Slanuighear air do shon-sa : focal do na h-uile

EX-UBWS

SLANUIGHEAR
AIll DO SHON-SA.

FOCAL DO NA H-UILE.

LE

S. M. HAUGHTON.

EADARTHEANGAICHTE O'N BHEURLA.

EDINBURGH:

MAOLACHLAN & STEWART,

C4 SOUTH BEIDGE.

S. M. HAUGHTON, SOUTHBORO', TU^'BEIDGE AVELLS.

EDINBURGH :

PRINTED BY LORIMER AND GILLIE

CLYDE STRHET.

h'-l

1

KOIMH-RADH.

AiR feasgar ài'aidh mn tlioìseacli an t-samhraidh
thàinig cuii'eadh orm gu dhol a dh' amharc air
duine tinn. jSTuair a chaidh mi steach do 'n
t-seomar 's an robh e, ghrad dh' amhairc e gu
geur orm, agus is gann a tharr mi suidhe laimh
ris, nuair a dh' eirich e 'na leth-shuidhe 's a'
leabaidh, agus, le dùrachd nach di-chuimhnich
mi gu bràth, labhair e briathran cosmhuil ris
mar a leanas : —

" Oh, bheil SlInuighear ann air mo shonsaI
Innis dhomh — na dean moiUe, oir 's e sin
a tha uam fhaotainn a mach ! Cha 'n' urrainn
domh bhi fada beo ! Tha mi 'n am pheacach
mòr, agiis tha eagal orm nach 'eil tròcair ann air
mo shon ! An urrainn Dia maitheanas a thoirt
domhl OH BHEIL SLANUIGHEAR ANN
AIR MO SHON-SA? '^S' e sin a tha uam
fhaotainn a 7?iacA."

An deigh dhomh 'inntinn thrioblaideach a
chiuineachadh beagan, dh' fheuch mi, an earbsadh,
ri cuideachadh an Spioraid Naoimh, ri slighe na
slàinte chomharrachadh a mach dha, agus ann
am briathraibh Chriosd fhèin dh' innis mi dha, .
gur '• Ann mar sin a ghràdliaicli Dia an saoghal

4 ROIMH-RADH.

gu 'n d' thug e aon-gliin Mhic fèin, chnm a 's ge
b' e neach a chreideas ann nach sgriosar e, ach
gu 'ra bi a bheatha shìorruidh aige. Oir cha do
cuir Dia a Mhac do 'n t-saoghal, chum gu 'n
dìteadh e an saoghal, ach a chum gu 'm biodh
an saoghal air a shaoradh trìd-san" (Eoin iii.
16, 17). Thàinig fìrinnean an t-Soisgeil mar
ioc-shlaint a dh' ionnsuidh an anma leointe.
Ghabh e ris an naigheachd mhaith, chreid e ann
an losa, agus bha e anabarrach sona. Bha e beo
fada gu leor gu fianuis a thoirt mu 'n atharrachadh
a thaìnig air a chridhe, agus cha mhòr nach iad
so na briathran deireannach a labhair e, " Cha 'n'
eil eagal orm roimh 'n bhàs. DN fhalhh an gath
as a' bhas ! * Buidheachas do Dhia a tha 'toirt
dhomh-sa na buadha tre ar Tighearn losa
Criosd' (1 Cor. xv. 57). Tha fadachd orm gus
am bi mi 'falbh gu bhi maille ri losa. Cha 'n
fhada gus am bi mi ann an neamh."

Tha cheisd cheudna, " Am bheil Slànuighear
ann air mo shon-sa % " gu tric air a' cur ris an
sgrìobhadair nuair a tha e 'taoghal air a'mhuinnt-
ir a tha bochd agus fo àmhghair, a tha tinn agus
ri uchd bàis. Agus gu tric tha 'chridhe air a
dheanamh aoibhinn le bhi 'faicinn neach eile,
agus fhathasd neach eile, air an treorachadh gu
bhi 'cur earbsa air son slàinte ann-san a mhàin
a thaìnig " a shireadh agus a theamadh an ni sin
a bha caillte" (Mata xviii. 11 ; Lucas xix. 10).

Air do 'n sgrìobhadair a bhi 'mothachadh gu 'm
bheil a' cheisd so. " ^m hheil Slanuighear ann
air mo shon-sa ? " na ceisd a tha ro chudthrom-
ach, agus na ceisd d' am bu chòir do gach uile

ROIMH-RADH. 5

anam beò mbr shìlim a ghabhail, 's e ni tha 'na
rùn 's na duilleagaibh so a bhi toirt freagairt
seachad as an Fhocal sin a tha comasach air ar
deanamh glic " a chum slaìnte tre 'n chreidimh a
ta ann an losa Criosd" (2 Tim. iii. 15), agus an
sin gu neo-sgàthach teagasgan an Fhocal air a
chuspaii' so 'fhoillseachadh.

A leughadair ionmhuinn gu robh thusa 's
mise air ar treorachadh leis an Spiorad Naomh
a dh' ionnsuidh gach uile fhirinn agus gu faigh
simi beatha shiorruidh tre 'n Tighearn losa
Criosd !

S. M. Haughton.

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

** Is fìor an ràdh so, agics is airidh e air gach a/)n chor
gabhail ris, gu 'w d^ thàinig losa Criosd do 'w t-saoghal a
thearnadh pheacach.'" — 1 Tim. i. 15.

'S ANN d' aii leithidibli so a tlia gacb sgeiil o
neamh mu thimcliioll teaclidaireaclid Cliriosd
do 'n t-saoghal so. " Is i so an fhianuis gii 'n
d' thug Dia dhuinn a bheatha mhaireannach ;
agus tha a' bheatha so 'na Mhac " (1 Eoin v. 11).
Beatha mhaireannach ! Agus ma chreideas tu is
leatsa a' bheatha so. " An ti a chreideas ann
am Mac Dhe, tha 'n fhianuis aige ann fèin"
(1 Eoin V. 10). Am bheil thu 'cur teagaimh
ann am Tirinn an sgèil soì Cùimhnich, "An
ti nach creid Dia rinn e breugaire dheth, do
bhrìgh nach do chreid e an fhianuis a rinn Dia
mu thimchioll a Mliic " (1 Eoin v. 10). Tha 'n
ràdh so fìor ged tha e na aobhar-iongantais.
Tha e air do shon-sa, charaid, dh'each mar nach
biodh aon pheacach eile air an t-saoghal uile.
Chreid na muilleanan e, 's rinn e sona iad, agus
dh' ullaich e iad air son nèimh. Tha muilleanan
aig an àm so a' cur an earbsa anii, agus tha iad
air an lionadh le sìth agus aoibhneas. ** Is fìor
an ràdh so agua is airidh e air gach aon chor

GABHAIL RIS."

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 7

"lOSACEIOSD ! " Mu 'n tèid siim air aghaidh
gu bhi labhairt mu ciod a thàinig losa Criosd a
dheanamh, feuchamaid ri freagairt ghoirid a
thoirt do 'n cheisd, Cò e losa Criosd'? Is e Mac
sìorruidh an Athar e, a th' ann o shìorruidheachd
agus co-ionnan ris an Athair. Is leis-san uile
bhuaidhean agus uile iomlanachd na Diadhachd.
Is E Mac Dhè, is E Dia. Tha Eoin a* labhairt
uime agus ag ràdh, " Anns an toiseach bha am
Focal, agus bha am Focal maille ri Dia, agus b' e
am Focal Dia " (Eoin i 1). Agus tha Pol ag
ràdh is E " Dia air fhoillseachadh 's an fheoil "
(1 Tim. iii 16). Dia ! agus mar Dhia tha E
sealbhachadh iomlanachd gliocais, cumhachd,
eòlais, maitheis, agus fìrinn, Is E rinn an
saoghal 's gach ni a th' ann. Is Esan a tha
'riaghladh, a' stiùireadh, agus a' cumail suas,
gach ni le focal a chumhachd. Esan a thug
dhuit beatha, agus anail, agus na h-uile nithean.
Mar Dhia tha e 'deanamh gach ni mar is àill leis
air nèamh agus air an talamh — mu 'n cuairt,
g' a h-àrd, gu h-iosal.

