Full text of "Sophclis Tragoediae superstites et perditarum fragmenta"

See other formats

Google 


This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project 
to make the world's books discoverable online. 

It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject 
to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books 
are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover. 


Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the 
publisher to a library and finally to you. 


Usage guidelines 
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the 


public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to 
prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying. 





We also ask that you: 


-* Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individual 
personal, non-commercial purposes. 





and we request that you use these files for 


* Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine 
translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the 
use of public domain materials for these purposes and may be able to help. 


-* Maintain attribution The Google "watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find 
additional materials through Google Book Search. Please do not remove it. 


* Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just 
because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other 
countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of 
any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner 
anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe. 






About Google Book Search 


Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers 
discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web 
a[nttp: //books . google. con/] 





























* ejl tu 
P 


SOPHOCLIS 


TRAGOEDIAE SUPERSTITES 


ET 





PERDITARUM FRAGMENTA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 


VOLUMEN V. 


ELEC'T E A. 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 


M.DCCO LX. 











SOPHOGCLIS 


ELECTRA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


—— - - -— 


EDITIO TERTIA. 


OXONII: 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DCCC.LX. 


*. 
LÀ 





v. 


HAEKT,PA. 


























Ae ÁLR CES 
s 


SOPHOCLIS 


TRAGOEDIAE SUPERSTITES 


ET 


PERDITARUM FRAGMENTA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 


VOLUMEN V. 


ELECTHREA. 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 


M.DCCO LX. 








SOPHOCLIS 


ELECTRA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


— — 


EDITIO TERTIA. 


OXONII: 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DCCC.LX. 


V. 


HAEKT,P A. 





TA TOT APAMATOZ IIPOZOIIA* 


IIAIAATQTOZ. 
OPEZTHZ2. 
HAEKTPA. 

XOPOZ2. 
XPYZOOEMIZ. 
KAYTAIMNHZTPA. 
AITIZOOZ. 


* Personas inter histriones tres »cTijs Clytaemnestram et Orest 
ita fuisse distributas liquet ut wpe-  Tpira'yovior])s tres reliquas pe 
Taywricr)s Electram, Üevrepeye- nas ageret. 


YIIOOE-IZ.? 


e , * . H Lt] ^9 , 0» N b Y 
Ymókevrat $Óec  rpocevs Óexvis rà 'Opéarg rà év ApyeP.. uixpóv 


yàp abróv Óvra xAéyyaca 7) ' HAékrpa, zyíxa ó marjp éaxpá(ero, Ócüoxe 
Te Tpojei, doBovuérn i) xal avrüv Qovevaogt avv rQ marpi. 


AAADS, 

Tpodoevs éarw ó mpoÀoyl(ov mpeaBurgs maibayoryós ó Vrrokeipevos 
xdi vUmexÜeuevos róv 'Opéorg» «is Tiv Ookíóa mpàs Zrpóduo»C xai 
UroBewris abrQ rà é»"Apye. pukpór yàp abróv kAéyyas éx ToU "Apyovs 
ó saiBayeryós Cjvyev kal Bià eixoouw». érày. émaveAÓOy. els. rà "Apyos 
per' avroÜ Oeíkxvvow abro rà é»"Apye. 


'H cxx roU Opáparos Umókeiras éy"Apye. ó 0 xopüs. avvéorgke» 
é£ émiyepíe sapÜévoy. spoXoyi(e. 06 ó madBayaryós "Opéorov. 


& Quae grammatici veteres scri- 
peerunt de argumento fabulae 
perierunt. Duo codicis Laurenti- 
ani excerpta brevia, quae in unum 
coaluerant,  distinxi interposito 
"AAAws ex uno apographo, in quo 
xal] ÉAAws scriptum. In recenti- 
oribus apographis quomodo haec 
interpolata sint exposui in annota- 
tione ad scholia vol. 3. p. 29. 30. 
Longiorem grammatici cujusdam 


Byzantini ówé8ec:w ex alio codice 
Laurentiano edidi ibidem p. 243. 
Postrema illà 'H cixy») — OpéeTov 
non leguntur in archet Lau- 
rentiano, sed ex apographis qui- 
busdam sumta sunt. 

b dy "Apyei] V. annot. ad v. 4. 

* ZXrpóqiw»| Codex erpooíov: de 
quo accentu dixi in annot. ad 
Y. IJI. 











SUMMARIUM FABULAE. 


Agitur fabula Mycenis ante aedes regias Pelopidarum, scena ita 
adornata ut lucus Ius, Inachi filiae, urbisque pars praecipua conspi- 
catur. Actio primo mane incipit nullisque interrupta longioribus 
cemporis intervallis ad finem perducitur. 

(IIpéAoyos 1-85.) Primus in scenam prodit Paedagogus cum Ore- 
ste et, qui inutam per totum drama personam agit, perpetuo Orestis 
comite Pylade. Paedagogus est senex ille, cui Electra Orestem fra- 
trem post caedem Agamemnonis —quo tempore puerilem aetatem 
nondum egressus erat—tradiderat ut ad Strophium Phocensem de- 
duceret, qui eum educaret, donec matura aetate in patriam redire 
Decemque patris ulcisci posset. Quam aetatem postquam nunc 
attigit Orestes, Paedagogus Mycenas eum deducit, regionem in qua 
aon procul ab domo paterna versantur describit, et Orestem adhor- 
taur ut communicatis cum Pylade consiliis videat quid factu opus 
Sit, ut vindicta quam de patris occisoribus sumturus sit successu 
non careat. Cui Orestes ita respondet ut eum dudum omnia quae 
agenda sint secum deliberata habere appareat. Nam oraculo Apol- 
linis monitum se esse narrat ut regnum paternum non armorum vi 
recuperare tente, sed quemadmodum Agamemnon Clytaemnestrae 
Aegisthique dolo perierit, ita ipse quoque dolo utens domum intret 
patrisque occisoribus sua ipsius manu par pari rependat. Quo con- 
silio Paedagogum, in domo Ágamemnonis multum olim versatum, 
nunc vero tot post annos, praesertim assumto peregrini hominis 
habitu, non facile agnoscendum, intrare aedes regias jubet, nuncium 
se esse fingentem ab Phanoteo Phocensi, Aegisthi amico, missum, 
ut tristem nunciaret casum, quo Orestes, quum in ludis Pythicis 
quadriga certaret, ex curru ab equis ferocibus dejectus perierit. 
Quae dum exsequatur Paedagogus, Orestes cum Pylade ad Aga- 
memnonis sepulcrum se esse abiturum dicit, ut oblatis inferiis de- 


dnm 


6 SUMMARIUM FABULAE. 


positoque in tumulo, ut mos erat, comae suae cincinno, deb 
patri mortuo honores persolvat, quod ipsum quoque jusserit Apc 
Quo pietatis officio peracto rediturum se esse ait cum vasculo, q' 
in fruticeto vicino absconditum habeat, quo cineres Orestis co 
meri ficturus sit. His vix expositis lugubris in domo auditur 
muliebris, quam famulae alievjus esse conjicit Paedagogus, Ore. 
vero Electrae esse posse intelligit quaeritque an non satius 
paullisper remanere cognoscereque quid intus agatur. Quod c 
silium improbat Paedagogus, nihil prius agendum esse mon 
quam ut Apollinis obedientes oraculo ad sepulcrum se confer 
Agamemnonis libationis offerendae caussa, ut bene auspicato ut 
turinitio. Cui facile assensus Orestes scenam cum Paedagogc 
Pylade relinquit. 

Post haee ex domo egreditur Electra patremque nefario m« 
occisum et miseram sui ipsius sortem lamentatur, deos deasque 
superos et inferos, implorans ne caedem inultam esse sinant. Q 
lamenta systematis continentur anapaesticis (85-120.) partim le 
limis partim spondiacis, quorum frequens in carminibus lugubril 
etiam aliis in tragoediis usus est. Interim orchestram intr: 
chorus virginum Electrae amicarum, qui omisso, quo chori traj 
plerumque introduci solent, carmine parodico in alterna c 
Electra erumpit lamenta (121-250.), ad similitudinem xoppoi . 
schylei in Choephoris 315-475. composita, quibus primum s 
Agamemnonis, tüm misera Electrae conditio deploratur, choro e 
quantum fieri potest consolante, denique optatur ut auctores soe 
ris commissi meritas poenas non effugiant. 

251.7471. (érecóbioy a.) In eodem argumento proximi versan: 
chori Electraeque sermones, in quibus Electra quae de praeser 
rerum suarum conditione supra in universum et oratione mag 
poetica dixerat nunc singillim persequitur spemque in redi 
Orestis positam magis magisque evanescere ait, tanta utens ve 
borum libertate quanta se non esse usuram ipsa fatetur, nisi nu: 
peregre abesset /Egisthus. Post paucos versus chori, qui Orest 
diu frustra exspectati cunctationem in bonam partem interpretatt 
Chrysothemis, munera manu tenens in sepulcrum Agamemnor 
deponenda accedit verbisque ad Electram sororem factis, etsi pra 
sentem rerum statum ab se quoque graviter ferri fatetur, tam: 
necessitati cedendum esse monet cavendumque ne magis etia 
exacerbentur ii quorum potestati nunc sint subjectae. Ad qui 





SUMMARIUM FABULAE. 7 


argumentum Electra respondet exprobrata sorori ignavia, se vero 
nihil intermissuram esse asseverat quod ad caedem patris ulciscen- 
dam ducere possit, parum curans graviora que ab Clytaemnestra 
et :Egistho ei inflictum iri mala Chrysothemis audiverat. Quibus 
frustra obloquitur Chrysothemis abituramque se esse ait ut libatio- 
nem offerat Agamemnoni, quam jusserit Clytaemnestra somnio, 
quod nocte preeterita viderit, perterrita, quo non obscure significa- 
tum fuerit Orestem caedis ultorem esse rediturum. imperiumque 
paternum occupaturum. Nam Orestem per somnum viderat in 
patriam redeuntem sceptrumque regium in terra defigentem, ex 
quo ramus succreverit quo tota Mycenarum terra obumbrata fuerit. 
Quo somnio cognito Electra laetiorem spem concipit Chrysothe- 
minque hortatur ut abjectis, quae patris occisi manes aversaturae 
sint, Clytaemnestrae libaminibus ipsa cum Electra gratiora patri 
munera in sepulcro deponenda offerat. In quam sententiam Chry- 
sothemis, etiam choro suadente, concedit, ea tamen conditione ut 
id clam Clytaemnestra fiat, cujus iracundiam pertimescit. - 

His in utramque partem disceptatis Chrysothemis ad sepulcrum 
abit, chorus vero spei ex somnio Clytaemnestrae conceptae ratio- 
nem pluribus verbis reddit cantico (cracíuo a) 472-515. ex stro- 
ph^, antistropha et epodo composito. 

516.1057. (érewóbioy 3.) Post haec Clytaemnestra prodit con- 
spectaque Electra graviter in eam invehitur et quas frequenter ab 
ea audiverit criminationes diluere conatur, ut jure optimo se egisse 
denonstret quum Ágamemnonem morti devoveret, qui Iphigeniam 
Menelai caussa ad Trojam immolaverit. Ad quae Electra ita re- 
spondet ut omnem ab Agamemnone culpam removeat, Clytaemne- 
strae vero /Egisthique nequitiam clarissima in luce collocet. His 
nova in Electram convicia opponit Clytaemnestra et ad statuam 
Apollinis ante aedes positam conversa precatur ut quod viderit 
somnium infaustum inimicis, faustum vero ipsi eventum habeat. 
Quibus precibus finitis Paedagogus, nuncii ab Phanoteo missi per- 
sonam agens—-ut in initio fabulae inter ipsum et Orestem conve- 
nerat—prodit Clytaemnestraeque copiosa narratione exponit quo- 
modo Orestes in ludis Pythicis perierit. Ex qua narratione Cly- 
taemnestra, vindicis olim exstituri metu, quo usque adhuc agitata 
erat, liberata, tantam concipit laetitiam quantum Electra, unico, in 
quo omnem adhuc spem posuerat, praesidio orbata, dolorem.  Cly- 
aemnestra jgitur Paedagogum invitat ut domum secum ingrediatur 





8 SUMMARIUM FABULAE. 


hospitioque fruatur, remanet vero in scena Electra sortemque suam 
nunc multo quam antea miseriorem primum longiore oratione ex- 
ponit, tum alternis cum choro lamentis (823.-870.) deplorat, nihil 
solatii ex chori verbis capiens. Quo extremae desperationis mo- 
mento advenit Chrysothemis nunciatque Electrae satis certis se 
intellexisse indiciis Orestem in tumulo Agamemnonis sacra fecisse 
cincinnumque comae recens desectae ibi reliquisse: ex quo laetam 
capit spem Orestem ipsum mox esse appariturum: quam paucis 
verbis reprimit Electra, memorata, cujus Chrysothemis adhuc ig- 
nara est, nuncii de morte Orestis narratione, et quas Chrysothernis 
in sepulcro Agamemnonis inferias conspexerit non repugnare nuncii 
narrationi monet, quum monumenta illa esse possint ab Oreste re- 
licta, nunc post mortem ejus ab ignoto aliquo amieo allata. Quum 
igitur nunc eo sint redactae ut solis ipsarum viribus confidendum 
sit, se ipsam ZEgisthi caedem meditari confitetur sororisque sociam 
in exsequendo propoeito operam expetit: quam Chrysothemis, 
quantumvis patris occisi amans /Egisthumque exosa, tamen dene- 
gat, .Electramque hortatur ut ab temerario conatu desistat, iisdem 
fere quibus supra rationibus utens, quum Electram moneret ne 
Clytaemnestra et /Egistho, quorum potestati ambae sint subjectae, 
majorem in modum exacerbatis sortem suam vel nunc satis mise- 
ram etiam intolerabiliorem reddat. Quam ignaviam hic quoque 
graviter reprehendit Electra sororemque in domum se recipere 
jubet. Quod es facit, neque in reliqua fabulae parte rursus prodit. 

Chorus vero longiore carmine (oraciuo B'.1058.-1097.) pieta- 
tem erga parentes in universum celebrans excelso utitur exemplo 
Electrae, optatque ut superior inimicis evadat, diis scelerum ultori- 
bus adjuvantibus. 

1098.-1383. (émewróDuor y.) Finito chori carmine Orestes adve- 
nit, nuncii ab Strophio Phocensi missi persona assumta, ut /Egi- 
stho cineres Orestis in vasculo quod affert inclusos tradat, quo 
Electra, quae fratrem ab initio non magis agnoscit quam ipse so- 
rorem, in novum eumque acerbissimum dolorem conjicitur, quem 
ampliore oratione prodit ita composita ut Orestes sororem statim 
agnoscat et vix sibi temperet ab suo quoque nomine prodendo. 
Verum ne Electra nimis subita percellatur laetitia, dvayvópicts, ut 
mos fert tragoediae et in vita quoque plerumque fieri similibus in 
casibus solet, paullatim efficitur, etsi vel sic Electrae animus inspe- 
rata laetitia tantopere commovetur ut ab Oreste iterum monenda 





SUMMARIUM FABULAE. 9 


sit ne inimicis in domo versantibus mutatum animi habitum exsul- 
tationibus suis prodat consiliumque vindictae sumendae, quo 
Orestes advenit, irritum reddat. Qus cautione quantopere opus 
sit Paedagogi ex aedibus prodeuntis admonitio (1326 2eqq.) docet, 
quetmn ipsum quoque nunc demum Electra eundem esse virum com- 
perit cui ante multos annos Orestem puerum Clytaemnestrae ZEgi- 
sthiue manibus ereptum tradiderat. Ie accurate explorato in aedi- 
bus rerum statu opportunum communi consilio exsequendo tempus 
esse docet. Quo cognito Orestes et Electra comitante Pylade in 
domum se conferunt, chorus vero brevi carmine (eracíug yy. 1384.- 
1397.) abeuntes prosequitur, tandemque ratum fore eperat ut deo- 
rum vindicta veteris criminis auctores assequatur. 

2398.-1500. (££o3os) Quo carmine finito rursus ex domo prodit 
Electra, :-Egisthum, adhuc absentem, si forte adveniat, observatura. 
In domo vero Clytaemnestra altum tollit clamorem, letali ictu ab 
Oreste percussa. Quo vix audito chorus /Egisthum appropinquare 
videt, qui eorum omnium quae in domo peracta sunt ignarus eo se 
consilio advenisse ait ut hospites Phocenses, quos mortem nunciasse 
Orestis comperit, ipse audiat. Ad quae Electra et Orestes ita re- 
spondent ut Clytaemnestram occisam esse et ipsi quoque ultimum 
vitae momentum instare sibi intelligat ;/Egisthus. Ipse igitur in 
domum pellitur ut ibi juxta Clytaemnestram prostratus scelerum ab 
se commissorum poenam luat. Chorus vero tribus versibus ana- 
paesticis, quibus Atridarum progeniem tandem in libertatem vindi- 
catam esse significat, fabulam claudit. 


Fabulae, quae huic tragoediae argumentum praebuit, forma anti- 
quissima et simplicissima ab Homero tradita est in Odyssea, cujus 
narrationis summa haec est. Agamemnon quum ad Trojam ex- 
pugnandam proficisceretur, domi reliquerat Clytaemnestram uxo- 
rem, Tyndarei filiam, cum Oreste filio infante et filiabus tribus. 


a Hoc ex ipsius Agamemnonis verbis intelligitur Il. 9, 142. 
Tae 86 uu» laor 'Opée rn, 
Ós uoi TuAUyeros rpépera: 0aA(p éyl woAAg. 
vp«is 86 uoi elati Obyarpes dyl uevyápo eimrficro, 
Xpvaó6eyus xal Aaoblim xal "IQudvacca. 
De numero et nominibus filiarum Agamemnonis, de quibus poetae alii 
alia tradiderunt, dixi in annot, ad Electrae v. 157. 


B 





10 SUMMARIUM FABULAE. 


Clytaemnestram ut tutam praestaret ab amatorum, si qui forent, 
insidiis, d»àpi cuidam dod custodiendam commiserat. Quod con- 
silium irritum reddit Aegisthus, Thyestis filius, ex eodem quo Atri- 
dae Pelopidarum genere natus, qui reginam diu frustra blandis 
verbis aggressus tandem voti compos factus, custodeque illo in in- 
sulam desertam deportato, non solum cum Clytaemnestra consuescit, 
sed etiam, ut matrimonium cum ea inire possit, Agamemnonis post 
reditum ex Troja interficiendi consilium capit persuadetque Cly- 
taemnestrae, neglectis deorum monitis, qui misso ad Aegisthum 
Mercurio praedixerant Orestem licet ab domo paterna tum remo- 
tum (Od. r, 41. 11, 458.) caedis patris ultorem matura aetate (óm- 
mór áy» )Bjcp) esse exstiturum (1, 35). Redeunte post Trojam 
captam Ágamemnone, absente adhuc Oreste, Aegisthus et Clytaem- 
nestra consilium suum exsequuntur et Ágamemnonem una cum 
Cassandra, Priami filia, quam captivam secum adduxerat, ex insi- 
dis adorti interficiunt (4, 530. 11, 409. 24, 22. 97. 199.) regnoque 
potiti septem per annos fruuntur, donec anno octavo domum rever- 
titur Orestes ratumque facit quod dii Aegistho praedixerant, 3, 303. 


ró$pa 8 rar. AtyusÜos épaaro otxo0t Avypá, 

xreivas ' Arpeiügy' Ócüunro 06 Aaós im avro. 

érráeres 8 ffvacoe roAvxpvaow Muknygs" 

TQ Ó€ ol &yBodro kaxóv ffAvOe Oios "Opéargs 

dj dr" 'AÓnváov, xarà 0 éxrare rrarpodcpovya, 

AtyiaÜor Qohóugrw, 6 ol rarépa kAvróv €kra. 

/jrox ó ràv kreivas Qaiyv ráqov ' Apytíown 

pyrpós re arvyeprjs kal dváAiuBos Al'y(aOoio. 
ubi verba pyrpóg re arvyepris ostendunt etiam Clytaemnestram ab 
Oreste interfectam dici, etsi in verbis praecedentibus de solo sermo 
est Áegistho, cujus in omni hoc scelere apud Homerum primae 
partes sunt, secus atque apud tragicos, qyi, ut infra videbimus, pri- 
mas partes Clytaemnestrae tribuerunt. Orestes ubi usque ad tem- 
pus illud delituerit, incertum reliquit Homerus, apud quem Aga- 
memnonis umbra apud inferos ex Ulixe quaerit 11, 457. 

dÀÀ' dye uox róÓe eimré xai drpexéog karaAe£ov, 

et rov €r. (Govros dxovere maios époio, | 

j| mov é» 'Opxonevó, f) €v IIUÀo spa6óevri, 

ff rov rràáp MeveAág éyi Zrrdpry eupeig' 

ov ydp Tro TéÜrokev eri xOori Oios 'Opéorns. 





SUMMARIUM FABULAE. 11 


de quo nihil se compertum habere respondet Ulixes. Quod Athenis 
revertisse dicitur, in versibus supra appositis (3, 307. &y dm' 'A6s- 

»óur), in editione Zenodoti Gy, dró uxo» scriptum fuit: quod, ut 
scholiasta animadvertit, ex conjectura veteris critici profectum esse 
potest, qui quum tragicos: sciret Orestem ab Strophio Phocensi 
educatum finxisse, idem Homero inferre voluerit*, cui narratio illa 
de Strophio, quem non magis quam Pyladem memorat, fortasse 
prorsus ignota fuit. Fata Orestis post caedem matris Aegisthique, 
de quibus posteriorum temporum poetae alii alia narrarunt, nus- 
quam tetigit Homerus. 

Poetae cyclici quomodo hoc argumentum tractaverint ex paucis 
quae supersunt fragmentis non perspicitur, etsi non dubitandum 
quin plura Homericis addiderint narrationibus, ut in aliis fabulie 
non paucis factum esse novimus. Leve est quod Nócrov poeta, 
Agias Troezenius, Pyladem Oresti caedem patranti affuisse scripsit : 
de quo tragici poetae consentiunt, tacet Homerus, qui Pyladem 
nusquam memoravit. 

Lyricorum antiquissimorum duo a grammaticis memorantur, 
Xanthus et Stesichorus, qui 'Opéereay scripserint*, in qua vel ex 
paucis quae supersunt fragmentis intelligitur fabulam longius quam 
ab Homero factum est productam novisque accessionibus non pau- 
cis locupletatam fuisse. Inter quas hoc prae ceteris est memora- 
bile, quod Stesichorus Orestem post caedem matris in insaniam 
actum esse arcumque ab Apolline accepisse tradidit, quo F'urias 
quae eum persequerentur propelleret. Quae certum haberi potest 
non ab Stesichoro aut quem imitatus eat Xantho inventa, sed ab 
antiquioribus, quorum nomina nunc ignoramus, auctoribus accepta 
fuisse. Nam fama de Orestis insania, de Furiis eum persequentibus 
deque judicio caedis quod subierit per omnem Graeciam antiquitus 
propagata fuit, ut ex Pherecydis, Hellanici, Pausaniae aliorumque 
narrationibus, quantumvis in rebus singulis inter se discrepantibus, 
intelligitur, quas post alios collegit I. V. Westrikius in Disputatione 
de Aeschyli Choephoris deque Electra Sophoclis et Euripidis (Lugd. 
Bat. 1826.) p. 51 seqq. 

Post Stesichorum fabulae partem praecipuam descripsit Pindarus 
Pyth. 11, 24—57. ubi Orestem infantem ab Arsinoe nutrice mani- 
bus ereptum esse narrat Clytaemnestrae Agamemnonis Cassandrae- 


b V. annot. ad v. 180. 
c V. Aelian. V. H. 4,26. Athen. 12. p. 513 À. 





13 SUMMARIUM FABULAE. 


que caedem parantis traditumque Strophio, veteri Agamemnonis 
hospiti, ad pedem Parnassi habitanti: unde adultus (xypovío avv 
"Apet) domum redierit caedemque paternam caede ultus sit matris 
et Aegisthi. Caussa caedis Agamemnonis in medio relinquit Pin- 
darus utrum ab ira sit repetenda quam Iphigeniae sacrificium ab 
Agamemnone ad Trojam commissum injecerit Clytaemnestrae— 
quam in tragicorum quoque fabulis praetexit Clytaemnestra—an 
eam érépo Aéxei Qapa(opévay €vrvxot mrápayov koirat, quibus verbis 
Aegisthi adulteri amor significatur, qualem jam ab Homero de- 
scriptum esse supra vidimus. 

Ab his similibusque lyricorum potissimum poetarum narrationi- 
bus profecti poetae tragici hoc argumentum novis inventis auctum 
ita exornarunt ut tragoediae usibus aptum redderent. Horum poe- 
tarum si non primus omnium, certe primus eorum quos novimus 
fuit Aeschylus, qui universam hanc fabulam trilogia Orestea, quae 
propitia fortuna ad nostra tempora integra est servata, pertractavit, 
adjecto quod perüt Proteo dramate satyrico: quam tetralogiam 
actam esse olymp. 80, 3. ex didascalia novimus.  Trilogiae fabula 
prima, Ágamemnon, in caede Agamemnonis praeparanda et exse- 
quenda versatur; secundae, Choephoris, Clytaemnestrae Aegisthi- 
que caedes ab Oreste suscepta argumentum praebuit, post quan 
Furiae Orestem mátricidii reum persequuntur ; in tertia, quae Eu- 
mnenidum nomine inscripta est, Orestes auctore Apolline, qui ipse 
in scenam prodit, Athenas se confert, ut apud Áreopagum caedis 
judicium subeat, ubi intercedente Minerva judicum sententiis ab- 
solvitur et placatis Eumenidibus regnum paternum occupaturus 
Argos redit. 

Tripertiti hujus argumenti partem mediam, in qua Aeschyli Choe- 
phori versatur, tractandam sibi sumserunt Sophocles et Euripides 
in Electra partim amplificatam partim mutatam, ut fabulae postula- 
bant non trilogiae nexu cum aliis conjunctae, sed seorsum editae : 
in quo Euripides multo plus libertatis sibi sumsit quam Sophocles. 
Nam Sophoclea fabula etsi in rebus levioribus multis ab Aeschylea 
differat, tamen in universum non admodum dissimilis est Aeschy- 
leae, nisi quod in personarum, quarum praecipuae in omni hac 
fabula partes sunt, moribus fingendis Sophocles artem aliquanto - 
quam Aeschylus perfectiorem ostendit. 

In initio fabulae Aeschyleae, quae non Mycenis ut apud Sopho- 
elem, sed Argis agitur, tumulus conspicitur Ágamemnonis, ad 





SUMMARIUM FABULAE. 1$ 


quem Orestes non, ut apud Sophoclem, a Paedagogo adductus, sed 
solo Pylade comitante accedit primusque verba facit, quibus Mer- 
curii inferni opem precatur, et comas capitis suj abscissas, ut mos 
postulat lugentium, Agamemnoni consecrat. , Quo pietatis officio 
vix peracto paullulum recedit cum Pylade, ut ipse non visus quae 
ab alis hic agantur observet. Nam Electram ex aedibus prodire 
videt, comitante mulierum caterva, ex quibus chorus est composi- 
tur. Quas captivas olim ab Agamemnone ex Troia adductas, nunc 
solius Clytaemnestrae arbitrio subjectas esse ex longiore earum 
esntico cognoscitur, quo praesentem conditionem suam deplorant 
missasque se esse ab Clytaemnestra produnt, somnio infausto exci- 
tata, ut libamina Agamemnoni ad manes ejus placandas offerrent : 
unde nomen iis factum a poeta est Xonjóper. Quae sacra ubi 
Electra prsesente peracta sunt, Electra in tumulo patris comas re- 
cens desectas conspicit et ex iis pedumque vestigiis Orestem modo 
affuisse colligit. Quam drayvéópisw gradatim et artificiosius per 
majorem versuum numerum effecit Sophocles, brevissima via Aeschy- 
]us, apud quem Orestes audito Electrae et chori colloquio statim in 
mediam scenae partem redit et post paucos versus ipsum se esse 
Orestem indiciis probat quae nibil dubitationis relinquunt Electree, 
Quo facto Orestes injunctum sibi ab Apolline caedis paternae 
ulciecendae officium exponit et alternis cum Electra et choro vici- 
bus longo et lugubri carmine (quod genus xougóv appellant gram- 
matici) Agamemnonis caedem deplorat deorumque et patris occisi 
auxilium ne sibi denegetur caedem ulturo precatur : quibus precibus 
suas adjungunt Electra et chorus. "Tunc ex choro quaerit quo- 
modo factum sit ut Clytaemnestra inferias offerri juberet Agamem- 
noni, cognitoque ex chori verbis somnio Clytaemnestrae, quae nocte 
praeterita draconem parere sibi visa erat, qui uberibus matris ad- 
motus mixtum cum lacte sanguinis concreti grumum educeret, ita 
illud interpretatur ut draconis specie se ipsum significari credat, qui 
sanguinis paterni ab Clytaemnestra effusi ultor sit futurus. Quod 
ita se esse effecturum dicit ut peregrini habitu inductus cum Pylade 
aedes regias adeat et ab Strophio Phocensi missum se esse fingat, 
ut mortem nunciaret Orestis. Qui dolus dum praeparatur chorus 
longiore carmine perniciosam multis vim amoris describit diemque 
illuxisse videri ait, qua Agamemnonis occisores debitas poenas sint 
daturi. Post haec domum pulsat Orestes intromissusque cum Py- 
lade hospitaliter ab Clytaemnestra excipitur, Aegistho (ut apud 





14 SUMMARIUM FABULAE. 


Sophoclem) peregre absente, mortemque Orestis (quam Sophocles 
ampla narratione ficta descripsit) paucis verbis nunciat. Qui nun- 
cius statim ad Aegisthum quoque perfertur, qui redux, priusquam 
plura de morte Orestis exquirere potest, letali ictu ab Oreste in 
domo percutitur. Quo facto Orestes, haesitans ab initio matrisque 
precibus commotus, .sed a Pylade oraculi ab Apolline dati admoni- 
tus, Clytaemnestram pari ictu prosternit. Sequitur chori carmen 
rei praesenti accommodatum: quod dum canitur, cadavera spec- 
tanda efferuntur Aegisthi ac Clytaemnestrae. Quam caedem par- 
tim memoratis ipsorum criminibus partim Apollinis jussu pluribus 
verbis defendit Orestes, sed mox mentem ab se alienari sentit 
Furiasque ipsum persequentes videre sibi videtur, deas matricidii 
ultrices, a quo piaculo Apollinem eum liberaturum esse chorus 
auguratur. Quo exitu fabulae opus erat ut aptus ad Eumenides, 
ultimam trilogiae fabulam, transitus praepararetur. 

Apparet ex his gravissimum inter Aeschyli Sophoclisque tragoe- 
diam discrimen in Electrae persona positum esse, cujus in priore 
tantum fabulae Aeschyleae parte, qua caedes Clytaemnestrae et 
Aegisthi praeparatur, aliquae sunt partes, nullae in altera, quum 
post v. 510. scenam relinquat. Contra apud Sophoclem Electra pri- 
maria per totam fabulam persona est—quod fabulae inscriptione 
ipse declaravit Sophocles—totque non solum obstinatae adversus 
matrem Aegisthumque pervicaciae, sed etiam excelsi animi docu- 
menta praebet, ut simillima sit Antigonae in fabula cognomine per- 
sonae. Quod ut magis etiam elucesceret, Sophocles Chrysothemin, 
Electrae sororem, quae in fabula Aeschylea ne memoratur quidem, 
in medium produxit, pari quidem matris Aegisthique odio flagran- 
tem, sed longe remotam ab Electrae animi magnitudine diraeque 
necessitati cedendum esse judicantem, quemadmodum Ismena An- 
tigonam hortatur ut Creontis imperio se submittat, 

Qui tertius post Aeschylum et Sophoclem hoc argumentum trac- 
tavit Euripides in Electra, quum non illorum vestigiis insistere, aed 
novitate inventorum placere vellet, fabulam produxit dramati saty- 
rico quam tragoediae similiorem, cujus de argumento jam Petrus 
Victorius satis recte judicavit in iis quae vol. 3. p. 1008, 1009. ed. 
meae Oxon. scripsit, quae hic non repetam, quum fabula Euripidea 
vix digna sit quae cum Aeschylea et Sophoclea comparetur. Idem 
poeta judicium, quod Orestes post caedem Clytaemnestrae apud 
Argivos subierit, in Oreste tragoedia tractavit, etsi ita ut hoc quo- 





SUMMARIUM FABULAE. ]5 


que drama jam veteribus criticis Graecis d xepaxórepor vel earvpwo- 
repo» esse visum sit et dyoiketoy rrjs Tpaywuijs moujmeos, simile Alces- 
tidi, cui fabulae quartum in tetralogia locum datum fuisse novimus, 
ut dramatis satyrici instar sit habenda. 

De tempore quo Sophocles Electram scripserit nihil compertum 
babemus. Ex metrorum tamen formis omnique orationis colore, 
comparato cum postremis quae supersunt poetae fabulis, Philocteta 
et Oedipo Coloneo, tantum videtur colligi posse, ad mediam eam 
esse referendam aetatem poetae, scriptam, ut videtur, aliquo post 
Antigonam, quae olympiadi octogesimae quartae exeunti probabili- 
ter est adscripta, tempore. Nam Electrae et Chrysothemidis mores, 
ut supra dicebam, in hac fabula ita sunt formati ut Antigonae et 
Ismenae in Antigona fabula sermones poetae obversatos esse veri- 
simile sit, de quo jam ab scholiastis Graecis uno alteroque loco 
monitum est, quemadmodum Antigonam cum Electra composuit 
Dioscorides in epigrammate in sepulcrum Sophoclis (Anthol. Palat. 
7,37.) 

etre cou Ayrvyóvgy elmreiv dbiAor, oUx üy ápdprous 
etre xai  HAékrpav' dpdórepas yàp dxpov. 

Attilii interpretationem Electrae Latinam memorat Cicero De fini- 
bus 1, 2. 5. ut cum Sophocles vel optime scripserit Electram, tamen 
male conversam Attili mihi legendam putem. 

L. Attius, quem Aegisthum sive Clytaemnestram et Ágamenoni- 
das scripsisse novimus, quomodo hoc argumentum tractaverit ex 
perpaucis quae supersunt fragmentis non perspicitur. Nonnulla 
tamen in iis sunt quae cum verbis vel Aeschyli vel Sophoclis non- 
nihil similitudinis habeant. Neque improbabile est perfectius eum 
sequi maluisse Sophoclis quam Aeschyli exemplum : de quo dictum 
ab O. Ribbeckio in Praefatione ad Tragicorum Latinorum Frag- 
menta p. xii. 


d Vid. scriptorem Argumenti Qrammaticus in Crameri Anecd. 
Alcestidis. Duabus fabulis Euri- Paris. vol 1. p. 7. judicio per- 
pidis Electram Sophocleam addit verso. 


"t€ Fa 








HAEKTPA. 


IIAIAATOTOZ. 


*Q, TOY cTpargynjcavros év Tpoíg Toré 
'Ayaudpvovos Tai, vüy éxeiv. &fear( aot 
zapóvr. Aevocew, Qv npo0vpos 1068 del. 
rÓ yàp TaAoaióv " Apyos obmóDes róbe, 


LECTIONES CODICIS LAURENTIANI XXXII, 9. 


J. erpanryfcarros] *yp. Tvpayrfjcarroc ab S. 


1. To) cr carros] I 
prima fabulae verba inutili conjec- 
tura affecit qui ToU Tvparyrfjcarros 
scripsit, quod Siop6wrhs codicis ut 
alias hujusmodi conjecturas in yp. 
posuit. Clarum bello Trojano no- 
men Agamemnonis similiter me- 
moratur v.694. ubi Orestes filius 
nominatur ToU Tb kAewb» 'EAAdBos 
'"A^vyapéurovos orpirevu! &yelparrós 
wore. Artem poetae, qui paucis 
ab initio vermibus locum fabulae 
personasque descripserit, observa- 
vit scholiasta, (warra jui QiuoTré- 
xves 4» Bpaxei SeDf exer Ó srfourr)s, 
Tb» TÓ*o» Tís cikwvis, Tb» TpÓwov 
és zapéAafer abrby wapà rijs àBeA- 
qfis xal *pbs Tbv Zrpópior éié0ero, 
Tbe xwupbr dv $Q wápewiww eis TàÀs 
Mwrfjras, Tbv cvrórra, 9r: TlvAdBas 
€$9e1 yàp bxoxariw (v. 16.) ** TIv- 
Adby, Tí xph Spàry dv ráxev BovAev- 
Tée»." Scholiasta Eurip. Phoeniss. 
v. 1. 2. vaAnid Tis qQéperai Bóta 
és XoQokAdjs uiv émwTipfaeiey. Ebpi- 
tí3p, $r. *poérate Tobrovs robs Bóo 
eríxovs, ó Bà EbpuríUns, 5r. wpot- 


3. Aebace] Aceicev. 


Taley dv ' HAékrpq ó XoookMs T5" 
ToU crparwyfjcarros dv Tpolg soré. 
Narratiuncula inepta, à gramma- 
tico aliquo excogitata. 

3. Gv TpóOvuos) wpó8vuos, quod 
per émiüvudw, ópeyóuevos explicat 
scholiasta, cupidi significatione so- 
lus dixit et cum genitivo con- 
struxit Sophocles. 

4. "Apyos] Non de regione, sed 
de urbe intelligendum esse mani- 
festum est monuitque scholiasta. 
Proximum versum eo esse consilio 
adjectum, ut locus regionis prae 
aliis nobilis et conspicuus demon- 
stretur, animadvertit Camerarius. 
Similiter Euripides in principio 
Electrae, à -yfs waXab» "Apryos, 
'I»áxov foal. Recte igitur Boisso- 
nadius * Argos non est Argolis, 
sed ipsa urbe, quam, Mycenas in- 
gredientes, e loco editiore conspi- 
ciunt. Locorum ipsorum habitum, 
qui illa vidit, optime Sophocleae 
expositioni convenire declaravit 
Clarkius, Travels vol.2. pert. 2. 
p.693." Argos a Mycenis quin- 


18 


ZO$O0KAEOTZ 


rijs olarponMijyos áAaos 'Iyáxov xópns* 5 
afr 0^, Opécra, ro) Avxoxrdyov 6«ob 

&yopà Aóxes" oif àpurrepüs 0 60e 

"Hpas ó kAewós vaós* ot 9 ixávopev, 

dácka» Murfvas ràs moAvypócovs ópür, 


"rox éd Bopóy re Bápa TleXomibüv róbe, 


B0ev ce marpàs ex dovàv éyd more 


10. Tldverda) vcrdus, 





quaginta stadiis sitos fuisse Strabo 
annotavit 8. p.368. quod non po- 
terat impedire poetam quo minus 
utriusque urbis templa et aedificia 
hino conspici fngerot- 

5. elerpoxAiryes] Sic Io dicitur 
ab Aeschylo Prom. 681. ut Autonoe 
et Ino olerpemAiyes 8A apud 
Eurip. Bach. 137. Ab Inachi 
autem, Ius patris, nomine Argos 
hoc, uf ab aliis distingueretur ejus- 
dem nominis urbibus, "Iváxeuov est. 
E m. "lago» "Apyes dixit 

omerus Od. 18, 246. ab Iuo, 
quem nonnullos Ius 
buisse tradit Apollodorus, a, 1, s 
secus atque tragicos plerosque (obr 
oAMobs TpayG»), à quibus 
Inschus & appellatus 

&Asos] Sic locum quemvis diis 
Tel no coti arboribus consitum. 
vel non consitum, a 
onines cbeorvevit ocollaa Pi 
dari Olymp. 3, 31. fas eiupud- 
Tov ÉAsos Sophocles dixit Antig. 
845. 





scholiastam. Pausaniam citat Mus- 
gravius 2, 19, 3. "Apyelou B ráv v 
Tj vÓAe 7b émdarécraróv és 
"AvóAwos ley Avkelov. et de 
Heraeo ib. 17, t. Mvxnrér 9 dv 
purrepi vévre hréxet ual BÓxa ará- 


Hua (decem tantum stadia apud libe 


Stribon, 3. p.368) 7b "Heine 
De situ Lycei v. Lealii Traeels. 
the Morea] vol.3. p- «03. Do Ho- 


m. pr. 


7.8. De Lyoeo et Heraeo vide ( 


1L. $orár scripsi pro 


reco ibid. p. 389. Apollinia cogno- 
men Aóxeo:, cujus obecura origo 
est, alii aliter jam inter veteres 
sunt interpretati. Sophooles quid 
secutus sit ostendit Avkorrórov 8«ou 
nomen. 

8. olt &purrepás] Cum Pausania, 
cujus verba modo apporimus, de 
sin templi consent scholiasta, 
Veri yàp 4E lpirrepás àv Moxyrir 
Toi; àwb KopívÜov eisiw9siw "Hpas 
m dk ain " rm 

Bià Koplsóov vexolnvras 

9. $ácxew] Pro imperativo $á- 
exe. op» voul(ere dixit Heniochus 
comicus apud Stobaeum Floril. 44, 
27. » Brunckio comparatus *à 

plor pày "yàp vP dori wür iixAe 
i iura. TwÜ ON rhe exp 
dés | mxsrhw ópás 
niere. 

Medias ràs wohvyplrovs] Di- 
vites. Bic jam apud Homerum (Il. 
T, 180. t1, 46. Od. 3, 305.) wroÀó- 
xpuzos Muf. 

10. woAópÉopóy Te B&ua] Sic 
is domus Horat. Od. 

itur familia Pelopis ob 
domesticas. Tantalus enim 
Pelopem flium maetaverat, dis- 
que epulandum. apponenit; Atreus 
fllii, occide- 








Pespuhr vo- 








memnonem, 
Tl. $ovi] Vd Tob. ss 





HAEKTPA. 


19 


vpós dijs Óua(puov kal kactyvi]Tys. Aa 

jveyxa xàü£éowca kà£eÜpeyágny 

rocóyO. és jns, marpl ruuepór $óvov. 

vv oUv, Opécra xal av $0 rare févov 15 
IIvA dà, v( xpij pàv év ráxye« BovAevréor: 

es 7v 70r Aaunpóv 1A(ov aéAas 

(ga wei $0typar! ópv(Óov cad 

uéAauvá T' áorpor ékAéAourev. ebjpóvg. 


"piv oUv Tw ávbpGv é£obovropeiv aréygs, 


20 


£vvánrerov Aóyowur .ós évra0' iBys 


n Tuuepby $óvov] Tuupa» dOóvov pr., sed correctum a m. pr. vel 


I5. Versus a m. pr. in margine additus. 
30. cTéyns] o Téymo 


zvAd)no, eraso c 


pro éuér. 


12. *pbs c$s óualuov— AaBáv] 
Comparanda cum his quae Electra 
ipsa narrat v. 296. 1132. 1348. 
óualuov xa) kaccvyrírrns cum Home- 
rico kagi*yryros xal Üxarpos compa- 
ravit Schneidew. et Aesch. Eum. 
89. abrráSeAQor alua xal xowov *a- 
Tpós, et. quae sunt similis tautolo- 
giae exempla apud tragicos, velut 
infra v. 335. rhv aÀ)» óumpov dk 
verpbs TabToU Qócuw. V. ad An- 


tig. 1. 

13. kübeOpejdunv] kal &^ d0pejd- 
uy» Schol. Hom. Iliad. 2, 485. 

I4. TogÓrU, és fjBns] Viginti cir- 
citer annorum, ut monet scholiasta 
ad v. 686. et scriptor argumenti 
Graeci. ''Agamemno enim de- 
cimo expeditionem Trojanam 
anno Mycenas rediit, quo inter- 
fecto Aegisthus septem annos re- 
gnavit (v. Homer. Odyss. 3, 305.) 
octavo anno ab occisus." 


16. BovAevréor] BovAeberov Por- 
sonus. 

18. xiwei — capfj] Adjectivum 
effectum verbi significat. Est enim 
kwei Gore gai "ylyrea0o,, quocum 


16. IlyAd2s] 
21. EBms scripsi 


cad ravra Beltovoi v. 1366. com- 
parat Wund. 

I9. &crpev—5«bopórn] I. q. ÉíaTrpa 
ebQpórns B8. eiQpórn derepóerva. 
Similia exempla collegit Seidler. 
ad Eurip. Electr. 641. Infra 
v. 788. cepa BeAaías cxwobov de 
corpore in cinerem mutato. Astro- 
rum autem nox dicitur quia astra 
per noctis tenebras lucent. éxAe- 
Aevréva: nox dicitur ut Aj. 672. 
ét(orara: 96 rukrbs alayris xóxAos | 
Tjj AevkomóAq Qéyyos )uépg QAéyer. 
Contra de nocte lucem diei pel- 
lente Aesch. Prom. 24. 7j) *oíri- 
Aeluovr vit &sokpihe $áos. 

10. Ti/ &»bpév) Aegisthum di- 
cit ejusque famulos. Nam Aegi- 
sthum domo abesse paedagogus 
non magis scit quam chorus, qui 
hoc audit ex Electra v. 313. 

é£oBorsopeiy] Verbum ex hoc uno 
loco cognitum, fortasse ab Sophocle 
formatum. 

31. (vrárreror A&yowiw]. Ordo 
sententiarum hic est: primum n d 
cit paedagogus tempus esse consul- 
tandi, Boerréor : deinde admonet 
ut id ipsum faciant, tvrdwreror Aó- 





ZOPQOKAEOTZ 


t» oükér' Ókveiv kawpós, àÀAX' Épycv áxyjij. 
OPEZTHX. 

& $(Arar àrbpürv mpoamóNov, s pov cadíj 

evecta $aívew éo0A0s els uas yeyds. 


deep yàp Vmrzos evyevijs, «àv 5$) yépov, 


25 


éy roto. Dewois Üvyàv oix àndAecev, 
àAA' ópÜbv obs lorqsw, écaíros 5$ c) 
)püs T' órpvets kavrós év mpórois Énet. 
rotyàp rà pv Oófavra 0nAóco, cv 0? 


ófeiav àxoijv rois épots Aóyois Oubovs, 


27. écabres] Prius c in litura. 
y ut videtur. 


yowiw : idque recte dicere polest, 
quia, licet nihil loquatur Pylades, 
tamen its adest, ut qui locuturus 
esse, si opus sit, videatur. Nunc 
Orestes pro utroque sententiam 
dicit, et ita quidem, ut non opus 
sit aliquid addere  Pyladem. 
HERM. In apogr. uno tvravréor 
(contra atque Porsonus BovAeóerov 
v. 16. pro BovAevréor scribi vole- 
bat): quod nihil caussae est cur 
codicis scripturae praeferatur. cwv- 
áwrew &utem intransitive dietum 
ut apud Eurip. Phoen. 7o2. és Aó- 
yovs avra IIoAvyrelke. 

£85s] Codex éui»v, cui éoeyuiv 
superscriptum in Lb., quod in 
textu habent Flor. T. aliaque non- 
nulla apographa. éuérv, quod ex 
Callimacho annotatum est ab He- 
rodiano «epl uovfjpovss Aéfews p. 24, 
3. et Eustathio ad Homer. p. 1457, 
49., alienissimum ab Sophocle est, 
cui restitui quod scripserat £Bws, 
quod etsi antiquitus EBEZ scri. 
ptum facile in EMEN corrumpi po- 
tuit, tamen probabilius est plurs- 
lem éué», fictum fortasse ex glosse- 
mate éeué», correctori veteri de- 
beri, quem numerus singularis 
t£Bns dualem £vrdvrerov illatus 
offendisset, quo rectissime usus est 


tpérois] wpácrow 


390 


48. 7' factum ex alia litera, 
rei] Org 


poeta. Nam Orestes primaria est 
persona perficiturque ab eo solo 
caedes Clytaemnestrae et, Aegisthi, 
uae significatur verbis (pyer 
ufi. igitur paedagogus 
neque écué» neque écre dicit, sed 
ÉBns, ut Orestes respondet &s Lo: 
caor5 ewnuea aires, non és vg», 
etsi deinde ad numerum pluralem 
transit, quemadmodum a plurali 
et duali ad singularem £85s transi- 
erat paedagogus. 
24. do0Abs els uas "yeyós] Recte 
explicat echol. rob elvai: wicTbs eis 
finas. 
425. Trwos «byerhs] Hinc Philo- 
Stratus Vit. Soph. p. 606. ab Ja- 
cobsio comparatus, «elbov É»8pa 
sapaxAMjcio» T$ ZopokAelg Tro. 

26. àváAecev] Perdere solet. 

27. Locutionem óp0br ois Tarqow 
illustrat nota ad Eunapiana abro 
Tà dra àvecrfke p. 359. Pro- 
verbium in "Villoisoni Diatriba 
p.68. éelv écrGcu dx) Tí» wpis 
Tb üxoUca Trà dra eirpemi(ouévov. 
BOISS. 

28. érei] Frustra P. Leopardus 
*ápe.  €*e& convenienter dictum 
wpocxóA^ov personae, qui Orestem 
tanquam ducem sequitur. 





HAEKTPA. 


21 


el pij Tt katpoU Tvyxáro, ueÜáppocov. 
€y& yàp 1jr(x' ixópsr TO [IvÜwv 

pavreiov, às páOows órq rpónq arpi 
bíkas ápoiugv rGv $orevoávrov aápa, 


xpij uot rota)" ó dboiJos àv mejce ráxa: 


35 


ückevorv avrór àcmÜ(boy r€ xal orparoü 
bóAo0i0t. kAévyas xeipós éybixovs aayds. 


L d 


, 
oT 


oUr rotóy0e xpyopór elogkojcapev, 
ci per pyoAàv, Órav ct kaipós cloáyy, 
bOjuor £c rOvO , to0, müv TO Üpduevov, 


40 


ó1«s àv elbos plv àyyeOms cadi. 


ob yáp a« ui) y'ipg re kal xpóve paxpo 
yvàc' ov0. Vnonrevcovow 5 qv0wpyévov. 


33. vaTpbe a m. recentiore ex sarpl factum. 


31. eb uf Ti Kupov Tvyxáre] 
S.holiasta, «f í coi 9o 3) kaAGs 
BeBovA«UaÜa,, ue0dpuocov, Ó dariw 
éxayópÜocor. ÉcT: 96 &ydaac0a: by 
rearíakoy, Ur. p) wárv ab0éxalrros 
eaívera. 

33. vaTpl] Quod recens codicis 
corrector uit warpbs est in 
apogr. omnibus. Eecte habet da- 
tivus. Nam werpl BÍxas àpécón: 
nihil differt ab locutione Tiuepeiv 
vi», injurias alicui illatas ulcisci. 
Monuit Wund. &poiuyr non futuri, 
sed aoristi optativus eat. 

35. xpp] I. e. narrebero:, ut ex- 
plicat schol. "Verbum xpi, pro 
quo in dialecto Ionica et communi 
xpj dictum est, ex hoc loco memo- 
rant Etym. M. p. 814, 7. Eustath. 
P. 28 aou 24. T5 ST. Bi 39. 

«er eadem stru- 
ctüra qua rahxos pali Oed. T. 


Mejrbe] Tpsum, i. e. non per alios. 
37- xebs non cum 8óAou1 con- 
jungendum, sed cum e$eyás. Nam 
caedem dicit quam manus facit. 
kAéja: cQayàs autem significat 


35. veócei] webom 


clam caedem facere. | Quocum 
comparatum est xAéwTew» ju000vs 
Aj. 188. de rumore clam sparso. 

39. Üra» ce kaipbs «icáyp) I.e. 
quando tempus est domum in- 
trandi. Sic xapbs xaAei dicitur 
Phil. 466. 

40. 1o0.] Explora, sive, ut schol. 
explicat, sepiépyagas Tà wparTÓneva 
várT 


a. 

43. Uwowreócovew] Apogr. ali- 
quot óxowTeüovc.ww, 1n uno supra 
versum $worreóceciy, quod qui 
scripsit praecedens 4f, quod ad 
solum pertinet aoristum -"yr»óe:, 
etiam cum proximo verbo con- 
Structum esse credidit neque ani- 
madvertit ob uj) yv&c: futuri cum 
Bolo ob conjuncti significationem 
habere, ob *yvécovTa, de quo mo- 
nuit Schneiderus ad Xenoph. 
Hier. r1, 15. Aoristus et futurum 
similiter conjuncti in Oed. Col. 450. 
wal ob T. uj Aáxec: TovÓe cvp- 

páxov | otre aqu üpxiüis Tíjcbe 
KoBuelas soré | bvgois fte. 

jjp6wuévov] Scholiasta, Trwis Tb 
trOpévor éxl 73s keQaAíjs fjkovcar, 





ZOOOKAEOTX 


Aóyo 8€ xpà roO, Ór. £évos uv ei 


Qoxevs map' àvbpüs Daroréws zjkev: Ó yàp 


45 


péywros avrois rvyxávet bopvfévov. 
üyyeAAe 9' Ópkov tpoariÜeis óÜojvexa 
TéÜvok "Opéorqs éf£ üàvaykalas róxns, 


44. Toup | Toce 


olov Tais woAMiais dvÜwpuévor' ToUro 
$$ kvwíOnpyoy: y» yàp &», ei xol 
ToCoUTor ljAXater rh» keopaAfjy. 9o- 
«ei ob» poi Tb JjvÓwpéroy àyTl ToU 
jeknuéroy. ob 3) ov ce (xeyvéci 
ToiaUra *wAarTÓuevory. «l 06 Tb d- 
Oicpévor és) jjpaxlas Setalue0n, Érw 
obk dx) r&y Tpi.yx&v, &AAX' dr] srarros 
ToU gcóuaros. Male interpretati 
sunt qui de senili colore et habitu, 
de quo jam dictum erat, intel- 
lexerunt, quocum Jacobsius compa- 
ravit Cyrill. c. Julian. 6. p. 187 A. 
$re Aevej wo kearqvfiopéros — 
&veeaírero. e&t Christodor. Ecphr. 
go. de C sene, Ba6bs 5€ oi l»- 
0«e wéyo». Quod Bothius dici credi- 
dit Koribus ornatum, i.e. coronatum 
more eorum qui laeta nunciunt, si 
voluisset Sophocles, non 4$jy6wpuévor 
dixisset, sed 4éerTeugévov. — Recte 
scholiaeta 9jeiquévov interpretatur, 
quod significat vestem et ornatum 
quo instructus peed s tan- 
quam hospes Phocensis in aedes in- 
rus est. Sic Linwoodius. 

45. 9aroréus] Prudenter nomine 
utitur non Strophii, sed Phanotei, 
qui exosus fratrem Crisum ejusque 
progeniem, Strophium et Pyladem, 
amicissimus est Clytaemnestrae 
atque Aegistho. Itaque non me- 
tuendum est Oresti ne nuncius, qui 
ab Phanoteo missum se esse simu- 
let, doli alicujus suspicionem Cly- 
taemnestrae moveat aut Áegistlio. 
Bene hoc animadvertit O. Muel- 
lerus in diaris CGottingensibus 
&. 1831. fol. 101. p. 1004. à»bpos 
éaroréws est àvbpós Twwos, &aroréos 


jubetur 


47. Üpxor Reiskius pro fpxw 


kaXovuérov.  Quocum interpretes 
compararunt simili, velut &»bpa 
Brf»yopa apnd Homerum Il. 11, 93. 
et àvhp Ilarvaírios apud Herodot. 
8, 92. 

$ cum accentu in aliis omisso 
scriptum etiam in aliquot apogr. 
et apud Eustath. p. 405, 45. ut pro 
otros demonstrativo dictum distin- 
guatur ab ó solam articuli signifi- 
cationem habente. Idem casuum . 
obliquorum usus est, ut Oed. T. 
Io82. Tíjs yàp *éQvxa unTpós. 

46. uéyweros]) Maximum dicit 
non tam propter potentiam quam 
propter fidem: ut idem fere sit 
quod «.eróraros. 

Tvyxáve«) Omisso participio ér 
dictum, de quo v. annot. ad Aj. 9. 

47. UyyeAAe D Bpko vpoaribcls 
codex. fBcho]iasta libri Paris. apud 
Brunckium, &yyeAA« 986 spocriéels, 
&yyeA(ay $nAaB3, Üpkq. A€yerai 5i 
Arr TpóDos Ayr] ToU wpoariÓcls By- 
Kov Tj &yyeAMa. Dativus etsi ita 
explicari potest, ut quae nunciare 
gus, Üpke TpocTi- 
0éra. dicatur, difficile tamen intel- 
lectu est cur his ambagibus uti 
quam apte et simpliciter loqui ma- 
luerit poeta. Itaque Bpkov scripsi 
cum Keiskio. Sio Trach. o«z. 
$a0' üpkoy abrq *pooBaAOv Bibpocer 
$ uhv—. et fragm. 419. Üpxov Bé 
wpocTeOévros éxiueAeaTépa vyvxi xa- 
TéaT3. 

48. é[ ürvaykaías TUxms] Sorte 
quam effugere non potuit, violenta 
morte. Sic Aj. 486. cfjs àva-ykaías 
TÜXqs ok ÉaTiw obbiv uei(oy àvOpé- 





HAEKTPA. 


á0Aow: IIvOixoict» éx TpoxgAárov 


Olbpov kvAwsOe(s" àb. Ó u0os éoráro. 


50 


2peis 0€ varpós rÜpor, os éQlero, 
AoiBata: mp&rov kal kaparóuois xAdais 
oTéyavres, etr" üyoppov Tifouev máu, 
rizepa xaAkómAevpov rppévot xepotv, 


0 xal av Odpvois oto0á pot kexpupiévov, 


55 


6res Aóyo xAénTovres j)0eiav árw 
$épeper ajrois rotpóv Xos Éppec bépas 
QAÀoyuwrórv 1$n kai karqvÓpakepérvov. 


Te 
52. Aeiflaig:, T« & Jn. recenti. 
m. rec. addito. 


supra versum. 


vers axóv.. Eecte igitur scholiasta, 
Biales, olov &vaykao TG uápy xal obx 
éx Tabropárov, éx Bias, dk cvrrv- 
xías, otx iBíg 0aráro. 

49. 60Xouwn. TlvuOuoigir) Institutis 
olymp. 48. Anachronismus nota- 
tus ab scholiasta. 

$1. éoíero] Apollo. Exposito ver- 
sibus 36.—50. oraculi jussu redit ad 
orationem quam v. 35. inchoeve- 
rat, xp? uo: TowvU ó doiBos àv 
vebces Táxa, ex quibus verbis oi- 
Bos repetendum ad éeíero. 

52. AoiBaig: *pero»] Flor. T. et 
alia apogr. non pauca Ao:fais T€ 
pero», uBum Ao:aicí Te Tpérror. 
Bustath. p.692, 58. verbe róuBor 
AeiBaig: crée Affert. Apud Sui- 
dam s. v. xAibhj vulgo AoiBais Te 
wpésrov, Bed oedices optimi Ao:flais 
Tb Twperorv, Bruxellensis Aoiaic: 


or. 

xapaTóuo:s x^ubais] I. e. vois às) 
xparós Terunpévois Boerpóxois, ut 
explicat scholiasta. 'Triclinius, (60s 
yàp 3v abrois Tép»ew Tàs xópnas xal 
éririBévon T9 Tábo, Iva Bià vobrov 
TOU TévÜovs TAews abrois Ó vexpbs 
«fg. wAéxauov xevÜÓnrhpuy dixit 


54. Jpuévoi] 3uppnéroi, « post 5 à 


55. ov ex uot factum, litera tamen 4 incerta, ut 
etiam 7o, primo scriptum fuisse poesit. 


57. dépenser] Qépouer 


56. kXérrorres] A a m. pr. 


Aeschylus Choeph. 6. et Touaiov 
BéeTpuxor ib. 168. xAi$ais autem 
dictum ut apud Aeschylum fragm. 
322. x^ibàr Te vAókapos Bare sap- 
6évois áflpais. 

$4. TUTGpA xaAkósAevpor] Cine. 
rem continens Orestis quem par 
erat ex sdibus Strophii, ubi edu- 
catus fuerat Orestes, remissum 
fingi ad domum paternam v. 1111. 
AéBnros xaAxéov wAevpóuara dixit 
Aeschylus Choeph. 686. 

ypuévot] I. e. rpuevor Éxorres, ut 
explicat schol. recentior. 

55. uoi, ut librarius codicis pri- 
mo scripserat, est in Flor. T. et 
in alio cum «yp. vov, quod est in 
apogr. ceteris. 

56. kAémrorres] I. e. &àraravres, 
vapaAoyi(ópevoi, ut, explicat schol. 
comparato Homerico kAémTe vóy. 

57. $époue» ex Flor. T. pro $é- 
pousev..— V. &d Oed. Col. 11. 

Éppe] Praesens £ppew, ut ofxe- 
dÜmi, saepe pA habet 

raeteriti perisse, ut apua Aeschys 


um Pers. 571. Tol 8 
à Kuxpeías Éppova:. 





24 


ZO$OKAEOTZ 


rl ydp ue Avrrét rol, Éray Aóyg Gavüv 


Épyow ae08 küfevéykouat kMos ; 


3oxó uv o)btv jua civ képbes xakóv. 
3j6n yàp elbov roAMÁxis xal rovs aojovs 
Aóye párqv Ovíoxovras: €l8*, órav bóuovs 
ÉAOncw ais, ekrerlunyras mÀéor 


s xly. émavyó ríjobe ríjs drjuns dvo 


65 


bebopxór! ixOpois l&arpov s Adpyyew dri. 


61. oils] hc obdiv 


[pyoc:] Similiter Eu- 


59. Ave —lt 
ripidoe Hal 169. dun wpéysamur 
Vodpyame oo. 


61. ay ue, pir ds 
WELT e s 

omisso piv, Suidae codex Paris. A. 

Fita kaxiv) Male ominatem dic- 
iem recte interpretatur Heraldus 
ad Arnobium p.19r. Helenae ro- 

(i apud Euripidem in cogno- 
Sino dramste rojg. ÉvA Ay 
céu, p) Onràv, Myp Garáv; re- 
spondet Menelaus, xaxbs adv Bprir 





«E B reptaris Aéyor, | frouds «pi facit. 


HÀ Bavüy Aéyp Ónveiv. Nostri xa- 
xbv Pipa idem eet ac illius axbr 
&pris. BRUNCK.. 

0. robs co$obs] Quos in mente 
habuerit Sophocles incertum est. 
Non improbabile tamen ad Pytha- 
goram, etsi per anachronismurn, re- 
spici, de quo scholiasta, Iufayépas 
xabeplas davrüv d» Üvoyelp Aoyo- 
roii» écéAevoe rhy. uxyrépa, üs Épa 
Té5vpkàs hy wol per Tara dmi- 
ards w«pl vaMryyevecías. xal T» 
KaB'" Aibov rivà éreparebero, Biryob- 
Mevos. vpls vois (avras vepi vr ol. 
xeio, ols. dv " Alov. avrrervxnuéva: 
ieyor 4 v roiairqy larg Bitar 
mepiónxev, ós pb ul» Tür Tpwi- 
x&v AléaAógs dv à 'Epuo), elra 
EUopBos, «lra "Epuórigos, elra 
Tló&vos à Afjuos, elra. éxl wüsi Tlv- 
écyópas. eis robro olv (ouv hxo- 





ei elplei] eeyeipin 


65. Ero] o ex w factum. 


elveaóns à XogoxMs" (noi BÀ ofoy- 
a) àridyws eis 'Obvacéa &xorelve- 
Gba. ob yàp séspaxrel i rotobror. 
"Olvsci dQvAdEaro Bi bvoudsai Thy. 
Éi»lpa. xal gà và» ÜavpacTüw elvai 
Ms d» rpeyelig xul pide vam 
eroNuskivas "t kaxónBes. elect» xal 

"rpoaxpoveruxby els robs xa lavrbr, 
5 nàAXor fipuo(e kwupbía. De Ulixe 
cogitandum ease seholiasta prop- 
terea negat quia Ulixes lioet pro 
mortuo propter longam ab domo 
absentiam habitus, tamen mortuum 
se esse non ipee finxerit ut Orestes 


63. uár») Falso. 

64. ixreríusrrai] Quum metrum. 
non ferret 4xrerusnpévovs, inchoa- 
tam per elBov structuram verborum 
reliquit. 

[3 às] Quemadmodum. Brunck 
ius s, sic. 

66. Belopsór"] Viventem. 

lüerpoy] Tanquam meteorum e 
tenebris subito Perge d terrore 
homines percellens, i 
xpi» "Iudhus àrrépa Anton. in An- 
thol, Pal. r9, 102. "Aerípes moteora. 
ignea illustravit Schaefer. ad Apol- 
lon.Rh.vola.p.ao0. Idem &erpor 
significase non dubito. F. JA- 
CÓBS. Probebilius est Orestem 
sideri se comparare lucenti, fausto 
domui paternae (ut significat v.72.), 

icioso inimicis, ut de Sirio dixit 
omerus ab Sohneidew. corhpara- 











HAEKTPA. 


àXX', & zarpya yíj Geol 1 éyydpiot, 
bcfaa0é p. eirvxoüvra raiabe rais óbois, 


ey T, à marpoor 0Gpa* co) yàp Cpxopai 


bixy kaflaprijs npós cà» eppupévos: 


7o 


xai pj p. üruiov 7ij00 àroareQ re yijs, 


àAA' ápyénAovrov xal xaraarárgy Oópor. 


elpnxa uév vvv ratra* aol 0 109, yépov, 
TÓ cóv peAéo0 Bárri $povpijoat xpéos. 


và 0 £Gwer' kaipós yàp, Óomep üvbpáauy 


15 


péywros É£pyov savrós éor' énvrrárns. 
HAEKTPA. 


lé pot pot. 


ITA.xoi aij» Ovpàr fbofa mpooóXer rwos 
Vvrocreroícons évborv alo0éo0at, rékvov. 


OP.áp éariv jj 0Varqvos HAéxrpa ; 0Aeis 


8o 


pelroper avrob kàvaxobocopev yóvov ; 


*yépor] Sic, non yépo» 


75. àxbpdaw] à»- 


adis: pér vvv] uiv vüóv 
t 77. lá uoi uoi (codex id uo: nof) scripsi deleto quod addebatur 
bjernrvos. 80. 'HAéxrpa jjAékrpac, c eraso. 


tus Il. 22, 30. Aayuspóraros uày 85 
écTl, kaxbv Sé re ofiua TérwkTa:, 
Ejusdem de peplo Helenae verba 
Od. 15, 108. &cr)p 9 6s AséAayrey 
comparavit Boiss. 

68. «brvxovrra Tai05e rais óBois] 
I. e. ita ut fausta sit haec expedi- 
tio sive reditus, ut explicat Wund. 

70. *pbs 0«à»] I. e. oraculi jussu. 

72. &àAA' üpxésAovrov kal kara- 
eTáryr bóue»] Ex praecedente ào- 
erelAyre contrarium supplendum 
9éLas0e, quod observavit leius 
ad Eurip. Bacch. 859. 

23. yépor] "(pev in Lb. et aliis 
nonnullis apogr. 

75. xamipbs—] Eadem sententia 
Philoct. 837. xaipós To: rárrev *yvé- 
par Yayxov oA Ti sob. 3apà 1óba 
xpáros Éprvrma. "Pindari Pyth. 9, 


I j5. comparat Brunckius, ó 86 xa;- 
pbs óuolos warrbs Éxei xopvodv. 

41. lá nol uo: Bóarnrvos] Delen- 
dum 8/oernvos, quod ex v. 80. intu- 
lit librarius minus assuetus mori 
tragicorum. ié uol uo dicere so- 
lent qui jn scenam prodeunt fortu- 
nam suam lamentantes. Sic, ut 
his exemplis utar, Ajax, Tecmessa, 
Teucer in Ajace v. 333. 891. 974. 
Similiter 3écraros ex loco inferiore 
repetitum ab libraris notavimus 
ad Oed. T. 1393. 

78. 6vpáv] A foribus. HERM. 
V. 324. 8óéuov—dépovsay, e domo 
ferentem. Oed. T. 808. xov, e cur- 
ru, nisi Üxovs scribendum.  Scho- 
liasta Qvup&» cum €£v8oy construxit. 

81. xàvaxoócoper] L. e. xal éyaxoU- 
Cepnery., 


26 SOPQORAEOTYTZ 


IIA.j&w7a. ggóér zpóoÓ0ev 1) Tà Aofíov 


, ,v 3, b ^ ,5 ^ 
T€op.e0. épüeww kàzó rGvOÓ dpxmyereiw, 


Tarpós xéovres Aovrpá: rara yàp dépet 


v(kgv r' ài uiv kal kpáros rà» Opopévov. 85 


HA.ó ddos áyvórv 


kal yijs laópoiw' àijp, ds uot 


ToÀAÀàs pév Üprjvov obàs, 
10AAàs 9 ávrijpeis ro0ov 


arépvov TAayàs alyaccopévov, 


óvórav bvooepà vu£ VnoAe«p60n 
86.-89. — 103.-106. 
83. (p3ev] Sic, non (phe — üpymyereiv] y ox a factum videtur. 84. 
«v 


varpbs xéovres] varpb a xécorrec, ev a m. pr. 
addit. ^ ieóuop' Porsonus pro loópoos. 


84. varpbs — Aovrpá] 1. e. quae 
patri debentur, ut vweprépe» Sopf- 
para, munera inferis offerenda, et 
alia hujusmodi dicuntur. Sed Ae- 
schylus Choeph. 180. Ére,upe xaílro» 
xovpíunv xápw xarpós, warp potius 
scripsisse videtur, quod restituit 
Turnebus. 

85. $épr. — ép! 3p] Confert in 
f08. 


86.-120. Sine nomine poetae le- 
guntur in codice Euripidis Matri- 
tensi apud Iriart. p. 70. 

87. xal y$s loóuo:p' &hyp] Codex 
lcóuo:pos : unde scholiasta, Tb 56 
à)p ró à cvréareiAer 0ià puOuby 3$) 

pev. In eadem sentdhtia est 
Moschopulus (8. v. $àpos), qui &hp 
ancipiti a esse ait. Sed quae duo 
hujus mensure exempla afferri so- 
lent, Aristotelis in epigrammate 
apud Eustath. p. 17, 37. c&ua niv 
dv sóvTe, *veüua D p 00. Exe et 
Phocylidis qui dicitur v. 102. Avó- 
pevoi kóvis doudy, à)p 5 àvà wreUua 
6ébecray praeterquam quod non 
sunt ex poetis Atticis, idoneam & 
metro excusationem habent, quae 
nulla fuit Sophocl. Quamobrem 


87. xal *yrio versui 86. 
91. óvóray] Sic, non óxór' à» 


leóuo:' &p scribendum fuit cum 
Porsono. De sensu verborum di- 
versas ticorum veterum 
opiniones memoravit scholiasta, 
quarum una vera haec est inter- 
pretatio, Tow» noia» (xev TD yb 
ma»raxoU *ydp écriw àfp. i. e. pa- 
rem cum terra ambitum habens. 
Idem quum addit, xa) ravra 54 
$epekpárns wapoihnker, plura ex hac 
fabula comicum traduxisse innuit. 
Similis ad v. 289. annotatio est, xai 
TaUTa 'ApirToQárns vapqünker dy 'n- 
purdábp. Ceterum similiter Electra 
apud Euripidem v. 59. -yóovs àplny* 
afüép' és uéyar varpl, et quae sunt 
similia non pauca apud tragicos, 
velut Eurip. Med. 57. $e8' Tu«pos 
p. brjA0e yp Te kobparg A(fai uo- 
Aobay Bebpo Mrybeílas TÓxyas. 

89. &vrfipeis wAayàs arépyoy] Per- 
eussiones oppositas pectoris, seu, 
oppositi pectoris planctus. Quippe 
ut ictu laedatur pectus, oppositum 
illi esse debet quo ictus infligitur. 
Bene monet Hesthius àvrfpns non 
derivari ab épécow, sed unice ab 
&vrí. Recti devius ad h. 1. scho- 
liastes. BRUNCKE. 


HAEKTPA. 
rà 0e ravvvx(Oov ijórn arvyepal 
fvricac e)val poyepáv otkov, 

, 0ca ràv Ovorqvov éuóv Ópqvó 
varép', Óv xarà u?àv BápBapov atav 
Qoivios " Apys obk éfévusev, 
piirgp 5  qpi] xo kowoAexils 
AlywÜos óT«s bpüv )AoTÓuot 

. GX(Covat kápa. $povip meAéket. 
kovóeis ToUTOvV oikros à! ÁAÀns i 
3] poU $éperai, a00, márep, olres 
alxàs olkrpás re Üavóvros. 

93. olkw»] oii&» pr. 95. ala») afar pr. 


eer Corr. 97. Mfrrnp versui 96. addit. 
ÉAorónov pr., o: superscripto a m. pr. 


96. étériger pr., éte 
98. óAoTóuo:] óAorónor 


99. qoríe] qowíei. — vei 


réicec pr., in seAékei radendo mutatum. 


Brunckius pro á3íxos. 


d Trà 9à varrvxiSur 4595] Quod 
pervigilias attinet, interpretati 
sunt qui comma post 45 posu- 
erunt: quo omisso rà 84 wavvvxí- 
Bev cum £vrícac: construendum, 
q"ibus explicandi caussa adjectum 
65. $ca Tb» — éubv Opyrvó varépa. 
i autem 4$», ut monet 
W and., jungenda cum rà sva»»v- 
xev ita ut non mane tantum, sed 
jan noctu se lugere Electra dicat. 
eTvyepal) yp. &Tvyep&à in Flor. T, 
quod in alio apogr. est in textu. 
E qoív.os" Apns obe étéviaey] AT- 
it &d caedem Agamemnonis in- 
to; convivium petratam. Cfr. Hom. 
. 11, 405 8qq. coll. 4, 534 sqq. 
ERFURDT 1 


é[évioev] Apogr. nonnulla éEeí- 
»vre vel éteívi.cer, ut librarii inter- 
dum (eivos pro £évos intulerunt. 
Recte étévic ev scholiasta et Suidas 
s. h. v. et s. v. tevía. Usum verbi 
scholiasta comparat cum verbis 
Archilochi £eíria $vayueréciy Avypà 
xapi(óueroi. — Ceterum similes de 
Agamemnone, qui non in bello, 


102. Àix&s (debebat aix 


sed manu muliebri ceciderit, lo 
Aeschyli comparant interpre! 
Eumen. 627. &y5pa "yevvaiov 0ai 

| 91008órois a'icfpirrpowi Ti&aA qot 
vov, | xal TaUTa wpbs "yuvaubs, oi 
Govploss | Tófois  éxnBóXowiw, & 
'Aua(óvos. Choeph. 345. € yàp 
"IAÍe srpós wos Avxley, wárep, 5. 
ÜnmTos xaryvapia&ms. 

98. Üx«s bpü»] Exemplum a c 
8 quercu repetitum indicat fort 
virum magno impetu obtruncat 
Sic Homer. Il. 13. 389. fpe 9 
Ür« ris Bpüs fjpurer, 3) &xepots. I 
FURDT. 


99. qoríe recte in apogr. 

100. &AAns] Conf. ad v. 885. 

IOt. ?)'uo? $épera:] Scholia 
el $$ xal 7à rfjs Xpvao0éjubos va 
kevou, abro ye Dià 05 máry à 
ol8éva xar' àtíay Qporr((ew àv 
*yovérov oferai 3) uóvny avrfr. 

102. aix&s] Codex et apograj 
&Bíues. Scholiasta, àBÍkcs oucr| 
É» rici» Üxóxeirau àv] ToU. àbl 
&ewds. kal oikrpas uiv Bià Tb 
kal éwiBovAevOéyra: euis DÀ, 


23 SOQOKAEOTS 


aAA' ov puév O1] 


Arnfe Opijyev aTvyepür ve yóov, 

£g T' ày maydeyycis üarpov 105 
pvràs, Aejcow 9€ róO T]uap, 

pij o9 TekvoAére«p! ds ris àgbóv 

énl koxvrQ TGvbe marpqov 

7pó Óvpàv xà nào mpodooeveiv. 

d $Qp. ' Albov kal [Iepaedórgs, 119 
€ x0óvc 'Eppfj kai TórW( ' Apà, 

ceuvaí re Ücáv Taibes ' Epuwves, 


112. Post'Epwies sequebatur af robs á$(kes Ovfjckorras ópàre | robs 


eirds ÜxokAemrouérovs. 


IO4. Afjte Opf;vor versui 103. addit. 
dit. vaupQeyyes Hermannus pro Aeóssc vaudeyyeis. 
110. 'Aldov] &ubov pr. 


ré) kexvrév pr. 


reAéxe: abrby «8 DBpews évícaro. 
Hinc Brunckius àixés, quod aixós 
scribendum fuisse monuit Herman- 
nus. In uno apogr. gl. àváraicros, 
quod ad àeixós (&Ixàs) spectat, quam 
lectionem etiam Suidas sequitur s. 
h. v. 

IOS. Aeóccw, quod post «vagudey- 
yeis in codice et apud Suidam s. v. 
forás legitur, glossema est, quo in- 
dicatur A«óc0«, quod in altera sen- 
tentiae parte legitur, etiam ad pri- 
orem pertinere. Parum probabili- 
ter Dobraeus, servato Aevccw illo, 
ücrpov deleri voluit. fuàs ÉÁorpov 
de stellis micantibus recte intelli- 
git Wund. 

106. Aebcco 9$ TÓ9  uap] Quam- 
diu vivam. 

107. 43) ob pendet ab Afite, du- 
plici verbi structura, altera cum 
genitivo 0pfivev, altera cum 43) ob, 
ut v. 132. TpoAdrrei cum accu- 
s&tivo et cum 4j ob constructum 
est 


TekvoAérei inhér) Comparatio 
poetis usitatissima. Vid. Hom. Od. 
19, 518. Aesch. Agam. 1152. Cal- 
limach. h. in lavacr. Pallad. g4. et 


105. Kc 7' ày versui 104. ad- 


108. xesv- 
IIepaeQórns] o in litura. 


ad h. 1. Spanhem., Virg. Georg. 4, 
5$118qq. Mosch. 4, 21. et Hygin. 
fab. 45. ejusque commentatores. 
ERFÜRDT. 

IOB. él kokvrQ] I. e. xexóovca. 
Quod in cod. scriptum primo fuit 
kexvT&v est apud Suidam in codice 
optimo : tres alii xexvrois. 

11. Ó x0óvi/!'Epu5] Hunc ut qv- 
xorousxby invocat, qui Agamemno- 
nem ad inferos deduxerit. 

vórw 'Apà c«uraí re—'"Epwes] 
Dirae et caedium ultrices Erinyes 
& poetis modo distinguuntur modo 
eaedem esse dicuntur, ut apud 
Aeschylum Eum. 417. Erinyes $- 
peis *ydp écuer, inquiunt, Nurrbs 
alarfjs Tékva, | 'Apal 8' àv ofxois "fs 
bwal kexAfiusDa, et Sept. 70. à Zei Te 
kal *yr xal woAwaoUxo: col, | 'Apá 
T "Epwbs varpbs 5j ueyac6evfs. De 
quo pluribus dixit O. Muellerus ad 
Aeschyli Eumen. p.165. ceuraí au- 
tem perpetuum est Furiarum epi- 
theton (v. Oed. C. 40. 90. 458. Aj. 
837.), quae Athenis etiam simplici 
Zeuróy nomine colebantur. 

I13. al Tobs àBkes Ovfjokovras 
ópare, | obs (rois ' duo apogr. et 


m $e (7 "c s: 
(00 ow gU ud n n 87.0 wv E 5 


f" —  nuumnMENMERA.m. emEFYc00 77788777 





HAEKTPA. 29 
OG6cr', ápifare, r(raa0€ marpós 115 
. ddvov jperépov, 
xa( po Tür épàv aépyyar' àbeAQór. 
poóv: yàp áyew obkéri oexó 
Avras ürrípposov üx0os. 130 
XOPOZ. 


