰδίαν
" , 7} ς Ὅ᾽ ΟΡ γ " “427 » 3
ἔχοντες φρόνησιν. ἢ δ᾽ ἔστιν οὐκ ἄλλο τι ἀλλ᾿ ἐξή-
γησις τοῦ τρόπου τῆς τοῦ παντὸς διοικήσεως. διὸ καϑ' ὁ
τι ἂν αὐτοῦ τῆς μνήμης κοινωνήσωμεν, ἀληϑεύομεν. ἃ
δὲ ἂν ἰδιάσωμεν, ψευδόμεϑα. νῦν γὰρ ῥητότατα καὶ
ἐν τούτοις τὸν κοινὸν λόγον κριτήριον ἀποφαίνεται. καὶ
τὰ μὲν κοινῇ φησι φαινόμενα πιστὰ ὡς ἂν τῷ κοινῶ πρι-
᾿ ᾽ὔ . ᾿ ᾽ ᾿Ὶ ᾿ δ Γ τ ᾿
νόμενα λόγῳ, τὰ δὲ πατ᾽ ἰδίαν ἑκάστῳ ψευδῆ.
Τοιόσδε μὲν καὶ ὁ Ἡράκλειτος. Δημόκριτος δὲ ὁτὲ
μὲν ἀναιρεῖ τὰ φαινόμενα ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ τούτων
λέγει μηδὲν φαίνεσϑαι κατ᾽ ἀλήϑειαν, ἀλλὰ μόνον κατὰ
᾽ 3 “- κι ᾿ ΄
δόξαν, ἀληϑὲς δὲ ἐν τοῖς οὖσιν ὑπάρχειν τὸ ἀτόμους εἶναι
καὶ κενόν. “νόμῳ γάρ φησι (Β 9 Π16]8) “γλυκὺ καὶ
᾿ ᾿ , ᾿ ΄ ͵
νόμῳ πικρόν, νύμῳ ϑερμόν, νόμῳ ψυχρὸν, νόμῳ
ΜᾺ κε .» ἐ "Ἢ ῥ. 35 ““" τ ᾿ ῃ
χροιή" ἐτεῇ δὲ ἄτομα καὶ κενῶν. (ὅπερ (ἔστι νομί-
ἕεται μὲν εἶναι καὶ δοξάξεται τὰ αἰσϑητά, οὐκ ἔστι δὲ κατ᾽
γ ἤ “- .] ᾿ , “ ; " " , "
ἀλήϑειαν ταῦτα, αλλὰ τὰ ἄτομα μόνον καὶ τὸ κενόν). ἐν δὲ
τοῖς Κρατυντηρίοις, καίπερ ὑπεσχημένος ταῖς αἰσϑήσεσι
τὸ κράτος τῆς πίστεως ἀναϑεῖναι, οὐδὲν ἧττον εὑρίσκεται
τούτων καταδικάζων. φησὶ γάρ᾽ “ἡμεῖς δὲ τῷ μὲν ἐόντι
οὐδὲν ἀτρεκὲς συνίεμεν, μεταπίέπτον δὲ κατά τε σώ-
ματος διαϑήκην καὶ τῶν ἐπεισιόντων καὶ τῶν ἀν-
ῶῷ9 ἀπείροισιν Ν: ἄπειροι Ἐς 4 ἄδοντες Ν δ,6 προδιεᾶ-
ϑὼν α: προσδιελϑὼν ΒοΚΙ.. 6,1 ξυνῷ τουτέστι τῷ βἀὰ. ΒΕΚΚ.
δϑθουπάπιπ Ομ δἰ ουτηδοθσατη αἱ βουϊρβοσαὶ ξυνῷῶ Ῥτὸ κοινῷ
1 λόγῳ φῬοϑὺ κοινῷ οἀὰ, Ν' βεὰ ΘχρΡ. 18 φησι ΒΘΚΕ.: φασι :
πᾶσι Ναῖογρ δ ὁτὲ ὕϑοπον: ὅτι ἃ ι9 καὶ Ροβὺ γλυκὺ ἀκ].
Βγίθμοσ 81 ἐτεῇ ϑίθρῃϑ 8: αἰτίη ἃ ἅπερ Υ ἔστι δὰ. ΒΘΚΚ.
28 διαϑιγὴν ΜϑηΖθὶ 00]}. θγπι. ἱστῖβ. Ρ. 94
Βοχίυ Ἐπιρίτίουβ 1. 8
18 4
181
138
139
Ὑ 5 Α΄ παν. πη. Ὑ1
ΠΡῸΣ ΔΛΟΓΙΊΚΟΥ͂Σ 320
᾿ ΓΙ ες
τῶι ͵ ησίν (Β 10 Ὀ]6}8) ᾽ {γεν
ΘΟ των. καὶ πάλιν φὴ (ἢ οὐκ ἔστιν οὐ συν- 80
ἢ ὃ ᾿ ᾿ "“ ᾿ ΝΥ “ ν᾽} , ᾽ »ἥ
τιστηρίςῦ ιοἷον ἕκαστοῖ ἰἀνό ον δ δὲ ξῷ Περὶ ἰδεῶν 221
μέν νυν μδδ ἢ δεδήλωται. κῆι ον, ἄνϑρωπον
’ Π [εὴ “ Ὁ
Αὐόυνε, Ἢ Φ μαμΉρο ΤΡ τὸ ἌΝ, ἡ "καὶ πάλιν
, - Α “ἢ "15 Ἂ “ 4 “ὦ (( “5 Φ
(Βὃ θιεἰβ δ κω ὅτι ἑτεὴς ἀὐλῥο Π λόγος, ὅτι ἐτεῇ
᾿ καὺ ᾿ . ΤΟ - ἣν
διπὸ ἀξ “δηλοῖ μὲν δὴ αν οι ἐπιρυσμίη ἑκάστοι- 4κ
! ιψὶ »" ᾿ Ἴ
δ ΕΡΠΕ μεν περὶ οὐδενός, ἀλὶ ε: ν δῆλον ἔσται, 5
οὐδὲν ἴσμ "Σ καὶ ἔτι (ΒΒ 1615)" “κα τ ἐέόρς ἐσεῖς
ἡ δύξις » Δ
σε} } δόξες: δ » 4"{ νώσκειν ξ ᾿ 4 "
- ι ἑτεῦ οἰῶν ξἕκαῦτοὶι ) ) ἥδ κινεῖ κατάληψιν, (εἰν
ΑΚ, ὦ τοῖς πᾶσαν σχεῦον , "ἐν δὲ τοῖς
καὶ δὴ ἐν μὲν τούτοις “ἰδ ξαὶ τῶν αἰσϑήσεων᾽ ἐν ἘΥΤΗ
ἰ ,
ἡ ἐξαιρέτως καϑα; ἧ ; τὴν μὲν διὰ
πΕ ΜΕΥ ὙΒΟΣῈ Ὃ φησὶν εἶναι γνώσεις, ἕ
μεν ΒΤ] Π]εἸ) δύο φησὶν εἶναι ὃν τὴν μὲν διὰ τῆς τὸ
Κανόοσι ( ᾿ ν᾿ ᾿ ὁ Ν ἫΝ διανοίας, ΟΝ ΤΊ} μ Ἵ Ἁ
τῶν αἰσϑήσεων τὴν δὲ διὰ τῆς ὧν αὐτῇ τὸ πιστὸν εἰς
ας γνησίην καλεῖ, προσμαρτυρ ; ην ὀὁνο-
ἐπῤβος ες μὴ ὐμᾷ δὲ διὰ τῶν αἰσϑήσεων σκοτίη
ᾳ » Υ ᾿ ; -« ᾽ ᾿
ἀληϑείας κρίσιν, τὴν τὰν ὁ πρὸς διάγνωσιν τοῦ ἀληϑοῦς
μάζει, ἀφαιρούμενος κἀν δ νόμοι: δὲ δύο εἰσὶν ἰδέαι,
ἱπλανές. λέγει δὲ κατὰ λέξιν γνῶμης ᾿ ἐν τάδε σύμ- τ
αἀπλαᾶνεξῷ. ᾿ ον ἃ ἢ " καὶ σποτίης μὲν τὰ
ἡ μὲν γνησιη. ἢ δὲ σκοτίη Ὁ ἡϑοϑες ἡ δὲ γνησίη,
ἜΤΑΡΣ Ὑν τν ἐκ θν ἀπ μὲ ΝΣ ΘΙ Ω τῆς σκοτίης τὴν
Ν , ἃ ᾿ πρ
ἐἐκριμένη δὲ ταύτης. εἶτα ; ἜΡΡΦ
δ ἐτοῦτον" λέγων" “ὅταν ἡ σκοτίη μηκέτι ἡμά
4} " : Γ , ἐξ
“" Ἐπ ρῷ ἀξὰ "μήτε ὀδμᾶ
ται μήτε ὁρῆν ἐπ᾽ ἔλαττον μήτε ἀκούειν μ Δ βρν μονσρος
σϑαι μήτε γεύεσϑαι μήτε ἐν τῇ Ψψαύσει ΔΑΝ ὀτόϑος
΄ “- Γνς
σϑαι, ἀλλ᾽ ἐπὶ λεπτότερον... δ." οὐκοῦν καὶ κ
29.830 ἐτεῇ μέν ἘΔῸ
: 80 ἢ δἀά.
τι: τίημεν ΝΕ: τοίη μὲν ς
ὅεη. οὐ αθη.: οὗ ὁ 1 τῷ οἴω. Ν'Ὸ 3 τῷ οω. Ν ἑτεῆς
ΜοπΔρΊαΒ: αἰτίας Ν: αἰτίης Τς
Μεπερίαε: αἰτίη ἃ
ΒΕΚΚ. 8 μόνον ΝΙ,
Ἐ γνησίην ἘΔῸΣ.:
4 δὴ οῃ. Νς 4 οὐ 6 ἐτεῇ
δ ἢ δόξηι Ν 1 κρένει ἴΠκθπογ εἰ δἀά,
Ε: μόνων ΑΒ: μόνον ΝῊ,
10 μὲν οἵη, Κ᾿
γνῶσιν 6 χαλεῖ Βοκὶς: χατάγει ἃ 1 ἀμ Ὰ
σίας ροεὲ γνησίη Ἰᾶς, βέαξ Βείθον 17 ἀποκεκριμένη ΝΕ:
ἀποκεχρυμμένῃ ἐοἰδυ οἱ ΥᾺ ἃ :
ταύτης Ναῖίο
͵ ἴῃ, (γρ.): ἀποχεκρυμμένη διὰ
18. γνησίαν ς 1819 δύνηται Ν: δύναται ΠῈς
19. μήτε ἀχούειν - τρις γεύεσθαι ἡ 6]͵ ΒΙΙΘοΥ 20 ἀλλ᾽ ἀ6].
ΤΟΜΕΣ λεπτότερον (δέῃ ξητεῖν, τότε ἐπιγί
τοῦ νῶσαι
Κοομα]εκγ. Ὠἶβὶ ᾳυοὰ Ἰη δ γι]
γξιν)͵ τότε χτλ, 60]}. ᾿, 869, 18:
“ΟΉ[μρ ρηάνρῃι
(αν. ἀορτα, Ἰ) ΠΡῸΣ ΛΟΙἹΚΟΥΣ Α΄ 9ἢ
42:1
τον ὁ λόγος ἐστὶ κριτήριον, ὃν γνησίην γνώμην καλεῖ. ΖΔιό-
τιμος(8 Ὀ16]5)δὲ τρία κατ᾽ αὐτὺν ἔλεγεν εἶναι κριτήρια,
τῆς μὲν τῶν ἀδήλων καταλήψεως τὰ φαινόμενα --
ὄψις γὰρ τῶν ἀδήλων τὰ φαινόμενα, ὥς φησιν ἀναξαγόρας
944 (8Β 2315 Ὀ16]5), ὃν ἐπὶ τούτῳ Δημόκριτος ἐπαινεῖ ---, ζητῆ,-
“ὁ ὕεως δὲ τὴν ἔννοιαν --- περὶ παντὸς γάρ, ὦ παῖ, μία
ἀρχὴ τὸ εἰδέναι περὶ ὕτου ἔστιν ἢ ζήτησις (Ρ]αΐ. Ῥμαράτ.
2871 Β) --- αἱρέσεως δὲ καὶ φυγῆς τὰ πάϑη᾽ τὸ μὲν γὰρ
292 ᾧ προσοικειούμεϑα. τοῦτο αἴρετόν ἐστιν, τὸ δὲ ᾧ προσαλλο-
τριούμεϑα, τοῦτο φευκτόν ἐστιν.
Ἢ μὲν οὖν τῶν παλαιῶν περὶ τοῦ κριτής
ϑείας ἱστορίᾳ τοιαύτη τις ἦν᾽ ἁπτώμεϑα δὲ
5 μετὰ τοὺς φυσικοὺς αἱρέσεων.
Πλάτων τοίνυν ἐν τῷ Τιμαίῳ διελόμενος τὰ πρά-
γματα εἴς τε τὰ νοητὰ καὶ αἰσϑητά, καὶ εἰπὼν περιληπτὰ
μὲν λόγῳ εἶναι τὰ νοητά, δοξαστὰ ᾿δὲ τυγχάνειν τὰ αἰσϑη-
τά, προδήλως κριτήριον ὥρισε τῆς τῶν πραγμάτων γνώ-
το σεως τὸν λόγον, συμπεριλαβὼν αὐτῷ καὶ τὴν διὰ τῆς
αἰσϑήσεως ἐνάργειαν. λέγει δὲ οὕτως (Τίπι. 21 Ὁ)" τί τὸ
ὃν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον, καὶ τί τὸ γινόμενον μέν.
ὃν δὲ οὐδέποτε; τὸ μὲν δὴ νοήσει μετὰ λόγου περι-
ληπτόν, τὸ δὲ δόξῃ μετὰ αἰσϑήσεως.᾽ περιληπτικὸν δὲ
15 χαλεῖσϑαί φασι λόγον παρ᾽ αὐτῷ οἵ Πλατωνικοὶ τὸν κοινὸν
τῆς ἐναργείας καὶ τῆς ἀληϑείας. δεῖ γὰρ τὸν λόγον ἐν τῷ
κρίνειν τὴν ἀλήϑειαν ἀπὸ τῆς ἐναργείας δρμᾶσϑαι, εἴπερ δὲ
ἐναργῶν ἡ κρίσις γίνεται τῶν ἀληϑῶν. ἀλλ᾽ ἥ τε ἐνάργεια
οὐκ ἔστιν αὐτάρκης πρὸς γνῶσιν ἀληϑοῦς" οὐ γὰρ εἴ τι κατ
40 ἐνάργειαν φαίνεται, τοῦτο καὶ κατ᾽ ἀλήϑειαν ὑπάρχει" ἀλλὰ
δεῖ παρεῖναι τὸ κρῖνον τί τε φαίνεται μόνον καὶ τί σὺν
τῷ φαίνεσθαι ἔτι καὶ κατ᾽ ἀλήϑειαν ὑπόκειται, τουτέστι
᾽ - Ῥη
ἰίου τῆς ἀλη-
δν..- .͵ α΄
εξ καὶ τῶῦ
αν ων σαν σι “ ΦΟΟ ππτπσσον
1492 οἵ. Ηγγν. ΠΠ| δ4.
τ πο το δ ὁ Ὡς .............ὕὕ.........β.0.00.0κ...00(ῳὅ(.0.ὲ..ὕΨ.-
ο1 2} Διότιμος δὲ τρία ΜῈ ς: διύτι τρία μόνα Ν᾽ 883 κατ᾽ αὖ-
τὸν Ν: κατὰ ταὐτὸν Ὲ : ς 84 ὄψις -- φαινόμενα δ΄: οἱ). [Ἐς
4. ἀπτώμεϑα ς: ἁπτόμεϑα ΝΠῈ ὃ τῷ οπι. Ν "4 περιληπτι-
ἐς ΒΘΕΚ. οο}}. ν. 80: περιληπτόν ἃ ιδ φησι Ν᾽ 18 γε ΒΕΚΕ.
αὐ.
8"
{4
141
142
139
144
14ὃ
146
141
ῃυ ὗ ὶ ᾿ ΄
(8 δὲ ἀστροὶ θάτῃ μὲν γάρ ἐστι τῇ α
ῶβ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ αν. πα ἢ. ὙΠ
ϑ ᾿ 222
τὸν λόγον. ἀμφυτερὰ, τοίνυν ΚΡῊΣ ΠΝ ὅς μὰ
ἐνάργειαν ὡς ἂν ΠΡΕΡΙ ΡΣ κλνσ εὖ ᾿ ΔΝ 1; ἜΝ ἥντὶ 38
σιν τῆς ἀληϑείας. καὶ αὐτὸν τὸν λόγοι ΠῚ ρον ᾿
τῆς ἐναργείας. εἰς μέντοι τὸ ἐπιβάλλειν τῇ ἠεμ βριῖ, ᾿
τὸ ἐν ταύτῃ ἀληϑὲς διακρίνειν πάλιν συνεργοῦ Νὴ
ἰόγος τῆς αἰσϑήσεως" διὰ Ἰανῆς 66 τὴν ῬΟΈΡΟΘΤΕΝ
παραδεχόμενος ποιεῖται τὴν ῬΟΉσ ΜΑΙ τ» ΕΘ ΗΝ
τἀληϑοῦς, ὥστε περιληπτιχὸν αὐτὸν ΠΟΧΟΣΕΣ Τὴ 5. ἘΠ ΈΛΟΙ ᾿᾽
γείας καὶ τῆς ἀληϑείας, ὅπερ ἴσον ἐστί τῷ καταληπτικόν.
ἴδε μὲν καὶ ὁ Πλάτων Σπεύσιππος (ἔν. 29 [86 223
δέ, ἐπεὶ τῶν πραγμάτων τὰ μέν ἐστιν αἰσϑητά, τὰ δὲ νοητά,
τῶν μὲν νοητῶν κριτήριον ἔλεξεν εἶναι τὸν ἐπιστη-
μονικὸν λόγον, τῶν δὲ αἰσϑητῶν τὴν ἐπιστημονικὴν
αἴσϑησιν. ἐπιστημονικὴν δὲ αἴσϑησιν ὑπείληφε κα- ὁ
ϑεστάναι τὴν μεταλαμβάνουσαν τῆς κατὰ τὸν λύγον
ἀληϑείας. ὥσπερ γὰρ οἵ τοῦ αὐλητοῦ ἢ τοῦ ψάλτου
δάκτυλοι τεχνικὴν μὲν εἶχον ἐνέργειαν, οὐκ ἐν αὖ-
τοῖς δὲ προηγουμένως τελειουμένην, ἀλλ᾽ ἐκ τῆς
πρὸς τὸν λογισμὸν συνασκήσεως ἀπαρτιζομένην;, 98
παι ὡς ἢ τοῦ μουσικοῦ αἴσϑησις ἐνέργειαν μὲν εἶχεν τὸ
ἀντιληπτικὴν τοῦ τε ἡρμοσμένου καὶ τοῦ ἀναρμό-
στου, ταύτην δὲ οὐκ αὐτοφυῆ, ἀλλ᾽ ἐκ λογισμοῦ
2 ν Υ - δ τὰ
περιγεγονυῖΐαν, οὕτω καὶ ἡ ἐπιστημονικὶ αἴσϑησις
φυσικῶς παρὰ τ
οὔ λόγου τῆς ἐπιστ 5 Ἂ
λαμβάνει τριβῆ Ἵ Ἰμονίικῆς μετα
β ς πρὸς ἀπλανῇ τῶν ᾧ
διάγνωδιν. ἢ τῶν ὑποκειμένων τ4ἋὉ
μι : 16
ἀενοχράτης (ἴτ. 5 ἩρὶηγοῚὴ δὲ -
εἶναι, τὴν μὲν αἱ, 10) δὲ τρεῖς φησιν οὐσίας
δ ,
ἡτὴν τὴν δὲ σύν-
δητλν ἢ μὲν εἶναι τὴν ἐν -
ν ὁὲ } , Ὡ
οὐρανοῦ, δόξασον ἢ ἢ (τὴν) πάντων τῶν ἐκτὸς
ἕ καὶ σύνϑετον τὴν αὐτοῦ τοῦ τϑα
Α [ἢ ἰσϑ ή Ἁ ᾿
ογίας, τούτων μέντοι το ἐπρῤξ και κα τές
8] ὕτον ἐχόντων τὸν
οἷα. {8 λἡπτικῷ Οφη, 1 ὁ
: 1 ὁ οῃῃ. Ἐ
"Ὡς 7 τρῃ κῃ ξρ "Ὡς (θχοθρίο Α) 4 ἐστιν Ν:
ΥΘ ἢ 8): ογὴ ΠΕς Ψαλτ. οτη. ΚΠ ΙΣΝ ἔστιν Ν:
ας ἐαϑ ἐψέ ἈΝ (αυοὰ ἴᾳη Ηδρι-
δὰ, Βρκ]ς (ἐχβίβι ἰὴ Ν περ αδ αν ἀνδρ: ξιαν ἃ 19 τὴν
ν τ
ν ἸῈς; τὴν Ν
(δὰν, ἄομρηι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΜΚΟΥΣ Α΄ 27
217
τρόπον, τῆς μὲν ἐκτὸς οὐρανοῦ καὶ νοητῆς οὐσίας
κριτήριον ἀπεφαίνετο τὴν ἐπιστήμην, τῆς δὲ ἔντος
οὐρανοῦ καὶ αἰσϑητῆς τὴν) αἴσϑησιν. τῆς δὲ μι-
μεακτῆς τὴν δόξαν᾽ καὶ τούτων κοινῶς τὸ μὲν διὰ τοῦ
45 ἐπιστημονικοῦ λόγου κριτήριον βέβαιόν τε ὑπάρ-
χειν καὶ ἀληϑές, τὸ δὲ διὰ τῆς αἰσθήσεως ἀληϑὲς
μέν, οὐχ οὕτω δὲ ὡς τὸ διὰ τοῦ ἐπιστημονικοῦ λό-
γου, τὸ δὲ σύνϑετον κοινὸν ἀληϑοῦς τε καὶ ψευ-
δοῦς ὑπάρχειν᾽ τῆς γὰρ δόξης τὴν μέν τινα ἀληϑῆ
«οεἶναι τὴν δὲ ψευδῆ. ὅϑεν καὶ τρεῖς Μοίρας παρα-
δεδόσϑαι, '᾿ἄτροπον μὲν τὴν τῶν νοητῶν. ἀμετάϑε-
Ὡατον οὖσαν, Κλωϑὼ δὲ τὴν τῶν αἰσθητῶν, “άχεσιν
δὲ τὴν τῶν δοξαστῶν.
Οἱ δὲ περὶ τὸν ᾿ρκεσίλαον προηγουμένως μὲν οὐδὲν
ὥρισαν κριτήριον, οἵ δὲ καὶ ὡρικέναι δοκοῦντες τοῦτο κατὰ
ς ἀντιπαρεξαγωγὴν τὴν ὡς πρὸς τοὺς Στωικοὺς ἀπέδοσαν.
τρία γὰρ εἶναί φασιν ἐκεῖνοι (Βοῖο. ἴτ.1 67. 69 Ατη.) τὰ συξυ-
γοῦντα ἀλλήλοις, ἐπιστήμην καὶ δόξαν καὶ τὴν ἐν με-
ϑορίῳ τούτων τεταγμένην κατάληψιν, ὧν ἐπιστήμην
μὲν εἷναι τὴν ἀσφαλῆ καὶ βεβαίαν καὶ ἀμετάϑετον
ι ὑπὸ λόγου κατάληψιν, δόξαν δὲ τὴν ἀσϑενῆ καϊ ψευ-
δὴ συγκατάϑεσιν, κατάληψιν δὲ τὴν μεταξὺ τούτων,
ἥτις ἐστὶ καταληπτικῆς φαντασίας συγκατάϑεσις᾽ καταληπτικὴ
δὲ φαντασία κατὰ τούτους ἐτύγχανεν ἢ ἀληϑὴς καὶ τοιαύτη οἵα
οὐκ ἂν γένοιτο ψευδής. ὧν τὴν {μὲν᾽ ἐπιστήμην ἐν μόνοις
15 ὑφίστασϑαι λέγουσι τοῖς σοφοῖς, τὴν δὲ δόξαν ἐν μόνοις τοῖς
φαύλοις, τὴν δὲ κατάληψιν κοινὴν ἀμφοτέρων εἷναις καὶ ταύ-
την κριτήριον ἀληϑείας καϑεστάναι. ταῦτα δὴ λεγόντων τῶν
ἀπὸ τῆς Στοᾶς δ᾽ ρκεσίλαος ἀντικαϑίστατο. δεικνὺς ὅτι οὐ-
δέν ἐστι μεταξὺ ἐπιστήμης καὶ δόξης κριτήριον ἡ κατάληψις.
.0 αὕτη γὰρ ἥν φασι κατάληψιν καὶ καταληπτικῆς φαντασίας
.-ιςὦὠΝΑἮΝ δὲ ρῤῤῤ ῤ᾿΄ἷ΄ἷ΄..--“Ξ“-- “΄ρ΄-πρ0ΘῈ7τγυπὺῷὄἡὑστο τ -
98. ἀπεφαίνετο [ΠῸ} ς : ἀποφαίνεται Ν 84. τὴν Δὐὰ, ΒΕΚΚ.
5 ὡς οι. ς 748 μεϑορίῳ ἃ (εἴ, ΡΙαὶ. πορρ. 818 Β. Ατιβιϊαὰ. ΠΕ
860 Πἰηπᾶ. Μαχ. Τγγ. Ρ. 888, 6 ΗοὉ.): μεϑορίᾳ Ἐαὺῦσ. πὶ μὲν
«αἀὰ. 90 καταληπτικῆς φαντασίας Ν: καταληπτικὴν φαντα-
σἰαν Τῆς : καταληπτικῇ φαντασίᾳ ΒΕΚΚ.
149
120
151
1588
: {πῃ
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ :
38
224
λῳ γίνεται. ἀλλ᾽ ἐάν τε
-« ἋΣ ᾿ (ῬαΊ ω ᾧ ᾿ ΄ω ᾿
, ἦτοι ἐν" σοφῷ 1) ἐἱ φ' ἐν φαύλῳ, δόξα, καὶ
καταϑέσινς 1 ᾿μι}) ἐστίν, ἐᾶν τὲ ΩΝ Ερ τε
συ) 5 νένηταις ἐπιστη " μετείληπται. εἴπτερ
ἐν σοφῶ γένηται: ὕτα ἢ μόνον ονομᾷ "κατάϑεσίς ἐστιν,
δ4. οὐδὲν ἄλλο παρὰ τὰ ἧς φαντασίας συγὰ ὃ ὃς 95
14 οὐ γθις καταληπτικῆς φ ὅτι ἡ συγκατάϑεσις οὐ πρὸς
ἡ κατάληψις, ἔΞῸῚ μὲν 0τι ἢ) συ) ι ἀξιωμάτων
χυνύπαρχτος ἔστι, τ ᾿, ὃς λόγον (τῶν γαϑ , ΜῈ
ακλκυνα , γίνεται ἀλλὰ πρὸς ὅτι οὐδεμία τοιαύτη
ἀρρῤῃ τ ρρα αν, ϑέσεις). δεύτερον 0 "ευδής
εἰσὶν αἵ συγκαταῦ ἐσ ς)ς ι οἵα οὐκ ἂν γένοιτο Ψ Ηἱ
"- , ᾿ ταί ἐ λ 76’ ξ
ἀληϑὴς φαντασία ὦ ἐπ εν παρίσταται. ΜῊΣ εὐ δευ ἦν 30
ΟΝ ΡΥ ΤΥ γεν. δετν ετν
ἐΡυ ΘΗ ἧς φαντασίας οὐδὲ ἐδ: ἡ οὔσης δὲ
Ἱπτιχὴς φα Ξ , "3 ὕέεσις. μὴ
ΧΑΤΟΛῊ: ᾿ - 'τασίια συγκατὰα ν᾿ 2
ἬΝ αληπτικὴ φαᾶντ ἽΒΣ , δὲ ὄντων
Ἂ τῇ παταλὴ ; ᾿ παντῶν
ὸ ΑΥΤΊ ,,» ᾿ τάληπτει. ᾿
ἐπ ϑτόν τ ἔσται ἀκατάλη ᾿ ὺς ἐπέγειν 22ς
καταλήψεως πὰ ᾿ ὶ κατὰ τοὺς Στωικοὺς ἐπέχ
: ἥπτων ἀκολουϑήσει καὶ κ , ὄντων ἀκατα-
απκαταλήπτω) δὲ οὑτωσί ποωντῶν οοντῷ τ
Α ᾿ ᾿ ͵ ᾿χὶ »ν. ᾿ ἰς ἊΣ ᾿
180 τὸν πα νύ τρύρ ας ξίαν τοῦ Στωικοῦ πριτηρίου, τ
λήπτων διὰ τὴν ἀνυπαρς ἀξ δίξιεῖες σοφός" μηδενὸς γὰρ
- ῶὲ ἑἕ ᾿ - ,
συγχαταϑήσεται ὃ σοφῶς, τ δρεῦν τον ἘΣ ἀκαταλήπτῳ ὅ
ὄντος καταληπτοῦ εἰ συγκατατίσε ἤν: Χο δόξα
ονὐτος ἜΣΤΩ ἰ ε. ὡς πὰ αταλήπτω συγκατάϑεσις
ΤΈΚΕ ἡσεῖκις ἢ ἥδε τῷ μας ἐκ δαί. σοφός, τῶν
ἐστίν. ὥστε εἰ τῶ συγχατατυθὲμ ξ: ἐξ δι: ὁ
ἐστίν. ὥστε εἰ τῶ, ἡρμνδ 5 ξ ἐστιν
᾿ :- : αστικῶν
Σ ὧν ἔσται ὃ σοφός. οὐχ! δέ γε τῶν δοξ ἘΣ Ἂ
δοξαστικῶι ε΄ ᾿ ᾿ τ ἀντ αὐτούς καὶ τῶν αμαρ
, ν 8 ΄ ι
[κ᾿ ἰτίδῳω ροσυνὴς ἢν ; ἥν
σοφὸς (τοῦτο γὰρ ἀφρῷ ἐ στὶν ὦ τὸ
ς » τ ἀΟΝΝ Ἰὸς τ ᾿κατατιϑεμένων ὁ
, “- ἀρὰ τῶν συγκατ
τημάτων αἰτιονῚ οὐκ "ΔΕ , β ἔτα:
ΝΣ αν ες “πς, ησει ἀσυγᾷκ
σοφῶς. εἰ δὲ τοῦτο, περὶ παντῶν αὕτον ὁξη 7
κ᾿
γ2. τινὰ » , ῥ ᾿ τό
ι γ ᾿ τιν
ϑετεῖν, τὸ δὲ ἀσυγχαταϑετεῖν οὐδὲν ἑτερόν ΤΣ ἜΠΗ
[- ͵
128 ἐπέχειν" ἐφέξει σοφος.
ἄρα περὶ πάντων ὁ τ
ὶ τῇ ῦ τε ἤ ἵν
μετὰ τοῦτο ἔδει χαὶ περὶ τῆς τοῦ βίου διεξαγωγῆς ξητὲ ᾿
οσϑϑαι, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὸ
1δ1
--
ἥτις οὐ χωρὶς Ἀριτηρίου πέφυκεν ἀποδίδ οι ; ᾿
ὴ εὐδαιμονία, τουτέστι τὸ τοῦ βίου τέλος, Ἰρτημένην ΣᾺ
τὴν πίστιν, φησὶν δ᾽ ἡρκεσίλαος, ὅτι ὃ περὶ πάντων ἐπέ-
χῶν κανονιεῖ τὰς αἱρέσεις καὶ φυγὰς καὶ ποινῶς τὰς πρά-
ξεις τῷ εὐλόγῳ, χατὰ τοῦτό τε
προερχόμενος τὸ κριτήριον
ἃ,
; 6Κκ.: συγκατάθεσις ἃ 21 δεύτερον
(δὲ) Κοςμδ]βκν παρίστανται Ν δ] αὕτη βον.: ἂν Ν’
οἵη. ἐν λαταλῃπτιχῇ Ῥαντασίᾳ ΒΆΒΓ..
σία (ἃ ἑ
1 (δεῖνν, ἐπέχειν ΝΟ ΤΥἪ
εἰ α΄ αὶ δοὲ } Ἢ Ἶ
ὁξαστικῶγ,,
γείαβ, Η]γ20].: οὐ ἃ
καταληπτιχὴ φαντα-
Σ οὑτωσί ΒρκΙς. οὕτως.
ΔΟΡῸΥ ὈἰγΟ ίᾳῃ 6: δοξαστῶν 17 ἡ Ἠοτ-
225
0
25
80
(αν. ἄορτη. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 22
κατορθώσει" τὴν μὲν γὰρ εὐδαιμονίαν περιγίνεσθαι διὰ
τῆς φρονήσεως, τὴν δὲ φρόνησιν κεῖσθαι ἐν τοῖς πα-
τορϑώμασιν, τὸ δὲ κατύρϑωμα εἶναι ὕπερ πραχϑὲν εὖὔλο-
γον ἔχει τὴν ἀπολογίαν. ὁ προσέχων οὖν τῷ εὐλόγῳ πα-
τορϑώσει καὶ εὐδαιμονήσει.
Ταῦτα καὶ ὃ ᾿Αρκεσίλαος᾽ ὁ δὲ Καρνεάδης οὐ μύ-
νον τοῖς Στωικοῖς ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς πρὸ αὐτοῦ ἀντιδιε-
τάσσετο περὶ τοῦ κριτηρίου. καὶ δὴ πρῶτος μὲν αὐτῷ
καὶ κοινὸς πρὸς πάντας ἐστὶ λόγος καϑ ὃν παρίσταται
ὅτι οὐδέν ἐστιν ἁπλῶς ἀληϑείας κριτήριον, οὐ λόγος, οὐκ
αἴσϑησις, οὐ φαντασία, οὐκ ἄλλο τι τῶν ὄντων᾽ πάντα
γὰρ ταῦτα συλλήβδην διαψεύδεται ἡμᾶς. δεύτερον δὲ
4 τὸ [ἢ , ἢν Ὺ ΄ τ -
.6 καϑ' ὃ δείκνυσιν, ὅτι καὶ εἰ ἔστι τὶ πριτήριον, τοῦτο οὐ
τὸ
20
χωρὶς τοῦ ἀπὸ τῆς ἐναργείας πάϑους ὑφίσταται. ἐπεὶ γὰρ
αἰσϑητικῆ δυνάμει διαφέρει τὸ ξῶον τῶν ἀψύχων. πάντως
διὰ ταύτης ἑαυτοῦ τε καὶ τῶν ἐκτὸς ἀντιληπτικὸν γενής-
9 Ι ὙΠ ΡῚ
Ρ , Ἧ μι ᾿ 5 4 Υ ᾿
σεται. ἡ δέ γε αἴσϑησις ἀκίνητος μὲν οὔσα καὶ ἀπαϑὴς
καὶ ἄτρεπτος οὔτε αἴσϑησίς ἐστιν οὔτε ἀντιληπτική τινος,
- ᾿ -- Α 3 -- “--
τραπεῖσα δὲ καί πως παϑοῦσα κατὰ τὴν τῶν ἐναργῶν
ὑπόπτωσιν, τότε ἐνδεικνύει τὰ πράγματα. ἐν ἄρα τῷ
ἀπὸ τῆς ἐναργείας πάϑει τῆς ψυχῆς ξητητέον ἐστὶ τὸ κρι-
τήριον. τοῦτο δὲ τὸ πάϑος αὑτοῦ {τε ἐνδεικτικὸν ὀφείλει
τυγχάνειν καὶ τοῦ ἐμποιήσαντος αὐτὸ φαινομένου, ὅπερ
πάϑος ἐστὶν οὐχ ἕτερον τῆς φαντασίας. ὅϑεν καὶ φαντα-
σίαν ῥητέον εἶναι πάϑος τι περὶ τὸ ἕῷον ἑαυτοῦ τε καὶ
- ΄ Υ
τοῦ ἑτέρου παραστατικῦν. οἷον προσβλέψαντές τινι, φη-
᾿ ᾿ ; -, “
σὶν ὁ ᾿Αντίοχος, διατιϑέμεϑά πως τὴν ὄψιν, καὶ οὐχ
- » Ρ --
οὕτως αὐτὴν διακειμένην ἴσχομεν ὡς πρὶν τοῦ βλέψαι
διακειμένην εἴχομεν᾽ κατὰ μέντοι τὴν τοιαύτην ἀλλοίωσιν
“- , δ ι », - 4
δυεῖν ἀντιλαμβανόμεθα, ἑνὸς μὲν αὐτῆς τῆς ἀλλοιώσεως,
, - , ᾿ Ὑ - 4 ᾿
τουτέστι τῆς φαντασίας, δευτέρου δὲ τοῦ τὴν αλλοίωσιν
ἐμποιήσαντος, τουτέστι τοῦ ὁρατοῦ. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
Ἐπ το τὸ πο .........ὕ...β...ς.-οοοΟ.ς.....--.
οἱ κείσϑαι Ν᾽: κινεῖσϑαι ΠῈ-ς 89 ὁ λόγος Ν 8ι δεύτερος
δὲ Βοκὶς. ἀπθῖι. 1 τὶ Ηοίμἰα: τὸ ἃ 4 ἀντιληπτικὴ ς ὃ μὲν
οὖσα ΒΕΚΚ.: μένουσα ἃ 8 ἐνδεικνύει ἃ: ἐνδείχνυται ΒΕΚΕ.
τὸ τε δἀὰ. ΒΟΚΚ. 11 φαινόμενον Ν 18 φασίας 5. 18 εἶναι
ῥητέον Ν ι11 ἔχομεν Ν
100
161
162
τ λ τ" , ἦν. πδίῃ. ΥἹ1
4ἀ0 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ ἃ Ά
220
τ ἑχυτό τε
, οὐ» τὸ φῶς ἕὰ
ΡΜ. ἐῶν τὸ παραπλήσιον. ὥσπερ " δ μὴ φαντασία,
168 αἰσϑτηδε Σ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ; ΕΘ ᾿ δίκην
ΒΆ καὶ πᾶν Εν" τς ᾿ τὸ ἰ
ἐπὴν οἶῳ τς πῶ τ. ἔρον ὀδήκνν, φοῦὶς δδεῃν
᾿ δο οὐ 3. Ἐν τὴ ἢ στΤ0ι: τὸ
ἀρχῆγος ον ίξειν ὀφείλει καὶ τοῦ ποιήσαντος αὐτῇ
ἑαυτήν τὲ ἐμφανίξε ναι. ἀλλ᾽ ἐπεὶ οὐ τὸ κατ᾽ ἀλή- 2.
ΩΙ. 3 ἢ
ἐναργοῦς ἐνδεικτικὴ καϑεστα ἰλάμς. ἐδ ἀικμ δε ἘΣ ΧΕΙ
.» ἐνδείχν ταί. π ᾿ "
ἰ ποτὲ ἐνδείκνυ πὸ εὐ σοῦ 3
ϑειὰν ἀξ ;ς ἀναπέμψασιν αὐτὴν πράγμασιν ὡς οἱ μοχϑη
διαφωνεῖ τοῖς ἀναπέι! ἌῊΝἤΨ ΑΙ λούϑησε τὸ μὴ πᾶσαν
ὶ τῶν ἀγγέλων, κατ΄ ἀνάγκην ἠκολούϑησε τὸ μ ἰλλὰ
τ᾿ , ἡὐνεσδαὶ κριτήριον ἀπολείπειν ἀληϑείας, εν ᾿
αν δύν ι ΧΟ ᾿ στὰ
φαντασίαν ὄύναι ὴν ἀληϑῆ. πάλιν οὗ» ἐπεὶ οὐδεμία 50
164 μόνην, εἰ καὶ ἄρα, τὴ δας να τόν δής. ἀλλὰ
ἐστὶν ἀληϑὴς τοιαύνη οἷα οὐκ ἂν γένοιτο ψευδήδ,
᾿ , φ 49
᾿ ἜΝ [ καϑεστάναι εὑρίσκεταί τις ἀπὰ
πάσῃ τῇ δοκούσῃ ἀληϑεῖ καϑεστά θ
166 Ταῦτα τοῖς ἄλλοις φιλοσόφοις τὸ
αν τοῦ κριτηρίου διεξ-
ὕτός τι χριτήριον πρὸς τε
τὴν τοῦ βίου διεξαγωγὴν καὶ πρὸς τὴν τῆς εὐδαιμονίας
περίκτησιν, δυνάμει ἐπαναγκάξεται χαὶ χαϑ' αὑτὸν περὶ
τούτου διατάττεσϑαι, προσλαμβάνων τήν τε πιϑανὴν φαν- 15
τασίαν χαὶ τὴν
͵ πιϑανὴν ἅμα καὶ ἀπερίσπαστον καὶ διεξω-
161 δευμένην. τίς δέ ἐστιν
ἡ τούτων διαφορώ, συντόμως
16:89 Ὁ ἩγΣ Ὑ δη8. ἘΠ
35 ἐναργῶς Καὶ ἐνὸ
ΣΝ 7 ξιντικὴν Νὶ
τ δ ἀληϑεία Ν 4 ἔσται ΤΠῈς:
ἴ δύναται οχη 10 1. ἣ . Ξ
, ν᾽ μὲν κί --
“ αἱ τηαγκάζεται ΒΘΚΆ,; ἀπαναγχάξεται ἤ Ν" ἘΠ ΘὴΣ
γαΐο ματα “γὴν ἅμα καὶ ἀπερίσπαστον. καὶ ΚΟΟΠ Δ] β]εν (εὐ
ἴχγι Ῥ. 190 ΤῊΣ "ορΠομοιείυε Ἰοσαύαπι θ886; οἵ, ΜΏ, ἤμοῃ.
ΙΕς α, 1011 διεξωδευμένην Ν; διεξοδευομένην
(αν. ἀορτα. [Ὁ ΠΡῸΣ ΛΔΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 4:1}
227 , ; ᾿
ὑποδεικτέον. ἡ τοίνυν φαντασία τινὸς φαντασία ἐστίν.
᾿ ἡ ν᾿ ᾽ ᾿ ᾿
οἷον τοῦ τε ἀφ᾽ οὗ γίνεται καὶ τοῦ ἐν ῳ γίνεται, καὶ
20 (τοῦ ἀφ᾽ οὖ μὲν γίνεται ὡς τοῦ ἐκτὸς ὑποκειμένου αἰσθητοῦ,
-- τ , ΄ ᾿] Ἷ ᾿ ' τ
τοῦ ἐν ᾧ δὲ γίνεται καϑάπερ ἀνθρώπου. τοιαύτη ὁὲ οὔσα 1658
δύο ἂν ἔχοι σγέσει ίαν μὲν ὡς πρὸς τὸ φανταστόν.
ΧΟΡΟΣ 5. μ ! τὰ φ ἦ
δευτέραν δὲ ὡς πρὸς τὸν φαντασιούμενον. κατὰ μὲν οὖν
τὴν πρὸς τὸ φανταστὸν σχέσιν ἣ ἀληθὴς γίνεται ἡ ψευ-
, .} 4 " “᾿ ᾿ Ἧ - -
.6 δής, καὶ ἀληϑὴς μὲν ὅταν σύμφωνος 1 τῷ φανταστῷ,
ψευδὴς δὲ ὅταν διάφωνος. κατὰ δὲ τὴν πρὸς τὸν φαντα- 169
σιούμενον σχέσιν ἡ μέν ἔστι φαινομένη ἀληθὴς ἡ δὲ οὐ
φαινομένη ἀληϑής, ὧν ἡ μὲν φαινομένη ἀληϑὴς ἔμφασις
καλεῖται παρὰ τοῖς ᾿ἀκαδημαϊκοῖς καὶ πιϑανότης καὶ πι-
40 ϑανὴ φαντασία, ἡ δ᾽ οὐ φαινομένη ἀληϑὴς ἀπέμφασίς τε
, 2 ᾿ Γ ᾿
προσαγορεύεται καὶ ἀπειϑὴς καὶ ἀπίϑανος φαντασία
οὔτε γὰρ τὸ αὐτόϑεν φαινόμενον ψευδὲς οὔτε τὸ ἀληϑὲς
“58 μέν, μὴ φαινόμενον δὲ ἡμῖν πείϑειν ἡμᾶς πέφυκεν. τού- 110
των δὲ τῶν φαντασιῶν ἢ μὲν φανερῶς ψευδὴς καὶ μὴ
φαινομένη ἀληϑὴς παραγράψιμός ἔστι καὶ οὐ κριτήριον,
ἐάν τε «ΚΣ ἀπὸ ὑπάρχοντος μέν. διαφώνως δὲ τῷ ὑπάρχοντι
5" ., ι [ἐ 4 Γ
5 καὶ μὴ κατ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον. ὁποία ἦν ἡ ἀπὸ Ηλέκτρας
προσπεσοῦσα τῷ Ὀρέστῃ, μίαν τῶν Ἐρινύων αὐτὴν δοξά-
ι ᾽ . ᾿ Ὕ
ἕοντι καὶ κεκραγότι (ΕλγρΙα. Οτεβῦ. 264)
΄ ῷ [) τ . “ "] ᾿
μέϑες" μί οὖσα τῶν ἐμῶν Ἐρινύων.
τῆς δὲ φαινομένης ἀληϑοῦς ἡ μέν τίς ἐστιν ἀμυδρώ. ὡς 171
ιο ἡ ἐπὶ τῶν παρὰ μικρότητα τοῦ ϑεωρουμένου ἢ παρὰ ἱκα-
νὸν διάστημα ἢ καὶ παρὰ ἀσϑένειαν τῆς ὄψεως συγκεχυ-
μένως καὶ οὐκ ἐκτύπως τι λαμβανόντων, ἢ δέ τις ἣν σὺν
τῷ φαίνεσϑαι ἀληϑὴς ἔτι καὶ σφυδρὸν ἔχουσα τὸ φαΐνε-
᾿ ᾿ ἃ 3 “- 4 , ξ " 5 ᾿ ,, Μ α
σϑαι αὐτὴν ἀληϑῆ. ὧν παλιν ἢ μὲν ἀμυδρὰ καὶ ἕκλυτὸς 112
’ ᾿] Ν 1] » , ᾿ - ν ’; Ξι- Ν ,
15 φαντασία οὐκ ἂν εἴη κριτήριον᾽ τῷ γὰρ μῆτε αὐτὴν μὴτε
ἐοδένεντΣ κ' δ τ ςτ ς΄ τἑ-----
18 ἐστι φαντασία Ν 0 τοῦ αἂά. ΗοὶπὶΣ 488 οἱ 88 τὸν
ΠΕΛΒΗ: τὸ ΝΥ͂ (ᾳφυοὰ ρΡτοῦθαὺ ΚοοβδΙΒΕΥῚ 8 περιγράψιμος
Βοκὶς. ἐμ. οἵ. ν. 249,10 4 ἐών τε (ἀπὸ μὴ ὑπάρχοντος γίνη-
ται ἐών τεὺ Βοκκ. ἀυδὶθ. 4. ἐάν --- 8 ᾿Ερινύων Βιδρϑοίβ Βαοὶ
Ηΐγζοὶ, ϑθο]αδὶ ἰαθοῦ Ηοὶαΐς 8 οὐ 8 ἐρινύων Ν: ἐριννύων ΠΕὶς
8 μία α ι0 παρ᾽ ἀνίκανον ΒΕΚΚ. ἄυν.: παρὰ ἄγαν τι Καυύβετ
ιὸ λαμβανόντων Β6ΚΕ.: λαμβανούσης α 15 τὸ ς
τά
1τὸ
118
"»»᾿
-Ι
πὶ
118
4 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ οἷν. τϑίῃ. 1]
τὸ ποιῆσαν αὐτὴν τρανῶς ἐνδείκνυσθαι οὐ πέφυκεν ἡμᾶς
, "1 εἰ σὺ ὀϑεσι ἐπισπᾶσϑαι. ἡ δὲ φαινο
πείϑειν οὐδ εἰς συγκατᾶνε Ἢ ΡΝ ἈΘΙ ΒόΥ
ιν ἀληϑὴς καὶ ἱκανῶς ἘΡΦΘΈΡΘΕΥΣ οἶκῶ 19 εὐ Η (ῃ
ἀληϑείας χατὰ τοὺς περὶ τὸν" Καρνεά Ἧι ΡΟ Κ Ἴ
οὖσα πλάτος εἶχεν ἱκανόν, καὶ ἐπιτεινομένης αὐτῆς ἄλλη
ἄλλης ἐν εἴδει πιϑανωτέραν τέ καὶ πληκτικωτεραν ἰσχει
φαντασίαν. τὸ δὲ πιϑανὸν ὡς πρὸς τὸ παρὸν λέγεται
τριχῶς, καϑ᾿ ἕνα μὲν τρόπον τὸ αἀληϑὲς τε ὃν καὶ φαινό-
μενον ἀληϑές, καϑ᾽ ἕτερον δὲ τὸ ψευδὲς μὲν καϑεστὼς
φαινόμενον δὲ ἀληϑές, κατὰ δὲ τρίτον τὸ [ἀληϑὲς] κοινὸν
ἀμφοτέρων. ὅϑεν τὸ κχριτήριον ἔσται μὲν ἢ φαινομένη
ἀληϑὴς φαντασία. ἣν καὶ πιϑανὴν προσηγόρευον οἵ ἀπὸ
τῆς ᾿ἀκαδημίας, ἐμπίπτει δὲ ἔσϑ᾽ ὅτε καὶ ψευδής, ὥστε
ἀνάγκην ἔχειν καὶ τῇ κοινῇ ποτὲ τοῦ ἀληϑοῦς καὶ ψευ-
δοῦς φαντασία χγρῆσϑαι. οὐ μέντοι διὰ τὴν σπάνιον ταύ-
328
80
35
80
της παρέμπτωσιν. λέγω δὲ τῆς μιμουμένῃς τὸ ἁληϑέοςο. ἀπι-
ιξ: 0 μ ᾳ ᾿ Ἶ ᾧ ἐὉ με ὑμὲὶ ἧς τ ((ς η φο 1 220
, ἡ. ἃ ;, ,“Ἔ ἐᾷ ἄν ἃ . ΄ ἣ
στητέον ἔστι τῇ ὡς (ἐπὶ) τὸ πολὺ ἀληϑευούσῃ" τῷ γὰρ ὡς
- ε 1 , ΄
ἐπὶ τὸ πολὺ τάς τε κρίσεις καὶ τὰς πράξεις κανονίξεσθαι
συμβέβηκεν.
τ ᾿ ΡΒ - ᾿ , ΄
Τὸ μὲν οὖν πρῶτον καὶ κοινὸν κριτήριον κατὰ τοὺς
περι τὸν Καρνεάδην ἐστὶ τοιοῦτον"
φαντασία μονοειδὴς ὑφίσταται
γ- δ}. εὐὐῦν ,
ἐξ ἄλλῆς ἤρτηται, δεύτερον
ϑανὴ ἅμα καὶ ἀπερίσπαστο
σπῶν φαντασίαν ἐξ
φαντασίαν χαὶ τῶν
Ι ᾿
μεέγέϑους σχήματος
τῶν δὲ ἐκτὸς ὡς
τῶν αλλων ἁπάντ
τασιῶν περιξ ἡμᾶς τῶ
Α ; περεξλκῃ ἡμάς τῷ φαΐνε
ὑμφώνως φαίνωνται
ἐπεὶ δὲ οὐδέποτε
ἀλλ᾽ ἁλύσεως τρόπον ἄλλη
προσγενήσεται κριτήριον ἣ πι-
ἡὑπάστος φαντασία. οἷον ὃ ἀνθρώπου
ἀνάγκης καὶ τῶν περὶ αὐτὸν λαμβάνει
ἕκτος, τῶν μὲν περὶ αὐτὸν (ὡς) χρόας
», πἰνησεως λαλιᾶς ἐσθῆτος ὑποδέσεως,
τοῦς Τῶτοῦ ἡμέρας οὐρανοῦ γῆς φίλων,
ὧν. ὅταν οὖν μηδεμία τούτων τῶν φαν-
ἀπο τοὐτν. τὸ τς
ύομεν. ὅτι
18. εὐφραινομένη Τ,
ἢ Ὁ ἐξ φαντασὶ τ
ΒΟΤῚ ὈΕ ἢ ἀὩτη ἜΣ ἀν μι ἸΏ ΘΒ. ἔρον ἐν βαιδροοίυτη, πἰθὶ Βοχίαπι
ἰδῇς χὰ . 60]].
11 ὡς αὐ. ΒΠΝ πον Καγβοῦ ἃ ἄλλῃ ἘΣ ἈΦΕΕΘΤΡΝ
μὲν μᾶλλνν ᾿ Ῥαίνωνται 1, ἐῆθχς τως ἄλλ 1
! πιστεύο-
δ
τὺ
15
220
40
26
30
230
10
18
(κἄν. ἀορτη. ῃ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ 432
γὰρ οὗτός ἐστι Σωκράτης, πιστεύυμεν ἐκ τοῦ πάντα αὐτῷ
προσεῖναι τὰ εἰωθότα, χρῶμα μέγεθος σχῆμα διάληψιν
τρίβωνα, τὸ ἐνθάδε εἶναι ὕπου οὐϑείς ἐστιν αὐτῷ ἀπα-
ράλλακτος. καὶ ὃν τρύπον τινὲς τῶν ἰατρῶν τὺν κατ᾽ ἀλή-
4εἰαν πυρίσσοντα οὐκ ἐξ ἑνὸς λαμβάνουσι συμπτώματος.
γωϑάπερ σφυγμοῦ σφοδρότητος ἢ δαψιλοῦς ϑερμασίας,
Ὺ ᾽ “- , ο΄ , τ: "
ἀλλ᾽ ἐκ συνδρομῆς, οἷον ϑερμασίας ἅμα καὶ σφυγμον παὶ
ἑλκώδους ἁφῆς καὶ ἐρυϑήματος καὶ δίψους καὶ τῶν ἀνά-
"] “- ἢ “- -- “
λογον, οὕτω καὶ ὁ ᾿Αἀκαδημαϊκὸς τῇ συνόρομῆ τῶν τραν-
ὰ ἄο ᾿Ν ὼς ΡῈ
τασιῶν ποιεῖται τὴν κρίσιν τῆς ἀληϑείας, μηδεμιᾶς τε τῶν
ἐν τῇ συνδρομῆ φαντασιῶν περισπώσης αὐτὸν ὡς ψευδοῦς
λέγει ἀληϑὲς εἶναι τὸ προσπίπτον. καὶ ὅτι ἡ ἀπερίσπα-
στός ἐστι συνδρομὴ τοῦ πίστιν ἐμποιεῖν. φανερὸν ἀπὸ
Μενελάου καταλιπὼν γὰρ ἐν τῇ νηὶ τὸ εἴδωλον τῆς
ς ᾿ [κ᾿ φᾷ ῖξ ΄ ᾿ δ γ: “ ᾿..2
Ἑλένης, ὕπερ ἀπὸ Τροίας ἐπήγετο ὡς Βλένην. καὶ ἐπι-
“ ΄ “- »; ς -
βὰς τῆς Φάρου νήσου ὁρᾷ τὴν ἀληϑὴ Ἑλένην, σπῶν τε
ἀπ᾽ αὐτῆς ἀληϑῆ φαντασίαν ὕμως οὐ πιστεύει τὴ τοιαύτῃ
"κ ς- - ΝΠ ι » ὃ
φαντασίᾳ διὰ τὸ ὑπ ἄλλης περισπᾶσθαι, καϑ ἣν ηδει
3 Γ ᾿ Α . “ ᾿ Ἁ ᾿ ᾿ , “-ῳ- " 4
ἀπολελοιπὼς ἐν τῇ νηὶ τὴν Ἑλένην. τοιαυτὴ γοῦν ἐστι
καὶ ἡ ἀπερίσπαστος φαντασία" ἥτις καὶ αὐτὴ πλάτος
" ᾿ . Ὁ", " ἘΞ ᾽ ͵ ῃ
ἔχειν ἔοικε διὰ τὸ ἄλλην αλλης μᾶλλον ἀπερίσπαστον εὐ-
οἰσκεσϑεαι.
Τῆς δὲ ἀπερισπάστου φαντασίας πιστοτέρα μᾶλλον
ἐστι καὶ τελειοτάτη ἡ ποιοῦσα τὴν πρίσιν, ἢ σὺν τῷ ἀπερί-
σπαστος εἶναι ἔτι καὶ διεξωδευμένη καϑέστηκεν. τίς δὲ
ἐστι καὶ ὃ ταύτης χαραχτήρ, παρακειμένως ὑποδεικτέον.
ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς ἀπερισπάστου ψιλὸν ξητεῖται τὸ μηδε-
μίαν τῶν ἐν τῇ συνόρομῇ φαντασιῶν ὡς ψευδῆ ἡμᾶς
- ΄ Υ Ε , - ,
περισπᾶν, πάσας δὲ εἶναι ἀληϑεῖς τὲ καὶ φαινομένας
καὶ μὴ ἀπιϑάνους᾽ ἐπὶ δὲ τῆς κατὰ τὴν περιωδευμένην
συνδρομῆς ἑκάστην τῶν ἐν τῇ συνδρομῇ ἐπιστατικῶς:
ΠΕ ΕΒ ποτ τὺ ς ἢ Ὁ τὸ Ὁ τος 0008...
18 διάλεξιν ΒοΚΙκ. ἀιὈἷ δ. 60}}. ν. 15: διάβλεψφιν Καγδβοτ 60]].
ΡΙαὶ. Ρμαοᾶ. 8 θ΄. 88 ἀλλὰ ζκαὶδ ἐκ Ν᾽ 88 προσπίπτον Ν:
προπίπτον ἘὩςκ 50 τῶν πίστιν ἐμποιουσῶν Καγβον ἀυθι. ((δτῖθ
συνδρομὴ - ἐμποιεῖν βυβροοίθ; οἵ. δὰ Ρ. 528. 535) 81 καὶ ὁπι. δὶ
. ἐπ᾿ Ν᾽ 9 τελειοτάτη ἡ (ἃ: τελειοτάτην ΒΕΚΚ. ι1Ὰὶ ἀπερισπά-
στου Ν ἀπεριστάτου Ὃς "4 καὶ ἀ6]. ΗοὶπὺΣ 18 συνδρο-
μῆς Ἠοϊπίε: συνδρομὴν ἃ
180
159
184
185
᾿ « ααῃ, ΚΠ
ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥ͂Σ ἀ ταν. τὰ
λὰΑ
- ,] Γ
νεται καὶ ἐν ταῖς ἐμρα ν,
ποῖά τι γίνετα : " , Ἢ ὁικᾶζειν
ἕξομεν, ὑποιον Ὁ ) ελλόντωῶν ἄρχει ἣ ᾿
θοχιμάφομεν. ἕκαστον τῶν ελΑΟῚ ι τὴν ἀρχὴν (ἢ) τὴν
ὅταν ὁ δῆμος ἔχαστον ὕ πιστευϑῆνα , πον τοῦ τε
πετάξῃ εἰ ἄξιός ἐστι τοῦ ἧς κρίσεως τόποι
ἐξεταζῃ εἰ ἄξιος χὰ τὸν τῆς ! ᾿
ἐπδτῦΣ ἢ ον ὄντων κατὰ ἘΣ ἀ τοῦ δι οὗ ἡ κρίσις,
κρισεμο ν ΟΟΣ τοῦ κρινομένου καὶ τὸ οὐ χρόνου τρύπου
ίνοντος καὶ . ματος, τόποῦ 1 ἴόν ἐστι
ἀποστήματος ἐργείας ἔχαστον Ἂν “ἦν ις ἤμβλυται (τοι-
ἐσεῶς ἐνεργείας. - ἡ ΌΨ ἰ 4
διαϑέσεως ὑπ τῶν ἵνον, μὴ ἢ ἜΝ Ἔ
5 ὁ μὲν τὸ θὲ Ἀρ
υλοκρινοῦμεν, τὸ μὲν Ἀθ πρὺς τὴν πρίσιν). ἘΣ ΚΑΤΔΕ
ρον οὖσα ἄϑετος ἔστι πρὶ ὺ δὲ δι οὐ ἡ κρί-
αὐτῇ γὰρ ὃν ἄγαν καϑέστηκε, τὸ ,
Ν ον αὐ αι κα ἣ τὰ , ὴ μεγὰ
νόμενον, μὴ βεκρὺν τ ὑπάρχει, τὸ δὲ ἀπόστημα, μ ἢ
σις, μὴ ὁ ἀὴρ ρος δι ἰστημα μὴ συγκέχυται, τὸν
να. ᾿ ᾿ ᾿
κπέδῳ κείρολῳ ἤδυδεψβο ἑολόο δ χρόνον, μὴ ταχύς ἐστι,
᾿ 3 , ᾿ πον
τύπον. μη ΠΡ Ηνι, ἘΠ ὃ ς ϑεωρεῖται, τὴν δὲ ἘΡΎΟΤΈΣΟ ΩΣ
᾿ Ι ᾿] -
τὴν δὲ διάϑεσιν. μὴ μάν ἀ ᾿ πάντα καϑ ἕν γίνε
εὐ ουτι κτός ἐστιν. ταῦτα γαρ Ν ὴ ἅμα
μὴ ἀπρόσδεκτος ϑανὴ φαντασία καὶ η) πιΐγαν ΜΕ
" ἰὴ ε πι αν Ἢ [ [1
ἐπ ΟΕ ΠΡΟΣ δὲ τούτοις ἡ πιϑανὴ ἐπ Άεο:
καὶ ἀπερίσπαστος. ΠΕΊΘΗΙ παρ᾽ ἣν αἰτίαν ὃν τρό-
ζ νΉ. ᾿ -
ἀπερίσπαστος καὶ διεξω πΌβει μικροῦ πράγματος ξητῶ-
- ,
ἀμῤμβθεξε δ ταν θ εν. συ νι περὶ μείξονος,
μι ἔρτυρα ἀνακριγνόμεν,
ΠΣ Ἐν ΒΩΝ ᾿δ' ἔ ἀξλλϑῦ περὶ ἀναγκαιοτέρου, καὶ
πλείονας, ὅταν Ὁ πον ᾿ ἜΣ ὧν ἄλλων
τ - ούντων ἐξετάξομεν ἐκ ἘΠΟ ταὶ
πιάστον ΕΟΥ μαρτὺρ ν οἱ περὶ τὸν Καρνεάδην, ἐν
ἢ , ι πε
ανϑομολογήσεως, φῤταν ΤΥ ν ἥ μόνον φαντασίᾳ
εὐ ὁ Ωξρρὶς δον Ὁ ἣν ΔΉΑ ἥ ἀπερισπάστῳ,
, ’ Υ̓ ϊι ουσι τῇ ἀπ ͵
Ἰριτήρι τρύμεῦα, ἘΡΉΤΟΙΣ τε ἀνὰ ιωδευμένῃ.
ἐν δὲ τοῖς πρὸς εὐδαιμονίαν συντε νουσι τῇ περ ΘΝ ἊΣ
οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐπὶ τῶν διαφερύντων δηλ ατὰ
, Ἁ
διάφορόν φασι παραλαμβάνειν φαντασίαν, οὕτω Ἕ ἐῸΣ
Μ ΄ ᾽ , 3 5 Μ
τὰς διαφόρους περιστάσεις μὴ τῇ αὐτῇ κατακολου
ἐπρε- τοδὶ τχεῆι τὰ αυλο ες χορ το τοις,
11 ἐδοχιμάξομεν ς
18 ἔχαστος ς
ΟΠ, ἷ,
19 ἢ οὐὰ. ὅθπ. 90 τῆς
32 τόπου Ν].Ε; τύπους 9, φιλοχρινοῦμεν ΝῈ (οἵ.
ΚοΟΒΑΙβκν 1, 1. Ρ. 02 864) 91 ὑπάργη ς
[θη δηπηξας Ϊ
1 δηΐθ ταῦτα ἰο-
6]ὺ τοιαύτη μὲν οὖν ἡ περιωδευ-
» Ηοϊπίζ κα ἃ ᾿.
ἀπερίστατος ΤΠ ς
8 ἀπερίσπαστος ἨργγοίῃΒ (εὐ οοτίθ
κρΠρ Ια οοάϊςς Ν, ἴῃ 40 Ἰβοῦπα ποιποθοζοϊθαξο ἀφθθιαγ:
Υἱὰε δὰ ν, 2). ἀπερίστατος ΙῈς 9 μόνῃ ς
470
80
211
171
"]
20
2
[3
232
ῳι
10
τὸ
(ἂν. ἀορτα. [) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 4ῇ
τῇ μὲν γὰρ αὐτὸ μύνον πυϑανῇ προσέχειν λέγουσιν ἐφ᾽ ὧν
οὐ δίδωσιν ἡμῖν καιρὺν ἡ περίστασις “πρὸς ἀκριβῆ τοῦ
πράγματος ἀναϑεώρησιν. οἷον διώκεταί τις ὑπὸ πολεμίων,
καὶ ἐλθὼν εἰς τάφρον τινὰ φαντασίαν σπᾷ ὡς κἀνταῦϑα
πολεμίων αὐτὸν λοχώντων᾽ εἶθ᾽ ὑπὸ ταύτης τῆς φαντα-
σίας ὡς πιϑανῆς συναρπασϑεὶς ἐχκλίνεται καὶ φεύγει τὴν
τάφρον, ἑπόμενος τῇ περὶ τὴν φαντασίαν πυϑανύτητι,
πρὶν ἀκριβῶς ἐπιστῆσαι, πότερον τῷ ὄντι λόχος ἔστι
πολεμίων κατὰ τὸν τόπον ἢ οὐδαμῶς. τῇ δὲ πιθϑανῆ καὶ
περιωδευμένῃη ἕπονται ἐφ᾽ ὧν χρόνος δίδοται εἰς τὸ μετὰ
ἐπιστάσεως καὶ διεξόδου χρῆσϑαι τῇ κρίσει τοῦ προσπίπτον-
τος πράγματος. οἷον ἐν ἀλαμπεῖ οἰκήματι εἴλημα σχοινίου
ϑεασάμενός τις παραυτίκα μὲν ὄφιν ὑπολαβὼν τυγχάνειν
ὑπερήλατο, τὸ δὲ μετὰ τοῦτο ὑποστρέψας ἐξετάξει τἀληϑές.
καὶ εὑρὼν ἀκίνητον ἤδη μὲν εἰς τὸ μὴ εἶναι ὄφιν ῥοπὴν
ἴσχει κατὰ τὴν διάνοιαν, ὕμως δὲ λογιξόμενος ὅτι καὶ
ὄφεις ποτὲ ἀκινητοῦσι χειμερινῷ πρύει παγέντες, βακτηρίᾳ
καϑικνεῖται τοῦ σπειράματος, καὶ τότε οὕτως ἐκπεριοδεύ-
σας τὴν προσπίπτουσαν φαντασίαν συγκατατίϑεται τῷ
ψεῦδος εἶναι τὸ ὄφιν ὑπάρχειν τὸ φαντασϑὲν αὐτῷ σῶμα.
καὶ πάλιν. ὡς προεῖπον, ὁρῶντές τε περιφανῶς συγκατατι-
ϑέμεθα ὅτι τοῦτο ἀληϑές ἐστι. προδιεξοδεύσαντες ὅτι
ἀρτίους μὲν ἔχομεν τὰς αἰσϑήσεις, ὕπαρ δὲ καὶ οὐ καϑ' ὕ-
πνοὺυς βλέπομεν, συμπάρεστι δὲ καὶ διαυγὴς ἀὴρ καὶ ἀπό-
στημα σύμμετρον καὶ ἀκινησία τοῦ προσπίπτοντος.. ὥστε
διὰ ταῦτα πιστὴν εἶναι τὴν φαντασίαν, χρόνον ἡμῶν
ἐσχηκότων αὐτάρκη πρὸς διέξοδον τῶν κατὰ τὸν τύπον
αὐτῆς ϑεωρουμένων. ὃ δ᾽ αὐτὸς λόγος ἐστὶ καὶ περὶ τῆς
ἀπερισπάστου" προσίενται γὰρ αὐτὴν ὅταν μηδὲν ἢ τὸ
ἀντιπεριέλκειν δυνάμενον, ὡς ἐπὶ Μενελάου προείρηται.
᾿Αλλὰ καὶ τῆς ᾿Αἀκαδημαϊκῆς ἱστορίας ἄνωϑεν ἀπὸὺ
Πλάτωνος ἀποδοϑείσης, οὐκ ἔστιν ἀλλότριόν που καὶ τὴν
- ᾿ῸῤῸῤῸῤῤ π΄ --.--.-- -ο.-.-ο-οοΟρς.--Ξςς--
16 πρὸς εἀὰ. θη. ὃὺ πότθρον Ν: πρότερον εἰ ΠΕ ς
φῦ ἐπιτάσεως Ν 8 τῷ ὄφιν ς 1 δια ὴς Ηοτνϑίαβ: δι᾽ αὐ-
τῆς 1 18 ἀντιπεριέλχειν ἴὸς (οἵ, ἀδ'᾽ 88}. ΧΥ 11): ἀντιπαρ-
ἔλχκει»ν ΝῈ 1158 δοθείσης Ν
159
189
190
19]
198
194
- ΄ , ᾽ "
ς ἹΚΟΥ͂ΣΑ αν, πϑῦλ Ψ]
᾿ ΣΡ ϑρ, δοκεῖ γὰρ καὶ τῶν
αἰκῶν στάσιν ἐπελϑειϊ , ἶ το
τῶν Ἀυρηνᾶ ς ἵρεσις ἀπὺ τῆς Σωκρατοὺς χάνει οι:
᾿ " τουτῶν ἢ) α 5 ἜΕΝ πους ΘΒ
ἀνδρῶν. φ᾽ ἧσπερ ἀνέσχε καὶ ἡ τῶν περὶ Πλάτων ΤΟΣ
διατριβῆς, ἀφ ἡδπεᾷ Κυρηναϊκχοὶ κριτήρια εἶναι τὰ πάϑη
ἡ, φασι» οὐν Οἱ Ϊ Ἐν ΡΉΣΥΝΩΣ
μὴ "νὰ καταλαμβάνεσθαι καὶ ἀδιάψευστα τυ ν,
μΝ οὐπῷ ᾿ , δὲ αληπτὸν
ἡ ἀν πϑήνν »ᾳ ᾿ χορ λευκαινόμεϑα φασί, καὶ
μηδὲ ἀδιάψευστον. τι μὲν γὰρ Αξυχαυ ον τ ϑῶς καὶ
“αι εν δα. ἀϑυϑεὴν λέγειν ἀδιαψεύστως καὶ ἀλη ὥς καί
ΡΣ ᾿ ἐνεξελέγχτως᾽ ὅτι δὲ τὸ ἐμποιητικὸν τοῦ πάϑους
εβαίως (καὶ) ἀνεξελὲν ἘΕΡΕΤΟ ΜΙ ῤ
ἠκὸα ἐστιν ἢ γλυκύ ἐστιν, οὐχ οἷόν τ ἀποφαίνεσθαι. εἰκὸς
π ἡ δι μὴ ὕ τινὰ λευχαντικῶς διατεϑῆναι καὶ
γάρ ἐστι καὶ ὑπὸ μὴ λευχοῦ τινὰ λευχαντ ὐνλοκα πὸ ἐν
ὑπὸ μὲ 87 " ΟΚ
ὑπὸ μὴ γλυκέος γλυκανϑῆναι. καϑὰ γὰρ Ὁ β ΠΟ
᾿ ἤν ἡδ δ, ΣΡ ᾿ Ε
καὶ ἱχτεριῶν ὠχραντικῶς ὑπὸ πάντων κινεῖται, ὁ δὲ ὀφϑαλ-
ΐ )
μιῶν ἐρυϑαίνεται, ὃ δὲ παραπιέσας τὸν ὀφθαλμὸν ὡς ὑπὸ
432
ΓΙ
38
᾿ -» ,, ᾿. κ
δυεῖν κινεῖται. ὁ δὲ μεμηνὼς δισσὰς ὁρᾷ τὰς Θήβας καὶ 233
δισσὸν φαντάξεται τὸν ἥλεον (Ἐπυρ1. ΒΑΘΟΝ. ΘΊΕ 8},
ἐπὶ πάντων ὁὲ τούτων τὸ μὲν ὅτι τόδε τι πάσχουσιν, ὍΡΟΝ
ὠχραίνονται ἢ ἐρυϑαίνονται ἢ δυάζονται, ἀληϑές, τὸ δὲ ὅτι
ὠχρόν ἐστι τὸ κινοῦν αὐτοὺς ἢ ἐνερευϑὲς ἢ διπλοῦν ψεῦδος
εἶναι νενόμισται. οὕτω καὶ ἡμᾶς εὐλογώτατόν ἐστι πλέον τῶν
οἰκείων παϑῶν μηδὲν λαμβάνειν δύνασϑαι. ὕϑεν ἤτοι τὰ πάϑη
φαινόμενα ϑετέον ἢ τὰ ποιητικὰ τῶν παϑῶν. καὶ εἰ μὲν
τὰ πάϑη φαμὲν εἶναι φαινόμενα, πάντα τὰ φαινόμενα
λεκτέον ἀληϑῆ χαὶ καταληπτά" εἰ
παϑῶν προσαγορεύομεν φαινόμενα,
μενα ψευδῆ χαὶ πάντα ἀκατάληπτα. τὸ γὰρ περὶ ἡμᾶς
συμβαῖνον πάϑος ἑαυτοῦ πλέον οὐδὲν ἡμῖν ἐνδείκνυται.
ἔνϑεν καὶ (εἰ χρὴ τἀληϑὲς λέγειν) μόνον τὸ πάϑος ἡμῖν
ἔστι φαινόμενον᾽ τὸ δ᾽ ἐχτ
4 ι - ΄
πάντα ἐστὶ τὰ φαινύ-
3
δὲ τὰ ποιητικὰ τῶν ιτὸ
ὃς καὶ τοῦ πάϑους ποιητικὸν ιτῦ
1011 τούτων τῶν ἀνδρῶν Νὶ 18. ἡ τῶ ᾿
( ὧν περὶ Ν; ἡ περὶ
᾿» ΤΣ ἐπ ΤῈ ἀληϑῶς ογη. 5 βεβαίως ἀθ]. ΒοκΚΙς. μαθᾶ
ἜΡΥ ΤΣ ὁφαὶνεσϑαι τρίτα θη χη 8888
ἱ ΒΕΒΡΙ απ τ)
ἀνεξελίχτως ΠΕΒΥΕ,, ἘἈΡῊ μαρέῖο Ἠθτνρίυβ: ἀνεξελοίκτως Ν:
ϑῆναι Ν'΄ 5 ὑπὸ Β ἢ
Ἀθιτινορ ξος 5: λΈθία,-
γερευϑὲς Ν' (μῃ ἤγ᾽ πὰ τες δ 1 δὲ Βοκκ.: τε ἃ δ γε-
"“ ὅὕϑεν τἀληθῆ ϑος ἯΙ ποδὸν τε τύλιαὶ σϑαβῇ, ἡ)
411
20
80
(αν. ἄορτη. [Ὁ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 41
τάχα μέν ἐστιν ὄν, οὐ φαινόμενον ὁὲ ἡμῖν. χαὶ ταύτη
περὶ μὲν τὰ πάϑη τά γε οἰκεῖα πάντες ἐσμὲν ἀπλανεῖς.
περὶ δὲ τὸ ἐκτὸς ὑποκείμενον πώντες πλανώμεθα" κὰ
κεῖνα μέν ἐστι καταληπτά, τοῦτο δὲ ἀκατύόληπτον, τῆς
ψυχῆς πάνυ ἀσϑενοῦς καϑεστώσης πρὸς διύγνωσιν αὐτοῦ
παρὰ τοὺς τόπους, παρὰ τὰ διαστήματα, παρί. τὰς πιενῆ:
σεις, παρὰ τὰς μεταβολάς, παρὰ ἄλλας παμπληϑεῖς αἰτίας.
ἔνϑεν οὐδὲ κριτήριόν φασιν εἶναι ποινὸν ἀνθρώπων. ὀνύ-
ματα δὲ κοινὰ τίϑεσθαι τοῖς συγχρίμασιν. λευχὸν μὲν γάρ
τι καὶ γλυκὺ καλοῦσι κοινῶς πάντες. κοινὸν δέ τι λευκὸν
ἢ γλυκὺ οὐκ ἔχουσιν. ἕκαστος γὰρ τοῦ ἰδίου πάϑους ἀν-
τιλαμβάνεται, τὸ δὲ εἰ τοῦτο τὸ πάϑος ἀπὸ λευκοῦ ἐγγί-
νεται αὐτῷ καὶ τῷ πέλας. οὔτ᾽ αὐτὸς δύναται λέγειν μὴ
ἀναδεχόμενος τὸ τοῦ πέλας πάϑος, οὔτε ὁ πέλας μὴ ἀνα-
δεχόμενος τὸ ἐκείνου. μηδενὸς δὲ κοινοῦ πάϑους περὶ
ἡμᾶς γινομένου προπετές ἐστι τὸ λέγειν ὅτι τὸ ἐμοὶ τοῖον
φαινόμενον τοῖον καὶ τῷ παρεστῶτι φαίνεται. τάχα γὰρ
“34 ἐγὼ μὲν οὕτω συγκέκριμαι ὡς λευκαίνεσϑαι ὑπὸ τοῦ ἔξω-
5
1
16
ϑεν προσπίπτοντος, ἕτερος δὲ οὕτω κατεσκευασμένην ἔχει
κ "“ [πὸ Υ - ᾿] ᾿
τὴν αἴσϑησιν ὥστε ἑτέρως διατεϑῆναι. οὐ πάντως οὖν
κοινόν ἔστι τὸ φαινόμενον ἡμῖν. καὶ ὅτε τῷ ὄντι παρὰ
τὰς διαφύρους τῆς αἰσϑήσεως κατασκευὰς οὐχ ὡσαύτως
χινούμεϑα, πρόδηλον ἐπί τε τῶν ἱκτεριώντων καὶ ὀφϑαλ-
μιώντων καὶ τῶν κατὰ φύσιν διακειμένων" ὡς γὼρ ἀπὺ
τοῦ αὐτοῦ οἵ μὲν ὠχραντικῶς οἵ δὲ φοινικτικῶς οἱ ὁὲ λευ-
καντικῶς πάσχουσιν, οὕτως εἰκός ἐστι καὶ τοὺς κατὰ φύσιν
διακειμένους παρὰ τὴν διάφορον τῶν αἰσϑήσεων κατα-
᾿ Ρ , ᾽ Ἁ “ὦ - - 5» , ἤ
σκευὴν μὴ ὡσαύτως ἀπὸ τῶν αὐτῶν κινεῖσθαι, ἀλλ᾽ ξτέ-
ρως μὲν τὸν λευκόν, ἑτέρως δὲ τὸν χαροπόν, μὴ ὡσαύτως
δὲ τὸν μελανόφϑαλμον. ὥστε κοινὰ μὲν ἡμᾶς ὀνόματα
-" ᾽; ΄ ᾿ Σ᾿ Μ
τιϑέναι τοῖς πράγμασιν, πάϑη δέ γε ἔχειν ἴδια.
᾿] 7 τ ν - - ᾿ ᾿ ἢ
Ανάλογα δὲ εἶναι δοκεῖ τοῖς περὶ κριτηριῶν λεγομέ-
νοις κατὰ τούτους τοὺς ἄνδρας καὶ τὰ περὶ τελῶν λεγό-
͵.ςὉςὉςὉςὉςὉΘὉΘὉΘῤΘῤῤΦΦΦΦᾷ0ῥ΄᾿ὋὈ᾿᾿᾿᾿᾿᾿Τ᾿Τ᾿Τ᾿ΤΠΠΨΨἍοσσ.-Ο--Ξ---ΞἘ ----ςΞςς-ἄἔ.ο.ὃΨὃΨ.ΨοἍΆ...-..
84. συγχρίμασιν 8ογ.: κρίμασιν ἃ: πράγμασιν Καύβοῦ 00]].
». 384, 14: χρήμασιν Ναίογρ φ6δ καλοῦσι καὶ γλυκὺ Ν πάν-
τος κοινῶς Ε ΕἾ τοῦτο τὸ ἰ: ταὐτὸ ΒΘΕΚ. ἀμ 11. 14: ἀίδια δ᾿
191
195
ΠΡῸΣ ΛΟΡΙΚΟΥ͂Σ Α΄ αν. πιαί!). ΜΠ
ὶ ἐπὶ τὰ τέλη. τῶν ον
ι , Α ἰ 1).
πξενα, διήκει γὰρ " ἐὐή δ μὰ ΤΗΣ τὰ δὲ μεταξύ"
ἈκθῸΝ ἣν τ μάθει φασιν εἶναι, ὧν τέλος ἀλγηδών,
οὐ δτλεν ἀν το, τέλος ἐστὶν ἀδιάψευστον ἡδονή, τὰ 30
τὰ δὲ ἡδέα ᾿- γαθα, γολδραε πην: ὧν τέλος τὸ οὔτε ἀγα-
δὲ μεταξὺ οὔτε ἀγαϑὰ οὔτε κακά. ὦ ἀραοτσς,
ϑὺν οὔτε κακὸν. περ πόθος ΚΕΘῈΡ λαμ Ἐξ γος μ
90ὺ ἀλγηδόνος. πάντων οὖν τῶν ὀντῶν τὰ παθῃ “πῇ ἼΩΝ
ἐστι καὶ τέλη, ξῶμέν τε, φασίν, ἑπόμενοι τοῦτοις, ἐναργείᾳ
τε χαὶ εὐδοκήσει προσέχοντες, ἐναργείᾳ μὲν κατὰ τὰ ἄλλα 36
πάϑη. εὐδοκήσει δὲ κατὰ τὴν ἡδονήν. Σ
Τοιαῦτα μὲν καὶ οἷ Κυρηναῖκοί, συστέλλοντες. μᾶλλον
τὸ κριτήριον παρὰ τοὺς περὶ τὸν Πλάτωνα" ἐκεῖνοι μὲν
γὰρ σύνϑετον αὐτὸ ἐποίουν ἔχ τε (τῆς) ἐναργείας καὶ τοῦ λό-
γους οὗτοι δὲ ἐν μόναις αὐτὸ ταῖς ἐναργείαις καὶ τοῖς πάϑεσιν 80
ὑρίξουσιν.
48
« ὡ ᾽ ῳ "
901 Οὐκ ἄποϑεν δὲ τῆς τούτων δόξης ἐοίκασιν εἶναι καὶ
οἱ ἀποφαινύμενοι χριτήριον ὑπάρχειν τῆς ἀληϑείας τὰς
αἰσϑήσεις. ὕτι γὰρ ἐγένοντό τινες τὸ τοιοῦτο ἀξιοῦντες, 435
προῦπτον πεποίηκεν ᾿ἡντίοχος ὁ ἀπὸ τῆς ᾿Ακαδημίας, ἐν
δευτέρῳ τῶν Κανονιχῶν ῥητῶς γρώψας ταῦτα “᾿ἄλ-
λος δέτις, ἐν ἰατρικῇ μὲν οὐδενὸς δεύτερος, ἁπτό-
μένος δὲ καὶ φιλοσοφίας, ἐπείϑετο τὰς μὲν αἰσϑή- ὁ
δεῖς ὄντως καὶ ἀληϑῶς᾿ ἀντιλήψεις εἶναι, λόγῳ δὲ
μηδὲν ὅλως ἡμᾶς καταλαμβάνειν", ἔοικε γὰρ ΤΣ ΤΙΣ
τῶν ὁ Ἀντίοχος τὴν προειρημένην τιϑέναι στάσιν καὶ ᾿σκλη-
202
πιάδην τὸν ἰατρὸν αἰνί ἘΣ ΤΣ ι Ασκὶ
ἱττ : ἔδως
μονικόν, χατὰ δὲ ᾿ .} σθαι ἀναιροῦντα μὲν τὸ ἢγ8
Μὰ ὑξ τὸν αὐτὸν χρόνον αὐτῶ γενόμενον. ἀλλὰ 9.
περὶ ἢ
ἕν - Ὁ “- ΄
ἸΝ μὲν τῆς τόυτου φορᾶς ποικιλώτερον καὶ κατ᾽ ἰδίαν ἐν ιὸ
ἰατρι; Ἷ τε
τοῖς ἑατρικοῖς ὑπομνήμασι διεξήλθομεν, ὥστε μὴ
δ ἔχειν ἀνάγκην παλινῳδεῖν.
ὅ Ἐπίκουρος ({τ Ἶ5,) δὲ
1 Ἐ 3 ἵν κα
Αδὸν Ἐν ρος ( . 247 105.) δὲ δυεῖν ὄντων τῶν
λοις πραγμάτων, φαντασίας καὶ [τῇ
τν φαντασίαν, ἣν καὶ ἐνά εἰαν καλεῖ.
θγειὰν καλεῖ,
συζυγούν-
ς] δόξης, τούτων
διὰ παντὸς ἀληϑῆ ι5
ἐ2)} τῷ ἥν ͵ ͵
ἸΩΒΙΡη6 ἀμομοι ρα ς ΠΟΘΗΝ: ὁτι ς (θχβίϊτοταῦ ἱσίτασ ἴῃ
Καγβοχ 39 τῆς βῇὰ, ΚοΟΒΑΙθκν 14 τῆς ἀ6].
415
9:0
95
80
(αἀν. ἄορτη. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ 49
φησιν ὑπάρχειν. ὡς γὰρ τὰ πρῶτα πάϑη, τουτέστιν ἤδονη καὶ
πόνος, ἀπὸ ποιητικῶν τινῶν καὶ κατ᾽ αὐτὰ τὰ ποιητικὰ
συνίσταται, οἷον ἡ μὲν ἡδονὴ ἀπὸ τῶν ἡδέων ἡ δὲ ἀλγη-
δὼν ἀπὺ τῶν ἀλγεινῶν, καὶ οὔτε τὸ τῆς ἡδονῆς ποιητιχὸν
ἐνδέχεταί ποτε μὴ εἶναι ἡδὺ οὔτε τὸ τῆς ἀλγηδόνος πα-
ρεκτικὸν μὴ ὑπάρχειν ἀλγεινόν, ἀλλ᾽ ἀνάγκη καὶ τὸ ἤδον
ἡδὺ καὶ τὸ ἀλγῦνον ἀλγεινὸν τὴν φύσιν ὑποκεῖσθαι. οὕτω
καὶ ἐπὶ τῶν φαντασιῶν, παϑῶν περὶ ἡμᾶς οὐσῶν. τὸ
ποιητικὸν ἑκάστης αὐτῶν πάντῃ τε καὶ πάντως φανταστόν
ἐστιν, ὃ οὐκ ἐνδέχεται, ὃν φανταστόν, μὴ ὑπάρχειν κατ᾽ ἀ-
λήϑειαν τοιοῦτον οἷον φαίνεται, ζ... «ποιητικὸν φαντασίας πα-
ϑεστώναι. καὶ ἐπὶ τῶν κατὰ μέρος τὸ παραπλήσιον χρὴ
λογίζεσϑαι. τὸ γὰρ ὁρατὸν οὐ μόνον φαίνεται ὁρατόν,
ἀλλὰ καὶ ἔστι τοιοῦτον ὁποῖον φαίνεται" καὶ τὸ ἀκουστὸν
οὐ μόνον φαίνεται ἀκουστόν, ἀλλὰ καὶ ταῖς ἀληϑείαις
τοιοῦτον ὑπῆρχεν, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως. γίνον-
ται οὖν πᾶσαι αἴ φαντασίαι ἀληϑεῖς. καὶ κατὰ λόγον᾽
“30 εἰ γὰρ ἀληϑὴς λέγεται αντασία. φασὶν οἱ ᾿ΕἘπικούρειοι,
γαρ ηϑη ν4 φ 2 Φ 9
ω
10
᾽ , ΄ ᾿
ὅταν ἀπὸ ὑπάρχοντός τε καὶ κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον γίνη-
ται, πᾶσα δὲ φαντασία ἀπὸ ὑπάρχοντος τοῦ φανταστοῦ
᾽ ᾿ ᾿ »
καὶ κατ᾽ αὐτὸ τὸ φανταστὸν συνίσταται, πᾶσα κατ᾽ ἀναγ-
κὴν φαντασία ἐστὶν ἀληϑής. ἐξαπατᾷ δὲ ἐνίους ἡ δια- 3
φορὰ τῶν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ αἰσϑητοῦ, οἷον ὁρατοῦ, δοκου-
σῶν προσπίπτειν φαντασιῶν, καϑ' ἣν ἢ ἀλλοιόχρουν ἢ
ἀλλοιόσχημον ἢ ἄλλως πῶς ἐξηλλαγμένον φαίνεται τὸ ὑπο-
κείμενον. ὑπενόησαν γὰρ ὅτι τῶν οὕτω διαφερουσῶν καὶ
μαχομένων φαντασιῶν δεῖ τὴν μέν τινα ἀληϑῆ εἶναι, τὴν
δ᾽ 2κ τῶν ἐναντίων ψευδῆ τυγχάνειν. ὕπερ ἐστὶν εὔηϑες
καὶ ἀνδρῶν μὴ συνορώντων τὴν ἐν τοῖς οὖσι φύσιν. οὐ
γὰρ ὅλον ὁρᾶται τὸ στερέμνιον, ἵνα ἐπὶ τῶν ὁρατῶν ποιώ-
ἀν ονο, ἐς τὸς ὁ τ δ. ες ας τ᾿ τ πο στοι
11 κατ᾽ αὐτὰ τὰ ΒεΕΚΙ. (0}}. ν. 386, 2. 4. 344, 99, 240, 6.
10. 16: κατὰ ταῦτα ἢ οι ἑκάστης Καγϑοῦ: ἑκάστου [ἃ (ἀοΐ.
ΚοΟΜ ΙΒ) πάντοτε καὶ πάντως Β΄ 80 ὑπάρχειν α: ὑπάρχον
ΒοΚΚ.: (εἰ μὴ ὑπάρχοι ὕβοπθε 98 ἰδουπϑπι ἱπάϊς. ΚΟΘΒΒΊΒΕΥ,
ἀαδπι εἷς ἴθγθ θχρὶ οὗ (ἀλλ᾽ ἀνάγκη τοιοῦτον ὃν οἷον φαίνεται
Ὶ λέγεται Ν: φαίνεται ΠΕ] ς δὴ (τ φαντασίαϑ ἃ τε ΒΘΚΚ.:
γε 1 ἣν οἱ ς
Βοχίοθ Εὐορίτγιοαβ 11. ἀ
204
φο 3
301
0 ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ λ΄ ααν. τηϑὲ. 1]
3
᾿χχὰ τὸ γρῶμα τοῦ στερεμνίου. τοῦ δὲ
μεϑα τὸν ἀύγον, ἀλλὰ τὸ χοῦ! μόρα Σ
ἡδὴ ν ἦν ἔστιν ἐπ᾽ αὐτοῦ τοῦ στερεμνίου, καϑά- τὸ
χρώματος τὸ μὲ τς Ὶ υ διαστή
πεοὸ ἐπὶ τῶν συνεγγυς καὶ ἐκ [τοῦ] μεν εοῦ. ΘΗΥΘΕΣΕΟΣ
: Ν ᾿ - » ᾿ ᾿ - , ᾿ , ὙἊ" 7.
βλεπομένων τὸ ὁ εκχτὸς τοι στερεμιηου καν τοῖς ἐφεξῆς
μΑξ. ο : . - : ἌΝ ιν. ᾿ Ὁ" ὃ “
τόποις ὑποχείμενον, χαϑάπερ ἔπι τῶν ἐκ μαχροῦ ὀιαστη-
᾿ἀμνόμς 1 . ἢ , " Ὶ ᾽ ἐν ΡᾺ » ἄι.
ματὸς ϑεωρουμένων. τοῦτο δὲ ἐν τῷ μεταξν ἐξαλλαττό
μενον καὶ ἴδιον ἀναδεχόμενον σχῆμα τοιαυτὴν ἀναδίδωσι 90
ι , Ξ τὰ 4 ΝΥ 4 3 2 , νΞ ᾿ Γ
905. φαντασίαν. ὁποῖον καὶ αὐτὸ κατ ἀλήϑειαν ὑπόκειται. ὃνπεϑ
χει
δ
οὖν τρόπον οὔτε ἢ ἐν τῷ κρουομένῳ χαλκώματι φωνὴ
ἐξαχούεται οὔτε ἡ ἐν τῷ στόματι τοῦ κεχραγότος. ἀλλ᾽ ἢ
προσπίπτουσα τῇ ἡμετέρα αἰσϑήσει, καὶ ὡς οὐϑείς φησι
τὸν ἐξ ἀποστήματος μικρᾶς ἀκούοντα φωνῆς ψευδῶς ἀκού- 35
εἰν, ἐπείπερ σύνεγγυς ἐλϑὼν ὡς μείζονος ταύτης ἀντιλαμ-
βάνεται. οὕτως οὐκ ἂν εἴποιμι ψεύδεσθαι τὴν ὄψιν, ὅτι
ἐχ μαχροῦ μὲν διαστήματος μικρὸν ὁρᾷ τὸν πύργον καὶ
στρογγύλον, ἐκ δὲ τοῦ σύνεγγυς μείξονα καὶ τετράγωνον,
αλλὰ μᾶλλον ἀληϑεύειν, ὅτι καὶ ὅτε φαίνεται μικρὸν αὐτῇ 90
τὸ αἰσϑητὸν χαὶ τοιουτόσχημον, ὄντως ἐστὶ μικρὸν καὶ
τριουτοχημον, “τῇ διὰ τοῦ ἀέρος φορᾷ ἀποϑραυομένων
τῶν χατὰ τὰ εἴδωλα περάτων, καὶ ὅτε μέγα πάλιν καὶ 237
αλλοιόσχημον, πάλιν ὁμοίως μέγα καὶ ἀλλοιόσχημον, ἤδη
μέντοι οὐ τὸ αὐτὸ ἀμφότερα καϑεστώς. τοῦτο γὰρ τῆς
διαστρόφου λοιπόν ἐστι δόξης οἴεσϑαι, ὅτι τὸ αὐτὸ ἦν τό
τε ἐκ τοῦ σύνεγγυς καὶ τὸ πόρ ἜΣ 9 ,
ταστον. αἰσϑήσεως δὲ ἴδιον ὑπῇ ᾿ ; εὐραύμενοὸν φαν- 5
καὶ κινοῦντος αὐτὴν ἜΡΕΡΟ ΠΟΤ ἘΠΓΟΚΈΡΕ ΠΣ ΟΣ
μβάνεσϑαι. οον χρώματος,
Ἀν" ἢ ᾿ Η
οὗγὲ, δὲ τὸ διακρίνει» ὅ;, κὶ
θένξιν τε ἀλλὸ μέ ὲ Σ ᾿ς
φ ὃ ᾿ ΄ ᾿ ἐν στι τ ,ὔ
δὲ τὸ ἐνθάδε ὑποχείμενον. Ἵ δ ενθόδε, ἄλλο
διύπε αἴ " ὴ
ταῦ πᾶ ᾿ 5 Ἂν β θ ἔ μεν φαντασίαι διὰ
ϑεῖ. Ν ᾿ Ἧ "ἜΝΙ λη ἕξις, (αἴ δὲ δόξαι οὐ Υ Ν
εἴς), ) εἶ ᾿ ᾿ 5 σπάσαι ησᾶν ἄλη- 10
8
210
16 τοῦ ἀ6] ΠβΘηδγ
ματος {μακροῦ Κοομαὶ δῦ τὸν ἃ; τῶν Κοσμαες ἀποστη-
(ᾳποὰ ἀρῇ ΟΠΔΙΒΚΥ ἀχρύ ὙΟΜΙΕΝΥ οστ
ὄντος ἀ ας Ἐς ΘΒ] Κγ) “91 εἴ ὕοντα δὸς; ἀκουόντων ἶ
ποι ᾿ '
1 ὅτι ς- αὶ τὸ ΠΩΥ ἐστὶ ὁτη. ς μὲν Ἠρὶπίχ 81) ὅντως ΝΕ:
[ Ἠοϊκὶ μιχρὸν --.-. 39 τοιουτόσ Ὗ,
ἘΣΎ ΡΩΣ 2 00], γ8 1 Α: ἯΣ
ἀπ ΒΟΚΚ. 8ες, Ηθτνρίωτῃ φεὰ Βα μορας ρα ΤΩΣ
ἄδβες : α αι
217
15
80
(αν. ἄορι. ἢ) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ Π1
ταῖς φαντασίαις, κρίνομεν δὲ τὰ μὲν ὀρθῶς. τὰ δὲ μοχϑηρῶς
ἤτοι παρὰ τὸ προστιϑέναι τι καὶ προσνέμειν ταῖς φαντασίαις
ἢ παρὰ τὸ ἀφαιρεῖν τι τούτων καὶ κοινῶς καταψεύδεσθαι
ΑΞ: , « ο» 4. ἂν . ι Ἵ ᾿ ᾿ ζ
τῆς ἀλύγου αἰσθήσεως. οὐκοῦν τῶν δοξῶν κατὰ τὸν Επίκουρον
"
αἱ μὲν ἀληϑεῖς εἰσιν αἴ δὲ ψευδεῖς. ἀληϑεῖς μὲν αἱ τε
ἐπιμαρτυρούμεναι καὶ οὐκ ἀντιμαρτυρούμεναι πρὸς τῆς
ἐναργείας, ψευδεῖς δὲ αἴ τε ἀντιμαρτυρούμεναι καὶ οὐκ
ἐπιμαρτυρούμεναι πρὸς τῆς ἐναργείας. ἔστι δὲ ἐπιμαρτύ-
ρησις μὲν κατάληψις δι᾿ ἐναργείας τοῦ τὸ δοξαζόμενον
τοιοῦτον εἶναι ὁποῖόν ποτε ἐδοξάξετο, οἷυν Πλάτωνος μα-
κρόϑεν προσιόντος εἰκάξω μὲν καὶ δοξάζω παρὰ τὸ διά-
στημα ὅτι Πλάτων ἐστί, προσπελάσαντος δὲ αὐτοῦ προσε-
μαρτυρήϑη ὅτι ὁ Πλάτων ἐστί. συναιρεϑέντος τοῦ δια-
στήματος, καὶ ἐπεμαρτυρήϑη δι᾽ αὐτῆς τῆς ἐναργείας.
οὐκ ἀντιμαρτύρησις δέ ἔστιν ἀκολουθία τοῦ ὑποσταϑέντος ᾿
καὶ δοξασϑέντος ἀδήλου τῷ φαινομένω, οἷον ὁ Ἐπίκουρο:
λέγων εἶναι κενόν, ὕπερ ἐστὶν ἄδηλον, πιστοῦται δι᾽ ἐναρ-
γοῦς πράγματος τοῦτο, τῆς κινήσεως μὴ ὄντος γὰρ πε-
νοῦ οὐδὲ κίνησις ὥφειλεν εἶναι, τόπον μὴ ἔχοντος τοῦ κι-
»δνουμένου σώματος εἰς ὃν περιστήσεται διὰ τὸ πάντα
1:0
εἶναι πλήρη καὶ ναστά, ὥστε τῷ δοξασϑέντι ἀδήλω μὴ ἂν-
τιμαρτυρεῖν τὸ φαινύμενον κινήσεως οὔσης. ἡ μέντοι
ἀντιμαρτύρησις μαχόμενόν τί ἐστι τῇ οὐκ ἀντιμαρτυρήσει᾽
ἦν γὰρ συνανασκευὴ τοῦ φαινομένου τῷ ὑποσταϑέντι ἀδή-
λῳ, οἷον ὁ Στωικὸς λέγει μὴ εἶναι κενόν, ἄδηλόν τι ἀξιῶν.
τούτω δὲ οὕτως ὑποσταϑέντι ὀφείλει τὸ φαινόμενον συνα-
νασκευάξεσϑαι, φημὶ δ᾽ ἡ κίνησις" μὴ ὄντος γὰρ κενοῦ
κατ᾽ ἀνάγκην οὐδὲ κίνησις γίγνεται κατὰ τὸν ἤδη προδεδη-
4 - ᾿ ,
λωμένον ἡμῖν τρόπον. ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ οὐκ ἐπιμαρτυ- 5
ρησις ἀντίξους ἐστὶ τῇ ἐπιμαρτυρήσει" ἣν γὰρ ὑπόπτωσις
᾿] φυ ᾿ «ὖ
δι᾿ ἐναργείας τοῦ τὸ δοξαζόμενον μὴ εἶναι τοιοῦτον ὁποῖόν
περ ἐδοξάξετο, οἷον πόρρωϑέν τινὸς προσιόντος εἰκάξο-
δι ἐναργείας Εἰς: ἐνεργείας Ν᾽ ϑδ ὁ οὰ. ΝΑΝ κὶ πλήρη
εἶναις 44τιοιι.ς δ σννανασχευὴ ΘΒδοπαϊ: ἀνασκευὴ ἃ
(αυοῦ ἀοῖ. ῬΆΠ ΡΟΣ ἃ Ρμϊοάδυαὶ ἰῦτο αὰ. 6. περὶ σημείων
καὶ σημειώσεων ()᾽88. Β6τ0}. 1881 Ρ. 963 οἱ 46). 10 ἡ οὐ. Ν
18 προσιόντος ς: προιόντος ΝΌΝ
ὰ"
εῷ
»»ἡ
σ:
220
221
ρϑ ΠΡῸΣ ἈΟΓΊΚΟΥΣ Δ΄ αν. ταδί, ὙΠ
228
Ω ;} .]
μεν παρὰ τὸ διάστημα, Πλάτωνα Ἡδε νεήνρς βοῤφ ὰρ τ:
τος τοῦ διαστήματος ἔγνωμεν. δι ναργείας ὅτι κάωα ἐδὶ ιῦ
Πλάτων. καὶ γέγονε τὸ τοιοῦτον ΟΥΆ ἐπιμαρτύρησις ἊΣ
γὰρ ἐπεμαρτυρήϑη τῷ φαινομένῳ τὸ ἐν ὀνθής μϑόμῷ δ δος
ἡ μὲν ἐπιμαρτύρησις καὶ οὐχ ἀντιμαρτύρησις το ἢ ηϑες
εἶναί τι ἐστὶ κριτήριον, ὴ δὲ οὐκ ἐπιμαρτύρησις καὶ ἄντι-
μαρτύρησις τοῦ ψεῦδος εἶναι. πάντων δὲ κρηπὶς καὶ ὲ- 90
μέλιος ἡ ἐνάργεια. ! ' ᾿
Τοιοῦτο μὲν καὶ κατὰ τὸν ᾿Επίκουρόν ἐστι κριτήριον᾽
οἵ δὲ περὶ τὸν Τριστοτέλη καὶ Θεόφραστον καὶ κοινῶς οἵ
Περιπατητικοί, διττῆς οὔσης κατὰ τὸ ἀνωτάτω τῆς τῶν
πραγμάτων φύσεως, ἐπεὶ τὰ μέν, καϑὼς προεῖπον, αἰσϑητά 99
ἔστι τὰ δὲ νοητά, διττὸν καὶ αὐτοὶ τὸ κριτήριον ἀπολεί-
πουσιν, αἴσϑησιν μὲν τῶν αἰσϑητῶν, νόησιν δὲ τῶν νοη-
τῶν, κοινὸν δὲ ἀμφοτέρων, ὡς ἔλεγεν ὃ Θεόφραστος, τὸ
᾽ ᾿ ἔν ᾽ .- ἊΠώ;
ἐναργές. τώξει μὲν οὖν πρῶτόν ἐστι τὸ ἄλογον καὶ ἀνα-
πόδεικτον
χριτήριον, (ἡ) αἴσϑησις, δυνάμει δὲ ὁ νοῦς, εἰ 30
ἥκι τῇ τάξει δευτερεύειν δοκεῖ παρὰ τὴν αἴσϑησιν. ἀπὸ
ι ; “-- γ᾽ - - -
μὲν γὰρ τῶν αἰσϑητῶν κινεῖται ἡ αἴσϑησις, ἀπὸ δὲ τῆς “290
Ν Σὰ Σ ᾿ 3
ἥατὰ ἐνάργειαν περὶ τὴν αἴσϑησιν κινήσεως ἐπιγίνεταί τι
λατα, ψυχὴν κίνημα τοῖς χρείττοσι καὶ βελτίοσι καὶ ἐξ αὖ-
“- , μὴ ΄,
τῶν δυναμένοις κινεῖσθαι ξώοις" ὕπεο μνήμη τε καὶ φαν-
τασιὰ ; [ ; ᾿ Ἀν εταν ονι , ᾿ - ι
ἐς παλεῖται παρ αὐτοίς, μνήμη μὲν τοῦ περὶ τὴν αἴ- ὁ
μὴ .- ἐπα Σ φαντασία δὲ τοῦ ἐμποιήσαντος τῇ αἰσϑή-
τὸ 1 ἰσ: ῦ ᾿ ᾿
κβεονν ἊΣ ος ΚΘΗ: ὅ ἴχνει τὸ τοιοῦτον ἀναλο-
., νῆμα φασίν' χαὶ ὃν τρόπον ἐκεῖνο, φημὶ δὲ τὸ
ἥνος, τυπὸ τινος τε ἢ; ἀπό ᾿ ΄ "
αν Μὴ Ων ὦ τὸ τινος, ὑπό τινος μὲν
ΠΣ ὅμΝ τινος δὲ ὥσπερ τοῦ
“ υ προειρη 4 - ἐ᾿
ῃ ᾿ ; νον τ
᾿ 68 μὲν γίνεται ὥσπερ τοῦ περὶ τ) ἐξ έας γέ δα
ἀφ οὐ δὲ καϑάπερ τοῦ αἰσϑ ΤΕΣ Τα ουτσιν νηδύος:
᾿ , τι Σ
τινα σῴζει, τοῦ ,.. υἡτοῦ, πρὸς ὃ καὶ ὁμοιύτητά
᾿ κε οῦτο δὲ πάλιν τὸ κίν μα ,
καὶ φαντασίᾳ καλεῖται μα, ὑπερ μνήμη τε
10
ἐπὶ
23 ΕΞ τ Ξ
31 ὑπὸ Βεκν. ὯΝ »φ' ἀριστοτέλην ᾿ 30
ἀὰ,
πάϑους ἐξ Ὁ Ρ. 239. 9, 18) ἡ οὐ, ΒΟΚΙ..
1 ὑπὸ ΚοολΑ]9Κν
279
30
95
90
(αν. ἄορι. ἢ) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 53
λοιπὸν καὶ προαίρεσιν τὴν ἡμετέραν συμβαῖνον, ὕπερ «(-
νημα διάνοιά τε καὶ νοῦς προσαγορεύεται, οἷον ὅταν τις
προσπεσόντος κατ᾽ ἐνάργειαν Δίωνος πάϑηῃ πως τὴν αἴσϑη-
σιν καὶ τραπῇ, ὑπὸ δὲ τοῦ περὶ τὴν αἴσϑησιν πάϑους
ἐγγένηταί τις αὐτοῦ τῇ ψυχῆ φαντασία. ἣν καὶ μνήμην
πρότερον ἐλέγομεν καὶ ἴχνει παραπλήσιον ὑπάρχειν, ἀπὸ
δὲ ταύτης τῆς φαντασίας ἐχουσίως ἀναζωγραφῆ αὐτῷ καὶ
ἀναπλάσσῃ φάντασμα, παϑάπερ τὸν γενικὸν ἄνϑρωπον.
τὸ γὰρ δὴ τοιοῦτο κίνημα τῆς ψυχῆς κατὰ διαφύρους ἐπι-
βολὰς οἵ Περιπατητικοὶ τῶν φιλοσόφων διώνοιάν τε καὶ
νοῦν ὀνομάζουσι, κατὰ μὲν τὸ δύνασϑαι διάνοιαν, κατὰ
δὲ ἐνέργειαν νοῦν᾽ ὕταν μὲν γὰρ δύνηται τοῦτον ποιεί- 5:
2 , ᾿ " , ᾿
σϑαι. τὸν ἀναπλασμὸν ψυχή, τουτέστιν ὅταν πεφύπῃ. διά-
νοια καλεῖται, ὅταν δὲ ἐνεργητικῶς ἤδη ποιῆ. νοῦς ονο-
"«ομάζεται. ἀπὸ μέντοι τοῦ νοῦ καὶ τῆς διανοήσεως συνί-
10
18
σταται ἢ τε ἔννοια καὶ ἐπιστήμη καὶ τέχνη. διανόησις
μὲν γὰρ γίνεται ὁτὲ μὲν τῶν κατὰ μέρος εἰδῶν ὁτὲ δὲ
τῶν τε εἰδῶν καὶ τῶν γενῶν ἀλλ᾽ ὁ μὲν ἀϑροισμὸς τῶν
τοιούτων τοῦ νοῦ φαντασμάτων καὶ ἡ συγκεφαλαίωσις
τῶν ἐπὶ μέρους εἰς τὸ καϑόλου ἔννοια καλεῖται, ἐν δὲ τῷ
ἀϑροισμῶ τούτῳ καὶ τῇ συγκεφαλαιώσει τελευταῖον ὑφέ-
σταται ἢ τε ἐπιστήμη καὶ τέχνη, ἐπιστήμη μὲν (ἣν τὸ ἀκριβὲς
καὶ ἀδιάπτωτον ἔχουσα, τέχνη δὲ ἡ μὴ πάντως τοιαύτη.
ὥσπερ δὲ ἡ τῶν ἐπιστημῶν καὶ τεχνῶν φύσις ἐστὶν ὑστε-
ρογενής, οὕτω καὶ ἡ καλουμένη δύξα᾽ ὅταν γὰρ εἴξῃ ἡ
ψυχὴ τῇ ἀπὸ τῆς αἰσϑήσεως ἐγγενομένη φαντασίᾳ καὶ τῷ
φανέντι πρόσϑηται καὶ συγκατάϑηται, λέγεται δόξα. φαί-
νεται οὖν ἐκ τῶν εἰρημένων πρῶτα κριτήρια τῆς τῶν πρα-
γμάτων γνώσεως ἥ τε αἴσϑησις καὶ ὃ νοῦς, ἡ μὲν ὀργά-
νου τρόπον ἔχουσα ὁ δὲ τεχνίτου. ὥσπερ γὰρ ἡμεῖς οὐ
δυνάμεϑα χωρὶς ξυγοῦ τὴν τῶν βαρέων καὶ κούφων ἐξέ-
συ τσ θυ τυ σου
21 ἐγγένηται Ηδτνοίαβ: ἐννέμηται ἃ (ββὰ ἴῃ Ν᾿ δἰϊᾳυϊὰ οοτ-
τοοΐαπι ἴῃ τπιλτρῖπθ, ααοαὰ ἴδια ποὰ ἰορΊτασ) 57 δύνασθαι ὅ8]-
ταδοίαϑ: οἴειϑαι α 88 ἐνέργειαν ΕΒΌχ.: ἐνάργειαν α 89 πε-
φύκῃ Βοκκ.: πεφύκοι ἃ (ἴῃ Ν᾽ σοιρ. βοτὶρὺ.) 80 ἐνεργητι-
κῶς Ν; ἐγερτικῶς [Ὲς 8 ἡ βἀὰ. ΚοΟΒΔΙΕΥ 59καὶ ἀδιά-
πτωτον οὐ. Ν 18 ὑπὸ ΚορμΔΙΒΚΥ
2.25
᾿
ΠΡῸΣ ΑΟΓΊΚΟΥΣ ἃ αν, παϑίῃ, ΜΠ]
δ4
ὦ ΤῊΝ
τασιν ποιείσϑαι. οὐδὲ ἄτερ ἰμόάνον κα ἀρ ἐξά γενος ἌΣ
στρεβλῶν διαφορὰν λαβεῖν, οὕτως τ ε ὁ νοὺς χωρίς ] »
δεὼς δοχιμᾶσαι πέφυχε τὰ ἀρ πὐδνδ προς
Τοιοῦτοι πεν οὖν ὡς ἐν πεθὰ ΠΡ 5’ Ἢ ἘΠῚ ἣν
291 Περιπάτου᾽ ἀπολειπομένης ὃ ἜἘΡ ῊΝ ΘΕΘΕΝ φρηρῆν (ἢ.
ΠῚ δὃ Απι) παρακειμένως ᾿καὶ περὶ ταύυτὴς λέγωμεν. κριτη-
ριον τοίνυν φασὶν ἀληϑείας εἶναι, οἱ ἄνδρες οὗτοι τὴν κατα-
ληπτικὴν φαντασίαν. ταύτην ὁ εἰσόμεϑα πρότερον γνόντες, τί 95
ποτέ ἐστι κατ᾽ αὐτοὺς ἡ φαντασία καὶ τίνες ἐπ᾽ εἴδους
ὃ ταύτης διαφοραί, φαντασία οὖν ἐστι κατ᾽ αὐτοὺς τύπω-
σις ἐν ψυχῇ. περὶ ἧς εὐθὺς καὶ διέστησαν" Κλεάνϑὴῆς
(ἴτ. 484 Ατπ.) μὲν γὰρ ἤχουσε τὴν τύπωσιν κατὰ εἰσοχήν τε
καὶ ἐξοχήν, ὥσπερ καὶ ζτὴν᾽ διὰ τῶν δακτυλίων γινομένην
τοῦ κηροῦ τύπωσιν, Χρύσιππος δὲ ἄτοπον ἡγεῖτο τὸ τοιοῦτον.
πρῶτον μὲν γάρ, φησί, δεήσει τῆς διανοίας ὑφ᾽ ἕν ποτε τρί-
γωνόν τι καὶ τετράγωνον φαντασιουμένης τὸ αὐτὸ σῶμα κατὰ 3.
τὸν αὐτὸν θρόνον διαφέροντα ἔχειν περὶ αὐτῷ σχήματα ὥμα τε
το )γῶνον καὶ τετράγωνον ψίνεσϑαι ἢ καὶ περιφερές, ὕπερ
ἐστὶν ἄτοπον" εἶτα, πολλῶν ἅμα φαντασιῶν ὑφισταμένων
᾿ἶ ΜΕΝ παμπληθεῖς καὶ τοὺς σχηματισμοὺς ἕξειν τὴν ψυ- δ
Ρουζῆνι 9 τοῦ προτέρου γεῖρόν ἐστιν. αὐτὸς οὖν τὴν τύπω-
σιν εἰρῆσϑαι ὑπὸ τοῦ Ζήνωνος (ἔν. ὅ8 Αγη.) ὑπενόει
Ἰλρευ δ τ ὥστ᾽ εἶναι τοιοῦτον τὸν λόγον
ἐστιν ο ᾿ ΓΕΒ »
(τοῦδ τὸ αὐτὸ κϑὶς ἐρὴν ω ΠΕΣ ΤῊΝ ἜΡΔΟΣ
λῶν περὶ ἡμᾶς συνισταμένων αντασιῶν ἤ λϑόνον) ἯΣ τῶν
δέχεσϑαι ἑτεροιώσεις" ὥσπερ τ ΤΩΣ ἘΠ) παμπληθεῖς ΠΡΟΣ
ΤΡΎΔΩΟν σον τ ν ρ 7ὰρ ὁ ἀῆρ, ὅταν ἅμα πολλοὶ φω-
παι διαφε
0
Φ
ΣΡ ἢ
ἐν.
281
: ἄμνϑήτους ὑπὸ ἕν
ρούσας ἀναδεχόμενος
' 228-- 981 .ἢ δᾶν, ἀρ
21 οὖν ογη, Ἐς μος εἶναι ἀλη-
δὺ τὴν αἡὰ. 4 ; ῇ
Ἔαο νι ἐπνὲ ΖΘ]].. 80 δεήσει τῆς
α΄ ξα τ; ΓῈς: ἐστι Ν
5 αὑτῷ Ν. Ε): ὃ
μλ ἀουτως ἔν ἌΡΑ ς 10 τοῦ μὐὰ βικα τῶν Ἡ τος ἘΣ
γὸν υὖ φἸοΒβοχη Ἔαρος ΗΜ ει τὴ, ὑὸν χοῖ
τὸν αὐτὸν χρό-
σδ νιν 940, 40. 241, 18. 960. 1. δ΄, “
(αν. ἀομτη. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Δ΄ ΜῊ:
“1 ᾿ ἐπὶ τὸ τ τ τος ΠΝ , Η μ, -
πληγὰς εὐϑὺυς πολλὰς ἴσχει καὶ τὰς ἑτεροιώσεις, οὐτῶ γε τὸ
ι5 ἡγεμονικὸν ποικίλως φαντασιούμενον ἀνάλογόν τι τούτῳ πεὶ
σεται. ἄλλοι δὲ οὐδὲ τὸν κατὰ διύρίγωσιν ἐχείνου ἐξενεγϑέντα “55
ὅρον ὀρθῶς ἔχειν φασίν. εἰ μὲν γὰρ ἔστι τις φαντασία. αὕτη
τύπωσις καὶ ἑἕτεροίωσις τῆς ψυχῆς καθέστηκεν εἰ δὲ τις
ἐστὶ τύπωσις τῆς ψυχῆς, ἐκείνη οὐ πάντως ἐστὶ τραντασία.
90 καὶ γὰρ προσπταίσματος γενομένου περὶ τὸν δάκτυλον ἢ
κνησμοῦ περὶ τὴν χεῖρα συμβάντης τύπωσις μὲν καὶ ἔτε-
ροίωσις τῆς ψυχῆς ἀποτελεῖται. οὐχὶ δὲ καὶ φαντασία.
ἐπείπερ οὐδὲ περὶ τῷ τυχόντι μέρει τῆς ψυχῆς γίνεσθαι
ταύτην συμβέβηκεν. ἀλλὰ περὶ τῇ διανοίᾳ μόνον καὶ τῷ
55 ἡγεμονικῷ. πρὸς οὺς ἀπαντῶντες οἷ ἀπὸ τῆς Στοᾶς συν- ὃ
εμφαίνεσϑαί φασι τῇ τυπώσει τῆς Ψυχῆς τὸ ὡς ἂν ἐν
ψυχῇ, ὥστε εἶναι τὸ πλῆρες τοιοῦτον “φαντασία ἐστὶ τύ-
πωσις ἐν ψυχῇ ὡς ἂν ἐν ψυχῆ. καϑὰ γὰρ ἡ ἐφηλότης
λέγεται λευκότης ἐν ὀφθαλμῷ συνεμφαινόντων ἡμῶν τὸ
80 ὡς ἐν ὀφθαλμῷ, τουτέστι τὸ κατὰ ποιὸν μέρος τοῦ ὀφϑας-
μοῦ, τὴν λευκότητα εἶναι. ἵνα μὴ πάντες ἄνϑρωποι
ἐφηλότητα ἔχωμεν ὡς ἂν πάντες ἐκ φύσεως ἔχοντες λευπὸ-
“φστητα ἐν ὀφθαλμῷ, οὕτως ὅταν λέγωμεν τὴν φαντασίαν
τύπωσιν ἐν ψυχῆ, συνεμφαΐένομεν καὶ τὸ περὶ ποιὸν μέρος
γίνεσϑαι τῆς ψυχῆς τὴν τύπωσιν. τουτέστι τὸ ἡγεμονικόν.
ὥστε ἐξαπλούμενον γίνεσθαι τὸν ὅρον τοιοῦτον “φαντασία
5 ἐστὶν ἑτεροίωσις ἐν ἡγεμονικῷ". ἄλλοι δὲ ἀπὸ τῆς αὐτῆς 3394
ὁρμώμενοι δυνάμεως γλαφυρώτερον ἀπελογήσαντο. φασὶ
γὰρ ψυχὴν λέγεσϑαι διχῶς. τὸ τε συνέχον τὴν ὅλην σύγ-
κρισιν καὶ κατ᾽ ἰδίαν τὸ ἡγεμονικόν. ὅταν γὰρ εἴπωμεν
συνεστάναι τὸν ἄνϑρωπον ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος. ἢ τὸν
ιο ϑάνατον εἶναι χωρισμὸν ψυχῆς ἀπὸ σώματος, ἰδίως καλοῦ-
μεν τὸ ἡγεμονικόν. ὡσαύτως δὲ καὶ ὅταν διαιρούμενοι 388
φάσκωμεν ἀγαθῶν τὰ μὲν εἶναι περὶ ψυχὴν τὰ δὲ περὶ
σῶμα τὰ δ᾽ ἐκτός, οὐ τὴν ὅλην ψυχὴν ἐμφαίνομεν ἀλλὰ
Ω
π-
-.-.--- ὃ ο ----- .-ςςς---ς---ς----ςςς--
98 οὐδὲ τῶ περιτυχόντι Ν 89 συμφαινόντων Ν΄ 80 ὡς «ΟΥΣ
ἐν ἘΟΟΒΔΙΒΚΥ 60}]. ν. 30. 28 80 οὐ 342.3 ποιὸν ΒΕΚΚ.: ποῖον
81 (οἱ) ἄνθρωποι ς 4 τοῦτον Ε ϑθἃ γρ. τοιοῦτον Ἰ {τὴν»
ψυχὴν ΝᾺ τπι δὲ οὁπι. ς
το
Φ
-᾿
239
240
241
' ΤΟΎ Α' αἷν, πα}, 1]
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ
δῦ ,. "4
͵ , ᾿ '
τὴς μόριον" περὶ ἰὀνάμ ρ, ΑΘ ἐὰ ἄροις ἀῤυλ
ὃ ᾿ ΤΊ δ:
τὸ ἐγεμονιχὸϊ ταυτΊ] 4 διόπερ καὶ ὅταν λέγῃ ὁ Ζήνων 1η
᾿ ι , ᾿ " νἑ τῦι!. ͵ ἊΣ
καὶ τὰ ἀγαϑὰ ἐὐρλδε ; νον μὐ πῶσ δν ὑ Π ἀκου-
Δ ν᾿» ᾿ ἀσιαῶἽ7 ᾿ ἤἥ ὡς »" : ᾿
(88 Ατπ.} ἘΠ ΙΝ ἀλλὰ τὸ μόριον αὐτῆς, ἵνα ἢ τὸ
! ἃ , 3 "» ὙΥΝ ᾿ 4
στέο." μ τδνι, ὧν Ν οὐχ εἶα ἐσεὶν ἑτεροίωσις περὶ τὸ
λεγόμενον οὕτως ἔχο! ον τινες, πάλιν ἡμάρ-
δτροος ν᾽, ἀλλὰ κἂν οὕτως ἔχῃ, φασί τ ὰ δῷ ᾿
ἸΡΥΝ Πλ ον Ἰρμὴ καὶ ἡ συγκατάϑεσις καὶ ἡ κατάληψις 90
ΠΡΕΝ ἩΔΕΤΟΤΟΝ ὌΡΜῚ ἌΘΤῸΙ ὕ, διαφέρουσι δὲ τῆς φαν-
ἑτεροιώσεις μέν εἰσι τοῦ ἡγεμονικοῦ, διαφέρ ΓΡΗΤΟΙΝ
ἑτερθηυ 19 κὰν Ξ παῖς ΕΣ }ν ἡμετέρα καὶ διάϑεσις,
τασίας᾽ ἡ μὲν γὰρ πεῖσίς τις ἣν ἣϊ : ΕΜ
“ΝΙΝ ὑρμαὶ] ἐνέργειαί τινες ἡμῶ:
αὗται δὲ πολὺ μᾶλλον Ἢ ΡΌΒΘΕΙ, Ρ ΠΝ ς
ς ὃς ἄρα ἐστὶν (ὁ) ὅρος πολλοῖς καὶ διαφό
ὑπῆρχον. μογϑηρὺς ἄρα ἐ γρς ᾿ ἐτῶν
ἐὐεαα δ ϑϑμις ἐραρμοξόμενος᾽ καὶ ὃν τρόπον τὸν
τ πΘΌ δ, ἜΡῚ ΘΟ ΒΟΒΟΙΘΜΗΙΟΟΣ ΝΈΩΝ ᾿ς ἐστι ξῶον
ε ᾿ ἡ οὐὸν
ἄνϑρωπον ὁρισάμενος καὶ εἰπὼν ὅτι ἀνϑρωπὸς Ἐ ἢ
ΝΜ δὰ -" - Ἷ ;
λογικόν, οὐχ ὑγιῶς τὴν ἔννοιαν τοῦ ἀνθρώπου ὑπέγραψ
διὰ τὸ καὶ τὸν ϑεὸν ξῷον εἶναι λογικόν,
: ἢ ᾿
φαντασίαν ἀποφηνάμενος ἑτεροίωσιν
οὐ μᾶλλον γὰρ ταύτης
κινήσεών ἐστιν ἀπύδοσις.
ἐνστάσεως πάλιν
χουσι, λέγοντες τῷ ὅρῳ δεῖν
κατὰ πεῖσιν᾽ ὡς γὰρ ὃ λέ
φιλοποίίας συνεμφαίνει τὸ
, . ᾿ - " , »
τὸ ῥητὸν τοῦτο ἐχφέρῃ (οὐ
ὥραν μὴ ἐχόντων ἐρᾷ),
φαντασίαν ἕτεροίωσιν
πεῖσιν ἀλλὰ μὴ
σιν,
καὶ εἰ μὴ κατὰ
ϑεὶς γὰρ γερόντων καὶ ἀκμῆς
ὠμὲν, φασί, τὴν 5
συνεμφαίνομεν τὸ κατὰ
τὸ κατὰ ἐνέργειαν γίνεσϑαι τὴν ἑτεροίω-
' οὕτως ἐκπεφευγέναι τὸ ἔγκλημα
ὍΤεὲ γὰρ τρέφεται τὸ ἡγεμονικὸν καὶ νὴ Δία γε αὔξεται,
ἑτεροιοῦται μὲ ὰ πεῖσιν, οὐχ ἔστι δὲ ἡ τοιαύτη ἕτε- τὸ
» Ἀαίπερ χατὰ πεῖσιν οὖσα καὶ διάϑεσιν
φαντασία, ἐκτὸς
[ εἰ μή τι πάλιν λέγοιεν ἰδίωμα πείσεως
εἶναι τὴν φαντασίαν, ὅπερ διενήν τῶν διαχϑέ-
ε, ἐπεὶ ἦφ γίνεται ἤτοι τῶν ἐκτὸς
παϑῶν (ὃ δὴ κυριώτερον διάκενος ἑλκυσμὸς 16
58 ἢ μὲν γὰρ ΤῈς: ὅτι Ν 38 ἢ
: 1 ὁρμαὶ ἃ]. Βοκκ. :
ὅμος ἘΠ᾿ Ὧν ὁ τὰς ΤῸΝ Ἰ δτοῖ τορος ἐκ
(ἀν. ἀἄορτη. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄
ὧνι
-Ὁ
2
πῶ αὐτοῖς καλεῖται). πάντως ἐν τῷ λόγῳ τῆς φαντασίας
συνεμφαίνεσθϑαι τὸ τὴν πεῖσιν γίνεσθαι τοι κατὰ τὴν
ἐκτὸς προσβολὴν ἢ κατὰ τὰ ἐν ἡμῖν πάϑη. ὕπερ οὐκέτ᾽ ἔ-
στιν ἐπὶ τῆς κατὰ τὰς αὐξήσεις ἣ ϑρένψεις ἐτερονύσεως
.ο συνεξακούειν.
᾿4λλ᾽ ἡ μὲν φαντασία κατὰ τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς οὕτω
δυσαπόδοτός ἐστι’ τῶν δὲ φαντασιῶν πολλαὶ μὲν καὶ
ἄλλαι εἰσὶ διαφοραί, ἀπαρκέσουσι δὲ αἱ λεχϑησόμεναι.
τούτων γὰρ αἱ μέν εἰσι πιϑαναί, αἱ δὲ ἀπίϑανοι, αἱ δὲ
“5 πιϑαναὶ ἅμα καὶ ἀπίϑανοι, αἱ δὲ οὔτε πιϑαναὶ οὔτε ἀπί-
ϑανοι. πιϑαναὶ μὲν οὖν εἰσιν αἴ λεῖον κίνημα περὶ ψυ-
χὴν ἐργαξόμεναι, ὥσπερ νῦν τὸ “ἡμέραν εἶναι" καὶ τὸ “ἐμὲ
διαλέγεσθαι καὶ πᾶν ὃ τῆς ὁμοίας ἔχεται περμρανείας.
ἀπίϑανοι δὲ αἴ μὴ τοιαῦται ἀλλ᾽ ἀποστρέφουσαι ἡμᾶς τῆς
0 συγκαταϑέσεως, οἷον “᾿ εἰ ἡμέρα ἐστίν, οὐκ ἔστιν ἥλιος ὑπὲρ
γῆς" εἰ σκότος ἐστίν, ἡμέρα ἐστίν." πιυϑαναὶ δὲ καὶ ἀπί-
ϑανοι καϑεστᾶσιν αἱ κατὰ τὴν πρός τι σχέσιν ὁτὲ μὲν
γἀἀτοῖαι γινόμεναι ὁτὲ δὲ τοῖαι, οἷον αἱ τῶν ἀπόρων
λόγων, οὔτε δὲ πιϑαναὶ οὔτε ἀπίϑανοι καϑάπερ αἱ τῶν
τοιούτων πραγμάτων “ἄρτιοί εἰσιν οἵ ἀστέρες᾽ περισσοί
εἶσιν οἱ ἀστέρες. τῶν δὲ πιϑανῶν [ἢ ἀπιϑάνων) φαν-
τασιῶν αἱ μέν εἰσιν ἀληϑεῖς, αἱ δὲ ψευδεῖς. αἱ δὲ ἀληϑεῖς
καὶ ψευδεῖς, αἱ δὲ οὔτε ἀληϑεῖς οὔτε ψευδεῖς. ἀληϑεῖς μὲν
οὖν εἰσιν ὧν ἔστιν ἀληϑῆ κατηγορίαν ποιήσασϑαι, ὡς τοῦ
“ἡμέρα ἐστίν᾽᾽ ἐπὶ τοῦ παρόντος ἢ τοῦ “φῶς ἐστι. ψευ-
δεῖς δὲ ὧν ἔστι ψευδῆ κατηγορίαν ποιήσασθαι, ὡς τοῦ
ιο κεκλάσϑαι τὴν κατὰ βυϑοῦ κώπην ἢ μείουρον εἶναι τὴν
στοάν, ἀληϑεῖς δὲ καὶ ψευδεῖς, ὁποία προσέπιπτεν Ὀρέστῃ
κατὰ μανίαν ἀπὸ τῆς ᾿Ηλέκτρας (καϑὸ μὲν γὰρ ὡς ἀπὸ
Ὁ ; ; ΡΩΝ ᾿ ς
ὑπάρχοντός τνος ἀπροσεπσεραν, ἣν ἀληϑῆς. ὑπῆργε γὰρ
Ἠλέκτρα, καϑὸ δ᾽ ὡς ἀπὸ Ερινῦος, ψευδής, οὐκ ἣν γὰρ
ι6 ᾿Ερινύς). καὶ πάλιν εἴ τις ἀπὸ Δίωνος ξῶντος κατὰ τοὺς
τ δε το τὺ Ὁ ς................------ς--ο-Ο:ε----
18 ὕπερ ΒεΕκΚΚ.: ἅπερ ἃ 19 τῆς ΝΠΕ: τὰς ς 94 πιϑανοί ς
40 οἷον ὁ. 3 88 καϑεστήκασιν Ν 1 ὁτὲ δὲ τοῖαι ζγινὸ-
μεναιὺ ΠῈ ς 4 ἢ ἀπιϑάνων οὶ. Αγταῖπι 10 βυϑὸν Ν᾽ μείου-
ρον 1ς: μύουρον Ν᾿ οὗ, Ρ. 38, 4. ΟΕΞςΕ:ἅ΄ἃ1 οἱ 13 προσέπιπτον ΒΟΚΕ.:
προύπιπτεν ἃ
ῳ"
242
248
34Ὁ
241
ΠΥ ; . " Υ
ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ ἡ ἃν, δ}. 1
ὮΝ
ἂν 344
τὸ Τ Ι ; πολεῖται ψευδῆ καὶ διώ-
Ν ἡ ἀοεστῷ ης ΟΥ̓ ξΙΘΟΣ Ω ειται.
αστι θὲ Σ
, αν -
᾿ τε δὲ ἀληϑεῖς οὔτε ψευδεῖς σαν αἵ
νον ξὐχυσιον,, οὐτεὲ δὲ ἐδ τος Ν ; ἢ ͵
ἜΥΤΣ ΤΟΣ ΤΙ νὰρ τὰ εἴδη τοῖα ἢ τοίας τοὐτῶν τὰ γένη
“ἜΡ καὶ (τ γὰρ τῷ ὲ ; Ε ὲ ἐπε
ὐρὰν δ τ κυ δέν. εἶν πὸ ἀνϑρώπων οὗ μέν εἰσιι
Ἷ χ οἵ τοι. ὁ ᾿ τ
ῦϊ τὲ τοι ΟΌΤΕε ἀρονδι τέ "ΠΣ 9 ποο οὔτε 40
δ χὰ ὧν δ. τὰκ ὁ γ»εῆποὸς αὐυρῶπος
Ἕλλγνες οἱ δὲ βαρβάροις αλλ ΤῈ ν » κς τ ΡΥ
Ἔλλην ἐστίν. ἐπεὶ πάντες ἂν οἵ ἐπ εἴδους ἡσαὶ Ἰνες,
Ελλην ἔστιν, ἕπει πᾶντες ἐὰΣ μῆνα ἜΤΙ Ε, ᾿
τὰ βά . διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. τῶν δὲ ἀληϑῶν αἱ
οὔτε βαρβαρὸς διὰ τὴν αὙΤΊἍ « Η ΤΑ ᾿ς
μὲν εἰσι καταληπτικαὶ αἱ δὲ οὖς οὐ καταληπτικαὶ μὲν αἴ
- 4 δ᾽ ᾿ Υ̓͂ » ᾿ ).--
πουσπίπτουσαί τισι κατὰ πάϑος μυρίοι γὰρ φρενιτέξον-
δ Ἰόων ἐ; , “'
τες καὶ μελαγχολῶντες ἀληϑῆ μὲν ἕλκουσι φαντασίαν. Οὐ 98
: . ᾿ Τ᾿ ΐς δὲς ἢ 4 ἩΡΝΞΕῚ » -
καταληπτικὴν δὲ ἀλλ᾽ ἔξωϑεν καὶ ἐκ τύχης οὕτω συμπε
ΜΝ ἀρύοι ᾿ ν ΝΞ κι ᾿ ΟΡ
σοῦσαν. ὅϑεν οὐδὲ διαβεβαιοῦνται περὶ αὐτῆς πολλάκις,
ὕσνους τὸς
᾿ -- . 3 , γ᾽ ἰν 4 ι
ὁ οὐδὲ συγκατατίϑενται αὐτῇ. καταληπτικὴ δέ ἐστιν " ἀπὸ
ὑπάρχοντος καὶ κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον ἐναπομεμα-
γμένη καὶ ἐναπεσφραγισμένη, ὁποία οὐκ ἂν γένοιτο 80
ἀπὸ μὴ ὑπάρχοντος (ϑίοϊο, ἔν. 1 59 Ἀχη.). ὥκρως γὰρ πι-
στούμενοι ἀντιληπτικὴν εἶναι τῶν ὑποκειμένων τήνδε τὴν
φαντασίαν καὶ πώντα τεχνικῶς τὰ περὶ αὐτοῖς ἰδιώματα ἀνα- 245
μεμαγμένην, ἕκαστον τούτων φασὶν ἔχειν συμβεβηκός. ὧν
πρῶτον μὲν τὸ ἀπὸ ὑπάρχοντος γίνεσθαι" πολλαὶ γὰρ τῶν
φαντασιῶν προσπίπτουσιν ἀπὸ μὴ ὑπάρχοντος ὥσπερ ἐπὶ τῶν
μεμηνότων, αἵτινες οὐχ ἂν εἶεν καταληπτικαί. δεύτερον δὲ τὸ Υ
καὶ ἀπὸ ὑπάρχοντος εἶναι καὶ κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον"
ἔνια, δὲν πδλ ΩΝ ,
ἐνί γὰρ πάλιν ἀπὸ ὑπάργοντος μέν εἰσιν, οὐκ αὐτὸ δὲ
Η ᾿ ’ “. ͵ Π
τὸ ὑπάρχον ἱνδάλλονται, ὡς ἐπὶ τοῦ μεμηνότος Ὀρέστου
- [2 ,
μιχρῷ πρότερον ἐδείκνυμε
᾿
ἐκρῷ τ ᾿ ". εἰλεε μὲν γὰρ φαντασίαν
πὸ ὑπάρχοντος, τῆς Ηλέκτρας, οὐ κατ᾿ αὐ
5 Ξ Ἶ ὸ ἵ
χον᾽ μίαν γὰρ τῶν ᾿Ερινύων ὑπε
, ""
φαϑὺ καὶ προσιοῦσαν καὶ
ἀπωϑεῖται λέγων (Ευήρ. Ογεϑὶ. 204)
μέθες" μ᾽ οὖσ ἐμῶν ᾿ ,
: μ α τῶν ἐμῶν Ἐρινύων.
α 2 δἰδιψς φρτΩ,
ἀπεμεμαγμένῃ ἘῚ, δῷ ἐρακαν 5 ας, β μὲ ἡ ΠΟΎΣ
ἐνοὺν ἘΝ οΣ ΚΟΟΒΆ]ΒΚΥ;
Ἐ ἐριννύων εἰς εἰ οὐκ (ἃ (οὗ, κά
Ε σα
24
545
10
20
25
80
(ἦν. ἄορπι ἢ) ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΎΥΣ Α΄ 59
ι ἐ{ “-- 3 , ἰώ ’ - , , “- ο ῶ-"
καὶ ὁ Ἡρακλῆς ἀπὸ ὑπάρχοντος μὲν ἐπένειτο τῶν (ηβῶν.
᾿᾽ ᾽ Υ ᾿ ᾿ ἃ . ᾽ ᾿ ᾿ , ΄
οὐ κατ᾽ αὐτὸ δὲ τὸ ὑπάρχον᾽ καὶ γὰρ κατ᾽ αὐτὴ τὸ ὑπάη-
“ον δεῖ γίνεσθαι τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν. οὐ μῆϊ
. ᾿ , » ΄ ἢ
ἀλλὰ καὶ ἐναπομεμαγμένην χαὶ ἐναπεσφραγισμένην τυγγα-
- , 4 δ - -
νεῖν. ἵνα πάντα τεχνικῶς τὰ ἰδιώματα τῶν «αὐταστῶν
᾿ ἘΞ Φ. ων Υ
ἀναμάττηται. ὡς γὰρ οἵ γλυφεῖς πᾶσι τοῖς μέρεσι συμ-
βάλλουσι τῶν τελουμένων, καὶ ὃν τρόπον αἱ διὰ τῶν δα-
- 4 ᾽ 4 - 4 . ὧν
κτυλίων σφραγῖδες ἀεὶ πάντας ἐπ᾽ ἀκριβὲς τοὺς γαραντῆρας
ἐναπομάττονται τῷ κηρῷ. οὕτω καὶ οἱ κατάληψιν ποιού-
.- ,» ΄ - ν “- “- 9 ΄
μενον τῶν ὑποκειμένων πᾶσιν ὀφείλουσιν αὐτῶν τοῖς ἰδιώ-
ἤ ι 64’ »γ “ ι “ Ἵ ᾿
μασιν ἐπιβάλλειν. τὸ δὲ “οἵα οὐκ ἂν γένοιτο ἀπὸ μή
Γ 9} ’ ΠῚ « - - ᾿ »Ξ
ὑπάρχοντος προσεϑεσαν. ἐπεὶ οὐχ ὥσπερ οἱ ἀπὸ τῆς
Στοᾶς ἀδύνατον ὑπειλήφασι χατὰ πάντα ἀπαράλλαχτόν
φ “ “ ι ὲ 4 } - ε Υ̓
τινα εὐρεϑήσεσθαι,. οὕτω καὶ οἱ ἅπὸο τῆς “καδημίας.
4 " » ’ μὰ δ μι ᾿ ᾿
ἐκεῖνοι μὲν γάρ φασιν τι Ὁ ἐχὼν τὴν καταληπτικὴν φαν-
’ --: , - φ , “-. ΄
τασίαν τεχνικῶς προσβάλλει τῇ υπουσῇ) τῶν πραγματῶν
᾿ ἄφῃ ν Α ΕἾ ]) ᾿ ἊΝ ν ΓΙ) δ: : ΄
διαφορῷ, ἐπείπερ καὶ εἰχε τι τοιοῦτον ἰδίωμα η τοιαύτη
᾿ Ἁ "» ͵ὔ Υ - ῃ
φαντασία παρα τὰς ἄλλας φαντασίας καθάπερ οἱ κερασται
, Υ »ὕ Ἂ᾿ ΡΞ » Α . Α - ᾽ ᾽ ν
24 ΤΠ’ ἊΝ 7 -ἼἘ κίας -
ὁπαρὰ τοὺς ἄλλους ὄφεις οἱ δὲ ἀπὸ τῆς “καδημίας τοῦ
ϑὅ
τὸ
ναντίον φασὶ δύνασθαι τῇ καταληπτικῆ φαντασίᾳ ἀπα-
ράλλακτον εὑρεϑήσεσθαι ψεῦδος.
᾿ἰλλὰ γὰρ οἵ μὲν ἀρχαιότεροι τῶν Στωικῶν κριτήριον
φασιν εἷναι τῆς ἀληϑείας τὴν καταληπτικὴν ταύτην φᾶαν-
τασίαν, οἱ δὲ νεώτεροι προσετίϑεσαν καὶ τὸ μηδὲν ἔχου-
σαν ἔνστημα. ἔσϑ᾽ ὅτε γὰρ καταληπτικὴ μὲν προσπέπτει
φαντασία, ἄπιστος δὲ διὰ τὴν ἔξωϑεν περίστασιν. οἷον
ὅτε ᾿ἀδμήτῳ ὁ ᾿Ηρακλῆς τὴν Ἄλκηστιν γῆϑεν ἀναγαγὼν
, , ϑ » με 4 3
παρέστησε, τότε ὃ ᾿Δδμητος ἐὔπασε μὲν καταληπτικὴν
φαντασίαν ἀπὸ τῆς ᾿Αλκήστιδος, ἡπίστει δ᾽ αὐτῇ καὶ
ὅτε ἀπὸ Τροίας ὁ Μενέλαος ἀνακομισϑεὶς ἑώρα τὴν ἀλη-
τρις ΔΙΡΑΘΝαος Ὁ φ΄ς οἰ ΣοΣ,ος οδ.......ωΧ5.3.3-- πεσε
16 οὐκ αὐτὸ ΝΑ οἵ. δὰ ν». ,)855ὅ.11 18 ἀπομεμ. Ἐ: ἐν ἀπο-
μεμ. οὐ ἐν ἀπεσφραγισμένην Ι, οἵ αὐ ν». 344, 39. 80 1θ φαν-
ταστῶν ἈΡοΙὺ 60]]. ». 344, 82: φαντασιῶν ἃ 80 ἐναποματτη-
ται Ν᾽ αἱ γλυφαὶ Καγβοῦ 3021 συνεπιβάλλουσι ΒΘΚΕ. ἀμθιῖ.
41 τυπουμένων ΚΆΥΒΕΥ ΟΟ]]. Ρ. 363, 58 φ4 δ τοῖς ἰδ. αὐτῶν ς
4 [οτἱ. ψευδὴ 1: καταληπτικὴ Ν: καταπληχτικὴ ΠΕΛΒΕ: ἐμ-
πληκτικὴ
δ
Γῷ
δά
δῖ
Ὁ δ8
259
Ν ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ αν, τηδὲ}, ὙΠ
ϑὴ Ἑλένην παρὰ τῷ Πρωτεῖς [καὶ] καταλιπὼν ἐπὶ τῆς
νεὼς τὸ ἐκείνης εἴδωλον". ἐὰν ἢ ὋΣ δεχαετὴς συνέστη πο-
λεμῦς. ἀπὺ ὑπάρχοντος μὲν ΣᾺ κατ αὐτὸ το ὑπάρχον 15
χαὶ ἐναπομεμαγμένην καὶ ἘΡΠΚΡΟΟΑ ΡΟ ΜΕΥΙΙΣ ἐλάμβανε
φαντασίαν. οὐκ εἶχε δὲ αὐτὴν ... ἣΣ ὥσϑ᾽ ἡ μὲν καταληπτικὴ
φαντασία κοιτήριόν ἐστι μηδὲν ἔχουσα ἔνστημα, αὗται δὲ
χαταληπτικαὶ μὲν ἧσαν, εἶχον δὲ ἐνστάσεις" ῦ τὲ γὰρ
άδμητος ἐλογίζετο ὅτι τέϑνηκεν ἡ ᾿Αλκηστις καὶ ὅτι ᾧ 90
ἀποθανὼν οὐκέτι ἀνίσταται, ἀλλὰ δαιμόνιά τινά ποτε ἐπι-
φοιτᾷ" ὅ τε Μενέλαος συνεώρα ὅτε ἀπολέλοιπεν ἐν τῇ
νηὶ φυλαττομένην τὴν Ἑλένην. καὶ οὐκ ἀπίϑανον μέν
ἐστιν ᾿Ελένην μὴ εἶναι τὴν ἐπὶ τῆς Φάρου εὑρεϑεῖσαν,
φάντασμα δέ τι καὶ δαιμόνιον. ἐνθένδε οὐχ ἁπλῶς κριτή- 20
ρον γίνεται τῆς ἀληϑείας ἢ καταληπτικὴ φαντασία, ἀλλ᾽ ὅ-
[φ ξι “:
ὁρατῶν, ὕταν
΄ Υ ᾿
σιᾶν. ἐντείνει
4" ᾿. ἢ ἱ ᾿
αἶαν. ἐνμίνει γὰρ τὴν ὄψιν κω σύνεγγυς ἔρχεται τοῦ
᾿ὐδ ου ὡς τέλεον μὴ πλανᾶσϑαι, παρατρίβει τε τοὺς
φϑαλμοὺς χαὶ χαϑόλου πώ
ντὰ ποιεῖ, μέχρις ἂν τρανὴν
ΠῚ
πρινομένου φαντασίαν, ὡς ἐν
12 καὶ ἀπ] τῆς καταλήψεως πίστιν. καὶ
ἃ πϑρ τος δ Βοκῖ, 11 οὐκ εἶχε δὲ αὐτὴν {πιστήνν ΒΕΚΚ.:
Ρ. 48, 14. 240. 11- τ τϑ ῥὰ τῇ ΤΟ ΒΘ ’οΥ 60]].
ΠΑ ΙβΚν 60}, πρήμ ἐχεῦδὲ αὐτὴν (χωρὶς Ἢ τε μεκες Κο-
ον φο]}. ὅς 46. ἃ. 11. ΔΕ ὁἶε δὲ αὐτῆι πίσει)ν Καὶῦ-
ἐαθας τὰς, Τ ἘΜ ΠΡ ἀφο ἡ ἐν Ἐπ αν
ἐσπβοί ΒΘῈκΚ, φξ ἐνθένδες: ΣΡΟΣΣ ΝΈΝ ἀκ ρόμη
ΠΥ , 28 πλη-
δὲ δ δ 78 28, 57 ϑοβηηοῖκε! ΡΈΠ, ἃ, ταῦθ βέοα Ὁ, ὅδά
πιπτειν Ν. 3 (Β εἰμ) τριῶν Νν : Ρν. δὸά Ὁ
χων Ἰζανα, προπίπτειν [Ὡς ς φησὶ Ν 40 προῦ-
ΑΥ̓́ΒΕΙ 4 (καὶ) π Ἶ τοῦ τὴν Ποτγγρίι
τέ Β0Ι.: γὰρ αὶ ἀρατρίβεται τοὺ ἢ. μεταδιώ-
8. ἐκπληχτικὴν ς ς όφϑ. Βεκκ. ἀρ ίι.
(αν. ἄομπι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Δ΄ 6]
μ᾿
πο ἄλλως τοὐναντίον ἀδύνατόν ἐστι λέγειν, καὶ ἀνάγκη
τὸν ἀφιστάμενον τοῦ ἀξιοῦν ὅτι φαντασία κριτήριόν ἐστι.
καϑ᾽ ἑτέρας φαντασίας ὑπόστασιν τοῦτο πάσχοντα βεβαιοῦν
τὸ φαντασίαν εἶναι κριτήριον, τῆς φύσεως οἷονεὶ φέγγος
ἡμῖν πρὺς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληϑείας τὴν αἰσθητικὴν δύνα.
ιό μιν ἀναδούσης καὶ τὴν δι᾽ αὐτῆς γινομένην φαντασίαν.
ἄτοπον οὖν ἐστι τοσαύτην δύναμιν ἀϑετεῖν καὶ τὸ ὥσπερ
φῶς αὑτῶν ἀφαιρεῖσθαι. ὃν γὰρ τρόπον ὁ χρώματα μὲν
ἀπολείπων καὶ τὰς ἐν τούτοις διαφοράς, τὴν δὲ ὅρασιν
ἀναιρῶν ὡς ἀνύπαρατον ἢ ἄπιστον, καὶ φωνὰς μὲν εἶναι
30 λέγων, ἀκοὴν δὲ μὴ ὑπάρχειν ἀξιῶν. σφόδρα ἐστὶν ἄτοπος
(δι᾿ ὧν γὰρ ἐνοήσαμεν χρώματα καὶ φωνάς, ἐκείνων ἀπύν-
των" οὐδὲ χρῆσϑαι δυνατοὶ χρώμασιν ἣ φωναῖς), οὕτω καὶ ὁ
τὰ πράγματα μὲν ὁμολογῶν, τὴν δὲ φαντασίαν τῆς αἰσϑή-
σεως. δι᾿ ἧς τῶν πραγμάτων ἀντιλαμβάνεται, διαβάλλων
99 τελέως ἐστὶν ἐμβρόντητος, καὶ τοῖς ἀψύχοις ἴσον αὐτὸν
ποιῶν.
΄ “ Α ι Ν “- “- 3 ; κΚ ἃ Ἷ ς
Τοιοῦτο μὲν καὶ τὸ τῶν Στωικῶν ἔστι δόγμα πάσης
ὁὲ σχεδὸν τῆς περὶ κριτηρίου διαφωνίας ὑπ᾽ ὄψιν κειμένης.
4 Ἷ
καιρὸς ἂν εἴη τῆς ἀντιρρήσεως ἐφάπτεσϑαι καὶ ἐπὶ τὸ κρι-
80 τήριον ἐπανάγειν. καϑὼς οὖν προεῖπον (8 41 5α4.), οἱ μὲν
ἐν τῷ λόγῳ οἱ δὲ ἐν ταῖς ἀλόγοις αἰσϑήσεσιν οἵ δὲ ἐν ἀμ-
φοτέροις τοῦτο ἀπέλιπον. καὶ οἱ μὲν τὸ ὑφ᾽ οὗ ὡς τὸν ἄν-
4ϑϑρωπον, οἱ δὲ τὸ δι’ οὗ ὡς τὴν αἴσϑησιν καὶ διάνοιαν.
οἵ δὲ τὸ ὡς προσβολὴν καϑάπερ τὴν φαντασίαν. πειρα-
σόμεϑα (οὖν) κατὰ τὸ δυνατὸν ἑκάστῃ τῶν τοιούτων στάσεων
τὰς ἀπορίας ἐφαρμόττειν. ἵνα μὴ κατ᾽ ἄνδρα πάντας τοὺς
5 κατηριϑμημένους φιλοσόφους ἐπιόντες ταυτολογεῖν ἄναγ-
καξώμεϑα.
ἘΝ τ τὰ ὕω». ὃ. τος ἐκ ΚΘ πο δὰ
τὸ καὶ ἀνάγκη Ηϊν26}: κατ᾽ ἀνάγχην ἃ: ἀλλ᾽ ἀνάγκη ΒΘΕΚ.
ἀυιὺ. 11 (τοιαύτη, φαντασία ΚΑΥΒΟΙ 11 χρώματος Νδ
18 ἀπολιπὼν Ν 88 δυνατὸν οοηϊδοΐατα Ἄοοἀϊοὶ Θδμθυθπβίατο
ἀρρίοῖδ ὁ οι. ἢ ς 51 τοιοῦτο ς: τοῦτο ΝΕ 88 τοῦτο
ΚοΟΒΑΙΒΚΥ 60}}. νυ. 300, 1: τούτοις (ᾷ ἀπέλειπον ς: ἀπέλιπον
ΝΙΕ 849 καὶ -- 248,3 φαντασίαν υἱ δἰόξβοιπα 6]. ἨοῖμΣ, ἴοτϑ.
τοοῖθ, εἰβὶ ἔρβαμῃ ϑοχίαμι, αὶ οχμηΐα αὐ δηὐοοθανπῦ βΟ πη Π1-
ουΐοα δχβουῖρβις, ἀοτταιζαβθο ΒΌΤΗΆΤΩΙΝ ἢ προβολὴν» Ν΄ 8 οὖν
ααα, ΒΟΚΙΚ. κθο, Ἠουνθίύαμη (εὐ 69)
"ὦ ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ παν. πιαίῃ ὙΠ
᾿ ΠΡ δ ἢ Ως
Περὶ ἀνϑρῶπου
ἐν γνλν αφοῶτον τῶμεν τὸ ὑφ᾽ οὖ, τουτέστι
ὺϑ Τάξει τοίνουν πρῶτοι σχοπῶμεν :
τὸν ἀνθρωπον᾽ οἶμαι γὰρ ὡς ΤΌΒΚΟΥ πρθοδρ ενεν 5
οὐδὲν ἔτι δεήσει περιττότερον περὶ τῶν ἄλλων πρίτης ΩΣ
λέγειν" ταῦτα γὰρ ἢ μέρη ἐστὶν ἀνθρώπον ἡ) ἐνεργήματα τὸ
ἡ πάϑη. εἴπερ οὖν καταληπτον ἐστι τουτὶ τὸ κριτήριον,
πολὺ πρότερον ὀφείλει ἐπινοεῖσϑαι.. παρύσον πάσης κατα-
λήψεως ἐπίνοια προηγεῖται. μέχθι δὲ τοῦ δεῦρο ἄνεπι- 1
γόητον εἶναι συμβέβηκε τὸν ἄνϑρωπον, ὡς παραστησομεν᾽
»84. οὐχ ὥρα καταληπτὸς πάντως ἐστὶν ὃ ἄνϑρωπος᾽ ὦ ἕπεται τὸ
τὴν τῆς ἀληϑείας γνῶσιν ἀνεύρετον ὑπάρχειν, τοῦ γνωρί-
ἕοντος αὐτὴν ἀκατολήπτου καϑεστῶτος. εὐθέως γὰρ τῶν
περὶ τῆς ἐπινοίας ξητησάντων Σωκράτης μὲν ἠπόρησε
μείνας ἐν τῇ σκέψει καὶ εἰπὼν αὑτὸν ἀγνοεῖν τί τ᾽ ἔστι
καὶ πῶς ἔχει πρὺς τὸ σύμπαν ᾿᾿ἐγὼ γὰρ οὐκ οἷδα᾽", φη- 30
σίν {Ρ]αἰ. Ῥμδοάτ, 530 ΑἹ). “᾿εἴτε ἄνϑρωπός εἰμι εἴτε καὶ
2ῦ5 ἄλλο τι ϑηρίον Τυφῶνος πολυπλοκώτερον.᾽᾽ 4]΄η-
μόκριτος (Β τῦδ Π16]5) δὲ ὁ τῇ Διὸς φωνῇ παρεικα-
ζόμενος, καὶ λέγων τάδε περὶ τῶν ξυμπάντων, ἐπεχεί-
θησε μὲν τὴν ἐπίνοιαν ἐχϑέσϑαι. πλεῖον δὲ ἰδιωτικῆς ἀπο- 34.
τὰ ἐγαρς ρυβ αν ἡμῖν εἰπών. ὃ ἄνϑρωπός ἔστι ν ὃ πάντες “5
ἐβὲν, πρῶτον μὲν γὰρ καὶ κύνα πάντες ᾿ἵσμεν, ἀλλ᾽ οὐκ
ΠΝ, Πς, καὶ ἵππον πάντες ἴσμεν. καὶ
τούμενον συνή ἣΝ “ἢ Ἦν ἄνϑρωπος. εἶτα καὶ τὸ ξη-
κὸν ᾿ς Ἰθπασεν" οὐδεὶς
γινώσκεσθαι τὸν ἄνϑρωπον ὁποῖός ἔστιν, εἴγε ὁ Πύϑιος 30
Ρ Π
ὡς μέγιστον ζήτημα ͵ :
ΠΥ Ἂλ ᾿ προυϑηχεν αὐτῷ τὸ ᾿᾿γνῶϑ "ν᾽"
εἶ δ χοὶ ἀξξι, τὴ ἱ γνῶϑι σαυτὸν.
" ὩΣ ΥΣΟΣ
τϑ1 λοσύφων ἐπιτρέψει τάσιν ἀλλὰ τοῖς ἀκριβεστάτοις τῶν φι-
ἔε τού του ΠΟ μύνὺν τοῦτον ἐπίστασϑ᾽ ὲ ὶ 2
τὸν Ἐπίκουρον ({τ. 310 15) καὶ προ τδν ) Ἢ αἱ Σιν, ἐᾷ
͵ ν ν᾽ ς (7) ἨσαΊ υ-
»
ἜΑ ’
γὰρ ἔκ προχείρου δώσει
208 εἴ Ἦγρ, ΠΠ 41
08. 80. Ηγρ. 11 39. 98,
μεν ΠΕ: ἢ εἰ οὗ γὰρ ἃ ς ς Ἴ
81 αὐτὸ το κόν ᾿Ὲ οἵ, Ῥ. Θ1, 90 8) 5 τίς Ν᾽ 46 [ὃ-
89 δοίη Βρκ)ς. δώη 6 Ιν τούτων Ν᾽ καὶ οἵη. ς
1 μόνοις ΒΕΚκ, ἀπ έ.
(αἄν. ἄορτα. [Ὁ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ ΔΑ' 6:
249 , ΄ σ᾽ ,
νασϑαι τὴν ἐπίνοιαν τοῦ ἀνϑρώπου παρίστασθαι. λέγοντε
ἐἀζνϑρωπός ἐστι τοιουτονὶ μόρφωμα μετ ἐμψύυ
3} 9 " 3. δὲ Ἵ " , ΄ ΒΝ "᾿“Σ;
ςχίας. οὐκ ἐγνῶσαν δ᾽ ὕτι εἰ τὸ δεικυύμενόν ἐστιν ἀνύρω.
΄
κ
πος, τὸ μὴ δεικνύμενον οὐκ ἔστιν ὥνϑροωπος. καὶ πώλιν 1
.. ἀξ " Ἵ . Η » ὰ ὡς
τοιαύτη δεῖξις ἤτοι ἐπ᾽ ἀνὸδρὺ: ἐχῳφέρεται ἢ γυναικὸς. ἢ
δῖ ἢ 5 ᾿ ι ἢ 3 ᾿
Ζ - , ἊΨ ε ᾿ ΡΝ "
πρεσβύτου ἢ μειρακίου, σιμοῦ γρυποῦυ, τετανυτοηίυ: οὐλοζη-
« ΄ Ξ , ᾿ Ἵ . Ἵ ν ἕ
μου, τῶν ἄλλων διαφύρων᾽ καὶ εἰ μὲν ἐπ᾿ ἀνδοὺς ἐκφέροιτο.
͵ ͵ ᾿ ; Ἷ
ιὸ ἡ γυνὴ οὐκ ἔσται ἄνϑρωπος. εἰ δ᾽ ἐπὶ γυναικύς. περιγρά
, Σὲ - " “ὦ »- ὩΣ
φήσεται τὸ ἄρρεν. καὶ εἰ ἐπὶ νέου. αἴ λοιπαὶ τῶν τηλικιῶν
ἐκπεσοῦνται τῆς ἀνθρωπύτητος.
τ ῇ αν ’ - Ν “, 2 ᾿
Ἤσαν ὃδέ τινες τῶν φιλοσόφων οἱ τὸν γέεν!κον ἄνϑροω
5 7 ᾿
πον διὰ λόγου διδάσκοντες, κἀντεῦϑεν οἰόμενοι τὴν ἐπί-
νοιαν δύνασϑαι τῶν ἐπὶ μέρους ἀνθρώπων ἀνακύψειν.
τούτων δὲ οἵ μὲν οὕτως ἀπέδοσαν (οἴ. Ατἰδίοί. ΤΟΡ. 133 08]
ζε , πῇ ΄ -. ᾳ 9
ἄνϑρωπός ἐστι ξῷον λογικὸν θνητὸν. νοῦ καὶ ἐπῖ"
στήμης δεκτικόν. οἱ καὶ αὐτοὶ οὐ τὸν ἄνϑρωπον ἀλλὰ
᾿ Ω. ᾿ - Ἵ ζ ΄ , ᾿ ᾿ γ ᾿ 4 5.
τὰ συμβεβηκῦτα τῷ ἀνθρώπῳ παρέδοσαν. διαφέρει ὁξ τὸ τινί!
20 συμβεβηκὸς ἐκείνου τοῦ ὦ συμβέβηκεν. ἐπεί τοι εἰ μὴ δια
τ - Ὁ » ᾽ - " ᾽ “-
φέρει, οὐκ ἂν ἣν συμβεβηκὸς ἀλλ᾽ αὐτὸ ἐκεῖνο. ἀμέλει γοῦν
“- ’ 4 ᾿" 4 , , 5 , - Τὰ ΦΙΩ.. ᾿
τῶν συμβεβηκότων τὰ μὲν ἀχώριστα ἐστί τῶν οἷς συμβέβηκεν.
“- ᾿ ΠΑ ι Ω , . - ἢ
ὡς μῆκος καὶ πλάτος καὶ βάϑος σώμασι (δίχα γὰρ τῆς του-
-
[51]
᾿» ᾽ - “- . :" 4
τῶν παρουσίας ἀμήχανόν ἐστιν ἐπινοῆσαι σῶμα), τὰ δὲ χωρί-
τ΄
["ὰ
- δ' ᾿ 4 5 ἜΡΕΣ , ͵ ᾿ -
ἕεται τοῦ ᾧ συμβέβηκεν καὶ ἀπαλλασσομένων μένει ἐκεῖνο.
[ ἡπνοῦν ἐγρηγορέναι τῷ ἀνθρώπῳ"
οἷον τρέχειν διαλέγεσθαι κα
πάντα γὰρ ταῦτα συμβέβηκε μὲν ἡμῖν. οὐ διὰ παντὸς
δέ καὶ γὰρ μὴ τρέχοντες μένομεν οἵ αὐτοὶ καὶ ἡσυχά-
ἕξοντες. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως. διττῆς οὖν οὔσης
ιὺ τῶν συμβεβηκότων διαφορᾶς οὐδετέραν εὑρήσομεν τὴν
αὐτὴν τῷ ὑποκειμένῳ πράγματι, ἀλλ᾽ ἀεὶ διαφέρουσαν.
μάταιοι τοίνυν εἰσὶ καὶ οἱ τὸν ἄνϑρωπον ξἕῶον λέγοντες
350 λογικὺν ϑνητὸν καὶ τὰ ἑξῆς" οὐ γὰρ τὸν ἄνϑρωπον ἀπέ-
. γ' Υ ὃν Τ
δοσαν. ἀλλὰ τὰ συμβεβηκότα τούτῳ κατηοίϑμησαν. ὧν
Ἔν ΨδὉ Π π τ λορς τυ τπτ ν ἀος ΠΣ τ εις ἐρρ υταδι, τε, δ ϑαξέοον
4 τοιουτοΐ ΚΆΥΒΘΥ 9 διαφόρων ὕβοεοτῦ: διαφορῶν (ἃ
18 γενικώτατον Υ 19 παρέδοσαν ἃ: ἀπέδοσαν νοὶ παρέστησαν
Βεοκκ. ἀπθιὺ. οἵ. ν. 280,1 90,81 διέφερεν ΚΆΥΒΕΙ 38 ἐκεῖνο
ἡμότα ἐχεῖνα ἃ 81 μὲν ὁ. ς 52 κατηριϑμήσαντο Βρκκ.
αὐ,
20 Ὁ
,
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ ἃ κὰν, πεν ἢ
4
350
: ς τῶν ἐστίν"
τ τῶν δὰ πωτὸς αὐτῷ συμβεβηκότων ἐατίν
τὸ μὲν ζῶον ἐπι ζῷον ὄντα ἄνϑρωπον ἡ ϑρὺ; , μ ᾿
ἀδύνατον 50. μὰ ἰᾺ κῦς ἐστιν ἀλλ᾽ ἐπιγινόμενόν τι βλὰ δ
." 3 ᾿ 3 .
ρητὸν οὐδὲ συμβεβὴ » ΜῈΝ ζῶμεν καὶ οὐ τεϑνη-
ἜΑ υ τὸ ὰρ ἐσμὲν ἀνθρῶποι. κα δ. τ ἢ 3έβηκε
ἰνϑρώπω τὲ γὰρ : ἐπιστήμην ἔγειν συμβ ἣκ
αὐ ἐπιστη μ1) χ
᾿ς δὶ “'λογίξεσϑαι και ε; Ἷ ἐπ έροϊ τινες
ὃτ8 καμεν, τὸ δὲ ὃς δέ καὶ γὰρ μὴ λογιξύμενο
͵ ΝΣ χὰ παντὸς ᾿
μέν, οὐ διὰ πα ἡ οἵ νηδύμω κατασχεϑέντες ὕπνῳ,
ΞΞ 5, , ͵ (6: 2 ΄ το »
ἄνϑρωποί εἰσιν. ὧι ον (οἷ οὐκ ἐκπεπτώκασι τῆς ἀν- τὸ
Π»; ᾿ " ἢ 0) Ξ"» τ }
καὶ ἐπιστήμην μή. ἐχὸν μεμηνότες. ἕτερον οὖν ξητούντων
᾿ - Ἵ Ὰ Ων ΄ Ψ
ϑρωποτηῆτος. ἰὁσπερ 0, »"Ψἤ Ἵ ῖ ᾿ ᾿ ἐς ξῶον7» οὐκ ἔστιν (ἐν-
514. ἡμῶν ἕτερον παρεστάκασιν. ἔτι τὸ μὲν ξ Ὁ δὲ “᾿“λογικὸν᾽᾿ εἰ
“ὁ ἡμῶν 6 7 ΣΣ ε " 3 τος, τὸ ὁὲ
- αν "Τοῦ.
ϑρῶωπος, ἐπεὶ πᾶν ξῶον ἔσται αὐϑ ΝΡ ὶ λογιξόμενοι
θῶ ᾿ . τῷ ᾿ οἰτὸ, και Οοὲ ὕξεοι 0γ} ομ
μὲν ἀντὶ τοῦ λογίζεσθαι τάττοιτο,, ινα τῶν ἄλλων ξῴων᾽ τὉ
᾿ ᾿ κ᾽ Ἴ ᾿ Ἔ ᾿ Ἴ ἵ
ἄνϑοωποι γενησονται, ταγὰ δὲ και ᾿ Ἷ ) ΆΛΝ ΠΕ
᾿ δὲ ἀνεὶ τοῦ σημαντικὰς προφέρεσθαι φωνάς, (κα ΄ ᾿ ἐξ
ει ων ᾿ Ἵ Δ ΣῊΝ τα ᾽ μ "αι ἀλεξο-
ι ᾿ 41 ἈΤ] ττοῖ; εἰ
ραχας καὶ ψιτταχοὺς καὶ τὰ ΓΝ πα: εὐρμς βνδνν τις ἄνϑρω-
Α "Ὁ " , ᾿ ἫΝ εἰ τὺ "ητὸν [ ᾿
τὸ μὲν, ὑπὲρ ἀτῦπον. καὶ μη] : ἀρ σῸ» - -
Ἢ ᾿ ὰ ΗΜ Ἀν ᾿ Υ Γ ᾿ τῶν ζώων
᾿ς εἶναι, ἀχολουϑήσει τὸ καὶ τὰ ἄλογα ΤΣ α
ἘῊ ἀπεβου: τς ἡ δὲ ὅμοιον καὶ περὶ 30
ϑνητὰ ὄντα ἀνθρώπους ὑπάρχειν. ἜΡΎΒΡ, ἊἝ" ἢ τ ρον
τοῦ λογίξεσϑαί τε καὶ ἐπιστήμης δεκτικὸν εἶναι ΟῚ ΨΟΟΥΙ
ἐν ὐδο, χα ὦ ὺς πί τὰ τοιαῦτα᾽ δεύτε-
πρῶτον μὲν γὰρ καὶ εἰς ϑεοὺς πίπτει τοδὶ ἘΣ
ρον δέ, εἴπερ ἐπιδεχτικόν ἐστι τούτων ὃ ἀνδρώπος,
;.:}
φ " , ᾽ κί
ἐστι ταῦτα ὁ ἄνθρωπος, ἀλλ᾽ ἐχεῖνος τούτων ἐπιδεκτικὺς
216 οὗ τὴν φύσιν οὐ παρέστησαν. καίτοι τινὲς τῶν ἸΦΟΡΕΡΟΝ τ
εἶναι δοκούντων κατὰ τὴν δογματικὴν αἵρεσιν πρὸς ἰὐνροὶ δ
ὑπαντῶντες φασὶν ὅτι ἔχαστον μὲν τῶν κατηρυδϑμημένων
οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, πάντα δὲ εἰς τὸ αὐτὸ συναχϑέντα
ποιεῖ τοῦτον, οἷόν τι χαὶ ἐπὶ μερῶν καὶ ὅλου ϑεωροῦμεν
“ΤΊ γινόμενον ὡς γὰρ χεὶρ κατ᾽ ἰδίαν οὐκ ἔστιν ἄνϑρωπος, 80
οὐδὲ κεφαλή, οὐδὲ πούς, οὐδὲ ἄλλο τι τῶν τοιούτων, ἀλλὰ
τὸ ἐξ αὐτῶν σύνθετον ὕλον νοεῖται, οὕτω καὶ ὁ ἄνϑρωπος
οὔτε ξῶῤν ἐστι ψιλῶς οὔτε λογικὺν κατ᾽ ἰδίαν οὔτε ϑνη- 251
τὸν χατὰ περιγραφήν, ἀλλὰ τὸ ἐξ ἀπ
άντων ἄϑροισμα,
᾿ ἔν ἜΣ τδὴν ΚΟΟ]ΝΑ]θ Υ (0}}. νυ. αὶ 12 παρεστήκασιν
: πράττοιτο Ν᾽ 18 ΤᾺΣ ; ΝΣ
19 ἀχολουϑήσει ΒΚ; ὁ τιθοσφέρεσθαι Ν καὶ δϑᾷ, Ηϑοὶ
ἰχκολουϑήσει ἃ τ) ΝΕ
Πδν αποὰ ἀρίρῃαϊε ἘΣΎ ΝΣ ἥδε.
-- πος. τ» 4
241
τυ
20
3Ὁ
80
(αν, ἀόμτῃ. ΙῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Α΄ βῶ
τουτέστι ζῷον ὥμα καὶ ὕνητον καὶ λογικόν. ποὐχείρος
δ᾽ ἐστὶ καὶ (ἡ) πρὸς τοῦτο ὑπάντησις. πρῶτον μὲν γὰρ πῶς.
εἰ κατ᾽ ἰδίαν ἕκαστον οὐχ ἔστι ταῦτα ἄνϑρωπο:, δύναται
εἰς ταὐτὸ συναχϑέντα ἄνϑρωπον ποιεῖν. μήτε πλεονάσαντα
παρὸ ἔστι, μήτε ἐλλιπόντα παρὸ ὑπόκειται, μήτε ἴλλως
πῶς τραπέντα: εἶτ᾽ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν δύναται εἰς ταὐτὸ
πόώντα συνδραμεῖν, ἵνα χαὶ τὸ ἐξ ἁπάντων ἄνθρωπος »ἐ-
νῆται. τὸ γοῦν ϑνητὸν εὐθέως, ὕτ᾽ ἐσμὲν ἄνθρωποι. οὐ
συμβέβηκεν ἡμῖν, ἀλλὰ κατὰ συμμνημόνευσιν λαμβάνε-
ται. ϑεωροῦντες γὰρ Δίωνα καὶ Θέωνα καὶ Σωκράτη καὶ
κοινῶς τοὺς κατὰ μέρος ἡμῖν ὁμοίους τετελευτηκέναι λο-
γιζόμεϑα ὅτι καὶ ἡμεῖς ἐσμεν ϑνητοί. καὶ μηδέπω τοῦ
ϑανεῖν παρόντος ἡμῖν᾽ ξῶμεν γὰρ δήπουϑεν. καὶ μὴν
τὸ λογίξεσϑαι ὁτὲ μὲν πάρεστιν ἡμῖν, ὁτὲ δὲ οὐ πάρεστι;
καὶ τὸ ἐπιστήμην ἔχειν πάλιν οὐ τῶν διὰ παντὸς συμβε-
βηκότων τῷ ἀνθρώπῳ χαϑέστηκεν, ὡς ἤδη παρεστήσαμεν.
λεκτέον οὖν μηδὲ τὴν κοινὴν τούτων σύνοδον ἄνθρωπον
εἶναι.
Πλάτων ([Ρ]αἰο] Πεῇ. Ρ. 4195 4) δὲ χεῖρον παρὰ τοὺς
ἄλλους ὁρίζεται τὸν ἄνϑρωπον, λέγων ᾿᾿ἄνϑρωπός ἐστι
ξῷον ἄπτερον δίπουν πλατυώνυχον, ἐπιστήμης πο-
λιτικῆς δεκτικόν, ὅϑεν καὶ προῦπτά ἐστι τὰ ὀφείλοντα
πρὸς αὐτὸν λέγεσθαι. πάλιν γὰρ οὐ τὸν ἄνθρωπον ἐκτέϑει-
ται, ἀλλὰ τὰ συμβεβηκότα καὶ ἀποσυμβεβηκότα τούτῳ κα-
τηρίϑμηται᾽ τὸ μὲν γὰρ «ἄπτερον ἀποσυμβέβηκεν αὐτῷ, τὸ δὲ
““ξῷον᾽᾽ καὶ τὸ «δίπουν καὶ τὸ ᾿πλατυώνυχον᾽᾽ συμβέβηκεν,
τὸ δὲ “᾿᾿ἐπιστήμης πολιτικῆς δεκτικὸν᾽᾽ ποτὲ μὲν συμβέβηκεν,
ποτὲ δὲ ἀποσυμβέβηκεν. ὥστε ἡμῶν ἕτερόν τι μαϑεῖν ξητούν-
τῶν αὐτὸς ἕτερόν τι παρέστησεν.
᾿Αλλὰ γὰρ οὕτως ἀποδεδείχϑω τὸ μὴ δύνασϑαι τὸν
ἄνϑρωπον ζξαυτὸν) ἐκ προχείρου νοεῖν. παρακειμένως δὲ
483---.318 - Ηγν. ΠῚ 29---8.
4 ἡ οὐάϊάϊ δ (ὁ) ἄνϑῳο. Υ 17 ἐλλιπόντα ΒΟΚΚ.: ἐλλεί-
πουτα ἃ ιἢ σωκράτην Νς 19 τούτων οπὶ. Ι, 3834 πολιτικῆς:
τῆς κατὰ λόγυυς [ῬΊα10] 56 διαλέγεσθαι Ν΄ 88 ἑαυτὸν Δαὰ.
Καϊυοΐβοι 00}]. Ρ. 263, 18 νοεῖσθαι ΒοΚΚ. ἀυθὶξ.: ἐπινοεῖσθαι
Καγβον 00}}. ». 348,13. 249,14
Ξοχίαθ Εὐταρί τίου Π. δ
«ει
οϑῷ
281
283
᾿ ἵν. πίῃ, ὙΠ
ὙΓΙΚΟΥ͂Σ ἡ τ
ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚι
θῦ
Ρ εν
ὑτοῦ τῶν ἀπόρων εὐτο καὶ ἀν
γι. αὖ
ς ἑ ἡ χαταληψις , αἰ (τὸ γὰρ μ
ἱεχτέον, τί καὶ 1) Χί μ ἣν το συμβεβίβασται ( 2 πον
Χτεονς , «- διό τοῦτο ; ᾿ δέ
ἜΣ ἀρ Τὰ τς ιΖ 901 . 'ἐπινοήητος
ἀπὸ μέρους ἢ0ὴ φυχεν᾽ ἀνεπινόη
.) Ιδτδ 0Τι ατὸ Γς Μ δι δος περ χε)
ιαλϊ τα ἢ Ὁ ἈΡΈΡΟ ἀν θῆναι "τς ἰὼ - ὃ γι ατι-
ὑμενον οὐδὲ καταῖη ἣ ὅσον ἐπὶ ταῖς τῶν δογμ
ἐπινοοῦ ᾿ ) ᾿ ἐπ ᾽
δὴ ἴνϑρωπος δέδεικται ψ Ἢ πτος) ὅμως ὃ οὖν καὶ
κ᾽ ἡ αν ᾿ ᾿ - " 4 72 ᾿ 7" ἤ ᾽
γε ὃ χι.. τοίνυν καὶ ἀκατά εἰ ὕτο κατασκευάξειν
Ὃγ}" ἐνγοίαιι “Ὁ 0 τοίουτο δ᾽ »
Δ 1 χῶ] τρύπον ἐμεσται τ Ὡ ι ὅλος δι θλου
᾿ ἐν ρΟ, ᾿] »" " τὸ
καϑ ἕτερ ἃ ᾿" , ᾧ ανϑρωπος, ἱ ι ὮΞ
ᾳ ι ὁ 33. ὸ ζητού
εἰπὲ καταλι ἌΞΦΙ ἄνει, ἢ )
ἑαυτὸν ἕητεῖ τε καὶ καταλαμβ ΤᾺΣ ΠΣ Ν, ὥσπερ εἰ καὶ
προ ενι ε πο τάληψιν πίπτον (... ͵ψΠτν» ἔσται τὸ
Φ ὺὑ τῖ" κατὰ ἰ ᾿ Εις , Α ἃ ὕλη ξ0τ
ΤΥ ὙΤΡῸΝ : ἑαυτὴν ὁρῶσαν" ἢ γὰρ ; δὲ
ἡ» ὅρασιν ὑπόϑοιτύ τις ἑαυτὴ ὙαΘΝ ὁρῶσα, μέρει δὲ
ΤΡ ΠΟΣΌΝ ΟΟΟΟΒΉΙΟΤΗΣ ι μὲν ἑαυτὴν ὃρ ἀν
ξ -- Ε ἧ ν᾽ ἢ μὲθὲε ἰ ι 74 λυ, εἰ ὃ ἄνϑρω-
ἜΣ ΠΟ ΎΜΕΡΝ ἀλλ᾽ εἰ μὲν ὅλος δι᾿ ὅλου Ρ
385 ὑφ᾽ ἑαυτῆς ὑρωμένη. ΓΙ τούτῳ νοοῖτο (σὺν τῷ ὅλος
-- » εἰ ΄ ᾿ ἈΝ 1 σὺν ᾽ ἊΣ
πος ἑαυτὸ} ζη ΤΟΙ ἐν ὑδὲν ἔτι ἔσται τὸ καταλαμβανό-
Ἶ " Α ,
δι᾿ ὅλου ἑαυτὸν νοεῖν ων ὅλος εἴη τὸ ξητούμενον καὶ τ5
φ. ᾿ Ἁ
μενον, ὕπερ ἄτοπον. εἰ εἰ , Σ ἐπενδαὴ, πάλιν οὐδὲν
! μ Ρ᾿ “Ὶ , » ἢ ,
σὺν τούτῳ νοοῖτο ὅλος (σὺν ἕῤῃ ἡ δ κατάληψιν ποιησό-
ἮΝ ἈΞ ΤΕ} ω
ἀπολειφϑήσεται τὸ ἘΠῚ ΤΣ ΜΗ νὰ παρὰ μέρος ὁτὲ μὲν
ι ΟΝ 3 ΨατΟν 7
"86 μενον. χαὶ μὴν οὐδὲ ὄυνα γῆν κυ ὅλον τὸ ζητούμενον.
πΊλη, ὦ ἴσϑ ὺ ἕητοῦν, ὁτὲ δὲ ὅ ν ὅλος 40
ὅτε γὰρ ὅλος ὑπόχειται ζητῶν κα ΡῈ '“Ἃ ξητήσει" καὶ
ω γι )
(οὺν τῷ ξητεῖν ὅλος). οὐδὲν ἀπολειφϑήσεται 0 ἐν ΣΈ ΤΗΣ
ἀνάπαλιν, ὅτε ὅλος δι᾿ ὅλου ἐστὶ τὸ τύ αι ᾿ ἐβάλλειν,
᾿ δ ΤῊΣ Ὁ ο, ω ἐπ
251 τὸ ξητοῦν. λείπεται ἄρα μὴ ὅλον αὐτὸν ἐδ ιν ἀρ οκῆ
«ὦ Φ ΤΊ 7] , ἐξι -
ἀλλὰ μέρει τινὶ τὴν ξαυτοῦ κατάληψιν ἜΝΙ ἐμ ξας Ὁ
“- , ὴ ἐν ν
λιν ἐστὶ τῶν ἀπόρων. ὁ 7ὰρ ἄνϑρωπος ον ὅϑεν εἰ
Ἷ ,
488 τὸν ὄγκον καὶ τὰς αἰσϑήσεις καὶ τὴν διάνοιαν,
» , ΤΥ
μέλλει τινὶ μέρει ξαυτὸν "αταλαμβάνεσθϑαι, ἤτοι
3 ὅτι α: [ςοτί, μὲν
τούως κ[ ὅμως ΒοΚκ..: ὁμοίως ἃ
0). ς 7. (οτί, εἰ γὰρ
9. Ἰδουπϑιηῃ βἐδεαϊξ ΒΕΚΚ., απδι βἰο
ἴετε εχρίεί: ἢ παρὰ μέρος ὁτὲ μὲν
τεῖται, ἢ
ὅλος ἕητεῖ ὁτὲ δὲ ὅλος ξη-
Ἶ μέρει τινὶ τὴν ἑαυτοῦ κατάληψιν ποιεῖται: ΓΘΟΥΤᾺΒ
Κοςβα]εκυ: ἢ μέρει μὲν ἑαυτὸν
μέρει δέ ἐστι τὸ
« ,
τῷ σῶ-
͵
18 ζητώῃ Ν οἴ, δὰ Ρ. 248, 82
) Κοοβδβκ 10 ὅλος ααὐ
Ροεὶ ξητεῖσϑαι ΠΝ ΚΟΟΝΑ] β]κν φο]]. νΥ, 1814 οὐ 21
19 ὅλον γγίῃς Νς, ὅλος ΕΓ ἣν πηρς ΒΡκι" ὅλως ἃ ξητή-
Ἰ!. ν. 004, 3, οᾳ αὐτὸν Βρχῆς,. ἑαυτὸν (ἃ
(αν. ἄορηπ. ἢ) ΠΡῸΣ ΔΟΙΓΙΚΟΥΣ Α΄ ΟἹ
352 ι ΡῈ, ν ᾿ ͵ Ὡ- ὩΣ Πᾶς, οἴ ἃ κα
ματι τας αἰσθήσεις καὶ τὴν διάνοιαν γνώριει. 1| ἐντσμας
ταῖς αἰσϑήσεσι καὶ τῇ διανοίᾳ τὸ σῶμα καταλήσρεται, τῷ
ὁ μὲν οὖν σώματι οὐχ οἷόν τέ ἐστι τὰς αἰσθήσεις καὶ τὴν
γα διάνοιαν γνωρίζειν ἄλογον γώρ ἐστι τοῦτο καὶ κωφὺν καὶ
ἀφυὲς πρὺς τὼς τοιουτοτρύπους ζητήσεις. ἄλλως τε. εἰ τὸ 259
σῶμα τῶν αἰσϑήσεων καὶ τῆς διανοίας ἀντιληπτικὸν ἔστιν.
ὀφείλει [τὸ] ταύτας καταλαμβάνον ὑμοιοῦσϑαι ταύταιξ. του-
ς τέστιν ὁμοίως διατίϑεσϑαι χαὶ αἴσϑησίς τε καὶ διάνοια
γίνεσϑαι. ὁράσεως γὰρ ἀντιλαμβανόμενον, καϑὸ ὁρῶ.
ὕρασις ἔσται, καὶ γεύσεως γευομένης καταληπτικὺν ὑπάρχον
γεῦσις γενήσεται, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τὸ ἀνάλογον. καθὰ 550
γὰρ τὸ ϑερμοῦ ἀντιλαμβανόμενον ὡς ϑερμοῦ ϑερμαινό-
τὸ μενον ἀντιλαμβάνεται, θερμαινόμενον δὲ εὐθύς ἐστι ϑεο-
μόν, καὶ ὡς τὸ ψυχροῦ γνῶσιν ποιούμενον ὡς ψυχροῦ
ψυχόμενον εὐθέως ἐστὶ ψυχρόν, οὕτω καὶ ὁ σάρπινος ὕγπος
εἰ ἀντιλαμβάνεται τῶν αἰσθήσεων ὡς αἰσϑήσεων, αἰσϑά-
νεται. αἰσϑανόμενος δὲ πάντως αἴσϑησις γενήσεται. καὶ 391
15 ταύτῃ οὐχέτι ὑποχείσεται τὸ ζητοῦν, ἀλλ᾽ ἔσται τὸ ξητού-
μενον, σὺν τῷ καὶ τελέως καταγέλαστον εἶναι τὸ μὴ δια-
φέρειν τὸν ὄγκον τῶν αἰσϑήσεων καὶ τῆς διανοίας, πάντων
σχεδὸν τῶν δογματικῶς φιλοσοφησάντων τὴν ἐν τούτοις
διαφορὰν εἰσηγησαμένων. ὁ δ᾽ αὐτὸς καὶ ἐπὶ τῆς διανοίας 3293
90 ἐστὶ λόγος εἰ γὰρ ἀντιλαμβάνεται ταύτης ὃ ὕγκος ὡς
διανοίας, τουτέστι νοούσης, ἔσται διάνοια ὃ ὄγκος, διάνοια
δὲ ὧν οὐκ ἔσται τὸ ζητοῦν ἀλλὰ τὸ ξητούμενον. οὐ τοί-
νυν τὸ σῶμα καταληπτικόν ἔστι τοῦ ἀνθρώπου. καὶ 398
μὴν οὐδὲ αἱ αἰσϑήσεις. αὗται γὰρ πάσχουσι μόνον καὶ
45 κηροῦ τρόπον τυποῦνται; ἄλλο δ᾽ ἴσασιν οὐδὲ ἕν, ἐπεί τοι
ἐὰν ξήτησίν τινος αὐταῖς νείμωμεν. οὐκέτ᾽ ἄλογοι γενής-
σονται ἀλλὰ λογικαὶ δυνάμεις ἔχουσαι φύσιν ξητήσεως. ὅπερ
οὐχ οὕτως εἶχεν᾽ εἰ γάρ τὸ λευκαίνεσϑαι καὶ μελαίνεσθαι
« τὸ ἀοὶ. Ηοϊεὶκ καταλαμβανόμενον 1, 1 γευομένης ΒΕΚΚ.:
γινομένης ἃ χαταληπτιχὸν Ν! καταληπτὸν δὺς: ἀντιληπτικὸν
Καγβοσ 9 τὸ {τοῦ ϑερμοῦ Ν 1 ψυχροῦ ῥυυβ ΒΕ ς: φυ-
χρὺν Ν΄ τὸ γοϑῦ ψυχόμενον ῥονξ. αἀδοπάσι: ἀντιλαμβάνεται,
ψυχόμενον δὲ νοὶ Βἰπ}}}ἃ (εὖ ν. 10), βθὰ Ὀτγουὶίαιὶ βοχίαπι βία-
ἀαἶδθο ραυΐο 48 τὸ οι. Ν ΣΤ δυνάμεις ἔχουσαι φύσιν ζητή-
ὅεως Ν οἷ. νν. 28. οὐ 80: καὶ διανοίας ἔχουσαι φύσιν ΤῈ ς
δ᾽
τῪο
Μ"
Ό'
[
.ε
-
298
ἊΝ Σ ᾿ ι πλϑ }.. ΥΠ
Ὧν
΄
νιν αἷδ κοι-
᾿ ξεσϑαι καὶ εὐωδιάξεσϑαι {(κ ) Ἂς
ἱ γχυκάξεσθαι καὶ πικραςεῦυὶ ὃν, τὸ ξητεῖν ἐνεργητικῶς τς
᾽ - ᾿ , γὴν ς-
ΧΑΕ ᾿ ᾿ ἴδιόν ἐστιν ἘΌΝ " γε, τέ ἐστι διὰ τούυτῶ
γῶς πασΊει! ᾿ ἶτα πῶς 00] ; ἣ Ϊ ;
ἰχ ἢ ται ἴδιον αὐτῶν. εἰτὰ πῶς σὼν ἱτὴν φύσιν ἵ; οἷοι
" Γ » ᾿
εὐωῦπὰν ϑῆναι τὸν οὐχον Οὐχ τωόθο μεγέϑους καὶ γρόας 2:4
καταληφῦν 'ματὸς μξν καὶ εἶ ; ὕτε
: ἡ ὕρασις σχηματὸς μὲν ἐστιν οὔτε μέγεϑος ὁ
ϑ ἐ ῦὺς 1] ὑρᾶσις ν ᾿ ἥμᾳ ἔστιν οἱ
γράς πος - ικὴ. οὔτε δὲ σχῆμά ὃ ταῦτα συμβέβηκεν
ἐστὶν αὐτιληπτικὴς Σ εἰ καὶ ἄρα. τὸ ὦ ταῦτ μ
᾿ ἐ -
ἐδ ὄγχος, ἀλλ᾽ εἰ καὶ ἄρας ᾿ λαβεῖν ἡ ορᾶσις,
χρῶμα ὗ ΟΥ̓Χ Ὸ ὃς τ ἥ νοὸν οὐ δύναται δι : χς Ε
ἐ ; διὰ τοῦτο τον {{} 9 . Νὴ ὃ "Κῶ οἷον τὸ σγημα,ς
κα Σ τὰ συμβεβηκότα τῶ γ πῶ. ᾿ Ν ἧς
ιὐνὸν δὲ ὁρὰ τὰ συμβεβὴη τῶ τις, ἀλλὰ τὸ ἐκ τού
ι υν .-“"" ᾿ ΄ ᾿͵ ναί φῆ 3 τ ΕῚ
τὸ μέγεθος, τὴν ἈΡΗ ἢ ΝΜ ἐστίν. ὅπερ ἣν ληρῶδες.
; ! Ὃ:" ὃ οὐ πος Η ς ἢ ὧν
τῶν συνηρανισμενο " ὅτι οὐδὲ ἡ ΟΠ) σύνοδος μ
ὦτον μὲν γὰρ ἐδείξαμεν ν: ἡ ᾧ τινι συμβέβηκεν᾽
πὸ Ν 2 ᾿ ᾿ κε ἵνό ἔστι το ω τ » ὶ
τινι συμβεβηκότων ἐ , εὐ Κα ἀμηχάνων ἐστὶν τὸ
ἣν Ἧ ὕὑτως ἐ ἢν. πᾶὶλ ; -
ἈΙ͂ΙΒ " τοῖτὸ οὐτῶς ͵ ἥ ᾽ ᾿ , κος
ὑπὸ τῆς οψεῶώς ΑἢΦ ἣ ᾿ ᾽ν ιἤτε χρῶμα
᾿ " πε ; ἥμα κατ ἰδίαν, μήτε γ :
, ᾽ " ιητὲ σγημα “ Ἔ
μιλὸν ἔστι τὸ σῶμα μή Ν , ἡν ὅρασιν τοῦ
͵ “ τὸ δὲ ἐκ τούτων σύνθετον, δεήσει τὴν 0 ὩΣ
χῶρις, , ἐμαί ταῦτα κα
σώματος ἀντιλαμβανομένην ἐμ άσίννι ὃν πάντων ἀϑροισμὸν τ
Σ » - ἵἴ Ον κοινῶν 7
ὅτον παρ ἑαυτῇ, καὶ οὕτω τ ; ἐ τινος, καὶ τὸ
᾿ ΐ ἀλλὰ τὸ συντιϑέναι τι μετὰ 5,
μα, πεῖν, ἀλλα, τὴ λαμβάνειν,
τοιόνδε μέγεϑος μετὰ τοῦ τοιοῦδε σχήματος ἈΦ ΒΝ ἐν
᾿ ὔ " Γ 4 Ἷ Π] ( ς
λογικῆς ἐστι δυνάμεως. ἄλογος δέ 7ὲ ἐστιν 1) "ἢ ΒΙΏ
τοίνυ καϑέστηκε τὸ τήν ἐὐ τα ΤΑΝ
᾿ : ον ὡς 8
τοῦ σώματος. καίτοι οὐ μόνον τὴν κοινὴν σύνο τὴς
΄ ᾿ « 4
σῶμα νοεῖν ἐστιν ἀφυής, ἀλλὰ καὶ πρὺς τὴν ἀρ ὁ Ἐν δὲ
τούτῳ συμβεβηκότων κατάληψιν πεπηρωται. οἷον εὖ Σ
μήκους" χαϑ᾽ ὑπέρϑε γὰρ μεγεϑῶν τοῦτο λαμβάνεσ. :
“ 4
πέφυκεν, μένων ἡμῶν καὶ διά τινὸς κα
᾽ ’ »
ν»ν ον ταυτῆς ἔργον
σιν
ἀπό τινος ἀρλ
39 εὐωδιάξεσϑαι Ν οἱ (δπρυθῃβί Ἁγῃ ΘΟάθχ δχ δοηίδοξατα; εὐω-
δίξεσθαι ΠΕ ς καὶ δὰὰ, Ἠργγρέυβ ὃ τὴν φύσιν (φιοὰ Βοκκ.
ἱπίογργοίβξωγ. τὴν φύσιν π ἴ
ρὸς τοῦτο ἐπιτήδειον (0]]. Ρ. 212, 2)
; δὴ τὴν (αὐτὴνν φ, γε] τὴν
24
ρῶμα (ν.8) ς 8 ἄρα,
3 δ: ὁρατῷ Ἰ;; ὁρατὸς ἅὶ ὅ μόνα Ν᾽ 1 ὁ οπι.
ΙῈς ο χρὴ 81}. 6: ἴοτί. ταῦτα 89 οὐθέος [ἢ 98 ΣΝ
1 2. γτὸ φῦ μερῶν τινος ςδιιόνγτωνυ χα
Βεϊης, ἀαμίς. 806, ΕΔΌΠΟΙΙ ὙΘΙΒΙ Πρ (με ἑ
Τ αἰϊχωϊα ῬγΟ,Υ βοὴ
2.
4:
254
20
[2
'χι
-᾿»"
ων
τὸ
18
Ἐ4})
(αν. ἀορτη. ᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΓΡΙΚΟΊΣ Δ΄ ρ9
ἐπί τι καταληγόντων, ὅπερ ποιεῖν ἄλογος φύσις οὐ δυνα-
ται. εἶτα καὶ βάϑους" περὶ αὐτὴν γώρ πλάξεται τὴν
ἐπιφάνειαν ἢ ὕρασις, εἰς βάϑος δ᾽ οὐκ ἐνδύνει. λανϑάνει
γοῦν αὐτὴν καὶ τὰ περίχρυσα τῶν χαλκῶν. εἴοητο δὲ ὅτι
καὶ πρὸς χοώματος γνῶσιν ἦν ἀνεπιτήδειος, ὑτε εὴν Κυ-
ρηναϊκὴν στώσιν ἀνηροῦμεν (5. 192). διόπερ εἰ μηδὲ
τῶν συμβεβηκότων τῷ σώματι ἢ ὑρασίς ἔστιν ἀντιληπτιχῆ,.
πολὺ πλέον οὐδ᾽ αὐτοῦ τοῦ σώματος ἕσται ϑεωρητική. καὶ
μὴν οὐδὲ ἀκοῆς ἐστιν ἔργον τὸ τοιοῦτον ἢ ὑσφρήσεως: ἢ, γεύ-
σεως ἢ ἁφῆς ἑκάστη γὰρ τούτων τὸ πρὸς ἑαυτὴν μόνον
αἰσϑητὸν ἐπίσταται, τὸ δὲ οὐκ ἂν εἴη ὁ ὄγκος. ἢ γὰρ
ἀκοὴ φωνῆς μόνον ἐστὶν ἀντιληπτική, φωνὴ δὲ οὐκ ἔστιν
ὃ ὄγκος. καὶ ἡ ὄσφρησις εὐώδους μόνον ἢ δυσώδους ἐστὶ
κριτήριον" ἀλλ᾽ οὐϑεὶς οὕτως ἐστὶν ἔὥφρων ὡς τὴν ὑπό-
σῖασιν τοῦ περὶ ἡμᾶς σώματος ἐν τοῖς εὐώδεσιν ἢ δυσώ-
δεσιν ἀπολείπειν. τὰ δ᾽ αὐτὰ λεκτέον χαὶ περὶ τῶν ἄλλων
αἰσϑήσεων, ἵνα. μὴ μακρολογῶμεν. ὥστε αὖται μὲν τὸν
ὕχμτον οὐ καταλαμβάνονται. καὶ μὴν οὐδὲ ἑαυτώς. τίς
γὰρ ὁράσει τὴν ὅρασιν εἶδεν; ἢ τίς ἀκοῇ τῆς ἀκοῆς ἀκή-
κοεν; τίς δὲ γεύσει ποτὲ τῆς γεύσεως ἐγεύσατο, ἢ ζὀσφρή σει)
ὀσφρήσεως ὠσφρήσατο, ἢ ἁφῆς ἔϑιγεν ἁφῇ; ταῦτα γὰρ
3 , εἶ τ " - . ᾿ !
ἀδιανόητα ἣν. τοίνυν [εἰ] μηδ᾽ ἑαυτῶν ἀντιληπτικὰς λεῆτέον
εἶναι τὰς αἰσϑήσεις᾽ οὑτωσὶ δὲ οὐδὲ ἀλλήλων. ὅρασις
γὰρ ἀκούουσαν ἀκοὴν οὐ δύναται ὁρᾶν, καὶ ἀνάπαλιν
ἀκοὴ ὁρώσης ὑράσεως οὐ πέφυκεν ἀκούειν, καὶ ἐπὶ τῶν
ἄλλων ὃ αὐτὸς τῆς ἐγχειρήσεως τρόπος, ἐπεί τοι κἂν λέγω-
΄ ι 4 Γ γ
μεν ὁράσει ληπτὴν εἶναι τὴν ἀκοὴν ὡς ἀκοήν, τουτέστιν
ὡς ἀκούουσαν, δώσομεν τὸ ὁμοιοπαϑεῖν τὴν ὕρασιν
᾽ 7 2 Ἵ Γ Ἧ 9 ». δι ς -
ἐκείνῃ, ὥστε μηκέτι αὐτὴν ὅρασιν εἶναι ἀλλ ἀκοὴν πῶς
γὰρ δύναται κρῖναι ἀκούουσαν ἀκοὴν αὐτὴ μὴ ἔχουσα φύ-
[κα ἢ
Ω »} ᾿ ξ ζ
σιν» ἀκουστικήν; καὶ ἀναστρόφως, ἐνὰ καὶ ἡ ἀκοὴ ὡς ὁρώ-
48. χαλκείων ΒΕΚΚ. ἀυδῖθ. εἴρηται Ν ὃ9 χρώματος ΝΕ:
χρωμάτων ς: χρώματα Ἰ ἦν οπι. ς, 560]. Κανϑεγ 10 ὡς (βἴο) ἢ
1 οὐ καταλαμβάνονται Νὶ (ασυοὰ ἴα ΒΘΚΚ.): οὐκ ἀντιλαμβα-
νονται Εἥκ 18 ὀσφρήσει ἀϑὰ. Ηδινοίαβ 168 ἀδιανόητα Β0Γ.:
νοητὰ . εἰ οἵιν.. ς λεχτέον οἵχ. Ν 81 ὡς ἀεὶ. ΒΟΚΕ. αὖ
οἷ, ν. 24
200
501
803
ῳ»"
ῶ
{5}
804
808
800
ΓΟΥ͂Σ Δ’ αν, πιϑίῃ, Υ]]
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ ἃ ἱ
τὸ τ
- ὶ ) " αὐτὴν
᾿Ὡ τὴς ὄψεως, δεῖ πολὺ ἡ ἡμὴ, τ τὴ κ᾿
τι) γτὰ! Ω ᾿Ξ τ δ} ΕΞ
σὴς μερὶς ταὐτὰ δὲ οὐδεμίαν ὑπερβολὴν δ ρα. 17.
᾿- ᾽ ᾽ "᾿ ΤΣ ι ; ᾿ ἶ, “-
ὑρὰσι ΤΈΡΕΤΕΝ ὃν ἄρα μηδὲ τας αἰσϑὴήσεις ἢ του
'ᾳς ἀπολείπειν. λεχτ τ μον ἣξ ἰλλήλων.
πιᾶὰς τί ᾿ ἐνεσϑαι ὴ αὑτῶν 2) (ἰ ᾿
σώϊιατος ἀντιλαμβά! τονμαπτοίοί, ἀλλ᾽ ἢ διάνουξα, ΚΟ τς
᾿ ᾿ αὖ Ἢ
Ναί, φασὶν οἱ δογματιν ἑαυτὴν γνωρίζει. ὅπερ καὶ 80
5: ,. -ἰςς αἰσϑήσεις καὶ ὃ αν Η δι τὴν
» κὰν τὰς ι ξ τὴν οιανοιαν
ΟΥ̓ΧΟ ν ἌΘΠΝΝ ῊῸ 0 ἀξιωσωσι ]
αὐτὸ τῶν ἀπόρων ἔστιν. οτ ΔΝ σώματος καὶ τῶν ἐν
ΝΝ ἢν γίνεσθαι τοῦ τὲ ὁ ; ; ᾿ Η
ἀντ ΝτΗΡην. γινεῦναι φ᾽ ἕν ὅλῳ ἐπιπεσοῦσα τῷ 256
αὐτῶ, πευσομεϑα ποτέρον ἀρο ον ἰέρεσιν αὐτοῦ, καὶ
ΕΣ ἦν κατάληψιν ποιεῖταις 1 τοις μὲρ : χ᾽ ΠΣ
ἐὐαδδόρδνς ἡ ἢ καταλαμβάνεται. καὶ τῷ μεὲϊ
ὕτα συντιϑεῖσα τὸ λον καταλαι ͵ ΑΕ
μ νμανυαν λγ ὡς ἔσται συμφανὲς ἐκ τῶν ἐπιφε-
Ρν " ΤῊ “ Ῥ} ς ᾿
ὑλῳ οὐχ ἂν ϑελῆσαιε 7:}»: λέγοιεν αὐτὴν συντιϑέναι κἀν- 5
θομένων" τὰ δὲ μέρη εἰ κὰν πριδ δε ϑήσονται ἀπο-
᾿ “6 γ ἢ 1
τεῦϑεν τὸ ολον γνωρίξειν, μείζονι νὐὸ ὶ ξχονῶ; ΒΑ,
Α - ᾿᾽ - (
α τῶν γὰρ τοῦ 0γ 301) μερὼν τινὰ ἔστιν 4 " “
9 ͵ , ἐς ὡς ἐν , “ διώνοιακ πρὸς τουτῶν
ἄλογα ἀλόγως ἡμᾶς κινεῖ. τοίνυν ἡ μ ἐν μος
Υ [4 (
ἀλόγως κινουμένη ἄλογος γενήσεται. ἄλογος ἢ ὩΣ Ἡλουϑς,
- μ ᾽ ᾿ ᾽ ἰν 9
ἔσται διάνοια" ὥστε οὐ καταλήψεται τὸν ὈΟν Ὴ ᾿ ον
καὶ μὴν οὐδὲ τὰς αἰσϑήσεις δύναται κατὰ τὸν αὐτὸν ἐν
΄ Ρ Ν " -. γι. Α τα-
πὸν διαγινώσκειν. ὡς γὰρ τὸ σῶμα οὐ δύναται κα ἢ
- -- ’ , “
λαβεῖν τῷ αὐτὴ μὲν λογικῆς μετξγειν δυνάμεως ἐκεῖνο δὲ
΄« ’ ᾽ ΄ ΄-
ἄλογον εἶναι, οὕτω πάλιν ἀδυνατήσει τὰς αἰσθήσεις κατα
λαμβάνεσθαι, ἐπείπερ ἄλογοί εἰσιν
τὸ χαταλαμβα
λαμβάνουσα πάντω
κείναις" τὴν γὰρ ὕρασιν
, , δ᾿ 4
ὁρῶσαν καταλαμβανομένη πολὺ πρότερον ὕρασις γενήσε- 30
ται, καὶ τὴ
ὁ δὲ αὐτὸς καὶ
ς ἐστι λόγος. ἀλλ᾽
εἴπερ ἡ γνωρίξουσα τὰς
, 8. συνειληφϑήσονται ἄθῃ, (ἕοτέ, ἃ
ἐκεῖνος αὐυοὰ ὃ. ἴῃ ΓΆΒΌΓΕ, ἀμ ΔΓΏΤΩ ἐεισεαι τος ΘχΒῖθ6 Ὁ) 1. ὄγ-
ἤου Ν᾿ λόγου [ΕῈς: ὅλου Εαυγ, χ κατὰ ---
ἸὨΔΙΡΊΠΘ ἴξγρ ΟὈ}1
Ὁδὲ (ΟΝ Ι2 δύναται Ν' ἴῃ
᾿ ΟΣ ἸΟχίβεβρ δαάϊίυν καταλαβεῖν ἔθβέο
οὐ τρη ὑϑὰ Κρομα]οκν δε], ν, 09) 1218 καταλαβεῖν Π λαβεῖν
τ Ζέξρι αβεῖν ΕἸ (ερὰ οἵ βὰ Ἐ7.11 17 αἴσϑησις αὕτη Ν
ΕΣ
25
80
(ἀν. ἄορτα. Π) ΠΡῸΣ ΔΛΟΙΓΙΚΟΊΣ Α΄ 1]
αἰσϑήσεις διάνοια εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐκείνων μεταβεβηκνία
φύσιν, οὐδὲν ἔσται ἔτι ὑποκείμενον τὸ ζητοῦν τὰς αἰσϑη;-
σεις ὃ γὰρ ὑπεθέμεθα ζητεῖν, τοῦτο ἀναπέφηνε τὺ αὐτὸ
ταῖς ζητουμέναις, διὰ δὲ τοῦτο καὶ χρῆζον τοῦ καταληθο-
μένου. ναί, φασίν, ἀλλὰ ταὐτόν ἐστι διάνοια καὶ αἴσση-
σις, οὐ κατὰ ταὐτὸ δέ, ἀλλὰ κατ᾽ ὥλλο μὲν διάνοια, κατ᾽ ἄλλο
δὲ αἴσϑησις᾽ καὶ ὃν τρύπον τὸ αὐτὸ ποτήριον ποῖλόν τέ
χαὶ περίκυρτον λέγεται, οὐ κατὰ ταὐτὸ δὲ, ἀλλὰ κατ᾽ ἄλλο
μὲν κοῖλον, οἷον τὸ ἐντὸς μέρος, κατ᾽ ἄλλο δὲ περίκυοτον.
΄
, ἢ 4 4 [᾿ Φ, δε: , ΄ Η
"εγκαϑάπερ τὸ ἐκτός, καὶ ὡς ἡ αὐτῇ ὁδὺς ἀνάντης τε παι
10
1
20
κατάντης νοεῖται, ἀνάντης μὲν τοῖς ἀνιοῦσι δι᾿ αὐτῆς. κα-
τάντης δὲ τοῖς κατιοῦσιν, οὕτως ἡ αὐτὴ δύναμις κατ᾽ ἄλλο
εἰ , κ᾿ - 5
μέν ἐστι νοῦς, κατ ἄλλο δὲ αἴσϑησις, καὶ οὐκ εἴργεται
᾽ τ “- “ ᾿ ᾿ ᾿
αὐτὴ οὖσα τῆς προειρημένης τῶν αἰσϑήσεων καταλήψεως.
πάνυ δ᾽ εἰσὶν εὐήϑεις, καὶ κενῶς μόνον πρὸς τὰς ἐκκειμέ-
νας ἀπορίας ἀντηχοῦσιν. φαμὲν γάρ, εἰ καὶ συγχωρηϑῶ-
’ Υ͂ ’ Α ᾿ 4« . ᾿
σιν αἱ διάφοροι αὗται δυνάμεις περὶ τὴν αὐτὴν οὐσίαν
ὑποκεῖσϑαι, πάλιν μένειν τὸ μικρῷ πρόσϑεν ὑπὸ ἡμῶν
κινηϑὲν ἄπορον. ξητῶ γάρ, τοῦτο τὸ κατ᾽ ἄλλο μὲν νοῦς
εἶναι λεγόμενον κατ᾿ ἄλλο δὲ αἴσϑησις πῶς δύναται τῷ
χαϑ᾽ ὃ νοῦς ἐστιν ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ καϑ᾽ ὃ αἰἴσϑησίς
ἐστιν; λογικὸν γὰρ ὃν καὶ ἀλόγου ποιούμενον κατάληψιν
ἀλόγως κινήσεται. ἀλόγως δὲ κινούμενον ἄλογον ἔσται,
τοιοῦτον δὲ ὃν οὐκ ἔσται καταλαμβάνον ἀλλὰ καταλαμβα-
, - - "»
νόμενον. ὕπερ πάλιν ἣν ατόπον.
Διὰ τούτων μὲν δὴ παρεστάσϑω, ὅτι ὃ ἄνϑοωπος οὔτε
διὰ τοῦ σώματος τὰς αἰσϑήσεις δύναται λαβεῖν οὔτε ἀνά-
παλὲν διὰ τούτων τὸ σῶμα, {....- ὃ μηδὲ αὐτὰς ἢ ἀλλήλας.
δ. - τ ͵ [ 4. «2 δ - , ᾽ ᾿ δ ᾿
ἑξῆς δὲ ὑποδεικτέον, ὅτι οὐδ᾽ ἑαυτῆς ἐπιγνώμων ἐστὶν ἡ διά-
νοια. καϑάπερ ἀξιοῦσιν οἵ δογματικοὶ τῶν φιλοσόφων.
εἴπερ γὰρ ὁ νοῦς ἑαυτὸν καταλαμβάνεται, ἤτοι ὅλος ἑαυτὸν
.8 ναί Ν (οἸ᾽πι τοβεϊναξατα ἃ ΕΔΌΓΟ): καὶ [ΕῈἘς 39 κατὰ ταὖύ-
τὸ ΠΕ ς: κατ᾽ αὐτὸ Ν᾽ 81 οὐκ αὐτὸ Ν οἵ κἀ ν. 39 88 μὲν ΝΙ;:
τὸ Ε: οἴα.ς {4 εἴργετο ς 9 μένειν Ν: μένει ΒῈς-. 11 τὸ ς
14 ἔσται ὕαθμοῦ: ἐστι α 11 ὁ οἵω. 5 19 Ἰδο. ἰμάϊοονιῦ ΚΘΥΒΘΥ,
αἱ ἰαἸϊα ἔδτο οχοϊἀἴββο ραΐδῦ: οὔτε διὰ τῆς διανοίας τὸ σῶμα
καὶ τὰς αἰσθήσεις (εἴγε) μηδὲ ζαὐταὶ» αὑτὰς ΒΚ κ. ἀμ,
ἐ0 ἔσται Ν
08
30 ἢ
810
ψΨ
"-
το
318
814
19 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Δ’ αν, ταδέλι. ὙΠ]
χαταλήψεται, ἢ ολὸς μὲν οὐδαμῶς, μέρει " τιν! ἐάντι
πρὸς τοῦτο χρώμενος. καὶ ὅλος μὲν ἑαυτὸν κατὰ αμβά-
νεσϑαι οὐχ ἂν δυνηϑείη. εἰ γὰρ ὅλος ἑαυτὸν καταλαμ-
βάνεται. ὅλος ἔσται κατάληψις καὶ καταλαμβάνων, ὕλου
δ᾽ ὄντος τοῦ καταλαμβάνοντος οὐδὲν ἔτι ἔσται τὸ κατα-
λαμβανόμενον" τῶν δὲ ἀλογωτάτων ἐστὶ τὸ εἶναι μὲν
τὸν καταλαιιβάνοντα. μὴ εἶναι δὲ τὸ οὗ ἐστιν ἡ κατάλη-
φις. καὶ μὴν οὐδὲ μέρει τιῦνῦ δύναται πρὸς τοῦτο χρῆσϑαι
ὃ νοῦς. αὐτὸ γὰρ τὸ μέρος πῶς ἑαυτὸ καταλαμβάνει;
εἰ μὲν γὰρ ὅλον, οὐδὲν ἔσται τὸ ξητούμενον" εἰ δὲ μέρει
257
’ » υ “4 - ’ πᾳ 3
τινί, ἐκεῖνο πάλιν πῶς ἑαυτὸ γνώσεται; καὶ οὕτως εἰς 258
ἄπειρον. ὥστε ἄναρχον εἶναι τὴν κατάληψιν, ἤτοι μηδε-
νὸς εὐρισκομένου πρώτου τοῦ τὴν κατάληψιν ποιησομένου
ἢ μηδενὸς ὄντος τοῦ χαταληφϑησομένου. ἔπειτα εἰ αὑτὸν
καταλαμβάνει ὃ νοῦς, καὶ τὸν τύπον ἐν ᾧ ἔστι συγκατα-
λήψεται" πᾶν γὰρ τὸ καταλαμβανόμενον σύν τινι τόπῳ κατα-
λαμβάνεται. εἰ δὲ χαὶ τὸν τόπον ὃ
᾿ -
νοῦς τὸν ἐν ᾧ ἔστι
συγκαταλαμβάνει
ι ᾿ ἑαυτῷ, ἐχρὴν μὴ διαφωνεῖσϑαι τοῦτον
παρὰ τοῖς φιλοσόφοις, τῶν μὲν κεφαλὴν λεγόντων εἶναι
τῶν δὲ ϑώρακα, καὶ ἐπ᾽ εἴδο
μήνιγγα, τινῶν δὲ καρδίαν
τι τοιοῦτο μέρος τοῦ σώ
τούτου οἵ δον
»» δ "Ὧν , “
» ἄλλων δὲ ἥπατος πύλας ἤ
ματος, διαφωνοῦσι δέ γε περὶ
" Ἔ ,
ἜῸΝ γματικοί τῶν φιλοσύφων᾽ οὐκ ἄρα καταλαμ-
βάνει ἑαυτὸν ὁ νοῦς ᾿
ΚΕ κ« ι 5
αἱ δὴ οὕτω κχοινότε
πορήσθω ἡ περὶ τοῦ κριτ ίου ξή ἣ ;
τῶς οἱ δογματικοὶ ἄλλο. την ὀἼΓῆσις, ἐπειδὴ δὲ φιλαύ-
ἀληϑείας χρίσι ἄρον ἐν οὐ παραχωροῦσι τὴν τῆς
τυ " ν, μόνους ὃ ἑαυτοὺς ταύτην εὑρηκέναι λέ-
γουσιν, φέρε ἐπ᾿ αὐτῶν στήσαντες
ὅ14-δ10 - Ἦγρ. ἢ 84- 86.
ἀπὈ. 4 χαταῖ 3] πῶς Καγβου: ὕπω α Υ
ηφϑησομί τῶς ἃ; αὖ πῶς ΒοΚΙι.
των Ἢ Ῥομένου 0 ἱ ἀνος ἼμΣ καταληψίμου) ΒοκΚ, ἀυθιξ. :
Θ σοηΐ. τυ τὶ-
1 τοιοῦτον ἴ,
ῦ
υς τῶν μὲν ἐγκέφαλον τῶν δὲ τὸ
θοὸν ἐπὶ παντὸς ἀνθρώπου διη- ιτὉ
τσ συ οθ
258
20
ῶ5
80
250 εὑρεῖν κριτήριον. πάλιν ἐπεὶ οἱ σφᾶς αὐτοὺς πριτή- !
10
16
ζ
(αν. ἀορτη, 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΊΣ Α᾽ γ
ὅτι οὐδὲ οὕτως εὑρεϑῆναί τι δυνατόν ἐστιν ἀληϑείας ποι-
τήριον. ἕκαστος τοίνυν τῶν ἀξιούντων τἀληϑὲς εὑρηκέναι
ἤτοι φάσει μόνον τοῦτο ἀποφαίνεται ἢ ἀπόδειξιν παρα-
λαμβάνει. ἀλλὰ φάσει μὲν οὐκ ἐρεῖ τῶν γὰρ ἀντιχκα-
ϑεξομένων αὐτῷ τις τὴν τοὐναντίον ἀξιοῦσαν ποοοίσεται
φάσιν, καὶ οὕτως οὐ μᾶλλον ἐκεῖνος ἢ οὗτος ἔσται πιστός᾽
ψιλῆ γὰρ φάσει ἴσον φέρεται ψιλὴ φάσις. εἰ δὲ μετ᾽ ἀπο-
δείξεως κριτήριον αὐτὸν ἀποφαίνηται, πάντως ὑγιοῦς.
ἀλλ᾽ ἵνα μάθωμεν ὅτι ὑγιὴς ἡ ἀπόδειξίς ἔστιν ἧ προσχρώ-
μενος κριτήριον ἑαυτὸν ἀποφαίνεται, ὑφείλομεν ἔχειν πρι-
τήριον. καὶ τοῦτο προωμολογημένον᾽ οὐκ ἔχομεν δέ γε
»
σύμφωνον κριτήριον, ξητείται δέ οὐκ ἄρα δυνατόν ἐστιν
ρια λέγοντες τῆς ἀληϑείας ἀπὸ διαφύρων αἱρέσεων ἀνέ-
γονται καὶ παρ᾽ αὐτὸ τοῦτο διαφωνοῦσιν ἀλλήλοις. δεῖ
παρεῖναί τι ἡμῖν κριτήριον ᾧ προσχρώμενοι κρινοῦμεν τὴν
διαφωνίαν εἰς τὸ τισὶ μὲν συγκατατίϑεσϑαι τισὶ δὲ μηδα-
μῶς. τοῦτο οὖν τὸ κριτήριον ἥτοι πᾶσι διάφωνόν ἔστι
τοῖς διαφωνοῦσιν ἢ ἑνὶ μόνον σύμφωνον. ἀλλ᾽ εἰ μὲν
πᾶσι διάφωνον, μοῖρα καὶ αὐτὸ γενήσεται τῆς διαφωνίας,
μοῖρα δ᾽ ὃν ταύτης οὐκ ἂν εἴη κριτήριον ἀλλὰ καὶ αὐτὸ
παραπλησίως τῇ ὕλῃ διαφωνίᾳ κρίσεως δεύμενον᾽ τὸ γὰρ
αὐτὸ δοκιμάζειν ἅμα καὶ δοκιμάζεσθαι τῶν ἀμηχάνων.
εἰ δὲ μὴ πᾶσι διαπεφώνηκεν ἀλλ᾽ ἑνὶ συμφωνεῖ, (....... ἐκ
τῆς διαφωνίας ὃν χρείαν ἔχει τοῦ δοκιμάσοντος. καὶ διὰ
τοῦτο {τὸν σύμφωνον αὐτῷ κριτήριον μὴ ἕτερον ὃν παρ᾽ ἐ-
κεῖνο δεήσεται κρίσεως, δεύμενον δὲ κρίσεως οὐκ ἔσται
κριτήριον. τὸ δὲ πάντων κυριώτατον, εἴπερ τινὰ τῶν
δογματικῶν λέγομεν εἶναι κριτὴν τῆς ἀληϑείας καὶ παρ᾽ αὖ-
τῷ μόνῳ ταύτην ὑπάρχειν, ἤτοι τῇ ἡλικίᾳ αὐτοῦ ἐνατενί-
ΟΡ λ πε στ ας ἐς «ἀτιεόπ; ἐε φξιθιευ σοι πότνα
890---3926 --- Ηγν. 1 81--αἀἢ.
“4 προήσεται ς 537 ἀποφαίνεται Καγδεῦ 5 διαφόρων Ηρὶηΐς
566. Ηδενοΐαμι (α ἀέσεγδίδ): διαφώνων ἃ ἴ τοῖς διαφωνοῦσιν
[οτὲ. ἀοϊομᾶ. αἱ ρἰοββοιθθ 18 συμφωνεῖ, ζὁ εἷς οὗτος ὦ συμ-
φωνεῖν ΒΟ. ἀποϊξ.: συμφωνεῖ, {τὸ ἕν τοῦτον ἐκ ΚΑΥΒΟΓ
18 ὃν: ὃν: οὐ Ες: ὧν ΒΕΚΚ. "ὶ τὸ αἀᾶ. ΒΟΚΚ. 14,15 ἐκεῖς-
νον Βοκκ.. ἀν. 11 εἶναι οπι. 5
318
819
4 ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ ϑν, τη }}. Υ11
ἱ
.Ὁ1]
ἕξοντες τοῦτο ἑἐροῦμευ,ς ἣ τὴ 1 ἡλικίᾳ μὲν οὐδαμῶς τῷ πόνῳ
δέ. ἡ οὐδὲ τούτω ἀλλὰ τῇ συνέσει καὶ τῇ διανοίᾳ, ὑζου, 20
ἰδαμῶς μαρτυρίᾳ δὲ τῇ τῶν πολλῶν. οὔτε δὲ
ΠΡ ΡΣ ΤΙ Ἢ ἴλλω τινὶ τῶν εἰρημένων προσ.
ἡλικίᾳ οὔτε φιλοπονίᾳ οὔτ᾽ ἃ Νρο Ἐ ΔΤ
ἐγειν οἰκεῖόν ἐστιν ἐν τῇ περὶ τοῦ ἀληϑοῦς δι . ὡς
παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα τιν ὰ τῶν ὑαρ πεν ἀπ ΓῺ ᾿
τήριον εἶναι τῆς ἀληϑείας. καὶ δὴ τῇ ἡλικ αι " 0
ἐχτέον. ἐπείπερ οἱ πλείους τῶν δογματικῶν μήλικες σχε-
δὸν ἧσαν ὅτε αὐτοὺς ἔλεγον κριτήρια τῆς ἀληϑείας" πάν-
τες γὰρ πρεσβῦ ται γενόμενοι, οἷον Πλάτων, εἰ τύχοι, καὶ
Δημόκριτος καὶ ᾿Επίκουρος καὶ Ζήνων, ἑαυτοῖς τὴν εὕρε-
σιν τῆς ἀληθείας προσεμαρτύρησαν. εἶτ᾽ οὐκ ἀπέοιπεν, 80
ὡς ἐν τῷ βίω καὶ τῇ κοινῇ συνηϑεία ϑεωροῦμεν, τι συν-
ἑτώτεροι πολλάκις τῶν πρεσβυτέρων εἰσὶ νέοι. τὸν αὐτὸν
τρόπον κὰν φιλοσοφίᾳ εὐεπηβολωτέρους γεγονέναι παρὰ -:60
829 τοὺς πρεσβύτας τοὺς νέους. ἔνιοι μὲν γάρ, ὧν. ἐστὶ καὶ
᾿Ασκληπιάδης ὁ ἰατρός, διαρρήδην ἔλεξαν πολλῷ λεί-
τέσϑαι τῆς περὶ τοὺς νέους συνέσεως καὶ ἀγχι-
νοίας τοὺς πρεσβύτας, παρὰ δὲ τὴν τῶν πολλῶν καὶ δ
εἰκαιοτέρων ψευδοδοξίαν ἐναντίως ἔχειν ὑπελήφϑη τὸ πρᾶγμα.
διὰ γὰρ τὸ πολύπειρον τῶν πρεσβυτῶν ἔδοξαν οἵ νεώτεροι
λείπεσϑαι κατὰ σύνεσιν, τοῦ πράγματος ἐναντίως ἔχοντος"
πολυπειρότεροι μὲν γάρ,
ὡς ἔφην, εἰσὶν οἱ γεγηρακότες, οὐ
συνετώτεροι δὲ παρὰ ποὺς νέους. οὐκοῦν διὰ μὲν ἡλικίαν οὐ τὸ
824. λεχτέον
κριτήριον εἶναί τινα τῶν δογματικῶν. καὶ μὴν
οὐδὲ διὰ φιλοπονίαν. πάντες
ὶ 9. γὰρ ἐπ’ ἴσης εἰσὶ ιλόπονοι,
καὶ οὐδείς ἐστιν ὃς εἰ. .) Ϊ φ
"5
τῷ
"Ὁ
πτι 5. ξἰς τὸν τῆς ἀληϑείας ἀγῶνα κατελϑὼν
“«( , ἢ
ἘΜΗ͂Σ εὑρηκέναι φήσας ῥαθύμως ἃ ἀνέστραπται. πάν-
τῶν δὲ κατὰ τοῦτο ἰσύτητα
μαρτυρου
τῶν ἀδίκων ἐστίν.
(άλλιον προκρίνειεν ἕν
ἄντες ὑπῆρχον
ὄνον 15
δ: 5 προσχλιϑῆναι μένων, τὸ ἑνὶ μ
ὡσαύτως δὲ οὐκ ἄν τις
ἕκα συνέσεως. πρῶτον μὲν
» Ἀαὶ οὐχ οἵ μὲν νωϑεῖς οἵ δὲ οὐ
γὰρ συξει! π
ΣΊ χριτήριον ς
1 εὖ ἐπιβολωτέρους ἜΣ ΕΣ οἱ ) νέοι ἡ Ασομ ον 601]. ». 300,3
δακν 5. 1 κάλλιον τὸ ΒοκΝ
: τῷ Σ μόνον ΝΡ:
προκρίνειεν Ν. χρίνη Τς: προκρίναι
(κἂν. ἄορι, 1) ΠΡῸΣ ΛΟΡΙΚΟΥΣ Α΄ ΤΩ
2600 " κα ἢ ων , , ,
τοιοῦτοι. εἶτα πολλάκις οἵ συνετοὶ δοκοῦντες ὑπάρχειν οὐ
0 τῆς ἀληϑείας τοῦ δὲ ψεύδους εἰσὶ συνήγοροι. τῶν γοῦν
ῥητόρων τοὺς μὲν τῷ ψεύδει γενναίως συλλαμβανομένους
χαὶ εἰς ἴσην αὐτὸ πίστιν ἀνάγοντας τῷ ἀληϑεῖ δυνατούς
τε καὶ νοεροὺς εἶναί φαμεν, τοὺς δὲ μὴ τοιούτους ἀνά-
παλιν βραδεῖς τε καὶ ἀσυνέτους. τάχα τοίνυν κἀν φιλο-
95 σοφίᾳ οἷ μὲν περινούστατοι τῶν ζητησάντων τὴν ἀλήϑειαν
τῷ εὐφυεῖς εἶναι πιϑανοὶ καϑεστάναι δοκοῦσι. κἂν τῷ
͵ ΡΝ τς Ε .
ψεύδει συνηγορῶσιν, οἵ δὲ ἀφυεῖς ἀπίϑανοι, κἂν τῷ ἀλη-
- ὧν " ΕΙ , “- 4 ᾿
ϑεῖ συμμαχῶσιν. οὔτε οὖν διὰ ἡλικίαν οὔτε διὰ φιλοπο-
νίαν οὔτε διὰ σύνεσιν οἰκεῖόν ἐστι τινὰ τινὸς προκρίνειν
.Ἅ , Υ Ἁ ͵ [2 ͵ "» 4 ΄ . Ἂ
40 καὶ τόνδε μὲν λέγειν εὑρηκέναι τἀληϑὲς τύνδε δὲ μηδα-
μῶς. καταλείπεται τοίνυν τῷ πλήϑει τῶν συμφωνούντων
- ΄ ᾿ τ τὸ
“ὁι προσέχειν᾽ τάχα γάρ τις τοῦτον ἄριστον κριτὴν εἰναι τῆς
φ 5 -
ἀληϑείας φήσει τὸν ὦ συμφώνως οἵ πλείους μαρτυροῦ-
σιν. ὕπερ ἐστὶ ληρῶδες καὶ τῶν προδιαβεβλημένων ἡμῖν
“ " - -- ΓΕ -
κριτηρίων χεῖρον. ἵνα γὰρ τἄλλα παρῶμεν. ἴσοι εἰσι τοῖς
5" περί τινων συμφωνοῦσιν οἵ τοῖς αὐτοῖς ἀντιφωνοῦντες.
ἶο - Ἵ - ΠΣ, , : ᾿ --᾽ ὐ, 3
οἷον τοῖς “ριστοτελικοῖς οἱ Επικούρειοι καὶ τοις Επικου-
ρείοις οἷ ἀπὸ τῆς Στοᾶς, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὡσαύτως. εἰ ὁ
οὖν ὥριστός ἐστιν ὃ συνεωρακὼς τἀληϑές. ἐπεὶ ταὐτὸ ἀξιοῦσι
πάντες οἵ ἀπὸ αὐτοῦ ὁρμώμενοι, τί μᾶλλον τόνδε ἢ τόνδε
τὸ ἄριστον εἶναι φήσομεν καὶ κριτήριον ἀληϑείας: οἷον (εἶν
Ἐπίκουρον διὰ τὸ πολλοὺς εἶναι τοὺς περὶ αὐτοῦ συμ-
φωνοῦντας ὅτι εὗρε τἀληϑές, τί μᾶλλον ᾿Ἐπίκουρον ἢ
᾿Αριστοτέλη; ἢ ὅτι [οὐκ] ἐλάσσους εἰσὶν οἱ καὶ τούτῳ
συνασπίζονται; οὐ μὴν ἀλλ᾽ ὡς πάλιν ἐν τοῖς κατὰ τὸν
ι5 βίον πράγμασιν οὐκ ἀδύνατόν ἐστιν ἕνα συνετὸν ἀμείνονα
εἶναι πολλῶν ἀσυνέτων, οὕτω καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ οὐκ ἀπέοι-
κεν ἕνα φρόνιμον εἶναι καὶ διὰ τοῦτο πιστόν. πολλοὺς δὲ
821-384 -- Ηγρ. Π 48--44.
πο σες ων ἀὔθναν τὰ πο ποτ τ
1 ψεύδει γενναίως ΚΑΙ ΠΘΙΒΟΝ: φευδεῖς εἶναι ὡς ἃ: ψεύδει
πιϑανῶς ΒΕΚΚ. οἢ εἰς οαι. Δ΄ αὐτὸ Βοκικ.: αὐτοὺς ἃ: αὖ-
τοῖς ἕαὺῦτ. 80 εὑρηκέναι ΒΘΚΚ.: εἰρηκέναι ἃ 1 γὰρ ζἄνντις
ΒοΚΙ. ἀαδὶι. ἃ φήσει Ηοϊπίτ: φήσειε ἃ 8 ἐπεὶ ---κ ὁρμώ-
μενοι ροιβρθοίαπι 8 ἐπειδὴ αὐτὸ 5 9 ἀπὸ αὐτοῦ ΝΕ: ἀπὸ
τοῦ αὐτοῦς [0 εἰ κ«ἀὰ. ΒΟΚκ. 18 οὐκ ἀδ]. Μοῖπο Κρ
Φ
“ἢ
Ψψπ
881
353
384
τῷ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ παν. ταδί ῃ, ὙΠ]
ἐ
ΤΡ
261
Υ ᾿ 1} ᾽ὔ
ὶ διὰ τοῦτο ἀπίστους, κᾶν συμφώνως τιν
γχηνώδεις καὶ διὰ τοῦτο αἱ ι
᾿
προσμαρτυρῶσιν᾽ σπάνιος μὲν γάρ ἔστιν δ ἩΠΑΟΌΣ ΤΗΣ
χὺς δὲ ὃ εἰκαῖος. εἶτα κἂν τῇ συμφωνίᾳ καὶ τῇ τῶν πλειύ-
νῶν μαρτυρίᾳ προσέχωμεν, πάλιν εἰς τοὐναντίον ἡ δρι
ϑέσει περιαγύμεϑα᾽ κατ᾿ ἀνάγκην γὰρ ἐφ Βορ }:
συμφωνούντωι πλείους εἰσιν οἱ Ἀπ δ τ ἘΠΩ ᾿ Η
ὃ δὲ λέγω, σαφέστερον γενήδεται οἶκε ου τε ᾿ ἡμῖ
παραδείγματος. ἔστω γάρ, ὑποθέσεως χάριεν, τῶν μὴν , ἐΐ"
στη» αἵρεσιν φιλοσοφούντων πλείους εἶναι τοὺς κατὰ Τὴν
Στωικὴν αἵρεσιν φιλοσοφοῦντας, λεγέτωσάν τε οὗτοι συμ-
φώνως Ζήνωνα μόνον εὑρηκέναι τἀληϑές, ἕτερον δὲ μη-
δένα. οὐχοῦν ἀντιφϑέγξονται αὐτοῖς οἵ ἀπὸ Ἐπικούρου,
ψεύδεσθαι δὲ αὐτοὺς ἐροῦσιν οἵ ἀπὸ Περιπάτου, ἄντε- ὃ
ροῦσι δὲ καὶ οἵ ἀπὸ τῆς ᾿ἠκαδημίας καὶ καϑόλου πάντες 20:
οἱ ἀπὸ τῶν αἱρέσεων, ὥστε πάλιν τούτους τοὺς συμφώνως
Ζήνωνα προκεχρικότας, συγχρινομένους τοῖς συμφώνως
λέγουσι μὴ εἶναι Ζήνωνα κριτήριον, κατὰ πολὺ ἐλάσσους
εὑρίσκεσθαι. καὶ παρ᾽ αὐτὸ τοῦτο᾽ εἰ τοῖς συμφώνως περί 5
τινος ἀποφαινομένοις χρὴ πιστεύειν ὅταν ὦσι πολλοί,
οὐδένα ῥητέον τἀληϑὲς εὑρηκέναι παντὶ γὰρ τῷ ὑπό
τινῶν ἐπαινουμένῳ πολύς ἐστιν ὃ ἐκ τῶν ἄλλων αἱρέσεων
ἀντιφϑεγγόμενος, τὸ δὲ πάντων συνεκτικώτατον᾽ οἷ περί
τινος ὡς εὑρηκότος τἀληϑὲς συμφωνοῦντες ἤτοι διάφορον ιτ0
ἔχουσι διάϑεσιν καϑ᾽ ἣν συμφωνοῦσιν, ἢ διάφορον μὲν
ὑυοαμδρ μίαν δὲ καὶ τὴν αὐτήν. ἀλλὰ διάφορον μὲν
οὐδαμῶς ἂν ἔχοιεν, ἐπεὶ πάντως αὐτοὺς δεήσει διαφωνεῖν"
μίαν δὲ ἔχοντες εἰς ἰσότητα περιίστανται τῷ τοὐναντίον
“το φαιγμένῳ, ὡς γὰρ ἐκεῖνος μίαν ἔχει διάϑεσιν καϑ' ἣν ιτὖ
ἀντιπέπτωχεν αὐτὸ
Γ, Ὁ“
᾿ ί ᾿ εςς ουτῶ καὶ οὗτοι τὴν ἴσην ἔχουσιν
τι) αρέλκοντος λοιπὸν τοῦ πλήϑους αὐτῶν πρὸὺς
πίστιν᾽ καὶ γὰρ εἰ
3 ,
καθ ὑπόϑεσι
᾿ ν᾿ εἷς ἣν ἐξ αὐτῶν ὃ
γ ᾿
ἐδύνατο τοῖς
πᾶσιν,
τοῦτο λέγων, ἴσον ἂν
3031 πλεύνων Ἐς οἱ π
- ῳ ροσθέσει 15 92. τῶν ζἄλλων
ΡΣ ΒΝ Πριγορηῃι 9. πιστεύειν Ν];: ἐάλ μας τ
οἵη. Ν εὐρηκότος Βρβὴς.. εἰρηκότος ἃ 14 εἰς
(αν, ἀορπι. Π ΠΡῸΣ
202
20
ἔχειν τοὺς μαρτυροῦντας
ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄
Ἵ
{]
,4λλ᾽ εἴπερ ὁ τὴν ἀλήϑειαν εὐρηχὼς ἐν φιλοσοφίᾳ ἢ
διὰ ἡλικίαν ἢ διὰ φιλοπονίαν ἢ διὰ σύνεσιν ἢ τῷ πολλοὺς
εὐστοχηκέναι λέγεται, παρεστή-
ξ - [] ᾽ ᾿ ΄ , Π ’
σαμεν δὲ ἡμεῖς, τι δι᾿ οὐδὲν τούτων ῥητέον πριτήριον
᾿]
3 ΑΒΕ, ω " ’ 4 7 .
αὐτὸν ὑπάρχειν ἀληϑείας, φαίνεται ὡς ἀνευρετον ἔστι τὸ
25 ἐν φιλοσοφίᾳ κριτήριον.
΄
, Ύ ’ ͵
Ἔτι ὃ λέγων αὐτὸν ἀληϑείας εἶναι πριτήριον τὸ Φαι-
2
νύμενον αὑτῷ λέγει, καὶ οὐδὲν πλεῖον. τοίνυν ἐπεὶ καὶ
ἕκαστος τῶν ἄλλων φιλοσύφων τὸ φαινόμενον αὐτῷ λέγει
καὶ ἐναντίον τῷ προενεχϑέντι, δῆλον ὡς ἴσον πᾶσιν ὄντος
30 τοῦ τοιούτου οὐ δυνησόμεϑα ὡρισμένως τινὰ κριτήριον
εἶναι λέγειν. εἰ γὰρ οὗτος πιστός, ὅτι φαίνεται αὐτῷ τὸ
"65 εἶναι αὑτὸν κριτήριον, πιστὸς ἔσται καὶ ὁ δεύτερος, ἐπεὶ
χαὶ αὐτῷ φαίνεται κριτήριον εἶναι αὑτόν, καὶ οὕτως ὁ
τρίτος καὶ οἱ λοιποί" ᾧ συνεισάγεται τὸ μηδένα ὡρισμέ-
νῶς κριτήριον ἀληϑείας ὑπάρχειν. πρὸς τούτοις ἢ
ἤ [᾿ δ] ΄
5 φάσει τις ἑαυτὸν ἈριτΏρι0
᾿ - ΄
ν εἶναι λέγει ἢ κοιτηρίῳ προσχρῶ-
μενος. ἀλλὰ φάσει μὲν φάσει ἐπισχεϑήσεται, κριτηρίῳ δὲ
προσχρώμενος περιτραπήσεται. ἤτοι γὰρ
᾿] - ΝΗ Π ,ὕ ὯΝ ΄ ᾽
αὐτῷ τοῦτο τὸ κριτήριον ἡ συμφῶνον.
φωνον, ἄ
ιὸ κριτήριον ὑπάρχειν" εἰ
4
πιστον, ἐπείπερ
δὲ σύμφωνον.
διάφωνόν ἐστιν
καὶ εἰ μὲν διώ-
- ᾿ ᾿ ςι
διαπεφώνηκε τῷ οἰομένῳ αὑτὸν
χρείαν ἕξει τοῦ
κρίνοντος. ὥσπερ γὰρ οὗτος ὃ κριτήριον αὐτὸν ἀποφαι-
᾿ ι ἢ
νόμενος ἄπιστος ἢν" οὕτω καὶ
ριον, ἐπεὶ τρόπῳ τινὶ τὴν
δεήσεται ἑτέρου τινὸς κριτηρίου.
᾿
15 ἕκαστον τῶν φιλοσοφῶν ὃ
κρίσεως δεύμενον ἐξ αὑτοῦ
4
; , μ - ᾿
τὸ σύμφωνον αὐτῷ κριτη-
4 » γ , φ
αὐτὴν ἔσχηκεν ἐκείνῳ δύναμιν,
καὶ εἰ τοῦτο, οὐ λεκτέον
ἵναι κριτήριον πᾶν γὰρ τὸ
ἐστιν ἄπιστον. πάλιν ὃ
λέγων ἑαυτὸν κριτήριον ἤτοι φάσει τοῦτο ἀξιοῖ ἢ ἀπο-
᾿ ᾿ ᾽ - ᾿] ᾿
δείξει. καὶ φάσει μὲν οὐ δύναται δι᾿ ἃς προεῖπον αἰτίας
εἰ δὲ ἀποδείξει, πάντως ὑγιεῖ"
9 ἔτι ΒΟΚΙ.: ἐπεὶ ἃ
ἐνεχϑέντι ΕΥ̓Ε: προνεχϑ. Ν:
8 μὲν {λέγων ΒΟΚΚ. ἀπθὶ
ριον τοῦτο 1, 0 ἔχει 5
8607, 1δ. 384, ὅ νἱάδ Μιυβ.
ὑποδεικτέον, ὅτε ΚΑΥ͂ΒΟΙ
7 οὐδὲν --- 39 κα
τὸ δὲ ὅ
τι ἐστὶν ὑγιὴς ἡ
ἱ ὁ. 5 3539 προ-
προσνεχϑ. ἵν: προσενεχϑ'. ΔΑΒ
ἔ. 1 διαφωνοῦν τ ΕΒ 8 τὸ χριτή-
11 κρινοῦντος ΚΑΥΒΟΙ 60}]. Ρ. 365, 9.
ωϑῦ͵ 18, 826, 14. 19 ὑγιεῖ" τὸ δὲ ὅτι ΒΟΤ. 00}}. ». 268, 31.
μοι. Χ1ΣΧ: ἐπε
) ὑπὲρ τὸ δέον ἃ:
ῷϑ
9
ζι
2236
8339
ΠΡῸΣ ΛΔΟΓΙΚΟΥ͂Σ ΛΔ΄ αν, ταδί, 1]
18
20
,
τος, ἤτοι φάσει λέγεται ἢ ἀποδείξει, καὶ 30
. 3.4 , ᾿) ,
τοιαύτῃ ἀπόδειξις, Ἧι ", καὶ διὰ τοῦτο λεκτέον ἀνεύρε-
ταῦτ᾽ εἰς ἀπειρον. ΤΟ} ἡοίον
" ,; ἴων [ ᾿
ἷναι τὸ τῆς ἀληϑείας ΚριτῊΘ ὙΦ
τον εἶναι τὸ τῆς ΟΛῊΝ ὕτως᾽ οἱ κρίνειν τἀληϑὲς ἐπαγγελ-
40 ᾿Ἐσοωτᾶται δὲ καὶ ὁ Ὡς ΟΘΕΊΕ ἀπ δὴν τοῦτοι
ΟΕ ᾿ ἐοιον ἔχειν ὀφείλουσι τοι γε πφὶ
λόμενοι κριτήριον ἱνεπίκριτόν ἐστιν ἢ ἐπικέκριται. 95
ὀδε' τὸ: μοπηριὸν ᾿ὅτοι, ὀνεπέκοιαθν. ἐστόν τ Ξαπέ Κο
Ὶ εἰ μὲν ἀνεπίκριτὸν ἔστι, πόϑεν ὅτι πιστὸν; οὐ ὕΑ 9
" Μ ,
καὶ εἰ μὲν ἀνε] ΟΝ ἀν κρίσεώς ἐστι πιστόν. εἰ δὲ
χο ἃ "τουμένω ς
τῶν ἀμφισβητουμὲ ἐγ, ὑτὸ ἤτοι ἀνεπίκριτόν ἐστιν
ἐπικέχριται, πάλιν τὸ κρίναν αὐτὸ ἢ » ἊΣ
ἐἑπικεχο ᾷ, Ὁ : ς. ὶ ἢ ᾿ ; " στοῦ εἰ δὲ
ἢ ἐπικέκριται. καὶ εἰ μὲν αἀνεπίκριτον, ἂπ Δ.»
εἴδη ἐγθσο δάρ πλβ, ΘΒπ ϑηβο λοι ἤτοι ἐπικέκριται ἢ οὐκ 30
ἐπικέχριται, πάλιν τὸ ἐπικρῖναν αὐτὸ ἢ : ,
ἀήβομς ἐ:υδταιὰ εἰς λει οῦ πάλιν τὸ κριτήριον
841 ἐπικέκριται, καὶ οὕτως ΞΕ ΕΠ ΦΗΜΡΗ ἐκοϊείξτων, ΔΤ ΟΣ
ἀμφισβητούμενον καϑεστὼς δεῖταί νυ ὕποσεις ἩνΣ ΤΣ
ν ἢ ᾿ , τι; [Ὁ υ
πεὶ τῶν ἀποδείξεων αἵ μέν εἰσιν ἀληϑεῖς αἱ δὲ ψ ἼΣ
[1 4 - φ , ᾽
ὀφείλει καὶ ἡ εἰς πίστιν τοῦ κριτηρίου παραλαμβανομ δι
ἀ ᾿ .» ; Ἴ Ὁ ΟΝ
ἀπόδειξις διά τινος κριτηρίου βεβαιοῦσϑαι, ὥστε εἰς Ἢ
ἔ« 5» , , -- ᾿
δι᾿ ἀλλήλων ἐμπίπτειν τρόπον. τοῦ μὲν κριτηρίου τὴν δε
πο σὺς ἢ στ" Ὧν
τῆς ἀποδείξεως πίστιν περιμένοντος, τῆς δὲ ἀποδείξεως ρ
.] ν" - ᾿ .} ᾿ ἢ ν
απὸ τοῦ κριτηρίου βεβαίωσιν ἀναμενούσης, μηδετέρου ἕξ
ἥ τ 4 - ἤ
αὐτῶν διὰ ϑατέρου πεπιστῶσϑαι δυναμένου. καὶ ὥλλως
4 ἔ .
γίνεται τὸ αὐτὸ πιστόν τε καὶ ἄπιστον. πιστὸν μὲν τὸ
᾿ Ὡ " ᾿ 4 Ἐ . ’ “- τὸ
χριτῆριον, ὅτι χρίνει τὴν ἀπόδειξιν, καὶ ἡ ἀπόδειξις. ὅτι
ἀποδείκνυσι τὸ κριτήριον" ἄπιστον
ὅτι ἀποδείκνυται πρὸς τῆς ἀποδείξεω
κρίνεται πρὸς τοῦ κριτηρίου.
᾽4λλ᾽ ξ Η ἊΣ" ΓΝ " ἐσ ί
ΤΡ ἢ μὲν τοῦ πρώτου κπριτηρίου ἀγνωσία, τουτέστ
“Ὁ φ ᾽ [4 ΄ ΓΞ - ἂν ᾿
τοῦ υφ᾽ οὗ, διὰ τοσουτῶν παρὰ τοις σκεπτιποῖς ἀπορεῖται τ
" ᾿
εὐαπύδοτος δέ ἐστι καὶ ὁ περὶ τοῦ δευτέρου λόγος. φημὶ
δὲ τοῦ δι οὐ. εἰ γὰρ εὑρίσχει τἀληϑὲς ὃ ἄνθρωπος, ἤτοι
“- , ,ὕ -“
τὰ αἰσθήσεσι μόνον προσχρώμενος τοῦτο εὑρίσκει ἢ τῇ
.ῳ ΄ - “--Ὀ
ἰανοίᾳ ἢ τῷ συναμφοτέρῳ, ταῖς τε αἰσϑήσεσι καὶ τῇ δια-
πεν ε-ττες {ΠῚ Τ᾽ ἘΠ τὴν εἰσο ταν καὶ πῇ διῶ
δ48--846.-- Ἡγρ, 11 48. δ0.
΄ωι
849
δὲ τὸ μὲν κριτήριον,
ς, ἡ δὲ ἀπόδειξις, ὕτι
343
28. ἤτοι --
μπίπτειν οἴη, Ν᾽ διὰ οι. Ν
δέχτοοΝ ἜΠΊΒ αρδΙον, ἰς τοσοῦτον 1, τῷ εὐαπό-
24
90
Ὁ
80
2ῦς
10
18
(αν. ἄορτα, ἢ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ Α΄ 10
νοία οὔτε δὲ μόνον ταῖς αἰσϑήσεσι προσχρώμενος δύνα-
Τὴ ΄ »- " «7 . « ἂν Ξ ᾿ -
ται τἀληϑὲς εὑρεῖν οὔτε καϑ αὐτὴν τῇ διανοίᾳ οὔτε κοι-
νῶς ταῖς τε αἰσϑήσεσι καὶ τῇ διανοίᾳ. ὡς παραστήσομεν᾽
᾿ " ὑοίσ; ἀληϑὲ ὁ ὥν ΄ ᾿ να,
οὐκ ἀρὰ εὑυρίσκειν τάληνες ὁ ἀνϑρωπος πέφυκεν. αἰισϑη-
ΕἸ ᾿ - “ “ ΄ “ Η͂
σεσι μὲν οὖν μόναις λαβεῖν τἀληϑὲς οὐ δύναται, καϑὼῶς
ἔμπροσϑεν ἐπεδείξαμεν (8 293 544ᾳ.), καὶ νῦν δὲ ἐπ᾽ ὁλί-
γον παραμυϑησόμεϑα. φύσει γάρ εἰσιν ἄλογοι, καὶ πλέον τοῦ
τυποῦσϑαι πρὸς τῶν φανταστῶν μὴ δυνάμεναι παντελῶς ἄϑε-
τοι καϑεστᾶσι πρὸς εὕρεσιν τἀληθοῦς. οὐ γὰρ μύνον λευπαν-
τικῶς ἢ γλυκαντικῶς δεῖ κινεῖσθαι τὸ ληψόμενον τἀληϑὲς
ἐν τοῖς ὑποκειμένοις, ἀλλὰ καὶ εἰς φαντασίαν ἀχϑῆναι τοῦ
τοιούτου πράγματος “τοῦτο λευκόν ἐστι καὶ “τοῦτο
844
γλυκύ ἐστιν. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τὸ παραπλήσιον. τῶ 848
δὲ τοιούτῳ πράγματι οὐκέτι τῆς αἰσϑήσεως ἔργον ἐστὶν
ἐπιβάλλειν χρῶμα γὰρ μόνον καὶ χυμὸν καὶ φωνὴν λαμ-
βάνειν πέφυκε, τὸ δὲ “τοῦτο λευκόν ἐστιν ἢ “ἱτοῦτο
γλυκύ ἐστιν οὔτε χρῶμα οὔτε χυμὺς τυγχάνον ἀνυπόπτω-
τόν ἐστιν αἰσϑήσει. ψεύδονταί τε ἐν πολλοῖς αἱ αἰσϑη-
σεις καὶ διαφωνοῦσιν ἀλλήλαις, καϑάπερ ἐδείξαμεν τοὺς
παρὰ τῷ Αἰνησιδήμῳ δέκα τρόπους ἐπιόντες (Ηγρ.1
90---99). τὸ δὲ διάφωνον καὶ ἐστασιασμένον οὐκ ἔστι κρι-
τήριον, ἀλλὰ τοῦ κρίνοντος αὐτὸ δεόμενον. τοίνυν οὐ δύναν-
ται καϑ᾽ αὑτὰς αἵ αἰσϑήσεις κρίνειν τἀληϑές. συνϑέ-
σεώς τε δεῖ καὶ μνήμης πρὸς ἀντίληψιν τῶν ὑποκειμένων,
οἷον ἀνθρώπου, φυτοῦ, τῶν ἐοικότων. χρώματος γὰρ μετὰ
μεγέϑους καὶ σχήματος καὶ ἄλλων τινῶν ἰδιωμάτων σύνϑεσίς
ἐστιν ὃ ἄνϑρωπος, συνϑεῖναι δέ τι μνημονικῶς οὐ δύναται
ἣ αἴσϑησις διὰ τὸ μήτε χρῶμα μήτε χυμὸν μήτε φω-
νὴν εἷναι τὴν ἐπισύνϑεσιν, ὧν μόνον ἀντιληπτική ἔστιν ἡ
αἴσϑησις.