Ach tha " lOSA CKIOSD " 'NA DHUINE
MAR AN CEXJDNA I Nuair a thàinig E
dh' ionnsuidh an t-saoghail so, " Cha do ghabh e
nàdur nan aingeal air ; ach ghabh e sìol Abra-
haim air " (Eabh. ii. 16.) " Bha e air a bhuaii'-
eadh 's na h-uile nithibh air an doìgh cheudna
ruinne, ach as eugmhais peacaidh" (Eabh. iv. 15).
B' Esan "an duine losa Criosd " (1 Tim. ii. 5).
Duine aonaichte ri Dia. Fìor dhuine aig am
bheil co-mhothuchadh ruinne ann ar n-uile bhròin
agus fhulangasaibh ; agus Dia a tha neo-chrìoch-

a2

8 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

nach. ann an gràdh 's ann an tròcair, a chum
cuideachaidh leinn anns gach uireasbhuidh agus
dìth. Cha 'n' eil cràdh a dh' fhairicheas sinn, no
trioblaid a dh' fhiosraicheas sinn, air nach 'eil
Tosa làn èolach, agus tha E, air an aobhar siii,
comasach air cuideachadh leinn, comh-f hurtachd
a thoirt duinn, agus faireachadh air ar son.
"Oir cha 'n' eil àrd-shagart againn nach 'eil
comasach air comh-fhulaugas a bhi aige r' ar
n-anmhuinneachdaibh" (Eabh. iv, 15). "Oira
mheud gu 'n d' fhuiling e fèin, air dha bhi air a
bhuaireadh, is comasach e air cabhair a dheanamh
orrasan a ta air am buaireadh" (Eabh. ii. 18).

"THAINIGE!" COAS? O chathair Dhe,
o uchd an Athar. O neamh. O ionadaibh-
còmhnuidh soillseach na glòire 's an t-sonais.
O chuideachd nan aingeal agus nan spiorad
glòraichte.

"THÀmiG El" CllTE? A dh' ionn-
suidh na talmhainn ; a dh' ionnsuidh an t-
saoghail so ; saoghal a th' ann an naimhdeas 'na
aghaidh; saoghal a bhris a laghannan gu leir;
saoghal a tha deanamh ceannairce 'na aghaidh ;
saoghal a rinn E naomli agus maiseach, ach a
chaidh a thruailleadh agus a mhilleadh le peacadh
agus bròn ; saoghal dhaoine aingidh, còmhdaichte
le uaighibh, agus aìte-còmhnuidh nam marbh.

CIOD AN DÒIGHANNS AN D' THAINIG
E ? Anns an t-suidheachadh a b' ìsle anns am
b' urrainn duine bhi. Rugadh le òigh E, agus
chuireadh 'na luidhe 'm prasaich E. Thàinig E
''air a dhìmeas agus air a chur air chùl ledaoinibh;
'na dhuine dhoilighiosan agus eòlach air bròn "

SLANUIGHKAK AIR DO SHOX-SA. \)

(Isa. liii. 3). Am feadh a bha tiiill aig na
sionnaich, agus nid aig eunlaith an athair, cha
robh Aige-san, Mac an duine, ionad anns an
cuireadh E a cheann fodha. Bha E air a bheath-
achadh aig bòrd neach eile, ghabh E còmhnuidh
an tigh neach eile, dh' adhlaiceadh E an uaigh
neach eile. " Ged bha E saoibhir, gidheadh aii
bhur son-sa rinneadh bochd e, chum gu 'm biodh
sibhsesaoibhirtreabhochdainn-san" (2 Cor.viii. 9.)

"THÀINIGE!" C'ARSON? "ATHEAR-
NADH!" Dh' fhaodadh E bhi air tighinn a
chum breth a thoirt air an t-saoghal, a chum a
dhìteadh, a chum a sgrios. Ach cha b' i so a
theachdaireachd : cha do chuir Dia a Mhac do
'n t-saoghal a chum gu 'n dìteadh E an saoghal,
ach a chum gu 'm biodh an saoghal aii' a shaor-
adh Trid-san" (Eoin iii. 17). Tha E fhèin
ag ràdh, " Cha d' thàinig mi a dhìteadh an
t-saoghail ach a shaoradh an t-saoghail" (Eoin
xii. 47). Cha d' thàinig E a shaoradh a chàirdean
ach a shaoradh a naimhdean. " An uair a bha
sinn 'fathasd 'n ar peacaich dh' fhuiLLng Criosd
bàs aii' ar son " (Rom. v. 8).

''THAINIG E SHAORADH!" Saorsa !
Ciod a th' ann an saorsa ? Faighnich de na
saighdearaibh treuna 'bha 'dìon na Lùchairt an
LiLcknow fad iomadh seachduin an aghaidh arm-
ailt cheannairceach, fhuilteach na h-Innsean.
Là 'n dèigh là bha iad ag amharc air son fuasg
laidh. Uair an dèigh uaire bha 'n neart 'g an
treigsinn — bha 'm biadli a' dol a lughad 's a
highad — bha 'n aìrneis-chogaidh gu bhi mach —
bha 'n companaich threuna 'tiiiteam air gach

10 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

laìmli dliiu-~-blia 'n cridheaclian air tliuar faìl-
neacliadli an taobh a stigh dhiu : 'nuair a bha
iad, gu beag-ni, an dèigh gach dòchas ri saorsa
fhaotainn a thoirt suas gu buileach, ràinig sgeul
iad gu 'n robh buidheann ghaisgeil de 'n luchd-
dùthcha faisg air laìmh, agus ann am beagan
uairibh gu 'm biodh fuasgladh aca. Nuair a
chual' iad so bha iad làn gàirdeachais 'us taing-
ealachd do Dhia. Fhuair iad neart as ùr leis an
do sheas iad an aìte. 'S a cheart àm, 's am
feasgar a' ciaradh chual' iad fuaim an luchd-
saoraidh a' dlùthachadh riu ; agus mar a bha
iad a' teannadh ni's fhaisge agus ni 's fhaisge
orra bha 'n aoibhneas air tighinn gu leithid a
dh' ah'de 's gu 'n do ghlaodh iad a mach, " Tha
sinn air ar saoradh! Tha sinn air ar saoradh !

CO UAITHB THA lOSA 'SAORADHI
Tha 'n t-saorsa' tha losa 'toii't seachad a' gabh-
ail a steach na h-uile beannachd Tha E 'saoradh.
o dhìteadh. " Air an aobhar sin cha 'n' eil a nis
dìteadh sam bith do 'n dream sin a ta ann an
losa Criosd, a tha 'gluasad, cha 'n ann a rèir na
feola ach a rèir an Spioraid " (Kom. viii. 1 ;
2 Cor. V. 17). Tha E 'saoradh o eagal cionta.
" Uime sin air dhuinne bhi air ar f ìreanachadh
tre chreidimh, tha sìth againn ri Dia tre ar
Tighearn losa Criosd " (Rom. v. 1 ; Gniomh
xiii. 39 ; Job xxii. 21 ; 1 Phead. i. 8).

Bha duine òg an Eirinn a chaidh iompachadh,
agus bha sonas anaraa cho mòr 's gu 'n robh e r' a
fhaicinn gu soiUeir 'na ghnùis. Dh' fhaighnich
neach dheth 'de bha 'ga fhàgail cho sona. Fhreag-
air e, " EJiuair mi Criosd ; shaor E mi ; agus

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 1 1

miir 'eil sin gu leor gus neach a dlieanamh sona
clia 'n aithne dhomh ciod a ni sona e." Seadh,
bheir Criosd a bhi 's a' cridhe, agus dòchas na
gloìre, aoibhneas do 'n spiorad a 's brònaiche, agus
solus dealrach do na h-ionadaibh a 's doilleire air
thalamh.

THA E SAORADH 0 PHEACADH.
" Saoraidh E a shluagh feìn o 'm peacaibh "
(Mata i. 21). Cha 'n e mhàin gu 'n toir e maith-
eanas do gach aon a chreideas ann, ach mar an
ceudna naomhaichaidh E iad mar a tha E-fhein
naomh. " Glanaidh fuil losa Criosd a Mhic sinn
o gach uile pheacadh " (1 Eoin i. 7 j 2 Cor. v. 17;
Tit. ii. 14).

SAORAIDH E O EAGAL BAIS. " Bheil
fhios agaibh," arsa giullan bochd a bh 'ann an
tigh-eiridinn 's na h-Innsibh ri mnaoi uasail a
bha gach là dol g' a fhaicinn, " Ciod air an robh
mi 'smuaineachadh fad na maidne so ì " " Air
cho goirid 's gus am faic thu losa," fhreagair
a* bhean uasal. " 'S e," fhreagair e ; " bha mi
'smuaineachadh mar a bha mi aig toiseach an là
Sàbaid so a' m' ghiullan bochd ann an tigh-
eiridinn air mo chuairteachadh le daoinibh
aingidh 's le cainnt pheacaich, agus mu 'n tig an
oidhche gu 'm bi mi aig mo dhachaidh bhuain.
Tha mi 'smuaineachadh gu 'n do thoìsich mi air
Sàbaid air nach tig crioch gu bràth. Cha chreid
mi gu 'm faic mi là seachduin eile." 'S an fheasg-
ar chaidh i rìs g' a amharc, ^s fhuair i e 'na
luidhe 's a shùilean dùinte, 's e sìoladh seachad
gu sèimh. Chrom i os a chionn 's labhair i gu
beag ris, " ' Seadh, ged shiubhlail mi troimh