*. ^ ^ - 
4 Tai, zat óvoravoráras 


"HAéxrpa parpós, ví» áel ráxeis O5 dxópeoror oljoyàv 
I21.—136. — 137.-152. 
121. à Turnebus pro ià 


Suidas in edd. vett.: robs in cod. 
Leidensi, rovs rds in Parisino opti- 
mo.) «i»vàs ÓwoxAerronévovs] Sic 
haec duobus versibus perscripta 
sunt in codice. Porsonus; ''Lege 
épar', | (A6er', deleto robs ebvàs ó- 
sokAerTouévovs. Neque enim ve- 
rum est Erinyas adulteriis et ejus- 
modi leviculis puniendis immorari, 
quippe quae caedium et incestuum 
ulciscendorum satagerent." Recte 
Porsonus, nisi quod non animad- 
vertit languida ista verba  aí 
robs ABMxes Orfckorras ópare ab 
Sophocle non magis esse scripta 
quam illa, robs ràs ebvàs ÓxokAen- 
Touérovs. Hisigitur omnibus ejectis 
restituenda quam codex et vete- 
res editiones praebent sequentium 
versuum descriptio, KA0er', àpfi£are, 
TÍvac0e varpbs | Qórvor fjuerépov, | 

&aí uoi—, in recentioribus quibus- 
dam editionibus sic mutata ut ver- 
ba (Aer àpftare monometrum effi- 
ciant.  Locutione Th» eb»»» ów*o- 
xAérreip utitur Libanius vol. 4. p. 
598, 24. Tís yàp &y «vy kaxós bvo- 
kAémreiw Éri ToAufjaewv, oro uéxpi 
xa) eéparos óp&v Tür uoixbr koAa(ó- 


II9, 120. The two concluding 
lines of the gystem were translated 
by Professor Porson with his cha- 
racteristic accuracy, For I] am no 
longer able by myself to draw «p 


the weight of grief which is in the 
opposite scale. MONK.  Kyew usi- 
tatun in pendendo verbum esse 
monet Musgravius.  ''Translatio 
sumpta ab iis qui lancem pondere 
gravatam dieprimenda altera lance 
tollunt." RM. Sic Aeschylus 


ut explicat gramm. in Bekk 


* o» COr- 
ruptum apud Apollon. . Hom. 
8. V. CéK0S. 

121. TÍ/ àel — Ayauéurora] V erba 
Táxeis olueryàr significant hic effun- 
dis querelas. Constat enim ver- 
bum Tfx«» proprie liquidum red- 
dere, sive facere ut quid. fluat sig- 
nificare. Itaque Ó8dxpva rfkew quin 
dici potuerit ita, ut esset lacrimas 
effundere, nemo profecto dubitabit, 
praesertim quum -Téyyew, cujus 
verbi eadem paene significatio est, 
Bdáxpva et Téyyerau ÜuBpos (Oed. T. 
1279.) dictum sit. Quodsi in locu- 
tione Trfi««» 8áxpvya nemo haerere 
potest, sponte apparet recte eo, 
quo indicavi, sensu itum hic 
Táxeiw olueryày 3 Sophocle esse. Id 
ipsum autem conjunctum cum ac- 
cusativo 'Ayauépvorva est, quod no- 
tione nihil differt ab olué(ew oiju- 
y^» sive simplici oluó(ew. WUND. 





ZOQOKAEOTZ 


rüp wáAa: éx boAepüs àfedrara 


parpós àAórr! ànárais ' Ayauéuvova 


115 


kakG T€ xeipi zpóboror ; és ó rábe zopàr 


ÓAow , el uot Ócpas ráb. abbàr, 


HA.ó yevéóAa yevvalov, 


jker énóàv kapárer zapapi0tor: 


130 


oto, re kal £vvíny« ráb , oU r( pe 


124. &8eárara Porsonus pro àdewráras 
I29. "yeréóAa] "yére0^a pr. 


io versu 


TOpé» Separa 
Monkius pro yerraler varéper 


124. &8eórara Porsonus, ut v. 
1181. dictum est, 5 cap &ríues xà- 
0ées épOapuéror. In scriptura me- 
trum violante à(ewráras consentit 
scholiasta, qui per àc«fo?s expli- 
cat 


126. kaxà xeil) Non ignavae 
sanus, sed ablativo casu ignava 
Ud rdle vois] Aegisthum dicit, 

ó TrdBe wopór um dici 
caedis Agamemnonis auctorem. 

127. ef uoi—abbày] Schol. éxel 
kaT' &pxóvro» jr» 6 Aóyos, $ éd 
Poxei. bvo nue», qnoílv* «i Blkaiór 
dei, obros eÜxoua. 

128. à *yeréüAa -yevvalow] I. e. 
à *oibes TOv eiryevàv Murnrvaley, ut 
explicat schol Inter -ye»é0Aa et 
quod codex primo habuit yéve$Aa 
etiam apographa variant. 

& "yevéOAa "yevraloy] Metrum ex 
choriambo compositum et molosso, 
qui non ex choriambo est contrac- 
tus, sed accentum sibi proprium 
habet, 


4 


V. CEd. Col. 1247. 1456 1471. 
Philoct. 828—844. Eurip. Hippol. 
70. In fine longioris versus cho- 
riambici infra v. 472. «l uh 'yà 
wapdeper nárris Épury xal *yvópas. 
z» 488. fte. kal woAbwovs kal so- 
Aóxep & Bewois. Et in principio 


ó ráb« 


126. às] óe 
eyervalew 


Antig. 946. xpvirrouéra OU dv Tup- 
Bhpe aAdjup xare(eóx6n. 957. dx 
Aiorócov serpébe: xaráQaprros dv 
becug. 
yevvalev] | Legebatur -yervaler 
varépev, traréper delevit Monkius, 
eujus annotationes in banc fabu- 
lam editae sunt in Museo Crit. 
Cantabrig. vol. 1. a. 1813. Pro 
eo Tokéwr in textu habent apogr. 
dua, aliud autem ut variam lectio- 
nem. Utrumque ex Eurip. Cycl. 
41. sumptum videtur, và $fj 4o. 
yevvaley uày sarépey, | -yevvalor 7' 
(corrig. 5) éx Toxdbww.  Triclinii 
interpolationem — exhibet apogr. 
Paris. À yéve0Aa -yevaiev Tokéwv, 
adscripto ad *»yevaíe» gl. &ià 75 yue- 
vpor, absurde quidem hoc, sed ta- 
men non sine exemplo. Nam ye. - 
vncauérm pro *yexvnsagérg metro 
coactus dixit Joannes geometra in 
hymno in beatam virginem I, 37. 
Xaipe yerncapéry *yeve)r imepobcior 


a. 

131. olba—] Scholiasta, ol$a, 
Q$ncir, & wpárro, kal ob AarÓdrve 
pe, Ur. ixip Tb Béov sois" 9) olSa 
Ur. uoi ebvoeire, iva. ovvdwrp TQ 
vpokeiuér fjxer' duàv kauáTor va- 
pauüO0.oy.  Éuewoy Bà Tb wpérrov. 
Vera altera interpretatio. 

olbd re—dQvyyáre«] Haec non 
tautologa, sed graviter asseveran- 





HABKTPA. 


31 


$vyyáre, oi. 0060 ponet róbe, 
p3j ov rüv épóv areráxew marép ü0Avov. 
àAA' à zavroías diAórgros ápeigópevat xápw, 


éaré p b. dAvew, 
alat, ixvotpa. 


XO.àAX' obrot ró» y. i£ "Alba 


135 


[raus, 


maykoívov A(uvas marép ávaráceis obre yóowuw obr. áv- 


àAX* àzà rv perplov év' üujxavov 


140 


&Ayos àel areváxyovca DuilAAvcat, 
éy ols àvdAva(s éorw otbeyía kakQv, 


T( pot rv bvoópev edic; 


HA.rfms bs rày olkrpás 


132. oj9' d0(A.o] ob9' a0 02s, 8a 
ereráxe: Elmsleius pro aToraxeiv 
versu 
tura 
nus pro obre A«raiciy 


dele] éohn. 


tis esse monet Musgr. £vyín,u cor- 
repta syllabae secunda dictum, quod 
in metro dactylico frequentius fit 
quam in aliis. 

132. ob)  406Ae] I. e. &AA" olx 
466.» : unde Buttmannus apud 
Bothium o» $' 40éA« divisim scrip- 
sit. 009 ab 04A. cum codice apogr. 
pleraque. 

133. cToraxei» codex. cTerva- 
xe» Lb. et Palat, Recte crevá- 
xe» Elmsleius ad Oed. T. 18r. 
(185. Br.) 

I35. &Aóew] &Aóew Suidas 8. h. 
v. ubi significationis quoddam dis- 
crimen inter dAó«» et &Aó«» fin- 
gitur. 

137. Tbv dt 'AlBa—àrardc eis per 
attractionem dictum egt. Nam 
significat Thr év "AiBp Üvra üvcrá- 
des d£ abrov. Orci sáyxowor Ag- 
»»v dicit ut woAóxowor "Aiay Aj. 
1193. Ceterum Brunckius compe- 
ravit Eurip. Alc. 999. róAua 9, o0 


136. aloi]| al al, factum ex ala! 
139. "yóowi» Triclinius pro *yóois 
143. BDeuía xax» Separato versu 


145 


ipto a m. rec. oj3i 133. 
134. àÀAA' à vavroíac separato 
138. varép] xa in li- 
obr' irrass Herman- 
144. 


yàp àráteis sór' ÉvepOer nAdor ToUs 
QOuiévovs Éye. et Hom. Il. 24, 550. 
ubi Achilles Priamo dicit, ob "ydp 
Ti wpfiteis üxaxfiuevos vios dfjos, ob- 
Bé uu» Àyarfjgews, *plv xal xaxbr 
Áo ca. 

obr' Áyraus] oUre Juraiciv codex, 
apogr. nonnulla et Suidas s. v. 
wáykowos. In plerisque est obre 
Avrais. | Emendavit Hermannus, 
colata Hesychii glossa, rrpci 
(codex à»vrf;se): Juírarelaus, àvrfi- 
ceo. 

140. Quum dioere deberet fpxei, 
pro illo verbo alia significantiora 
gubstituit àel ereváxovca BiAAvaa. 
HERM. 

142. dy ols] Refertur ad singula- 
rem praecedentem éw' àufjxavor ÉA- 
yos, quo kax&» notio continetur. 

143. éQíe«) Scholiasta, éxidvjceis. 
TÍ own Qmcl, robrer yAUxp, Éxep 
écTl» ob ebxóNws Qépew, Üpfirov xoi 
vév0ovs, 

4 


32 ZOeOKQEOTZ 
olxopéver yovéuv érddferai. 
3AX' dpd y. à orovdeco! lipapev dpévas, 
& "Ivy, alàv "Irvv dAodiíperaz, 
piis árw(opéva, Ads &yyehos. 
liy savrMdquay Nulpa, cà V Éyuye vépu 6v, 1o 


& d rádo merpalo 
alai Baxpíóeis. 


XO.obro: col poívg, réxvor, 


1$3.-172. — 173.-192. 


150. là sa»rAumv separato versu 


147. dué—lpaper $píras] Bipaper 
est aoristus verbi dpaplcw, ut 
apud Hom. Od. 4, 777. ui&or 5 3h 
wal wüsw ipi $peciy fpaper iji. 
Construitur eum accusativo per- 
sonae (ut saepe àpécxe), cui hic 
alter additus est accusativus, usu 
in aliis ejusdem generis verbis fre- 


quenti. 

148. ally "Iur JAogéperai] "Irur. 
*y Triclinius. "Irv» neque hic ne- 
que in versu au dco Aristo- 
pbanis Avium 21:2. rb (jà» xal 
ly roMBaxpvr "Irvr | AAeu(onévi, 
alteram syllabam ictus vi produc- 
tam habet, sed eandem legem se- 
quitur qua Euripides eráxvs et 
qrívus produxit in Hercule fur. v. 5. 
Xwaprów cráxvs ÜBAacrer, v yé- 
vovs "Apws. in Electra v. T214. Boàr 
FoDuacke vásbe xpos yévo» dgàv | 
Í6eisa. xeipas. (ubi codices Floren- 
tini duo yérvy y' dgà» non minus 
inepte quam duobus versibus post 
in iisdem scriptum wapniBe» Té y 
4E dud») et in Meleagri fragmento 
apud Macrobium 5,18. yévvr ÉraAX" 
?Aykaios, oi 8à Gecríov. Fabulam 
de Procne in lusciniam mutata 
ejusque ac Terei filio Ityo, quam 
fetigernt — Homerus Od. 19, 
£18. (ubi vid. Eustath.) et Hesio- 
dus Op. s68., enarrarunt. Apollo- 
dorus 3, 14, 8. Ovidius Metam. 6, 


412 seqq. aliique. 








152. alai pr., in af f mutatum, 
149. pnis, quod. Attici plerum- 
libe allo 


que 
runt, hic trochaei mensuram habet 


mero et Sepphone dici scholiastes 
adnotavit. Eoque etiam hic re- 
spicitur, nulla tamen veris men- 
tione facta, quia notum est omni- 
bus quo tempore canat luscinia, 


150. wa»rAdues] Duo apogr. 
wevrAauov.  Niobae in lapidem 
conversae fatum pluribus describi- 
tur in Antig. 823. cà 8 voca- 
tivum positum ut apud Soph. Oed. 
T. 1096. Hie $oiBe, vol M. rain 
Àpécr" «fn, et alios non raro. 

»íum 06] I. e. beatam te prae- 
dico, si tus sors, quantumvis tri- 
stis, cum mea comparetur. 

152. ala] Male ciel vel àel in 
aliquot apogr. 

153. cobro: ol uobvg] Frequen- 
tissima haec oed cotisola- 
tio, Non tibi Aoc soli, de qua 
Brunckius citavit Ciceron, Tuscul, 
3» 33. Eurip. Med. 1016. Hippol. 
B4. Alcest: 423. Valcken. Dintr; 
Eurip. p. 179. 









áxos €$drg Bporórv, 


pvztG T' áxéov év (Bq 
OABios, $v á kXewà 


157. efa] ofa 
À 






triumve literarum 


E reped] Scholiaste, á»ri 
palio ép TQ Üpnvei. *wepuc- 
dbópp wapà roórovs, ols 
i ro ebrius eyévovs rwyxdreis. Gore 
mi 7I bir $uàs, Pr. kal 
abri, «la. 800 uerpiórrepoy 

"i ewutepàr qípsvra. 
157. ofa ex paucis apogr. resti- 

tutum pro ofa. M 


num" 


'TTWYyvop 






ids XpvaóÜejas. iol 

Aeolirg xal 'l$idrvacca. ubi in 
scholiis minoribus annotatum Lao- 
dicen esse quam Electram ici 
vocent, Iphianassam vero eandem 
cam Iphigenia. Quod confirmatur 
verzibus Euripidis Orest. 22. 'Aya- 
héurer Évat, $ *vapÜévo: uiv Tpeis 
paas, | Xpvoó6eys 'Iocyé- 

red 7T" HAéxTpa T' éyó. | Et Iphia- 
nassam Aulide mactatam memorat 
Lucretius 1, 86. Apud Sophoclem, 
cujus in fabula Agamemnoni cae- 
des filise exprobratur (v. 530.), de 
quattuor filiabus ease cogitandum 
patet, quarum memoriam a Cypri- 
orum carminum poeta acceptam 
ease scholiastae annotatione doce- 
mur, 3 'Oufipe lucoAovOei elgnxór, 
1$ vyarépas TOU 'Avyapueépvo- 

ind qui posuit, immemor fuit 
v. $30 et seqq.), ) às ó rà Kórpia 


HAEKTPA. 


X ^ 
zpos ó TL GV TOv €yDov €i mepusoó, 


. ola xpvaótejuc separato versu 
personae notam H delevit Tyrwhittus. 


33 


t 55 


ols ópóÜev et kai yovd fUvawos, 
ola Xpvao0eyus (et kai "IQudracca, 


160 


160. Praefixam 
KA«wà] a in litura duarum 


8 Qnolr "Ipryéreiay kal "Iqidraacar. 
ubi aut postrema verba 'Ipeyéreiar 
xal "Iqguiraccay delenda sunt, quod 
fecit scholiorum editor Romanus, 


aut 5 in Sudópgovs mutandüm cum 
Elmsleio. Tragici pere in 
hae re variaverint, ipidis ex- 
emplo cognoscitur, qui secum ipse 
dissentiens tres in Oreste, use 
(Iphigeniam et Electram) A 

memnonis filias finxit in Iphigenia 


Taurica. 
(óc] Hac forma utitur etiam 
Oed. C. 1213. 


xal 'Igidvacca) Hiatus in arsi 
dactylica, prseeunte Homero, cu- 
jus versum Supra apposuimus. 

159. xpvvTG T' üxéw» éd» fBq] 
Recte monet scholiasta, 3 (dele $ 
cum W'undero) &xéo» ueroxf écTiw 
&vrl ToU bva popa él TÉ kekpibq0a., 
$ 5 dv fBp kpvwm1j Avmobnevos. 
Idem de Oreste dicitur v. 6o1. ó $' 
ÉAAos ftw xeipa dà» puóAus $vyàv 

| TAfiuev "Op s bvarvyr) TpiBe: 
d kpuv TG Ba autem dicit, quia 
Orestes apud Strophium deliteecit 
relicta domo paterna. 

160.-172. Electrae tribuunt co- 
dex et apographa.  Correxit Tyr 
whittus. Prava personarum dis- 
tinctio adeo fraudi fuit grammati- 
cis quibusdam ut áxéwr v. 159. pro 
feminino &xéovca dictum accepe- 
rint, quod ex Eustathio novimus 
p. 440, 38. Alios pro genitivo 


C 


94 ZOPOKAEOYTZ 


yà mort Muxqralor 

Mferas ebxaspÜDav, Adds ebdpovt 

Biipar. uoAóvra ráybe yàr 'Opécrar. 
HA £r y' éyà üxápara mpocuévovc", árexvos, 

ráAau ávópdevros alàv olyvà, 

báxpvct pyBaMa, róv àvivvrov 

olrov Éyovsa xaxüy ó Bà AMóerai 

Gv r' Era Gv 1 dts. rl yàp oix dpol 

Épxeras áyyeMas ánaráperov ; 

à pt» yàp voti, 

qro8v 9' oix ftt daría. 


164 


170 


161. ^] ay&s, eraso a 
pro» Éywy. 


feri] 8 Ddberas 
me^ gpnàd 


a m. ant. 





habuisse, qui tamen feri ullo 
modo nequit, ex annotatione scho- 
limstae non recte collegit H. Ste- 
phanus de dial. Attica p. 

160. fABus, »—] 1.e. BABios, 
Bri abb. Similiter vírrios, bi 
apud Hom. Od. 11, 449. ab Neuio 

Moody E 


xul wéos sarépa wporwrótera 
dus dori». 

164. Bhuari) I. e. xoprj) ut ex- 
plicat scholiasia. Quocum Neuius 
íransitive dicta £msa et Bácw 
comparat. fAfvr bw và Blerar 
"Opérras dictum pro 6A&is 'Opé- 
earns, b» yà Bteras, non solum me- 
tri caussa, sed etiam ut nomen 
mosjore cum vi clauderet senten- 
tiam. 


16s. jv y yh üxdpara] Codex, 
apographa et Suidas (s. v. dxduara) 


fy fywy üxáuara, vitiose. Cum frustra 


diphthongo correpts iambi in dac- 


Servemete i4 vp 


y Hermannus 
168. 88 M. 


169. Éraff] Érafer pr., Era 


ius pro aleí. 


gm soluti oo 
alterum Oed. T. 167. à wéroi 
ua yàp $épe. Praeterea no- 
tendum àxéuara syllaba prima 
brevi Nam producta dici solet, 
vut áfdraros constanter dicitur. 

166. exe] Per venípxouas ex- 
pliciat scholiasta, Verbum Homeri- 
Cum, quo Sophocles utitur infra 
313. Gvpaiv eir et A . 864. xel 
Ta» oNwrbs ole. Composito 
eleorxvéiv usus est, Aeschylus. 

167. riy &rivrov olrov cum ar- 
ticulo ut rà» &vaverov ra» Aj. 
2187, eror praeeunte Homero 
9, 563. kAxuévos voAvrerBén. olror 
fxovea. 

169. fra£'] Sensum bene decla- 
ravit scholiasta, d» frage» vap' dou 
ebepyeri" Uiévuae yàp abróv' dv 
B) Bán, brc owexeis Ereue» yyé- 
Aovs ÓqAoóga rà xar' Afyisov. 

7l "yàp oix duol fpxerai üyyeMas 


&waróuewor] l. e. quos ego non 
"uitio nuncios] HERM. 








HAEKTPA. 


XO.0ápce pot, Óápoet, réxvor. 


£r, uéyas ojparvo 


Zeis, 0s édopg márra xai kparípvec 


175 


9 rór UrepaAyij xóAov véuovaa 
p38. ols éxOalpeis jmepáxOco ur. én á0ov. 


xpóros yàp e)papi)s 0eós. 
obre yàp ó rày Kp(aq 
Bovoporv Éxer áxràr 


18o 


mais "Ayapepvov(bas àzepirpomos 


175. eru pr, a n antiqua in Érr: mutatum 
8o. Kpíca Musgravius pro Kpícar 
182. "Ayapeproríbas] &yapueuribac 


ebpare 
pr, Bovróuor corr. 


173. 0dpo«, réxvor) Tékvor 0dp- 

eei acholiaste ad v. 823. 

174. tri: Heathius, et eic codex 
2» m. pr. Legebatur fcr: consen- 
tiente scholiasta ad v. 823. 

ebparg) Non solum codex, sed 
etiam schol ad v. 823. d» obpa»Q. 
oópare9 vale» dixit Pindarus, et ob- 
pere xvpe Aeschylus in Niobe, 
obpbs Bé TÓTuos obpavg kvpr Ére 
Épa(e víxrei. &ypoici Tvyxáre infra 
v. 313 

179. ebuaphs 0«ós] Deus, qui 
sensim et nullo molimine uieguid 
vult effectum reddit. CL. Virg 
Aen. 9, 6. quod optants divum | pro. 
snittere nemo auderet, volvenda dies 
ex attulit ultro. MUSG. 

180. Kpícq] xpíca» vel xplaca» 
etiam in apographis, nisi quod in 
uno xpícca.  Kpícg Mousgravius 
probabiliter. Signifücatur autem 
his verbis Orestes, qui Crisae com- 
moratur apud Strophium. Anti- 
quiorem, ut videtur, famam secu- 
tus Homerus Orestem Athenis ve- 
nisse narrat Odyss. 3, 307. éwrá- 
eres 0 fjvacce (Afywr&os) voAvxpÜ- 
eov  Mwcfrys | 76 8é oi. bybodárg 
«axiv fjAv0e Bios "Opéorgs | by àv 
'A8grder, xarà 9 Écrave varpoQo- 
v)a. quem dissensum grammatici 


obpavé Heathius pro 
181. Bobroyor 


alii pi alii interpretando, 

babiliter, tollere 
sunt Donati. De quo Eustathius, 
Tb 0 bp àv " Agri, Twis (i. e. 
Zenodotus, ut ex scholiis constat) 
vypdáQovciu hy àxb urcfjor, às éxei 
Ürvros wapà TQ O«íp Xrpojip Tov 
"Opésrov. Oepamebovai pérro: ka) Tb 
àv" 'A0nvavr ol vaAmol, Aéyorres és 
à»b Gwkíbos eis ' AB vas xarà (frrn- 
gi cTaÀels 'Opérrygs uaüfoeós Te 
xa) soaubeóceos, éieiDey kareAGóy of- 
koi éroígoer Éwep éxolnacr. 

181. Boóvouov] Bovrvónov scholi- 
asta est interpretatus Bo&v Operr.- 
xf» ex eoque Suidas. 

182. 'Ayaueuroríbas recte apo- 
grapha pro &yaueyurióbas. 

&xepirpowos) Scholiasta &vemí- 
e'rpojos, &yeséAeva Tos: ÉvOev xal à 
** wepirporéwr éviavrós" (I). 2, 295). 
&xb kowoU 86 AqxTéov Tb àwepiTpo- 
xos' obre "Opéarns &xepírpowos, $s 
é» Tj 9ekíB, rpéperai, ore Ó káTe 
0«ós" àAAÀ kal b*b 'Opécrov Tiuo- 
pnfjcorra, xal àwxb Tv x8ovlov 
0«G» (c«cO01 T» Tipvpíar oV àbí- 
kws àvppnuévov *wpoabóxa. riis Bé 
Tb àrepírpowos éxl piv "Opérrov 
&yenéAevo Tos, és] 86 ToU TIAovrovos 
àrewlorpojos ToU Tobs éx0pobs ue- 
TeA0eiv. Vera altera interpretatio. 


c2 


— 


96 ZO$OKAEOTZ 


oU8 6 xapà rà» "Axépovra 6e0s dváccwr. 
HA.àAX' dp? py ó zoÀis üxoMAowrev jn 

Bloros üvéxmwros, o0Y Er' üpkür 

diris liyev rokéor kararáxopas, 

&s dios obris àyi)p Vxeplarara:, 

AM àxepel ris Erouxos àvofía 

olkovouá Gakápovs zarpàs, ábe uàv 

&exet oiv aroMj, 

xevois 0 àudlarapa: rpaz&ais. 
XO.olkrpà pàv vésroi aibà, 

olkrpà U àv xotrais tarpqrais 


185 


190 


195 
193.201. —113.-231. 
189. &xepf] Bio, non &rep «f 190. olsovoua] Post à litera « vel 


* 
191. eb croA$] cvrroAG, v à m. ant. 192. Àuí- 
rna] plerauas pr. é$írrana: a m. rec. 


185. à roAbs—Bloros] I. e. ma- 
jor pars vitae. 

186. à»éAviror] Scholieste, & 
elu y Bloros &xoMhorrer unbé- 
more d» byaPj dAxihi yeropérüv. 
Qui àrékrirror legit, nisi senten- 
Siam potius quam verbe reddere 
voluit. 

àpxü] Per lexóe, bwoutvai Bi- 
rapa: explicit Suidas. 

187. xarardxoua] wararíxoua 
Fore OCDE Pr 

189. àxepel vis ef i5 apo- 

luo quae ócrepe stet 
E Re Suidas s. v. valía et 


ÓÓ€ àvajía] Scholiasta, à»rl 
ToU aérowor. Aralla 5i Aflar cie ok 
Éxovsa, àAÀ' Ériuos. 
ded vi hnlurror nevaróevi (11.9, 9 
648. 16, ms ) comparavit Neuius. 

190. okovou& nAápovs wavpbs] 
Schol. Pei ToU "re Barüpna Tobs xa- 
mpdiovs ofkous, qui fortasse scri 
Tat xarà ros warpovs ofkous. Kat 
enim idem quod »éue 9nMgovs vel 


oieovpa, 
dhe—crog] Seholiasts, Beuri- 
xs rb be. dAeby B Tb Tovror, 
xa) AewnÜóres duQaioy Tb cy 
r&v óvoxprráv. Advertendum au- 
tem anacoluthon et ; nam posi! 


flectere. WUND. 
Aueleroua] Sic Lb. et Eu- 
solli, p 1693, 57. Vitiose Apogr. 

deleraua. duel 

lover corroptum fn a qui 
busdam Ocd. C. 1477. words cpe- 
mé(as mensas dicit victum prae- 
bentes vix sufücientem, oppositas 
Aovalg ied Ciytsemnesiro et 


eiééos 
Tb add. 





HAEKTPA. 


óre ol TayyáAkov àvraía 
yevier oppd0n mAayá. 


31 


los ']v ó $pácas, &pos ó xreívas, 
lewàv Üewás mpodvrevcavres 
uopoàr, efr ovv 0cós eire Bporóv 


jv ó rabra "pácocv. 208 
HA.ó sacr kelva nÀéov ápépa 
tA0oUc" éx0lora bij uoc 
à ri£, à De(nvev üppirev 
IcrayA. &xyOyy 
rovs épós lbe Tari)p so$ 
Oavárovs alkeis bibópatr xepoty, 
ai rór épàr elAov Bíovy mpóborov, at y àndAecar 
196. o! Hermannus pro coi 7. Ópoc ex fpec factum 198. 
ackius pro efe ^ acó. olei E: Ded Ms Rupe 
jus pro xepoir 207. Duo versus, al-| «póboroy— pariterque in 
antistropha. 208. al J' in litura, fortasse ro dpà &rdAecay] Ac- 
centus acutus super e deletus et alterum a in itor scriptum 
$pacdyuevos dictum accepit. 


I95. $r« co: codex, apographa, 
holiasta et Suidas s. v. eres 
 *e€d scribendum fre oi cum Her- 
manno, qui alterum hiatus epici 
exemplum memorat ex Traohin. 
650. & 8é ol $íAa Bdyuap. Adde 
Aesehyl. Agam. 1147. vepiBdAorr 
el, Cratin. & apud Plutarch. in vita 
Periclia e. 24. Hpar Té ol ' Acvracíay 

T 
196. yéves dicitur cujusvis in- 
strumenti ferrei acies. Hioc et infra 
485. ut Philoct. 1205. pro securi 
. BRUNCE. 
apogr. et 


97. fpes Mrs , pouce et 


borum ex Mod scholiasta, ó 
borom explicit eholinsa, 3 ep 
cápevos: à 8 &yeAóv Epous 5i Épera 
qJÀp édevrü» reor Aranéurera- 
3dAos 6 €parduevos i» korlacw, dv 

j &»ppéón. Recte, nisi quod 4 pd- 
cas, quod significat qué suasit, pro 


199. efr' ob»—etre] oó» plerum- 
que alteri, interdum priori efre ad- 

itur, ut infra v. 560. Oed. T. 1049. 
Eurip. Oenom. 

203. d Beirrvor pier] Scholi- 

y Té» Ü*b Alyío8ov, qw«cl, T$ 
yaudéuros. xapagkevagOévroy àv 
IA ope. & o08* évoudoci kaAÓv.  Se- 
cutus Sophocles est Homerum Od. 
* 5 ka II, 409., à quo discedunt 
yl. Ag. 1383., woxb. Or. 25., 
t Lyeoph. 1009. NUN 

205. robs] 1. e. & Becrva, prono- 
mine non ad praecedens OSeíwvev, 
Sed ad Garárovs relato. 

206. bón» xeipoiy] Clytaem- 
nestrae et Aegisthi. 

207. ad by éubv elXor Bíoy] Scho- 
liasta, vdrv wepura095s* afrives xeipes, 
al àveAobsc, Tbv 'Ayauéprora, tbv 
épbr Bloy àryeiAor, kal srpoéBexay TOS 
4x6pois. 


$8 ZO$OKAEOTZ 
ols 0e0s ó néyas 'OXópmios 
Toyipa 1áÓea. maBéiv arópot, ato 
unb vor &yAalas &rovaíaro 
rod). àvócayres Épya. 
XO.dpá(ov pj sópse $uveiv. 
ob yrópav loxew 6f oluv 
rà sapávr! olelas els &ras uis 
(yzízres ores alxás ; 
S0À) ydp rt kaxáv vrepexrijow, 
và Bvoljep rovc! àei 
Wxá moMpovs rà 8t rots bwvarois 
oix épwrà mÀáBew. 220 
HA.Bewois jvaysáa8nv, Sewois* 
dod! ob MdB p! dpyá. 
àAX' dy yàp Bewois o) axi 


Taóras áras, 
Spa ue Blos &p. n5 
216. àIxGs (debebat alkü:) Brunckius pro àewás 218. àd] à 


211, Barois—beois Brunckius pro 4» Buveig—4y Bewots — 222. Dpyd] 
dp pr. 


2 inea] doris, Bájes, ex- vas pis xaXerf rr, Gore dixi» 
abrois kal wposóéperfar ubi infini- 
s tos ph wépce $urer] fivus quem per Bere explicat phe 
Monet Electram incautum eese liasta, plane eadem structura ad 
conviciari Clytaemnestrae et Ae- jectus est qua wAdSew apud Sopho- 
giatho, quibus subdita sit. clem, id est, abra: 81 al (piter rois 
dpioral. elaw, Gore ve- 


is —Bewois] Quod in co- 
dice est d» Bewoi—éy Bemois ex 
(i.e. &v r$ wapévri) dictum ut ravüv  al»sis—alvois ortum videri potest. 








dicitur. n Sed Sophocles haud dubie Seioi— 
419. woMjous] Rixas cu Beiois scripsit. ikius conjecit. 
taemnostra et Aegisth: "ES 4r Bawois. psa d 


410. oix pesps TAMdBes] Pinda- — 2aj. ee] Com , oohi- 
rus Nem. 10, 135. ab Horenno béo. MUSGR, E e 
comparatus, x fpes quas sua sibi asperitate (py) con- 
ois Duy xpegoóvwr. quod scho- trahit. 

linata explicat, $ pis robr mpeírro- : 





HAEKTTDA. 


Tí». yáp vor! dp, à dua yevéOAa, 
vpócdopov áxojcaur Eros, r(v. dpovoürrt xaípta ; 


&veré p! Áyere gapáyopot. 


Tábe yàp áAvra kexjoerar 


230 


oU5€ sor. ék kopárcv ànozajcopat 


àrdpiüpos àbe Üpijvov. 
XO.àAX' od ebvo(g y' ai0à, 

párnp éceí ris Ttorà, 

ij rikrew o' ürav &raus. 


335 


HA.xal rí uérpov kaxórqros &jv ; dépe, 
Tés éml rois tévow àpeAetv kaAóv ; 
ép Tív. roUr' ÉgAaoT' àvÜpdrov ; | 


216. à» om. 
133. «ivolq] eÜvoid pr. 


226. vÍv. scholiasta recte inter- 
pretatur sapà Tívos. '* Negat quem- 
quam eorum, quibuscum versetur, 
sese de miseriis suis consolari pos- 

J— WUND. hà» quod habent 
apogr. pleraque, omittit etiam Sui- 
das s. v. xaíp.a. Rationem his ver- 
bis reddit Electra sequentium veré 
p. ÉÁrere sapáyopo:. 

230. TdBe—tkekA fc erai] Versu an- 
tecedenti quum veré u« hoc sensu 
dictum esset: sinite me querelas 
effundere, recte perrexit dicere, rá3e 
yàp etc., id ut sit: hae enim que- 
relae indissolubiles erunt. WUND. 

231. &roxaócoua] vaócojc Sui- 
das s. v. Évere. 

2321. &xdpibuos] Scholiasta, fv ric: 
Kecrai 0140s, olor à) veuouéry év 
&brois, xa] oÜzore xopls obca Tis 
Té» Baxpówr ros. keira: Óà xal 
éárfpipos, kal (fcri 6 Abyos, olx 
Kcoua àrdpiüuos Opfirev, &AA' dv 
ipfirois &pi0un0)n700puc.. — Repetiit 

haec Suidas s. v. Érere, ipse quo- 
que á»dvouos exhibens, quod ex áeí- 
vouos corruptum esse vidit Schnei- 
derus in lexico s. v. àvdpiüuos. Est 


yer(0Aa] *éve(^a pr. 
238. (BAacr] fBAacrev 


231. o08é versui 230. addit. 


haec veteris critici conjectura non 
melior quam aliae plurimae in his 
scholiis memoratae. De construc- 
tione v. àydpiBuos v. Ad Ajac. v. 601. 

234. abbo, uarhp Gc«í T.s] Eadem 
comparatione alia in caussa utitur 
chorus virginum Trachiniarum de 
Hercule Dejanira potito clarius lo- 
qui verecundantium v. 526. éyà 5i 
párnp pir ola Qpá(v. 

235. c omittunt quattuor codi- 
ces Suidae s. v. Éry. 

1236. xaxórmros] xaxóraros Flor. 
T. kaxórara in versu choriambico 
Oed. Col. 521. Schol. xal Tí uérpor 
(xe TóBe Tb xaxbr, Gare uerplos 
Opnreiv ; 1pbs "yàp Éuerpor xaxbv xal 
üpérpov Seir: Opfivov. 

237. éxl—àyeAciv] Similiter dic- 
tum 846. épárn yàp ueAérop uoi 
Tv d» wéyO0«i.. Do sententia vide 
v. 145 8q. Verborum autem istius- 
modi, quale est, &áseAeiv, cum prae- 

itionibus conjunctorum exempla 
multa attulit Matthiae Gramm. $ 
348, 2. WUND. 

238. nde A pographa partim 

sic partim ÉBAaer 


EI 





40 


pir. elqv Évrupos rosrois 


pir , € ru mpóokeuiat xpnore, 
fvvrvalow. eÜxgAos, yovéev 
éxr(povs loxovaa zrépvyas 


ófvróver yówv. 


el yàp ó p£r Üaràv yà re Kal o00àp àp 


xeio eras ráAas, 

ol 9$ pi) Tí 

0dcovo' ürrtióvovs Días, 
éppot T' àv albós 


ázárrov T' evoéfeia Ovaráv. 


ZOQOKAEOTZ 


245 


250 


XO.éyà pv, à "ai, xal rÓ oy aestovo ápa 
«ai ro)puóv abrjs A00: «l 5? pi] kaAós 
Aéyo, oV víxa* aoi yàp éyópeoÓ áua. 

HA.aloxivopat pv, à yvraikes, el bokó 


a0AÀAÀotct Ópijvots va opeiv )piv &yar. 


255 


' 3) B(a yàp rabr' ávayxá(e pue bpàv, 


241. Evvraloi!] Evrvalouau, alterum v ab S. 


pr. 246.—2450. 


Bea— 


240. el re wpóskeuo xpna r$) De 
connubio male intelligit scholiasta. 
Recte Erfurdtius, neque si quid boni 
nacta sim, fruar eo tranquille. V. 
1040. $ cb) vpáckeiai xakg. 

243. édkriuovs] V. ad Oed. T. 
1506. 
vTépvyas] Alas, i. e. cursum. Sen- 
gus igitur est, ut Wund. explicavit, 
si cohibeam alas sive cursum ]la- 
mentorum, ita ut non honorent pa- 
rentes, i. e, ita ut expertes honoris 
parentes sint. 

245. 'yà Te xal oBiy &y etc.] Si 
ille, qui mortuus est, contemtus 
jacebit et neglectus, quasi mera sit 
terra nec quicquam ejus supersit. 


242. lrxovsa) iex óovsa 


Versus gic divisi, xeícera:-] 8dcovo'-] £ppoi-] 7' «boé- 
250. ebc (ela, i à m. ant. 


O'Bev á» pro nihilo habitus. JA- 
COBS. 

247. vd 8ócovc'] I. e. àvribé- 
COVCI. 

249. fppoi T' b» aibàs] Aristaen. 
2, 5. dppéro aiBós. ubi vid. annot. 
meam. BOISS. 

253. cb »íxa] Recte scholiasta, 
Tb ab víka wdrv &vaykales, Ty' &oop- 
Bà yérmrai uaxpày. ékreivou. bijou 
Th» 'HAéxrpav, dy fj wárra 7à xa 
favri» *apaAMnjera:. 

255. Bveopeiv] Ob assiduos fletus 
impotenti animo esse, ut explicat 
Brunck. 

256. yàp — ue Bpày] u€ — wow» 
Aristot. Metaphys. 4, 5. p. ro15, 31. 





HAEKTPA. 


41 


céyyvere. TÓs yàp Tris evyevi)s yvvi), 
warp. ópóca mar, o0 pr ráb àv, 
áya kar' ?pap kal kar. ebópóvgr àcl 


0dAXovra paAAov 3j xarad0(vovO. ópá ; 


2360 


jj zpéra p£v rà ugrpós, 7j i. éye(varo, 
fx0wra cvyéBokev: eira bápaow 

éy rots épavrijs rois doreüct roÜ arpós 
fóveuu, kàx rTOvO. ápxouat kàk rüv5é uoi 


AaBeir 0  ópolos kal ró rgrücÓa« méA€. 


365 


éxeira. 0(as 7zjuépas bokets p &yew, 
órav 0póvots AlyvaOov éyÜakoüvr. (bw 
roii Tarpgois, eloíüu 5. éo0fjpara 
QopoUvr' éxelvo ravrà, xal mapear(ovs 


e Tépborra Aotàs £vO. &ketvov óAeoev, 


270 


ibw 0e rovrov rijv reAevraíav ÜBpw, 
rór avroévrqv jjplv éy koíry marpós 
&v r5 raAa(rn ugrpl, uqrép. el xpeàv 


257. déyyvere] Sic, non tóyyvore 
272. abroévro»] abroQórrn», sed in schol. 
3v] Sjur pr. in scholio 


265. AaBeiv] B ex 0 factum 
yp. abroérTy» 


260. 6dAAorra] De malis dictum 
ut Philoct. 259. 2 9 ép) vócos áel 
TéÓnAe kàsl uei(oy Épxerai. 

267. brav 0póvos Afyua0or] Scho- 
liasta, xa) yàp puerà Tb qQorevoa: 
'Ayaudurova Afyua0os éBacíA«vcer. 
*Ouxpos (Od. 3, 303.) '* Afyis6os 4j- 
racce woAvxpócoio Mukfjvns kreívas 
'Arpel8ny», BéBunro 5$ Aabs óv' abrq." 

268. éc86uara] Intelligenda ves- 
timenta regibus sollemniter ges- 
tata, ut monet Musgr. 

170. vapearíovs awévBorra Ao.Bàs] 
Summae impietatis documentum 
sacra fieri ab iis qui ipsi caede pol- 
luti sunt. 

471. TobTor est generis neutrius. 
Ea enim dicit quae antea enume- 
ravit. 


261. uir Tà ab S illatum 


273. Xpe&w) xpeàv 


TeAevralay] Dictum ut fcyaros 
de eo quod non solum extremum, 
sed etiam gravissimum est. 

272. abToév:»»] Codex et apo- 
grapha abroQóyrov. Sed scholiasta 
yp. abroévrgv : quo vocabulo utitur 
Sophocles Oed. T. 107. robs abroé»- 
Tas Xe«pl Tiuepeiv Tid, — Phryni- 
chus in Bekkeri Anecd. p. 15, t1. 
ubi de nomine aj0évrns agit, Zoqo- 
kA9s 96 Aíócas Tolvoua abroévrüs 
elrey.. Éovi 86 woAiTikdrrepoy T9. ab- 
0évrns. ld igitur hic quoque So- 
phoclem dixisse verisimile est, non 
abToQóvTn). 

273. unrép el xpeàv rabToY *pog- 
avbaáy| De eadem v. 1794. Qürmp 
kaAecirai, urrpl 9 oU0ty é[woi. 


c5 





ZOQ$OKAEOTZ 


raórq» mpocavbüy robe avyxouupevgr: 


jj 9 be rAjpav dore TQ padoro(x 


275 


fíveor', Epwiv otrw éx$ofovpérg 
àAA' deep éyyeAóGca rois Toiovpévoyvs, 
eipoto éxcírgr 7j4épap, €v 3j ráre 
zarépa ràv üàpgàv x bÓÀov karéxrave», 


ra/ry xopovs lorgo« kal poa aye 


280 


0coicw Éupqv' lpà rois cwropiois. 

éyà 9 ópc' 1j bUcpopos xarà oréyas 
kdo, rérgka, kümikekÜo varpós 

rijv bvoráAaway Dair émevopacpévqv 


275. Hunc versum in 
276. 'Epwiv] épwiv 219. 
ip) lepà- 


275. TAfuer] I.e. roAuvpà, Ààvai- 
6bs, ut explicat schol. 

277. tois to.vpévois] Sic Oed. C. 
116. éy TQ uaBeiy Éyeariw nóAdBeia 
TOY ToioVUÉvOv. 

278. eüpoUo" ékelvyv uépay] Scho- 
liasta, Tb eópoUca Tbv wó0ov xal) rhr 
égibvpíar ijs "yvvauxbs anpalve, olov 
$j0éws abrhv Oecuévn. Est potius 
ubi computando invenit, ut explicat 
Wund. Tw»pobc' conjecit Meinekius. 

3pa»] Quam decimam tertiam 
Gamelionis fuisse exploratum ha- 
buerunt historici, ut ex Dinis libro 
septimo Argolicorum refert scho- 
liasta. De quo computationum 
fenere videndus Boeckh. Corp. 

nscr. vol. 3. p. 338. 

279. dur] duy aliquot apogr., 
ut v. 588. . &d Philoct. 1314. 

281. Éuu»»'] Quae singulis men- 
sibus fiunt, xarà u5va, ut explicat 
scholiasta, non érfo:ia O0juara, ut 
gl, aut rhv xar' Éros ywouérnv 
Üaira, ut Eustathius p. 1507, 62. 
Hesychius, éuufyvioi: ai karaumviat 
Aeyópevai 0voíai. Sic codex. Mau- 
surus ai xarà u$j»ra *ywópnevai. Non 
male: quanquam potuisset etiam 


. habet a m. pr. 
»] & in litura, haud dubie pro « 
283. kAde scripsi pro xAaíe 


3 9 Schaeferus pro f$". 
281. 


minori mutatione aí xai gmriuaim 
Aeyóuera) 0vaía.. Quod vocsbulum 
ZEschylo restitui Suppl. 266. rà 5j 
waAdni» aluárev udrhaci | xpa»- 
0cig à»zke *yaia, uoviai Éyn. ubi 
cod. Mediceus simili corruptela 4- 
rera, Éákn. | Sed Hesychius scripse- 
rat Éuunvov al kal iepougrías Aeyó- 
pevaa Oval. 

ipà ex duobus apogr. pro íepd. 

Toi$ Gwrrnpiois] Intelligit potissi- 
mum Jovem cwripa, Apollinem et 
Dianam. SCHNEIDEW. 

282. óp&o' 1$ Dócpopos] ópóca 
Óócnopos apogr. unum, ut Oed. C. 
347. àcl u«0' uv Büruopos yAaye- 
uévn. et Phil. 949. yov 9' yrárnua 
Ova opos. 

284. éxovouacuérgy] Scholiasta, 
érovvuar ToU srarpbs Éxovcay Saira, 
Th» 5nAa53 'Avyaueuyórveiyy. Aeyou£- 
ynv. Eustath. p. 1507, 60. «is 8€ 
Th» Soira fv Ó AfyigOos vévera, 9 
dariw dyepryet, dÀAAoxáv TQ '"Ayagé- 
provi, Éoriww. eiméiv ds kal ToUTo Ac- 
x0eín À» ' Ayapeuróveiws Bals $ rpd- 
ve(a wapoiiakas éxl ry ex^ 0Ad0pq 
eUwxovuéray, ÉAAov Tpóxov ToUTo 


frrep ó XoqoxAfjs la Topet: éketyos *yàp 


HAEKTPA. T 


* 8 ^ e ^ $*** * ^ 
avri] zpós avri]; ovOé yàp kAacat Tápa 


rocórÓ. Ócov uot Óvpós 7bovijv $épe. 


abr] yàp 1) Xóyotst yevvaía yvvi) 
$wvoüca rouib. éfoveib(et kaxà, 
à Óo0cov urna, col uóvg marijp 


TéÓvqkev ; áAAos 9 obris àv mévOet Bporáv ; 


xakGs dAoto, pxy0é o éx yómv moré 


rürv vüv àraAAÁÉear ol káre Oco(. 
Táb éfvBp((ev mij Órav xAín rwós 
fffovr 'Opéarmr rqvixara 9 éupavijs 


Boq xapacrüc , o) a) uot rv alría ; 


oj dày TÓO. écri Tobpyov, ijris ex xepüv 


xXéyraa* "Opéarg» ràv épáv onefé0ov; 
dAX' lo0, rov T(covod y' á£(av Síxqv. 
rouxUU jAakret, av O éxorpive, éAas 


285. air] abr5 pr. 


"Ayapepróreio» Dara. Aé&yti 73)» kar 
£ros -yavopárgr, Ure 10v " Axyauéurova 
fppnyar ol àveAÓrres abrór. Non 
reperitur apud Paroemiographos. 
M arn irdrvha beixva Ovéc ov dixit 

285. ob06 -yàp kAavca: dpa] Non 
licere sibi dicit dolorem lacrimis 
levare. Aceschyli versum of 7e ee- 
va*yuol 4v *Óvwr» épelauara compa- 
rat scholiasta. 

288. xaxá] Convicia. édtoreibusOcls 
xad. dixit Phil. 382. 

289. V. ad v. 87. 

190. Callide dicit réürmxev, ut 
crimen suum tegat; non àrppéón, 
T9 TpocXÍlaT: Tis Aéfews wapaAo- 
yi(ouérn T)» xaparoulay, ut monet 
scholiasta. 


391. éx *yówr—áraAAdiear dic- 
tum ut éx kaudárov ürovabcouo v. 
331. Nam plerumque haec verba 
eum genitivo simplici construun- 


abráv] abríy 
«Abóp | xA$. 9, erasa litera 0 ut videtur 


291. ux0«) uybi pr. 
295. alría] aiía. 


tur. Conf. quae ad Aj. 1211. dicti 
sunt. 

292. ol xáre 0«oi] Criminum ul 
tores : conf. v. t 10. 183. 

297. bxeté0ov] In tuto collocasti 
Thucyd. 1, 89. Biexouí(ovro «00v: 
$0ev. óweté0evro wajbas kal "yuraika: 
xal T3)» wepioosav karackevtv. LIN 
WOOD 


293 


299. bAaxTe:] Scholiasta, éuuará: 
«al àraibos Bog &s kóer.  Diotimui 
Anthol. Pal. 5, 106. -ypaia, $^: 
Opémreipa, TÍ Mov *pocióvros Aa. 
keis ; lbid. 7, 479. 0eios óAaxrzTÀ): 
0fjuov, qualis raclitus dicitur 
JACOBS. 

cvy 9 éxorpóre] Sic abr 8 do 
cera lpüci v. 746. et cbr D évyà 
wapór Aj. 1288. quae per &mesir 
dicta haberi possunt pro avrerorpU 
vei, OuveAla gera, gvurapáv. 

Aj. 959. tóv re SurAot BaciATs KA 
ovT«s 'Arpeibai, ao» 5 adverbialitei 


r 


ZOQOKAEOTZ 
6 kXews abrjj ravrà vuudíos mapàv, 
d sárr! Bvalas olros, i) sa BAdgn, 
6 aiv yvvaifi ràs uáxas gowipevos. 
yà V 'Opéarqv rüvbe npoap£vovs" àel 
savorfjp édrjfew 7j ráAaw &móAAvpai. 
uéAAov yàp àei Üpüy rt rüs obcas ré pov 
xal. ràs àzoócas éAz(bas bvéjBopev. 
6v oy rowirois obre cujpoveiv, $a, 
obr' e)seBeiv mápearur. àAX' Év rox xaxois 
oM "o! dde xderervbebety xaxd. 
300. rabrà Blomfeldus pro raíra 


3o 


3o5 


305. dl] à, « à m. rec. in- 


potius dictum est, ut àv 8à dicitur, 
de quo v.ad Oed. Col.$. Neque 
enim [wyxMewrer conjungendum 
est, sed quom potius intelligen- 
dum ex verbis praecedentibus ye 
B) reirbe uaivonérois xoi. 

300. Aeuhs] Beholiasta, xarà el- 
pera». Quae ratio quum satis 
probabilis wit, non est cur raubr 
scribatur, quod Elmaleio placuit ad 
Oed. Col. 379. 

30r. bauus] Homer. Odyss. 3, 
319. yrrpás ve evvyepiis xal dpd)ut- 
Tos Akyletoio. CAMER. 

3 rára BAdBn) Sic Ulixea voca- 
tur Phil. 612. 

302. ràs uáxar cum articulo sig- 
niücat quas facit pugmas. Scho- 
linsta, cvregyobons yàp Kuraiarh- 
avpas Uia Ti "Ayonuvora. '"Al- 
aírtow iri xeprl al obAopérms àAd- 
Xwo" Verba Homeri Od. 24, 97. 
Kuripidis Orest. 743. comparat 
Boisson. ob yàp alyusrh: wéguxev, 
4v yurvaidl 3 Kuuos. et Timoclem 
ap. Athen. 4. p. 166 A. dv rais qv- 
radi Aaurphs, cix dv dripdon. 

303. éyb B "Opfory róvbe vpo- 
Pire iui] Inter seholia annota- 


tum "yp. éyà 8 "Opéorny xpoapévovo" 
à more, illato quod fortasse ad 
defitew adscriptum fuit glossemate 
ré, sublato vero rá»b«, quod pro- 
nomen multum praestat superva- 
cuo isti voré. 

305- néAAw»] Cunctans. 

à] Sic etiam Suidas s. v. néAAw. 
Apogr. pleraque aleí. 

màs olcas re—kal às àroicas] 

et ', i. e. omnes 
omnino, ut Antig. rr09. famuli oT 
T Üvres of 7 àxóvres, i. o. famuli 
quotquot sunt. Ad quem locum 
vide quae annotata sunt. 

nov] uo: apogr. unum et Thomas 
M. s. v. Biégboper. . 

306. Biégéoper] bié98«iper Flor. F. 
Apud Suidam libri optimi 8i/g6«ipa, 
ali BKeóopa, codex Bruxellensis 
Biéebope. 

308. roi] rois codex pariter pr 
roi Ajac. 776. 

309. *woAM, 'er' váy] Ap. 
graphs multa woAM T àrdyxm, 
quo in nonnullis xoAM, 3' àx&- 
factum, usitatis in hac formul: 
roribus. 





. HAEKTPA. 


XO.dép' elzé, mórepov óvros Alylo0ov méAas 


319 


Aéyeis rá9' piv, 1) BeBàros àkx Sópov ; 
HA.) kápra. pij Sóke p àv, efrep jv méAas, 

Óvpator olyvetv: vÜv 9 àypotiei Tvyyáret. 
XO.) xár éyà 0apcotca pàAXor és Aóyovs 


rovs covs ixo(yv, eUrep &be raUr ye; 


31$ 


HA.es vür ànóvros lorópe Tí ao« (Aor. 

XO.xal bj &' éperó, ro kaccyrijrov T( dijs, 
Tifovros, 3j uéAXovros; «ibéva, 0cAc. 

HA.$noív ye: Qáckav 9' oibày àv M ye vow. 


XO. $uA €t yàp óxveiv mpüyp! àyjp apáaccr péya. 
314. xh] 9' à» pr., in x&v mutatum ab alia m. ant, 
316. eíXov] elAwr pr. 
&y) &*, v ab S, litera post «e erasa, 
Treiei] voci, eraso 1 post o 


312. 3] 8 pr. 
315. TavT ) TaU0 pr. ut videtur 
CXw» 


xor T' (vel o) pr. 
quae : fui 


videtur, non & 


312. 7$ xdpra] Intelligitur ex 
praecedentibus f«Béeros éx Oóyor 
Alyla6ov ráBe Aéye. 7) kápra est in 


379. 

313. Ovpaiov pro Ovpala» dictum, 
ut Ovpaso: Trach. 533. 

&ypoig;] Dativus loci: v. ad v. 
174. 

314. Verum videtur quod manus 
anti in codice restituit 4j xà» 
pro &' à», quod 5 38» iei" 
oret cum synizesi particularum 
á&», quemadmodum 93) cum àv$pdci 
per synizesin coalescit apud Pinda- 
rum, quod non est verisimile pla- 
cuisse Sophocli, quum aptae huic 
loco aint ? xà» particulae. 

316. iarópei T co1 Aor] Dictum 
pro $ Tí voi $ÍAor, de quo in annot. 
ad Oed. T. 1144. haec scripsi in ed. 
prima, ''rí 8' der) wpbs ví ToUTo 
ToÜxos leropeis ;] Delevi signum in- 
terrogandi, quod post dev] legeba- 
tur. Nam ^í idem est quod P 7i. 
Sic in EL. 316. às vür àwórros loró- 
pet TÍ Gol QíAoy. 1176. ví 9 Éaxes 
l-yos. spbs TÍ ToUT' eiwày xvpeis ; 
Tracb. 339. Tí 8' ier! Tov ue rífp$ 


320 


319. qd- 


éplaraca: Bácw ; Oraculum apud 
Diodor. in Excerptis Vat. p. 15. 
ed. Mai. sive Diog. L. 1, 38. rís 
coQíq wpéros márrwr, Tobrov vplxob" 
aj$é. Hic quoque vulgo additum 
signum inte di. Athenaeus 
IO. p. 438 C. ly. 3$) Tóxv» BDuci, 
AaBére." His Nauckius addidit 
Inser. 3843. ap. Boeckh. vol. 3. 
p. 12. Tís À» Bà xeipa wpocavydyn 
BapiqQ0ovor, rais abTais srepurécorro 
cvuQopais. Ali& ex recentioribus 
is collegit Jacobs. ad Antholog. 
alat. vol. 3. p. 88. 740., velut Nos- 
sidis $, 170. TÍra (codex Tià) 8' & 
Kówpis obx éiíAacev, obx olbey xfjvas 
Éy0«a soia pó6a. imachi 12, 43. 
obbà xeAeD0o xalpo Tís (scribitur 
Tls) woAAobs &B3e xal ó8e Qépo. 

317. ToU kacryvfrrov Tí js] De 
hao structura verborum dicendi 
cum genitivo dictum ad Aj. 1236. 
sroíov kékpa-yas àyBpbs &B' brépppora ; 

318. uéAAorros] Cunctantis. 

320. vp&yu] wüs Suidas s. v. 
Ükvév. wpayp' Eustath. p. 819, 26. 

xpáacey] I. e. éxixepér wpdccew, 
ut explicat scholiasta. »p 





46 


ZO$OKAEOTZ 


HA.xal ij» éyey' Eccc! éxeiyov obk Ókvq. 
XO.0ápcev. zébvkev éc0A0s, Gor. ápxeiv (Ao. 
HA.rémoid , éne( ráv o0 paxpày (ev yo. 
XO.pi) vüp Kr eUrys yqbév. 6s bópev ópG 
rijv ciy Óyauor, éx Tarpós ravroü $icw, 3 
Xpvoó0euu, éx re uyrpós, évráQua xepoiw 
$épovcav, ola rots káre vopiteras. 
XPTXZOOEMIZ. 
f(V' a0 a) ríjvbe npàós Üvpavos éfóbows 
éA0o0ca $«wreis, à kactyvig, oárw, 
KoU9 é» xpóvo paxpQ OubaxÜijvas OéAeus 3 
Ovid paraíe pi) xap(£ea0at kevá ; 
kaíro, rocoUróv y' ot0a xüpavrijv, órt 
dAyG "ml rois zapobcur dor áv, el aOcvos 
Aáfouu, 69A daa àv ol' avrois $porà. 
vOv 9 &v kakois pot mA eiv Uoeupérn Doxet, 3 
kal ii) Sokeiv uv Opàr rt, mqpaírvew e yj. 
rouaUra $6 &AAa xal c? BoóAouat Toiétv. 


323. vel rhy] éveir' b», et in marg. éveí row à» à m. rec. 


litura, fortasse pro E 
$por3] $poréi, eraso ; 337- 

321. Hoc quoque non leve fuisse 
significat quod ipsa ausa sit quum 
Orestem inimicorum manibus eri- 


peret tutumque praestaret. 
322. àpkeir] l. o. éxapkeiv. — Bic 
in Oed. Col. 164. Hesychius, àp- 


kei wpocapxei, Bon9ei. BRUNCK. 

375. '4wr) Non vixissem, sed vi- 
eerem.  Intelligendum autem el 4j 
d0áppovv. 

324. és Üópev—Üuauor] Scho- 
liasta, obx &s rs Xpuco0é,u8os rà- 
vayría $povoórns Tj 'HAérpg, àAX' 
év «bi ópGciw dvaylaouara BacTd(ov- 
cay, TovTo wpüror wv0éa0a: BovAÓ- 
nevai, kuAóovcw abrhy TG» Lis 
Aóyur. 


É(uv] € 


33t. 0vu$ naral] *yp. Vvx?it paraíau ab S. 3: 


scripsi pro à4AAà —  soieiv] vvetv 
9óuev] Idem genitivi usus ( 
Ovpàv v. 78. 

325. Ünouor ék warpbs TabT 
Similiter dicta v. in annot. ad v. : 
Q$óciw additum ut v. 1125. In« 
ca» corruptum in apogr. Flor. 
et, Palatino. PE 

331- Vvx$—ph xapl(ec&«] Si 
lia comparant interpretes ex O 
vol. 855. ópyjj xdpw Soís. et' Theo; 
1224. 0py)) 0v 85e4à xapi(ouó 

334. ajTois) Clytaemnestra 
Aegistho. 

335. oeeinérp) Contractis vei 

336. *vnual»ev] I. e. nocere 
micis. 

331. TowaUvra 9 ÁAAa raric 





HAEKTPA. 


A 


kalro, rà pv Blkator, oix ) y Mya, 
àAÀ' $$ aU xplvew.. et 9. éAevOcpav ue bei 


(fv, TP «paroüvrev dcrli návr. üxovoréa. 


3449 


HA.dewóv yé o' obcav marpós ob cV sais É$vs, 
keivoy AeAija0o:, rijs 0? rwrovos uéAeu. 


Gzavra yáp ao rápà vovüerájuara 
keívns Qibakrà, kobbev ex cavríjs Aéyeis. 


Ere A00 ye Üárep , $3 poveiv kaxüs, 


34$ 


3j r6» $Ü ev $povotca u3j uvíugv Éxeur 
Tris Aéyeis uà dpr(os ós, el Aáfgots 
aÜévos, rÓ rojrer picos éxbei£eus &v 


époU 0à mazpi návra riuepovuérgs 


otre £vvépbei rijp re 0pácar éxrpémes. 


35 joye] » vé pr. 


eer Tr. 431. 


dictum ubi Toiabrá Tiva dici potuis- 
set, si versum inelegantem facere 
voluisset Sophocles. Xenoph. Cy- 
rop. 4, 6, t t. roiavra B ÁAAa dici m- 
péácarres éavrois, et similia quaedam 
exempla comparavit Arndtius. Non 
minus rarum ó 2' ÉAAos v. Óor. 

$9 aj. N on aprum huic loco àAAà, 
quod est in codice. 

woeiy] *owe» etiam apogr. ali- 
quot. 

339. ei —p« 8e] I. o. ei uéAAv 
vel «i 66Ao. 

340. Té» kparoirvTw» doT| wávr 
üxoveréa) Sententia incul- 
cata, velut Antig. 666. àAA' b» «ó- 
jus orfjaeie, TovOe kA btw. 

341. 342. Nihil amplius bis ver- 
bis significatur quam indignum esse 
Chrysothemin matri scelestae plus 
tribuere quam tanto viro d 

memnon pater fogr 
nte tit v. 365. viv 9  éd(br varpbs 
wv &pícTov Tvoa:ba kexkAijoOa, 
KXAoV Tf unTpós. 
343. ràuà vovÜerfiuara] Passive, 





350 


340. &xoveréa] àxoeréa, ut Jjcocer pro fjkov- 
345. rei" pr., éxeí € (cum gl. rec. roi) sec. 


quae ego ab te doceor. 

345. Ure" dXoU ye] Scholiasta, 
ÓnoAÓyncov vavrhy 1$) Qporei» kaxos, 
TpocTiUeuérnr mois éxOpois, ) qpo- 
vovcav TG» (QuATÁTe»  üpnrnuoreiy 
oov 0árepá a« Bei ÓpoNoryfiaas, 5$) 9. 
xaxés portis, 3 Óri. ixoUca áuap- 
Táre«s kal wapopás.—T5 0drepa rri 
TOU Odrepor 'ArriKGs. 

qpoveir xaxas] Desipere. 

346. rà» $íA«v] Agamemnonem 
intelligit. 

347. Aéyes] Dixerat v. 333. 

348. 1b Tobrev uiros] Odium quo 
illos persequeris. 

349. waTpl wárra Tiupovuérns] 
Omnibus quibus it modis pa. 
trem se ulcisci dicit: quod pluri- 
bus explicat v. 355 seqq. 

350. rfj» T« bpàcay ékrpémes) 
Generatim loquitur eam quae facit 
aliquid dicens, etsi se solam intel- 
ligit. Redit igitur, si sensus, non 
forma orationis spectatur, eodem 
&c si dixisset éué re rv üpecar dx- 
Tpéreis. 





ZOQOKAEOTZ 


ov Tara "pós kaxoict bea» éxei; 

énel O(bafov, 7) ud0' é£ épo, r( uoi 

Képbos yévow' üy révbe An£áog yówv. 

ov (9; kaxGs pev, ol, ànapkoirres 9 épo(. 


Avnà Bé rovrovs, Gare rQ reÜvnkóri 


355 


ruuàs mpocámrei, el rus £a! exei xápis. 
cv 9 7v 1) uucotca jaceis utv Aóyo, 
Kpyq 0€ rois dovebo. roU zarpós £ivet. 
éyó pp obv otk ly 10r ovb €i pot rà cà 


peÀAot ris oiaew bp, éd! olov vüv xis, 


360 


rovrois ÜmewáÜouu ool 08 mÀovaía 
rpáme(a kela0w xal aepippeíre fios. 
épol yàp Kore rojp ui) Avzeiv nóvov 


354. &xapkoirres] éxapkoirTruc 
355. TeÜvakóri] o ex e factum 
m. recenti additum 
n3) ToU ue p3) pr., corr. a m. sec. 


351. *pàs xaxoigci Bear Fxei) 
Ad mala quibus laborent ignaviae 
dedecus accedere dicit. 

354. &wapkoórvres ex Thoma M. 
S. v. àrapxei restitutum pro ézap- 
koórvres. Neutrum adverbium ali- 
unde cognitum, nisi quod &àwap- 
«oóvres annotavit Pollux 9, 154., 
évapkoórrws Ioannes Alex. Tor. va- 
pa'Yy. p. 39, 17. male ab genitivo 
derivans érapkoóvrov. 

355. 356. Honore quo patrem 
occisum prosequatur morderi ab se 
dicit Clytaemnestram et Aegis- 
thum. Tiuàs *pocdzrew dictum ut 
Ké9os 'AxiAAT; wporidwTrey apud 
Homer. Il. 24, 110. 

356. àxei] Apud. mortuos. 

359. oóy om. Lb., habent apo- 
grapha cetera. 

360. 5ápa| I. e. commoda. Idem 
fere signiflcat hoc verbo Electra 
atque v. 357. verbis 2s cfjs Ti4Ts. 


362. vwepippeiro] sepippeloi 


&' éuoí Brunckius pro 3é uoi. 


357. *iàly] sui pr. 359. oiv & 
363. Tobué 


Explicat autem illa 5&pa quae sint 
verbis sequentibus col 8à wAov- 
cla — Bíos, quae cum praeceden- 
tibus ita cohaerent: ac tibi ista 
contingere, mensam lautam et vi- 
tam omnibus rebus affluentem, fa. 
cillime patior. WUND. 

363. éuol yàp Éoro Tobpà n3) Av- 
weiv uóvov Bócxnua] Recte expli- 
catur in scholiis, robro uóvov éué 
Bockéro, Tb uJ) Avreiv dpà abr, 
el Tois qovelci ToU warpbs wel0ecOa, 
&vaykacOfoouai. Quibus verbis E- 
lectra indicag eam 8e etiam in 
posterum tenere velle vivendi ra- 
tionem, quam descripsit v. 354- 
356. Fatendum tamen est mire 
hoc expreesum esse multoque ap- 
tius fore quod Schneidewinus con- 
jecit TobuAg p?  Afryew  yóov, ut 
Aesch. Choeph. 26. dixit, &/' aiavos 
8 lvynuoici: Bóokerai xéap. 


HAEKTPA. 


49 


Boexgpa: rs ors Ü' oU épà r(uufjs Tvxeitv. 


ovÓ. àv cv, c G$poerv y obca. viv 0 éfóv narpós 


365 


Tüvrcv üpicrov Taiba kekAfjoÜat, kaÀoU 

Ts uyrpós. orc yàp $avei mAe(arois axi), 

Üavóvra varépa koi $Xovs mpobobca cojs. 
XO.,unbér zpós Ópyijv pos ÜcQv" és Tots Aóyots 


€vyearw üpdpoty képbos, el ov pv pá0ows 


370 


rois Tjo0€ xpija0a, rois 0€ cois abro máAw. 
XP.éyà y£v, à yvvaixes, 10ds elu( zws 

rà rfjooe uiOw»' ov àv (uro 0qv mort, 

el pij kakóv péywrov els avrijv lóv 


7Kkovo', 0 raírgv TO» pakpáv ayijoet yówr. 


375 


HK.$ép ein? 0i) r0 Oewór. el yàp rOv0é ua 
peitóv rt AéÉeis, oük üàp üvre(nou/ éri. 
XP.dAA' éfepó cov müv cov xároib. éyd. 


Aa 
364. rvxei») ruxeis, Aa a m. paullo recentiore. 
. Qarei] Qai 


T 
378. coi] coi, 7 à m. sec. 


367. obre) obre: 


372. elu] eiuf pr. 


364. exe] Aaxei» apogr. plura. 
V. ad Antig. 
365. obb à» ] Intelligi jfpas. 
306. xaXoV Tfüs prpós] De sen- 
tentia comparavit Neuius Eur. El. 
937. xàxeívous cTvy& Tobs saiJas, 
écris Tov pàv Épcervos varpbs obk 
evépasra, v3s 94 uxrpos d» vóAe:. 
Locutione autem rijs unrpbs kaAei- 
cOn, sa:Ba facile po hoc fere 
significari: matri favere sive cum 
. Deinde notandum 
et q quum totam Electrae oratio- 
nem 0 asperiorem -— id 


verbis quasi id agere emis 
dicitur, ut in impietatis crimen 


365. 8' ab S in- 
371. abr) abr) 


Apud bonos homines incurrat. 


370. ei] Electra. 
371. abr» recte apogr. multa. 
373. 504) Cum genitivo con- 
structum, ut Éyveipos. 
373. àv duryfaónv] Mentionem fe- 


cissem. 

375. exfiee] I. e. é$fEei, xwA- 
ce, ut explicat schol, pro quo 
etiam wajc« dici poterat. 

yéu»] Inter scholia annotatum 
yp. xad Aéyer. Pariter v. 379. ad 
n DiopÜwr)s adscripsit yp. Aó- 


P6. TGyB«] Praesentem condi. 
tionem suam dicit. 

378. Inter o« et co: etiam apo- 
grapba variant. 





ZOOOKAEOTZ 


péAAovat yáp c?, el rüvbe pij Ajfei yówr, 


éyraü0a méuyrew Eva. iij 00* (ov 


380 


Qéyyos mpoaólre,, (Gra B &y xargpejet 
cTéyy x8ovós rfjo0. éxrós Üuvijcew xaxd. 
vpós raUra dpáfov kal ye pij Tt00* Üorepov 
TaÓoíca uépudyg. vüv yàp év kaÀQ $povetv. 


HA.1j rara 9j ue xal BeBoAevrra roter ; 


385 


XP.udAuw0'" Órav ep oikab. AtytaÜos pog. 
HA.2AX éfíxowo roÜ0é y' oÜvex. dy ráxec. 
XP.rív, à rdAawa, róv9 émypáaw Aóyov ; 
HA.dA6etv éxeivov, €t r1 rüy0e Opv voci. 


XP.6res máüns r( xpijya ; moO mor €t $pevàv ; 


899 


HA.ónces à$' ónr ós mpocdrat éxj)yo. 
XP. Bíov 8e ro mapóvros o) uve(av Éxes ; 
HA.xaAós yàp ovpós Bloros dare Üavpáaa:. 
XP.àAA' jv àv, el a$ y. €0 povetv rjn(oraco. 


HA.pij p, éxb(oaake rois (Aou etvat kakijr. 


395 


XP.àAA' o) Qibácke Trois kparobcot 0. eikaÜetv. 


379. Afites] Afin 
| post o erasum. 3 


381. vporóted] karóje:  Eusta- 
thius p. 1839, 61. xaSopij Ammo- 
nius p. 51. memorise errore. 

(97a 9 d» xarnpeoei oréyp] Hac 
poena Antigona in dramate cogno- 
mine afficitur ab Creonte omnino- 

ue totum hoc inter Electram et 
themin colloquium magnam 
similitudinem habet cum iis quae 
inter Antigonam, Iamenam et Cre- 
ontem illic aguntur. Quod non 
fugit scholiastam, qui ad v. 385. 
annotavit, ápuó(«. Aíay Tb wpócerrov 
"HAékrpas Tjj 'Arrvyórp. 

384. dv kaAg] I. e. tempus ad- 
huc est. 

385. xal BeBojsAevrra:!] Frequens 
hic in interrogationibus usus a) 


yóev) yp. kal Aye» ab S. 
96. elkafeiv Elmsleius pro elkdóei» 


385. voie) 


particulae, ut Ant. 770. ÉKuoe "yàp 
abrà xa) karaxTeivat voeis ; 

voieiv] woeiv etiam Flor. T. et 
Eustath. p. 1326, 57. 

387. ToUbé *' ob»ex] Ad hoc 
quod attineat nihil se vereri dicit 
reditum Aegisthi. Sic ofvexa infra 
v. 605. 787. 

391. &$' óu&v] Schol. wárv 6vu- 
k&s xal r)v à9eAQ))» abrois evykara- 
Aéyei, ós rà abrév aipovuérns. 

tpocéóTaT' ékpiyu) Recte L. Din- 
dorfius vpocwrdre Qóyo. Nam hac 
forma veteres Attici utuntur, non 
TpocóraTa. 

396. elka8eiv] Seribebatur eixd- 
0ew. — Verissima est observatio 
Elmsleii (ad Eurip. Medeam 1:86. 


HA.c) rabra Óo7ev* o)x épovs rpórovs A£yeis. 
XP. xaAór ye pévroi ui] £ ágovA(as meactv. 
HA.recojpe0 , el xpi), narpi Tuupoup.evot. 


XP.zarijp 8& rovrov, olba, evyyvópqv Éx«. 


HA.ravr' éorl rl npós kaküv émauvécas. 


XP. ov 0' ovxi Te(cet xal avvawéces dpo( ; 
HA.o? 5ijra. uj 7€ vo rooóvO. elgv xev. 
XP.xeprijoopual Tp. ottrep éaráAr óbov. 


HA.zoi 0 éumope?e.; TQ $épeis ráb. Eymvpa ; 


XP. uifrnp pe néyzei vatpl rvpfSebcat xoás. 


HAEKTPA. 51 
440 
405 
404. xephooua] o ex e factum 405. 


401. *elcei] selon 


duvopebei] épiropeóm, ui ex v, ut videtur, facto. 


P. 113-), &vrvaBeiy, Dusxateir, eika- 
6ei» et eipyabei» aoristi esse, non 
praesentis temporis infinitivoe ide- 
oque male vulgo scribi sapotvró- 
»ws. Bed fugit eium in libris 
scriptis verum acoentum interdum 
esse servatum. Ita Hesychii oo- 
dex üuvvafei» et DusxaÜeir praebet, 
quae Musurus vulgi secutus erro- 
rem in áuvrdOer et. BDwxdOe» cor- 
rupit. idem mocentus verbo á&Axa- 
6«i» restituendus, de quo gramma- 
ticus in Bekkeri A nieod. pP. 383, 
31. dDuráóe xa) &àAxdOÜeur : XodokATs 
zd) AloxóAos. enaírve: 86 Tb Bon- 
6«i. &Axd6o si quo in loco scri 
exstitit, conjunctivi modi fuit, ut 
Jardte est apud Aristoph. Nub. 
14823. 

397. TaVTa 0dw«v] I.e. ravra 
otv Üdrweve Tovs kparoUrras. 

399. Tuuepoóue»oi] | Tuionpotpu eva: 
(Flor. T.] et Turnebus Imperite. 

uller si de se loquens verbo plu- 
rali inducitur, pronotnen vel parti- 
cipium plurale semper masculino 

nitur. Vide notam ad 

Antig. 926. BEUNCK. 

400. *ar)p—fx«] Eadem ra- 
tione utitur Ismene in Antig. 65. 
éyb pir ovr alrovsa ToUs 0xb x8oybs 


| £y yroia» Yoxew, és Bid(oua Td- 
be, | rois d» TíAe: BeBioi weloopa:. 
401. TaUT' dar) Tv wpbs xaxàv 
érauréca;] I.e. xax&rv éariy és 
récadu TaVTa TÀ ru Idem usus 
raepositionis wpós Aj. 319. wpbs 
HE P co T€ kal Bop i vou »ydovs 
ToioUcO  àel. sor àybps dimyeir 
Exe. 
403. ufrro vov TocóvO efnv xevf] 
ic ufjre dictum sp. Eurip. Hec. 
1278. ufyro uaveín Tu»vBapls TooóvBe 
vais. 
405. éuvopeóe: ex uno apogr. pro 
éuvropeóp. 
7dr Üuxvpa] Non victimas cre- 
mandas significat, sed improprie 
dicitur de libatione, qualem in se- 
Pultro Clytaemnestrae fieri jubet 
elena apud Eurip. Orest. 115. 
éA00Uca 8 àudl Tbv KAvrauurfjaTpas 
TáQor | ueAÍkpar* &pes "ydAaxros oi- 
pyo*óv T' Áxrnr. Recte igitur in 
gl. explicatur per raóras ràs awor- 
0ds. éyráQia dicit v. 336. xoàs v. 440. 
406. TuuB«Uca. xoás) Verbum 
TuuBebeir, sepelire, ita etiam usur- 
patum est, ut nihil paene nisi 
kpbwrrew vel kaAówrew nonnun- 
quam esset. Ita, pera vulgo di- 


citur, TÁ$e Tivà xpiwrew sive xa- 





52 


ZOQOKAEOTZ 


HA.Tàs elzas; 7j 19 Ovopeveoráro Bporáv ; 
XP. à» Éxrav' abri. rotro yàp Aéfai 0cAeis. 


HA.éx roU $(Aev zew0cica ; rQ ror jjpecev; 


XP. éx be(uarós rov vukrépov, Soxetv epo. 


410 


HA.à col varpooi, avyyévec0é y' àAAÀ vv. 
XP. Éeis rt Üdpoos robe roO rápfovs ép ; 
HA.et pot Myois rijv Óyyw, e'mowy; àv róre. 
XP.àAX' oi károiba mÀ3)» évi opakpüv páca:. 


HA.AÉéy' dàÀAAà rotro. ToAAÓ rot apAkpol Aóyot 


415 


éooygAav 1jóg kal karópÜccav poros. 


XP.Aóyos ris avrjjv éorw elotbeiv marpós 
ToU coU T€ küpoU Oevrépav ópiAav 
éA0óvros és fs etra róvO. éjécriov 


407. 3] el pr. 
LU d 
cpAKpoU, ey & m. pr. 


Abwrew (df. Ant. 28. 196. 1039.), 
pro eo in Aj. 1063. positum cya 
TuuBeüca: rápy. — Hic igitur varpl 
Tuu4B. xoàs commode interprete- 
ris: warp) xoàs kpbyoas dv TÜuBo. 
Idem his verbis Sophocles dixit 
Ant. xor küviTvABlovs xoàs ÉBeka. 
WUND. 


411. cvyyéveoté y] avyyéyec 
apogr. Palat. et Suidas s. h. v. et 
8. &AAÓ vuv. cvyyévec0e est cva- 
paxt)rare, avvepyfjoare, cvumpdtare 
juiv, ut explicat schol. 

&AAAà rüv] Nunc certe, ut Oed. 
Col. 1276. weipáaar! àAX Óneis ye. 

412. 0dpcos—TdpBovs wépi] Bic 
Homer. Il. 24, 171. ab Schneidew. 
comparatus, 6dpcei, Aapbavíón TIpí- 
aye, opel un0é Ti rápBiei. 

414. cuuxpby] Falsum est quod 
Elmsleius tradidit in codice oeju- 
KpóX primo scriptum fuisse, quod 
fortasse ne in Lb. quidem legitur, 
cujus manui primae eandem scri- 
pturam tribuit Elmsleius. ejuxpóvw, 


413. Aeyois Triclinius pro Aéyes 


414. gpukply] 


Alia m. ant. v jin y mutavit et ov» erasit. 


quod superscriptum in codice est, 
legisse videtur scholiasta, qui ex- 
plicat vA3» óAl-vyev. Recte secunda 
codicis manus cuuxpbr, quod cum 
éx) xoAb et éxl wAeicrovy compara- 
vit Schneidew., cum éxl uéya apud 
Thucyd. 2, 76. 4, 100. Linwoodius. 
Idem & manu sec. habet Lb. cum 
ceteris apograpbis. Infinitivus $e d- 
ca: pendet ab xároiba, ut ola6a a- 
Mifjva: Top&s apud Aesch. Pers. 479. 