προ τος 5 ων σοι τς πὲς τς πε ἔκῶτστος
846 οἵ, Ηγρ. 11 δ1---δδ6.
.͵.ι͵͵͵ν.͵νν....«τ-ΤΠΤο;ησγ;τῷὺτΤτ-“--..:--
94. μόνον Ν᾽ 98 καϑιστᾶσι Ν΄ 8.4 ἀνυπόπτωτον Β6ΚΚ.:
ἀνύποπτον ἃ 4 τε ΒΕΚΚ.: γε ἃ 8 κρινοῦντος Κϑύϑϑυ ο0]].
Ρ. 386, 18 9,10 συνθέσεως ΚΟΟΒΆΙΒΚΥ 60}}. ν 18: συνέσεως ἃ
τὸς οι. Ν᾽ 16 ἐπισύνϑεσιν Ν: ἐπίϑεσιν ΤῈ ς: σύνϑεσιν ΒΘΚΕ,
ΘΙ,
546
ψΦ
--
τὺ
349
3590
381
τῷ
Καὶ μὴν οὐδὲ ἡ διάνοια. εἴπερ γὴν διμίο τ Ἂ
τἀληϑοῦς ἢ διάνοια, Μούτερυν. ΠΌΔΕΣ δι, ΠΩ
Τέω καὶ ὡς ὁ ἀρχιτέχτων ἩΨΕῚ τὸ τέ εἰν. γθ τρε-
βλὸν καὶ χωρὶς τοῦ ἐπιβάλλειν τῇ Ἀπβόντοῦ Ἔ ν μ᾽ δ
οίων, οἷον τῇ τοῦ κανόνος καὶ τῇ τοῦ ἀμ Δ Λα
ἐχρῆν καὶ τὴν διάνοιαν. εἴπερ διακριτική ἐστι γον Ἶ 0 β
χαὶ τοῦ ψεύδους, πολλῶ πρότερον τῇ ἑαυτῆς μφμυῦς ἀρ
πιβάλλειν δι᾿ ἣν. οὐσίᾳ τῇ ἐξ ἧς ἐστι, τόπῳ τῷ ἐν ᾧ πέ-
φυχε, τοῖς ἄλλοις ἅπασιν. οὐ πάνυ δέ γε τὰ τοιαῦτα συ-
νορᾶν δύναται, εἴγε οἱ μὲν μηδέν φασιν εἶναι αὐτὴν τες
τὸ πῶς ἔχον σῶμα, καϑάπερ ὁ Δικαίαρχος, οἵ δὲ Εν
μὲν ἔλεξαν, οὐχ ἐν τῶ αὐτῷ δὲ τόπῳ περιέχεσθαι, ἀλλ 0
μὲν ἐχτὸς τοῦ σώματος, ὡς Αϊνησίδημος κατὰ Ἡρφάκλει-
τονς οἵ δὲ ἐν ὕὅλω τῷ σώματι, καϑάπερ τινὲς κατὰ 4ημό-
κριτον, οἵ δὲ ἐν μέρει τοῦ σώματος, ὧν πάλιν πολυσχιδεῖς
εἰσιν αἵ γνῶμαι. καὶ οἷ μὲν διαφέρειν αὐτὴν τῶν αἰσϑή-
σεῶν, ὡς οἱ πλείους, οἵ δὲ αὐτὴν εἶναι τὰς αἰσϑήσεις,
καϑάπερ διά τινων ὁπῶν τῶν αἰσϑητηρίων προκύπτουσαν,
ἧς στάσεως ἦρξε Στράτων τε ὃ φυσικὸς καὶ “ἰνησίδη-
μος, οὐχ ἄρα χριτήριόν ἐστιν ἡ διάνοια. πλείους τέ
εἰσιν αἴ διάνοιαι, πλείους δὲ οὖσαι διάφωνοι καϑεστᾶσιν, δια-
φωνοῦσαι δὲ χρείαν ἔχουσι τοῦ ἐπικρίνοντος αὐτάς. τοῦτ᾽
οὔν ἤτοι διάνοια πάλιν ἐστὶν ἢ ἕτερόν τι παρ᾽ αὐτήν. καὶ
διάνοια μὲν οὐκ ἂν εἴη" μέρος γὰρ τῆς διαφωνίας γενό-
μένον κρίσεως δεήσεται καὶ οὐκέτι κριτήριον γενήσεται"
ἕτερον δὲ παρ᾽ αὐτὴν ὑπά
τήριον παρίστησιν. ἐξέστ
"ν αὐ δὲ καὶ τοῖς ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν
εἰρημένοις ἐπιλογισμοῖς τὰ νῦν χρῆσϑαι" ἡμῖν γὰρ οὐκ
848-- 38. - Ἦγργ. 11 δ1---60.
"7 γνώμων Ν 18 [19
κριτ ΐ οὐσίᾳ
0 ἐὰν ἘΞ Ἐυέ φύσει ἐπιβάλλειν, συνεπιβάλλειν δὲ τῇ οὐσί
(4ῃΐ οἴηπο5 ᾿, τεπῷ ἐν ᾧ Καγμον φς δ, ἣν θῃ.: διον ΝΣ
((υ ὅρος: Ν ρα μν δι᾽ ὃν ς ἑξῆς ς 9ῦ τὰ οτῃ. ς οὁ εἶἷ-
ΠΩΣ ἥ ἐξαν ΝΙΙΕ: ἔλεγονς τόπω 4: τούτω ΝΠ
πιχρινοῦντ ΚᾺ Ρ. 269,1; τόπων ἃ 8 ἐπικρίναντος ΤΠ:
ὃς ΚΑΥΒΟΥ κς ἐπιλογισμοῖς εἰρημένοις ς
γινώσχειν Ν τῷ ἡ οτη. ἴ,
ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ δάν, πδέῃ, Υ]
80
20ς
80
200
10
ἄρχον τὸ μὴ εἶναι διάνοιαν κρι-.
μᾶν. ἄορι.) ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ κ᾿’ 41
260
.5 ἀνάγκη ταυτολογεῖν. πρὸς τούτοις ἐπεὶ οὐ μόνον
ἴστιν ἐν ἡμῖν διανοητικὸν κατὰ τοὺς πλείστους τῶν φιλο-
σόφων, ἀλλὰ σὺν τούτῳ καὶ αἰσθητικόν, ὕπερ πρόκειται
τοῦ διανοητικοῦ, ἐξ ἀνάγεης τοῦτο αὐτοῦ προκείμενον οὐκ
ἐόσει τὴν διάνοιαν τῶν ἐκτὸς ἀντιλαμβάνεσθαι. ὥσπερ
40 γὰρ τὸ μεταξὺ τῆς ὄψεως καὶ τοῦ ὁρατοῦ πεπτωχὺς σῶμα
οὐκ ἐᾷ τὴν ὄψιν ἀντιλαμβάνεσθαι τοῦ ὁρατοῦ, οὕτως εἰ
μεταξὺ τῆς διανοίας καὶ τοῦ ἐκτὸς ὑρατοῦ κεῖται ἡ ὕρασι:
ἄλογος οὖσα, οὐκ ἐάσει τὴν διάνοιαν ἡ ὕρασις τοῦ ἐκτὸς
ὁρατοῦ ἀντιλαμβάνεσθαι, χαὶ εἰ μεταξὺ τῆς διανοίας καὶ
ὡς τοῦ ἐκτὸς ἀκουστοῦ ἐστιν ἡ ἀκοή. οὐ συγχωρήσει τὴν διά-
βανοιαν τοῦ ἀκουστοῦ ἐπιγνώμονα γίνεσθαι, καὶ ἐπὶ τῶν
ἄλλων αἰσϑήσεων τὸ παραπλήσιον. ἔνδον οὖν ἄποκε-
κλεισμένη ἡ διάνοια, καὶ ταῖς αἰσϑήσεσιν ἐπισκοτουμένη,
οὐδενὸς ἔσται τῶν ἐκτὸς ἀντιληπτιπή. οὐδὲ ταύτην τοίνυν
ῥητέον καϑ' αὑτὴν εἶναι κριτήριον.
80 “Λείπεται ἄρα λέγειν ἀμφότερα; τουτέστι τὴν διάνοιαν 584
ὡς ὑπουργῷ χρωμένην τῇ αἰσϑήσει λαμβάνειν τὰ ἐκτός.
.07γ ὃ πάλιν ἐστὶν ἀδύνατον" ἡ γὰρ αἴσϑησις οὐ τὰ ἐκχτὸς
παρίστησι τῇ διανοίᾳ, τὸ δὲ ἴδιον ἀγγέλλει πάϑος, οἷον ἦ
ἁφὴ ἀπὸ πυρὺς ϑαλπομένη οὐ τὸ ἐκτὸς καὶ καῖον πῦρ
ἀναδίδωσι τῇ διανοίᾳ, τὴν δὲ ἀπ᾿ αὐτοῦ ϑάλψιν, τουτέστι
. τὸ ἴδιον αὐτῆς πάϑος. καίτοι οὐδὲ τοῦτο. εἰ γὰρ λήψε- 8358
ται ἡ νόησις τὸ τῆς αἰσϑήσεως πάϑος, αἴσϑησις ἔσται.
τὸ γὰρ ὁρατικοῦ πάϑους ἀναδεκτικὸν ὁρατικῶς κινεῖται, τὸ
δὲ δρατικῶς κινούμενον ὕρασίς ἐστιν᾽ καὶ τὸ ἀκουστικοῦ
πάϑους ἀναδεκτικὸν ἀκουστικῶς κινεῖται, ὃ δὲ ἀκουστικῶς
τὸ κινεῖται, ἀκοή ἐστιν᾽ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσϑήσεων τὸ
παραπλήσιον. διόπερ καὶ ἡ διάνοια, εἰ τὸ ἑκάστης αἰσϑή- 358
σεως ἀναλαμβάνει πάϑος, αἰσϑητικῶς κινεῖται, αἰσϑητι-
χῶς δὲ κινουμένη αἴσϑησίς ἐστιν, αἴσϑησις δὲ οὖσα ἄλο-
γός ἐστιν, ἄλογος δὲ γενομένη ἐκπεσεῖται τοῦ ἔτι νόησις
Θ᾽
ζν
Ὁ»
864. 868 --- ΗγνΡ. 11 13--Τῦ.
1ὸ ἐν οἷὰ ς 18 αὐτοῦ Ηοϊπί2: αὐτὸ ἃ 85 ἐστιν ---ϑϑε ἀκου-
στοῦ Ν: οτι. Ἐς (ἰαοαμδπὶ ἴϑτὰ τἰάοταὶ Εδοτ. βἰ τ} θγαὰθ ἐσ-
Ρἰθυδσα) ὃ ἀναγγέλλειν οἷ. ν. 318, 16.
Βοχίαβ Ἐπαρίτίοαβ 11. ῦ
855
889
3600
ἼἽΚΟΥΣ Α' αν, τηδέῃ,Υ
᾿ς
κων
ἡ οὖσα δὲ νοὐησις οὐ λήψεται ͵
Ψ ᾿ “- , ἰ
ὑπαργεῃ ᾿ ἰ Ι
ἂν λάβῃ δὲ τὸ τῶν αἰσϑήσεων
͵ δ γῬογ δι, Καὶ!’ ; ᾿
σείθς παϑὸς (ὡς ῬΟ, δὲς Η , ὙΝ; να ἔστι τὰ ἐκτὸς
ὄντι ἐκ εἴσεται τὰ ἐκτὸς. ἀνόμοια γὰρ ,
'ϑροος ΟΥ̓Χ εἰσετί ᾿ - Ἤν ! , γ(Υ}"
πάϑος. οὐκ τς πάϑεσιν, καὶ μαχρῷ διαφέρει ἡ φαντασία
τοῖς περὶ ἡμᾶς πα ἡ ἀπὸ πυρὸς φαντασία τοῦ πυρός
τοῦ σανταύτους ΟΙ0] ἐπὰν ἮΝ ἐν ἄλλως τε, χὰν 90
ὺ μὲν γὰρ καίει, ἡ δ᾽ οὔκ ἐστι καυστική. δ ᾿
- ᾿ ᾿αἁ 3 ί ᾿ ᾿ Ξ5 Ἷ ἱ
ἐμ αν ὑδὸ ἷναι τοῖς περὶ ἡμᾶς πάϑεσι τα Ἐπεσρυνον
μοι δῶμεν ΤῈ μδι δὴ λαμβάνουσα ὴ διάνοια κατα-
πάντως τὰ περί ἡμᾶς παΐ ᾿ ΠΣ ἀεὶ ἕτερά ἐστιν ἐκείνων
, , ΦΝ Ἁ . δ᾽ " τ ᾿
λήψεται τὰ ἐκτὸς. τὰ γὰρ ὃ, ΠΩΣ ἴς ἐκτὸς ἡ
κλύον ὐννς οιἰά ἔστιν. διόπερ εἰ τὰ ὕμοια τοῖς ἱ
Ὦ} ς ὑμοιίὰ “ τον Ἢ ἢ . δ Ἂ
τῶν οἷς ὅ! . ὑ τὰ ἐκτὸς γνωρίξει ἀλλὰ τὰ ὅμοια ἐκεί
διάνοιὰ "ωρεςξις οι τὰ ν 5 ᾽ " ν ᾿ τ “ δὲ
: ᾿ ἌΕΎΣΝΣ ἣν ἀγνοῶν τὴν
καὶ ὃν τρύπον ὁ τὸν «κρατῇ 7 -ς
Ὁ} ἦ π 2 ͵
ῬθΕΩ χὶ , ἢ ἷδεν εἰ ομοιος ἐστι Τῇ
Σωχράτους εἰκόνα βλέπων οὐχ ὁ τιν: ἐροσος,
νομένῃ εἰκόνι ὁ Σωκράτης, οὕτως ἡ διάνοια ἀθο ἐπρὸ
ται ὀ : , Εἰ ᾿ ᾿ Ν , ἢ ποῖα
; ; γ"}). οὐτὲε
ϑεσιν ἐπιβάλλουσα, τὰ (δὲν ἐκτὸς μη ϑεασαμὲ Ἔ ἰδϑδ ΣΝ
Ὶ ο » “ ᾽ εὐ “" στο ΄
ἐστί ταῦτα εἰσεται οὔϑ᾽ ὅτι ὑμοια ἐὐτε τοις ψά τ γενο
᾿ , εἰ ᾿ ͵ 1).
γινώσχουσα δὲ τὰ φαινόμενα οὐδὲ τὰ κατὰ τὴν" ἀπ
ἡ ὡμ 2} , Ὁ 9 τὸ λα συνήσει,
τῶν μετάβασιν ἀξιούμενα γνωριξεσθαι ἐς ν
οὑτωσὶ δὲ οὐδὲ κριτήριον ἔσται τῆς ἀληϑείας. : ; ᾿
δ.» ᾿ὰ « ᾿] ᾽ ,
᾿Αλλ᾽ ἔνιοι τῶν ὁ γματικῶν τὴν ἀνώτερον εἰρη μενην δὸ
᾿ “ὦ ἐν ΤῈ ι τ , “-
ὑπότευξιν (8 901) καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος ϑρυλοῦσι, λέγοντες
μὴ κεχωρίσϑαι τὰ διαφέροντα ταῦτα τῆς ψυχῆς μέρη, ΔῈ
᾿ . Π « ͵ Ἵ [ὦ ι [κ᾿
τέστι τὸ λογικὺν καὶ ἄλογον, ἀλλ ὡς τὸ μέλι ὅλον δι ὅλου
᾿ . - ΄ ἑ ᾿ ξ ἈΡῚ ν 5
ὑγρὸν ἅμα καὶ γλυχύ ἐστιν, οὕτω καὶ ἢ ψυχὴ ὅλη δὲ ὅλου
’ , .} ᾿ , ΄
δύο ἔχει τὰς ἀντιπαρηπούσας ἀλλήλαις δυνάμεις, ὧν ἡ μέν
ἐστι λογικὴ ἡ δὲ ἄλογος" καὶ κι
ὑπὸ τῶν νοητῶν, τὴν
τῶν αἰσϑητῶν.
διάν
8
δὲ ἄλογον ἀντιληπτικὴν γίνεσϑαι
ὅϑεν καὶ μάτ
Ἃ “-
οιὰν ἢ ποινῶς τὴν ψυχὴν
τούτων τῶν πραγμάτων διαφορᾶ
Φόρον γὰρ ἔγουσα τὴν
“-- ι ᾿] Α 9
σι περὶ τὴν αὐτὴν οὐ-
5ὃ σωχράτῃ 18 9
- ὃ δὲ δὐᾷιὰιὶ , γε; Ἴ
οἶσει Κ΄ 85 οὐδὲ Βρμ)ς. οὐδὲν ι τ τενήσει ΤῈ ς: δὲ (ἀβα,
8
ὃ ὶ ροντα ς
8. ἔχουσα ᾷ νοητῶν υ2-ε, ζλζω: ἘΎΕΝ τὰ διαφέρον
Ἕ
-Ὡ
ς-
ἘΝ
-
ΕΙ
φὡ
π
--
τὶ
ὐοὴλϊ
.-}
ἔχιν
εὶ
δ:
δι
---
0
20)
(ἄν. ἄοραι. ) ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ 93
“08
15 σίαν συνίστασίηαι καὶ ἀντιπαρήχειν ἀλλήλαις δι᾿ ὕλης τε
πεφοιτηκέναι τῆς ψυχῆς, οὐδὲν ἧσσον ἑτερογενῶς ὁιαιρέ-
ρουσιν ἀλλήλων, καὶ ἄλλο μέν τί ἐστιν ἤδε ἄλλο δὲ ἢ δε.
χαὶ τοῦτο πάρεστι μαϑεῖν ἀπὸ τῶν προδηλοτέρων εἶναι
δοκούντων᾽ συχνὰ γὰρ ἦν ἃ περὶ μὲν τὴν αὐτὴν ὕλην 905
“ἡ ϑεωρεῖται, οὐ τὴν αὐτὴν δὲ εἶχε φύσιν. βάρος γοῦν καὶ
χρῶμα περὶ μὲν τὸ αὐτὸ σῶμα ἀμφότερά ἐστιν διενήνοχε
δὲ ἀλλήλων καὶ πάλιν σχῆμα καὶ μέγεθος τῆς μὲν αὐτῆς
οὐσίας ἐστὶ συμβεβηκότα, κεχωρισμένην δὲ εἶχε τὴν φύ-
σιν. ἄλλου μὲν τοῦ μεγέϑους ἄλλου δὲ τοῦ σχήματος
25 νοουμένου. οὕτω τοίνυν καὶ ἡ προειρημένη λογικὴ δύνα-
μις, κἂν ἀναμὶξ ὑποκέηται τῇ ἀλόγῳ δυνάμει. πάλιν αὐτῆς
διοίσει. ᾧ λοιπὸν συνεισέρχεται τὸ μὴ δύνασϑαι τὴν ἐτέ- 388
ραν ὡσαύτως τῇ ἕτέρα κινεῖσϑαι καὶ ὁμοιοπαϑεῖν διὰ τὰς
προκατηριϑμημένας αἰτίας, ἐπεὶ δεήσει μίαν ἀμφοτέρας
80 γίνεσϑαι, τὴν μὲν λογικὴν ἄλογον, ἐὰν ἀλόγως πάσχῃ. τὴν
δὲ ἄλογον λογικήν, ἐὰν λογικῶς κινηϑῇ. κἂν ὑπο- 864
ϑώμεϑα δὲ τὴν διάνοιαν διὰ τῶν αἰσϑητικῶν πόρων ὥσπερ
"ὐρ τινῶν ὑπῶν προκύπτουσαν χαὶ χωρὶς τῶν προχειμένων
αὐτῆς αἰσϑήσεων τοῖς ἐχτὸς πράγμασι προσβάλλουσαν.
ἔπορος οὐδὲν ἧσσον καὶ κατὰ τοῦτο ἡ ὑπόϑεσις εὑρεϑή-
σεται. δεῖ γὰρ τὴν οὕτω τῶν ὑποκειμένων ἀντιλαμβανο-
5 μένην διάνοιαν ὡς ἐναργῶν τῶν ὑποκειμένων ἀντιλαμβά-
νεσϑαι, οὐδὲν δέ ἐστιν ἐναργές» ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ
ἄρα δυνατόν ἐστι τὸ ἐν τοῖς ὑποκειμένοις ἀληϑὲς λαβεῖν.
ἐναργὲς γὰρ ἀξιοῦται τυγχάνειν ὑπὸ τῶν ἐναντίων τὸ ἐξ
ξαυτοῦ λαμβανόμενον καὶ μηδενὸς ἑτέρου χρῆξον
ιο εἰς παράστασιν. οὐδὲν δὲ ἐξ ἑαυτοῦ πέφυκε λαμβάνεσϑαι, 86
ἀλλὰ πάντα ἐκ πάϑους, ὅπερ ἕτερον ἦν τοῦ ποιοῦντος αὐτὸ
φανταστοῦ γλυκχανϑεὶς γὰρ μέλιτος προσαχϑέντος στο-
χάξομαι, ὅτι γλυκύ ἐστι τὸ ἐχτὸς ὑποκείμενον μέλι, καὶ
ἀλεανϑεὶς πυρὸς προσαχϑέντος σημειοῦμαι ἐκ τῆς περὶ
18 καὶ ρμοβὺ ἀλλήλαις ἴΠΒθΓ. οὐἀά. τὸ Ν: οἱ. βΕῈς 19 ἃ
περὶ Υ: ἅπερ περὶ ΝΙΒΑΒ 58 εἰσὶ ς 86 τῇ ΠΒοϊπὶς (αι
Ῥγπαβ σοὶ απχὶῦ ἀλόγῳ οὰμπὶ δυνάμει): τῷ α 80 ἄλογον --
ἂι λογικήν ὁπ. Ν᾽ ὃ αὐτῆς Ν οὐ Ψ 6 οοτγ. (οἴ. Ρ. 366, 1118):
αὐτῇ ΠΕΡΑΒΙΣ 1. ἄρα (δὲ) Ν
65
ὧϑ
σ'
»}
8309
ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ ϑν. πε ὙΠ
84
26ρ
.- , ’ Ε
, ὅτι τὸ ἐκτὸς ὑποκείμενον πῦρ ἀλεεινόν ἔστι, κ5
ἐμὲ διαϑέσεως, ὕτι τὸ : εἰηγσι υῤρο πρσν τ ᾿
ἡ ἘΝ ὃν ἀλλὼν αἰσθητῶν ὁ αὐτὸς λόγος. ἕσχτει οὐν» τ
ὶ ἐπὶ τῶν ΠΤ
κῶν ἘῸΝ ὠνῶς κατὰ πάντας ἀδηλόν ἐστι,
ἐξ ἑτέρου ληπτὸν συμφῶνως ὼ ν οὕτων λαμβά
Ξ- " “- ξ “ Ὶ [)}} το, Φ
πάντα δὲ ἐκ παϑῶν ἡμετέρων ἕτερα ὄντα τούτων μβά
' , ἐστὶ τὰ ἐκτὸς ἄδηλα καὶ διὰ τοῦτο ἡμῖν
Ἰδτὰϊῖ, πανζὰ Ἔτι. τὰ 5 ᾿ ᾿ ἢ
εἰ γὰρ εἰς τὴν τῶν ἀφανῶν γνῶσιν ναργές 30
ἄγνωστα δεῖ γὰρ εἰς ΤῊ ᾿ Ἢ καὶ ἡ ἐκεί-
τι παρεῖναι, καὶ τούτου μὴ παρόντος οἴχεται καὶ ἡ ,
᾿ ᾿ "» ι ι μι ὄἂ ᾿
νὩν χατάληψις. οὐδὲ γὰρ ἔνεστι λέγειν, ὡς ἐξαίρει μιέι
Ὶ ͵ εἶα ,
ἐστιν ὅσον ἐπὶ τούτω ἄδηλα, καταλαμβάνεται ὃ ὍΝ ἡμῶν
᾿ Ἷ ᾿ τ ᾿] Σ “" 7:
διὰ τὸ βέβαιον εἶναι τὴν ἐκ τῶν παϑῶν σημείωσιν. οὐ
γὰρ εἰ γλυκαντικῶς διατίϑεμαι μέλιτος τῇ γεύσει προσα- 95
᾿ ι ᾿ " ι , ΒΕ ᾽ --
χϑέντος, γλυχὺ πάντως ἐστὶ τὸ μέλι, οὐδὲ εἰ πνρανεικας
᾿ ’ , , Υ χ
ἀψινϑίου, πικρὸν ἔστι τὸ αψίνϑιον, ὡς ἂν ἐξ ἀνάγπης
Ε , -- ι - “-
τῶν περὶ. ἡμᾶς συμβαινόντων παϑῶν καὶ τοῖς ποιοῦσιν
9 », 9 ΄ ᾿ ι ἘΣ 5 Ὡς
᾿ αὔτα αἰτίοις ὀφειλόντων συμβεβηκέναι. καϑὰ γὰρ ἡ προσ
» ι . »ἦ ᾿ " ν ϑ ΓΙ "
πεσοῖσα τῇ σαρκὶ μάστιξ ἀλγύνει μὲν ΤῊΝ σάρκα, οὐχὶ δὲ 80
" : ᾿ ᾽ 4 φ ᾽ ᾿ “
καὶ αλγηδών ἐστιν, καὶ ὡς τὸ σιτίον ἢ τὸ ποτὸν ἥδει μὲν
: ὴ ᾿ ᾿ ι Ν
τὸν φαγόντα ἢ πιόντα, οὐκ ἔστι δὲ ἡδονή, οὕτω καὶ τὸ 270
ὡς ᾽ κ᾿ ; .- ἡ ᾽ ᾿ ὲ ) ζι
πῦρ ϑερμαίνειν μὲν δύναται, οὔχε δέ γὲ καὶ ξ ανγπης
Α Ξ ᾿ μ " ) ὶ
ϑερμὸν εἶναι, καὶ τὸ μέλι γλυκάξειν μέν, οὐχὶ δὲ καὶ γλυκὺ
τυγχάνειν" καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσϑητῶν ὁ αὐτὸς λόγος.
544} "Ἕ» - Β:
αλλ εἴπερ, ἵνα γνῶμεν τἀληϑές, δεῖ τι εἶναι ἐναργές, δέ- ὁ
δεικται δὲ πάντα ἄδηλα, ὁμολογητέον ἄγνωστον εἶναι
ταληϑές.
-ι } - ἀχᾶ," 4 [4 “ ΄
Πῶς δὲ οὐχὶ καὶ ἢ περὶ τῶν ἀνωτάτω πραγμάτων
ἤ ᾿Ὶ «-- ᾿ ΕΣ .-
ἐρπέσε παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ἀφαιρεῖται τὴν τῆς ἀλη-
ἑείας γνῶσιν; εἰ γὰρ τῶν φυσικῶν οὗ μὲν πάντα ἀνῃρή- τὸ
τ , Ἔν. ς - ’
κασι τὰ φαινόμενα, ὡς οἵ περὶ “Ἰημύκριτον, οἵ δὲ πάντα
ἔϑεσαν, ὡς οἵ ΞῸΝ
4
1 πάνταᾳ δ [ἃς διατίϑε
: μαι ἄδη,; : -
ἜΠῸ ω ᾿ Ἰκασοθὰ (τοῦ μέλιτος τ ε ον,
9 Βεοκκ, απ τούτων Ἑς: «» κα
τούτω
ἃ -“
Η ὥσπερ
Ν
γι
-
ἊΝ;
(κἄν. ἀορπῖ. ᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄
270 , , : τ πτς ἀπιν
ἤτοι φαινόμενον τι παραληφϑῆναι ἢ ἄδηλον. ἀλλὰ φαι-
νύμενον μὲν οὐχ οἷόν τε΄ ἔπ γὰρ τῆς ἀμφισβητουμένης
ὕλης ὑπάρχον ἀμφισβητήσιμον ἔσται καὶ διὰ τοῦτο οὐ
0 κριτήριον. εἰ δὲ ἄδηλον, ἀνέστραπται τὰ πράγματα, εἰ ἐκ
τοῦ μὴ γιγνωσκομένου βεβαιοῦται τὸ δοκοῦν γιγνώσχε-
σϑαι᾿ ὕπερ ἄτοπον.
Πλὴν συγκεχωρήσϑω γε ἡ τἀνϑρώπον καὶ τῶν αἰσθή-
σεων καὶ τῆς διανοίας ὑπόστασις εἰς τὸ προβαίνειν τὴν
.. τῶν δογματικῶν ἀξίωσιν. ἀλλ᾽ ἵνα καὶ διὰ τούτων τι γνῶ-
σϑῆ. δεῖ τὸ τρίτον ὁμολογῆσαι κριτήριον, τουτέστι φαντα-
σίαν᾽ οὔτε γὰρ ἡ αἴσϑησις οὔτε ὃ νοῦς δίχα τοῦ φαντα-
στικῶς ἑτεροιοῦσϑαι δύναταί τισιν ἐπιβάλλειν. καὶ τοῦτο
δὲ τὸ κριτήριον πολλῆς ἀπορίας ἐστὶ πλῆρες: ὡς πάρεστι
.0 σχοπεῖν τάξει τὴν ἀρχὴν τῶν λόγων ἄνωϑεν ποιησαμένοις.
ἐπεὶ γὰρ τῶν τῇ φαντασίᾳ τὰ πράγματα κανονιζόντων οἵ
μὲν τῇ καταληπτιπῆ προσέσχον οἱ δὲ τῇ πιϑανῇ., τὸ ποι-
γι νὸν ἀμφοτέρων γένος ἡμεῖς ἐκλαβόντες. τουτέστιν αὐτὴν
τὴν φαντασίαν, ἀναιρῶμεν᾽ ταύτης γὰρ ἀναιρεϑείσης
συναναιροῦνται καὶ αἱ ἐπ᾽ εἴδους διαφοραὶ τῶν φαντασιῶν. καὶ
ὡς μὴ ὄντος ζώου οὐδὲ ἄνϑρωπος ἔστιν, οὕτω μὴ οὔσης
5 φαντασίας οὐδὲ καταληπτικὴ ἢ πιϑανή τις ὑφέστηκε φαν-
τασία. εἰ γὰρ τύὐπωσίς ἐστιν ἐν ψυχῇ ἡ φαντασία. ἤτοι
κατ᾽ ἐξοχὴν καὶ εἰσοχὴν τὐπωσίς ἐστιν, ὡς οἷ περὶ τὸν
Κλεάνϑην (ἔν. 484 Ατῃ.) νομίέξουσιν, ἢ κατὰ ψιλὴν ἔτε-
ροίωσεν γίνεται, καϑάπερ οἱ περὶ τὸν Χρύσιππον (ἔτ. 86
10 τη.) ἐδόξασαν. καὶ εἰ μὲν κατ᾽ ἐξοχὴν καὶ εἰσοχὴν ὑφίσταται,
ταῦτα ἀκολουϑήσει τὰ ἄτοπα ἅπερ φασὶν οἱ περὶ τὸν Χρύ-
σιππον. εἰ γὰρ κηροῦ τρόπον τυποῦται ἡ ψυχὴ φανταστικῶς
πάσχουσα, ἀεὶ τὸ ἔσχατον κίνημα ἐπισκοτήσει τῇ προτέρᾳ φαν-
τασίᾳ, ὥσπερ καὶ ὃ τῆς δευτέρας σφραγῖδος τύπος ἐξαλειπτικὸς
810---810 --- ΒΕγρ. Π 10.
812 --᾿ βᾶν. ἀορτῃ. ΤΠ 400.
28 ἀλλὰ καὶ ἵνα Ν 51 δίχα ΔῸΣ. 860. Ἡρτνοΐαα: διὰ ἃ
40 ὥσπερ ἔστι ΑΒἘ.. 8 συναναιροῦνται Ν: αἴρονται Ὲς αἱ
οἵ. Ν᾽ δ6 γοδβὶ φαντασία ὁχοϊάϊββο ἀνυπόστατος δέ γέ ἐστιν
. ἡ φαντασία νοὶ 5᾽πλϊ]α 8α8ρΡ. Ἠοὶμὶν Τὶ ταὐτὰ Καγβοῦ ἀαθῦ.
810
811
318
ὃτΆ
819
810
811
“ΟΎ Α' τᾶν, Πηδέῃ, γ]]
ΠΡῸΣ ΛΟΡΊΚΟΥΣ
᾿ " 271
ζἢ . Ἵ ὶ ν» ἢ) ἣν δ Β 15
ἐ))" εἰ τοῦτο ἀναιρεῖται ἐϊξῚ μ 1! Ἴν Ϊ
Π . ᾿ ᾿᾿
" τοῦ προτέρου, Χλλ ἕ δ ἰοὶα. {γ. " θ4 Ατι.), ἄναᾳαι--
ἔστεῖ τ τι τ ᾿χντασιῶ) (ὃ ᾿" ) ᾿ 9.
σαυρισιὺς οὔσα 8 στημα γὰρ ἣν καὶ ἄ ὐρθ κι
Ἂ τ: ΘᾺ, 7.}}}}" το , ;
ρεῖται δὲ πᾶσα τέχνη σι δὲ οἰεύτα δος καὶ διαφόρους οὐ
ΉΤΑΝ ᾿ εξ ) ᾧ ᾿ ᾽
χαταλήψεω γς πέδας ὁ ἡγεμονικόν, ἄλλοτε ἄλλων νοου-
δυνατὸν ὑποστῆναι περὶ τὸ ἢ) , οἰνυν ἡ κυρίως νοουμένῃ 30
; ᾿ ἡ ν ἃ Ἰ , ΟὉ τοῖν ,
μένων τῶν περὶ αὐτὸ ἫΝ τε οὐ πα γε τ ΣΕ ἀδή-
ΩΣ , ᾿ , ; ᾶ ὡς ᾿ ᾿
τύπωσίς ἔστι φαντασία ϑεωροῦμεν δὲ τὰ πολὺ παχυμερέστερα
Ἁ ᾿ ᾿ ΝΣ εἰ ξί ͵ ἂν ,
ἐΘΥ ἐπ᾽ Θαϊνυμεμᾶι ν ,Ραὶ σώματα μηδ᾽ ὁντινοῦν περὶ
᾿ ν Ὃ} Φᾶ "0 "
τοῦ πνεύματος τῶν φαῖνο; ἵν, εὔλογόν ἐστι μηδὲ τὸ ρεῦμα
ΚΊΤΟΝΣ αύσυν σύνόενν τη δον, ἶ τύπον φυλάττειν. καὶ 35
ἐξ: ᾿ ΥᾺ ἰΕΞν.- » ; Ἵ
᾽ ν ζ ἀντασίας ἐ
ἕνα μόνον τινὰ (περὶ ἀναγ τὴ "εὐματος᾽ ἀλλ᾽ οὐδέποτε
νον στ κα γυμερέστερόν ἔστι πνεύι Ἂ ,
μὴν τὸ ὕδωρ παχυμες ἀρηδο νε τὸν ἀπὸ τῆς ἐπερείσεως
᾿ » ΐ Ω “ξ(ρ}" ᾿ ἰ ͵
δακτύλου ἐπερεισϑέντος “ἢ με ὕδωρ, ὅτε καὶ ὃ μαλακώ-
᾿ ᾿ ᾿ ἐγὼ τ . Σ᾿
τύπον φυλάττον. ΠΈΡΙ ΕΝ 7 κα δα να ὑπάρχων, τυποῦ-
ἐν ὑπό τινος ἅμα νοήματι διὰ ᾿ ν πμῆ τῶν
ἡμὰς αι ρς ᾿ εἰ οὖν τὸ αὐτὸ κατὰ σύμβλη
ὡς παρὰ τὸ ἴδω σῶμα καϑεστῶς φ ,
πα πάρα τὸ ὕδωρ Σ , ἐρὸν δήπου- 272
ἕ ᾿ ὰ ἱ αὑτῷ φυλάττειν, φὰαν ρ ὲ
αι λον δ με λβορν ΠΣ ὃς τοῦτο ἐπιτήδειον,
ϑεν, ὅτι οὐδὲ τὸ πνεῦμα φύσιν ἔχει πρὸς ἐὐυδεδέλίαε
: Ἵ
λεπτομερέστερον καὶ εὔρουν παρὰ τὰ τοιαῦτ
τῶν ὑπάρχον. Ἂν»,
’
Ναί, ἀλλ᾽ οὐ κυρίως τὐπωσίς ἐστιν
δὲ ἑτεροίωσις τῆς διανοίας.
ἦν. τῶν ΓΕ
ἡ φαντασία, ψιλὴ ὅ
ὃ πάλιν τοῦ προτέρου ἀλλο
᾿ ,
γὰρ ἑτεροιώσεων ἡ μέν τίς ἐστι κατὰ ΓΝ
δὲ ὡς ἀλλαγὴ τοῦ ὑποκειμένου, καὶ κατὰ πάϑος ἐν !
εἰ ὁ αὐτὸς χατ’ οὐσίαν καὶ μορφὴν ὑποκείμενος ἀν 6 ᾿
παρὰ μέρος ὁτὲ μὲν ϑερμαίνοιτο τοῦ ἡλίου προσλάμψαι
τος, ὁτὲ δὲ ψύ ἐήῤα ῥα ΜΡ Έ τ
εἰ χωνευϑεὶς οὗτος
ἵ εἰ οὖν ἕτεροίωσις τῆς
19 ἄλλων Βοκμ.
ἄλλως 6 οἱ ἄλλω
πὲρ εἰ Ἐς: ἀλλ᾽ κα
9 τε, εἰ Βοκῖς.: ἀλλ᾽ ὧσ-
ἌΝ ὔπερ ἡ 1,: ἀλλ᾽ ὥσπερ Νὶ οὔ ὑπηνς αὐτῷ
ΒΞΟΓΊΡΒΙῚ (60]], Ρ. 211, 2824 12. 1. 214, 2. 6. 8.: αὐτὸ : ἀπὸ
ἀοῤ θην, αὐτὸ τὸ Βρκ δῖε: οὗτος αὐτὸς Ἡρϊπίτ: τη τοῦτο
τὸ ἐες ἀρ] σῶμα ν ἃ
αὐτὸ (
Δ . αὑτῷ Βρ.ῆς, 60]]. Ρ. 411, 28,24:
12 ἀλλαγὴ Ν; ἀπαλλαγὴ ΠΕς
272
19
ΕΣ
80 μεταβάλλει τὸ λευκόν, ἤτοι μένον λευκὸν μεταβάλλει ἢ
μὴ μένον. οὔτε δὲ μένον λευκὸν μεταβάλλει. μένει γὰρ
(αν. ἀορΊιη, ᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Δ΄ “Ἧ
ψυχῆς ἐστιν ἢ φαντασία. ἥτοι κατά πάϑος νυιλῶῷς ἐστιν
᾿]
ἱτεροίωσις ἢ κατὰ ἀλλαγὴν τοῦ ὑποκειμένου. καὶ εἰ μὲν
κατὰ πάϑος, ἐπεὶ κατὰ τὰς διαρόρους τραντασίας πάϑος
διάφορόν ἐστι, τὸ νέον πάϑος ἀλλάσσει τὸ ἀρχαιότερον,
καὶ οὕτως οὐκ ἔσται κατοχή τινος πράγματος περὶ τὴν
διάνοιαν, ὕπερ ἄτοπον εἰ δὲ ὡς ἀλλαχὴ τοῦ ὑποκειμένου,
ἅμα τῷ φαντασίαν τινὺς λαβεῖν ἡ ψυχὴ ἐτεροιουμένη
ἐχβήσεται τοῦ ψυχὴ τυγχάνειν καὶ φϑαρήσεται, κα)άώπερ
καὶ ὃ εἰς σφαῖραν γχωνευϑεὶς ἀνδριὰς ἐξέβαινε τότε τοῦ
ἀνδριὰς ὑπάρχειν. οὐ ἄρα οὐδὲ ἑτεροίωσις ψυχῆς: ἐστιν
ἡ φαντασία. σὺν τῷ καὶ τὴν περὶ μεταβολῆς ἀπορίαν
αὐτοὺς ϑλίβειν. εἰ γὰρ μεταβάλλει τι χαὶ ἐτεροιοῦται.
ἤτοι τὸ μένον μεταβάλλει τε καὶ ἕτεροιοῦται ἢ τὸ μὴ
μένον. οὔτε δὲ τὸ μένον ἑτεροιοῦται καὶ μεταβάλλει,
μένει γὰρ ἐν τῷ εἶναι οἷον ἦν, οὔτε τὸ μὴ μένον" ἔφϑαο-
ται γὰρ καὶ μεταβέβληται, ἀλλ᾽ οὐ μεταβάλλει. οἷον εἰ
»᾿
λευκόν. καὶ ἐφ᾽ ὅσον ἐστὶ λευκόν, οὐ μεταβάλλει" οὔτε
2.) μὴ μένον, ἔφϑαρται γὰρ καὶ μεταβέβληται. ἀλλ᾽ οὐ με-
10
ταβάλλει. οὐκ ἄρα μεταβάλλει τὸ λευκόν. διὸ καὶ ἡ φαν-
τασία εἰ μεταβολὴ τίς ἐστι καὶ ἑτεροίωσις τῆς ψυχῆς. ἄνυ-
πόστατὸς ἐστιν.
Διδομένης τε τῆς ἑτεροιώσεως οὐκ εὐθὺς καὶ ἡ τῆς
φαντασίας ὑπόστασις συγχωρηϑήσεται. ἐλέγετο γὰρ τύ-
πωσις εἶναι ἡγεμονικοῦ, τοῦτο δὲ εἰ ἔστε τὸ ἡγεμονικόν,
καὶ ἐν τίνι τόπῳ ἔστιν, οὐχ ὡμολόγηται, ἄλλων μὲν οὐδ᾽ ὅ-
λως ὑπάρχειν τι λεγόντων ἡγεμονικόν, ὡς τῶν περὶ τὸν
᾿Ασκληπιάδην, τινῶν δὲ εἶναι μὲν νομιξόντων, οὐ συμφω-
νούντων δὲ περὶ τοῦ περιέχοντος αὐτὸ τόπου. διόπερ
ἐφ᾽ ὅσον ἀνεπίκριτός ἐστιν ἡ τοιαύτη διαφωνία, μένειν ἐν
ἐποχῇ δεῖ ὡς ἀσυγχώρητον τὸ τὴν φαντασίαν ἡγεμονιποῦ
τύπωσιν εἶναι.
ΡΤ ΉΤΟ Πα ας δος τὸς, τ ΣΩΞ, ἐξ οῦυπυκ,ςΣεβ εξ, εξαιεθε., τς
11 ἀλλάξει Βοκι. ἀυθὶῖ. 19 ὡς οὁπι. Ἐς 591 δὲ οἱ. ΡΕΗΥ͂
ἑτεροιοῦται οα. Ν΄ ὃ ὑπόϑεσις Ν΄ 8 καὶ ζεὶν ἐν Ν΄ 1 τὸ ἣγε-
μονικόν, ααοὰὶ [150 6 Υ. 32 Βὺσ ἰσγθρβίββθ Ρυΐδὶ, ἀοὶ. Ηρ πὲς
Ὁ ὥσπερ Ν
ζὡ
980
59
“2
.-.
2
.
τῷ
984
385
880
ΠΡῸΣ ΔΟΓΊΚΟΥΣ Α' παν, ταί, 1]
σ᾽ 4“)
““-
271
᾿ , “- ἐν
σϑω δὲ καὶ τὸ τύπωσιν» ὑπάρχειν τοῦ ἡγεμονικοῦ κε
ξ Ι᾿ ᾽ ᾿
εἱεδοσὶ ω Ξ " δα. ΠΡ ἐλλ ται 1} τοιαύτη τύ-
Ἰλλ᾽ ἐπεὶ οὐκ ἀλλὼς αὐαγγελαε ,)
να ΟΣ ' ᾿ ᾽ , )
ταύτη} σΑ πῶ δ μὴ διὰ τῆς αἰσϑησεως, οἷον ὁρά-
σις τῷ γγξιον β
πῶσις "ἘΝ ΠΦ δλλ᾽ ͵ ἙΩΝΝΣ τοιαύτης δυνάμεως, ξητῶ, σπότε-.
Ν' γ 1] αλάλῆς τὺς 3 ᾿
μιν. μον ἡ ἐμδ τὴν αἴσϑησιν ἑτεροίωσις, τοιαύτη
ς οἷα ἐστίν ἢ περὶ τῇ ρν ἢ
μῤδδονῖδ, ἐγυβθις μα ἱγεμονικῶ, ἢ διάφορος. καὶ εἰ μὲν 39
ἵνεται καὶ ἡ περὶ τῶ ηγεμονίχω, ἢ μἐὴ ἐὐτι
ἀφρε ἐπεὶ ἑκάστη τῶν αἰσϑήσεων ἄλογός ἐστι, καὶ τὸ
) ΤΊ. ξ; ἢ .
ἐχπ δ νὉ ἑτεροιούμενον ἄλογον ἔσται καὶ οὐ διαφέρον
δ ρυ δῶ ᾽ δὲ διά ᾿ ῦ ἥψεται τὸ φαν-
τῆς αἰσϑήσεως᾽ εἰ δὲ διάφορος, οὐ τοιοῦτον λή εἰς ὃ φ ,
ἐ" τ πσ ν . 5 »" ὑποκεί-
ταστὸν ὁποῖον ὑπόκειται, ἀλλ᾽ ἕτερον μὲν ἔσται τ εἶ 2
; ἡ περὶ τῷ ἦν ᾿ ἢ φαν- 9
μενον, διαφέρουσα δὲ ἡ περὶ τῷ ἡγεμονικῷ συνισταμένη φ
" ᾿ ᾿ Ἢ - ᾿
τασία, ὃ πάλιν ἐστὶν ἄτοπον. οὐδὲ ταύτῃ τοίνυν τύπωσιν
. ͵ βΞ ι δ ᾿ . ᾿] ,
εἶναι ῥητέον ἡγεμονικοῦ καὶ ἑτεροίωσιν τὴν φαντασίαν
᾿ “ , 4 , , - Ἔ
Πρὸς τούτοις ἡ φαντασία ἀποτέλεσμά ἐστι τοῦ μὐός
ταστοῦ, καὶ τὸ φανταστὸν αἴτιόν ἐστι τῆς φαντασίας κα
᾿ , “- γ - 7 »,γἡ..
τυπώτικον καϑειστήχει τῆς αἰσϑητικῆς δυνάμεως, διενή 80
Ὺ 4 “ - - . ἘΑΑῚ . ,
νῦχέ τὲ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ ποιοῦντος αὐτὸ αἰτίου. : ῦὕϑεν
- ͵ 4 « ᾽ , ΤΕ,
ἐπεὶ ταῖς φαντασίαις ἐπιβάλλει ὁ νοῦς, λήψεται τὰ ἀποτε
“- ᾽
λέσματα τῶν φανταστῶν. ἀλλ
Π φ .
- Ὶ ,
και εἰ λέγοι
» , ,
τοῖς ἐχτὸς ἐπι
οὐ τὰ ἐκτὸς φανταστά. 274
τις ἐκ τῶν περὶ αὐτῷ πείσεων καὶ παϑῶν
βάλλειν αὐτόν, τὰς ἀνώτερον (8 88 7584.) εἰ-
θημένας μετοίσομεν ἀπορίας. ἤτοι γὰρ τὰ αὐτά ἐστι ταῖς
ἡμετέραις φαντασίαις τὰ ἐκτός, ἢ τὰ αὐτὰ μὲν οὐκ ἂν εἴη, ὃ
ὕμοια δέ. πῶς γὰρ δύναται τὸ αὐτὸ αἴτιόν τε καὶ ἀποτέλεσμα
ἑαυτοῦ νρεῖσϑαι; », ἐπεὶ τό τινι ὅμοιον ἕτερόν
ἐστιν ἐκείνου τοῦ ἐστιν, ἡ διάνοια τὰ ὅμοια
Γ᾿ -" 4 3 ἢ ἱ
ἴοις φανταστοῖς ἀλλ᾽ οὐ τὰ φανταστὰ εἴσεται, σὺν τῷ παι
βὰ "»
τοῦτο ἄπορον εἶναι.
- Π Φ ’
Ξ πῶς γὰρ εἴσεται ἡ διάνοια, ὅτι ὕμοιά
ἐστι ταῖς φαντασίαις τὰ φανταστώ; ἤτοι γὰρ χωρὶς φαν-
τασίας τοῦτο αὐτὸ
" Ἶ, »"
ει ὃ ὅμοια
ῳ ὅμοιόν
[
0
.-
, γνώσεται ἢ φαντασίᾳ τινί. καὶ χωρὶς
ν "- Ε ι
Εἰ Ῥαντασίας ἀμήχανον" οὐδὲν γὰρ ἡ διάνοια μὴ φαν-
“σιουμένῃ πέφυχε λαμβάνειν.
εἰ δὲ φαντασίᾳ, πάντως
38 ἡγεμονιχὸν δῇὰ͵ Ἡξεὶ
ἐν ΘΙ οὐ τἀ Ὁ, 878᾽17... ὄ2ἢ ταύτη Ν:
ταύτην ΤῈ ς : ᾿ κεῖναι δ 1 φανταστῶν ΒΕΒΙς.: φαν-
ΚοοΒ ΑΙ εκ δἰο κά τ ΒΚ,
πῶς ΒΟΚΙ αὐτὰ 6. κ5 ἂν εἴῃ ἀ6].
Δ λυπῶ Κολιαιῦ πωὶ τὰ αὐτὰς ἐδ ἀλιὰ τὰ ᾿αὐτὰὶ μὲν
νων ποτ π΄ τ πιὺΎ τῶ
(αἀν. ἀορπι. Π ΠΡῸΣ ΛΔΛΟΙΊΚΟΥΣ Δ΄ “ῳ
274 ᾿ τ’ “τ νὰ ,
6 αὕτη ἡ φαντασία, ἵνα γνωσϑῆ εἶ αὐτὴ ὁμοία ἐστὶ τῷ ποιοῦντι
αὐτὴν φανταστῷ, ὀφείλει ἑαυτὴν λαβεῖν καὶ τὸ ὑποκείμε-
νὸν φανταστόν. ἀλλὰ τὸ μὲν ὑποκείμενον φρανταστὸν
τάχα δυνήσεται λαβεῖν φαντασία οὖσω ἐκείνου ἑαυτὴν
δὲ πῶς λήψεται; ἵνα γὰρ τοῦτο γένηται, δεήσει ταὐτὸ
.0 χαὶ φαντασίαν καὶ φανταστὸν γίνεσθαι. καὶ ἐπεί ἐστιν
ἕτερον μὲν τὸ φανταστόν (αἴτιον γάρ ἐστιν), ἕτερον δέ
ἐστιν ἡ φαντασία (ἀποτέλεσμα γὰρ ἤν), ἔσται τὸ αὐτὸ
ἕτερον ἑαυτοῦ (αἴτιόν τε ἅμα καὶ ἀποτέλεσμα) ὧν ἐκά-
τερόν ἐστιν ἄλογον.
5 ἨἨΗπορημένων δὴ τούτων μεταβάντες, καὶ ἐπὶ συγχω-
ρήσει τοῦ εἶναι τὴν φαντασίαν τοιαύτην ὑποίαν ποτὲ ϑ9έ-
λουσιν ὑπάρχειν οἵ δογματικοί, ἑτέρως ἀπορῶμεν. εἰ γὰρ
κριτήριον ἀπολειπτέον τὴν φαντασίαν, ἤτοι πᾶσαν ἀληϑῆ
φαντασίαν λεκτέον εἶναι, καϑὼς ἔλεγεν ὃ Προωταγόρας.
275 ἢ πᾶσαν ψευδῆ, ὡς ἔφασκε Ξενιάδης ὃ Κορίνϑιος. ἢ
τινὰ μὲν ἀληϑῆ τινὰ δὲ ψευδῆ, ὡς οἵ ἀπὸ τῆς Στοᾶς καὶ τῆς
3 , - :
᾿Αἀκαδημίας, ἔτι δὲ τοῦ Περιπάτου. οὔτε δὲ πᾶσαν ἀληϑὴ
χεκτέον εἶναι οὔτε ψευδῆ οὔτε τινὰ μὲν ἀληϑῆ τινὰ δὲ
5 ψευδῆ, ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα κριτήριον εἶναι ῥητέον
τὴν φαντασίαν. πᾶσαν μὲν οὖν φαντασίαν οὐκ (ἂν) εἴποι
τις ἀληθῆ διὰ τὴν περιτροπήν, καϑὼς ὅ τε Δημόκριτος
(Ἀ 86 114 Ῥ16]5) καὶ ὁ Πλάτων (Τμοδοῖ. 111 Δ. Ευϊγά.
980 ΒΟῚ ἀντιλέγοντες τῷ Πρωταγόρᾳ (Α 19 }16]5) ἐδίδα-
9 σχον᾽ εἰ γὰρ πᾶσα φαντασία ἐστὶν ἀληϑής, καὶ τὸ μὴ πᾶσαν
ιὸ φαντασίαν εἶναι ἀληϑῆ; κατὰ φαντασίαν ὑφιστάμενον,
ἔσται ἀληϑές, καὶ οὕτω τὸ πᾶσαν φαντασίαν εἶναι ἀληϑῆ
γενήσεται ψεῦδος. καὶ χωρὶς δὲ τῆς τοιαύτης περι-
τροπῆς παρὰ τὰ φαινόμενά ἔστι καὶ τὴν ἐνάργειαν τὸ λέ-
γειν πᾶσαν φαντασίαν εἶναι ἀληϑῆ. πολλῶν πάνυ ψευδῶν
8388 βηᾳ. --- Ηγρ. Π ΤΌ.
16 εἰ αὐτὴ Ν: εἱ τς 10 ζκαὶ} ἑαυτὴν τοὶ ἑαυτήν ὅρον
ΒΚ. ἀυθῖξ. οοἸ}. ». 38δ, 8 οὐ 9. δ8 αἴτιον --- ἀποτέλεσμα αὖ ε108-
βοιηῶ ἀοὶ. Ηοϊ ὃ1 σχοπῶμεν ΚαΥβοσ 90}}. ν. 813,5. 840, 39.
801,1 88 ἀπολειπτέον Ν: ἀποληπτέον ἸῈς 8 ἂν κἀἀ. ΒΕΚΚ.
2.57
390
892
393
ὙΣ ΑΔ’ αν, τππαί}), Υ1]
ἹΚΟΥΣ
ΠΡῸΣ ΔΟΡῚΚ 275
, 3») ,
νι ἱ πρὸς τὸ “νὺξ ἔστι, ΤΟΝ
᾽ . ι
Σ ἐπὶ τοῦ -παρῦντος καὶ ΦΡΗ τὴν ἴσην ΟῈΣ ταν τπ
τι ἐπί αἱ τεϑνέναι, οὐδὲ τ ἷναι καὶ
τ Σωχράτη καὶ τεϑνανα δ κἕ» ἡμέραν νῦν ΠΥ ΒΕΣ
π᾿ ΤΉΚΕΙ ὙΣῸΝ ἰανς αλλὰ τὸ μὲν ἡμὲξ εἰν, τὸ δὲ νύκτα
ρούβαλλει οὐνϑτ ὀλψὰν, στὸν ἔοιχεν ὑπάρχειν, ἦν, ἀλλὰ 420
τῷ Ε " ) τεθνάναι πιοτ ᾿ ς ως ἐστὶ πιῦτον, εἶχέ
τὸ Σωκράτη ἣν Σωχράτη οὐχ ὁμοίως ὑἡτὸς λόγος ἐπὶ
Ὶ τὸ ἔῃν “ΟΧΘΟΤῊ ι ὃ αὐτὸς νὸς
εἶναι καὶ τὸ ζῆν Σ , ὥῶΩ καὶ "ΠΡ [ἀληθὴς
Α " Ψ ᾿ δ ἶ
ὃν ἀνυπάρχτων φαίνετα λουϑίας τε καὶ μάχης [ἀλη ς
ϑορ μύας ἀγμασιν αἀκολου ἂρ ὁμέοων εἶναι τὸ ΨΩ»
τῆς ἐν τισι πρ .Ἱ τῷ μὲν γὰρ ἡμές ἀκο-
ἐρῖΣ: ψευδης ἐστιν). τὰ ἡ κινεῖσϑαί σὲ ἐμφανῶς
ε Μὰ τὸ ἀρρύπατην ὦ δον τὰ εἷναι καὶ τῷ περι- 95
ξένα: Χ6ὶ τῷ ἘΣ ἐλ νιν αν εἶναι τὸ γύχτ ὶ ἡ τοῦ
λουϑεῖς, τῷ δὲ ἡμέραν ξ ; ΓΡΊΗΕ ἐμάχετο, καὶ 1)
ἠνόυ ον οὐμρν εἴσϑαί σὲ προδήλως θεῖ τί
πατεῖν σὲ τὸ μὴ κινεῖσϑα ὕ καὶ εἰ μὲν δυνακολου
ι τ Ὁ 8
᾿ , ὩΟΥ̓ΒΕΒΆΡΕΙ ΙΝ: ᾿ ιἝῃ λοιποὶ ΕῸΥ , τινι
ἑτέρου ϑέσις ἄρσις ἐὐήδὴν ἕτερον ἑτέρω. εἰ δέ ἐστί τί :
τινι, καὶ μάχεται πάντως ἕτες : ΠΟ ἀληϑής" τὸ γαρ
ΝΝ ΚΗΡΊΟΝ ( ᾽ Ἂ
μαχόμενον, οὐ πᾶσα ἐμ ἰδὲ ἢ ὡς ψεῦδος ΦΑΤΕ
[ ν ᾿ ᾿ 6 ᾿ 3 ΣΝ νει ᾿ ᾿- [ΕΣ
ἘΡΡ ΒΟΤ Βενον οςς ΚΝ όσα συμβέβηκε τὰς ψιανεασιας
᾿ ῃ - -
μάχεται. ἀμὴν Αδὸ ἡμῖν ἄδηλον. ἀληϑοῦς Ἄς αν
ἴων Αὐτὰ οὐδέν ἐστιν ἡμῖ ὅτων ἐστὶν 276
ειναι ἀλη εις, : τιν ὰ νοουμένου τί τοῦτῶ]
᾿ -
νος ὄντος “καί ψεύδους, ΞΕ τὰ ἥμενον ἡμῖν συνίσταται,
᾿ πόρον» ἤλου ᾿ ῃ
ἸΟδῦ ει ἡ δολεθτοι τίους ἢ περισσοὺς
ὠφοὶ ἃ λένων “ἄδηλόν εστι μοι. τὸ ὅτ Ε ὄτερον
νὼ χες δοέρμο, λαύμ τα ΡΣ
᾿ “Δ ἕραο δυνάμει ἔγξει μη , τῇ ι "
ἜΤΝΟΣ ΥΘΈΡΗΘΙ ὕδος, τὸ ἀρτίους εἶναι τοὺς
, , ᾿ ᾿
λεῖα; ἢ πα αταν ἀθν δνδι δὸ ἐσίους εἶναν τοὺς
4 Ἁ ; σαντα
ΘΟ. υς, ὡστε ει δ ὉΠ
ἀστέρας ἢ περισσο Ε ἀ ἘΡ ἐ ἡμῖν ἀδηλον.
δῶ τιν
πᾶσαι φαντασίαι εἰσὶν ἀληϑεῖς, οὐδέν. ον πεῖς εἰ
κι » , ᾿ δ ΙᾺ , ϑ'
εἰ δὲ μηδέν ἐστιν ἡμῖν ἄδηλον, πάν, ΟΝ ἢ
, Ἀν ..η » δι 17τ ν
ὁὲ πάντα ἐστὶ προδηλα, οὐδὲν ἔσται τὸ ζη ἘΝ ΣΝ
᾿ ῖ γά ὶ ἀπορεῖ περί τοῦ ἀδὴη
θεῖν περί τινος" ἑητεῖ γάρ ἘΝ Ἄλον ἘΥΣΩΝ ανεροῦ
, » , 3 Ὄ .
λουμένου αὐτῷ πράγματος, ἀλλ οὐχὶ περι τοῦ ῳφ
." ΄
ἄτοπον δέ γέ ἐστι τὸ ξήτησιν
[ΠῚ
ῦ
“3 ἊΨ ον ὦ
καὶ ἀπορίαν ον υτι
ἶ ἰληϑή ὑδὲ πά ἐστὶν
οὐκ ἄρα πᾶσα φαντασία ἐστὶ ἀληϑής, οὐδὲ πώντα
ἀληϑῆ.
τῆς ΝΕΑΒΗΕ; τοῖς ΤΥ 93 [838 μάνας.
ἐστιν ἀρ], ΚοΟΒΑ θεν 00]], ῥ. 712, 8, 98, 88, 211,.196., 9 παι
τῶ ΝΑΒ; χαὶ τὸ ΠΕΝΗ 9) "αὶ εἰ μὲν ΚΟΟΒ ΑΙ κυ (ν. κα μές οὲ
καὶ εἰ μὴ Ν: εἰ [Βς τι ται Ν᾿ χη, 98 τί ΟἿ,
ΠΕΑΒΗ: : ἥ
Ν 9 μαχόμενον οῃ, Ν 8. [οχί, χαὶ (γὰρ) ὁ λ. 8 ὃ
οἵα, Α΄ 9 ἐστὶ θοκκ, ἀανίε: ἔσται α
(εν, ἄομπι, 1) ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 41
276
ιὉ Καὶ μὴν εἰ πᾶσα φαντασία ἐστὶν ἀληϑης χκιὰ πώντα 394
στὶν ἀληϑῆ, οὔτε ἀλήϑευσίς τις ἔστιν οὔτε ἀπλανησία,
οὐ διδασκαλία, οὐ μάϑησις, οὐ τέχνη, οὐκ ἀπόδειξις, οὐχ
ἀρετή. οὐκ ἄλλο τι τῶν τοιούτων. σκοπῶμεν δὲ τὸ λεγό-
μενον. εἰ γὰρ πᾶσα φαντασία ἐστὶν ἀληϑής, οὐδέν ἐστι
90 ψεῦδος, μηδενὺς δὲ ὄντος ψεύδους οὔτε τὸ ψεύδεσθαι
ἔσται οὔτε τὸ πλανᾶσθαι οὔτε τὸ ἄτεχνον εἶναι οὔτε τὸ
φαῦλον ὑπάρχειν᾽ ἕκαστον γὰρ τούτων τοῦ ψεύδους ἔγε-
ται καὶ περὶ τοῦτο τὴν ὑπόστασιν λαμβάνει. μηδενὸς δὲ 395
ψευδομένου οὐδ᾽ ἀληθεύων τις ἔσται, καὶ μηδενὸς πλα-
φῃ νωμένου οὐδ᾽ ἀπλανὴς καταστήσεταί τις. ὡσαύτως ὁὲ μὴ
ὄντος ἀτέχνου συναναιφεῖται καὶ ὁ τεχνίτης καὶ μὴ ὑπάρ-
χοντὸος φαύλου ὁ σοφός" ταῦτα γὰρ κατὰ σύμβλησιν
νοεῖται, καὶ ὃν τρόπον μὴ ὄντος δεξιοῦ τινος οὐδὲ ἀρι-
στερὸν ἔστι μηδὲ ὄντος τοῦ κάτω οὐδὲ τὸ ἄνω ἔστιν, οὕτω
80 μὴ ὄντος τοῦ ἑτέρου τῶν ἀντικειμένων οὐδὲ τὸ λοιπὸν
ὑποστήσεται. οἰχήσεται δὲ καὶ ἡ ἀπόδειξις καὶ τὸ σημεῖον.
ἣ μὲν γὰρ τοῦ ἀληϑὲς εἶναι ἀλλὰ μὴ ψεῦδος ἔστιν ἀπό- 396
δειξις μηδενὸς δὲ ὄντος ψεύδους οὐ χρεία τοῦ διδά-
277 ἕοντος ὅτι οὐκ ἔστι ψεῦδος" τὸ δὲ σημεῖον καὶ τὸ τεχμή-
ριον ἐπηγγέλλετο ἐκκαλυπτικὸν εἶναι τοῦ ἀδηλουμένου.
πάντων δὲ ἀληϑῶν ὄντων καὶ δι᾿ αὑτῶν προφανῶν οὐ
χρήξομεν τοῦ μηνύσοντος τὸ μὴ γινωσκόμενον, εἶτε ἀληϑὲές
5 ἔστιν εἶτε καὶ ψεῦδος.
Καίτοι τί περὶ τούτων διέξιμεν, ὅτε οὔτε ξῷῶον οὔτε 391
κοινῶς κόσμος ὑποκείσεται συγχωρηϑέντος τοῦ πάσας τὰς
φαντασίας ἀληϑεῖς ὑπάρχειν; εἰ γὰρ πάντα ἐστὶν ἀληϑῆ,
ΦΟᾳ{Ο ὐἀσυσσυασ οον
10 τις Υ οὐ Εὶ (βϑα οὐᾶβο ς): τι ΝΙΑΒΕ 11 μάϑησις Ηεϊπίζ:
μήνυσις ἸΚοΟΠ ΙΒ 00]]. ». 317, 4: πλάνησις ἂ: οὐ πλάνησις
46]. Καγϑοσ 38 ἀτέχνου ΝδθΟΚ: ἀτεχνοῦς ἃ 89 μὴ ὄντος
δὲ Ν᾽ 81 ἡ ς: ὁπι. ΝΙΝ καὶ ζὴ διδασκαλία καὶ τὸ σημεῖον
ΚοομαϊςκΥ 85.838 ἀπόδειξις. {μηδενὸς γὰρ ὄντος φεύδους οὐ
δεῖ τοῦ ἀποδείξοντος, ὅτι ἀληϑὲς ἀλλὰ μὴ ψεῦδος ἔστιν. ὡσαύ-
τως δὲ ἡ διδασκαλία) ΚΟΟΒΔΙΒΚΥ, βοὐ ἴοτβ, βυβοϊαὺ ἀπόδειξις"
(οὐκ ἄρα ἔστιν ἀπόδειξις) 88 δὲ Βοκκ. ἀυσθὶν.: γὰρ ἃ: ἄρα
Ηδιηΐσ 4 μηνύσοντος ΒΕΚΚ. ἀυθὶξ. σον. ». 384, 31 οὐ 34: μὴ-
νύουντος Π 6 ζῷον (οὔτε φυτὸν» ΚΟΟΠΑΙΒΚΥ 60}}. ν. 15 τ (ὁ)
κόσμος Ν
᾽ « πιδίῃ, ΤΙ
οὉ
εἰ ὦ
“νι 27} :
ΓΟ 1 ι Ἱ
δηλας καὶ εἰ τοῦτο, ἔσται ὑγες
, ἡμῖν γενήσεται. προῦὴ ἦ ἵν εἶναι ἄδηλα, ἐν ἐκ τῶν τὸ
ὐρ όο νι οὐμα ὶ τὸ πάντα ἣμὶ ὡ ἄντα ἄδηλα
ὑλγηϑὲς καὶ τῷῦ ; ο τοῦ πὰ
αἱ αληϑὲς . Θοηῦο δὲ οντος ὃ »)
τε αὶ "5" αληΐ οὺς “; ὁσ ον προῦ ξξο-
ΤΩΣ χαϑεστως Ἢ υτὸν οὐτὲ χοῦμ ἐ
ΞΕ οὔτε ζῶον οὔτε Φ ἐστὶν ἄτοπον. λεκτέον
-- Η͂ΜΡΝ ιν ων} το “ 4
τυγχᾶνξ 3. ϑᾳι ἡμῖν οπτερ ᾿ τασίας εἶναι ἀλη-
ϑα φαι!εσθο ἱ ὶ σας τὰς φαντ 5 ἍΠ ἢ
μεθ ᾿ ᾿ ἐντα ιπ πασὰς ᾿ ευδεῖς διὰ τὰς 15
ἄρα διὰ ταῦτα π ἱ μὴν οὐδὲ πάσας Ψ ἷναι ἀλη
Ν ῃ ΨᾺ αιϊ ἰ “- ξ ν ἱτ'
Ν πιστὰς. ἡ ἀρ. εὖ ω πασὰᾶς
θεῖς Και αἰτίας" ἰσοδυναμεῖ γὰρ ἮΝ ἨΩ πάντα σχεδὸν
᾿: δὰ "" μ᾿ “-
αναλονους τῶν Σ᾿ ευδεῖς, ἰ Ἶ ᾿
ϑεῖς καὶ τὸ πάσας τὐῤθδι καὶ ἐπὶ τὴν τοιαύτην ἐέρα
5 , ΝΣ ταί ἀπρω ἴο κα
τὰ προειρημένα ἡμῖν μὰ τ φαντασίαι εἰσὶ ψευδεῖς ῦ
Ἔ σοι εἰ γὰρ πᾶσαι τ : τὸ “οὐδέν ἐστιν ἀλη- 3
ἘαμΗν ἤδινν ἀἰηθες, ἐστε τὸ" ἰληϑές" καὶ
οὐδέν ἐστιν ἀλη 5 ἜΝ ν ἀληϑές, ἔστιν ἀλη » τ
ϑέο" εἰ ἄρα μηδέν ἐστι δἰδὴ περιήχϑησαν 0. πδρι
": Α ἡναωντίον τῇ προ , ευ-
“ ς τοὐναντίον τῇ ς ας εἶναι Ψ
οὐτῶς ξιξ τὸ ἐν : πάσας τὰς φαντασίας ᾽
τὸν Ξενιάδην, πα ἐῤφης υνα! ω οὖσιν ὑπάρχειν ἀληϑές:
δεῖς καὶ μηδὲν ὅλως ἐν τοῖς ρους τι λέγοντα 35
μὴ π νὰ Ἰχανόν ἐστι τῶν ἐπὶ μεῦ δ, ἔνομεν
καϑόλου γὰρ δε μὸ ἀληϑὲ ὁρίζειν οἷον ὅτε λέγομ
᾿ , ΓΟ ᾽ ΄ ᾽
γεῦδος μὴ οὐχὶ καὶ ΤΟ ΡΆΡΕ, ὕδος αὐτὸ ὑπάρχειν
ψεῦδος εἰνανιπῦ 4. φοῦ ἡ δός ἐστι τὸ Α᾽ τίϑεμεν, ὥσ
Ἶ . β Ὶ Η μῈ 7] ᾿ ἘΠ
κατηγοροῦμεν, τὸ δὲ ΕΟ Ὴν ϑαι “᾿ἀληϑές ἐστι τὸ ψεῦ
δυνάμει τοιοῦτόν τι ἀποφαίνεσϑα ὕδός τι λέγειν καὶ τὸ 30
δ ͵
δος εἶναι τὸ 4.᾽" μα οὖν τ ὮΝ δε δὲ κατὰ τὸν
ἃ Ν ., , Ψν, ἕξ ΄
εἶναι ἀληϑὲς ἐξ ἀνάγκης ὁρίξομε ὅτε ἐναργεῖς σχεδόν: ὃ
αὐτὸν τρόπον καὶ ἐνταυϑοὶ ἐἰδοτκρὴς ἃς αἱ μὲν ἐπισπῶν-
εἰσι τῶν φαντασιῶν αἱ διαφοραί, πεήφαξ,.Σ ἠονται. μαὶ οὔτε
ται ἡμῶν τὴν συγχατάϑεσιν, αἱ δ᾽ ἀποκρού λλήβδην ὀπῶς
-- Μ “ υ
ἅπασαι ἐπισπῶνται ὕὑτε ἀπᾶσαι τ ἐὐγἩ ἀλλὰ ὁ
’ ; ΄- Ἢ ἤ ἰ( ᾿
Ἀρούονται, ἐπεί τοι μηδεμιᾶς οὐσης. τῆρ δ ὑτΑτα, τέχνη
πασῶν ἐπ᾽ ἴσης ἀπίστων οὐσῶν Ἶ πιστῶν, ΚΟ
κι "᾿ ,’ " .
ποτ᾽ ἂν οὔτε ἀτεχνία καϑειστήκει, οὐκ ἔπαινος, ἜΣ
,’ ἐν μι. ᾿ ς ᾿͵ .
μῆσις, οὐκ ἀπάτῃ" ἐνρεῖτο γὰρ ἢ μὲν τέχνη κα .
καὶ τὸ ἀνεξαπάτητον κατὰ
τὰς ἀληϑεῖς φαντασίας, ἡ δὲ
δπἀθη 10 διὰ {ζγὰρ) τάς Ν Ὁ Δα
ϑές ἐστι --- ο. ἀληϑές, ἔστιν ἀληϑές οχη.ς οζ τῶν ΝΒΕΣ: τ υ)ὕ6..
τὸν τῶν ΚΟΟΒΆΙΒΚΥ 97. 38,804. Βοκι: πρῶτον (ν6] πρώτο
" οἱ μὲνς 4Ὁ ἀποκρίνονται ξ
μησις͵ (οὐχ ἀνεξαπ
ὅ τῆς ὁπ. Ν 1.8 ἐπιτί-
ατησία,) ΚΟΟΒΑ]ΒἸν
ξοινῶς ὁ
(ἂν. ἄορτη. 1) ΠΡῸΣ ΛΔΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ 02
978 ᾿ « τὴν “1 ᾿ )
(0 ἀπάτη καὶ ἐπιτίμησις κατὰ τας ψευδεῖς. οὔτε οὖν πάσας
ἀληϑεῖς εἶναι ῥητέον καὶ πιστὰς οὔτε πάσας ψευδεῖς καὶ
ἀπίστους.
" ι . : ᾿ 1 ν»ἤ 4» “
“Λείπεται ἄρα τὰς μὲν πιστὰς τὰς δὲ ἀπίστους ἀξιοῦν, 4101
“ γπὸ τῇἧο Στοᾶς καὶ οἵ ἀπὸ τῆς ᾿Ακαδημίας ἔ)
ὕπερ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς καὶ οἱ ἀπὸ τῆς “καδημίας ἔλεγον.
ι. οἱ μὲν ἀπὸ τῆς Στοᾶς τὰς καταληπτιχὰς φαντασίας ἐὑπο-
, - . , εν
δεχόμενοι, οἵ δὲ ἀπὸ τῆς ᾿χαδημίας τὰς πιθανὰς εἰναι
δοκούσας. τοῦτο δὲ καὶ αὐτὸ σκεψαμένοις ἡμῖν ἐπριβῶ:
- - ᾿ Ω 3 π᾿ « ᾿
εὐχῇ μᾶλλον ἔοικεν ἢ ἀληϑείᾳ. ἣν γὰρ καταληπτική φάν- 405
τασία, ἵνα τις ἀπὸ ταύτης ἄρχηται, ἡ ἀπὸ ὑπάρχοντος καὶ
“ Α φ “ [ ,
0 κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον ἐναπομεμαγμένη καὶ ἐναπεσφρα-
γισμένη, ὁποία οὐκ ἂν γένοιτο ἀπὸ μὴ ὑπάρχοντος. τού-
των δὲ τὰ μὲν ἄλλα λέγουσιν οἵ περὶ τὸν Καρνεάδην
- 9 , δ αι. ι ες . “ ,
συγχωρήσειν τοῖς ἀπὸ τῆς Στοᾶς, τὸ δὲ “οία οὐκ ἂν γε-
3 ν ΗΕ ’ ᾽ ΄ Υ
νοιτὸ ἀπὸ μὴ ὑπάρχοντος ᾿ ἀσυγχώρητον εἶναι. γίνονται
ι Α εἰ 4 ᾿ ἰ ᾿ Ρ » - . γ΄
956 γὰρ καὶ ἀπὸ μὴ ὑπαρχόντων φαντασίαι ὡς ἅπο ὑπαρχον-
των. καὶ τεκμήριον τῆς ἀπαραλλαξίας τὸ ἐπ᾽ ἴσης ταύτας 408
ἐναργεῖς καὶ πληκτικὰς εὑρίσκεσθαι, τοῦ δὲ ἐπ᾿ ἴσης πληκτι-
κὰς καὶ ἐναργεῖς εἶναι τὸ τὰς ἀκολούϑους πράξεις ἐπιξεύ-
γνυσϑαι. ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ὕπαρ ὁ μὲν διψῶν ἐρυύμε-
80 νὸς ποτὸν ἥδεται, ὃ δὲ ϑηρίον ἣ ἄλλο τι τῶν δειμαλέων
φεύγων βοᾷ καὶ κέκραγεν, οὕτω καὶ κατὰ τοὺς ὕπνους ἢ
᾿ Υ̓ -" - ; φ } ᾿ ’
“γο μὲν διάχυσίς ἐστι τοῖς διψῶσι καὶ ἀπὸ κρήνης πένειν δο-
κοῦσιν, ἀνάλογον δὲ φόβος τοῖς δειματουμένοις ( 101} 404
Α κι .) έ 3 ᾿
ταφὼν γὰρ ἀνόρουσεν χιλλευς
χερσί τε συμπλατάγησεν, ἔπος τ᾽ ὑλοφυδνὸν ἔειπεν.
5 καὶ ὃν τρόπον ἐν ζύγιεῖ) καταστάσει τοῖς τρανύτατα φαινο-
μένοις πιστεύομεν καὶ συγκατατιϑέμεϑθα, οἷον “ίωνι μὲν ὡς
Δίωνι, Θέωνι δὲ ὡς Θέωνι προσφερύμενοι, οὕτω καὶ ἐν μανία
τὸ παραπλήσιον πάσχουσί τινες. ὃ γοῦν Ἡρακλῆς μὰνείς, 408
καὶ λαβὼν φαντασίαν ἀπὸ τῶν ἰδίων παίδων ὡς Εὐρυ-
ιὸ σϑέως, τὴν ἀκόλουθον πρᾶξιν ταύτῃ τῇ φαντασία συνῆ-
10 ἐπιτίμησις ζκαὶ ἀτεχνίαυ ΚΟΟΒΔΙΒΚΥ τ αὐτὸ ΒΘΕΚ.
ἀυθῖξ.: αὐτοῖς α 18 ἢ ἀληϑείω Ν: ἡ ἀλήϑεια ΓΕς 80 κατὰ
ταὐτὸ τὸ 1Π 81 τοῦ ΒΕΚΚ, 860. Ηθγνθίαπι: τὸ ἃ ροϑὺ ἐπ
ἴσης κἀὰ, ἢ ΠῈς δ ὑγιεῖ παά,
0
ἀϊ
408
409
410
ἹΚΟΥΣ ἄν, πηδίῃ, ὙΠ
ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ :
94 .
᾿ ὺ τοὺς τοῦ ἐχϑροῦ παῖδας ἀνε-
4 δὲ ἦν τὸ τοῖλς τοὶ χ έ ᾽
"εν. ἀχόλουϑὸν θὲ ἢ ὍΝ ἢ αληπτικαί τινές εἰσι
λεῖν, ὅπερ καὶ ἑποιησεὶ ἡμᾶς εἰς συγκατάϑεσιν καὶ
ἐΌΡΑΝΟΝ οὖσον ἐπάγονται ἡμᾶς εἰς Οἱ ", ἐπεὶ καὶ
εἰς τὸ τὴν ἀκύλουϑοι ᾿ ἡ" δ πὸ ἀπαραλλάκτους εἶναι τ6
- ᾿ ὰ - Ὁ ΥᾺ ν ω
ψευδεῖς τοιαῦται πεφὴ] ασίαις τὰς ἀκαταλήπτους. καὶ
ἥ εν [ς τ 8 ὃ
ταῖς καταληπτίκαις ΠΡ εὐεα ἐλάμβανε φαντασίαν ὗ
- [Ὶ Ρ ᾽ ὃ; ᾿ τοῦ," ΒΞ " ’
μὴν ὃν τρόπον ἀπὸ δίων παίδων ὅτι Εὐρυσϑέως
Ὃ ὕτω καὶ ἀπὸ τῶν ιἐὐέω) ΟΝ. καὶ ὡσαύ-
ἐὰν. φυμδδον ὶὰρ χαὶ ἡ αὐτὴ προὐπέκειτο καὶ
“»." μὴν - . ΡΞ ΄ ΡᾺ
πὐββ οὐ βυδι ῥὴ τλλ᾽ ἣν ἡ μὲν ἀπὸ τῶν τύξων ἀλη- 30
τως ἔχοντι φαντασία. ὁ με δῖοι 'δής. ἐπ᾽ ἴσης οὖν κινου-
ἧς, ἡ δὲ ἀπὸ τῶν παίδων ψευδής. ὙΕΤῸΣ
θην, ἢ. 9ὲ ὕπο ν πέον ἀπαράλλακτον εἶναι τὴν ἔτ
σῶν ἀμφοτέρων ὁμολογητέον. νροο ἢ ὀξων λέγεται κατα-
᾿ εΙνν χὰ ἰ ἡ ἀπὸ τῶν τὸξ :
τῇὸ ἕτέρα᾿ καὶ ἔν ἢ) τ Σ “ ι
Ἐπ πὰ ᾿} ὑκόλουϑοο αὐτῇ πρᾶξις ἐπεξεύχϑη τοῖς τόξοις
ληπτική, ὅτι (ἡ) ἀκόλου ὐρδε, λεγέσϑω καὶ ἡ ἀπὸ τῶν :Ὁ
αὐτοῦ ὡς τόξοις χρησαμένου, ΕΗ ἐπτρόναι, ἸΞ ἢ
ν ! ' παρῦσον καὶ ταυτη τ :
παίδων μὴ διαφέρειν ταύτης, πὰρ ὶ ; " ΜῊ
; ἐπεξεύ ἔργ τουτέστι τὸ τοὺς τοῦ ἐχϑρ
βα πω θ εν, Μή δὰ ἡ ψα τ θεν Ὁ ἀὴ ὩΣ Ὁ 0
παῖδας δεῖν ἀναιρεῖν. ἀλλὰ γαρ αὑτὴ μὲν ἢ ἐ
) Υ ὶ τῶν ἀκαταλήπτων φαντασιῶν
τῶν τε καταληπτικῶν καὶ τῶν ἀκ ] Σ ΑΔ ὦ
1 ’ὔ ὅ
κατὰ τὸ ἐναργὲς καὶ ἔντονον ἰδίωμα παρίσταται. ἐῇ
ι ᾿ γν . - 9 . “ ᾿ καὄὼ
δὲ ἧττον δείκνυται τοῖς ἀπὸ τῆς “καδημίας ὟΝ Ι Ἢ
χαρακτῆρα χαὶ [ἢ] κατὰ τύπον. καλοῦσι δὲ ἐπ ὧν ἘΝΗ͂Ν
’ Ά , ᾿ , “- ὃ
γόμενα τοὺς Στωικούς, ἐπὶ γὰρ τῶν ὁμοίων έν τα ἐν
΄ 6
μορφὴν, διαφερόντων δὲ χατὰ τὸ ὑποκείμενον, ἀμηχᾶνο
ἐστι διορίξειν τὴν καταληπτιχὴν φαντασίαν ἀπὸ τῆς ΨΕῸ
4 ΄ - 2... » γν
δοῦς καὶ ἀκαταλήπτου" οἷον δυεῖν ὧν ἀκρῶς ἀλλήλοις :
φ Π - - ,ὔ Ὡ
ὁμοίων ἐναλλὰξ τῷ Στωιχῷ δίδωμι πρὸς διάκρισιν, εἰ ἐπι
᾿ Υ ΄ ᾿ ᾽, , μ
βαλὼν ὁ σοφὸς ἰσχύσει λέγειν ἀδιαπτώτως, πότερον ἕν ἐστι
᾿ ᾿ “ ᾿ ῃ " εἰ
τὸ δεικνύμενον ὠὸν ἢ ἄλλο καὶ ἄλλο. ὃ δ᾽ αὐτὸς λόγος
ἐστὶ χαὶ ἐπὶ διδύμων᾽ λήψεται γὰρ ψευδὴ φαντασίαν ὁ
, “ " ᾿, ᾿ ’ "Ξ;
σπουδαῖος καὶ ὡς ἀπὺ ὑπάρχοντος καὶ κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπάρ
18 συγκατάϑεσιν Ν. κατάϑεσιν ΕΞ 17 τόξων (ὡς τρανὸ
Βεϊπὶς 60}}. γ. 25 20 φαντασία (ἐστίν. Ν 312} κινουσῶν Ν:
πριν σῶν ΠῈς 55 ὁμολογήτῶν 1. ὁμολογητῶς ΕΒ 94 ἡ αθά,
Η ἐπιρῖτες Ρ Ἔ δι 35 219, 10. 14. “6 "ἢ ἐπ ἡ 46] τ τῇ
τ ΘΚΕ.: πε 9 ἢ 5 ,, Ἔχε
Καγεον ἀυ0}ς, "αὶ ὡς Ἀ: καίπερ ΒΒΚΙΌ, ἀπθῦ.: κα
2
(αν. ἀορτη. Π ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Α΄ ηζ
280 ἢ ᾿ ᾿
ι 10ν ἐναπομεμαγμένην καὶ ἐναπεσιρραγισμενην ἤχων τὴν
φαντασίαν, ἐὰν ἀπὸ Κάστορος ὡς ἀπὺ Πολυδεύκους φαν-
τασιωϑῇ. ἐντεῦϑεν γοῦν χαὶ ὁ ἐγκεκαλυμμένος συνέστη
λύγος ἐὰν γὰρ προκύψαντος ὁρώκοντος θέλωμεν τῷ
ὑποκειμένῳ ἐπιστῆναι, εἰς πολλὴν ἀπορίαν ἐμπεσυύμεϑα,
5 καὶ οὐχ ἕξομεν λέγειν, πότερον ὁ αὐτὸς ἐστι ὁράπων τῷ
πρότερον προκύψαντι ἢ ἕτερος, πολλῶν ἐνεσπειραμένων
τῷ αὐτῷ φωλεῷ δρακόντων. οὐ τοίνυν ἔχει τι ἰδίωμα ἡ 411
καταληπτικὴ φαντασία ᾧ διαφέρει τῶν ψευδῶν τε καὶ
ἀκαταλήπτων φαντασιῶν.
30 Πρὺς τούτοις, εἴ τι ἄλλο καταληπτικόν τινός ἐστι. καὶ
ἡ ὅρασις. οὐχὶ δέ γ᾽ αὕτη καταληπτική τινός ἐστιν, ὡς πα-
ραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τι καταληπτικόν τινος. ἡ γὰρ 415
ὕρασις λαμβάνειν μὲν δοκεῖ χρώματα καὶ μεγέϑη καὶ σχή-
ματα καὶ κινήσεις, τούτων δὲ οὐδὲν λαμβάνει, καϑάπερ
ὁ εὐθὺς ἀπὸ τῶν χρωμάτων ἀρξαμένοις ἡμῖν φανεῖται.
εἴπερ οὖν ἡ ὕρασις καταλαμβάνεταί τι χρῶμα. φασὶν οἱ
ἐξ ᾿Ακαδημίας, καὶ τὸ τοῦ ἀνθρώπου καταλήψεται" οὐ
καταλαμβάνεται δὲ τοῦτο᾽ οὐδ᾽ ἄλλο τοίνυν καταλήψεται
χρῶμα. καὶ ὅτι οὐ καταλαμβάνεται, πρόδηλον᾽ μεταβάλ- 418
"0 λει γὰρ κατὰ ὥρας ἐνεργείας φύσεις ἡλικίας περιστάσεις
νύσους ὑγείαν ὕπνον ἐγρήγορσιν, ὥστε τὸ μὲν οὕτως αὐτὸ
ποικίλλεσϑαι γινώσκειν ἡμᾶς, τὸ δὲ τί ἐστι τὸ κατ᾽ ἀλή-
ϑειαν ἀγνοεῖν. ταύτῃ τε εἰ τοῦτο μὴ ἔστι καταληπτόν,
σα(ι οὐδ᾽ ἄλλο τι γενήσεται γνώριμον. καὶ μὴν καὶ ἐπὶ σχή- 4153
ματος τὸ αὐτὸ γένος τῆς ἀπορίας εὐρήσομεν᾽ τὸ γὰρ
αὐτὸ λεῖον καὶ τραχὺ ὑποπίπτει ὡς ἐπὶ τῶν γραφῶν,
στρογγύλον τε καὶ τετράγωνον ὡς ἐπὶ πύργων, εὐθύ τε
5. καὶ κεκλασμένον ὡς ἐπὶ τῆς ἐξάλου τε καὶ ἐνάλου κώπης.
καὶ ἐπὶ κινήσεως κινούμενον καὶ ἠρεμοῦν, ὡς ἐπὶ τῶν ἐν
νηὶ χκαϑεξομένων ἢ ἐπὶ τῶν ἐν αἰγιαλοῖς ἑστώτων.
"Ἄλλως τε, εἴπερ προσαρμόξεται τῇ καταληπτικῇ φαν-
τασίᾳ ἡ ἀκατάληπτος φαντασία, οὐκ ἂν εἴη κριτήριον ἀλη-
1 ϑείας ἡ καταληπτική φαντασία. ὥσπερ γὰρ τὸ προσ-
1 ἡ οπι. "Ὡς 88 δὲ ὅθῃ. οὐ Ηοτνθῦι8 (αμέε) 1 τῶν ἐν
Β0Υ,: τοῖς ἃ Β ἄλλως τε, εἴπερ Βοκκ.: ἀλλ᾽ ἐπείπερ ἃ
18
,
ΠΡῸΣ ΔΛΟΓΙΚΟΥΣ ἃ δαν, πίῃ, ὙΠ
"ὃ 281
- ἤ ᾿
ττεται ψευδέσι καὶ ἀκαταλήπτοις φαντασίαις
εἰ ΠΟΟΟΘΟΜΟΤΕΕΕΝΣ σία οὐχ ἂν εἴη χριτῆριον, προῦσ-
» ᾿ ἐσ ᾿ς - ν»τὰ ι Ὶ
1 καταληπτιχη, ᾿ ἀρὰ ᾿ ἐς ψευδέσι πράγμασιν ἡ
", ι δέ νὲε ἀκαταλήηπτοις Ἀ ;
αριιοττεται ὁὲ 7} ι στήσομεν᾽ οὐ τοίνυν κι,
ἀνον ἡ φαντασία, καϑὼς παραστὴ
κρρε μάν ὀϑι ἀληϑῶν καὶ τῶν ψευδῶν ἡ κατα-
᾿ , ᾽ πὰ
Ἀριτηριον εὔτι τῶι Ἢ ἐν τοῦ σωροῦ τς ἐσχάϊης
δ΄ ὰ- ᾿ ἀντασιᾶ. 7 Χ β Σ τ
κονδον εν δι ι τασίας τῇ πρώτῃ ἀκαταλήπτῳ παρακει
ἐὐαρυμα εν γμορθῤ ραν δὼ, ταρ. θλδ ούσης,. φασὶν οἵ
ἔγης καὶ δυσδιορίστου σχεδὸν μύρον ν γύκοναν ΕΥ λας
εὐ όδορδν ὅτ Αγση.), ὅτι ἐφ᾽ ὧν μὲν φαν- 30
περὶ τὸν Χρύσιππον (τ. 21 ἐξ ονς ὁ σοφὺς καὶ
τασιῶν ὀλίγη τις οὕτως ἐστὶ διαφορά, στήσεται ὁ δοφ ;
ς : Ἶ
ἡσυγά ἐφ᾽ Ὧν δὲ πλείων προσπίπτει, ἐπὶ τούτωι υγ
ἡσυχάσει, ἐφ᾽ ὦ ᾿ ὡρόωδ ὶ ἃς
᾿ (91 ται τῇ ἑτέρα ὡς ἀληϑεῖ. ἐὰν οὐν παραστὴ
(αταϑήσεται τῇ χ ὡς αλ ἶ ὗ Ρ
μὰ ἡμεῖς ΒΑΡ ψευδῆ καὶ ἀκατάληπτα τῇ καταλὴ
ΑΝ χε θουοι, ' ἤ ὃς ἐσό τδ- 35
πτικῆ ᾿φῬΑμεχαίῳ παρακείμενα, δῆλον ὡς ΠΉΝΩΝ ἀπ
᾿ ᾿ , ι ᾿ ν ὧν ὡ ’ - ατὰ τι ᾿
σχευακότες τὸ μὴ δεῖν συγκατατίϑεσϑαι τῇ καταληπ ἰ
ῃ ᾿ ᾿ ᾿
αντασία, ἵνα μὴ ταῦυτῇ συναινέσαντες προπέσωμεν
μῤ σαμεν ἡ ἀ δα δορέόραι αλήπτων καὶ ψευδῶν
τὴν γειτνίασιν καὶ εἰς τὴν τῶν ἀκαταλήπτων. Ὁ
, . ἢ δὶ ᾽ τ
συγκατάϑεσιν, κἂν ὅτι μάλιστα πολλὴ περὶ τὰς φαν ἐπε ίδεης
- ’ -" ᾿ [4 Ἀ ; Ὁ
41τ8 προσπίπτειν δοκῇ διαφορά. τὸ δὲ λεγύμενον σαφὲς ἜΣ
ἐπὶ ΄ Υ Ν " , -
ἔπι παραδείγματος. ὑποχείσϑω γὰρ καταληπτικὴ μὲν φ ἥ
" ἣ ᾿ ΓΝ »} “ ἱ ᾿
τασία ἢ “'τὰ πεντήκοντα ὀλίγα ἐστίν᾽᾿, ἥτις καὶ κατὰ πὸ
αν ΄ 5.» ᾽ ΤΣ ΨΕΙΣΣ ᾿
φαίνεται κεχωρισμένη τῆς “τὰ μυριὰ ὀλίγα ἐστίν ἘΤΕΘΟΡ :
- - , ΕῚ)
οὐχοῦν ἐπεὶ πλεῖστον ἀπέχει τῆς “ἱ'τὰ πεντήκοντα ὀλίγα
ἐστί καταληπτιχῆς ΐ
΄ 4 3 ᾿
“τὰ μύρια ὀλίγα ἐστίν᾽ ἀκατάληπτος,
οὐκ ἐφέξει ὁ σπου
δαῖος μεγάλης προσπιπτούσης διαφορᾶς,
“κι ΄ ἂν ΄ 2
αλλὰ συγκαταϑήσεται μὲν τῇ “'τὰ πεντήκοντα ὀλίγα ἐστί
καταληπτιχῇ φαντασία,
419
! τὴ πο τεῖ
οὐ συγκαταϑήσεται δὲ τῇ τὰ
Υ ’ - ἔξ γ
ἀπαταλήπτῳ. ἀλλ᾽ εἰ τῇ τὰ μυριᾷ τῦ
συγχαταϑήσεται ᾧ σοφός,
Τά πεντήκοντα ὀλίγα
μύρια ὀλίγα ἐστίν"
ὑλίγα ἐστίν" οὐ
εὐ -ῊΞ εν
"εχώρισται τῆς
πουϑεν οτι μ Αἱ
συγχαταϑήσεται τῇ
ΜΗ γε ΝΕ: τε “1 ογη, ς 17 ἐπὶ ἄθη.: ἐπεὶ ἃ σωρίτου ΒΟΚΚ.:
σωρείτου (ἃ (σωρείου Α) 9 πλείων ΒΕ. πλείω 97 προ-
πέσωμεν Βοκκ.: προσπέσωμεν (ξ 90 κἂν ΒρκΙς.: καὶ 5 ἃ δοκῇ
6ΚΚ,; δοχεῖ ἢ ἡπτικὴ Ηοϊηΐχ ἀαθ δ. ςοο]]}.
παρύσον πολλῷ
’
ἐστίν᾽᾽, φανερὸν δή-
᾿ Ἕ
“τὰ πεντήκοντα (ἕν)
᾿ 2 «ἐσχάτην καταλ
ἜΡΡΟ Ν ϑξυνι ἑτέρας (οὔσης )} καὶ ἐπεὶ πλεῖστον Ν :
ἶ » Ὡς 18 ὃ : ἸΆ
(οἴ. νυ, 168, 19. 25) " δάδ, Κρο)α ΒΚΥ͂, οἸΐπι καὶ ἕν Βὰ
284
1:
ω
(αἀν. ἄορπι, [) ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ ΛΔ΄ 91
ὀλίγα ἐστίν᾽᾿" οὐδὲν γάρ ἐστι μεταξὺ ταύτης καὶ τῆς ᾿᾿τὰ
, ᾽ . φ φε ᾿ ΄
πεντήκοντα ὀλίγα ἐστίν. ἦν δέ γε ἡ ᾿ τὰ πεντηκοντὰ
ἂν ὀλίγα ἐστί᾽᾿, παταληπτικῆς ἐσχάτως ὑποκειμένης “τῆς,
«ὰ πεντήκοντα ὀλίγα ἐστί", πρώτη ἀκατάληπτος. συγκα-
ταϑήσεται ἄρα ὁ σπουδαῖος ἀκαταλήπτῳ φαντασίᾳ τῇ “τὰ
πεντήκοντα ἕν ὀλίγα ἐστίν᾽᾽" καὶ εἰ ταύτῃ συγπατα-
ϑήσεται. μηδεμίαν ἐχούσῃ διαφο ἃν πρὺς τὴν ᾿ἱτὰ πεν-
» ΣΣΒΟΓῚ ἐ ΚΝ,
τήκοντα ὀλίγα ἐστί΄. συγκαταϑήσεται καὶ τῇ τὰ μύρια
ὀλίγα ἐστίν᾽᾽ ἀκαταλήπτῳ. πᾶσα γὰρ ἀκατάληπτος φαν-
" ΄ τ ,
τασία ἀκαταλήπτῳ φαντασίᾳ ἐστὶν ἴση. ἐπεὶ οὖν ἡ μὲν
ἐν ΄ 5.4 ἢ », 323 ἄ ἢ " ᾿ , “ὦ. ἘΦ Ἃ
τὰ μύρια ὀλίγα ἐστίν ἀκατάληπτος ἰση ἐστὶ τῇἪ τὰ τεῖν-
΄ τ 3ηὴ ἢ ᾽ ΕΣ] Ὕ ᾿ " . Κ ι 7
τήκοντα ἐν ολίγα ἐστίν᾽᾽, οὐδενὶ δὲ διέφερε καὶ ἔπε-
΄ - 6 55 ΄ , ,“} “ -
χώριστο τῆς “τὰ πεντήκοντα ὀλίγα ἐστί καταληπτιπῆς:
ἴση γενήσεται τῇ “τὰ μύρια ὀλίγα ἐστίν᾽᾽ ἀκαταλήπτω
φαντασίᾳ ἡ “τὰ πεντήποντα ὀλίγα ἐστί καταληπτική. καὶ
" -Ἡ, -» -» ι ᾽ ᾿ ,
»δηοὕτω συνεξέρχεται τῇ ψευδεῖ καὶ ἀκαταλήπτῳ φαντασίᾳ
0
διὰ τὴν ἀπαραλλαξίαν ἢ καταληπτική.
Οὐδὲ γὰρ ἔνεστι λέγειν μὴ πᾶσαν ἀκατάληπτον φαν-
’ » ’ ᾿} , ’ ’ 9 ᾿
τασίαν ἴσην πάσῃ ἀκαταλήπτῷ τυγχάνειν φαντασία. ἄλλα
τὴν μὲν μᾶλλον εἶναι ἀκατάληπτον τὴν δὲ ἧσσον, ἐπεὶ
πρῶτον μὲν μαχέσονται ξαυτοῖς καὶ τῇ φύσει τῶν πραγμά-
των οἵ Στωικοί. ὥσπερ γὰρ ἄνϑρωπος ἀνθρώπου, καϑὸ
ἄνϑρωπός ἐστιν, οὐ διαφέρει. οὐδὲ λίϑος λίϑου., οὕτως
οὔτε ἀκατάληπτος φαντασία ἀκαταλήπτου φαντασίας διε-
΄ κ 4 Υ - Γἰ
νήνοχεν, ἢ ἀκατάληπτος ἐστιν, οὔτε ψευδὴς ψευδοῦς. ἢ
ψευδής ἐστιν. κἀντεῦϑεν ὁρμώμενοι οἵ περὶ τὸν Ζήνωνα (ἔν.
294 Αγπ.) ἐδίδασκον ὅτι ἴσα ἐστὶ τὰ ἁμαρτήματα. εἶτα
Ἐ " ἜΞ ᾿ , . δὲ τ ᾽ “-
ἔστω τὴν μὲν μᾶλλον εἶναι ἀκατάληπτον τὴν ὁὲ σσον. τί τοῦτο
αὐτοῖς βοηϑεῖν δύναται; ἀκολουϑήσει γὰρ τῇ μὲν μᾶλλον
ΤΎΡΥΒΙ ΤΡ δ 2. πρὸς ττὐρτι νος, ΣΦ ρος κθρίειςο-:
κα τ. 14. αὐποίαξίο οχβίαῦ ἴῃ Ν, 4086 Βοάϊο ἴ8πὶ πὸπ Ἰοσιϊατῖ
ιό ἡ ΤῈς: τῆς Ν᾽ (φαοᾶ ἰυθίοΓ Κοοδα]8Κ 7) 16. 19. 86 ἕν Ν:
οὐμ. ΠΕὺς (καὶ ἕν οΟἸτμι γοϑἐϊξαρταῦ ΕΌσ.) 1 ἐσχάτης ὃ τῆς πϑὰ.
ΒΕΚΚ.: ἡ δάα. ΚορθαΙΒΚΥ 88 {πάσῃ ἀκαταλήπτῳ Ηεἶπις 60]].
Ῥ. 388,4. 80 διέφερε καὶ ἃ: διέφερεν αὕτη ἢ Ἑαῦτ. ἵπ νεσβίοτθ
960 ἐκεχώριστο (ἡ ᾿᾿τὰ πεντήχοντα καὶ ἕν ὀλίγα ἐστίν) τῆς ΒΕΚΚ.
καταληπτικῆς δὴ ετὰ πεντήκοντα ἕν ὀλίγα ἐστίν" ἀκατάληπτος),
ἜΡΟΝ μεν τὸ οὔτε ΒΕΚκ. ἀσθϊι. (αὶ 9.10 δαὺ οὐδὲ --- οὐδὲ
αἰ οὔτε -- οὔτε Ἰορὶ ᾿π851}): οὐδὲ ὰ
Βοχίτιο Τὴ περί τίου 1.
ν
420
Α(2ΠΠ
423
434
426
8 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ παν, τηϑ], ὙΠ
᾿ ᾿ ΣΙ 28)
ἀκαταλήπτωῳ μὴ συγκατατίϑεσθαι ΤΟΊ! τὰς ἀρ τῇ δὲ ἧσσον 15
συγχατατίϑεσϑαι, ὅπερ ἐστὶν, ἄτοπον ἀπλανὲς γὰρ εἶπε
κριτήριον κατ᾽ αὐτοὺς ὁ σοφός, καὶ κατὰ πάντα ἐϑεοποι-
εἶτο διὰ τὸ μὴ δοξάξειν, τουτέστι ψεύδει συγκατατίϑε-
σϑαι. ἐν ὧ ἔκειτο ἡ ἄκρα κακοδαιμονία καὶ ἡ τῶν φαύλων
διάπτωσδις.
Ἵνα γε μὴν αἰσϑητικὴ γένηται φαντασία κατ᾽ αὐτούς,
οἷον ὁρατική, δεῖ πέντε συνδραμεῖν, τό τε αἰσϑητήριον καὶ
τὸ αἰσθητὸν καὶ τὸν τόπον καὶ τὸ φῶς καὶ τὴν διάνοιαν,
ὡς ἐὰν τῶν ἄλλων παρόντων ἕν μόνον ἀπῇ, καϑάπερ διά-
νοια παρὰ φύσιν ἔχουσα, οὐ σωϑήσεται, φασίν, ἡ ἀντίλη- 95
νις. ἔνϑεν καὶ τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν ἔλεγόν τινες
μὴ κοινῶς εἶναι κριτήριον, ἀλλ᾽ ὅταν μηδὲν ἔχῃ κατὰ τὸν τό-
πὸν ἔνστημα. τοῦτο μέντοι τῶν ἀδυνάτων ἐστίν" καὶ
γὰρ παρὰ τὰς διαφορὰς τῶν
ἐχτὸς περιστάσεις καὶ παρ᾽ ἄλλους πλείονας τρόπους οὔτε 30
τὰ αὐτὰ οὔτε ὡσαύτως ἰνδάλλεται ἡμῖν τὰ πράγματα, κα-
ϑάπερ ἀνώτερον ἐπελογισάμεϑα (8 249), ὥστε ὅτι μὲν 284
φαίνεται πρὸς τῇδε τῇ αἰσϑήσει καὶ τῇδε τῇ περιστάσει δύ-
γασϑαι λέγειν, τὸ δ᾽ εἰ ταῖς ἀληϑείαις τοιοῦτόν ἐστιν οἷον
καὶ φαίνεται, ἢ ἀλλοῖον μέν ἐστιν, ἀλλοῖον δὲ φαίνεται, μὴ
ἔχειν ἡμᾶς διαυϑεντεῖν, διὰ δὲ τοῦτο μηδεμίαν εἶναι φαν- ὃ
τασίαν χωρὶς ἐν
30
᾽ ᾿ Ἁ
τόπων καὶ παρὰ τὰς τοῦ
άργχοντο ἱ ὝΡ τι. τ, 1. δ9 ΑΥγη.) “ἡ ἀπὸ ὑπ-
καὶ ἘΞΗΣ ρχον ἐναπομεμαγμένη ιῦ
ἡ ὑπέ οία οὐκ ἂν γένοιτο ἀπὸ
υ7 27) Ἐ
μὴ Ὁπάργοντος ἐπεὶ πᾶν τὸ ὁρικῶς διδασκό-
ἀντές φασιν ὅτι “ὑπάρχον
᾿᾿ ὥστε ἵνα μὲν μάϑωμεν 15
ὥ ἰπὲγ-
ἐβατξος εἶ ἔαρ ᾷ Ξῦ συνθήσεται Ν 97] εἶναι οἵη. ς
δἰμία 01}. ῥὶ 24 8.11. εἰ 9 τόπων Ν' πόρων 1 τον ἄδὶ
ἘΠῚ ταί {τι Κοοὶν οὔτ᾽ Βεκκ.: οὐδὲ α 1 ὅτι Ν:
ΠΡΟ ΣΜΑ, 29, 978. 19,90: τ ἃ Ἐν τῷ κατ᾽ αὐτὸ ΚΟΟΙΒΙ ΒΥ
: κατ᾽ αὐτὸ 1 ς
2584
50
80
(εν. ἀομτη. ᾿ ΠΡῸΣ ΔΛΟΙΓΚΟΥΣ Α΄ ωΩ
τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν, προειληφέναι ὀφείλομεν τὸ ὑπ-
άρχον, ἵνα δὲ τοῦτο, ἐπὶ τὴν καταληπτικὴν βαδίξειν φαντασίαν᾽
χαὶ οὕτω μηδέτερον γίνεσϑαι σαφές, περιμένον τὴν ἐκ τοῦ
ἑτέρου πίστιν. ὥσπερ τε ἐπεὶ τῶν φανταστῶν τὰ
μὲν φαίνεται καὶ ὑπάρχει, τὰ δὲ φαίνεται μέν, οὐχὶ δέ γε
καὶ ὑπάρχει, χρηήξομέν τινος χριτηρίου τοῦ παραστήσοντος
τίνα ἐστὶ τὰ φαινόμενα ἅμα καὶ ὑπάρχοντα καὶτίνα τὰ φαινόμενα
καὶ μὴ ὑπάργοντα, οὕτως ἐπεὶ καὶ τῶν φαντασιῶν αἴ μέν εἰσι κα-
ταληπτικαὶ αἱ δὲ οὔ, δεόμεϑα κριτηρίου τοῦ διατάξοντος τίνες
εἰσὶ τοιαῦται καὶ τίνες ἀκατάληπτοί τε καὶ ψευδεῖς. τοῦτο οὖν τὸ
κριτήριον ἤτοι καταληπτικὴ γενήσεται φαντασία ἢ οὐ κατα-
ληπτική. καὶ εἰ μὲν οὐ καταληπτική ἀχολουϑήσει καὶ
πάντων ἁπαξαπλῶς (τὴν) μὴ καταληπτικὴν φαντασίαν κριτής
ριον εἶναι; ἧς ἔργον ἐστὶ τὸ καὶ τὴν καταληπτικὴν ἐξετάζειν,
ὕπερ οὐ ϑελήσουσιν᾽ εἰ δὲ καταληπτικήῆ. πρῶτον μὲν
᾿
εὔηϑες (αὐτὴν γὰρ ταύτην ἐξητοῦμεν κρίνειν πότε ἐστὶ
καταληπτική), δεύτερον (δέ, εἰ πρὸς τὸ διαγνῶναι τὰς κα-
δς ταληπτικὰς καὶ ἀκαταλήπτους φαντασίας χριτήριον παρα-
10
λαμβάνομεν τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν, δεήσει καὶ τὸ
ὅτι ἡ κρίνουσα αὐτὰς τῷ ὄντι καταληπτική ἐστι φαντασία
δοκιμάξεσϑαι διὰ καταληπτιρῆς φαντασίας, κἀκείνην πάλιν
δι ἄλλης. καὶ τοῦτο μέχρις ἀπείρου. , ᾿
᾿Α4λλ᾽ ἴσως τις ρει τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν παι
τοῦ φανταστοῦ. ὅτι κατὰ ἀλήϑειαν ὑπόκειται. καὶ ἑαυτῆς.
ὅτι καταληπτική ἔστι, κριτήριον ὑπάρχειν. ὅπερ οὐ διε-
νήνοχε τοῦ φάναι κατὰ ἀναστροφὴν καὶ τὸ φανταστὸν ἑαυτοῦ
τὸ καὶ τῆς φαντασίας εἶναι δοκίμιον. ὡς γὰρ τῶν φαινο-
μένων ἐν διαφωνίᾳ καϑεστώτων ξητεῖται τίνι κρινοῦμεν
τὸ ὑπάρχον καὶ τὸ μὴ ὑπάρχον: οὕτω καὶ τῶν φαντασιῶν
ἀσυμφώνων οὐσῶν σκεπτόμεϑα τὸ τίνι κρινοῦμεν τήν τε
καταληπτικὴν καὶ τὴν μὴ τοιαύτην. διόπερ ὁμοίων ὄντων
16 προειληφέναι ΒΕΚΚ.: προσειλ. ἃ 1 ἐπεὶ ΝΕ: ἐπὶ ἴῃς
ἂι {καὶ χρήξζομεν Ν 88 καὶ τίνα -- 33 ὑπάρχοντα Ν: οι. ΒΕ ς
φᾳ ὀιδάξοντος δγβοῦ 30 οὖν Νς: δ᾽ ἣν Εἰ: ἢν 1. 88 τὴν
αἀὰ, Καγβοῦ 88 δὲ δ: ὁπ. εϑἰν. 2,8 ἰμίον τὸ εὖ ὅτι βραΐ. 8
11. νδοῦαπι τοὶ Ν 8.9. διενήνοχϑ Ν: διήνεγκβ ΠΕς
10 δύκιμον 1, 13 τὸ αἰξ. οτι. 6 οὕτω καὶ Ν: οὕτω ΜῈ ς
η"
425
430
491
488
48
μ.
485 ἃ
τοῦ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Α΄ δᾶν, τί, ΥἹ]]
ὃς
᾿ τ ,
᾿ ς ἧς ͵ νᾶται Σ
τῶν πραγμάτων εἰ ἑαυτῆς κριτήριον ξέναι δύ ἡ φαν- κι
τασία καίπερ ἀσύμφωνος οὖσα. ἔσται καὶ τὸ φανταστὸν ἐξ
αὑτοῦ πιστόν. κἂν ὅτι μάλιστα διαφωνῆται ὅρον τόπον.
ἢ εἴπερ τοῦτο, παρόσον ἐστὶ διάφωνον, ὙΠΗΣ: τοι κρινοῦν-
τὸς αὐτό, δεήσεται καὶ ἢ φαντασία τοῦ οκιμάσοντος αὐτὴν
καὶ παραστήσοντος εἰ τῷ ὄντι καταληπτικὴ ἔστιν. ἸᾺ 40
ἄλλως τες εἰ πᾶσα φαύλου κατ αὐτοὺς ὑπόληψις
ἄγνοιά ἐστι καὶ μόνος δ σοφὸς αληϑεῦει καὶ ἐπιστήμην
ἔχει τἀληϑοῦς βεβαίαν, ἀκολουϑεὶ μέχρι δεῦρο ἀνευρέτου
καϑεστῶτος τοῦ σοφοῦ κατ ἀναάγκὴν καὶ τάληϑες ἀνεύρε-
τὸν εἶναι. διὰ δὲ τοῦτο καὶ πάντα ἀκατάληπτα τυγχάνειν, 35
ἐπείπερ φαῦλοι πάντες ὄντες οὐκ ἔχομεν βεβαίαν τῶν
ὄντων κατάληψιν. τούτου δὲ οὕτως ἔχοντος ἀπολείπεται
τὰ ὑπὸ τῶν Στωικῶν πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς σκέψεως λεγό-
μενα παρὰ μέρος καὶ ὑπὸ τῶν σχεπτικῶν πρὸς ἐκείνους
λέγεσθαι. ἐπεὶ γὰρ τοῖς φαύλοις κατ᾽ αὐτοὺς ἐγκατα- 80
ριϑμοῦνται Ζήνων τε καὶ Κλεάνϑης καὶ Χρύσιππος καὶ
οἱ λοιποὶ τῶν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως, πᾶς δὲ φαῦλος ἀγνοίᾳ
πρατείται, πάντως ἠγνόει Ζήνων, πότερον ἐν κόσμῳ περιέ-
ἵεται ἢ αὐτὸς τὸν κόσμον περιέσχηκεν, καὶ πότερον ἀνήρ 286
ἔστεν ἣ γυνή, καὶ οὐκ ἠπίστατο Κλεάνϑης. εἴτε ἄνϑρωπός
ἔστιν εἴτε τι ϑηρίον Τυφῶνος πολυπλοκώτερον, καὶ μὴν
Ἴ ΥΜΥΝΕ τὸ δόγμα τοῦτο Χρύσιππος Στωικὸν ὅν (φημὶ
δὲ τὸ πάντα ἀγνοεῖ ὁ φαῦλος), ἢ οὐδὲ αὐτὸ τοῦτο ἠπί- δ
ὅτατο. καὶ εἰ μὲν ἠπίστατο, ψεῦδος τὸ πάντα ἀγνοεῖν
᾿Ἶ
τὸν ὕλον᾽ αὐτὸ “ἡ ὕ Ἶ
ῳ , φαῦλον αὐτὸ γὰρ τοῦτο φαῦλος ὧν ἐγίνωσκεν ὃ
θύυσιίππος, τὸ πάντα ἀγνοεῖν
. - Ἴ ᾿] 2.67
᾽ τὸν φαῦλον. εἰ δ᾽ οὐδ
αὐτὸ τοῦτο ἠδ ἡ 5 ͵ ᾽
΄,
πῶς περὶ πολλῶν
ι τὴν οὐσίαν καὶ
τένε φίλον ἐστί, καὶ τὰς
ὡς ἔϑος ἔχουσιν αὐτοὶ
ἢ εἰ κρίνοντος ἃ 19 δοχιμάσ Ν
' ἀντος Ἦν μάσαντος
εἰὸς ΟΕ τ ΣΥΣΣ ἐλτσην ΒΕ δ δὲ ΝΙΕ
" πάρεστι δέ, εἴ
3
ν ἀντερωτῷ ντα,
“κεπτιχοὶ πο, Βρς. ἌΣ ΡΟΣ ἃς ἔθος ἔχουσιν αὐτοῖς οἱ
παν “: πο ᾿ Ν ε
σιν αὐτοὶ τοῖς σκεπτικοῖς οἷαρ αὐτοῖς» τ. ἃ,, ὡς ἔϑος ἔχου-
ΔΥΒΟΓΏΤΙΩ : αὐτοῖς αὶ 6. ἌΒΥΒοΓγ
αὐτοὶ ΚΟΟΠΑ]ΒΙκγ μοϑὺ
(πᾶν, ἀορτη. Π ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΙΚΟΥΣ Α΄ 10]
“80 ,
τοῖς σκεπτικοις ᾷ “γε », προσάγειν" δεδηλωμένου μέντοι τοῦ"
ι« κατὰ τὴν ἐπιχείρησιν χαρακτῆρος οὐχ ἀνάγκη μαχοηγορεῖν.
Πρὸς δὲ τοὺς τὰς πιϑανὰς ἀποδεχομένους φαντασίας
σύντομος ὁ λόγος: ταυτὶ γὰρ τὰ κριτήρια, ὁυεῖν θάτε-
ρον, ἢ ὡς πρὸς τὴν τοῦ βίου διεξαγωγὴν χρήσιμα αὐτοῖς
ὑπείληπται ἢ ὡς πρὸς τὴν εὕρεσιν τῆς ἐν τοῖς οὐσιν αλη-
.0 ϑείας. καὶ εἰ μὲν τὸ πρῶτον λέγοιεν, ἄτοποι γενησονται" 4
οὐδεμία γὰρ τούτων τῶν φαντασιῶν δύναται κατ᾽ ἰδίαν
χρειοῦν πρὸς τὰς τοῦ βίου διεξαγωγάς, ἀλλὰ χρεία ἐστὶν
ἑκάστῃ καὶ τῆς τηρήσεως. καϑ᾽ ἣν ἥδε μὲν διὰ τόδε ἐστὶ
᾿ ΄ [2 Α , ΄ “- ’ τ ᾽ [
πιϑανή, ἤδε δὲ διὰ τόδε διεξωδευμένη καὶ ἀπερισπάστος,
46 εἰ δὲ ὡς πρὸς τὴν τἀληϑοῦς εὕρεσιν, διαπεσοῦνται. οὔτε 451
γὰρ ἡ πιϑανὴ μόνον χριτήριον τἀληθοῦς δεῖ γάρ. ἵνα
τοῦτο εὑρεϑῇ, πολὺ πρότερον αὐτὴν περιωδευμένην (..... ,):
διὰ τὸ πάντως ἡμᾶς ἐν τῷ διοδεύειν ἕχαστον τῶν κατὰ τὸν
τόπον αὐτῆς ϑεωρουμένων [μὴ] εἰς ὑπόνοιαν ἀνάγεσθαι,
80 μήποτε παραλέλειπταί {τι} τῶν ὀφειλόντων κατὰ τὸν τύπον
28) ἐξετάξεσϑαι. ὕτι περισπασμοῦ περὶ τὴν διάνοιαν συμβαί-
νοντος αἴρεται ἡ τῆς ἀληϑείας γνῶσις. τὸ δὲ ὅλον μή- 438
ποτε τοῖς αὑτῶν ἐλέγχοις κρατοῦνται. ὡς γὰρ διαβάλλον-
τες τὴν καταληπτικὴν φαντασίαν ἔφασκον μὴ εἶναι κριτή-
5 ρίον ταύτην τῆς ἀληϑείας τῷ καὶ ἄλλας ἀπαραλλάπτους
Ὁ -Ὸ--Π οἷς δ ρα τ δ οἰ ει ει χε...
14. Εἷς Ἰδουπᾶτη βίαζαϊυ ΚΟΟΒΙΒΕΥ αὶ ΒυρΡρ]εῖ: ζοῦτως παρὰ
μέρος τοῖς Στωικοῖς) 601]. ν. 388, 231-80 35 χρειοῦν ΝΙΆΒΗ:
χειροῦν Ἐ- ομι. Υ͂ δρὰ τοϊϊοῖο βρϑύϊο 1--8. 1. 54. διὰ τόδε
{(πιϑανὴ καὶ διεξωδευμένη, ἥδε δὲ διὰ τόδε πιϑανὴ καὶν διεξὼ-
δευμένη ΚΟΟΒΔΙΒΚΥ 95 εἰ δὲ ὡς ΒΕΚΚ.: εὐθέως δὲ α΄ 51 Ιὰο.
βίαι. ΒΕΚκ. αὶ ΒαρΡ!}. εἶναι, εϑὰ Ῥ] τα ὁχοϊάοττπε: περιωδεὺ-
μένην (εἶναι οὔτε ἡ πιϑανὴ ἅμα καὶ περιωδευμένη ΗριηΐΣ:
51τ 1 ΚΟΟΒΆΙΒκΥυ : περιωδευμένην (εἶναι, καὶ πάλιν ἀπερί-
σπάστον τὴν περιωδευμένην» 6650 00]. ν. 381,1 (περισπασμοῦ)
98,29 κατὰ τὸ» τόπον Ν: κατὰ τρόπον ΤΙῈΝς οἷ. Ρ». 199, 80
δθ μὴ 46]. Μεϊποκο: δὴ ἐνίοτε ἄγεσθαι Ν 80 μήποτέ {τι}
Καγβοῦ: μή τι ΒΟΚΚ. ἀξ. τι αὐαϊαιϊ 1 ρΡοβύ ἐξετάξεσθαι
ἴα. βἰαξ, ΚοοδαΙσκν, ααδπὶ ἐγαϑῦτα ΘΧΡΊ ΘΓ τοπυρίδντε, ΞΟΠ ΌΘΠΒ
«οὔτε ἡ πιϑανὴ καὶ διεξωδευμένη καὶ ἀπερίσπαστος .- - -- ν᾿
Οπνηΐα βαμβ 6886 ἐπίθ!]θρθ8, ϑὶ ν. 31 σιδοῸ δὶ [βοοσὶβ. ὅτι 50Γ.:
ἅτε Α: εἴγε ΒοΚΙκς. Β86. ΒΔΌΣΙΟΙ Ὑϑυβίοπθπι (δἰφιοθ) 5. αἶρε-
ται Βο Κὶς: εἴρηται ἃ: ἀναιρεῖται γ8] ἀνήρηται Μοΐποκθ
ζῳ
Φὺ
489
440
441
448
102 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Α΄ νι τπηίῃ, γ]}
28)
ἦν ᾿ ; Ξ
παοακεῖσϑαι αὐτῇ ψευδεῖς, οὕτως οὐκ ἀπέοικε καὶ το
τας
ις
διεξωδευμένοις πράγμασιν ἡμῖν ἐν τῷ μων ν Ὁ: μον
ϑανὴν φαντασίαν ἄλλα ὙΠ ψευδῆ ΔΑ ΡυλΣ υκΣ ο
λόγου ἕνεχεν δοκεῖν μὲν ἡμᾶς ἔχξιν ΠΑ νθς τὴν ψυχὴν ΠῚ
τὸ σῶμα, μὴ οὕτως δὲ ἔχειν, ἢ ὡς ἐκ συμμέτρου μὲν
διαστήματος δοκεῖν βλέπεσϑαι τὸ μρϑόμάσοα ἄλλως δὲ
ἔχειν. πλὴν τό γε κεφάλαιον, ει μήτε πᾶσαι α προ ον
εἰσὶ πισταὶ μήτε πᾶσαι ἄπιστοι, μήτε τινὲς μὲν πι ταὶ
τινὲς δὲ ἄπιστοι, οὐχ ἂν εἴη κριτήριον τῆς ἀληϑείας ᾿
φαντασία. ὦ ἀκόλουϑον τὸ μηδὲν εἶναι κριτήριον διὰ τ ιῦ
μήτε τὸ ὑφ᾽ οὗ μήτε τὸ δι᾽ οὗ μήτε τὸ καϑ' ὃ βεβαίαν
ἔχειν τὴν γνῶσιν.
᾿ "4λλ ἀρϑαεῖν ἀνϑυποφέροντες οἵ ὃ ογματικοὶ (ϑιοῖο.
ἔτ. Π 118 Ατπ.) ξητεῖν, πῶς ποτε καὶ ὃ σκεπτικὸς τὸ μηδὲν
εἶναι κριτήριον ἀποφαίνεται. ἤτοι γὰρ ἀκρίτως τοῦτο λέγει ἢ 30
μετὰ κριτηρίου᾽ καὶ εἰ μὲν ἀκρίτως, ἄπιστος γενήσεται, εἰ δὲ
μετὰ κριτηρίου, περιτραπήσεται καὶ λέγων μηδὲν εἶναι κριτή-
θίον ὁμολογήσει εἰς τὴν τούτου παράστασιν κριτήριον παρα-
λαμβάνειν. πάλιν τε ἡμῶν συνερωτώντων
θίον, ἤτοι κέκριται ἢ ἄκριτόν ἐστι"
ναγόντων, ἤτοι τὴν εἰς
ἑαυτοῦ τι χριτήριον εἶναι
“εἰ ἔστι κριτή-
; καὶ δυεῖν ϑάτερον συ- 38
ἄπειρον ἔκπτωσιν ἢ τὸ ἀτόπως
λέγεσϑαι, ἀντιπαρεξάγοντές φασι
μὴ ἄτοπον ὑπάρχειν τὸ ξαυτοῦ τι κριτήριον ἀπολείπειν"
τὸ εὐθὺ γὰρ ξαυτοῦ {τε καὶ ἄλλων ἐστὶ δοκιμαστικόν, καὶ
ὃ ξυγὸς τῆς τε τῶν ἄλλων ἰσότητος καὶ τῆς ἰδίας στα- 80
ϑμητικὸς ὑπῆρχεν, καὶ τὸ φῶς οὐ μόνον τῶν ἄλλων ἀλλὰ 288
καὶ ἑαυτοῦ ἐκκαλυπτιχὸν φαίνεται, διόπερ καὶ τὸ κριτήριον
δύναται καὶ ἄλλων καὶ ἑαυτοῦ πριτήριον καϑεστάναι. δη-
τέον δὲ πρὸς μὲν τὸ πρῶτον, ὅτι σχκεπτικόν ἔστιν ἔϑος τὸ
τοῦθ πεπιστευμέγοις μὴ συνηγορεῖν, ἀρκεῖσϑαι δ᾽ ἐπ᾽ αὐτῶν 5
ὡς αὐτάρχει κατασχευῇ τῇ
κοινῇ προλήψει, τοῖς δὲ ἀπί-
δον τκαῖν ας τ τι τ τὸ
δ ᾿ θτίως Καγβοσ 11 βλέ
98. τὸ ἑα ὡς: φαίνεσθαι ἘΞ οἵ ἑαυτοῦ τι ΒΔΝΊΣ αὐτοὺς τὸ ἃ
γὰρ ἑαυτοῦ Κοκνο δ: τὸ ἐξ αὐτοῦ α τι ἢ Ν 99 τὸ εὐθὺ
αὐτοῦ εὐϑὴ ΤΕ ἰβΚγ: τὸ γὰρ α εὐθὺ α ἑχυτοῦ Ν 810): τὸ γὰρ
Γ᾿ αὶ γὰρ ἑαυτοῦ τὸ εὐθὺ Βοκὶς, τῷ εἀὰ,
(αν. ἄορπι. [) ΠΡῸΣ ΔΛΟΙΓΊΚΟΥΣ Α΄ 103
288 5 " : ἐν ις ς ᾿ ΓῚ
στοις εἶναι δοκοῦσι συναγορεύειν παὶ εἰς ἰσοσϑένειαν αὐτῶν
ἕκαστον ἀνάγειν τῇ περὶ τὰ παραδοχῆς ἠξιωμένα πίστει.
τοίνυν καὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος οὐκ ἀναιροῦντες τὸ κριτή-
ιο ριον τοὺς κατὰ τούτου χειρίζομεν λόγους. ἀλλὰ βουλόμενοι
δεῖξαι ὅτι οὐ πάντως πιστόν ἔστι τὸ εἶναι κριτήριον. διδο-
μένων εἰς τοὐναντίον καὶ τῶν ἴσων ἀφορμῶν. εἶτα κἂν
τῷ ὄντι συναναιρεῖν δοκῶμεν τὸ κριτήριον. δυνάμεθα εἰς
τοῦτο οὐχ ὡς κπριτηρίῳ χρῆσϑαι τῇ προχείρω φαντασίᾳ,
ι5 καϑ᾽ ἣν τοὺς προσπίπτοντας ἡμῖν πιϑανοὺς λόγους τιϑέν-
τες εἰς τὸ μηδὲν εἶναι κριτήριον ἐκτιϑέμεϑα μέν. οὐ μετὰ
συγκαταϑέσεως δὲ τοῦτο ποιοῦμεν διὰ τὸ καὶ τοὺς ἀντι-
κειμένους λόγους ἐπ᾽’ ἴσης εἶναι πιϑανούς. νὴ Δία. ἀλλὰ
δύναταί τι καὶ ἑαυτοῦ εἶναι κριτήριον. ὡς ἐπί τε κανόνος
)0 καὶ ξυγοῦ ἐγίνετο. ὕπερ ἐστὶ μειρακιῶδες. τούτων μὲν
γὰρ ἑκάστου ἔστι τι ὑπεραναβεβηκὸς κριτήριον. ὡς αἴσϑη-
σις καὶ νοῦς, διὸ καὶ ἐπὶ τὴν κατασκευὴν αὐτῶν ἐρχό-
μεϑα᾿ τοῦ δὲ νῦν ὑπὸ τὴν ξήτησιν πεπτωκότος κριτή-
ριον οὐδὲν ϑέλουσιν ὑπεράνω τυγχάνειν. τοίνυν ἄπιστόν
25 ἐστι περὶ αὑτοῦ τι λέγον καὶ μὴ ἔχον τὸ προσμαρτυροῦν
τὴν ἀληϑότητα.
Τοσαῦτα μὲν περὶ κριτηρίου᾽ μέτρον δὲ ἔχοντος
αὕταρκες τοῦ ὑπομνήματος, ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς πειρασόμε-
ϑα καὶ περὶ αὐτοῦ κατὰ ἀποτομὴν τοῦ ἀληϑοῦς διαπορεῖν.
.͵.,ι«ι«ι«͵« ««ὯἝὯἝἕ.ο.ωὺ.θς-.ς7ωςςς-ςςςς-ς-ς5.-.--ο-.
1 εἷς οαι. ΝΥ͂ δ τε οπι.ς 38 ἀληϑότητα Ν (εἴ. Ρ. 389, 31):
ἀλήϑειαν ΕΞ ροϑῦ 39: τέλος τῶν κατὰ σέξτον σχεπτικῶν ΝΙΚΕΙ:
σέξτου ἐμπειρικοῦ περὶ κριτηρίου ς (τέλος αἀῇ, Β)
444
448
446
αν. γδίι. Ὑ1ΠΠ|
(ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ "ἢ
δ΄ περὶ ἀποδείξεως
ε΄ ἐκ τίνος ὕλης ἡ ἀπόδειξις
ς΄ εἰ ἔστιν ἀπόδειξις
α΄ περὶ ἀληϑοῦς |
β΄ περὶ σημείου
γ΄ περὶ ἀδήλων |
» ἂν “᾿ ᾽ 3 “ Ἔ
Ὅσα μὲν ἀπορητικῶς εἴωϑε λέγεσθαι παρὰ τοῖς σκε-
- ν ἢ “- ᾿ - ᾽ Ὗ, Ἁ “-
πτικοῖς εἰς ἀναίρεσιν τοῦ χριτηρίου τῆς ἀληϑείας, διὰ τοῦ
προανυσϑέντος ἡμῖν ὑπομνήματος ἐπεληλύϑαμεν" συναπο-
ἔ " - - -» ᾿ »Ὸ “-“ΣΨ ᾿
δόντες δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν ἄνωϑεν ἀπὸ τῶν φυσικῶν μὲ- 5
χρι τῶν νεωτέρων καταγομένην ἱστορίαν (1 16---260),
“- θ ᾿ . πε. ᾿] « -
τοὐπὶ πᾶσιν ὑπεσχόμεϑα καὶ περὶ αὐτοῦ κατ᾽ ἰδίαν ἐρεῖν τοῦ
“« “ ᾿ “ ᾿ ΄ “- “
ἀληθοῦς. οϑὲν νῦν τὴν ὑπόσχεσιν πληροῦντες ἐν πρώτοις
» νυν 5
σχεπτώμεϑα εἰ ἔστι τι ἀληϑές.
εἰ ἔστι τι ἀληϑές
Ὅτι μὲν μηδενὸς ὄντος σαφοῦς χριτηρίου κατ᾽ ἀνάγκην τὸ
συναδηλεῖται καὶ τὸ ἀληϑές, πᾶσιν ἤδη φανερόν ἐστιν"
ὅμως δὲ χαὶ ἐξ ἐπιμέτρου παρέσται διδάσκειν, ὅτι κἂν μη-
ἀκορς άσσας ων ἴπ ἡ μα ἡ ταὶ όταν τὸ
ἀρὰ : ποχὴν ἡμᾶς καταστῆ-
ἀασῦπει καὶ ὃν τρόπον μηδενὸς ὄντος ἐν τῇ φύσει τῶν ι1Ὁ
᾿ρδ ῤῥνϑλ τ εὐθέος καὶ στρεβλοῦ οὐδὲ κανὼν ἔστι δοκιμα-
μλκδν ἀὐαμε β τε μηδενὸς ὄντος βαρέος καὶ κούφου σώ-
ιρεῖται (καὶ ἡ τοῦ ξυγοῦ κατασκευή, οὕτω μη-
Φ
πρὸς
τὸ δεύτερον αὶ Ατᾷ, ς΄ εἰ ΝΙΕ ΤΣ ρει δουρί
ΒΕῈΚ, (οἵ, ᾿. 190, 24); ἀπ
1 προανυσθέντος (θη :
αἶἴτῷ : ὄ
τος ΥΩ Ἐν προαψοισθέντος ΠΒΑΒΗ. κπ οαὐυσϑέν-
ὁμοίως αὶ ΕὙΟΥΑΝ .. Ὑὐπὶ ΤΕ ς, ἐπὶ ἢ τ δ ΟΣ ΒοΚΚ.:
εἰ Ρ, 16, 30, 31 ΤῸ Φ' 18 χα) ρκἀδ, δῇ. ν΄ αῸΐ Βοαυϊξοῦ
(αν. ἄορι. Π) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ Ρ' 10ῦ
2890 ᾿
δενὸς ὄντος ἀληϑοῦς οἴχεται καὶ τὸ τῆς ληϑείας κριτήριον. τὸ
.0 δ᾽ ὕτι οὐδέν ἐστιν ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος ὕσον ἐπὶ τοῖς τῶν
δυγματικῶν λόγοις, μάϑοιμεν ἂν τὴν γεγονυῖαν αὐτοῖς
περὶ τούτου διάστασιν προτάξαντες. τῶν γὰρ σχεψαμένων περὶ
τοῦν ἀληϑοῦς οἵ μὲν οὐδὲν εἶναί φασιν ἀληϑὲς οἱ δὲ εἶναι.
καὶ τῶν εἶναι φαμένων οἱ μὲν μόνα ἔλεξαν ἀληϑῆ εἶναι τὰ
“νοητά. οἵ δὲ μόνα τὰ αἰσϑητά. οἵ δὲ κοινῶς τὰ αἰσϑητά
τε καὶ νοητά. Ξενιάδης μὲν οὖν ὁ Κορίνϑιος. ὡς ἀνώ- '
τερον ὑπεδείκνυμεν (1 53), μηϑὲν εἶναί φησιν ἀλη-
θές" τάχα δὲ καὶ Μόνιμος ὃ κύων. τῦφον εἰπὼν τὰ πάν-
τα, ὕπερ οἴησίς ἐστι τῶν οὐκ ὄντων ὡς ὄντων. οἷ δὲ περὶ τὸν
0 Πλάτωνα καὶ Δημόκριτον μόνα τὰ νοητὰ ὑπενόησαν ἀλη-
"οο ϑῆ εἶναι, ἀλλ᾽ ὁ μὲν Δημόκριτος διὰ τὸ μηδὲν ὑποκεῖσθαι
φύσει αἰσθητόν. τῶν τὰ πάντα συγχρινουσῶν ἀτύμων πάσης
αἰσϑητῆς ποιότητος ἔρημον ἐχουσῶν φύσιν. ὁ δὲ Πλάτων διὰ
τὸ γίγνεσϑαι μὲν ἀεὶ τὰ αἰσϑητά, μηδέποτε δὲ εἶναι. ποταμοῦ
5 δίκην ῥεῳσης τῆς οὐσίας. ὥστε ταὐτὸ μὴ δύο τοὺς ἐλαχίστους
χρόνους ὑπομένειν. μηδὲ ἐπιδέχεσθαι. καθάπερ ἔλεγε παὶ
ὁ ᾿ἀσκληπιάδης, δύο δείξεις διὰ τὴν ὀξύτητα τῆς θοῆς.
οἵ δὲ περὶ τὸν Δἰνησίδημον χαϑ'᾽ Ἡράκλειτον καὶ τὸν ὃ
Ἐπίκουρον ἐπὶ τὰ αἰσϑητὰ κοινῶς κατενεχϑέντες ἐν εἴδει
το διέστησαν. οἵ μὲν γὰρ περὶ τὸν Αἰνησίδημον λέγουσί
τινα τῶν φαινομένων ᾿διαφοράν. χαὶ φασὶ τούτων τὰ μὲν
κοινῶς {πᾶσι φαίνεσθαι τὰ δὲ ἰδίως τινί. ὧν ἀληϑῆ μὲν
εἶναι τὰ κοινῶς πᾶσι φαινόμενα. ψευδῆ δὲ τὰ μὴ τοιαῦτα᾽
ὕϑεν χαὶ ἀληϑὲς φερωνύμως εἰρῆσϑαι τὸ μὴ λῆϑον τὴν
15 κοινὴν γνώμην. ὁ δὲ Ἐπίκουρος (ἅ.314 ὕ53.) τὰ μὲν αἱ-
σϑητὰ πάντα ἔλεγεν ἀληϑῆ καὶ ὄντα. οὐ διήνεγκε γὰρ
ἀληϑὲς εἶναί τι λέγειν ἢ ὑπάρχον ἔνϑεν καὶ ὑπογρά-
φῶων τἀληϑὲς καὶ ψεῦδος ἔστι φησὶν “᾿ἀληϑὲς τὸ οὕτως
ει μνεν να στ πὸ πὐπνσι σατο
ὃ] μάϑοιμοεν ΒοΟΚΚ.: μάϑωμεν ε 9 περὶ Ν: οἵα. ὨῈ ς
98 τοῦ κἀὰ. ἀληϑοῦς Ν: ἀληϑῶς "Ὲς 86 οὖν οἵη. Ν
5 μηδὲ ΗρΙμΐΖ 800. Ἡδτγνοίσπι (ἱέ ἀπὸ αιιἱά εν) 2 δείξεις
807. 001}. Ρ. 188, ἃ: ἐπιδείξεις αὶ (ἐπὶ ὃἐχ ἐπιδέχεσθαι ΟΥΒΊΠΘΙΩ
ἔγαχ ἢ) 8 καϑ᾽ ΒΕΚΚ.: χαὶ α καϑ᾽ Ἡράκλειτον 88 ἀθ]εη-
ἄυπι 818, ἀυδιταὶ ΗΐγῈ] 15 πᾶσι εἀὰ. ΒΕΚΚ. 11 τι λέγειν
εἶναι Ν
10
ΣΙ
Ὶ Ϊ ἢ ψ « . αὐ}. ΠῚ
ΟΥ̓ ΎΣ
Ἶ ὃς λέγεται ἔχειν ς ἔχειν ᾿ς τήν τε αἴσϑησιν ἀν-
ἐγὸν ὡς ) ς δι αι ἔχειν . ΤῊ :
᾿ τᾷ - ἔγον ὡς λὲ) ἐτ Ὰ “ αἱ ἥτε ἄφαι οὕὔ-
ἐν άρ ι ὧν ὑποπιπτόντων αὐτῇ, κχ ΜῊ ὗ
τιληπτικὴν οὖσαν ἢ ἴσαν μήτε μετατιϑεῖσαν τῷ ἀλολῦνις γκ:;
τὸ κα πεν τε ἀληόούαν με σένα ἔν, ἴθ, αὐς ΤΉ Ύς
ἀν ἰληϑεύυειν καὶ οὕτω τ 4 νυ ΩΝ
ΝΣ δ΄ ἃ ὦ τ ἄντων δὲ τῶν» αὐ ὶ - ᾽ “ ᾿]
Ὅς ἘΥΤΟ ἘΜΕΙ͂Ο ΟΕ ὶ τὰ μὲν αὐτῶν εἶναι ἀληϑῆ τὰ κε.
τὰ δοξαστὰ διαφέρειν, καὶ τι Σ ἕαμεν. οὗ δὲ ἀπὸ τῆς
᾿ΑΣ ϑὼς πούτερον ἃ είξαμεν. τ Ζ
δὲ ψευδῆ. καϑὼς πρότες ἰσϑητῶν τινὰ καὶ τῶν ν0ῆ
ἃς λέγουσι μὲν τῶν τε αἰσϑητ ν᾽ ἐ, ἀλλὰ κατ᾽
Η ἧ. οὐκ ἐξ εὐθείας δὲ τὰ α “ Ἵ
τῶν ἀληϑῆ, οὐκ ὃς Ν τουτοις νοητά.
: ᾿ ἣν ὡς ἐπὶ τὰ παρακείμενα τὴς ἢ
ὰ ναφορᾶν τηνῶς ε: : ἃ Ὗ δ Ρ οὗ καὶ ἀντικε "80
: Ὑρανν ἐστι κατ᾽ αὐτοὺς τὸ ὑπαρὴ Σ Γααλ] ὩΣ
αληϑὲς γάρ ᾿ ὁ α(ἡ ὑπάργον καὶ [πὴ] τὴς
᾿ ι Ι ὕδος το “ἢ υπαργ 4
ἱένον τενί, καὶ ψεῦ κρύ. ν ἀξίωμα καϑεστὼς
τικείμενόν τινι" ὅπερ ἀσώματον ἀξ
“41 η ἱ »ν εἶναι. ὦ Ἷ τι
3 ὙΠ ῈΠΝ ἸΩΣ ε Ν ι τἀληϑοῦς διαφωνία τοιυτὴ Η
Αλλ ἡ μὲν νὰ ἀρὰν ᾿ τοι διάστασις, καϑ᾽ ««
ὑπῆρχεν᾽ ἦν δὲ καὶ ἄλλη ἐβ ἐλ ολ ὀρ ϑίς τε καὶ ψεῦδος. 9
Ἃ , ᾿ Ι]
ἣν οἱ μὲν περὶ τῷ σημαι ἐλβυκλν δὲ ο ὶ τῇ κινήσει τῆς
ὑπεστήσαντο, οἵ δὲ περὶ τῇ φῶώνγης οἱ Ὲ πέρ ἿΣ ἐπ δῶν δὲ
.1
διανοίας. καὶ δὴ τῆς μὲν πρώτης δόξης πος ξ Ἶ ΕΣ ΔΣ
5 "οε συζυ
ἀπὸ τῆς Στοὰᾶς(Π 100 Ατη.), τρέα φάμει οι συ ν ἐξ πτς
λήλοις, τό τε σημαινόμενον καὶ τὸ σημεεν ἐν ἈΦ ΊΩΣΡΣ
τ ἂν ι
τυγχάνον, ὧν σημαῖνον μὲν εἶναι τ φνη δὴ ΣΆ
Ν ᾿, ἮΝ 2 “" ͵
τὴν Δίων, δημαινόμενον δὲ αὐτὸ τὸ ρος βανά
Α ᾿ ΄ ξ " ᾿ ἵ [2 κ-
αὐτῆς δηλούμενον καὶ οὗ ἡμεῖς μὲν ἀντι τμ πα δὴ
μεϑα τῇ ἡμετέρᾳ παρυφισταμένου διανοίᾳ, δ
. εὖ, ᾿ “ - ἢ 1
βάρβαροι οὐκ ἐπαϊουσι καίπερτῆς φωνῆς ἀκουῦ , ἱτῆς
τυγχάνον δὲ τὸ ἐχτὸς ὑποκείμενον, ὥσπερ ἀν τῶν
᾿ Ε , ,
Δίων. τούτων δὲ δύο μὲν εἶναι σώματα, καϑώάπερ
Ἁ " , ᾿ ΄
τὴν φωνὴν καὶ τὸ τυγχάνον, ἕν δὲ ἀσώματον. ππρβες
ὶ πρᾶγμα, καὶ λεκτόν, ὅπερ ἄληϑ Ξ
ὕδος, καὶ τοῦτο οὐ κοινῶς πᾶν, ἀλλὰ
ἴῃ, ΕΑ: καἠὰ, Β (πᾶ) 8. ΑἸ ἔθ ΓΒ) 1.
ἐ Βῆτε μεταϑεῖσαν Υ 1 μὴ ἀρ], Μαοίηθο οο]]. Ρ. 806,11
ὃς ΒΟΚΚ.: ληϑοῦς Ὁ 15 περὶ τούτου Καγβο ἀα 1}.
ὃ τῷ σημαινομένῳ Βρκ)ς, 00]], Ὁ, 802, δ; τὰ
τὰ σημαινόμενα (ἢ
Ζῶ
221
4“0
36
80
223
ὃ
10
»
"
ἰαᾶν. ἀορτη. [η ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ 101
τὸ μὲν ἐλλιπές, τὺ δὲ αὐτοτελές. καὶ τοῦ «α«ὐτοτελοῦς
τὸ καλούμενον ἀξίωμα, ὕπερ καὶ ὑπογοάφο ντές φα-
σιν ἀξίωμά ἐστιν ὅ ἐστιν ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος". οἱ δὲ
περὶ τὸν ᾿᾿ πίκουρον χαὶ Στράτωνα τὸν φυσικὸν δύο
μόνον ἀπολείποντες, σημαῖνόν τε καὶ τυγχάνον, φαίνονται τῆς
δευτέρας ἔχεσϑαι στάσεως καὶ περὶ τῇ φωνῇ τὸ ἀληϑὲς καὶ
“ ΙΑ 4 ᾿ ΄ ΄", ᾿ ᾿
ψεῦδος ἀπολείπειν. ἡ μὲν γάρ ὑστάτη δόξα (λέγω δὲ τὴν ἐν
»“ , ΡῈ ῃ ᾿ ΡΟΝ , Ὰ Ἂν
τῷ κινήματι τὶς διωνοίας τἀληϑὲς ὑποτιϑεμένην) σχολίκῶ:
ἔοικε πλάττεσθαι.
Διόπερ καὶ τῆς χατὰ τοῦτον τὸν τόπον ἱστορίας ὡς
ἐν κεφαλαίοις ἀποδοϑείσης γωρῶμεν ἐπὶ τὰς κατὰ μέρος
7 Α ͵ « ᾿
ἀπορίας, ὧν αἷ μὲν κοινότερον χειρισϑήσονται πρὸς πάσας
" , ω » ἢ , ᾿ ΄
τὰς ἐκκειμένας στάσεις, αἱ δ᾽ ἰδιαίτερον πρὸς ἑκάστην.
τάξει δὲ λέγωμεν πρῶτον περὶ τῶν κοινῶν. ὁ τοίνυν λέ-
γων εἶναί τι ἀληϑὲς ἤτοι ἀποφαίνεται μόνον τὸ εἶναί τι
ἀληϑὲς ἢ ἀποδείκνυσιν. καὶ εἰ μὲν ψιλῶς ἀποφαίνεται.
; ’ ᾿ ͵ ᾿ , κ᾿ »ς" τ . ΒΙ
ψιλῇ φάσει τοὐναντίον ἀχούσεται. ὅτι οὐδέν ἐστιν ἄληϑες.
εἰ δὲ ἀποδείκνυσιν εἶναί τι ἀληϑές, ἤτοι ἀληϑεῖ ἀποδείξει
- “᾿ - 4 3 ς᾽ : “- .
τοῦτο ἀποδείκνυσιν ἣ οὐκ ἀληϑεῖ. αλλ οὐκ ἀληϑεῖ μὲν
οὐχ ἂν εἴπειεν. ἄπιστον γάρ ἔστι τὸ τοιοῦτον. εἰ δὲ
» ᾿ ᾿ Π ᾿ ᾿ . ν᾽ ᾿
ἀληϑεῖ, πόϑεν ὅτι ἀληϑές ἐστι τὸ ἀποδεικνύον τὸ εἰναι τί
ἀληϑές; εἰ μὲν αὐτόϑεν, ἔσται καὶ αὐτόϑεν αὐτὸ λέγειν
τ ὼ 'ν - ΕῚ “- ᾽
μὴ εἶναι ἀληϑές" εἰ δὲ ἐξ ἀποδείξεως, ξητηϑήσεται πάλιν
πῶς ὕτι καὶ τοῦτο ἀληϑές ἐστι. χαὶ οὕτως: εἰς ἄπειρον.
ἐ " τ ο ᾿ δ ἕ νλ ϑές ὃ καἰ ἿΝΨΦ
πεὶ οὖν ἵνα μάϑωμεν ὅτε ἔστι τέ ΔΗΉ ἐς, δεῖ ἀπειρὰ προ-
χηφϑῆναι. ἀδύνατον δ᾽ ἔστιν ἕπειοα ληφϑῆναι, ἀδύνατον
᾿ ω
᾿ " ᾿ ἘΦ δι τ᾿ ᾽ ,᾿
γίνεται τὸ βεβαίως γνῶναι υτί ἔστι τι ἀληϑες.
ΤΣ τ Ὁ λέν ΤῸΝ τος πὰ. Ξε, εεξυοβ ξίξεσεεςς
16δ---10 --- Ηγρ. ΠῚ 86.
Ἰ Ν ΝΝ οτς γλοος ὁ τ καξεξε ἀξ σε εις
19 ἐλλιπὲς (οὔ, τὸ ΚΑΥ͂ΘΟΥ αὐτοτελοῦς ζμόνον" δυϑοῦ
οι δὲ οπι. ΑΒ 8ὃ5 δὴ ΑΒΗ ὃ πιάττεσϑαι ΒΕΚΚ.: πλάξεσθαι α
5. ὡς οἷμ. ς 1 αἱ δ᾽ ἰδιαίτερον ΒΕΚΚ.: ἰδιαίτερον δὲ (ἃ
8 τε ἀληϑὲς Βοκκ.: τἀληϑὲ ἃ 8 εἴπειεν ΒΘΚΚ.: εἴποιεν
υ γοβὲ πόϑεν νογθατι Χο ἀϊδ8ὸ ναϊανοτίθ; δὲ οὗ. Ρ. 293, 8.
994. 8 ΠΟ αὐτὸ ἴοτϑ. ἀεϊοπάσπι τὸ καὶ τοῦτο οἵα. Ν: καὶ
αὔτη ΚοομαΙΒΚΥ ἀληϑὴς ΚοΟΒΔΙΑΚΥ καὶ {τοῦτον οὕτω 5
12
14
168
19
29.
᾿
108 ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ Β΄ αν, τηηῃ. 11] |
ι Ἶ
Καὶ μὴν εἰ ἔστι τι ἀληϑές. ἤτοι μον δυο α ἐγ τὴ
ἄδηλον ἢ κατὰ μέν τι φαινόμενον, πατὰ “ ΡΉΝΟΥ ,
οὔτε δὲ φαινόμενόν ἐστεν, ὡς παραστήσομεν, οὔτε ἂ ἡλον,
ὡς δείξοιεν, « οὔτε κατὰ μὲν τι φαινόμενον ψαο Ἢ
ἄδηλον, ὡς παραμυϑησόμεϑα" οὐκ ἄρα ἔστι {τι ΚΡλΑΣ 10
εἰ γὰρ φαινόμενόν ἔστιν, ἧποι πᾶν φαινόμενον ηϑές
ἐστιν ἤ τι φαινόμενον ἀληϑές ἔστιν. ἀλλὰ πᾶν μὲν φαι- Ἵ
νύμενον οὐκ ἔστιν ἀληϑές οὐδὲ γὰρ τὸ καϑ ὕπνους ἢ
τὸ κατὰ μανίαν προσπίπτον ἐστὶν. ἀληϑές, ἐπεὶ δεήσει, τῶν
φαινομένων πολλὴν ἑχόντων μάχην, ὀμβολόγευστα ΠΡΕΥῸΣ ΠῚ
μενα συνυπάρχειν χαὶ ἐπ᾿ ἴσης ἀληϑῆ καθεστάναι, ὅπερ
ἐστὶν ἄτοπον. τοίνυν οὐ πᾶν φαινόμενόν ἐστιν ἀληϑές.
εἰ δὲ τὶ μὲν φαινόμενον ἀληϑές ἐστι, τὶ δὲ ψεῦδος, ὀφεί- ᾿
λομὲν ἔχειν κριτήριον εἰς διάγνωσιν τοῦ τί ἔστιν ἀληϑὲς
φαινόμενον καὶ τί ψεῦδος. τοῦτ᾽ οὖν τὸ κριτήριον ἤτοι 80
πᾶσι φαινόμενόν ἐστιν ἢ ἄδηλον, καὶ εἰ μὲν φαινόμενόν
ἔστιν, ἐπεὶ οὐ πᾶν φαινόμενον ἀληϑές ἐστι, δεήσει καὶ
τοῦτο φαινόμενον καϑεστὼς ἐξ ἄλλου φαινομένου δοκι- 293
μάξεσϑαι, κἀκεῖνο ἐκ διαφέροντος. καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον
[ἐκπίπτειν]. εἰ δὲ ἄδηλον, οὐκ ἔσται μόνα τὰ φαινόμενα
ἀληϑῆ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἄδηλα. εἰ γὰρ τὸ εἰς τὴν τοῦ φαινο-
μένου πίστιν παραλαμβανόμενον ἄδηλον λαμβάνομεν, τὶ δ΄
ἄδηλον ὀφείλει ἀληϑὲς εἶναι" οὐ γὰρ δή γε ψεύδει κρίνε-
ται τἀληϑές. εἰ δέ ἐστί τι ἄδηλον ἀληϑές, οὐ μόνον τὸ
ῬΜῸΜ ἐνὸν ἔστιν ἀληϑές . ὡς ἀρχῆϑεν ὑπέκειτο. εἶτα πό-
τεν τῇ καὶ τὸ ἄδηλον τοῦτο ἀληϑές ἐστιν; εἰ μὲν γὰρ
αὐτόϑεν, ἕσται χαὶ πάντα τὰ ἄδηλα τῶν πραγμάτων αὖ- τὸ
τόθεν ἀληϑῆ. εἰ δ᾽ ὡς ἀποδειχϑέν. πάντως ἢ ἐξ ἀδήλου
ἢ ἔχ φαινομένου ἀποδειχϑὲν ἔσται ἀληϑές. καὶ εἰ μὲν ἐξ
11-- -31 Ἦγρ. "Π 88- -ο3͵
“5 φαινόμενον ἀληϑές βετ.: ἀλη-
8 ἐκπίπτειν ἃ : ἐκπίπτο-
8 φαινύμεγον ἢ
ὁ 8 (- Γ Σ ξ
12 ἀποδειχϑὲν ΡΤ τι ἀποδειχϑέν ΒοΚκ.: ἀπὸ
(πάν. ἄορτη. ΠῚ
4: ,
ἀδήλου,
τὸ τρίτον ἔκ τετώρτου,
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΌΥΣ Β΄ 10.9
ἐκεῖνο πάλιν ἐξ ἄλλου τινὸς δεήσει κεκρίσθαι. καὶ
Ϊ͵ ᾿
ι6 φαινομένου, εἰς τὸν
τὸ μὲν φαινόμενον ἐξ
ἀναστρόφως πάλιν ἐκ τοῦ φαινομένου
ιήτε πᾶν φαινόμενό
!
,
χαὶ οὕτως εἰς ἄπειρον᾽ εἰ δὲ ἔκ
7
δι᾿ ἀλλήλων ἐχπεσούμεθα τρόπον,
ἀδήλου πιστούμενοι, τὸ δὲ ἄδηλον
οὐδὲν φαινύμενόν ἐστιν ἀληϑές.
πάλιν γὰρ εἰ ἄδηλόν ἐστι τἀληϑές, ἤτοι πᾶν
40 ἄδηλον.
ἄδηλόν ἐστιν ἀληϑὲς ἡ οὐ πᾶν" οὔτε
ἀληϑὲς οὔτε τὶ ἄδηλον, ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα οὐδὲ
ἄδηλόν ἐστι τἀληϑές. εἰ γὰρ πᾶν ἄδηλόν ἐστιν ἀληϑές,
πρῶτον μὲν ἐχρῆν μὴ στασιάζειν τοὺς δογματικούς. οἷον
2 τοὺς μὲν ἕν εἶναι λέ
μὲν ἀριϑμητὰ τοὺς
-
βεβαιοῦντες. ἀλλ᾽ εἰ
ν ἐστιν ἀληϑὲς μήτε τὶ φαινόμενον,
, . φΦ"
χαὶ μὴν οὐδὲ
δὲ πᾶν ἄδηλόν ἐστιν
γοντας στοιχεῖον τοὺς δὲ δύο, καὶ τοὺς
δὲ ἄπειρα, οὐδὲ τὰς ἀλλήλων ψευδο-
ποιεῖν δόξας. παντός τε ἀδήλου ἀληϑοῦς ὄντος ἔσται τὰ "
’ Ἵ "--- ᾽ 4 .] ’ 1 4 ,
μαχόμενα ἀληϑῆ, καϑάπερ τὸ ἀρτίους εἶναι τοὺς ἀστέρας
δ ὁ Ἶ»ν ᾽ ᾽
καὶ τὸ περισσούς᾽ ἐπ ἴσης γάρ ἔστι
οὐχὶ δέ γε τὰ μαχόμενα δύναται
τ 9 χα ᾿ "» ἔ ι »ε Α] Ὑ. -
εἶναι ἀληϑῆ οὐκ ἄρα πᾶντα τᾶ ἄδηλά ἐστιν ἀληϑῆ.
Ἁ Ἵ Ἁ ᾿ -- 3 [4 γ " . - ν] μι
καὶ μὴν οὐδὲ τινὰ τῶν ἀδήλων ἐστίν ἀληϑῆ. τὸ γὰρ
2ρᾳτουτὶ μὲν τὸ ἄδηλον ἀληϑὲς εἶναι, τουτὶ δὲ ψεῦδος, ἤτοι
αὐτόϑεν λέγεται καὶ χωρὶς κριτηρίου ἣ σὺν κριτηρίῳ. καὶ
εἰ μὲν ἐξ ἑτοίμου λέγεται. οὐδὲν ἕξομεν λέγειν πρὸς τὸν
τοὐναντίον ἀληϑὲς ἀποφαινόμενον.
80 τὰ ἄδηλα ἔσται ἀληϑῆ.
, - ι ᾿ “1
5 πάντως τοῦτο τὸ κριτήριον ἢ Φ
ν ἄδηλα, καὶ πάντα
ΕῚ ᾿. ᾿
εἰ δὲ σὺν κπριτηρίω,
᾿ ΄ ᾿ Ψ0Ὲ “Ἄ Ψ΄
αινόμενόν ἐστιν ἢ ἄδηλον.
. ᾿ ᾿ ᾿ , “ΪῸ -,᾿ " "» 5:
καὶ εἰ μὲν φαινόμενόν ἔστι, ψεῦδος ἔσται τὸ ἀρχῆϑεν
ὑποκείμενον, τὸ μόνον ἀληϑὲς ὁ
τ ΄
καὶ αὐτὸ ὦ κρίνομεν τὸ φαινόμενον,
ἷἵναι τὸ ἄδηλον. εἶτα
πόϑεν ὅτι ἀληϑές ἐστιν;
εἰ μὲν αὐτόϑεν, καὶ τὸ ὅτι οὐκ ἔστιν ἀληϑὲς αὐτόϑεν λε-
εἰ δὲ ἐκ φαινομένου, κἀκεῖνο τὸ
1ὸ γύμενον ἔσται πιστύν᾽
φαινόμενον ἐξ
ἄλλου ληφϑήσεται φαινομένου, καὶ μέχρις
ἀμαδθδεις τς τ δ οὐ εθυιιυ τς Ξε ϑ σε οΞ
᾿ς 18 μήτε γγπα, αθα.: μὴ Ν
ἄρα φαινόμενόν ἐστι τἀληϑέςν.
(τὸν ἄδηλον δα,
ἁές ἃ
ΠΟΚΚ,
ΚανΒΟΥ
οθ οὐδὲ ΝΙις:
ἃ τὸν οὐ. Ν
ΓΕ: μὲν ς 19 ἀληϑές. (οὐκ
ΚΟΟΒΑΙΒΚΣ ἀσδὶς. 19,30 οὐδὲ
944. τἀληϑές ΚΟΟΒΔΊΒΚΥ οΟἷ]. νυν. 30: τι ἀλη-
οἱ δὲ Ε: μηδὲ ΒΟΚΚ. ἀυθῖς. 80 ἐστιν
᾿Ὶ
ἢ αὐτὸ δ0Γ.: τὸ
6: τὸ {κριτήριον τὸν
22
ιῷ
[- Ὁ]
21
ΠῚ
»᾿
ὧϑ
τῷ
33
34
110 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ ἂν, πιδέῃ, γ]Π
3
9 , 5 ] " ΄ ,
ἀπείρου" εἰ δὲ ἐξ ἀδήλου, ὁ δι᾿ ἀλλήλων συστήσεται τρό-
πος. μήτε τὸ φαινόμενον δυναμένων ἡμῶν ἔχειν πιστὸν
᾿ "2 ᾿Ξ Ψ [ἢ --
δίχα τοῦ ἀδήλου μήτε τὸ ἄδηλυν βέβαιον χωρὶς τοῦ φαι-
"» , .
γνοκένου. τοίνυν οὐδὲ τὸ ἀδηλον δύναται εἶναι ἀληϑές. Ι
λείπεται ἄρα λέγειν τὸ κατὰ μέν τι φαινόμενον
. ᾿ “᾿ 4 » ᾿ 5 Ξ. Α ᾿
κατὰ δέ τι ἀδηλον ἀληϑές {..... δ εἰ γὰρ τὸ φαινόμενον,
᾿ ᾿ ΕῚ .-» [ὦ .] ͵
καϑὸ φαινόμενόν ἐστι, τοῦτο ὑποτιϑέμεϑα ἀληϑές, ἤτοι καϑὸ
ἃ ἡμενὸν ἰληϑὲς ὁ ϑέμεϑ ὑτὸ ἀληϑέ
πᾶν φαινόμενον ἔστιν αληϑὲς ὑποτιϑέμεϑα αὐτ ηϑὲς,
94
δ
ἢ καϑὸ οὐ πᾶν καὶ εἰ τὸ ἄδηλον, καϑὸ ἄδηλόν ἐστιν, 50
ὑπόκειται ἀληϑές, ἤτοι καϑὸ πᾶν ἄδηλον ἀληϑές ἐστιν
ὑπόκειται ἀληϑές, ἢ καϑὸ οὐ πᾶν.
ἀπορίας ἐπισυνϑήσομεν. ὕϑεν εἰ
ἐστιν ἀληϑὲς μήτε τὸ ἄδηλον μήτε
νόμενον κατὰ δέ τι ἄδηλον, ἄλλο ὃ
ἔστιν, ἐξ ἀνάγκης οὐδέν ἔστιν ἀληϑές.
Τινὲς δὲ καὶ τὴν ἀπὸ τοῦ γενικωτάτου τοῦ ὄντος
ἐπάγουσιν ἀπορίαν. τουτὶ γὰρ πάντων μέν ἐστιν ἐπανα.
βεβηκὸς γένος, αὐτὸ δὲ οὐδενὶ ἑτέρῳ ὑπέσταλκεν. ἤτοι
οὖν ἀληϑές ἐστι τοῦτο ἢ ψεῦ
ἢ οὔτε ἀληϑὲς οὔτε ψεῦδος.
πάντα γενήσεται ἀληϑῆ.
ὃν τρόπον ἐπεὶ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ἄνϑρωπός ἐστι,
καὶ οἱ ἐπ᾽ εἴδους εἰσὶν ἄνθρωποι, καὶ ἐπεὶ "λογικός, πάν-
ἊΝ Ι " ,
τὲς οἱ ἐπὶ μέρους εἰσὶ λογικοί, καὶ ἐπεὶ ϑνητός, ὡσαύτως
ϑνητοί, οὕτως εἰ
᾿ Υ ...8
καὶ λοιπὸν τὰς αὐτὰς
μῆτε τὸ φαινόμενόν
τὸ κατὰ μέν τι φαι-
καὶ εἰ μὲν ἀληϑές ἐστι,
ὲ παρὰ ταῦτα οὐδὲν 995
ὅος ἢ ἀληϑὲς ἅμα καὶ ψεῦδος 90
παρύσον ἐστὶν αὐτοῦ εἴδη" καὶ 205
τὸ τῶν πάντων γένος ἐστὶν ἀλ ϑές, 5
ἀνάγκῃ καὶ πάντα ἜΣ
τὰ ὄντα εἶναι ἀληϑῆ. πάντων δὲ ὄν.
ΡΟ. ἔσται ψεῦδος, ψεύδους δὲ μὴ ὄντος
οὐδὲ ἀληϑές τι γενήσεται, ὡς πρότερον ὑπεμνήσαμεν
( 994564.)
Ἐ Σ ἤ ΕΣ , ΄
δ Σ » δεικνύντες ἑκάτερον τουτῶν κατὰ τὴν ὡς πρὸς
ἔρον σύμβλῃσιν νοούμεν
τῶν αληϑῶν οὐδὲν
Ἢ ἪΝ ἘΟΘΒΒΙύΕν 00]].
ὶ ᾿ τοῦτο 46], ΚΟΟΠ Δ] μεν ΩΟ]],
ὑῤτος ϑρμονο 8. ἐπισυνθήσομεν ΒοκκΣ πῆι
60]]. Ρ., 16. 1] . 46]. Καγθεσ 38 τὸ “τ Καγβοῖ
ν Ψ6] β᾽ 8 αὐἱὰ ΒοΚΙ.
Ρ. 138, 80, 280, 11. τ, ΚΑ βοτ, ὅπερ εἴη Σ
ον, καὶ ἄλλως, πάντων ἄντων 10
20.
(ἅν. ἄορι. ἢ ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ Μ΄ 111
295 ᾿ ς , διχτο ἢ, ὧν Ε ,.} »"
ἀληϑῶν ϑήσομεν τὰ μαχόμενα ἀληθῆ, τοῦτο ὁξ ἐστιν ἀτο-
πον. οὐ τοίνυν ἀληϑές ἐστι τὸ γενικώτατον. “αὶ μὴν
οὐδὲ ψεῦδος διὰ τὰς ὁμοίας ἀπορίας. εἰ γὰρ ψεῦδός ἐστι.
πέντα ἔσται τὰ μετέχοντα αὐτοῦ ψευδῆ᾽ πάντα δὲ αὐτοῦ
ι5 μετέχει τά τε σώματα καὶ τὰ ἀσώματα᾽ πάντα ὥρα γε-
νήσεται ψευδῆ. τῷ δὲ πάντα εἶναι ψευδὴ αἱ ἀνάλογον
ἀπορίαι ἀκολουϑήσουσιν. λείπεται οὖν ἀληϑὲς ἅμα καὶ
ψεῦδος λέγειν αὐτὸ εἶναι, ἢ οὔτε ἀληϑὲς οὔτε ψεῦδος. ὃ
χεῖρόν ἐστι τῶν πρότερον ὑποδεδειγμένων διὰ τὸ ἀκολου-
0 ϑεῖν τούτῳ τὸ πάντα τὰ ἐπὶ μέρους ἀληϑῆ ἅμα καὶ ὑευδῆ
ἢ οὔτε ἀληϑῆ οὔτε ψευδῆ γίνεσθαι" ὕπερ ἐστὶν ἄτοπον.
οὐ τοίνυν ἔστι τι ἀληϑές.
Καὶ μὴν τὸ ἀληϑὲς ἤτοι τῶν κατὰ διαφορὰν καὶ φυ-
σει ἐστὶν ἢ τῶν πρός τι" οὐδὲν δὲ τούτων ἐστίν, ὡς πα-
35 φαστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τἀληϑές. ᾿κατὰ διαφορὰν μὲν
οὖν καὶ φύσει οὐκ ἔστι τἀάληϑὲς, παρόσον τὸ πάτα διαφο-
ρὰν καὶ φύσει ὑποκείμενον ὡσαύτως τοὺς ὁμοίως διακει-
μένους κινεῖ, οἷον τὸ ϑερμὸν οὐ πρὸς ἄλλον μέν ἐστι
ϑερμὸν πρὸς ἄλλον δὲ ψυχρόν, ἀλλὰ πρὸς πάντας τοὺς
10 ὡσαύτως διακειμένους ϑερμόν. τὸ δὲ ἀληϑὲς οὐχ ὁμοίως
πάντας κινεῖ, ἀλλὰ ταὐτὸν ὡς μὲν πρὸς τόνδε ἀληϑὲς
εἶναι φαίνεται, ὡς δὲ πρὸς ἕτερον ψεῦδος. οὐχ ἄρα τῶν
290 κατὰ διαφορὰν καὶ φύσει ὑποκειμένων ἐστὶ τὸ ἀληϑές. εἰ
δὲ τῶν πρός τι ἔστιν, ἐπεὶ τὰ πρός τι νοεῖται μόνον, οὐχὶ
δὲ καὶ ὑπάρχει, πάντως καὶ τἀληϑὲς ἐπινοητὸν ἔσται μό-
νον, οὐχ ὑπάρξει δέ. καὶ ἄλλως, εἰ τῶν πρός τι ἔστι τὸ
5 ἀληϑές, ἔσται τὸ αὐτὸ ἀληϑὲς ἅμα καὶ ψεῦδος ὡς γὰρ
τὸ αὐτὸ δεξιόν τε καὶ ἀριστερόν ἔστι. πρὸς τῷδε μὲν
δεξιὸν πρὸς τῷδε δὲ ἀριστερόν, καὶ ὃν τρόπον τὸ αὐτὸ
ἄνω καὶ κάτω λέγεται, ἄνω μὲν ὡς πρὸς τὸ ὑποκείμενον.
κάτω δὲ ὡς πρὸς τὸ ὑπερκείμενον, οὕτω ταὐτὸ ἀληϑὲς
ιῦ ὅμα καὶ ψεῦδος ἐροῦμεν. καὶ εἰ τοῦτο, οὐ μᾶλλον ἀλη-
ϑὲς γενήσεται ἢ ψεῦδος. οὐ μὴν ἀληϑές.
37)
98
31
399
Δυνάμει δὲ καὶ ὁ Αἰνησίδημος τὰς ὁμοιοτρόπους κατὰ 40
18 ἐστι ψεῦδος Ν 80 ἔστι τἀληϑές ΒΕΚΚ.: ἔστιν ἀληϑές ἃ
1 τἀληϑές
41
48. ἢ
43
48
ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ χαν, τηλίῃ. Υ1Π
112 ;
φ 3
ΠΝ ϑησιν, εἰ γὰρ ἔστι τι ἀληϑές, ἤτοι
τὸν τό το)’ μύας ἐύονς τιι ἐ ἐστιν ἢ καὶ νοητόν ἐστι καὶ
" , ) ᾿ γ , το! , εν
αἰσϑητον ἐστιν 1] ὧν ! Ἧι - ἢ ἧὔ ἐστιν οὔτε νοητόν ἐστιν, 15
. δἰ" “ἡ , [ἢ] οὔτε δὲ αἰσϑητοὶ , μ
αἰσϑητόν ἔστε, ἷ. ὡς παρασταϑήσεται᾽ οὐκ ἄρα
ΝΗ Ὶ “"ΝΨ 1' ἐε ω »
οὔτε τὸ γέ χ ουλρέι ἐπι οὖν Ἰωω αἰσϑητόν, οὕτως
, ᾿ς ν ξ Ι] ͵
ἔστι τι ἀληϑὲές. ὅτι μ , ϑητῶν τὰ μέν ἐστι γένη τὰ δὲ
Κι » ιν. ͵ ᾿
ἑπιλογιούμεϑα. θα ἐπὴν ουσαι ἐν τοῖς κατὰ μέρος κοι-
" «ἐγ: ᾿ ἐν} 5}. !
εἴδη. καὶ γένη μὲν αἱ τῷ ἐμ τῶν κατὰ μέρος ἀνθρώπων 90
νύτητες, ὡς ἄνϑρωπος ε ἀο ἐδ ἵππων εἴδη
“κα ὶ ἵππος ὁ διὰ τῶν κατὰ μέρος ,
πεφοιτηκὼς καὶ ἵππος ᾿ ' ὗδνος" Σὰ
δὲ αἱ καϑ' ἕκαστον ἰδιότητες. ὡς Δίωνος. ὌΕΕΥΣ Ἔ
ἄλλων. εἴπερ οὖν αἰσϑητόι τς ἕστοι
ἔντως κοινὸν πλειόνων (ἢ ἐνὸ ἰδιότητι κείμενον. Στ
7 ὟΝ . εἴ ͵ 2
εὐλῤβ χο τοιν ἰληϑές] οὔτε δὲ κοινόν ἐστιν οὔτε ἐν 948
αἰσϑητὸν [τὸ ἀληϑές : ἐν τὐαέν κὴ ἀληϑές
. ᾿ Π Β 3 Ἂ» ὔ .
ἰδιότητι κείμενον᾽ οὐκ ἄρα ΕἸΒΠΉΣΟΙ ἐσι ἐστι. τὸ δὲ
, Ρ λ ς ,
ἔτι ὃν τρόπον τὸ μὲν ὁρατὸν ὁράσει γϑὰ ἀν Ὥ ἮΝ
ἀκουστὸν ἀκοῇ γνώριμόν ἐστι. τὸ δὲ ΒΟΦΟῊΝ Ρ ΕΤΟ ἡ
Ἢ Π ᾿ 4 ᾿ς ) δ.
οὕτω καὶ τὸ αἰσϑητὸν κοινῶς αἰσθήσει γ8Ὁ ἀ ην δε ω
᾿ ; ; . 5
γνωρίξεται δὲ κοινῶς αἰσϑήσει {τὸ ἀληϑές. "76 ΜΠ Ἧ Η
» 4 ΄ τ, "" 3 2 ; ὃ (
ἀλογὸς ἐστιν, καὶ τὸ ἀληϑὲς οὐκ αλόγως γνωρίξεται. οὐκ ἄρ
- ᾿ ᾿ - Ι]
αἰσϑητὸν τὸ ἀληϑές. καὶ
οὐδὲν ἔσται τῶν αἰσϑητῶν
γὰρ πᾶσι κοινῶς ἔσται νοὴ
κοινῶς οἷόν τε εἶναι νῸ
τό τε γὰρ κρινῶς πᾶσι
“. ε«“ " Σ .
τινε ἢ τισὶν ἄπιστον καὶ
τὸ ἀληϑές. ἀλλὰ μὴν 0
ἤτοι γὰρ πᾶν αἰσϑητὸν
αἰσϑητὸν χαὶ τὶ νοητόν.
τὸν καὶ πὰν
ἀληϑές" ὃ πάλιν ἄτοπον. ἤτοι
τὸν ἢ τισὶν ἰδίως. οὔτε δὲ πᾶσι
ητὸν τὸ ἀληϑὲς οὔτε τισὶν ἰδίως"
νοεῖσϑαι ἀδύνατον. τό τε ἰδίως 5
μάχιμον. οὐδὲ νοητὸν ἄρα ἐστὶ
ὑδὲ αἰσϑητὸν ὥμα καὶ νοητόν.
καὶ πᾶν νοητὸν ἀληϑές ἐστιν ἢ τὶ
ἀλλὰ τὸ μὲν φάσκειν πᾶν αἰσϑη-
νοητὸν ἀληϑὲς εἶναι τῶν ἀμηχάνων" μάχε- τὸ
Ες ἐστιν ἰοτέ. ΤῊΝ
γος ΖΜ τι ἐδ καὶ τοῦτο 5ρ6], Καγθου. 94 ζῆτοι
"οινὸν (ὺν») ΒοκΚΕ. ἀξ: (ἣ κοινὸν πᾶσιν ὃν ζὴ ν ἰδ.
, εἰς ΔΟΟΘΒΔ]8 ὺ τ, Δ ν. 30
κοινὸν {πᾶσινν Καγβο Σ τὸ ἀληϑές ἀρ], ΒΟΚΚι ν 8
πάντ 45. ἀποὺ ὸ ἐς διὸ
ΘΧ γργρῃ Ὁ ὑγάῃβῃ. Ἠροὶπὲχ Ἢ τ Ν τον τ σληθες
ϑέν μ. 3941
ἥτε ὃ --- ἄτοπον ἀεὶ. οἱ Ροβὺ ἀλη-
Τ᾽ Ροῃΐ ἰωθε Καγβοῦ. 6 μαχόμενον ΚΑΥΒΟΙ
φῇ
μὴν οὐδὲ νοητόν ἐστιν, ἐπεὶ 207
29
(ᾶν. ἄορτα. ἡ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ [18
207 ι - ᾽ ἮΡ Ὰ ι . "
ρ τὰ αἰσϑητὰ τοις αἰσθητοῖς καὶ τὰ νοητὰ τοις
ται γὰ
ναλλὰξ τὰ αἰσθητὰ τοῖς νοητοῖς, καὶ δεή-
νοητοῖς καὶ ἐ
σει πάντων ἀληϑῶν ὄντων τὸ αὐτὸ εἶναι καὶ μὴ εἶἷς-.
ναι, ἀληϑές τε ὑπάργειν καὶ ψεῦδος. τὶ δὲ αἰσϑητὸν
15 ἀληϑὲς καὶ τὶ νοητὸν ἀληϑὲς ἀξιοῦν πάλιν τῶν ἀπό-
ρων᾽ ξητεῖται γὰρ τοῦτο. καὶ ἄλλως ἀκόλουθόν ἔστιν
ἢ πάντα λέγειν ἀληϑῆ ἢ πάντα λέγειν ψευδῆ τὰ αἱἰ-
σϑητά᾽ ἐπ᾽ ἴσης γάρ ἔστιν αἰσϑητά, καὶ οὐ τὸ μὲν μᾶλ-
λον τὸ δὲ ἧττον, καὶ τὰ νοητὰ πάλιν ἐπ᾽ ἴσης ἐστὶ
.υ νοητά, καὶ οὐ τὸ μὲν μᾶλλον τὸ δὲ ἔλαττον. οὐ πάντα
δὲ τὰ αἰσϑητὰ λέγεται ἀληϑῆ; οὐδὲ πάντα ψευδῆ οὐκ
ἄρα ἔστι τι ἀληϑές.
Ναί, ἀλλ᾽ οὐ καϑὸ φαίνεται ἡ ἀλήϑεια, κατ᾽ ἄλλην
δὲ αἰτίαν λαμβάνεται. τίς οὖν ἐστὶν αὕτη ἡ αἰτία; ϑέτω-
95 σαν εἰς τὸ μέσον οἱ δογματιποί, ἵνα ἢ εἰς συγκατάϑεσιν
ἡμᾶς ἐπισπάσηται ἢ εἰς φυγὴν ἀποτρέψηται. εἶτα ταύτην
αὐτὴν τὴν αἰτίαν πῶς λαμβάνουσιν; ὡς φαινομένην αὐτοῖς
ἢ ὡς μὴ φαινομένην; εἰ μὲν ὡς φαινομένην. ψεύδονται
λέγοντες τὴν ἀλήϑειαν μὴ ὑπάρχειν καϑὸ φαίνεται" εἰ
50 ὁ᾽ ὡς μὴ φαινομένην, πῶς τὸ μὴ φαινόμενον αὐτοῖς εἰλή-
φασιν; ἐξ αὐτοῦ ἢ δι᾿ ἄλλου; καὶ ἐξ αὐτοῦ μὲν ἀδύνατον"
"ο οὐδὲν γὰρ μὴ φαινόμενον ἐξ αὑτοῦ ληπτόν ἐστιν" εἰ δὲ
δι᾿ ἄλλου. ἐκεῖνο πάλιν πότερον φαινόμενόν ἐστιν ἢ μὴ
φαινόμενον; καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον οἰχομένης τῆς ξητή-
σεως ἀνεύρετον γίνεται τὸ ἀληϑές.
5 Τί οὖν; τὸ πεῖϑον ἡμᾶς; τὸ πιϑανὸν ῥητέον ἀληϑές,
ὁποίαν ποτὲ ἂν ἔχῃ οὐσίαν, εἴτε αἰσϑητὴν εἴτε νοητὴν
εἴτε τὸ συναμφότερον. αἰσϑητὴν ἅμα καὶ νοητήν:; ἀλλὰ
καὶ τοῦτο τῶν ἀπόρων. εἰ γὰρ τὸ πιϑανὸν ἀληϑές ἐστιν,
ἐπεὶ οὐ τὸ αὐτὸ πάντας πείϑει οὐδὲ διὰ παντὸς τοὺς αὖ-
τὸ τούς, δώσομεν τὸ αὐτὸ καὶ ὑπάρχειν καὶ μὴ ὑπάρχειν καὶ
19 τὰ αἰσθητὰ {τοῖς αἰσϑητοῖς καὶ τὰ νοητὰ τοῖς νοη-
τοῖς ἵν, ἀπᾶθ οὐά. ρογρότδπι τὰ αἰσϑητὰ τοῖς νοητοῖς (καὶ τὰ
νοητὰ τοῖς αἰσθητοῖς δὶ εὖ οὗ ν. 4. 34 16 {τί ) τοῦτο ΒΘΚΕ.
1 ψευδῇ λέγειν Ν 94 3Ὁ ἐλθέτωσαν ΕΒ 380,81 εἰλήφασιν
Βοκίκου: εἶναί φασιν α 6 ἔχοι ς εἰ Ν (φαὶ οὐ οὖσι [τῷ γ88.)
Ὁ πάντας 71}: πάντα Ν: πάντως ΥΒΗῈ: παντὸς ἡ
Βεχίασ Εταρίτίσυ 1, 8
417
48
49
δ
ὧν
"--
κῷ
“Ὁ
δὁ
56
114 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ παν, γαίῃ, Ὑ1Π
208
τὸ αὐτὸ ἀληϑὲς κα εἶναι καὶ ψεῦδος" ἡ μὲν γὰρ πείϑει
τινάς, ἀληϑὲς ἔσται καὶ ὑπάργον, ἢ δὲ ἑτέρους οὐ πείϑει,
υεῦδος καὶ ἀνύπαρχτον. ἀδύνατον δέ γὲ τὸ αὐτὸ καὶ
εἶναι καὶ αὴ εἶναι, ἀληϑές τε ὑπάρχειν καὶ ψεῦδος τοί-
νυν οὐδὲ τὸ πιϑανόν ἐστιν ἀληϑές. ἐκτὸς εἰ μή τι τὸ 15
πολλοὺς πεῖθοι', τοῦτ᾽ ἐροῦμεν ἀληϑές᾽ τὸ γοῦν μέλι
πολλοὺς μὲν πεῖϑον ὑγιαίνοντας ὡς γλυκύ. καὶ ἕνα μὴ
πεῖϑον ἱκτερικόν, ἀληϑῶς λέγομεν γλυκύ. ὅπερ ἣν ληρῶ-
δὲς. ὅταν γὰρ περὶ ἀληϑείας σκεπτώμεϑα, τότε οὐκ εἰς
τὸ πλῆϑος τῶν συμφωνούντων δεῖ ἀποβλέπειν ἀλλ᾽ εἰς 90
τὰς διαϑέσεις. μιᾷ δὲ διαϑέσει κέχρηται ὁ νοσῶν καὶ μιᾷ
κατασκευῇ πάντες οἵ ὑγιαίνοντες. οὐ μᾶλλον οὖν τῇδε
τῇ διαϑέσει ἢ τῇδε πιστευτέον ἐστίν, ἐπεὶ ἀναστρόφως
ὑποτεϑέντος τοῦ πολλοὺς πικράξεσϑαι ὑπὸ τοῦ μέλι-
τος οἷον πυρέσσοντας, ἕνα δὲ γλυκάξεσϑαι τὸν ὑγιαίνοντα, 36
πάντως ἀκολουϑήσει πικρὸν λέγειν τὸ μέλι᾽ ὅπερ ἄτοπον.
τοίνυν ὡς ἐνθάδε παρέντες τὴν κατὰ τὸ πλῆϑος μαρτυ-
ρίαν οὐδὲν ἧσσον γλυκύ φαμεν τὸ μέλι, οὕτω καὶ ὅταν
πολλοὶ γλυκάξωνται, εἷς δὲ πιπράζηται, παρέντες τὸ διὰ
τὸ πλῆϑος τῶν οὕτω πασχόντων γλυκὺ καλεῖν τὸ μέλι, ἄλλως 80
τάληϑες ἐξετάξωμεν,
“ϊ μὲν καϑόλου ἀπορίαι
τινὲς εἰσιν" ἀχολούϑως
θοὸς, χαὶ δὴ τοὺς μὲν
πρύσϑεν περιτρεπομένους.
ὅος ἔσται χαὶ τὸ “'πάντ' ἐσ
ψεύδους δὲ ὄντος
περὶ τοῦ ἀληϑοῦς τοιαῦταί:ρῳ
δὲ ἔλϑωμεν καὶ ἐπὶ τὰς κατὰ μέ-
πάντα λέγοντας ψευδῇ ἐδείξαμεν
ει γὰρ πάντ᾽ ἐστὶ ψευδῆ, ψεῦ-
τί ψευδῆ᾽᾿, ἐκ πάντων ὑπάρχον. 5
τοῦ “ἱπάντ᾽ ἐστὶ ψευδῆ, τὸ ἀντικείμε-
νον αὐτῷ ἀληϑές ἢ τοδὶ πάντ, ἐσὲ ᾿νε
ἕ ἀν τας ς ἔσται, τὸ οὐ πάντ᾽ ἐστὶ ψευδῆ. εἰ
“- ἄγε ἔστι ψευδῆ, οὐ πάντ᾽ ἐστὶ ψευδῆ. οἵ δὲ περὶ
ἡ ἡμόκριτον καὶ Πλάτωνα ἀϑετοῦντες μὲν τὰς αἰσϑη,-
δίς, ἀναιροῦντες δὲ τὰ αἰσϑητά
» μόνοις δ᾽ ἑπόμενοι τοῖς
ἀπ Στ τ Σ Ὡττν
ΚῈ; ἐστι ς , ᾿
ϑέσει Βρκὶς. , 16 μή τι ΝΕ: φῇ δια-
Β6 τι: αἰσθήσει () 94 οτιδέντος στο ἘΣΘΊΖΗ
“τη ΚΟΟΠ ΑΒ κυ 1, 1. ᾿ Ἢ Ὅν Ἢ τ τ οΝς ἘΡΟΡΑΣ σα πδλι
Υ. 27 καὶ δὲ ἔλθωμεν Ἐς: δι Ἄδ Ων ϑηΐθ πλῇϑος οπι, ΤΕς οἵ.
δους Ν: ψευδοῦς ΤῈς Ν; δι᾽ ἔλθωμεν ἴ, 6 φεύ-
0
-
(αν. ἄορι», 1) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 11
90
ΕΞ 4 “4 ᾿ 4 , ᾿ ΒΘ
νοητοῖς συγχίουσι τὰ πράγματα, καὶ οὐ μόνον τὴν τῶν
ἔντων ἀλήϑειαν σαλεύουσιν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπίνοιαν αὐτῶν.
πᾶσα γὰρ νόησις ἀπὺ αἰσϑήσεως γίνεται ἢ οὐ χωρὶς
3
αἰσθήσεως. καὶ ἢ ἀπὸ περιπτώσεως ἢ οὐκ ἄνευ περιπτώ-
(σεως. ὅϑεν οὐδὲ τὰς λεγομένας ψευδεῖς φαντασίας. οἷον
͵
τὰς καϑ
ὕπνους ἢ τὰς κατὰ μανίαν, εὑρήσομεν ἀπηρτη-
μένας τῶν διὰ τῆς αἰσϑήσεως κατὰ περίπτωσιν ἡμῖν
ΠῚ ! μ ᾿ ᾿Ὶ [ ἃ ’ Ψ , Ἔ φ χω - ν.
ἐγνωσμένων. καὶ γὰρ ὃ κατὰ μανιάν Ἐρινύας αὐτῷ ἄνα
πλάσσων
20
(Βυτῖρ. Οτοβί. 256)
τὰς αἰματωποὺς καὶ δρακοντώδεις κόρας
ἐκ τῶν πεφηνότων αὑτῷ σύνϑετον μορφὴν νοεῖ ὡσαύτως
δὲ ὁ πτηνὸν ἄνθρωπον χαϑ᾽ ὕπνους ὀνειροπολούμενος οὐ
δίχα τοῦ
πτηνόν τι ἑωρακέναι καὶ ἄνϑρωπον ὀνειροπο-
᾿ ε]
λεῖται. καὶ καϑόλου οὐδὲν ἔστιν εὑρεῖν κατ᾽ ἐπίνοιαν ὦ
25 μὴ ἔχει
τις αὑτῷ κατὰ περίπτωσιν ἐγνωσμένον. τοῦτο
γὰρ ἢ κατὰ ὁμοιότητα τῶν ἐν περιπτώσει πεφηνότων λη-
φϑήσεται
σύνάγεσιν.
ἢ ᾿ "- μου ᾿ ’ με ,.»)
ἢ κατὰ παραύξησιν ἢ κατὰ μείωσιν 1) κῶτ ἐπι-
᾿ , ᾿ μι : ᾿"
καϑ' ὁμοιότητα μὲν οὔν, οἷον ὅταν ἀπὸ τῆς
ϑεωρηϑείσης Σωκράτους εἰκόνος τὸν μὴ ἑωραμένον Σω-
30 κράτην ἐπινοῶμεν, κατὰ παραύξησιν δέ, ὅταν ἀπὸ τοῦ κοι-
“ ἤ - 4 Γ΄ Ν
νοῦ ἀνθρώπου κινούμενοι νοῶμεν, οἷον ὃς οὐκ ἐώκει (ι191)
700
“-
ἀνδρί γε σιτοφάγῳ: ἀλλὰ δίῳ ὑλήεντι
ὑψηλῶν ὁρέων.
κατὰ μείωσιν δέ, ἐπειδὰν. συνελόντες πάλιν τὸ μέγεϑος τοῦ
“-- Υ ᾽
κοινοῦ ἀνθρώπου νοθησιν λαμβάνωμεν πυγμαίου, κατ ἐπι-
5 σύνϑεσιν
δέ, ὕταν ἀπὸ ἀνθρώπου καὶ ἵππου τὸν μηδέ-
ποτε ὑποπεπτωκότα ἡμῖν Ἱπποκένταυρον νοῶμεν. πάσης
ει - - Α - [
οὖν ἐπινοίας προηγεῖσϑαι δεῖ τὴν διὰ τῆς αἰσθήσεως πε-
ρίπτωσιν, καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἀναιρουμένων τῶν αἱ
Υ
σϑητῶν ἐξ
ἐπ᾿ δῆ-. εἂν, ἀόκῆι ΠΙ δθλ-Ξν8᾽ δὲ Ὁ ϑοῦ «96.
1 ἢ
οὺ οορἂᾶ.
Ρυῖαβ ἀεὶ]. Κοοδ ΙΒ ΚΥ οοἸὶ. ν. 18 φ0 αἱματωποὺς Ν
Ευτὶρίἀϊθ: αἱματώδεις Ὡς 45 τις ΒΕΚΚ.: τι ἃ
80 (80 «ἀλόδτη " ᾳ ὑφηλῶ νοερῶν [Ἐς 4 πυγονιαίου Ε
: ἀπὸ ς
2 διὰ ΝΙῚ,
ω᾿
δ8
ὅ9
600
61
68
64
Βό
110 ΠΡῸΣ ΛΟΡΙΚΟΥ͂Σ Β΄ δπιὰν, πιϑίῃ, γΠ]
᾿ Γω . ϑ
ἀνάγκης συναναιρεῖται πᾶσα νόησις. ῦ τε ἕἔγων
0
, ΕΝ ι ἊΝ ͵ ,
πάντ᾽ εἶναι τὰ φαινόμενα ψευδῇ καὶ ἐτεῇ μόνα ὑπάρχειν τὺ
, ὑτ᾽ ἢ τ᾿ ἀλήϑειαν, ἤτοι φάσει μό
τὰ νοητά, τοῦτ ἔστε κατ ἀληϑεια » ἢ ἐμ τ ι μόνον
χρώμενος τοῦτ᾽ ἐρεῖ ἢ καὶ ἀποδεικνύς, ἀλλὰ φάσει μὲν
᾿ - - ᾿ : ἢ κι ’ὔ
λέγων φάσει ἐπισγεϑήσεται. ἀπόδειξιν δὲ παραλαμβάνειν
γ μ᾽ ι
πειρώμενος περιτραπήσεται. ἢ γὰρ φαινομένῳ τινὶ διδάξει
᾿ ἌΑΩΟΙ τρῶν ῃ
τὸ ἐτεῇ μόνα εἶναι τὰ νοητὰ ἣ ἀδήλῳ. οὔτε δὲ φαινο- κε
ἦν 3 Μ“ ᾽ ; }
μένῳ τοῦτο διδάξει, οὐ γὰρ ὑπάρχει, οὔτε ἀδήλῳ, ἐκ φαι-
8 ι "» Π - Υ ᾽
νομένου γὰρ ὀφείλει προπεπιστῶσϑαι τὸ ἄδηλον. οὐ
Ἴ ἌΝ ς : 5 ι , , ᾿
τοίνυν ὑγιής ἐστιν ἡ στάσις τῶν περι “ημύκριτόν τε καὶ
Πλάτωνα.
Ὁ δὲ Ἐπίκουρος ({τ.2 58 ὕ5,) ἔλεγε μὲν πάντα τὰ αἷ-
σϑητὰ εἶναι ἀληϑῆ. καὶ πᾶσαν φαντασίαν ἀπὸ ὑπάρ-
χοντος εἶναι, καὶ τοιαύτην ὁποῖόν ἐστι τὸ κινοῦν
τὴν αἴσϑησιν, πλανᾶσϑαι δὲ τοὺς τινὰς μὲν τῶν
γοῦν τοῦ Ὀρέστου, ὅτε ἐδόκει βλέπειν τὰς ᾿Ερινύας,
ἢ μὲν αἴσϑησις ὑπ᾽ εἰδώλων καὶ
ἱὑπέκειτο γὰρ τὰ εἴδωλα), ὁ δὲν
θέμνιοί εἰσιν Ἐρινύες ἐψ
σίν, οἱ προειρημένοιτῶν
γοντες οὐκ ἰσχύουσι πισ
τῶν ἀληϑεῖς ὑπάρχειν,
φαινομένῳ διδάξ
φαινόμενα, οὔτε ἀδήλῳ
λει τὸ ἄδηλο
θοσπιπτούσας; οὔτε γὰρ
νοητὰ εἶναι ᾿ς Ἵ ς 15 ἐτοῇ Ἐρθγ,ς ἔνι ἢ μᾶς.
πιστεῦϑαι Ω χ8 σύστασις 1, « -οὐπεπιστῶσϑαι ΒΘΜΙς : προπε-
1, ταῦτα Ν εἰδώλου Ν᾿ ᾿ἐλρ ποομιφημένην ἐὺς
ἤξῃ, δι᾽ ἐναργείας γὰρ ὀφείλει τὸ
(αν. ἄορτη. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 111
39:1 κει " ᾿ ᾿
πεπιστῶσϑαι. ἄλλως τε καὶ ἄτοπός ἐστιν ἐκ τῶν μᾶλλον ζητου-
μένων τὰ ἧττον ζητούμενα δεικνύναι πειρώμενος. ἡμῶν γὰρ
σκεπτομένων περὶ τῆς τῶν φαινομένων πίστεως. αὐτὸς τὴν
περὶ τῶν εἰδώλων τερατολογουμένην καὶ μυϑώδη δόξαν
1" ἐπεισάγει.
Καὶ μὴν οὐδὲ τοῖς Στωικοῖς εὐοδεῖ ὁ λόγος" ϑέλουσι
μὲν γὰρ τῶν τε αἰσϑητῶν καὶ νοητῶν εἶναι διαιροράν,
καϑ’ ἣν τὰ μέν ἐστιν ἀληθῆ τὰ δὲ ψευδῆ, οὐκ ἰσχύουσι
δὲ τὸ τοιοῦτον συνάγειν. διακένους γὰρ εἶναί τινας φαν-
0) τασίας ὡμολογήκασιν, ὁποῖαι προσέπιπτον τῷ Ὀρέστῃ
ἀπὸ τῶν ᾿Ερινύων, καὶ ἄλλας παρατυπωτικὰς τὰς ἀπὸ
ὑποκειμένων μέν, οὐ κατ᾽ αὐτὰ δὲ τὰ ὑποκείμενα, ὑποία
ἦν ἡ κατὰ μανίαν τῷ Ηρακλεῖ ἀπὸ τῶν ἰδίων παίδων (ὡςν
Εὐρυσϑέως ὑποπεσοῦσαβ. ἀπὸ ὑποκειμένων γὰρ ἐγίνετο
ος τῶν παίδων, οὐ κατ᾽ αὐτὰ δὲ τὰ ὑποκείμενα᾽ οὐ γὰρ ὡς
ἰδίους ἔβλεπε (τοὺς) παῖδας, ἀλλὰ φησίν (Ευπρια. Ηοτο. 982)"
εἷς μὲν νεοσσὸς ὅδε ϑανὼν Εὐρυσϑέως
ἔχγϑραν πατρῴαν ἐκτίνων πέπτωκέ μοι.
τούτου δὲ οὕτως ἔχοντος ἀδιάκριτοι γίνονται (αἴ φαντασίαι,
80 καὶ οὐκ ἔχουσι λέγειν οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς, τίνες τε ταῖς ἀλη-
ϑείαις καταληπτικαί εἶσι καὶ ἀπὸ ὑποκειμένων καὶ κατ αὖ-
ϑουτὰ τὰ ὑποκείμενα γίγνονται, καὶ τίνες οὔκ εἰσι τοιαῦται,
καϑάπερ διὰ πλειόνων ἔμπροσϑεν ἐδείξαμεν (1 426 54ᾳ.}.
Οἷος δέ ἐστιν ὁ περὶ ταύτης τῆς στάσεως λύγος, τοιοῦ-
τος γένοιτ᾽ ἂν ἡμῖν καὶ ὁ περὶ τῆς λειπομένης, καϑ᾽ ἣν
5 οὗ μὲν ἐν τῷ σημαινομένῳ, τουτέστιν ἀσωμάτῳ λεκτῷ, τὸ
ἀληϑὲς καὶ τὸ ψεῦδος ὑποτίϑενται, οἵ δ᾽ ἐν τῇ φωνῇ, οἵ
δ᾽ ἐν τῷ κινήματι τῆς διανοίας. αὐτίκα γάρ, ἵνα ἀπὸ
τῆς πρώτης ἄρξηταί τις, ἠξίουν οἱ Στωικοὶ (ΠῚ ἔτ. 187 τη.)
κοινῶς ἐν λεκτῷ τὸ ἀληϑὲς εἶναι καὶ τὸ ψεῦδος. λεκτὸν δὲ
10 ὑπάρχειν φασὶ τὸ κατὰ λογικὴν φαντασίαν ὑφιστάμενον, λογι-
κὴν δὲ εἶναι φαντασίαν καϑ᾽ ἣν τὸ φαντασϑὲν ἔστι λόγῳ πα-
11 ποπιστῶσϑαι ΒΕΚΚ.: πεπιστεῦσθαι Φ. τὸ Βοκκ.: δὲ ἃ
80 προσέπιπτον ΒΟΚΙ.: προὔπεπτον Δ᾽ 88 ὡς 866. Ἠοσνεί νοτ-
βίοπϑιη δὰ. Βοιῖς. 6 τοὺς κἀὰ. Ηὔδίο 59 αἱ εἀὰά. ΒΕΚΚ.
8 δόξης τοὶ στάσεως ροϑὲ πρώτης δα. Ηοὶπὲς οο}}. Ρ. 391,1. 96.
δ01, 18 τι0,11 φαντασίαν εἶναι Εὶ
βΡ
ἧς Ἱ
-".)
08
69
τὸ
"0
Ν ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥ͂Σ Β΄ αὐν, τύ. Ὑ1Π
11ὃ -“
στῆσαι. τῶν δὲ λεχτῶν τὰ μὲν ἐλλιπῆ καλοῦσι, τὰ δὲ αὐτο-
ἀνὰ Ἢ τὰ μὲν ἐλλιπὴ παρείσϑω νῦν. τῶν δὲ αὐτοτελῶν
κς (τρόπους) εἶναί φασι" καὶ γὰρ προστακτικὰ καλοῦσί
0 0 } . (
ν Ἁ
δεῦρ᾽ ἴϑι νύμφα φίλη,
. , ’ ςε
καὶ ἀποφαντιχά, ἅπερ ἀποφαινόμενοί φᾶμεν, οἷον δ “ων
περιπατεῖς καὶ πύσματα, ἅπερ λέγοντες πυνϑανόμεϑα,
οἷον ᾿ἱποῦ οἰκεῖ Δίων; ὀνομάξεται δέ τινα παρ αὐτοῖς
ς ’ ., . , ᾿ 20
καὶ ἀρατιχά, ἅπερ λέγοντες ἀρώμεϑα (Γ 800)
᾿ ΄ ω [ δ᾽ τ
ὧδέ σφ᾽ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέοι ὡς ὅδε οἶνος,
93 ’ ᾿νχῃ ᾿] ζ Ξ
καὶ εὐκτικά, ἅπερ λέγοντες εὐχόμεϑα, ὁποῖόν ἐστι (ΗΠ 202)
’ ΄ Π
Ζεῦ πάτερ, Ἴδηϑεν μεδέων, κύδιστε μέγιστε,
δὸς νίκην Αἴαντι καὶ αγλαὺν εὐχος ἀρέσϑαι.
“-- ι 2 ΄ [κ4
προσαγορεύουσι δέ τινα τῶν αὐτοτελῶν καὶ ἀξιώματα, ἅπερ 35
΄ . γ -"
λέγοντες ἤτοι ἀληϑεύομεν ἢ ψευδόμεϑα. ἔστι δέ τινα
3 Ρ ᾿ ι --
καὶ πλείονα ἢ ἀξιώματα, οἷον τὸ μὲν τοιοῦτο
Πριαμίδαισιν ἐμφερὴς ὃ βουκόλος
ἀξίωμά ἐστιν᾽ ἢ γὰρ ἀληϑεύο
μὲν λέγοντες αὐτὸ ἢ ψευ-
δόμεϑθα᾽ τὸ δὲ οὕτως ἔχον ({τ.
ὑγαρ. δθβρ. 380 Νϑυοῖς 50
ὡς Πριαμίδαισιν ἐμφερὴς ὃ βουκόλος
πλέον τι ἀξιώ
οὔσης ἐν τοῖς
ἢ ψεῦδος.
αὐτοτελές,
μόνον γὰρ
393
ματός ἐστι καὶ οὐκ ἀξίωμα.
λεχκτοῖς διαφορᾶς.
δεῖ αὐτὸ πρὸ παντὸς
καὶ οὐ κοινῶς ὁποιονδ)
τοῦτο, καϑὼς προεῖπ
πλὴν ἱκανῆς
[χ} " ᾽ ᾿ τ
ἐνὰ τι, φασίν, ἄληϑες
λεκτὸν εἶναι, εἶτα καὶ
ποτε οὖν ἀλλ᾽ ἀξίωμα" 5
ον, λέγοντες ἤτοι ἀλη-
12 νῦν οη. Ν
Ἡ τρόπους αὰὰ͵ ]
(46). Βοϊκ, ἀσθῃ, 1 καὶ, ον ΚΟΟΒΑ] εὶς
Υ φασι {διαφο-
ΒΥΡΟΣ ἡ 2 Σ ΘΗ ο; περιπατεῖ αὐ αἸοΒβοπὶδ ΩΣ
ποφαντιχά ἄρῃ... ἀ , ἥ
85 ὁποῖόν αὶ ᾿ -- ποφατιχά Θ΄ ὁ (ὐδη; ὁ
, σε σης τρρνγ ν,--.
δόμεϑα ἔγᾶπβρ, ς στε -- 97 ἀξιώματα Ροβὺ 29,80 ψεου-
36 τινὰ οἴη, Ε 97 οἷον --- 9.80 ψευδόμοϑα
δ βἸοββθηα ἀ6]. Καγβοσ
28 πριαμίδαισι Ε; πριαμίδεδιν 1:
ΤΠ εδοῖν Ν; ὑοῦ μον ς (εἴ. ὑ, 808, 1) Ἂ τὰ δὲ ΝΕ:
τυιφας 8, χολὴν Ες: ἢ Ν: 80) καὶ οὐκέτι}
-
------.ὧτὧὖ͵'όέῦτ. σα «“π- ῆᾶπ τον πὐπασπαὐὐππ υπππσπησαυσα
κἀν, ἀϑεα ΤΠ) ΠΕῸΣ ΔΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ 119
Ὁ ϑεύομεν ἢ ψευδόμεϑα. οὐκοῦν, φασὶν οἵ ἀπὸ τῆς σκέ-
ψεως. τὸ εἶναί τι λεχτὸν ἀσώματον, ὃ κεχώρισται τῆς τε
σημαινούσης φωνῆς; οἷον τῆς Δίων , "αὶ τοῦ τυγχά-
ὁ νοντος, καθάπερ αὐτὸν τὸν Δίωνος. πόϑεν ἔχουσι παρα-
στῆσαι; ἢ γὰρ αὐτόϑεν ἐροῦσι τοῦϑ ὑπάρχειν οἱ Στωιποί.
ἣ δι ἀποδείξεως τὴν ὕπαρξιν αὐτοῦ πιστώσονται. ταῦ ἕν
μὲν αὐτόϑεν λέγοιεν τὸ ἀσώματον τοῦτο λεκτὸν ὑπάρχειν,
χαὶ ἡμῖν ἐξέσται λέγειν αὐτόϑεν ὅτι οὐκ ἔστιν᾽ ὡς γὰρ
ιὁ ἐκεῖνοι χωρὶς ἀποδείξεώς εἰσι πιστοί. οὕτω καὶ οἱ ἀπορη-
τικοὶ τοὐναντίον διὰ ψιλῆς προφερόμενοι φάσεως γενῆσον-
ται πιστοί, ἢ εἴπερ ἀπιστοῦνται; καὶ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
ὁμοίως ἄπιστοι γενήσονται. εἰ δὲ δι’ ἀποδείξεως τὸ τοιοῦ-
τον πιστώσονται, χεῖρον αὐτοῖς ἄπορον ἐπακολουϑήσει.
0 ἡ γὰρ ἀπόδειξις λόγος ἐστίν, ὁ δὲ λόγος ἔκ λεπτῶν συνέ-
στηκεν. τοῖς λεκτοῖς οὖν παραστήσουσι τὸ εἶναί τι λεκτὸν
οἵ Στωικοί. ὕπερ ἀπεμφαΐίνει, ἐπείπερ ὁ μὴ διδοὺς εἶναί
τι λεκτὸν οὐδὲ πολλὰ δώσει λεκτὰ εἶναι. ξητουμένων τε
χαὶ τῶν ἐν τῇ ἀποδείξει λεκτῶν εἰ ἔστιν, ἐὰν μὲν ἐξ ἔτοί-
44 μου λαμβάνωσι τὸ εἷναι ταῦτα, ἐξ ἑτοίμου καὶ οἱ ἀπορη-
τικοὶ τὸ μὴ εἶναι λήψονται, τῆς αὐτῆς ἐπ᾽ ἀμφοτέρων
ὑποπιπτούσης πίστεως ἢ ἀπιστίας, ἐὰν δὲ ἐξ ἀποδείξεως,
εἰς ἄπειρον ἐκπεσοῦνται᾽ α ἠδειξιν γὰρ ἀπαιτηϑήσονται
τῶν ἐν τῇ δευτέρᾳ ἀποδείξει ἐμπεριεχομένων λεκτῶν. καὶ
40 τρίτην κομίσαντες τῶν ἐν τῇ τρίτῃ, καὶ τετάρτην τῶν ἐν
τῇ τετάρτῃ, ὥστε ἄναρχον αὐτοῖς εἶναι τὴν ἀπόδειξιν τοῦ
εἶναι λεκτόν.
30,4. Καὶ ἄλλα δὲ πλείω ἔστιν εἰς τὸν τόπον λέγειν. περὶ
ὧν δεὐκαιρότερον ἐν τοῖς περὶ ἀποδείξεως (ὃ 800---818)
διεξελευσύμεϑα. τὰ νῦν δὲ ἐκεῖνο δητέον, ὁτὲ τὸ αὐτοτελὲς
ΒΟ υνεν δ. 965 Ξ
Π 16---Ἰ1 --- ΗγΡ.}1 101---108. αἄν. πιαξὰ. 1 1δ1 οὗ. πᾶν. ἄορτη.
Ὡ 08,
πα τὴν πόρον τ τε τ τὸ
ἱ : - τοῦ Ὲς 10 ἔχουσι
9 καὶ τοῦ Ν' (αὖ ἴαπι Β6ΚΚ.): καὶ τῆς τοῦ ἔχουσι
ΚοΟ ΒΥ 60}1. νυν. 11 οὐ 13: ἔχομεν 16 εἰσι πιστοί: ὍΣ
ἄπιστοι Ὡς 1 τοῖς ἐκλεκτοῖς 4 ἀπεμφαίνει ΒΟΥΙ.: μ
φαῖνον (ἱ
-ἷ
δι
Φν ἣν
[2]
-Ι
80
88
190 ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ αν, τηβίῃ, Ὑ11Π
ς ἢ ᾽ ) ἔξ " » ͵ 304
ἀξίωμα σύνϑετον εἶναι ϑέλουσιν, οἷον τὸ ᾿᾿ἡμέρα ἔστι σύγ-
κεῖται ἔκ τε τοῦ ἡμέρα καὶ τοῦ ἔστιν. ἀσώματον δὲ οὐδὲν :
οὔτε συντεϑῆναι οὔτε μερισϑῆναι δύναται" ἴδια γὰρ σωμά-
τῶν ἐστὶ ταῦτα. τοίνυν οὐδέν ἐστιν αὐτοτελὲς πρᾶγμα οὐδὲ
ἀξίωμα. πᾶν τε λεκτὸν λέγεσθαι δεῖ, ὅϑεν καὶ
ταύτης ἔτυχε τῆς προσηγορίας οὐδὲν δὲ λεκτὸν λέγεται.
ὡς παριστᾶσιν οἱ ἀπορητικοί οὐκ ἄρα ἔστι τι λεκτόν, χ0
ᾧ ἕπεται μηδὲ ἀξίωμα εἶναι μηδὲν ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος. λέ-
γειν γάρ ἐστι, καϑὼς αὐτοί φασιν οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς (1
ἔτ. 161 Αὐῃ.), τὸ τὴν τοῦ νοουμένου πράγματος σημαντικὴν
προφέρεσϑαι φωνήν, οἷον τοῦδε τοῦ στίχου (4 1)"
μῆνιν ἄειδε ϑεὰ Πηληιάδεω ᾿Αχιλῆος. 15
ἀλλὰ τούτου γε τὴν σημαντικὴν φωνὴν ἀμήχανόν ἐστι
προφέρεσϑαι διὰ τὸ οὗ τὰ μέρη μὴ συνυπάρχει, μηδὲ
αὐτὸ ἐκεῖνο ὑ τάργειν, τούτου δὲ τοῦ πράγματος τὰ μέρη
μὴ συνυπάργειν, ὥστε μηδ᾽ αὐτὸ ὑπαρκτὸν εἶναι. τὸ
δ᾽ ὅτι ἀσυνύπαρκτά ἐστιν αὐτοῦ τὰ μέρη, αὐτόϑεν δείκνυ- 90
ται. ὅτε γὰρ τὸ πρῶτον ἡμιστίχιον προφερόμεϑα. οὔπω
ἔστι τὸ δεύτερον, χαὶ ὅτε τὸ δεύτερον προφερόμεϑα.
οὐκὲτ ἔστι τὸ πρῶτον, ὥστε τὸν μὲν ὅλον στίχον οὐ προ-
φερόμεθα. καὶ μὴν οὐδὲ τὸ ἡμιστίχιον" ὅταν γὰρ πάλιν
τὸ πρῶτον τοῦ ἡμιστιχίου μέρος λέγωμεν, τότε οὕπω τὸ 96
θοὸς προφερόμεθα, καὶ ὅτε τὸ δεύτερον
ἡμιστίχιον ὑπάργει.
οἷον ἡ "μῆνιν" ὅτε γὰ
τὴ
ν νιν προφερόμεϑα
οὐχέτι τὴν μη.
σκοπῶμεν, οὐδὲ μία λέξις.
᾿ .
9 τὴν μὴ συλλαβὴν λέγομεν, οὐδέπω
μεϑα, καὶ ὅτε τὴν νιν προφερόμεϑα, 80
εὐβνδ ξι οὖν ἀδύνατόν ἐστιν ὑπάρχειν τι οὗ τὰ 305
’ ,’ ᾿
"ἐθ 7) ἀσυνύπαρκτά ἐστι, δέδεικται δὲ καὶ ἐπὶ μιᾶς λέξεως
ἀσυνύπαρχτα τὰ μέρ ΠΟΣΙΝΣ ῬΈΕΙ :
διὰ τοῦτο δὲ οὐδὲ ἸΉΣυρς Ἀρθάμεν ὑπάρχειν λέξιν.
σύνϑετον εἶναι, οἷον
80--β84. οὗ Ηγρ. ΠῚ 109.
ῖ πρᾶγμα οὐδὲ ἀξ]. Καγεοσ
10 συνυπάρχειν ογῃ͵ Φο ρ ὑπεν παριστῶσινς 18 τούτου ---
ον. ἢ γἂν Οἱ ἐὰν Βρην, ἀν κὸν ς΄). 5 οὐκέτ᾽ Βδκ,
Καίον ; μῆνις α΄ κα τὰ τε : ἴδ, (αἱ οἵ. Ρ. 800, 1) 99 μῆνιν
(ἄν. ἄομτα. Π)] ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β' 191
3905 γῇ «τ , ᾿ 3, “ ᾿ Ρ
; τὸ τοιοῦτο ᾿᾿Σωκράτης ἔστιν᾽᾿. ὅτε γὰρ λέγεται Σωράτης.
οὕπω ἔστι τὸ ἔστιν, καὶ ὅτε τὸ ἔστι λέγεται, τὸ Σωκράτης
οὐκέτι ἔστιν. οὐδέποτε ἄρα ὕλον ὑπάρχει τὸ ἀξίωμα, ἀλλὰ
μέρη τοῦ ὕλου" τὰ δὲ μέρη τούτου οὐκ ἔστιν ἀξιώματα.
οὐκ ὥρα ἔστι τι ἀξίωμα. καίτοι τί περὶ ὅλου τοῦ ἀξιώμα-
ιο τὸς διέξιμεν τοῦ “᾿ Σωκράτης ἔστιν᾽᾽, ὅτε καὶ αὐτὸ χατ᾽ ἰδίαν
τὸ πτωτικὸν τὸ Σωκράτης οὐ δύναται ἐν ὑπάρξει νοεῖσϑαι
διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν; φημὶ δὲ διὰ τὸ μὴ συνυπάρχειν
τὰ συστατικὰ αὐτοῦ μόρια.
Διδομένου δὲ τοῦ ἀξίωμα εἶναί τι, (.....) ἀληϑὲς καί τι
16 ψεῦδος οὐ συγχωρήσουσιν οἱ ἀπὸ τῆς σκέψεως διὰ τὸ μὴ
εὐαπόδοτον αὐτὸ καϑεστάναι τοῖς πρὸς οὖς ἔστιν ὁ λόγος.
φασὶ γὰρ ἀληϑὲς μὲν εἶναι ἀξίωμα ὃ ὑπάρχει τε καὶ ἀντί-
κειταί τινι, ψεῦδος δὲ ὃ οὐχ ὑπάρχει μὲν ἀντίκειται δέ
τινι. ἐρωτώμενοι δέ, τί ἐστι τὸ ὑπάρχον, λέγουσι τὸ κα-
"0 ταληπτιπκὴν κινοῦν φαντασίαν" εἶτα περὶ τῆς παταληπτι-
κῆς φαντασίας ἐξεταξόμενοι πάλιν ἐπὶ τὸ ὑπάρχον, ἐπ᾿ ἴσης
ὃν ἄγνωστον, ἀνατρέχουσι, λέγοντες “᾿καταληπτική ἐστι
φαντασία ἡ ἀπὸ ὑπάρχοντος κατ᾿ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον᾽᾿. ὅπερ
ἣν ἴσον τῷ δι᾽ ἀγνοουμένου τὸ ἀγνοούμενον διδάσκειν καὶ
46 εἰς τὸν δι’ ἀλλήλων ἐμπίπτειν τρόπον. ἵνα γὰρ τὸ ὑπάρ-
γον μάϑωμεν, ἐπὶ τὴν καταληπτικὴν ἡμᾶς φαντασίαν
ἀποστέλλουσι, λέγοντες ὑπάρχον -εἶναι τὸ κινοῦν κατα-
ληπτικὴν φαντασίαν ἵνα δὲ τὴν καταληπτικὴν γνῶμεν
φαντασίαν, ἐπὶ τὸ ὑπάρχον ἀνταποστέλλουσιν. μήτε οὖν
30 ἐκεῖνο μήτε ταύτην γινώσκοντες οὐδὲ τὸ ἀπ᾿ αὐτῶν δι-
δασκόμενον ἀληϑὲς καὶ ψεῦδος ἀξίωμα συνήσομεν.
τον δος ὑπ ρον, ἐς κα τἀν τ πὸ Δ σώστεςε, εὶς
8 τὸ ἔστι λέγεται ς: τοῦτο οὐκ ἔστιν ΝΕ; τοῦτο λέγεται
ΚοΟΟΒαΙΒΚΥ τὸ Σωκρ. Ηοϊμὺζ 60}}. ν. 11: ὁ Σωχρ. ἃ 8,7 (οὐ-
κέτ' ἔστιν) ὁ Σωκράτης. οὐδέποτε κτλ. Κοομδιθεν 1 οὔκετι
ἔστιν 80γ. 001]. Ρ. 81, 38: οτι. Ν' Βρδέϊο 4 ᾿ἰξθ. το]ϊοῦο: λέγεται
ΠΕ: οὐ λέγεται ς: οὐκέτι λέγεται Καγβο᾽ ἀλλὰ Ἐδθτ.: οὐδὲ αὶ
9 ἔσται Ν τέ ΠΕς: τὸ Ν 14 διδομένου ἃ: διδασκομένου
ΑΡρδὶν 90}]. ν. 80.381 δὲ Ν: τὸ ΒῈ:ς ἰ᾿δοῦμϑαι ἱπάϊο. ΚΟΘΆΔΙΞΕΥ,
«ἄδτ βἷο οχριθὺ: ζτὸ ἀξίωμα εἶναί τι): τη} πὶ (τοῦτο γε, τ
ἀξίωμα εἶναί τι γο} δἰ μαῖα; αἰ μὰ] αἱδὶ εἷναί τὶ ὔβέου καὶ α:
ἢ ΚΑΥΒοΣ 60}. Ὁ. 806, 11 18 ψεῦδοῦ -- 18' τινε πε, Ε΄ οὐ Ν
(βοὶ ᾳἀὰ. ἴῃ ταδτρῖπϑ, αδὶ ἰαπὶ πο 1ΘΘΊ ΙΓ)
84
88
86
) ἐστι (τῶν τὸ ἔτε ον -. 4» ᾽ ᾿ , ,
; θοὸν τοῦ ἑτέρου ἀποφάσει πλεονάξειν. ναί, 34.
ιπείμενά ἐστι, σὺν τῷ τὴν ἀπό- 36
[99 ΠΡῸΣ ἈΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ αν, τη, Ὑ ΠῚ
, - 3 ἴων ᾿ ἵ
Κἂν ταύτης δὲ τῆς ἀπορίας ἀφίστηταί τις, μείξων γο
ἄλλη παρ᾽ αὐτὴν ἀνακύψει τοῖς τὴν Στωικὴν τεχνολογίαν
ἀποδεχομένοις. ὥσπερ γὰρ εἰ βουλοέμεϑα μαϑεῖν τί ἐστιν
᾿ δος δ . ᾿ } τς
ἄνϑρωπος, πρότερον ὀφείλομεν ἐγνωκέναι τί τὸ ξῷον καὶ
᾿ Ν. ᾿ ᾿ 4.
τί τὸ λογικὸν καὶ τί τὸ ϑνητόν (ἐκ τούτων γὰρ συνέστη- ’
. ᾿ , Ἂ ει [Α ᾿
χεν ἢ τοῦ ἀνϑρώπου νύησις), καὶ ὃν τρόπον εἰ προαιροί-
᾿ ᾿ - ᾿ "
ἰεϑα γινώσκειν τί ἐστι κύων, προκατειληφέναι δεήσει
᾿ - ᾿ . φ ΄ ᾿ πὴ ἢ ."
πάλιν τὸ ξῶον καὶ τὸ ὑλαχτικόν (ἐκ τούτων γὰρ ἐνοεῖτο
"» . ᾿ "- " » ᾿ " Ἢ ι 5 ᾿
0 χύων), οὕτως εἰ ἀληϑὲς ἔστε κατὰ τοὺς Στωικοὺς (Π
ἔτ. 214. Ατπ.Ὶ ὃ ὑπάρχει τε καὶ ἀντίκειταί τινε καὶ ψεῦδος ὃ τὸ
μὴ ὑπάρχει μὲν ἀντίκειται δέ τινι, κατ᾽ ἀνάγκην ὀφείλομεν
γινώσχειν εἰς τὴν τούτων νόησιν τί ἐστι τὸ ἀντικείμενον. οὐ
πάνυ δέ γε δύνανται παραστῆσαι τὸ ἀντικείμενον ἡμῖν οἵ
“Στωικοί" τοίνυν οὐδὲ τὸ ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος ἔσται γνώριμα.
δ κα τη» ΜΕ , γ ξ Ὰ “, - 6 ἐ
φασι γὰ0 αντικείμενά ἔστιν ὧν τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου ι6
ἀποφάσει πλεονάξει "᾿ς, οἷον “ἡμέρα ἔστιν --- οὐχ ἡμέρα
ἐστιν. τοῦ γὰρ “᾿ἡμέρα ἔστιν" ἀξιώματος τὸ “᾿οὐχ ἡμέρα
ἔστιν᾽᾿ ἀποφάσει πλεονάξει τῇ οὐχί, καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἀντικεί-
μενόν ἐστιν ἐκείνῳ. ἀλλ᾽ εἰ τοῦτ᾽ ἔστι τὸ ἀντικείμενον,
ἔσται καὶ τὰ τοιαῦτα ἁ
ἐστιν" καὶ τὸ “ἡμέρα ἔστιν) καὶ οὐχὶ φῶς ἔστιν᾽᾽" τοῦ γὰρ
ἡμέρα ἔστιν (χαὶ φῶς ἔστιν) ἀξιώματος ἀποφάσει πλεο-
νάξει τὸ ᾿(ἡμέρα ἔστιν καὶ) οὐχὶ φῶς ἔστιν᾽᾽. οὐχὶ δέ γε
γαε αὐτοὺς ταῦτα ἀντιχείμενά ἔστιν. οὐκ ἄρα ἀντικείμενά
΄ ». 1] “. ΄
φασίν, ἀλλὰ σὺν τούτῳ ἀντ
φασιν προτετά -: τ αν ᾿ Α
ὅλου ἀξιῶ τ; Ἴτν τον ἑτέρου τότε γὰρ καὶ κυριεύει τοῦ
μέρος οὖσα τοῦ παντός, ἡμέρα ἔστιν καὶ οὐχὶ φῶς ἔσειν᾽᾽,
3 του 1 ,
ποιῆσαι τὸ πὰ Ὁ ΤΎΝ οὐ πυριεῦει πρὸς τὸ ἀποφατικὸν
2 πᾶν, - ἐᾷ Ἢ
ἐννοίᾳ τῶν [θην οὔν, ἐροῦμεν, προσκεῖσθαι τῇ
{] " τῶν ἀντικειμένων μι ΄
μὴ ψιλῶς τὸ ἕτεροι, ἜΑ ΟΣ
. 3 ἔρον τοῦ ἐτέ ρου ἀ ᾿ , γ24} τ“)
“ ΄ πο ᾽ ἡ -
τὰν ἢ ἀπόφασις ἢ: 9 φάσει πλεονάξῃ, ἀλλ᾽ ὅ
προτάττηται τοῦ ἀξιώματος.
᾿ ὙΡΙΘΣ ἀντίχειτα
ί τινι Βρερὶς ͵ ,
διά, Ατηὶ - τ ΡῈ. 14 γνώρισμα ΝᾺΒ 90. 9]. 929. 98
νάξει) ἘΣ ἜΣ ΎΝ μυΒι; ἐς δἀ4, Ατμΐπη (“αἱ ΒΟΥΙυϊΌ ν, 34. πλεο-
ποφαντιχὸν ΝΙΕΨΗ 89 ζ 5: τῷ Εδθτ, 28 ἀποφατικὸν ΑΒ:
᾿ἑτέρου) ἀξιώματος Ἠρίηΐ 6011. ν. 36
ντικείμενα, τό τε “ἡμέρα ἔστι {καὶ φῶς 30
ε ἀντικείμενά ἐστιν, ὅταν 80
“τ ππ ποι τ -πττ-πτὕἕὉ--- --΄-.... -.. -.......
(αν. ἀορτα. ΠῚ) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β' 193
"ἄλλος δέ τις καὶ τὸν Πλάτωνος παραλήψεται λύγον, 91
ᾧ κέχρηται ἐν τῷ περὶ ψυχῆς (Ρμαϑά. ρ. 103 6), καὶ ὅδι-
δάξει ὡς οὐχ οἷόν τέ ἐστι μετουσίᾳ τῆς ἀποφάσεως πλεονάζειν
τὸ ἀξίωμα παρὰ τὸ μὴ ἔχον τὴν ἀπόφασιν. ὡς γὰρ οὐδὲν μετου-
ὁ σία ϑερμοῦ γίνεται ψυχρόν, οὕτως οὐδὲν μετουσία μικροῦ
γίνεται μέγα ἀλλὰ μικρόν᾽ καὶ ὡς μετοχῇ τοῦ μείζονος γίνε-
ταί τι μέγα, οὕτω καὶ μετοχῇ τοῦ μικροῦ ἔσται τι μικρόν. διὸ
καὶ τὴν ἐννεάδα κατὰ τὴν τῆς μονάδος πρόσληψιν μή
γίνεσϑαι μείξονα. τὸ γὰρ ἕν ἧττόν ἐστι τῶν ἐννέα᾽
ι0 τοῦτ᾽ οὖν προσλαβοῦσα ἢ ἐννεὰς οὐ γενήσεται πλείων τῶν 9553
ἐννέα, ἐλάττων δὲ μᾶλλον. [τῇ γὰρ προσλήψει ταύτης οὐ
γενήσεται ἡ ἐννεὰς τῆς ἐννεάδος μείζων, ἀλλὰ ἐλάσσων
μᾶλλον.] ἐπεὶ οὖν καὶ ἢ “οὐχὶ ἀπόφασις μικρύτερόν τι ἐστὶ
τοῦ ἀξιώματος, οὐ ποιήσει τὸ ἀξίωμα μεῖξον, διότι, ὡς
16 μεγέϑους τινὸς μετουσία γίνεταί τι μεῖξον, οὕτω καὶ ἐλάτ-
τονος μετουσίᾳ ἔλαττον ἀποτελεῖται.
Ὁ μὲν οὖν Πλάτωνος λόγος οὕτως εἰς τὸν τόπον ὑπό
τινων μεταχϑήσεται᾽ ἐπισυνάπτοντες δὲ ἡμεῖς τοῖς προκει- 98
μένοις κἀκεῖνο λέγωμεν ὡς, εἴπερ τὸ ἀληϑὲς ἀξίωμά ἐστι,
90 πάντως ἢ ἁπλοῦν ἐστιν ἀξίωμα ἢ οὐχ ἁπλοῦν ἢ καὶ ἁπλοῦν
καὶ οὐχ ἁπλοῦν. τῶν γὰρ ἀξιωμάτων πρώτην σχεδὸν καὶ πυ-
. φιωτάτην ἐκφέρουσι διαφορὰν οἷ διαλεκτικοὶ (Βίοϊο. ἔτ. Η
205 Αγπ.) καϑ᾽ ἣν τὰ μέν ἐστιν αὐτῶν ἁπλᾶ, τὰ δ᾽ οὐχ ἁπλᾶ.
καὶ ἁπλᾶ μὲν ὅσα μήτ᾽ ἐξ ἑνὸς ἀξιώματος δὶς λαμβανομένου
35 συνέστηκεν, μήτ᾽ ἐξ ἀξιωμάτων διαφερόντων (καὶΣ διὰ τινὸς
ἢ τινῶν συνδέσμων, οἷον “ἡμέρα ἔστεν, [ἢ] νὺξ ἔστεν, Σωκρά-
τῆς διαλέγεται, πᾶν ὃ τῆς ὁμοίας ἐστὶν ἰδέας. ὥσπερ γὰρ τὸν 94
στήμονα ἁπλοῦν λέγομεν καίπερ ἐκ τριχῶν συνεστῶτα, ἐπεὲ
οὐκ ἐκ στημόνων, οἵτινές εἰσιν ὁμογενεῖς, πέπλεκται, οὕτως
80 ἁπλᾶ λέγεται ἀξιώματα, ἐπεὶ οὐκ ἐξ ἀξιωμάτων συνέστηκεν ἀλλ᾽
“07
Ἰ τοῦ μικροτέρου ΚοΟΒΑΙΒΚΥ ιῦ οὐ --ΟΞ ἐννεάς ἀεὶ. ΚΑΥ͂ΒΕΥ
1 τῇ Ν: εἰ ΠῈἘς 1 τῇ --- 18 μᾶλλον ἀρ]. Ἐοολαἰβῖν αὐ σὶοβ-
βθθδ 18 ἐλάττων Κδτϑεῖ 18 ἡ οὐχὶ [Ε: οὐχῖ Ν: οὐχί:
οὐχ ἡ ΑΒΗ «4 διότι ΒΟΚΚ.: διὰ τὸ ἃ 10 τι 01}. Ν τ ἀπο-
τελεῖσϑαι ΒοκΙ. ἀυθὶι., δὶ Ἰοραίυνς 14. διὰ τὸ, αὐοὰ ρῥτοῦδὺ
ΚΟΟμ ΙΒ κυ 19 τὶ ΚΆΥΒΕΓ ο5 καὶ αὐἂὰ. ΚοΟΟΙΔΙΒΚΥ 50]].
». 308, 1.811, 11. 384 596 ἢ ἀεὶ. ΒΕΚΕ.
“Ὁ
ν "ἢ
91
σον ἀμφοτέρων ὑπάρχειν,
"γου. γίνεσϑαι δέ φασι τ
194 ΠΡΟΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ δν, τπδί, Ὑ1Π
" Υ͂ ἐφ Ψ 3» ἔ -
" ' ; : ἃ ᾿ τι 7. ό-:
“ ῦ αὐτοῦ ἔστιν ἀξιώματος δὶς λαμβανομένου
ὅον» ὃυτέ ἐκ Τοῦ ᾿ συνέστηκεν ἐξ ἄλλων δὲ τινῶν συγκέ-
ἥτε αὶ ον τῶν 3" ᾿ ᾿ 5
οὔτε ἐχ διαφερόν ἡμέρα" καὶ τοῦ “ἔσειν᾽". καὶ μὴν οὐδὲ σύν-
χρίται, οἷον τοῦ ἡμέρα κα ἱπλᾶ δὲ ἐτύγχανε τὰ οἷον δι. καὶ
ΝῚ δ “- ἐστιν ἔν αὐὔτῶ. ου. ΩἹ ᾿ ἐ
ρα έρδανονι 3 ἀξιώματος δὶς λαμβανομένου ἢ ἐξ
ὑπορξ πρανβ ῥύσῃ τηδηα »νέστηκε διὰ συνδέσμου τε ἢ
ἀξιωμάτων διαφερόντων συνέστηκ ΚΤ
ϑ δέ π Αν ἐξ εὶ ἡμέρα ἔστιν (ἡμέρα ἔστιν) ξι ἡμέρα
ΌὉν ἐσμῶ})"ς Π ᾿ Ὄ Σ ἦ᾽
" πο ΣΝ "εἰ νὺξ ἔστ σκύτος ἔστιν καὶ [εἰ] ἡμέρα ἔστι
ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ εἰ νὺξ ἔστις με ς Κτὴ Σ ἀν
ι } ᾿ ΩΝ " ὅτοι ἡμέρα ἔστιν ἢ νὺξ ἐστιν. τῶν δὲ ΞΡ ὧν ΄ὸ
Ὡς ἕξ ᾿ ! ᾽ δ το
Ὴ Ψ ἊΝ ἘΠΩΩΥΣ ΒΕΓ Ὴ ἰὐὖνὸ δὲ ἀόριστα τινὰ δὲ μέσα, ὠριε
ἃ μὲν ' Ἂ
τα τὴ ἘΣ γον εὐ ρευδη ένα, 270 “οὗτος περιπατεῖ,
σμενα μὲν τῷ κατὰ δείξει ἐκῴέερομ - τὐς τον ἈΡΈΡΝΝ
οὗτος κάϑηται᾽" (δείκνυμι γάρ τινα τῶν ἐπὶ μέρους ἀνθρώ
τ ΕΣ “, ᾿ αὐτοὺς ἐν οἷς ἀόριστόν τι κυ-
πων). ἀόριστα δέ ἐστι κατ᾽ αὖτ ς ἼΡΣ Ἢ
"ἢ β ᾽ τενς (9 αι᾽ ἐσα δὲ τὰ οὕτως ἐχον- 16
ριεῦει μόριον, οἷον “τὶς κά ΓΠΡΣΣ ατμε πους
Ν - ᾿ »3 ν ς
τα “᾿ἄνϑρωπος κάϑηται ἢ “᾿Σωκράτης περέπατι ὭΣ
μὲν οὖν “τὶς περιπατει" ἀόριστόν ἐστιν, ἐπεὶ ὑμὸ ἀφὰὼ
5 ἭΝ Υ ᾿ α
ριπέ τινα τῶν ἐπὶ μέρους περιπατούντων ποινῶς 2
ἐφ᾽ ἑκάστου αὐτῶν ἐκφέρεσϑαι δύναται τὸ δὲ τὸ ΤΣ Υ
κάϑηται᾽᾿ ὡρισμένον ἐστίν, ἐπείπερ ἀφώρικε τὸ ἀρεθυῳ τῷ
΄ ᾿ ’ ,
πρόσωπον. τὸ δὲ “Σωκράτης κάϑηται᾽ μέσον ἀμ
" ΄ ΄ ., ᾿
ἐπείπερ οὔτε ἀόριστόν ἐστιν (ἀφώρικε γὰρ τὸ εἶδος), κἀν
, 3 .] Α ΄ .] ΄ ᾿-
ὡρισμένον (οὐ γὰρ μετὰ δείξεως ἐκφέρεται), ἀλλ ἔοικε ἐ
τοῦ τε ἀορίστου καὶ τοῦ ὡρισμὲ-
4 ᾿ , ς« Ἕ
ὃ ἀόριστον ἀληϑές. τὸ “τὶς ἐμέ τ'
- ΄ 3 ν 42
θριπατεῖ᾽᾿ ἢ “τὶς πάϑηται᾽᾽, ὅταν τὸ ὡρισμένον ἀληϑὲς εὑρί
. ᾿ “77, ἜΣ
σκηται, τὸ ᾿'οὗτος κάϑηται᾽ ἣ “οὗτος περιπατεῖ μηδὲ
᾿ ᾿ μῸ , ᾽
Ἦὴς 7ώρ τῶν ἐπὶ μέρους κπαϑημένου οὐ δύναται ἀληϑὲς
εἶναι τὸ ““τὶς κάϑηται᾽" ἀόριστον.
3 ἔστιν ἀε]͵ ἨεϊηΐςΣ εὖ Ηὔρίονν (ββὰ ἰάθχη γναϊϑὺ ᾳυοὰ συνέστη-
κεν εὖ συγχέχριταὶ) ἀξιώματος Βροκὶς. λήμματος ἃ 8.4 συγ-
κέχραται Καγβοσ κα δ᾽ ΤΥ ΚοΟΟΒΑΙβκΥ 8 ἡμέρα ἕστιν ααὰ.
ΚοΟΒΑΙΒ Εν 5.9 εἰ ἡμέρα ἢ μὲ
στε, φῶς ἃ: ἡμέρα εἀὰ. Ὁ εἰ
ἀδ]. Βοκῖς, δ᾽ κα ὑῪ, ὅτιν Ῥοβὺ φῶς οῃ. Ν 11 ἐπεὶ
« ΕἸ» οὐκ ν 18. τινὰ ἘΔῸΣ ἱ
α
. Βορῃῃἀτη Ἡργγρίϊ χπ 1. 17 1:|1
Ἰχμεηι): τινας (ἃ 19 ἀφ᾽ Νὶ
ἀόδρ. {ὄν}
(αν. ἀορτη. ᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ 195
308 »" , “, γ , ᾿ . . ξ - ῃ
80 Τοικῦτα μὲν ὡς ἐν κεφαλαίοις τὰ ἐπὶ τῶν ἁπλῶν 99
πορ ἀξιωμάτων λεγόμενα τοῖς διαλεχτιχοῖς ὑπῆρχεν. οἱ δὲ
ἀπορητικοὶ ξητοῦσι πρῶτον, εἰ δύναται τὸ ὠρισμένον ἀλη-
ϑὲς εἶναι" τούτου γὰρ ἀναιρεθέντος οὐδὲ τὸ ἀόριστον
δύναται ὑπάρχειν ἀληϑές, ἀναιρουμένου δὲ καὶ τοῦ ἀορίστου
. οὐδὲ τὸ μέσον τούτων ὑποστήσεται. ταῦτα δ᾽ ἦν ὥσπερ
στοιχεῖα τῶν ἁπλῶν ἀξιωμάτων᾽ τοίνυν ἀϑετουμένων
αὐτῶν οἰχήσεται καὶ τὰ ἁπλᾶ ἀξιώματα, καὶ οὐκ ἐνέσται
λέγειν τἀληϑὲς ἐν τοῖς ἁπλοῖς ὑπάρχειν ἀξιώμασιν. καὶ 100
δὴ τὸ ὡρισμένον τοῦτο ἀξίωμα, τὸ “᾿οὗτος κάϑηται᾽᾽ ἢ
᾿0ὸ “οὗτος περιπατεῖ᾽᾽, τότε φασὶν ἀληϑὲς ὑπάρχειν, ὅταν τῷ
ὑπὸ τὴν δεῖξιν πίπτοντι συμβεβήκῃ τὸ κατηγόρημα, οἷον
τὸ καϑῆσϑαι ἢ τὸ περιπατεῖν. ἀλλ᾽ ἔν τε τῷ λέγειν “᾿οὖ-
τος περιπατεῖ᾽᾿ δεικνυμένου τινὸς τῶν ἐπὶ μέρους ἀνϑοώ-
μ ’ ἕ , , ΄ φ ΄ Υ “᾿»
πων. ἤτοι Σωκράτης ἐστὶ λόγου γάριν ὁ ὑπὸ τὴν δεῖξιν
ἋἊ ᾿ “- “2 ᾿ ᾿ “
15 πίπτων ἢ μέρος τι τοῦ Σωκράτους᾽ οὔτε δὲ Σωκράτης
4 ἢ δα , “- ᾿ " Ξ ΄
ἐστὶν ὃ ὑπὸ τὴν δεῖξιν πίπτων οὔτε μέρος τι τοῦ Σωκράτους.
ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα δύναται ἀληϑὲς εἶναι τὸ
ὡρισμένον ἀξίωμα. καὶ Σωκράτης μὲν οὐχ ὑποπίπτει τῇ 101
δείξει, παρόσαν αὐτοῦ ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος συνεστῶτος
"0 Τοὔϑ᾽ ἡ ψυχὴ δείκνυται οὔτε τὸ σῶμα οὔτε τὸ ὅλον, ὑπὸ
τὴν δεῖξιν πίπτοντα. καὶ μὴν οὐδὲ μόριόν τι Σωκράτους
ὑπέπιπτε τῇ δείξει" εἰ γὰρ τῷ ὑπὸ τὴν δεῖξιν πίπτοντι
συμβεβηκέναι φασὶ τὸ κατηγόρημα (τὸ περιπατεῖν ἢ τὸ
“- » ἱ ᾿
καϑῆσϑαι), οὐδέποτε δὲ τῷ δεικνυμένῳ μορέω ὄντε ἐλαχίστῳ
35 συμβέβηκε τὸ κατηγόρημα, οἷον τὸ περιπατεῖν ἢ τὸ καϑῆ-
σϑαι, κατ᾽ ἀνάγκην οὐδὲ τὸ μόριον ἔσται πίπτον ὑπὸ τὴν
- ὃ Ἢ ᾿ “-
δεῖξιν. ἀλλ᾽ εἰ μήτε τοῦτο μήτε Σωκράτης. παρὰ δὲ ταῦτα 103
" “- ὦ .] Ις Ρ ᾿
οὐδὲν ἔστιν, οἴχεται τὸ κατὰ δεῖξιν ἐκφερόμενον ὠρισμὲ-
μὸν ἀξίωμα, σὺν τῷ καὶ ἀόριστον αὐτὸ γίνεσθαι σχεδόν"
80 εἰ γὰρ ἐνδέχεται τοῦτ᾽ εἶναι τὸ δεικνύμενον τοῦ Σὼ-
᾿ ᾽
κράτους μέρος, ἐνδέχεται δὲ μηδὲ τοῦτο αλλ ἕτερον, ἐξ
ἀεεν γα τατο, αἰ ΠΟ ΨΟΝΡ σεθι δι σΑ. ὦ τειν σ᾽, δ τς ἐῶν,
᾿ ΄ Υ ρ
1 ῥημάτων Ν ὃ δ᾽ οὔ. Ν᾽ 1ι συμβεβήκη Ν; συμβεβήκοι
.Ες ι8 τοῦ οτῃμ ᾿Ες, αἱ οἵ, νυν. 15. οὲ 80 ι0 δείξει ΝΕ:
δόξει Τι: δόξη ς οὐ οὐϑ᾽-- ὃ: πίπτοντα ἰοΐαπι Θπαῃεδὶαπι
οοχγαρύαπι βἷο ἔθ ϑιωθπᾶάομα: δἴϑ᾽ ἡ ψ. δ. εἴτε τὸ σ., οὐχὶ
καὶ τ. ὅ. ὑ. τ. δ. πίπτει 80 ἐνδέχεται {μὲν ΒΕΚΕ.
ΤᾺ
104
108
106
ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β’ αν, τυδέῃ, Ὑ11]
᾿]
τὰ ἡ ὅ ὗν ον Ἐς
χόριστον γίνεται τὸ ὅλον. αὐ όλσλο ἢ ὺχ δὲ
ἀνάγχης ἀόριστ : οὐδὲ τὸ ἀόριστον ἔσται. διὰ 310
ὡρισμένου Ν φα λιδύνος , ἡρϑδμον,
᾿ ".εὶ Ὰ [ . ὕπο ᾿ δ »}
τοῦτο οὐδὲ τὸ μέδον' κ τὸ" πὲν “ἡμέρα ἔστιν
λ Ἵ ν το" λέγωσι ΝῊ ξεσ ν 3)
Πρὸς τούτοις ἔα ἀληϑές, τὸ δὲ νὺξ ἔστι
ιν - ντος εἶνα Ἶ
ΝΥ, ι τοῦ παρουτος ᾿ 25} ᾿ ὲ
ἘΜΕΙ ἘΠΝ δ ἀλλς ἦν “οὐχὶ ἡμέρα ἔστι ψεῦδος, τὸ δὲ
ψεῦδος, καὶ τὸ ΓΝ ἀϑν Ἴσει (τις, πῶς μία οὖσα καὶ
᾿οὐχὶ νὺξ ἔστιν ἀληϑές. ἐπιστήσει «τις. ὙΌΣ
“οὐχὶ νὺξ ἔστι; δόλο ἧς ᾿ ἀληϑέσι σπροσελίϑοῦσα ψευδῆ
Ξ ᾿ ἧς ΑΝ ᾿ σις τοις ἰεξ) )
͵ αὐτῇ Νῤ τὸ ὀκόυε. δὲ πὴ ἀληϑῆ. ὅμοιον γὰρ ἐστι
ταῦτα ποιεῖ, τοῖς ἐν ΠΉΜΔΕ Σειληνῷ, ὃς ὁρῶν
-- Υ λ , ᾿
τοῦτο τῷ κατὰ τὸ «ἀϊσώπειοι ἤμὰ τῇ ὑπὸ ορ δος
»" ᾿ "]
᾿ ᾿ ΠΝ Υ - υσῶωντὰα ἦ ' τ΄
φύχεσϑαι τὰς χεῖρας ἰἐμφ » ἣ ἂν ὑπομεῖναι τοι-
ν ᾿ τῷ στόματι, ἔφη μ ; τ-
ἐσϑαι ἐμφυσῶντα ΩΝ ιὠτατὰ προέρχεται. ὧδε
οὕτω ϑηρίῳ συξὴν ἐξ οὗ τὰ ΤΡΕΣΕ ΓΤ ΘΡΙΡ ἱνύπαρπτα
ἐφ καὶ αὐτὴ ἡ ἀπόφασις τὰ μὲν ὁπάρχοντα ἔνῦ ἡἰαρεν
γὰρ ξαι αὶ ὌΝ κυ ᾿ - ΄ τε αστίου φρυσεως ι
ποιοῦσα, τὰ δὲ ἀνύπαρκτα ὑπαρκτά, θ ΣΝ ἸΣΖΕΣ
ἘΡΡ ἢ γὰρ ὑπάργειν αὐτὴν ϑέλουσιν ἮΜμ
μετείληφεν. ἢ γὰρ ὑπ ἀποβρηοξ είν ἢ ὑπάρχειν ἅμα
- ἌΔἌἍΨ,» δε κα " ἘΕ μη ὕπαρ.
ειν ἢ ς μητε Ὀπαργειν μη Ἢ ᾿ς βν ἥᾺ
1 ᾿ ᾿ Ν ᾿ Ἂ ) ὶ ἐν ὑπάρχειν πῶς πὕὉπάργοντι προ
καὶ μὴ ὑπάργειν. καὶ ε μ ἀξρρε χῶνς ΡΣ;
ὅσα ἀυν ὺ ὅλον ποιεῖ καὶ οὐ μᾶλλον ὑπάρχον;
σελϑοῦσα ανύπαρκτον τὸ ὅλον ἜΑ
ἫΝ ὰρ ὑπά μενον βεβαιοῖ μᾶλλον ΤΉ» 5
ὑπάρχον γὰρ ὑπάργοντι προσγενύμενο ΘΙΒΕΝῚ δυέξλξουί
ὕπαρξιν, εἰ δὲ ἀνύπαρπτον. τίνι λόγῳ τῷ μὴ υλῆρ ἐς δλεν:
φ 4 4 δ ᾿ μν ὕ7τα Ϊ᾽
σελϑοῦσα ὑπαρχτὸν αὐτὸ ποιεῖ καὶ οὐ μᾶλλον γ πον ᾿
᾽ 4-- ΔΝ “ ᾿ , εϑὲν οὐ ὕπαρξιν ἀλλ νυ
ανυπάρπτῳω γὰρ ἀνυπάράτον προστ 1 δ ΚΕ
» ., ΄ - ’ Δ Ἵ
παρξίαν ἀπεργάξεται. Ὁ πῶς ἀνύπαρκτος οὔσα μετὰτ Ν Ι τ ΘΝ
»ἦ᾿ 4 8 , . ᾿
ὑπαρχτὸν εἰς ἀνυπαρξίαν, ἀλλ᾽ οὐ κατὰ μὲν τι ὑπαρχτὸν Ἷ ὁ
9 ,ὔ « ια' -
δέ τι ἀνύπαρχτον αὐτὸ ποιεῖ; ὡς γὰρ λευκὸν καὶ ῬΉΝ "
᾽ , - Α ᾿ [] [
τεϑέντα οὐ μέλαν ἢ λευχὸν ποιεῖ, ἀλλὰ κατὰ μέν τι λευκ
ῃ , ἢ τ λ-
κατὰ δέ τι μέλαν, οὕτω καὶ ἀνύπαρκτον ὑὙπαρητῷ συνε
ϑὸν τὸ ὅλον ποιήσει ; ἔα
,
Ι
τι ὑπαρκτὸν κατὰ δέ τ
ἀνυπάρχτον. ἢ
ι ΄ ΄ ΤΊ Γ . 80
ἄλλως τε τὸ ἀνύπαρκτόν τι ποιοῦν ποιεῖ τι.