12 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

ghlinn sgaile bhàis, cha bhi eagal orai ; oir tha
thusa maiUe rium : bheir do shlat agus do
lorg comh-fhurtachd dhomh ' (Salm xxiii. 4).
UiUeam a chagair, am bheil losa maille riut ì "
" Oh, tha." " Am bheil eagal sam bith ort ? "
" Cha'n' eil dad, 's ann a tha mi fo ioghnadh air
son iad a bhi 'g ràdh gleann dorcha ris. Tha mi
'faotainn an t-soluis a 'fàs ni 's soilleire na h-uile
là o chreid mi ; agus 's ann a tha e nis cho soilleir
's gu 'm feum mi mo shùilean a dhùnadh." An
dèigh dha ùrnuigh a dheanamh thuirt e, " 'S i sid
m' urnuigh dheireannach, bithidh mi gu sìorr-
uidh tuilleadh a toirt molaidh seachad do Dhia."
Nuair a bha Tomas Uard, fear-oibre aig an
rathad-iaruinn, a 'dol a dh' ionnsuidh a' bhàis
thuirt e, " Tha mi 'ga fhaicinn a nis ! Tha E
'n so. Tha E dlùth dhomh ; tha E maille rium !
Tha E mu 'n cuairt dhomh ; cha leig E uaith a
chaoidh mi ; cia mar is urrainn mi gu bràth
teagamh a chur ann. Is E Slànuighear nam
peacach, is E mo Shlànuighear-sa ; is leam-sa
losa, agus is leis-san mise. Cheannaich 'fhuil
mi ; cha robh aithne riamh agam air gus a nis.
Oh, iarr air na h-uile teachd d' a ionnsuidh —
eadhon a nis. Criosd airson na h-uile duine 1
Criosd air son na h-uile duine I "

THA E SAORADH O IFFRINN, AGUS
A TREORACHADH GU NEAMH. Eiubha-
san uile tha 'gà ghràdhachadh, agus a ghèilleas
gubhi air an tearnadh leis, tha E 'gràdh, " Ann
an tigh m' Athar-sa tha iomadh aìte-còmhnuidh,
mur biodh e mar sin dh' innsinn-sa dhuibh.
Tha mi 'dol a dh' ulhichadh aìte dhuibh. Agus

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 13

ina tlieìd mi agus gii 'n ulluicTi mi aìte dliuibh,
tliig mi rìs agus gabhaidli mi sibh a' m' ionnsuidh
fèin ; chum far am bheil mise gu 'm bi sibhse
mar an ceudna " (Eoin xiv. 2, 3).

CIOD AN DOÌGH ANNS AN DO CHOIS-
INN lOSA AN T-SAORSA-SO DHUINNE1
Le basachadh 'n ar n-aìte ; le paìgheadh nam
fiach nach b' urrainn sinne phaigheadh. " Ghiùl-
ain E ar peacanna 'na chorp fein air a' chrann "
(1 Phead. ii. 24; 2 Cor. v. 21). " Tre ghràs
Dhè bhlais E bàs air son gach uile dhuine "
(Eabh. ii. 9). " Lotadh E air son ar peacaidh-ne,
bhruthadh E air son ar n-aingidheachdan ;
leagadh air-san smachdachadh ar sìth, agus le
chreuchdaibh san shlànuicheadh sinne" (Isa.
liii. 5). " Oir dh' fhuiling Criosd fèin aon uair
air son pheacanna, am fìrean air son an neo-
fhìrean, chum gu 'n tugadh E sinne gu Dia"
(1 Phead. iii. 18). " Leag an Tighearn aii'-
san aingidheach gach aoin dinn" (Isa. liii. 6). " A
thug E-fhein air ar son, chum gu 'n saoradh E
sinn o gach aingidheachd " (Tit. ii. 14; 1 Tim.
iii 6). " Shaor thu sinn do Dhia le d' fhuil
fein " (Taisb. v. 9). " Cha do chaomhain Dia a
Mhac fèin ach thug E thairis E air ar son-ne
uile." " Bhàsaich Criosd air son nan daoine
neo-dhiadhaidh." " Thugadh thairis E air son
ar ciontaidh " (Rom. viii. 32 ; v. 6 ; iv. 25).

Air do aon de mhinisteiribh Mhoràbhia an
Greenland a bhi aon là 'leughadh a' Bhìobuil
do 'n t-sluagh, thachair dha tighinn a dh'
ionnsuidh aon de na h-earannaibh a tha toirt
cunntas mu dhòruinn losa air a' chrann. Stad

a3

14 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

e a leugliadh, agua air dha bhi air a ghhiasad leis
an Spiorad JSTaomh thòisich e air labhairt mu
ghràdh an t-Slànuighir do pheacaich, agus air
iarraidh orra 'n earbsa 'chur ann an " Uan
Dè a thàinig a thoirt air falbh peacaidh an t-saogh-
ail." Ghabh aon diu ris an sgeul. Bha 'shùilean
a* dealradh le aoibhneas, agus ghlaodh e mach,
" Cluinneam sid a rìs, oir hu mhiann leamsa bhi
airmo shaoradhmar an ceudna." Cha d' fhuair
e fois gus an robh a pheacanna air am maitheadh,
agus b' urrainn dha fianuis a thoirt seachd gu 'n
robh Criosd " cumhachdach gu tearnadh."

" A SH A OE ADH PHE ACACH ! " Tha na
h-uile 'nam peacaich. Cha 'n' eil duine 's an
t-saoghal as eugmhais peacaidh. Tha na h-uile
ciontach am fianuis De. " Oir pheacaich na
h-uile, agus thàinig iad gearr air gloìr Dhè"
(Kom. iii. 23 ; 1 Kigh viii. 46). " Cha 'n' eil
ionracan ann, cha 'n' eil fiu a h-aon " (Rom. iii.
10; 1 Eoin i. 8). "Chaidh sinn uile mar chaor-
aich air seachran ; thionndaidh gach aon againn
gu shlighe fèin " (Isa. liii, 6 ; Rom. viii. 7).
" Feuch ann an euceart dhealbhadh mi, agus
ann am peacadh ghabh mo mhàthair mi 'na
broinn " (Salm li. 5). " Uime sin mar a thàinig
peacadh a steach do 'n t-saoghal tre aon duine,
agus bàs tre 'n pheacadh ; mar sin rnar an ceudna
thàinig bàs air na h-uile dhaoinibh, do bhrìgh
gu 'n do pheacaich iad uile" (Roni. v. 12). " Tha
'n cridhe cealgach thar na h-uile nithe, agus tha
e do-leigheas ; cò is urrainn a thuigsinn " (Ire
xvii. 9). " An t-anam a chiontaicheas gheibh e
sin bàs " (Ese. xviii. 4). Is e peacadh a bhi, gu

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 15

toileacli, a' deanainh ceannairc an aghaidli Dhe,
agus a bhi toirt dùlain do Dhia. Is e peacadh
an ni gràineil a tha Dia a' fuathachadh. Tha
'm peacadh na ni cho uamhasach 's nach urrainn
E gabhail thairis air. " Ged iadhadh làmh mu
làimh cha bhi an droch dhuine gun pheanas"
(Gnath-fh. xi. 21). " Is etuarasdal a pheacaidh
am bàs" (Rom. vi. 23). Is e'm peacadh aobhar
gach fulangais. Tha gach stoii^m a tha 'fasachadh
na talmhainn; gach crith-thahnhainn a tha
luaisgeadh a' chruinne-chè, agus a' slugadh suas
an t-sluaigh ; an cogadh a tha còmhdachadh na
talmhainn le fuil dhaoine ; a' ghorta, a' phlàigh,
an tinneas, am bàs, agus ifrinn, a' sruthadh o 'n
pheacadh. Tha na h-uile cràdh agus pian a tha
thu faireachadh, na h-uile bròn a tha cur dragh
air d' inntinn agus a' dorchnachadh do shlighe,
a' sruthadh o 'n pLeacadh. Ach is ann a mhain
am fulangasaibh 's am bàs Chriosd is urrainn
sinn beachd ceart fhaotainn air uamhas a' pheac-
aidh. Cha deanadh ìobairt bu lugha na bàs
Mhic Dhè rèite air a shon. Is ann ah' a' chrann-
cheusaidh a chithear e 'na làn ghraineileachd.
'Nuair a bha Criosd an crochadh air a' chrann 's
E air a thrèigsinn leis na ti-uile, ghlaodh E mach
o dhoimhneachd a chridhe leointe, " Mo Dhia,
mo Dhia, carson a thrèig thu mi ? " (Mar. xv. 34).
Bha E 'nuair sin a' paìgheadh nam fiach a bha
dligheach air pon peacanna an t-saoghail uile.
Bha E fulang air son ar peacaidh-ne. Is Esan
a " thugadh thaù^is air son ar ciontaidh, agus a
thogadh suas a rìs air son ar f ìreanachaidh "
(Rom. iv. 25 ; 1 Eoin iii 5). " Shaor Criosd

16 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

sinne o mhallachadh an lagha, air dha bhi air a
dheanamh 'na mhallachadh air ar son " (Gal. iii.
13; ii. 20).