Ku 

415. voAAd Toi] *oAAd To: Lb. 

glossema woAAdxis. 

418. Bevrépay óuiMay] Recte schol. 
és aj6is abroU üva(fjcarros kal wpoc- 
opc aros. 

419. é$écrioy] Pro masculino ad 

emnonem referendo habuit 
scholiasta, qui explicat éxl r3» oi- 
xÍay *yevóuevov, rovréariw év^ olkoy. 
Sed potest etiam neutrius generis 
esse et ad extirTpov referri, ut Aga- 
memnon ox«ijmrpoy dicatur w5£tai éQ' 
égTías. Sceptrum ab Vulcano fa- 





HAEKTPA. 


vifa: XaBóvra akiymrpov oboóper more 


410 


avrós, ravüv b. AlyurÜos" Ék re roto üvo 
BAacreiv Bpiorra QaAAÓv, à xaráoxtov 
zücar yevéo8at riy Muxgvaíov x0óva. 
rouxirá rov Tapóvros, 3jv(y' ' HA 


beikvvot robvap, &kAvov éfgyovpévov. 


425 


gÀclo 0à rovrav o) xároiba, mÀiy Órt 
méme, jj éxeíyr roO0e ToU QóBov xápw. 
1pós vvv Ücàv ae A(ccoyat rp éyyevàv 
épol Ti0éo004 m9. dgovA(q- meae 


el. yáp y àndoei, abr kakQ pérei máu. 


421. $9] Tk 


&sácce) àAxéom 


bricatum et per plures generationes 
usque ad Agamemnonem per here- 
ditatem propagatum descripsit Ho- 
merus Il. 2, 101 seqq. 

421. (fx Te] Recte fortasse Flor. 
T. éx Bé. Simile est quod Neuius 
comparavit somnium Astyagis, de 

uo Herodotus 1, 108. é8óxee 'Acrv- 
| ék Tày» aijoiw» Ts Üvyarpbs 
TaóT9s Urat ÉusxeAor, r)v 0$ Éyuse- 
Ae» (mio xei» Th» 'Acíny wücay—4dx 
Tis Duos ol TG». udyev ÓveiposóAo: 
érfuauvov $i uéAAoi Ó Tfjs Üvyarpbs 
&bro9 yóvos BaciAeio ew àrrl ékeívov. 

422. & recte in apogr. plerisque 
pro vé. V.ad Oed. Col 35. 

424. 1)ÀÍe Belkruci Tolvap] Scho- 
liasta, ois "yàp waAaiois (00s 7j» àxo- 
Tpomia(ouévovs TQ TqAÍp OÜupyeiatí! 
Tà óvelpara. Sic Euripides Iphig. 
Taur. 43. & xauvà 9' fikei vit Qépovca 
$ácyuara | Acte vpbs ai0£p', ef T. 53 
Tél lor Ákos. BRUNCK. 

417. &' ékeíyn recte apogr. plera- 
que, non 4e keírg. De quo dictum 
ad Aj. 1303. 

428. wpós rv»—] Quaeri poseit, 
eur Chrysothemis non, quod factura 
videbatur, sententiam Electrae de 
somnio isto exquirat, sed, quamvis 


417. uw ékelrn] ue xelon 
et omissum v. 431. Correxit Turnebus. 


430 


À 
428. H praefixum hoc looo 
wpós vvr) vpbo viv 430. 


dudum ei succensens, tam enixe 
oret ut suis 1nonitis pareat. Scili- 
cet stupens illa Electrae exclama- 
tione, à «ol varpqo:, avyyérecOé oy 
àAAÀ viv, suspicabatur illam aliquid 
novi accepisse ; statim autem agni- 
to errore, ubi eam nihilo plus quam 
se scire videt, facit quidem quod 
rogatur, ut narret somnium, sed 
quoniam intelligit nihil ex eo som- 
nio capi posse quam aliquam spei 
umbram, quae denuo sit Electram 
irritatura, statim ad repetitionem 
monitorum suorum convertitur. 
Apte autem adnectit has preces 
mentioni metus, quem somnium il- 
lud injecerat Clytaemnestrae. Nam 
quo magis illa timebat ne eveniret, 
quod sibi visa esset cernere, eo cer- 
tius praevidere poterat non vana 
fore quae minata esset Electrae. 
Ita igitur Chrysothemis iterum, 
dum abitura est, etiam atque etiam 
rogat Electram ut sibi & malo im- 
pendente cavere velit. HERM. 

0«ày — éyyevov] Quos 60covs *a- 
Tp4jovs dixerat Electra v. 411. 

419. &BovAÍq veceiv] Hoc é£ áov- 
Alas wea «iy dixerat v. 398. 

43p. el yáp u' àxóáce:] Scholiasta, 





$54 ZO$OKAEOTZ 


HA.AAA, d $0, roírev p2» áv Ies xepotr 
Tíufe zpocáxyns uber. ob yáp cox Ódpus 
ol! Éciop dyfpàs àxà yurauis leráras 
xrepíapar' ob Aovrpà spoadépew marpl- 
&AX' fj rvoaiaiw 1) Ba&vakadet xóvet 
xpóyov su, £v6a pj ror els eli» arpis 
ToUrur vpócew: ugbér. àÀX óray 0árp, 


435 


xeuajA avrjj rajra aw(éaÓo xáre. 

&pyijy 0 à», el pi) rAgpoveorárg yvvij 

zacáv (gAaare, rácbe bvapeveis xoàs 440 
cix v m00 $y y. Ixrewe, 190 exéareQe. 

axéyyat yàp €l cot mposdiAs abr; Doket 


433. àxb a m. rec. additum, 
Fi) vip rper * m. pr. 


Ajuires per coo yevísa.. 


433. imb, quod à manu recenti i 


habet codex, est in apogr. pleris- 
que omnibus nec dubitandum qnin 
recte additum sit: nisi quis wpés 
praeferat. 

434. Aovrpi] Libamina, ut supra. 
S4. ubi perspicuum est cadem sig- 
nificatione usurpari qua Aofaí in 
v. 51. Heeychius, x6óvus Aovrpà, 
à rois wexpois éripephpeva, dxóju- 
(v m a" os réten Aovrpd. 

prie indigetantur hac appella- 
tione aquae libationes. Dioscori- 
dee epigr. 36. àAà epurrelAas ju 
Bíbov x6ovi um ixl vexpé Aovrpà 
xí céBouat, Bérxora, xal wora- 
novs. V. Meursii libellum de fu- 
nere c. 14. BRUNCK. 

435. Tvooisw] Ad mvodiriw mup- 
plendum és ex verbo xpójor. Si- 
militer v. 72. 8éfne6e intelligendum. 
ex opposito àxosrelArre. Alia hu- 
juamodi. collegit Lobeck. ad Aj. v. 


431. 
439- àpxi] Idem fere quod, om- 


436. nphjor] v sb Sadditum, — 439. 


vpo, Si Anüg. gr pie t 
pár ob wpérei 
P436. eivis] Schol. vü» «be rdgor. 


eeecdien] Impudentissima. 
Bic rAfuwr v. 275. 

440. wac&» ÍfAarre] Poterat 
fiBAasre vacár scribere, quod con- 
jecit Dobraeus aptius judica- 
io versus oollo- 
care, correpta verbi fBAazve sylla- 
ba prima, ut Phil. t311. 4t hola 
eres, et alibi interdum. 

441. abrjj ita positum eat ute et 
eum wposQuas et cum verbo S4a- 
c$« conjungi poesit, quod saepe 
cum dativo personae pro wapá rives - 
posito construitur. Ceterum in- 
Certum est utrum dMpazóa: scripee- 
rit, de quo usu aoristi dixit i: 
beckius ad Phryn. p. 133., an 8 
c6. Nulla pore in hac re 
brorum fides nec pauci hujusmodi 
aoristi, qui olim legebantur, nunc 
antiquorum codicum auctoritate in. 
fotura sunt mutati. 


















HAEKTPA. 


55 


yépa Tá2' oóv rájowi M£acÜa. véxvs 
$9' s Üavóv üripos dore Ovoperis 


épanxaA(oÓ: kàzi Aovrpoiatw kápq 


445 


xpAibas éféuafev. pa pij Doxets 

Avrijpt abryj rabra roO $óvov $épew; 
owk éarw.. àAAÀ ravra piv nées" ay 8e 
repoüca xparós Boorpixev üxpas ias 


E" à 


vékvc in litura 
446. étéuatev] étalua£er pr. 


avrwc vel avrac, non abríije 


447. abri] abr) pr., 


K p 
a m. paullo recentiore in abr: mutatum. — 449. $óBas, x e&t p. & m. pr. 


445. dpacxaMc0n] Scholisstae, 
H in v. éuaexaAÍc0n, Pho- 
tius et Suidas in v. uac xaAlcuaTa, 
hic etiam in enar xaAMa8n et, nac xa- 
AugOf»a;, Etym. M. in v. &vdpyuaTa 


P. rr, 29., ubi citat hunc locum 
phoclis, referunt, ui aliquem 
per P rsidina vel in o civili ne- 


cassent, extremas manuum pedum- 
que partes amputasse, e& mortuo 
sub alligasse, mucrone in ca&- 
pite ejus absterso, quo et debilitari 
vindicta interfecti, et interfectoris 
labes credita sit. Veri- 
simile est Sophoclem omnino illam 
extremas corporis ampu- 
tandi crudelitatem eo verbo com- 
prehendisse, ut in eadem re Ae- 


schylum Choeph. 439., ubi vid. 
Stanleius HERM. 


ser] Aovrpoiciw ] Recte glossa 
apod Brunckium : éwl xaó6dpcc.. 
xdpg dativus loci est. Eusta- 
thius p. 1857, 5, xal É£ari eópeiv Toi- 
aóTq» Évvoiar xal wapà TQ ZodQokA«:, 
(voa $alrerai TaiS wéQovevuévorr xe- 
e9aAais dvaxouárTecÓqu Tb dy» Tois 
EíQecir aliua, WUND. 
&ápg Brunckius pro xápa. Unus 
ex scholiastis xíápa pro nominativo 
habuit, alius dativum videtur le- 


gisse xdpq. 

446. 4dténafer ] éaluater etiam 
lemma scholii et apogr. nonnulla. 
&réuac coy interpretatur scholiasta. 


Subjectum verbi est Clytaemne- 
stra. 


447. Avrfipi] I. e. às Avrápu. Ne- 
gat bis libaminibus em Aga- 
memnonis expiari ee 

448. eb Bà Teuovca) Satis erat 
TeuoUca Bb dici. Sed majore cum 
vi subjectum verbi praecedentis re- 
petitur, ut in locis ab Schneidew. 

Ne rs Homeri Il. 1o, 337. 47- 

aiBóuevos ojo: $peol Tbv này 
SEM Tadeleem, c» 0$ x«lpoy óvác- 
g«a.. et Aesch. Agam. 1060. el 9 
&tvrhjuer obra u$) 5éxei A&yov, | ab 
U' àrrl Qorfs Qpá(« kapBd»o xepl. 
Qua loquendi forma Sophoclea tan- 
to aptius hic usus est quia praece- 
dentibus verbis TaUTa uér ue0es ma- 
tris, quae libamina illa offerri jussit, 
nomen continetur, cui oppositum 
est, av 9. 

449. $óBas] Quod superscriptum 
in codice est xóuas, ex conjectura 
librarii, ut videtur, textui illatum 
est in Flor. T. In $ófas consentit 
Suidas s. h. v. Recte monet scho- 
lista, xpoo.korouiukas &xocTéAAq: ab- 
Th» eis Thy TáQoy éxl Tb eipeiy Tb» 
Béarpuxov 'OpéaTov. 

TeuoUca — $óBas] Bene monet 
Brunckius ad Eurip. Or. 138. in re- 
centi luctu morem fuisse caput ad 
cutem radi (Eur. Hel. 1207.), in 
veteri tantum aliquot cincinnos ab- 
scissos esse. ERF. 





xüpo0 raAalvgs, apukpà uà» ráb , àÀX' Gps 


ZOO$OKAEOYTZ 


450 


áxo, Sos avr, ríjyo' dAcrapi) rp(xa 


xal (pa robpàr o) xAbats rjoxnpuévov. 


alroü 8? mpoanírvovca yijfev eipevr, 


2piv ápeyóv ajrór els éxOpovs uoActv, 


kal zai$' 'Opéarqv é£ ineprépas xepós 


455 


éxOpoteot» abro) (Ovr émepfiijvac moi, 


Ómes rà Aovróv abróv ájveorépats 


xepat oréQoper 1j ravüv bepospe0a. 
olia p&v obv, otpa( T. küke(v puéov 


Tépxyat ráb. avr) va mpócorr. óve(para: 


460 


Ojos 9, àbeA qoi), mo( 0' jnopyncov rábe 

éyo( ' ápeyà, TQ re QuATárq Bporóüv 

mávrov, éy" Adbov keuuévo koi marp(. 
XO.npós evaéBeiav 1) kópg Aéyev. ov 88, 


451. &xo] axe pr. 
dito. ) 


453. *pocTírvoUca, circumflexo 4 m. rec. ad- 


456. éxeuBijra:] éxiBriva: pr. 


451. Thy9 &Acrap? Tpíxa] Sic co- 
dex et Hesychius s. v. &Xmnrapfis, 
Suidas s. v. eodem et s. (Gua, Eu- 
stathius p. 787, 5o. 871, 32. Aliam 
lectionem Tf»0e Aurapi Trplya me- 
morat scholiasta, d&Xmapr Tplxa: 
wepowaDos uiv Tb Tüs wevías" rb Dd 
&Anrapi àyrl ToU abxunpár dy» 50 
TQ ÜvourfuaT: Avraptj, 6 éaviv, ét s 
abrby Aurapfijcouev, és el VAeyev Ixé- 
Ti» Tp[xa. Quocum Brunckius com- 
parat v. 1378. 5j ce woAAà 03—4À9' 
&» Éxouu Avmapei *pollorny xepl. 
&Arrapt) si recte legitur, ipsa voca- 
buli mensura ostendit non & Atma- 
pbs esse derivandum, sed comam 
significare supplicationi non accom- 
modatam, i. e. parum nitide habi- 
tam. Apte Wunderus attulit Ele- 
ctrae Euripideae verba 183. exéja: 
pov wiwvapàr kóuar | xal vpóxn Td5' 
eus» vérAoy. 

452. kal (Gpa Tobpóy) Scholiasta, 


cóudQoevoy roUro Tg *'àbe uiv àeiket 
civ croAQ" (v. 190.). (Gua 06 vv» 
Th» (óvnv 9nAoi, ob Tb ÉvOvua, Tra 
Tobrq aré$p Tbv TáQoy àrrl. nÍrpas: 
9i8e: *yàp 75 (pa àvrl raiwlas. 

453. wpoaírvovca] Intellige róA- 
By. Vitiosus accentus wpocwiT»roU- 
ca eat in apographis excepto Lb. 
omnibus, ut videtur. 

455. ét Óveprépas xepbs] Scholi- 
asta, laxvporépas, uerà Bvydueos pel- 
(ovos, i. e. victrici manu. 

459. Ti küxelyq uéAov swépyai] I. e. 
ipsum aliquam ob caussam de nobis 
sollicitum misisse. LINWOOD. 

460. bverpócorr | Adjectivum 
Svopócorrov Oed. Col. 286., ubi 
cum xdpa conjunctum est, servavit 
codex, in apogr. in Óvowpócemwor 
mutatum. 

464. wpbs ebaéBeiay] I. e. eioae- 
Bé&s, ut explicat schol. Sic wpbs 
ópyhy v. 369. idem quod ópylAos. 


HAEKTPA. 

el eudporijces, à (A9, Opáces rábe. 
XP.bpáce* 7) yàp Bkawov oix &yei Aóyov 

bvoiv dp(Cew, àAX" émiormesbew rà pv. 

mepepéyy 0$ ráybe àv Épyov dol 

ecyi) zap' üpav zpós Ócüv Éore, $a 

s el ráb' ij rexoira mejoerai, mxpày 

boxà pe zeipav rjvbe roAufjoew Eri. 


591 
465 


470 


XO.el 


Aeropéva. mo$às, 
€low à vpópavris 


pij" yà zapáópev uáyris ijvv kal yrápas 


415 


Alxa, B(kaua epouéva xepotv xpárgr 
pérewnw, d réxvov, o paxpob xpóvov. 


Vrearl uox 0pácos, 
Abvrvóuv xAMovcap 


pras óveipárav. 


ATI. -487. — 488.-503. 


471-481. Versus i divisi «I 


466. 7b yàp Biauor oix Dye M- 
or Svois dpl(«iw) Quod justum est, 
non habet rationem cur duo inter 
se contendant, i. e. de justo non 
est cur quis dissentit. 

467. érioweidar] éxuwrweibe Bto- 
baeus Floril. 11,9. Ad éxieveideor 
ex opposita sententia intelligen- 
dum à vel pj. Conf. ad v. 435. 

470. evyh—lore] Bientium ea- 
dem in causm choro commendat 
Orestes spud Aescbylum Choeph. 
581. dip P rare yAeccar ebdq- 


471. De metro dixi ad v. 129. 
Sententia eadem Oed. T. 1086. «f- 
ep yb dris elal xal ar yvéuay. 
flps. Phil. 910. «l uà "rà axbs ró- 
pur lor. 


piede a eir Eg 


"s vi) 


leis] Bx 
epar 
419. 8páros] In &dpos muta- 


aat ei fmmetre, ord meet. 
raculi aut 
Eod tribuit chorus. 
4j. Aire] Quae mortuorum jure 
tuetur. 451 13r 
418. MEVS ERA are 
ew enel, wapéxowsa Tobrou Miva- 
jur, is xepásuzba Toys yBpols. 
N Toi xpávov] I. e. évrbs ob 
? xpévov, ut Oed. Col. 397. 
pe xin uuplov xpárov. 





vel nee inte 
mun locum Aeshyli Choiph. 4o. 
perat Brunckius, Tai 
ird o dor nap | várte xhdovsar 
elxvov. Conf. ad Oed. Col. 1361. 
48o. &vxráer] Jucundorum, com- 
peratione ab ventis ducta leniter 
afflantibus. 





58 


ZOO$OKAEOTZ 


oV yáp Tor' üpvaoret y ó $ícas EAAávor &vof, 


ot0' à TaAaià xaAkózAaxkros ápdáxgs yévvs, 


485 


& ve karénedvev alexíorai ày alkíais. 


7£«c kal ToAVovs kal ToXÓxetp à Deois 


kpvrropéva Aóxots 
xaAxózovs 'Epwis. 


488 
499 


üXexrp. ávvppa yàp énéBa uwubórov 
yápov. ápaAArjpua8. olotw o) Oépas. 


Tpó TGy0€ roi p' Éxei 


483. draorrei] àÀurnorei 
kówAaxTos] xaAxómAnkToc 


gpfuens 


481. àuvaerei] Non oblivisci À- 
gamemnonem dicit eorum quae sit 
perpeesus, sed vindictam ab inimi- 
cis esse sumturum. dàurscrei scri- 
ptum etiam in lemmate scholii, 
aliquot apographis et apud Suidam 
8. h. v., apud quem etiam 'EAAfjvev 
pro 'EAAávor, quod intactum ser- 
vavit codex. Porro xaAkómAaxros 
pro xaAkóvAnxTos in uno servatum 
apographo. De quo conf. quae ad 
Aj.631. diximus. Quartus ejusdem 
generis error àu4v[kns est v. 485. 
Pro quo áu$dxys restitutum ex 

esychii glossa àuodins (codex &4- 
QqaxATs): &£lry. Quintus v. 493. ubi 
codex recte éwéBa, sed Suidas évé- 
Bn s. v. ÉAekrpa. 

. 484. waAaid] Diu enim erat ex 
quo caesus fuerat Agamemnon. 
LINWOOD. 

485. àuedims *yéyos] Securis quo 
sensu memoretur recte explicat 
Scholiasta, ob5' &urynuovei, $nolr, 5) 
xaAkómAnkTos *yévus, $) éAo0sa ab- 
Tbv, àAAà xal abr) Twwpbs fie 
kaTà TG» Üpacá»rev. 

486. De metro dictum ad Oed. 
T. 1096. 

488. *voAbrovs] Scholiasta, 75 wo- 
Abwovs d» bwepBoAj ÉÓgkev d» bà 
TQ ÜrourfuaT. keirau voA&mais. éel 


*yàp, Quai», iy TG 'Opéorp Tr)» wücar 


491. 'Epwüs] dpwbo 


495 


484. *oAaià] Primum a ab S insertum — xaA- 
485. 


du$áxns ex Hesychio s. h. v. pro 


éAví8a Éxovai, Tb woAímous dy. bmrep- 
BoA rj ÉOnkev, 3) Y0AAÀ kakà rírrovsa. 
Commentum ineptum. Breviter 
recteque scholiasta recentior woAó- 
vovs explicat woAAÀ Üuepxouéry, 
woAUxep vero vwoAAÀ dépya(ouérm. 
Nam tanta vi Erinyn in criminis 
auctores irruituram eese dicit ut 
multis et pedibus et manibus uti 
videatur. Eadem xaAxóvovs dici- 
tur quia firmiter inoedit. Quod 
animadvertit scholiasta, 7) erepeà 
kal &xowíacros dv TQ éiévau xarà 
TU» d$oréww. 'Epwiüs Tavóro0as et 
Taxtlas wowíuovs ce dixit Aj. 


837. 

492. Schol. É&Aexrp' Évvuoa: ài 
TOU uÀ) vevoyucuéya, &AAà wapdroja 
8i Ty uoixelay. — Alius, ScAexTpa 
kal kaxórvjupa. Sensus hic est: in- 
cesta enim nuptiarum caede pollu- 
tarum cupiditas eos incessit quoe 
nefas fuit. Adjectiva &Aerrpa K- 
vua poetarum more satis usitato 
non cum nomine *yáue», quod ex- 
gpectaveris, sed cum subst. àjuAAf$- 
para juncta sunt. De tota locu- 
tione confer Eurip. Hippol. 1139. 
vujdiBla 9 àxóNeA« Qvyg ad Aéicrpev 
ÉjiAAa koípas. Denique de éxéBa 
vide Trach. 298. éuol yàp olkros 
Genus eloéBy. WUND. 

495. *pb Trá»0e] Nihil aliud sig- 


HAEKTPA. 


ufzore uíjzoU dui». 
&yeyis TeAày répasg 


ois Opác: xal avyüpüsiw. fj rot pavre(at Bporüv 


olx elelv dv 9ewois dvelpois 099 dy Gecjárois, 


$oo 


€l pij róbe dácya. vuxràs eU karacyijoei. 


496. uírrore om. 
Tifeer Pete quam quod sepius 


ESI &dpsos T. etaliud a 
Hoo vel diris eupplet scholiasta. 


apogr. Palat, 

édpoos in. terio, dre wipe ver. 

sum, ex gloesemate. Similes locos 

comperarunt interpretes, velut Pla- 

tonis Phaedon. p. 58 e. dm m 

dxéioy us. els *Aiov 

lora rev 0elas soper in ie. 

dove poi waplovazóa: Spa. ubi v. 
Heindorf. 


496. ufnrore omittunt etiam Lb. 
et I. habent apographa cetera, noc 
dubitandum quin recte additum sit 
sb grammatico versus strophici 
com] 21 admonito. 

dui bpeytt Ar Tépas 

rois Bpaci xal cvrlpórw] àyeyis, si 
sensum spectas, idem est quod à- 
evbés, quo vocabulo Hesychius in- 
ter alis ad explicandum &jerror 
Wtar. [d autem eontrarium ejus 
est quod dici debuit a choro, qui 
sompium Clytaemnestrae eventu 
mon esse cariturum auguratur. 
Nam scholiastae veteris explicatio 
locum non habet, quum verbis Spéc: 
et evrlpóri, de quibus infra di 
mus, male intellectis nitatur. 
artificio usus scholiasta recentiasi 
mus in libro Jenensi àeyés cum a 
orraraco compositum haberi posse 


opinatur, quo commento non raro 
tuntur grammatici Mihi non 


dubitandum videtur quin ex &jegér 
corruptum sit, quod vocabulum ex 
alia trogici fabula annotavit Hesy- 
chius (et omisso t nomine 

iens in Bekkeri Anecdot. 


P. 476, 1.) dyegis, àppórrwrror. 





d)Wurpr, ira mre — ag] pe. 


quae sd verbe prorima annotata 
sunt scripsi in ed. prima a. 1836. 
neonuno muto. Adjectivo àépór- 
mures similiter utitur Aeschylus 
Maur ar o 

Aopórrurros aas 


(Aegisthi et Cl 
[re addita in alio scholio simili) 
ol Koraa perros d Üveipor" waBórres. 
Tio Mdlrrerb iatis. Quo pactouis 
aliis personis dietum erit quam 

Mi" proximis dativis t 1 et gvy- 
Spáe: indicantur : perversum 
est, nec facile scholiastao i mon- 
tern venisset, nisi corrupta scriptura. 
djeyés fraudi fuisset. Melior alius. 
itici annotatio est, qui quid 

le praecedentibus verbis senserit 
non constat: iui» rais Bpéeuis rip. 
"Aysuiduovos xal. Sjiv rais curüpá- 
suus xal cwrexSouivuus, Nam om- 











Ceterum. 
wt hic de somnio, similiter de ora- 
culo quod ratum fit loquitur chorus 
Trachiniarum v. 821. f8' olor, 8 wai- 
Bes, wpoo guter lipap—rotros vb Ó«o- 
rpórov fiis 


hir. m 
509. B«woiy] Timorem injicien- 
503. xaracxfce) Metaphora a 








à IIéAoros à «poer 
voAvnovos lrmeía, 

às époAes alayi) 

rQoe yq. 

eire yàp ó movrwÜelg 
Mvpr(Aos ékoiud0n, 


vayxpicev. ix Olbpor 
bvarávois alk(aus | 


vpóppuos éxpubOeis, 


oU Tr( T 
€Avrev àk roDO. otxov 
ToAÀvrOovos alkía. 


506. alay)) alavho, eraso e 
Addidi éx 
mannus pro oU ríc xe 
c vel potius ct 


navibus ducta, quae xaracxeiv di- 
cuntur, qnum terrse appellunt. 
MUSGE. 

504. à IIéAovos] Musgravius, 
quod chorus ad boni eventus spem 
ahimum erigere coeperit, slienam 
putat hanc alteram carminis par- 
tem. At is ipse bonus eventus 
quum non possit sine caede con- 
tingere, aptissime chorus etiam ad 
atrocitatem animum advertit, quae 
inde a Myrtili caede in gente Pelo- 
pidarum saevierat. H . 

à TiéAoxos] Scholiasta, ofov jv 
xal Tb wp&ror (v. 10.) **oAvp0opór 
T« Dayua TleAoribày TÓDe."  epexó- 
65s $nol* TIéAoj vucfjsas Tbv &yàra 
xal Aaàvr T))v 'Iswobdueiay, bréarpe- 
Qe». éxl rhy TleAozórrggor uerà TY 
Dxowrépuv Vrror xal ToU Mvypr(Aov: 
xa6' ódày 5$ xaraAaBàyr abrby cpoi- 
órra wpbs Tb diAfj0o: abrhyv, Éppuyer 
eis 0dAaccav. Rem ipsam pluribus 
expositam vide & Diodoro Sic. 4, 
73., Pausania 8, 14, 7. et schol. ad 
Eurip. Or. v. 981. ed. Matth. p. 
451. WUND. 


509. MupríAos] uvpriAoc pr. 
512. ékpupoels] ixpidÜelo, 0 à m. pr. 
514. Üurev] PAeore» 


ZOSQOKAEOTZ 


504 
508 


$10 


$18 
$10. 


513. oU 7Í vv Her- 
ofkov] ofkovc, sed eraso 


506. aiay)] Quod in codice pri- 
mum scriptum fuit alavfj;ó recte 
correctum eraso c. Dequo v. quae 
ad Aj. 672. dicta sunt. 

510. Incertum est utrum éx ad- 
dendum sit, ut ego feci, &n wayxpó- 
cvv cum Hermanno in vrayxpvcéor 
sit mutandum, quae forma apud 
Homerum et Hesiodum reperitur. 

512. éxpiQóels] éxpipels Lb. alia- 
que apographa cum fBuida s. v. 
wpóppiQos. Hinc verbo improprie 
junctum »póppi(os, ut wpóppi(ov éx- 
TplBew et wpóppi(ov $6eípei dicitur, 
velut infra v. 765. r» và» 83) Seo vó- 
Tau0:—mTpóppi(ov—to0apra *yéros. 

514. FAurev ex Flor. T. aliisque 
paucis restitutum pro  fAermrev. 
** REarior locutio fAurev éx ToU of- 
Kov. Similes quodammodo sunt 
loci Thucyd. 3, 10. &xoAurórrer 
Ünév» éx Tov MnBikoU voAépov. 5, 4. 
&roAuórvTes dk TÓÀY Yvpakovcóév." 
LINWOOD. 

ofkov] Sic apogr. omnis, non of- 
xovs, quod primo scriptum habuit 
codex.  ofxovs legit scholiasta, qui 


HAEKTPA. 


61 


KAYTAIMNHEXTPA. 
áveqiévr pv, às £owas, ab orpé$e. 
ov yàp tápear AlywOos, 6s a^ éneiy. ácl 
pij Tot Óvpaíav y' oboav alaxóvew $(Xovs 
vüv 0 às üneor éxetvos, o002v évrpémei 


(poU ye' kaírot 10AAà mpós TroAXoUs pue Di) 


$20 


éfeivas ós Ópaotía xal zépa B(xys 

ápyo, kaÜvBp(Covca xal c xal rà ad. 
éyà 8 üBpw pv ok Exc, kaxós 06 ac 
Aéyo kaxüs xXóovca mpós acÜev Üaud. 


Tarijp yàp, oUbtp QAAo co) mpóayxnp. áci, 


525 


es é£ épo0 réÜvgkev. é£ dpol" kaXAGs 
éfoiba àv ápvgoais oix Éveor( ox. 


516. erpépe) vpépm 
érrpémy 521. *répa] vépa: 
ab eadem 


annotavit, àe9' ob à MvpríAos &áta- 
ver, ob ViéAnrev alkía obs woAverfá- 
peras Bónovs Ó yàp Epis varhp 
MwprAov épfivice T IIeAoríBais. 
in verbis quod legitur woAv- 
eras pro voA coros errori unde- 
cunque orto debetur. Nam nec 
TeAwrrfuorae cum ofkovs, nec quod 
ei substitui voluit Bothius soAverá- 
peres (cíxov) metro convenit, quum 
nulla excogitari ratio possit cur 
Sophocles hunc versum una syllaba 
longiorem facere voluerit quam no- 
vem yer peteros qui praecedunt. Huc 
epus babet. p epitheto magis 
t quam ofkov et verbe 
sorores alkía aptissime hoc car- 
men claudunt, cujus in initio voAó- 
freres Ix*eía ut malorum origo no- 
minata erat. 

516. s Mine apogr. pleraque 
(nisi cT ab 7, cum 
eodice ] Lb. eL Ee atkias $168, 36. 
éerpéep Suidae codex Paris A. s. v. 


517. $s v] Sic apographa plers- 


517. 9^ & m. rec. additum 
$25. c0] To: pr., sed in co mutatum 


519. évrpévei] 


que. Quod in oodice est $c nihil 
iud est quam $cc', litera « quae 
bis scribenda fuerat semel scripta, 
de quo saepius monui. 

518. 3' om. Flor. T. 

$AXovs) Recte schol. àvrl ToU xa8 
ju&»v Aéyew. Nam díAovs nihil 
amplius significat quam nos quibus- 
cum vivis ef genere comjuncta es, 
nulla habita aut amicitiae aut ini- 
micitiae ratione. 

$20. *0AAÀ Bh i. q. voAAdiis 53, 
ut v. 603. 9$» *voAAA 8f; ué voi Tpé- 
Qew pidaTopa. àérpriáov. 

522. xal cà xal rà cd] Et te et 
quae agis. Sic fere Aj. 1147. xal 
c€ kal rb aby Adfipor eróna- ' 

523. BBpiw obx Exo] I. e. obx ó- 
Bpí(o. 

525. wpócxnp'] Praetextus quo 
uteris ad excusanda tua in me ma- 
ledicta. 

527. lprnois oüx (veoTí uoi) Eo 
dem locutio Oed. T. 578. Áprgoeis 
olx Évea riw Gv àywrTopcis. 


ZO$4OKAEOTZ 


3j yàp Alkn vw eDuv, oix éyà uóvn, 
B xev «' dpfryew, el dpovoüc* éréyxaves* 
ere marijp aàs obros, Bv Opnveis àel, 
Tij» aiv ópawov uoüvos "EAXjver Eri 
Gücat Óeotzip, ok lov kapiev éuol 
Mays, &r lrze!, donep 1) víxrovo! iyd. 
elev, BÜbofov bj ue vod ydpw v(vuy 
€ÉOvaev abrjv. mórepov "Apyelar épeis ; 
àAX' ob perfjv abrotax rijv y. dpijv kraveiv. 
àAX' àyr' dàeA o0 Díjra MevéAeu kravàv 
Tp? oix (peAXe rGvbé uoi bónew Bx ; 
mórepov dxe(vo maibes oix Jjcay DuzÀot, 
818. vw dDie nol] av cDv w'obx pr., sod correctum a m. ant. 


530 


535 


53e 


bs obros Erfardtius pro obros aós. 
oc & m. pr. 


»w] uv codex & m. pr. 
formam, non ferendam in 
poetis Atticis in versu Oed. Col. 
314, praebet Éustathius p. 803, 1., 
in "Trach. 388. habent coder ei 


Mo s ind Apogr. partim sic par- 
tim eDv oix. Cum sententia com- 


518. 
Quam 





parendumquodCl, lestraapud 
eschylum Ch hore Terpotdet 
3 Moipa. voire, 

quum 

voísa yhp pedibus dual ; 


ris melioribus quam codex ojros 
vós. 

531. 8)sm. Geoigw] ldem Cly- 
iaemnestra Agamemnoni objicit 
apud Aesch. Agam. I4t7. LN 

533. Bep 3 vicrove éyá] Sc. 

Lu «ird quod omisit, quia. 'sponte 
intelligitur. urárwy duol diva 
Iphigeniam dicit apud Aesch. Ag. 
1417. 

mlxrove?] rexobg" Triclinius. — og. 

534. rÍvav] Codicis scriptura rlvay. 
factum est ut in apographis aliia 





536. 4h] v ex a factum videtur 


S34. M])M pr. — ires] vírur, 
538. fae2«] Kudur 


inerat vire sriboretur, addito 
in quibusdam io, in wapaa.- 
Atos 7h oi ral vh oos, inopia. 
Recte scholiasta apogr. Barocciani, 
feyowr vivos. xdow &robibois vela 
ger ; ToUro doi và ivev, fíyowr 
Aolibobs. ovi Bb ueroyo) kal ob ye- 
vucy sAngvrr uci. 

536. ob nerf abroiri rf»! dphy 
xrarév] perüv dicit quia sensus 
verborum est ob ueri» abrois rís 
duis 0vyarpbs, lere abriv krardv. 
Eadem brevitate Antig. 48. àX 
obli» abrg rv iu&v u' elpyeiv péra. 

537. Non excusari facinus dicit 
si quis objiciat. Agamemnonem fi- 
liam non sua, sed Menelai fratris 
caussa sacrificasse, quum, si ita ait, 
Menelai potius filia aut ilius mor- 
tem subire debuerit. 

dr àbqob] L. e. no frater suos 
occidere cogeretur. LINWOOD. 

539. waibes—BwAoi] Filia Her- 
mione, fllius Nicostratus, ut ex 
Hesiodo annotavit scholiasta. So- 
lam Hermionen memorat Home- 
Tus. Sophocles cur priorem narra- 











HAEKTPA. 


obs rijobe pàAAorv elxós 7j» Óvijokew, marpós 


$40 


xal uxrpós óvras, 5]s ó TÀoUs 00 1j» xápu, 
5) Tày épàv "Auhys rw' luepov rékvov 

3) Tàp éxe(yns éoxe baíoaoas mÀéov ; 

7| T9 zavéAe zarpl Gy pv e£ dyoÜ 


va(bwr Tó0os 7apeiro, MevéAeo 9 àvfjv ; 


545 


ov raUrT àfjoUAov kal xaxo? yvdyv Tarpós ; 
boxG p£v, €i kal ojs (xa yvéps Aéyo. 
Qaíg 0 àv 1) Óavotcá y , «l $uvij»y Ago. 
€yo pv obv o)x elg rois genpayuévois 


DócOvpos* el 0€ aol boxà $porety kaxás 


550 


yvépuqv 9waíay axobca, rovs séAas véye. 
HA.épeis p£p ovx vüv yé y à$ ápfacá ri 


543. vw] vl? 


543. sAéov] o a m. rec. ex « factum 


544. Post 


Tér litera erasa 549. Post verpaynérow sex literae erasae. 


tionem secutus sit optime explicuit 
Scholiasta, notato interpretum an- 
tiquiorum errore, A orraí Tives 
TOU "ojroU éx ré» Opnnpwuüv, éxel 
éxetvos uíay "yeyovéra: Tg. MereAdo 
T)» 'Epuiórn» Qncol» (Odyss. 4, 1), 
obros 84 BurAoUs Ópoynrplovs $0 
abrQ -yeyorérai. óu9s Gvjupvei abre 
'HoíoBos **9) réx«U "Epuiórn» 5ovpi- 
kAee MereAdey: ówAóTGTOr D' Ére- 
xev Niuxóorparov, ÜD(ov "Apnos." ob 
vepl ueyáAer 9$ al Toiabrai Diace- 
vía. Tois vworfuaciw, Gore ob wárv 
bei abrois éwl TGv Towbrwv dvoxAciv, 
&pejérovs Ty. àvaykavorépev, Ge 
e éxpijv Tavra bé dari v 
36wxà kal xpfjoiua z)piy ois évrvyxd- 
vovgiP. ÜÓpa ol, wís dxelre T$; uépei 
Tis ioTopías xarexpfoaro, Ür. avr- 
&pepe TQ Aóyy rijs KAvraiurfaTpas. 

540. Tfjo0e] Iphigeniae. 

543. ) pendet & xvA£or quod se- 
quitur. Infinitivus vero 9aícas0a, 
qui omitti poterat, additus est ef- 
ectus significandi caussa, de quo 
usu saepius jam monuimus, et 


Schaeferus ac Linwoodius ad h. ]. 
allatis exemplis pluribus, velut Eu- 
rip. Hipp. 1385. àuqgiróuov. A&yxns 
Épapa: Giapoipügai, — Med. 1399. 4i- 
Alov xpi(t aróuaros vaíbwy ó TdAas 
wpocwrÜtac6n. Herodot. 5, 38. &9« 
yàp 563 evupaxíns Tiwwós ol. ueydAns 
éfevpeO Tras. 

545. MeréAeo 5] I. o. MeréAen 
94 voíbov. Male dativum MeréAeg 
ponit scholiasta libri Barocciani. 

549. o)Uk elul—800c0vpos] I. e. 
haec me fecisse non poenitet, LIN- 
WOOD. 

551. Tobs *éAas] Generatim ]o- 
quitur etsi se solam intelligit. Per- 
mittit enim Electrae ut se repre. 
hendat, modo rectis utatur argu- 
mentis quod &dhuc factum esse 
negat. 

552. épeis uiv obxl vüv] Scho- 
liasta, oUx &» efrois ós Avsrfjracá ce 
TOiaUTG àrraxfjkod cov duo "yàp «i- 
votos o0dér, av wpoxarfjple Tíjs eis 
épà Aoiboplas. 


64 ZO$OKAEOYZ 


Avanpày élra ao ráB' éfíjxovo! buo" 

9AX' fjv dfifis uot, roU reBrokóros 8 rep 

Mau! &v óp6Gs rfjs katyvírus 0 ópoU. 
KA.xal pij» é$íqu- el 06 y! GU el Aóyovs 

dEüpxes, oU àv foa Avmmpà sXíew. 
HA.xai 8i] Mye coi. zarépa dijs «reat. rs àv 

roórov Adyos yévow! à alexav £ri, 

elr' oov Bwalos elre uj; Mfo 86 ooi 

s o0 By y Ékrewas, 4A o' lenacev 

Tidi kako mpàs àvpos, 4 ravüv £óvei. 

dpoí à rj kvvaybw " Aprquw r(vos 

mowàs rà soÀÀà mvelpar' fox! iy AUAM 


555 


560 


NS *i d, dwpr. Super ier aliquid erasum, simile formis literarum 
556. Myoir] My Aéyove. in Aóyow mutatum a m. re- 
E 359. du) dr. NX duabus tribusve literis 
fuerunt. ^ idetur igitur Er à» fuisse. —— 561. ob) 
detorer] aer din 562. reà] vió 564. wowàs] 
mrutatui a im. reo. Iorrt db) Mx pe. correctum S sec 





554. 0' ex paucis apogr. additum. 
Io alis y, quod qui scripserunt 
ipsi quoque codicis scripturam roi 
Térmkóros Ürep ante oculos babue- 
runt metrumque interposito * cor- 
rexerunt. To) TeÓvokóros autem 
cum xecryrírns, quae ipea quoque 
mortua est, ita conjunctum eet ut 
ni eogitetur. 

556. &' cave uoi acci] 
muda babet aechativus, io dr 
vére vwà pro ro dixit Bophocles 
Ajao. 164. à piv "hp abrir évvéei, 
ékvov, Bópe: BoüAov xpareiv eto. ubi 
Erfurdtius exempla Homerica com- 





paravit Il 12, 6o. 210. 13, 725. 
TlovAv5duas pagi» "Exropa ele wa- 
Eodem 


pacrás. 17, 237. 334. 651. 
autem redit Aéyovs dE5pxes, quod 
unius instar verbi ivvemes eet, ut. 
LoXràr ijépxew cum accusativo 
p construxit Euripides Troad. 


Piyers, quod codox & m. pr. ha- 


bet, in apographis omnibus in Ad- 
vou mutatum. Eodem errore infra 
v. 710. etiam in codioe kpois Érg- 
Aa scriptum est pro xAípovs Ér- 
Aa», quod quum ipsum quoque 
unius instar verbi sit, cum aocusa- 
tivo personae constructum est ut 
hoc looo Aéyovs épipxet. 

558. warépa Qj: rear] Scho- 


insta, ds jdrrep Bisher els 
de hret ed peres meiden, 
Bri oir xakerérrepo roírou, eI ye 


Buier Beirepov, bri ob Buralus, 
ÀAAÀ reisééisa Abrlote" Sexvogs Bà 
Bri üxovalos à Ayaufurur Elvce rr. 
"Ioeyeveiay dy jj AUABi. 

561. às ob Bíxp y lxrevas] Be- 
spicit ad verba Clytaemnestrae v. 
528. 5 yàp len vu «Die. 

564. wowàs] In wowijs mutatum. 
in apographis prope omnibus. vívos 
vowás dictum ut rívos xdpw, i.e. 
Tí khu ouca. — Apud Aecech. 
Prom. 563. rivos àuvAaxías wouds. 





HAEKTPA. 


3? y» $páce" xelvns yàp ob Ocjus uaOetr. 


565 


zarjp 7100. oops, às éyi» kxAów, 0cs 
aa(wv kar cos éfex(vgoev moboiv 


aTrurÓr kepáargr &Aadov, ob xarà o$ayàs 
éxxoymácas €zos rt rvyyáret BaAór. 


káx rovoe uvicaca Aurea kópn 


^99 


kareéiy  Axaiovs, 


$79 


e$ Tari)p àvrioraÜyuov 


TOU Ünpos éxÜjocee rijv ajroU kópmv. 
à jv rà ke(rgs Oópar- ob yàp ']v Aois 
&AA crparq mpós olkov ov. els " Duor. 


àvÓÜ' àv BuacÓcis T0AAà kárrigàs póAis 


$75 


&Ovaev avri», ovxyi MevéAeo xápw. 

el 9 oir, épà yàp xal TO aàv, ketvov OtAwr 
érodeAfjoa, raür Ébpa, rovrov Üaveiv 
xpijv avróv otvex' «x acÜev ; moo vóuo ; 


572. abrov] abro 


Mei; ubi apographa sowas vel 
wwags. Tà TreÜnaT' Érxe idem est 
íque obs à»éuovs xarécxe, ut 
üxit schol. ad Eur. Or. 647. ed. 
Matth., de Iphigenia exponens. 
Xr. Oed. Col. 419. 888. nique 
à ToAAÀ w»eópara recte videtur 


"hoc cum natura Euripi, qui 
Bos si quis alius, ventosus est 


Ws celloss. Cfr. Liv. 28, 6. 


866. é&s d-yàb kAóvw] Causaas illius 
ecrificii alias tradunt Aeschylus 
Ágam. 104.-159. Euripides iph. 
T. 15.-24. Callimachus H. in Dian. 
301., ab Wund. indicati. 

£67. vaí(w»v] Hoc addit ut casu 
potius et animi caussas quam oon- 
lio factum esse videatur ut cer- 
Wm occiderit Agamemnon.  Si- 
Militer Plutarchus V. Alexandri 


$78. pa] a ex e factum. 


c. 23. val(w» dAdvekas dÓfjpeve xal 
Éprióas. quemadmodum vaí(ei sal 
Kv»wyerei» conjuncta sunt apud 
Lucianum vol. 3. a 50. 

569. Eros r!] Hyginus de eodem 
dicto fab. 98. superbiusque i^ Dia- 
unam est locutus. — Ut scholiasta 
Euripidis ad Orest. 659. (647 
Matth.) et Tzetzes ad Lycophr. 183. 
tradunt, ne Dianam quidem sic 
jaculaturam — dixisse — ferebatur. 
HERM. Sic etiam Cypriorum 
poeta, ut Proclus in Chrestomathia 
annotavit. 

572. éx0íce:e] Hoc Calchas vates 
ab Agamemnone consultus edi- 
xerat. 

573. Aócis dicit, quia exercitus 
sdversis ventis quasi vinculis oon- 
8trictus tenebatur. 

$75. à»€ &»] Propter haec, i.e. 
ut exercitus proficisci posset. 

pus] uéyis aliquot apogr. 


D 





ópa ri0eica róvbe rüv vóuov Bporois 


ZOSOKAEOTZ 


580 


pi) Tja cavrf kal neráyvoiav riBfis. 

el yàp xrevoüpev áAXov àvr' ÓAXov, ai rot 
mporr Üávois à», el (kgs ye rvyxávots. 
àAA' eiaópa 3) oxijyrw ovk obcav rijs. 


ei yàp 0cAeis, B(bafov àv0' Órov ravóv 


585 


aioxucTa. Távrov Éépya Üpàca rvyxárets, 
jr.s £vveióeis r9 maXapvalo, ue0* ob 
zarépa róv ápóv npócÜev é£andAeoas, 
xai TaiboToLeis, rovs 0à mpócÓÜer evaefeis 


xà£ evaefày BAaaróvras éxBaXobo" &xets. 


581. Ti8ps] riÓmo 


580. $pa] $pai 
yeig 584. T1025] T(0nc 
dit m. pr. 


586. Hunc versum in 
588. &àubv)] à ex é factum ab alia m. ant. in litura. 


$90 


583. rvyxdros] rvyxá- 
margine addi- 


590. «à£] x à m. recentiore factum ex alio ductu vel ejusdem vel alius 
literae. BAacrórras] BAarrarvrac 


581. 584. Ti0js] Sic falsus codi- 
cis accentus TíÓqQc correctus in 
paucis apographis : pleraque Tí0ps 
vel ríógs. Non dubitandum quin 
Sophocles conjunctivum esse volu- 
erit, ut v. 1004. Üpa xaxés wpdo- 
corre i3) uel(o kaxà krnoadpe0a, ubi 
metrum non fert xrgcóue0a. Valde 
diversa ab hoc loco sunt talia quale 
Antig. 1253. àAA' eloóueota uf 7i 
kai kardaxeror kpudi) kaX irre kap- 
8ía Ovuovuérn. 

$83. Tvyxáros pauca apogr., 
TvyXdves pleraque cum codice. 
Bimiliter Aristoph. Av. 1221. àà- 
kei (male libri áSuxeis) 86 kal vür* 
dpá -y' olo0a 070', Br. | Bikaiórar! 
àv A«$0rica *acár "Iplber | ázé- 
0aves, ei r7s &L(as ériyxaves ; 

584. 4àAA' elsópa] Scholiasta, 
Spa, $nol, 43) vapakáAvuua Tr cav- 
Tis übunudra» Taírov xouí(y Tir 
spójaciw. 

obx obcay] Inanem. 

588. àub»] éubv apogr. aliquot, 
ut v. 279. V. ad Philoct. 1314. 

589. vaibowo:eis] Erigonen Ae. 


gisthi filiam memorat Pausanias 2, 
18, 5. matremque ejus diserte in- 
dicat Clytaemnestram Tzetzes ad 
Lycophr.1374. HERM. EtH 
pinus fab. 122. qui Aleten Aegis 
flium memorat, etsi non addito 
matris nomine. Plures Aegisthi et 
Clytaemnestrae liberos fuisse ex 
verbis colligi potest Electrae apud 
Euripidem Electr. 62. TexoUca 95' 


' ÉAANovs *aijas AlyícÓóp swdpa | wd- 


pep 'OpérTny küuà voiwirai Bójov. 
Contrarium finxit Voltarius, cujus 
verba comparavit Boisson., ubi Cly- 
taemnestra dicit, Je rends ae 
destin, dont la rigeur utile | de mon 
second, époux: rendit l'hymen stérile, 
et qui n'a pas formé, dama ce 
neste fanc, | un sang que j'aurass 
vu l'ennemi de mon sang. 

«bceBeis kàL eboceBo»] Legitimo 
connubio natos dicit. 

590. Recte in apogr. plerisque 
BAacróvras positum pro BAacró»- 
Tas, quae forma ab usu veterum 
aliena est. 





HAEKTPA. 


vTés raUT érawécaw áv ; 


es rijs Üvyarpós ürrírowa Aauáres ; 
alexpáés 9, éápv ep kal Aéyys. o) yàp kaAór 
éxÓpois yaj.eio0a4 rije Óvyarpós olveka. 


àAÀ' ov yàp ov0é vovÜereiv Éfeorí ce, 


i) Tücav tys yAEocav és rijv uyrépa 
xakocTropoüper. ka( a^ Éyeye beonóriw J 
3| xyrép oux £Aaacov els ?jpuüs véue, 

1 (& B(o» uoxOnpóv, ék re ao kaxots 


ToÀAoíis àcl fvvovca roD re avvvópov. 


ó 0 dAAos £c, xeipa aijv uóis ivyàv, 
Tdv "Opéorgs 9varvxii rp(Be« Blov: 
Óv 0AAÀ 0j né aot rpéiew piáoropa 
ézyriáco" kal rb , elmep éaÓcvov, 


Gp ür», e roUr' (o0... Tob5é y oÜvexa 


xipvacé p els ázavras, efre xpijs kakijv 


591. évaurécaigk! y] yp. éxowécop«v ab S. 
AauBáreis] Tv'yxárei pr., quod S erasit superscripto Aaufdve: 
Myps] Aéyec, in Aéygo mutatum & m. ant. 
606. xpjs Wunderus pro xph 


596. Ins] Ter 


$91. éwoauésup! üv] Vana est 
quam OiopÜwrhs adscripsit conjec- 
tura, »yp. éawwécuper. 

vevr] Probabilis Dobraei ocon- 
jectura Tar. 

592. AsuBdrei recte a P, reote apographa 
pro cis scri- 
pura ruyxáre: est n Lb. et T. 

593. 9' recte omissum videtur in 
Flor. Tr. Nam respondet Electra 
ad es » quae Clytaemnestram dicere 


pe Im] Tes apogr. pleraque 
cum oodice. *xaca» Íys yA&ccar 
schol. explicat Aéyeis vdvra. Aóyov. 
Quocum  Wund. comparat De- 
mosth. p. 293, 12. vip ob Tór' éxei- 
»os rdcas àoixe Quváds. Plato Leg. 


10. p. 890 D. *àsar 7b Xeyóuevor 


61 
3) kal Tor. épeis 
895 
600 
605 
3] Sic, non 7 592. 
$93. 


$95. ce] do: pr. 


Qr iérra. 

601. à 9 ÉAXos] Id est ó 5 ad. 
Sic rovro ui»—ToUT' &AXo in Oed. 
T. 605. quod usitatius Tolro uév— 
ToUT' ab dicitur. *' Anglice reddas 
and one besides. Nam articulus 
non cum &AAos construendus est, 
Sed nominis sequentis vice fungi- 
tur, ut in Eurip. Electr. 781. 8 9 
el 'Opeerns." LINWOOD. 

603. puámeTopa] 1l. e. &Adaeropa. 
Aeschyl. Eumen. 176. obwor' éAev- 
Oepovrai * brio &y 5 érepor 
dv xkdpga LuácTop  éxelvov wdcera. 
Eurip. "Med. 1361. of) elcly, ofuot, 
cQ *dpa piudoopes. Intelligendi oí 
rales. Aliter v. [s NEUIUS. 


606. xpi . 8. xpi. De 
quo dixi P2 tig Fre- 


D 2 





68 


ZOPOKAEOTZ 


elre arópapyov elr' àvaibeías mAéav. 
el yàp é$vxa rüybe rüv Épyev Ups, 
ex eDóv ri riy aijv ov xarauryóvo díow. 


XO.ópà uévos zvéovcay" el 9à civ 0g 


610 


Éévesri, roübe dpovr(? oixér" elaopá. 
KA.mo(as M uot Bet após ye rívbe dpovridos, 

Tíris rouaüra rjv rexoücav ÜBpwev, 

xal rajra rrAwoUrog ; üpá aot Doxet 


xepeiv ày ds mr Épyov aloyóvos árep ; 


61s 


HA.€) vvv inler rópMé p' aloxóvy» few, 
xel ui] boxá cov. uavOávo 0' ó0oívexa 
dfupa mpácew xix lpol sporewóra. 
dAX' $ yàp dx co Bvcpéveia xal rà cà 


dpy. favayxáte pe raíra pàv Bg 


alexpois yàp aloypà zpáypar &xbibdaxerai. 


Ó14. ryukopros] ryuxebrac 
drecripspro els — 616. vw 


lentius «! Bo/A«, ut apud Eurip. 
Sra. 1358. ab Schneidew. compa- 
ratum, bw Tavra xal Aémwa», el 
Bobkei, káAei | xal XxóAAav. 

608. fpywr] axar aj F Prat 
et Eustathigs P. 1969, 1i 
Suidas s. v. fBpias. 

69. axelóv Ti rhy adr ob karai- 
cxüve $piva] Acerba cum ironia 
dictum explicat Eustathius lc. 
(ad Od. 24, 508. ud ri karaic ive 
arépur "yévor) : bri arauxivei vis 
qévos, Bre kar! üperhy üénous vois 
rpoyóvois iBalve, dvreióey b rpa- 
qud» dpphón. &vrurrpégor xard vi 
sxGpua, ' el yàp viguen ràvhe àv 
taxür füpa, axelóv ri sh» chr ob 
xara yóve iow." ás m rais dk- 
Bàs byatbs ob xerauzxive: byaBobs 
Aroréis, obrus obti robs qaíAovr ais 
xax&v fBpis xar! dxelvovs "yevóuevos. 
exelór 7: additum ut iti Antig. 470. 
vrxeló» ri uépy uwplay ógAuskáru. 


vv 


do] Bp! ob a m. reo. 


18. rpoceuóra] m. 


610. aby Bxy Eóvecri] Scholiasta. 
intelligit el. 39 cbr Bey airj rovro 
Tb nÁvos cóverri. — Poterat pari 
dre intelligore «i 8b 3 "HAderpa 
civ Bip tóveeri r$ uve. Bed 
neutrum verum. Nam robje non 
ad uévos refertur, sed ad totam 
rem hoo sensu, eideo eam furorem. 
spirare, sed. an. jure se ei dederit, 
doc non amplius curari video. Ce- 
terum recte monet scholiaste, eb- 
exnuóves is Ti» KAvraiifmTpay. 
rb» Aéyor hxorevovsu" brriauBa- 
voudyn ol» dxeiyn vo Abyou ndr, 
olas B6 oi Bet wpós "ye rhvbe $pos- 
ribos. 

614. rwAxobror] I. e. grandior. 
Nam Electram cogitari oportet 
prope tricenariam. Eo refertur 


VES acne t 


HAEKTPA. 


KA.& Opéup' üàvaiiis, jj o^ éyà xal váy! ia 
xal rpya ràgà qóÀX Áyav Myew movi. 
HA.oó rot Aéyeis vw, oix éyd. 0i yàp motéis 


Tolpyoy: rà 0 Ipya roUs Aóyovs eiplaxeroas. 


615 


KA.àAX' ov pà rjv Béemowav " Aprepiv Üpácovs 
ToQU' oix fes, eir! àv Atyurfos pd. 

HA.ópás; ps dpylv éjépet, ue8eioá pot 
Myew 8 xpi(ow!, oià' énlaracat khíew. 


KA.olkovy éáceis oU )w' eijrjuov Botjs 


630 


09a y', éxeiii) aol y fixa mà» M yew ; 
HA.4à, xeAeóoo, 00e, uq énavri 

Tobuà» aróU', ós oük àv aépa Mfaw! &rt. 
KA.£Fnaipe 0i) o) 0bua8 1) mapoUaá uot 


záykapr', ávakri vQU' 6mos Avrnplovs 


635 


eixàs àvácxo Deuárov, b viv to. 
kÀXíois àv jon, oiBe mpocrarípie, 


622. Er] Ee 
dr 


lara — 628. depdpei] dido 


6: i 
656. ob uà e]. eid Libros 


624. ois] 
Morowar] Literae va in 


631. ev y] ci pr. — 632. 


mein] Sie otiam in lomiuate schol, non aéneve, quod posnit Elmaleins. 


622. dosi] I. o. ut Herman- 
xus explicat. profecto nimis multa. 
loquendi tibi bocasionem et ego et 
men. dicta et facta mea praebent, 

624. vir] I. e. abrá. 

616. er roGP oix dites] 
adem constructio est Antig. 488. 
di niter pdpoo sslerm. Op. 


04. df Tecte 
Li p peripen 


MUSGR. 


$e 
630. eBixovr dáces] Scholiasta, 
ein dpueveis ols wpórepor Iras ; (oy 
cp" kal phy éQÍnya. vidaras Bi ob 
mp xph 4v ài àvrivrylus Ovpov- 
fui vir iprrénevor. 


in? eboiuov Bofjs] Male omínatis 
clamoribus (s. verbis) parcens, i.e. 
cum silentio. Sic recte Brunckius. 
obi cum infinitivo 8oraí ga con- 


jupgendum. 
34. laps Bb ci] Famulam al- 

loquitur. 

36. &) d» apographa multa, et. 
fortasse. 











637. wporrarfp] | Hesychius, 
spectaripor. cip "heirs otra 
Aéyowsi, wapiror pb Tü» Bupüv 


- abri» àdilpfovro, Photius, wporra- 


fpios "AxóNNsr, érdl wpb Tv 0vpüv 
abri» iBpóovro. ogoxMjs. Sic 
diam scholiasta, ho ph rav rd 
wi. qui est, "Ayuie 
de quo EM Aristoph. Y Vesp. 875. 
Quanquam apud tragicos ubi À 
pollo invocatur wposrarípis eive 





ZO4$OKAEOTZ 


xexpoupévqv pov Báfw. ob yàp dv $Dvois 
5 u6os, 0B mà» dvamrífai spére 


npàs ds mrapoóays rfjrbe aAslas tuol, 


43 ov $óvo re kal soAvyAdcow Boji 
ene(py paralav Báfw és sücay sáu. 
àAX' dU ixove. r[jbe yàp xàyà $páse. 
& yàp mpoceibor vvkrl ríjbe $dapara 


Buscar àvelpuv, raórá pov, Aéxe! vof, 


el pip aéQqver do0Aà, Qs reAeodópa, 
el 8 éx0pà, rois éxÓpoiow ÉumaXw ué0es" 
xal uij ue mÀoórov ToU rapóvros el rwes 


A» v 
E Md] mieiderus (rl sordos) pr, sol cor. ab en- 


641. à] eio 


pocvárns, üt in Trach. 209., om- 
nino ut deus tutelaris invocatur: 
ut nihil opus sit de statua dei cogi- 
fari ante aedes posita. Omnino- 
que, ut monet Hermannus, wpo- 
crárms et xporvarípus non dictus 
est quod statuae ejus ante aedes 
collocatae eesent, sed quia esset 
defensor sivo tutor, propterea sta- 
tuno ei ante acdes positae sunt. 
638. xepupuérir Bdiw vocat, 
quod mentem suam verborum àg- 
eiBoMam occultaro studet. Mox 
enim dicit, non sibi ro váy 





relata. Sed woMyAéevov Boíjr est 
v. 798., nisi quis illic quoque xa- 


AuyMécos scribi velit. Nam com- 
posita cum dw saepe in sov 
corrupta sunt ab librariis. waAMy- 
*Awsgor per Bócénuov explicat 
Pollux a, 169. 

641. uaralay Bdp) Falrum ru- 
morem. Cont v. 63. My uárqr 


&vícxorras. 1298. éx' rp rj drm 
Neyuiep. WÜND. 
NC enl Diele 
ws duoU Aéyovror" Tjde 
Toi voir vg dew. Ergo riapus- 
Hves, ut v. 638. dixerat wAóos . 
d—cenpounérnr uv Bátor. 
44. rol rjbe] vj3e runrl apogr. 


ra. 

645. Burüv jrepev) Ambiguo- 
rum. Dubitarunt. erlaiao utrum 
Burcüy numeri an ambiguitatis sig- 
nificationem haberet. Alteram in- 
terpretationem, r&v dugdBóAsr xol 
Bwsowoww, scholiasta confirmat, 
verbis proximis ej uiv wégmwer 
4u8Aà—, el & 4x6pà—. — Aurroós 
Tiwas Kal àudiBóAovs kal Aolobr 
Xpnguoís dixit Lucian. Alex. c. 
10. ab Sbneidew. comparatus. Ce- 
terum comparandae cum his si- 
miles post somnium preoes A tossae 
apud Aeschylum Pers. 215. 

645. Aixe? vot] Hunc ut aver- 
runcum malorum invocat hic et 
v. H3 zt ad Oed. T. 2 

40. vémvey] véguxe» legitur in 
eot, radi ote. Sdpwes 
convenit praecedenti edzpara. 


HAEKTPA. 


BáAourt Bovketovaw ixBaAci», (ijs, 


àAX' GM p' üd (Gcar dBAaBéi Bio 


5o 


bópovs "Arpeibüv axijrrpá r' üudénew rábe, 
d$.ous( re £vvolsar ols £óveua vüv 
eixpepobcav xal rékvev ócev dyol 

bósvoua ui) npóaearw 3) Xóm mwpá. 


rabr', à Aíxei "AmoAAor, Deos kxióev 


65s 


Sis mücw jjpiv Ganep éfairoóueDa. 

Tà 9 da nárra xal cwráors épot 
ézafià ce Daípov! óvr' éebévar 

robs dx Ais yàp elkós dori mdr. dpüv. 


TIA.£éva: yvvaixes, más àv elbe(iv cadis 


660 


649. 4$jr] vin litura duarum literarum elutarum. Fuit haud dubie 


€ uf in Lb. est é«c, superscripto $ 


dpbiveo] ld! Ire pr. 
senpto 659. vdr8] vàrf pr. 


j$o. de ex uno pro alel. 
p 652. Scholiasta, à Bar 


wa »" licat 
E 'a», ut expl 

Soclist) » priore pendet parici- 
Pie] 1 Per attractionem pro 


Tíves  (Lvveocav). Tíxva 
ecligi Coneorenti et pus 


6s]. rà P ba irre] Qua sd 
Orestem et Electram 


ent, 
consilia metuit. Scholiasta, 


fà mepl. rijs TOvríis "Opérrov Éo- 


65o. dal «ld 6sr. 


es, iapitei, c» m. at. mper 


Agir] dpiur 


xev. dxecbas.. (qroori &V Bi vl dv- 
Taj0a uà» oix dualve wepl ToU 
"Opérrov, Berepor BÀ, ro &yylhow 
da&órros, Qaireru: donlonérw jn- 
Téor oiv br. vuv uiv wporioxaqa 
abri» ferra (üvra, vóre Mà is àxo- 
rud rappnoid(erai, Égofos "ye- 

N^ obs i Ads yàp eld dri 


sá»f épiy) Nam Apollo est Ads 
podfrns, de quo dictum ad Oed. 


T. isi. 
660. De paedagogi recte 
judica solista] à sadayeybr 


fixe« wAagduavos Tà pl ToU Üavd- 


M 0v ToU 'Opézrov. b 8 jos abroU 


HÁso dovl obre Arowri(onérov 
warrásasw. ore Soplvov, àAX ds 
érov. ebwalpus 0 fixe, lw obcür 

Aueoréper' wperoy iva uà Duco- 
perius ugorépas érayyéAAr" 
Beirepor obs, 0 [Ud 
aprés hdoriper. wibaras 9h dpe- 
à is byroir. 


72 ZO$OKAEOYS 


€l roà rvpávvov Bdpar" Aly(atov rále ; 
XO.rdà' dori, Ó £&^. airós fikacas xaXás. 
IIAJj xal Sdpapra rjv8. émeuá (ov kvpá 

xeivov ; mpémei yàp ás rópavvos elaopüv. 
XO.udAucra mávre: je aoi xeívrj mápa. 
TIA.À xaip', ávasca. col $épov fjke Aóyovs. 

Ties $Uov zap' üvbpós Alyíati 0 ópoU. 
KA.betáuqr và jf". elBvas M4 aov 

mpárwra xpíte r(s c' ànéoreiver Bporüv. 
IIA.Oavorels ó wxebs, npáypa mopaivov péya. 
KA.Tà moto», & £&v ;. elmé. mapà $vov yàp àv 

&vbpüs, aád' olla, mpocduA eis Aes Aóyovs. 
TIA. r&v! 'Oplorns*. 8v Bpaxet £wvócls Mya. 
HA.ol "yà rác GAoAa rjU v judpg. 
KA.rl djis, r( diis, à £etve; i3) raéros xe. 
IIA.Gavóvr' "Opéarnv vür re xal váXat Myo. 

662. fixacas Brunckius pro efazas. 669. & additum ab 8. — àré- 


rever] Arleree 74. vh] vb —— 676. wdAan Apu] 7p. ró* 
drréro, non ab S, sed alia m. paullo recentiore. 


665 


670 


675 








63. éreud(uv xvpü] Recte con- 


j 
664. wpéei bs. rópavvos elcopüs] 
Decora est videri «t regina ; id est. 





Teginae similis est. Hoc signifcatu  j6iv àxaAAdar 


frequentatur verbum wpémw. Pin- 
darus Pyth. a, 69. ellos yàp ixepo- 
aerárg wpérey  olpovíq  Dvyaripi 
Kpdvov. Euripides Bacch. v. gos. 
nope Bà Kdbuov Ovyaripur wpéves 
jug. lbid. 1177. wpéwe yàg dcr. 
Expbs &ypaiNov ép. Ut hic wpé- 
T« eiopür, sio apud Aeschylum 
Suppl. 719. xpésovei 8 ávBpes vfi 
lost Aevxüv dx e 








conspicui sunt, BRUNCK. 

668. i«ldumy 7à bn6iv]. Aceipio 
omen. Omen est quod a paedagogo 
dictum erat se 1deis Adyous afferre. 


Clytsernnestrae, somniis perturbe- 
tae ci wlliitao, optime convenit 
haec exclamatio. MUSGR. He- 
rodot. 8, 114. à plv Bb Beldaeros rb 
» ero. WUND. 
Gro. werd) V. ad v.a&- 
25. rl djs, vi q):] Scholiasta, 
ol idéos Pod EON xl várv 
catós dxobcuri, Mis xa) vpls và ab- 
à üxober BoíAorra. Sic Oed. T. 
943. locasta ex nuncio, qui claria 
Verbis dixerat ére vw (Polybum) 
Odraros d ráqois Dye, quverit, ws 
dlsas ; 3 r(órmee TióAvBos, à pei 
1 vabrys xAé«] Recto explicat 
scholinsta, a Bà raórq» Qu) 
éiv và dis. 
6:6. viv re xal dias Aéyu] Sic 
etiam apograpba meliora (nisi quod. 
d» Aéyu Lb. et Palat.) et Eu- 


p el- 


HAEKTPA. 


HA.àseAM pg» oóarqros, oUMv elp' Eri. 
KA.ei ply rà cavrijs mpásc", dol 8t ci, £6ve, 
TÀÀ nts elme, r$ rpóneo bidAAvrai ; 


T1A.xdzepópzy spós rara al rà máy dpácu. 


&éivos yàp éA0àr és rà xAewiv "EAMÁbos 
tÁoxnu! dyüros Aehduxp lMov xápe, 
Br fjrder! àplpis dpülev kxpvyudruv 
Bpóuov apoxnpífavros, ob apérr plats, 


elajjAe Aaynpós, müat rois éxet odas" 


685 


pópov 0 loécas ràjécet à répuara. 


681. ds scripal pro els. 
Musgravius pro rj $ór«. 


deri dici prose. Nam ique 

paullo longiore dicitur, 

at Andg. 19r. zénieros eru riv 7à 

xa] wdAai Bom. Sed diwoy wdAur 

de eo quod modo dictum erat Oed, 
- 1161. 


decus. digni 
Trece 5, 28. xal 8» udo 
péexnus Miro. BRUN! 


conjunctum ut àperás (ya x«pei 
Aj. 619. ubi v. annot. 

AeMjuxay ÉüAur xápr] Ana- 
chronismum notavit acholiasta, of- 
vo d» dv Opirov à Tivfubs dxyév. 
€ notaverat jam ad v. 49. 

683. àphler kmpvynárwr] Scriptor 
prologi in Eurip. Iphig. Aul. 94. 
dpéer axpiyuari | TaAS Buy clrov 
Td! &Qiivas grparés. 

684. Codicis vitium 8pépow cor- 
rectum in apogr. plerisque. 


684. Bpónos] 
sv in litura ex «, ut videtur, factum. 


puo. 686. 
e "eícni (debebat vow] 


ob pérg xpleis]  Cursum fuisae 
primum certaminum recte annota- 
vit Tridlinius. Sio etiam in Olym- 
püs et anidem sadi decurio, O- 
Iympica autem instituta pleraque 
recepta esso in Pythiis ex Pausania. 


ro Spduao) mire lusit seholiastas, 
po pun annotarunt, olor oix 4A- 
Mer aerà rh risera os tn 
rois répuat y abri 
iso vis vient eroe. UV dpoles 
Ra] Ires veteupasplvos d» T$ byu- 
vica, Us tel rj. Moptj rri voi, 
is Bavnavbs dri rj nopój, obra 
kal v6 oye dgdry 6r iri rg diu, 
Sire kal irl rg (yw. Alius ruis 
Rauxór dero kyerlcaróna 'Opi- 
ovp, b dero deor ordbus, eikorm 
draw bera ore vj eire ira và 
"ripara Tob Mphua ieodioavo. ok 
(ed Dplnao) gl vo dx voila dpduov. 
Manifestum. os rj ere ex ca 
emo scripture ortum, quam Mua. 
gravius (d Eurip. Phoen. 1135) 
Qo jectura ost assecutus, rj '$dets, 


P5 








74 


ZO$OKAEOTZ 


vÜxns Éxav éfiA0e mávriior yépas. 
x&mus uày y sroÀAoto, saüpá aot Mya, 
ode cba roiobl' dvbpis (pya xal xpárir 


, 8 V o8" Foov yàp elrexípvfar BpaBfis 


Bpóuuv BuiAor à0X üánep voul(erai, 
Toírev éyeyküv mávra ràmvikia. 


690. BpaBiis] e & m. rec. su] 
uide, Peo88i] u per y 


neglecte cras Terminum autem 
cursus aequasse carceribus dicitur 
Orestes qui stadii spatio 
terminaverit currum ibi ubi ooe- 
ptus erat, ut recte explicat Her- 
Tüannus.  Kandem  corrupielam 
apud Aristidem vol. 1. p. 339, 13. 
duorum codicum auctoritate us- 
tuli, voós re àqdvras iMAowy ol. 
ues ele» al rà TÀ rte 
rl fixorra: Éua 3b al avrà freurov. 
uerà ràv dur, Td re rüs surrá- 
tut ka) à ris àdécews. ubi vulgo 
$íc«e.  Descibitur autem his 
verbis diaulua, rriv xwv (ut ver- 
bie utar scholiastao Aristoph. Av. 
293.) rbv Bpóuor dv rj wopeiq, Tb 
mAnpGca: rb ardBuv xal bxorrpijai. 

688. v moANoiss vaópa] Pauca ez 
mulis quae dici postent. MUSGR. 
De hac antithesi egi ad Planud. 
Metam. p. 671. Pindarus Pyth. 9, 
134. Bau B dy paxpoigi gout» 
dxoà coqois, (quod scholiaste ex- 
plicat, cogo? áxpoaros Bran la 
gui rà woMÀ dxrerunatra.) 
BOIS, Verbe recte construit 
Schneidey. al oix olla abv rwr 
Tool" àrBphs fyya kal xpárn Aéye 


raípa dv voXis, dv 9 fob. (—iv 8) 
Ae), ut in Oed. T. 1251. x&éar 
uy dx Türb' obxér' oli àvdNAvras. 
Quae ratio probabilior quam alio- 
rum, qui commate post Aéyw po- 
ito sic haec intellexerunt, ut mul- 





691. M* rep Porsonus pro wér- 


minus convenit oppositum d» & 
To&s et roii, pro quo roidà* potius 
dioendum fuisset, nod i p 
apogr. uno posuit Brunckius. 
HS corporis viribus intelligen- 
lum. 

69o. Scev] Scov Suidas s. v. 
Bpaeis. Et aic aliquot apogr. 
690 et 709. BpaBis] Apographa 


is. 

691. Spiumw] Mpéuev deteriores 
libri Suidae. Varíam lectionem 
Bcov—bpíuor memorat "Triclinius, 
Bpínuv huíAev déAa esse poemunt 
quae Xenophon Hist. Gr..7, 4, 29. 
Tà Bpojuxà oU. werrfhov dicit, op- 
posi rj. irrolpouig, de qua infa 
M 





codex Oxoniensis sévraf' à, Scho- 
insta quid legerit nescimus. Nam 
quod inter scholia legitur &Aua, 
Biewor, xovra, Bpáuov, dq TaU- 
a dv jug is Jrywri(ero fuéoq, ro- 
centisimi grammatici additamen- 
tum est duobus comprehensum 
trimetris memorialibus, sio redin- 
tegrandia, vévt', Kxua, Blexov, Éaor- 
7a, Bpónor, vdAw | abr! dv jug vis 
dryevi(e "Apépg, syllabis tantum 
numeratis, nulla mensurae ratione 
habita, ut solent infmae aetatis 
poetae. 


HAEKTPA. "5 
eABer, Apyetos pév üvakaAovpevos, 
óropa 9 "Opéarss, ToU T0 kAewóv ' EAAd$os 


"Ayapép.vovos arpárevp! áyelpavrós more. 


695 


xal rabra p» rotaUO - Órav 8 ris 0cov 
BAarn, bívav' àv oi? àv loexóuv $vyetv. 
xeivos yàp dAAms )uépas, 00* lmruxür 

jr» 3jAÍov réAXorros óxbrovs àyàr, 


ela3A0€ zf0AAGy ápuarqAarav péra. 


els ]]v 'Axauós, els àxó Zmáprgs, bio 
AlBves (vyorürv üáppárov émorárac 
xüxeivos àv rovrow OeacaAns fxev 
Üxrxovs, Óó 7éusros Ékros é£ AlroA(as 


£ar0ais: ado fBbouos Máyrgs àvijp 


705 


ó 9 dy8oos Xeíxemzos, Alviw yévos* 


697. Biva:rr'] Post a: duae vel tres literae erasae 
706. Alviày] alveidy 


« ex o factum 
693. &rxaxaXobu«ros] Scribendum 


. bra» W ris 0e» BAdsrp] 
aA 455. el 8 Tis 0rd» BAd- 
698. hrwué») Generis neutrius. 
Sic à Bpejyuxd 1n loco Xenophontis 


xima verba docent, epitheto 
vevs ab equis ad certaminis nomen 
translato 


701. «fs jj» 'Axaibs —]  Bcholi- 
asta, quAoTíues Dià sibarórnra Tab- 
va éwe£epyd(ereu. Nominat autem 

i quasdam gentes et Grae- 
cas et exteras, ex quibus certantes 
ad ludos illos convenire solebant, 
fis potissimum electis quae vel ro- 
bore et fortitudine vel Purruum e- 


703. 6«c0aAàs] 


harum gentium Amphictyoniae Py- 
laeae socias fuisse, quum nihil ad 
rem praesentem faciat, casui potius 
quam consilio poetae deberi vide- 
tur 


701. AMBves (vyer&r &puárer iv.- 
crára] De his Herodotus 4, 170. 
Tb vapà ÜdAaccar Kvpmraio vépor- 
Tai TeÜpurwoBárai 8€ oix fiera, 
àAAà udAicTa Aiflówr elci, et 189. 
Téccepas Tmwovs cv(evyriva: *apà 
AiBóur ol"EAAQves uepabfkag:i. | Eo- 
rundem sunt Bapraio: Üxoi, de qui- 
bus v. ad v. 727. 

703. iceipor Orestes. 

O«c7aAÀs Éxw» Trxovs] Equi 
Thessali propter velocitatem et ala- 
critatem omnium nobilissimi apud 
veteres habebantur. Cfr. Varro de 
R. R. ?, 7. Lucan. 6, 396. WUND. 

704. AlrwAÍas] Strabo 8. p. 388. 
$ rà» AlreA&r xal 'Axapyáver dpn- 
ula "pr Ixxorpopíay «UQvhs *yéyo- 
ver, obx Jyrrov TÀjs GerraMÍas. 

706. Alyiày et 714. Alriivos| Per- 





ZOSOKAEOYTX 


Kyaros 'AÓqvür rGv Ócobuirav &zo- 
Bourg &AXos, Mxarov éknAnpáv yov. 
erávres 0 00  abroys ol rerayuévo. BpaBis 


&Xijpovs éxrÀav xal karéarqsar 0jpovs, 


710 


xaA«íis 9nal aáXmyyos fav ol 9 ága. 
Tamois ópoxXjcavres vías xepotr 
fceway: &y bà müs épeord6n Dpópos 


ri 


Aldus et plerique oodicos 
Dobent Aired» [vel Aleus», ut co- 
dex et Aldus] et Alvei»os, ut sori- 
ptum est etiam in Triclinii reoen- 
sione. In meo emendate Al», 
Alrirer, quod amerit, Eusathius 
336, 19. Vide jum Byz. 
LX. BRONCE. Ext doo 
pe constans in hoc nomine oo- 
m vitium, librariis Alrefov no- 
minis similitudine deceptis » 
107. fraros) lura 
tol "nalla Fetret 
Vrraros 9. 
Té» Ó«olufrev] Euripides ab 
Schneidew. citatus Hipp. 974. xal 
ter" "Abfren vàp lir gs. 


av V "Adjvas ràs 
Geotyofrovs ndAqs. 