4 τὸ δὲ ΒΕΚΚ,: ἐπὶ δὲ τοῦ αὶ
ὃ τις βαα, ΒΘΚΚ, 7 (ἡ) ἀπό-
φᾶσις Ηρ πὲ ἀ 1, 9 σιληγνῶ ΝΙΕΛΒ 10 ὥρας 1, 1] ἐμφυ-
σῶντα (61. ΒΟΚΚ, κχ9 ἔδεσμά τι Ροβὲ καίεσθαι ααὰ. Καγβογ, τὸ
ἔδεσμα Ογαβὶαβ (ΒΡ 18. Ὁ. ΧΧΧ]ΤῚ 4 ἡ αὐτὴ ἨρϊηὲΖ ΟΠ
ἘΔΌ ΣΟΙ; γΕΙΒΙΟ ἘΣΤῚ ϑελήσουσιν , 11 δβαᾷ, Ηοίΐπίς
60]]. ν᾽ 811, 2 13
«ἢ ὑπαρκτόνν τι ΚΟΟΒΑΙΒΚν
-- - .ὦὦὦὉὉ
.---
(κἂν. ἀορτη, Ιὴ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ Β΄ [91
μι τὸ δὲ ποιοῦν ἔστι καὶ ὑπάρχει᾽ ΄...) γ, ὥρα ἀπόφασις μὴ, ὑπάρ-
, , ’ ᾿ -" ΄
χουσα οὐδὲ ποιήσει τι ἀνύπαρητον. λείπεται ἄρα λέγειν μήτε
κ᾿ Π 4 ΄ 7 ΧΑ Ὁ , ͵ Ά ΄
ὑπάρχειν αὐτὴν μήτε μὴ ὑπάρχειν. αλλ εἰ τοιαύτη ἔστι.
πῶς πάλιν μήτε ὑπάρχουσα μήτε μὴ ὑπάρχουσα τῷ μὲν
ς ὑπάρχοντι προσελϑοῦσα ἀνυπαρξίαν ποιεῖ, τῷ δὲ μὴ ὑπάρ-
" Ἢ . ’ , ᾿ ᾿ α«- - ἂν
χοντι ὕπαρξιν; ὡς γὰρ τὸ μήτε ϑερμὸν μήτε ψυχρὸν τῷ 1τ0ῖ
ϑερμῷ προσελϑ)ὸν οὐ δύναται ποιῆσαι ψυχρόν, οὐδὲ τῶ
ψυχρῷ ϑερμόν, οὕτως ἄλογόν ἐστι τὸ μήτε ὑπάρχον
μήτε μὴ ὑπάρχον τῷ μὲν ὑπάρχοντι προσελϑὺν ἀνυπαρ-
ιὸ ξίαν ποιεῖν, τῷ δὲ ἀνυπάρχτῳ ὕπαρξιν. τὰ δὲ αὐτὰ ἐνε-
σται ἀπορεῖν καὶ ἐὰν κατὰ τὶ μὲν ὑπάρχειν λέγωσι την
ἀπύφασιν, κατὰ δέ τι ἀνύπαρκτον εἶναι.
Νῦν δὲ ἐπὶ ποσὸν ψηλαφηϑείσης τῆς ἐπὶ τῶν ἁπλῶν 108
ἀξιωμάτων παρὰ τοῖς διαλεκτικοῖς νομοθεσίας. μετίωμεν
ι5 καὶ τὴν ἐπὶ τῶν οὐχ ἁπλῶν. καὶ δὴ οὐχ ἁπλᾶ μέν ἐστιν
ἀξιώματα τὰ ἀνώτερον προειρημένα. ἕπερ ἐξ ἀξιώματος
διαφορουμένου ἢ (ἐξ) ἀξιωμάτων διαφερόντων συνέστηκε καὶ
ἐν οἷς σύνδεσμος ἢ σύνδεσμοι ἐπικρατοῦσιν. λαμβανέσθω 19
δὲ ἐκ τούτων ἐπὶ τοῦ παρόντος τὸ καλούμενον συνημμέ-
ς μὲ
“- ’ ’ ᾿ Ὡ , ΄
0 νον. τοῦτο τοίνυν συνέστηκεν ἐξ ἀξιώματος διαφορουμένον
μι ἐὲ ᾽ξ , , , ὃ “. οῳ (4, Ψ929 Ὁ (Γ Ἢ 3.5
ἢ ἐξ ἀξιωμάτων διαφερόντων {καὶν διὰ τοῦ εἴ ἡ ᾿εἰπερ
συνδέσμου, οἷον ἐκ διαφορουμένου μὲν ἀξιώματος καὶ τοῦ
δ ν»} ᾿ - ͵ ες Ρ
εἰ συνδέσμου συνέστηκε τὸ τοιοῦτον συνημμένον εἰ ἡ μέρα
» τί ᾿ ὃς ᾽ ᾿ ᾽
ἔστιν, ἡμέρα ἔστιν, ἐκ διαφερόντων δὲ ἀξιωμάτων καὶ διὰ 110
"» 8 ᾿ ΕΣ] » φ Υ -;
85 τοῦ ᾿ εἴπερ᾽᾽ συνδέσμου τὸ οὕτως ἔχον εἰπερ ἡμέρα ἔστι.
το πσο ρος στ οοοὍὃ΄'Ὃ- 00... Ξ3...ὕ..ὕβ...ὕ.ς
1 Ἰαουπᾶτα Ηἷο βέαϊαὶ. Εχοϊάθγυπὲ μδθς ἴδγα: «ἄτοπον ὁ
ἐστὶ λέγειν, ὅτε τὸ ἀνύπαρχτον ὑπάρχει) δ8 τι οὔτε ἀνύ-
παάρκτον οὔτεν ὑπ. Κοομα ΒΕ Ὺ ἀοῤοίευ δ Ὁ Καὶ ἤθίβοι, αα]
μοῦ ἀν ἴῃ πιᾶγρίηθ ϑἀβοτίρέυπι [Ἀ]50 δὰ γ. 8 ἀν)άλογον τεῖᾶ-
ἴμτα ΘβΒ6 ραξαῦ: ὑπαρχτόν (ἱ 5. ἄλογον ΚΑΙ θΒοῖβο (οἴ. δὰ ν. 5}:
ἀνάλογον ἃ μήτε ΒΕΚΚ.: μὴ ἃ (οπι. ΕἸ 9 {μὴν ἀνυπαρξίαν
ΚΟΟΒΔΙΒΚΥ ιὸ {μὴν ὕπαρξιν ΚΟΟΙΑΙΪΒΕΣ 1ὅ τὴν ἐπὶ ἘσΟΙΔΙΒΕν
60}}. Ρ. δδ, 8(4 οὐ ὅ11, 18: ἐπὶ τὴν ἃ Τ ἐξ δἀὰ. Κοςβαιεκν
διαφορουμένου Ν (εἶ νν. 30. 33): διαφόρου ΓῈς: διφορουμένου
᾿ἷς οὐ βοιηρον βου Ὀθπά τι δεβο δϑϑϑυθσαΐ Ῥτβηΐ! θβοι. ἃ. ΠΟΡ.
Ιο. δ δὰμ. 192, βοᾷ ὑϑύθου, π ἴρ88. βοχίῃβ βου ρεοτιὶ διαφ.
φ' καὶ κα, ΚοομδιβκΥ οὗ. δὰ μ. 801, 28 58 καὶ {διὰν τοῦ
ΚΟΟΠ ΙΒ ν
111
113
114
198 ΠΡῸΣ ΛΟΡΊΚΟΥΣ Β΄ὀὀ ὀὠαιᾶν, πηπέμ, ὙΠ]
Ἢ " ἣς, 5 β ΕΗῚ
φῶς ἔστιν", τῶν δὲ ἐν τῷ συνημμένῳ ἀξιωμάτων τὸ μετὰ
τὸν “εἴ ἢ τὸν “εἴπερ᾽᾿ σύνδεσμον τεταγμένον ἡγούμενόν τε
χαὶ πρῶτον καλεῖται, τὸ δὲ λοιπὸν λὴγόν τε καὶ δεύτερον,
χαὶ ἐὰν ἀναστρόφως ἐκφέρηται τὸ ὅλον συνημμένον, οἷον
οὕτως ᾿᾿φῶς ἔστιν, εἴπερ ἡμέρα ἔστιν" καὶ γὰρ ἐν τούτῳ 0
λῆγον μὲν καλεῖται τὸ “φῶς ἔστιν" καίπερ πρῶτον ἐξε.
νεχϑέν, ἡγούμενον δὲ τὸ “ἡμέρα ἔστιν" καίπερ δεύτερον
λεγόμενον. διὰ τὸ μετὰ τὸν “εἴπερ σύνδεσμον τετάχϑαι. 312
ἢ μὲν οὖν σύστασις τοῦ συνημμένου, ὡς ἐν συντόμοις
εἰπεῖν. ἐστὶ τοιαύτη, ἐπαγγέλλεσθαι δὲ δοκεῖ τὸ τοιοῦτον
ἀξίωμα ἀκολουϑεῖν τῷ ἐν αὐτῷ πρώτῳ τὸ ἐν αὐτῷ δεύτε-
θοὸν καὶ ὄντος τοῦ ἡγουμένου ἔσεσθαι τὸ λῆγον. ὅϑεν κ᾽
δῳξομένης μὲν τῆς τοιαύτης ἐπαγγελίας καὶ ἀκολουϑοῦν-
᾿
τὸς τῷ ἡγουμένῳ τοῦ λήγοντος ἀληϑὲς γίνεται καὶ τὸ συ-
Σ γημμένον, μὴ σωξομένης δὲ ψεῦδος. διόπερ ἀπὸ τούτου
εὐθὺς ἀρξάμενοι σχοπῶμεν εἰ δύναται ἀληϑές τι συνημ-
μένον καὶ σῶξον τὴν εἰρημένην ἐπαγγελίαν εὑρεϑῆναι. 10
. Κοινῶς μὲν γάρ φασιν ἅπαντες οἵ διαλεκτικοὶ ὑγιὲς
ξένα! συνημμένον, ὅταν ἀκολουϑῇ τῷ ἐν αὐτῷ ἡγουμένῳ.
τὸ ἐν αὐτῷ λῇγον περρὶν δὲ τοῦ πότέ ἀκολουϑεῖ καὶ πῶς
στασιάζουσι πρὸς ἀλλήλους καὶ μαχόμενα τῆς ἀκολουϑίας
ἐκτίϑενται κριτήρια. οἷον ὁ μὲν Φίλων ἔλεγεν ἀληϑὲς γί- τὸ
νεσϑαι τὸ συνημμένον, ὅταν μὴ ἄρχηται ἀπ᾽ ἀλη-
ϑοῦς καὶ λήγῃ ἐπὶ ψεῦδος, ὥστε τριχῶς μὲν γί-
νεϑαι χατ᾽ αὐτὸν ἀληϑὲς συνημμδνον, καϑ' ἕνα δὲ
ἡ Αναν ἐν λας ἁα ἀπ πατ α ἢ ΥΣ Ἐ Ξὶ:
ἀληϑὲς λήγῃ, ἀληϑές ἔχων ΟΣ ὙΠ: ἀρ θ ς
καὶ ὅταν ἀπὸ ὕδους ἀογό, ι ἽΝ ἐα στε; ἀν ὐρρλ νον
ΤΌΕΕ, ψεύδους ἀρχόμενον ἐπὶ ψεῦδος λήγῃ, πάλιν ἀλη-
ΕΣ ὅζον .... τι} δυδι σε -" Ἵ
δ, Τὸ “εἰ πέταται ἢ γῆ, πτέρυγας ἔχει ἡ γῆ᾽΄. ὡσαύ-
ΡΟ ἀρχόμενον ἀπὸ εὐδο
ἔστιν αληϑές, ὡς τὸ “εἰ πὸ ψΨ υς,
γένεται ψεῦδος, διαὶ ἀ
΄
89 ἐὰν Πρ ῬΡ, -
βοις ΝΕ (οἢ τ 645. ΠΕ ἐ ΟΏ, Ν οἷον (ζ(εἶδ Ν 4 συντύ-
- Ρ. 9 " 21): συντόμω ξ 16 ἀπάρχηται Ν
κᾶν. ἄοραι. ἢ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Μ' 190
12 ; . ἀκα Ἄλι. ὦ τος τ σά τ
ψεῦδος, ὑποῖόν ἐστι τὸ ᾿εἰ ἡμέρα ἔστι. νὺξ ἔστιν᾽ ημέ-
ρας γὰρ οὔσης τὸ μὲν “᾿ἡμέρα ἔστιν᾽᾽ ἀληϑές ἐστιν, ὕπερ
ἦν ἡγούμενον, τὸ δὲ “νὺξ ἔστι᾽᾽ ψεῦδός ἐστιν, ὕπερ ἦν
λῆγον. Διόδωρος δὲ ἀληϑὲς εἶναί φησι συνημμένον 1195
ο ὕπερ μήτε ἐνεδέχετο μήτε ἐνδέχεται ἀρχόμενον ἀπ᾽
ἀληϑοῦς λήγειν ἐπὶ ψεῦδος. ὕπερ μάχεται τῇ Φίλωνος
ϑέσει. τὸ γὰρ τοιοῦτον συνημμένον “εἰ ἡμέρα ἔστιν, ἐγὼ
σι διαλέγομαι ἡμέρας οὔσης ἐπὶ τοῦ παρόντος κἀμοῦ διαλεγο-
ἤ ᾿ " ΑΝ 7 ’ 3. 3. 2.4
μένου κατὰ μὲν τὸν Φίλωνα ἀληϑές ἐστιν, ἐπείπερ ἀπ᾿ ἀλη-
ϑοῦς ἀρχόμενον τοῦ “ἡμέρα ἔστιν᾽᾽ εἰς ἀληϑὲς λήγει τὸ “᾿ἐγὼ
διαλέγομαι᾽᾽, κατὰ δὲ τὸν Διόδωρον ψεῦδος. ἐνδέχεται γὰρ
» ἀπ᾿ ἀληϑοῦς ποτὲ ἀρξάμενον τοῦ “᾿ἡμέρα ἔστιν᾽᾽ ἐπὶ ψεῦ-
δος λήγειν τὸ “ἐγὼ διαλέγομαι᾽᾽, ἡσυχάσαντος ἐμοῦ, καὶ
ἐνεδέχετο ἀπ᾿ ἀληϑοῦς ἀρχόμενον ἐπὶ ψεῦδος λήγειν τὸ
“ἐγὼ διαλέγομαι πρὶν γὰρ ἄρξωμαι διαλέγεσθαι. ἀπ᾿ ἀ- τιῦ
ληϑοῦς μὲν ἤρχετο τοῦ “ἡμέρα ἔστιν᾽᾿. ἐπὶ ψεῦδος δὲ
τὸ ἔληγε τὸ “ἐγὼ διαλέγομαι. πάλιν τὸ οὕτως ἔχον “᾿εἰ
νὺξ ἔστιν, ἐγὼ διαλέγομαι᾽᾽, ἡμέρας οὔσης καὶ σιωπῶντος
ἐμοῦ κατὰ μὲν Φίλωνα ὡσαύτως ἀληϑές, ἀπὸ γὰρ ψεύδους
ἀρχόμενον ἐπὶ ψεῦδος λήγει. κατὰ δὲ τὸν “ιόδωρον Ψεῦ-
δος᾽ ἐνδέχεται γὰρ αὐτὸ ἀρξάμενον ἀπ᾽ ἀληϑοῦς λῆξαι
ιό εἰς ψεῦδος νυχτὸς ἐπελϑούσης, καὶ πάλιν ἐμοῦ μὴ διαλε-
γομένου ἀλλ᾽ ἡσυχάξοντος. ἀλλὰ δὴ καὶ τὸ εἰ νὺξ ἔστιν, 1117
ἡμέρα ἔστιν" ἡμέρας οὔσης κατὰ μὲν Φίλωνα διὰ τοῦτ᾽ ἀ-
ληϑές, ὅτι ἀπὸ ψεύδους ἀρχόμενον τοῦ “νὺξ ἔστιν᾽᾽ εἰς
ἀληϑὲς λήγει τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽᾿, κατὰ δὲ Διόδωρον διὰ
40 τοῦτο ψεῦδος, ὅτε ἐνδέχεται νυκτὸς ἐπισχούσης, ἀπ᾽ ἀλη-
ϑοῦς ἀρχόμενον αὐτὸ τοῦ νὺξ ἔστιν᾽᾿, ἐπὶ ψεῦδος λήγειν
τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽᾽.
Τοιαύτης οὖν οὔσης ὡς ἐν παραδείγματος μέρει τῆς 118
ἐν τοῖς. κριτηρίοις τοῦ συνημμένου ἀξιώματος ὑπεναν-
35 τιώσεως, μήποτε ἄπορος γίνεται ἡ τοῦ ὑγιοῦς συνημμένου
80 ἐπ᾿ Ν 88 ϑέσει ς: φύσει ΝῈ εὑ Υ͂ γρ.: φήσει ἴ, (δ
φάσει): στάσει νοὶ κρίσει Ηοϊπές ἀυθῖ. ἐνεδέχετο ΝΏΕΙ:
ἐνδέχεται ς 8. ἄρξωμαι ΝΑ: ἄρξομαι ΠΕΥ͂ΒΗ ιὸ ἔλεγε ἴὸ
’ιδ μὴ οπ!. Ν 11 ἡμέρα ἔστιν οι. Ὡς 19 διὰ οἱ. "
Βοχίυβ Ἐπιρίσίουβ 11. 9
119
1:0
191
123
130 ΠῚῸΣ ΔΟΓΊΚΟΥΣ Μ΄ παν. πλδ ἢ. Ὑ11]
᾿ 5 ᾧ 31}
διάγνωσις ἵνα γὰρ μάϑωμεν τοῦτο, πρὸ παντὸς δεῖ ἐπι-
χριϑῆναι τὴν περὶ τῆς ὑγιότητος αὐτοῦ τῶν διαλεκτικῶν
διάστασιν. ἐφ᾽ ὅσον δὲ ῥάῤεήυρυς, τὸν ὐδουκλν μένειν ἀναγπη
χαὶ αὐτὸ ἐν ἐποχῆ. καὶ δικότως, ἤτοι γὰρ πᾶσι τοῖς ἔρι-
τηρίοις τῶν διαλεχτικῶν προσέξομεν ἢ τίνι τούτων. ἀλλὰ το
πᾶσι μὲν οὐχ οἷόν τέ ἐστι προσέχειν᾽ μάχεται γάρ, ὡς
ἐπὶ τῶν προειρημένων δυεῖν ὑπέδειξα, τὰ δὲ μαχόμενα οὐ
δύναται ἐπ᾿ ἴσης εἶναι πιστά. εἰ δέ τινι τούτων, ἤτοιϑια ᾿
αὐτόϑεν καὶ ἀκρίτως προσέξομέν τινι, ἢ μετὰ λόγου τοῦ
δεικνύντος ὅτι ὑγιές ἐστι τὸ τοιοῦτον κριτήριον. καὶ εἰ
μὲν ἀκρίτως καὶ αὐτόϑεν συγχαταϑησόμεϑά τινι κριτηρίω,
τί μᾶλλον τῷδε ἢ τῶδε συγκαταϑησόμεϑα; ὅπερ ἴσον ἣν δ
τῷ μηδενὶ συγκατατίϑεσϑαι διὰ τὴν μάχην. εἰ δὲ μετὰ
λόγου τοῦ δεικνύντος ὅτι ὑγιές ἐστι τὸ παραλαμβανόμενον
ὑφ᾽ ἡμῶν τοῦ συνημμένου κριτήριον, ἤτοι οὗτος ὁ λόγος
ἀσύνακτός τ᾽ ἐστὶ καὶ ἀπέραντος ἢ συνακτικὸς καὶ περαίνων.
ἀλλ᾽ ἀσύνακτος μὲν χαϑεστὼς καὶ ἀπέραντος ἔπιστός ἐστι τὸ
καὶ μοχϑηρὸς ἐν τῷ προκρίνειν τι τοῦ συνημμένου κριτή-
θιον. εἰ δὲ συνακτικὸς ὑπάρχει, πάντως διὰ τοῦτο συνα-
ἅτικὸς τυγχάνει ὅτι ἀκολο
φορά," ὥστε δι᾽ ἀχολου
δὲ ἀκολουϑίαν ἐξ ἀρχὴ
λόγῳ ἔδει δοκιμάξεσϑαι.
εἰς τὸν δι’ ἀλλήλων τρύ
νημμένον ἐξ ἀκολουϑ
ἐπὶ λόγον τινὰ δεῖ ὃ
ἢν τὴν ἀκολουϑίαν δεῖ
ὑγιὴς κρίνεται. μὴ ἔχ
τ, Τῇ τοιαύτῃ ἀπορίᾳ, οὐδὲ συναπτιχὸν ἕξομεν λόγον.
ς ᾿ ἀπόδειξιν ἕξομεν᾽ λόγος γάρ
δὲ μὴ ὑπαρχούσης
τ Οπ. ς 18 λόγῳ Ηεἰπί2:
᾿ »τ π ὅ [κὸ
Ὡς. ὅϑ' ἐν ἐκαυ γι δι Βόκὴς, προπεπιστεῦσδϑαι ἃ ὅτι
ὙΒΕΣ 60]}. μ, 809. 1τ0. οἿΡ Ἠοίηί2
παρούσης ἃ 80 λογικὴ
φαντασίᾳ ( φιλοσοφίᾳ Ἡρίηΐ (6011, Ρ, 101, 80):
μάν. ἄορπι. 7) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β' 121]
μᾷ ἐν Δαν κε ᾿ πιν-Ὸ ,
Ἐνέσται δὲ ἀπὸ τούτων καὶ ἐπὶ τὰ συμπεπλεγμένα 1324
καὶ ἐπὶ τὰ διεζευγμένα κοινῶς τε ἐπὶ τὰ λοιπὰ εἴδη τῶν
οὐχ ἁπλῶν ἀξιωμάτων διαβαίνειν. (βίοις. ἴγ. ΠΠ 211 Αστη.) τὸ
γὰρ συμπεπλεγμένον (ἤτοι; ἐξ ἁπλῶν ὀφείλει ἢ ἐξ οὐχ ἁπλῶν
0 ἢ ἐκ μικτῶν συνεστάναι, πάντα δὲ ταῦτα ἠπόρηται τῶν ἁπλῶν
προηπορημένων. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὅταν λέγωσιν ὑγιὲς εἶναι 1:0
συμπεπλεγμένον τὸ πάντ᾽ ἔχον ἐν αὐτῷ ἀληϑῆ. οἷον τὸ “ἡμέ-
πςρα ἔστι καὶ φῶς ἔστιν᾽᾽, ψεῦδος δὲ τὸ “ἐν. ἔχον ψεῦδος, πά-
λιν νομοϑετοῦσιν αὐτοὶ αὐτοῖς. ἐκόλουϑον γὰρ ἦν, εἰ ἀληϑὲς
ἐστι τὸ ἐκ πάντων ἀληϑῶν σύνϑετον, εὐθὺς [ἀληϑὲς]} εἶναι
χαὶ τὸ ἐκ πάντων ψευδῶν συγκείμενον ψεῦδος, τὸ δὲ ἐκ
5" ψευδῶν ἅμα καὶ ἀληϑῶν μὴ μᾶλλον ἀληϑὲς εἶναι ἢ ψεῦ-
δος. εἰ μὲν γὰρ ἕξεστιν αὐτοῖς ἃ ϑέλουσι νομοϑετεῖν καὶ 196
ὡς προαιροῦνται περὶ τῶν πραγμάτων διατάττεσϑαι. ἐπι-
τρεπτέον μὲν τὸ ἕν ἔχον ψεῦδος συμπεπλεγμένον λέγε-
σϑαι παρ᾽ αὐτοῖς ψεῦδος, ἐξέσται δὲ καὶ ἄλλοις ἀντιδια-
ιῦ τάττεσϑαι καὶ λέγειν τὸ ἐκ πλειόνων ἀληϑῶν, ἑνὸς δὲ ψεύ-
ὅους συμπεπλεγμένον ἀληϑὲς ὑπάρχειν. εἰ δὲ τῇ φύσει 1
τῶν πραγμάτων προσεκτέον ἐστίν, ἀκόλουθον δήπουϑεν
τὸ τὶ μὲν ψεῦδος ἔχον, τὶ δὲ ἀληϑὲς συμπεπλεγμένον μὴ
μᾶλλον ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος εἶναι λέγειν ὥσπερ γὰρ τὸ ἐκ
ι5 λευκοῦ καὶ μέλανος μεμιγμένον οὐ μᾶλλον λευκόν ἐστιν
ἣ μέλαν (τὸ μὲν γὰρ λευκὸν λευκὸν ἣν καὶ τὸ μέλαν μέ-
λαν ὑπῆρχεν), οὕτω τὸ μὲν ἀληϑὲς μόνον ἀληϑὲς εἶναι [καὶ]
συμβέβηκεν, τὸ δὲ ψεῦδος μόνον ψεῦδος ὑπάρχει, τὸ δὲ
σύνθετον ἐξ ἀμφοτέρων οὐ μᾶλλον ἀληϑὲς ἢ ψεῦδος προ-
50 σαγορευτέον. ἀλλ᾽ ὥσπερ ἐν τῷ βίῳ, φασί, τὸ κατὰ μὲν 15Ὰ
τὰ πλεῖστα μέρη ὑγιὲς ἱμάτιον κατ᾽ ὀλίγον δὲ διερρωγὸς
οὐκ ἀπὸ τῶν πλείστων καὶ ὑγιῶν μερῶν ὑγιὲς εἶναι λέγο-
μὲν ἀλλ᾽ ἀπὸ τοῦ ὀλίγου καὶ διερρωγότος διερρωγός. οὕτω
πε τε το τ νος 3 ΞΘ ϑξότς οξας::
41 τε ἐπὶ Βοκκ. ἀυυϊδ. οὐ ΚΑΥΒΟΓ 601]. Ρ. 8381, 20: ἐπί τε ἃ
801, 30: οὐχ ἐξ ἃ
389 ἤτοι δα 4, ΒΟΚΚ. ἐξ οὐχ βίον, οΟ]]. Ῥ. ὶ
ἰηΐοι ἢ οὐ ἐκ ἴδο. 8-- ὁ δ. ὀχβέβὲ 'ἰ Ν 1 ζκαὶν φεῦδος δὲ Ν
ὃν αἀὰ. Ηοϊπὲς ς0]]. νν. 8 οὐ 34 8 .ἀληϑῶν ΚΊΙΕ: ἀληϑὲς ς
ἀληθὲς ἀδι Ἠεΐπδε, ἐνγε, Βόκὶ, δῦμι, 8. ρὲν Ὡρέι τὰ ἢ
9 δὲ ΤῈ ς: δὴ Ν ιὸ δὲ οπ!.ς Ι6 (ἐχ) μέλανος ΜῈ ς 11 καὶ
ἀ6]. ΒΘΚκ., ροβὲ οὕτω {π8πΠ8Ρ. ΚοΟΟΒΔΙΒΕΥ͂
οΥ
τῷ
-ἰ
1:39
180
131
182
13. ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Π΄' δεῖν, τη αἰ}, 1)
ϑις
καὶ τὸ συμπεπλεγμένον, κἂν ἕν μὰ ῃ Τῦσοῦ βγεῖ
ονὰ δὲ ἀληϑῆς λεχϑησεται τὸ ὅλον ἂπ δι ἽΕΙ ψεῦδος. 45
ὅπερ ἐστὶν εὔηϑες. τῷ μὲν γὰρ βίῳ ψκέελ νοι ἐν
χρηστικοῖς ὀνύμασι χρήσϑαν, ΠΡΟΣ ἜΡΩΣ »Έ:
σιν ἀληϑὲς ξητοῦντις ἀλλὰ τὸ πρὺς τὴν ὅξαν. Ῥὸ ἂρ γε
ὁρύσσειν φαμὲν καὶ χλαμύδα ὑφαίνειν καὶ οὐδε ἂν οἰκοδο-
μεν, οὐ κυρίως εἰ γὰρ φρέαρ ἐστίν, οὐκ Οὐσσεῖο 80
ἀλλ᾽ ὀὁρώρυκται. καὶ εἰ χλαμύς ἐστιν, οὐ, ὑφαίνεται ὯΝ ὕ-
φανται. ὥστε ἐν μὲν τῷ βίω καὶ τῇ κοινῇ συνηϑείᾳ τό-
πον εἶχεν ἡ κατάχρησις᾽ ὅταν δὲ τὰ πρὸς τὴν φύσιν ἕη- γιό
τῶμεν πράγματα, τύτε ἔχγεσϑαι δεῖ τῆς ἀκριβείας. Ἐπὶ
᾿Αλλ᾽ ὅτι μὲν ἄπορός ἐστιν ὁ λόγος καὶ πολλὴν ἔχων
ταραχὴν τοῖς ἐν ἀσωμάτῳ τινὶ λεκτῷ τὸ αληϑὲς καὶ ψεῦ-
δος ἀπολείπουσιν, ἐκ τούτων αὐτάρκως ὑποδέδεικται" ὅτι 5
δὲ καὶ τοῖς ἐν τῇ φωνῇ ταῦϑ᾽ ὑποστησαμένοις οὐκ ἔστιν
εὔπορος, ῥάδιον μαϑεῖν. πᾶσα γὰρ φωνή, εἰ ἔστιν. ἤτοι
γινομένη ἔστιν ἢ σιωπωμένη" οὔτε δὲ ἡ γινομένη ἔστι
τῷ μὴ ὑφεστώναι οὔτε ἡ σιωπωμένη τῷ μήπω γίνεσθαι"
οὐκ ἄρα ἔστιν ἣ φωνή. ἡ μὲν οὖν γινομένη οὐκ ἔστιν, τὸ
παϑάπερ ἐκ τῶν ὁμοίων δείκνυται" οὔτε γὰρ οἰκία γινο-
μένῃ οἰχία ἔστιν, οὐ ναῦς, οὐκ ἄλλο τι τῶν τοιούτων.
ὥστ᾽ οὐδὲ φωνή. ὅτι δ᾽ οὐδ᾽ ἡ
σιωπωμένῃ ὑφέστηκεν,
Η τ “᾿ ᾿ ϑ Ν "
ὁμόλογον. εἴπερ οὖν ἢ γίνεται φωνὴ ἢ σιωπᾶται, κατ᾽ οὐ-
[ , υ “- ΄ “, ΄
δέτερον δὲ τούτων τῶν χρόνων ἔστιν, οὐκ ἂν εἴη φωνή. 18
»
καὶ ἄλλω
χίστῃ ἐστὶ φωνῇ ἢ ἐν μακρᾷ"
θὲς γάρ ἐστι τὸ ἐλάχιστον,
οὔτε αὶ
90 «(ψεύδους Ῥεῦδος ΚΟΟΉΔ]Ωκς ἴ
« ς ᾿ Υ̓ 8602] χατα στικῶρ τοῖς
ὁν, Βοίηας ἀαθιί, γι [38 ὕφανται Ν᾿ φ: Ἡμ νοχη ἤν: 1 (τὴν)
ταραχὴν 1, καὶ ὑποδέδειχ
τη. ΐ
ται ΝΕ: ἃ ΤΟΥ
ἧς ὑποστησομένοις Ν τοδέδεικται ΑΒΗ: ὑποδιῦ
50 τὸ ῥχΐχη, οχῃ. ΙῈς οι δὲ ΟΝ μὴ ἃ: μήπω ΚοΟΟΒΑΙΒΚΥ
“1ὁ
(αν, ἄοσπι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΔΛΟΓΊΚΟΥΣ Ρ΄ 132
οὐ τοίνυν ἐν φωνῇ ἔστι τὸ ἀληθές. πρὸς τοῦτοις,
εἰ ἐν φωνῇ ἔστιν, ἤτοι ἐν σημαινούσῃ ἢ ἐν μὴ σημαινούσῃ.
- ΄ γ “ 4 “
ἀλλ᾽ ἐν μὲν τῇ μὴ σημαινούσῃ τι, οἷον τῇ βλίτυρι σαὶ τῇ
“ς σκινδαψός, οὐκ ἂν εἴη [τι] πῶς γὰρ τοῦ μὴ σημαινο-
μένου πράγματος οἷόν τέ ἐστιν ὡς ἀληϑοῦς ἀντιλαμ-
βάνεσθαι; λείπεται ἄρα λέγειν ἐν τῇ σημαινούσῃ. ἢ
δὴ πάλιν ἐστὶν ἀδύνατον᾽ οὐδεμία γὰρ φωνὴ ὡς φω-
νὴ σημαντική ἐστιν, ἐπεὶ ἐχρῆν πάντας τοὺς ἀντιλαμβα.-
, - γι ᾿ ᾿ ᾿ ᾿] - 2’
0 νομένους φωνῆς Ελληνας καὶ βαρβάρους ἀντιλαμβάνε-
σϑαι καὶ τοῦ σημαινομένου ὑπ᾽ αὐτῆς. ὥστε οὐδὲ κατὰ
τοῦτο ἐν φωνῇ ϑετέον τἀληϑές. τῶν τε φωνῶν
. ’ 4 6 “ ρι τιν , ῦ - ᾿ 7 “ {γ΄ 941
πῦ αἷ μέν εἰσιν ἁπλαῖ αἷ δὲ σύνϑετοι., ἁπλαὶ μὲν οἷον ἡ ᾿ Δίων΄..
᾽ .“ « ᾿ “ - ΡΕ
σύνθετοι δὲ ὥσπερ ἡ ᾿᾿ Δίων περιπατεῖ᾽᾿. εἰ οὖν ἐν φωνῇ
“᾿ “ ἤ "» [᾿ --τ.τἰμτὠ{-ν Ἃ .] , 3..4} δ:
ἔστι τἀληϑές, ἤτοι ἐν ἁπλῆ ἔστιν ἡ ἐν συνθέτῳ. ὡμκὰ ἐν
ε Γ - " γ ᾿ “ “᾿ Ξ 3.4 ᾿ τ “-
μὲν ἁπλῆ καὶ ἀσυνθέτῳ οὐκ ἔστιν᾽ ἀξίωμα γὰρ εἰναι δεῖ
ιν ᾿ ᾿ ι "κε" γ᾽ Ἷ ᾿] ΄ " ’ "
5 τὐληϑές. καὶ οὐδὲν ἀξίωμα ἀσύνθετον. ἐν συνϑέτῳ δὲ
οὐκ ἂν εἴη διὰ τὸ μηδεμίαν σύνϑετον ὑφεστάναι λέξιν,
οἷον τὴν ᾿᾿Δίων ἔστιν᾽᾽" ὅτε γὰρ λέγομεν τὴν “᾿Δίων᾽᾽, οὕπω
λέγομεν τὴν ““ἔστιν᾽᾽, καὶ ὅτε ταύτην προφερόμεϑα, οὐκέτ᾽
γ ᾿ ᾽ 4. 93 2 - ᾽ ͵
ἐκείνην λέγομεν. ὥστ᾽ οὐδ᾽ ἐν φωνῇ ταληϑες.
ι᾿ Καὶ μὴν οὐδ᾽ ἐν τῷ κινήματι τῆς διανοίας. ὡς ὑπε-
, ᾽ Ἵ “ , - .Ὶ ᾿
νόησάν τινες. εἰ γὰρ ἐν τῷ κινήματι τῆς διανοίας ἔστι
2 .
τἀληϑές, οὐδὲν ἔσται τῶν ἐκτὸς ἀληϑές τὸ γὰρ κίνημα
τῆς διανοίας ἐστὶν ἐν ἡμῖν καὶ οὐκ ἕκτος. ἄτοπον δέ γε
Μ »»
τὸ λέγειν μηδὲν εἶναι τῶν ἐκτὸς ἀληϑές" ἄτοπον ἄρα
ι5 καὶ τὸ ἐν τῷ κινήματι τῆς διανοίας ἀπολείπειν τἀληϑές.
- » .
τῶν τε κινημάτων τῆς διανοίας ἰδίων Ὄντῶν ἑκάστου
οὐδὲν ἔσται κοινὸν ἀληϑές, μηδενὸς δὲ ὄντος κοινοῦ τενος
ἀληϑοῦς πάντ᾽ ἔσται ἀσαφῆ καὶ διάφωνα᾽ ὃ γὰρ ἔχει
οὗτος ἀληϑές (τουτέστι τὸ κίνημα τῆς διανοίας), τοῦϑ᾽
Ὡς πρσνι τφ τα χκοιν « ΟΡ ΘΞ σ Σεεν νι ἐξ ως
185-186 οἵ, Ηγρ. ΠΟ 109.
᾿ς 98 {τιν ἢ Βοκὶς. ἀυῦνιξ. ἐν μὴ Ξοτ.: μὴ ἐν ἃ 8 τι 46].
ΚοΟμαΚΥ 51 σημαινούσῃ {τι ΚοΟΒΑΙΒΚΥ ἀυθὶς. τε ΘΧχ τοτ-
Ξὰ 26 μοι ο 2980 ἀντιλαμβανομένης ς 83 τὲ Βοκκ.: δὲ αὶ
4 ἀσυνθέτω ΝΜΙ,: συνθέτω Ἐς 18 γ8 οχι. ἦς 14 τὸ οτι. ς
19 {τοῦτο τὸ ΚοοΙΊΒΚΥ
152
13:
.-Ἁ
ὦ»
[0
185
181
τῷ
190
142
124 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ ταν. τλῆ θ. ΚΠ]
: 31}
ἕτερος οὐκ ἔχει, καὶ ἀναστρόφως, ὃ ἐν δ, τοῦθ᾽ οὗτος τη
οἷκ εἴληφεν. ἄτοπον" δὲ τὸ μηδὲν εἶναι 79» συμφώνως
ἡἰήδενν τοίνυν καὶ τὸ ἀξιοῦν. ΒΡ τῷ μαβο ον ἫΣ δια-
γοίας ὑποχεῖσθϑαι ταληϑὲς ΠΕΡ ὙΌΣ εἰν: Ἄγ: τὰ Ἧ
ἐκόλουϑόν τέ ἐστι (τοῖς ἐν ἂς ἘΡΉΟΣ Τὴν ᾿ ἰᾶνο νὴ μὴ
λείπουσι τἀληϑὲς παᾶνϑ ὁμολογεῖν αἀληϑῆ ἕίναι;, ἘΡ τ
κίνημα τῆς Ἐπικούρου διανοίας καὶ ΤΗΣ καὶ ἀμ
χρίτου καὶ τῶν ἀλλων" πᾶσι γὰρ αὐτοῖς ἀμ πρι τὸ ἐς Ἶ Ἰς
κε ασιν εἰγαὶ τὴς διανοίας. ἀδύνατον ὅὲ. γέ ἐστ ὯΝ
πάντα εἶναι ἀληθῆ, ὡς καὶ τὸ πάντα ψευδῆ" τοίνυν οὐδὲ.
τὸ χίνημα τῆς διανοίας ἀληϑές ἐστιν. , '
᾿Δλλὰ γὰρ διὰ τοσούτων περί τε κριτηρίου καὶ περὶ
ἀληϑοῦς ἀπορήσαντες, τὸ μετὰ τοῦτο σχεπτώμεϑα καὶ
περὶ τῶν συντιϑειένων ἐφόδων ἀπὸ τοῦ Ἀριτηρίου πρὸς γι8
κατάληψιν τοῦ μὴ αὐτόϑεν ὑποπίπτοντος ἀληϑοῦς, του-
τέστι τοῦ τε σημείου καὶ τῆς ἀποδείξεως. καὶ τάξει γε
πρῶτον περὶ σημείου λέγωμεν" μετουσία γὰρ τούτου ἡ
ἀπόδειξις ἐκκαλυπτικὴ γίνεται τοῦ συμπεράσματος. :
99
80
{β΄5 εἰ ἔστι τι σημεῖον δ
᾿Επεὶ τῶν πραγμάτων διττή τις ἔστι κατὰ τὸ ἀνωτάτω
, Ἧ " ᾿
διαφορά, καϑ᾽ ἣν τὰ μὲν ἐστι πρόδηλα, τὰ δὲ ἄδηλα (καὶ
πρόδηλα μὲν τὰ αὐτόϑεν ὑποπίπτοντα ταῖς τε αἰσϑήσεσι
ι - ᾽ : - -
καὶ τῇ διανοία, ἄδηλα δὲ τὰ μὴ ἐξ αὑτῶν ληπτά), μεϑοδι-
γώτερον δὲ εἰς μὲν τὴν τῶν ἐναργῶν ἀπορίαν ὃ περὶ
κριτηρίου λόγος ἡμῖν ἀποδέδοται (τούτου γὰρ ἀβεβαίου
, Ἶφς,
δειχϑέντος ἀδύνατον γίνεται καὶ τὸ περὶ τῶν φαινομένων
0
--
3} οὐχ εἴληφεν Βοκκ.. οὐ κατείληφεν (ἃ 84. ἀκόλουθον
Εδσ. ες. Ηφτνοιὶ ΥΘΓΒί Ομ δ
ἴα: ἀναχκόλουϑον (5 τοῖς ἐν πὰ.
ἐγ 25 εἰ 89 τὸ ΒΘ]ς,: τὰ ὅ0 ἀληϑές α: τἀληϑές ΒΕΚΚ.
ἐὲ " περὶ τοῦ κριτηρίου καὶ ἀληθοῦς Καγβοῦ δα ἐδ. Βοο. ΠΕς:
ἐθὲ σημείου" κἱ ἔστι τ. δ. Ν τὶ δὴ ἂρ], Βρχῖς, μεϑοϑιμώτε-
ἅτ ἈΔΥροΥ, βοᾷ τα ξαία, Ἰηϊογραποέίομα οπππία
ΠΑ θετθ ἱπιο!!ορυηξαν (οἴ, ΚΟΟΒΑΙΕΚΥ Ι,..}. Ρῥ. 19 84.)
00]], Ῥ, 860 16 Ὧν δῖ ἔδΡχ.): βεβαίου 18 ἐ: βιαίου Ναυςκ
(αν. ἄορτη, [1] ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΎΣ μ΄ 192
"5
.
διισχυρίζεσθαι, ὅτι τοιαῦτά ἐστι πρὺς τὴν φύσιν ὁποῖα «αί-
νεται). λειπομένης δὲ ἔτι τῆς τῶν ἀδήλων διαφορᾶς. “α-
ι.5 λῶς ἔχειν ἡγούμεϑα καὶ πρὺς τὴν ταύτης ἀϑέτησιν συν-
τόμῳ τινὶ χρήσασθαι ἐφόδῳ, τῇ τό τε σημεῖον καὶ τὴν
ἀπόδειξιν ἀναιρούσῃ᾽ τούτων γὰρ πάλιν ἀναιρουμένων
ἀβέβαιος γίνεται καὶ ἡ δι᾽ αὐτῶν τοῦ ἀληϑοῦς κατάληψις.
βραχέα δ᾽ ἴσως οἰκεῖόν ἐστι πρὸ τῶν κατὰ μέρο; διελϑεῖν
90 περὶ τῆς τοῦ σημείου φύσεως.
“έγεται τοίνυν τὸ σημεῖον διχῶς, ποινῶς τε καὶ ἰδίως.
κοινῶς μὲν τὸ δοκοῦν τι δηλοῦν, καϑὺ καὶ τὸ πρὸς ἀνα-
νέωσιν τοῦ συμπαρατηρηϑέντος αὐτῶ πράγματο: χρησι-
μεῦον εἰώϑαμεν καλεῖν σημεῖον, ἰδίως δὲ τὸ ἐνδεικτικὺν
9η τοῦ ἀδηλουμένου πράγματος, περὶ οὗ καὶ πρόκειται ξη
τεῖν ἐπὶ τοῦ παρόντος. εἰ δέ τις τρανότερον ἐπιβάλλει
αὐτοῦ τῇ φύσει, πάλιν προληπτέον ὅτι, ὡς ἀνώτερον ἐλέγο-
μεν, τῶν πραγμάτων πρόδηλα μέν ἐστι τὰ ἐξ αὐτῶν εἰς
γνῶσιν ἡμῖν ἐρχόμενα, οἷον ἦν ἐπὶ τοῦ παρόντος τὸ ἡμέ-
80 ραν εἶναι καὶ τὸ ἐμὲ διαλέγεσθαι, ἄδηλα δὲ τὰ μὴ οὕτως
ἔχοντα.
{γὺ πόσαι τῶν ἀδήλων διαφοραί
τῶν δὲ ἀδήλων τὰ μέν τινὰ ἣν καϑάπαξ ἄδηλα.
μοτὰ δὲ φύσει ἄδηλα, τὰ δὲ πρὸς καιρὸν ἄδηλα. ὧν πρὸς
χαιρὺν μὲν ἄδηλα καλεῖται ἅπερ τὴν φύσιν ἔχοντ
ἐναργῆ παρά τινας ἔξωϑεν περιστάσεις κατὰ καιροὺς ἡμῖν
ἀδηλεῖται. οἷον νῦν ἡ τῶν ᾿Αϑηναίων πόλις ἡμῖν" φύσει
5 μὲν γάρ ἐστιν ἐναργής καὶ πρόδηλος, παρὰ δὲ τὸ μεταξὺ
-- φ 3 φαν»
διάστημα ἀδηλεῖται. φύσει δὲ ἡ» ἄδηλα τὰ δι᾿ αἰῶνος 1
ἀποκεκρυμμένα καὶ μὴ δυνάμενα ὑπὸ τὴν ἡμετέραν πε-
σεῖν ἐνάργειαν, καϑάπερ οὗ νοητοὶ πόροι καὶ τὸ ἀξιούμε-
--ὺὕὄ Ὁ ρ0ῦ νῦν 0Ὁϑὕν0ῷὍϑὺῦ0ὕὅὕὉΧὉὦὦὕ0ϑὕ....0....Χὕὅ0ὁἐὁὋἘὁ. ΄ῳ«ᾳτπὐὰὧ. «ἀν ο Ὡ τῷ
146--180 --- Ηγρ. Π 91--108.
ὅποι τοις ον διρτὴν τυ τε ςς ΞΕ κὰν
141ὸ καλῶς ἕαῦτι: καϑὼς 3 19 πρὸ τῶν ΓΕΛΒΑ: πρὸς
τῶν Υ: πρὸ τὸν Ν 96 τις ΒΕΚΚ.: τὸ ἃ 81 ὅτι, ὡς ΒΕΚΚ.:
ὅπως ἃ 88 {{{.- δοουπάσπι Ν: πόσαι διαφοραὶ ἀδήλων μΕς
88 καθάπαξ ἦν Ν΄ 8 φύσιν (μὲν) ς 8 τινας ζμὲνν 1,0 6 ἐναρ-
γής ἐστι ς
143
144
143
14.
14ὃ
1ι
150
1581
᾿.
Ἶ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥ͂Σ Μ΄ ἦν, πίῃ, 11)
1:80
, αὐδα ϑι0
γῸν" ἐκτὸς εἶναι τοῦ χόσμου τεσε μόνοις ἐδῤ δ τ κενόν.
ταὶς δὲ ἀδηλα ἀένεται τυγγανειν τὰ μηδέποτε ὑπ ἀν- 10
καϑαπὰξ ὃὲ ἀθηλα Αὲ) ᾿ ᾿ ἰν Ἰσει ΣΝ ὧν
ϑρωπίνην κατάληψιν πεφυχῦτα πίπτειν, 0 ἐΐ ἀρ
εἶσθε: ἄἶυμι τοὺς ἀστέρας ἢ περισσοὺς καὶ τὸ ΄τοσάσδε
ὑπάργει" ἐν “ιβύῃη ψάμμους. ἀράς ὦ οὖν ἀρ νι ἐν
τοῖς πρίγμασι διαφορῶν, μιᾶς Ἐὲν «(τῆς ἧς ἀρ όνς ἐς
τέρας δὲ τῆς τῶν καϑάπαξ αδήλων, τρίτης δὲ τῆς δὺς 19
φύσει ἀδήλων, τετάρτης τῆς "τῶν πρὸς οὐνν οὐνν ἐν πδσει
φαμεν διαφορὰν σημείου δεῖσϑαι αλλὰ τιν(. εὖ ἑὼς γὰρ
οὔτε τὰ καϑώπαξ ἄδηλα ἐπιδέχεταί τι σημεῖον οὔτε τὰ
ἐναργῆ. καὶ τὰ μὲν ἐναργῆ, ὅτι ἐξ αὐτῶν προσπίπτει καὶ
οὐδενὸς ἑτέρου δεῖται πρὸς μήνυσιν, »««ὰ δὲ καϑάπαξ ἄδηλα, 30
ὅτε κοινῶς πᾶσαν ἐχπεφευγότα κατάληψιν οὐδὲ τὴν διὰ
σημείου ἐπιδέχεται. τὰ δὲ φύσει ἄδηλα καὶ τὰ πρὸς και-
ρὸν χρείαν ἔχει τῆς ἐκ τοῦ σημείου παρατηρήσεως, τὰ
μὲν πρὸς καιρὸν ἄδηλα, ὅτι κατά τινῶς περιστάσεις αἴρεται
ἐκ τῆς πρὸς ἡμὰς ἐναργείας, τὰ δὲ φύσει ἄδηλα, ὅτι διὰ
παντός ἐστιν ἀφανῇ. διττῆς οὖν οὔσης διαφορᾶς τῶν ση-
μείου δεομένων πραγμάτων διττὸν ἀνεφάνη καὶ τὸ ση-
μεῖον, τὸ μέν τι ὑπομνηστικόν, ὅπερ μάλιστα ἐπὶ τῶν
πρὸς καιρὸν ἀδήλων φαίνεται χρησιμεῦον, τὸ δὲ ἐνδεικτι-
πόν, ὅπερ ἐπὶ τῶν φύσει ἀδήλων ἀξιοῦται παραλαμβένε- 80
σϑαι. καὶ δὴ τὸ μὲν ὑπομνηστικὺν συμπαρατηρηϑὲν τῷ
σημειωτῷ δι’ ἐναργείας, ἅμα τῷ ὑποπεσεῖν ἐκείνου ἀδὴη-
ἰουμένου, ἄγει ἡμᾶς εἰς ὑπόμνησιν τοῦ συμπαρατηρὴ- 320
ϑέντος αὐτῷ, νῦν δὲ ἐναργῶς μὴ προσπίπτοντος. ὡς ἐπὶ
το
ι
Γ
- “- ᾿ -. , - ᾿
τοῦ γαπνοῦ καὶ τοῦ τυρος᾽ ταῦτα γὰρ πολλάκις ἀλλήλοις
συνεξευγμένα παρατηρήσαντες ἅμα τῷ τὸ ἕτερον ἰδεῖν,
᾽ ᾿ὔ ,
τουτέστι τὸν καπνόν, ἀνανεούμεϑα τὸ λοιπύν, τουτέστι κε
“ Φυσικῶρ 1} Ξ 10 τυγχάνειν
ἢ τοσάσδε οδη-
. 16 τετέ δὲν ΚορΠδ]8Κ
ἃ ἐναργῇ Ν (Δα ἀδταὶ ἰδ ΠΥ, ἀν μ
ΒΥΥΘΙΠΒ): οτχ. ᾿ς
(οἴ, γ, 28) 29 τοῦ ἬΡΟρος θς Καγβο1); ἀλλὰ τὰ ΤΣ ς: δὴ τὰ
Βοκκ,: προπίπτι απὸ μ᾽ σημείω τῷ ΝῚς
8 προσπίπτοντος
9 (ἔχει ἐπὶ ἴογξ, βουῖ. 60]]. Ρ. 19, 26
420
--
Ὡ
τ
ῳ»
90
»
32
Ὁ
(κὰν. ἄορι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ "5 121
τὸ μὴ βλεπόμενον πῦρ. ὃ 4δ᾽.) αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῆς τῷ
ἕλκει ἐπιγινομένης οὐλῆς καὶ ἐπὶ τῆς τοῦ θανάτου προη-
γουμένης καρδίας τρώσεως᾽ οὐλήν τε γὰρ ἰδόντες προηγη-
σάμενον ἕλκος ἀνανεούμεθα, καρδίας τε τρῶσιν ϑεασώμε.
νοι μέλλοντα ϑάνατον προγινώσκομεν. ἀλλὰ τὸ μὲν ὑπὸ
μνηστικὸν σημεῖον τοιαύτην εἶχε τὴν ἰδιότητα, τὸ δὲ ἐν-
δεικτικὺν διέφερε τούτου. οὐκέτι γὰρ καὶ αὐτὸ συμπαρα-
τήρησιν τῷ σημειωτῷ ἐπιδέχεται (ἀρχῆϑεν γὰρ ἀνυπόπτω-
τόν ἐστι τὸ φύσει ἄδηλον πρᾶγμα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύ-
ναταί τινι τῶν φαινομένων συμπαρατηρηϑθήῆναι). ἀλλ᾽ ἄν-
τικρυς ἐκ τῆς ἰδίας φύσεως καὶ κατασκευῆς μόνον οὐχὶ
φωνὴν ἀφιὲν λέγεται σημαίνειν τὸ οὗ ἐστιν ἐνδεικτικόν.
οἷον ἡ ψυχὴ τῶν φύσει ἀδήλων ἐστὶ πραγμάτων. οὐδὲ-
ποτε γὰρ ὑπὸ τὴν ἡμετέραν πέφυκε πίπτειν ἐνάργειαν.
τοιαύτη δὲ οὖσα ἐκ τῶν περὶ τὸ σῶμα κινήσεων ἐνδειπτι-
κῶς μηνύεται λογιξόμεϑα γὰρ ὅτι δύναμίς τις ἐνδεδυ-
κυΐα τῷ σώματι τοιαύτας αὐτῷ κινήσεις ἐνδίδωσιν.
᾿Αλλὰ γὰρ δυεῖν ὄντων σημείων, τοῦ τε ὑπομνηστι-
κοῦ καὶ ἐπὶ τῶν πρὸς καιρὸν ἀδήλων τὰ πολλὰ χρησιμεύειν
δοκοῦντος, καὶ τοῦ ἐνδεικτικοῦ, ὅπερ ἐπὶ τῶν φύσει ἀδῆ-
λων ἐγκρίνεται, μελλήσομεν πᾶσαν ποιεῖσθαι ξήτησιν καὶ
ἀπορίαν οὐ περὶ τοῦ ὑπομνηστικοῦ (τοῦτο γὰρ παρὰ πᾶσι
κοινῶς τοῖς ἐκ τοῦ βίου πεπίστευται χρησιμεύειν), ἀλλὰ
περὶ τοῦ ἐνδεικτικοῦ τοῦτο γὰρ ὑπὸ τῶν δογματικῶν
φιλοσόφων καὶ τῶν λογικῶν ἰατρῶν, ὡς δυνάμενον τὴν
ἀναγκαιοτάτην αὐτοῖς παρέχειν χρείαν, πέπλασται. ὅϑεν
οὐδὲ μαχόμεθα ταῖς κοιναῖς τῶν ἀνθρώπων προλήψεσιν.
οὐδὲ συγχέομεν τὸν βίον. λέγοντες μηϑὲν εἶναι σημεῖον.
καϑάπερ τινὲς ἡμᾶς συκοφαντοῦσιν. εἰ μὲν γὰρ πᾶν
ἀνῃροῦμεν σημεῖον, τάχ᾽ ἴσως ἂν καὶ τῷ βίῳ καὶ πᾶσιν
ἀνθρώποις ἐμαχόμεϑα᾽ νυνὶ δὲ οὕτω καὶ αὐτοὶ ἔγνωμεν.
ἐκ μὲν καπνοῦ πῦρ, ἐκ δὲ οὐλῆς προηγησάμενον ἕλκος.
ἐκ δὲ προηγουμένης καρδίας τρώσεως ϑάνατον, ἐκ δὲ προ-
οὐ πὸ ς γε τὸ νε οἰἶν κε δι τὸς οὐ τ π5: Ξαβξξωςς
α δ᾽ αἀαϊάϊ 9 δὲ 1814 ἀνυπόπτόν 1. (810): ἀνυπόζοϊόνν
ι6 καὶ ὁπ. Ν 88 μελλήσομεν ς: μελήσομεν ἈΠΕ: μέλομεν
Καγϑὸὺ ἃ ἀνῃροῦμεν ΜΕ ς: ἐροῦμεν Ν 4 αὐτοῖς Ν
158
186
151
1588
159
1600
101
τλ8 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ παν, τα ἢ, ὙΠ
ας ἃ θάνοντες. νῦν οὖν ἐπεὶ τὸ
ἐαένης ταινίας ἀλειμα λαμβάνοντες. πεὶ τ
Ἢ ν Ι- ᾿ »-
ϑέμεν, ὦ χρῆται ὃ βίος, τὸ
Χ
;
εἰμὲν
ἐν ὑποιιηστικὸν σημεῖον τί
ὲ
οὐ πρὸς τῷ μὴ μάχεσθαι τῷ βίω ἔτι καὶ συναγορεύομεν
αὐτῷ, : ᾿ οἰ νν τ ;
δογματιχκοὺς καὶ τὰ φύσει ἀδηλα σπκειν λέγοντας ση-
μειωτιχῶς ἐκ φυσιολογίας ἐλέγχομεν.
τ΄ Ταῦτα μὲν οὖν ὡς ἐν κεφαλαίοις περὶ τοῦ ὑπὸ τὴν
ἕξήτησιν" πίπτοντος σημείου λελέχϑω᾽ χρὴ δὲ ἐπὶ τοῦ πα-
ρόντος διὰ μνήμης ἔχειν τὸ σκεπτικὸν ἔϑος. τοῦτο δ᾽
ἐστὶ τὸ μὴ μετὰ πείσματος καὶ συγκαταϑέσεως ἐκτίϑεσϑαι
τοὺς κατὰ τῆς ὑπάρξεως τοῦ σημείου λόγους (ἴσον γὰρ ἣν
τὸ τοιοῦτο ποιεῖν τῷ ἀξιοῦν εἶναί τι σημεῖον παραπλη-
σίως τοῖς δογματίξουσιν), ἀλλ᾽ ὥστε εἰς ἰσοσϑένειαν τὴν
ξήτησιν ἄγειν, καὶ δεικνύναι, ὅτι ἐπ᾽ ἴσης ἐστὶ πιστὸν τῷ
εἶναί τι σημεῖον τὸ μὴ εἶναι ἢ ἀνάπαλιν ἐπ᾽ ἴσης ἄπιστον
τῷ μηδὲν ὑπάρχειν τὸ ὑπάρχειν τι σημεῖον᾽ ἐντεῦϑεν
γὰρ ἢ ἀρρεψία καὶ ἡ ἐποχὴ γίνεται τῇ διανοίᾳ. ἀμέλει
γοῦν διὰ τοῦτο καὶ ὁ δοκῶν ἡμῖν ἀντιλέγειν φάσκουσι μη-
δὲν εἶναι ἐνδειχτικὸν σημεῖον βοηϑός ἐστιν, καὶ τὸ ὀφεῖ-
λον κατασχευάξεσϑαι μέρος σκεπτικῶς, τοῦτ᾽ αὐτὸς προ-
λαβὼν κατασκευάζξει" εἰ γὰρ οἵ μὲν κατὰ τοῦ σημείου
κομιξόμενοι παρὰ τοῖς ἀπορητικοῖς λόγοι σφόδρ᾽ εἰσὶ σϑε-
.221
18
30
25
Π μ , , ᾽ Ἁ 3 ΄
γαροὶ καὶ σχεδὸν ἀναντίρρητοι, τούτων δὲ οὐ λείπονται 580
" , ᾿ “- - "
καὶ οἱ παρὰ τοῖς δογματικοῖς τὴν ὕπαρξιν αὐτοῦ κατα-
σχευάζοντες, αὐτόϑενγ, ἐφεχκτέον
Ἁ - , - ΑΒΓ! ,
μὴ ἀδίκως, τῷ ἑτέρῳ μέρει προσϑετέον. πλὴν καὶ τοῦ
᾽, -- ΄
σχεπτικοῦ ἔϑους »“αρασταϑέντος, χωρῶμεν λοιπὸν καὶ ἐπὶ
τὴν τοῦ προκειμένου κατασχευήν.
Τῶν οὖν ὃ " Ξ
ὧν οὖν ὄντων, φασὶν οἵ ἀπὸ τῆς σκέψεως, τὰ μέν
101 -- δὰν, ἄορτη, ΤΥ 9623,
ι στε Ν; ἄλλω ἢ ἢ 9
νι ἃ ἡ 9 τε ως 27,38 προσλα
ΝΩ͂Ν φεχκτέον ΒΕ. ἐφεκτόν ΝΙΠ: ἐφετόνς ἃ παρα-
4 “-
ἐστὶ περὶ τῆς ὑπάρξεως καὶ γ20
7
322
ι:υ
18
(κἄν. ἀορτη. Τὴ ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ π΄ 129
ἐστι κατὰ διαφοράν, τὰ δὲ πρός τι πὼς ἔχοντα. καὶ κατα
διαφορὰν μὲν ὁπόσα κατ᾽ ἰδίαν ὑπόστασιν καὶ ἀπολύτως
νοεῖται, οἷον λευκὸν μέλαν, γλυκὺ πικρόν, πᾶν τὸ τούτοι:
παραπλήσιον᾽ ψιλοῖς γὰρ αὐτοῖς καὶ κατὰ περιγραίξην
ἐπιβάλλομεν καὶ δίχα τοῦ ἕτερόν τι συνεπινοεῖν. πρός τι
δέ ἔστι τὰ κατὰ τὴν ὡς πρὸς ἕτερον σχέσιν νοούμενα χαὶ
οὐχέτι ἀπολελυμένως λαμβανόμενα, τουτέστι κατ᾽ ἰδίαν.
οἷον τὸ λευκότερον καὶ μελάντερον καὶ γλυκύτερον καὶ
πικρότερον, καὶ πᾶν εἴ τι τῆς αὐτῆς ἐστιν ἰδέας. οὐ γὰρ
ὃν τρύπον τὸ λευκὸν ἢ τὸ μέλαν ἢ τὸ πικρὸν κατ᾽ ἰδίαν ἐνοεῖτο
περιγραφήν, οὕτω καὶ τὸ λευκότερον ἢ μελάντερον᾽ ἀλλ᾽ ἵνα
τοῦτο νοήσωμεν, συνεπιβάλλειν δεῖ καὶ ἐκείνω τῷ οὗ ἀευ-
κότερόν ἔστιν ἢ τῷ οὖ μελάντερόν ἔστιν. καὶ ἐπὶ τοῦ
γλυκυτέρου καὶ πικροτέρου ὁ αὐτὸς λόγος. ἐπεὶ οὖν ὅὄύο
οὺ εἰσὶ τῶν πραγμάτων διαφοραί, μία μὲν ἡ τῶν κατὰ δια-
25
φοράν, δευτέρα δὲ ἡ τῶν πρός τι πὼς ἐχόντων, δεήσει καὶ
τὸ σημεῖον τό γε ἐνδεικτικὸν ἤτοι τῶν κατὰ διαφορὰν ἢ
τῶν πρός τι ὑπάρχειν᾽ τρίτη γὰρ μεταξὺ τούτων ἰδέα
τῶν πραγμάτων οὐκ ἔστιν. ἀλλὰ τῶν κατὰ διαφορὰν μὲν
οὐκ ἂν εἴη. ὡς αὐτύϑεν συγκεχώρηται καὶ πρὸς τῶν ἕτερο-
δόξων. τοίνυν τῶν πρός τι γενήσεται. ὥσπερ γὰρ τὸ
σημειωτὸν κατὰ τὴν ὡς πρὺς τὸ σημεῖον σχέσιν νοούμε-
νον τῶν πρός τι ἐστὶν (......) τινὸς γάρ ἐστι σημεῖον, καϑα-
,
- - ν᾽ φ »᾿
περ τοῦ σημειωτοῦ. ἐὰν γοῦν τὸ ἕτερον αὐτῶν καϑ ὑπο-
0 ϑεσιν ἀνέλωμεν, καὶ τὸ λειπόμενον συναναιρεθϑήσεταις
οἷόν τι καὶ ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ καὶ ἀριστεροῦ φαίνεται γιγνό-
ἀφ μενον μηδενὸς γὰρ ὄντος δεξιοῦ οὐδὲ ἀριστερὸν τι ἔσται
διὰ τὸ τῶν πρός τι εἶναι τούτων ἑκάτερον, καὶ μηδενὸς
ἥ - ᾿ δ - ." .
ὄντος ἀριστεροῦ συμπεριγραφεται καὶ ἡ τοῦ δεξιοῦ ἐπίνοια.
ἀλλὰ δὴ τὰ πρὸς τι συγκαταλαμβάνεται ἀλλήλοις οὔτε
ἜΧΕ Δ αν, τ τοὶ τε τὸς τ εε πε 5:6. ἘΞ οοσς
162 --- ἄν. ἄορπι. ΤΥ 368.
166 --- Ηγρ. Π 111-118 οἱ 1190---130.
10 ἣ τὸ πικρὸν ἀ0], ΒΕΚΚ. [1 ἐκεῖνος 116}18 τῷ οὗ
Βαῦτ.: τῶ οὐ ΝΙΒΑΒΕ: τὸ οὐ 88 Ἰδοθῃϑτα βἰδίαϊυ ΒΘΚΚ,,
ἀυλτη βἷο ἴοσο οχρ]οῦ: ζοῦτω καὶ τὸ σημεῖον τῶν πρός τι ἐστίν"
τινὸς, Βοπϑὰ αὐἰάδπι τοοῖθ, βθὰ ἴρβ υϑυθδ ποι νεαρῷ, τοοῦ-
Ά
ΡΟτατὶ 811 γιγνόμενον ὁπι. Ν΄ 1 ἔστι ΚοομαΙβΕν
164
1608
π »-
107
140 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ πάν, τηρέῃ, ὙΠ
.}2)
᾿ " , .]
γὰρ ἀευχότερόν τις ὡς ἔφην, δυνατόν ἔστι γνωρίξειν μὴ !:
Ἀ
συνυποπίπτοντος τοῦ οὗ λευκότερόν ἐστιν. οὔτε μελανώντε-
θὺὸν μὴ συνεπινοουμένου τοῦ οὗ μελανώτερόν ἐστιν, ες,
τοίνυν ἐπεὶ καὶ τὸ σημεῖον τῶν πρός τι ἔστιν,
ὡς παρεμυϑησάμεϑα. συγχαταληφϑήσεται τῷ σημείῳ τὸ
οὗ ἐστι σημεῖον. τὸ συγχαταλαμβανόμενον δὲ αὐτῷ οὐκ
ἔσται σημεῖον αὐτοῦ, τὸ γὰρ ὑπονοεῖν, ὅτι δύναται τό κυ
τένε συγχαταλαμβανόμενον σημεῖον ἐχείνου γίνεσθαι τε-
λέως ἀπερρωγός" ἀμφοτέρων γὰρ ὑπὸ μέαν προϑεσμίαν
λαμβανομένων οὔτε τόδε ῥοῦδε ἐκκαλυπτικόν ἐστιν οὔτε
τοδε τοῦδε μηνυτικόν, ἑκάτερον δὲ δι᾽ αὐτοῦ προσπίπτον
ἀποδεῖ τῆς τοιαύτης δυνάμεως. συνθείη «(δ᾽ ἄν τις κα,
πάλιν λόγον τοιοῦτον. τὸ σημεῖον εἴπερ καταληπτόν ἐστιν,
ἥτοι προκαταλαμβάνεται τοῦ σημειωτοῦ ἣ συγκαταλαμβά-
νεται αὐτῷ ἢ ἐπικαταλαμβάνεται αὐτῷ" οὔτε δὲ προκατα.
λαμβάνεται οὔτε συγκαταλαμβάνεται οὔτε ἐπικαταλαμβά-
νεται, ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα καταληπτόν ἐστι τὸ 30
σημεῖον. καὶ δὴ τὸ μὲν λέγειν, ὅτι ἐπικαταλαμβάνεται τῷ
σημειωτῷ “τὸ σημεῖον, αὐτόϑεν φαίνεται ἄτοπον" πῶς
γὰρ ἔτι δύναται ἐκκαλυπτικὸν εἶναι τὸ σημεῖον, ὅτε οὗ
» , Μ Ἷ β
ἐκχαλυπτιχόν ἔστι, τὸ σημειωτόν, προπαταλαμβώνεται αὐὖ-
- ᾽»
τοῦ; ἄλλὼῶς τε καὶ :
᾿ 4 ᾿ "» 4 ᾿ "
: γὰρ τὸ σημειωτὸν ἄδηλον εἶναι καὶ μὴ ἐξ
ἴ - ΣΈΩΣ 4 ᾿ κ
αὐτοῦ καταληπτόν εἰ δέ γε μετὰ τὴν τούτου κατάληψιν
εππαταλαμβάνεται τὸ σημεῖον, οὐχ ἔσται τοῦτ᾽ ἄδηλον
.-᾿
μηνύοντος αὐτὸ παρουσίας πεφώραται. 80
Εἰ ρέηηα αἰτίαν" τὰ ᾿ὰρ συγχαταλαμβανόμενα ἀλλήλοις 554
οὔ ὄξεται τῆς ἐξ ἀλλήλων μηνύσεως, ἀλλ᾽ ὑφ᾽ ἕν ἐξ αὐτῶν
ὁ τοῦ ΤῈ -ς: τὸ Ν οὔτε Ν. οὐδὲ 1.8 εἰ
“ἢ ς ’΄ Β ς λ ὁ ΝΙῈ
τοῖς ἈΕΡλ τος μ ἐλάντερον 5. θεμὴ-. μελανότερον ΝΊ (ξανὰ δοΥ-
{9.53 ΝΜ ς (᾿ἀρπὨβτη Ἰᾶτη ΒΘΚ ρσαβ ῬΟΓΒΡΘΧΘστα) 14 προῦ-
ΚΟΟΒΑΙεκν ΤΈΣ ΠῈς ς ] απ, Ἠρ . ἄν τις πάλιν
80 ὅ γε βροχῆς. ὅτε ᾳ τ ρυᾶν ἃ ἢ τις ἀνάπαλιν ΤῈ ς
μάν. ἄοψτι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ 141
16 ι Ξ “ : Σ΄. τῇ ᾽ν -ὶἋ τ
προσπίπτει. καὶ διὰ τοῦτο οὔτε τὸ σημεῖον λέγοιτ᾽ ἂν εἰναι
σημεῖον οὔτε τὸ σημειωτὸν ἔτι ὑπάρχειν σημειωτόν. κα-
9 ταλείπεται οὖν λέγειν, ὅτι προκαταλαμβάνεται τὸ σημεῖον
τοῦ σημειωτοῦ. ὃ πάλιν εἰς τοὺς αὐτοὺς ἐλέγχους κυλίε-
ται. πρότερον γὰρ ὀφείλουσιν οἱ δογματικοὶ δεῖξαι. ὅτι οὐ
τῶν πρός τι ἐστὶ τὸ σημεῖον ἢ ὅτι οὐ συγκαταλαμβάνεται
ἀλλήλοις τὰ πρός τι, εἶτα τότε καὶ παρ᾽ ἡμῶν λαμβάνειν
τὸ δύνασϑαι τοῦ σημειωτοῦ προκαταλαμβάνεσθϑαι τὸ ση-
μεῖον. ἀμετακινήτων δὲ ὄντων τῶν πρώτων οὐχ οἷόν τέ
ἐστι τὴν προκατάληψιν τῷ σημείῳ μαρτυρεῖν ἐκ τοῦ γέ-
νους ὄντι τῶν πρός τι καὶ ὀφείλοντι συγκαταλαμβάνε-
σϑαι τῷ οὗ ἐστι σημεῖον. ἀλλ᾽ εἴπερ, ἵνα καταληφϑῆ τὸ
ι5 σημεῖον, δεῖ ἢ προκαταλαμβάνεσϑαι αὐτὸ τοῦ σημειωτοῦ
ἣ συγκαταλαμβάνεσϑαι τούτῳ ἢ ἐπικαταλαμβάνεσθϑαι. δέ-
δεικται δὲ μηδὲν τούτων δυνατόν, ῥητέον [οὖν] ἀκατάληπτον
εἶναι τὸ σημεῖον.
Ἔπι ἐκ τῆς αὐτῆς δυνάμεως ἄλλον λόγον συνερωτῶσί
0 τινὲς τοὺς δογματικούς. οὕτως ἔχοντα. εἴπερ ἔστι τι ἐν-
δεικτικόν τινος σημεῖον. ἤτοι φαινόμενον φαινομένου ση-
μεῖόν ἐστιν ἢ ἀφανὲς ἀφανοῦς ἢ φαινόμενον ἀφανοῦς ἢ
“ἀφανὲς φαινομένου οὔτε δὲ φαινόμενον φαινομένου ση-
μεῖόν ἐστιν οὔτε ἀφανοῦς ἀφανὲς οὔτε φαινόμενον ἀφα-
45" νοῦς οὔτε δὲ ἐναλλάξ᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τι σημεῖον. καὶ
ὃ μὲν λόγος τοιοῦτος, πρόδηλος δὲ καὶ ἧ τούτου κατα-
σκευή ἐστιν. καὶ προδηλοτέρα μᾶλλον γενήσεται ὑποδει-
ξάντων ἡμῶν τὴν κομιξομένην πρὸς αὐτὸν ὑπὸ τῶν δογμα-
τικῶν ἔνστασιν. φασὶ γὰρ μόνον τὰς δύο συγχωρεῖσθαι
80 συζυγίας, περὶ δὲ τῶν λειπομένων δυεῖν διίστασθαι πρὺς
ἡμᾶς. τὸ μὲν γὰρ φαινύμενον φαινομένου καὶ ἀφανοῦς
φαινόμενον γίγνεσθαι σημεῖον ἀληϑές ἐστιν, τὸ δὲ μὴ φαι-
,
νύμενον φαινομένου ἢ μὴ φαινόμενον ἀφανοῦς ὑπάρχειν
325 δηλωτικὸν ψεῦδος ἦν. αὐτίκα γὰρ φαινόμενον μὲν φαι-
ὡ- ως σόν ον Στ οἷ ἀρὰν ΣΕ Ξε α, . . .,- Ξε--
ἃ (ἔτι εἶναι ΚΟΟΒΑΙ ΒΥ 00]. ν.4. 17 οὖν ἀοϊοτὶ (8 βου θ6α-
ἄσαι ἐστὶν) 80 δὲ 46]. ΒΕΚΚ. 58 αὐτῶν ς ὃ9 τὰς δύο
νον Ν᾽ 8 ἀληϑὲς εἶναι ΚοολΔΙΒΕΥ͂ (εἶ, «ἃ νΡ. 328, 1. ἦν
Βδκικ. ἀπθῖξ.: εἶναι α: ἀ6]. Κοολιαΐεκν (οἴ. δὰ Ῥ. 334, 89)
169
1τὸ
1τ8ὃ
114
ΓὍὍΥΣ Β’ «δ, Υ͂
14 ἘΝ . 38
"}) ἐστιν ἡ σκιὰ τοῦ σώματος" αὐτή τε αν
, «μεῖόν ἐστ ; '
νομένου σημείοι ἐστι ταῖν ἐστι, τὸ τὲ σῶμα σημειωτὸν
καϑεστὼς ἐναργὲς ἘΠΕ ΤΝΣ τὸ ἔρευϑος τῆς αἰδοῦς" τὸ ς
; ῃ ῤ (στ »
λωτικὸν καϑειστήκει. μρῖ Νὴ «τον ἣν, ἡ δὲ αἰδὼς ἀρανε
μὲν γὰρ ἐναργὲς ΜΙ γὐνα θῇ 0 Ἂν τόσες λέγοντες. ὁμολο-
ν , ᾽ " σεις 2 Χ.5
- εισι}" εὖ Ἷ : - , Ὧ
τος. τελέως δέ ῦ πρός τι εἶναι τὸ σημεῖον καὶ τοῦ ἀπ
Ἰϑέντος γὰρ τοῦ πρός ἢ ἘΞ ὺ δύ-
γηθέντος Ὑ80 ἐνεσϑαι ἀλλήλοις τὰ πρός τίς νας
νάγχην συγκαταλαμβά ἡντων ἀλλήλοις τὸ μὲν ση- τυ
ναται τῶν ἐπ᾿ ἴσης ἡὐδ Αι μον πάντῃ τε καὶ πάντως
ν . "» [ 4, “«ἕ᾿
μεῖον εἶναι τὸ δὲ ἀωρτρ ἐδ : νυπόπτωσιν μήτε σημεῖόν
διὰ τὴν ἐναργῆ Κὐβύνρ μούρδ λα ι (ΑΓ τοῦ μὲν μὴ ἔχον-
᾿ δον γ᾽; σ᾽) (ὃ " Ἂ
ι ἐξ αὐτῶν Ὀπαργειν {τὲ Με ω ἐκκαλύψοντος.
Ἐρλεν Ε - αἱ ξοντος τοῦ
τος ὃ ἐκχαλύψει, τοῦ δὲ μὴ ἀδον λειπομένης συζυγίας, τὸ
ἥ « . 4 “ " » τ' - “« .
ἡ δὲ αὐτὰ λεχτέον καὶ περὶ ἐν ὕς εἶναι σημεῖον
τὰ Ἰν ν μενον τοῦ ἀφανους εἰν
ϑ᾽ ἣν ἠξίουν τὸ φαινόι ; ὁ ση-
καὺ ἣν ἣξ Ά " οκαταλαμβάνεσϑαι τ
δεῖ γάρ, εἰ τοῦτο οὕτως ΤΕ ΤΕΟ ἐνεσϑαι τὸ σημείας
Ἶ ὕ σημειωτοῦ καὶ ἐπικαταλαμβάνεσ ᾿ Σ γέ
τὸν τῷ σημείῳ, ὅπερ ἦν ἐφείιν. ἀλλήλοις ἰσυγΙὶ ΤΙ ΤῊς
εἶναι τῶν προς τὶ καὶ ὀφείλε Γ
βάνεσϑαι. β “ , πρα: μά-
Τῶν γε μὴν καταλαμβανομένων, ϑρεέαν “τὰ δὲ
τῶν τὰ μὲν δι᾽ αἰσϑήσεως καταλαμβάνεσθαι "ΟΝ δὲ) ὙΠ
᾿ Ἵ ͵ ’ " Ρ ὡς λευκὸν μέλαν, γ
διανοίᾳ, καὶ δι αἰσϑήσεως μὲ : παρα ΠΗ ΥΝς
: ͵ " , »ν
πικρὸν, διανοία δὲ χαλὺν αἰσχρόν, νύμιμο βμέει
᾿ ξορνη δ ζ ἴπε καταληπτὸ
εὐσεβὲς ἀσεβές. χαὶ τὸ σημεῖον ΟΡ νν ΠΗΈΕΟ ΜῊ γαμεῖς
.᾿ “-- ᾿] μα γ ἢ ἤ ὧν Ἷ 3
ἐστιν, ἤτοι τῶν αἰσϑητῶν ἐστὶ πραγμάτων Ἴδε ΣΑΣ ΠΩΣ
Ὁ Ρ , ΄ ᾿ ἢ ᾿ ἂν
ὥστ᾽ ἂν μὴ ἐκ τοῦ ἑτέρου γένους τούτων ὑπάρχῃ οἱ Ἰοῦς
" ᾿ Υ , 3 ουτ
ἔσται τὴν ἀρχὴν ὑπάρχον. ἀμέλει γὲ τοι τ πρλρεν ν
, - "» »
τεχμήριύν ἐστι τοῦ ἄληπτον αὐτὸ τυγχάνειν, φημ ὅδ:
3 φύσιν αὐτοῦ, τῶν μὲν ἊΣ ;
΄ με 4 “
τὸν ὑ; εἷναι. τῶν δὲ νοητόν. π
Αἱ ἈΞ εν Ῥ αἷ, ἐσεως 720
θθεστώτες αὐτοῦ τῆς θ
114 -- Ἤγρ, Π 195,
36 (οἷον) καλὸν ΚορΠ]ο. 38 ὥστ᾽ ἂν Ν: ὡς ἐὰν ΠΕ:
ὡς ἂνς ὅἥῷ τὸ ΒΕκκ,; τοῦ ἃ
ὃΣ εἶναι τοῦτο Ν
(ιν. ἀομτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ 5 143
20 Ι ῶ “ 5 . εὖ -
ἔλεξαν αἰσϑητὸν εἷναι τὸ σημεῖον, οἵ δὲ ἀπὺ τῆς Στοᾶς
(ἔν. ἢ 222 Αγπ.) νοητόν. μένει δ᾽ ἡ τοιαύτη διάστασις ἀνε-
πίκριτος σχεδὸν δι᾽ αἰῶνος, καὶ μενούσης αὐτῆς ἀνεπικρίτου
, πᾶσα ἀνάγκη καὶ τὸ σημεῖον ἐν ἐποχῆ φυλάσσεσθαι, ὀφεῖλον
ἢ αἰσϑητὸν ἢ νοητὸν ὑπάργειν. καὶ τὸ πάντων δεινότατον.
ὅτι μεταπέπτωκεν ἡ ὑπόσχεσις αὐτοῦ, εἴγε ὑπισχνείται μὲν
ἐχκαλυπτικὸν ἔσεσθαί τινος ἑτέρου, ἀνάπαλιν δὲ αὐτὸ
νῦν εὕρηται χρῆξζον ἑτέρου τοῦ ἐπκκαλύψοντος" εἰ γὰρ
ι πᾶν τὸ διάφωνον ἄδηλόν ἐστι, τὸ δὲ ἄδηλον ἐκ σημείου
ληπτόν, πάντως καὶ τὸ σημεῖον διαφωνούμενον δεήσεταί
τινος σημείου πρὸς παράστασιν ὡς ἄδηλον. καὶ μὴν οὐδὲ
δύνανται λέγειν, ὅτι τὸ διαφωνούμενον αὐτὸ ἕνεστιν ἀπο-
δείξει καταστήσασϑαι καὶ πιστὸν ἔχειν. πρῶτον μὲν γὰρ
15 ὅταν ἀποδείξωσιν, τότε ὡς πιστὸν αὐτὸ λαμβανέτωσαν᾽
ἐφ᾽ ὅσον δὲ ψιλὴ μόνον αὐτοῖς ἐστιν ὑπόσχεσις ἀλλ᾽ οὐκ
ἀπόδειξις, ἔστηκε καὶ τὰ τῆς ἐποχῆς. εἶτα καὶ ἢ ἀπό-
δειξις τῶν ἀμφισβητησίμων ἐστίν, διαφωνουμένη δὲ καὶ
αὐτὴ χρείαν ἔχει τοῦ τὴν πίστιν περιϑήσοντος" διὰ δὲ
90 ξητουμένου τὸ ξητούμενον δεικνύναι ϑέλειν τελέως ἐστὶν
ἄτοπον. ἄλλως τε καὶ τῷ γένει σημεῖόν ἔστιν ἢ ἀπό-
δειξις᾽ ἐκκαλυπτικὴ γὰρ ἦν τοῦ συμπεράσματος. ἵνα
οὖν τὸ σημεῖον βεβαιωϑῆ, δεῖ πιστὴν εἶναι τὴν ἀπόδειξιν,
ἵνα δὲ ἡ ἀπόδειξις πιστὴ γένηται, δεῖ προβεβαιωϑῆναι τὸ
25 σημεῖον, ὥστε ἑκάτερον τὴν ἐκ ϑατέρου πίστιν περιμένον
ἐπ᾿ ἴσης τῷ λοιπῷ ἐστιν ἄπιστον. πρὸς τούτοις τὸ ἐν
ἀποδείξεως μέρει λαμβανύμενον εἰς τὴν τοῦ σημείου βε-
βαίωσιν ἤτοι αἰσϑητόν ἐστιν ἢ νοητόν. καὶ εἰ μὲν αἰσϑη-
τόν, πάλιν ἡ ἀρχῆϑεν μένει ξήτησις τῷ τὰ αἰσϑητὰ κοι-
80 νῶς διαπεφωνῆσϑαι᾽ εἰ δὲ νοητόν, ὁμοίως ἄπιστον καϑέ-
στηκεν᾽ οὐ χωρὶς γὰρ τῶν αἰσϑητῶν δύναται τοῦτο λη-
πτὸν ὑπάρχειν.
119--181 --- Ηγρ. Π 131--199.
8 σχεδὸν ἀνεπίχριτος ς 1 διαπέπτωχεν Καγβὸσ 13 ἴοτβ.
ἄδηλον (ὄν) 8 τὸ ἀοὶ. ΗοϊπίΣ Τὶ (ὧρ) πιστὸν ΚΑΥΒΟΥ
11 ἔστηκε κατὰ τῆς ἘΠΠΤΙ: ς 18 ἀμφισβητησίμων ΝΕ: ἀμ-
φισβητουμένων ς 8ῦ ἔχ ϑατέρου ΤῈ ς: ἑκατέρου Ν οὐ ὅθι.
ααΐ ἀμπὰθ πος βαπιρβογίηῦ, Ὠθϑοῖο
119
182
"ὦ
“κ
ὩΦ
ιϊ54
144 ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ πᾶν, τπϑίμ, ὙΠ]
Πλὴν συγκεχωρήσϑω τε καὶ ἐκ περιουσίας δεδόσϑω 9.
τὸ ἤτοι αἰσϑητὸν ἢ νοητὸν εἶναι τὸ σημεῖον. ἀλλὰ καὶ
οὕτως ἀδύνατον τὴν ὑπόστασιν αὐτοῦ πιστὴν ὑπάρχειν,
λεχτέον δὲ ἐν μέρει περὶ ἑκατέρου, καὶ εὐθέως γε περὶ
τοῦ [μὴ] αἰσϑητὸν αὐτὸ τυγχάνειν. ἵνα τοίνυν τοῦϑ᾽ ὁμό-
λυγὸν ἡ. δεῖ προσυμπεφωνῆσθϑαι τὴν τῶν αἰσϑητῶν ὕπαρ-
ξιν καὶ ὁμόλογον εἶναι παρὰ πᾶσι τοῖς φυσικοῖς, ἵν᾽ ὡς
ἀπὸ ὁμολόγου ταύτης ἡ περὶ τοῦ σημείου ἀνάγηται σκέ-
ψις. οὐ συμπεφώνηται δέ, ἀλλ᾽ (Ρ]αἴοι. Ῥῃαρᾶν. Ρ. 9640,
Ἡοτοδοὶ. τὶ. Ηομι. 11), 98
ἔστ᾽ ἂν ὕδωρ τε δέῃ καὶ δένδρεα μακρὰ τεϑήλῃ, 10
οὕποτε πεπαύσονται περὶ αὐτῆς οἱ φυσικοὶ πρὸς ἀλλήλους
πολεμοῦντες, ἐπείπερ ὁ μὲν ημόκριτος μηδὲν ὑποκεῖσϑαί
φησι τῶν αἰσϑητῶν, ἀλλὰ κενοπαϑείας τινὰς αἰσϑήσεων
εἶναι τὰς ἀντιλήψεις αὐτῶν, καὶ οὔτε γλυκύ τι περὶ τοῖς
ἐκτὸς ὑπάρχειν, οὐ πικρὸν ἢ ϑερμὸν ἢ ψυχρὸν ἢ λευκὸν ι5
ἢ μέλαν, οὐκ ἄλλο τι τῶν πᾶσι φαινομένων᾽ παϑῶν γὰρ
ἡμετέρων ἦν ὀνόματα ταῦτα. ὃ δὲ Ἐπίκουρος πάντα
ἔλεγε τὰ αἰσϑητὰ τοιαῦτα ὑποκεῖσθαι ὅποῖα φαίνεται καὶ
κατ᾽ αἴσθησιν προσπίπτει, μηδέποτε ψευδομένης τῆς
αἰσθήσεως, ἀλλ᾽ ἡμῶν ψεύδεσθαι ταύτην δοκούντων. οἷ δὲ 50
ἀπὸ τῆς Στοᾶς καὶ τοῦ Περιπάτου μέσην ὁδὸν τεμόντες
ἐνια μὲν ὑποκεῖσϑαι τῶν αἰσϑητῶν ἔλεξαν ὡς ἀληϑῆ, ἔνια
δὲ κἹ Ὁπάρχειν, ψευδομένης περὶ αὐτῶν τῆς αἰσϑήσεως.
ἀλλὰ τό γὲ κεφάλαιον᾽ εἴπερ αἰσϑητὸν εἶναι ϑέλομεν τὸ
σημεῖον, πρὸ παντὺς ὁμολογηϑῆναι δεῖ καὶ βεβαίως πα- 95
θαστῆναι τὴν τῶν αἰσϑητῶν ὑπόστασιν, ἵνα καὶ τοῦτο
λε παγίως καταληπτὸν εἶναι" ἢ εἴπερ ἐκείνην δι᾿ αἰῶ-
τῆς τὐρν ἕρρν συμβέβηκεν, ὁμολογεῖν δεήσει καὶ τοῦτο
: μφώνιας ἔχεσθαι. ὥσπερ γὰρ τὸ λευκὸν
γα ἀμολογηδὴ Καγευ, ἔῃ, “ὶ σσθητὸν αὐτὸ τυγχάνει Καγοοι
π ΌΣΣ ,.λ5, 08,199 1 ἵν᾽ ὡς ΒΟΚΚ.
ε ΘΓΒΙΟΏΘΙη:; χαὶ ὡς ΟΣ 16 ὕτε ΚΚαγβοι
11 ἦν οἵ ἐπ λευχὸν οἵη. ΝΕΒΥΗ: Ἐν ἃ 10 πλο ΠΩ Ν
Η των ἄλλων ἢ ΠΟΚΕΙ ἀρ, 0 μήποτε Ν 90 ἀλλ᾽ ἡμῶν
Ξ1 τεμόντες Ν; τέμνοντες ΠῸς 24 εἶναι ὁπι. ς
3030 π
"τ΄ κἀρασταθῆναι ΚαγβοΥ 99 (ὑπὸ τῆς Καγβοσ συμφωνίας ς
(πᾶν. ἄσσον, ἢ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ 5’ 145
.127 Α ; ; Ζ 4. χάξει σὰ
0 χρῶμα οὐ δύναται ἀπτώτως καταληφϑῆναι μὴ ὑμοληγη-
ϑείσης τῆς τῶν αἰσθητῶν ὑποστάσεως. διὰ τὺ χαὶ αὐτὸ
ως τῶν αἰσϑητῶν ὑπάρχειν, οὕτως οὐδὲ τὸ σημεῖον, εἴπερ
κατὰ γένος αἰσϑητόν (ἐστιν), λεχϑήσεται πάγιον καϑεστάναι
μενούσης τῆς περὶ τῶν αἰσϑητῶν μάχης. ἔστω δὴ καὶ συμ-
πεφωνῆσϑαι τὰ αἰσϑητὰ καὶ μηδ᾽ ἡντινοῦν γεγονέναι
᾽ περὶ αὐτῶν διάστασιν. ξητῶ, πῶς δύνανται οἱ ἑτερύδοξοι
ἡμᾶς διδάσκειν, ὅτι τῷ ὄντι αἰσϑητόν ἐστι τὸ σημεῖον:
πᾶν γὰρ αἰσϑητὸν πᾶσι τοῖς ὡσαύτως ἔχουσιν ὑποπίπτειν
πέφυκε καὶ ἐπ᾿ ἴσης λαμβάνεσθαι. οἷον τοῦ λευκοῦ χρώ-
ματος οὐκ ἄλλως μὲν οἵ “Ἕλληνες ἀντιλαμβάνονται, ἄλλως
ιο δὲ οἵ βάρβαροι, καὶ διαφερόντως μὲν οἵ τεχνῖται, ἐξηλ-
λαγμένως δὲ οἱ ἰδιῶται, ἀλλ᾽ ὡσαύτως πάντες οἵ γε ἀπα-
ραποδίστους ἔχοντες τὰς αἰσϑήσεις. τοῦ τε πικροῦ πάλιν 188
ἢ γλυκέος οὐκ ἄλλως μὲν ὅδε γεύεται, καϑ᾽ ἕτερον δὲ τρό-
πον ὅδε, ἀλλὰ κατὰ τὸ ὅμοιον ἕκαστος τῶν ὁμοίως δια-
15 κειμένων. τὸ δέ γε σημεῖον ὡς σημεῖον οὐχ ὡσαύτως
πάντας τοὺς ὁμοίως διακειμένους φαίνεται κινεῖν, ἀλλ᾽ οἷς
μὲν οὐδ᾽ ὅλως. ἐστὶ σημεῖόν τινος, καίπερ δι᾿ ἐναργείας
αὐτοῖς προσπίπτον, τισὶ δὲ σημεῖον μέν ἐστιν, οὐ τοῦ
αὐτοῦ δὲ πράγματος, ἀλλὰ διαφέροντος" τὰ γὰρ αἰτὰ
20 φαινόμενα λόγου χάριν ἐν ἰατρικῇ ἄλλου μέν ἐστι σημεῖα
τῷδε, καϑάπερ ᾿Ερασιστράτῳ, ἄλλον δὲ τῷδε, οἷον
Ἡροφίλῳ, ἄλλου δὲ τῷδε, καϑάπερ ᾿Ασκληπιάδῃ. οὐ τοί-
νυν λεκτέον αἰσϑητὸν εἶναι τὸ σημεῖον εἰ γὰρ τὸ μὲν
αἰσϑητὸν πάντας ὁμοίως κινεῖ, τὸ δὲ σημεῖον οὐ πώντας
ὁ5 ὁμοίως κινεῖ, οὐκ ἂν εἴη αἰσϑητὸν τὸ σημεῖον. πάλιν 189
εἴπερ αἰσϑητόν ἐστι τὸ σημεῖον. ἐχρῆν, ὥσπερ τὸ πῦρ
αἰσϑητὸν ὃν πάντας τοὺς καίεσθαι δυναμένους καίει καὶ ἡ
χιὼν αἰσϑητὴ καϑεστηκυῖα πάντας τοὺς ψύχεσϑαι δυνα-
μένους ψύχει, ὧδε καὶ αὐτό, εἴπερ ἐκ τῶν αἰσϑητῶν ἐστι,
80 πάντας [ὥφειλεν] ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἄγειν σημειωτόν. οὐκ ἄγει
ἘΠῚ ΤΣ μεν αψος στ τι 01. . ὃ τος Ὁ Σ σι) τες πόεες πος τος
4 ἐσειν αὐ, Βοιείς. ἀοδὶξ - 8 δὲ Βοκκ ἀπδιδ. ἵιπᾶ-
σιν δυΐθ ἔχουσι» κα. Νι αποὰ ἰοτίαϑεθ δ Ρ. 821, 16 Ἰσσθρϑιῦ.
11.138 ἀπαραποδίστους ΝΙΌ: ἀπαραμποδίστους ΤΠ: ἀπαραποδὶ-
Ρ. 829, 6 844. (νἱάο ν. 30: ἐχρῆν)
ϑοκίαβ ᾿πιρὶ τίσι {ΠῚ 10
Ι͂ΙΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ ἡγι ταδί, Ὑ1Π
ι4Ὁ ἰ Ἵ
δέ γε οὐχ ἄρα αἰσϑητὸν ἔστιν. 0
Ιϑὸ ὁὲ γε 0 χ
δ “
" ἵ ἐστιν ἡμῖν
᾿ ᾽ ἱμεῖον. ἤτοι καταάληπτο ; μι
αἰσϑητὸν ἐστε τὸ δὴϊ εἰ μὲν οὖν ἀκατάληπτα ἡμῖν 9
[ : »γ.. ; ς
. Ἂ.Α Αἠπτα. ν ᾿ ,
τὰ ἀδηλὰ ἢ φοτωμν νον δυεῖν γὰρ ὄντων Αὐνθν:}:
" ᾿ς 7 σηη , ᾿) Ζ ,᾿
πν ἣν ἐσμέν, τὴν δξ ἀδῥιεν ἢ μὴτε τὸ ἐναργὴς
ἕω ἐναργῶν, τῶι ͵ ἥτε τὰ ἄδηλα
Ὃν ἐὲν ὃ ἢ . , εἰνὰϊ ἢ
ΠΑ ΣΣ διὰ τὸ αὐτοφώρατοι ἴον. εἰ δὲ κα
᾿ ϑ , "5 ι .] "-
191 διὰ τὸ ἀκατάληπτα τυγχ ἐπεὶ αἰσϑητόν ἐστι τὸ σημεῖον,
καταληπτά. πάλιν ἐχρῆν, : "εἶ, πᾶσι τὰ ἄδηλα κα-
ἣν ἣ ὁ» ἐπὶ ἴσης παᾶντας πινξις ῃ
τὸ δὲ αἰσϑητὸν ἐπ᾽ ἴσης ἵν φασιν αὐτὰ μὴ καταλαμβά-
Σ τὴν Ὶ) ,ς (ἐξ »
ταλαμβάνεσθαι. μῆρεν Ἂ μ ἐμπειρίας ἰατροὶ καὶ οἵ ἀπὸ
; ν [ ἀπὸ τῆς ἐμ ᾿
νεσϑαι, ὥσπερ ἊΝ οἱ Ν: δὲ καταλαμβάνεσθαι μέν, οὐχ ο
τῆς σκέψεως φιλόσοφ ᾿ ἦν ἐστι τὸ σημεῖον.
ἌΝ: , δέ οὐκ ἄρα αἰσϑητὸν ἐστὶ : : ΤΣ Ω
ΠΣ το κν πον ὃς τὸ πῦρ αἰσϑητὸν καϑεστὼς θ
ἐς Ναΐ, φασίν, ἀλλ᾽ ὡς “ὦ σας ὑποφαί-
᾿- παρ οἷς εἰμένων ὑλῶν διαφερού Σ
τὰς διαφορὰς τῶν Ἰρύῤέολτε μεῖς ᾧ τήκει, πρὸς δὲ πηλῷ
" ; , ᾿ ,
νει δυνάμεις, καὶ πρὸς πρρεσ μα ὑτὸν τρόπον εἰκός ἐστι ι5
, ὃς δὲ ξύλω καίει. τὸν αὖ 0 παρ τε
πήσσει, πρὸς ΒΡ Θτ αν ὑπάρχον παρὰ τὰς διαφορὰς τ
ἀόδαν πωκαν τρόμο δι πῶς εἶναι πραγμάτων μη-
ἀντιλαμβανομένων αὐτοῦ. τέ βν, ὲ ἐπὶ τῶν ὑπομνηστι-
193 νυτιχόν. καὶ οὐ παράδοξον, μέλάζους ν᾿ ὁ γὰρ ἀνατει-
ἣν σημείων ϑεωρεῖται οὕτω γιγνομει ἌΣ
δα χρέα τισὶ (μὲν) πολεμίων ἔφοδον ὙΠΈΣΤΗ Ἦ
γόμενος πυρσὸς ἀλότς ἐρος, ΟἿ, μὲν
᾿ " ᾿ηλοῖ. τοῦ κώδωνος ψόφος ν
δὲ φίων ἄφιξιν δηλοῖ, καὶ ὁ τὸ ἈΔΡΕΣΣ ΟΣ
χαδτο, - ῦ ὁὀεῖν ῥαίνειν
ὕψου πράσεώς ἐστι (σημεῖον) » οἰδοῦ ; Ἶ ᾿ δ εἰς ύσιν αἰ-
ὁδούς. καὶ τὸ ἐνδεικτιχὸν ἄρα σημεῖον δυνή εται τὺ "
5: - Ἕ δ ἢ Ϊ [ ἡνυτικον. ἀξιώσειε
σϑητὴν ἔχον ἄλλων καὶ ἄλλων εἶνα μη ἐφ κετα ΟΠ
«- .Ὶ ᾿ - “Ἢ
ἄν τις καὶ ἐνταῦϑα τοὺς μὲν τῇ ἀπὸ τοῦ ἜΕΝ μοῖτε τ
χρωμένους τοῦτο [δὲ] δεικνύναι γινόμενον ἐπ᾽ εἰς
κ' "ἂ ᾿ ΄ ᾿ ᾿
μείου ὅπερ καὶ ἐπὶ τοῦ πυρὸς γίνεσθαι συμβέβηκεν "Ὴἢ
ἐν γὰρ ὁμολό ους ἔχει τὰς οειρημένας δυνάμεις,
μὲν γὰρ ὅμο
194
2 δυεῖν 1.Ὲ} (χξ δ 61): δυοῖν Ν᾽ (υἐ ΠΕΟΒΑ Δ ΠῚ ρίας
διττῶν ΒΕκΕ, ἀδοι, Ἐ τ ν ΠῈς: εἶναι Ν 7 πάντω'
18 ὅτι Ἐς: ὅτε Ν],: ὅ γε Ἠρϊηΐζ ἀυθ]ε, ἐπὶ ΤῈΕς: ὑπῦς
19 οὕτω (αι: ἴογξ, τοῦτο γρ] τὸ τοιοῦτο 20 μὲν εὐἰὰ, Βθ ς
ἰάϊ (οἴ, ΚοοΒα 6 ΚΥ 1.1], Ρ. 81): δηλωτικός ΚαγΒ6
56 τοῦτο [δὴ] ΒΕΚΙς,. τοῦ τόδε (1: τοιόνδε
Καγεου «ἐνδειχτικοῦν σημείου ΚβγβροΙ
--- --᾿ ὀἑ Γ «-ϑ..ὕ.. -....
(πάν. ἄορι, ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Ρ΄ [41]
᾿ οὐδεὶς ἔστιν ὃς διαφέρεται περὶ {τοῦ ὑπ᾽) αὐτοῦ τὸν μὲν κη-
0 ρὺν τήκεσθαι, τὸν δὲ πηλὸν πήσσεσϑαι, τὸ δὲ ξύλον καίεσθαι.
ἐπὶ δὲ τοῦ ἐνδεικτικοῦ σημείου ἐὰν τὺ ἀνάλογον προσδε- 190
χώμεϑα γίνεσθαι, εἰς τὴν μεγίστην ἀπέμφασιν περιστη-
ποσόμεϑα, λέγοντες ἕκαστον τῶν ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐνδεικνυμένων
ὑπάρχειν, ὥστε εἰ οὕτω τύχοι; καὶ πλῆθος νοσοποιεῖν καὶ
δριμύτητα καὶ σωματικὴν κατασκευήν. ὕπερ ἄτοπον" τὰς 190
γὰρ οὕτω μαχομένας καὶ ἀνασκευαστικὰς ἀλλήλων αἰτίας
ν οὐχ οἷόν τε συνυπάρχειν. ἢ τοῦτο οὖν ὁμολογείτωσαν.
καίπερ ὃν ἀδύνατον, οἵ δογματικῶς φιλοσοφοῦντες, ἢ ὅτι
τὸ σημεῖον αἰσϑητὸν ὃν οὐδενὸς τὸ ὅσον ἐφ᾽ ἑαυτῷ ἐν-
δεικτικόν ἐστιν, ἡμεῖς δὲ διαφόρους ἔχοντες διαϑέσεις οὐχ 101
ὡσαύτως ἐπ᾽ αὐτῷ κινούμεϑα. ὕπερ οὐκ ἂν ὑπομείναιεν
ιο ὁμολογεῖν, πρὸς τῷ καὶ τὰς τοιάύτας τοῦ πυρὺς δυνάμεις
μὴ εἶναι συμφώνους ἀλλ᾽ ἠπορῆσϑαι. εἰ γὰρ καυστικὴν 198
εἶχε φύσιν τὸ πῦρ, ὥφειλε πάντα καίειν καὶ μὴ τινὰ μὲν
καίειν τινὰ δὲ μηδαμῶς" καὶ εἰ τηκτικὴν εἶχε δύναμιν.
πᾶν ὥφειλε διαλύειν καὶ μὴ τινὰ μὲν τινὰ δ᾽ οὔ. νῦν δὲ 199
(ὁ ταῦτα ἔοικε ποιεῖν οὐ παρὰ τὴν ἰδίαν φύσιν, ἀλλὰ παρὰ
τὰς προσομιλούσας αὐτῷ τῶν ὑποκειμένων ὕλας, οἷον τὺ
ξύλον καίει, οὐχ ὅτι αὐτὸ καυστικόν ἔστιν, ἀλλ᾽ ὅτι τὸ ξύ-
λον ἐπιτηδείως ἔχει συνεργοῦ λαβόμενον ἐκείνου καῆναι,
καὶ τήκει τὸν κηρὸν οὐχ ὅτι τηκτικὴν ἔχει δύναμιν, ἀλλ᾽ ὅτι
"0 ὃ κηρὸς ἐπιτηδειότητα ἐκέκτητο πρὸς τὸ συνεργοῦ λαβό-
μενος ἐκείνου τήκεσϑαι. ἀκριβέστερον δὲ περὶ τούτου δι-
δάξομεν (αν. ρὶιγ5.1 23 1544.), ὅταν περὶ τῆς τῶντοιού-
των ὑπάρξεως σκεψώμεϑα. τὰ νῦν δὲ καὶ πρὸς τοὺς με- 300
τιόντας ἀπὸ τοὺ ὑπομνηστικοῦ σημείου καὶ τὸν πυρσὸν παρα-
96 λαμβάνοντας, ἔτι δὲ τὸν τοῦ κώδωνος Ψόφον, λεκτέον ἐστὶν
ἡμῖν, ὅτε οὐ παράδοξον εἰ τὰ τοιαῦτα τῶν σημείων πλειόνων
τοωλ ἀξεωι, τωδι τες τ τ δ, τς Ξεειε
49 τοῦ ὁπ’ οὐὰ. Βεκίκ. ἀυδὶ. 841 ἐὰν (δὲ) Ν' 45 νοσο-
ποιεῖν (Σ (ὑπδίαν ΚοΟμΆΙΒΕΥ 1.}. Ρ. 81 56.): νόσων ποιεῖν Εδθν.:
ἑνοποιεῖν Ηρτινοῦαβ (ἢ [αοϊιπὶ): νόσων μηνύειν ΚΑΥ͂ΒΟΙ
1 ἑαυτοῦ Ν Ιο τὸς 18 εἶχε Βοτ. 00]}. γ. 18: ἔχεν ἃ τ πάντα
ΚΟΟΒαΙΒΚΥ 18 ὑποκειμένων ΒΘΚΚ.: καιομένων Θὀ 18 λαμβα-
νόμενον ἃ 590,21 λαβόμενος Ν' (ϑὺ δηξεϑ Βοκκ. ἀυθὶξ.): λαβό-
μενον Ἐς: λαμβανόμενον 3, ὃὶ τούτου Ν: τούτων ὲς
' 10"
5 ΠΡῸΣ ΑἈΟΙΊΚΟΥΣ 1 αν, πα ίῃ, ὙΠῚΙ
14Ὰ
Ὶ γ [χε “4 4,10
ἐστὶ δηλωτικά᾽ ϑεμένων γὰρ νόμους, ὡς φασιν, ὥρισται καὶ
ἐφ᾽ ἱμῖν κεῖται, ἐάν τὲ ἐν ϑέλωμεν αὐτὰ μηνύειν ἐάν τε
801 καὶ πλειόνων ὑπάρχειν δηλωτικά. τὸ δὲ ἐνδεικτικὸν ση-
μεῖον" ἐκ φύσεως ὑπαγορευτικὸν εἶναι δοκοῦν τοῦ σημειω- 80
τοῦ κατ᾽ ἀνάγχην ἑνὸς δεῖ πράγματος ἐνδεικτικὸν εἶναι, χγ»ι
καὶ τούτου πάντως μονοειδοῦς, ἐπεί τοι ἐὰν κοινὸν πολ-
λῶν ὑπάρχῃ, οὐκ ἔσται σημεῖον. ἀμήχανον γὰρ ἕν βε-
βαίως διά τινος λαμβάνεσθαι, πολλῶν ὄντων τῶν δηλου-
μένων. οἷον τὸ ἐκ πλουσίου πένητα γενέσϑαι κοινόν ἐστι καὶ
καὶ τοῦ ἡσωτεῦσϑαι καὶ τοῦ κατὰ ϑάλασσαν ἑπταικέναι
καὶ τοῦ φίλοις μεταδεδωκέναι, πολλῶν δὲ κοινὸν ὑπάρχον
οὐκέτι τινὸς αὐτῶν ἐξαιρέτως μηνυτικὸν εἶναι δύναται"
εἰ γὰρ τούτου, τί μᾶλλον τούτου ἢ ἐκείνου; καὶ εἰ ἐκεί-
203 νου, τί μᾶλλον ἐκείνου ἢ τούτου; καὶ μὴν οὐδὲ πάντων" τὸ
ἀσυνύπαρχτα γάρ ἐστι τὰ πάντα. διαφέρει τοίνυν τοῦ
ὑπομνηστικοῦ σημείου τὸ ἐνδεικτικόν, καὶ οὐ μεταβατέον
ἐστὶν ἀπ’ ἐκείνου ἐπὶ τοῦτο, παρόσον τὸ μὲν ἑνὸς μόνου
δεῖ μηνυτικὸν ὑπάρχειν, τὸ δὲ πλειόνων δύναται εἶναι πα-
θαστατικὸν καὶ ὡς ἂν ἡμεῖς ϑεματίσωμεν σημαίνειν. 15
3 Ἔτι πᾶν αἰσϑητὸν ὡς αἰσϑητὸν ἀδίδακτόν ἐστιν.
οὔτε γὰρ τὸ λευχὸν χρῶμα διδάσκεταί τις ὁρᾶν οὔτε τοῦ
γλυκέος μανθάνει γεύεσϑαι, οὐ ϑερμοῦ ἀντιλαμβάνεσϑαι.
οὐκ ἄλλου τινὸς τοιούτου" ἀλλ᾽ ἐκ φύσεως καὶ ἀδιδάκτως
πάντων αὐτῶν πάρεστιν ἡμῖν ἡ γνῶσις. τὸ δὲ σημεῖον
ὡς σημεῖον μετὰ πολλῶν, ὥς φασι, μόχϑων διδάσκεται,
' ΣΑΣ
“ἢ Ἂ ποξονθεας ΣΉ ΤΙΙ ὅτι ἀνέμων ἐστὶ δηλωτικὸν
Δι, εὐδίας. ὡσαύτως δὲ καὶ παρὰ τοῖς τὰ
3 ,
οὐράνια πραγματευσαμένοις, καϑάπερ ᾿Δράτῳ καὶ ᾿Δλε-
ξάνδρῳ τῷ Αἰτωλῷ, : η
0
. ; ἘΞ ΤῚ - -“
γατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ τοῖς ἐμπειρικῶς 95
ἐπ Ξ ἐς ον τ βόρηρτν μνεν οὐ λ ΩΝ
38 ἕν ἔδυ γ,: ἑνὸς αὶ 4[ὃ ὃ
ὗ ὃ ηλουμένων ΒοΙκῖς: α
6 χαὶ (ἣν τοῦ ἧσωτ. Ν Σύ, δ (Ὁ Ἐπ ΠΝ ΤΟΙ
τουτί Ν΄ φ τούφρυ ἢ ἐχείνου Ορῃ.: ἐκείνου ἢ τούτου ΝΙΚΒ
᾿ 13 .
35 τὸ 1Ὡς: καὶ μόνου Ἐς: μόνον ΝΙ, 18 μαν-
ΚΟΟΠ ΑἸ] 5]τν ΓΞ ἢ " ΒῺ καὶ τ ᾿ 33 {τὰν παρὰ
τοῖς ΚοΟβα]οκν "ατὰ ταὐτὰ Βεκῖς,: χατ αὐτὰ ἃ τὰ παρὰν
---ὕὄ..ὔ....- τΎ5ὕ....-
(εἰν. μη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΓῚΚΟΥ͂Σ 5 149
- ἰατρεύουσιν, οἷον τὸ ἔρευϑος καὶ ἡ κυρτότης τῶν ἀγγείων
καὶ τὸ δίψος καὶ τὰ ἄλλα, ὧν ὃ μὴ διδαχθεὶς οὐκ ἀντι-
λαμβάνεται ὡς σημείων. οὐκ ὥρα αἰσϑητόν ἐστι τὸ ση- 2
μεῖον᾽ εἰ γὰρ τὸ μὲν αἰσθητὸν ἀδίδακτον, τὸ δὲ σημεῖον
.0 ὡς σημεῖόν ἐστι διδακτόν, οὐκ ἂν εἴη τὸ σημεῖον αἰσϑη-
1} τόν. τὸ τε αἰσϑητόν, ἧ αἰσθητόν ἐστι, κατὰ δια- 208
φορὰν νοεῖται. οἷον τὸ λευκόν, τὸ μέλαν, γλυκὺ πικρύν,
πᾶν τὸ τοιουτῶδες. τὸ δὲ σημεῖον, ἢ σημεῖόν ἐστι, τῶν
πρός τι καϑέστηκεν᾽ κατὰ γὰρ τὴν ὡς πρὸς τὸ σημειὼ-
ς τὸν σχέσιν ἐθεωρεῖτο. οὐκ ἄρα τῶν αἰσϑητῶν ἐστι τὸ
σημεῖον. καὶ μὴν πᾶν αἰσϑητόν, ὡς ἡ κλῆσις πα- 301
οἰστησιν, αἰσϑήσει ληπτὸν ἐστι, τὸ δὲ σημεῖον ὡς σημεῖον
οὐκ αἰσϑήσει λαμβάνεται ἀλλὰ διανοίᾳ. λέγομεν γοῦν
ἀληϑὲς εἶναι σημεῖον καὶ ψεῦδος, τὸ δὲ ἀληϑὲς καὶ ψεῦ-
ιο δὸς οὐκ ἔστιν αἰσϑητόν᾽ ἀξίωμα γὰρ ἑκάτερον. τὸ δὲ
ἀξίωμα οὐ τῶν αἰσϑητῶν ἀλλὰ τῶν νοητῶν ὑπῆρχεν.
λεκτέον ἄρα μὴ εἶναι τῶν αἰσϑητῶν τὸ σημεῖον.
᾿Επιχειρητέον δὲ καὶ οὕτως" εἴπερ αἰσθητόν ἐστι τὸ 308
ἐνδεικτικὸν σημεῖον, πολὺ πρότερον ὀφείλει τὸ αἰσθητόν
16 τίνος ἐνδεικτικὸν ὑπάρχειν᾽ ὅπερ οὐχ οὕτως εἶχεν. εἰ
γὰρ ἐνδείκνυταί τι τὸ αἰσϑητόν, ἤτοι τὸ ὁμογενὲς τοῦ
ὁμογενοῦς ἔσται ἐνδεικτικὸν ἢ τὸ ἀνομογενὲς τοῦ ἀνομο-
γενοῦς᾽ οὔτε δὲ τὸ ὁμογενὲς τοῦ ὁμογενοῦς οὔτε τὸ
ἀνομογενὲς τοῦ ἀνομογενοῦς᾽ οὐκ ἄρα ἐνδεικτικόν τινός
20 ἐστι τὸ αἰσϑητόν. οἷον ἔστω μηδέποτε ἡμᾶς καϑ' ὑπό- 300
ϑεσιν λευκῷ περιπεπτωκέναι χρώματι, μηδὲ μέλανι, πρώ-
τως δὲ ὁρᾶν τὸ λευκόν. ἀλλ᾽ οὐκ ἂν ἰσχύσαιμεν ἀπὺ τῆς
τούτου καταλήψεως τὸ μέλαν καταλαμβάνεσθαι χρῶμα᾽
ἔννοιαν μὲν γὰρ ἔχειν τοῦ ἕτερον εἶναι χρῶμα τὸ μέλαν, 310
49 καὶ μὴ τοιοῦτο οἷόν ἐστι τὸ λευκόν, τάχα δυνατόν ἐστις
Ἀσὰ ΠΥ, με ω τ τα ἀξ τονε, Ἰσες πες ξα τ:
80 ἀγγείων εἷς οὔ Ρ. 884, 38 Κα] οἴβοι ο0}}. Ρβ.-αα] θα. ΧῚΙΥ
». 129. 2 Καὶ (οἵ. Ηγρ. γ. 18, 1): ὀτίων Ν' (φποὰ ἐυρέας ΚοΟΟΒΔΙΒΕΥ
᾿..1, ν. 68): αἰτίων ἑῃς: ἄρϑρων Ηδττνοΐαβ 89 αἰσϑητὸν
ὡς αἰσϑητὸνν ἩοϊαὺΣ 60}]. Ρ. 381, 10. 882,1. 11 αἰσϑητῶν
ἐστιν ΒΒ ὑπῆρχεν ΝΙΑΒΕ: ὑπάρχη Υ: ὁμι. Εὶ 1 ἐνδει-
Ἀἡτικὸν οἵπ. Ν 18 οὔτε δὲ --- 19 ἀνομογενοῦς ὁπ. 5 [19 ἐν-
δεικτόν Ν
ΓΟΥΣ ἢ)" ν. τλίῃν
ΠΡῸΣ ἈΟΤΊΙΝΟΊ ΕΣ } αὐ Ὠ) ] 1
180 33.
λανὸος χρώματος ἐκ τῆς τοῦ
νὴ ἢ ποιεῖσϑαι τοῦ μέλανος 9 ΜαΣ 5 ἵν :
χατάληψιν ὁὲ ὃν ἀμηχάνων. καὶ ἐπὶ τῆς φωνῆς
᾽ ᾶἷ Π . : ἥ
λευχοῦ παρουσίας ΤΌΣ Ὡν ἣν ἐπὶ τῶν ἄλλων αἰσθητῶν.
Δ πρὸ Ϊ ἡνῦδι καὶ κὸ , ζ 24{ τὲ : Ὡ ᾿ γι
αὐτὸς ἔστι λόγος ἐς αἰσϑητὸν οὐκ ἂν εἴη τοῦ ὁμογενοῦς
οὐχοῦν τὸ ὁμογενὲς νυ εὐ β' μα ὁρατοῦ ἢ τὸ ἀκουστὸν 0
ἐνδεικτιχόνς τουτέστι τὸ ὃρ δ γευστοῦ! «ΚΟ ΠΝ
᾿ : ῦ ἢ τὸ νευστὸν τοῦ γεὶ ἌΟΤΥ ἢ
511 τοῦ αἀχουστοῦ 1) τῷ ἦ ; ἴον τὸ ὁρατὸν τοῦ ἀκου-
ὧ : ᾿ ΚΑΒ ταὶ τοῦ ἀνομογενοῦς, ΟΙΟ1 : ΑΙ Ἀ τ ᾿
τὸ ἀνομονενες ᾿ ' νυ ἢ ὴ οσφραντοῦ ου γὰρ 31}
ὧ Ἄι Ὶ ἸΩ͂ στον το Ὁ . ᾿ ᾿
στοῦ 1 τὸ ἀχουσ κυ δερ τινός, εἰς κατάληψιν ἔρχεται
91 ΡΞ , ὝΥ αὐ ι "» , ’ ῳ
ἐὰν ὑσφραίνηται ς ἡδὲ φωνῆς ἀντιλαμβανόμενος γλυ
λευκοῦ χρώματος, οὐ υὐὲ φ ἣν ἼΣῚ ξητεῖν, εἰ: δύνα:
᾿ ταν; ον τς χίτοι μακ ᾿ ἢ
τὸ όχοα ἠπγῆρα ΚὐΆ, οὐ “λα τὸ ἀνομογενὲς τοῦ 5
" ξ νΚ- ἣν κα οῦ ΟΥ̓εΡῸ )ς Ν :
ται τὸ ἜΌΣΕΡΕς τ ἀντ δὰ κὐ Υ ΩΣΣ ἔγγιον ἀπελ-
φ ὦ ᾿ ΝῚ , ᾽] . ᾿ “-- , ἘΝ,
ἀνομογενοῦς ὙΥΒΕΙΠΕΙ "μὶ δὲ τὸ μηδὲ ἑαυτοῦ δύνα
πίσειεν ἄν τις νοῦν Κα ον ἢν» τῶν γὰρ περὶ τού-
᾿ ᾿ Ω }
σϑαι ἐνδεικτιχὸν εἶναι τὸ αἰσϑητόν. βῆ, ἐν ΤΕΣ
" γῶν ὡς πολλάκις ἐδείξαμεν, ᾿ Α ώ
τοῦ σκεύσμε " τ λὲς ΡΞ. τῆς αἰσϑήσεως οἱον 10
αὐτὸ μὴ τοιοῦτο λαμβάνεσϑαι ὑπὸ ΄ ν. οὔτε Πθ ΕΝ
4 ᾿ Ν » .Δ λευκὸν οὔτε μι ( , Σ
ἐστε φυσει᾿ οὔτε γὰρ : ὙΡΗΣ ᾿ ἔγον
, , ἌΡ. Ὶ; ν τοιαυτὴν ξὰ
ὖ ψυχρόν, οὐ γλυκύ, οὐ πικρὸν, οὐκ ἄλλη ἐετν Ϊ ἼΞ
ουύ χ Ἄν ς ΄ Ρ̓ αϑούσης δὲ και ἵϑευ 0
ποιύτητα αὐτὸ καθεστάναι, κενοπ δ Ὲ Ὁ
ἔνης ἡμῶν τῆς αἰσϑήσεως τοιοῦτο δοκεῖν ὑποκεῖσέ
ΤΠ :Ξ τόν λων θυ τε τευ Ἀν ἀλήϑειαν ὑπο- 18
οὗ δὲ τινὰ μὲν τῶν αἰσϑητῶν ἔδοξαν : , ἕξιν
“ . 4 "ὁ ΓΞ ἀλ) οι δὲ πῶσι τὴν ὕπαρ
κεῖίσϑαι τινὰ δὲ μηθαμῶς, ἀλλ χάξεις ; ΞΡ
, ΡΣ ν “καὶ
ἐπ᾽ ἴσης προσεμαρτύρησαν. τοσαύτης οὖν Ἐβδλουδν:
ι -- “-- “--
στάσεως οὔσης πέρι τῆς τῶν αἰσϑητῶν ὑποστάσεως, Ἢ
ἰό λέγ ὑτοῦ στατικὸν εἶναι τὸ αἰσϑητόν,
ον τὲ λέγειν αὑτοῦ παρὰ ; , ς Ἐνῶ
ὅτε οὐδέπω γινώσκεται τίς ἐστιν ἢ ἀληϑὴς τῶν οὕτως δ.
᾿ : τοι," “ Ἄ σε
Φωνούντων στάσις: ἀλλ᾽ ἐκεῖνό γὲ κρατεῖν χρή, ὡς ΝΣ
οὔτε τὸ ὁμογενὲς αἰσθητὸν τοῦ ὁμογενοῦς αἰσθητοῦ
ἜΣ Ξε Ξε δες πανρυδε ες νον πῃ
- -. Ἢ ᾿ « Ἂ - μ,} ὁσ-
1 τοῦ γευστοῦ ἢ (τὸ γευστὸνν τοῦ ὑσφραντοῦ (ἢ τὸ
φραντὸν τοῦ ἐμοί τὴ ΚοΟΒδΙβκν ὀσφρήσηται ΝΕ ἢ 8 ἀρὴν
λευχοῦς ς τοῦ ὁμ, καὶ τὸ ἀν, οἴ, Ν 17 δὴ Ν 10 (αϑῈ
«τὸν μὴς κ9 οὔτε ψ, (8ῃ. ἢ πικρόν Ν 13 118 ΣΟΙ ΤΉ ΤΗ
ὕτην ἔχον ς 18 ἑαυτὸ ς {καθ᾽} ἑαυτὸ Ηρίπίτ; αὖ ΟἹ.
γν, 8.9 οἱ Ἴ0 14. τοιοῦτο Ἰ,Ὲς; τοῦτο Ν 185. διαστάσεως
Οἰηΐζ 90 ὄντως ς 4) ὡς εἴπερ Βρμκ.: ὥσπερ ἃ
218
214
4.1
ΕἾ
30
(ἀν. ἄομπι. ΠῚ ΠΡῸΣ ἈΟΓΙΚΟῪΣ Β΄ 152]
τὸ ἀνομογενὶς τοῦ ἀνομογενοῦς οὔτ᾽ αὐτὸ ἑαυτοῦ ἐνδεικτι-
κόν ἐστιν, ἀδύνατον ἄρα λέγειν αἰσϑητὸν εἶναι τὸ σημεῖον.
Ὁ δὲ Αἰνησίδημος ἐν τῷ τετάρτῳ τῶν ΠῺὸύυρρω-
νείων λόγων εἰς τὴν αὐτὴν ὑπόϑεσιν καὶ ἀπὸ τῆς αὐτῆς
σχεδὸν δυνάμεως λόγον ἐρωτᾷ τοιοῦτον᾽ “εἰ τὰ φαινόμενα
πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαί-
νεται καὶ τὰ σημεῖά ἐστι φαινόμενα, τὰ σημεῖα πᾶσι
τοῖς ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται.
μαοὺὐχὶ δέ γε τὰ σημεῖα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις
παραπλησίως φαίνεται" τὰ δὲ φαινόμενα πᾶσι τοῖς
ὑμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται" οὐκ
ἄρα φαινόμενά ἔστι τὰ σημεῖα.᾽᾿ καὶ δὴ τοίνυν φαινό-
ὁ μενα μὲν ἔοικε καλεῖν ὃ Αἰνησίδημος τὰ αἰσϑητά, λόγον δὲ
ἐρωτᾷ καϑ᾽ ὃν δεύτερος ἀναπόδεικτος ἐπιβάλλει τρίτῳ, οὗ τὸ
σχῆμά ἐστι τοιοῦτο “εἰ τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον, τὸ τρίτον"
οὐχὶ δὲ τὸ τρίτον, ἀλλὰ καὶ τὸ πρῶτον᾽ οὐκ ἄρα τὸ δεύτερον.᾽᾽
καὶ ὅτι τῷ ὄντι οὕτως ἔχει, μικρὸν ὕστερον (8 384544.) διδά-
Ὃ - ν φ - Ὡ . ,
ιὸ ξομεν᾽ νῦν δ᾽ ὡς ὑγιῆ ἐστιν αὐτοῦ τὰ λήμματα καὶ ἕπεται τού-
τοις ἡ ἐπιφορά, ἁπλούστερον ἀποδείξομεν. αὐτίκα τοίνυν τὸ
συνημμένον ἀληϑές ἐστιν. ἕπεται γὰρ τῷ κατ᾽ αὐτὸ συμπε-
πλεγμένω τὸ λῆγον, τουτέστι τῷ “τὰ φαινόμενα πᾶσι τοῖς
ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται καὶ τὰ σημεῖά ἐστι
15 φαινύμενα᾽᾿ τὸ τὰ σημεῖα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις πα-
ραπλησίως φαίνεσϑαι. εἰ γὰρ τοῦ λευκοῦ χρώματος πάν-
τες οἵ ἀπαραποδίστους ἔχοντες τὰς ὄψεις ὁμοίως ἀντιλαμ-
βάνονται ἀλλ᾽ οὐ διαφόρως, καὶ εἰ τοῦ γλυκέος πάντες οἵ
κατὰ φύσιν τὴν γεῦσιν ἔχοντες γλυκαντικῶς ἀντιλαμβά-
ἘΑΡΣ Μν κρυνντ, ἀφ τ τ πτ-ις τ 60 Ξ- ὡσὰν τως
2ιῦ -- 284.
.-. πὸ έποΠοὸᾷ| τ᾿ ῸῤῸῤ᾿ῤ᾿᾿ --.- -οἕ᾿--.
94 ἐστιν, (οὐδ᾽ ὅλως αὐτὸ ἐνδειχτικόν ἐστιν᾿. ἀδύνατον Κο-
ΘΒΑΪΒκΥ: ἐστὶ {τὸ αἰσθητόν, οὐδ᾽ ὅλως αὐτὸ ἐνδειχτικόν τινός
ἐστιν. ἀδ. Ἠοἰαὶ, ἄρα Ββυβροούατῃ, βϑὰ οἵ. Ρ. 888, 12. δ88,18
1 γε: οπι. οοὐὲ. 4 τὸ νῦν αῦγτ. 8 (ὁ) δεύτερος Καυβου
{τῷδ τρίτῳ Καγβοὸσῦ 8 δὲ (καὶ τὸ Ν ἀλλὰ μὴν τὸ ΚΒΥΒΟΥ
601]. ». 389. 11 [18 τὸς 1.4 φαίνεται ΒΕΚΚ.: φαίνεσϑαι ἃ
: καὶ ---1ὸ φαένεσϑαι 1: οπι. Ἐξ: ἴῃ ΤΠΔΓΡΊΠΘ 5 δαὰ. Ν,
αὰδ6 ποᾶϊρ νἱχ Ἰοσαπίοσ 18 φαίνεται Εὐὔξίον ιἴ ἀπαραμ-
ποδίστους (ου ὁχ ὡἹ) 1) οἷ. δὰ Ρ. 838, 11
212
218
τ
»-ὦ
“
218
159 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ αιἶν, τπμί ἢ, Ψ1Π
νυνται. χατ᾽ ἀνάγχην ὀφείλουσι καὶ τοῦ σημείου, εἴπερ τ
ἐστὶ τῶν αἰσϑητῶν καϑάπερ τὸ λευκὸν ἢ γλυκύ, πάντες
οἱ κατὰ τὴν ὁμοίαν ὄντες διάϑεσιν ὁμοίως ἀντιλαμβάνε-
519 σϑαι. ὥστε τὸ μὲν συνημμένον ὑγιές ἐστιν" ἀληϑὲς δέ
γὲ καὶ τὸ δεύτερον λῆμμα, τὸ “οὐχὶ δέ γε τὰ σημξια πᾶσι
τοῖς ὁμοίως διαχειμένοις παραπλησίως φαίνεται", τὸ γοῦν 90
ἐπὶ τῶν πυρεσσόντων ἔρευϑος καὶ ἡ τῶν ἀγγείων προπά-
λεια καὶ ὁ ἔνικμος χρὼς καὶ ἡ πλείων ϑερμασία καὶ ἡ
σφοδρότης τῶν σφυγμῶν καὶ τὰ λοιπὰ σημεῖα τοῖς ὁμοίως
κατά τὲ τὰς αἰσϑήσεις καὶ τὴν ἄλλην σύγκρισιν διακειμέ-
νοις οὐ τοῦ αὐτοῦ προσπίπτει σημεῖα, οὐδ᾽ ὡσαύτως πᾶσι 50
530 φαίνεται, ἀλλ᾽ Ἡροφίλῳ μὲν λόγου χώριν ὡς ἄντικρυς
Ἰρηστοῦ αἵματος σημεῖα, Ἐρασιστράτῳ δὲ ὡς μεταπτώ. 155
σεως τῆς ἐκ φλεβῶν εἰς ἀρτηρίας, ““σκληπιάδῃ δὲ ὡς ἐν-
στάσεως νοητῶν ὄγκων ἐν νοητοῖς ἀραιώμασιν. τοίνυν
31 καὶ τὸ δεύτερον λῆμμα ὑγιές ἐστιν. ἀλλὰ δὴ καὶ τὸ τρί-
τον, τὸ τὰ φαινόμενα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις πα- δ
θαπλησίως φαίνεσϑαι. τὸ γὰρ λευκόν, εἰ τύχοι. ἀρῶμα τῷ
μὲν ἱπτεριῶντε καὶ τῷ ὑφαίμους ἔχοντι τοὺς ὀφϑαλμοὺς
και τῷ κατὰ φύσιν διακειμένῳ οὐχ ὡσαύτως προσπίπτει
(ἀνομοίως γὰρ διέχειντο. παρ᾽ ἣν αἰτίαν τῷ μὲν φαίνεται
ὠχρόν, τῷ δὲ ἐνερευϑές, τῷ δὲ λευκόν), τοῖς μέντοι κατὰ ιτ0
τὴν αὐτὴν διάϑεσιν οὖσι, τουτέστι τοῖς ὑγιαίνουσι, λευκὸν
ὩΣ μόνον φαίνεται. τοίνυν ἀληϑέσιν οὖσι τοῖς λήμμασι συ-
, Α ἄν εἶ ᾿ Ἐ
"εἰσαχϑήσεται καὶ ἡ ἐπιφορὰ (ἡ “οὐκ ἄρα φαινόμενόν ἐστι
τὸ σημεῖον".
“ὐτόϑεν ὃν οὐ ῥ ὁ , Θ᾽ τὰ , ᾿ " ,ὕ ὃ
“5 2.ἢ μὲν οὖν ἐφοδεύσασιν ἡμῖν αληϑὴς ὃ λόγος ιτ5
πε Ἔ τ λ 4 ΄ ᾿
ὑποδέδεικται ὁτε δὲ καὶ ἀναπόδεικτός ἐστι καὶ συλλογι
κητοόρ ἀναλύσασιν αὐτὸν φανήσεται. εὐθέως γάρ, ἵνα
μικρὸν ἄνωϑεν π ολάβ ς “ς ὲ
ΠΡ τϑολάμῶμεν, ἀναπόδεικτοι λέγονται διχῶς.
Ε τ ᾿
μη ἀποδεδειγμένοι καὶ οἵ μὴ χρείαν ἔχοντες ἀποδεί-
, ζοντες Ν 38 ἀγυρίων Κα] ΡΠ ίβοιι (οἵ, πὰ
Ρ. 381, 30); ὠτίων Ν (ρτοῦ. Κοομα]ο6}: αἰτίων 1.}} Ξ ἊΝ πρού-
Ὰ ὴ " θεσιστράτως ἃ αὶ ἐσ Ν
Ἔα Υερε ἩΤΡΘΝ το ἸΝ Ρ. 384, 10) Ῥοβὲ ΕΠ βαῖ: τέ φις
0 ΠΡΟΣ τὰς ἔ!, αυδθ ροβέοα ἀρ]ονθ 18 ἡ βαὰ.
(κᾶν. ἀοριῃ, ΠῚ ΠΡῸΣ ΔΟΓΊΙΚΟΥΣ Β΄ [29
.1.5 - " ’ 4 7 3 “. ὡ ᾿ ΡΞ “
90 ἕεως τῷ αὐτόϑεν εἶναι περιφανὲς ἐπ αὐτῶν τὸ οτι συνα-
γουσιν. ἐπεδείξαμεν δὲ πολλάκις, ὡς κατὰ τὸ δεύτερον ση-
μαινύμενον ταύτης ἠξίωνται τῆς προσηγορίας οἱ κατ᾽ ἀρχὴν
τῆς πρώτης περὶ συλλογισμῶν εἰσαγωγῆς παρὰ τῷ Χρυ-
σίππῳ (Π ἔν. 242 Ατη.) τεταγμένοι. νυνὶ δὲ ἐφ᾽ ὑμολόγῳ τού-
35 τῷ γνωστέον. ὅτι πρῶτος μέν ἐστιν ἀναπόδειστος ὁ ἐκ συνημμέ-
νου καὶ τοῦ ἡγουμένου, τὸ λῆγον ἐν ἐκείνῳ τῷ συνημμένῳ
ἔχων συμπέρασμα. τουτέστιν. ὅταν λόγος δύο ἔχη λήμματα.
ὧν τὸ μὲν ἕτερόν ἐστι συνημμένον, τὸ δὲ ἕτερον ἡγούμε-
νῸΡ ἐν τῷ συνημμένῳ, ἔμ δὲ καὶ ἐπιφορὰν τὸ λῆγον ἐν
οο τῷ αὐτῷ συνημμένῳ, τῦτε ὁ τοιοῦτος λύγος πρῶτος ἀνα-
πόδειχτος καλεῖται, οἷον ὁ οὕτως ἔχων “εἰ ἡμέρα ἔστι. φῶ:
ἔστιν: ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν᾽ φῶς ἄρα ἔστιν᾽᾽. οὗτος
γὰρ τὸ μὲν ἕτερον τῶν λημμάτων ἔχει συνημμένον. τὸ
{νή , ω “- » 2) ᾿ " ᾿ ᾿ με ΄,
96 “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστι᾽᾽, τὸ δὲ λοιπὸν τὸ ἡγούμενον
ἐν τῷ συνημμένῳ “᾿ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν, τὸ {δὲν “φῶς
ὥρα ἔστιν" τρίτον τὴν ἐπιφοράν, τὸ λῆγον τοῦ συνημ-
μένου. δεύτερος δ᾽ ἐστὶν ἀναπόδεικτος ὁ ἔπ συ-
5 νημμένου καὶ τοῦ ἀντικειμένου τῷ λήγοντε ἐν ἐκείνω τῶ
συνημμένω, τὸ ἀντικείμενον τῷ ἡγουμένῳ ἔχων συμπέ-
ρασμα. τουτέστιν, ὅταν λόγος πάλιν ἐκ δυεῖν συνεστὼς
λημμάτων, ὧν τὸ μὲν ἕτερόν ἐστι συνημμένον, τὸ δὲ ἔτε-
θοὸν ἀντικείμενον τῷ λήγοντι ἐν τῷ συνημμένῳ, ἔχη δὲ
ιὸ καὶ ἐπιφορὰν τὸ ἀντικείμενον τῷ ἡγουμένῳ, τοτξ ὃ τοιοῦ-
τος γίνεται δεύτερος ἀναπόδεικτος. ὡς τὸ ““εἰ ἡμέρα ἔστι.
φῶς ἔστιν᾽ οὐχὶ δέ γε φῶς ἔστιν᾽ οὐκ ἄρα ἔστιν ἡμέρα".
τὸ τὲ γὰρ “εἰ ἔστιν ἡμέρα, φῶς ἔστιν. τὸ ἕτερον λῆμμα
τοῦ λόγου, συνημμένον ἐστίν, τό τε “οὐχὶ δέ γε φῶς ἔστιἢ
ι8 λοιπὸν λῆμμα τοῦ λόγου καϑεστώς. ἀντικείμενόν ἐστι τῷ
λήγοντι ἐν τῷ συνημμένῳ᾽ ἤ τε ἐπιφορὰ ἡ “οὐκ ἄρα
ἡμέρα ἔστιν τὸ ἀντικείμενον ἦν τοῦ ἡγουμένου.
τρίτος δέ ἐστι λόγος ἀναπόδεικτος ὃ ἐξ ἀποφατικοῦ συμ-
294. ο9ὺ --- Ηγν. 1 181---168.
δι 38 συνεπόμενον Β 51 λόγος ΒΕς: οὗτος Ν᾽ 89 ἔχει Νὶ
δὲ οαά, ΒοκΚ. 1 (ἡ) συνεστὼς ΒΟΚΚ. ἀμ ι. 18 τό τὲ
Βοκκ.: τότε ἃ 1 {τὸ χοιπὸν ΚοΟΒΑΙΒΚΥ͂ ,
594
280
ΚΟΥ͂Σ Β’ πᾶν. γηδί). ὙΠ]|
ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΊΚΟΥ͂Σ ΒΕ ᾿
184 ΒΑ Δ]
κείμενον τ
ι δι ἊΝ ὧν ἐν τῇ συμκλοχῇ, τὸ ἐβῤῤηρε. ἐς "
λοχὴς καὶ ἕνὺς τ ἡ ἔγνων δἡ ἱπέρασμα, οἱὸον οὐχί 40
ἘΒΕῚΝ “ συ πλοκῇ ἐχὼϊ ἐ Ἷ ᾿ ἃ τ;
λοιποῦ τῶν ἕν τῇ ἷ Ῥ σειν" ἡμέρα δὲ ἔστιν" οὐκ πρὰ
καὶ ἡμέρα ἔστι καὶ ΤᾺΝ ἡ καὶ ἡμέρα ἔστι καὶ νὺξ ἔστιν
ὼ -ν » ε ἘΔ. 1) ͵
ἔστι νύξ΄. τὸ μὲν γὰρ ͵Π οὐ τοῦ “ἱκαὶ ἡμέρα ἔστι καὶ
τ ἡ ᾿ εγμὲν υ ν
ὑποσ ἼΑΙ ΘΡΕΉΨΕΜΙ : ὧν ἐν
ύτυτῤόρκύφθν, δ ἡμέρα ἔστι" τὸ ἕτερον ἐτύγχανε ᾿ μα
ΝΣ ἔ ' ἕξ ᾽ » 59 ἐξν
ΣΡ ἜΝ δὲ “οὐκ ἄρα ἔστι νύξ" τὸ ΘΕΡΕΝ
τῇ συμπλοκῇ, τὸ εξ
ὔδννι, ὃ τῶν ἐν τῇ συμπλοκῇ. Σ ΝΣ
ἣν τῷ λοιπῷ τῶν ἢ ἐοῦτοξ, εἰνάς εἰσι, τρόποι δὲ αὐτ
δος . ᾿ ᾿ ) . ΜΑ͂
Οἱ ἰἐξὲν Οὐ λύγοι τ ϑ. ἠρώτηνται 0ιΙ οὕτως ἕχοντες,
ι 4 7 οἐς , ἃ
καὶ ὡσπερεὶ σχήματα ἑ ἩΌ ὑπ τὸ πρῶτον, τὸ δεύτερον
ΕΝ ραύδολ μόρον βενμρ νη ἐρον᾽ ᾿ς τοῦ δὲ δευτέρου “εἰ τὸ 0
ἢ εν . ὠρὰ ὁευτ ν ἐ 3 Ἀπ Ἢ
τὸ δέ γε πρῶτον τὸ ᾿ὰ» "ἢ ; δὲ τὸ δεύτερον" οὐκ ἄρα τὸ 337
,} ᾽ , ,
πρῶτον, τὸ δεύτερον μὰν ὰ ἤν πυων πον ὅτον καὶ τὸ δεύτερον
β γ᾽ δῷ Δ “οὐχὶ καὶ τὸ πρῶτοι
πρῶτον᾽᾿, τοῦ δὲ τρίτου “'οὐλ Η ἀρότου
φσψῃε 7 ᾿ - » εὐτὲρ :
ἢ ὌΕΡΩΝ ὦτον οὐκ ἀρὰ τὸ ή ᾿ σιν
τὸ δέ γξὲ προ ᾿ μὲ ἢ δίχτων οἵ μὲν εἰ
Ἔτι χρὴ γινώσκειν, ὅτι τῶν ἀναποὸ 0. -
ἘΕΘΗ ξαλοῖ; ὧν ἀπλοῖ μέν εἰσιν οὗ αὐτόϑεν σαφξς
ἁπλοῖ, οἵ δὲ οὐχ ἁπλοῖ. ὧν ἀπ στι τὸ ὅτι συνεισάγεται αὖ-
Ἂ [. , , ,
ἔχοντες τὸ ὅτι συνάγουσιν, μέτα! τι ΣΝ ΣδΑ μεν ἢ
: μέγς: ᾿
τῶν τοῖς λήμμασιν 1 ἐπιφορά. ὁποῖο τ πε τὸ τε
5 , ᾿ γΩνΝ δῶμεν ἀληϑὲς εἰναι
ἐὰν γὰρ ἐπὶ τοῦ ἜΠΟΣ ἡδῶρῦ ᾿ ἱκολουϑεῖν τῷ ἡμέραν
Ρ - Ῥ 29 ΘΒ ἀπκολ ;
ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστι , 170 δε τ ϑὲς τὸ πρῶτον τὺ ἡμέ- τὸ
εἶναι τὸ φῶς εἶναι, ὑποϑώμεϑα δὲ ἀληϑὲς Νὰ ἑτλνῶς
τ " ᾿ 5 1
θαν εἶναι, ὕπερ ἦν ἡγούμενον ἐν ΤΡ γὐρόίιν “ἢ πέρασμα
κὴς ἀχκολουϑήσει καὶ τὸ φῶς εἶναι, ὑπὲρ ἣν συμ Ι
“) ς τ τ εὺ ὧν ἁπλῶν πεπλεγῃ
τοῦ λόγου. οὐχ ἁπλοῖ δέ εἰσιν οἱ ἔχ τῶν ὁ ἀρσέτ,
᾿ - ᾿ " - ᾽ , οναλυ "
νοι καὶ ἔτι χρείαν ἔχοντες τῆς εἰς ἐκείνους
᾿
᾿ δὲ τῶν ι5
ἵνα γνωσθϑῶσιν, ὅτι καὶ αὐτοὶ συνάγουσιν. τούτων
3 τ- Ω ἐν ἄς
οὐχ ἁπλῶν οἵ μὲν ἐξ
ἱ ῇ ὦ δὲ ἐξ
ὁμογενῶν εἰσὶ συνεστῶτες, ὁ :
- δ “" π Ω)-
ἀνομογενῶν, καὶ ἐξ ὁμογενῶν μὲν ὥσπερ οἵ ἐκ ῥηϑὶ τς
ἽἊ ᾿ -ῷ ἣ
τῶν ἀναποδείκτων πεπλεγμένοι ἢ ἐκ δυεῖν δευτ ρῶν,
πρίσιν τ. ΑΔ Μ1τ
38 ἀπο
ἐΡο8. ροϑ ἵνα Ν 165-888, 15:
ἴῃ ἐβχέῃ ΠΟΤ ρέο ὕϑῃοα ἸΠᾺΪανΙ ΘΕ ΡΟΥΠῺΒ ἀδ ἱρβίιβ Βθχεὶ νοῦ
δ18 τραϊπἰοργβηὰ 8
3.7
20
12
0
(αἂν. ἄορι. ΠῚ) ΠΡῸΣ ΛἈΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ 155
ἀνομογενῶν δὲ ὥσπερ οἱ ἐκ πρώτου “......) ἀναποδείχτου συ-
νεστῶτες ἢ ἐκ δευτέρου καὶ τρίτου, καὶ κοινῶς οἷ τούτοις πα-
ραπλήσιοι. ἐξ ὁμογενῶν μὲν οὖν συνέστηκεν οἷον ὁ τοιοῦ-
τος “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν φῶς
ἄρα ἔστιν᾽". πέπλεκται γὰρ ἐκ πρώτων δυεῖν ἀναποδείκτων, ὡς
ἀναλύσαντες αὐτὸν εἰσύμεϑα. γνωστέον γὰρ ὅτι ϑεώρημα
διαλεκτικὸν ἔστιν εἰς τὰς τῶν συλλογισμῶν ἀναλύσει: παρα-
διδόμενον τοιοῦτον “ὅταν τά τινος συμπεράσματος συ-
νακτικὰ λήμματα ἔχωμεν, δυνάμει χἀκεῖνο ἐν τούτοις
ἔχομεν τὸ συμπέρασμα, κἂν κατ᾽ ἐκφορὰν μὴ λέγηται᾽᾽.
ἐπεὶ οὖν δύο ἔχομεν λήμματα, τό τε συνημμένον τὸ “ἶ᾽
231]
ἡμέρα ἔστιν, (φῶς ἔστιν)", ὅπερ ἄρχεται μὲν ἀπὸ ἁπλοῦ "
ἀξιώματος τοῦ “ἡμέρα ἔστιν᾽", λήγει δὲ εἰς οὐχ ἁπλοῦν
3.8 (τὸν συνημμένον τὸ “εἰ ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἔστιν, καὶ ἔτι τὸ
10
ἡγούμενον ἐν αὐτῷ τὸ “᾿ἡμέρα ἔστιν᾽᾽, ἐκ τούτων συνα-
χϑήσεται ἡμῖν πρώτῳ ἀναποδείκτῳ τὸ λῆγον ἐν ἐκείνω τῷ
συνημμένωῳ τὸ “εἰ ἄρα ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἔστιν᾽᾽. τοῦτ᾽ οὖν
ΟΥρ κεν ᾿ Ἦν"
δυνάμει μὲν ἔχομεν ἐν τῷ λόγῳ συναγόμενον, κατὰ δὲ
τὴν ἐκφορὰν παραλελειμμένον τάξαντες μετὰ τῆς τοῦ ἐκ-
κειμένου λόγου προσλήψεως τῆς “ἡμέρα ἔστιν᾽᾽, ἔξομεν συ-
ναγόμενον τὸ “φῶς ἔστιν᾽᾽ πρώτῳ ἀναποδείκτῳ, ὕπερ ἦν
ἐπιφορὰ τοῦ ἐκκειμένου λόγου. ὥστε δύο γίγνεσθαι πρώ-
τους ἀναποδείκτους, ἕνα μὲν τὸν τοιοῦτον “εἰ ἡμέρα ἔστι,
φῶς ἔστιν᾽", ἕτερον δὲ τὸν τοιοῦτον “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς
ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν᾽ φῶς ἄρα ἔστιν".
Τοιόσδε μὲν οὖν ἐστιν ὃ χαρακτὴρ τῶν ἐξ ὁμογενῶν τὴν
284 .--- 318.
19 ἐκ {(τοῦν πρώτου Υ͂ πρώτου ζχαὶ τρίτουν ΚΟΟΒΔΙΒΕΥ;
Ροββὶβ ζκαὶ δευτέρου εὐ βπΠα ὃ8 ζεἰ ἡμέρα ἔστιν, εἰ ἡμ.
ἔ, ΚοΟΙδΊβκν 1. 1. γ».88 844.: (ἡμέρα ἔστιν, καὶ. εἰ Βὔρβίον
"4 ἀναλύσοντεςς 55 διαλεκτικὸν Ες: διαλεχτὸν Ν 80 φῶς
ἔστιν αἀὰ. Βαῦτ.: εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν ΚοΟΒαΙβΚΥ (ν. δὰ
ν. 39) ι τὸ δἀα: Ηὔβίον 4 ἄρα ἀεὶ. Καυβε ὅ ὅπερ
δυνάμει ΗΠ ὔβίον 6 παραλελειμμένην ΔΒ ζδὲν μετὰ Κϑγβεγ
ὧΣ τάξαντες ΚΟΟΒΆΙΒΚΥ Ω0]]. Ρ. 889, 4.ὄ 15 προσλήψεως
οἰπὲζ: προλήψεως ἃ 0 τὸν Ν᾿ ὁ8ι. ΠῈ-ς φ«εὶ ἡμέρα ἔστιν,
εἰ ΚΟΟΙΔΙΒΕΥ: ζἡμέρα ἔστιν, καὶ εἰ Ἀὔδίο Ἢ ροβὺ ἔστιν
ῥτίαθ αἀή, ΚοοΟθαΙθκΥ: ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν" εἰ ἄρα ἡπέρα
ἔστιν, φῶς ἔστιν, Εθδίον: εἰ ἄρα ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἔστιν.
2
4
9830
1δὺ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ δεῖν, χὰ θ}}), 1
118
πλοχὴν ἐχόντων λόγων" ἐξ ἀνομογενῶν δὲ λοιπόν ἐστι χα ὦ Σ
πὲρ ὃ παρὰ τῷ Αἰνησιδὴ μῷ περὶ σημδίου ἑρωτηϑείς, ἔχων κ-
δὲ οὕτως ᾿᾿εἰτὰ φαινόμενα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακει-
μένοις παραπλησίως φαίνεται καὶ τὰ σημεῖα ἐστι
φαινόμενα.τὰ σημεῖα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις
παραπλησίως φαίνεται" τὰ δέ γὲ σημεῖα οὐ πᾶσι τοῖς
ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται" τὰ δὲ 40
φαινόμενα πᾶσι τοῖς ὁμοέως διακειμένοις παρα ΔῊ
σίως φαίνεται" οὐχ ἀρὰ φαινομεναᾷ ἔἐστιτὰα σημεια.
συνέστηχε γὰρ ὃ τοιοῦτος λόγος ἐκ δευτέρου τε ἀναποδείκτου
καὶ τρίτου, καϑὼς πάρεστι μαϑεῖν ἐκ τῆς ἀναλύσεως, ἥτις σαφε-
στέρα μᾶλλον γενήσεται ἐπὶ τοῦ τρόπου ποιησαμένων ἡμῶν τὴν 5
διδασκαλίαν, ἔχοντος οὕτως “εἰ τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον, τὸ
τρίτον᾽ οὐχὶ δέ γε τὸ τρίτον, ἀλλὰ καὶ τὸ πρῶτον᾽ οὐκ
ἄρα τὸ δεύτερον. ἐπεὶ γὰρ ἔχομεν συνημμένον ἐν ᾧ
ἡγεῖται συμπεπλεγμένον τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον, λήγει
δὲ τὸ τρίτον, ἔχομεν δὲ χαὶ τὸ ἀντικείμενον τοῦ λήγοντος 30
τὸ “οὐ τὸ τρίτον", συναχϑήσεται ἡμῖν καὶ τὸ ἀντικείμε-
νὸν τοῦ ἡγουμένου, τὸ “οὐχ ἄρα τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύ-
τερον᾽᾿, δευτέρῳ ἀναποδείκτῳ. ἀλλὰ δὴ τοῦτο αὐτὸ κατὰ 130
μὲν τὴν δύναμιν ἔγκειται τῷ λόγῳ, ἐπεὶ ἔχομεν τὰ συνακ-
τα αὐτοῦ λήμματα, κατὰ δὲ τὴν προφορὰν παρεῖται,
ἀπὲρ τάξαντες μετὰ τοῦ λειπομένου λήμματος. “τοῦ πρώ-
του, ἔξομεν συναγόμενον τὸ συμπέρασμα τὸ “οὐκ ἔρα τὸ 9
δεύτερον τρίτῳ ἀναποδείκτῳ. ὥστε δύο εἶναι ἀναποδεί-
ἥτους, ἕνα μὲν τριοῦτον “εἶ τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον,
τὸ τρίτον᾽ οὐχὶ δὲ 7γὲ τὸ τρίτον" οὐκ ἄρα τὸ πρῶτον
γΑῈ δεύτερον" ὅς ἐστι δεύτερος ἀναπόδεικτος, ἕτερον
δὲ τρίτον τὸν οὕτως ἔχοντα “οὐχὶ τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύ- ΄τὖὺῦ
τερον ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον οὐκ ἔρα ἢ δεύτερον᾽".
ἔξει “τ σα
10 πᾶσι ΒΟΙ.: ἅπασι [ 1 (εἰ) - ; ἔρον τ “ει
: 2) ἔστι Ν 18 τὰ σημεῖα
ῬΑ 5 ἡ: ΤΩΡε γὲ τ 0 φαίνεται ἔπιο ἰγβηβροβυΐῇ Κοομ ΒΚ ν
οιη. ΝΥ ΑΝ ΩΣ δοει φαίνεται (ν, 29) ἃ 81 τὸ αἱ.
᾿ τα . . ᾿ “
συνεχτικὰ Ἐς 4 στὶς ἘρααΉΒΕαὶ α΄ δ.8 συνακτικὰ ΝΙ;:
ΒΕ (οἴ, ῦ
τρόπου ΚΟΟ Δ] ΒΚ ο]]. Ρ. 838, 96. ἘΝ ΠΝ: ΡΟ Θ Τ τΤῸν
........ὦϑὕπσσισιασασ
339
16
20
95
Ἢ
(αν. ἄορμαι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΔΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ 101
᾿Επὶ μὲν οὖν τοῦ τρόπου ἡ ἀνάλυσίς ἐστι τοιαύτη. ἀνα-
λογεῖ δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ λόγου' παραλείπεται γὰρ τὸ τρίτον
τὸ “οὐχὶ τὰ φαινόμενα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις πα-
ραπλησίως φαίνεται καὶ τὰ σημεῖά ἐστι φαινόμενα᾽᾽, ὃ
μετὰ τοῦ τὰ φαινόμενα ἅπασι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις
παραπλησίως φαίνεσθαι συνάγει τὸ τοῦ ἐκπειμένου {...... τρί-
τω ἀναποδείκτῳ. ὥστε δεύτερον μὲν γίνεσθαι ἀναπόδεικτον
τοιοῦτον ᾿᾿εἰ τὰ φαινόμενα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις
παραπλησίως φαίνεται καὶ τὰ σημεῖά ἐστι φαινόμενα. τὰ
σημεῖα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνε-
ται οὐχὶ δέ γε τὰ σημεῖα πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις
παραπλησίως φαίνεται" τὰ σημεῖα ἄρα οὐκ ἔστι φαινύ-
μενα), τρίτον δὲ τὸν τοιοῦτον “οὐχὶ καὶ τὰ φαινόμενα
πᾶσι τοῖς ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται καὶ
τὰ σημεῖά ἐστι φαινόμενα" ἀλλὰ μὴν τὰ φαινόμενα πᾶσι
τοῖς διιοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται" οὖκ ἄρα
τὰ σημεῖά ἐστι φαινόμενα᾽.
Κατὰ δὲ τὴν αὐτὴν δύναμιν τῆς συναγωγῆς καὶ τοιοῦ-
τός τις προταϑήσεται λόγος “εἰ τὰ φαινόμενα πᾶσιν ἐπ᾽ ἴ-
σὴς φαίνεται καὶ τὰ φαινόμενα τῶν ἀδήλων ἐστὶ σημεῖα.
τὰ ἄδηλα πᾶσιν ἐπ᾽ ἴσης φαίνεται οὐχὶ δέ γε τὰ ἄδηλα
᾿9οπᾶσιν ἐπ᾽ ἴσης φαίνεται, ἀλλὰ καὶ τὰ φαινόμενα πᾶσιν
τὰ
ἐπ᾿ ἴσης φαίνεται" οὐκ ἄρα τὰ φαινόμενα τῶν ἀδήλων
᾿ Π « ὮΨ , " ἐξ ᾿ δ ᾿ .} ’ γι. »
ἐστὶ σημεῖα. τούτου δὴ τοῦ λόγου 1 μὲν ἀνάλυσίς ἐστιν
ὁμοία. καϑ᾽ ἣν δεύτερος ἀναπόδεικτος ἐπιβάλλει τρίτῳ, ἡ
᾽ θυ: " ἐν κα ἈΕν
δὲ παραμυϑία τῶν λημμάτων προῦπτος. τε γὰρ τὰ
φαινόμενα ἐπ᾽ ἴσης φαίνεται τοῖς ἀπαραποδίστους ἔχουσι
.͵.ρῤ ᾿ ῤ᾿ῤῤῸῤῸῤΠ᾽.ΟὋ-Θ ο..--.--.,:ἧ Ὀ- Ὀ-ς-ςς-. -
12 πρώτου Ε ἀνάληψις Ν᾽ ΜΠ οὐχὶ α: οὐχὶ (καὶ Ηεοϊηΐ:
εἰ Πὔβξον ΙΠ|Ἰαδαπᾶπῃ, αὐβπὶ εἰδίπἰύ, 8ῖ. ἴδτθ θχρὶοὺ Κο-
ΘΠα εκ: (λόγου συμπέρασμα τὸ τεοὐκ ἄρα τὰ σημεῖά ἐστι φαι-
νόμενα᾽" τρίτω ἀν. ὃ0 (ἄρα ἐστὶ Ν 89 οὐχὶ -- 38 φαί-
νεται ὁπ. ς 88 φαίνεται. ζοὺχ ἄρα τὰ φαινόμενα πᾶσι τοῖς
ὁμοίως διακειμένοις παραπλησίως φαίνεται καὶ) ΚΒ ΑΞ Εν
81 καὶ --- 88 φαίνεται ὈΪ8 Θχασαυθσαπῦ ἢ 1ἹἿὙ3 ἐπ᾿ ἴσης φαί-
νεται πᾶσιν Ν ὃ ἔσται Ν 4 καϑ᾽ ὃν Ηεϊηΐξ 6 ἀπαραπο-
δίστους ΝΕ: ἀπαραμποδίστους [: ἀπαραποδίστως Ξ: ἅπαρειες-
ποδίστους ΕδΌτ, (οὔ, δὰ Ρ. 328, 11. 8334, 117)
939
2:10
ῷ
γ᾿
ἀϊ
843
348
᾿ τοίνυν φασὶ (ϑιοῖς. ἔγ.11 291 Ατπη,) σΊ
Ω ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β’' πᾶν, τηϑέ. ὙΠ]
«
»“"
ἱ
340
, " "Ἢ ’
τὰς αἰσϑύήσεις, συμφανές οὐ γὰρ ἄλλοις ἄλλως τὸ λευκὸν
εἰς ! 5 ᾿
ἵν οὐδὲ ἄλλοις ἄλλως τὸ μέλαν, οὐδὲ διαφερόντως
ἘΠ ΚΣ το . πάντας κινεῖ. εἰ δὴ ταῦτα ἐπ ἴσης
ἡ μϑόμε ὧν οὐρα μύια ἔχει δύναμιν τῶν ἀδήλων, τὸ
τ" τὰ ἡ . ἐπ᾿ ἴσης πᾶσι προσπίπτειν ὡς ἂν
ἀνάγκη καὶ τὰ ὰ λα ἐπ ἴσης 7 ἡμμῤμμμληεφν ἐλ
ὶ τῶν αἰτίων (τῶν. αὐτῶν ὄντων καὶ τῆς ης ὁμοίας
ομβύμο ΩΝ οὐχὶ δέ γὲ τοῦτο᾽ οὐ γὰρ πάντες ᾿ὐσαύτως
"πὸ 5 ᾽ τ - 3 -
ὰ ἔδηλα γινώσκουσι. καίπερ ἰῇ μὲν Νὰ Βα ᾿
ἐγκυροῦντες, ἀλλ᾽ οἱ μὲν οὐδ εἰς ΠΡ: αὰ δὐζ Ἡἢ
οἷ δὲ ἔρχονται μέν, εἰς ποικιλίαν δὲ καὶ πὸ τῶ Ὁ : ΐ
μαχομένας ὑποσύρονται . ΡΟ ΦΘΒΘΗΣ, ἀχόλουϑον ; ΠΗ ΘΕ
αἰσϑητὰ λέγειν τὰ σημεῖα, ἵνα μὴ τοῦϑ'᾽ ἡμῖν τὸ
τῇ . "
" δὲ καὶ βραχέως τὰ προειρημένα περιλαβόν- 30
τας τοιουτουσί τινὰς προτείνειν λόγους. εἰ τὰ φαινόμενα
πᾶσι φαίνεται. τὰ δὲ σημεῖα οὐ πᾶσι φαίνεται, οὐκ ἔστι
τὰ φαινόμενα σημεῖα. ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον᾽ τὸ ἄρα
δεύτερον. καὶ πάλιν" εἰ τὰ φαινόμενα, καϑύσον ἐστι φαι- 5
νύμενα, διδασκαλίας οὐκ ἔχει χρείαν, τὰ δὲ σημεῖα, παρὸ- :
σὸν ἐστὶ σημεῖα, διδασκαλίας ἔχει χρείαν, τὰ σημεῖα οὐκ
ἔστι φαινόμενα. ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον" τὸ ἄρα δεύτερον.
Πρὸς μὲν οὖν τοὺς ἀξιοῦντας αἰσϑητὸν εἶναι τὸ ση-
μεῖον τοσαῦτα ἡπορήσϑω᾽ σκοπῶμεν δὲ καὶ τὴν» ἀντικει-
μένην τούτοις στώσιν, φημὶ δὲ τῶν νοητὸν αὐτὸ προειλη- 80
φότων καϑεστάναι. βραχέα δὲ ἴσως δεήσει καὶ περὶ τοῦϑιι
ἀρέσκοντος αὐτοῖς προλαβεῖν, καϑ᾿ ὃ ἀξίωμα ϑέλουσιν
εἶναι τὸ σημείον, χαὶ διὰ τοῦτο νοητόν. ὑπογράφοντες
ἡμεῖον εἷναι ἀξίωμα
ἐν ὑγιεῖ συνημμένῳ καϑηγούμενον, ἐκκαλυπτικὸν ὁ
240--ῶοῦ -- Ἡγρ, Π 104. 106.
10 πᾶσι Ν᾽ (ἢ ἃὉ Ἠοχγνοίο σοπἰ δος}: φασίν Ἰὸς: οπι. ἵν
1] προσπίπτειν Ν' προπίπ
; τειν (α κ τῶν πὰ, ΒΕΚΙς. ὁμοίως ς
11 ἀποφάνσεις Καγβοῦ 95 τὰ --- 86 χρείαν οἴη. ς 90 τὰ (ἐδ
ἴοι τ ἠπορείσϑω 5 ψορὶ 5. 81,}1 προειληφότων ΒΟΚΙ.:
πφύτων Ν; προσειληι ΓΕ [}ῺῪς: σὺυ-
νημμένοις Ν ἡφύτων ῈῸς κυ συνημμένω [εἸ᾿ς
(κἀν, ἄορπι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥ͂Σ Β΄ 129
-- ΝΞ ἭΝ
» τοῦ λήγοντος. κρίσεις δὲ τοῦ ὑγιοῦς συνημμένου πολλὰς μὲν
.3.2; ΄ “- ᾿ ᾽ ἢ ’
καὶ ἄλλας εἶναί φασιν, μίαν δ᾽ ἐξ ἁπασῶν ὑπάρχειν, και ταύτην
οὐγ ὁμόλογον, τὴν ἀποδοϑησομένην. πᾶν γὰρ συνημμένον ἢ
“ “«Ψ γ ,ὔ ), ἡ -- 4 ,,.ἃ . ᾿ " Ὁ Ὁ ΠΣ ΝΣ
ἀπὸ ἀληθοῦς ἀρχόμενον εἰς ἄληϑες λήγει; ἢ ἀπὸ ψεύδους ἀργο
ιὸ μενον ἐπὶ ψεῦδος λήγει, ἡ ἀπ᾿ ἀληϑοῦς ἐπὶ ψεῦδος, ἢ ἀπὸ
ψεύδους ἐπ᾽ ἀληϑές. ἀπὸ μὲν οὖν ἀληϑοῦς ἀρχόμενον
ἐπ᾿ ἀληϑὲς λήγει τὸ “εἰ εἰσὶ ϑεοί, προνοίᾳ ϑεῶν διοικεῖται
ἢ «ν 4 ρ. 4 ΓΙ ΄
ὁ κόσμος, ἀπὸ ψεύδους δὲ ἐπὶ ψεῦδος τὸ εἰ πέταται 1
“, μ᾿ “73 ι ΄ ι ,. ἂν δὴ “(αὶ ,
γῆ, πτέρυγας ἔχει ἡ γῆ. ἀπὸ ψεύδους δὲ {ἐπ ) ἀληϑὲς τὸ
΄ ἐπ , ἈΕῚ Ἵ ι Ὁ -ι " χὲ Μ
ι95 “εἰ πέταται ἡ γῆ, ἔστιν ἡ γῆ᾽᾿, ἀπὸ δὲ ἀληϑοῦς ἐπι ψεῦδος
τὸ “εἰ κινεῖται οὗτος, περιπατεῖ οὗτος᾽᾽, μὴ περιπατοῦντος
μὲν αὐτοῦ, κινουμένου δέ. τεσσάρων οὖν οὐσῶν τοῦ
συνημμένου συζυγιῶν, ὅταν ἀπ᾽ ἀληϑοῦς τε ἄρχηται καὶ
ς ἀληϑὲς λήγη. ἢ ὕ ν ͵ ἐπὶ ψεῦδος. ἢ ὅταν
εἰς ἀληϑὲς λήγῃ, 1 ὅταν ἀπὸ ψεύδους ψεῦδος, ἢ ὅταν
90 ἀπὸ ψεύδους ἐπ᾽ ἀληϑὲς ἢ ἀναστρύφως ἀπ᾿ ἀληϑοῦξ ἐπι
ψεῦδος, κατὰ μὲν τοὺς πρώτους τρεῖς τρόπους φασὶν τλη-
-- , χ Ἵ) " ,
ϑὲς τοῦτο γίνεσθαι (ἐάν. τε γὰρ ἂπ ἀληϑοῦς πὐλρῶρα
ἐπ᾿ ἀληϑὲς λήγῃ, ἐστὶν ἀληθές, ἐάν τε ἀπὸ ψεύδους ἐπὶ
Η ξ ΄ ῃ ἊΣ ἀπο τον ’ ᾿
ψεῦδος, πάλιν ἀληϑές" ὡσαυτως δὲ κἂν ἀπὸ ψεύδους
35 ἐπ᾽ ἀληϑές), καϑ᾽ ἕνα δὲ μόνον γίνεσϑαι ψεῦδος, ὕταν
ἀπ᾿ ἀληϑοῦς ἀρχόμενον λήγῃ ἐπὶ ψεῦδος. τούτων δὲ οὕτως
: - 9 , --
ἐχόντων ἀναξητητέον, φασί, τὸ σημεῖον οὐκ ἔν τῷ μοχϑη
ρῷ τούτῳ συνημμένῳ ἀλλ᾽ ἐν τῷ ὑγιεῖ" εἴρηται γὰρ ἀξιῶμα
͵ ͵ ͵ - ᾽ ᾿ 9 [
ὑγιεῖ Ἴ οὐ τλλ᾽ ἐπεὶ οὐχ ἕν
ϑηγούμενον. ἃ ᾿
τὸ ἐν ὑγιεῖ συνημμένῳ καϑὴ) πεζανᾳ ἐ δὶ πρὶ ἐν: ἐπ
80 ἦν ὑγιὲς συνημμένον, τρία δέ, καθάπερ τὸ ἀπ ἐ ᾿ηϑοῦς
᾿] ᾽᾿ ᾿] 3 Ἔχ “, ἝΞ 4") ἃ ὥς ἐπὶ
ἈΚ μμοή τς ἼΣ ες "ΕΣ ᾽ ἐν θὲ. τς
Ὁ" ᾿ 4ΠπΠῈῸ υυ πσ ὦ ἢ ξξς δῖ .“.“. -
ΔῊΝ ἐν δ Ἵ ἐρθοῦο ἴς ὑγιέσι συνημμένοις τὸ
ϑεῶρόν ποτὲ ἐν πᾶσι ξητητέον τοις ὑγιεσὶ σΌΡῊΙ ὡντἐν
σημεῖον ἢ ἐν τισὶν ἢ ἐν τινί. οὐκοῦν εἰ τὸ σημεῖον ἀλη:
ϑὲς εἶναι δεῖ καὶ ἀληϑοῦς παραστατικὸν, οὔτε ἐν τῷ ἀπὸ
ψεύδους ἀρχομένω καὶ ἐπὶ ψεῦδος λήγοντε οὔτε Ὡς ὰ
2 ᾿ Υ Σιν. ἢ Ἐν, , ι ν
δ ἀπὸ ψεύδους ἐπ᾽ ἀληϑὲς ὑποκείσεται.. ραν ῥ ᾿
[ γ-« ἤ " ᾿Ὶ ΝΕ
ἐκείνῳ μόνον αὐτὸ τυγχάνειν τῷ ἀπὸ [τοῦ } ἀληϑοῦς 9
ὅσ ντο δ τσ οι Θωρ εν α » ἐπί το τος ς ἐπ οῦθες.
ὶ " βἐἠα. ἄδθῃ. 18 τὲ
τὴ δἰ οαι. ΗΥ͂, βαρτὰ Ἰΐῃ. δ ὰς "ὶ Ὁ ποτα πα στ
οἴ. Ν 88 εἶναι Βοῖς. ἀυθὶς, 6 δὴ ἐν Ν: ὁ
46]. ΚΟ ΙΒ ΕΥ
246
348
Ὡδ
εῷέ
ΓΥ͂
,.":
ιῷ
[2]
[5
,᾿ ιν “ οἢ ἈῚ ’
νὼ καὶ ἐπ᾿ ἀληϑὲς λήγοντι, ὡς ἂν καὶ αὐτοῦ ὑπάρχον-
ΠΡΑΤ ΤΝ Ὁ συνυπάρχει» ὀφείλοντος αὐτῷ.
τὸς χαὶ τοῦ σημειωτοῖ οὐρα να" ἵναι ἐν ΦΗΣ
᾿ ὅταν λένηται τὸ σμμεῖον ἀξίωμα εἶναι γ υ-
τυ" τὸ .} ᾿ ᾿δεήσει ἐν μόνω ἀκούειν αὐτὸ ιῦ
Ρ [ ᾿ Π
Η ὦ καϑηγνουμενοιις ἃ Σ :
ΡΣ ν ᾿ ιένω τῷ ἀπ᾽ ἀληϑοῦς τε ἀρχομένῳ
καϑηγουμενον συνημμένῷῶ τῷ 2:1} ΝΣ ΕΝ Ὑ7,
᾿ 3 ὟΣ αξ- λήύήνοντι καὶ μὴν ΟΥ̓Κ δὶ τί Ἰ)γξειται. αξ μα
καὶ ἐπ αλὴϊ ἧς ἢ 4 5 : ) ἘΣ ΔΕΣ
᾿ ἀληϑοῦς ιἔνὼ καὶ ἐπ᾿ ἀλη-
ἐν ὑγιεῖ συνημμένω ἀπ᾿ αληϑοῦς τὲ ἄρχοι ἔν Ὁ ἧ ἰὴ
ϑὲς λήγοντι, τοῦτό ἐστι σημεῖον. αὐτίκα γὰρ τὸ τοιοῦτο
μδιδο ἰϑΝ ν “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν ἀπ΄ ἀληϑοῦς μὲν τὸ
ἀρβιαμρ ἀδν δυ κὸν ἢ καὶ ἐπ᾽ ἀληϑὲς λήγει τὸ “φῶς
πὰ ῥ κοδοῤ αμανε κρὸ τ οτος τ τ ᾿ς ἐον ἰξίωμα σημεῖον
ἔστιν᾽ ᾿ς, οὐχ εἶχε δέ τι ἐν αὑτῷ ἡγούμενον ἫΣ ΒΑΡΈΣΙ
λγ, δὲ γὰ ᾽ τικὸν ἔστι τοῦ ὥς
τοῦ λήγοντος" οὐδὲ γὰρ ἐκκαλυπτικόν τοῦ “᾿φῶ
" θη 4." ὃ 3 ᾽ σ Ἀ-
ἔστιν᾽᾿ τὸ “᾿ἡμέρα ἔστιν’. ἀλλ᾽ ὡς αὐτὸ δι᾿ αὑτοῦ προσέ
| ΠΑΣ : ος» ᾿ ΄
ῃ φῶς (ἔστιν ἧς ς ἐλαμβάνετο 30
πιπτεν, οὕτω καὶ τὸ “φῶς (ἔστιν) ἐκ τῆς ἐὐτῆς ἐλ μβ γπν
ΐ ὦ ὺ σημεῖϊ " ὌΦΙΣ εἰϊ
περιφανείας. δεῖ ἄρα τὸ σημεῖον οὐ μόνον ἐν ὥγιξ ἐπὶ
Ω ρ , Γ “- ὙΠ ἰ
συνημμένῳ ἡγούμενον, τουτέστι τῷ ἀπ αληϑοῦς ἀρχομένῳ
ν Ή: 4 . κ Ν ᾿ «“, Σ ἐξ
καὶ ἐπ᾿ ἀληϑὲς λήγοντι, ἀλλὰ καὶ ἐκκαλυπτικὴν ἔχειν Ἂ
ὝΗ, γ'. » 4 “- ΕΞ
σι» τοῦ λήγοντος, οἱόν ἐστι τὸ ἐν τοῖς τοιούτοις ΤΎΡΙΕ ΝΣ
᾽ , Ὕ τε - ἌΡΑ, [: ι'
νοις “εἰ γάλα ἔχει ἐν μαστοῖς ἤδε, κεκύηκεν ἥδε καὶ
- ᾽ ' Ἂ ) ᾿
βρογχεῖον ἔπτυχεν οὗτος. ἕλκος ἔχει ἐν πνεύμονι μοι
.] 4 4 ,
τουτὶ γὰρ τὸ συνημμένον ὑγιές ἐστιν, ἀρχόμενον μὲν
: Ἢ Ὑ ἤ ἡ ᾿Ὁ Τ' -
ἀπ᾿ ἀληϑοῦς τοῦ ᾿ἱβρογχεῖον ἔπτυκεν οὗτος", λῆγον δὲ ἐπ᾿ ἃ
΄ ι “Ὕ- 4 ΄ ἘΣ] ᾽ν ΄᾿
ληϑὲς {τὸ “ἕλκος ἔχει οὗτος ἐν πνεύμονι᾽᾽, μετὰ τοῦ ἐκκαὰ
ι0
Υ ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ Π’ αὐἷν. τηπίν, ὙΠ]
100 ᾿Ξ »"
|
|
᾿
- Α 8 - πὶ , . , ΑΝ - "0
λυπτικὸν εἶναι τὸ πρῶτον τοῦ δευτέρου" ἐκείνω γὰρ προσ- ὃ
βάλλοντες κατάληψιν τούτου ποιούμεϑα.
».-
᾿ κ-τ ΄ Ε - 3...
Ἔτι, φασί. τὸ σημεῖον παρὸν παρύντος εἶναι δεῖ ση-349
μεῖον. ἔνιοι
γὰρ ἐξαπατώμενοι καὶ παρὸν παρωχημένου 3
ϑέλουσιν εἶναι σημεῖον, ὡς ἐπὶ τοῦ “εἰ οὐλὴν ἔχει οὗτος,
ἕλκος ἔσχηκεν οὗτος" τὸ μὲν γὰρ ““οὐλὴν ἔχει παρόν ἐστι,
φαίνεται γώρ, τὸ δὲ ἕλκος ἐσχηκέναι παρῳχημένον, οὐκέτι δ
γὰρ ἔστιν ἕλκος" χαὶ παρὸν μέλλοντος. ὡς τὸ περιεχόμε-
ΞΡ
ἀρχόμενον α "4 λήγοντι Ατηΐτη; λῆγον ἃ γὰρ ἩθρίπὶΖ 866.
δγγείαμη (ἑαπι ἐγίηι): γε ΝΕ; γέτοι ς 1 τὸ Ἠοΐη!Σ 18 οὐ
ΗοΐπίΣ 1930 π προῦ αᾷ 0 ἔστιν
: προῦπιπτεν
δἀὰ, ΒΕ, 95. ἔχοι ΤᾺ . 69 τὸ αὐὰ, 16), κα εἰ οπι. Ν
4 τὸ Κοομ ΑΞ κΥ: οἱ Ὁ ἔχειν
'
"1 συνημμένον Ν 12 οὐδ’ ἩρίηΐΣ 11 ἀρχομένῳ Ατπΐπι:
ΚΟΟΒΆΙΒΚΥ κ ἔστι {τὸν Ηοϊηὺν
μὰν; ἀοία ἢ ΡΟΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ [61
Ὁ νοὺ τῷ τοιούτῳ συνημμένῳ “εἰ καρδίαν τέτρωται οὗτος,
οὗτος τὸ μὲν γὰρ τραῦμα τῆς καρδίας
εἶναί φασιν ἤδη, τὸν δὲ θάνατον μέλλειν. ἀγνοοῦσι δὴ
ὁ οἱ τὰ τοιαῦτα λέγοντες , ὅτι ἄλλ᾽ ἐστὶ τὰ παρῳχημένα καὶ
τὰ μέλλοντα, τὸ μέντοι σημεῖον καὶ σημειωτὸν κἀν τού-
τοις παρὸν παρόντος ἐστίν. ἕν τε γὰρ τῷ προτέρῳ τῷ
«εἰ οὐλὴν ἔχει οὗτος, ἕλπος ἔσχηκεν οὗτος τὸ μὲν ἕλκος
γίγονεν ἤδη χαὶ παρῴχηκεν, τὸ δὲ ἕλχος ἐσχηκέναι τοῦτον,
ι5 ἀξίωμα καϑεστηπός, ἐνέστηκεν, περὶ γεγονότος τινὸς λεγό-
μενον᾽ ἔν τε τῷ “εἰ καρδίαν τέτρωται οὗτας, ἀποϑανεῖ-
ται οὗτος ὁ μὲν ϑάνατος μέλλει; τὸ δὲ ἀποϑανεῖσθαι
τοῦτον ἀξίωμα ἐνέστηκεν, περὶ μέλλοντος λεγόμενον, παρὸ
καὶ νῦν ἐστιν ἀληϑές. ὥστε καὶ ἀξίωμά ἐστι τὸ σημεῖον,
0 καὶ ἐν ὑγιεῖ συνημμένῳ καϑηγεῖται τῷ ἀρχομένῳ ἀπὸ ἀλη-
ϑοῦς καὶ λήγοντι ἐπὶ ἀληϑὲς, ἐκκαλυπτικόν τέ ἐστι τοῦ
λήγοντος, καὶ διὰ παντὸς παρὸν παρόντος ἐστὶ σημεῖον.
Τούτων δ᾽ ὑποδεδειγμένων κατὰ τὰς αὐτῶν ἐκείνων
τεχνολογίας πρῶτον μὲν ἄξιόν ἐστι τὸ τοσοῦτον εἰπεῖν
4 πρὸς αὐτούς. εἰ καϑ' οὺς μὲν αἰσϑητόν ἔστι τὸ σημεῖον,
καϑ᾽ οὺς δὲ νοητόν, καὶ ἡ περὶ τούτου διαφωνία μέχρι
τοῦ νῦν ἀνεπίκριτός ἐστιν, ἄδηλον εἶναι ῥητέον ἀκμὴν τὸ
σημεῖον. ἄδηλον δὲ ὃν χρήξει τῶν ἐκκαλυψόντων, ἀλλ᾽ οὐκ
αὐτὸ ἑτέρων δεῖ ὑπάρχειν ἐκκαλυπτικόν. καὶ μὴν
80 εἰ τὸ σημεῖον κατ᾽ αὐτοὺς ἐν λεκτῷ τὴν ὑπόστασιν ἔχει,
τὰ δὲ λεκτὰ εἰ ἔστι ξητεῖται. ἄτοπον. πρὶν ὁμολογηϑῆναι
τὸ γένος. ὡς βέβαιον λαμβάνειν τὸ εἶδος. ὁρῶμεν δέ,
ϑφᾳὡς εἰσί τινες οἵ ἀνῃρηκότες τὴν ὕπαρξιν τῶν λεκτῶν, καὶ
οὐχ οἱ ἑτερύδοξοι μόνον, οἷον οἱ ᾿Επικούρειοι, ἀλλὰ καὶ
οἵ Στωικοί, ὡς οἷ περὶ τὸν Βασιλείδην ([τ απο. Ατπ.), οἷς
ἔδοξε μηδὲν εἶναι ἀσώματον. τοίνυν ἐν ἐποχῇ φυλακτέον
ὁ ἐστὶ τὸ σημεῖον. ἀλλ᾿ ἀποδείξαντες, φασί, πρότερον τὴν τῶν
ἀποϑανεῖται
968 οἵ, 88 16--ἰ1. Ηγνρ. Π 101---108. δᾶν. ταδίμ. 1 1δϊ1.
20 ἀπ᾽ Υ͂, ἴπ τυδτρῖπθ γρ. ἐπὶ ο9 δεῖ : δύναται ΒΕΚΚ.
ἀν. 9 (μόνον), λλὰ ἴῃς 8 οἱ δηΐθ Στ. ἀ6]. ΚοΟΟΒΒΙΒΚΥ͂
βασιλείδην ς: βασιλίδην ΝΙΝ
Βοχὶαβ ἘΠπιρίτίουβ 11.
11
2δὃ
280
951
58
ῷ69
τῷὋο
[“Ὁ
»ὦ
202
τῷ
σὺ
[2
264
1650 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ Βαν. Ὠγδ ἐ}}, ὙΠ]
᾿ Ξ ᾿ 5 3
λεκτῶν ὕπαρξιν ἕξομεν βεβαίαν καὶ τὴν τοῦ σημείου φύσιν,
οὐχοῦν ὅταν ἀποδείξητε, ἐρεῖ τις, τότε καὶ τὸ πιστὴν εἶναι
τὴν τοῦ σημείου ὕπαρξιν λαμβάνετε" ἄχρι δὲ ἐπὶ "ιλῆς
μένετε τῆς ὑποσχέσεως, ἀνάγκη καὶ ἡμᾶς ἐν ἐποχῇ μένειν.
εἶτα καὶ πῶς οἷόν τέ ἐστιν ἀποδεικνύναι τὴν τῶν λεκτῶν
ὕπαρξιν: ἢ γὰρ διὰ σημείου δεήσει τοῦτο ποιεῖν ἢ δι᾿ ἀπο-
δείξεως. ἀλλ᾽ οὔτε διὰ σημείου τινὸς οὔτε δι᾽ ἀποδείξεως
δυνατὸν τοῦτο ποιεῖν ταῦτα γὰρ καὶ αὐτὰ λεκτὰ ὄντα
παραπλησίως τοῖς ἄλλοις λεκτοῖς ἐξήτηται, καὶ τοσοῦτον
ἀπέχει τοῦ δύνασθαι βεβαίως τι παριστᾶν, ὡς καὶ ἀνάπα- χε
λιν αὐτὰ χρήξειν τοῦ παραστήσοντος. λελήϑασί τε αὑτοὺς
οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς εἰς τὸν δι᾿ ἀλλήλων ἐμπίπτοντες τρό-
πον. ἵνα γὰρ τὰ λεχτὰ ὁμολογηϑῆ, ἀπόδειξιν εἶναι δεῖ
καὶ σημεῖον᾽ ἵνα δὲ ἡ ἀπόδειξις καὶ τὸ σημεῖον προῦ-
φεστήκῃ, προπεπιστῶσϑαι ἀνάγκη τὴν τῶν λεκτῶν φύσιν. 30
εἰς ἄλληλα οὖν συννεύοντα καὶ τὴν ἐξ ἀλλήλων περιμέ-
γοντα πίστιν ἐπ᾿ ἴσης ἐστὶν ἄπιστα. ἀλλ᾽ ἔστω γε
καὶ ἐκ περιουσίας συγκεχωρήσϑω, ἕνεκα τοῦ προβαίνειν
ἘῺΝ ξήτησιν, ἐν ὑπάρξει τυγχάνειν τὰ λεκτά, καίπερ ἀνη-
γύτου καϑεστώσης τῆς περὶ αὐτῶν μάχης. οὐκοῦν, εἰ 36
ταῦτα ἔστιν, ἤτοι σώματα ἣ ἀσώμασα λέξουσιν εἶναι. καὶ
σώματα μὲν οὐκ ἂν φαῖεν᾽ εἰ δὲ ἀσώματα, ἤτοι ποιεῖ τι
Γὰτ αὐτοὺς ἡ οὐδὲν ποιεῖ. καὶ ποιεῖν μὲν οὐκ ἂν ἀξιώ-
δειαν᾽ τὸ γὰρ ἀσώματον κατ᾽ αὐτοὺς οὔτε ποιεῖν. τι “εἰς
ΠΝΕΥ οὔτε πάσχειν. μηδὲν δὲ ποιοῦντα οὐδὲ οὗ ἐστι 80
κά γε ἐνδείξεταί τε χαὶ δηλώσει᾽ τὸ γὰρ ἐνδείκνυσθαί
τί καὶ δηλοῦν ἔστι ποιεῖν τι, ἄτοπον δέ γε τὸ σημεῖον 345
δε γρφ ον 113 μὴ μήτε δηλοῦν᾽ οὐκ ἄρα νοητόν
ἐν πολλοῖς πολλεις ἡ ἢ ἀνκιν ῇ ὲ δἰεμηἢ δ“ ἐδ,
μαίνεται. σημαί ἘΣ ρεγ ει λιμένες τρῤφεμενν ( ΟἿ:
δῶν νἱμιάνουσι μὲν αἴ φωναί, σημαίνεται δὲ τὰ 5
λεπτά, ἐν οἷς ἔστι καὶ τὰ ἀξιώ , "
ματα. πάντων δὲ τῶν ἀξιω-
,».
ῦ
16 αὑτοὶ
(81): "Ἀφ ἐλ μι τε δ ἔγβηβρ. Ν 19,20 προυφεστήχ! Ν
μῆλον ΠΒς 80 προπεπιστῶσϑαι Βοκκ,, -εὔσϑαι ἃ
38 μέν Φ :
ἈΎΕΟΥ τ) ΒΕΧΚ, ἀαθῖι. 8: σημεῖον ς τε Ν; τι Τ,Ες; ἀο].
-««---.-.---ς......ὦἜ.-
(αν. ἄομτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ ΒΜ’ 168
“, ; ἂ ᾿ , πο
μάτων σημαινομένῶν, ἄλλων δὲ σημαινόντῶν οὐκ ἂν εἵή
τὸ σημεῖον ἀξίωμα. πάλιν παρακεχωρήσϑω τὰ λεπτὰ
φύσιν ἔχειν ἀσώματον. ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὸ σημείον ἐν ὑγιεῖ συ-
ιο νημμένῳ καθηγεῖσϑαί φασι, δεήσει προεπικεκρίσϑαι τὸ
ὑγιὲς συνημμένον χαὶ προεξητάσϑαι, εἴτε τὸ κατὰ Φίλων ά
ἐστι τὸ τοιοῦτον εἴτε (τὸ) κατὰ Διόδωρον ἢ τὴν συνάρτησιν
ἢ ἄλλως πῶς κρινόμενον᾽ πολλῶν γὰρ καὶ περὶ τούτου δια-
στάσεων οὐσῶν οὐκ ἔνεστι λαβεῖν βεβαίως τὸ σημεῖον
ι.5 ἀνεπικρίτου τυγχανούσης τῆς διαφωνίας. ἔτι πρὸς
τοῖς εἰρημένοις, κἂν δῶμεν σύμφωνον εἶναι τὸ ὑγιὲς πκρι-
- "] Ἶ - “- ,
τήριον, καὶ ὁποῖόν ποτ ἂν ἐκεῖνοι ϑέλωσι, τοιοῦτο ἀμά-
3 τ . -
χως ὑπάρχειν. οὐδὲν ἧττον τὸ περιεκτικὸν τοῦ σημείου
ἀνεπίκριτον ὁμολογεῖν ἐστιν ἀνάγκη. τὸ γὰρ σημειωτὸν
, Γ Ψ 2 4 ἰ
90 ἤτοι πρόδηλον ϑέλουσιν εἶναι ἢ ἄδηλον. καὶ εἰ μὲν προ-
δηλον, οὐκ ἔσται σημειωτόν, οὐδὲ σημανϑήσεται ὑπό τινος;
" ᾿] ἥ...α ᾿] Γ - “- ὃ ᾿ " 7
ἀλλ᾽ αὐτὸ δι᾿ αὑτοῦ προσπεσειται εἰ δὲ ἄδηλον, πάντως
ἄγνωστον ἔσται τοῦτο εἶτε ἀληϑές ἐστιν εἴτε ψευδές. ἐπεὶ
, “" " , , ,᾿
γινωσκόμενον ὅ τι ποτὲ τούτων ἐστί, γενήσεται πρόδηλον.
45 τὸ οὖν περιεκτικὸν τοῦ τε σημείου καὶ τοῦ σημειωτοῦ συ-
νημμένον, λῆγον ἐπὶ ἄδηλον, ἐξ ἀνάγκης ἐστὶν ἀνεπέκρι-
Υ 9 -- 7 ΄ ’
τον. ὅτι μὲν γὰρ ἐπ᾽ ἀληϑοῦς ἄρχεται. γνώριμον ἐστι,
λήγει δὲ εἰς ἄγνωστον. δεῖ δὲ πρὸ παντὸς ἡμᾶς εἰς τὴν
ἐπίκρισιν αὐτοῦ γινώσκειν τὸ εἰς τί λήγει, ἵνα ἐὰν μὲν
κ 9 ᾽ -
30 εἰς ἀληϑὲς λήγῃ; ϑώμεϑα τοῦτ᾽ ἀληϑὲς διὰ τὸ ἀπ ἀλη-
“- ἢ ᾽ -᾿
ϑοῦς τε ἄρχεσϑαι καὶ εἰς ἀληϑὲς λήγειν, ἐὰν δὲ εἰς ψεῦ-
οὐῦ οὗ, Ηγρ. Π| 110--τ|Ὲῦ.
1 ἄλλων δὲ Ν: ἄλλων [Ες: ἀλλὰ μὴ ΒΕΚΕ. 860. Ηδτνο-
ἴαπι (πολ ατέδ}) 10 προεπικεκρίσϑαι Ἑδῦτ. ξεουπάσυτη Ηδτ-
γοΐϊθηι: προσεπιχκ. ἃ 18 τὸ ῥαβ ἀε]. ΚΟΟΡΑΙΒΕΥ εἴτε (γὰρ
χαὶν κατὰ Ν΄ τὸ βἀὰ. ΚΟΟΒΑΙΞΕΥ Διόδωρον (ἢ τὸ κατὰ τὴν
ἔμφασινν ΚοΟΒΔΙΒΚΥ 00}]. Ῥ. 82, 14 (οὐ εἴ. ν. 18 ἄλλως πῶς, αὺο
ἀδυδοπβέταϊασ βοχέστι δἷδ Ὀτανῖαβ Ἰοουξαμι 6686) 18 τοῦτου
ΒΘᾺκ.: τούτων α 18 προειρημένοις Ν ὑγιὲς (συνημμένον χαὶ
τὸ τούτου κρ. ΚΟΟΒΒΊΒΚΥ (αὐ οἵ, Ρ. 814, 8. 1. 8. 11 τοιοῦτο
ΒΘΕΙς.: τοῦτο α 18 σημείου {τὸ καὶ τοῦ σημειωτοῦ συνημ-
μένον. ν6] σημείου ὧν καὶ ΡΟΣ ΚοοθαΙΒΕΥ 86 ἐπὶ
Βθκι΄, ἐπεὶ α 48 εἰς ῬτίαΒ Ν: ἡ ΒΕς
ι"
20Ὁ
208
δ Ὁ]
᾿ ΠΡῸΣ ΔΛΟΓΙΚΟΥΣ αὶ ταν, τηδίῃ ὙΠ]
104 ΕΥΝ , 345
᾿ 5»
ἀνάπαλιν λέγωμεν ψεῦδος διὰ τὸ ἀπ ἀληϑοῦς ἄρ-
εἰ ἃ ταλιν" . ᾿ ᾽ν
δος, ἜΣ ἑδι: λήγειν. οὐ τοίνυν ἀξίωμα ῥητέον 546
χεσϑαι καὶ ἔπιεν δὲ ᾿ ὁ συνημμένω καϑηγούμενον.
ν ᾿. ρυλ λει Ἰὼ ἐν ἴ ͵
εἶναι τὸ σημεῖον, οὐδε, τι ἄν: ἀὐδὸν ΤΙΣ ἐναργείαις μά.
Προσϑετέον δὲ τούτοις, ΠΕ δε ον, ἰξίωμά
υὐμε, ταύτης προεστῶτες τῆς δόξης. εἰ γὰρ σΡΟΜΟ
"τὰ { “Ἢ ᾿ πὰ “
δὶς ὁ σημεῖον καὶ ἐν ὑγιεῖ συνημμένω καϑὴ) γέλὴώο) γεν :
ἐστι τὸ σγ ἢ κἀς αὖ Σ
ὺς μηδ᾽ ἀρχὴν ἔχοντας ἔννοιαν ἀξιώματος μηδὲ τὰς ιὰ
τοὺς μὴ ἀρχὴ λα ἌΣ ἘΠΕ Χο πάσης σημειώ-
λεχτιχὰς τέχνας ἐπεληλυϑότας. δ τἀρο ἐμὴν Εν πολλάκις
σεῶς. οὐχὶ δέ γε τοῦτο᾽ καὶ γὰρ ΤΥΨΟΝΝ
ἩΡΡᾺ ὶ ἃ πολλάκις τῶν διαλεκτικῶν δ)εωρη-
κυβερνῆται καὶ ἄπειροι 2 μ; τὰ ΟΣ
; ναὶ ἈΚ ὡς σημειοῦνται, οἵ μὲν "πὰ
βατῶν γεῶργοι ἄχρως πο ὶ γαλήνας
λαῦσαν, ἀνέμους τε καὶ νηνεμίας χειμῶνάς ρορι ΤΟ τ
Ὶ ᾿ , ᾿ , Ω ἢ αἀπαρπίιαν αὐ-
οἱ δὲ κατὰ γεωργίαν, ὥσπερ εὐκαρπίαν καντ ὕὅσπαρ Π
͵ 4 δὰ ἴα καίτοι τί περὶ ἀνϑρώπων νἐγ0-
χμοὺς τε καὶ ἐπομβρίας. τάν ον τα, ἔν ΤΙ
πὰ « ἀν ΠῚ ᾿ τ ἜΣ ξώ ι τινὲς αὐτῶν (Βίοϊο. ᾿
μὲν, ὁτὲ καί τοῖς ἀλόγοις ὡοιῖς Ἢ εἰ γχαὶ χὰ ΟἿ δῊς
{21 Ασπ.) μεταδεδώκασι τῆς τοῦ σημεῖοῦ. ἘΣ ΈΡΙΝ , Δὰν
ξαίσς ἐν, ΠῚ ΄ ὕτα
κύων ὅτε ἐκ τοῦ ἴχνους στιβεύει τὸ ϑηρίον ἀημενε ΕΣ
Ξ ο. “" Ἵ ξ
οὐ διὰ τοῦτο ἀξιώματος ἕλκει φαντασίαν τοῦ εἴπ ἜΤΟΣ
᾽ ἤ
ἐστὶ τοῦτο, ϑηρίον ἔστιν ἐνθάδε᾽" καὶ ὁ ἵππος Αὐτὴ ἐὰν
᾿ Ν Α τε ξ΄ ἀλλε
μυῶπος προσβολὴν ἢ τὴν τῆς μάστιγος ἜΣ τὶ ὕτον 90
. ὔ . , 4 ῥ ἔ ,
μὲν καὶ ὀρούει πρὸς δρόμον, οὐκ ἐπικρίνει δὲ τὸ τοιοῦ
ν ΄ ) -
συνημμένον διακλεχτικῶς “εἰ μάστιξ ἐπανατέταται, ὀραμῆς
᾿ ᾿ ᾽ ἐγ ᾿ {
τέον ἐστί μοι. οὐκ ἄρα ἀξίωμά ἐστι τὸ σημεῖον ἐν ὑγιε
συνημμένω πκαϑηγούμενον.
᾿ ᾿ ,
Ταῦτα μὲν ἰδιαίτερον πρὸς τοὺ
εἶναι τὸ σημεῖον εἰρήσϑω" κοιν :
" ᾿ 3 -"
αὐτοὺς λέγειν καὶ τὰ πρὸς τοὺς αἰσθητὸν αὐτὸ φάσκον
ς κὲγ : ΣΝ
᾿ ’
τας εἶναι εἰρημένα. εἴπερ γὰρ ἀξίωμά ἐστι τὸ ὑβ μζον ν
Ρ τι ΄ ᾿
ὑγιεῖ συνημμένῳ καϑηγούμενον, καὶ ἐν παντὶ συνημμένῳ
ἀχολουϑεῖ τὸ λῆγον τῷ ἡγουμένῳ, αἴ' τε ἀκολουϑίαι πα-
θόντων εἰσί πραγμάτων, ἐξ ἀνάγκης τὸ σημεῖον καὶ τὸ 80
σημειωτὸν ὑφ᾽ ἕνα χα ὃν
ἰθὺν παρόντα συνυπάρξει ἀλλήλοις,
5: ἐπ᾿ ἀληϑὲςοΝ ς καϑηγεῖται ΒοΚς, 880.
Ηι Σνϑεϊ ψβγρίομπθμ. παϑηγεῖσθαι ἃ 8 μηδ᾽ ἀρχὴν ΒοκΙ., 86-
σὈπαΏπ) Ἠργγρεὶ γΘΥΒίοπ θα; δὲ μὴ ἀρχὴν αὶ (δὲ μὴ τὴν ἀρχὴν
Ν 866. ΚΟΟΒΑ]ϑτγ. ΝΕ 6) 9 πολλάχις ἀ6]. ΒΘ ΚΙ, 10 {τὰν
χατὰ ΤῈς 1) τοῦ ΒεΕκΚΚ.: τὸ εἴπερ ΤῈς: οὗπερ Ν
ς νοητὸν ἀξιοῦντας
ὕτερον δὲ ἐνέσται πρὸς 95
34
44
(μάν. ἀορτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Ρ΄ 102
ἀδυ τι τῷ ᾽ , ͵ 22,2 } ͵
καὶ οὐδέτερον οὐδετέρου γενήσεται μηνυτικόν. αλλ ἀμφρο-
τέρα ἐξ αὑτῶν γνώριμα καταστήσεται. ἔτι τὸ ση-
μεῖον ἐκκαλυπτικόν ἐστι τοῦ [λήγοντος] σημειωτοῦ. τὸ
δὲ σημειωτὸν ἐκκαλύπτεται πρὸς τοῦ σημείου. ταῦτα δὲ οὐ
τῶν ἀπολύτων ἐστὶν ἀλλὰ τῶν πρός τι πρὸς γὰρ τῷ
, ἐκκαλύπτοντι νοεῖται τὸ ἐκκαλυπτόμενον, καὶ πρὺς τῷ ἐκ-
καλυπτομένῳ νοεῖται τὸ ἐκκαλύπτον. εἰ δὲ ἀμφότερα πρός
τι ὄντα κατὰ τὸν αὐτὸν πάρεστι χρόνον, ἀμφότερα συνυ-
φέστηκεν ἀλλήλοις" εἰ δὲ συνυφέστηκεν, ἑκάτερον ἐξ αὐτοῦ
χαταληπτόν ἐστι καὶ οὐδέτερον ἐκ θατέρου. λεχτέον :
ὁ δὲ κἀκεῖνο, ὅτι, ὁποῖόν ποτ᾽ ἂν ἦ τὸ σημεῖον, ἤτοι αὐτὸ
φύσιν ἔχει πρὸς τὸ ἐνδείκνυσθαι καὶ μηνύειν τὸ ἄδηλον,
ἢ ἡμεῖς ἐσμεν μνημονικοὶ τῶν συναναγυμνωϑέντων αὐτῷ.
οὐχὶ δὲ ἐκεῖνο φύσιν ἔχει ἐνδειχτικὴν τῶν ἀδήλων. ἐπεὶ
ὥφειλε πᾶσιν ἐπ᾽ ἴσης ἐδείκνυσϑαι τὰ ἄδηλα. ἡμεῖς ἄρα
ι.» ὡς ἂν ἔχωμεν μνήμης. οὕτω περί τῆς τῶν πραγμάτων
ὑποστάσεως φερύμεϑα.
᾿4λλ᾽ εἴπερ οὔτε αἰσϑητόν ἐστι τὸ σημεῖον, ὡς ἐδείξαμεν, 2
οὔτε νοητόν, ὡς κατεστησάμεϑα, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστι
τρίτον, λεχτέον μὴ εἶναί τι σημεῖον. οἱ δὲ δογματικοὶ (Βίοϊο.
"0 ἢ".11 998 Αὐπ.) πρὸς ἕκαστον μὲν τῶν οὕτως ἐπικεχειρημένων
πεφίμωνται, τοὐναντίον δὲ κατασκευάξοντές φασιν, ὅτι ἄν-
ϑρωπὸς οὐχὶ τῷ προφορικῷ λόγῳ διαφέρει τῶν ἀλό-
γῶν ξῴων (καὶ γὰρ κόρακες καὶ ψιττακοὶ καὶ κίτται
ἐνάρϑρους προφέρονται φωνάς), ἀλλὰ τῷ ἐνδιαϑέ-
ὅτῳ, οὐδὲ τῇ ἁπλῇ μόνον φαντασίᾳ (ἐφαντασιοῦτο
γὰρ κἀκεῖνα), ἀλλὰ τῇ μεταβατικῇ καὶ συνϑετικῇ.
διόπερ ἀκολουϑίας ἔννοιαν ἔχων εὐθὺς καὶ σημείου νόησιν
λαμβάνει διὰ τὴν ἀκολουϑίαν᾽ καὶ γὰρ αὐτὸ τὸ σημεῖόν ἐστι
τοιοῦτον “εἰ τόδε, τόδε᾽᾽. ἕπεται ἄρα τῇ φύσει καὶ κατασκευῇ
911--- 218 --- γρ. Π 131.
1 καταστ. γνώρ. Ν 8 λήγοντος 560]. ΒΕΚΚ. 8 σηαεῖον Ν
10 ὁποῖον ὅπ. Ν 19 τι ροϑὺ λεχτέον ἃ, ἀπᾶο ΒΟΚΚ. ἀρ ῖι.
λεκτέον (ἐστὶ: ροβὺ εἶναι ὑγβΏθρ. Κοομ δ βτν 60}}. Ῥ. 849, 4
οὐ 18 8 γὰρ οπι. ἢ 80 τὲ Βοκκ.: δὲ ἃ σὐνωμολόγηται
Ατπΐπι 60}. Ῥ. 861, 1,8: ἀνωμολόγηται α
2718
τὸ
--
οι
211
1-08 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ αν, ταῖῃ, ὙΠ
3.47
"
ἡ ἀπόδειξις τῷ γένει σημεῖον εἶναι. δηλωτικὴ γάρ ἐστι τοῦ
συμπερέσματος. καὶ ἔσται ἡ διὰ τῶν λημμάτων αὐτῆς συμ-
πλοχὴ σημεῖον τοῦ ὑπάρχειν τὸ συμπέρασμα. οἷον ἐπὶ τῆς
τοιαύτης εἰ ἔστι κίνησις. ἔστι κενόν" ἔστι δὲ κίνησις" 348
ἔστιν ἄρα κενόν τὸ τοιοῦτον συνημμένον “εἰ ἔστι κίνη-
σις. ἔστι κενόν. διὰ τῶν λημμάτων συμπεπλεγμένον,
εὐθὺς καὶ σημεῖόν ἐστι τοῦ συμπεράσματος τοῦ “ἔστι κε-
ὅΤ8 νόν᾽΄. ἤτοι οὖν ἀποδεικτικοί εἰσι λόγοι, φασίν, οἵ κατὰ 5
τοῦ σημείου κομισϑέντες ὑπὸ τῶν ἀπορητικῶν ἢ οὐκ ἀπο-
δεικτικοί. χαὶ εἰ μὲν οὔκ εἰσιν ἀποδεικτικοί, ἄπιατοι κα-
ϑεστᾶσιν, ὅπου γε καὶ ἀποδεικτικοὶ τυγχάνοντες μόλις ἂν
ἐπιστεύϑησαν" εἰ δὲ ἀποδεικτικοί, δῆλον ὅτι ἔστι τι ση-
μεῖον" ἡ γὰρ ἀπόδειξις σημεῖον ἣν κατὰ τὸ γένος. 10
319 εἴπερ δὲ οὐδὲν οὐδενός ἐστιν σημεῖον, ἤτοι σημαίνουσί τι
αἱ κατὰ τοῦ σημείου ἐκφερύμεναι φωναὶ ἢ οὐδὲν σημαί-
νουσιν. καὶ εἰ μὲν οὐδέν, οὐδὲ τὴν τοῦ σημείου ὕπαρξιν
ἀνελοῦσιν᾽ πῶς γὰρ οἷόν τε τὰς μηδὲν σημαινούσας πι-
στεύεσϑαι περὶ τοῦ μηδὲν εἶναι σημεῖον; εἰ δὲ σημαί-
νουσι; μάταιοι καϑεστᾶσιν οἱ ἀπὸ τῆς σκέψεως, λόγῳ μὲν
ἐκβάλλοντες τὸ σημεῖον, ἔργῳ δὲ τοῦτο παραλαμβάνον-
280 τές. καὶ μὴν εἰ μηδὲν ἔστι ϑεώρημα τέχνης ἴδιον,
θΡ διοίσει τῆς ἀτεχνίας ἡ τέχνη. εἰ δ᾽ ἔστι ϑεώρημα τέχνης
ἴδιον, ἦτοι φαινόμενόν ἐστιν ἢ ἄδηλον. ἀλλὰ φαινόμενον 30
μὲν οὐκ ἂν εἴη" τὰ γὰρ φαινόμενα πᾶσιν ὁμοίως καὶ
ἀδιδάκτως φαίνεται. εἰ δὲ ἄδηλον τυγχάνει, διὰ σημείου
ϑεωρηϑήσεται. εἰ δὲ ἔστι τι διὰ σημείου ϑεωρούμενον,
ἔσται τι καὶ σημεῖον.
Τινὲς
281 ᾿
δὲ καὶ οὕτω συνερωτῶσιν᾽ ““εἰ ἔστι τι σημεῖον, 35
σημεῖον᾽ εἰ μὴ ἔστι σημεῖι " Ξ »"
ἡμεῖον, ἔστι σημεῖον. ἤτοι
219 -- Ἤγρ. Π 180 281 ---282 -- Ηγρ.Π
' -- 282 -- Ἡγρ. Π 18].
281---284 οἔἁ 98. 46θ--.400 Μὰ :
89 ἔστιν ΚοΟλ δἰ βκν ΣΥΣΉΤΗ, τεσ; τι
: ϑ ν ΒρκΙκ.; συμπε-
κέκι σύρε σαί, Ατηΐτη οὗ Ἠοἰπί) Μέῤ κω ΟΝ ὁ ἐϊσει. κί-
πεῖ ἀλεύν, Θιπία 901» Ὁ 88, δ. 871,21, 818, 324, ἃ κενόν,
10 τὸ οχὴ πάρε Π αμαοὐδιὰ ἘΞ συμπεπλεγμένον ἀ6]. Ἡοὶ εὐ
1: ἀνελοῦσιν ΒοΙὶ “τα οἵ. Ρ. 880, 28, 881, 1. 12: τε ΚΑΥΒΟΙ
Ἡο τὶ ἂν ἔχουσι ἸῈς: ἐκφέρουσι Ν ὰρ 1 Ὲς:
Ἰμαίνουσί (τι ΚορΒΑΙ δον 19 ἔστι {τι ΚΟΟΒαΙΒΚΥ͂
τ
ἐστι
(Δὰν. ἄορι. ἢ ΠΡῸΣ ΛΟΡΊΚΟΥΣ Β΄ 161
748 - . γ Ε "“ ΄ ῃ ἃ ἡ
δ᾽ οὐδέν ἐστι σημείον ἢ ἔστιν᾽ ἔστιν ὥρα᾽. ὃ μὲν λύγος
Ρ 4 Υ 4 - - ΄ ᾿
τοιοῦτο;. τούτου δὲ τὸ μὲν πρῶτον λῆμμα υγιὲς εἶναί φα-
- , ᾽, » ἀὰ .
σιν ἦν γὰρ διαφορούμενον, καὶ τῷ εἶναι σημεῖον ἀπο-
.“ο λουϑεῖ τὸ εἶναι σημεῖον, παρόσον εἰ ἔστι τὸ πρῶτον.
ἔσται καὶ τὸ δεύτερον, μηδενὶ διαφέρον τοῦ πρώτου ἵτὸ
΄ " . ΡΨ τ, , - ᾿
δεύτερον. χαὶ τὸ “εἰ μὴ ἔστι σημεῖον, ἔστι σημεῖον᾽᾽ καὶ
ἢ Ρ ὃ. - " , Α - 4 “
μοαὐτὸ ἦν ὑγιές᾽ τῷ γὰρ λέγοντι μὴ εἶναι σημεῖον ἀχκολου-
ϑεῖ λέγειν εἶναί τι σημεῖον. εἰ γὰρ μηδὲν ἔστι σημεῖον,
αὐτοῦ τοῦ μηδὲν εἶναι σημεῖον ἔσται τι σημεῖον. καὶ
εἰκότως ὁ γὰρ λέγων μὴ εἶναί τι σημεῖον ἤτοι φάσει μύό-
ενον τοῦτ᾽ ἀξιοῖ ἢ ἀποδείξει. καὶ φάᾳει μὲν ἀξιῶν φάσιν
εἰ: ι " , ἐπ ἀρ ᾿ . Ὁ 24 4 ,. »
ἕξει, τὴν ἀντιτιϑεμένην ἀποδεικνὺς δὲ ὡς ἀληϑες τὸ ὑπ
αὐτοῦ λεγόμενον, διὰ τοῦ δεικνύντος λόγου τὸ μὴ εἶναί
τι σημεῖον, σημειώσεται τὸ μηδὲν εἶναι σημεῖον, τοῦτο δὲ
“ --- . “-» τ ᾿
ποιῶν ὁμολογήσει τὸ εἶναί τι σημεῖον. ἀληϑῆ οὖν τὰ
ιὸ πρῶτα δύο λήμματα, φασίν. ἀληϑὲς δὲ καὶ τὸ τρίτον"
διεζξευγμένον γάρ ἐστιν ἐξ ἀντικειμένων (τοῦ τε εἶναι ση-
“- - . ᾿ ,
μεῖον καὶ τοῦ μὴ εἶντιι) {....) ἐπεὶ εἰ σύμπαν διεξευγμένον
τότε ἐστὶν ἀληϑές, ὅταν τὸ ἕν ἔχη ἀληϑές, ϑεωρεῖται δ᾽
Ψ' ἢ ᾽ , 4 «ἢ ΄ Ρ , 9 -
ἀεὶ τῶν ἀντικειμένων τὸ ἕτερον ἀληϑὲς, ῥητέον τὸ τοίοῦς
᾿ὁ τὸν συνεστὼς εὐθὺς ὑπάρχειν ἀληϑές. ὥστε [καὶ] ἐπὶ ὁμο-
᾿ - , ἔ ᾿ Ἁ
λογουμενοις τοῖς λήμμασι συνεισάγεσθαι καὶ τὴν ἐπιφο-
᾿ -
ρὰν τὴν “᾿ἔστιν ἄρα σημείον .
Ἔσται δέ, φασί, καὶ οὕτως ἐφοδεύειν" δύο γάρ ἔστιν 388
ἐν τῷ λόγῳ συνημμένα καὶ ἕν διεξευγμένον᾽ τούτων δὲ
"0 τὰ μὲν συνημμένα ὑπισχνεῖται τοῖς ἐν αὐτοῖς ἡγουμένοις
ὶ ἕν τὰ τοῖο λή ὁ ὁὲ διεξ γον ἕν
ἀκολουϑεῖν τὰ ἐν αὐτοῖς λήγοντα, τὸ δὲ ιεξευγμὲ
ἔχει τῶν ἐν αὐτῷ ἀληϑές, ὡς ἐὰν ἀμφότερα ἡ ἀληϑῆ ἢ
χα τι ποκα, θά εν στ σεν πο στε στεο στ
9
ἘΦ Ο4
8185 τὸ δεύτερον οἰ. ΚοΟΒΔΊΒΕΥ ΟΟἸ]. ἡ νλνον, 1684. 8 τὴν
(ἀντίϑετον». 5οτῖθὶ νοὶ τὴν ἀο]οτὶ ἰαθοὲ Ηοϊπὲξ; βθὰ ργϑιβθα-
ἀπμὰ δβὲ ψϑγθαχα ἕξοι (οὐδὲ παδεδὶὲ ϑεπέεπίϊαηι αἴίαηι, αἰχιξ ξανὰ
φαΐάενι, φμαα ἐδὲ ῬΤΟΥδμ8 ἐοπίγαγία) οἵ ν. 38 ἀντιτιϑεμένην Ὲ:
ἀντιϑεμένην Νς ἀληϑές ζέστι) ΗοϊπῖΣ τὸ Βοκῖ..: τοῦ ἃ
8 τὸ [πῆ ς: τοῦ Ν 18 ἰδουπαπι 10 ἴθγθ ἐσρίοδαι: εἶναι, (συνε-
στώς, ᾧ ἀκολουθεῖ πάντως αὐτὸ ἀληϑὲς εἷναι. τοὶ ζῶστε πάντως
ἀναγκαῖον αὐτὸ ἀληδὴν εἶναι. ἐπεὶ 60}}. Ρ. 101, 18. 388, 385646.
ἐπεὶ (οὖνν νοὶ βἰ πα ἴα ΒΟΚΈ. αδὶν. 18,14. δ᾽ ἀεὶ 80τ.: δὲ καὶ ἃ
16 χαὶ ἀεί. Κοομαίβκυ, καὶ ἐπὶ Ἠοϊπὺς ἀαθϊί.
τ ἡ Ὁ , ἐγ ποον
β' ᾿ -- στ 1 ) ολον. τοιαῦτΊ ὃ οἱϊ
84. ἀμφότερα ψευδῆ, ψεῦδος ἔσται τὸ )ς ὕ
8
υῷ
ἿΝ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ «ὐὖν. πιδί. 11
10ὲ .
᾿ δ ΡΙ
σὴς τῆς ἐν τοῖς λήμμασι δυνάμεως, ὑποϑέμενοι τὸ ξτε-
5 τῆς ς ἐξ ρροαὶ ὃ ἤ :
5 τῶν ἐν τῷ διεξευγμένω ἀληϑὲς ἴδωμεν, πῶς συνάγεται 35
᾿ ἢ ι - μ , ᾿ ᾿
τὰ Ἀδὰ ἐπιφορῶς. καὶ δὴ πρῶτον ὑποκείσϑω ἀληϑὲς τὸ
" ΕΘΝ Ὑ ᾿ ᾽ 5 ς ἤ ᾿
εἶστι τι σημεῖον. οὐκοῦν, ἐπεὶ τοῦϑ᾽ ἡγούμενόν ἐστιν
Ὁ7- 50 εἰς ι ἀπ αν, ἥ
ἐν τῷ πρώτω συνημμένω, ἕξει τὸ ἀκόλουϑον αὐτῷ, τὸ λὴ
γὸν ἐν ἐκείνω τῷ συνημμένωῳ. ἔληγε δὲ τὸ εἶναι σημεῖον,
ἢ γ ι -: ᾿ ; " ᾿ : ᾿
ὕπερ ταὐτόν ἐστι τῇ ἐπιφορᾷ.. συναχϑήσεται ἄρα ἡ ἔπι- 80
φοράώ. ὑποτεϑέντος ἀληϑοῦς εἶναι ἐν τῷ διεξευγμένῳ τοῦ
᾿
. νι Αζν,
εἶναί τι σημεῖον. καὶ μὴν ἀνάπαλιν ὑποκείσϑω τὸ ἕτερον 350
Ἃ- "ἢ
ἀληϑὲς τὸ μὴ εἶναι σημεῖον. τοίνυν ἐπεὶ τοῦτο ἡγούμε-
νόν ἐστιν ἐν τῷ δευτέρῳ συνημμένω, ἕξει ἀκολουϑοῦν
αὐτῷ τὸ λῆγον ἐν τῷ δευτέρῳ συνημμένῳ. ἠκολούϑει δέ
γε αὐτῷ τὸ εἶναί τι σημεῖον, 0 καὶ ἐπιφορά ἐστιν. καὶ ὁ
κατὰ τοῦτο ἄρα συνάγεται ἡ ἐπιφορά.
Ταῦτα μὲν οἵ δογματικοί" τάξει δὲ ῥητέον πρὸς τὸ
πρῶτον εὐϑύς, καϑ᾽ ὃ ἀπὸ τῆς τοῦ ἀνθρώπου κατασκευῆς
συνῆγον τὸ εἶναί τι σημεῖον, ὅτι ἐκ τοῦ μᾶλλον ξητου-
μένου τὸ ἧττον ξητούμενον ἐθέλουσι διδάσκειν. τὸ μὲν τὸ
γὰρ εἶναι σημεῖον, καὶ εἰ πρός τινων ἀντείρηται, καϑάπερ
τῶν σκεπτικῶν, ἀλλὰ τοί γε παρὰ πᾶσι τοῖς δογματικοῖς
σύὐμφωνόν ἐστιν᾽ τὸ δὲ προνοητικῶς κατεσκευάσθαι τὸν
ἄνϑρωπον παρ᾽ οὐχ ὀλίγοις αὐτῶν διαπεφώνηται. σφόδρα
δ᾽ ἦν βίαιον τὸ ἐκ τῶν μᾶλλον ἀσυγχωρήτων ϑέλειν τὰ μὴ 1Ὁ
οὕτως ἔχοντα διδάσκειν, καὶ μὴν ῥητῶς ὁ Ἡράκλειτός
(ἃ. 16 Ῥ[ε]5) φησι τὸ μὴ εἶναι λογικὸν τὸν ἄνϑρωπον,
μόνον δ᾽ ὑπάρχειν φρενῆρες τὸ περιέχον. ὃ δὲ Ἔμ-
πεὸ ΡΞ λῆς ἔτι παραδοξύτερον πάντα ἠξίου λογικὰ τυγχάνειν,
καὶ οὐ ζῷα μόνον ἀλλὰ καὶ φυτά, ῥητῶς γράφων (Β110 Π]6]5}" 530
πάντα γὰρ σϑι φρόνησιν ἔχειν καὶ νώματος αἶσαν.
Ὑχσην τ
ἴξιο τὸ ἈΠ ὌΝ Κοοβα ον (0]]. ». 8δ0, 8 ἀχολουϑοῦν (ἀ6-
-Ῥ' ὅδ0, 8, 869, 80, 389. 6, δἰ οὗ, ἀὰ ν. 6 τὸ
Α]ξ. οπι. 1, 80 ὅπερ --- 850 Ὦ ΜΕ
β μὴ εἶναι σημεῖον οτη. ς 80 συ-
ΤΣ; 8] ἐπιφορά οἵω, Ε΄ 81] τὸ Ν ἐν καὶ μὴν (καὶ Ν
εἰ ΤΙ ΠΆΡΩ ἜΤΗ Ν 1 τάξει ΤῈ ς: ἕξει ΝΘ ὃ ἔτι Ν
Ξ .- ὃ δ
κατεσκευάσθαι ΝΕΑΒΗΙ ΓΦ Ρ Καγβοῦ: μόνον νοητικὸν
.: Ἀατασχευώσϑαι: κατασχευά-
ξεσϑαι 1, 9] νῶν, ἘῸΝ ΒΡΆΓΟ σο]ἰοΐο
- “--...........ὕὐὐὕὔὐὐυδύεσυνι, οἱ
(μάν. ἄορτι. 1) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟῪΣ Β' 169
359 ᾿ ͵ :
μετὰ τοῦ καὶ πιϑανὸν εἶναι λόγον εἰς τὸ μὴ ἄφρονα τυγ- 251
χάνειν τὰ ἄλογα τῶν ζῴων. εἰ γὰρ πάρεστιν αὐτοῖς ὁ
προφοριπὸς λόγος, ἀνάγκη καὶ τὸν ἐνδιάϑετον αὐτοῖς πα-
45 ρεῖναι᾽ δίχα γὰρ τούτου ἀνυπόστατός ἐστιν ὁ προφορι-
χός, κἂν δῶμεν δὲ διαφέρειν τῶν ἄλλων ζῴων τὸν ἄν- 285
ϑρωπὸν λόγῳ τε καὶ μεταβατιπῇ φαντασίᾳ καὶ ἐννοίᾳ
ἀκολουϑίας, ἀλλ᾽ οὔ τοί γε καὶ ἐν τοῖς ἀδήλοις καὶ ἀνεπι-
κρίτως διαπεφωνημένοις συγχωρήσομεν αὐτὸν εἶναι τοιοῦ-
“ὁ τὸν, ἐν δὲ τοῖς φαινομένοις τηρητιπήν τινα ἔχειν ἀκολου-
ϑίαν. καϑ᾽ ἣν μνημονεύων. τίνα μετὰ τίνων τεϑεώρηται
καὶ τίνα πρὸ τίνων καὶ τίνα μετὰ τίνα. ἐκ τῆς τῶν προ-
γε τέρων ὑποπτώσεως ἀνανεοῦται τὰ λοιπά. ἀλλὰ συ- 289
νομολογηϑέντος, φασίν, ὅτι ἡ ἀπόδειξις κατὰ γένος ἐστὶ
σημεῖον, εἰ μὲν οὔκ εἰσιν ἀποδείξεις, οἵ κατὰ τοῦ σημείου
κομισϑέντες λόγοι ἄπιστοι καϑεστᾶσιν, εἰ δὲ ἀποδείξεις
5 εἰσίν, ἔστι τι σημεῖον. ἡμεῖς δὲ προειρηκότες (8 148), ὅτι
οὐ τῷ ὑπομνηστικῷ ἐνιστάμεϑα σημείῳ. ἀλλὰ τῷ ἐνδεικτιπῷ,
δυνώμεθα τοὺς κατὰ τοῦ σημείου κομισϑέντας λόγους πα-
ραχωρεῖν τι σημαίνειν, ἤδη δὲ οὐκ ἐνδεικτικῶς. ἀλλ᾽ ὑπομνὴ-
στικῶς" ἡμεῖς γὰρ ἐπ᾽ αὐτοῖς κινούμεϑα καὶ ἀναλαμβά-
ιὸ νομὲν τῇ μνήμῃ τὰ δυνάμενα λέγεσθαι πρὸς τὸ ἐνδεικτι-
κὸν σημεῖον. τὰ δ᾽ αὐτὰ καὶ περὶ τῆς ἀκολούϑου 390
ῥητέον ὑπομνήσεως. καϑ᾽ ἣν ἐπυνθάνοντο. πύτερον σὴ-
μαίνουσί τι αἵ κατὰ τοῦ σημείου προφερόμεναι φωναὶ ἢ
οὐδὲν σημαίνουσιν. εἰ μὲν γὰρ πᾶν σημεῖον ἀνῃροῦμεν,
15 ἔδει κατ᾽ ἀνάγκην ἢ μηδὲν σημαίνειν τὰς κατὰ τοῦ σὴη-
μείου προφερομένας φωνὰς χκαϑ᾽ ἡμᾶς, ἣ σημαινουσῶν
αὐτῶν δίδοσθαι τὸ εἶναί τι σημεῖον, νῦν δ᾽ ἐπεὶ τῇ διαιρέσει
59. ἄμφρονα 3 ἄφρονα τυγχάνειν ΟἿ. Ν βραΐϊο τοϊϊοῖο
48 94 ὁ πρ. λόγος ΟΤη. Ν βραῖξίο τϑϊοῖο 38 ᾿διραι" διχ ο. Ν
βρείῖο το] οἷο τὸ ζἐνδιαϑέτων Ἡοϊπὲξ 00]]. Ρ. 341,34 31,38: ἐν-
νοίᾳ ἀκολουϑίας ΚΆΥ͂ΒΘΓ οὗ. Ἀ. 841, 31. δ08,7 : ἐν τῇ ἀκολουϑία α:
ἤδη τῇ ἀκυλουϑία ΒΟΚΚ. ἀδιι. 38 ον τοὶ 5 (519): οὔτι ΝΙΕΙ
δ οὐ ΝΕ: ἐν ς 1 περὶ τοῦ σημείου Καυβοῦ 00]. Ρ. 858, 18
(αὐ ἴσο βαπὲ ᾿πίο]οσοπ δ ἀτραπιδηία οολέγα ἐπα ]οϊοτι Ρτο] ἰδ)
10 τὰ -- 1 σημεῖον ἰδπιαυδιι α] ΟΕΒΘΙΠΩΆ 560]. ΚαγβθΥ 1 ἀκολου-
δούσης Καγβον αι}. 10 χαϑ' -ὸ φωνᾶς ὁπ. Εἰ 18 περὶ ἡμᾶς
Καγβοῦ 1ἢ δ᾽ ἐπεὶ Ηοίεὶς 60}}. Ρ. 837,7. 861, 56. 8τὺ, 99: δὲ ἃ
1τὸ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ πᾶν, παίξῃ, ΥΠ]
χρώμενοι τὶ μὲν ἀναιροῦμεν σημεῖον, τὶ δὲ τίϑεμεν, ἢ
οὐδ᾽ ἐν τῷ σημαίνειν τι τὰς κατὰ τοῦ ἐνδεικτικοῦ σημείου
προφερομένας φωνὰς παρακεχώρηται τὸ ὑπάρχειν ἐνδεικτι- γ0
291 χόν τὶ σημεῖον. ἔτι ἐλέγετο, ὡς ἰὠδήῤο ἴδιον τέχνης ἐστὶ
ϑεώρημα, δεήσει τοῦτο μὴ πρόδηλον ὑπάρχειν, ἀλλ ἄδη-
λον χαὶ διὰ σημείου ληπτὸν, ἀγνοοῦντες ὅτε τῆς μὲν τῶν
ἄλλων ϑεωρητικῆς τέχνης οὐδέν ἐστι ϑεώρημα, καϑάπερ
ὕστερον διδάξομεν, τῆς δὲ ἐν τοῖς φαινομένοις στρεφομέ- 35
νὴς ἔστιν ἴδιόν τι ϑεώρημα. διὰ γὰρ τῶν πολλάκις τετηρη-
μένων ἢ ἱστορημένων ποιεῖται τὰς τῶν ϑεωρημάτων συστά-
σεις τὰ δὲ πολλάκις τηρηϑέντα καὶ ἰστορηϑέντα ἴδια κα-
ϑειστήκει τῶν πλειστάκις τηρησάντων, ἀλλ᾽ οὐ κοινὰ πάντων.
Ὁ μὲν γὰρ ἐπὶ τέλει συνερωτηϑεὶς αὐτοῖς λόγος ἐν 80
τρόπῳ τοιούτῳ “εἰ τὸ πρῶτον, τὸ πρῶτον᾽ εἰ οὐ τὸ πρῶ-
τον. τὸ πρῶτον" ἤτοι τὸ πρῶτον ἢ οὐ τὸ πρῶτον τὸ
πρῶτον ἄρα᾽᾽ τάχα μὲν καὶ κατὰ παρολκὴν τὴν ἐν τοῖς 559
λήμμασι μοχϑηρύός ἐστιν, ἀναμφιλέχτως δὲ καὶ αὐτοὺς
2599 φαίνεται ϑλίβειν. ῥητέον δὲ τάξει περὶ τοῦ πρώτου, του-
τέστι τῆς παρολκῆς. εἰ γὰρ ἀληϑές ἐστι τὸ ἐν τῷ λόγῳ
διεξευγμένον, ἕν ἔχειν ἀληϑὲς ὀφείλει. καϑὼς καὶ αὐτοὶ 9
πρότερον ἔλεγον. ἕν δὲ ἔχον ἀληϑὲς τὸ ἕτερον τῶν συ-
394 νημμένων ὡς παρέλκον διε) ἔγχει. ἐάν τε γὰρ ἀληϑὲς ὑπο-
κέηται τῶν ἐν αὐτῷ τὸ ““ἔστι τι σημεῖον᾽᾽, ἀναγκαῖον γί-
ῤόῤον δ, κι. τὴν τούτου συναγωγὴν τὸ διαφορούμενον συ-
νημμένον τὸ εἰ ἔστι τι σημεῖον, ἔστι σημεῖον᾽᾽, παρέλκον τὸ
δὲ τὸ λοιπὸν τὸ “εἰ μὴ ἔστι τι σημεῖον, ἔστι τι σημεῖον"
ἐάν τὲ τὸ μὴ εἶναί τι σημεῖον ὑποχέηται τῶν ἐν αὐτῷ
ἐπ ες τὸ μὲν διαφορούμενον παρέλκει πρὸς τὴν τούτου
πυὴν, τὸ δὲ “εἰ μὴ ἔστι τι σημεῖον, ἔστι σημεῖον
19 (τοίνυνν, οὐδ᾽ Βοκκ. ᾿
Βεκκ. (ᾳαϊ ἡ πο ἘΡΗΣ οὐδ᾽ (εἴν, θη, 91 ἔτι ἐλέγετο
ἜΣΝΘΞ Ῥαϊα δε): ἐπελέγετο α 98 ὅπε
ὑπὸ εἰ νορῦνεαρ ΚΟΟΒΑ ΒΚ 934 πώ πον ἐς βϑδὶ
ἜΤ γα ἸΩΒΊΟΓΙΒ. Δτηἱ 8 δαί. Ἠροὶπίχ 6 ἔλεγον ΒΟΚΙς, οἵ.
Ῥαγλαῖον {μὲνλ, Βρκκ ἃ 1,8 ὑποχέηται ΒΘΚΙ,: ὑπόκειται ἃ
ταίατη ἰπ Ν᾽ ὃ τοῦ ᾿ τῶν --ἰὸ ὑποκέηται ὈΪ8 ΟΧα-
; Υ͂ 00]. γ Ἢ τοῦ πρώτου Ἡρϊηΐ 11 τὰ αἷΐ, οἱ. ἴω,
ὑπόκειται (ἱ (ἀἔεεά ν ν 19 ὑποκέηται ΒΟΚΚ.:
6: τοῦ πρώτου Ἡρίπὐχ
(αν. ἄομρτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 111
352 ΞΞ ΄ ὃ α΄. ἢ ἐι-- ἶδιν
16 ἀναγκαῖον γίγνεται. μοχϑηρὸς οὖν κατὰ παρολὴν ὁ λ0-
γος. ἀλλ᾽ ἵνα μὴ νῦν εἰς τὰ κατὰ λεπτὸν συμβαίνωμεν 5398
τοῖς ἐναντίοις, πάρεστιν ἕτερον συνερωτᾶν λόγον ἔχοντα
τοῦτον τὸν τρόπον. εἴπερ περιτρέπεται ὁ λέγων μὴ εἶναί
{τι σημεῖον εἰς τὸ λέγειν εἶναί τι σημεῖον, περιτρέπεταϊ καὶ
0 ὁ λέγων εἶναί τι σημεῖον εἰς τὸ λέγειν μὴ εἶναί τι ση-
μεῖον. ὃ δὲ λέγων μὴ εἶναί τι σημεῖον σηεπτικῶς περιε-
τρέπετο κατ᾽ αὐτοὺς εἰς τὸ λέγειν εἶναί τι σημεῖον᾽ καὶ
ὃ λέγων ἄρα δογματικῶς εἶναί τι σημεῖον περιτραπήσεται
εἰς τὸ λέγειν μὴ εἶναί τι σημεῖον, ὡς παραστήσομεν. αὐὖ- 299
“5 τίκα γὰρ [εἰ] τὸν λέγοντα εἶναί τι σημεῖον σημείῳ δεῖ
τὴν ἀπόφασιν πιστώσασθαι, ἀσυγχωρήτου δὲ ὄντος τοῦ
εἶναί τι σημεῖον, πῶς ἂν οὗτος χρήσαιτο τῷ σημείῳ πρὺς
πίστιν τοῦ εἶναί τι σημεῖον; μὴ δυνάμενος δὲ ἀποδεῖξαι
σημείῳ τὸ εἶναί τι σημεῖον, περιτρέπεται εἰς τὸ ὁὃμο-
40 λογεῖν μηδὲν εἶναι σημεῖον. ἔστω δὲ χαὶ ἐκ περιουσίας
τοῦτ᾽ αὐτὸ μόνον ὁμολογείσϑω σημεῖον, τὸ τοῦ [μὴ] εἶναί
5. (τι) σημεῖον μηνυτικόν᾽ τί τοῦτ᾽ ὄφελος αὐτοῖς μηδὲν ἔχουσι
τῶν ἰδίων εἰπεῖν δογμάτων σημεῖον; ὥστε τοῦτο μὲν ἀνό- 5
νητον αὐτοῖς, φημὶ δὲ τὸ κοινῶς ὁμολογεῖσϑαι εἶναί τι
σημεῖον" ἐκεῖνο δ᾽ ἴσως ἀναγκαῖον, τὸ ὑποτάξαι τῷ “ἔστι
τι σημεῖον ἀορίστῳ ὄντι τὸ τε τόδ᾽ ἔστι σημεῖον" ὡρισμέ-
νως ἐκφερύμενον. ὅπερ οὐκ ἕνεστιν αὐτοῖς ποιεῖν. πᾶν
γὰρ σημεῖον ἐπ᾽ ἴσης τῷ σημειωτῷ δοξαστόν ἐστι καὶ
ἀνεπικρίτως διαφωνούμενον. ὡς οὖν τὸ “ἱτὶς διὰ πέτρας
πλεῖ᾽᾽ ψεῦδός ἐστιν, ἐπεὶ οὐκ ἐνδέχεται αὐτῷ ὡρισμένον
το ὑποτάττειν ἀληϑὲς τὸ “οὗτος διὰ πέτρας πλεῖ᾽᾿. οὕτως ἐπεὶ
ἐτττεαος ΡΑΜΑ οΥ οἷς ς, - δἰ πιι δος ταὶς ἐππτος--
19 τι δαἀὰ. ΒΟΚΚ. 85 καὶ --- 3. σημεῖον ΟἿ. Β 84 ὡς--
85 σημεῖον ὈΪ ΟΣΧΘΙΘΟΌ ΤΩ Ν 88 εἰ ΝΙΕΑΒΑΕ: εἰς Υ: ἀθ].
ΒΟΚΚ. 96 ἀπόφασιν ἃ: ἀπόφανσιν ἅδη. ξτ χρηδαιτο Καγξετ:
χρήσητο Ν: χρήσηται ΟΥ̓ : χρήσεται ΒΑΒΒ τῶ ἃ: τούτῳ ΒΆΣΒεΣ
38 μὴ οι. Ν᾽ 89 περιτρέπεται ΧΙ: περιτραπήσεται ς 80 μη-
δὲν Ὡς: μηδ᾽ Ν᾽ ἐκ περιουσίας Ἠοἱηὐΐξ 00}1. Ρ. 321,1. 844,38:
περιτροπῆς 81 ομολογείσϑω Ἠεϊῃΐ2: ὁμολογεῖσϑαι ἃ μὴ
ἀθ]. ΚοομΆΙΒΚΥ 1 τι δϑᾶ. Κοομα ΒΕ 8 δὴ - ὅ ἀορίστῳ
ὄντι ΚοομαΙΒΚΥ: ἀόριστόν τι : ἀορίστω ΒΕΚΚ. τὸ τόδ᾽ Ν:
ταττα δ᾽ ΠΕς᾿ 10 {δὲν διὰ ΚοολΑΙΒΚΥ ἀαδιῖ. ἐπεὶ ΗἨοτνθίαβ:
“ἢ
ων"
119 ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β' ὠπᾶν, τηπίῃ, Υ1Π
.22. ᾿ , 3.43
τῷ ἴστι τι σημεῖον ἀορίστῳω οὐδὲν ἔχομεν ὡρισμένον
ἀχηϑὲς ὑποτάττειν “τοῦτο δέ ἐστι σημεῖον᾽᾿᾿ς ψεῦδος ἄρα
νἰνεται τὸ “ἔστι τι σημεῖον ἦς, καὶ τὸ ἀντικείμενον αὐτῷ
ἀληϑές, τὸ “οὐδέν ἐστι σημεῖον ἢ. ἸΘῚ
908 Πλὴν ἔστω γε καὶ τούτους τοὺς ὑπ᾽ αὐτῶν κομισϑέν- κχ»
τας λόγους εἶναι σϑεναρούς, μεμενηκέναι δὲ καὶ τοὺς τῶν
σχεπτιχῶν ἀναντιρρήτους᾽ τί ἀπολείπεται τῆς καϑ' ἕκάτε-
ρον μέρος προσπιπτούσης ἰσοσϑενείας εἰ μὴ τὸ ἐπέχειν
καὶ ἀοριστεῖν περὶ τοῦ ξητουμένου πράγματος, οὔτε τὸ
εἶναί τι σημεῖον λέγοντας οὔτε τὸ μὴ εἶναι, τὸ δὲ οὐ μᾶλ- 20
λον εἶναι ἢ μὴ εἶναι μετὰ ἀσφαλείας προφερομένους;
399. ᾿Αλλ᾽ ἐπεὶ καὶ ἡ ἀπόδειξις δοκεῖ κατὰ γένος εἶναι ση-
μεῖον καὶ διὰ τῶν ὁμολογουμένων λημμάτων ἐκκαλύπτειν
τὸ ἀδηλούμενον συμπέρασμα, μή τι οἰκεῖόν ἐστι τῇ περὶ
σημείου σκέψει καὶ τὴν περὶ αὐτῆς ξήτησιν συνάπτειν. 30
δ΄ περὶ ἀποδείξεως
8300 Τίνος μὲν ἕνεκεν περὶ ἀποδείξεως ἐπὶ τοῦ παρόντος
ξητοῦμεν πρότερον ὑποδέδεικται, ὅτε περί τὲ τοῦ κπριτη-
ρίου καὶ τοῦ σημείου ἐσκεπτόμεϑα (8 142)" πρὸς δὲ τὸ μὴ
ἀμεϑόδως γίγνεσθαι τὴν ὑφήγησιν, ἀλλ᾽ ἀσφαλέστερον καὶ
τὴν ἐποχὴν καὶ τὴν πρὸς τοὺς δογματικοὺς ἀντίρρησιν 380
801 προβαίνειν, ὑποδειχτέον τὴν ἐπίνοιαν αὐτῆς. ἡ τοίνυν
ἀπόδειξις κατὰ μὲν τὸ γένος ἐστὶ λόγος" οὐ γὰρ δή γε
αἰσϑητὸν Ἷ» πρᾶγμα, ἀλλὰ διανοίας τις κίνησις καὶ συγκα- 354
τ βρέ οηο ἣν λογικά, λόγος δέ ἐστιν, ὡς ἁπλούστερον
ματα ἢ Αβοσύῥο νου ἩΡΑΉΣΝ καὶ προ αξ, (τ
ἀλλ᾽ ἅπερ ὁ ὩΣ ΩΣ Ἐροίβ᾽ ἭΡΗΙ Η͂ ΠΟΟΝΣ Ὁ
ἀλμλιῴ ο ἄν οι «λεγόμενος τῷ μφανῆ εἶναι δίδωσι καὶ 5
θαχῶρει. ἐπιφορὰ δὲ ἐτύγχανε τὸ ἐκ τούτων τῶν λημ-
299 -. Ηγρ. Π 184-- 180,
θιπτϑοι τ Ἤν, Π 186-188,
ἀϑεε τς. πο ΟΒΕ
1 τι οτῃ. Ν ἴα Ἂ ᾿
ΘΟ) φ0 δὲ Βοκκ.. ἘΝ ΠΡ ἕτερον ς οὐ Ιὸ (θα
(ον, ἀορΊη. .} ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 113
32, ᾿ , 7; ᾿ς Δ ν π δη
μάτων κατασκευαζόμενον. οἷον λόγος μέν ἐστι τὸ ὁλὸν
τοῦτο σύστημα εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν ἀλλὰ μὴν
ἡμέρα ἔστιν᾽ φῶς ἄρα ἔστιν᾽᾽, λήμματα δὲ αὐτοῦ καθέστηκε
0 τό τε “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽᾽ χαὶ τὸ “᾿ἀλλὰ μὴν ἡμέρα
ἔστιν᾽᾽, ἐπιφορὰ δὲ τὸ “φῶς ἄρα ἔστιν. τῶν δὲ λόγων
οἵ μέν εἰσι συνακτικοὶ οἵ δὲ οὔ, καὶ συναχτικοὶ μὲν ἐφ᾽ ὧν
συγχωρηϑέντων ὑπάρχειν τῶν λημμάτων παρὰ τὴν τού-
των συγχώρησιν ἀκολουϑεῖν φαίνεται καὶ ἡ ἐπιφορά, ὡς
15 εἶχεν ἐπὶ τοῦ μικρῷ πρόσϑεν ἐχτεϑέντος. ἐπεὶ γὰρ συνέ-
στηκεν ἐκ συνημμένου τοῦ “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽᾿.
ὅπερ ὑπισχνεῖτο ὄντος τοῦ ἐν αὐτῷ πρώτου ἀληϑοῦς ἔσε-
σϑαι καὶ τὸ δεύτερον τῶν ἐν αὐτῷ ἀληϑές, καὶ ἔτι ἐκ
τοῦ ᾿᾿ἡμέρα ἔστιν᾽᾽, ὅπερ ἦν ἡγούμενον ἐν τῷ συνημμένω.
40 φημὶ ὅτι δοϑέντος ἀληϑοῦς εἶναι τοῦ συνημμένου,
ὥστε ἀκολουϑεῖν τῷ ἐν αὐτῷ ἡγουμένῳ τὸ ἐν αὐτῷ λῆγον,
δοϑέντος δὲ ὑπάρχειν καὶ τοῦ πρώτου τῶν ἐν αὐτῷ τοῦ
“ἡμέρα ἔστιν᾽᾿, κατ᾽ ἀνάγκην συνεισαχϑήσεται διὰ τὴν
τούτων ὕπαρξιν καὶ τὸ δεύτερον τῶν ἐν αὐτῷ. τουτέστι
45 τὸ “φῶς ἔστιν᾽", ὕπερ ἦν ἐπιφορά. καὶ δὴ οἵ μὲν συνακτι-
κοὶ λόγοι τοιοῦτοί τινές εἰσι κατὰ τὸν χαραχτῆρα. ἀσύ-
νακτοι δὲ ὑπάρχουσιν οἱ μὴ οὕτως ἔχουσιν. τῶν δὲ συ-
νακτικῶν οἵ μὲν πρόδηλόν τι συνάγουσιν οἵ δὲ ἄδηλον,
καὶ πρόδηλον μὲν καϑάπερ ὁ ἐκκείμενος καὶ οὕτως ἔχων
80 “᾿εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν᾽ φῶς
ἄρα ἔστιν" τὸ γὰρ “φῶς ἔστιν᾽᾽ ἐπ᾿ ἴσης φαινόμενον
τῷ [εἰ] ἡμέρα ἔστιν". καὶ πάλιν ὃ τοιοῦτος “εἰ περιπατεῖ
355 Δίων, κινεῖται 4ίων᾽ περιπατεῖ δὲ Δίων" κινεῖται ἄρα
Δίων᾽᾽" τὸ γὰρ “ὑκινεῖται Δίων", ὅπερ ἐστὶ συμπέρασμα,
ἄδηλον δὲ συνάγει οἷον ὁ
τῶν αὐτοφωράτων ὑπῆρχεν.
εἰσὶ νοητοὶ
τοιοῦτος “εἰ ἱδρῶτες δέουσι διὰ τῆς ἐπιφανείας.
"ἢ ᾿ «- Ν Ἁ - ΠΝ
ὁ τῆς σαρκὺς πόροι" ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον τὸ ἄρα δεύτε-
806--.310 -- Ηγρ. ΠῚ 140---148.
πον αν ΥΡ ΘΟ σε σα πο υχη τα
10 εἰ οἵα. 5 19 (εἰ ἡμέρα ΝΟ ν0 δοϑέντος ζμὲν) ΒοκΚ.
(αὖ οἵ, αὰ ν. 398, 34) 8 (21 οἱ δὲ ἀσύνακτοι ὑπάρχουσιν 5
δῖ εἶνἹχ͵ 82 τὸ ς εἰ 66]. ἘΠ) 71: Δ]
20,3
303
305
806
301
808
909
310
1 4 ΠΡῸΣ Α{ ἡΓΙΚΟΥΣ Β΄ ας. πεαιῦῇυ. π
ΠΕ
φοὸν τὸ γὼρ νοητοῖς εἶναι τῆς ρον πόρους τῶν ἀδή.
ων ὑπέργεν. χαὶ πέλεν “οὗ ἐκκρέϑέντος ἐχ τοῦ σώματος
τελευτῶσιν οἱ ἄνϑρωποι, ψυχή ἐστιν ἐκεῖνο᾽ αἵματος δὲ
ἐκχριϑέντος ἐχ τοῦ σώματος τελευτῶσιν (οἷ ἄνϑρωποι" ψυ-
ὥρα ἐστὶ τὸ αἰμα τὸ γὰρ ἐν αἴματι κεῖσθαι τὴν το
ὑπόστασιν τῆς ψυχῆς οὐκ ἐναργές. τούτων δὲ τῶν ἄδη-
λόν τι συναγόντων οἱ μὲν ἐφοδευτικῶς μόνον ἐπάγουσιν
ἡμᾶς ἀπὸ τῶν λημμάτων ὡς ἐπί τὸ συμπέρασμα, οἵ δὲ
ἐφοδευτιχῶς ἅμα καὶ ἐκκαλυπτικῶς. ὧν ἐφοδευτικῶς μὲν
μόνον ἐπάγουσιν οἱ ἐκ πίστεως καὶ μνήμης ἠρτῆσϑαι δο- τ
κοῦντες, οἷός στιν ὁ τοιοῦτος “εἴ τίς σοι ϑεῶν εἶπεν ὅτι
πλουτήσει οὗτος. πλουτήσει οὗτος οὑτοσὶ δὲ ὁ ϑεός
(δείκνυμι δέ γε τὸν Δία καϑ᾽ ὑπόϑεσιν) εἶπέ σοι ὅτι
πλουτήσει οὗτος" πλουτήσει ἄρα οὗτος᾽᾽. ἐνθάδε γὰρ
παραδεγχόμεϑα τὸ συμπέρασμα, τὸ πλουτήσειν τοῦτον, οὐκ 30
ἐκ τῆς τοῦ προταϑέντος λόγου δυνάμεως κατασκευασϑέν,
ἀλλὰ τῷ πιστεύειν τῇ τοῦ ϑεοῦ ἀποφάσει. ἐφοδευτικῶς
δὲ ἅμα καὶ ἐκκαλυπτικῶς ἐπῆγεν ἡμᾶς ἀπὸ τῶν λημμά-
τῶν ἐπὶ τὸ συμπέρασμα, καϑάπερ ὁ ἐπὶ τῶν νοητῶν πό-
θῶν συνερωτηϑείς. τὸ γὰρ “εἰ ῥέουσι διὰ τῆς ἐπιφανείας 535
ἰδρῶτες, εἰσὶ νοητοὶ τῆς σαρκὸς πόροι καὶ τὸ ῥέειν διὰ τῆς
ἐπιφανείας ἱδρῶτας. ἐκ τῆς αὐτῶν φύσεως κατασκευάσαι
ἐδίδασκεν ἡμᾶς τὸ ὅτι εἰσὶ νοητοὶ τῆς σαρκὸς πόροι, κατά
τίνα τοιαύτην ἔροδον᾽ “᾿'διὰ ναστοῦ καὶ ἀποροποιήτου σώ-
ματος ἀδύνατόν ἐστιν ὑγρὸν ὑεῖν᾽ δεῖ δέ γε διὰ τοῦ σώ- 30
ματος ἰδρώς" τοίνυν οὐκ ἂν εἴη ναστὸν τὸ σῶμα ἀλλὰ 356
πεποροποιημένον᾽᾽,
ΐ Τούτων δὴ οὕτως ἐχόντων ἡ
ὀφείλει λόγος εἶναι,
ϑήῆς, τέταρτον καὶ
. δι
.-"4
: ἀπόδειξις πρὸ παντὺς
δεύτερον συνακτικός, τρίτον καὶ ἀλη-
ἄδηλον ἔχων συμπέρασμα, πέμπτον 5
ἢ τόν Ν (αὐ άἀϊάργαξ ἴὰ πὶ Ἠδτγνοίιβ): οτῃ. Ες 9 οἱ δἀὰ.