CO NA PEACAICH A THA E SAOE-
ADH 1 Phàigh Criosd fiachan nan iiile, rinn E
làn rèite air son nan uile; air an aobhar sin
faodaidh na h-uile bhi air an tearnadh. " Is
airidh e air gach aon chor gabhail ris ; " agiis air
do na briathraibh so a bhi fior tha iad a' gabhail
a steach gu 'n deachaidh ulluchadh a dheanamh
air son nan uile, agus gu 'n d' fhosgladh dorus
tròcair do na h-uile. Ann an cainnt an Sgriob-
tuir, "Leagadh air-san aingidheachd gach aoin
againn" (Isa. liii. 6). " A thug E fein 'na èiric
air son nan uile " (1 Tim. ii. 6). " Agus is esan
an iòbairt-rèitich air son ar peacanna, agus cha
'n e air son ar peacanna a mhain, ach mar an
ceudna air son peacanna an t-saoghail uile"
(1 Eoin ii. 2). " Oir cha d' thàinig E dhìteadh
an t-saoghail ach a shaoradh an t-saoghail"
(Eoin xii. 47). Bhàsaich Criosd air do shon,
agus tha E 'g aìthneadh dhuit aithreachas a
ghabhail, creidsinn ann, agus a bhi air do thear-
nadh. Tha Dia " a nis ag aìthneadh do na
h-uile anns gach aìte aithreachas a dheanamh"
(Grnidmh xvii. 30). " Mar is beò mise, deir an
Tighearna, cha 'n' eil tlachd air bith agam-sa
ann am bàs an aingidh, ach gu 'm pilleadh an
t-aingidh o 'shlighe, agus gu 'm biodh e beò "
(Esec. xxxiii. 11). Tha E gladhaich, " Ma tha
tart air neach sam bith, thigeadh e m' ionnsuidh-
sa, agus òladh e " (Eoin vii. 37). " Thigibh
a' m' ionnsuidh-sa, sibhse uile a ta ri saothair,

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 17

agus fuidh throm uallaich, agus bheir mise
suaimhneas dhuibh" (Mata xi. 28). " Is ami
do 'ur n-ionnsuidh-sa a chuireadh focal na slaìnte
eo " (Gniomh xiii. 26). '^ Uime sin biodh fhios
agaibh-sa fheara agus a bhràithre, gur ann tre 'n
duine so a ta maitheanas pheacanna air a shear-
monachadh dhuibh" (Gniomh xiii. 38).

THA E SAORADH NA MUINNTIR
OÌGE. Am bheil thu hgì Saoraidh E thu.
Eisd r' a bhriathraibh grasmhor. " ladsan aig
am bheil gràdh dhomh gi-àdhaichidh mi; agus
iadsan a dh' iarras mi gu moch gheibh iad mi "
(Gnathviii. 17). " Cuimhnich a nis do Chruith-
fhear ann an laìthibh d' òige" (Ecle. xii. 1).
" Le a ghàirdean cuairtichidh E na h-uain, agus
gìulainidh E iad 'na uchd " (Isa. xl. 11). " Ach
thubhairt losa, Fulaingibh do na leanabaibh,
agus na bacaibh dhoibh teachd a' m' ionnsuidh ;
oir is ann d' an leithidibh sin a ta riòghachd
nèimh" (Mata xix. 14), Shaor E losiah,
Solamh, Timoteus, 'nuair abha iad òg. Shaor E
Wesleì/, Whitjiekl, Morrison, Doddridge, agus
muinntir eile, nuair a bha iad òg, agus bha iad
'nam beannachd do 'n t-saoghal 's 'nam maise do
'n eaglais.

Thug caileag bheag a bha 's an aon sgoil-
Shàbaid ris an sgrìobhadair a cridhe suas do
Dhia, 's bha i air a saoradh leis. Aon là thuit e
mach gu 'n deachaidh a losgadh gu h-olc. Gun
daìl sam bith thugadh do 'n Tigh-«ìridinn i far
am faigheadh i aire na b' fhearr na gheibheadh i
aig an dachaidh. Bha i 'fulang mòrain, 's ged
a bha cha robh i 'gearan. Cràiteach 's mar a

18 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

bha i, bha i glè sliona, agus cha robli eagal sam
bith aice roimh 'n bhàs. Air oidhche àraidh 's
i 'na luidhe 'san t-seomar, càch uile tosdach, 's
gun a' bhan-altrum a làtlviir, chualas a guth lag
a' seinn : —

" losa ! an t-ainm' tha prìseìl, caomh,
'S do pheacaich chlaon' bheir aoibhneas mòr,
As gapas ciont' us geilt mar aon,
'San doruinn chaochlaidheas gu gloir."

An sin stad i 's cha chluinnte dad ach diog an
uaireadair-cluig 's an talla, ach sheinn i rìs —

" Sona, air ainm ma ni luaidh
Le m' bhriathraibh f ann 's mi 'n suain a' bhh^is ;
Glaodh ris na h-uile, 'Feuch an t-Uan
A shaoras bràighdean truagh' tha 'n slis."

Sguir an t-seinn ; thàinig a' bhanaltrum air ais,
's chaidh i dh' ionnsuidh na leapa agus sheall i
air a' chaileig ; ach bha i marbh — bha a spiorad
air neamh. Shaoradh i le caraid nam peacach,
agus chaidh i gu bhi maille ris 'na dhachaidh
ghlòrmhoir fhein gu siorruidh.

O chionn ochd bliadhna, bha giuUan beag
's an lar-mhinsteir a chaidh a ghearradh cho olc
le cù cuthaich 's gu 'n do bhàsaich e. Bha e gun
athair, air dhroch eudach, agus bochd an staid,
ach air a shon sin ghradhaich e 'n Slànuighear
agus bha e sona. Bha 'n lighiche 'thàinig g' a
amharc 'na sheasarah aig cosaibh na leapa, 's
thuirt e gu beag ri mathair a' ghiullain, " Tha
eagal orm nach bi do mhac fada beo." Cho
beag 's g' an robh na briathran chuala an giullan
bochd iad 's ghrad thuirt e, *' Tha mi toilichte
sin a chluinntinn." " C' arson, mo ghiullan

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 19

beag ì " ars' an lighiclie. Le fìamli gàire air
a' glmùis fhreagair an giullan boclicl, "A chionn
gu 'm bheil mi dol dhachaidh." Car ùine bha e
còmhradh r' a fhear-teagaisg mu na h-aìtibh-
còmhnuidh sìtheil a chaidh Criosd a dh' ulhichadh
dhoibh-san a tha 'ga ghràdhachadh. Agus air
dha le mòr chaoimhneas slàn fhàgail aig a
chàirdibh thuit e 'na chodal ann an losa — chaidh
e dhachaidh.

Tha Dia a' gabhail tlachd ann a bhi saoradh
na muinntii' oìge; agus tha aobhar eagail gur
beag an aìreamh de 'n mhuinntir aosda tha air
an iompachadh. Nuair a tha 'n aois a' tighinn
tha 'n inntinn a' fàs dorcha, tha 'n cridhe 'fàs
cruaidh, tha choguis air a losgadh, tha saorsa
'fàs duilich; ach cha 'n' eil a chùis mar so a thaobh
na muinntir oìge. Am bheil thu òg ì Thàinig
losa Criosd g' ad thearnadh.

Am bheil thu aosda? Thàinig E g' ad
thearnadh. Tha E deonach agus comasach air
do thearnadh, air bruaich na siorruidheachd, ma
chuireas tu do dhòchas ann. Saoraidh E, cha' n
e mhain a' mhuinntir òg, ach mar an ceudna
mhuinntir aosda ; gheibh eadhon peacaich a chinn
lèith ann-san làn shaorsa, " Tha E comasach air
an dream a thig a dh' ionnsuidh Dhe trìd-san a
theàmadh gu h-iomlan" (Eabh. vii. 25). "Ma
dh' aidicheas tu le d' bheul an Tighearn losa,
agus ma chreideas tu ann do chridhe, gu 'n do
thog Dia o na marbhaibh e, gu 'n saorar thu '
(Rom. X. 9 ; Eom iii. 14, 15).

Am bheil thu saoibhir ì Gidheadh tha feum
agad aii- a thròcaii'-san, agus tha E comasach air

20 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

clo tliearnadli. " Oir clia 'n' eil eadar-dhealacli-
Adli eadar an t-Iudliacli agus an Greugach ; oir
an t-aon Tighearn a ta os ceann nan uile, tha E
saoithir do na h-uile a ghairmeas air. Oir ge b'
6 neach a ghairmeas air ainm an Tighearna,
tearnar e " (Rom. x. 1 2, 1 3).

Am bheil thu bochd ì Is urrainn E do thear-
nadh. Cha chuir do bhocdainn bacadh sam bith
air do shaorsa, ach 's ann is dòcha i chuideachadh
leatha. Tha 'n soisgeul, ann an dòigh ro shòn-
raichte air a shearmonachadh do na bochdaibh.