708. Béxaror dxAnpár Éxor) Nu- 
merum decem curruum suo curru 
implens, i. e. ordino decimus, ut 
explicat Herm. 

709. 8 abrois — Bígpovs] Verba. 
8€. abrobs o verbo waréerqsar apta 
sunt, ita ut xXfpous ÉryAay Kal 
idem sit atque xAdpovr míAavrer. 
Similiter dixit Eurip. Hec. 102. ràr 
Berwocivovs oxnràs spolurobg, 1 
dkAmpéémr kal. vporeráx n» Bohn, 
i. e. iva kAnpaeiza sposerdxUn». In 
conjunctis autem nominibus abrobr 
et Hlpoer nemo haerebit quive Aj 

3 meminerit: dv eres abrüv el: 
is bv? lohp ctrur vocoiror, Gere 


7D 





jme, «: ab alia m. ant. 
^) aede tabe s 


Üaros U vel di 


10. xMpovs Wunderus 


cüpa TwuB«vsu Táóe. Ceterum 
Iaec de certamine curuli narratio 
eranda cum Il 23, 356 sqq. 
Ande plur Harires ha bausit Virg. Ge. 3 
103 sqq. 
de] 6h in i nliQs carminibus dis- 
isse iragicos, non in diverbiis, ob- 
servavit Elmsleius ad Eurip. Iph.T. 
35. neque apparet cur Sophocles $ 
scripserit ubi I»' poterat, quod ip- 
sum restituit Nauckius. 

710. xMipovs érxAay recte Wun- 
lerus pro xAfpois ÉruAar, quod eo- 
dem errore illatum erat quo v. 556. 
Mes Atipxer Jo Mose dHpxes. 

Est autem x rmAar unius 
instar verbi oim unde cum 
aocusaivo construitur, ut supra 
Aéyovs élipxes cum aocusativo uc. 

712. xaAeijs ówval cdAweyyos] A- 
rist. Ach. . ive bxb fis gdA- 
sryyos. Livius ab Schneidew. cita- 
tus 33, 32. ad spectaculum comsede- 
rani, ei praeco cum tubicine, et mos. 
ex, in mediam. arenam, unde sol- 
lemni carmine ludicrum indici &o- 
let, processit, 
713. àv V Aperrdón Bplpos] &y V. 
apographa nonnulla. év M dubitari 
potest utrum adverbialiter dictum 
sit, sim significans, an per tmesin 
m dveuerráón 4. Eadem ratio 
loci similis Antig. 420. wuxAme: 
vebíov Ans. sreDudBos, v V dpeavábn 
uéyas al&fip. 








HAEKTPA. 


krÜTOU kporyrüv üppáre  xórw 5 üve 


QopeiU ópo0 8à mávres àvapepayyuévot 


71$ 


$e(borro kévrpov otb?ày, és ÜnepBáAot 

xvóas rts avrüv kal $pváyya0" land. 

ópo9 yàp áp vàra kal rpoxü» Báceis 
30puor, eleéBaXXor lal svoaí. 


keivos 0 vm avri» éaxárnp org» Éxor 


715. $opei —$e(3Sorro] Sic, non '$opei9 —' $elSorro 
720. abri» éco xáror] Super 3» et 2» duae literae 


Aor] ele ÉBaAXor pr. 
erasa. 


714. kporgrév àpuárev] xpornrà 
sunt 3 currus : ubi 
tporrucà. habet echolion interlineare 
in cod. MR. Parisino et A 0, 
quos olim excussimus. . 
Athen. vol 7. p. 499. Homericum 
Il. 1$ 659: bwepágcar Bé ol Tirso, 
X«&  xporéorres, comparat 
Wunderus, pm 
715. Qopetro et eíDorro sine aug- 
mento dicta, quod ssepius apud tra- 
gicos omittitur in nunciorum nar- 
rationibus. 
&rapepacypáro:] Probabilius àuue- 
pryuéroi ut &yxaAoóuarvos v. 693. 
417. Tis abré&»] Genitivus abrÓr 
pendet à Tls pronomine, sensusque 
ic est: ut aliquis eorum currus 
frementesque equos praeverteret. 
Recte autem hoc dictum esse, ne- 
que, quod quis exspectaverit, sas 
vis Yel éxacros pro abrów Ti$ poni 
apte potuisse, ex eo intelligitur, 
quod non omnes se poterant, sed 
tantum aliquis eorum ceteros su- 


perare. . 
419. fipifor, eicéBaAAor] Asyn. 
deton ut Ajac. v. 60. rpuvor, «icé- 
BeAAor els tpi) xaxd. Aesch. Pers. 
426. Éwaiov, éppáxi(ov. 463. valov- 
c1, xpeoxooUc:. Sept. 60. xopet, xo- 
vlex. 186. aUew, Aaxd(eiw,. Eurip. El. 
893. fjawa;pev, do dBq(e. Dio Caas. 
43, 37. *eea(or, KOrncxov. ** Non 
male, quamvis paullo liberius, ver- 
tit Brunckius: namque conferti equs 


7120 


719. eloéBaA- 


i» terga 

rotarumque orbitas spumam, ferve- 

dosque fundebant fatus. Similiter 

Virg. Ge. 3, 111. Awnescunt spumis 
» WUND 


ali aliorum 


ad jflatugue sequentem 


720. ów' abrhy doxárn» orf 
Éxov] Errant qui de postremo cir- 
ca metam flexu sermonem esse pu- 
tant. 'Ecxárg erf de pluribus, 
quae in hippodromo sunt, columnis 
extrema est, eademque est etiam 
meta, circa quam flectunt equos. 
ów' abr» do xárnr aTfAn» Éxer di- 
citur qui pene pervenit illuc et ibi 
equos agit. Éxeiw enim satis usita- 
tum de cursu, quem auriga tenet. 
Ad eam columnam xyxpíurrew àel 
cópryya dicitur qui quoties illuc 
venit, tam brevi gyro flectit ut 
&xis pene contingat columnam. Id 
enim praecipue curabant, ut jam 
Homerus, quem imitatus est So- 
Raocles, docuit Iliad 13, 334 seqq. 

am quo brevior gyrus, eo certior 
et tutior aurigatio: quo autem 
sinuosior, eo vehementius in trans- 
versum avertitur currus. JQuo- 
niam autem sinistrorsum gyros il- 
los equestres fieri mos erat, dextris 
equis remittenda erant frena, iidem- 
que acrius instigabantur, quum sií- 
nistri interea cohiberentur. Itaque 
his versibus nihil aliud nisi peritia 
describitur, qua equos rererit O- 
restes. "Vide dissertationem  no- 
Siram de verbis, quibus Graeci in- 





18 


ZOS$OKAEOTZ 


&xpurmr' áel osptyya, beiór v ávels 
ce«patov Tmmov elpye rTóv mpooxkelpevor. 
xal plv uv ópÜol ávres &oracav olbpor 
éreira 9 Alriüvog àybpós üaropot 


1àÀot B(q dépovaw, éx 9 Umoarpodtis 


7a1. Éxpyuim'] Éxpier', p & m. pr. 
serto & m. recentissima 5' (non T) post Befiór 
424. Alrtüros] alveiivoc 


car pr. 


cessum equorum indicant, in Beckii 
Commentar. Societ. philol. vol. 1. 
part. r. p. *$ in Opusculis vol. t. 
p. O8) et engerum de Circo 

m. c. 29. in Graevii Thes. ant. 
Kom. vol. 9. HERM. óv' abri» 
eTfjAqr est potius sub ipsam metam, 
ita ut semper proximus a meta fu- 
isse et intimum gyrum obtinuisse 
Orestes dicatur. Ceterum xeivos 
de Oreste dictum, ut supra v. 698. 
703. Schol. erfjq»: tbv Aí0or Tbv 
xaumripa. WUND. 


n 

711. Expuarr'] (xpi codex. E- 
xp apogr. duo, Éypiymr' cetera, 
nisi quod ÉyxpysrT' Lb. (xp 
Suidas s. h. v.: sed apud eundem 
8. V. GUpcyt codex Paris. A. Fyxporr', 
B. autem FyxpiusT', qui frequens 
in hoc verbo error est librariorum. 
Sic apud A eschylum Suppl. 790. co- 
dex Mediceus rq8' éxpiup0rv xpoir, 
unde corrigendum 145e xpuupeir 
Xpo 


Setióv 7'] 7, quod codex à manu 
recentissima habet, ex apogr. Tri- 
clinianis sumtum, quibuscum con- 
sentire T. ex silentio colligitur. In 
ceteris 9", nisi quod particulam omit- 
tunt Palat. et libri meliores Suidae 
8. V. C'€tpaios. 

Beliby—ceipaioy Trsov] Quattuor, 
qui in quadriga juncti sunt, equo- 
rum medii duo sunt (yw: (juga- 
les), tertius vero et quartus ceipaio 
(funales), quorum tertius hic di- 
serte 8«[ibs dicitur, quartus (sinis- 
ter) wpookeluevos, quod recte ex- 


725 


Oeliór v" àyels] Setibr rele, in- 
733. é&eracay] lEera- 


plicat scholiasta, ceipazorv Tirso» Tbv 
e Tov (vyos, Tbv Beliór- vpockel- 
pevor 0à, vj kaymTüpu àpirrepév. 
Quod autem hic fecisse narratur 
Orestes, idem Antilocho praecepit 
Nestor apud Homerum looo ab 
Hermanno supra comparato Il. 23, 
336. àràp rb» Beliby Tewor xévca: 
óuokAfjcas, eltal Té ol vla xepsir 
év vécay Bé rot Trzos üpwrrepos éy- 
Xp: e, és Év To. vAfuya ve 
Boáccerai lxpor IxésÓcs kÓxAov 1roi- 
qroio* Al8ov 8' àAéac0a: dravpetr, ut 
wes Twwovs Te Tpéops xard 9 &g- 
para ütys. 

724. Alviáyos] V. ad v. 706. 

Éerouo:) Bchol. exAnpócTroue. 
Significantur qui frenis non parent, 

uod faciunt qui aurigam auferunt. 
WUND. 

725. $épovaiw] Bíg $épew vel uno 
verbo éx$épei dicitur equus, qui 
frenis non parens effuso cursu re- 
ctorem aufert. Eurip. Hipp. 1224. 
al 9' épbaxoUcc. crójua  Tupeyeri 
yryd6o: Bíq $épovcw. HERM. — qo- 
po?ciw Plutarch. Moral. p. 531 c. 
Qépovciy Suidas 8. v. Áeropo:. 

éx 9' ówocrpoQiis—Üxos] Sen- 
sum hunc esse judico: et tn con- 
trariam partem aversi, dum sextum 
septimwmve (sic jum Musgr.) cwur- 
sum conficiunt, adversas frontes &m- 
pingunt $v  Barcaeas. quadrigas. 
Rea haeo videtur narrari : equi Àe- 
nianis postquam effreni aurigam 
abripuerunt, eo tempore, quo ce- 
teri equos ad metam flectebant, sep- 
timum cursum conficientes, ipsi, 


HAEKTPA. 


TeÀobvres Éxrov EBbouóv 1' 1j8n Bpóuov 
pérexa cvynalovs. Bapxaíots Óyois* 
üvreüUev &AXos &AXov df. évàs kaxot 
Üpave xàrémarre, mày 9 én(unAaro 


vavayiev Kpwaiov lrzwáv sébov. 


730 


vols U o£ 'A6nvür Bewis ijnoorpódos 
dfe mapaozü xàvoxexeíes mapels 


pro 
qui interiores erant, non sinistror- 
sum, ut feri debebet, quum ad 
metam essent, gyrum faciunt, sed, 
quum proni et praecipites ferren- 
ur, et id, quo cursum effusum im- 
pediri videbant, evitare vellent, ce- 
Veris, ut. dixi, sinistrorsum ad me- 


asta, dE rarricews éverívatar dxeí- 
rev Vxor rpedórruy. 

716. Teatre] Notandum mas- 
eulinum ad s&Ao: relatum, quasi 
fere praecemisset. fexto autem 
cursu dimidium curriculi abeolu- 
fum erat. Nam cursus fuerunt 
duodecim. 


T1]. Bepeslo 5xos] Hano gloe- 
sem in n suum rettulit He- 
sychius cum hac interpretatione, 
ensi olros yàp éerwotla(or n 
Ievorpoplay. Qaai» abrois xal wpé- 

ovs dpua (tubas BilayOlvras jvb 
TloreiBevos, 75 8b drioxciv óvb'A6n- 
vás, des Mraaéas dv rois epl AiBóns. 
Ceterum hic qnoque notan notandus ana- 
hronism: Barce Orestis 
aetate nondum condita erat: v. 
"Herodot. 4, 160. 

| 718. 4 ivbs axo] Equorum Ae- 
nianis, 


729. Épave xlréxerre] I. e. dp- 


339; Keri Brunckius pro Kgereuir 


133. rdroxuxebsi Cobetus. 


ivrev lópave. 

730. ravi] Eadem metaphora. 
infra v. 1444. Iruxoügw dv vavaylou. 
et. Pseudo-Demosth. Orat. amator. 
P, $16. Ab Jacobo comparatus, 

s dw rois lewis Aybcur dMiornv 
lar wapéxeras và vavayoivra. Con- 
finuatur metaphora verbis d»oxe- 
xebe ot ehitur lgorros in. versi- 
bus proximis. 

"Aénrür S«sbs] Scholi- 
ois dri roD Éxepor: vpbs 
podes Axpownéver (rtupét 
abrbr às A8qvaiov. 

732. liv rapazwá] Ex medio cur- 
rioulo sive ex orbita, i in qua per- 
turbatos illos versari videt, deflectit. 
equos ad foros versus. WUND. 
zipirej spogr, vnum et Suida s.v. 


repurwür: sed rapacwi idem 
Bud. 












Jdroexebe] Formam Atticam, 





pokeyá ceterisque hujus stirpi 
vocabulis ab librariis ubique fere 
illato a pro o obliteratam, recte 
Festibit Üobetus, Significationem 
verbi recte explicuit scholiasta, 
dacepd(s, rariye.  druxwyeónr 
yàp kvples Bray xeuiavos 
dvros d» 0$ veMey&i areDiarres rà 
lava. ceAiew abrífi, i Baua- 
Xéuevos r$ vreluari. uevagopurs 
ol» ixl vob Épuaros efpnxer, ob Bey- 
puAMgaro, &AX' &dfike bv Tiv Te- 
xwv kAera, xd] Üerepos píua 


fjAaure. 
sapels] Praetereehi passus. 





ZO$OKAEOTZ 


xXibov" Évrnor év néoe xvxdperov. 
7Aavve 0. écxaros pàv jorépas &xo» 


óAovs 'Opéorgs, rà TéAe TÜrrw dépor: 


135 


Ómws 5 ópi uóvov vw éÀXeAewuuévov, 
ofr bv Orcv kéAabor évaeícas Ooais 
mots Óusket, küfiodsavre (vyà 

jAavvérqv, rór' dAAos, &AXo0' árepos 


xápa TpoBdAAer brmwóv óynuárev: 


740 


kal rovs j&v ÓÀAXovs mávras àcdaAeis bpónovs 
ep0oU0  ó rAqpuor óp0os é£ ópÜv blbpur 
ézeira. Aer jjv(ay ápwrepàr 

xáumrovros Ürrov AavOáver oríjAqv üxpav 


Talcas &pavce 0' corvos uécas xvóas, 


745 


kàf ávrÜyov dAw0Oe, oiv 5 éAocera: 
rujrois lyàcv. ToU bà m(rrovros nébo 


733. Épurroy] éolrro» pr. 


tissima. 


734. )erépas] 9' male additum 
in apogr. plerisque. 
735. TQ TéA€i wloiww épory] Fecit 
quod bonos agitatores fa- 
cere solitos esse Cicero admonuit 
Academ. pr. 2, 29, 94. ego enim, 
ut agitator callidus, priusquam 
ad finem veniam, equos sustinebo. 
WUND 


736. $vos 9] In apogr. excepto 
Flor. Cl. interpolatum à 9' ós, in 
Lb. confusa utraque scriptura à 8' 
&s 9. 

ópà viv] Orestes Atheniensem, 80- 
lum post octo primorum ruinam 
relictum in hippodromo, quooum 
certaret. 

738. k&ficócarre] Orestes et. A- 
theniensis. kàficécarres apogr. ple- 
raque. 

741. Tobs—lA Aovs—Bpónovs] Un- 
decim numero. 


734. bcrépas] 9 &dditum & m. recen- 
736. $ves 5'] Sic pr.: 83' óc 9' sec. 
AeAeiuuévor pr., » à m. rec. in A mutato 

T factum 745. Áforvos] oc ex ae factum 


OUnAnaaéror] ér- 
442. &pBov0 ] Alterum 6 ex 
746. &X100«] &A0er 


743. Aówy] Hoc scholiasta expli- 
cat xavrar, Qià Tb cvyrenAÉXDas. 
Qui 15 evurerAéx0a. ipse finxit, 
quod intelligi non poterat nisi di- 
serte dictum. Manifestum est con- 
trarium potius dici debuisse, Ore- 
stem frenum sinistrum atiraxisse. 
Unde fuerunt qui ver" àyéAko», 
Éveir! dpikour, Exeira revo conjice- 
rent. 

745. xvóas] Scholiasta, 7b Aemrbv 
pépos ToU Átovos, Tb rpBóuevor bw 
Ts xowiki8os* efpyrai: 56 Ópoles Tb 
sap" AxoAAev(g (Argon. 1, 757.) *'&- 
Eovos éy vAfjuvpoi wapakAiboy &yrv- 
pévoio." 

746. ei» 9 dMocerai) V. ad v. 
299. 
747. TumTois luaci] Neuius comn- 
paravit Hom. Il. 1o, 567. 21, 30. 
23, 684. Eurip. Hippol. 1234. xé 
piv dx Deouüv Av0els TunyTGY luár- 





HAEKTPA. 


81 


7:'8Aot Ówozápgcar às uécov bpópov. 
arparós 0 Unas ópQ. viv éxnemrexóra 


bífper, áreAÓAvfe róv veav(av, 


750 


ol' £pya bpácas ola Aayxáret kaxà, 
Qopoípevos zpàs o0bas, ÓAAor' oüpavg 
exéA npooaírev, és ré vw buifpgAára:, 
pois karaoxeOóvres Urmwóüv bpopov, 


fvcarv alpargpóv, Gere u35éva 


155 


yràrvat Qr» ibóvr ày &0Xov Béyas. 


xaí sv avpj. kéavres eU0vs àv Bpaxei 


xaAxo néywrov cópa beAaías o0500 
$épovaw üvbpes Duxéeur rerayuévo:, 


Ünes varpqas róuBov éxXAáxot xOovós. 


460 


roiabra coi rabür' écriv, és uày dy Aóyo 


754- xarac x eÜórres scri 
ius pro xfaxTes 


Myw, eu & m. pr. 


rwr. ibid. 1226 sqq. abr5s 8 6 7A£$- 
puv jylawi duzAaxels Deoyuby $vc- 
t Dre i Aie 

» wpbs Térpas Kdpa, 
(pater 55 bh 

víwrorros Té5g] I. e. els séBo», 

ut séce -yaíy apud Homerum. Nisi 
les adverbium so: esse vo- 
luit, de quo dixi ad Aeschyli Prom. 

14 
249. » erperis] Non exercitus, sed 

rici vin ut Trach. 795. 
€ u' dy v0AA$ crpa- 
Té Baxpuppo ovrTa. 

752. dopolzaves] Intelligendum 
ÉAAere ex altero membro senten- 
tiae, ut Trach. r1. $ovrày dvapyhs 
raspos, ÉAXoT' alóxos Opdiwr. 

754. xaracx«0Órres in duobus 
apogr. corruptum in karacxedév- 
Tes. 

755. ÉAvea»] Nam loris implica- 

tum fuisse dictum erat v. 746. 

)ri yréss; —8»] Similiter Ho- 


i pro xarac x éüorres 
«b0)5 | Prius v ex » factum videtur 


457. kéarres Brunck- 
761. Aóvyois] 


mer. Il. 16, 638. ob9' à» Eri $pd5- 
pev Tp à»hp ZapryBórva Dior Fyro, 
éwel BeAéecoi xol afuari kal xovl- 
pow éx xkeQaAfis eAvro Diauvepis és 
wóbas Éxpovs. SCHNEIDEW. 

757. xal vw *rvpü xéarres] Addit 
hoc ut Clytaemnestrae nihil plane 
dubitationis relinquat quin Orestes 
perierit. 

158. xaAxq] Vasculoferreo. Bpa- 
xe5 Texe v. 1 I4. 

uéywror aüpa Bexalas. mxo3oU] 
Eximiae staturae corpus in cine- 
rem apí sido at 

759. $épovew] Conf. v. 1113. 

760. éxAdxo:] Optativus positus 
propter praeteritum quod praece- 
dit reraYhdvot. Frustra in aliquot 
apogr. éx 

461. Min A piv Tavr deriv] Es- 
dem fere perorandi formula supra 
696. et Oed. C. 63. 

és piv dy Ayo &xyeiwà] Vel nar- 
ratione tristia. Aéyy, superscripto 





82 


ZOSOKAEOTZ 


aAyewà, rois 9. iboUow, orep elDopev, 
péyiwra sávrev dy mam éyo kaxkóv. 
XO.$e0 $ei: rà qv 51] beanórauw: rois máAat 


apóppuor, às &ower, éjÜaprat yévos. 


165 


KA.ó Zeb, r( rara, aórepov eirvxij Aéyo, 
1j 06ewà pp, képbg bé; Avrnpás D Exe, 
el rois épavris róv B(ov aw kaxois. 

IIA.r( 9 à9 àóvpels, d yivat, TQ viv Ayo ; 


KA.óewór ró r(k«rew éor(y oibà yàp kaxás 


779 


TácXxorrt picos àv réky mpooy(yveras. 
IIA.uárqv áp jueis, 6s éowtrv, jkopev. 
KA.obrot uárqv ye. Ts yàp Qv párqv A€yots ; 

«( uot Üavóvros n(or. éyev rexjujpua 


aipoaijA0es, Ooris rfjs epis yrvxr]s yeyós, 


269. »üv] va) (8c) 
poc yÜyverai] wpoovylreras 


Aóvyo, etiam in Flor. Cl. alioque 
Florentino. REedeunt autem haec 
verba eodem aoc si dixisset rois uév 
&xobovsw àAXyewà, quod accurate 
responderet opposito rois 8' iBoUcir. 
Monuit Wund. 

62. ofrep efbouev| His verbis in- 
dicat se ipsum fuisse inter eoe qui 
siderint. 

764. BecwóTauci tois *áAa] Atri- 


466. Xéyo, quod post TÍ abra 
poni debebat, metri caussa post 
priorem interrogationis partem col- 
ocatum est. Similis verborum ool- 
locatio apud Aeschylum Pers. 350. 
TÍves xartjptay, wórepoy" EAAnves,ud- 
xn5, 3 ais duás. Ceterum reote mo- 
net acholiasta, és uiv -yvrh kexlvyrraa 
éxl rQ wáÜei wpbs Bb Tbv wíivbvuvor 
&roBAérovca fjbera.* Dià 96 Tbv xo- 
phy &A*yeir Üvoxpireras. 

768. vois dpavrfjs — xaxois] Filii 
morte. 

770. Beubr vb vlkrew dotíy] Com- 


770. o084] 5 in litura 


715 


771. Téxp] rékei pr. 


nt interpretes sententias simi- 

es, Aeschyli Sept. 1031. 8ewb» Tb 
Kowbp c*. VOV, vepikaper. 
Eur. Phoen. v. 358. 9ebr yvradti» 
ai 8i dbívov "yoral, | kal quAérexvér 
wes *ür "yurvaweior "yévos. lphig. 
Aul. p 4. ber. Tb Tlkcrew, kal Qé- 
pe QlATpor uéya | wüsír T« kowbr, 
&c0' oxepkdurew Tékvov. 

771. *áexorri] Masculino utitur 
in sententia generali. 

714. 8avóvros—Texufpia] Contra 
v. 904. 'Opécrov (rapórros) Texuf- 

y 


775. Tfis éusis yvxtis] Moschopu- 
lus Dict. Att. in v. yvxfr vvxh kal 
$ $ócis, 6s *apà 2XojokAei, Doris 
Tíjs duss vxtis yeyás, firyovr fis dus 
$ícews. Eadem fere schol. Eur. 
Hec. 175. (173. ed. Matth.) et 
schol. Aristoph. Plut. $24.  Dici- 
tur hoc, ut apud nos, tum, quum 
id, quod intimum et cum vita con- 


junctissimum habemus, significatur. 


Sic etiam v. 786. 1127. HERM. 





HAEKTPA. 


pacráv ázocràs kal pois épijs, dvyàs 
ázefevoUro' xal p, énei ríjabe xÜovós 
é£5À0er, obkér. ee: &éykaAGp 0 uot 
rovs marpqovs beí(v' éryre(e: reAeür 


Gcr otre vokrüs Ünvov or. é£ uépas 


480 


ipà areyá(ew 30yv, àAA' ó mpoararáv 
xpóvos buyyé u' aiàv às Üavovuévgv. 

viv 5 —1pépq. yàp rfj. àmgAAÁygv $áfov 
"pos rijcD éxe(vov 0 joe yàp uel(eov BAáBm 


&éóroixos ?]v pot robpàv éxzívovo" àcl 


785 


Vvxijs áxparov alua—vür 9 &xgAd rov 

TGr rjcoó üneA v olvex' uepeócopev. 
HA.olpyo. ráAawa'. vüv yàp olpáfa« nápa, 

"Opéara, rijv a3v £vpdopày, 60' àb Eyov 


zpós rijo0' oBpüfe. pyrpós. áp &xet kaAós ; 


199 


KA.otrot ov. ketvos 9 às &xei kaAós Éxec. 
HA.üxove, Néyeat rob 0avóvros üpríws. 
KA.5jkovcer àv bei káàmekópooer kaAás. 


783. AvsAAd yu, 
(«| é ipi ^ dp] dp pi. 


779. T«Aeiy] Futuri forma At- 
tica pro TeAéce. 

780. 4E fuépas] Interdiu. 

781. Ó sposcrarér xpóvos] Schol. 


pm 
783. irmadyw] &rfAAayua 
apogr. pleraque. xpAdyny Lb. 
et T. cum Buida s. v. *pocraróv. 
785. Tobub» Pikwívova" àel vvxfis 
inperor alua) Idem Creon de 
lamena dixit Ant. $31. ob 9 f$ 
keT' ocfxovs és ÜyiBy b euérn Af- 
(ovad u' démires. Toby alua vx iis 
autem dictum ut -Tobub» perów 
.e7í v. 1390 
85. Repetit ip »vr &à propter lon- 
gicrem perenth 


787. ofvex'] x ex x factum. — 790. üBpi- 


790. dp Éxe xaAGs;] Nonne 
mecum actum est! TIronice 
dictum hoc sensu, nonne miserrima 
sum? Addito pronomine 816. dpá 
poi kaAs Exe. WUND. 

791. obro: có] Intelligendum 
KGAGS feo ex praecedente dp' Éxe 
KGAGS 

793- Éxove, Néu«ci] Sohaeferus 

gomma post. Néy«ci posuit, ut, &xove 

ToU ÜavóvTros conjungerentur, con- 
ferri jubens versum sequentem. 
Contra quem recte monuit Neuius 
ab Electra Orestis Néu«sw invo- 
cari, ut contumeliose habiti, a Ciy- 
taemnestra autem Néueciw omnino 
cogitari, Accedit, quod inepte dea 





84 


ZOQOKAEOTZ 


HA.fBp(e€ vóv yàp evrvyoUca rvyxáveis. 


KA.otkovv "Opéorgs kal o? vajcerov rábe. 


795 


HA.zera)pe8 neis, oUx Ümos ae mavoopev. 


KA.T0ÀAGp ürv Tjkows, à £év , áftos Tvy etr, 


el rjybe zaicais Tfjs zroAvyAdacov Bofjs. 
IIA.obxovr ànocore(xou/ àp, el ráb. €0 xvpet. 


KA.fjkwr'* éneínep obr' éyo0 karáfv ür 


"páfeuas otre roU opejcarros févov. 

àAX' eloiU elow* rijvbe D^ ExroÜev Boa» 

£a rá 0' ajrijs xal rà rTüv $0 ev xaxd. 
HA.áp' óplv ós àAyobca kobvvepnévg 


Óewós Oaxpücat küzwoxbcat Doket 


805 


TÓv vlàv 7] bVorqvos à5. OAeAóra ; 

àAAX' éyyeXGca dpoítos. à ráXAau éydy 
"Opéara $(Ara0', &s y! àndAecas Üavárv. 
&roonácas yàp rijs épije olxei jpevós 


794. ebrvxoUca] «0 Tvxovca pr. 
dito. 
tatum. 
ed] eb pr. 
Sio m. recentior pro rf» 8 
tasse v 


805. kü&rucekUoat) kàxuceicóoa: 


796. Übxws] Ure, c & m. rec. ad- 


797. Tvxeiv] QiAei», à m. aliquanto recentiore in rvxei» mu- 
198. Tf»Be wabccis Wunderus pro rfj»9' Éravcas , 
800. reri à» Bothius pro xara£íes 
T 


Soa. vrbe P] 


803. Tí 0] Litera post « erasa, for- 


807. à] à 809. 


ofxe« $pervós] qpevba ofyw pr., ofxm $perbo 2 m. rec. in litura. 


ultrix hic eum, & quo nihil dictum 
proferatur, audire juberetur. Ap- 
tissime contra jubetur audire quae 
mater Clytaemnestra modo de filio 
Oreste dixit: és £x«u xaAGs Exe, 
eamque contumeliam ulcisci. De 
forma vocativi Néuec: vide Porson. 
ad Eur. Phoen. 18g. WUND. 

793. fíxovaev] Deam, quae inju- 
rias ulciscitur, quum dicit Clytae- 
Innestra audisse quae conveniat 
audire et rata fecisse, significat 
8UAS preces audisse et poenas sum- 
sisse ab Oreste, sibi necem inferre 
injuria meditato. WUND. 

798. woAvyAdecov Bons] Hesy- 
chius, vepurwepxoUs Bois'" Dwepemei- 


yoócns. Quam gl. ex hoc loco 
sumtam videri posse monet Mei- 
nekius in  Leutschii Philologo 
vol. 13. p. 551. 

8or. wpdteias] wpdieus &» Bchnei- 
dewinus, servato in versu praece- 
dente karatíes, ut est Oed. C. 911. 
Bébpaxas obre coU karatles oU8* Gr 
véQucas. 

8023. Éxro0ev] fxroo0cv apogr. 
perque. ÉxrocoO«v ubique inferunt 
ibrari, ne metri quidem ratione 
habita, ut apud Aeschylum Sept. 
629. Pers. 871. 

803. $íAwr] Orestem dicit. 

809. ofxe $pevós] Qpevbs ofyp 
etiam in apogr. nonnullis. 





HAEKTPA. 


af uot uórva, zapijcary éXlbor Ert, 


cé zarpós few (Qvra Tuuepóv more 

kàpoU raAaírns. vür 0 eroi jue xpi) poAetv ; 
pórg yáp elja, coU T àreorepnuévg — 

xal zaTpós. 10r Oet ve bovAevew dw 


ép roicw éx0iorowiw àv0pdnev époi, 


815 


Qorelct zarpós. ápá pot kaAós Éxe ; 
àAA' o ri ui]jv Éyaye roO AovroU xpóvov 
écopas Cívowos, àÀAÀà vf0e mpós m/Ag 
mapeio" épgavrijv ÁiuXos ajavé (ov. 


zpós raUra kaivéro ris, el Bapóverai, 


TGv Évboy Üvrov ós xápis pv, 1v krávy, 
Avr 9, éày (9^ rot Blov 0 ovóels mó0os. 


811. «ew] fiEei, v ab S addito. 
pro £óvowos £cou' (Iocep' codex a m. 


812. viv bà woi ue xph noXev] 
Quo me conwertam ! i. e. unde au- 
riium sperem! &Bic Aj. roo6. 

Pl poMetiw nou Bvyarbv és srolovs 


WUND. 
' uóoy yáp cipi] Nullam 
themidis rationem habet 
post ea quae illa supra dixerat. 
814. SovAebew] Conf. v. 264. 
816. dpd Lo: kaAés fxei] Conf. 


v. 790. 

$18. Écoju Ebvowos] Quod codex 
a» m. pr. habet (óvouos £cou' est 
eiam in apographis melioribus ; 
in deterioribus [óvoiwos Éccop! cor- 
recto quidem metri vitio, sed elisi- 
one vitiosa. ^ In paucis £tóvowos 
lsoua, cum hiatu. Recepi fcoua: 
léroues, quod Dawesius proposuit, 
etsi probabilius est (coua: addita- 
mentum eese librarii lacunam er- 
plentis. [óvowos abrois vel [óvowos 
«cei! inter alia conjecit Her- 
mannus. 

819. wapeo duavr)v] Sensus 


rs. 


818. Kcouai Eórvowos Daweeaius 
recenti). 


eat, me ipsam negligens, i. e. nul. 
lam mei curam gerens. fic recte 
Wunderus. 

ÉQ: os] Amicorum praesidio de- 
stituta, quum Orestes, ut credit, 
perierit, Chrysothemis autem nullo 

Sit habenda, ut significaverat 
v. 813. Poterat ÉquAor abave Blor 
Scribere, quod conjecit Monkius, 
Bed praetulit &eiAos, ne É$iXAov cum 
épavr)» conjungendum esse vide- 
retur 


abavé Bíov| Schol. rec. £mpa»é, 
jo: uerà. okAnpórgros BPiaBiBáco. 
Verbis atarG Bíoy idem hic Electra 
dicit atque uno verbo abarvoUpa 
Philoctetes in fabula cognomine 
$4. WUND. 

20. wpbs ravrTa—ÜÓrrev)] Quod 
8i quis eorum, qui intus sunt, aegre 
feret, occidat licet. BRUN CK. 

822. coU Blov B' obBels wóOos] 
Eurip. Med. 227. ab Schneidew. 
comparatus, fBíov xdápw  pue0eica 
karÜareiy xpj(e, QlAa:. 





86 


ZOQOKAEOTZ 


XO.To0 Tore kepavvol Aus, 3] ToU. atÜov "AXws, el abr 


kpuTTOVOG(P ÉkgÀoL ; 
HA.? $, alai. 
XO. mai, r( &axpieis ; 
HA.d$e. 
XO.p9bép uéy bags. 
HA. áno (ts. 


XO. 76$; 


[éiapávres 835 


830 


824.-836. — 837.-848. 


823.-825. Duo versus, sroU sore-] &éuoc— 


830. àjeps] n in litura pro « 


8233. Scholiasta, é»y vois Éumpoc- 
0e» wapauvÜoóuevos Ó xopbs Th» 
'HAékrpar ÉAeyer (173.) *' €t uoi, 
Tékvor, 0dpcev Éric éy ebparg 
Zeós" xal rà és. rU» ob» wavra- 
xé0ev àweyrocuérns Tfs cwrnplas 
kal wpocreÜelans rfjs xarà Tb» 'Opé- 
eTy» cvupQopas, elkórws wapakexiy- 
Ovrevuéyo TQ. Ay éxpficaro, Gare 
xai rep) Ücósy i. elsreir, xal $Aws ày- 
QuBdAA e, el ÜAws dv obparg clau, 
«f ye vepiopeoi ToiavTa "yuóneva., 
xal Tb» uév "HAioy 6s wárra d$o- 
pàrTa vapéAaBe, róy 06 Ala &s wdy- 
Tey Üecrórzy Uvra. Chorus etsi de 
ope ab diis exspectanda post ea, 
quae de Orestis interitu narrata 
erant, minus confidenter quam 
v. 173. loquitur, tamen ipsa hac 
interrogatione oU wore —— €k9Aoi 
subindicat parum verisimile esse 
deos non horum quoque criminum 
ultores esse exstituros. 

824. kepavvol Ais) Nam fulmi- 
nibus Juppiter perdit scelestos : 
v. ad v. 1663. 

825. "AAw5] Apographa partim 
sic im | &éAios cum codice. For- 
mam quadrisyllabam im intu- 
lerunt librasi Homerico 3éAios 
assueti. 

826. xpómrovsiw €kmAo:) Scholi- 
asta, olov obk yovcw els Gs T)r 
roíTo» xaparouiay. Verborum illo- 


825. "ANuos] &£juoc 


rum, el—tiyAo:, sensus hic est: si 
haec quieti aspiciunt et inulta esse 
volunt.  Rectissime enim scelus 
kpimrrew, occultare, dici eum appa- 
ret, qui puniri scelus nolit. br- 
nomen TabUTa Spectat ad ea omnia, 
quae Clytaemnestra impie ao sce- 
leste fecit dixitque. —Jacobeius, 
£o: inquit, significat lenti, lento 
animo, neque ira commoti neque 
rne ab improbis sumentes. 


817. t $, aia?] Codex hic & & a] al, 
in antistropha v. 840. $ 4 et sepa- 
rato versu ló. Quae vereor ut 
Sophocles sic respondere sibi in 
Stropha et antistropha voluerit ut 
nunc leguntur. robabilius est 
utrobique nihil eum scripsisse 
praeter aia, alaz. Conf. ad v. 1404. 

828. Tí Baxpóeis ;] Hoc chorus 
ita interrogat ut laerimis abstinen- 
dum potius quam indulgendum iis 
esse significet, praesertim ab Elec- 
ira, quae omne malorum genus 
forti adhuc animo pertulerat. 

830. 08i» uéy ádeps] Quomodo 
Electrae $e«0 exclamanti hoc re- 
sponderi ab choro potuerit recte 
explicat acholiasta, $ei rbv Ówoxpi- 
T)» üua Tfj Bof àvaBAépas Te els 
obparbr kal Tàs xeipas àvareiar 
09 keAÓei Ó xopós *' 98i». uéy àb- 
eps." Quae verba significant unBiv 





HAEKTPA. 


8T 


HA. el rü» $avepás olxouévov els 'Albay éAn(9 imo(- 


cis, xar époO rakouévas uàAAov éreyáocci. 


835 


XO.olba yàp &vakr' 'Audidpeor xpvcobérows fpkeoi xpv- 


xal viv vnó yaías 
HA.? 8, id. 
XO.adápyyvxos ávácce. 


832.-835. Versus sic divisi, «l Té 
a 835. éweyufác e) à, 


[d0€vra yvrawóy 
840 


xopévav-] àxwi3'-] raxouérac 
0 ee do. Versus "n 


divisi, olBa-] xpvcebérow-] épxeci-] -yvrauór àsdraw | xal vir-] * 6. | ld. 
838. -yvrauxe» Brunckius pro yvrau&r &sárais ! "n | 


&speris els Tobs 0cobs efrps, ut. ex- 
plicat scholiasta recentior, eodem- 
que fere redeunt quo usitatum 


834. T&v» dqarep3s olxouéver] 
Nam de morte Orestis post, accu- 
ratam de ea narrationem nuncii 
nihil dubitationis reliotum videtur 
Electrae 


Trés —olxouérem BA viB" tnrolaeis] 
Mortuorum spem suggeres, i. e. spe- 
rare aliquid ab iis jubebis. 

835. xaT éuov—éreuBáce] Ea- 
dem structura Ajace. v. 26». "és 
Uyra Tov) dveyyeAQer kdra ; 
Verbo éweyuijva: usus erat supra v. 
456. 'O éx0poicw abroU (er» 
éreuBsivas vo3Í. 

836. Omisso de quo Electra in 
vergibus praecedentibus dixerat 
Oreste chorus sortem memorat 
Amphiarai, qui postquam muliebri 
dolo, similiter ut Agamemnon, 
füccubuerit, summis apud inferos 
honoribus fruatur. Quod nonnihil 
confert ad  erigendum animum 
Electrae spemque excitandam fore 
ut manes emnonis caedem 
ejus sint ulturae, quemadmodum 
Alemaeon Amphbiarai patris mor- 
tem ultus erat occiss matre Eri- 

la. In eandem sententiam 
. 483. de 
dixerat, ob áp *oT' &uracre: y 
à Qócas 'EAAdrev Érat. Fabulam 
de Amphiarao et Eriphyla narre- 


Tractaverat 


conditus esse credebatur, quod 
Pindarus Nem. 9, 234. his verbis 
descripsit, ó 9' 'Augidop oxíccer 
kepavrés aug Zebs rà» Babborep- 
yov x0óva, xpbyer 8' BÉ" Tmrmois. 

*yuovaikGy üxárais] àxárais, quod 
etiam scholiasta legit, recte delevit 
Brunckius. Est glossema vocabuli 
épxeci. — Triclinius wpv$0éyr' àxd. 
Taici, ejecto "vraixav, Dolum qui 
Amphiarao exitialis fuit xpvoóSera 
Épx» dicit, respiciens ad aureum 
monile  Eriphylae a  Polynice 
datum, ut. Amphiaraum moveret 
ut bello Thebano interesset: quod 
animadvertit scholiasta, qui inter- 
pretatur T9 Üpuy, bs 7» éx xpvooU 
sexormpuévos. Euripides apud schol. 
Pindari Nem. 4, 32. 5s OiB(zow 
&xdAco', Oiblvovs 5 dpi, | xpvaobr 
dveyxàw Dpuor els "Apyyous sróuv. 

840. De scriptura bujus versiculi 
dixi ad v. 827. 

841. vd,ujyvxos àvácoei] Non in- 
tellexerunt interpretes veteres, 
quorum commenta scholiastas ex- 

it. Recte interpretatur 
Drunckius ad Aeschyli Pers. 688. 
* Veterum opinio erat, reges qui 





88 


HA. $e. 
XO. «0 8ijr* óAoà yàp 
HA.ébáyg. XO. vaf. 


ZOO$OKAEOTZ 


845 


HA.o0' o9" é$áyy yàp peAérap àpdi róv ép mévOev. àpol 8 
otris ér éc0* Os yàp &r' jv, $pobbos ávapnacdels. 


XO.$euaía bei alor kvpets. 


HA.xáyó ToVo lorwp, vreplorop, 
mavoipreo Tauurve bewév 


850 


846.-848. Versus sic divisi, of oI?-| peAérup-| mávói-] yàp Er 3» | 


$pobb6or — 
irrep 


virtute et factis excelluerant, apud 
inferos magna in dignitate esse, 
imperiumque in mortuorum simul- 
&cra, seu animas, exercere. Apud 
Sophoclem Amphiaraus ó*b *yaías 
wduvxos àvdcce. — Ulysses in Ne- 
cyia Achilli ait v. 483. plv uiv 
ydp ce (br ér(ouer loa 6«oiciw | 
'Apyeiot, vüv 8' abre uéya kparées 
vexbeaciy | éy0d5' 0éy." Aeschyli de 
Agamemnone verba Choeph. 354. 
confert Musgr. (ad Eurip. Hel. 
351.) $íAos QíAows: Tois dkei kaAes 
6avoíci | xarà  x0orybs  dumpémov | 
cenvóriuos üvdxrep | wpóroAós T« 
Té» ueylorer x0ov(ov édxei vvpdr- 
ver. 

843. 4eb—4Qeo Br] Sic Oed. 
Col. $37. 14.—1à 55T«. Totum lo- 
cum recte explicat Jacobsius prae- 
eunte partim scholiasta. ''Quum 
chorus fabulam Amphiarai pro- 
pter similitudinem fati Agamemno- 
nis et quod Eriphylae scelus vin- 
dicatum esset commemoret, mihi 
quidem Electrae exclamatione QeU 
dolor quidam ac stupor exprimi 
videtur. Id oonfirmans chorus 
Q«0 Dra inquit ; misera enim 
mulier ista punita est exorto oc- 
cisi Amphiarai ultore; itaque tibi 
qnoque aliquid spei relinquitur. 

aec, quae chorus in mente habet 
dicere, occupat Electra, sed ita 


847. Post sér0üe: litera erasa videtur. 
851. vaupfjve Dewàr scripsi pro vaugdfjre voAAGr Duràv. 


850. terep] 


ut, quum fratrem suum obisse 
crederet, quicquam sibi spei relic- 
um eget Eriphyle 

844 phyie, quae 
óAoà, pernicioss, dicitur, quia 
caussa fuit ut Amphiaraus periret. 

845. d5dun] Occisa ab Alomae- 
one patris mortem ulciscente. 

846. ueAérup dui Toy dv mévóei) 
I. e. à émiueAoóueros ToU. dv Tg 
Qóvo, Tovrécri: Tiuepbs ToU saTpós, 
ut explicat scholiasts. u«Aérep oc- 
cisi dicitur qui curam ejus habet 
ultorque existit, quemadmodum qui 
contrarium faciunt àueAeir éwl Tois 
$0isévois dicti erant v. 337., loco 
apte &b Wund. comparato. 

849. Beixafa BeiNaler kupeis]. Mi- 
sera miserias sustines, ut recte vertit 
Johnsonus, "Versus ex cretico et 
penthemimere trochaioo composi- 
tus. Correpta igitur diphthongus, 
ut in Ántig. 1310. OelAaios éyó, aia:. 
Quanquam hujusmodi in locis vix 
dubitari poteat quin veterea Se(Aaos 
Beda 9elAaor scripserint. Et Bei- 
Aaos apud Aristophanem Equit. 
139. servavit codex Ravennas. Aí- 
«aos pro $BíÍxaws dictum annotavit 
Hesychius, o0 OÍxao»: ov Dkaiuor. 
Plura hujusmodi ex Aeolum dia- 
lecto memorant grammatici. 

851. varcópre Tauufrp 9ewér wa] 
cTvyrér T àxéur ai3yi] Legebatur, 





HAEKTPA. 


cTvyvép T àxéov al». 
XO.elboyev à 0pyveis. 
HA. pé vvv pakéri 
qapaydyys, U/ ov 
XO.xí $gpis; 


89 


855 


HA.zápewiw éAz(bav Éri xotvorókor 


evnarp(bov r' üpeyaí. 


852. àxéev] &xaler pr. — al&»: addidit Hermannus 


Erfardtius pro & 0poeis 
puebri 


854. ué rv» Brunckius pro ue vir ' 
856. ab5ás Bà oiov post Tí $jís lectum ejecit "Triclinius. 


853. 8 Opnreis 
pakéri) 


859. ebvarpbw» (apud Suidam ebwarpidéw s. v. vapaydyys) Neuius pro 
elrarpday &peryaí] &peryol 


consentiente scholiasta et Suida (s. 
v. Íorep), varsópro vauufyo *oA- 
Ae | Beév ervyrér 1 àxéur. Quae 
et metri vitio affecta sunt, ut ex 
antistropha icitur, et imper- 
fecta sententia 


rant. Nam quid 
tandem illud est quod wárcvpror 
dicit et váuuwrov 1 sit hanc dif- 
fcultatem Triclinius, qui interpre- 
tationi suae xpóey adjecit, accom- 
modatissimum ad hanc rem voca- 
bulum. Cujus vestigi& secutus 
Hermannus in editione novissima 
áxés» in el&»' convertit. Atque 
eli»; mihi quoque pridem visum 
est restituendum esse, sed ut ser- 
varetur àxéwr, quo vix recte ca- 
remus, expelleretur vero soAAóv, 
quod post sa»cóprp et wauufyve 
non ineptum quidem, aed leve ta- 
men est et inutile. Quo facto 
summam consecuti videmur corri- 
gendi hujus loci probabilitatem, 
repetitis tribus literis, axeerewri. 
Nam ita alà» scribitur non raro in 
codicibus, velut in Ajace v. 645. 
ubi ad elà» in Flor. l'. annotatum 
. dé», et in Philoct. 850. ubi 
dur pro «6aíev in uno apogr. 
varcópry —raupíyo] Scholiasta, 
sa»sépro, várra cópovr. rà kaxd- 
(haec vera interpretatio eet) ) 7$ 
perà záows épusjs TG» xax&v épun- 
Mér. ouuf$rp Bà TQ Tovxporle 


piv Suà» &rdrrev -yévos. Quae 
Meinekius in Leutechii Philologo 
vol. 13. p. 552. sic redintegranda 
esse conjicit, sáscvpro»* &rrl Tob 
vaccvbl. **BubAero váo. or jur 
ÉAior várror "yéros", vel à0iéra- 
To» *yévos. In verbis Sophoclis 
idem waAAóug posuit pro vaujfrv. 

853. Recte 0pnveis pro 0poeis Er- 
furdtius. Neque enim credibile est 
Opoeis scripsisse poetam, quum ap- 
tissimum versusque antistrophici 
mensurae accommodatius in prom- 
ptu esset verbum Opnyeis. Eandem 
corruptelam sustuli Philoct. v. 209. 
Producta syllaba brevis & ante 0pn- 
veis etsi excusari, tamem, etiam cor- 
rigi facillime potest crasi restitu- 
enda cum imperfecto à6pfreis. 

854. ufi ue—apary.] Jtaque soli 
me amplius illuc abducere, ubi ete., 
i.e. noli me amplius consolari, 
quum etc. WUND. 

859. «bxarpibay codex. «Uwarpi- 
5&à» duo optimi codices Suidae s. v. 
vapaydyps. Scripsi ebraTpl0wy cum 
Neuio. Nam ebxarpíóns nomini 
feminino junctum soloecum vide- 
tur, quanquam relinquendum for- 
tasso Procopio Histor. arc. p. 47 &. 
és eUwarplUns Te 5) yvrh) xal BaiAls 


90 
XO.máo: Ovarois &jv uópos. 


ZOS$OKAEOTZ 


HA.jj kal xaapyois y áu[AAais 


obras, ós xev bvarávo, 

Tuxrois óAxois éyxüpcas ; 
XO.&cxonos à Adfa. 
HA.zós yàp olx; el £évos 

Árep éyàv xepüv 
XO.ranat. 


865 


HA.xéxevüev, ore rov ráov ávridcas 


obre yóuv map jv. 


Bo. sáci] rà. 
drilpras, litera p ab 
ob pr. 


S inseris 


f. Spem autem Electra dicit 
fratrem. , nobili ortum ge- 
mere Agamemnonis. Electra Áe- 
ch; lon Choeph. 236. Orestem com- 
b & eDvraror niu Bápair 
| Sasperir dais. owépuaros 
. Quem locum Herman- 
nus s conpereit 
ex Flor. T. pro àpeyol, 
Ee ctiam spud Suidam est, qui 
omittit Veram scripturam qui 
posuit in T. ex scholiastae annota- 
tione sumsit rov ye p ns al 
ü» dxibur pwya al àwb r&v 
dBeAQüv. kgroróxur Bà rüv àx' üu- 
qui váy yovker —h vür àBoucsv. 
To abro? warpbs xexowwvqkó- 
Tw». Vera altera interpretatio, dA- 
triBoy noworóxwy evarpiBur 1 dpa- 
às suxilium dici dii qnod & fratre 
exspectari pote quo Elec- 
tra nobili Petron nato. 


861. Concedit Electra commu- 
nem hominibus omnibus moriendi 
0ese necessitatem, sed quaerit an 
necesse sit ut quis tam miserabili 
modo pereat quo Orestes perierit. 

Xa^apyois] xnAagryois Suidas a. . 
v. Scholiasta explicat rais Aenó- 


marphs, | 





à. en] Paral pr. 


8ro 


863. éyripsai 


868. rov] 


sorw, 3 rais rael dy ais yy- 
Air. xyMe Bb drrl rüv ÓxAGv vup- 
daBev. In alio scholio explicatur 
dv rais üuXvus rais Ivuais. He- 
sychius Xehagyeís explica rà dpa 
(robs pyois và &xpa Ruhnken.) ràv 
ola ) vá» ürixer, cloy olagyobt, 
3 raxirolás. Est vocabulum ali- 
vnde non cognitum. Teo- 
tur accentum videri xfAagye, nt 
méjapyor scribitur, non wolepyés, 
dixi in Thesauro. 

863. urrois Óxxois) ruwrois luis 
v. 747. 'OAxobs autem lora dicit 
propterea quod Orestem curru ez- 
Cussum loris esse tractum audi- 
verat. 

864. Kexoror à MóBa] Écxeror de 
loco qui non conspicitur dixit Oed. 
Col. 168o. (ubi &xero: wAdx«r), de 
tempore infnito Trach. 246. Hic 
vero Éexoros AóBa est calamitas 
improviss et immensa, ut spayor 
ückowo» Àj. a1. ücxora mpvrrd v' 
rn Philoct. t111. 

8ós. Lévor]. Peregrinus, i.e. in 


terra peregrina, 
»] Sio &xavror 
vagos conjunta, Antig. 49- 





HAEKTPA. 


91 


XP.v4' 29oríjs rot, duXrárg, 0ubkopat 
TÓ kócpuoy p.eÜetoa aiv Táxet poAety. 


Qépo yàp 70ovás re xáváravAar àv 


aápoiUev etes kal kxaréareves kaxóv. 


HA.zó0erv 9' àv elpois rà» épàv oV Tguárev 


875 


üpn£w, olg laci oi éveor. ibetv; 
XP.zápeor 'Opéorgs jul, lo0t roor' épo0 

kAsovc , éyapyás, &omep eloopás eu. 
HA.àAA' à uépgvas, à ráAawa, kánl rois 


cavrijs kakoig, küni rois épois yeAGs ; 


880 


XP.pà rijy marpqav éoríav, àAX oUx Üfpet 
Aéyo ráb', àAX' ékeivov às zapóvra vov. 

HA.oluot ráAaiwa*. kal r(vos Bporüv Aóyov 
TÓpO elcaxojcao. de mwrreves &yav ; 


XP.éyo pé» é£ époU re koik üAAns cadi 


871. To] Tio, non doi 


&r: superscriptum ab S. 
58e, ut Eimaleius) pr., &£8pe: sec. 
m. recenti 


871. Scholiasta, ?) Xpvaóóejus va- 
peyéyorey Tà bzb ToU 'Opéorov éy- 
xelueva TQ TáQq eópovca. 

Seoouc] Urgeor, émpellor. LIN- 
WOOD. did 

873. Tb xócjuor ue0cica] Neglecto 
decore. Nam etiam motus corporis 
decori quidam sunt, neque celeres 
neque lenti nimium ; ets&i in mu- 
lieribus cunctabunda omnia magis 
probantur. CAMER. 

873. $fpe] Nuncio. 

&») Pronomen in fine versus po- 
situm, ut o! Oed. Col. 14. quod fit 
interdum in pronomine, articulo 
(ut mox v. 879.) et praepositioni- 
bus ad versum proximum referen- 
dis. V. ad Antig. 49. 

876. faciw] facis duo apogr. et 
codices Paris. et Leidensis Suidae 


Buona] o ex o factum 
erasa post Y litera c, ut videtur, et « super v a m. ant. scripto 


877. fiulv] fiw 


885 


876. Yam] f. amv, 
ieiy] 
88r. 0Bpe.] 88pww (non 
885. &AAms] In &AAov mutatum a 


8. V. laris. 

ibeiv) &ri, quod superscriptum est 
in codice, in textu habent duo quae 
modo dicebam apographa, pone- 
reque debuerunt qui antea facis 
Bcripserant. eicibei» Suidae codex 
Pruxeliensis, nullius &uctoritatis 
iber. 


cum sdpecr: jun- 


gen 

88r. 0Bpei recte in apographis. 

882. »Q»] vóe duo vel tria apo- 
grapha ex glossemate librarii simi- 
lium locorum recordati, velut Phil. 
4 15 és uykér Ürra keipov dv de. 
vóe 

885. &AAws] &AAov apographa, 
nisi quod Flor. T. &AAys super- 
scripto ov. Idem feminini usus 
v. 100. 


92 


ZO$OKAEOTZ 


cnpet' lbobra róBe mwrreia Ayo. 
HA.rlv', à rdAaw', lbobsa m(orw ; ds rl pot 

B&jasa 8dxrei r9? dpdoro up ; 
XP.npós vvv Ocüv ükovcov, és patoücá pov 


TÀ Aouràr 1 $povoücav 1j uépav Aéyns. 


Sgo 


HA.c 0 olv My', el coi v Aóyo ris jbovij. 

XP.xal 8i) Myo aoi mà» Ócov xaredóunv. 
éné yàp jA0ov zarpós üpyalor rádov, 
6pà koAdivys é£ üxpas veoppírovs 


Tryàs yáAakros kal mepurredifj kók 


895 


mávrov 6c! dariy üvÓéev Ojknv marpás. 
lboüca à Écxov Üaüpa, kal mepwkorá 
uf o3 ris jui yybs eyxplury Bporàv. 


888. BA pasa] wAéjara — 8dArei] Slim 


889. wpés vor) vpbe vi 


8go. Aorrby) Aorrby u', scoentu acuto a m.recenti addito ^ udpa» scripei 


pro uaspàr 
turi superscr. a m. pr. vel 


887. vers] Rem vel argumen- 
tum cui fidere quis possit. 

888. BAéjasa (ric spogr. omnia 
pro xdjaga) 8dxrei r$! rírr 
*up(] Soholinsts, àerl ro0 wapa- 
xórvei và Qplvas bs dv wvperg. dx- 
niloro B) rupl, às «i Dveyev ürióre. 






gl. 0epualves (corr. Gepualre: vel 
Bepualrp) Tfj xap$. &xwwérrov xapás 
dixit Aj. sz. Hic vero Electra in- 
sanum reprehendit ardorem Chry- 
sothemidis, quae mira confidentia 
vivere Orestem — pronunciaverat, 
quem perisse Electrae post narra- 
tionem nuncii tam certum videri 
debebat ut delirare crederet qui 
dubitaret: unde v. 879. quaerit 
UA 3 ndunras ; Quo sensu àxped- 
rv vpí dictum esse proxima verba. 
confirmant, 6s—$poroücar 1) uápa 
Aéyps. 


1 
AMeyps] Moien, . áp&] dpi . dor 
eps] rent a m. reo. ri p ond ] 


893. àgxaio rágor] Recte expli 
cat scholiasta rb» dx maAauoó bwra 
rpoyorucby Bir. 

894. woMvns d Éxpas non cum 
veoppórovs, sed cum ópà conjungen- 
dum. Sic Antig. 41r. afe?" &- 
xpuv dx wáyur Uvfveuo. LIN- 
WOOD. "Axpov xéua dixit Eurip. 
Heo. $24. 

895. veoppórovs srmyàs "yáAasros] 
Hoc nihil amplius significat quam 
vebppuror Aa falliturque scholi- 
asta qui zoAb *rdAa intel Eo- 
dem modo wyyàs mellia dixit in 
descriptione sacrificii Oed. C. 479. 
AoiBàs dixerat supra v. $2. 

896. hven»] Scholiasta, vi eopiy 
Aéye, ba 7b Aelyavoy érd0n.. 

398. évxpluwrp Lb. Cetera a- 
gr. vel éyypiwrp vel éyypierei. 
reset conjunctivus, quo signifi- 
cat Chrysothemis circumspiciendo 
caviseo se ne quis eam lateret. 











HAEKTPA. 
es 0 ép yaXivg vrávr. ébepkóuqv rómov, 


TÜp ov ?poceiprop docor: 


écxárgs 9 ópà 


Tvupüs veopy Bóarpvxov rerunuévov: 
keiQus rádAauv ós elbov, épnaíet T( uot 


yvyjj ovvnües óupa, durárov Sporàv 
závrep 'Opécrov rotO  ópàv rexuüjpuor: 


kal) xepoci Baarácaca bvodquó pv o, 


905 


xapG 9€ m(unAnp. ei0vs Oppa Daxpov. 

kal viv 0 ópoles xal rór é£ezlorauat 

p3j Tov TóO. àyAdioya TAÀi]v ke(vov uoAeiv. 
TQ yàp "pocket mÀxjv. y' épo0 xal cov róóe ; 


k&yà pev obk Ébpaca, roUr énorapat, 


gro 


oi) a) cj: màs yáp; 7) ye ux96 mpós Ocovs 
Éfeor' üáxAadro rijo0' ànooríjvat aTéygs. 
àAA' ovb? uy 9i) ugrpós obO 6 vos Qu et 


901. »«ópn scripsi pro ve«p) 
Vyvx? » m. rec., yvxrie pr. 
ditum : 


899. é» yaMiry] I. o. év yay 
érra. 


900. éexárgs—"vpàs] Genitivus 
loci; ut apud Aeschyl. Prometh. 
714. Agtüs B6 xeipbs oi aibnporéxTo-* 
ves | olxovo: XdAvBes. Theopomp. 
in schol Pindari Olymp. 13, 32. 
eiciórri. els 0b» vabv Tfjs àpigTepás 
x«wós. Conf. ad v. 78. 

gol. »eópn—Terunpévov] I. e. 
rewcT) Terunuévor. od in codice 
et hic et Oed. C. 730. scriptum re- 
peritur rveep?j constans est accentus 
vitium, quod correxi secundum c&- 
nonem Herodiani apud Arcad. p. 
117, 18. et Theognostum p. 45, 32. 

go2. éuxaíe.— yvyxj] Obversatur 
GRHRO. 

903. aórn6es Üuua] Schol. $paua 
$ àel éoarra(óuy» xarà yuxfiy. Ee- 
liqdi verba qQiXTárov — Texjf)pior 


902. uo] pov, 01 & Tm. rec. 
9o5. Baerácaca] Ultimum a ab 


912. àxAaóTe scripsi pro àxAaseTe 


gai. 


explicandi caussa addita, oratione 
ita conformata quasi simplex prae- 
cesserit verbum "3 PHP 

905. Baerácaca] I. q. yyAatf- 
caca, tangena. 

0ve$nuo uà» ob] male ominatis 
verbis abstineo. | Quod eodem redit 
quo ebQnueirv, quod saepe de tacen- 
tibus pietatis caussa dicitur. 

909. Td 'yàp *poafjke:] Scholiasta, 
Tb uéy Àsb js ÜÓjews Tov Boorpixov 
kipeigOa, dw). T))y. àAfjeiar. "yeAotor: 
wiÜavds oü»r émd'ye,. Dri obbeyl ÁAAAq 
$) TQ *wárv ovrnupséro xarà *yéros Tà 
ToiaUTa Tpocfkei. Com di cum 
his Aeschyl. Choeph. 168—304. 
Eurip. El. 5097-527. 

g1t. *pbs 0eobs] I. e. ad templa 
deorum. LINWOOD. 

912. àxAaóro] Non ploranti, i.e. 
impunae. 


ZO$OKAEOTZ 


roiaüra apáccew obre 8püc! 0Mrdas lr 


ÀAX For "Opéerov raóra ràmirípfia. 


915 


» & $i, Üdprvve. rois abrois( rot 
oix ajrós àel Bauióvov mapacrarei. 
vàv 0 jv rà mpócÜev arvyvós: 3j 9 vv lzos 
70AÀGv jrápfet xüpos jépa xaAav. 


HA.óei, rfjs àvolas Bs c' émowrelpo máAai. 


XP.r( 8 Éorw ; o0 pis fiori Ayo rábe ; 
HA.oix ole£' Grot yfjs o0. 8xoi yvápss dépei. 
914. doas! &y Heathius pro éAdrda»ev, quod in codice Ddsfar scri- 


ptum, compendio, quod super v positum 


ite, licet, satis 


est, ev significan! 
spatii ceset syllabae plene seribendae, ut alibi scribere solet librarius. 


15. ràwrróubua. scri 
H3 us 


Se]spicie dj pr 


rürerljua, cui p. viyAatsuara adscriptum. 
gr ei dris la seripel obe abrüg al 
910. $*", literis «v ab S adscriptis 


9i8. ,'om. — wpée- 


9n. 


fpei] dam pe, o (vol v) in £ mutato a m. reo. yp. vr ab S. 


914. ddróavey oat in apographis. 
V^ sd v. 1023. 

915. rhmirínBua] ràxeríjua rà dl 
rufi Tubs "rwbva ex hoc loco in- 
terpretatur Suidas. Quod com- 
mentum est grammatici non usum 
linguae considerantis sed quod 
sensus loci exigeret ponenti Ne- 
que enim ,, sed poenam sig- 
nificat éxeriua, qua significatione 
Sophocles quoque dixit in hac ipa 
fabula v. 1382. ràxirljua | ris oc-* 
ceBelas ola Bepoirra: Ó«ol. ot nu- 
mero singulari Aeschylus Sept. 
ont. ir dierór Bord! Tapérr dni. 
just volirlpioy Naéiv.. Ex quo se- 
quitur corruptum eese ràriríuua : 
quod sensit grammaticus, cujus lec- 
tio ryAafepara annotata in codice. 
Quae tamen parum subtilis conjec- 
fura est, ducta ex v. goB. neo rà- 
mAsisuara in ràriríuua corrumpi 


unquam potuit, le vero po- 
tuit ràsiruBia, quod Sophooli re- 
stitui. Ceterum ad significationem 


vocabuli éxcr[juov quod attinet, in 
eodem quo Suidas errore versatur 
Basilius in Gregor. Nas. spud Gais- 


fordium in annotat. vb éxrríuor rhy. 
&riila» kal riusplay ds érl vb oA 
euaíre, AauBávera: Bà xal éxl ri- 
uiis, àrb vov biparos rhy Berri ov- 
nac (ar érayduvor. 

916. 6dpcwve hic neutrum eet et. 

ive significat. V. Musgr. ad 
Em. Rhes. 639. Heracl. 16. ot 
quae notavimus ad Or. 2 ; Pao. 
1041. BRUNCK. Sic raxivew et 
transitive et intransitive dicitur. 

917. oix abrbs] Brunckius oix 
dirbs ale scripserat. àel est in 
Flor. r. 

919. voAAGr brdpler xipot— xa- 

i »2]1. e. Kvpác'e: YoAAà kaAd.. 

910. Interpunctionem post üvo(as 
sustulit Elmsleius ad Eurip. Med. 
1201. Nibil refert utra ratio prae- 
feratur. 

11. Pwor wis ob Poi yvéumr 
La Sic Ant. 42. rob rápms vor" 
d ro vir proprio diotem 
voverbii speciem t. 
eue, (er exit n 
comparatus, & «ovi unb dp 
Gdnarrar, AÀ usb Pros yàg cii, 
b To9 Ajyov. *. 


HAEKTPA. 

XP.s 0 oix éyà xáro & y. eibov ipjavós ; 
HA.réÜvykev, à ráAawa: Tàxelvov 8&4 oot 

cwrjpé éppev. uxb&v ds keivóv y Ópa. 
XP.olpos ráAawa: T0) db. jjkovras Bporàv ; 
HA.rob aÀqoíov sapóvros, vix" GAÀvro. 
XP.xal. o6 "eri obros ; Oaópd ro( p! érépyerai. 
HA.xar' olkov jjbüs oi8 uxrpl Ovaxepiis. 
XP.oipo: ráAaiwa? To yàp àvOpdymev mor" 3v 

Tà T0AÀÀ "arps mpós rádov xreplouara ; 
HA.oluat udMuor! Éywye roU re8vnkóros 

umet? "Opéorov raóra mpocóetvas rwá. 
XP.à óvorvyjs" éyà 8$ oiv xapá Aóyovs 

Tow/cb' Exovo' érmevbov, oix eli ipa 

iv pev órgg. àAÀà viv, EP ixdunp, 

Tá T' Óyra npócev la 0 eiploko xaxd. 
HA.olros Éye coi raór'" dà» M pos a(6p, 

Tíjs vüv mapoíers 7upovijs ice Bápos. 
XP.3] rois Üavórras éfavaaríjow moré ; 
HA.oix da0' 6 y elnov: o) yàp àà' ájpov Éjvv. 
XP. r( yàp xeAeíes Gv éyà depéyyvos ; 
HA.rA$yvat ce pócay hy àyà mapauwéce, 


935 


930 


935 


Svoxephs] qp. Svauerfs ab S. 934. civ in litura quattuor 
sel quinqua ltecaum 935. redet ex s tun m. pr. 


938. in miis 94o. 3] h pr. 91. 8y] Sf, y 2 m. ant. 
943. o] 
gi. rhdov—cwríp] Salus — 938. «6p] Apographa partim 


ab illo e poterat. 
Rn opus ut. rx edvov stributur. 
eum Cantero Var. Lect. 4, 39. 


sic partim wiéj. 
939. Tis vüv wapotews "*"uo- 
xj] Nuncium dicit de morte 


4] Recte fortasse Wunderus re. 
919. bs oU uyrpl Svexepis] 
axrpl, quod vel ante vel post 
Ll Ju dne debehet, metri oai 
ta ps d ripe] Ad sepulcrum d 


Oreeti: - 
. $ y] Sio 
E n Fb NM 
25s &yb Qepéyyvos]. Scholi- 
ss yb els b vpárraiy &sqaMis 


$43. Miral ee lpüews] Nolanda. 





96 
XP.àAN éf ris àddAed y, oix àmácouat. 
HA.6pa, óvov ro. xapis otbày eirvxet. 
XP.ópá. £vvoce müv ócovzep àv aevo. 
HA.dxove bij vvv jj BeBoíevpat voity. 
qapovycíay pàv otaÜa xal aó mov dv 


s obris jjutv éorw, 


ZO$OKAEOTZ 


945 


ÀAY " Ads Aor 
&neorépnke kal uóva AeAeupeOov. 


9so 


yi V Eus uiv àv xaclyrgrov Bo 
OdAXorr. Ér elosjkovov, etyov éXn(Bas 
dióvov or! atràv npáxrop. (esa marpós* 
vày V $jvíx' obxér' Éorw, és a? 9) BAéno, 


Brus rbv abróxewa. rarpdov dóvov 


955 


944. «fin litura, De prima scriptura sooentus" supersunt, sed litera 


gris non Rit v 


945. vávov) árovs, eraao a 
oi] suc, tdseripla t m. rec, p. eh 


DM Lie 


eire gno tid vd Gad o in m eor Bum adaeripto B. fe- 
centiore (« quae v. pu "yp. TeÀiv scripsit) "yp. xal aó vov $e. 


950. AeXeíupe8or] AeAei in litura trium. 
952. &àXovr' ét Reiskius pro dAAorrd v^ 


videtur 
scripsi pro els 


rarior cum participio structura pro 
infuitivo dicar qui metro mon 
conveniebat. 

944. 4X d ris isplond vy, ob] 
3X" df ris ble? , ei cix — Berg- 
kius probabiliter. 

six hrécwsas] Intellige fpina à 
Ar ropasíryt. 


, quarum una r fuisee 
954. ds 


950. AeAeluueBoy]. AeAeluueda in 
spogr. uno, ut Philoot. v. Io79. 
pariter in uno ópuéjeóa pro dpué- 


Ledov,  Dualis 
Dasivae vol medie perrum want 


exempla, antiquissimum ve 
6o» apud. Hom! Tl. a3, 485. ubi Al 
mepibópeón cum hiatu. Non satis 


M doe] Nihil bene tamen causese est ut formae hae 

darus Pyth. ia, 49. prorsus inauditae veteribus fuisse 
an M ns T: dv drépóroiw, bre. credantur, quae Elmaleii sententia. 
wauárov ob dairera." — Epichar- erat. 


mus apud Xenoph. Mem. 2, t 
Tí» vóvey TeAoicw dpi» wávra 
ydf ol Geol. ubi vid. Ruhnken. 
BOISS. 

946. twrolew] I. e. ewurorfiru, 
vt explicat scholiasta. 

947. voir] rod» Flor.T. Ce- 
tera apogr. oinnia r«Aci, unde hoo 
in oodice annotavit manus recens. 


951. Bíy 8dxiorrá v] Le. dr 
Bi ira, ut Triclinius explicat. 
Trachin. 235. xal (Svra ral 8dA- 
Aowra. Non improbabilis tamen 
Reiki comjesue &£dor" Er, 
Loci MM 

53. 9. fxBuor, vin- 
ditr, ut explicat echol 


HAEKTPA. 
£r vjU. àbeAdi) p3 xarokvijces kravetv 
Alywaor" oUby yáp a bei kpéarew y &ri. 
rot yàp peveis j8vpos és ví. àXnibuvy 
BA&pac! &* óp8jv ; jj wápeari uiv arévew 
aoórov xarpéov xríjnw irrepnpdvg, 
ápecri 0 àXyetv és rocóvbe rob xpóvov 


Aexrpa. ynpáaxovcay àvvpévaiá ve. 

xd) rávàe pévroi uxkér! éXnlogns Ónos 

reíCe. zo o) yàp b &ovAós dar! üvip 

Alywos dare adv wor. i) «àpàv yévos 965 
Bhacré» dücai, mmuovly aii cadij. 

AX Sp (nl rois dpois BovAefpamw, 

mpóror utv ebaéBeiay dx marpós káro 

Bavórros oae o0 xaccyrirov 0' ápa* 

Éseira 0. donep éfévs, &evUcpa. 976 
xaÀei rà Aovràüv xal yápev ézaflov 


6. xerok»frei: po * Di 
LL ML Oqo n MACC R 
Tlémm ^ 9. edi PES cie M 


6. xaroxriceus] Sic aj 
vosmuile meique) ie au 


fuam eese cupiat, veretur tamen 

occidere. Praeterea minus 

moetuendam videt, occiso quo 
freta ost Aegistho. Chorus ambi 
qwe de ejus consilio loquitur v. 
108o., quum dicit àMua» PAojr" 
dpi. HERM.  Wundero hic 
TEmS b brine ilius ome 





958. S ei ria) I.e. ds viva 

at explicat acholiasta. Arist. 

ER n. comparat Scbneidew. 

olo ral pim iru Arni. Huio 
s explicandi caussa 


rl? dxxlBur BAAjasa. Utitur hoc 
loco scholiasta Demosthenis qui 
ad verbe Demosth. p. 103, I1. oi 
Arolvéjcóa, à Tí. péANouer ; anno- 
tavit, fuouw r6 "vot. nevéis jito- 
nor j^ ürrl To? udxp: vivos ; 

961. Ab dativo deremuérp in 
altera sententie parte transit ad 
accusativum ynpécxovsa», frequenti 
apud tragicos structura modo pro- 
pter metri neceasitatem, ut hoc loco, 
odo orationis variandae caussa, 

Deme adem con- 


juncta Antig. 9 
3. ràvbe] Solatigitar ex prae- 
bos virhis Mirper kal Üpa- 
valor. 
968. eiciBeas] Laudem pietatis. 
971. xad] Futuri forma At- 
tica. 
5 





ZOS4OKAEOTZ 


refer dU €t yàp mpós Tà xpgarà màs ópàr. 
Aóyov ye pijv eükAeuav ovx ÓpGs Óogv 
cavr;j T€ kàpol poa aA eis 3ewOeio" épol ; 


T(s yàp Tor. àaráv 1j £évov jjpàs lbov 


row cO. énaívois ovxl Defudoerai, 


lbeo0c rdbe rà xactyvijro, (Ao, 


à róv marpqov. otkov éfecocárqv, 
à roit éxOpois eU Befimxóouw mor 


yrvxiis àPedbjmavre mpovori[Tqv $óvov. 


rovro qQuAeir xpi), róbe xpi] rávras aéBeur 
Tb év 0' éoprais &y re mavbijup móAe 
ripaàv ünavras oÜvexk àvbpe(as xpedv. 
TotaUrá Tot và müs Tte éfepet Bporàv, 


(ócaw Üavojcaw 0 dare ui) kAneir kAéos. 


973. Aéysr Dobraeus pro Aóye 
vecÓ0einá uoi 


Tée pr. 
superscripto. 
recenti positum. 


972. Tà xpuerà] Homines pro- 
bos. Similiter Pbil. 450. rà Bias 
kal Trà xpfjaT' àwoaréAXovo" &el (ol 
6«o)). SCHNEIDEW. 

973. Aéyev] Sic etiam Bothius 
correxerat pro Aóye collato Eurip. 
Iph. A. 608. Aéyw» ebonulay. et 
Cycl. 316. Aé&yev ebuopola:. 

975. &dràv 1) Eévo»] Haec sae- 
pissime opposita in poesi et prosa, ut 
apud Sophoclem ipsum Oed.T. 817. 

977. Tbe Tà xaavyví rro] Sic etiam 
apud Eustathium p. 723,16. Gratiae 
habendae sunt librariis qui hic in- 
tactas reliquerunt masculinas nu- 
meri dualis formas, quas plerum- 
que in femininas corruperunt, de 
quo dixi ad Oed. Col. 1113. Scho- 
liasta, évl] TGà» OnAvkG» Tois àpce- 
ywkois ÁpÜpois xéxpyrai, Üwep aóv- 
0es 'ArTwkois" rà xeéipe "yàp dacír. 


978. Tb» varpqov)] TG» vrarpéwr pr. 


975 

980 

985 

4. TeicÜeio d Sie, non 
a uel] Tébe] 


"n . 
xph] xpf . . ., tribus fere literis erasis et 3j à m. recentiore 
984. vas Tis] váci.c litera una erasa. wügc iw & m. 

985. u3) 'kAureiv] "yp. uox Acreir & m. recenti. 


xal "Onnpos (Il. 5, 778.) "rà 8& 
Bérn»v, Tpfipes. eAeidocw — YOua€ 
Óóuoü 33 


puoiau. 

979. «b BeBnxócw|] | Hesychius, 
«0 BeBukóri eboraBei. 

éx6pois—tpobarfrrm» Qórov) I. e. 
caedem administrarunt ita ut eam 
inimicis inferrent. 

982. f» 8' doprais Év Te vavbfug 
xóA«] Idem his verbis Sophocles 
dixit atque Lucianus Toxar. c. 1.: 
ob uóvor, &AXAà kal éoprais xal sarg- 
yópeai Tiu&uey abroós. WUND. 

984. étepei» cum duplici accuea- 
tivo constructum ut éfecwrei» apud 
Eurip. Belleroph. fragm. 13. ab 
Wund. comparatum, 7Í "yàp Aéyev 
nei(óv ae ToU Üveibos d[elson Tis 


985. (éawuvy 0ayobcaw| Post ma- 
sculinam terminationem  àe«5f- 


HAEKTPA. 

&XX', à $i, eloÓgro, rvpmóvet marpl, 
pu. AbeA iQ, mabcov ix kaxüv dy, 
aliooy 8? cavriy, roóro ytyráexow!, 5r 
(v alaxpóv aloxpás rois kaAGs medvkóow. 

XO.iv rois rowórois écrly 1j mpouzülo. 
xal rà Aéyovri kal xMóovrt ajppaxos. 

XP. xal apíy ye deveiv, & ywvaixes, el dpevüv 
driyxay! abry ui] kaxGv, 6cd(er à» 
riv eiAáBeuy, Gozep oix cá(erai. 
"roi yóp mor iuBAeyasa rowüroy Opásos 
abri 0. ónACe küp imipereiv kaAeis ; 
olx eleopás ; yvri) uv oU àrip Ejus, 
cÓlves V Éascov rüv vavrlav xepl. 
Saluov 8? rois uv eirvyijs xat jpépav, 


995 


rum] "rleónri (ic) 
(er'] ird 
POR. Mujeres ecl Mire 


Daseer Brunckius pro fAarro 


[uam metrum postulabat 

ic feminina usus est (é- 

tur reds ut vé» (ri (óc 
dixit Antig. 5. 

986. evurivei warp] Recto mo- 
zek Musgravius injuste occisos ex- 
istimatos eese aasidue de ulciscenda. 
injuria cogitare. WUND. 

. d» oi owbTon dori] 
Solis, d Xopbs. breprebaupans 
*b TeAknphr Tj: 'HAéxrpas $molv 
dr nerà. s kal àc$aAdlas 
ri eire i6 ea Ayr dl dol 


egtelegetnder. (at v. 1036.) 
apogr. recentius 

EX Evi eonotadónd ol Bb ypá- 
qerres spounfla Anpoizw. Eadem 
ES sd v. 1$.  Baepe 

v. ad Oed. T. 48. 

pay etri causes Dio pori 


quméáoxor!] yivéxovc? 
xiorri, deleto a m. d 2r 


1. 
993. Versus ab i 

994. cé(erai) edu(erai 995. 
996. pick bx (m 998. 