Ἐ οὐκ οἸη.ς 19 πάλιν (οὗτο ;
: 6) Ηοἰπίζ 18 ὡς ἀεὶ.
κῦμα: δὴν Οὐκ (γ. 20) ἔγαπβρ. ἩρίηΐΣ δ Ῥ. 89,11 1 οὑ- .
89,13): ἀποφάνοει ἀρ, ὅδε Νὰ εἰ Ὲς 99 ἀποφάσει ἃ (οἵ
ἢ ΡΘΕ ΟΟΠῚ 48 ἘρΤ, τὲ νοητῶν (τοεὐϊ αθγαὺ ἴδπὶ
(4πογαπη ἴῃ οοάΐος ἰρροθδὶ "ἐμ τασχεύασϑαι Ν᾽ 29 διὰ Θ θη.
.-....... ἡ το ὐὔδὃὲήὅξοσοΕοΠ͵ά τ. .:.ὄ.
.,ῸρὺᾷῷᾷῷὩψΦΔΨἔἝὋοε,ν οσΕὁΡἍ0ΕΠΡ 60 τ΄. --- -- -
350
(αἄν, ἀορτη. 1 ΠΡΟΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 118
καὶ ἐκκαλυπτόμενον τοῦτο ἐξ τῆς δυνάμεως τῶν λημμά-
των. ὃ γοῦν τοιοῦτος λόγος ἡμέρας οὔσης ᾿᾿εἰ νὺξ ἔστι,
σκότος ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν νὺξ ἔστιν᾽ σχότος ὥρα ἔστιν᾽᾽
συνωκτικὺς μὲν καθειστήκει (δοθέντων γὰρ αὐτοῦ τῶν
ιο λημμάτων ὑπάρχειν συνάγεται καὶ ἡ ἐπιφορά), οὐκ ἀληϑὴς
δέ γε ἦν (εἶχε γὰρ ἐν αὑτῷ λῆμμα ψεῦδος τὸ “νὺξ ἔστιν᾽᾽)"
διόπερ οὐδὲ ἀποδεικτιπκός ἐστιν. πάλιν ὁ τοιοῦτος ᾿ὑεὶ
ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν" ἡμέρα δ᾽ ἔστιν. φῶς ἄρα ἔστιν᾽᾽
πρὸς τῷ συνακτικὸς εἶναι καὶ ἀληϑής ἐστιν, ἐπείπερ δο-
6 ϑέντων αὐτοῦ τῶν λημμάτων δίδοται καὶ ἡ ἐπιφορά, καὶ
δι᾿ ἀληθῶν ἀληϑές τι δείκνυσιν. τοιοῦτος δὲ ὧν πάλιν
οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις τῷ πρόδηλον ἔχειν τὸ συμπέρασμα τὸ
“φῶς ἔστιν᾽᾽, ἀλλὰ μὴ ἄδηλον. χατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ ὁ οὔ-
τως ἔχων “εἴ τίς σοι ϑεῶν εἶπεν ὅτι πλουτήσει οὗτος,
0 πλουτήσει οὗτος" οὑτοσὶ δὲ ὁ ϑεὸς εἶπέ σοι ὅτι πλουτή-
σει οὗτος πλουτήσει ὥρα οὗτος ἄδηλον μὲν ἔχει συμ-
πέρασμα τὸ πλουτήσειν τοῦτον, οὐκ ἔστι δ᾽ ἀποδεικτικὸς
διὰ τὸ μὴ ἐκ τῆς τῶν λημμάτων δυνάμεως ἐκκαλύπτε-
σϑαι, ἀλλ ἐκ τῆς τοῦ ϑεοῦ πίστεως παραδοχῆς τυγχάνειν.
36 συνδραμόντων οὖν πάντων τούτων, τοῦ τὲ συνακτικὸν
εἶναι τὸν λόγον καὶ ἀληϑῆ καὶ ἀδήλου παραστατικόν,
ὑφίσταται ἡ ἀπόδειξις. ἔνϑεν καὶ οὕτως αὐτὴν ὑπογρά-
φουσιν (ϑίοϊο. [γ.1Π1| 268 Ατπη.})" τ ἀπόδειξίς ἐστι λόγος δι
ὑμολογουμένων λημμάτων κατὰ συναγωγὴν ἐπιφο-
δϑυρὰν ἐκκαλύπτων ἄδηλον᾽"᾽, οἷον ὁ τοιοῦτος “εἰ ἔστι κίνη-
σις, ἔστι κενόν᾽ ἀλλὰ μὴν ἔστι κίνησις ἔστιν ἄρα κενόν᾽΄. τὸ
γὰρ εἶναι κενὸν ἄδηλόν τ᾽ ἐστί, καὶ δι᾽ ἀληϑῶν δοκεῖ, τοῦ τε
357 “εἰ ἔστι κίνησις, ἔστι κενόν᾽" καὶ τοῦ ““ ἔστι δὲ κίνησις᾽᾿, κατὰ
συναγωγὴν ἐκκαλύπτεσθϑαι.
ΣΈΘΕΌΜΕΣ πε ὙΑΣῚ Το: οὐ, ἘᾺΡ' «ἘΞ, ἜΡ΄ΕΕΞΕ--- 5 ΞΘ ας
311. - Ηγγ. Π| 189.
818 - γν. "1 141.
“4 εἶναι ΒΟΚΚ. ἀαδὶϊ.: ἔτε α: (εἶναι ἔτι ΚΟΟΒΔΙΒΕΥ
18 ταὐτὰ ς: ταῦτα ΝΒ 90 πὶ εἰ τ 81 οὗτος ῬΓΙῺΒ ΟἿΗ. Ι,
40 οὑτοσὶ δὲ ΒΕΚΚ. 0}}. ». 89,8: ὅδε Ν: εἰ δὲ Ἐς 31 ἄδηλον
Βαῦτ.: δῆλον α 88 οὐκ ἔστι (: οὐκέτι ΒΕΚΚ. ἀποδεικτιχὸς
Ἡροϊπΐζ: ἀποδειχτικὸν ἃ
311
918
14
81δ
817
319
820
118 ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥ͂Σ Β΄ πᾶν, τηδίῃ, Υ ΠῚ
ι
357
Α ΜΕ « "Ὁ ι
Ἢ μὲν οὖν οἰκεῖον ἣν προλαβεῖν περὶ τῆς τοῦ ξητου-
᾿ ᾽ , 2 ᾿ . ἤ
μένου πράγματος ἐπινοίας. ἔστε τοιαῦτα᾽ τάξει δὲ ὑπο-
᾿ μι
δειχτέον καὶ τὸ ἐκ τίνος ὕλης ἔστιν.
-᾿ " .]
εἰ ἐκ τίνος ὕλης ἔστιν ἡ ἀπόδειξις
Τῶν πραγμάτων, ὡς πολλάκις προείπομεν, τὰ μὲν
πεπίστευται ἐναργῆ εἶναι τὰ δὲ ἄδηλα, καὶ ἐναργῆ μὲν τὰ
ἐχ φαντασίας ἀβουλήτως καὶ ἐκ πάϑους λαμβανόμενα,
οἷόν ἐστι νῦν τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽᾿, τὸ “τοῦτ᾽ ἄνϑρωπός ἐστιν᾽",
ἕκαστον τῶν τοιούτων, ἄδηλα δὲ τὰ μὴ οὕτως ἔχοντα. τὸ
καὶ τῶν ἀδήλων, ὥς τινὲς διαιρούμενοί φασιν, τὰ μέν ἐστι
φύσει ἄδηλα. τὰ δ᾽ ὁμωνύμως τῷ γένει λεγόμενα ἄδηλα.
καὶ φύσει μέν ἐστιν ἄδηλα τὰ μήτε πρότερον καταληφϑέντα
μήτε νῦν καταλαμβανόμενα μήτε αὖϑις καταληφϑησό-
μενα, αἰώνιον δὲ ἔχοντα τὴν ἀγνωσίαν, οἷόν ἐστι τὸ ἀρ- τὸ
τίους εἶναι τοὺς ἀστέρας ἢ περισσούς. διὸ καὶ φύσει
ἄδηλα λέγεται, οὐχ ὅτι αὐτὰ φύσιν ἔγχει ἄδηλον ὡς πρὸς
ἑαυτά. ἐπεὶ μαχόμενόν τι ἐροῦμεν (τουτέστιν ἅμα καὶ
ἀγνοεῖν αὐτὰ φάσκοντες καὶ τίνα ἔχει φύσιν ὁμολογοῦντες),
ἀλλ᾽ ὅτι τῇ ἡμῶν φύσει ἀδηλεῖται. ὁμωνύμως δὲ τῷ γέ- 90
νει ἄδηλα προσαγορεύεται ἅπερ κατὰ μὲν τὴν οἰκείαν φύ-
σιν ἀποχξκρυπται, διὰ δὲ σημείων ἢ ἀποδείξεων ἀξιοῦται
γνωρίξεσϑαι. οἷον τὸ ἄτομα εἶναι στοιχεῖα ἐν ἀπείρῳ φε-
θόμενα κενῷ, πλὴν τοιαύτης οὔσης ἐν τοῖς πράγμασι
διαφορᾶς φαμὲν τὴν ἀπόδειξιν οὔτε πρόδηλον εἶναι (οὐ 35
γὰρ ἐξ ἑαυτῆς καὶ ματηναγκασμένου πάϑους ἐγνωρίζετο)
οὔτε φύσει ἄδηλον (οὐ γὰρ ἀπήλπισται ἡ κατάληψις αὐτῆς),
«ἀλὰ τῆς λειπομένης τῶν - ἀδήλων εἶναι διαφορᾶς, ἅπερ
816---ϑὸ0 -- 98 146. 160. Ηγρ. ΠΟ 91---102.
ἘΣ ΤΥ τ » Ἶ τῇ Οτα. ἢ, 9 τὸ α]ξ, βεσ.: ὅτι ΕἸ το (καὶν
ΒΕΚΚ: ΣΟ, ἐγόμενα τῷ γένει ς (χη! οἵ, ν. 30,421) ἰ8 τὰ
δ, ἅμα ΒΕκκκ, ἀαθῖς, 19 φάσκοντες
, ἴατο ἴα, ΒοΚΚ
Χ ᾿ .ΒΘΚΕ, δὴ καὶ (εἰδέναι ἢ
αἱ τινὰ ἔχειν Οἰδη. βθοθητπὴ Ηογγοίὶ γαταϊόμοιδν κε ἀπὸ
(αν. ἄοσιι, ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙῚΚΟΥΣ Β΄ 111
357 ἂν ᾿ ΄ “- Ἵ ,
δεδυκυῖαν μὲν καὶ συνεσκιασμένὴην ἡμῖν ἔχει τὴν φύσιν,
οτῷ δ᾽ ἐκ φιλοσοφίας λόγῳ δοκεῖ καταλαμβάνεσθαι. τοῦτο
δὲ οὐ βεβαίως λέγομεν, ἐπεὶ γελοῖον παραχωρήσαντας τὴν
5.8 ὕπαρξιν ἔτι ἐπιξητεῖν περὶ αὐτῆς, ἀλλ᾽ ὅτι κατ᾽ ἐπίνοιαν
τοιαύτη τυγχάνει᾽ οὕτω γὰρ ἔπ τῆς τοιαύτης ἐπινοίας καὶ
προλήψεως ἀνακύψει ὁ περὶ τῆς ὑπάρξεως λόγοξ. τι
τοίνυν τῶν ἀδήλων κατὰ τὴν ἐπίνοιάν ἐστιν ἢ ἀπόδειξις
» καὶ οὐ δύναται δι᾿ αὑτῆς γνωρίζεσθαι, ἐπιλογιστέον οὕτως.
Τὸ μὲν πρόδηλον καὶ ἐναργὲς πάντῃ πρόδηλόν ἐστι
καὶ ἐναργές, συμπεφώνηταί τε παρὰ πᾶσι, καὶ οὐδεμίαν
διολκὴν ἐπιδέχεται" τὸ δὲ ἄδηλον διαπεφώνηταί τε καὶ
εἰς διολκὴν πίπτειν πέφυκεν. καὶ εἰκότως πᾶς γὰρ λύ-
10 γος κρίνεται ὕτι ἀληϑής ἐστιν ἢ ψευδής, κατὰ τὴν ἐπὶ τὸ
πρᾶγμα τὸ περὶ οὗ κεκόμισται ἀναφοράν᾽ ἐὰν μὲν γὰρ
εὑρίσκηται σύμφωνος τῷ πράγματι τῷ περὶ οὗ κεκόμισται,
ἀληϑὴς εἶναι δοκεῖ, ἐὰν δὲ διάφωνος, ψευδής. οἷον ἀπο-
φαίνεταί τις. ὅτε ἡμέρα ἔστιν" οὐκοῦν ἀναπέμψαντες τὸ
16 λεγόμενον ἐπὶ τὸ πρᾶγμα; καὶ γνόντες τὴν τούτου ὕπαρ-
ξιν συνεπιμαρτυροῦσαν τῷ λόγῳ, φαμὲν ἀληϑὲς εἶναι τὸ
λεγόμενον. διόπερ ὅταν μὲν ἐναργὲς ἡ καὶ πρόδηλον τὸ
πρᾶγμα τὸ περὶ οὗ ὁ λόγος κομίξεται, ῥάδιον ἀναπέμ-
ψαντας ἐπ᾽ αὐτὸ τὸ λεγόμενον, τόϑ᾽ οὕτως ἢ ἀληϑῆ λέγειν
"9 εἶναι τὸν λόγον ἐπιμαρτυρούμενον τῷ πράγματι ἢ ψευδῆ
ἀντιμαρτυρούμενον. ὅταν δὲ ἄδηλον καϑεστήκη τὸ πρᾶ-
γμα καὶ ἀποκεκρυμμένον ἡμῖν, τότε μηκέτι δυναμένης
ἐπὶ τοῦτο βεβαίως γίνεσϑαι τῆς τοῦ λόγου ἀναπομπῆς
λείπεται τὸ καταπιϑανεύεσϑαι καὶ ἐκ τῶν εἰκότων ἐπισπᾶ-
95 σϑαι τὴν διάνοιαν εἰς συγκατάϑεσιν. ἄλλου δὲ ἄλλως
εἰκάξοντος καὶ διαπιϑανευομένου φύεται ἡ διαφωνία, μήτε
τοῦ ἀποτυχόντος εἰδότος ὅτι ἀπέτυχεν, μήτε τοῦ ἐπιτυ-
χόντος εἰδότος ὅτι ἐπέτυχεν. ταῦτά γέ τοι καὶ σφόδρα
81 ζαὐτῆς) τὴν 1 ὑπάρξιν {τῆς ἀποδείξεως) Βεϊπῖς
ὃ παντὶ Ηοϊηΐξ οαππ Ἡογνϑῖο (εἰ δεῖ) 1 τι Ν 5 πίπστειν
οὩ. Ν᾽ 1819 ἀναπέμψαντας Βρον.: ἀναπέμψαντες 6 19 ἐπ
αὐτὸ ΤΙῸς (οἴ, ν. 16): αὐτῶ Ν 91 καϑεστήχη Ν: καϑεστήχοι
Ὡς 8 τούτω ΑΒ: τοῦτ ΥῈ 88 ταύτη Ν
Ξοχίπε Ἐπιρ τὶ σαβ 11. 13
ὧο
322
8398
826
328
329
118 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΙΚΟΥΣ Β΄ εν. πιδί}), 11
348
χαριέντως ὑπεικαάξουσιν οἵ σχεπτιχοὶ τοὺς περὶ ἀδήλων"
ξητοῦντας τοῖς ἐν σκότῳ ἐπί τινὰ σκοπὸν τοξεύουσιν"
ὥσπερ γὰρ τούτων εἰχύς ἔστι τινὰ μὲν τυχεῖν τοῦ σκοποῦ
τινὰ δ᾽ ἀποτυχεῖνι,. τὸ δὲ τίς ἐπέτυχεν ἢ ἀπέτυχεν ἄγνω-
στον". οὕτως ἐν βαϑεῖ σχεδὸν σκότῳ τῆς ἀληϑείας ἀποκε- γ0
κουμαπένης ἀφίενται μὲν ἐπὶ ταὐτὴν πολλοί λόγοι; τὸ δὲ
τίς ἐξ αὐτῶν σύμφωνός ἐστιν αὐτῇ καὶ τίς διάφωνος οὐχ
οἷόν τὲ γινώσχειν, ἀρϑέντος ἐκ τῆς ἐναργείας τοῦ ξητου-
μένου. καὶ τοῦτο πρῶτον εἶπε Ξενοφάνης (Β 84 ἈΠ 1615)" 5
καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔ τις ἀνὴρ ἴδεν, οὐδέ τις ἕσται
εἰδὼς ἀμφὶ ϑεῶν τε καὶ ἅσσα λέγω περὶ πάντων"
εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών,
αὐτὸς ὅμως οὐκ οἷδε. δόκος δ᾽ ἐπὶ πᾶσι τέτυκται.
ὥστε εἰ μὲν τὸ πρόδηλον διὰ τὴν προειρημένην αἰτίαν ἐστὶ τὸ
σύμφωνον. τὸ δὲ ἄδηλον διαπεφώνηται, δεήσει καὶ τὴν
ἀπόδειξιν διαφωνουμένην ἄδηλον εἶναι. ὅτι δὲ τῷ ὄντι
διαπεφώνηται. οὐ πολλῶν ἡμῖν λόγων δεῖ, βραχείας δέ τι-
νὸς καὶ προχείρου ὑπομνήσεως, εἴ γε οἵ μὲν δογματικοὶ
τῶν φιλοσόφων καὶ οἱ λογικοὶ τῶν ἰατρῶν τιϑέασιν αὐτήν, τὸ
οἱ δὲ ἐμπειρικοὶ ἀναιροῦσιν, τάχα δὲ καὶ Δημόκριτος (Β10"
Β1ε]5) (ἰσχυρῶς γὰρ αὐτῇ διὰ τῶν Κανόνων ἀντείρηκεν), οὗ δὲ
σκεπτικοὶ ἐν ἑποχῇ ταύτην ἐφύλαξαν, τῇ “'μὴ μᾶλλον ἀπο-
φάσει χρώμενοι. τῶν τε τιϑέντων αὐτὴν πάλιν ἱκανή τις ἔστι.
διαφωνία, καϑὼς προβαίνοντος τοῦ λόγου διδάξομεν. τοί- 50
νυν ἄδηλόν τί ἐστιν ἡ ἀπόδειξις.
. Καὶ μὴν εἰ πᾶσα ἀπύδειξις δόγμα ἐν τοῖς λήμμασιν
τ Ὑα ΜΕ ἐστι δόγμα, πᾶν δὲ δόγμα δια-
τῶν ΤΑΝ ἡμὴ ἸΣ πᾶσα ἐτουεεν διαπεφώνηται γαὶ
5) δοκεῖ ΣΜΣΙΣ ἩΥΡΊΡΕΤΗΝ οἷον ᾿πίκουρος (ἔν. 272 56
ἐδν ϑβ σεν δ υᾳ δι ἑιπέναι ἀπόδειξιν εἰς τὸ εἶναι κε-
ἥσις, ἔστι κενόν" ἀλλὰ μὴν ἔστι κί-
521---284.-. Ἦγρ. "Π 180 ---181,
ποτ ΔΑΝ ος
σκύτ “
σει : έκθα,, ἐμ Βονέ,, οὖν οἴη, ς οἶδεν ΒΥ 18 ἀποφά-
(ἄν. ἀορτῃ, ΠῚ ΠΡῸΣ ΔΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ 119
349 , »» ὁ πῶς ἀεσλες ἀν τὰ
νησις᾽ ἔστιν ἄρα χκενόν᾽". ταύτης δὲ τῆς ἀποδείξεως τὰ 8380
᾿" ᾽ - - ᾿ , Ἵ 5 ΑΘ ΨΊΡΟΝ
λήμματα εἰ μὲν συνεχωρεῖτο πρὸς πάντων, ἐξ ἀνάγπης
ἂν καὶ τὴν ἐπιφορᾶν εἶχεν ἀκολουθοῦσαν αὐτοῖς καὶ πὉπὸ
“ - 3. ΑΖ , ᾿
πάντων παραχωρουμένην. νῦν δ᾽ ἐνέστησάν τινες τοῦύτῷ, 521
φημὶ δὲ τῷ συνάγεσθαι τοῖς λήμμασι τὴν ἐπμροράν,
ποοοῦ διὰ τὸ μὴ ἀκολουϑεῖν αὐτὴν ἐκείνοις. ἀλλι διζ τὸ
- - κ Ἵ ,« » ) . ««“«“ἋὉ "»
ἐκεῖνα εἷναι ψευδῆ ταν ἀνομολογά. «να γίρ μὴ πολλὰς 88
, “}} 7 4 ;
ἐπιτρέχωμεν συνημμένου κρίσεις, λέγωμεν ὁ᾽ αὐτοϑεν
ὑγιὲς εἶναι συνημμένον τὸ μὴ ἀρχύμενον ἀπ᾿ ἀληϑοῦς
᾿ - Φ Ν “- 4 7 {4« »» “᾿
, καὶ λῆγον ἐπὶ ψεῦδος, τὸ [6 “εἰ ἔστι κίνησις. ἔστι κε-
νόν᾽᾽ κατὰ μὲν Ἐπίκουρον ἀρχόμενον ἀπ᾿ ἀληϑοῦς τοῦ
᾿ » 29 - ᾿ “ 2
“Τεἰ]} ἔστι κίνησις καὶ λῆγον ἐπ᾿ ἀληϑὲς ἔσται ἀληϑές,
κατὰ δὲ τοὺς Περιπατητιποῦς ἀρχόμενον ἀπ ἀληϑοῦς τοῦ
“[εἰ] ἔστε κίνησις καὶ λῆγον ἐπὶ ψεῦδος τὸ “ἔστι κενόν᾽᾽
ιὁ ἔσται ψεῦδος, κατὰ δὲ Διόδωρον ἀρχόμενον ἀπὸ ψεύδους 388
τοῦ “ἔστι κίνησις καὶ λῆγον ἐπὶ ψεῦδος τὸ ἔστι κενόν"
αὐτὸ μὲν ἔσται ἀληϑές, τὴν δὲ πρόσληψιν τὴν “ἔστι δέ
53 - ᾿ 4
γε κίνησις ὡς ψευδῆ διελέγχει, κατὰ μέντοι τοὺς σπκεπτι-
ὡ --- Σ “ 3 “4 . 4 ἐν»
κοὺς λῆγον ἐπ᾽ ἄδηλον ἔσται ἄδηλον᾽ τὸ γὰρ ἔστι κε-
δι ἡ 1 2 - , Γ "
ις νόν᾽ κατ᾽ αὐτοὺς τῶν ἀγνώστων ἐτύγχανεν. φανερὸν οὖν
ἐκ τούτων, ὅτι διαπεφώνηται τὰ λήμματα τῆς ἀποδείξεως.
διάφωνα δὲ καὶ τὰ ἄδηλά ἐστιν, ὥστε καὶ ἡ ἐξ αὐτῶν ἀπὸ-
δειξις πάντως ἄδηλος.
4 ᾿ Ρ ’ ΝΥ ] ᾿
Καὶ μὴν τῶν πρὸς τι ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις οὐ γαρ
δὲ τῷ ἀποδεικνυμένῳ ϑεωρεῖς
᾿ Ω σ ς ,
ται. τὰ δὲ πρός τι εἰ ἔστιν ἐξήτηται. καὶ πολὺς ἣν ὁ λε-
Ξ ἡ τον
γων μὴ εἶναι αὐτά. τὸ δὲ διολκὴν ἔχον ἐστὶν ἄδηλον.
καὶ ταύτῃ τοίνυν ἄδηλός ἐστιν ἡ ἀπόδειξις. πρὸς 386
τούτοις ἤτοι ἐκ φωνῆς συνέστηκεν 1) ἀπόδειξις. ὡς τοῖς
᾽ μι »ω ’ . "- 5
4" Επικουρείοις εἴρηται; ἢ ἐξ ἀσωμάτων λεκτῶν, ὡς τοῖς ἀπὸ
τῷ
384
388
"
0 καϑ᾽ ἑαυτὴν φαίνεται, πρὸς
81 τούτῳ 6Θ6κ.: τούτων αἱ (ἴῃ Ν φομΡ. ἘΟΠΙΌΓΙΟ) 83 Ἧ
ΚοοδαβκΥ: τῶν Ν: τῶ μὴ [Ες 5 δ᾽ ἀεὶ. ΒΕΧΕ. 1 εἰ ἂς
ΒΕΚΚ. ἐπ’ ἀληϑὲς {τὸ “ἔστι κενόν") ΚοΟ ΔΙΒΚΥ͂ 9 εἰ ἀεὶ.
ΒΘΚΚ, 11 διάφορα Ν δίαφωνα δὲ ὄντα καὶ ἄδ. νο} τὰ δὲ
διάφωνα καὶ ἄδ. ΚοΟΒΑΙΒΕΥ 30 τῷ ἀποδειχνυμένῳ ΒΘΚΚ.: τῶν
ἀ ᾿ Κδυβον ἀυθὶὲ. αὐ οἵ. Ρ. 381, 19.
ΤῊ ΒΑ ἩΡΟΡῚ ῬΈ Ν τ λὰν τὰ Ηοϊαὶς ἀπο ϊε. 60}}. . 28
ῷ09. 8 88 ἔστιν ἄδηλος Ν΄ Ἢ ΦΌΡΟΥ οὐ
12
1530 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΙΚΟΥΣ Β΄ πιν, πϑίῃ, ΨῚΠ
τῆς Στοᾶς. ἐξ ὁποτέρων δ᾽ ἂν ββοθἀ ῳ τ πολλὴν ἐπιδέ.
γεται ζήτησιν᾽ τά τὲ γὰρ λεκτὰ εἰ ὁ φέστηκε ξητεῖται, καὶ
πολὺς ὁ περὶ τούτου λόγος, αἱ τε φωναὶ δι σημαίνουσί τι
διηπύρηται. εἰ δέ, ἐξ ὁποτέρας. ἂν ὕλης ὑπάρχῃ ἡ ἀπόδει-
ἕξις, ξητεῖται, τὸ δὲ ξητούμενόν ἐστιν ἄδηλον, πάντως ἡ 80
ἀπόδειξίς ἐστιν ἄδηλος.
Τοῦτο μὲν οὖν ὥσπερ τι στοιχεῖον τὴς μελλούσης
ἀντιρρήσεως ὑποκείσϑω᾽ μετελϑόντες δὲ ἑξῆς σκοπῶμεν 361
καὶ πεοὶ τοῦ εἰ ἔστιν ἡ ἀπόδειξις.
«(Ξ΄) εἰ ἔστιν ἀπόδειξις
8817 ὠΠαρεστακότες καὶ τὸ ἐκ τίνος ὕλης ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις,
ἀκολούϑως πειρασόμεϑα καὶ τοὺς σαλεύοντας αὐτὴν λό-
γους προχειρίσασϑαι, σκεπτόμενοι, πότερον ἀκολουϑεῖ τῇ ὁ
ἐπινοίᾳ καὶ προλήψει ταύτης ἡ ὕπαρξις ἢ οὐδαμῶς. καίτοι
τινὲς εἰώϑασιν ἡμῖν, καὶ μάλιστα οἵ ἀπὸ τῆς Ἐπικούρου
αἱρέσεως, ἀγροικότερον ἐνίστασϑαι, λέγοντες “τοι νοεῖτε,
τί ἐστιν ἡ ἀπόδειξις, ἢ οὐ νοεῖτε. καὶ εἰ μὲν νοεῖτε
καὶ ἔχετε ἔννοιαν αὐτῆς, ἔστιν ἀπόδειξις" εἰ δὲ οὐ τὸ
νοεῖτε, πῶς ζητεῖτε τὸ μη δ᾽ ἀρχὴν νοούμενον ὑμῖν;
381. ταῦτα γὰρ λέγοντες ὑφ᾽ ἑαυτῶν σχεδὸν περιτρέπονται, ἐπείπερ
τὸ μὲν παντὸς τοῦ ξητουμένου πρόληψιν καὶ ἔννοιαν δεῖν
προηγεῖσθαι ὁμόλογόν ἐστιν. πῶς γάρ τις καὶ ξητῆσαι
δύναται μηδεμίαν ἔννοιαν ἔχων τοῦ ζητουμένου πράγμα- 15
τος: οὔτε γὰρ ἐπιτυχὼν εἴσεται, ὅτι ἐπέτυχεν, οὔτε ἀστοχή-
8824 δας, ὅτι ἠστόχησεν. ὥστε τοῦτο μὲν δίδομεν, καὶ τοσοῦ-
τὸν γὲ ἀπέχομεν τοῦ λέγειν ἔννοιαν μὴ ἔχειν παντὸς τοῦ
Ἰτουμένου πράγματος, ὡς καὶ ἀνάπαλιν πολλάς γ᾽ ἐννοίας
αὐτοῦ καὶ προλήψεις ἔχειν ἀξιοῦν, καὶ χάριν τοῦ μὴ δύ- 30
νασϑαι ταύτας διακρίνειν χα
ὶ τὴν ἐξ αὐτῶν κυριωτάτην
581 8ηα. οἵ, Ηγρ. 11 844.
3. ἡ οἴῃ, οὐ, ὃ πρό-
ὼ ἘΑΡΥΕΈΡΕ- δ νῸ, 281. 232 11 ζη-
δέ ἐν “): ἐρωτᾶτε οἵ. δὰ ν, 18) 18 ἐρω-
ἐπιυνοεν Ν ᾿ἰσπάο ΘΙ1Β Βξοβοη ἀἴαβγηῃ ᾿ς γ, 11 ρα ΚΤ
ὅφεαι. 898. 20. ͵ ὑἤτεῖν γ6] τῇς ξητήσεως Ἠοϊηὲζ ς0]]. Ρ. ὅ8,
ἘΠΥΗ͂Σ τς τὰς στ, Ν 90 ἀξιοῦν ἔχειν Ν᾽ καὶ οα. Ν
(κἂν. ἄοριη. Π) ΠΡΟΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ Β΄ 181]
ΞΣ ;
ἀνευρεῖν εἰς ἐποχὴν καὶ ἀρρεψίαν περιίστασθαι. εἰ μὲν 3338
γὰρ μίαν εἴχομεν τοῦ ζητουμένου πράγματος πρόληψιν,
κἂν ταύτῃ συνεξακολουϑήσαντες τοιοῦτ᾽ ἐπιστεύομεν ὑπάρ-
95 χειν, ὁποῖον κατὰ μίαν προσέπιπτεν ἔννοιαν᾽ νῦν δ᾽ ἐπεὶ
πολλὰς ἔχομεν τοῦ ἑνὸς ἐννοίας καὶ πολυτρύπους καὶ μαχο-
μένας καὶ ἐπ᾽ ἴσης πιστὰς διά τε τὴν ἐν αὐταῖς πιϑανό-
τητα καὶ διὰ τὴν τῶν προϊσταμένων ἀνδρῶν ἀξιοπιστίαν,
μήτε πάσαις πιστεῦσαι δυνάμενοι διὰ τὴν μάχην, μήτε
.09 πέσαις ἀπιστῆσαι τῷ μηδεμίαν ἄλλην ἔχειν αὐτῶν πιστο-
τέραν, μήτε τινὶ μὲν πιστεῦσαι, τινὶ δὲ ἀπιστεῖν διὰ τὴν
ἰσότητα, κατ᾽ ἀνάγκην ἤλθομεν εἰς τὸ ἐπέχειν. ἀλλὰ γὰρ 384.
62 προλήψεις ἔχομεν τῶν πραγμάτων κατὰ τὸν ὑποδεδειγμέ-
νον τρύπον. καὶ διὰ τοῦτο, εἰ μὲν ἡ πρόληψις κατάληψις
ὑπῆρχεν, ἴσως ἂν ἐν τῷ διδόναι τὸ πρόληψιν ἔχειν τοῦ
πράγματος καὶ τὴν χατάληψιν τούτου συνωμολογοῦμεν᾽
: νῦν δ᾽ ἐπεὶ ἡ πρόληψις καὶ ἡ ἔννοια τοῦ πράγματος οὐχ
ὕπαρξίς ἐστιν, ἐπινοεῖν μὲν αὐτό φαμεν. καταλαμβάνεσθαι
δὲ μηδαμῶς διὰ τὰς προεχκειμένας αἰτίας, ἐπεί τοις εἰ αἴ 888.
προλήψεις εἰσὶ καταλήψεις; παρὰ μέρος καὶ ἡμεῖς πευσό-
μεϑα αὐτῶν, πότερον ἔχει πρόληψιν καὶ ἐπίνοιαν ᾿Επίκου-
τὸ ρος τῶν τεττάρων στοιχείων ἢ οὐκ ἔχει, καὶ εἰ μὲν οὐκ
ἔχει, πῶς ἀντιλήψεται τοῦ ξητουμένου πράγματος. καὶ
τοῦτο ξητήσει οὗ μηδὲ ἐπίνοιαν ἔχει; εἰ δὲ ἔχει. πῶς οὐ
κατείληφε τὸ τέσσαρα εἶναι στοιχεῖα: ἀλλ᾽ οἶμαι ὅτι ἀπο- 888.
λογούμενοι φήσουσιν, ὡς ἐπινοεῖ μὲν Ἐπίκουρος τὰ τέσσαρα
ι5 στοιχεῖα, οὐ κατείληφε δὲ πάντως. ψιλὸν γὰρ κίνημά
ἐστι τῆς διανοίας ἡ ἐπίνοια, ἧς ἐχόμενος ἀντιλέγει τῷ εἶναι
τέσσαρα στοιχεῖα. τοίνυν καὶ ἡμεῖς ἔχομεν ἐπίνοιαν τῆς
ἀποδείξεως. καὶ ἀπὸ ταύτης ἐξετάσομεν, εἴτε ἔστιν εἴτε
καὶ μή, ταύτην δὲ ἔχοντες οὐχὶ καὶ τὴν κατάληψιν ὁμο-
80 λογήσομεν.
᾿Αλλὰ πρὸς μὲν τούτους καὶ αὖϑίς ποτε λεχϑήσεται" 887.
ἐπεὶ δὲ ἐμμεϑόδους προσήκει ποιεῖσθαι τὰς ἀντιρρήσεις,
ἜΠΕΑ Α αν ἘῈ Ὁ τεσ τα ον ΞτινροΣ τε, ἀ ας στ πο τα
ἐδ μίαν οι. Ν΄ προσέπιπτεν ΒΕΚΕ.: προὔπιπτον α 538 καὶ
αἴν. ὁπ. ΠΕᾺΒ 8 διδόναι Ν: διδόντι :Ὲς ἢ ἐπεί τοί γ᾽ αἱ Ν
11 ἔχομεν {μὲνν ΒΟΚΚ. ἀθθῖν. 19 καὶ ρτίυβ οἱ. Ν
8540
341
842
843
189 ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΙΚΟΥΣ Β΄ αν, πιαξι ὙΠ]
᾿ΣΣΝ ὧς ἡ ὁ, τὰν δυο
ξητητέονς, τίνι μάλιστα δεὶ ἀποδείξει ἐνίστασϑαι. καὶ δὴ
ἐὰν μὲν ταῖς ἐπὶ μέρους καὶ καϑ᾽ ἑκάστην τέχνην ἀπο-
δείξεσιν ἐνίστασϑαι ϑέλωμεν, ἀμέϑοδον ποιησόμεθα τὴν 35
ἔνστασιν. ἀπείρων οὐσῶν τῶν τοιούτων ἀποδείξεων" ἐὰν
δὲ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν; ἀνέλωμεν, ἥτις δοκεῖ πασῶν τῶν
ἐπ᾿ εἴδους εἶναι περιεχτικὴ. δῆλον ὅτι ἐν ταύτῃ πάσας
ἕξομεν ἀνῃρημένας. ὥσπερ γὰρ ξῴου μὴ ὄντος οὐδὲ
ἄνϑρωπος ἔστι καὶ ἀνθρώπου μὴ ὑπάρχοντος οὐδὲ Σω- :0
κράτης ὑφέστηκεν. συναναιρουμένων τοῖς γένεσι τῶν εἰδῶν,
οὕτω μὴ οὔσης γενικῆς ἀποδείξεως οἴχεται καὶ ἅπασα ἡ
ἐπ᾿ εἴδους ἀπόδειξις" τῷ μὲν γὰρ εἴδει οὐ πάντως συνα- χ6}
ναιρεῖται τὸ γένος. χαϑάπερ τῷ Σωκράτει ὃ ἄνϑρωπος,
τῷ γένει ὁ΄, ὥσπερ εἶπον. συμπεριγράφεται τὸ εἶδος.
ἀναγκαῖον οὖν ἐστι καὶ τοῖς τὴν ἀπόδειξιν σαλεύουσι (λόγοις
μὴ ἄλλην τινὰ κινεῖν ὅτι μὴ τὴν γενικήν, ἧ καὶ τὰς λοιπὰς 5
ἀκολουϑεῖν συμβέβηκεν.
Ἐπεὶ τοίνυν ἄδηλόν ἐστιν ἡ ἀπόδειξις. ὡς ἐπελογι-
σάμεϑα. ὀφείλει ἀποδεδεῖχϑαι" πᾶν γὰρ ἄδηλον, ἀναπο-
δείχτως λαμβανόμενον. ἔστιν ἄπιστον. ἤτοι οὖν ὑπὸ γε-
νιπκῆς ἀποδείξεως καταστήσεται τὸ εἶναί τι ἀπόδειξιν ἢ ὑπὸ τὸ
εἰδικῆς. ἀλλ᾽ ὑπὸ μὲν εἰδικῆς οὐδαμῶς οὕπω γὰρ οὐδε-
μέα καϑίσταται εἰδικὴ ἀπόδειξις διὰ τὸ μήπω ὡμολογῆσϑαι
ἘΣ γενικήν. ὡς γὰρ μηδέπω σαφοῦς ὄντος τοῦ ὅτι ἔστι
ξῷον, οὐδὲ ὅτι ἵππος ἔστι γνώριμον καϑέστηκεν, οὕτω μη-
δέπω συνομολογηϑέντος τοῦ ὅτι ἔστι γενικὴ ἀπόδειξις, 15
ΒΕ ΣΡ Θη τις τῶν ἐπὶ μέρους ἀποδείξεων πιστή, μετὰ
ΤΡ Κα: ἕξ χὴν δι᾽ ἀλλήλων τρόπον ἡμᾶς ἐμπίπτειν" ἵνα
ἀλύτοις ἢ γεν ἀπόδειξίς βεβαιωθῇ, τὴν εἰδικὴν ἡμᾶς
1 , πιστὴν, ἵνᾳ δὲ ἣ εἰδικὴ ὁμολογηϑῆ, τὴν γενικὴν
ἔχειν βέβαιον, ὥστε μήτε ἐκείνην πρὸ ταύτης ἔδει». δύτθεο
σϑαι μήτε ταύτην πρὸ ἐκείν ν᾿ ΠΕΣ
ἧς.
3 Γ ἣ 4 ᾿ -»
ΣΑΤΟ οὐκοῦν ὑπὸ μὲν εἰδικῆς
ἀποδείξεως ἀμγ. ν :
οὐδ᾽ «Δ΄͵ ῆχανον τὴν γενικὴν ἀποδειχϑῆναι. χαὶ μὴν
"Ὁ ὑπὸ γενικῆς" αὖτ
δι οἶσε 1: ἢ γάρ ἐστιν ἡ ζητουμένη, ἄδηλος
[ δητουμένη οὐκ ἂν εἴη κατασχευαστικὴ ἑαυτῆς,
38 τί :
ἩΣΗΣ ἐν ἜΤΗ Ν (τῇ ἀποδείξει Ν 4 λόγοις δταά.
11 ἐκπίπτειν Ν΄ ᾿, " ἀποδειχϑῆναι Κργμοτ 001]. ρΡ. 864, 15
(αν. ἄομπι. ":} ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ 132
μὴ ἥ γε καὶ τῶν ἐκκαλυπτόντων αὐτὴν ἔχρηζεν. ἐκτὸς εἰ μὴ
ἐξ ὑποϑέσεως ληφϑεῖσα λέγεταί τινος εἶναι κατασκευαστιπή,.
εἶ δὲ ἅπαξ ἐξ ὑποϑέσεως λαμβάνεταί τινα καὶ ἔστι πιστά.
τίς ἔτι χρεία ἀποδεικνύναι αὐτά, αὐτόθεν δυναμένων ἡμῶν
λαμβάνειν ταῦτα καὶ ἀναποδείχτως διά γε τὴν ὑπόϑεσιν
0 ἔχειν πιστά; πρὺς τούτοις᾽ εἰ ἡ γενικὴ ἀπόδειξις 344
παραστατική ἐστι τῆς γενικῆς ἀποδείξεως, ἔσται ἡ αὐτῇ
περιφανὴς ἅμα καὶ ἄδηλος, καὶ ἢ μὲν ἀποδείκνυσι, περι-
φανής, , δὲ ἀποδείκνυται, ἄδηλος. ἔσται ϑ᾽ ὁμοίως πιστή
σόρφτε καὶ ἄπιστος, πιστὴ μὲν ὅτι ἐκκαλυπτική τινός ἐστιν.
ἄπιστος δὲ ὅτι ἐκκαλύπτεται. πάνυ δὲ ἄτοπον ταὐτὸ λέ-
γειν πρόδηλον ἅμα καὶ ἄδηλον πιστόν τε καὶ ἄπιστον.
τοίνυν καὶ τὸ ἀξιοῦν τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν ἑαυτῆς εἶναι
5 παραστατικὴν ἐστὶν ἄτοπον.
Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατ᾽ ἄλλον τρόπον οὐχ οἷον ἀπό- 840
δειξιν ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ἕτερόν τι τῶν ὄντων διὰ γενικῆς ἀποδεί-
ἕξεως δυνατόν ἐστι παρασταϑῆναι. ἤτοι γὰρ τάδε τινὰ
ἔχει λήμματα καὶ τήνδε τινὰ ἐπιφορὰν ἡ γενικὴ ἀπόδειξις
ιῦ (ἢ οὐκ ἔχει). τάδε δέ τινα ἔχουσα λήμματα καὶ τήνδε τινὰ
ἐπιφορὰν μία γέγονε τῶν ἐπ᾽ εἴδους. εἰ δ᾽ οὐκ ἔχει λήμ-
ματα καὶ ἐπιφοράν, ἐπεὶ οὐ χωρὶς λημμάτων καὶ ἐπιφορᾶς
συνάγει ἡ ἀπόδειξις, οὐδὲν συνάξει ἡ γενικὴ ἀπόδειξις, μη-
δὲν δὲ συνάγουσα οὐδὲ τὸ ξαυτὴν εἶναι συνάξει. εἰ οὖν 348
ιῦ τὸ μὲν ὅτι δεῖ ἀποδειχϑῆναι τὴν ἀπόδειξιν ὡμολόγηται,
αὕτη δὲ οὔτε ἐκ γενικῆς οὔτε ἐξ εἰδικῆς ἀποδείξεως δύνα-
ται ἀποδειχϑῆναι, δῆλον ὡς ἄλλου μηδενὸς εὑρισκομένου
παρὰ ταύτας ἐν ἐποχῆ φυλάττειν ὀφείλομεν τὴν περὶ τῆς
ἀποδείξεως ξήτησιν. καὶ μὴν εἴπερ ἡ πρώτη ἀπόδειξις 547
845 --- 88 3883---384. ΗΥΡ. Π 112.
ἂδ καὶ {αὐτὴ ) ἐχχαλυψόντων Καγεο 88 ϑ᾽ ΒΕΚΕ.:
ἀν ἐαιτ σ᾽: οὖν. δ Ἀὐθϊαὶ δύ: ϑοθθοῖο
οὐ 311, 38: ἣ οὐκ ἔχει. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἔχει, εἰδικὴ ἔσται ἀπόδειξις
ΒεΕκκ. δέ Ν: γάρ "Ὲς ἷ ἢ οὐκ ἔχει ἰπ56Γ. ΚοΟΒΔΊΒΕΥ ρΡοϑβὺ
εἴδους, οὑπὶ γοιῦν τάδε δέ -- εἴδους ἔδιπααδτα ρατοπεμθβὶπ ἴῃ-
οἰαάαῦ ιδ τὴν (πρώτην) ἀπόδειξιν ΒΕΚΈ. (εἴ. ΚΟΟΒΔΊΒΕΥ τον;
Ρ. 88)
᾿ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ ϑιν, ταδί, ὙΠ
184 ΄-
ἢ ὑπὸ ἀξητήτου. οὔτε δὲ ὑπὸ ἀξητήτου᾽ πᾶσα γὰρ
ται, Ἰ ὥπὸ Βὸν Ἴ.} ΓᾺΡ ΡΣ ισβήτησιν πεπτωκυίας ξητεῖ-
ἀπύδειξις τῆς πρώτης ψβδηι αι νυ λὰ ἀρ ἐκείνη εἰ ξητεῖται
ται οὔτε ὑπὸ ξητουμένης" πάλιν ΣΝ Ϊ Ἵ ΤΙΣ
ὑπ᾿ ἄλλης ἀποδείξεως ὑφείλει ΦΘΎΘΗΤΕ ναι ἠῤτρνν ΡλΛ 7:
ὑπὸ τετάρτης: καὶ ὴ ἘΡΤΕρτη πὸ, δέν αι τι Ἣν τὸῦν εις 9Ὁ
ἄπειρον. τοίνυν οὐκ ἔστι βεβαίως ἜΧΕΙΝ τὴν ἀῶ ὑμβ
5348 Δημήτριος δὲ ὃ “άκων, τῶν κατὰ τὴν Ἐπικούρειον
αἵρεσιν ἐπιφανῶν, εὐαπόλυτον ἔλεγεν εἶναι τὴν τοιαύτην
ἔνστασιν. μίαν γάρ. φησί, τῶν ἐπ εἴδους απϑυείσεαν
(οἷον τὴν συνάγουσαν, ὅτι ἄτομα ἔστι στοιχεῖα ἢ ὅτι το
κενὸν ἔστι) καταστησάμενοι καὶ βεβαίαν δείξαντες
αὐτόϑεν ἕξομεν ἐν ταύτῃ καὶ τὴν γενικὴν ἀπόδειξιν :
πιστὴν" ὕπου γὰρ ἔστι τὸ Ῥένος γένους εἶδος, ἐκεῖ3ός
πάντως εὑρίσκεται καὶ γένος οὗ ἐστι τὸ εἶδος, καϑά-
8349. περ ἀνώτερον ὑπεμνήσαμεν. τοῦτο δὲ δοκεῖ μὲν εἶναι πιϑανόν,
ἔστι δ᾽ ἀδύνατον. πρῶτον μὲν γὰρ οὐδεὶς ἐάσει τὸν “Ἵάκωνα
τὴν εἰδικὴν ἀπόδειξιν. καταστήσασϑαι τῆς γενικῆς μὴ προῦ- ὁ
ὕσης᾽ καὶ ὡς αὐτὸς ἀξιοῖ, ὅτι ἔγων τὴν εἰδικὴν ἀπόδειξιν
φεστώσης᾽ καὶ ὡς αὐτὸς ἀξιοῖ, ὅτι ἔχων τὴ ἣν ἀπό,
εὐθέως ἔχει καὶ τὴν γενικήν, οὕτω καὶ οἵ σκεπτικοὶ ἀξιώσουσι
προαποδειχϑῆναι τὸ γένος αὐτῆς, ἵνα πιστευϑῇ τὸ εἶδος. οὐ
μὴν ἀλλὰ κἂν ἐκεῖνοι ἐπιτρέψωσιν αὐτῷ τὸ τοιοῦτο (λέγω
δὲ εἰδικήν τινα καταστήσασϑαι ἀπόδειξιν εἰς βεβαίωσιν τῆς
γενικῆς), οἵ μὲν ἀπὸ τῶν ὁμογενῶν αἱρέσεων οὐχ ἡσυχά-
σουσιν, ἀλλ᾽ ὁποίαν ἂν προχειρίσηται ὡς πιστὴν ἀπόδειξιν,
ταύτην ἀνατρέψουσι, πολύ τε πλῆϑος ἕξει τῶν οὐκ ἐώντων
ταύτην τεθῆναι. οἷον εἰ τὴν περὶ ἀτόμων λαμβάνοι,
ἀμύϑητοι ἀντιφϑέγξονται αὐτῷ εἰ τὴν περὶ κενοῦ, παμ- 15
δ61 πληϑεῖς ἐνστήσονται" εἰ τὴν περὶ εἰδώλων, ὡσαύτως. κἂν
τὰ μάλιστα οὖν συντρέχωσιν αὐτοῦ τῇ προαιρέσει οἵ ἀπὸ
850
0
--
88 οὔτε ὑπὸ ΝΙ,: οὔτε δὲ ὑπὸ Ἐς ἐκείνης 1 41 (εἷς)
τῶν 80 οἷον τὴν ΒοκΙι. τινὰ ἃ (οῖονν ὅτι πρεδΙἐκγεζεις
; ιοά δά μίαν τορι!) 2 τὸ) γένος ΚοΟΟΝΑΙΒΚΥ
Ἐλτεν μὲν δοχεῖ εἶναι 1, εἶναι οχῃ, Ὁ ὅτι βεῖ.: ὁ 6:
8. ἜΣ Κ ὁ ΚΟΟΒ ΔΙ ΒΚ ἔχει 6: ἔχειν ΒΕΚΙ. 8 αὐτῆς
γενῶν Ἡρεν οί ἢ Ἐ ΕΑΡΊ ΟΑΥΡΕΣ, οὶ μὴ ὁμογενῶν νοὶ ἀνομο-
᾽ξ προχειρίσηται ΒΟΚΙ.: - Ν; -ἰσων-
ται Ἐς: τίσονται 1, Ὶ0 ΠΝ ὐῤαςς 6Κκ ἥσωνται ω
(κᾶν. ἄορπι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 8
305 ᾽ , ἘΝ ;
τῆς σκέψεως. οὐ δυνήσεται μίαν τῶν ἐπὶ μέρους ἀποδεί-
ἕξεων πιστώσασϑαι διὰ τὴν τῶν δογματικῶν μάχην.
0 ἄλλως τε τίνα ποτὲ καὶ λέγει βεβαίαν ἕξειν εἰδικὴν ἀπό-
δειξιν; ἤτοι γὰρ τὴν αὐτόθεν ἐξ ἁπασῶν ἀρεσχκομένην αὐ-
τῷ ἢ τὴν ὁποιανδηποτοῦν ἢ τὴν ἀποδεικνυμένην. ἀλλὰ
τὸ μὲν τὴν ἐξ ἁπασῶν ἀρεσκομένην αὐτῷ λαμβάνειν αὖ-
ϑαδες καὶ ἀποκληρώσει μᾶλλον ἐοικός ἐστιν εἰ δὲ τὴν 393
2 ὁποιανοῦν, πάσας ϑήσει τὰς ἀποδείξεις, τοῦτο μὲν τὰς
τῶν ᾿Επικουρείων, τοῦτο δὲ τὰς τῶν Στωικῶν καὶ ἤδη Πε-
ριπατητικῶν᾽ ὕπερ ἄτοπον. εἶ δὲ τὴν ἀποδεικνυμένην.
οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις" εἰ γὰρ ἀποδείκνυται ζητεῖται, καὶ
ἕξητουμένη οὐκ ἂν εἴη πιστή. ἀλλὰ τῶν βεβαιωσόντων δεο-
0 μένη. οὐκ ἄρα δυνατόν ἐστι μίαν τῶν ἐπὶ μέρους ἀπο-
δείξεων ἔχειν πιστήν. καὶ μὴν τὰ λήμματα ἧς λέγει 388
»ὐό ἀποδείξεως ὃ Μάκων ἤτοι ἀμφισβητεῖται καὶ ἄπιστά ἐστιν
ἢ ἀναμφισβήτητά ἐστι χαὶ πιστά. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἀμφισβη-
τεῖται καὶ ἄπιστά ἐστιν, πάντως καὶ ἡ ἐξ αὐτῶν ἀπόδειξις
. ἄπιστος γενήσεται πρὸς τήν τινος κατασκευήν. τὸ ὁὲ
, πιστὰ αὐτὰ εἶναι καὶ ἀναμφισβήτητα εὐχὴ μᾶλλόν ἔστιν
ἢ ἀλήϑεια. εἰ γὰρ πάντα τὰ ὄντα ἤτοι αἰσϑητά ἐστιν 8384
ἢ νοητά, ὀφείλει καὶ τὰ λήμματα τῆς ἀποδείξεως [αὐτῆς] ἤτοι
αἰσϑητὰ εἶναι ἢ νοητά. ἐών τε δὲ αἰσϑητὰ ἐάν τε νοητὰ
ἦ, ἐζήτηται. τὰ μὲν γὰρ αἰσϑητὰ ἢ ὑπόκειται τοιαῦτα
ιο ὑποῖα φαίνεται, ἢ κενοπαϑήματά ἐστι καὶ ἀναπλάσματα
τῆς διανοίας, ἢ τινὰ μὲν αὐτῶν σὺν τῷ φαίνεσθαι καὶ
ἔστι, τινὰ δὲ φαίνεται μόνον, οὐκέτι δέ γε καὶ ὑπόκειται.
καὶ πάρεστιν ἐπισήμους ἰδεῖν ἄνδρας τοὺς ἑκάστης στάσεως
προεστῶτας. εἴγε Δημόκριτος μὲν πᾶσαν αἰσϑητὴν ὕπαρ- 3588
15 ξιν κεκίνηκεν, Επίκουρος δὲ πᾶν αἰσϑητὸν βέβαιον ἔλεξεν
εἶναι, ὃ δὲ Στωικὸς Ζήνων (τ. θ8 Ατσπ) διαιρέσει ἐχρή-
σατο, ὥστ᾽ ἐὰν ἡ αἰσϑητὰ τὰ λήμματα, διάφωνά ἐστιν. ὡσαύ-
τως δὲ κἂν νοητὰ τυγχάνῃ" καὶ γὰρ περὶ τούτων, τοῦτο μὲν ἐν
φ8. ἐξ οὐ. Ν 36 τῶν ῬΠῸ8Β. Οπα. Ν
1 αὐτῆς ΝΕ: οἱ, ς ἀο]. ΒΘΚΚ.: ταύτης Βεϊπΐ ἀμθὶὶ. 9ἢ
ἘΔΌτ.: εἰ ΘΟ 1 μόνον ΝΙς: μὲν Ἐ5Ό 14 προεστῶτας {διαφω-
νοῦντας᾽ Καγβοὸσ 16 ἔλεξε βέβαιον ς 1τὸ διαιρέσεις 5 οὐ Εὶ
(βοὰ ἀοἷ. ) κὖστε ἂν ἃ
18 δυνήσονται δ
8568
859
860
361
562
180 ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ αν. τααί, ΥῚΠ
ἢ , -
τῷ βίω, τοῦτο δὲ ἐν φιλοσοφία, πλείστην πάρεστιν ἰδεῖν μάχην,
“4 ᾽ , Ὰ ᾽ " λ ΕῚ Ὑ" τ΄
5 ἄλλοις ἄλλων ἀρεσκομένων. εἰτὰ πρὸς τοῖς λεχϑεῖσιν, εἰν
πᾶν νοητὸν τὴν ἀρχὴν ἔχει καὶ πηγὴν τῆς βεβαιώσεως ἐξ
αἰσθήσεως, τὰ δὲ δι᾽ αἰσϑήσεως γνωριξόμενα, ὡς ἐπάλος
»'Ισάμεϑα, διάφωνά ἔστιν. ἀνάγκη καὶ τὰ νοητὰ τοιαῦτα
τυγχάνειν, ὥστε καὶ τὰ λήμματα τῆς ἀποδείξεως, ἐξ ὅπο-
’ " : Α ᾽ , ν3
τέρας ἂν ἢ μοίρας, ἄπιστά ἐστι καὶ αβέβαια. διὰ δὲ τοῦτο 9
Ἂ Ὁ Γ -
᾽ν Ἢ τ πος οἷ 6
καὶ ἢ ἀποῦειίξις οὐ πιστΊ).
360
υ
᾿ Ἵ Ἃ .
Καὶ ἵνα καϑολικώτερο) εἴπωμεν, τὰ λὴμματα φαινύ-
’ , ᾿ ι ΄ γώ ᾿] ς Γ ᾿ δὲ
μενά ἔστι. τὰ δὲ φαινόμενα ἐξήτηται εἰ ὑπόκειται, τὰ δὲ
“- ., " "» ᾿] Ἁ ᾽
ξητούμενα οὐκ αὐτόϑεν ἐστὶ λήμματα, ἀλλὰ ὀφείλει διά
τενος βεβαιωϑῆναι. τὸ οὖν φαινόμενον, (ὅτι), ὁποῖον φαί-
: ᾿ κ - ν᾽ "
νεται, καὶ ὑπόκειται, διὰ τίνος ἔχομεν παραστῆσαι; ἢ γὰρ
,. ᾿ ΄ - Ἵ
δι᾿ ἀδήλου πράγματος πάντως ἢ διὰ φαινομένου. ἀλλὰ
ί θ ἐϊ μι ῳ
; ᾿ 9. γενε " . »- ᾿ Ι] ἐν Ὁ Τ
τὸ μὲν δι ἀδήλου ἄτοπον" τοσοῦτον γὰρ ἀπέχει τὸ ἄδη- 96;
ὅδ ᾿ -» ι]
λὸν τοῦ δύνασθαί τι ἐκκαλύπτειν ὡς καὶ ἀνάπαλιν αὐτὸ
δεῖσϑαι τοῦ παραστήσοντος. διὰ φαινομένου δὲ πολλῷ
ἀτοπώτερον" αὐτὸ γὰρ τοῦτό ἐστι τὸ ξητούμενον, καὶ
οὐδὲν τῶν ξητουμένων ξαυτοῦ βεβαιωτικόν. ὀὠμήχανον
ἄρα τὰ φαινόμενα χαταστήσασϑαι, ἵνα καὶ τὴν ἀπόδειξιν
οὕτως ἔχωμεν πιστήν.
οἱ δογματικοί, πάντως
μὲν πιστότερον αὐτῶν.
ὑφ᾽ ἑαυτοῦ περιτρέπεται.
ταῦτα ἀναιρεῖ ἢ
ἀλλὰ τὰ φαινόμενα, φασὶν
δεῖ τιϑέναι, πρῶτον ὅτι οὐδὲν ἔχο-
εἶθ᾽ ὅτι ὁ κινῶν αὐτὰ λόγος αὐτὸς
ἤτοι γὰρ φάσει μόνον χρώμενος
ῖ ͵ φαινομένοις ἢ μὴ φαινομένοις. ἀλλὰ
Φάσει μὲν χρώμενος ἄπιστός ἐστιν" ῥάδιον γὰρ τὴν ἀντι-
κειμένην ἐκθέσθαι φάσιν, εἰ δὲ μὴ φαινομένοις, πάλιν
ἄπιστος ϑέλων διὰ μὴ φαινομένων τὰ φαινόμενα περιτρέ-
πεῖν. εἰ δὲ φαινομένοις κινεῖ τὰ φαινόμενα, πάντως πίι-
Ἀρων καὶ οὕτως αὐτόϑεν ἔσται τὰ φαινόμενα πιστά.
τὰ λόγος ἤαε κατ αὐτῶν χωρεῖ. ἡμεῖς δὲ ὅτι {μὲν
Ῥαινόμενα, εἴτε αἰσϑητὰ εἴη εἴτε νοητά, πλείστης γέμει
ΠΡ ῊΝ νος τά Ἠοϊπία 60}]. ρ, 867, δ. 696, 188ᾳ.
Πραξατ): πιστά Βδείον, ΟΠ “πᾶ ΘΟΠποθββαχη ΑἸ] αἱ βἰ χηϊ-
ὃ πολλῶν 1, ὦ. ωἡ Ρ. 867, 160 80 ὅτι αὐά. ἘΔΌ τ.
γὰρ οη, Ν ἢ τὰ Ν Ρ̓
ῦ τὰ {μὲ ἢ ὑ
το Κοομ ΑἸ εν χωρεῖ Ν: χρῆται 1 ᾿Ξ ΦωΝ ΤῈ ἔτ αὶ
4ύ
(αἀν. ἄορι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Β΄ 181
7 4 ΄ , -- ᾿ -- ᾽ ΄
μάχης τῆς τε παρὰ φιλοσόφοις καὶ τῆς παρὰ τῷ βίω, πρό-
,ὔ 2 ι Ἧ ὧν " ᾿ "
οὐ τερον (8. 558) ἐπελογισάμεθα τὸ δὲ νῦν ἔχον πρὸς τὴν ἐκ
κειμένην διαστολὴν ἐκεῖνο ῥητέον, ὕτι οὔτε φάσει χρώμενοι
- Α ’ 4“
κινοῦμεν τῷ φαινόμενα οὔτε μὴ φαινομένοις, συγκρίνοντες
δὲ αὐτὰ αὑτοῖς. εἰ μὲν γὰρ σύμφωνα εὑρίσκετο τὰ αἰσϑη-
. -Ὁ - «. Ά 4 - - 4 , - ,
τὰ τοῖς αἰσϑητοῖς καὶ τὰ νοητὰ τοῖς νοητοῖς καὶ ἐναλλάξ,
κ.} -- 2 Α - φ -
4 ἴσως ἂν παρεχωροῦμεν αὐτὰ τοιαῦτα τυγχάνειν ὁποῖα φαί-
νεται νῦν δὲ ἐν τῇ συγκρίσει ἀνεπίκριτον εὐρίσκοντες
Ἵ “.Ἄ ᾿ ψ΄ ΄ « ΄ ΄ -
μάχην, καϑ' ἣν τὰ ἕτερα ὑπὸ τῶν ἑτέρων ἐκβάλλεται. τῷ
μήτε πάντα ϑεῖναι δύνασθαι διὰ τὴν τοιαύτην μάχην
ἦτε τινὰ διὰ τὴν τῶν ἀντικειμένων ἰσοσϑένειαν. μήτε
, 3 -“ "4 " » " “- ᾿ ΄
.0 πάντ᾽ ἐχβαλεῖν διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν τοῦ φαίνεσθαι πιστότε-
ρον, ἐπὶ τὸ ἐπέχειν κατηντήσαμεν. ἀλλ᾽ ὁ λόγος
ἐχ τῶν φαινομένων τὴν πίστιν λαμβάνων ἐν τῷ ταῦτα
- ὶ [ἡ 4 ΄ - ς ῳ
οδ κινεῖν καὶ ξαυτὸν συνεκβάλλει. ὕπερ ἣν συναρπαξοντῶν
τὸ ξητούμενον ἀνδρῶν. οὐ γὰρ ὃ λόγος ἐκ τῶν φαινο-
μένων βεβαιοῦται, ἀλλὰ τὰ φαινόμενα ἐκ τοῦ λόγου τρα-
τύνεται. καὶ εἰκότως εἰ γὰρ διάφωνά ἐστι (τινῶν μὲν
5 λεγόντων αὐτὰ ὑποκεῖσθαι, τινῶν δὲ μηδαμῶς). ἐκ τοῦ λό-
γου ὀφείλει κατασταϑῆναι. τούτου τε μάρτυρές εἰσιν οὐκ
" ᾿ κι δ ῆ ᾿ ,.» σε ΄
ἄλλοι τινὲς ἢ οἷ ἑτερόδοξοι, (.. -. ᾿ὰ λόγῳ ὃ ἀποδεῖξαι ϑὲέ-
, ἀν ἢ ᾿ ’ ι δ ᾷῳ « « -- ΆΒΝ
λοντες, ὅτε ἀληϑῆ ἐστι τα φαινόμενα. Καὶ ἄλλως τὸ οτι τοις
φαινομένοις δεῖ πιστεύειν ζι ὃς οὐκ ἄρα τὰ φαινόμενα τοῦ
τὸ λόγου ἀλλ᾽ ὃ λόγος τῶν φαινομένων βεβαιότερός ἐστιν, ὅ γε
καὶ ἑαυτὸν κἀκεῖνα πιστούμενος.
ο Εἰ δὴ τὰ λήμματα τῆς ἀποδείξεώς ἐστιν ἄδηλα, ἄδη-
- ἤ . ’
λος δὲ καὶ ἡ ἐπιφορά, τὸ δὲ ἐξ ἀδήλων συνεστὼς πάλιν
98. εὑρίσκετο ΒΕΚΚ.: εὑρίσκεται α 80 ἐκβαλεῖν ΒΕΚΕ.: ἐκ-
βάλλειν α 4 διάφωνά : διαφωνία θη. 7 Ροϑὺ ἑτερόδοξοι
δχοϊάϊββο ρυΐο: {τὰ μὲν φαινόμενα οὐ πάντως τιϑέμενοι νο]
δἰ σαὶ αὐἰὰ (οἴ, ν. 867, 1), Ηοἰπίδ: ζαὐτοί, οὐ ψιλῇ φᾶσει οὐδ
ἀναποδείκτως τὸ ὅτι τοῖς φαινομένοις δεῖ πιστεύειν
ἀξιοῦντες), οὔτι 8 καὶ ἄλλως -- 9 πιστεύειν ἀοϊοαὶ δ᾽ ἂ: τ
δον. 8. τὸ 1Ὲς: τε Ν: πόϑεν ΒΘΚΚ. 9 γΡοβὲ πιστεύειν
ΚοοβαΙβκν αὐὰ, (ἐκ λόγου μόνον οἷόν τε κρατύνειν» νοὶ εἰ-
τᾺ}16 αᾳυϊά 60}1. ν. 8 οὐκ ἄρα τὰ φαινόμενα Ηοὶπίξ μἱ ΒΟΚΚ.
. 948, 16): οὐ γὰρ τὰ φαινόμενα Υ: οὐ τὰ φαινόμενα γὰρ
ΝΌΒΑΒΑΕ
358
30.
308
369
868
ὅτ0
511
τϑ 8 ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ Β΄ πᾶν, τπρίῃ, Ὑ1Π
ἄδηλον, ἡ ἀπόδειξίς ἐστιν. ἄδηλος καὶ ἐπιξητεῖ τὸ παρα-
στῆσον αὐτῆς τὴν πίστιν. ὕπερ οὐκ ἔστιν ἀποδείξεως.
᾽4λλ᾽ οὐ δεῖ, φασί (Βιοίο. ἔν. Π 107. τι.), πάντων ἀπόδει-
ξεν αἰτεῖν, τινὰ δὲ καὶ ἐξ ὑποϑέσεως λαμβάνειν, ἐπεὶ οὐ δυ-
νήσεται προβαίνειν ἡωῖν ὃ λόγος, ἐὰν μὴ δοϑῇ τι πιστὸν ἐξ
αὑτοῦ τυγχάνειν. ἀλλὰ πρῶτον {μὲν καὶ ἡμεῖς ἐροῦμεν, ὅτι
οὐχ ἔστιν ἀναγκαῖον τὰς ἐκείνων δογματολογίας προβαίνειν,
πλασματώδεις ὑπαρχούσας. εἶτα καὶ ποῖ προβήσονται; τῶν
γὰρ φαινομένων αὐτὸ μόνον παριστάντων ὅτι φαίνεται, τὸ
δ᾽ ὅτι καὶ ὑπόκειται μηκέτι προσισχυόντων διδάσκειν, τι-
ϑέσϑω καὶ τὰ λήμματα τῆς ἀποδείξεως ὅτι φαίνεται, καὶ
ἡ ἱπιφορὰ ὁμοίως. ὧδε δὲ οὐ συναχϑήσεται τὸ ζητούμενον
χαὶ οὐ παραχϑήσεται ἡ ἀλήϑεια, μενόντων ἡμῶν ἐπὶ ψι-
λῆς φάσεως καὶ τοῦ οἰκείου πάϑους. τὸ δ᾽ ὅτι οὐ μόνον
φαίνεται. ἀλλὰ καὶ ὑπόκειται ϑέλειν παριστᾶν ἀνδρῶν ἐστι
μὴ τῷ ἀναγχαίῳ πρὸς τὴν χρείαν ἀρχουμένων, ἀλλὰ καὶ
τὸ δυνατὸν συναρπάξειν ἐσπουδακότων.
Καϑόλου τε ἐπεὶ οὐχ ἡ ἀπόδειξις μόνον ἐξ ὑποϑέσεως
προκόπτειν ἀξιοῦται τοῖς δογματικοῖς, ἀλλὰ καὶ ὕλη σχε-
δὸν ἡ φιλοσοφία. πειρασόμεϑα κατὰ τὸ δυνατὸν ὀλίγα διεξελ- 369
ϑεῖν πρὸς τοὺς ἐξ ὑποϑέσεώς τι λαμβάνοντας. ταῦτα
γὰρ ὥ φασιν ἐξ ὑποϑέσεως λαμβάνειν, εἰ μὲν πιστά ἐστι
διὰ τὸ ἐξ ὑποθέσεως εἰλῆφϑαι, πιστὰ φανήσεται καὶ τὰ-
ναντία τούτοις ἐξ ὑποθέσεως ληφϑέντα, καὶ ταύτῃ ϑήσο-
μὲν τὰ μαχόμενα" εἰ δὲ ἐπὶ τούτων, φημὶ δὲ τῶν ἐναν-
τίων, πρὸς πίστιν ἡ ὑπόϑεσις ἀσϑενής, (ζἀσϑενὴς) καὶ ἐπ᾽ ἐ-
κείνων γενήσεται. ὥστε οὐδέτερα πάλιν ὑποθησόμεϑα.
τοῦτό τε ὃ ὑποτίϑεταί τις, ἤτοι ἀληϑές ἐστι καὶ τοιοῦτον
οίον αὐτὸ ὑποτίϑεται, ἢ ψεῦδος. καὶ εἰ μὲν ἀληϑές. ἕαυ-
τὸν ἀδικεῖ ὁ ὑποτιϑέμενος τοῦτο, εἴγε δυνάμενος αὐτὸ
ἐ΄ φἰρέσθαι, ἀλλ᾽ αὐτόθεν λαμβάνειν ὡς ἀληϑὲς εἰς πρᾶ-
300 ---878 --- οὐν, τηρίῃ, ΠΙ 7--17.
1416 παραστῆσαι Ν τι μὲν κα, ΒεΕκ. 96 δὲ οὐ Ν:
ϑυ βρνους τς ἐκ ιω τς ΒΕΚΚ.: περισπᾶν αὶ 99 τῶν ἀναγ-
νατὸν Ἀδυβοι ο]] δ08, 2] 1 ἡ οπι. μὲς
αὖ οἵ ν, 1920 ὁ τι ΝῈ “3:9 ᾿ ἜΤ ΤΟΤΑ ΘῈ
οἀὰ, 1 ἀσϑενὴς οὐ Βός τ᾿ ἀπ ν ρ λον τ μως
Κ, 8 πάλ σύ-
μεδα νεὶ ϑήσομεν ἨοϊηίΣ (ο]]. Ῥ. 698, 90 τ ΒεΥοδΙ τα ΝΕ
3608
18
90
80
-,
0
--Όῤ-ὖῦῦϑὖὉϑὉϑὉϑὉϑθϑθὉοὉπ.νϑν......0.1ᾺΡᾺΓτΤΤ τ τ .......
ϑύ9
16
20
20
80
γμα συμφεύγει ὑποψίας πλῆρες, εἰς τὴν ὑπόϑεσιν, αἰτού-
μενος τὸ αὐτόϑεν ἀληϑές. εἰ δὲ ψεῦδός ἐστιν, οὐκέτι
αὑτόν, ἀλλὰ τὴν φύσιν τῶν πραγμάτων ἀδικεῖ ὁ τῇ ὑπο-
ι ,. ἢ 2 Σκ ς « ͵ ᾿
θέσει χρώμενος, τὸ μὴ ὃν ἀξιῶν αὑτῷ αὐτόϑεν συγχωρη-
ϑῆναι ὡς ὄν, καὶ τὸ ψεῦδος βιαζύμενος λαμβάνειν ὡς
ἀληϑές. χαὶ μὴν εἴπερ πᾶν τὸ ἀκολουθοῦν τοῖς ἐξ
ἡποϑέσεως ληφϑεῖσιν ἀξιοῖ τις βέβαιον εἶναι, ὅλην συχγχέει
τὴν φιλόσοφον ζήτησιν. εὐθέως γὰρ ὑποθησόμεϑθα τὰ
τ , ῥ ᾽ - ) ν
τρία τέσσαρα εἰναι; χαὶ συνάξομεν ὡς ἀκολουθοῦν τὸ τά
Ἐξ ὀκτὼ ὑπάρχειν᾽ ἔσται δὲ τοῦτο ἀληϑές (τὸ τὰ Ἔξ
, 3 , , ᾿ 4 , φ - [α ᾿» ΄
ὀχτὼ ὑπάρχειν) (....). εἰ δὲ λέγοιεν πρὸς ἡμᾶς, ὅτι ἀτοπὸν
ἐστι τὸ τοιοῦτο (δεῖ γὰρ βέβαιον εἶναι τὸ ὑποτεϑέν, ἵνα συνο-
μολογηϑῇ καὶ τὸ ἀκολουϑοῦν τούτῳ), καὶ τὸ παρ᾽ ἡμῶν
ἀκούσονται, [τὸ] μηδὲν αὐτόϑεν ἀξιούντων λαμβάνειν,
-- " ᾿ 4 ᾽ “- , ΝΕ
πᾶν δὲ τὸ τιϑέμενον μετ᾽ ἀκριβείας τίϑεσθϑαι. πρὺς
᾿ ᾿] 4 δ δ ’ ΄ φ
τούτοις. εἰ τὸ ὑποτιυϑέμενον, ἢ ὑποτίϑεται. βέβαιόν ἐστι
καὶ ἀσφαλές, μὴ ταῦτα ὑποτιϑέσϑωσαν οἱ δογματικῶς φι-
λοσοφοῦντες τὰ ἐξ ὧν συνάγουσι τὸ ἄδηλον, ἀλλ᾽ αὐτὸ τὸ
μ ν ᾿ ΄ - .] ᾿- 3 ᾿ 4
ἄδηλον, τουτέστι μὴ τὰ λήμματα τῆς ἀποδείξεως, ἀλλὰ τὴν
370 ἐπιφοράν. ἀλλὰ κἂν μυριάκις τοῦϑ᾽ ὑποθῶνται, οὐκ ἔστι
10
πιστὸν διὰ τὴν ἀδηλότητα καὶ τὴν περὶ αὐτοῦ ἕξήτησιν.
φανερὸν δήπουϑεν ὅτι, οὐδὲ ἐὰν τὰ λήμματα τῆς ἀποδεί-
ἕξεως δίχα ἀποδείξεως αἰτήσωνται, ἀνύουσί τι πρὺς πίστιν
διὰ τὸ καὶ ταῦτα τῶν ἀμφισβητησίμων ὑπάρχειν.
Νὴ Δία, ἀλλ᾽ εἰώϑασιν ὑποτυγχάνοντες λέγειν. ὅτι
πίστις ἐστὶ τοῦ ἐρρῶσϑαι τὴν ὑπόϑεσιν τὸ ἀληϑὲς εὑρί-
σκεσϑαι ἐκεῖνο τὸ τοῖς ἐξ ὑποθέσεως ληφϑεῖσιν ἐπιφερό-
μενον" εἰ γὰρ τὸ τούτοις ἀκολουθοῦν ἐστὶν ὑγιές, κἀ-
χεῖνα οἷς ἀκολουϑεῖ ἀληϑῆ καὶ ἀναμφίλεκτα καϑέστηκεν.
14 δὲ οὕ). ς 11 βασταξόμενος Ν 40 {τὸν τὰ ΚοΟΒΔΙβΚΥ
6011. Ρ. 699,1. 88 τὸ α: τῷ οεὐἀὰ. 8538 ὀκτὼ ἃ: δὶς τρία
Βαῦτ. 98 186. 5ὲαὲ. Κοομαΐβκυ, ἀπδπὶ βὶς ἴθτϑ χρ οὐ 00]].
Ρ. 099, 16 8η4.: {εἰ γὰρ τὰ τρία τέσσαρά ἐστι, τὰ ἕξ ὀχτὼ γενή-
σεται. ἀλλὰ μὴν τὰ τρία τέσσαρά ἐστιν, ὡς ἡ ὑπόϑεσις δίδω-
σιν᾿ τὰ ἄρα ἕξ ὀχτώ ἐστιν) 36 τούτῳ), {ταὐτὸ Βεϊπίξ ἀοἰεΐο
τὸ ν. 86 δὲ 986 88 τὸ ἀοὶ. Βεκξ. τὸ μὴ δεῖν αὐτόϑεν ἀξιοῦν
τι λαμβ. Μοίποϊκε (οὐ δηύθϑ Ἡροτνοῖαβ: ἡοὴ ΟρΟΥίΕΤέ ηφμϊάημαπι
υοῖϊο ἐὰ 86 ἦρδο διωημεγδὴ 9. ἐστὶν Οἵ, Ι,
ὧν
"
το
[2]
-}Ἰ
οι
τῶ»
10 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β΄ παν, χρέη, ΠῚ
370
Υ ς
" ᾽ τ ᾿
ἐξ ὑποθέσεως ληφϑέντι ἀληϑές ἐστιν; ἀρά γε ἐξ αὐτοῦ
λουϑοῦν τοῖς ἐξ ὑποθέσεως ληφϑεῖσιν ἀληϑές᾽" οὐ μὴν
παρὰ τοῦτο καὶ τὰ ἐξ ὑποϑέσεως ληφϑέντα γενήσεται ἀλη-
ϑῆ. εἰ μὲν γὰρ μόνον κατ᾽ αὐτοὺς τῷ ἀληϑεῖ εἴπετο ἀλη-
ϑές, προύβαινεν (ἂν ὁ λόγος, ὡς τοῦ ἀκολουϑοῦντος τῷ ἐξ 90
ὑποθέσεως ληφϑέντι ὄντος ἀληϑοῦς γίνεσθαι τὸ ἐξ ὑπο-
81:8 ϑέσεως ληφϑὲν ἀληϑές᾽ νῦν δὲ ἐπεὶ καὶ ψεύδει ψεῦδός
φασιν ἀκολουϑεῖν καὶ ψεύδει ἀληϑές, οὐ κατ᾽ ἀνάγκην, εἰ
τὸ λῆγόν ἐστιν ἀληϑές, καὶ τὸ ἡγούμενον ἔσται ἀληϑές,
ἀλλ᾽ ἐνδέχεται τοῦ λήγοντος ἀληθοῦς ὄντος τὸ ἡγούμενον 860
ὑπάρχειν ψεῦδος.
Ὅδοῦ μὲν οὖν πάρεργον, ὥς φασι. καὶ παρενθϑήκης
τοσαῦτα εἰρήσϑω περὶ τοῦ μὴ δεῖν ἐξ ὑποϑέσεως κατάρχε-
σϑαι τὴν ἀπόδειξιν᾽ ἀκολούϑως δ᾽ ὑποδειχκτέον, ὅτι καὶ
εἰς τὸν δι᾿ ἀλλήλων τρόπον ἐμπέπτωκεν, ὅ ἐστιν ἀπορώ- 380
τερον. ὅτι μὲν γὰρ τῶν ἀδήλων ἐστὶν ἡ ἀπόδειξις προκα-
τεστησάμεϑα, πᾶν δὲ ἄδηλον ἐπικρίσεως δεῖται, τὸ δὲ ἐπι-
χρίσεως δεόμενον κριτηρίου χρήξει τοῦ παραστήσοντος, εἴτε 371
ὑγιὲς ἔστιν εἴτε μὴ. τοιοῦτον᾽ ὥσπερ γὰρ τὸ μετρηϑῆναι
ὀφεῖλον οὐ χωρὶς μέτρου μετρεῖσϑαι πέφυκε καὶ πᾶν τὸ
ἕω ποθ ελέσορρε μ χα δε χανόνος κανονίξεται;, οὕτω καὶ τὸ
τὐθά: Ἐ- ΝΣ πνλται δοκιμάξεται. ἐν οὖν Ἶξ' δ
νῶν, τῶν δὲ δε ον θοῦ ὌΝ μὲν μηδ» ἐφ δεύενοι:
; αἱ; ὃ ἐν ἐποχῇ τοῦτο φυλαξάντων,
πάλιν δεήσει τὸ ῦτι ἔστι κριτήριον ἀποδειχϑῆναι διά τινος
«ποδείξεως. ἀλλὰ δὴ ἵν᾽’ ἔχωμεν τὴν ἀπόδειξιν πιστήν,
90 ἂν μὰ κω αὐτὰ Βοἰπιε το, Ρ. 100, 14: τούτου εὐ αὐτὸ αὶ
ἐνδὲ μα ΤΠ, ἐν ύτ, ὅσο Ἀρολιοῖιγι τα ὅν τὸ ἴσια.
τῷ Ἰὼ: {καὶ τὸ Ἠεοϊμὺ
κολουϑεῖ 1Ὲς 9ς1 χἀν παρενᾷν μέρει
; κης
Ραυβδη. 1 8. 1 ες ἢ φρρηκή ΚΟΟΒΒΙΒΚΥ ς0]]. ξύλα πη 111]
401, 12. 9 τὴν ὅτ. οι 7 “ποράτατος ΒΘΆΙ, 60}. Ρ. 384, 16.
319
ἀπ παν οὐ
(αἀν. ἀορτη. }}} ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ 191
471 ’ , Α ΡῪ , ᾽
1: ἀναστρέφειν ἐπὶ τὸ κριτηρίον δεήσει, καὶ οὐτῶ. μητε ταυτῆν
" ι
) ὦ ἰ Ψ Ρι ἐχεῖ ; ἡ Χγ) ἵ
πρὸ ἐκείνου ἔχοντας πιστὴν μήτέ κεῖνο πρὸ ταύτης βέ-
βαιον, ὁμολογεῖν τὴν περὶ ἀμφοτέρων ἐποχήν.
: 5 ᾿ : ᾿
Ἐνίσται οὖν σὺν τοῖς εἰρημένοις κἀκ τῆς ἐπινοίας
- ) ; Ἵ “-- μ᾿ φ --
κινεῖν τὴν ἀπόδειξιν. καίτοι εἰ ἐπενοεῖτο. οὐ πάντως ὧν ὑπῆρ-
᾿ , ᾿ " ,᾿ ἐ “--- , ᾿ μ σώ 48
16 χεν᾿ πολλὰ γὰρ ἔστιν ἅπερ ἐπινοεῖται μὲν, ὡς ἔφην (8. 9945)
οὐ μετέχει δέ τινος ὑπάρξεως. νῦν δὲ ὅταν καὶ ἡ ἐπίνοια
εὑρίσκηται ἀδύνατος ἡ τῆς ἀποδείξεως, ἀναμφιλέκτως καὶ
ἡ τῆς ὑπώρξεως ἐλπὶς ἀποκόπτ δυεῖν οὖν οὐσῶν ἀ
ἢ τῆς ρξεως ἐλπις κόπτεται. δυεῖν οὐν οὐσῶν ἀπο- -
δείξεων, τῆς τε γενικῆς καὶ τῆς εἰδικῆς, τὴν μὲν γενικὴν
.0 αὐτόϑεν εὑρήσομεν ἀνεπινόητον᾽ οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν οἷδε
γενικὴν ἀπόδειξιν, οὐδὲ διὰ ταύτης πώποτέ τι δεδύνηται
παραστῆσαι. καὶ ἄλλως ἄξιον πυϑέσϑαι, πότερον λήμματα
ἔχει καὶ ἐπιφορὰν ἡ τοιαύτη ἀπόδειξις ἢ οὐκ ἔχει. καὶ εἰ
μὲν οὐκ ἔχει, πῶς ἔτι δύναται νοηϑῆναι ἀπόδειξις, εἴγε
25" ἡ πάσης ἀποδείξεως νόησις οὐ χωρὶς τῶν αὐτῆς λημμάτων
χαὶ τῆς ἐπιφορᾶς συνίσταται; εἰ δὲ ἔχει ἑκάτερα, τουτέστι
τὰ λήμματα καὶ τὴν ἐπιφοράν, εἰδική τίς ἐστιν ἀπόδειξις"
εἰ γὰρ πᾶν τὸ ἀποδεικνύμενον καὶ πᾶν τὸ ἀποδεικνύον
τῶν ἐπὶ μέρους ἐστίν, ἀνάγκη χαὶ τὴν ἀπόδειξιν μίαν
9 εἶναι τῶν εἰδικῶν. ἦν δέ γε ἡμῖν ὃ λόγος οὐ περὶ τῆς
εἰδικῆς, ἀλλὰ περὶ τῆς γενικῆς οὐκ ἄρα ἐπινοεῖται ἡ γενικὴ
ἀπόδειξις. χαὶ μὴν οὐδέ γε ἡ εἰδική. ἐλέγετο γὰρ
372 τοῖς δογματικοῖς ἡ ἀπόδειξις λόγος εἶναι κατὰ συνα-
γωγὴν διά τινων φαινομένων ἐκκαλύπτων τι ἄδη-
λον. ἤτοι οὖν τὸ πᾶν σύστημα, τουτέστι τὸ ἐκ τῶν λημμάτων
καὶ τῆς ἐπιφορᾶς νοούμενον, ἀπόδειξις ἦν, ἢ τὰ μὲν λήμματα
6 μόνον ἐστὶν ἀπόδειξίς, ἡ δὲ ἐπιφορὰ τὸ ἀποδεικνύμενον.
ὁπότερον δ᾽ ἂν εἴπωσι τούτων, σαλεύεται ἡ τῆς ἀποδεί-
ξεως ἐπίνοια. εἰ μὲν γὰρ τὸ σύνϑετον ἔχ τε τῶν λημμά-
τῶν καὶ τῆς ἐπιφυρᾶς ἐστιν ἀπόδειξις. ἀνάγκη ἄδηλόν τι
μουν ὐρυρο ἐεθιοσοθονσε:Σ εν τοῖο θυ σε τ
883---384 -- 846. Ηγρ. 1 1123.
886---890 --- Ηγρ. Π 118--ἼΙἸ τό.
11 ἔχοντας ΒΕΚΚ.: ἔχοντες α 14 χινρεῖν οτα. Ν καίτοι εἰ
{καὶν Ἠοϊπί βοο. Ἠδγνϑίασι (φμαν αν εἰσ) 388 ἐπιφορᾶς 5
88 ἐπεὶ Ἠοϊπὶδ 001]. Ρ. 96,39 80 γε ὁπ). 5 81 περὶ Ν: οτι. ΒΕ ς
281
ὧν
ῶῦ
τῷ
388
384
385
388
8390
391
10 ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ Β’ πᾶν. τηδέῃ, ὙΠ]
, ᾿« ΓΕ ᾿] " »ὕ 372
περιέχουσαν τὴν ἀπύδειξιν εὐθὺς ἀδηλον εἶναι, τοιαύτην
᾿ Ἷ - ᾿ Σ δ ε
δὲ καϑεστηχυΐαν δεῖσθαί τινὸς ἀποδείξεως, ὅπερ ἄτοπον, τ
τοίνυν οὐκ ἂν εἴ) τὸ ἐκ τῶν λημμάτων καὶ τῆς ἐπιφορᾶς
συνεστὼς ἀπόδειξις, εἴγε οὔτε ἄδηλον οὔτε ἀποδείξεως δεο-
" ς ᾿ ,
Τ᾿ μένην νοοῦμεν τὴν ἀπόδειξιν. ἔτι ἡ ἀπόδειξις τῶν πρός
τι ἐστίν οὐ γὰρ εἰς ἑαυτὴν νεύει, οὐδὲ κατὰ περιγραφὴν
νενόηται. ἀλλ᾽ ἔχει τι οὗ ἐστιν ἀπόδειξις. εἰ οὗν ἢ ἐπι- υὶ
φορὰ ἐμπεριείληπται αὐτῇ. πᾶν δὲ τὸ πρός τι ἐκτός ἐστιν
ἐκείνου τοῦ πρὸς ὦ λέγεται πρός τι, πρὸς οὐδέν ἐστιν ἡ
ἀπόδειξις νοουμένη. ἐπείπερ ἡ ἐπιφορὰ ἐμπεριείχετο αὐτῇ.
ἀλλὰ κἂν ἑτέραν ὑποστησώμεϑα ἐπιφορὰν ἐκτός, πρὸς ἣν
ἢ ἀπόδειξις νοηϑήσεται. δύο γενήσονται ἐπιφοραὶ κατὰ τὸν 50
τύπον, μία μὲν ἢ ἐν τῇ ἀποδείξει περιεχομένη, δευτέρα
δὲ ἡ ἐκτός, πρὸς ἣν νοεῖται ἡ ἀπόδειξις. ἄτοπον δέ γε
μιᾶς ἀποδείξεως δύο λέγειν ἐπιφοράς" οὐκ ἄρα τὸ ἐκ ληκ-
μάτων καὶ ἐπιφορᾶς συνεστώς ἐστιν ἀπόδειξις. λείπεται
τοίνυν τὸ ἐκ τῶν λημμάτων λέγειν μόνον ἀπόδειξιν εἶναι. 35
ὅπερ ἦν εὔηϑες᾽ τοῦτο γὰρ οὐδὲ λόγος ἐστὶ τὴν ἀρχήν,
ἀλλὰ πρᾶγμα ἐλλιπὲς καὶ ἀδιανόητον, εἶγε οὐϑείς φησι
τῶν νοῦν ἐχόντων τὸ τοιοῦτον κατ᾽ ἰδίαν ““εἰ ἔστι κίνη-
σις, ἔστι κενόν ἀλλὰ μὴν ἔστι κίνησις" ἢ λόγον εἶναι
Ἂ ᾿ , , » " 4 «ἢ . , δ ͵ {- 0
ἢ διάνοιάν τινα σῴζειν. εἰ οὖν μήτε τὸ ἐκ τῶν λημμά- ὃ
τῶν καὶ [τὸ ἐκ] τῆς ἐπιφορᾶς σύνϑετον νοεῖται ἀπόδειξις
μήτε τὸ ἐκ τῶν λημμάτων μόνον, ἀνεπινύητός ἐστιν ἡ
ἀπόδειξις,
Ἔτι ἡ ἀποδεικνύουσα ἀπύδειξις ἤτοι πρόδηλος οὖσα 31
προδήλου ἐστὶν ἀπόδειξις ἢ ἄδηλος ἀδήλου ἢ ἄδηλος προ-
δήλου ἢ πρόδηλος ἀδήλου" οὐδὲν δὲ τούτων, ὡς παρα-
στήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τι ἀπόδειξις. καὶ δὴ πρόδηλος
μὲν προδήλου οὐ δύναται τυγχάνειν ἀπόδειξις, ἐπεὶ τὸ ὁ
5 ἀποδείξεως, ἀλλ᾽ ἐξ αὑτοῦ γνώριμον
391-- 398 --. ΗΥρ. Π 111---119.
πρύδηλον οὐ χρήζε
1 ἡ οἵη. Ν᾿ 11 πρὸς ὃ Κα Ι,
ἡ ν ΒΟΥ 19 ἑτέ Υ 90 ἡ οπι.
τοι ἢν ἽΞ ὀὐμεσν Ν , 5 (καὶ οὐθείς ΝῊν 99 ὙῊι ῬΔΡΥ.
δεῖξις στο Ἔτν τοῦ Οὐ δι τεδ ἐκ 5], ΒΟΚΙς 4 καὶ ἐξ δ. ΦΥΘΞ
ΝΜ Θ᾿« ΔΝ ον
..-.-.-- ---τὐὔὖϑἅ'
(αν. ἄορι. ἢ) ς ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ ΒΡ’ [93
4373 :
χαϑέστηκεν. ἄδηλος δὲ ἀδήλου πάλιν οὐκ ἂν εἴη ἀπόδει-
ἕξις, παρύσον αὐτὴ χρείαν ἕξει τοῦ παριαστάντος ἄδηλος
οὖσα. καὶ οὐχ ἑτέρου τινὸς γενήσεται παραστατική. ὡσαύ-
ὁ τως δὲ οὐδὲ ἄδηλος προδήλου. ἀμφότερα γὰρ συνὸραμεῖ-
ται ὥπορα᾽ τό τε γὰρ ἀποδειπνύμενον οὐ δεήσεταί τινὸς
ἀποδείξεως πρόδηλον ὄν, ἥ τε ἀπόδειξις χρείαν ἕξει τοῦ κα-
ταστήσοντος αὐτὴν ἄδηλος οὖσα. ὥστε οὐδὲ ἄδηλος προδή-
2» ’ κι ΄ . ᾿
λου γένοιτ᾽ ὧν ποτε ἀπόδειξις. λείπεται λέγειν, ὅτι πρόδηλος ὅ'
ι5 ἀδήλου, ὃ καὶ αὐτὸ τῶν ἀπόρων ἐτύγχανεν᾽ εἰ γὰρ οὐ
τῶν κατὰ περιγραφὴν καὶ ἀπολύτως νοουμένων ἐστὶν ἡ
ἀπόδειξις. ἀλλὰ τῶν πρός τι, τὰ δὲ πρός τι, ὡς ἐδείξαμεν
ἐν τῇ περὶ σημείου ξητήσει (8.114), συγκαταλαμβάνεται
ἐλλήλοις, τὰ δὲ συγκαταλαμβανόμενα οὐκ ἐξ ἀλλήλων ἐκκα-
90 λύπτεται, ἀλλ᾿ ἐξ αὑτῶν ἐστι πρύδηλα, οὐκ ἔσται ἡ ἀπο-
δειξις πρόδηλος ἀδήλου ἀπόδειξις διὰ τὸ κἀκεῖνο συγκατα-
λαμβανόμενον αὐτῇ δι᾿ αὑτοῦ προσπίπτειν. εἰ οὖν μήτε
ὡς φαινόμενον φαινομένου ἐστὶν ἀπόδειξις μήτε ὡς ἄδη-
λον ἀδήλου μήτε ὡς ἄδηλον φαινομένου μήτε ὡς φαινό-
95 μενον ἀδήλου, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστι, λεκτέον μηδὲν
εἶναι ἀπόδειξιν. ,
᾿ἀκολούϑως δὲ τοῖς εἰρημένοις, ἐπεὶ καὶ οἱ Στωικοὶ (ἔτ.
Π 91 Ατπ.) μάλιστα δοκοῦσιν ἐξηκριβωκέναι τοὺς ἀποδεικτι-
κοὺς τρόπους, φέρε καὶ πρὺς τούτους ὀλίγα διεξέλϑωμεν, παρι-
80 στάντες, ὅτι τὸ ὅσον ἐπὶ ταῖς ὑποϑέσεσιν αὐτῶν τάχα μὲν
πάντα ἐστὶν ἀκατάληπτα, ἰδιαίτερον δὲ ἡ ἀπόδειξις. ἔστι
μὲν οὖν ἡ κατάληψις. ὡς ἔστι παρ᾽ αὐτῶν ἀκούειν, κατα-
9γαληπτικῆς φαντασίας συγκατάϑεσις; ἥτις διπλοῦν ἔοι-
κεν εἶναι πρᾶγμα, καὶ τὸ μέν τι ἔχειν ἀκούσιον, τὸ δὲ ἐκούσιον
καὶ ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ κρίσει κείμενον. τὸ μὲν γὰρ φαντασιῶ-
ϑῆναι ἀβούλητον ἦν, καὶ οὐκ ἐπὶ τῷ πάσχοντι ἔκειτο
5 ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ φαντασιοῦντι τὸ οὑτωσὶ διατεϑῆναι, οἵον λευ-
καντικῶς λευκοῦ ὑποπεσόντος χρώματος ἣ γλυκαντικῶς
γλυκέος τῇ γεύσει προσαχϑέντος᾽ τὸ δὲ συγκαταϑέσϑαι
᾿ξ τεσ ει νιν τ ϑεοδι εἰ ερξε Ξε τατος
Β παραστήσοντος Κανβὸῦ "ὶ ὅτι οῦ.ς 3833 προσπίπτειν Ν:
προπίπτειν ὃς 88 κατάληψις Ηἰτγζοὶ ςο]]. Ῥ. 111, 39. 334, 10.
814, 19 5η4.: ἀπόδειξις α 1 συγκατασχενάσϑαι Ν
Βοχίια Ἐπιρ τίσι 11. 18
483
498
396
391
ΩὩΞ
“δὋ'
«ο
400
401
402
408
194 ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Μ΄ αν. πνεῖ, 1]
᾿ ἬΝ Η ᾿ 374
τούτω τῷ κινήματι ἔκειτο ἐπὶ τῷ παραδεχομένῳ τὴν φαν-
τασίαν. ὥστε ἡ κατάληψις προηγουμένην ἔχει τὴν κατα-
ληπτικὴν φαντασίαν ἧς ἐστι συγκατάϑεσις. ἡ δὲ Ἀστα- τὸ
ληπτικὴ φαντασία προάγουσαιν εἶχε τὴν “φαντασίαν, ἧς
ἐστιν εἶδος. φαντασίας γὰρ μὴ οὔσης οὐδὲ καταληπτικὴ
ἔστι φαντασία, παρύσον τοῦ γένους μὴ ὄντος οὐδὲ τὸ
εἶδος ἔστιν" καὶ καταληπτικῆς μὴ οὔσης φαντασίας οὐδὲ
συγκατάϑεσις ἔστιν αὐτῆς. τῆς δὲ καταληπτικῆς φαντα- 15
σίας τῆς συγκαταϑέσεως αἰρομένης αἴρεται καὶ ἡ κατάλη-
Ψψις. ἔνϑεν, ἂν ἐπιδειχϑῇ, [διὰ] τῆς ἀποδείξεως ὅτι οὐ
δύναται φαντασία γενέσϑαι κατὰ τοὺς Στωικούς. δῆλον
ἔσται, ὡς οὐδὲ καταληπτικὴ φαντασία τις ὑποστήσεται τῆς
ἀποδείξεως. ταύτης δὲ μὴ οὔσης οὐδ᾽ ἡ συγκατάϑεσις αὖ- 10
τῆς. ὅπερ ἦν ἡ κατάληψις.
Ὅτι δὲ οὐχ ἔστιν ἀποδείξεως φαντασία κατὰ τοὺς
Στωικούς, δείκνυται πρῶτον μὲν ἐκ τοῦ κοινότερον παρ᾽ αὖ-
τοῖς διαπεφωνῆσϑαι τὸ τί ποτ᾽ ἔστιν ἡ φαντασία μέχρι
γὰρ τοῦ τύπωσιν αὐτὴν λέγειν ἐν ἡγεμονικῷ συμφωνή- 55
σαντες περὶ αὐτῆς διαφέρονται τῆς τυπώσεως, Κλεάνϑους
({τ. 484 Ατπ.) μὲν κυρίως ἀκούσαντος τὴν μετὰ εἰσοχῆς καὶ
ἐξοχῆς νοουμένην, Χρυσίππου(ϊν.11 ὅθ Αγ.) δὲ κατα-
χρηστικώτερον ἀντὶ τῆς ἀλλοιώσεως. εἰ δὴ καὶ κατ᾽ ἐκείνους αὐὖ-
τοὺς ἡ τύπωσις μέχρι τοῦ νῦν οὐχ ὁμολογεῖται, ἀνάγκη καὶ τὴν
φαντασίαν ἄχρι δεῦρο διαφωνουμένην ἐν ἐποχῆ φυλάσσεσϑαι
ἘΑΕΤῊΝ ἐξηρτημένην αὐτῆς ἀπόδειξιν. εἶτα δεδόσϑω καὶ εἶναι
τὴν φαντασίαν ὁποίαν ποτὲ ϑέλουσιν, εἴτε κυρίως τύπωσιν 9379
τὴν μετὰ εἰσογῆς καὶ ἐξοχῆς εἴτε ἑτεροίωσιν᾽ ἀλλὰ τὸ πῶς αὕτη
γίνεται τῆς ἀποδείξεως τῶν ἀπορωτάτων. δῆλον γὰρ ὅτι
τὸ μὲν φανταστὸν ὀφείλει ποιεῖν, τὸ δὲ
ἐμονικὸν πάσγειν, ἐκεῖνο
τυπωϑῇ ἄλλως
τὸ μὲν οὖν ἡ,
.-.
υ
φαντασιούμενον
' μὲν ἵνα τυπώσῃ, τοῦτο δ᾽ ἵνα 5
γὰρ οὐκ εἰκὸς συμβαίνειν φαντασίαν.
ἐμονικὸν τάχα συγχωρήσει τις δύνασθαι
400 -- δΔᾶν. ἀορίῃ, 1 819.
" μὴ ΝΙΕ; μὲν ξ 11 ὃ "
21 Ξ ιὰ ἀ6]. Βρκὶς. 46 οιη. Ν
Ῥ. ΤᾺ μαϊάήας Ν (οἵ. Ρ,340, 29): ἀκούοντες {8 - ΠΡ νἱάθ
᾿π μ44.. δὲ διαφαινομένην Ν κο μετὰ {τῆς Θθη.
- --...-.-.-.ὄ.ὄὌᾧῷῈς6ὁ....ϑ.ψ)}ὲ.ζὄ«ὕ.στἱὖἱἦ
(αν. ἀΟμΊΏ, ΠῚ ΠΡῸΣ ΔΛΟΙΊΙΚΟΥΣ Ρ' Ι09ῦ
275, ᾿ ᾿ ᾿ ς τε νι τας
πάσχειν; καίπερ ἀσυγχώρητον ν᾽ τὴν δὲ ἀπόδειξιν πῶς
εἰκός ἐστι ποιεῖν; ἤτοι γὰρ σῶμα χατ᾿ αὐτούς ἐστιν ἢ
οὺ ἀσώματον, σῶμα μὲν οὖν οὐχ ἔστιν, ἐξ ἀσωμάτων γὰρ 40
χεκτῶν συνέστηκεν εἰ δὲ ἀσώματον, ἐπεὶ τὰ ἀσώματα
κατ᾽ αὐτοὺς οὔτε ποιεῖν τι πέφυκεν οὔτε πάσγειν, καὶ ἢ
ἀπόδειξις ἀσώματος οὖσα οὐδὲν δυνήσεται ποιεῖν, μηδὲν
δὲ ποιοῦσα οὐδὲ τυπώσει τὸ ἡγεμονικόν, μὴ τυποῦσα δὲ
'» αὐτὸ οὐδὲ φαντασίαν αὑτῆς ποιήσει περὶ αὐτῷ, εἰ δὲ τοῦ- 400
το, οὐδὲ καταληπτικὴν φαντασίαν. μὴ οὔσης ὁὲ αὐτῆς
περὶ τῷ ἡγεμονικῷ χαταληπτικῆς φαντασίας, οὐδὲ κατάλη-
ψις αὐτῆς γενήσεται. κατὰ τὰς τῶν Στωικῶν ἄρα τεχνο- 100
λογίας ἀκατάληπτός ἐστιν ἡ ἀπόδειξις.
20 Καὶ μὴν οὐδὲ ἔνεστι λέγειν, ὅτι τὰ ἀσώματα οὐ ποιεῖ
τι οὐδὲ φαντασιοῖ ἡμᾶς. ἀλλ᾽ ἡμεῖς ἐσμεν οἵ ἐπ᾿ ἐκείνοις
φαντασιούμενοι. εἰ γὰρ ὁμολογεῖται, ὅτι πᾶν ἀποτέλεσμα
οὐ χωρίς γε τοῦ δρῶντος καὶ τοῦ πάσχοντος συνίσταται,
ὀφείλει καὶ ἡ φαντασία τῆς ἀποδείξεως ἀποτέλεσμα καϑε-
95 στηκυῖα μὴ χωρὶς τοῦ ὁρῶντός τε καὶ πάσχοντος νοεῖσϑαι.
τὸ μὲν οὖν πάσχον ὅτε (τὸν ἡγεμονικόν ἐστι, δεδώκασιν 401
οἵ ἀπὸ τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι" τὸ δὲ τυποῦν καὶ ποιοῦν
τί ἂν εἴη κατ᾽ αὐτούς, ἄξιον μαϑεῖν. ἤτοι γὰρ ἀπόδειξίς
ἐστιν ἡ τυποῦσα τὸ ἡγεμονικὸν καὶ κινοῦσα τὴν ἑαυτῆς
"0 φαντασίαν, ἢ τὸ ἡ ἐμονικὸν αὑτὸ τυποῖ καὶ φαντασιοῖ.
ἀλλ᾽ ἡ μὲν ἀπόδειξις οὐκ ἂν εἴη τοῦ ἡγεμονικοῦ τυπωτική᾽
ἀσώματος γάρ ἐστι. τὸ δὲ ἀσώματον κατ᾽ αὐτοὺς οὔτε
γγό ποιεῖ τι οὔτε πάσχει. εἰ δὲ τὸ ἡγεμονικὸν ἑαυτὸ τυποΐ, ἤτοι 908
οἷός ἐστιν ὁ τύπος τοιοῦτο καὶ τὸ τυποῦν, ἢ ἀλλοῖον μέν
τι ὃ τύπος, ἀνόμοιον δέ τι τούτου τὸ τυποῦν. καὶ εἰ μὲν
ἀνόμοιον. ἄλλων ὑποκειμένων ἄλλων γενήσονται αἱ φαν-
5 τασίαι" ὕπερ πάλιν εἰς τὴν περὶ ἁπάντων ἀκαταληψίαν
συγκλείει τοὺς Στωικούς. εἰ δὲ ὅμοιός ἐστιν ὃ τύπος τῷ
τυποῦντι, ἐπεὶ τὸ ἡγεμονικὸν ἑαυτὸ τυποῖ, λήψεται φαν-
1δ αὐτὸ --- Ρ. 811, 16 νὺξ ἔστιν οπι. Εἰ ἰδοῦσπϑ ΠῸΒ ἱπᾶϊοϑὶβ
δ Σ τν φν ἐπὶ αὐ να ἐδ ἀνίδτοτον ΠΑΝ ἐν οϑο,
ΒΘΚΚ. 49 ἑαυτῆς Υ͂: αὐτῆς ΚΛΑΒΕΒ 4 ἄλλων γ»τιὺβ αϑθῃ.:
ἀλλοίων ἃ (ἀλλοὶ ΥἹ)
13"
τοῦ ΠΡῸΣ ΑΟΓΊΚΟΥΣ π΄ δαν, τα}, Ψ1Π
.37γ6
, ᾽ν ᾿ ς᾽, ᾿ «κ γε ;
τασίαν οὐ τῆς ἀποδείξεως ἀλλὰ ἑαυτοῦ" ὃ πάλιν ἐστὶν
ἀτυπον. τς ἔ
ἐ0ὰ Οἱ δὲ (ιϑίοις. ἔν, 11 δ 5 Ατὐπ.) καὶ δι΄ ὑποδειγμάτων πειρῶν- 10
ται τὸ ἀξιούμενον παραμυϑεῖσθϑαι. ὥσπερ γάρ, φασέν, ὃ παι-
δοτρίβης καὶ ὁπλομάχος ἔσϑ᾽ ὅτε μὲν λαβόμενος τῶν χειρῶν τοῦ
παιδὸς ῥυϑμίξει καὶ διδάσκει τινὰς κενεῖσϑαι κινήσεις, ἔσϑ᾽ ὅτε
δὲ ἄτωϑεν ἑστὼς καί πὼς κινούμενος ἐν ῥυϑμῷ παρέχει
ἑαυτὸν ἐκείνω πρὸς μίμησιν. οὕτω καὶ τῶν φανταστῶν 15
ἔνια μὲν οἷονεὶ ψαύοντα καὶ ϑιγγάώνοντα τοῦ ἡγεμονικοῦ
ποιεῖται τὴν ἐν τούτω τύπωσιν, ὁποῖόν ἐστι τὸ λευκὸν καὶ
μέλαν καὶ κοινῶς τὸ σῶμα, ἕνια δὲ τοιαύτην ἔχει φύσιν (... ὃ,
τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐπ᾿ αὐτοῖς φαντασιουμένου καὶ οὐχ ὑπ᾽ αὐ-
41ὺ τῶν, ὁποῖά ἐστι τὰ ἀσώματα λεκτά. οἵ δὲ τοῦτο λέγοντες 90
πιϑανῷ μὲν χρῶνται παραδείγματι, οὐ συνάγουσι δὲ τὸ
προχείιενον, ὁ μὲν γὰρ παιδοτρίβης καὶ ὁπλομάχος
ἐστὶ σῶμα, καὶ κατὰ τοῦτο ἐδύνατο φαντασίαν ἐμποιεῖν
τῷ παιδί᾽ ἡ δὲ ἀπόδειξις ἀσώματος καϑειστήκει, καὶ κατὰ
τοῦτο ἐξητεῖτο εἰ δύναται φανταστικῶς τυποῦν τὸ ἡγεμο- 9)
νικόν. ὥστε μὴ ἀποδεδεῖχϑαι αὐτοῖς τὸ ἀρχῆϑεν ζη-
τούμενον.
“) ᾿ τ
411 Οϑεν τούτων ἀποδεδειγμένων σχοπῶμεν μετελϑόντες
εἰ καὶ κατὰ τὴν διαλεχτιχὴν ϑεωρίαν δύναται ἡ τῆς ἀπο-
δείξεως αὐτοῖς ὑπόσχεσις σῴώξεσϑαι. οἴοντοι τοίνυν (ϑιοϊο, ἢ". 8ὺ
ΠῚ 239 Ατπ.) τρεῖς τινας ἀλλήλοις συξυγεῖν λόγους, τόν τε συν-
412 αχτικὸν καὶ τὸν ἀληϑῆ καὶ τὸν ἀποδεικτικόν, ὧν τὸν μὲν ἀπο-
δεικτικὸν πάντως ἀληϑῆ τε καὶ συνακτικόν (εἶναιν, τὸν δὲ ἀλη. 377
ϑῆ πάντως συνακτιχὸν μὲν ὑπάρχειν, οὐκ ἐξ ἀνάγκης δὲ καὶ
«ποδειπκτικόν, τὸν δὲ συνακτικὸν οὔτε πάντως ἀληϑῆ οὔτε
πάντως ἀποδεικτικόν. καὶ ὁ μὲν τοιοῦτος ἡμέρας οὔσης “εἰ νὺξ
ἐστι, δλῦτος ἔστιν. ἀλλὰ μὴν νὺξ ἔστιν᾽ σκότος ἔρα ὁ
ἔστιν συνάγει μὲν διὰ τὸ ἐν ὑγιεῖ ἠρωτῆσϑαι σχήματι,
12 καὶ (ὁ ;
φθαῃ; οἱ! . πῆς ἈΠ ον Ἰδσιπδιη βίαν, ΚΟΟΒΔΙΒΚΥ.
93 Ἄς τ πϑηδδος ΠΠῆ55) τοῦ ἦγ. 28 καὶ (ὁ) ὁπλ. 1)ς5
δεδεγμένον ῬΩΝΣ ἡ ΕῚ ἐδύνατο Ν: ἐδύναντο Τ,ς 58 ὑπο-
ἀποδειχτιχὺν καὶ τὸν τέρές τον ΠΡΥΚ ἀπ. δι {65 Ἀαῦ πον
βίαι ἴῃ Ν᾽, ὑπὴρ εἶγαι ΒΌΡΡΪ. Ἐοδιλ ον ἡρξιρεο ιν πὰ
413
μὰν. ἀομιο. ἢ) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Μ' 191
ΓΘ ἐπροιμολι,, κι λυ ἃ " ᾿ ι
οὐχ ἴστι δὲ ἀληθής, τὸ δεύτερον λῆμμα ἔχων ψεῦδος, τὴν
πρόσληψιν" τὸ ᾿᾿ἀλλὰ μὴν νὺξ ἴστιν᾽᾽. ἡ δὲ οὕτως ἔχων
ἡμέρας οὔσης “εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέ-
ρα ἔστιν᾽ φῶς ἄρα ἔστιν᾽᾽ συνωκτιχὺς ἅμα ἦν καὶ ἀλη-
ϑὴς τῷ καὶ ἐν ὑγιεῖ ἠρωτῆσθαι σχήματι καὶ δι ἀληϑῶν
ἀληϑὲς συνάγειν. “ρίνεσϑαι δέ φασι τὸν συνακτικὸν λό-
γον ὅτι συνακτικός ἔστιν, ὅταν τῇ δια τῶν λημμάτων αὖὐ-
τοῦ συμπλοχῆ ἕπηται τὸ συμπέρασμα, οἷον τὸν τοιοῦτον
15 λόγον ἡμέρας οὔσης “εἰ νὺξ ἔστι, σκότος ἔστιν ἀλλὰ μὴν
νὺξ ἔστιν᾽ σχότος ἄρα ἔστιν᾽᾽, καίπερ μὴ ὄντα ἀληϑῆ
διὰ τὸ ἐπὶ ψεῦδος ἄγειν, συνακτικὸν εἶναί φαμεν. συμ-
πλέξαντες γὰρ οὕτω τὰ λήμματα “ἱνὺξ ἔστι, καὶ εἰ νὺξ
ἔστι, σκότος ἔστι᾽᾽, ποιοῦμεν συνημμένον [συλλογισμόν].
0 ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ τῆς τοιαύτης συμπλοχῆς, λῆγον δὲ
εἰς τὸ συμπέρασμα τοιοῦτον [νὺξ ἔστε, καὶ εἰ νὺξ ἔστι. ]
σκότος ἔστι᾽΄. τοῦτο γὰρ τὸ συνημμένον ἀληϑές ἐστι διὰ
τὸ μηδέποτε ἀρχόμενον ἀπὸ ἀληϑοῦς λήγειν ἐπὶ νψεῦ-
δος. ἡμέρας μὲν γὰρ οὔσης ἄρξεται ἀπὸ ψεύδους τοῦ
.; “νὺξ ἔστι, καὶ εἰ νὺξ ἔστι, σκότος ἔστι᾽᾽, καὶ λήξει ἐπὶ
ψεῦδος, {τὸν “ἱσκότος ἔστι᾽᾽, καὶ οὕτως ἔσται ἀληϑές" νυχτὸς
δὲ ἄρξεταί τε ἀπ᾽ ἀληϑοῦς καὶ λήξει ἐπ’ ἀληϑές, καὶ ἔσται
παρ᾽ αὐτὸ τοῦτο ἀληϑές. οὐκοῦν ὃ μὲν συνακτικὸς τότε
ἐστὶν ὑγιής, ὅταν συμπλεξάντων ἡμῶν τὰ λήμματα καὶ
0 συνημμένον ποιησάντων τὸ ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ τῆς διὰ
τῶν λημμάτων συμπλοκῆς λῆγον δ᾽ εἰς τὸ συμπέρασμα,
εὑρίσκηται τοῦτο αὐτὸ συνημμένον ἀληϑές. ὁ δ᾽ ἀληϑὴς
λόγος κρίνεται ὅτε ἔστιν ἀληϑὴς οὐκ ἐκ τοῦ μόνον τὸ συ-
1 ἔχον ς 71|8 τὴν πρόσληψιν ἀε]. Ηοἰπὲς ἀυδὶς. 18 {νὺξ
ἔστιν, καὶ εἰ Ἡ ἄβίονν 60}}. ν.18 11 ἐπὶ ἀε]. ΚοσδαΙαΚΥ ἄγειν
ΠΕς: συψάγειν Ν, αὐοὰ 00]]. ν. 12 ξαοξας ΚΟΟΙΔΙΒΚΥ (δύ οἵ.
Ρ. 818, 18) 19 ποιοῦμεν -- 35 ἔστι οι. Ν 19 συλλογισμόν
ΝΙΕ: λογισμόν ς: ἀε]. Αταῖ 30 συμπλοκῆς ζ “νὺξ ἔστι καὶ
εἰ νὺξ ἔστι, σκότος ἔστι ΚοομΔ ΒΚ χῆγον Ατπῖπι: λήγοντα (ὦ
81 (οἷον τὸ» τοιοῦτον Ἡθίπς (εἰ νὺξ Ατπΐτα νὺξ -- ἔστι
εἰ6]. Κοομ 8 Κὺ 45 ἔστι (σκότος ἔστι) ΑΥ̓ΘΙΤΩ: ἔστιν" (ἀλλὰ
ὴ» νὺξ ἔστι" σκότος ἄρα ἔστιν» πὐξίον 58 (τοῦ ἀληϑοῦς
Ἐς ᾽4 ἄρξεται ΚΟΟΒΘΙΒΚΥ: ἄρχεται ἃ 36 τὸ καὰ. ΒΘΚΚ.
91 τε Βοκκ.: μὲν α 88 συναχτικὸς (λόγος) ΚΟΟΒΑΙΒΕΥ ἀπ ϊί.
80 συνηγμένον Ν
41}
Αιτ
418
ΤΟΝ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ 1} δν, τπαϑῃ, ὙΠ]
5 ἜΣ ν “ὦ ’
νημμένον τὸ ἀρχόμενον" ὠπὸ τῆς διὰ τῶν λημμάτων συμ- 3)
ΠΟ ἂδ καὶ λῆνον εἰς τὸ συμπέρασμα εἶναι ἄληϑεὲς, ἀλλὰ
. ς ἢ ξ , ᾿
Ὰ διὰ τῶν λημμάτων τὸ συμπεπλεγμένον ὑπάρ-
-»
᾽
)
ἘΠ ΘΡΝ
πα ες ὡς ἂν τὸ ἕτερον, τούτων ΩΝ τ να ψεῦδος,
καὶ τὸν λόγον ἐξ ἀνάγκης γίνεσθαι ψευδῆ, ὡς ὁ τοιοῦ- ο
τος νυχτὸς οὔσης ᾿εἰ ἡμέρα ἔστιν, φῶς ἔστιν ἀλλὰ ᾿μ
ἡμέρα ἔστιν" φὼς ἄρα ἔστιν διὰ τὸ λῆμμα ΠΣ ψεῦδος
419 τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽ὴς ψευδής ἐστιν. ἀλλὰ τὸ ἘΝ συμπε-
πλεγμένον διὰ τῶν λημμάτων ἕν ἔχον τῶν κ ηκ κα
φεῦδος τὸ “ἡμέρα ἔστιν᾽ ᾿ς, ψεῦδός ἐστιν τὸ δὲ συνημμέ- τ
νον τὸ ἀρχόμενον ἀπὸ τῆς διὰ τῶν λημμάτων ΡΤ
καὶ λῆγον εἰς τὸ συμπέρασμα ἀληϑὲς ἔσται. οὐ μεν
γὰρ ἀρχόμενον ἀπὸ ἀληϑοῦς λήγει ἐπὶ ψεῦδος, ἀλλὰ νυκτὸς
μὲν ἀπὸ ψεύδους ἄργεται τῆς συμπλοκῆς, ἡμέρας δέ, ὥσπερ
ἀπ᾿ ἀληϑοῦς ἔρχεται, οὕτω καὶ εἰς ἀληϑὲς λήγει. καὶ πά- κ15
λιν ὁ τοιοῦτος “ἱεὶ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ φῶς δέ γε
ἔστιν᾽ ἡμέρα ἄρα ἔστιν᾽᾽ ψευδής ἐστιν, δυνάμενος, ἡμᾶς
δι ἀληϑῶν λημμάτων ἄγειν ἐπὶ ψεῦδος. ἀλλὰ δὴ ἂν ἐξε-
τάξωμεν, δύναται τὸ μὲν διὰ τῶν λημμάτων συμπε-
πλεγμένον ἀληϑὲς εἶναι ἡμέρας οὔσης, οἷον τὸ τοιοῦτο 30
φῶς ἔστιν, καὶ εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽"᾽, τὸ δὲ συνημ-
μένον τὸ ἀρχόμενον ἀπὸ τῆς διὰ τῶν λημμάτων συμπλο-
κῆς καὶ λῆγον ἐπὶ τὸ συμπέρασμα ψεῦδός (ἐστινν, οἷον τὸ
τοιοῦτον “εἰ φῶς ἔστι, καὶ εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἔστιν᾽᾽. δύνα-
ται γὰρ τὸ συνημμένον τοῦτο νυχτὸς οὔσης ἀπὺ ἀληϑοῦς
ἄρχεσθαι τῆς συμπλοκῆς, λήγειν δ᾽ ἐπὶ ψεῦδος τὸ “᾿ἡμέρα
ἔστιν᾽᾽, καὶ διὰ τοῦτο εἶναι ψεῦδος. ὥστε γίνεται ἀληϑὴς
ὃ λόγος, οὔτε ὅταν τὸ συμπεπλεγμένον μόνον ἡ ἀληϑές.
Βοῖις, ἀπυϊ. 6 ὁ τοιοῦτος ΒΘΕΚ,: τὸν τοιοῦτον αὶ 6. (ἡμέρα
ἔστι, καὶ) εἰ Βδρίονν 8 ψευδής Ν: φεῦδος Τ.Ὲς (οἵ. ν. 11):
ψεῦδος (εἶναί φαμενὸ νον δὺῦ ψεῦδής ἐστιν ἀδϊοτί ἰαθοί
ΚΟΟΒΑΙΒΕν τεϊθηΐο ν. δ τὸν τοιοῦτον 9 ἕν ἔχον τῶν Ν: ἕν ἐχόν-
των ΤῈς λημμάτων ΒεΕΚΚ.: οὐ πυα ἐἤξενος α τῷ πέρα-
ὅμαΝ κι συμπλοκῆς ζχαὶ ἐπὶ ψεῦδος λήγει τὸ ἔρασμαν
᾿ Ἴγει τὸ συμπερασμα )),
ΚΟΟΒΑΊΣκΥ 18 ἐὰν Καγβογ ἢ τὸ ἀδγάϊενου οπ]. Ν᾽ 88 ἐστιν
δῇὰ, ΗρὶπὲΣ
94 εἰ ἢ
φῶς ἔστιν͵ καὶ εἰ ὦ φῶς ἔστιν, (ἡμέρα ἔστινν ἨοτνοίαΒ [εἰ]
εξ ες ᾿Ν; 012.
μῈς ςτὸν ψεῦδος Ν στιν, ἡμέρα ἔστιν Καγόος 46 δ᾽ Ν: ὁ
420
[1]
8
(αἀν. ἀορΊη, ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Μ΄ 199
ΠῚ
᾿ οὔτε ὕταν τὸ συνημμένον, ἀλλ ὅτων ἀμφότερα ἀληϑῆ.
.ὁ ὁ δὲ ἀποδεικτικὺς τοῦ ὁληϑοῦς διαφέρει, ὅτι ὁ μὲν ἀληϑὴς
δύναται ἐναργῆ ἔχειν πάντα, φημὶ δὲ τά τε λήμματα καὶ
19 τὴν ἐπιφοράν, ὁ δὲ ἀποδειχτικὸς πλέον τι ἔχειν βούλεται;
λέγω δὲ τὸ τὴν ἐπιφορὰν ἄδηλον οὖσαν ἐκκαλύπτεσϑθαι
ὑπὸ τῶν λημμάτων. ὅϑεν ὁ μὲν τοιοῦτος “εἰ ἡμέρα
ἔστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν φῶς ὥρα ἔστιν᾽᾽
ς ἐναργῆ ἔχων τὰ λήμματα χαὶ τὴν ἐπιφορὰν ἀληϑής ἔστι
καὶ οὐκ ἀποδεικτικός, ᾧ δὲ τοιοῦτος “εἰ γάλα ἔχει ἐν μα-
στοῖς ἤδε, κεκύηχεν ἥδε" ἀλλὰ μὴν γάλα ἔχει ἐν μαστοῖς
ἤδε᾽ κεκύηκεν ἄρα ἤδε᾽᾽ σὺν τῷ ἀληϑὴς εἶναι ἔτι καὶ
ἀποδειχτικός ἐστιν ἄδηλον γὰρ ἕχων τὸ συμπέρασμα
ὁ τὸ “κεκύηκεν ἄρα ἤδε᾽᾽, τοῦτο διὰ τῶν λημμάτων ἐπ-
καλύπτει.
Τριῶν οὖν ὄντων λόγων, τοῦ τε συνακτικοῦ καὶ τοῦ
ἀληϑοῦς καὶ τοῦ ἀποδεικτικοῦ, εἰ μέν τίς ἐστιν ἀποδεικτι-
κός, οὗτος πολὺ πρότερόν ἐστιν ἀληϑὴς καὶ συνακτικός᾽
15 εἰ δέ τις ἀληϑής, οὐκ ἐξ ἀνάγκης ἀποδεικτικός. πάντυος
δὲ συνακτικός᾽ εἰ δέ τις συναχτιχός, οὐ πάντως ἀληϑὴς
ὡς οὐδὲ πάντως ἀποδεικτικός. κοινῶς οὖν ὀφείλοντος πᾶ-
σιν αὐτοῖς συμβεβηκέναι τοῦ συναχτικοῦ ἰδιώματος. ἐὰν
παραστήσωμεν. ὅτι ἀνεύρετός ἐστι τοῖς ἀπὸ τῆς Στοᾶς ὁ
0 συναχτιπὸς λόγος, ἐσόμεϑα παρεσταχότες, ὅτι οὐδὲ ἀληϑὴς
οὐδὲ ἀποδεικτικὸς δύναται εὐρεϑῆναι. ὅτι δὲ οὐκ ἔστι συ-
νακτικὸς λόγος τις» ῥάδιον γνῶναι. εἰ γὰρ συνακτικὸν
εἶναι λέγουσι λόγον, ὅταν ἀληϑὲς ἢ συνημμένον τὸ ἀρχό-
μενον μὲν ἀπὸ τῆς (διὰ) τῶν λημμάτων αὐτοῦ συμπλοκῆς.
46 λῆγον δὲ εἰς τὴν ἐπιφοράν, δεήσει προεπικεκρίσϑαι τὸ
ἀληϑὲς συνημμένον καὶ τότε βεβαίως λαμβάνεσϑαι τὸν
ἐκ τούτου ἠρτῆσϑαι δοκοῦντα συνακτικὸν λόγον. ἀνεπί-
κριτον δέ γέ ἐστι μέχρι τοῦ νῦν τὸ ὑγιὲς συνημμένον"
τοίνυν οὐδὲ ὁ συνακτικὸς λόγος δύναται γνώριμος ὑπάο-
᾿ Γὰ “-- ν᾿ ᾽ " ᾽ »
80 χειν. ὥσπερ γὰρ μέτρου μὴ ἑστῶτος ἀλλ᾽ ἄλλοτ ἄλλως
μεταβαλλομένου οὐδὲ τὸ μετρούμενον ἔστηκεν, οὕτως ἐπεὶ
οἱονεὶ μέτρον ἐστὶ τοῦ συνάγειν τὸν λόγον τὸ ὑγιὲς συ-
α ἐκκαλύπτεσθϑαι ΒΘΕΚ.: φυνεκκαλύπτεσϑαι ἃ 8 τι Ν 84 διὰ
αἀὰ. ΚοΟΒΑΙΒΚΥ ο0}}. Ρ. 317,18. 80|31. 818,1. 9.233. 383,10. 13
4.22
423
434
421
Εν]
481
ορῦ ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ Ρ' παν, γιδὶῃ, ὙΠ]
νη μένον ἀκολουϑήσει τούτου ἀνεπιχρίτου καϑεστῶτος 380
ἿΣ ἐκεῖνον εἶνα ἢ. ὅτι δ᾽ ἀνεπίκριτόν ἐστι τὸ ὑγιὲ
ὃ μηδὲ ἐκεῖνον εἶναι σαφῆ. ὦ ἐπίκρι ὑγιὲς
συνημμένον, αἱ εἰσαγωγαὶ τῶν «Στωικῶν διδάσχουσιν, ἐν
αἷς πολλὰς καὶ διαφώνους καὶ μέχρι τοῦ νῦν ἀνεπικρίτους
ἐκτίϑενται τούτου χρίσεις. ὅϑεν τοῦ συναχτικοῦ τοιούτου καὶ
τυγχάνοντος πάντως καὶ ὁ ἀληϑήῆής. διὰ δὲ τοῦτο καὶ ὁ
ἀποδεικτικὸς ὀφείλει ἐν ἐποχῇ φυλάττεσϑαι.
Κἂν ἀποστάντες δὲ ταύτης τῆς ἐνστάσεως ἐπὶ τὴν
τῶν περαινόντων καὶ ἀπεράντων χωρῶμεν τεχνολογίαν,
ἀδύνατος εὐρεϑήσεται ἡ τοῦ ἀποδεικτικοῦ λόγου σύστασις. τὸ
περὶ μὲν οὖν τῶν περαινόντων πολλῆς καὶ ἀκριβοῦς οὔσης
ξητήσεως οὐχ ἀνάγχη νῦν διεξελθεῖν, περὶ δὲ τῶν ἀπε-
φάντων λόγων ἐπὶ ποσὸν ὑποδεικτέον. τοίνυν φασὶ (Βιοϊο. ἔτ.
{1240 Ατη.) τετραχῶς γίγνεσϑαι τὸν ἀπέραντον λόγον, ἤτοι
κατὰ διάρτησιν ἢ κατὰ παρολκὴν ἢ κατὰ τὸ ἐν μοχϑϑηρῷ ἤρω- 158
τῆσϑαι σχήματι ἢ κατὰ ἔλλειψιν. ἀλλὰ κατὰ διάρτησιν μέν, ὅταν
μηδεμίαν ἔχῃ κοινωνίαν καὶ συνάρτησιν τὰ λήμματα πρὸς
ἄλληλά τὲ καὶ πρὸς τὴν ἐπιφοράν, οἷον ἐπὶ τοῦ τοιούτου
λόγου “εἰ ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστιν. ἀλλὰ μὴν πυροὶ ἐν
ἀγορᾷ πωλοῦνται" φῶς ἄρα ἔστιν. ὁρῶμεν γὰρ ὡς ἐπὶ 30
τούτου οὔτε τὸ “εἰ ἡμέρα ἔστιν᾽" ἔχει τινὰ σύμπνοιαν
καὶ συμπλοκὴν πρὸς τὸ ᾿ἱπυροὶ ἐν ἀγορῷ πωλοῦνται᾽᾽, οὔτε
ἑκάτερον αὐτῶν πρὸς τὸ “φῶς ἄρα ἰστιν᾽᾽, ἀλλ᾽ ἕκαστον
ἀπὸ τῶν ἀλλων διήρτηται. χατὰ δὲ παρολκὴν ἀπέραντος
γίνεται ὁ λόγος. ὅταν ἔξωϑέν τι χαὶ περισσῶς παραλαμβά- 80
νῆται τοῖς λήμμασι, καϑάπερ ἐπὶ τοῦ οὕτως ἔχοντος “εἰ
ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν. ἀλλὰ καὶ
ἀρετῆ ὠφελεῖ᾽ φῶς ἄρα ἔστιν", τὸ γὰρ τὴν ἀρετὴν
, “--
μένων, τοῦ τε ““ εἰ
μ7 φ , 2}
μὴν ἡμέρᾳ ἔστιν
429-434. Ἠγρ, Π 146.--1δ0.
Ἐν βράτιν Ν . ὃ. πάντων Ν᾽ 90 οἱ ἢ ῬΙῸ φῶς ἄρα ἔστιν
αὐϊάθπ), βορὰ ΠΈΡΙ Ῥ. 90,16: Δίων ἄρα περιπατεῖ, τοοϊϊαβ
φῶς ἔστιν» Κοομαϊεκι τὸ ΤααίατΘ (οῇ. Ρ. 881, 80) 8ὶ ἔστιν,
ΟΟΒΆΪΒΚΥ 89 συνάγεσθαι ΒοΚκ.: ἄγεσθαι ἃ
---------«τἰἰἰἰὧν ον ἤν στὰ
(μν. ἀορτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΓΊΚΟΥΣ "" 901
81 ἔστιν. διὰ δὲ τὸ ἐν μοχϑηρῷ ἠρωτῆσϑαι σχήματι ἀπέ- 452
ραντος γίνεται (ὃ λόγος, ὅταν ἕν τινι τῶν παρὰ τὰ ὑγιῆ σχή-
ματα ϑεωρουμένων ἐρωτηϑῇ σχήματι" οἷον ὄντος ὑγιοῦς
σχήματος τοῦ τοιούτου “᾿εἰ τὸ πρῶτον, τὸ δεύτερον, τὸ
ς δέ γε πρῶτον, τὸ ὥρα δεύτερον᾽᾽, ὄντος δὲ καὶ τοῦ “εἰ τὸ 438
πρῶτον, τὸ δεύτερον, οὐχὶ δέ γε τὸ δεύτερον, οὐχ ὥρα τὸ
πρῶτον ; φαμὲν τὸν ἐν τοιούτῳ σχήματι ἐρωτηϑέντα
εἰ τὸ πρῶτον, τὸ δεύτερον. οὐχὶ δέ γε τὸ πρῶτον. οὖχ
ἄρα τὸ δεύτερον᾽᾽ ἀπέραντον εἶναι, οὐχ ὕτι ἀδύνατόν ἐστιν
0 ἐν τῷ τοιούτῳ σχήματι λόγον συνερωτᾶσϑαι δι᾿ ἀληϑῶν
ἀληϑὲς συνάγοντα (δύναται γάρ, οἷον ὁ τοιοῦτος ᾿εἰ τὰ
τρία τέσσιρά ἐστιν, τὰ ἐξ ὀχτώ ἐστιν᾽ οὐχὶ δέ γε τὰ τρία
τέσσαρά ἐστιν, οὐκ ἄρα τὰ ἕξ ὀκτώ ἐστιν᾽᾽), τῷ δὲ δύνα-
σϑαί τινὰς λύγους ἐν αὐτῷ τάττεσϑαι μοχϑηρούς, πκειϑά-
1" περ καὶ τὸν τοιοῦτον “εἶ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἐστιν᾽ ἀλλὰ
μὴν οὐκ ἔστιν ἡμέρα᾽ οὐκ ἄρα ἔστι φῶς. κατ᾽ ἔλλειψιν 484
δὲ ἀπέραντος γίνεται ὁ λόγος. ὅταν ἐλλείπῃ τι τῶν συ-
ναχτικῶν λημμάτων. οἷον “ἤτοι χαχόν ἔστιν ὁ πλοῦτος
ἢ ἀγαθόν ἐστιν ὁ πλοῦτος" οὐχὶ δέ γε κακόν ἔστιν ὖ
90 πλοῦτος ἀγαϑὸν ἄρα ἐστὶν ὁ πλοῦτος. ἐλλείπει γὰρ ἐν
τῷ διεξευγμένῳ τὸ ἀδιάφορον εἶναι τὸν πλοῦτον, ὥστε τὴν
ὑγιῆ συνερώτησιν τοιαύτην μᾶλλον ὑπάρχειν ““ἧτοι ἀγαϑόν
ἐστιν ὃ πλοῦτος ἢ κακὸν ἔστιν ἢ ἀδιάώφορον᾽ οὔτε
δὲ ἀγαϑόν ἐστιν ὁ πλοῦτος οὔτε κακόν ἀδιάφορον
5 ἄρα ἐστίν᾽.
Τοιαύτης δὴ παρὰ τοῖς Στωικοῖς κειμένης τεχνολογίας 488
μήποτε τὸ ὅσον ἐπ᾽ αὐτῇ οὐ δύναται ἀπέραντος ἐπικρι-
θῆναι λόγος, καί γε εὐθέως ὁ κατὰ διάρτησιν καὶ οὕτως
ἔων ““εἰ ἡμέρα ἔστι, φῶς ἴστιν" ἀλλὰ μὴν ἐν ἀγορᾷ πυ-
80 οἱ πωλοῦνται᾽ φῶς ἄρα ἔστιν". τὸ γὰρ διηρτῆσϑαι τὰ
488-- 431 -- γρ. Π 1δ8---ῦ8.
1 ἐν οὼ. Ν αὶ ὁ δάὰ. ΚοομαιβκΥ δ τοῦ ὁπ." ὃ δεύτερον
αἰξ. βοσ. οο}}. Ρ. 90, 3δ: πρῶτον 1: πρῶτον Β0Ὺ.: δεύτερον α
(εἴ μὰ ν. 6) φαμὲν --- 9 δεύτερον ὁπ). 5 13 οὐχὶ --- 1 ὀκτώ
ἐστιν ον. Β 11 γίνεται Ν' (οὗ. Ρ. 880. 96. 381, 32): ἐγίνετο Ες:
οἵη... 94 δὲ Ν᾽ οἱ. ΕΞ: δὲ γ᾽ ΒΕΚΚ. 88 ὡς 78 Ηεἰπὶς
ἀαυϊ. 80 οἵ δὰ ν. 880, 30 οὐ 38
ἀ8τ
48
4539
09 ΠΡῸΣ ΑἈΟΙΊΚΟΥΣ Μ΄ παν. τη. ὙΠΠ
τς νῴ ; Ἶ Ἶ 381
λὴημματὰς καὶ τὲ πρὺς ἄλληλα μιγ)τὲ πρὸς τὴν ἐπιφορὰν
ἔχειν τοῦὰ κοινωνίαν, τοι ψιλῇ λέγουσι φάσει ἢ διά τινος
τεχνικῆς καὶ διδασκαλικῆς ἐφόδου τὸ τοιοῦτο παριστάντες. 28)
ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἀναποδείκτω χρώμενοι φάσει, ῥᾷάδιον φάσιν
αὐτοῖς ἀντιϑεῖναι, πάντα τὸν λεγόμενον κατὰ διάρτησιν
ἀπέραντον λόγον φασχουσαν περαίνειν" εἰ “γὰρ ἐκ ψιλῆς
φάσεως ἐκεῖνοι δύνανται πιστεύεσθαι, δυνήσονται καὶ οἵ 5
τοὐναντίον λέγοντες εἶναι πιστοί τὴν ἰσοσϑενῆ γὰρ προ-
φέρονται φάσιν. εἰ δὲ μεϑόδῳ τοῦτο διδάσκοντες, ἐπιξη-
τήσομεν. τίς ποτὲ ἐστιν ἢ τοιαύτῃ μέϑοδος. κἂν λέγωσιν,
ὅτι τοῦ κατὰ διάρτησιν ἀπεράντου λόγου τεκμήριόν ἐστι
τὸ μὴ πίντως ἐκολουϑεῖν αὐτοῦ τῇ διὰ τῶν λημμάτων τὸ
συμπλοκῇ τὸ συμπέρασμα. μηδὲ ὑγιὲς εἶναι {τὸν συνημμένον
τὸ ἀρχόμενον ἀπὸ τῆς διὰ τῶν λημμάτων συμπλοκῆς καὶ
λῆγον εἰς τὸ συμπέρασμα, πάλιν εἰς τὴν ἀρχῆϑεν φήσομεν
αὐτοὺς ἀπορίαν ἐμπίπτειν" εἰ γὰρ ἵνα τὸν κατὰ διάρτη-
σιν ἀπέραντον λόγον μάϑωμεν,. δεῖ ἔχειν ἐπικεκριμένον ι5
τὸ ὑγιὲς συνημμένον, τοῦτο δ᾽ οὐχ ἔχομεν μέχρι τοῦ νῦν
ἐπικεχριμένον. πάντως οὐδὲ τὸν κατὰ διάρτησιν ἀπέραντον
λόγον δυνάμεϑα γιγνώσκειν. ἀλλὰ καὶ δεύτερος ἣν
τρόπος ἀπεράντων ὁ κατὰ παρολκήν, ὅταν ἔξωϑεν παρα-
λεμβάνηταί τι τοῖς λήμμασι παρέλκον ὡς πρὸς τὴν τοῦ 90
συμπεράσματος κατασχευήν. ὅσον δ᾽ ἐπὶ τούτῳ δεήσει
τὸν ἐν τῷ πρώτῳ [καὶ τῷ δευτέρῳ] τρόπῳ συνερωτώμενον
λόγον κατὰ παρολκὴν εἶναι ἀπέραντον, ἐπεὶ παρέλκει ἐν
αὐτῷ (τὸν τροπικόν. χαὶ τοῦτ᾽ εἰσόμεϑα παρατεϑέντων ἡμῖν
τῶν λόγων. τὸν γὰρ δὴ τοιυῦτόν φασιν ἀπέραντον “εἰ 35
Ἡμέρα ἔστι. φῶς ἔστιν" ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν, ἀλλὰ καὶ
488--442.- Ηγρ, ἢ] 1686,
4 φάσκουσαν Ν οὐ, Ὁ. 381. Δ΄: δἦἡΣ ῦ -
τήσομεν ΒΡΙΒ, κί λνει ᾿ ΡΣ ΠΡ αν ΤΠ 5. ἘΠῚ}
: ' (φήσομεν): ἐπιζητήσωμεν ἃ 0 αὖὐ-
ὩΣ Ν 1 τὸ δαὰ, Ηοϊπίζ 60}}. ῥ. 88,1. 8311, 88. 818, 10. 21
ΜΝ ἮὟ ὩΠ διὰ ΒΕΚΚ.: διὰ τῆς ἀπὸ α 10 τούτου Υ 90 πρὸς
δὸς τὲ πῤρνν ἄδθη, δεήσει (καὶ ΚΟΟΠΘΙΒΚῪ 60]}. ῥ. 383,8
ἀὐάϊα! φ0}}. ἐμῷ, δ 88 ἔογς, ζόγον (καὶ αὐτόν, 84 τὸ
85 τὸν ΚοοΒΑΙΒΚΥ : τὸ φν (δ φαινόμενον») κῃξθ τροπικόν Ν
382 |
ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ᾽ φῶς ἄρα ἔστιν "Ὁ παρέλκει γάρ ἐπ᾿ αὐτοῦ
τὸ “ἡ ἀρετὴ ὠφελεῖ πρὸς τὴν κατασκευὴν τοῦ συμπε-
ράσματος, διὰ τὸ ἀρθέντος αὐτοῦ δύνασϑαι ἐ, τῶν πε-
80 ριλειπομένων δυεῖν λημμάτων ἀνελλιπῶς συνάγεσϑαι τὴν
ἐπιφοράν. τοίνυν ὑποτυγχάνοντες, οἱ ἀπὺ τῆς σκέψεως
383 ἐροῦσιν ὡς, εἴπερ ἀπέραντός ἐστιν ὁ λόγος κατὰ παρυλ. κήν.
ἐφ᾽ οὗ ἀρϑέντος τινὺς λήμματος ἐγκ τῶν περιλειπομένων
συνάγεται ἡ ἐπιφορά, ῥητέον ὑπέραντον εἶναι καὶ τὸν ἐν
τῷ πρώτῳ τρόπῳ ἐρωτώμενον, ἔχοντα δὲ οὕτως ᾿᾿εἰ ἡμέρα
ἴστι, φῶς ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν ἡμέρα ἔστιν φῶς ἄρα ἔστιν᾽᾽
παρέλκει γι ἐν αὐτῷ πρὸς τὴν τοῦ συμπεράσματος κα-
τασκευὴν τὸ τροπικὸν τὸ “εἰ ἡμέρα ἔστι. (φῶς ἔστι" ᾽). καὶ
δύναται ἐκ τοῦ “ἡμέρα ἔστι᾽ ᾿ μόνου συνάγεσϑαι τὸ ᾿᾿φῶς ἄρε
ἔστιν᾽ . τοῦτο δὲ πρόδηλον μὲν ἦν καὶ αὐτόϑεν, ἔστι δὲ
ι καὶ αὐτὸ ἐκ τῆς ὡς πρὸς ἐκείνους ἀχκολουϑίας παραμυ-
ϑεῖσϑαι. ἤτοι γὰρ ἀκολουϑεῖν φήσουσι τῷ ἡμέραν εἶναι
τὸ φῶς εἶναι, ἢ μὴ ἀκολουϑεῖν. χαὶ εἰ μὲν ἀκολουϑεῖ,
αὐτόϑεν ὁμολογηϑέντος ἀλ ηϑοῦς εἶναι τοῦ “ἶ ἡμέρα ἔστι᾽"
συνάγεται καὶ τὸ φῶς ἔστι᾽ ᾿ χατ᾽ ἀνάγκην ἑπόμενον αὖ-
1" τῷ᾽ ὕπερ ἦν συμπέρασμα. εἰ δὲ οὐκ ἀκολουϑεῖ, οὐδ᾽ ἐπὶ
τοῦ συνημμένου ἀκολουϑήσει; καὶ διὰ τοῦτο ἔσται ψεῦδος
τὸ συνημμένον, μὴ ἀχολουϑοῦντος ἐν αὐτῷ τοῦ λήγοντος
τῷ ἡγουμένῳ. ὥστε δυεῖν ϑάτερον ὅσον ἐπὶ τῇ προειρη-
μένῃ τεχνολογίς . ἢ ἀπέραντον εὑρίσκεσθαι τὸν ἐν τῷ
90 πρώτῳ τρόπῳ ἠρωτημένον παρέλχοντος ἐν αὐτῷ τοῦ τρο-
πικοῦ, ἢ ψευδῆ πάντῶς διΐι τὸ ψεῦδος ἐν αὐτῷ εἶναι τὸ
τροπικόν. τὸ μὲν γὰρ λέγειν μὴ ἀρέσκειν τῷ Χρυσίππῳ
(ἔν. 249 ΑΥπ.) μονολημμάτους εἶναι λόγους, ὃ τάχα τι-
νὲς ἐροῦσι πρὸς τὴν ἘΡΝΥΜΕΠῚ ο ἔνστασιν, υιράψος ληρῶδες. οὔτε
[Δ
σ'
440 --- Ἦγρν. 11 1δ0.
448. οἵ. Ἦγρ. ἢ 101.
80 (ἡμῖν) δυεῖν 5. 831 ὑποτυγχάνοντες ΒοΚκκ.: ἐπιτὺγ
νοντες (ἢ 1 φῶς ἔστι αὐὰ. ΚΟΟΒΑΙΒΕΥ 8 μόνου Β6Κ
μόνον ἃ ιὸ ἐκεῖνο (50}}. "τὸ «εἡμέρα ἔστι᾽ ᾿" Ηοϊπῖσ, αὶ Δαθίν.
αὐτὸ καὶ 13 ἀκολουϑεῖ ἜΘΚΚ.: ἀκολουθεῖν ἃ 16 συνηγμένου
Ν τ συνηγμένον Ν' (οἷ. κὰ ν. 811, 80)
(μἄν. ἀορμπη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ β΄ “02
Ι
|
᾿
440
1}1
442
4[ι8
444
04 ΠΡῸΣ ΔΛΟΓΙΚΟΥ͂Σ ΜΒ’ ϑαν, τηϑί, ὙΠ
᾿ , ᾽ 381
ἀνάνχη πείϑεσθαις οὔτε μαρτυρίᾳ προσέχειν ἀνδρῶν ἐστιν ἵ εἰς
ἀξίων ἀπόρησιν᾽" ἐκ μάρτυρος τοῦ τὸ ἐναντίον λέγοντος"
ντίπατρος (Ὁ. 38 Ατῃ.) γάρ. τῶν ἐν τῇ Στωικῇ αἱρέσει
ἐπιφανεστάτων ἀνδρῶν, ἔφη δύνασθαι καὶ μονολημμά-
τους λύγους συνίστασθαι. ν- ῖ ὶ
Ἔτι κατὰ τρίτον τρόπον ἀπέραντος ἐλέγετο λόγος
παρὰ τὸ ἐν μοχϑηρῷ ἡρωτῆσϑαι σχήματι. πάλιν οὖν ἢ
φάσει μόνον ἀρκούμενοι λέξουσιν ἐν μοχϑηρῷ τινε σχήματι 384
λόγον συνηρωτῆσθαι. ἡ ὑπόμνησιν εἰς τοῦτο παραλήψον-
ται. καὶ εἰ μὲν φάσει ἀρκοῦνται, καὶ ἡμεῖς ἀντιϑήσομεν
φάσιν τὴν λέγουσαν, ὅτι οὐχ ἐν μοχϑηρῶ ἡἠρώτηται σχή-
80
,᾿ ’ ᾽ «-
5. ματι. εἰ δὲ λόγον παραλαμβάνουσι, πάντως ἀληϑῆ. τὸ ὁ
ὁ᾽ ὅτι ἔστιν ἀληϑὴς οὗτος ὁ λόγος (φημὶ δὲ ὁ δεικνὺς τὸ
ἐν μοχϑηρῷ σχήματι ἠρωτῆσϑαί τινα λόγον), πόϑεν δείκνυ-
ται; ἢ δῆλον ὅτι ἐκ τοῦ ἐν ὑγιεῖ ἠρωτῆσϑαι σχήματι;
οὐχοῦν ἵνα μὲν ὁ ἐν μοχϑηρῷ ἐρωτηϑεὶς σχήματι λογος
γνωσϑῆ, - ὅτε ἐν μοχϑηρῷ ἠρώτηται σχήματι. δεῖ λόγον τὸ
ὑγιῆ παραληφϑῆναι" ἵνα δὲ οὗτος ὑγιὴς ἢ. δεῖ αὐτὸν
(ἐνὺῪ ὑγιεῖ ἡρωτῆσϑαι σχήματι. καὶ διὰ τοῦτο μήτε τοῦ
ὑγιοῦς λόγου πρὶν τοῦ σχήματος πιστωϑῆναι δυναμένου,
ὅτι ἔστιν ὑγιής. μήτε τοῦ σχήματος, ὅτὶ ἔστιν ὑγιὲς σχῆ-
μα, πρὶν τοῦ ἐπικρίναντος αὐτὸ λόγου, συνίσταται ὃ τ5
δι᾿ ἀλλήλων τρόπος. ὅς ἐστιν ἀπορώτατος.
Καὶ πρὸς τὴν λειπομένην δὲ διαφορὰν τῶν ἀπεράν-
τῶν λόγων, τουτέστι τὴν παρ᾽ ἔλλειψιν, ἤδη [μὲν] σχεδὸν
ἀντειρήκαμεν. εἰ γὰρ ἀνεύρετός ἐστιν ὃ ἀπηρτισμένος
444-445 -- -Ἦγρ: Π 164.
440 -- -Ἤγρ. Π 155.
Εἰ αον ααν τς ἐνασαι τς ἐἀραεενλτος, πον δ, δὰ ταν ὙΑᾺΡΝ
, 36 εἰς ---ϑἴ ἀπόρησιν Υἱχ 1η 61} }σ] Ὀ1}1ὰ. Ηδδο ἔδσθ οἱἱπὶ θχ-
ΒΒ Ῥαΐο: ἐστὶν
; (ὑγιές, οὖς γε ῥᾳδίως περιτρέπειν ἐστὶν) εἰς
εἶ ἀπόρησιν Ὲς: ἀπορύησιν Ν᾽ νΟΡανξέῤα ντνται 845 τὸ ἢς:
τῶ ΝῚ, ἢ οἴη, ς 1 τινὰ Βρι, ἀυθὶξ. 2.8 παραλήψεται Ν
4. ἀρχεῖται Ν' 5. φημὶ δέδεικται παρὰ τῶ Ν 11 αὐτὸς ς
δεῖ ΝΙν: ἔδει ς: ποιεῖ ἘΞ ἑαυτὸν 9 18 ἐν αἠὰ. ΒρΚΚ. 18 πι-
ἐτοϑῆνοις Βεκκ.: πιστευϑῆναι ἃ 18 μὲν ἀοὶ, Βοκῖκ..: δυνάμει
ἤν ΣῪ Ρ. 92, 12. (πιο} 8 ἴοτί. βου ϑθπάυπι δυνάμει ΡγῸ
(αὔν, ἄομρτα. ") ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ μ΄ 90,3
384 ες υ ι ἡ ἜΝ
40 λόγος. ὡς ἀνώτερον ὑπεδείξαμεν (ἢ 411 54η.). ἀγνώστος
ὀφείλει τυγχάνειν χαὶ ὁ ἐλλιπής᾽ ἀνεύρετος δέ νἐ ἐστιν ὁ
ἀπηρτισμένος, ὡς παρεστήσιμμεν᾽ τοίνυν καὶ ὁ ἐλλιπὴ: ἄγνω-
στος γενήσεται.
Εἰ δὲ κατὰ τοὺς Στωικοὺς τεσσάρων ὄντων τρύπων
.5 χαϑ᾿ οὕς ἀπέραντος γίγνεται λύγος, ἐδείξαμεν χαϑ᾽ ἔκα-
στον αὐτῶν μὴ γινωσκομένους τοὺς ἀπεράντους λόγους,
ἀχολουϑήσει καὶ τὸν περαίνοντα ἄγνωστον εἶναι. τούτου
δὲ μὴ γινωσκομένου καὶ ὁ ἀποδεικτικὸς ἔσται λόγος τῶν
ἀνευρέτων.
' 20 Πρὸς τούτοις ἐπὶ παντὸς ἀληθοῦς λόγου δεῖ ἐπικε-
κρίσϑαι τὰ λήμματα (τούτων γὰρ συγχωρουμένων δίδοται
ἡ ἐπιφορὰ ἀκολούϑως αὐτοῖς), ἐπὶ δέ γε τῆς ἀποδείξεως
“ὅς ἀνεπίχριτά ἐστι τὰ λήμματα, χαϑὼς παρεστήσαμεν᾽ οὐκ
ἄρα δυνήσεται ἀληϑὴς εἶναι λόγος ἡ ἀπόδειξις. τὸ γὰρ
συνημμένον, ὡς ἔμπροσϑεν ἐδείκνυμεν (8 112 546.)
| ὑγιὲς ἀξιοῦσι τυγχάνειν, ὅταν ἀπ᾿ ἀληϑοῦς ἀρχόμενον ζλήγη
Ὁ ἐπ᾿ ἀληϑὲς ἢ ἀπὸ ψεύδους ἀρχόμενον» ἐπὶ ψεῦδος λήγη ἢ ἀπὸ
ψεύδους ἐπ᾽ ἀληϑές, καὶ καϑ' ἕνα τούπον ψεῦδος. ὅταν ἀπ᾽
ἀληϑοῦς ἀρχόμενον λήγῃ ἐπὶ ψεῦδος. τούτων δ᾽ οὕτως ἐχον-
των εὑρεϑήσεται ἐπὶ τῆς ἀποδείξεως ἀνεπίκριτον {τὸ συνημ-
' μένον. ὡς ἐπίπαν γὰρ ἀρχόμενον ἀπὺ τῆς προσλήψεως λήγει
ιο εἰς τὴν ἐπιφοράν, ὡς ἔχει ἐπὶ τῶν τοιούτων λόγων “ἐν ἔστι
κίνησις, ἔστι κενόν" ἀλλὰ μὴν ἔστι κίνησις" ἔστιν ἄρα κενόν".
ἐνταῦϑα γὰρ τὸ συνημμένον ἄρχεταί τε ἀπὸ τῆς προσλήψεως
τῆς “ἔστι κίνησις’ καὶ λήγει εἰς τὴν ἐπιφορὰν τὴν ἡ ἔστι
κενόν. ἤτοι οὖν πρόδηλόν ἔστι πρᾶγμα ἡ ἐπιφορὰ καὶ Ἐ-
15 νωσχόμενον ἡμῖν ἢ ἄδηλον καὶ ἄγνωστον. καὶ εἰ μὲν προ-
4
, " ζ ΒΕΣ ᾿
δηλὸν καὶ γνωστόν, οὐκέτι ἀποδεικτικὸς γίνεται ὁ λογὸς, ἐκ
451--- 458 --- Ηγρ. Π| 161---!θ8.
4. δὴ Πεϊπὲς ἀα. 80 ἐπὶ Ν: ἐπεὶ 1(Ὲς 88 ἐπὶ ΒΕΚΚ:
ἐποὶ Ο᾽ ἐκαϑάπεοΥ 8 1όγος εἶναι ς 8 δείκνυμεν Ν 4 ροβὺ
ἀρχόμενον ἰδ δά. ἐπ᾽ ἀληϑὲς ἢ ἀπὸ ψεύδους, α088 ΕΒΌΓ, οἱ
ΒΘ ΚΚ. ῥεοραρανοσαηῦ ἔϑιπα δὴ ἐγ ϊα ὁ ᾿ήγῇ --- ἀρχόμενον
ΒΌΡΡΙ. 1. ἐπὶ ψεῦδος λήγῃ -Ξ 8 ἐπὶ Ἐς: ἀπὸ Ν᾽ τὸ εὐσηος
μένον Βαρρὶ. 60}}. ν. 884. 3354. 886,8. 18. 19. 38 11 ἔσται
κίνησις Ν
441
41
449
400
451
4ἀδὲ
486
ΠΡῸΣ ΛΟΙΓΊΚΟΥΣ ΜΒ’ ϑιν, τηβίῃ, ὙΠ]
208 : δὲς
᾿ ἐν τῷ ἐμάτῶν, τοῦτο
᾿ ήλων συνεστώς, τοῦτο μὲν ΤΥ ληι νε ,
παντῶν προί ἸᾺΑ ᾿ δὲ ἄδηλον, ἐξ ἀναγκῆὴς ἀνεπίκριτον
δὲ τῆς ἐπιφορᾶς. εἰ ἐν γὰρ ἀπὸ τίνος ἄρχεται
ῬΈΚὼ ὸ νημμένον. τὸ μὲν 7 β ᾿ ,
γίνεται τὸ συνημμὲ [πρόδηλον γάρ), τὸ δὲ εἰς τί λήγει τὺ
᾿ ὁ Ξ ᾿ Υ » 4 ω
γνωρίμον ἔστι “τε δ ν μὴ ἐπιστάμενοι δέ, πότερον
Ά Σ᾿ . ν ᾿ , ἸΔ10τ,) ᾿ 4
ἀγνοεῖται διὰ τὴ! ἃ 114 δεν, οὐδ᾽ ἐπικρίνειν δυνη-
, ᾿ ᾿ ἢ ΨΝ ἰ τ »
ἀληϑὲς ἢ ψεῦδός ἽῈ " του δὲ ὄντος αὐτοῦ καὶ
ὁ συνημμένον. ἀνεπικρίτο
σύόμεϑα τὸ συνημμ ᾿
νος γὲν μοχγϑηρός. ᾿ ᾿
Ἔτι τῶν πρθρ ἐν στε ἘΣΥΣ . ἰ καὶ ἡ
, ὑκέτι δὲ καὶ ὑπάρχει" τοίνυν Ι
ἐπινοεῖται μόνον, οὐ ὧν ἐστὶ καὶ οὐκ ἐν ὑπάρξει. καὶ
᾽ ΄ ᾿ Ρ" ᾿ς , ὲ Οἷα ον» } τὰ
ἀπόδειξις ἐϊ ἐπε οίαν δι σώξεται τὰ πρός τί πως εχοντὰ,
ἐν ἦν νοι μΚΟΡῸΨΡ σω ᾽ - "
ὑτί τῷ ὕντιε ἕπι 2 ἴ Α ΄ τ τῶν
ἀρ δον οχαναννον ᾿ αὐτοῖς, πάρεστι διδάσκειν ἐκ τῆς
ὕπαρξις δὲ οὐκ ἔστιι αὐτοίς, ἉΠΞΕΥῚ οντες γὰρ τὸ πρός τὺ
δογματικῶν ἀνϑομολογήσεως. ὑπογράφ Ἔ ὴ ᾿ ἐστὶ
ἀλλο; σί (Βίοϊο. ἦτ. Π 404. Αγην)" “πρός τί ἐστ
συμφώνως φασί (Βιοίο. ἔτ ἂν
ὠτι τα ϑυῤήπ᾽ ἡμενον᾽ἢ, εἰ δέ γε ὑπάρξεως μετεῖχεν,
τὸ πρὸς ἑτέρῳ τοούμενον᾽᾽. ΐ ᾿ πρός αἰ ηδὲ
᾿ “τὰκ (ὃ ", ἀλλ ἐχείνως μᾶλλον προς
οὐκ ἂν οὕτως αὐτὸ ἀπεδί ἐπ ξῥρτνσα ὑπόκειταί τι ἐν τοῖς
κ ὌΝ ὦ Ἀδδς ἌΣ . Οὐχ ἄρα ὑπό; ἘΒΕ ς
ἔστι τὸ πρὸς ἑτέρῳ ἼΤΑ Τῆς : ἂν τὸ ὑπάρχον οὐ δύναται
τ - 4 αἱ ἃ ως, πα ᾿
σι τῶν πρὸς τι. Ἀ ζι ἶ :
ἜῈ ἦν τινὰ καὶ ἑτεροίωσιν ἀναδέξασϑαι χῶρθις πάϑους,
7 ι δ ΑΝ ἔλαν γενέσθαι μὴ τρα-
Γ χρῶμα οὐ δύναται μ
οἐον τὸ λευχὸν γρῶμα ἙΟΌ ΟΝ ᾿ δύνάτ Σὰ ἕτερον
πὲν καὶ μεταβαλόν, καὶ τὸ μέλαν οὐ, ὀῦνο τὸν γιυξὸ
μεταβαλεῖν χρῶμα μένον μέλαν, ΠΡ ΠΡΣΤΩΣΕΣ ἜΞα
οὐκ ἂν γένοιτο πιχρὺν ὑπαϑὲς καὶ ΘΡΕΤΈρΟΣΩΟΣ ἡ ῊΣ
Ξ Σστες δὴ ἡ ΩΣ πὴ ; τινὸς τ'
μένον. ὥστε πᾶν τὸ ππάρχον οὐ χωρὶρ Ἐπρονὸν ΣΝ
, ἤ
εἰς ἕτερον ἀναδέχεται μεταβολήν. τὸ δὲ προ τρῖ ΠΡ
Ξἢ ἜΞΩ: ΤΡ ᾿ εν
τῶι χώρις πάϑους χαὶ μηδεμιᾶς περι αὐτὸ μήρθς Ἢ αὐτῶ
θοιώσεως. οἷον τὸ πηχυαῖον ξύλον πῆχυα υυ ἐη Σ δὺξ
, π
ἀντιπαρατεϑέντος λέγεται ἴσον ἐχείνῳ τύγχαάνειν 1 δι ΜῈ:
54 , » ὄ ,
δὲ οὐκέτι ἴσον ἀλλ᾽ ἄνισον, μηδεμιᾶς περὶ αὐτὸ ( 0, τ τὰ
᾿ ΄ , Υ.
τροπῆς καὶ ἀλλοιώσεως. καὶ εἰ νοήσαιμέν ἐμά δὰ ΥΩ τ
Ἂ - τ
ὕδωρ προχέονταω, ὃ τοιοῦτος ὑποτεϑέντος μέν τινος ἕτέρ
: ἐπι-
11 προδήλων Ν (ςοτῃρ. ΒΟΥ ρ τη); πρόδηλος ὺς 5 ἘΝ α
πρίνειν δυνησόμεθα ΒΕΚΚ,. ς0}}, μ. 18, 12; ἐπικρινησόμ ΠΑΡ ΝΝ
δ τὰ Ν'΄ ς τῶν ἩρίηίΣ; τὸ 5. 0. οὗ δὲ --- 81 πρός τι ἘΞῈ
ααδίξυογαεοίτη οἱ Ἰτηϊἶο νοσεῖ ΒῈ 8 Δ ΟῸ 18. το] ΟΕ 5 4ΣΪ
μένης ΒΕΚΚ.. γινομένης ἢ
----------.----
ἐς ἀομτι. Π) ΠΡῸΣ ΔΟΙΊΚΟΥΣ "5 .ῃ1
δ πέγγους λεχϑήσεται ἐγχέειν; μὴ ὑποτεϑέντος ὁὲ ἐκχέειν,
καίπερ μηδεμίαν αὐτὸς τροπὴν καὶ ἀλλοίωσιν ἀναδεξάμε-
νος. ὥστε εἰ τῷ μὲν ὑπάρχοντι συμβέβηνι τὸ μὴ χωρὶς
οἡ πάϑους ἀλλαγὴν ὑπομένειν, τῷ δὲ πρός τι τοιοῦτον οὐδὲν
συμβέβηκεν; ῥητέον μὴ ὑπάρχειν τὸ πρός τι. σὺν
τούτοις τοῦ χωρίς ἐστι τὸ πρός τι᾿ τὸ γὰρ ἄνω τοῦ κάτω
χωρίς ἐστιν. εἴπερ δ᾽ ὑπάρχει τὸ πρός τι καὶ μὴ ψιλὴν
ἔχει ἐπίνοιαν; ἴσται τὸ ἕν τἀναντία. ἄτοπον δέ γέ ἔστι
Ἢ λέγειν τὸ ἕν τἀναντία“ οὐκ ἄρα ὑπάρχει τὸ πρός τι.
ἀλλ᾽ ἐπινοεῖται μόνον. πάλιν γὰρ τὺ πηχναῖον σῶμα κατὰ
μὲν τὴν τοῦ ἡμιπηχυαίου παράϑεσιν λέγεται μεῖζον. κατὰ
δὲ τὴν διπηχυαίου. μεκρύτερον. τὸ δὲ αὐτὸ κατὰ τὸν αὖ-
τὸν χρόνον καὶ μεῖζον καὶ μικρότερον ὑπάρχειν. τουτέστι
0 τἀναντία, τῶν ἀδυνάτων᾽ ἐπινοεῖσϑαι μὲν γὰρ τάχ ἴσως
δυνήσεται κατὰ τὴν ὡς πρὸς ἄλλο (καὶ ἄλλον σύμβλησιν. εἶναι
δὲ καὶ ὑπάρχειν οὔχ οἷόν τε. οὐκ ἄρα ὑπάρχει τὰ πρός τι.
357 Οὐ μ ὴν ἀλλ᾽ εἴπερ ἔστι τὰ πρός τις ἔστι τε ταὐτὸ ἐναν-
τίον ξαυτῷ" οὐχὶ δέ γε τοῦτο᾽ τοίνυν οὐδὲ ταύτῃ ῥητέον
ὑπάρχειν τὸ πρός τι. ἔτι εἰ ὑπάρχει τὸ πρός τι. ἔσται
τι ἑαυτῷ ἐναντίον οὐκ εὔλογον δέ γέ ἐστιν εἶναί τε αὐτὸ
5 ἑαυτῷ ἐναντίον τοίνυν οὐδὲ τὸ πρός τι ἱπάρχειν ἔστιν
εὔλογον. τὸ γὰρ ἄνω τῷ κάτω ἐστὶν ἐναντίον. τὸ δὲ
αὐτὸ ὡς μὲν πρὸς τὸ ὑποκείμενον ἄνω ἐστίν, πρὸς ὀὲ
τὸ ὑπερκείμενον. κάτω. εἰ δ᾽ ἔσται τρία. ἄνω καὶ κάτω
καὶ μέσον τοῦ ἄνω καὶ τοῦ κάτω; τὸ μέσον ἔσται πρὸς
τὸ μὲν τὸ ὑποκείμενον ἄνω. πρὸς δὲ τὸ ὑπερκείμενον κάτω,
καὶ ἔσται τὸ αὐτὸ ἄνω καὶ κάτω" ὅπερ ἀδύνατον. οὐκ
ἄρα ὑπάρχει τὸ πρός τι. ἱ δ᾽ ἄρα τὸ πρός τι ὑπάρχει;
τὸ αὐτὸ ἔσται ἄνω καὶ κάτω. διὰ δὲ τοῦτο καὶ εἰ ἔστι:
λέγεται τὸ αὐτὸ κατὰ τὴν ὡς πρὸς ἄλλο ζκαὶ ἄλλον σχέσιν
"
11 ἐγχέειν οὐ ἐκχέειν ΒΟΚΕ.: ας εἰ ἐκχέων ἃ 81 σὺν --
38 ἐστιν 46]. ΕΟΘΒΒΝΝΥ (ον εὰ Ὁ. 381,1) 53 οὐ χωρίς Ν
τοῦ γὰρ ἄνω τὸ κάτω ὦ ζῆν». ἐπίνοιαν Ν 91 τὴν οπι. ΒΕ
δ᾽ πρὸς ὡς Ν΄ καὶ ἔλλο πὰ Εἰπὲς (0}}. Ῥ. 381, 14 σύμ-
βασιν Ν 8 ἐπαρεὶν ΤΕΥ: ὑπάρχει, ΝᾺ Ἅπαν,
λογον ΝΠ: εὔλογόν ἐστιν 5 18 ζχαὶ) ἄνω ΤῈ τοῦτο ς:
τοῦ 1, Μὶ καὶ ἄλλο τἀὰ. ΒΘΚΕ.
451
460
4601
402
468
ἐύ 4
465
466
Ὁ 8 ΠΡῸΣ ΔΟΓΙΚΟΥΣ Β΄ ἃν, πιο, ὙΠ]
“ι
ἄνω καὶ κάτω. τὸ αὐτὸ ἄρα χωρὶς ἑαυτοῦ γενήσεται,
᾿ ’ ἀτοπώτατον.
πο Μ)λ' εἴπερ τὰ πρὸς τι «ἀνύπαρκτά ἐστι, πάντως καὶ
ἡ ἀπόδειξις τῶν πρός τι οὐσᾶ ΠΡΟ ΤΩΣ ἡδεξις (ὰ Ἕ
δέ γε πρός τι δέδεικται ἀνύπαρκτα᾽ καὶ ἡ ἀπόδειξις (ἄρ
ὃν ἀνυπάρχτων γενήσεται. ;
με Τὰ μὲν “ἦν ἰδ μος εἰς τὸ μὴ εἶναι μοί ον
τοιαῦτά τινὰ καϑέστηκεν᾽ σκοπῶμεν δὲ ἮΞ τὸν. ἀΐῳ τ
ΕΡῸΡ λόγον. οἴονται 760 οἱ ἐσ κτ [ ὅγ0 ἯΙ ΚΑῚ,
σόφων τὸν ἀξιοῦντα μὴ εἶναι ἀπὸ εὐξὲν ἀμ ὸ ἼΗΝΣ ὩΣ ἢ
περιτρέπεσϑαι. καὶ δι ὧν ἀναιρεῖ ταύτην, διὰ τούτ ἐλ
τὴν ὁδρίξειν. ὅϑεν καὶ ἀντικαϑιστάμενοι τοῖς ὕπεη: ᾿
φασίν" “ὃ λέγων μηδὲν εἶναι ἀπόδειξιν ἤτοι ψι ὅντα,
ἀναποδείκτω χρώμενος φάσει λέγει μηϑὲν ὑπάρχειν ΕΠῸ
δειξιν. ἢ λόγῳ τὸ τοιοῦτον «ποδεικνύς. καὶ εἰ μὲν ψιλῇ
φάσει προσχρώμενος, οὐϑεὶς αὐτῷ πιστεύσει τῶν. ἢ 50
ἀπόδειξιν παραδεχομένων, ψιλῇ φάσει χρωμένῳ, ἀλλὰ διὰ 788
τῆς ἀντιχειμένης ἐπισγεθήσεται φάσεως. εἰπόντος τινὸς
εἶναι ἀπόδειξιν. εἰ δὲ ἀποδεικνὺς τὸ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν
(τοῦτο γάρ φασιν), αὐτόϑεν ὡμολόγησε τὸ εἶναι ἀπόδειξιν
ὃ γὰρ δεικνὺς λόγος τὸ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν ἔστιν. ἀπόδειξις υ
τοῦ εἶναι ἀπόδειξιν. χαὶ καθόλου ὁ χατὰ τῆς ἀποδείξεως
λόγος ἤτοι ἀπόδειξίς ἐστιν ἢ οὐχ ἔστιν ἀπόδειξις" καὶ
εἰ μὲν οὐχ ἔστιν ἀπόδειξις, ἄπιστός ἐστιν. εἰ δὲ ἔστιν
ἀπόδειξις. ἀπόδειξις ἔστιν." ἔνιοι δὲ καὶ οὕτω συνε-
ρωτῶσιν᾽ “εἰ ἔστιν ἀπόδειξις. ἀπόδειξις ἔστιν᾽ εἰ μὴ ἔστιν τὸ
ἀπόδειξις, ἀπόδειξις ἔστιν. ἤτοι δὲ ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν ἀπό-
ον. - ΠΕΡ ρος Δ σὍ ἀτ τ ἀῶ 5 1...
δῦ - Ηγρ. ΠΠ 188.
400--4ρὺ -, Ηγρ. 11 186 οἴ, αἦν. ἀορτῃ. ΠΠΡᾷϑᾷᾺ481---984.
παν, Σπυρ ον, μι δ
15 ροβὲ χάτω Κοο ΑἸ] ἔγϑηβρ, απδ οχβίαηϊ ». 386, 31
,
σὺν --- 28. ἐστιν, ηἰβὶ χυορὰ ον}: σὺν τούτοις ἑαυτοῦ χωρίς
ἔδει κεῖ." 10 κὰν κ΄, Ηργνυοῦβ 8 λόγοι Ἰὰς: λόγον Ν:
ἄς]. ΚοΟΠΑΙΒκΥ; λόγιοι ῬΘΌν.
58 4. οἱ ὅογμ. τῶν φιλ. λόγον
ΒΕΚΚ, 94 αὐτὸ Ε ἑαυτοῦ 1, φ5 ἀναιρεῖ ΒΒΚΙΟ : ἀναιρεῖ πηΐθ
ἰδοῦπαπι 4 || Ν: ἀναιρεῖται ΠῈς: ἀναιρεῖν βούλεται ἹΚΟΟΒΑΙΒΚΥ.
60]]. Ρ. 123,28 27 ψιλῇ ἔδλθυ.: ψευδεῖ α 4 ὁμολογήσει ζαγ8θν
ὃν;
80
387
485
μάν. ἄομπι. ἢ) ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ Μ΄ 90,9
δειξις ἀπόδειξις ἄρα ἴστιν᾽᾽. “αἱ δὴ ἡ μὲν τῶν λημμά-
των τοῦ λόγου τούτου παραμυϑία προῦπτός ἐστιν. τό τε
γὰρ πρῶτον συνημμένον τὸ “εἰ ἔστιν ἀπόδειξις. ἔστιν
.» ἀπόδειξις διαφορούμενον χαϑεστὼς ἀληθές ἐστιν΄ ὑσο-
λουϑεῖ γὰρ τῷ ἐν αὐτῷ πρώτῳ τὸ ἐν αὐτῷ δεύτερον. μή
ἕτερον ὃν ἐκείνου. τὸ τε δεύτερον συνημμένον τὸ “εἰ
μὴ ἔστιν ἀπόδειξις. ἔστιν ἀπόδειξις πάλιν ὑγιές ἐστιν᾽
τῷ γὰρ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν. ἡγουμένῳ ὅντι. ἕπεται τὸ
.ο εἶναι ἀπόδειξιν αὐτὸς γὰρ ὁ δεικνὺς λόγος τὸ μὴ εἶναι 401
ἀπόδειξιν ἀποδεικτικὸς ὧν βεβαιοῖ τὸ εἶναι ἀπόδειξιν. τό
τε διεζευγμένον τὸ ““ἦτοι δὲ ἔστιν ἀπόδειξις ἢ οὐκ ἔστιν
ἀπόδειξις ΄. ἐξ ἀντικειμένων διεζξευγμένον τοῦ τε εἷναι
ἀπόδειξιν καὶ τοῦ μὴ εἶναι, ἐν ὀφείλει ἔχειν ἀληϑὲς καὶ
“5 διὰ τοῦτο εἶναι ἀληϑές. ὥστε ἀληϑῶν ὄντων τῶν λημ-
μάτων συνεισάγεται καὶ ἡ ἐπιφορά. πάρεστι δὲ καὶ 405
ἑτέρως διδάσκειν, ὅτι ἀχολουϑεῖ αὐτοῖς. εἰ γὰρ τὸ διεξευ-
γμένον ἀληϑές ἐστιν ἕν ἔχον ἐν αὑτῷ ἀληϑές, ὁπότερον
ἃν ἐκ τούτων ὑποθϑώμεϑα ἀληϑές, συνεισαχϑήσεται
40 χαὶ ἡ ἐπιφορά. ὑποκείσϑω δὲ πρῶτον τῶν ἐν αὐτῷ ἀλη-
ϑὲς τὸ εἶναι ἀπόδειξιν. οὐχοῦν ἐπεὶ τοῦτο ἡγούμενόν
ἐστιν ἐν τῷ πρώτῳ συνημμένῳ; ἀκολουϑήσαι αὐτῷ τὸ λῆ-
γον ἐν τῷ πρώτῳ συνημμένῳ᾽ ἔληγε δέ γε τὸ “ἔστιν ἀπό-
γδο δειξις᾽. ὕπερ ἦν καὶ ἐπιφορά. δοϑέντος ἄρα τοῦ εἶναι
ἀπόδειξιν ἀληϑοῦς ἐν τῷ διεξευγμένω. ἀχολουϑήσει ἡ τοῦ
λόγου ἐπιφορά. ὃ δὲ αὐτὸς τῆς παραμυϑίας τρόπος καὶ 469
ἐπὶ τοῦ λειπομένου ἀξιώματος τοῦ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν"
5 ἡγεῖτο γὰρ καὶ τοῦτο ἐν τῷ δευτέρῳ συνημμένῳ ς... ὃ εἰχεν
ἀκολουϑοῦσαν τὴν τοῦ λόγου ἐπιφορᾶν.
“1 ἐπεὶ νοὶ εἴπερ Ἠοϊπὺξ ἀυδὶϊ. 6011. 8 388 58 {τῶν ἐν
Ηεοϊηΐ, 90 ἂν γοϑβῦ τούτων ἰξου. Ὡς 88 γε ΟΠ]. ΠΥ Ρ . [οτί.
ὑϑι. ἀληϑοῦς, (εἶναι ἀληϑοῦς) τοὶ ἀληϑοῦς (εἶναι τῶν
Ἡοϊπί οο}}. Ρ. 849,31 ὅ ἡγεῖτο --- τοῦτο 6]. Ηοὶπὶς βουναῖο
ὃ οοὐΐϊοαι τοῦτο ΚΟΟΘΒΑΙΒΚΥ: τούτου ὃ ἃ συνημμένω Ν:
συνημμένον ΠῈς καὶ απο εἶχεν κἀᾷ. ΚΟΟΒΑΙΒΕΥ: 89 Ρἴατα
δχοϊάογαμί, νϑϊανι: ζκαὶ ἠκολούϑει αὐτῷ τὸ λῆγον ἐν τῷ δευ-
τέρῳ συνημμένω, τὸ εἶναι ἀπόδειξιν, διότι καὶ τοῦτο ὁμοίως
τῷ πρώτῳ συνημμένῳ» εἶχεν (οἷ. Ρ. 488. 3186ᾳ. 80, 1564.)
Ββοχία Ἐπιρ τίσυβ Τ|. 14
4Τ1ὶ
4τ2
ἀ«ιὋ'Ὲ
414
210 ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΊΚΟΥΣ Β’ πᾶν, γλΆ }}}, ὙΠ]
σύντομός ἐστι καὶ ἡ πρὸς ταύτην χὴν Ἡμβρη ψΑμ λοι
σις. λέξουσι γάρ᾽ αὐ χλέδνρυν ἐνδέχεται ἀποκῷ ἜΟΝ ΠΣ
τὴν πεῦσιν καϑ ἣν ἐπεξήτουν, ΘΝ, Ἐκ ὦ τ Τα χ0
ὁ χατὰ τῆς ἀποδείξεως λόγος ἢἣ πρίειν το χὐγον τρὲ οῦσι
εὐγνωμονεῖν, εἰ μὴ ἔχουσι πρὸς ἄπορον οὕτω πεῦσιν
ἀποκρίνασϑαι. εἰ δὲ εὐχερές, ἐστιν ΟἼΕΟΙΡ Ὰ προυτατζουσι
τοῖς σχεπτιχοῖς. ὡς εὐχερὲς ὃν ποιείτωσαν μαι κε ον
πότερον ἀπόδειξιν εἶναι λέγουσι τὸν κατὰ ΜΡ ἐβονν ξεως 15
λόγον ἢ οὐκ ἀπόδειξιν. εἰ μὲν γὰρ οὔκ ἔστιν ἀπό εἰξις,
οὐχ ἐνέσται ἐξ αὐτοῦ διδάσκειν. ὅτι [οὐκ] ἔστιν ἀπόδειξις,
οὐδὲ λέγειν, ὅτι οὗτός ἐστιν ὃ λόγος ἀπόδειξις, ὅτι [οὐκ] ἔσται
ἡ ἀπόδειξις" ὡμολογήκασι γὰρ αὐτὸν [τὸ] μὴ εἶναι ἀπύ-
δειξιν. εἰ δὲ ἀπόδειξίς ἐστι, πάντως ἀληϑὴ ἔχει τὰ λήμ- 10
ματα καὶ τὴν ἐπιφοράν᾽ σὺν γὰρ τῇ τούτων ἀληϑότητι
νοεῖται ἡ ἀπόδειξις. ἦν δέ γε ἐπιφορὰ αὐτοῦ τὸ μὴ εἶναι
ἀπόδειξιν᾽ ἀληϑὲς ἄρα ἐστὶ τὸ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν, καὶ
τὸ ἀντικείμενον τούτῳ ψεῦδος. τὸ εἶναι ἀπόδειξιν. οὕτω
γὰρ ἀποδειχτιχὺν ϑέλοντες ἀποδεῖξαι τὸν κατὰ τῆς ἀπο- ΠῚ
δείξεως λόγον, οὐ μᾶλλον αὐτὴν τιϑέασιν ἣ ἀναιροῦσιν.
ὅμως ὀὲ καὶ τοὺς σχκεπτιχοὺς ἂν δέῃ ὑπὲρ αὑτῶν ἀποκρί-
νασϑαι, ἀσφαλῶς ἀποκχρινοῦνται. φήσουσι γὰρ τὸν κατὰ
τῆς ἀποδείξεως λόγον πιϑανὸν εἶναι μόνον καὶ πρὸς τὸ
παρὸν πείϑειν αὐτοὺ
ς καὶ ἐπάγεσϑαι συγκατάϑεσιν, ἀγνοεῖν 30
δέ, εἰ χαὶ αὖϑις ἔσται τοιοῦτος διὰ τὸ πολύτροπον τῆς
ἀνθρωπίνης διανοίας. οὕτω γὰρ γενομένης τῆς ἀποκρίσεως
οὐδὲν ἔτι δυνήσεται λέγειν δογματικός. ἢ γὰρ τοῦτο 3ρο
διδάξει, ὅτι οὐχ ἔστιν ἀληϑὴς ὁ κατὰ τῆς ἀποδείξεως κο-
μισϑεὶς λόγος. ἢ τοῦτο παραστήσει. ὅτι οὐ πείϑει τὸν
σχεπτικόν, ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον δεικνὺς οὐ τῷ σκεπτικῷ
418---Α18 -- Ἤγρ, Π 187.
15 εὐγνωμονεῖν α΄, ἀυοὰ ἀδίεπα, ΚοοΒΑΙβκκν 1. 1. Ρ. 94 60]},
ΡΙ πέδοι, τποσ. τ. 142 Β: συγγνωμονεῖν ΒΟΚΚ, 18 ἐπεὶ δὲ Ν
11 οὐκ ἀθ]. Ἡθίπὲσ 18 οὐκ 46]. Ηεἰπὺξ
Κι ΘΧ (ΟΥ7. τὸ ἃΔο]. ΡΣ
ξὲ6) συγκατάθεσιν οἵ, νυ, 219.18 ῳ 8 κο-
μισϑεὶς - τὰ ϑέσιν ΟἸὴ. Ν' 8 γε] 9 γε δεν ἴῃ ἤπ6 Ῥᾶσίηδθ
380
(αν. ἀορτη. ΠῚ) ΠΡῸΣ ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΒΜ' 21]
399 , Η͂ "ἢ - ἷ » Ὁ ᾿ ,
ς μάχεται διὰ τὸ μηδὲ ἐκεῖνον διαβεβαιοῦσϑαι περὶ τοῦτου
τοῦ λόγου ὡς ἀληϑοῦς, μόνον δὲ λέγειν, ὅτι πιϑανός ἐστιν.
τὸ δὲ δεύτερον ποιῶν προπετὴς γενήσεται, ἀλλότριον πά-
ϑος ϑέλων λόγῳ καταπαλαϊσαι" χαϑὰ γὰρ τὸν χαίροντα
οὐθεὶς δύναται λόγῳ πεῖσαι. ὅτι οὐ χαίρει, καὶ τὸν λυπού-
ΤῪ 2 ΓΙ 4Φ" ᾿ -
᾽ὸ μένον, τι οὐ λυπεῖται, οὕτως οὐδὲ τὸν πειϑόμενον, τι
οὐ .πείϑεται. πρὸς τούτοις. εἰ μὲν διισχυρίζοντο οἵ
σκεπτικοὶ μετὰ συγκαταϑέσεως περὶ τοῦ μηδὲν εἶναι ἀπό-
δειξιν, τάχα ἂν διετρέποντο ὑπὸ τοῦ διδάσκοντος. ὅτι ἔστιν
ἀπόδειξις νῦν δέ, ἐπεὶ ψιλὴν ϑέσιν λύγων ποιοῦνται τῶν
1.5 κατὰ τῆς ἀποδείξεως χωρὶς τοῦ συγκατατίϑεσϑαι τούτοις.
τοσοῦτον ἀπέχουσι τοῦ βλάπτεσϑαι πρὸς τῶν τοὐναντίον
κατασχευαζόντων ὡς ὠφελεῖσθαι μᾶλλον. εἰ γὰρ οἵ μὲν
κατὰ τῆς ἀποδείξεως χκομισϑέντες λόγοι μεμενήκασιν ἄναν-
τίρρητοι, οἵ δὲ εἰς τὸ εἶναι ἀπόδειξιν παραληφϑέντες λόγοι
Ὁ πάλιν εἰσὶν ἰσχυροί. μήτε ἐκείνοις μήτε τούτοις προσϑέ-
μενοι τὴν ἐποχὴν ὁμολογῶμεν. κἂν συγχωρηϑῆ δὲ ἀπο-
δεικτικὸς εἶναι ὃ κατὰ τῆς ἀποδείξεως λόγος, οὐ διὰ τοῦτο
ὠφελοῦνταί τι εἰς τὸ εἶναι ἀπόδειξιν οἵ δογματικοί, καϑὼς
ἤδη ὑπεμνήσαμεν᾽ συνάγει γὰρ τὸ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν.
. χαὶ τούτου ἀληϑοῦς ὄντος ψεῦδος γίνεται τὸ εἶναι ἀπό-
δειξιν. ναί, φασίν. ἀλλ᾽ ὁ συνάγων τὸ μὴ εἶναι ἀπό-
δειξιν ἀποδεικτικὸς ὧν ξαυτὸν ἐκβάλλει. πρὸς ὃ ῥητέον,
ὕτι οὐ πάντως ἑαυτὸν ἐκβάλλει. πολλὰ γὰρ καϑ᾽ ὑπεξαί-
ρεσιν λέγεται, καὶ ὡς τὸν 4ία φαμὲν ϑεῶν τε καὶ ἀνθϑρώ-
50 πων εἶναι πατέρα καϑ᾽ ὑπεξαίρεσιν αὐτοῦ τούτον (οὐ γὰρ
δή γε καὶ αὐτὸς αὑτοῦ ἦν πατήρ); οὕτω καὶ ὅταν λέγωμεν
μηδεμίαν εἶναι ἀπόδειξιν, καϑ΄ ὑπεξαίρεσιν λέγομεν τοῦ
οι δεικνύντος λόγου, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀπόδειξις μόνος γὰρ οὖὗ-
τὸς ἐστιν ἀπόδειξις. κἂν αὑτὸν δὲ ἐκβάλλῃ, οὐ διὰ τοῦτο
εἶναι ἀπόδειξιν. πολλὰ γάρ ἐστιν ἅπερ ὃ ἄλ-
κυροῦται τὸ ἅπερ,
ἃ διατίϑησιν. οἷον ὡς τὸ πῦρ
λα ποιεῖ, τοῦτο καὶ ἕαυτ
480 --- Ηγν. Π| 188.
6 πιϑανός ΒΟΚΚ.: πιϑανόν ἃ 9 λόγος Ἐ 17 ὠφελεῖ ξς
19 τὸ εἶναι ΠΕ: τὴν. 30 τούτοις μήτε ἐχείνοις Ν δῦνς:
τὸ Ἐ: δ᾽ 1
ἸᾺ
410
4τ8
41τ9
480
481
919 ΠΡῸΣ ΛΟΙΊΚΟΥΣ ' μὰν, πιηίῃ. ΥΠῚ
δαπανῆσαν τὴν ὕλην καὶ ἑαυτὸ συμφϑείρει, καὶ ὃν τρύ-
πὸν τὰ καϑαρτικά, ἐξελάσαντα τῶν σωμάτων τὰ ὑγρά,
καὶ αὐτὰ συνεχτίϑησιν, οὕτω δύναται καὶ ὁ κατὰ τῆς
ἀποδείξεως λόγο: μετὰ τὸ πᾶσαν ἀπόδειξιν ἀνελεῖν χαὶ
ἑαυτὸν συμπὲριγράφειν. καὶ πάλιν ὡς οὐκ ἀδύνατόν ἐστι
τὸν διά τινος κλίμακος ἐφ᾽ ὑψηλὸν ἀναβάντα τόπον μετὰ
τὴν ἀνάβασιν ἀνατρέψαι τῷ ποδὲ τὴν κλίμακα, οὕτως οὐκ
ἀπέοιχε τὸν σχεπτιχόν, ὡς διά τινος ἐπιβάϑρας τοῦ δει-
χνύντος λόγου τὸ μὴ εἶναι ἀπόδειξιν χωρήσαντα ἐπὶ τὴν
τοῦ προκειμένου κατασκενήν, τότε καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν
λογον ἀνελεῖν.
Ἀλλὰ γὰρ τοσαῦτα καὶ περὶ τῶν κατὰ τὸν λογικὸν
τόπον ἐφόδων ἁπορήσαντες τὸ μετὰ τοῦτο καὶ ἐπὶ τὴν
πρὸς τοὺς φυσικοὺς ξήτησιν χωρήσομεν.
----- ὃ ς΄ τὺ “» ἐρρεσυδ
δ συμφέρει Νὶ 10 τόπον ἀναβάντα Ν 11 ἀνατρίψαι Ν
Ροξὶ 15 Ὁ
δαδαπὲ δέξτου ἐμπειρικοῦ ὑπομνημάτων ἕξ (νο] τὸ
ἑξβδομονῚ)
30]
ὕ
15
ΜΝ κο,
-“--
ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Δ΄
«᾿ περὶ ἀρχῶν φυσικῶν δ΄ περὶ ὕλον καὶ μέρους
β΄ περὶ ϑεῶν ε΄ περὶ σώματος
, ᾿
γ΄ περὶ αἰτίου καὶ πάσχοντος
91
εἴ ᾿ , Ε] “ ᾿ 4 ᾿ αὶ Ἀ᾿
90 Τὴν μὲν αἰτίαν, δι ἣν μετὰ τὸ λογικὸν τῆς φιλοσο-
φίας μέρος εἰς ἐπίσκεψιν ἡμῖν ἄγεται τὸ φυσικόν, χαίπερ
χρόνῳ τῶν ἄλλων προήκειν δοκοῦν, ἀνώτερον ὑπεμνήσα-
μεν (κᾶν. ἄορτῃ. 320 544.) τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον τῆς ξητή-
σεως πάλιν ἐνταῦϑα συστησύμεϑα. οὐκ ἐμβραδύνοντες τοῖς
.5 κατὰ μέρος. ὁποῖόν τι πεποιήκασιν οἷ περὶ τὸν Κλειτόμαχον
χαὶ ὃ λοιπὺς τῶν ἨἩχκαδημαϊκῶν χορός (εἰς ἀλλοτρίαν γὰρ ὕλην
ἐμβάντες καὶ ἐπὶ συγχωρήσει τῶν ἑτεροίως δογματιξομένων
ποιούμενοι τοὺς λόγους ἀμέτρως ἐμήκυναν τὴν ἀντίρρησινῚ.
ἀλλὰ τὰ κυριώτατα καὶ τὰ συνεχτικώτατα κινοῦντες, ἐν οἷς
0 ἠπορημένα ἕξομεν καὶ τὰ λοιπά. καϑάπερ γὰρ ἐν ταῖς
πολιορκίαις οἵ τὸν ϑεμέλιον τοῦ τείχους ὑπορύξαντες τού-
σοῦ τῷ συγκαταφερομένους ἔχουσι τοὺς πύργους, οὕτως οἱ ἐν
ταῖς φιλοσόφοις σκέψεσι τὰς πρώτας τῶν πραγμάτων ὕπο-
ϑέσεις χειρωσάμενοι δυνάμει τὴν παντὸς πράγματος κα-
τάληψιν ἠϑετήκασιν. οὐχ ἀπιϑάνως γοῦν τινες, ἀπεικά-
5 ἕξουσι τοὺς μὲν εἰς τὰς κατὰ μέρος ξητήσεις συγκαταβαί-
ϑηρίον διώκουσι κυνηγοῖς ἢ ἅπὸ
ὺς ὄρνις ϑηρεύου-
ἄντα τὰ ἐπὶ μέ-
νοντας τοῖς ἐκ ποδὸς τὸ
ὑρμιᾶς ἁλιεύουσιν ἢ ἰξῷ καὶ καλάμῳ τὸ
σιν, τοὺς δὲ ἀπὸ τῶν συνεκτικωτάτων π
ὁοους σαλεύοντας τοῖς λίνα καὶ στάλικας καὶ σαγήνας πε-
᾽ὸ ριβαλλομένοις. ὅϑεν ὡς πολλῷ τεχνικώτερον ἐστι τοῦ
2. οὗ Ἦγρ. ΠῚ 84.
ΔἸ α]υτα ἀδαϊ οὰπὶ Βα κίοτο: σέξτου ἐμπειρικοῦ ὑπομνημάτων
τὸ ὄγδοονς 57 συγχωρήσει ΝΥᾺΕ: συγχώρησιν ΓΕΛΒ: συγχῶ-
ὴ ΟῪ παντὸς
ρήσεως δ. 29 τὰ μοβὺ καὶ ο1η. 5 8 τὴν νὰ π
ΒΘμκ. ἀυανὶς. 0 Ἰνοντας --- 1 ὑλικάς οι. Ν' 18 γα 14. τϑυβαῦτη
βρδϊίο τοϊϊοῖο.
[-1
“1
914 ΠΡῸΣ ΦῬΥΣΙΚΟΥ͂Σ Ἂ": δεῖν, τπδίι, ΙΧ
καϑ᾽ ξχαστοι ϑήραμα ποιεῖσθαι τὸ διὰ μιᾶς ἐφόδου ἘΠ γ
δύνασθαι ἀγρεύειν, οὕτω πολλῶ γαριέστερον τὸ κοινῇ κατὰ
πάντων κομίζειν ἀντίρρησι» τοῦ προσειλεῖσϑαι τοῖς κατὰ
μέρος. ἘΝ ᾿ "ἢ ,
Ἐπεὶ οὖν οἱ δοκοῦντες ἀκριβέστερον κατὰ τὸν φυσι-
κὸν τύπον περὶ τῶν τοῦ παντὸς ἀρχῶν διατετάχϑαι τὰς
μέν τινὰς αὐτῶν δραστηρίους εἶναι λέγουσι τὰς δὲ ὑλικάς
ΜῊ λὺν δ. ὧν τῆς δόξης ἀρχηγὸς ἀξιοῦται τυγχάνειν ὃ ποιητὴς
Ὅμηρος καὶ μετὰ τοῦτόν γε ᾿ναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος
καὶ ᾿Εμπεδοκλῆς ὃ ᾿ἠκραγαντῖνος καὶ ἄλλοι παμπληϑεῖς. ὃ «
μὲν γὰρ ποιητὴς περὶ τούτων ἀποδιδούς φησιν ἐν οἷς περὶ
Πρωτέως καὶ Εἰδοϑέας ἀλληγορεῖ (ὃ 5θ8 544ᾳ.), τὸ μὲν
πρῶτον καὶ ἀργικώτατον αἴτεον Πρωτέα καλῶν, τὴν δὲ εἰς εἴδη
τρεπομένην οὐσίαν Εἰδοϑέαν. ὃ δὲ ᾿ἀναξαγόρας φησίν (ΒῚ
Ὀ16}5)" “ἦν πάντα ὁμοῦ χρήματα, νοῦς δὲ ἐλϑὼν αὐτὰ 95
διεκόσμησεν, τὸν μὲν νοῦν. ὅς ἐστι ϑεὸς κατ᾽ αὐτόν, δρα-
στήριον ὑποτιϑέμενος ἀρχήν, τὴν δὲ τῶν ὁμοιομερειῶν πολυ-
μιγίαν ὑλικήν. ὁ δὲ Δριστοτέλης (ΔΙοίαρλγ5.984} 18 544.)
καὶ Ἑρμότιμόν φησι τὸν Κλαξομένιον καὶ Παρμενί-
δην τὸν ᾿Ελεάτην καὶ πολὺ πρότερον τὸν Ἡσίοδον 39:
ταῦτα φρονεῖν᾽ κατασκευάξοντες γὰρ τὴν τῶν ὅλων :0
γέγέσιν ἔρωτα συμπαρέλαβον, τουτέστι τὴν κινητι-
πῆν καὶ συναγωγὸν τῶν ὄντων αἰτίαν. ὁ μὲν Ἡ σίο- 501]
ὅος λέγων ((Βεορ. 116)
ἤτοι μὲν
Φ
Φ-
“ μὲν πρώτιστα χάος γένετ᾽, αὐτὰρ ἔπειτα
γχι εὐρύστερνος, πάντων ἔδος ἀσφαλὲς αἰεί,
Ν “ , ΄ -
ἠδ᾽ ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀϑανάτοισι ϑεοῖσιν.
4--18 -- Ηγρ. 1Π 1,
βἷς ἜΗΚΕ μα Οϑᾶι. ϑηράματος Ο 18 Ἰβουαππίη βῦα τι, αὐιαιη
ἀρ; μά φβ: ΡΝ τη ὑλιχάς, {φέρε πρῶτον μὲν τὴν περὶ τουτῶν
ΒἾτη. 60}}.. δ08 10 τῶν φυσιχῶν διάταξιν σχεπτώμεϑα νοὶ]
ΟΣ ὧι ω ἐλ, Ἐογίαθβθ ἰα]ΐα 18.π| ἴῃ ᾿ἀτομοίγρο ἀδογαπὺ
ἀπῦ. 99 διεχό ) ἐπε ἀποδιδούς φησιν (ἡ; ἀποδίδωσιν ΒΟΚΚ.
μοιομεριῶν τε μϑθρῚ ρλβ αὐτὸν ϑεός ς 91 ὁμοιομερειῶν Ἐς:
Μείαρῃ, ν. 980 ἐν μέθῶν 17. φ0 ἑρμότιμόν Ν᾿ οἔ,ἁ Ατίδέοῦ,
προεῖπον δῷ Ν ΓΙΣ ἑρμοτίμωνά Ὲς 80 φρονεῖν - - 898, 8
γηιτ' ἴ,ϑ ὼς γαῖα α Ὁ ὙΘΓΒΆΌΠΩ Βρα 0 ναὸ χσϑ]ϊοίο 8 γέ-
(αν. ἄορ, ΠῚ) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 91 ἢ
401 ῶτι' » .
ὁ δὲ Παρμενίδης (Β 13 1)10]8) ῥητῶς ἀποφηνάμενος
πρώτιστον μὲν ἔρωτα ϑεῶν μητίσατο πάντων.
δόξαι δ᾽ ἄν, ὡς προεῖπον, χαὶ ὁ Ἐμπεδοκλῆς τοιοῦτος εἶναι"
σὺν γὰρ τοῖς τέσσαρσι στοιχείοις τὸ νεῖκος καὶ τὴν φιλίαν
ιὸ χαταριϑμεῖται. τὴν μὲν φιλίαν ὡς συναγωγὺν αἰτίαν. τὸ
δὲ νεῖχος ὡς διαλυτικήν (Β 17 1618)
πῦρ᾽ γάρ φησι “καὶ ὕδωρ καὶ γαῖα καὶ ἠέρος ἥπιον ὕψος.
Νεῖχός τ᾽ οὐλόμενον δίχα τῶν. ἀτάλαντον ἀἁπάντη.
καὶ Φιλότης μετὰ τοῖσιν. ἴση μῆκός τε πλάτος τε.
ι5 οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ οἵ ἀπὺ τῆς Στοᾶς (ἴτ. 1.501 Ατη.) δύο
λέγοντες ἀρχάς, ϑεὸν καὶ ἄποιον ὕλην. τὸν μὲν ϑεὸν ποιεῖν
ὑπειλήφασι,τὴν δὲ ὕλην πάσχειν τε καὶ τρέπεσϑαι. ἐπεὶ
οὖν τοιαύτη τίς ἐστι παρὰ τοῖς ἀρίστοις τῶν φυσικῶν διάταξις.
φέρε περὶ τῶν ποιητιπῶν ἀρχῶν διαπορῶμεν πρῶτον, σχεπτό-
40 μενοι ὁτὲ μὲν οἷον δογματικῶς περὶ ϑεοῦ, ὁτὲ δὲ ἀπορη-
τικώτερον περὶ τοῦ μηδὲν εἶναι τὸ ποιοῦν ἢ πάσχον.
ἀλλ᾽ ἐπεὶ κατὰ πᾶσαν ζήτησιν προτάττεται ἡ τοῦ ἕητου-
μένου πράγματος νόησις, ἴδωμεν πῶς εὐθὺς ἔννοιαν ἐλά-
βομεν ϑεοῦ.
Πεοὶ ϑεῶν.
ῳῷ
10
11
12
᾿ ᾿ . ΄ τ -
85 Ὁ περὶ ϑεῶν λύγος πανυ ἀναγχτίότατος εἰναι ὅοκει 18
τοῖς δογματικῶς φιλοσοφοῦσιν. ἐντεῦϑεν (ἴτ. δίοϊο. Π 86 Ατη.)
τὴν φιλοσοφίαν φασὶν ἐπιτήδευσιν εἶναι σοφίας. τὴν
δὲ σοφίαν ἐπιστήμην ϑείων τε καὶ ἀνθρωπίνων
πραγμάτων. ὅὕϑεν ἐὰν παραστήσωμεν ἡμεῖς ἡπορημένην τὴν
80 περὶ ϑεῶν ζήτησιν, ὁυνάμει ἐσόμεϑα κατεσκευαχκύτες τὸ μῆτε
τὴν σοφίαν ἐπιστήμην εἶναι ϑείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμά-
των μήτε τὴν φιλοσοφίαν ἐπιτήδευσιν σοφίας.
1 πρώτιστα 8 ὁ οῃ.5 10 ᾿γον αἰτίαν οπ!. Νὶ 1---8 Ἰτει.
ϑραϊϊο ναοῦ 18 τὸν Ν΄ τί ἴση Ἠοτνοίαβ οὖ ϑπν]ῖς. ΡΊαΐδτοῖ.
Οἴοια.: ἴσον Εἰ οἷ. ν». δ39, 21 Ὁ εἶναι ὁπι. 5 φῦ ἐντεῦθεν
ζγὰρυῦ 80 {τῶν ϑεῶν Ες αὐ οἷ, ν. 36
14
1ὃ
18
"18 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Δ΄ δαν, τηδέὶ, ΙΧ
Ἔνιοι τοίνυν ἔφασαν τοὺς πρώτους τῶν ἀνθρώπων οι
᾿ Π [ἐ : -- ᾽ ὡ γ
προστάντας καὶ τὸ συμφέρον τῷ βίῳ σκεψαμένους, πάνυ
" " ι [ἐ “» ᾿
συνετοὺς ὄντας. ἀναπλάσαι τὴν περί τὲ τῶν ϑεῶν ὑπό-
ἐὰν ὶ τῶν ἐν “Ἰιδου μυϑευομένων δύξ
νον καὶ τὴ» πέρι τῷ 4 : μι μ δᾶν.
ϑηριώδους γὰρ καὶ ἀτάκτου γεγονότος τοῦ πάλαι βίου (ἦν ς
γὰρ χρόνος. ὥς φησιν ὁ Ὀρφεύς (ἢ. 3417 ΑΒΡ6]))
. ᾿Ξ ᾽ "
ἡνίκα φῶτες ἀπ᾿ ἀλλήλων βίον εἶχον
“-- , " »“ ΡΞ ΣΧ Ὑ)
σαρκοδακῆ, κρείττων δὲ τὸν ἥττονα φῶτ᾽ ἐδάιξεν)
ἐπισχεῖν βουλόμενοι τοὺς ἀδικοῦντας πρῶτον μὲν νόμους
ἔϑεντο πρὸς τὸ τοὺς φανερῶς ἀδικοῦντας κολάξεσθαι, μετὰ τὸ
δὲ τοῦτο χαὶ ϑεοὺς ἀνέπλασαν ἐπόπτας πάντων τῶν ἀν-
ϑρωπίνων ἁμαρτημάτων τὲ καὶ κατορϑωμάτων, ἵνα μηδὲ
κρύφα τολμῶσί τινες ἀδικεῖν, πεπεισμένοι. ὅτι οἵ ϑεοὶ (Η68ϊοά.
ΟΡ. 184. 258)
“-.ν»ὦΆυΡῪν - ᾿ , «Ὁ 4
ἤέρα ἑσσάμενοι πάντῃ φοιτῶσιν ἐπ᾽ αἷαν,
.} ’ »’ ι ΕΣ --
ἀνϑρώπων ὕβρεις τε καὶ εὐνομίας ἐφορῶντες. ιῦ
Εὐήμερος (ἴν.1 Νόϊποι γ) δὲ ὁ ἐπικληϑεὶς ἄϑεύς φησιν᾽
ὅτ᾽ ἣν ἄτακτος ἀνθρώπων βίος, οἵ περιγενόμενοι
τῶν ἄλλων ἰσχύι τε καὶ συνέσει ὥστε πρὸς τὰ ὑπ᾽
αὐτῶν χκελευύμενα πάντας βιοῦν, σπουδάξοντες μεί-
ζονος θαυμασμοῦ καὶ σεμνότητος τυχεῖν, ἀνέπλα- 90
σαν περι αὐτοὺς ὑπερβάλλουσών τινα καὶ ϑείαν δύ-
νᾶμιν, ἔνϑεν καὶ τοῖς πολλοῖς ἐνομίσϑησων ϑεοί᾽".
Πρόδικος (Β ὅ Ὁ16]5) δὲ ὁ Κεῖος “ἡλιόν᾽᾽ φησι “'καὶ σε-
λήνην παὶ ποταμοὺς παὶ χρήνας καὶ καϑόλου πάντα
τὰ ὠφελοῦντα τὸν βίον ἡμῶν οἷ παλαιοὶ ϑεοὺς ἐνό- 31
μεσαν διὰ τὴν ἀπ᾿ αὐτῶν ὠφέλειαν, καϑάπερ “4 - 15
ἡ εραὶ τὸν Νεῖλον" χαὶ διὰ τοῦτο τὺν μὲν ὥρτον
ἡμῆτραν νομισϑῆναι, τὸν δὲ οἷνον Διόνυσον. τὸ δὲ
14--,Ι[ὃ οἵ, δήγν, Ἰηϑίῃ. 11 31. 39.
1 ἔφασαν οἴη. ς καὶ : Ὲ
ΒΘ ΚΚ. 60]. μ. 406, 31. Ἣν» τε περὶ Ποἰπίλ 4“ μυϑευομένων
18: υϑ ἅ ᾿ ,
18 τινὲς οἵη, ς 18 ἰσχύει Νὶ ἐς βεϑηνοσο να βίον: οἷς
5: ἱ οἱ θη. ἱ Ἶ
91 ὀνομασϑῆναι Ἡδιεΐς ἘΠῊΝ ΘΠ. ΠΕΒΟΙΟ πη 6}}) 98 κίος ς
᾿,
9297
ΡΈΕΙ
90
ΞΨ03
ΕΠ
3
το
(αἂν. ἀορπι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 911
ὕδωρ Ποσειδῶνα, τὸ δὲ πῦρ “ἫἬφαιστον καὶ ἤδη τῶν
εὐχρηστούντω ν ἕκαστον. Δημόκριτος (Β1696θ 1)16}5) δὲ
εἴδωλά τινά φησιν ἐμπελάζειν τοῖς ἀνθρώποις, καὶ
τούτων τὰ μὲν εἶναι ἀγαθοποιά. τὰ δὲ κακοποιά (ἔν-
εν χαὶ εὔχετο εὐλόγχων τυχεῖν εἰὸ ὦλω ν); εἶναι δὲ
ταῦτα μεγάλα τε καὶ ὑπερφυῆ: καὶ δύσφϑαρτα μέν.
οὐκ ἔφϑαρτα δέ, προσημαίνειν τὲ τὰ μέλλοντα τοῖς
ἀνθρώποις, ϑεωρούμενα καὶ φωνὰς ἀφιέντα. ὅϑεν
τούτων αὐτῶν φαντασίαν λαβόντες οὗ παλαιοὶ ὑπε-
νόησαν εἷναι ϑεόν., μηδενὸς ἄλλου παρὰ ταῦτα ὃν-
τος ϑεοῦ [τοῦ] ἄφϑαρτον φύσιν ἔχοντος. ᾿᾿ριστοτέ-:
λη ς(ἴγ.10 Πο56) δὲ ἀπὺ δυεῖν ἀρχῶν ἔννοιαν ϑεῶν ἔλεγε
γεγονέναι ἐν τοῖς ἀνθούώποις: ἀπό τε τῶν περὶ τὴν
ψυχὴν συμβαινόντων καὶ ἀπὸ τῶν μετεώρων. ἀλλ᾽
ἀπὺ μὲν τῶν περὶ τὴν ψυχὴν συμβαινόντων διὰ τοὺς
ἐν τοῖς ὕπνοις γινομένους ταὐύτῆς ἐνθουσιασμοὺς
,
χαὶ τὰς μαντείας. ὅταν γάρ; φησίν, ἐν τῷ ὑπνοῦν
, ἴ- Α ρ ΄ ΄ ᾿ -»--ς .
καϑ' αὑτὴν γένηται ἡ ψυχῆ: τοτὲ τὴν ἴδιον ἅπο-
λαβοῦσα φύσιν προμαντεύεταί τε καὶ προαγορεύει
, ᾿ , »" ἢ ᾽ 3 ᾿ - ,
ματὰ μέλλοντα. τοιαύτη δέ ἐστι καὶ ἐν τῷ κατα τὸν
15
30
ϑάνατον χωρίξεσθϑαι τῶν σωμάτων. ἀποδέχεται γοῦν
καὶ τὸν ποιητὴν Ὅμηρον ὡς τοῦτο παρατηρήσαντα"
πεποίηκε γὰρ τὸν μὲν Πάτροκλον ἐν τῷ ἀναιρεῖσθαι
προαγυρεύοντα περὶ τῆς Ἕκτορος ἀναιρέσεως, τὸν
δ᾽ Ἕκτορα περὶ τῆς ᾿Αχιλλέως τελευτῆς. ἐκ τούτων
οὖν. φησίν, ὑπενόησαν οἵ ἄνϑρωποι εἶναί τε ϑεῖον.
τὸ καϑ᾽ ἑαυτὸ ἐοικὸς τῇ ψυχῇ καὶ πάντων ἐπιστη-
μονικώτατον. ἀλλὰ δὴ καὶ ἀπὸ τῶν μετεώρων" ϑεῶ-
σάμενοι γὰρ μεϑ' ἡμέραν μὲν ἥλιον περιπολοῦντα.
φ9. ἐχπελάζειν ΝΥ͂ 1 εὔχετο ΝΕ: εὔχεται ς εὐλόγχων
ΝΙΝ: εὐλόγων 5 4 ὑπερφυῆ Ραροποογὰν 001}. Ρ. 400. 11:
ὑπερμεγέϑη ἃ 8 τοῦ ἃδὶ. Καυβὸ 8 τῶν οι. Ν τὴν
οἵη. ς 59 ἀλλ᾽ ἀθ]. Καγδε 10 τῶν περὶ οἴ. Νὀ 128 γένηται
Βοκκ.: γενήσεται ἃ ΜΗ τι Ν τι ἀσωμάτων ς 760 Υ ιδ καὶ
οἵη. Ν' βραίϊο τεϊϊοῖο 1 ἰαίον τελευτῆς δὲ ἐκ Ν βρϑί! θαι το
ααΐξ 6 νδὶ Τ 1ὐἰογάσασι. δῦ ϑεῖον Ν: ϑεὸν ΠῈς 8ὲ ἑαυτὸ Ν.
ἑαυτὸν Ὡς
εῷ
τῷ
ω
τῷ
ΡΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α’ ἀν, πίῃ, ΙΧ
1δ
; ᾽ ᾽ 0,
νύκτωρ δὲ τὴν εὔτακτον τῶν ἄλλων ἀστέρων κίνη-
σιν. ἐνόμισαν εἷναί τινὰ ϑεὸν τὸν τῆς τοιαύτης κι-
νήσεως καὶ εὐταξίας αἴτιον. τ
Τοιοῦτος μὲν καὶ ὁ “Ἱριστοτέλης᾽ ἄλλοι δέ εἰσιν οἵ
μόαμοναξο, ἕώ ἢ νοῦς ὀξὺς ὧν καὶ εὐκίνητος ἕν τῷ ἐπι-
βάλλειν τῇ αὑτοῦ φύσει ηλϑὲ καὶ εἰς ἔμφασιν τοῦ παν-
τὸς χαὶ ὑπενόησέ τινὰ ὑπερβαλλόντως δύναμιν νοητικήν, χρό
καὶ ἀναλογοῦσαν μὲν αὐτῶ, ϑείαν δὲ τὴν φύσιν. εἰσὶ δὲ
οἵ ἀπὸ τῶν γιγνομένων κατὰ τὸν κόσμον παραδόξων ὑπο-
νοήσαντες εἰς ἔννοιαν ἡμᾶς ἐληλυϑέναι ϑεῶν, ἀφ᾽ ἧς
φαίνεται εἶναι δόξης καὶ ὃ Δημόκριτος (Λ τ 1619)" κυ
ὁρῶντες γάρ, φησί. τὰ ἐν τοῖς μετεώροις παϑήματα
οἱ παλαιοὶ τῶν ἀνθρώπων, καϑάπερ βροντὰς καὶ
ἀστραπάς. κεραυνούς τε καὶ ἄστρων συνόδους ἡλίου
τε καὶ σελήνης ἐκλείψεις. ἐδειματοῦντο. ϑεοὺς οὐό-
μενοι τούτων αἰτίους εἶναι. Ἐπίκουρος (ἔν. 858 ὕ5.}
δὲ ἐκ τῶν κατὰ τοὺς ὕπνους φαντασιῶν οἴεται τοὺς τὺ
ἀνθρώπους ἔννοιαν ἐσπακέναι ϑεοῦ"
εἰδώλων.
ἕν
"1:
Ὁ
ἂ
μεγάλων γὰρ
φησί, καὶ ἀνθρωπομόρφων κατὰ τοὺς
ὕπνους προσπιπτόντων ὑπέλαβον καὶ ταῖς ἀληϑεί-
αις ὑπάρχειν τινὰς τοιούτους ϑεοὺς ἀνϑρωπομόρ-
φους. ἔνιοι δὲ (Αὐἱδίοι, (τ. 11 ἴο56) ἐπὶ τὴν ἀπαράβατον ι5
καὶ εὔτακτον τῶν οὐρανίων κίνησιν παραγινόμενοι φασὶ τὴν
ἀργὴν ταῖς τῶν ϑεῶν ἐπινοίαις ἀπὸ ταύτης γεγονέναι πρῶτον"
Ὥσπερ γὰρ εἴτις ἐπὶ τῆς Τρωικῆς καϑεξόμενος Ἴδης
ξώρα τὴν τῶν Ἑλλήνων στρατείαν μετὰ πολλοῦ κό-
ὅμου καὶ τάξεως τοῖς πεδίοις προσιοῦσαν (4 297)),19
ἱππῆας μὲν πρῶτα σὺν ἵππο
: ισεν καὶ ὄχεσφιν. 30
πεζοὺς ὁ ἐξύπιϑεν.
21.258. ἐπιβάλλειν ΒεκᾺ 60}} ΐ α
: ᾿ ΚΑ. Ὁ Ρ. 891, 12: μεταβάλλειν
1 ὑπερβαλλόντως ἄεη.: ὑπερβαλλόντος Ν.: ὑπερβαλόντως ΑΒΕ:
ἐν ττύνεων Υ͂ (λη ὑπερβάλλοντός τιρος ) 2. 8ῃ εἰσὶ δὲ (καὶ )
βρη ἮΝ πη σιὸ καθ ὕπνους ΕΒ τῷ 566. τὸ γϑγῶὼ πὸῃ Βαπῦ
19. ὑπο χοὸς ἘΠαΙΔο ἈΠ (οἴ. Ρ. 897, Τὴ) 18. γὰρ οἵπ. ΠΑ
προιοῦσαν ΒΑ τ αἰ, ΜΝ σΊΗΡῚ8 Ἠθτγθίι8) προσιοῦσαν ΒΥῈ:
90 ὥτα Ν: - ᾿
. 51 ἐξόπιϑεν Ν. ἐξόπισϑεν ἘΞ Ὁ Ν: πρῶτον "Ὲς ἵπποις Ν
(αάν. ἀομπι, 1) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 919
300 , Ἁ “ ἥν ΓΕ “
πάντως ἂν ὁ τοιοῦτος εἰς ἔννοιαν ηλῦε τοῦ τι ἔπεὶ
τις ὁ διατάσσων τὴν τοιαύτην τάξιν καὶ ἐγκελευό-
μενος τοῖς ὑπ᾽ αὐτὺν κοσμουμένοις στρατιώταις,
4 οἷον Νέστωρ ἢ ἄλλος τις τῶν ἡρώων, ὃς ἥδει (Β 554)
χοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας.
καὶ ὃν τρόπον ὃ ἔμπειρος νεώς. ώμα τῷ ϑεάσασϑαι:
πόρρωϑεν ναῦν οὐρίῳ διωκομένην πνεύματι καὶ
πᾶσι τοῖς ἱστίοις εὐτρεπιξομένην, συνίησιν ὅτι ἔστι
το τις ὁ κατευϑύνων ταύτην καὶ εἰς τοὺς προκειμένους
σογλιμένας κατάγων. οὕτως οἷ πρῶτον εἰς οὐρανὸν ἀνα-
βλέψαντες καὶ ϑεασάμενοι ἥλιον μὲν τοὺς ἀπὸ ἀνα-
τολῆς μέχρι δύσεως δρόμους σταδιεύοντα, ἀστέοων
δὲ εὐτάκτους τινὰς χορείας. ἐπεξήτουν τὸν δημιουρ-
“« γὸν τῆς περικαλλοῦς ταύτης διακοσμήσεως. οὐκ ἐκ
ταὐτομάτου στοχαζόμενοι συμβαίνειν αὐτὴν. ἀλλ᾽
ὑπότινος κρείττονος καὶ ἀφθάρτου φύσεως.ἥτις ἦν
ϑεός. τῶν δὲ νεωτέρων Στωικῶν φασί τινες τοὺς πρώ-
τους καὶ γηγενεῖς τῶν ἀνθρώπων κατὰ πολὺ τῶν νῦν
συνέσει διαφέροντας γεγονέναι, ὡς πάρεστι μαϑεῖν
ιὸ ἐκ τῆς ἡμῶν πρὸς τοὺς ἀρχαιοτέρους καὶ ἥρωας ἐκεί-
νους ζ......9. ὥσπερ τι περιττὸν αἰσθητήριον σχόν-
τας τὴν ὀξύτητα τῆς διανοίας, ἐπιβεβληκέναι τῇ
ϑείᾳ φύσει καὶ νοῆσαί τινὰς δυνάμεις ϑεῶν.
Τὰ μὲν οὖν λεγόμενα παρὰ τοῖς δογιατικοῖς φιλοσό-
16 φοις περὶ τῆς τῶν ϑεῶν ἐννοίας ἐστὶ τοιαῦτα, οὐκ οἰόμεϑα
δὲ αὐτὰ χρείαν ἔχειν ἀντιρρήσεως τὸ γὰρ πολύτροπον
Ὡς κα ἐσσι το θ, ς ες τς ιλρ-ειθαξε ει τς
8 καὶ ροβὺ διατάσσων ἃ : ἔγϑῃβῃ. ΜΔ ΚοβοΙα Ξ κοσμουμέ-
νοις Βοκῖκ.: ἐγκοσμουμένοις .Ες: ἐκκοσμούμενον Ν 38 πόρ-
οωϑὲν οἵ. ς 89 ἱστίοις ς: ἱστοῖς ΜΠ 1 κατάγων Ν (απο
ἰδιη Ηοιτοῖαβ οουϊοοὶϊῦ βογὶ θθὴ8. αεὲ ἀραμοῖν): κατανεῶν Β 5
1 Ἰδοαῦδπι, 4πϑι Ηδγνοῦιβ Ῥοϑὺ 9 ἀρχαιοτέρους βἰδέιϊδ, Ροϑβὲ
ἐκείνους ἱπάϊοανὶ, 888 Ρ᾽ατα ἀαδαι συμβλήσεως αὖ Ηογνθῖο ο0}-
ἰδοΐατη οχοϊἰθβδο οὐπὶ Βοκίοσο βυμιρΒΘ ΠΙᾺ. Ῥοβ818. 8031 ἈῚ
60}}. 36". 6ρ. 90, 4.Ξαᾳ. ἀθ ΡἈϊ οβορόγαμι, ἀρυὰ ᾿ομιῖμθ8. ἅυτθὶ
βαθοαϊ, δαοίοτιἐπεθ βουιαοηθαι [αΐ586, ἀοιπδ οοπο υϑαπι δὰδ:
(ὥστε νομιστέον ἐχοίνους) ὥσπερ κτ. 138 ϑεῶν δυνάμεις
00 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ εἶν, τπηλί}, ΙΧ
τῆς ἀποφάσεως τὴν ἀγνωσίαν τοῦ παντὸς ἀληϑοῦς ἐπι-
σφραγίζεται. πολλῶν μὲν δυναμένων εἶναι τρόπων τῆς
τοῦ ϑεοῦ νοήσεως. τοῦ δὲ ἐῤ᾿ αὐτοῖς ἀληϑοῦς μὴ κατα-
λαμβανομένου. ὕμως δὲ κἂν ἐπὶ τὰς κατὰ μέρος ὑπομνή-
σεις γωρῶμεν. οὐδὲν εὑρεϑήσεται τῶν εἰρημένων βέβαιον.
80 αὐτίκα γὰρ οἵ μὲν νομοϑέτας τινὰς οἰόμενοι καὶ συνετοὺς
ἀνϑρώπους ἐμπεποιηκέναι τοῖς ἄλλοις τὴν περὶ ϑεῶν δόξαν
οὐ πάνυ τι φαίνονται τῷ ξητουμένῳ προσβάλλειν. ἐξη-
τεῖτο γὰρ ὠπὸ τίνος ἀργῆς ὁρμηϑέντες ἄνθρωποι ἦλθϑον 9
81 ἐπὶ τὸ ϑεοὺς νομίζειν" οἵ δὲ διαμφοδοῦντές φασιν. ὅτι
νομοϑέται τινὲς ἐνεποίησων τοῖς ἀνϑρώποις τὴν περὶ ϑεῶν
δόξαν, μὴ εἰδότες, ὅτι τὸ ἀρχῆϑεν ἄπορον αὐτοὺς περιμέ-
νει, ξητήσαντος ἂν τινος. πόϑεν δὲ οἵ νομοϑέται, μηδε-
νὸς πρότερον παραδόντος αὐτοῖς ϑεούς, ἦλθον εἰς ἐπίνοιαν 30
ϑεῶν: εἶτα πάντες μὲν ἄνϑρωποι τούτων ἔχουσιν ἔννοιαν,
οὐχ ὡσαύτως δέ, ἀλλὰ Πέρσαι μέν, εἰ οὕτω τύχοι, τὸ πῦρ
ϑεοφοροῦσιν. Αἰγύπτιοι δὲ τὸ ὕδωρ, ἄλλοι δὲ ἄλλο τι3ρ8
τῶν τοιούτων. ἀπίϑανόν τε ἣν πάντας ἀνθρώπους ὑπὸ
τῶν νομοϑετῶν εἰς τὸ «αὐτὸ συναχϑέντας ἀκοῦσαί τι περὶ
ϑεῶν᾽ ἀνεπίμιχτα γὰρ ἦν τὰ τῶν ἀνθρώπων φῦλα καὶ
ἄγνωστά γε, κατὰ τὴν ναυτιλίαν δὲ τὴν ᾿ργὼ πρωτόπλουν 5
τι σχάφος διὰ τῆς ἱστορίας παρειλήφαμεν. ναί, ἀλλ᾽ ἴσως
τις πρὸ τούτων πάντων φήσει. ὅτι οὗ παρ᾽ ἑκάστοις νομο-
ϑέται καὶ ἡγεμόνες ἀνέπλασαν τὴν τοιαύτην νόησιν, καὶ
διὰ τοῦτο ἄλλοι ἄλλους ϑεοὺς ὑπάρχειν ὑπέλαβον. ὕπερ
ἐστὶν ευὐηϑὲς᾽ κοινὴν γὰρ πάλιν πρύληψιν ἔχουσι πάντες 1
ἄνϑρωποι περὶ ϑεοῦ, καϑ᾽ ἣν μακάριόν τί ἐστι ζῷον καὶ
ἄφϑαρτον καὶ τέλειον ἐν εὐδαιμονίᾳ καὶ παντὸς κακοῦ
ἀνεπίδεκτον, τελέως δέ ἔστιν ἄλογον τὸ κατὰ τύχην πάν-
τας τοῖς αὐτοῖς ἐπιβάλλειν ἰδιώμασιν, ἀλλὰ μὴ φυσικῶς
11 ἰογέ, ἐν αὐτοῖς ΡΙῸ παντός οἵ, ν, 19: πάντως [ἐὐὔδίον
26 διαμφοδοῦντες ἴατη αὶ ἘΔΌΤ. Ἰηγθηΐμμῃ Νι (αἱ ἴῃ τϑΥρῖπΘ
οἶμαι διανομοϑετοῦντες: διαμφοδοκοῦντες 1, ΐς 585. τὸ ὁπὶ. ἴ,
ἄπορον Ἠεϊη[χ ς0}}. Ρ, 110, 14, 140, 8, 104. 1. 882, 18 ὁ. 8.:
»
τ ' , 0 , ΞΡ Ω
ἄτοπον ἃ 80 ζητήσαντος Ν: ξητήσοντος 1ὺς ἃ τὸ ΒΟΙΚΙ.:
δὲ ὁ γε (ἀλλήλοις) Κρ ᾽ , ν τήν ὦ
ῥεῖ Ἐδ ΤΕς 2010}. Καγβου; ἴοχίαββο γε κατὰ τὴν (γῆν,
Ὁ
ῳ
53
“95
ιῦ
Ὡ0
35
390
(αν, ἀομπη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 90]
οὕτως ἐκπκινεῖσθαι. οὐ τοίνυν έσει οὐδὲ κατά τινὰ νομο-
ϑεσίαν παρεδέξαντο οἵ παλαιοὶ τῶν ἀνθρώπων εἶναι θεούς.
Οἱ δὲ λέγοντες τοὺς πρώτους τῶν ἀνθρώπων ἡγεμο-
νεύσαντας καὶ διοικητὰς τῶν ποινῶν πραγμάτων γενομέ-
νους. πλείονα δύναμιν αὐτοῖς περιϑέντας καὶ τιμὴν πρὸς
τὸ ὑπακούειν τὰ πλήϑη, τούτους χρόνῳ τελευτήσαντας
ϑεοὺς ὑποληφϑῆναι, πάλιν οὐ συνιᾶσι τὸ ζητούμενον.
αὐτοὶ γὰρ οἵ εἰς ϑεοὺς ἀνάγοντες αὐτοὺς πῶς ἔννοιαν
ἔλαβον ϑεῶν εἰς ἣν αὐτοὺς ἐνέταξαν; τοῦτο γὰρ δεόμενον
ἀποδείξεως παρεῖται. ἄλλως τε χαὶ ἀπίϑανόν ἐστι τὸ
ἀξιούμενον. τὰ γὰρ ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων γινόμενα, καὶ
μάλιστά γε τὰ ψευδῆ, ζῶσι μόνον συμπαραμένει τοῖς
ἡγουμένοις, τελευτησάντων δὲ ἀναιρεῖται. καὶ πάρεστι πολ-
λοὺς ἐπελϑεῖν τοὺς παρὰ μὲν τὸν τῆς ζωῆς χρόνον ἐκϑεια-
σϑέντας, μετὰ δὲ τὴν τελευτὴν καταφρονηϑέντας. εἰ μή
τινεὶς προσηγορίας ϑεῶν ὑποστέλλοιεν., ὥσπερ ὁ Ἡρανλῆς
2Σ 3 » ΄ τ 4 " ,- ᾿ ΞΕῚ “
ὗ εξ “λκμήνης καὶ Ζιος. ῃν μεν γο ἐξ αΟΊ1)3». ὡς φα- ᾿
3 - Γ Ἂ ᾿ ᾿
σιν. ᾿ἀλκαῖος τοὔνομα, ὑπέδραμε δὲ τὴν Ἡρακλέους προ-
399 σηγορίαν νομιζομένου παρὰ τοῖς τότε ϑεοῦ. ῦϑεν καὶ ἐν
ε
ιὸ
ταῖς Θήβαις λύγος ἔχει πάλαι ποτὲ ἀνδριάντα ἴδιον ρα-
χλέους εὑρῆσϑαι ἐπιγραφὴν ἔχοντα “ λκαῖος Ἡμφιτρύω-
νος Ἡρακλεῖ χαριστήριον" ᾽. χαὶ τοὺς Τυνδαρίδας δέ φασι
τὴν τῶν “Διοσκούρων δόξαν ὑπελϑεῖν πάλιν νομιζομένων
εἶναι ϑεῶν᾽ τὰ γὰρ δύο ἡμισφαίρια. τό τε ὑπὲρ γῆν καὶ
τὸ ὑπὸ γῆν. “διοσχούρους οἱ σοφοὶ τῶν τότε ἀνθρώπων
ἔλεγον. διὸ καὶ ὃ ποιητὴς τοῦτο αἰνιττόιιενός φησιν
ἐπ᾿ αὐτῶν (λ 808)
ἄλλοτε μὲν ξώουσ᾽ ἑτερήμεροι. ἄλλοτε ὃ αὗτε
τεϑνᾶσιν, τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἷσα ϑεοῖσιν.
πίλους τ᾽ ἐπιτιϑέασιν αὐτοῖς. καὶ ἐπὶ τούτοις ἀστέρας.
αἰνισσύμενοι τὴν τῶν ἡμισφαιρίων κατασκευήν. οἵ μὲν
τὸ οὕτως ἐκκινεῖσθαι (4 : ὡσαύτως χινεῖσϑαι νοὶ αἰταῖϊθ αὐἱὰ
Ηοϊηῦς 60}}. Ρ. 351, 14. 316, 15. 880, 9. 861, 9: αὐ ᾿οῸ μιουεγὶ
Ἡοιγϑέαβ δὶ οὐ συνιᾶσι ὁπι. Ν΄ δρϑί. 6 γε. τοὶ. συνιεάσει
40 ὑποστέλλοιεν ϊὺς: ὑπέλθοιεν Ν 88 ἀλκείδης οἶμαι Ν ἴα
1Π8 7 Ϊπθ ἢ βὖ ἔχει Ιδὸ. 4 1ιἰ{. 1η Ν 8.4 ἀμφιτριῶγος Γπ
5 πάλιν Θ: πάλει Ηδπιβίογ να νομιζόντων Ν 8 τοῦτο
οα.Ν 18 πείλους Ν
34
{νι
ὧι
31
38
40
41
48
222 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ πᾶν. χηδίῃ. ΙΧ
δὴ οὕτως ὑποδραμόντες τὴν τῶν ϑεῶν τιμὴν ἐκράτησάν
πῶς τῆς προϑέσεως, οἱ δὲ αὐτόϑεν αὑτοὺς ἀναγορεύσαν-
τες ϑεοὺς κατεφρονήϑησαν μᾶλλον.
Καὶ μὴν οἱ λέγοντες, ὅτι πάντα τὰ τὸν βίον ὠφε-
λοῦντα ὑπενόησαν οἵ παλαιοὶ τῶν ἀνθρώπων ϑεοὺς ὑπάρ-
χειν, ὡς ἥλιον καὶ σελήνην ποταμούς τε καὶ λίμνας καὶ
τὰ ὅμοια, σὺν τῷ ἀπιϑάνου προΐστασϑαι δόξης ἕτι καὶ τὴν
ἀνωτάτω εὐήϑειαν καταψηφίξονται τῶν ἀρχαίων. οὐ γὰρ
οὕτως εἰκὸς ἐκείνους ἄφρονας εἶναι, ὥστε τὰ ὀφϑαλμοφα-
νῶς φϑειρόμενα ὑπολαβεῖν εἶναι ϑεοὺς ἢ τοῖς πρὸς αὐτῶν
κατεσϑιομένοις καὶ διαλυομένοις ϑείαν προσμαρτυρεῖν δύ-
ναμεν. τινὰ μὲν γὰρ λόγου ἴσως ἔχεται, καϑάπερ τὸ τὴν
γῆν ϑεὸν νομίζειν. οὐ τὴν αὐλακοτομουμένην ἢ ἀνασκα-
πτομένην οὐσίαν. ἀλλὰ τὴν διήκουσαν ἐν αὐτῇ δύναμιν
καὶ καρποφόρον φύσιν καὶ ὄντως δαιμονιωτάτην. τὸ δὲ
λίμνας καὶ ποταμούς, καὶ εἴ τινα ἄλλα συνωφελεῖν ἡμᾶς
3809
10
90
πέφυκεν, ἡγεῖσϑαι ϑεοὺς οὐδεμίαν ὑπερβολὴν ἐμβροντη- 80
᾽ -
σίας ἀπολέλοιπεν. οὕτω γὰρ ἐχρῆν καὶ τοὺς ἀνϑρώπους
καὶ μάλιστα τοὺς φιλοσοφοῦντας ἡγεῖσϑαι ϑεούς (συνωφε- 406
“, -. Ά 4 --- 4 “--
κοῦσι γὰρ ἡμῶν τὸν βίον), τῶν τε ἀλόγων ξῴων τὰ πολλά
ΒΑ .: ᾿ ό; - ΄
(συνεργοπονεῖ γὰρ ἡμῖν), τά τε κατ᾽ οἰκίας [ζῷα] σπευΊ) τὲ
Α “- »΄ ΄ τ ΄ ἂν
γαὶ πᾶν εἰ τι τούτων ἐστὶ ταπεινότερον. ἀλλὰ ταῦτά γε
΄ , ᾿ - ΒΝ 3 ΄
σφόδρα ἐστὶ γελοῖα᾽ τοίνυν οὐδὲ τὴν ἐκκειμένην δόξαν
ῥητέον ὑγιῆ τυγχάνειν.
Ὁ δὲ Δ ; ἐν ἢ » . ᾿ 4
- Ἰμοκριτος τὸ ἧττὸν ἄπορον διὰ τοῦ μείξονος
. ν ἔ “ Ὗ Ἶ
ἀπόρου διδάσκων ἀπιστός ἐστιν. εἰς μὲν γὰρ τὸ πῶς
νύησιν ϑεῶν ἔσχον ἄνϑρωποι πολλὰς καὶ ποικίλας ἡ φύσις
δίδωσιν ἄφορ
ὈὙπερφυῆ καὶ ἀνϑ
: θωποειδεῖς ἔχοντα μορφὰς καὶ κα-
ὁλου τοιαῦτα ὑποῖϊ ΡΣ:
οιαῦτα ὁποῖα βούλεται αὑτῷ ἀναπλάττειν Δημόκριτος,
παντελῶς ἐστι δυσπαράδεκτον. ᾿
Τὰ δὲ αὐτὰ καὶ ἐν ͵
ἐ αὐτὰ καὶ πρὸς τὸν Ἐπίκουρον ἔνεστι λέγειν,
ἘΞ Ξ ϑεξι δε τος σον τοῖξς ἐοοδ
11 τὰ οἴω. Ν' φῃ ὑπολαβεῖν ΒΟΚΚ ίσως
Ἵ εΣ προλαβεῖν σ δ ἰσὼς
ΠΕ ΝῚ 55 τὰ αἴε Δ61; Ἀδρίου Ὁ ομκΩν ἈΚ ἀδμῖν, ΤΑΣ
ἀ6]. Βεκῖς. , ᾿
ἜΩΣ ΠΝ 13 δυσπαράδεκτον Ι, ρὲν (8βθἃ Β. 8, α): δυσπαρᾶ-
ε
μάς" τὸ δὲ εἴδωλα εἷναι ἐν τῷ περιέχοντι 1τ0
ἰ
“-“-τττοὖτνσ τ ὐπὐὐσὰτὰ
(πᾶν, ἀομρτη. Π| ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Α΄ φ Ὁ)
ἐσθ Ρ τς ἐἢ
.(ᾳ οἰόμενον, ὕτι κατὰ τὰς ἐνυπνιδίους φαντασίας τῶν
ἀνθρωπομύόρφων εἰδώλων ἐνοήϑησαν ϑεοί τί γὰρ
μᾶλλον ἀπὸ τούτων νόησις ἐγίγνετο ϑεῶν ἢ ὑπερφυῶν ἀνϑοώ-
πων; καὶ καθόλου χαὶ πρὸς πάσας τὰς ἐκκειμένας δόξα, ἐνέ- 44
σται λέγειν, ὅτι οὐ κατὰ ψιλὸν μέγεθος ἀνθρωποειδοῦς ζῴου
ὁ νόησιν ϑεοῦ λαμβάνουσιν ἄνθρωποι. ἀλλὰ σὺν τῷ μακά-
ριον εἶναι καὶ ἄφϑαρτον καὶ πλείστην δύναμιν ἐν τῷ κό-
σμῳ προφερόμενον. ἅπερ οὐ διδάσκουσιν, ἀπὸ τίνος ἀργῆς
ἢ πῶς ἐπενοήϑη παρὰ τοῖς πρῶτον ἐννοιαν σπάσασι ϑεοῦ.
οἵ τὰς ἐνυπνιδίους αἰτιώμενοι φαντασίας καὶ τὴν τῶν
45 οὐρανίων εὐταξίαν.
Οἱ δὲ καὶ πρὸς τοῦτό φασιν, ὅτι ἡ μὲν ἀρχὴ τῆς νοή- 4δ
σεως τοῦ εἶναι ϑεὺν γέγονεν ἀπὸ τῶν κατὰ τοὺς ὕπνους
ἰνδαλλομένων ἢ ἀπὸ τῶν κατὰ τὸν κόσμον ϑεωρουμένων,
τὸ δὲ ἀίδιον εἶναι τὸν ϑεὸν καὶ ἄφϑαρτον καὶ τέλειον ἐν
40 εὐδαιμονίᾳ παρῆλϑε κατὰ τὴν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων μετά-
βασιν. ὡς γὰρ τὸν χοινὸὺν ἄνϑρωπον αὐξήσαντες τῇ φᾶν-
τασίᾳ νόησιν ἔσχομεν Κύχλωπος. ὃς οὐκ ἐῴκει (ι 191)
401 ἀνδρί γε σιτοφάγῳ. ἀλλὰ δίῳ ὑλήεντι
ὑψηλῶν ὀρέων, ὅτε φαίνεται οἷον ἀπ᾽ ἄλλων,
οὕτως ἄνϑρωπον εὐδαίμονα νοήσαντες καὶ μακάριον καὶ
συμπεπληρωμένον πᾶσι τοῖς ἀγαϑοῖς. εἶτα ταῦτα ἐπιτεί-
δναντες τὸν ἐν αὐτοῖς ἐκείνοις ἄκρον ἐνοήσαμεν ϑέεον.
΄ -"“ -
καὶ πάλιν πολυχρούνιόν τινὰ φαντασιωϑέντες ἄνϑρῶπον οἱ 48
παλαιοὶ ἐπηύξησαν τὸν χρόνον εἰς ἄπειρον, προσσυνάψαν-
- - ι ῃ ᾿ ᾿ , ᾿
τες τῷ ἐνεστῶτι καὶ τὸν παρωχημένον καὶ τὸν μέλλοντα
-Ξ Ἂ - , ΤΣ
εἶτα ἐντεῦθεν εἰς ἔννοιαν ἀιδίου παραγενομένοι ἔφασαν
“ ,
ιὸ καὶ ἀΐδιον εἶναι τὸν ϑεόν. οἵ δὴ τοιαῦτα λέγοντες πιϑα- 41
, ᾽ ᾽
ρέμα δὲ εἰς τὸν δὲ ἀλλήλων
᾿ " ’ “ εἶ
ἐμπίπτουσι τρόπον, ὅς ἐστιν ἀπορώτατος: ἵνα γὰρ πρῶ-
. " ι 2 ; , ,
τον εὐδαίμονα νοήσωμεν ἄνϑρωπον καὶ ἀπὸ τοῦτοῦ κατὰ
νῆς μὲν προΐστανται δόξης. 1)
τὸ ἐνυπνιδίους ΝΙΝ: ἐνυπνιώδεις: ς- 15 καὶ ῬΙὰΒ ομ.. Ν
καὶ αἰξ. οτι. Ηοσνοῦθβ 88 ἔσχομεν Β6ΚΚ.: ἔχομεν α 9 ἀιδίου
80:, 866. Ηογυθέσαι (βεμερεξεγ εν: ἀΐδιον ἃ παραγινόμενψοι ΝΕ
οἱ ἢ οχ οοττ. 18 ἐστιν ΒΟΚΕ. ΟΟ}]. Ρ. 384,16: ἔσται α (ὁ)
ἀπορ. Ν
48
49
80
ΝΣ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Δ΄ ἃν. τηαί}, ΙΧ
μετάβασιν τὸν ϑεόν, ὀφείλομεν νοῆσαι τί ποτέ ἐστιν εὖ-
ὡ ι - 9 Ἷ
δαιμονία. ἧἷς κατὰ μετοχὴν νοεῖται ὁ εὐδαίμων. ἀλλ᾽ ἦν κι;
.ε εὐδαιμονία κατ᾽ αὐτοὺς δαιμονία τις καὶ ϑεία φύ.-.
διε. καὶ εὐδαίμων ἐκαλεῖτο ὁ εὖ τὸν δαίμονα διακεί-
μενον ἔχων. ὥσϑ᾽ ἵνα μὲν λάβωμεν τὴν περὶ ἄνϑρωπον εὐ-
δαιμονίαν. πρότερον ἔχειν» ὀφείλομεν νόησιν ϑεοῦ καὶ δαί-
μόνος, ἵνα δὲ τὸν ϑεὸν νοήσωμεν, πρότερον ἔχειν ὀφείλομεν
ἔννοιαν εὐδαίμονος ἀνϑρώπου. τοίνυν ἑκάτερον περιμένον τὴν
ἐκ ϑατέρου νόησιν ἀνεπινόητον γίνεται ἡμῖν.
Καὶ δὴ ταῦτα μὲν εἰρήσϑω πρὸς τοὺς ξητοῦντας, πῶς
οἱ πρότερον νόησιν ϑεῶν ἔσχον ἄνϑρωποι᾽ ἀκολούϑως δὲ
ξητῶμεν καὶ περὶ τοῦ εἰ εἰσὶ ϑεοί.
εἰ εἰσὶ ϑεοί
Ἐπεὶ οὐ πᾶν τὸ ἐπινοούμενον καὶ ὑπάρξεως μετείλη-
φεν. ἀλλὰ δύναταί τι ἐπινοεῖσϑαι μέν, μὴ ὑπάρχειν δέ,
καθάπερ ᾿Ἱπποχένταυρος καὶ Σκύλλα, δεήσει μετὰ τὴν
περὶ τῆς ἐπινοίας τῶν ϑεῶν ξήτησιν καὶ περὶ τῆς ὑπάρ-
401
90
οΥ
Ρ“:
ξεῶς τούτων σκχέπτεσϑαι. τάχα γὰρ ἀσφαλέστερος παρὰ 0
ἝΞ Ι »-» Ἂ"
τοὺς ὡς ἑτέρως φιλοσοφοῦντας εὑρεθήσεται ὃ σκεπτικός,
κατὰ μὲν τὰ πάτρια ἔϑη καὶ τοὺς νόμους λέγων εἶναι 403
ϑεοὺς καὶ πᾶν τὸ εἰς τὴν τούτων ϑρησκείαν καὶ εὐσέβειαν
συντεῖνον ποιῶν, τὸ δ᾽ ὅσον ἐπὶ τῇ φιλοσύφω ἕητήσει μη-
δὲν προπετευόμενος.
Τῶν οὖν περὶ
εἶναί φασι ϑεόν,
μὴ εἶναι. καὶ εἶν
ὑπάρξεως ϑεοῦ σκεψαμένων οἵ μὲν
οὗ δὲ μὴ εἶναι, οἵ δὲ μὴ μᾶλλον εἷναι ἢ
αι μὲν οἵ πλείους τῶν δογματικῶν καὶ ἡ
Ἰξξες εξ: Δ ξ λσεεῦ, οὐδ ΟΣ
49 - - Ηγρ ΠΙ 9.
ἐπέσεις. Οὐ στ φος τε
ΕΣ ἐγ ΕαΡ κὸν βίον) Ν 18 μὲν οι. Ν 90 ἵνα δὲ
παίων Ἧς : 91 περιχειμένον Ν 94 ἐὰκ ϑατέρου 1(Ἐς:
νοούμενον ΒΕκκ γόησιν οἱ πρότερον Ν᾽ 90 εἶ οἵη. Ν᾽ .38 ἐπι-
ςορίο Υὴ Ὑπονοούμενον ἃ γορῦ 26 ἐξ. ργαθὺ. αἰ (6χ-
ων τούτων ΒοΚΊκ,: τούτου ας, βοᾷ [Ὀγίαββο 080
βἀθηζογ, βοτί μεῖς τούτου, συϊη ἴαιη Ρ. 402, ὅ 8644.
“9 ϑεοῦ ἀϊεραξαξαγυβ εἰ ὅ νῦν Ἐ
ΓΡῚ
(εν. ἄορι. 1Π} ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΛΑ΄ ᾿Ῥ
492 4 Ὲ-Ξ ’ . ,} » 4
κοινὴ τοῦ βίου πρόληψις, μη εἶναι δὲ οἱ ἰπικληϑέντες ἃ!
ἄθεοι, καϑάπερ Εὐήμερος (( 4} "1 πιδο}}. ἔγ. 86. ὅομη.),
Ἢ γέρων ἀλαζών, ἄδικα βιβλία ψήχων,
χαὶ Διαγύρας ὁ Μήλιος καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος καὶ Θεόδω-
" ᾿ λῶν, ΤΣ ͵ ᾿ “--- ᾿
ρος καὶ ἄλλοι παμπληϑεῖς᾽ ὧν Εὐήμερος μὲν ἔλεγε τους
νομιζομένους ϑεοὺς δυνατούς τινας γεγονέναι ἀν-
ϑρώπους καὶ διὰ τοῦτο ὑπὺ τῶν ἄλλων ϑεοποιη-
(6 ϑέντας δόξαι ϑεούς,; Πρόδικος (Β ὅ Ὁ1ε]5) δὲ τὸ ὦφε- 983
λοῦν τὸν βίον ὑπειλῆφϑαι ϑεόν, ὡς ἥλιον καὶ σε-
λήνην καὶ ποταμοὺς καὶ λίμνας καὶ λειμῶνας καὶ
καρποὺς καὶ πᾶν τὸ τοιουτῶδες. Διαγόρας δὲ ὁ Μή-
λιος, διϑυραμβοποιός, ὥς φασι, τὸ πρῶτον γενόμενος ὡς εἴ
ἰϑατις καὶ ἄλλος δεισιδαίμων" ὃς γε καὶ τῆς ποιήσεως ξαυτοῦ
90 κατήρξατο τὸν τρόπον τοῦτον" “ ατὰ δαίμονα καὶ τύχην
πώντα τελεῖται" ἀδικηϑεὶς δὲ ὑπό τινος ἐπιορκήσαντος
καὶ μηδὲν ἕνεκα τούτου παϑόντος μεϑηρμόσατο εἰς τὸ λέγειν μὴ
εἶναι ϑεόν. καὶ Κριτίας (Β 28 Π1ε]8) δὲ εἷς τῶν ἐν ᾿ϑήναις
τυραννησάντων δοκεῖ ἐκ τοῦ τάγματος τῶν ἀϑέων ὑπάρχειν
:6 φάμενος, ὅτι οἵ παλαιοὶ νομοϑέται ἐπίσκοπόν τινα τῶν
ἀνθρωπίνων κατορϑωμάτων χαὶ ἁμαρτημάτων ἔπλασαν
τὸν ϑεὸν ὑπὲο τοῦ μηδένα λάϑρᾳ τὸν πλησίον ἀδικεῖν,
εὐλαβούμενον τὴν ὑπὸ τῶν ϑεῶν τιμωρίαν. ἔχει δὲ παρ᾽
αὐτῷ τὸ ῥητὸν οὕτως"
403 ἦν χρόνος, ὅτ᾽ ἦν ἄτακτος ἀνθρώπων βίος
καὶ ϑηριώδης ἰσχύος ϑ᾽ ὑπηρέτης,
ὅτ᾽ οὐδὲν ἀϑλον οὔτε τοῖς ἐσϑλοῖσιν ἦν
οὔτ᾽ αὖ κόλασμα τοῖς κακοῖς ἐγίγνετο.