Am bheil thu beusach? Tha feum agad air
saorsa cho maith ris an neach a 's gràineile 's
an t-saoghal. " Cha 'n' eil neach a tha deanamh
maith, cha 'n' eil fiu a h-aon" (Rom. iii. 12;
1 Righ viii. 46). Tha thu smuaineachadh gu 'm
bheil fìreantachd agad, ach cha seas i am fìanuis
Dhe, cha 'n' eil innte ach luideagan salach. A
mach o cln-eideamh ann an Criosd, cha dean a
bhi dol gu riaghailteach do 'n tigh-aoraidh, no
bhi 'cur an gniomh oibre beusach, stà sam bith,
agus cha saor iad d' anam gu bràth. " Ma tha
neach sam bith nach gràdhaich an Tighearn losa
Criosd, biodh e 'na Anatema Maranata" (1 Cor.
xvi. 22). Is e Criosd 'na aonar is urrainn do
shaoradh.

" Ann an aìte boidheach an aon de na Staidibh
an lar, an America, bha caileag bheag a chòmh-
nuidh d 'am b' ainm Anna Gale. O chionn ùine
nach 'eil fada, bha i air a treorachadh gu gabhail
ri losa mar a Slànuighear. Chualas 's an aìte
gu lèir gu 'n deachaidh a h-iompachadh. Air là
àraidh thàinig caraid a dh' amharc air a h-athair

SLANUIGHEAE AIR DO SHON-SA. 21

's thuirt e, ' Clia 'n' eil ann ach gnothuch gnn
dòigh a dh' Anna agad-sa bhi smiiaineachadh gu
'n deachaidh a h-iompachadh. Bha i 'n cbmh-
nuidh mar aingeal beag. Cha chreid mi gu 'n
deanadh iompachadh i dad na b' f hearr ; bha i
roimhe maith gu leor. Chreidinn gu 'n teagamh
gu 'n tugadh iompachadh atharrachadh air Dan
Hunter.* Chuala Anna 'n còmhradh so, agus
bha a cridhe gu mòr air a ghluasad leis an truas
a bh' aice ri Dan bochd. Bha fhios aice gu 'n
robh e air aon de 'n f heaghainn bu mhiosa 's bu
ghràineile a b' urrainn a bhi. Air dhi a bhi
air a' gluasad le gràdh d' a anam chaidh i dh'
ionnsuidh a' bhothain bhochd anns an robh e fuir-
each 's thbisich i air labhaii't risgu ciùin, caoimh-
neil, mu losa agus mu ghràdh Dhè do cheann-
feadhna nam peacach. An dèigh dhi beagan a
ràdh mu 'n atharrachadh a thàinig oirre an lorg
a h-iompachaidh, dh' f heoraich i dheth an robh,
no nach robh, esan mar an ceudna 'na pheacach,
agus an robh, no nach robh, feum aige air an
t-Slànuighear tre 'n d' fhuair i fhèin saorsa.
Ràinig na briathran so cridhe Dhain bhochd ;
ghuil e, thuit e air a ghlùinibh, agus ghlaodh e
mach, ' A Thighearna bi trbcaireach do 'n pheac-
ach a 's mìosa.' Chuala Dia aghlaodh durachdach,
aithreachail ; agus dh' fhàg Anna e 'moladh na
trbcair a bha comasach air creutair cho gràineil
risa n a thearnadh. Bha nis mbr thlachd aig
Dan ann a bhi 'g innseadh do na h-uile an
naigheachd so mu ghràdh Dhe. Bu tric leis a
bhi g ràdh, ' Is e cheart shoisgeul a bheannaich
mise, a bheannaich Anna Gale. Is gann n.

22 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

gliablias e creidsinn — a leithid a pheacach gràineil
's a tha mi ann — ach 's e cheart Thighearna maith
a ghabhas a' chlann bheag 'na ghairdeanaibh agus
a bheannaicheas iad, a shaoras ceannfeadha nam
peacach mar an ceudna. Tha e fìor. *' An ti
a thig a' m' ionnsuidh cha tilg mi air chor sam
bith a mach e." '

Am bheil thu am,aharrach truaillidh, agus ^na
d' aon de chinn-feadhna nam peacach? Tha trbc-
air ann eadhon air do shonsa. Tha Criosd araon
deonach agus comasach air do thearnadh, a mhain
ma chreideas tu ann. Cha ruig neach sam bith
a leas a bhi 'n eu-dòchas, o 'n tha 'n cuireadh mar
so, " Agus a ta an Spiorad agus a' bhean nuadh-
phòsda ag ràdh, Thig. Agus abradh an ti a
chluinneas, Thig. Agus an neach air am bheil
tart, thigeadh e. Agus ge b' e neach leis an àiU,
gabhadh e uisge na beatha gu saor" (Taisb.
xxii. 17); agus, " Treigeadh an t-aingidh a
shlighe, agus an duine eucorach a smuainte ;
agus pilleadh e ris an Tighearna, agus nochd-
aidh e tròcair dha ; agus ri ar Dia-ne, oir bheir
e maitheanas gu pailt" (Isa. Iv. 7; Gniomh
X. 43). Mo charaid ionmhuinn na bi fo mhì-
mhisnich ; tha fathast dòchas ann air do shon, oir
" glanaidh fuil losa Criosd a Mhic sinn o gach
uile pheacadh " (1 Eoin i. 7). Am bheil thu ri
strìopachas, ri mionnaibh, ri breugaibh, ri misg,
ri briseadh na Sabaid, ri struidhealachd, agus,
ma dh' fhaodte, a' d' meadhon air cridhe do
mhàthar a bhriseadh 's air ceann liath d' athar
a thoirt le bròn sìos do 'n uaigh ] An dèigh so
gu lèir faodaidh tu maitheanas f haotainn. Faod-

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 23

aidh gu 'b. robli thii 'na d' clireutair clio truagh
's a bha riamh aii' thalamh, gu 'n do chùl-
shleamhnaich thu agus gu 'n do pheacaich thu
anns an doìgh ro an-tromaichte, ach an deigh sin
gu leir, cha 'n' eil na briathran a leanas 'gad
chumail air falbh — " An ti a thig a' m' ionnsuidh
cha tilg mi air chor sam bith a mach e" (Eoin
vi. 37). Tha mòran de 'n mhuinntir bu mhiosa
bha riamh air an talamh a nis air neamh, air
dhoibh a bhi air an nigheadh anns an " tobar a
dh' f hosgladh do thigh Dhaibhidh air son peac-
aidh agus air son neò-ghloine" (Sec. xiii. 1) —
mòran a bha, rè an cuairt air an talamh, a' seinn
òrain a' mhisgeir, agus a' toirt dùlain do Dhia le
'm mionnaibh gràineil s le 'n toibheum, ach, aii'
dhoibh creidsinn ann an Criosd, tha nis a seinn
maille r' an companaich air neamh òran na
muinntir shaorta, " Dhasan a ghràdhaich sinn,
agus a dh' ionnlaid sìnn o ar peacaibh 'na fhuiì
fèin, agus a rinn rìghre dhinn agus sagairt do
Dhia agus d' a Athair-san ; dhasan gu robh glòir
agus cumhachd gu saoghal nan saoghal " (Taisb.
i. 5, 6). Tha aìte ann an neamh, a pheacaich
bhochd, air do shon. Tha gràdh ann an cridhe
d' Athar dhuit. Cha till E air falbh thu.

Tlia toil aige do shaoradh a nis. Cha 'n e
mhain gu 'm faod thu bhi air do thearnadh, ach
is miannach leis thu bhi air do thearnadh. " Tha
'n Tighearn fad-fhulangach do ar taobh-ne, gun
toil aige dream sam bith a bhi caillte ach na
h-uile dhaoine theachd gu h-aithreachas" (2 Phead.
iii. 9). "Neach leis an aìll na h-uile dhaoiue
bhi aii* an tearnadh, agus iad a theachd chnm

24 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA,

eolais na firinn" (1 Tim. ii. 4). " Feuch tlia
mi a' m' sheasamh. aig an dorus, agus a' bualadh ;
ma dh' èisdeas neach sam bith ri m' ghuth, agus
gu 'm fosgail e 'n dorus, thig mi a steach d' a
ionnsuidh, agus gabhaidh mi mo shuipeir maille
ris agus esan maiUe riumsa" (Taisb. iii. 20).
" Tha mi saoilsinn," arsa giuUan beag ri mnaoi
uasail a chaidh g' a amharc do 'n tigh-eiridinn,
" ma bhàsaich Criosd air ar son gur eiginn gu 'n
robh toil aige ar tearnadh." Tha toil aige ar
tearnadh. Is ann air a shon so a thug e dhuinn
'fhocal, an t-Sabaid Chriosduidh, gleachd a
Spioraid, agus ma dh' fhaodte, caìrdean Criosd-
uidh, pàrantan diadhaidh, agus gach meadhon
tròcair eile. Ann an caochladh dhoìghean tha
E' bualadh a rìs agus a rìs aig do chridhe air son
faighinn a steach. Fad bhliadhnaichean tha E
air a bhi bualadh ; agus a nis air a cheart
mhionaid so tha E feitheamh fosglaidh. An
urrainn dhuit a dhiultadh ni 's fhaide ì