999. ebrii] «brut de & m. pr. 


tum. Cohaeret enim cum «i. 
doé(er h»—cá(erai] Eustathius. 
P. 479, 16, ésd(ero ch eiMdBeur, 
Grrep oix] cá (eras, vrl vob Kcu(e 
al irn o0 cá(n. 
 Totorov 6pdsos alrá € xAi- 
fe nol, Ma» dugaruis và Opdrei 
Qncly abriy óvM(eróni, bs umb» 
&uvvrfpoy abri» (xovcar 3) vor. 
Gpáros. Verbum éxAí(era: cum 
Mies artruetum trt quod 
4 atque dvBecfai, 
WUND. ^ 
997. *vvh niv] Recte scholiasta, 
Tavra wárra fuod dori vois dv 
"Arrvyóvp. ef vi wapaBdAo, efceras 
Tis abrois Buwofaagi xpnodperor 
XogoxMa. "V. Antig. 61 seqq. 
998. eóévus  Daccor] Scholi- 
asía, Tovro Beirepo xeddAair, 
999. Baluuer 8i] Scholiasta, «evto 


B2 


$a obMi de apabdtov Koropfiscas 


100 XO$O0KAEOTZ 
digi 9' droppet xdi xtv fpyerai. 
T(s olv roiotro» áyüpa. BovyAe ev éAetp 
ÜAvros rns éfanaMax8foerai ; 
Ópa kaxüs mpáccovre 3 pel[o xaxà 
xrycópe8 , el is rojoà. áxojcerat Aóyovs. 
Ae: yàp fjpás ov oU érudelet 
Báfw xaX» XaBórvre bvakAes Óaveiv. 
ob yàp Dave ÉxOurrov, àAX* Bray Oaveiv 
xpi(ev rw etra ug voir Exp AaBetv. 
&AX' ávriá(o, plv maveMÓpovs ró müy 
Tuas T' óMaÓat küfepnuácat yévos, 
karácxes dpy)jv. xal rà piv AeAeyuéva 
lppyr' éyó ax káreMi) duAdfouat, 
airij 9? volr cx?s àAAà rQ xpóre mort, 
aÜvovsa uxbtv rois xparobow elkaBeiy. 


1005 


1010 


7ooó. Poslpliereeram. — 1ooj. VemusabSillatus ^ 008. 


xpd(ev] ) xrC., » w» & pr. literis duabus elutis, haud dubie y: nam in 
Lb. Toapitn xn] fxe, sed in fxm mutatum a m. pr. — 1013. abri] 
1014. ES Elmsleius pro elkdóeir 


»" xebdizuor wal drayeudrepow, tum vorbo ér((ese», ut in Hocuba 


diás rhv éxixelpnaw elkbs, mis vó- 
xns i evADauBaropdvns. 

1005. Aóe dp, nin oliv ol 
doo] Suiv leius ad Eurip. 
Med. 553. Bed dus proptar 
«A4 positum. Quod probal 
est quam uas cum infini 
vé» construendum esee, Similiter 
in Oed. Col r33o. 5s u' 4péwce 
aixesÜAqre» würpas, non wárpay 
dixit, quae usitata est verbi áxocv- 








Antig. 537. al fvauerízye xal 


ép 1f: aras, Porro Euripides 
Iph. T. 987. Sewíj ris àpyh Bauéó- 
vuv ixi(ecer | rà (tov ewipua 
i zóvev 7' Éyei accusativam pro- 
pter Éye posuit, non dativum ap- 





v. 583. Berór T: Tina TlpiauiBaus 
dri(erer | óAi v huj. 

1003. xpáagovre] mdoyorre apud 
schol. Oed. Col. 1676. 

1006. Bápr ERU] Quam Ayer 
elickeia» dixerat Electra v. 973. 

1007. 1008. ob Yyàp— AaBe] 
Plana horum versuum sententia 
est, sed inepta huic loco. Neque 
enim mortem sibi denegatam ex- 
petit Chrysosthemis, sed veretur 
ne sibi moriendum sit turpi poena 
affeciae. Recte igitur hoe versus 
aliunde illatos judicare videtur 
Nauckius. 

1013. àAà] Certe. Sic in ea- 
dem formula Trach. 201. Éexas 
Apr àAAÀ € xpáve xapdv. 

1014. Infinitivus elxaóer Tei 
tur ab voüv cis, ut v. 1465. ul 





HAEKTPA. 
XO.n8o8. mpovoías o)0év àvÜpdnois Éjv 


101 


xépbos AaBety &pewov oi0€ vo) codo). 
HA.àrpocbókrrov oj0éy elpnkas" kaAós 

j0n c^ ávoppljrovcav ánqyyeAAóuqv. 

àAX' avróxei( uot póvg re 9paaréov 


robpyov rÓO * o) yàp 5i] xevóv y. üdrjcopev. 


XP.$eó- 


1020 


elf ádeAes roidbe rijv yvdpmr varpós 

Oijokovros eva müv yàp àv kareipyáoo. 
HA.8AX' jj iow ye, róv 8& vov joco róre. 
XP.&oxet rouajrg voür 9v alàvos uévew. 


IOIS. wiÜoU) wel8ov 
yeuny] BamyyeAMógny 


Becr uo: ab 8. 
vdrra à» erasum. 
joco» pr. IO24. voUv] y oiv pr. 


6&cre additum est, Q9 yàp xpóre 
vevr (oxo», Bore cuuQépe ois 
kpelecoci. 

1015. wiÜoU ex duobus apogr. 
praetuli codicis scripturae sre(0ov, 
uod saepissime pro illo intulerunt 
librarii ut A«rdy adeo et Aeunrár 
pro Aurei» et Anrór scripserunt. 

&rÓpéo:s Kov] (ov Bporois Sui- 
das s. v. vpóyrecis. Vulgatam 
habet Stobaeus Floril. 3, 2. 

1015. 1016. Idem fere dixerat 


Thomas M. s. v. éxayyéAAo. 

1019. abróxew uoi] abroxepl 
pe in apographis. Scholiasta, 
vaparfpe xà»0dbe T)» ebroAuía», 
és dv '"Arrcyóvp. In qua fabula 
Antigone Ismenae timidiori eadem 
fere dicit. Vid. v. 45. 69. 

1020. xervóv] I. e. Éwpaxror, ut 

licat schol. recentior. Quocum 
Schneidew. comparavit Homer. Il. 
2, 198. aloxpór Toi bnpóv Te uévew 


serveór T€ véec Oa. 


1022. Ovfjokorros] Ovfuatkovroc 


1023. 5j Elmsleius pro $» 


Io18. 5$» Brunckius pro j5e«r ümpy- 
IOo19. àAA' abróxeipl uoi] *yp. &AA* obBér 


xüy Dawesius 
focer] 


1022. Quod post yàp in codice 
erasum est à» intactum quum in 
aliis apographis pluribus relictum 
est tum in Lb., ex quo colligi po- 
test à» in codice ab recenti de- 
mum erasum esse metri correc- 
tore, qui non animadverterat wávra 
potius in sd» mutandum fuisse, 
quod verissime restituit Dawesius. 
Nam à» particula hic non magis 
omitti poterat quam v. 9r4. ubi in 
codice éAár0ar» scriptum est semel 
scriptis quae bis scribendae fuerant 
literis a». 

1023. éAX' j—T7óre] Bene Her- 
mannus, at eram indole quidem, 
sed consilio minus valebam. | Ja- 
cobsius, Similis, inquit, antithesis 
ap. Heliodor. 2, 18. p. 75. Cor. 

96, (Qn, rh» uàr *yrvónnr éppoué- 
vos Tis Áp" $o0a, Tb Af$jua 56 &cOe- 
vécrepos, ubi Tb Afjua respondet 
TD cce, yróuy autem T$ »$. 
WUND. 

1024. 8 alàvos] Per omne tem- 
pus s. per totam vitam. 


102 


ZO4OKAEOTZ 
HA.ós obxl avvüpácovca vovOereis rábe. 


1015 


XP. elxàs yàp éyxeipotvra xal apáaaew xaxós. 
HA. (9G ce roi vob, ríjs 8€ beuas arvy. 
XP.àvéfopas xXóovsa xórav € Myrs. 
HA.2AX' of sor. i£ dpoi "ye ui) máys róbe. 


XP. paxpós rà kptvai rajra xà Aovrüs xpóvos. 


1030 


HA.d&zeAÓe: ool yàp àiéAgois oix Evi. 
XP.fvecrur. 4Aà col pdóqois o dpa. 
HA. àMoóca uxrpt raóra závr! ewe ojj. 
XP.oià! ai rocotrov &xos &xGafpo c' tyé. 


HA.àAX' otv éníaro y' of y ürulas &yeis. 


1035 


XP.áriulas pv o, mpousü(as € ao. 
HA.rà a Bwalo br éramécÜa: ue 960 ; 


1928. aéreo] x am. pr er 1 ctun. 
ex factum a m. ant. 


él] 8 


1026. éyx«poürra) In! 
dum xarà ex spácvew xaxas. Pleno 
Sophocles fragm. 11. «i «i» flpa- 
cas, Beivà xal ra6e ge Bei. 


1018. à(fouas kAiovea xrar «b Cl 


Aéyps] Scholiasta, fera: muupbs, ire 
ue ebonufoes. Cf. v. 1057. Acerbe 
autem Chrysosthemis áréfoua: di- 
cit, quasi molestum ei esse possit 
laudari aliquando ab Electra. 

19. -áOps] Non verendum 

licit Electra ne unquam sen- 
tentiam mutet. Quod codex a 
manu pr. habet uáóps in apogra- 
phis pluribus servatum. 

., 1030. naxphr rb wpive.] Infmni- 
tivus ex uaxpós pendet articulum- 
que additum "ut v. 1079. ró 
6 i BAérew brolua. 

Xà Noerbs xpóvos] Etiam futurum 
tempus satis longum esse dicit, ut 
non opus sit statim hano quaestio- 
nem judicari. 

1032. Éresri—1dpa] Inest ani- 
mo meo parata te juvandi volun- 
taa ; non sic vero, ut tu jubes, vi 


1029. sép:) dome, v & 


- manuque, sed mente ot consilio. 


Bed hoc ut admittas, docilitas tibi 
s "Wd p addit. ej 
1033. oj] toj ut 


significet. 
1034. rerobror] Tantum ut rem 
matrem deferam. 


1035. ol w' &rulas deed Le. 

infamia affcis, qui 
ea me facere prohibeas quae sine 
ignominia praetermittere non pos- 
sum. Sic recte Wund. 

1036. àruías—cov] I.e. obx 
ruad(w «, AA mpovooópal cov, ut. 
explicat scholiasta, 

mpoumélas]  wpounóelas ^ apogr. 
nonnulla, qua forma nemo tragi- 
corum usus esse videtur. Nam in 
Omnibus quae supersunt exemplis 
metrum syllabam penultimam bre- 
vom vol frt vol postulat. 

1037. 7$ 7$ Li Ei quod tibi 
justum videtur. 





XP.&rar yàp €i $poviis, 100 )yyfjmek v vàv. 
HA.3] &ewày b Myovrav (fapaprávew. 

XP. elpnxas dpBàs d c mpócewat xaxQ. 
HA.rl U'; ob 0ox coi raüra civ By My» ; 
XP.2AX. Éorw (va. xj] 86 BAáBnv pe. 
HA. roórois éyà (fjv rois vóuows o0 BoíAopat. 
XP.2AX' el goujoeis rab", 


HAEKTPA. 108 
1049 

, érauéceis dpud. 
1045 


HA. xal pij Toujao 'y' obbiv éxnAayeiaá ae. 
XP. xal roi" dAnés, odit BovAeísec náAw ; 


HA. BovXijs yàp oibv derw Ey6uov xaxíjs. 

XP. dpovéiv fowas oi0à» Gv éyà Myo. 

HA.ardÀa: Bétoxrai raüra xo) veuarí ot. 

XP.&zeua rolyr" ore yàp ai rüp! Ey 1050 
ToMuás éraweiy obr' éyà ros cobs rpónovs. 


Jof. 8 eei] Sie, non M een 
ew) hom 


e »ey] avri pr. 


1038. $ra»—»$y] L. o. si su 
didiceris, tum tibi obtemperandum 
si mune quum non spia, 


. * 
1039. «b Aéyovzar Itauaprárew] 
«b Aéyovca non Chrysothemis eet 
cogitanda, sed Electra, quae idem 
mox repetit verbis ob Sox& coi rai- 
a eby Bp Aéyur ; Recte igitur 
haec verba interpretatus vet Doe 
derlinus, miserum est bene suadere 
ac non persuadere, quomodo da- 
pepráred in sententia simili dictum 
est Phil. 95. Bo(Aouas xaAas Dpav 
dfepapré páAAor d vuüv kaxds. 
Quibus verbis quum hoc continea- 
tar, Chrysothemin bene suadenti 
mon obtemperare, reote Chryso- 
denis respondet, hoc ipsum in 
eme  reprehendendum. 

Lin negat Electra quum quae- 
it an non justa sint quae facienda 
eme ipsa dicat. Cui Chrysothemis 
rursus ita respondet ut justa illa 





1038. 4f'] 6 ex v factum. 
1046. BovAeórei] pud 


esse pos-e concedat, sed facienda. 
esse neget, quia cum detrimento 
sint conjuncta. 

1041. rajra] Consilium de Ae- 
gistho occidendo. 

1043. roírou éyi (fv vois vius 

ob BobAoua;] Quod justum sit faci- 
endum esse significat, quidquid 
eveniat. t 

1044. éraiézeis dpi] Scholiasta, 
olor rois Bewois weparecoUga. éwavé- 
cs pe, cipQopd vo BovAeisacar. 

1046. wdXuv] Scholiasta, els roU- 
loo, els vb dvavriov. 

1047. BovMis "yp—] His verbis 
rationem reddit sententiae ex 
praecedentibus verbis colligendae 
eb BovAeócouan sáu, npn. mutabo 
senientiam. 

1048. $poréi»—Aéyu] Nihil eo- 
rum quae ego dioo cogitare sive 
intelligere vi Ad quae Elec- 
tra ita respondet ut sententiam 
pridem bene perpensam eese dicat. 


104 


ZO^OKAEOTZ 


HA.àAN' eleif. ob ao ui) ueBeyopat more, 


dv cédty! luclpovra royydrpr. éd 
JoÀAjs Avolas xal rà 0npáaÜa: xevá. 


XP.àA' ed ceavflj rvyxáveis Bokobaá vi 


1055 


$poveiv, ópóve: rouxü0 * Órav yàp &v xaxois 
Tín BeBüxns, ru! énawéces Emp. 
XO.rí rois ÁveOev dpoviusorárovs oluvois 


écopópevot rpodás knbouévovs à! v re BAásru- 


1660 


cw Àd! &v v' dyacw efpucs, rd?! oix àv Ioas reAobper; 
1058.-1069. - 1070.-1081. 


152. e en] e. à 
«8 m. pr. 7. rn] 


«iw Schaeferus pro ici 





1ogà. Codex 
«i qol sao ist ot in 
Antig. 238. céAas, rÍ xepeis ol 
ov Mrs Bury ; Quod hio quo- 
que fortasse restituendum, nisi oj 
3 cum indicativo futuri, qui est. 
vetantis cum interrogatione, pro 
conjunctivo aoristi construere pla- 


cuit poetae, quod perraro factum 
est, velut Oed. C. "s abi sb jd 
Mer pro ob jj áyéyp dictu 


1054. wel, quod post ded lo- 


cari debebat, metri caussa post iis 


duo vocabula interposita illatum 
est. 

1058. rois Évebev olevobs] Pro 
robs Évo oluvobs, ut ol iírubev. Bol 
Ant. 1070. qui plerumque oí xáre 
$ed dicitur. MeBey diy dv pro 
fo infra v. 1449. De metro Ionico 
horum versuum v. ad Oed. T. 483. 
sloreis oorreptadipbthongo dictum, 
quod in hoc nomine ali 
Won vidimus, Avium erga paren- 
ies quasi pietatem curamque in 
alendis iis multi veterum oelebra- 
runt, inprimis ciconiarum exemplo 
usi, de quibus Sophocles q 
cogitavit. De his praeter 











lioe 


1053. p] 3» P. 
Leod 058.- 


SI olanob-| vpogá | ve Bhoraeu-] ei rdf o 
dipinti ro Branos peo Dope 
ac, Lam a ut videtur. 


^ 
ryxdrpi] reyxárno, 
ioóa. Aetns e dirt 


e 1061. BArru- 
1062. 








historie naturalis scriptores Ari- 
stoteles H. An. 9, 13. vel ràr 
elagyér, bri. ürexrpéorra: ópu- 
Aéiras woAAoir. unde Aristophanis 
inventum comioum Av. 1553. 4A" 
lorw dpi» Toi Üpewrw vénes | 
solas d roi Tü» weAapyaw Kp- 
Berw | éxhv à warhp à veAapybs 
dxerqoiuovs | srras wodisy voir 
ehapyiis TplQor, | B robt veor- 
Tis riw warépa wáMy TpiQew. 
Aegyptios hano ob caumam divinos 
lores iribuieo narrat Aeli- 
anus N. A. 10,16. 

NELLO Le. drug 


M" dy re BMdaroriw do! dr m 
lvarwr efpucw) I. o. 2 quibus nati 
t educati sunt. 

1061. vac] Formam Doricam 
recto restituit Brunckius nom so- 
lum hoc loco, sed etiam Ant. 616. 
et Aj. 400. In Bvmew consentit 
Suidas a. v. évudev. 

1062. reAobues] Male haeo ad 
Clytaemnestram refert scholiasta, 
quum apertum sit de liberis Aga- 
memnonis esso intelligenda, 








HAEKTPA. 


àAAX' ob rày Aiós áorpazràv 


«a ràv oüpaviay Ocjuv 
9apór ok ànóvnrot. 


105 


to6s 


& x0Üor(a Bporots. ápa, kará uoc Bóacor olkrpàv 
Óza rois ÉvepÓ' " Arpe(baus, áxópevra dépova' dveiby 


6r. odi» iq rà pév ex bópv voaci—, 


3063. o) rà» Turnebus pro ob uà 7à» 


v in litura, c ut videtur 


pro ^ 
taTá-] 5va-] áxógevro-] $ri-] vocet] 


1069. óvefós] «vex 


3063. oi rà» Turnebus recte pro 
o) (vel ob) uà rà», quod ex gloese- 
mate illatum erat. Conf. ad v. 
1238. et Oedip. T. 660. 1088. De 
fulmine Jovis contra scelestos in- 
vocato conf. v. 823. 

1065. obók áxórgroi] Recte scho- 
Basta, à»r) ToU obx xi xoAb (corra: 
àégo: oi sep! Afyic80r kal KAvrai- 
prberpar, ut Phil. 1273. àAX' o£ vi 
p) ri» dictum est intellecto àrgpbs 
feopsu ex praecedentibus alterius 
personae verbis Tro« Tos 300a—1- 
erbs, &rnpbs Adópa. Male alii ad 
Chrysothemin rettulerunt, quam 
Juppiter puniturus sit quod pa- 
trem ulcisci cum Electra noluerit. 
Quae quum in superioribus sermo- 
nibus non impiam se praebuerit, 
sed timidam tantum, inepto vá6ei 
usus easet poeta, &i Jovis fulmen 
contra eam invocasset, quod solis 
convenit Agamemnonis occisori- 
bus, quos chorus confidit poenam 
non esse effugituros, etiamsi liberi 
Agsmemnonis nunc cunctentur, 
quod significaverat verbis ríÍ—7d5' 
ook éz' Ícas TeXoUpev ; 

1066. x0oría Bporoic: $dua) Fa- 
mam dicit quae ab hominibus ad 
inferos pervenit. Recte scholiasta, 
ob Th» éwiyeór Q5cw, àAAÀ Thr 
&aTà "yis xepraa Svvauérnr. 

1067. xará uo Bóncor)] Per tme- 
sin pro xaraóacór poi. 


1070 


1064. otpavlay] Alterum 
1066.—1074. Versus sic divisi, d-] 


Sw T- covroa:i-] vpóboroc — caAeót 


1070. aQw Schaeferus pro adíeuw 


1068. 'ArpeíBass] Agamemnoni. 

1069. &xópevra qépovs' óvelbn) 
Scholiasta, éq' ofs obx Kv Tis xop«ó- 
ceiey, Tà $érOiua ÓvelBy.  Frequen- 
tius Éxopos de rebus tristibus dici- 
tur, ut in Oed. C. 1222. "Aitos Moipa 
ÉAopos Éxopos. 

1070. cQ» jfjn pro edícuw fn 
Schaeferus probabilius quam Er- 
furdtius, qui a«íci 9f; scripserat. 

Tà—4k Bóuov—rà B6 wpbs pud 
Usitatae periphrasi rà Bóuw» et 
Tékvevy praepositiones éx et wpbs 
addidit ratione non carentes. Nam 
Tà ék bóuev sunt quae e domo pro- 
veniunt, rà wpbs Téxve»v quae ab 
liberis aguntur. 

voc €i alius est vocabuli, quod tri- 
syllabum fuit, interpretatio. Libra- 
rii conjectura voceira, est in apo- 
grapho Parisino 2794., quod quo- 
dammodo cum á»ócmros comparari 
potest, quod Sophocles (fragm. 838.) 
tanquam ab verbo transitivo vocéw 
formatum dixit pro &vocos, anno- 
tatum & Polluce 53, 107. Triclinius 
voce; 54. In duobus apogr. su- 
perscr. vocovc:,  Facillima correc- 
tio foret voseóe, (ut (wreíw pro 
(nrée & poetis interdum dictum 
est et quae sunt similia) ei de usu 
hujus formae satis constaret. Nam 
verbum ipsum, modo apta metro 
forma inveniatur, optime convenit 
sententiae, ut exempla docent ab 


B 





106 


rà 8& mpàs rékvav buiAi] dióAomis obkér. é£wrobras 
QiAorac(p Dua(rq. mpóboros 0 uóva caAcóct 
"HAékrpa, róv éóv móTpov 


0euAa(a areváxyova" mos 
à mávbvpros ágbàv, 


ZO$OKAEOTZ 


1075 


obre rt ToO Üaveiv npopOis ró re ui) BAénew éro(ya, 


1071. Post rose! indicavi syllabae unius defectum. 


vóTuor gcripei pro &«l varpbs 
Üvpros 
ph», eraso » 


interpretibus comparata, velut Eu- 
rip. Andr. 549. küx Tiros Aóyov 
vogei Bóuos. et Iph. T. 860. éwi 
voGoUc: bdpuagiw. 930. 7) vov vosobv- 
vas 0eios ÜBp.oer Dónovs. 

1071. Tékvev Dus QóAoris] I.e. 
$íAoris ÜDucór Tékruy, Electrae et 
Chrysothemidis. 

obxér' éficoUra:] Scholiasta obxé- 
Ti ca QporoUciw, és dy duAÍg Diau- 
TÓuev0i, &Aà cracid(ovoi wpbs àA- 
AflAas. 

1074. *"póBoros 0à uóra caAeóc] 
Scholiasta, xuBvyveóeis dk ueradpopas 
Té» vn&à»' uórg 86, avr) dQ' éavrijs 
xepis &yxópas. 

1075. Codex 7b» &«l varpbs 5ei- 
Aaía areváxova. | Ad 7b» &cl scho- 
liasta supplet xpóvor, quam ratio- 
nem interpretes exemplo valde 
suspecto Trach. v. 8o. defendunt, 
genitivum autem Tarpós cum cre- 
váxovca construi vult loco usus 
" Homeri Il. 23, 434. rà» wárTov ob 
Tróa cov óbÓpouai, &xvünervás rep, | &s 
évós. Potuisset similiori uti Eu- 
ripidis Iphig. Aul. 370. 'EAAdBos 
páMcT! Fyorye Trjs TaAacrápovy aré- 
yw. Sed praeter quam quod hu- 
jusmodi locorum ratio paullo alia 
est, apud Sophoclem constructio 
haec facit ut oratio inepte compo- 
sita videatur, quum «arpós ita sit 
collocatum ut multo facilius ab 
Bubstantivo ad ri» àeí supplendo 
quam ab verbo creráxovca pen- 
dere credas. Qua difficultate ma- 


1075. dr 


1077. *árBvpros Porsonus pro sa»ó- 
1078.-1080. Versus divisi ut in stropha. 


1079. uh) 


ig etiam premitur glosesatoris in 
ibro quodam Parisino explicatio, 
Tbr ad, xpóvov SuAoróri, beala 
Ívexev wvarpós. Mibi, spretis inter- 
pretum illis artificiis, p et apta 
restituenda videtur sententia, 'H- 
Aéxrpa, Ty 4b» móTuo» | beiMala 
creváxovs^ Üxws | à wd»Bupros &n- 
8ó»v, ut Homerus Iliad. 22, 363. 
Vvx*h—$v *óruov *yoówca. et Non- 
nus Dion. 5. 336. vóruov &bv cre- 
váxyer. Quae, si sensum spectas, 
eodem redeunt quo interpretatio 
in scholiis veteribus primo loco 
posita, àel rbv ToU *arpbs nuópor 
ereváxovca : quam qui excogita- 
vit, bene sensit quod de construc- 
tione verborum rà» àe varpós su- 
pr» dicebam. TIIarpós vel librarii 
errore scriptum vel ab interprete 
adjectum genuinam vocem expu- 
lisse. videtur. Haec in editione 
priore acripsi. 'HAékrpas wóruov di- 
xit etiam Euripides Iph. T. 913. 
obbév u' éxioxficev ob àsroc fia 
Aéyov | *pGrov Tv0écÓa: Tíva voT' 
'HAékTpa ?róTuoy | efAnxe Biórov. 

1077. "ávÜvpros Porsonus recte 
pro xavóSupros, ut librarii Ójpoua: 
ubique in óSópoua: mutare solent. 
Aeschylus Sept. 968. là ià wárBvp- 
T* GU. 

1078. ToU 8aveiy] ToU ud Oareiv 
apogr. Paris. 2794. et Eustathius 
p. 6045, 16. Sic explicat scholiasta, 
mpóvouay o0k Éxovca ToU uid) kroÜayeiv. 

1079. Tó 1€ u3j BAérew] I. e. Tb 





HAEKTPA. 


107 


Odbóuar £Aobc ' Epwür. r(s ày eUrarpis dbe AáoTor; 1080 


otbeis rüv &yaDGv yàp 


(Gv kaküs eükAeuav aloxüvat 0dAei 


Pórvpos, à at Tai, 


1084 


és xal cv TáyxAavror al&va kowóv efAov, 
TÓ i3) kaAv kafonA(caca bío $épew ép éyl Aóyo, 
codd 1' àplara re mais kexMjoOa:. 


1082.—1089. — 1090.—1097. 


1081. À» Triclinius pro &» oiv 


BAdáeToi Schaeferus pro BAacro: 


Asi pire Vireus he divisi, obBela-] eUxAeias-] vóvvuroc-| &c-] al- | 
Tb ub-] 50o—A yy, pariterque in antistropha. 1082. 7x edal. 
rv Mea 


nus. 


»évvures pr. et scholiasta 


0arci». De articulo dictum ad v. 
1030. 
IOo80. 'Epwóv] "'Epuwvóv apogr. 
Pleraque, ut solent. Qibóuar "Epwór 
estram cum Aegistho di- 
a: Sic Helena »vuoókAavTos 'Epi- 
vés dicitur ab Aeschylo Ag. 749. 
lAobsa ost ubi ceperit, i. e. ubi in- 
terfecerit. 
Io81. eÜvarpis] Optimo patre 
nata, nobili patre digna. 
I082. TG» &ya0óv yàp] "yàp omis- 
sum etiam apud Stobseum Floril. 
37, 4., ubi tamen Grotii editio (p. 
I45.) TG» *yàp &ya0Gv. Particula 
vel casu excidit vel librarium of- 
fendit quarto loco posita. Sexto 
posuit Sophocles Phil. 1451. xaipbs 
xal xAoUs 060 éweiyes yàp xarà 
wpóurar. &ya8obs dicit nobiles, ge- 
nerosa stirpe natos. Sententia 
verborum eadem quae Aj. 479. 
4àAA* 4$ kaAXcs (Tv 9) xaAGs TeÜvnké- 
va; Tb» «iryevij xpfj. e& quae sunt 
similia in hae ipsa fabula v. 989. 
13 
S io83. 6éA«] 04Ao: apud Orionem 
Anthol. 7. 11. errore librarii. 
1085. és kal acài—] Quemadmo- 
dum tu quoque—. Scholiasta obro 
xal có: qui ws videtur pro és ac- 
cepisse, ut solent in hujusmodi lo- 


1083. alexiva:] aia xóva: pr. 


I084. phe 


1088. dy addidit Brunckius. 


cis tici. Bic v. 65. ós xp 
éravxá—ubi Brunckius $s posuit, 
ut in Oed. Col. 1243. 

TéykAavrov] Sic etiam libri Tri- 
cliniani. Cetera apographa váy- 
KkAavoToy. TáykAavrov ala kowbr 
mortem dici monuit Erfurdtius, 
ut uópsiuorv al&va dixit Pindarus 
Isthm. 6, 4r., e$ Eurip. Phoen. 
1492. kowgQ Oaváre ckorlay ai&va 
AaxávTaev. 

1087. 7ó uj) kaAb» kaBowAlcaca] 
xaBoxA((e«w, quod armare signifi- 
cat, oppugnandi significatione dixit 
Sophocles, si sana lectio de quo 
ego dubito. non dubitabat Valck- 
enarius. Scholiasta, xaravoAeuft- 
caca rb aic Xpir kal »ucfraca. olor 
ToUs éxÓpobs karavyovicauérn. Qui 
ipse quoque nihil aliud legit quam 
kaBowAÍc oca. 

1088. eépe] Usitatior hoc sen- 
su forma media. Activa est Oed. 
C. 6. rov cyukpov D Éri. ueioy. $- 
porra. Quod Brunckius addidit é» 
reperitur in glossemate duorum 
apogr. &xoQépea0ai dy vl Acyg. 

1089. copdá T' àplcra] Eadem 
conjuncta Phil. 119. coQpós T À» 
abrbs x&yaBbs kexAfj" Rua. ** coo, 
quod occidendi dolum excogitas- 
Set; àpicra, quod pietatis caussa 





108 


(dns pot xai mepÜev 


ZOQOKAEOTZ 


1090 


xeupl xal mÀosro reür éxÜp&v Ücov 


vüv v1óx«p vaíets* 


ére( o* édrópgka polpq yv oix éy éc0Aq 
BeBácav, à 5à néyvorr' ÉBAaore vópipa, rüv0e jepouévav 


üpwra rQ Zqvós evoefieiq. 


1097 


OP.àp,, d yvvaikes, ópüd T^ elagkovaapyev 
ópÜds 0 óbovropotüuev &v0a xprtopev ; 


XO.r( 8' é£epevvQs kal r( BovAggels sape; 


1100 


OP. Atyw or €v0. Qkgkep loropó mdAa. 


IO09O. ka8ómepÜev] kafóxepOe 
mannus pro Té» 
é$nópnxa scripsi hp éQeópnka 
yp. àpia'Ta rain» (sic) ab S. 
pacr«bw ab S inter scholia 


id facinus in se suscepisset." LIN- 
WOOD. 

1090. xaf/wepÜev pars apogra- 
phorum et Eustathius p. 1083, 17. 
pro xa8íxep0e. xa0íwepüe TG» éx- 
6pàv -yevéc0a: apud Herodot. 8, 60. 
aliosque. 

IOo91. xeipi] xepl codex. Correc- 
tum ex Eustathio l. c. qui éx0pàr 
xtepl kal wAobr Ücor vuv Óxb xeipa 
vale:s scriptum affert. Ex quo tamen 
non sequitur xeipí in codice quo 
usus est scriptum fuisse. 

1092. óxóxeip]. Adjectivum for- 
matum fortasse ab Sophocle ad 
analogiam aliorum compositorum, 
velut évíx ip. 

1094. év éc0AQ apographa ple- 
raque; in aliis éw' éc0AGg. In 
paucis praepositio, ut in codice, 
omissa. Verum esse dv éc0AG mo- 
net Brunckius, collato v. 1056. 
Sra» éy kaxois Jjbn BeBfikps. ' Sen- 
sus hic est: quum videam te, 
quamvis misera vitae sorte utare, 
tamen in colendis quae summae 
sunt legibus primas ferre propter 
tuam adversus Jovem pietatem." 


1092. óxóxeip Musgravius pro ówb xeipa 
év om. 


1099. 061 9 


1091. Te&» Her- 
1093. 
1097. Z»»bs] Bibo, cum 

1IOI. leropó] "yp. 


xepl] xepl 


WUND. 

1097. Z»»bs libri Tricliniani, ce- 

teri Aiós. Quae saepe permutantur. 
Conf. var. lect. ad Antig. 1149. 
Trach. 956. 
1098. Scholiasta, 6avuacTih) 3j ol- 
xovouía ToU orjrob, uà üpa tj 
&ra'yyeAq ToU Üarydrov koulca, TÀ 
Aebjava, Tra. eÜAoyos wpópasis. Tijs 
vapóbov :yévyrm TQ 'Opésrp, kal 
vapavrà ó &rayvepwrpbs *pbs afiEn- 
ci ToU *á0ovs, [Eis 15 abró.] 'Opé- 
erus wápeaiw obv TG. IIvAdOp xoyí- 
(ev rà Aelijava TGY Aoyoxovvpuéror 
órTó» éavTob. 

1099. 8€ ex paucis apogr. inter 
quae Lb. pro 5', quod est in cete- 
ris et in codice. De quo errore 
dixi ad Oed. T. 347. 

110r. Notandum perfectum dn 
xev pro usitato in tali interroga- 
tione praesenti oikej, quasi quae- 
rere velit ubi Aegisthus sedem 
fixerit, ut qiero. dici solet. 

icropa] Quod 9iop0er?s adscrip- 
Bit "yp. nacre? sumtum ex v.1007., 
ubi codex et apogr. pleraque ua- 
e'rebovo', alia recte uareóovc". 





HAEKTPA. 


109 


XO.àAX' e) 0 ixávew xà $pácas áfijjuos. 
OP.T(s otv àv ópóv rois ow $pdcewv àv 
7v ToÜeuijv kowóTovr mapovoíav ; 


XO.56, el róv üyywrróv ye xgpíccew xpedv. 


1105 


OP.16, à yóva,, &jAocor cloeX00)0 Órt 
Qouxís parevova" üyüpes AtyurOÓv rwes. 

HA.olpoc ráAauw, ov 9 00" js ?)kovoapuev 
dripns dépovres épavij rexudpua ; 


OP. oix oi$a rijv o ijv kAg0óv*. àÀAÁ pot yépov 


é$etr' "Opéarov Erpódwos àyyeiias Tépi. 
HA.r( 9 Éoarw, à £év ; ds y vnépyerat $óffos. 
OP. $épovres avrob auikpà Ae(jav' év Bpaxet 
reUxet Üavóvros, és ópás, kouífopev. 


HA.ol 'yà ráAawa, roür éxeiv , 10g cadis 


1107. uaTebovg ] na.crebovo, erasa post ua litera v 
i IIII. Zrpóquos] arpodíoc 
II15. ol à] ol éyà 


8és ] Sic, non kAq65óy 
xpà] Sic, non juxpà 


1102. &(fiuios] Scholiasta, &Aq63s 
nal) obx bréxov (npla» ToU wVeübovs. 
[Eis v5 abré.] ÉKueuwros. Dicitur à 
epásas is, qui ei indicarat habitare 
ibi. ubi jam versatur, Aegisthum. 


tIO4. koiwósovr Tapovalay] Simi- 
liter kowóxAovr ójiMo» Aj. 872. 
*ro8«i)» ita dictum est ut ab choro, 
qui Orestem mortuum esse credit, 
ad Aegisthum et Clytaemnestram 
referri debeat.  Spectatores vero 
memores eorum, quae in initio fa- 
bulae acta sunt, ad Electram et 
themin referunt. 
1105. $5'] Electra, genere pro- 
xima. 
IIII. Zrpó$jis] Hoc accentu 
apographa. In codice Zrpoólos 
xytonum hic et in Argumento 
ibulse et apud Aesch. Choeph. 
679. Accentum proparoxytonum 
testatur Eustathius p. 1030, 11. 


II!$ 


IIIO. kAy- 
III3. Gju- 


ubi de paroxytonis AoAlos et Zxe- 
ülos agit, hoc accentu distinctis ab 
adjectivis 8óAiwos et exébis. Ab 
Strophio cur missus esse dicatur in 
annotatione ad v. 45. explicuimus. 

I1I3. dépovres- ouldouev] Dif- 
ferunt haec verba sic ut $épev di- 
catur qui manu tenet urnam, «o- 
pi(ew autem qui affert traditurus 
ei ad quem missus est. Monuit 
Wound. Simplici $épewv usus erat 
v. 759. . 

cuixpà] Apogr. pleraque omnia 
pakpád. 

Bpaxei rebxei]. Parvo vasculo, ot 
praedictum erat v. 757. xéavres dv 
Bpaxet xaAkg uéywro»v cépa 5e- 
Aaías aoBoU $épovaw ÉrBpes Gwiéor 
TeTa'yuévoi. 

It15. Comma post TovT' éxeiy 
addidit Neuius, ut apud Eurip. Or. 
804. ToUT' ékewo, krác€" éraípovs, 
ph vb cvyy«vis uóror.. Arist. Av. 





110 


ZOOSOKAEOTZ 


mpóxeupor &x0os, és Foe, bépxopa. 
OP. elrep 7& xAáeis ràv "'Opeore(ov kaxüv, 

TÓO üyyos (o0. cGpa roUkelvov aréyov. 
HA.ó £eive, 5ós vvv npós ÓcQv, elxep róbe 


kékevÜev aUràv rebxos, és xeipas Aafetv, 


1120 


6s dpavri]v kal yévos rà müy ópo0 
£)v rjbe kAasow xáobipepat amob. 


OP.348' ifr 


égri poo épovres" ov yàp s 


y bvayeve(g y' oto. &navreirat róóe, 


àAX' 1) dev ris, 7) Trpós atparos dic. 


1125 


HA.à Qu rárov uvguetov àvÓpómov épol 
Vrvxfis "Opéarov Aovràv, dis o! àm. éAn(bav 


II17. kAdeis scripei pro xAaleis 
és] eis 
rec. 


354. ToUT' ékeivo* sot Qóyo Diorn- 
vos. 507. ToUT' üp' dxeiv Jj» vobxos 
é&Am6ss. Significat autem his ver- 
bis Electra evenisse nuno quod 


nunciatum erat v. 757. capis cum 


Bépkouc: conjungendum. &x6os est 
urna cineres Orestis continens, 
quae mpóxeipos dicitur quia in ma- 
nus traditur. 

III7. Genitivum ráv 'Opeeelov 
xaxüy recte monitum est non ab 
Ti Sed ab verbo xAdes regi, ut 
Saxpóew,  óAoQópea0ni, fj8«c0c4. et 
similia verba cum genitivo con- 
struuntur, velut apud. Eurip. Herc. 
f£. 538. Soph. Phil. 715. 

1122. kAaóco x&roBópeuai] Ea- 
dem verba oonjuncta apud Ae- 
schylum Prom. 637. rürokAabcc: 
x&xobüpasÓa TÜxas. 

1123. 500] Alloquitur famulos 
quosdam, qui ipsum comitantur. 

fnis]. I. e. s0:00b». 

1124. TÓD«)] Vasculum ei in ma- 
nus dari. In apogr. multis rábe. 

. 1125. rpbs oluaros] IL. e. avyye- 


1119. 8ós rur] 95o vi» II20. 


II24. éxeuTeira, TÓBe] éxaurei TÓ0« pr., éraireirai TdDe à m. 
1127. c^ addidit Brunckius 


vfis. Sic Tobis vpbs ofuaros Àj.1305. 
De adjecto accusativo $ócw. Conf. 
v. 325. 

I127. wWvwxis 'Opésrou Aouóv) 
Scholiasta, AaBobca ToU TeUxovs $n- 
civ. bxepQuds 89à Éxev Tjj biaBéce 
AaBoUca» kal Baerd(ovcar rà ócrà 
ó8ópeon0a.. Idem comparat Homeri 
Il. 19, 388. (wbv uév ae fAevroy éyà 
kAicig0c» lovca: vüy 8é ve TeÜrnra 
kixávoua:, Üpxaue Aagr. De voc. 
Vvxijs v. ad v. 775. 

&x'] ó»' Schaeferus pro àx' (in 
apogr. nonnullis íáx' scripto), ut 
apud Eurip. Tr. 50s. Tí 85rá 
ópÜovT' ; éAwÍÓu» Tolwv Üvo; Ion. 
1333. (A8. iw' oievó» kaAóy. quae 
comparavit Schneidew.  Nihilomi- 
nus verum videtur $s o9" àw éAsí- 
Üer—eciceBetáuny, secus atque ape- 
raveram, addito obx &rvrep dénen- 
To», quod breviter dictum pro xal 
obx 0$' àv ac étérey sov. Quod non 
perspexit corrector qui in apogr. 
uno ox Gcvep étémey xov scripsit. 





oix Grzep ifézeyzov cloebetápv. 


&s$ éeAov mápoilev ékAunetv Blov, 
pl» is évnv ce yatav éxnépyyas xepotv 
&Aéyraca. raivbe xàvacocacÓ0at dóvov, 


Gres Üavàr fxewo rfj 00. Tju£pq, 


TéuBov sarpqov kowóv elAqxós pépos. 


Kaxás àmdAov, ais kactyviirgs Diac 
Kor ày dí(Aaucst xepolv 7) TáVaw' ey 


áveu psp, ós elkós, ÁÓAiov Sápos, 


1128. étéreuzov] eloéreusov, in 


HAEKTPA. . 111 

vir» up yàp ol0?y Óvra Bacrá(w xepotv, 
bóuer 8 c^, à vai, Aapmpür éfénepqy éyó. 1130 
1135 

vip b ékrósc olkev xáàmi yijs áAAqs $vyàs 

Aovrpois a' ékócuso. obre zapqAékrov nvpós 

1140 
éEérey or mutatum a m. ant. (eicé- 
II31. époor] &QeA«c correxit m. ant. 1132. 


7eyusop etiam Lb.) 
dicmépipai] éerépiyn:, « 8 m. rec. 


rac. inter versus 


rexit m. ant. 


1137. kaxàs] xaxà, c ab S addito. 


1133. eMépaca] kAeyaca", y &. m. 


Kürac 0a0921) kàracósacóat, ca & m. rec., quae 
«ar (i. e. xàracécaca») scribere voluit 


1136. xàwl] xàxb pr. Cor- 
1739. e" 


wvpbs] *p.c pr., una duabusve literis super p erasis. wvpbe in 


ltura a mr ant. 


1128. Recta scriptura éféreusor 
est in apographis. 

I1329. 1130. Hos versus, qui ni- 
hil continent quod non ex antece- 
dentibus et sequentibus verbis sa- 
tis intelligatur, ab interpolatore 
insertos esse conjecit Nauckius. 

I130. Aau*pb»] Florentem, vi- 
gentem, d qualis descriptus erat v. 
uh ela A0« Aaympbs, wàct Tois dkei 


ir m &$«Xov] &oeXes apographa 
Quam lectionem qui 

prol babant, v. 1133. xAéjacar scri- 
beant, violato metro, quod est in 
quibusdam, et xàvacdc aga. i in xá- 
vacécacar Inutabant, quod tria 
apogr. praebent in xàracécaca cor- 


ruptum. 

1132. ékxéujai—kAécyjaca] Hoc 
Electrae exprobrat Clytaemnestra 
supra v. 296. frris éx xe kAéiyac" 
'Opéa rn» TG» éudv bweléOov. 

1137. ens Kagryrfyrns Síxa) Scho- 
liasta, olov 5s uóvns cov xnbouérns. 

1138. Similiter queritur Orestes 
apud Aeechylum Choeph. 6. quod 
Agamemnoni non potuerit debitos 
mortuo honores persolvere, o yàp 
vapüóv dueta cir, már ep, pópov | 
obU' é[érewwa xeip' àx' éxQopd ve- 
kpoU. 

7139. Aovrpois &' ] «' additum ex 
Lb. et Palat. 

vauQAexrov 3upós] Bopnoici. aj - 
QAékrow: dixit Antig. 1006. 





112. 


ZOQOKAEOTZ 


àAX' dy £évaut xepal xbevÜels rdAas 
cptkpós Tpoaijxeis Óykos ày ayakpQ küret. 
olo, TáAawa ríjs épijs áAat Tpodíjs 
àvodeAjrov, rijv éyà 0áp' àndl col 


TÓvo yÀvket mapéaxov. otre yáp more 


1145 


pyrpós a? y 700a pàAXov 1) kàpo0 $(Aos 
oVO' ol kar oixov 7)cav, àAX' éyà rpoQós, 
éyó 9 àbeA qi) oi] mpooqvbdpgr ác(. 
vüv 5 éxAéAorze ratr àv pépg jai 


Üavóvr. oiv ao. mávra yàp evvapnácas 


1150 


0UeAA' Óncs BéBnkas. ofyera, Taríjp 
TéÜvqk éyd aV dpotbos avrós et avo: 


1141. Eévauci] térgoi 
éyó coi 


I141. Lévaw: ex pluribus apogr. 
inter quae est Par. 2712, quod 
rit Brunckium) pro [érpe: ut 
Opfjccpsw Antig. 588. | OvéAApaw 
984. Xmyfco: Phil. 1457. est in 
codice, qui alibi saepissime termi- 
nationem in auci praebet, ut paullo 
ante v. 7138. qíAauci. 

1142. Gyukpbs] pixpbs Suidas s. v. 

KO0S. 

cuukpg] uikpg pen. in apogr. et 
Suidas. 

I143. Similes nutricis Orestis 
querelas apud Aeschylum Choeph. 
748. seqq. comparat Schneidew. 

l145. olre "ydp wore—tpoanvbó- 
um» àc] Paucis si comprehendere 
sensum volueris, hoc dicit Electra : 
ego et mater, et nutriz, et soror tibi 
fui. Cír. Hom. Il. 6, 429. "Exrop, 
&ràp c) Lol dcc: varhp kal wórvia 
pfrrnp, 45$ kactyrnros, a Bé uo: 0a- 
Aepbs vapako(rys. WUND. Addit 
Schneidew. Eurip. spud Alexandr. 
in Walzii Rhet. vol. 8. p. 440. àAAX' 


fjüe u' (técocer, fjbe uou TpoQós, | pfi 


i 
1148. c3) vo, ? à m. pr. 
vpoanvboóun» pr., correctum a m. ant. 


spormvbáunr)] 
tius pro 


1152. éyé: gi 


typ, à3eA dX, Bjeols, *ykvpa, aréyn. 

1148. Apographa partim col par- 

tim of. 
1149. vü» 9. ékAéAovre—BéBnras] 
Omnem laborem et operam, quam 
in educando Oreste poeuerit, eo 
mortuo jam perisse dicit, ejusque 
sententiae hanc causam adfert. quod 
illo perempto tota sit exstincta do- 
mus (xdvra -yàp— BéBnkas), cujus 
ipsius gloriam splendoremque pri- 
stinum ut aliquando ulciscenda 
caede Agamemnonis restitueret, 
tanta cum cura Orestem foverat. 
WUND. 

I150. Oavórri] Apographa non- 
nulla 0avóvra, quod ipsum quoque 
dici poterat, ut in locis à Brunckio 
comparatis Euripidis Herc. f. 69. 
ka] v»ü»v ékeiva uà» Oavóvr' àmé- 
*TaTo. et in fragm. apud Stob. 
Floril. t, 4. xaxoic( 6$ (ravra $povSa 
cvv0avóvy0' óxb x0ovós. Recte au- 
tem poeta sensit aptiorem hanc 
esse collocationem verborum 6a- 
vóvT. aiv coí quam oiv col 6arórr., 





HAEKTPA. 


113 
ye Moi 9 éxOpo(* naívera 9 04 boris 
prp áyxrep, 7]s épol a ToAAdxis 

dxjpas Aá0pa mpobmepmes às davojvpevos 
Tuie pos avrós. àdÀÀà ra0U Ó Dvarvyxis 
Salue ó aós re xàpós éfadelAero, 

6s c' àB uot npolmepyrev àvrl Quvrárgs 
popdris aobóv re kal okiàv üvoeMy. 

olor pot. 

à 0pas olkrpór. «0 $e. 

à bewordras, ofuot pot, 

vendes xeAeUÜovs, DiAra, às i| àáróAecas 
&ndAecas Oir, à kaatyvyrov kápa. 

rocyàp cv BéCat y és TO av rÓO€ oréyos, 

Tij» ug0ty às r0 pqbép, og oUv col xáre 

vaíe ró Aovróv. xol yàp jv(x $o0 &vo, 

£iv col pereiyov rüv lowv' kal vóv o0 


1155. Adópa] Adépa 


1155 


1160 


1165 


1157. Baíuev) Sic, eraso quod additum erat 


puncto, non Saíue u', quod videbatur Elmsleio étapelA ero] é£adeí- 
Aere pr. 1158. quXTáTw»s] $uvrárov, 7.7 & m. pr. 1159. cwoBó»] 


pr. 1160. 1163. olo uo] of uoi uol 
Aeédor pr., correctum a m. ant. 


1363. xeAeóOovs] xe- 
1166. ds scripsi pro els 


1165. fe8'] 
1168. nereixor] Ex xareixor factum a m. ant. 


ut in fragm. 690. (apud Stobaeum 
Floril. 123, 11.) dixit OavórT. kelrg 
evsSarei» fpes u' Exe, non xelry 
Garde... 

1154. párnp &yfrrep] Indigna ma- 
tris nomine mater. 

$s non cum T:uepbs construen- 
dum, quae 'Triclinii opinio fuit, sed 


cum Adópa. 
1556. abrrós addit oppositum $f- 
pas, quas antea miserat, se ipsum 


venturum esse significans, non alios ódrar 
miesurum. 


1161. S&militer i trime- 
tris iambicis interpositi Trach. 1085. 
1163. xeA«s0ovs] Quod codex a 


manu pr. habuit xeAeótov servatum 
est in apographis antiquioribus, Lb. 
Par.2712. (de quo tacet Brunckius), 
Flor. T. idemque in suis reperit 
Triclinius, reprehendens Ti»às ob 
Üvrauévovs avrráta: Ty -yevuchy, qui 
ke«Aeó00vs scripserint. Ipee geniti- 
vum sic explicat, veyudQ6els Beword- 
T35 keA«8ov, rovréari: 7b meuqOTirai 
cà iau) icéAevOos 7». Abxas xal óBup- 
pobs duo] Qià vrby cbr wpolerfraca 


Ov. 
1166. rhv unBiv ds Tb unbév] Bio 
Aj. 1231. à u»8é» et Eurip. Phoen. 
601. 6 eijBi» dictum comparat 
Wound. 





114 


ZOSOKAEOTZ 


TOU co0 Üavotca uüroAe(rea0a, ráiov. 


rovs yàp Üavóvras ovx ópà Avnovpérovs. 


1170 


XO.0rqrob é$vkas varpós, ' HAékrpa, fpóvev 
Órgrós 9 'Opéarge dore p3à Aar oréve. 
OP.$€0 eb, ri Aéfo ; moi Ayer ápgxavav 


&A0o ; xparetv yàp oükér. yAdcans aéreo. 


1175 


HA.r( 8 fexes üAyos wpós ví rocr. elmàv kvpeis ; 
OP.5j oóv rà xAeuóv eibos ' HAékrpas Tóe ; 
HA.ró$ fcr. éxetvo, xal uáA' ádA(us Éxov. 
Post 1172. sequebatur scu yàp Suiy roUr' ÓpelAera: saber. 


1169. uàsoAelxeaÓn] uj &xoXelrecta: 


1174. Óyunxarár] &unxdre» 


1175. yAdocns] ^ in » mutavit literisque ec literam pu superscripsit m. 


pr. Hinc y»éóuqgo est in Lb. 
centiore addito 


1169. Restitui crasin uàwoAelwe- 
98m. prope constanter obliteratam 
in codicibus, sed servatam inter- 
dum in uàAAd ex u3j àAAd contracto. 
&xoAc(recÜa: rápov Autem est pri- 
vari communione sepulcri : v. Elmsl. 
ad Eurip. Med. 35. 

1171. Scholiasta, vi0avés wpóc- 
Keira. Tb. Üvoua Tí)s 'HAékrTpas, Tra 
ud6p "Opéerns: ob -yàp uórn 3» abrà 
&BeAqfj  Tois 86 kowois BonOfiuac: 
xpsira. Ó xopbs dy Tjj vapmyopíq. 

I172. Versus in codice additus 
rác "yàp 7)uiv roUT' ÓpeiAeras vra8eiv 
valde inutilis est nec probabile tri- 
bus chori trimetris uti maluisse 
Sophoclem quam duobus. Recte 
igitur versum delevit Bergkius ut 
illatum fortasse ex Euripide, qui 
similiter dixit Alc. 419. ás wüew 
Tuv kaTÜaveiy ÓpelAerai.— et 782. 
Bporois Áxac: xarÜaveiv ó*elAera:. 
Apud Euripidem autem si lectus 
fuit, haud dubie praecessit aliquid 
ad quod robro aptius referri posset 
quam ad praecedentia apud Sopho- 

em verba, ex quibus interpretes 
intelligi voluerunt Tb 6vfoxew. 
Recte vero rovro apud Sophoclem 
ipsum in loco simili Phil. 1421. xal 


1177. 'HAékrpas] *Aéxrpa, & à m. re- 


col, cáQ To, rovr' ódelAera: sra- 
dei. 

II74. duyxaré» ex uno apogr. 
restitutum pro ü&usxárev, quod li- 
brarius codicis scripserat propter 
A6éyov, qui genitivus & vo: pendet, 
ut xor y5s (A8w dicitur.  Obstu- 
pescit autem Orestes audito Elec- 
írae nomine. 

1175. 'yYAda' avs] Interpolata scri- 

tura y»óu9s est in paucis apogr. 
e legitur yAócaws, ut: kpareiv 
ecTóuaTros dixit Eurip. Hel. 1404. 
Vix temperare sibi posse dicit quo- 
minus nomen suum prodat dolum- 
que quem contra patris occisores 
meditatur. 

1176. Interrogandi signum 
yos positum recte sustulit Her- 
mannus, Nam spbs Tí pro wpbs 8 
7i dictum : de quo v. ad v. 316. 

1177. 'HAékrpas] 'HAéxrpa etiam 
in aliquot ^posr. 

1778. Fallitur scholiasta qui hunc 
versum choro rectius quam Elec- 
irae tribui censet, fva 43; wepl ToU 
éavrüs efbovs Aéyp, non sentiens 
parum apte Orestis hoc et Electrae 
colloquium uno interposito trimetro 
chori interrumpi. 





115 


HAEKTPA. 
OP.olpo: raAatrgs ápa ríobe cvpdopàs. 
HA.o? 5j oT, à £v, üpo épol oréveis rábe ; 
OP.à cóp' ár(juws xá0éos éi0apuévov. 
HA.otrot vor &AAqv 1) u$ bvodpeis, £€ve. 
OP.9«€ ríjs àvóuoov bvapópov re ofjs rpodis. 
HA.rí pot 707 , à £év, Q9 énokorüry arévets ; 
OP.és oix áp on rür (pv ol0tv xaxóv. 
HA.é» rQ Qtéyvos rotro ràv elpnuévev ; 
OP.ópáv ce T0AAots éynpénovcav áAyeaw. 
HA.xal uiv ópjs ye naüpa rGv épàv kaxáv. 
OP.xal zàs yévow àp rGyb. &r éx0io BAerew; 
HA.ó0osrex. elpi Trois doveiat avvrpodos. 


OP.rois rob ; móÜev robr. éfeotjugvas kaxóv ; 


1180 


1185 


1190 


HA.rois Tarpós. eira roicbe SovAeío Bg. 
OP.rís yáp c' áváykn ríe mporpéret Bporàv ; 


9v. & 

1180. ob] T, ov et duo puncta a m. pr. 1184. poi] uoi, $5 & m. pr., 
CTABO uo 1185. fy Brunckius pro f5ew —  oi34v] éy&, superscripto 
ab alia m. ant. ob30y 1189. TG»b Er) ré»Bér 1191. éteofiuyras] 
éfeohunreco pr., correctum ab alia m. ant. 1193. "ydp «'] yàp pr., sine 
e", quod alia m. ant. addidit. dpdryky] &rdeyiy T[j9e | Gl. eic ToUTo 
literis majusculis superscriptum 


1180. oi] Sic recte apogr. omnia, 
non Tí, quod librarius primo scri- 
peerat ad v. 1184., ut videtur, ab- 
errans. ob 50» wore dictum ut v. 
1108, et alibi saepissime. 


1185. ré» éuóv] Sororis mala in- 
ter sua ipsius mala numerat Orestes. 
1187. éuvpérxovcar lXyeciw] Non 
irginali, ut par erat, ornatu, sed 
plurimis malis cinctam et instruc- 


I181. ár(uos ká0éus éQ0apuéroy) 
Eadem fere conjuncta Oed. T. 254. 
yis $9  àxápros ká0éos épOapuérns. 

1182. oro, voT' ÁAAw» 1$) 'uà Svc- 
e»uds] I.e. à 80oQnua Tavra &À 
Aéyeis épol kal obk ÉXA Tw üpuó- 
(e, ut explicat gcholiasta. 

II83. àvópoov Üvcuópov Te as 
Tpo$is) Sic Oed. Col. 331. à $/ 
&SAic T Bvouópov 7' éuoU Tpí- 
T2s. ÜovAÍa rpocfj in Aj. 499. 

1184. uoi] In apogr. tantum non 
omnibus $$. Sed Lo: apud Suidam 


8. V. émiokoróv. . 


tam, ut explicat Jacobsius. Aesch. 
ab Wund. comparatus Choeph. 10. 
óufryvpis—eápeo. ueAavyxlpows wpé- 
*ovca. et de Electra ib. 15. *év6e: 
Avypg *pérovcar. 

II91. ó0ev ToUT' éfeafiumvas xa- 
kóv] Unde ortum hoc malum. esse 
significasti ! Quaerit à quibus per- 
petrata caedes sit, quos ignorare se 
simulat, quia nondum agnoeci ab 
sorore vult. 

1193. &rd»ykp Tf5«] I. e. 79 9ov- 
Aeb«r, quod ávaykalay róxn» dixit 
Aj. 453. Nominativus d»áyky in 





116 
HA.pifrqp kaA€irat. yjrpt 9 ovoéy éfwot. 


OP.r( 0póca ; mórepa xepoir, ?j Asp Blov ; 


ZOOOKAEOTZ 


1198 


HA.xal xepol kal Ajpauct kal Tot kaxois. 
OP.oi9' ovrapijfev ot. Ó xeAscocrv Tápa ; 

HA.o? $50 bs v yáp uox o) tpobOnkas oTotór. 
OP.ó óvoworp', ós ópüy o^ émowrelpe váAa:. 


HA.póvos Bporàv vvv lo0 é1owreipas moré. 


1200 


OP.póros yàp 7]kc rois lots àXyv kaxots. 
HA.o$ iij 100. uiv £vyyevijs jkecs no0€v; 
OP.?yà $pácaw/ y, el ró ràyO. eüvovv wrápa. 
HA.dAA' éarlv eüvovv, Gare mpós mioràs épeis. 


OP.uéQes r00. &yyos vóv, 6mws ró nàv uá0gs. 


1205 


HA.pij 0jra mpós 0eàv rooró i. épyácn, (€ve. 
OP.7:000 Aéyovri kobx. ápapriíjae: moré. 
HA.pi] 7pós yeveiov pij £éAn rà $íArara. 


1196. vàsw] xàci pr., v a m. rec. 
ünr' pr., 0 ab alia m. 
yuy] vuv 


&paprícei] ágapriam 


codice est et paucis apogr., eumque 
legit scholiasta, qui rfj5e interpre- 
tatur els Tovro. árd'ykp $porpérew 
autem, in servitutem conjicere, dic- 
tum ut Áxei wporpawéc80o! apud 
Homer. 1l. 6, 336. quod compara- 
vit Wund. 

1194. uwrpl 9 obbiv diiooi] I. e. 
obx 1ca *pácce rà 73s uyrpbs óvó- 
pari, ut explicat scholiasta. Quo 
sensu ufTrn»p àufyep dicta erat v. 
II$4. 

I196. xàciw kaxois] Qualia descri- 
psit v. 185—193. 

1197. o0$' ó recte in Lb. aliisque 
apogr. pluribus, non o/8' ó. lisdem 
verbis Ant. 261. o0b' Ó kwA)cwr 
vaphr. 

1198. av *polOnkas] I. e. ToUror 
ab wpolónxas. 


wpolÓnxas] vpolón«a, c ab S addito 
I20I. Toic Ígoic pr., Tog! G'oic COIT. 


1198. $50 ] 
1200. 
1207. *i0o0] xeí0ov 


1197. ob3' 0] o008 à 


I200. voré] ue a? in apogr. uno, 
éuné in alio, quod aptius est quam 
voTé. 

I201. Tois Ívoi:s] roig: 0ois, ut cor- 
rectum in codice, apogr. omnia: 

uod si dixisset Orestes, nihil aliud 

ixisset quam quod Electra modo 
dixerat. Sed *yàp particula osten- 
dit rationem potius reddi cur solus 
Orestes mala doleat Electrae. 

1203. Tb r&y] 1. e. albe. Cho- 
rum dicit. 

1207. *ri0o9 ex Lb. aliisque non- 
nullis pro «eí6ov. 

kobx &paprífe: voré] Scopo non 
aberrabis, i. e. consequeris quod vo- 
]ueris. 

1208. uh 'téAp] u' ééAp Elms- 
leius ad Oed. T. 1522. et ad Eurip. 
Heracl. 977. 





OP. ob $ny' dácev. 


"Opéora, rijs aíjs el arepijoopat radijs. 


OP. ebdapa $órev mpóos bíkys yàp ov aréves. 
HA.és rür Üarórr! àbeA Qr o bkn arévo ; 
OP. ob co. zpoojke. rjvbe mpoadoveiv dárw. 
HA.obres &ruiós elpt Tob reÜvgkóros ; 


OP. &riaos ovbevós aí* roUro 9' ovxl aóv. 


HA.etzep y' 'Opéorov opa Bacrá(co róbe. 

OP. àAA' oix 'Opfécrov, gÀAi» Aóyo y okgpévov. 
HA.zo 9' érr' éke(vov roü raAavmópov rádos ; 
OP.oüx farv. ro) yàp (rros ovx éariw ráqos. 


HAEKTPA. 117 
HA. à ráAaw' éyó cé0ev, 

1210 

1215 

OP. yreübos otbév Qv Aéya. — 1220 


HA.zóás civas, à 70i; 


HA.4 (jj yàp ávip; 
HA.7j yàp ov ketvos ; 


OP. elmep Fyyrvxós y' ey. 
OP. rjvóe apooBAéraod pov 


c'$payiba rarpós €xua0" «l cadi) Aéyo. 


HA.à d$(Ararov $ós. 
1209. 6] Sic, non à 


ptum. 
y factum ab alia m. ant. 1219. 
1222. wpocBAéjaca) vpocBA6pjovca 


1209. TdAm éyó oéüev] Misera 
propter te, quod explicat verbis 
proximis Tis cis «i ar«píoono: 

Ta9s. 

1211. ebonua $év«] Nam Ele- 
ctra male ominato Tis TaQ?js voca- 
bulo usa erat. 

wpbs Bins yàp ob créves] Sic 
Oed. T. 1014. wpbs Büxms obBir 
Tpépaev. 

1213. zpocQoreiy) Intelligit éd. 

1214. Óriuos] L. e. Indigna. 

I215. ToUTo b' obx) aór| Vascu- 
lum cum cineribus nihil ad te per- 
tinet. 

1217. jJjoxnuévov] I. e. kareakev- 
acpérov, ut explicat echoliasta. 

1220. Crescente animi motu di- 
midiatis trimetris loquuntur, quod 
nusquam factum in antiquiore tra- 


OP. $(Xraror, févppaprvpó. 


Inter 1215. et 1216. &àAX' éphy adscri- 
glossema verborum cobro 9' obx1 aóv 


1217. obk] x ex 


I221. àxjp] áp 


ícriww] fci 


goedia Aeschyli, saepius apud So- 
pboclem et Euripidem. Sophoclis 
exempla collegit Schneidew. (Oed. 
T. 626. 1173. Oed. C. 337;. 653. 
845. 1107. 1169. Aj. 5 981. 
Trach. 876. Phil. 589.) Hesychii- 
que glossam memoravit, ex qua 
cognoscimus technicos veteres has 
trimetrorum particulas àvriAaBds 
vocasse, àvriAaBal* OiaAo'yikal Dfjoecs 
ét Tail Aeyóuevat xarà uaxpor 
vapà, Tpa^yucois. 

1223. e$Qpayiba warpbós] ÁAÁnnu- 
lum patris Oresti puero datum, 
quum Strophio ab Electra trade- 
retur, ut haberet quo Ágamemno- 
nis filium se esse probaret. Simi 
lis annuli usus in drach. 615. 

1224. Ó $iXTaTov $6s] Lucem 
praesentis diei dicit, quo Orestem 





118 


HA.à $0tyy', àbíxov ; 
HA.£yo cc xepoív ; 


ZOQOKAEOTZ 


OP. uzxér' &AXo0cv 7505. 
OP. às rà Ao(v' éyois ád. 


1225 


HA. d$íArara, yvvaixes, & moA(ribes, 


ópár' 'Opéorq» róvóe, pyxavatot pày 
Üavóvra, vüv 0€ ugxavais cecccpévov. 


XO.ópóper, à Tat, kàrl avudopato( uot 


1230 


yeyntós &pnex Bánpvov ópjárev kno. 


HA.lo yoval, 


yoval aepárev àpol diATárov &póAer! üprics, 


éyiper', TjAer', elbe0" obs éxpricere. 


1235 


OP.adpeogev: àAAÀ oty' Éxovca mpóapeve. 


HA.r( 9! éerw; 


OP.ctyüv ápewov, pij rts ÉvboOey kA. 


I232.-1252. — 1253.-1272. 


1225. TÜÓs) 1 in litura literae $ vel y 
és] «e ex o 
1228. ópar'] ópawr' 
Versus sic divisi, ià-] éuóAer'—, secus atque in antigtropba. 
Addidit m. recentior. 
1237. fori] (ori, v & m. rec. addito. 


cum "yp. xepol & m. ant. 
mntatum ab alia m. ant. 


Alterum -yoral om. pr. 
scripsi pro épeóper' 


vivum conspexit. Similiter Phil. 
$30. à $lXraror uiv Suap, fjSurros 
$' àvfip. Orestem ipsum sic appel- 
lat infra 1354. À qlXrarov $os, 
pávos cwrhp S$óuev, ut Homerus 
Od. 16, 23. et 17, 41. dixit, 3A6es, 
TuAépaxe, yAvxepby $dos. 

1225. qQ0éyu'] Continuat quod 
dixerat à qíArarov $ós, epitheto 
$íArarov etiam ad q6éyyua intel. 
lecto 


pukér' ÉAXxo0ev $00p] Non am- 
plius nuncios sciscitandos esse di- 
cit, quum ipse adait. 

1226. xepolv ex apogr. pluribus 
pro xepoiv. 

Exoss] Éxeis. vel Üyps pars apo- 
graphorum. . 

1228. umnxavaici uiy—cecowapt- 
vov] Dicitur Orestes unxavais Oa- 


1226. xepolv) xepoiw, 

. Éxois] In lx 
1232.—1234. 
1234. 

I235. é$niper 


wá», quod perisse simulatus erat, 
pnxavais ceaepuévos, quod illa ipsa 
fraude factum est ut salvus et in- 
columis in domum paternam re- 
dire posset. WUND. 

1230. óppuev] ópà piv apogr. 
unum. cvuudQopaiciv de rebus laetis, 
ut fit interdum, dictum ex hoc 
loco annotavit Eustathius p. 647, 
38. 

1233. 'yoval awudárev] Scholiasta, 
&vrl ToU Ériko0, "yov) aóparos épol 
QiXTÉTOv, "Avyauéuyoros. Alterum 
»yoval apogr. alia habent, alia omit- 
tunt 


1235. obs éxpi(ere] I. e. éué. 
1236. cvy (xovca pócuere] 
Scholiasta, à»vrl ToU cya tws Àr 


kar voUr àroBj Tb xà». 





HAEKTPA. 


HA.àAX' oi rà» "Apreyw 
Tàv alév àbyjrav 


 TÓbe piv ob zor' üfidov rpécat 


119 


1240 


vepusaóv üxÜos Évbov yvvawüv Óv ácí. 
OP. ópa ye pv $i kàv yvvax£lv. ós" Apys 
Éveorur. €0 9 KtfowOa nea0eioá zov. 


HA.órorororoi roro, 


1245 


àré$eXor énéBaXes ob Tore karaAsowiov, 
ov5é vore Agoópevov áyérepov 


olov fjv xaxóv. 


1250 


OP. ££odba, mai, ra9r* àAX' Órav napovaía, 


1238. à&AA'——A3pufyra» uno versu, pariterque in antistpopha. 


&e(] Sic, non al«l 1245. 


1242. 


óToroToTo: Torot Hermannus pro órorTot 


1246.—1250. Versus sic divisi, ávépeAor-] oU xore-] o08€-| Guérepor | 


elo»—, pariterque in antistropha. 
ex 1 factum. 1251. xai M 


1239. àAX' ob Tàv"Apreyuy] Me- 
trum hujus proximique versus est 
/ 


Ag-., 


c. 
bd , 


In apographis aliquot àAA' ob uà 
Tà», consueto librariis | lossemate 
illato, de quo dixi v. 1063. 
"Aprepir üSufyrar similiter invocat 
chorus virginum apud Aeschylum 
Suppl. 145. àyvá u' évibéro Aibs xópa 
— zar1l 56 a0évei Que yuobs eigiboUg 
É5ymros &Bufyras píaios "yevécOo. 

1241. *epiga0r ÉyÜos—"yvvaikav] 
Recte scholiasta, 5j &wóracis wpós 
KAvTraiurfoTpay. Üpa Bé ei oixeia 
TaUTa 7j 'HAéxTpq wapórros 'Opft- 
c'rov, óvór« kal uóvn obca TocobUToy 
dOpaaóvero. Tepurob» ÉxOos, inutile 
onus, de muliere hic dictum ut 
fragm. 682. de universo genere 
humano fápos wepigob» -yjs üva- 
cT poepáp evoi. 

I243. 4i» DB] Lérro DBlom- 
fieldus, quod aptius huic loco vi- 
detur. 

küàr ^yvratly] Recte scholiasta, 
évl rv KAvraqyfiarpay Telrtev. n- 


1346. évéBaAes] Secundum e 


einekius pro xal 


elv, br. by 'Ayanéuyora  ÀveiAev. 
Hoc intelligens Electra vehemen- 
tiorem dolorem versibus proximis 
significat. 

1246. àyéQeAov] I. e. kaAvqOfjvai 
M3 Swvdyevoy, &cxlacToy, 6$ «i (oy 
$id9qAor xakóv, ut explicat scho- 
liasta. 

évéBaA«s] Scholiasta in interpre- 
latione évéBaAes posuit, give ita 
legit sive explicandi caussa. 

1249. Ancóuevor passive dictum 
pro éwiAqo8noónevovr, i. e. Afjns Tv- 
xeiv 13) Ovydpevor, ut explicat, scho- 
liasta. 


1251. kal codex. Suspecta est 
particula inutilis, quam Herman- 
nus in vaí mutabat, cui va? prae- 
tuli, quod proposuit Meinekius 
Com. vol. 4. p. 324. Sic Electra 
v. I220. *à5$ elxas, à vai. 

Üra» *apovcía $pá(p] Similem 
locutionem xaipbs elad»ye (El. 39.) 
comparat Wund. Sensum verborum 
consiliumque poetae bene expli- 
cuit scholiasta, Üray ésirpémy ó xai- 
ps xal kaAj" f) óxórav 1) vapovcia 





120 


ZOOOKAEOYTS 


$pá(n, Tór' Epyov ràprbe ueyurio0ot xpedv. 


HA.ó màs épol 


ó nüs àv mpéno, mapàv éypénew rábe b(kq xpóvos. 


1255 


. . uóMts yàp Éoxov vüv éAeUÜepov arópa. 
OP.£ipdnp« küyd. rotyapoürv oc(ov róóe. 


HA.r( àpóàca ; 


OP.ob jj 'ar. katpós ji) pakpàv BBovAov Aéyew. 


HA.rís otv àv áfíav 
ye c0 Teduvóros 


1260 


perafáAow! àv à6e ovyày Aóyov ; 
éme( o€ viv ájpáores üàéAnros T' éceitov. 
OP.rór' eibes, óre 0co( p, émdrpvvav uoAetv 


L4 
v-2o—uo-vo—u-uo—. 


1255. TáB«—xpóvos se 
accentu), adscripto ab 


to versu. 
yp. Tá3« bíxa 


Tábe 8 
1256. 


] Tá9e Bucmua. (Bine 
cXxov] éxov (literis 


«x uno ductu expressis ita ut ex ex factae videantur) pr. fecxor ab alia 


m ant. 1257. cd(ov] cdi(ov 
&» ab alia m. ant. additum 
secus atque in«stropha. 


1260. 1261. uno versu. 1260. 


1263. Duo versus, érel-] &érrec —, 
érérpvra» Brunckius pro &rpvrav 


1364. 


Post hunc versum unius versus defectum indicavit Brunckius. 


Toórov 3 kai ó kaipbs ésirfibeios. T5 
yàp Dutiévau Tà karà vbr "Ayayué- 
prova, 0v ÜxAov KL TOS Oearais ésri- 
erauévous 7b wüy xal wepiuévovsiw 
lbeiv à 4E 'Opécrov -yevóueva. 
' Sensus est, ubi res praesens ad- 
monebit, tum haec recordari opor- 
tebit. Quod videtur sic dictum 
esse ut ipsius Clytaemnestrae sig- 
nificetur praesentia," HERM. 
1255. bíxg est in apogr. Tricli- 
nianis : in ceteris óíkma ut in co- 
dice. 
1257. cd(ov Tóbe] Scholiasta, 
*oioy ; Tb éAevÜcpocroueiy. Toryap- 
oUr àyréxov Tfjs éAevOcpomroyías. 
Monet igitur ne libertatem dicendi 
vix concessam perdat longiore ora- 
tione, qua fieri possit ut consilia 
quae Orestes agitat irrita fiant. 
1260. Tís ob» b» &ia» | ye co) 


veQ9vóros] Codex et editiones ve- 
teres haec, ut in stropha, conjun- 
gunt in unum versum.  Álterius 
versus "ye coU *eQnvóros lectio sus- 
pecta : videtur enim ab correctore 
metrico esse interpolata trimetrum 
iambicum restituente. à» post oj» 
recte additum in codice videtur, 
etsi ab alia manu, habentque apo- 
grapha plura: nisi quis &rvra£lay 
raeferat, quod conjecit Arndtius. 
epte vero *e positum, quod asi 
addere voluisset poeta, saltem post 
co? ponendum fuisset, quod tamen 
per metrum fieri nequit, nisi stro- 
phici versus scriptura interpolata 
Bit, quod non probabile. "Verba 
ipsa recte explicat scholiasta, Tís 
&» coU Qayévros Qikaluos €Aorro &rri 
Aéyor cinrfr ; 
1264. rór' elbes—poAei»] Orestes 





121 
1265 


HAEKTPA. 
HA.é$pacas vreprépav 
vüs zápos Ér. xápuros, el oe 0cüs énópurev 
ápérepa zpós uéAa0pa* Bauuóvtov 
avrà r(Unu' éyó. 
OP.rà uév o' óxvó xaípovcar cipya8eiv, rà 82 
bébouxa Aíav jborrj vepérq». 
HA.là xpóve uaxpQ duArárav 
óbór énafidcas Àbé uot iavijvat, 
pij TÜ ue, 10A zovor à lbàv 
OP.rí( pui) moujaeo ; — HA. pij ! àroorepyjogs 
TOv cév apocdT«y ábovàv pe0éa0ac. 


1270 


1275 


1267. inópuer dcin pro érópcey Pr. ., €rüpee» corr. ab eadem aliave 


manu. érepa] duerpa vel durepa pr. 1271. eip'ya- 
eu Elmaleius | pro elpydóei 1274. óbbr versui praecedenti addit. 


1275. voAóírovov à iBàv] woAvcrova:S ibày cum «p. d5iBàr (litera . ex 
€i facta) à m. recenti. 1277. &Sorày soripsi pro fjBoyàr 


respiciens ad ea, quae modo dixit 
Electra, éw«í c« »i» à$pácros 
ééAsTes T' doeibor, hoc dicit, se 
accessisse, simulatque a dis jussus 
in patriam redire sit et caedem pa- 
tris ulcisci. WUND. 

G«o[] Conf. v. 55. 

1266. Tüs wápos— xdpiros] I. e. 
Tíjs oasis vapovcías, ut, explicat scho- 
liasta. 


1267. déwópice»v] éwápo«v &po- 
grapha- éwópse» codex a m. pr. 
Fare e: metri indicio restitui 
éwópwrer, ei non dissimile e.t quod 

in Oed. Col. dixit poeta v. 1458. 
més v, el Tis Érrowos, | rb» vá» 
ÉKprrov 9«)po G7c0éa 3ópo ; In 


Hesychii gloesa, éwópuser: Biemé- 
pacer, haud scio an éwópioer potius 
sit corrigendum quam quod aliis 


placuit érépncer vel ésópevscy. 
1274. 09b» cum versu praece- 
dente conjungebatur. Versus est 
dochmiacus cum iambico dimetro 
catalectico. Idem metrum v. t381. 
1275. ue omittunt aliquot apo- 


grapha. 

woAÓFovor ex uno ppogr. Jenensi 
restitutum pro woAócrorov, quod 
metro non convenire intellexit cor- 
rector qui woAówovor restituit. 

1276. 7l n3) srovfme ;) u3) refertur 
ad Electrae verba uf) TÍ pue etc. 
quae statim excipit Orestes. LIN- 
WOOD. 

1277. 58oràr]. Mutavi in àSovd» : 

quanquam j5ovQ in Oed. T. 1339. 
& in locis qui ibusdam Euripidis. 
Scholiasta haec ita interpretatur 
ut iBovà legisse videri possit, d 
&vocTe eps nt, $nol, Tov ue0éc8n, 
TÉ»  TWpocde» kal àvaAAayfva 
perà $8ovfis, Prep pov. wapécrai 
dvor for uerexoóoy cov xal àwo- 
Aavobop' obrw yàp &xaAAa'yfjcouoi 
perà 30orfis" dà» $à 40 àrocreph- 
cps cavroÜ, uerà Aóímys ànaAAayh- 
coum. —Aocusativum 39ovày ab 
&xocrepfjons pendere, infinitivo ue- 
0éc0c. explicandi caussa addito, 
monet Hermannus. De quo usu 
infinitivi diotum ad v. 543. 





122 


ZOQOKAEOTZ 


OP.7 xápra xàv dio: Ovpo(uqv ibór. 


HA.£fvraweis ; 
OP.rí ijv o0 ; 


r28o 


HA.à $a, ÉxAvov hy éyà ob àv jm" abbáv. 


Éoxov ópyàv 


lvavbov oibà civ BoQ kXíovca 


rTáAawa. viv b (yc c€ mpoboárgs be 
Qu rárav éxor mpócoyuw, 


1285 


ás éyà o0 àv év kaxots Aafoluar. 
OP.rà py Tepwocevovra Tüv Aóyor üpes, 
kal ,re ujrnp às kaki] o(Daoké p.e 


pj0. às zarpqar kríijow Alyw0os bóuov 


1290 


üyrA et, rà 5 éxxet, rà bà Duaorelpes párqy: 
xpóvov yàp &v co. kawpóv éfe(pyot Aóyos. 


r280. 43v Beidlerus de vers. dochm. p. 136. pro ui 
à] h», &» in lemmate scholii. 


ÉkAvor by separato versu 
ÉvavSov versui praecedenti addit. 