ὃ κἔπειτά μοι δοκοῦσιν ἄνθρωποι νόμους
ϑέσϑαι κολαστάς, ἵνα δίκη τύραννος ἢ
ππ πιϑυτ ρέαῖσθν τ τε οὺς
10 Ψνήγων ΒοπίϊοΥ: ψύχων α 11 κίος 6 (εἴ. δὰ Ρ. 894,38)
11 χαὶ Ὄμσης ΟἿ. ἸῈς (ἶ Ῥ. 399, 19.) 19 ὡς ΑἸϊ. ἀ. καὶ τοὶ
ἦν Βοκκ.: ἀθὶ. ΚαΥΒΘΥ 4 ἐκ ἀοὶ. ΚαΣβον 00]]. Ρ. 1153, 19
9 9 οα Ν 8 ἦϑλον Βαγηεθ: ἄεϑλον ἃ 4 ἐγίνετο ἃ πιοτὸ
βοϊϊο ὁ ἡ δυίο δίκη ΝΩς: 08|. Ε
Βοχία Ἐπαρὶτίσαδ 11. 1ὃ
ΣΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ πᾶν, τηρίῃ, ΙΧ
ζ. ὦ τὴν ὕδϑριν δούλην ἔχῃ"
ἐξημιοῦτο δ᾽ εἴ τις ἐξαμαρτᾶνοι.
Ὡ . ., - ὯΣ " ᾿
ἔπειτ᾽ ἐπειδὴ τἀμφανἢ μὲν οἵ νόμοι
ἀπεῖργον αὐτοὺς ἔργα μὴ πράσσειν βίᾳ,
λάϑρα δ᾽ ἔπρασσον, τηνικαῦτά μοι δοκεῖ
͵
{πρῶτον πυκνός τις καὶ σοφὸς γνώμην ἀνήρ
ϑεῶν δέος ϑνητοῖσιν ἐξευρεῖν, ὅπως
-- Εν τι - μ᾿}
εἴ τι δεῖμα τοῖς κακοῖσι, κἂν λάϑρα
᾿ἜΞΨΕ ΒΡ ᾿ , Ἃ “ ᾿ ἊΝ
πράσσωσιν ἢ λέγωσιν ἢ φρονῶσί (τιν.
5 ΕΥ̓ ς- ᾿ -
ἐντεῦϑεν οὖν τὸ ϑεῖον εἰσηγήσατο,
ὡς ἔστι δαίμων ἀφϑίτω ϑάλλων βίῳ,
νόῳ τ᾽ ἀχούων καὶ βλέπων, φρονῶν τε καί
προσέχων τε ταῦτα, καὶ φύσιν ϑείαν φορῶν,
κι ἃ: ᾿ ᾿ ᾿ - 9 ’
ὃς πᾶν [μὲν] τὸ λεχϑὲν ἐν βροτοῖς ἀκούσεται,
(τὸ) δρώμενον δὲ πᾶν ἰδεῖν δυνήσεται.
ἐὰν δὲ σὺν σιγῇ τι βουλεύῃς κακόν,
.- 3" " , , “
τοῦτ οὐχὶ λήσει τοὺς ϑεούς᾽ τὸ γὰρ φρονοῦν
, ἢ ἰβοῦμβτῃ ἜΣΡ]. 6. β. γένους βροτείου Θτοξίμβ: τὴν τ᾿ ἰσχὺν
ἄγχῃ ΜΘΕ]ευ: ὁμῶς ἁπάντων ὈὨϊο]8 - δούλην ἔχη Θθμ.: ἔχη
δούλην α 9 ἔπειτα ΝΕ ΄τ0 ἀπεῖργον Νογτηδπη; ἀπῆγον ἃ
11 πολλὰ Ροβί ἔπρασσον δἰ, Ῥίρτεοῃ, ἄδικα ΒΒ. 18 πρῶ-
τον δϑά. ἘΠΩΘΙ ς0}}. Ρ. 404, 18 (1π Ν΄ οχϑίαὶ 1δς. 4 ἴδιθ ἀν
18 ϑεῶν Ὑ δοκἸοίπ: γνῶναι ἃ δέος ϑεητοῖσιν βοτὶ θδπάστη: ὃ
ὑς ϑνητοῖσιν ΤῈς: δέοσηϑνητοῖσιν Ν (810): δέον ϑν. Νοππδπα,
ὃ ἔπος ὃν, Μκρταυα, ϑεοὺς ὃν. ΚοΘΟῊ]Υ, αὐἱ βοενδυθγαπὺ
γνῶναι: γεγονέναι ὃς ϑν. Οτοξί 8 ἐξευρεῖν Μοπδο. 79 ΒΟΙΚΚΟΤΟ
ἰοχίρ: ἐξευρὼν (αὶ 16 : πήματ"
Ῥ, 6. Βεδταίαι, τι οἷα, τοί 15 νόω (ὡ: τῷ γνῶ
φρονῶν (ἃ: ἢ 6-
Κοτπαι δὲ πον ΕΣ φρουρῶν ΛΑποηγτῦβ δρυὰ
οἱ: ὃς ταῦτ᾽ ἀκούει χαὶ βλέπει φρονεῖ τ᾽ ἄγαν 19 προσ-
υνέχων ἅπαντα Μαϊιίμίαθ: προσεχῶς
προσέχων ὃ᾽ ἑαυτῷ ΑΘ:
τ ὃς Νοππᾶπηῃ: ὁρνονν
Σ κούσεται Νογιηδηπ;: ἀκούε-
πῶς ἰοξαχη ὙΟΓΒΌΤΩ 610 Ἰθρί ἰῃ θεὲ Οοπιροῖζ: ὃς δὴ βροτοῖσι
ΤῈς: ΑΙ οὐ νλλα κλύειν φι τὸ δἡὰᾷ, Νουθδῆη 88 σὺν
ΤΩΡ ΝΣ καὶ Μοίηθκο ἀπθὶς.: χἂν Νδυοκ
“τ --- «ὦ τὐτοὐονὐὐτὐὐἶτσπτπ ἡ
(αν. ἄορτι. 1) ΠΡῸΣ ΦΥΎΣΙΚΟΥΣ Δ’ 997
1093
404
το
16
(αὐτοῖς) ἕνεστι. τούσδε τοὺς λόγους λέγων
διδαγμάτων ἤδιστον εἰσηγήσατο,
- ΄ Ά "] ΄
ψευδεῖ καλύψας την ἀλήϑειαν λόγω.
3 ᾿" 4 ͵ , Ν γ ΄σ
ναίειν δ᾽ ἔφασχε τοὺς ϑεοὺς ἐνταῦϑ᾽. τινὰ
᾽ “«- ., 4. , "
μάλιστ ὧν ἐξέπληξεν ἀνθρώπους ἄγων,
Υ " 4 ΄ » ᾿ -
ὕϑεν περ ἔγνω τους φόβους ὄντας βροτοῖς
χαὶ τὰς ὀνήσεις τῷ ταλαιπώρῳ βίῳ.
ἐκ τῆς ὕπερϑε περιφορᾶς, ἵν᾿ ἀστραπάς
μ᾿ - ᾿ς φ" ͵
χατεῖδεν οὔσας, δεινὰ δὲ κτυπήματα
Ρ»- ᾿ ᾽ ᾿ --
βροντῆς, τό τ᾽ ἀστερωπὸν οὐρανοῦ δέμας,
Χρόνου καλὸν ποίκιλμα, τέχτονος σοφοῦ,
ὅϑεν τε λαμπρὸς ἀστέρος στείχει μύδρος.
ῪΝΎ ᾽ , " - » ΄
ὅ 9᾽ ὑγρὸς εἰς γῆν ὄμβρος ἐκπορεύεται.
Α , 4 ’ ΄
τοίους δὲ περιέστησεν ἀνϑρώποις φύβους.
1 4.“ - - ἃ
δι᾿ οὖς καλῶς τε τῷ λόγῳ κατῴκισεν
4 Α ᾿
τὸν δαίμον᾽ οὗτος κἀν πρέποντι χωρίῳ,
τὴν ἀνομίαν τε τοῖς νόμοις χατέσβεσεν.
τις - τ τ τς. ὕς:--ς-ςς-ς--ς.-ς--ς
94 αὐτοῖς δἀὰᾶ.: ζἄγαν» ἔν. Π οὶβ: ἔν ἐστι. {ϑείων.) Μυβ-
ὅτανο: ζϑεοῖς) ἕν. ΝΟΥΤΊΆΠΗ: (τούτοις) ἕν. Ο. Ἠξτπλβπῃ: ἕν.
{παντὶ Θομρει τούσδε (: τοιούτους δὲ Μείπεκο. τοὺς α΄:
τις Νυαβστᾶγο (αὐτοῖς λέγων τοῦ 1 δίδαγμά τοι Ἐ. ὅ.
. Βομιίαξ. μέγιστον Ε΄. ἃ. φομιαάς: κέρδιστον Νϑυοξκ: 8π χρά-
τιστονῦ 8 καλύψαι Εὶ εἰ Βεγτοίθβ 8 ναίειν Ρίδτβοι: αἰεὶ ἢ
ἃ μάλιστ᾽ ἂν Τουρίυ8: μάλιστα ἃ: μάλιστά γ᾽ ἘδΌΓ. ἐχπλή-
ξειεν τού ἄγων : λέγων ατοῖαβ 8 ὀνήσεις Μβρτδτε:
πονήσεις θ8Β 10 χρόνον Αδίϊι8 εἰ ΠΒΌγΘ ἢ ΠΔΠῺΒ ΠΘΒΟ]0 4818
ἰοοΐθ ΒΘΚΚοῖο 11 ἀστέρος ἃ: ἀστέρες ᾷεαῃ.: αἰϑέρος Βοϊββοηδάθ:
ἡλίου Ναῦοῖκ: διάπυρος Ηογπογάθη: ἀστέρων Βδτπεξ: ἀστέρας
Μάυβστανθ σπέρχει ΜΌΒΘΤΕΥΘ μύδρος ἃ: ὅρόμος Μοπᾶς. 189:
χορὸς ΒαῖηθβΒ 12 εἰσπορεύεται τοῦ: ἐκπορίξεται Μυρτανε
18 τοίους Μοίηεκο: τοιούτους (ἢ: τοιούσδε Οτοῦϊυ8 περιέστη
σεν Ὁ: περιέστησαν (Δ61.: πέριξ ἔστησεν Μεῖΐπεκε: περιέσεισεν
Ποῖ φόβους θ: φόβου Μυβρταῦθ Ἢ δι᾽ οὺς α: στοίχους
Μαρτανο 18 δαίμον᾽ οὗτος χἀν Ὀϊοῖ5: δαίμονα οὐκ ἐν Ο:
δαίμονα καὶ 66ῃ.: δαίμον᾽ οἰκεῖν ἐν δποβηπ: ϑαίμον᾽ οἱ-
κοῦντ᾽ ἐν Ῥίοιθου: δαίμον᾽ ὀγκῶν ἐν ΜυκρταΥ 18 νόμοις ἃ
(ᾳφαοὰ νοτῦο ἀνομίαν μὲ τἰιθίοτπιοαμα τα Βοῖασα. ορΡΡοπίξατ):
φόβοις ϑομυυίας: βροτοῖς Ὁ 1618. ἀμ ὶὶ. γν
“1
σι
δ8
δ9
οος ΠΙῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α΄ δαν, τηδί}ν, ΙΧ
“-“-
᾿ ᾿ ͵ 404
χαὶ ὀλίγα προσδιελϑὼν ἐπιφέρει ἣ
οὕτω δὲ πρῶτον οἴομαι πεῖσαί τινὰ
, !
ϑνητοὺς νομίζειν δαιμόνων εἶναι γένος.
Συμφέρεται δὲ τούτοις τοῖς ἀνδράσι καὶ Θεόδωρος ὁ 90
ἄϑεος καὶ κατά τινας Πρωταγόρας ὁ ᾿Αβδηρίτης, ὃ μὲν
διὰ τοῦ περὶ ϑεῶν συντάγματος τὰ παρὰ τοῖς “Ἕλλησι
ϑεολογούμενα ποικίλως ἀνασκευάσας, ὁ δὲ Πρωταγόρας
(ΑΛ 12 Ὀ6]5) ῥητῶς που γράψας" “περὶ δὲ ϑεῶν οὔτε εἰ
εἰσὶν οὔϑ᾽ ὁποῖοί τινές εἰσι δύναμαι λέγειν" πολλὰ 4ος
γάρ ἐστι τὰ κωλύοντά με΄. παρ᾽ ἣν αἰτίαν ϑάνατον αὖ-
τοῦ χαταψηφισαμένων τῶν ᾿ϑηναίων διαφυγὼν καὶ κατὰ
ϑάλατταν πταίσας ἀπέϑανεν. μέμνηται δὲ ταύτης τῆς ἱστορίας
καὶ Τίμων ὁ Φλιάσιος (ἔτ. ὅ Π)]16]5) ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν 5
Σίλλων ταῦτα διεξερχόμενος, δ
Τἔσητεϊ καὶ μετέπειτα σοφιστῶν
οὔτ᾽ ἀλιγυγλώσσῳ οὔτ᾽ ἀσχόπῳ οὔτ᾽ ἀκυλίστῳ
Πρωταγόρῃ᾽ ἔϑελον δὲ τέφρην συγγράμματα ϑεῖναι,
ὅττι ϑεοὺς κατέγραψ᾽ οὔτ᾽ εἰδέναι οὔτε δύνασϑαι
ὅπποῖοί τινές εἰσι καὶ οἵ τινες ἀϑρήσασϑαι, τ
πᾶσαν ἔχων φυλακὴν ἐπιειχείης. τὰ μὲν οὔ οἵ
Ἰραίσμησ.. ἀλλὰ φυγῆς ἐπεμαίετο, ὄφρα μὴ οὕτως
Σωκρατικὸν πίνων ψυχρὸν πότον ᾿Αίδα δύῃ.
καὶ ᾿Επίκουρος δὲ κατ᾽ ἐνίους ὡς μὲν πρὸς τοὺς πολλοὺς
ἀπολείπει ϑεόν, ὡς δὲ πρὸς τὴν φύσιν τῶν πραγμάτων 15
οὐδαμῶς, οὐ μᾶλλον δὲ εἶναι ἢ μὴ εἶναι ϑεοὺς διὰ τὴν
Τῶν ἀντιχξιμένων λόγων ἰσοσϑένειαν ἔλεξαν οἵ ἀπὸ τῆς
ἜἜεξες τος Ὁ Ὁ το ΣΟ σκΩΝ
18 τινας Ν' τ εἶναι δαιμόνων ς 94 δὲ οἴη. 1, εἰ οἱι.Υ͂
" ΝΜ ως Ν , 8 τῆς ἱστορίας ταύτης Ν ὅς σειληνῶν Ν!
Ἐπ Ν: ὥστε ΠΕΑΒΕ; ὅς τε γ: ὡς ϑέδρῃδπιβ: {πάντων
πρα λας δ ολρὶ καὶ Ὀ16}8 ὁ. ,. χαὶ οὩ. ἡ 1 ἀλογυγλώσσω Ν
αὐ φρίύε ΟΝ ἔϑελον Ν ἴῃ ταδῆγα τηρίοχίβ διηθίξαα τέ 0η»
ἐΥΒΕτεῦ ν μη Προ συγγράμματα ἔδθκ.: συγγράμματι α 0 ὅτι ς
εἰ ΒΟᾺΚ ἃ μι γατέγραψον ΤῈ ς: χατέρριψεν Ν ι0 οἵ 6:
ἀΐδι α΄ δύ Ὁ, 18 αὕτως ΘΚ ΚΙ, ἀπρὶξ, 18 ἀΐδα Μοπαρίπθ:
ΠΣΝ δέη ορίαεϊν, Μοίποκο 14 ἕτου: Ν πρὸς μὲν Ν
ΤΠ ΘΟῈΡ Οχα, Ν᾽ βρὰ φρρξίο 11 ζογο ΗΪ σόοι
--- πὰ -ὉἡἥΒ
τ τον .ὕὉ.-πἀἶἶῦΝγαπεϑο πξαβ πε, ὍἊἘΒ
(εἰν. ἀορπι. 1ΠῚ) ΠΡῸΣ ΨΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 990
σκέψεως. χαὶ τοῦτο εἰσόμεϑα ἑκατέρωϑεν τὰ ἐπιχειρού-
μενα συντόμως ἐπιδραμόντες.
Οἱ τοίνυν ϑεοὺς ἀξιοῦντες εἶναι πειρῶνται τὸ προχεί-
μενον κατασκευάζειν ἐκ τισσάρων τούπων. ἑνὸς μὲν τῆς
παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις συμφωνίας. δευτέρου δὲ τῆς πκοῦμι-
κῆς διατάξεως, τρίτου δὲ τῶν ἀκολουϑούντων ἀτόπων τοῖς
ἀναιροῦσι τὸ ϑεῖον, τετάρτου δὲ χαὶ τελευταίου τῆς τῶν
“ς ἀντιπιπιτόντων λόγων ὑπεξα ρέσεως. ἀλλ᾿ ἀπὸ μὲν τῆς
κοινῆς ἐννοίας λέγοντες, ὡς ἅπαντες ἄνθρωποι σχεδὸν ἝἜλ.-
ληνές τε καὶ βάρβαροι νομίξουσιν εἶναι τὸ ϑεῖον, καὶ διὰ
τοῦτο συμφώνως μὲν ϑύουσί τε χαὶ εὔχονται καὶ τεμένη
ϑεῶν ἀνιστῶσιν, ἄλλοι δὲ ἄλλως ταῦτα ποιοῦσιν, ὡς ἂν
0 χατὰ μὲν τὸ κοινὸν πεπιστευχότες τὸ εἶναί τι ϑεῖον, μὴ
“οὐτὴν αὐτὴν δὲ ἔχοντες περὶ τῆς φύσεως αὐτοῦ πρόληψιν.
εἰ δέ γε ψευδὴς ὑπῆρχεν ἡ τοιαύτη πρόληψις, οὐκ ἂν
οὕτω πάντες συνεφώνουν᾽ εἰσὶν ἄρα ϑεοί. καὶ γὰρ ἄλλως
αἴ ψευδεῖς δόξαι καὶ πρόσχαιροι φάσεις οὖκ ἐπὶ πλεῖον
ς παρεχτείνουσιν, ἀλλὰ συντελευτῶσιν ἐχείνοις ὧν γάριν ἐφυ-
λάττοντο. οἷον τιμῶσι βασιλεῖς ἄνθρωποι ϑυσίαις τε καὶ
ταῖς ἄλλαις ϑρησκείαις, αἷς ὡς ϑεοὺς ζαὐτοὺς) προστρέπον-
ται. ἀλλὰ ταῦτα μέχοις ἐκείνων αὐτῶν διατηροῦσιν, τελευτη-
σάντων δὲ ὡς ἄϑεσμά τινα καὶ ἀσεβῆ παραλείπουσιν. ἡ δέ γε
ιο τῶν ϑεῶν ἔννοια καὶ ἐξ αἰῶνος ἦν καὶ εἰς αἰῶνα διαμένει,
ξ αὐτῶν, ὡς εἰκύς, τῶν γινομένων μαρτυρουμένη. οὐ
μὴν ἀλλὰ καὶ εἰ τὴν ἰδιωτικὴν ὑπόνοιαν δεῖ παραλείπειν,
τοῖς δὲ συνετοῖς καὶ μεγαλοφυεστάτοις τῶν ἀνδρῶν πεί-
ϑεσϑαι, πάρεστι τὴν ποιητικὴν ὁρᾶν μηδὲν μέγα μηδὲ
ι λαμπρὸν ἐκφέρουσαν ἐν ᾧ μὴ ϑεός ἐστιν ὃ τὴν ἐξουσίαν
᾿ , 3. Υ
ὧν πραγμάτων ἐνημμένος,
καὶ τὸ κράτος τῶν γινομέν
ὥ Ὁ . ᾿ Ά πε
ὥσπερ καὶ τῷ ποιητῇ Ὁμήρῳ κατὰ τὸν ἀναγραφέντα τῶν
ΤᾺΣ Ἴ “ Σ ΄ , ᾿
Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων πόλεμον. πάρεστι δὲ καὶ τὴν
40
9 τῆς ΝΑ: τοῖς ΠΕΒΥΒ 82 δεύτε-
ρον Ν 88 τρίτον Κ΄ 4 φάσεις Β6κκ.: φύσεις ἃ 4 ὡς :
καὶ Βεκκ. ἀπθὶ!.: οπι. Ηδυνοῦαβ αὐτοὺς αὐταὶ προστρέ-
πονται οοπἰδοξατα ἴῃ τρδερίπθ οὐάϊο]Β Θεπονθηβιαπι: προτρ.
9 παραλείπουσιν (νοὶ χαταλύουσιν) ΒΟΚΕ. αὐθ]ί.: καταλείπου-
σιν ἃ 18 εἰ ΝΒΑΒΕ: εἰς ΕὺΥ̓ὺ΄ πα πάρεστι ζμὲν» ΒΕΚΕ.
190 ἐπιδραμόντα Ν
ρη
61
ἡ 68
θ4
Φ΄
σὺ
ΟἿ
68
69
ο20 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Δ΄ αν, τπβίῃ, ΙΧ
τῶν φυσικῶν πληϑὺν ἰδεῖν σύμφωνον τῇ ποιητικῇ' ΤΑ
γὰρ Πυϑαγόρας καὶ Ἐμπεδοκλῆς καὶ οἵ ἀπὸ τῆς Ἰωνίας ἢ
Σωχράτης τε καὶ Πλάτων καὶ “ριστοτέλης καὶ οἵ ἀπὸὺ
τῆς Στοᾶς, τάχα δὲ οἱ ἀπὸ τῶν κήπων, ὡς αἷ ῥηταὶ τοῦ
- ι , ΄ ᾽
Ἐπικούρου λέξεις ἀαρτυρο σι, ἅδεον ἀπολείπουσιν. ὠσπερ
οὖν εἰ περί τινὸς τῶν ὑπὸ τὴν ὅρασιν πιπτόντων ἐξητοῦ-
μὲν. εὐλόγως ἂν τοῖς ὀξυωπεστάτοις ἐπιστεύομεν, καὶ εἰ 5
περί τινος τῶν ἀκουστῶν, τοῖς ὀξυηχουστάτοις, οὕτω ὅκε-
πτόμενοι περί τινὸς τῶν λόγῳ ϑεωρουμένων οὐκ ἄλλοις
τισὶ πιστεύειν ὀφείλομεν ἢ τοῖς τὸν νοῦν καὶ τὸν λόγον
ὀξυωποῦσιν, ὁποῖοί τινες ἧσαν οἷ φιλόσοφοι.
᾿Αλλ εἰώϑασιν ἀνϑυποφέροντες πρὸς τοῦτο λέγειν οἵ 30
ἐξ ἐναντίας, ὅτι καὶ περὶ τῶν ἐν “Διδου μυϑευομένων κοι-
νὴν ἔννοιαν ἔχουσιν ἅπαντες ἄνϑρωποι καὶ συμφώνους
ἔχουσι τοὺς ποιητάς, καὶ μᾶλλόν γε περὶ τούτων ἢ περὶ τῶν 407
ϑεῶν, ἀλλ᾽ οὐκ ἂν εἴποιμεν ταῖς ἀληϑείαις ὑπάρχειν τὰ
καϑ᾽ “ἥιδου μυϑευόμενα, μὴ συνιέντες πρῶτον μέν, ὅτι
οὐ μόνον τὰ καϑ᾽ ἽΔιδου πλαττόμενα, ἀλλὰ καὶ κοινῶς
πάντα μῦϑον μάχην περιεσχηκέναι συμβέβηκε καὶ ἀδύνα-
τον εἶναι, οἷον ἦν (λ 160)"
καὶ Τιτυὸν εἶδον, Γαίης ἐρικυδέος υἱόν,
κείμενον ἐν δαπέδῳ" ὃ δ᾽ ἐπ᾽ ἐννέα κεῖτο πέλεϑρα,
γῦπε δέ μιν ἑκάτερϑε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον,
δέρτρον ἔσω δύνοντες" ὁ δ᾽ οὐκ ἀπαμύνετο χερσίν Ὲ τ
“Ἰητὼ γὰρ ἤσχυνε Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν.
εἰ μὲν γὰρ ἄψυχος ἦν ὃ Τιτυός, πῶς οὐδεμίαν συναί-
σϑησιν ἔχων ὑπὸ τιμωρίαν ἔπιπτεν, εἰ δὲ εἶχε ψυχήν,
πῶς τετελευτήκει; καὶ πάλιν, ὅταν λέγηται (λ 882)"
καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον κρατέρ᾽ ἄλγε᾽ ἔχοντα, 18
ἑσταότ᾽ ἐν λίμνῃ" ἡ δὲ προσέκλυξε γενείῳ.
στεῦτό τε διψάων, πιέειν δ᾽ οὐκ εἶχεν ἐλέσϑαι᾽
πως ΠΕ ΘΟΝΟΟΝ πέος ἐδ δε μα τ Ὁ 0 .:.
39 δὲ ἐχαὶν Ἠὔξίον 363] σχεπτομένων Ν 51 λόγων Ν
: ἴτας Ν᾽ περὶ αἷς, ΝῚ ὅτι ΤῈ ς δ ἦν {τὸν ΒΕΚΙκ. ἀπθὶν.
8. δὸ ΓῈς 10 δέλτρον Ν κχ γὰρ οτῃη.ς ἤσχυνε ΝΥ͂Ν: ἤλ-
γυνε Ἐ: ἥλχησεν ΑΒ; ἤλκησεν" ἣ ἤλγυνε 1, (εἰ) 10 ἐσεῖδον 6
--π
--“-“---
(ἂν. ἀοκπν. 1) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ λ΄ 921
407 φ “ " ,ὔ ᾽ ΄ ᾿ ᾿
ὁσσάκι γὰρ πύψει ὁ γέρων πιέειν μενεζίνων.
, 3 4 , Ἵ “ ᾿ Ἵ Ἵ ῃ ,
τοσσάγ ὕδωρ ἀπολέσγετ ἀναβοοχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσίν
» ᾿ . ἢ
20 γαῖα μέλαινα φάνεῦπε, χαταξήνασκε δὲ δαίμων.
᾿ [ - " « - ὔ» ᾿ Β "
εἰ γὰρ μήποτε ὑγροῦ καὶ τροφΊς ἐγεύετο, πῶς διέμενεν.
"
΄
ἀλλ᾽ οὐ σπάνει τῶν ἀναγκαίων διεφϑείρετο, εἰ δὲ ἀϑάνα-
τος ἦν, πῶς τοιοῦτός ἐστιν: μάχεται γὰρ ἀθάνατος φύσι:
ἀλγηδόσι χαὶ βασάνοις, ἐπείπερ πᾶν τὸ ἀλγοῦν ἡ νητόν
“4 ἰστιν. ἀλλὰ γὰρ ὃ μὲν μῦϑος οὕτως ἐν αὐτῷ τὸν ἔλεγχον
περιεῖχεν, ἡ δὲ περὶ ϑεῶν ὑπόληνις οὐ τοιαύτη τις ἐστίν.
οὐδὲ μάχην ὑπέβαλλεν. ᾿χλχὰ σύμφωνος τοῖς γινομένοις
ἐφαίνετο. καὶ γὰρ οὐδὲ τὰς ψυχὰς ἔνεστιν ὑπονοῆσαι
χάτω φερομένας᾽ λεπτομερεῖς γὰρ οὖσαι ταὶ οὐ, ἧττον
:0 πυρώδεις ἢ πνευματώδεις εἰς τοὺς ἄνω μᾶλλον τόπους
οαχουφοφοροῦσιν. καὶ χαϑ᾽ αὐτὰς δὲ διαμένουσι καὶ οὐ,
ὡς ἔλεγεν ὁ Ἐπίκουρος (ἔν.381 ὕ8.), ἀπολυϑεῖσαι τῶν
σωμάτων καπνοῦ δίκην σκίδνανται. οὐδὲ γὰρ πρότε-
ρον τὸ σῶμα διακρατητικὸν ἦν αὐτῶν, ἀλλ᾽ αὐταὶ τῷ σώματι
5 συμμονῆς ἦσαν αἴτιαι; πολὺ δὲ πρότερον καὶ ἑαυταῖς. ἔχσκη-
νοι γοῦν ἡλίου γενόμεναι τὸν ὑπὸ σελήνην οἰκοῦσι τόπον. ἐν-
ϑάδε τε διὰ τὴν εἰλικρίνειαν τοῦ ἀέρος πλείονα πρὺς διαμονὴν
λαμβάνοισι χρόνον, τροφῇ τὲ χρῶνται οἰκείᾳ τῇ ἀπὸ γῆς ἀνα-
ϑυμιάσει ὡς καὶ τὰ λοιπὰ ἄστρα. τὸ διαλῦσόν τε αὐτὰς
ιο ἐν ἐχείνοις τοῖς τόποις οὐκ ἔχουσιν. εἰ οὖν διαμένουσιν
αἴ ψυχαί, δαίμοσιν αἴ αὐταὶ γίνονται" εἰ δὲ δαίμο-
νές εἶσι, ϑητέον καὶ ϑεοὺς ὑπάρχειν, μηδὲν αὐτῶν τὴν
ὕπαρξιν βλαπτούσης τῆς περὶ τῶν ἐν ἽΔιδου μυϑευομένων
προλήψεως.
: Ὁ μὲν οὖν ἀπὸ τῆς κοι
τοῦ ϑεοῦ λόγος ἐστὶ τοιοῦτος" Ε
τῆς τοῦ περιέχοντος διακοσμήσεως. ἡ τοίνυν τῶν ὄντων
οὐσία, φασίν, ἀκίνητος οὖσα ἐξ αὑτῆς καὶ ἀσχημάτιστος
ὑπό τινὸς αἰτίας ὀφείλει κινεῖσϑαί τε χαὶ σχηματίξεσθϑαι"
- , 4, "Ξ
νῆς καὶ συμφώνου οἰήσεως
σκοπῶμεν δὲ καὶ τὸν ἀπὸ
ἐν ΠΕς: ἀ Ν 4 δια-
19 ἀναβροχὲν Ηοτι.: ἀμβροχϑὲν ΜῈ 5: ἀνβροχὲν 3 δι
Ἀριτιχὸνς ἤδὅὄὅ--ἰϑ ποοῦπδ πιδηῦβ ἴῃ Ν' ΤΟΒΙΡΊΣ αὐδβοτιρϑι:
τὰ τοῦ Κικέρωνος ὅμοια δ ἡλίου ἀ6]. τοὶ ἴὰ ἔνιαι ταὰξδὺ
Ηϊτ:6]
“΄“΄ῖ0ὧω
{-
14
«ι
οι
κα
[1]
-ι
-ι
ΣΌΣ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α΄’ ϑάν. πλέῃ, ΙΧ
καὶ διὰ τοῦτος ὡς γαλκούργημα περικαλλὲς ϑεασάμενοι
ποϑοῦμεν μαϑεῖν τὸν τεχνίτην ἅτε καϑ'᾿ αὑτὴν τῆς
βὴ ἢ , ὝΜΨΗΝ ἵἴ Δ δ᾿
ὕλης ἀχινήτου καϑεστώσης, οὕτω καὶ τὴν τῶν ὅλων ὕλην
ϑεωροῦντες κινουμένην καὶ ἐν μορφῇ τὲ καὶ διακοσμήσει
τυγχάνουσαν εὐλόγως ἂν σκχεπτοίμεϑα τὸ κινοῦν αὐτὴν
χαὶ πολυειδῶς μορφοῦν αἴτιον. τοῦτο δὲ οὐκ ἄλλο τι πι-
ϑανόν ἐστιν εἶναι ἢ δύναμίν τινὰ δι᾿ αὐτῆς πεφοιτη-
χυΐαν, καϑάπερ ἡμῖν ψυχὴ πεφοίτηκεν. αὕτη οὖν ἡ δύ-
ναμις ἤτοι αὐτοκίνητός ἐστιν ἢ ὑπὸ ἄλλης κινεῖται δυνά-
μεως. καὶ εἰ μὲν ὑφ᾽ ἑτέρας κινεῖται, τὴν ἑτέραν ἀδύνα-
τὸν ἔσται κινεῖσϑαι μὴ ὑπ᾽ ἄλλης κινουμένην, ὅπερ ἄτοπον.
ἔστι τις ἄρα καϑ᾽ ἑαυτὴν αὐτοκίνητος δύναμις, ἥτις ἂν εἴη
ϑεία καὶ ἀΐδιος. ἢ γὰρ ἐξ αἰῶνος κινήσεται ἢ ἀπό τινος
χρόνου. ἀλλ᾽ ἀπό τινος χρόνου μὲν οὐ κινήσεται" οὐ {ορ
γὰρ ἔσται τις αἰτία τοῦ ἀπό τινος αὐτὴν χρόνου κινεῖσϑαι.
ἀίδιος τοίνυν ἐστὶν ἢ κινοῦσα τὴν ὕλην δύναμις καὶ τε-
ταγμένως αὐτὴν εἰς γενέσεις καὶ μεταβολὰς ἄγουσα. ὥστε
ϑεὸς ἂν εἴη αὕτη. καὶ ἔτι τὸ γεννητικὸν λογικοῦ
καὶ φρονίμου πάντως καὶ αὐτὸ λογικόν ἐστι καὶ φρόνιμον"
ἡ δέ γε προειρημένη δύναμις ἀνθρώπους πέφυκε κατα-
σχευάζξειν" λογικὴ τοίνυν καὶ φρονίμη γενήσεται. ὅπερ ἦν
ϑείας φύσεως. εἰσὶν ἄρα ϑεοί. τῶν τε σωμάτων
τὰ μέν ἐστιν ἡνωμένα, τὰ δὲ ἐκ συναπτομένων, τὰ δὲ ἐκ
διεστώτων. ἡνωμένα μὲν οὖν ἔστι τὰ ὑπὸ μιᾶς ἕξεως
γβατούμενα καϑάπερ φυτὰ καὶ ξῷα, ἐκ συναπτομένων δὲ
τὰ ἔχ τὲ παρακειμένων χαὶ πρὸς ἕν τι κεφάλαιον νευόν-
ρίη δ ἀμνὸς ὡς ἀλύσεις καὶ πυργίσκοι καὶ νῆες, ἐκ διε-
στώ ας ἩΓΩΚΟ ἡ ἃ
Ἦν Οὲ τά ἐκ διεξευγμένων καὶ κεχωρισμένων καὶ
καϑ αὐτὰ ὑπο
κειμένων συγκείμενα ὡς στρατιαὶ καὶ ποῖ-
18 “ὦ ἐᾶν, ἄορτη, 1 109.
30 περιχαλὲς ξ ΦῚ καὶ Υ ἣ
δι᾽ ἡμᾶν τ οινοῦν Ν, 91 ζἐνὺ ἡμῖν ΑΓΗΪΠῚ
ἐν ΠΣ ἘΣ ᾿Ξ ἀπὸ Ν . 39 Ῥοβὺ ἜΝ ῬᾺ ἡμν Ατηΐτη
Ῥοεὶ κινουμέ ἐξ: ἜΡΗ, εἴη ἂν ΑΡοΙῦὺ καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον
ΠῚ ΝΥ δ Βοϊηΐλ βθς, Ἡθυνθθϊ νουβίοπθιῃ (αἰχιια τα
τῶν ἃ ΤΟΥ Ε; γενητικὸν ΝῚ)ς 18 τε ΒοΚΚ.:
10
χωρισμένων Ν ΚΟ σμ ων Βρκκ.: ἐκ κεχωρισμένων τς: ἐγκε-
408
80
85
80
10
“πὰ “- αἰ
π-Ὸ-᾿ π“π’Πτσσπᾳ-Π.τπε' τ πὰ
----
(αν. ἀομρτη, ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 992
4900 : , 4 τον τ ες
μναι καὶ χοροί. ἐπεὶ οὖν καὶ ὃ κόσμος σῶμα ἐστιν, ἤτοι
ἡνωμένον ἐστὶ σῶμα ἢ ἐκ συναπτομένων ἢ ἐκ διεστώτων.
οὔτε δὲ ἐκ συναπτομένων οὔτε ἐκ διεστώτων, ὡς δείκνυμεν
0 ἐκ τῶν “περὶ αὐτὸν συμπαϑεμῶν. χατὰ γὰρ τὰς τῆς σελή;-
νης αὐξήσεις χαὶ φϑίσεις πολλὰ τῶν τε ἐπιγείων ζῴων καὶ
ϑαλασσίων φϑίνει τε καὶ αὔξεται, ἀμπώτεις τε καὶ πλημ-
μυρίδες περί τινα μέρη τῆς ϑαλάσσης γίνονται. ὡσαύτως
δὲ καὶ κατά τινας τῶν ἀστέρων ἐπιτολὰ: καὶ δύσεις μετα-
95 βολαὶ τοῦ περιέχοντος καὶ παμποίκιλοι περὶ τὸν ἀέρα τρο-
παὶ συμβαίνουσιν. ὁτὲ μὲν ἐπὶ τὸ κρεῖττον. ὑτὲ δὲ λοιμι-
χῶς. ἐξ ὧν συμφανές. ὅτι ἡνωμένον τι σῶμα καϑέστηκεν
ὁ κόσμος. ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἐκ συναπτομένων ἡ διεστώ-
των οὐ συμπάσχει τὰ μέρη ἀλλήλοις, εἴγε ἐν στοατιᾷ πάν-
0 των. εἰ τύχοι, διαφϑαρέντων τῶν στρατιωτῶν οὐδὲν κατὰ
διάδοσιν πάσχειν φαίνεται ὃ περισωϑείς᾽ ἐπὶ δὲ τῶν ἤνω-
“μομένων συμπάϑειά τις ἔστιν. εἴγε δακτύλου τεμνομένου τὸ
ὕλον συνδιατίϑεται σῶμα. ἡνωμένον τοίνυν ἐστὲ σῶμα
καὶ ὃ κόσμος. ἀλλ᾽ ἐπεὶ τῶν ἡνωμένων σωμάτων τὰ μὲν
ὑπὸ ψιλῆς ἕξεως συνέχεται, τὰ δὲ ὑπὸ φύσεως, τὰ δὲ ὑπὸ
5 ψυχῆς, καὶ ἕξεως μὲν ὡς λίϑοι καὶ ξύλα, φύσεως δὲ χκα-
ϑάπερ τὰ φυτά, ψυχῆς δὲ τὰ ἑῷα, πάντως δὴ καὶ ὃ
χόσμος ὑπό τινος τούτων διακρατεῖται. καὶ ὑπὸ μὲν ψι-
λῆς ἕξεως οὐκ ἂν συνέχοιτο. τὰ γὰρ ὑπὸ ἕξεως κρατού-
μενα οὐδεμίαν ἀξιόλογον μεταβολήν τε χαὶ τροπὴν ἄνα-
10 δέχεται, καϑάπερ ξύλα καὶ λίϑοι; ἀλλὰ μόνον ἐξ αὐτῶν
πάσχει τὴν κατὰ ἄνεσιν χαὶ τὴν κατὰ συμπιεσμὸν διάϑε-
σιν. ὃ δὲ κόσμος ἀξιολόγους ἀναδέχεται μεταβολάς. ὅτὲ
μὲν κρυμαλέου τοῦ περιέχοντος γινομένου, ὁτὲ δὲ ἀλεεινοῦ,
καὶ ὁτὲ μὲν αὐχμώδους, ὁτὲ δὲ νοτεροῦ, ὁτὲ δὲ ἄλλως πως
ιὉ κατὰ τὰς τῶν οὐρανίων κινήσεις ἑτεροιουμένου.. οὐ τοί-
νυν ὑπὸ ψιλῆς ἕξεως ὁ κόσμος συνέχεται. εἰ δὲ μὴ ὕπο
ταύτης, πάντως ὑπὸ φύσεως" καὶ γὰρ τὰ ὑπὸ ψυχῆς δια-
χρατούμενα πολὺ πρότερον ὑπὸ φύσεως συνείχετο. ΡΟ)
κη ἄρα ὑπὸ τῆς ἀρίστης αὐτὸν φύσεως συνέχεσθαι. ἐπεὶ
20 αὐτῶν Ν᾽ ΘΟ Ρ. 501. 81 πάσχειν ΠῈ ς: πᾶσι Ν 4 ἀπὸ
ψιλῆςς 11 τὴν αἰτυπιαιθ ΟΠ. Ν᾽ 19 αὐτῶν
80
81
88
84
σ΄
σι
κ
σ:
ἵν 4]
88
89
84 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Λ΄ δῖν, τηδί, ΙΧ
410
καὶ περιέχει τὰς πάντων φύσεις. ἡ δέ γε τὰς πάντων πε- 0
ριέχουσα φύσεις καὶ τὰς λογικὼς περιέσχηκεν. (Βιοίο. ἔν. 1114
Αγπὶ ἀλλὰ καὶ ἢ) τὰς λογ ικὰς περιέχουσα φύσεις
πάντως ἐστὶ λογική, οὐ γὰρ οἷόν τε τὸ ὅλον τοῦ μέ-
ρους χεῖρυν εἷναι. ἀλλ᾽ εἰ ἀρίστη ἐστὶ φύσις ἡ τὸν κόσμον
διοικοῦσα. νοερά τε ἔσται καὶ σπουδαία καὶ ἀϑάνατος. τοιαύτη 35
δὲ τυγχάνουσα ϑεός ἐστιν. εἰσὶν ἄρα ϑεοί. εἴπερ τε ἐν γὴ
χαὶ ϑαλάσσῃ πολλῆς οὔσης παχυμερείας ποικίλα συνίσταται ξῷα
ψυχικῆς τὲ καὶ αἰσϑητικῆς μετέχοντα δυνάμεως, πολλῷ πιϑα-
νώτερόν ἐστιν ἐν τῷ ἀέρι. πολὺ τὸ καϑαρὸν καὶ εἰλικρινὲς
ἔχοντι παρὰ τὴν γῆν καὶ τὸ ὕδωρ, ἔμψυχά τινα καὶ νοερὰ 30
συνίστασϑαι ξῷα. καὶ τούτῳ συμφωνεῖ τὸ τοὺς Διοσκού-
ρους ἀγαϑούς τινας εἶναι δαίμονας, σωτῆρας εὐσέλμων «μι
νεῶν, καὶ τὸ (Η65ϊοά. ορ. 252)
τρὶς γὰρ μύριοί εἰσιν ἐπὶ χϑονὶ πουλυβοτείρῃ
ἐδδνκεῦι Ζηνὺς φύλακες μερύπων ἀνϑρώπων.
ἀλλ᾽ εἰ ἐν τῷ ἀέρι πιϑανὸν ὑπάρχειν ζῷα, πάντως εὔλογον ὁ
καὶ ἐν τῷ αἰϑέρι ζῴων εἶναι φύσιν. ὅϑεν καὶ ἄνϑρωποι
νοερᾶς μετέχουσι δυνάμεως, ἐχεῖϑεν αὐτὴν σπάσαντες.
ὄντων δὲ αἰϑερίων ζώων. καὶ κατὰ πολὺ τῶν ἐπιγείων
ὑπερφέρειν δοχούντων τῷ ἄφϑαρτα εἶναι καὶ ἀγέννητα,
δοθήσεται καὶ ϑεοὺς ὑπάρχειν, τούτων μὴ διαφέροντας. τ
Ὁ δὲ Κλεάνϑης (ἴγ. 829 Ασῃ. ) οὕτως συνηρώτα᾽ εἰ φύ-
σις φύσεώς ἐστι κρείττων, εἴη ἄν τις ἀρίστη φύσις"
εἰ ψυχὴ ψυχῆς ἐστι κρείττων, εἴη ἄν τις ἀρίστη
ψυχή" καὶ εἰ ξῷον τοίνυν κρεῖττόν ἐστι ξῴου, εἴη
ἄν τι κράτιστον ἔῷον᾽ οὐ γὰρ εἰς ἄπειρον ἐκπίπτειν τ
πέφυκε τὰ τοιαῦτα. ὡσπεροῦν οὐδὲ ἡ φύσις ἐπ᾽ ἄπει-
ρον ἐδύνατο αὔξεσθαι κατὰ τὸ κρεῖττον, οὔϑ᾽ ἡ ψυχὴ
ὙΠΣΤΡΕ 7ενε ΡΈΕΙ ζῴου κρεῖττόν ἐστιν,
᾿ οι, καὶ ταῦρος ἵππου καὶ
πον ἀπ ενειτληας. ον νη ἐγ. χα ἐοϑμεν ἈΝ᾽ ,.....
“5.36 τὸ ὅλον τοῦ μέρους 1Ε:
9 τοῦ ὅλου τὸ μέρος Ν΄ς 1 εἶναι
στη ς: πὴ πολυβοτείφρη Νς 1 ἐχεῖθεν Ν: μεΘΟΡΣ ΜῈς: κἀ-
16 οὐδὲ (: οὔτε ΒΕΚΙ. π᾿ τ ἐδύνατο ἐπ᾽ ἄπει-
ὕψι ς 1 τὸ
19 ἵππου Βὔρίον; ἀρεδες τω οὔθ’ 18. οὐδὲ τὸ ξ. Αὐπῖτο
-.ο...β....-.-νὕ-ὦ ..-
ὦ “ππστἱἱ
-φ ------ τ. “ὦ .-
ι
[Ὁ
(κἂν, ἄορπι, ΠῚ ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 92;
411 ᾿ , ἢ ᾿
"9ελέων ταύρου. πάντοῶωΤν δὲ σχεδὸν τῶν ἐπιγείων ζῴων
οὐ καὶ σωματικῇ καὶ ψυχιπῇ διαθέσει προέχει τε καὶ
χρατιστεύει ὃ ἄνϑρωπος᾽ τοίνυν κράτιστον ἂν εἴη
ξῷον καὶ ἄριστον. χαίτοι οὐ πάνυ τι ὁ ἄνϑρωπος
χράτιστον εἶναι δύναται ξῷον, οἷον εὐθέως ὅτι δι
κακίας πορεύεται τὸν πάντα χρόνον, εἰ δὲ μήγε, τὸν
ρα πλεῖστον (καὶ γὰρ εἴ ποτε περιγένοιτο ἀρετῆς, ὀφὲ
4 καὶ πρὸς ταῖς τοῦ βίου δυσμαῖς περιγίνεται), ἐπί-
κηρόν τ᾽ ἐστὶ καὶ ἀσϑενὲς καὶ μυρίων δεόμενον βοη-
ϑημάτων. καϑάπερ τροφῆς καὶ σκεπασμάτων καὶ
τῆς ἄλλης τοῦ σώματος ἐπιμελείας, πικροῦ τινος τυ-
ράννου τρόπον ἐφεστῶτος ἡμῖν καὶ τὸν πρὸς ἡμέραν
ϑα δασμὸν ἀπαιτοῦντος, καὶ εἰ μὴ παρέχοιμεν ὥστε
.ο λούειν αὐτὸ καὶ ἀλείφειν καὶ περιβάλλειν καὶ τρέ-
φειν. νόσους καὶ ϑάνατον ἀπειλοῦντος. ὥστε οὐ τέ-
“λεῖον ζῶον ὃ ἄνϑρωπος, ἀτελὲς δὲ καὶ πολὺ κεχωρισ-
μένον τοῦ τελείου. τὸ δὲ τέλειον καὶ ἄριστον κρεῖτ-
τον μὲν ἂν ὑπάρχοι ἀνθρώπου καὶ πάσαις ταῖς ἀρε-
ταῖς συμπεπληρωμένον καὶ παντὸς κακοῦ ἀνεπίδε-
ς κτον᾽ τοῦτο δὲ οὐ διοίσει ϑεοῦ. ἔστιν ἄρα ϑεός.
Ἀλλ᾽ ὃ μὲν Κλεάνϑης ἐστὶ τοιοῦτος" ἠρώτησε ὁὲ καὶ
Ξενοφῶν ὃ Σωκρατικὸς (ΜΙ μι. 1 4, 2) λόγον εἰς τὸ εἷ-
ναι ϑεούς, Σωκράτει περιϑεὶς τὴν ἀπόδειξιν πρὸς τὸν ἤρι-
στόδημον ζητοῦντι, δι᾽ ὧν κατὰ λέξιν φησίν" “εἶπέ μοι. ὧ
ιο Ἀριστόδημε, εἰσὶν οὕς τινας ἐπὶ σοφίᾳ τεϑαύμακας;:
ἔγωγε, ἔφη. τίνες οὖν εἰσιν οὗτοι; ἐπὶ μὲν οὖν ποιη-
τικῇ ἔγωγε Ὅμηρον τεθαύμακα, ἐπὶ δὲ ἀνδριαντο-
ποιίᾳ Πολύκλειτον, ξωγραφίας γε μὴν χάριν Ζεῦξιν.
τούτους οὖν ἀποδέχῃ οὐ διὰ τὸ τὰ ὑπ᾽ αὐτῶν κατε-
ι σκευασμένα περισσῶς δεδημιουργῆσϑαι: ἐγῶγεξν ἐΦΊ):
εἰ οὖν ὃ Πολυκλείτου ἀνδριὰς καὶ ἐμψυχίαν προσ-
λάβῃ, οὐ πολὺ μᾶλλον ἀποδέξη τὸν τεχνίτην; καὶ
ο» χαίτοι ὙΑΟΒΒυααΐα: χαὶ Ο: ἀλλ᾽ νϑὶ καὶ ζμὴνν ΒΕΚΕ.
ἀυθὶῖ. φΦ1 τρυφῆς 5 598 δασμὸν οπι. δ Βρδ [10 10 ἔδσθ ||.
γποπδ. τοι οί 6ἰ οὐ βόκι. ὑϑεεαι Ὁ ἡρότη «. .8 σω-
κράτη ς 11 οἱ τοιοῦτοι Ν οὗν οὩΌ Ν 161 προσλάβη Ὡς:
προσλάβοι Ν᾿
4“
91
938
91
σὩδ ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Λ’ ἃν, τηρίῃ, ΙΧ
“Ὁ :
! ἘΝ 4
μάλα. ἀρ᾽ οὖν ἀνδριάντα μὲν δρῶν ἔφης ὑπό τινο
τεχνίτου δεδημιουργῆσϑαι, βρέ νος δὲ ὁρῶν κατὰ
τε ψυχὴν εὖ κινούμενον καὶ κατὰ τὸ σῶμα εὖ κε.ν,
χοσμημένον οὐκ οἴει. ὑπό “: νοῦ περιττοῦ δεδη- Ὁ
μιουργῆσϑαις ΕΡΕΝ δὲ ὁρῶν ϑ ΟΥΚΑΡΕ ἀφο ρον πρὶς
ρῶν, πρῶτον μὲν ὅτι διανέστησε ἠέ, θῶπον, ὃμ-
ματάώ γε μὴν ἔδωκεν ὥστε ὁρᾶν τὰ θατά, ἀκοὴν δὲ
ὥστε ἀκούειν τὰ ἀκουστά. ὀσμῆς γε μὴν τί ἂν ἣν
ὕφελος. εἰ μὴ ῥῖνας προσέθηκεν, χυμῶν τε μῆνμι
ὁμοίως. εἰ μὴ γλῶσσα ἢ τούτων ἐπιγνώμων ἔνειρ- 30
γάσϑη: καὶ ταῦτα᾽ φησὶν (Ρ. ὃ 8) εἰδώς, ὅτι : τὲ
μέρος μικρὸν ἔχεις ἐν τῷ σώματι πολλῆς ο σῆς";
ὑγροῦ τε μὴν βραχὺ πολλοῦ ὄντος, πυρὸς ἀέρος τε
ὁμοίως" νοῦν δὲ ἄρα μόνον οὐδαμοῦ ὄντα εὐτυχῶς
πόϑεν δοκεῖς συναρπάσαι;᾽.". ; Οὅ.
Τοιοῦτος μὲν οὖν ὁ τοῦ Ξενοφῶντός ἐστι λόγος, δύ- ἢ
ναμίν γε ἐπαγωγικὴν ἔχων καὶ τοιαύτην᾽ “γῆς πολλῆς οὔ-
σης ἐν τῷ χύσμῳ μιχρὸν μέρος ἔχεις, καὶ ὑγροῦ πολλοῦ 4
ὄντος ἐν τῷ χόσμῳ μικρὸν μέρος ἔχεις" καὶ νοῦ ἄρα ποὶ-
λοῦ ὄντος ἐν τῷ κόσμῳ μικρὸν μέρος ἔχεις. νοερὺς Ἔρᾶ
ὃ χόσμος ἐστίν. χαὶ διὰ τοῦτο ϑεός.᾿᾿ παραβάλλουσι δέ τι-
νὲες τῷ λόγῳ τὰ λήμματα μεταποιοῦντες αὐτοῦ, καί ΦόῦΙ ϑ
“γῆς πολλῆς οὔσης ἐν τῷ κύσμῳ μικρὸν μέρος ἔχεις ἀλλὰ
καὶ ὑγροῦ πολλοῦ ὄντος ἐν τῷ κόσμῳ μικρὸν μέρος ἔχεις,
καὶ ἤδη ἀέρος καὶ πυρός᾽ καὶ πολλῆς ἄρα χολῆς οὔσης
- 2 ΄ , )
ἐν τῷ ποῦμῳ μιχρόν τι μέρος ἔχεις, καὶ φλέγματος καὶ
αἵματος. ἀκολουϑήσει χαὶ χολοποιὸν καὶ αἵματος γΕν τς"
τικὸν εἶναι τὸν κόσμον᾽ ὕπερ ἐστὶν ἄτοπον. οἱ δὲ ἐὐϑεῦν
λογούμενοί φασιν ἀνόμοιον εἶναι τὴν παραβολὴν τῷ πρβρ
φῶντος λόγῳ, ἐκεῖνος μὲν γὰρ ἐπὶ τῶν ἁπλῶν καὶ πρώ-
τῶν σωμάτων ποιεῖται τὴν ξήτησιν, ὥσπερ γῆς καὶ ὑυάτον
ἀέρος τε καὶ πυρός, οἵ δὲ τῇ παραβολῇ χρώμενοι μετεπῆ- 18
1ϑα διακείμενον Ν᾽ τὸ οἴη. Ν᾽ 8 ταῦτα ΒοκΙκ.: ταύτη α
39 μόνον οἸη. ς (σεν εὐτυχῶς πῶς οοἀά. ΧΩ ποΡρμοπίΒ 80 οὖν
Ἐς: ἦν Ν᾽ ἐστι ὁχα, Ν 81 γε ΒΟΚΙκ.: τὸ αὶ 1 καὶ --3 ἔχὲῳ
οτη. ΠΕ ὃ ἀλλὰ.--.γ ἔχεις οα. Ν 10 {0 5)
καὶ -- 8 ἔχεις ογχη.Υ͂
ἀκολ. Ἡρ]ηἰΖ αἵματος {καὶ φλέγματος. Ἠρϊηὲζ ἀπ 1,
-.ι.--τῷ'οοἔ ---.-.-.-τ΄.. τ ὔτὖ΄᾽
(αν. ἄορη, ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Δ΄ 981
413 ὲ ᾿ . " ᾿
δησαν ὡς ἐπὶ τὰ συγκρίματα᾽ χολὴ γὰρ καὶ αἷμα καὶ
πᾶν τὸ ἐν τοῖς σώμασιν ὑγρὸν οὐκ ἔστι πρῶτον καὶ ἁπλοῦν,
ἀλλ᾽ ἐκ τῶν πρώτων καὶ στοιχειωδῶν σωμάτων συγχείμενον.
Ἔνεστι δὲ καὶ οὕτως τὸν αὐτὸν συνερωτᾶν λόγον᾽ εἰ
“0 μὴ ἦν τι γεῶδες ἐν κύσμῳ, οὐδὲ ἐν σοί τι ἂν ἦν γεῶ
δες, καὶ εἰ μὴ ἦν τι ὑγρὸν ἐν πόσμω, οὐδ᾽ ἂν ἐν σοὶ ἦν
τι ὑγρόν, καὶ ὁμοίως ἐπὶ ἀέρος γχαὶ πυρός. τοίνυν καὶ εἰ
μὴ ἦν τις ἐν κόσμῳ νοῦς. οὐδ' ἂν ἐν συί τις ἣν νοῦς᾽
ἔστι δέ γε ἐν σοί τις νοῦς ἔστιν ἄρα καὶ ἐν κόσμῳ. καὶ
ὡς διὰ τοῦτο νοερός ἐστιν ὁ κόσμος. νοερὺς δὲ ὧν καὶ ϑεὺς
χαϑέστηκεν.᾽᾽ τῆς δὲ αὐτῆς δυνάμεώς ἐστι καὶ ὁ
τοῦτον τὸν τρόπον ἔχων λόγος" “᾿ἁρά γε ἄγαλμα εὖ δεδη-
μιουργημένον ϑεασάμενος διστάσειας ἄν, εἰ τεχνίτης νοῦς
τοῦτο ἐποίησεν; ἢ οὕτως ἂν ἀπύσχοις τοῦ ὑπονοεῖν τι τοι-
20 οὔτον, ὡς καὶ ϑαυμάξειν τὴν περιττότητα τῆς δημιουργίας
χαὶ τὴν τέχνην; ἄρ᾽ οὖν ἐπὶ μὲν τούτων τὸν ἔξω ϑεώῶ-
αρῶν τύπον προσμαρτυρεῖς τῷ κατεσκευακότι καὶ φὴς εἶναί
τινα τὸν δημιουργόν" τὸν δὲ ἐν σοὶ ὁρῶν νοῦν. τοσαύτῃ
ποικιλίᾳ διαφέροντα παντὸς ἀγάλματος καὶ πάσης γραφῆς.
γενητὸν ὄντα νομίξεις ἀπὸ τύχης γεγονέναι, οὐχὶ δὲ ὑπὸ
ατινος δημιουργοῦ δύναμιν καὶ σύνεσιν ὑπερβάλλουσαν
ἔχοντος; ὅσπερ οὐκ ἂν ἄλλοϑί που διατρίβοι ἢ ἐν τῷ
κύσμῳ, διοικῶν αὐτὸν χαὶ τὰ ἐν αὐτῷ γεννῶν τε καὶ αὔξων.
οὗτος δέ ἐστι ϑεός εἰσὶν ἄρα ϑεοί.᾽
Ζήνων δὲ ὁ Κιτιεὺς {π. 118 Ασῃ.) ἀτὸ Ξενοφῶντος
ιὸ τὴν ἀφορμὴν λαβὼν οὑτωσὶ συνερωτᾷ᾽ “τὸ προϊέμενον
σπέρμα λογικοῦ καὶ αὐτὸ λογικόν ἐστιν" ὁ δὲ κόσμος
" , ᾿ ᾿ ,
προΐεται σπέρμα λογικου, λογικὸν ἄρα ἐστὶν ὁ χο-
99- -100 οἵ, 8. 191.
40 {τῶν πκόσμω ς οὐδὲ ἐν σοί Ν: ἐν δὲ ἐν σοι ς: ἐν σοἰ 1.:
ἐν δὲ σοι ἃ γαιῶδες Ν αἰτοῦίαθθ 38 ἣν τις ΒΕΚΕ.: ἦν τι α
φᾳ τις ἄθπ.: τι α 89 οὕτως Ν: οὔτ᾽ ΠΕ -ς: ἢ (οὐχ) οὕτως:
τοσοῦτον οἱΐπι οοπὶ. ΒΟΚΚ. ἀπόσχοις ΒΕΚΚ.: ἀπόσχοι Ν: ἀπό-
σγοιο [Ἐς : ἀπέχοις ΚαγδὲΓ 51 ἔξω ΝΙΡΕ: ἔἕξωϑενς 4 7ε»νὴ-
“; ΝΠΕ: γε νοητὸν 5: γεννητὸν θη. 8 που ΒΕκΚκΚ.: ποι
ΝΙΕΗ: πη ΑΒ: ον (ἰδ) 8 κιτιεὺς ΔΒ:
τιεὺς 0} ᾿
κιττεὺς Ν: κιτ-
ῳὡ
πὰ
100
101
τὺ
108
104
108
δῷ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ τιν, τηδίῃ, ΙΧ
δμος. ὦ συνεισάγεται καὶ ἡ τούτου ὕπαρξις." καὶ
ἔστιν ἡ :
ἐτεμονιχοῦ, χαὶ πᾶσαι αἰ ἐπὶ τὰ μέρη τοῦ ὅλου ἐξαποστελλό-
ΥΩ δυνάμεις ὡς ἀπό τινος πηγῆς τοῦ ἡγεμονικοῦ ἐξαποστέλ.
λονται. ὥστε πᾶσαν δύναμιν τὴν περὲ τὸ μέρος οὖσαν καὶ περὶ
τὸ ὅλον εἶναι διὰ τὸ ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῷ ἡγεμονικοῦ διαδίδο-
σϑαι. ὅϑεν οἷόν ἐστι τὸ μέρος τῇ δυνάμει, τοιοῦτον πολὺ
πρότερον ἔστι τὸ ὅλον. καὶ διὰ τοῦτο, εἰ προΐεται λογικοῦ
ζῴου σπέρμα ὃ κύσμος. οὐχ ὡς ὁ ἄνϑρωπος κατὰ ἀπο-
βρασμόν. ἀλλὰ χαϑὸ περιέχει σπέρματα λογικῶν ξώων,
περιέχει τὸ πᾶν. οὐχ ὡς ἂν εἴποιμεν τὴν ἄμπελον γιγάρ-
τῶν εἶναι περιεκτικήνς τουτέστι κατὰ περιγραφήν, ἀλλ᾽ ὅτι
λόγοι σπερματικοὶ λογικῶν ἕώων ἐν αὐτῷ περιέχονται.
ὥστε εἶναι τοιοῦτο τὸ λεγόμενον" “ὁ δέ γε κόσμος περιέχει
σπερματιχοὺς λόγους λογικῶν ξώων᾽ λογικὸς ἄρα ἐστὶν ὁ
κόσμος.
Καὶ πάλιν ὃ Ζήνων (ἴτ. 111 Ατη.) φησίν" “Τεἰ] τὸ λο-
γικὸν τοῦ μὴ λογικοῦ χρεῖττόν ἐστιν οὐδὲν δέ γε
- "πὸ εἴ ΟῚ ᾿ 4 οὐ ᾿ ὰ
τῆς συνερωτησεως πιϑαι ὑτὴς προῦπτος. πάσης γὰρ
1!
40
κοσμου κρεῖττόν ἐστιν᾽ λογικὸν ἄρα ὃ κόσμος. καὶ {15
ὡσαύτως ἐπὶ τοῦ νοεροῦ καὶ ἐμψυχίας μετέχοντος.
τὸ γὰρ νοερὸν τοῦ μὴ νοεροῦ καὶ ζτὸν ἔμψυχον τοῦ
μη ἐμψύυχου κρεῖττόν ἐστιν᾽ οὐδὲν δέ γε κόσμου
γρείττον᾽ νοερὸς ἄρα καὶ ἔμψυχός ἐστιν ὃ κόσμος."
; Κεῖται δὲ καὶ παρὰ τῷ Πλάτωνι (ΤΊμι. ᾿. 29 Ὠ) τῇ δυ-
νάμει τοιοῦτος λόγος, κατὰ λέξιν αὐτοῦ γράφοντος" ““λέγω-
ΡΕΥ δὴ δι᾿ ἣν αἰτίαν γένεσιν καὶ πᾶν τόδε ὃ συνι-
στας συνέστησεν. ἀγαϑὸς ἦν. ἀγαϑῷ δὲ οὐδὲ εἷς περὶ
πές, κι σρδο τος χε σοι ον Τα ΟΣ
18 τούτου (: : τοῦ ϑεοῦ ΒΕΚΚ, ἀαρτ Ἶπ τι
ἘΡΕΤ ς ἕ : ιὖ, 44 ἐρωτήσεως ς [ΟγΤ.
ἈΡΥΣΕΡΕ πον κόσμος, {καὶ αὐτὸς λογικός ἐστιν, προῖε-
σθαι δέ φησιν (βς. ὁ Ζήνων) λογικοῦ ξῴου σπέρμα τὸν κόσμονν
ΦΣ ΓΕ ῥτ πνϑοῦπον Ηρϊπΐς ὁ ἄνϑρωπος ἘΔΡτ,: τὸν ἄνϑρω-
ΝΞ ἢ: ἢν ῬΥΤΟΈΙΣΟΝ ὁ ἄνϑρωπος Ἰ)οκῖς, ἀυδι. φ4 περιέ-
τς ΒεκΙ ἀνῖτς τα ἀοἸσαΡατρ τὸ ᾿ς: τε ΝῚ, {περιέχει δὲν
τιχοὺς λόγου τὸ 51 λεγόμενον" ( εἰ ὁ κόσμος περιέχει ὑπο μα:
κτλ. ἤρίαἰς ἢ ογικῶν ξῴων, λογιχός ἐστιν ὁ χόσμοςν᾽ ὁ δὲ γε
ἩΣΙῈΡ ἊΣ σπερματικοὺς ΒΟΚᾺ.- ὑπέρματος ἃ 80 εἰ ἀ6].
; οὐδὲν ---ῊΡ, 416, 1 ἔστιν οἸη. ς 8 τὸ αἰξ. κἀἀ. ΒΕΚΚ.
ἱ
Ό"
(αν, ἄορι. ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΊΣΙΚΟΥΣ Α΄ οῶ9
μΦς ᾿ ἫΝ
οὐδενὺς ἐγγίνεται φϑόνος. τούτου δὴ ἐκτὸς ὧν
νυ πάντα ὅσα μάλιστα ἰβουλήϑη γίγνεσθαι παραπλή-
σια ἑαυτῷ. ταύτην δὲ γενέσεως καὶ κόσμου μάλιστα
ἄν τις ἀρχὴν κυριωτάτην παρὰ ἀνδρῶν φρυνίμων
ἀποδεχόμενος ὀρθότατα ἀποδέχοιτο ἄν. εἶτ᾽ ὀλίγα 108
διελϑὼν ἐπιφέρει λέγων (10. 50)" “διὰ δὴ τὸν λογισμὸν
τόνδε νοῦν μὲν ἐν ψυχῇ, ψυχὴν δὲ ἐν τῶ σώματι συ-
᾿ς νιστὰς τὸ πᾶν συνετεκταίνετο, “ὐπως) ὅτι κάλλιστον
ἂν εἴη κατὰ φύσιν, ἄριστον τὸ ἔργον ἀπειργασμένος.
οὕτως οὖν δὴ κατὰ λόγον τὸν εἰκύτα δεῖ λέγειν τόνδε
τὸν κόσμον ζῷον ἔμψυχον ἔννουν τε τῇ ἀληϑεία διὰ
τὸ τῇ ϑεοῦ γίγνεσθαι προνοίᾳ.᾽ δυνάμει δὲ τὸν αὐτὸν 101
ιϑιτῷ Ζήνωνι (ἴτ. 110 Ατη.) λόγον ἐξέϑετο᾽ καὶ γὰρ οὗτος τὸ
Ὁ πᾶν κάλλιστον εἶναί φησι, κατὰ φύσιν ἀπειργασμέ-
νον ἔργον καὶ κατὰ τὸν εἰκότα λύγον. ξῷον ἔμψυχον
νοερόν τε καὶ λογικόν.
7 2». "] “-“-" - ᾿ ᾿ ᾽ ω -
᾿ “4}λ ῦ γε “Αλεξῖνος τῷ Ζήνωνι παρέβαλε τρύπῳ τῶδε᾽ 108
τὸ ποιητικὸν τοῦ μὴ ποιητικοῦ καὶ τὸ γραμμᾶτι-
“5 κὸν τοῦ μὴ γραμματικοῦ κρεῖττόν ἐστι, καὶ τὸ κα-
τὰ τὰς ἄλλας τέχνας ϑεωρούμενον κρεῖττόν ἐστι τοῦ
μὴ τοιούτου" οὐδὲ ἐν δὲ κόσμου κρεῖττόν ἐστιν᾽ ποιὴ-
τιχὸν ἄρα καὶ γραμματικόν ἐστιν ὃ κόσμος. πρὸς ἣν 109
ἀπαντῶντες παραβολὴν οἵ Στωικοί φασιν, ὅτι Ζήνων τὸ
0 καϑάπαξ κρεῖττον εἴληφεν, τουτέστι τὸ λογικὸν τοῦ μὴ λογι-
κοῦ καὶ τὸ νοερὸν τοῦ μὴ νοεροῦ καὶ τὸ ἔμψυχον τοῦ μὴ
ἐμψύχου, ὁ δὲ ᾿ἀλεξῖνος οὐκέτι᾽ οὐ γὰρ ἐν τῷ καϑάπαξ τὸ 110
“μὸ ποιητικὸν τοῦ μὴ ποιητικοῦ καὶ τὸ γραμματικὸν τοῦ μὴ γραμ-
ματικοῦ κρεῖττον. ὥστε μεγάλην ἐν τοῖς λόγοις ϑεωρεῖσθαι
διαφοράν ἰδοὺ γὰρ ᾿ἡρχίλοχος ποιητικὸς ὧν οὐκ ἔστι Σω-
κράτους τοῦ μὴ ποιητικοῦ κρείττων, καὶ Ἠρίσταρχος γραμμα-
5 τικὺὸς ὧν οὐκ ἔστι Πλάτωνος τοῦ μὴ γραμματικοῦ κρείττων.
Πρὸς “τούτοις καὶ ἀπὸ τῆς τοῦ κοσμον. κινήσεως ἐπι- 111
χειροῦσι κατασκευάξειν τὴν τῶν ϑεῶν ὕπαρξιν οἵ τὲ ἀπὸ
ι6 ὅπως δκάδοπάμμι 6 Ρ]αίοθθ 17 δεὶς «τὸν» πα ΤΗΝ
19 γίγνεσϑαι Τ,Ὡς: γίνεσθαι Νὶ γενέσθαι εἀὰ. 860. ἰοχέμπι ὯΝ
ἰοπίοθθη. αὖ οἵ. Υ͂. 88 50 {τῶν κατὰ φύσιν ΑΤΠῚΠῚ ἀπ τ.
84. τοιῶδε ἃ 80 εἴληφε κρεῖττον Ν
113
114
110
11
οά0 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ αν, τιϑί, ΓΧ
410
εἰς τοῦτο ἐναγόμενος. ἤτοι οὖν ὑπὸ φύσεως κινεῖται ἢ ὑπὸ
προαιρέσεως ἢ ὑπὸ δίνης καὶ κατ᾽ ἀνάγκην. ἀλλ᾽ ὑπὸ μὲν ὁδί.
νὴς καὶ κατ᾽ ἀνάγκην οὐκ εὔλογον. ἤτοι γὰρ ἄτακτός ἐστιν
ἢ διατεταγμένη ἡ δίνη. καὶ εἰ μὲν ἄτακτος, οὐκ ἂν δυνη-
ϑείη τεταγμένως τὶ κινεῖν" εἰ δὲ μετὰ τάξεώς τι κινεῖ
καὶ συμφωνίας, ϑεία τὶς ἔσται καὶ δαιμόνιος" οὐ γὰρ ἄν κ5
ποτὲ τεταγμένως καὶ σωτηρίως τὸ ὅλον ἐκίνει μὴ νοερὰ
καὶ ϑεία χκαϑεστῶσα. τοιαύτη δὲ οὖσα οὐκέτι ἂν εἴη δίνη᾽
ἄτακτον γάρ ἐστιν αὕτη καὶ ὀλιγοχρόνιον. ὥστε κατ᾽ ἀνάγ-
κὴν μὲν καὶ ὑπὸ δίνης, ὡς ἔλεγον οὗ περὶ τὸν Δημόκρι-
τον, οὐχ ἂν κινοῖτο ὁ χόσμος. καὶ μὴν οὐδὲ φύσει ἀφαν- τὺ
τάστω. παρύσον ἡ νοερὰ φύσις ἀμείνων ἐστὶ ταύτης.
ὁρῶνται δὲ τοιαῦται φύσεις ἐν κόσμῳ περιεχόμεναι᾽ ἀνάγκη
ἄρα καὶ αὐτὸν νοερὰν ἔχειν φύσιν ὑφ᾽ ἧς τεταγμένως κι-
νεῖται, ἥτις εὐθέως ἐστὶ ϑεός.
Τό γε μὴν αὐτομάτως κινούμενα τῶν κατασκχευασμά- 35
τῶν ϑαυμαστότερά ἐστε τῶν μὴ τοιούτων. τὴν γοῦν ᾿᾽4ρ-
χιμήδειον σφαῖραν ϑεωροῦντες σφύδρα ἐκπληττόμεϑα, ἐν
ἢ ἥλιός τε καὶ σελήνη κινεῖται χαὶ τὰ λοιπὰ τῶν ἀστέρων,
οὐ μὰ Δία ἐπὶ τοῖς ξύλοις οὐδ᾽ ἐπὶ τῇ κινήσει τούτων
τεϑηπότες. ἀλλ᾽ ἐπὶ τῷ τεχνίτῃ καὶ ταῖς κινούσαις αἰτίαις. 80
ὅϑεν ὅσῳ ϑαυμασιώτερά ἐστι τὰ αἰσϑανόμενα τῶν αἰσϑη-
Ῥῦν, τοσούτῳ ϑαυμασιώτεραί εἰσιν αἴ ταῦτα κινοῦσαι
αἰτίαι. ἐπεὶ γὰρ ὃ ἵππος θαυμασιώτερος τοῦ φυτοῦ, καὶ “7
ἜΑΡ ΤΟΥ ἵππου αἰτία ϑαυμασιωτέρα τῆς τοῦ φυτοῦ
αἰτίας" “καὶ ἐπεὶ ὁ ἐλέφας ϑαυμασιώτερας ἵππου, καὶ ἡ
ἬἩνηπέκὴ τοῦ ἐλέφαντος αἰτία, τηλικοῦτόν γε ὄγκον διαβα-
στάζουσα, ϑαυμασιωτέρα τῆς τοῦ ἵππου" τούτων δέ γὲ ὅ
ἜΠΕν Ἀρτα: τὸν ἀνωτάτω λόγον καὶ ἡ τοῦ ἡλίου καὶ σε-
λήνης καὶ ἀστέρων, καὶ πρὸ τούτων ἡ τοῦ κόσμου φύσις,
10 ἐπαγόμενος ΚΑγεβΟΥ ο0]].
) Ν Ῥ. 3δδ, 23. 412, 38ὲ 11 τάξεώς
, ἩΡΤΉΝ, κ ἜΧΕΙ: κινεῖται (ἢ 10 εἰ απίθ μὴ 8Β. 5.
ντες σ Ἔ , νὴ μα
σϑήτων πρό εἶεν (ὦ 80Γ.; σφόδρα ϑεωροῦντες ἱ 81,88 ἀνα!
ΐ δὲ ταῦτα Ἐὶς: ταῦ 10): ταῖς
ὃ ἀνωτάτω Ῥφῦγ.: ἀνώτατον ἃ ς: ταῦται ἴ, (810)
(αν. ἀομπι, ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΊΥΣΙΚΟΥΣ ΔΑ’ 94]
417
΄ ᾿ «- ᾿Ξ
ἥτις χαὶ τούτων ἐστὶν αἰτίαι ἢ μὲν γάρ τοῦ μέοους αἰτία
οὐ διατείνει ἐπὶ τὸ ὕλον, οὐδ᾽ ἔστι τυύτου αἰτία, ἡ ὁὲ τοῦ
ιὸ ὅλου διατέταχκεν εἰς τὰ μέρη᾽ διὺ καὶ ϑαυμασιωτέρα ἐστὶ
τῆς τοῦ μέρους αἰτίας. ὥστε ἐπεὶ ἡ τοῦ πύσμου φύσι:
ἐστὶν αἰτία τῆς τοῦ ὕλου κόσμου διακοσμήσεως. εἴη ὧν
αἰτία καὶ τῶν μερῶν. εἰ δὲ τοῦτο; χρατίστη ἐστίν. εἰ δὲ
κρατίστη ἐστί, λογική τέ ἐστι καὶ νοερά, προσέτι δὲ ἀΐδιος
ἡ ἂν εἴη. ἡ δὲ τοιαύτη φύσις ἡ αὐτή ἐστι θεῷ. ἔστι τοί
νι τι ϑεύς.
Καὶ μὴν ἐν παντὶ πολυμερεῖ σώματι καὶ κατὰ φύσιν
διοιχουμένῳ ἔστι τι τὸ κυριεῦον, χαϑὸ καὶ ἐφ᾽ ἡμῶν μὲν
ὴ ἐν καρδίᾳ τοῦτο τυγχάνειν ἀξιοῦται ἢ ἐν ἐγκεφάλῳ ἢ ἐν
90 ἄλλῳ τινὶ μέρει τοῦ σώματος, ἐπὶ δὲ τῶν φυτῶν οὐ κατὰ
τὸν αὐτὸν τρόπον. ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ὧν μὲν κατὰ τὰς ῥίζας, ἐφ᾽ ὧν
δὲ κατὰ τὴν κόμην, ἐφ᾽ ὧν δὲ κατὰ τὸ ἐγκάρδιον. ὥστε
ἐπεὶ χαὶ ὃ κόσμος ὑπὸ φύσεως διοικεῖται πολυμερὴς κα-
ϑεστώς, εἴη ἄν τι ἐν αὐτῷ τὸ κυριεῦον καὶ τὸ προκαταρ-
45 χόμενον τῶν κινήσεων. οὐδὲν δὲ δυνατὸν εἶναι τοιοῦτον
ἢ τὴν τῶν ὄντων φύσιν, ἥτις ϑεός ἔστιν. ἔστιν ἄρα ϑεός.
᾽4λλ᾽ ἴσως τινὲς ἐροῦσιν, ὅτι τούτῳ τῷ λόγῳ ἡγεμονι-
κωτάτην εἶναι συμβέβηκε χαὶ κυριωτάτην ἐν τῷ κόσμῳ
τὴν γῆν καὶ ἡγεμονικώτερον χαὶ κυριώτερον τὸν ἀέρα᾽
80 ἄνευ γὰρ τούτων οὐχ οἷόν τέ ἐστι συστῆναι χύσμον᾽ ὥστε
καὶ τὴν γῆν καὶ τὸν ἀέρα φήσομεν εἶναι ϑεόν. ὅπερ ἐστὶν
εὔηϑες, καὶ ὅμοιον τῷ λέγειν κυριώτατον ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ
χι8 ἡγεμονικώτατον εἶναι τὸν τοῖχον" ἄνευ γὰρ τούτου μὴ
δύνασθαι τὴν οἰκίαν συστῆναι. χαϑάπερ γὰρ ἐνταῦϑα
ταῖς μὲν ἀληϑείαις ἀδύνατόν ἔστιν ἄνευ τοίχου συστῆναι
τὴν οἰκίαν, οὐ μὴν ὑπερφέρει καὶ κρεῖττόν ἐστι τοῦ οἱκο-
5 δεσπότου ὃ τοῖχος. οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ κόσμου ἀδύνατον
μὲν χωρὶς γῆς καὶ ἀέρος τὴν τοῦ παντὸς συσταῦιν γενε-
σϑαι, οὐ μὴν ταῦτα ὑπερφέρει τῆς διοικούσης τὸν κόσμον
16 τι οι. Ηοσυείαθ 88 τὸ ὕ: τὸν θα. 51 ζὅσον ἐπὶ»
τούτω Ἠοϊαὺς ἀσθιῖ. 859 καὶ {ἔτει ἦγ. ΒΕΚΚ. ἀυθῖῦ,, τι 6 1108
{καὶ γῆς ἔτι) ἡγ. Ποίμία 40 τούτων 6ῃ.: τοῦτου ἃ ε κρείῖτ-
τόν {τιν 1.8’ 1 διηχούσης Ν
Βοχίαβ Επιρίτίοαθ 11.
10
11
3
Ὡ-
νι
ιῷ
σεο
΄
εὦ
ἕῳ
128
120
127
: , "
ἱπποχενταύρων ϑεραπείαν ἐπιστήμην εἶναι ανυπάρχτων
949 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ ϑῖν, τηδίῃ, ΙΧ
{1
σὰς
-
.
ἊΞ , ἤ
Τὸ ιιὲγ'" οὐ" Ἂς τῶν τοιρῦυτῶ}; λόγων ἐστὶ τοιοῦτον'
ἧς καὶ τὸν τρόπον τῶν ἀκολουϑούντων υ
ἀτόπων τοῖς ἀναιροῦσι τὸ ϑεῖον. εἰ γὰρ μὴ εἰσὶ ϑεοί,
οὐχ ἔστιν εὐσέβεια, μόνον τῶν αἱρετῶν ὑπάρχουσα. ἔστι
»ἀρ εὐσέβεια ἐπιστήμ ἡ ϑεῶν ϑεραπείας, τῶν δ᾽ ἀγυ.
πάρχτων οὐ δύναταί τις εἶναι ϑεραπεία, ὕὅϑεν οὐδὲ ἐπιστήμη
Α ΄ Ρ' ι δ 4 -
τις περὶ ταυτὴν γερνησέται καὶ ὡς οὐγ οἷόν τε περὶ τὴν τῶν
"» Ἁ ν
σκοπῶμεν δὲ ἐξ
.
5
ὄντων, οὕτως οὐδὲ περὶ τὴν τῶν ϑεῶν ϑεραπείαν, εἴπερ
εἰσὶν ἀνύπαρκτοι.- ἔσται τις ἐπιστήμη. ὥστε εἰ μὴ εἰσὶ
ϑεοί, ἀνύπαρκτός ἐστιν ἡ εὐσέβεια. ὑπάρχει δὲ εὐσέβεια"
τοίνυν ῥητέον εἶναι ϑεούς. καὶ πάλιν" εἰ μὴ εἰσὶ ϑεοί, 9
ἀνύπαρκτός ἔστιν ἡ ὁσιότης. δικαιοσύνη τις οὖσα πρὸς
θεούς" ἔστι δέ γε κατὰ τὰς κοινὰς ἐννοίας καὶ προλήψεις
πάντων ἀνθρώπων ὁσιότης, καϑό τι καὶ ὅσιόν ἐστιν" χαὶ
{τὸν ϑεῖον ἄρα ἔστιν. εἶγε μὴν μὴ εἰσὶ ϑεοί, ἀναιρεῖται
σοφία, ἐπιστήμη οὖσα ϑείων τε καὶ ἀνθρωπείων
πραγμάτων" καὶ ὃν τρόπον οὐδεμία ἔστιν ἐπιστήμη ἀνϑρω-
πείων τε καὶ ἱπποκενταυρείων πραγμάτων διὰ τὸ ἀνϑρώ-
πους μὲν ὑπάρχειν, Ἱπποκενταύρους δὲ μὴ ὑπάρχειν, οὕτως
οὐδὲ ἐπιστήμη τις ἔσται ϑείων καὶ ἀνϑϑρωπείων πραγμά-
τῶν, ἀνθρώπων (μὲν ὑπαρχόντων, ϑεῶν δὲ μὴ ὑφεστώτων. 30
ἄτοπον δέ γε λέγειν μὴ εἶναι σοφίαν" ἄτοπον ἄρα καὶ τὸ
τους ϑεοὺς ἀξιοῦν ἀνυπάρκτους.
Καὶ μὴν εἴπερ καὶ ἡ δικαιοσύνη κατὰ τὴν ἐπιπλοκὴν 49
τῶν ἀνϑρώπων πρός τε ἀλλήλους καὶ πρὸς ϑεοὺς εἰσῆκται,
ἕξ μὴ ἘΠΕῚ ΘΈΡΕΟΣ οὐδὲ διχαιοσύνη συστήσεται᾽ ὅπερ ἄτο-
πον, οἱ μὲν οὖν περὶ τὸν Πυϑαγόραν καὶ τὸν Ἐμπε-
δοκλέα καὶ τὸ λοιπὸν τῶν Ἰταλῶν πλῆϑος φασὶ μὴ 5
βονοὸν ἡμῖν πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τοὺς ϑεοὺς εἶναί τινὰ
δὴ Ἐ τῶν ἀναιρούντων ἃ μὴ Νῖως:
Ε μία ν6] πρώτη τῶν ἀρετῶν
{τούτων ὅν" ἀρετῶν Ἠθτνϑέυβ (ε: οὐγειεἰδιι5)}: ἀπ μόνον
ἴδτη ἐκακίη ον, ἀρετὴ γ6] μόνον περὶ τούτους ἀρετὴ (Π(οδὰ8 ποῃ
γενήσεται Ἡ τ μόνον -- ὑπάρχουσα 866]. Καγδοῦ 16 (ζεῖναι.
ἣν) σοφία Βἄείον ΤΟΣ (τῶν) Ν᾽ 94 τὸ αὐ, ΒΕκκ. δ ζκαὶ
λυιπὸν οἸη, ς οἵ Ῥ. ϑ01 Ὧν κα ΝΟ 80 μὲν αὐὰ. Βοίης, ὅ τὸ
ϑ
(κεν. ἀορτῃ. 1ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Α' 943
ΜΨ Α ᾿ 5 . μ ἢ, ΦᾺ ᾿
κοινωνίαν, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰ ἄλογα τῶν ζῴων. ὃν γὰρ ὑπάρ-
“ει πνεῦμα τὸ διὰ παντὺς τοῦ κύσμου διῆκον φυγῆς τρύπον,
τὸ καὶ ἑνοῦν ἡμᾶς πρὺς ἐκεῖνα. διύπεῃ χαὶ κτείνοντες: αὐτὰ καὶ 1125
ιὸ ταῖς σαρξὶν αὐτῶν τρεφόμενοι ἀδικήσομίν τε χαὶ ἐσεβή-
σομεν ὡς συγγενεῖς ἀναιροῦντες. ἔνϑεν καὶ παρήνουν
οὗτοι οἵ φιλόσοφοι ἀπέχεσθαι τῶν ἐμφύχων. χαὶ ἀσεβεῖν
ἴφασκον τοὺς ἀνθρώπους (νεγβ. Ῥγίβασογ. Χ1 ΝΑΘΘΕῚ
βωμὸν ἐρεύϑοντας μακάρων ϑερμοῖσι φόνοισιν.
15 καὶ Ἐμπεδοκλῆς πού φησιν (Β 196 [9)1ε]5) 12
οὐ παύσεσϑε φόνοιο δυσηχέος; οὐκ ἐσορᾶτε
ἀλλήλους δάπτοντες ἀκηδείῃσι νύοιος
καὶ (Β 1317 Ρ]6]5)
" ῃ- »" 9
μορφὴν δ᾽ ἀλλάξαντα πατὴρ φίλον υἱὸν ἀείρας
΄ “ ΜΙ ὧι πϑ...5 -.
30 σφάζει ἐπευχόμενος μέγα νήπιος οἱ δ᾽ ἀπορεῦνται
΄ , φ ’
λισσόμενον ϑύοντες. ὁ ὅ αὖ νήκουστος ὁμοκλέων
σφάξας ἐν μεγάροισι κακὴν ἀλεγύνατο δαῖτα.
[᾿ ε ν Ὁ Ξ ρᾺ᾿ δὴ» ι Υ -
ὡς δ᾽ αὔτως πατέρ᾽ υἱὸς ἑλῶν καὶ μητέρα παῖδες
ϑυμὸν ἀπορραίσαντε φίλας χατὰ σάρκας ἔδουσιν.
5 ταῦτα δὴ παρήνουν οἵ περὶ τὸν Πυϑαγύίραν, πταίοντες᾽ 130
οὐ γὰρ εἰ ἔστι τι διῆκον δι’ ἡμῶν τε καὶ ἐκείνων πνεῦμα,
εὐθὺς ἔστι τις ἡμῖν δικαιοσύνη πρὸς τὰ ἄλογα τῶν ξῴων.
ἰδοὺ γὰρ καὶ διὰ τῶν λίϑων καὶ διὰ τῶν φυτῶν πεφοίτηκέ
τι πνεῦμα, ὥστε ἡμᾶς αὐτοῖς συνενοῦσϑαι, ἀλλ᾽ οὐδέν
30 ἐστιν ἡμῖν δίκαιον πρὸς τὰ φυτὰ καὶ λίϑους: οὐδὲ μὴν
“οοτέμνοντες καὶ πρίξοντες τὰ τοιαῦτα τῶν σωμάτων ἀδικοῦ-
- ΝΜ ᾿ " ν᾿
μεν. τί οὖν φασιν οἱ Στωικοὶ δικαιοσυνὴν τινὰ καὶ ἐπι- 131
1,8. ὑπάρχει ἃ: ὑπάρχειν ᾷθῃ. 118 παύσεσϑε Γ[Ες: παύ-
σἀαδὲ Ν πόνοιο Ν δ0 οἱ δ᾽ ἀπορεῦνται 1615: οἶδα πορεῦν-
ται Ν: οἱ δὲ πορεῦνται Ες: οἱ δ᾽ ἐπορεῦνται ΒετΡκ 00}}.
919: οἱ δὲ πονοῦνται Ηθτταθππ 51 λισσόμενον ΝΕ: λισσόν
μένοις ϑύοντες (Εἰ: ϑύοντος Ηετπιᾶππ ((Ὰ] Ἰερὶὶ λισσόμϑδνοι)
ὁ δ᾽ αὖ νήκουστος ΠΙ615: ὅδ᾽ ἀνήκουστος 6: ὁ δὲ νήχουστος
Βουρκ: ὁ δ᾽ ἀνήκουστος ἜΓΠΝ ο(. ἀπορραίσαντε Κατδίθῃ:
ἀπορραίσαντα ἃ δ τι 8η.: τὸ α 80 τὰ ἀεὶ. ἈδΊΟΥ χαὶ
(τοὺς. λίϑους Ατ μὴν α: μὰ “ία Βεκκ. ἀμθ.
16"
182
154
4 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΔΑ’ κὰν, τπλΐῃ, ΙΧ
-- ᾿ 4 Γ , ι ΄ 430
πλοχὴν ἔχειν τοὺς ανϑρώπους πρὸς ἀλλήλους χαὶ τοὺς
ϑεούς: οὐ καϑόσον ἔστι τὸ ἐληλακὸς διὰ πάντων πνεῦμα,
ἐπεὶ ἂν καὶ πρὸς τὰ ἄλογα τῶν ξώων ἐσώξετό τι δίκαιον
ἡμῖν, ἀλλ᾽ ἐπεὶ λόγον ἴχομεν τὸν ἐπ᾿ ἀλλήλους τε καὶ ϑεοὺς
' τὰ ἄλογα τῶν ξῴων μὴ μετέχοντα οὐκ ἂν
ἔχοι τι πρὸς ἡμᾶς δίκαιοι. ὥστε εἰ ἡ δικαιοσύνη κατά
τινὰ κοινωνίαν ἀνϑρώπων πρὸς ἀλλήλους καὶ ἀνϑρώπων
πρὸς ϑεοὺς νενόηται, δεήσει μὴ ὄντων ϑεῶν μηδὲ δικαιο-
σύνην ὑπαρχτὴν εἶναι. ὑπαρκτὴ δέ ἐστιν ἡ δικαιοσύνη"
ῥητέον ἄρα καὶ ϑεοὺς ὑπάρχειν.
Πρὸς τούτοις᾽ εἰ μὴ εἰσὶ ϑεοί, οὐδὲ μαντικὴ ὑπάρχει,
ἐπιστήμη οὖσα ϑεωρητικὴ καὶ ἐξηγητικὴ τῶν ὑπὸ
ϑεῶν ἀνθρώποις διδομένων σημείων, οὐδὲ μὴν ϑεο- ιν"
ληπτικὴ καὶ ἀστρομαντική. οὐ λογική, οὐχ ἡ δι᾿ ὀνείρων πρόρ-
θησις. ἄτοπον δέ γε τοσοῦτο πλῆϑος πραγμάτων ἀναιρεῖν πε-
πιστευμένων ἤδη παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις. εἰσὶν ἄρα ϑεοί.
Ζήνων([ν.152 Ατπ.) δὲ χαὶ τοιοῦτον ἠρώτα λόγον᾽ “ἱἹτοὺς
θεοὺς εὐλόγως ἄν τις τιμώη᾽ {τοὺς δὲ μὴ ὄντας οὐκ 90
ἂν τις εὐλόγως τιμῴη" εἰσὶν ἄρα ϑεοί" ᾧ λόγῳ τινὲς
παραβάλλοντές φασι" “τοὺς σοφοὺς ἄν τις εὐλόγως τιμῴη" τοὺς
δὲ μὴ ὄντας οὐκ ἄν τις εὐλόγως τιμῴη᾽ εἰσὶν ἄρα σοφοί.᾽
ὁπὲρ οὐκ ρεῦχε τοῖς ἀπὸ τῆς Στοᾶς, μέχρι τοῦ νῦν ἀνευ-
οετοῦ ὄντος τοῦ κατ᾽ αὐτοὺς [τοῦ] σοφοῦ. ἀπαντῶν δὲ πρὸς 3Ὁ
τν παραβολὴν Διογένης ὁ Βαβυλώνιος (ἔν. 82 Ατη.) τὸ
δεύτερόν φῆσι λῆμμα τοῦ Ζήνωνος λόγου τοιοῦτον εἶναι τῇ
δυνάμει" τοὺς δὲ μὴ πεφυκότας εἶναι οὐκ ἄν τις εὐλόγως τι-
μι, τοιοῦτου γὰρ λαμβανομένου δῆλον ὡς πεφύκασιν εἶναι
ϑεοί. εἰ δὲ τοῦτο, χαὶ εἰσὶν ἤδη. εἰ γὰρ ἅπαξ ποτὲ ἦσαν, 90
καὶ νῦν εἰσίν, ὥσπερ εἰ ἄτομοι ἦσαν, καὶ νῦν εἰσίν᾽
ἄφϑαρτα γὰρ καὶ ἀγένητα τὰ τοιαῦτά ἐστι κατὰ τὴν ἔν-
δ
“ὦ “-΄
διατείγοντα. ὁ
---
0
4 τι Ἡρϊηίζ εἰ Ηὶ ᾿ ὶ
Βρδιϊπι 6 ἴϑγρ ,1{{ ἴδιον ὃ τι οἵη. Ν' ἀνθρώπων οἵα. Ν
ΔῸΣ - . ΘΟ. πη ΓΘΙ Πα] Θη8Β 18 λογικὴ Ο: ϑυτικὴ
Ἶ ᾿οητικὴ ἘΔΎΒΟΙ 1118 πεπιστευμέ-
ΟῚ: δὲς τ μεύμεγον ΝΟ φι 4 τρυ κεν δ τιμῴη πὐὰ, ΚΒΌΓ.:
᾿ Ν Ῥ Ἤ,: (ὧν ΝΕ: ον ὁ Ϊ Ἷ : )
: . Σ “Ἵ] ξς φασι ξς Ἵ
(μάν. ἀομτῃ. ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Δ΄ Ω45
“ινοιαν τῶν σωμάτων. διὺ καὶ κατὰ ὑπκόλουϑθον ἐπιφορὰν
συνάξει ὁ λόγο:. οἱ δέ γε σοφοὶ οὖν ἱπεὶ πειρύκασιν σζμως
δὴ καὶ εἰσὶν ἄλλοι δέ (ίῦσι τὸ ποῶτ τον λῆμμα τοῦ Ζη-
νωνος, τὸ “τοὺς θεοὺς εὐλόγως ἔν τις τιμῴη » ἀμφίβ 3ολον
ς εἶναι" ἕν μὲν γὰρ σημαίνει “τοὺς ϑεοὺ εὐλόγως ὧν τις
τιμώη᾽᾽. ἕτερον δὲ “ἡ 'τιμητικῶς ἔχοι. λαμβάνεσθαι ὁξ τὸ
πρῶτον, ὕπερ ψεῦδος ἔσται ἐπὶ τῶν σοφῶν.
Οἱ μὲν οὖν κομιζόμενοι λόγοι παρά τε τοῖ; Στωικοῖς
χαὶ παρὰ τοῖς ἀπὸ τῶν ΤΗΝ αἰρέσεων εἰς τὸ ὑπάργειν
ιο ϑεοὺς τοιοῦτοί τινές εἰσι κατὰ τὸν χαρακτῆρα᾽ ὅτι δὲ οὐ
λείπονται τούτων ἕνεχα τῆς περὶ τὸ πείθειν ἰσοσϑενείας
χαὶ οἷ τὸ μὴ εἶναι ϑεοὺ: διδάσκοντες παραχειμένως ὕπο-
δειχτέον. εἴπερ τοίνυν εἰσὶ ϑεοί, εᾷά εἰσιν καὶ ὦ λύγῳ
οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἐδίδασπον (ξ 104). ὅτι ζῷον ἐστιν ὁ κόσμος,
ι5 τῷ αὐτῷ χρησάμενος ἄν τις χατασκευάζοι, ὅτι καὶ ὁ ϑεός ἐστι
ἐῷον. τὸ γὰρ ξῷον τοῦ μὴ ζῴου κρεῖττόν ἔστιν. οὐδὲν δὲ
χρεῖττόν ἐστι ϑεοῦ" ζῷον ἄρα ἐστὶν ὁ ϑεύς, συμπαρα-
λαμβανομένης τούτω τῷ λόγῳ καὶ τῆς κοινῆς τῶν ἀνθϑρώ-
πων ἐννοίας, εἴγε κιὶ ὁ βίος καὶ οἱ ποιηταὶ καὶ ἡ τῶν
“0 ἀρίστων φιλοσύφων πληϑὺς μαρτυρεῖ τῷ ξῶον. εἷναι τὸν
ϑεόν. ὥστε σῴξεσϑαι τὰ τῆς ἀχολουϑίας. εἰ γὰρ εἰσὶ
ϑεοί, ζῷά εἴσιν. εἰ δὲ ζῷά εἰσιν, αἰσϑάνονται᾽ πᾶν γὰρ
ἔῷον αἰσϑήσεως μετοχῇ νοεῖται ἑῷον. εἰ δὲ εἰσ ἄνονται,
καὶ πικράζονται καὶ γλυκάζονται" οὐ γὰρ δι ἄλλης μέν
85 τινὸς αἰσϑήσεως ἀντιλαμβάνονται τ τῶν αἰσϑητῶν. οὐχὶ δὲ
καὶ διὰ τῆς γεύσεως. ὅϑεν καὶ τὸ πεοικόπτειν ταύτην ἢ
τινα αἴσϑησιν ἄλλην ἁπλῶς τοῦ ϑεοῦ παντελῶς ἐστιν ἀπί-
ϑϑανον" περιττοτέρας γὰρ αἰσϑήσεις ἔχων ὁ ἄνϑρωπο:
ἀμείνων αὐτοῦ γενήσεται, δέον μᾶλλον, ὡς ἔλεγεν ὃ Καρ-
80 78 άδης: σὺν ταῖς πᾶσιν ὑπαρχούσαι: πέντε ταύταις αἰσϑή-
σεσι καὶ ἄλλας αὐτῷ περισσοτέρας προσμαρτυρεῖν», ιν ἔχῃ
422 πλειόνων ἀντιλαμβάνεσϑαι ’ πραγμάτων; ἀλλὰ μὴ τῶν πέντε
ι κατὰ ἴοτὲ. ἀοοπάστα: 8} χαταχολ. 4 ἜΙΔΟΝ Ν (οἴ. δὰ
ν».430,28.39) ὅ σημαίνει α: σημαίνειν ΒΕΚΚ. 0 δὲ οὐ Ν Στεε:
οὐδὲ ς 11 ἕνεχα λον τῆς ὅδῃ. 18 ξῶα εἰσὶ Νὶ ἐν δέ ἐστι 1
Ὁ {τὸν διὰ ς 8 ὅ ἄνϑρωπος 66]. ΒΕΚΕ. 99 αὐτοῦ ΒΟΥ. :
αὑτοῦ οἀά. δῆφε ἀϊδοτοραῦ) 80 πᾶσιν ΒεΕΚκ.: πάσαις αὶ
81 αὐτῷ Ο: τηρ!ὰ8 τῷ ϑεῷ προσομαρτεῖν ϑόραϊοτ
1526
1839
140
141
143
44
[45
οΝὉ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α' δεῖν, γηδέῃ, ΙΧ
ἀφαιρεῖν. ῥητέον οὗν γεῦσίν ΕΡΗ ἔχειν τὸν ϑεόν, καὶ
διὰ ταύτης ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν γευστῶν. ἀλλ᾽ εἰ διὰ
γ»εύσεως ἀντιλαμβάνεται, «γλυκάξεταιν καὶ πικράξεται.
«αξόμενός, δὲ καὶ πικραξόμενος δυαρεστήσει τισὶ καὶ δυσα. ς
ρεστήσει. δυσαρεστῶι δὲ σε, καὶ ὝΠΣΟΝΣ ἔσται κεῖτ
χαὶ τῆς ἐπὶ τὸ χεῖρον. μεταβολῆς. δι ( τοῦτο, φ αρτός
ἔστιν. ὥστε εἴπερ εἰσὶ ϑεοί, φϑαρτοί εἰσιν. οὐκ ἄρα
δ ιν,
ΈΝΩΝ ἔστι ϑεὸός, ἕῶόν ἐστιν. εἰ ξῷόν ἐστι, καὶ τὺ
αἰσϑάνεται" τὸ γὰρ ξῷον τοῦ μὴ ζῴου οὐχ ἄλλῳ τενὶ
διαφέρει ἢ τῷ αἰσϑάνεσϑαι. εἰ δὲ αἰσϑάνεται, καὶ ἀκούει
γλυ-
᾽ ᾿Ὶ - -
καὶ ὁρᾷ καὶ ὀσφραίνεται καὶ ὥπτεται. εἰ δὲ τοῦτο, ἔστι
τινὰ τὰ χαϑ᾽ ἐχάστην αἴσϑησιν οἰκειοῦντα αὐτὸν καὶ ἀλ-
λοτριοῦντα, οἷον κατὰ μὲν ὅρασιν τὰ συμμέτρως ἔχοντα 15
καὶ οὐχ ἑτέρως, κατὰ δὲ ἀκοὴν (αἵ ἐμμελεῖς φωναὶ ΚΣ
αἱ μὴ οὕτως ἔχουσαι. κατὰ τὰ αὐτὰ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
αἰσϑήσεων. εἰ δὲ τοῦτο, ἔστι τινὰ ϑεῷ ὀχληρά καὶ
εἰ ἔστι τινὰ ϑεῷ ὀγληρά. γίνεται ἐν τῇ ἐπὶ τὸ χεῖρον με-
ταβολῇ ϑεός, ὥστε καὶ ἐν φϑορᾷ. φϑαρτὸς ἄρα ὃ ϑεύς. 0
τοῦτο δὲ παρὰ τὴν κοινὴν ἔννοιαν ὑπῆρχεν αὐτοῦ᾽ τοίνυν
οὐχ ἔστι τὸ ϑεῖον. '
Ἔστι δὲ καὶ ἐπὶ μιᾶς αἰσϑήσεως ἐξεργαστικώτερον
τιϑέναι τὸν λόγον. οἷον τῆς ὁράσεως. εἰ γὰρ ἔστι τὸ
ϑεῖον, ζῷόν ἔστιν. εἰ «δὲν ξῶόν ἐστιν, ὁρᾷ [ὅλος] ἀμ δ σοε τὶ
Β 94 Ὀ ε]8)". τα: ἀν ΠΕΡ
οὔλος γὰρ ὁρᾷ, οὔλος δὲ νοεῖ, οὗλος δέ τ᾽ ἀκούει. :
εἰ δὲ ὁρᾷ, καὶ λευκὰ ὁρᾷ καὶ μέλανα. ἀλλ᾽ ἐπεὶ λευκὸν
μέν ἐστι τὸ διακριτικὸν ὄψεως, μέλαν δὲ τὸ συγχυτικὸν
ὄψεως, διακρίνεται τὴν ὕψιν καὶ συγχεῖται ὁ δεός. εἰ δὲ
διαχρίσεως χαὶ συγχύσεώς ἐστι δεκτιχός, καὶ φϑορᾶς ἔσται 80
5 τινὰ γεῦσινς 4 γλυχάζξεται αἀὰ, ἘΔΌΓ., Τοσί. στϑοῖ 8 τῶν
ξυστῶν, γλυχάζεται 5 εἶσιν" (οὐχὶ δέ γε φϑαρτοί εἰσιν"
ΕἸπΐζ: χροΐ
» ΠἰΕῚ ϑρχξωχη ὈΧΘΥΪα8 Ἰοσαξαπι 6586 Ραΐατηιβ (εἶ,
Ρ. 426, 16)
6, 10 οἷον (οἰχειοῦντα Ἠοϊηΐα. 18 οὐ {τὰν
ἑτέρως Ἡρίηΐξ αἱ δα, ΒΕ, 18 ζα) ϑεῶς 88 ἐπεξερ-
γαστικώτερον ς 9 δὲ ΔΠἀ1 1 ὅλος ἡ: ὅλως Ν: 46]. Ηοἰπὲς
39 ὁ ϑεός σ. Ν'
ἃἰΐο 6. ἔργ Ππ{|. 6]. 80 διοσφρή-
ἍΝ ἔσκαι ἯΙ ἐπεὶ Ες δῖ
(κἀν. ἀορτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Λ' 941
.21 δεκτιχός. τοίνυν εἰ ἔστι τὸ θεῖον, τϑαρτὸν ἐστιν. οὐχὶ
ὁέ γε φϑαρτόν ἐστιν᾽ οὐχ ἄρα ἔστιν. |
Καὶ μὴν ἡ αἴσθησις ἑτεροίωσίς τις ἐστίν᾽ ὁμήχανον
γὰρ τὸ δι αἰσθήσεώς τινος ἀντιλαμβανόμενον μὴ ἔτε-
᾿ " ροιοῦσϑαι, ἀλλὰ οὕτω διακεῖσθαι. ὡς πρὸ τῆς ἀντιλήνυεως
διέκειτο. εἰ οὖν αἰσθάνεται ὁ ϑεός, καὶ ἐτεροιοῦται᾽ εἰ
δὲ ἑτεροιοῦται. ἑτεροιώσεως δεκτικός ἔστι καὶ μεταβολῆς
δεχτικὺς δὲ ὧν μεταβολῆς πάντως καὶ τῆς ἐπὶ τὸ χεῖρον
μεταβολῆς ἔσται δεχτιχός. εἰ δὲ τοῦτο, καὶ φϑαρτὸς ἐστιν.
| ιο ἔτοπον δέ γε τὸ λέγειν τὸν ϑεὸν φϑαρτὸν ὑπάρχειν" ὦ
πον ἄρα καὶ τὸ ἀξιοῦν εἶναι τοῦτον.
| Πρὸς τούτοις᾽ εἰ ἔστι τι θεῖον. ἤτοι πεπερασμένον
ἐστὶν ἢ ἄπειρον. καὶ ἄπειρον μὲν οὐχ ἂν εἴη. ἐπεὶ καὶ
ἀκίνητον ἂν εἴη καὶ ἄψυχον. εἰ γὰρ κινεῖται τὸ ἄπειρον.
᾿ς τόπον ἐκ τύπου μετέρχεται" τόπον δὲ ἐκ τόπου μετεργό-
μένον ἐν τόπῳ ἐστίν. ἐν τόπῳ δὲ ὃν πεπέρασται. εἰ ἄρα
ἐστί τι ἄπειρον, ἀκίνητόν ἐστιν᾽ ἢ εἴπερ κινεῖται, οὖν
ἔστιν ἄπειρον. ὡσαύτως δὲ χαὶ ἄψυχόν ἐστιν᾽ εἰ γὰρ
ὑπὺ ψυχῆς συνέχεται, πάντως ἀπὸ τῶν μέσων ἐπὶ τὰ πέ-
909 ρατα καὶ ἀπὸ. τῶν περάτων ἐπὶ τὰ μέσα φερόμενον συνέ-
χέται. ἐν δὲ ἀπείρῳ οὐδέν ἐστι μέσον οὐδὲ πέρας ὥστε
οὐδὲ ἔμψυχόν ἐστι τὸ ἄπειρον. χαὶ διὰ τοῦτο εἰ ἄπειρόν
ἐστι τὺ ϑεῖον., οὔτε κινεῖται οὔτε ἔμψυχόν ἐστιν. κινεῖται
δὲ τὸ ϑεῖον καὶ ἐμψυχίας ἀξιοῦται μετέχειν. οὐκ ἄρα
95 ὥπειρόν ἐστι τὸ ϑεῖον. καὶ μὴν οὐδὲ πεπερασμένον. ἐπεὶ
γὰρ τὸ πεπερασμένον τοῦ ἀπείρου μέρος ἐστί. τὸ δὲ ὅλον
τοῦ μέρους κρεῖττόν ἐστι, δῆλον ὡς τὸ ἄπειρον τοῦ ϑείου
“- " κΞ , ᾿ "») ᾿ δὲ
κρεῖττον ἔσται καὶ κρατήσει τῆς ϑείας φύσεως. ἄτοπον θὲ
τὸ λέγειν ϑεοῦ τι κρεῖττον καὶ κρατοῦν τῆς τοῦ ϑεοῦ φύ-
80 σεως τοίνυν οὐδὲ πεπερασμένον ἐστὶ τὸ ϑεῖον. ἀλλ᾽ εἰ
μήτε ἄπειρόν ἐστι μήτε πεπερασμένον, παρὰ δὲ ταῦτα
οὐδὲν ἔστι τρίτον νοεῖν, οὐδὲν ἔσται τὸ θεῖον.
3. Καὶ μὴν εἰ ἔστι τι τὸ ϑεῖον. ΐ
ν
((τὸ
ἤτοι σῶμά ἐστιν ἢ ἀσώ-
3. γϑ οὰ.ς 14 τὸ ἄπειρον ἀ6]. οὗ ἀυδὶξ. ροξὺ 18 ἄψυχόν
ἐστιν ἰτάπϑρ. ΗοϊπίΣ 18 ἄψυχον ἔσται Ἠοϊηῖς ἀπ]. (αἰβὶ δὰ-
ἄσξωυν τὸ ἄπειρον) οἵ. δὰ Υ. 14 90 φερομένης τοὶ φερομένη
συνέχει ἨοὶπίΣ 99 κρατοῦν βύτε: χρατεῖν α 1 τι οἵα.
11
148
181
1δὃ
5
158
1ὅ
ϑ
θ
ὟΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ δὰν, τηδίῃ, ΙΧ
ματον οὗτε δὲ ἀσώματύν ἐστιν, ἐπεὶ ἄψυχόν ἐστι ΠΆΩ
ἀναίσθητον καὶ οὐδὲν δυνάμενον ἐνεργεῖν τὸ ἀσώματον,
οὔτε σῶμα, ἐπεὶ πᾶν σῶμα μεταβλητόν τέ ἐστι καὶ φϑαρ-
τόν. ἄφϑαρτον δὲ τὸ ϑεῖον᾽ οὐ τοίνυν ὑπάρχει τὸ ϑεῖον.
Εἴγε μὴν ἔστι τὸ ϑεῖον, πάντως καὶ ξῶόν ἐστιν. εἰ
δὲ ξῶόν ἐστιν, πάντως καὶ πανάρετόν ἐστι καὶ εὐδαΐιον᾽
(εὐδαιμονία γὰρ χωρὶς ἀρετῆς οὐ δύναται ὑποστῆναι). εἰ δὲ
πανάρετός ἔστι, καὶ πάσας ἔχει τὰς ἀρετάς. ἀλλ᾽ οὐ πάσας
μὲν ἔγχει τὰς ἀρετάς, οὐχὶ δέ γε καὶ ἐγκράτειαν ἔχει καὶ
καρτερίαν. οὐχὶ δέ γε ταύτας μὲν ἔχει τὰς ἀρετάς, οὐχὶ
δέ γε ἔστι τινὰ δυσαπόσγετα καὶ δυσεγκαρτέρητα τῷ ϑεῷ.
ἐγκράτεια γάρ ἐστι διάϑεσις ἀνυπέρβατος τῶν κατ᾽
ὀρϑὸν λόγον γιγνομένων, ἢ ἀρετὴ ὑπεράνω ποιοῦσα
ἡμᾶς τῶν δοκούντων εἶναι δισαποσχέτων᾽ ἐγκρα-
τεύεται γάρ, φασίν, οὐχ ὁ ϑανατιώσης γραὸς ἀπεχόμενος, ἀλλ᾽
ὁ Μαΐδος καὶ Φρύνης ἢ τινος τοιαύτης δυνάμενος ἀπολαῦ-
᾿ σαι, εἶτα ἀπεχόμενος. καρτερία δέ ἐστιν ἐπιστήμη ὑπο-
μενετέων καὶ οὐ. ὑπομενετέων, ἢ ἀρετὴ ὑπεράνω
ποιοῦσα ἡμᾶς τῶν δοκούντων εἶναι δυσυπομε- 30
νήτων᾽ χρῆται γὰρ καρτερίᾳ ὁ τεμνόμενος καὶ καιύμενος,
εἶτα [δὲ] διακαρτερῶν, ἀλλ᾽ οὐ, ὃ οἰνόμελι πίνων. ἔσται οὖν
ἰῤῤ θαι τῷ ϑεῷ ὀυσυπομένητα καὶ δυσαπόσχετα. εἰ γὰρ μὴ ἔσται,
οὐχέ ταῦτας ἕξει τὰς ἀρετάς, τουτέστι τὴν ἐγκράτειαν καὶ τὴν
παρτερίαν. εἰ δὲ ταύτας οὐκ ἔχει τὰς ἀρετάς, ἐπεὶ μεταξὺ ἀρετῆς 35
καὶ κακίας οὐδὲν ἔστι, τὰς ἀντιϑέτους ταῖσδε ταῖς ἀρεταῖς ἕξει
ἘΡας ὥσπερ τὴν μαλακίαν καὶ τὴν ἀκρασίαν᾽ καϑάπερ
γὰρ ὁ μη ἔχων τὴν ὑγείαν νόσον ἔχει, οὕτως ὁ μὴ ἔχων
ἐπ ον Ὑ τον ξ ν ταῖς ἀντικειμέναις ἐστὶ κακίαις,
πὶ σεοῦ λέγεσθαι. εἰ δὲ ἔστι τινὰ δυσαπό- 30
ἫΝ κνεν γήραι Σρ ΠῚ ἔστι τινὰ καὶ τὰ ἐπὶ τὸ
τοῦτο, ΠΦΗΣΙ, δε ἐμῇ καὶ ὀχλήσεως ποιητικά. ἀλλ εἰ ;
ἢ ἔφογέν 1ππι" χλήσεως ὃ ϑεὸς καὶ τῆς ἐπὶ τὸ χεῖ- 4
; οι: ἄψυχον ἕσται ἃ 8 πάντως --- ξῷόν
ἐστιν ἀρ], Ηρίηΐ ὲ
στῆναι ἀε]. ΣΤ ὁ (δὲ) καὶ Ν 17 καὶ εὐδαῖμον --- 8. ὑπο-
ἀσδις, 8 γὰρ βογ.: δὲ αὶ 9 χαὶ 46]. Ἠ βίον
ἀπ χρῇ ἡ τνε οὐχὶ δέ γε α: χαὶ οὐ ΚΆγβοσ 10 ἐμμενετέων Ν
χαὶ ΝΡ ἠριξο ἐγίρτι. 22 δὲ δρο]. ΒοκΚΙτ, οσὰ. 5 94 καὶ τὴν ς:
ἔ 0 λέγεται Ν' ΟΟΙΠΡΘΠαἶΪ0 βογίρίαχη᾽
(αν. ἄορτι. ΠΠῚ ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 40
425 ᾿ ΠΝ τ. ΟΝ ᾿ ᾿ “Ἂν
ρον μεταβολῆς; διὺ καὶ φϑορᾶς. ὥστε εὐπερ ἔστιν ὦ σϑεός.
ϑαρτός ἐστιν οὐχὶ δὲ τὸ δεύτερον᾽ οὐκ ἄρα τὸ πρῶτον.
τι δὲ σὺν τοῖς προκειμένοις. εἰ πανώροετόν ἔστι τὸ
» ϑεῖον, καὶ ἀνδρείαν ἔχει" εἰ δὲ ἀνδρείαν ἔχει. ἐπιστήμην
ἔχει δεινῶν καὶ οὐ δεινῶν καὶ τῶν μεταξύ, καὶ εἰ τοῦτο,
ἔστι τι ϑεῷ δεινόν. οὐ γὰρ δή γε ὁ ἀνδρεῖος διὰ ταῦτά
ἐστιν ἀνδρεῖος. ὅτι ἐπιστήμην ἔχει τοῦ ποῖά ἐστι τὰ δεινὰ
τῷ γείτονι." ἀλλὰ τὰ ἑαυτώ᾽ ἅπερ οὐχ ἀπαράλλαχτά ἔστι τοῖ:
ιὸ τοῦ πλησίον δεινοῖς. ὥστε ἐπεὶ ἀνδοεῖός ἔστιν ὁ ϑεῦς,
ἴστε τι αὐτῷ δεινόν. εἰ ἔστι τι ϑεῶ δεινόν, ἔστι τι τῷ
ϑεῷ ὀχλήσεως ποιητικόν. εἰ δὲ τοῦτο, ἐπιδεχτιχύς ἔστιν
ὀχλήσεως. διὰ δὲ τοῦτο καὶ φϑορᾶς. ὅϑεν εἰ ἔστι τὸ ϑεῖον.
φϑαρτόν ἐστιν. οὐχὶ δὲ φϑαρτόν ἐστιν᾽ οὐκ ἄρα ἔστιν.
1 Καὶ μὴν εἰ πανάρετόν ἐστι τὸ ϑείον, καὶ τὴν μεγα-
λοψυχίαν ἔχει. εἰ δὲ μεγαλοψυχίαν ἔχει, ἐπιστήμην ἔχει
ποιοῦσαν ὑπεραίρειν τῶν συμβαινόντων. εἰ τοῦτο,
4
-Φ ὃ φ ΄ ᾿ “, “ἈΝ
τῷ ὧν ὑπεράνω γίνεται. εἰ δὲ
.
πασαστοστντηνα.....- τ τῷ Ὁ
“-πτῖἶῦ» --- τ -----
ἔστι τινὰ τὰ συμβαίνοντα αὖ
τοῦτο, ἔστι τινὰ τὰ συμβαίνοντα καὶ ὀχληρὰ αὐτῷ, καὶ
9 οὕτω φϑαρτὸς ἔσται. οὐχὶ δέ γε τοῦτο᾽ τοίνυν οὐδὲ τὸ
ἐξ ἀρχῆς.
Πρὸς τούτοις᾽ εἴπερ πάσας ἔχει τὰς ἀρετὰς ὁ ϑεῦς.
καὶ φρόνησιν ἔχει. εἰ φρόνησιν ἔχει. ζἔμει καὶ ἐπιστήμην
ἀγαθῶν τε χαὶ κακῶν καὶ ἀδιαφόρων. εἰ δὲ ἐπιστήμην
“5. ἔχει τούτων, οἶδε ποῖά ἐστι τὰ ἀγαϑὸ καὶ κακὰ καὶ ἀδιά-
φορα. ἐπεὶ οὖν καὶ ὁ πόνος τῶν ἀδιαφόρων ἐστίν, οἷδε
καὶ τὸν πόνον καὶ ποῖός τις ὑπάρχει τὴν φύσιν. εἰ δὲ
τοῦτο, καὶ περιπέπτωκεν αὐτῷ μὴ περιπεσὼν γὰρ οὐκ
ἂν ἔσχε νόησιν αὐτοῦ, ἀλλ᾽ ὃν τρόπον ὁ μὴ περιπεπτωκὼς
0 λευκῷ χρώματι καὶ μέλανι διὰ τὸ ἐκ γενετῆς εἶναι πηρὺς
οὐ δύναται νόησιν ἔχειν χρώματος. οὕτως οὐδὲ ϑεὺς μὴ
περιπεπτωκὼς πόνῳ δύναται νόησιν ἔχειν τούτου. ὁπότε
4 [οτί. προεκκειμένοις 8 καὶ απίο εἰ 0Π|. Ν ὅτι. Ν
ϑεῶν 1, 9 ἑαυτῶ Ν᾿: αὐτῶ τοὶ αὑτῷ οοἰθτι οὐκ οτι.ς 14 {καὶ
φϑαρτόν 1, ὃ τὴν ἀὯο]. ᾿ὔβίον ἀυθῖς. 19 καὶ ὀχληρὰ τὰ συμ-
βαίνοντα : ἰγαπβροΒοὶ οοἱ!. γν.18 38 χαὶ Ῥ.Ὸ8. ΟἿ, Ν ἔχει
«ἀὰ. ΒοκΚ. 87 καὶ δπΐο ποῖος 860}. ΒΕΚΚ.
τύ
101
σὺ
εἰ.
108
.--
σ:
"ἡ.
165
101
10 Ά
169
1τοὸ
σσ0 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α’' αν, τηδίν, ΙΧ
τὴς περὶ τοὺς ποδαλγικοὺς ἀλγηδόνος οὐ δυνάμεϑα τρα-
νῶς γνωρίξειν, οὐδὲ διηγουμένων ἡμῖν ΞΕΡΩΝ συμβαλεῖν,
οὐδὲ παρ᾽ αὐτῶν τῶν πεπονϑότων συμφώνως ἀκοῦσαι διὰ
τὸ ἄλλους ἄλλως ταύτη» ἑρμηνεύειν καὶ τοὺς μὲν στροφῇ, κα
τοὺς δὲ κλάσει, τοὺς ὀὲ νύξει λέγειν ὅμοιον αὑτοῖς παρα-
χολουϑεῖν. ἣ ποὺ γε ϑεὸς μηδ᾽ ὅλως πόνῳ περιπεπτωκὼς
(οὐ δύναται πύνου νόησιν ἔχειν. νὴ 4 ᾿ ἀλλὰ πόνῳ μέν,
φασίν, οὐ περιπέπτωκεν, ἡδονῇ δέ, κἀκ ταύτης ἐκεῖνον νε-
νόηχεν. ὅπερ ἣν εὔηϑες. πρῶτον μὲν γάρ ἐστιν ἀμήχα- τὸ
νὸν μὴ πειραϑέντα πόνου νόησιν ἡδονῆς λαβεῖν᾽ κατὰ
γὰρ τὴν παντὸς τοῦ ἀλγύνοντος ὑπεξαίρεσιν συνίστασϑαι
πέφυχεν. εἶτα καὶ τούτου συγχωρηϑέντος πάλιν ἀκολου-
ϑεῖ τὸ φϑαρτὸν εἶναι τὸν ϑεόν. εἰ γὰρ τῆς τοιαύτης δια-
χυσεως δεχτιχός ἐστι, καὶ τῆς ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβολῆς 15
ἔσται δεχτιχὸς ὁ ϑεὸς καὶ φϑαρτός ἐστιν. οὐχὶ δέ γε τοῦ-
το, ὥστε οὐδὲ τὸ ἐξ ἀρχῆς.
Εἴπερ τε πανάρετόν ἐστι τὸ ϑεῖον καὶ τὴν φρόνησιν
ἔχει, ἔχει καὶ τὴν εὐβουλίαν. παρόσον ἡ εὐβουλία φρόνη-
σίς ἐστι πρὸς τὰ βουλευτά. εἰ δὲ τὴν εὐβουλίαν ἔχει, τὸ
καὶ βουλεύεται. εἰ δὲ βουλεύεται, ἔστι τι ἄδηλον αὐτῷ" εἰ
γὰρ μηδέν ἐστιν ἄδηλον αὐτῷ, οὐ βουλεύεται οὐδὲ τὴν
εὐβοιλίαν ἔχει τῷ τὴν βουλὴν ἀδήλου τινὸς ἔχεσϑαι,
ζήτησιν οὖσαν περὶ τοῦ πῶς ἐν τοῖς παροῦσιν ὀρϑῶς
διεξάγομεν. ἄτοπον δέ γέ ἐστι τὸ μὴ βουλεύεσϑαι μηδὲ 55
εὐβουλίαν ἔχειν τὸν ϑεόν, τοίνυν ἔχει ταύτην, καὶ ἔστι
τι ἄδηλον αὐτῷ, εἰ δὲ ἔστι τι ἄδηλον ϑεῷ, οὐκ ἄλλο μέν
τι ἕστεν ἄδηλον θεῷ, οὐχὶ δέ γε καὶ τὸ τοιοῦτον οἷον εἰ
ἐστι τινὰ αὐτοῦ ἐν τῇ ἀπειρίᾳ φϑαρτικά, ἀλλ᾽ εἰ τοῦτό
ἘΥΤΕΡ ἄδηλον αὐτῷ, πάντως χατὰ τὴν προσδοκίαν τῶν 50
αὐ λρίονμος τούτων, ἐξ ὧν ἐν συνϑροήσει τενὶ καὶ
ἤδεται, χὰν φοβοῖτο. εἰ δὲ ἐν κινήματι
ἄλλ οὐ 6χ-
δίδί ἴῃ 8010 Ν᾽ δῃπη 84,110 ΠΑ τ θεν ἐνφὸν οἷν, ἰτ ἜΜ εἷ-
ἐχεῖνον αβη.: ἐχεῖνο αὶ 16 δεκτικός᾽
(εἰ δὲ ταύτης ἐστὶ δεκτιχὴ Ξ ΑΝ
422 5 00) ὁ ϑεός, καὶ ἩΗοϊηΐζ δ οἵ, Ἶ
ὃ» κἂν Βειής. καὺς ᾽ἢ οὐδὲ Ν (οογγ. ἴατη ΒοΚΙκ.): εἰ δὲ ΠῈς
συνθροήσει οτξυτη) κινήματι αἷξ, Βοκὶς.: συγκινήματι (ἱ (6χ
τ. ὕ.Ρὸ, ΤΠ πτὕνδ΄ ΄ ͵͵ῳἨ ἘἠἨἠἠὦ2».. πε
τῦτασπονανα-."" τ“ Ὁ
(ἦν. ἄορ. Πη ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ ἫΝ
“τοιούτῳ γίνεται; καὶ τῆς ἐπὶ τὸ χεῖρον μεταβολῆς ἔσται
δεκτικός, διὰ δὲ τοῦτο καὶ φϑαυτύς. ᾧ ἀκολουϑεῖ τὸ
μηδ᾽ ὅλως αὐτὸν ὑπάρχειν.
Καὶ ἄλλως" εἰ μηδὲν ἄδηλόν ἐστι θεῷ, ἀλλὰ αὐτόϑεν
εἐκ φύσεως πάντων καταληπτικὺς χαϑέστηκεν, οὐκ ἔχει
τέχνην, ἀλλ᾽ ὃν τρόπον οὐκ ἂν εἴπαιμεν περὶ τὸν βάτρα-
γον ἢ τὸν δελφίνα, φύσει νηκτικοὺς ὄντας, τέχνην εἶναι
νηχτικήν, τὸν αὐτὸν τρόπον οὐδὲ περὶ τὸν ϑεὸν ἐκ φύ-
σεως πάντα καταλαμβανόμενον εἴπαιμεν ἂν εἶναι τέχνην
ιο τῷ ἀδήλου τινὸς χαὶ [τοῦ] αὐτόϑεν μὴ καταλαμβανομένου
ἐφάπτεσϑαι τὴν τέχνην. ἀλλ᾽ εἰ μὴ ἔστι περὶ τὸν ϑεὺν
τίχνη, οὐδ᾽ ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη ἔσται πεοὶ αὐτόν. εἰ
δὲ τοῦτο, οὐδὲ ἡ ἀρετή. μὴ ἔχων δὲ ϑεὸς ἀρετὴν ἀνύ-
παρχτός ἐστιν. καὶ ἄλλως" λογικὸς ὧν ὁ ϑεύς, εἰ μὴ ἔχει
15 τὴν ἀρετήν, πάντως τὴν ἀντίϑετον ἔχει κακίαν" οὐχὶ δέ
γε τὴν ἀντίϑετον ἔχει κακίαν ἔχει ἄρα τέχνην ὁ ϑεός,
καὶ ἔστι τι ἄδηλον τῷ ϑεῶ. ᾧ ἕπεται τὸ φϑαρτὸν αὐτὸν
εἶναι; καϑὼς πρότερον ἐπελογισάμεϑα. οὐχὶ ὁέ γε φϑαρτός
ἐστιν οὐκ ἄρα ἔστιν.
90 Εἴπερ τε μὴ ἔχει φρόνησιν; ὡς ὑπεμνήσαμεν οὐδὲ
σωφροσύνην ἔχει" ἔστι γὰρ ἡ σωφροσύνη ἕξις ἐν αἱρέ-
σεσι καὶ φυγαῖς σώξουσα τὰ τῆς φρονήσεως κρίματα.
καὶ ἄλλως δέ, εἰ μηδὲν ἔστιν ὃ τὰς τοῦ ϑεοῦ ὀρέξεις κινήσει,
μηδὲ ἔστι τι ὃ ἐπισπάσεται τὸν ϑεόν, πῶς ἐροῦμεν αὐτὸν
5 εἶναι σώφρονα, τῆς σωφροσύνης κατὰ τοιοῦτόν τινὰ λύγον
ἡμῖν νενοημένης; χαϑὰ γὰρ οὐχ ἂν εἴπαιμεν τὸν κίονα
αὐτὸν τρόπον οὐδὲ τὸν ϑεὸν δεόν-
περιαιρουμένων δὲ αὐτοῦ
ύνη καὶ αἵ
“-
σωφρονεῖν, κατὰ τὸν
τως φήσομεν σώφρονα τυγχάνειν.
τούτων τῶν ἀρετῶν περιαιρεῖται καὶ ἡ δικαιοῦ ;
“0 λοιπαί. ἀλλ᾽ εἰ μηδεμίαν ἀρετὴν ἔχει ὃ ϑεός, ἀνύπαρχτος
ἐστιν. τὸ δὲ ἡγούμενον" τὸ ἄρα λῆγον.
8 μηδ᾽ ΒεΕκκ.: μὴ α 6 οἐ 9 εἴποιμενς 1 φύσιν ἰχϑιτι-
ν᾿ . . Ν ᾿ τ'" εν" “- 3 τὰ Ἧ; τ0 τῷ
κοὺς ἴῃ πιατρὶπθ γρ. φύσει ἠχϑώκοῦς Ν γψυχέικοῦρ ἃ ;
α: τοῦ ἤπιον ΔῈΝ ἀεὶ. ἤμιεις οὐ Κὔξειονν 11 τὴν τέχνην
ἀ6]. βίον. 4. καὶ ἄλλως -- 1 κακίαν ἀ6]. Ηοϊηὶς 18 οὐχὶ
δέ ἨοϊπίΣ: οὐδέ α 30 ἔχει Ν᾽1): ἔχη ΝΔῈς 38 ἐπεὶ Ἠεϊπίς
26 εἴπαιμεν ΝΙω: εἴποιμεν Ἐς (εἴν νυ. ὃ οὐ 9)
“-᾿
ιὰ
1τ3
113
180
Θη9 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Λ΄ αν, τηδίῃ, ΙΧ
Πάλιν εἰ ἔστι τὸ ϑεῖον, ἤτοι ἔχει ἀρετὴν ἢ οὐκ ἔχει. (4
χαὶ εἰ μὲν οὐχ ἔχεις φαῦλόν ἐστι τὸ ϑεῖον καὶ κακοδαιμο-
νιχόνς ὅπερ ἄτοπον. εἰ δὲ ἔχει, ἔσται τι τοῦ ϑεοῦ κρεῖτ-
του" ὃν γὰρ τρόπον ἣ τοῦ ἵππου ἀρετὴ αὐτοῦ τοῦ ἵππου
ἐστὶ κρείττων καὶ ἡ τοῦ ἀνϑρῴπου ἀρετὴ τοῦ ἔχοντός ἐστι :
χοείττων. τὸν αὐτὸν τρόπον ἡ τοῦ ϑεοῦ ἀρετὴ καὶ αὐτοῦ
τοῦ ϑεοῦ ἔσται κρείττων. εἰ δέ ἐστι κρείττων τοῦ ϑεοῦ,
ὅξλον ὡς ἐλλιπῶς ἔχων φαύλως ἕξει καὶ φϑαρτὸς γενήσε-
ται. ἀλλ᾽ εἰ μεταξὺ μὲν τῶν ἀντικειμένων οὐδὲν ἔστιν,
εἰς οὐδέτερον δὲ ὁρᾶται τῶν ἀντικειμένων ἐμπίπτων ὃ
ϑεός, ῥητέον μὴ εἶναι ϑεόν.
0
ΝΣ
ἣ
Καὶ ἔτι. εἰ ἔστιν, ἤτοι φωνᾶέν ἔστιν ἢ ἄφωνον. τὸ
αὲν οὖν λέγειν ἄφωνον τὸν ϑεὸν τελέως ἄτοπον καὶ ταῖς
κοιναῖς ἐννοίαις μαχόμενον. εἰ δὲ φωνᾶέν ἐστι, φωνῇ
χοῆται καὶ ἔχει φωνητικὰ ὄργανα, καϑάπερ πνεύμονα καὶ 15
τραχεῖαν ἀρτηρίαν γλῶσσών τε καὶ στόμα. τοῦτο δὲ ἄτο-
πον καὶ ἐγγὺς τῆς ᾿Επιχούρου μυϑολογίας. τοίνυν ῥητέον
μὴ ὑπάρχειν τὸν ϑεόν. καὶ γὰρ δὴ εἰ φωνῇ χρῆται, ὃμι-
λεῖ. εἰ δὲ ὁμιλεῖ. πάντως κατά τινα διάλεκτον ὁμιλεῖ. εἰ
δὲ τοῦτο, τί μᾶλλον τῇ Ἑλληνίδι ἢ τῇ βαρβάρῳ χρῆται 50
γλώσσῃ; καὶ εἰ τῇ ᾿“Ελληνίδι, τί μᾶλλον τῇ ᾿Ιάδι ἢ τῇ
Αἰολίδι ἢ τινι τῶν ἄλλων; καὶ μὴν οὐδὲ πάσαις οὐδεμιᾷ
τοίνυν. χαὶ γὰρ εἰ τῇ Ἑλληνίδι χρῆται, πῶς τῇ βαρβάρῳ
χρήσεται, εἰ μὴ ἐδίδαξέ τις αὐτόν; {...... εἰ μὴ ἑρμηνεῖς
ἔχει παραπλησίους τοῖς παρ᾽ ἡμῖν δυναμένοις ἑρμηνεύειν. τὰ
ῥητέον τοίνυν μὴ χρῆσϑαι φωνῇ τὸ ϑεῖον, διὰ δὲ τοῦτο καὶ
ἀνύπαρχτον εἶναι.
Πάλιν εἰ ἔστι (τὸν ϑεῖον, ἤτοι σῶμά ἐστιν ἢ ἀσώματον.
Δ. ἀσώματον μὲν οὐκ ἂν εἰηὴ διὰ τὰς ἔμπροσϑεν ἡμῖν
εἰρημένας αἰτίας. εἰ δὲ σῶμά ἐστιν, ἔτοι σύγκριμά ἐστιν 80
ἕξ τῶν ἑπλῶν στοιχείων ἢ ἁπλοῦν ἐστι καὶ στοιχειῶδες
σῶμα. καὶ εἰ μὲν σύγχριμά ἐστι, φϑαρτόν ἐστιν᾽ πᾶν
τος τς ρος του νι συ ον δεν νε οσονον τατον
ΡΥ ες σῇτὰ εἴττον
Ηεΐπίζ 84 αὐτήν ὃς αἰ, ΤῈς: ἔσται Ν ἔστι {τι κρ
: Ἰδοιπαϊη αὐδτα βίδέαϊξ βς ἴογθ οχρίθη-
ΑΝ βαστονν ΒΘΚΚ.: {πῶς δὲ διδάξει τις αὐτόν,) εἰ; τηδ]ῖμι: εἰ
. θράρῳ χρῆται, πῶς ὁμιλεῖ ἃς, εἰ) γ΄. 5. αἵ.
88 τὸ ὰ Κκ. 9 ἐἰδγ" σάνς τσοοε ἡκθε τειν
ἀλλ᾽
(αἂν. ἄορι, 1Π) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 3,
»“ογὰρ τὸ κατὰ σύνοδόν τινῶν ἀποτελεσϑὲν ἀνάγκη διαλυόμε-
νον φϑείρεσθαι. εἰ δὲ ἁπλοῦν ἐστι σῶμα, ἤτοι πῦρ στιν
ἢ ἀὴρ ἢ ὕδωρ ἢ γῆ. ὑποῖον ὁ᾽ ἂν ἢ τούτων. ὥψυχόν
ἐστι καὶ ἄλογον᾽ ὕπερ ἄτοπον. εἰ οὖν μήτε σύγκριμά
ε ἐστιν ὃ ϑεὸς μήτε ἁπλοῦν σῶμα. παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν
ἔστι, ῥητέον μηδὲν εἷναι τὸν ϑεόν.
Τοιοῦτον μὲν δὴ καὶ τὸ τῶν λόγων τούτων εἶδος
ἐστιν ἠρώτηνται δὲ ὑπὸ τοῦ Καρνεώδου πχαὶ σωριτικῶς
τινες, οὺς ὁ γνώριμος αὐτοῦ Κλειτόμαχος ὡς σπουδαιοτώ-
ιο τοὺς καὶ ἀνυτικωτάτους ἀνέγραψεν, ἔχοντας τὸν τρόπον
τοῦτον. εἰ Ζεὺς ϑεός ἐστι, καὶ ὁ Ποσειδῶν ϑεὸς ἔστιν
πα(ὸ 181)"
ιὁα ὥστε εἰ ὁ Ζεὺς ϑεός ἐστι, καὶ ὁ Ποσειδῶν ἀδελφὸς
ὧν τούτου ϑεὸς γενήσεται. εἰ δὲ ὁ Ποσειδῶν ϑεὸς
ἐστι, καὶ ὃ Αχελῷος ἔσται ϑεός" εἰ δὲ ὁ ᾿Δχελῷος.
χαὶ ὃ Νεῖλος" εἰ ὃ Νεῖλος, καὶ πᾶς ποταμός" ἐὶ πᾶς
ποταμός, καὶ οἵ δύακες ἂν εἶεν ϑεοί" εἰ οἵ ῥύακες,
90 καὶ αἴ χαράδραι. οὐχὶ δὲ οἱ ῥύακες" οὐδὲ ὁ Ζεὺς ἄρα
ϑεός ἐστιν. εἰ δέ γε ἦσαν ϑεοί, καὶ ὁ Ζεὺς ἣν ἂν
ϑεός. οὐκ ἄρα ϑεοὶ εἰσίν. καὶ μὴν εἰ ὃ ἥλιος
ϑεός ἐστιν, καὶ ἡμέρα ἂν εἴη ϑεός" οὐ γὰρ ἄλλο τι
ἦν ἡμέρα ἣ ἥλιος ὑπὲρ γῆς. εἰ δ᾽ ἡμέρα ἐστὶ ϑεός.
55 καὶ ὁ μὴν ἔσται ϑεός" σύστημα γάρ ἐστιν ἐξ ἡμερῶν.
εἰ δὲ ὁ μὴν ϑεός ἐστι, καὶ ὁ ἐνιαυτὸς ἂν εἴη ϑεὸς"
σύστημα γάρ ἐστιν ἐκ μηνῶν ὁ ἐνιαυτός. οὐχὶ δέ γε
τοῦτο᾽ τοίνυν οὐδὲ τὸ ἐξ ἀρχῆς. σὺν τῷ ἄτοπον εἶἷ-
ναὶ φασί, τὴν μὲν ἡμέραν ϑεὸὺν εἶναι λέγειν. τὴν δὲ
80 ἕω καὶ τὴν μεσημβρίαν καὶ τὴν δείλην μηκέτι.
8 δὲ καὶ περὶ 1, σωρειτικῶς Ν΄ 13 τ᾿ ἐχ Βαῦτ.: τὲ ἃ ἀδεᾶ-
φοί], τέκε ὅθι. (ΒΔ 0 τ.) “Ῥείη Ἑαῦτ. 19 {καὶ εἰς τ δεῤρεε
οὐδὲ ζαἱὶ χαράδραι" οὐδὲν ὁ Ζεὺς ΒΕΚΚ. ἀλη. 33 εἰ κρῳδῆρι
8. 4. (ἡ. ἡμέρα οὐά. (ἴ) 58 ἔσται ΝΙΝ: ἐστι ς 80 οὔ-
κέτ Ν
1κ:
τοῦ
189
190
191
οδΆ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α' πάν, ταδί ΙΧ
ΝΜ ᾿ - τι 420
ἐμὴν ἡ ἥρτειιες ὕεος ἐστε, καὶ ἡ Ενοδία τις ἂν
᾿ ᾿ ᾿ »-Ψ» ᾿ " ᾿ ᾿ [ἢ
ϑεύς ἐπ᾽ ἴσης γὰρ ἐκείνῃ καὶ αὕτη δεδόξασται
: « [ ν,»ν Νν ᾿ ς ,
ναι ϑεὰ ἡ Ἑνοδία καὶ ἡ Προϑυριδίέα καὶ Ἐπι- ρο
. γ- - ἢ 3 ᾿ ὡς . 4 ͵
αὐλιος καὶ Ἐπικλιβάνιος. οὐχὶ δέγε τοῦτο οὐκ ἄρα
ΝΕ ὡ “ ᾿ ἘΌΝ .
τὸ ἐξ ἀρχῆς. εἴγε μὴν τὴν φροδίτην ϑεὰν λέ-
δ. “ἢ
“- »γχν ον" .λ] ᾽ ᾿
μεν εἷναι. ἔσται καὶ ὁ Ἔρως υἱὸς ὧν ἀφροδίτης
᾿ Ὶ
“ «ὃ 4 ᾿ς υγχν ᾿ , »Ἤ
τ ϑεός. ἀλλ᾽ εἰ ὁ Ἔρως ϑεός ἐστι, καὶ ὃ Ἔλεος ἔσται ε
" » ᾿ .} , ξ΄ ι
ϑεός ἀμφότερα γάρ ἐστι ψυχικὰ πάϑη, καὶ ὁμοίως
" : δν- . 5 ἈΝ
ἀφωσίωται τῷ Ἔρωτι καὶ ὁ Ἔλεος" παρὰ Αϑηναίοις
᾽ .»’ ᾿ 4 ἣ Ἁ 2 γι ,
: νοῦν Ἐλέου βωμοί τινὲς εἰσίν. εἰ δὲ ὁ Ἔλεος ϑεός
ἔστι. καὶ ὃ Φόβος {{τ. ὁοπι. αἄθ8ρ. 1δ4 ΚοΟΙΚ)᾽ 88
- " ι Ἐ “᾿ φι ὴ ι ΕῚ
ἀμορφότατος [γὰρ] τὴν ὄψιν (εἰμὶ γὰρ φόβος),
πάντων ἐλάχιστον τοῦ χαλοῦ μετέχων ϑεός. 10
- « Θ “5 " κ : -ὃ - ἤ 3. κε
εἰ δὲ ὁ φόβος. καὶ τὰ λοιπὰ τῆς ψυχῆς πάϑη. οὐχί
᾿ μὦ τ κ Ὶ ᾿ ᾽ ,
δέγε ταῦτα οὐδὲ ἡ ᾿ἀφροδίτη ἄρα ϑεός ἐστιν. εἰ δὲ
τ , Ὥ ᾿ -, τ 4 »
γε ἦσαν ϑεοί. κὰν φροδίτη ϑεὸς ὑπῆρχεν" οὐκ ἄρα
εἰσὶ ϑεοί. καὶ μὴν εἰ ἡ Δημήτηρ ϑεός ἐστι, καὶ ἡ
Ἢ ὦν ΄ Ύ ᾿ [ Ν ᾿ , Ὶ » “
Γῆ ϑεὸς ἔστιν᾽ ἡ γὰρ Δημήτηρ, φασίν, οὐκ ἄλλο τί
ἢ ᾿ τα , 4 6 -. , ᾽ ι ε
ἐστιν ἢ [ἣ μήτηρ. εἰ ἡ Γῆ ϑεὸς ἔστι. και τὰ ὑρὴ καὶ
»"»"» ΄ ᾿ Ε ᾽ Α ’ ᾿
αἱ ἀκρώρειαι καὶ πᾶς λίϑος ἔσται ϑεός. οὐχὶ δέ γε
τοῦτο᾽ τοίνυν οὐδὲ τὸ ἐξ ἀρχῆς. καὶ ἄλλους δὴ τοι-
ούτους σωρίτας ἐρωτῶσιν οἵ περὶ τὸν Καρνεάδην εἰς τὸ
᾿ς ΟΕ ΚΑ : τρξ ὃς ΨΑΥΤΙΨ
μὴ εἰναι ϑεούς᾽ ὧν τὸ γένος ἀπὸ τῶν προεκκειμένων αὐτάρ- 30
κῶς γέγονε πρόδηλον.
Η
--
᾿Αλλὰ τὰ μὲν ἀντεπιχειρούμενα παρὰ τοῖς δογματικοῖς
φιλοσόφοις εἰς τὸ εἶναι ϑεοὺς καὶ εἰς τὸ μὴ εἶναι τοιαῦτά
τινᾳ χαϑέστηχεν. ἐφ᾽ οἷς ἡ τῶν σχεπτικῶν ἐποχὴ συνει-
σάγεται, καὶ μάλιστα προσγενομένης αὐτοῖς καὶ τῆς ἀπὸ 35
τοῦ χοινοῦ βίου περὶ ϑεῶν ἀνωμαλίας. ἄλλοι γὰρ ἄλλας
αι ἀσυμφώνους ἔχουσι περὶ τούτων ὑπολήψεις, ὥστε μήτε
πάσας εἷναι πιστὰς διὰ τὴν μάχην μήτε τινὰς διὰ τὴν
ἰσοσϑένειαν, προσεπισφραγιζομένης τὸ τοιοῦτο καὶ τῆς
“ππρρπρρρΠρ--- ει -πὰϑροἕΕἐΠέττρεωΠρορο τ. -Φ τ τέ πὶ πὰ ατυσσς
1 Προϑυραίαᾳ ἙΔῸν ἢ δόντα ἜΡ ἰ
᾿ Ε χὶ δὲ ΒΕκΚ : οὐδὲ ἃ 9. γὰρ
ΡΣ ΚΕΝ ἣν ον . 1016 οὐχ ἄλλο τί ἐστιν οἵαις 11 ὄλον
᾿ ἣν [ΠῚ ᾿ ᾿ ᾿ ᾿ ἰΥῚ “ Ἂ
τας (Σ (οὗ δὰ ὃ 150, δὶ ΒΚ, ἀυθὶι.: ἀπκρωτηρίαι (ἃ 19 σῶθε
30 προκειμένων ς (οἵ, Ρ. 121, 5)
(ἂν, ἀορπι. ΠΠΠ ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ δ
---᾿Ὁ΄΄.
δῦ παρὰ τόιῖς
«πγὰρ ἀσεβείας ἐστὶ πλήρης. ἶνϑεν καὶ ὁ Ξενοφάνης (11
1.13) διελέγχων τοὺς περὶ Ὅμηρον καὶ ᾿Ησίοδόν φησι"
΄ ᾽ - Ἵ
ϑεολόγοις καὶ ποιηταῖς μυϑοποιήίσεως πάσης
᾿ - 4 ’ “ ᾿ "" . ἦ
πώντα ϑεοῖς ἀνέϑηκαν Ὅμηρος Η:ίοδός τε
»" Φ 4 ’ » ΄ 4 ΄ ᾿ ᾿ς
ὥσσα παρ᾽ ἀνθρώποισιν ὀνείδεα καὶ ητη᾽όγὺ: ἐστίν.
κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν.
[Δ }
Πλὴν ἐκ τούτῶν παραστήσαντες, τι ἀποόλοι θεῖ τοῖς
α«Ψ Ἶ ᾿] - αν 4 ΄ “
περὶ τῶν δραστηρίων ἀρχῶν δογματικῶς εἰρημένοι: πη ἐπο-
, Α - »Ἤ 3 , : ΄
γή, μετὰ τοῦτ᾽ ἤδη καὶ σκεπτικώτερον διδέσκωμεν, ὅτι ποι-
,
νῶς ἄπορός ἐστι τῷ περὶ τοῦ ποιοῦντος αἰτίου καὶ ὁ περὶ
ιο τῆς πασχούσης ὕλης λόγος.
περὶ αἰτίου καὶ πάσχοντος
Περὶ μὲν τῆς τοῦ αἰτίου νοήσεως ἐν ἄλλοις (88 4-- 12)
ἀκριβέστερον διελέχϑημεν" νῦν δὲ ἀρκούμενοι τῇ ὁλοσχερεῖ
τούτου ἐπινοήσει λέγομεν, ὅτι τῶν σχεψαμένων πεοὶ αὐτοῦ
οἱ μὲν ἔφασαν εἶναί τί τινος αἴτιον. οἱ δὲ μὴ εἶναι, οἷ δὲ
15 μὴ μᾶλλον εἶναι ἢ μὴ εἶναι. καὶ εἶναι μὲν οἱ πλεῖστοι
τῶν δογματικῶν ἢ πώντες σχεδόν, μὴ εἶναι δὲ οἵ τὴν κε-
ταβλητικὴν καὶ τὴν μεταβατικὴν κίνησιν ἀνελόντες σοφισταί"
οὐ χωρὶς γὰρ ταύτης ὑφίσταται τὸ ποιοῦν. μὴ μᾶλλον
δὲ εἶναι ἢ μὴ εἶναι τὸ αἴτιόν φασιν οἱ ἀπὸ τῆς σκέψεως.
0 καὶ ὅτι οὐκ ἀσκόπως, ἐκ τῶν εἰς ἑκάτερον ἐπιχειρουμένων
πάρεστι μαϑεῖν. ἀρχὴ δὲ γινέσϑω πρῶτον ἀπὸ τῶν ἀξιοῦν-
τῶν εἶναί τί τινος αἴτιον.
Εἴπερ τοίνυν, φασίν (51οϊο. ἐν. 11 331 Ασπι.)ς ἔστι σπέρμα,
ἔστι καὶ αἴτιον, ἐπείπερ τὸ σπέρμα αἴτιόν ἐστι τῶν ἐξ αὐτοῦ
“4 φυομένων τε καὶ γεννωμένων᾽ ἔστι δέ γε σπέρμα, ὡς ἐκ τῶν
σπειρομένων καὶ ἑῳογονουμένων δείκνυται ἔστιν ἄρα αἴτιον.
καὶ πάλιν᾽ εἰ ἔστε τε φύσις, ἔστι τι αἴτιον᾽ τῶν γὰρ
191 οἵ. 88. 99--τοῦ.
9 ἄπορός Ν: ἅπορόν Ἰ᾿Ὡ ς τῶ Ν (εἴ. ν. 430, δ: ὁμοίως
τῷ): τὸ Τῆς: ὅ τε ΒΕΚΚΕ. ἀαθιῖ. (ααἱ Ἰᾶάθαι οοπιοοοτγαΐ ἄπορός)
ιἱ νοήσεως ΝΙ: κινήσεως τὲ 5 ἄλλοις (δὴ) Ν 18 λέγωμεν ὃ
11 τὴν οἴω. ς 85 τὲ 01). 5
.--
«ἢ
“"᾿
192
191
200
201
ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ πᾶν, τηλίῃ, ΙΧ
δῦ
Αι ᾿ ; , Ε ἶ ι 41ι
γένω ὴ ἐκπεσυκοτῶν αἰτίὸν ἔστιν ἢ φυσις. ὑπάρχει
“4 ς ι ΡΒ Ἣ ; ᾿ .
ἣ ἐς ὃς ἀτὸ τῶν ἀποτελεσμάτων συμφανές" καὶ (ρ
Σ αὐτὴ. (ὐς ι ΚΥΜ ἐξ
ὅτο ᾿ ψασίν εἰς ἀνδριαντοποιοῦ μὲν ἡμᾶς ἐργαστήριον
ΓΟ ΤΟΊ' “ἃ ᾿ 5» " " , ᾿
ὐενσ . καὶ ϑεασαμένους τῶν ἀνδριάντων τοὺς μὲν
παρελθόντας καὶ ϑεῶσαι ὺς δὲ ἡμιτελεῖς, ἄλλους δὲ
ἐλείους καὶ ἀπηρτισμένους, τοὺς δὲ ἣμετ ΔΕΕΡ. ς
ΤΑΡΑΝ, ἃς τυπώσεως. πιστεύειν ὅτε ἔστι τις τουτῶν 4.)
ἀρ οχοντας, Ἐν: ἀν ΡΟ ὁ» κόσμον εἰσελ-
᾿ ᾿ " ᾽ ἘΣΤΟΝ ει Ὗ ὺξ τοῦτο, η ἢ ν} κοσμοῚὶ ει ἕἔ
τεχνίτης καὶ δημιουργος, εἰς πνέωὸ, ΠΩΣ ΡΣ
» Κὰ Π Ξ ιὲν ἐν μέσω ϑεωροῦντας, Ω0 μ
ϑόντας καὶ γὴν μὲ κὸν ἘῚ Ἰρανόν τε καὶ ἀστέ-
ταύτην. καὶ τοίτην ἀνάτασιν περθον ΞΟΝΘΙ͂ΡΟΝ ἜΝ
᾿ ΑΝ 5 τ καὶ ποταμοὺς καὶ ξώων παντοδαπῶν γέ νὴ Ὁ
ας ν τῷ ᾿ Ἵ " ᾿ " ἱὰ , . γ᾽
μι: ὑτῶν ποικιλίας, μὴ ὑπολαμβάνειν εἶναί τινα καὶ τῆς
και ) ’ Ν 5,3. " , ᾿
τούτων δημιουργίας κι ᾿ ἃ
- ἰλλὰ μὴν τὸ πρῶτον ἄρα τὸ δεύτερον.
αἼΤΙΟ}". ΤΕΛΑΣ ΤῊΝ ὌΣ ’ , Ν “ : {τ΄ 'ὰ καὶ
ὶ ἄλλως “εἰ ἔστι τι ψυχή. ἔστιν αἴτιον᾽ αὕτη γὰρ
χαὶ αλλως᾽ “εἰ ἔστι } ἈΝ, ὑ ἀν ἐν ΚΠ ἢ
τοῦ ἕξν καὶ τοῦ ϑνήσχειν αἰτία γίνεται, τοῦ ἜΣ ΩΣ
: ,ἵ - : 3
φοῦσα, ἰοῦ δὲ ϑνησχειν χωριξομένη τῶν ΠΟ ΡΈΤΝ, Ἷ
᾿ ᾿ ; ΕΝ ὶ ἔν, ἡ εἶναι ψυχὴν αὐτὶ
δέ γε ψυχή, φασίν, εἴγε καὶ ὃ λεγῶν ἐπ τεονα μὰ ΖΝ
" »"" “- ἃ ’ Ρ (αιτίον.,
προσχρώμενος τοῦτο «ποφαίνεται οἷο χε. Σ
Ὄπ , 2: ᾿] ΜΡ: Ζ' ἃ ατὸό
πρὸς τούτοις" εἰ ἔστι ϑεός. ἔστιν αἴτιον" οὗτος ΠΑΝ 3
4 φφ Ὁ- δ ἔ δῷ ἐνο
ὃ τὰ ὅλα διοικῶν. ἔστι δέ γε κατὰ τὰς κοὶ ἀελαν ᾿ὴ
, : [ (αἰτοί
τῶν ἀνθρώπων ϑεόρ. ἔσειν ἄρα αἴον. καίτοι κἂν μὴ
.: φ ΄ ν Ἕ ᾿ δ ΡῬΓΥ͂ ἐ ; -
ϑεὸς Ὁπάρχῃ. ἔστιν αἴτιον᾽ τὸ .7ὰρ μὴ ἡὐλ τος ἌΣ
5 ἢ " ᾿ . »
τινά αἰτίαν γίνεται. καὶ τῷ οὖν ὑπάρχειν ϑὲ
Ὶ " ἣ - - ᾿ “ - ᾿ τιον.
μὴ ὑπάρχειν ἐπ᾿ ἴσης ἀκολουϑεῖ τὸ εἶναί τι α ὑξομένων 390
Ξ ἢ ν᾽ - ἢ
πολλῶν γὲ μὴν γινομένων καὶ φϑειρομένων αὖς ἐς Σ
, 4 ) (ὃ
τε χαὶ μειουμένων κινουμένων τε καὶ ἀκινητιζόντ πες
΄» - - , ν {τι
ἀνάγκης ὁμολογεῖν δεῖ τὸ εἶναί τινα τούτων α ὁ ΕΝ
᾿ ᾽ " Π ᾿ Ἁ
μὲν γενέσεως τὰ δὲ φϑορᾶς, καὶ τὰ μὲν αὐξήσεως ἣν Βὴ
΄ ν Ἃ ᾿ ΝΕ Ἶ κα
μειώσεως καὶ ἤδη κινήσεως ἢ ἀπινησίας. συν" τῷ ΡΕΊΟΝΣ
΄ « ᾿ “
ὑπάρχη ταῦτα τὰ ἀποτελέσματα, φαίνητα: δὲ ἜΘΕΡΟΥ ἐπ κα
- μ ᾿ - ᾿ Ἂ ΠῚ Ρ̓ "εξ
εἰσάγεσϑαι τὴν ὕπαρξιν τῶν αἰτίων τοῦ γὰρ φαῦι
Δ πὸ ρει νδετι φρο ξο το οἷ τς ρα Κα
500---δρΆ “ὦ Ηγρ. ΠΙ 11---19.
Ὡς ς τ τὸς Φ αΥ ΣΡ δα ΘΕ
4 ἀνάστασιν 1, χαὶ αἰ. οι. Ν 11 χωριξομένων ς 1 Ἐν
νοίας Ν: αἰτίας ΚΕ ς
30 γινομένων ΝΑ ΒΕ (οἴ, ν. 38): φϑὸ-
μένων Υ (εἴο): γενομένων (6η.: γεννωμένων ἘΔΌΥ,
Ι
Ι
(μεν. ἀορτη, 11) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α΄ 51
“ΠΠ ἡμῖν αὐτὰ ὡς ὑποκείμενα, μὴ ὑποκεῖσθαι δέ. αἴτιόν
τι καϑέστηκεν. χαὶ μὴν εἰ μηδέν ἐστιν αἴτιον, πάντα
ἐκ παντὸς δεήσει γένεσθϑαε καὶ ἐν παντὶ τόπω, ἔτι καὶ
"0 κατὰ πάντα καιρόν. ὕπερ ἄτοπον εὐθέως γὰψ εἰ μηδὲν
ἐστιν αἴτιον, οὐδὲν τὸ κωλῦον ἐξ ἀνθρώπου ἵππον συνί
στασϑαι. [αἴτιον ἄρα τι ἔσται.] μηδενὸς δὲ ὄντος τοῦ
“κωλύοντος συστήσεταί ποτε ἐξ ἀνθρώπου ἵππος, καὶ οὕτως.
εἰ τύχοι, ἐξ ἵππου φυτόν. χατὼὰ ταὐτὰ δὲ οὔκ ἀδύνατον
ἔσται χιόνα μὲν ἐν Αἴγύπτῳ πήγνυσθαι, ἀβρογίαν δὲ ἐν
Πόντῳ συμβαίνειν, καὶ τὰ μὲν τοῦ ϑέρους ἐν χειμῶνι
5. γίγνεσθαι, τὰ δὲ τοῦ χειμῶνος ἐν ϑέρει συνίστασθαι. ὅϑεν
εἴπερ ᾧ ἵπεταί τι ἀδύνατον, καὶ αὐτὸ ἔσται ἀδύνατον, τῷ δὲ
μὴ εἶναι αἴτιον ἕπεται πολλὰ τῶν ἀδυνάτων, ῥητέον καὶ
τὸ μὴ εἶναι αἴτιον τῶν ἀδυνάτων ὑπάρχειν. ῦ τε
λέγων μὴ εἶναι αἴτιον ἤτοι χωρὶς αἰτίας τοῦτο λέγει ἢ
19 μετά τινὸς αἰτίας. καὶ εἰ μὲν χωρίς τινος αἰτέας, ἄπιστὸός
ἐστιν, μετὰ τοῦ ἀκολουϑεῖν αὐτῷ τὸ μὴ μᾶλλον τοῦτο
ἀξιοῦν ἣ τὸ ἀντικείμενον τούτῳ, αἰτίας εὐλόγου μὴ προῦ-
ποκειμένης, δι’ ἥν φησιν ἀνύπαρκτον εἶναι τὸ αἴτιον. . εἰ
δὲ μετά τινος αἰτίας, περιτρέπεται, χἀν τῷ λέγειν μὴ εἶναί
15. τι αἴτιον τίϑησι τὸ εἶναί τι αἴτιον. ὅϑεν καὶ ἀπὸ τῆς
αὐτῆς δυνάμεως ἐρωτᾶν ἔξεστι καὶ τὸν ἐπὶ τοῦ σημείου
καὶ τῆς ἀποδείξεως διὰ τῶν ἔμπροσϑεν ἀποδοϑέντα
λόγον, ὃς ἕξει τὴν σύνταξιν τοιαύτην᾽ “εἰ ἔστι τι αἴτιον, ἔστιν
αἴτιον ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ ἔστι τι αἴτιον. ἔστιν αἴτιον᾽ ἤτοι
40 δὲ ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν" ἔστιν ἄρα." τῷ τε γὰρ εἶναι αἴτιον
ἐκολυυϑὲϊξ τὸ «εἶναί ἐἰ᾿ Αἰτιοῦς «Μὴ διαφέροντος παρὰ τὸ
ἡγούμενον τοῦ λήγοντος. τῷ τὲ μηδὲν εἶναι αἴτιον ἀκο-
λουϑεῖ πάλιν τὸ εἶναί τι αἴτιον, ἐπείπερ ὃ λέγων μηδὲν
εἶναι αἴτιον ὑπό τινος αἰτίας κινηϑεὶς λέγει μηδὲν εἶναι
τα ΤΑ πα πον τ δος ΟΣ τας ροτουσι
905---906 οἵ, πᾶν. ἄομτι. ΠΟ 281---Ἔ88. 466--461.
που τυνενυθΣ ἘΡῚ ξεν δ ται
88 αἴτιον --- ἔσται β6οὶ. ΒΟΚΚ.: [οτῇ. ροϑὺ 80 ἄτοπον 00}10-
«δε ἃ τὐλίδ, Βοῶι τάϑέα ΟἸΤῊΝ, ἀϑύνανον ἈΧΡΤΝ, δυνα-
τὸν (αὶ (Οἰ8) 11 αὐτῷ οπι. Ν 18 φησιν Ν: φασιν ΠΕῈς 1 τῶν
ΒΟ: τὸν α ι9 εἰ καὶ μὴ Ν΄ 350 γε
Ξεχίυβ Ἐναρί τίου 11. 17
202
9 ἢ
204
205
δῖ
908
509
Ω
ΝΥ Ν ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α' ϑν, τηδίῃ, ΙΧ
ΜΝ ι ; ᾿] -" 411]
αἰτίον. οὐδτε καὶ το ὁιεξεθγμένον πρὺς ἘΟις δυσὶ συνημ-
μένοις ὠληϑὲς γίνεσθαι ἐξ ἀντικειμένων διεξευγμένον, καὶ
τὴν ἐπιφορὰν τοῖς τοιοῦτοις λήμμασι συνεισάγεσϑαι, καϑὼς
ἀνώτερον παρεμυϑησάμεϑα. '
Καὶ δὴ ταῦτα μέν, ὡς κεφαλαιωδέστερον εἰπεῖν, εἰς
τοῦτο τὸ μέρος εἴωϑε λέγεσϑαι παρὰ τοῖς ᾿ δογματικοῖς"
σχοπῶμεν δὲ ἀχολούϑως καὶ τοὺς τῶν ἀπορητικῶν λόγους"
φανήσονται γὰρ καὶ οὗτοι τοῖς ἐκκειμένοις ἰσοσϑενεῖς καὶ
ἔνεχα πειϑοῦς μὴ διαφέροντες αὐτῶν. τὸ αἴτιον τοίνυν, 434
φασί, τῶν πρός τι ἐστίν᾽ τινὸς γάρ ἐστιν αἴτιον καὶ (τινί),
οἷον τὸ σμιλίον τινὸς μέν ἐστιν αἴτιον καϑάπερ τῆς το-
μῆς. τιῦῦ δὲ καϑέπερ τῇ σαρκί. τὰ δέ γε πρός τι ἐπι-
γοεῖται μόνον ἀλλ᾽ οὐχ ὑπάρχει, καϑὼς ἐν τοῖς περὶ ἀπο-
δείξεως (δάν, Ἰορ. 11 458---401) παρεστήσαμεν᾽ καὶ τὸ αἴς
τιον ὥρα ἐπινοηϑήσεται μόνον, οὐχ ὑπάρξει δέ. εἴπερ τε αἴτιον
ἔστιν. ὀφείλει ἔχειν τὸ οὗ λέγεται αἴτιον, ἐπεὶ οὐκ ἔσται αἴτιον,
ἀλλ᾽ ὃν τρύπον τὸ δεξιὸν μὴ παρόντος τοῦ πρὸς ὃ λέγεται δὲε-
ξιὸν οὐκ ἔστιν, οὕτω καὶ τὸ αἴτιον μὴ παρόντος τοῦ πρὸς ὃ
νοεῖται οὐκ ἔσται αἴτιον. ἀλλὰ μὴν οὐκ ἔχει τὸ αἴτιον οὗ ἔστιν
αἴτιον, διὰ τὸ μήτε γένεσιν μήτε φϑορὰν μήτε πεῖσιν μήτε κοι-
νῶς κίνησιν ὑπάρχειν, ὡς ἐπὶ τῶν οἰκείων γινόμενοι τόπων
διδάξομεν (88 218---281). οὐκ ἄρα ἔστιν αἴτιον.
Καὶ μὴν εἰ ἔστιν αἴτιον, ἤτοι σῶμα σώματός ἔστιν
αἴτιον ἢ ἀσώματον ἀσωμάτου ἢ σῶμα ἀσωμάτου ἢ ἀσώ-
ματὸν σώματος" οὔτε δὲ σῶμα σώματος, ὡς παραστήσομεν;
οὔτε ἀσώματον ἀσωμάτου οὔτε σῶμα ἀσωμάτου οὔτε ἐναλ-
λὰξ ἀσώματον σώματος" οὐκ ἄρα ἔστιν αἴτιον. ἀμέλει καὶ
“ἱ γιγνόμεναι τῶν δογματικῶν στάσεις συμφωνοῦσι τῇ ἐκ-
ἜΒΊΜΕΡΕ διαιρέσει. εἴγε ζοῦ) Στωικοὶ (ἔν. 1341 Ασπ.) μὲν πᾶν
αἴτιον σῶμάφασι σώματι ἀσωμάτου τινὸς αἴτιον γ ἰ-
γέσϑαι, οἷον σῶμα μὲν τὸ σμιλίον, σώματι δὲ τῇ σαρκί, ἀσὼω-
Ὡς πω τ τοι ων ον Ζύρθον.
201---ῶ08 -- Πΐορ. Ἰιδοχί, ΙΧ 91 Β44.
το του νον ἐυο φοῦνν πὸ Θ οσοΣ
39 ἃ ; ἢ
ΒΕΚΚ. Ἶ δε ΐ ᾿ “πὸ ἀντιρήσονται Ν΄ ὁ τινὶ αἀα, ΒΕΚΚκ. 4 τὰ
ἡ ἔ ΤΠ σιν ἃ:
ἀφαίρεσιν ΚαγερΥ ἀρὴ ΖΡ τ Βρκα. ἀπο. 18 πεῖσιν
3
80
0
--
το
[...]
ποδανισιανπαν ἔπιντς
(αὐν. ἄορπι. [Π| ΠΡῸΣ ΨΦΥΣΙΚΟΥΣ ΛΔ΄ ἬΠ
“1 ΝΕ ᾿ ΝΕ ΝΝ
μάτου δὲ τοῦ τέμνεσθαι κατηγορήματος, καὶ πόλιν σῶμα μὲν τὸ
ὁ πῦρ, σώματι δὲ τῶ ξύλῳ. ἀσωμάτου δὲ τοῦ καίεσγαι σα-
Γ ᾿ ι 4 ᾽ . , ͵ ͵
τηγορήματος. οἱ δὲ ἀσώματον ὑποθέμενοι τὸν πχοσμον.
,
οἷον καὶ τὸν πάντα διοικοῦντα θεόν, τοὐναντίον ἀσώμα-
τον σώματος λέγουσιν ὑπάρχειν τὸ αἴτιον. ὁ ὁ᾽ Ἐπίκου-
ρος καὶ σώματα σωμάτων χαὶ ἀσώματα ὑσωμάτων
.ο φησὶν αἴτια τυγχάνειν, καὶ σώματα μὲν σωμάτων ὡς τὰ
στοιχεῖα τῶν συγκριμάτων, ἀσώματα δὲ ἀσωμάτων ὡς τὰ τοῖς
πρώτοις σώμασι συμβεβηκότα ἀσώματα τῶν τοί: συγκρίμασι
ὐεσυμβεβηκότων ἀσωμάτων. ὥστε ἐὰν δείξωμεν, ὅτι οὔτε
τὸ σῶμα τοῦ σώματος οὔτε τὸ ἀσώματον τοῦ ἀσωμάτου
οὔτε τὺ ἀσώματον τοῦ σώματος οὔτ᾽ ἐναλλὰξ δύναται
τυγχάνειν αἴτιον. αὐτόϑεν ἐσόμεθα κατεσκευαχότες καὶ τὸ
5 μηδεμίαν τῶν ἐχκειμένων στάσεων κατωρϑῶσϑαι. σῶμα
μὲν οὖν σώματος οὐκ ἂν εἴη ποτὲ αἴτιον, ἐπείπερ ἀμφό-
τερὰ τὴν αὐτὴν ἔχει φύσιν᾽ χαὶ εἰ τὸ ἕτερον αἴτιον λέγε-
ται παρόσον ἐστὶ σῶμα, πάντως καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα πα-
ϑεστὼς αἴτιον γενήσεται. κοινῶς δὲ ἀμφοτέρων αἰτίων
το ὄντων οὐδέν ἐστε τὸ πάσχον, μηδενὸς δὲ πάσχοντος οὐδὲ
τὸ ποιοῦν γενήσεται. εἰ ἄρα σῶμα σώματός ἐστιν αἴτιον,
οὐδέν ἐστιν αἴτιον. καὶ μὴν οὐδὲ ἀσώματον ἀσωμάτου
λέγοιτ᾽ ἂν εἶναι ποιητικὸν διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν εἰ γὰρ
ἀμφότερα τῆς αὐτῆς μετέσχε φύσεως. τί μᾶλλον τόδε
ι5 τοῦδε ῥητέον αἴτιον ἢ τόδε τοῦδε; λείπεται οὖν ἢ σῶμα
ἀσωμάτου λέγειν αἴτιον ἢ ἀνάπαλιν ἀσώματον σώματος.
ὕπερ πάλιν τῶν ἀδυνάτων᾽ τό τε γὰρ ποιοῦν ϑιγεῖν ὀφεί-
λει τῆς πασχούσης ὕλης, ἵνα ποιήσῃ, ἢ τέ πάσχουσα ὕλη
ϑιχϑῆναι ὀφείλει, ἵνα πάϑῃ, τὸ δὲ ἀσώματον οὔτε ϑιγεῖν
40 οὔτε ϑιχϑῆναι πέφυχεν. τοίνυν οὐδὲ σῶμα ἀσωμάτου ἢ
ἀσώματον σώματός ἐστιν αἴτιον. ᾧ ἕπεται τὸ μηδὲν ὑπάρ-
χειν αἴτιον᾽ εἰ γὰρ μήτε σῶμα σώματός ἐστιν αἴτιον μήτε
ἀσώματον ἀσωμάτου μήτε σῶμα ἀσωμάτου μὴτε ἐναλλάξ,
παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστι, κατ᾽ ἀνάγκην οὐδέν ἐστιν αἰτιον.
90 οἱ δὲ 18 ς: οἷον Ν΄ τὸν κόσμον 46]. Ηοἱπίξ ἀυθὶε.: γοϑβὲ
πάντα (γ. 21) {χά ΒΡ. Ἡδδέον κόσμον: ἴοτί. ϑεὸν ῦῇἹ 571 ϑεόν:
(οτί, κόσμον 18 τὴν αὐτὴν ἘδΌτ. (μ γοιβιομθ): τοιαύτην αὶ
40 οὐδὲ ΒΕκΚ.: οὔτε ἃ
τω
ες
.- ἡ
τῷ
918
411
220
991
228
224
οθο ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄’ διάν, χηδένι, ΙΧ [
“ἀφελέστερον μὲν οὖν οὕτω τινὲς σπαραμυϑοῦνται τὰ ἱ
τοῦ ἐχκειμένου λόγου λήμματα" ὁ δὲ “Αἱϊν 'ησίδημος δια-
φορώτερον ἐπ᾿ αὐτῶν ἐχρῆτο ταῖς περὶ τῆς γενέσεως ἀπο-
φίαις. τὸ γὰρ σῶμα τοῦ σώματος οὐκ ἂν εἴη αἴτιον, ἐπεί-
περ ἢ ἀγένητόν ἐστι τὸ τοιοῦτον σῶμα καϑάπερ ἡ κατ᾽
᾿Επίκουρον ἄτομος, ἢ γενητὸν ὡς ἔϑος, καὶ ἢ ἐἥδεν ὃν τὺ
ὡς σίδηρος καὶ πῦρ, ἣ ἀφανὲς ὡς ἄτομος. δλεὶ δ
τούτων. οὐδὲν δύναται ποιεῖν. ἤτοι γὰρ καϑ' ἤν
μένον ἕτερόν τι ποιεῖ ἢ ἑτέρῳ συνελϑόν. ἀλλὰ μένον μὲν κγό
καϑ᾽ ξαυτὸ πλεῖον αὐτοῦ καὶ τῆς οἰκείας φύσεως οὐκ ἂν
δύναιτό τι ποιεῖν. συνελϑὸν δὲ ἑτέρῳ τρίτον οὐκ ἂν δύ-
ναιτὸ ἀποτελεῖν. ὃ μὴ πρότερον ἐν τῷ εἶναι ὑπῆρχεν. οὔτε
γὰρ τὸ ἕν γενέσϑαι δύο δυνατόν ἐστιν, οὔτε τὰ δύο τρί-
τον ἀποτελεῖ. εἰ γὰρ τὸ ἕν δύο πβον δι δυνατὸν ἦν,
καὶ ἑκάτερον τῶν γενομένων ἕν ὃν δύο ἀποτελέσει, καὶ
τῶν τεσσάρων ἕκαστον ἕν ὃν δύο ποιήσει, καὶ ὁμοίως τῶν
ὑκτὼ ἕκαστον, καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον. παντελῶς δέ γε
ἄτοπόν ἐστι τὸ ἐξ ἑνὸς ἄπειρα λέγειν γίνεσθαι" ἄτοπον τ
ἄρα καὶ ἐκ τοῦ ἕν ὃς λέγειν τι πλεῖον γεννᾶσϑαι. τὰ δ᾽ αὐ-
τὰ κἂν ἀξιῷ τις ἐκ τῶν ἡσσόνων κατὰ σύνοδον πλείονα
ἀποτελεῖσθαι" εἶ γὰρ τὸ ἕν τῷ ἑνὶ συνελϑὸν τρίτον ποιεῖ,
καὶ τὸ τρίτον προσγενόμενον τοῖς δυσὶ τέταρτον ἀποτε-
λέσει, καὶ τὸ τέταρτον προσγενόμενον τοῖς τρισὶ πέμπτον τ
ἀποτελέσει, καὶ οὕτω πάλιν εἰς ἄπειρον. οὐκοῦν σῶμα μὲν
σώματος οὐκ ἔστιν αἴτιον. καὶ μὴν οὐδὲ ἀσώματον ἀσω-
μάτου διὰ τὰς αὐτὰς αἰτίας" οὔτε γὰρ ἐξ ξνὸς οὔτε ἐκ
πλειόνων ἢ ἑνὸς γένοιτ᾽ ἄν τι πλεῖον. καὶ ἄλλως" ἀναφὴς
φύσις καϑεστὼς τὸ ἀσώματον οὔτε ποιεῖν οὔτε πάσχειν 30
δύναται. ὥστε οὐδὲ ἀσώματον ἀσωμάτου ποιητικόν ἐστιν.
οὕτως δὲ οὐδὲ τὸ Ὄπ; τουτέστι σῶμα ἀσωμάτου ἣ
φύσιν, τό τε ἀσώματον οὐκ ἐμπεριεῖχε
420 οὗ ᾿
Ηϊτζρὶ ἐγ δίς ΌΕΣ, 80 ἔϑος α: ἔρνος ΕΑΌΓ,: ἄνθρωπος
ἱγοθίαυθ ἃ δύναιτο ς: δύνα-
ται ΕΒ 4 ὕνον αὺοὸ ς ύναι
ὅθῃ : δύναται ἈΠΕ π- 4 ἀποτελεῖν οἴη. ς 8.4 δύναιτυ
19 πλεῖον Βεϊες,: πλείω Οὐ τυ ν εν ΞΑΡΓΣν Ν; ἀξιώη ΤῈ ς
(εάν. ἀομτη. ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ Ωθ]
“19 Ρ ͵ ͵ , αὐ Ἂ 5
οὐ τὴν τοῦ σώματος φύσιν. διύπερ οὐδέτερον ἐξ οὐδετέρου
συστῆναι δυνατόν ἔστιν, ἀλλ᾽ ὡς ἐκ πλατάνου οὐ γίνεται
ἵππος διὰ τὸ μὴ εἶναι ἐν τῇ πλατάνῳ τὴν τοῦ ἥχκῦυ
φύσιν. οὐδὲ ἐξ ἵππου συνίσταται ἄνϑρωπος διὰ τὸ μὴ
εἶναι ἐν τῷ ἵππῳ τὴν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν, οὕτως οὐόὲ ἐκ
.0 σώματος ἔσται ποτ᾽ ἂν τὸ ἀσώματον διὰ τὸ μη εἶναι ἐν
τῷ σώματι τὴν τοῦ ἀσωμάτου φύσιν, οὐδὲ ἀνέπαωλιν ἔν
γτοῦ ἀσωμάτου τὺ σῶμα. καίτοι κὰν ἢ τὸ ἕτερον ἐν τῷ
ἑτέρῳ. πάλιν οὐ γενήσεται τὸ ἕτερον ἐκ τοῦ ἑτέρου. εἰ
᾿ "» , ; ν β: ᾿ ᾿ 5,47 "
γὰρ ὄν ἐστιν ἑκάτερον, ἔπ τοῦ ἑτέρου οὐ γίνεται, ἀλλ ἤδη
ἔστιν ἐν τῷ εἶναι, ἤδη δὲ ὃν ζἐνὴ τῷ εἶναι οὐ γίνεται διὰ
ς τὸ τὴν γένεσιν ὁδὸν ὑπάρχειν εἰς τὸ εἶναι. οὐδὲ σῶμα
οὖν ἀσωμάτου ἢ ἀσώματον σώματός ἐστιν αἴτιον᾽ ᾧ
ἀκολουϑεῖ τὸ μηδὲν εἶναι αἴτιον.
Καὶ πάλιν᾽ εἰ ἔστι τί τινος αἴτιον, ἤτοι τὸ μένον τοῦ
μένοντος αἴτιόν ἐστιν ἢ τὸ κινούμενον τοῦ κινουμένου ἢ
ιὸ τὸ κινούμενον τοῦ μένοντος ἢ τὸ μένον τοῦ κινουμένου᾽
οὔτε δὲ τὸ μένον τῷ μένοντι γένοιτ᾽ ἂν μονῆς αἴτιον.
οὔτε τὸ κινούμενον τῷ κινουμένῳ κινήσεως, οὔτε τὸ μένον
τῷ πινουμένῳ μονῆς. οὔτε ἐναλλάξ, ὡς παραστήσομεν"
οὐκ ἄρα ἔστι τι αἴτιον. τὸ μὲν οὖν μένον τῷ μένοντι
19 μονῆς καὶ τὸ κινούμενον τῷ κινουμένῳ κινήσεως οὐκ ἂν
ὑπάρχοι αἴτιον δι᾿ ἀπαραλλαξίαν. ἀμφοτέρων γὰρ ἐπ᾿ ἴσης
μενόντων ἢ ἀμφοτέρων κατ᾽ ἴσον κινουμένων οὐ μᾶλλον
τύδε τῶδε ἐροῦμεν εἶναι αἴτιον μονῆς καὶ κινήσεως ἢ τόδε
τῷδε. εἰ γὰρ τὸ ἕτερον, ὅτι κινεῖται, τῷ ἑτέρῳ τῆς χινή-
40 σεως αἴτιον ὑπάρχει; ἐπεὶ καὶ τὸ ἕτερον ὡσαύτως κινεῖ-
ται, λεχϑήσεται τῷ λοιπῷ κινήσεως εἶναι παρεκτικόν. οἷον
κινεῖται ὃ τροχός. κινεῖται δὲ καὶ ὁ τροχηλάτης᾽ τί
οὖν μᾶλλον διὰ τὸν τροχὸν καὶ ὃ τροχηλάτης κινεῖται ἢ
ἀνάπαλιν διὰ τὸν τροχηλάτην ὃ τροχός; εἴ γέ τοι τὸ ἔτες
86 ρὸν μὴ κινοῖτο, οὐδὲ τὸ λειπόμενον κινήσεται. ῦὅϑεν εἰ
αἴτιόν ἀοξιυ οδοπαοῦνεῦνο ν εναι τὸ ἀποτέλεσμα,
ῦ ὶ δὲ κκ
29 τῷ οἵη. ς 41 εἰ δὲ ς δοίε εἴδη Ν 4 ἐν αὐὰ. ΒΕΚΕ,
ιι δὲ οῦ. Κ΄ 18 κινήσεως Ηθτνοὐα8 (ηιοξιι5) οἵ. ». 438,6 πὶ εὐβὲ'
ΒοΩκ.: ἔσται α6 588 {μὲν ὁ τροχός ΒΕΚΚ. δὖ εἴ. γ.80 88 κα
40]. ΒΘΚΙΚ.
220
ΣΝ
τ
]
“ἷ
281
292
234
ὃ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α’' ιν, τηρίῃ, ΙΧ
ΣΌ
49]
χε ἀμφοτὶ ρων παρόντων γίνεται τὸ ἀποτέλεσμα καὶ οὔτε τοῦ
τροχοῦ ἀπόντος τελειοῦται οὔτε τοῦ τροχηλάτου, ῥητέον
μὴ μᾶλλον τὸν τροχηλάτην αἴτιον εἶναι τῆς κινήσεως τῷ
τροχῷ ἢ τὸν τροχὸν τῷ τροχηλάτῃ. καὶ πάλιν μένει τ
ὗ στῦλος. μένει δὲ καὶ τὸ ἐπιστύλιον. ἀλλ᾽ οὐ μᾶλλον διὰ
τὸν στῦλον ῥητέον μένειν τὸ ἐπιστύλιον ἢ διὰ τὸ ἐπιστύ-
λιον τὸν στῦλον" τοῦ ἑτέρου γοῦν ἀρϑέντος καὶ τὸ ἕτε- (1
ρὸν καταφέρεται. ὥστε τὸ μὲν μένον τῷ μένοντι μονῆς
καὶ τὸ κινούμενον τῷ κινουμένω κινήσεως διὰ τοῦτο οὐκ
ἂν εἴποιμεν αἴτιον. ὡσαύτως δὲ οὐδὲ τὸ μένον τῷ κι-
νουμένῳ κινήσεως ἢ τὸ κινούμενον τῷ μένοντι μονῆς
δι᾿ ἐναντιύτητα φύσεως χαϑὰ γὰρ τὸ ψυχρὸν οὐκ ἔχον
τὸν τοῦ ϑερμοῦ λόγον οὐδέποτε δύναται ϑερμαίνειν,
καὶ ὡς τὸ ϑερμὸν μὴ ἔχον τὸν τοῦ ψυχροῦ λόγον οὐ-
δέποτε δύναται ψύχειν, οὕτως οὐδὲ τὸ κινούμενον, μὴ
ἔγον τὸν τοῦ μένοντος λόγον, οὐδέποτε δύναται μονῆς τὸ
εἶναι ποιητικόν, ἢ τὸ ἀνάπαλιν. ͵ ἀλλ᾽ εἴπερ οὔτε τ
μένον τῷ μένοντι μονῆς ἐστιν αἴτιον οὔτε τὸ κενοῦ
μενον τῷ κινουμένω κινήσεως οὔτε τὸ μένον τῷ κινου-
μένῳ τοῦ κινεῖσθαι οὔτε τὸ κινούμενον τῷ μένοντι τοῦ
μένειν, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν ἄλλο τι προσεπινοεῖν, 15
λεκτέον μηδὲν ὑπάρχειν αἴτιον.
Πρὸς τούτοις, εἰ ἔστι τί τινος αἴτιον, ἤτοι τὸ ἅμα
ὃν τοῦ ὥμα ὄντος ἐστὶν αἴτιον ἢ τὸ πρότερον τοῦ ὕστε-
ρον ἢ τὸ ὕστερον τοῦ πρύτερον᾽ οὔτε δὲ τὸ ἅμα ὃν τοῦ
ἅμα ὄντος αἴτιόν ἐστιν οὔτε τὸ πρότερον τοῦ ὕστερον οὔτε 30
τὸ ὕστερον τοῦ πρότερον, ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα
ἔστι τι αἴτιον. τὸ μὲν οὖν ἅμα ὃν τοῦ ὥμα ὄντος οὐ
δύναται τυγχάνειν αἴτιον διὰ τὸ συνυπάρχειν ἀμφότερα
καὶ μὴ μᾶλλον τόδε τοῦδε γεννητικὸν ὑπάρχειν ἢ τόδε
τοῦδε, ἑκατέρου τὴν ἴσην ὕπαρξιν ἔχοντος. οὐδὲ τὸ πρύ- 29
τερον δὲ ἔσται τοῦ ὕστερον γενομένου ποιητικόν. εἰ γὰρ
ὅτε ἔστι τὸ αἴτιον, οὔπω ἔστι τὸ οὗ ἐστιν αἴτιον, οὔτε
282---ο2θ -- Ἤγρ, 1Π 96. 98.
0. μένει ῊΣ ΒΘΚΙΚ. αἱ οἵ, ν. 29
ΒοΚΚ,; οὐδὲ Ὁ
ι"»
31 ὙΠ τὐασεαυα σα
-π-.--ὄ-ὦὕἅ-
(κᾶν. ἄορτη. 1Π) ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Α΄ οβ2
45 ΕΣ
ἐκεῖνο ἔτι αἴτιόν ἐστι, μὴ ἔχον τὸ οὗ αἴτιόν ἐστιν. οὐτε
τοῦτο ἔτι ἀποτέλεσμώ, μὴ ἐῦνς ψὰν αὐτῷ τοῦ. οἷ ἩΙ͂ΡΑΝ
τὰ πρός τι κατ᾽ ἀνάγν ην δεῖ συνυπόργε εεν ἀλλήλοις χαὶ οὐ
τὸ μὲν προηγεῖσθαι τὸ δὲ ὑστερεῖν. λείπεται οὖἦν τὸ ὕστε-
1
43900} λέγειν τοῦ προτέρου αἴτιον γίνεσθαι. ὑτξο ἐστιν
ἀτοπώτατον καὶ ἀνδρῶν τὰ πράγματα ἀναστοεφόντων᾽
δεήσει γὰρ τὸ ἀποτέλεσμα πρεσβύτερον λέγειν τοῦ ποιοῦν-
τὸς αὐτό, διὰ δὲ τοῦτο μηδ᾽ ὕλως ἀποτέλεσμα τυγχάνειν
5 ὡς ἂν μὴ ἔχον τὸ οὗ ἐστιν ἀποτέλεσμα. ὑνπερ οὖν τού-
πον ἡλίϑιόν ἐστι τὸ λέγειν υἱὸν μὲν πατρὺς εἶναι ποεσβύ-
τερον, ἄμητον δὲ σπόρου προήκειν τοῖς γρύνοις:, οὕτως
εὔηϑες τ τὸ ἀξιοῦν [τ αἴτιον εἶναι τοῦ ἤδη ὄντος τὸ μήπω
ὄν. ἀλλ᾽ εἰ μήτε τὺ ἅμα ὃν τοῦ ὥμα ὄντος μήτε τὸ πρό. 298
ιὸ τερον» τοῦ ὑστέρου μήτε τὸ ὕστερον τοῦ προτέοου ἐστὶν
αἴτιον, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν. οὐκ ἂν εἴη τι αἴτιον.
Καὶ μὴν εἰ ἔστι τι αἴτιον, τοι αὐτοτελῶς χαὶ ἰδίᾳ 351
μόνον προσχρώμενον δυνάμει τινὸς ἔστιν αἴτιον. ᾿] συνὲρ-
γοῦ πρὺς τοῦτο δεῖται τῆς πασχούσης ὕλης. ὥστε τὸ ἅπο-
15 τέλεσμα κατὰ κοινὴν. ἀμφοτέρων νοεῖσϑαι σύνοδον. καὶ 335
εἰ μὲν αὐτοτελῶς καὶ ἰδίᾳ προσχρώμενον δυνάμει ποιεῖν
τι πέφυκεν, ὥφειλε διὰ παντός ξαυτὸ ἔχον καὶ τὴν ἰδίαν
δύναμιν πάντοτε ποιεῖν τὸ ἀποτέλεσμα καὶ μὴ ἐφ᾽ ὧν
μὲν ποιεῖν ἐφ᾽ ὧν δὲ ἀπρακτεῖν. εἰ δέ. ὡς φασί τινες τῶν
Ὁ δογματικῶν, οὐ τῶν « ἀπολελυμένων καὶ ἀφεστηκότων ἐστίν.
ἀλλὰ τῶν πρὸς τι διὰ τὸ καὶ αὐτὸ πρὸς τῷ πάσχοντι
ϑεωρεΐσθαι καὶ τὸ πάσχον πρὸς αὐτῷ, χεῖρόν Ε ἀνακύ-
ψει. εἰ γὰρ τὸ ἕτερον πρὸς τῷ ἑτέρῳ νοεῖται. ὧν τὸ μὲν
ποιοῦν τὸ δὲ πάσχον, ἔσται μία μὲν ἔννοια, δυεῖν ὃ
35 ὀνομάτων τεύξεται τοῦ τε ποιοῦντος καὶ πάσχοντος"
Ἵ πὶ » ᾿ - Ξ- ᾿
καὶ διὰ τοῦτο οὐ μᾶλλον ἐν αὐτῷ ἢ ἐν τῷ λεγομένῳ πᾶ-
210
Ἡαβίον 1τὸ ὑστέρου ΒΘΚΕ.: ὕστε-
ρον ἃ 18 αὐτοτελὲς Ν᾿ οἷ, ν. 16 δὲ ῥ. 440, 3. 4. 94 18 ἐστιν
αἴτιον οτα. Ν'ὶ ἰδο. ὃ 1δξ. το ον 88 ὧν Ηοτεξαθ: οὗ α: οὐ
ΗοὶπΐΣ 34 πάσχον ἔσται, (ἀλλ᾽ χε τή εν ἔσται Ν τοὶ
οἰ ἶα Ἠοϊεΐξ 86 τετεύξεται ὁ {τοῦ πάσχοντος ἴν εὖ οἵ.
ν». 440, τὸ
8 τι ἀοϊονὶ: αἴτιόν τι
241
348
344
84 ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΚΟΥΣ ΛΔ’ πάν, πλϑί ἢ, ΙΧ
ἦν τ . , - ιν 430
σχεῖν ἐγχείσεται ἡ) δραστήριος δύναμις. ὡς γὰρ αὐτὸ
αὐδὲν. ὐνατηε πλλεῖι χωρὶς τοῦ λεγομένου πάσχειν, οὕτως
οὐδὲ τὸ λεγόμενον πάσχειν δύναται χωρὶς τῆς ἐκείνου πα-
οουσίας πάσγειν. ὥσϑ᾽ ἕπεται τὸ μὴ μᾶλλον ἐν αὐτῷ ἢ Ὁ
ἕν τῷ πάσχοντε ὑποκχεῖσϑαι τὴν δραστήριον τοῦ ἀποτε.
λέδιατος δύναμιν. οἷον (ἔσται γὰρ σαφὲς τὸ λεγόμενον
ἐπὶ ὑποδείγματος), εἴπερ τὸ πῦρ καύσεώς ἐστιν αἴτιον, 40
ἤτοι αὐτοτελῶς καὶ τῇ ἰδίᾳ μόνον προσχρώμενον δυνάμει
κχαὐσεώς ἔστι ποιητικόν, ἢ συνεργοῦ δεῖται πρὸς τοῦτο τῆς
καιομένης ὕλης. καὶ εἰ μὲν αὐτοτελῶς καὶ τῇ ἰδίᾳ φύσει
ἀρκούμενον ποιεῖ τῆν καῦσιν, ἐχρῆν καὶ πάντοτε ἔχον 5
αὐτὸ τὴν ἰδίαν φύσιν διὰ παντὸς καίειν. οὐχὶ δὲ πάν-
τοτὲ χαΐεξι. ἀλλὰ τινὰ μὲν χαίει τινὰ δὲ οὐ καίει" οὐχ
ἄρα αὐτοτελῶς καὶ τῇ ἰδία φύσει προσχρώμενον καίει. εἰ
δὲ σὺν τὴ ἐπιτηδειότητι τῶν καιομένων ξύλων, πόϑεν ἔχο-
μὲν λέγειν, ὅτι αὐτό ἐστι τῆς καύσεως αἴτιον, ἀλλ᾽ οὐχ ἡ τυ
ἐπιτηδειότης τῶν ξύλων: ὃν γὰρ τρόπον μὴ ὄντος αὐτοῦ
οὐ γίνεται καῦσι:. οὕτω χαὶ τῆς ἐπιτηδειότητος τῶν ξύλων
ἀπούσης οὐ γίνεται καῦσις. ταύτῃ τε, εἰ αὐτὸ ἐστιν αἴτιον,
οτι παρόντος αὐτοῦ γίνεται τὸ ἀποτέλεσμα καὶ ἀπόντος οὐ
γίνεται. ἔσται καὶ ἡ ἐπιτηδειότης δι᾿ ἑκάτερον τούτων αἴ τὸ
τέον. ὥσπερ οὖν τῆς “δι᾽ συλλαβῆς ἔκ τε τοῦ δέλτα καὶ ἰῶτα
συνεστώσης ἄτοπός ἐστιν ὃ λέγων αἴτιον μὲν τοῦ ἀποτελεῖ-
σϑαι τὴν τοιαύτην συλλαβὴν τὸ δέλτα, οὐκ αἴτιον δὲ τὸ ἰῶτα,
πϑνῤ τι συλλαβῇ μὲν ἐοικότος τοῦ καίεσθαι, στοιχείῳ δὲ τοῦ
πυρὸς καὶ τῶν ξύλων, ἀτοπώτατός ἐστιν ὃ τὸ μὲν πῦρ 30
αἴτιον λέγων τοῦ καίεσθαι, τὰ δὲ ξύλα μηδαμῶς. οὔτε
γε δίχα τοῦ πυρὺς οὔτε χωρὶς τῶν ξύλων γίνεται τὸ
πεησύσς, καϑάπερ οὐδὲ ἡ συλλαβὴ χωρὶς τοῦ δέλτα ἣ τοῦ ἰῶτα.
ὑσὲν πάλιν εἰ μήτε αὐτοτελῶς ποιητικόν τινός ἐστι τὸ
αἰτίον μήτε σὺν
᾿ “τ « Ζ
; ἐπιτηδειότητι τοῦ πάσχοντος, οὐδενὺς 535
ποιητικὸν ἐστι τὸ αἴτιον.
81 χεῖσθαις 4 δῃ ἑαυτὸ 1 τὴν 11 (καὶ
ΟΥ̓. ὁ τ. ὃ τοὶ {κα τὴν" οἵ. ν». 489, (καὶ
8. ἰδίᾳ ζμό Ῥοιδυάπαι 580 60], Ηρ᾽ηἰ2) δέ {γεν Βοκις. ἀμ],
) Πεοϊηΐδ: φύσει {μόνονλ Ηϊείον 60]]. ν. 3
δες ἜΒΕΙ ὃς ἰῶτα ἮΙ; ἧ Μ ΡΝ Β0ΠΡ6) 19 στοι-
55,38 τὸ καίεσθαι γίνεται 1, 98 ἡ (δι᾽) βίον
ΠΟ τς τεῖνον
“40
ἐπᾶν. ἄορι, ΠΠῚ ΠΡῸΣ ΨΦΎΥΣΙΚΟΥΣ Δ΄ ὡβῦ
τι εἰ ἔστε τὸ αἴτιον. ἤτοι μίαν ἔχει τὴν ὀραστίριον
΄ Ν Ὁ"
δύναμιν ἢ πολλάς" οὔτε ὁὲ μίαν ἔχειν δύναται. ὡς πα-
ραστήσομεν. οἶτε πολλάς. ὡς διδάξομεν" οὐκ ὥρα τι ἔστιν
.ο αἴτιον. μέαν μὲν γὰρ οὐκ ἔχει δύναμιν. ἐπείπερ εἰ μίαν
εἶχεν, ὥφειλε πώντα ὑμοίως διατιϑέναι καὶ πῇ διαφερόν-
τῶς. οἷον ὑ ἥλιος καίει μὲν τὰ περὶ τὴν «Ἵϊϑιοπίαν μέρη.
ϑέλπει δὲ τὰ πρὸς ἡμᾶς, καταυγάξει δὲ μόνον τοὺ; Ὑπερ-
“αι βορέους. καὶ πήττει μὲν τὸν πηλόν. τήκει δὲ τὸν κηρόνς
χαὶ λευκαίνει μὲν τὰ ἐσθήματα. μελαίνει δὲ τὴν ἡμετέ-
ρειν ἐπιφάνειαν, ἐρυϑαίνει δὲ καυποὺς τινας. χαὶ ἡμῖν
μὲν τοῦ ὁρᾶν αἴτιος γίνεται. τοῖς νυχτινύμοις δὲ τῶν ὁο-
ὁε νίϑων, οἷον γλαυξὶ καὶ νυκχτερίσι. τοῦ μὴ ὁρᾶν. ὥστε εἰ
μίαν εἶχε δύναμιν, ὥφειλε ταὐτὸν ἐπὶ πάντων ποιεῖν"
οὐχὶ δὲ ταὐτὸν ἐπὶ πάντων ποιεῖ οὐκ ἔρα μίαν ἔχει δυ-
νάμιν, καὶ μὴν οὐδὲ πολλάς, ἐπεὶ ἐχρὴν πάσας ἐπὶ πάν-
των ἐνεργεῖν. οἷον πάντα φλέγειν ἢ πάντα χεῖν ἢ πέντα
τὸ πηγνύναι. εἰ δὲ μήτε μίαν ἔχει δύναμιν μήτε πολλάς,
,“Πςν Ὑ
οὐκ ἂν εἴη τινὸς αἴτιον.
Ναί. ἀλλ᾽ εἰώϑασι πρὸς τοῦτο ὑποτυγχάνειν οἵ δογ-
ματικοί, λέγοντες ὕτι παρά τὰ πάσχοντα χαὶ τὰ διαστί,-
ματα πέφυκεν, ἐξαλλάσσεσϑαι τὰ γινόμενα ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ
15 αἰτίου ἀποτελέσματα, καϑάπερ τοῦ ἡλίου. σύνεγγυς μὲν
γὰρ ὧν τοῖς “ἰϑίοψιν ἔοικε καίειν, μετρίως δὲ ἡμῶν ἂἀφε-
στηκὼς ϑάλπειν. πολὺ δὲ τῶν Ὑπερβορέων χεχωρισιιξνος
ϑάλπει μὲν οὐδαιῶς, καταυγάξει δὲ μόνον᾽ καὶ πήττει
μὲν τὸν πηλὸν τὸ ὑδατῶδες τοῦ γεώδους ἐξατμίξων, τήκει
0 δὲ τὸν κηοὺν διὰ τὸ μὴ ἔχειν τὴν τοῦ πηϊοῦ ἰδιότητα.
οἱ δὴ χρώμενοι τῇ τοιαύτῃ ὑποτεύξει σχεδὸν ἀμάχως ἡμῖν
συγχωροῦσι τὸ μὴ ἕτερον εἶναι τοῦ πάσχοντος τὸ ποιοῦν.
εἰ γὰρ οὐ διὰ τὸν ἥλιον γίνεται ἡ τῆξις τοῦ κηροῦ, ἀλλὰ
" [4
Α ᾿ Ω Ω “- ᾿ ᾿ ᾿ ᾿ Ξ ἍΝ
“διὰ τὴν ἰδιότητα τῆς περὶ τὸν κηρὸν φύσεως. φανέθον Ὡξ
}}} δ δε ΓΝΝ "τ: ἐξ'ν
“5 οὐδὲ τὸ ἕτερον αἰτιον ἐστί Τῆς
τήξεως τῷ κηρῷ. ἡ δὲ ἀμ-
88 μόνον πῃ. οἴ. Ρ. 441, 18: μόνους α 4 νυχτιχύμοις Ν
8 πάσαις ἃ νυ ἢ--ἢ δ: καὶ -- καὶ Ναπεὶς χεῖρ α εἴ. Ρ. 133,18:
τήχειν Ναυοῖκ. 90 ἴοτξ. ἔχειν ζαὐτὸν») τοὶ ἔχειν τὴ» Κτυδ τ:
ροῦ φύσιν τὴν 00}}. ν. 54 ἰδιότητα οτι. 1" 3ι ρΕΚΟΥ ἐξ
ὁμοίως Ν “4 διὰ τὸν ΤῈ ς: δυνατὸν Χ 958 οὐ Ηεϊπί αἀυθ}ῦ.
86. Ἠογγοΐαπι (τοπ αἰξεγι })
246
249
258
3288
οὐ ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΙΚΟΥ͂Σ Α΄ αν, πίῃ ΙΧ
τ ΣᾺ,» ι ὡ τ 441
χοτέρων συνέλευσιςς τοῦ τὲ ἡλίου καὶ. τοῦ κηροῦ. τῆς δὲ
ἀμφοτέρων συνύδου ποιούσης τὸ ἀποτέλεσμα, τουτέστι τὴν
τῆξιν. οὐ μᾶλλον διὰ τὸν ἥλιον ὁ κηρὸς τήκεται ἢ διὰ
τὸν κηρὸν ὁ ἥλιος τῆ κει. οὕτω τε ἄτοπον τὸ ἐκ συνόδου
ὄτεῖι' ΣΕ ΡΟΜΕΤ Ο᾽ ἀποτέλεσμα μὴ τοῖς δυσὶν ἀνατιϑέναι,
τῷ δὲ ἑτέρῳ μονὼ προσμαρτυθεῖν. ᾿ :
Καὶ μὴν εἰ ἔστι τί τινὸς αἴτιοι", ἢτοι κεχώρισται τῆς
πασχούσης ὕλης ἢ σύνεστιν αὐτῇ" οὔτε δὲ κεγωρισμένον
ἊΝ Μ " " “οἱ , .ἢ
αὐτῆς δύναται τυγχάνειν αἴτιον τοῦ παῦχειν αὐτὴν οὔτεψῳ
συνὸν αὐτῇ, χαϑὼς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τί τινος
αἴτιον. καὶ δὴ κεγωρισμένον μὲν αὐτῆς αὐτόϑεν οὔτε
αὐτὸ αἰτιόν ἔστι. μὴ παρούσης τῆς πρὸς ἣν λέγεται αἴτιον,
οὔτε ἐχείνη πάσχει. μὴ συμπαρόντος τοῦ ποιοῦντος. εἰ
δὲ συνδυάξει τὸ ἕτερον τῷ ἑτέρω, ἤτοι αὐτὸ μόνον ποιεῖ
τὸ λεγόμενον αἴτιον ὑπάρχειν, οὐχὶ δὲ πάσχει, ἣ ποιεῖ
ὥμᾳ. χαὶ πάσχει. καὶ εἰ μὲν ἅμα ποιεῖ καὶ πάσχει, ἕκάτε-
ρον ἔσται ποιοῦν τε καὶ πάσχον᾽ ἡ μὲν γὰρ αὐτὸ ποιεῖ,
ἔσται πάσχουσα ἢ ὕλη, ἡ δὲ ἡ ὕλη ποιεῖ, ἔσται ἐκεῖνο τὸ
πάσχον. καὶ οὕτως οὐ μᾶλλον τὸ ποιοῦν γενήσεται ποιοῦν
ἢ πάσχον. χαὶ τὸ πάσχον οὐ μᾶλλον ἔσται πάσχον ἢ
ποιοῦν" ὅπερ ἄτοπον. εἰ δὲ ποιεῖ μέν, οὐκ ἀντιπάσχει
δέ, ἥτοι κατὰ ψιλὴν ψαῦσιν, τουτέστι τὴν κατ᾽ ἐπιφάνειαν,
ποιεῖ. ἢ κατὰ διάδοσιν. χαὶ ἔξωθεν μὲν προσπίπτον καὶ
κατὰ ψιλὴν τὴν ἐπιφάνειαν παραβαλλόμενον τῇ πασχούσῃη
ὕλῃ οὐ δυνήσεταί τι ποιεῖν" ἡ γὰρ ἐπιφάνεια ἀσώματός
ἔστιν, τὸ δ᾽ ἀσώματον οὔτε ποιεῖν οὔτε πάσχειν πέφυκεν.
οὐκ ἄρα κατὰ ψιλὴν παραβαλλόμενον τὴν ἐπιφάνειαν τὸ
Ὧν τῇ ὅλῃ τι ποιεῖν δυνήσεται. χαὶ μὴν οὐδὲ κατὰ
διάδοσιν οἱόν τέ ἐστιν αὐτὸ ὁρᾶν. ἤτοι γὰρ διὰ στερεῶν
σωμάγων διίξεται ἢ διὰ νοητῶν τινῶν καὶ ἀναισθήτων
πὐρῶν, ᾿ αλλὰ διὰ μὲν στερεῶν σωμάτων οὐχ ὧν φέροιτο᾽
σῶμα γὰρ διὰ σώματος οὐ δύναται χωρεῖν. εἰ δὲ διὰ πό-
"6 δὲ ΒΟκΚ.: τὸ ΘΓ (τὸν αἴτιον Ν 8 μὲν οπ!, 4 ζῦλῃον
τῆς Ἡοίη ἀΌΡ11. ὁ συνδυάξει βοτ.: συνδυάξεξ 1: συνδοιά-
ζοι Ν; συνδυάζοι ς
113 ποιοῦ» ἢ πόώσγον 141}: ἄσχειν Ν:
ποιοῦν ς«- 18 {ΐἔστιγν ἃ τχον 1,2: πί ;
ΠΕ; δύ ) ατόπονς τῖὖῦ διάσωσιν Ν 30 δυνῆσε-
ται ΝΕ; δύναται ς τύωσιν 0 ἢ
“
αἰτίον
8ὺ
ε
10
15
3ῦ
πα
415
(εν. ἄορτη, [ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Δ΄ ΤΙ
45 ρῶν τινῶν, ὀφείλει ταῖς περιγρωφρούσαις τοὺς πόρους ἔχ:
φανείαις προσπίπτον ποιεῖν. ἀλλ᾽ αἴ γε ἐπιφάνειαί εἰσιν
ἀσώματοι. χαὶ τὸ ἀσώματον οὔτε ποιεῖν οὔτε πάσχειν
εὔλογόν ἐστιν. τοίνυν οὐδὲ κατὰ διάδοσιν ποιεῖ τὸ αἴτιον.
ὦ ἕπεται τὸ μηδ᾽ ὅλως αἴτιον αὐτὸ τυγχάνειν.
320 Ἔνεστι δὲ καὶ ἀπὺ τῆς ἁφῆς χοινότευον τῷ τε ποιοῖῦν-
τι καὶ τῷ πάσγοντι ἐπαπορεῖν. ἵνα γάρ τι ποιήσῃ , πάϑη.
- - ᾽ - ὡ Ἵ ͵ -: “᾿ ᾿ΆΔς “-
ὑφείλει θιγεῖν ἢ ϑιχϑῆναι οὐδὲν δὲ οὔτε ϑιγεῖν οὗτε
«ιϑιχϑῆναι δύναται. χωθὼς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστιν
ἡ τὸ ποιοῦν ἢ τὸ πάσχον. εἰ γὰρ {πτεταί τί τινο: καὶ
ϑιγγάνει. ἤτοι ὅλον ὕλου ἅπτεται ἢ μέρος μέρους ἡ ὕλον
μέρους ἢ μέρος ὕλου᾽ οὔτε δὲ μέρος μέρους οὔτε ὅλον
ς ὕλου οὔτε ὕλον μέρους οὔτε ἐναλλὰξ ἅπτεται. καϑὼς δι-
δώξομεν᾽ οὐκ ἄρα τί τινος ἅπτεται. καὶ εἰ μηδὲν μηδε-
νὸς ἅπτεται, οὔτε τὸ πάσχον ἔστιν οὔτε τὸ ποιοῦν. ὅλον
μὲν οὖν ὅλου οὐχ ἅπτεται χατὰ λόγον᾽ εἰ γὰρ ὅλον ὅλον
ἅπτεται. οὐ ϑίξις ἔσται ἀλλὰ ἕνωσις ἀμφοτέρων, καὶ τὰ
ιοὸ δύο σώματα ἐν ἔσται σῶμα. διὰ τὸ καὶ τοῖς κατὰ βάϑο:
ὀφείλειν τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου ϑιγγάνειν διὰ τὺ καὶ ταῦτα
τοῦ ὅλου καϑεστάναι μέρη. καὶ μὴν οὐδὲ μέρος μέρους
ϑιγγάνειν δυνατόν ἐστιν. τὸ γὰρ μέρος κατὰ μὲν τὴν
πρὸς τὸ ὅλον σχέσιν νοεῖται μέρος, κατὰ δὲ τὴν ἴδιον πε-
τὸ ριγραφήν ἐστιν ὅλον; πάλιν τε διὰ ταύτην τὴν αἰτίαν ἤτοι
τὸ ὕλον μέρος τοῦ ὅλου μέρους ἄφεται ἢ μέρος μέρους.
καὶ εἰ μὲν ὕλον ὅλου, ἐνωθϑήσεται καὶ ἀμφότερα ἐν γενή-
εἰ δὲ μέρει μέρους. ἐκεῖνο πάλιν τὸ μέρος
ὅλον νοούμενον ἤτοι ὅλον ὕλου
30 τοῦ μέρους ὥψεται. ἢ μέρει τινί τινὸς μέρους. καὶ οὕτως
εἰς ἄπειρον. οὐ τοίνυν οὐδὲ μέρος μέρους ἕπτεται. καὶ
κὖν᾿ οὐδὲ διῦυ; μὠσοιθι εὐ ϑϑδ' τὸ, ὅλον ταῦ Ἰμεύουθηθνμν
τιίι. ἔσται καὶ τὸ ὅλον συνυποστελλόμενον τῷ μέρει μέθος
καὶ τὺ μέρος ἀντιπαρεκτεινόμενον τῷ ὅλῳ ὑλον᾽ τὸ γαρ
85 ἴσον τῶ μέρει τὴν τοῦ μέοους εἶχεν ἀναλογίαν, καὶ τὸ
σετῶι σῶμα᾽
3 ,
κατ᾽ ἰδίαν περιγραφὴν
ἀι τῷ ὦ. Ν' “οὐ πὸ 8: οὖ Ν «τι. ΝΥ͂ 18 μέρους
Ποϊδΐδ: μέρος ἃ ὃ τινὶ οἴῃ. Ν
εῷ
ὧν
ε
00
2061
908
264
265
366
201
οδα ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ ΛΔ’ διᾶν, τηλίῃ, ΙΧ
ὥφῳ Ξ “' ’ Ξ , Ι
ἴσον τῷ ὕλω τὴν τοῦ ὅλου. τελέως δὲ ἀπερρωγός ἐστιν ἮΝ
-- - μι) } » .]
τὸ λον “τοιξε}" μέρος Ἰ) τό ἱέρος σὸν ἀξιοῦν εἶναι τῷ
πε ’ ».} ν᾿ Ἢ ’ Ἄ ᾽ Ἵ
ὕλω. τοίνυν οὐδὲ τὸ ὅλον τοῦ μέρους ὅπτεται. καὶ ἄλ.
λωςς εἰ τὸ ὅλον τοῦ μέρους ἅπτεται, ἔσται ξαυτοῦ μικρύ-
᾽ Ρ “" . [κι ,᾿
τερον καὶ παλιν ἑαυτοῦ μεῖζον περ ἐστὶ τοῦ προτέρου λ0
μὰ ᾽ ι “- Ὗ » Α ᾿ ᾿
γεῖρον. τὸ τὲ γὰρ ὅλον εἰ τὸν αὐτὸν ἐπιλαμβάνει τύπον
᾿ - " - ᾿ "»
τῷ μέρει, ἴσον ἔσται τῷ μέρει. ἴσον δὲ τούτῳ γενόμενον
μικρύτερον ἑαυτοῦ ἔσται" καὶ ἀνάπαλιν τὸ μέρος εἰ ἀν-
, -" [πὶ , " ω ’
τιπαρεχτείνεται τῷ ὕλῳω. τὸν αὐτὸν ἐφέξει τούτῳ τόπον, “4:
τῷ δὲ ὅλω τὸν αὐτὸν ἐπεσχηκὸς τόπον ἔσται μεῖξον ἑαυτοῦ.
ὃ δὲ αὐτὸς καὶ ἐπὶ τῆς ἀναστροφῆς ἐστι λόγος" εἰ γὰρ
; ᾿] “᾿"- - ’ [ᾳ ἡ Α -
μὴ δύναται τὸ ὅλον τοῦ μέρους ἅπτεσθαι διὰ τὰς μικρῷ
πρόσϑεν (ὃ 2693) ἐπιλογισϑείσας αἰτίας, οὐδὲ τὸ μέρος δυ- 5
νήσεται τοῦ ὅλου ὥπτεσθϑαι. ὅϑεν εἰ μήτε τὸ ὅλον τοῦ ὕλου
ὥπτεται μὴτε τὸ μέρος τοῦ μέρους μήτε τὸ ὅλον τοῦ μέ-
" “. Ἷυω -ειἅ Ι] [7 " Ν᾿ “
ρους μήτε ἐναλλάξ, οὐδὲν οὐδενὸς ἅπτεται. διὰ δὲ τοῦτο
οὔτε αἴτιόν τί τινος ὑπάρξει, οὔτε πάσχον τι ὑπό τινος.
Πρὸς τούτοις τε, εἰ ἅπτεταί τί τινος, ἤτοι μεσολα- τὸ
βούμενον ὑπό τινος. οἷον πόρου ἢ γραμμῆς, ἅψεταί τι-
νος. ἢ ὑπ᾽ οὐδενὸς μεσολαβούμενον. καὶ εἰ μὲν ὑπό τι-
νος μεσολαβοῖτο, οὐχ ὥψεται οὗ λέγεται ἕπτεσϑαι, ἀλλὰ
τοῦ μεταξὺ ἀμφοτέρων εἰ δὲ μηδενὸς ἁπαξαπλῶς μεταξὺ
4 ͵ .» ᾿
ἀμφοτέρων ὄντος τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου ἅψεται, ἕνωσις ἔσται 18
ἀμφοτέρων ἀλλ᾽ οὐ ϑίξις. τοίνυν οὐδὲ ταύτῃ τί τινος
ἄπτεται. ὅϑεν εἴπεν, ἵνα νοηϑῆ τὸ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον,
δεῖ προωμολογῆσϑαι τὸ ὅτι {τί τινος ὥπτεται, δέδεικται
δὲ μηδὲν μηδενὸς ἁπτόμενον. λεκτέον μήτε τὸ ποιοῦν
μήτε τὸ πάσχον ὑπάρχειν.
Τὸ μὲν οὖν ποιοῦν αἴτιον οὕτω καὶ κατ᾽ ἰδίαν καὶ
κοινῇ μετὰ τοῦ πάσχοντος ἀπορεῖται ἄπορος δέ ἐστι
τ νιον, συ δ τν φαγγαος πον ανληνλ ἐξ “Ὁ
261---θ8 οἵ, Ηγρ. ΠΠ 104--- 106.
3: τς Ὁ δράσεις τ πε ΠΟ ΡΩΝ
33 γενόμενον ΒΕκΙ.: γινόμενον ἃ 4 τρόπον Ν 9 οὔτε --
οὔτε Ηεϊπίς ς0]], ν. 19,90. ι ὶ ἥροὶ
ΝΙΕ: εἴτι ΑΒΕ: βεὶ! : οὐδὲ --- οὐδὲ α 10 τί οπι. 5 ἤτ
11 ὅϑεν --- 18 ὥπτεται οπι.ις 18 προ-
σωμολογῆσϑαι Ν'΄ τί αἀᾷ, Ηοΐπξ ᾿ ἐπραν ΛΑΤΝ
51 οὖν οἴη. Ν (εἴ, δὰ ρ. 86. 86) " οὐ 390 μήτε ΒΘ ΚΙ: μὴ
|
|
(άν. ἄορπι. 11) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΊΣ Δ΄ 9ρ60
Ἐπ ἰδίαν καὶ ὁ περὶ τοῦ πάσχοντος λόγος. εἰ γὰρ πάσχει
τι, ἤτοι τὸ ὃν πάσχει τι ἢ τὸ μὴ ν᾽ οὔτε δὲ τὸ ἣν
6 πάσχει τι, ὡς παραστήσομεν, οὔτε τὸ μὴ ὧν, ὡς ὑπομνή-
σομὲεν" οὐχ ἀρὰ πάσχει τι. τὸ μὲν οὐν ὧν οὐ πάσγει᾽ οὔ Ά
ἐφ᾽ ὕσον γὰρ ὄν ἐστι καὶ τὴν ἰδίαν φύσιν ἔχει, οὐ πάσχει"
τὸ δὲ μὴ ὃν τῷ μηδ᾽ ὅλως ὑπάρχειν οὐκ ἂν πάϑοι. παρὰ
δὲ τὸ εἶναι καὶ μὴ εἶναι οὐδὲν ἔστιν᾽ οὐκ ἄρα πάσχει
“ὁ τι. οἷον ὃ Σωκράτης ἤτοι ὧν θνήσκει ἢ μὴ ὦν. δύο 509
γὰρ οὗτοι χρύνοι, εἷς μὲν ὁ καϑ' ὃν ἔστι καὶ ζῆ, ἕτερος
δὲ χαϑ'᾽ ὃν οὐκ ἔστιν ἀλλ᾽ ἔφϑαρται" διόπερ ἐξ ἀνάώγχης
εὐφείλει κατὰ τὸν ἕτερον τούτων ϑνήσκειν. ὅτε μὲν οὖν
ἔστι καὶ ζῇ, οὐ ϑνήσκχει" ζῇ γὰρ δήπουϑεν᾽ θανὼν δὲ
πάλιν οὐ ϑνήσκει, ἐπεὶ δὶς ἔσται ϑνήσκων, ὕπερ ἄτοπον.
οὐ τοίνυν ϑνήσκει Σωκράτης. οἷος δ᾽ ἔστιν ἐπὶ τούτου
ὁ λόγος, τοιοῦτος καὶ ἐπὶ τοῦ πάσχοντος. οὔτε γὰρ τὸ ὃν
δύναται πάσχειν ἐφ᾽ ὅσον ὃν ἐστι καὶ κατὰ τὴν ἀργχῆϑεν
ὑπόστασιν νοεῖται. οὔτε τὸ μὴ ν᾽ ἀρχὴν γὰρ οὐχ ὑφέ-
στηκεν᾽ οὐκ ἄρα πάσχει τι. καὶ ἔτι τρανότερον. εἴπερ 511
γὲ τὸ ὄν, ὅτε ὄν ἐστι. πάσχει. ἔσται τἀναντία ὑφ᾽ ἕν ἐν
ιὸ τῷ αὐτῷ οὐχὶ δέ γὲ τἀναντία ὑφ᾽ ἕν περὶ τῶ αὐτῷ συ-
νίσταται" οὐκ ἄρα πάσχει τὸ ὄν, ὅτε ὄν ἐστιν. οἷον
ἔστω τὸ ὃν τῇ φύσει σκληρὸν εἶναι καὶ πάσχειν μαλακυ-
νόμενον, καϑάπερ ἐπὶ τοῦ σιδήρου ϑεωροῦμεν. οὐκοῦν
ὅτε μὲν σκληρόν ἐστι καὶ ὃν, οὐ δύναται μαλακύνεσθαι,
ι5 ἐπεὶ εἰ μαλακύνεται ὅτε σκληρόν ἐστιν, ἔσται τἀναντία
»- “- ξ Η ᾿ ᾿ “ -
περὶ τῷ αὐτῷ ὑφ᾽ ἕν: καὶ ἡ μὲν καϑέστηκεν ον, ἔσται
ον. ἔσται μαλακόν. οὗ δύ-
σκληρόν, ἧ δὲ πάσχει ὃν ὑπάρχ
ναται δὲ τὸ αὐτὸ ὑφ᾽ ἕν καὶ σκληρὸν καὶ μαλακὸν νοεῖσθαι"
οὐ δύναται ἄρα τὸ ὅν, ὅτε ὅν ἐστι, πάσχειν. ὁ δὲ αὐτὸς 213
30 λόγος καὶ ἐπὶ λευκοῦ καὶ ἐπὶ μέλανος χρώματος. ἐστ γὰρ
τὸ ὦν, ἡ ὃν ἐστι, λευκὸν εἶναι καὶ πάσχειν αὐτὸ μὲ-
909 .--- κἂν. ἄορτῃ. ΕΥ̓͂ 846. Ηρ. ΠΙῚ 111.
511 8ηᾳ. οἵ, Βγρ. {Π τὸ.
ο ἔχει φύσιν Ν΄ 11 ἔσται Ν 30 ἐπὶ αἰξ. αι, ς 31 {χα
λευκὸν ς εὖ οἵ. γΥ. 13
τι
μὰ]
-.-
τῷ
ει
νυ
219
᾿ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ δήν, χηβέῃ, ΙΧ
"χὰ
᾿ ᾿ 44:
χοῦν εἰ τὸ ὃν, ὅ ἐστι καὶ λευκόν, τύτε
᾿ γενόμενον". οὐχοῦν ὃ
λὰν ωΣ
ἰσγει! τε λευκόν ἐστι, μέλαν ἔσται συμβεβη-
ἀξιοῦται οὐδὸν νι , ἘΝ πνεὸ ἄτοπον. οὐ τοίνυν τὸ ῦν
πἴτω ἔχον. τὰ ἜΠΗ ' ͵ ἢ οι πρὸς τούτοις, εἰ λέγοι- 20
ἕξ ν ὅτε ὃν ἔστι. πασγέειν, ἐστ : ἱμμόι ῖς
μεν τὸ ὃν. ὁτὲ ον ἵν γεγονέναι γεγονός" οὐκ ἄρα τὸ
ἱ ες δὲ ἀέ ἔστι πριν γεγὸν 1 γ 7 " ἢ (ἡ
γεγονὸς Οοὐιοε Ἂν" εἰ γὰρ σκληρόν ἐστι τὸ ὃψνς ἐφ ὑσον
» “" δ ἐστ παῦγει. Ἢ
ὄν, ὅτε ὃν ἔστι, πάσχει. ὴ αλακόν᾽ εἰ δὲ μαλακόν, πρὸ τοῦ
ὄν ἐστι. σκΑΊ ΘΟ» ἐῤν καὶ ᾿ ἈΡ ᾿ μὲν γὰρ ῦν ἐστι, σχληρόν δ0
ἐπι ἡ γι κα ται μαλαῖζχον. ᾿ξ ,
γεγονέναι μαλόχου γλϑς: δὲ ὅτε ὄν ἐστι τότε ἀξιοῦται πάσχειν,
ἐστι καὶ οὕπω μαλαχύν ῃ " αλακόν. ἄτοπον δέ
' ἔν λαχὸν γενήσεται μ ᾿ ,
πριν γεγονέναι μὰ ᾿ ὃ ὅν ἐφ᾽ ὅσον ὅν ἐστι, πασγειν
ἣ ᾿ Ὑ "" ὶ ἕ ᾿ 0
.,ε τὸ τοιοῦτο, ΠΧ ΟΡ . ἂν δ μὴ ὃν ἐστιν. 446
δγτέ ὑσαύτως δὲ οὐδὲ τὸ μὴ ὄν, ι έ
ῥητέον. ὡσαύτως ᾿ ὁ δὲ μηδὲν συμβέβη-
ἸΩ ἡ ὄντι οὐδὲν συμβέβηκεν, Ὁ ΌΡΘΙδΙ οὐδὲ ὺ μὴ
τῷ γὰρ μὴ ᾿ , ν"τξὸϊν οὐθὲ τὸ μ
ῃ ν᾿ ᾿ 4, » ν᾿ το νυν
κεν, οὐδὲ τὸ πάσχειν ὑυβριρηπεν ἦτε τὸ μὴ ὃν πάσγει
ὃ ἢ - , 4 ΟΡ -
ὃν πάσχει τι. εἰ δ. τσ δὲ τε τὸ πάσχον. ἶ
τι καὶ παρὰ ταῦτα οὐδὲν ΠΣ ἐει τς ἤτοι κατὰ πρόσϑεσιν
ς ) ὅς πάσχον, ἢτ
Καὶ μὴν εἰ ἔστι τι τὸ ὐρον χαὶ μεταβο-
᾿ . κ᾿ 2 εοοίωσιν πα μ ᾿ς
πάσχει ἢ κατὰ ἀφαίρεσιν ἢ ἜΣ τ οἷς ἀφαίρεσις οὔτε
λήν᾽ οὔτε δὲ πρόσϑεσίς τς ἔστιν "οὐκ ὥρα πάσχει
ι δ Ὁ ᾿ ν ΝΣ
μεταβολὴ καὶ ἑτεροίωσις. ὡς ὑποδείξομε νοῦς δὴ δι πος
᾿ κι ᾿ --ἤ 2 “,
τι. χαϑαὰ γαρ ἐπὶ τῶν κόμο ναῤλν αἰ ται ὙΡῸΡ δ αετἐξ (᾽ς
᾿ εν ἡσεις, καὶ τοῦ μὲν “ἱκωβιός
τρόπους γίνονταί τινες δελ ῤῤολλγόν λλαβῆς γίνεται ἕτε-
, ᾿ Υ. “ [4
ὀνόματος ἀφαιρεϑείσης τῆς πρώτης σὺ ΠΕΆΝ τον συλ-
» τε 37 ὶ ἦ οστεϑείσης τὴς αὐτὴ
ρον ὄνομα βίος " ζα τούτῳ ἘΦ ἱ παρὰ ἐναλλαγὴν
λαβῆς συνίσταται τὸ πρότερον ὄνομα, κα δ. οὕτω ι1Ὁ
-ἦ ῇ ἦ ΓΝ ὧ᾿ ὄνομα γίνεται Χάρων ἐς
στοιχείων, ὡς τὸ ἄρχῶ π ῬΟΥΓἢ ατὰ ἀφαί-
καὶ τὰ σώματα λεχϑείη "ἠδ κατὰ ἀφαίρε-
“-- ᾿ ’ λε ..
ρθέεσεν ἢ κατὰ προσϑεσιν 1 κατὰ ἑτεροίωσιν, δὲ οἷον τὰ
᾿ 3
σιν μὲν οἷον τὰ φϑίνοντα, κατὰ ἜΑΡ ΟΗΤΣ
᾿ ᾿ " ς κ
αὐξόμενα, κατὰ τροπὴν δὲ ὡς τὰ ἐξ ἘΣ τος Ἶ ν᾽ αἰρεῖται, 30
κΑ Ἵ “- [7 Ἵ
ταπίπτοντα. ἐὰν οὖν δειχϑῇ, ῦτι οὐδὲν οὐδενὺς ἀφ
22 ὅ ἐστι ΝΕ: ἔστι 1,
φ; 46], Βεκκ.; ὅτε ὅν ἐστι Ἠοϊπί
51 οὐδὲν -- γεγονός αϑὰ,
ΝῸ οπι, ΠΕ ς οὐ ϑὰὰ, 90 εἰ δὲ μα
(γίνεται, ὅτε σχληρόν ἐστι καὶ οὐ μαλακόννυ, γο] εἰτα δ ἢ
ὙΕΦῊ 40
51 οὕτω Ἀ 89 πρὶν ΤῈ ς: πρὸ τοῦ Ν 1 οὐδὲ οπι.
15}18 ὄνομα ἕτερον Ν
(αν. ἄἀομρτη. 1 ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΛΑ΄ 911
“ὦ.,.εἑ͵ ΗΝ πῶς τι πνόνες πὰ, δ
καὶ ὅτι οὐδὲν οὐδενὶ προστίϑεται, γαὶ ὕτι οὐδὲν ἀπ᾿ οὐδε-
νὺς μετατίϑεται, αὐτόϑεν ἔσται κατεσκευασμένον τὸ μη-
δὲν εἶναι τὸ πάσχον. λέγωμεν δὲ ἐν πρώτοις περὶ τοῦ
χατὰ ἀφαίρεσιν τρόπου.
46 Εἰ γὰρ ἀφαιρεῖϊταί τι ἀπό τινος. ἤτοι σῶμα ἀπὸ σώ-
ματος ἀφαιρεῖται ἢ ἀσώματον ἀπὸ ἀσωμάτου ἢ σῶμα ἐπὸ
ἀσωμάτου ἢ ἀσώματον ἀπὸ σώματος οὔτε δὲ σῶμα ἀπὸ
σώματος ἀφαιρεῖται, ὡς δείξομεν, οὔτε ἀσώματον ἀπὸ
ἀσωμάτου, καθὼς παραστήσομεν, οὔτε σῶμα ἀπὸ ἀσω-
80 μάτου ἢ ἀσώματον ἀπὸ σώματος, ὡς καταστησόμεϑα᾽
οὐκ ἄρα ἀφαιρεῖταί τι τινός, ἀσώματον μὲν οὐν ἀπὸ ἄσω-
μάτου ἀφαιρεϑῆναι τῶν ἀδυνάτων ἐστίν τὸ γὰρ ἀφαν-
“αρούμενον ἀπό τινος οὐκ ἔστιν ἀϑιγές, τὸ δὲ ἀσώματον
ἀϑιγὲς ὃν οὐ παρέχει αὑτὸ πρὸς ἀφαίρεσιν χαὶ χωρισμόν.
ἔνϑεν καὶ ματαιάξουσιν οἵ μαϑηματικοί, ὅταν λέγωσι τὴν
δοθεῖσαν εὐθεῖαν δίχα τεμεῖν. ἡ γὰρ ἡμῖν ἐπὶ τοῦ ἔβα-
5 κος δεικνυμένη εὐθεῖα αἰσϑητὸν ἔχει μῆκος καὶ πλάτος, ἡ
δὲ ὑπ᾽ αὐτῶν νοουμένη εὐθεῖα γραμμὴ μῆκός ἐστιν
ἀπλατές. καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ ἄβακος δεικνυμένη οὐκ ἂν εἴη γραμ-
μή, καὶ οἵ ἐπιβαλλόμενοι ταύτην τέμνειν οὐ τὴν οὖσαν γραμ-
μὴν ἀλλὰ τὴν μὴ οὖσαν τέμνουσιν. ἢ καὶ ἄλλως" ἐπεὶ
ιὸ κατ᾽ αὐτοὺς ἡ γραμμὴ ἐκ στιγμῶν συνεστῶσα νοεῖται. ἔστω
τις εὐθεῖα γραμμή, ἣν λέγουσιν εἰς ἴσα τέμνειν, ἐκ περισ-
σῶν συνεστῶσα στιγμῶν, οἷον ἐννέα. ἀλλὰ ταύτην 7
τέμνοντες ἢ τὴν πέμπτην διελοῦσι στιγμήν, φημὶ δὲ τὴν
μεταξὺ τῶν τεσσάρων χαὶ τεσσάρων νοουμένην, ἢ ΠΡ
1" τμημάτων τὸ μὲν τεττάρων ποιήσουσι στιγμῶν τὸ δὲ πέντε.
τὴν μὲν οὖν πέμπτην στιγμὴν οὐχ ἂν φαῖεν τεμνεῖν᾽
ἀμερὴς γάρ ἐστε κατ᾽ αὐτοὺς, καὶ τὸ ἀμερὲς ἀρύνατον
νοεῖν εἰς μέρη διαιρούμενον. λείπεται ἄρα τῶν τῆς γραᾶμ-
πυσυσυν υε δ, ἀυ ν π ς τ ποῖοι
582.-.988 --- κἂν. ταί 1 109---111.
οι κα αι θα τὰν. 5 Ἐ Ἐ ΞΕ ἐν
, 31)38 καὶ ὅτι. οὐδὲν ἀπ᾿ οὐδενὸς μετατίθεται ΟΠ]. ἿΕ ΤῊΝ
γόμενον Ν 88 ἀφαιρεῖται αι." 8 ἐκεέζονον ᾿ (
Ρ. 119, 18) 14 καὶ {τῶν τεσσαρῶν Ι, εὖ εὖ, ν. 1530,
“στ - Ὁ .ὕ“τὰὐἱὐοτντοττ
250
ι:
Ω.
ὧδ
2
τῷ
γ
σι
88
979 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ πᾶν, τρί, ΙΧ
μῆς τμημάτων τὸ μὲν τεσσάρων ποιεῖν στιγμῶν τὸ Ἦ
πέντε. ὃ πάλιν ἐστὶν" ἄτοπον καὶ παρὰ τὴν πρόϑεσιν αὖ- τ
ΒΕ ὑπισχνοῦνται μὲν γὰρ ἐπιστημονικῶς τὴν δοϑεῖσαν
εὐθεῖαν γραμμὴν εἷς ἴσα διαιρεῖν τμήματα, διαιροῦσι δὲ
αὐτὴν εἰς ἄνισα. ὁ δὲ αὐτὸς καὶ ἐπὶ τοῦ κύκλου λόγος
νοείσϑω. φασὶ γὰρ κύκλον εἶναι σχῆμα ἐπίπεδον ὑπὺ
μιᾶς γραμμῆς περιεχόμεν ονς [ἀφ᾽] οὗ πᾶσαι αἱ ἀπὸ ν:
τοῦ κέντρου πρὸς τὴν περιφέρειαν ἐκβαλλόμεναι εὐ-
ϑεῖαι ἴσαι εἰσὶν ἀλλήλαις. εἶτα ἐπὶ τούτοις πρόβλημά
ἐστι τὸν κύχλον δίχα τεμεῖν" ὅπερ ἐστὶν ἀδύνατον. τὸ γὰρ κέν-
τρον, ὅπερ παντὸς τοῦ κύκλου μεσαίτατόν ἐστιν, ἤτοι δίχα
τέμνεται κατὰ τὴν τοῦ κύχλου διχοτόμησιν ἢ τῷ ἕτέρῳ
προσμερίξεται τμήματι. ἀλλὰ δίχα μὲν τμηϑῆναι τῶν
ἀδυνάτων᾽ πῶς γὰρ οἷόν τὲ τὸ ἀμερὲς ἐπινοεῖν μεριζό- 448
μενον: εἰ δὲ τῷ ἑτέρῳ προσμερίξεται τμήματι, ἄνισα γί-
νεται τὰ τμήματα καὶ ὁ κύκλος οὐ μέσος διαιρεῖται.
τό τε τέμνον τὴν γραμμὴν ἢ τὸν κύχλον ἤτοι σῶμά ἐστιν
ἢ ἀσώματον. ἀλλὰ σῶμα μὲ ν πῶς (ἂν ἐπινοηϑείη; ἀϑιγὲς :
"ἀρ καὶ ἀσώματον καὶ ἀνυπόπτωτον ἡμῖν τὸ τεμνόμενον,
τουτέστιν ἡ γραμμὴ καὶ ὃ κύκλος. τοιοῦτο δὲ ὃν οὐκ ἂν
τμηϑείη ὑπὸ σώματος" τὸ γὰρ ὑπὸ σώματος τεμνόμενον
παϑεῖν δεῖ καὶ ϑιχϑῆναι. τὸ δὲ ἀσώματον οὔτε ϑιγεὶν
οὔτε ϑιχϑῆναι πέφυκεν. ὥστε οὐκ ἕνεστι [νοῆσαι] ὑπὸ
σώματος τεμνομένην τὴν γραμμὴν καὶ διαιρούμενον τὸν
κύκλον ἐπινοῖσαι. καὶ μὴν οὐδὲ ὑπὸ ἀσωμάτου τινός.
εἰ γὰρ ἀσώματόν ἐστι τὸ διαιροῦν τὴν γραμμὴν ἢ τὸν
κύχλον, ἥτοι στιγμὴ στιγμὴν τέμνει ἣ γραμμὴ γραμμήν.
οὔτε δὲ στιγμὴ τὴν στιγμὴν οὔτε γραμμὴ τὴν γραμμὴν
᾿ΕΝ νι δ ΝΟ τῳ, ο΄ ΄.
284 οἴ, δᾶν, τηδίῃ. ΠῚ 101.
284---οϑὸ -- αήγ, γηδίῃ. Π1..119
286-- 298 --- δὴν, τηδέῃ, ΠῚ 118---115.
δξευτοιτν θαι ας ἀ το ὐεονοο ς ΘΥΝΝ
δῦ ἀφ᾽ (): ἐφ᾽ εἀᾷ.: ἀρ]ονὶ ῇ
91 ἀλλήλαις εἰσίν ς αὖ ὁ
ὦ οἵ, δ ἂν Δα. ΒΕκκ, 6 βθε γος ἘΠ Βοκκ..: ἀνύ-
15 ὑπὸ ΒεΕκκ. Ρ. ΤῊΣ Τ᾿ ὧν ἩΥ τι0 νοῆσαι (6]. ΒΘΚΚ.,
"».
0
8
"»
(πάν. ἄοστ. ΠΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΎΣ Δ΄ ΟΠ ἢ
“18. ἡ αΐ ἢ : ς ᾿ .
οἵα τέ ἐστι τέμνειν, ἀλλὰ στιγμὴ μὲν τὴν στιγμὴν οὐκ
ἂν τέμοι, ἐπεὶ ἑκατέρα ἐστὶν ἀμερής. καὶ οὔτε ἡ τέμνουσα
" »Σ 5 ᾿ ᾿ ῃ Ω ἃ Ξ ᾿
ἔχει οἷς τεμεῖ οὔτε ἡ τεμνομένη τὰ εἰς ὦ τμηϑήσεται.
γραμμὴ δὲ τὴν γραμμὴν πάλιν οὐχ ὧν διαιροίη. ἐάν τε
΄, - ’ " φ ,
0 γὰρ πλαγίως ἐπιζευχϑῇ, ἰάν τε ὀρθίως ἡ τέμνουσα τῇ
γ᾽ ,
τεμνομένῃ χατ᾿ ἀνάγκην ὀφείλει στιγμῇ ἑαυτῆς ἐπιξεύ-
γνυσϑαι τῇ κατὰ τὴν διαιρουμένην γραμμὴν στιγμῇ.
ἀμεροῦς ζμὲν) οὖν οὔσης καὶ τῆς ἰπιξευγνυμένης. ἀμεροῦς
δὲ καὶ τῆς ἐν τῇ τεμνομένῃ, οὐ γενήσεταί τις διαίρεσις
Ἐν ΠΝ. . ἦν ἡρρι
25 διὰ τὸ μήτε, τὴν τέμνουσαν εὐφυῶς ἔχειν πρὸς τὸ τέμνειν,
οὖσαν ἀμερῆ. μήτε τὴν τεμνομένην πρὸς τὸ τέμνεσϑαι
τῷ παντὸς ἐστερῆσϑαι μέρους. καὶ μὴν οὐδ᾽ ἔνεστι λέγειν,
ῦτι τὸ τέμνον τὴν γραμμὴν μεταξὺ δυεῖν στιγμῶν τῶν
ἐν τῇ τεμνομένῃ γραμμῇ πίπτον τέμνει τὴν γραμμῆν.
90 τοῦτο γὰρ τῶν προειρημένων ἐστὶν ἀτοπώτερον. πρῶτον
μὲν γὰρ ἐν συνεχείᾳ γραμμῆς ἀδύνατόν ἐστι μέσον πεσεῖν
πέρας, ἀλλ᾽ ἀνάγκη κατὰ στιγμῆς φερόμενον νοεῖν τὸ
“οτέμνον. εἶτα κἂν συγχωρηϑή μεταξὺ ὄνεῖν στιγμῶν τῶν
ἐν τῇ τεμνομένῃ γραμμῇ φερύμενον τὸ τέμνον τέμνειν
τὴν γραμμήν, χεῖρόν τι ἀναδύσεται τοῖς γεωμέτραις. αἷ
γὰρ συνϑετικαὶ τῆς γραμμῆς στιγμαὶ ἤτοι οὕτως εἰσὶ συ-
5 νεχεῖς ὡς μὴ παραδέχεσϑαι μεταξὺ ἀλλήλων ἔξωϑέν τινὰ
στιγμήν, ἢ οὐκ ἔσται ἡ ἐξ αὐτῶν σύνϑετος συνεχὴς καὶ
μία γραμμή. εἰ δ᾽ οὕτως εἰσὶ συνεχεῖς ὡς ἀνεπινόητον
ἔχειν μεταξὺ ἀλλήλων τόπον στιγμῆβ. ἵνα τὸ τέμνον δι-
χάξῃ τὴν γραμμήν, δυεῖν ϑάτερον; ἢ τὴν στιγμὴν δεῖ
ιὸ τὴν καϑ᾽ ἧς φέρεται νοεῖν διχαξομένην: ἢ τούτου ἀδυνά-
του χκαϑεστῶτος τὰς ὑποκειμένας στιγμὰς τῆς γραμμ᾽ὶς
νοεῖν ὑπαναχωρούσας καὶ τόπον καὶ διάστασιν παρεχομὲ"
νας, τοτὲ μὲν ἐπὶ τόδε τὸ μέρος συστελλομένων, ἘΟῊ δὲ
ἐπὶ τόδε. ὧν ἑκάτερόν ἐστιν ἄτοπον᾽ οὔτε γάρ ὈΤΡΥΡΙΝ
1 καϑὼς προπαρεμυϑησάμεϑα; τέμνεσθαι δύναται τῷ ἄμε-
11 τέμνη Ν᾽ 18 τεμεῖ 1: τέμνει Ν: τεμῆ 5. τῷ ΒΕΚΚ.-:
τὸ α ὃ θη 588 μὲν δὰ. Βοκκ. 39 τὸ 5 δ᾿ δεΈΒὴς
ΒΕδκκ.: στιγμὴν ἃ ὁ σύνϑετος συνεχὴς ΒΘΚΚ.: μάμρν παϑ αν
ϑέτος ἃ οὗ, ν. 131.1 8 τόπων ΝῚ, στιγμῆς ΒΕΚΚ.: στιγμῶν
18 συστελλομένας ἘΔΌΓ. ,
Βοχία9 Επιρίτίσυβ 1.
18
2589
290
292
298
γ
ΠΡῸΣ «Ὁ ΤΣΙΚΟΥ͂Σ Α΄ πάν, τηδ . ΙΧ
ΓΕ
ὴς ὑπάργειν, οὗτε αἱ ἔν τῇ τεμνομένῃ, γϑαμμῇ στιγμαὶ
5 ἜΘ ἐφυχασιν" ἀκίνητοι γάρ εἰσιν. τοίνυν καὶ
ἀτα τιυωθοε" πεουκαῦ ᾿ τὰ ον ᾿ ͵
ὑπαναχώθει εὐλα ἀφαιρεῖται ἀπὸ τινὸς ασωματου οὔτε
» Ν στο ΟἹΤ' ΞῸ τ ᾿ ᾿Ξ Ἢ
Π] ὀχώνα " Α “ον 52! καὶ ἐπὶ τῶν αἰσϑητῶν δὲ
τιδέγεται ΤΊ)! αφαιρὲῦ ᾿ ἥν. ἢ “ ἄ Ἢ λ
ΚΛΗ͂ΓΟΣ καὶ κύχλων, τουτέστι τῶν ἐπὶ τοῦ ἄβακος βλε-
ΟΣ Ὁ} καὶ κυὶ ᾿ β ἢ
γρῶμμο ἔωσι στήσαντες τὸν λόγον οἵ γεωμέτραι δι-
τοιένωνς θέλωσι στήσαντες , , Εν ι
ἜΣ τινὸς ἀφαιρούμενον, οὐ δυνήσονται" οὔτε γὰρ
ὁσσκειν τί τίνος ἀφαιροῦ .2 ἣν ͵ δύ ί
ΝΝ - μα ῆς ἢ ἀφ᾽ ὕλου τοῦ κύκλου δύνατα τις
ἀφ Ὅλης τῆς γραμμῆς ἢ ἀφ ὅλου τοῦ «αὖ ὃς μικρὺν
ραΐσεσις. γενομίνη νοεῖσθαι οὔτε ἀπὸ μέρους, ὡς μιχρ
ΤΥ ΒΈΒΕσΙν, Ὑ ΨΟΒΕΡΥΝ ἜΘΕΙ διδάξομεν (δ. 331 544.)., ὅταν 9:
ὕστερον πρυβάντος τοῦ Ἰ ἐχὸν ἐσ ΟΕ: τ ῥήτι τ συν-
εἰς τὴν περὶ τῶν τεμνομένων σωμάτων ξήτη
2 ᾿ Ν ,
’
χαταβαίνωμεν. ᾿Ξ ἀπε ΟΝ
; ' ͵ ὑδὲν ἀσώματον
50. Νῦν δὲ συντόμως δειχϑέντος. τι ν᾽ ἜΣ ἼῈ
Ἔν πε ας ὑπ οἢ ᾽ Υ εἰπε
οὐδενὸς ἀσωμάτου ἀφαιρεῖσθαι δύναται, ἐδηῤψυρα ᾿
τ ὰ ͵ - χωρίζεσθαι ἡ ἀσώματον ἀπὸ σώματος
σῶμα ἀπὸ σώματος χωρίς ἐγὴι ἐν ἀπὸ ἀσωμάτου 30
ν “4 - ᾿ σας ,
896 ἢ σῶμα ἀτὸ ἀσωμάτου. ἀλλὰ σῶμα μὲν ᾿ ἔγῖν τ
“-ν ἢ ͵ - Ὡς Ι ᾿ δ ἐνό τον ἀσώματον δὲ απο
ἀφαιρεῖσθαι αὐτοϑὲν ἐστὶν ἀδιανόητον, ἀν μοδν ΝΕ τΩ ΣΌΣ
ΞΡ «ὡς ’ ᾿
σώματος γωρίξεσϑαι τῶν ἀδυνάτων θιγεῖν γσοσ, τῇ
ἫΝ νου τὸ ἀφαιροῦν, ἀϑιγὲς δέ ἐστι τὸ ἀσώματ
ἀφαιρουμένου τὸ ἀφαιῷ Ἵ ἢν τανε “
; ὁδὺ Ἧ ἡ ϑίξις᾽ ὥστε οὐδὲ ἀσώματον σώ
καὶ ἀδύνατος δέδεικται ἡ ϑίξις Ἐγᾷ ὙΠ ΉΣ Ὁ
Ἵ .-» »Ά»Ἄ»Ἅἤν . "
ματὸς χωρισϑείη ποτ᾽ ἄν. καὶ ἄλλως᾽ τὸ χωριξόμει ἘΣ ΥΥ̓δε
οὐ ὩΣ ΣΝ πλλλδονυλῶ οὐχ δὴ οὗ χωρίξεται. τὸ δὲ ἀσώματ
οεονεν μέρος ἔστι τοῦ ἀφ χῶρ ; ς ἘΣ
ῦ σώ ὑκ ἂν εἴη μέρος καὶ μὴν οὐ μα
τοῦ σώματος οὐκ ἂν εἴη μέρος. : Ἐπ ραν:
, " - 5" “
σώματος δύναται ἀφαιρεῖσθαι, εἰ γαρ ΠΟΛΎΝ απ ΣΟΥ
᾿ ἴται, ἤ ὑ ἔσον ἀπὸ τοῦ ἴσου ἀφαιρεῖται ἢ τὸ ἄνι
αἀφαερέιται,ς ἤτοι τὸ ἴσον ἀπὸ τὸ γ τ Ξὸ Α ἂὶ
" Ὰ -- ᾿ 2 Ι] " 4 "» ᾿ Σ υ (ἰ -
ἀπὸ τοῦ ἀνίσου" ἀλλ᾽ οὔτε τὸ ἴσον απὸ τοῦ ἰσο ἬΝ 55: ε
“« πιὸ , ᾿ τ , Γἐ »
θεῖσϑαι δύναται, ὡς διδάξομεν, οὔτε τὸ ἄνισον ἀπ ἈΣΝ
, ΄ ἂ ᾽ » [}
ἀνίσου, ὡς ὑπομνήσομεν᾽ οὐκ ἄρα σῶμα ἀπὸ ὅ σῷ ἢ
- -᾿ εἰ 2 7) 2
298 ἀφαιρεῖται. ἴσον μὲν οὖν ἀπὸ ἴσου οὐκ ἂν ἀφαιρ ᾿
τ
οῃᾷ καὶ
εῷ
ε
-Ι
Ἔσο Στ στον ἀγα
291--- 801 -- Ηγρ. ΠΠ 86--.88,
ἜΕΞ κατ ς τς αν Θέ σες ον νερ ΣΝ
-
10 αἱ οἵα, Ν 88 γὰρ Ν (ατὰ οἀδ!ὰ. ΒΕ6ΚΚ.): οἱ. ὧδε
φῦ πουμενεὸς Ν (δτὰ ΒΟΥΊΡ8. ΕΔ Ι.): προβάντες 1Π ς τ Ἧς
μὲν Ἐδθτ,: ἀσώματον μὲν ἃ τοῦ οἴῃ. Ἐς 15 ζτοῦν ἴσου
159
τῷ
20
28
8
Φ
(αἄν. ἀομπι. 11) ΠΡῸΣ ΦΊΣΙΚΟΥΣ Α΄ ὡἹῦ
χκαϑάπερ ὠπὸὺ πήχεως πῆχυς: ἡπεὶ οὐκ ἔσται τὸ τοιοῦτον
ἀφαίρεσις. ἀλλὰ παντελὴς τοῦ ὑποκειμένου ἀναίρεσις. καὶ
ἔτι ἤτοι ἀὠἀπὺ μένοντος τοῦ πήχεως ποιησόμεθα τὴν ἀφαί-
ρεσιν ἢ ἀπὸ μὴ μένοντος. καὶ εἰ μὲν ἀπὸ μένοντος, ὃνυ-
πλασιάσομεν τὸν πῆχυν ἀλλ᾽ οὐχ ἐλαττώσομεν᾽ πῶς γὰρ
ἔτι πῆχυς ὑποκείσεται ὃ πῆχυς πήχεως ἐξ αὐτοῦ ἀφαιρε-
ϑέντος: εἰ δὲ ἀπὸ μὴ μένοντος, οὐδὲν ἀπολείπομεν τὸ
τὴν ἀφαίρεσιν ἐπιδεξόμενον᾽ ἀπὸ γὰρ τῶν μὴ ὕντων
ἀμήχανόν τι ἀφαιρεθῆναι. ὥστε ἴσον μὲν ἀπὸ ἴσου
3 - " ᾿ Ἄ ᾿ ᾿ δὼ 3
οὐκ ἀφαιρεῖται. καὶ μὴν οὐδὲ τὸ ἄνισον ἀπὸ τοῦ ανίσου.