" Fosgail dlia, oir riamh cha d' thàinig
Aoidh cho caoimhneil 'ghabhail taimh leat ;
Cha 'n aithris teang' am mile cuid de 'n
Aoibhneas a th'aig sluagh 'na chuideachd,"

Cuimhnich, mur bi thu air do shaoradh, 's i do
choire fliein a hhitheas ann. Cha 'n e beairt-
innleachd a th' annad ; ach tlia thu 'n d'
chreutair modhannail, agus saor. Tha Dia 'ga
ìsleachadh fhèin gu bhi reusonachadh riut.
'' Thigibh a nis agus tagramaid r' a chèile, deir
an Tighearn ; ged robh 'ur peacanna mar an
scàrlaid bithidh iad geal mar an sneachdadh;
ged robh iad dearg mar chorcur, bithidh iad mar

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 25

olainn" (Isa. i. 18). Tha E cur fad' cliomhair
beatha agus bàis, beannachaidh, agus mallachaidh;
agiis tha agad ri aon diu a roghnachadh air
do shon fèin. " Roghnaichibh an diugh cò d' an
dean sibh seirbhis" (losua xxiv. 15). " Cia
fhad a bhitheas sibh san iom-chomairr eadar
dhà bharain" (1 Righ xviii. 21). " An diugh
ma chluinneas sibh a ghuth na cruaidhichibh
bhur cridhe" (Eabh. iii. 7, 8). An t-Urr. I.
Hunt, a bha na mheadhon an laimh an Tigheam
air mòr fheum a dheanamh am measg nan doine
fiadliaich am Fiji, nuair a bha e mu shia
bliadhna deug, thachair dha bhi ro thinn le
fiabhrus a chaidh teann air a bheatha thoirt air
falbh. Thainig am bàs fa chomhair' inntinn,
agus maille ris a so bha mothachadh trom aige
air cho neo-iomchuidh 's a bha e air son na
siorruidheachd. Bliadhnaichean na dheigh so,
air dha bhi labhairt mu 'n chùis thuirt e,
" Smuainich mi nach biodh e chum feim sam
bith dhomh gealladh a thoirt do 'n Tighearn gu
'n deanainn seirbhis dha nam b' e 's gu 'n
caomhnadh E mi, a chionn gu 'n d' rinn mi
geallaidh dhe 'n t-seòrsa uair 'us uair, agus gu 'n
do bhris mi iad. 'S i' n doìgh a chunnaic mi
freagarrach toìseachadh gun tuilleadh dàlach ri
seirbhis a dheanamh do Dhia, a reir an t-soluis
a bh' a agam. Mar so thuit mi air mo
ghlùinibh 's thoìsich mi ri ùrnuigh. An dèigh
na h-ùrnuigh, leugh mi mo Bhìobul gu dùrachd-
ach, ach thòisich mi ann an leabhar an Taisbein,
a dhrùigh gu h-anabarrach orm ged nach do
thuig mi ach beagan de na leugh mi, do bhrìgh

26 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

nach robh neach agam a stiùireadh mi. Dh'
abuich am mothachadh a dhùisgeadh annam,
agus do 'n do ghèiU mi gu h-ealamh, gu fìor
iompacliadh, agus thàinig atharrachadh buan air
mo chridhe."

C'arson a rachadh tu dhìth? C'arson nach
biodh tu air do thearnadh ì Na dean geallaidh-
nean air son an ama ri teachd ; ach toìsich a nis,
toìsich air a' mhionaid so, dean seirbhis do Dhia
a reir an t-soluis a th' agad ; guidh gu dùrachd-
ach gu 'm faigheadh tu 'n Spiorad Naomh, agus
bithidh tu gu siorruidh taingeil air son gu 'n do
ghèiU thu do dhearbhaidhean do chridhe.

Am miann leat a hhi air do thearnadhì
Faodaidh tu ràdh, cha 'n urrainn mi mi-fliein a
shaoradh. Tha e fior nach urrainn ; ach' tha
Criosd araon deonach agus comasach : a mhain
earb ann. Chuala mi muinntir ag ràdh, " Oh
nach saoradh Criosd mi!" mar so a' labhairt
mar nach biodh E deonach air an saoradh. 'S
mòr am mearchd so ! Tha E nis ag ràdh, " Oh
nach bu mhiam leibh a bhi aii' bhur tearnadh !
Is sibh fhèin a tha ain-deonach 's cha mhise."
'Cha 'n aìll leibh teachd am ionnsuidh-sa chum
gu 'm faigheadli sibh beatha" (Eoin v. 40).
" Feuch Uan De, a ta toirt air falbh peacaidh an
an t-saoghail" (Eoin i. 29). Am bheil thu 'g
ràdh, Is e creideamh tiodhlac Dhe ? Tha e fìor
gur e. Ach bheir E dhuitse e ma dh' iarras tu
e. Ann a bhi 'g iarraidh air, agus gu dùrachdach
a' deanamh oidhirp bheir Dia dhuit comas air
creidsinn. " Agus is i so 'aìthne-san, gu 'n
creideamaid ann an ainm a Mhic losa Criosd "

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 27

(1 Eoin iii 23 ; Eoin viii. 24). " Creid anns
an Tighearn losa Criosd agus teàrnar thu"
(Gniomli xvi. 31 ; Eoin viii. 24; 1 Eoin v. 10).
Clia 'n' eil E toirt aìthne sam bith do 'm bheil
e neo-chomasach dhuinn umhlachd a thoirt, ni
mò dh' iarras E oirnn ni sam bith a dheanamh a
tha neo-chomasach dhuinn a dheanamh — tha 'n
smuain aingidh. Mur bi thu air do thearnadh
bithidh na briathran so fad na siorruidheachd a
bioradh do choguis, Cia minic a b' aìll leam —
ach cha b' aìll leìbh " (Lucas xiii. 34). " A
chionn gu 'n do ghairm mi, agus gu *n do dhìult
sibhse, gu 'n do shìn mi mach mo làmh, agus
nach d' thug duine sam bith an aire ; ach gu 'n
do chuir sibh an neo-bhrìgh m' uile chomhairle,
agus nach b' aìU leibh a bheag do m' achmhasan ;
ni mise mar an ceudna gaìre ri 'r sgrios-sa ; ni
mi fanoid 'nuair a thig bhur n-eagal " (Gnath.
i. 24-26).

CUIN A THA E TEAKNADH ì 'S na h-
uile aimsir, agus 's na h-uile àm. Tha dorus
tì'ocaire fosgailte gu farsuinn a là agus a dh*
oidhche. Chaidh sluagh mòr nach urrainn duine
aìreamh a steach mar tha, agus aig an àm so tha
na mìltean a' dlùthachadh a steach. 'S i do
k)heatha-sa tighinn ; tha cuireadh agad gu dhol a
steach a nis.

Chaidh nighean bàntraìch bhochd air seachran
ann an slighibh a pheacaidh agus dh' fhàg i
bothan a màthar. Cha robh aig a màthair ach
a bhi 'g ùrnuigh le mòr dhùrachd agus le creid-
eamh ; 's cha robh a saothair an diomhain
Chuala Esan a chluinneas glaodh na muinntir

28 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

sliàruichte glaodh na bàntraich bhochd. Air do
'n nighinn a bhi air a gluasad le mothuchadh air
a peacadh, agus air dhi a bhi mi-fhoisneach gus
am faigheadli i air ais an t-sìth sin air an robh i
nis na coigreach, anamoch oidhche àraidh }Dhill i
dhachaidh. Bha e faisge air meadhon-oidhche,
agus bha ioghnadh oirre an dorus fhaotainn gun
ghlasadh. " Mo leanahh,^' ars' am màthair, " cha
deachaidh an dorus a ghlasadh a là no dN oidh-
che o 'n dh' fhalhh thu. Bha fhios agam gu 'n
tigeadh tu là-eigin dhachaidh, s cha rohh toil
agam do chicmail a' feitheamh aon mhionaicV
Cia cho mòr 's tha 'n sgeul beag so a' cur fa 'r
comhair caomh thrbcair agus gràdh ar n-Athar
air neamh, agus air cho deonach 's a tha E air
sinne 'chaidh air seachran a ghabhail air ais d' a
ionnsuidh ! " Tha thusa, Thighearn, maith agus
iochdmhor, agus pailt ann an tròcair dhoibhsan
uile a ghairmeas ort" (Salm Ixxxvi. 5). A
leughadair, cuimhnicli gu 'm bheil Dia a nis a'
cur doruis fhosgaiUe romhad (Taisb. iii, 8).
Tha e farsuinn fosgailte a là agus a dh' oidhche.
Cha chum E mionaid a' feitheamh thu. Gun
dàil sam bith rach a steach le bhi 'g earbsadh
mhain ann an Criosd. Na dean dàil gus an tèid
là nan gràs seachad agus am bi dorus tròcaire air
a dhùnadh gu bràth. Bithidh e iuilleadh 'us an-
amoch an uair sin.