1387. Post éyà duarum literarum spatium 


1278. ÉAAowi:] Scholiasta, vois 
p3 xolpovc: T[j éajj rapovcig. Hoc 
dicit : immo etiam aliis irascerer, 
si viderem eos velle te meo aspectu 
privare. WUND. 

r280. Tí uà» oU;] Sic Eurip. 
Rhesi v. 706. Sokeis *ydp ;—Tl Ra 
ob; SEIDLER. 

I281. &» éyó ob9' à» Jii ab- 
$áy] Reducis praeter spem fratris 
vocem. 

1282. Ante foxor ópyà», quae 
verba cum praecedentibus non co- 
haerent, lacunam recte indicat 
Hermannus. "Versus videtur fu- 
isse senarius catalecticus. Verba 
autem (fexorv ópyà» et quae se- 
quuntur an incorrupta sint non li- 
quet, quum nesciamus quid prae- 
cesserit. fSyllabas «cxov ultimas 
esse posse verbi evvéexor monet 
Bergkius, collata glossa Hesychii, 
ob cvréex«v üpyyfy: o0 karexpárnaer 


1281. à $íAa. 
1284. 
1284. TáAawa versui 1283. addit. 
ol. sine spiritu. 


ópyf»v. Scholiastae quomodo haec 
explicare conati sint hae eorum 
annotationes ostendunt, à qíAa 
ofa» Jjkovca $fiunv vepl ToU. àBeA coU 
&rpocbóknroy, d9" f obre cwrijsa 
àv $8vvdpmr, obre áxoócaca Borca:. 
kal yàp $j 560r) wpoerpérero abrir 
Bora, kal ó $óflos, 6 vepl thy At- 
i000 kal Th» uw»Tépa, cionríüca:. 
Üues B6 Éyo ce Quxrárgv Éxorra 
wpócojur. Ó voUs* ÉxAvov abbhv, fr 
obbéxore JjXsica, kal Éoxor vpósoy 
Évavbov T$ pn) OóvacÓmu àxobew, 
ob66 Boírrós Twwos àxob«r Dvrauérn. 
obres éLérrg» éuavrfüs. Aéye 8B 
wepl Tijs üxwAelas ToU 'Opéarov Dre 
dikovc ev. 

I291. àyrAei] Exhaurit. 

1292. xpóvov yàp Á»v so. kaipby 
ételpyow Aé&yos] Sententiam recte 
explicat scholiasta, à$aipeéra: Jv 
eUxaiplay TG» ueAAÓvTwv TpaxOrnrau 
Té» Aryev 9) &BoA eo xa. Quem Épyov 





HAEKTPA. 


128 


&à 9 ápudoei poi TQ apóvrt viv xpóvo 
ojpaiw , 6xov Qavévres 7) kexpuuuévot 


yeAérras éxOpovs va/copev rfj vóv ó0Q. 


1295 


obre 9 Ores ujr3p c€ pui) Ttyvécerat 
Qaibpo Tpoodrro vor éneA0órvrow Oópovs* 
àAX' ác éT' ry ri) nárgv AeAeyuérg 
cTéva(* Üray yàp eirvyrcaepev, róre 


xaípew vapéorat kal yeAüyp éAevÜcpus. 


1300 


HA.dAA', d kac(yvn0', db Ónces kal col (Aor 
xa) roouór €orat rjO* €mel ràs 7)bovàs 
Tpós coU Aafjotca koiük épàs éxrqaápqv. 
kov0' üp ce Avmijcaca befal(umv Bpaxi 


air) uy. eüpeiv képbos" o) yàp ày xaX s 


1305 


Vmrperoijv rà vapóvr. Qaíuovt. 


1296. oUre] obrec 
AA 


t factum a m. pr. 
centi yp. BovAolunv Bpaxv. 


pro xpérov legisse Brunckius con- 
Jecit, quod etiam Reiskius propo- 
suerat et huic loco aptissimum 
est, licet xpórov xaipbv etiam Plu- 
tarchus dixerit in vita Sertorii c. 16. 
Épaxopr Tb dv0eAexis, $ wücary (riv 
$ xpéros aipei xal karepyd(era: 56- 
pajur, eUuerhs àv a)uuaxos Tois De- 
4$ Aoywyug Tbv kaipby abro, 
Tels BÀ üxaípes éseryonérois woAe- 
psáraros. Quo exemplo minus effi- 
ci mihi videtur quam ipsius poetae 
verbis v. 75. kaipbs "yàp, 6mxep ày- 
8pderur | uéywrros Épyov sarrós do 
érurráras, ex quibus colligi potest 
bic quoque fpyov *yàp Éy a0. kaipórv 
&ut wórov "yàp Áv voi kaipór Scriptum 
fuisse. 
1295. 'yeAGvras éxOpobs] "yeXAaci 
V 4x6pol dixerat Electra v. 1153. 
1296. uy wryrécerai qaibpé wpoa- 
dre] I. e. ne ex laeto vultu tuo 


1297. éxeA0órrow] ExeA rur, ot fortasse ab S. 


1398. AeXeypnéry] 9eBecyuérm, A X ab alia m. ant. 
Ex Awvmríácac 8ctaíunv) Aetaluny, adscripto a m. re- 
1306. ómyperoiny Elmsleius pro óvnperoluny 


1304. Avirfjcaca! 


cognoscat quid meditemur. 

vQ»] Se dicit et Electram. Nam 
Electram cum Oreste domum in- 
gredi apparet ex v. 1398 seqq. 

ézeA0órroiw] éeA0órruv, quod a 
m. pr. habet codex, est etiam in T. 
dc eA0óvroiww Nauckius. 

1304. Betaíun»] Sic in apogr. Pa- 
latino recte correcta est scriptura 
codicis Aetaíuyr. Cetera apographa 
BovAolunr, quod à m. recenti anno- 
tatum in codice. 9Setaíun»» cum in- 
finitivo constructi exempla vide in 
Thesauro, velut Herodoti 3, 38. évi 
Té xpfiuaT: Detalar' by reXevréorras 
Tobs vaTépas karaxaleiw rupí. 

1306. bóxperoí»v] Legebatur óy- 
perolunv, de quo scholiasta recen- 
tior apud Johnsonum, ównperó xal 
Üwnperobua! éxl ToU abrob: Óv Tb 
pày Aéyerai kowós, vb 56 iryperov- 
pa Tapà Tois 'ATTuois. Sio fortasse 





124 


ZO$OKAEOTZ 

àAX' olaÜa uv ráv0éy0e, nós yàp o0; kXíov 
ó8ojvex AlyvsÜos pv oU xarà aréyas, 

pijrnp 9* àv olkow* jv aV pi) Delops 00 às 
yéXor. roUuóv daubpór Ovyeras kápa. 

picos re yàp raAaiór évrérqké pot, 

k&ne( a^ éaeibov, ob cor. éxij Ce xapq 
baxpvppooüsa. Ts yàp àv AjCaup! &yó, 

71s p4q o vjo 009 Üavóvra re 

kai (Gvr' éaeibov ; elpyaca: bé u' üakona, 


13)0 


1315 

&oT , el sarjjp uot (Qv lkovro, uykér. àp 

répas vou(ew abrà, vtoarebew b ópàv. 

ór o)v rouvTqv plv é&ijkes óbór, 

ápy' avrós Às cot Üvpós. &s éyà uóvn 

oUk àv Dvoiv T]pgaprory: 1j yàp àv kaAGs 1330 
éco" épavri]r, 1; kaAós àroAóÓpqv. 

OP. ecyüv énjveo* às ér é£óbg kA 


I3II. T€ Om. pr. 
Schaeferus pro xapàas 
efpyagai] a1 ex e factum. 


Galenus vol. 10. p. 306. Aeyórrev 50 
xal rà» Üi*»perovuévar abr9 Ba0br 
oÜrws «lya. Tb» Üxvov, nisi hoc ex 
Üx»peroórre» corruptum. —Sopho- 
cli ómnperoíny emendatione certis- 
sima restituit Elmsleius ad Eurip. 
Heracl. 1017. et Oedip: Col. 49r. 
Forma media Swrmnpereic0a: Saepe 
utuntur scriptores Byzantini, velut 
Theophylactus Simocatta p. 43 a. 
Joannes Cinnamus p. 138 d. 174a. 

T$ *apórr. Danos] Deo nunc 
nobis faventi. 

1307. &AA' oloüa —] Scholiasta, 
elxbs *yàp kal Ébe0«v ravra wexóaÓa: 
7by 'Opéa rnv. 

Tàv0éy0«] Sic Phil. 895. ví 85a 
Op" éy& Tobv0Ééy5e »ye ; Oed. Col. 
476. Tb 9' ÉyOev voi reAevrfjcal ue 


1312. éxAfite] Ante A litera v erasa. xepd 


1313. Afitauu' éyà] Afibeuuéy '&i pr. 
1318. 7 


I315. 
] fur pr. 


1308. Af-yigSos—ob xarà ereyas]) 
Hoc choro dixerat Electra v. 313. 

xarà cTéyas— dv olkoiss] Eadem 
conjuncta Oed. T. 637. oóc el có 
ofkous gó Te, Kpéor, xarà a'réyas ; 

1310. Tobub» Qaipby] Sic codex 
et apographa meliora In recen- 
tioribus qaidpbr Tobpuóv. 

I31I. uigos—4vrérnke] Sic Plato 
Menezx. p. 245 D. xa8apbv à uiaos 
évrérnke Tjj wÓóA« Tüs &AAoTplas 
eósc«vs. SCHNEIDEW. 

I315. ÉKekoxa] V. ad v. 864. 

1320. Svoiy] Id est Svoir 0&répov. 
Locos similes Thucydidis rz, 33. et 
Andocidis p. 4, 11. comparavit Her- 
mannus. 

1322. Haec Oresti recte tribuun- 
tur in codice. Scholiasta, rwées rbv 
xopór qas: A€yew Tavra. — Chori si 





HAEKTPA. 


TG» Épbo0ev xepobvros. 


125 


HA. eor, à £évot, 


&AAes re xal déporres ot' àv obre ris 


S9óper àndcaw' obr àv 300c(n AaBáv. 


1335 


IIA.d zAeivra uápot kal jpeváv rqrópevot, 
zórepa zap' ob0év ToU Blov kíjbeaÓ &ri, e 
3] vos &vearw obris üpiv éyyevijs, 
Ór' o$ Top. avrois, àAX' év abrototw xaxois 


roigt» peylorots Óvres o0 ycyvdoxere ; 


1330 


àAX' el arafpotot roioDe pi] kópovr éyà 
máAat dvAáccwv, 3]y àv üpiv év bónows 
TÀà Üpoiev' ouv mpóo0evy 1) rà oópara: 
ri» 0 ciAdBeiav ràv0e npol0cusv éyd. 


«t 
1325. àrécamr']àrécer, aab alia m. ant. $00e[5] 00e pr. 
1330. 'ycyvéckere] ywdakere 


éyyerhs] écyerho 
evrabpscuw 


haec verba essent, duos plenos tri- 
metros potius exspectari monet 
Schneidew 


eryü» éxjrecz] Hoc commenda- 
verat jam v. 1236. 

1323. TG» Éybo0ev xwpoUrTos] In- 

igendum -ivos. 

elo, à Eévoi] Simulat Electra se 
agnorare adesse Orestem et tan- 
quam hospites externos jubet in- 
gredi. CAMEL. 

1324, 1325. Notanda usitata tra- 
ficis ambiguitas. Nam domesticos 

de cinere mortui Orestis intel- 

ligere necesse est: ipea de viro in- 
telligit, qui acceptus amicis, me- 
tuendus hostibus redierit. HERM. 

1327. *ap' o09év ToU Blov xfjbec] 
L e. nihili aestimatis. Similiter 
Aeschylus Agam. 229. wap' obbir 
alérva xap0Üévewr  VOerro QuAÓpaxoi 
BpaBsis. Boph. Ant. 35. rb wpàyyu' 
Éyew obxy &s sap obbéry. Oed. T. 
983. Tav bre vap' obbév dcr. 

1328. éyyerhs) Scholiasta, éyye- 
yernudros, 3) Étios ToU "yévovus. Vera 
prior interpretatio. éyyevhs apogr. 


1338. 
1331. c'TaÉLoic:] 


tantum non omnia. éryex)s codex, 
contrario errore atque Oed. T. 506. 
ubi éiryeveis in. éyyevets corruptum 
legitur. In Lb. primo scriptum 
fuit dx "yerer)s, calami lapsu po- 
tius, ut accentus ostendit, quam ex 
glossemate ék "yerveriis. 

1329. 8T' ob ap abrois] Schol. re- 
centior, Óre o0 wvAnclor abráv, &AA' 
dvrbs abràv T&y kwDÜvar TY» weyl- 
cTwv wn jN 

1332. $vAdccer am paedago- 
gus custodis partes agit ad ja- 
nuam. 

óuiv| $ui» Lb. vel casu vel ex 
conjectura librarii fortasse vera. 
Nam ópgi»v supervacuum est, quum 
Üsóv sequatur. 

I333. T& Üpóueva cum genitivo 
Óu&v conjunctum, quia instar sub- 
stantivi (pya eat, ut Oed. C. 1144. 
ob "yàp A&ryowi—paAAor 1) rois bpe- 
pévow.. Iph. T. 1295. elBérai à bpó- 
nueva. Recte scholiasta, ofo» wplv 
lbeiv rà cóuaTa Üpém, ol éx6pol Cyro 
car à» Tà BovAeópara Tíjs Vvxis. 





196 ZOC$OKAEOYZ 


xal viv àxaAaxBÉvre vv paxpür Adyow 
xal rfjs àArjorov ríjabe abv xapá Bofjs 
law sapéA8e8 , ás à uv péAAew kakàp 
&v rois rovorois Ec, àayAAdyÓas D xuij. 
OP.zás o0f Ee, rávrebOev elaióvri uoc ; 
IIA.«aAós" jmápxet ydp ae p) yvüval rwa. 
OP. ffyyenias, s Éower, às reÜykóra. 
IIA.els ráv dp" Adov uáv6ay' iy042 dv àvíp. 
OP.xa(povew oüv rojrowuw ; 1) r(ves Aóyou; 
IIA.rehovpévov eirou? &y* ós 8 vüv xe, 
kaAás rà ke(vov mávra, xal à ui) kaAós. 
HA.r(s obrós écv', àbeAjé ; mpis 0cóv dpácov. 


1335 


1340 


1345 


1336. &Mierov] bxAelerov 
uber] uei 1340. "yvüvai] 


civ yepi]evixap ab B. — 1337. 
qrévras, sed & eraso. 


1363. olo] i». 


1345. TÀ xelvuy)] rüceirw» ab alia m. ant., ut Oed. Col. 392. 


1336. àxMjrrov] Codicis vitium. 
AsAelorov, ut mox. uéAew pro sdA- 
«x, correctum in apogr. omnibus. 

1338. àvyAdxÓu. B àxuf] Cu- 
randum esse dicit ut quod agunt 


1 9. Tyreióey] Dictum ut rà»- 
66ye v. 1307. 

1341. ós——45] Sic saepe duo às 
Ded intervallo ponuntur, ut in 
locis ab Wund. comparatis Ant. 
135. ópás véÀ s. dipnxas às yur 
vios, et Trach. 1241. ofgot váy, ás 
Towas, ds vocis Qpáses.. fewer in 
( i' mutat, Wunderus, recte for- 





1341. Ó0dE] I. e. opinione eo- 
rum qui ii domo sunt. 

mm genitivum d»dpüv 
ad "o rebrendum metrum bon 
ferret, nominativum posuit ad els 
relatum, 

1343. Codicis scriptura d», ser- 
vata in T. et Palat, recte in ov 
mutata in apogr. coteris. 





1344. Tehovpévws] Intelligendum 
framsacto opere, ut apud 
sp. ab Schneidew. Comparstum, 
. srdpos py bx dpà, v&hov- 

pon: Aegis odi A 

1545. a và kelvur dora] In- 
telligendum £ye ex praecedente s 
BÀ yi» Éxe, ut v. 1340. ubi Rem 
gogus idem fere quod hie dixerat 
kcAàs (Éxei rüvreiber)" Urdpxei ydp 
ee 13 yvüval wa. Dubitatur vero 

à jy xaAs (bxovra) dicat. 
Sholiasta explicat, wal rà jh xa- 
és, àAMÀ xaxás avrois Éxovra, xal 
abri vóv xaXas Üxe, fos oibérw 
uueplas rwyxárovzw. Probabilior 
Hermanni sententia scelestum Cly- 
taemnestrae de morte Orestis gau- 
dium intelligentis, quo fiat ut ma- 
jore securitate domum intrare pos- 
sit Orestes. 

1346. Hd] sbrás ér7^, ib 4] Bcho- 
liasta, oix Apórqee ro0ro Opdarmy 
pórepov 4 'HAéxrpa vb rijs xapás, 
AX donate »ür Ó onrrhs eis &e- 
por üvayvupipde. 





HAEKTPA. 
HA. oi5é y és 0vpàv $épo. 


OP. ovx £vr(55 ; 


127 


OP. oix olo€ óro y &kexas és xépas moré ; 


HA.z0íp ; r( $wveis ; 


OP. ob ro duekéer mébov 
vrefenéudónv oj) mpopz0(q xepotv. 


1350 


HA.1j xeivos otros 0v or éx ToAAGv éyà. 
póvov pocanüpov zwurróv ey sarpós $óvo ; 

OP.65' éer(.. ij i ÉNeyxe mAeloow Aóyois. 

HA.ó $rarov $és, à uóvos awrijp 5ojuov 


"Ayauépvovos, màs jAÓes ; 7] aU ketvos e, 


1355 


0s róybe xüy' Écecas éx oA Gp móvov ; 


à $ü rara: p£v xeipes, rjuro» 0 éyev 


700v inqpérgpa, màs oro máAat 
£vvd» y EAnBes o0 Épawes, àAAd pe 


Aóyois ándAAvs, Épy €yov fjbusT épol ; 


1360 


xaip, à várep' marépa yàp elaopüv boká: 
xaip" lo0. 0 às páXwTá o^ àvÜpómov ey 
ffx0npa káb(go* &v 1uépa jud. 

IIA.ápkeiv Doket ov. rovs yàp év uéa«o Aóyovs 


1347. tvr[ns] Evrlee 
ab alis m. ant. 
$ pr. 
1st: 89"] Literae (8 ab S illatae. 
Opérev factum. 


1347. lvríns ex paucis apogr. pro 
tivrteis. 

ob9é -'—496épo] Proprie: ne in men- 
tem quidem vent, i. e. ne divinare 


quidem . Ofr. Oed. T. 975. 
ph riv €r' abrüv unbiv ds 0vuby Bá- 
Ays. WUND. 


1350. vpouxOÍa] Quod superscri- 
ptum est in codice xpounÜ«íg non 
esse probandum ad v. 1036. osten- 
dimus. xepoiv non cum spoyuníq, 
sed cum ob conjungendum esse mo- 
net scholiasta. 

1357. xe«pes] Quibus Orestem 
puerum tulit. 

Exev) Pergit quasi in praece. 


1348. els] dc 
1352. *wpocwüpor Scripsi pro mpoc«Upoy 
Post xeivos litera (a vel 5) erasa. 
pdouoTá c' àyOpdrrav ex udAiwrra Tay- 


et 
1350. wpopunÜÍg) wpopnÓía, ei 
1355. 3] 


1361. box] bokG. — 1362. 


dentibus non manus paedagogi, sed 
pa gum ipsum sit allocuta, ut 
in verbis proximis facit w&s obre 
váAa: Evvór p! KAn6cs ; 


1358. wobév ó-npérnua) Nam 
pedibus ivit Thebis ad Strophium 
hocensem, cui tradidit Orestem. 

1359. í$a«s] Intellige tvvór- 
TO 07€. 

1360. Aéyois àáxéAAvs) Quum O- 
restem perisse nunciares. 

13604. Tovs—4» néoq A&yovs] I. e. 
quae dici possint de iis, quae acci- 
derunt inter discessum et reditum 
meum. WUND. 





128 


ZO$OKAEOYTZ 


T0AÀal xvxAoüvras vóxres jjudpas 7" laat, 


1365 


al rajrá aot Be(fovaw, 'HAéxrpa, adii. 
adr 9 ipvéme "yà roiv zapeorárow Óri 
vüv kaipós Épheur. vv KAvraijarpa uóvi 
vüv obris ávbpüv Éyboy: el 8 édferov, 


dipovr((e8" s roíroi re kal codxrépois 


1370 


AAXoit oír mAelocw uaxolpevot. 
OP.oix àv uaxpór (0 plv oibt» ày Aóyuv, 

IIvAdin, rób' ein robpyov, àAX Ócov ráxos 

xepeiv fco, marp$a npoakícavÓ' £j 


OeGv, Gcovrep mpómia valovaw rábe. 


1375 


HA.Áva£" AnoAAov, Deos ajrotv kAje, 
duoi re vpàs rocrouro, fj ce oXà 8) 
à? Gv Éyoua Acrapet apolrrqy xepl. 


1365. koxVvolrrac] xvi. . .  eraaia literis vas, superscriptoque ab alia. 


ivre. 
m., sed rursus eraso v... Hinc Lb. xvxAovet 


1372. ul) fjr 


Hermannus pro 7e 
m. pr. 


1365. xwAebrra: servatum in 
apogr. melioribus et Triclinianis ; 
deteriora kweócw. Activum & 

tico, ni fallor, illatum, qui 
verba robs é» uézw Aéyovs cum xv-. 
&Aoir:conjungeret. Pendent vero 
ex verbis af raPrá cor Beifouur 
cag, in quibus rara ex abun- 


danti additum, genere mutato. Si- ligi 


militer rdde et rác! àpár in Oed. 
T. 89. Bao. dx repeidaw ponit 


»óxres duépu v' fcm] Similiter 


1368. »óv KAvreurfrrpa urn) 
Nam peregre abest Aegisthus, ut 
dictum v. 313. Recte igitur scho- 
liasta monet, érraiés drecdAvje rà 


1367.09 »]c$év — "và 
1378. polernr) wporrnv, v 


stentivum. Illud ipsum post roó- 
Te» inserendum esse, deleto (A- 
Aowr, conjecit Nauckius, 

1371. Valde inutiliter additum 
oliv év, quo omisso oratio optime 
procedit, nunc mire impedita. Ex 

»Mo» corruptum esse conjecit 

Nauckius, ex quo facile 3« intel- 

potest ad infnitivum xepeiv in 
altera parte sententiae. 

1374. vurp$a mposxiswrÜ (im 
63») 1. o. simulacra 6ear warpde, 
inprimis Apollinis, ante aedes col- 
locata, quod verbis wpórvAa vulov- 
vw significatur. 

1376. Éva "AxoMAov] Eundem 
invocaverat Clytsemnestra v. 637. 
olBov vposrarnpiov nomine usa. 

137]. &«) Accusativus regitur ab 
Jurapei wpoberq xepl, quibus verbi 
Ieerebei» notio ineat. 

1378. à! &» (xoua] Ia rdbwe 





HAEKTPA. 


19 


épo0 koAacToU mpocrvxàv doy $pévas. 
HA.xal $i) reAeira, ràz. épol" TQ yàp xpóvo 


rvoUr loxor, Gore ovpdépew rots kpeiococtwv. 


1465 


AI. à Ze, 9bopxa dácp! üvev Q0óvov uv ov 
mwemrexós el 8 Éreori vépeots, o) Ayo. 
xaAüre züp kdAvpp àm. óaXuàr, Ónws 
TÓ gvyyevés ro, kàm (po) Üpijvav TUx. 


OP.airós ov Bacra(*. ovk épàv rÓ0, àÀAÀ av, 


1470 


1465. xpelecos:ww] Sic, non xpeírrocw, quod est in apographis. 


1466. $96óvov) $6 
To) T« 


ditis cum equo comparatis meta- 
phora, velut apud Aeschylum Ag. 
1639. rbv Bà ud) vei&dvopa teóto Ba- 
peleus. oU Ti uid) aeipadópor. kpiÜGrTa 
TéAoF. 

1463. éuoU koAamToU wpocTvxàr] 
Rarior compositi wpocrvxei cum 
genitivo constructi usus. Sic Plato 
ab H. Stephano citatus Epist. 7. 
P. 327 B. obres ótéus brhkovoev às 
ebBels máwore Gv dy wpocérvxyor 
véur. et Sophocles ipse Phil. 552. 
spocTvxÓvti. TG» Ícwv. 

eócy epéras] Eadem locutio de 
eo qui sapere discit Oed. Col. 804. 
à Bóvnop , o rg xpóvp qócas 

1 Qpéras voré ; 

6s Tàw' éuov] I. e. rà àwb 
éue?, quae ab me proficiscuntur s. 
ab me agenda sunt.  Quocum 
Doederlinus aliique similia compa- 
rarunt, velut Oed. C. 1638. «daa: 
9)) ràzb coU BpoDóvera:. Eur. Troad. 
74. €rou & BoíAe Tàm dob. 

T$ yÀp xpóvq—xkpelococw] Hoc 
est quod Cbhrysothemis Electrae 
suaserat v.I013. abr)) 84 voir axis 
àAAÀ Tq xpóre or, | c0érovcsa 
p9Bi» rois kparoUciy elka0civ. 

1465. cvupépew]| I. e. óuooporeiy. 
V. exempla ab Elmsleio collecta 
ad Eurip. Med. 13. 

vois xpelogoci»] Orestem dicit 


vov, 0 ab S inserto 
pr-, correctum ab m. pr. aut ab S. Post Érecr: litera v erasa 


1467. ei 9 Éreari] ei 9 deri 
1469. 


Electra, Áegisthus vero de se dic- 
tum accipit. 

1466. ó Zeb —] Similiter Cly- 
taemnestra v. 766. & Ze), Tl ravra, 
mérepor ebrvx5) Aéyo, $) Bewà uiv 
K 0é ; 


$0óvov] $0óros intelligitur deo- 
rum, ut apud Aeschyl. Agam. 903. 
q0óvos 9 àmérro. Sensus est: vi- 
deo corpus non sine deorum invidia 
prostratum : sed, si nefas est, indic- 
twm volo, i. e. aliis verbis: cecidit 
ille ira. et invidia deorum, e fas 
est hoc dicere. HERM. Eurip. Or. 
974. ubi de interitu generis Pelo- 
pidarum agitur, $0óros vi» efAe 0«ó- 
ev. 

1467. ei 9 Exec: véuecis] Bre- 
vius Oed. Col. 1753. wevüeiv ob xpfr 
véuecis "ydp. 

1469. To: incerta apographorum 
quorundam auctoritate positum 
est pro Te, quod est in alis et in 
codice, ab Triclinio in ye muta- 
tum. De particulis $xvws To: conf. 
ad Trach. 194. 

Tóxpy] *óxo: Flor. T. 

1470. Bácra(^] I. e. qynAdqa. 
Manibus tangere velamentum Ae- 
gisthus jubetur, ut tollat: unde 
per alpe 10 káAvupua explicat scho- 
liasta recentior. 


G 





1388 


ZOO$OKAEOYTZ 


Tó TaU0' ópüv re kal mpoayopeiv $(Aos. 
AI. àAA' eb Tapauveis, kàmeíoopar | ov 88, 

ef 70v xar' olkóv you. KAvrasurjorpa, káAet. 
OP.atro "éAas aot ugkér' áAxoac axóet. 


AI. o(uot, Tí Aevoao ; 


OP. ríva $oget; r(v' àyvocis ; 


1475 


AI. r(vov sor ávbpóv év pécois ápkvarárois 


qémrox! ó Tdjpov ; 


OP. oi yàp alo0ávec máAa. 


(Gvras ÜavoDctw oÜvex' àvravbGs ioa ; 
AL. oluot, fvvijka robmos" ov yàp £c0' Óros 


€ 


65 o)x 'Opéorns c0" 


ó poc evór éyé. 


1480 


OP.xal pávris à» &purros éoáAAov máÀa ; 
AI. óÀcAa $1] $e(Aatos. àÀAÓ pot mápes 


kàrv ayakpóy ebmeiv. 


HA. p] 7épa. Aéyew £a, 


Tpós Ücàv, àbeAdé, py0é pykvew Aóyovs. 


[Tí yàp Bporàv àv aiv kaxots uepsypévov 


1471. elxws] In $íAos radendo mutatum ab alia m. 
1477. ala0áre;] ala0árq 
1481. éa$dAAov) do$áAov pr., altero A a m. 

1483. «hr euwupbr] xh» émipukpby cum gl. xh» 
1485. 1486. Hi duo versus in margine scripti sunt ab alia 


qoBei] $oBi). 
whittus pro (àv rois 
recentiore addito. 


Cuikpbry 


1475. 
1478. (Grras Tyr- 


manu paullo recentiore in litura duorum versuum, qui haud dubie iidem 
versus fuerunt sive a manu prima sive ab S scripti, sed fortasse literis 
exilioribus, ut alii versus plures in margine suppleti : nisi forte perverso 
ordine scripti fuerunt, quod ipsum quoque movere potuit librarium ut 


eo8 denuo scriberet. Conf. ad 1498. 


m. deleto. 


1471. $lAws] $íAos apogr. multa. 

1473. Lo. addit quia eam sua 
caussa evocari vult, nihil de nece 
ejus suspicans. 

1474. Haec dum dicit Orestes, 
velamentum tollit, Aegisthusque 
interfectae corpus Clytaemnestrae 
conspicit non sine horrore. 

1478. ob *àp—1íea] Non ergo 
dudum, sensisti te vivos aeque ut si 
mortui essent. alloqui? i. e. quae 
quasi mortuo Oresti dixisti, dixisse 
vivo. HERM. 

1479. E£vriika ToU zos] Sic Aesch. 
Choeph. 886. OP. 75» (àrra kaivew 


1485. Tí] Tío, c ab alia 


ToUs TeÜrnkóras Ayo. | KA. ot y. 
ivrfika Tolxos ét aivrynárav. 

1481. kal uávris — wdAai Et 

qwum vates optimus. ss. tam diu 
faliebare ! Quod cum ironia dic- 
tum hoc sensu : quod nunc demum 
acute vides, dudum debebas prae- 
videre, te sceleris tui poenas mihi 
soluturum esse ; i. e. sero tu vates 
factus es. WUND. 

1483. hv c,uxpb» apographa 
pleraque. Codicis scriptura xà» 
éxl 1ukpór servata in Lb., Flor. T. 
et Palat. 

1485. 1486. Seclusi versus duo 





HAEKTPA. 


189 


Ojo xew ó uéAAGv ToO xpóvov képbos depo: ;] 


àAX' ós ráyiora kreive xal kravàv mpótes 


Tradoeüciy» Qv róvO. elxós éori ávew, 
TVyX 


üToszror jv. Gs épol TOO. àv kakàv 


póvov yévovro rQy TáAat Avrüjptov. 
OP.xepots áv eoo aiv ráxec 


1490 
Aóyav yàp ov 


viy écrw &yàv, àÀAà as yrvxris mépi. 


Al. r( 9 és bópovs &yeis pe ; TÓs, roO. el kaAóv 


Tobpyov, akórov bei, ko) Tpóxeipos ei kraveiv ; 


OP.pij ráoce xópev 9 EvÜanep karéxraves 


1495 


Tarépa róv üpàv, às üv év ravrQ Odrys. 


Al. 3] Tào^ àváyky rijvóe Tijv oTéyyv lbeiv 


Tá T óvra xal uéAXorvra, IleAoTDÓv xaxd ; 


1487. wpó6es] wpócO0ec, sed eraso « 1488. ày] à, v ab S addito 
1490. *yéroiro ab S illatum 1492. àyày»] &yóv 1496. à» om. 
1498. 1499. Hi quoque duo versus, ut 1485. et, 1486. ab alia manu an- 
tiqus in ipso textu scripti sunt erasis duobus quos prima manus scrip- 
serat versibus, quos eosdem fuisse ex syllaba oc (vocabuli üxpos), quae 


de primae manus scriptura superest, intelligitur. 


futiles et inutiles, a manu recen- 
tiore in margine codicis scriptos, 
quorum sensum et structuram quo- 
modo expedire conati sint inter- 
pretes ex W'underi annotatione 
cognosci potest ' Tí -yàp Bporev— 
eépo| Genitivi sunt absoluti, Bpo- 
Té»—peuyuévoy, quum homines 
malis afflicti jacent, dictumque eb» 
kaüxo«$ ueju"yuévoy pro eo quod vul- 

dicitur xaxois cvpuueucynérov. 

inde notanda locutio est o0 
xpévov xépBos 74 $éprir, significans 
proprie : aliquid lucri facere, quod 
tempus adferat, i. e. hoc loco: dif- 
ferenda morte aliquid lucrari." Ni- 
hil ad hos versus annotatum in 
scholiis. 

1487. wpóbes— Tvyxávew]. Scho- 
liasta, oiwrvois kal xvol wvpótes abTór. 
Cf Eur. El. 894 sqq. ubi Orestes 
Electrae dicit : fj«e *yàp oV Aóyoi- 


giy, &AA' Épyois. krayór | AlqyicOor* 
és 64 Ty cdd elDéva: ráBe mpobaper, 
abri» Tbv Oayóvra coi $épe, bv, efre 
xpü(es, 0npclv àpzavyh» wpó0es, 4$ 
ckUAov oiwwoiciw, alóépos -ékvois, 
sfjtas &peigov akóAos. et Hom. Od. 
3, 256. seqq. WUND. Homeri 
verba de Aegistho sunt, ei (óorT' 
Afyw0ov é»l peyápociww  Éreruev 
"ATpelUns, Tpoínüey iov, Eay0bs Me- 
véAaos: TQ ké oi o08à 0ayóyr. xvrh» 
él yaiay Éyevay, àAA' Épa TÓV "ye 
KÜves Te Kal ouvol karébayavy, kel- 
pevor dy weBlg éxàs "Apyeos. Hoc est 
quod Sophocles dixit &xorror ?uàv. 

1495. Táco«] I.e. évíracce. 

xdp« 9' (v&amep xarécrares)] Recte 
monet scholiasta, wpójaciw ikavhw 
ebpe ToU UJ) dv rg duqarei qorevca 
abTór. 

1496. à» ex paucis apographis, 
inter quae Palat., additum. 





140 


ZO$OKAEOYTZ HAEKTPA. 


OP.rà yobv «^ éyó cot párris elyl rüy0' lxpos. 


AL. àÀXY' o? srarpéav riv réxvqv éxópmacas. 


1500 


OP. móÀX. üvridxoveis, 7 9 óbàs Bpabíverai. 


AA dp. — AL édrryof. 
AL $i) yo ce; 


OP. col Baburéoy mápos. 


OP. iij pv olv xa£' iori» 


Oávgs" dvAd£a: Bet ue roUró aot mwpóv. 


[xpfiv 9 e6)s elvai rfjvbe rois nàcw Bv, 


1505 


6oris népa mpácatw ye rüv vóuov 060, 

xrelveu. rà yàp mavoüpyor oük à» jv noA.] 
XO. onépy! 'Arpéos, ós v0AÀà matàv 

V dvevOeplas uólus éA0es 


rji viv dppfj rekeuBév. 
1499. rà vois] vd y olv 


ndr did £i Épos] 
egisthum ita in potestate sua. 
dabei ut nonem effugere non possit. 
1500. AX ol erpdus ri» Hprie 
deuvacas] Agamemnonem dicit, 
qui nihil mali suspicatus Clytaem- 
nestrae Aegisthique dolo suceubu- 
erit. 
1505. Bic] Poenam. 
1ob, ze) v. mbetituit vel ab 


alio gubetitutum. it Nic 
rus Basil. in Walzii Rhetor. vol. t. 
p.461, 16. 


96i] Sic apographa Lb., T et 
Palat. De roa 

1507. erelvew] GI. Aéyu 7b. xrel- 
gp. Apponitur enim sd praece 
dens rárie iy. BRUNCÉ. 

rb yàp aroipyor obx ly d» woNi] 
Non numerosos fore homines sce- 
lestos vel non numerosa scelera fore 
dicit. Similiter và wavoópya xal 
maXwrpii Phil 448. His dictis 
Orestes, praeeunte cui caedem ila 
turus est Aegistho, domum regiam 
intrat cum Pylade et Electra. 


1510 


$a m. rec. in litura duarum literarum. 

1502. £p9/] $ à m. recentiore babet in litura literarum ve 
1805. rf»3« ab S illatum. 

64A« mutatum a m. recentiore 


1505.-1507. 
1506. vépa] 
1510. rfi viv duit 


Magnopere tamen vereor ne tres 
i verme rso$.—1597. ab interpo- 
Te—fortasse eodem cui versus 
pa 1486. debemus—edditi sint. 
Neque enim verisimile est Sopho- 
clem sententiam quae his versibus 
continetur verbis expreesisse tione 
quam poeta exercitatissimo dignio- 
ibus, oportebat auem statim ese 
hanc unitersis poenam, ioni ub ul. 
ire legs ager Hi, ecre 
enim scelesti multi forent. ublatis 
sutem bis versibus Orestis oratio 
aptissime paucis comprehenditur 
verbis, sed acerbitate plenis. 

. Tj vüv dpuj reh«u0dr] Ii- 
dem, qui liberi dicti sunt evasisse, 
Orestes et Electra, quum dicuntur 
rj viv dpuij reati», hoc nunc im- 
etu consummati, non dubium vi- 
detur quin liberta potissimum eo- 
rum illo in Aegisthur facto impetu 
consummata sive penitus restituta. 
exse significetur. Non recte Brunck- 
ius rj vir. [7 hoc itinere interpre- 
tatus est. ND. 








SOPHOCLIS 


TRACHINIAE 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 





EDITIO TERTIA. 


OXONII: 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DOOC.LI. 





VI. 


TPAXINIAI. 


TA TOT APAMATOZ IIPOZOIIA* 


AHIANEIPA. 
AOYAH TPOQ02. 
YAAO2. 


XOPOZ TYNAIKON TPAXINION. 


ATTEAOZ. 


* Septem hujus tragoediae per- 
sonas inter tres histriones ita dis- 
tributas fuisse patet ut wpwrayw- 
»wris Dejaniram et Herculem, 
Sevrepayurirrhs Hyllum et Licham, 
prayers  Nutrioem, Nun- 
cium et Senem ageret. Muta per- 
sona Iolae, quam cum aliis captivis 
mulieribus adducit Lichas (v. 24.) 
ab histrione non magis agitur 
quam alia hujusmodi in aliis fa- 
bulis xe$à vpózera, et hic ne po- 
terat quidem agi, quum tree simul 
in scena versentur histriones, qui 
Dejanirae, Lichae et nuncii per- 
sonas repraesentant, Indicem per 
sonarum dedi qualis in codice legi- 
tur. AoAw rpogis, quae in initio 
fabulae cum Dejanira prodit ver- 
susque recitat 49-60. nihil impedit. 
quominus eadem esse credatur 
quae necem quam sibi conecivit 
Dejanira nunciat et pluribus post 
colloquium cum chofo versibus de- 
scribit (v. 871.-946.) In apogra- 
phis, quorum scripturas enotare 
neglexerunt editores, nonnulla in 





AIXAZ. 


HPAKAHZ. 
IIPEZBYZ. 


personarum nominibus mutata 
esse ex editione Aldina colligi po- 
test, in quo sic scripta leguntur, 
Asidveipa. Tlaibayoryós. "TAAos. Xo- 
ps yrumGy Tpaxilav. "Ayyehos. 
Alxas. AofAz "podés. TipézBus. 'H- 
paxAüs. Apud Brunckium, partim 

untibus aliis t Aldum 
Siitionibus, Amepe. G«pérasa. 
""TAXos. Xopbs wapüévuv Tpayiwlov. 
"Ayyehos. AÍxas. Tpotés. IipéoBus. 
'HpaxMjs. nomíne Gepáwaiva prae- 
scripto v. 49.-60. ui Tas je. 
abaywyós) editio Aldina, Tpogis 
vero v. 871.-946. M non 
ex mulieribus nuptis, quae yv»ai- 
Küv nomine significari videri pos- 
sint, sed ex virginibus compositum 
esse clarissime patet ex Dejanirae 
verbis v. I43.-153. neque obstat 
quod Dejanira v. 225. chorum ver- 
bis compellat $(Aat ywaixes. Ce- 
terum personarum index in codice 
mon hoc loco legitur, sed Argu- 
mento ex Apollodori Bibliotheca 
excerpto postpositus est. 








EK THX AIIOAAOAQPOY BIBAIOOHRHA. (II. 7, 5.) 
"'YHOOEZIZ*. 


'Hpasss sapayevóuevos. els KaXvbàra. riy» Olvíus Óvyarépa Ayá- 
sapo» (uyoreóvaro, kal hamakaígue imip rà» yápaw airs mpi 
"Ayeior dmexasütvra ralpp, mepiéhase rà frepoy rüv epérov xai 
riw ui» Aidreipay yapéi, rà Bi. xépas 'Axckios AapBáret, Bois. dvri 
roórov và rijs 'ApaMelas. "AudAÓna M f» Alpoviov Évyérnp, lj ípas 
ele raípov: voiro M, is epexibns drm, Bivapr clye roiairqy bmre 
srorbr fj Bporàv, ónep dv eÜ£atró ris, mapéyais devo. avpareini 8i 
"Hpaxijs perà KahvBovíur éri Gernporois, xai móuv (Mw 'Edbípa, 
fis dBaciieve díhas, "Aorvóyy jj roirov Évyarpl cweiBay, marip 
TAgroMpov yivera. yevopévus M. roíraw. ebwxoípevos. map Olpe, 
xortiAp maícas dméxrewev Etvopoy ti» 'ApyiréAovs aida xarà yepüv 
Bra: cvyyevis 8 obros Olvéus.. kai ó piv mari ro) mais dxov- 
río yevopévov roi avpS«Bnxóros evveyvopóver "Hpaskjs 8 xarà rv 
pópor dyly iropéve 8e, kai 8j) fyyo. pis. Kíjóxa. els Tpayiva 
dmpa yu» M Arávapav ls morapi» Etyov Adv, dv di ka&eqó- 
pevos Níacos 6 Kévravpos rois mapióvras Bemópfpeve pucÓoU, Myor 
mapà 6eàw rairq riy mropfpeiay eDeybévai hà rà Bixavos ela, airs 
niv col» "Hpasis rbv moraui» Bufm, Andreipay M puby. albis 
dnérpeye Né Baxopieiv. 6 B mropfpetor avri éneyelpes Biá- 
deoBas. rs BE drarpayoíers aloÓópevos (eMBóvra Nézaov érdfevoer 


» TIIOGEZIZ) Quum periissent. 
quae grammatici veteres de argu- 
mento Trachiniarum ecripserant, 
iaoBéreus loco Apollodori narratio 
praefxs est. Legitur hoc excerp- 
tum in codice Laurentiano: ex auo 
pegnpho primus «didit, Aldus. 

De utriusque exemplaris lectioni- 


bus, quae locis non paucis ab Apol- 
lodori codicum lectionibus discre- 
pant, videnda in Annotatio- 
nibus ad Scholia exposui vol. 2. 

. 21-14. quae hic non repetam. 

'ost Aldum plura aliter scripta 
exhibuit Turnebus, Triclinianum 
secutus exemplar. 


B2 








[ * ] 


eis rjv kapÜiay. ó 0€ ueAXoy reXevray, grpockaNecaperas Andreipay, 
eire Tppeiy AaBoUgay év kóyAq, el. ÓéAox srpós "Hpakéa dar &yew, 
róy Te lóv dQjke xarà rijs kóyAov kai rà Duév ék ToU rpavparos r?s 
dxibos alua evppuifac BéOokev: jj 86 Aaflo)ca é$/Aarre map éavrj. 
&vefcóy 86 "HpaxAgs rij» Apvórev xópav, kal rpocijs dmopàv, vmravri- 
cayros abrQ OewoBápayros BogAarolvros, Tv €repoy rüy raupov Avcas 
xal a á£as ebexeiro. às O6 fjkev els Tpayiwa mpós Krüka, vmrodexÓeis 
im' abroU Apvomas xaremoAéuggev. abÓw éxeiev. Alis Baa 
cvrepdynge Aopiéoy AamíÜa, yàp mrepl yrs ópov mpósc avrà» émoAé- 
uovw, Kopévov crparyyouvros.  ó O6 mrowpkovpevos émexaAécaro 
'HpaxAéa BogÓ» éml uépec ris yrs. BonÜncas 86 'HpakAgs dmékrewe 
.Kópevov uerà kal dAÀow, kai rjv yv dmacay» éAevÜépay émoinoev 
dmékrewe 0€ xal Aayópav perà rà» Tai0ov, Baca Apvómev, &v 
AmóAAovos repépei, Aariày avppaxov.. frapióvra O6 "Irova eis povo- 
paxía» TmpovkaAeiro avróv Kuxvos ó "Apeos kai IIeAomías" avoràg Bc 
xai roUro» dmékrewwev. ds 0€ els Oppuéytoy fjke», Apvvrop avróv ó 
BacieUs obk eíace u«Ü. Ónov mrapiévat, koXvópevos O6 mapeAÓeiv. xai 
rovrov dmékrewey. dduxópnevos Ó& eis Tpaxiya avpariày ém OixaXiar 
cvviÜpowe», Ejpvroy ri&oprsacOa. ÜcAov. cvupaxovyrov 8 Apxá- 
Üov abrQ kai MyAiéov rày ék Tpaxivos kal Aokpóv r&y 'Exrwvgpadiov, 
xreivas perà ràv maióov Eüpvros, alpet rij» móXw, kai Ódiyas rày avv 
avrQ ocrparevcauévov To)s dmoÜavóvras, "Immacoy rÓy Kr)kos, kai 
Apyeiov kai MéAara, robs Awvpylav faidas, kai Aadvpayeyngas Tiv 
móMv, j]yev "lóXg» aixudAorov. kai mpoaoppacÓeis Kzyvaiq ris Eüflolas 
dxpornpio Ais Krvatov lepóv iÜpvcaro. péXXov O6 lepovpryeiv knpvka 
€reuyye Aaumpày éaÓrra oWmovra. srapà rovrov Oé rà mepl rijv 'IóAnr 
Amáveipa. TrvÜopévn, kal Oeícaca pr) máu. ékeiviy dyamoy, vouicaca 
rj dAnÜeig dArpov elvaw rà. jvév alpa. Néaaov, rovro rÓv x«ráva 
€xpwoev.. às 0€ ÜepuavÜévros ro xvr&vos ó làs rijs 0Opas rjaÓiero, ràv 
u€v. Aixay karéSaXev, els Tpaxtva 8€ éni veós kopi(erai.. Agiápeipa 0€ 
dxÜcaÜeica éavrjv dvüprgoev. 'HpakAgs 86 évredpevos "YAN, 6s 
abrQ €x Amayeipas Tjv rais mpeaBurepos, T» 'IóAgv dy0poévra ipa, 
rapayevóuevos. eis Otrgv, ó. éariww ópos Tpaxivos, mvpày» moucas, éke- 
Aevaev émigàs vámnrew. roi 8€ ur) ÜeXovros IIoías mapu érri (iyrqow 


[5] 
souiriaor ias fAaBe à rófa rap avro Sepeás. katopévs & ris 
dXuryos Myeras védos. Goorü» perà. Bpovris aiviv els oipariv dva- 
mépai ivBa rvyàv davacías yipas "HBnr rjv " Hpas Óvyarípa mrowi 


raidas 'AAefuápn» al 'Avixrrov. 


AOA0I HPAKAEOTZ». 


Tipára piv é» Nepég Bpapiv xaríred»e Movra, 
Beirepov v Aépry mroAvaixevor dece» ülpav. 

rà píroy abr! éri rois "Epvpávftor £era»e xímpor. 
xpuoéxepoy fxadov perà vais fjypevae, réraprov. 
mipsrrov 8, BpnBas XrvpdrMdas dielioev. 
derov, 'Apatovídos xójuce (uorijpa $acviv. 
dBlopov, Abyeiov mroXNl kómpov i£exáónpev. 


* AGAOI HPAKAEOT2] Versus 
de laboribus Herculis in fine fabu- 
lae babet codex. Quinto Smyrnaeo 
hoe versus tribuit Tzetzes Histor. 
2, 490: qui poeta Herculis labore 
cecinit Posthom. 6, 200 seqq. Sine 
poetae nomine leguntur in Antho- 
logis Planudea 4, 93. De seriptu- 
rae diversitate dixi in Annotationi- 
bus ad Scholia vol.2. p. 24. La- 
hores ab Hercule exactos Sophocles 
sex tantum memoravit, bellum cum. 
Gigantibus (v. 1058.), leonem Ne- 
meseum interfectum (v. 1091.), hy- 
drae Lernaeae occisionem (v. 1094.), 

cum Centauris et capro 

Er manthio (v. 1095.), Cerberum. 
superatum (v. 1097.) et draconem 
malorum aureorum custodem (v. 
1099.)  Reliquos satis babuit in 
universum significasee verbis(1 ro1.) 
Herculis, &AAsv ve uóxOwv uvplur 
yrsduns. Copiosas de his certa- 
minibus, quae utrum sponte an 
ei jussu subierit Hercules 

in medio reliquit Sophocles, alio- 
rum scriptorum narrationes expo- 


suit Wunderusin Prolegomenis edi- 
tionis suae p. 7-25. Duodecim la- 
borum numerum primi, sed haud 
dubie antiquiorum scriptorum au- 
ctoritate memorant Theocritus 24, 
8o. et Apollonius Argon. 1, 1317. 
et hic quidem memorato etiam Eu- 
rystheo, "Apyeuwn poip' éorlv àraaóá- 
A Eügoz 8i dkvATa: noyéovra Bod- 
Bea árras üéPhovi. Eundem nu- 
merum cognitum habuit Diagoras 
Mlius, philosophus Pindaro et Si 
monidi aequalis, si vera narravit 
Clemens Alex. Protr. p. a1 Pott. 
& Bi Aiayópas "HpaxAa dk tAov Aa. 
Bà arerktvagpévor (Érvxe Bà pav. 
i olo, ola. eixbs), ela Bh, & 'Hpd- 
xh, dle: vv qol fn iaupbs, Bo 
rep Eipusóet, áràp Bh al fiv baug- 
üras vb» reped Tobrov à- 
8Xov xal Aayópg royov wapagxevi- 
cas, dr! abrv els vb vip. dréónxev 
i, pow ubi rojo vel rb Óyov 
pro rovrov restitui ex Epiphanii 
Ancorato p. 106 C. idem Diagorae 
dictum narrantis. 





[6] 


Eybooy, dx Kpíjrns 80 rupimvoov fase raipoy. 
dx Opis, fvarov, Auopfjbros fryaye fmrovs. 
Typuóvov, 8irarov, Bóas ffhacev d£ "Epv&iins. 
dvbhkaroy W', dváyes riva KépBepor 4£ 'Aibao. 
BoBéxaroy W^, fveyrey £c 'EMMBa ypícea uiia. 
Gerríso Óvyarpáv rperwaiésaros nile» dhos. 


» 


SUMMARIUM FABULAE. 


Hercules, Jovis ex Alemena (quae Amphitryoni nupta erat) fllius, 
Thebis partu editus, quum Junonem infensam sibi reddidisset, Eu- 
rystheo, Mycenarum regi, ab Jove in servitutem datus erat ad gra- 
vissimoe quos ille injuncturus ei esset usque ad vitae finem labo- 
res exantlandos, fabula jam Homeri (Il. 8, 363. 15. 639. 19, 132. 
Od. 11,620.) aliorumque poetarum épicorum narrationibus per- 
vulgata. Quum igitur Herculi aliae alio tempore adeundae terrae 
essent, etiam Pleuronem pervenerat, quae Aetoliae urbs est, ibique 
Dejaniram, Oenei regis filiam, in matrimonium expetiverat votique 
compos factus erat, superato in certamine Acheloo fluvio, qui variis 
assumtis corporis formis ipse quoque procus Dejanirae extiterat. 
De rebus post initum cum Dejanira connubium ab Hercule gestis, 
quae a poetis veteribusque fabularum enarratoribus diversissimis 
modis exornatae &unt, tantum Sophocles prodidit quantum argu- 
menti, quod tractandum in hac fabula sibi sumserat, ratio require- 
ret, multaque vel indicta vel incerta reliquit quae accurate distincte- 
que exponi inutile judicaverat. Duo tamen ex verbis ejus ratione 
satis certa colligi possunt : primum, Herculem Tirynthem conces- 
sisse cum Dejanira recens nupta, quod apparet ex v. 39. collato cum 
v. 70. 562. ubi vid. annot. et 1152; deinde nuptias cum Dejanira 
in prima incidisse tempora laborum Herculi ab Eurystheo imposi- 
torum. Nam quum labores illi annorum duodecim tempore com- 
prehensi fuerint (de quo v. annot. ad v. 825.) finisque eorum in 
eum annum incidat quo tragoedia haec agi fingitur quique fatalis 
Herculi fait, et Dejanira in prologo v. 27-42. ita loquatur ut ma 
monium statim ab initio curarum et sollicitudini: num fuit 
significet, non licet fingere pluribus ante laborum initia annis ma- 
trimonium illud initum fuisse, licet haec ratio non solum aliorum 









8 SUMMARIUM FABULAE. 


scriptorum? narrationibus, sed etiam computatis Hylli aetatis annis 
commendari videatur. Qui quum filiorum ab Hercule ex Dejanira 
susceptorum natu maximus et nubili aetate juvenis esse in hac 
fabula dicatur, sexto minimum ante laborum Herculis initia anno 
natus esse debuit: quod parum curavit poeta, cui non metuendum 
erat ne quis spectatorum istiusmodi annorum computationem in- 
etitueret. 

Hercules igitur Dejanira potitus quum Tirynthem cum ea con- 
ferre se vellet, Euenus fluvius transgrediendus erat, quem ipse qui- 
dem permeavit, Dejanirum autem Nesso Centauro pacta mercede 
transvehendam tradidit. Qui quum medio in fluvio Dejaniram con- 
trectare coepisset, Hercules clamore ejus revocatus ad oram fluvii 
Centaurum venenata sagitta transfixit. Is vero, ut vindictam ab 
Hercule surendam praepararet, cruorem ex vulnere letali sibi illato 
profluentem cum veneno, quo infecta sagitta erat, mixtum et in 
vasculo conditum moriens tradit Dejanirae, ut delinimentum, si 
quando opus foret, habeat'quo Herculem ab aliarum mulierum 
amoribus avertat. Quod illa, nihil mali suspicata, ab eo accipit et 
diligenter per annos multos in vasculo illo conditum servat. Her- 
cules vero, etsi saepe ei peregrinas in terras abeundum est ad labo- 
res Eurystheo praestandos, tamen quotannis fere breve per tempus 
domum redit nihilque committit quod alienorum amorum suspicio- 
mem movere possit Dejanirae, ex qua liberi plures ei nascuntur, 
quorum natu maximum Hyllum esse supra dicebamus. Extremo 
demum laborum illorum tempore ab Euryto, Oechaliae rege, vetere 
ipsius hospite, contumeliis affectus Iphitum, Euryti filium, qui 
Tirynthem venerat ut equas patri abreptas investigaret, improvisum 
de colle altissimo praecipitat. Cujus facinoris luendi caussa Her- 
cules Jovis jussu Omphalae Lydae in servitutem per annum inte- 
grum subeundam venditur, Dejanira vero liberis partim Tirynthe 
apud Alemenam relictis partim secum abductis (ut ex Hylli verbis 
colligitur v. 1151-1154.) ad Ceycem, Trachinis, quae Thessaliae 
urbs est, regem, Herculis hospitem, profugit, ut tuta ab inimicorum . 
insidiis vivat. Exacto autem anno illo Hercules Oechaliam adit et. 
ab Euryto rege Iolen filiam petit ut pellicis loco habeat. Quo de- 
negato Hercules levi usus praetextu Oechaliam ingente strage edita 


* V. Pindarum apud schol. Hom. Il ar, 194. Apollodor. 2, 7, 5 
Diodor. 4, 34. 


SUMMARIUM FABULAE. 9 


evestit, regem occidit, mulieresque captivas, inter quas [ole est, illa- 
rum omnium formosissima, Lichae praeconi Trachinem, ubi Deja- 
cum liberis commoratur, abducendas tradit. Quod mandatum. 
is ita exsequitur ut mulieres illas coram Dejanira producat Hercu- 
lemque ipsum mox rediturum esse narret, postquam ob reportatam 
de Éuryto victoriam Jovi in promontorio Euboeae Cenaeo sacra 
fecerit. Quo nuncio laetata Dejanira mulieres captivas domum ab- 
duci jubet, Iolae, regis occisi filiae, quam forma vultuque inter cete- 
ras eminere animadvertit, sortem deplorans. Haec dum aguntur, 
alius accedit nuncius qui, quod Lichas studiose celaverat, Hercu- 
lem ut Oechaliam everteret regemque occideret non aliam habuisse 
caussam prodit quam ut Iolen in potestatem suam redigeret. Quo 
teste Lichas mendacii convictus, non ab Hercule jussum, sed sua 
sponte quae prius narraverat commentum se esse confitetur, ne 
Dejanirae animum aflligeret, sermonibusque suis ab Dejanira im- 
petrat ut Iolen benevole in domum recipiat. Quod etsi illa fa- 
eit, ne quam de Herculis fide dubitationem coram Licha prodat, 
tamen tempus nunc advenisse sentit quo philtri olim ab Nesso 
moriente ipsi traditi delinimento utendum sit, ut imminens sibi ab 
Iolae amore periculum avertat. Quo consilio splendidam vestem Nessi 
illo unguento tingit Lichaeque ad Herculem perferendam tradit, qui 
a indutus Jovi in promontorio Cenaeo sacra faciat, quae ab Her- 
ule praeparari Lichas antea narraverat. Quod mandatum sine mora 
exsequitur Licbas, Dejanira vero mox vellus, cui venenum tabificae 
vis ignara instillaveret ut vestem perungeret, solis calori forte ex- 
positum vua vi concremari videns statim intelligit quanto periculo 
Herculem, si veste illa usurus sit, exposuerit, dolumque Nessi sero 
perspicit Nam priusquam alterum mittere nuncium potest qui 
vestem Herculi tranemiesam repetat, Hyllus, qui patris investigandi 
caussa exierat, redit Herculisque veste illa induti corpus veneni 
ardore ita esse concrematum narrat ut totius corporis carnes usque 
ad ossa depastae sint, Lichamque, qui mali esse auctor visus sit, 
pede prehensum ab Hercule ad prominentem e mari scopulum esse 
,, Herculem vero ipsum navi impositum mox Trachinem alla- 
iri. Quibus auditis Dejanira necem sua sibi manu consciscit. 
Tum Hercules in scenam affertur cognitaque ex Hylli sermonibus 
immensae calamitatis origine orculorumque'blim sibi editorum re- 
cordatus in extremis se versari vitae momentis intelligit. Quam- 
obrem rogum in Oeta monte exstrui ibique se concremari jubet, 


B5 











10 SUMMARIUM FABULAE. 


Iolen vero post obitum suum in matrimonium ducendam Hyllo 
rnandat, qui obediturum se esse patri promittit. 

Hoc igitur tragoediae hujus argumentum est, quod Sophocles, ut 
in Oedipodea aliisque fabulis et ipse fecit et alii poetae scenici fece- 
runt, consilio suo ita accommodavit ut, licet in universum anti- 
quiorum poetarum epicorum et mythographorum narrationes se- 
queretur, tamen in singulis fabulae partibus multa aliter quam tra- 
dita acceperat conformaret: quod diligenter collectis de omni hac 
fabula narrationibus veterum ostendit Wunderus in commentatione 
quam editioni suae praemisit p. 3-54. quorum ea quae ad intelli- 
gendam Sophoclis tragoediam necessaria esse viderentur nos in an- 
notationibus attulimus. Reliquum est igitur ut singularum tragoe- 
diae hujus partium conformationem exponamus. 

1.93. (IlpóAoyos.) Prodit primo mane ex Ceycis, Trachiniorum 
regis, aedibus Dejanira cum famula, cui infelicem qua et ante ini- 
tum cum Hercule matrimonium et postea usa sit exponit, auctam 
nunc sollicitudine quam ex diuturna concipit Herculis ab domo ab- 
sentia, quae tempus ab ipso praescriptum (duobus mensibus ut 
infra dicitur v. 165.) excesserit, et in pejorem partem interpretatur, 
accedente praesertim ambiguo quodam de morte vel reditu Her- 
culis oraculo, (v. 79.-81.) quod Hercules, quum abiret, in tabula 
perscriptum reliquerat. Ad quae famula respondet optimum sibi 
videri ut Hyllus, filiorum natu maximus, patris investigandi caussa 
emittatur. Quocum Hyllus ipse, qui advenit antequam famula ora- 
tionem finivit, consentit, prius jam exiturum se fuisse addens, si 
oraculum illud prius cognitum habuisset. Quo exposito et ipse 
abit et famula scenam relinquit, remanet vero Dejanira. 

94.-140. (rapodos.) [Intrat orchestram chorus virginum Trachi- 
niarum, Dejanirae amicarum, quae etsi ipsae quoque de Herculis 
reditu sollicitae sunt, tamen Dejaniram erigere student rationemque 
melioris quam alunt spei reddunt carmine ex duabus strophis et 
antistrophis cum epodo composito. 

14J.—202. (érewóbwv a.) Quo audito Dejanira quam exiguam 
ipsa spem alat pluribus verbis exponit, ad quae priusquam respon- 
dere chorus potest, nuncium coronatum eoque boni quid porten- 
dentem accedere videt, qui primis statim verbis omnem de vita Her- 
culis dubitationem DéJanirae eximit moxque Licham, Herculis prae- 
conem, adventurum esse ait, qui victoriam ab Hercule de Euryto, 
Oechaliae rege, reportatam pluribus verbis enarraturus sit. [ta 


SUMMARIUM FABULAE. nu 
tristitia in subitam conversa laetitiam, Dejanira Jovem victoriae lar- 
gitorem invocat, chorus vero carmine dpynerun$ (205.-224.) Apol- 
linis aliorumque numinum laudes verbis laetitia plenis celebrat. 

225.495. (émeuróbuoy B.) Quo carmine finito Lichas praeco ad- 
venit mulieres secum ducens captivas, longaque oratione quomodo 
rem gesserit victorque ex bello discesserit Hercules exponit, Deja- 
irae quaestionibus omnibus prompte respondens, nisi quod de una 
quadam quae inter mulieres captivas eminet puella, cujus de paren- 
tibus et nomine quaerit Dejanira, quidquam se compertum habere 
negat. Quam fraudem prior ille; qui ante Licham advenerat, nun- 
cius detegit nomenque et originem] puellae, quae Iole sit, Euryti re- 
gia filia, prodit praesente adhuc Licha. Qui in angustias compulsus 
fraudem quidem ub ipso excogitatam, non ab Hercule ei praescri- 
ptam confitetur, sed benevolo erga Dejaniram animo excusat, cujus 
noluerit de Herculis in Iolen amore suspicionem excitare. Quibus 
dictis fidem quidem habet Dejanira, sed ab Licha petit ut munera 
quaedam ab ipsa praeparata sd Herculem perferat. Quamobrem 
domum cum eo et priore nuncio ingreditur. 

497--530. (erácisov à.) Quae dum in domo aguntur chorus in- 
superabilem vim amorie carmine melico celebrat, memorata proco- 
rum (Herculis et Acheloi) de Dejanira, quum adhuc innupta esset, 
contentione. 

531.632. (éneicóluoy y.) Post hoc carmen in scenam redit De- 
janira et choro explicatius narrat quale ab Nesso Centauro moriente 
medicamentum, quo Herculis amorem integrum sibi conservaret, 
olim acceperit, quo nunc se usam esse ad illinendam splendidam 
vestem quam Herculi missura sit, ut ea indutus sacra Jovi propter 
victoriam reportatam faciat. Neque enim tolerabile sibi videri ut 
sub eodem post Herculis reditum tecto cum Iole vivat, nisi immi- 
nens a pellice periculum arte ab Nesso olim sibi monstrata antea 
averterit. Quod consilium non improbat chorus, si delinimenti 
illius vim exploratam babeat Dejanira, quam quum non habere se 
Dejanira respondeat, non satis caute ab ea agi chorus significat. 
Quam admonitionem parum curans Dejanira vestem in arca condi- 
tam Licbae in scenam redeunti tradit. Qui prompte mandata ejus 
curaturum se esse afürmans abit, Dejanira vero domum ingre- 
ditur. 

633.662. (evázipoy B'.) Post haec chorus, abjecta quam paullo 
ante significaverat de vi delinimenti dubitatione, optima quaeque 











12 SUMMARIUM FABULAE. 


sperat Herculemque victorem mox salvum et incolumem domum 
esse rediturum auguratur. 

663.-820. (émewoóbioy 8.) Finito chori carmine Dejanira ex domo 
rursus egressa ex reliquiis velleris, quo ad vestem illinendam usa 
erat, non igni admotis, sed solo calore solis concrematis pessima 
quaeque auguratur. Quas cogitationes dum chorus felicioris even- 
tus spe amovere conatur, Hyllus advenit dolique quo Nessus De- 
janiram decepit ignarus gravissimis verbis in matrem invehitur, 
quae Herculi crudelissimae mortis caussa exstitura sit, mnissa veste 
illà quam incensam Herculis corpori ita adhaesisse ut exui non 
potuerit. Quae omnia Hyllus copiose horrendis auditu verbis de- 
scribit, post quae Dejanira mali quod inscia perpetravit magnitu- 
dine oppressa et ne verbo quidem edito abit, filio diris exsecrationi- 
bus eam prosequente. 

821.-862. (eráctuov y.) Hyllo domum ingresso ut lectum, in 
quo Hercules morti proximus apportari possit, praeparari jubeat, 
chorus veteris oraculi memoriam repetit, quo Herculem post annos 
duodecim ad laborum finem esse perventurum praedictum fuerat : 
quem non laborum solum, sed etiam vitae finem intelligendum esse 
nunc pateat, doloso Nessi invento adductum. 

863.-946. (émevaóDuoy €', insertis xouuois 879.895.) Finito hoc 
carmine graves in domo audiuntur ejulationes, quarum caussa sta- 
tim cognoscitur prodeunte in scenam famula, quae mortem nunciat 
quam Dejanira sua sibi manu consciverit, Hyllumque, qui sero 
advenerit, juxta exanimatae corpus matris procidisse narrat, gravis- 
simis agitatum doloribus, quod acerbis quae in matrem conjecerit 
opprobriis, quo tempore nihil dum de doloso Nessi invento com- 
pertum habuerit, nonnihil contulerit ut mater manum sibi ipsa 
inferret. 

947.—970- (erácsiuor 0.) Chorus vero Herculis pariter atque De- 
janirae sortem deplorat Herculisque semimortui, qui finito hoc car- 
mine ab satellitibus ejus apportatur, aspectum perhorrescit. 

971.-1263. (€£obos.) Post paucos Hylli et senis, qui Herculem 
in lecto recubantem comitatur, anapaestos Hercules ipse viribus 
collectis ampliore oratione infandum quod Dejanira jn eum commi- 
serit crimen describit. Quam quum Hyllus exposito qui Herculi 
ignotus manserat Nessi dolo insontem peccasse ostendat, Hercules 
veteris recordatur oraculi, quo praedictum ei erat non vivum ho- 
minem ullum, sed unum ex iis qui in Orco versarentur mortem 


SUMMARIUM FABULAE. 18 


olim ei esse allaturum: quo Nessum Centaurum significari nunc 
intelligit. Ita quum fati necessitate evenisse videantur quae mala 
perpetitur, Dejanirae nullam amplius mentionem facit, sed in Oetam 
montem, Jovi petri antiquitus consecratum, se transportari jubet, 
ut iái rogo ibi exstruendo concremetur, ab Hyllo vero postulat ut 
lolen in matrimonium ducat: quod ille licet ab initio deneget, quia. 
lole et Dejanirae et Herculi interitus caussa, etsi insons, fuerit, ta- 
men ad extremum patri morienti concedit. Quo faeto Hercules 
comitante Hyllo effertur fabulaque finitur, 

Apparet ex hie argumentum fabulae ut tragica plenum est gravi- 
tate, ita a poeta per partes singulas peritissime esse tractatum nihil- 
que in eo esse quod reprehensioni obnoxium esse possit praeter 
Hylli Iolaeque conjugium ab Hercule praescriptum in exitu fabulae, 
quae sols Herculis morte aptius finiri videatur quam nuptiarum 
prospectu cum puella, quae licet cara Herculi, tamen in hac fabula. 
in qua mutae personae partes egit, nihil prodidit quo spectatorum 
animi moveri deque futura ejus sorte solliciti reddi potuerint. Ha- 
bere tamen hoc inventum aliquid excusationis quibusdam visum 
est eo quod Hylli Iolaeque progenies antiquiorum scriptorum nar- 
rationibus de reditu Heraclidarum in Peloponnesum celebrata fu- 
erit: quamobrem Sophoclem non videri incertum relinquere volu- 
isse quid de Iola, quam, licet tacentem, in scenam produxerat, futu- 
rum esset. 

Nomen fabulae Sophocles Tpaywías esse voluit, licet pari et ma- 
jore jure Dejanirae nomine inscribi potuerit, quae primaria totius 
tragoediae persona est, ut Ajacem, Oedipum vtrumque, Antigonam 
et Philoctetam inscripsit. Sed praetulit Tpaxtías, nomine a choro 
ducto, ut in plurimis poetarum scenicorum fabulis factum est: 
quod ipsum quoque ratione non caret, quum chori, quibus exor- 
nandis sumtum praebebant choregi, splendidissima essent pars tra- 
goediarun. 

De tempore quo edita haec fabula est nihil compertum habemus. 
Quum cantica chori pauciora et breviora sint quam in antiquioribus 
Sophoclis fabulis rariorque in iis sit metri dactylico-trochaici usus. 
non improbabile est tragoediam hanc ad mediam referendam esse 
aetatem poetae. 

De tragicorum veterum fabulis, qui idem argumentum tractave- 
rint, nibil traditum invenimus, ut incertum maneat utrum Sopho- . 
cles aliorum poetarum vestigia sit secutus, ut in aliis fabulis non 








14 SUMMARIUM FABULAE. 


paucis Áeschylum praeeuntem habuit, an primus omnium in hoc 
inciderit argumentum. — Nec de poetis qui post Sophoclem in hoc 
argumento versati sint quidquam proditum est, nisi quod Dio 
Chrys. vol. 2. p. 431. ignoti cujusdam poetae verba metro soluta 
apposuit ex hujusmodi fabula excerpta, cujus pars extrema ita 
fuerat conformata ut rogus, in quo Hercules concremandus esset, 
in scena conspiceretur, non Hyllo solo, sed pluribus Herculis filiis 
(de quibus v. annot. ad v. 54.) adstantibus, qui manum rogo in- 
cendendo admovere nollent, acriter propter hanc ignaviam a patre 

reprehensi. Non magis veteres Tragici Latini, qui tot alias Aeschyli 
. et Sophoclis fabulas in usum suum converterunt, operam in hoc 
argumento tractando posuisse videntur: superest vero Senecae 
tragoedia tumida et inani verborum strepitu plena, Herculis Oetaei 
nomine inscripta, in qua plura sunt ex Sophocle vel adumbrata vel 
ineptum in modum detorta et ultra modum exaggerata. 

Orationis Herculis partem quae est inde a versu hujus fabulae 
1046. usque ad r11or., eleganter, etsi liberius, in sermonem Latinum 
transtulit Cicero Tuscul. 3, 8. ** Sed videamus Herculem ipsum, 
qui tum dolore frangebatur, quum immortalitatem ipsa morte quae- 
rebat. Quas hic voces apud Sophoclem in 'Trachiniis edit! cui 
quum Dejanira sanguine Centauri tinctam tunicam induisset, in- 
haesissetque ea visceribus, ait ille : 

O multa dictu gravia, perpessu aspera, 

quae corpore exanclata atque animo pertuli! 
nec mihi Junonis terror implacabilis, 

nec tantum invexit tristis Eurystheus mali, 
quantum una vecors Oenei partu edita. 

Haec me irretivit veste furiali inscium, 

quae lateri inhaerens morsu lacerat viscera, 
urgensque graviter pulmonum haurit spiritus : 
jam decolorem sanguinem omnem exsorbuit. 
sic corpus clade horribili absumtum extabuit ; 
ipse ilhgatus peste interimor textili. 

Hos non hostilis dextra, non terra edita 

moles Gigantum, non biformato impetu 
Centaurus ictus corpori infixit meo: 

non Graia vis, non barbara ulla immanitas, 
non saeva terris gens relegata ultimis, 

quas peragrans, undique omnem bic feritatem expuli : 


SUMMARIUM FABULAE. 1ó 
sed feminea vir, feminea interimor manu. 
O nate, vere hoc nomen usurpa patri, 
me rae occidentem matris superet caritas. 
huc arripe ad me manibus abstractam piis. 
Jam cernam mene an illam potiorem putes. 
Perge, aude, nate; illacrima patris pestibus : 
vmieerere. Geates nostras flebunt miserias. 
Heu, virginalem me ore ploratum edere, 
quem vidit nemo ulli ingemiscentem malo ! 
Bic feminata virtus afflicta occidit. 
Accede, nate, assiste, miserandum adspice 
eviscerati corpus laceratum patris. 
Videte cuncti, tuque coelestum sator, 

jace, obsecro, in me vim coruscam fulminis. 
Nunc nunc dolorum anziferi torquent vertices : 
nunc serpit ardor. O ante victrices manus, 

o pectora, o terga, o lacertorum tori! 
Vestrone presau quondam Nemeaeus leo 
frendens efllavit graviter extremum halitum ? 

, Haec dextra Lernam, tetra mactata excetra, 
pacavit: haec bicorporem afflixit manum : 
Erymanthiam haec vastificam abjecit beluam : 
haec e Tartarea tenebrica abstractum plaga 
tricipitem eduxit Hydra generatum canem : 
haec interemit tortu multiplicabili 
draconem, auriferam obtutu observantem arborem. 
Multa alia victrix nostra lustravit manus, 
mec quisquam e nostris spolia cepit laudibus." 








TPAXINIAI. 


AHIANEIPA. 


AOTOZ pé do! dpyatos àvÓpámev davels 

às cix hy olay' ixudóois Bporüv, mpl» àv 

8dsy ris, ofr c xenrràs ofr! el ri xaxds* 

Jyà 8t rà» dpày, xol mplv els "Adiov poAeiv, 

Kod! Byovca Bvorvyfj re xal Baply, 5 


1. Aéyos égri—Qarels dictum ut. 
Antig. 621. coglg "rào Ir rov xi«i- 
»br fos vi de sententia à 
multis saepe prolata : qualis saAa! 
f * Bporis zm Aéyos dici- 
tur ab Aeechylo 759. 
drüpéerur] Trepésoe in Excorptia 
icis Crameri Anecd. Oxon. 
vol. 4. p. 338, a1. errore librarii. 
4. Gs oix—Áaxós] Recte monet 
scholiasta obversatam videri poetae 
sententiam Solonis, omnium Grae- 
corum ore celebratam, de qua vi- 
denda Herodoti narratio 1, 29-33. 
quae excerpta est in scholio ali- 
quanto recentiore, quod nunc ad- 
junctum legitur antiquioris gram- 
matici annotationi, à rpóxos à»a- 
xponguór  uerayevérrepos yàp 
24A», nimia diligentia, ut. Éusta- 
thius quoque facit p. 36r, 29., 
anachronismum notantis, qui no- 
tandus foret si Dejanira Solonem 
nominasset, nullus vero est in 
sententia quae aliis hominibus qui- 
busvis et ante et. post Solonem in 
mentem venire potuit, qua tragici 








quoque saepe usi sunt, ut diximus 
ad Oed. T. 1518. 

dxuáBois] dxpdóos in apogr. Lb. 
alüsque, quemadmodum in sen- 
tentia similiter conformata Aj. 
155. üpudpro: interpolatum pro 
áudpros notavimus. us P apud Sto 


beum lor os, g8. nudbo, 
superscripto s, est in libro optimo. 
dehdion Mam apud Suidam s. v. 
aláva, quae vera est scriptura. 
Nam éxudóon si scripeiseet, ita lo- 
cutus fuisset quasi mortui ipei de 
yita ab so transacta judicium face 





 6dp] In dvor corruptum in 
Tipus et ris donans 
s Lc. Recte &áxp apud Bto- 


p "f Te xaxÁs] Pronomen in 
altera parte sententiae positum 
etiam ad priorem pertinet, quod 
saepe fit et plerumque metri 
cauma, ut Antig. 257. cobre Onphr 
obre Tov kvvà.. 


. Éxovra] Praeoedentà «t» tie 





18 


ZO$OKAEOTZ 


Tiris zarpós uà» y 8ópowiw Olvéus 

vaíovc' &r' £y IIAevpás voudeluv Órhov 
üXyurrov écxor, el ris AlreMs yuvij. 
urqerijp yào jv poi sorogàs, "AxeMjov Myo, 


LECTIONES CODICIS LAURENTIANI XXXII, 9. 


af Heo] Bie, vr xm. pr. ndis 


vueiuo] venlur 
3. exor] rx fn lire 


magis conveniret órra, quod quum 
metrum non ferret, Éxovsa prae- 
tulit, quasi non praeceeserit rà» 


dur. 
6. fira marphs 2 Op One o 
quam secuturam esse jr 
ostendit, continetur i 
Sb v.a] narrantur, Similia ratio 
Phil; Monuit Wund. 





graphis interpolatum valow" éri, 
Tel réora P dry vel valourd * 
» 


TAepór) Urbi Aetolie. — Ca- 
lydonem pro ea nominarunt alii: 
v. Apollod. 2, 7, $. Diodor. 4, 34- 
Nomen urbis tacet scholiasta Ho- 
meri Tl. 21, 194. qui haec ex Pin- 
daro rettulit, 'HpaxAss els "Adov 
wareBby del civ KéoBepor cuvé- 
muxe, Medopy 7G. Olríors, ob xal 
Benbévros viua: riy &beAQhy Anié- 
drareMv. «ls às lreveev 
els Aire pb Olvéa, "duae 
sequuntur de pugna inter Hercu- 
lem et Acheloum. 
MN pro »wudíey est in 
lerisque. Per »vugewud- 
To explicat, toholiasta, 1. e nupti- 
arum s.conjugi. Ad Óxvor, quod 
est in codice, annotavit. soholiasta, 
Bevor à vb» éBor" "Oppos (Il. 5, 
455.) "Oxvee P Irwor iriBasé- 
ne" d Bb oypáoern Ürhov, rhv 
maAaumwplav, ), às " Ouspos, vb ueuo- 
pnuévor xal sexpeuévov, — KaAM- 
uaxos 'xevelv vávor. bvkfravres." 
Quam scripturam praetuli. Nam 


tr addidit Erfurdt- 
rar] levor etm gp. Prhar chol 


Bevor si scripsisset Sophocles, $vov 
vel dBov B«rórarov potius dixisset. 
quam ÉAywros, quod adjectivum 
apis de aerumnis dicitur. 
ec verisimile est, vulgare vocabu- 
lum vor ab correctore aliquo in 
rarum illud órA»v eese mutatum, 
cujus unum 
gicos exempl 
muibilas. ÜrAor dixit. pn 18., cui 
alterum addendum ejusdem Pers. 
682. vía Aus vovei vóvov ; | evé- 
vei kéxovra, xal Cera. 3i 
si recte conjeci xovoio" BrAov ere- 
»ei, ut apte nexa procedat oratio. 
9. xoraubs, "Axexgur Aéyw] De 
hac loquendi forma dixi « Aj. 
569. umrpi v', "EpiBota» Aéve, ubi 
bocles 'EpiBole, quod est in 
lice, non magis scri] 
hoc loco "AxeAgos. 
mis ab Acheloo assumtis insignis 
est locus Strabonis 10. p. 458. 4 
Us ràs uiv dipwelpexey abrüv 
(rüv "Exwd3ov) fón, ràs 8€ péAAe, 
oA raraeponévi" rrep. xol ri» 
Tlapax ewiriw xaXovuévy xápav, hw 
4 woraubs éwuhi(ui, vepiudynrov 
drole, 7b vaAady, robs Üpovs mwy. 
Xxéowca à€, rois Avobeuvvuévous 
"Teis 'Axapsüci xal rois AlrwAois" 
depirorro rip rois BaAous, oix Éxov- 
Ter Duurgrás dviur D ol wAdov 
L4 alrías kal uüfos 
5 "HpaxAéovs xarawo- 
Audfirarros vy "MxtAgor, ial drey- 
xauérov vis viens dBAav viv Anja- 
velpas duov cj: Olvéwr Ovyarpbs, 
fy veronke XogoxMis roora Aé- 

















TPAXINIAL. 
6s u! àv rpilv popdairw éfjre: marpis, 


19 


Qotrr evapyiis rapos, áAXor' alóXos 
Bpáxoy Dukrüs, áAAor' ávbpelo ire 
Boinpepos* &x 8? Dacxlov yeveuibos 
xpovyol Bieppalvovro kpqvalov moro. 