᾿ “- 4 Ψ .Ν -« ᾿Ξ 9 “-
εἰ γὰρ τοῦτο, ἤτοι τὸ μεῖζον ἀπὸ τοῦ ἥττονο: ἀφαιρειταί,
΄ 2 “« ΞΞ “ 4... ἅ . Υ
ὥσπερ ἀπὸὴ παλαιστοῦ πῆχυς, ἢ ἀπὸ μείζονος τὸ ἧττον;
ξ ι - “ 5,14 4 1 --
ὡς τὸ παλαιστιαῖον ἀπὸ πηχυαίου. ἀλλὰ τὸ μὲν μείτον
3 ; - "“᾽ , ἰμν] ᾽ Ἐ “- ». ᾿ 3 Ἷ ᾿ς
ἀπὸ τοῦ ἥττονος οὐκ ἂν ἀφαιρεϑείη᾽ δεῖ γὰρ τὸ ἅπὸ τι
νος ἀφαιρούμενον περιέχεσθαι ἐν ἐκεινῷ τῷ ἐξ οὗ ἡ αφαί-
4 - »" --- ᾿ .
ρεσις, ἐν δὲ τῷ ἥττονι οὐ περιέχεται τὸ μεῖζον. 56. δμὲ
- 4 “ὦ 4 - κν
τοῦτο, ὡς οὐκ ἔστιν ἀπὸ τῶν πέντε ἀφαιρεῖν τὰ ἔξ (οὐ
Α - . - ες παι ».ἢ
γὰρ ἐμπεριέχεται τοῖς πέντε τὰ ἕξ), οὕτως οὐδὲ ἀπὸ τοῦ
[] , ᾿ - " 5 Σ
ἥττονος δυνατόν ἔστιν ἀφαιρενν τὸ μείζον᾽ οὐ γὰρ ἐμπε-
"» ι] «- “ 4
ριέχεται τῷ ἥττονι τὸ μεῖζον. τοίνυν δὺκ ἀφαιρεῖται απὸ
“ῳ " ᾿. ψι ." - ᾿ “Δαν
τοῦ ἥττονος τὸ μεῖζον. χαὶ μὴν οὐδὲ ἀπὸ τοῦ μείζονος
“ριτὸ ἧττον. ὡς γὰρ ἐλέγομεν, δεῖ τὸ ἀπό τινος ἀφαιροῦμε-
ιῦ κῇ κἀν τοῖς πέντε περιέχεσϑαι τὰ τέσσ
- ω ᾽ 6 ΓΙ ᾿
νὸν ἐμπεριέχεσθαι τῷ ἐξ οὐ ἢ ἀφαίρεσις. οὐχὶ δὲ γε τὸ
᾿}
΄ Ξ Ω ᾿ ᾿ ι
ἔλαττον ἐμπεριέχεται τῷ πλείονι" ἀκολουϑήσει γὰρ καὶ τὸ
- δέν" - . ΄
μεῖζον καὶ τὸ πλεῖον ἐμπεριέχεσϑαι τῷ ἥττονι» ἀδύνατον
" ΡΞ Υ “ , Ἂ
υ δὲ τοῦτο ἐδείκνυτο. ὥστε οὐδὲ τὸ ἧττον ἐμπερισχεϑῆσε
ται τῷ μείζονι, οὑτωσὶ δ᾽ οὐδ᾽ ἀφαιρεϑήσεται. καὶ δε
τῷ ὄντι σώξεται τὰ τῆς ἀκολουϑίας, σκοπῶμεν ἐπὶ τῶν
τιϑεμένων τοῖς ἀπορητικοῖς ὑποδειγμάτων. εἰ γάρ ἐν τοῖς
ἐξ ἐμπεριέχεται τὰ πέντε ὡς ἐν πλείονι ἐλάττονα, ἀνάγ-
αρὰα ὡς ἐν πλείονι
- -- 4 3
» 3 ν
ἐλάττονα, κἀν τοῖς τέσσαρσι τὰ τρία, κἀν τοῖς τρισὶ τὰ
18. ιῦ. 18 πήχεως ΒΕΚΚ.: πήχεος ἃ ὃ: {τοῦ ἀκούεις
δῦ {τοῦ πηχυαίον Ὅδθη. ετὸΝ 83 τὸ -- 33 ἘΕΥΕΡΟΕ ὑὐον
9 οἔ το ἰοτὰ. βουϊδνοπᾶάπιι πλείοσεν πμψο ῳ 141,28 11 χάγρ Ρ
ΝΠῈ: καὶ ς κἀν αἰΐζοτ. Βοκκ.: καὶ “δὲ
501
808
804
808
501
808
309
οἹ( ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ ϑάν, χηϑξῃ, ΙΧ
δύο, χὰν τοῖς δυσὶ τὸ ἕν, καὶ διὰ τοῦτο ἐν τῷ ἐξ ἀριϑμῷ
περιέχγεσϑαι τὰ πέντε καὶ τὰ τέσσαρα καὶ τρία καὶ δύο καὶ
ἕν, ἅπερ ἐστὶ πεντεκαίδεκα. ἀλλ᾽ εἰ ἐν τῷ ἕξ κατὰ τὸν
ἴδιον αὐτοῦ λόγον ἐμπεριέχεται τὰ πεντεκαίδεκα, κατ᾽ ἀνάγ-
χὴν τῷ πέντε περισχεϑήσεται τὰ τέσσαρα καὶ τρία καὶ
δύο καὶ ἕν, ἅπερ ἐστὶ δέχα. ὃν τρόπον τε ἐν τοῖς πέντε
περιέσχηται τὰ δέκα, οὕτω κἀν τοῖς τέσσαρσιν ἔσται τὰ
τρία καὶ δύο καὶ ἕν, τουτέστι τὰ ἕξ, χαὶ κατὰ τὸ ἀνάλογον
ἐν τοῖς τρισὶ τὰ δύο καὶ τὸ ἕν, ἅπερ ἐστὶν ἄλλα τρία, κἀν
τοῖς λειπομένοις δυσὶ τὸ ἕν. ταύτῃ συντιϑεμένων τῶν ἐν
τοῖς ἕξ ἀριϑμῶν, φημὶ δὲ τοῦ πεντεκαίδεκα καὶ τοῦ δέκα
χαὶ τοῦ ἐξ καὶ τοῦ τρία, ἔτι καὶ τοῦ ἑνός, ἔσται ὁ ξ
ἀριϑμὸς περιεσγηκὼς τὸν τριάχοντα πέντε ἀρνϑμόν. τού-
τοῦ τ᾿ ἔτι συγχωρηϑέντος ἀπειράκις ἀπείρων ἀριϑμῶν πε-
ρἰληπτικὸς ἔσται ὁ ξξ- πάλιν γὰρ ὃ τριάκοντα πέντε τῶν
ὑποβεβηκότων ἀριϑμῶν ἔσται περιληπτικός, οἷον τοῦ τριά-
κοντα τέσσαρα, χαὶ οὗτος τοῦ τριάκοντα τρία, καὶ οὗτος
τοῦ τριάκοντα δύο, καὶ οὕτω καϑ᾽ ὑπόβασιν μέχρις ἀπεί-
ρου. ἀλλ᾽
᾿ , ’ -
τὸ ἀφαιρούμενον τῷ ἐξ οὗ ἡ ἀφαίρεσις, δέδεικται δὲ οὔτε
4
᾽ - μἡ 4 ,ὕ Υ͂ ΠΣ
ἐν τῷ ἥττονι τὸ μεῖζον περιεχόμενον οὔτε ἐν τῷ μείξονι 452
τὸ ἔλαττον, καὶ μὴν οὐδὲ ἐν τῷ ἴσῳ τὸ ἴσον (δεῖ γὰρ τὸ
περιέχον μεῖζον εἶναι τοῦ περιεχομένου, τὸ δέ τινι ἴσον
οὔτε ἔλαττόν ἐστιν ἐκείνου οὔτε μεῖζον τοῦ ᾧ ἴσον ἐστί),
ῥητέον μηδὲν μηδενὸς ἀφαιρεῖσϑαι.
, Καὶ μὴν εἰ ἀφαιρεῖταί τι τινός, ἤτοι ὅλον ἀπὸ ὅλου
“Φαιρξιται ἢ μέρος ἀπὸ μέρους ἢ μέρος ἀπὸ ὅλου ἢ ὅλον
ἄπο μέρουρ΄ οὔτε δὲ ὅλον ἀπὸ ὅλου ἀφαιρεῖται οὔτε μέ-
ρος ἀπὸ μέρους οὔτε ὅλον ἀπὸ μέρους ἢ μέρος ἀφ᾽ ὅλου,
ὡς παραστήσομεν' οὐχ ἔ
808--- 811 --.. Ἦγρ. 1ΠΠ 88--93.
Ἐπ ξοξιλον Υς το το ττν τα πον ΤΣ
4 12 ια' Ι,
16 τῶν ς τὰ ογχη, ΠῈς ἐσο τ τα τεικον «τᾶ ντο
19 τὸ ΓΡΑΒΗ: τὸν Ἀρεν (καὶ) ὃν ΒΟ. τὸ ΝΕ; οἵη, ᾿ς
΄ Ν 94. ἁ 9 . 80 τι
ΟἿ), Ν ς ᾧ Βρκὶς. οὗ ᾿ἔσεν ἘΣ “μὸς (καὶ αθῃ
411
16
εἴπερ ἵνα τί τινος ἀφαιρεϑῆ, δεῖ ἐμπεριέχεσϑαι 90
" τγ, " 4
ρα ἀφαιρεῖταί τι τινός. τὸ μὲν ιτ0
(αἀν, ἀορτι. 1ΠῚ ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥῪΣ Α΄ ο11
᾿ “ τ ' Ϊ͵ ,
ὡ οὖν ὅλον ἀπὸ τοῦ ὅλου ἀφαιρεῖσθαι τελέως ἐστὶν ἀδύνα.-
τον οὐδεὶς γὰρ ἀπὸ πήχεως ἀφαιρεῖ πῆχυν, οὐδὲ ἀπὸ
, ι ι ὡ ᾿ " ἍΝ ἢ κ
χοτύλης κοτύλην, ἐπεὶ τὸ τοιοῦτον οὐγ ἔσται τινὸς ἀραί
" Ἁ “, ἃ ͵
ρεσις, ἀλλὰ ὁλοσχερὴς τοῦ ὑποκειμένου ἀναίρεσις. ἀδια-
ῃ δ᾽ « τὰ " -
“ νόητον δέ ἔστι καὶ τὸ ὅλον λέγειν ἀπὸ τοῦ μέρους ἀφαι-
κ « , 1 ͵ " “᾿,« ᾿
ρεῖσϑαι. τὸ γὰρ μέρος ἧττόν ἐστι τοῦ ὅλου, καὶ τὸ ὅλον
πλεῖόν ἐστι τοῦ μέρους ἀπὸ δὲ τοῦ ἥττονος λέγειν τὸ
᾿ - ΒῚ ΗΕ »"
πλέον ἀφαιρεῖσθαι σφόδρα ἐστὶν ἀπίθανον. οὗὖδὲ γὰρ ὑπέ
κειτο ἐν τῷ μέρει τὸ ὅλον, ἵνα ἀπ αὐτοῦ λάβῃ τὴν ἀφαΐ-
"] ᾿] ΕῚ - [7 4 " ον ᾿ 4
40 ρέσιν) αλλ ἐν τῷ ὅλῳ τὸ μέρος. : λείπεται οὖν τὸ
πιϑανώτερον εἶναι δοκοῦν, ἢ τὸ μέρος ἀπὸ τοῦ ὅλου ἀφαι-
» "" ι “ ;
ρεῖσϑαι ἢ τὸ μέρος ἀπὸ τοῦ Ερτς τν: καὶ τοῦτο
ἢ ᾿ 1) ος σχοπῶμεν δὲ τὸ λεγόμενον, ὡς
τῶν ἁπορῶν ἜΤΡΕΨΕ σπο ἐὰ : ἀϑδν ᾿ μ᾽ Η ἘΝ
ἔϑος τοῖς ἀπὸ τῆς σκέψεως, ἐπὶ ἀριϑμοῦ. ὑποκείσθω γάρ
͵ 7 ᾿ , ᾿Ξ ὲ ΄ “" ᾿
45 δεκάς, καὶ ἀφαιρείσϑω ἀπὸ ταύτης μονάς. ρον ᾿
ἢ Ἵ ὴ ῇῆς ὑποκειμένης δεκάδος
ἀφαιρουμένη μονὰς ἤτοι ἀπὸ τῆς ὑπ " μένης ὁ ἠμωόν
ἀφαιρεῖται ἢ ἀπὸ τῆς μετὰ τὴν ἄρσιν ὑποὶ ᾿ηράναυὰ Ν
Ψ᾿ κ - “
δος᾽ οὔτε ἀπὸ τῆς ἐννεάδος δὲ οὔτε ἀπὸ τῆς εἠφολσο
ἀφαιρεῖται, ὡς δείξομεν οὐκ ἄρα ἀφαιρεῖται τῆς δεκάδος
Ἷ ἧς, ᾧ ἕ ς ς ἀφαιρεῖσϑαι. εἰ γα
80 (ἡ μονάς, ᾧ ἕπεται τὸ μηδὲν μηδενὸς ἄφα ο ἡ ϑο Ἂ"
5 ὅδ , - ὰ , ᾿
ἀπὸ τῆς δεκάδος ἀφαιρειτᾶι ἢ κάτι ἤτοι Ὡς Γ ἐρῶ
ὰ ὶ ; οιἰσμος
«απ ἡ δεκὰς παρὰ τὰς κατὰ μέρος μόνα ἢ ΠῸΝ τὮ "
ὗ ἱ τερ , τῷ
κατὰ μέρος μονάδων ἐστιν ἡ δεκάς. ἃ Σ ἡλδ πὰ εὐ
’ ΄᾿ "
χατὰ μέρος μονάδων οὐκ εἰκὸς εἶναι τὴν ὁ
ὰρ ὦ ῦ "τῶν συναναιρεῖται καὶ ὑποκειμένων
γὰρ ἀναιρεϑεισῶν αὐτῶν σὺ ἐρειτ ΩΣ
ὑταῖι ἐν ς
ὁ πάρεστιν. εἰ δὲ ἐν αὐταῖς ἔστι ἘΠῚ μονα ρας εἶδ
᾽ -“ αοραᾶΐ
πάντως ἐὰν λέγωμεν απὸ τῆς δεκαῦος ἀφ Πα ὸρ
᾽, Ν ᾽ “" , ι -
μονάδα, ἐπεὶ ἡ δεκὰς οὐδέν ἐστι παρὰ τὰς μ ὶ
, ἢ - .
λογήσομεν τὴν μονάδα ἀφ᾽ ἑκάστης μονάδος, ἀφαιρεῖσθαι
γη 4" ,͵,,ν κε “ ΑΡΉ ΘΕ, ὺν ταύτῃ νοεῖσϑαι τὴν δε-
ἀλλὰ καὶ ἀφ᾽ ἑαυτῆς διὰ τὸ σὺ Ι
| 8919- 319 --- Δἅν. τϑίι. ΤΥ 94.---80.
ς οἷς ἀπὸ τῆς σκέψεως,
1ὅ τοῦ οπὶ. ς 98. 24 ὡς ἔϑος δὲ τ ὩΣ εὐ ῥες Ἡσὸ ἀξτ
δὲ :
σχοπῶμεν τὸ λε ὁ φον ἐπὶ ς ΕΣ (ἡ) οά 80 7 δα-
ζογί, τσ τῆν ΠΝ (δὲ) 90}} Υ. 8. Ῥ προ ; ἢ
ἀϊὰὶ 4 ἐστὶν ἡ δεκάς υὖ βἰοϑβθταθ ὅει,
210
8132
8518
814
51
[95]
“"».
σ'
317
818
8519
ΒΕΝῚ ὋΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α' ὶ
Ὁ] ἃ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚ δεῖν, τηδίῃ, ΙΧ
; ΠΆΩ, 4)
καδα. ἀπὸ πάσης δὲ μονάδος ἀφαιρουμένης καὶ ἀφ᾽ ἕαυ- κα
τὴς τῆς μιᾶς μονάδος ἔσται ἡ τῆς μιᾶς μονάδος ἄρσις
(δεκάδος ἄρσις), ἄτοπον δέ ἐστι τὴν τῆς μονάδος ἄρσιν
δεκάδος λέγειν ἄρσιν ὑπάρχειν, ἄτοπον ἄρα καὶ ἀπὸ ὃε-
κάδος ἀξιοῦν ἀφαιρεῖσϑαι μονάδα. καὶ μὴν ἀπὸ τῆς πε-
ριλειπομένης ἐννεάδος οὐκ ἂν εἴποιμεν ταύτην ἀφαιρεῖσϑαι.
εἰ γὰρ απὸ τῆς ἑννεάᾶδος ἀφαιρεῖται }) ΒΟΝΘΝΙ ΝΣ ὥφεμβῖ
μετὰ τὴν ἄρσιν αὐτῆς ὑλόχληρος ϑεωρεῖσϑαι ἢ ἐννεάρ"
τὸ γὰρ ἀφ᾽ οὗ τι ἀφαιρεῖται, οὐ μένει ὁλόκληρον μετὰ τὴν
ἀφαίρεσιν, ἐπεὶ οὐκ ἔσται γεγονυϊά τις ἀπ᾽ αὐτοῦ ἀφαίρε-
σις. καὶ ἄλλως᾽ εἰ ἀπὸ τῆς περιλειπομένης ἐννεάδος 30
ἀφαιρεῖται ἣ μονάς, ἦτοι ἀπὸ ὅλης τῆς ἐννεάδος ἀφαιρεῖ-
ται ἢ ἀπὸ τῆς ἐσχάτης μονάδος. οὔτε δὲ ἀπὸ τῆς ὕλης
ἐννεάδος ἀφαιρεῖται, ἐπεὶ ἔσται, μὴ ἑτέρας οὔσης παρὰ
τὰς κατὰ μέρος μονάδας τῆς ἐννεάδος, ἡ μονάδος ἄρσις
ἐννεάδος ἄρσις, ὕπερ ἦν ἄτοπον" οὔτε ἀπὸ τῆς ἐσχάτης 535
μονάδος, ἐπεὶ πρῶτον μὲν ἀμερὴς καὶ ἀδιαίρετός ἐστιν ἡ
μονάς, ἔπειτα πῶς ὁλόκληρος ἀπολείπεται ἡ ἐννεάς, (......
ἀλλ᾽ οὐ παρὰ μονάδα; εἰ δὲ μήτε ἀπὸ τῆς δεκάδος αἴρεται μο-
νὰς μήτε ἀπὸ τῆς περιλειπομένης ἐννεάδος, παρὰ δὲ ταῦτα
οὐδὲν ἔστε τρίτον ἐπινοεῖσϑαι, λεχτέον μὴ ἀφαιρεῖσθαι τῆς 80
δεχάδος μονάδα. πρὸς τούτοις εἰ ἀπὸ τῆς δεκάδος αἴρε-
ται (ἥ) μονάς, ἤτοι ἀπὸ μενούσης ἔτι τῆς δεκάδος αἴρεται ἡ
μονὰς ἢ ἀπὸ μὴ μενούσης" οὔτε δὲ (ἀπὸ μὴ μενούσης 459:
αἴρεταί ποτε μονὰς οὔτε ἀπὸ μενούσης᾽ παρὰ δὲ τὸ εἶναι
καὶ μὴ εἶναι οὐδὲν ἔστιν" οὐκ ἄρα ἀφαιρεῖται ἀπὸ τῆς
δεκάδος μονάς, ἀπὸ μὲν οὖν μενούσης τῆς δεκάδος αὖ
τόϑεν φαίνεται μὴ ἀφαιρεῖσϑαι ἡ μονάς" ἐφ᾽ ὕσον γὰρ ὅ
μένει δεκάς, οὐδὲν ἀφαιρεῖται ἀπ᾽ αὐτῆς. ἀπὸ δὲ μὴ με-
πουσῆς πάλιν ἀφαιρεῖσϑαι ἄτοπον' ἀπὸ γὰρ τοῦ μὴ ὃν-
τος οὐδὲ ἀφαιρεϑῆναί τι δύναται. οὐκ ἄρα ἀφαιρεῖταί τι
, 818-819 οἵἱἁ κὰν, τρλίῃ 1 182.
ξ ἀφαιρουμένη σ᾽ 12 δεχάδος ΤΩΝ
. ΡΟ ΠΆΤΩ ροβὺ ἐνγνεώς βίαξαϊ 598 οὐ ιοῦται
Ηδείογ 89 ἢ δααϊὰϊ 1 ἀπὸ οὐὰ, ΒΟΚΕ. 6 πε μὰ Ν
(αἀν. ἀομτη. ΠΠ ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ ἢ
4154 , φ “ ᾿ , 4 ᾿ ὠ ᾽ 4 » Ἀ
τινος. { δὲ αυτος λογος “σαὶ 4.27} τις {τῷ τῶν μετρύτῶῶν 290
γ “ ι ᾿ Σ ἣν» «ἡ
10 ἀφαιρέσεως, οἷον τῆς (πτὸ χρέως ἐφαιρουμένης κοτύλης ἢ
Ρ- ᾿] , 3 , ΜᾺ Ξ ΕΞ . 4 ν᾽
τοῦ ἀπὸ πήχεως ἀφαιρουμένου παμιστοῦ. ἢ γὰρ απὸ
, -“ ’ , " Ξ »»: Ά
ὕλου τοῦ χοέώς ῥητέον γίνεσθαι τὴν ἀφαίρεσιν ἢ ἀπὺ μέ-
, » ͵᾿Ξ--' “4 " " ἢ .
ρους, καὶ ἤτοι ἀπὸ μένοντος ἢ μή μένοντος ἀπ οὐδε-
Ἁ ΄ Ρ ΄ . ᾿
νὸς δὲ τούτων. ὡς παρεστήσαμεν᾽" τοίνυν οὐδὲ ταύτη
.5 ἀφαιρεῖταί τι τινός.
᾽ " " 4.8 , 2 ΄ ᾿ ΄ ΕΨ
“4λλ οτι μὲν οὐδέν ἐστιν ἀφαίρεσις. ἔκ τούυτῶν συμ- 531
φανές" ὅτι δὲ οὐδὲ προστίϑεταί τι τινί. παρανειμένωξ
διδάσκωμεν. ὑποκειμένου τοίνυν πηχυαίου σώματος καὶ
προστιϑεμένου τούτῳ παλαιστιαίου ὥστε ἑπταπάλαιστον
τ΄ - γ Ἵ
"0 γίνεσϑαι τὸ ἐκ τοῦ ὑποκειμένου καὶ τῆς προσϑέσεως ἀποὸ-
τελεσϑέν. ζητῶ, ἐν τίνι ποτὲ γέγονεν ἡ τοῦ παλαιστοῦ
πρύσϑεσις, ἤτοι γὰρ αὑτῷ προστέϑειται ὁ παλαιστὴς ἢ 53
-- “2 κ᾿ ᾿᾿ με ---Ἠ- ᾿] ᾽ ᾽ - ᾿
τῷ προῦποκειμενῷ πήχει ἢ τῷ ἐξ ἀμφοτέρων ἀποτελεσθέντι
ἑπταπαλαίστῳ μεγέϑει᾽ ουτε ὁὲ αὐτῷ προστίϑεται ὁ
"» -- -νἌ ᾿ “ - Ἂ- Ψ
45 παλαιστὴς οὔτε τῷ προὐποχειμένῳ πήχει οὔτε τῷ ἐξ ΟΠ’
Ὶ ᾿ ᾿ ι» - καὶ
φοτέρων ἀποτελεσϑέντι μεγέϑει, φημὶ δὲ ἔκ τε τοῦ προῦ-
᾿ ΡΝ .- ἃ 4 ἭἝ ’
ποχειμένου πήχεως καὶ τῆς προσϑέσεως᾽ οὐκ ἄρα προστι-
η , δ - , εἰ ἦν “ἢ τεϑϑ ᾿ δ - 523
ϑεταί τι τινί. ἑαυτῷ μὲν οὖν οὐκ ἂν προῦτε' εἰη ὁ πα- 33
. ἢ ᾿ ΝΜ “- ι Ν φ
λαιστής᾽ μὴ ὧν γὰρ ἕτερος ξαυτοῦ, καὶ μὴ διπλασιάξων
΄ ᾿ὕ " ρ - γ᾿
40 ἑαυτὸν κατὰ τὴν πρόσϑεσιν,) οὐχ ἂν ἑαυτῷ προστεϑείη.
τὰ ᾿
εἰ δὲ τῷ ὑποκειμένῳ πήχει προστίϑεται, πῶς πᾶντι προῦ-
τιϑέμενος οὐ παρισάξεται αὐτῷ καὶ δύο ποιεῖ πήχεις, ὥστε
ὃ δὲ ἧττον μεῖζον; εἰ
τὸ μὲν μεῖζον ἧττον γίγνεσθαι, τὸ
“55 γὰρ ἐξισοῦται τῇ προσϑέσει ὃ παλαιστὴς τῷ πήχει καὶ ὁ
πῆχυς τῷ παλαιστῇ: ὁ μὲν πῆχυς ἥττονι ἰσαξόμενος μεί-
ἕων καϑεστὼς ἥττων γενήσεται: ὁ δὲ παλαιστῆς μικρὸς
ὧν καὶ τῷ πήχει ἰσαξζόμενος μείξων καταστήσεται. ἀλλ εἰ 334
5 μήϑ᾽ ἑαυτῷ προστέϑεται ὁ παλαιστὴς μὴτε τῷ προῦποχει-
891. 821 οἵ Ηγρ. ΠΙ 94---ϑ6. δάν. παδίμ. 1 168-168.
ΝΕ το}: τος ολυοιξακιοι αι τ σα
ὃ . Ἠδδοὲ παλαιστής ἰπ
ὃ] ζητῶ {πῶφρ) ΝΡ ὃϑ ὁ οι. Ν (4! ὯΒ ι
γ88.) 90 ποῤε έϑῃ Ν᾽ (εἰ ὁοττ. 18 ἢ νοὶ οομῦτ) 80 οὐ ῤκα
ου. Ν᾽ 81 πήχεος Νὶ 8188 προστιϑέμενον Ν προστιϑέμε-
νος {τῶν κατὰ μέρος παλαιστῶν Βὔὐδίον οοἷ!. ». 485, 80 84.
84 αὐτὸς Ν 88 εἰ 1Ὲς:
[1]
δ,
5
328
60 ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ ΛΔ΄ δάν, τηϑίῃ, ΙΧ
μένω πήχεις λείπεται λέγειν αὐτὸν τῷ ἐξ ἀμφοτέρων ἀπο-
τελουμένω ἑπταπαλαίστω μεγέϑει προστέϑεσϑαι, ὃ πάλιν
ἐπ)τὶν. ἀλονώτατον᾽ τὸ γὰρ πρόσϑεσιν ἐπιδεχύμενον προὺ-
ποκεῖσϑαι δεῖ τῆς προσϑέσεως, οὐχὶ δὲ τὸ γινόμενον ἐξ
αὐτῶν προὐπόκειται αὐτῶν. οὐκ ἄρα τῷ γινομένῳ ἔχ τε
ἧς προσϑέσεως καὶ ἐκ τοῦ προόντος προστέϑεται τὸ προστι-
ἔνον. διαφέρει γε μὴν ἡ πρόσϑεσις τοῦ γινομένου ἐξ
᾿ ἴ τοῖς χρόνοις ἐκείνου" ὅτε μὲν γὰρ
γίνεται ἡ πρόσϑεσις, οὔπω τὸ γενόμενον ἔστιν ἐξ αὐτῶν,
ὅτε δὲ ἔστι τὸ γεγονὸς ἐξ αὐτῶν, οὐκέτι ἔστι πρόσϑεσις.
ὥστε οὐδὲ τῶ γινομένω ἐκ τῆς προσϑέσεως καὶ τοῦ προῦ-
ποκειμένου πήχεως προστίϑεται ὁ παλαιστής. ἀλλ᾽ ἐπεὶ
τὸ προστιϑέμενον πάλιν οὔτε αὐτὸ ξαυτῷ προστίϑεται
οὔτε τῷ προϊποχειμένῳ οὔτε τῷ ἐξ ἀμφοτέρων, οὐδὲ τὴν
ἀρχὴν προστίϑεταί τινι.
Ἔνεστι δὲ καὶ περὶ ἀριϑμῶν τὴν αὐτὴν κινεῖν ἀπο-
6
ρίαν. ὑποχειμένης γὰρ τετράδος καὶ προστιϑεμένης ταύτῃ
μονάδος σκεπτέον, τίνι γίνεται ἡ πρόσϑεσις. ἢ γὰρ ξαυτῇ
προστίϑεται ἡ μονὰς ἢ τῇ τετράδι ἢ τῇ ἐξ ἀμφοτέρων
ἀποτελουμένῃ πεντάδι. οὔτε δὲ ἑαυτῇ προστίϑεται διὰ
τὸ τὸ μὲν προστιϑέμενόν τινι ἕτερον εἶναι ἐκείνου τοῦ ω
προστίϑεται, τὴν δὲ μονάδα μὴ ἑτέραν εἶναι ἑαυτῆς, καὶ
διὰ τὸ μηδὲ ξαυτὴν διπλασιάξειν, δυάδα γινομένην, οὔτε
τῇ τετράδι διὰ τὸ μὴ ἰσάζεσϑαι αὐτῇ μηδὲ διπλασιάζειν
αὐτήν" τὸ
τῶν κατὰ μέρος τεσσάρων μονάδων, τετράς ἐστιν. καὶ
.. 43 φἈ « -Ξ ".- ΄ Η
μὴν οὐδὲ τῇ ἐξ αὐτῆς καὶ τῆς τετράδος ἀποτελουμέν
πεντάδι
(δε διὰ τὸ μὴ προὐποχεῖσϑαι τῆς προσϑέσεως τὴν
πεντάδα καὶ ἀεί ποτε
κειμένῳ τινὶ προστίϑεσϑαι. οὐκ ἄρα προστίϑεταί τι τινί.
“λλ εἰ μήτε ἀφαιρεῖταί τι τινός. ὡς ὑποδέδεικται,
ἐπεεεεξοξε δε ες δου τς ςἰοςλδινεν τος ΚΣ ΝΗ
828---899 -- Ηγρ, ΠῚ 97,
Ἐπεεξο ας τ Ὡς ς τε τ ρυφ τσ
10 αὐτῶν αἰίοϑυ. ΤΕ .- αὖ ι τ, ΕῚ
ἔστιν (ἡ) ΒΕΙΙς, ἀαθίς, αὐτός Ν τῦ ἔστι αἰΐοτ. ΝΕ: ἔσται
᾿ . 420 {τί τινι ΗΠβίον ἀυδὶ. 94 τῇ
ῬΠῸΒ ὁ. ΔΝ 95 μηδὲ Ἐς: μὴ ΝῚ 88 προϑέσεως Ν
45
τὸ
γὰρ ὅλῃ τετράδι προστιϑέμενον, μὴ ἑτέρᾳ οὔσῃ 80
φείλειν τὸ προστιϑέμενον προῦπο- 450
(αἀν. ἀοσπι. ΠῚ ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Λ΄ ΟΕ]
450 ,
μήτε προστίϑεταί τι τινί, ὡς παρεμυϑησάμεθα, φανερὸν
ς ὡς οὐδὲ μετατίϑεταί τι ἀπό τινος ἦν γὰρ ἡ μετάϑεσις
τοῦ μὲν ἄρσις, τοῦ δὲ πρύσϑεσις. μη ὄντων ὁὲ τούτων
οὐδὲ τὸ πάσχον ὀφείλει εἶναι. εἴπερ ἦν κατά τινὰ τού-
των τῶν τρύπων τὺ πάσχειν" ἄλλως γὰρ οὐκ ὧν τις
ἐπινοήσειε δυνάμενόν τι πόσχειν εἰ μὴ τατὰ τούτους τοὺς
ιο τρύπους.
Συνῆπται δέ πως τῇ περὶ τούτου ἀπορίᾳ χαὶ Κ᾽ περὶ
τοῦ ὅλου, ἔτι δὲ τοῦ μέρους ξήτησις, ἐπείπερ καὶ ἢ ἀφαί-
ρεσις μέρους τινὸς ἀπὸ ὅλου δοκεῖ ἀφαίρεσις εἶναι καὶ ἡ
πρόσϑεσις ὅλου πάλιν ὑπάρχει πρόσϑεσις. ὕϑεν εἰ δειχϑείη.
.5 ὅτι ἄπορύς ἐστίν ὁ περὶ τοῦ ὕλου καὶ τοῦ μέρους λόγος,
ἐπιδειχϑήσεται μᾶλλον τὰ περὶ τῆς προσϑέσεως καὶ ἀφαι-
ρέσεως πάσχοντός τε καὶ ὁρῶντος προηπορημένα. τὸ
δ᾽ ὅτι οὐκ εὐχερές ἐστι λέγειν, τ τί τὸ ὅλον ἐστὶ καὶ τί τὸ
μέρος, ἀκολούϑως διδάσχωμεν.
ΜΠ ἡ Ἧ ,
περὶ ὅλου καὶ μέρους
ΣΙ περὶ τοῦ ὅλου σκέψις ἀναγκαία ἐστὶ τοῖς μὲν φυ-
σικοῖς, ἐπεὶ ἄτοπον χαϑέστηκε τούτους περὶ τοῦ ὕλου καὶ
τοῦ παντὸς ἐπαγγελλομένους τὸ ἀληϑὲς ἐρεῖν μὴ εἰδέναι
τί ποτέ ἐστι τὸ ὅλον καὶ τίνα τὰ μέρη, τοῖς δὲ σκεπτικοῖς
πρὸς ἔλεγχον τῆς τῶν δογματικῶν προπετείας. καὶ δὴ οἱ μὲν
4.5" ἀπὺ τῆς Στοᾶς φιλόσοφοι (ὉΠ 524 Ατῃ.) διαφέρειν
ὑπολαμβάνουσι τὸ ὅλον καὶ τὸ πᾶν᾽ ὅλον μὲν) γὰρ εἰ-
ναι λέγουσι τὸν κύσμον, πᾶν δὲ τὸ σὺν τῷ κόσμῷ ἕ Εξὼ-
ϑὲν κενόν, καὶ διὰ τοῦτο τὸ μὲν ὅλον πεπερασμένον
εἷναι (πεπέρασται γὰρ ὁ κόσμος): τὸ δὲ πᾶν ἄπειρον
50 (τοιοῦτον γὰρ τὸ ἐκτὸς τοῦ κόσμου κενόν). ὁ δὲ Ἐπί-
κουρος ἀδιαφόρως τήν τε τῶν σωμάτων καὶ τὴν τοῦ κενοῦ
φύσιν ὅλον τὲ καὶ πᾶν προσαγορεύειν εἴωϑεν᾽ ὁτὲ μὲν γάρ
φησιν (ἵν. 15ὕϑ.). ὅτι ἡ τῶν ὅλων φύσις σώματά ἐστι
457 καὶ κενόν, ὁτὲ δέ, ὅτι τὸ πᾶν κατ᾽ ἀμφύτερα ὦ ἄπειρόν ἐστι;
Ἡ ὑπάρχειν Ν᾽ 18 τὸ ὅλον βοτ.: τὲ ὅλον 4 488 καὶ ὁπ. Ν
51 τὸ ροβὺ κόσμῳ (ταπβροπὶ ἰπὈοὶ Ἀταΐπι 39 ζμὲν) γὰοὸ Ν
331
838
ῷϑ
ὡ»
“-Ι'
ΛΟ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Λ΄ πάν, τηδίῃ, ΙΧ
ς ΠΟ" 45)
τ ταν δ νὰ μέγεϑος τοῦ χενοῦ, Ἀφ ημμ δ ον ἐλ.
84 λήλαις τῶν καϑ᾽ ἑκάτερον ἀπειριῶν, οἱ δὲ Εν ΟΝ ΤῊ
εἶναι κενόν, ὡς οἵ ἐκ τοῦ Περιπάτου, Ἶ θολὸν κα τὸ
τᾶν τῶν σωμάτων μόνον, οὐχὶ δὲ καὶ τοῦ κενοῦ ἡμβκύψιυγν 4
δδ σιν. γέγονε δέ τις διάστασις θαχεῖα καὶ περ ἤρονι ΠῚ
Ἐπίκουρος μὲν γὰρ ἕτερον ἠξίου τυγχάνειν τὸ μέρος
τοῦ ὅλου, καϑάπερ τὴν ἄτομον τοῦ ἀκ Δ 1. Δ
εἴγε ἐκείνη μὲν ἀποιός ἐστι. τὸ δὲ ἀρ ιν πὰς ἜΣ μ
λευχὸν ἢ μέλαν ἢ κοινῶς κεχρωσμένον καὶ ἤτοι ἡ): ὴψ :
886 γρὸν ἢ ἄλλην τινὰ ἔχον ποιότητα. οἱ δὲ Στωικο οὔτε τὸ
ρον τοῦ ὅλου τὸ μέρος οὔτε τὸ αὐτόφασιν ἩΤΕΤΗΙ :
ἡ γὰρ χεὶρ οὔτε ἡ αὐτὴ τῷ ἀνϑρώπῳ ἐστίν (οὐ γάρ δ ἐμ ᾿
ϑρωπος). οὔτε ἑτέρα παρὰ τὸν ἄνϑρωπον. (σὺν αὐτῇ ἀν ὐὰ Ι
ϑρώπος νοεῖται ἄνϑρωπος). ὃ δὲ Αϊνησί δημος εἰλῖ (ε
ἄλειτον καὶ ἕτερόν φησι τὸ μέρος τοῦ ὅλου κα ταν
τόν" ἡ γὰρ οὐσία καὶ ὅλη ἐστὶ καὶ μέρος, ὅλη μὲν κατὰ τὸν
κόσμον, μέρος δὲ κατὰ τὴν τοῦδε τοῦ ζῴου φύσιν. τὸ δὲ ἐπ
καὶ αὐτὸ λέγεται διχῶς, καὶ ὁτὲ μὲν ὡς διαφέρον τοῦ ἐδ 30
νοουμένου μέρους, χαϑά φασιν αὐτὸ μέρος μέρους ε ὙΣ
καϑάπερ δάκτυλον μὲν τῆς χειρός, οὺς δὲ τῆς κερὰ μέ
ὁτὲ δ᾽ ὡς μὴ διαφέρον ἀλλὰ μέρος ὃν τοῦ ὕλου, κα ὃ
τενές φασι κοινῶς μέρος εἶναι τὸ συμπληρωτικὸν τοῦ
88 ὅλου. προδιηρϑρωμένων δὲ τούτων, καὶ τοῦ ὅλου κατὰ 35
"
“- β Γ ν»
τὴν ἐκ τῶν μερῶν συμπλήρωσιν νοουμένου, χωρῶμεν λοιπὸ
ἐπὶ τὴν σκέψιν.
“- τ [χὰ
Εἴπερ οὖν ἔστι τι ὅλον,
ναῦς (ταῦτα γὰρ ὅλων ὀνό
ῦ
οἷον ἄνϑρωπος ἵππος ὠν τος
ματα), ἤτοι ἕτερόν ἐστι τῶν
ξεεόξε στε τς δ δος πῆ ΟΝ
᾿ 838---880 οἵἁ, δὴν, Ἰηϑῖ ἢ. 1 134,
888---849 -- Ἡγρ, 1Π 98... 10].
ποτα... “ΟὟ ει δ, τὴν;
8 τῶν οἴῃ. ς β τὸ μέρος τυγχάνειν 178 τι λευκὸν ΟΝ
Βοκ. ἀρ ί. Ἀεχρωσμένον Ο6ῃ,; κεχρωμένον Ν: κεχωρισμε-
ν»ον ΤῈς 1718 τοῦ ὄλου καὶ ταὐτόν ΤῈ ς: τοῦ ἐλ ρτῖν
(ΘοΙΩρ.) κατ᾽ αὐτόν Ν ἵ9 κόσμον ΤῈ ς: ἡγεμόνα Ν μό-
ριον Ἐς; μόνον Ν ἽἹ μέρους μέρος 1ῈΒ; 48 χκαϑό Ν: κα-
ϑότι 1Ὲς 9, μέρος α;: μόριον δὰ, 96 ἐκ ΟἿΩ, 5
(μάν. ἀομπι. Π) ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Α΄ οΒ8
4157 ἜΒΗ ᾿ ᾿ ἢ
80 μερῶν αὐτου χαὶ κατ ἰδίαν ὑπόστασιν καὶ οὐσίαν νοείται,
ἡ τὸ ἄϑροισμα τῶν μερῶν λέγεται τυγχώνειν ἤὕλον. ἀλλ᾽ ἕ- 339
τερον (μὲν) τῶν μερῶν οὐκ ἂν εἴη τὸ ὅλον, οὔτε κατ᾽ ἐνάρ-
γηβγειαν οὔτε κατὰ νόησιν. καὶ κατ᾽ ἐνάργειαν μέν, ἐπεὶ εἴς
περ ἕτερον ἣν {καὶ κεχωρισμένον τῶν μερῶν τὸ ὅλον, ἐχρῆν
ἀναιρουμένων τῶν μερῶν ὑπομένον ϑεωρεῖσθαι τὸ ὕλον᾽
τοσοῦτον δὲ ἀπέχει τοῦ πάντων τῶν μερῶν ἀναιρουμένων,
ς οἷον τοῦ ἀνδριάντος, μένειν τὸ ὅλον, ὡς κἂν ἕν μόνον
μέρος ἀναιρεϑῇ» μηκέτι ϑεωρεῖσθαι τὸ ὅλον ὑπογείμενον
ὡς ὅλον. κατὰ δὲ νόησιν, ὅτι ὕλον νοεῖται οὗ οὐδὲν ἄπεστι 340
μέρος. καὶ διὰ τοῦτο, εἰ ἕτερόν ἐστι τῶν μερῶν τὸ ὅλον,
πάντ᾽ ἔσται ἀπόντα τὰ μέρη τοῦ ὅλου, καὶ οὕτως οὐκέτι
ὦ ἔσται τὸ ὅλον. ἄλλως, τε τὸ ὅλον τῶν πρός τι ἐστίν"
ὡς γὰρ πρὸς τὰ μέρη νοεῖται ὅλον, καὶ ὃν τρόπον τὸ μέ-
ρος τινός ἔστι μέρος, οὕτω καὶ τὸ ὅλον ἔκ τινῶν μερῶν
ἐστὶν ὕλον. τὰ δὲ πρός τι συνυπάρχειν ἀλλήλοις δεῖ καὶ
ἀχώριστα τυγχάνειν ἀλλήλων. οὐχ ἄρα ἕτερόν ἐστι τῶν
15 μερῶν τὸ ὅλον, οὐδὲ κεχώρισται αὐτῶν. λείπεται ἄρα λέ-
γειν τὰ μέρη εἶναι: πὸ τιον ἀλλ τεδιτα μέρη ἐστὶν ὅλον,
ἥτοι πάντα τὰ μέρη ἐστὶν ὅλον ἢ τινὰ τῶν μερῶν ἢ τὶ
τούτων. καὶ τὶ μὲν τῶν μερῶν οὐκ ἂν εἴη ὅλον οὐ γὰρ
δή γε ἢ κεφαλὴ τἀνθρώπου ὅλος ἐστὶν ἄνϑρωπος, οὐδὲ ὁ
"0 τράχηλος ἢ ἡ χεὶρ ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων. χαὶ μὴν οὐδὲ 842
τινὰ τῶν μερῶν ἔσται τὸ ὅλον. πρῶτον μὲν γὰρ εἴ τινα;
τῶν μερῶν ὅλον ἐστί, τὰ λειπόμενα οὐκ ἔσται τοῦ ὅλου
μέρη, ὕπερ ἄτοπον. εἶτα καὶ περιτραπήσεται ἡ νόησις
τοῦ ὕλου. εἰ γάρ τινα τῶν μερῶν ὅλον ἐστί, ψεῦδος ἐστι
.ὁ τὸ ὕτι ὅλον ἐστὶν οὗ μηδὲν ἄπεστι τῶν μερῶν τινὰ γὰρ
ἄπεστιν. ὥστε οὔτε τὶ μέρος ὅλον ἐστὶν οὔτε τινὰ μέρη.
εἰ δὲ πάντα τὰ μέρη τὸ ὅλον ἐστίν, οὐδέν ἐστι τὸ 848
848.--8348 --- δΔύν. πιδέμ. 1 188-187.
85 μὲν αὐ. ΒΟΚΚ. 3 καὶ δἀὰ. ΒΕΚΕ. χεχωρισμένον 6:
8 ἴοτί. ὑποκείμενον (εἴ, ν. 6) 88 ὑποῖλει-
ΤΩ ΚΙ ΟΒΗΚΟΣ (θη. δεῖ ἀλλήλοις Ν
. τὲ ἃ
μενον (οἵ, ν᾿. 144, 1) 18 δὲ ΒΟΚΚ.: τὲ
5 τὸ ὅλον ὅτι Ν΄ 86 τὶ Βεκκ.: τὸ ἃ
844
341
348
849
γᾺ 4 ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Α’
4
δάν, τηϑέῃ, ΙΧ
4
" 7 [7
᾿ ᾿ μὴ ὦ δροιδμὰ ἀδν μερῶν, οὔτε ἔσται ῦλον
ὅλον εἰ ᾿ ἐνήσεται μέρη. ὡς γὰρ οὐδὲν ἔστι διά.
- ὶ μέρη “ὲν }
μεὐῤθ μν κὰ, πον μῶν οὐδὲ δόκωσις ΠΟΘ ΟΣ ΤΟ μμίς
στη μὰ παρὰ τὰ νὰν ἀν ὁ: : ι ν ή ἐσ. α-
ὗ κειμένας δοχούς, οὐδὲ πυγμὴ ΟΣ ἐμ έρανν ΑἶΝ
πρό ἐἰνλ,ν οὕτως εἰ οὐδὲν ἔσται ὅλον παρὰ τὸ ἄϑροισμα 4
τισμεν» γείρας οὕτως ; , ὶ πάλιν, ὃν τρό-
ἑ , ὩΣ δὴ ᾿ἐνησεται μξρ. καὶ πά ἔν, ὧν τρ
τῶν μερῶν, οὐδὲ τὰ μέρη 7 ὶ τοῦ ὄνω τὴ νοου-
πεδίον μὰ δυξὴς δὲ ἀριστερὸν ἔστε καὶ τὸ Ι
πὸν δεξιοῦ δῦναι 5 ἴται. τὸν αὐτὸν τρόπον εἰ μὴ ἔστι τὺ
᾿ ᾿Α͂Σ τῶ νοεῖτα ἶ
ἔμεν, οὔτε τὸ μένη νοναι μὲν τὴς μέν ΤΥ μΣ
ὅλον, οὔτε τὰ μέρη) νοεῖται ΠΕΣ ἰλλὰ ξητητέον τε τίνος ἔσται
δὲ καὶ πάντα τὰ μέρη ὅλον εἶναι, ὁ Ἶ ΠΕ ΠΕΝ ἢ
᾿ ΠΟ ΚΝ, ὅλου, ἀλλήλων ἢ ξαυτῶν; οὔτε
ταῦτα συμπληρωτικά, 0 ἊΣ Ἢ σὔτέλι ΟἿ ΕΣ ὡς παρα-
ν᾿ ᾿ " . Ἵ ᾿ Ἵ " “
τοῦ ὕλου ἐστὶ μέρη οῦτε δ ὡς ὅλου μὲν οὖν οὐκ
στήσομεν᾽ οὐχ ἄρα τινὸς ἔστι μερ7). ν »" ἰλλ᾽ Χὺ
ἽΝ κὐλην ὩΣ ΣΥΓ ἢ οὐδέν ἐστι παρὰ ταῦτα, ἀλλ᾽.
ἂν δ: μερὴ᾽ τὸ γὰρ ολον Χ ἢ , “ἰενή-
πύρα, λέγεται εἷναι ὅλον. οὐδὲ μὴν ἀλλήλων ΤῊ
αὐτὰ ταῦυτὰ λὲν , ᾿ ΐς ὧν ἐστι
; Ἰατὰ ἢ ἐμπεριέχεται τοῖς
σεται μέρη. τὰ γάρ τενος μέθῃ ἐὐπον τ ὁ δάκτυλος, τὰ
δὲ μέρη τοῦ ἀνθρώπου κατ ἰδίαν γρϑλλδι Ἱ τὴν δεξιὰν υ'
ἔχεται ἀλλήλοις" οὔτε γὰρ ἡ ἀριστερὰ χεὶρ τὴ
ριέχεται αλλήλοις γτνὲς ἜΧΕΙΣ ἀντίχειρ τὸν
ἂς . ᾿ Υ ᾿ ὕ
ἀαανδνν οἷν μα Τὴν ἐρισεεδῆν τε τ {Ε} ΠΟΤΤ
λιχανόν, οὐχ αἴ ζέίιρες τὴν ἘΠ Σ οὖν μέρη ἐστὶ
Ν Ρ ἢ ν
στον τουτῶν ἀπείληφεν. οὐδὲ λ ,] Ἢ ον ἀρ ἑαυτοῦ
, ᾿ 3) Ὄν᾽ γαν
τὰ μέρη. καὶ μὴν οὐδὲ πτλλτ Τρλρ Τἰκενυβηλας μερῶν 30
᾿ Γφρ ἊΝ - «
τ μέρος ὑπάρχειν. εἰ οὖν ΠΕ τ δ Ἐν οὐδέν ἐστι τὸ
τὸ ὅλον μήτε αὐτὰ τὰ μέρη εὔτι ἐρράκι λέγεται τὸν
- ’ ,
ὅλον. καὶ πάλιν τὸ μέρος, οἷον ΑΕ ΕΛΤΙΣ ἐρος εἶναι"
ὅλον ἄνϑρωπον συμπληροῦν καὶ ράν δν της ἜΑ τς
Ξ ὲ ἤ 1 [
ϑεωρεῖται δέ γε ὁ ἄνθρωπος σὺν (ά!; ἘΜ μ τῆς γίνεται 35
» ΩΝ υ ἵ
καὶ ξαυτὴν ἄρα συμπληροῖ ἡ κεφαλὴ), καὶ ξαῖ παν ἐλῶσε
μέρος. διὰ δὲ τοῦτο καὶ μείξων ἐστὶν ΦΟΥΡΗΡΟΣ ἑαυτῆς»
σων᾿ ἧ μὲν γὰρ συμπεπληρωμένη νοεῖται Ἔλες ἡ δὲ
ἘΠ. τ ἷ - ἐ
μείξων ἐστὶν αὐτῆς, ἢ δὲ συμπληροῦσα, ἐλάττω
9 οὐδὲ βογ.: οὔτε αὶ (σϑῦθα οὔτε τ ενῃ
, 29 ῬΕΓΡΘΓΆΠῚ τοροὐϊία 46]. Βθκῖκ., ἀπ: Βοϊεῖς.:
ΠΟΥΟΓΑΐ ἸΘΟ ΟΠ θτη οοάΐοίΒ Νὶ δὰ ν. 1 5 οὔτε αἰίοτ.
ιλη-
οὐδὲ 5. και τ, ἴοτί, ἀο᾽ θη Ὡτη 11 λέγεται οτη. Ν᾽ 18 ἐπειλη
ΨενΝ φ8 ἐλάττων ς: ἐλάττω ΝΊΙΕ
(αἂν. ἀομπι. [Π) ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ οαῦ
(4 459
" ᾽ 4 ΒΕ ᾿ 9. 4 , ᾿ " ᾿
αὐτὴ ἀπορία καὶ ἐπὶ φυτοῦ καὶ ἐπὶ πήχεως καὶ κοινῶς τῶν
᾿ , Ε ὁ τ ὠ μέ, : ; ,
' 0 ἄλλων ἁπάντων ὧν ἐπικατηγορεῖται τὸ ὅλον᾽ ἐπεὶ γὰρ ὃ
᾿ Ρ : , : ᾳ ν
3) παλαιστὴς μέρος πήχεως νοεῖται (σὺν γὰρ τῷ παλαιστῇ
καὶ ὁ πῆχυς νοεῖται πῆχυς), ταὶ ἑαυτοῦ συμπληρωτικύς
(5) “ὑοέστιν ὁ παλαιστὴς καὶ μέρος ἑαυτοῦ. ὅπερ ἄτοπον καὶ
σχεδὸν παρὰ τὰς κοινὰς ἐννοίας.
Ρ φ Ι] - ὡ. «ἢ κει
"Ἄπτεται δὲ ἡ ἀπορία καὶ τῶν τοῦ λόγου μερῶν. ἐπὶ 3
γὰρ τοῦ τοιούτου στίχου,
δ - , ’ " -π-
δ μῆνιν ἄειδε ϑεὰ Πηληιάδεω ᾿ἅχιλῆος.
ξητητέον τὸ ᾿ἱμῆνιν᾽᾽ καὶ τὸ ἐζειδε᾽ καὶ τὸ “᾿ϑεά᾽ καὶ τὸ “Πη-
ληιάδεω᾽᾽ καὶ πρὸς τούτοις τὸ ““᾿Δγιλῆος᾽᾽, τίνος ἐστὶ μέρη.
| ἤτοι γὰρ ὅλος ὁ στίχος ἄλλο τί ἐστι τῶν μερῶν τούτων, ἢ
τὸ ἄϑροισμα αὐτῶν ὁ στίχος ἐστίν. καὶ ἐπαχτέον τὰς ἔχπει-
1ὸ μένας ἀπορίας. τὸ “μῆνιν εἰ μὲν τοῦ ὅλου στίχου μέρος
ἐστί, καὶ ξαυτοῦ γενήσεται μέρος᾽ σὺν αὐτῷ γὰρ ἐνοεῖτο
χαὶ ὕλος ὃ στίχος εἰ δὲ τοῦ λοιποῦ τοῦ “ἄειδε ϑεὰ Πη-
ληιάδεω ᾿Δχιλῆος᾽᾿, πῶς οὐ μείζων ἀνακύψει ἀπορία; τὸ
γάρ τινος μέρος ἐμπεριέχεται τῷ οὗ ἐστι μέρο:. τὸ δὲ
ι5 ᾿μῆνιν᾽᾽ οὐκ ἐμπεριέχεται τῷ ἐζειδε ϑεὰ Πηληιάδεω ᾿Αχι-
λῆος᾽ οὐκ ἄρα μέρος ἐστὶ τὸ “μῆνιν τοῦ ὅλου στίχον.
Τοιούτων δὲ ἡπορημένων κατὰ τὸν τόπον εἰώϑασιν
οἱ δογματικοί, μικρὰν ἀναπνοὴν πορίξοντες αὑτοῖς, λέγειν,
ὅτι τὸ μὲν ἐκτὸς ὑποκείμενον καὶ αἰσϑητὸν οὔτε ὅλον
90 ἐστὶν οὔτε μέρος, ἡμεῖς δέ ἐσμεν οἱ ἐκείνου τό τε ὅλον
καὶ τὸ μέρος ἐπικατηγοροῦντες. ἦν γὰρ τὸ ὅλον τῶν πρὸς
τι ὡς γὰρ πρὸς τὰ μέρη ἐνοεῖτο [τὸ] ὅλον. καὶ πάλεν τὰ
μέρη τῶν πρός τι᾿ ὡς γὰρ πρὸς τὸ ὅλον νοεῖται μέρη.
τὰ δὲ πρός τι ἐν συμμνημονεύσει ἐστὶν ἡμετέρᾳ, ἡ δὲ
45 ἡμετέρα συμμνημόνευσίς ἦστιν ἐν ἡμῖν" τὸ οὖν ὅλον καὶ
τὸ μέρος ἐστὶν ἐν ἡμῖν. τὸ δὲ ἐκτὸς ὑποκείμενον αἰσϑη-
ὺ
3δ0---381 --- ἀᾶγ. ταλίδ. Ι139---140.
0 ἐκκειμένας 801. ο01]. ». 395,1. 400, 8. 18.
99. 81 πήχεος ( .
ΤΟΝ 10.11 ἐστὶ μέρος Ν 85 τὸ ἀδ]6ν:
4858, 20 6. ἃ.: κειμένας α
ὃ νοεῖται {τὰν μέρη ΒΕΚΚ.
ΑΓ
351
853
3
΄ι
[2
359
ϑαβ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ αν, ταδί, ΙΧ
τὸν οὔτε ὅλον ἐστὶν οὔτε μέρος, ἀλλὰ πρᾶγμα οὗ ἡμεῖς
ἐπικατηγοροῦμεν τὴν ἡμῶν αὐτῶν -συμμνημόνευσιν. ῥη-
τέον δὲ πρὸς αὐτοὺς πρῶτον μέν, ὅτι ἄτοπόν ἐστι τὸ λέ.
γειν τὸν τράχηλον ἢ τὴν κεφαλὴν. μὴ τοῦ ἐκτὸς ἀνϑρώ-
που συμπλησωτιχὰ εἶναι μέρη. ἀλλὰ τῆς ἡμετέρας συμμνη-
μονεύσεως. εἰ δὲ ἡ κεφαλὴ καὶ ὃ τράχηλος συμπληρωτικά
ἐστι τοῦ ἀνθρώπου καὶ ὃ τράχηλός ἐστιν ἐν ἡμῖν, δεήσει
" ΓΙ ᾽ - ΟὟ “ ΕἸ
τὸν ἄνϑρωπουν εἶναι ὃν ἡμῖν. πὲ ἀτῦπον. οὐ τοίνυν 461
ἐν τῇ ἡμετέρα συμμνημονεύσει τό τε ὅλον καὶ τὰ μέρη
χεῖται. ναί. φήσει τις, ἀλλ᾽ ὁ μὲν ὅλος ἀνθϑρωπός ἔστιν
ἐν ἡμῖν κατὰ συμμνημόνευσιν, συμπληροῦται δὲ οὐχ ὑπὸ
τοῦ ἐκτὸς τραχήλου καὶ τῆς ἐκτὸς κεφαλῆς, ἀλλὰ πάλιν ἐκ
τῶν κατὰ ταῦτα τὰ μέρη ἐννοιῶν" καὶ γὰρ αὐτὸς (ὁ) ὅλος
ἄνϑρωπος ἐννόημά ἐστιν ἡμῶν. ὃ δὲ τοῦτο λέγων οὐκ
ἐχχεύγει τὴν ἀπορίαν. πάλιν γὰρ οὗτος ὁ ἐν ἡμῖν ἄν-
ϑρωπος. εἴτε ἐννόημά ἐστιν εἴτε καὶ ἡμετέρα συμμνημό-
νευσις, ἤτοι ἕτερος νοεῖται παρὰ τὰ μέρη ἢ τὰ μέρη νοεῖ-
ται ὃ ἄνϑρωπος. οὐδέτερον δὲ τούτων δύναται ὑπάρχειν,
ὡς παρεστήσαμεν. καὶ αὐτὴ οὖν ἡ νόησις ὑπὸ τὴν αὐτὴν
πέπτωκεν ἀπορίαν. εἰ δὲ τοῦτο, ῥητέον μηδὲν εἷναι ὅλον.
ᾧ ἀκολουϑεῖ τὸ μηδὲ μέρος ὑπάρχειν᾽ τῶν γὰρ πρός τι
ἑκάτερόν ἔστι, καὶ τοῦ ἑτέρου τῶν πρός τι ἀναιρεϑέντος
συναναιρεῖται καὶ τὸ λοιπόν. ᾿
Ὧδε μὲν περὶ τούτων ἡπορήσϑω: συνεζητηκότες δὲ
αὐτάρχως ἤδη τοῖς δογματικοῖς περὶ τῶν δραστηρίων τοῦ
παντὸς ἀρχῶν, τὸ μετὰ τοῦτο κοινότερον περί τε τούτων
καὶ τῶν ὑλικῶν διαπορῶμεν.
περὶ σώματος
Περὶ τῶν ἀνωτάτω καὶ ἀρχικωτάτων στοιχείων δύο
᾿ ΄ - ᾽
μὲν αἱ πρῶται γεγόνασι στάσεις, πλείους δὲ κατ᾽ εἶδος.
σαν σαὶ απ ον ἐφ ἀλλ ΕΣ Με γε νω Ἐδοτλς ρό τ ΌΣ,
359 ---804. -- Ητρ. ΠῚ 80---39,
5 τς ατλετες το ρο σι ΣΤΥ ΕΟ ΟΒΕΣΨΕ
5 κατηγοροῦμεν 1, 81 μέρη εἶναι Ν 88 τράχηλος (ἴθῃ.:
ἄνϑρωπος ὦ 4 δὲ Ἠετνοίαθ: τὸ α 8 ἐννοῶν Ν ὅ κἀὰ. ΒΘΚΚ.
4 μηδὲ ΤῈς: δὲ Ν 16 ἀναιρεῖται Ν 905 {ϊξαίαπι περὶ σώ-
ματος οἴῃ, ς, (αἱ ἰάθτῃ Ῥσβθῦ, φαοὰ οοἰοτὶ δαδαηῦ: εἰ ἔστι τι
σῶμα τῶν σκεψαμένων 95 [Ἃοτί. φαΐ κατ᾽ εἶδος
30
ᾶν. ἄορι, 1Π] ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Δ΄ 981
“01 , ᾿ ἐτον ν ἐν ᾿
οἱ μὲν γὰρ σώματα ἔλεξαν εἶναι τὰ τῶν ὑντῶν στοιχεία,
οἱ δὲ ἀσώματα. καὶ τῶν σώματα φαμένων Φερεκύδης μὲν
«ὁ Σύριος γῆν ἔλεξε πάντων εἶναι ἀρχὴν καὶ στοι-
Ἶ ἧς δὲ ὁ Μιλή ὕ ὁ [ ξί :
χεῖον; Θαλῆς δὲ ὁ Μιλησιοςυύθῶρ, ἀναξίμανδρος δὲ
᾿ ͵ , "» μ , ᾿ ι
ἦἡ ἀκουστὴς τούτου τὸ ἄπειρον; ᾿ἀναξιμένης δὲ και
ΕΣ . ς «- “4 - , 4
Ἰδαῖος ὁ Ἱμεραῖος καὶ Διογένης ὁ Ἡπολλωνιάτης καὶ
᾿] Ὁ - ΓᾺ
᾿Αρχέλαος ὁ “ϑηναῖος, Σωκράτους δὲ καϑηγητῆς:
᾿ ξ - [7 ,} , ΄
“οαχαὶ κατ᾽ ἐνέους Ἡράκλειτος ἀέρα, Ἵππασος δὲ ὑ δ1ε-
“- 7 ς “ . - --
οταποντῖνος καὶ κατ ἐνίους Ἡράκλειτος πῦρ, Ξενο-
φάνης δὲ ὕδωρ καὶ γῆν (Β 88 Π1ε]5)
(πάντες γὰρ γαίης τε καὶ ὕδατος ἐκγενόμεσθα).
{: - - “ Ἵ ᾿ ".» Ὁ
ΟΣ Ἵππων δὲ ὃ Ῥηγῖνος πῦρ καὶ ὕδωρ, Οἰνοπίδης δὲ ὁ
- “-- 4 ᾽ ἤ ᾿ «". -
Χῖος πῦρ καὶ ἀέρα. Ονομάπριτος δὲ ἐντοῖς Ὀρφιποῖς
“--- 4 «, "» ι ι ι 36ι. Γ
πῦρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆν, οἱ δὲ περι τὸν Ἐμπεδοκλέα
Δ - ᾿ Ὑ καὶ ᾿- - ε- ὙΝ:. ἢ
(Β 6 ῬΙε]5) καὶ οἵ ἀπὸ τῆς Στοᾶς γῆν και ὕδωρ καὶ
4α ἀέρα καὶ πῦρ
5 (τέσσαρα γὰρ πάντων ῥίξώματα πρῶτον ἄκουε"
" " , : ’
Ζεὺς ἀργὴς Ηρὴ τε φερέσβιος ἠδ᾽ ““ιδωνεὺς
Νῆστίς ϑ᾽, ἣ δακρύοις τέγγει κρούνωμα βρότειον),
ΕῚ
Δημόκριτος δὲ καὶ Ἐπίκουρος ἀτόμους, εἰ μή τι ἀρ-
χαιοτέραν ταύτην ϑετέον τὴν δόξαν καί, ὡς ἔλεγεν ὁ Στωικὸς
ιο Ποσειδώνιος (Ρ. 1717 ΒΔ 6), ἀπὸ Μώγου τινὸς ἀνδρὸς
Φοίνικος καταγομένην; ἡναξαγόρας δὲ ὁ Κλαζομέ-
νιος ὑμοιομερεέας; Διόδωρος δὲ ὃ ἐπικληϑεὶς Κρό-
νος ἐλάχιστα καὶ ἀμερῆ σώματα; ᾿σκληπιάδης δὲ ὃ
Βιϑυνὸς ἀνάρμους ὄγκους. τῶν δὲ ἀσώματα δογματι-
15 ξόντων οἱ μὲν περὲ Πυϑαγόραν τοὺς ἀριϑμοὺς ἔλεξαν
πάντων ἔρχειν, οἵ δὲ μαϑηματικοὶ τὰ πέρατα τῶν
σωμάτων, οἱ δὲ περὶ τὺν Πλάτωνα
Ὰ Ἡ Ἶ [ ΤΊ ,.--
τῆς δὲ οὔσης τῆς κατᾶ γένος καὶ κατ᾽ εἶδος τῶν φῦ
886 -- Ηγρν. ΠΙ 81...
ἵ ἱ Ἷ ὄμεϑα Ἦς
46 ἀσσύρρος Ν (81) 88 εἰμαιραῖος ΝΕΣ δὲ ἐχγενόμε
Ι καὶ ἘΟΣΟΞΗ Ν τὸ Μώχου ΕΔΌΥ.: μόσχου σ΄ τ ΒΆΡθ ιν
ἴαο. οὐ Εἰδαϊαπι ὅτι τὰ πέρατα τῶν σωμάτων ἀρχαί Ργϑθῦ.
᾿ ᾿ ᾿ ; ἕ
τὰς ἰδέας. τοιαὺ-
30ὴ
363
869
386
369
.«-
Ἂ (Ὁ } ᾽ν ΝΠ ΤΙΣ ὙΥ κ
ὌΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ α δᾶν, χπβίῃ, ΙΧ
Β Γ ᾿ Ἀ 4 -
σιχῶν διαστασεως, ἐμνέσται πρὸς πᾶντας κοινῶρ ἀντερεῖν,
. ᾿ μΝ , ; .
ἐν μέρει περὶ τε τῶν σωμάτων καὶ τῶν ἀσωμάτων διαπο- τι
οὐσαντας" ὧδε γὰρ ἕκαστος τῶν κατηριϑμημένων σωμα-
τικὰς μὲν ἀπολείπων τὰς πάντων ἀρχὰς ταῖς κατὰ τοῦ
σώματος κομιξομέναις ἀπορίαις ὑποπεσεῖται, ἀσωμάτους
δὲ δογματίζων ταῖς κατὰ τῶν ἀσωμάτων. ἡγείσϑω δὲ ὁ
περὶ τοῦ σώματος λόγος, τὴν ἀρχὴν τῆς σκέψεως λαμβά-
"ὼν ἀπὸ τῆς ἐννοίας.
Εὐϑέως τοίνυν κατὰ μὲν τοὺς σῶμα νοοῦντας τὸ οἷόν
τε παϑεῖν ἢ διαϑεῖναι, ὧν ἀρχηγὺς ἱστορεῖται ὁ Πυϑα-
γύρας. ἤδη σχεδὸν ἀνῃηρήκαμεν τὸ σῶμα, καὶ οὐ δεόμεϑα
πρὸς τοῦτο καινοτέρων λόγων" εἰ γὰρ σῶμά ἐστι τὸ οἷόν τε
παϑεῖν ἢ ποιῆσαι, ἐπεὶ οὐδὲν ποιοῦν ἢ πάσχον δέδεικται
ἡμῖν (ξξ 108 -- 890), οὐδὲν ἂν εἴη τὸ ἐπινοούμενον σῶμα.
κατὰ δὲ τὰς τῶν μαϑηματικῶν ἐννοίας νῦν συντακτέον τὸ “ῷ
προκείμενον. φασὶ γὰρ σῶμα εἶναι τὸ τρεῖς ἔχον διαστάσεις,
μῆκος βάϑος πλάτος. ὧν μῆκος μὲν ὑπάρχειν τὸ ἄνωϑεν
κάτω. πλάτος δὲ τὸ ἀπὸ ἀριστερῶν ἐπὶ δεξιά, τρίτην
δὲ διάστασιν ὑπάρχειν. τουτέστι τὸ βάϑος, τὸ ἐκ τῶν ἔμ-
προσϑὲεν εἰς τοὐπίσω. ὅϑεν καὶ παρατάσεις εἶναι ἕξ, δύο
καϑ' ἑκάστην διάστασιν, ἄνω κάτω, δεξιὰ ἀριστερά, πρόσω
πίσω. ταύτῃ μὲν τῇ ἐπινοίᾳ πυλύ τι πλῆϑος ἀποριῶν
ἑξακολουϑεῖν φαίνεται. ἤτοι γὰρ χωριστόν ἐστι τούτων
τῶν τριῶν διαστάσεων τὸ σῶμα κατὰ τὴν ἐπίνοιων, ὥστε
ἄλλο μὲν εἶναι τὸ σῶμα, ἄλλο δὲ τὸ μῆκος καὶ βάϑος καὶ
πλᾶτος τοῦ σώματος, ἢ ἄϑροισμα τούτων τῶν διαστάσεών
ἐστε τὸ σῶμα, ἀλλὰ χωριζόμενον μὲν τούτων τῶν διαστά-
σεῶν τὸ σῶμα οὐκ ἔνεστιν ἐπινοεῖν᾽ ὕπου γὰρ μήτε μῆ-
ἀξίως ὦ τ ξευτο ως δε σα
866 -- Ηγρ. ΠΠ 38.
961 τ δάν, τηϑίῃ, 1Π 19 οἴ Ηγρ. 1Π 39
ὅ08--ὅτοῸ-- Ηγρ, 1ΠΠ 40, πάν, τηδίῃ, ΠΠ 88--84.
τ Ρυ συνβει νυ τνν δυο ὑδν, οἰήδει ον ιν -
ῷ δώ Γν ἘΌΝ τὸ ΒΕκκ.: τῷ Ν: τὶ 11ς ι[οτί. συνακτέον
ΣΡ Ἀ υρδεὴρ «τὰς τρεῖς οἵ, Ρ. 101,86 «4 ἀπὸ ἀριστερῶν ἴδπ.:
ἘΣ {τὰν δεξιά ς (αὐ οἵ, Ῥ. 101, 9) ῦ παρατάσεις
[β: "; παραστάσεις Ν; διαστάσεις ]:Ὲς κα δύο --ἸἼ διάστασιν
Δ. σ΄ ἹῈὶ τὸ δἀπίο σῶμα οτη. ΠῈς "π| οὐκ ἔνεστι τὸ σῶμα
[
39
80
᾿
(αἂν. ἀορπι. [ΠῚ ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΊΣ Α΄ ἢ
43 ’ 7 » μ μ᾿ Φ ἢ Γ “ 4 4Ἁ -
ι6 κὸς ἔστι μητε πλάτος μήτε βᾶάψος. ἐχεῖ οὐδε σῶμα νοξςῖν
οἷόν τε ἐστίν. εἰ δὲ ὁ ἀϑροισαὺς τούτων σῶμα χαξϑέστη-
χεν, ἐπεὶ ἕκαστον αὐτῶν ἀσώματόν ἐστι, τὸ ὁὲ ἐξ ἀσωμά-
των συγπείμενον πώντως ἐστὶν ἀσώματον. δεήσει καὶ τὴν
κοινὴν αὐτῶν σύνοδον μὴ σῶμα ἀλλ᾽ ἀσώματον ὑπάρχειν"
.0 ὡς γὰρ ἡ συνέλευσις τῶν γραμμῶν ἀσωμάτων οὐσῶν καὶ
ὁ ἀϑροισμὸς τῶν στιγμῶν οὐδέποτε πέφυκε στερεὸν ποιεῖν
σῶμα καὶ ἀντίτυπον, οὕτω καὶ ἡ τοῦ μήκους καὶ τοῦ βά-
ϑους καὶ τοῦ πλάτους σύνοδος. ἀσωμάτων οὖσα σύνοδος.
οὐχ ἀποτελεῖ σῶμα. εἰ δὲ μήτε τούτων χωρίς ἐστί τι σῶμα
95 μήτε ταῦτά ἐστι σῶμα. οὐδέν ἐστι σῶμα. καὶ ἄλλως"
ἐπείπερ ἡ σύνοδος τοῦ μήκους καὶ πλάτους καὶ βάϑου:
ποιεῖ σῶμα, ἤτοι πρὶν τῆς συνόδου τούτων ἕκαστον ἰδίᾳ
περιεῖχε τὴν σωματότητα καὶ τοὺς ὥσπερ λόγους τοῦ σώ-
ματος, ἢ μετὰ τὴν συνέλευσιν αὐτῶν ἐπισυνέβη τὸ σῶμα.
90 χαὶ εἰ μὲν ἕκαστον αὐτῶν ποὶν τῆς συνόδου περιεῖχε τὴν σω-
ματότητα, ἔσται ἔχαστον σῶμα᾽ εἶτ᾽ ἐπεὶ τὸ σῶμα οὐ μῆ-
χὸς μόνον ἐστὶν οὐδὲ πλάτος οὐδὲ βάϑος, ἀλλὰ καὶ μῆκος
“ὁᾳχκαὶ βάϑος καὶ πλάτος, ἕκαστον τούτων ἔχον τὴν σωμα-
τότητα τρία γενήσεται. χαὶ οὕτω τὸ μῆκος οὐ μόνον μῆς
χος ἔσται, ἀλλὰ καὶ πλάτος καὶ βάϑος, καὶ τὸ πλάτος οὐχ
ἁπλῶς πλάτος. ἀλλὰ καὶ μῆκος καὶ βάϑος, ὡσαύτως δὲ καὶ
5 ἡ λειπομένη διάστασις.
ἐπισυνέβη τὸ σῶμα. ἤτοι συνελϑόντων αὐτῶν μένει ἢ
ἀρχῆϑεν φύσις ἢ μεταβάλλει εἰς τὴν σωματότητα. καὶ εἰ
μὲν μένει ἡ ἀρχῆϑεν φύσις. ἐπεὶ ἀσώματά ἐστι καὶ ἀσώ-
ματα μένει, οὐ ποιήσει διάφορον σῶμα" εἰ δὲ μεταβάλλει
ιῦ εἰς τὸ σῶμα, ἐπεὶ τὸ ἐπιδεχόμενον μεταβολήν ἐστι σῶμα,
ἔχαστον τούτων καὶ πρὶν τῆς συνελεύσεως σῶμα ὃν. πριν
σώματος ἀποτελέσει σῶμα. ὥσπερ τε τὸ μεταβάλλον σῶμα
-
8 καὶ
10 οὐδὲ Ἐς: οὔτε ΝῚ, 88 σύνοδος αἰΐοσ. οἱ. δ
{τοῦ Ὁ Ν 80 αὐτῶν οτα. ΨΕς (οἴ. Ρ. 115, 4) 1 ἔχον Ν:
: : δ λειπομένη Ν΄ τ πρὶν ἃ:
ἔχων ς οὐ Εἰ (864 οοττ): ἔχω Ι πέροτ τόθ οἵ, Ρ.115. 36:
ἐκ Βὔβίοπ 1118 πρὶν σ. ἀποτ. σῶμα ϑαθρθοοίαπι; οἷ, Ῥο το
οὕτω τε καὶ τὸ ἀσώματον γενήσεται σῶμα 13 ἀποτελέσαι {τὸν
σῶμα τ
Βοχίιβ Ἐπιρίτίουν ΠῚ. 19
εἰ δὲ συνελθόντων τούτων τύτε !
310
811
814
ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Δ’ Ἁγ, τίη, ΙΧ
φῇ
»" ᾿- ᾿ “4
ἐν ἀντ᾽ ἄλλης παραδέχεται ποιότητα, μένει δὲ
ἀλλην ἐξ} ((ΥΣ Ὡς ἰ5 β “ ὶ ὸ λ ᾿
ἐξ ας ἴον τὰ λευχόν. ἵνα γένηται μέλαν, καὶ τὸ γ Ὁ;
ἢ . ΘΙ ᾿ "» ἴ , ἰς μ
ἘΠΕ πικρόν. ἣν μὲν ἀποβάλλει ποιότητα ἣν δὲ κ,
ἴὰ γένηται 2 . ἢ
ἮΝ δὲ μὴ ἐχβαῖνον τοῦ σῶμα εἶναι, οὕτω καὶ ταῦτα
τὐαδεέχγεταις ,}}} “-- ᾿
μρηιρόρις. εβόλλει εἰς σῶμα. ἄλλην ἀντ᾽ ἄλλης ἀναδέξεται
ἵπεο ιἰξ Ἵ ει : ᾿ τὰ
μι, τῶν ξηδεὸ Σὲ πάσγοντα ἔσται σώματα. εἰ οὖν οὔτε
ποιοτητα ἐς ο ΚΟ "- ἣ , Ξ
πρὸ τὔὲ συνελεύσεως τούτων ἔστε τὸ ἀνὰ τὐδϑη σϑηα
ς ἣΝ»Ὕ " 2 "» --
, ΌΑ τῶν. οὗν πινοῆσαι τὸ τ
οὔτε μετὰ τὴν συνέλευσιν αὐτῶν, οὐκ ἔστιν ῇ
σῶμα. . 5 Σ, Ὑ του ἠὲ δὲ
Πρὸς τούτοις εἰ μηδέν ἐστι μῆκος μηδὲ πλάτος μη
ἄου ΔΣ Ὡὦ ὦ μετουσίαν τούτων νοούμενον σῶμα
βάϑος, οὐδὲ τὸ κατὰ μ Σ πλάτος καὶ βάϑος
"» ’ . --
γενήσεται’ οὐδὲν δέ ἐστι ἀξρεδυροεδυκοκόνοΣ ᾿ τὰν Η
φ , " ν" : ᾿ κὸῊὸ
816 ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ΕΟ σῶμα τ ΔΉ ες: διά
μ᾿ κϑ νι ᾿ Ν , Ἵ - Ἧ ω ξ τ
οὐχ ἔστιν. ἐπεὶ τὸ μέγιστον ἣν τοῦτο τὸ Κων νἧ, ἡ
κ᾽ δ ψ ᾿» αἱ
στημα. ὕπερ λέγεται παρὰ τοῖς μαϑηματικοῖς 79 ΒΡ ΞΗ
δὲ γραμμὴ ἦν στιγμὴ ἐρρυηκυῖα, καὶ ἡ ὀ ευι ὙΠΕΡ ΤΑΣ
. "» , Ρ» ᾿
ἀμερὲς καὶ ἀδιάστατον. ὅὕϑεν εἰ μηδὲν στι ημ ΡΝ
Ν; Ὡ-Ἁ ᾿ Φ ὦ ὔ . ἠδὲ ὰ ὴ γενήσεται. μη 0 ἘΞ
ἀμερὲς καὶ ἀδιάστατον, οὐδὲ γραμμ ᾿ δ᾽ δἃ δ.
᾿ ᾿ 2 κε" -. μῳ, ἊΣ ῦντ
σης δὲ γραμμῆς οὐδὲ μῆκος ἔσται. μήκους ὁὲ μὴ ἐπρνας
δὰ ὩὩ ᾿ς 7 Φ Ὺ ’ α : ν »
οὐδὲ σῶμα ὑποστήσεται" σὺν μήκεε 60 “σῶμα ΓΑΡΡΣ
" ᾿ , Υ - 4 Ἁ 4)-
ὅτι δὲ οὐδέν ἐστι σημεῖον ἀμερὲς καὶ ἀδιάστατον, ἩΡΣΣΥΣ
ν μάϑωμεν. εἰ γάρ ἐστί τι τοιοῦτον, ἤτοι σῶμα Ἢ
1 ἔ μ ) δ » ὲ ᾿ ὃ στατὸν ων
“--" : ᾿ ᾿ »ν ᾿ ᾿
ἢ ἀσώματον. καὶ σῶμα μὲν οὔκ ἐστιν, ἐπεὶ ια "ἢ
ἣ - Κ :
ὑπῆρχε, τοῦ σώματος τὰς τρεῖς ἔχοντος διαστάσεις ᾿
ν κ ἐν ΡΝ " ι σώ ατόν ἐστιν οὐδὲν γὲ
μὴν οὐδὲ ἀσώματον. εἰ γὰρ ἀσώμ ἐἀπβροίβυ κι δ δὲ
νήσεται ἐξ αὐτοῦ τὸ γὰρ γεννῶν κατὰ ϑίξιν ῬΤῸΝ ὡς
Ἴ .] ᾽} , Ν
ξις δὲ οὐδεμία γενέσθαι δύναται ἐπὶ ἡῤέην ἐμέν ττ ᾿
- - ᾿]
τοίνυν οὐδὲ ἀσώματόν ἐστι τὸ σημεῖον. εἰ δὲ μήτε : τ
, : ’ - ᾿ ᾿ ἐστι τὸ ὅ εἴον. εἰ δὲ ου
μῆτε ἀσώματον, ἀνεπινόητόν ημ
ΞΕ ΕΣ το τον ον ὁ
816 οἵ. δάν, τη, ΠΠ 20.
ὅΤ1---818 -- Δὰν, γηβίῃ, ΠῚ 22,
εξ δος τ΄ γι σὸς σον
11 ἀναδέξεται 1.Ὲ: ἀναδέξηται Ν: δέξεται ς 529 ὅϑεν --
396 ἀδιάστατον Ν:
"αὶ οἴω. ΠΕ ς (ἄθπι ἀρ ἑαηΐον βαρ]. ἴαπι ΒΘΚΚ.,
ἈΙΒῚ αὐοὰ βΒογίρβὶὶΐ ὥστε κτλ.) οἵ. Ρ», 408, 24 1 μαϑὼν
τοιοῦτόν τι ς
-ι
σὰ
“πῃ
918
919
᾿
“053
(εᾶν. ἄομτα. 1) ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Α' 20]
᾿ζστι σημεῖον; οὐδὲ γραμμὴ ἔσται. μὴ οὔσης δὲ τῆς γρᾶμ-
ιο μῆς οὐδὲ μῆχος ἔστωι. ὦ ἥπεται καὶ ἡ τοῦ σώματος
ἀνυπαρξία.
» - ᾿ εἰῤ ν ἊΝ
Ἐτπι κἂν δοϑῆ τὸ σημειὺν εἶναι. οὐκ ἔσται μῆκος. Ἢ
ἦν γὰρ τὸ μῆκος γραμμή, ἢ δὲ γραμμὴ ῥύσις . σημείου,
ἤτοι οὖν ἕν ἐστι σημεῖον ἐκτεταμένον ἡ, γραμμή. ἢ πολλὰ
.5 σημεῖα νοεῖται στοιχηδὸν κείμενα. ἀλλ᾽ εἰ μὲν ἕν ἔκτετα-
μένον σημεῖόν ἦστιν. οὐκ ἂν εἴη γραμμή. ἤτοι γὰρ τὸν
αὐτὸν ἐπέχει τόπον τοῦτο τὸ σημεῖον, ἢ τόπον ἐκ τόπου
μετατίϑεται. καὶ εἰ μὲν τὸν αὐτὸν ἐπέχει τύπον τοῦτο
τὸ σημεῖον; οὐκ ἔσται γραμμὴ ἀλλὰ στιγμή ὑνυὲν γὰρ
(0 ἐνοεῖτο γραμμη. εἰ δὲ τόπον ἐκ τόπου μέτεισιν. ἤτοι ὃν
μὲν ἀπολεῖπον τόπον, οὗ δὲ ἐπιλαμβανόμενον μέτεισιν, ἢ
οὗ μὲν ἐχόμενον τόπου; εἰς ὃν δὲ ἐκτεινόμενον. οὔτε δὲ
ὃν μὲν ἀπολεῖπον τῦπον, οὐ ὁὲ ἐπιλαμβανόμενον ποιήσει
ν. -,Σ , « ; ἢ . 2 ι
γραμμήν" μενεῖ γὰρ ἡ ἀρχῆϑεν στιγμή; καὶ ᾧ λόγῳ τὸν
"0 πρῶτον ἐπεσχηπὸς τόπον ἐλέγετο στιγμὴ καὶ οὐ γραμμῆι
τῷ αὐτῷ καὶ τὸν δεύτερον ἐπειληφὸς καὶ τὸν τρίτον καὶ
τοὺς ἑξῆς οὐκ ἔσται γραμμὴ ἀλλὰ πάλιν στιγμή. εἰ δὲ οὐ
μὲν ἐχόμενον τόπου. εἰς ὃν δὲ ἐκτεινόμενον ποιεῖ τὴν
γραμμήν, ἤτοι μεριστῷ ἀντιπαρεκτείνεται τόπῳ ἢ ἀμε-
0 ρίστῳ. καὶ εἰ μὲν ἀμερίστῳ, μένει στιγμὴ καὶ οὐ γίνεται
γραμμή᾽ μεριστὸν γάρ τι ἐστὶν ἡ γραμμή" εἰ δὲ με-
ριστῷ ἀντιπαρεκτείνεται τόπω. ἐπεὶ τὸ μεριστῷ ἀντιπα-
“ὁ ρεχτεινόμενον τύπῳ μεριστόν ἐστι καὶ ἔχει μέρη: τὸ δὲ
ἔχον μέρη σῶμά ἐστιν, ἔσται τὸ σημεῖον μεριστόν τε καὶ
σῶμα᾽ ὕπερ οὐ βούλονται. τοίνυν οὐχ ἕν ἐστι σημεῖον ἢ
γραμμή. καὶ μὴν οὐδὲ πολλὰ στοιχηδὸν χείμενα. ταῦτα
5 γὰρ τὰ σημεῖα ἤτοι ψαύει ἀλλήλων κατὰ τὴν ἐπίνοιαν, 1]
οὐχ ἅπτεται ἀλλήλων, μεσολαβούμενα δὲ τόποις τισὶ διο-
880---389’ -- δᾶν. ταϑίι. ΠῚ 39--86.
υ τῆς ο. Ν΄ ᾿( ἕν ἐστι 1.Ὲ: ἔνεστι Νς 18 [16 ἐχκτέτα-
μένον ΒΘΚΙκ. 60]], Ῥ. 103, 14: τεταμένον 1 Πα ὟΤ
μεῖον οἴα. ΒΕ 91 ὃν Ν ἐπιλαβόμενον Ἢ δέπσιν -- 88. ἐπι-
λαμβ. οι. Ν 83 ἐπιλαβόμενον (οὐ ποιήσει Σ 80 οὐ
Βοκὶς.: οὔτε α 838 μεριστὸν Ν πὸ
384
ῷ9
4
σι
3850
3
Π
ζ9
[52
ΓΖῚ
8389
390
391
392
γῶ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ δ ν, τηδίῃι, [Χ
»}ι})"
469
- , ; .
᾽ν εἰ δὲ τόποις μεσολαβεῖται, οὐκέτι μίαν ποιεῖ
οἰξεται. ᾿ !
νραι ἦν. εἰ δὲ ἅπτεται. ἀλλήλων, ἤτοι ὅλα ὑδτν βόα,
ἢ μέρεσι μερῶν. καὶ εἰ μὲν μέρεσι μερῶν, τὰν Ἔν
δια σις τὸ γὰρ μέσον. εἰ λό δος, τυρϑθθέης ἯΙ ' λέ: 1ῦ
᾿ λεῖ “Σ ! , ς:
ἀἤβεμον ἀραόον. πεώνάν νὰ δα ἩΡΗ͂ ᾿ Ὁ ὁποῦ ΟΡ,
σϑεν σημείου, ἕτερον" δὲ ὦ ϑιγγανει τὸ 9 Ὁ
ὦ τῆς ἐπιπέδου. τέταρτον ᾧ τοῦ ὑπερκειμένου ἀν ἢ
ὥστε μηκέτι αὐτὸ ἀμερὲς ὑπάρχειν, ἀλλα ὑγρδῤρν ον δι δὲ
ὅλα ὅλων ἅπτεται. σημεῖα ἐν σημείοις περισχεΐ ἤσεται τ
καὶ τὸν αὐτὸν ἐφέξει τόπον. εἰ δὲ τὸν αὐτὸν ἐφέξει τό-
ποὺς οὐχέτι ἔσται στοῖχος αὐτῶν, ἕνα γένηται γραμμή,
ἀλλὰ πάντα μία ἔσται στιγμή. εἴπερ οὖν ἕνα. ἐπινοη-
ϑῇ τὸ σῶμα. δεῖ ἐπινοηϑῆναι τὸ μῆκος, "ἪΝ ΔῊ: Ὁ Έ
τὴν γραμμήν. καὶ ἵνα αὕτη, τὸ σημεῖον, ἐπεὶ ἀρήθοθιι Γ
γραμμὴ μήτε σημεῖον ὑπάρχουσα μήτε ἐκ σημε ὼν Ἢ
ϑέτος. οὐδέν ἐστι γραμμή. εἰ δὲ μή ἔστι γραμμή, οὐδὲ
μῆκος ὦ ἀκολουϑεῖ τὸ μηδὲ σῶμά τι ὑπάρχειν. τ
Καὶ ἄρτι μὲν ἐπεδείξαμεν ἀγεπινόητον ἼΣ ΑΡα εἰς ᾿
ἐχόμενοι τοῦ σημείου" ἔνεστι δὲ καὶ προηγουμένως αὖ Ἢ:
ἀναιρεῖν ἐχομένους τῆς κατ αὐτὴν ἐπινοίας. φασί Αψ ν
γεωμέτραι, ὅτι γραμμή ἐστι μῆπο ς ἀπλατές, ἡμεῖς δὲ ἿΑ
πτόμενοι οὔτε ἐν τοῖς αἰσθητοῖς οὔτε ἐν τοὺς νοητοῖς ὀυ-
νάμεϑα λαβεῖν μῆκος ἀπλατές ὅ τι γὰρ ἂν λάβωμεν
μῆκος αἰσϑητόν. τοῦτο σὺν ποσῷ πλάτει λαμβάνομεν. 80
ὥστ᾽ ἐν μὲν τοῖς αἰσθητοῖς οὐχ ἔστι τι ἀπλατὲς σῶμα. ᾿
καὶ μὴν οὐδ᾽ ἐν τοῖς νοητοῖς ἔνεστί τι τοιοῦτο φαντασιωϑῆ- “07
ναὶ μῆκος, ἕτερον μὲν γὰρ ἑτέρου στενώτερον μῆκος δυ-
νάμεϑα νοεῖν' ὅταν δὲ τὸ αὐτὸ φυλάττοντες μῆκος ἐκ
τούτου χατ᾽ ὀλίγον σχίξωμεν ταῖς ἐπινοίαις τὸ πλάτος και
τοῦτο ἄχρι τινὸς ποιῶμεν, ἔλαττον μὲν ἀεὶ καὶ ἔλαττον
Ξόξ εῦδες τος σοι το δι εν νης τ
300--402 --, δα γ, τη}, 11 37---ἢ0.
ἘΞ ΞΞΈ ΞΕ ΞΕΣΣ τ οο ἀπες όσον τσ
ἴ ποιεῖ Ν: ποιεῖται Ες; ποιήσει Β6Ἰκῖς. ς0}}. μ. 104, 1
18 ὑποκειμένου Ν 1 ἐφέξοις 18 ἕνα {μὲν ΒΟΚΚ. 80 αὐτί
τὸ Ν᾽ Σ τι ογη, Ες δ καὶ ἔλαττον βοτ. (0]]. ». 106, θ: κα
μᾶλλον ΘΟ: δὴ καὶ μᾶλλον «ἔλαττον» 601]. γν». 469, 6. ΤὉ
αν. ἄορι. 1Π) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΊΣ Δ΄ 9ῃ3
467 , , ᾿ : “Ν
τὸ πλάτος γινόμενον νοοῦμέν, ὑτᾶν δὲ φϑάσωμεν ὥπαξ
τοῦ πλάτους τύ μῆπος, οὐχέτε οὐδὲ τὸ μῆχος
στερῆσαι
2 ᾿ ᾿ - » “π , "“ ᾿
ἀλλὰ σὺν τῇ ἄρσει τὸὺῦ πλάτους αἴρεται γαι ἢ
νουῦμεν.
τοῦ μήκους ἐπίνοια.
4
10 Καθόλου τε τὺ ἐπινοούμενον πᾶν ἤτοι κατ᾽ ἐμπέλα-
σιν τῶν ἱναργῶν νοεῖται ἢ κατὰ τὴν ἀπὸ τῶν ἐναργῶν
μετάβασιν, καὶ τοῦτο ποικίλως. ὁτὲ μὲν κατὰ ὁμοιότητα.
ὑτὲ δὲ κατὰ ἐπισύνϑεσιν. ὁτὲ δὲ κατὰ ἀναλογίαν. καὶ ταὖύ-
την δὲ ἤτοι αὐξητικὴν ἢ μειωτικήν. κατ᾽ ἐμπέλασιν μὲν
᾿ς οὖν τῶν ἐναργῶν νοεῖται ὡς λευκὸν χαὶ μέλαν καὶ γλνκυ
καὶ πικρόν" ταῦτα γὰρ χαὶ εἰ αἰσϑητά ἐστιν, ἀλλ᾽ οὐδὲν
ἧττον νοεῖται. κατὰ δὲ τὴν ἀπὸ τῶν ἐναργῶν μετάβασιν
ὁμοιωτικῶς μὲν νοεῖται υἷον ἀπὸ [μὲν] τῆς Σωκράτους
εἰχόνος ὃ μὴ παρὼν ᾿Σωκράτης, συνϑετικῶς δὲ οἷον ἀπὸ
.ο τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἵππου ὁ μήτε ἔνϑρωπος ὧν μήτε
ἵππος, σύνϑετος δὲ ἐξ ἀμφοτέρων "Ἱπποκένταυρος. κατὰ δὲ
ἀναλογίαν αὐξητικὴν ἢ μειωτικὴν οἷον ἀπὸ τοῦ ὁρᾶν τὸν
χοινὸν κατὰ μέγεϑος ἄνϑρωπον καὶ ὑποπίπτοντα αὐξή-
σαντες μὲν ταῖς φαντασίαις ἐνοήσαμεν τὸν Κύκλωπα. ὃς
Ὁ οὐκ ἐώκει (ι 191) ᾿
ἀνδρί γε σιτοφάγῳ; ἀλλὰ ῥίῳ ὑλήεντι.
μειώσαντες δὲ ἐσπάσαμεν ἔννοιαν τοῦ πυγμαιοῦ ἄνϑοω-
που. τοσούτων δὴ τρύπων νοήσεως ὄντων, εἰ ἐπινοεῖταί
τι μῆκος ἁπλατὲς ἡ γραμμή, κατά τινὰ τούτων τῶν τρῦ-
ὃὺ πων ὀφείλει ἐπινοεῖσϑαι" χατ᾽ οὐδένα δὲ αὐτῶν δύναται
νοηϑῆναι, ὡς παραστήσομεν; ὥστε ἀνεπινόητον ἐστιν.
κατὰ μὲν οὖν ἐμπέλασιν τῶν ἑναργῶν οὐκ ἂν γένοιτο
“ὁδνόησις μήκους τινὸς ἀπλατοῦς οὐδενὶ γὰρ περιεπέσομεν
μήκει χωρὶς πλάτους ἐν τοῖς φαινομένοις χαὶ ἐναργέσι
598. 390 --ἰ ἀᾶν. ἄορι. Π 54.--60 εὐ Υ 380---Ξὅ:.
ὸ ῬΑ ΒΕΚΚ. οἵ.
το ἴοτε. πᾶν τὸ ἐπὶν. οἷ, Ῥ. 100, 9 18 μὲν 6]. ο
Ρ.οῦ, 1ὸ ι9 [οτί. ἐπισυνϑετικῶς εἴν. 18. Ρ. 106, 11 , "1.3 Ἐπὶ
μέγεθος τὸν κοινὸν 5 ΟἹ πυγμαίου 5 (εἴ. ἐν το {Ἐ1) ἀρ
μικίου Ν: πυγωνιαίου ΡΒ τῷ ει νοϊσθνι, Ν ΎΒΡΟΥ ας 005
ὧ
.
φὸ
3.94
39ῦ
8397
899
ἀθῦ
40]
402
403
ἢ 4 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ κᾶν, τηδίῃ, ΙΧ
τοάγμαδι. κατὰ ὁὲ τὴν ἀπὸ τῶν ἐναργῶν μετάβασιν
τάχεῦ τῶν ἀμηχάνων ἐστὲ φαντασιωϑῆναι μῆκος ἀπλατές,
οὔτε κατὰ ὁμοιότητα οὐδὲν γὰρ ἔχομεν ἐν τοῖς ἐναργέσι
αἶἧχος χωρὶς πλάτους, ἵνα νοήσωμέν τι ὅμοιον τούτῳ
ἁπλατὲς μῆκος. τὸ γάρ τινι ὕμοιον γινωσκομένῳ καὶ
ἑωραμένω ὀφείλει ὅμοιον ὑπάρχειν ἐπεὶ οὖν οὐδὲν ἔγο-
μεν ἐναργὲς ὑποπίπτον μῆκος χωρὶς πλάτους, οὐδ᾽ ὅμοιόν
τι αὐτοῦ συνεῖναι δυνησόμεϑα εἶναι “μῆκος ἀπλατές. καὶ
μὴν οὐδὲ κατ᾽ ἐπισύνϑεσιν ληπτόν ἐστι τοῦτο᾽ εἰπάτω-
σὰν γὰρ ἡμῖν, τίνα τῶν ἐκ περιπτώσεως ἐναργῶς γιγνω-
σκομένων μετὰ τίνων συντιϑέντες ἐνόησαν μῆκος ἀπλα-
τές; ὕπερ εἰπεῖν οὐ δυνήσονται. καὶ μὴν οὐδὲ κατὰ ἀνα-
λογίαν παρῆλθεν ἡ τοῦ ἁπλατοῦς μήκους νόησις. τὰ γὰρ
κατὰ ἀναλογίαν νοούμενα ἔχει τι κοινὸν πρὸς τὰ ἀφ᾽ ὧν
νοεῖται. οἷον ἀπὸ τοῦ χοινοῦ μεγέϑους τἀνθρώπου κατὰ
ταραύξησιν ἐνοήσαμεν τὸν Κύκλωπα καὶ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
πάλιν κατὰ μείωσιν τὸν πυγμαῖον᾽ ὥστ᾽ εἰ ἔστι {τι κοινὸν
τοῖς κατὰ ἀναλογίαν νοουμένοις πρὸς τὰ ἀφ᾽ ὧν νοεῖται,
οὐδὲν ὁὲ ἔχομεν κοινὸν τοῦ τε ἀπλατοῦς καὶ τοῦ σὺν
πλάτει μήκους, ἵνα ἀπ᾽ ἐκείνου ὁρμηϑέντες νοήσωμεν τὸ
ἀπλατὲς μῆκος, οὐδὲ κατὰ ἀναλογίαν οὖν νοεῖται τὸ τοιοῦ-
τον. ὅϑεν εἰ ἕκαστον τῶν νοουμένων κατά τινα τῶν ἐκ-
κειμένων τρύπων ὀφείλει νοεῖσϑαι, ἐδείξαμεν δὲ ἡμεῖς κατὰ
μηδένα αὐτῶν νοεῖσϑαι δυνάμενον τὸ ἀπλατὲς μῆκος;
λεκτέον ἀνεπινόητον εἶναι τὸ ἀπλατὲς μῆκος. ᾿
,4λλ ἴσως τις ἐρεῖ, ὅτι λαβόντες τι μῆκος σὺν ποσῷ
πλάτει κατ᾽ ἐπίτασιν νοοῦμεν τὸ ἀπλατὲς μῆκος εἰ γὰρ
βετες ρς, ὦ “τὸ ποι ΡΟ
408.---406 --- δῇν, χηβίῃ, ΠῚ 81---54.
πιο, ἐς Στ ρι οος ὩΣ ΟΝ
ὅ οὐδὲν Βοτ, (0]]. Ρ.ΤΟθ, 9: οὐδὲ α 8 τι οἵυω. ς 1 ὅμοιον
ἐδ τη ΤῚΣ 10. [οτῦ, αὐτῷ οΓ, μ. 106, 16 {νοῆσαι συνεῖναι ᾿
[18 ἐναργῶς γιγνωσκομένων Βογ. 60]]. ᾿. 108, 18: ἐναργῶν γι-
ἡνομένων Ν; ἐναργῶν καὶ γιγνομένων Ἐς 18 ἀπ᾽ αὐτοῦ 5
" ψέος το ΕΥ͂; πυγωνιαῖον ΠΕΑΒ οἱ ΗΥ͂ γρ.: πυγμιαῖον Ἐ
ΡΝ Ογγοίαβ οἵ, μ, 106, 28 88 ἵνα -- 38 μῆκος ὁπ|. 5
αὐτῶν Ν],; τρύπον Ἐς οἵ. Ρ. ΤΟΊ,
408
»-
0
(ὰν. ἄοβτι. 1) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ »02
408 ,..}
.ο ἐκ τούτου γατ ὀλίγον ἐλασσοῦται τὸ πλάτος. ἐλεύσεταί
ποτε καὶ εἰς τὸ ἀπλατές, ὥστε καταλήγειν τὴν μείωσιν εἰς
τὸ χωρὶς πλάτους μῆχος. ἀλλὰ πρῶτον μὲν ἐδείξαμεν, ὅτι
“ὐο ἡ παντελὴς τοῦ πλάτους ὥρσις καὶ τοῦ μήκους ἐστὶν ἀναί-
ρεσις. ἔπειτα τὸ χατ᾽ ἐπίτασιν νοούμενον οὐχ ἕτερόν ἔστι
τοῦ προνοηϑέντος. ἀλλ᾽ αὐτὸ ἐκεῖνο ἐπιτεταμένον. ἐπεὶ
οὖν ἀπὸ τοῦ ποσὸν ἔχοντος πλάτος κατ᾽ ἐπίτασιν στενο-
! ὁ τητος νοῆσαί τι ϑέλομεν, πάντως τὸ μὲν ἀπλατὲς μῆπος
οὐχ ἐπινοήσομεν (ἑτερογενὲς γάρ ἐστιν). ἀεὶ δὲ καὶ μᾶλ-
λον στενώτερον ληψόμεϑα πλάτος, ὥστε τὴν πατάληξιν
τῆς νοήσεως (ἐν) ἐλαχιστοτάτῳ γίνεσϑαι πλάτει; μετὰ τοῦτο
δὲ τὴν εἰς τὸ ἑτερογενὲς μετάβασιν συμβαίνειν, τουτέστι
ιο τοῦ συναναιρουμένον τῷ πλάτει μήκους. καϑόλου
τε. εἰ κατὰ στέρησιν πλάτους νοῆσαι δυνάμεϑα μῆπος
ἀπλατές, ἐπεὶ πάντα τὰ στερητιπκὰ οὐκ ἔστιν ἐν ὑποχειμέ-
νῷ; οὐδὲ τὸ ἀπλατὲς μῆκος" διὸ οὐδὲ γραμμή. ἵππος
μὲν γάρ τι ἔστιν ἐν ὑποπξιμένῷ; οὐχ ἵππος ὃ οὔκ ἔστιν,
ι6 καὶ ἄνθρωπος μὲν ἔστιν, οὐκ ἄνθρωπος δὲ οὐκ ἔστιν.
τοίνυν εἰ ἔχομέν τι πλάτος ἤ τι μῆκος: ἐν ὑποκειμένῳ
ἔσται: ἀπλατὲς δ᾽ οὐχ ὑπάρξει. ὅνπερ οὖν τρόπον οἱ
λέγοντες. ὅτι ἕτερον ἑτέρου μέγεϑος ὑπεοτιϑέντες νόησιν
λαμβάνουσι τοῦ ἀπείρου μεγέϑους ὡς σώματος πλανῶνται.
90 καὶ μέγιστον {μέν τι καϑ᾽ ὑπέρϑεσιν πολλῶν μεγεϑῶν λαμ-
ἤπειρον δὲ τοῦτος ἀλλὰ πεπερασμένον (0
βάνουσιν, οὐκ ἃ ν (ὃ
γὰρ ἔσχατον νενοήκασι, τῇ διανοία περιλήπτον ἔστιν; Ὁ δὲ
περιληπιτόν ἐστι διανοίᾳ, πεπέρασται, ἐπείπερ τοι τὸ λοι-
πὸν οὔπω περιληφϑὲν τῇ διανοίᾳ ἐλέγχει τὸ περιληφθὲν
5 ὡς μὴ ὃν ἄπειρον); οὕτω τοίνυν κἀνθάδε ἢ συναίφεσις
τοῦ πλάτους. εἰς ἐλάχιστον πλάτος καταληγούσης τῆς δια-
νοίας, πλάτος ἐστὶ χαὶ οὐ μῆκος ἀπλατές. ἄλλως τε
ἰ ς: , 8 ἀεὶ Ν: εἰ ΒΕς
81 τὴν μείωσιν Ἐς: σημδιῶσιν ἮΙ λήμν ΚΡ κα
7 κατάληξιν ΒοκΙκ. 60}]]. Ρ. 101, 20: καὶ
ΒοκΚΙ. τοὶ; ». 101, 31 9 δὲ ΒΕΚΚ.: δεῖ α 5 τ ΕΝ ,
ὼ0 μέν κἀά. ΒΘΚΕ. 48 τῇ ϑηΐο διανοίᾳ 8. δ' Ν ἕοτί. τὰ.
44 οὔπω Βεκῖ..: οὕτω ὁ 57 ἔσται ἢ
40
409
400
ἀ08
309
410
ΑἍ1ΟτΕ
412
312
ΩΒ ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΚΟΥΣ Α' δᾶν, τηδίῃ, [Χ
ὶ δυναταν ἐστε γοήσαντάς τι μῆχος σὺν ποσῶ πλάτει στε-
᾿
δαὶ αὐτὸ τοῦ πλατους καὶ τὸ μῆκος ἀπλατὲς ἐπινοεῖν,
ΩΝ
“09
ἐνέσται χαὶ σάρκα ἐπινοήσαντας σὺν τρωτῷ ἰδιώματι στε- 50
οἦσει τοῦ τρωτοῦ ἰδιώματος τοῆσαι, ἄτρωτον σάρκα, καὶ
ἐνδέξεται μετὰ ἀντιτύπου ἰδεώματος σῶμα γοήσαντας στε-
ἄρῃ τοῦ ἀντιτύπου ἰδιώματος λαβεῖν ἀναντίτυπον σῶμα. 4)
ἐρ ἐστὶν ἀδύνατον" τὸ γὰρ ἄτρωτον νοούμενον οὐκ
ἔστι σάρξ (σὺν τρωτῷῶ γὰρ πῶ μος ἐνοεῖτο (ἡ) σάρξ), καὶ
ἀναντίτυπον οὐχ ἔστι σῶμα (σὺν γὰρ τῷ ἀντιτύπῳ ἰδιώ-
ματι ἐνοεῖτο τὸ σῶμα). τοίνυν καὶ τὸ νοούμενον χωρὶς
πλάτους μῆχος οὐχ ἔστι μῆκος (σὺν ποσῷ γὰρ πλάτει
νοεῖται τὸ μῆκος! .
Ἀλλ᾽ ὃ γὲ Ἡριστοτέλης (τ. 39 Ἠο56) οὐκ ἀδιανόητον
ἔλεγεν εἶναι τὸ παρὰ τοῖς γεωμέτραις ἀπλατὲς μῆκος (τό γέ
τοι τοῦ τοίχου μῆκος, φησί, λαμβάνομεν χωρὶς τοῦ
ἐπιβάλλειν τῷ πλάτει τοῦ τοίχου). πλανώμενος. ὅταν
γὰρ τὸ τοῦ τοίχου μῆκος λαμβάνωμεν χωρὶς πλάτους, οὐ χω-
οἷς παντὸς πλάτους τοῦτο λαμβάνομεν, ἀλλὰ χωρὶς τοῦ περὶ
τῷ τοίχω πλάτους. ἐνδέχεται. γὰρ συγκαταπλέξ αντας τὸ τοῦ
τοίχου μῆκός τινι πλάτει καὶ οἰῳδήποτε οὖν νόησιν αὐτοῦ
ποιεῖσϑαι, ὥστε μῆκος λαμβάνεσϑαι οὐ χωρὶς πλάτους, ἀλλὰ
χωρὶς τοῦδέ τένος πλάτους. προύχειτο δὲ τῷ Ἀριστοτέλει πα-
ραστῆσαι. οὐχ ὅτι τὸ τινὸς ὅ πλάτους ἄμοιρον μῆκος ἐνδέχεται
νοεῖν, ἀλλ᾽ ὅτι τὸ παντὸς πλάτους" ὕπερ οὐ παρέστησεν.
" Πρὸς τούτοις᾽ εἴπερ οἵ γεωμέτραι οὐ μόνον ἀπλατὲς
μῆκός φασι τὴν γραμμήν, ἀλλὰ καὶ πέρας ἐπιφανείας. 0
μῆκ ος καὶ πλάτος ἐστὶν ἀβαεϑές. ἐνέσται κοινότερον περί τε
ΞΕ οΣ ἀπ ν 6 ὃ « ὐ τὰς εἴρῷ τ μὰ τε ΕΝ
Α412--413 - βάν, γηρίῃ, ΠΙ δ1---59.
414--αἱτ -- αν γηδίῃ, ΠΠ θ0---θ6Ά4.
τς οὐ ονχε το χΞς Σσ ἐΝΝ
1 ἀναντίτυπο ΤΠ ΤΠ ἃ ᾿ Α
κἀὰ βῆ, εν τ ΡΑΡΥ ΚΡ ΤΟΣ ἐὸ ἢ
Ῥ. ΤΟΊ, 38 4 ἀναντίτυπον Ἐς ἀναντι-
δφυξεν ἩΉΡ ΗΝ ἀντιτύπητον Υ 9 τὸ γγ. Ν; τὸ πλάτος "Ὲς
αν (εἴ. Ρ. Τ08, 12): οχα. ΠΕ ς 1 καὶ οτι. Ν᾽ αὖ οἵ.
"ἃ Ἃ, 11 προύκειτο Βεοκκ.: προὐπέκειτο ἃ 18 ἄμοιρον
ΟἿΣ βηθβοϊ ας ἴῃ ἸΏΒ. ἄπειρον 91 ὃ --- 58 ἀβαϑὲς
ἀεί,
ϑές Ν: ΡΣ ΣΟῚ δὰ ΜῈ ς) 95 καὶ πλάτος ἐστὶν ἀβα-
ΓΟ
"»
0
5
νῷ
Θ
“10
γραμμῆ
ἐστὶν ἐπιφανείας; [Ὁ ἐσ
.5 πάντως ἐπιφανείας ἐπιφ
δύο γίνονται γραμμαὶ ἢ
μία αἴ παράλληλοι δύο
τ ν ἐστὶν ἐπιφωνείας.,
τῶν δυεῖν γραμμῶν μιᾶς
(ἀν. ἄοψτα. ΠῚ) ΠΡῸΣ ΨΊΣΙΚΟΥΣ Δ΄ 9017
ς καὶ ἐπιφανείας διαπορεῖν. εἰ γάρ ή γοιμμὴ πέρας
τι.] μῆκος ἀπλατὲς καϑεστηκυΐα,
ανείᾳ παρατεϑείσης ἢ παράλληλοι
μία ἐξ ἀμφοτέρων. καὶ εἰ μὲν
γραμμαὶ γίνονται. ἐπεὶ ἡ γραμμὴ
ἡ δὲ ἐπιφάνεια πέρα: σώματος.
γινομένων χαὶ αἱ δύο ἐπιράνειαι
0 μία γενήσονται. οὑτωσὶ δὲ χαὶ τὰ δύο σώματα ἕν ἔσται
σῶμα, καὶ διὰ τοῦτο ἡ παράϑεσις οὐπέτι γενήσεται πα-
471 ράϑεσις. ὠλλὰ ἕνωσις.
ὅπερ ἐστὶν ὠδύνατον᾽ ἐπὶ τινῶν
ζ μὲν) γὰρ 7 παρατιϑεμένων ἀλλήλοις σωμάτων ἕνωσις 7 ἔνεσϑαι
πέφυπεν, ὡς ἐπὶ τῶν υγρῶν. ἐπὶ τινῶν δὲ οὐκέτι΄ λίϑος
γὰρ λίϑω καὶ ἀδάμας ἀδάμαντι κατὰ τὴν παράϑεσιν οὐχ
. ἑνοῦται. ὥστε δύο γραμμαὶ οὐκ ἂν “γένοιντο μία. καὶ 416
ἄλλως ἐὰν δῶμεν μίαν γενέσϑαι, χαὶ ἕνωσιν διὰ τοῦτο
τῶν σωμάτων, δεήσει τ
αὐτὰ πέρατα γίνεσθαι;
βιαίως ἀποσπωμένων ᾶ
τὺ περάτων. καὶ πρὶν τῆς παραϑέσεως
αὐτῶν ἡ αὐτὴ σῴξεται φύσις. οὐχ ἄρα
λοι γραμμαὶ μία γίνονται.
γραμμαὶ μίᾳ γίνο νται:
ὃν χωρισμὸν αὐτῶν μὴ κατὰ τὰ
ἀλλὰ χατ᾽ ἄλλα καὶ ἄλλα μέρη.
ὑτῶν. οὐχὶ δὲ τοῦτο᾽ τῶν γὰρ
καὶ μετὰ τὸν χωρισμὸν
αἱ δύο παραλλη-
σὺν τούτοις εἴπερ αἴ δύο
τὰ παρατιϑέμενα ἀλλήλοις σώματα
ἑνὶ ἄκρῳ ἔσται ἐλάσσονα" γέγονσαι γὰρ αἴ δύο γραμμαὶ
15 μέα, καὶ ἡ μία κατ᾽ ἀνάγ
δέ γε τὰ παρατιϑέμενα ἄ
ἐλάσσονα. ὥστε οὐκ ἂν
παράλληλοι δύο μένουσιν αἴ γραμμαί.
μεῖξον ἔσται τῆς μιᾶς.
50 μεῖζον ἔσται τῆς μιᾶς Υ̓
τος, ὃ μετὰ τῆς ἑτέρας
ο( ὅ ἐστι ἀεὶ. ΒΕΚΚ. ὃ
Ρ. 109, 8: γινομένης.
1 τὰ οι. Ν 19
νοιντὸ ἢ: γένοιντο οὐδ.
(αὐ εἴ, Ῥ. 109, 38 844. οὐ δὰ ν. 1 { ροβῦ μία
πὰρ ἃ 19 οὐχί
τ7ῈΕςξ
γίνονται Βοκκ. ἀυθι. 60}]. Ρ.
κὴν ἕν ἔχειν ἄκρον ὀφείλει. οὐχὶ
ἰλλήλοις σώματα ἑνὶ ἄκρῳ γίνεται
εἶεν αἴ δύο γραμμαὶ μία. εἰ δὲ
τὸ ἐκ τῶν δυεῖν
εἰ δὲ τὸ ἐκ τῶν δυεῖν γινόμενον
ραμμῆς- ἕξει ἑκατέρα αὐτῶν πλά-
ταττόμενον μεῖξον ποιεῖ διάστημα.
Γι ν. 109, ὃ 99 γινομένων, Ν οἴ
Ὁ: μὲν αἀὰ, ΒεκΚ, οἷς τ09, 18
[] ὧδ: »ἰ-
ὅι -- αἴ ἐλάσσονα ουϊ. ἣς
1ὲ γε ὁγὰ
ἰῥλὸ Ν ᾿ξογαῖ τοῦρδ
41
ἀ{πι|θ
᾿-»
τῷ
Φ
428
ἡ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ ϑάγ, τηδίῃ, ΙΧ
471
χαὶ οὕτως οὐκ ἔστιν ἀπλατὲς μῆκος ἡ γραμμή"
ἢ εἴπερ
ἐστί. σαλεύεσϑαι δεήσει τὴν ἐνάργειαν, ὡς παρεστήσαμεν.
Ποοηγουμένως μὲν οὖν ταῦτα ῥητέον πρὸς τὴν παρὰ
τοῖς ἰαϑηματικοῖς περὶ σωμάτων τὲ καὶ περάτων. διάταξιν' τὴ
μεταβάντες δὲ ἀχολούϑως σκοπῶμεν, εἰ καὶ κατὰ τὰς αὐ-
τῶν ἐχείνων ὑποϑέσεις δύναται προκόπτειν ὃ λόγος. ἀρέ-
ὄχει τοίνυν τοῖς γεωμέτραις τὴν εὐϑεῖαν γραμμὴν στρε-
φομέν ἢν πᾶσιν αὐτῆς τοῖς μέρεσι κύκλους γράφειν. τούτῳ
ἐ εὐθὺς αὐτῶν τῷ ϑεωρήματι μάχεται τὸ μῆκος ἀπλατὲς 80
εἶναι τὴν γραμμήν. ἐπεὶ γὰρ πᾶν μέρος γραμμῆς, ὥς
φασι. σημεῖον ἔχει, τὸ δὲ σημεῖον στρεφόμενον κύκλον 47)
γράφει. ὅταν εὐϑεῖα γραμμὴ στρεφομένη καὶ πᾶσι τοῖς
ἑαυτῆς μέρεσι κυκλογραφοῦσα καταμετρῇ τὸ διάστημα τῆς
ἐπιπέδου τῆς ἀπὸ τοῦ κέντρου μέχρι τῆς ἐξωτάτω περιφε-
ρείας,. τότε ἤτοι συνεχεῖς εἰσιν οἵ παράλληλοι κύκλοι ἢ 5"
διεστᾶσιν ἀπ᾽ ἀλλήλων. ὁπότερον δ᾽ ἂν λέγωσι τούτων
οἷ γεωμέτραι, εἰς ἄλυτον σχεδὸν ἀπορίαν ἐμπεσοῦνται. εἰ
μὲν γὰρ διεστᾶσιν ἀπ᾿ ἀλλήλων, ἔσται τι μέρος τῆς ἐπι-
πέδου τὸ μὴ κυχλογραφούμενον καὶ τῆς γραμμῆς τὸ μὴ
κυχλογραφοῦν, ὕπερ κατὰ τοῦτο τέταται τὸ διάστημα τὸ
τῆς ἐπιπέδου. τοῦτο δὲ ἦν ἄτοπον καὶ γὰρ ἔχει σημεῖον
ἣ γραμμὴ πάντως κατὰ τόδε τὸ μέρος, καὶ τὸ σημεῖον
κατὰ τοῦτο στρεφόμενον πυκλογραφεῖ᾽ τὸ γὰρ ἢ τὴν
γραμμὴν μὴ ἔχειν κατά τι μέρος αὐτῆς σημεῖον, ἢ τὸ
σημεῖον στρεφόμενον μὴ γράφειν κύκλον, παρὰ τὸν 755 ἐδ
μετρικόν ἐστι λόγον. εἰ δὲ συνεχεῖς εἰσιν οἱ κύκλοι, ἤτοι
οὕτω συνεχεῖς εἰσιν ὡς κατὰ τὸν αὐτὸν τετάχϑαι τόπον.
ἢ ὥστε ἄλλον παρ᾽ ἄλλον νοεῖσθαι μεταξὺ μὴ δυναμένου
τινὸς παρεμπεσεῖν σημείου" παρεμπίπτον γὰρ ὀφείλει
κύκλον γράφειν. καὶ εἰ μὲν τὸν αὐτὸν ἐπέχουσι τύπον, 30
εἰς γενήσονται πάντες, καὶ διὰ τοῦτο ὃ μέγιστος κύπλος
τ ἐς τς οἰ ο πεν σε
418---4095 .- δὰγ. τηβίῃ, ΠῚ ρ68---10.
Ξααερις τὶ πόδες το τὸ πὲ τ συν
80 δὲ ΝΙΕ: δὴ ς 81 ζῶ [ου. (ἡ
5. φασι α 5 5 5 [οΥἵ. ζ ὸ
εὐθεῖα οἴ Ρ. τι. 20 ι ἦν (τὸ ἐρανύοι Ν᾽ (εἰν ἔχει Ν
(κἀν, ἀομια. ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Λ' φῃῦ
ἐν ς δεῦγω, ΠΝ
οὐ διοίσει του ἐλαχίστου εἰ γὰρ ὁ μὲν ἐνδοτάτω χκύχλος
χαὶ πρὺς τῷ κέντοῳ ἐστὶν ἐλάχιστος, ἡ δὲ ἐξωτάτω καὶ πρὸς
τῇ περιφερείᾳ μέγιστος χαϑέστηκεν, πάντες δὲ τὸν αὐτὸν
.5 χατέχουσι τόπον, ἔσται ἴσος τῷ μεγίστῳ κύκλῳ ὁ ἐλάχιστος
κύκλος" ὅπερ ἐστὶν ἀπεμφαῖνον. οὐ τοίνυν οὕτω: συνε-
χεῖς εἰσιν οἱ κύκλοι ὡς τὸν αὐτὸν ἐπειληφέναι τύπον. εἰ
ὁὲ παράκεινται ἀλλήλοις ὡς μὴ παρεμπίπτειν μεταξύ τι
σημεῖον, συμπληροῦσι τὸ τῆς ἐπιπέδου πλάτος τὸ ἀπὸ τοῦ
20 χέντρου μέχρι τῆς ἐσχάτης περιφερείας. ἐπεὶ οὖν τὸ συμ-
πληρωτικὸν πλάτους ἐξ ἀνάγκης ἔχει πλάτος. οἱ πύχλοι
| συμπληροῦντες τὸ τῆς ἐπιπέδου πλάτος ἔξουσι πλάτος.
47) ἦσαν δὲ γραμμαὶ οἵ κύκλοι" τοίνυν αἴ γραμμαὶ οὔχ εἶσιν
| ἀπλατεῖς.
θνεστε δὲ ἀπὸ τῆς αὐτῆς δυνάμεως ὁμοιύτροπον
συνϑεῖναι ἀπόδειξιν. φασὶ γὰρ οἵ γεωμέτραι τὴν πυκχλο-
5 γραφοῦσαν εὐϑεῖαν δι᾿ αὑτῆς στρεφομένην κυχλογραφεῖν.
διόπερ συνερωτῶντες αὐτοὺς φήσομεν᾽ “εἰ ἡ κυπχλογρᾶ-
φοῦσα εὐθεῖα δι᾿ αὑτῆς τὸν κύκλον γράφει, οὐκ ἔστι μῆ-
κος ἀπλατὲς ἡ γραμμή" ἧ δὲ κυχλογραφοῦσα εὐθεῖα κατ᾽
αὐτοὺς δι᾿ αὑτῆς τὸν πκύχλον γράφει" οὐκἉ ἄρα μῆκος
10 ἀπλατές ἐστιν ἡ γραμμή. ὅταν γὰρ ἡ ἀπὸ τοῦ κέντρου
εὐϑεῖα ἀγομένη στρέφηται καὶ δι᾿ αὑτῆς γράφῃ τὸν κύκλον,
ἤτοι κατὰ πάντων τῶν μερῶν τοῦ ἐντὸς τῆς περιφερείας
πλάτους φέρεται ἡ εὐϑεῖα γραμμή; ἢ κατὰ τινῶν μὲν φέ-
ρεται. κατὰ τινῶν δὲ οὐδαμῶς. ἀλλ᾽ εἰ κατὰ τινῶν μὲν
οὐ γράφει κύκλον,
καϑ᾽ ὧν δὲ
..ὦορῦϑᾷνὉΞΦ5ᾧ,..--..-
18 φέρεται, κατὰ τινῶν δὲ μή, πάντως
χαϑ᾽ ὧν μὲν φερομένη μερῶν τῆς ἐπιπέδου. :
μὴ φερομένη. εἰ δὲ κατὰ πάντων φέρεται, ὅλον τὸ ἐν-
κως πλάτος καταμετρήσει» πλάτος δὲ κα-
} -
τὸς '.τῆς περιφέρειαςς
΄ Ἂ ’ Μ.
ταμετροῦν ἕξει πλάτος" τὸ γὰρ πλάτους χαταμετοητικὸν
490---491 --- Δάν. πιδίὰ. {Π πῚ-- 18.
Ι “μεία ἢ ὑν ὁ. Ε ἢ δι
84. περιφερείᾳ Βδκκ.: ἐπιφάνεια 8 80 οὖν ὁπι. 5 τ Π
οἵα, Ὡς 1 οὐχ -αϑ γράφει οἵ, Ν αὶ γράφη ": ἼΟΈΨΕ Ἐπε
τὰ κατὰ ζτῶν.) τινων Ν 1.18 ἐντὸς τῆς ΒΟΚΚ.: τῆς ἐντὸν
19 καταιετρικὸν 5. "
424
438
429
480
451
200 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α’ δάν, τη, ΙΧ
ΜΞ «ὃ ἢ “- ͵ δὲ ὝὍ.»
ἔχει πλάτος ὦ χαταμετρεῖ. τοίνυν οὐδὲ διὰ τοῦτο
᾿ « ᾷ ᾿ . ῃ ἤ
μῆχος ἁπλατὲς εἰ αἱ τὴν γρύμρην.
Τὸ δὲ αὐτὸ σαφέστερον γίνεται καὶ ὅταν λέγωσιν οἱ
»εωμέτραι τὴν [; φαμμὴν] ατ τοὶ τοῦ τετραγώνου πλευρὰν
καταγομένην δι αὑτῆς τὸ παραλληλόγραμμον ἐπίπεδον κατα-
μετρεῖν. εἰ γὰρ μῆκος ἁπλατές ἐστιν ἡ γραμμή, πάντως
χαὶ ἡ πλευρὰ τοῦ τετραγώνου ἀπλατὴς οὖσα γραμμὴ οὐ
καταμετρήσει τὸ παραλληλόγραμμον ἐπίπεδον πλάτος ἔχον"
ἢ καταμετροῦσα τοῦτο ἔξει καὶ αὐτὴ πλάτος ᾧ καταμε-
τρεῖ, ὥστε ἢ τὸ ϑεώρημα αὐτοῖς γένεται ψευδές, ἢ ὅτι
ἡ γραμμὴ μῆκός ἔστιν ἀπλατές. 3
4
ῥητέον κα
Τόν τὲ κύλινδρον κατ᾽ εὐϑεῖάν φασι γραμμὴν ἅπτε-
σϑαι τῆς ἐπιπέδου. ἐκκυλιόμενόν τε τῇ ἀνὰ μέρος ἄλλων
καὶ ἄλλων εὐθειῶν ϑέσει καταμετρεῖν τὴν ἐπίπεδον. εἰφγᾳ
δὴ καὶ κατ΄ εὐθεῖαν ἄπτεται τῆς ἐπιπέδου ὃ κύλινδρος καὶ
κυλιόμενος τῇ ἀνὰ μέρος ἄλλων καὶ ἄλλων εὐθειῶν ϑέσει
καταμετρεῖ τὴν ἐπίπεδον, πάντως καὶ ἡ ἐπίπεδος ἐξ εὐ-
ϑειῶν συνέστηκε γραμμῶν καὶ ἡ ἐπιφάνεια τοῦ κυλίνδρου Ἶ
πάλιν ἐξ εὐθειῶν ἐστιν. ἐπεὶ οὖν ἡ ἐπίπεδος πλάτος ἔχει,
ἔχει δὲ χαὶ ἢ τοῦ κυλίνδρου ἐπιφάνεια, τὸ δὲ πλάτους
συμπληρωτικὸν οὐκ ἔστιν ἀπλατές. αἷ γραμμαὶ πλάτος
δυμπληροῦσαι οὐ γενήσονται ἀπλατεῖς,
Ἔτι κἂν “δῶμεν τὴν γραμμὴν μῆκος ἀπλατὲς ὑπάρ- εν
χειν. οὐδὲν ἧττον ἄπορος εὑρεϑήσεται τοῖς γεωμέτραις, ὗ
περὶ τοῦ σώματος λόγος. ὥσπερ γὰρ τὸ σημεῖον ῥυὲν
ποιεῖ γραμμήν, οὕτω καὶ ἡ γραμμὴ ῥυεῖσα ποιεῖ ἐπιφά-
Ῥείαν, ἥτις ἐστὶ πέρας σώματος δύο ἔχον διαστά-
σεις, μῆπός τε καὶ πλάτος. ἐπείπερ οὖν ἡ ἐπιφάνεια πέ- 15
-ἔὦἔὦἔἐἔΨσἔοΠοω Ὁ 5 τε τς ὑφ ςς σα δος
428 -- δαν, χηλίῃ, ΠΠ 14.
429 -- ἀν, τηρίῃ. ΠῚ 158---.16.
480.-- 430 --, δῃν, τηϑίῃ. 171.--- 80,
ον τρ πω νει το Ὁ
58 γραμμὴν ἀ6]. ΒΟΚΙΚ, οἴ, Ῥ. 719, 18 41 παρακυκλόγραμ-
μον Ν 82 ἐκκυλιόμενον -- 4Ἰ4, 1 ἐπίπεδον οι. Εἰ, παταμε-
Σ τη Ὶ ὲ ,
ἀρύρε 8. θέσει ΟΙΏὴ. ’ Σ τὴν -- ἣ καταμετρεῖ ΟἸΏ. Ν 7 τὸ ΠΕφς:
(κὰν. ἀομτη. 1ΠῚ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Α΄ 0]
474
ρας ἐστὶ σώματος; πάντως τὸ σῶμα πεπερασμένον ἐστίν. εἰ
δὲ τοῦτο, ὕτε παρατίϑεται σῶμα σώματι, τότε ἤποι τὰ πέ-
ραταὰ τῶν περάτων ἅπτεται. ἢ τὰ τεπ περατωμένα τῶν πε-
περατωμένων, ἢ καὶ τὰ πεπερατωμένα τῶν πεπερατωμέ-
' ονων καὶ τὰ πέρατα τῶν περάτων. οἷον (ἔσται γὰρ σαφὲς
τὸ λεγόμενον ἐπὶ ὑποδείγματος) ε εἰ νοήσαιμεν πέρας μὲν
τὸ ἔξωϑεν τοῦ ἀμφορέως ὄστραπον. πεπερατωμένον δὲ
τὸν ἐν τῷ ἀμφορεῖ οἶνον, δυεῖν ἀμφορέων παρατιϑεμένων
ἀλλήλοις ἤτοι τὸ ὄστρακον τοῦ ὀστράκου ὥφεται ἢ ὁ
4 οἶνος τοῦ οἴνου ἢ καὶ τὸ ὄστρακον τοῦ ὀστράκου χαὶ ὁ
οἶνος τοῦ οἴνου. καὶ εἰ μὲν τὰ πέρατα τῶν περάτων
ἅπτεται; τὰ πεπερατωμένα οὐ, ἅψεται ἀλλήλων, τουτέστι
τὰ σώματα" ὕπερ ἦν ἄτοπον. εἰ δὲ τὰ πεπερατωμένα
τῶν πεπερατωμένων ἅπτεται; τουτέστι σώματα σωμάτων.
80 δεήσει ταῦτα τῶν οἰκείων περάτων ἐπτὸς γίνεσθαι" ὃ
πάλιν ἄτοπον. εἰ δὲ καὶ τὰ πέρατα τῶν περάτων ἄπτεται
“75 καὶ τὰ πεπερατωμένα τῶν πεπερατωμένων, συνδραμοῦνται
αἱ ἀπορίαι" ἧ μὲν γὰρ τὰ πέρατα ἀλλήλων ἅπτεται, τὰ
πεπερατωμένα ἀλλήλων οὐχ ἅψεται, ἡ δὲ ταῦτα ἀλλήλων
ϑιγγάνει» ἐχτὸς ἕσται τῶν οἰκείων περάτων. χαὶ μὴν
5 εἴπερ πέρας ἐστὶν ἧ ἐπιφάνεια, πεπερατωμένον δὲ τὸ σῶμα,
ἤτοι σῶμά ἐστιν ἡ ἐπιφάνεια ἢ ἀσώματον. καὶ εἰ μὲν
σῶμά ἐστι, φεῦδος τὸ ἀβαϑὴ εἶναι τὴν ἐπιφάνειαν" πᾶν
γὰρ σῶμα βάϑους μετεῖχεν. εἶτα οὐδὲ ἅψεταί τέγος τὰ
πέρας, ἀλλὰ πᾶν σῶμα γενήσεται ἀπειρομέγεϑες" εἰ γὰρ
ιὸ σῶμά ἐστιν ἡ ἐπιφάνεια, ἐπεὶ πᾶν σῶμα πέρας ἔχει, κα-
κεῖνο «τὸ» πέρας πάλιν σῶμα ὃν ἕξει πέρας; κἀκεῖνο τρίτον,
καὶ τὸ τρίτον πέταρτον, καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον. εἰ δὲ ἀσώ-
ματός ἐστιν ἡ ἐπιφάνεια, ἐπεὶ τὸ ἀσώματον οὐδενὸς δύ-
ναται ϑιγεῖν οὐδὲ ὑπό τινος ϑιχϑῆναι, τὰ πέρατα οὐχ
15 ὥψεται ἀλλήλων, τούτων δὲ μὴ ἁπτομένων οὐδὲ τὰ πέπε-
484 --- γρ. ΠῚ 41-Ἃ1.
τ τὸ βἀὰ. ΒΕΚΚ. οἴ, Ρ. 114,4
δι πέρασμα ἢ 5 αἱ οτι.
1814 ϑιγεῖν δύναται Ν Κπ οὐδὲ ΒοΚΚ.: οὔτε ἃ
481
483
434
438
ἀδὃϊ
μ».
ὡϑ
᾿ 2
440
300 ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Αἀ’ ϑαν, τη ῃ, ΙΧ
, κ᾿, ᾿ “᾿ Ἁ ἴ "- ᾿ , 47:
ρατωμένα ἄψεται. ὥστε καὶ τῆς γραμμῆς ἀποστῶμεν, ὅ
"Ἑ περὶ τῆς ἐπιφανείας λόγος ἄπορος ὧν εἰς ἐποχὴν ἡμᾶς
καϑίστησιν.
Νὺῦν μὲν οὖν πεποιήμεθα τὰς ξητήσεις ἐχόμενοι τῶν
ἐννοιῶν τῶν τοῦ σώματος καὶ τῶν περάτων, ἔτι δὲ καὶ ᾧ
τῶν γεωμετρικῶν ϑεωρημάτων᾽ ἔνεστι δὲ κἀκεῖνον τὸν
λόγον παραλαμβάνειν, σϑεναρῶς συνάγοντα τὸ προκείμενον,
εἰ γὰρ ἔστι τι σῶμα. ἤτοι αἰσϑητόν ἐστιν ἢ νοητόν. καὶ
αἰσϑητὸν μὲν οὐκ ἔστιν. ἀϑρόα γὰρ ἦν ποιότης κατ᾽ ἐπι-
σύνϑεσιν σχήματος καὶ μεγέϑους καὶ ἀντιτυπίας
λαμβανομένη" ποιότης δὲ κατ᾽ ἐπισύνθεσίν τινων λαμβανυ-
μένη οὐχ ἔστιν αἰσϑητή᾽ καὶ τὸ σῶμα ἄρα, ὡς σῶμα νοούμε-
νον, οὐχ ἔστιν αἰσϑητόν. καὶ μὴν οὐδὲ νοητόν. ἵνα γὰρ
γένηται νόησις σώματος, ὀφείλει ἐν τῇ φύσει τῶν πραγμά-
τῶν ὑποκεῖσϑαί τι αἰσϑητόν, ἀφ᾽ οὗ γενήσεται ἡ τοῦ σώ-
ματὸς νύησις. οὐδὲν δὲ ἔστιν ἐν τῇ φύσει τῶν πραγμά-
τῶν παρὰ τὸ σῶμα καὶ {τὸν ἀσώματον, ὧν τὸ μὲν ἀσώματον
αὐτόϑεν ἐστὶ νοητόν, τὸ δὲ σῶμα οὐκ αἰσϑητόν, ὡς δέ-
δεικται ἡμῖν. μὴ ὄντος οὖν ἐν τῇ φύσει τῶν πραγμάτων «47
αἰσϑητοῦ τινὸς ἀφ᾽ οὗ (ἡ. νόησις ἔσται τοῦ σώματος, οὐδὲ
νοητὸν ἔσται τὸ σῶμα. εἰ δὲ μήτε αἰσϑητόν ἐστι μήτε
γοητὸν, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστι, ῥητέον μηδὲν εἶναι
τὸ σῶμα.
ωι
3 ᾿ Α , Ἵ
“Ἵλλ ἐπεὶ ἐν τούτοις ὃ περὶ τῶν σωμάτων λόγος πὲ-
"» ἊΨ , , ἢ
φῆνεν ἄπορος, ἀπ᾽ ἄλλης ἀρχῆς πειρασόμεϑα διδάσκειν, ὅτι
4 ς ᾿ ἠ
γαε ὁ περὶ τῶν λειπομένων ἀσωμάτων ὅμοιός ἐστι τούτῳ.
ἐξξιε επεθς οὐ ς ὁ τ τς ΝΣ
481---439 -- Ἠγρ, ΠῚ 41. 48.
ΒΕ δ ἐν ὙΕΕ ἐς τὶ πεν ΒΡΥΣ, τροφογνενς τ
͵, 11 ἄπορος Ἑαῦτ. (οὔ, Ὁ. 114. 10]: ἄπειρος ἃ 88 παραλαμ-
βάνειν ΝΙῈ: λαμβάνειν ἕ 98 τον τσ Ν αὖ οἵ, », 180, 29
ΔΤ ἐσ Έαι ΝῚ, 88 τὸ αἀάϊαὶ 60]], Ρ, 181. 4 4 ἡ δἀὰ, ΚΑΥ͂ΒΕΙ
(0 ἊΣ 181,7 φγορίβς καἀὰ.: σέξτου (ἐμπειρικοῦ) τῶν εἰς δέκα
τὸ ὕγδοον, Ρεχχυπὶ σέξτου τῶν εἰς δέκα τὸ ἕννατον: σέξτου
μπειριχοῦ ὑπομνημάτων τὸ ἔννατον 1.Ὲ
{ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟῚΊΣ Β΄.)
α΄ περὶ τόπου δ΄ περὶ ἀριϑμοῦ
β΄ περὶ κινήσεως ε΄ περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς
γ' περὶ χρόνου
470
τὸ Τοῖς περὶ τοῦ σώματος καὶ τῶν περάτων προηπορή-
μένοις ἡμῖν πρός τε τοὺς φυσικοὺς καὶ τοὺς γεωμέτρας
ἀκόλουθος εἶναι δοκεῖ καὶ ἡ περὶ τοῦ τύπου ζήτησις"
ἅπασι γὰρ συμφώνως ἀξιοῦται τὸ σῶμα ἤτοι ἐν τόπῳ
περιέχεσϑαι ἢ κατὰ τόπου φέρεσϑαι. διὸ προληπτέον. ὅτι
5 χατὰ τὸν Ἐπίκουρον (τ. 2711 ὕ5.) τῆς ἀναφοῦς κα-
λουμένης φύσεως τὸ μέν τι ὀνομάζεται κενόν, τὸ δὲ
τόπος. τὸ δὲ χώρα, μεταλαμβανομένων κατὰ διαφόρους ἐπι-
βολὰς τῶν ὀνομάτων, ἐπείπερ ἡ αὐτὴ φύσις ἔρημος μὲν κα-
ϑεστηκυῖα παντὸς σώματος χενὸν προσαγορεύεται, καταλαμ-
50 βανομένη δὲ ὑπὸ σώματος τόπος καλεῖται, χωρούντων δὲ δι᾿
αὐτῆς σωμάτων χώρα γίνεται. κοινῶς μέντοι φύσις ἀναφὴς
εἴρηται παρὰ τῷ Ἐπικούρῳ διὰ τὸ ἐστερῆσϑαι τῆς κατὰ ἀν-
τίβασιν ἁφῆς. καὶ οἵ Στωικοὶ (Π δ08 Αὐπ) δὲ κενὸν μὲν
εἶναί φασι τὸ οἷόν τε ὑπὸ ὄντος κατέχεσθαι μὴ κατε-
995 χόμενον δέ, ἢ διάστημα ἔρημον σώματος; ἢ διάστη-
μα ἀκαϑεκτούμενον ὑπὸ σώματος; τύπον δὲ τὸν ὑπὸ
ὕντος κατεχύμενον καὶ ἐξισαξζόμενον τῷ κατέχοντι
αὐτόν, (νῦν ὃν καλοῦντες τὸ σῶμα, καϑὼς καὶ ἐκ τῆς μετα-
λήψεως τῶν ὀνομάτων ἐστὶ συμφανές) χώραν δέ φασιν
0 εἶναι διάστημα κατὰ μέν τι κατεχόμενον ὑπὸ σῶμ:
τος, κατὰ δέτι ἀκαϑεκτούμενον. ἔνιοι δὲ χώραν ἔλεξαν
477 ὑπάρχειν τὸν τοῦ μείξονος σώματος τόπον, ὡς ταύτῃ
8-- Ἦγρ: ΠΠ 134.
6 ἐϊζαϊο οἵ. δὰ ῬΡ. οϑὸ οὐ 391. 1: τύπους Ι,: τόπον
ἢ τὴν χώραν Ν (οοπἰ δοοταῦ ΒοΚΚ.): τὸν τόπον μὴ 5
σὺ
Ἴ0Α ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ δᾶν. τορι, Χ
μέγεϑος τοῦ ἐμπεριεχομέν ου σώματος (κἂν γὰρ ἐλάχιστον πε.
ριέχη σῶμα, οὐδὲν ἧττον τόπος προσαγ ορεύεται), τὴν δ᾽ ἀξιῤ:
λογον ἐμρφαίνειν μέγεϑος τοῦ ἐν αὐτῇ σώματος. περὶ μὲν οὖν
νοῦ ποικίλως ἐν τοῖς περὶ στοιχείων ἐξητήσαμεν, χαὶ
οὐχ ἀναγκαῖον τὰ νῦν τὸν αὐτὸν λόγον παλινωδεῖν" περὶ δὲ
τοῦ τόπου καὶ τῆς συξυγούσης τούτω χώρας, ἥτις καὶ αὖτ
κατὰ τὸ γένος ἐστὶ τόπος, ἐπὶ τοῦ παρόντος σκεψόμεϑα. προ-
δηϊοτέροις γὰρ οὖσι τούτοις καὶ παρὰ πᾶσι σχεδὸν ὁμολο-
γουμένοις συναπορηϑήσεται καὶ ἡ περὶ τοῦ κενοῦ σκέψις,
ὅσω καὶ πεοὶ ἀδηλοτέρου πράγματος προκύπτει.
εἰ ἔστι τόπος
Τῆς τοῦ τόπου νοήσεως δεδηλωμένης καὶ τῶν συξυ-
γούντων αὐτῷ πραγμάτων ὑποδεδειγμένων ἀπολείπεται,
ὡς ἔστιν ἔϑος τοῖς ἀπὸ τῆς σκέψεως, τοὺς εἰς ἑκάτερον
κινῆσαι λόγους καὶ τὴν ἐπ᾽ αὐτοῖς συναγομένην ἐποχὴν
κρατύνεσϑαι. εἴπερ οὖν ἔστιν ἄνω καὶ κάτω καὶ εἰς τὰ
δεξιὰ καὶ εἰς τὰ ἀριστερὰ καὶ πρόσω καὶ ὀπίσω, ἔστι τις τό-
πος μέρη γάρ εἰσιν αἱ ἕξ αὖται παρατάσεις τοῦ τόπου,
καὶ ἀδύνατόν ἐστί τινὸς τῶν μερῶν ὑπαρχόντων. μὴ οὐχὶ
κἀκεῖνο ὑπάρχειν οὗ ἐστι τὰ μέρη. ἔστι δέ γε ἐν τῇ φύ-
σει τῶν πραγμάτων ἄνω καὶ κάτω καὶ εἰς δεξιὰ καὶ ἀρι-
στερὰ καὶ πρόσω καὶ ὀπίσω ἔστιν ἔρα τύπος. οὐ μὴν
ἀλλ᾽ εἰ ὅπου ἦν Σωκράτης. νῦν ἔστιν ἄλλος, οἷον Πλάτων
ἀποϑανόντος Σωκράτους. ἔστιν ἄρα τόπος. ὡς γὰρ τοῦ!
ἐν τῷ ἀμφορεῖ ὑγροῦ ἐκκενωϑέντος καὶ ἄλλου ἐπεγχυϑέν-
τος λέγομεν ὑπάρχειν τὸν ἀμφορέα τόπον ὄντα καὶ τοῦ
πρυτέρου χαὶ τοῦ ὕστερον ἐπεμβληϑέντος ὑγροῦ, οὕτως
εἰ ὃν τόπον "ατεῖχε Σωκράτης ὕτ᾽ ἔξη, τοῦτον ἕτερος νῦν
κατέχει, ἔστι τις τόπος. καὶ ἄλλως εἰ ἔστι τι σῶμα, καὶ
τόπος ἔστιν᾽ ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον τὸ ἄρα δεύτερον.
1--1ὸ -- Ἡτρ. ΠΠ 190---191.
12 ( 8. 5. εἰ ἔστι τόπο Ἢ
ΑΕ 5.8. ς (Ν περὶ τόπου" εἰ ἕ. τὴ 16 κιὶ
σϑαι Καγβοῦ λόγον Ν' 11 χαὶ απο χάτω οἵα. Ν Ι8 εἰς 0Π|. 1:
τ πε καὶ ἀριστερὰ Ν Ἷῃ ΤΩΔΤΡ , (οἴ, Ῥ. 148, ΜΝ Ὸ 19 αὖ-
᾿ αὐτοῦ 5 οϑ ; ὌΝ ἀρ
ἔστι τὺ "ατέχον εύκο ὑγρῶς 990 : ς 8ι ἔστιν: {σῶμα 7
ν᾽ Ατηΐμ (Βίοϊο, ἔγ. Π 601) 60}]. Αδύ, 113,1
4)
»»"
0
.».
:
"ὁ
--
(κἄν. ἀομτῃ, ΙΥ] ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΣ "᾽ 902
τ ἀν τούτοις εἰ ὕπον τὸ κοῦφον «ὕσει φέρεται. ἔσεῖ τὸ
“βαρὺ φύσει οὐ φέρεται, ἔστιν ἴδιος τοῦ χούφου καὶ τοῦ
βαρέος τύπος" ἀλλὰ μὴν τὸ πρώτον᾽ τὸ ἄρα ὀεύτεηον.
τό γέ τοι πῦρ φύσει κοῦφον χαϑεστὼς ἀνώφορόν ἐστι, καὶ
τὸ ὕδωρ φύσει βαρὺ τυγχάνον κάτω βρίθει. καὶ οὔτε τὸ
. πῦρ κάτω φέρεται οὔτε τὸ ὕδωρ ἄνω ἄττει. ἔστιν ἄρα
ἴδιος χαὶ τοῦ φύσει κούφου χαὶ τοῦ φύσει βαρέος τύπος.
ὥσπερ τε εἰ τὸ ἐξ οὗ τι γίγνεται ἔστι, καὶ τὸ ὑφ᾽ οὗ τι τὸ
γίγνεται χαὶ τὸ δι’ ὅ. οὕτως ὑπάρχοι ἂν ταὶ τὸ ἐν ὦ τι
γίγνεται. ἔστι δὲ τὸ ἐξ οὗ τι γίνεται, οἷον ἡ ὕλη. καὶ τὸ
ιο ὑφ᾽ οὖ, οἷον τὸ αἴτιον. καὶ τὸ δι΄ ὅ, καϑάπερ τὸ τέλος᾽
ἔστιν ἄρα καὶ τὸ ἐν ᾧ τι γίγνεται, τουτέστιν ὁ τύπος.
οἵ τε παλαιοὶ καὶ τὰ ὕλα διακοσμήσαντες ἀρχὴν τῶν πάν- ιἱ
τῶν ὑπέϑεντο τόπον, κἀντεῦϑεν ὁρμηϑεὶς ὁ Ἡσίοδος ἄνε-
φώνησεν (ΤΒθορ. 110)
15 ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ᾽. αὐτὰρ ἔπειτα
, !
-2 “ , ᾽ ᾿ " {4
γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἔδος ἀσφαλὲς αἰεὶ,
χάος λέγων τὸν χωρητιπκὸν τῶν ὅλων τόπον᾽ μὴ ὑποει-
μένου γὰρ τούτου οὔτε γῆ οὔτε ὕδωρ οὔτε τὰ λοιπὰ τῶν
στοιχείων, οὐχ ὃ σύμπας κόσμος ἐδύνατο συστῆναι. κἂν 13
Ὁ κατ᾽ ἐπίνοιαν δὲ ἅπαντα ἀνέλωμεν, ὁ τόπος οὐκ ἀναιρε-
ϑήσεται ἐν ᾧ ἣ» τὰ πᾶντα, ἀλλ᾽ ὑπομένει, τὰς τρεῖς ἔχων
διαστάσεις. μῆκος βάϑος πλάτος. χωρὶς ἀντιτυπίας᾽ τοῦτο
γὰρ ἴδιον ἦν σώματος.
Καὶ ὥλλα δὲ εἰώϑασι τοιαῦτα οἱ δογματικοὶ τῶν φι-
45 λοσύφων διεξέρχεσϑαι πρὸς τὸ καταστῆσαι τὴν ὕπαρξιν
τοῦ τόπου. πάντα δὲ μᾶλλον ἢ τοῦτο δύνανται ΒΟ ΝΝ. 13
τό τε γὰρ ἀπὸ τῶν μερῶν τοῦ τόπου ϑέλειν ἐπιλογίςες
σϑαι τὸ καὶ τόπον ὑπάρχειν τελέως ἐστὶ μειρακιῶδες"
- . ΡΞ: 4 ᾿ ᾿ 4, ι
ὃ γὰρ μὴ διδοὺς αὐτοῖς εἶναι τὸ ὅλον, πῃ οὐδὲ τὰ
ὕ ὃ ᾿ τὰ τινὸς
80 μέρη συγχωρήσει τοῦ ὅλου. καὶ ἄλλως" ἔπει τινὸς
18 --ἰ -΄ Ηγν. ἢ 132-123.
Ὁ δὲ ζχαὶδ τὸ Ν ἡ οι. ς- 11 πρώτιστον Ν᾽ 51 τοιαῦτα
Ῥοβὺ φιλοῦσ, Ν 88 {τὸν τόπον Ξ ἰδῦπ Ἐ)
Βοχίαν Ἐπηρί τίου ΕΠ.
“0
Ἰ 4
16
-
08 ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΚΟΥΣ Β΄ ϑν, χη ἢ, χ
μέρη αὐτὸ ἐχεῖνο ἐστιν οὗ τὰ μέρη καϑέστηκεν, δυνάμει"
ὁ λέγων “εἰ ἔστι τὰ μέρη τοῦ τόπου, ἔστιν ὁ τόπος" τοῦ.
τὸ φησιν ᾿εὶ ἔστιν ὁ τόπος, ἔστιν ὁ τύπος. ὅπερ ἦν
ἁτοπον αὐτὸ γὰρ τὸ ζητούμενον εἰς τὴν αὑτοῦ πίστιν
ὡς ἀξήτητον παρείληπται. τὸ δ᾽ αὐτὸ ῥητέον καὶ ὅταν
Ἢ τοῦ ἐν ὧ ἣν Σωκράτης. νῦν εἶναι Πλάτωνα συνάγωσι
τὴν ὕπαρξιν. τοῦ τόπου. ἡμῶν γὰρ ξητούντων, εἰ ἔστι τις
ὁ τόπος ἐν ᾧ ἔστι τὸ σῶμα. διαφέρων αὐτοῦ τοῦ ἐν αὐτῷ
λεγομένου περιέχεσϑαι σώματος, ἐκεῖνοι ὡς ὁμόλογον ἡμῖν
ἀντιφῶν οὔσι τὸ ἐν τόπῳ γεγονέναι “Σωκράτην καὶ τὸ ἐν
τούτω νῦν περιέχεσϑαι Πλάτωνα. ὅτι μὲν γὰρ λέγομεν
ἀφελῶς ἐν “λεξανδρείᾳ εἶναί τινα καὶ ἐν γυμνασίῳ καὶ τὸ
ἐν τῇ σχολῇ. ὑμόλογον᾽ ἀλλ᾽ ἔστιν ἡμῖν ἡ σκέψις οὐ
περὶ τοῦ κατὰ πλάτος. ἀλλὰ περὶ τοῦ κατὰ περιγραφὴν
τύπου. πότερον ἔστιν ἢ ἐπινοεῖται μόνον, καὶ εἰ ἔστι, πο-
ταπὸν τὴν φύσιν, ἀρά γε σωματικὸν ἢ ἀσώματον καὶ ἐν
τόπῳ περιεχόμενον ἣ οὐδαμῶς. ὧν οὐδὲν ἰσχυσαν πα- ι'
ραστῆσαι οἵ ταῖς προειρημέναις ὑπομνήσεσι χρώμενοι.
κοῦφον τε φύσει οὐ δίδοται εἶναι τὸ σῶμα, ἵνα καὶ εἰς
ἴδιον φέρηται τόπον. ἀλλὰ καὶ τὸ δοκοῦν εἶναι τοιοῦτον
ὑπ᾽ ἄλλης τινὸς αἰτίας καὶ κατηναγκασμένης εἴς τινας
ἀνωϑεῖται τόπους. εἶτα κἂν δοϑῇ φύσει τυγχάνειν κοῦ- 90
φον καὶ φύσει βαρύ, πάλιν οὐδὲν ἧττον ἀπορήσεται τὸ
εἰς τί φέρεται, ἂρα εἴς γε σῶμά τι ἢ κενὸν ἢ πέρας ἢ
ἄλλο τι διαφερούσης μετεσχηκὸς φύσεως. ναί, ἀλλ᾽ εἰ ἔστι
τὸ ἐξ οὗ χαὶ τὸ ὑφ᾽ οὗ καὶ τὸ δι᾽ ὕ, εἴη ἂν καὶ τὸ ἐν ᾧ
οὐ πάντως φήσομεν. εἰ γὰρ ἀπορεῖται τὸ ἐξ οὗ τι γίνε: 3ὅ
ται, τουτέστι τὸ πάσχον, καὶ τὸ ὑφ᾽ οὗ, καϑάπερ τὸ αἴτιον,
καὶ καϑόλου τὸ γίνεσθαι καὶ τὸ φϑείρεσϑαι ἢ κοινότερον κι;
νεῖσϑαι, ἀνάγκη συνηπορῆσϑαι καὶ τὸ ἐν ᾧ ᾧ. τὸ δ᾽ ὅτι ταῦτ᾽
ἠπόρηται, καὶ 1 πρότερον ἐδείξαμεν περὶ τοῦ ποιοῦντος
καὶ: πάσχ
ὄντος διεξελθόντες (αᾶν. ρΗγ5.11955844.), καὶ
δντε ΜΕ ς: τις Ν᾽ 68 ὁ 6: ογῖ, ΝΤ
38 δηΐβ οὐ ἴογξ, ὁχς ΤΣ δι ΛΜ ἐπ
ἰδ Ἰ δἰ μα!
ἠπόρηται ΒΟΚΕ, ἃ 10. ταηῦ; ἀλλ᾽ ὅμως εἶναι τὸ ἐν ᾧ νθ
(ἀν. ἀοριη. 1) ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΣ Μ' 501
479 » ᾿᾽" , .
ὕστερον διδάξομεν περι γενέσεως και φϑορᾶς
(8. 310 544.) 5αἱ πρὸ τούτων ἔτι περὶ κινήσεως
(8 31 5844.) σκεπτόμενοι. ὁ μὲν γὰρ εἰπών'
.80 ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ᾽, αὐτὰρ ἔπειτα
»} “ ᾿ γ
γαῖ εὐρύστερνος, πάντων δος,
ἐξ αὑτοῦ περιτρέπεται᾽ ἐρομένου γάρ τινος αὐτόν. ἐχ τίνος
γέγονε τὸ χάος, οὐχ ἔξει λέγειν. χαὶ τοῦτό φασιν ἔνιοι
« αἴτιον γεγονέναι ᾿Επικούρῳ τῆς ἐπὶ τὸ φιλοσοφεῖν ὑρμῆς.
κομιδῇ γὰρ μειρακίσχος ὧν ἤρετο τὸν ἐπαναγινώσκοντα
αὐτῷ γραμματιστὴν᾽ “ἤτοι μὲν πρώτιστα χάος γένετ᾽ "΄.
ἐχ τίνος τὸ χάος ἐγένετο; εἴπερ πρῶτον ἐγένετο. τούτου
δὲ εἰπόντος μὴ ἑαυτοῦ ἔργον εἶναι τὰ τοιαῦτα διδάσκειν.
.9 ἀλλὰ τῶν καλουμένων φιλοσόφων, τοίνυν, ἔφησεν ὁ Ἐπί-
χουρος. ἐπ᾽ ἐκείνους μοι βαδιστέον ἐστίν, εἴπερ αὐτοὶ τὴν
τῶν ὄντων ἀλήϑειαν ἴσασιν.
᾿4λλ᾽ ὕτι μὲν οὐδὲν ἰχνούμενον λέγεται εἰς τὸ ὑπάρ-
χειν τι τὸν τόπον, ἐχ τούτων ἤδη γνώριμον᾽ ἐπισυνα-
᾿ς πτέον δὲ αὐτοῖς καὶ τὰ ἀπὺ τῆς σκέψεως. εἰ γὰρ ἔστι
τις ὑποδεκτικὸς τοῦ σώματος τόπος. ἤτοι σῶμά ἐστιν οὐ-
τος ἢ κενόν. καὶ σῶμα μὲν οὐχ ἔστιν ὁ ὑποδεκτικὸς τοῦ
σώματος τύπος" εἰ γὰρ πᾶν σῶμα ὑφείλει ἐν τόπῳ εἶναι;
ὃ δὲ τόπος ἐστὶ σῶμα. ἔσται ὃ τόπος ἐν τόπῳ; κἀχεῖνος
οῃ πάλιν ἐν τρίτῳ. χαὶ ὃ τρίτος ἐν τῶ τετάρτῳ. καὶ οὕτως
εἰς ἄπειρον. οὐ τοίνυν σῶμά ἐστιν ὁ ὑποδεκτικὺς τοῦ
σώματος τύπος. εἰ δὲ κενόν ἐστιν ὁ ὑποδεκτικὺς τοῦ
σώματος τόπος: ἤτοι μένει τοῦτο τὸ κενὸν ἐπιόντος αὐτῷ
τοῦ σώματος ἢ μεϑίσταται 1, φϑείρεται. καὶ εἰ μὲν μένει
95 ἐπιόντος αὐτῷ τοῦ σώματος, ἔσται κενὸν ἅμᾶ καὶ πόρε οὐρὰ
ἧ μὲν μένει, κενόν, ἢ δὲ ἐπιδέχεται τὸ σῶμα, Εωλν
ἀδιανόητον δέ γε τὸ αὐτὸ κενὸν τέ καὶ ΠΡΠῸΝ ἘΠ
ιν οἰνιὴ οὐ ᾿μένει τὸ κὸν ἐπιόντος αὐτῷ τοῦ ἐν τρ θαι
εἰ δὲ μεϑίσταται τὸ κενόν, ἔσται σῶμα τὸ κενόν τὸ γ9
91---48 -- Ηγρ. ΠῚ 199.
1 ἐνένετο Ν᾽ 9 ἑαυτοῦ Ν: αὑτοῦ τοὶ αὐτοῦ ΡῈ 5 41 εἰς
; Φ1 γε 08]. 5
Βοικ.: ἐπ΄ α δδ ἔστι Ἐ ΜΝ
10
28
0 ς ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Μ΄ δεῖν, τηρίῃ, Χ
᾿ ᾿ , Ρ “- ’ ᾿
ες ϑισταιενον Κεἰ τύπον ἐκ τόποῦυ σῶμα ἐστιν. οὐχὶ δέ γε
᾿ ϊ ν ω Η » ""«" " ΝΜ Ρ ιἾ
σῶμα ἐστι τὸ κε)01, τε οὐδὲ μεϑίσταται ἕστίοντος αὐ-
: ἢ Ἐ᾿ 5 , ᾿
τῷ τοῦ σώματος. καὶ ἄλλως εἰ μεϑίσταται τοῦ σώμα-
4170
δὺ
» Ἀ - ο ; «ἢ ᾽ μι: ᾿ 3, 14 “-
τὸς ἐπιόντος, οὐχέτι δέξεται τὸ σῶμα᾽ ὃ καὶ αὐτὸ τῶν 48ι
ἀτόπων. λείπεται ἄρα λέγειν φϑείρεσϑαι τὸ κενόν" ὃ πώ-
ἐν ἀδύνατον. εἰ γὰρ φϑείρεται, ἐν μεταβολῇ καὶ κινήσει
γίνεται, καὶ εἰ φϑείρεταις γενητόν ἐστι" τὸ δ᾽ ἐν μετα-
βολὴ καὶ κινήσει γινόμενον γενητόν τὲ καὶ φϑαρτὸν σῶ-
μα καϑέστηχεν᾽ ὥστε οὐδὲ φϑείρεται τὸ κενόν. καὶ οὔ-
τως. εἰ μήτε σῶμά ἐστιν ὃ τόπος, ὡς παρεστήσαμεν, μήτε
χενόν, ὡς ὑπεμνήσαμεν, οὐκ ἂν εἴη τις τόπος.
Πρὸς τούτοις ἔτι" εἰ ὃ τόπος περιεκτικὸς νοεῖται τοῦ
σώματος. τὸ δὲ περιέχον ἐκτός ἔστι τοῦ περιεχομένου,
κατ᾽ ἀνάγκην, εἰ ἔστιν ὃ τόπος, ὀφείλει τι τούτων τυγχά-
νειν ὧν τὸ μέν ἐστιν ὕλη, τὸ δὲ εἶδος, τὸ δὲ μεταξὺ διά-
στημα τῶν ἐσχάτων τοῦ σώματος περάτων, τὸ δὲ πέρατα
ἔσχατα. ὕλη μὲν οὖν οὐκ ἂν εἴη ὃ τόπος κατὰ πολλοὺς
τρύπους, οἷον ἐπεὶ αὕτη μὲν σεσωμάτωται, ὃ δὲ τόπος οὐ
σεσωμάτωται, καὶ ἡ μὲν ὕλη μέτεισιν ἀπὸ τόπου εἰς τό-
πον, ὁ δὲ τόπος οὐ μετέρχεται ἀπὸ τόπου εἰς τόπον. καὶ
ἐπὶ μὲν τῆς ὕλης λέγομεν, ὅτι πρότερον μὲν ἦν ἀήρ, νῦν
δὲ πυχνωϑεῖσα γέγονεν ὕδωρ, ἢ ἀνάπαλιν πρότερον μὲν
ὕδωρ ἦν, νῦν δὲ λεπτυνθεῖσα γέγονεν ἀήρ᾽ ἐπὶ δὲ
τόπου οὐ λέγομεν τοῦτο, ἀλλ᾽ ὅτι πάλαι μὲν ἦν ἐν αὐτῷ
ἀήρ, νῦν δ᾽ ἔστιν ἐν αὐτῶ ὕδωρ. οὐ τοίνυν δύναται
ὕλη ὃ τόπος νοεῖσϑαι. χαὶ μὴν οὐδὲ τὸ εἶδος. τὸ γὰρ
εἶδος ἀχώριστόν ἔστι τῆς ὕλης, καϑάπερ ἐπὶ τοῦ ἀνδριάν-
τος ἀχώριστόν (ἐστι τοῦ ὑποκειμένου χαλκοῦ, ὃ δὲ τόπος
χωρίζεται τοῦ σώματος" μεταβαίνει γὰρ ἐκεῖνο καὶ εἰς
ΓΈΕΘΟΡ μεθίσταται τόπον μὴ συμμεταβαίνοντος αὐτῷ τοῦ
ἐν ᾧ περιείχετο τύπου. ὥστε εἰ τὸ μὲν εἶδος ἀχώριστον
ἐστι τῆς ὕλης, ὁ δὲ τόπος χωρίξεται ταύτης, οὐκ ἂν εἴη
τὸ εἶδος ὁ τόπος. καὶ πάλιν τὸ μὲν εἶδος συμμεταβαίνει
᾿ 30 εἰς Β0γ, 661}, Ὃ, 481. 867,41. τὐχον ἐς τάπῦν [θη υ81η
ΟΑΒΘΊΙΒ 6]. Ἡδείον τορος Ξς κινήσει ὁτη. Ν 18 τὸ
ΘΚΚ,: τὰ α΄ τὸ ΙῈς: εἰν 11 : ἘΕΨΈ
τόχου ς “ἐρ᾿ωδιΣ ὙΣΕΝ εἰς ΒΕκΙς.: ἐπὶ α΄ 91 {τοῦν
»ὠ
ὃ
18
δῦ
εἦ
-"
(αἂν. ἀομτῆ. ΤΥ) ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ ᾿ΕΝ 9500
451 Ὲ ᾿ Ρ ᾿ , ἊΨ
τῇ ὕλῃ: ὁ δὲ τόπος, ὡς προεῖπον, οὗ συμμεταβαίνει τῶ
ι τοίνυν οὐδὲ εἶδός ἐστιν ᾧ τόπος. ὡσαύτως δὲ 31
σώματι᾽
“" ἊἋ ͵ ͵ ΕΣ β
ξὺ τῶν περάτων διάστημα᾽ τοῦτο γὰρ πε-
δὲ τὸ ἑτίί
οὐδ μ « »΄ ΄ ξ 4 ᾽ Ἵ ΄
ῳροιέγεται πρὸς τῶν πὲ ὅτων. ὁ δὲ τόπος ου ούλεται πε-
᾿ ῃ" [ ᾿ ’ 7.217 ᾿ , 5 τ
ριέχεσϑαι ὑπὸ τινος, ἀλλ᾽ ἑτέρων εἶναι περιεκτικός. εἶτα
᾿ ΠῚ - ’ ΄ ΄ ι ν 3 ᾿ Π
πέρας ἐστὶ τοῦ σώματος ἢ ἐπιφάνεια, τὸ δὲ μετά τὴν ἐπι-
»} ᾿ ι “΄ «
φάνειαν διάστημα ΟὐΧ ἄλλο τι ἐστὶν ἡ τὸ πεπερατωμένον
ὡ τ ᾿ ᾿ - ᾿
; σῶμα. εἰ σὺν φαμεν “τὸ μεταξὺ τῶν πεπερατωμένων σω-
’ ΄ ΥΎ τὸ φ , . [κὴ Υ ι
μάτων τόπον εἰναι; ἔσται σῶμα ὁ τόπος᾽ ὕπερ ἔῦτιν
- » τ , τ, , ν - ΄ .
ἀπεμφαῖνον.. λείπεται οὖν λέγειν; ὅτι. τὰ ἔσχατα τοῦ σώ- 5
ματος πέρατα ἦστε τόπος ὃ καὶ αὐτὸ τῶν ἀδυνάτων.
} ἐπείπερ τὰ μὲν ἔσχατα τοῦ σώματος συνεχῆ ἐστι τῷ σώ-
4 το ΄ » ΄ τ
" μᾶτε καὶ μέρη αὐτοῦ καὶ ἀχώριστα, ὃ δὲ τόπος οὔτε συ-
νεχής ἐστι τῷ σώματι οὔτε μέρος αὐτοῦ οὔτέ ἀχώριστος
τοῦ σώματος. οὖν ἄρα οὐδὲ τὰ ἔσχατα τῶν σωμάτων
ἐστὶν ὃ τόπος. εἰ δὲ μήτε ὕλη ὁ τόπος ἐστὶ μήτε τὸ εἶδος 239
’ ΓΝ ν᾿ "Ξ ΄ 3 τ Α .-
μήτε τὸ μεταξὺ διάστημα τῶν πεέρατῶν μήτ᾽ αὖ τὰ ἐσχατα
ὶ ι τοῦ σώματος. παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν ἄλλο ἐπινοεῖν,
ῥητέον μηδὲν ὑπάργειν τόπον. ὶ ᾿ ΕἸ Ὰς
Ναί, φασὶν οἵ ἀπὸ τοῦ Περιπάτου φιλόσοφοι; ἀλλὰ 80
τόπος ἐστὶ τὸ πέρας τοῦ περιέχοντος σώματος. τῆξ
4 - ᾿ ᾿ - 3 Κ, ᾿ ΓᾺ
γὰρ γῆς ὕδατι περιεχομένης καὶ τοῦ ὕδατος ἀέρι περιεχόμενον
“- “- ᾿ ΞΑ ,
0 χαὶ τοῦ ἀέρος πυρὶ χαὶ τοῦ πυρὸς οὐρανῷ, ΟΡ τρόπον τὸ
- ΠΡ. ἔ
τοῦ ἀγγείου πέρας τόπος ἀρ τσ ον τε Δ, Ὁ: ΘΟΒΕΤΟν:
Η “- ᾿ - ὥλ "ο
οὕτω καὶ τὸ τοῦ ὕδατος πέρας ἐστὶ τόπος τῆς γῆς, καὶ τὸ
Ἄς“ ἥ ΄ “ 4 “ πτυ-
τοῦ ἀέρος πέρας ἐστὶ τόπος τοῦ ὕδατος, καὶ τὸ τοῦ πὺ-
, ᾿- “ἢ 3 - ἢ ᾳ ὔ
ρὺς πέρας (τόπος) ἔσται τὸν ἀέρος» καὶ ἐν ἘΣ πλδόθῖ ἣ
, ΄ “- , ᾿ ᾿ Ον -"
55 πέρας τύπος ἔσται τοῦ πυρύς. αὐτὸς ἱβεντυεες οϑρ ᾿
Π ν ν
κατὰ τὸν ᾿Αριστοτέλη οὐκέτ᾽ ἐστὶν ἐν τοπῷ; ἀλλ ΕῸΥ εἰ
ἰ - Ἐ ᾿ ᾿ ᾿ , ΓῚ ἐ
ἑαυτῷ καὶ τῇ ἰδίᾳ οἰκειότητι ἐπεὶ γὰρ τόπος εὖτ
ΡΥ Μς, ὩΣ Η , ἐκτὺς ὃὲ τοῦ
ἐσχατον τοῦ περιέχοντος σὼμ ὴ Ξ ι
2 “ " ᾿- . δὲν ἔστιν. ινὰ και
ὑρανοῦ κατὰ τοῦτον τὸν Φ ᾿
[Ὁ]
ιλόσοφον οὔθέξ
80 οἵ, Ἦγρ. ΠῚ 181.
ος δαᾷᾶ. Βοκκ.: πέρας
81 συμβαίνει ΝΥ 88 δὲ οι. ς 55 τύπ ὰ
Ι ἘΚ ΕΣ οἰκειύτητι ΧΠΕ: οἰκεία ἰδιότητι 5
84
τὸ ΠΠῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Μ΄ δεῖν, τηϑΈῃ, Χχ
, ’ ᾽ - ΤΥ) 48)
τὸ τούτου πέρας γένηται τόπος οὐρανοῦ, ἀνάγκῃ καὶ τὸν
υὐρανὸν ὑπὸ μηδενὸς περιεχόμενον ἐν ἑαυτῷ εἶναι καὶ
τοῖς οἰκείοις περιέχεσϑαι πέρασιν, ἀλλὰ μὴ ἐν τόπῳ τυγ-
γάνειν. ὅϑεν οὐδέ που ὅν ἐστιν ὁ οὐρανός" τὸ γάρ που 48)
ὃν αὐτό τὲ ἔστιν" ἐκεῖνο καὶ ἕτερον τοῦ ὅπου ἐστίν, ὁ δὲ
οὐρανὸς οὐδὲν ἔχει ἕτερον παρ᾽ αὑτὸν ἔξωϑεν, διόπερ αὐ-
, » Ὁ» [ει] ες ΄ μ ΡΞ
ὶ τὸς ἐν ἑαυτῶ ὧν οὐδέ που γενήσεται. ὅσον δὲ ἐπὶ τοῖς
ΓΙ
οὕτω λεγομένοις ὑπὸ τῶν Περιπατητικχῶν., κινδυνεύει ὁ
πρῶτος ϑεὸς τόπος εἶναι πάντων. κατὰ γὰρ ᾿Δριστοτέλη
ὁ πρῶτος ϑεὸς ἦν τὸ πέρας τοῦ οὐρανοῦ. ἤτοι οὖν ὁ
ϑεὸς ἕτερόν τί ἐστι παρὰ τὸ οὐράνιον πέρας, ἢ αὐτὸ ἐκεῖνο
ὁ ϑεός ἐστιν. χαὶ εἰ μὲν ἕτερόν ἐστι παρὰ τὸ οὐράνιον
πέρας, ἔσται τι ἕτερον ἐκτὸς τοῦ οὐρανοῦ. καὶ τὸ τούτου ιὸ
πέρας τύπος γενήσεται οὐρανοῦ, καὶ ταύτῃ δώσουσιν οἵ
περὶ τὸν ᾿Δριστοτέλη ἐν τόπῳ περιέχεσϑαι τὸν οὐρανόν'
ὅπερ οὐχ ὑπομενοῦσιν. ἀνϑεστῶτες ἑκατέρῳ τούτων, τῷ
τε εἶναί τι ἐκτὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῷ τὸν οὐρανὸν ἐν τόπῳ
περιέχεσθαι. εἰ δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ οὐρανίῳ πέρατι ὁ
ϑεός, ἐπεὶ τὸ τοῦ οὐρανοῦ πέρας τόπος ἐστὶ πάντων τῶν
ἐντὸς οὐρανοῦ, ἔσται κατὰ τὸν ᾿Ἱριστοτέλη ὃ ϑεὸς πάν-
τῶν τόπος, ὃ καὶ αὐτὸ τῶν ἀπεμφαινόντων. καϑόλου τε
εἴπερ τὸ τοῦ ἐμπεριέχοντος σώματος πέρας τόπος ἐστὶ τοῦ
ἐμπεριεχομένου, τοῦτο τὸ πέρας ἤτοι σῶμά ἐστιν ἢ ἀσώ- 30
ματον. καὶ εἰ μὲν σῶμά ἐστιν, ἐπεὶ πᾶν σῶμα ὀφείλει
ἐν τόπῳ εἶναι, ἔσται ὃ τόπος ἐν τόπῳ καὶ οὐχέτι τόπος᾽
εἰ δὲ ἀσώματόν ἔστι τὸ τοῦ περιέχοντος σώματος πέρας,
ἐπεὶ παντὸς σώματος τὸ πέρας ἐστὶν ἐπιφάνεια, ἔσται
ἑχάστου σώματος τύπος ἐπιφάνεια, ὅπερ ἄτοπον. καϑόλου 9
τε πῶς οὐ καταγέλαστόν ἐστι λέγειν τὸν οὐρανὸν αὐτὸν
ἑαυτοῦ τόπον εἶναι; οὕτω γὰρ ἔσται τὸ αὐτὸ καὶ τὸ ἐν
ῴ ἔστι καὶ τὸ ἐν αὐτῷ, καὶ τὸ αὐτὸ ἕν τε καὶ δύο, σῶμά
τε καὶ ἀσώματον. ἡ μὲν γὰρ τὸ αὐτό ἐστιν, ἐν ἔσται, ἡ
παδινηι νι , Ὁ να Ν ἘμπΔΥ 0.-᾿
3 τοῦ Κδγβρογ: τὸ ᾳ
ϑ
ϑ
Ε: ὁ . ὁ πάντως 1Ε} 8 τί ἐστι ΝΙ;: ἐστί
τι Ἐ: ἔστι ς . 58. ἢ --οὶ πέρας οτη. ΕΥ̓͂ 9 ἕτερός ΒΒ 18 ὑπο-
μενοῦσιν ς: Ὁπομέγουυσιν ΝΙΕ
14 τοῦ οἵα, ΤῈ ς αὖ οἵ, ν. 10
25 οὐχέτι 1,1 (ἡ) ἐπιφάνεια ς 98 σὠματά Ν
5: οὐκ ἔστι Κ΄ οκ
(αἀν. ἀορτα. ΙΝῚ ΠΡῸΣ ΦΥΎΣΙΚΟΥΣ Β΄ ἡ ἢ
53
Ν δὲ περιέχον χαὶ ἐμπεοιεχώμενον, δύο γ , ἘΦ
40 σίερι Ί , , Ι ἘγυβΈνῦν, υο γενήσεται, και ἢ μὲν
περιεχύμενον, σῶμα. ἢ ὁὲ περιέχον, ἀσώματον᾽ τόπο:
5» ν », 4 ---ἠ , ᾿] , [42 . τὰ"
“84γὰρ ἢν. οὐ δύναται δὲ ἐπινοεῖσθαι τὸ αὐτὸ ἅμα καὶ ἕν 58
᾿ τι 4 . ΄ ΄ ε' »
χαὶ δύο καὶ σῶμα καὶ ἀσώματον' τοίνυν οὐδὲ κατὰ τὴν
, ΄ .] τ φ - ,
τοιαύτην νόησιν εὐδρομεῖ ἢ τοῦ τύπον τατάληνις.
ες ε , -- ᾿] ΄ μ) β.»» » ΄
᾿Αλλ᾽ ἐπεὶ καὶ τοῦτον ἀνῃρήκαμεν, ἴδωμεν ἑξῆς, εἰ δύ-
5 ναταί τι τῶν ὄντων κατὰ τόπον κινεῖσθαι.
{86} εἰ ἔστι κίνησις
Ὁ μὲν ᾿ἡριστοτέλης (σαίος. Ρ. 158 13) ἐξ εἴδη τῆς 31
κινήσεως ἔλεγεν ὑπάρχειν, ὧν τὸ μέν τι εἶναι τοπικὴν
μετάβασιν, τὸ δὲ μεταβολήν, τὸ δὲ γένεσιν, τὸ δὲ φϑο-
ράν, τὸ δὲ αὔξησιν, τὸ δὲ μείωσιν᾽ οἵ δὲ πλείους, ἐν 55
ιῦ οἷς εἰσι καὶ οἵ περὶ τὸν Αἰνησίδημον, διττήν τινα
κωτὰ τὸ ἀνωτάτω κίνησιν ἀπολείπουσι, μίαν μὲν τὴν
μεταβλητικήν, δευτέραν δὲ τὴν μεταβατικήν; ὧν με- 89
ταβλητικὴ μέν ἐστι κίνησις, καϑ᾽ ἣν τὸ σῶμα ἐν τῇ αὐτῇ μέ-
νον οὐσίᾳ ἄλλοτ᾽ ἄλλην ἀναδέχεται ποιότητα καὶ ἣν μὲν ἀπο-
16 λείπει. ἣν δὲ ἐπιλαμβάνει, ὁποῖόν τι γίνεται ἐπὶ τοῦ εἰς ὄξος
μεταβάλλοντος οἴνου καὶ ἐπὶ τῆς ἐξ ὄμφακος εἰς γλυκὺν χυ-
μὸν μεταβαλλούσης σταφυλῆς ἢ τοῦ ἄλλοτ᾽ ἄλλως ποικιλο-
μένου τὰς χρύας χαμαιλέοντος ἢ πολύποδος. ὅῦϑεν καὶ τὴν 50
γένεσιν καὶ τὴν φϑορὰν καὶ τὴν αὔξησιν, ἔτι δὲ μείωσιν εἰδι-
30 κὰς ῥητέον εἶναι μεταβολάς" ὥς φασι καὶ τῇ μεταβλητικῇ κι΄
νήσει ὑποστέλλειν. εἰ μή τι τὴν αὔξησιν φήσει τις ἔχεσϑαι τῆς
μεταβατικῆς κινήσεως, προβαίνουσαν σωμάτων εἴς τε μῆκος
καὶ εὖρος. μεταβατικὴ δέ ἐστι κίνησις καϑ ἣν τόπον ἐκ 41
τόπου μετέρχεται τὸ κινούμενον, ἤτοι ὅλον ἢ κατὰ μέρ:
85 ὅλον μὲν ὡς ἐπὶ τῶν τροχαξζοντῶν καὶ περιπατούντον
ϑεωροῦμεν, κατὰ μέρος δὲ ὡς ἐπὶ τῆς ἐπκτεινομένης δὶ
81--4] “-- Ἦγνν. ΠῚ 84.
80 γενήσονται Ν΄ ὃ αὐτὴν ι-
1Ὁ καὶ οπὶ. Ν γλυκὺ ς 1δ5η {τοῦ 5 Ι ἸῚ 136, 4:
τὶ Ν: μήτο ἘΦ οἷν »» 4θύ, 88 4. κέντρῳ 861: 60... Β' τ 1
κέντροις (ὦ
μι.
μ-
419 ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΙΚΟΥ͂Σ ΜΒ’ πνγ, χηρίῃ, Χ
5 Ἴ 454
͵ , " , π κ οἱ Ἷν Ἃ"- ἐς
μένης σφαίρας μερῶν. ὅλης γὰρ αὐτῆς ἐν τῷ αὐτῷ με.
Σ ᾿ ᾿ ᾿ ᾿ ἤ ᾿ . ᾿ ᾿
νουσδὴς τῦτω τὰ μὲρ᾽) ἀμείβει τους τόπους το γὰρ κάτω
ὃν πρότερον ἄνω γίνεται καὶ τὸ ἄνω κάτω καὶ τὸ πρύσω
ὀπίσω. καίτοι τινὲς τῶν φυσικῶν, ἐξ ὧν ἐστι καὶ ὁ ᾽Επί-
χοῦρος (ἴτ. 391 1]5.), τὴν μεταβλητικὴν κίνησιν εἶδος
ἔλεξαν εἷναι τῆς μεταβατικῆς᾽ τὸ γὰρ μεταβάλλον κατὰ 4ὃς
ποιύτητα σύγκριμα πάντως κατὰ τὴν τῶν συγκεκρικότων αὐτὸ
λόγῳ ϑεωρητῶν, σωμάτων τοπικην τε καὶ μεταβατικὴν κίνησιν
μεταβάλλει. οἷον ἵνα τι ἐχ γλυκέος γένηται πικρὸν ἢ ἐκ λευ-
κοῦ μέλαν, δεῖ τοὺς συνεστακότας αὐτὸ ὄγκους μετακποσμη- 5
ϑῆναι καὶ ἄλλην ἀντὶ ἄλλης τάξιν ἀναδέξασϑαι" τοῦτο
δ᾽ οὐκ ἂν ἄλλως συμβαίη, ἐὰν μὴ μεταβατικῶς κινη-
ϑῶσιν οἵ ὄγκοι. καὶ πάλιν ἵνα τι ἐκ σκληροῦ μαλακὸν
γένηται ἢ ἐκ μαλακοῦ σκληρόν, δεῖ τὰ ἐξ ὧν ἔστι μόρια
κατὰ τὸν τόπον κινηϑῆναι" διατάσει μὲν γὰρ αὐτῶν μα- τὺ
λακύνεται, δυνελεύσει δὲ καὶ πυκνώσει σκληρύνεται. παρὸ
ἢ μεταβλητικὴ κίνησις οὐχ ἑτέρα κατὰ γένος ἐστὶ τῆς με-
ταβατικῆς κινήσεως. διόπερ ἡμεῖς πρὸς ταύτην μάλιστα
κομιοῦμεν τὰς ἀπορίας, ἐπείπερ αἰρομένης αὐτῆς οἰχήσε-
ται καὶ ἡ μεταβλητικὴ κίνησις. 16
Πρὶν δὲ τῶν ἀποριῶν γνωστέον, ὅτι τρεῖς γεγόνασι
στάσεις κατὰ τὸ ἀνωτάτω περὶ κινήσεως. οἱ μὲν γάρ φασι
κίνησιν εἶναι, οἵ δὲ μὴ εἶναι, οἱ δὲ οὐ μᾶλλον εἶναι ἢ μὴ
εἶναι. καὶ εἶναι μὲν ὅ τε βίος, τοῖς φαινομένοις προσέ-
χων, καὶ οἱ πλείους τῶν φυσικῶν, ὥσπερ οἵ περὶ Πυϑα- 30
γόραν καὶ Ἐμπεδοκλέα καὶ ᾿Δναξαγόραν Ζημόκριτόν τε
καὶ “Ἐπίπουρον, οἷς καὶ οἵ ἀπὸ τοῦ Περιπάτου ἔτι δὲ καὶ
οἱ απὸ ἐπ Στοᾶς συναπεγράψαντο καὶ ἄλλοι παμπλη-
ϑεῖς" μὴ εἶναι δὲ οἵ περὶ Παρμενίδην καὶ Μέλισσον,
ους ὁ Αριστοτέλης στασιώταςτε τῆς φύσεως καὶ ἀφυ- 36
σίκους κέκληκεν, στασιώτας μὲν ἀπὸ τῆς στάσεως, ἀφυσί-
48. .-Ἐ69 Ηρ. [Π 66.
δ᾽Ὶ τινὲς ΤῈ ς: χαὶνΝ καὶ Οη.Ν 4 ϑεω ὮΝ ΙῈς:
{ : ρητικῶν τε
ἘΠῚ ᾿ 8 σχληρῶνς 16 πρὸ Ν᾽ [19 τε ΠΕῚ Ν βίος ΝΙ":
ὰς Ἐς οἵ, ὑ. 186. 8 φῇ Αὐὶβέοιο] β ἔγαρτη, ἀθϑδὺ δριὰ ἢο-
ἐθΌχτη ({ρβῖδβ 1886); αἱ οἵ, ΒρΥπανβ Πίᾳ ᾿ 98 τε
οτα. Ν' τῆς τέδιος ΤΩΣ ΠΑΥ͂Β 184]. ἃ, Ατἱβέοί, Ῥ.
(αἂν. ἄορτη. ΙΥ) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 212
435 ΔΕ ὦ, ται ΩΝ ἜΝ ὌΝ τς τὰς τς
κους δὲ ὅτι ἀρχὴ πινησεῶς ἐστιν ἡ φύσις, ἣν ἀνεῖλον φάμενοι
μηδὲν κινεῖσθαι" τὸ γὰρ πινούμενον ὑφείλει ἀνύειν τι διά- 41
στημα, πᾶν δὲ διάστημα διὰ τὸ τὴν εἰς ἄπειρον ἐπιδέχεσθαι
η τομὴν ἀνήνυτόν ἔστιν, ὥστ᾽ οὐδὲ κινούμενόν τι ἔσται.
συμφέρεται δὲ τούτοις τοῖς ἀνδράσι καὶ Διύδωρος ὁ Κρό- 48
νος. εἰ μή τι ῥητέον γατὰ τοῦτον κεκινῆσθαι μέν τις
,δόχινεῖσϑαι δὲ μηδὲ ἕν, ὡς προβαίνοντος τοῦ λόγου διδά-
ξομεν (ὃ 85 844.), ὅταν αὐτοῦ τὴν στάσιν ἀκριβέστερον ἐπι-
σκεπτώμεϑα᾽ τὰ νῦν δὲ ἀπόχρη τοῦτο γινώσκειν. ὅτι καὶ αὐτὸς
ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐστι δόξης τοῖς τὴν κίνησιν ἀνῃηρηκύσιν. μή 49
ὁ μᾶλλον δὲ εἶναι πίνησιν ἢ μὴ εἶναι ἔλεξαν οἱ ἀπὸ τῆς
σμέψεως᾽ ὅσον μὲν γὰρ ἐπὶ τοῖς φαινομένοις εἶναί τι κί-
νήησιν, ὕσον δὲ ἐπὶ τῷ φιλοσόφῳ λόγῳ μὴ ὑπάρχειν.
Τοιαύτη μὲν καὶ ἡ κατὰ τὸν τόπον στάσις" μεϑ᾽ ἣν 80
εἰς τὸ μὴ εἶναι κίνησιν ἐπιχειροῦντες πρώτας πομιοῦμεν
10 ἐνστάσεις. ἐχόμενοι τῆς κατὰ τὴν κίνησιν ἐννοίας. ἔνιοι
τοίνυν δριξόμενοι τὴν κίνησίν φασιν" «ε ίνησίς ἐστι μετὰ-
βασις ἀπὸ τύπου εἰς τόπον. πρὸς οὕς λέγεται. ὅτι τὴν 51
μὲν εὐθικὴν κίνησιν ἀπέδοσαν. τουτέστι τὴν ἄνω ἢ κάτω ἢ
πρόσω ἢ ὀπίσω ἢ εἰς δεξιὰ ἢ εἰς ἀριστερά, τὴν δὲ κυκλο-
"5" φορητικὴν παρέλιπον, οἷον καϑ᾽ ἣν ὁ κεραμεικὸς τροχὸς
στρέφεται καὶ ἡ σφαῖρα τοῖς κνώδαξι περιδινεῖται, ὡσαύτως
δὲ καὶ οἱ ἄξονες καὶ τὰ τύμπανα᾽ ἕκαστον γὰρ τῶν
οὕτω κινουμένων σωμάτων οὐ μετέρχεται ἀπὸ τόπου εἰξ
τόπον, ἀλλ᾽ ἐν τῷ αὐτῷ μένον τόπῳ κινεῖται. ὅϑεν τινες 88
90 τὴν τοιαύτην φεύγοντες ἔνστασιν διορϑοῦνται τὸν ἐκκείς
μενον ὕρον, καί φασιν. ὅτι κίνησίς ἐστι μετάβασις σν
τόπου εἰς τόπον ἤτοι ὅλου τοῦ σώματος 1 τῶν τοῦ
ὕλου μερῶν. ὅ τε γὰρ ἐν τῷ περιπατεῖν κινούμενος κατὰ παρ
τητὰα ἀπὸ τύπου εἰς τόπον μετέρχεται, ἢ τὲ τὸῖς ΡΝ
55 περιδινουμένη σφαῖρα ὅλη μὲν οὐ μεταβαίνει τόπον ἐκ
τόπου, κατὰ μέρη δὲ ἀμείβει τοὺς τόπους, καὶ στρεφομέ-
9 δέχεσϑαις 8 (δοκεῖν εἶναι ἘΡΥΡΟΣ το τιΝ οὐο τὴ μς
᾿4 αἰτυθαῦ εἰς οι. Ν᾽ 15 παρέλειπον [Ε (ΕΣ ΣΟ
Ύ
1] δὲ οὐ. Ν᾽ 18 οὐτῶ οι Ν
δὅ
δθ
δγὰὶ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Π’ πάν, πηλίῃ, Χ
πονς τὸ δὲ κάτω μετέργεται εἰς τὸν ἄνω" καὶ ἐπὶ τῶν
λοιπῶν τὸ ἐναλλάξ, διόπερ τὴν κίνησιν ϑητέον, φασί, με-
τάβασιν εἶναι ἀπὸ τινὸς τόπου εἰς τόπον ἤτοι ὅλου τοῦ
χινουμένου σώματος ἢ τῶν τοῦ ὅλου ἐπθν. ϑελήσαντες
δὲ οὗτοι τὴν εἰρημένην φυγεῖν ἀπορίαν εἰς ἑτέραν ἐνέπε-
σαν. οὐ γὰρ πᾶν τὸ κινούμενον μεταβατικῶς μέτεισιν
ἀπὸ τόπου εἰς τόπον ἤτοι κατὰ ὁλοσχέρειαν ἢ κατὰ μέρη, 45)
ἀλλ᾽ ἔστι τινὰ τῶν μεταβατικῶς κινουμένων σωμάτων
ἅπερ τισὶ μὲν μέρεσιν ἐν τῷ αὐτῷ μένοντα τόπῳ κινεῖται,
τισὶ δὲ οὐκ ἐν τῷ αὐτῷ μένοντα, ἀλλ᾽ ἄλλον καὶ ἄλλον
ἐπιλαμβάνοντα, ὁποῖόν τι ἔστιν ἰδεῖν ἐπὶ τοῦ κυκλογρα-
φοῦντος καρκίνου καὶ τῆς ἀνοιγομένης καὶ κλειομένης
θύρας, ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ καρκίνου φαίνεται ἡ τῷ κέντρῳ
ἐνηρεισμένη χεραία κατὰ τὸν αὐτὸν στρεφομένη τύπον
καὶ ἢ ἔξωϑεν περιαγομένη τε καὶ κυκλογραφοῦσα ἀπ᾽ ἄλλου
εἰς ἄλλον μετιοῦσα τόπον" ἐπὶ δὲ τῆς πλειομένης ἢ ἀνοι-
γομένης ϑύρας ὁ μὲν κατὰ τοῦ ὁλμίσκου βεβηκὼς στρο-
φεὺς τῷ αὐτῷ ἐνστρέφεται τόπῳ, τὸ δ᾽ ἀντικείμενον αὐτῷ
τῆς ϑύρας μέρος διαφέροντας ἐπέρχεται τόπους καὶ ὃν
μὲν ἀπολείπει, ὃν δὲ ἐπιλαμβάνει. αὗται μὲν οὖν αἱ κι-
νήσεις ἐχπεπτώκασι τῆς ἀποδόσεως, ἦν δέ τις καὶ ἄλλη
παραδοξοτέρα κίνησις μεταβατική, καϑ᾽ ἣν τὸ κινούμενον
οὔτε καϑ᾽ ὅλον οὔτε κατὰ μέρος νοεῖται ἐκβαῖνον τοῦ ἐν
ὦ ἔστι τόπου" ἥτις καὶ αὐτὴ ἐκπέπτωκε τοῦ ὅρου, καϑὼς
αὐτόϑεν συμφανές. καὶ ἔσται τὸ ἰδίωμα ταύτης προδη-
λότερον ἐπὶ ὑποδείγματος ποιησαμένων ἡμῶν τὴν δεῖξιν.
ἐξ 7κ9 τις οὐριοδρομούσης νηὸς ὑποκέοιτο ἐκ τῆς πρώρας
εἰς πρύμναν ὄρϑιον δοκίδα μεταφέρων καὶ ἰσοταχῶς κινού-
μενος τῇ νηί, ὥστε καϑ᾽ ὃν χρόνον αὕτη εἰς τοὔμπρο-
σϑεν ἀνύει πηχυαῖον διάστημα, κατὰ τὸν ἴσον καὶ τὸν ἐν
ἜΜ κινούμενον εἰς τοὐπίσω μεταβαίνειν πηχυαῖον διά-
στημά, πάντως κατὰ ταύτην τὴν ὑπόϑεσιν γενήσεται μὲν
μεταβατικὴ κίνησις, οὔτε δὲ ὅλον τὸ κινούμενον ἐκβήσε-
“-ὄπὦἝΞ--Ξ-ὄ-ὄΨὦ Ὁ Ὸ ὡς ΣΝ
4 ἄλλου καὶ ἄλλον Ν 8 ἐν γ Π Π1 Ἢ:
Ἢ ἡρησμένη Ν οὐ Υ (4υϊ 18 η 6Χ εἰ)
᾿ κυχλοφοροῦσα Φ 10 εἰς ΒΟ τ» α, 90 Ἄν Ἀροὶῦ
εἴξιν Βροκὶς, ἀσ 1, : δόξαν [ 97 {κατὰ τὴν αὐτὴν.) ἐκβ. δπ.
480
80
:
ιῷ
ω"
(εἂν, ἀορτη. [Νὴ
7 Ε- Τ
ται τοῦ ἐν ᾧ
νηὶ κινούμενος
.ο τοῦ ὕδατος μέ
ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟῪΣ Μ᾽ 312
ἴστι τόπου οὔτε κατὰ μέρος ὁ γὰρ ἐν τῇ
κατὰ τὴν αὐτὴν κάθετον τοῦ τὸ ἀέρος καὶ
νει διὰ τό, ὑπόσον ἂν δοκῆ εἰς τοὐπίσω
προκόπτειν; τοσοῦτον σύρεσϑαι εἰς τὸ ἔμπροσϑεν. δύνα-
τῶι
ἀδοῦτε κατὰ μέρ
τ " -ς σε ΥΓ
οὖν τι κινεῖσθαι μεταβατικῶς 0 οὔτε καϑ᾽ ὁλότητα
ος ἐκβαίνει τοῦ ἐν ὦ ἔστι τόπου. ταῦτα
’
᾿ Υ “ εξ ι “ -,
μὲν οὖν ἔοικεν εἶναι τοιαῦτα, πάρεστι δὲ καὶ ἑτέρως
ἀπορεῖν τοὺς οὕτω τὴν ἐπίνοιαν τῆς μεταβατικῆς πινή-
σεως ἀποδιδόντας. ἐὰν γὰρ νοήσωμέν τι ἀμερὲς καὶ ἐλά-
.-“- - 4 ᾿" ΄ , ᾽
6 χιστον σῶμα ἐν τῷ αὐτῷ στρεφόμενον τόπῷ. τουτέστι
κυκλοφορητικῶς, ἔσται μὲν τίς μεταβατικὴ κίνησις, οὔτε
’,
, 2 “- [ἐ "» “
δὲ κατὰ ὁλότητα κινούμενον ἐκβήσεται τοῦ ἐν ᾧ ἔστι το-
που οὔτε κατὰ
μέρος, καὶ κατὰ ὁλότητα μέν, ἐπεὶ ὑπόκει-
᾿
ται ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ κυκλοφορητικῶς στρεφόμενον, κατὰ
͵ , : 4
ιὸ μέρος δέ, ἔπει
4 ᾿, ᾽ ἢ
ἀμερές ἐστιν. ὁ δ᾽ αὐτὸς λόγος. πᾶν συν-
ϑῶμέν τινα εὐϑεῖαν γραμμὴν ἐξ ἀμερῶν σωμάτων στοι-
᾿
, ᾿ ᾿
χηδὸν τεταγμένων, καὶ ταύτην νοήσωμεν στρεφομένην ἐν
Ἕ : ὭΒΈΡ, ὦ , ᾿ -" 4
τῷ αὐτῷ τόπῳ, ὥσπερ τοὺς ἄξονας" πάλιν γὰρ ἔσται μὲν
᾿ ᾿ ᾿ ς
μεταβατικὴ κίνησις, οὔτε δὲ ἡ
᾽ , ΄
ιὸ ἐν ᾧ ἔστι τόπου (κυκλοφορητια
κίνησιν), οὔτε
ἔστι μέρη).
᾿Αλλὰ ταύτας
ὅλη εὐϑεῖα ἐχκβήσεται τοῦ
ὴν γὰρ μόνον ἐποιεῖτο τὴν
χατὰ μέρη (τῶν γὰρ ἀμερῶν σωμάτων οὐκ
κι ; ΐ . ᾿
μὲν τὰς ἐνστάσεις διακρούονται οἱ μὴ
συναρεσκόμενοι τῷ [μὴ] εἶναί τινα ἀμερῆ, φήσουσι τὲ μὲ"
80 χριὶις ἐπινοίας
αὐτὴν ἐπὶ ὑποστατῶν ἐξετά
᾿] -
μὲν οὕτως ὑπαντήσονται
σώματα καὶ τὴν κατάληξιν τῆς τῶν
προχύπτειν τὴν τοιαύτην κίνησιν, δεῖν δὲ
ξεσϑαι σωμάτων. ὥσϑ᾽ οὔτοι
οἱ δ᾽ ἀξιοῦντες ἀμερῆ εἶναι
σωμάτων τομῆς εἰς
3 πρὸς τὰς τοιοῦ-
ἐλάχιστον γίνεσθαι οὐδὲν ἰσχύσουσι λέγειν
ν ἀλλὰ καὶ ἐὰν μεταστῶμεν
,“ ᾿ Ν
35 τοτρύπους ἀπορίας. οὐ μὴ
τούτων, εὑρεϑήσεται ἰσοῦ
εἶναι κίνησιν
98 τόπῳ (δ
ΔΒ88, 1. 14: τὸν
18 διαχρούονται
Α Α
ϑενὴς ὅ τὲ κατασκευάζων τὸ μὴ
,Ὶ ῃ [ἐ ρ -
λόγος καὶ ὁ δεικνὺς ταῦυτὴν ὑπάρχειν. τῷ
᾿. 1 τοῦ --- τόπου 501. 00 51,1
κφύπον ἃ Ὑ ἈΙΒΟΥΜΕΡΟΡ νοβὺ τ. 8 ἔασον
ἃ: διακρούσονται Ηοτγγοΐαβ 19 μὴ ἀεὶ]. Βὲ
φὸ δεῖν Ηοτχνοίθϑ: δεῖ α
77
δ8
59
860
61
“ΤῚ
ὅδε
66
61
ΘΙ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ διᾶν, τηδίῃ χ
8
μὲν γὼρ εἶναι κίνησιν συναγορεύει ἡ ἐνάργεια, περὶ ΩΝ
ταύτης ἐστὶ ξήτησις: πΠΌσΘΟν πος αἰσθήσει λαμβάνε-
σϑαί φασι τὴν κίνησινς οἱ δὲ αἰσϑήσει μὲν οὐδαμῶς, δι
αἰσϑύήσεως δὲ τῇ διανοία. καὶ οἱ μὲν αἰσθητὸν εἶναι λέ.
γοντὲς πρᾶγμα τὴν κίνησιν πιστοῦνται τὸ τοιοῦτο ἐκ τοῦ
ἡ τὸ αὐτὸ ἐγγίνεσθαι πάϑος τῇ αἰσϑήσει, οἷον τῇ ὄψει, τὰ
ἀπὸ τὲ τοῦ κινουμένου σώματος. ὅτε κινεῖται; καὶ ἀπὸ
τοῦ ἠρεμοῦντος, ὅτε ἠρεμεῖ, ἀλλὰ διάφορον μὲν ἀπὸ τοῦ
ἀκινητίξοντος. ἀλλοῖον δὲ ἀπὸ τοῦ κινουμένου, ὥστε κατὰ
τοῦτο αἰσϑήσει ληπτὴν εἶναι τὴν κίνησιν. οἵ δὲ ἀξιοῦντες 5
μὴ αἰσϑήσει ταύτην λαμβάνεσϑαι, ἀλλὰ δι αἰσϑήσεως
μὲν διανοίᾳ δέ, φασὶν ὅτι πᾶσα κίνησις κατὰ συμμνημύ-
γευσιν γίνεται" ἀναφέροντες γὰρ ὡς τόδε τὸ σῶμα πάλαι
μὲν (ἐν) τῶδε τῷ τόπω ἐτύγχανε, νῦν δὲ ἔστιν ἐν τῷδε,
ἔννοιαν λαμβάνομεν "τῆς κινήσεως καὶ τοῦ κεκινῆσϑαι. 10
αὐτὸ δὲ τό γε μνημονεύειν οὐκ ἀλόγου τινὸς αἰσθήσεως,
λογικῆς δὲ δυνάμεώς ἐστιν ἔργον. οὐκ ἄρα τῇ αἰσϑήσει,
διανοίᾳ δὲ συμβέβηκε λαμβάνεσθαι τὴν κίνησιν. ἄλλως
τε΄ πᾶσα κίνησις κατὰ ἀπόλειψιν καὶ ἐπίληψιν τόπου Ψοεί-
ται. ἢ δὲ αἴσϑησις οὔτε τόπον δύναται λαμβάνειν (οὐϑεὶς 1’
γὰρ τύπος αἰσϑητός ἐστιν), οὔτε ἐπίληψιν καὶ ἀπόλειψιν
ἰμνημονικῶς γὰρ ταῦτα ϑεωρεῖται, ἡ δὲ αἴσϑησις ἄλο-
γος οὖσα ἐστὶν ἀμνήμων). οὐκ ἄρα αἰσϑητόν τι ἐστὶν ἡ
κίνησις. ᾿
Πλὴν ἐάν τε αἰσϑήσει προηγουμένως λαμβάνηται, ἐάν δε
τε διανοίᾳ, ἀδιάφορον" ἐκεῖνο γὰρ συμφανές ἔστιν, ὅτι
συνάδειν δοκεῖ τῷ εἶναι κίνησιν ἡ ἐνάργεια. παρ᾽ ἣν αἰτίαν
καὶ οἵ δογματικοὶ φιλόσοφοι οὐκ ἄλλοϑεν εἰώϑασι δυσω-
πεῖν τοὺς ἀπορητικοὺς ἢ ἀπὸ ταύτης. πῶς γάρ, φασιν,
Ἐξοςς τ ρσεδες τ νῶν φευσ δι ΟΝ
61--08 --- Ηγρ. ΠΙ 66.
θα οὐ ξιν δ ΡΝ ΕΑ ν ον
: 4.
39 οἱ μὲν οἵη. ς 1,8 συμμνημύόνευσιν Τ.Ἐς (οὗ, Ρ. 400, ἃ
46], 2): μνημόνευσιν Ν 8 πάλαι ΤῈς: πρὶ Ν᾽ 9 ἐν μῆς,
ἄθῃ, 18 λαμβάνεσθαι συμβέβηχες 4 οἱ 18 ἀπόλειψιν ΒΘ τ:
90}}. Ρ. 484, 1415. 487, 14: ἀπόληψιν ιὖ 8δῃ καταλαμβά
νειν 16 ὅτε 18 τι οἵω. Τ᾽ 91 ἔτι Κ
(83
15
(αν. ἄορτη. ΙΝ) ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΜΡ 211
459... ἐν " ἜΝ Ξ
95 εἴπερ μὴ ἔστι κίνησις, ἥλιος ἀπὸ ἀνατολῆς μέχρι δύσεως
τοὺς ἰδίους σταδιεύει δρόμους; ἢ πῶς ὡρῶν γίγνονται
μεταβολαί, ἔαρος καὶ ϑέρους καὶ μετοπώρου καὶ χειμῶ-
νος; παρὰ γὰρ τὰς τοῦ ἡλίου κινήσεις συν »γισμού; τε
καὶ ἀποστάσεις αὗται συμβαίνουσιν. πῶς δὲ καὶ νῆες
80 ἀναχϑεῖσαι ἐκ λιμένων εἰς ἑτέρους κατάγονται λιμένας;
τίνα δὲ τρόπον ὃ ἀναιρῶν τὴν κίνησιν ἀπορητιχὺς ἕωϑεν
προελϑὼν τῆς οἰκίας καί τινα τῶν κατὰ τὸν βίον πραγμα-
“οοτευσάμενος πάλιν ὑποστρέφει; πάντα γὰρ ταῦτα ἀναντίρ-
ρητά ἐστι τῆς κινήσεως τεκμήρια. ὅϑεν καὶ τῶν παλαιῶν
τις Κυ νικῶν τοὺς κατὰ τῆς κινήσεως ἐρωτώμενος λύγους
ἀπεκρίνατο μὲν οὐδὲ ἕν, ἀναστὰς δὲ περιεπάτει, δι᾿ αὐτῆς
ε τῆς ἐναργείας τὴν ἄνοιαν τοῦ σοφιστοῦ ὀνειδίξων. καὶ
ἄλλα δὲ παμπληϑῆ τοιαῦτ᾽ εἰώϑασιν οἵ ἐξ ἐναντίας λέγειν
ὑπὲρ τοῦ κίνησιν εἶναι. οἷς καὶ ἡμεῖς ὡς ἀποχρώσῃ συ-
νηγορία πρὺς κατασκευὴν τοῦδε τοῦ μέρους ἀρκεσϑέντες
εἰς τοὐναντίον ἐπιχειρήσομεν. ἐὰν γὰρ ἴσον δειχϑῇ κατά
τὸ τε πίστιν καὶ ἀπιστίαν τῷ εἶναι κίνησιν τὸ μὴ εἶναι κίνη-
σιν, πάντως ἀκολουϑήσει τὸ μηϑετέρω μὲν συναινεῖν,
ἐπέχειν δὲ περὶ ἀμφοτέρων.
Εἴπερ οὖν κινεῖταί τι πρώτως. οἷον στοιχεῖον, ἤτοι
ὑφ᾽ αὑτοῦ κινεῖται ἢ ὑπ᾽ ἄλλου" οὔτε δὲ ὑφ᾽ αὐτοῦ, ὡς
ι5 δείξομεν, οὔϑ᾽ ὑπ᾽ ἄλλου, χαϑὼς παραμυϑησόμεϑα᾽ οὐκ
ἄρα κινεῖται. αὐτίκα γάρ, εἰ πᾶν τὸ κινούμενον ὑπὸ ἐτέ-
ρου κινεῖται, ἤτοι συνακολουϑοῦντος αὐτῷ τοῦ κινοῦντος
κινεῖται ἢ μὴ συνακολουϑοῦντος" ὀῦτε δὲ συνακολου-
ϑοῦντος οὔτε ἀφισταμένου κινεῖται. ὡς δείξομεν" οὐκ
0 ἄρα τὸ κινούμενον ὑπ᾽ ἄλλου κινεῖται. εἰ γὰρ τὸ κενοὺς
μενον συνακολουϑοῦντος αὐτῷ τοῦ »υνοῦντος κινξιταί,
δεήσει τῷ ὁποιωδηποτοῦν κινουμένῳ ἔν! πᾶντα συναχο-
λουϑεῖν. εἰ γὰρ λόγου χάριν ἕκαστον τῶν εἴκοσι τεσσάρων
στοιχείων ὑπὸ ἑτέρου κινεῖται» ἀναγκαῖον τῷ ἄλφα κινου-
τὸ--τ --- Ηγν. ΠΙ 61.
18 πρῶτον Νὶ
Ὶ ννοιαν Ν: διάνοιαν ΠῈ-ςΞ
86 βαδίζει Ν ὃ ἀνοιὰν ἡ δ γρ
39 δ συνακολουϑεῖν Βοκκ.: συνεξακολουϑεῖν ε
63
ἱ 69
ΠῚ
418 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Μ΄ ταν, πιδίῃ, Χ
“νὼ ὑπὸ τοῦ βῆτα συναχολουϑεῖν» τὰ λοιπά, ἐπείπερ ὡς
ἕπεται τῷ ἄλφα τὸ βῆτα κινοῦν τὸ ἄλφα, οὕτω καὶ τῷ
δῆτα δυνακολουϑήσει τὸ γάμμα κινητικὸν ὃν αὐτοῦ, καὶ τῷ
γάμμα τὸ δέλτας καὶ μέχρι τοῦ ὦ. τοίνυν καὶ ἐπὶ τῶν
κατὰ τὸν κόσμον πραγμάτων, εἰ ἕκαστον τῶν κινουμένων
ἀχολουϑοῦν ἔχειν ὀφείλει τὸ κινοῦν, ἑνὶ κινουμένῳ πάντα
συναχολουϑήσει. ἄτοπον δέ γε ἑνὸς κινουμένου πάντα
λέγειν κινεῖσϑαι" οὐκ ἄρα ἕπεται τῷ κινουμένῳ τὸ κινοῦν.
ν ᾿ ΠΧ Ὰ - - 9 , Ἂ ἌΡε 3 ; - ᾿
εἰ δὲ γωρίξεται αὐτοῦ, καϑάπερ 1) χεὶρ ἀφίσταται τῆς ἀπο- 491
παλλομένης σφαίρας. ἀνάγκη παϑόν πὼς καὶ διατεϑὲν
ὑπὸ τοῦ κινοῦντος τὸ χινούμενον ποιεῖσθαι τὴν ἀπ᾽ αὐτοῦ
φοράν. ἐπεὶ οὖν τὸ πάσχον οὐκ ἄλλως πέφυκε πάσχειν,
εἰ μὴ κατὰ πρόσϑεσιν ἢ ἀφαίρεσιν ἢ μεταβολήν, δεήσει
καὶ τὸ κινούμενόν τι τούτων παϑὸν ὑπὸ τοῦ κινοῦντος κι-
νεῖσϑαι, ὡς ἂν μηδὲν αὐτῶν πάϑη, χωρισϑέντος τοῦ κινοῦν-
τος στήσεται. ἐδείξαμεν (Δἄν. ρῃγ5.1 2175α4:) δέ γε ἄπο-
ρον τὸν περὶ τῆς ἀφαιρέσεως καὶ προσϑέσεως καὶ μεταβολῆς
λόγον. ὥστε οὐδ᾽ ἀφισταμένου τοῦ κινοῦντος κινήσεται τὸ
κινούμενον. καὶ ἄλλως" εἰ παϑὸν κατὰ ἀφαίρεσιν ἢ κατὰ πρόύσ-
ϑεσιν ἢ κατὰ μεταβολὴν κινεῖται τὸ κινούμενον, αἱ ἄτομοι
οὐ κινηϑήσονται διὰ τὸ μήτε πρόσϑεσιν μήτε ἀφαίρεσιν μήτε
μεταβολὴν ἐπιδέχεσϑαι. τοίνυν οὐδὲ ὑπὸ ἑτέρου κινεῖται
τὸ κινούμενον. εἰ γάρ, ἵνα ὑπὸ ἑτέρου κινηθῇ, δεῖ συνα-
κολουθοῦντος αὐτῷ ἐκείνου κινεῖσθαι ἢ μὴ συνακολου-
ϑοῦντος, δέδεικται δὲ ἑκάτερον ἀδύνατον, λεκτέον μὴ ὑπὸ
ἑτέρου κινεῖσθαι. καὶ μὴν εἰ πᾶν τὸ κινούμενοι
ὑπ᾽ ἄλλου τινὸς κινεῖται, ἤτοι τὸ κινοῦν αὐτὸ κινεῖται ἢ
ἀκινητίζει. καὶ ἀκινητίζειν μὲν ἀδύνατον. τὸ γὰρ κινοῦν
ἐνεργεῖ τι, τὸ δὲ ἐνεργοῦν κινεῖται, τὸ ἄρα κινοῦν κινεῖται.
εἰ δὲ κινεῖται, ἐπεὶ πᾶν τὺ κινούμενον ὑπ᾽ ἄλλου τινὸς
κινεῖται, δεήσει καὶ τὸ κινούμενον ὑπὸ τρίτου τινὸς κινεῖς
σϑαι, καὶ τὸ τρίτον ὑπὸ τοῦ τετώρτου, καὶ τὸ τέταρτον
ὑπο τοῦ πέμπτου, καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον, ὥστε ἄναρχον
᾿ρΑθΥ τας ἰἐδες πρδρι ἐπα ρό εν ἰξερς βξιας το δ βλοφαν 15 ἐπτλο ἐν
» τὴ ἐὐ ἀκ ει λ νι Ν: ἀκολουθήσει 1Ὲς 91,28 τὸ γάμμα
: φίστασϑαις 18 ἀποβαλλομένης Ἐ 8.0
60}1. ». δ04. 28 16 δεῖ ζἥτοι) ΒΟΚΙ. ἀα}ὶ Ν:
ἘΝ ἢ τ- 90 ἀκινητίξει ΝῚ
ἀκινητεῖ ΤἸῈς φ0 εἰς ἰπιϑυον ἔστιν ἃ ἴα ἐρδίι
4
η0
3
80
(ἀν, ἀομπι. 1) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ [5 219
401 4 ί “-- ᾿ ΄ " . "“ ᾿
γίνεσϑαι τὴν κίνησιν. τοῦτο δὲ ἣν ἰποπον᾽ οὐκ ἄρα τὸ
κινούμενον ὑπ᾽ ἄλλου “ινεῖται.
Καὶ μὴν οὐδ᾽ αὐτὸ ὑφ᾽ ἑαυτοῦ κινηθήσεται. εἰ γὰρ
αὐτοκίνητόν ἐστιν, ἤτοι πάντῃ πινητὴν ἔχει τὴν φύσιν ἢ
.ο εἴς τινα διάστασιν, οἷον ἐπὶ τῶν πρώτων καὶ στοιχειωδῶν
σωμάτων, ἐπεὶ χαὶ πρὺς τοὺς φυσικούς ἔστιν ὁ λόγος,
ἀλλ᾽ εἰ μὲν πάντῃ πινητὴν ἔχει τὴν φύσιν, οὐ κινήσεται"
«οτοὔῦτε γὰρ ἄνω ἐνεχϑήσεται διὰ τὸ καὶ εἰς τὸ κάτω πινητὴν
ἔχειν τὴν φύσιν. οὔτε κάτω διὰ τὸ καὶ εἰς τὸ ἄνω, οὔτε
πρύσω διὰ τὸ καὶ εἰς τὸ ὀπίσω. οὔτ᾽ ὀπίσω διὰ τὸ καὶ
εἰς τοὔμπροσϑεν. καὶ ἐπὶ τῶν λειπομένων δυεῖν διαστά-
κσεων ὃ αὐτὸς λύγος. εἰ δὲ εἴς τινα διάστασιν κινητὴν
ἔχει τὴν φύσιν, εἰ μὲν εἰς τὴν ἄνω ὥσπερ τὸ πῦρ καὶ ὃ
ἀήρ. πάντ᾽ ἄνω κινήσεται, εἰ δὲ εἰς τὴν κάτω μόνον ὡς
γῆ καὶ ὕδωρ, πάντα εἰς τὸ κάτω. εἰ δὲ τινὰ μὲν εἰς τὴν
ἔνω διάστασιν κινητὴν ἔχει τὴν φύσιν, τινὰ δὲ εἰς τὴν
ἢ κάτω, οὐ γενήσεται ἐκ κινουμένων σωμάτων σύγκριμα.
εἴτε γὰρ ἀπὸ τοῦ μέσου νοοῖτο κινούμενα τὰ στοιχειώδη
σώματα ὡς ἐπὶ τὰ πέρατα, λυϑήσεται τὸ πᾶν ἑκάτερον
γὰρ ἀπὸ ϑατέρου χωρισϑὲν ὡς ἐπὶ τὴν ἴδιον δραμείται
κίνησιν, τὸ μὲν ἀνωφερὲς ἐπὶ τὴν ἄνω. τὸ δὲ κατωφερὲς
19 ὡς ἐπὶ τὴν κάτω. εἴτ᾽ ἀπὸ τῶν περάτων ὑποχέοιτο ὡς ἐπὶ τὸ
μέσον συνωθούμενα, πάντως ἣ κατὰ τὴν αὐτὴν κάϑετον
ἐνεχϑήσεται ἢ οὐ κατὰ τὴν αὐτὴν. καὶ εἰ μὲν κατὰ τὴν
αὐτὴν φέροιτο, ἐξ ἀνάγκης καὶ ἀντιπεσεῖται ἀλλήλο 5. να
οὕτως ἢ ἰσοκρατοῦντα στήσεται μηϑετέρον νικῶντος, μὴτὲ
φῃ τοῦ κάτω βιαξομένου μήτε τοῦ ἄνω (ἁτοπον δὲ λέγειν
στάσιν γίνεσθαι ἐν τοῖς φύσει κινουμένοις), ἢ ἈΘΠΟΡΕΟΣ
ἀνισοκρατοῦντα εἰς ἕνα μόνον ἐνεχϑήσεται τόπον»
τὸν ἄνω ἐπικρατησάντων τῶν ἀνωφερῶν, ἢ εἰς τὸν ΚαΤτὼ
ὑπερτερούντων τῶν κατωφερῶν. εἰ δὲ μὴ κατὰ τὴν αὐτὴν
εν ἐπί 6. κ ἔχει Ν 8 καὶ ΡΓΙῸΒ οι. Ν᾽ 9 τὴν
ΑΙ ρην; ΤΥ με 18 ὡς ΡΥὰ8 οι. ςΞ εἰτ
οϑὺ ἕἔ ΤῈ 4 δὲ οαι. Νδ : ἣν
ἘΩΔΟ ΣΡ εἰ δ΄ μὲ συνωϑούμενα θθῃ.: συνωθούμενον Ὁ
ὃ 38 ἤτοι {εἰς τὸν ΒΕΚΚ. ἀυθτῖ. 4. τὸν ἄνω ΝΕ ς: τῶν
ἄνω ΤΙ ατὖν ΓΕ ΟΝ Ἐν τῶν οἴ.
-
ῳῷ
80
2
ᾧ
88
90 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ δάγ. τρί ῃ, Χ
402
χάϑετον φέροιτο, οὐ συμβάλλει ἀλλήλοις, μὴ συμβάλλοντα Ὦ
δὲ οὐδὲ συγχρίματος ἔσται τινὸς ἀποτελεστικά, τοῦτο δὲ
ἄτοπον. τοίνυν οὐδὲ αὐτοκίνητόν ἐστι τὸ κινούμενον.
πάλιν εἰ αὐτοκένητόν ἐστι τὸ κινούμενον, ἐπεὶ πᾶν τὸ
χινοῦν ἤτοι προωϑοῦν κινεῖ ἢ ἐπισπώμενον ἢ ἀνοχλοῦν
χαὶ ϑλίβονυ, δεήσει καὶ τὸ αὐτοκίνητον ἑαυτοῦ κινητικὸν 30
ὃν ἤτοι προωστικῶς κινεῖν ἢ ἐπισπαστικῶς ἢ ἀνοχλητικῶς
ς χαὶ ϑλιπτικῶς. εἴτε δὲ προωστικῶς κινοέη, ἔσται ἐξόπι-
σϑεν ξαυτοῦ (τὸ γὰρ προωϑοῦν ἐξόπισϑέν ἐστι τοῦ προω- 49}
ϑουμένου), εἴτε ἐπισπαστιχῶς. ἔσται ἔμπροσϑεν αὑτοῦ,
εἶτε ἀνοχλητικῶς καὶ ϑλιπτικῶς, ὑποκάτω αὑτοῦ. ἀδύ-
νατον δέ γὲ νοεῖν τὸ αὐτὸ ἤτοι ὄπισϑεν ἑαυτοῦ ἢ ἔμ-
προσϑεν ἢ ὑποχάτω᾽ οὐκ ἄρα αὐτοκίνητόν ἐστι τὸ κινού- 5
μενον. εἰ δὲ μήτε ὑπ᾽ ἄλλου κινεῖται τὸ κινούμενον μήτε
ὑφ᾽ ἑαυτοῦ. παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστι, ῥητέον μὴ κινεῖσθαι
τὸ κινούμενον.
Κομίξεται δὲ καὶ ἄλλη τις ἐμβριϑὴς ὑπόμνησις εἰς
τὸ μὴ εἶναι κίνησιν ὑπὸ Διοδώρου τοῦ Κρόνου, δι᾽ ἧς τ
παρίστησιν, ὅτι κινεῖται μὲν οὐδὲ ἕν, κεκίνηται δέ. καὶ
μὴ κινεῖσϑαι μέν, τοῦτο ἀκόλουθόν ἐστι ταῖς κατ᾽ αὐτὸν
τῶν ἀμερῶν ὑποϑέσεσιν. τὸ γὰρ ἀμερὲς σῶμα ὀφείλει
ἐν ἀμερεῖ τόπῳ περιέχεσθαι, καὶ διὰ τοῦτο μήτε ἐν
αὐτῷ κινεῖται (ἐκπεπλήρωκε γὰρ αὐτόν, δεῖ δὲ τόπον τό
ἔχειν μείξονα τὸ κινησόμενον). μήτε ἐν ᾧ μὴ ἔστιν᾽
οὔπω γὰρ ἔστιν ἐν ἐκείνῳ, ἵνα καὶ ἐν αὐτῷ κινηϑῆ.
ὥστε οὐδὲ κινεῖται. κεκίνηται δὲ κατὰ λόγον" τὸ γὰρ
πρότερον ἐν τῷδε τῷ τύπῳ ϑεωρούμενον, τοῦτο ἐν
ἑτέρῳ νῦν ϑεωρεῖται τύπῳ᾽ ὕπερ οὐκ ἂν ἐγεγόνει μὴ 30
ΟΝ. συν σιν πο πὲ.
83 ---8δά --- Ηγρ, 111 68---θ9.
Ὡς ς΄΄ὦἝὦ ὁ ς .ς{ὔἰἰὡς τ δ δ τ ΘΟ ΨΗ͂ΒΘΘΕ:-
59 προωϑοῦν ΒΕΚΚΕ, (οἵ, Ρ. 181,11): προωϑούμενον ἃ ἀνο-
χλοῦν ὅ6π.: ἀνοχοῦν (ἃ: [οτῇ, ἀνωθοῦν (οἴ. ».181,12) 82 κινοῖ Ν
ὃ Ὁποχάτω ΒΕΚΚ,. ἀρ ῖξ, 60]]. ρ. 137, 15. 498, δ: ὑποκάτωϑεν ὰ
6 5:::-. κινούμενον οτη. ἴ, Ι2 αὐτῶν Ν 1 κινεῖται 80Γ.:
κινεῖσϑαι ἃ τὸ χινούμενον Ν᾿ οἱ οοθχ ϑαν Πΐβπιβ ἐρβίθ Β6Κ-
Κογο μήτε ΒΕΚΊ,: οὔ ἘΣ: Ὁ ΝΙΕ ΡΗ
νοι ἐπ ΉΠΠοΕοΕέο[Π[ρ[ 7 ν τροὐδ τΠ Οὐδ ΝΟΣ τος
ϑ
"0
(ἀν. ἀορτα. ΕΥ̓)
403
, Ἵ “-
κινηϑεντος αὐτοῦ.
"
πον τὸ μηδενὸς κινου
σκέψεως ἐπ᾽ ἴσης
ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 209]
4 , , ἢ δ΄ Ψ. ἃ ᾽ ,“:.,
οὗτος μὲν οὖν ὁ ἀνὴρ ἐπαρήγειν θελη-
ΞΣ " ’ ΄ , . - 4 3
σας τῷ οἰκείῳ δόγματι ἀτοπὸν τι προσήκατο πῶς γὰρ οὐχ ἄτο-
μένου λέγειν τι κεκινῆσθαι; οἵ δὲ ἀπὸ τῆς
᾿ , -- -
χαὶ περὶ τοῦ κινεῖσθαι καὶ περὶ τοῦ
κεκινῆσθαι ἀποροῦντες οὐδὲν ἄτοπον προσδέξονται, καϑά-
περ Διόδωρος προσήκατο.
χὺν συνερωτᾷ λόγον εἰς
» 7
κινεῖταί τι, ἤτοι ἐν ὦ
ἔστιν οὔτε δὲ ἐν
͵
τ ι Ἦ ᾽ , ΗΙ 9.9 “ἃ-
0 ὦ μὴ ἔστιν (οὐ γὰρ ἔστιν ἐν αὐτῷ)
’ -
δὲ παραμυϑία τῶν λημμάτων
μὴ , ᾿ - τ
ὄντων τόπων, ἑνὸς μὲν τοῦ ἐν ὦ
ἔχ ' ᾿
ἐν ᾧ μὴ ἔστιν, καὶ τρίτου παρὰ
τι. καὶ ὃ μὲν λόγος τοιοῦτος, ἢ
αὐτοῦ προφανής. δυεῖν γὰρ
“ρετι ἔστιν, δευτέρου δὲ τοῦ
τούτους μηδ᾽ ἐπινοεῖσθαι δυναμένου,
εἰ ὄντως κινεῖται, ἐν τῷ ἑτέρῳ τ
τῷ ἀνεπινοήτω οὐκ ἂν
4
͵
5 οὐ κινεῖται ἐκπεπλήρωπε
γ
ἐ
» -» , ᾿
ν αὐτῷ νει μένον
εἠδ αν, μένει" μένο
ὲ μὴ ἔστι, πάλιν
τι μὴ ἔστιν, ἐκεῖ ὁ
4 γ ᾿ 4
πλὴν οὑτύός γε τὸν περιφορῆτις
τὸ μὴ κινεῖσθαί τι, λέγων “εἰ
" ’, - Ἥ Ε Ἵ
ἔστι τόπῳ κινείται ἢ ἐν ὦ μή
Γ
κινοῖτο.
δὲ ἐν αὐτῷ
ὕτε δρᾶσαί τι οὔτε πα
3 -
ταὐτὰ δὲ οὐδὲ κινεῖσθαι, καὶ ὡς οὐκ
«ς ᾿ ἢ ᾽ μ
ιοἱ Ῥόδῳ ὄντα ἐν “ϑηναι
πᾶν σῶμα ἐρεῖ ἐν ἐκεί
ἔστιν. ὅϑεν εἰ δύο εἰσὶ
μὴ ἔστι. δέδεικται δ᾽ ἐν μὴ
νεῖσϑαι τὸ κινούμενον:
15 Τοιαύτη μὲν καὶ ἡ
᾿ Η Ἢ
δὲ καὶ ὑπὸ πολλῶν ἀντείρηται» ὧν τὰ
μένως ἐκϑησόμεϑα. καὶ
τῶν συντελεστικῶν ἀληϑῶν
τατικὰ τούτων, ἀλλ᾽ ἀληθῆ κα
ΙΓ
γὰρ ἔστι τι πε
ς κινεῖσθαι;
νω κινεῖσθαι
τόποι, ὃ τε
Υ
. Ν }
δὴ ἔνιοι μὲν
γὰρ αὐτόν᾽
δετέρω τὸ
οὐκ ἂν εἴη τὸ κινούμενον.
τοῦ λόγου πα
ὄντων ψευδῆ τῦυγ
ϑεστάναι, καὶ ψεῦ
- 4 -
ρας, ἔστι κακξενο; καὶ
7»"Ἢ-» Ω ᾿ ΤᾺ , - “, ΠῚ
ἔστι (μένει γὰρ ἐν αὐτῷ), οὔτε ἐν
᾽ » - ,
οὐκ ἀρὰ πινειται
δεῖ τὸ κινούμενον,
οὕτων κινεῖσϑαι᾽ ἐν γὰρ
Ξ- Η ΄
ἐν ᾧ μὲν οὖν ἔστι τόπῳ
4 Μ᾽
καὶ ἐφ᾽ ὅσον ἔστιν
οὐ κινεῖται. ἐν ὦ
ἀδύνατον αὐτὸ πινεῖσϑαι" ὅπου γάρ
ϑεῖν δύναται, κατὰ
" ᾿ " -
ἄν τις λέγοι τὸν ἐν
οὕτως οὐδὲ κοινῶς
τῷ τύπῳ. ἔνϑα μὴ
τ ΐ ἕ
ἐν ὦ ἔστι καὶ ἐν ὦ
ὕτων δυνάμενον κι"
ραμυϑία᾽ ποικίλως
ς ἐνστάσεις παρᾶάκει-
ἀδύνατον εἶναί φασι
ἄνειν τὰ παρα-
δῶν ὄντων
30 ἀναλόγως ψευδῆ. οὗ
81 --- Ηγρν. {Π| ΤΙ.
18 τυγχάνειν Ν:
8 τούτοις Νδ
οὐ, [Εἷς : εἶναι οἰΐπι ΒᾺΡ
(δἰ τα τον νυ. 32. 3834. 8
Βοχῖαν Ἐταρίτίοαβ ΤΠ.
9 ταὐτὰ ΒΕΚΚ.: ταῦτα
»ἱονογαῖ ΒΘ ΚΚ.
ὃ. 939)
18.19 παραστατικὰ 5
21
83
᾿ 89
90
“«ΦΟ
[1]
98
ΌΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Μ΄ δᾶν, ταδί, Χ
τοῦ μὴ ὄντος οὐκ ἂν εἴ) τι πέρας. εἰ δὲ πέρας ὑπῆρχε
τοῦ παρατατικοῦ τὸ συντελεστικόν, ἀνάγκη ἄρα τοῦ συν-
τελεστικοῦ ὄντος, ὃ δὴ πέρας ἐστίν, εἶναι καὶ τὸ παρατα-
τικὸν οὗ τοῦτο πέρας ἐστίν. καὶ ὡς οὐδέν ἐστι τὸ γεγε-
νῆσϑαι συντελεστικὸν μὴ ὄντος ἀληϑοῦς τοῦ γίνεσθαι
παρατατικοῦ. καὶ ὃν τρόπον οὐδέν ἐστι τὸ ἐφθάρϑαι συν-
τελεστιχὸν μὴ προὔπάρξαντος τοῦ φϑείρεσθαι παρατατι-
κοῦς οὕτως ἀδύνατόν ἐστι, μὴ ὄντος ἀληϑοῦς τοῦ κινεῖσϑαι
παρατατικοῦ, ἀληϑὲς εἶναι τὸ κεκινῆσϑαι συντελεστικόν.
ἄλλοι δέ φασι δύνασθαί τι ἐν ᾧ περιέχεται τόπῳ
κινεῖσθαι" αἱ γὰρ περὶ τοῖς κνώδαξιν εἰλούμεναι σφαῖραι
καὶ οἱ περιδινούμενοι ἄξονες καὶ ἤδη τὰ τύμπανα καὶ οἵ
κεραμευτικοὶ τροχοὶ καὶ ἄλλα παμπληϑῆ τούτοις ἐοικότα
σώματα κινεῖται μέν, ἐν ᾧ δὲ ἔστι τόπῳ κινεῖται, ὥστε
ψεῦδος εἶναι ἕν τι τοῦ λόγου λῆμμα, τὸ μὴ κινεῖσϑαί τι
ἐν ᾧ ἔστι τόπω. ἄλλοι δὲ παρὰ τὴν ἔννοιαν τῆς πι-
νήσεως ἡρωτῆσϑαί φασι τὸν λόγον. τὸ γὰρ κινούμενον
νοεῖται σὺν τόπῳ τῷ ἀφ᾽ οὗ κινεῖται καὶ τῷ εἰς ὃν κινεῖς
ται διόπερ ὅταν λέγῃ ὁ Διόδωρος ““εἰ κινεῖταί τι, ἤτοι ἐν
ᾧ ἔστι τόπῳ κινεῖται ἢ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν, μοχϑηρόν τι καὶ
παρὰ τὴν τῆς κινήσεως νόησιν λέγει, παρόσον τὸ κινού-
μενον οὔτε ἐν ᾧ ἔστι τόπῳ κινεῖται οὔτε ἐν ᾧ μὴ ἔστιν,
ἀλλὰ κατ᾽ ἀμφοτέρων, τοῦ τε ἀφ᾽ οὗ κινεῖται καὶ τοῦ εἰς
ὃν. ἦσαν δὲ οἱ καὶ ἀμφιβολίαν διεστέλλοντο. τὸ
γὰρ ἐν τόπῳ περιέχεσϑαι δύο σημαίνειν φασίν, ἕν μὲν ἐν
τόπῳ τῷ κατὰ πλάτος, ὡς ὅταν λέγωμέν τινα ἐν ᾿ἄλεξαν-
ὁρείᾳ εἶναι, ἕτερον δὲ ἐν τῷ τόπῳ τῷ κατ᾽ ἀκρίβειαν, καϑὸ
πάμοῦ λέγοιτ᾽ ἂν εἶναι τόπος ὃ περιτετυπωκὼς τὴν ἐπι-
98 -- Ἠγρ. 1Π 12.
94 -- γγ. 1Π| 183.
95 -- Ηγρ. ΠῚ 175.
ἀπξτον ττξας - ς τ Ὁ τυ δ σςο ρῶν,
3ῦ γίνεσθαι Ν᾿ (αὐ Βογ, ΒΕΚΚ.): γενέσθαι 1Ες 38 οὕτως Ν:
ὧδε 'ς 48 οὕτως -- 29 πα ῦ ͵
Ἶ ρατατικοῦ οἵη. α' 4 τμῆμα ς μῆ
στη. ΠΕ ς (ερὰ αἀάϊά, ΒΟΚΚ.) 71 σὺν τόπω βέκόξαειι 10 τῶ
ῬΓῸΒ οχη. ΑΒ ἀ6), ρἀ ἃ,
494
δ
495
ὃ
10
18
ων
ἐς
(αν. ἀομπ,, ΙΥ) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Μ΄
φάνειάν μοῦ τοῦ σώματος ἀήρ, καὶ ἀμφορεὺς τοῦ ἐν αὐτῷ
περιεχομένου προσαγορεύεται τύπος. διχῶς δὴ καλουμέ.
οῳ νοῦ νῦν ἐτοῦ) τύπου. φασὶ ὀυνασύαι τὺ χινούμενον ἐν ὦ
ἔστι τύπῳ κινεῖσθαι: τῷ. κατὰ πλάτος. ἔχοντι διάστημα
καϑ᾽ Ὁ ὃ γενήσεται τὰ τῆς κινήσεως. τινὲς δὲ καὶ ἀπέ-
ν εἶναι ὠήϑησαν τὸν τοῦ Διοδώρου λόγον. ἐπείπερ
ραντο
ἀπὸ διεξευγμένου, 1 φευδοποιεῖ δὲ τοῦτο ὅμι
ἄρχεται μὲν
οὐ τῶν ἑξῆς; ἑκάτερον τῶν ἐν αὐτῶ δεικνὺς ψεῦδος. τὸ τὲ ἐν
μὴ ἔστι τι τύπῳ κινεῖσϑαι καὶ τὸ ἐν ὦ ἔστιν.
Τοιαῦται μὲν αἵ πρὸς τὸν λόγον ἐνστάσεις"
Διόδωρος πρὸς τὴν πρώτην εὐθὺς ὑπηντηπέναι διδάσχων.
ὅτι ἐνδέχεται τῶν συντελεστικῶν ἀληϑῶν ὄντων τὰ τούτων
.0ὺ παρατατικὰ ψευδῆ τυγχάνεϊν. ἔστω γάρ τινα πρὸ ἐνιαυ-
τοῦ γεγαμηκέναι κ καὶ ἕτερον μετ᾽ ἐνιαυτὸν. οὐκοῦν
ἐπὶ τούτων τὸ μὲν ἡ οὗτοι ἔγημαν᾽ ἀξίωμα συντελε-
“οὐ ὀστιπὸν ὺν ἀληϑές ἔστιν, τὸ δ᾽ “οὗτοι γαμοῦσι ᾽παρα-
τατικὺν καϑεστὼς ψεῦδός ἐστιν᾽ ὅτεγὰάρουτος ἐγά-
μει: οὔπω οὗτος ἐγάμει. καὶ ὅτε οὗτος ἐγάμει οὐκέτι
ι «
οὗτος ἐγάμει. τότε δ᾽ ἂν ἣν ἀληϑὲς ἐπ᾿’ αὐτῶν τὸ
δύναται οὖν
. “οὗτοι γαμοῦσιν: εἰ ὁμόσε ἐγάμουν.
τοῦ συντελεστικοῦ ἀληϑοῦς ὄντος ψεῦδος εἶναι τὸ
τούτου παρατατικόν. τοιοῦτο δέ ἐστι καὶ τὸ Ἑλένη
τρεῖς ἔσχεν ἄνδρας" οὔτε γὰρ ὅτε Μενέλαον εἶχεν
ἐν Σπάρτῃ ἄνδρα οὔϑ᾽ ὅτε Πάριν ἐν Ἰλίῳ. ὁ οὔϑ᾽ ὅτε
96 ϑανόντος τούτου Δηιφόβῳ ἐγαμήϑη»ν ἀληϑὲς ἐστι τὸ
ιὸ παρατατικὸν τὸ “τρεῖς ἔχει ἄνδρας ,ἀληϑοῦς ὄντος
τοῦ συντελεστικοῦ τοῦ “τρεῖς ἔσχεν ἄνδρας. σοφί-
ζεται δὲ ἐν τούτοις ὁ “ιόδωρος. καὶ παρ ᾿ ἀμφιβολίαν πΟρ
ἡμᾶς πλανᾶν. τὸ “γὰρ «οὗτοι ἔγημαν᾽ ᾿ δύο σημαίνει: ἕν μὲν
πληϑυντικὸν καὶ ἴσον τῷ «οὗτοι συνέγημαν » ὅπερ ἐστὶ ψεῦ-
15 δος, ἕτερον δὲ τὸ κατὰ περίληψιν ἑνικοῦ πράγματος ἐγκε-
κλιμένου ἀπὸ τοῦ «εοὗτος ἔγη καὶ ἑτέρου ἑνικοῦ τοῦ
ὧν πάλιν ἐνικῶν τὰ παρατατικά ἔστιν
“οὗτος ἔγημεν ἐ
ἱπιὶϊδ
Ἑ;:
ἰάϊὺ ὑγροῦ τοὶ οἴνου ΥΟ] 51
19 ρΡοδβὺ περι ομένου [οτὺ. 6 σοὶ ὃ
ὰ Ν: παραστατικὰ
αὐϊὰ ὃ0 τοῦ ἐπα: Βεκκ. 898 παρατατικ Αἰ βς ἘΌΝ ἈΝ
παραταχτικὰ 5 (οἵ. ἼΡΕ Ῥ. 494 4, 18,19) Ὰ οὐ"
ὄοχεῖ ὅς 91
" ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Μ᾽ δάν, τπαίῃ, Χ
ϑ:
400
ὶ ἐς ᾿ Ξ »Ψ εἰ καὶ τὸ “οὗτος γαμεῖ" ἐπ᾽ ἀμ-
ἀϊηϑῆς τὸ “οὗτος γὰμ
ρῶν γὰρ ἀληϑῆὴ γέγονε ταῦτα. ἀμήχανον οὖν ἐστι
100 φοτέρων γὰρ αληϑὴ ἠδ η υδη, εἰ ἜΘ ας ος
τῶν παρατατικῶν ψευδῶν ὄντων ἃ ησὴ τΨ ὰ
ἐσ ϑνα ἀωυεξελρόνμης, ἀλλ᾽ ἀνάγκη συναναιρεῖσθϑαι ἢ συνυ-
᾿ τὰ ἕτερα τοῖς ἑτέροις. , ΜΗ
ὦ" ἀρ. ἀλλ᾽ εἰς τὴν αὐτὴν ΡΥ ΜΟ αν, ἐν δ
11 ὑποδείγματι. βαλλέσϑω γαρ,ς Ψηση, σοι α τὰ ς 9
᾿ , ὅ ν. οὐκοῦν ἐν τῷ μεταξὺ τῆς βολῆς
ἐμ δι πας ϑοδαμὰ ὸν ἐξίωμ α ἅπτεται ἡ σφαῖ-
Ἰθόονῶ τὸ μὲν ἐῤυ, ὀκλρ οὐρλςο ϑκίςς ἐκ , ; : , ὩΣ
ρα τῆς ὀροφῆς ψεῦδός ἐστιν" ἔτι γὰρ πιφὲρ .
- ἬΝ ἜΡΓ. ἧς. γίνεται ἀληϑὲς τὸ συν-
ὅταν δε ἅψηται τῆς ὀροφῆς, τ 2 Ὑν Ἀ Αγ ϑρ τίς
τελεστικόν, τὸ “ἥψατο ἡ σφοραη ἢ ὁ 97: .λ ϑὲς 90
χἹεται ἄρα ψεύδους ὄντος τοῦ ΓΕ Πληλ
ὑπάρχειν τὸ συντελεστικόν, καὶ διὰ τοῦτο μὴ ἡἐ
σϑαι μέν τι παρατατικῶς. κεκινῆσθαι δὲ συντε "Ἢ
105 στικῶς. μήποτε δὲ κἀνταῦϑα πλανᾶται. τὸ γὰρ ἐφρνμῖς Σ ρδέν
τὸ “ἅπτεται ἡ σφαῖρα τῆς ὁροφῆς᾽ γίνεται ἀληϑι ς: (τ εν
φέρεται ἐν τῷ μεταξὺ ἀέρι ἡ σφαῖρα, ἀλλ᾽ ὅτε εὐλττα ἡμὴ
τεσϑαι τῆς ὁροφῆς. ὅταν δὲ τερματίσασα τὴν ἠπθ ρα ρέγις τας
στήσῃ. τότε καὶ τὸ συντελεστικὸν γίνεται ἄληϑες, : ᾿ οὐ ταν
ἡ σφαῖρα τῆς ὀροφῆς". ἄτοπος οὖν ἐστιν ὃ Διό ωρ Σὸν
μὲν χκεκινῆσϑαι περιεχύμενος ὡς ἀληϑοῦς, τοῦ δὲ κινεῖ ὁ
ἀφιστάμενος ὡς ψεύδους, δέον ἢ ἀμφοτέροις συγκατατ
σϑαι ἢ ἀμφοτέρων ἀφίστασϑαι. ἴ ἜΣ
103 Οἱ δὲ φάσκοντες δύνασθαί τι πινεῖσϑαι ἐν ᾧ Ἡ
τύπῳ, καὶ τοῦτο μὲν τὰς σφαίρας, τοῦτο δὲ τοὺς ΚΕ ΑῚ
καὶ τὰ τύμπανα παρατιϑέμενοι, οὐ λύουσι τὴν ἀπορίαν,
ἀλλ᾽ ὁμοίως ἐγκυλίονται αὐτῇ. ἕκαστον γὰρ τῶν ΠΡΟΣ ΤΟΣ
σωμάτων, καϑὼς καὶ ἀνώτερον ὑπεδείκνυμεν (ὃ ὅ3),
καϑ᾽ ὁλότητα μὲν μένει ἐν τῷ αὐτῷ τόπῳ, κατὰ μέρη δὲ Σ ἥ
λάττει τοὺς τύπους, τοῦ μὲν ἄνω ἀντιλαμβάνοντος τὸν τοῦ
104. κάτω τόπον, τοῦ δὲ κάτω τὸν τοῦ ἄνω. εἰ δὲ τοῦτο, μένει
τὰ τῆς ἀπορίας. ἕκαστον γὰρ τῶν τοιούτων σωμάτων τὐμ
ἤτοι ἐν ᾧ ἔστι τόπῳ κινεῖται ἢ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν᾽ οὔτε δὲ
103---104 -.. Ἦγρ. ΠῚ 72.
πᾶν. ἀομτη, ΙΝὴ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ 15 292
497 ,γ" . ͵ “ Ὶ Υ ο΄ τὼ Ε
ἐν ῳ ἔστιν, ὡς παρεστησαμεν, οὔτε ἐν ὦ μὴ ἔστιν, ὡς
ἐδείξαμεν᾽ οὐκ ἄρα κινεῖται.
᾽4λλ᾽ ἀκολούϑως --- ἔφασκόν τινὲς παρὰ τὴν ἔννοιαν
τοῦ κινουμένου κεκομίσϑαι τὸν λόγον νοεῖσθαι “ἃὰρ τὸ
κινούμενον ὡς δυεῖν ἐχόμενον τόπων, τοῦ τ᾽ ἐξ οὗ κινεῖ-
ται, τοῦ τ᾽ εἰς ὃν μετέρχεται. ῥάδιον δέ ἐστι καὶ πρὸς
.. τούτους ὑπαντῶντας λέγειν ὅτι, κἂν τοιαύτην εἶναι συμ-
βεβήκῃ τὴν τοῦ κινουμένου νύησιν, οὐδὲν πρὸς τὸ προ-
χείμενον διὰ τὸ μὴ περὶ τῆς νοήσεως τοῦ κινεῖσθαι νῦν
εἶναι τὴν ζήτησιν τοῖς ἀπορητικοῖς προηγουμένως. ἀλλὰ
περὶ τῆς ὑπάρξεως, ὑπὲρ ἧς οὐδὲν εἰρήκασιν οὗ τῇ τοιαύτῃ
40 χρησάμενοι ἐνστάσεις. οὐ μὴν ἀλλὰ χἂν τὸν λόγον ἀνα-
τρέψωμεν, οὐδὲν ἕξουσιν εἰπεῖν πρὸς ἡμᾶς. ὅταν γὰρ
φάσκωσι τὸ κινούμενον δυεῖν ἔχεσϑαι τόπων, τοῦ τε ἐν
δῷ ἔστι καὶ τοῦ εἰς ὃν φέρεται, πευσόμεϑ᾽ αὐτῶν, πότε
μέτεισιν ἀπὸ τοῦ ἐν ᾧ ἔστι τόπου τὸ κινούμενον εἰς τὸν
ἕτερον. ἄρά γε ὅτε ἐν τῷ πρώτῳ ἔστιν ἢ ὅτε ἐν τῷ δευ-
τέρω; ἀλλ᾽ ὅτε μὲν ἐν τῷ πρώτῳ τόπῳ ἔστιν, οὐ μετέρ-
ἔτι γὰρ ἐν τῶ πρώτῳ ἔστιν. ὅτε δὲ
οὐκ ἔστιν ἐν τούτῳ. ἀλλ᾽ ἐν τῷ δευτέρῳ: πάλιν οὐ μετέρ-
χεται. ἀλλὰ μετελήλυϑεν ἤδη τῶν γὰρ ἀμηχάνων ἐστὶ
καὶ τῶν ἀνεπινοήτων τὸ μετελϑεῖν τι ἐξ ἐκείνου τοῦ τό-
που τοῦ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν. ὥστε κἂν τοιαύτην ἔχωμεν τοῦ
ιο κινουμένου νόησιν, μένει οὐδὲν ἧττον ἡ ἀρχῆϑεν ἀπορία.
Καὶ μὴν οἱ λέγοντες διχῶς καλεῖσθαι τὸν τόπον, ἐν
πλάτει τε καὶ κατ᾽ ἀκρίβειαν, διὰ δὲ τοῦτο καὶ τὴν ΞΙΡὴ-
σιν ἐν τῷ κατὰ πλάτος νοουμένῳ τύπῳ δύνασθαι συμ-
βαίνειν, οὐ πρὸς νοῦν ὑπαντῶσιν. προηγεῖται γεν δ.
15 κατὰ πλάτος νοουμένου τόπου ὃ κατ᾽ ἀκρίβειαν, καὶ ἀοὺ
δον φιλο ίοτ, οθλδΗΣ ἘΣ τ στσς
106---101 -“-- Ηγρ. ΠῚ 13.