CAÌTE AM BHEIL E TEARNADH]
Air muir no air tìr, aig an tig no o 'n tigh, a'
seasamh no a' suidhe, anns an eaglais no as an
eaglais ; anns na h-uile aìte — rè gach ama. Cia
b' e aite air bith anns am bheil anam a' glaodh-

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 29

aicli airson tròcaire thu E làthair gu èisdeachd,
agus tearnaidh E. Tha E tearnadh a nis. Is e
so an t-àm sònraichte. Dìreach far am bheil
thu ; cha ruig thu leas do shuidheachadh atharr-
achadh, no feuchainn ri do staid atharrachadh,
chum gu 'm biodh tu air do thearnadh. Cha
ruig thu leas feitheamh mionaid ni 's fhaide.
Dh'each gabh Dia aig fhocah Cha 'n' eil agad
ach innis a dli' losa 'de tha thu, 's 'd e tha dhìth
ort. Earb ann agus is leat saorsa.

Ann am baile beag, air taobh na h-aird a tuath
de Lunnain, bha bean bhochd dhiadhaidh a' fuir-
each. Coltach ris a' chuid eile de 'n chinnedaona,
tliachair iomadh trioblaid rithe ; ach an còmh-
nuidh bha Caraid aice aig an robh comh-fhair-
eachadh rithe agus a dheanadh cuideachadh
leatha. Nuair a bha i air a leagadh sìos le
tinneas agus a dlùthachadh ris a' bhàs cha robh i
troimh a chèile, 's cha mhò bha eagal oirre ; oir
cheana rinn i uHuchadh airson an ama, agus
cha d' thàinig a cliùis gu h-obann oirre. Mar
a thàinig solus na grèine d' a seomar-cadail bha'
gathan a' tuiteam air aghaidh a bha air a lasadh
suas le aoibhneas. Bha i' faothachadh a chràidh
agus a' cur seachad na h-ùine le brain mholaidh.
Air feasgar grianach, thaoghail ministeir an aìte
ga faicinn agus a dh' fhaighneachde 'de mar a bha
i " Tha 'n lighiche ag innseadh dhomh," ars'
am ministear, " nach urrainn dhuit a bhi fada
beo, agus gu 'm faod am bàs tighinn ort ann
tiotadh." " Mata," ars' a' bhean, "tha mi deas
gu falbh. Cha 'n' eil eagal orm." " 'D e ! 'n e
nach 'eil eagal ort a dhol an làthair an De

30 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

naoimli?" dh' fhaighnich am ministear. "Cha
'n' eil, buidheachas do 'n Tighearna, cha 'n' eil
eagal orm," fhreagair a bhean bhochd thinn.
" 'D e ! nach 'eil eagal ort a dhol 'na làthair 'n
ad neart fhèin," ars' am ministear. '' Tha eagal
orm," ars' ise, " dhol 'na làthair 'nam neart fhein ;
ach cha deanainn, 's cha dean mi, dhol 'na làthair
'n am neart f hein —

*' Luach a' m' laimli cha toir mi leam,
Dhe d' chrann-ceusaidh ni mi grein,"

Nach uasal an f hianuis so air an dòigh anns an
tabhair creideamh ann an losa neart agus comh-
f hurtachd seachad. Cha robh ni a dh' fhein-
fhìreantachd an so ach Criosd a mhain — a bhàs
agus a thoillteanas. Am blieil thu 'g earbsadh
ann an Criosd, a' greimeachadh ris a' chranu,
a leigeadh do thaic air losa air son saorsa ! Eìsd
ma tha r' a ghuth gràidh. Biodh deadh mhisneach
agad, a ta do pheacanna air am maitheadh dhuit "
(Mata ix. 2). " Is mise, mise fein, csan a
dhubhas d' euceartan as, air mo sgàth fèin ; agus
do lochdan cha chum mi air chuimhne " (Isa.
xliii. 25; Eabh. viii. 12).

Is e Criosd 's cha neach sam hith eile is urrainn
tearnadh. " Agus cha 'n' eil slàinte ann an
neach air bith eile ; oir cha 'n' eil ainm air bith
eile fo nèamh air a thoirt am measg dhaoine, tre
am feud sinn a bhi air ar tearnadh " (Gniomh
iv. 12; 1 Cor. iii. 11). Tha cuid a' feuchainn ri
iad fhèin a thearnadh le trasgadh, le peanas, le
ernuighibh, le bhi dol do 'n eaglais 's le nithibh
uile ; ach is ni dìomhain so gu lèir ; Is e Criosd,
agus Criosd a mhàin, ìs urrainn tearnadh.

SLANUIGHEAK AIR DO SHONSA. 31

! Ri linn Eanriùg YITI., bha oileanacli òg ann

! an Camhridge, d' am b' ainm Bilney. Tliàinig e

gu bhi fo mhòr chùram mu dheidhinn anma.

Bha na sagairt ag iarraidh air a bhi ri trasgadh,

ri peanas, s ri nithibh de 'n t-seorsa, ach 's ann

' a dh' f hàs e ni bu mhiosa 's ni bu mhiosa. Mu

i dheireadh thachair gu 'n d' fliuair e greim air

1 an Tiomnadh Nuadh, agus dhùin e e-fhèin suas

': 'na sheomar a chum 's gu 'n leughadh se e. Mar

a bha e* leughadh thàinig e dh' ionnsuidh nam

! briathran, " Is fìor an ràdh so, agus is airidh e

1 air gach aon chor gabhail ris, gu 'n d' thàinig

losa Criosd do 'n t-saoghal a thearnadh pheac-

I ach." Leig e sios an leabhar gu smuaineachadh

I air ciod e leugh e. Tha e 'g innseadh mu 'n

i òoradh a thug na briathran so a mach : " Tre

theagasg Dhe an taobh a stigh dhiom, rinn an

aon rann so mo chridhe cho aoibhinn, s gu 'n d'

fhuair mi sith an ùine ghearr, ged a bha mi

roimhe sin an eu-dochas. Tha Criosd a' tearnadh !

Tha Criosd a' tearnadh !" 0 'n àm sin thòisich

e air searmonachadh an '' deadh sgèil," agus mu

dheireadh dh' fhuiling e 'm bàs mar fhianuis

i dhìleis.

CIA MAR A THA E TEARNADH1
Gu caoimhneil, gu caomhail, gun chronachadh ;
gu cridheil, le sòlas, le gràdh ; cha 'n ann mar
gu 'm biodh E paigheadh felch nach robh toil aige
phàigheadh; Cha 'n ann ag innseadli dhuit a
mheud 's a chosg e dha do shaorsa chosnadh ;
Cha 'n ann ag innseadh dhuit gur maith an
airidh thu dh' fhulang. Oh, Cha 'n ann ; tha E
tearnadh le a làn thoil. Grad rach d' a ionn-

32 SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA.

suidli. Ni-h-eadh, tlia E ri do thaobh, a' feith-
eamh gus an leig thu dha dhol a steach do d*
chridhe. Tha E gabhail tlachd ann an tròcair
(Micah vii. 18, 19). Tha E feitheamh gu bhi
gràsmhor (Isa. xxx. 18, 19). Tha E gabhail
fadachd gus am pill thu d' a ionnsuidh. Is iad
a bhriathran, " Cionnus a bheir mi thairis thu"
(Hpsea xi. 8). Ge b' e air bith a tha 'g amharc
gu suarach air do phiUeadh, Cha 'n' eil losa mar
sin. Cha 'n' eil an-earbsa no amhrus 'na chridhe.
Bithidh E deas gu failte chridheil a chur ort,
g3,bhaidh d' a ionnsuidh thu le sòlas, Coinnichidh
E thu air an t-slighe, bheir E pòg ghràidh dhuit,
glacaidh E thu 'n a uchd, agus leigidh E dhuit
fhaireachadh mar tha 'chridhe a' bualadh le
blàths dhuit. Nuair tha thu 'n a ghlacaibh
leigidh E dhuit fhaireachadh gu 'm bheil gach ni
ceart a nis.