ToU" éyà urnoríjpa mpoabebeyuévn 


13. rei Boirpepos ex Strabone 1o. p. 458. pro róxy Boóxparos. 


Toerax " uxnarlp yàp — àyÜpel 
kóru Beirpppor"  vporridazi Y 
rus xal rb cis "AuaA8elas ovr 
elras Aéyorres. xípas, 5. àvéchaser 
peris ToU "AxeAdov, xal ÉBoxev. 
;Tüw dar düvov. ol V eicd- 
(orres ( abrür bmi, raipy piv 
doccéra Aeyerbui riy Axexgdy Qami, 
xaBárep kal] robs ÉANov« worauobs, 
vá ve Tày fixa xal vv xarà và 
jeiÜpa maur, lis kakoUr: ripara" 
Bpdxovr: Bà Bà vb uxor xol riw 
exoMéryra: Boírpgpor à bà rhy 
abrhw airiar, Bi hy xal ravperóv 
Tbe "HpaxAMéa B kal AA. elepye- 
Tuy bvra, kal 7G Olive: knbeícavra, 
mapexéuaci Te xol Boxerelais Bid- 
susfa, Tiv sorapiy wAspuehos bi 
eera, wa) oA 7fis. vopaxeAulri- 
Bos $6dporra üvdjvbe xapiduevor 
$ Olwá- xal rovr «bai Tb Tft 
"AuaAelas xipos. 'H ribs "AxeAgor 
"HpaAéovs wdAy et 'HpaxAüs dw" 
Ebhrve T$ *oraué Nérscor Tuuepoó- 
qvos (de quo Sophocles infra v. 
58.) inter artis opera memorantur 
& Pausania 3, 18, 12. 16. 
1i. évapyhs dicit propter se- 
quentia: numc aperte faurus, i. e. 





integra tauri e nunc capite 
taurino homo. In him ph 
sententiae p int n- 
dum ex alter ut Electr. j53. 


fareiterr «ris s, oar. in. 

Am vpoQaí 

79 dénos üpázur] Bio albos iuus 
rouiAos. 


46. 


12. pd Boórpypos ex Strabone 
10. p. 458. repositum, cujus verl 
supra attulimus. Codex et scholi- 
asta ríre Boóxpavos, quod etiam 
apud Strabonem libri quidam prae- 
bent contra mentem. scriptori qi 
paullo post. explicat cur fluvius 
catur Boómpepos. Boówpwpos vul 
sine iota subscripto. V. ad 
loc. 481. Acheloum similiter de- 
scripsit Philostratus jun. imag. 

4. p.868. Boírppa atré vpós- 
exa xa) yereàs àpQUadhr Tyal 
e vauárow oexAiuvpoíras voU "ye- 
»éov. ubi videnda quae de artis 

ibus quae supersunt dixit 
Weeker apud Jacbáum p. 








wire) Sic de hippopotamo Dio- 
dorus i, 35. b P Bey wiror ob 
óparos obk àvlpouv dMégavri, Ké- 
Tow, quod proprie est cavum vas, 
aaepe de corpore hominis vel aai. 

ium dicitur. Per c&pa explicat 
Hesychius. 

13. Bo/rpypor] Per Bovepécwror 
explicat Hesychius, fortame ex 
hoc loco.  Boówpspor iweróufqy 
dizit posta apud Plutarchum Mo- 

p.668 C. Cum altera scri- 
ptu Booxparos comparatur Em- 
pedocla v. 258. Bovyevé" sipó- 
xpeps, rà W fura dinrérekAav 
reir Dispergebantu 

14. Bueppalvorro n, 
difflnebant, 


1$, rpeekeeyden] Nuoi, i. 
in domo paterna 





20 


ZOPOKAEOTZ 


bíarqvos àe karÜavéiv émqvxóunv, 

plv rfjrbe xoírns spzekacOfvat more. 
xpóvo 0 ày Verépo uv, ücuévy 96 uot, 
6 xAews Ae Zqvós " AAxutjvns re mais" 


bs els &yüva rbe evuneoóv uáxns 


20 


éxera( pe. kal rpómov uày àv móvov 

olx à» Melrou" o) yàp ot dÀV eris dj 
Oaxáv àrapBijs ríjs 64as, G9 àv Ad yot. 

eyà yàp fjunv énenkryuévo $ófo 





p uox rà káXNos ixyos dfeípos moré. m 
36, ded — rmi seripei pro &rerlum. 19. 
»ni] xum pr. 23. 8axár] Béxàr, circumflexo a m. antiquiore 


posito. 
17. Notanda constructio verbi 


dureAasÜjra: cum genitivo, cujus 
hoo unum exemplum est (ut xpoc- 


TeÀagÓica cum itivo Tlavós 
constructum est ab interpolatore 
Oed. "T. i101), quamobrem 


Schneidewino raisBe xoírais oorri- 
gendum videbatur. Versum ab 
interpolatore, ut alios plures in 
hao fabula, additum ease probabilis. 
Bergkii conjectura est. Videtur 
autem additus ese ad àe[ parti- 
culam accuratius definiendam, ut 
Ajacis versui 570. Ós equ yévarai 
üpeyBocwbs elgo«[ adscriptum est. 
Béxpis ob pvxobs wixeci ToU káro 
ei. 

19. Zeb 'Axuíyns € was] p! 
Hercules. 

40. &y&va — uáxns] Bic udyns 
àyév pi epi Eurip. Andr. 725. et 
Bua Áyávov Hero. f. 812. 

a2. obx ly Buvoi!] Non portum. 
distincte enarrare, Nam metus 
impediebat quominus spectaculo 
interesset. Oed. T. 394. ró vy al- 
wryu' obyl robmihwros jw àvüphs 
Beni. 

a3. àrapBhs 7js 6éas] Non im- 


24. fimo] fior, spiritus asper a m. rec. 


getus foraidine spectaculi, Ee. 
lem structura Aías àeéByros Oed. 
T.885. et quae sunt similia non 
pauca. 

24. fiis] Duplex quae in codice 
est scriptura fjnv et fium» etiam in 








us, Ira avvibp r$ 
Saxüw àrapBhs is pt: 
WaMgs àrrl ToU Dwipxor. 
perfecto verbi «lva: qui habuerunt, 
(at fun» Euripidi (Hel. 931.) Choe- 
roboscus in Theodos, p.882. vitiosa. 
scriptura deceptus tribuit et colu- 
manae cuidam ab Dione Chrys. 
va 1. p.329. memoratae inscri- 
jt co$h uiv fuv, &XAà 

ess ebrox$) ignorarunt. fig» 
pro 3» ab nemine veterum dictum 
esse. Versus 24.25. etai omitti a. 
poeta potuisse fatendum est, tamen 
Don satis caussae est ut ab inter- 

laore conficti habeantur, quae 

)braei sententia erat. 

25. ufi usi— vore] I.e. id bià rb 
kdAÀor àxyylóri vepirézw Té "Axe- 
Ade vyuunóéisa, ut explicat. scho- 








TéAos 8' lnxe Zebs áyéwwos xaAás, 

el i xaAás. Aéxos yàp 'HpaxAet xpirüv 
£varüc! àe( rw' ex $óflov dófor rpéo, 
Keívov mpoknpaívovsa, vif yàp elaáyec 


xal vif àxo6e huabebeynévn móvov. 


xàdrócaper 5i) maiBas, obs xeivós sore, 
yis 6nes ápovpav Ekromov AaBüv, 
exeípav uóvov mpoaciBe kátauGv ána£f. 


TPAXINIAI. 21 
3o 
30. Babeleyaén] aBeyiérn — 31. xl- 


28. verás? üel] turovás' ale 
$ésaue] Sic, non káóvca ulv 


26. ros 8 lónke Zebs kyávis] 
Scholiasta, à wpóramus ToU àyàvos. 
b Bà fov oÓrws xe Ó àyávis 
Zabs evroyis v kyóvi vétos bvésn- 
er duol Bi olx eirvxs- ebruxas 
gir, Uri xf AAaHi ue ToU " AxeAou* 
oix «vrvxas Bi, bri xal vüv olx Àr- 
Tor byewiie Di riy 'HpaxAovs &xov- 
síay. Pausan. 6, 19, 12. Meyapeis 
Bi ob xphs Tj "Arruj Oncawpóv Te 
dikoBopfisavro xal àvabinara d»(Be- 
Gay és sb» Oncaupbr, riBpov (ébia 
xpvrd Bcptirpéva, rhv wpbs "Axe- 
Aor 'HpasMovr udym. Ze Mi 
drraión xal $ Amiárepa xal "Aye- 
A&es aal "Haxis derw, "Apps Te 
T$ "Axe Bonbav. 

aj. €l B xa] Sic El. 1425. 
ses "AxóANer, el xxÀgs. dMdmwi- 





ee. 

38. fvsráca] Scholiasta, dvrl roU 
eweMoisa. CL. Aj. 490. évd vb 
sl» Mxos turiA&or. Eurip. Phoen. 
814. 3 8b córaiiw Mxos dA&e. 
WÜUND. Congress jungitur con- 
nubium, quo fit ut cvsváss, ut 
quod notionem verbi ewájara in 
so contineat, eodem modo ut illud 
verbum construatur. Similiter Ho- 
merus, éuày Aéxos üvriócay. — Kpi- 
Ti» dicit, quod Hercules i 
prae alis sibi uxorem legit. 
HERM. 

a9. sponpairowa] Scholiasta, 
yeriica, ppisréora karà rb dap, 


31. jrm] yherne, non ynírge 


3 dero, dy Bdóe. BovAevogvr. xal 
Eüpr(hns (Hippol. 225.) "trí xor", 
d réxvov, ráBe knpalves 7" 

» yàp «icdyu—) Parum apte 
scholiasta explicat, d»rl rov »ukrbs 
fxerai (Hercules) kal vuxrbs djop- 
nra, ios uh iloxdw uoi váv vóviw. 
quéróu. Recte Brunckius, nox 
adfert et nox dispellit angorem, 
alium mutans alio. Quocum apte 
comparatum eet fragm. 400. xó»e 
móvoy d wukrbs &AMdsrowsa riv 


&ab' fija». 
31. rigicauer] wáguca piv in 
apogr. nonnullis. 


s—ror«) Hercules liberos suos 
semel quotannis vidisse dicitur. 
Sensus ergo hic est : quos Hercu- 
les non saepius vidit quam 
cola sata agri longe diseiti videt, 
in quem tantum sementis et mes- 
sis tempore venit. WUND. 

gi. yümns b.e. yjrms, codex, 
quae recta vocabuli scriptura egt, 
non yórm, ut est in apographis. 
Schol. explicat. yeepybs, à Thy yir 
dpya(áuevos. — Forma labe, 
alio sensu dicta, est ry Steph. 
Byz, s. v. T$, àQ' oU wal mirus 6 
abréxówr kal yj» oixaw, etai hoc 
quoque vel ^mirms vel yjrmr dici 
potuit a poetis pro metri necossi- 
tate. Dorica forma yora: "yewp- 
ol est apud Hesychium. 











22 


ZOP$OKAEOTZ 


Toiofros alàv és bópovs re kàx bópev 
&& rà áybp. Éreume Aarpelovrá ro. 
vbv V jvié Bar vüst! énepreNijs &v, 
dvrajóa 93) ndXurra. ropBiíjrac" Ex. 

&£ ob yàp Éxra. «eivos 'Idírov Bav, 
Tiueis uàv à Tpaxün rj9. ávácraroi 
€£ve map! àbpl valopev, xeivos 5' ómov 
BéBnkev obbels obe: Ad» épol mwpàs 
Gbivas abro poc BaAàv &olyerai. 
exer b énlorapal rt mí! Exovrá vur 
Xpóvov yàp oixl Saiov, àAX fjr Béxa. 


35 


34. dr scripsi pro es. 
* ut videtur. 
fotum. 


34. Tw] Eurystheo, quem Her- 
ze nominat v. 1048. Herculis 
apud Eurystheum servitutem me- 
morat Homerus Il. 8, 363. 15,639. 


19, 131. Od. rr, 623. eb pluribus chini 


narrant Apollodor. 2, 6, 1. Diodo- 
rus 4, 19. 31. 4, 10. Miseus autem. 
in servitutem illam ab Jove erat 
propter Junonem, quam infestam 
sibi reddiderat Hercules: v. ad 
Mar Scholiasta, 
36. meros. Eu] o] 
dl rov iip 0b iere olov 
ToU ríAovs üv üÜAwv xpeirrur 
dig6n, aropüécas abrois. d iripre- 
get abrir doro, ipe nal ire- 


37. Éxra] Aoristi forma epica, 
eujus etiam et secunda per- 
sona, fkray fxras, et participio xa- 
Taxrás, interdum usi sunt tra- 


E piros Blas] Poriphrads pro 
"Igrros, quomodo vocabule BÍn sae- 
pissime usi sunt poetae epici, ra- 
rius tragici velut 'Olvsséwr Bia 
spui Seph. Phil st gar. sg. 

'abulam de Iphito pluribus verbis 
narrat Lichas v. 269-273. ubi vid. 
annot. 





35. àd) ale 
38. Poet loírov litera erasa. 
41. ajroi Hermannus pro abro 


7e) 7 in litura literae 
Bay) Bex u vel p 


39. &dsraro] Extorree, ut 
Oed. C. 419. ros abro 
dnéuqhny Afix ins $vyás. 
ds Ure ap àrlpl] Coyci, Tra. 

is regi : vid. Diodor. 4, 36. 57. 
MUSGR. 

Jrov] jro« Brunckius. Sed $wov 
non mínus recte dictum quam 4 4 
Oed. C. 2. vis 8 (s€' à xapos Br" 
d» d BiBixouer ; quae usitatissima 
est verbi BeBn«evai, quod. versandi 

ionem habet, structura 
eum praepositione d». 
NL divas — vposBaNav 
973. &AX (pol Acrür. días 
i is lolxerai. Acerboa autem. 
dolores quos dicat Dejanira ex 
ampliore narratione perspicitur 
v. 155.-165. 

41. abroi] I. e. ivip abroi. 

44. Béxa uvas vpbs BANois rávr"] 
Nam per tredecim tantum menses 
domo se abfuturum eese dixerat 
Hercules; v. 164. E tempus 
quum duobus mensibus transgreasus 
sit Hercules, grave aliquod malum 
ei accidisse non sine ratione colligit. 
Dejanira. Quod etsi jam ex verbi, 
exc» 8 ivloraual 7i jp! Exovrá 
»i» perspici poterat, tamen post 








TPAXINIAI. 
pijvas ps áAXots mévr' üxjpukros névei. 45 
xlarw ri bewóv vípa! rouaírqy dpol 
Mov Jnàr Éarewe, rij» éyà 0auà 
6eois àpüpas poris árep AaBeiv. 

TPO4OZ. 

Besowa. Apdpeia, voÀAà pév o' yo 
xaréibov joy mavbákpyr' óbípuara — ^ 
Ti» 'Hpáxetov Éfobor yoop£rqv" 
vüv U', el BMxawv rovs éXevÜépovs dpevoüv 
yrépaw DoíAass, xàp xpi) $pácat rócov- 


so 


49- Apárepa] Syidrepa, et sic constanter. 
pro ee -^ 


numerum mensium wi potuit 
versibus 46-48. qui nibil caumse 
est cur ab interpolatore conficti 
habeantur, quae quorundam sen- 
tentis fuit. Bed fortasse delendus 

est v. 43. 
4S great] Se onde mihi mali 
Ji accidisse conjicere liceat, 


Bóvroy] Tabellam dicit in 
ure testamentum per- 
scripserat, cujus argumentum ex- 
ponit Dejanira v. 157. 

Merexe, rhv] — Probabiliorem 
eese Éereixev fj» ostendi 


qe! 





49. Apérups] Hoc nomen in 
vertibus generis dactylici quinque 
syllabis pronunciatur, ut in hao 
fabula v. 104. Sed in ambicis (49. 
180.405. 665. 874.) non dubitan- 
dum quin Sophocles formam qua- 
drisyllabam Apár«ipa, quam ubique 


restituit Brunckius, alteri praetu- 
lerit, ne ana poneret ubi 
iambo uti in promptu erat, analo- 
giam secutus adjectivi ajos. 

SI. Verbum Jowuévpy cum du- 
plid conjunctum est accusativo, 


53. rásov ex schol. 


altero xoAAà diíppara, altero 7l» 
Viclor, structura usitatissima, cujus 
exempla similis collegerunt Por- 
sonus ad Eurip. Phoen. 3oo. et 
Seidlerus ad Iphig. T. 161 

Tl» 'Hpáckeor (tolor] Incertum 
est utrum sio scripserit Sophocles 
an 'HpaxAea» praetulerit, quod 
conjecit Hermannus, tamen 
comparans v. 576. $perbs rjr 'H- 
paxAc Bere ubi metrum non 
ferebat. 


Papier $ptvoür své- 
51. robs dAevÜpovs $peyoür y 
tari deínau] Similes de servis 
paravit Nauckius, 
Euripidis Be Stobseum Floril. 











Gh 39. eaim denne cerni 
s à 8 ply | rávobxiBoiAur 
pa dAeuríp.. lon. 854. iw 





fous Epidici 2, 2, 74. si aecum. 
siet | me plus sapere quam vos, de- 
derim vobis conailivm catum. 

Si, dew] Apograpba parüm 
do parüm «b eír oum codice. 
Utramque scripturam. 
scholiasia, cà vd 7b ee vusdipur- 





24 


ZO$OKAEOTZ 


Ts acl pv rocoicbe mÀnÓóeis, àràp 


ávbpàs xarà (jrysw ob mépnes rwà, 


55 


páAMara b Gvrep elxüs "TAAov, el garpós 
vépot rw' ápav ToU kaAas mpácaew Bokeiv ; 
Ayyis UÜ GV abris üprisovs Ópdcxe: Myovs, 
Gar. el r( cot p)s kaipür évvérew boxó, 


58. póckei] Ópdurkei 


4 ocócor, deri reb dAfyos. quod 
confrmatur versibus — proximis, 
quibus serva omissis aliis omnibus 


dii potui 


Hermannus ''Non hic aptum 7b 
si», quia sponte intelligitur non 
convenire de aliorum rebus dici. 
Aptum vero rácor, quod modestiae 
est et verecundiae. Locutio non 
rara: vide v. 570. et Lobeckium 
ad Aj. 747^ 

54. val] Quattuor enumeran- 
tur Deianirae filii ab scholiasta ex 
Apollodoro 2, 7,8. ubi vid. Heyn. 
Diodorus Sic. 4, 37. tres tantum. 
nominat, "rAAoy, TAnvéa, 'OBirnv. 
quod postremum tamen nomen 
eodd. non uno modo scriptum ex- 
hibent. HERM. De Gleneo sive 
Gleno et Onite (nag "Oveíens vera 
nominis forma videtur) dixi in Ste- 
phani Thes. s. v. TAj»os. 

56. «l varphs vía: vu! épay Toi 
waXas wpáecew Boxe] Duplicis 
itivi exemplum simile est Ale- 
xidis apud Athen. Io. p.43! e. 
m» 8 ovowaiver wpovocinevoi ToU 
ràs kedaAds óyieis Exe. Et apud 
Demosth. p. 19, 4. Toórav oix] vv 
dpà riy kaipbv 700 Aéyew. e p. 62, 
a3. rhv Bála» ToU woA(pov voU bo- 
tiv B! abrbv xplaw elayoévai. 

5T. víun] véue duo apogr. 
Verba recto interpretatus est 
"Wunderus, si patris aliquam cu- 
ram gerat, an ille rebus secundis 











uti videstur. Apte dictum oU 
xaAgs wpdgcew Box», quum non 
sit in Hylli potestate positum ut 
Hercules rebus lis utatur, 
sed hoo tantum ei sit agendum ut 
bonum, si feri possit, nuncium de 
eo afferat, quo fit ut Hercules xa- 
Aés psc Doxj. Scholiasta, à 5: 
voit, Ira udóps «i Qpovri(et roU wa- 
rpbs ixip oU Bocciv kaAGs Durspár- 
Mr P Nu » 

pay] Per $povri Jlicat scho- 
listo, allato "Hesiodi exemplo Op. 
8o. Male huc la. 

Boxeiv] Boxe? duo apograj 

58. pend; Recte scholiasta, 
8 dorw Apres xal dpuosuéves T$ 
xmp$ wopebera. Nam usitata si- 
gnificatio yióxovs vel iyieiy obs 
mélas (xov, quomodo explicant 
Hesychius, Suidas aliique 
matici, partim ex Homeri Il. 9, 
501. Od. 8, 31o, non convenit huic 
loco. 6pécxe autem dicit quia 
celeri gressu Hyllum advenire vi- 
det. Quod verbum cum accusativo 
constructum est ut fpxenóai Bónovs. 
dicitur. Spas conjecit Wake- 
fieldus. 

Ceterum similiter Aeschylus de 
teocle opportuno tempore qt ce- 
leri greasü adveniente Sept. 372. 
xal »* irat Gl* abris OiBíxov vóxor 
|, eis àprikonAor &yyéAov Aóyor 
ápa* | covbo 93 xal rU avykarap- 
níées nóba. 

59. vpbs wuipby] Bic Phil. 1279. 
LE ud ire np ps Moyey kvpii, 
réravua:. 








TPAXINIAT. 
mápeari xpíjrdas ràvbpl rois 1' épots Aóyois. 


E 


AH. réxvov, Ó mat, xàf &àyevvírev ápa 
po. kaAas mÜzrovcu" fjbe yàp yv) 
SoíAn pv, elonxev 0 éAeiepov Aóyov. 

'TAAOZ. 
"otov ; B(ba£ov, ufjrep, el bibakrá poi. 


AH.ct sarpós ore Dapóv éfevopévov 


65 


à pi) moÓéoÓat oU "rw aloxóvqv dépew. 
"'TA.0AX' ola, uí8ois eL rt moreóew xpeóv. 
AELxal zo xiíeis vw, réxrov, lpürBak Bovás ; 
"TA.rày pày sape Ódrr! lporov àv urjret xpóvov 


62. 98«] fie, ut saepe. 
arius pro épe "n Iipócóuc] i 

6o. ràslpl] Hyllo. 

7 male omissum in duobus apogr. 
Nam boc dicit famula, Dejaniram 
consilio modo audito uti posse Hyl- 
lamque mittere. 

61. 8 rivos, à vai] Haec saepe 
conjuncta reperiuntur, ut in exem- 
plisab Nauckio indicatis, Phil. 260. 

íxvor, & vai varpis 4 'AxiA- 
Ades. Eurip. Hec. 171. à vékvov, 
S wai Bveravoráras uarpós (quod 
Ims Aristophanes Nub. 1165.) 

"Tro. 790. à réxvov, d vai warpos 
 Mueryepov. 

ayevvíruv] Per Buryevüv expli- 
cant scholiasta et Hesychius, Ho- 
mines dicit humili loco natos, 
qualee sunt servi. 

62. aas vivrovrw] Metaphora 
ab talis deprompta. V. Blomf. 

Glow. ad Aoetyl Agam. 71. 





WUND. 
63. fpnuer, "dod post. dAeiórpoy. 
Aéyor poni debebat, praepositum 


est non propter reconditam ali- 
quam rationem, sed propter solam 
1hetri necessitatem. BofAw uiv au- 
tem intellecto 4erí dictum, ut apud 
Eurip. Cycl. 501. »Aées uiv olrov, 
érwua, M. Et infra v. 122. ádeia 


66. rob rere) vhverur 
lBprtas 


pu» Valcken- 
»] iporpo» 


ilv, dra W' ofce, si recto legitur 
bia, quod incertum, 

64. el Bibarrd uoc] L. o. l wpocfi- 
xe poi uafKiv, ut explicat schol. 
Sio v. 671. BiBator, «l bibaxrbv 4 
rov qfi. 

65. cà] Non opus Valckenarii 

(ad Eurip. Phoen. 394.) conj njecture 
sol. Recte vero idem v. 
im eípey mutavit. Nam Hyllus 
quaesiverat quid serva dixerit, cu- 
jus sententiam reddit Dejanira, 
etsi graviore usa vocabulo alexi- 
»nw, quo non usura esset serva, si 
suam sententiam exponeret. 

[rer Scholiasta, 4r tir 
Barpf 

67. ica] y ;addunt dno apogr, 
pariterque post 6avó» v. 73. 

6B. vw, réxvor) Tíxvoy »iw duo 
apogr. Sic wu collocatum a poeta 
recenti cujus versus inter Euripi- 
deos leguntur Iphig. Aul. 617. iue 
Bh ridris, rir kycihan ii| 
fact 

fopieta] I.e. biéye, ut. schol. 
explicat. 

6g. liporoy] Annum, ut Beléaros 
pero v. 815. Cujus usus ratio- 
nem reddit sohol. &xa£ *ràg vo rows 


26 


XO$OKAEOTZ 
Avi yuraul acl vw Marpw voveiv. 


AHL.nür roiv, el kal roUr' &rÀn, xAíot rig v. 
"T A.4AX' éfadeéirat robMé y', os ey khi. 
AH.n0 bíra vüv (Gv 1j Qayav &yyéAAerai; 
'TA.Eifoita xápav $aclv, Edpirov aóAw, 


&marpareóew abróv, f) udAAew éri. 


75 


AH.Ap' oloda Sij, à réxvov, ós Beard pov 
parréia suarà cíjrbe ciis xdpas ép; 

"TA.rà soa, pirep; rà» Adyov yàp àyroG. 

AH.ós 1j reAevrijv roO Bov uéAAe: reAétv, 


3 robrov üpas &&Aov — uu — 


74. ElBoita] Ba in litura unius literae. 
Post, déAov delevi «ls và» Berepor, indicata lacuna. 


Aor] É6Aov 


Aporpiüraa jf. Codicis vitium &po- 
por, üt. Bporpos v. 825., correctum 





Addit autem hoc ut hunc Herculis 
laborem novissimum esse signif- 
cet post alios quos perpessus sit la- 
bores. 

79. Ali ywvauxl] Omphalae,. Fa- 
bulam pluribus verbis narrat Lichas 
infra v. 248 seqq. ubi v.annot. De 
tempore servitutis dissentiunt in- 
ter so acriptores : v. ad v. 253. 

qi. más rolvuy — y] Hoc dicit, 
gon potuise Herculem majore af. 

ledecore quam servitute hac 
Apud Taulierem. 

71 dlageiras vobbe] I. e. dwyA- 
Adtn oó BovAebeiw 7j)" OugdAp, ut. 
explicat schol. 

74. EbBoia xpo] Oechalism di- 
eit, civitatem Euboicam : v. 354. 
Eifoia metri caussa pro Eifoiffa. 
dictum, quod licuit in casibus tri- 
syllabis, etsi nominativi forma di- 
syllabe nulla est, sed constanter 





8o 


I drdjirel gode 


Eifods dicitur, ut in ha ipsa fa- 
bula v. 237. 401. Ceterum Oecha- 


liam ab Homero Thessliae, à re- 
centioribus Euboeao adscribi obeer- 







7. narréia. -— Vid. v. 187. 
16. "à -dyroó] idem fore w 
bis Eurip. Phoen. 707. rà so 
aj bv Aéyor yàp &yroi. 
79. às f) recte in apogr. omnibus 
pro ós ol, quod codex non solum in 
textu, sed etiam in lemmate scholii 





ai 





i$ Blov—reAdiy] Verbi 

exempla nulla al- 
imilia tamen compa- 
ravit Schneidew. Oed. C. 1720. 
Duce sb réhos Blov.. Oed. T. 1530. 
Vr he rius reb Bw reple. 
Kduvreir Blov véAos Oed. C. 9) 

io, ds civ erepav | vie (rh epogr. 
Vaticanum apud Elnsleium ad Era 
rip. Med. 1096.) Aor» fiv Blorov 
eislov' Ex«v] Inutilis Reiskii con- 
jectura els vá ' Berepov.  Delenda 
verba els rà» Üovepor. quae, etiamsi. 
supplere liceat quod rete 
sumunt xpóvor, tam inutilia ot mo- 





TPAXINIAI. 


21 


Up Aonrüv 70g Blorov eUaíev &yew. 
4v olv jovij robe xeuévo, réxvov, 
olx el £vvép£ov, vix i) ceodope0a 


Kelvov Blov adcavros, 1) olxóueoÓ" ápa ; 


85 


'TA.ÀAX. ela, ufjrep" el 8& Óendrov eyà 
Báfw xarjón rüvbe, xbv Aa: napi 


viv U às £uvíny?, obit» OAebju rà pi ob 


9o 


Post 83. sequebatur 4 vísroge» co) rarpbs dioAAdros. 
Post 87. sequebantur riv 8 à vri miruor oix 4 vavpis | duds npo- 


apBir oU3À Bepalrtr yov. 


86. epa] ell pr. 
pro zapiiv 


lesta sunt ut dubitari vix possit 
quin lacunae explendae caussa il- 
lata sint, Sophocles autem aliud 
je scripserit, quod cum praece- 

lentibus verbis 4 rovrov ápas d8Aov 
conjunctum fuit. Haec scripsi in 
editione priore. Nunc delevi verba. 
els rb» Derepor, pro quibus Sopho- 
cles haud dubie aliquid scripserat 
ín laudem Herculis dictum, velut. 
eirátu Qperi, ut Aeschylus Agam. 
1302. àx' ebróAuov $pevós dixit, et 

juae similia plura cogitari possunt. 
Qiorm notandum &pas Aor for- 
ma activa dictum. Nam usitatum 
in hujusmodi locutionibus est me- 
dium afpeBai. 

82. dv ol» Bovjji—] Scholiasta, 4» 
aurlóre xol éxl Lupo) àwpós igTa- 
uéry ob wopeósy cvMpMdueros abré 
xal sua yuvioieros ; 

84. Versum spurium, 4 vívrouey 
o6 xarpbs dtoAuAóros, quem vetus 
aliquis interpolator versui 85. sub- 
stitui voluit, delendum esse vidit 
Bentl. Apte Dejanira diserte 
enunciat quod optabat xevov Blor 
árarros, tacet vero male ominatum. 
illud cob zarpbs (oAwAóros, quod 
interpolator intulit. 

5 3 olxóuec?] Notanda synize- 
sis ) particulae cum diphthongo oi, 





87. xarj?n Brunckius pro warfBnr 
Soobaddidit Brunckius. — — nid 


api) scripsi 


ut in 9 eBévas et aliis nonnallia ra- 
rioribus. 

87. xerjin] Forma Attica, karf- 
Bor scripta in codice, in vulgarem 
xarjbe eat mutata in apographis. 
Prima persona apud Atticos vete- 
res est f», secunda jj558a (v. ad 
Y PES ), tertia reor non ftn, quod 

illstum Oed. T. 1526. ubi 


codex fim pro fes, sel rf vég 
"ArBib tribuit Choeroboscus in 
Theodos. p. 563, 5.: de quibus for- 
mis dictum in Theeauro vol. 3. p. 
101. Non minus contra Atticis- 
Tum peccat rapi pro wapij seri- 
ptum, quod veteribus ubique re- 
Siituendum esse monuit Ehnaleius. 
Nam j» apud Atticos m E 
tertiae porwonae, non prii 
constanter 3j est, etai opimis D ab 
librariis in jv mutata. 

xh» wdAm] Sic xal wie Ant. 


Seres 88. 89. viv 8 à trm — 
Kyo», haud dubie ab eodem scriptos. 
interpolatore cui versum 84. de- 
bemus, notavit Hermannus in edi- 
tione prima, ego ejeci. Sophocleu 
si quid hujusmodi addere vellet, 
saltem àAA' à tvrfóns vórnos ox «la. 
mwerph: juás wperupBew ob8& B«i- 
alvei Éyar scribere debebat, quod. 








E 





28 


ZOO$OKAEOTZ 


ücar mv8£cUai rüvb! àxi6eiav ndpi. 
AH.xópet vvv, Q mai* xal yàp Uorépo 1ó y eU 
mpáacaew, énel qiÜotro, képlos émoAG. 
XOPOZ. 
6v aióla. vif. dvapwopéva. r(krex xarevrá(et re, dAoyió- 


"Aluov, " Auiov alrá 


[uevov 94 


94.- 102. e 103.-111. 


91. vw) viv, ut ubi 
Versus síc divisi, 


fuerunt qui "iptum ab eo esse 
conjicerent. recte fecit. poeta. 
quod nullam istiusmodi excusatio- 
nem addidit. Neque enim Her- 
cules is erat qui filii auxilio opus 
haberet. Recte igitur facit Hyl- 
lus quod nune demum iter ingre- 
ditur postquam oraculum cognovit. 
ita comparatum ut sollicitudinem 
et ipsi et Dejanirae movere possit. 

Eciam ideas] Totam ve i- 
tatem, i. e. quem eventum habu- 
erit oraculum. 

91. Hoc dicit, eam serius veni- 
enit prorperae quidem res, ubi de iis. 
audierit, lucrum afferunt, Tb e 
páccev non ejus intelligitur, qui 
comperiat, sed illius, de quo com- 

ri. HERM. xaAàr wpáse: 

Üxerat v. 57. Képlos (proAüw di- 
ctum ut Phil. 303. o0 fxoi xAéev 
dique niet 
alóAa rot] Pluree interpretes 
tionte affert Scholiasta, (u 
és ol vehrepois $ nde yn à 
Éarpa: f) raxcia Bà vb " roxrl oj" 
ruo 'Onfipy) quarum una vera haec. 
est, vou hà rà &erpa. Hesy- 
chius, aléAy ví: fro: uéAmva, )) 
woudAr Sià và lrrpa, 3. Tpaxwiaus. 
Quse haud dubie ex Didymi com- 
mhentario excerpsit. — TlouAeluey. 
»bt ex Aeschyli leth. 24. com- 
paravit Eustathius p. 814,23. Ab. 




















Sophocle ipeo uéAauva lr, 
71 dicta est El. 16, ot ab Ei Euripide 
apod Clem Alex. Som, 5. pP. 717. 
pet E recentior, 
e0eponé£rn. juod 7o- 
Eevonévn, lis, $Afov 
éloi (Eus . 
et co Lucret. 1, 148. "non 
radii soli ue lucida tela diei 
discatiant." ERE. 
95. xarerd(e] L. o. oriri 
i i lectae Pha- 





selitae aenigma comparat Valcke- 
narius de quo Athenaeus IO. p. 
451 F.. xh» 7$ Ollíwoh: ej vpayyblg. 
rhy vócra kal riy Suípar elxev alvir- 
s, eiel xasiyyyra: Berral, viv 
crei | rhv. érépar, airh 8 
TexoUc' bxb cioe TexvoUra, — Àe- 
schyli verba comparavit Eustath. 
12, 30. ex Agam. 165. ebéyyeAos. 
qirocro umrpbs. ebgpdrns vápa. 
Tb. 279. rijs viv rexoirns dés TP 
ebepérns. &Aoyi(Ánevor recto schol. 
explicat Adurorra. 
. 96." Av] Non dissimiliter nun- 
partes suscipere Bol jübetur ab 
v.844seqq. ldem in Ho- 
merico hymno Cereris interrogatur 
(v. 69.) quis inam rapuerit. 
Adde Senecam Herc. Oet. 1516. et 
Nonnum Dion. 27, 169. WÜND. 








TPAXINIAI. 


29 


ToUro kapüfa. rüv 'AAxufjvas, mó8t uox aft mais vale 


a07', à Aapzpü areponá $Aeyébuv, 


99 


3) rorr(ovs aiXGvas, ij burcatow àneipois xA6els, elm", à 


xparurrevov kar' óppa. 


91. roro xapüta:] robron xapütas. 


Aauspi areporé] Aauvpà areporà pr. 


non additum. 
*rísve etiam in lemmate scholii. 


JT. ToUro ex duobus apogr. pro 
men additum ut in 
locis ab Beidlero comparatis Euri| 
Al 37. 8 r8 Urdorn, xác» p^ 
cur abrh wpobaré. Hipp. 1114. 
efie uoc eipapévg 0«ó0ev. ráb«. noipa 
rapáa xos, TÜxar uer! ÓABov. 

98. rb» "AAxudvas] Debobat dicero 
ut mapüfa: Tb» "AAxufjvas vaiba vób: 
Bs wób vales nt rapblas 6 ANxpfrar 
ráft pos áfi vais vale. Quorum neu- 
trum quum metro conveniret, ora- 
tionem liberius conformavit ita ut 
bv 'AAxufiras priori verbo, xapüfau, 
accommodaret, vais autem, quod 
omitti poterat, verbo vaíe: adderet. 
Sümilis structurae exempla com. 

vit Schneidew. ex Eurip. Herc. 
Fijo. às tree idv ris "Hpas 
elós de abrQ xóAos. et in fragm. 
apud Stobaeum Floril. 51, 14. ópás. 
rb» ebrpáse(ov is Bis Blos. Porro 
notanda triplex verbi vaie: structu- 
ra, primo cum adverbio wó& de- 
inde cum accusativo ajAaa: 
nique cum nominativo participii. 
wrábs vale: autem est ubi versutur, ut 
Oed. C. 117. vis &p' 3»; voi vale 
et 137. b» éyà—cUrw Bivauai —yvà- 
rai ob pol vore valei. 

df. ov vfi ex aliquot apogr. 
mu Té. uoi xÓf uon quod pro- 

deleto seis Diservavit 
Porschus.. Et sic fortasse legi 
scholiatam, qui ad rà» eeires 
annotavit Aeíre: vaita. Spo 
quin praetulerit v: po 
mihi non videtur dubitari . 
Nam aptissimum quidem est du- 














100. rorrous] orríag, ov a m. 


101. àxeípois] 


st. 


. Superscripto. wov- 
Eme 


plex xó&, molestum vero duplex 
Aoc Chili antem nibil aliud 

icere voluit. grammaticam 
ationem postdlare ut ad rà» Ale- 
MÁvas accusativus suppleatur raida. 

100. Verba uno versu ab me 
comprehensa j—égua. sunt sex di- 
Podiae trochaicae praemise ana- 
crus Similiter in Oedipo Col 
1686.  vávruw xkbhur' üAdperai 
Blov Bieo«rrov étopav rpogdr : 

m 


vorrlovs] xoyrías codex, ut soy- 
Tlovs in lemmate scholii. Tre 


5 xd6s vais] wóbt pos vais 
'trumque à in à mutatum, 











&ovep Govxolibns d» 7j verdpry (c. 
loj) «al wárrer e eris 
svyypatis" oi 9 sonpral Oyhwrit. 
Kparivos dv 'AxiANei ** afia» els ab- 
Aüva vepÜpouor crpaTo." xal Xo- 
QukALs Xe(Gais "!kpruvoós v& xal cfj- 
payyas 38 évaxrías | abAGvas." Phi- 
lostratus a. Neuio citatus p. 817. 
extr. éy àxAj alÀar: xal elrexovoy. 
Tocobrov. tamen, ut vide- 
tur, Hermannus 'vereor ne non 
magis in Scythis quam in Trachiniis 
Moroeotelenta praetulerit Sopho- 
cles." Ilovriov: abAavas autem di- 
cit ratione babita insularum 
rum in vallibus latere possit 
cules. Scholiasta, à»rl ro$ »fgrovr" 
aiAr yàp rà arevópaxpov sréAayos" 
rà Hirib rdyeus à rpexduarer 
jroó goi, B dr: ràs viíjrovs. 
siAGva Maueruxàv dixit Aeschylus 
Prom. 731. 
Bucaisw àrelpos] L. o. in alter- 


XO$OKAEOYZ 


mrofovpévg yàp dperi svvÜvopas rà» pue Aridre- 


olá rw! &8ov dpnw, 


[pav àei, 


obror' eüvá(ew ábaxpírev BAebápor nóÜov, àAA' eüuva- 
erov ávbpós Beipa rpéjovsav óboU 


104. Tà»] rà 


"utra continente. Duas autem 
continentes Asiam et Europam di- 
cit, in quas multi veterum onem 

orbem diviserunt: ut rà 


schol. Aeschyli Pers. 181. et diser- 
tius praeter alios Isocrates Paneg. 
p. 78 C. Tis yis àvdens vis và v6. 
téau xeinévis Bixa verunuérns, kal 
Tis uiv "Acías, riis à Eüpóss a- 
Aowuérns.. Duraürw àselpois autem 
Wunderus recte interpretatur in 
alterutra continente. 

xX&els] Sic Homer. Iliad. 5, 709. 
Mp» kexhipévos Koeurib 740. 
górro securos, Confer ot Eurip. 
"Troad. 798. às érixexiuuévas Üx6ois. 
lepis. MUSGR. 

102. er', à nparurvebwy xav! Óg- 
pa) evi propter verba multa in- 
terposita repetit ex verbo kapüfa:, 
quo illud continetur. Reliqua echol. 
explicat, à vikàv vávras robs eobs 
warà vb Uvruóv. '' Eet, o qui ocu- 
lorum lumine emines. Sol enim, 
ut qui cuncta videat, optime dicere 
potest ubi sit Hercules." HERM. 

103. voSovaévg] Scholiasta, àvrl 
ToU wo8oócp. Eustath. p. 806, 56. 
mofovuévp $pel, "jj kowérepor o- 
6vícn. Formae mediae exempla 
nulla afferunt interpretes: ego 
1mnum, sed suspectum animadverti 
Procopii de bello Persico 2, 4. p. 
96 b. àbwérur Bb «al rà roU 0cob 
$Ícw abrois bárra. xofovuévuv vo- 
Aa pdyns v€ kal rapax sis àQopuàs 
eUNaum oísas éxrexrácóm. Apud 
Sophoclem "Musgravio scribendum 

batur worovaévg. Si recte le- 
gitur xofowuég, fortame non for- 
maa media accipiendum, sed, quae 
Schneidowini eententia eet, auda- 








108. vpk$ovear Casaubonus pro $épovsax. 





terrarum. loco ubi Dejanira cum Procne com- 
B Wwdpe dixit Sophocles apud paratur. 


104. iue] Hesychius, àu- 
$ueuds" wepipáxmros (codex üugl- 
»nxes.. mepiudynroo) dvavriovs Éyev 
Aéyoss. XopoxM;s Tpaxwius. Per 
mepiudymros explicat etiam scholi- 
asta, cujus in annotatione quod ad- 
ditur éxippnuorixós ad ola roferen- 
dum est. àuuelkyror dicit proco- 
rum certamine expetitam, quod De- 
janira ipsa descripsit v. 28 seqq. 
Auiwelenrov Üupa víuQas chorus di- 
cit v. $27. 

4d] Hoc neque cum swy&drouac 
meque cum àugweu serjongen- 
dum, sed ad verba ofror' eivá(e 
&laxpivev BAcodpur ádov referen- 
dum, quae notionem verbi wAdew 
continent. Non erat tamen Sopho- 
cles sic locuturus, nisi verba old 
mw B&uoy Ípviv interposita essent. 

104. old 1 Ebor áprer] Resp 











tam, cujus comparatione ssepe usi 
sunt. tragici, ut infra v. 963. xpof- 
xÀaov, óeros s àwbóv. Hinc 
Electra in fabula cognomine 148. 
3AN dud y à orovóerc! lipapey $pe- 
vas, | &"Irvv aliv"Irwr IAoüperau, | 
prs àrv(ouéva, Ais Éyyehos. et 
chorus ibid. 1075. "HAérrpa riv ir 
wóruov buAaía crevdxout brws à 
másbupros àfibáv. 

106. ofxor— wódov] Schol. viv 
módo cw Baxpbww xowil(ew, àÀN" 
dirráo Gau kal del Baxpüctw. ábaxpirum 
per voAvbaxpórur oxplicat, frequen- 
tem apud grammaticos opinionem 
de à émvrarwxé secutus. 


TPAXINIAI. 


81 


dvÓvploss eivais dvavtpárown rpíyesas, axày Bioravoy 


dix(ovcay alcay. 


"1032 yàp d! dxdpavros ij vórov 1j Bopéa ris 


ripas ty eipéi mórro Bárr móvra v ip, 


ns 


112.-121. 5 122.-131. 


116. axi» cum lineola, qua Doricae formae saepe 


motantun — 114. 


121. Verrus sic divisi, voAAà-] 3 vórov-] roe rand Birr4 gel pieni 


sri epe Miner 


poweo oce 


verborum recte declaravit Her- 
mannus, ewd(ev Tbv wÓdov ràv 
Bore yi yrezBas abrà àd- 
pero, usu sdjectivi poAmrrucg, cu- 
jus exempla multa sunt apud tra- 
icos, simillimum in Antig. 88r. 
be B diy vóruor üldxpvrov oübels 
$e arcvd(«. Oed. C. 1200. ràv. 
im üMprruv ipudruv Tyrápevos, 
108. eluvasTov—óbov] eUnvacroy 
Béiua dictum ut. uvdjanr pis apud. 
Aeschylum Ag. 155. Scholiasta, rà 
Beiua 7b brip Tob àvlpis àel urnpo- 
rebovgus. Verborum structura haec 
est, eíuvacrov Dia óBo0 àvbpis 
pé$evsav. Tpígovsav pro $épovzav 
recte restituit Casaubonus in Ani- 
mady. ad Athenaeum p. 549. (vol. 
4. P- 385. ed. Nehweigh.) Non me- 
tam ferre vel afferre dicenda erat 
Dejanira, sed in pectore alere, ut 
v. a8. dixerat. àel vu 4x $dBov $4- 
Bor spite, 

). (vBiloss civais üaslpórouri] 
Seholasta, vais pepuoryruntis, rai 
meAegporricro. dalpóroui Bi 
rais épfiuois vob &vpós.. 











erm Pros) eivai eripdres 
non multum refert utrum dativus 
loci an, quod probabilius, dativus 
caussae esse putentur. Bimilem 
à sententiam comparavit Lin- 
Heroid. 1, 1, 7. non ego de- 
sero jacuissem. frigida lecto, mec 
quererer tardoa ire relicta dies. 





pariterque in antistropha. 


115. fly Erfürdtius pro fS. 


110. waxày Bócravor dAri(ovrur 
alzar] Sic Aj. 605. kaxr 4Av(f 
Vxov, et s ie xaxd in versibus 
poetae ignoti qui afferentur ad v. 
Dgó- Mieraror aptius ad Dejaniram 
refertur quam cum alza» conjungi- 
tur. 

112. woAAÀ cum síuara conjun- 
gendum. Proxima recte expli 
schol. Gewep "yàp &v Tis. G«upoly xv- 
narovuérr rlw 8dxarrav d vírow 
rrdovros, 1) Bopfov, r&y 3 kvuáruv 
7à ly kxibrra, à B évepyóueva, 
oUre xal rbv 'Hpaxéa, xaBórep ri 
TéAayor waxüv, rà uév i vapüv Av- 
«i. rà 8' allduevoy évóerrai, Quod 
autem Bávra émióvra re dicit, ubi 
mira Bárra re potius exspectes, 
id etsi metri caussa factum est, 
tamen ratione non caret. Nam xó- 
nara Bárr' (rra re nihil aliud 
est quam xípara éxióvra wal Bárra. 
xal ais iniyra. 

Bor ra— fip] Conjunctivus 
ab Erfurdtio pro fior restitutus 
cum ácr« constructus est in com- 
peratione, quod usitatum cst in 
poesi epica, velut apud Homorui 
ll. a, 474. o" airóMa vAaré al- 
yór alróon Évlpes bein uplvomw. 
Sed Euripidi, cui haeo structura 
illata orat Hec. 1026. Afgevoy Tir 
des els ÉvrAov vesàw Mypis éxvícy 
Das apbías, vera. scriptura dre- 
$i ex duobus codicibus restituta, 
in quibus écrec, scriptum. 

113. vérov 3 Bopía—óuara] Hoc 
dictum ut apud Homerum in locis 




















ZOQOKAEOTZ 


otre 5? róv Kabpoyevij rpé$ei r0 9 abfec Burov 
qoAsmovor, ócTep 7éAayos Kpnjotov. àAA ris Üeáv 


alév àvauynAáxgrov" Ada ae Sópor píxet. 
Qr émwuieudopuéva o! ábeia u&v, ávría 5 olac. 
117. affe) av in litur& unius literae. Fuit á£e. 


&raumAdiyTor ex schol. pro ádurAdxyror 
r22. érisejdpouéra o] ériuepupouérac 


Gore 120. 


ab interpretibus collatis Il. 2, 396. 
kóunara *avroley àvéper. II, 305. 
vépea rórow. Od. 13, 99. &rvéjuov 
$vcafiwy uéya kÜüpa, 1. e. fluctus ab 
ventis excitati, quibuscum Hercu- 
lis comparatur conditio, cui labo- 
res alii post alios sunt exantlandi, 
quemadmodum fluctus fluctibus 
succedunt. 


116. obro 54] 5€ in apodosi, ut 
El. 247. &owep Urros ei»xyerhs —ócaó- 
Tus Di cb etc. et oÜre 56 post ós 
Üray Ant. 436. KaBuoyerhs autem, 
nomine ab Cadmo ducto, Thebarum 
conditore, idem est quod 678ayer5 
in loco Hesiodi quem scholiasta 
comparavit, Theog. 530. 59p' 'Hpa- 
kAfjios OnBaryevéos kAéos efn, quibus 
alios addere licet locos poetarum 
non paucos,  Antiquissimus testis 
Homerus est Il. 19, 99. 9r' ÉueAAe 
Binv'HpaxkAneíny | 'AAkufirn réteata: 
éücTeQdyo éyl Offlip, et 14, 323. 

117. e rpéoe | L. e. Tó uiv a Tpépe:. 
Tó uv intelligendum 70 Birov o- 
Afmovor, quod in altera parte sen- 
tentiae positum est. Sensus au- 
tem verborum est, quemadmodum 
undae maris alternis vicibus attol- 
lantur et subsideant, ita Herculem 
laboribus modo deprimi modo ex 
iis emergere. Quod in codice le- 
gitur rpé$«: non aptum huic loco 
verbum est. Nam rTpéo«vr et aftew 
saepe quidem conjuncta reperiun- 
tur, ut apud Platonem Rep. 8. p. 
565. obkoüv €&va Tivà àel Ó B5uos 
eíw0e Diapepórrus wpoicrasÓa: éav- 
ToU kal ToUTov TpéQew T€ xal abe 
péyar, verum non possunt ut con- 


120 


118. $ovep) 
*Aiba] ái$a 


traria sibi opponi, ut hoc loco fit. 
Grammaticorum veterum interpre- 
tandi conamina exposuit scholiasta, 
üvrl poo xaÜnuepurijs xol abtf- 
ceás ela w abTQ ol wóvoi. Tpéei: ày- 
Tl ToU Éxei.. T5 56 alite: àvrl ToU ab- 
Cerai.. obo, nol, Tb. uir rà» kaküv 
Éx«i avrbr, 15 8$ alteros kar' abrov. 
"AAAws. Tpépei: &»rl ToU TpíBei, 
«aT' üyr(jpaciw. Ear. "yàp obra" Tb 
p&v abrby karazorei wapbr, Tb 9 ab- 
Ee kal kopuQoUrau. 3) Üri oikeior ToU 
fipeos Tb rpébe kal atte, Gore Tpé- 
$«a80a. kal abtea0a: abroU rr àápersy 
9ià TGv vÓvev.— lov 86 séAayos 15v 
xeua(ópnevoy Blov. 

II8. Gowep (sic & pha pro 
&oT«) TéAayos Kpfigiov Schol. 
és várv xeia(opérgs fis sep) Kpf- 
Tn» ÜÓaAácens. Sic Horatius ab , 
Wakef. comparatus Od. rz, 36, r. 
Tristitiam et metus tradam proter- 
vis in mare Creticum portare ventis. 

120. &vaurAdxknror Camerarius. 
Codex &usxAdkmrov, & quo non dif- 
fert Hesychii lectio, &wAdkwmTor, 
&vauápruTov. XodQokAfs Tpaxiwíaus. 
Verae tamen lectionis vestigia sunt 
in annotatione scholiastae, 6dppei, 
$c», Ó Aqiáveipa? 0€9r "ydp Tis ab- 
Tb», àv ov kal OÓikaiov ÜrTa, 


m 
KwAbei &mb ToU" AiBov.. 1) àrarAd«n- 
TOv (4 & m. sec.), éxirvxij (codex 
émirÓóxv), wapà Tb uà àvamAaxkeiv. 
oloy, kwAbei abro» ud érirvxeiv TOU 
*Aibov. àvasAdknTo: in Oed. T. 472. 
ubi apogr. multa ávausAd«qTo:. 

122. émueudoouéya a? ut in codice 
ita etiam in apogr. nonnullis in ér.- 
uepqQouéras coaluit. Quae scriptura 


"TPAXINIAI. 
$ajd yàp oix àrorpiew tr(0a rà áyaÜày 


88 


12$ 


Xpfival c'* àpdXyra yàp 030 à mávra xpalvev Bates 


énéBaAe Ovarois Kpov(bas* 


128. iréfaAe] éx(BaXAe 


129. iua xa] xapà] váuar: xal xapái pr. 


freudi fuit scholiastae, qui inter- 
pretatur, sep de ueudopvys, Uri 
E s MMgy" Ó«ol yàp ai- 
b», cá(ovnim, nisi érueppopért ce 


dv, ría P oce] üBein 
pro às dictum accepit Brunckius, 
quod non defenditur Hesiodeo (Sc. 
348.) Mia xpljusar pro àta dicto, 
at Aratus v. 1068. 84A«a pro 8jA«a 
dixit. Femininum sic olim inter- 





praesidio tutam Herculis 
io tu 'ereui 
sortem ego, improbens querelas 
tuas, laeta quidem et lubens, sed 
tamen contradicam. Digna tamen 
memoratu Musgravii conjectura est. 
io adjectivo usus est Ae- 
schylus Suppl. 194. alicia xal yocbvà 
xa] (axpei' rn. 455. voAAY. 
vor vipuar' alloluv Aéyur, ctsi his 
exemplis nihil efücitur. Nam apud 
Aoschylum modestia et verecundis 
opus erat verbis, apud Sophoclem 
vero, ubi consol est. sollicita. 
de marito Dejanirs, grata et ju- 
cunda verba potius dicenda erant 
quam verecunda, Neque argu- 
tandum in eo est quod àáBea uiv 
(1. e. &Beia pév elus vel Krona) &rrín. 
E ofse dicere maluit, id quod ju- 
cundum est primo loco ponens, 
uam dvría piv cfcw, áBeia Bí elu. 
ümiliter v. 143. uér éxudéois va- 
o?ca, Er V Érepos dl, ubi vigria 
uendi ratio t obre we- 
prm m pom rafoica. 
Ceterum quod syllabae longae, à 
qua áScia incipit, brevis in stropha 
ius est momenti, 





AA nl mín. kal xapà 


Évarois] 6rárois cum lineola. Saxdrou 


ic etiam in leximate soholli 


juum Sophocles in hoc genere mi- 
Hus diligens quam Aeechylus fo- 
erit. 
MN olx arerplu] Verbis oix 

iroyrüvas, oi um, 
BáAXeiv, obx. àolorud(eiv explicat. 
Scholiasta.  Gententia eadem apud 
Pindarum Isthm. 8, 32. xph & 
à» ixxil! àrlpl uéAe, et apud alios 
mon raro, 

126. ivdeygra—] Monet Deja- 
miram bonorum et malorum, quae 
in vita hominum eveniant, vicissi- 
tudinem aequo animo eese feren- 
dam, quum hio eit rerum humana- 
rum ordo, quem ne Juppiter qui- 
dem mutare possit. Dicti Home- 
rici Il. a4, $27. admonet scholiasta, 
Bon "dp T« widor waraxelara: dv 
Aibs ola, | Bépuv, ola Biberi, xa- 
xàv, Vrepos Bà ddr. 

148. órarois KoopíBas] 6vwroisi 
Zebs Suidas s. v. üvorpbeis, 

129. vijua xal xaph] wíuari xal 
xad, quod codex a m. pr. habet, 
legit et interpretatus est scholi- 
asta, homo metrorum imperitus, 
cui fraudem fecit tmesis verbi éxi- 
xwwAosw, quod, quum paesivum 
dxwwxNoorra: metro non conveni- 
Tet, intransitive dixit Sophocles, 
quod jam unus ex echoliastis ani- 
madvertit, qui annotavit, d»rl oU 
kvxNoUyras à vüy dvÓpérur wpdy- 
nara. d rb xwkAoUrw xl vin 
Non animadverterat alius, qui has 
excogitavit ineptias, xl xapé 3$ wal 
orfipari vügi kvxNobsw ol Geol, wi- 
p DM y ioni id - 

i iua xal xapá i. Rursus 
alius, qui spar: xal xap legerat, 
orb ui» érl vípari, veri 9b dri 
xept- 












[IJ 


péve. yàp olr' aióa. 


ZO$OKAEOTZ 
rác kuxAoUgw, olov &pkróv arpoiábes kéAevÜoi, 


131 
132 


vif Bporoisw obre Kfpes oüre mAotiros, 
&AX' ájop BéBaxe, rà V éxépxerat xalpew re xal orépe- 


& xal v? ràr ávaccar xlcw Myo 


[v&a.. 


Td aliv ioxeur. ene r(s àbe 


132-140. Versus sic divisi, péve-] Bporoir 
xclpe-] à xal-| vdd. vic Poil e 


130. Épwrov] Ursam hic scholi- 
astao utramque intelligunt. Id si 
voluisset poeta, Épersr scripsisset. 
Habuit ille in mente Homeri ver- 
sus Tliad. 18, 487. et Od. 5, a73. 
prov €, f kal Bnalay éxixAnzir 
xaMoveir, | fr abroi rpéperas ral 
7 "üpluva. Sokebe | olm 9 Kupopós 
deri Aaerpós "Oreroto. Eo fno 
enim ursae similitudine utitur, ut, 
quemadmodum haeo nunquam ncn 
supra nos in caelo vertitur, ita su- 
per capitibus noetris etiam bona 
ao mala perpetuo gyro verti dicat. 
"HERM. Herodot. 1, 207. xóxhos 
à» üvÜpurnlev dol vpryudrav, ve- 
pibepliuevos B oix. 4G all robs ab- 
obs ebrvyéew, SCHNEIDEW. 


NET néva vàp—orépeóa!] Recte. &yadà 7à 


Hermannus interpretatus est. 
ier nec nox manet mortalibus, 
meque res adversae, neque opes, 
sed cito relinquunt, et ad alium 
accedit gaudere privarique. Pot- 
erat idem adjicere pronomen illud, 
cui oppositum sit 7$ 34, contineri 
jam nomine fporoizw, ita ut ad 
verba àAX &$ap BéBaxe addi non 
mecesoe eno; quae verba accura- 
tivo j jam sic interpretere: sed cito 
io procul eunt. WUND. 

B9. vit] Vid. ad v. 94. 

133. Kiipes] I. e. cvuidopal, ut in- 
terpretatur Hesychius. 

135. BéBaxe] m forma pro 
BéBnxe est in aj Ad ver- 
ba &àX' áoap. ere intel ligitur rg 
né» ex opposito rj B. Similiter 





€ vAoUroc-] BéBnxe-| 
135. BéBaxe] BiByxe 


van. 
136. eréperóai] Scholiasta, rri 
rob AvréigÜa: xal orípesSas xapás. 
Tlvos Bà crépesóai; BbuAoróri Toi 
xalpew. Variavit orationem, verbis 
Xalper ve xal. aréperóus, idem sig- 
nificans atque iis quae v. m. 
Buit, xapà xal viua. 
ctum El. 265. xà rà»M poc air 
€' polus xal rb TyrácÓ. TéAe. 














deo, ri i trirorras va de sur dn 
Avtpári 


we. Certum est 
& cum Se pronomine jungendum 
esse, ut recte monuit Bernhardy 
Synt. p. 278., significareque, quod 
ntecedentbus, sà quae speciant 
pronomina, expositum est, perpe- 
tuam malorum et bonorum vicissi- 
tudinem ease, i. e. hoc loco, facile 
fieri posse ut, si malo op 
Hercules sit, mox tamen incolu- 
misrevertatur WUND. Compa. 
rantur exempla Euripidis Androm. 
1115. áy KAvrauforpas vónos | els 
Jr indrrow ravi i oet 
Tph. A. 155. e$payida $éAanc, t» 
dri Bre rfe kouleis. 

4Aríciw —fexem] — Comparavit. 
Neuius Oed. C. 1678. váde AdBois. 
et Thucyd. a, 8. oUrws dpyj exor ol 
ielovs vobs'ABnyalovs. 


TPAXINIAI. 
Tékvown Zijv' ágovAov eibev ; 


AH.senvopéry uàv, ás üàzewácat, nápe 
"á8na robuóv" s ' éyà OvpodQop 
uir éxudBoi mafobca, vüv V éreipos et. 
TÀ yàp veáfov &v rowiabe Bóaxerat 


Xdpownw abro), kal vw ob OáXzos 0«of), 


145 


oi9' ópBpos, o0? mvevuárev obbtv kXovet, 


145. abra) bbreb eum duplici epiritu. 
literae ei kAovéiv, eraso ». 


xNová] 


140. Záy ÉáBovXov Scholiasta, 8ís- 
Bovhor xal xaxóBovAov, ul) BovAeu- 
dgutror vois lBlows aul vb avpudbépor" 
Bà umb» Qa)Aor wepl "HpaxAéovs 
Duxi(e ob yàp wepiopá ToU davroU 
subs à Zeós. de est adeo, tanto- 
gere; quantum tu acilicet in animo 
fingi. Sic recte Musgr. Aéyw ju- 
bendi significatione, quae satis fre. 
quens est, dictum esse monuit 
Scholiasta, qui. xpia explicandi 
caussa addidit. 

141. às &xexáca;] Eadem locutio 
Oed. C. 16. (ubi codex às àpexá- 
9, quod correxit Siop6wrfs) et apud 
Eurip. Or. 1298. 'EXévns vb kéxup* 
deri», &ás àveuáca,, — Nisi his locis 
omnibus d ds cdd! elkdomu, quod in 

in pluribus apogr. re- 








Medane ferendum est. 
143. De ordine sententiarum di- 
ctum ad v. 122. 


7'inapogr. uno. De respon- 
m particularum qiíre et M dico- 
tur ad v. 334. 

144. roirbe dixit quasi seque- 
retur 1» ob 6dAxos—, pro quo inu- 
iata propter metri necessitatem 
orationis forma xaí vu oi 8dXror — 

juit. 

Béexerai] Ajac. 558. rms 9à xob- 
qou—nrreipaziy Blakov, víay | Vv- 
2r hrdaOuv, usrrpl vjjoe xapuovli. 

145. xápoww abro] abrob varia. 
lectio apud scholiastam, qui sio 
scribit: 4 yàp vía judía ép rois 





146. Ante obBiy tres 


rórois 7fis pepilas. Bárxera, 7b 
V abroó wis jobs: Kal vooUsww 
abréór Érun BÀ Barívovri, kr vob 

wroó, ro los davroU mos 
Aueplurws Bórkeras b ved(ov kal 
ore xaipar: $6«lpera: olre Derg 
olre àvípar cdobpórgri.  Tmitatur 
hunc locum Ioannes Diac. Allegor. 
in Hesiodi Theogon. p. 448. Gaisf. 
qudguBoy yàp dal và r&v véaw "révos. 
xal rois roobro Boswónevoy xé- 
pos. nam sic vitiosa acriptura xa- 
pls corrigenda videtur potius quam. 
cum Scaligero et Gaisfordio xe- 
plos. Sententiam poetae bene de- 
claravit Camerarius: **Nam ado- 
lescentia intra suam aetatem tuta 
mounitaque pascitur, hoc est educi- 
tur et adolescit, neque tangitur 
ulloexterno malo. Hoc enim sig- 
nificat vitare illam aestum, imbres, 
ventos." Adjectivum rowice ex- 
licatur verbis al wu eb duris 
Ó«o0—, eodem sénsu quo $wov vw 
—dici potuisset, si per metrum 
licuisset. Recte Linwoodius vertit. 
in such placea of its own, 

149. fpdpei] Antiphon in Ap- 
pend. ad Stol loril. vol. 4. 
p. 38. i» ép cónari brav mis mw 
aiBevoiw "revvala» dvapécy, (jj rovro. 





xa) 6dAA«i bià sarrbs Tov. BÍov, xal 





93 


ZO$OKAEOTZ 


4A? Slovaís Buoxóov ifaípes Blov. - 
8s roO", Eos ris vri mrapüdvov yvvi) 


xri, Máy v' dv voxri dporr(bav uépos. 


149 


Tór v ris ela(boiro, rij» ajroü axonav 
mpü£u, kaxcüru ofs éyà Bapiropau. 

dn àv otv 9 vóAX. Éyay. iavodumy- 
£y 0", olov oro apósóev, airs ipepà. 


60)» yàp quos riv reAevraíav áva£ 


15$ 


r' àm' olkov 'HpaxAMjs, rór dv 8ópois 
Post 149. sequebatur fro: wpbs dvdpis d) réxvuy doBovuéry. 
181. abroi] abrob 


vigor Bde pies bypbr Mrros, | 
ore vor duos Qaéówr àxricu 
Mover, | or üuBpos wepdacxe 
Bisurepés. 

147. fiborais Éiuox8or éalpe: Blov] 
dtalpeir Blo apte dictum, ut Wun- 
derus monet, huio loco, in quo 
quum puellae cum plantis com- 
parentur feliciter accrescentibus, 
Tecte ene dici possunt se tollere, 
i. e. adolescere, sive procrescere. 
Nam Bíoy Éuoxéov éalpew idem 
fere est atque év fle. Rod dfaí- 
pev lavróv. Contrarium est aja. 
ve Blov E]. 819. ptorum similis 
sententia Aj. 554. v r$ $poveiy 
"lp unb» fucros. Blos, fus 75 xal- 
per ad rb Avreisóos vápa. 

149. dy vwxrl] Nocte nuptiarum, 
Sophocles fragm. Terei apud Sto- 
baeum Floril. 68, 19. de dura sorte 
mulierum, xal rar, éelà» «i- 
póry (ep ula, l xpehv (muri 
xül Boxe» kaAas xew. Quod in 
versu Trach. 4» »wrl omisso jug 
yel xpórp dixit, excusationem ha- 
bet ab verbis praecedentibus íes 
i5 Àyrl rapüÓvov "yh kAn6jj, quae. 
nihil dubitationis relinquunt quae 
nox intelligenda sit. Ceterum de 
prima nocte similiter Homerus Od. 
18, a71. vét 9 Keras Pre 9) orvye- 


qeu, deer ordondon | cllondru 


150. Ejeci versum froi epbs àr- 
Mis 8 clever doBesnrn sb. intera 
polatore additum, qui non videtur 
sensisse quam ridicule virgo vix 
mulier facta liberos dicatur metu. 
ere qui nondum sunt nati et qui 
incertum est an unquam sint ex- 
stituri. Nec de metu hic agitur, 
sed de curis quarum particope mu- 
lier fit inde a prima connubii die. 
181. abroó] Quum de solis mu- 
lieribus hic agatur, exspectes ai- 
Tí. fed potuit etiam masculino 
uti in sententia generali, ut Cly- 
taemnestra El. 771. Berby 0b 7Í- 
xrey dori" o0b yàp xaxüs | vd- 
ver ties dy révp wporyiyverai, 
loci eo diferunt quod me- 
Sum ilic excladit socxoloy, fert 
vero abríjs in versu Trachiniarum. 
151. wpübw] Statum s. conditio- 
mem, ut v.i eb A]. 191. 
xaxoisw ois] Per attractionem 
dictum pro xaxàols. Qua uti ma- 
luit poets quam axois ofour acri- 
bere versu in tree partes les 
diviso. 
155. &b»—ápyár'] Eadem struc- 
tura dictum qua &yávas dfiivas v. 
159. 





"TPAXINIAI. 


Aelsei gaAaiày BéArov éyyeypapuévqr 
£uviipaf, pol mpódey cix Er mort, 
oXols dyávas fir, ore dpdcai, 
àAX' dis rt Bpáacv elpme xo) Üavojpevos. 
vv V ós &' olx v elre uiv Myovs 6 ri 
xpeln u! éAéaÓas xríjow, etre V ij» réxvois 
poipar zaspdas yíjs Buuperiv vépou 
xpóvov poráfas ós rplunvov jv(ka. 
Xápas àeín xàviaiswv BeBós. 
[rór' 5j &aveiv ypeln ode vibe v xpdve, 
mb. m et ii xp" 3, N "ere er t e. 
[A Wawerh] Bue?! "164. jpisa Dawosts prodit d» 105. 
&eeíy] dri, «vq 2 m. pr. rdvieioy Brunckius 


post quod voc, quattuor literae erasae. 166.168, 
sedunt Dobraeus ——— 166. xpdn c$« Brunckius] xpé? fire 


160 





157. suu» Boy] De vetere 
oraculo dictum accepit scholiasta. 
Sed quod quitar lorbiuera in- 
dicio est de testamento hio agi, 
eii in eo oraculi quoque illius 
(v. 171.) mentio fleri potuit, quod 
Hereulem moverat ut testamen- 
tum perscriberet, cujus argumen- 
tam narrat Dejanira versibus pro- 
ximis. 


Vyyeypauuárny tvvbfiuat] ] Hujus 
constructionis exemplum rune 
ius attulit ex Platon. Leg. 9. 

854 d. » L4] bios. D : 
T$ xporáre kal rais xepoi "ypadelr 

swuéopis uh pacTryeÜels—. 
Et Virgil Eel 3, roo. imaripti 
momina. regum fores. 

189. foXAebs àvyavas iiiv] Thu- 
cyd. 1, 15. comparat Linwood. éx- 
erparelas voÀ sb rijs lav- 
dijrar ol "EXAqves. 


metr canne proci 
Ü Recte Musgravius 8 ni, quid 


we ut connubio pariwm  accij 
oporterd. Si $r« legitur, sola di- di- 
Fal dos Dejanirae. E 


4pà. AaBé 

Éxeyey rporfcer 

osi pr & rip Teó X 
xovs Svr dernodumr. 


165. T ex duobus apogr. 


numeralibus conjungitur, pro par- 
Senis finali, accepit interpolator 
qui versus 166-16! 

sperálas] Similiter verbo xpo- 
rur Mta Josephus in Vita c. 
Gr; apr cort xpdror spuérusrn 
eis Bevheirurtas Bówrs sapi vàr 
davreis cvi 


165. rm Big Post diner 
sum suum abesset. 
iE. Qeuniium t vm- 





ZOPSOKAEOTZ 


1| To00. Vrexbpapóvra ro) xpóvov TréAos 


TÓ Aovróv fj0 Cj» dAvmire Bio.] 
roaUr' éppa(e mpós OeGv eipapuéva 


[ràv 'HpakAe(ev éxreAevrüo0a, móvev], 


170 


ósg rjv TaAaiur dqyàr ajbijcal vore 
Ac001i burav ex meAeidboyr En. 
kal rv0e vauépreua avu[Salvet xpóvov 


ToU vüv Tapóvros, és reAcoOrjvat xpeav. 


&o0' $30éws cÜbovcar àmqbür ép 


175 


 $óe, $a, rapBotcav, el pe xpi) pévew 


170. Versum spurium seclusi. 
173. rvauépreia] vauepreia 


que partem interpretatur, et recte 
quidem, Dejanira 76-81. Sed hic, 
ubi omnia pessima ominatur, in- 
epta sunt ista 166-8. neque audi- 
visse videtur chorus 823-42.  De- 
inde tres versus adeo frigidi, ut eo 
solo nomine suspectos haberem. 
Satis sunt ToiavT' etc. ut 46. DO- 
BRAEUS. Recte hos versus eji- 
cit Dobraeus. Versus 168. con- 
fictus ad similitudinem v. 82. br 
Aouby fí6n Blorov «bale» Éxew. 

169. Éjpa(e] Hercules. roiabTa 
autem dicit qualia ex iis quae su- 
pra dixerat colligi possunt. 

170. TG» 'HpakAe(ev ékTeAevra- 
a0a. vóvoyv] Versum inepta verbo- 
rum structura praecedenti adjunc- 
tum interpolatoris esse vidit Wun- 
derus. Explicare conati sunt scho- 
liastae, quorum unus annotavit, 7) 
SéATos ToiaUra ÉAeye xapà Ocóv el- 
Mápüan, Gore Tobrwv O0árepov abTQ 
TéAos Kc«o0m. Tí» wóvov. Alius, 
TOv éavroU wóve» Tb TÉAos. woAU 
9à Tb TowÜUro elbos wapà *ourais. 
Confictus autem hic versus videtur 
ex verbis poetae II170. 1171. ubi 
plura de hoc oraculo narrantur. 

171. $:yybv] Quercum nominat 
v. 1168. ubi vid. annot. 


I7I. ab55cal vore] abüjoa wort 


weAeidBoy] Hesychius, IIéAeia 
al e» Aobóyp Occ((ovca udrres. 
De columbis Dodonaeis, quod sa- 
cerdotum quarundam nomen esse 
conjicit Herodotus 2, 57, copiosius 
quam ad verba poetae intelligenda 
opus erat dixit scholiasta. Tàs Gec- 
wupbobs lepías AcDor(Sas dixit So- 
phocles . 401. 

172. Awboy;] De forma poetica 
Awbdv, Gros, Gri, Gya, dixit Steph. 
Byz. s. v. Awbórg p. 348. ed. 

ein. 

173. vauépreia] Hesychius inter- 

retatur per dAfj0eia, et rvauepréa, 

n05.  Aeschylo Pers. 246. va- 
peprü pro rnuepri) restituit Porso- 
nus, recte, ut videtur, animadver- 
tens tragicos non alia quam Dorica 
hujus vocabuli forma esse usos, ut 
fecerunt in 'A0dra et kvvaryós. Sen- 
Bus autem verborum est tempus 
advenisse quo comprobarl oraculi 
veritas debeat. 

xpóvov To) vU» wapóvros] Hoc 
tempore. Frequens hic usus geni- 
tivi, ut ruxrós Tobe Àj. 21. 

175. $óBy TrapBovcary] Metu tre- 
qidantem, ut in locis ab Seidlero 
collatis Eur. Herc. f. 97r. ol 5& 
TapBoUvres $óBe Gpovoy. Oed. C. 


TPAXINIAI. 


Távray üpísrov $wrüs éerepnuévqv. 
XO.ebdnulav viv ty'^. érà xaracredój 
erelyosÜ" ópà vi fvbpa spis xapàr Myav. 
AITEAOZ. 


Mamowa. Apáveipa, mpáros &áyyékev 


180 


Ókvov ae Mac rüv yàp 'Aluijvns rókov 

xal (vr én(ara xal kparoüvra kàx uáxus 

&yovr' ánapyàs Ócotot rois &yxaplois. 
AH.rly. etzas, à yepait, róvbe poi Adyor ; 


AT-.ráx' és bópovs covs róv moXU(nÀov móow 


185 


Ti£ew, davévra oiv xpáre vunóópo. 
AH.xal roi ró0. ücráv 1) (vov nav Myes ; 
AT-.é» Bovéepét Aeuidvi ps moÀXoUs Üpoet 


177. Eet hic ultimus paginae verus primo omissus ab librario, sed 


postmodum ab eo suppletus, 


post qarérra posita. 
eoro W pr. roórol (sic) sec. 
rpérreAos. 


1615. Bore márras ipfas crícu: 
4By Belrarras Qtalqyys rplxas. 

*f ue xph nives]. El cum T 
Borres constructum ut à&vu& «l— 
dixit v. 666. et quae sunt similia 
collata ab Elmsleio ad Eurip. Mel 
181. aérew per (jv explicat scho- 


178. ebonular viv fey'] Bene 
ominala loquere. Quasi castigatio 
es Dejanime, cujus orationem 
male ominata verba terminaverant. 
MUSGR. 

xarasredi] Coronatum, ut so- 
lent qui laetos nuncios afferunt. 
De quo diximus ad Oed. T. 82. 

179. xeplr] xdpw Lb. quod ex 
conjectura. erat Brunckius. 
Idem ex scholiaste annotatione 








ovrra, Aóywr 
du ro crejdrov 


186. Interpunctio non post fibeiy, sed 
by xpdrei] cvyspáre: 


187. vo AF] 
188. xps oAAobs Hermannus pro 


Bb croxd(erai ri. u£Ave. xarà 
ArayyéAnr, Ante quae verba gl. 
legitur xpbs sBovf. 

180. zpáros ÉyyeAos] Repetit v. 
190. Alter nuncius est Lichas v. 
239 seqq. 

186. civ xpére. wuentépy]  De- 
core victoriae insignem, ut expli- 
cat Brunckius. Adsignifcatur, ut 
Wund. monet, potestas sive po- 
tentia quam consequitur qui vic- 
toriam reportavit. Distincte iu 
El. 85. ravra yàp $fpe view 7 dg 
huir kal xpáros r&v Bpupévur. 

188. Bovéepei] Schol. jwb Bo&w 
Sepifouévy Toi Boüzi, Tovrémri 
Boós rpé$ovri, rectius quam He- 
gui, Bose E d Bóes. 8pous. 

om. Etym. M. p. 207, 20.) 
pond kal Beste sb iri, 

188. rpbs woXAobs] Conf 193. 
351. 371. 423. 





40 


ZOQ$OKAEOTZ 


Aíxas ó kfpv£ raUra* roU 9 éyà kir 


&nfi£ , Ónes rot mpóros àyye(Aas ráàe 


190 


mpós coU rt kepbávawa kal krgj» xápw. 
AH.avrós 8à aàs ümeoriw, elrep evrvx ei ; 
AT. oix eüpapeíq xpdj.evos 10ÀATj, yUvat. 

Kiko yàp avrüv MqAievs mas Aeís 


kp(vev mapaarüs, o)0. Exe Bijvat poc. 


195 


rà yàp ToÜo)v Éxacros éxuaDety ÓcAov 
ouk àv pe0etro, npiv kaÜ' 10ovi]y kei. 
oUrcs éxeivos oUx éxàv, €xobo, Dé 
&vearur. Óye 9 avróv avr(k épjavi. 


189. xtüpvt] rípst 
191. kreumv) xréunv 
post a et 1j serius addito. 


190. Toi] co: Brunckius, frustra. 
Sophocl. Electr. 1469. xaAare wá» 
kdAvuu! àv ó$0aAnGr, Üwvos | 1) 
cvyyerés Tou kkw duo) 0pfiyev TÜxp. 

I91. kepBdrauu kal krounv xádpw] 
Nuncii verba Oed. T. 1005. com- 
parat Musgr. Üwes coU spbs Bópovs 
éA0Órros «b wpátaipí ri. KépBos 6t 
xdpu conjuncta ib. 232. Tb yàp 
xépbos TeAG "yà xl) xápis wpoaxeí- 
cera. 

192. abrbs| Lichas. 

eiTvxei] personaliter accipi 
solet collatis exemplis parum aptis 
huic loco ubi ita positum est ut 
Lichas ipse bonum nuncium al- 
laturus ebTvxeiv dici videri de- 
beat, aut Hercules, de quo intel- 
lexit scholiasta : quod tamen ad- 
dito éxeivos significandum fuisset. 
Quamobrem eóéTvxfj scribendum vi- 
detur cum Hermanno. 

193. obk eüpapelg xpéperos] I.e. 
obx lorw abrg ebxepis vapoyeré- 
c0a;, ut explicat scholiaata. 