ἀκολούϑως ΝΙΒΑΒΗ:
ο0 ἐπεδείξαμεν Ε 51 ἀλλ᾽ οπ. Υ Ν ὲ τὐὰ
ΣΝ ΝΥ οο νοεῖσθαι ΕΔΌΓ.: ἀξ Ανανι Ν 38 μὰν γἀ(
εβήκη Ν: συμβέβηκε Ἐς 5ἴ σερὶ «τος ΟΣ Ἢ Ἔ
δος ἕτερον ΕΡ 138, 11 οὔτε Ν 8 τὸ θθ6η.: τὸ τὲ ΝῚ
τότε Ἐς 18 [οτί. {μόνον ἐν
υ γχεται εἰς ἕτερον.
10 Ὁ
106
101
108
1.
110
111
118
114
ΟΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ δ΄ δάν. πηδίῃ, Χ
νατῦν ἔστι ἐν τῷ κατὰ πλάτος τόπῳ κινηδῆναί τι μὴ
τοοχενη ϑὲν ἐν τῷ κατ᾽ ἀκρίβειαν᾽ ὡς γὰρ οὗτος περιεκτι-
κος ἔστι τοῦ κινουμένου σώματος, οὕτως ὁ κατὰ πλάτος
τύπος σὺν τῶ κινουμένῳ σώματι καὶ τὸν κατ᾽ ἀκρίβειαν
τύποι περιέσγηκεν. καϑάπερ οὖν οὐδεὶς δύναται ἐν στα.
διαίω κινεῖσίαι διαστήματι μὴ προκινηϑεὶς ἐν τῷ πηχυαίω
διαστήματις ὧδε τῶν ἀδυνάτων ἐστὶν ἐν τῷ κατὰ πλάτος
τόπῳ κινεῖσϑαι μὴ κινούμενον ἐν τῷ κατ᾽ ἀκρίβειαν.
ἡρώτηκε δὲ ὁ Διόδωρος τὸν ἐκκείμενον λόγον κατὰ τῆς
κινήσεως τοῦ κατ᾽ ἀκρίβειαν ἐχόμενος τόπου τοίνυν
ἀναιρουμένης ἐπὶ τούτου τῆς κινήσεως οὐϑεὶς ἀπολείπε-
ται λογὸς ἐπὶ τοῦ κατὰ πλάτος τύπου.
Τὸ μὲν γὰρ μοχγϑηρὸν εἶναι τὸν λόγον φάσκειν διὰ
τὸ ἀπὸ διεξευγμένου ἄρχεσθαι καὶ τοῦτο ψευδοποιεῖν τὸ
διεξευγμένον τελέως ἐστὶ ληρῶδες. κατ᾽ ἀκολουϑίαν γὰρ 0
γέγονε τὰ τῆς ἐρωτήσεως. καὶ δύναμιν ἔχει τοιαύτην᾽ “εἰ
κινεῖταί τι. κατὰ τὸν ἕτερον τῶν προειρημένων τρύπων
ὀφείλει κινεῖσθαι" οὐχὶ δέ γε τὸ δεύτερον. οὐκ ἄρα τὸ 409
πρῶτον. ᾿ εἰ γὰρ ὄντος τοῦ πρώτου ἔστι τὸ δεύτερον, τοῦ
δευτέρου μὴ ὄντος οὐδὲ τὸ πρῶτον ἔσται. ὅπερ καὶ κατὰ
τὰς αὐτῶν τῶν διαλεκτικῶν ὑποϑέσεις ὑγιές ἐστιν.
Ταῦτα μὲν οὖν πρὸς τὰ ἀντιλεγόμενα τῷ ὑπὸ 4ιο- ὁ
δώρου κομισϑέντι λόγῳ ἀναγκαῖον ἣν εἰπεῖν. κομίζει δὲ
καὶ ἄλλους τινὰς λόγους οὐχ οὕτως ἐμβριϑεῖς, ἀλλὰ σοφι-
στικωτέρους, ὧν τὴν ἔκϑεσιν ποιησόμεϑα εἰς τὸ δύνα-
σϑαι κατὰ τὰς ξητήσεις ἕκαστον αὐτῶν ἐκκλίνειν. εὖ-
ϑέως γάρ, φησί, τὸ κινούμενον ἐν τόπῳ ἔστιν, τὸ δὲ ἐν τὸ
τόπῳ ὃν οὐ κινεῖται᾽ τὸ ἤρα κινούμενον οὐ κινεῖται.
διττῆς δὲ οὔσης κινήσεως. μιᾶς μὲν τῆς κατ᾽ ἐπικρά-
τείαν, δευτέρας δὲ τῆς κατ᾽ εἰλικρίνειαν, καὶ κατ᾽ ἐπι-
πράτειαν μὲν ὑπαρχούσης ἐφ᾽ ἧς τῶν πλειόνων πι-
γνουμένῶν μερῶν τοῦ σώματος ὀλίγα ἠρεμεῖ, κατ᾽ εἰ- τὸ
λικρίνειαν δὲ ἐφ᾽ ἧς πάντα κινεῖται τὰ τοῦ σώματος
ΚΕρΉ; δοκεῖ τούτων τῶν δυεῖν κινήσεων ἡ κατ᾽ ἐπι-
πράτειαν προηγεῖσθαι τῆς κατ᾽ εἰλικρίνειαν. ἵνα γάρ
- {δ 2, δέτῆς καὶ εἰλικρίνειαν. ἐνα γορ
,38. ἔοτί. κινεῖσθαί Ζτι)
τρόπον ἴ'ς '
405
εΟ
ω
88 μὴν Καγβ 88 τρόπων ΝΕ:
(αἄν. ἀορπῃ. ΙἿ ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 291
4199
χκινηϑῆ: τουτέστιν ὕλον δι᾿ ὕλου, πρό-
τι εἰλικρινῶς
νοεῖσθαι κατ᾽ ἐπικράτειαν κινούμε-
ιϑατερον ὀφείλει
ον 0; ὃν τρύπον ἵνα τις κατ᾽ εἰλικρίνειαν γένηται
πολιός. ὀφείλει κατ᾽ ἐπικράτειαν πεπολιῶσ σϑαι. καὶ
να τις κατ ᾿ εἰλικρίνειαν ληφϑῇ σωρύς; ὀφείλει κατ᾽
ἐπικράτειαν γεγονέναι σωρός" κατὰ τὸν ὕμοιον τρύ-
πον ἡγεῖσθαι δεῖ τῆς κατ᾽ εἰλ ἐπρίνειαν. κινήσεως την
45 κατ᾽ ἐπικράτειαν᾽ ἐπίτασις γὰρ τῆς κατ᾽ ἐπικράτειάν
ἐστιν ἡ κατ᾽ εἰλικρίνειαν. οὐχὶ δέ γε ἔστι τις κατ
ἐπικράτειαν κίνησις, ὡς παραστήσομεν' τοίνυν οὐδ᾽
ἡ κατ᾽ εἰλικρίνειαν ᾿ἀμμῤἐ ἐδῶ ὑποκείσϑω γἀρέκτρι-
ὧν ἀμερῶν συνεστὼς σῶμα, ὁνυεῖν μὲν κινοῦυ μένων
ἀραἑνὺς δὲ ἀκ κινητίξοντος᾽ τοῦτο γὰρ ἡ κατ᾽ ᾿ ἐπικράτειαν
80 ἀπαιτεῖ κίνησις. οὐκοῦν εἰ προσϑείημεν τέταρτον
ἀμερές ἀκινητίξον τούτῳ τῷ σώματι. πάλιν γενήσε-
ται κίνησις. εἴπερ γὰρ τὸ ἐκ τ τριῶν ἀμερῶν συγκεί-
ςοομενὸν σῶμα; δυεῖν μὲν κινουμένων. ἑνὸς δὲ ἀκινη-
τίζοντος. κινεῖται: καὶ τετάρτου : προστεϑέ ντος ἀμε-
ροῦς κινήσεται ἰσχυρότερα γὰρ τὰ τοί ἀμερῆ: μεϑ'
ὧν πρότερον ἐκινεῖτο; τοῦ προστεθέντος ἐνὸς ἀμε-
“ε ροῦς. ἀλλ᾽ εἴπερ τὸ ἐκ τεσσάρων ἄμερῶν συγκείμενον
" σῶμα κινεῖταις ΞΕ ΉΘΨΕΟΣ καὶ τὸ ἐκ πέντε᾽ ἰσχυρο-
τερα γάρ ἐστι τὰ τέσσαρ᾽ ἀμερῆ: μεϑ᾽ ὧν πρύτερον
ἐκινεῖτο, τοῦ προστεϑέντος ἀμεροῦς. καὶ εἰ τὸ ἐκ
τῶν πέντε συν θέ βΈθ ον κινεῖται, πάντως καὶ ἕκτου
προσελθόντος ἀμεροῦς ἘΕΥΜΘΕΡΕΗ ἰσχυφοτέρων ὁ ὄν-
τῶν τῶν πέντε παρὰ τὸ ἕν. καὶ οὕτω μέχρι μυρίων
ἀμερῶν προέρχεται ὁ Διόδωρος δεικνύς, ὅτι ἀνυπόστατός
ἐστιν ἡ κατ᾽ ἐπικράτειαν κίνησις ἄτοπον γάρ. φησί, τὸ
λέγειν κατ᾽ ἐπικράτειαν κινεῖσθαι σῶμα ἐφ᾽ οὗ
ἐνακισχίλια ἐπάκουε ἐλευ αευνΕΣ ας ὀκτὼ ἀκινητίζει
91 προπεπολιῶσϑαι .ΕΞς 88 ἔστι Ὲ-ς τὸ χϑοττὴ ἢ Ν ὃ υὐ ας
Βοκε.: οὔϑ᾽ ἃ 80 μὲν ϑὺ γέγαστον Ἔ Ἑ οὐ 1, (αδὶ ἘΡὶ ;
σπου) ᾷ τοί ἀμερῆ Νὶ ΝΕ: τρία εὐ Ι:ς 4 πρότ ἐντος
ἢ προτεϑέντος Ν 8 ἕκτου ϑίτανο: ἀλλὰ
11Ὁ
118
111
11ὃ
122
123
ἜΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ βὰν, τηδίῃ, Χ
ἐπικράτειαν κινεῖται. εἰ δὲ τοῦτο, οὐδὲ κατ᾽ εἶλι.᾿
χρίνειαν, ὦ ἕπεται τὸ μηδὲν κινεῖσϑαι.
ἀλλὰ γὰρ ἡ μὲν ἐπιχείρησις τοιαύτῃ πώς ἐστιν, φαί-
νεται δὲ καὶ σοφιστικὴ καὶ παρακείμενον ἔχουσα τὸν ἔλεγ-
χον" ἅμα γὰρ τῇ τοῦ πρώτου ἀμεροῦς προσϑέσει οἴγεται
ἡ κατ᾽ ἐπικράτειαν κίνησις, δυεῖν κινουμένων ἀμερῶν, δυεῖν
δὲ ἀκινητιξόντων. ὅϑεν τὰς μὲν τοιαύτας ἐπιχειρήσεις
παραιτητέον, ἐκείνοις δὲ μάλιστα χρηστέον τοῖς λόγοις" εἰ
κινείταί τις νῦν κινεῖται" εἰ νῦν κινεῖται, ἐν τῷ ἐνεστῶτι
χρόνῳ κινεῖται εἰ δὲ ἐν τῷ ἐνεστῶτι χρόνῳ κινεῖται, ἐν
ἀμερεῖ χρόνῳ ἄρα κινεῖται. εἰ γὰρ μερίξεται ὃ ἐνεστὼς
χρόνος, πάντως εἰς τὸν παρῳχημένον καὶ μέλλοντα μερι-
σϑήσεται, καὶ οὕτως οὐκέτ᾽ ἔσται ἐνεστώς. εἰ δ᾽ ἐν ἀμε-
θεῖ χρόνῳ τι κινεῖται, ἀμερίστους τόπους διέρχεται. εἰ δὲ
ἀμερίστους τόπους διέρχεται, οὐ κινεῖται. ὅτε γὰρ ἔστιν
ἐν τῷ πρώτῳ ἀμερεῖ τόπῳ, οὐ κινεῖται" ἔτι γὰρ ἔστιν ἐν
τῷ πρώτῳ ἀμερεῖ τόπῳ. ὅτε δὲ ἔστιν ἐν τῷ δευτέρῳ ἀμε-
- , ἵ Ἵ -. τ
θει τοπῷ, πάλιν οὐ κινεῖται. ἀλλὰ κεκίνηται. οὐκ ἄρασοι
κινεῖταί τι.
Πρὸς τούτοις" πᾶσα κίνησις τριῶν τινῶν ἔχεται, κα-
ϑάπερ σωμάτων τε χαὶ τύπων καὶ χρόνων, σωμάτων μὲν
τῶν κινουμένων, τόπων δὲ τῶν ἐν οἷς ἡ κίνησις γίνεται,
χρόνων δὲ τῶν καϑ᾽ οὺς ἡ κίνησις γίνεται. ἤτοι οὖν πάν-
τῶν τούτων εἰς ἀπείρους τεμνομένων τόπους καὶ χρόνους
καὶ εἰς ἄπειρα σώματα γίνεται ἥ κίνησις, ἢ πάντων εἰς
ἀμερὲς καὶ ἐλάχιστον καταληγόντων, ἢ τινῶν μὲν. εἰς ἔπει-
00
1
0
80
θοὸν τεμνομένων, τινῶν δὲ εἰς ἀμερὲς καὶ ἐλάχιστον κατα- τὸ
αν γ ;
ληγόντων. ἐάν τε΄ δὲ πάντα εἰς ἄπειρον τέμνηται, ἐάν τε
πάντα εἰς ἀμερὲς καταλήγῃ, ἄπορος ὁ περὶ τῆς κινήσεως
εὐρεῦ ἤσεται λόγος. τάξει δὲ ἀπὸ τῆς πρώτης στάσεως
ποιώμεθα τὴν ἐπιχείρησιν, καϑ' ἣν. πάντα εἰς ἄπειρον
,
τέμνεται. καὶ δὴ οἵ προεστῶτες αὐτῆς φασι τὸ κινούμε- 15
18 σοφιστὴς 90 (μὲν) κινουμ. ΒοΚΙς, ἀπέ. 6 παρω-
χημένον ΜΕ: παρωχηχότας 6. χρόνων -- γίνεται οτα. "αὶ
᾿ πάντα γοεβὲ 12 καταλήγῃ Ν 11 ἄπειρον ΝΕ: ἄπειρα ἴῃς
καταλήγῃ, (ἐάν τε τινὰ μὲν εἰς ἄπειρον τέμνηται, τινὰ δὲ
εἰς ἀμερὲς καταλήγῃ,) ΒΘΚΙ, ἴῃ εὐποιίας οπθ
01
(αν. ἄοστη. ΤΥ)
3 Π
νον σῶμα ὑφ᾽ ἕνα καὶ τὸν αὖτ
ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Β΄ 2990
ὃν χρόνον ἔϑρουν μερε-
στὸν ἀνύειν διάστημα, χαὶ οὐ τὸ πρῶτον τοῦ διαστήμα-
τος μέρος πρῶτον ἐπιλαμβάνειν τῷ
δεύτερον τῇ τάξει δεύτερον, ἀλλ᾽
διάστημα καὶ ἀϑρόως διέρχεσθαι.
΄ “4 - 4
πρώτῳ αὐτοῦ μέρει καὶ τὸ
΄ ᾿] 4 σι ἐ
ὑφ᾽ ἕν τὸ ὅλον μεριστὸν
ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον καὶ
ποικίλως τοῖς φαινομένοις μαχόμενον. εἰ γοῦν ἐπὶ τῶν
αἰσϑητῶν τούτων σωμάτω
τροχάζοντα διαστήματος, πάντως
ὁ τοιοῦτος τὸ πρῶτον ἦμ
95 δεύτερον τῇ τάξει δεύτερον᾽ τὸ
ὅλον ἀνύειν τοῦ σταδίου διάστη
(διον εἰς δύο τεταρτημόρια,
εἰ τέμοιμεν τὸ ἕτερον ἡμιστά
’ "
πάντως πρῶτον διελεύσεται τὸ
καὶ εἰ εἰς πλείονα τέμοιμεν.
0 τισμένου δὲ τροχάξῃ τοῦ σταδίου
ἐλλὰ τὸ μέν τι πρῶτον μέρος.
σκιάσει τὸ στάδιον, ἄλλα
δεύτερον, τὸ δὲ τρίτον.
:ο᾽ μιλτωμένῃ τῇ χειρὶ τούτου
τὸν αὐτὸν χρόνον τὸν ὅλον τοῦ
ἀλλὰ κατὰ τάξιν
οὖν ὃ λόγος ἐπὶ τῶν αἰσϑητῶν
5 καὶ ἐπὶ τῶν νοητῶν προσδεκτέον
ἄλλως δὲ ἔνεστι ταύτην ἀνελεῖν
ποικίλαις εἰς τοῦτο χρωμένους
γὰρ πηχυαῖον διάστημα, καὶ ὃ
τητα εἰς δύο ἡμιπήχεα.
ι0 διαστήματα αὐτοῦ, καὶ ἔστω τὰ
ἀντικόπτειν καὶ ἷ
μενον ὑφ᾽ ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν χρόνον
στημα, καὶ οὐ κατ
᾿ς. ἐπιλαμβάνει ς
18 μέρος οπὶ. 5 μβ εν Ν (η- ὁοοττ.
ὅλον διάστημα ς
διωρίσθω δὲ καὶ
στᾶν δύνασθαι τὸ κινοῦυ
ὰ τὸ πρότερον πρότερον
ν νοήσωμέν τινα κατὰ σταδικίου
ὑποπεσεῖται, ὅτι ὀφείλει
ἰστάδιον ἀνύειν πρῶτον καὶ τὸ
4 φ » κε ..»ἥ ΡΞ -
γὰρ ὑφ᾽ ἕν ἀξιοῦν τὸ
μα τελέως ἄτοπον. καὶ
πρῶτον τεταρτημύριον᾽
ὡσαύτως. κἂν κατὰ πεφῶ-
9 ᾽
,. φαίνεται ὡς οὐχ ὑφ᾽ ἕν
τὸ δὲ
καὶ εἰ παραϑέοι δὲ τῷ τοίχω με-
’ . "“ .
ἐφαπτόμενος, οὐχ ὑφ᾽ ἕνα καὶ
σταδίου τοῖχον μιλτώσει;
καὶ κατὰ τὸ πρότερον πρότερον. ὕπερ
ἔδειξε πραγμάτων, τουτὶ
ἐστὶν ἡμῖν. καὶ
τὴν δόξαν, πολλαῖς καὶ
ὑποϑέσεσιν. ὑποκείσϑω
ιὠρίσϑω κατὰ τὴν μεσό-
ὶ τὰ παλαιστιαῖα
διορίζοντα στερεὰ πρὺς τὸ
μενον. εἰ οὖν τὸ κινοῦ-
ἄϑρουν ἀνύει μεριστὸν δια-
ἡ κίνησις, καὶ τὸ
,
ρφῃ.: εἰπὲρ ξὰ ὯΝ" ἅτι
οἵα. ἥς 80 τροχίζη ΝύρΟΣ τρί ὈΓ. ςὉ}}. Ρ.
διορίζοντα ἘδΌτ. τ. 1Ὲς
9 ἡμιπήχια ΜΕΥΕ 10 τὰ
1
τὸ διορίζον τὰ ἃ μα βέκἢ, 1 ὑ
(αἀαϊάοταὺῦ ΠΗ ΔΉ)
τὸ κινούμενον
τὸ ἐφ᾽ Ες
124
125
121
ΕΣ
τῶ
γρ
129
180
131
δ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β’ ιν, τηρίῃ, Χ
κατὰ τοῦ προειρημένου διαστήματος κινούμενον σῶμα ὑφ᾽
ἕνα χρόνον ὑπὸ τοῦ τὰ δύο ἡμιπηχυαῖα διορίξοντος ἀντικοπή-
σεται δώματος καὶ ὑπὸ τοῦ τὰ παλαιστιαῖα. ἀλλ᾽ εἰ ἐν τῷ
αὐτῷ χρόνω ὑπὸ τούτων. ἀντικοπήσεται, ἔσται τὸ αὐτὸ
ἅμα καὶ κεκινημένον καὶ μὴ χεχινημένον᾽ ἢ μὲν γὰρ
ἀντέχοψεν αὐτῷ τὸ διοριστικὸν τῶν ἡμιπηχυαίων διαστη-
μάτων, κεχίνηται τὸ ἡμιπηχυαῖον διάστημα, ἧ δὲ καὶ τὸ
διοριστικὸν τοῦ παλαιστιαίου ἀντέκοψεν, πάλιν οὐ κεκί-
νηται τὸ αὐτὸ διάστημα. ἄτοπον δέ γε τὸ αὐτὸ λέγειν
ἅμα κεκινῆσϑαι καὶ μὴ κεχινῆσϑαι. ἄτοπον ἄρα καὶ τὸ
ἀξιοῦν τὸ κινούμενον ἄϑρουν ὑφ᾽ ἕν μεριστὸν ἀνύειν διά-
στημα καὶ μὴ κατὰ τὸ πρότερον πρότερον κινεῖσϑαι.
πάλιν ὑποκείσϑω πηχυαῖον διάστημα, καὶ φερέσϑω τινὰ
σώματα ἀφ᾽ ἑκατέρου τῶν ἄκρων ἰσοταχῶς ὡς αἵ κατ᾽ ᾽᾿Επί-
κουρον ἄτομοι. οὐκοῦν ἐπεὶ ὑπόκειται ταῦτα τὰ σώματα
ἰσοταχῶς κινούμενα, πάντως κατὰ τὴν μεσότητα τοῦ πη-
χυαίου διαστήματος προσκρούσαντα ἀλλήλοις ἢ στήσεται
50)
10
30
1
80
“ 240 ᾿ “ τ ΄ ᾿ "
ἢ ἔπι τὸν οϑὲν ηλϑε τόπον ἀντικρουσϑήσεται. καὶ εἰ μεν 503
ἵσταται. πρόδηλόν ἐστιν, ὅτι ἑκάτερον αὐτῶν ἐν ἄλλω μὲν
χρόνῳ ἐκινεῖτο τὸ ἀπὸ τοῦ ἄκρου διάστημα ἄχρι τῆς με-
σότητος. ἐν ἄλλῳ δὲ ἔμελλεν ἀνύειν τὸ ἀπὸ τῆς μεσότη-
τος ὡς ἐπὶ τὸ ἕτερον ἄκρον. εἰ δὲ ἀνταναβάλλεται ὡς ἐπὶ
τὰ τοῦ ὅλου διαστήματος ἄκρα, πάλιν προῦπτον, ὡς ἐν
ἄλλῳ μὲν χρόνῳ διῆλϑε τὰ ἀπὸ τῶν ἄκρων διαστήματα ὡς
ἐπὶ τὸ μέσον, ἐν ἄλλῳ δὲ ἀντικρουσϑέντα ὑπέστρεψεν ὡς
ἐπὶ τὰ ἄκρα. χαὶ οὕτως οὐδέν ἐστι τὸ κινούμενον ὑφ᾽ ἕν
ἄϑρουν μεριστὸν διάστημα.
ϊ Ἔτι καὶ οὕτως ἐλεγκτέον ἐστὶ τοὺς πάντα μὲν εἰς
ἄπειρον τέμνεσϑαι λέγοντας. κινεῖσθαι δὲ τὸ κινούμενον
1 ὑπὸ τοῦ Νι: ὑφ᾽ οὗ 1Ὲς: ὑπό τε τοῦ οἸΐπη οοπίθοογαῦ
ΒΡΚΕ, 90 (οὐ κεχίν. Ν φ98 γὙ8 Οἵαη.ς 84 ἀξιοῦν τὸ (6η.:
ἀξιοῦντα Τ,Εἰς ΄ ος πρότερον αἸΐ, οἴη. Ν 1 ἐπὶ τὸν --- τόπον
ΕΟΓ. 60]]. ν, δ. 8.9; κα
ΓΡῚ Κ τοῦ --- τόπου ἃ ἀποκρουσϑήσεται ΤοθεοΚ
Ε ἩΓΥΏΙΟΒ, Ρ, 44); ἀναχρουσϑήσεται Ἠεϊες 8 ἄχρι οπι. Ν
δ: ἐπὶ τὸξ .ὧδὄἷὲςε ΄ σης - κα τὰ δὲ ἄκρα Ἐδθγ.: τῶ οὐ ἄκρω ἃ
τὰ διῆλϑε τὰ ἀπὸ τῶν ἄχρων διαστήματα Ἠϊβίον; διῆλάλεν ΥΑῚ τῶν
ἄλλων διαστημάτων Ο: διῆλθε τὸ ἀπὸ τοῦ ἄκρου διάστημα γΕ]
διῆλθεν ἀπὸ τῶν ἄκρων Βροίτικ. ἀαθὶξ, 19 λέγοντας τέμνεσθαι Ν
10
(Δαν. ΠΟρΊΩ. ΙΝ] ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Ρ' 5331
403. ᾿ς γ, ᾿ διά ᾿ ᾿ ᾿
ὑφ᾽ ἣν ἄϑρουν μεριστὸν ιάστημα προειληφύτας. δυεῖν
γὰρ ἰσοταχῶς κινουμένων σωμάτων ὅσον πηχναίον διά-
.» στημα, ἀκολουϑήσει λέγειν ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ μὴ τὸ αὐτὸ
᾿ , ΄ ,ὔ 4 , Ἵ 4 : 4 «,--.»» ' 1
διάστημα ἑκάτερον ἀνύειν, ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον, τὸ δὲ
ἔλαττον ὕπερ ἐστὶ παρὰ τὴν ἐνάργειαν. διωρίσϑω γὰρ
τὺ πηχυαῖον διάστημα τοῦ ἑτέρου σώματος κατὰ τὴν με-
σότητα, καὶ τὸ διορίζον ἀντικοπτέτω παντὶ προσπίπτοντι.
.0 ἐπεὶ οὖν ἐν ἴσω χρόνῳ ἀξιοῦσιν ἐχάτερον κινεῖσθαι κἀν
τῷ αὐτῷ ἀνύειν τό τε πηχυαῖον διάστημα χαὶ τὰ μέρη
τούτου καὶ οὐκ ἐν ἄλλῳ μὲν τὰ μέρη. ἐν ἄλλῳ δὲ τὸ ὅλον.
πάντως ἐν ὦ χρόνῳ κινεῖται τὸ ἕτερον τούτων τῶν σωμά-
των τὸ ὅλον πηχυαῖον διάστημα, ἔν τῷ ἴσῳ καὶ τὸ λει-
' 9ς πόμενον σῶμα κινήσεται τὸ ἠμίπηχν διάστημα καὶ ἀντι-
χκοπὲν στήσεται. ἀλλ᾽ ὑπέκχειτό γε ἰσοταχῶς ἑκάτερον αὖ-
τῶν κινούμενον. τὰ ἄρα ἰσοταχῶς κινούμενα ἐν τῷ αὐτῷ
χοόνῳ ἄνισον κινεῖται διάστημα᾽ ὕπερ παρὰ τὴν ἐνάρ-
γειάν ἐστιν. τοίνυν οὐ κινεῖται τὸ κινούμενον ὑφ᾽ ἕν
σοφ ἄϑρουν μεριστὸν διάστημα, ἀλλὰ κατὰ τὸ πρότερον πρό-
τερον ἡ κίνησις ὀφείλει γίνεσϑαι.
Ἔπι πρὸς τοῖς εἰρημένοις τὸ
νον πλέον διάστημα τοῦ ἐν τῷ αὐτῶ χρόνῳ ἔλαττον διά-
5 στημα κινουμένου ταχύτερόν ἐστιν᾽ οἷον ἐὰν ἐν ὡριαίῳ
διαστήματι καϑ' ἡπόϑεσιν τῶν κινουμένων τὸ μὲν εἰκοῦ!
σταδίους ἀνύῃ. τὸ δὲ δέκα μόνον: λεχϑήσεται σνΒΨΟΝΘΣ
κατὰ πάντα ταχύτερον μὲν εἷναι τὸ τοὺς εἴκοσι σταδίους
ἀνύον, βραδύτερον δὲ τὸ τοὺς δέκα. ἀλλὰ τοῦτο ΞΕ
ιὸ φαινόμενον καὶ ἐναργὲς εἶναι δοκοῦν ἀναιρεῖται ὅσον τες
τῇ ἐκκειμένῃ ὑποϑέσει καὶ γίνεται ψεῦδος. ἔσται γὰ0 ἣν ΞΣ
τῷ αὐτῷ χρόνῳ κινούμενον καὶ ταχύτερον Καὶ βρα ἘΠ
ρον ὕπερ ἦν ἀπεμφαῖνον. ἘΡΈΔΑΝ ΡΜ
εἰ γὰρ οὐκ
ει "ν ἄλλῳ δὲ τὰ
χρόνῳ τὸ ὅλον κινεῖται πηχυαῖον διάστημα, ἐν ἄλλῳ ὅὲ τὸ
αἰοος μέρη) ἀλλ ν᾿ Ἐν καὶ τῷ αὐτῷ
'
τ 0.3] κἀν
Ί τ: ληφότας Ε
18 προειλη ὁτας ἴιΞ: προσειῖ. Ν: παραῤηφον ες :
τῷ αὐτῷ Βοκίς: καὶ τῶ αὐτῶ Ν: γαὶ, τὸ ᾿νε παν : εε
ΒΘΚΚ. δυεῖν (τοὶ δυοῖν) α 8 τὸν ὃ ΟἿΩ.
τας Βεκκ. ἀπ]. 11 τὸ οαι. 5
᾽ 2 , ᾽ ς ’ -
ἐν ἰσ Ἰθῦνῷ κιγουμὲ
Π
1233
133
133
13Ὁ
131
138
139
329 ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΚΟΥΣ 8’ πᾶν, χπαίῃ. Χ
τὸ τὲ ὅλον διάστημα διέργεται καὶ τὰ τοῦ ὅλου μέρη"
ἔσται τὸ αὐτὸ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ καὶ βραδύτερον καὶ τα.
γύτερον" ἧ μὲν γὰρ πηχυαῖον ἐν τούτω διάστημα ἀνύει,
ἔσται ταχύτερον, ἢ δ᾽ ἐν τῷ αὐτῷ ἡμιπηχυαῖον, ἔσται
βραδύτερον. τελέως δέ ἐστιν ἄτοπον ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ
λέγειν τι καὶ ταχύτερον εἶναι καὶ βραδύτερον. τοίνυν οὐ
χατ ἄϑρουν μεριστὸν διάστημα κινεῖται τὸ κινούμενον, ἀλλὰ
κατὰ τὸ πρότερον πρότερον.
χανῶς δ᾽ ἂν ἐλέγχοιντο οἵ ταύτης προεστῶτες τῆς
δόξης καὶ διὰ τῆς λεχϑησομένης ὑποθέσεως. ἔστω γάρ 95
τι δαχτυλιαῖον διάστημα, διῃρήσθω τὲ τοῦτο κατὰ τὴν
μεσότητα εἰς δύο ἡμιδακτυλιαῖα διαστήματα, καὶ ἔστω τὸ
διορίζον φύσιν ἔχον ἀντικοπτικὴν καὶ ἀποβάλλειν δυνα-
μένην τὸ προσπίπτον. κινείσϑυ τε σῶμά τι κατὰ τοῦ
τοιούτου διαστήματος φημὶ δή. ὅτι κατὰ ταύτην τὴν 80
ὑπόϑεσιν. ἐπεὶ τὸ κινούμενον ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ τό τε
ὅλον ἀνύει διάστημα καὶ τὰ τοῦ ὕλου μέρη. δεήσει τὸ
αὐτὸ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐλϑεῖν τε καὶ ἀπελϑεῖν᾽ ὅ ἐστι 505
τῶν ἀδυνάτων. εἰ γὰρ ἐν ἕνὲ καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἀνύει
τό τὲ ὅλον δαχτυλιαῖον διάστημα καὶ τὰ μέρη αὐτοῦ, δακ-
τυλιαῖον δ᾽ ἔστι διάστημα τό τε ἀπὸ τοῦ ἄκρου μέχρι
τῆς μεσότητος καὶ τὸ ἀπὸ ταύτης μέχρι τοῦ ἄκρου, ἐν τῷ ὁ
αὐτῷ χρόνω καὶ ἀπελεύσεται τὸ κινούμενον καὶ προσχροῦ-
σαν τῷ διορίξοντε κατελεύσεται. παρὰ τὴν ἐνάργειαν δέ
ἐστι τὸ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐλϑεῖν τε καὶ ἀπελϑεῖν᾽ παρὰ
τὴν ἐνάργειαν ἄρα καὶ τὸ οὕτω γίνεσϑαι τὴν κίνησιν,
ὥσπερ καὶ τὸ ἐν τῷ αὐτῷ χρύνῳ λέγειν καὶ ἐκτείνεσθαι
τὴν χεῖρα καὶ συστέλλεσθαι, καὶ οὐκ ἐν ἄλλῳ μὲν ἐκτείνε-
σϑαι, ἐν ἄλλῳ δὲ συστέλλεσθαι. ; :
ἐστε τὸ μὲν κατ᾽ ἄθρουν διάστημα γίνεσϑαι τὴν
κίνησιν οὕτως ἐστὶν ἄπορον τοῖς προειρημένοις ἀνδράσιν᾽
᾿ς πο ὦ τος τδετουκ τος, να
189---141 -- Ἡγρ. ΠῚ 76.
παξεξεξτ ει - Ὡς ΣῪ όταν τς ἀἀασοο τι, 5
31,22 οὐ κατ᾽ ἃ: οὐκ ΒΕΚΙ,, φὸ οὐ 99 τε ΝΒ; δὲ ς
» ἐπογαλτεν ΒΘΚΙΚ, ἀυ δ, αὐ οἴ, Ρ. δ08, δ 6 ἐλεύσεται ΒΘΚΚ.
δ, 1. ἀπελεύσεται ΒΘ, ἀξ. 10 λέγειν {τε} καὶ ς
υ
»-
(αᾶν. ἄορπι, [) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟῪΣ Μ΄ 253
9922
ἘΣ τούτου ἀπορώτερον τὸ μὴ κατ᾽ ἄϑρουν γίνεσθαι
! 594 . κ
ι5 πολλῷ ὗ
νυν ὦ .} , ᾿ 4 Ξ :
διάστημα, ἀλλὰ κατὰ τὸ πρότερον προτέρον Γαι
μεριστὸν
4 Ἁ ’ ,)Ἅ» " ᾿»
κατα τὸ δεύτερον δεύτερον. εἰ γάρ ὥυτῶ γίνεται ῆ χίνη-
΄ ῃ ᾿
σις. παντῶν εἰς ἀπειρον τεμνομένων τῶν τΈε σωμάτων χαὶ
τόπων καὶ χρύνων, οὐκ ἔσται τις ἀρχὴ κινήσεως. ἵνα γάρ
οὐ τε κινηϑῆ πηχναῖον διάστημα. ὀφείλει τὸ πρῶτον ἡμίπηχν
διέρχεσϑαι πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον τῇ τάξει δεύτερον.
ἀλλ ἵνα καὶ τὸ πρῶτον ἀνύσῃ ἡμίπηχυ διάστημα, ὀφείλει
τὸ πρῶτον τεταρτημύριον τοῦ πηχυαίου διαστήματος διελ-
ϑεῖν, εἶτα τότε τὸ δεύτερον. ἀλλὰ κἂν εἰς πέντε διαιρεϑή.
94. ζτὸ πρῶτον πεμπτημόριον)), κἂν εἰς ἔξ, τὸ πρῶτον ἠκτημόριον.
παντὸς οὖν τοῦ πρώτου μέρους ἄλλο πρῶτον ἔχοντος μέρος
διὰ τὴν εἰς ἄπειρον τομὴν; ἀνάγκη μηδέποτε ἀρχὴν γίνεσθαι
κινήσεως διὰ τὸ ἀνέκλειπτα εἶναι τὰ μέρη τοῦ διαστήματος καὶ
τὰ τοῦ σώματος, καὶ πᾶν τὸ ἐκ τούτων λαμβανόμενον ἔχειν
0 ἄλλα μέρη.
Πρὸς μὲν οὖν τοὺς εἰς ἃ
τά τε σώματα καὶ τοὺς τόπους 5
πειρον τέμνεσθαι λέγοντας
΄ Υ
αἱ τοὺς χρόνους (οὗτοι
ΐ δὲ
75
Ϊ 596 δέ, εἶσιν οἵ ἀπὸ τῆς Στοᾶς) ταῦϑ᾽ ἥομοξε λέγειν" ὁ
ἀμ άῤῳ εἰς ἀμερῆ καταλήγειν ὑπειληφύτες. ὡς οἵ περὶ τὸν
Ἐπίκο υρον, νεανικωτέραις μᾶλλον ἐνέχονται ταῖς ἀπορίαις.
9 καὶ πρῶτον, ὅτι οὐκ ἔσται κίνησις, ὡς ὁ Διόδωρος ἐδίδασκε
χαὶ σωμάτων. τὸ γὰρ ἐν
᾿]
᾿]
- ᾿) - ΄
5 τῶν ἀμερῶν ἐχόμενος τυπῶν τξ
ον ἀμερὲς σῶμα οὺ
τῷ πρώτῳ ἀμερεῖ τόπῳ περιεχύμεν
νεῖται" περιείχετο γὰρ ἐν τῷ ἀμερεῖ τόπῳ καὶ ἐκπεπλη-
ρώκει τοῦτον. καὶ πάλιν᾽ τὸ ἐν τῷ δευτέρῳ ὑποκείμενον
ἝΝ οὐ κινεῖται" κεκίνηται γὰρ ἤδη. εἰ δὲ μήτε ἐν τῷ πρῶ;
ἴὸ τῷ τὸ κινούμενον πινεῖται ἐφ᾽ ὅσον .
τὸς οὐκ ἐπινοεῖται
κὶ-
4 »
ἔστιν ἐν τῷ πρῶτῷ.
ἜΣ - Ε'
μήτ᾽ ἐν τῷ δευτέρῳ, παρὰ δὲ ταῦτα τρ’ ,
ἤ 4 ᾿- ἈΞ: 4
τόπος, οὐ κινεῖται τὸ λεγόμενον κινεῖσθαι. πάρεστι
ὑποθέσεως διαβάλ-
" ᾿ ἀῶ ᾽ »»ν
δὲ καὶ χωρὶς τῆς τοιαυτὴς ἀπορίας ἐξ
λειν τὴν στάσιν τῶν κατ᾽ ᾿ΕἘπιίκουρον.
16 ἐξ ἐννέα [τε] συγκείμενον ἀμερῶν τόπῶν στοιχηδὸν ἐῆτ
» αὐτοῦ δὴ τοῦ διαστήματος ὃν
γμένων, καὶ κινείσϑω κατ
ἀανὶε. 39 τούτου δ
ῶῦ τὸ πρῶτον πεμπτημόριον αὐά. ΒΕΚΚ. .
“ οὗν οα ΝΕΥ͂ 1 ΟΠ Ἐὰν τον ἀδὶ. ΒΘΚΚ.
ἔστω γὰρ διάστημα
140
141
148
ι4ὲ
δὲ ΠΕῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄ δν, τηλίῃ, Χ
᾿ τ ὮΝ , δ ς τὴ ᾿ κοῦ
ἀμερὴ σώματα ἀφ ἑκατέρου τῶν ἄκρων, κινείσϑω δὲ ἰσο-
14 ταγῶς. οὐχοῦν ἐπεὶ Ὶ κίνησίς ἐστιν ἰσοταχής, δεήσει ἔχέ.
τερον τῶν τοιούτων σωμάτων ἀνὰ τέσσαρας “ἀμερεῖς διέρ-
γχεσϑαι τόπους, φϑάσαντα δὲ ἐπὶ τὸν πέμπτον τόπον,
ὃς ἐστι μέσος τῶν τεσσάρων καὶ τῶν τεσσάρων, ἢ στήσε-
ται ἢ τὸ ἕτερον αὐτῶν προχαταταχήσει, ὥστε τοῦτο μὲν
πέντε διελϑεῖνν ἀμερεῖς τόπους, τὸ δὲ λειπόμενον τέσσαρας
αὖνον, ἢ οὔτε στήσεται οὔτε τὸ ἕτεροι; προκαταταχήσει,
συνδραμόντα δὲ ὑφ᾽ ἕν ἀμφότερα ἐξ ἡμισείας διακαϑέξει 5
148 τὸν πέμπτον ἀμερῆ τόπον. τὸ μὲν οὖν ἀμφότερα στῆναι
πάνυ ἐστὶν ἀπίϑανον᾽ τόπου γὰρ οὐχ ὑποκειμένου καὶ
ιηδενὸς πρὸς τὴν κίνησιν ἀντικόπτοντος οὐ στήσεται. τὸ
δὲ προκαταταχεῖν τοῦ ἑτέρου τὸ ἕτερον παρὰ τὴν ὑπόϑε-
σιν" ὑπέκειτο γὰρ ἰσοταχῶς ἑκάτερον αὐτῶν κινούμενον. 80
14ἴ λείπεται ἄρα λέγειν. ὅτι εἰς τὸ αὐτὸ συνδραμόντα ἀμφό-
τερα ἐφέξει τὰς ἡμισείας τοῦ λειπομένου τόπου. εἰ δὲ
ἐπέχει τοῦτο μὲν τὴν καϑ᾽ αὑτὸ ἡμίσειαν, ἐκεῖνο δὲ τὴν 507
καϑ' αὐτός οὐκ ἔσται ἀμερὴς ὁ τόπος. ἀλλ᾽ εἰς δύο ἡμι-
σείας μεριστός. οὑτωσὶ δὲ καὶ τὰ σώματα᾽ μέρει γὰρ
αὐτῶν τὸ τοῦ τόπου μέρος ἐπιλαμβάνοντα οὐκ ἔσται
1948 ἀμερῆ. εἰ δὲ καὶ οἵ τόποι μεριστοὶ καὶ τὰ σώματα δ
οὐκ ἀμερῆ, ἀνάγκη καὶ τὸν χρόνον μὴ εἶναι ἀμερῆ καὶ
ἐλάχιστον οὐ γὰρ ἐν ἴσῳ χρόνῳ διέρχεται τὸν ἀμερῆ τό-
πον τὸ ἀμερὲς σῶμα καὶ τὸ τοῦ ἀμεροῦς τόπου μέρος,
ἀλλ᾽ ἐν ἄλλῳ μὲν τὸν ὅλον ἀμερῆ τόπον, ἐν ἐλαχίστῳ δὲ
149 τὸ τούτου μέρος. πάλιν ἔστω τι κανόνιον κέντροις κατὰ 10
τὸ ἕτερον μέρος διειλημμένον, καὶ τοῦτο περιαγέσϑω ἀπὸ
τοῦ ἑτέρου τῶν ἄκρων κατά τινος ἐπιπέδου ἐν ἑνὶ καὶ τῷ
αὐτῷ χρόνω. καὶ δὴ τοῦ ἄκρου περιαγομένου κύκλοι κα-
ταγραφήσονται μεγέθει διαφέροντες ἀλλήλων, καὶ ὁ μὲν
ξωτάτω καὶ πάντων περιληπτικὸς μέγιστος, ὁ δ᾽ ἐνδοτάτω 15
"--ἡ.
ἜΘ ς΄ τς. ὁ 5 6 -π’ ΘΟ δ Δι χε.
3 προχατασχήσει ς 21] οὐχοῃ. Ν᾽ 238 μη ηδὲν Ν 80 αὖ-
τὸν Ἶ 81 (γὰρ) ἄρα Ν 1 καϑ᾽ αὐτὸ ὅ6η.: κατὰ ταὐτὸ ΝΕ
κατ᾽ αὐτὸ ς ἐκεῖνο Ν᾿ κεῖνο [ἙἘς: κἀκεῖνο ἅδη. τὸν Β
3 μεριστής ς ἐρει ΒΕκκ.: ἢ Ν
9 ἐν οἴῃ. Ν μερ μέρη ἃ 4 τὰ τοῦ τόπου μέρη
......ν......--...-.-- . .
(εἀν. ἀορτῃ, Ι)] ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ 5 235
ο7 ΄ “) ͵ "« "
βραχύτατος. χαὶ οἵ μεταξὺ τούτων ἀνάλογοι, ἤτοι μείζους
καὶ μείζους ἀπὸ τοῦ κέντρου ἐπιόντων ἡμῶν ἢ ἐλάσσους
καὶ ἐλάσσους ἀπὺ τῆς ἐκτὸς περμρερείας ὑποβαινόντων.
ἐπεὶ οὖν εἷς ἐστιν ὁ τῆς περιαγωγῆς χρόνος (ἔστω δὲ ἀμε- 150
90 ρὴς οὗτος). ζητῶ πῶς ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ χρόνου καϑε-
ὑτῶτος καϑ᾽ ὃν γέγονε τὰ τῆς παταγραφῆς, μιᾶς δὲ οὔσης
καὶ τῆς κινήσεως; διαφέροντες γεγόνασιν ἀλλήλων οἱ κπκύ-
χλοι, καὶ οἱ μὲν μεγάλοι, οἵ δὲ μικρὰν ἔχοντες τὴν περί-
μέτρον. οὐδὲ γὰρ ἔνεστι λέγειν, ὅτι τῶν ἀμερῶν Ἰρύνων 181
“5 διαφορά τίς ἐστι παρὰ τὸ μέγεϑος καὶ διὰ τοῦτο τῶν χύ-
κλων οἱ μὲν ἐν μείξοσιν ἀμερέσι χαταγραφέντες χρύνοις
εἰσὶ μείζους. οἱ δὲ ἐν ἐλάσσοσι μικρύτεροι. εἰ γὰρ ἕτερος
ἐτέρου μείζων ἐστὶν ἀμερὴς χρόνος, οὐκ ἔστιν ἀμερὴς ὃ
χρόνος οὐδὲ ἐλάχιστος; καὶ τὸ κινούμενον οὐ πάντως ἐν
80 ἀμερεῖ χρόνῳ κινεῖται. πρὸς τούτοις οὐδὲ ἐκεῖνο ἔστι φά- 1532
ναι. ὅτι εἷς μέν ἐστιν ἀμερὴς χρόνος. καϑ᾽ ὃν ἅπαντες᾽
τοδκαταγράφονται οἵ κύκλοι, τὰ δὲ μέρη τοῦ περιαγομένου
κανόνος οὐκ ἔστιν ἰσοταχῆ: ἀλλὰ τὰ μὲν ταχύτερον περιά-
γεται. τὰ δὲ βραδύτερον, καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ταχύτερον πε-
ριαγομένων οἵ μείξους συνίστανται κύκλοι. ὑπὸ δὲ τῶν
5 βραδύτερον οἵ μικρύτεροι. εἰ δὲ τῷ ὄντι τὰ μὲν ϑᾶττον 163
κινεῖται μέρη. τὰ δὲ βράδιον. ἐχρῆν ἢ διασπᾶσθαι τὸ κα-
νόνιον ἐν τῇ περιαγωγῇ ἢ κάμπτεσϑαί γε πάντως. τινῶν
μὲν αὐτοῦ μερῶν προκαταταχούντων;, τινῶν δὲ ὑστεροῦν-
των. οὔτε δὲ διασπᾶται οὔτε κάμπτεται, τανῦν Ὁπθο
1ὸ ἐστιν ἡ κίνησις τοῖς πάντα λέγουσιν εἰς ἀμερῆ καταλήγειν.
χαϑύλου τε᾿ εἰ πάντα ἀμερῆ ἐστιν, ὅ τε χρῦνος ἐν οὐῴς
γίνεται ἡ κίνησις, καὶ τὸ σῶμα ὅπερ κινεῖται, ὃ τε τό-
πος ἐν ᾧ τὰ τῆς κινήσεως συντελεῖται, παντᾷ κατ ἀναγ χὴν
“Ἔ
λάσ-
20 καταγραφόντες ΝΕ καταγράφοντες Υ͂ 37 βείζο αὶ ἤν Ν:
δοδι Ἑαδὲ.. ἐλάσοονε Θ᾽ 38. Ἐ6ῈΝ 1,: ἔνεστιν τ ϑρυδὴς
οἷς 1Ὲς 1 περιγράφονται 5 8 τὸ ὁ ͵ ταχυτεν 1 γε οπι. 5
τέρων Ν δ βοαδύτερον :ς: βραδυτέρῶν
Β προκαταταχυνόντων Ξ-
151
ΔΒ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ ϑὶν, τηλι}, Χ
τὰ κινούμενα ἰσοταχῶς κινήσεται, ὥστε τὸν ἥλιον τῇ χε-
508
ὡδ ᾿ ᾿ “Ὃν ᾿ ᾿ φεκῖ ι ᾽
λῶν γύεσθαι ἰσοταγῆ καὶ γὰρ αὐτὸς παι αὐτὴ ἐν ἀμε- 16
ρεῖ γρονὼ ἀμερὲς ἀνύει διάστημα. ἄτοπον δέ γὲ πάντα
᾿ ΑΝ ᾿ ᾿ ᾿ ᾿ Ξ
τὰ κινούμενα ἰσοταχῶς λέγειν κινεῖσϑαι ἢ τὴν χελώνην
-» δω» ΄ . -ν ω ᾿
τῷ ηλίῳ τυγχάνειν ἰσοταχῆ ἄτοπον ἄρα τὸ πάντων εἰς
ἀμερὲς καταληγόντων ἀξιοῦν γίνεσϑαι τὴν κίνησιν.
«“Ἱείπεται τοίνυν σκοπεῖν, εἰ δύναται κινεῖσθαί τι, τι.-
νῶν μὲν εἰς ἄπειρον τεμνομένων, τινῶν δὲ εἰς ἀμερὲς κα-
᾿ , ᾿ ᾿ , 3 , 4 } ᾽
ταληγοντῶν. καὶ δὴ οὕτως ἠνέχϑησαν οἵ περὶ τὸν Στρά-
τωνα τὸν φυσιχόν᾽ τοὺς μὲν γὰρ χρόνους εἰς ἀμερὲς
ὑπέλαβον καταλήγειν, τὰ δὲ σώματα καὶ τοὺς τόπους
εἰς ἄπειρον τέμνεσθαι, κινεῖσϑαί τε τὸ κινούμενον
ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ ὅλον ἄϑρουν μεριστὸν διάστημα
καὶ οὐ κατὰ τὸ πρότερον πρότερον. οὐκοῦν καὶ τὴν
τούτων στάσιν ἀδύνατόν ἐστι διδάσκειν πάντων προδηλοτέρων
ἐχομένους ὑποδειγμάτων. ὑποκείσϑω γὰρ τετραδακτυλιαῖον
διάστημα, καὶ ἀνυέτω τοῦτο τὸ κινούμενον σῶμα ἐν δυσὶν ἀμε- 30
Ι ’ - " ι - , "ἢ
θέσι χρόνοις, ὥστε τὸ ἕτερον [τὸ] διδακτυλιαῖον ἐν ζξνὶ) ἀμερεῖ 509
χρύνῳ διέρχεσθαι καὶ τὸ λειπόμενον πάλιν ἐν ἑνί. τοιαύ-
της δὲ οὔσης ὑποθέσεως ἀφαιρείσϑω τοῦ τοσούτου δια-
στήματος δακτυλιαῖον διάστημα. ὥστε τὸ περιλειπόμενον
διάστημα τριδακτυλιαῖον γίνεσϑαι. ἀλλ᾽ εἰ τὸ ὅλον τετρα-
δακτυλιαῖον διάστημα ἐν δυεῖν ἀμερέσι χρόνοις τὸ κινού-
μενον σῶμα διήρχετο, πάντως τὸ τριδακτυλιαῖον ἀνύσει ἐν
ἐνὶ ἀμερεῖ χρόνῳ καὶ ἡμίσει. ἐν ἑνὶ μὲν τὸ διδακτυλιαῖον
διάστημα. ἐν ἡμίσει δὲ τὸ λειπόμενον δακτυλιαῖον. καὶ
οὕτως, εἰ ἔστι τοῦ ἀμεροῦς χρόνου ἡμίσει λειπόμενος ἀμε-
θῆς χρόνος, οὐκ ἔστι τις ἀμερὴς χρόνος, ἀλλὰ καὶ οὗτος
εἰς μέρη τέτμηται. ὃ δ᾽ αὐτὸς λόγος. εἰ πέμπτον δάκτυ-
λον προσϑῶμεν τῷ τετραδαπτυλιαίῳ διαστήματι. πῶς γὰρ
ΤΥ ΤΟ. ᾿νήσεται τὸ κινούμενον; ἄρά γε ἐν ἀμερεῖ χρύνῳ;
ἀλλ᾽ ἐπεὶ καὶ τὸ διπλοῦν ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ διήνυεν, ἔσται
τος ΡΨ Ὑπὐ ρηυν 5.6 Δι τα ον σον οὐ
1δ (καὶ αὐτὸς Ν 95 τὸν ἀ6!, Ἡὔδέονν 81 πρότερον αἰ.
τῆν Ν 535. ἀδύνατόν ἔστι Ν. δυνατὸν ἔσται ΤῈ ςς πάντως
: 8ὈΓ. 1 τὸ ἀ6]. Εδογ. διδαχτυλιαῖον ς: δακτυλιαῖον ΝΌΝ
ἕν: δα, Βοκῖς, 8 τριούτου Ν 8 δακτυλιαῖον ΝΙΝ (πὶ ν. 1)
"»Ἅ"
ε»
ϑ
(αν. ἀομιι. 1) ΠΡῸΣ ΨΊΣΙΚΟΥΣ ΒΡ΄ 221
"κ ἐν τῷ αὐτῷ “ρύόνῳ κινούμενον ταχύ τε ἅμα κιὰ ραδύ,
1 μὲν διδακτυλιαῖον ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ ἀνύει, ταχύ, ἢ δ᾽ ἐν
τῷ ἴσῳ δακτυλιαίον διέρχεται, βραδύ, εἰ δὲ ἐν ἐλάττονι
ἀμεροῦς χρόνου ἀνύει τὸν πέμπτον δάχτυλον, μεριστός
.ὺ ἐστιν ὁ ἀμερὴς χρόνος" ὕπερ οὐ ϑέλουσιν.
Καὶ μὴν εἰ ἐν ἀμερεῖ χρόνῳ τὸ πινούμενον ὑφ᾽ ἐν 159
ἄθρουν μεριστὸν ἀνύει διάστημα; στήσεταί τι ἀναιτίως.
ὡς παραστήσομεν᾽ οὐχὶ δέ γε ἴσταταί τι ἀναιτίως οὐκ
ἄρα κατὰ τοῦτον τὸν τρύπον γίνεται ἡ κίνησις. ἔστω γὰρ 180
35 ὄρϑιόν τι διάστημα, οἷον δεκάπηχυ. καὶ βαρύ τι σῶμα,
οἱονεὶ μολιβῆ σφαῖρα, ἐν ἑνὶ ἐλαχίστῳ χρόνῳ ἀνυέτω ὅλον
τοῦτο τὸ διάστημα ἄνωϑεν κάτω. ἀλλὰ καὶ προστιϑέσθω
τούτω τῷ διαστήματι ἄλλο πηχυαῖον διάστημα, ὥστε ὅλον
γίνεσθαι ἐνδεκάπηχυ, ἀφιέσϑω τε πάλιν ἀπὸ τοῦ ἄκρου ἡ
80 σφαίρα. οὐκοῦν φϑάσασα ἐπὶ τὸ πέρας μὲν τοῦ δεχάτου 191
πήχεως ἀρχὴν δὲ τοῦ ἐνδεκάτου ἢ στήσεται ἢ καὶ τοῦτον
510 διελεύσεται. φημὶ δὲ τὸν ἑνδέκατον πῆχυν. ἀλλὰ τὸ μὲν
στῆναι ἄτοπον" βαρὺ γὰρ οὕτω σῶμα καὶ δι᾿ ἀέρος φε-
ρόμενον καὶ μηδενὸς ἀντικόπτοντος, εἰ στήσεται, πάντως
ἀναιτίως στήσεται, ὕπερ ἦν ἄτοπον. εἰ δὲ κινήσεται, ἐπεὶ 163
ς τὸ ὅλον δεκάπηχυ διάστημα ἐν ἑνὶ ἀμερεῖ διέρχεται χρόνω,
τὸ λειπόμενον πηχυαῖον διάστημα τῆς αὐτῆς οὔσης »"-
νήσεως ἐν δεκάτῳ μέρει τοῦ ἀμεροῦς ἢ χρόνου διελεύσεται»
ὥστε τὸν ἀμερῆ χρόνον πρὸς τῷ μὴ εἶναι ἀμερῆ ἔτι καὶ
εἰς δέκα μέρη τετμῆσθαι. Νὰ
10 Καὶ μὴν εἰ τὸ κινούμενον ἐν ἑνὶ ἀμερεῖ χρόνῳ ὅλον
ἀνύει μεριστὸν διάστημα; ἐξ ἀνάγκης ἐν ἑνὶ καὶ τῷ τ μὴ
χρόνῳ ἐν πᾶσι αϑρόῤδ τοῖς τοῦ διαστήματος μέρεσιν
εἰ δὲ ἐν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ ἐν πᾶσι γενηθεινι τοῖς
ἃ-
τοῦ διαστήματος μέρεσιν, οὐκ ἔσται κεκινημένον γα τὴ
16 στήμα ἀλλὰ ἐπεσχηκός περ ὄτοπον. οὐ τοίνυν
δυο. 0 τὐροῦ τον
ἷ
κι δακτυλιαῖον Ε' ἀνύει οὐδ. 5 Ρ τε Ὁ ΣΝ Σ᾿ ἰδ
ἡ Ν 91 τὸ οπι. ΖΒ 8081 πέξαν ΕΝ Ἠῤηββρεε πῆχυν ΒΘΕΚ.:
Βοκκ.: μέρος μὲν τὸν, δοκοῖς, ος ἃ ᾿ 12 ἐν
ἐνδεκάπηχυν ὃ ἐτοῖν μέρεσιν
οἷα, ἴ, 99
Βοχίαθ ΕἘπιρί τοῦδ τ.
168
ἫΝ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β’ λᾶν, τηρίῃ, χ
ἘΝ τς τς . : διὸ
καὶ αἰξρει γρονὼ ΜΕ ΕΙΤαΙ τὸ ΧΙ ουμενον μεριστὸν διῴ.
στημας ἐπεὶ ἔσται τὸ αὐτὸ ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ ϑερμόν τι
χαὶ ψυχρόν, πεφωτισμένον τε καὶ ἀφώτιστον. ὑποκείσϑω
γὰρ διπηγυαῖον διάστημα, καὶ τούτου ὁ μὲν ἕτερος πῆχυς
πεπυραχτώσϑω. ὁ δ᾽ ἕτερος ἐψύχϑω. εἰ δὴ τὸ κινούμενον τ
ἐν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ ἀμερεῖ χρύνω τὸ ὅλον τοῦτο ἐπιλαμ-
βάνει διάστημα, ὅτε μὲν κατὰ τοῦ πεπυρακτωμένου πή-
χεώς ἔστιν, ἔσται πεπυρακτωμένον, ὅτε δὲ κατὰ τοῦ ἐψυ-
γμένου, ἐψυγμένον. γίνεται δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον Ι
ἔν τε τῷ πεπυραχτωμένω καὶ τῷ ἐψυγμένῳ᾽ τὸ αὐτὸ ἄρα ε-
κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἔσται ϑερμόν τε ἅμα καὶ ψυχρόν"
- τι “»: . , φ - ε Α 3 ᾿ " ,
0 τῶν ἀδυνάτων ὑπῆρχεν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν
αὐτὴν ἔφοδον ἔσται διδάσκειν, ὅτι ὑφ᾽ ἕν ταὐτὸ ἔσται καὶ
πεφωτισμένον καὶ ἀφώτιστον: ὃ καὶ αὐτὸ παρὰ τὴν
ἐνάγρειαν. 80
Πρὸς τούτοις δεήσει ἐν τῷ αὐτῷ χρόνῳ, ὁπηλίκον ἄν
τις ὑποϑῆται διάστημα, κεκινῆσϑαι λέγειν τὸ κινούμενον.
οἷον ἔστω τετραδακτυλιαῖον διάστημα, καὶ διῃρήσθω εἰς
ὀχτὼ μέρη, εὐσήμου τε χάριν διδασκαλίας τὸ μὲν πρῶτον 51:
αὐτοῦ μέρος καλείσϑω 4, τὸ δὲ δεύτερον Β, τὸ δὲ τρίτον
Γ, καὶ κατὰ τὰ ἑξῆς ὁμοίως. εἰ δὴ τὸ κινούμενον ἐν ἑνὶ
καὶ τῷ αὐτῷ χρόνῳ μεριστὸν ἀνύει διάστημα, ἐν ᾧ χρόνω
κινεῖται τὸ ΑΒ διάστημα, ἐν τῷ αὐτῷ δυνήσεται κινεῖσϑαι 5
τὸ ΒΓ διάστημα. ἀλλ᾽ εἰ (τοῦτον, ἐν τῷ αὐτῷ κινήσεται καὶ τὸ
ΓΖ, καὶ οὕτω μέχρις ἀπείρου, ὥστε ἐν ἑνὶ καὶ ἀμερεῖ χρο-
γῷ κινήσεται τὸ ὅλον τῆς γῆς διάστημα.
Εἰ οὔν μήτε εἰς ἄπειρον οὔσης τῆς τομῆς μήτε εἰς
ἀμερὲς τῆς καταλήξεως, μήτε τινῶν μὲν εἰς ἄπειρον τεμ- 10
νομένων, τινῶν δὲ εἰς ἀμερὲς καταληγόντων, σῴξεται ἡ κί-
ρ ΄
"σι, ῥητέον μηδὲν εἶναι κίνησιν. οἷς ἕπεται ἡ ἐποχὴ
πτενπΞ τ΄ σὸς ΦΞ δὺο τον τ ΕΗ νη
30 πεπυραχτώσϑω ΒοκΚ : πεπυρώσϑω ἃ 48 ἅμα οι. Ν:
3,8. Α --- Β-- Τ' Βρκῖς,: ἄλφα --- βῆτα --- γάμ-
Ὁ, 24---28, δ86, 7. 232 β.64.) δ ΑΒ Β6ΚΙκ. 86-
ρῶτον δεύτερον Σὀ 8 ΒΓ' ΒΟΚΙ.:
αὐτὸ χαὶ Ν 1 Γ48Β
ιν. ἄορι, 1) ΡΟΣ ΦΊ ΣΊΚΟΥΣ Β΄ 329
.:
Ὑ διά τε τὴν τῆς ἐναργείας καὶ διὰ τὴν τῶν ἀντιχειμένων
αὐτῇ λύγων ἰσοσϑένειαν.
{γὺ εἰ ἔστι “ρύνος
Τῆς κινήσεως τριῶν οὐσιῶν, ὡς προεϊπον(β 121); ἐχο- 109
μένης» σώματος τε τοῦ κινουμένου καὶ τύπου τοῦ ἐν ᾧ κινεῖ-
ται καὶ χρόνου καϑ' ὃν ἡ κίνησις συντελεῖται; ἐπεὶ τό τε σῶμα
καὶ τὸν τόπον ἠπορήσαμεν, πειρασύμεϑα καὶ περὶ χρόνου
ζητεῖν" τάχα γὰρ καὶ περὶ τούτου ὁ λόγος ἄπορος φα-
ου νεῖται τοῖς τε αἰώνιον ὑποτιϑεμένοις εἶναι τὸν κόσμον
φυσικοῖς καὶ τοῖς ἀπό τινος χρόνου λέγουσιν αὐτὸν συνε-
στάσϑαι. καὶ δή τινές (Βιοὶς. ἔτ, ΠΗ 513 Ατιι.) φασι χρό- 110
νον εἶναι διάστημα τῆς τοῦ κόσμου κινήσεως, οἵ δὲ
αὐτὴν τὴν τοῦ κόσμου κίνησιν. οὔτε δὲ κατὰ τοὺς πρώ-
"5 τοὺς οὔτε κατὰ τοὺς δευτέρους γίνεταί τις χρόνος. εἴπερ γὰρ
τὸ διάστημα τῆς κινήσεως καὶ ἡ κίνησις οὐδέν ἐστι παρὰ τὸ
κινούμενον, ὁ χρόνος τῆς κοσμικῆς κινήσεως διάστημα καϑε-
στὼς ἢ ἰδιαίτερον κοσμικὴ κίνη :
15
᾿ σις οὐδὲν ἔσται παρὰ τὸν κι-
νούμενον κόσμον, ἀλλὰ κόσμος πῶς ἔχων γενήσεται ὁ χρόνος"
512 ὕπερ ἐστὶν ἄτοπον. καὶ ἄλλως" τὴν μὲν κίνησιν τοῦ κόσμου 111
ἐνδέχεται νοεῖν κατά τινα χρόνον μὴ οὖσαν, ὥστ᾽ οὐκ ἂν
εἴη τοῦ κύσμου κίνησις (ὃ) χρόνος. καὶ ἄλλως πᾶσα κίνη- 112
σις ἐν χρόνῳ γίνεται, διὸ καὶ ἡ τοῦ κόσμου κίνησις ἐν
εται΄ ἤτοι
5 χρόνῳ γενήσεται. ὃ δὲ χρόνος ἐν χρόνω οὐ ᾽ἷν
γὰρ ἐν αὑτῷ γενήσεται ἢ ἐν ἄλλῳ ἢ ἄλλοις. οὔτε δὲ ἐν
αὑτῷ γένοιτ᾽ ἄν (ἔσται γὰρ ὁ αὐτὸς καὶ εἷς καὶ δύο), οὔτε
ἕτερος ἐν ἑτέρῳ διὰ τὸ μήτε τινὰ τῶν ἐνεστώτων γίνεσθαι
ἐν τῷ μὴ ἐνεστῶτι μήτε τινὰ τῶν μὴ ἐνεστώτων ἐν τῷ
ῥητέον κόσμου κίνησιν
ιὸ ἐνεστῶτι. τοίνυν οὐδὲ διὰ τοῦτο
πάλιν ὥσπερ ἡ κίνησις ἐν χρόνο
ἡ μονή᾽ ἀλλ᾽ ὃν τρόπον οὐδεὶς λέγει τὴ
οὐδὲ τὴν τοῦ κόσμου κίνησιν
1 οὐσῶ φ᾽ 38 συνίστασθαι Ϊ, Ι» Ι
ἌΤΑΝ τάσδε οὐ τυ Βς ΟΡ ας,
εἰεὐαις τνν "5 ἢ Νὶ ἡ ΤΡ ον Ἐοσοε Σ τὴν
μον ΝΙ: κόσμος δ 5 τβενσυ- τς
Βεκ. ὁ κα! Εὔδίον 60}}. Ρ. 613, 118. ὃ Ησστοῦμ:
ἢ ἄλλοις 6]. ΚΑΥΒΟΥ
40 ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΚΟΥΣ π΄ δάν, τηρίῃ, Χ
. , " ᾿ δὶ ΝΞ 11}
δεόντως γρῦνον ἀποφαίνεται. ἥ τὲ τοῦ κόσμου κίνησις
ν ᾿ ὲ ν ἸΤΡΒΕ: λ , ᾿
διὰ παντὸς ἔστιν ἡ αὐτή, ὁ δὲ χρόνος οὐ, διὰ παντός ι;
᾿ ΟΡ, δηλ οζοι ᾿ ὃ τὺ λέν ὁ ὲ »
ἐστι" ὁ αὐτὸς, αλλ ὁτὲ μὲν ὁ αὐτὸς γεται, ὁτὲ δὲ ἔνι.
᾿ “ Ρ δ φ'
σος᾿ καὶ ὅτε ἄνισος, ὁτὲ μὲν πλείων, ὁτὲ δὲ ἐλάττων. ἔτε-
39 ν ι 6 ΄ὦν ’ ᾿ .
θὺν ἀρὰ ἕστω! ἢ τοῦ κόσμου κίνησις καὶ ἕτερον ὃ χρύνος.
-- ᾿ «Ψ Ρ ὦ ᾽ Ὦ
τὰ οὐ γὲ (ἣν τὴν τοῦ κόσμου κίνησιν ἀνελόντες, τὴν δὲ γῆν
᾿ - . Ρ ἿΣ,
κινεῖσθαι δοξάσαντες, ὡς οὗ περὶ Αρίσταρχον τὸν μα- 90
ϑηματικόνς οὐ κωλύονται νοεῖν χρόνον. τοίνυν ἕτερον εἶναι
λεχτέον τὸν χρόνον καὶ οὐ ταὐτὸν τῇ τοῦ κόσμου χινή-
11 δεῖ. οἵ τὲ ἐν καταγείοις τισὶ καὶ ἀλαμπέσι σπηλαίοις βιο-
τεύοντες καὶ οἱ ἐκ γενετῆς πηροὶ τῆς μὲν τοῦ κύσμου
κινήσεως ἔννοιαν οὐκ ἔχουσιν, καϑίσαντες δὲ καὶ ἀναστάν.. ἐς
τὲς καὶ περιπατήσαντες ἔννοιαν χρόνου λαμβάνουσι τοῦ
ὲ
ἐν ὦ τὰ τρία ταῦτα ἐνήργησαν, καὶ πλείονος μὲν τοῦ ἐν
ἢ Γ 5. -
ὦ τὰ τρία, ἐλάσσονος δὲ τοῦ ἐν ᾧ τὰ δύο, ἐλαχίστου δὲ
τοῦ ἐν ὦ τὸ ἕν. εἰ δὲ δυνατὸν νοῆσαι χρόνον μὴ νοοῦν-
τας τὴν οὐράνιον περιφοράν, ἕτερόν ἐστιν αὕτη καὶ ἕτε- 30
ΜΝ
ρον ὁ χρόνος.
16. Δριστοτέλης (Ργ5. 219} 2) δὲ χρόνον ἔφασκεν 513
εἶναι ἀριϑμὸν τοῦ ἐν κινήσει πρώτου καὶ ὑστέρου.
εἰ δὲ τοῦτό ἐστιν ὁ χρόνος, συμμνημόνευσίς τις τοῦ ἐν κινήσει
πρώτου καὶ ὑστέρου, τὸ ἠρεμοῦν καὶ ἀκινητίξον οὐκ ἔσται ἐν
χρόνῳ. ἢ εἴπερ ἐστὶν ἐν χρόνῳ τὸ ἀκινητίξζον, ὃ δὲ χρόνος ἐστὶν 5
ἀριϑμὸς τοῦ ἐν κινήσει πρώτου καὶ ὑστέρου, ἔσται τὸ ἐν
χρόνω ἠρεμοῦν καὶ πινούμενον᾽ ὅπερ ἀδύνατον. διόπερ
Στράτων ὃ φυσικὸς ἀποστὰς τῆσδε τῆς ἐννοίας ἔλεγε χρό-
νον ὑπάρχειν μέτρον πάσης κινήσεως καὶ μονῆς
παρήκει γὰρ πᾶσι τοῖς κινουμένοις, ὅτε κινεῖται, καὶ πᾶσι τοῖς 10
ἀπινήτοις, ὅτε ἀκινητίξει, καὶ διὰ τοῦτο πάντα τὰ γινό-
μενα ἐν χρόνῳ γίνεται. μήποτε δὲ πάμπολλά. ἐστι καὶ τὰ
τουτῷ μαχόμενα᾽ αὕταρχκες δὲ νῦν ἐκεῖνο λέγειν, ὅτι τὸ
ππὸοὁο΄7ὦ«Ψρ«ΨριῆοὁοὁἝοΚ ὁτόῦποῦα ὑπε ν ΠΡῸ.:
1160 οἵ, Ηγρ. ΠΙ 1386.
111 οἵ, Ηγρ. 1Π 131.
ὩΣ, ΟΝ ΠΥ ΠΩ ΚΤ τὶ
19. χρόνου 1, 8081 ἕτερος Ν 8 τις οἵω. ς 8 τῆσδε τῆς
ΤῈς: τῆς αὐτῆς Κ΄ 1 ἀκινήτοις Εδθσ.; κινητοῖς ἃ τὰ οἵα. Ν
178
(αἀν. ἄορι. ΠΥ} ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥῪΣ Β΄ 94]
413
μετροῦν τὴν κίνησιν Ί τὴν μονὴν ἐν χρόνῳ γίνεται καὶ
9 οὐκ ἔστι χρύνος. εἰ δὲ τοῦτο, οὐχ ἂν εἴη τὸ μετροῦν τὴν
κίνησιν καὶ τὴν μονὴν ὑ χρόνος" ἐν χρόνῳ γὰρ οὐ γίνεται
χρόνος. ἄλλως τε’ εἰ διὰ τοῦτο ' μέτρυν τῆς κινήσεως χαὶ 119
μονῆς ἰστιν ὁ χρόνος, ἐπεὶ ἀντιπαρήπει τῇ τε κινήσει
τῆς
ὡ Ἐ:
οὐ ἐπεὶ πάλιν ἢ κίνησις καὶ ἢ 'μονὴ ᾿ἀντιπαρήκει τῷ γρύνω.
οὐ μᾶλλον ἔσται χρόνος μέτρον τῆς κινήσεως καὶ τῆς μο-
νῆς ἢ ἡ πίνησις καὶ ἤ μονὴ μέτρον. τοῦ χρόνον. καὶ 180
τοῦτο τάχα βέλτιον ἦν εἰπεῖν᾽ ὁ μὲν γὰρ χρόνος δυσϑεώ-
ρητόν τι ἐστίν, ἧ δὲ κίνησις καὶ ἡ μονὴ εὐσύνοπτον.
ΠῚ ληφϑείη δ᾽ ἂν οὐκ ἐκ τοῦ δυσϑεωρήτου τὸ εὐθεώρητον.
ἀλλ᾽ ἀνάπαλιν.
“οκεῖ δὲ καὶ εἰς τοὺς περὶ Ἐπίκουρον (. 352,32 5.) καὶ 181
4η μόκριτ ον(ὰ ΤΩ Ὁ 1ε]5) φυσικοὺς τοιαύτη τις ἀναφέρεσθαι
τοῦ χρόνου νόησις “χρύ νος ἐστὶν ἡμεροειδὲς κα καὶ νυκτο-
0 εἰδὲς φάντασμα ; » γχαϑ᾽ ἣν πάλιν ἄπορός ἐστιν ἡ [περὶ] τοῦ
χρόνου φύσις. εἰ γὰρ ᾿ἀνυπόστατος δείκνυται. ῇ ἡμέρα καὶ ἢ νῦξ.
ἀκολουϑεῖ καὶ τὸ ἡμεροειδὲς φάντασμα μὴ εἶναι χρόνον ἢ ἀνυ-
καὶ ἰδιαίτερον νοουμένη 183
«ἀπύστατον ὑπάρχειν. ἡμέρα γὰρ ἧ
καὶ δωδεκάωρος, τουτέστιν ἡ ἀπὸ ἀνατολῆς μέχρι; δύσεως.
σκεψαμένοις ἡμῖν ἀνυπόστατος φαίνεται. ὅτε γὰρ ἡ πρώτη
ὑφέστηκεν ὥρα. οὔπω αἴ ἕνδεκα ὑφύστασεν:. τῶν δέ - ᾿
" πλειόνων ὡρῶν μὴ οὐσῶν οὐκ ἂν εἴη ἡμέρα. καὶ ἌΜΟΝ 183
ῦτε ἡ δευτέρα ἐνέστηκεν ὥρα, ᾿ μὲν πρώτη οὔκετ ἔστιν.
αἱ δὲ λειπόμεναι δέκα οὕπω εἰσίν, διὸ τῶν πλειόνῶν μὴ
οὐσῶν ὡρῶν οὐδ᾽ οὕτως ἔσται ἦ ἡμέρα. πάντοτε οὖν
μιᾶς ὥρας ὑφεστώσης;
τῆς δὲ ἡμέρας μιᾶς ὥρας μὴ οὔ-
ιὸ σης: οὐκ. ἂν εἴη τις ἡμέρα.
καὶ μὴν οὐδὲ ἡ μία α 184
κατὰ πλάτος γὰρ νοεῖται»
ἐκ πλειόνων τὲ καὶ
δῦ λ Ν 88 ὁπ. Κ᾿ ΤΣ
ὙΣΤῊΝ ΠΣ 8. σκεψαμένοις ᾿ὐαὶς σκεφομένοιν:
8 οὐκέτ᾽ Βεκκ.: οὐκ ᾳ 9 τῆς -- οὔσης :
340 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΜΒ’ μάν, τηρίῃ, Χ
αὐτὴ συνέστηχε μοιρῶν, ὧν αἵ μὲν οὐδέπω εἰσίν, αἱ Ἶ
οὐχέτις ὥστε καὶ τὸ σύνϑετον ἐξ αὐτῶν ἀνυπόστατον γί.
νέσϑαι. εἰ δὲ μήτε ὥρα τις ἐστὶ μήτε ἡμέρα μήτε κατὰ
τὸ ἀνάλογον νύξ οὐδὲ χρόνος ἔσται ἡμεροειδὲς ἢ νυκτο- κι;
τϑ ειδὲς φαντασμα. καὶ μὴν ἡμέρα λέγεται διχῶς,
καϑ' ἕνα μὲν τρόπον ἡ ἐκ τῶν δώδεκα ὡρῶν συνεστῶσα,
χαϑ' ἕτερον δὲ ὁ πεφωτισμένος ἐξ ἡλίου ἀήρ. ἤτοι οὖν
τῆς ἐκ τῶν ὡρῶν συνεστώσης ἡμέρας φάντασμα εἶναι λέ.
γουσιν οὗ περὶ τὸν ᾿Επίκουρον τὸν χρόνον, ἢ τῆς ὡς πε- Ὁ
186 φωτισμένου ἀέρος ἐξ ἡλίου. ἀλλὰ τῆς μὲν ἐκ τῶν ὡρῶν
συνεστώσης ἡμέρας οὐκ ἂν εἴπαιεν φάντασμα εἶναι τὸν
Ἰρόνον" αὕτη γὰρ αὐτὴ ἡ ἡμέρα χρόνος ἐστί, φημὶ δὲ
157 τὴν δωδεκάωρον, διόπερ εἰ τὸ φάντασμα ταύτης χρόνος
νοεῖται. ἔσται ὃ χρόνος τοῦ χρόνου φάντασμα᾽ ὕπερ 3»
ἣν ἀπεμφαῖνον. τοίνυν οὐ λεκτέον τὸ τῆς δωδεκαώρου
ἡμέρας φάντασμα χρόνον ὑπάρχειν. καὶ μὴν οὐδὲ τὸ τῆς
ὡς πεφωτισμένου ἀέρος ἡμέρας φάντασμα᾽ αὕτη γὰρ ἐν
χρόνῳ γίνεται, καὶ διὰ τοῦτο εἰ χρόνος ἐστὶ τὸ ταύτης τῆς
ἡμέρας ἡμέτερον φάντασμα, ἐν τῷ ἡμετέρω φαντάσματι 30
γενήσεται ἡ τοιαύτη ἡμέρα. ὃ πολλῷ τοῦ πρώτου χεῖρόν
188 ἐστιν. φϑαρέντος τε τοῦ κόσμου κατὰ ᾿Επίκουρον 5:1:
οὔτε ἡμέρα ἔστιν οὔτε νύξ, διὰ δὲ τοῦτο οὔτε ἡμερήσιον
οὔτε νυχτερήσιον φάντασμα. ἄτοπον δ᾽ ἦν φϑαρέντος τοῦ
κόσμου λέγειν μὴ εἶναι χρόνον᾽ καὶ γὰρ τὸ ποτε
ἐφϑάρϑαι καὶ τὸ φϑείρεσϑαι χρόνων ἐστὶν ἐμφατικά, εἰ 5
δὲ τοῦτο, ἕτερον μέν ἐστιν ὁ χρόνος, διάφορον δὲ τὸ ἡἧμε-
ρήσιον ἢ νυκχτερήσιον φάντασμα.
Ἔκ μὲν οὖν τῆς ἐπινοίας οὕτως ἣ τοῦ χρόνου ὕπαρ-
189 ξιὶς ἡπορήσϑω" πάρεστι δὲ καὶ προηγουμένῳ λόγῳ τὸ
προκείμενον χατασκευάζξειν. εἴπερ γὰρ ἔστι χρόνος, ἤτοι τὺ
189-192 -- Ἡγνρ. ΠῚ 141---,Ι42.. δγ, χηβίῃ. ΥἹ 62---68.
18 νυχτοειδὲς Α (οἴ, Ρ. 513, 29.30ὴ; νυκπτεροεδιδὲς ἃ (Θχοθρίο ΑἹ)
18 (ὁ) ἀήρ Ν' 55 ζεῖναι μΎΎ00) Ἶ
2 ξέναι) νοδῖται (ἃ. 41 τὸ ομ.ς 89 ταύ-
τῆ τῆς ΠΕς: τοσαύτης Ν΄ ᾿ς τὸ ποτὲ 80Γ. 60]]. ν. 11: ὁπότε καὶ
τὸ 6: τὸ ποτὲ φθαρῆναι καὶ τὸ Βοιής. ἀυθῖι, δ ἐμφάτικά Ν
ὡϑ
ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 43
(αἀν. ἄορι. ΓΝ)
ἄπειρός ἐστιν᾽ οὔτε δὲ πεπέρασται, ὡς πα-
οὔτε ἄπειρός ἐστιν, ὡς διδάξομεν᾽ οὐχ ἄρα
᾿]
εἰ γὰρ πεπέρασται ὐ χρόνος, ἦν ποτὲ
καὶ ἔσται ποτὲ τρόνος. ῦτε
Σ
πεπέρασται ἢ
ραστήσομεν»͵
ἔστι τι χρόνος.
χρόνος. ὅτε [ὁ] χρόνος οὐκ ἦν,
οὐκ ἔσται χρόνος. ἄτοπον δέ γε ἢ τὸ γεγονέναι ποτὲ
Ζρύνον; ῦτε χρόνος οὐκ ἦν, ἢ τὸ ἔσεσθαί ποτε χρόνον,
ὅτε χρύνος οὐκ ἔσται" καὶ γὰρ τὸ ποτὲ γεγονέναι καὶ τὸ
ἔσεσϑαι. καϑὼς προεῖπον. (βξ 188). διαφερόντων τρόνων
ἐστὶν ἐμφατικά. οὐ τοίνυν πεπέρασται ὃ χρόνος. καὶ μὴν
.0 οὐδὲ ἄπειρός ἐστιν. ἔστι γάρ τι αὐτοῦ τὸ μὲν [τι] παρωχημέ-
νον, τὸ δὲ μέλλον. ἤτοι οὖν ἑκάτερος τούτων τῶν χρόνων
ἔστιν ἢ οὐκ ἔστιν. καὶ εἰ μὲν οὐχ ἔστιν, αὐτόϑεν πεπέ-
ρασται ὁ χρόνος. καὶ εἰ πεπέρασται. μένει τὸ ἀρχῆϑεν
ἄπορον, τὸ γεγονέναι ποτὲ χρύνον. ὅτε χρόνος οὐκ ἦν. καὶ
45 τὸ ἔσεσθαί ποτε χρόνον, ὅτε χρόνος οὐχ ἔσται. εἰ δὲ ἔστιν
ἑκάτερος. φημὶ δὲ ὅ τε παρωχημένος καὶ ὃ μέλλων χρό-
νος. ἐν τῷ παρόντι ἔσται. ἐν τῷ παρόντι δὲ ὑπάρχων.
Ι
ἐν τῷ ἐνεστῶτι γενήσεται χρύνῳ ὅ τε παρῳχημένος καὶ ὁ
ἄτοπον δὲ τὸν παρῳχημένον
1"
χαὶ τὸν μέλλοντα
80 λέγειν κατὰ τὸν ἐνεστῶτα τρύνον νοεῖσϑαι. τοίνυν οὐδ᾽
ἄπειρός ἐστιν ὃ χρόνος. εἰ δὲ μήτε πεπερασμένος νοεῖται
μήτ᾽ ἄπειρος. οὐδ᾽ ὕλως ἔστιν. τό τε μὴν ἐξ ἀνυ-
51 πάρκτων συνεστὼς ἀνύπαρπτον ἔσται. ὁ δέ γε χρόνος ἐξ
ἀνυπάρκτων ἀξιοῦται συνεστάναι τοῦ παρφχημένου μη-
κέτ᾽ ὄντος καὶ τοῦ μέλλοντος μήπω ὄντος" ἀνύπαρπτος
ἄρα ἐστὶν ὁ χρόνος. Ἐν
δ Πρὸς τούτοις εἰ ἔστι τι χρόνος. ἤτοι ἀι
μεριστός᾽ οὔτε δὲ ἀμέριστος εἶναι δύναται»
μνήσομεν, οὔτε μεριστός, ὡς κατ αστησόμεϑα᾽ οὐκ ΤῊ οὐ
τις χρόνος. ἀμερὴς μὲν οὖν οὐ οὐνῆον τυγχάνειν ὁ χρὺ
ΠΙ 148. ἅν. παι. ΥἹ θ4--6ὅ.
μέλλων.
160, 18 τοι ἢ -- ἢ Ἐ ;
ν ἐμφατικά 1: ἐμφαντικά ΝΕς οὐδ Ἑ ἊΝ ἀοϊοτὶ
Ρτὶὰβ ἀο]. ΒΘΚΚ.: ροβὺ δὲ Υ. 91 ἐγαιθρ. βὔϑιο ας τα λοόνον
ἐνει ΝΙΕ: μὲν 5 Ἀ 5
πον πῦρ, 30.
τι. ΝᾺ ῳ ἡ Ν΄ 53 ἔσται 5
190
191
ἢ 198
844 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ μ’ διν, τηϑ χ
᾿Ρ Ξ ν ν ; δι
νος. ἔπει διαιρεῖται εἷς τὲ τὸν παρώχημενον καὶ τὸν ἐγε.
14 στῶτα χαὶ εἰς τὸν μέλλοντα. μεριστὸς δὲ οὐκ ἂν ὑπάργοι κυ
διὰ τὸ πᾶν τὸ μεριστὸν ὑπό τινος αὐτοῦ μέρους καταμε-
τρεῖσϑαι" οἷον ὁ μὲν πῆχυς ὑπὸ παλαιστοῦ καταμετρεῖ-
ταῖς καὶ ἔστι τοῦ πήχεως μέρος ὃ παλαιστής, ὑπὸ δὲ τοῦ
δακτύλου ὁ παλαιστής, καὶ ἔστι μέρος τοῦ πάλαιστοῦ ὁ
δαχτυλος, τοίνυν εἰ καὶ ὁ χρόνος μεριστός ἐστιν, ὀφείλει
188 πρὸς τινὸς αὐτοῦ μέρους καταμετρεῖσϑαι. οὔτε δὲ ὑπὸ
τοῦ ἐνεστῶτος ἐνδέχεται τοὺς ἄλλους χρόνους καταμετρεῖ-
σϑαι. εἰ γὰρ ὁ ἐνεστὼς χρόνος καταμετρεῖ τὸν παρῳγὴ-
μένον, ἔσται ὁ ἐνεστὼς χρόνος κατὰ τὸν παρῳχημένον,
γινόμενος δὲ κατὰ τὸν παρωχημένον οὐκέτι ἔσται ἐνεστώς, 10
ἀλλὰ παρωχημένος. καὶ εἰ τὸν μέλλοντα καταμετρεῖ ὁ
ἑνεστώς, κατ᾽ αὐτὸν γινόμενος μέλλων ἔσται, ἀλλ᾽ οὐχὶ
ἐνεστώς. ὅϑεν οὐδὲ τοῖς ἄλλοις χρύνοις ἐνδέχεται κατα-
μετρεῖν τὸν ἐνεστῶτα᾽ ἑκάτερος γὰρ αὐτῶν κατὰ τοῦτον
γενόμενος ἐνεστὼς ἔσται καὶ οὔτε παρωχημένος οὔτε μέλ- 99
--
ι
1ϑδ λων. ἀλλ᾽ εἰ πάντως μεριστὸν ἢ ἀμέριστον δεῖ νοεῖν τὸν
᾿ Ἵ '- , δ - [κ] ΕΙΣ ’ Ὁ’
χρόνον, ἐδείξαμεν δὲ Ἡμεῖς. ὁτέ οὔτε μεριστός ἐστιν οὔτε
ἀμέριστος, λεκτέον μηδὲν εἶναι τὸν χρόνον.
ο΄“ . ΄ ΜΗ ΄ Υ ᾽
59} Σὺν τούτοις" ὁ χρόνος τριμερής ἐστιν τὸ μὲν γάρ
τι ἦν αὐτοῦ παρῳχημένον. τὸ ὁ᾽ ἐνεστώς. τὸ δὲ μέλλον. 80
τούτων δὲ τὸ μὲν παρωχημένον οὐκέτ᾽ ἔστιν, τὸ δὲ μέλλον
οὕπω ἔστιν. λείπεται δὲ ἕν εἶναι μέρος ἐνεστηκός. ἤτοι
οὖν ὁ ἐνεστηχὼς χρόνος ἀμερής ἐστιν ἢ μεριστός. οὔτε 517
δὲ ἀμερὴς εἶναι δύναται" ἐν ἀμερεῖ γὰρ χρόνῳ οὐδὲν πέ-
φυκε γίνεσϑαι μεριστόν, ὥς φησι Τίμων (τ. 10 Ὀ 1615),
οίον τὸ γίνεσϑαι καὶ τὸ φϑείρεσθαι καὶ πᾶν ὃ τούτοις ἔοικεν.
198 εἰ δ᾽ ἀμερής ἐστιν, οὔτε ἀρχὴν ἕξει, ἧ συνάπτει. τῷ παρῳχημέ- 5
νω, οὔτε πέρας, ᾧὧ συνάπτει τῷ μέλλοντι" τὸ γὰρ ἀρχὴν ἔχον
καὶ πέρας οὐκ ἀμέριστόν ἐστιν. εἰ δὲ μήτε ἀρχὴν ἔχει
σπτνς,,., . Οσ ΨΗΡΣ ὐρν νϑ ὐὐρην τ τ
191 ---199 .--.. Ἦγρ. ΠΙ 144.--.145. αν, τηδέῃ. ΥἹ 66---61.
ππν συν ΡῈ «ὐπὸ ἀρ πλι κ μ΄
18 πήχεος (ἃ (πη ᾿ ᾿ ,
ι ἡ κάτα 5 ἃ (μ μ]ογυχηᾳμθ) 81 οὐκέτ᾽ Βοκκ.: οὐκ
(αἀν. ἄορι. ΤΥ) ΠΡῸΣ ΨΊΣΙΚΟΥΣ ΒΜ' 9245
νὰ μήτε πέρας. οὐδὲ μέσον ἔχει᾽ κατὰ γὰρ τὴν ὡς ταῦτα
σύμβλησιν νοεῖται τὸ μέσον. μήτε δὲ ἀρχὴν ἔχων μήτε
μέσον οὐδ᾽ ὕλως ἔσται. εἰ δὲ μεριστός ἔστιν 199
ὁ ἐνεστὼς χρύνος: ἥτυι εἰς τοὺς ὄντας χρόνους μερίζεται
ἢ εἰς τοὺς μὴ ὄντας. χαὶ εἰ μὲν εἰς τοὺς μὴ ὄντας γρύ-
νους μερίζοιτο, οὐκέτ᾽ ἔσται χρύνος᾽ τὸ γὰρ εἰς τοὺς μὴ
ὄντας χρόνους μεριζόμενον οὐκ ἂν εἴη χρόνος. εἰ ὁὲ εἰς
ι" τοὺς ὄντας χρύνους μερίζεται, οὐχέτι ἔσται ὅλος ἐνεστώς,
ἀλλὰ τὶ μὲν αὐτοῦ παρῳγχημένον. τὶ δὲ μέλλον. διὰ ὁὲ
ὅλος ἐνεστὼς χαὶ ὑπάρχων, τοῦ μὲν
τοῦ δὲ μήπω ὄντος. ἀλλ᾽ εἰ τριῶν 3200
καὶ μέλλοντος καὶ ἐνεστῶτος, δέδει-
πάρχων, οὐκ ἂν εἴη τις χρόνος.
ἐνεστῶτα τρύνον πέρας μὲν εἶναι
τοῦ παρωχημένου. ἀρχὴν δὲ τοῦ μέλλοντος. ἐκ ὁυεῖν ἀνυ-
πάρχτων χρύνων ἕνα ποιοῦντες, οὐχ ἕνα μόνον. ἀλλὰ καὶ
πάντα χρόνον ἀνύπαρκτον ποιοῦσιν. ἄλλως τε᾿ εἰ πέρας 3
99 ἐστὶ τοῦ παρῳχημένου ὁ ἐνεστὼς χρύνος: τὸ δὲ πέρας τοῦ
παρῳχημένου συμπαρῴ; τῷ οὗ ἐστι πέρας. οὐχέτι ἔσται
ὃ ἐνεστὼς χρόνος, εἴπερ πέρας ἐστὶ τοῦ παρφχημένον.
καὶ πάλιν, εἰ ἀρχὴ τοῦ μέλλοντός ἔστιν ὁ ἐνεστὼς 1θόνθϑ, 305
ἡ δὲ ἀρχὴ τοῦ μέλλοντος οὕπω ἔστιν, ὃ ἐνεστὼς χοῦνος
ο0 οὕπω ὑποστήσεται καὶ οὕτω τὰ ἐναντιώτατα τούτῳ συμ-
518 βήσεται᾽ καϑὸ μὲν γὰρ ἐνεστώς ἐστιν. ὑπάρξει. καϑὸ δὲ
καϑὸ δὲ τῷ
ἑ τὸν αὐτὸν
ι πέρας μήτε
τοῦτο οὐκέτι ἔσται
μηκέτι ὄντος αὐτοῦ.
ὄντων, παρῳχημένου
.ο χται τούτων μηδεὶς ὕ
Οἱ δὲ λέγοντες τὸν
᾿
7 Ὁ Ἵ ὑκέτι ἔσται
συμπαρώχηκε τῷ παρῳχημένῳ. οΥΚ ἀνιρὲ
μέλλοντι σύνεστιν," οὕπω ἔσται. ἄτοπον ἀν σι
, - νι ὅ , 5» ἅντα καὶ μήπω ὃὑντᾶ.
χρόνον νοεῖν καὶ ὄντα καὶ μηκὲτ ὃν, !
᾿ τ , Η ᾿
5 τοίνυν οὐδὲ ταῦτῇ ῥητέον εἶναι τινῶ χρόνον.
᾿ -"
αὔτως εἶν. ἔστε, τὶ χρόνος, το! 203
Ἑπακτέον δὲ καὶ
Ν»
8 οὐδὲ --- 1ὸ πέρας δε ΓΙ
οὐϑ᾽ Τὲς 1 οὐκ ἢ Η
171 ὅλος Ι,: ὅλως ΝΕς 1 δὲ --- ὃ καϑὸ ΟἿ. ς
συνέστη ἃ 4 χα
οἵ. ν. 22.
ὙΣ Β΄ δᾶν, τηλίῃ, χ
ἢ ΣΙΚι “-
Ἵ ὴ ᾿ ες τε
ὅ40 ἢ φϑαρτὸς καὶ γενηνος οὗ
; αὶ ἀγένητος ἢ φ δὰ δειχϑήσεται, οὔτε
. ΎΙ Τοὺς ἔστι κὰ 3 " ἔνητος, ως ᾿ Ρ οὐκ
σιαθτος . ἔστι καὶ ( ν ὕτο παρασταϑῆήσεται ᾽
δὲ ἀφϑαρτὺς τὸς, ὡς καὶ ἘΡῸΕ ὧν καὶ ἀγένητος οὐχ
σϑαρτὺς Χα! ΤΣ μὰ ᾿ ρθάστος ΠΡ ΘΌΝ ὁ δὲ ἐνέστηκε, τὸ
Ὁ οὐος. Ἔν τς ώ πε. τ ᾿ ς
ἀρὰ ἐστί τί ϊθ ἐν τι αὐτοῦ Ἐπ ΘΟῊΝ οὐκέτι ἔστιν, 1) δὲ
ΣΙΝ εἶ γὲ τὸ μὲ ἡμέρα ἧἡ μὲν χϑὲς δὲν ΝΣ] τοῦ
ἑῳς: " 4 ᾿ . }}} ᾿Ψ» 4 ᾿
δὲ δὲ μέλλει. καὶ ΤᾺ εὐριὸν ΡΟ ΕΡΡΕΝ ἕνον, τὸ δὲ
ΠΕ ΜΕΕ ᾿ ἔστεν, ἡ δὲ χὲμ, ξρ τὸ παρῶχημ ; ὁ κ
ΠΉΡΕΘΟΡ ὁ ἐν οὐχ ἔσται. ὥσπερ ᾿ ΘΝ καϑάπερ τὸ}
Ἰθόνου τὸ μὲν οὐ ηκός, τὸ δὲ οὕπω ὅτε ἄφθαρτος γε-
: ᾿
᾿ δε ΟῚ ἑν ξεστ ἰ 5.3. 3 Υ͂ ΩΣ 0 "τ ». » Ξ
ἔστιν, ὡς ᾿ ὁὲ τοῦτο οὔτε ὀῤιρῥ ρος ι καὶ γενητὸς, τ έτη
βῳ 4 Ε διὰ : ᾿ τός στ -ἤὔ ἃ
,»: ᾽ ῷ Ε
μήσεται ὃ χρόνος. τὶ δὲ φϑαθτέ ἵνος ἔσται. οὗτε γὰρ
δ0δ γήσεται ὁ γρόνο: ἰσεται καὶ ἐκ τ ; ἔτι ἔστιν. ἐκ
" Ων τὸ εἰς τί φϑαρήσ ὕτε ὁ παρῳχημένος ἔτ εἰς τὰ μὴ 90
᾿ μ » ἱν “ :
εὐ Γὴ 5 ἔστιν ἤδη, ἈΠΕ "ἄ ίνεσϑαι, ἢ ᾿
: ξαλῶν ἐσ Ἀν “ταί τι 7 ΄ νος.
Ο μ“ ᾿ 5, τῶι πῶς δύνατ οὐδὲν οὐν ἐστι χ0 τ
Μ Ὰ.) ῶ ᾿ ᾿Ξ ᾿ . ᾿ . ἰ
ὁὲ τῶι μη Ἴ , τιν φϑείρεσϑαι; ἂμ τι χθονὸς, το
Βυχα πῶς δύναταί τὰ ι ὕτως" δὶ εὔτι ν ᾿ ἢ} ἀγένη-
ὄντα ον δὲ καὶ ὁ οϑαν "ητός. τὶς : ᾿
᾿: Α, - "» Γ 4 ᾿
, ἀγένητο θονος "
γενητὸς ἔστιν ῃ Αἰ δύναται εἶναι, ὃ. ζρο τος οὐκ ἄρα
0: οὔτε δὲ γενητὸς ἫΝ τὶς δὲ αγενη ᾿ πᾶν τὸ
νῆτος » ν γὰρ , ἐννῶῷ
χρόνος. εἰ μὲ ) νος γ
ἔστι τι ἀφυτοσ. , νεται. καὶ ὁ 19 ἡτὸς ἔσται ἐν
ὑμενον (ἐν χρονῶ γ δ: τὺ [ὁ] αὐτὸς "τὸ
γεννώμενον Ἢ ὥ. ᾿ "Ὁ τοι ρου τ ι [ὁ] αὐτὶ ς
τ ᾿ ἔσται γεννώμενος. ἊΝ καὶ εἰ μὲν “' 80
ἐν χρόνῳ ὃ ἢ ἕτερος ἐν ἑτέρῳ. ἐν γεγονέναι" ὅπερ
ΘΕ ΡΝ τῷ νος ῆ ΨΞ »ν ΠΕΡ.
αὐτῷ 7εν} ἯΜΕ ΕΣ ἔσται τι γέγονος "τῷ ΄ Δ ὑφ αν. μα
ἐν ἑαυτῷ γεννᾶται, ἃ Ὁ τι γίνεται ὀφείλει ἘΣ
ἊΡ ι ᾿ ω τ τ ΄ ͵
208 ἄτοπον. ἐπεὶ 7γαϑ δ "ἡ ᾿δεήσει καὶ τὸν ΩΣ Νν ὙΝ
" , ΡΣ - »νο) νου, . ν
γεννώμενον ἔθεον τὸ ΜΝ οὕπόκειται τοῦ ὕο. ἀλλὰ
που υτττς ἀνδριάς, ἐπρεπλρλὶ, συνίσταται, ἜΠΣ χοό-
Γ εν Έ ει καὶ
ι ὡ ἴον, και ἡ τοίνυν
καὶ μα Κάναι τῆς νεῶς ὃ τόπ
Ἐπ᾿ ἀν οσ δ Ἀν γα ράμς μὰ ϑξ ον 1:
90θ--.911 ἘΣ ΠΠ 149-- 160.
τῷ
εςς,
σι
207
: ἰδ, 16 ἔσται
3 ἐχθὲς Ν: κα οὐκέτ πον δ ἢ τοῦ καὶ
Ν ἼΠῚ ἰμ ν Ν᾽ βθοαβι (οἢ, ν.. 156, 9
8 Ν᾿ 90.091 δὰ.
Ν
1 ἐν δα. θη,
ι«Οἴη.Ν 96 ΤΡΩ͂Ν, Ξε 5.51
νὰ ᾿ ᾿
ἀρδ: 99 τὶ Καγβογ οο]]. Ῥ. 1δδ͵ 9
(αἂν. ἀοστη. ΙΝ) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 4341
419 - τὰ ον δῷ .
νος ἐν ἑαυτῷ γίνεται, προύπάρφξει ἑαυτοῦ" καὶ οὕτως εἰ
μὲν γίνεται, οὕπω ἔσται, ἐπεὶ πᾶν τὸ γινόμενον, ὅτε γί-
νεται: οὕπω ἔστιν" εἰ δὲ ἐν ἑαυτῷ γίνεται, ὀφείλει προῦ-
πάρχειν. ἔσται οὖν ἅμα χρόνος καὶ οὐχ ἔσται. ἢ μὲν 399
γίνεται, οὐκ ἔσται, ἡ δὲ ἐν ξαυτῷ γίνεται, ἔσται. ἄτοπον
ιο δὲ τὸ αὐτὸ κατὰ τὴν αὐτὴν ἐπιβολὴν εἶναί τε καὶ μὴ
εἶναι". ἄτοπον ἄρα καὶ τὸ ἐν αὐτῷ λέγειν γίνεσθαι τὸν
χρόνον. καὶ μὴν οὐδὲ ἕτερος ἐν ἐτέρω γίνεται χρόνος.
οἷον ὁ μέλλων ἐν τῷ ἐνεστῶτι καὶ ὁ ἐνεστὼ; ἐν τῷ παρω-
χημένῳ. εἰ γὰρ ἕτερος ἐν ἑτέρῳ γίνεται χρόνος, ἐξ ἀνάγ-
ι5 κης ἕκαστος τῶν χρόνων ἀπολείπων τὴν ἰδίαν ϑέσιν τὴν
ἑτέρου ἐπιλήψεται τάξιν. οἷον ἐπεὶ ὁ μέλλων χρόνος γί-
νεται ἐν τῷ ἐνεστῶτι χρόνω, ὁ μέλλων κατὰ τὸν ἐνεστῶτα
γινόμενος ἔσται ἐνεστώς, ἀλλ᾽ οὐ μέλλων καὶ εἰ ὁ ἔνε-
στὼς ἐν τῷ παρωῳχημένῳ γίνεται, πάντως κατὰ τὸν παρω-
40 χημένον γινόμενος οὐκ ἔσται ἐνεστώς. ἀλλὰ παρῳχημένος.
ὃ δ᾽ αὐτὸς λόγος κἂν ἀναστρέψωμεν, τὸν μὲν παρῳχημέ- 311
νον ποιοῦντες ἐν τῷ ἐνεστῶτι γινόμενον, τὸν δὲ ἐνεστῶτα
ἐν τῷ μέλλοντι" αἵ γὰρ αὐταὶ πάλιν ἀκολρυϑοῦσιν ἀπο-
“τῇ
οίαι. εἰ οὖν οὔτε ἐν αὐτῷ γίνεται χρόνος; υὔϑ᾽ ὡς ἕτερος
"5. ἐν ἑτέρῳ, οὐκ ἔστι γενητὸς ὃ χρόνος. εἶ δὲ μήτε ἀγένη-
τός ἐστι μήτε γενητός, παρὰ δὲ ταῦτα τρίτον ἕπένοεξιν
ἀμήχανον, λεκτέον μηδὲν ὑπάρχειν "τὸν χρόνον.
ὅτι γὰρ καὶ ἀγένητος οὐ δύναται εἶναι; σφόδρα εὐπαρα- 31
μύϑητον. εἰ γὰρ ἀγένητός ἐστι καὶ οὔτε γέγονεν οὔτε
᾿ ΄ ΑΙ ᾿ -
80 γενήσεται, εἷς ἔσται μόνος ὃ ἐνεστὼς χρόνος, καὶ οὔτε ὃ
εν τ
μέλλων ἔτι μέλλων, οὐδὲ τὰ ἐν αὐτῷ πραγματᾶ, οὔτε ὁ
ΕῚ [4 . κ ᾿ ;- ὴ - κενά.
παρῳχηκὼς ἔτι παρῳχηκώς, οὐδὲ τὰ ἐν αὐτῷ ΒΌΤΕΠ
: : ; ι
σϑο οὐχὶ δέ γε τοῦτο᾽ τοίνυν οὐδ᾽ ἀγένητός ἐστιν ὃ χρῦνος
’ 4 ᾿ ι ἦ Ε ᾿
καὶ μὴν οὐδὲ τὶς μὲν γενητος, Τί δὲ ἀγένητος, ἐπεὶ
οὐ τς ἐ Σενονς 2 δύ κστος ἀξέξεξεε
ἧ ἕ : ἑαυτῶ 1: αὐτῶ ΝΕ:
δ οἱ 1 εἰ ΠΕ ς: ἦ Ν᾽ ὁ ἔσειν Καγβοῦ ἢ ἑαυτῶ ὠτ ΒΕ
αὐτῶ ς 8 ἢ ---ϑ' οὐκ ἔσται οἵα. Ὁ 10 αὐτοῦ δ΄ 81 τἰρϑβἑερεῆ
μὲν Ν᾽ μὲν οπὶ. Ν 94. αὐταὶ ΝΕ: αἱ 5 (Υ̓ λνηνΑφευ υξὴν '
6---Ἰ 110.) 3080 οὔτε γενήσεται οὔτε γέγονεν ᾿ τῇ ΒῊ ΗΝ
ἐστὶ ἃ 1 οὐδ᾽ ἀγένητός Ἑαῦτ.: οὐδ᾽ ἐγεννητος ἐν’
νητός Ὡς
ιῷ
τῷ
918
414
216
ὟΣ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟῪΣ Β΄ ἀὰν, τρί, Χ
- . ᾿ [ε ᾿ ὅδ0
συν τεϑηδοῦτῶι αὐ ἀπορίαι. 09. τὲ γὰρ γενητὸς ἢ ἐν
ἑαυτῶ γίνεσθαι ὀφείλει ἢ ἐν ἑτέρω᾽ ἀλλ᾽ ἐὰν μὲν ἐν ἕᾳυ.
τῷ γένηταις προὔπαρξει ἑαυτοῦ, ἐὰν δὲ ἐν ἑτέρῳ, οὐκέτι,
ἐκεῖνος ὁ χρόνος ἔσται, ἀλλὰ καϑ᾽ ὃν γένεται ἀπολείπων
τὴν ἰδίαν τάξιν. ὁ δ᾽ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ ἀγενήτου᾽
εἰ γὰρ ἀγένητός ἐστιν, οὔτε (ὁ) μέλλων ποτὲ ἕσται χρόνος
οὔτε ὁ παρωγηκώς, ἀλλ᾽ εἷς μόνος ὃ ἐνεστηκώς. ἄτοπα
δὲ ταῦτα. λείπεται ἄρα λέγειν, μήτε γενητοῦ ὄντος τοῦ
χρῦνου μήτε ἀγενήτου μήτε τινὸς μὲν γενητοῦ, τινὸς δὲ
ἀγενήτου, μὴ εἶναι χρόνον.
᾿νέσται δὲ τοῦτο ἀπορεῖν καὶ ἀπὸ τῆς οὐσίας, ὡς
καὶ ἀπὸ τῆς ἐννοίας προηπόρηται. αὐτίκα γὰρ τῶν δὸογ-
ματικῶν φιλοσόφων φασὶν οὗ μὲν σῶμα εἶναι τὸν χρόνον 15
οἱ δὲ ἀσώματον, καὶ τῶν ἀσώματον φαμένων οἵ μὲν ὡς
καϑ' αὑτό τι νοούμενον πρᾶγμα, οἱ δ᾽ ὡς συμβεβηκὸς
ἑτέρω. σῶμα μὲν οὖν ἔλεξεν εἶναι τὸν χρόνον Αἰνησίδη-
μος κατὰ τὸν Ἡράκλειτον μὴ διαφέρειν γὰρ αὐτὸν
τοῦ ὄντος καὶ τοῦ πρώτου σώματος. ὅϑεν καὶ διὰ τῆς 30
πρώτης εἰσαγωγῆς κατὰ ἐξ πραγμάτων τετάχϑαι λέ-
γων τὰς ἁπλᾶς λέξεις, αἵτινες μέρη τοῦ λόγου τυγ-
χάνουσι, τὴν μὲν “᾿χρόνος᾽" προσηγορίαν καὶ τὴν
“μονώς᾽" ἐπὶ τῆς οὐσίας τετάχϑαι φησίν, ἥτις ἐστὶ
σωματική, τὰ δὲ μεγέϑη τῶν χρόνων παὶ τὰ κεφά- "Ὁ
λαια τῶν ἀριϑμῶν ἐπὶ πολυπλασιασμοῦ μάλιστα ἐκ-
φέρεσϑαι. τὸ μὲν γὰρ “νῦν, ὃ δὴ χρόνου μήνυμά
ἐστιν, ἔτι δὲ τὴν μονάδα οὐκ ἄλλο τι εἶναι ἢ τὴν οὐ-
σίαν, τὴν δὲ “ἡμέραν᾽᾽ καὶ τὸν “μῆνα᾽᾽ καὶ τὸν “ἐνι-
αὐτόν᾽᾽ πολυπλασιασμὸν ὑπάρχειν τοῦ “νῦν᾽᾽ (φημὶ 39ε:
δὲ τοῦ χρόνου). τὰ δὲ ““δύο᾽ καὶ “τρία᾽᾽ καὶ “᾿δέκα᾽᾽ 50
καὶ “᾿ξκατὸν᾽᾽ πολυπλασιασμὸν εἶναι τῆς μονάδος.
ββϑνεθεξαι; τὰς σοι, τ κυ νει οτος αν ον,
210 -- Ηγρ. 1Π 188.
Ὡπτο Σ ρε δ εν ὁ
ὃ ἐπισυντεθήσονται ΒΕΚΚ. ἡ ες 8 ὁ δαἀὰ, ΒοκΙς. 6 πολ-
λαπλασιασμοῦ ς (ἐχεθρίο ΑἹ οἵἁ ναχία Ἰδοίίο δᾶ Μαχίτη. ΤΎΓ.
Ρ. 188,2 Ἠον. 9984 πολλαπλασιασμὸνς 80 δὲ αἰ. οι. Ν
{τὰν τοία Ν
(μάν. ἄορτα. 1 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β' 540
ἘΙῚ
ωἱ ὥσϑ᾽ οὗτοι μὲν σῶμα ποιοῦσι τὸν χρόνον, οἱ δὲ ἀπὸ τῆς 218
Στοᾶς φιλόσοφοι ἀσώματον αὐτὸν φήϑησαν ὑπάρ-
᾿ χειν᾿ τῶν γὰρ τινῶν φασι τὰ μὲν εἷναι σώματα. τὰ δὲ
ἀσώματα, τῶν δὲ ἀσωμάτων τέσσαρα εἴδη καταριθμοῦν-
« ται ὡς λεκτὸν καὶ κενὸν καὶ τόπον καὶ χρόνον. ἐξ οὗ
δῆλον γίνεται, ὅτι πρὺς τῷ ἀσώματον ὑπολαμβάνειν τὸν χρόνον,
ἔτι καὶ καϑ᾽ αὑτό τι νοούμενον πρᾶγμα δοξάξουσι τοῦτον.
" Ἐπίκουρος (τ. 294 175.) δέ, ὡς αὐτὸν Δημήτριος ὁ 519
Λάκων ἐξηγεῖται, τὸν χρόνον σύμπτωμα συμπτωμάτων
ἃ εἶναι λέγει, παρεπόμενον ἡμέραις τε καὶ νυξὶ καὶ ὥ-
ραις καὶ πάϑεσι καὶ ἀπαϑείαις καὶ κινήσεσι καὶ μο-
ναῖς. πάντα γὰρ ταῦτα συμπτώματά ἐστι τισὶ συμβεβηκότα,
εν καὶ ὃ γρύνος πᾶσι τούτοις συμπαρεπόμενος εἰκότως ἂν λεχϑείη
σύμπτωμα συμπτωμάτων. καϑόλου γάρ, ἵνα μικρὸν ἄνωϑεν
15 προλάβωμεν εἰς τὴν τοῦ λεγομένου παρακολούϑησιν, τῶν ὄν-
τῶν τὰ μέν τινα καϑ᾽ ἑαυτὰ ὑφέστηπεν, τὰ δὲ περὶ τοῖς
καϑ᾽ ἑαυτὰ ὑφεστῶσι ϑεωρεῖται. καὶ χαϑ᾽ ξαντὰ μὲν ὑφέ-
ΒῪ στηκε πράγματα οἷον αἵ οὐσίαι (ὡς τὸ σῶμα καὶ κενόν),
περὶ δὲ τοῖς καϑ᾽ ἑαυτὰ ὑφεστῶσι ϑεωρεῖται τὰ καλού-
90 μενα παρ᾽ αὐτοῖς συμβεβηκότα. τούτων δὲ τῶν συμβε- 551
βηκότων τὰ μέν ἐστιν ἀχώριστα τῶν οἷς συμβέβηκεν, τὰ
δὲ χωρίξεσϑαι τούτων πέφυπεν. ἀχώριστα μὲν οὖν ἐστι
" τῶν οἷς συμβέβηκεν ὥσπερ ἡ ἀντιτυπία μὲν τοῦ σώματος,
εἶξις δὲ τοῦ κενοῦ" οὔτε γὰρ σῶμα δυνατὸν ἐσεί ποτὰ :
85 νοῆσαι χωρὶς τῆς ἀντιτυπίας οὔτε τὸ κενὸν χῶθι: εἰξεωρ,
ἀλλ᾽ ἀίδιον ἑκατέρου συμβεβηκός. τοῦ μὲν τὸ ἀντιτύπειν.
" ἢ ᾽ Ω,
τοῦ δὲ τὸ εἴκειν. οὐκ ἀχώριστα δὲ ἐστι τῶν οἷς συμβέ-
, φ ΄ Υ Υ
γα βηκε καϑάπερ ἡ κίνησις καὶ ἢ μονὴ" τὰ γὰρ νά ας:
Ἶ Σ ᾿ “ [ς ν Ὁ
; τῶν σωμάτων οὔτε κινέξιταιί διὰ παντὸς ἀνηρεμῆτως 0
υμβεβηκνῖαν ἔχει
᾿ ᾿ . ᾿ 4 }
80 ἀκινητίξει διὰ παντός, ἀλλὰ ποτὲ μὲν ὔ
919 --ἰ Ηγρ. ΠῚ 187.
ς τῶ ΝΕΒΑΒ: τὸ Υ
ῷ αὐτὸν ἰίοτ. ρμοϑὺ φήϑησαν 5. ἐ Το οεσῤυθγθᾳ
ὶ. πᾶσ. γ70. δοξάζουσι)
Μ μιν κλνοΣ ὃ ΤΊ ἥρ ὦ Νς 834:.38 ποτὲ Ἐξ ν δος
νοῆσαι χωρίς ποτε ΓΕ ὃὃ εἴξεως 5 98 συμβεβηχός «ξ
Καγθον 88 οἱ δῇ τὸ ΠΕ ς: τοῦ ὃ
ιν
ἀν.
{ν.}
Γυυ ἐ
-“-ὦ
ῶ
ιϑ
τῷ
“}
τεῷ
20
δ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ δεν, τηδίῃ, Χ
Η ᾿. ᾿ μ ᾿ ᾿ τι νος Ὁ “᾽
τὴν κί ησος ποτὲ δὲ τὴ" μοῦὴν, καιπὲρ τῆς ατόμου, ῦτε
421
᾿ , ὅ . -
καθ᾽ ἕαυτη}" ἔστιν, εκ ητοι! καϑεστώσης. ἢ γὰρ Ἀξνῷ 52)
πελάξειν ὀφείλει ἢ σώματι" εἴτε δὲ κενῷ πελάξοι, διὰ τὴν
εἶξιν" φέρεται δι᾿ αὐτοῦς εἴτε σώματι, διὰ τὴν ἀντιτυπίαν
ἀποπαλτικῶς ποιεῖται τὴν ἀπ αὐτοῦ κίνησιν. συμπτώ-
ματα οὖν ταῦτ᾽ ἐστιν οἷς χρόνος παρέπεται, φημὶ δὲ τήν
τε ἡμέραν καὶ νύκτα καὶ ὥραν καὶ τὰ πάϑη καὶ ἡ αμες
ϑείας. κινήσεις τε καὶ μονάς. ἤ τε γὰρ ἡμέρα κα Ἄν
τοῦ περιέχοντος ἄερος εἰσὶ συμπτώματα, ὧν Ἷ μὲν ἦμ ρα
κατὰ τὸν ἐξ ἡλίου φωτισμὸν συμβαίνει, ἢ δὲ νὺξ κατὰ
φωτισμοῦ στέρησιν" τοῦ ἐξ Ἰλίου ἐπιγίνεται. ἢ δὲ ὥρα
ἧτοι τῆς ἡμέρας ἢ τῆς νυκτὸς μέρος καϑεστηκυῖα ρου
σύμπτωμα γίνεται τοῦ ἀέρος, ὥσπερ, καὶ ἡ ἡμέρα κα ἡ
νύξ, ἀντιπαρεκτείνεται δὲ πάσῃ ἡμέρᾳ καὶ πάσῃ νυκτὶ
καὶ ὥρα ὁ γρόνος" παρ᾽ ἣν αἰτίαν μακρά τις ᾿ βραχεῖα
λέγεται ἡμέρα καὶ νύξ, φερομένων ἡμῶν ἐπὶ τ ν ταύτῃ
συμβεβηκότα χρόνον. τά τε πάϑη καὶ αἱ ἀπάϑειαι ἤτοι
ἀλγηδόνες ἢ ἡδοναὶ ἐτύγχανον, διὰ δὲ τοῦτο οὐκ οὐσίαι
τινὲς καϑειστήκεισαν. ἀλλὰ συμπτώματα τῶν πασχόντων
ἤτοι ἡστικῶς ἢ ἀλγεινῶς, καὶ συμπτώματα οὐκ ἄχρονα.
πρὸς τούτοις καὶ ἡ κίνησις, ἔτι δὲ ἡ μονή, ὡς ἤδη παρε-
στήσαμεν, τῶν σωμάτων ἐστὶ συμπτώματα καὶ οὐ χωρὶς
χρόνου" τὴν γοῦν ὀξύτητα καὶ βραδυτῆτα τῆς κινήσεωρ,
ἔτι δὲ τὴν πλείονα καὶ ἐλάττονα μονὴν. χρόνῳ καταμε-
τροῦμεν. ἀλλὰ γὰρ ἐκ τούτων φανερόν, ὅτι ὃ Ἐπίκουρος
ἀσώματον οἴεται τὸν χρόνον ὑπάρχειν. οὐ παραπλησίως
δὲ τοῖς Στωικοῖς᾽ ἐχεῖνοι μὲν γάρ, ὡς λέλεκται, ἀσώματόν
τι καϑ'᾽ αὐτὸ νοούμενον ὑπεστήσαντο τὸν χρόνον, ᾿Επί-
κουρος ὃἂὲ συμβεβηκός τισιν. "" ἀκ: ΨῬ
Ὧδε μὲν οὗτοι" Πλάτων δὲ ἔλεγεν, ὡς δέ τινες “ρ
στοτέλης, χρόνον εἶναι ἀριϑμὸν τοῦ ἐν κινήσει προ-
ξἰκεοδονοβςρετοςι τ: . . δ Ἐς ον» φλύνον ον ψί σι
220 οἵἹὨ, 116--177͵
“πότ οὐ. 54. ΩΦ Ρντὺς σῶν γ σον
ὉῚ ὅτε ΝΕ: οὔτες 4 ποιεῖται ΒρΚΙς,; ποιήσαι Ν: ποιή-
σει ΒῈς 12 ἡ ῥγϊιβ οῃ. Ν
1
ϑ
δ
τῷ
(μάν. ἄομτῃ. ΙΥὴ
ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Μ΄
’ ’ ᾿
᾿Δριστοτέλης; μέτρον κινησεώς καὶ μονῆς
προ]
μαϑεῖν,
901
τέρου καὶ ὑστέρου, Στράτων δὲ ὁ φυσιπός. ὡς δ᾽ ἄλλοι
“Ὅϑεν τοιαύτης οὔσης καὶ περὶ τῆς κατὰ τὸν χρόνον
οὐσίας διαστάσεως, πάρεστι μὲν ἤδη συμμαλεῖν ἐκ τῶν
πορημένων, ὅτι οὐδ᾽ ἐκ ταύτης οἷόν τέ ἐστι βεβαίως τι
ὅμως δὲ καὶ τὰ νῦν λεκτέον πρὸς Πλάτωνα καὶ ᾿ἥριστο-
" 4 ᾿ ᾿] - .
; τέλην καὶ Στράτωνα τὸν φυσικὸν τὰ ἐν ἀρχαῖς ἀντειρή-
μένα (8 110 8544.),
γομεν τὸ μηδὲν εἶναι τὸν χρόνον.
κὴν ἀξιοῦντας εἶναι τὴν οὐσίαν τοῦ χρόνου.
{ “νι Ὡ Υ ᾿ -
Ηρακλειτείους, κινοῖτο προχειρύτατον. ὅτι εἰ ρύνος σῶ;
᾽ - ν᾽ ---Ψ Ὃ Γ -
ιο ἐστι, πᾶν δὲ σῶμα ἢ μένον ἢ κινούμενον νοέιτά!. τὸ
Ἧ Γ ΄
μένον ἢ κινούμενον ἐν χρόνῳ μέ
οὐχὶ δέ γε ἐν σώματι τὸ σῶμα
ται. οὐκ ἄρα σῶμά ἔστιν ὁ χρόνος.
, ὃ δὴ σῶμά ἐστιν. ἐν χρόνω ἐστίν" οὐχὶ
Ἡρακλειτείους
ι9 δέ γε ὃ χρόνος ἐν χρό
τεϑνηκὸς ἐν χρόνῳ τέθνηκεν"
μα ὃ χρόνος.
τον σῶμα, κἂν ἐκωλύοντο τὸ
ὃν κατὰ τὸν Ἡ ράκλειτόν
. ᾿ Γ
ἀήρ ἐστιν, ὡς φησὶν. [ὁ ἢ
καὶ ὡ λόγῳ οὐϑεῖς
τ - φ, εἐὖῦ
λέγει εἶναι, τῷ αὐτῷ
ὁ ὅν ἐστε χρῦνος.
ντόμοις
ν
Ἡράκλειτον
ὁὲ ἀέρος διέφερεν ὃ χρόνος,
5 τὸ ὕδωρ ἢ τὴν γῆν χρόνον
ἀέρα φήσει" οὐ τοίνυν τ
Ταῦτα μὲν ὡς ἐν σὺ
καὶ μὴν οἱ λέγοντες
τον σῶμα κατὰ τὸν ᾿Ηράκλειτον
- ΄ τ Ὰ
0 νοεῖν εἰ δέ γε χρόνος ἣν τὸ π
ν χρόνον
,
νῷ ἐστίν"
σῶμα χρύνος ἐστίν. τό τε ζῶον ἐν χρόνω ζῆ.
ἐστι χρόνος. ᾿
ὁ ἀϊἰνησίδημος:. μαπθῷ
,
ὅτε ἐκ τῆς ἐννοίας τοῦ χρόνου συνή-
πρὸς ὁὲ τοὺς σωματι-
φημὶ δὲ τοὺς
᾿
μα
ὁξ
νον ἢ κινούμενον νοεῖται,
μένον ἢ κινούμενον νοεῖς
τό τε ὃν χατὰ τοὺς
οὐκ ὥρα τὸ ὃν καὶ τὸ
ὡς καὶ τὸ
διὸ οὐκ ἔστι ζῷον ἡ σῶ-
μὴ ὑπάρχειν τὸ ποῶ-
οὐ κωλύονται χρόνον
ρῶτον κατὰ τὸν Ἡράώκλει-
νοεῖν οὐκ ἄρα τὸ
τό τε ὃν κατὰ τὸν
τὸ πῦο 1,
οὐδὲ τὸν
᾿ ’ , ,
ποὺς ταῦυτῇν ΣΙΟΥ"
584. .586 οἵ, Ηγρ. ΠΠ 338-396.
2. συμβάλλειν
στράτωνα Ν
5. ἀξιοῦντες ΑΒ δὴ ς
10 ἱπίθι νοϑῖται 6
οτάβαπι ἰαίοῦ
ἐν σώματι
Ν 4 πρὸς ς
9 ὅτε θπ.: τι
ἐ τὸ ἰδο. ἴῃ Ν, τὰ
οι διέφϑειρεν ἢ
4 μὲν» Βοκ -- 4
α
ο κινοῖτο :
αυδ
13 μοβὲ φτοεῖγωι Ε
δ μ
ἐκεῖνο τὸ Β8
8 τὸν φυσικὸν
ἢ
Σ τοὺς ΝΕ: τῇν 5
κκ. ἀμ ]ε.
ἐοΐοτα εὐ αἴππι πη ς
αὐὰ. (οχ τ. 1
ἐν ζοὺν» 5
9) οὐχὶ δὲ
229
2852
333
284
89 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ ἢ δᾶν, τρί, Χ
᾿ ΒΕ Ἴ ἐν ᾽ ἑ ι ι ὸ 3 51)
σϑὼ τὴν στασις βραχὺς δ᾽ ἐστὶ καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς
“τος λόγος, φασχοντας τῶν τινῶν τὰ μὲν εἶναι σώμ
ι
τα
-" ᾿ ΄ ᾿
τὰ δὲ ἀσώματα, καὶ τῶν ἀσωμάτων εἶδός τι χαϑ᾽ αὐτὸ ᾧ
νοούμενον οἰομένους τὸν χρόνον. τὸ γάρ “τι γενικώτατον
τῶ μτε σῶμα τι δύνασϑαι εἶναι μήτε ἀσώματον μήτε «2.
288 σῶμα ἅμα καὶ ἀσώματον οὐκ ἂν εἴῃ. εἰ γὰρ σῶμά ἐστι,
δεήσει πάντα αὐτοῦ τὰ εἴδη σώματα τυγχάνειν καὶ μηδὲν
ἀσώματον" καὶ ὃν τρόπον πάντα τὰ τοῦ ξώου εἴδη ζῷά
ἔστι καὶ οὐδὲν ὥψυχον καὶ τὰ τοῦ φυτοῦ φυτὰ καὶ οὐδὲν,
ἔμψυχον, οὕτως ἀκολουϑήσει καὶ τὰ τοῦ τινὸς εἴδη σώ-
ματος ὄντος σώματα τυγχάνειν καὶ μηδὲν αὐτῶν ἀσώμα.
τον. εἰ δὲ ἀσώματόν ἐστιν, ἔσται πάντα αὐτοῦ τὰ εἴδη
ἀσώματα καὶ οὐδὲν σῶμα. ὡσαύτως δὲ κἂν σῶμα ἅμα
καὶ ἀσώματον ὑπάρχῃ, πάντα τὰ ἐπὶ μέρους ἔσται σώ- τὸ
ματα ἅμα καὶ ἀσώματα, καὶ οὐδὲν κατ᾽ ἰδίων ἕσται ἢ σῶμα
μόνον ἢ ἀσώματον. ὥστε εἰ μὴ σῶμά ἐστι τό “τι μηδὲ
ἀσώματον ἢ σῶμα ἅμα καὶ ἀσώματον, οὐδέν ἐστι τό “τι
τούτου δ᾽ ἀναιρουμένου συναναιρεῖται καὶ τὰ ἐπ᾽ εἴδους
δὴ πάντα᾽ ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον. καὶ μὴν καὶ ἕκαστον τῶν ιὉ
συναποδοϑέντων τῷ χρόνω ἀσωμάτων ἠπόρηται τοῖς ἀπὸ
τῆς σκέψεως, οἷον τὸ λεκτὸν καὶ τὸ κενὸν καὶ ὁ τόπος᾽
ἑκάστου δὲ τούτων ἡπορημένου καὶ ὃ χρόνος οὐ συγχω-
ρθηϑήσεται ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένους εἶναι τούτοις.
288 Πρὸς δὲ τὸν ᾿Επίκουρον σύμπτωμα συμπτωμάτων 90.
ἀξιοῦντα τυγχάνειν τὸν χρόνον, πολλῶν καὶ ἄλλων λέγε-
σθαι δυναμένων, ἐκεῖνο πρὸς τὸ παρὸν ἀπαρκέσει λέγειν,
ὅτε αἴ μέν πως ἔχουσαι οὐσίαι τάχα ϑεωροῦνται καὶ εἰσὶ
τῶν ὑποκειμένων πραγμάτων, τὰ δὲ λεγόμενα συμβεβη-
κξναι ταῖς οὐσίαις, οὐχ ἕτερα ὄντα τῶν οὐσιῶν, ἀνυπόστα- 95
289 τά ἐστιν" οὔτε γὰρ ἀντιτυπία τις ἔστι παρὰ τὸ ἀντίτυ-
τὸν σῶμα οὔτε εἶξις ὑπύκειται παρὰ τὸ εἷκον καὶ κενόν,
οὐ κίνησις παρὰ τὸ κινούμενον σῶμα, οὐ μονὴ παρὰ τὸ
Πρεμοῦν, ἀλλ᾽ ὡς οὐδέν ἔστι στρατηγία παρὰ τὸν στρατὴη-
το
[
σὺ
81 ἴογβ, γενικώτατον ζὄνυ)»ῦ κς ἅμα οπι. ς 11 ἔσται ἣ Ν:
Ἐς 123 μηδὲ ΒΟΚΙ ; μήτ δ: ὃ ΝΥ͂ 91 ἀξιοῦν Ν
31 εἶκον καὶ κενόν ΓῈς: γ8Ὲ κδνὸν ΝΡ ,
(αν. ἀορτη. ΙΥ) ΠΡῸΣ ΨΥΣΙΚΟΥῪΣ Β᾽ 2538
924 7 Αἡ ἐν δ
0 γοῦντα οὐδὲ γυμνασιαρχία παρὰ τὸν γυμνασιαργοῦντα,
οὕτως οὐδὲ ἕκαστον τούτων τῶν συμβεβηκότων ἔστι παρὰ
τὸ ᾧ συμβέβηκεν. ὅϑεν καὶ ἐπειδὰν λέγη ὁ ᾿Επίχουρος 340
τὸ σῶμα νοεῖν κατ ἐπισύνϑεσιν μεγέθους καὶ σχήματος
“295 καὶ ἀντιτυπίας καὶ βάρους, ἐκ μὴ ὄντων σωμάτων βιάξε-
ται τὸ ὃν σῶμα νοεῖν" εἰ γὰρ μήτε μέγεθός τι ὑπύκει-
ται παρὰ τὸ μεμεγεθωμένον μήτε σχῆμα παρὰ τὸ ἐσχη-
ματισμένον μήτε ἀντιτυπία παρὰ τὸ ἀντιτυποῦν, πῶς ἐκ
. τῶν μὴ ὑποκειμένων οἷόν τε τὸ ὑποκείμενον νοεῖν σῶμα;
ὥσϑ᾽ ἵνα ἢ χρόνος, συμπτώματα εἶναι δεῖ, ἵνα δὲ τὰ 341
συμπτώματα ὑπάρχῃ: συμβεβηκός τι ὑποκείμενον᾽ οὐὖ-
δὲν δέ ἐστι συμβεβηκὸς ὑποκείμενον" τοίνυν οὐδὲ ρύνος
δύναται ὑπάρχειν. ἐῶ λέγειν, ὅτι καὶ τὰ οἷς λέγεται 343
ι0 συμβεβηκέναι ὁ χρόνος, καὶ τὰ ὧν λέγεται σύμπτωμα
τυγχάνειν, ἀνεύρετά ἐστιν, οἷον ἡ ἡμέρα, ἡ νύξ, ὥρα, κίνησις
μονή, πάϑος ἀπάϑεια. ἡ γοῦν ἡμέρα δωδεκάωρος εἶναι
λεγομένη, καϑὼς πρότερον ὑπεδείξαμεν (δ 182544)
οὐχ ὑφέστηκε κατὰ τὰς δώδεκα ὥρας. ἀλλὰ κατὰ μέαν μονὴν
15 τὴν ἐνεστῶσαν, ἥτις οὐκ ἔστιν ἡμέρα. ὁ δ᾽ αὐτὸς λόγος καὶ 348
ἐπὶ τῆς νυκτός. ἥ τε ὥρα ἐν πλάτει νοουμένη καὶ οἷον
τριμερὴς πάλιν σκεψαμένοις ἡμῖν ἀνυπόστατος φαίνεται.
οὔτε γὰρ ὅτε τὸ πρῶτον αὐτῆς μέρος ἔστιν ὑφέστηκεν,
(οὔπω γὰρ τὰ λοιπὰ ἔστιν), οὔτε ὅτε τὸ δεύτερον" τότε
.0 γὰρ τὸ μὲν πρῶτον οὐκέτι ἔστιν, τὸ δὲ τρίτον οὕπω ἔστιν.
τῶν δὲ πλειόνων αὐτῆς μερῶν κατὰ τοῦτον τὸν τρῦπον 344
αι ὑπάρχειν. ἀλλ᾽ ἔστω
ὴ ἡ , δ᾽ ᾽ δύ
μὴ ὑπαρχόντων οὐ αὐτὴ δύνατ οχει: ἔστι
γε ἡμέραν εἶναι καὶ νύκτα ὑπάρχειν καὶ ὥρδϑ. οὐκοῦν
, ᾽ ἤ ,
ἐπεὶ ταῦτά ἔστι χρόνος, ὃ δὲ ᾿Επίκουρος σύμπτωμα φησι»
ἁ τὸν Ἐπίκουρον ὃ
ἔσται κατ
ὁ 34
"5 αὐτῶν εἶναι τὸν χρόνον, Ἐπὶ
χρύνος αὐτὸς ἑαυτοῦ σύμπτωμα. καὶ μὴν πὶ ἰ
περὶ τῆς κινήσεως λόγος ποικίλως ἄπορος δέδεικται ιὰ τὸ
' ᾿ ͵ ἐὐασϑαι κινεῖσϑαι μῆτε ἐν ᾧ
μήτε ἐν ᾧ τι ἔστι τόπῷ δύνασϑαι Κ ἐπς τ
μὴ ἔστι. συνανήρηται δὲ καὶ τὸ περὶ τῆς μονῆς κινή
σταϑμημένον.) ΚΆΥ͂ΒΕΣ
ἕ ἢ ᾿ ᾿ ἑ
ὁ ἀντιτυποῦν ζμήτε βάρος παρ τὸ :
ἀυθιῦ. ιὸ σύμπτωμα Εαῦτ.: συμπτώματα δε 1.1} ἀπηομ ἢ Π ᾿
ναι ς 1 ἐνεστῶσαν 5: ἑστῶσαν ΝΕ 3 ὑμπτῶμ
συμπτώματά ἃ τ
Βοχίαθ Ἐπαρίτισαβ Η.
Ὁ4ὁ
248
249
54 ΠΡῸΣ ΦΥΣΊΚΟΥΣ Β΄ παν, τηρί ἢ. Χ
᾿ ." “ κ᾿ ῇ "»
δεῶς γὰρ μὴ οὔσης οὐδὲ μονὴ γένοιτ᾽ ἄν, κατὰ γὰρ ἀν.
᾿ ͵ τ ᾿ Ἢ " ᾿ 3 ’
τιπαραβυλὴν τοῦ κινουμένου νοεῖται τὸ ἀκίνητον καὶ τοῦ
Ά Ἄ " Ν , « “ἢ ς
ἀχιη τίζοντος τὸ χιθούμενον" ὅϑεν ὡς δεξιοῦ μὴ ὄντος
ἀκβδαν ἐμ : Ἂ ἈΝ ἀν ῖ. δ ,
οὐδὲ ἀριστερὸν ἔστιν. οἴτως τοῦ ἑτέρου τούτων μὴ ὑπάρ-
52ς
80
- ι “. εἰ , Ἔ ᾽
γονυτὸς οὐδὲ τὸ λοιπὸν δύναται νοεῖσθαι. καὶ ἄλλως, φα- 5:6
" - . ᾿ 4 Ν.»: δ ᾽ »», , ᾽ὕ
σιν οὐ ς τορητικοί, τὸ μένον ὑπό τινος αἰτίας ἀναγκάξεται
᾿ : ᾿ ᾿ «-: ᾿ )Ὶ ἂν
μένεις τὸ δὲ ἀναγκαξόμενον πάσχει. τὸ δὲ πάσχον κινεῖ-
ι . ᾿ - ᾿] ᾿] 2 -
ται τὸ ἀρὰ μένον κινεῖται. ἀλλ᾽ εἴπερ ἐν τοῖς συμπτώ-
᾿ - ᾿ , 3 ᾿ ᾿
μασί φηῆδεν εἶναι τὸν χρόνον ὁ ᾿Επίκουρος, δέδεικται δὲ
" , φ “- ι ᾿
ἡπορημένα. δεήσει ὁμολογεῖν καὶ τὸν συμβεβηκότα τού-
τοῖς χρόνον ἡπορῆσϑαι. πρὸς τούτοις ἀσώματόν τι ἔστιν
ἡ κίνησις καὶ τὸ πάϑος καὶ ἕκαστον τῶν κατηγορημένων,
ἀσώματον δὲ καὶ ὁ χρόνος. ἐπεὶ οὖν ζοὐν πιϑανὸν τοῖς
κ ᾿ - ΑΡΌΒΗ, ς : ΐ ’ ῇ Α
ἀσωμάτοις ἀσώματα συμβεβηκέναι, λέγωμεν μηδὲ τὸν
, , Η -- ,
ἀρόνον σύμπτωμα εἶναι τῶν ἐκκειμένων συμπτωμάτων.
" Α ᾿ . ᾿ «-ν 9 ’
“λλὰ γὰρ καὶ ἀπὸ τῆς οὐσίας τὸν χρόνον ἀπορήσαν-
᾿ « »- Βὲ " ι . με
τὲς τὸ μετὰ τοῦτο ἕξητῶμεν καὶ περὶ ἀριϑμοῦ.
δ΄ περὶ ἀριϑμοῦ
Ἐπεὶ ἔτι τῶν συξυγούντων τῷ χρόνῳ πραγμάτων ἐστὶ
καὶ ὁ ἀριϑμὸς διὰ τὸ μὴ χωρὶς ἐξαριϑμήσεως τὴν τοῦ
χρόνου γίνεσϑαι κπαταμέτρησιν, καϑάπερ ὡρῶν καὶ ἡμερῶν
καὶ μηνῶν. ἔτι δὲ ἐνιαυτῶν, καλῶς ἔχειν ἡγούμεθα μετὰ
τὴν προανυσϑεῖσαν ἡμῖν περὶ ἐκείνου ξήτησιν καὶ τὸν
περὶ τούτου διαϑέσϑαι λόγον, καὶ μάλισϑ᾽ ὅτι οἵ ἐπιστη-
μονέστατοι τῶν φυσικῶν οὕτω μεγάλην δύναμιν τοῖς ἀρι-
ϑμοῖς ἀπένειμαν, ὥστε ἀρχὰς καὶ στοιχεῖα τῶν ὕλων τού-
τους νομίζειν. οὗτοι δέ εἰσιν οἵ περὶ τὸν Σάμιον Πυϑα-
γόραν. ἐοικέναι γὰρ λέγουσι τοὺς φιλοσοφοῦντας γνησίως
τοῖς περὶ λόγον πονουμένοις. ὡς γὰρ οὗτοι πρῶτον τὰς
λέξεις ἐξετάξουσιν (ἐκ λέξεων γὰρ ὃ λόγος), καὶ ἐπεὶ ἐκ
Ἡξαταε ες Σ᾿ ΤΟΥ εν ΛΟ ΡΙΡΑΝΣ τ των
546 οἵ, Ηγρ. ΠΙ 118.
Ϊ 4ὃ εἶπερ ἐν τοῖς συμπτώμασί Ν: εἴπερ τὰ συμπτώματά Τὲς:
δὲ περὶ τὰ συμπτώματά Βοκκ. 1 ἀσώματόν τι ΝΒ): ἀσώμα-
τός ς: ἀσω τός τε θη. 8 ἣν (ὧν δὲ
Εαρτ. οὐ μρξῆ δε, ὃ κατηγορουμένων Ν᾽ 0 οὖν
--
0
90
ΠΡῸΣ ΦΊΎΣΙΚΟΥΣ 5 25
[ὦ]
(κἀν. ἀομτη. ΤΥ)
«20
ὙΠ συλλαβῶν αἱ λέξεις, πρῶτον σχέπτονται τὰς συλλαβάς, χαὶ
ἐπεὶ ἐκ συλλαβῶν τὰ στοιχεῖα τῆς ἐγγραμμάτου φωνῆς
ἀναλυομένων, περὶ ἐκείνων πρῶτον ἐρευνῶσιν. οὕτω δεῖν 290
φασιν οἱ περὶ Πυϑαγύραν τοὺς ὄντω; φυσικούς, τὰ περὶ
τοῦ παντὺς ἐρευνῶντας, ἐν πρώτοις ἐξετάζειν, εἰς τίνα τὸ
πᾶν λαμβάνει τὴν ἀνάλυσιν. τὸ μὲν οὖν φαινομένην
εἶναι λέγειν τὴν τῶν ὕλων ἀρχὴν ἀφύσιχόν πῶς ἐστίν"
ωγπᾶν γὰρ τὸ φαινόμενον ἐξ ἀφανῶν ὀφείλει συνίστασθαι,
τὸ δ᾽ ἔκ τινων συνεστὼς οὐκ ἔστιν ἀρχή. ἀλλὰ τὸ ἐχείνου
αὐτοῦ συστατικόν. ὕὅϑεν καὶ τὰ φαινόμενα οὐ ῥητέον 351
ὅλων, ἀλλὰ τὰ συστατικὰ τῶν φαινομέ-
ὁ νῶν, ἅπερ οὐκέτι ἦν φαινόμενα. τοίνυν ἀδήλους καὶ ἀφα-
νεῖς ὑπέϑεντο τὰς τῶν ὄντων ἀρχάς. καὶ οὐ χοινῶς. οἱ 2
γὰρ ἀτόμους εἰπόντες ἢ ὑμοιομερείας ἢ ὄγκους ἢ κοινῶς
νοητὰ σώματα πάντων τῶν ὄντων ἄρχειν πῇ μὲν χκατώρ-
ϑωσαν, πῇ δὲ διέπεσον. ἢ μὲν γὰρ ἀδήλους εἶναι νομί-
6 ξουσιν τὰς ἀρχάς, δεόντως ἀναστρέφονται., ἢ δὲ σωματικὰς
ὑποτίϑενται ταύτας, διαπίπτουσιν. ὡς γὰρ τῶν αἰσϑητῶν
ῃ ᾽ ΄ "
καὶ ἄδηλα σώματα. οὕτῶ
, " τ ΜΝ
ἀρχὰς εἰναι τῶν
ι
[2
τὸ
σι
ῷ
᾿
σι
οι
καὶ τῶν νοητῶν σωμάτων ἄρχειν δεῖ τὰ ἀσώματα. καὶ
'στι σώματα᾽
ἤτοι δὲ σώματα ὀφείλει τῦ7χ ἐς διν, παν
δὲ ἔνεστι φάναι, ὅτι αιωνίοὺς “
.“ δ Τὰ »
σωματικὰς οὔσας τῶν ὅλων ἄρχειν. “πόθ ἐ;
ς καὶ οἱ τᾶ ἐλάχιστα
ἄλλον τὰς ἀτύμους ἢ
"ν κε , Ν
τό τῇ , τρῦπον Οἱ
αἰωνίους εἶναι τὰς ἀτόμους ἀλλ᾽ ὃν το
»
ἐπίνοιαν ξητοῦσι τᾶς
τ 91 τῶν στοῖς-
σωμάτων προηγεῖται τὰ νοητὰ
ν λόνγον᾽ ὧὡς γὰρ τὰ τῆς λέξ στοιχεῖα οκ εἰσι λέξεις.
κατὰ λόγον᾽ ὡς γὰρ τῷ τῆς εῶς το τρξῃ
ἡ οὕτω καὶ τὰ τῶν σωμάτων στοιχξια οὔκ ὃ ὦματ
ἄνειν ἢ ἀσώματα" διὸ πάν-
τως ἐστὶν ἀσώματα. καὶ μὴν οὐ '
ἔ ἷ γς ἀτό χαὶ διὰ τοῦτο δύνασθαι
συμβέβηκεν εἶναι τὰς ατομουξ, ἀξ νάρν ͵
πρῶτον μὲν γῦθ καὶ
» Π - ᾿ »
οὺ οὗ τὰς ὁμοιομερείας καὶ ὁὲ τοὺς ὀγκοὺς ’ εἰς ἀρεουθόι
Υ͂ Ϊ ᾽ Ἔ ἐπ
καὶ ἀμερῆ λέγοντες εἶναι στοιχεῖα αἰΟΟ ἀπο ᾿
, [«
τούτων τὴν ἑἡπόστασιν, (ὅτε μὴ ἘΨ 9 -ς ἀληϑείαις 3!
- “ τ ται
ταῦτ᾽ εἶναι. στοιχεῖα. εἴτα Ἐα' δεδύσϑω ταῖς αλῆν
ἀγένητον
“εν τ ΨΕ
; ᾿ ἐδὲν ἧττον πρὸς
“5 καὶ αἰώνιον ἀπολείποντες τὸν κόσμον σύσεν. ἼΣΟΥ. Ἂ
ς πρῶτον συστησαμένας αὑτὸν ἄρθχῦς:»
᾿ Ξ 56
! -. ἐκ γὰ ΨΕς: ἔκ τὲ Κα. -
90 (1 καὶ ἐπεὶ ἐκ Ν: ἐκ γὰρ ΕΣ τὸ ἐοῦ ὁμα. Ν δ ὅλων
ευνῶσιν ν
χείων Καγβοὸῦ 8 διερ γνῶσι δόσθο Ν
9.10 νομίζουσιν εἷναι ς 3"
δῦ
τῷ
οι
-1
289
200
“58 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄ δὰν, Ἰπαίῃ, χ
οὕτω καὶ ἡμεῖς, φασὶν οἵ Πυϑαγορικοί, τῶν φυσικῶν
λοσόφων κατ᾽ ἐπίνοιαν σκεπτόμεϑα τὸ ἐκ τίνων τὰ αἰώ
ταῦτα καὶ λόγῳ ϑεωρητὰ συνέστηκε σώματα. ἤτοι οὖν
σώματά ἐστι τὰ συστατικὰ αὐτῶν ἢ ἀσώματα. καὶ σώ-.
ματὰ μὲν οὐκ ἂν εἴπαιμεν, ἐπεὶ δεήσει κἀκείνων σώματα
λέγειν εἶναι συστατικὰ καὶ οὕτως εἰς ἄπειρον προβαινού.
-
“
σης τῆς ἐπινοίας ἄναρχον γίνεσϑαι τὸ πᾶν. λείπεται ἄρα
μνεχ
λέγειν ἐξ ἀσωμάτων εἶναι τὴν σύστασιν τῶν νοητῶν σω- 528
μάτων" ὅπερ καὶ Ἐπίκουρος ὡμολόγησε, φήσας κατὰ
ἀϑροισμὸν σχήματός τε καὶ μεγέϑους καὶ ἀντι-
τυπίας καὶ βάρους τὸ σῶμα νενοῆσϑαι.
᾿Αλλ᾽ ὅτι ἀσωμάτους εἶναι δεῖ τὰς ἀρχὰς τῶν λόγῳ
ϑεωρητῶν σωμάτων, ἐκ τῶν εἰρημένων συμφανές. ἤδη
δὲ οὐκ εἴ τινα προὔφέστηκε τῶν σωμάτων ἀσώματα, ταῦτ᾽
ἐξ ἀνάγκης στοιχεῖά ἐστι τῶν ὄντων καὶ πρῶταί τινες ἀρ-
χαί. ἰδοὺ γὰρ καὶ αἴ ἰδέαι ἀσώματοι οὖσαι κατὰ τὸν
Πλάτωνα προῦὐφεστᾶσι τῶν σωμάτων, καὶ ἕκαστον τῶν γινο-
μένων πρὸς αὐτὰς γίνεται" ἀλλ᾽ οὔκ εἰσι τῶν ὄντων ἀρ-
χαί, ἐπείπερ ἑκάστη ἰδέα κατ᾽ ἰδίαν μὲν λαμβανομένη ἕν
εἶναι λέγεται, κατὰ σύλληψιν δὲ ἑτέρας ἢ ἄλλων δύο καὶ
τρεῖς καὶ τέσσαρες, ὥστε εἶναί τι ἐπαναβεβηκὸς αὐτῶν
τῆς ὑποστάσεως, τὸν ἀριϑμόν, οὗ κατὰ μετοχὴν τὸ ἕν ἢ
τὰ δύο ἢ τὰ τρία ἢ τὰ τούτων ἔτι πλείονα ἐπικατηγορεῖ-
ται αὐτῶν. καὶ τὰ στερεὰ σχήματα προεπινοεῖται τῶν
σωμάτων, ἀσώματον ἔχοντα τὴν φύσιν. ἀδλ᾽. ἀνάπαλιν
οὐκ ἄρχει τῶν πάντων" προάγει γὰρ καὶ τούτων κατὰ
τὴν ἐπίνοιαν τὰ ἐπίπεδα σχήματα διὰ τὸ ἐξ. ἐκείνων τὰ
στερεὰ συνίστασθαι. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὰ ἐπίπεδα σχήματα
ϑείη τις ἂν τῶν ὄντων στοιχεῖα" ἕκαστον γὰρ αὐτῶν πά-
λιν ἐκ προαγόντων συντίϑεται τῶν γραμμῶν, καὶ αἴ γραμ-
μαὶ προεπινοουμένους ἔχουσι τοὺς ἀριϑμούς, παρύσον τὸ
μὲν ἔκ τριῶν γραμμῶν τρίγωνον καλεῖται καὶ τὸ ἐκ τεσ-
σάρων τετράγωνον. χαὶ ἐπεὶ
ἀριϑμοῦ νενόηται, ἀλλ᾽ ἀπὸ σημείου ἐπὶ σημεῖον ἀγομένη
81 εἴπαιεν ΒρκΙς, ἀὰθ1:,
οἵη, Ν
96 ἡ σώματα κἀκείνων Ν ὃ λόγων Ν
ἡ ἁπλῆ γραμμὴ οὐ χωρὶς.
507
φι'
80
10
---- --
(ιᾶν. ἄορτο. 1) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 551
28
κυ ται τῶν δυεῖν, οἵ τε ἀουθμοὶ πέ - «ἰὴ
ἔχε . ριϑμοὶ πάντες καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τὸ
ἐν πεπτώκασιν (καὶ γὰρ ἡ δυὰς μία τις ἐστὶ δυάς, καὶ ἡ
80 τριὰς ἐν τι ἐστί, τριάς, καὶ ή δεχὰς ἐν ἀμδινοῦ κεφά-
λαιον), ἔνϑεν κινηθεὶς ὁ Πυϑαγόρας ἀρχὴν ἔφησεν εἶναι 261
τῶν ὕντων τὴν μονάδα, ἧς κατὰ μετοχὴν ἕκαστον τῶν
ὄντων ἕν λέγεται" καὶ ταύτην κατ᾽ αὐτότητα μὲν ἑαυτῆς
ωφνοουμένην μονάδα νοεῖσθαι, ἐπισυντεθεῖσαν δ᾽ ξαυτῇ
χαϑ᾽ ἑτερότητα ἀποτελεῖν τὴν καλουμένην ἀόριστον δυάδα
διὰ τὸ μηδεμίαν τῶν ἀρυϑμητῶν καὶ ὡρισμένων δυάδων
εἶναι τὴν αὐτήν, πάσας δὲ κατὰ μετοχὴν αὐτῆς δυάδας
Ῥ νενοῆσϑαι, καϑὼς καὶ ἐπὶ τῆς μονάδος ἐλέγχουσιν. δύο 263
οὖν τῶν ὄντων ἀρχαί, ἥ τε πρώτη μονάς, ἧς κατὰ με-
τοχὴν πᾶσαι αἴ ἀρυϑμηταὶ μονάδες νοοῦνται μονάδες, καὶ
ἡ ἀόριστος δυάς, ἧς κατὰ μετοχὴν αἱ ὡρισμέναι δυάδες
εἰσὶ δυάδες.
9 Καὶ ὅτι ταῖς ἀληϑείαις αὗτα
ποικίλως οἱ Πυϑαγορικοὶ διδάσκουσιν. τῶν γὰρ ὄντων, 368
φασί, τὰ μὲν κατὰ διαφορὰν νοεῖται, τὰ δὲ κατ᾽ ἐναντίω-
σιν, τὰ δὲ πρός τι. κατὰ διαφορὰν μὲν οὖν εἶναι τὰ
καϑ᾽ ἑαυτὰ καὶ κατ᾽ ἰδίαν περιγραφὴν ὑποκείμενα, οἷον
ι6 ἄνϑρωπος ἵππος φυτὸν γῆ ὕδωρ ἀὴρ πῦρ᾽ τούτων γὰρ
ἕκαστον ἀπολύτως ϑεωρεῖται χαὶ οὐχ ὡς κατὰ τὴν πρὸς
ἕτερον σχέσιν" κατ᾽ ἐναντίωσιν δὲ ὑπάρχειν ὅσα ἐξ ἐναν- 384
τιώσεως ἑτέρου πρὸς ἕτερον ϑεωρεῖται; οἷον ἰγαϑὸν καὶ
κακόν, δίκαιον ἄδιπον, συμφέρον ἀσύμφορον, 60 ἘῸΝ
90 σιον, εὐσεβὲς ἀσεβές, κινούμενον ἄλλα οδᾶ
τούτοις ἐμφερῆ. πρός τι δὲ τυγχάνειν τὰ
ἰ εἶσι τῶν ὅλων ἀρχαί,
ἠρεμοῦν, τὰ
ὡς 386
ἡ» κατὰ τὴν
πρὸς ἕτερον σχέσιν νοούμενα, οἷον δεξιὸν ἀριστερὸν; ἄνω
κάτω, διπλάσιον ἥμισυ᾽ τό τὸ γὰρ δεξιὸν νοεῖται κατὰ
968 “-- ἄν. ἄορτι. ΠΕ 101.
88 κατὰ ταυτότητα Ν 8. δυάδῶν νυ δύο Υ, ΕΣ μδᾷ
σι» Ν δ᾽ ζαὶν ἸΔΟΧΟΣ τ τ γῆ ἯΤΣΣ ἵππος
τοις ὅσα Ν 838 ἕτερον 6: ἕτερα
ΗΠ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄’ τᾶν, ἸΏΒ Ή, Χὶ
. ᾿ ᾿ γ΄ Δ τν... ; ἢ » 520
τὴ" ὡς πρὸς τὸ ἀριστερὸν σχέσιν καὶ τὸ ἀριστερὸν κατὰ
τὴν ὡς πρὸς τὸ δεξιόν, τό τε κάτω κατὰ τὴν ὡς πρὸς τὸ
ἄνω καὶ τὸ ἄνω κατὰ τὴν ὡς πρὸς τὸ κάτω" καὶ ἐπὶ τῶν
5 ἀλλων τὸ παραπλήσιον. διαφέρειν δέ φασι τὰ κατὰ ἐναν.
τίωσιν γοούμενα τῶν πρός τι. ἐπὶ μὲν γὰρ τῶν ἐναντίων
ἡ τοῦ ἑτέρου φϑορὰ γένεσίς ἐστι τοῦ ἑτέρου, οἷον ἐπὶ
ὑγιείας καὶ νόσου κινήσεώς τε καὶ ἠρεμίας" νόσου τε γὰρ
νόσου, καὶ κινήσεως μὲν ὑπόστασις φϑορὰ στάσεως, γένε-
σις δὲ στάσεως ἄρσις κινήσεως. ὃ δ᾽ αὐτὸς λόγος καὶ 5:0
ἐπὶ λύπης καὶ ἀλυπίας ἀγαϑοῦ τε καὶ κακοῦ καὶ κοινῶς
τῶν ἐναντίαν φύσιν ἐχόντων. τὰ δὲ πρός τι συνύπαρξίν
τε καὶ συναναίρεσιν ἀλλήλων περιξῖχεν᾽ οὐδὲν γὰρ δεξιόν
ἐστιν, ἐὰν μὴ καὶ ἀριστερὸν ὑπάρχῃ, οὐδὲ διπλάσιον, ἐὰν 5
268 μὴ καὶ τὸ ἥμισυ προύποπέηται οὗ διπλάσιόν ἐστιν. πρὸς
τούτοις ἐπὶ μὲν τῶν ἐναντίων ὡς ἐπίπαν οὐδὲν ϑεωρεῖται
μέσον, καϑάπερ εὐθέως ἐπὶ ὑγιείας καὶ νόσου ξωῆς τε καὶ
ϑανάτου κινήσεώς τε καὶ μονῆς" μεταξὺ γὰρ τοῦ ὑγιαί-
νειν καὶ νοσεῖν οὐδέν ἐστι, καὶ μεταξὺ τοῦ ξῆν καὶ τε- τὸ
ϑνάναι καὶ ἔτι τοῦ κινεῖσϑαι καὶ μένειν. ἐπὶ δὲ τῶν
πρός τί πως ἐχόντων ἔστι {τι μέσον τοῦ γὰρ μείζονος,
εἰ τύχοι, καὶ τοῦ μιπροτέρου τῶν πρός τί πως καϑεστώτων
μεταξὺ γένοιτ᾽ ἂν τὸ ἴσον. ὡσαύτως δὲ καὶ τοῦ πλείονος
καὶ ἥττονος τὸ ἱκανόν, ὀξέος τε καὶ βαρέος τὸ σύμφωνον. 15
269 ἀλλὰ γὰρ τῶν τριῶν ὄντων γενῶν, τῶν τε καϑ᾽ ἑαυτὰ
ὑφεστώτων καὶ τῶν κατ᾽ ἐναντιότητα καὶ ἔτι τῶν πρός τι
νοουμένων, ὀφείλει κατ᾽ ἀνάγκην καὶ τούτων αὐτῶν ἐπάνω
δ γένος τετάχϑαι, καὶ πρῶτον ὑπάρχειν διὰ τὸ καὶ πᾶν
γένος προὔπάρχειν τῶν ὑφ᾽ αὑτὸ τεταγμένων εἰδῶν. ἀναι- 30
δου γοῦν αὐτοῦ πάντα τὰ εἴδη συναναιρεῖται, τοῦ
τος
Ὑ δὲ εὐ, ἀναιρεϑέντος οὐκέτ ἀνασκευάξεται τὸ γένος
ἤρτηται γὰρ ἐξ ἐκείνου τοῦτο, καὶ οὐκ ἀνάπαλιν. καὶ δὴ
τῶν μὲν καϑ᾽ αὑτὰ νοουμένων γένος ὑπεστήσαντο Πυϑα-
γορικῶν παῖδες, ὡς ἐπαναβεβηκός, τὸ ἕν᾽ καϑὰ γὰρ τοῦτο 36
38 τῶ πρός τ Ν 4 οὐδὲ ἰοῃ.
ἦ ἱ Βοκκ.:
προὐπόκειται αὶ 0. προὔποπέηται
5 καὶ ξωῆς καὶ Θ᾽. Ν΄ ᾿ὦ τι εὐὰ, ΒΟΚΙΚ,
ωᾶν. ἀομτι. 1 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄ 359
430 5. τ " . κ
καϑ᾽ αὑτὸ ἔστιν, οὕτω καὶ ἔχαστον τῶν χατὰ διαφορῶν
ἣν τέ ἐστι καὶ χαϑ᾽ ἑαυτὸ ϑεωρεῖται. τῶν δὲ κατ᾽ ἔναν- 271
τίωσιν ἔλεξαν ἄρχειν, γένους τάξιν ἐπέχον, τὸ ἴσον καὶ τὸ
ἄνισον᾽ ἔν τούτοις γὰρ ἡ πάντων τῶν ἐναντιουμένων
0 ϑεωρεῖται φύσις, οἷον μονῆς μὲν ἐν ἰσότητι (οὐ γὰρ ἐπι-
δέχεται τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧσσον), πινήσεως δὲ ἐν ἀνισότητι
(ἐπιδέχεται γὰρ τὸ μᾶλλον καὶ τὸ ἧσσον). ὡσαύτως δὲ τὸ 21
“μὲν κατὰ φύσιν ἐν ἰσότητι (ἀκρότης γὰρ ἦν ἀνεπίτατος),
τὸ δὲ παρὰ φύσιν ἐν ἀνισότητι (ἐπεδέχετο γὰρ τὸ μᾶλλον
καὶ ἧσσον). ὁ δ᾽ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ ὑγιείας καὶ νόσον
εὐθύτητός τε καὶ στρεβλότητος. τὰ μέντοι γὲ πρό; τι 213
5 ὑφέστηκε γένει τῇ τε ὑπεροχῇ καὶ τῇ ἐλλείψει" μέγα μὲν
γὰρ καὶ μεῖξον πολύ τε καὶ πλεῖον ὑψηλόν τε καὶ ὑψηλό-
τερον καϑ' ὑπεροχὴν νοεῖται
,. μικρὸν δὲ καὶ μεκρύτερον
ὀλίγον τε καὶ ὀλιγώτερον ταπεινόν τε καὶ ταπεινότερον
κατ᾽ ἔλλειψιν. ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὰ χαϑ᾽ αὑτὰ καὶ τὰ κατ᾽ ἐναν-
" τίωσιν καὶ τὰ πρός τι, γένη ὄντα, εὕρηται ἄλλοις γένεσιν
ὑποταττόμενα, καϑάπερ τῷ τὲ ἑνὶ καὶ τῇ ἰσότητι καὶ ἄν
σότητι ὑπεροχῇ τε καὶ ἐλλείψει, σκοπῶμεν. εἰ καὶ ταῦτα τὰ
λαμβάνειν τὴν ἀναπομπήν. οὐκ-
(τὸ γὰρ ἕν πρώτως
ἡ δὲ ἀνισότης ἐν ὑπεροχῇ τε καὶ
ὧν τὸ μὲν ὑπερέχει
καὶ ἡ ἔλλειψις
αι. ἐπειδήπερ
τῷ
"ι
σι
ἐλλείψει βλέπεται᾽ ἄνισα γ
τὸ δὲ ὑπερέχεται. ἀλλὰ καὶ
κατὰ τὸν τῆς ἀορίστου δυάδος λόγον τετακτ
᾿ ἐ Ν ᾿ Ἦν, ἡ χὰ
ἡ πρώτη ὑπεροχὴ καὶ ἡ ἔλλειψις ἐν δυσίν ἐστι, τῷ τέ ὑπὲ 2
Ν ΓΈΣΞΕ Ξ᾿ 4 . π γ- Ἷ
30 ρέχοντε καὶ τῷ ὑπερεχομένο. ἀνέκυψαν ἄρα ἀρχαὶ πὰ
τῶν κατὰ τὸ ἀνωτάτω ἢ τὲ πρώτη μονᾶξ καὶ ἢ ἀόριστος
τὸ τ᾽ ἐν τοις ἀριϑμοῖς ἕν
δυάς ἐξ ὧν γίνεσϑαί φασι ἔνατος
καὶ τὴν ἐπὶ τούτοις πόλιν δυάδα, ἀπὸ μὲν τῆς πρὸ
ς - ’ ἦ; Α ἐ-
95 δυάδος τὰ δύο. δύο, καὶ μῆπῷ ὑποχεὶμ
Ν ᾧ τὸ αἰ.
81 κινήσεως
οα. Ν᾽ 8 καὶ {τὸν ἧσσον
; ι -ὶ
μονάδος τὸ ἕν, μονάδος καὶ τῆς
τ, ἐν τούτου,
Ἑ ιτ΄ν οἱ.
,ω, - 8ϑ9 ἧσσον ΟἿΆ. Ἐν ΛΟ δ τἀ ὑκε:
ροχὴ οἴῃ. Ν
260 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΠΚΟΥ͂Σ Β΄’ δν, χη, δ ᾳ
ἀλλ᾽ ἐλήφϑη ἐκ τῆς ἀορίστου δυάδος. καὶ οὕτως ἐκ ταύτης Ὁ
τε καὶ τῆς μονάδος ἐγένετο ἡ ἐν τοῖς ἀριϑμοῖς δυάς, κατὰ
ταὐτὰ δὲ καὶ οἱ λοιποὶ ἀριϑμοὶ ἐκ τούτων ἀπετελέσϑησαν,
τοῦ μὲν ἑνὸς ἀεὶ περατοῦντος, τῆς δὲ ἀορίστου δυάδος τ
δύο γεννώσης καὶ εἰς ἄπειρον πλῆϑος τοὺς ἀριϑμοὺς ἐκ.
τεινούσης. ὅϑεν φασὶν ἐν ταῖς ἀρχαῖς ταύταις τὸν μὲν
τοῦ δρῶντος αἰτίου λόγον ἐπέχειν τὴν μονάδα, τὸν δὲ τῆς κ7ὲ
πασχούσης ὕλης τὴν δυάδα καὶ ὃν τρόπον τοὺς ἐξ αὐ.
τῶν ὑποστάντας ἀριϑιοὺς ἀπετέλεσαν, οὕτω καὶ τὸν κό-
σμον καὶ πάντα τὰ ἐν κόσμῳ συνεστήσαντο. εὐθέως
γὰρ τὸ σημεῖον κατὰ τὸν τῆς μονάδος λόγον τετάχϑαι" κα
ὡς γὰρ ἡ μονὰς ἀδιαίρετόν τι ἐστίν, οὕτω καὶ τὸ σημεῖον,
καὶ ὃν τρόπον ἡ μονὰς ἀρχή τις ἐστὶν ἐν ἀριϑμοῖς, οὕτως
καὶ τὸ σημεῖον ἀργή τις ἐστὶν ἐν γραμμαῖς. ὥστε τὸ μὲν
σημεῖον τὸν τῆς μονάδος εἶχε λόγον, ἣ δὲ γραμμὴ κατὰ
τὴν τῆς δυάδος ἰδέαν ἐθεωρεῖτο" κατὰ μετάβασιν γὰρ τὸ
καὶ ἡ δυὰς καὶ ἡ γραμμὴ νοεῖται. καὶ ἄλλως" τὸ μεταξὺ
δυεῖν σημείων νοούμενον ἀπλατὲς μῆκος ἔστι γραμμή.
τοίνυν ἔσται κατὰ τὴν δυάδα ἡ γραμμή, τὸ δὲ ἐπίπεδον
κατὰ τὴν τριάδα. ὃ μὴ μόνον μῆκος αὐτὸ ϑεωρεῖται καϑὸ
ἦν ἡ δυάς . ἀλλὰ καὶ τρίτην προσείληφε διάστασιν τὸ πλά- 15
280 τος. τιϑεμένων τὲ τριῶν σημείων, δυεῖν μὲν ἐξ ἐναντίου
διαστήματος, τρίτου δὲ κατὰ μέσον τῆς ἐκ τῶν δυεῖν ἀπο-
τελεσϑείσης γραμμῆς, πάλιν ἐξ ἄλλου διαστήματος, ἐπίπε-
δον ἀποτελεῖται. τὸ δὲ στερεὸν σχῆμα καὶ τὸ σῶμα, κα-
ϑάπερ τὸ πυραμοειδές, κατὰ τὴν τετράδα τάττεται. τοῖς 30
γὰρ τρισὶ σημείοις, ὡς προεῖπον, κειμένοις ἐπιτεϑέντος
ἄλλου τινὸς ἄνωϑεν σημείου πυραμοειδὲς ἀποτελεῖται σχῆ-
μα στερεοῦ σώματος" ἔχει γὰρ ἤδη τὰς τρεῖς διαστάσεις,
581 μῆκος πλάτος βάϑος. τινὲς δ᾽ ἀπὸ ἑνὸς σημείου τὸ σῶμά
τῷ
-ι
ο
219
89 ταῦτα 5 480 περατοῦντος ΝῚ, ΕἸ; περιπατοῦντος - (οἴ.
Υ͂, 81 ἄπειρον οἱ Ρ. θ11,18) 81 γεννώσης δύο Ν᾽ 1 τὸν Θθῃ.:
τὴν α 8 ἐτέλεσαν Ν 4
ι τῶ κόσμω ς συνεστήσατο Ν
ἐ Ὁ ἘΣ ς ὑΟΣ ΟΥ̓. , γ ἘΠ ΤΑ σημεῖον ΟΡ
Οχῆ ---ῦ τὸν οτη. 12 δ γρα Ν 1ὅ ἐτ τρί-
την Ἧι δευτέραν ΒρΕκκ. ὅπ 9᾽ {ΜΕΝ δὲ ὅρη. Ν μφΣ ς
ται 28 τινὸς ἄλλου Ν ἀποτελεῖται ΒΕΚΚ,; ἀποτελεῖ α
(εν. ἀορτη, ΤΥ] ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄ 26]
“12 . “Δ ) “ ,»
φῃ φασι συνίστασθαι τουτὶ γὰρ τὸ σημεῖον ῤῥυὲν γραμ-
μὴν ἀποτελεῖν, τὴν δὲ γραμμὴν ῥυεῖσαν ἐπίπεδον
ποιεῖν. τοῦτο δὲ εἰς βάϑος κινηϑὲν τὸ σῶμα γεννᾶν
τριχῆ διαστατόν. διαφέρει δὲ ἡ τοιαύτη τῶν Πυϑα-
γορικῶν στάσις τῆς τῶν προτέρων. ἐκεῖνοι μὲν γὰρ ἐκ
.9 δυεῖν ἀρχῶν, τῆς τε μονάδος καὶ τῆς ἀορίστου δυάδος, ἐποίουν
τοὺς ἀρυϑμούς, εἶτ᾽ ἐκ τῶν ἀριϑμῶν τὰ σημεῖα καὶ τὰς γραμμὰς
τά τε ἐπίπεδα σχήματα καὶ τὰ στερεά᾽ οὗτοι δὲ ἀπὸ ἑνὸς ση-
“33 μείου τὰ πάντα τεκταίνουσιν. ἐξ αὐτοῦ μὲν γὰρ γραμμὴ γί-
νεται, ἀπὸ γραμμῆς δὲ ἐπιφάνεια, ἀπὺ δὲ ταύτης σῶμα.
πλὴν οὕτω μὲν ἀποτελεῖται τὰ στερεὰ σώματα ἡγουμένων
τῶν ἀριϑμῶν᾽ ἀφ᾽ ὧν λοιπὸν καὶ τὰ αἰσθητὰ συνίσταται,
ὁ γῆ τε καὶ ὕδωρ καὶ ἀὴρ καὶ πῦρ, καὶ καϑόλου ὁ κόσμος,
ὃν φασι καϑ᾽ ἁρμονίαν διοικεῖσθαι πάλιν ἐχόμενοι τῶν
' ἀριϑμῶν, ἐν οἷς οἵ λόγοι εἰσὶ τῶν συστατικῶν τῆς τελείου
ἁρμονίας συμφωνιῶν, τῆς τε διὰ τεσσάρων καὶ τῆς διὰ
πέντε καὶ τῆς διὰ πασῶν, ὧν ἡ μὲν ἐν ἐπιτρίτῳ ἔκειτο
το λόγῳ, ἡ δὲ ἐν ἡμιολίῳ, ἡ δὲ ἐν διπλασίονι. εἴρηται δὲ
περὶ τούτων ἀκριβέστερον κἀν τῇ περὶ κριτηρίου σκέψει
(αν. ἄορπι. 1 90 544.) κἀν τοῖς περὶ ψυχ.
Νῦν δὲ ὑποδειχϑέντος. ὅτι μεγάλην δύναμιν παρ θΝΝ
μουσε τοῖς ἀρυϑμοῖς οἱ ἀπὸ τῆς ᾿Ιταλίας φυσικοι, ΕΗ τ
15 ϑόντες καὶ τὰς ἀκολούϑους τῷ τόπῳ κομίξωμεν ἀπρϑρρο.
ὅταν οὖν λέγωσι τῶν ἀριϑμητῶν [μηδὲν εἶναι ἕν], 5 τ τ
αἰσϑητῶν καὶ ὑποπιπτόντων, μηδὲν εἶναι ἕν, ΠΟΤΕ θὸν ἐμ
ἑνὸς τοῦ ὡσανεὶ πρώτου καὶ στοιχείου ἕν τι καλείσϑαι; ἘΡ
᾿ τὸν ἕν εἴη. τὸ μὴ δεικνύμενον
δεικνύμενον καὶ καλούμενον ξῷον ἐν Εἰ ἱ ἀλέα
"0 φυτὸν οὐκ ἔσται ἕν. οὐ γὰρ δεῖ πολλὰ εἰνα!» ΡΕΡΕΥ εἰ
τοῦ ἑνὸς ἕκαστον νοεῖσθαι ἕν, οἷον ξῷον ξύλον φυτόν.
νρ Ε' (οοπὶ. ΒΕΚΕ.): :
ν εὐ Σὰν ἢ οἰ) τρίτα ἈΝ ἀὸ μηδὲν τ δ᾽ δν τὰ μνον δὲ τ
ἀο)]. ΚΒ. 19 ΤΕΣΙΣ “ἢ μένον ἀεὶ. ΚΑΥ͂ΒΘΓ
ϑεωρούμενον ἘδΌτ.:
91 φυτόν ὑγβῃβρ. ΚανΒΟΥ Ρὺ
282
288
284
286
369 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄ πᾶν, τηαι Χ
- 433
γὰρ τὸ δεικνύμενον ξῷον ἕν δι τὸ μὴ Ἢ ΤΌΝ ἤτὶ
τὸ φυτόν, οὐκ ἔσται ἕν᾽ καὶ εἰ τὸ φυτ Ἔν ἜΙ τὸ μὴ
ὃν φυτόν, οἷον τὸ ξῷον, οὐχ ἔσται ἕν. ἷ ξ ἡὰ γὲ
τὸ μὴ ὃν ξῷον ἕν, καϑάπερ τὸ ΦΟΤΟ ΕΧΟΡΟ, μὴ ν φυ- "Ὁ
ὺν πάλιν ἕν, ὡς τὸ ξῶον. οὐκ ἄρα ἕκαστον τῶν ἀρυϑμη-
ἐ ὲ ὗ ἕ Ὶ ται ἕν, ἐκεῖνο
τῶν ἕν ἐστιν. τὸ δὲ οὗ ἕκαστον μετοχῇ νενόηται ᾿ ρμὰ
ἕν τέ ἐστι καὶ πολλά, ἕν μὲν καϑ ἔπτοΣ πολλὰ Εὐντὰ
981 περίληψιν. ὅπερ πλῆϑος πάλιν οὐκ ἔστιν Ἢ ἀν ἀρ “ἢ
τοῖς δεικνύμενον. εἰ γὰρ τὸ τῶν ἕῴων πλῆϑος ΘῈΣ τὸ 80
τῶν φυτῶν οὐκ ἔσται πλῆϑος, καὶ εἰ τὸ ἐΡ ΩΝ νάπα-
λιν οὐκ ἔσται τὸ τῶν ξῴων. λέγεται δέ γε κα π ξστεθν
καὶ ἐπὶ ἕῴων καὶ ἐπ᾽ ἄλλων ἱκανῶν. πλῆϑος οὐκ ἐἰαϑῖ 434
ἐν τοῖς ἀρυϑμητοῖς δεικνύμενον πλῆϑος τῷ ὄντι Γ ΤΣ
ἐστιν, ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ οὐ μετοχῇ νενόηται ἐποῖῃ τ] ος.
288 ὅταν δὴ τὰ τοιαῦτα λέγώσιν οἱ Πυϑαγορικο ἭΝ φι Ὅν
φῶν, ὅμοιόν τι λέγουσι τῷ μηδένα τῶν ἐπ μέρους ἀν- ὁ
ϑρώπων ἄνθρωπον εἶναι, ἀλλὰ τὸν οὗ μετοχῇ ἕκαστος
εἷς τε ἄνϑρωπος νενόηται καὶ πολλοὶ ἄνϑρωποι καλοῦνται.
νοεῖται γὰρ ὁ ἄνϑρωπος ζῶον λογικὸν ϑνητόν, καὶ διὰ
τοῦτο οὔτε Σωχράτης ἄνϑρωπός ἔστιν οὔτε Πλάτων, οὐκ
ῶ89 ἄλλος τις τῶν ἐπ᾽ εἴδους. εἰ γὰρ Σωκράτης; καϑὸ Σο- ιῦ
κράτης ἐστίν, ἄνϑρωπος καϑέστηκεν, ὁ Πλάτων οὐκ ἔσται
ἄνθρωπος, οὐδὲ Δίων ἢ Θέων καὶ εἰ Πλάτων ἐστὶν ἄν-
ϑρῶπος, ὃ Σωκράτης οὐκ ἔσται. λέγεται δέ γε καὶ Σω-
κράτης ἄνϑρωπος καὶ Πλάτων καὶ ἕκαστος τῶν ἄλλων
οὐκ ἄρα τῶν ἐπὶ μέρους ἀνθρώπων ἕκαστός ἐστιν ἄνϑρω- 18
πος, οὗ δὲ μετοχῇ ἕκαστος αὐτῶν νενόηται ἄνθρωπος, ὃς
290 οὔκ ἐστιν εἷς ἐξ αὐτῶν. ὁ δ᾽ αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ φυτοῦ
καὶ πάντων τῶν λοιπῶν, ἄτοπον δέ γέ ἐστι μηδένα τῶν
ἐπὶ μέρους ἀνθρώπων λέγειν ἄνϑρωπον εἶναι, μηδὲ τῶν
φυτῶν φυτόν" ἄτοπον ἄρα καὶ τὸ ἕκαστον τῶν ἀριϑμη-
τῷ
[-Ὁ}
288 .---ἶἠθ --- αανὶ ἀορῃ, ΤΥ 117--18.
τ -Ξ- ὧὐ ἡ ἐν πω συ οἶς νον
Ἴ , ΐῳ ᾿ Ἄ - Γι ᾿
Σ᾽ νοεῖται ΒΒ ὃν (τῶν φυτῶν 18ῃ εἰδικῶν 8. ἀρι-
ϑμοῖς Ν᾽ 8. ὁ οα. Ν᾽ 13 οὐδὲ Βοκκ.: οὔτε α
(αν, ἀορτα. Ι ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 262
δ ἂν κατὰ τὸν ἴδιον λόγον μὴ λέγειν ἕν. ἄλλως τε
καὶ ἡ κομιξομένη κατὰ τοῦ γένους ἀπορία φϑάνειν ἔοικε
καὶ ἐπὶ τὴν τοιαύτην τῶν Πυϑαγορικῶν δόξαν. ὡς γὰρ
ὁ γενικὸς ἄνϑροωπος οὔτε μετὰ τῶν ἐπ᾽ εἴδους ἀνθρώπων
16 ἜΜΕΝ ἐπεὶ καὶ αὐτὸς ἔσται εἰδικός, οὔτε κατ᾽ ἰδίαν
ὑφέστηκεν, ἐπεὶ οὐ γενήσονται οἶ κατὰ μέρος ἄνϑρωποι
οχῇ αὐτοῦ ἄνϑρωποι; οὔτ᾽ ἐν αὐτοῖς τούτοις περιέχεται
(ἀδιανόητον͵ γὰρ τούτου μετοχῇ ἀπείρους εἶναι καὶ τοῦτο
ἐν τεϑνηκόσι, τοῦτο δὲ ζῶσι περιέχεσθαι), - ὡς οὖν
“ο οὗτος ὁ λόγος ἄπορος. οὕτω καὶ ὁ περὶ τοῦ ἑνὸς τούτου
μᾶλλόν ἐστιν ἀπορώτερος τῷ μήτε σὺν τοῖς κατὰ μέρος
ἀρυϑμοῖς αὐτὸ ϑεωρεῖσθϑαι, μήτε κατὰ παντὸς αὐτὸ δύνα-
κ«15 σθαι τετάχϑαι, μήτε μετοχὴν αὐτοῦ τοῖς ἀπείροις προῦπάρ-
χειν. ἤ γε μὴν τοῦ ἑνὸς ἰδέα, ἧς κατὰ μετοχὴν
ἕκαστον νοεῖται ἕν, ἤτοι μία ἐστὶν ἰδέα τοῦ ἑνὸς ἢ πλείους
ἰδέαι τοῦ ἑνός. καὶ εἰ μὲν μία, ἤτοι ὅλης μετέχει, ἔχα-
στον τῶν ἀριϑμητῶν ἢ μέρους τινὸς αὐτῆς. καὶ εἰ μὲν
ὕλης μετέσχηπεν; οὐκ ἔστι μία᾽ εἰ γὰρ ὅλην ἔχει τὴν τοῦ
ἑνὸς ἰδέαν λόγου χάριν τὸ 4. ἐξ ἀνάγκης τὸ Β. μὴ ἔχον
οὗ μετάσχῃ. οὐκ ἔσται ἕν᾽ ὕπερ ἄτοπον. εἰ δὲ πολυμε-
ρής ἐστιν ἡ τοῦ ἑνὸς ἰδέα καὶ ἕκαστον τῶν ἀριϑμητῶν
ιὸ ἑκάστου μέρους αὐτῆς μετείληφεν, πρῶτον μὲν ἕκαστον
τῶν ὄντων οὐ τῆς τοῦ ἑνὸς ἰδέας ἔσται μετειληφύς. ἀλλὰ
μέρους αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο οὐκέτι γενήσεται ἕν᾽ ὡς γὰρ
τὸ μέρος ἀνθρώπου οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος καὶ τὸ μέρος
τῆς λέξεως οὐκ ἔστι λέξις. οὕτω τὸ μέρος τῆς τοῦ ἑνὺς
18 ἰδέας οὐκ ἔσται, ἡ τοῦ ἑνὸς ἰδέα, ἵνα καὶ τὸ μετεσχηκὸς
αὐτῆς γένηται ἕν. εἶτα ἡ τοῦ ἑνὸς ἰδέα οὐκέτι γίνεται
ἑνὸς ἰδέα, οὐδὲ μία, ἀλλὰ πλείους. τὸ γὰρ ἕν, ἧ ἕν ἐστιν,
καὶ ἡ μονάς: ἢ μονάς ἐστιν. οὐ
ἀδιαίρετον καϑέστηκεν,
λλὰ διαιρεῖται; ἀϑροισμὸς πλειό-
διχάζεται᾽ ἢ εἴπερ εἰς πὸ
ο03---998 --- Ηγγῃ. ΠΙ 158--[02. ααν. ταδίῃ. ΤΥ͂ 18-ὔῷὸὌ
οχειν Ν: ὁπάρχειν
φ6 εἰδιχὸς Ν: ἰδικὸς τς 1,3 προῦπά
[ 1ὲ ἔσται Ε 18 γε-
μὲς (οχοορίο ΥἹ: ἄρχειν Υ 18 μέρος Εὶ
νήσεται ς 19 διαιρεῖται Ν: διαίρεται ΠΕ ς
291
292
293
294
ἈΝ
ὡ
ΌΧΙ
8384 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ διᾶν, τηρέῃ. Χ
, , ᾿. εἶδ, ͵ δ πὶ Ἅ1ὲ
νῶν μονάδων γενήσεται καὶ οὐχέτε μονᾶς. δἰ δὲ πλείους 40
εἶεν ἰδέαι τοῦ ἑνός, ὡς ἕκαστον τῶν ἀριϑμητῶν ἰδίας τι-
νὸς μετέχειν ἰδέας καϑ᾽ ἣν ἐν νοεῖται, ἤτοι ἡ τοῦ Α' ἰδέα
χαὶ ἡ τοῦ Β μετέχουσιν ἑνός τινος ἰδέας, καϑ᾽ ἣν ἑκάτε-
ρον αὐτῶν προσαγορεύεται ἕν, ἢ οὐ μετέχουσιν. καὶ εἰ
μὲν οὐ μετέχουσιν, ὃν τρόπον αὗται δύνανται τῆς τοῦ 25
ἑνὸς ἐπικατηγορίας ἀξιοῦσϑαι μὴ μετέχουσαί τινος ἐπανα-
βεβηκυίας τοῦ ἑνὸς ἰδέας, οὕτω δύναται καὶ πᾶν τὸ ὁπω-
σοῦν λεγόμενον ἕν μὴ κατὰ μετοχὴν τῆς τοῦ ἑνὸς ἰδέας
595. προσαγορεύεσϑαι ἕν. εἰ δὲ μετέχουσιν, ἡ ἀρχῆϑεν μένει
299
500
801
ἀπορία" πῶς γὰρ αἱ δύο ἰδέαι τῆς μιᾶς μετέχουσιν ἰδέας; 0
ὅλης ἑκατέρα, ἢ μέρους αὐτῆς; ὁπότερον γὰρ ἂν λέγωσιν,
ἐπαγϑήσονται αἵ μικρῷ πρόσϑεν ἀποδοϑεῖσαι πρὸς ἡμῶν 536
ἀπορίαι.
Σὺν τούτοις᾽ ἐπεὶ πᾶν τὸ λαμβανόμενον ἀνθρώπῳ
ἤτοι αἰσϑήσει λαμβάνεται καὶ κατὰ ψιλὴν ἐγκύρησιν ἢ
διανοίᾳ. πάντως καὶ ὁ ἀϑροισμός, εἴπερ ἀνθρώπῳ ληπτός 6
ἐστιν, ἤτοι αἰσϑήσει ἢ διανοίᾳ καταληφϑήσεται. ἀλλὰ
αἰσϑήσει μὲν καὶ ἁπλῇ ἐμφάσει οὐκ ἂν ληφϑείη᾽ πλανᾷ
γὰρ ἐνίους ἡ τῶν ἀριϑμητῶν ὑπόστασις, ἐπείπερ βλέπον-
τες ταῦτα λευχὰ ἢ μέλανα ἢ κοινῶς αἰσϑητὰ ὑπονοοῦσιν,
ὅτι καὶ ὃ ἀριϑμὸς αἰσϑητόν τί ἐστι καὶ φαινόμενον πρᾶ- τὸ
γμα. μὴ ἐχούσης οὕτω τῆς ἀληϑείας. τὸ μὲν γὰρ λευκὸν
καὶ μέλαν, καὶ εἰ οὕτω τύχοι, τὸ φυτὸν καὶ ὃ λίϑος καὶ
τὸ ξύλον καὶ τῶν ἀρνθϑμητῶν ἕκαστον φαίνεται καὶ αἰσϑή-
σει ληπτόν ἐστιν, ὃ δ᾽ ἀριϑμὸς ὡς ἀριϑμὸς οὐκ ἔστιν
ἡμῖν αἰσϑητὸς οὐδὲ φαίνεται. σκοπῶμεν δὲ τὸν τρόπον ιτ6
τοῦτον. τὰ αἰσϑητὰ ὡς αἰσϑητὰ ἀδιδάκτως ἡμῖν λαμβά-
νεται οὐθεὶς γὰρ τὸ λευκὸν ἢ τὸ μέλαν ὁρᾶν διδάσκεται,
οὐδὲ τραχέος ἢ λείου ἀντιλαμβάνεσϑαι. ὃ δὲ ἀριϑμὸς ὡς
ἀριϑμὸς οὐκ ἀδιδάχτως ἡμῖν λαμβάνεται’ ὅτι γὰρ τὰ
δὶς δύο τέσσαρά ἐστι καὶ τὰ τρὶς δύο ἕξ ἐστι καὶ τὰ δε- 30
30 οὐχ ἕτι Ν᾿ οὐκ ἔστι 1Ὲ ς 98 {τοῦν ἑνὸς ΚαΥΒΟΙ τινὸς
οἵη. Ν᾽ φ4 ἢ ---ϑῦ μὲν οἴη. Ν᾽ 96 μετέχουσί Ν 81 ἂν λέγω-
σιν ϑδίτανο: ἐὰν λέγοιν ἃ 1. ἀποδοθϑεῖσαι ΝΕ: ἀποδοϑή-
σονται ς ὅ ὁ οἴη. Ν ἐπείπερ Ν
ι
ῷῳ
(αν. ἀορτη, ΤΥ) ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 26
ἣ
4 χκάκις δέκα ἔκατόν, ἐκ μαϑήσεως ἔγνωμεν. οὐχ ἄρα αἰσϑη-
τόν τί ἔστιν ὗ ἀρυϑμός. εἰ δὲ μνήμῃ κατ᾽ ἐπισύνθεσίν 303
τινων ἔγνωσται, ἀπορήσει τις τῶν αἰσϑητῶν ἀποστάς
χαϑὼς καὶ ὁ Πλάτων ἠπόρει ἐν τῷ περὶ ψυγῆς ἐΡεωοῖη
“9. 96 Ε' 844.) πῶς τὰ δύο κατ᾽ ἰδίαν μὲν ὄντα οὐ γώζω δύο.
συνελϑόντα δὲ εἰς ταὐτὸ γίνεται δύο. εἰ γὰρ τοιαῦτά ἐστι με- 303
τὰ τὴν σύνοδον, ὁποῖα ἦν πρὶν τῆς συνόδου, ἦν δ᾽ ἑκάτερον
αὐτῶν πρὶν τῆς συνόδου ἕν, ἔσται καὶ μετὰ τὴν σύνοδον ἐχά-
τερον ἕν, ἐπεὶ ἂν δῶμεν προσγίνεσϑαί τι αὐτοῖς περισσύτε-
0 ρὸν μετὰ τὴν σύνοδον παρ᾽ ὃ ἦν, οἷον τὴν δυάδα, ἔσται
ἡ τῶν δυεῖν συνέλευσις τετράς. εἰ γὰρ τῷ συνελϑόντι 804
ἑνὶ καὶ ἑνὶ πλεῖόν τι προσγίνεται ἡ δυάς, ἐπεὶ ἐν ταύτῃ
537 μονὰς καὶ μονὰς νοεῖται, κατὰ τὴν τοῦ ἑνὸς καὶ ἐνὸς συ-
νέλευσιν τετρὰς γενήσεται, δυεῖν μὲν νοουμένων τῶν συ-
νιόντων, διττῆς δὲ κατὰ τὴν φύσιν οὔσης τῆς προσγινο-
μένης αὐτοῖς δυάδος. καὶ πάλιν" εἰ τοῖς κατὰ σύνοδον
ὁ ποιοῦσι τὴν δεκάδα πλεῖόν τι προσγίνεται ἡ δεκάς. ἐπεὶ ἐν
τῇ δεκάδι νοεῖται τὰ ἐννέα καὶ τὰ ὀκτὼ καὶ τὰ ἑπτὰ καὶ καϑ'
ὑπόβασιν οἷ λοιποὶ ἀριϑμοί, ἀπειράκις ἀπείρων ἔσται πλῆϑος
τὰ δέκα, ὡς ἀνώτερον (εάν. ΡἈγΞ5. Ι 303 544.) δεδείχαμεν.
Ὁ δὲ Πλάτων καὶ ἄλλως ἐπιχειρεῖν βούλεται. εἴπερ 308
10 γὰρ τὸ ἕν, φησίν, ὅτε διαιρεῖται καὶ χωρίξεται, δύο νοεῖς
ται, πάντως καὶ ἡ ἑκατέρου τῶν ἀνὰ ἕν εἰς ταὐτὸ σύνο-
δος οὐ νοηϑήσεται δύο᾽ ἐναντίον γάρ ἐστι τῷ πρώτῳ
αἰτίῳ τὸ δεύτερον αἴτιον, καὶ εἰ τὰ ἐκ τοῦ αὐτοῦ χωριξο-
μενα δύο ἐστί, τὰ εἰς ταὐτὸ συναγόμενα καὶ ἀλλήλοις
͵ εἴη δύο. ἔχει δὲ καὶ τὸ ῥητὸν :
(Ρμδοᾶο Ρ. 914)" “᾿ϑαυμάξω 8ὺ
ἡν χωρὶς ἀλλήλων, ἕν
πλησιάσαντα
τὸ δυεῖν
παρ᾽ αὐτῷ τὸν τρόπον τοῦτον
ἅτερον αὐτῶν
᾿ ,
καὶ οὐκ ἤστην τοτὲ ΟΌΘΙ ΜΙ
Ὑ 3 ΄ "“ 3 τ ἰτία ἕ "ενξ
ὕτ' αὕτοις αἱ 7
δ' “ἀλλήλοιε σὐτὴ ον ; ἀλλήλων τεθῆναι.
390 γενέσϑαι, σύνοδος τοῦ πλησίον μονα δῷ:
, δύναμαι ἔτι πεισϑῃ
οὐδέγε ὡς ἐών τις ἐν διασχίσῃ:»
ἘπΉτ ΤΣ -
5 μὲν ὄντα Βοκι: μένοντα ᾿
τ ΚΣ ΠΝ ἘΠΕ ὄντα. Ἢ
50 τῆπενὸ (τυ Σου 19 αὐτοῖς Εἰῦτι ἘΙΚΤΙΕΣ ΣΝ
ἐγίνετο Ν 90 (ἡ) σύνοδος ἸΡτὶ ΡΙαίομιβ οι οὐδέ γ
ὃχ Ρ]αΐομο: οὔτε γενέσεως ὧθ ἃ
γάρ, εἰ ὅτε μὲν ἕκ
Ϊ
| ᾿ " “Ἱ
)5 παρατεϑειμένὰ οὐκ ἂν
γ΄ δ ,
ἣν ξκάτερον
807
808
510
3800 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ πάν, τηδίῃ, Χ
ναις ὅτι ὡσαύτως αἰτία γέγονεν ἡ σχίσις τοῦ δύο γ4 Ὁ
᾽ Γ ι ἤ
γονέναι᾽ ἐναντία γὰρ γέγονεν ἢ τότε ἐτίααον, δύο
γενέσθαι, τότε μὲν ὅτι συνήγετο πλησίον ι λλήλων
καὶ προσετίϑετο ἕτερον ἑτέρῳ, νῦν δ ὅτι ἀπάγεται μι
καὶ χωρίξεται ἕτερον ἀφ᾽ ἑτέρου. ῥητῶς γὰρ διὰ τού- Ἂς
τῶν φησίν, ὡς εἴπερ ἡ ψιλὴ σύνοδος τοῦ ἑνὸς καὶ ἑνὸς καὶ
ἡ αὐτὸ μόνον παράϑεσις αἴτιόν ἐστι τοῦ δύο γενέσϑαι τὰ
πρότερον μὴ ὄντα δύο, πῶς ἔτι πεισϑῆναι δύναμαι, ὅτι τὸ ἕν,
ὅτε χωρίζεται καὶ διασπᾶται, δύο γίνεται; ἐναντία γὰρ τῇ
συνόδῳ ἡ σχίσις ἐστὶ καὶ ὁ χωρισμός. 30
Τοιοῦτος μὲν καὶ ὁ Πλάτων" ἕνεστι δὲ καὶ ὧδε συ-
γνερωτᾶν. εἰ ἔστι τι ἀριϑμός, ὅτε παρατίϑεταί τι ἑτέρῳ, “98
οἷον τῇ μονάδι ἡ μονάς, τότε ἢ προσγίνεταί τι ταῖς συ-
νελϑούσαις μονάσιν ἢ ἀπογίνεται τῶν συνελθουσῶν ἢ
οὔτε προσγίνεταί τι αὐταῖς οὔτε ἀπογένεται. ᾿ αλλ ξἰ μῆτε
προσγίνεταί τι αὐταῖς μήτε ἀπογίνεται αὐτῶν, οὐκ ἔσται δ
δυὰς κατὰ τὴν παράϑεσιν τῆς ἑτέρας τῇ ἑτέρᾳ, ὡς οὐδὲ
πρὶν τῆς συνόδου ἐτύγχανεν. εἰ δὲ ἀπογίνεταί τι κατὰ
τὴν παράϑεσιν αὐτῶν, ἐλάσσωσις ἔσται τῆς μιᾶς μονάδος
καὶ οὐκέτι δυὰς γενήσεται. εἰ δὲ προσγίνεταί τι αὐταῖς.
οἷον ἡ δυάς, τὰ ὀφείλοντα δύο εἶναι τέσσαρα γενήσονται.
δυὰς γὰρ ἡ ἐπιγενομένη μονὰς ἦν καὶ μονάς" προσελ-
ϑοῦσα οὖν μονάδι χαὶ μονάδι, ταῖς συνερχομέναις, τὸν
τέσσαρα ποιήσει ἀριϑμόν᾽ ὅπερ ἐστὶν ἄτοπον. τοίνυν
οὐκ ἔστι τι ἀριϑμός.
υ
ΡῚ
ε΄ περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς
Ἡ περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς ξήτησις συνίσταται τοῖς ιὖ
σκεπτικοῖς πρὸς τοὺς φυσικοὺς σχεδόν τι περὶ τῶν ὕλων,
’ »" - ’
εἴγε τῶν σκεψαμένων περὶ τῆς τοῦ παντὸς συστάσεως οἵ
308---809 --- Ηγρ. 1Π 104---ΑἘΓ06., δΔἄν, τηδίῃ. 1 91--- 99.
33 σχίσις ΕΔΌΓ. οχ Ρ]αἴοπο: σύγχυσις α, (σύγχησις 1) 98 ἢ ΒΟ.
στη ἰθχίηῃ Ρ] αἰ οηΐβ: ἡ ΘΟ. 524 δτε Ὡς; ὅτο ζ 80 ἐστὶ ΟΠ]. Ν
11 ἐπιγενομένη --- 1 οὖν ΤῈς:; ἐπιφερομένη προσελϑοῦσα ἣν Ν
18 ταῖς συνερχομέναις ΙῈς: ἧς συνερχομένηη Ν᾽ 18 τοίνυν --
14 ἀριθμός οη.ΕΒ κε ε' ἴῃ ἐΐξα]ο οτὰ. Ἐς
ΤΊ
(αν, ἀοριη. 1) ΠΡΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ 261
“98 ,
μὲν ἐξ ἑνὸς ἐγέννησαν τὰ πάντα, οἱ δ᾽ ἐκ πλειόνων, καὶ
τῶν ἐξ ἑνὸς οἱ μὲν ἐξ ἀποίου, οἱ δὲ ἐκ ποιοῦ, καὶ ἐᾶν ἂν
0 ποιοῦ οἵ μὲν ἐκ πυρὺς, οἵ δ᾽ 4ἐΕῪ ἀέρος, οἱ δ᾽ ἐξ ὕδατος,
ἄλλοι ἐκ γῆς» καὶ τῶν ἐχ πλειόνων οἱ μὲν {ἐξνὺ ἀριϑμητῶν,
οἱ δ᾽ ἐξ ἀπείρων, καὶ τῶν ἐξ ἀριϑμητῶν οἱ μὲν ἐκ δύο,
οἵ δ᾽ ἐκ τεσσάρων, οἵ δ᾽ ἐκ πέντε, οἱ δ᾽ ἐξ ἔξ, καὶ τῶν ἐξ
ἀπείρων οἵ μὲν ἐξ ὁμοίων τοῖς γεννωμένοις, οἵ δὲ ἐξ ἀνο-
. μοίων, καὶ τούτων οἵ μὲν ἐξ ἀπαϑῶν. οἵ δ᾽ ἐκ παϑητῶν.
ἐξ ἀποίου μὲν οὖν καὶ ἑνὸς σώματος τὴν τῶν ὅλων ὑπε-
στήσαντο γένεσιν οἵ Στωικοί" ἀρχὴ γὰρ τῶν ὄντων κατ᾽
αὐτούς ἐστιν ἡ ἄποιος ὕλη καὶ δι᾿ ὕλων τρεπτή, με-
ταβαλλούσης τε ταύτης γίνεται τὰ τέσσαρα στοιχεῖα,
0 πῦρ καὶ ἀήρ, ὕδωρ καὶ γῆ. ἐξ ἑνὸς δὲ καὶ ποιοῦ γεγενῆ-
σϑαι τὰ πάντα ϑέλουσιν οἵ τε περὶ τὸν Ἵππασον καὶ ᾿άναξι-
μένη καὶ Θαλῆ, ὧν Ἵππασος μὲν καὶ κατά τινας Ἧρά-
ρκλειτος ὃ Ἐφέσιος ἐκ πυρὸς ἀπέλιπον τὴν γένεσιν, ᾿άνα-
ξιμένης δὲ ἐξ ἀέρος, Θαλῆς δὲ ἐξ ὕδατος, Ξενοφάνης
δὲ κατ᾽ ἐνίους ἐκ γῆς (Β 321 Ὁ 1615}
ἐκ γαίης γὰρ πάντα, καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾷ.
- [ἢ - ,
δυεῖν μέν, γῆς τε παι
: ἐκ πλειόνων δὲ καὶ ἀριυϑμητῶν,
λέγων (Ξ 301)
ὕδατος. ὁ ποιητὴς Ὅμηρος; ὁτὲ μὲν
ϑεῶν γένεσιν, καὶ μητέρα Τηϑύν.
᾿] ΄
Ωκεανὸν τέ,
ὁτὲ δὲ (Η 99)
ἀλλ᾽ ὑμεῖς μὲν πάντες ὕδωρ καὶ γαῖα γένοισϑε.
κεῖ κατ᾽ ἐνίους καὶ ὁ Κολοφώνιος
(Β 88 Π 615)",
ὕδατος ἐκγενόμεσϑα.
τὺ συμφέρεσϑαι δ᾽ αὐτῷ δο
Ξενοφάνης" φησὶ γάρ
πάντες γὰρ γαίης τε καὶ
90 πυρὺς -- ὕδατος ΝΙΠΕ ( :
πα τς δ" ἐν πυρός ς- 51 ἐξ πἀὰ. ΒοκΚ. (θθά οχβίδὲ ἰὰ ἢ
ἰπξου ἀπα8 ᾿ἰπθαβ [ογίαββθ δὰ γ. 30 ῬΑΡΠΌΡΠΑΙ Ἀρν νονε:
μένη Μείποξο 60]]. Ρ. 180,12: ἀιναξίμανδρον γε ἴα8.15.οἱ
ἀπέλειπον ΝΒ 1,3 ἀναξιμένης ΜΈΒΙΒΤΟ ΘΟ .: Ἐρϑ δὰ
401,21: ἠναξίμανδρος ἃ 195 ἐκγενόμεσϑα Ό68.: ἘΧΥ
311
3512
ὡ»
12
814
81
[7
»»
συ
519
820
ΠΥ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ Β΄’ δεῖν, χηρέῃ, Χ
ἐ ι
ἐχ τοῦ λέγει!" αὐτόν (ἔν. 1023 ΝΟ Κ᾽
οἰϊϑέρα καὶ Γαῖαν πάντων γενέτειραν ἀείδω.
ΜΝ κ "»,δ᾽ . [ , 830
ἐχ »ἷς δὲ καὶ αἰϑέρος Ε υριπίδης, ὡς παρέεστιεν ἐκδέξασϑαι
ἐκ τεσσάρων δὲ ὁ Ἐμπεδοκλῆς (Β ὃ δΙ6]5)"
ἔσσαρα γὰρ πάντων ῥιξώματα πρῶτον ἄκουε"
ᾷ - ω 3.»
Ζεὺς ἀργὴς Ἥρη τὲ φερέσβιος ἠὸ ““ιδωνεύς
Δ ἡστίς ϑς ἣ δακρύοις τέγγει κρούνωμα βρότειον.
ἐκ πέντε δὲ Ὄκκελος ὃ Τευκανὸς καὶ ᾿Τριστοτέλης" συμ-- 30
παρέλαβον γὰρ τοῖς τέσσαρσι στοιχείοις τὸ πέμπτον καὶ
κυχλοφορητικὸν σῶμα, ἐξ οὗ λέγουσιν εἶναι τὰ οὐράνια.
ἐκ δὲ τῶν ἕξ τὴν πάντων ὑπέϑεντο γένεσιν οἵ περὶ τὸν
Ἐμπεδοκλέα. ἐν οἷς μὲν γὰρ λέγει τέσσαρα τῶν πάντων
ῥιξώματα, ἐκ τεσσάρων ποιεῖ τὴν γένεσιν᾽ ὅταν δὲ προσϑῇ 35
(Β 17, 19 Π6]5) δα
Δεῖκός τ᾿ οὐλόμενον δίχα τῶν, ἀτάλαντον ἁπάντῃ,
καὶ Φιλίη μετὰ τοῖσιν, ἴση μῆκός τε πλάτος τε.
ἐξ παραδίδωσι τὰς τῶν ὄντων ἀρχάς, τέσσαρας μὲν τὰς
ὑλικάς, γῆν ὕδωρ ἀέρα πῦρ, δύο δὲ τὰς δραστηρίους, φι-
λίαν καὶ νεῖχος. ἐξ ἀπείρων δ᾽ ἐδόξασαν τὴν τῶν πρα- 80
γμάτων γένεσιν οἵ περὶ ᾿Δναξαγόραν τὸν Κλαξομένιεον 540
καὶ Δημόκριτον χαὶ ᾿Ἐπίκουρον καὶ ἄλλοι παμπληϑεῖς,
ἀλλ᾽ ὃ μὲν ᾿ἀναξαγόρας ἐξ ὁμοίων τοῖς γεννωμένοις,
οἱ δὲ περὶ τὸν ημόκριτον καὶ Ἐπίκουρον ἐξ ἀνομοίων
τε καὶ ἀπαϑῶν, τουτέστι τῶν ἀτόμων, οἵ δὲ περὶ τὸν ὁ
Ποντικὸν Ἡρακλείδην καὶ ᾿ἀσκληπιάδην ἐξ ἀνομοίων
μέν, παϑητῶν δέ, χαϑάπερ τῶν ἀνάρμων ὄγκων.
᾿ς Προειληφότες οὖν, ὅτι πᾶσι τούτοις ἄπορος δείκνυται
ὁ τῆς φυσιολογίας τρύπος ἀναιρεϑείσης τῆς γενέσεως καὶ
τῆς φϑορᾶς, προϑυμότερον ἁπτώμεϑα τῶν λόγων. καίτοι
γε. ἐὰν ἐξετάξωμεν, διὰ τῶν ἔμπροσθεν αὐτάρκως ἤδη
συμβεβίβασται τὸ κεφάλαιον. τὸ γὰρ γινόμενον καὶ φϑει-
0
»--ὶ
30 Ὄκελλος ἘΔΡτ. οἱ ἴΐα, ἰφβεϊπηοῃἰατηι 8680], ἰῃ Βαβι ΐατα (οὗ,
0]. 1, ΕΣ: ὀκκελὸς (810) ΝΕ: ὄκελοςς 47 ἴση Βεϊεῖς:
ἵσον (ἃ (αὐ οὗ, μ᾿. 393, 14] ; δ ρον ἜΣ
σται (ἃ Ρ . 14 18 συμβεβίβασται (6η.: συμβοβία
(εἄν. ἀορτη, 1) ΠΡῸΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Β΄ 4269
ῶ
ἠ ρύμενον ἐν χρύνῳ φϑείρεται καὶ γίνεται, χρόνος δὲ οὐχ ἔστεν,
ὡς ἀνώτερον παρεστήσαμεν (8. 11058.4ᾳ.), ὥστε οὐδὲ τὸ
.6 γινόμενον καὶ φϑειρόμενον ἔσται. πᾶσά τε γένεσις καὶ φϑορὰ 821
μεταβλητικαί τινές εἶσι κινήσεις, οὐδὲν δ᾽ ἐστὶ πίνησις, ὡς
προκατεστησάμεϑα (8 31 586η4.} τοίνυν οὐδὲ γένεσις καὶ
φϑορὰ γενήσεται. χαὶ πᾶν τὸ γεννώμενον ἢ φϑειρόμενον οὐ 332
χωρὶς τοῦ ὁρῶντος χαὶ πάσχοντος γεννᾶται ἢ φϑείρεται. οὔτε
0 δὲ δρᾷ τι οὔτε πάσχει; ὥστ᾽ οὐδὲ γεννᾶταί τι οὐδὲ φϑείρεται.
χαὶ μὴν εἰ γίνεταί τι χαὶ φϑείρεται, ὀφείλει τί τινι προσ- 828
εἰϑεσϑαι καί τί τινος ἀφαιρεῖσθαι ἤ τι ἕκ τινος μεταβάλ-
λειν᾽ γένεσις γὰρ καὶ φϑορὰ κατά τινα τῶν τριῶν τού-
των τρόπων ὀφείλει συνίστασϑαι, οἷον ἐπὶ τῆς δεκάδος
5 κατ΄ ἀφαίρεσιν τῆς μονάδος γίνεται μέν ἡ ἐννεάς, φϑείρε-
ται δὲ ἡ δεκάς, καὶ πάλιν ἐπὶ τῆς ἐννεάδος κατὰ πρόσϑε-
| σιν μονάδος γίνεται μὲν ἡ δεκάς, φϑείρεται δὲ ἡ ἐννεάς.
χαὶ ἐπὶ τῶν κατὰ τροπὴν φϑειρομένων ἢ γεννωμένων ὁ
αὐτὸς λόγος" οὕτω γὰρ φϑείρεται μὲν ὁ οἶνος, γίνεται δὲ
.0 (ὁ. ὄξος. εἰ δὴ τοίνυν πᾶν τὸ γεννώμενον καὶ φϑειρόμενον 834
ἤτοι κατὰ πρόσϑεσιν ἢ κατ᾽ ἀφαίρεσιν ἢ κατὰ μεταβολὴν 71"
νεται καὶ φϑείρεται, ἐπεὶ παρεστήσαμεν (εάν. ἄορτη.
211864.)} μήτε πρόσϑεσιν οὖσαν μήτε ἀφαίρεσιν μὴτε ΚΗ:
541 βολήν, δυνάμει προκατεστησάμεϑα τὸ μηδὲ γένεσιν ἢ φϑορᾶν
ὑπάρχειν. πρὸς τούτοις" τὸ γεννώμενον ἢ φϑειρόμενον ΠΕ ἘΞ"
ὀφείλει ἐκείνου τοῦ ἐξ οὗ φϑείρεται χαὶ τοῦ εἰς ὁ μεταβάλλει,
οὐδὲν δὲ ψαῦσίς ἔστιν, ὡς παρέσταται (αν. ἄορτη.
ἢ φϑορὰ συστῆναι δύναται.
. 268544) τοίνυν οὐδὲ γένεσις ἢ ΦυΟΟΣ :
Πάρεστι δὲ καὶ προηγουμένως ἀποροῦντας λέγει», "" 898
ν ἂν γίνεται ἢ τὸ μὴ ὃν οὔτε
ἪἝ » ὸ
εἴπερ {τιὸ γίνεται, ἤτον τὸ ὃν γί νὰν '
δὲ τὸ μὴ ὃν γίνεται" τῷ γὰρ μὴ ὄντι οὐδὲν δε ἤνο:
ᾧ δὲ μηδὲν συμβέβηκεν, οὐδὲ τὸ γίνεσϑαι συμ η
93. .-. ΥΡ. 11 109.
828 : Ηρ. {Π| 113.
898. 891 -- ΗΥΡ'
Ν 88 τί
18 γίνεται καὶ φϑείρεταν Φ προχατεστήσαμεν οὖσαν ἃ:
αἰῦ. οι. Ν 80 ὁ αὐάϊάϊ ι Ν᾽ Σ Ἔ ἢ ᾿κὐὰ, ΒΕΚΕ.
εἶναι ΚΑΒ. 17 ΝΡΕῚ: μὴ 94
Βοχαβ πυρί τισαβ 1.
333
334
8Τ0 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ Β΄ αν, τπδίῃ, Χ
καὶ ἄλλως τὸ γενόμενον πάσχει, τὸ δὲ μὴ ὃν οὐδὲν ἸΡῖμα
νᾶται πᾶάσγειν᾽' ὄντος γὰρ τὸ πάσχειν" οὐκ ἄρα τὸ μὴ
ὃν γίνεται. καὶ μὴν οὐδὲ τὸ ὄν: ἔστι γὰρ ἤδη τὸ ὄν,
καὶ οὐχ ἔχει χρείαν γενέσεως" οὐκ ἄρα οὐδὲ τὸ ὃν γεν-
νᾶται. ἀλλ᾽ εἰ μήτε τὸ ὃν μήτε τὸ μὴ ὃν γίνεται, παρὰ
ταῦτα δ᾽ οὐδὲν ἔστι τρίτον ἐπινοεῖν. οὐδὲν γεννᾶται. κς
ἄλλως τε ἐν τοῖς φαινομένοις ϑεωρεῖται τὰ μὲν ἐξ ἑνὸς
γεννώμενα κατὰ μεταβολήν, τὰ δ᾽ ἐκ πλειόνων κατὰ σύν-
ϑεσιν, καὶ ἐξ ἑνὸς μὲν κατὰ μεταβολὴν ὁπόσα τῆς αὐτῆς
οὐσίας μενούσης ἑτέραν ἐξ ἑτέρας μεταλαμβάνει ποιότητα,
οἷον ὅταν τοῦ αὐτοῦ ὑγροῦ μένοντος ἐν τῷ αὐτῷ πλήϑει 90
τὸ μὲν γλεῦχος ἀφανισϑῇ, οἶνος δὲ γένηται, ἢ ὁ οἶνος μὲν
ἀφανισϑῇ, ὄξος δὲ ὑποστῇ, ἢ τοῦ κηροῦ μένοντος ἡ μὲν
σκληρότης ἀφανίξηται, ἡ δὲ μαλακότης γένηται, ἢ ἀνάπα-
λιν᾽ ἐκ πλειόνων δὲ κατ᾽ ἐπισύνθϑεσιν ὡς ἅλυσις μὲν κατ᾽
ἐπισύνδεσιν κρίχων, οἰκία δὲ κατὰ σύνοδον λίϑων, ἐσϑὴς 30
δὲ κατὰ κρόκης καὶ στημόνων συμπλοκήν. εἰ δὲ χἀν τοῖς
γοητοῖς γίνεταί τι, ἤτοι ἐξ ὄντος γίνεταί τι ἢ ἐκ μὴ ὄντος.
καὶ ἐκ μὲν τοῦ μὴ ὄντος οὐδὲν δύναται γίνεσϑαι᾽ δεῖ
γὰρ τὸ γεννητικόν τινος οὐσίαν ἔχειν καὶ ποιὰν ἀναδέχε-
σϑαι κίνησιν, ὥστ᾽ οὐχ ἂν εἴη τι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος γεννώ- 30
μενον. καὶ μὴν οὐδ᾽ ἐκ τοῦ ὄντος. εἰ γὰρ ἐκ τοῦ ὅν-
τὸς γίνεταί τι, ἤτοι ἐξ ἑνὸς γίνεται ἢ ἐκ πλειόνων. καὶ
ἐξ ἑνὸς μὲν οὐχ ἂν εἴη γεννώμενον. εἰ γὰρ ἐξ ἑνὸς γίνε- 522
ται, ἤτοι αὐξανομένου ἢ μειουμένου ἢ ἐν τῷ αὐτῷ μένον-
τος γίνεται. ἀλλ᾽ αὐξάνεσϑαι μὲν καὶ μειοῦσϑαι οὐχ οἷόν
τε ταὐτό͵ καὶ οὐχ ἂν δυνηϑείη ξαυτοῦ τι μεῖζον ἢ ξαυτοῦ
τι ἔλαττον ἀποτελεῖσθαι ταὐτόν. ἐάν τε γὰρ αὑτοῦ πλεῖον 5
γένοιτο, ἐπεὶ οὐδὲν ἔχει πλεῖον παρ᾽ ἑαυτό, ἐξ οὐκ ὄντος
ἕξει τὴν πρόσϑεσιν.: ἐάν τε ἔλαττον ἑαυτοῦ, πάλιν, ἐπεὶ
οὐδὲν ἔχει παρ᾽ ἑαυτὸ ἀπολλύμενον αὐτοῦ, εἰς τὸ μὴ ὃν
ἀπολεῖται. οὐδὲν ἄρα δύναται ἐκ τοῦ αὐξομένου ἢ μειου-
μένου γίνεσϑαι. καὶ μὴν οὐδ᾽ ἐκ τοῦ ἐν τῶ αὐτῷ μένον- 10
τος ἔσται τὸ γεννώμενον. εἰ γὰρ τοῦτο, ἤτοι ἀτρέπτου
5180 κατ᾽ ἐπισύνδεσιν ἃ: κατὰ σύνδεσιν Βο.κεἸς, ἀπ ἱξ, 98 μὲν
Οἴηω. Ν᾽ 8 ἑαυτό, {τὸν ἀπολλύμενον αὐτοῦ δἰς κτλ. ΕΠ δέον :
ἴοτέ, ἑαυτό, (εἰς ὃ φϑαρήσεται τὸν ἀπ, γρ] βἰπάία
442 Ἥ».
καὶ αὶ
(εἶν. ἀομτη. 1) ΠΡΟΣ ΦΎΣΙΚΟΥΣ Β΄ 2171
μεταβλήτου μένοντος αὐτοῦ γεννᾶταί τι ἐξ αὐτοῦ, ἢ
αἱ μεταβάλλοντος. ἀλλ᾽ ἐξ ἀτρέπτου μὲν
ὖκ ἂν γεννηϑείη τι᾿ ἑτεροίω-
ιὁ σις γάρ τίς ἐστιν ἡ γένεσις. εἰ δὲ ἐκ τρεπομένου καὶ με- 8380
ταβάλλοντος; ἤτοι εἰς ἑαυτὸ μεταβάλλοντος γίνεται τὸ
γεννώμενον ἢ εἰς ἕτερον. χαὶ εἰ μὲν εἰς ἑαυτὸ μεταβάϊ.-
λοι τὸ γεννητικόν τινος; πάλιν μένει τὸ αὐτό, καὶ μένον
τὸ αὐτὸ οὐδενὸς ἔσται περισσοτέρου γεννητιχόν. εἰ δὲ εἰς
90 ἕτερον τρέποιτο, ζἤτοιν ἐκβαίνει τῆς ἰδίας ὑποστάσεως, ὅτε
τρέπεται καὶ γεννᾶται; ἢ μένει μὲν ἐν τῇ οἰχεία ὑποστά-
σει, [εἰς] ἄλλο δὲ εἶδος ἀντ᾽ ἄλλου εἴδους μεταλαμβάνον γεν-
νᾶται, ὡς ὃ μετασχηματιζόμενος χηρὸς καὶ ἄλλοτε ἄλλην
μορφὴν ἀναδεχόμενος. ἀλλ᾽ ἐκβαῖνον μὲν τῆς ἰδίας ὑπο- 336
.4 στάσεως εἰς τὸ μὴ ὃν φϑαρήσεται, χαὶ εἰς τὸ μὴ ὃν
ρόμενον οὐδέν γεννήσει. εἰ δὲ μένον ἐν τῇ ἰδία ὑποστά-
σει. καὶ ἄλλην. ἄντ! ἄλλης ποιότητα ἀναδεχόμενον γεννᾶς-
ται, κρατεῖται τῇ αὐτῇ ἀπορία. ἤτον γὰρ μένοντος: τοῦ 581
ποώτου εἴδους καὶ τῆς προτέρας ποιότητος περὶ αὐτῷ 7."
.ο νέται τὸ δεύτερον εἶδος χαὶ ἡ δευτέρα ποιότης; ἢ μῆ μ΄
νοντος. οὔτε δὲ μένοντος τοῦ πρώτου εἴδους ἐμεῖο τὸ
δεύτερον εἶδος οὔτε μὴ μένοντος; ὡς ἔμπροσϑεν πογρον ἐδέ
φ43ὅτε περὶ τοῦ πάσχοντος ἐσκεπτόμεθα (ἀν. ἄορτη. 2}: ἐς
206 544ᾳ.). τοίνυν οὐ
ἐχ τρεπομένου Ἁ
χαὶ ἀεὶ ὡσαύτως μένοντος 9
μενόντων : ύ-
τῶν ἀκριβέστερον; ὅτε περὶ ῦ αὐ κόβῃ ὑποστᾶ
σεως δι οσμον (εἀγιῖδα. ΤῶδϑβααΣ ΑΘΈΡΕνΤΕΙ τς
σῶμά ἐστιν ὁ ἄνϑρωπος οὔτε οὔτε τὸ ον τὰν ὑρεὶ
εἰ μήτε ἐξ ἑνός ἐστι τὸ γεννώμενον βήρεις ἀρεῖ εὐρόνς
ιο δὲ ταῦτα οὐδὲν ἔστιν, ἐξ ἀνάγκης οὐδὲν τῶν
ι ἢ ΝΕ: ἤτοι ὁ. Κ᾿ γξ'
σις ΝῈς {18 μεταβάλλον ΝῊ πὶ
1τ9 γενητιχόν 30 Τα (βοτταίο εἰ) Ὁ ἘΟ:
ΤΩ ΤΣ δας 1 ὅτε ΕΞ: οὔτε Ν: ὅτι ᾿ τ
στάσεως
841
842
848
379 ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥΣ ΒΒ’ ἅν, τη, Χ
Ταῦτα μὲν οἱ ἀπορητικοὶ περὶ γενέσεως διεξίασιν᾽ ως
δὲ δογιατιχκοὶ μὴ πρὸς νοῦν ἀπαντῶντες πάλιν ἐπὶ τὰ ἐξ
ἐναργείας ὑποδείγματα συμφεύγουσιν. τὸ γὰρ ὕδωρ ϑερμὸν
ὃν, μὴ ὃν δὲ ψυχρόν, γίνεται ψυχρόν καὶ ὁ ὑπάρχων
χαλκός. μὴ ὧν ἀνδριάς, γίνεται ἀνδριάς" καὶ τὸ ὠὺν κατὰ 15
δύναμιν μέν ἐστι νεοσσός. κατ᾽ ἐντελέχειαν δὲ οὔκ ἐστιν,
ἀλλὰ λέγεται κατὰ δύναμιν εἶναι νεοσσὸς εἰς τὸ κατ᾽ ἔντε.
λέχειαν ὑπάρχειν. καὶ “τὸ ὃν τοίνυν δύναται γίνεσθαι καὶ
τὸ μὴ ὄν. εἶτα καὶ ὁρῶμεν βρέφος μὲν γεννώμενον ἐξ
ἀνθρώπου, χυλὸν δ᾽ ἐκ πόας. ὥστε πάντα τὸν τῶν δογμα- 30
τικῶν λόγον παρὰ τὴν ἐνάργειαν χωρεῖν. πλανῶνται δ᾽ οἵ
ταῦτα λέγοντες. καὶ οὐ πρὸς τὸ προκείμενον ὑπαντῶσιν.
τὸ γὰρ ϑερμὸν ὕδωρ καὶ οὐκ ὃν ψυχρὸν οὔτε ϑερμὸν
γίνεται τῷ εἶναι οὔτε ψυχρὸν τῷ μὴ εἶναι" παρὰ δὲ τὸ
εἶναι (καὶ μὴ εἶναι οὐδὲν ἔστιν: οὐκ ἄρα οὐδ᾽ ἐπὶ τοῦ 3:
ὕδατος ἔστι τις γένεσις. καὶ πάλιν" οὔτε ὃ χαλκὸς γίνεται
τῷ εἶναι χαλκὸς οὔτε ὃ ἀνδριὰς τῷ μὴ εἶναι. καὶ ἐπὶ τῶν
κατὰ δύναμιν καὶ ἐντελέχειαν ὃ αὐτός ἐστι λόγος. ἄλλως
τε᾿ ἤτοι πλεῖόν τι ἐστὶν ἐν τῷ κατ᾽ ἐντελέχειαν παρὰ τὸ ἐν
δυνάμει ἢ οὔκ ἔστιν" καὶ εἶ μὲν οὐδὲν πλεῖόν ἐστιν, 30
αὐτόϑεν οὐδὲν γίνεται τῷ κατὰ δύναμιν εἶναι, εἰ δὲ ἔστι {τι
πλέον. ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τοῦτο γίνεται, ὅπερ ἄτοπον. ναί,
ἀλλὰ καὶ βρέφος ἐκ τῆς ἐγκύμονος γεννᾶται, καὶ χυλὸς ἐκδιᾳ
τῆς πόας συνίσταται. καὶ τοῦτο τί πρὸς τὸ ξητούμενον,
ἐροῦμεν. οὔτε γὰρ τὸ βρέφος γίνεται τικτόμενον (εἰς
τοὐμφανὲς δὲ ἐκ τοῦ ἀφανοῦς ἄγεται), οὔτε ὃ χυλός (καὶ
γὰρ ἐν τῇ πόᾳ προῦὔπῆρχεν, καὶ ἐκτὸς τῆς πόας γινόμενος 5
τόπον μόνον ἤλλαξεν). ὥσπερ οὖν τὸν ἐκ τοῦ ξόφου εἰς
τὸ φῶς προελϑόντα οὐ λέγομεν γίνεσθαι, τόπον δ᾽ ἐκ τό-
που μεταβεβηκέναι, κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον οὐδὲ τὸ βρέ-
φος ἐροῦμεν γίνεσθαι, ἀλλ᾽ ἐξ ἑτέρου τινὸς τύπου εἰς ἕτε-
θοὸν μεταβαίνειν τόπον. οὐδὲν οὖν γεννᾶται. 10
σεν Ν : 18 δ Ἅ711Ὰ ἐνδελέχειαν ΝΟ 18 δύναται τοί-
51 οὔτε Βρκὶς. οὐδὲ Ἧ ΡΉ6. 516. ἘΈΑῦΣ; 50 οὐδὲ Ἠοϊμεὺς
ὁ 46]. Ἡρὶηὐχ 8 αἱ 99 ἐνδελέχειαν Ν
39 πλεῖόν τι Ν. πλείων τίς ΤῈ ς 81 οὐδὲ ς τι ΣηΠ ΒΟΚΕ.
4. ἄγεται Ἐς εἐ 1, 70. ΤΌΣ. ἴῃ ἸΠΔΓΡΙΠΘ; γέγονον Ν: γίνεται 1.
(αἀν. ἀονπι, ΤΥ) ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟῪΣ Β΄ Ἂ"
“4 ΜΚ να τό
ι ᾿ , Π
᾿ Κατὰ ταὐτὰ δὲ οὐδὲ φθείρεται. εἰ γὰρ φϑείρεταί τι, 84
ἐπέ τὸ ὃν φϑείρεται ἢ τὸ μὴ ὄν. οὔτε δὲ τὸ μὴ ὃν ξ
ΡΝ ι ν
φϑείρεται᾿' τὸ γάρ φϑειρόμενον εἰς τὸ . εἶ ,.Ὁ»
τὸ δὲ μὴ ὄν [τι "ὃ ᾿ ιὶ ᾿ 9 μη εἰναι χώρει,
Ἡ μ Ὁ] ν τῷ μὴ εἶναι ὃν οὐ δεῖται τῇ
ι9 εἰς τοῦτο μεταστάσερς. τοίνυν οὐ φϑείρε ἘΡΡΤ
καὶ μὴν οὐδὲ τὸ ὔ ἥ ΤΡ ΩΣ Ἐς ΟΡ
ΩΝ κι ἰῷ: εὐ ῦν. ἤτον γὰρ μένον ἦν τῷ εἶναι φϑεί- 840
ρεται 1) μη μένον . Π 7 ᾿ Ἄς, φ ε "
᾿αεΣ 2 ἜΚΟΡΙΕΕΡ ΜΕΡ, μένον, ἔσται ἅμα καὶ
οὐχ ἴσται, ἐφϑαρμέ ΩΣ ᾿ “ρε:
ἡἀδρρ οΣ λέ ον: καὶ μὴ ἐφθαρμένον εἰ δὲ μὴ
4 «. ᾿
μενον: πολλυταί; καὶ οὐχέτι τὸ ὄν, ἀλλὰ τὸ μὴ ὧν φϑεί-
90 ρέται. ὥστε εἰ μήτε τὸ ὃ , ἘΤι ἢ φ
ὑμὴν κ5 ;ν μή τὸ ν μήτε τὸ μὴ ὃν φϑείρεται,
αὐ σε: ΚΟ ΤΝ οὐδὲν ἔστιν, οὐδὲν φϑείρεται
Τινὲς δὲ καὶ τῶ ἦ ᾿
Ι αἱ τῶν χρόνων ἐ ᾿ς νέσεος
οὐ Ὡδο ΣΝ 5: ΧΌΡΕΡΟΣ ᾿ῆς τε γενέσεως
᾿ φϑορᾶς οὔυτῶ συνερωτῶσιν. εἰ ἀπέϑανε Σῶΐ ἔτης
ἤτοι ὅτε ἕξ ἐπέθα ἋΞ , ς ράτῆς:
πους ἡ ἀπέϑανεν ἢ ὅτε ἐτελεύτα. καί ζῶν μὲν οὐχ
ΠΕ ΡΕΥῚ ἐξη γὰρ δήπουϑεν καὶ ζῶν οὐκ ἐτεθνήκει.
οὔτε ὃ ὅτε ἀπέϑανεν᾽ δὶς γὰρ ἔσται τεϑνηκώς. οὖκχ
ἄρα ἄπεϑανε Σωκράτης. ἀπὸ δὲ τῆς αὐτῆς δυνά-
[ . ΄
μεῶς, ἐπὶ διαφέροντος δὲ ὑπυδείγματος, λῦγον συνηρώτηκε
καὶ ὁ Κρό νος τοιοῦτον εἰ φϑείρεται τὸ τειχίον, ἤτοι
0 ὅτε ἅπτονται ἀλλήλων οἱ λίϑοι καί εἶσιν ἡρμοσμέ-
γθει φϑείρεται τὸ τειχίον, ἢ ὅτε διεστᾶσιν. οὔτε ὲ
Ῥ »Ὃ“ Ρ ᾿
ὅτε ἅπτονται ἀλλήλων καί εἶσιν ἡρμοσμένοι: φϑεί-
οὔτε ὅτε διεστᾶσεν ἀπ᾽ ἀλλήλων"
τὸ τειχίον. χαὶ ὁ μὲν λόγος τοιοῦτος,
᾿ ᾿ “ ᾿ ; .] ,
ἡ δὲ δύναμις αὐτοῦ προφανής. δύο γάρ εἰσι χοῦνοι κατ
- ᾿ ᾽ ιν
ἐπίνοιαν, ἐν ᾧ ἅπτο ᾿ λίϑοι καί εἰσιν ἡρμοσ-
; 5 1} “«-
μένοι, καὶ ἐν ᾧ διεστᾶσιν" παρὰ δὲ τούτους οὐδ᾽ ἐπινοηϑῆς
ὁ ναὶ τρίτος τις δύναται χρόν
3 - ΄ 4
ἐν τῷ ἑτέρῳ τοὐτῶν ὀφείλει φϑείρεσθαι.
τονται ἀλλήλων οἱ λίϑοι καί εἰσιν ἡρμοσμένοι»
346
941
348
ν φϑείρεται τὸ τειχίον.
4,3 23 ᾿ ξ
ἀλλ᾽ ἐν μὲν ᾧ ὅπ'
οὐ δύναται
49
Ό
344. 540 -- Βγρ: ΠΙ 118-114. τος
5348 --- Δάν, ἀοριῃ. ΠῚ 860. ΗΥΡ. ΠῚ 111.
΄
δὲ ταῦτα Ν 18 δὲ :
447, 38): μεταβάσεως 5
τ ταὐτὰ δὲ ᾿Ὲ 5:
Βεκκ. 1 μεταστάσεως ΝΠΕ (οὗ. ἐπὶ
φι οὐδὲ φϑ. ο ἐν μὲν ὦ Ρ' ἑ ς
ἍΤ ΠΡῸΣ ΦΥΣΙΚΟΥ͂Σ μ’ ϑᾶν, τρέξῃ, Χ
. φϑείρεσϑαι" ἔστι γὰρ ἔτι τειχίον, καὶ εἰ ἔστιν, οὐ φϑείρε. “ἢ
ται. οὔτε ἐν ὦ διεστᾶσιν ἀπ ἀλλήλων" οὐκέτι γὰρ ἔστι
τειχίον, τὸ δὲ μὴ ὃν οὐ δύναται φϑεέρεσϑαι. εἰ οὖν μήτε τὸ
ὅτε ἅπτονται ἀλλήλων οἱ λέϑοι. φϑεέρεται τὸ τειχίον, μήτε
ὅτε διεστᾶσιν ἀπ᾽ ἀλλήλων, οὐ φϑείρεται τὸ τειχίον.
δδ0 καὶ οὕτω δὲ δυνατὸν συνερωτᾶν" εἰ γίνεταί τι καὶ φϑεί.
ρέται, ἤτοι ἐν ᾧ ἔστι χρόνῳ γίνεται καὶ φϑείρεται, ἢ ἐν
ὦ μὴ ἔστιν. χαὶ ἐν ᾧ μὲν ἔστιν, οὔτε γίνεται οὔτε ι-
φϑείρεται᾽ ἐφ᾽ ὅσον γὰρ ἔστι τοῦτο, οὔτε γίνεται οὔτε
φϑεέρεται. καὶ μὴν οὐδὲ ἐν ᾧ μὴ ἔστι πάϑοι ἄν τι τού-
των" ἐν ᾧ γάρ τι μὴ ἔστιν, οὔτε παϑεῖν τι οὔτε ποιεῖν
δύναται. εἰ δὲ τοῦτο, οὐδὲν οὔτε γίνεται οὔτε φϑείρεται.
8351 Ταῦτα μὲν οὖν πρὸς τοὺς φυσικοὺς τῶν φιλοσόφων 90
εἰρήσϑω" καιρὸς δ᾽ ἂν εἴη μετελϑεῖν καὶ ἐπὶ τοὺς τὸ
ἡϑικὸν μέρος τῆς φιλοσοφίας ἀσπασαμένους.
----.- - Ἕ“ - 5. τὐρσαθθ
9 οὔτε (δὲὺλ ς- ες χαὶ φϑείρεται οι. Ν᾽
{ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥΣ.
«' τίς ἔστιν ἡ ὁλοσχερὴς τῶν κατὰ τὸν βίον πραγμάτων διαφορά
τί ἔστι τὸ ἀγαθὸν καὶ κακὸν χαὶ ἀδιάφορον
γ᾽ εἰ ἔστι φύσει ἀγαθὸν καὶ καχόν
δ΄ εἰ ὑποτεϑέντων φύσει ἀγαθῶν χαὶ κακῶν ἐνδέχεται εὐδαι-
(5) μόνως βιοῦν
εἰ εἰ ὁ περὶ τῆς τῶν ἀγαθῶν χαὶ καχῶν φύσεως ἐπέχων κατὰ
πάντα ἐστὶν εὐδαίμων
ς΄ εἰ ἔστι τις περὶ τὸν βίον τέχνη
ξ΄ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη
545 ς “ἢ
Τὰς μὲν κομιζομένας ὑπὸ τῶν σκεπτικῶν ἀπορίας εἴς
45. τε τὸ λογικὸν καὶ φυσικὸν τῆς φιλοσοφίας μέρος ἌΟΘΤΕΘΟΥ
ἐπεληλύϑαμεν, ὑπόλοιπον δέ ἐστε καὶ τὰς εἰς τὸ ἠθικὸν
φέρεσϑαι δυναμένας προσυποτάττειν᾽ οὕτω γὰρ ἕκαστος
ἡμῶν τὴν τελείαν αὶ σκεπτικὴν ἀπολαβὼν διάϑεσιν κατὰ
τὸν Τίμωνα (ἴγ. 61 Τ 1615) βιώσεται
80 δῆστα μεϑ᾽ ἡσυχίης
αἰεὶ ἀφροντίστως χαὶ ἀκινήτως κατὰ ταῦτα,
μὴ προσέχων δίνοις ἡδυλόγου σοφίης.
φα6 ἀλλ᾽ ἐπεὶ τὴν ἠϑικὴν ϑεωρίαν συμφώνως τσ ἘΣ
ὑπειλήφασι περὶ τὴν τῶν ἀγαϑῶν τε καὶ Ἀλδν δασοονν
γίνεσϑαι, καϑὺ καὶ ὁ πρῶτος αὐτὴν δόξας τους ὴ
κράτης παρήγγειλεν ὡς ἀναγκαιότατον ἐητεῖν (
: ὅττι τοι ἐν μεγάροιμδι κακόν τ᾽ ἀγαϑὸν ᾿ ἘποπροΝ
δεήσει καὶ ἡμᾶς ἐν ἀρχαῖς εὐθὺς περὶ τῆς ἐν τούτοις ὁα
φορᾶς σκοπεῖν.
-- Ηχρ. "1 108. β
Ν οἵα. δ
6 ἀϊϊαϊο οἵ. δὰ Ρ. 989, ἾΡς ΣΟΥ ΤῊ ἘΝ π Ν "ὶ παν
τι βιάσζενοι ὙΠ ΠΝ, Ὲ τὰ δίνοις δα ωῦ δειλοῖς ἃ:
Γ ταὺτ : 3
λήροις ΒΘΚΕ. ἀυθὶν.
ὅ τε οἵπ. 5
τῷ
τὺ ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥΣ διὶν, χιϑί},, ΧῚ
5420
͵ ’
α τίς ἔστιν ἡ ὁλοσχερὴς τῶν κατὰ τὸν βίον πραγ-
μάτων διαφορά
Πάντες μὲν οἵ κατὰ τρόπον στοιχειοῦν δοκοῦντες τῶν
φιλοσόφων, καὶ ἐπιφανέστατα παρὰ πώντας οἵ᾽ τε ἀπὸ τῆς
ἀρχαίας ᾿ἀκαδημίας καὶ οἵ ἀπὸ τοῦ Περιπάτου, ἔτι δὲ
τῆς Στοᾶς, εἰώϑασι διαιρούμενοι λέγειν τῶν ὄντων τὰ
μὲν εἶναι ἀγαϑά, τὰ δὲ κακά, τὰ δὲ μεταξὺ τούτων,
ἅπερ καὶ ἀδιάφορα λέγουσιν' ἰδιαίτερον δὲ παρὰ τοὺς ἄλ.
λους ὁ Ξενοκράτης (ἔν. 70 ἨΗοἰη29) καὶ ταῖς ἑνικαῖς πτώσεσι
χρώμενος ἔφασκε: “πᾶν τὸ ὃν ἢ ἀγαϑόν ἐστιν ἢ κακόν κ5
ἔστιν ἢ οὔτε ἀγαϑόν ἐστιν οὔτε κααχόν ἐστιν." καὶ τῶν
λοιπῶν φιλοσόφων χωρὶς ἀποδείξεως τὴν τοιαύτην διαίρεσιν
προσιεμένων αὐτὸς ἐδόκει καὶ ἀπόδειξιν συμπαραλαμβάνειν.
εἰ γὰρ ἔστι τι κεχωρισμένον πρᾶγμα τῶν ἀγαϑῶν καὶ
κακῶν καὶ τῶν μήτε ἀγαϑῶν μήτε καπῶν, ἐκεῖνο 30
ἤτοι ἀγαϑόν ἐστιν ἢ οὐκ ἔστιν ἀγαϑόν. καὶ εἰ μὲν
ἀγαϑόν ἐστιν, ἕν τῶν τριῶν γενήσεται" εἰ δ᾽ οὐχ
ἔστιν ἀγαϑόν, ἤτοι κακόν ἐστιν ἢ οὔτε κακόν ἐστιν
οὔτε ἀγαϑόν ἐστιν" εἰ δὲ κακόν ἐστιν, ἐν τῶν τριῶν
ὑπάρξει, εἰ δὲ οὔτε ἀγαθόν ἐστιν οὔτε κακόν ἐστι, 95
πάλιν ἕν τῶν τριῶν καταστήσεται. πᾶν ἄρα τὸ ὃν
ἤτοι ἀγαϑόν ἐστιν ἢ κακόν ἐστιν ἢ οὔτε ἀγαϑόν
ἔστιν οὔτε κακόν ἐστιν. δυνάμει δὲ καὶ οὗτος γωρὶς
ἀποδείξεως προσήκατο τὴν διαίρεσιν, ἐπείπερ ὃ εἰς κατα-
σχευὴν αὐτῆς παραληφϑεὶς λόγος οὐχ ἕτερός ἐστιν αὐτῆς 39»
ὅϑεν εἰ ἐν ἑαυτῇ περιέσγηκε τὴν πίστιν ἡ ἀπόδειξις, ἔσται 30
καὶ ἡ διαίρεσις ἐξ ἑαυτῆς πιστὴ μὴ διαφέρουσα τῆς ἀπο- 547
δείξεως.
᾿4λ) ὕμως, καίπερ συμφώνου δοκοῦντος ὑπάρχειν
τι τρισσή ἐστιν ἡ τῶν ὄντων διαφορά,
, 3«ι (ἢ
τινὲς οὐδὲν ἧττον εὑρεσιλογοῦσιν ὁμολογοῦντες μὲν τὴν ὅ
β (τὸν) τρόπον ΤΕ ς οὗ, Ῥ. 518, 9
60]], ν, 929; προϊεμένων (Οἱ
94. εἰ δὲ α; εἴτῳ δὲ ΒΕΚΚ,
(τὴν) χνΝ ς δεὑρεσιολογοῦσ
18 προσιεμένων ΒΕΚΙ,,
19 πρᾶγμα τῶν ΒοκΊε.: πραγμάτων ἃ
50 εἰ δὲ ἃ: εἴτε ΒΘ, 20 εἰς
ἐν ς' (οἴ, Ρ. 10, 6)
(αν. ἄορτα. Υ) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥ͂Σ 211
447 ν’ ΄ ΤΕ Ἷ
ἐν τοῖς οὖσι διαφορὰν ὅτι τοιαύτη τίς ἐστι, σοφιστικῶς δὲ
προσειλούμενοι τῇ ἐχτεθείσῃ διαιρέσει. καὶ τοῦτο εἰσό-
μεϑα μικρὸν ἄνωθεν προλαβόντες.
Τὺν γὰρ ὅρον φασὶν οἵ τεχνογράφοι (βίοϊο, ἔτ. 1224
ιο Αστπ) ψιλῇ τῇ συντάξει διαφέρειν τοῦ καθϑολικοῦ,δυ-
νάμει τὸν αὐτὸν ὄντα. χαὶ εἰχότως᾽ ὁ γὰρ εἰπὼν “᾿ἄνϑρω-
πός ἐστι ζῷον λογικὸν ϑνητόν᾽ τῷ εἰπόντι “'εἴ τί ἐστιν ἄν-
ϑρωπος, ἐκεῖνο ξῷ ὐν ἐστι λογικὸν ϑνητόν᾽᾽ τῇ μὲν δυνάμει τὸ
αὐτὸ λέγει, τῇ δὲ φωνῇ διάφορον. καὶ ὅτι τοῦτο, συμφανὲς ἐκ
ὁ τοῦ μὴ μόνον τὸ καϑολικὸν τῶν ἐπὶ μέρους εἶναι περιληπτι-
κόν, ἀλλὰ καὶ τὸν ὅρον ἐπὶ πάντα τὰ εἴδη τοῦ ἀποδιδο-
μένου πράγματος διήκειν; οἷον τὸν μὲν τοῦ ἀνθρώπου
ἐπὶ πάντας τοὺς κατ᾽ εἶδος ἀνθρώπους; τὸν δὲ τοῦ ἵππου
ἐπὶ πάντας τοὺς ἵππους. ἑνός τε ὑποταχϑέντος ψεύδους
0 ἑκάτερον γίνεται μοχϑηρόν, τό τε χαϑολικὸν καὶ ὁ ὕρος.
ἀλλὰ γὰρ ὡς ταῦτα φωναῖς ἐξηλλαγμένα κατὰ δύναμίν ἔστι
τὰ αὐτά, ὧδε καὶ ἡ τέλειος. φασί, διαίρεσις; δύναμιν
ἔχουσα καϑολικήν; συντάξει τοῦ καϑολιποῦ διενή-
νοχεν. ὃ γὰρ τρύπῳ τῷδε διαιρούμενος “τῶν ἀνθρώπων οἱ
5 μέν εἰσιν Ἕλληνες, οἱ δὲ βάρβαροι ἴσον τι λέγει τῷ ἘῈΡ τενὲς
εἰσιν ἄνϑρωποι, ἐκεῖνοι ἢ “Ἑλληνές εἶσιν ἢ βάρβαροι, ;
ἐὰν γάρ τις ἄνϑοωπος εὑρίσκηται μῆτε Ἕλλην μῆτε βάρ-
βαρος, ἀνάγκη μοχϑηρὰν μὲν εἶναι τὴν διαίρεσιν. ψεῦδος
δὲ γίνεσϑαι τὸ καϑολικόν. διόπερ παὶ τὸ οὕτω λεγόμενον
.0 “τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαϑά, τὰ δὲ κακζ, τᾶ δὲ τούτῶν
πα ξή}) δυνάμει κατὰ τὸν Χρύσιππον (ΠΗ ες. 394 Ατπ.)
ΜΕΘ ΣΝ οὐ ον Ἄρες ἐἐ ὔ ἐκεῖνα ἤτοι
τοιοῦτόν ἐστι καϑολικὸν εἴ τινῶ ἐστιν ἀνεανον, θὰ
ἀγαϑά ἐστιν ἢ κακά ἐστιν ἢ ἀδιάφορα. τὸ μέντοι γὲ ΤΟΙΣ
᾽ , ᾿ Α . “-- " ύὑ-
ὃὸν φεῦδός ἐστιν ὑποτασσομένου τινὸς αὐτῷ ψὲ
βαᾳὅτον καϑολικ ; Οὐ λϑυ δ αῤεξ
δους. δυεῖν γάρ φάσιν ὑποκειμένων δ αγρθτ ᾿ τοῦ
ῦ ῦ μὲν ἃ) ῦ. τὸ
“ δὲ κακοῦ; ἣ τοῦ μὲν αγδ θρόνοι
᾿ ᾽
μὲν ἀγαθοῦ, τοῦ ῦ, ; ἀπ ς
ἢ ᾧ καὶ ἀδιαφύρου; τὸ ἡ
ἀδιαφόρου, ἢ καξκὸ ἰεϑξησς
5,
Η ὅ νυ αϑόν᾽ ἀληϑὲς ἔστι» τ
δ ἐστι τῶν ὑντῶν αγῶ ᾽ 5. ᾿ ᾿
γάρ ἐστιν ἀγαϑά., ἀλλὰ τὸ
ἔστιν ἀγαϑά᾽ ψεῦδος" οὐ
ν 94 ὧδε ΒΕΚΕ.: ὡς
- κ5 ϑνητόν οτη. ΠΝ ο1 ἔσται
δὴ ἮΙ δ δὲ ἐς “5 ἀγαθόν ΜῈΞ: ἀγαϑῶν Νὶ
14
1
11
18
ἡ Τὰ ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥΣ παν, τηρίῃ, ΧῚ
ΝΝ ᾿ αν ͵ ες
μὲν ἀγαϑόν, τὸ δὲ κακόν. καὶ τὸ “ταῦτ ἔστι κακά"
Ά " ᾿ ] ᾽ ;] ᾿Ὶ
πάλιν ψεῦδος" οὐ γάρ ἐστι κακα, ἀλλὰ τὸ ἕτερον αὐ.
545
τῶν. ὡσαύτως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἀδιαφόρων" ψεῦδος
γὰρ τὸ “ταῦτ᾽ ἔστιν ἀδιάφορα", ὥσπερ καὶ τὸ “ταῦτ᾽
ἔστιν ἀγαϑὰ ἢ κακά" ἡ μὲν οὖν ἔνστασις τοιαύτη πως
χαϑέστηχεν, φαίνεται δὲ μὴ καϑάπτεσϑαι τοῦ ἐΞξενοκράτους
διὰ τὸ μὴ ταῖς πληϑυντικαῖς πτώσεσι χεχρῆσϑαι, ὥστ᾽ ἐπὶ
τῆς τῶν ἑτερογενῶν δείξεως ψευδοποιηϑῆναι τὴν διαίρεσιν.