Tha cuid ann a tha rùnachadh a bhi air an
tearnadh ; ach thu iad a' smuaineachadh gu 'm
feuch iad ri iad fhein a dheanamh ni 's ftiearr
mu 'n tìg iad gu Criosd, gu 'n sguir iad de 'n
pheacadh, agus an sin, gu 'n tig iad. A charaid
ionmhuinn, an e so do shuidheachadh-sa ? Cha
'n urrainn thuthu-fhein a dheanamh ni'sfhearr.
Nam b' urrainn thu thu-fhèin a thearnadh cha
bhiodh feum agad air Slànuighear. Ma 's
urrainn thu ni sam bith a dheanamh a chum
thu-fhein a thearnadh feumaidh pairt a chliù
Chriosd a bhi agad. Ach cha 'n urrainn thu ;
is iad do pheacanna agus do laigse tha 'g ad
dheanamh freagarrach air son Chriosd. Thàinig
E shaoradh na muinntir chaillte. Ma tha thu

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 33

caillte 's e sin do bharrantas air son a blii 'g
earbs' ann airson slàinte. Tha cuid ann nach
'eil a' faotainn comh-fhurtachd d' an anmaibh, do
bhrìgh gu 'm bheil iad a toirt trioblaid orra fhein
le teagasgaibh 's le beachdaibh mu dhiadhachd a
tha buailteach air a bhi fàgail an inntinnean
dorcha agus troimh a chèile ; tha iad ann an
teagamh co dhiu ghabh iad aithreachas fior — co
dhiù tha e a reir an lagha 's cha 'n ann a rèir an
t-soisgeil ; co dhiù. tha 'n creideamh de ghne
cheirt, agus co dhiù is e eagal tràilleil a th' orra
's cha 'n e fior eagal De. Mo charaid ionmhuinn,
cha 'n' eil dad agad r' a dheanamh mu 'n chaoch-
ladh bharailean 's mu 'n doìgh anns am bheil cuid
a' feuchainn ri solus a chur air creideamh, gràdh,
eagal, agus iomadh ni eile. 'S e tha agad-sa gu
lèir ri hi smuaineachadh air, gu 'm bheil thu
'n ad pheacach bochd, caillte, agus gu'm bheil
feum agad air Slànuighear ; agus tha Aon an so
a tha anns na h-uile doìgh freagarrach dha d'
chor — tha E comasach, deas, agus deonach air
maitheanas a thoirt duit agus do bheannachadh
air a' mhionaid so ; agus tha 'n sgeul aoibhneach
so air a chur thugad le Dia, a chum comh-fhurt-
achd, solas, agus sonas, a thoirt duit.

Air là àraidh chaidh leth-linn d' am b' ainm
loseph, a dh' eaglais an Olla Chalamy, agus
chuala e air son na ceud uaire gu 'n *' thainig
losa Criosd do 'n t-saoghail a thearnadli pheac-
ach," eadhon an ceann-feadhna. Ghabh an ràdh
so greim air a chridhe, agus 'nuair a bha o dol
dliachaidh le 'eallach air a dhruim, bha e sìor
ràdh ris fhein, " Cha chuala loseph a leithid sid

34 SLANUIOTIEAR ATR DO SIION-SA.

a naigheachd riamh roimhe ; thàinig losa Criosd, ,
an Dia a rinn na h-iiile nithe do 'n t-saoghal
thearnadh pheacach mar a tha loseph ; agus tha i
so f ìor — is ràdh iiòr e ! " So gu leir na bh 'aige 5
dhe 'n t-soisgenl, ach bu leor e airson beatha agus t
bàis. Ach bha a choimhearsnaich, air dhoibh >
a bhi 'ga chluinntinn ag aithris nam briathran so >
an còmhnuidh, fo eagal, mar a tha aobhar
againn a bhi creidsinn a tha mòran fathast, gu
robh e na ni cunnartach a bhi tarruing ar comh-
fhurtachd o losa mhain, agus bhiodh iad ag ràdh
ris an duine, bhochd aig àm a bhàis. " Ach de
th' agad, loseiph, ri ràdh mu d' chridhe fhèin ì
An e nach 'eil comharra maith air — an e nach
d' thàinig atharrachadh air ì an do dhùin thu ri
Criosd le creideamh gniomhach ann ? " Air do
loseph a bhi air a theagasg le Spiorad Dhe,
fhreagair e, " Ali, cha 'n' eil, cha 'n urrainn
loseph ni a dheanamh ; cha 'n' eil aig loseph ri
ràdh mu thimchioll fhèin ach gur h-e ceann-
feadhna nam peacach; gidheadh o'n is ràdh fior
e, gu 'n d' thàinig losa, a rinn na h-uile nithean,
a chum an t-saoghail a thearnadh pheacach,
carson nach feud loseph, an dèigh na h-uile rud,
a bhi air a thearnadh." Duine sona ! a fhuair a
shonas gu lèir ann an so ; agus is sona iadsan
nach 'eil, mar nach robh esan, ag iarraidh no
'gabhail comh-fhurtachd ach na bheil a tighinn
o Chrìosd !

" Feumaidh creideamh a bhi ann, cha 'n ann

• gu sìth a cheannach, no thoilltinn, no fhaotainn,

ach a mhain gu a leigeadh a stigh ; dìreach raar

a dh' fheumas fosgladh a bhi air an t-sùil a chum

SLANUIGHEAR AIR DO SHON-SA. 35

an solus a tha cheana dearita a leigeadh a steach.
Is e creideamh fosgladli na sul' ud. Is e creideamh
a bhi 'g amharc ris an t-Slànuighear a tha toirt
comh-fhurtachd dhuinn. Tha bhi faicinn losa
toirt air falbh ar peacanna, 'gar lionadh le sìth,
agus aoibhneas, agus dochas, agus gràdh."

'A leughadair ionmhuinn, na cuir dragh ort
fhein mu thimchioll do chridhe chruaidh no ni
sam bith eile. Ma tha thu 'n ad pheacach, agus
feum agad air tròcair, tha an so sgeul aoibh-
neach air do shon. Thàinig criosd g'ad thearnadh.
ÌNach maith an naigheachd sin % Ciod tuilleadh
a tha dhìth ort 1 Leigidh an naigheachd mhaith
jso, ach a mhain creid i, neamh a steach do d'
chridhe. Oh, cho faisge, cho saor, cho simplidh
's a tha 'n gràs so ! Cha 'n' eil neach sam bith
air a dhùnadh amach o bhi gabhail pàirt ann ;
cha 'n' eil neach sam bith air a bhacadh ach
iadsan a bhacas iad fhein. Tha e ann am
Imeadhon nan uile ; tha e air son feim nan uile ;
Itha e saor do na h-uile ; is i so an doìgh air son
fhaotainn, " Amhaircibh riumsa agus bithibh air
bhur tearnadh" (Isa. xlv. 22). " Eisdibh, agus
mairidh 'ur n-anma beo" (Isa. Iv. 3).

Charaid ionmhuinn — aon fhocal eile. Am
ìmiann leat a bhi air do thearnadh 1 Feumaidh
tu bhi air do thearnadh an uine ghearr, air neo
;cha blii thu air do thearnadli idir. Cha mhair
là nan gràs gu bràth. Cha bhi Spiorad Dhe a
strì ris an duine an còmhnuidh. Air a' mhionaid
80 tha Dia a' feitheamh gu bhi gràsmhor. Oh,
am niianii leat a hhi air do tJiearnadh ì

Am bi thu air do thearnadh'? Tha dòchas

36 SLANUIGriEAR AIR DO SHON-SA.

agam gu 'm bi. Tlia iomadh a' guidlie gii 'm
biodli. Tha Dia a' cuireadh; tha tròcair a
gairm ; tha ifrinn a' bagairt. Tha do shuidh-
eachadh ro chud-thromach. Cha 'n urrainn staici
neach sam bith a bhi ni 's cudthromaiche. Ma
bhàsaicheas tu ann ad pheacannaibh ni thu bròr
mu dhekeadh. Tha Cecil ag ràdh, '^ Is e ifrinri
an fhìrinn fhaicinn nuair a tha e ro anamoch
An e nach f haic thu 'n f hìrinn ann an àm gu bhi
air do thearnadh leatha % Tha mi faighneachd a
rìs — agus faodaidh e bhi gur h-i so an uair mu
dheireadh a chuireas duine cheisd ort — Am bi

THU AIR DO TIIEARNADH ]

" IS FIOR AN RÀDH SO, AGUS IS AIRIDH E AIR
GACH AON CHOR GABHAIL RIS, GU 'n d' THÀINIG
losA Criosd DO 'n T-SAOGHAL A THEARNADH
pheacach" (1 Tim. i. 15).

" A TA MI 'g innseadh dhuibh deadh sgeil

MHÒR-AOIBHNEIS. . . . OlR RUGADH DHUIBH AN
DIUGH SlInUIGHEAR . . . NEACH A'S E CrIOSD

AN Tighearna" (Lucas ii. 10, 11).

" Chuala sinn fein E, agus a ta fhios

AGAINN GUR E SO DA EIREADH CrIOSD, SlÀNUIGH-

EAR AN t-saoghail" (Eoin iv. 42).

" Agus chunnaic sinn agus tha sinn a dean-
amh fanuis, gu ^n do chuir an t-Athair am Mac
uaith mar Shlànuighear an domhain^^ (1 Eoin
iv. U).

" Cionnus a thèid sinne as, ma ni sinn dimeas
air slàinte co mòrV^ (Eabh. ii. 3).

A' CHRIOCH.

5r