“ἄλλοι δὲ κἀκείνως ἐνέστησαν᾽ πᾶσα γάρ, φασίν, ὑγιὴς
διαίρεσις γένους ἐστὶ τομὴ εἰς τὰ προσεχῆ εἴδη, καὶ διὰ
τοῦτο μοχγϑηρὰ καϑέστηχεν ἡ τοιαύτη διαίρεσις" “τῶν ἀν-
ϑρώπων οἵ μέν εἰσιν Ἕλληνες, οἵ δὲ Αἰγύπτιοι, οἷ δὲ Πέρ-
σαι, οἱ δὲ Ἰνδοί᾽. τῷ γὰρ ἑτέρῳ τῶν προσεχῶν εἰδῶν οὐ
τὸ συξυγοῦν καὶ προσεχὲς εἶδος ἀντιδιέξευκται, ἀλλὰ τὰ
τούτου εἴδη. δέον οὕτως εἰπεῖν. “τῶν ἀνθρώπων οἵ μέν
εἶσιν “Ἕλληνες, οἵ δὲ βάρβαροι᾽", καὶ καϑ᾽ ὑποδιαίρεσιν λοι-
πόν “τῶν δὲ βαρβάρων οἵ μέν εἰσιν Αἰγύπτιοι, οἵ δὲ Πέρσαι,
οὗ δὲ ᾿Ινδοί᾽". ὅπερ καὶ ἐπὶ τῆς τῶν ὄντων διαιρέσεως, ἐπεὶ
ὅσα μέν ἐστιν ἀγαϑὰ καὶ κακά, διαφέροντά ἐστιν ἡμῖν,
ὅσα δὲ μεταξὺ τῶν τε ἀγαϑῶν καὶ κακῶν, ταῦτ᾽ ἔστιν
ἡμῖν ἀδιάφορα. ἐχρῆν οὖν μὴ οὕτως ἔχειν τὴν διαίρεσιν,
ὡς ἔχει, μᾶλλον δ᾽ ἐκείνως" “τῶν ὄντων ἃ μέν ἐστιν ἀδιά-
φορα, ἃ δὲ διαφέροντα, τῶν δὲ διαφερόντων ἃ μὲν ἀγαϑά,
ἃ δὲ χαχά᾽". ἐῴκει γὰρ ἡ μὲν τοιαύτη διαίρεσις τῇ λε-
γούσῃ “τῶν ἀνθρώπων οἱ μέν εἰσιν Ἕλληνες, οἵ δὲ βάρ-
βαροι, τῶν δὲ βαρβάρων οἱ μὲν Αἰγύπτιοι, οἵ δὲ Πέρσαι,
οἵ δὲ ᾿νδοί᾽" ἡ δὲ ἐκκειμένη ὡμοίωτο τῇ τοιουτοτρύπῳ᾽
τῶν ἀνθρώπων οἵ μέν εἰσιν Ἕλληνες, οἵ δὲ Αἰγύπτιοι, οἵ
δὲ Πέρσαι, οἵ δὲ Ἰνδοί" ;
᾿Αλλὰ περὶ μὲν τούτων τῶν ἐνστάσεων οὐκ ἀνάγκη
γῦν μηκύνειν, ἐκεῖνο δ᾽ ἴσως ἁρμόσει προδιαρϑρῶσαι, ὅτι
τὸ ἔστι δύο σημαίνει, καὶ ἕν μὲν τὸ οἷον ᾿ὑπάρχει᾽᾽, καϑό
φαμεν ἐπὶ τοῦ παρόντος τό “ὅτι ἡμέρα ἔστιν᾽᾽ ἀντὶ τοῦ
16 φησιν 5. [16 τομὴ Ε: τὸ μὴ Νς 6ἐ], (με ΘΙΆΒΟ ῬΓ. 80-
οθηΐυ) 19 τῷ γὰρ ἑτέρῳ ΒοκΙς,: τῶν γὰρ ἑτέρων 6 830 τὰ
ΟἿ. Ν; ἔοχί, τινὰ 58 δὲ ἈΓ, Οχη, 5 87 ἔχειν οὕτως Ν
(αν. ἄομτι. Υ) ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ 919
449 { ῇ 3) ΓὌ" γ: ἣν
«ἡμέρα ὑπάρχειν ἕτερον δὲ τὸ οἷον ἡμέρα “᾿φαίνεται᾽᾽, καϑό
τινες τῶν μαϑηματικῶν εἰώϑασι λέγειν πολλάκις, ὅτι τὸ
ι μεταξὺ δυεῖν τινῶν ἀστέρων διάστημα πηχναῖόν ἐστιν, ἐν ἴσῳ
λέγοντες τῷ “φαίνεται καὶ οὐ πάντως ὑπάργει᾽" τάχα γὰρ
ὑπάρχει μὲν σταδίων ἑχατόν, φαίνεται δὲ πηχυαῖον παρὰ
τὸ ὕψος καὶ παρὰ τὴν τῆς ὄψεως ἀπύστασιν. διττοῦ δὴ
τυγχάνοντος τοῦ «ἔστι μορίου, ὅταν λέγωμεν σχεπτικῶς
ς “τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἀγαϑά, τὰ δὲ κακά, τὰ δὲ με-
ταξὺ τούτων’, τὸ ““ἔστιν᾽᾿ ἐντάττομεν οὐχ ὡς ὑπάρξεως ἀλλ᾽
ὡς τοῦ “᾿φαίνεσϑαι᾽᾽ δηλωτικόν. περὶ μὲν γὰρ τῆς πρὸς τὴν
φύσιν ὑποστάσεως τῶν τε ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ οὐδε-
τέρων ἵἴκανοί πώς εἰσιν ἡμῖν ἀγῶνες πρὸς τοὺς δογματι-
ο κούς᾽ κατὰ
ἔϑος ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἢ ἀδιάφορον προσαγορεύειν, καϑά-
περ καὶ ὁ Τίμων ἐν τοῖς ἱνδαλμοῖς (τ. 68 Ῥ1εἰ5) ἔοικε
33. δηλοῦν, ὅταν φῆ᾽
ἣ γὰρ ἐγὼν ἐρέω, ὥς
μῦϑον ἀληϑείης ὀρϑὸν ἔχων κανύνα,
38 ὡς ἡ τοῦ ϑείου τε φύσις καὶ τἀγαϑοῦ αἰεί;
ἐξ ὧν ἰσότατος γίνεται ἀνδοὶ βίος.
τὸν ὑποδεδειγμένον τρόπον τῆς
ἴδωμεν ἃ χρὴ φρονεῖν περὶ τῶν
, ἀπὸ τῆς ἐννοίας, ποιῆς
μοι καταφαίνεται εἶναι,
Κειμένης οὖν κατὰ
προειρημένης διαιρέσεως;
ἐν αὐτῇ, τὴν ἀρχὴν τῶν λόγων
30 σάμενοι.
ι τὸ ἀγαϑὸν καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον
Τῆς κατὰ τὸν τόπον χειριξομένης μέρος ἐχούσης ἐν
πε: Ἶ τὸ κυριώτατον 3 ττϑς
δογματικοὺς ἀντιρρήσεως τε κακῶν, πρὸ παντὸς ἂρ-
᾿]
550 τῇ διαγνώσει τῶν τε ἀγαϑῶν κα
21 οἵ, δᾶν. παϑίῃ. 1 δῖ.
β΄ τί ἔστ
ΕἾ - ς τοῖς σινδή-
29 τοῖς ἰνδαλμοῖς ἘΔ ται δήμοις «
5 ἡμέρα ἀεὶ. Βαυτ, 38. τοῖς ΤΡ δήμοις Ἐ:
“πο νον
"4
ἡμῖν πρὸς τοὺς 31
9
ν δὲ τὸ φαινόμενον τούτων ἔχαστον ἔχομεν 2ῦ
28
320 ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ πᾶν, τηβίῃ, ΧΙ
μόσει τὴν ἐπίνοιαν τούτων στῆσαι" κατὰ γὰρ τὸν σοφὸν
Ἐπίκουρον ([.351]5.)ο ὕτε ξητεῖν ἔστιν οὔτε ἀπορεῖν
ἄνευ προλήψεως. οἵ μὲν οὖν Στωικοὶ (ἔ, ΠῚ 15 Ατῃ)
τῶν χοινῶν ὡς εἰπεῖν ἐννοιῶν ἐχόμενοι ὁρίζονται τἀγαϑὸν τρύ-
πῷ τῷδε “᾿ἀγαϑόν ἐστιν ὠφέλεια ἢ οὐχ ἕτερον ὦφε-
λείαςΝς ὠφέλειαν μὲν λέγοντες τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν
σπουδαίαν πρᾶξιν, οὐχ ἕτερον δὲ ὠφελείας τὸν
σπουδαῖον ἄνϑρωπον καὶ τὸν φίλον. ἡ μὲν γὰρ ἀρε-
τή πὼς ἔχον ἡγεμονικὸν καϑεστηκυῖα, καὶ ἡ σπου-
δαία πρᾶξις. ἐνέργειά τις οὖσα κατ ἀρετήν, ἄντικρύς
ἐστιν ὠφέλεια᾽ ὁ δὲ σπουδαῖος ἄνθρωπος καὶ ὃ φί.
λος. πάλιν τῶν ἀγαϑῶν ὄντες καὶ αὐτοί, οὔτε ὠφέ-
λεία λεχϑεῖεν ἂν ὑπάρχειν οὔϑ᾽ ἕτεροι ὠφελείας δι᾿
αἰτίαν τοιαύτην" τὰ γὰρ μέρη, φασὶ Στωικῶν παῖδες,
οὔτε τὰ αὐτὰ τοῖς ὅλοις ἐστὶν οὔτε ἑτεροϊα τῶν ὅλων.
οἷον ἡ χεὶρ οὔτε ἡ αὐτή ἐστιν τῷ ὅλῳ ἀνθρώπῳ (οὐ
γὰρ ὅλος ἄνϑρωπός ἐστιν ἡ χείρ), οὔτε ἑτέρα τοῦ
ὅλου(σὺν γὰρ τῇ [ὅλῃ] χειρὶ ὅλος ὃ ἄνθρωπος νοεῖται
ἄνϑρωπος). ἐπεὶ οὖν καὶ τοῦ σπουδαίου ἀνθρώπου
καὶ τοῦ φίλου μέρος ἐστὶν ἡ ἀρετή, τὰ δὲ μέρη οὔτε
ταὐτὰ τοῖς ὅλοις ἐστὶν οὔτε ἕτερα τῶν ὅλων, εἴρηται
ὁ σπουδαῖος ἄνθρωπος καὶ ὃ φίλος οὐχ ἕτερος ὦφε-
λείας. ὥστε πᾶν ἀγαϑὸν τῷ ὕρῳ ἐμπεριειλῆφϑαι,
ἐάν τε ἐξ εὐθείας ὠφέλεια τυγχάνῃ, ἐάν τε μὴ ἡ ἔτε-
0ον ὠφελείας. ἔνθεν χαὶ κατὰ ἀκολουθίαν τριχῶς
εἰπόντες ἀγαϑὸν προσαγορεύεσϑαι, ἕκαστον τῶν ση-
μαινομένων κατ᾽ ἰδίαν πάλιν ἐπιβολὴν ὑπογράφουσιν.
λέγεται γὰρ ἀγαϑόν, φασί, καϑ᾽ ἕνα μὲν τρόπον τὺ
ὑφ᾽ οὗ ἢ ἀφ᾽ οὗ ἔστιν ὠφελεῖσϑαι, ὃ δὴ ἀρχικώτατον
ὑπῆρχε καὶ ἀρετή" ἀπὸ γὰρ ταύτης ὥσπερ τινὺς πη-
222-27 -- Ἡγρ, 1Π 169--.171.
2 κατὰ ΝΙῈ: καὶ ς 8 ἕξητεῖν {τι) Ν᾽ εὐ οἴ, Ρ. δ06, 31
εὐ Θ11, 2] "ἷώ τῶν στωϊκῶν φασι παῖδες ς [10 τῷ οι. [Ἐς
ὦ ὅλος ΝΕ; ὕλονς 18 ὅλῃ 866]. Αχηΐη 4“09 αὐτά Ν ἐστὶν
ΔΌτ.: ἔσται Σ 98 μὴ οτα. Ν 94 καὶ ὁπι. Ν 96 ἐπιγρά-
φουσινΝ
510
9ο
198
ΕΠ]
ι0
(εν. ἀομπι. ) ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ 281
σα πέφυκεν ἀνίσχειν ὠφέλεια. καθ᾽ ἕτερον δὲ 26
ὦ τὸ καθ᾽ ὃ συμβαίνει ὠφελεῖσθαι" οὕτως οὐ μόνον αἴ
ἀρεταὶ λεχϑήσονται ἀγαϑά, ἀλλὰ καὶ αἱ κατ᾽ αὐτὰς
πράξεις; εἴπερ καὶ κατὰ ταύτας συμβαίνει ὠφελεῖ-
“ἰσϑαι. κατὰ δὲ τὸν τρίτον καὶ τελευταῖον τρόπον λέ- 21
γεται ἀγαθὸν τὸ οἷόν τε ὠφελεῖν, ἐμπεριλαμβανού-
σης τῆς ἀποδόσεως ταύτης τάς τε ἀρετὰς καὶ τὰς
ἐναρέτους πράξεις καὶ τοὺς φίλους καὶ τοὺς σπου-
ι«δαίους ἀνθρώπους, ϑεούς τε καὶ σπουδαίους δαί-
ἐμονας. παρ᾽ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐν ἴσῳ λέγεται παρά τε τοῖς περὶ 28
τὸν Πλάτωνα καὶ Ξενοκράτη (τ. 82 Ηεἰπ:6) πολλαχῶς
ὀνομάξεσϑαι τἀγαϑὸν καὶ παρὰ τοῖς Στωικοίς. ἐκεῖνοι μὲν
γάρ, ὅταν φῶσιν ἑτέρως λέγεσθαι ἀγαϑὸν τὴν ἰδέαν καὶ
ἑτέρως τὸ μετέχον τῆς ἰδέας, σημαινόμενα ἐκτίϑενται καὶ
τὸ κατὰ πολὺ ἀλλήλων διεστῶτα χαὶ μηδεμίαν ἔχοντα ποινῶν
νίαν, οἷόν τε καὶ ἐπὶ τῆς - ,χύων᾽ φωνῆς ϑεωροῦμεν. ὡς 39
γὰρ ἐκ ταύτης σημαίνεται μὲν πτῶσις ὑφ᾽ ἣν τὸ ὕλακτι-
κὸν πέπτωκε ζῶον, καὶ ἔτι ὑφ᾽ ἣν τὸ ἔνυγρον, καὶ πρὸς
τούτοις ὑφ᾽ ἣν ὁ φιλόσοφος, οὗ μὴν ἰλλὰ καὶ ὑφ᾽ ἣν τὸ
| 15 ἄστρον, οὐδὲν δὲ κοινὸν ἔχουσιν αἱ ὕται πτώσεις, Ὁ’
πρώτη καὶ τῇ τρίτῃ ἡ δευτέρα;
φάναι ἀγαϑὸν τὴν ἰδέαν καὶ τὸ μετέχον
τῆς ἰδέας ἔκϑεσις μέν ἐστι σὴ κεχωρισμένων
459 ὰ
4..γῆ9 πά
δὲ καὶ οὐδεμίαν περίληψιν ἐμφαινοντῶν. ἐλ οἵ τ "ρὴῖ 80
30 χαιότεροι, ὡς προεῖπον, ς ἦσαν οἱ ὁ ὦ
τῆς Στοᾶς ϑέλουσιν ἐπὶ τῆς τοῦ ἀγαθοῦ προσηγοῦ
τὸ δεύτερον σημαινόμενον
τοῦ πρώτου καὶ τὸ τρέτον περ! ἜΑ τς
ἦσαν δὲ οἱ φάσκοντες (ϑίοιο. π Πτ αὐ ρον
«ὑπάρχειν τὸ δι α
86 ἐστι τὸ συλλαμβανόμενο ἰδὲ
δὲ “τὸ συμπληρωτικὸν εὐδαιμονίας ᾿
80 --- Ηγρ. ΠῚ 113.
ἐξ. ν. 161,1) 13 ἔνυδρον Ν
ψ}
8
4 [8 ἐμπερι. ΒοκΚκ.: ἐκπεριῖ.
14 ἮΝ δδν Ἷ 16ὴ αἷἰ. ς: ὁπῖ.
ῷ»
»-
38
34
“30 ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν, τηϑίῃ, ΧΙ]
δέ ἐστιν. ὡς οἵ τε περὶ τὸν Ζήνωνα (ἔν. 184 Ατῃ.) καὶ
Κλεάνϑην καὶ Χρύσιππον ἀπέδοσαν, εὔροια βίου.
Πλὴν τὸ μὲν γένος τῆς τοῦ ἀγαϑοῦ ἀποδόσεώς ἐστι
τοιοῦτον" εἰώϑασι δ᾽ ἔνιοι, τριχῶς λεγομένου τἀγαϑοῦ,
πρὸς τὸν τοῦ πρώτου σημαινομένου ὅρον εὐθὺς ἐπιξητεῖν,
καϑὸ λέγει" “τὸ ἀγαϑόν ἐστε τὸ ὑφ οὐ ἢ ἀφ᾽ οὗ ἔστιν
55
80
Ι
Ὰ ς Ν Ξ 2." Ἢ ἀν σῇ
ὠφελεῖσϑαι᾽, ὡς εἰ ταῖς ἀληϑείαις ἀγαϑόν ἐστι τὸ ἀφ᾽ 5.
οὗ ἔστιν ὠφελεῖσϑαι, μόνην ῥητέον τὴν γενικὴν ἀρετὴν
ἀγαϑὸν ὑπάρχειν (ἀπὸ μόνης γὰρ ταύτης συμβαίνει τὸ
ὠφελεῖσϑαι), ἐχπίπτειν δὲ τοῦ ὅρου ἑκάστην τῶν εἰδικῶν,
οἷον τὴν φρόνησιν καὶ τὴν σωφροσύνην καὶ τὰς λοιπάς.
ἀπ᾿ οὐδεμιᾶς γὰρ αὐτῶν συμβαίνει [τὸ] αὐτὸ τοῦτο τὸ ὠφε-
λεῖν, ἀλλ᾽ ἀπὸ μὲν τῆς φρονήσεως τὸ φρονεῖν καὶ οὐ κοι-
νότερον τὸ ὠφελεῖν (εἰ γὰρ αὐτὸ τοῦτο συμβαίνοι. τὸ
ὠφελεῖν, οὐκ ἔσται ὡρισμένως φρόνησις, γενικὴ δ᾽ ἀρετή),
καὶ ἀπὸ τῆς σωφροσύνης τὸ κατ᾽ αὐτὴν κατηγόρημα, σω-
φρονεῖν, οὐ τὸ κοινόν, ὠφελεῖν, καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν τὸ
ἀνάλογον. οἱ δ᾽ ἀντικαϑιστάμενοι πρὸς τοῦτο τὸ ἔγκλη-
μα τοῦτό φασιν᾽ ὅταν λέγωμεν" “᾿ἀγαϑόν ἐστιν ἀφ᾽ οὗ
συμβαίνει τὸ ὠφελεῖσϑαι᾽᾽, ἐν ἴσῳ τούτῳ λέγομεν" ““ἀγα-
ϑόν ἐστιν ἀφ᾽ οὗ συμβαίνει τι τῶν ἐν τῷ βίῳ ὠφελεῖ-
σϑαι᾿. οὕτω γὰρ καὶ ἑκάστη τῶν ἐπ᾽ εἴδους ἀρετῶν ἀγα-
ϑὸν γενήσεται. κοινῶς μὲν τὸ ὠφελεῖν μὴ ἐπιφέρουσα, τὶ
δὲ τῶν ἐν τῷ (βίῳ ὠφελεῖσϑαι παρεχομένη, οἷον ἡ μὲν
(τὸν φρονεῖν, καϑάπερ ἡ φρόνησις, ἡ δὲ τὸ σωφρονεῖν, ὡς
15
σωφροσύνη. ϑελήσαντες δὲ οὗτοι ὡς ἀπολογούμενοι τὸ 30
, - ᾽ )
πρότερον ἔγκλημα φυγεῖν, εἰς ἕτερον ἀπεκυλίσϑησαν. εἰ
᾿ [ " ΄ - ΄ δ
γὰρ [ἕτερον] ἔστι τὸ λεγόμενον τοιοῦτο᾽ ἀγαϑόν ἐστιν ἀφ᾽ οὗ
΄ - - - 3 ,
συμβαίνει τι τῶν ἐν τῷ βίῳ ὠφελεῖσθαι", ἡ γενικὴ ἀρετῇ
--ΞΞ--ΞΞ ΞΞΞΘΞΞῸΌΌῸῚ ὸΘέρρΦρ “5... δ τ᾿ προς ΣΆ ς ΩΣ
31 σημαινόμενον ς 4 ἔστιν οἴα.ς 8 συμβαίνει ΤῈ ς : ἐστὶ Ν
4 ἑκάστην Τ;ς: ἑκάστη Ν: ἑκάστου ΒΒ 8 τὸ δπία αὐτὸ ἀ6].
60]]. Υ, 8. τὸ δηΐθ ὠὧφ. οι. Ἐς 8 συμβαίνοι Ν: συμβαίνξϊ Ε:
συμβαίνει 1ς 18 λεγώμεϑας 14 τούτω 1.8: τοῦτο Νς τῷ
Ροβὺ λέγομεν αἀα, ΒΕΚΙ. (χυΐ Ἰορὶῦ τοῦτο) 18 βίῳ καὰ. ΒΘΚΙ,
οἵ. ν. 28 10 τὸ μγ. δἀά!αϊ! τὸ 8]. 46]. ΒΟΚΚ. 92 ἕτερον ἀθ].
ΒΕΧΚ. τοιοῦτο ΒοΚΚ,: τούτων ἃ Ι :
(εἀν. ἀορτη. Υ)
422
ἀγαθὸν οὖσ
»ς τῆς συμβαίνε
ἐπ᾿ εἴδους γενή
ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥΣ 588
Ἂ ’ "- ῤ' "ἢ
α οὐχ ὑποπεσεῖται τῷ ὕρῳ᾽ οὐ γὰρ ἀπ᾽ αὖ
ι »" « ᾿ {5 μρ
τι τῶν ἐν τῷ βίῳ ὠφελεῖσθαι (ἐπεὶ μία τῶν
σεται), ἀλλ᾽ ἁπλῶς τὲ Ἴ
), ἀλλ᾽ ἁπλῶς τὸ ὠφελεῖσθαι.
5 Καὶ ἕτερα δὲ εἴωϑε λέγεσθαι πρὺς τοὺ ,
ὅρους, δογματικῆς ἐχόμενα πἰρώξγίας: «ἀμῆ ς τοιούτους
ἀποδεῖξαι, ὅτι ὃ λέγων ἀγαθὸν τὸ ὦ Κατ δὲ ἀπόχρη
οὐκ ἢ ὦ ουνέσουν πρὸς ὠϑαμονεν ἐν οὕτω κῶς
μα βηλὸς μρελλε ζο ττη τ ἐγυθδθα διλέσιοι ἀλλὰ τὸ συμβε-
παριστὰς οὐκ μον ΓΗΒ ν ΡΝ υββιδηνῦν τἀγαθῷ
ΠΌΣΟ ΘΝ γαθόν. εὐθέως γοῦν τὸ
ταγα ὺ ὅ ΤΕΥ.
μέ, ἐπ ὠφελεῖ 7 ϑὸν καὶ τὸ ὅτι αἵρετόν ἔστι, παρὺ
νι ν έρο, δι δ ο ερπγιθλος σταὶσ!. ρ.41320),
ν ΄ ,
ἀλλ᾽ ἐὰν βαρ κάμη τ κέ τό δίας μαρέήῥέ ὀῥβοα (ἷ
δι᾽ αὑτὸ αἱρετὸν καὶ εὐδαιμονῶ ψγσυθτθα πατν “" Τα
νήσουσι, καίπερ συμφώνως π Ἔ ον τη "ἀξ από οδᾷς
λοῦν καὶ τὸ αἴρετόν, ἀλλ᾽ εἰ ΡῈ δΈΔΡΤοΥΡΕς. νὸ Ω͂
δὲ ε ΠΘΤΟΝΣ εἰς ἄπιστον ἐξενεχϑήσονται πόλε-
ΜΟΥ ΤΟΣ μὲν ἀρετὴν λέγοντος, τοῦ δ᾽ ἡδονήν, τοῦ δ᾽ ἀλυπίαν,
τοῦ ὃ ; ἄλλο τι τῶν διαφερόντων. εἰ δέ γε ἐκ τῶν προειρημέ-
γΟν ὍΡΟΣ ἐδείκνυτο, ὃ ἔστι τὸ ἀγαϑόν, οὐκ ἂν ἐπεστασίαξζον
ρ ἀγνοουμένης τῆς τἀγαϑοῦ φύσεως. τοίνυν οὐχ ὃ ἔστι
τὸ ἀγαϑὸν οἵ ἐκκείμενοι ὅροι διδάσκουσιν, ἀλλὰ τὸ συμβε-
15 βηκὸς τἀγαϑῷ. διόπερ οὐδὲ κατὰ τοῦτο μόνον εἰσὶ μο-
χϑηροί, ἀλλὰ καὶ καϑόσον ἀδυνάτου τινὸς ἐφίενται πρά-
γματος" ὃ γὰρ ἀγνοῶν τι τῶν ὄντων, οὗτος οὐδὲ τὸ
συμβεβηκὸς ἐκείνῳ γινώσκειν δύναται. οἷον ὁ πρὸς τὸν
ν ἵππος, λέγων᾽ ἐεππος ἐστὶ ξῶον χθὲς
85.:.-89 ἐ- τ. ΠΙΟῚδΣ ἀνα
(αν Ν αὐ οἴ, Ρ. 161,39
Εἰ τὸ
48 πιεριεργείας ΝΥ͂ 80 {τὴν εὐδαιμονίαν οὗ. Ρ.
81 [ογῦ. ἔσει τἀγαθὸν ὃ τἀγαθὸν Ξ: τὸ ἀγαϑὸν ΝΙΝ
ουῃ. Ν 5 τε αὐά. Β6ΚΚ. ὡροῦδι πάντες Ν ι-
στον ἃ: ἄσπειστον Ἑδῦτ. Ροϑὺ Ηοτνούοπι (ὑτεοομοἐ αδ 6): βοῦ
8. 18. Ποῦ. Επ8 ». ἀ6 Ἰδαὰθ οπϑὶ. ΧΥ͂ 168
ἄπιστον τοϑέϊαθσθ πὶ πθυῖτα
οἵ. Μαχ. Τυτγ. Ρ' 818,
οὐ ἔρϑαπι ϑοχί. ν.103,13, αὐἱ πυμὸ
14 τὸ ῬγΐὰΒ ὉΠ.
ω»
8
204 ΠΡῸΣ ἩΗἩΘΙΚΟΥ͂Σ πᾶν, τηϑί. ΧΙ
ε 341
, "Ὁ - ᾽ ᾿ »᾿ 4 Ὁ ᾿
μετιστιχόν᾽ οὐ διδάσκει. ὃ ἔστιν ἵππος᾽ τῷ γὰρ μὴ γινώ- γ0
, “»
σχοντι τὸν ἵππον καὶ τὸ χρεμετέξειν ἀγνοεῖται, ὕπερ ἦν
τοῦ ἵππου συμβεβηκός. καὶ ὃ πρὸς τὸν μὴ κατειληφύτα,
ν᾽ “- ; ᾿ ς-ς δὲ “«Ψ
τί ἐστι βοῦς. προφερόμενος" “βοῦς ἐστι ξῷον μυκητικόν᾽᾽
ΠῚ ἱ -- ὁ - . ;
οὐ παρίστησι τὸν βοῦν᾽ τῷ γὰρ μὴ γινώσκοντι τοῦτον
- - φ
συναχαταληπτεῖται καὶ τὸ μυχᾶσϑαι, συμβεβηκὸς ὑπάρ-
' , - 3
ἴον τοῦ βοός. οὐχοῦν καὶ πρὸς τὸν ἀνεννόητον ὄντα
- ᾽ ᾿ ν.,.» Ω͂ 3 ᾿
τἀγαϑοῦ μάτην καὶ ἀνωφελῶς λέγεται, ὅτε ἀγαϑόν ἔστι τὸ
αἱρετὸν ἢ τὸ ὠφελοῦν. πρῶτον γὰρ δεῖ μαϑεῖν τὴν αὐ-
- - ΄ -: . "
τοῦ τοῦ ἀγαϑοῦ φύσιν, εἶτα τότε συνιέναι, ὅτε ὠφελεῖ καὶ
τ ᾿ “ ᾿ ᾽ ᾽
ὅτε αἱρετόν ἐστι καὶ εὐδαιμονίας ποιητικόν, ἐπ᾽ ἀγνοου-
, " ἢ ι ὧν. 5: - [κὴ ε 2
μένῃ δὲ ταύτῃ καὶ οἵ τοιοῦτοι τῶν ὅρων οὐ διδάσκουσι
τὸ ἕξητούμενον.
Δείγματος μὲν οὖν γάριν ἀπαρκέσει ταῦτ᾽ εἰρῆσϑαι 554
περὶ τῆς τἀγαϑοῦ νοήσεως. ἐξ ὧν, ὡς οἶμαι, σαφῆ τυγ-
“ “-- - ΄ Ἁ -
χάνει καὶ τὰ περὶ τοῦ κακοῦ τεχνολογούμενα παρὰ τοῖς
᾿ ἑτεροδόξοις. κακὸν γάρ ἐστι τὸ ἐναντίον τῷ ἀγαϑῷ᾽ ὅπερ
41
42
βλάβη ἐστὶν ἢ οὐχ ἕτερον βλάβης, καὶ βλάβη μὲν ὥσπερ
κακία καὶ ἡ φαύλη πρᾶξις, οὐχ ἕτερον δὲ βλάβης καϑάπερ
ὃ φαῦλος ἄνθρωπος καὶ ὃ ἐχϑρός. μεταξὺ δὲ τούτων
(φημὶ δὲ τοῦ τε ἀγαϑοῦ καὶ κακοῦ, ὕπερ καὶ ἀδιάφορον
ὠνομάξετο) ἔστι τὸ οὐδετέρως ἔχον. τίς δ᾽ ἦν ἡ τῶν ὕρων
τούτων δύναμις καὶ τίνα ῥητέον πρὸς τοὺς ὅρους, ἐκ τῶν
περὶ τἀγαϑοῦ λεφδεγμένων (8 21 --- 39) πάρεστι μαϑεῖν.
νῦν δ᾽ ἐπὶ προκατασταϑεῖσι τούτοις μετελϑόντες σκεψώμεϑα,
εἰ ὥσπερ ἐπινοεῖταί τι ἀγαθὸν καὶ κακόν, οὕτω καὶ πρὸς τὴν
φύσιν ὑπαρχτόν ἐστιν.
γ εἰ ἔστι φύσει ἀγαϑὸν καὶ κακόν
Ὅτι μὲν οὖν οὐ κεκρατημένως ὑπέγραψαν οἵ δογμα-
τιχοὶ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ τε ἀγαϑοῦ καὶ κακοῦ, πρότερον
.-ς - τ ὐὐὐδ πολι ἐλ ες ὐλησε
40 --- Ηγρ, ΙΠ 110.
42- 44 “- Ἠγρ. Π 176.
ἐπε οἷς σοι ον ασαν
21 τἀγαθοῦ ς: ἀγαθοῦ ΝΙΕ 11 λελεγμένων Ν᾽: λεγομέ-
νων ΤῈς
80
(κἂν, ἄορπι. Ν) ΠΡῸΣ ἩἨΘΙΚΟΥ͂Σ 285
554 . ᾿
ἐπελογισάμεϑα᾽ πρὸς δὲ τὸ εὐχερέστερον συμπερμρέρε-
σϑαι τοῖς περὶ τῆς ὑπάρξεως αὐτοῦ λύγοις αὕταρκές ἐστιν
εἰπεῖν, ὡς ἄρα πάντες ἄνθρωποι, καθάπερ ἔϊεγε καὶ ὁ
ω Δἰνησίδημος;» ἀγαϑὺν ἡγούμενοι τὸ αἱροῦν αὐτούς, ὁποῖον
ἄν ποτ᾽ ἢ" μαχομένας ἔχουσι τὰς ἐν εἴδει περὶ αὐτοῦ πρί-
σεις. καὶ ὃν τρόπον συμφωνοῦντες, εἰ τύχοι. περὶ τοῦ
εἶναί τινα σωματικὴν εὐμορφίαν περὶ τῆς εὐμόρφου καὶ
χαλῆς γυναικὸς στασιάζουσιν, τοῦ μὲν «Αἰϑίοπος τὴν σι-
.ᾳ μοτάτην καὶ μελαντάτην προκρίνοντος; τοῦ δὲ Πέρσου
τὴν γρυποτάτην καὶ λευκοτάτην ἀποδεχομένου, ἄλλου δὲ
τὴν μέσην κατά τε τὸν χαρακτῆρα καὶ χατὰ τὴν χρύαν
πασῶν καλλίονα λέγοντος, τὸν αὐτὸν τρόπον κατὰ
χοινὴν πρόληψιν δοξάζοντες εἶναί τι ἀγαϑὸν καὶ κακὸν
οὺ οἵ τε ἰδιῶται καὶ οἱ φιλόσοφοι, ἀγαϑὸν μὲν τὸ αἰροῦν
αὐτοὺς καὶ ὠφελοῦν, κακὸν δὲ τὸ ἐναντίως ἔχον, χατ᾽ εἶδος
πρὸς ἀλλήλους πολεμοῦσιν᾽
54ς5 ἄλλος γάρ τ᾽ ἄλλοισιν ἀνὴρ ἐπιτέρπεται
καὶ κατ᾽ ᾿Δρχίλοχον (ἔτ. 86 ΒεταῈ)
ἄλλος ἄλλῳ ἐπ᾽ ἔργῳ καρδίην ἰαίνετα, ΘΟ
εἴγε ὃ μὲν δόξαν ἀσπάξεται, ὁ δὲ πλοῦτον, ἄλλος εὐεξίαν,
5 τὶς δὲ ἡδονήν. καὶ ἐπὶ τῶν φιλοσύφων δ αὑτὸς λόγος.
οἵ μὲν γὰρ ἀπὸ τῆς ᾿ἀκαδημίας καὶ τὸῦ Περιπότον
τρία γένη φασὶν εἶναι τῶν ἀγαθῶν; καὶ ΚΟΡῈ 5:0» Ῥυχη"
ὑπάρχειν, ἃ δὲ περὶ σῶμα, ἃ δὲ ἐκτὸς ψυχῆς τε καὶ σομδ
ΦΈΡ ΕΣ ο τπν εοΣ δὲ τὸ σῶμα
τος, περὶ μὲν οὖν ψυχὴν τὰς ἀρετάξ». ΡΝ ΠΑ ΩΣ
1 ὑγέειαν καὶ εὐεξίαν καὶ εὐαισθησίον ἘΠῚ: ἀβὶν σώματος
ὃ τῆς ὁμοίας ἐστὲν ἰδέας, ἐκτὸς θὲ γ Ἰήσια.
πλοῦτον πατρίδα γονεις τέ μῶν ἑνη τῶν
οἱ δὲ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ΤΠ 98 Ατῃ.) τρία μὲν Σ ἐν
ἀγαϑῶν καὶ αὐτοὶ τυγχάνειν ἔϊεξαν, ΟΕ ον
ιὸ τούτων γὰρ τὰ μὲν περὶ ψυχὴν ν
ἔργοις (ξ 228)
τ ἘΠ ΜΠ θυ
8 α'
οι ποτ᾽ ἂν Ν ἐς [δδ ἰιτμθυνα ΤᾺ ζιαὶ) Ἐς
ΐ ΝΙΠΕ: λανοτατην
των ἐλοςν {10 ΠΑ ΣΡ ὑπονοῶν
Βοχίαβ Ἐπιρί τίσ β 1.
48
49
«
898 ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ παν, χηρίῃ, ΧΙ
555
περὶ ψυχὴν οὔτε ἐκτός, ἐξαιροῦντες τὸ γένος τῶν
περὶ τὸ σῶμα ἀγαϑῶν ὡς μὴ ἀγαϑῶν. καὶ δὴ περὶ
μὲν ψυχὴν εἶναί φασι τὰς ἀρετὰς καὶ {τὰς σπου-
δαίας πράξεις, ἐκτὸς δὲ εἶναι τόν τὲ φίλον καὶ τὸν
σπουδαῖον ἄνϑρωπον καὶ τὰ σπουδαῖα τέκνα καὶ γ0-- 19
νεῖς καὶ τὰ ὅμοια. οὔτε δὲ περὶ ψυχὴν οὔτε ἐκτὸς 20
αὐτὸν τὸν σπουδαῖον ἄνϑρωπον ὡς πρὸς ξαυτόν.
οὔτε γὰρ ἐκτὸς ἑαυτοῦ δυνατὸν εἶναι αὐτὸν οὔτε
περὶ ψυχήν" ἐκ γὰρ ψυχῆς καὶ σώματος συνέστηκεν,
τ εἰσὶ δὲ οἵ τοσοῦτον ἀπέχοντες τοῦ ἐξαιρεῖν τὸ γένος τῶν περὶ
σώματι ἀγαϑῶν, ὡς καὶ ἐν αὐτοῖς τὸ ἀρχικώτατον ἀπολιπεῖν ας
ἀγαϑόν᾽ ὁποῖοί εἰσιν οἵ τὴν κατὰ σάρκα ἡδονὴν ἀσπαζόμενοι.
καὶ ἵνα μὴ δοκῶμεν νῦν ἐπὶ πλεῖον ἐκτείνειν τὸν λόγον πα-
θιστάντες, ὅτι ἀσύμφωνός ἐστι καὶ μαχομένη ἡ περὶ ἀγα-
ϑοῦ τὲ καὶ κακοῦ τῶν ἀνθρώπων κρίσις, ἐπὶ ἑνὸς ὑπο-
δείγματος ποιησόμεϑα τὴν ὑφήγησιν, καϑάπερ τῆς ὑγείας, 80
ἔπει καὶ συνηθέστερός ἐστιν ἡμῖν ὁ περὶ αὐτῆς λόγος.
Οὐχοῦν τὴν ὑγείαν οἵ μὲν νομίξουσιν ἀγαϑὸν εἶναι 556
οἵ δ᾽ οὐκ ἀγαϑόν, καὶ τῶν ἀγαθὸν ὑπολαμβανόντων οἵ
μὲν μέγιστον ἀγαϑὸν ταύτην ἔλεξαν. οἵ δ᾽ οὐ μέγιστον,
καὶ τῶν οὐκ ἀγαϑὸν εἰπόντων οἵ μὲν ἀδιάφορον προη-
γούμενον, οἵ δὲ ἀδιάφορον μέν, οὐ προηγούμενον δέ. 9
αγαϑὸν μὲν οὖν, καὶ τοῦτο πρῶτον, εἰρήκασι τὴν ὑγείαν
οὐχ ὀλίγοι τῶν τε ποιητῶν καὶ τῶν συγγραφέων καὶ κα-
ϑόλου πάντες οἱ ἀπὸ τοῦ βίου. Σιμὼω νέδης (ἔν. 10 Βεγρκ)
μὲν γὰρ ὃ μελοποιός φησι. μηδὲ καλὰς σοφίας εἶναι χάριν,
εἰ μή τις ἔχοι σεμνὴν ὑγείαν. Δικύμνιος (ἔν. 4 Βευρκ) δὲ τὸ
προειπὼν ταῦτα᾽ ἐὺς
λιπαρόμματε, μᾶτερ ὑψίστα, ϑρόνων
σεμνῶν “πόλλωνος βασίλεια ποϑεινά,
πραὐὔγέλως Ὕγεία,
πσππππσπτ τΞ ετος 00. ς τον δο δ εν ΎσννΝ
15 τὰς Δἀὰ. ΒΟΚΚ, 98 γὰρ {περὶ)ς 94 ἐξαιρεῖν ἘδΌτ.:
ἐξαίρειν α΄ 0 χρίσις τῶν ἀνθρώπων Ν 90,80 ὑποδείγματος
Ηεϊπὺζ ς0]}. ρ. ὅ84. 10: ὑποδειγματικῶς αὶ 4 οὐκ οἵ. Ν
4[ὃ προηγούμενον Ν: προηγούμενοι Ἐς 9 μὲ Ν 11 λι-
μεν ( μὲν ΟἿ.
παρόμβατε Ἑ ὑψίστα ὙΠ Βταονἐ ([8}}108 Ὁ. 199); ὑψίστων αὶ
(αἄν. ἄορτω. Ν) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥ͂Σ 281
“40 ς λ “
ποῖον ὑψηλὸν ἐπιφερει"
τίς γὰρ πλούτου χάρις ἢ τοχήων
ἢ τᾶς ἰσοδαίμονος ἀνθρώπρυ βασιληΐδος ἀρχᾶς;
σέϑεν δὲ χωρὶς οὔ τις εὐδαίμων ἔφυ.
1
Ἡρόφιλος δὲ ἐν τῷ διαιτητικῶ καὶ σοφίαν φησὶν 80
ἀνεπίδεικτον καὶ τέχνην ἄδηλον καὶ ἰσχὺν ἀναγώ-
«ονιστον καὶ πλοῦτον ἀχρεῖον καὶ λόγον ἀδύνατον
ὑγείας ἀπούσης. ἀλλ᾽ οὗτοι μὲν οὕτως ἀγαθὸν δ᾽ εἶπαν 51
αὐτὴν ὑπάρχειν, οὐ μὴν καὶ πρῶτον, οἵ τε ἀπὸ τῆς ᾿4κα-
δημίας καὶ οἵ ἀπὸ τοῦ Περιπάτου. δεῖν γὰρ ὑπέλαβον
ἐχάστῳ τῶν ἀγαθῶν τὴν οἰκείαν τάξιν τε καὶ ἀξίαν
“(5 ἀπονέμειν. ἔνϑεν καὶ ὁ Κράντωρ (ἔν. 18 Καυϑεγ) εἰς ἔμ-
φασιν τοῦ λεγομένου βουλόμενος ἡμᾶς ἄγειν πάνυ χαρίεντι
συνεχρήσατο παραδείγματι. εἰ γὰρ νοήσαιμεν; φησί, κοι- 53
᾿ « ᾿ ᾿ -Ἄ Γ ΄-“
νόν τι τῶν Πανελλήνων ϑέατρον, εἰς τοῦτο τὲ ἐκᾶ-
(ων ἄντι-
στον τῶν ἀγαϑῶν παριὸν καὶ τῶν προτεῖί
" 3 ’
φα ποιούμενον ἠκειν,εὐθὺς καὶ εἰς ἔννοιαν ἀναχϑησο-
Ὁ μεϑα τῆς ἐν τοῖς
ἀγαϑοῖς διαφορᾶς. πρῶτον μὲν δ8
δ ͵ ἀξ ΎΠΣ ΤᾺ τ
γὰρ ὁ πλοῦτος παραπηδήσας ἐρεῖ ᾿ ἐγὼ. ἄνδρες Πα
πᾶσιν ἀἁ
δὴν λληνες: κόσμον παρέχων Ρθεθπθεοδο. τας
ἐσθῆτας καὶ τὰς ὑποδέσεις καὶ τὴν ἄλλην ἀπόλαυ-
σιν χρειώδης εἰμὶ νοσοῦσι καὶ ὑγιαίνουσι; ΒΕ ΞΕ
μὲν εἰρήνῃ παρέχω τὰ τερπνά, ἐν δὲ πολέμοις νεῦρ
᾽» ή "9 δὴ τῶν λόγων δ4
δ {ἃ αι. τουτῶν γαθ ΐ
τῶν πράξεων γίνομ , "τι ζόσουσεν
ἀκούσαντες οἱ Πανέλληνες ὁμοϑυμαδον. ἐρ οὐταῦ
ἀποδοῦναι τὰ πρωτεῖα τῷ πλουτῷ. αὶ Ἷ ᾿ς (ξ 418),
τὰ ἤδη ἀνακηρυττομένου ἐπιστᾶσα ἢ ἡδονή ΤῊΝ
“ ᾿᾽ » 2 στυς
τῇ ἔνι μὲν φιλότης; ἐν δὲ ἔβεροεν : ἐνόντων,
πάρφασις ἥ τ᾽ ἔκλεψε νόον πύκα πὲρ φῦ πα
ν 3 ἴω τῇ καιὸν
ιὸ λέγῃ δὲ εἰς μέσον καταστᾶσα; ἐπ ανε δος πγ
ἐστιν ἀναγορεύειν (Ευρ. Ῥῇοθη. 89
1Ὁ--ἰ
φ1 φησί Βαῦτ.: φαᾶδ ἡ εὐσουδιν
ἴτε α ἀχθον τ δ κε τ σή ς
8. δαριστύς ΨΕ: ὃ ἀρισθεν ὌΝ
φι
σὺ
»}
σι
δ8
“22
“5
ῳ.
ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ διῖν, τ ἢ, ΧΙ
(ὁ δ᾽ ὄλβος οὐ βέβαιος, ἀλλ᾽ ἐφήμερος ἐμ
ἐξέπτατ' οἴχων, μικρὸν ἀνθήσας χρόνον,
διώκεταί τε πρὸς τῶν ἀνθρώπων οὐ δι᾽ ἑαυτόν, ἀλλὰ
τὴν ἐξ αὐτοῦ περιγινομένην ἀπόλαυσιν καὶ ἡδονήν),
πᾶντως οἱ Πανέλληνες, οὐκ ἄλλως ἔχειν τὸ πρᾶγμα
ἢ οὕτως ὑπολαβόντες, κεχράξονται δεῖν τὴν ἡδονὴν
στεφανοῦν. ἀλλὰ καὶ ταύτης τὸ βραβεῖον φέρεσϑαι
μελλούσης. ἐπὴν εἰσβάλλῃ ἡ ὑγεία μετὰ τῶν συνέ.
ὅρων αὐτῇ ϑεῶν, καὶ διδάσκῃ, ὡς οὔτε ἡδονῆς οὔτε 0
πλούτου ὄφελός τι ἐστὶν ἀπούσης αὐτῆς (Βυν. ῬΘΊΘΡΙ..
ἔτ. 114 ΝδιςῖῚ 918
(τί γάρ με πλοῦτος, {... ὃ ὠφελεῖ νόσον;
μίκρ᾽ ἂν ϑέλοιμι καὶ καϑ᾽ ἡμέραν ἔχων
ἄλυπον οἰκεῖν βίοτον ἢ πλουτῶν νοσεῖν),
--
ὃ
ἀκούσαντες πάλιν οἱ Πανέλληνες καὶ μεταμαϑόντες, 95
ὡς οὐχ ἔνεστι κλινοπετῇ καὶ νοσοῦσαν ὑποστῆναι
τὴν εὐδαιμονίαν, φήσουσι νικᾶν τὴν ὑγείαν. ἀλλὰ
καὶ τῆς ὑγείας ἤδηνικώσης., ἐπὰν εἰσέλϑῃ ἡ ἀνδρεία
πολὺ στῖφος ἀριστέων καὶ ἡρώων ἔχουσα περὶ ἕαυ-
τήν, καταστᾶσάτε λέγῃ “᾿ἐμοῦ μὴ παρούσης, ἄνδρες 558
Ἕλληνες, ἀλλοτρία γίνεται ἡ κτῆσις τῶν παρ᾽ ὑμῖν
ἀγαθῶν, εὔξαιντό τ᾽ ἂν οἱ πολέμιοι περιουσιάξειν
ὑμᾶς πᾶσι τοῖς ἀγαθοῖς ὡς μελλήσοντες ὑμῶν κρα-
τεῖν᾽, καὶ τούτων οὖν ἀκούσαντες οὗ Ἕλληνες τὰ μὲν 4“«
πρωτεῖα τῇ ἀρετῇ ἀποδώσουσι, τὰ δὲ δευτερεῖα τῆ 5
΄ 4 , -" Γι Ἢ
ὑγείᾳ, τὰ δὲ τρίτα τῇ ἡδονῇ, τελευταῖον δὲ τάξουσι
τὸν πλοῦτον.
Ἴξξξεσξεεετ τ τ ξ σι τσ
12 ὁ δ᾽ ΒΟ, σθαι ΠΟαΙοθαΒ Ευτίρ.: οὗ δ᾽ Ν: ὁ γὰρ ΤῈς
18 ἐξέπτατ᾽ 5οτ. ουτὰ οοάϊοί θα Εατίρ.: ἐξίπτατ᾽ Θ 88 πλοῦ-
τος͵ (πλοῦτος. Ν; πλοῦτος ζοὗτος» Ῥ. ϑε5 ἀυῦϊξ.: ἔξοχ. δά-
16 Ο νη υοάάδπι ἴῃ ἰδοῦπα, αἰεὶ: πλοῦτος ὠφελεῖ νοσοῦντα
ξ άρτ, 38 μίχρ᾽ ἂν ΒΘΌτ.: μικρὰν ἃ 98,94 ἔχων ἄλυπον
8Ότ,: ἄλυπον ἔγων α. 9,4 βίοτον Ῥαῦτ.: βιοτὴν α'Ο;. 90 μετα-
μαϑόντες ξοτ.: μεταλαβόντες (ἃ: καταλαβόντες Βοκ. 1 (ὦν
ἄνδρες Υ (οἵ. δὰ ν, δ50, 31) 8 χτίσις ΝΕ 8 τ᾿ ἂν ΒοκΙκ.:
τι Ν: τε [Ἐς
(ἂν. ἀομπα. ) ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥΣ 989
“58 “ " ᾿ ’ 3 “ Ἴ
Καὶ δὴ μὲν Κράντωρ τὴν ὑγείαν ἐν δευτέρᾳ μοίρᾳ ὅ9
ἐτίϑετο, στοιχῶν τοῖς προειρημένοις φιλοσόφοις᾽ οὐχ ἀγα-
ϑὸν δ᾽ οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἔλεξαν αὐτήν, ἀλλ᾽ ἀδιάφορον.
εὸ ἀδιάφορον ὃ οἴονται (ΠΙ 122 Ατι.)λέγεσθϑαι τριχῶς;
καϑ' ἕνα μὲν τρόπον πρὺς ὃ μήτε ὁρμὴ μήτε ἀφορμὴ
ἐν ἐστι τὸ περιττοὺς ἢ ἀρτίους εἷναιτοὺς
γίνεται οἱ
ἁστέρας ἢ τὰς ἐπὶ τῇ κεφαλῇ τρίχας καϑ' ἕτερον δὲ 60
πρὸς ὃ ὁρμὴ μὲν καὶ ἀφορμὴ γίνεται, οὐ μᾶλλον δὲ
πρὺς τόδε ἢ τόδε. οἷον ἱπὶ δυεῖν δραχμῶν ἀπαραλ-
χἀκτωντῷ τε χαρακτῆρι καὶ τῇ λαμπρότητι,ῦὅταν δέῃ
τὸ ἕτερον αὐτῶν αἱρεῖσϑαι' ὁρμὴ μὲν γὰρ γίνεται
πρὸς τὸ (τὸν ἕτερον αὐτῶν αἰρεῖσϑαι; οὐ μᾶλλον δὲ
ϑαπρὸς τόδε ἢ τόδε. κατὰ δὲ τρίτον καὶ τελευταῖον τρό- 9]
οο πον φασὶν ἀδιάφορον τὸ μήτε πρὸς εὐδαιμονίαν μήτε
πρὺς κακοδαιμονίαν συμβαλλόμενον, καϑ᾽ ὃ σημαι-
νόμενόν φασι τήν τέ ὑγείαν καὶ νόσον καὶ πάντα τὰ
σωματικὰ καὶ τὰ πλεῖστα τῶν ἐχτὸς ἀδιάφορα τυγ-
χάνειν διὰ τὸ μήτε πρὸς εὐδαιμονίαν μήτε πρὸς κα-᾿
ἢ χοδαιμονίαν συντείνειν. ᾧ γὰρ ἔστιν εὖ καὶ κακῶς
χρῆσϑαι; τοῦτ᾽ ἂν εἴη ἀδιάφορον᾽ διὰ παντὸς δ᾽ ἀρε-
τῇ μὲν καλῶς; κακίᾳ δὲ κακῶς, ὑγεία δὲ καὶ τοῖς περ!
ἔστι χρῆσϑαι, διὸ
σώματι ποτὲ μὲν εὖ, ποτὲ δὲ κακῶς ἐσ
ταῦτ᾽ ἂν εἴη ἀδιάφορα. ἤδη δὲ τῶν ἃ
ρα τὰ μὲν εἶναι προηγμένα; τὰ δ᾽ ἀποπροηγ)
"0 μήτε προηγμένα μήτε ἐποπροηγμένσνῦα!
μὲν εἶναι τὰ ἱκανὴν ἀξίαν ἔχοντα, ἀποπροηγμενα, ὲ
τὰ ἱκανὴν ἀπαξίαν ἔχοντα; μήτε δὲ προῆχϑαι μῆτε
350 ἀποπροῆχϑαι; οἷον τὸ ἐκτεῖναι ἢ συγκαμξ
1ὸ αὐτόν Ν᾽ 1
μο τὴν ἐκίραν Ατδες αϊρμτοῦε͵ Δὶς λα ιΣ αμῥεν μενον.
δὲ ὅω πὴ κρδν νι ἀδπρσν εἴη Ν (ἱ ἰα πιοτρίηθ τίνα
ἀδιαφόρων εἴδη) Α
84
86
“ Ύγ5" ιν, τηβίῃ. ΧΙ
ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ
300 Ἢ 550
"- ἡσιόν αὶ ", τάττε-
»ν ἔστιν.
ἣν ὃ τούτω παραπλήσιό ὑνεί ἢ
λον καὶ πᾶν ὃ το : ἱένοιρ τήν τε ὑγείαν χαὶ
χΧτιάι ᾿ Ἤ 1) ' ᾿
σϑαι ( ἣν ὁ κάλλος. πλοῦτόν ἐδον ΣΤῈΣ ἱ
5 ᾿ ᾿ς
᾿ς} Δ} Καὶ τ , ιένοις ψνῸ
τὴν δ. ἐγ δὲ τοῖς ἀἁποπροῇγι ὧδε μὲν καὶ οἵ ἀπὸ
ξἑοιχοτας τῆς ἀνὰ νερὰ ἀνάλογα. ἢ ἜΡΩΣ Τὴν
'αν καὶ ἀλνγη ἡ Υ: αοι
νεᾶν Και νι, ἵναι ἀὲ προηγμὲένον , ἐξ ἢῦεν
τῆς Στοᾶς" μὴ εἰν ᾿αὐτὴν παραπλήσιον ὁπ
ἰὰ ᾿ 3. Ὶ ὃ κατ ω " ’ στ 0-
ὑγείαν καὶ παι (ἢ: 385601 ΑΤΠ.). ἰισον πῷ ἐστι ἀἰ τὴν ᾿
Ὅν , ὁ Χῖος ([τ.861 αὶ : 5 ν ἃ
Δ θετῶν 8 ἀρῶν: ξιν ἀδιάφορον τῷ αν ὰρ τὰ τὸ
ηγμένον͵ αὐτὴν λέ) όνον διαφέρον. καϑόλου γ ἐξ
ι «. . ἐ ἕ " “ -
καὶ σχεδὸν ὃϊ ΠῚ ι κίας ἀδιάφορα μὴ ἔχειν ἈΜῊΝ,
ΣΔ, Δ ἧς καὶ κα Ἴσει π Ξ-
πδὰν κα αλλ γὴν, ΚΥΝ τι ΚΕΝ ἐῤν εν τλ οι
Ἵ 7) 1] ᾿ ὡ»
ιΐαν παραλλαγήν, ! : "μένα, ἀλλὰ παρὰ τὰς σία Οῦ;
᾿ ἑνα. τινὰ δὲ ἀποπροὴγμ ᾽ ΣΝ λεγόμενα προ-
ς τῶν Καὶ να μ
ρουςτ ἕ ἴω σϑαι προηγμεὲ ᾽ ᾿ οη-
«- αντῶς γινξ Ἵ ν ς ά χειν αποπρ
ἤχϑαιπ ἈῊΡ: 'κὴν ὑπάρ μ
5 ᾿ κατ αἂἱ γέ ς ετεῖν
Ἵ ἐὰν γοῦν ξη τ - τους ὑενο-
“" ενα. ἑαΊ 7ου κι - ἐ ἰ εἴσϑαι, ᾿᾽
ἀκα ἱ διὰ τοῦτο ἀνα 0 λύε-
ἐξ , Ὁ και οια β , συναπο
τῶ τυρᾶαννῶ , - τ ἐἑσιας : ϊ
Ἴ Α τῆς Ὁπὴρ ὁ 1᾽98
σοῦντας ὅποληθμὲν ψὲς ἔλοιτ' ἂν μᾶλλον ὃ σοφῦδτ 20
ἷ ῳ 4 ᾿
θαι καὶ τῆς ἀναιρέσεως, ὁ» ἢ [ἀξ] ὑγιαίνειν ;
'Οσεῖν κατὰ τοῦτον , ἐστὶ πάντως
νο ; Ξ- Ὑ εἰα προηγμενον κά Ἢ ἜΝ
“ΔΉ ΕΘῪ Ἐν ΤΥΘΥ ΤΟΣ ἔνον. ὥσπερ οὖν ἐν ταῖς τ
᾿ ΄ .} 4 - ᾳ ι
πευ ῦσυς οὐρα ο ἀκ ομλρος προτάττομεν στοιχε ὲ
γραφίαις ἄλλοτ᾽ ἄ : χρτιξόμενοι, κα
ἀαροὐνε ὁ ὐθῖο ρους περιστάσεις ΤΕΣ ΌΜΘΝ εν, τὸ 35
εὐφευξμη τρει κίων, ἡ τοῦ Δίωνος ὄνομα ἐιἐκλ ἔλο πὰ
τὸ μὲν δέλτα, ὅτε τὸ τ ἡ δὲ ὦ, ὅτε τὸ τοῦ Ὧρ
Σ ἐῶ ὅτε τὸ τοῦ Ἴωνος. τὸ δὲ ὦ, ": ἄμματα
ἐκ οω νι δύῃ σεν ἑτέρων παρὰ τὰ ἕτερα γρ ἌΓΟσΕς
νος, οὐ τῇ φύσει ἘΡΕΡΟ [ ὧν τοῦτο ποιεῖν ἀναγ
προκρινομένων, τῶν δὲ καιρ ξὴ ὦ ετῆς καὶ κακίας
" -
, ὕτω κἀν τοῖς μεταξὺ 6 6. ᾿ἕτεραἍθα
ἄγμασιν οὐ φυσικὴτις γ Στ αν ;
ΠΕΡΙ ᾿ ίστασιν δὲ μᾶλλον :
πρόκρισις, ξατὰ περ Β ἐστι ἃ: δὴ εἰνα
Σ ἰττεσϑαι Ν δ καὶ τη. ς ἱηἀϊοαῦ Ηρ πίζ,
38 «τὸν τάττεσ ὑ περιστάσεις Ἰᾳς. ἱπαὶ ὅτι ἀο].
σί,) τὸ 14 ρὸβ ἜΕΟΘΙσΕ, 20 ὅτι
ΠΡ πτα ἀ νὴ ΄ 1 Βἰ πη } 8, οχοίαΐβ86 σαξαβ
ὥστε νοὶ καὶ ουτῶς ΥγΥοὶ βγη
Υ 0 τὸ
Ατηΐτη; δῆλον ὅτι ἢ ΗΐτΖ6] 8ῦ τὸ δηΐθ τοῦ οχι, ,
-- ἑτέρου ἘΪ
[6 τοῦ ῥυγίῃβ οἵω, ΝῚ" φ0ε ἑτέρων Τὶς: ἑτέρα Ν:- ἐτέρ
8 η
ἕτερα Τ.Ὲς: ἑτέρων Ν
.--
459
(αἀγ. ἀορτ,, Υ) ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥ͂Σ δ]
,Ὶ Ἁ 4 ᾿ Υ͂
; ᾿Αλλὰ γὰρ ἐκ τούτων ἀσυμφώνου δειχϑείσης καὶ ὕπο- 68
ειἰγματικώτερον τῆς περὶ τῶν ἀγαθῶ ἀρ βομθ άπ
ῃ ἀγαθῶν τε σαὶ κακῶν, ἔτι
“ὁοδὲ ἀδιαφύρον προλήψεως, δεήσει λοιπὸν καὶ τῶν παρά
δ
᾽
» .}
ιὸ τοῖς μὲν ἀγαϑόν, τοῖς
μή »
15 ἴδιον ἄρα ἐστὶ Θεοῦ τὸ ἀγ
20 γὰρ πᾶν
95 δώσομεν τὸ αὖτ
τοῖς σκεπτικοῖς εἰς τὸ προκείμενον λεγομένων ἐφάπτεσθϑ
εἰ τοίνυν ἔστι τι φύσ ἰγαϑὲ ὶ ἔ ἘΡᾺ
ἔρηνον φύσει ἀγαθὸν καὶ ἔστι τι φύσει κακόν, 89
ἸῊΝ φείλει κοινὸν εἶναι πάντων καὶ πᾶσιν ἀράργειν
ἀ ᾿ ἜΣ σ᾿ ᾿ τὸ ᾿
"ὰ ὃν ἢ κακόν. τῶσκεῦ γὰρ τὸ πῦρ φύσει ἀλεαντικὸν
καϑεστῶς πάντας ἀλεαίνει καὶ οὐχ οὕς μὲν ἀλεαίνει, οὖς
ἐν .Ἅ πεῖν ᾽ -
δὲ ψύχει; χαὶ ὃν τρόπον ἡ χιὼν ψύχουσα οὐχὶ τοὺς μὲν
ἡ ᾽ ᾿ 3 Σ
ψύχει, τοὺς δὲ ἀλεαίνει, πάντας δ᾽ ὁμοίως ψύχει, οὕτω τὸ
φύσει ἀγαϑὸν πᾶσιν ὀφείλει τυγχάνειν ἀγαϑὺν καὶ οὐχὶ
᾿] “ ᾿ ΄
ν δ᾽ οὐκ ἀγαϑόν. παρὸ χαὶ ὁ Πλά-
ΨΗ͂Ξ ΄ 3 2 ν᾿
ἀρ συνιστάς, ὅτι φύσει ἀγαϑόν ἔστιν ὁ ϑεός, ἀπὸ τῶν
΄ ᾿ - ζ
μο ἐπ ἐπικεχείρηπεν. ὡς γὰρ ϑερμοῦ, φησίν, ἴδιόν ἐστι
τὸ ερμαίνειν καὶ ψυχροῦ ἴδιόν ἐστι τὸ ψύχειν; οὕτω καὶ
ἀγαϑοῦ ἴδιόν ἐ ὺ ἀ ἵν᾽ τἀγαϑὺν δέ ς᾽
ἰόν ἐστι τὸ ἀγαϑοποιξιν ὅτ αϑὸν δέ γε ὁ ϑεὸς
αϑοποιεῖν. ὥστε εἰ ἔστε τι φύ-
ἅπαντάς ἔστιν ἀγαϑόν, καὶ εἰ
ἅπαντάς ἔστι κακόν.
0
"
.1"-
4 ᾿ »
σει ἀγαϑόν, τοῦτο πρὸς
ἔστι τι φύσει κακόν, τοῦτο πρὸς
4 φ΄ὦ ;
οὐδὲν δὲ κοινὸν. πάντων ἐστὶν ἀγαϑὺν ἢ κακὸν; ὡς παρα-
στ ήσο " Ϊ » ῳ- “ ᾿] ϑὺ - ) ἤτοι “-
ἠσομεν᾽ οὐχ ἄρα ἔστε τι φύσει γᾷ ν ἢ κακὸν.
τὸ ὑπό τινος δοξαζόμενον ἀγαϑὸν ῥητέον ταῖς
3 - “ὦ ᾿ Ϊ ἢ ον
ἀληϑείαις ἀγαϑόν, ἢ οὐ πᾶν. καὶ πᾶν μὲν οὗ ῥητέον
ὑπό τινὸς δοξαΐζό;
ΐ Ἵ κακὸν καὶ ὕπὸ
2 "
ἀγαϑόν, ἐπεὶ ταὐτὸν ὑπὸ ἑτέρου δοξάζεται ν πὶ
ἄλλου ἀγαϑὸν καὶ ὑπὸ διαφέροντος δοξάζεται ἀδιάφορον"
ὶ ὸ . »ιαϑὸν καὶ ἀδιάφο-
ν 13
ὃ ἅμα καὶ κακὸν καὶ ἀγαῦὸ
ἴον τὴν ἡδονὴν ὁ μὲν Επίκουρος ἀγα"
ὁ δὲ εἰπών᾽ γὴν μᾶλλον ἢ ἡσϑεί-
καὶ οὐ προηγμὲς
ὲν μή ατὰ φύσιν
ρον ὑπάρχειν. 0
89 -- Βυρ: ΠΠ 119.
18 οἵ. ΥΡ' 1ΠΙ 180---181.
φ4ι δοξάζεται
50. ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ δεῖν, γηρέῃ, ΧῚ
δύο
΄ ων Ν γ -
αὐτὴν εἶναι μήτε ἀξίαν ἔχειν [αὐτὴν] ἐν τῷ βίῳ, κα-
ϑαάπερ δὲ τὸ κάλλυντρον κατὰ φύσιν μὴ εἶναι, ὁ δὲ
ἀρχέδημος (ἴγ.25 ΑΥπ.}) κατὰ φύσιν μὲν εἶναι ὡς τὰς
ἐν μασχάλῃ τρίχας, οὐχὶ δὲ καὶ ἀξίαν ἔχειν, Παναί-
τεὸς (ἔτ. 88 ΕΟΝ]6Υ) δὲ τενὰ μὲν κατὰ φύσιν ὑπάρχειν, 56δι
τά τινὰ δὲ παρὰ φύσιν. εἰ δὴ τοίνυν πᾶν τό τινι φαινόμενον
ἀγαϑόν, τοῦτο πάντως ἔστιν ἀγαϑόν, ἐπεὶ ἡ ἡδονὴ τῷ μὲν
᾿Επικούρῳ φαίνεται ἀγαϑόν, τινὶ δὲ τῶν Κυνικῶν κακόν, τῷ
δ᾽ ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἀδιάφορον, ἔσται ἡ ἡδονὴ ἀγαϑὸν ὥμα καὶ 9
κακὸν καὶ ἀδιάφορον. οὐχὶ δέ γε δύναται τῇ φύσει τὸ αὐτὸ τὰ
ἐναντία τυγχάνειν, ἀγαϑὸν ἅμα καὶ κακὸν καὶ ἀδιάφορον" οὐκ
ἄρα πᾶν τό τινι φαινόμενον ἀγαϑὸν ἢ κακόν, τοῦτο ῥητέον
ἴδ εἶναι ἀγαϑὸν ἢ κακόν. εἰ δὲ τό τινι φαινόμενον ἀγαϑὸν καὶ
παντὶ ἔστιν ἀγαϑόν, ὀφείλομεν καταληπτικοὶ εἶναι καὶ δια- τὸ
κρίνειν δύνασϑαι τὴν ἐν τοῖς δοξαξομένοις ἀγαϑοῖς διαφοράν,
ὥστε λέγειν τὸ μὲν τῶδε δοξαζόμενον ἀγαϑὸν ταῖς ἀληϑείαις
εἶναι ἀγαϑόν, τὸ δὲ τῶδε δοξάξεσϑαι μὲν ἀγαϑόν, οὐκ εἶναι
16 δὲ τῇ φύσει ἀγαϑόν. ἤτοι οὖν δι᾿ ἐναργείας ταύτην τὴν δια-
φορὰν λαμβάνεσϑαι συμβέβηκεν ἢ διὰ λόγου τινός. ἀλλὰ τῷ
δι᾿ ἐναργείας ἀμήχανον. πᾶν γὰρ τὸ δι᾿ ἐναργείας προσ-
πίπτον κοινῶς τε καὶ συμφώνως λαμβάνεσϑαι πέφυκεν
ὑπὸ τῶν ἀπαραποδίστους ἐχόντων τὰς ἀντιλήψεις, ὡς πα-
ρὸν ἰδεῖν ἐπὶ πάντων σχεδὸν τῶν φαινομένων. οὐχὶ δέ γε
συμφώνως τὸ αὐτὸ πᾶσιν ἀγαϑὸν εἶναι λέγεται, ἀλλὰ τοῖς 30
μὲν ἀρετὴ καὶ τὸ μετέχον ἀρετῆς, τοῖς δὲ ἡδονή, τοῖς δὲ
ἀλυπία. τισὶ δ᾽ ἄλλο τι. οὔχ ἄρα ἐναργῶς προσπίπτει
ΤΊ πᾶσι τὸ ὄντως ἀγαϑόν. εἰ δὲ λόγῳ λαμβάνεται, ἐπεὶ ἕκα-
ὅτος πάντων τῶν κατὰ διαφόρους αἱρέσεις κοσμουμένων
ἴδιον ἔχει λόγον, καὶ ἄλλον μὲν Ζήνων, δι’ οὗ τὴν ἀρε- 35
τὴν ἀγαθὸν εἶναι δεδόξακεν, ἄλλον δ᾽ Ἐπίκουρος, δι᾿ οὗ
ὅ0 αὐτὴν 4]ξ. ἀ6], ΒΕκ, 81 κάλυντρον οϑῦ κάλλυντρον
80. βίδέ, Η ἥβίονγ 40 ἀρχαίδημος Ν 16 ιν ἀπὸ Ηροὶπί
501}. Ρ. 560, 28 ΒΡ ΘΙ ΤΡΙΝΑ ἀ1δ. αν ΟΣ πάντῃ εαά,
"αταληπτικὸν Ν καὶ ων. Ν᾽ 10,11 διακρίνον Ν 18 ταῖς --
" δ ἀγαθόν οα. Ἐ 18 δοξάξεσθαι β8ογ.: δοξάξεται ΝΙ;:
οβαΐ μενον ς μὲν ΟἿη, ς οὐκ εἶναι βογ,: οὐκ ἔστι (ἃ: οὐ-
κέτι πο ἢ οὖν οἷν 5. 18 ἀπαραποδίστως ΝΕ
(αν. ἀορτα. Υ) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥ͂Σ 20
ΔΙ : ᾿ Ἵ ὲ δε
τὴν ἡδονήν, οὐ τὸν αὐτὸν δὲ ᾿Δριστοτέλης, δι᾽ οὗ τὴν
ὑγείαν, ἴδιον πάλιν ἕκαστος εἰσηγήσεται ἀγαθόν ὕπε Ὡς
ἔστι τῇ φύσει ἀγαθόν, οὐδὲ χοινὸν πάντων. οὐὐνο οὐδέν 18
0 ἐστι φύσει ἀγαϑόν. εἰ γὰρ τὸ μὲν ἴδιον ἐχάστου οὖκ
ἔστιν ἀγαθὸν πάντων οὐδὲ φύσει, παρὰ δὲ τὸ ἴδιον ἐχά-
όστου ἀγαθὸν οὐδὲν ἔστι συμφώνως ἀγαϑόν οὐδὲν ἔστιν
ἀγαϑόν. ΐ
: Καὶ μὴν εἰ ἔστι τι ἀγαθόν, τοῦτο κατὰ τὸν ἴδιον 19
λόγον αἱρετὸν ὀφείλει τυγχάνειν, ἐπεὶ πᾶς ἄνθρωπος αἵρεῖς
ς ται τούτου τυγχάνειν ὥσπερ καὶ τὸ παπὸν φυγεῖν. οὐδὲν
δέ γε αἷρετόν ἐστι κατὰ τὸν ἴδιον λόγον ὡς αἴρετόν, κα-
ϑάπερ δείξομεν᾽ οὐκ ἄρα τι ἔστιν ἀγαϑόν. εἰ γάρ ἐστί 80
81
εἰ γὰρ αἱρετόν ἐστι κατὰ τ
3 λ - ͵ -
οὐκ ὀφείλομεν σπουδάζειν τυχεῖν οὗπερ αἰρούμεϑα, ἐ"ὰ
ὰ ἡ τὸ πίνειν
μὴ ἐκπέσωμεν τοῦ ἔτι αἱρεῖσθαι. ὥσπερ γὰρ ζ..---“"
ι» ἢ ἐσϑίειν, ἵνα μὴ πιόντες ἢ φαγόντ' ΐ
ϑέλειν τὸ πίνειν ἢ ἐσϑίειν, ς εἰ τὸ αἱρεῖσθαι πἰοῦ-
τον ἢ ὑγείαν αἵρετόν ἐ ον πν ἡμᾶς διώκειν. τὸν
πλοῦτον ἢ τὴν ἡγείαν; ἵνα μὴ τυχόντες Ὡμ
τοῦ ἔτι αἱρεῖσθαι. ὕξιν αὐτῶν᾽ 83
0 οὐχ ἄρα αἱρετόν ;
καὶ ὃν τρόπον ὃ
φύγῃ τὴν ἐν τῷ :
τὴν ἐν τῷ διψῆν βάσανον, Φ-΄-
τ ἱρεῖσϑαι ἐπεί-
πιεῖν, ἵνα φύγῃ
τῷ αἱρεῖσϑαι πλοῦτον ὀχλούμενος
83---184.
Τ' ἐρωμένης.
19---84 --- ΗΥΡ. ΠῚ
; νὰ Ν-ε οὐ 1Ε 6:
8.39 οὐκ ἔστι 501.: οὐδὲν Ν': οὐκ ἐν Ἐν Ἰδοῦϑτα
Ποϊπὶς οἱ “Δλα, ΒοῚς ναβαλλόμεϑα
ὁ ὡς αἱρετόν ἀεὶ.
: : : “νομεν τῷ Υὲ
κ., φαὶ ἀαν!δ. οὐ 5 ἐρβοα τος εἶ ν. 164. 19 566. υἱ
βἰαῦ. Β6Κ ἐδ
τὸ γοὶ γομεν τοὶ Ρ αὐ. Σ
ἀγαθὸν Ὧν γα ἀντιποιεῖσθαι ποτοῦ ἢ βοώσεῶξι ὟΣ Ἢ ἀ λονι
μεν 8. 8: Ἐὐειο) 33 διφᾶν φε κατὰ τ
ἀο]. Ποῖα
αἰοββομι
ΠῚ
--
304 ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ δγ, χηδέῃ, ΧΙ
502
ἔται τυχεῖν πλούτου, ἴνα ἀπαλλαγῇ τοῦ ἔτι αἰρεῖσϑαι. 46
ρὸν τί ἐστι τὸ αἱρετὸν παρ᾽ αὐτὸ τὸ αἰρεῖσϑαι,
ἧτοι τῶν χεχωρισμένων ἐστὶν ἡμῶν ἣ τῶν περὶ ἡμᾶς. καὶ
εἰ μὲν κεγώρισται ἡμῶν καὶ ἑκτὸς ἔστιν, ἤτοι συμβαίνει
ΐ ὃ ξ τ ἕ
τὲ περὶ ἡμᾶς ἐξ αὐτοῦ ἣ οὐδὲν συμβαίνει" οἷον ἀπὸ τοῦ
φίλου ἢ τοῦ σπουδαίου ἀνϑρώπου ἢ τέχνου ἢ ἄλλου τι- 50
νὸς τῶν ἐκτὸς εἶναι λεγομένων ἀγαϑῶν ἢ συμβαίνει τι
περὶ ἡμᾶς ἐξ αὐτοῦ «ἀστεῖον κένημα καὶ ἀποδεκτὸν κατά-
ὅτημαὰ καὶ ἀγαστὸν πάϑος, ἢ οὐδὲν συμβαίνει «Τοιοῦτον 56
οὐδέ ἐσμεν ἐν διαφύρω κινήματι. ὅτε αἱρετὸν. ἀρέίο
τὸν φίλον ἢ τὸ τέκνον. κα εἰ μὲν οὐδὲν Δ 0Ὁ γί-
νεταί τι τοιοῦτον περὶ ἡμᾶς, οὐδ ὅλως ἔσται τ ᾿ ἘπῈ
αἱρετὸν ἡμῖν. πῶς γάρ, πρὸς ὁ ἀκινήτως διωκείμε αρεν
τούτου οἷόν τε αἵρεσιν ποιεῖσϑαι ἡμᾶς; καὶ γὰρ ἄλλως
εἴπερ τὸ μὲν χαρτὸν νενόηται ἐκ τοῦ χαίρειν ἡμᾶς ἀπ᾿ αὐὖ-
τοῦ, τὸ δὲ λυπηρὸν ἐκ τοῦ λυπεῖσθαι, τὸ δὲ ἀγαθὸν ἐκ
τοῦ ἄγασϑαι., ἀκολουϑήσει, ἐξ οὗ μήτε χαρά τις ἡμῖν
ἐγγίνεται μήτε ἀγαστὴ διάϑεσις μήτε ἀσμενιστόν τε κίτ τὸ
νημα, ἐκ τούτου μηδὲ αἵρεσίν τινα ἐμφύεσϑαι. , εἰ δὲ γί-
νεταί τι περὶ ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ἐχτός, οἷον τοῦ φίλου ἢ τοῦ
τέκνου, προσηνὲς κατάστημα καὶ ἀσμενιστὸν πάϑος, ἔσται
οὐ δι᾿ αὑτὸν αἱρετὸς ὃ φίλος ἢ τὸ τέκνον, διὰ δὲ τὸ προ-
σηνὲς τοῦτο κατάστημα καὶ ἀσμενιστὸν πάϑος. ἀλλ᾽ Ὧν τ
γὲ τὸ τοιοῦτο κατάστημα οὐκ ἐκτός, ἀλλὰ περὶ ἡμᾶς. οὐδὲν
ἄρα τῶν ἐκτὸς δι᾽ αὑτὸ αἴρετόν ἐστιν ἢ ἀγαϑόν. καὶ μὴν
οὐδὲ τῶν περὶ ἡμᾶς ἐστι τὸ αἱρετὸν καὶ ἀγαϑόν. ἤτοι
γὰρ σωματικόν ἔστι τοῦτο μόνον ἢ ψυχικόν. ἀλλὰ σωμα-
τιπὸν μὲν μόνον οὐκ ἂν εἴη" εἰ γὰρ σωματικὸν μόνον 90
ὑποκέοιτο, οὐκέτι δὲ χαὶ ψυχικὸν πάϑος, ἐκφεύξεται τὴν
γνῶσιν ἡμῶν (ψυχῆς γάρ ἐστι πᾶσα γνῶσις) καὶ ἴσον
ἔσται τοῖς ἐχτὸς ὑποκειμένοις χαὶ μηδεμίαν ἔχουσι πρὸς
81---89 -- Ἦγρ, [Π 188---186.
33 ἀστεῖον αὰῇ, ΒΕΚΚ, οο]]. Ρ. 1064. 29 1 ἀγαστὸν Ν (εἴ.
Ρ. 164, 29); ἀγαϑὸν δ » Βεκκ,: οὐϑ᾽ α ὃ ἀκινή-
τως Ν: πκινητῶς ΤῈἘς 9 ἄγασϑαι (6η.: ἀγᾶσϑαι Τ᾿Ὲς: ἄγε-
σθαι Ν "4 αἱρετὸς ς: αἱρετὸν ΝΙΙΣ
σιν εἰς ψυχῆν;
«ὀμῳρώνους ἐχούσης τὰς κρίσεις πρὸς τὴ
(ἀν. ἄορτι. ) ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ 205
ς συμπάϑειαν. εἰ δὲ διατείνουσαν ἔχοι τὴν εὐαρέστη- 88
ἕσται κατ᾽ αὐτὴν αἰρετὸν καὶ ἀγαϑόν,
ἀλλ: οὐ καϑὸ ψιλῶς σωματικόν ἐστι κίνημα. πᾶν γὰρ αἷ-
ρετὸν χατὰ αἴσϑησιν ἢ νόησιν χρίνεται, οὐ κατ᾽ ἄλογον
σῶμα. ἀλλ᾽ ἦγε τὸ αἱρετὸν λαμβάνουσα αἴσϑησις ἢ διά-
νοια ψυχή ἔστι κατὰ τὸν ἴδιον λόγον οὐδὲν ἄρα τῶν
. περὶ σῶμα συμβαινόντων δι᾿ αὑτὸ αἵρετόν ἰστι καὶ ἀγα-
ϑόν, ἀλλ᾿ εἰ ἄρα, τῶν περὶ ψυχήν, ὃ πάλιν εἰς τὴν ἀρ- 89
χῆϑεν κυλίεται ἀπορίαν. τῆς γὰρ ἐχάστου διανοίας ἀσυμ-
ν τοῦ πέλας, ἀνάγκη
νόμενον αὑτῷ ἀγαϑὸν τεῖσϑαι. οὐκ ἣν
κ " [ἡ ἤ με 4 7 ΤΠ 4 9ό Μ
δὲ τὸ ἑγχάστῳ φαινομξνον ἀγαϑὺν φύσει ἀγαθόν. σοῦ
ταύτῃ τοίνυν τί ἐστιν ἀγαϑόν.
5 Ὁ δ᾽ αὐτὸς λόγος χαὶ περὶ κακοῦ. δυνάμει γὰρ συναπο-
δέδοται τῇ περὶ τοῦ ἀγαθοῦ ξητήσει, πρῶτον μέν. ὅτι [ἐπεὶ]
τοῦ ἑτέρου ἀναιρουμένου συναναιρεῖται καὶ τὸ ἕτερον (ἐκά-
τερον γὰρ κατὰ τὴν ὡς πρὸς τὸ ἕτερον σχέσιν γενύηται)
εἶτα ἐπεὶ καὶ πρὸ ηγουμένως ἕνεστι τὸ τοιοῦτον {.....}» πάλεν
στήσασϑαι τὸν λόγον, καϑάπερ τῆς
ἥνην φασὶν εἷναι κακὸν οἱ ἀπὸ τῆς Στοᾶς
σει κακόν "ἐστιν ἢ ἀφροσύνη, δεῆ-
ἦστι φύσει ξπ
σιν
ἡμᾶ
ἔχαστον τὸ φαι
ω
1
ὑτῷ ϑερμαίνεῦ ἱ
᾿ “ , γξι καχον
ιὸ ἐκ τοῦ ψύχεσθϑαι; οὕτω καὶ τὴν ἀφροσύνην ψΞ
5: :, τοῦ κακοῦσθαι.
ὑπάρχουσαν γνῶθ τ σ τὸ ἐκ αὐδῇ
οἵ λεγόμενοι ἄφρονες καὶ ΜΑΙ ἀμ ΡΝ ἐκτὸς
᾿ χη , 1
φρόνιμοι. ἀλλ᾽ οἱ μὲν φρόνιμο, ᾿- παρόντος αὐτοῖς ΤΣ
Ϊ ἤε ὦ ὑπὸ
εἰσι τῆς ἀφροσύνης; ταττς δι εὶ
40 κοῦ ἀλλὰ κεχῶθι
᾿ππίᾳ ἀοῖ, Ηδίανα., ς
ἄοϊανὶ 9. εἰτὰ ἵν ἀποδειχϑῇ ἩΑΣο ΘΕᾺ Ν δὲ οοῦθχ
208 ΠΡῸΣ ἩἨΘΙΚΟΥ͂Σ Ἀν, τηδέῃ, Χ]
50
καχοῖ αὐτοὺς ἢ ἄδηλος. καὶ ἄδηλος μὲν: οὐδαμῶς" εἰ γὰρ :
ἀδηλός ἔστεν αὐτοῖς, οὔτε καχὸν οὔτε φευκτόν ἐστιν αὐὖ-
τοῖς, ἀλλ᾽ ὡς τὴν μὴ φαινομένην λύπην καὶ ἀνεπαίσϑη-
τον ἀλγηδόνα οὔτε φεύγει τις οὔτε ταράσσεται, ὧδε καὶ
τὴν ἀνυπόπτωτον ἀφροσύνην καὶ τὴν ἀδηλουμένην οὐδεὶς
ὡς κακὸν περιστήσεται. εἰ δὲ προδήλως αὐτοῖς γινώσκε-
ται καὶ ἔστε φύσει κακόν, ὥφειλον οἵ ἄφρονες φεύγειν
αὐτὴν ὡς φύσει κακόν οὐχὶ δέ γε οἵ ἄφρονες τὸ λεγό-
μενον ὑπὸ τῶν ἐκτὸς ἀφραίνειν ὡς πρόδηλον κακὸν φεύ- 90
γουσιν, ἀλλ᾽ ἕκαστος τὴν μὲν ἰδίαν κρίσιν ἀποδέχεται, τὴν
δὲ τοῦ τὸ ἐναντίον δοξάξζοντος κακίξει. ὥστ᾽ οὐδὲ πρόδη-
λός ἐστι τοῖς ἄφροσιν ὡς φύσει κακὸν ἡ ἀφροσύνη. ὅϑεν 50:
εἴπερ οὔτε οἵ φρόνιμοι κακοῦνταί τι πρὸς τῆς ἀφροσύνης
οὔτε τοῖς ἄφροσι φευχτόν ἐστιν ἡ ἀφροσύνη, ῥητέον μὴ
εἶναι φύσει κακὸν τὴν ἀφροσύνην. εἰ δὲ μὴ ταύτην, οὐδ᾽
ἄλλο τι τῶν λεγομένων κακῶν. :
Ἀλλ᾽ εἰώϑασί τινες τῶν ἀπὸ τῆς Ἐπικούρου (ἴν. 898
ὕ5.) αἱρέσεως πρὸς τὰς τοιαύτας ἀπορίας ὑπαντῶντες λέγειν,
ὅτι φυσικῶς καὶ ἀδιδάχτως τὸ ξῷον φεύγει μὲν τὴν
ἀλγηδόνα. διώκει δὲ τὴν ἡδονήν" γεννηϑὲν γοῦν καὶ
μηδέπω τοῖς κατὰ δόξαν δουλεῦον ἅμα τῷ ῥαπισϑῆ- τὸ
ναι ἀσυνήϑει ἀέρος ψύξει ἔκλαυσέτε καὶ ἐκώκυσεν.
εἰ δὲ φυσικῶς ὁρμᾷ μὲν πρὸς ἡδονήν, ἐκκλίνει δὲ τὸν
πόνον, φύσει φευχτόν τί ἐστιν αὐτῷ ὁ πόνος καὶ αἷ-
θετὸν ἡ ἡδονή. οὐ συνεῖδον δὲ οἱ ταῦτα λέγοντες τὸ μὲν
πρῶτον. ὅτι καὶ τοῖς ἀτιμοτάτοις ζῴοις μεταδιδόασι τἀγαϑοῦ τ5
(πολλὴ γὰρ μετουσία κἀκείνοις ἐστὶν ἡδονῆς), εἶθ᾽ ὅτι οὐδὲ
τὸ χαϑάπαξ φευκτόν ἔστιν ὃ πόνος᾽ καὶ γὰρ πόνῳ πραύνεται
πόνος, καὶ ὑγεία, ἔτι δὲ ῥῶσις καὶ ϑρέψις γίνεται σωμάτων
-- .-΄ς΄ς΄ὦὦἩ ὃ τρξο δσ
96---Ο -, Ἦν. ΠῚ 194---196, ͵
Ἐξ... ει τς το ξο τι
, 38 οὔτε --- οὔτε βοτ.: οὐδὲ --- οὐδὲ ἃ 9 οὔτε φεύγει Ν:
οὔτ ἐχφεύγει 1ῈἘς οὔτε Οραῃ.: οὐδὲ α 96 ἀνύποπτονς τὴν
81}. ἑοτί. ἀθ᾽θπάστη 89 τὸ οτ., Ν κακίζει ΒοΚκ.: κακίξεται ἃ
10.11 ῥιπισθῆναι ΓΠΒοποΥ 18 τί ἃ: τε ΒΟΚΚ, αὐτῶ ἐστιν Ν
18 πόνος : πῶς ΕΑΌτ,: πένϑος ἩἨροϊπέζ: πόνος καὶ οἵῃ. Ηοτ-
νεϊβΒ φκαὶν ῥῶσις Ν γίνεται οἵα. ς
Ἢ (αἀν. ἄοχτα. Υ) ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥ͂Σ 201
χαὶ ἐπιστήμας τὰς ἀκριβεστάτας ἀνα-
, λαμβάνουσιν ἄνδρες οὐ χωρὶς πόνου, ὥστ᾽ οὐ πάντως φύσει
φευκτὸν ὁ πόνος. καὶ μὴν οὐδὲ τὸ δοκοῦν ἡδὺ φύσει πάν-
τως αἱρετόν᾽ πολλάκις γοῦν τὰ κατὰ τὴν πρώτην ἐμπέλασιν
ἡστικῶς ἡμᾶς διατιϑέντα, ταῦτα ἔν δευτέρου, καίπερ ὄντα
τὰ αὐτά, ἀηδῆ νομίζεται, ὡς ἂν τοῦ ἡδέος οὐ φύσει ὄντος
4 τοιούτου; ἀλλὰ παρὰ τὰς διαφόρους περιστάσεις ὁτὲ μὲν
τί οὕτως, ὁτὲ δ᾽ ἐκείνως κινοῦντος ἡμᾶς.
Ναί. ἀλλὰ χαὶ οἷ μόνον τὸ χαλὸν ἀγαθὸν δοξάζοντες
(Βιοῖο. ἔγ. 1Π. 99 Ατη) δείκνυσθαι νομίζουσιν, ὅτι φύσει τοῦτο
χαὶ ἀπὸ τῶν ἀλόγων ἑῴων. ὁρῶμεν γάρ, φασίν,
χαὶ ἀλεκτρυόνες, καϊπέρ
σα;
διὰ πόνων; τέχνας τε
25
αἵρετόν ἐστι
| .0 ὥς τινα γενναῖα ζῷα,
β μηδεμιᾶς αὐτοῖς ὑποκειμένης τέρψεως καὶ
| ται μέχρι Θανάτου. ; τῶν ἀνθρώπων δὲ οἱ ὑπὲρ πα-
«οὐ τρίδος ἢ γονέων ἢ τέκνων εἰς ἀναίρεσιν ξαυτοὺς ἐπιδι-
δόντες οὐκ ἄν ποτὲ τοῦτ᾽ ἐποίουν, μηδεμιᾶς αὐτοῖς ἐλπι-
ξομένης μετὰ ϑάνατον ἡδονῆς; εἰ μὴ τὸ καλὸν
ἡ φυσικῶς
- 4 - Ψ Ξ-
χαὶ ἀγαϑὸν τούτους τέ καὶ πᾶν τὸ γεννοιον ἀεὶ ζῶον ἐπε
χαϑάπερ ταῦροι
5 σπᾶτο πρὸς τὴν αὑτοῦ αἵρεσιν. λέληϑε δὲ καὶ τούτους,
ὅτι τελέως ἐστὶν εὔηϑες τὸ νομίξειν τῷ προειρημένα τῶν
ζῴων ἐννοίᾳ τἀγαθοῦ μέχρι τῆς ὑστάτης ἄν; μκ ἐῤψ
νίξεσϑαι. αὐτῶν γὰρ πάρεστιν , Ἐῤθθῆν
, ᾽ ΄ ’ 3 "2
φρονίμη διάϑεσις μόνη βλέπει τὸ καλόν. τε. 5.9 ἄρέίφο
ιο ἡ δὲ ἀφροσύνη τυφλώττει περὶ : ,
φ 4 , ι -
χαὶ ὁ ἀλεκτρυὼν Χαὺ ὃ ταῦρος μὴ μὲξ' ν ἀγαϑόν.
μης διαϑέσεως οὐκ ὧν ν
Ἂ ὶ οὗ διαγωνίξεται ταῦτα ΨΕ
., ἄλλο τί ἐστιν ἴ τὸ ΡΟ
ὶ τὶ ὑἡποταῦσε-
4 μ ὔ οὐκ ἃ
μέχρι ϑανατοῦ, τοῦτο οὐδ, ΤΕ Ἐν τοὶ τον
γ δτε δὲ τὸ νικᾶσ ν Α͂ΚΕ
,Πς ἧστιν ἀδιάφορον.
98
99
ὶ ἡδονῆς διαγωνίζε-
1 » 100
101
ὭΝ διατ
τὸ διάπονον (810) Ν 88 ἐκεῖν
ΤΣ πΠ ἀνε τη ἜΜῊΡΊ ΤΙ Αρεῖε ὅσες
δὲ Αια ποιοῖς ἀυδὶι.: δίδοιμεν νοὶ 8 π|}θ ἃ
104
10ὃ
101
108
308 ΠΡῸΣ ἨΗΘΙΚΟΥ͂Σ αν, τηδέῃ, ΧΙ
ταῦρον» ἢ ἄλλο τι τῶν ἀλχίμων ἕώων τοῦ καλοῦ ἐφίεσϑαι,
πύϑεν ὅτι καὶ ὁ ἄνϑρωπος τοῦ αὐτοῦ στοχάζεται; οὐ γὰρ
ἐν τῷ ἐχεῖνα δεῖξαι τούτου προνοούμενα καὶ ὃ ἄνϑρωπος
τοιοῦτος ὧν δέδεικται, ἐπεί τοι εἰς ὅτι τινὰ τῶν ξῴώων ἄλ-
χιμά ἔστι καὶ καταφρονητικὰ μὲν τοῦ ἡδέος, κατεξαναστα-
τιχὰ δὲ τῶν ἀλγηδόνων, λέγεται καὶ ὃ ἄνϑρωπος προνοεῖ-
σϑαι τοῦ καλοῦ, ἐπεὶ τὰ πολλὰ λίχνα ἐστὶ καὶ γαστρὸς
ἥττονα, τοὔμπαλιν ἐροῦμεν καὶ τὸν ἄνϑρωπον τοῦ ἡδέος
μᾶλλον ἀντιποιεῖσϑαι. εἰ δὲ λέγοιεν εἶναι μέν τινα ἕῷα
φιλήδονα, τὸν δ᾽ ἄνϑρωπον μὴ πάντως τοιοῦτον ὑπάρχειν,
ἀναστρέψαντες καὶ ἡμεῖς ἐροῦμεν, οὐκ εἴ τινα τῶν ξώων
χατὰ φυσικὸν λόγον μεταδιώχει τὸ καλόν, εὐθέως καὶ ὃ
ἄνϑρωπος τοῦ αὐτοῦ στοχάζεται τέλους. ἄλλος δέ τις
φήσει περιμάχητον εἶναι τὸ νικᾶν καὶ τὸ ἡγεῖσθαι τοῖς
566
80
1
80
ἤ ᾽ ᾿ γ ; . ᾿ ᾿
ξῶοις δι᾿ αὑτό. ἀνθρώπῳ δ᾽ οὐ δι᾽ αὑτό, διὰ δὲ τὴν ἐπα- 567
κολουϑοῦσαν αὐτῷ κατὰ ψυχὴν τέρψιν καὶ γῆϑος, προση-
νές τι τυγχάνον κατάστημα. καὶ μᾶλλόν γε τοῦτο ἐπ᾽ ἀν-
ϑρώπων ἔστιν ὑπολαβεῖν. ἐφ᾽ ὧν καὶ τιμὴ καὶ ἔπαινος
καὶ δωρεαὶ καὶ δόξαι ἴχανά ἔστιν ἤδειν καὶ διαχεῖν τὴν
διάνοιαν χαὶ παρ᾽ αὐτὸ τοῦτο κατεξαναστατικὴν αὐτὴν
τῶν ὀχληρῶν παρέχειν. ὅϑεν καὶ οἵ μέχρι τελευτῆς ἀρι-
στεύοντες καὶ ὑπὲρ πατρίδος εἰς ἀναίρεσιν αὑτοὺς ἐπιδι-
δόντες διὰ ταύτην ἴσως τὴν αἰτίαν ἐπάνδρως ἀγωνίξονται
καὶ ϑνήσκουσιν᾽ χαὶ γὰρ εἰ τελευτῶσι καὶ τοῦ ξῆν μεϑί-
στανται, ἀλλά τοί γε ὅτε ξῶσιν ἥδονται καὶ γήϑουσι πρὸς
τοὺς ἐπαίνους. εἰχὸς δ᾽ ἔστιν ἐνίους αὐτῶν καὶ προσδο-
Ξάζοντας, ὅτι μετὰ τελευτὴν ὅμοιος αὐτοὺς ἕπαινος περι-
μένει, προῦπτον αἱρεῖσθαι ϑάνατον. οὐκ ἀπίϑανον ὁὃ᾽
ἄλλους τοῦτο πάσχειν βλέποντας, ὅτι δυσυπομένητα μᾶλ-
λὸν αὐτοῖς ἔσται τὰ κατὰ τὴν ζωήν, ϑεασαμένοις (Χ 62)
38,24 κατεξαναστατιχὰ ΝΤ;: κατεξαστικὰ Ἐ-: κατεξαναστικὰ ς
34 ὁ οτη. ΝΕ 85 φήσει ἘΔΌΥ,: φησὶ Ὁ τοῖς (μὲν) ΒοΚΙ.
ἀαρῖς, 1 ξῴοις «οὐ» δι᾽ αὑτό ΗροΙηΐΖ ἀνδιρώπου --- αὑτό αἱ
Βἰοββοιοα ἀεΐ, Ἡρίημἐχζ άκς δωρεὰ καὶ δόξα Ν 8 κατεξαναστι-
κὴν ς (οἴ. δὰ ρ, δ66, 93,94) 7 παρέχειν Βρ ες: ὑπάρχειν αὶ
ἘΡ ΤΠ ΟμοΣ ΝΙΕ; γήθονται ς 18 ὁμοίως ΝΙ, 4 ποσύπι:
πτον δ
(αάν. ἄορπι. Υ) ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥΣ “ηῦ
Ρ᾿ ὙῊΣ ὁ)
υἱἷάς τ᾽ ὀλλύυμένους ἐλκηϑείσας τε θύγατρας
χαὶ θαλάμους περαϊζομένους καὶ νήπια τέχνα
βαλλόμενα ποτὶ γαίῃ ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι.
40 διὰ πολλοὺς οὖν τρόπους τὸν μετ᾽ εὐκλείας τινὲς αἰἱροῦν- 109
ται ϑάνατον, χαὶ οὐ διὰ τὸ περισπούδαστον ἡγεῖσθαι τὸ
παρά τισι τῶν δογματικῶν ϑρουλούμενον καλόν. ἀλλὰ
τὰ μὲν περὶ τούτων ἐπὶ τοσοῦτον ἡπορήσϑω.
δ΄ εἰ ὑποτεϑέντων φύσει ἀγαϑῶν χαὶ κακῶν ἐνδέ-
χεται εὐδαιμόνως βιοῦν
Περὶ μὲν οὖν τοῦ μηδὲν εἶναι φύσει ἀγαϑόν τε παὶ
.5 κακὸν αὐτάρχως ἐσχεψάμεϑα᾽ νυνὶ δὲ ζητῶμεν, εἰ παὶ
συγχωρηϑέντων αὐτῶν δυνατόν ἔστιν εὐρόως ἅμα καὶ
εὐδαιμόνως βιοῦν. οἵ μὲν οὖν δογματιχοὶ τῶν φιλοσόφων
οὐδ᾽ ἄλλως φασὶν ἢ οὕτως ἔχειν" ὁ γὰρ τυχὼν τοῦ ἀγα-
ϑοῦ κατ᾽ αὐτοὺς καὶ ἐχκλίνων τὸ κακόν, οὗτός ἐστιν εὖ-
40 δαίμων παρὸ χαὶ ἐπιστήμην τινὰ περὶ τὸν βίον εἶναι
λέγουσι τὴν φρόνησιν, διακριτικὴν μὲν οὖσαν τῶν τέ
ἀγαθῶν καὶ κακῶν, περιποιητικὴν δὲ τῆς εὐδαιμονίας. οἱ
τόδ δ᾽ ἀπὸ τῆς σκέψεως μηδὲν εἰκῆ τιϑέντες ἢ ἀναιροῦντες.
ὑπανϑ᾽ ὑπὸ τὴν σκέψιν εἰσάγοντες διδάσκουσιν, ὡς τοῖς
μὲν φύσει ἀγαϑὸν καὶ κακὸν ὑποστησαμένοις ἀκολουϑεῖ -
κακοδαιμόνως βιοῦν, τοῖς δ᾽ ἀοριστοῦσι καὶ ἐπέχουσι (ὃ 565)
ῥηίστη βιοτὴ πέλει ἀνϑρώποισιν. τὰ
110
111
δ
καὶ τοῦτο μάϑοιμεν ἂν μικρὸν ἄνωϑεν προλαβόντες :
Πᾶσα τοίνυν κακοδαιμονία γίνεται διά τινὰ ΔΑ
- 9 » »- ἡ
ἀλλὰ καὶ πᾶσα ταραχὴ παρέπεται τοῖς ἀνϑροώποις ἤτοι διὸ
ι . ᾿ .- τιν
τὸ συντόνως τινὰ διώκειν ἢ καὶ διὰ τὸ αἰ τος ΩΣ
τὸ φεύγειν. διώκουσι γε. συντοῦὸς δ χόέ ἘΣ ἀαγονοθν
, 5 ΚΔ ΕΝ ξ' ουσεὲ τὸ τὰν
δοξαζόμενον αὐτοῖς ἀγαθὸν καὶ Φφς ν τὸ τάγαϑα
οδαιμονία γίνεται παρὰ τὸ ταῦ)
’ ἢ» καχᾶ. ἐπεὶ
,ὔ " “
κπακον. πισα ἃ
δ “,
μὲν διώκειν ὡς
'σας ΝΙ υϑείσας,
ΕΝ ἃ ὶ)͵ ΗοϊπὶΣ 00}}. Ρ. δον δ΄ ἅπανϑ
καὶ εἰ α΄ 38 οὐκ Β6ΚΚ. ἀαθιῦ. αὐ
- εἰσάγοντες [οτῦ.
πάϑώκιν 1318 τὸ μὲν ἀγαϑὰ
: ἐκ
400 ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥΣ αᾶν, τααίμ, ΧΙ
- - ι , Η͂ ἥ ἤ ᾿ ἪΝ
οὖν ὁ δογματικὸς πεπίστευχεν, ὅτι τόδε ἐστὲ φύσει ἀγα-
ϑὸν καὶ τόδε ἐστὶ φύσει καχόν, ἀεὶ τὸ μὲν διώκων τὸ δὲ χ
φεύγων, καὶ διὰ τοῦτο ταραττόμενος, οὐδέποτε εὐδαιμο-
114 νήσει. ἤτοι γὰρ πᾶν ὃ διώκει τις, τοῦτ᾽ εὐθὺς καὶ τῇ
φύσει ἀγαϑόν ἐστι, καὶ πᾶν ὃ φεύγει τις ὡς φευχτόν,
τοῦτο τῷ ὄντι τοιοῦτόν ἐστιν ἤ τι τῶν διωκομένων ἐστὶν
αἵρετόν. καὶ οὐ πᾶν, καί τι τῶν φευγομένων φευκτόν᾽ ἢ 530
ἐν τῷ πρός τι πὼς ἔχειν ἐστὶ ταῦτα, καὶ ὡς μὲν πρὸς
" Ὡ΄΄. αὐ ι ε , : ; - ν ,
τόνδε τόδ ἐστὶν αἱρετόν ἢ φευκτόν, ὡς δὲ πρὸς τὴν φύ-
σιν τὴν τῶν πραγμάτων οὔτε αἵρετόν ἐστιν οὔτε φευκτόν,
118 ἀλλὰ νυνὶ μὲν αἵρετόν, νυνὶ δὲ φευχτόν. εἰ μὲν οὖν πᾶν
τὸ ὑπωσοῦν ὑπό τινος διωκόμενον ὑπόϑοιτό τις φύσει 35
ἀγαϑὸν καὶ τὸ φευγόμενον φύσει φευκτόν, ἀβίωτον ἕξει
τὸν βίον, ἀναγκαζόμενος τὸ αὐτὸ διώκειν ἅμα καὶ φεύ-
γειν, καὶ διώκειν μέν, ἦ πρός τινων αἱρετὸν ὑπείληπται,
116 φεύγειν δέ, παρόσον ἑτέροις φευχτὸν δεδόξασται. εἰ δὲ
πᾶν μὲν τὸ διωκόμενον ἢ φευγόμενον μὴ λέγοι αἱρετὸν 30
καὶ φευκτόν, τὶ δὲ αὐτῶν αἱρετὸν καὶ τὶ φευκτόν, βιώσε-
ται μέν, οὐ χωρὶς δὲ ταραχῆς βιώσεται διὰ παντὸς γὰρ
τὸ ὁοξασϑὲν αὐτῷ φύσει τυγχάνειν ἀγαϑὸν διώκων καὶ τὸ 569
ὑποληφϑὲν κακὸν περιιστάμενος οὐδέποτε ἀπαλλαγήσεται
ταραχῆς, ἀλλὰ καὶ μήπω δραξάμενος τἀγαϑοῦ διὰ τὴν
τοῦ τυχεῖν ἐπιϑυμίαν σφοδρῶς ταραχϑήσεται, καὶ τυχὼν
διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς χαρᾶς ἢ διὰ τὴν φρουρὰν τοῦ ὁ
111 χτηϑέντος οὐδέποτε ἠρεμήσει. ὃ δ᾽ αὐτὸς λόγος καὶ περὶ
κακοῦ" οὔτε γὰρ ὃ ἐχτὸς ὧν αὐτοῦ ἀμέριμνός ἐστιν, ἵκα-
νῶς ποινηλατούσης αὐτὸν τῆς τε κατὰ τὸ φεύγειν καὶ τῆς
κατὰ τὸ προφυλάττεσϑαι ταραχῆς, οὔτε ὃ ἐν αὐτῷ καϑε-
στῶς παῦλαν ἔχει τῶν βασάνων, σχεπτόμενος (Ξ 507), 10.
πῶς ἂν φύγοι αἰπὺν ὄλεϑρον.
118 εἰ δὲ μὴ μᾶλλόν τις λέγοι τι φύσει αἱρετὸν ἢ φευκτὸν μηδὲ
μᾶλλον φευκτὸν ἢ αἵρετόν, ἑκάστου τῶν ὑποπιπτόντων πρός τι
τῶς ἔχοντος καὶ κατὰ διαφέροντας καιροὺς καὶ περιστάσεις
16 τὸ δὲ 1.Ὲ}: τόδε Ν 5 [Ὁ φεῦγον ς ἸῚἸ7τις ζὡς ἀγαϑόνν
Βεῖης, ἀπθίε, 94 ἀλλὰ -- φευχτόν οἵα, ς 01 καὶ περὶ κακοῦ
λόγος Ν 1 πῶς οἴη. Ν 138 «(δὲν τῶν Ν
εάν. ἄοραι. Υ) ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥΣ 401
δι
τ νυνὶ μὲν αἰρετοῦ καϑεστῶτος, νυνὶ δὲ φευντοῦ, βιώσεται μὲν
εὐδαιμόνως παι ἀταράχως, μήτε ἐπ᾿ ἀγαθῷ ὡς ἀγαθῷ ἐπαιρό-
μενος μήτε ἐπὶ κακῷ ταπεινούμενος, τὸ μὲν κατ᾽ ἀνάγκην συμ-
βαῖνον γεννικῶς δεχόμενος, τοῦ δὲ κατὰ δόξαν ὀχληροῦ, καϑ᾽
ἣν κακόν τι παρεῖναι ἢ ἀγαϑὺν δοξάζεται, ἐλευθερούμενος.
τοῦτο μὴν αὐτῷ παρέσται ἐκ τοῦ μηδὲν φύσει ἀγαθὸν ὴἣ
κακὸν δοξάζειν. οὖκ ἄρα ἔνεστιν εὐδαιμόνως βιοῦν ἀγαθά
τινα ἢ κακὰ ὑποστησάμενον.
Καὶ μὴν τό τινος χκαχοῦ ποιητικόν, τοῦτο πάντως
ἐστὶ φευκτὸν ὡς καὶ κακόν. οἷον εἶ ἡ ἀλγηδών ἐστι πα-
ο 4 κόν, πάντως χαὶ τὸ ποιητικὸν τῆς ἀλγηδόνος ἐπισυστή-
τ σεται τῇ ἀλγηδόνι φευκτὸν ὄν᾽ καὶ εἰ ὁ ϑάνατος τῶν
χαχῶν ἐστιν, ἔσται καὶ τὸ ϑανατοῦν τῶν κακῶν ἅμα καὶ
φευντῶν. τοίνυν καὶ κοινῶς, εἰ τὸ κακὸν φευχτόν ἔστιν,
ἐξ ἀνάγκης καὶ τὸ ποιητικὸν τοῦ κακοῦ φευκτὸν ἔσται
΄ 4
.ο χαὶ κακόν. τὰ δὲ λεγόμενά τισι
χῶν ἐστι ποιητικά, ὡς διδάξομεν. δυνάμει ἀρὰ
τὰ ὑπό τινων λεγόμενα ἀγαϑά. ὶ
ιὰ γὰρ δὴ τὰ τοιαῦτα ἀγαϑὰ πάντι
ἐστι τὰ κακά, φιλαργυρία τε καὶ φιλοδοξία καὶ φιλονεικία
,«. ὁπόσα τούτοις ἐμφερῆ ἔστιν.
καὶ φιληδονία καὶ τἄλλα, τρε δ σεβὴ θ᾿
ἕχαστος γὰρ τῶν ἀνϑοώπων τὸ δοξασϑεν Ὁπὸ τρεῖς "Σ
ς ϑόν τε καὶ αἱρετὸν συντόνως ρους
πείσματος λεληϑότως εἰς τὴν
οἷον (ἔσται γὰρ τὸ λεγόμενον σᾶφιϑ ΠΡΗΥ τ τς ΟΟΣ ας
τεϑέντων ὑποδειγμάτων) ὁ μὲν ἐὸν σλοῦτον [ρ ομδὲ
προειληφὼς ὀφείλει πάντα ἐσπευσμένῶς ΟΕ" β ἫΡ
ἱ ἑκάστοτε πρὸ τὸν τὸ κῶβὲ
ἄεερ. 139 Κοοκ)
ἀναμελετᾶν παράγγελμα (τ. δάεϑΡ ) :
᾿ κέρδαιν᾽ ἕταῖθε αἱ ϑέρους και ρν ἐπὶ ἷ
καὶ τὸ τραγικὸν ἀποδέχεσθαι (Ευἢ τάνα ἈΝ
ὦ χουσέ; δεξίωμα ἫΣ τ
φι βιοῦν ΠῸς: ζῆν Ν βιοῦν ἀφ μὐ ΝΣ ἜδεΣ ἡῃ
φ4. χαὶ κακόν 082. Ν ἈἩ καὶ ὺ ΟτΩΣ Ἰαὶ 80 καὶ Ρ
Ἰ1ὰ8 ἴοτυ. καὶ οὕτως τοὶ οὐτῶξ δὲ ἘΠῚ Ρ ἄπεῖκο, φαὶ Ρὺβ
οτος σον ειμόνορ Ἐν αο, ἤϊ κα Ἐυροὶὶ Βαρὶῖ9. βαταρῦσσι
| γογβαπι ἰδ ΟΝ 6880 γε
ραυϊαρὰῦ 4“ ὦ οι. Ξ᾿
Βοσχίιϑ Ἐπιρ τοῦ 5}
119
133
“"ῃ
132.
19
5
126
409 ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ γι χπρίῃ. ΧΙ
, Γ ᾿ , »" " ἢ
τὸ δέ γε πᾶντα ποιεῖ εἰς τὸ πλούτου τυχεῖν οὐχ ἄλλο τί
ἐστιν ἢ φιλαργυρεῖν. ὁ ἄρα τὸν πλοῦτον μέγιστον ἀγα-
Ν
,
ϑὸν ἰνδαλλόμενος ἐν τῷ σπεύδειν ἐπὶ τοῦτον γίνεται φι-
λάργυρος. πάλιν ὁ τὴν δόξαν αἱρετὴν ὑποτυϑέμενος συν-
ἐὐενὰ ἐφίεται τῆς δύξης, τὸ δὲ συντόνως ἐφίεσθαι τῆς
δόξης ἐστὶ φιλοδοξεῖν᾽ τὸ ἄρα τὴν δόξαν αἱρετὸν καὶ φύ-
σει ἀγαϑὸὺν ὑποτίϑεσθϑαι μεγάλου τινὸς κακοῦ γεννητικόν
ἔστι. τῆς φιλοδοξίας. καὶ ἐπὶ τῆς ἡδονῆς δὲ ταὐτὸν εὑρή-
δομεν᾽ τοῖς γὰρ ἐπὶ τὴν τεῦξιν αὐτῆς σπεύδουσιν ἀνάγ-
κὴ ἵτινὰ μοχϑηρὰϊ συνεξακολουϑεῖν, τὴν φιληδονίαν. ὥστε
εἰ τὸ ποιητικὸν τῶν κακῶν κακόν ἔστι, δέδεικται δὲ τὰ
δοξασϑέντα τισὶ τῶν φιλοσόφων ἀγαϑὰ πάντων τῶν κα-
κῶν ποιητικά, ῥητέον τά τισι δοξασϑέντα ἀγαϑὰ τῇ δυνά-
μει τυγχάνειν κακά.
Καὶ μὴν οὐδὲ ἔνεστι λέγειν τοῖς ἐξ ἐναντίας, ὡς κα-
τὰ μὲν τὴν δίωξιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπ᾽ αὐτὰ ὁρμὴν πάρεστί
τι τοῖς ὁρμῶσι καὶ διώκουσι κακόν, οἷον τῷ μὲν τὸν πλοῦ-
τον μετιόντι ἡ φιλαργυρία, τῷ δὲ τὴν δόξαν ἡ φιλοδοξία,
τῷ δ᾽ ἄλλο τι ἀλλοία τις ταραχή, κατὰ δὲ τὴν τεῦξιν αὖ-
τῶν ἀπαλλαγὴ γίνεται τῶν ταραχῶν καὶ ἀνάπαυλα τῆς
πρότερον ὀχλήσεως᾽ ὃ γὰρ τυχὼν τοῦ πλούτου οὐκέτι
συντόνως ἐπιζητεῖ τὸν πλοῦτον, καὶ ὃ λαβόμενος τῆς ἧδο-
νῆς λύσει τὸ σύντονον τῆς περὶ αὐτὴν σπουδῆς. καϑά-
περ οὖν τὰ πρημνοβατοῦντα τῶν ξῴων ὑπὲρ τοῦ πιεῖν δι᾽
ἀλγηδόνος ἵεται ἐπὶ τὴν ἡδονὴν καὶ ἅμα τῷ κορεσϑῆναι
παύεται τῶν πρὶν μόχϑων, οὕτω καὶ ὃ ἄνϑρωπος ἐν μὲν
τῷ ἐπείγεσθαι πρὸς τὸ ἀγαϑὸν ἐξ ἀνάγκης ὀχλεῖται, τυ-
χὼν δὲ οὗ ἐπόϑει καὶ τῆς ὀχλήσεως ἀπαλλάττεται. οὐ δὴ
δυνατὸν εἶναί φαμεν ταῦτα λέγειν, οὐδ᾽ οὕτως ἔχειν τὸ
πρᾶγμα. κἂν γὰρ τύχωσι τῶν νομιζομένων αὐτοῖς ἀγα-
ϑῶν, συνέχονται καὶ ἐπιλυποῦνται μᾶλλον, ὅτι οὐ μόνοι
ταῦτα ἕχουσιν᾽ σὺν τούτῳ γὰρ τἀγαϑὰ τίμια καὶ περι-
εξ τ ρος τὸ σου
15 ὑποτιδέμενος Βρεῖτ.: ὑποϑέμενος α 19 τὸ ---- ῶ0 δόξης
9Π).ς 81 τιφὸς κακοῦ Ν; καχοῦ τινος Τ᾿ ς οῃ ἐπὶ Βοκκ.:
ὕπο 3: ( ταραχήνν τινὰ μοχϑηρὰν ΒρΚΙ,, ἀαθν. 3188 τυγ-
ζάνειν τῇ δυνάμει Ν΄ « οὐκ ἔστι Ν 19 ΔΕ ΒΕ Ὁ
570
16
30
20
80
571
(παν. ἄομπι, Υ) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥΣ
403
Γ᾽ ( ᾿
ὠγητα νομίζουσι, συν τῷ μό ὕτα χυχιῦ '
ἊΣ βέθσνν ᾿ ὑό, μόνοι ταῦτα κεατῆσϑαι, διὸ
καὶ ζῆλος αὐτοῖς ἐμφύεται πρὸς τοὺς πέλας καὶ β
εἰ ζῆ δ ϑόνος. . ὥστε καὶ τὴν δίωξιν τῶ τρϑ
νία φϑόνος. ὥστε καὶ τὴν δίωξιν τῶν λεγομένων
Γ ΧΡ ΟΣ πὶ 4 3
[ὑπάρ χειν] ἀγαθῶν οὐκ ἀταλαίπωρον εἶναι, καὶ τὴν περίστη-
Δ -ὦ 4 4
οὐ σιν πλειόνων κακῶν ὑπάρχειν ἐπισύστασιν. πάλιν τε καὶ 1538
περὶ αὐτῶν τῶν κακῶν ὁ αὐτό ἦχος ;
ΔΩ ΚΎνς, ; ὀς ἐστι λόγος. προειληφῶς
γάρ ις εἶναί τινα φύσει κακά, καθάπερ ἀδοξίαν πενίαν
’
πήρωσιν ἀλγηδόνα νόσον, κοινῶς ἀφροσύνην, οὐ μόνοις
Ζ- - »}} " -
ὐ γλεῖται τουτοις; ἀλλὰ καὶ παμπληϑέσιν ἄλλοις τοῖς δι᾿ αὖ-
6 τὰ κακοῖς. παρόντων μὲν γὰρ αὐτῶν χειμάζεται οὐχ 159
“ - ’
ὑπ᾽ αὐτῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς περὶ αὐτῶν δόξης. καϑ᾽
ἣν πεπίστευκεν, τι καχὺν αὐτῷ πάρεστιν, χαὶ ὡς ὑπὸ
μείξονος κακοῦ πορϑεῖται τῆς τοιαύτης προλήψεως. μὴ
,͵ Α ΄ ΄ “
παρόντων δὲ ὁμοίως οὐχ ἀναπαύεται, ἀλλ᾽ ἤτοι προφυλατ-
80 τόμενος τὸ μέλλον ἢ δεδιὼς σύνοικον ἔχει τὴν μέριμναν.
λόγου δὲ παραστήσαντος, ὅτι οὐδὲν τούτων φύσει ἐστὶν 130
3 ᾿ ; , “ Τ᾽ τὴ
ἀγαϑὸν ἢ φύσει χακόν, λύσις ἔσται τῆς ταραχῆς Καὶ εἰρη-
ναῖος ἡμᾶς ἐκδέξεται βίος.
72 ᾿Αλλὰ γὰρ ὅτι μὲν διὰ τὰ δοξαξόμενά τισιν ἀγαϑὰ
4 - Η ᾿ . “
πλῆϑος ἐπισυμβαίνει καπῶν καὶ διὰ τὰ κακὰ ἕτερα γ7»}Ὲ΄
ται κακά, ὡς χάριν αὐτῶν ἀνέφιπτον γίνεσθαι τὴν εὖδα Α
ἀχκολούϑως δὲ ὑπο- 131
“-᾿ ἔ 4
μονίαν, ἐκ τῶν εἰρημένων συμφᾶνεξ
ν δεικτέον, ὅτι οὐδὲ βοηϑείας ἐνδέχεται τυχεῖν διὰ τῆ υϑλητὰ
ὑποκειμένου γάρ τιρ»Ὸς
τικῆς πορευομένους φιλοσοφίας.
΄σει κακοῦ; ὃ παραμυϑούμενος τὸν τα-
τῷ συντόνως διώκειν τἀγαϑὸν Ὡς ἀγα-
ἕ ᾿ Ἁ δ ͵
ϑὸν ἢἣ σφοδρῶς φεῦγε!» τὸ κακὸν ὡς ν καταστέλλει
ας - ’ ᾽ ’
τοῦτο λέγων, ὅτι χκαϑῆκόν ἐστι μῆτε Ξ
ιὸ τὴν ταραχὴν (ἤτοι ᾽
Ἴ ἵ " , Ἵ {- 1
τἀγαϑὺν διώκειν μὴτε τ κακὸν φεύγειν. (ἢ) τοῦτο Κ΄
ὲ μενον ὑπ᾽ αὐτοῦ ἐλαχίστην
διωκὸ χίστην
ἰκεῖν "τὸ διώκειν, τόδε δὲ
ἔχει ἀξίαν, : κεν, τὶ
μείζονα, καὶ ἁρμόξει αὐτὸ μετέρχεσθαι» οἷον ἐλάττονα μὲν
ἷ ΨΝ
ἐχειν Β6ΚΕ. ἀαθϊῦ. τρριέρα
ὁπάρχειν ἀοἰοΥ Ὁ παρ
9 ει υδοῦ ἀυρὶ. 8 ὡς ἀγαϑὸν τ Αγ αΡῸΝ
ὴν Βοκ.: ἀρχὴν» ἤτοι ὐα. Ἠδκκ λιμοῦ; τοὶ
ἤκυη ἔνεστιν ἃ αὐτὸ οἰκεῖον 5 τῆς
184
136
131
1838
139
404 ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν. παδίῃ, ΧΙ
ἁπλν ὦ Ὰ -" ω «. ς ᾿] Ἷ 3 «Ὕ
ἔγει ἀξίαν ὁ πλοῦτος, μείξονα δὲ ἢ ἀρετή, καὶ οὐκ ἐκεῖνον,
᾿ ᾿ ᾿ « “ κι "
ἀλλὰ ταύτην διωχτέον, ἢ ὅτε τοῦτο μὲν ὀλιγωφελὲς ὃν
- " . Ρ "-- Ἁ
πολλὰς ἔχει τὰς ὀχλήσεις. τοῦτο δὲ πολυωφελὲς καϑεστὼς
ἩΝΎΝΝ ὃ» ᾿ .,» , δι ᾿ } λέ [»
ὀλίγας ἔχει τὰς ὀγλήσεις. ἀλλὰ τὸ μὲν λέγειν, (ὅτι) οὔτε
τἀγαϑὸν οἰκεῖον ἔστι συντόνως διώκειν οὔτε τὸ κακὸν
372
16
͵ κ “-» - ϑω
φεύγειν, παρὰ τὴν τῶν δογματικῶν ἀξίωσίν ἐστιν, ἀεί 30
ποτε τὴν ἐκλογὴν καὶ ἀπεκλογὴν τούτων τάς τε αἴρέσεις
χαὶ φυγὰς ϑρυλούντων. τὸ δὲ φάναι τόδε μὲν μὴ δεῖν
διώκειν ὡς ταπεινόν, ἐπὶ τόδε δ᾽ ἐπείγεσϑαι ὡς λαμπρό-
τερον, ἀνδρῶν ἦν οὐκ ἀπολυόντων τὴν ταραχήν, ἀλλὰ με-
ταγωγὴν ταύτης ποιουμένων: ὡς γὰρ τὸ πρῶτον διώκων
τις ὠχλεῖτο, οὕτω καὶ τὸ δεύτερον διώκων ὀχληϑήσε-
ται. ὥστε νόσον ἀντὶ νόσου ποιεῖν τὸν τοῦ φιλοσόφου λό-
γον, ἐπείπερ τὸν ἐπὶ πλοῦτον ἢ δόξαν ἢ ὑγείαν ὡς ἀγα-
ϑὸν ὁρμῶντα ἀποστρέφων εἰς τὸ μὴ ταῦτα διώκειν ἀλλὰ
τὸ καλόν. εἰ τύχοι. καὶ τὴν ἀρετήν, οὐκ ἐλευθεροῖ τῆς
διώξεως. ἀλλ᾽ ἐφ᾽ ἑτέραν μετατίϑησι δίωξιν. ὡς οὖν ὃ
ἰατρὸς ἀναιρῶν μὲν πλευρῖτιν, ποιῶν δὲ περιπνευμονίαν,
ἢ ἀνασχευάξων μὲν φρενῖτιν, ἀντεισάγων δὲ λήϑαργον,
οὐχ ἀπαλλάττει τὸν κίνδυνον ἀλλ᾽ ἐναλλάττει, οὕτω καὶ ὃ
φιλόσοφος ἑτέραν ταραχὴν ἀνϑ᾽ ἑτέρας εἰσηγούμενος οὐ
βοηϑεῖ τῷ ταραττομένῳ. οὐδὲ γὰρ ἔνεστι λέγειν, ὅτι ἡ μὲν
ἀντεισαγομένη ταραχὴ μέτριός ἐστιν, ἡ δὲ ἀναιρουμένη
σφοδροτέρα. οἵαν γὰρ εἶχε δόξαν ὃ ταραττόμενος περὶ
τοῦ πρύτερον διωκομένου, τοιαύτην ἔχει καὶ περὶ τοῦ
δευτέρου" ἐδόξαζε δὲ τό γε πρῶτον ὡς ἀγαϑόν, καὶ διὰ
- 2) ᾿ Ὶ
τοῦτο ἐπ αὐτὸ ἔσπευδεν᾽ τοίνυν καὶ τὸ δεύτερον ἀγα-!
ϑὸν εἶναι δοξάξων καὶ ἐπ᾽ ἴσης ἐπ᾽ αὐτὸ σπεύδων τὴν
ἴσην ἕξει ταραχήν, τάχα δὲ καὶ σφοδροτέραν, ὅσῳ μεταπέ-
πεισται εἰς τὸ μείζονος ἀξίας εἶναι τὸ νῦν ὑπ᾽ αὐτοῦ διω-
κόμενον. οὐκοῦν εἰ ἕτερον ἀνθ᾽ ἑτέρου ὁ φιλόσοφος πα-
ρασκευάξοι τὸν ὀχλούμενον διώκειν, οὐκ ἀπολύσει τῆς
ὀχλήσεως. εἰ δ᾽ ἁπλῶς διδάσκει. (ὕτι)) τουτὶ μὲν ὀλιγωφε-
-τιο-πεξεσξεαςξεςς ὡς ΟΣ ΕΟ ες
15 ἐχεῖνον Βρο Κὶς; ἐχεῖνο α 18 ὅτι αἀὐὰ, ΒΕ. 8 διώ-
κῶν ζτιρ) Ἐς 1 περιπλευμονίαν 158 δ οὐδὲ ΝΙ,Ε: οὐς
10 ἔσπευδεν ἐπ᾿ αὐτός 8 ὅτι «ἀὰ, ΒΡΕΚ.
25
80
5.3
(εν. ἄομτῃ, Υ) ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ 40ῦ
τ λές ἐστι, πλείονας δ᾽ ἔχει τὰς ὀχλήσεις, {τουτὶ δὲ πολυωφε-
τὸ λὲς καθεστὼς ὀλίγας ἔχει τὰς ὀχλήσεις), σύγκρισιν ἔσται
ποιῶν αἱρέσεως καὶ φυγῆς πρὺς ἑτέραν αἵρεσιν καὶ φυγήν
καὶ οὐκ ἀναίρεσιν τῆς ταραχῆς᾽ ὕπερ ἄτοπον. ὁ γὰρ δ λὰξ:
90 μένος οὐ βούλεται μαθεῖν, τί μᾶλλον ὀχλεῖ καὶ τί ἧττον
ἀλλ᾽ ἀπαλλαγῆναι τῆς ὀχλήσεως πεπόύϑηκεν. μόνως τὸ
ἔσται φυγεῖν ταύτην... εἰ ὑποδείξαιμεν τῷ ταραττομένῳ
κατὰ τὴν τοῦ κακοῦ φυγὴν ἢ χατὰ τὴν τοῦ ἀγαϑοῦ δίωξιν,
ὅτι οὔτε ἀγαϑόν τι φύσει ἔστι οὔτε καχόν.
ἀλλὰ πρὸς ἀνθρώπων ταῦτα νόω κέκριται,
κατὰ τὸν Τίμωνα (ἔτ. 10 })16]5). τὸ ὁέ γε διδάσκειν τὸ τοι-
οὔτον ἴδιον τῆς σκέψεως" ταύτης ἄρα ἦν (τὸ) τὸν εὐδαίμονα
ὅ1 βίον περιποιεῖν.
20
εἰ εἰ ὃ περὶ τῆς τῶν ἀγαθῶν καὶ κακῶν φύσεως
ἐπέχων κατὰ πάντα ἐστὶν εὐδαίμων
Εὐδαίμων μὲν (οὖν) ἐστιν ὁ ἀταράχως διεξάγων καί. ὡς
ἔλεγεν ὁ Τίμων (τι. 68 Π 1615), ἐν ἡσυχίᾳ καὶ γαληνότητι
99. χαϑεστώς᾽"
80 πάντῃ γὰρ ἐπεῖχε γαλήνη
καὶ (ἔν. 64 165)
τὸν δ᾽ ὡς
«γατῶν δὲ λεγομένων ὑπάρχειν ἀγαθῶν τὸ καὶ ἈΑῸδᾺ ἐκ μὲ
τ τει ἢ δ, : μὲν
κατὰ δόξαν εἰσήπται, τὰ δὲ κατ᾽ ἀνάγκην. ἀλλὰ κατα;
λογικὴν δόξαν εἰὐῆίται
ποι ἢ φεύγουσιν, οἷον ἐν
ϑ ο3} ΚΓ ΎῊ, πλοῦτος καὶ δόξ ᾿ ΤΡ ΕΨΡΟΥΤΗ
πᾶν τὸ ἐοικός, ἐν δὲ τοῖς περὶ σῶμα κάλλος εὔχὺς ΠΡ
ὲ τοῖν Ὶ ψυχὴν ἀνδρεία δικαιοσύνη φρθν "δι: :
ἐν δὲ τοῖς περὶ ψυχῇ ε ΚΡ ἀνάγχην δὲ
ἀρετή. καὶ φευκτὰ τὰ ἐναντία τοῦτοῖς: κατ ΩΣ
ς 9 ὁπόσα κατ᾽ ἄλογον αἰσϑήσεως πᾶϑοβ ἊΝ
παρ ΡΝ ὔ 'σική τις ἀνάγκη παρέχει»
τὸ ται περὶ ἡμᾶς, καὶ, ὑσας Ὁ 118 3 ἔστι
οουΐϊαβ 6 Ρ. 513,1 ἀὰ
17.115 ΒΕΡΡΪ: Βεκκογῦπι ἀ τὸν Θ: τὸ 666.
] νόμῳ Ἡΐϊ] 35 τὸ δα] ταν ἸΣΒΏΒΡ.
γαλήνης.
οὖν ἐνόησ ἐν νηνεμίῃσι :
; καχῶν τὰ μὲν
ὅσα κατὰ κρίσιν
μὲν τοῖς ἐκτὸς τε
« καὶ εὐγένεια καὶ φιλία
141
143
48
-
108 ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥ͂Σ ἅν, πα, ΧΙ
ἑκὼν δ᾽ οὐκ ἄν τις ἕλοιτο (Γ 66) ἿΣ
144 ἢ φύγοι, ὡς ἀλγηδὼν καὶ ἡδονή. διόπερ τοιαύτης οὔσης ἐν
τοῖς πράγμασι διαφορᾶς, περὲ μὲν τοῦ μόνον ἀταράχως διε-
ξάγειν ἐν τοῖς κατὰ δόξαν ἀγαϑοῖς καὶ κακοῖς τὸν περὶ πάν-
των ἐπέχοντα ἤδη παρεστήσαμεν καὶ πρότερον, ὅτε περὶ
τοῦ σκεπτικοῦ τέλους (Ηγρ. 1 38 --- 80) διελεγόμεϑα,
χαὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος, ὅτε ἐδείκνυμεν (8. 110---140), ὅτι
οὐκ ἔστιν εὐδαιμονεῖν φύσει ἀγαϑόν τι καὶ κακὸν ὑπο-
145 στησάμενον. ὃ μὲν γὰρ τοῦτο ποιῶν ἀνηνύτοις συμπε-
ριεφέρετο ταραχαῖς, τὰ μὲν φεύγων τὰ δὲ διώκων, καὶ
πολλὰ μὲν αὐτῷ ἐπισπώμενος κακὰ διὰ τἀγαϑά, ἐν πολ- 30
λαπλασίοσι δὲ τριβόμενος κακοῖς διὰ τὴν περὶ τῶν κακῶν
146 δόξαν. οἷον ὁ λέγων, εἰ τύχοι, ἀγαϑὸν μὲν τὸν πλοῦτον,
κακὸν δὲ τὴν πενίαν. μὴ ἔχων μὲν τὸν πλοῦτον διχῶς
ταράττεται, καὶ ὅτι οὐκ ἔχει τὸ ἀγαϑόν, καὶ ὅτι πραγμα-
τεύεται τὴν περίκτησιν αὐτοῦ, κτησάμενος δ᾽ αὐτὸν κατὰ 35
τρεῖς τιμωρεῖται τρόπους, καὶ ὅτι πέραν τοῦ μετρίου γέ-
γηϑε. καὶ ὅτι πραγματεύεται εἰς τὸ παραμένειν αὐτῷ τὸν
πλοῦτον, καὶ ὅτι ἀγωνιᾷ καὶ δέδιεν αὐτοῦ τὴν ἀποβολήν.
141 ὃ δὲ μήτε ἐν τοῖς φύσει ἀγαθοῖς τάττων τὸν πλοῦτον
μήτε ἐν τοῖς φύσει κακοῖς, τὴν δὲ “"οὐ μᾶλλον᾽᾽ προφερύ- 530
μενος φωνήν, οὔτε ἐπὶ τῇ ἀπουσία τούτου ταράττεται οὔτε
ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ γέγηϑεν, μένει δὲ καϑ᾽ ἑκάτερον ἀτάρα-
χος. ὥστ᾽ ἐν μὲν τοῖς κατὰ δόξαν νομιξομένοις ἀγαϑοῖς 575
τε καὶ κακοῖς καὶ ἐν ταῖς τούτων αἱρέσεσι καὶ φυγαῖς τε-
148 λέως ἐστὶν εὐδαίμων, ἐν δὲ τοῖς κατ᾽ αἴσϑησιν καὶ ἀλό-
γοις κινήμασιν εἰκάξει. τὰ γὰρ μὴ παρὰ τὴν τοῦ λόγου
διαστροφὴν συμβαίνοντα καὶ τὴν φαύλην δόξαν, ἀλλὰ 5
κατὰ ἀκούσιον τῆς αἰσϑήσεως πάϑος, ἀμήχανόν ἐστιν ὑπὸ
149 τοῦ κατὰ τὴν σκέψιν λόγου ἀπαλλάττεσθαι" τῷ γὰρ διὰ
λιμὸν ἢ δίψος ὀχλουμένῳ οὐ δυνατὸν ἐμποιεῖν πεῖσμα διὰ
---..ςς. ὁ τ ον ον
Ἢ ὡς -- ἡδονή μοεὺ ἡμᾶς (ν. 10) ἔγᾶπβρ. ἰδίου 21 περὶ
(τὴν) τῶν 7ΕῈ 498 μὲν 1Ε: δὲ Νες 497 περιμένειν Ν 90 τὸν
οἵη. [Ε}: 5.98. Ν (ω. 232) 80 οὐ μᾶλλον (ἢ τήνδε ΝΙΜΕ
83 παρουσίᾳ «τούτου» Ν 821 ἀταράχως Ν᾽ ἃ καὶ κπ[ζ. οπι. ς
4 εἰκάζει (. μετριάξει Βρκὶς, ἀυθίξ.: εἴχει ΡΔΡΡΘΠ ΠΗ θΐτα
"ἡ
δ
(αν. ἄορτη. Υ) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥ͂Σ 401
575 - ΣΙ
τοῦ κατὰ τὴν σκέψιν λόγου, ὕτι οὐκ ὀχλεῖται, καὶ τῷ ἐν
ιο ταῖς τούτων παρηγορίαις διαχεομένῳ οὐκ ἐνδέχεται πειθὼ
ἐμποιεῖν περὶ τοῦ ὅτι οὐ διαχεῖται. τί οὖν, φασίν, ὄφε-
λος ὑμῖν, οἵ δογματικοί, πρὸς εὐδαιμονίαν ἐκ τῆς ἐποχῆς.
εἰ ταράττεσϑαι πάντως δεῖ καὶ ταραττομένους καχοδαιμο-
νεῖν; μέγα; φήσομεν, ὄφελος. καὶ γὰρ εἰ ταράττεται ὁ
ι6 περὶ πάντων ἐπέχων κατὰ τὴν τοῦ ἀλγύνοντος παροῦυ-
σίαν, ἀλλ᾽ εὐφορώτερον παρὰ τὸν ἀπὸ τῶν δογμάτων φέ-
ρει τὴν ὄχλησιν, πρῶτον μὲν ὅτι οὐκ ἔστιν ἴσον ἔπειρα
τῷ πλήϑει τἀγαθὰ διώκοντα καὶ περιιστάμενον τὰ καχὰ
ὡς ὑπὸ ᾿Ερινύων ἐλαύνεσθαι τῶν κατὰ τὰς διώξεις καὶ
99 φυγὰς ταραχῶν, ἢ τοῦτο μὲν μὴ πάσχειν, ἕν δὲ μόνον ἐξ
ἁπάντων ἀποτεμνόμενον κακὸν τούτου τὴν ἔκκλισιν καὶ
φυλακὴν πραγματεύεσθαι. δεύτερον δὲ καὶ τοῦτο, ὅπερ
φεύγουσιν οἵ ἐφεκτικοὶ ὡς κακόν, οὐκ ἄγαν ἐστὶ ταρακτι-
κόν. ἢ γὰρ μικρός τις ὁ πόνος ἐστί, καθάπερ ὃ καϑ᾽ ἐκέ-
46 στην ἡμέραν ἐγγινόμενος ἡμῖν λιμὸς ἢ δίψος ἢ ψῦχος ἢ
ϑάλπος ἤ τι τῶν παραπλησίων, ἣ τοὐναντίον σφοδρότατος
καὶ ἀκρότατος, ὡς ἐπὶ τῶν ἀνηκέστοις συνεχομένῶν βασά-
νοις, δι᾿ ὧν πολλάκις οἵ ἰατροὶ ἀνωδύνους πορίξουσι δυνά-
μεις πρὸς τὸ βοαχεῖάν τινα λαβεῖν ἀναστοΦῊν εἰς βοη-
80 ϑείαν, ἢ μέσος καὶ παρατείνων, χαϑάπερ ὁ ἕν τισι νύσοίῖς.
τούτων δὲ ὁ μὲν χαϑ᾽ ἑκάστην ἡμέραν συναντῶν εὐπορί-
᾿ ί ἐν καὶ πόμα καὶ σκέπην,
“γόστους ἔχων τὰς παρήγορ ας, τροφῇ ποι
πρὸς ἐλάχιστον ταράττει"
ὁ δὲ ἀκρότατος χαὶ εἰς τὰ μᾶὰ-
5 δίς 9 4 ᾽ - ξο
λιστα ταρακτικώτατος» ἀλλά τοί γε πρὸς ἀκαρὲ ἀστραπῆς
ἰ ἶ ὁ δὲ μέσος
ἀάκον λεακκύοις ἢ ἀνεαςς ἢ γ ὧν ων οἷν «ως
ἔν: κα ἦν χὰ νεῖν
νας διηνεκὴς γὰρ ὉΚΈ ΟΣ μας μέτριος Οἱ
νουσα ταραχῇ. οὐ Ε΄
1 ἡμῖν ζ 18 τὸν
: τῶν ἐν ἀ6). ΚΑΥ͂ΒΟΣ Ἔν τ ΘΔῈ
Ὁτ Ὡς τ οἷ! Ρ δ11, 85): τὴν Ἐ εὐκῖᾷ ἡῤόρα Σ
15 διώκοντα. 8
οὐ Ν᾽ (βεᾶ ὁ 18 τῶϑ.): 88
εἰ καὶ Ἡοϊπὶ εοοππά 1}
1580
"»ἀὶ
ῶι
».
158
154
188
186
188
159
1600
λ0ᾳ ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν, τηδίν, ΧῚ]
-. Ἁ . ιν δ ι " ᾿ μ ᾿
αἰτιᾷσϑαι δεῖ τοὺς ἀκουσίως καὶ κατ ανάγκὴν πάσχοντας,
ΕΔ}. ἢ, 920. Νδμοκ),
ξ ᾿ “ιν ᾿
᾿ νόμων οὐδὲν μέλεις
ϑῳφῳ»"» Ἁ ΒΕ.
αλλὰ τὴν. φυσι!
!
ιν
χαὶ τὸν δοξαστικῶς καὶ κατὰ χρίσιν ἐπισπώμενον ἑαυτῷ
τὸ καχῦν. ὥσπερ γὰρ τὸν πυρέττοντα οὐκ αἰτιατέον, ὅτι
πυρέττει (ἀχουσίως γὰρ πυρέττει), τὸν δὲ μὴ ἀπεχόμενον
τῶν ἀσυμφόρων αἰτιατέον (ἐπ᾽ αὐτῷ γὰρ ἔκειτο τὸ ἀπέ-
χεσϑαι τῶν ἀσυμφόρων), οὕτω τὸν μὲν ταραττόμενον ἐπὶ
- - 58 ἊΞ ἢ : ἌΡΕΙ ᾽ ι ΓΈ ρα
παροῦσι τοῖς αλγεινοῖς οὐκ αἰτιατέον᾽ οὐ γὰρ παρ᾽ αὐτὸν
γίνεται ἡ διὰ τὸν πόνον ταραχή, ἀλλ᾽ ἐάν τε ϑέλῃ, ἐάν τε
καὶ μή, γίνεσϑαι κατ᾽ ἀνάγκην ὀφείλει" τὸν δὲ παρὰ τὰς
ἰδίας ὑπολήψεις ἀναπλάττοντα αὑτῷ αἱρετῶν τὲ καὶ φευ-
κτῶν πραγμάτων πλῆϑος αἰτιατέον" ἑαυτῷ γὰρ ἐγείρει
κακῶν πλήμμυραν. καὶ τοῦτο πάρεστιν ἰδεῖν ἐπ᾿ αὐτῶν
τῶν λεγομένων κακῶν. ὃ μὲν γὰρ μηδὲν προσδοξάξων
περὶ τοῦ κακὸν εἶναι τὸν πόνον ἔχεται τῷ κατηναγκασμέ-
νῷ τοῦ πόνου κινήματι᾽ ὁ δέ γε προσαναπλάσσων. ὅτι
μόνον ἀνοίκειόν ἐστιν ὃ πόνος, ὅτι μόνον κακόν, διπλα-
σιάξει τῇ δόξῃ ταύτῃ τὸ κατὰ παρουσίαν αὐτοῦ συμβαῖνον
ὄχλημα. ἢ γὰρ οὐ ϑεωροῦμεν, ὡς καὶ ἐπὶ τῶν τεμνομέ-
νῶν πολλάώπις αὐτὸς μὲν ὃ πάσχων καὶ τεμνόμενος ἀνδρι-
κῶς ὑπομένει τὴν ἐκ τῆς τομῆς βάσανον, μήτε (λ 629)
ὠχρήσας χρόα κάλλιμον μήτε παρειῶν
δάκρυ᾽ ὁμορξάμενος,
διὰ τὸ μόνῳ τῷ χατὰ τὴν τομὴν ὑποπίπτειν κινήματι" 577
ὁ δὲ παρεστὼς αὐτῷ, σύναμα τῷ βραχεῖαν ἰδεῖν αἵματος
ὑύσιν, ὠχριᾷ τρέμει περιιδροῖ ἐκλύεται, τὸ τελευταῖον ἄφω-
γος χαταπίπτει, οὐ διὰ τὸν πόνον (οὐδὲ γὰρ πάρεστιν
αὐτῷ), διὰ δὲ τὴν περὶ τοῦ κακὸν εἶναι τὸν πόνον δόξαν.
οὕτω μείξων ἐστὶν ἐνίοτε ἡ διὰ τὴν περί τινος κακοῦ ὡς
188---161 -- Ηνρ. 1Π 288---Ο51,
ἧ 18 μέλλει οὐδέν Ν , 15 παρουσία Ν᾽ 91 ἰδίους ΝΙ, 98 ταὐτὸ
οἿπὲζ , μὲν ΟγΩ. Ν φοτῶ ΝΕ: αὐτοῦς 90 κινήματος Ν
ἵᾳ μόνον χαχὸν 80) ρἸΟββθιηδ εἰξ, ἀυθίέας Ηδίηΐς 3 σύναμα
.: σὺν
τς: μεῖζον ΝῚ οῶ, πὴ Κλ ται Ν ἐκκυλίεται ΠΕ ς΄ ὁ μείζων
ὁ76
10
20
38
80
(αἀν. ἄορτα, Υ) ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥΣ 409
477 ,
χακοῦ δόξαν ταραχὴ τῆς δι’ αὐτὸ τὸ λεγόμενον εἶναι κα-
χὺν συμβαινούσης. οὐκοῦν ὃ περὶ πάντων [μὲν] ἐπέχων
τῶν κατὰ δόξαν τελειοτάτην παρποῦται τὴν εὐδαιμονίαν,
ο ἐν δὲ τοῖς ἀκουσίοις καὶ ἀλόγοις κινήμασι ταράττεται ἣν 161
ιοα(τ 103)
οὐ γὰρ ἀπὸ δρυός ἐστι παλαιφάτου, οὐδ᾽ ἀπὸ πέτρης,
ἀλλ᾽ ἀνδρῶν γένος ἦεν),
μετριοπαϑῶς δὲ διατίϑεται. ὅϑεν καὶ καταφρονεῖν ἀναγ- 162
καῖον τῶν εἰς ἀνενεργησίαν αὐτὸν περικλείεσθαι νομιξόν-
ι τῶν ἢ εἰς ἀπέμφασιν, καὶ εἰς ἀνενεργησίαν μέν, ὅτι τοῦ 163
βίου παντὸς ἐν αἱρέσεσι καὶ φυγαῖς ὄντος ὁ μήτε αἱρού-
μενός τι μήτε φύγων δυνάμει τὸν βίον ἀρνεῖται καί τι-
νος φυτοῦ τρόπον ἐπεῖχεν, εἰς ἀπέμφασιν δέ, ὅτι ὑπὸ τυ- 164
ράννω ποτὲ γενόμενος καὶ τῶν ἀρρήτων τι ποιεῖν ἀναγκχα-
30 ξόμενος ἢ οὐχ ὑπομενεῖ τὸ προσταττύμενον, ἀλλ᾽ ἑκούσιον
ἐλεῖται ϑάνατον, ἢ φεύγων τὰς βασάνους ποιήσει τὸ χε-
λευόμενον, οὕτω τε οὐκέτι «ἀφυγὴς καὶ ἀναίρετος ἔσται"
κατὰ τὸν Τίμωνα (ἔτ.132 Π16|5), ἀλλὰ τὸ μὲν ἐλεῖται, τὸῦ ὃ
ἀποστήσεται, ὅπερ ἦν τῶν μετὰ πείσματος κατειληφύτων τὸ
“5 φευχτύν τι εἶναι καὶ αἵρετόν. ταῦτα δὴ λέγοντες ον ΡΤ 168
ὕτι κατὰ μὲν τὸν φιλόσοφον λόγον οὐ βιοῖ ὁ σκεπτικός (ἀνε.
νέργητος γάρ ἐστιν ὅσον ἐπὶ τούτῳ)» κατὰ δὲ τὴν ἀφ
σοφον τήρησιν δύναται τὰ μὲν αἱρεῖσθαι, τ με
ἀναγκαζόμενός τε ὑπὸ τυράννου τι τῶν μι ϑῷ Ἧ “
80 πράττειν, τῇ κατὰ τοὺς πατρίους ἐς ΔῸΣ ᾿Ξ, ἰιὶ ὅβόν γε
λήψει τυχὸν τὸ μὲν ἑλεῖται, τὸ δὲ; φεῦθευν ᾿ ἀνε
χηρὺν πα ὰ τὸν ἀπὸ Ξ "»"
οἴσει; τύ πόποι ροσδοξάξει καϑάπερ ἐκεῖνος. εἰρητα
᾿
τούτων ἀκριβέστερον ἐν τοζοπες, τοῦ τ ΡΝ
5 τ 80.» καὶ τὴν
ἀναγκαῖον κβ 4Ὁ
αὖϑις ἀριξήλως εἰρημένα μυϑ
.ῃ. ΒὔβΙΟΥ
«κι Ροβὺ καρποῦνται (δ ΤΑΣ, ἢ ε
Β μὲν ἀο. ΒΟΚΚ Ἡ
16 αἰρέσεσι Β6ΚΕ.: ἀἰδεννν ο σμγη ΟἸΘΙΆ τὸς ἐλὰν ἩΤᾺ
ἀν Νὸ ἀτ βομς ἀαυῖς, τούτοις ούτῳ ΒΕΚΚ
"ἢ Νι ἣν κιγκαζόμεν ἰ ΒΠς τι ἢ
-»
σι
,
111
112
“τὸ ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥ͂Σ πγ, τηδίῃ, ΧΙ
578
“- " Ἃ “ “" ᾽ Ξ ᾽
Ὅϑει): περὶ αγαϑῶν καὶ καχὼν ἀποδόντες, ἀφ ὧν αἴ δ
" ᾿ , ἣ Α - ἐξ λ
ἀἁτοριίᾶι πὶ παν τα σγεδὸν τὸν ηϑικὸν διατείνουσι τόπον,
ἐοε τὶ
φέρε τὸ μετὰ τοῦτο σχοπῶμεν, εἰ ἔστι τις περὶ τὸν βίον
τ
ξΞ εἰ ἔστι τις περὶ τὸν βίον τέχνη
Ὅτι μέν ἐστι δυνατὸν κατὰ τρόπον βιοῦν αἱρουμένους τὸ
τὴν περὶ πάντων ἐποχήν, ἀποχρώντως ἡμῖν δέδεικται"
οὐδὲν δὲ κωλύει ἐκ παραλλήλου δοκιμάξειν καὶ τὴν τῶν
δογματικῶν στάσιν. καίπερ ἀπὸ μέρους ἤδη δοκιμασϑεῖ-
σαν. ἐπαγγέλλονται γὰρ τέχνην τινὰ περὶ τὸν βίον πα-
ραδώσειν, καὶ διὰ τοῦτο Ἐπίκουρος (ἔν. 219 175.) μὲν μα
ἔλεγετὴν φιλοσοφίαν ἐνέργειαν εἶναι λόγοις καὶ δια- τὸ
λογισμοῖς τὸν εὐδαίμονα βίον περιποιοῦσαν, οἵ δὲ
Στωιτκοὶ (ΠῚ ἔτ. 598 Ατπ.) καὶ ἄντικρύς φασι τὴν φρόνη-
σιν, ἐπιστήμην οὖσαν ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ οὐδε-
τέρων. τέχνην ὑπάρχειν περὶ τὸν βίον, ἣν οἵ προσλα-
βόντες μόνοι γίνονται καλοί, μόνοι πλούσιοι, σοφοὶ 19Ἁ
μόνοι. ὁ γὰρ πολλοῦ ἄξια κεκτημένος πλούσιός 90
ἐστιν. ἡ δὲ ἀρετὴ πολλοῦ ἔστιν ἀξία, καὶ μόνος ταύ-
τῆν ὁ σοφὸς κεκτηται μόνος ἄρα ὃ σοφός ἐστι
πλούσιος. καὶ ὁ ἀξιέραστός ἐστι καλός, μόνος δὲ ὃ
σοφὸς ἀξιέραστος" μόνος ἄρα ὃ σοφός ἐστι καλός.
αἱ δὴ τοιαῦται ὑποσχέσεις ϑηρεύουσι μὲν τοὺς νέους ἐλπίσι 341
ψυχραῖς, οὐκέτι δέ εἰσιν ἀληϑεῖς. παρὸ καὶ ὁ Τίμων ὃτὲ 35
μὲν τοὺς ἐπαγγελλομένους τὴν παράδοσιν αὐτῶν ἐπισκώπτει,
λέγων ([τ. 66 Ῥ]6]5):
πολλῶν λακεδόνων λυμάντορες ἵ ἐπιδολωταί,
ὁτὲ δὲ τοὺς προσέχοντας αὐτοῖς μεταμελομένους ἐφ᾽ οἷς
μάτην ἐμόχϑησαν παρεισάγει διὰ τούτων (ἔτ. 66 Π)19]8)" 80
φῆ δέ τις αἰάξων, οἷα βροτοὶ αἰάζουσιν,
οἶμοι ἐγὼ τί πάϑω; τί νυ μοι σοφὸν ἔνϑα γένηται;
πτῶχος μὲν φρένας εἰμί, νόου δέ μοι οὐκ ἔνι κόκκος. 579
, 5. σχεδὸν ἐπὶ πάντα ς 19 προσλαβόντες 1.8}: προλα-
ΠΡῚΝ Νς- 48 ἐπιδολωταί ΝΙΣ: ἐπιδολοταί ς: αἰπυδολωταί
ἐΒΌτ,: ἐλπιδοδῶται ὕβρομογ; ἐλπιδολώται Μοΐποϊκο
»-......
.»-----»-..
5379
(αν. ἄορι.) ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ
ν 411
ἦ με μάτην φεύξεσθαι ὀίομαι αἰπὺν ὄλεθρον
τρὶς μάκαρες μέντοι καὶ τετράκις οἵ μὴ “ΘΗΝ
μηδὲ κατατρώξαντες ἐνὶ σχολῇ ὕσσ᾽ ἐπέπαντο ν
5 νῦν δέ με λευγαλέαις ἔρισιν εἵμαρτο τυνηναὶ
καὶ πενίῃ καὶ ὅσ᾽ ἄλλα βροτοὺς αϑῆρα ἐλαστρεῖ.
’ 4 » 7 “ μ}
ὑετὸν νι ἐραι ἔχει, μάϑοιμεν ἂν ἐντεῦθεν ἐπιστή-
ΡΝ ΠΝ ιουμένη περὶ τὸν βίον εἶναι τέχνη, ταὶ
͵ ἐμονεῖν ὑσππειλ' ὖ μία τις ἐστί ᾿
1 πολλαὶ καὶ ΥΒΙΟΥΕ ἢ Ἣν 2 ψὴ Ἔ φάτ
δὲ κατὰ τοὺς Στωικούς τὶ " ιν τῇ ΠΣ ΡΣ
ἱ "ποῦς, ς δὲ τῶν ἀπὸ τοῦ Περιπάτου.
ἤτοι οὖν πάσαις ὁμοίως ἀκολουϑητέον ἢ μιᾷ μόνῃ ἢ οὖ-
δεμιᾷ. αὶ πάσαις μὲν ἀκολουθεῖν τῶν ἀμηχάνων ιὰ
τὴν μάχην᾽ ὃ γὰρ ἤδε προστάσσει ὡς αἴρετόν, τοῦτο ἤδε
15 ἀπαγορεῦει ὡς φευκτόν, οὔκ ἐνδέχεται δὲ τὸ αὐτὸ ὅμα
καὶ διώκειν καὶ φεύγειν. εἰ δὲ μιᾷ χαταχολουϑητέον ἐστίν,
ἤτοι τῇ ὁποιαδήποτε οὖν᾽ ὕπερ ἀδύνατον. ἀχολουϑεῖ γὰρ
ἴσον τὸ πάσαις ϑέλειν ἕπεσθαι" εἰ γὰρ τῇδε προσεκτέον,
τί μᾶλλον τῇδε ἢ τῇδε; χαὶ ἀναστρύφως. λείπεται ἄρα τῇ
20 προκρυϑείσῃ λέγειν δεῖν ἔπεσϑαι. ἤτοι οὗ
- “Ῥ᾽3 3ηη
ν τῇ ὑπ᾽ ἄλλης
προκριϑείσῃ χατακολουϑήσομεν ἣ τῇ ὑφ᾽ ἑαυτῆς. καὶ εἰ
᾽ - Ἅ
φ᾽ ἑαυτῆς: ἄπιστος ἔσται, ἢ
μὲν τῇ ὑ δεήσει πάσας ἡγεῖ-
σϑαι πιστάς᾽ εἰ γὰρ ἤδε. καϑόσον ὑφ᾽ ἑαυτῆς κέχριται,
ἔστι πιστή, καὶ αἵ λοιπαὶ γενήσονται πισταί ἑκάστη γὰρ
.[ᾳ αὐτῶν ὑφ᾽ ἑαυτῆς κέκριται. εἰ δὲ ὑπ᾽ ἄλλης; δεήσει πάλιν
καὶ οὕτως αὐτὴν ἀπιστεῖσϑαι" ὡς γὰρ αὐτή: παρύσον δια-
φωνεῖ ταῖς ἄλλαις, ἐδεῖτο κρίσεως: οὕτω καὶ ἧ κρίνουσα
αὐτήν: ἧ διαφωνεῖ ταῖς λοιπαῖς ἀγωγαῖς: δεήσεται τί!
γρ. ΠῚ 439.
118---111 “-- Η
ῷ Ε
Ἐς 0 μ 061}: ἠλέματον Ὁ τ ἢ] οὶ
σϑαι ΚΝ 8 μὴ ἃ: μὲν γΠ]οῖβοῦ. αν ΕΣ ἡ
ἠὲ Μοΐμοκο ὅ ἄλλους Ν Ἷ δ: Ε ὃ 3 .
, ἤτοι τ προκριϑείσῃ ἴ π.) οα
1 τς τὰ ἐς 18 ἴσως ΒΕΚΚ. δἃαῦιέ.: σῸΨ ζεἶνα δ
ᾳ πα γρῦν.: καὶ σ 9 προκέχριται Βὐξίον ὃ Ὅρν
ἢ, ἢ -. διαφωνεῖται Νν ἡ: ἡ Ν (αϑαϊα.
90 (21 διαφωνεῖ ταῖς δ 9
ἴαα ΕΒΌΓ.): ΟΝ. τες
ΠῚ
-ι
419 ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ ϑγι τη, ΧΙ
᾿ ᾿ αὐτὸ ὑκ ἔσται πιστὸν ἐκεί ἐκ
χριουσὴς καὶ παρ αὐτὸ τοῦτο ΠΝ φέσι ον νὴ:
χριτήριον,. εἰ οὔν μὴτε πάσαις Εὶ εχ ται τὰ εν οὶ ὲ ν 80
βίον τέχναις ἀκολουϑεῖν μήτε μιᾷ, λείπεται ΕἸ Ι μΣ
1τὰ σθαι. καὶ ἄλλως᾽ ὡς ποοερνον (β 118), πὸ ν ν οὐσῶν "
περὶ τὸν βίον τεγνῶν κατ ἀνάγκην δεῖ τὸν μιᾷ τούτων προσ- 680
αὐαπαυσαάμενον κακοδαιμονεῖν, οὐ μόνον διὰ τὰς προειρη-
μένας αἰτίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τοῦ λόγου προϊόντος λε-
γϑησομένην. ἕκαστος γὰρ τῶν ἀνϑρώπων ἍΤ : 3:
τιν ἢ γὰρ φιλόπλουτός ἐστιν ἢ φιλήδονος ἢ φι ῦ οξος 5
τοιοῦτος δὲ ὧν ὑπ᾽ οὐδεμιᾶς τῶν δογματικῶν ἀγωγῶν δύ-
119 ναταῖ καταστέλλεσθαι, ἀλλ᾽ ὁ μὲν φιλύπλουτος ἢ φιλόδο-
ἔος ἐκπυρσεύεται μᾶλλον τὴν ἐπιϑυμίαν ὑπὸ τῆς Περιπα-
τητικῆς φιλοσοφίας. καϑ΄ ἣν ὃ πλοῦτος πύκα, τς δόξα τῶν
ἀγαϑῶν ἐστιν, ὁ δὲ φιλήδονος προσεκκαίεται “ὑπὸ τῆς κατὰ τὸ
Ἐπίκουρον ἀγωγῆς (τέλος γὰρ εὐδαιμονίας ἡ ἡδονὴ ἀπο-
δείκνυται κατ᾽ αὐτόν), ὁ δὲ φιλόδοξος [πρῶτος] προσεκτρα-
χηλίξεται εἰς αὐτὸ τὸ πάϑος πρὸς τῶν Στωικῶν λόγων, καϑ
οὺς ἡ ἀρετὴ μόνον ἐστὶν ἀγαϑὸν, καὶ τὸ ἀπ ἀρετῆς γινόμενον.
180 πᾶσα οὖν ἡ λεγομένη περὶ τὸν βίον ἐπιστήμη τοῖς δογμα- 16
τικοῖς φιλοσόφοις ἐπιτείχισμά ἐστι τῶν ἀνθρωπίνων κακῶν,
ἀλλ᾽ οὐ βοήϑεια. ;
Κἂν μίαν δὲ δῶμεν εἶναι τέχνην περὶ τὸν βίον, καὶ
ταύτην σύμφωνον, οἷον τὴν Στωικήν, οὐδ᾽ οὕτως προση-
σομεϑα διὰ τὸ πολλὰς καὶ ποικίλας αὐτῇ συνεισάγεσϑαι 30
181 κῆρας. εἰ γὰρ ἡ μὲν περὶ τὸν βίον τέχνη φρόνησις οὖσα
ἔστιν ἀρετή, τὴν δὲ ἀρετὴν μόνος εἶχεν ὃ σοφὸς, οἷ Στωι-
κοὶ μὴ ὄντες σοφοὶ οὐχ ἕξουσι φρόνησιν οὐδὲ τέχνην τινὰ
περὶ τὸν βίον, μὴ ἔχοντες δὲ ταύτην οὐδὲ ἄλλους διδάξουσιν.
εἴπερ τε κατ᾽ αὐτοὺς οὐδεμία δύναται συστῆναι τέχνη, οὐὸ 38
ἡ περὶ τὸν βίον συστήσεται" ἀλλὰ μὴν τὸ πρῶτον᾽ τὸ ἄρα
182. δεύτερον. τέχνη γάρ ἐστι (ϑίοϊο. ἔγ. 1 78 Ατὐη.) σύστημα
180---183 -., Ἦγρ. ΠῚ 440---949͵
80 ἐνδέχεται πάσαις Ν 8 διὰ Βοκκ,. ἐπὶ α λόγου οτι. Ν
1,8 ἢ φιλόδοξος ἀε]. Ἡἄρίον Ὁ καὶ ἡ δόξα ἃς . Β βίον
15 πρῶτος 46]. Ηδτνοίπβ 18 δὲ οῃ. Ν ϑῶμεν Ποϊπηίχ 00]].
Ρ. 117, 19 19,90 προσησόμεϑα ΒεκΙς, 5ρο, ΗἩϑεγρέαχη: προησ. (ὦ
Ξ1 ἐπεὶ γὰρ Ἠρϊπίχ ἀμ ξ, ςο]]. ἢ; 177..58
(δάν, ἀομπι, ν) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥ͂Σ 413
480
ἐκ καταλήψεων, καὶ κατάληψίς ἐστι καταληπτικῆς
φαντασίας συγκατάδιεσιῥ, οὐδεμία δ᾽ ἦν καταληπτισὴ
0 φαντασία διὰ τὸ μήτε πᾶσαν ὑπάρχειν φαντασίαν καταλήπτι-
κήν (μάχονται γάρ), μήτε τινὰ διὰ τὴν ἀνεπικρισίαν. μὴ οὔσης
δὲ καταληπτικῆς φαντασίας οὐδὲ συγκατάϑεσίς τις αὐτῆς γε-
481 νήσεται; οὑτωσὶ δὲ οὐδὲ κατάληψις. μὴ οὔσης δὲ κατα-
ληψεῶς «οὐδὲ σύστημα ἐπ καταλήψεων γενήσεται, τουτέστι
τέχνη. ᾧ ἀκολουϑεῖ τὸ μηδὲ περὶ τὸν βίον εἶναί τινα τέχνην.
πρὸς τούτοις" ἡ καταληπτικὴ φαντασία κρίνεται κατὰ 183
τοὺς Στωικούς (τ, Π 971 Αγ), ὅτι καταληπτική ἐστι, τῷ
ἀπὸ ὑπάρχοντος γενέσθαι καὶ κατ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπάρχον ἐναπομε-
μαγμένως καὶ ἐναπεσφραγισμένως᾽ τό θ᾽ ὑπάρχον ὅοχι-
μάζεται, ὅτι ὑπάρχον ἐστίν, ἐκ τοῦ χκαταληπτικὴν κινεῖν
φαντασίαν. εἰ δὲ ἵνα μὲν ἡ καταληπτικὴ χρίνηται φαν-
τὸ τασία, τὸ ὑπάρχον δεῖ ἐπεγνῶσϑαι, ἵνα δὲ τοῦτο καταλη-
φϑῆ. τὴν χαταληπτικὴν φαντασίαν βέβαιον εἶναι, ἐχάτε-
ρον δὲ διὰ ϑάτερόν ἐστιν ἄπιστον; ἀγνωρίστου οὔσης τῆς
χαταληπτικῆς φαντασίας ἀναιρεῖται καὶ ἡ τέχνη; σύστημα
15 Εἴπερ τε ἡ περὶ τὸν βίον ἐπιστήμη; τουτέστιν ἦ φρῦ- 184
νησις, ϑεωρητικὴ τῶν τὲ ἀγαϑῶν καὶ κακῶν καὶ οὐδετέρων
ἐστίν, ἤτοι ἑτέρα καϑέστηχε τῶν ἀγαϑῶν ὧν ὑπ 3
μη ἔμαν, ἢ τοὶ τς δ τρριπὸ πρὶ
4 (δ δ Σ δ πα ΤΈΞ
90 τὸ μετέχον ἀρετῆς". καὶ εἰ μὲν ἑτέρα εὐτν Ἢ γα ρα
ὧν λέγεται ἐπιστήμη: οὐ ὅλως ΕΟΈΕΣ ἐπιστμ Ἶ :
ἐπεισ ἥμη μβυλν θέ ἭΡΗ τ Α “κ109) ἀνύπαρκτα, ὥστ
κακὰ πρότερον ὃ εἰδαμὲν κὸν ταν εἰ δ᾽ αὐτή ἐστιν
οὐδ᾽ ἐπιστήμη τις ἔσται ἀγαθῶν καὶ κακῶν. εἶ ὁ αν ευτῆς
Γ.}} - ᾿ » εἶναι ἐπιστὴμῆ» ἑ [Ὁ
45 ἀγαϑὸν καὶ ἀξιοῦται τῶν ἀγαθόν αδοτες ,
ἔσται ἐπιστήμη᾽ ὃ πάλιν ἄτοπον. τὰ γὰρ
- ᾽ , ὃ
ταῦτα προεπινοειται τῆς ἐπιστημηβ'
88
ν
-
»--
ἐυες [ΕἸ
ταληφεῶς δὶ
2 καταλήψεων θδνὶ δὰ ον ἐναπ. Ν
1 συγκατάληψιθ Ν Ἶ «- ὁπάρχειν Ν {πὲ ;
ὃ μὴν ὁ Ἐν ᾿ μα ΠΒΕν ; ἢ αὐτή Ν (ἴ8πι ΒεΚΚ.):
ὙΠ ΩΝ τς 85: οὐδ᾽ ΒΟΚΚ.: οὐϑ
414 ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν, τηδίῃ, ΧΙ
, . - , ᾿ " ᾿ Ὡὐ «58:
ἐπισταὴ ὑγιεινῶν καὶ νοσερῶν καὶ, οὐϑετέρων ἀλλὰ
προὐφέστηχε τῆς ἰατρικῆς καὶ προηγεῖται τὰ ὑγιεινὰ καὶ
᾿Ὀδερᾶ. πάλιν τε ἡ μουσικὴ ἐμμελῶν ἐστι καὶ ἐκμελῶν, 80
ἐνρυϑιὼν τὲ καὶ ἐκρύϑμων ἐπιστήμη" ἀλλ οὐ πρὶν τού-
τῶν ἔστιν ἢ μουσική. καὶ αὐτοὶ (ϑίοϊα. ἔτ. Π128 Ατγη.) δὲ
τὴν διαλεκτικὴν ἔφασαν ἐπιστήμην ἀληϑῶν τε καὶ 582
ὠευδῶν καὶ οὐϑετέρων᾽ οὐχοῦν προὐφέστηκε τῆς δια-
λεχτικῆς ταληϑῆ καὶ ψευδῆ καὶ οὐθέτερα. εἰ δὴ ἑαυτῆς
ἐστιν ἐπιστήμη ἡ φρόνησις, ὀφείλει προὐφεστάναι ἑαυτῆς"
οὐδὲν δὲ δύναται ἑαυτοῦ προὐφεστηκέναι᾽" οὐδὲ ταύτῃ τοί- ὃ
νυν ῥητέον εἶναί τινα περὶ τὸν βίον ἐπιστήμην.
188 ΠΣσά τε ὑπαρκτὴ τέχνη καὶ ἐπιστήμη ἐκ τῶν ἀποδι-
δομένων ὑπὸ αὐτῆς τεχνικῶν τε καὶ ἐπιστημονικῶν ἔργων
καταλαμβάνεται. οἷον ἰατρικὴ μὲν ἐκ τῶν ἰατρικῶς γινο-
μένων. κιϑαριστικὴ δὲ ἐκ τῶν κιϑαριστικῶς, καὶ ἤδη ἕωγρα- 10
φία καὶ ἀνδριαντοπλαστικὴ καὶ πᾶσαι αἵ ἐμφερεῖς. ἡἣ δέ
γὲ περὶ τὸν βίον ἀξιουμένη στρέφεσϑαι τέχνη οὐδὲν ἔχει
συμβεβηκὸς ἐνέργημα. ὡς παραστήσομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι
185 τὶς περὶ τὸν βίον τέχνη. οἷον πολλῶν λεγομένων παρὰ
τοῖς Στωικοῖς περί τε τῆς τῶν παίδων ἀγωγῆς καὶ περὶ 15
τῆς πρὸς τοὺς γονεῖς τιμῆς καὶ ἔτι τῆς πρὸς τοὺς κατοι-
χομένους ὁσιότητος, ὀλίγα ἐξ ἑκάστου εἴδους ἐπιλεξώμενοι
δείγματος χάριν προοισόμεϑα εἰς τὴν τῆς ἐπιχειρήσεως
κατασπευην.
190 Καὶ μὴν περὶ μὲν παίδων ἀγωγῆς ἐν ταῖς διατριβαῖς ὃ αἷ- 30
θεσιάργης Ζήνων( γ. 250 Ατπ.)τοιαῦτά τινα διέξεισιν" “δια-
μηρίζειν δὲ μηδὲν μᾶλλον μηδὲ ἧσσον παιδικὰ ἢ μὴ
παιδικά. μηδὲ ϑήλεα ἢ ἄρρενα" οὐ γὰρ ἄλλα παιδι-
κοῖς ἢ μὴ παιδικοῖς, οὐδὲ ϑηλείαις ἢ ἄρρεσιν, ἀλλὰ
ὑζ αὐτὰ πρέπει τε καὶ πρέποντά ἐστιν. καὶ πάλιν (ἔτ. 35
--π- Ὁ τ ἐνθλόε ρος τς τῳ διε θδ νιον
188---189 --- γρ. Π 943,
190---196 -- Ηγρ. ΠΠ1Π 948---949,
π΄ πανυναπναμην ΝΠ Δ Ὁ... Ὁ
39. ὑγιεινὰ καὶ οἴη. Ν 8 δὴ ΝΙΕ: δὲς 71 ὑπαρχτικὴ ς
12 γράφεσθαι Ν 1011 χατηχουμένους Ν' (οἵ. αα γν, 108,9.
114, 12) 18 προοισόμεϑα Ἰ,ς: προῖσ. Ν προεισ. 89 ἴσον ς
"
“2
»"}
(αν. ἀορτηῃ νὴ) ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥΣ 415
192
482
291 ΛΑγπ.)" “διαμεμήρικας τὸν ἐρώμενον; οὐκ ἔγωγε.
πότερον οὐκ ἐπεθύμησας αὐτὸν διαμηρίσαι; καὶ
μάλα. ἀλλὰ ἐπεθύμησας παρασγεῖν σοι αὐτόν, ἢ ἐφο-
βήϑης κελεῦσαι; μὰ 40. ἀλλ᾽ ἐκέλευσας; καὶ μάλα
νι εἾ9᾽ οὐχ ὑπηρέτησέ σοι; οὐ γάρ.’ ὠΑπερὶ δὲ τῆς ΚΕ 191
80 τοὺς γονεῖς τιμῆς παράϑοιτο ἄν τις τὰ τῆς ΚΙ ΑΘΘΡΙ ΤῊΣ
ὑπ᾽ αὐτῶν ϑρυλούμενα. χαί γε ὁ μὲν Ζήνων (τ. 258 Ατη.)
.83 τὰ περὶ τῆς ᾿Ιοκάστης καὶ Οἰδίποδος ϑεὶς ἱστορούμενά φησιν,
ὕτι οὐκ ἦν δεινὸν τρῖψαι τὴν μητέρα. “ἱπαὶ εἰ μὲν ἀσϑε-
νοῦσαν τὸ σῶμα ταῖς χερσὶ τρίψας ὠφέλει, οὐδὲν
αἰσχρόν᾽ εἰ δ᾽ ἑτέρῳ μέρει τρίψας εὔφραινεν ὀδυνω-
5 μένην παύσας; καὶ παῖδας ἐκ τῆς μητρὺς γενναίους
ποιήσας, τί ἦν αἰσχρόντ᾽ ὁ δὲ Χρύσιππος ἐν τῇ πολι- 193
τείᾳ κατὰ λέξιν φησὶν οὕτως (1Π]| 146 Ατη)" “δοκεῖ μοι καὶ
ταῦτα οὕτως διεξάγειν, καϑάπερ καὶ νῦν οὐ κακῶς
80 παρὰ πολλοῖς εἴϑισται, ὥστε καὶ τὴν μητέρα (ἐκ τοῦ
υἱοῦ τεκνοποιεῖσϑαι καὶ τὸν πατέρα) ἐκ τῆς ϑυγα-
ιο τρὸς καὶ τὸν ὁμομήτριον ἐκ τῆς ὁμομητρία: ;
ιθι δεῖγμα δὲ τῆς πρὸς τοὺς κατοιχομένους αὐτῶν ὁσιότητος 78
νοιτ᾽ ἂν καὶ τὰ περὶ τῆς ἀνϑρωποφαγίας παραγγελλόμε αν δὶ
γὰρ μόνον ἀξιοῦσι τοὺς τετελευτηκότας ἐσϑίειν, ἀλλα καὶ τᾶς
αὑτῶν σάρκας, εἴ ποτε τύχοι τι μέρος τοῦ σώμκτος ΡῈ ϑ
λέγεται δ᾽ ἐν τῷ περὶ δικαιοσύνης ὑπὸ λ ρυσίππου τ. ; ἀγὸς
15. Ααπι.) ταυτί" ε αἱ ἂν τῶν μελῶν ἀπ ΟΜΝ ΤΕΣ ον ἘΣ
τὴν τροφὴν χρήσιμον; μητε ἔπιον ες Ψῃ ν τῶν
᾿γαλίσκειν δὲ αὐτὸ, ὑπ: ΧΕ πο
» ἐν δὲ τῷ περὶ τοῦ 194
. διεξερχόμενος. ῥητῶς
ἄλλως δίπτειν) ἀνα ;
ἡμετέρων ἕτερον μέρος γένητον
καϑήκοντος. περὶ τῆς τῶν γονέων ταφῆς
6 ΟἹ πότερον Ν:
: διαμεμήρακο, "τ ἢ ΒΕΚΚ. ἀυθῖς,
“6 διαμεμήρικαξ ἄρῃ. ἡπρλκηϊ τὰ
πρύτερον ΠῈς Ἀ5 ΣΥΝ .9. ὑπηρέτησέ ΜΕ: ὑπηρέ-
ἢ ἀο]. Αταΐτι δὲ 0 ἰοτί. τὰ {περὶ τὴν ἑ ἴα. τοῦτ᾽
(Ν: ὑ7 ρετήσουσί Ξ- πες ετίηνα: τ
τησαι ἷ ὑπη 1 Φ ἐφ (ὑ εὗρεν το 0: ἐξαγα-
α (ἐχοθρῖ8 ἔν αυϊ μιλορεὲ π τ
“ἐρα ΒΡΡὶ-
ΠΡ Γγι δαὶ οὶ Ρ». 119, Ὧ 18 ἕτερον ΟἸΒ. 5
198
196
191
«ἰῷ ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν. χα. ΧΙ
’ 582
φησίν ΠΠ|Τ8 8 Αὐα᾽ “ἀπογενομένων δὲ τῶ ν γονέων τὰ- 30
φαῖς γοηστέον ταῖς ἁπλουστάταις, ὡς ἂν τοῦ σῶ-
ματυὺς. καϑαάπερ ὕνυχος ἢ τριχῶν. οὐδὲν ὕντος πρὺς
ἡμᾶς. οὐδ᾽ ἐπιστροφῆς καὶ πολυωρίας προσδεομέ-
νὼν ἡμῶν τοιαύτης τινός. διὸ καὶ χρησίμων μὲν ὄν-
τῶν τῶν κρεῶν τροφῇ χρήσονται αὐτοῖς, καϑάπερ 95
καὶ τῶν ἰδίων μερῶν, οἷον ποδὸς ἀποκοπέντος ἐπέ-
βαλλε χρῆσϑαι αὐτῷ, καὶ τοῖς παραπλησίοις"
ἀχρείων δὲ ὄντων αὐτῶν ἢ κατορύξαντες τὸ μνῆμα
ἐάσουσιν. ἢ κατακαύσαντες τὴν τέφραν ἀφήσου-
σιν. ἢ μακρότερον ῥίψαντες οὐδεμίαν ἐπιστροφὴν 394
αὐτῶν ποιήσονται, καϑάπερ ὄνυχος ἢ τριχῶν. 80
Ὧδε μὲν οἵ ἀπὸ τῆς Στοᾶς. ἐπακτέον δ᾽ αὐτοῖς τὸ 584
ἀκόλουϑον τῆς ἐπιχειρήσεως. ἤτοι γὰρ οὕτω παραγγέλ-
λουσι ταῦτα ποιεῖν ὡς μελλόντων αὐτοῖς χρῆσϑαι τῶν
νέων ἢ ὡς μὴ χρησομένων. καὶ ὡς χρησομένων μὲν οὐ-
δαμῶς" οἵ γὰρ νόμοι κωλύουσιν, εἰ μή τι παρὰ “αιστρυ- 5
γόσι καὶ Κύκλωψι δεήσει βιοῦν, παρ᾽ οἷς ϑεμιτόν ἐστιν
((267}
ἀνδρόμεα κρέ᾽ ἔδειν καὶ ἐπ᾽ ἄκρητον γάλα πίνειν.
εἰ δ᾽ ὡς μὴ χρησομένων, παρέλκουσα γίνεται ἡ περὶ τὸν
βίον τέχνη, ἧς ἡ χρῆσίς ἐστιν ἀδύνατος" ὡς γὰρ ἐν τυ-
φλῶν δήμῳ ἄχρηστός ἐστι ζωγραφία (βλεπόντων γὰρ ἡ τὸ
τέχνη), καὶ ὃν τρόπον ἐν πόλει κωφῶν ἀνόνητός ἔστι κι-
ϑαριστική (ἀκούοντας γὰρ τέρπει), οὕτω καὶ ἡ περὶ τὸν
βίον τέχνη πρὸς μηδέν ἐστι τοῖς μὴ δυναμένοις αὐτῇ
χροῆσϑαι. ;
᾿ Καὶ μὴν πᾶσα τέχνη, ἐάν τε ϑεωρητικὴ καϑεστήκῃ;, 15
ὡς γεωμετρία καὶ ἀστρολογική, ἐάν τε πρακτική. ὡς ὅπλο-
μαχητική, ἐάν τε" ἀποτελεσματική, ὡς ξωγραφία καὶ ἀνδρι-
191---199 -- γρ. ΠΙ 948.
Ξε: Ἐς οὐ αν τ οι (,0.ὔἍνΡ, Α΄ 5
24 τοιαῦτά τινα Ν ,, 989 ἐάσουσιν» 861. 60]]. Ῥ. 180, ὃ; ἐποί-
πλρμες Οα [10 ἐστιν (ἦν ξ. Ν΄ χἱ ἀνόνητος Ν'ς (Τὰ οχ οοττ.):
νοητὸς ΠῈ οἱ ἢ γσ, δ καϑεστήκη Ν: καϑεστήκοι ἸἸὺς
8
{Π)
98
0
δ.
ὃ ἃ
(αάν. ἄορι. Υ) ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ 411
5484 ἐς ΨᾺ
αντοπλαστιπῆ, ἴδιον ἔχει ἔργον ᾧ διαφέρει τῶν ἄλλων δια-
ϑέσεων, τῆς δὲ φρονήσεως οὖχκ ἔστιν ἴδιον ἔργον, ὡς
0 παραστήσω οὐκ ἄρα τέχνη τίς ἐστι περὶ τὸν βίον ἡ φοί:
νησι. ὡς γὰρ τὸ χκοινὺν μουσικοῦ καὶ ἀμούσου, τοῦτ
οὐκ ἔστι μουσικόν; παὶ τὸ κοινὸν γραμματικοῦ χαὶ ἀγραμ-
μάτου, τοῦτ οὐχ ἔστι γραμματικῶν, οὐτῶ χαὶ συλλήβδην
τὸ κοινὸν τοῦ τεχνίτου καὶ ἀτέχνου, τοῦτ᾽ οὐκ ἔστι τεχνι-
μαχόν. διόπερ καὶ τὸ [τεχνικὸν] τοῦ φρονίμου καὶ ἄφρονος
5 κοινὸν οὐκ ἂν εἴη τῆς φρονήσεως ἴδιον ἔργον. πᾶν δέ γε
τὸ ὑπὸ τοῦ φρονίμου γίνεσθαι δοκοῦν ἔργον, τοῦτο ποι-
νὺν εὑρίσκεται καὶ τοῦ μὴ φρονίμου ἔργον᾽ οἷον ἐάν τε
τιμᾶν γονεῖς ϑώμεϑα τοῦ φρονίμου ἔργον, ἐάν τε τὸ πα-
ρακαταϑήκην ἀποδιδόναι τοῖς πιστεύσασιν, ἐάν τ᾽ ἄλλο τι
40 τῶν τοιούτων: χαὶ τοὺς μὴ σπουδαίους εὑρήσομεν τούτων
τι ποιοῦντας. ὥστε μηδὲν ἴδιον εἶναι τοῦ σοφοῦ ἔργον;
585 ᾧ διοίσει τῶν μὴ σοφῶν. εἰ δὲ τοῦτο, οὐδὲ φρόνησις ἔσται
τέχνη τις περὶ τὸν βίον, ἧς ἴδιον οὐδὲν τεχνικόν ἐστιν
ἔργον.
᾿Αλλὰ πρὺς τοῦϑ᾽ ὑπαντῶντές φάῦι πάντα μὲν χοινὰ
5" εἶναι καὶ πάντων τὰ ἔργα; διορίζεσθαι δὲ τῷ ἀπὸ τεχν!-
κῆς [διαιρέσεως καὶ] διαϑέσεως ἢ ἀπὸ ἀτέχνου γίνεσϑαι. οὐ
γὰρ τὸ ἐπιμελεῖσθαι γονέων καὶ ἄλλως τιμᾶν γονεῖς τοῦ σπου-
δαίου ἐστὶν ἔργο". ἀπὸ φρονήσεως τοῦτο
ποιεῖν καὶ ὡς τὸ ἡ ὑγιάζειν κοινὸν ἐστι τοῦ τῇ μηδ
τὸ καὶ τοῦ ἰδιώτου, ὃς ὑγιάξειν τοῦ τεχνίτου ἴδιον,
ὧδε καὶ τὸ μὲν ν τοῦ τε σποῦ-
Π
δαίου καὶ μὴ σπούδαίον, χλδο ἀ τ τ: Ἐπ πλτνὶ
ἴ ῦ σοφὸν
ονεῖς ἴδιον τοῦ φοῦ, τ τ αῶν
τὸν βίον: ἧ
, 3 }
1 μένων ἅπὸ τ , :
ταύτῃ χρώμενοι τ ὑπαντήῦσει ἐϑελοκὼφ
ἐ
ἱ Ὑ; ὉΠ}. 1..ῈΕς
19 τῆς -- ἔογον Καὶ (δἰ να1}18 οἰϊπι ρὶ τα Δοσὸ ) Ἴ :
44. τεχνικὸν ΠΕ ΔΟΣ Εν Κοιϑον ΡΝ αἰέδοι
ὑπαντῶνεες ον αν 6ΚΚ. ὺ ἢ δὲ μ ἮΡ σι μ
ἘΝ ἐ 10 τοῦ δ [ὸ ἰδιώτου ῦ
Βοχιαδ παρ σ8 11.
198
199
900
201
903
ΠΕ ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ παν, πλαϑῃ, ΧΙ
ἡ. τὸ ἐπιξητούμενόν λέγειν. ἡμῶν γὰ ἀέριον
ΧΟ)" ἢ ποὺς τὸ ἐπιζησοῦμενοι) ἘΝ ἐγξιν, ι γὰρ
κους δεικνυύντων, ὅτι οὐδὲν ἴδιόν ἐστι τοῦ ἰαθαν τοῖς
ἔργους ὧ διαφέρει τῶν μὴ φρονίμων, ἄλλα ΤῊΣ ἐς
Ως ἀκκρνζα, ἀνϑοὲ καὶ ὑπὸ τῶν μὴ σπουδαίων γίνε- τ
σϑαι. αὐτοὶ τοῦτο μὲν οὐχ ἴσχυσαν ἀνελεῖν, ἔξωϑεν δέ
φασινς ὅτι τὸ κοινὸν ἔργον ὁτὲ μὲν ἀπὸ φρονίμης γίνεται
908 διαϑέσεως. ὁτὲ δὲ ἀπὸ φαύλης. ὕπερ ἀπόδειξις μὲν τοῦ
αὐ εἶναι κοινὸν ἔργον τῶν τὲ φρονίμων καὶ τῶν μὴ τοιού-
των οὐκ ἔστιν. δεῖται δὲ ἀποδείξεως, ξητήσαντος ἄν τινος, 35
πύϑεν γε διαγνωσόμεϑα, πότε γίνεται ταῦτα ἀπὸ φρονίμης
διαϑέσεως καὶ πότε οὐ γίνεται" αὐτὰ γὰρ τὰ κοινὰ ἔργα
504. τοῦτ᾽ οὐκ ἐμφαίνει. παρόσον ἐστὶ κοινά. ἔνϑεν καὶ τὸ
ἀπὸ ἰατρικῆς κομισϑὲν ὑπόδειγμα κατ᾽ αὐτῶν μᾶλλον εὑρί-
ὄχεται. ὕταν γὰρ φῶσι τὸ ὑγιάξειν κοινὸν ἰατροῦ τὸ καὶ 80
οὐκ ἰατροῦ καϑεστηκὸς ἐξαίρετον γίνεσθαι τοῦ τεχνίτου,
ἐπειδὰν ἰατρικῶς ἀποτελεσϑῇ, τότε ἤτοι ἴσασι τὸ διαφόρως 586
γινόμενον ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ παρὰ τὸν ἰδιώτην, οἷον τὸ συν-
τόμως καὶ ἀπόνως καὶ τὸ μετὰ τάξεως καὶ ποιότητος, ἢ οὐκ
ἴσασιν, ἀλλὰ καὶ ταῦτα πάντα κοινὰ τῶν ἰδιωτῶν ὑπειλή-
Σοῦ φασιῳ. καὶ εἰ μὲν ἴσασιν, αὐτόϑεν ἴδιόν τι τοῦ ἰατροῦ 5
φαινόμενον ἔργον ὡμολογήκασιν ὑπάρχειν, καὶ ἀκόλουϑον
ἣν αὐτοῖς ἀπὸ τούτου μετελϑοῦσι διδάσκειν χαὶ τοῦ σοφοῦ
τι ἴδιον ἔργον, ᾧ διοίσει τοῦ μὴ σοφοῦ. εἰ δὲ οὐκ ἴσασιν,
ἀλλὰ πᾶν τὸ ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ γινόμενον, τοῦτ᾽ ἐροῦσι καὶ
ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου γίνεσϑαι, ἀφελοῦνται τοῦ ἰατροῦ τὸ ἴδιον τὸ
ἔργον καὶ ἀπαραλλαξίας οὔσης κατὰ τὸ φαινόμενον ἐν τοῖς
γινομένοις ἔργοις οὐ διαγνώσονται τὸν τεχνίτην καὶ
τὸν ἄτεχνον, οὐδὲ τὸ ἀπὸ τεχνικῆς διαϑέσεως ἐνεργούμε-
νον, οὐδὲ τὸ ἀπὸ ἀτέχνου, διὰ τὸ μηδὲ τὴν καϑ᾽ ἕκαστον
ἀφανῆ διάϑεσιν ἐξ ἑαυτῆς δύνασθαι γνωρίξεσϑαι, οὖσαν 15
500 ἀφανῆ. τοίνυν οὐδὲν ὠφελεῖ αὐτοὺς τὸ ὁμολογεῖν μὲν
κοινὰ εἶναι τὰ ὑπό τε τοῦ σοφοῦ γινόμενα ἔργα καὶ τὰ
τιρξετο σι τς σον τα δε κυ χονας
11 τί οἵω. 56 γε (: δὲ Βοκῖς, ἀδ1... 57 διαϑέσεως
ὁπ, Ν' 88 ἐχφαίνεις 1 τὸ Ν;- τοι ΕὐόπειΠξ, ΕἾ8. τό ποτά το
1 ἦν ΒΕΚΚ.: εἶναι 5. τοῦ οἴ, Ν 18 τόν {τε ἀθη. οἵ.
γ, 2 "14 ἑκάτερον Ἡρίηΐχκ ἀυθ , ι6 10 ἀφανῇ οὖσαν Ν
(παν, ἄορτα. Κ) ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥΣ 4198
450 ᾿ :
΄ ὴ Π ΠῚ αν 7 49 “. “-« , ᾿ ᾶ ᾿
ὑπὺ τοῦ μὴ σοφοῦ, διαφέρειν δ᾽ αὐτὰ τῷ νυνὶ μὲν ἀπὸ
φρονίμης γίνεσθαι διαθέσεως. νυνὶ δὲ ἀπὸ ἄφρονος.
"Ἄλλοι δέ εἶσιν οἱ τῷ διομαλισμῷ καὶ τάξει ταῦτα
διορίξεσθαι νομίζοντες. καϑὰ γὰρ ἐπὶ τῶν μέσων τεχνῶν 301
ἴδιόν ἐστι τοῦ τεχνίτου τὺ τεταγμένως τι ποιεῖν καὶ τὸ
ἦν τοῖς ἀποτελέσμασι διομαλίζειν (ποιήσαι γὰρ ἄν ποτε
καὶ ἰδιώτης τὸ τεχνικὸν ἔργον, ἀλλὰ σπανίως καὶ οὐ πάν-
οὐδὲ κατὰ τὸ αὐτὸ καὶ ὡσαύτως), ὦδε καὶ τοῦ μὲν
εἶναι τὸ ἐν τοῖς κατορθώμασι διο-
μαλίξειν, τοῦ δὲ ἄφρονος τοὐναντίον. φαίνονται δὲ καὶ 3085
οὗτοι (οὐδ κατὰ τὴν τῶν πραγμάτων φύσιν περὶ τῆς ἐν γερ-
σὶ ξητήσεως διαταττόμενοι. τὸ γὰρ εἶναί τινα βίου "τάξιν
.0 χατὰ τὸν τεχνικὸν λόγον ὡρισμένως εἰρημένην εὐχῇ μᾶλλον
ἔοικεν. πᾶς γὰρ ἄνϑρωπος πρὸς τὰς τῶν ὑποπιπτόντων
πραγμάτων διαφορὰς καὶ ποικιλίας ἀρτιξόμενος οὐδέποτε
587 δύναται τὴν αὐτὴν τάξιν φυλάττειν. χαὶ μάλιστα ὁ ἔμ-
φρων τό τε ἄστατον τῆς τύχης χαὶ τὸ ἀβέβαιον ι οόξας χρὸ
γμάτων ἐννοούμενος. ἄλλως τε εἴπερ μίαν καὶ ὡρισμένην 30»
εἶχε βίου τάξιν ὃ φρόνιμος, κἂν ἐκ ταυτῆς ἐναργῶς κατεῖς
ὁ ληπτὸ τοῖς μὴ φρονίμοις" οὐχὶ δὲ γὲ καταλαμβάνεται
᾿ .] - , -
τούτοις᾽ τοίνυν οὐδ᾽ ἐκ τῆς τάξεως ἴ ΤῊ Τ
5. ᾿ ͵ ᾿ νὴ ἐκ τῶν θοὸν
ἐστιν ὁ φρονιμος.
ὅϑεν εἰ πᾶσα μὲν τέχ" ϑρεῖ θεῦ
ἔργων φαίνεται, τῆς δὲ φρονήσεως οὐδὲν ἘῸΝ εὐ ΟΥ̓ Α
ἐξ οὗ φαίνεται; οὐκ ἂν εἰ τις τέχνη πέρι
τὸ φρονησῆς. ΑΨ ταραυαε:
ὶ Καὶ μὴν εἰ τέχνη τίς ἐστι περὶ τὸν βίον ἢ φόννησ
ἄλλον ὠφέλησεν ἢ το. κεκτήμενον
ρασχομένη εν ταις ποῦς
20
95 τότε.
[4
φρονίμου φασὶν ἔργον
910
φ4. 31. δ86, 8:
ὑ σ. 86τ. 6011. ῬΟ ΟΝ ρ, ἰδιώτης
ὶ Ω ὸ Ν, ὐαγε ε 99 τό {τὲ ὅδ δ τὰ εαλταίατο): πάνυ
ἢ: τ ῶὧ ἰδίω τῆς Ν 9ι,3ὅ τ Ν (ΟΣ : ΕΘΝ Υἰς , Ν
μὲ Ὡς 41 καὶ ΟἸΏ. δεν ἀρῖσος «οπἰοοίατϑ [8 πιβον
ἔς ΓΒ ἢ ροτί. εἰρομέ τύῥην ζαῦόθν νυχῆς εχ εὐχῆς Ν
ὩΣ ὃι ᾿ς Θδμουθμδιαμ, τύχης Ν ἴῃ πιϑτσίηθ
αἷμϑ ΘΟΟ 018 Ἧ πὶ καὶ φρόνησις Ἐν
8. φαίνεται ἔργων
490 ΠΡῸΣ ΠΘΙΚΟΥ͂Σ παν, πιαίῃ, ΧῚ
ο ' τάς 587
τὸ ΧΑΧΟ" ὁρμαῖς καὶ δι’ ταις ἅπὸ τοῦ αγαϑοῦ αφόορμαις.
οὐνώπίνν ἈΝ ᾿ ᾿ . ὦ 4 ἤ Ν ζ ,ὔ
οὐγὶ δέ γε τὸν σοφὸν ὠφελεῖ ἡ φρόνησις, ὡς παραστήσο- 15
Ὺ ν ᾿ , ΙΗ ᾿ ν ΑΝ 4
11 μεν οὐκ ἀρὰ τέχι" τις ἔστι πέρε τὸν βίον. ὁ 8 λεγὸ-
Α
μενος ἐγχρατὴς σοφὸς ἤτοι κατὰ τοῦτο λέγεται ἐγκρατής,
χαϑόσον ἐν οὐδεμιᾷ γίνεται ὁρμῇ τῇ πρὸς τὸ κακὸν καὶ
ἀφορμῇ τῇ ἀπὸ τοῦ ἀγαϑοῦ, ἢ καϑόσον ἔχει μὲν φαύλας
ὁρμάς, περικρατεῖ δὲ τούτων τῷ λόγῳ. καὶ κατὰ μὲν τὸ 90
μὴ γίνεσϑαι ἐν φαύλαις χρίσεσιν οὐκ ἂν λεχϑείη ἐγκρατὴς
513 εἶναι" οὐ γὰρ κρατήσει οὗ οὐκ ἔχει. καὶ ὦ τρόπῳ οὐκ ἂν
εἴποι τις τὸν εὐνοῦχον ἐγκρατῆ πρὸς ἀφροδισίων μῖξιν καὶ
τὸν χακοστομαχοῦντα πρὸς ἐδεσμάτων ἀπόλαυσιν (οὐδ΄
ὅλως γὰρ ἐν αὐτοῖς ἐπιξήτησίς τις γίνεται τούτων, ἵνα καὶ 35
ἐγκρατῶς κατεξαναστῶσι τῆς ἐπιξητήσεως), τῶ αὐτῷ τρύυπῷ
οὐδὲ τὸν σοφὸν ἐγκρατὴ ῥητέον διὰ τὸ μὴ φύεσϑαι ἐν
318 αὐτῷ τὸ οὗ ἔσται ἐγκρατής. εἰ δὲ κατὰ τοῦτο ἀξιώσουσιν
αὐτὸν ὑπάρχειν ἐγχρατῆ, καϑόσον γίνεται μὲν ἐν φαύλαις
κρίσεσιν, περιγίνεται δ᾽ αὐτῶν τῷ λόγῳ, πρῶτον μὲν δώ- 90
σουσι τὸ ὅτι οὐδὲν ὠφέλησεν αὐτὸν ἡ φρόνησις, ἀκμὴν ἐν
ταραχαῖς ὄντα καὶ βοηϑείας δεόμενον, εἶτα καὶ κακοδαι-
14 μονέστερον τῶν φαύλων εὑρίσχεσϑαι. ἢ μὲν γὰρ δρομᾷ588
ἐπί τι, πάντως ταράσσεται, ἧ δὲ περικρατεῖ τῷ λόγῳ, συ-
νέχει ἐν ἑαυτῷ τὸ κακόν, καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον ταράττε-
ται τοῦ φαύλου μηκέτι τοῦτο πάσχοντος" ἧ μὲν γὰρ ὁρ-
μᾷ, ταράττεται, ἧ δὲ τυγχάνει τῶν ἐπιϑυμουμένων, ὑπε- 5
πλυομένην ἴσχει τὴν ταραχήν. οὐ τοίνυν ἐγκρατὴς γίνεται
ὅσον ἐπὶ τῇ φρονήσει ὃ σοφός" ἢ εἴπερ γίνεται. πάντων
ἀνθρώπων κακοδαιμονέστατος γίνεται. ἀλλ᾽ εἰ ἑκάστη τέ-
χνη τὸν κεκτημένον αὐτὴν. ὠφελεῖ μᾶλλον, δέδεικται δὲ ἡ
περὶ τὸν βίον ἀξιουμένη τυγχάνειν τέχνη μηδὲ τὸν κεκτη- ιῦ
Η
μένον ὠφελοῦσα, ῥητέον μὴ εἶναί τινα περὶ τὸν βίον
τέχνην.
14 χκαχὸν εὐ ἀγαϑοῦ Ηεἰηΐζ (0]]. νν. 18 οὐ 19: ἀγαϑὸν οὗ κα-
κοῦ (ἡ 18 ἐν ὁπη. Ε 18 τὸ -- 689, 4 ἐστιν ΒΌΡΡΙ. αἰξογα τηθπὰβ
(--Ξ- π) ἴῃ Ν (νἱὰφ ρ. 115) 18 τὸ κακὸν ΕΆΡτ.: ἀγαϑὸν ἃ ιὖ ἀγα-
ϑοῦ Εαῦχ.: κακοῦ α 90 [οτέ. ὁρμὰς {καὶ ἀφορμάς) οἵ. Ρ». 186, 8
30 ἐν ἕοτέ. ἀθ] θΘπά. 90]]. ν. 186,9 4 φαύλου (ἐχείνουν Ἠδὶπὗν
6011. Ρ.186, 20 8. καχοδαιμονέστατος ΒΟΥ. 60]]. Ρ. 180,24; κακο-
δαιμονέστερος 10 τυγχάνειν τέχνη ΤῈ ς: τυγχάνη πα 11 τὶ ς ἢ
(αἂν, ἀορτη, ) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥΣ 49]
485 ᾿
ζ΄ εἰ διδακτή ἐστιν ἡ περὶ τὸν βίον τέχνη
Δυνάμει μὲν οὗ (δει ΤΡ ᾿
Κα ΓΝ μ β ν μ ὐρερμερδδει μὴ εἶναί τινα 310
περὶ δὴ ον τ Ἴνην τὸ μηδὲ διδαχτὴν αὐτὴν χαθεστά-
ναι γὰρ μ' , ͵, “'
15 ᾽ γὰρ μὴ ὄντων οὐ γίνεται μάϑησις. δας δ᾽
Ω περιττοῦ συγχωρήσαντες αὐτῆς τὴν ὕπαρξιν διδάσκωμεν.
ὡς ἔστιν ἀδίδακτος. πολὺς μὲν οὖν καὶ ποικίλος ἐστὶ 51
παρὰ τοῖς φιλοσόφοις ὃ περὶ τῆς μαϑήσεως λόγος ἀλλ᾽
υ Ὗ ὶ ή ΕΖ ΄ ΠῚ ᾿
ἡμεῖς γε τὰ πυριώτατα ἐπιλεξάμενοι θήσομεν, ὧν τὰ μὲν
0 κοινότερον ἐπιχειρεῖται παρὰ τοῖς σχεπτικοῖς εἰς τὸ μηδὲν
εἶναι μάϑησιν, τὰ δὲ καὶ ἰδιαίτερον λέγεται περὶ αὐτῆς
τῆς φρονήσεως. τάξει δὲ πρώτας σκοπῶμεν τὰς κοινυτέ-
ρας ἐπιχειρήσεις.
Ἐπὶ πάσης τοίνυν μαϑήσεως ὁμολογεῖσθαι δεῖ τό 318
.5 τε διδασκόμενον πρᾶγμα καὶ τὸν διδάσκοντα καὶ τὸν μαν-
ϑάώνοντα καὶ τὸν τρύπον τῆς μαϑήσεως. οὐδὲν δὲ τού-
τῶν ἐστὶν ὁμόλογον, ὡς δείξομεν᾽ οὐκ ἄρα ἔστι τις μα-
ϑησις. καὶ ἐπεὶ πρῶτον ἐμνήσϑημεν τοῦ διδασκομένου
- “-" 3 ᾿ φ Σ ι ἘΞ
πράγματος, περὶ αὐτοῦ πρῶτον ἀπορητέῦν. ἕξ 768 δι
Ψω ὡ ἢ. “8 Ζ 3 .
.0 δέσκεταί τι πρᾶγμα, ἥτοι τὸ ὃν διδάσκεται ἢ τὸ μὴ ὕν.
᾿ “Ὁ ξ Γ ξ ᾿ ΝΜ Ἴ"
οὔτε δὲ τὸ ὃν διδάσκεται, ὡς δείξομεν, οὔτε τὸ δ᾽ ὃν) ὡς
παραμυϑησόμεθα᾽ οὐδ΄ ἄρα διδάσκετε, Ὁ πρδγμα, "Καὶ
489 δὴ τὸ {μὲν μὴ ὃν οὐ διδάσκεται" οὐδὲν γὰρ ΟΡ τ ΣΈ
βέβηκεν, ὥστ᾽ οὐδὲ τὸ διδάσκεσθαι. «καὶ ἄλλως" εἰ τὸ μὴ “-
ὺν διδάσκεται" ἀληϑὲς ἔσται τὸ μὴ Ὁ-
; " «. 5» ,}
3 : π Στωῖικοι (ε Ὶ
ς ὸ ὄ αἰ ἀληϑὲες γουν φασιν οε
5 ὑπαρκτὸν γενήσετ ἐς ἐμὰ , ξρύβεν
Ἰ16Ω ὃ ὑπάρχει τε καὶ ἀντίκειταί τινι. ὅτοῖ
ΤΠ .195 τη.) ὃ ὑπαρζ Ἔα δ λλοε πὲ ΡΥΘΦΕΒΕΥ τ Ὁ.
, . ὃν ὑπάρχειν᾽ οὐκ ἄρα τὸ μὴ ὃν δὲ κι βῳ Ἢ
δέ γε τὸ μὴ ὃν Ὁ ἀρ ; τὸ δὲ μὴ
; ᾿ ασίαν διδάσκεται:
ὴν διδασκόμενον κινοῦν φᾶντ , :
γε μὴν 4 «ν᾿ οὐκ ἄρα διδακτόν ἐστι τὸ
ὑ δύναται κινεὶν φανταῦι
ὃν ὁ
πιδίὶ. 1 τῦ---1..
919---298 “-- ΒΣΡ' 1Π 95δ6--3ὅ8. αν.
τ θεμ.: πρώτου ε
“4 τέπο, ἩΣΣ ἐς. (ἀοϊπάθ ἀθπῦο
ἢ
ΠΠὼ ἐστιν οἱ. ἢ
ΒΟΚΚ. 4 ἀληϑὲς 4 πολ τῆ ΕΣ
εν ν. δὰ Ρ. δ87 18). 8. τὸν 4 ὃν ὁ
.
ὴ ὄν, εὐθὺς καὶ
450 ΠΡῸΣ ἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν, τπαῦϊι. ΧΙ
---
580
τ Η͂ Ἂ ᾿ - ι Λ ἿἙ ᾽ “3 ᾿ "
- Ρ ᾽ ᾿
διδάσκεται" τῶν γὰρ ὄντων καὶ ὑπαρχόντων ἐστὶ τἀλη-
ϑές. εἰ δὲ μηδὲν ἀληϑὲς διδάσκεται, πᾶν τὸ διδασκόμε-
νὸν ἐστι ψεῦδος. ἄτοπον δέ γε πᾶν τὸ διδασκόμενον
τ ᾿ξ ᾿ ΡΣ , ἣ . Ἃ ᾿ δὰ Ἐ
εἶναι υὑεῦδος᾽ οὐ τοίνυν τὸ μὴ ὧν ὀιδαάσπεται. πειτα,
“ ᾿ τ τὰ ᾿ ᾿ ι .» ᾿ ,
εἴπεο τὸ μὴ ὃν διδάσχεται. ἤτοι καϑὸ μὴ ὃν ἔστι διδά- ιὸ
“: ᾿»-»Ἥ τ νος
σκέται. ἢ κατ᾽ ἄλλο τι. καϑὸ μὲν οὖν μὴ ὄν ἐστιν, οὐ
Ρ 4 ᾿ , Α .᾿ Σ "» -
διδάσκεται" εἰ γὰρ τὸ μὴ ὃν καϑὸ μὴ ὄν ἐστι διδάσκε-
ς ΩΝ ͵ - " ι
ταις οὐδὲν ὃν διδαχϑήσεται᾽ ὕπερ ἄτοπον. καὶ μὴν οὐδὲ
κατ᾽ ἄλλο τι τὸ γὰρ ἄλλο τι ἔστι, τὸ δὲ μὴ ὃν οὐκ ἔστιν.
392 ὥστ᾽ οὐκ ἂν διδαχϑείη τὸ μὴ ὄν. λείπεται οὖν λέγειν τὸ 90
ὃν διδάσκεσθαι" ὃ καὶ αὐτὸ τῶν ἀδυνάτων δείξομεν. εἰ
" ᾿ “9 , 4᾿ μ ΨΉῊ
γὰρ τὸ ὃν διδάσκεται, τοι καϑὸ ὄν ἐστιν ἢ κατ᾽ ἄλλο τι.
᾿ "» ᾿ ᾿ -- , ᾽ φεῖ ν᾿ - ὔ
καὶ εἰ μὲν καϑὸ ὄν ἐστι διδάσκεται. οὐδὲν ἔσται ἀδίδακτον
[εἴγε τῶν ὄντων οὐδέν ἐστι διδακτόν] εἰ δὲ τῶν ὄντων οὐ-
δέν ἐστιν ἀδίδακτον, οὐδέ γε ἔσται τι διδασκύμενον᾽ δεῖ 35
γὰρ ἀδίδακτόν τι εἶναι, ἵνα ἐκ τούτου μάϑησις γένηται.
οῶς ᾿ὶ Ξ Α , ᾿ » Δ ΑΒ ὭἌ Ἢ ί 4. "᾿ ι Ἁ
2238 ὥστε χκαϑὸ μὲν ὃν ἔστιν, οὐκ ἂν διδαχϑείη τὸ ὃν. καὶ μὴν
οὐδὲ κατ᾽ ἄλλο τι {τὸ γὰρ ὃν οὐκ ἔχει ἄλλο τι συμ- 318
βεβηκὸς αὐτῷ, ὕπερ μὴ ὅν ἐστιν, ἀλλὰ πᾶν τὸ συμβεβη-
᾿ εῚ «-» “ [τὴ ᾽ ΠῚ Ἃ , » 4 3 ᾽
κὸς αὐτῷ ὃν ἐστιν. ὥστ᾽ εἰ τὸ ὃν καϑὸ ὃν ἐστεν οὐ δι-
΄ 49 2 "
δάσκεται; οὐδὲ κατ᾽ ἄλλο τι διδαχϑήσεται" ἐκεῖνο γὰρ ὅ τι ὃὺ
΄ ,
ποτέ ἐστιν ἄλλο συμβεβηκὸς αὐτῷ, ὃν ἐστιν. εἰ οὖν μήτε
τὸ ὧν διδάσκεται μήτε τὸ μὴ ὄν, παρὰ δὲ ταῦτα οὐδὲν 590
ἔστιν, οὐδὲν τῶν ὄντων διδάσκεται.
294 Καὶ ἄλλως᾽ ἐπεὶ τῶν τινῶν τὰ μέν ἐστι σώματα, τὰ
δὲ ἀσώματα, εἰ διδάσκεταί τι; ἤτοι τὸ σῶμα διδάσκεται
ἢ τὸ ἀσώματον᾽ οὔτε δὲ τὸ σῶμα διδάσκεται οὔτε τὸ 5
ἀσώματον᾽ οὐκ ἄρα διδάσκεταί {τι). τὸ μὲν οὖν σῶμα οὐ
94. 28 -- παν, ταδί, 1 19---94.
224--231 οἵ. Ηγρ. ΠῚ 96ῦ.
“----Ξ.ὄ.ὅ.Ὧἅσὖπ 4...“ ρκ“Φ“Φ“ΦΦΦΦΦρρορ .’ἔΡ». «ο΄. ἀτπὰ᾿ τς νοι
11 τῶν ---18 γε οἵη. ς 14 ἔπειτα βίον: ἐπεί τοι ἃ ιὸ χα-
ϑὸ α: καϑὰ οὐδ, 38 οὐδὲν ἔσται ἀδίδαχτον ΒΕΚΙκ.: οὐδὲ ἔσται
διδακτόν ἃ 84 εἴγε -- διδακτόν ἀ6]. ΒΟοΚκΚ. 86 τι Ηἰδβίον:
τὸ ἃ ὃ1α ΒΌΡΡ. Ηροίηΐζ 60]]. Ρ. 182, 8. 4 39 ὥστε τὸ Ν (οπι-
Πηΐ880 εὖ 29 ὥστ᾽ - 81 ὄν ἐστιν οἵα. ΕΒ 6 τι δκαὰ, ΒΕΚΚ.
(αν, ἀορτη, νὴ ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥΣ 493
διδάσκεται, καὶ μάλιστα κατὰ τοὺς ἀπὸ τῆς Στοᾶς ({τ. 1]
110 Ατπ.)" λεμτὰ γάρ ἐστι τὰ διδασχύμενα, ὀκιμὸς δ᾽ δὲς
ἔστι τὰ λευτά. καὶ ἄλλως" εἰ τὸ σῶμα μήτε αἰσϑητόν ἐστι μήτε
το νοητόν ἐστιν, οὐ διδάσκεται τὸ σῶμα. δεῖ γὰρ τὸ πώ:
μενον ἢ αἰσϑητὸν εἶναι ἢ νοητόν, μηϑέτερον δὲ ὃν οὐ δι-
δάσκεται. τὸ δ᾽ ὅτι οὔτε αἰσθητόν ἐστιν οὔτε νοητόν ἐστι τὸ
σῶμα, παρεστάκαμεν ἐν τοῖς πρὸς τοὺς φυσικούς
(εάν. ἄορτη. ΠῚ 451---439). ἐάν τε γὰρ ἀϑροισμός τις ἢ τὸ 3
16 σῶμα, ὥς φησιν ὁ ᾿Βπίκουρος (ἔτ. 216 ὕ5.), μεγέθους καὶ
σχήματος καὶ ἀντιτυπίας, ἐάν τε τὸ τὰς τρεῖς ἔχον διαστά-
σεις μετὰ ἀντιτυπίας, ἐπεὶ πᾶν τὸ κατὰ σύνοδον πλειόνων
λαμβανόμενον οὐκ ἔστι τῆς ἀλόγου αἰσϑήσεως λαβεῖν. ἀλλὰ
λογικῆς τινος δυνάμεως, οὐκ ἔσται τῶν αἰσϑητῶν τὸ σῶμα.
90 καὶ εἰ αἰσθητὸν δὲ ὑπάρχοι; πάλιν ἀδίδακτον γενήσεται᾽ τῶν
γὰρ αἰσϑητῶν οὐδὲν διδάσκεται, οἷον οὐδεὶς λευκὸν ὁρᾶν μαν-
ϑάνει. οὐδὲ γλυκέος γεύεσθαι, οὐχ ὑπό τινὸς εὐωδιάξεσϑαι
ψύχεσϑαι ἀλεαίνεσϑαι, ἀλλ᾽ ἀδίδακτός ἐστιν ἡ πάντων τοῦς
τῶν ἀντίληψις. οὔτε τοίνυν αἰσϑητόν ἐστι τὸ σῶμα, οὔτ᾽ εἰ
45 αἰσϑητὸν ὑπάρχοι: κατὰ τοῦτ᾽ ἔσται διδακτὸν. καὶ μὴν οὐδ
ὡς νοητὸν δύναται διδάσκεσϑαι. εἶ γὰρ μῆτε τὸ μῆκος “-
ἰδίαν ἐστὶ σῶμα μήτε τὸ πλάτος μῆτε τὸ βάϑος, τὸ θὲ
ἐξ ἁπάντων τούτων σύνϑετον, δεήσει πένταν. ὀύθρετον
ὄντων καὶ τὸ ἐξ αὐτῶν ἄϑροισμα ΥΟξιν ΤΟΣ ΚΗ δ
.ο οὐ σῶμα᾽ διὰ δὲ τοῦτο καὶ ἀδίδακτον ΝΣ τὸ σῶμα.
τῶν τε σωμάτων τὰ μέν ἔστιν αἰσϑητά; τὰ θὲ
περ εἰ διδάσκεται το σομ αν Ἀρωδε διδάσκεται δια τὸ
ἢ τὸ ᾿ ὕτε δὲ τ
ν. οὔτε ὁὲ ιδά!
τεσ ἀδν ξξκαι ᾷ ὁδηλον ὑπάργε!»» οὔτε τὸ
αἰνεσϑαι καὶ ἐξ αὐτοῦ. πᾶσι" πρόδηλον ὑπαργει" οο ἀέγοι
ν ηλότητα καὶ τὴν ἀνεπίχριῖον ὁ
νοητὸν διὰ τὴν ἀδ
ῳ91---228 “- Βνν. ΠΠ 354.
πος “δὶ “- δᾶν. πιαίδ. 1 96---38.
ὖ 4 παρεστήχα-
ἱ 603, 8: σῶμα ΘΕῚΣ στήχα-
Ἴ ΐ Ἧς ἐς Ὶ ὃν κὸν τὸ Ν οἶα ϑαόρτοι
ἐν δι οι ἀζοσϑι ἃ . εὐωδίξεσϑαι παρ]
“5 εὐωδιάξεσθαι οἵ. ν. 93ὅ8, 39 ε ΝΑ σον ἢρρίδα
18: ὑπάρχει 5 ἶ ς
ἀπὸ εἴδει αὐ ττΆ' πο αν ὁπι. 5
νοητά. διό- 3
225
τῷ
ιῷ
-ι
238
382
288
454 ΠΡῸΣ ἩΘΙΙΚΟΥ͂Σ παν, τπδίμ, ΧΙ
Ἄν ΣΝ 501
τοῦ νῦν περὶ αὐτοῦ διαφωνίαν, τῶν. μὲν ἄτομον αὐτὸ λε-
γόντων τῶν δὲ τι ητὸν. καὶ τῶν. μὲν ἀμερὲς καὶ ἐλάχι- καὶ
στον, τῶν δὲ μεριστὸν καὶ εἰς ἄπειρον τέμνεσϑαι δυνά-
μενον. οὐκ ἄρα διδακτόν ἐστε τὸ σῶμα. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
τὸ ἀσώματον. ἢ γὰρ ἰδέα τίς ἐστε Πλατωνικὴ ἢ τὸ
παρὰ τοῖς Στωικοῖς λεκτὸν ἢ κενὸν ἢ τόπος ἢ χρόνος ἢ
ἄλλο τι τῶν τοιούτων. ὅ τι δ᾽ ἂν ἡ τούτων, ἔτι ξητου- τὸ
μένην καὶ ἀνεπικρίτως διαφωνουμένην ἔχει τὴν ὑπόστα-
σιν" τὸ δὲ τὰ ἔτι ἀμφισβητούμενα ὡς ἀναμφίλεκτα λέγειν
διδάσκεσθαι τελέως ἐστὶν ἄτοπον. ἀλλ᾽ εἰ τῶν ὄντων τὰ
μέν ἔστι σώματα τὰ δὲ ἀσώματα, δέδεικται δὲ μηϑὲν τού-
τῶν διδασκόμενον, οὐϑέν ἐστι τὸ διδασκόμενον. 15
Καὶ ἄλλως᾽ εἰ διδάσκεταί τι, ἤτοι ἀληϑές ἐστιν ἢ ψεῦ-
δος. καὶ ψεῦδος μὲν οὔκ ἔστιν, ὡς αὐτόϑεν φαίνεται"
ἀληϑὲς δ᾽ εἴπερ ἐστίν. ἄπορόν ἐστιν, ὡς ἐν τοῖς περὶ κρι-
τηρίου (δᾶγ. ἄορτη. Π 1 544.) ἐδείξαμεν, καὶ περὶ ἀπόρων
οὐκ ἔστι μάϑησις" οὐκ ἄρα ἔστι τὸ διδασκόμενον. πρὸς τού- 30
τοις΄ τὸ διδασκόμενον ἢ τεχνικόν ἐστιν ἢ ἄτεχνον. ἀλλ᾽ ἄτεχνον
μὲν οὔκ ἔστιν, ἐπεὶ οὐδὲ δεήσεται μαϑήσεως. εἰ δὲ τεχνικόν
ἔστιν, ἤτοι αὐτόϑεν φαίνεται ἢ ἄδηλόν ἐστιν. καὶ εἰ μὲν αὐ-
τόϑεν φαίνεται, καὶ ἄτεχνόν ἐστι καὶ ἀδίδακτον᾽ εἰ δὲ ἄδη-
λόν ἐστιν, οὐ γίνεται δι᾿ αὐτὸ τὸ ἀδηλεῖσϑαι διδακτόν. 35
Ἔκ τούτων μὲν οὖν ἄπορον παρίσταται τὸ διδασκό-
μενον πρᾶγμα᾽ συναναιρεῖται δ᾽ αὐτῷ ὕ τε διδάσκων διὰ
τὸ μὴ ἔχειν ὃ διδάξει, ὅ τε μανθάνων διὰ τὸ μὴ ἔχειν ὃ
μάϑῃ. οὐϑὲν δ᾽ ἧττον ἔσται καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν τούτων τὰς
ὁμοίας κινεῖν ἀπορίας. εἰ γὰρ ἔστι τις ὃ διδάσκων καὶ 80
ἔστι τις ὁ μανθάνων, ἤτοι τεχνίτης τὸν τεχνίτην διδάξει
ἣ ἄτεχνος τὸν ἄτεχνον ἢ ἐναλλὰξ ὁ τεχνίτης τὸν ἄτεχνον
ἢ ἄτεχνος τὸν τεχνίτην. οὔτε δὲ ὃ ἄτεχνος τὸν ἄτεχνον 592
διδάσκειν δύναται, ὡς οὐδὲ ὃ τυφλὸς τὸν τυφλὸν ὁδηγεῖν,
δατ τ τον Ὁ οτθν νει ον ὡς τρεω τυ ον
282- 588 -- Ηγρ, Π 268. πᾶν, ταβένι. 1 99... 80.
284--288 --- Ηγρ, ΠΙ 269---260, δἂν. χτηδίῃ. 1 80---84,
ξτς λυ τ τ δοεν τ σον ΘΟ ε νυν
39 χαὶ οἵη. ς- 81 ἔστι θη.: ἔσται Θ 85 ἢ ἐναλλὰξ ρΡοϑί
592,1 τεχνίτην ἔχβῃβρ. Ἡρίηὐζ, οαχῃ ἀο]οαΐ ὁ τεχνίτης τὸν ἕξι Ξ
νον ὑβιῃαθδτη ΘἸΟΒΒΘΙΩΒ, 60]]. Ρ, θ0ῦ, 21,22 1 (ὁ) ἄτεχνος
(αἄν, ἀορπη. Υ) ΠΡῸΣ ἩΘΙΚΟΥΣ
422
593
, ᾽
οὔϑ ὁ τεχνίτης τὸν τεχνίτην΄ οὐ γὰρ ἔ κυ ζοὼ
δάξει. οὔτε μὴν ὁ ἄ ; ΩΝ ἘΡΡαε σα
ΤΡΩΣΡ μὴ ἄτεχνος τὸν τεχνίτην, ὡς οὐδὲ ὁ
6 φλὺς ηγεῖν πότε δύναται τὸν βλέποντ ; Ὁ. τῦν»
γὰρ ὃ ἰδιώτης εἰς τὰ τῆ έ ῥά ὀπρλλ οί, ἐγόῤαὶ:
ὰ "ὃ : ἩΡΕΘ ΡΨ ϑεωρήματα, καὶ διὰ τοῦτ᾽
νεπιτήδειος πρὸς τὸ διδάσκειν. ἀπολείπε ἦν λέ
αὐμιΣ ἀῬΩ ᾿ πέται οὖν λέγειν, 335
τεχνίτης τὸν ἰδιώτην διδάσκει, ὃ πά αμ,
ην διδάσκει, ὃ πάλ ὧν ὦ
χάνων' καὶ γὰρ ὃ τεχνί ; ᾿Αὐπραυλλ τοι
χνίτης συνηπόρηται ἡμῖν τοῖς τῇ
)0 τέχνης ϑεὼ ἤμασιν. καὶ ὁ ἔ ΞῈ Εν
᾿ ρήμασιν, καὶ ὁ ἄτεχνος εἰ διδάσχεται καὶ γίνε- 231
ται τεχνίτης, ἤτοι ὅτε ἄτεχνό ε
τ ἐνίτης, ἤτ ὅτε ἄτεχνύς ἐστι γίνεται τεχνίτης ἢ
δέ ΔΡΟΣΡΙΣ ἐστίν" οὔτε δὲ ὅτε ἄτεχνός ἐστι δύναται γί-
, Ρ
νεσ ἊΝ τεχνίτης, οὔτε ὅτε τεχνίτης ἐστὶν ἔτι γίνεται τεχνί-
της; λ ἔστιν. καὶ κατὰ λόγον. ὁ μὲν γὰρ ἄτεγνος 338
16 ἔοικε τῷ ἐκ γενετῆς τυφλῷ ἢ 5, καὶ ὃν τρόπον οἵ
τ λον 11: ; τυφλῷ ἢ χωφῷ, καὶ ὃν τρόπον οὔτε
Ν ἐκ γενετῆς τυφλὸς εἰς ἔννοιαν ἐρχεται τρωμάτων, οὔτε
ς ἃ ι ᾿] " -- ΡῈ .
ἢ ἐκ γενετῆς πωφὺς εἰς ἕννοιαν ἔρχεται φωνῶν. οὐτῶ καὶ
Ἃ μὴ , " Ὶ
ἄτεχνος, ἐφ᾽ ὕσον ἐστὶν ἄτεχνος, πεπηρώμένος πρὸς τῇ»
τῶν τεχνικῶν ϑεωρημάτων ἀντίληψιν οὐ δύναται τούτων
30 αὐτῶν ἔχειν γνῶσιν. ὃ δὲ τεχνίτης οὐκέτι διδάσκεται,
᾿
ἀλλὰ δεδίδαπται.
Κ , . ἰν ΖΝ ΜΝ
αἱ μὴν ὡς ταῦτ ἐστιν ἅπορῶ;
τ
Ο»
Ὁ
οὕτω καὶ ὁ τρύπος 3
τῆς μαϑήσεώς ἐστιν ἄπορος. ἢ γὰρ ἐναργείᾳ γίνεται ἢ
παραστή-
λόγῳ οὔτε δὲ ἐναργεία οὔτε λόγῳ γίνεται, ὡς
86 σομεν, ὥστε οὐδὲ ὃ τρόπος τῆς μαϑήσεώς ἐστιν εὔπορος.
ἐναργείᾳ μὲν οὖν οὐ γίνεται μάϑησις, ἐπείπερ τῶν δεικνυ-
μένων ἐστὶν ἡ ἐνάργεια. τὸ δὲ δεικτόν ἐστι φαινόμενον᾽
τὸ δὲ φαινόμενον; ἡ φαίνεται. κοινῶς πᾶσι “ληπιόν ἐστι,
τὸ δὲ κοινῶς πᾶσι ληπτὸν ἀδί οὐκ ἄρα τὸ ἐναρ-
ὑδὲ λόγῳ τι διδά- 341
80 γείᾳ δεικτὸν διδακτόν ἐστιν. καὶ μὴν οὐδὲ
: τι ὁ λύγος ἢ οὐδὲ ἕν σημαίνει.
σκεται. ἢ γὰρ [φύσει] σημαίνει δ ΘΟΔΣῈΡ ΤΗΡι
ἀλλὰ μηδὲ ἕν σημαίνων οὐδ᾽ ἔσται τινὸς διδάσκαλος. ὃ
56---88.
Ηνν. Π 9ο66--368. δᾶν. ἀοστι.
939---242 “--
8 οὐδ᾽ ΒεκΚ εὐ “" .-
ἼΔΩ; δαι 8. 18. τυφῖνν 5:
13 [18 γίνεσθαι (θη.: γενέσ “ ΤΕ π.; 9581 φύσει
' ὥσιν Ἐξ ,
30 (εὐτὰ Το Ρ. 184, 8 49 διδάσκαλος
σκαλικός 90}1. Ρ. 183, 9, αὐ ὃ
94ὲ
246
198 ΠΡῸΣ ἩἨΘΙΚΟΥ͂Σ αν, πϑέ. ΧΙ
δὲ σημαίνει τίς ἤτοι φύσει σημαίνει ἢ ϑέσει. καὶ φύσει 50}
μὲν οὗ σημαίνει διὰ τὸ μὴ πάντας πάντων ἀκούειν, “ἘΔλ-
ληναὰ: βαρβάρων καὶ βαρβάρους Ἑλλήνων. ϑέσει δ᾽ εἴπερ
σημαΐνεις δῆλον ὡς οἵ μὲν προκατειληφότερ, καϑ᾽ ὧν αἱ
χέξεις εἰσὶ τεταγμέναι, ἀντιλήψονται τούτων, οὐκ ἐξ αὐτῶν
διδασκόμενοι ὥπερ ἡγνόου »ο ἀλλ᾽ ἀναμιμνῃσκόμενοι καὶ
ἀνανεούμενοι ταῦϑ᾽ ἅπερ ἤδεσαν, οἵ δὲ χρήξοντες τῆς τῶν
οουμένων μαϑήσεως καὶ ἀγνοοῦντες. καϑ᾽ ὧν εἰσι τε-
ταγμέναι αἷ λέξεις, οὐδενὸς ἀντίληψιν. ἕξουσιν. διόπερ εἰ
μήτε τὸ διδασκόμενον ἔστι πρᾶγμα μήτε ὃ διδάσκων μήτε
ὃ μανϑάνων μήτε ὃ τρόπος τῆς μαϑήσεως, οὐδέν ἐστι
μάϑησις.
Κοινότερον μὲν οὖν οὕτως ἐπιχειρεῖται τοῖς σκεπτι-
κοῖς εἰς τὸ μὴ εἶναι μάϑησιν᾽ ἐνέσται δὲ μεταφέρειν τὰς
ἀπορίας καὶ ἐπὶ τὴν λεγομένην περὶ τὸν βίον τέχνην.
ἤτοι γὰρ ὃ φρόνιμος τὸν φρόνιμον ταύτην διδάξει ἢ ὁ
ἄφρων τὸν ἄφρονα ἢ ὁ ἄφρων τὸν φρόνιμον ἢ ὃ φρόνι-
μος τὸν ἄφρονα. οὔτε δὲ ὁ φρύνιμος τὸν φρόνιμον λέ-
γοιτ᾽ ἂν ταύτην διδάσκειν (ἀμφότεροι γὰρ τέλειοι κατ᾽ ἀρε-
τήν εἰσι καὶ οὐθέτερος αὐτῶν δεῖται μαϑήσεως), οὔτε ὁ
ἄφρων τὸν ἄφρονα. (ἀμφότεροι γὰρ χρείαν ἔχουσι μαϑή-
σεως καὶ οὐθέτερος αὐτῶν (ἐστι) φρόνιμος. ἵνα τὸν ἕτερον
διδάξῃ). καὶ μὴν οὐδ᾽ ὃ ἄφρων διδάξει τὸν φρόνιμον οὐδὲ
γὰρ ὃ τυφλὸς μηνυτικὸς γίνεται τῷ βλέποντι χρωμάτων.
λείπεται ἄρα τὸν φρόνιμον διδακτικὸν εἶναι τοῦ ἄφρονος"
ὃ καὶ αὐτὸ τῶν ἀπόρων. εἰ γὰρ ἡ φρόνησίς ἐστιν ἐπι-
στήμη ἀγαθῶν καὶ κακῶν καὶ οὐδετέρων, ὃ ἄφρων μὴ
ἔχων τινὰ φρόνησιν, ἄγνοιαν δὲ ἔχων τούτων πάντων, δι-
δάσκοντος τοῦ φρονίμου τὰ ἀγαϑὰ καὶ κακὰ καὶ οὐϑέτερα
ἀκούσεται μόνον τῶν λεγομένων, οὐ γνώσεται δ᾽ αὐτά.
248---ο46 --- Ηγρ. ΠΙ 210---212.
3 (οἷον) Ελλ. Ἠδίπΐα ἀυ)ῖξ. 601]. Ρ. 184,12 ὃ αὐτῶν Ν
(οἸ τὰ τϑβεϊξαθγαι ΒΘΚΚ.) οἵ, ". 184, 16: ἑαυτῶν ΠΕς 1Ὁ περὶ
Βεκκ.: πρὸς α 1819 λέγοιτ᾽ ἂν 1}! )ς: λέγοιν Ν 88 ἐστι
κἀἀϊαϊ 80 μύνον ΠΕ οἵ, Ρ». 185, 12: μένων ΑΒΕ: οἱ. Ν
30
(κᾶν. ἄορι, Υ) ΠΡῸΣ ΗΘ
" ΦῪ
ΚΟΥΣ 491
593
εἰ γὰρ ἀντιλαμβάνοι ἊΨ ,
᾿ : | το αὐτῶν ἐν ἀφροσύνη πκαϑεστώς
σται 1) ἀφροσύνη τῶν τε ἀγαθῶν καὶ ριὴν τὶ ΣΝ
“9φ4ρῶν γνωριστιπῆ. οὐχὶ δέ γε τούτων κατ᾽ οὐ, ΠΝ
ἀφροσύνη ϑεωρητιχκή᾽ ὃ ἄρα ἄφρων οὐκ ΓΑΜΉΤΗΝΑ μα.
ὑπὸ τοῦ φρονίμου λεγομένων ἢ τ ὐϑηόμδαν Τβαῇ: ΑΙ
τῆς φρονήσεως λόγον. καὶ ὃν τρύπον ὁ ἔκ γενετῆς πη - 941
5" μέχρις οὐ πηρὸς ἐστιν, οὐκ ἔχει ἔννοιαν ᾿ὐνμένων τ ἢ
“νυ ζ ; ᾿ ᾿ "
Ἷ γενετῆς κωφός, μέχρις οὗ κωφός ἔστιν, οὐχ ἀντιλαμ-
" ὑες τε ΡΣ ὗ ται ἐφ᾽ ὅσον ἄφρων ἐστίν.
χμ! ᾿ φρονίμως λεγομένων γαὶ πρᾶττο-
μένων. οὐδ ὁ φρόνιμος ἄρα δύναται τοῦ ἄφρονος ἐν τῇ
10 περὶ τὸν βίον τέχνῃ καϑηγεῖσϑαι. καὶ μὴν εἰ ὃ φρόνι- 238
μος διδάσκει τὸν ἄφρονα, ϑεωρητικὴ ὀφείλει εἶναι ἡ φρό-
νησις τῆς ἀφροσύνης ὥσπερ καὶ ἡ τέχνη τῆς ἀτεγνίας᾽
οὐχὶ δέ γε ἡ φρόνησις δύναται εἶναι ϑεωρητιπὴ τῆς ἀφρο-
΄ . ᾽ » ΄ ᾿- ᾿ ᾿ “ .
σύνης οὐκ ἄρα ὁ φρόνιμος τοῦ ἄφρονός ἔτι διδαπκτιξος.
ιὸ ὁ γὰρ γενόμενος φρόνμιος ἔκ τινος συνασκησεῶς καὶ τρι-
βῆς (φύσει γὰρ οὐδείς ἐστι τοιοῦτος) ἤτοι ὑποχειμένης ἐν
αὐτῷ τῆς ἀφροσύνης προσεκτήσατο τὴν φρόνησιν, ἢ κατὰ
τὴν ἐκείνης ἀποβολὴν καὶ τὴν ταύτης πτῆσιν γέγονε φρύ-
νιμος. καὶ εἰ μὲν ὑποχειμένης ἐν αὐτῷ τῆς ἀφροσύνης 5Ξ
40 προσεκτήσατο τὴν φρύνησιν, ἔσται ὁ αὐτὸς φρόνιμος ἅμα
καὶ ἔφρων᾽ ὅ ἔστιν ἀδύνατον. εἰ δ᾽ ἀποβολῇ ἐκείνης
ἐκτήσατο ταύτην. οὐ δυνήσεται διὰ τῆς ὑστερογενοῦς ὁἐᾶ-
ϑέσεως τὴν προοῦσαν διάϑεσιν, νῦν δὲ μὴ παροῦσαν γνῶ"
καὶ εἰκότως᾽ παντὸς γοῦν πράγματος αἰσθητοῦ 350
ατὰ ἐνάργειαν περὶ"
ωτ
ρίξειν. ᾿
᾿
45 ἢ νοητοῦ γίνεται κατάληψις ἦτο! Κ ;
ὃς ἢ ὴν ὦ ἢ ἣ νύτων
πτωτικῶς ἢ κατὰ τὴν ἀπὸ τῶν περιπτωτικῶς πεφηνότων
σιν, καὶ ταὐτὴν ἤτοι ὁμοιωτικήν, Ὡς
} ᾿ [4
ἀναλογιστικῆν μετάβα
ὃ ἡτὸ τῆ πο ἀει ϑος, ἡνωρίζηναι δ ΒΑ πα-
πὸ τῆς Σὼ ἔτους εἰκόνος 7 ζητ , ;
ῦταν ἅποὸ τῇ]ϑ Ἀ0 τ τ ξαν ἀπ᾽ ἀνθρώπου 951
ρὼν Σωκράτης» ἢ συνϑετικὴν»
ἢ “ ,ϑείς ἃ
3 ἀκ ταΣ διδάσκων (ΟὩΡ. ΝΟ
υ οὐδ᾽ ΒΕΚΚ.: οὐϑ᾽ ἃ Ρ ἐλμαν ἀπ τὴ αἰοσοῦσαν Ὁ
- φὡὦὖῦ.ῦὺ φρόνησιν ὕ1|- :
ἢ ῦν ἂν γὰο Ἡδβίονν ἀυθῖε.
198 ΠΡῸΣ ἨἩΘΙΚΟΥ͂Σ αν, τηρί, ΧΙ
ς “Ἂν ὅρᾳ
καὶ ἵππου κατ᾽ ἐπισύνϑεσιν. νοῶμεν τὸν ἀνύπαρκτον ἵππο-- 30
χένταυρον, ὴ κατὰ ἀναλογίαν, ως ὅταν ἀπὸ τοῦ πύενον
ἀνϑρώπου παραυξητικῶς μὲν λαμβάνηται ὁ Κύκλωψ, ὃς 595
οὐχ ἐώχει (ι 191)
ἀνδρί γε σιτοφάγῳ, ἀλλὰ δίῳ ὑλήεντι,
953 μειωτικχῶς δὲ ὁ πυγμαῖος ἄνϑρωπος. ὅϑεν εἰ καὶ τῇ φρο-
νήσει λαιιβάνεται ἡ ἀφροσύνη παν Ἐῷ ΦΟΟΜΟ ΣΟῪ
ἤτοι κατὰ περίπτωσιν ϑεωρήσεται ἢ κατὰ τὴν ἀπὸ τῆς πε-
ριπτώσεως μετάβασιν. οὔτε δὲ κατὰ περίπτωσιν ϑεωρεῖς-
ται (οὐδεὶς γὰρ ὡς λευκὸν καὶ μέλαν καὶ γλυκὺ καὶ πι-
χρὸν κατὰ περίπτωσιν ἔγνω, οὕτω καὶ ἀφροσύνην). οὔτε
κατὰ τὴν ἀπὸ τῆς περιπτώσεως μετάβασιν᾽ (οὐδὲν γὰρ τὸ
τῶν ὄντων ἐστὶν ἐοικὸς ἀφροσύνῃ). ἴεὶ δ᾽ ἀπὸ τούτου
ποιεῖται τὴν μετάβασιν ὃ φρόνιμος, ἤτοι ὁμοιωτικὴν ἢ
συνϑετικὴν ἢ ἀναλογιστικήν, ὥστε οὐ λήψεταί πότε τὴν
358 ἀφροσύνην ἡ φρόνησις. ναί, ἀλλ᾽ ἴσως τις ἐρεῖ, ὅτι ὃ φρό-
νιμὸς τῇ ἕν αὑτῷ φρονήσει τὴν περὶ ἄλλον ἀφροσύνην 16
δύναται κατανοεῖν᾽ ὅπερ ἐστὶν εὔηϑες. ἡ γὰρ ἀφροσύνη
2δ4 διάϑεσίς ἐστιν ἔργων τινῶν ἀποδοτική. εἰ οὖν αὐτὴν ἐν
ἄλλῳ ϑεωρεῖ καὶ καταλαμβάνεται ὃ φρόνιμος, ἤτοι αὐτὴν
ἐξ ἑαυτῆς καταλήψεται τὴν διάϑεσιν, ἢ τοῖς ἔργοις αὐτῆς
ἐπιβάλλων ἀπὸ τούτων χαὶ αὐτὴν γνωριεῖ, καϑάπερ τὴν 530
μὲν ἰατρικὴν διάϑεσιν ἀπὸ τῶν ἰατρικῶς γινομένων ἔργων,
τὴν δὲ ζωγραφικὴν ἀπὸ τῶν ξωγραφικῶς γινομένων. οὔτε
δὲ αὐτὴν ἐξ αὑτῆς δύναται τὴν διάϑεσιν λαβεῖν. ἀφανὴς
γάρ ἐστι καὶ ἀϑεώρητος, καὶ οὐχ οἷόν τέ ἐστιν αὐτὴν διὰ
τῆς τοῦ σώματος μορφῆς περιαϑρῆσαι᾽ οὔτε ἐκ τῶν ὑπὸ 36
αὐτῆς ἀποδιδομένων ἔργων" πάντα γὰρ τὰ φαινόμενα ἔργα,
καϑάπερ καὶ πρότερον ἐδείκνυμεν (8. 191---209), κοινὰ
266 φρονήσεως καὶ ἀφροσύνης ἐστίν. ἀλλ᾿ εἴπερ, ἵνα ὁ φρόνιμος
- τὺ ὃς συν τον
81 ἱπᾶς 8 -κένταυρον ἱποὶρὶῦ ἢ (οἵ, Ρ. 11) ὁ ϑεωρήσεται
ΓῈ οἵ. Ρ. θ14, 80: ϑεωρεῖται ς π 9 οὔτε Βοκκ.: οὐδὲ ἃ
᾽ ᾽ ϑ᾽Ψ ἰ ;
11 εἰ δ᾽ ς (ἀχορρίο Β) π: ἀλλ᾽ ἴ,: ἵν᾽ Ἐ: οὐδ Ἐς Ἰοσὰβ ΘοΥτρ-
ἴπβ, ογίαββθ ρ] πτα οχοίάθγυης 19 {ποιεῖται ἢ ΒοκΚκ, ἀυθι.
18 Ἰδσυπδτη ρμοβὺ ἀναλογιστικήν ἱπάϊοαξ ἩΠβίονν
(αἄν. ἄορτα. Υ) ΠΡῸΣ ΗΘΙΚΟΥΣ 499
505 ᾿- Ν ᾿
τὸν ἄφρονα διδάξῃ τὴν περὶ τὸν βίον τέχνην, δεῖ ϑεωρητιχὸν
ὃ αὐτὸν δΡαν ΓΈΠΡ ἐσ νης καθάπερ γαὶ τὸν τεχνίτην τῆς
ἀτεχνίας, δέδεικται ὁ ἄληπτος αὐτῷ ἡ ἀφροσύνη, οὐκ
ἤρό ἂν Ὁ αὐ πο Ὑ ΤΡ τὴν κδύφογα τὴν, ΜΙ τὸν βὼν
τέχνην διδάσκειν.
Καὶ δὴ τὰ συνεχτικώτατα τῶν χατὰ τὸν ἡϑικὸν τό-
πον ξητουμένων ἠπορηκότες, ἐν τοσούτοις τὴν σύμπασαν
5 τῆς σκεπτικῆς ἀγωγῆς διέξοδον ἀπαρτίζομεν.
Ὡς ἧς ρΒοεσεα ον. ο,. οὐἷ.-.-------
[π ὅπο τυντοδίοτοϑ δἀἀπηΐ Βυξοτ ρ(οπεβ, ἴῃ ς: σέξτου ἐμ-
πειρικοῦ ὑπομνημάτων τὸ δέκατον. τέλος τῶν τοῦ σκεπτιχοῦ
σέξτου πρὸς ἀντίρρησιν δέχα ὑπομνημάτων.
ἴθ ΠΕ: (τέλος: Ἐ) ὑπομνημάτων ι΄
σέξτου σκεπτικοῦ (5. Ε: ἐμπειρικοῦ [ἡ τῶν πρὸς ἀντίρ-
ρησιν α᾽ β΄ ἡ 48 “ἘΠ τὸ ἢ η. 8' ι΄ ;
εὐτύχει ἐν πολλοῖς χρόνοις, σοφὲ δέσποτα βίβιου
Ι, ἰπβαρογ δήάιῦ: ὁ ταῦτα γράψας ϑωμᾶς ὁ προδρομίτης
ΒΙΒ.ΙΟΤΗΝ ΟΝ
Ἐπγίρί θα. ΑἸοδξεὶς
ἨδΓϑαΞροσο Ό η νοὶ χοῦ, Ὦγ. Ὦγ. ἢ. ο. Α. δγνα, ΝΘΑΡΟΙ
ΧΙΝ, 46 ϑοϊϊομ. Τὴ Το πθ ἢ 20.-Μ
Βεκο ΠΝ τ. 665 9140 -- Οατσνα, Εὰγ. ΑἸοδδυῖβ τ.
Επτὶρί 65. Ἠδοαθα
Ηδγαυερορθθεη νοπ Ῥτγοῦ. Ὁγ. 3. (.. ΤἩ)αϊξζ, Τοὺν Ὑοσὶς
ΧΧΧΥΙ, 102 Βεϊΐθη. [ἢ Τίπεη 55,50 Μ
Βεξίθ!!-Ν τ, 665 648 8 -- ΤαἰίΖ, Επτρ. δοῦρα ρον.
Ἐπτὶρ ἀ68. Ἡδγβδοῖάδο
Ἠογδαβσοσθῦθη σοὴ Ῥγοΐ. Τ)γ. Τ)γ. ἢ. ο. Α. δγΖγα, ΝΈΔΡΟΙ
ἌΧ ΧΊΤΙ, 42 δείξη. Τη Ἰ,οΐποη 10,-- Μ
Βαβι !-Ν τ, 065 6179 -- αΥζνα, Ἐπν. Ἠογδο!α. στ.
Επτίρίο5. Ττοδᾶος
Ἠεγαιβροροθθη νὸπ Ὅν. ΥΥ. ΒΊΘΗ]. Οδειηρθη
ΧΧΨΥΤΙ, 92 Ξοϊίοη, Τη 1 ίηεη 19, -- Μ
Βοβίθι !-Ν σ, 665 534 4 -- ΒΊΗΙ. Ευτὶρ. Ττοδᾶος 5Τ.
ΤΕΠΒΝΕΒΙΑΝΑ
(ὈΓΡῈΒ Τα] ΔΤ πὶ Α ΘΒΟΡΙ ΘΔ ΤΊ
Ῥτοΐ. Ὦγ. Η. Ἠπηροτ, ἡ οπ
ΨΌ].1. Εδβο. 1. Ῥγαρίδίίιο. Βαρυΐδε ] -- 18]
ΧΧΧΙΣΧ, 248 ϑείίεη. [πη 1 εΐπεπ 18,-- Μ
ΒοβίοΝ τ. 6θὅ 621 3 .-- Ηυπρεν, Δεβοραβ 1, 1 ετ.
Ἡογαυβοροῦοη νοη τοῦ, Ὀγ. Α, Ἠδυξγαῖῃ τ υπὰ
ΤΙ ΥΘΌΓΡΤΙΒ. Οτγαίίο ἱπ Ἱμεοογαίεπι
Ηογαυβροσορεη τοη Ῥτοΐ. Ὁτ. Ν. ΓΟ. Οοποπιῖβ, Νιοοεία
ΧΧΎΤΙ, 128 βεϊξεη. [πη Τεΐἴποη 18,-Μ
ΒοβίοΙ-Ν τ. 665 δθὅ ὃ -- ΟὉποπηβ, Ὁ ΟΌΓΡΊΙΒ 5Τ.
Ἐπΐα5 ἘΡΒΟΒ᾽ 08, Ουδεβϊοπεϑ πιρά οἰ πΆ}65
Ηοταυβροροῦοπ τοπ Ῥτοΐ. ὉΓ. Η. Οδτέπεγ, Βϑρεπβθαγε,,
ΧΠ, 32 δεϊίθη. Ἱκατίοπίετι ὅ,θ0 Μ
“Ἔρϑίο!-Ν τ. θθ5 588 7 - (ὐδογέπθυ, Βυδιβ 5".
ἴετϑ,
πἀβσορθῦθη νοι ΡῬτοΐ. Ὁτ. Υ. (πο πιο Ὁ απὰ τ΄. Ῥεΐετξ
Ἡὸοτα
Ὠτοβάδηῃ
ΧΧΙΝ, 471 56]
Β βίο -Ντ. θ6ῦ 4
ι6η. ἴα [οἴμοι 88, Μ
Χοπορῃ. ἰπϑῦ. ΕΓ.
|
|
|
|
]
ΧΟΠΟΡΙΙΟΙ. Ταβεϊϑαεῖο Οντὶ
6 -- Ῥεΐογβ,
Ατοίμδβ ἈτΟ ΟΡ ΒΟΟΡῸΒ ΟΔΟΒΆΓ ΘΗ Β͵8. Βοτίρία ταΐποτγα
Ηοτγαυβσοροῦθη νοὶ Ῥτοῖ. Ὦγ, 1. Εἰ. ΝΥ ὀδύνη, θυ ΠΆ]ο,
Νὰ ὙοΥκ
γοὶ 1. ΧΧΎΤΗΙ, 362 Βεϊζοι πὰ 1 Ταῖ. πὶ Απηδηρ,.
Τὴ 1εἴποη 82,-- Μ
Βρδίθι.Ν τ. 665 498 8 -- ΥΥ ὀκίουίηκ, Ασοῦ 88 1 στ.
οὶ. ΠΤ. ΧΧ, 988 ϑοϊζοη.. Τὰ Τοΐπθη 33,--Μ
Ἐφβίθ!! ΟΝ τ. 668 642 4 -- ΝΥ δβίουϊηκ, Αὐοῦμδβ ΠῚ στ.
ΤΕομ ἰδ 5. Οτγαϊτίοπεβ ααδα βρογειηῦ
οὶ. 1. Ἠεγδυξσοσεῦθη σοι Ῥτοῦ, Ὦγ. 6. Πουσπ υ, ΒΙ]οουηϊηρσίομ
ΧΧΥ͂, 389 ϑεοϊιῖδη. [πὶ Τ[εῖποη 8358,--Μ
Βεξίθ! Ν᾿ τ. 668 36] 3 -- Πονπον, ΤΠουηϊβύϊῃβ 1 στ.
γοὶ. 11. Ἠεγδυξσεσοθθη νη Ῥτγοῖ, Ὦγ. Α. Ἐς Νογιαδη, Ημλ]]
ΧΤΠ, 34] ϑεϊΐρη. 1π 1, οἴπδη 48, -- Μ
Βεβίθι!.Ν τ. 665 678 8 -- Νογηιδη, ΤΠοτηἰβίϊιβ 11 στ.
νοὶ]. 1Π1. Ἡεγαυξσεσοῦθι νοπ Ῥτοῖ. Ὠγ. Α. Ἐς. Νογιηδη, Ηὰ}}
ΨΠ, 161 ϑεῖξοπ. [π [μεἴπεη 37,-Μ
Βφβίθ! -Ν τ. 668 692 9 -- Νοτγπίδη, ΤΙ μοτἰβέμιβ 111 στ,
Ιοϑηπ085 Τ2οί268. Ἐριβίυ]ας
Ἠεγαυξρεσοῦεη νοη Ὅτ. Ῥ. Α. Μ, Ἰβοπο, Ῥίβεϊοοὶ
ΧΧΤΙ, 218 δειίοη. 1π Τοίπρη 39,-- Μ
Βεβίβ!!- ΝΎ, 666 672 ὃ -- Τρόπο, ΤΖοίζεβ στ.
ΕΒ
τεῖρῖς
ΒΞ5Β Βα. ΤΕΌΒΝΕΒ ΝΕΒΙΑΟΒΟΘΕΒΕΙΙΒΟΗΛΈΤ
᾿
Ἂ
ἥ Ϊ
2
}
Ἦ
' Π
"
ἢ} Ἧ
ΠΠΠ ΜΠ
᾿
ΤῊ
γε
ΟΝ ΧΥῚ
ΤΥ
ΠΣ ΧΙ
ψ--
ἫΝ
ἷ ἤ᾿
Ἱ ΠΠΠ}Π}}}}}]}}}}}
Η
᾿
[
᾿
Live Music Archive
Librivox Free Audio
Metropolitan Museum
Cleveland Museum of Art
Internet Arcade
Console Living Room
Books to Borrow
Open Library
TV News
Understanding 9/11