I94. Myeis Éxas Aeóbs] Schol. 
Myuets EÉ0vos Oerraukbr wvAngoíor 
Tpaxivos. MnAÍa 8t 5) wÓXis kaAei- 
TU, Urbem MyAÍa» finxit scholi- 


ToU 9' Hermannus] 7)» 9' pr. oU9' oorr. 
193. «üuapelg—ToAAn] eÜpapelau—1mToAA$, 1 


asta. De nomine populi Myeis 
vel Maxis v. L. Dindorfium in 
Thesauro vol. 5. p. 992. 

195. xplye] I. e. àraxplyei, ex- 
plorat, ut 314. 388. 

wapacràs] Similiter El. 295. éu- 
paris BoG vapacraca. ) 

(x«] Intelligendum Aíxas ex 
praecedente abrór. 

196. Tb *yàp wo0o0»] Pro Tb so- 
Ooínevov dictum accepit scholiasta, 
ut vb 0éAor Oed. Col. 1219. quod 
Wund. comparavit, pro Tó 0éAnua 
dictum. Habuit igitur pro accu- 
Sativo, qui regatur ab verbo je- 
0eiro. Pro nominativo habuit Her- 
mannus, ut Tb soÜo)v o)k b» ue- 
0«iro dictum sit pro ol *yàp :o0ov»- 
Tes obk By peOcipro, verbis Ckaoos 
éxua0ety 0CAm» explicandi caussa 
adjectis, pro éxdoTov éxpa8eiv 06- 
AorTos. 

198. obx íx&àv, éxovc. 5t] Fre- 
quens oppositio, ut. Ant. 276. vd- 
peua 9 xev obx éxoUsir. Scholi- 
asta, Tois Myuebcsiw abrbs ó Aíxas 
cóvecrw obx ékáv. BoóAerm "yàp 
airbs abrG&y &wocràs dAO0ci» vpis 
cé. 


TPAXINIAI. 4 


AH.à Ze, rà» Ofrgs Óropov 8s Aew Éyeis, 200 
€boxas uiv àÀXà civ xpóvo xapáv. 
$urijcar,, à yvvaixes, al r' ela aréygs 
af 7? éxrós ais, ós leXrrov ópp! épol 
rius àvacydv rijrbe vv rapro(peta. 

XO.àvoAoAv£ára bópos ecr(ois dAaAayats 2$ 
6 peAMóvvudos, év B? kowüs ápaéyav 
tro iÀoyyà rà» eiapérpay 


400. s] às pr. 202. Lineola praefiza mutatae personae index 


204. b»aeybr] drarydo, sam.pr superseripto. xaproljeba] Post. 
P litera erasa. 205.-208. Versus sio diri entered Jake 
yb àpcévur-] xAayyà—. . &oAoM seri] ro àvo- 
A Mao. A&XaAayais] purs * ind P ^ 


400. rb» Ofrzs Érouor $s Aep»'] olxos "HpaxA(ovs 0ucías kal ebyàs 
Scholiasta, rb» àwépómrov. cwuBa- woiirw. Versus ex duobus doch- 
eres yàp ol Svsuevéis OpoUr: à miis et paeone compositus. Bóuois 
xwpla. Éuewoy 8i, riy ágiepepéror in BÓno: mutabat Brunckius, recte, 
sois xal àyeápynror, b» ob5 Borà ut opinor, sentiens parum apte 8ó- 
xaraBáckerar rà Bà rombra xapía pou égecríos juxta se collocari, 
Adpyélas dxdAow. Ver: ior quum éecríors non ad Béuous, sed 
explicatio est. Cf Eur. Hipp.73.: ad &AaAayais referendum sit. Soho- 
tol rósl« vcrb» cré$avov ép áxn- liastam tamen nor legisse non 
pérov | A«uivor, & Bésxowa, kocuh- potest demonstrari ex verbis ejus 
cas $épu, | ir obre xou» às; totius looi sensum  reddentibus, 
dpBev. Borà, | oir JA8€ xa. aíin- — quae modo apposuimus. 
fot, &AA' üciparor | udMirsa. A«i- — &AaAayais ex duobus apogr. pro 
nir pur pxerai, | albis Bb xo-— &AcAais. 
aulas: emreóet Bpósos. ad quem — ao7. à ueAMvwuos] Scholiasta, 
looum conferri Valcken. potest. ef is ueAMvvndds éaTi, dre "yeya- 
WUND. Lmebs, jmére" xowà yàp wárrev 

401. dw] ze Ammon. p. So. — dorly «ixfr jjeére Dà ása kAayyh 

403. alAz:] Idem quod praece- ápséraw r« xal 6e», xiv &i- 
dens ovéyns. xi» vomcáre. Non animadvertit 

404. àvugyiv] Scholiasta, àwa- scholiasta ueAAévvaQos cum Báuos 
deriv, verear, ix pera$opás ToU esse conjungendum, quum oor- 
SAíov. Huic metaphorae aptum rupta uteretur lectione Bópois. 
est npa quns. "Verbis autem Bóuos à ueAAórvudos 

205. à»oAoA itera: Bápos éQecríors significantur nubiles puellae quae 

is Elmsleius ad Eurip. He- in domo versantur, non juvenes, 
raclid. 782. cui assentior, nisi quod qui in proximis demum verbis àp- 
&roAoAvtárew scribendum esse puto.  cévev xAayyá memorantur. Koudós 
Imperativum haud dubie legit metri caussa pro xowf, dixit. 
scholiasta, qui interpretatur à sás 
95 








49 


" AmoAA c TpocTárar: 
ópo0 5€ Taiüva Tiv 
áydyer , à TapÜévot, 


ZOSCOKAEOTZ 


210 


Boüre ràv ópóo opor " Aprejav "Oprvy(av, 
0càv éXadafóXov, ápdimvpov, 


ye(rovás re Nóu das. 
üe(pou. ov. ürdoopat 


209. 'AxóAAw scripsi pro 'AsóAA«ra. 


212. Duo versus, Boare-] Áprejuv —. 
208. fre] Sic : 435. fre 0à 
Ily&iàs Boà 6eg. Eurip. fragm. 


Phaeth. in cod. Claromontano v. 
52. (Tre  TtÀela ydpov — àodbd. 
NAUCK. 


209. 'AróAAw] Metrum 
/ | , 
V——|—— 


De constructione horum verborum 
dixi ad Antig. rro. De Apolline 
spogTáry v. ad Electr. 637. 

210. way! ürdyyer', à wapüévoi] 
Chorus semet ipsum tantum appel- 
lat, ut v. 821. 19, olov, à vai5e5, 
por équtey etc. ubi vid. schol. 
WUND. Cum usu verbi àxáyew 
comparatus est Lasus apud Athen. 
14. p. 624 e. Duvev üàváyo BapiBpo- 
pov &nuoríay. Eurip. Phoen. 1 350. 
&vdyere kexvróv. Paeana non mi- 
nus Dianase quam Apollinis pro- 
prium esse Proclus observat Chre- 
stom. p. 381. ed. Gaisf., ut monet 
Hermannus. 

214. Boare ràv óuócmwopoy "Apre- 
par "Oprvyíay, | 0eà». dAaQaBóAov, 
&uoívupov] Addidi 0eàv, quod non 
solun metro commendatur, sed 
etiam propterea necessarium est, 
ne nimium cumulentur unius no- 
minis epitheta. 

"Oprvylar] Ortygia dea, tanquam 
in insula Ortygia culta, appellatur 
etiam ab Ovidio Metam. I, 694. 
Cf. Dissen. Expl. Pind. Nem. 1, r. 
et O. Mueller. Dor. vol. 1. p. 116. 


216 


210. wauay] wauara 


214. Addidi 6«dy. 


et 376. De altero epitheto éAa- 
$1BóXov conferatur. Oed. C. v.1092. 
vukvonTÍkrov óxabby akvróbey éAd- 
qo». WUND. Homer. Hymn. in 
Dian. 2. "Apreyiw—7apOévov aiboíny, 
éAaQnBóXov. MUSGR. 
éAaQaBóAor] In apogr. dianBé 
Aov vel éAaQoBóAov. Simili Do 
rismo 8avaradQópa in Oedipo T. 181. 
ubi apogr. (avarnoópa. Apud Eu- 
ripid. Electr. 862. edd. vett. cre- 
$avoQopíay, quod Musgravius me- 
tri indicio in ere$arnQopíay muta- 
vit. Sed vere codices Florentini 
duo ceTe$aradQopíay. Eadem libro- 
rum discrepantia in Herc. fur. 781. 
ubi scribendum, 'Ieufj»' à oreQara- 
ópet. 
? Aud írupor] Scholiasta, *ap' Ücor 
&uQorépmus Tais xepol Sgbovx 7 
abr)) obca jj Exárp. vvpoópovs ' Ap- 
Téjubos. al-yAas dixit Oed. T. 207. 
ubi v. quae annotata sunt. 

115. vyelroras] Vicinas Trachini 
nymphas dicit 'Opecridbas, wap 
6cov dv rois Üpeai DiarpiBei T" Apre- 
pis, ut monet scholiasta. 

216. ácípou'] Notanda elisio di- 
phthongi: neque enim deípoua: 
plene scribi potest, ex quo valde 
improbabilis metri forma proditura 
esset. Hesychius, áeípouar ve al- 
poua.. Z. Tpaxiwía:s. Hos versus 
ab alia quam qure praecedentia ce- 
cinerat parte chori cani conjicit 
Hermannus, 


"TPAXINIAL. 


Tüy aiv, à rópavve rüs épás pevós. 


to) ltoí p' dvarapáacet, 
eot elo, 


6 xisaàs üprt Baxx(av Vrorrpépav áuiAav. 


là li TTaiày ITouá 
", à $a yvvawüv, 
TÀ3 dvrínpopa bij cot 
BMnew mápear! lvapyfi. 
217. Addidi alterum loj. 


Tluidr. a2. P, à $a 


219.-224. Verrus sic di 
irai] vdperr— 
inckius pro Basyeía. 


220 





419. «boi «i i 
i a1. Addidi im 


quami scripsi pro foe P à $(a vas. 


223. rrírpepa] Sic cum iota adscripto àrrírpeipa. 


a17. rbv alàbr, à rparre ràs dus 
$porís] Recto interpretatur scho- 
Tata, & niA), ris (us Vyfr vé- 
e deti (et vào 0 alAos Tàs vap- 
dior vpn The xapdar der soi 
is dufs Qpevs. — Aristote- 
TE Pau 8, 6 ab Hermanno cita- 
tus, éri 9 oix fori Ó alos Mur, 
AAXÀ uáxov ópyarruós. Et ib. 
€.T. Vocativus autem post accu- 
sativum riy ajAóv infertur ut v. 96— 
Tor. quem locnm Wund. compa- 
ravit. 
18. Bob Ioé y' dveropdrce, | 
gii i| nee] Legebatur 
Tob, braropdipees | eiot 1 d xir- 
eiw—. Correzi haec ut corrigenda. 
esse dixeram in libro de metris Tra- 
gicorum p. r8. Restituto altero 
4Boó metrum ex dipodia iambica et. 
trochaics compositum est, ut v. 
a10. ópes Bi vara vadp. Prono- 
men pe non propter iBoó positum, 
quod addito eo non opus habebat, 
sed propter &rarapdavei. 
220. à rugby) Videntur sibi vir- 
£I prae gaudio exsultantes he- 
Gorontae eme aemularique 
Bacchas: unde etiam exclamant 
euo. HERM. Nam Bacchae he- 
ders coronatae esse solebant, ut 


apud Euripidem in Pacchabus, 





Baxxlay &uNas] Certsmen quod 
in honorem Bacchi initur, i. e. sal- 
tationem Bacchicam. WUND. ixo- 





lexit. m liasta, pi ds pner 

dijuAxar, Tovréeri xo: 
peíay, vapopuá ue à xuraós, Tb 8 
froorpéQur üyrl rob àxb Aorqs dis 
diboviw perdyuv 8 iroBdQuar, 

211. lb là Had Tar | f, à 
da vorab] Haee quoque, vulgo 
si scripta, là là Tleddy" fe, f, à 
la vyóvas, correxi ut metrum pos- 
fulabat. [à là Tad» usitatum pae- 
snum epbyraniura eet. Nam valere 
se dvdyuy chorus dixerat v. 210. 
Nomen similiter duplicatum in Aj. 
694. lis là Tlà» Tid». 

413. brixpwpa] In apographis 
drrírpapa. V. ad Philoct, 481. He- 
tyehius, drrepa : drrimpinera 





pépa. "ràp vb wpórurror' xal dvtpó- 
wpepov, àyüporpózwwov.  XoQoxAis 
Teaxwins. Scholiasta, dvarría, à»- 


uelpava rois wpor pois kaxois &yabd. 
3 drrephowra, iw jw dpápeva. 
Proleuvóovoi Bl rbv Al xa» dpxáuevov. 
Non Licham'solum, eed etiam cap- 
tüvaa quaa secum ducit mulierea, 


i 


AIL.ópó, diAGt yvvatkes, ovó€ ju Óugaros 


SOdDOKAEOYTZ 


$povpàrv zapijAÓe, róvOe pij Aevacew arTóAov: 


xaípew 5e rv kijpuka mpobvvézo, xpóvo 

T0ÀÀq davévra, xapróv el rt xai $épeis. 
AIXAX. 

àAX' eb pàr ÜyueO', e) 56 mpoodwvoópe0a, 


yóvat, xar épyov xrrjcu* ür0pa yàp kaAds 


Tpáocovr àváykg xpuarà xepbalvew Er. 


AH.ó $(Arar' ávbpàv, mpà0' à npàra BojAopuat 
6(Da£or, el (Gv0' 'HpaxAi] mpocbéfonat. 
AL. éyoyé rot o» &Aevrov loxyovrá re 


kal (Grra kal ÓáAAovra xov vóc« Bapiv. 


AH.T0) yije; varpqas, elre BapBápov; Aéye. 
AI. áxryj ris éer. Evfods, &v0  ópi(erau 


Bepobs réAn T £ykapra Kqvaío A. 


226. $povpày Musgravius pro $povpd. 
233. 'HpaxAs; Scripsi pro 'HpaxAéa. 
237. Ebflois] ebBoto 


Aor] A in litura. 
ex v factum. 


226. ÜupaTos $povpàr] I. e. ocu- 
lorum attentionem. Cum duplici 
accusativo ue et opovpáy Wunderus 
comparavit locutiones voióy ve Éros 
qbyev tpkos óbóvTwv et nées pe 
xepa. 

228. xaprbv ef T. kal $épeis] Sic 
El. 1457. xalípois by, ef v0: xaprà 
Tvyxáre Tábe. 

$épeis] Sic recte codex et Suidas 
8. V. xapróv. ln apographis $épei, 
ab correctore positum qui non in- 
tellexerat recte secundam inferri 
personam post 7b» kfjpuka, quod eo- 
dem redit quo c£, à xp. 

230. kar' Épyov xrijsiw|] Recte 
scholiasta, xarà T3)» ToU Épyov wpà- 
L^ Tovrée iw àtlovs Tis 'HpakAéovs 
éper?s. Intelligit expugnationem 
Oechaliae. 

233. 'HpaxA5| Seribebatur 'Hpa- 
xAéa. 'HpaxAij infra 476. Conf. ad 


22: 
230 

2335 

Aeócaei] Aeócew pr..— eTé- 
235. vóre] o 


Aristoph. Theamoph. 26. 

234. ic xDovrá re kal (Gvra] (Gvra 
ordine minus logico post lexóorre 
positum, quod saepe fit in hoc 
verbo cum similibus conjuncto. 

237. Recta scrigtura EbBois est 
in apogr. plerisque. 

238. TéA] Sic etiam scholiasta 
et Eustathius p. 789, 17. TeÀe 
apogr. Par. 2712. et Ald. TéAg Éy- 
kapra lucum dicit, ut apparet ex 
V. 753. €v0a varpéo Ai Bepobs ópi- 
(e« reuevlay re $vAAdBa. Nam ut 
Harpocratio (s. v. àzb 1uo8wuárer) 
ab Herm. citatus refert, AíBvyuós 
$ncw Ó wypauuaruwhs, àyr) ToU dk 
Téy TeuevucGy wpogóbay. éxdorg yàp 
0c vAé0pa *yüs dwéveuov, & &» j- 
cÜovuévoar al els ràs Ovalas éyírovro 
Sawáyoa,. o) *yàp kaT' eboéBeiay Cüvor 
TÀ lepeia, àAAà 1uaOobpero:. 

Kyraíp] Scholiasta, Kfjyaiov, Eb- 


"TPAXINIAI. 


AH.eirraía $alvov, 3j "rà pavrelas rwds ; 


AL eixaís, 80 ipe. ràvà' àvásrarov 0ópe 


Xápav yuvauüv v ópis àv Jypaw. 
AH.abra, 86, apis ÜcGv, oU «or! eloi xal r(ves ; 

olerpal yàp, el ui) fvusopal xAémrovat ue. 
AL raóras éxeivos Edpórov mépcas móAw 


£e e8" air krfjpa. kal Ocois xpvróv. 


245 


AH.j xàrl raóry rjj sóAet rüv lakomov 
xpóvov BeBis jj» juepüv àvipiluov ; 
AL oix, ààAAà m pv aAeiaroy dy Avbois xpdvov 


240. lópi scripsi pro Bopl. 
Ae] UA, in " rctaio. 
in « mutato. 


Bolas. àxperípuw, bx) Ksyalov roi 
r . T 
239. $alrwr] Rata faciens, Oed. 


Col. 711. vóv ew rà Aauvpà raira 
Bé 9alrer 6». HERM. 
240. eixais] eberai" apogr. non- 
mulla, Vera lectio interpolata pro- 
antecedens eixraía dalvev. 
holiasta, eixais BV fpe: karev- 
Xf (ed. Romana eer! ebxhs) eni 


243. olerpal yàp, d 13 tvudopal 
xXérrovol pt enim sunt mi- 
seratione, vi de calamitatibus earum. 
rede jullico. SCHAEFER. Male 
scholiasta Bvcyeréis interpretatur. 
Conf v. 298-301. Quod in cod. 
eet ivppopá. recte [vugopal scriptum 
in apogr. plerisque. 

245. 8eois xpráv] I. o. ut lepótov- 

Aoi fierent. 


25s árápóuor ex paucis apogr. 
Al iios, Seholasta, 4) chr 
rbv sow rovror xal üdpdluor 
vv T&v jpepav dv Tjj (s $u- 
epper ; ot infra, dri ro) draplÜus- 
cov. lexosoy M rohbr, bv oix lv 
- drDwylearro xal geresdi 5à 
Tb» xpévev. Erfurdtius àrfpiuos. 
V. ad Ajao. 6o. 


adus fostopal Fusdopat 


245. diel- 
áp) 


Avipibuor] áplGpeiov, « 


448. Haec nuno deince) 
mentum fabulae in dificultates et 
facinus deducunt. In comoediis 
epitasin Tant Fit enim res jam. 
varia, periculosa et lone 
Tos. ilicilior atque Tortarbatior. 
In hac omnis est fabularum laus 
propter casuum et fortunae expli- 
cations. Sed Lichas ad haeo viam. 
sternit mendaciis stis, quibus cona- 

tur celare amores Herculis. Quibus 
proditis, quo maxime ille profatu- 
Tum se hero suo speraverat, eo 
gravissime nocet. Augetur enim 
suspicio Dejanirae et animus solli- 
citatur, adque illud consilium ca- 
pessendum deducitur, quad i ipsi et. 
oarito funestum esset futurum. 
CAMER.  Narmtio de Hercule 
Omphalae in servitutem venditae 
eadem ex Phei le memoratur 
ab schol. Homeri Od. 21, 33. Aéye- 
oi B. ds byaraxrácas Ó Zebs dvi vj) 
Eevorovíg mposérater 'Epuj (hunc 
etiam Apollodorus nominat 2,6, 2.) 
AaBóvra rbv 'HpaxAéa wwAijras Ben. 
Te dérov. rbv Bi ds Avlíay 
vérra Tj Tüw róe» Basievol 
"OnedAy Bosra: rpiàr rimB4vra. va- 
Adrrev. "Triginta talentorum pre- 
tium ab Euryto ejusque filiis postu- 
latum esse ex Lysimacti eropelesa 





ZO$OKAEOTZ 


kare(xeO', ds dgo' abros, oük éAeiÜepos, 


àAX' djroAÜe(s. roO Aóyov 9 ov xpi) $Oóvov, 


yóvai, mpocetvat, Zevs Órov mpáxrop davfj. 
ketvos 9& apa0els 'OubáA rj BapBápo 
éviavrüv éfénAqoev, ós avrós Aéyet, 
xolros éjx0r roro robresbos AaBàv 


&c0' Ópkov avrà mpocBaXov Dulpocev, 


7] i» róv &yywrijpa ro00e roO áDovs 
£Uv 1a1bl kal yvvawl bovAdo ew éri. 
KoUx TjA/ece robos, àÀX' 80' áyvós fjv, 


249. 8s $»0] éc $»le 
éBelx0m pr. ToDreiBos] T Üveiboa 


X 
KOUK, X & m pr. 


vapabótoss narrat schol. Euripidis 
Hipp. 545. Alludit ad hano fabu- 
lam Aeschylus Agam. 1040. xal 
aiba *yáp To, $acl» 'AAkufrns oré 
vpa0érra TATvai DovAÍas ud(ms Tv- 
xev. 

249. 6s (no^ abr$s] Hoc addit ut 
fidem faciat narfationi per se minus 
probabili. 

450. ToU Aóyov—40órvov] Scho- 
liasta, uéuyi. ob xph, $701, népnee- 
c0a. ols ày wpáip ó Zeós. lBÍg "yàp 
Aoywpg Távra vpárre. ós 0éAe. 1$) 
ores: ob xp!) &ànbÀs dxobeir Tb» AÓ- 
yov, 8 deri étevreAlQew xad jéyew. 
$3) ob xph vapavreis 020: Aéyew Tà apà 
TOU Aibs "ywópeva, khr 3 xa^end. 
Quarum interpretationum prima 
ver& est habenda. 

251. keivos Bi —) Redit ad narra- 
tionem verbis roU Aéyov—da»] in- 
terruptam. Similiter v. 28r. et 
éyóÀ Bé Ant. 685. 1196. Aj. 487. 
quos locos comparavit Schneidew. 

253. éviavrby] Sic supra v. 69. 
Tres annos dixerunt Herodorus ab 
scholiasta memoratus et Apollodo- 
rus 2, 6, a. 

és abrbs Aye] Repetit quod v. 
249. dixerat $s $70 abrós: quod 


250 

255 

253. (érAnaev] &érAqocev 254. d0fix8n 
255. abr$] abrG 258. kobx 


saepe fit in verbis dicendi. 

255. Óiépocey] Notandus activae 
formae usus, cujus exempla aliquot 
attuli ad Stephani esaurum. 
Usitatior enim media est, qua uti- 
tur Aj. 1233. koÜre arpariryobs obre 
vavdpxous uoAciy Jus 'Axaur obre 
coU Owpóce. 

256. &yxiwrrüpa] Affinpm, prozi- 
mum culpae interpretantur P. Bur- 
mannus ad Phaedrum r1, 10, 5. et 
Valckenarius Animadv. ad Am- 
mon. p. 4. Recte videtur Seidlerus 
active dictum velle qui admovit hoc 
malum. HERM. M 

257. Tabl] *«cl interpolavit 
Turnebus propter pluralem và» ór 
Tékvev v. 266. Sed in formula cbr 
*Gibi kal *yvvauxl. non quaeritur de 
numero liberorum. Homerus Od. 
9, 199. ab Schneidew. collatus, oU- 
veká Luv civ waib] wepinxóue0" 496 
yvvaikl. — Anglice *0ith. eife and 
child, pariterque in aliis linguis. 
Eri] T. e. aliquando, sive posthac. 
Hoc minantis est, ut El. 66. &erpor 
Ós Aduyew Éri. SCHNEIDEW. 

158. xobx jAlece ToÜwos)] Per 
éparaloce, uáraioy elve Tb. Éxos ex- 


plicat scholiasta. Homericum Il. 16, 


TPAXINIAI. 


Lu 


carparóv AaBàv ézaxróv Épyerai móiuv 


Tij» Eipvreíav. róvbe yàp peraíriov 


uóvov Bporüv Épacxe oU3 elvat mátovs* 
Bs atràv &A0óyr' és Bópovs deriv, 
£vov zaXaiby dvra, moÀÀà uàv Myois 
éneppóOnae, moAAà 9' árnpá peri, 


Méyor xepotv uàv às üdvkr' Éyov Bé 


265 


Tüv Gr rékvuv Aeímowo npbs rófov xpíaw, 
avels 8? SoUXos ávbpüs vr" éAevOtpov 
Balovro* Beinvois 9' ví jv Qvapévos, 


a6o. peralriay] uhr aluo (sio) pr. 


261. Bporüs] Bporbv pr. — 265. 


Bx serius additum literis tenuioribus, sed ab eadem manu ut videtur. 


366. A«irorro] Morro 
quod est in codice. 
pro olvwudros. 


Bir Mee phos comparat 


M) "Scholiasta, fre 
Arb cei tron B arr re Iridpern 
rh» bxip roo qérov BovAelas. 

259. evpari» éraxri», quem dioit 
Sophocles, Arcades fuisse et Mali- 
enses ot Locros Epicnemidios per- 
hibet Apollodorus 2,7, 7. Solos 
Arcades nominat Diodorus 4, 37. 
HERM. 





H 

261. bs abrir ir dire] Home- 
rus Od. ar, a7. Bs ju» (Hercules 
Iphitun) deber dera sarieror $ 


ua 26e Sensus est, voAMÀ d$- 
x&b Aye xal Üyyp. Post 
ee scilicet. supprimitur verbum 
opposito éxeppóónce len- 
Euer peus Tpye 268. 
DOBRAEUS. * 
265. gurra Bn] iol iier 
a] wporíurorras $óvor dixit 
loct. 105. 


267. qarels Hermannus 
"Wunderus pro és. — af 


pm 
S. ruis ph 


266. r&v v réxrur] Schol. Ho- 
meri Il. s, 392. Efpvros à OlyaMas 


polen vis de Eius Bard roli riv 


ts Ovyarpos "ldAns "yduov T$ xarà 

Thy rolucd abràv vuctjta: Bvrauáve, 
dy Bs wes, robs mulas" rapà yàp 
"AxéNDurros eDdibes hy roluchy. 'H- 
paxMovs Bà Buryeviganérov hvyava- 
xrfsas 6 Efpvros obx àxeBibou i. 
xépnv. Similia tradunt Apollodorus 
2, $, 11. Diodorus 4, 31. aliique. 
lolae amorem bic consulto tacet 
Lichas, sed infra v. 354. prodit 
nuncius, ubi vid. scholiastae anno- 
tatio. De numero filiorum Euryti 
dissensisse veteres annotavit sci 
liasta, aliis, ut Hesiodo, quattuor, 
aliis duo vel tres perhibentibus. 

Aeírorro] Airorro etiam in apogr. 
plerisque. 

467. à] Sic Aj. ro10. BejAes 
Ayo àrr Oevbépos $avels.  Xo- 
noph. Mem. t, 3, 21. ojos elvar 
dr ivépov.. Vitioss scriptura x 
pro à»r' deceptus scholiasta dAev- 
Bios sb dei omisso pendere vo- 
luit. 

268. obredyor] Hercules. Scripsi 
autem g»epévor, Verum weny- 








ZOQ$OKAEOTZ 


éppiyev éxrós avróv.. àv éyav xóNov, 


és ixer abOcs " IQuros TipyvO(av 


270 


"ps kAirüv, Urovs vouábas éftxvookonóv, 


rór. dAXoc" avróv Oppa, Oürépq 9€ volr 


éyovr', àr' üxpas Tjke arvpydbovs zÀakós. 
&pyov 9' Exart roboe ugvícas üva£, 


ó rüp ánávrev Zeis vari '"OXpmtos, 


275 


mparóv yw éféneysyev, oi véoxero, 


óÜojvek' avróv uotvov àv0pdev 00A 


éxrewev. el yàp éppavós 1r)pivaro, 
Zeís rüv avvéyvo £iv Oki xewovpévo. 


ÜBpw yàp ov orépyovciww oibé Daípoves. 


keivo, 9 vmepxAlovres ék yAdoays xaxijs, 
avrol àv " Aibov Távres elo olkijropes, 
TÓAis 06 boUAq rácbe D. üomep eloopás 
&£ óA (ov áfgAorv evpotoat B(ov 


272. 0krépq] 8répa: 
bwepxAMovrea pr. et lemma scholii. 
antiqua. 


ram passim servarunt libri antiqui. 
V. Elmslei. ad Eurip. Bacch. 686. 
Augvonéros Platoni Leg. 6. p. 7750. 
ex libris optimis restitutum pro 9- 
ouo évos. 

269. éxrbs abrir] abrbv éxrbs in 
uno apogr 

270. "Ierros] Fons hujus fabulae 
est in Odyss. a1, 22. seqq. HERM. 
Pluribus eam enarravit Diodorus 


4 3l. 

TipvvBlay kAcrÓy] De situ Tiryn- 
this conf. v. 1151. 

271. TrTovs ipe etiam Pherecydes 
apud schol. Hom. Od. 21, 23. et 
Diodorus 4, 31. Alii boves ab- 
reptas esse tradiderunt: v. A pollo- 
dorum 2, 6, 2. 

271. 0&répg] Sic duo apogr. Alia 
6irépg contra morem Atticorum. 


277. uobvov| uórov 


279. ty] v à» 38r. 
óxepyJubarrec mutavit manus 


Conf. ad Aristoph. Av. 1365. $répa 
pro &árépa codex male in Oed. Col. 
497. Cum locutione 0aTépg voir 
Éxorra Schneidew. co t poetae 
versum apud Stob. Floril. 99, 25. 
Üwov Tis &Xyei, keine kal Tbv voUr 
Éxei. 

177. uoUvoy ày0pdwroy] I. e. solum 
eorum omnium quos occiderat Her- 
cules. 

280. oie Baluores] Particula o084 
significatur non magis quam ho- 
manes. 

281. óvepxAlorres] Forma magis 
poetica quam órepxJuBaàrres, quod 
substituit antiquus oodicis cor- 
rector. 

283. rdc9e] Pro olf$e dictum per 
attractionem. 


TPAXINIAI. 
xepoüo: npós cé raíra yàp nói re oos 


28$ 


ééeir', ya 9$, muorüs Qv xelvo, reAG. 
abràv 0 éxéivov, ebr' ày áyvà 0ópara 
Bfp marpóo Zqi rfjs áAdceus, 
$póvei vw ás fjforra: roro yàp Aóyov 


0A o0 kaAGs AexÜ£vros fjburrov xXóew. 


ago 


XO.divacca, viv cox répyis dpdavis xupei, 
TG» p» mapóvrav, rà Bt mezvopéyo Aóyo. 

AH.nás 0 oix éyà xaípow! áy, àybpàs eirvyii 
aAXovca mpü£w ríjvbe, mavbiko dpeví ; 


[oj ar! àváyky rfibe roüro avrrpéxew.] 


295 


Spus V Éveort roiow eQ axomovpévois. 


289. $eór«] épirei, accentu super e & m. rec 
Scaliger apud Musgr. Exercit. Eurip. p. r. pro vá» 8 


"er rye) oiMjor dréyen 


285. r—H] De harum pertien- 
larum responsione dictum ad 


33e. 
dr. iyrà Blpuera] Non cogitan- 
dum cum scholiasta de hostis xa- 
Sepríos. Etenim Anto expediti 
nem susceptam Hercules à caede 
. 258. 


Iphiti purus erat; vide 





We ribus drei. Pam. 13. 
Beís v he! yis Awxbr eÜrorov 
qi. Alis unt Platonis 4yvà 6j- 
pers Leg. 6. p.702 C. Idem ib. 1o 
P. So9 E. kpeiei re xal lenis 

(re rh Bera, sfr pria 


wv ériiaMs, MUSGR. 


489. »w post abrir dxeivor illa- 
tam propler verbe plure interpo- 
sita. V. ad Ood. T. 248. 

aga. ráv ul» rapórrev] Praeco- 
mem intelligit et quas adduerat 


aps à 
295. 09d 


captiva, WUND.  Constructio- 
nem disparem verborum rà» ul» 
wapóvrey, rà && wervcuévy 
Schneidew. comparavit cum Phil. 
170. u$ rov rrr Bporár untà 
aivrpogor Dun. 

294. xalpowr d. sarl $perl] 
His verbis nihil amplius significat. 
Dejanira quam justissimam se ha- 
bere causnm gaudendi. 

95. oM "e ] *03M$ 7 duo 
apogr. usitato in hac formula 
vitio. Totus autem versus tam 
inutilis est ut recte judicas vi- 
deatur Wunderus, qui delendum 
eese censuit. Eat haud dubie ab 
interpolatore adjectus, qui verbis 
non satis aptis affirmative expres- 
Ei it quod interregative dixerat De- 


vx Bpos V] kal jy Suidas &. v. 
rapbei. 

Toürw «B cxorovpéroi] Recte eon- 
siderantibus. Idem formae mediae 
wususOed. T.gó,. Similem poetae 
non nominaü sententiam comae 











50 


ZO$OKAEOT2 


rapBeiv rà» €0 mpáccovra, pij aar] more. 
épol yàp olxros Oewós eloéfy, (at, 
ravras ópdar Ova nórpovs rl £évns 


xepas ào(kovs àráropás T àAcpévas, 


390 


al plv pv cap é£ àAevOépov los 
&vbpàr, ravüv 0à booAor loxovow fov. 
à Ze) rpomaie, uj mor. elo(bouil oe 

7pós roUpOv ore coTépua xopijcavrá Tot, 


pb , et rt bpáaeis, rfjob6 ye (dans éri. 


305 


obras éyà 5ébowxa rác. ópepér. 

& OvardAawa, r(s vof. €t veav(bov ; 
ávavbpos, 1) rTekvobaca ; Tpós pv yàp ivcw 
Távrev &rewos ràvbe, yevvaía Bé ris. 


Aíxa, T(vos sor! éariv 1) £évg Bporóv ; 


305. (os) (éócmc 


v 
TeKkoUca, v à m. pr. 


ravit scholiasta, xal ToUro Tobwós 
éeriw àybpbs fudporos, | brav kaXàs 
wpáccm Tis, dAwÍQew xaxd. — Nititur 
haec sententia vulgari veterum 
opinione de invidia deorum. 

297. TapBeiv Tb» e) mwpdocorra 
n] 792] woré] I.e. 43 c$a^f 
wore Ó «b wpáccor, usitata attrac- 
tione. Quod autem metuere se 
dicit Dejanira in altera parte fabu- 
lae suo ipsius exemplo docetur. 

298. éuol—«icéBn] Eadem verbi 
eiceA0eiv structura in locis ab 
Schneidew. collatis Oed. C. 372. 
elo?A0e Toiv TpwraBAÍow Epis. kaxcfj, 
et Herodoti 3, 14. abrg re KauBóoy 
éceA0civ olróy. Tiwa.. olkroy Bewbv 
autem dicit misericordiam cum 
metu conjunctam. 

300. &olkovs àmdropás T' &jàeyé- 
yas] Similiter Oed. T. 1506. vre- 
xàs &vdrBpovs éi-yereis &Aoyuéras. 

303. Z«) Tpowraie] Scholiasta, 


306. Tác? ] ràc0 


310 


308. Tekroboca) 


309. Post rà&v0« litera v erasa. 


&rorpewruc, àAetixaxe.. Ixereóec 56 
p3 vafe» wapaxAf;gia Tais alxpa- 
Aerríc: Trà Tékva abT$js. 

304. *o]] Adverbio exprimit 
quod pronomine Twa exprimere 
poterat, swpbs ToUuoU  awépuarós 
Tiwa, ut nonet Hermannus. Optat 
enim Dejanira ut Juppiter nulli 
non suorum parcat. 

305. Tfc5«] I. e. éuob. Nolle 
se superstitem esse dicit malorum 

uae liberis fortasse accidant. Eo- 

em modo vg» Éri (óoaw dictum 
Antig. 2. Ad &4»5* autem intelli- 
gendum $páops ex interposito ef vi 
$páceis. 

308. rekvoUaca] Per Tékva Éyovea 
explicat scholiasta, qui Callima- 
cheum «oaiSobcca comparat. AApo- 

ha im Texvobca partim «e- 

oUva. Recte TekvoUcca Brunckius. 

$ícw] Externum corporis habi- 
tum. 


TTPAXINIAI. 


rís 5j rexobna, (s U à durícas maríp ; 

Keur* Enel vw rüvbe mAeiorov $xrwa 

Bhérowe?, ewrep xal dpoveiv obe» uéry. 
AT. r( 0 o2 éyd ; (0 üv pe kal xp(vots ; lows 


yévrnpa. váy éxcibev oix dp $oráross. 


315 


AH.pi) ráv rupávvav ; Eüpórov awopá ris 3v; 
AL oix olba. xal yàp o8 ávwrrópovv paxpáv. 
AHLoi?' Óvoua spós rov rüv £vveynópov Éxeis ; 
AL. fjkwra: ciyjj rouàv Épyov Tjvvrov. 


AHLelg', d ráAaw', àX' fpi &x vavrís" ind 


310 


xal £vudopá roi pi elBévas o£ y ifris et. 


312. vAdcTor] vAelorov 


314. Kal nplvo] kenplrour 
Tov inl 


omissum, 
311. 4 eIBóvas] udiiéras 


313.  fewre] Intelligendum 
Miror ex entibus. Sic 


Seyrep. post. udjurra. infertur Oed. 


Sees] Majore cum dignitate 
sortem suam ferri ab ea dicit. 
ai i V ell éyá j] L. e. oix 


316. r&v rupdr;wer] Ex genere 
regio. Iriure et Bacufjs 
TTragici ssepe utuntur de uno rege, 
at in exemplis ab Wund. collectis 
Antig. 6o. i173. Eurip. El 93. 
Herc. f. 567. 

Epireveripd ri dri] Farytaec- 
PIT ai anaripoo naspb 

a. rou ua Scho- 
liasta, éroAwrpeyuóvov, pir 
um. paxplr Wi, irl woMÓ. kaAos 
4 Axas Bà rb Ürorror oii rb "yévos 
eris GueMiywrey dlióran uaxphy 
dictum ut Oed. T. 220. ob yàp à» 
 naxplr Trevor abré. 

318. or irri] Ya E 
Evreux uaoueri "ut explicat scho- 
lista. fxr idem explicat per 


313. dp] p serios latum a m. pr. 
316. Non post rpdrrwr, sed poek eipi- 
wopá vis] exopà río 
sed postes literis exilioribus suppletum. 


firvr 
Meet om 


310. de'—de cavris] I. o. dic 
ipsa, quum Lichas nomen tuum 
nesciat. 

dvd wal—roi] I. o. érel roi wal. 


Verba propter metrum aliter col- 
locat. Nisi puajopá "eri eor 
bendum. 


£vusopá] Scholiasta, vuopà ydp. 
deri 7b ud quéckeóal ce Gris 
Ideen i 5 pd iri 
Aowza abrj Behir e 
qoin rà war abf. — "Indicat 
Dejanira se illi bene facere velle, 
si quaenam sit primum resciverit : 
quare eleganter dolendum esse ait, 
quod nondum quae sit cognitum 
habet. Cf. v. 318.' LINWOOD. 
Satin erat dici, ut monet Nauckius, 
els! B rdias, àAX ly dn avri 
rís d. Non est tamen verisimile 
ex uno hoc versu duos qui nuno 
leguntur ab interpolatore factos 
exe. y in j' mutavit Herman- 
nus, qui wipóugop' deri jd) ellévas 
d ut! frrus d seri eripit. Quod d «l- 
pud Ad c' fjris «d potius dicendum. 





52 


ZOP$OKAEOTZ 


AI ob rápa ro ye mpóa0ev obbev éf loov 


xpóvo Sujoe yAGcocar, ijr otbapà 
mpobdovev obre puel(ov' or. éAáccova, 


àAA' aliv eó(vovca avudopüs Bápos 


325 


Dakpvppoet Bvorygros, é£ Órov gárpav 


Oujveuor AéAovrev. ij 6 rot TUX 


332. ob rüpa] oU ^ dpa 
objaua.. C 


orrexit Hermannus. 


exo. 


322. obbiv é Tcov] Id est, àví- 
Cus, secus atque adhuc fecit. Ne- 
que enim oóbév cum 6$íce con- 
jungi potest, quae Hermanni sen- 
tentia est, sic haec verba interpre- 
tantis, nihil ergo differet ab se psa 
loquendo (i. e. semper eadem erit, 
constanter servando silentio) aeque 
wu antea fecit. Quod si voluisset 
poeta, verba sic potius collocari 
debuissent, Td 'ye wpócOev di Tcov 
xpóro obbiy Bilcei yAGocar. — Aiuí- 
cei *yAGocar Scholiasta recte intel- 
ligit de voce emittenda. Similem 
futuri medii usum annotavit He- 
Sychius, qui $Socera: inter alia 
interpretatur SiaAeAétera, | quod 
Ü&iaAéfera; scribendum videtur. 
Haec in editione prima scripsi. 
Nunc Bifocev posui ex conjectura 
Wakefieldi, quo verbo Sophocles 
utitur Oed. C. 963. Beris $óvovs 
poi kal *yduovs kal Evuudopàs | ToU 
coU Üigkas aTókaTos. Usitatius est 
yA&ccar léva. et àoiéra:. 

ob09auà] In codice ob$aug, in 
apographis ob$6au5 vel ob5auoU. 
E'ecta scriptura obSuud eat, de qua 
dixi ad Aristoph. Thesm. 1163. 

324. ore uel(ov' oU" dAdocora] 
Fortior negandi formula, de qua 
dixitSchaeferua ad Dionys. decomp. 
verb. p. 71. ab Hermanno citatus. 

325. &bívovca] Per xara-ovov- 
Mérn explicant scholiasta. 

326.  Saxpuppoei] | Scripturam 
codici ex correctione illatam 9a. 
Kpuppóei, quae etiam in apographis 


323. Brfoe: Wakefieldus pro Bioloei. 


ob- 
316. bakpvppóei, eraso cir- 


excepto Lb. omnibus est, sequitur 
glossator, qui éBdxpve» adscripsit, 
nisi hoc dicere voluit, praesens pro 
imperfecto positum esse. Eodem 
modo $wrei v. 347. in Qér« muta- 
vit manus recentior, scholiasta au- 
tem in interpretatione sua é$ére. 


posuit. 

327. bfiveuoy] Scholiasta, Épnuor 
i. e. eversam et dissipatam, quasi 
isjectam — ventis, ut intelligit 
Camerarius), ójnAóv. "Onnpos jve- 
páóeaaá» Qncw. Recte cum $jyeuó- 
«cca comparat, quod aliarum apud 
Homerum urbium epitheton est, 
etsi non Oechaliae: nisi quis cum 
Brunckio conjicere velit secholi- 
astam in versu Homeri Il. 2, 730. 
of T' Éxoy OlxaA(my, vóxw Elpirov 
OlxaAdjos, legisse Ebpórov jjwené- 
eccay, Sed OlxaAdjos quum con- 
stans apud Homerum epitheton 
Bit Ebpórov, probabilius est scholi- 
astam memoriae errore ad Oecha- 
lium transtulisse quod de aliis 
urbibus dictum legerat. ópiwwpyos 
OlxaA(a dicitur infra v. 354. 

fe ro: róxn] Scholiasta, afrr 86 
3 TÓx"», ka0' fv ciuwxQ, éiBAaB)s 
pi» abri émTi, ka 9 ob Tvyxáre 
Tíjs vTapà coU DetiórnTos: Üuos cvy- 
yrvóun» (xe. Vocabulo Tíx» non 
tam silentium significatur quam 
potius perpetuus puellae fletus 
summusque dolor, quo impedieba- 
tur quominus ullam proferret vo- 
cem. D. 
329. ?; 9 oiv] De particulis 56 oóy 


TPAXINIAI. 


5$ 


xaxij uàv abrjj y, àÀÀà cvyyvápqr fec. 
AH.) V olp dácÓc, kal mopevésón aréyas 


obres 6nos rjbwra, unbé npós xaxots 


Toiis oot A/my: mpós y o véav Aáfov 
us yàp ij vapobca. pis t dpara 
xepáper jn mávres, às ai 0' ol 06s 
ee(tps, dyà 82 rübor éfapef] 6G. 


AT. airo ye mpürov Baióv áppe(vac', ómas 


835 


pá6ps, üvev rGvW, obarwás 1' yes &o 


319. 4 9 oly scripsi pro f8' ol» 
wr AMÁBe ——— 333. 0r] Bur 


v.ad Aj.g6r. Bcholiasta f oi» 
dácóu dreyka(écbw  Aéye, 
AxAÀ sparréru brwep abrj ihov, 
ra jh Bátopev abrir Avréiv, 

330. ere: Üres jura] Discas 
ex hoc exemplo plenae locutionis 
quomodo intelligi oporteat fras 
similesque particulas junctas su- 
perlativis. BOHAEF. 

xps waxois] Philoct. r265. uv 
tí uox uéya | wápeore wpbs. xaxoisi 
wíuxovres wuxóv; Eurip. Heracl. 
17. comparavit Schneidew. sphr 
76i hp Aor al ró0 Eipvsóeis 
waxois | ÜBpwu! is dps Atlecer 


"a. 

331. Aóryy wpés y dpob Abxqw 
AdBo: codex. Tn apographis Aocrhy 
rpós *y duoU Airyv (quam lectionem 
Turnebus in margine notavit) Ad- 
Bei, vel Aóror wpós "y duoó Aírns 
AdBoi, vel vois obow ÉAAqw wpós y 
deo Aia. eol qe band dubie 
grammatici alicujus, duplici Aéro» 
offensi, conjectura est, d ea mi- 
mime contemnenda, quamvis pro- 
bebilius etiam corrigi poterat, voir 
eoi Mery xpés ^j. (uoi víay MBot, 
quod restitui. Simili errore in 
Ajace 330. libri omnes et scholi- 
asta Qr "yàp ol rouobe vixGrrai 
Oxo, ubi ex Stobaeo correximüs 
vuc&vras Myers, Haec in editione 
prima scripseram, neo muto gen- 


331. »fay AdBy scripsi pro Aó- 
396. 7 addidit Erfardtus. 


tentiam, nisi quod nuno etiem 
"rpós "y (uo suspectum habeo, pro 
quo Wunderus probabiliter con- 
jecit 4E duo). Nam ete particula 
supervacua est nec verisimile Bo- 
phoclem, quum pis kaxois modo 
praecesserit, eadem hio praepositi- 
one usum esse, quum altera 4 in 
promptu esset. 

333. oI] Ad Herculem. 

Aus] Sic apogr. omnia pro 
ps. 

334. yb Wi] &yé r« Turnebus 
ignarus responsionis particularum 
T« et &&. Supra 285. Tajra yàp 
sónis e obs | épéir'" éyb D) miorbr 
dy kelvp TeAG. et 143. uhr (xud- 
Sos waboUca' vüv D' Éwepos dl. 
Conf. ad Oed. T. 696. Antig. 1096. 
Philoct. 1312. 

335. abroU ye wpérov—] Scho- 
i & spoevaryyehirdpevos karéxei 
abrhy, fra erp epi Dv fjcovse apà 
abro dy rà wpousrele Aeyovros. 

&unelvag"] Post pluralem xepoü- 
pe», quo Dejanira usa eroi, illa- 
tum, ut f»Joóe» AaBá in ejusdem 
personae sermone post xepauav 
positum est Philoot. 645. In du- 
LeÍvas" corruptum in apogr. Paris. 
a712. et ed. Ald. 

336. oberivds 7'] T' recto addidit 
Erfurdtius, In apogr. nonnullis 
oberwás y. Masculino utitur oui 








54 


ZOPS$OKAEOTZ 


Qv T' oj0év elaikovaas éxud0ns à et. 
rovrav éyo yàp závr. érrüjpv àyó. 
AH.r( 9 éorl ToU ue rji. éiíoracas Bácw ; 


AT.craÓ0eic 


ükovcor' kal yàp ov0é róv nápos 


340 


po0o0v uárqv fjkovcas, ov0e vüv Doxó. 
AH.rórepov éxe(vovs Sijra 8eüp' abO«s máu 
kaAQjuev, 1) pol raiaté T. éfevreiv 0tAeis ; 


AT'.col ratobé r' o)bey elpyerat, rojrovs 5 £a. 


AH.xal $i) Beast, xà Aóyos aupowwéro. 


345 


AT.árip 09 oj0ép Qv ÉAcfev üpríos 
$«vet Oíkns és ópÜóv, àAX' f) vüv xaxós, 


337. éxud6ps Turnebus pro éxud6ps 6 
factum. 343. f 'uol Groddeckius pro fj uoi. 
347. Qerei] 9évei, prior accentus à m. rec. Ü 


generatim loquitur, esti de solis 
hic agitur mulieribus. Quod non 
rspexit scholiasta, qui annotavit, 
doa 96 kal lipceves Lerà Té alxpa- 
Aérevy. Qui pariter erravit v. 
344- 

337. Verbum ékudóps etiam post 
praecedens d6ps necessario hoc 
loco poni debebat, quia omisso eo 
oratio parum commode conformata 
foret. 

338. wdvr éxwrfu»] Antig. 
721. $Urai Tbv lybpa Tár1! évic Tf- 
uns vAéov. 

339. éerl Toi] ieri ; ToU edi- 
tiones veteres. écrl, roó Brunckius. 
Delenda interpunctio et ToU pro 
relativo pronomine ob vel Órov ac- 
cipiendum. V. ad El. 316. 

é$íoraca. Bdow]  Progredi me 
prohibes. Atque hunc horum ver- 
borum sensum esse vidit etiam 
scholiasta, qui haeo adnotavit: TÍ- 
vos évexa Thy Topelav kal Th» «fo- 
obor icrás ka) kwAóeis ; Putandus 
enim homo iste ita obviam obsti- 
tisse Dejanirae, quam remanere in 
scena vellet, ut progredi non pos- 
set. Apparet hoc quum ex horum 


339. éflarasa: 
346. à 
liens] Big 


ipsorum verborum significatione, 
tum e v. 335. abroU -ye etc. et v. 
340. ce'ra0cio^ Ékovcoy, accommoda- 
tumque hoc omnino ingenio nuntii 
est, non nimis verecundo ac mo- 
desto. Ita ne interrogatus quidem 
interpellat Dejanirsae cum Licha 
colloquium v. 402. 8Sqq. et v. 431. 
WUND. 

340. rTbv—g ov] r&y —pnÜOwr in 
uno apogr. 

341. udrn»] I. e. vev$ós, ut ex- 
plicat schol. 

341. ékelvovs] Licham et muli- 
eres captivas, ut ToíTov$ V. 344. 
Vid. ad v. 3326. 

343. raise] Virginibus chori. 

344. obbtv efpyeras] Nihil. veti- 
tum est, i. e. omnia fas est, dicere, 
ut explicat Linwood. 

345. xà Aéyos owqumréro] Fre- 
quens apud Platonem formula, 
cujus exempla collegit Astius in 
Lexico. 

347- eure] Quod corrector co- 
dicis posuit ode: est in Lb. Recte 
in ceteris apographis eve. V. 
ad v. 326. 

His és ópübr] Buales kal uerà 


TPAXINIAI. 


3j mpóa0ev oi Mikawos &yyeXos mapfjv. 
AH.r( dis; cadis uoi dpá(e mày cov votis" 


à uiv yàp éfelpnkas yvoía y! éxei. 


350 


AT.roórov Aéyovros rávbpàs elarjkovo' éyà, 
70ÀÀáv Tapóvrev uaprópov, às rijs kóps 
raírgs £ari keivos Elipvróy 0 Dior 
rfjv 8 iy(repyov OlxaMav, "Epos 8€ vw 


póvos Ocüv O££eiv alyuáca: rábe, 


355 


o0 ràzi Avbois oU à»' 'OuddA vóver 
Aarpeípar', o3 à furrós "Id(rov uópos* 
by vüv mapácas oUros iynaN Aye. 


350. àyrela Hermannus pro &yroia. 
B 
353. Epvror] eiporroy 


morrás 7 pir 


* ex v factum. 


doséilas explicat echoliaste. Oed, 
T,asi ri» qium geri Mules 


350. &yrola] Intelligendum voó- 
Te», ut Aj. 1056. Boxoürr' dual, 
loxoürra. 8 bs wpalve: ovparoi, i. e. 
dario $:1—.— Quanquam àyvoía ui 
fxe, ies quoda verbi àyvos significatio- 
bet, etiam cum accusativo 
A constrnl potest, ut. monet Nauc- 
kius, collato Oed. C. 223. 8éos 
Texere univ $e abba. ct 583. và 
V dr doy f Mirror loxes f i6 o- 
Berbs oui. &yvola mutato accentu 
pro Éyvoa metri caussa dictum, 
quod in nominibus proparozyto- 
nis in ou vel eu interdum eibi per- 


2. ES Scholiasta, Abr efr 
"^ 0o. ü, — Alterum 


Notandus hic locus eet, 
quod iA» semel positum ita ut 
ad duo diversa nomina diverso 
sensu referendum sit. Cf. Hom. 
n 1, EX: do dnérqr Bigpoy 7e 

xal àépe Biuov àplevs. WUND. 
"Epes] Amorem dicit Iolae: v. 





351. Aéyorros vàybpbs] Ad- 
356. o] obr — x] 


ad v. 266. 

355. alyudsw: rdb«] Scholiasta, 
xaraxpdtagtai 7j alxuj, 8 dor bà 
oM xaropfóca. Non probo 
hanc interpretationem. — Rectius 
Hesychius: alyud(u* woAepe. al- 
xnásas: woAenfisas, Ita Eur. Rhes. 
444. vb uiv yàp fíóy Béxaror alxuá- 
(us iro. Tum dfe alyud(aw eo- 
dem modo accipiendum quo "dde 
 ndpraata, et similia. WUND. 
igitur Aoc bellum. racipe. alxuá- 
ca: xépa dixit. Àj. 9: 

356, 357. o Da, Avlois oli* ix" 
"OpqdAp ivur | Mtpeluar, oi à 
jexrbs "Igírov uépos] His versibus 
nuncius comprehendit quae Lichaa 
supra mentitus erat de Lydis, de 
Omphale et de Iphito v. 248. 252. 
470. '"Puerbs bpos similiter dictum. 
"ut AifdAeveros "Apys Aj. 254. quod. 
comparavit Schneidewinus. 

358. tv] Refertur ad fpes. Glossa, 
dy, rb» lpera. vapáras, kxwsdueros. 
Sic etiam accepit scholiasta. He- 
sychius apposite ad hunc locum, 
vapócas: édzas. BRUNCE. | Mi- 
ad nomen remotius ^Egws 





ZOP$OKAEOTZ 


àAX' Tv(k oUk €&me)e Tür vroanópovr 


rijv Taióa boUvat, kpóduov és Éxot AÉxos, 


360 


éykxAnpa pakpór alríay 0 éroiiácas 


émorpareie, garp(ba. [Tijv rasrus, ev fj 


rüv Eüpvror ràyO eire Oeoró(ew Üpóvov, 


kre(ve« 1' ávakra marépa] rijoóe kal aoÀu» 


énepoe. kol vv, es ópüs, fjkec bopovs 


365 


es rovobe TéumOv oUk üjpovríoros, y)vat, 


o)ó dore bovAqr poe mpoobóka róD€ 


oQ0 eikós, e/meo évreÜcpuavrat 000. 


360. £xoi] Éxn, Bed m ex «i facto 
LU 
váAw] vd 


centus est. 


referendum scribere maluit Sopho- 
cles quam, quod multo aptius erat 
&, &d totam quae praecedit senten- 
tiam referendum, quod conjecit 
Schneidewinus, praeeunte Erfurd- 
tio, qui 5$ posuerat. 

ÉuxraMi»] Frustra Valckenarius 
(ad Eurip. Hipp. 388.) ad hunc vel 
perditum aliquem Sophoclis versum 
rettulit Phrynichi glossam in Bekk. 
Anecd. p. 4, 16. abrb rolusouy Aé- 
yeis :: olov abrb robvayrloy. Aé*yeis. 
eUrois 8 àv xal abrb robyvayprioy. Tb 
nérroi abró mpóakerrai vür onpaivoy 
Tb &xpiBis kal &AnÓGs. 

360. xpópur Aéxos] I. e. clam 
Dejanira, tva &s vaAAax($a abrhv 
AáBo, ut annotavit scholiasta. 

362. 363. Hos versus deleri vo- 
luit Dobraeus. Ego probabiliorem 
secutus sum sententiam Hartungii, 
qui verba T)» raór»s—^*aTépa eji- 
cienda esse vidit. Inepte dictum 
TÀybe 0póvor ubi vel r&v 0póvav vel 
simpliciter 6póve» dicendum erat, 
totaque sententia supervacua, quum 
de Euryto ejusque regno nihil falsi 
dixerit Lichas. 

363. rà»9'] Tóv5' in uno apogr. 

364. xal wóAu] Poterat xal abrir 


364. varépa] Post sa litera erasa. 


366. Toíc3«] robc9e, qui in hoc pronomine frequens ac- 
367. Tóbe] Toe vel róv8e pr., non vde. 


dicere, quum «arpíSa idem fere eit 
quod xóAi, sed quum metrum non 
ferret xal abr)», praetulit. nomen 
repetitum xal wóAur. 

365. trepoe] Aoristus cum prae- 
genti éxiorpareóc: conjunctus, ut in 
Aj. 31. $pá(e re xàbfjAocer, quem 
locum comparavit Schneidew. Com- 
paranda cum his ipsius Lichae nar- 
ratio v. 476.-478. 

366. Sóuovs às robcbe] ds, quod 
cum accusativo rei conjungi solet, 
cum accusativo loci construxit quia 
Bópovs robe significat ToUs év roicbe 
Tois bóuo:s : quod fit interdum, ut 
Oed. T. 148r. Agere | &s ràs àbeA- 
Qàs Tdcbe ràs égàs xépas, i. e. ós 
éué. Quam quaestionem tractavit 
Doederlinus in Symbolis philologi- 
cis Helveticis vol. 1. p. 309 8eqq. 
Plura tamen hujusmodi exempla 
librariis debentur: de quo dixi in 
Thesauro s. v. ds. 

367. ux0€ wpoabóka Tó5c) I. e. Tb 
dy $oíAns uépe Exe abrfr, ut ex- 
plicat scholiasta. Tó8e recte in apo- 
graphis uno excepto, quod de. 

368. évreO0Épuayra: wó0q] Adjec- 
tivo £»0epuos Hippocrates, Plutar- 
chus aliüque usi sunt, verbi vero 


TPAXINIAI. . 


(ofer obv nov npós at bgAGaat r0 m», 


Barrow, b roübe rvyyáro pa0àv mápa. 


370 


xal raóra oAAol ps uéay Tpaywuv 
&yopá avvefrjkovor ócarus éuol, 

der eMyyeur. el 9? p) Myo $a, 
olx fjtopa«, rà 0' dpüov éfelpnx' Óuos. 


AH.oluot ráAauwa, 00 zor' ell mpáyparos ; 


375 


rl cbbeyuat apoviy $aósreyor 

Aaffpatov ; à bíarqvos, àp' àvévvuos 

méwkev, &azep ovnáyov Dubpvvro ; 
AT.5 xdpra Aaympà xal xar' óppa xal $ijow, 


Tarpàs u£v olca yévecw Eüpórov mort 


88o 


"IóÀy "kaAéiro, rfjs éketvos obbapà 
BAMaras épáve, bidev obbey laropáv. 
XO.éAowro pj t mávres ol kaxol, rà 88 


3T1. écabres] br abrec 


319. dpra Canterus pro xal rà 
yet c a m. recentissima, 
louà Hermannus pro obfaur 


«paises nulla sunt exempla 
praeter hoc Sophoclis, nisi dkreóép- 
narras scripsit, ut. Nicander Alex. 
461. dixit, pie xal dxBpuaue vb 
Moor iypi] La 
371. pos nézp — &yopá] Latino- 
rum opud forum (ut apud Livium 
41, 9.) comparat Erfordtius. é» ué- 
dicit v. 423. 
373. Ber (i éyx, 
qui verba. facienti 
n 








iterint argui 
dicit. Male u« intelligit 


375. eb xor ell wpdyuaros ;] 
Sic Aj. gta. rirhper irri spé 


"si pour 31. 


316. deben wripá pro debibeyan. 


- 
380. olea vévecw] clon «veri, literis 
381. 'raAro Brunckius pro waAéro — ob- 
383. XO. om. 


379. Hunc versum Deianirae con- 
tinuant, sequentes nuncio tribuunt 
duo apographa: quam monem, 
tai manifrto alum, fortaase 

cutus est scholiasta, qui sanotavit 
É b moí &yyéiov wpócwróv 


re] Vitiosum xal rà etiam 
Eustathius legit qui p. 792, 22. ex 
Sophocle afferat rà Aaurpà xal er" 
Bua xal xarà Qóvw. 3 ndora est. 
Aj. 1359. El.312. 1278. 

381. dxaAiro] Imperfecto signi- 
ficat, dum inter suos versaretur. 
Monuit Schneidew. 

ollauà] V. ad v. 323. 

381. BMevas] L. e. obs yovein, 


Biber] Scilicet. 
Respicit ad Lichae verba v. 314. 
383. pf ro rárres ol caxofl Eas 








58 . 
Aafpai" Ós doxet pij mpémovr avr xaxá. 


AH.rí xpi) notet», yvvaikes ; os éyà Aóyous 


Trois vürv mapoÜot» éxremAgypérn kvpà. 
XO.Te/0ov uoAo0ca rávbpós, às rá«' àv caf; 
Aéfeier, e£ vw mpós B(av kp(vew OéAots. 


AH.dAN etur. kal yàp oik &zo yvópgs Aéyes. 


ATT-jueis 0e mpoouévepev ; 1) Tí xpi) roti ; 


AH.u(uv , ós 00 ávi]p ok (uv 7T üyyéAov, 


&AX' abrókAqros éx bój.ov Topeverat. 
AL rí( xpi], yóva,, poAóvra p '"HpaxAet Aéyew; 


6(ba£ov, às Éprovros, eloopás, epo. 


AH.os éx raxeias avv xpóvqo Bpabei oA av 


385. 390. voii] moeciv 
Sic, non às) 
pro XO. — àvhp] àvhp 


kAei ] € in litura pro s ut videtur. 


malos eos, qui facilius ferri possint 
quam qui Aafpaia àckovciw xaxd. 

384. mpérovr' abrQ] wpéror0 abrq: 
Stephani editio. Quod scholiastam 
legisse non potest colligi ex ejus 
annotatione, $co: uyxavayrat Adpq 
xal kaxobpyovs Aóryovs éavrois avrri- 
6éaciw. 

385. 390. Toii» ex apographis 
pro voti, quae frequens etiam in 
inscriptionibus scriptura est. V.ad 
Aj. 1356. 

388. vw Brunckius recte scripsit 
pro ju», quod alienum ab usu tra- 
gicorum. V. ad Electr. 528. 

vpbs Blay] Nam subditus Dejani- 
rae nuncius eet, ut vi contra eum 
uti possit. 

389. lvo "yróus] Idem quod Érev 
yvéuns Oed. C. 594. Scholiasta, 
oük Évev avvécecs, àAA' üpeord: fj- 
yovv Kk&uol &pécke: rovro. 

390. Nuncii, non chori, cui Tur- 
nebus tribuit, haeo verba esse, 
proximum uíuye et res ipsa docet. 
Nam nuncius diserte jubendus erat 


390. AIT. addidit Hermannus. 


ZOPOKAEOTZ 
38; 
399 
395 
388. y» Brunckius pro jur. 389. Éxe] 
391. AH. Turnebus 
393. AL] —-, lineola personae index. —'Hpe- 


395. ai» xpóve] cvrxpóren 


remanere, ne mirum videretur quod 
expositis rebus suis in Scena rema- 
net. 

393. abróxAmgros] Per abréuaros 
explicat scholinsta. 

394. bbator, 6s—4épuo)] &s parti- 
culae genitivis absolutis praepositae 
ea est vis, ut, idem fere signifioet 
atque vouícas vel eibós vel oDre 
yeyyóokov, ut Oed. T. 11. $pd(«— 
&s OcAorros b» éuoU Tpocapkeiy xax. 
145. Üneis uéy Bdüpov TaracÓe—ós 
vüy éuoU Opácoyros. WUND. 

elcopós] Hoc etai sic interponi 
potuit, tamen non improbabilis est 
Wunderi conjectura és ópás, nisi So- 
phocles compositum «icopjs usitato 
in parenthesi ópgs praetulit, ne bis 
deinceps ós particulam poneret. 

395. éx Taxelas] I. e. Taxéws, ut 
é£ éxovaías v. 727. et 5i óp05s Ant. 


994- 

civ xpóre Bpabei] Y. e. BpaBées, 
ut raxei Lb» xpóre Oed. C. 1603. 
est Taxévs. 


TPAXINIAI. 


59 


v M e ^ * / , 
acces, piv )j4as kavveocaaoÜat Aoyovs. 


, Ld ^ 5 
AI. àAX' et 7t xpri(ews toropetr, nápewr €yó. 


AH.7) xai ró TioTÓv Tíjs àAnÜe(as véues ; 


AT. tero péyas Zevs, óv y àv é£eióós kvpó. 


AH.r(s 1) yuvij 6r. éarlv v rjkews &yov ; 


400 


AI. EbBois" óv 5 égAacrev oix 6o Aéyew. 


AT. otros, 8Aé$. àbe. mpós (v. évvémew 9oxeis ; 
AL c) 9 és r( bij ue robr' éporijoas éxets ; 
AT. róAugcor elzeitv, el povets, 0 aà' ioropó. 


AL. zpós rijv kparotcav Apávewav, Olvéos 


405 


kópyv, Sápaprá 0' 'HpaxAéovs, el ui) kvpó 
| Aeiacov uáraia, beamórw re rijv éyijv. 


.396. xàyveácasÓa: Hermannus pro xal veácacQa: 


397. 399. A1 
97. 399. AL] 


400. 4OI. 404. 405. 4IO. 4I2. 415. 416. 419 421. 417. 
n 


personarum notae, ged solae lineolae. 


402.-431 his val ius nun- 


cio tribuit Brunckius quae in codice vel Deianiraé tribuuntur vel sola 


lineola, ut modo indicavi, notata sunt. 402. AT] AHI 403. AI] 
&yy — édsscripsi pro és. — éperfiras Tyrwhittus pro éperfjgac" 404. 
$«€]5c 407. Aebo acr] Aeócwr, altero « superscripto. 


396. xà»vedcac0a: Scholiasta sine 
lemmate: àrvaxoaiwícac0a: xal aj6is 
éjuASeu AxpiBas dx véas. 1) obro 
"plv huiy kauworépovs àvaxowdaac0a: 
Adyyovs. Qui compositum cum àxá 
legerat. Veram lectionem in libro 
suo fortasse habuit Eustathius, qui 
p- 811, 20. de verbo »«á» agens ita 
scribit, é£ ob xal xapà XodQoxAci àva- 

reécac0a. Aóyovs Tb. àvaxiijca:, el- 
sei» 8$ qupidTepoy àvaxoA fadi, Quo 
auctore Canterus ávareócasÓa: pro 
xal redácacÓ0a: reposuerat. pl» xal 
dictum ut Antig. 280. vaboa: wply 
ópyds xal nue nueoréooai A€yov, et 
apud alios non raro. 

398. »éjeis] Colis, observas. LIN- 
WOOD. Incertum est utrum »é- 
pes &n veues dixerit. Sophocles. 
Futurum 6$upyfcoun ad proxima 
Lichae verba supplevit scholiasta. 

402.431. Nuncii verba etiam 
ab scholiasta Dejanirae tribuuntur. 


Errorem animadvertit Tyrwhittus 
correxitque feminina épwrfcao" et 
mowÍAac, quae in codice et apo- 
graphis leguntur v. 402 et 412. 

401. BAéQ' &3«) Sic loqui solent 
qui cavere volunt ne alterius men. 
daciis decipiantur. Similiter Oed. 
T. 1121. obros cv, tpécBv, 5eUpó uoi 
0o Éy à" éperó. 

404. óAunCOY elreiy] Jubet quasi 
non ausuro respondere. Sic Cicero 
Phil. ?, 20, 49. ab Wund. compa- 
ratus, unde dicere te prius ad. pa- 
rentem tuum venisse quam ad me. 

405. wpbs T)» xparovca»—] Re- 
spondet ad verba wpbs Tl9 éyvéreiv 
Sokeis ; v. 402. 


406. báuaprd 8'] 5duapf in apogr. 
uno 


407. el uy up Aebaaev udraia) 
Nisi falsa species oculis meis objs- 
citur. 





60 
AT. roür abr £xpp(ov robró cov pa0eiv. Aéyeis 


ZOPSOKAEOTZ 


Oécrowav elyat rjv0e av ;.— AI. ó(kata yáp. 
AT.1( 6ijra ; moíav àfvots bobvas Bikqv, 

Tw epeOpis és rijvoe pi) Olkavos àv ; 
AL «ós pi) 9(katos ; Tí sore nowAas &xeis; 


410 


AT.oióév. av pévrot xápra roUro ÜpQv xvpeis. 
AI. &reua..— uópos 9 1] TáAat ko acr. 
AT.o0, apív y àv ems laropoópevos Bpaxi. 
AI. Aéy. e rt xpi(eis*. kal yàp o) avygAós €. 
AT. ri» alxuáAwror, ?]v Éérepiyas és bópovs, 
károwÜa br ; AL. ob ouv. pos T( 9 laropets ; 
AT.obxovr aV rajrgr, ?)v vm àyvo(as ópis, 


415 


'"IóAgv épacexes Eipérov aTopàv &yew ; 410 
AL. 7oíos éy àvÜpémowt; rs nó0ev uoAív 

col uaprvpijae, raUT. épo0 kAjew apáv ; 
AT. oÀAoíciv ücrüv. év uéon Tpaxwíov 

&yopá ToÀ/s cov rabrá y elavjkova. ÓxAos. 

408. AT-] AHI abr] aor 409. AI.] &yy 
literae erasae. 412. *rowíAac" Tyrwhittus pro voixíAas. 
AHI 414. A]]&yy —$ scripsi pro 2» 417. AT] AHI 418. 5g ; 
Al] &yy — 419. 


AL. ol $»j« Brunckius pro «áro«c0a Bfrrov. — AL. $nl. 
Post àyvolac litera erasa. 4213. AT] AHI. 424. Tavrá y ] Tab 


411. Post f$» duae 
413. AT] 


408. Tobr' abr) —TroUro] Eadem 
anaphora Oed. T. 1013. Tobr' abr5, 
vpéaBv, TovTÓ u' els àel Qofei. 

409. bkaia -yáp] I. e. convenit me 
hoc dicere. Sic 495. wer» "yàp ob 
SÍxaid ce xopeiv. WUND. 

412. uU) Síxaios dicit, non ob Bí- 
kc!uot, quia nuncii verba repetit. 

415. ob] I. e. oo Eve: 

416. xal "yàp ob evynAbs el] Ea- 
dem verba Eurip. Suppl. 566. 

418. Corruptam codicis scriptu- 
ram recte correxit Brunckius, qui 
addit **Prorsus negare debet Li- 
chas sibi cognitam esse puellam 
captivam. Alioquin nuncius non 


objiceret ei continuo, fjv óx' &*yroías 
ópis." 

419. fr óx' àyvolas ópis] I. e. scire 
te dissimulas. Miram logntionem 
8choliasta explicat $9» &yvoeis, vel 
$» wpocroij &yvotir. 

411. Tís vá0e» uoAdv] Sic Home- 
rus Od. 19, tos. rs wó0«v els àyBpár ; 
Conf. Phil. 56. rís Te kal *vó0ev vá- 
pe; ubi additur copula, quae in 
hac loquendi formula frequentius 
omittitur. LINWOOD. 

422. vapór] *ápa Bothius. 

415. vaí, quod in codice ante 
KkAó« legitur, in hujusmodi locis 
iragicorum saepe incertum est u- 





TPAXINIAI. 61 

AL Mew y éjaakov.. ratrà 0 obxl yLyveras. 415 

Rórqow elzeiv xàfaxpifBósat Afyov. 
AT-.solay Bóxyow ; olx énóporos M yer 

Mpapr. Épaakes 'HpanAet raérq» &yew ; 
AL dyà bdpapra ; mpós Oeüv, bpácov, d 

Memnowa, róvbe rs mor. éorlv ó £évos. 43o 
AT.8s co8 mapàv fjkovsev s rarus nób 

AóNis Dapeln màca, koUx 7) Avbla. 

Tépaeiv abri, àÀX ó rfjoU £pos $avels. 
AI. ávOpurros, à Béamow', àámoeríre. Tà yàp 

vogoQvr. Anpétv àvbpüs otl aádipovos. 435 
AH.pij, npós ae roi kar' áxpov Olratov vános 

Aus xaraarpánrovros, éxkMéyns Aóyov. 

425.AI] &yy nbn» scripsi pro val Avr yhprerai] diera. — 418. 
"HpaxAd] einlitur. — 430. róvie]o ex ew factum, — 43r. AIT] AHI 
Arcos] Sic, non fe cov — fjkwuser] fixoce» — 432. xoUx Jed ane 
ürpwros] lbéperos — 436. vpís c« Hermannus) vpbo ci 
trum ia iptum ib sch. lli L; ifi 
ais ciiam at ice codi rob Digi autem Ünphales, queo 
tioni simplex xAóew */ Kpaxoy me-  Avbb "vrl vocatur v. 70. Et sio 
lius convenire videtur, praesertim. hic quoque kob. AvBl "vuv, scribere 
quum v particula addita sit. potuisse! 

416. Mknsw—Abyor] Apte com- — 434. "irorrira] Scholiasta, xe- 
paratur Aeschyli dictum Agam. purch j ré: f yp. rupacrírre, olor à 
1369. 7b yàp rodju» ro6 vj «. lrfperor erre rape diy «lr névor 

xa. & BieAéeyxur ue. Conjectura inepta, 
propter perversam personarum dis- 


sonae. 
NN róvlie per attractionem pro 
Ehe dictum, quod metrum non fe- 


431. fixovrey] "Becto tertia per- 
sone vtitur, quam pro Dejanira re 


43. ed Avia codex. Proba- 
Milus apographa rob Aviía. Nam 
Avbía sime articulo terram potius 


tinctionem excogitata, de qua dic- 
tum ad 41. Triclinius énwráre. 

435. rooirri] Male sano. 

436. Olraiow város] Orqs Zasbs 
^ Bero mbyor dicit v. 19r. Idem 
rb» Ofrms Érouoy Mina" Éxewr. dici 
tur v. 200. Jovem sutem fulmi 








62 


ZO$OKAEOTZ 
ov yàp yvvawl roUs Aóyovs épeis xaxjj, 
ovO 1jrts o0 károie rüvÜpóymor, órt 
xaípew mé$vker ovxl rois avroís ác. 
"Epwrt uév vvv Oaris àvrav(orarai 
Trókrns ÓncSs és xeipas, ov kaAGs dporet. 
otros yàp üpxet kal Ócàv Ores OcAet, 


440 


kàpoU ye' Ts 0 ov xàrépas olas y' épo0 ; 
dor el rt Tüj.Q T. àpbpl rjjoe T[] vóo 445 
Ag$ÓOÉrri pepmrós epu, kápra paívopat, 

7] Tjj0e T5) yvvawl, rj perauríq 

ToU pybép aloxpoü pyó épol kakoü Tuwos. 

o)k éoT. TaUr .. àAX' el à» éx ke(vov ua0ív 


440. Toi$] Toi pr. 441. uÉv vvv] pev vür corr. uev .. Uy pr. duabus 
post uev literis erasis, quarum prior T, non y, fuisse potest, altera o. 


444. Post o0 punctum. 
addidit S. 


elul 


447. nerauríq] uev * alvum, e à m. recentissima 


445. Versum in textu omissum in margine 
T' àybpl Geidlerus pro Tàypl 


446. ueumrós elja] uepmróa 
449. oix Écri] 


obxebT:, confusis siglis literarum ev et ec 


tione Aj. 189. xAémrrovsi: uódovs. 
De callido silentio, quo quid trans- 
itur, Plato Rep. 5. p. 449 C. 9Soxeis 
elBos Aor ob Tb éAdxur roy éxkAérTew 
TOU A&yov. 

438. Trois Aóyovs] Verba quae fa- 
cis, Bic cum articulo Oed. T. 526. 
Uri ó uárris robs Adyovs yevbeis Aé- 
yoi. SCHNEIDE 

440. vévker] Cum dativo per- 
sonae, ut El. 860. act 0rarois Ev 
uépos. Sententia eadem supra v. 
129. et El. 916. rois abroicí Toi | obx 
abrós &ei bauudvyor vapacrarei. 

441. uér »v»] Sic Oed. T. 31. 0«- 
oi0i uév vuy ob laobpevor—. — Oed. 
C. 96. Eyvexa ue vuv. Apogra 
niv vüv vel né» oby. utr *yovr ie 
baeus Floril. 63, 24. vulgo: sed 
MSS. uiv oóy. Eustathius ubi de 
rur enclitico agit, quod significatio- 
nem $f particulae habeat, p. 792, 
19. név vvv exhibet, Idque ophooli 


recte restituit Stephanus. 

442. TÜicrns bros] Sic wpbs"Epora 
vukraAÍ(o dixit Anacreon apud A- 
then. rr. p. 7/82 à. SCHNEÍDEW. 

és xeipas cum. àvrapíoraras con- 
jungendum esse monet Schaeferus, 
ut és xeipas éA0eiv et alia hujus. 
modi dicuntur. 

444. olas 3y' duo?) Per attractio- 
nem dictum pro ola y é&yó eiu. 

445. T'—1] Respondent sibi Te— 
1j particulae, ut )—7Te« apud Home- 
rum ll. 2, 389. &cre yàp f) saibes 
ve«apol xfpal T€ "yvvaikes, et alios 
nonnullos. 

446. ueumrós el nr e. uéudouaa. 
Adjectivum significatione activa 
positum ; de quo v. Porson. ad 

urip. Hec. 1125. 

448. éuol, quod in priore parte 
sententiae poni debebat, in altera 
positum est propter metri necessi- 

tatem. 


TPAXINIAI. 
veibe,, pádnoiw o) kaXiv éxpaváves* 
€l 9 airós ajrüv be saibeíess, órav 
Otins yevéatat xpravós, ój8joe: kaxós. 
AX elzà máy ràAnÓés" ás &AevOCpo 
eobet xaAeto as kp mpóresru ob kA. 
rus à Nei, 008€ robro ylyverav 
20AAol. yàp ols elpnkas, ol ópácovc! épo(. 
xel uiv Béboixas, o) kaAGs rapfeis, émel 
rà pi) mu8cÓas, roürd y! &Xyóveiev Br 
7à Ü clBévas v ewóv; oy xàrépas 
aÀeloras àvijp els 'HpaxAs £ynue ij; 
xotz« ris ary x y duoi Aóyov kaxüv 
jivéykar' oU! óveibos" joe 1' oUb' àv el 
kápr' &rraxe(n rQ $uXeiv, éne( ad? &yo 
dkreipa 8) pá)uara, mposBAeyac' , 6r. 


4$0 


455 


460 


. yeibec] eim 
ns diis] EIS 
'ar) yiveras 


der. 464. éxrepa] ducreipas 


481. 452. Si temet ipse ad. men- 
Bendem imstituis, malus. reperiere 
bi. volueris bonus exse, i. o. quum 
benevolo animo, ne cui dolorem 
crees, falsa dixeris, eo ipso non eris 
benevolue, et facis potius ut ille 
doleat. HERM. Conf v. 481. seqq- 

453. à96fse. kaxós] Sic Ant. 709. 
eio BiawrvxBévres bebncar xanol. 
vidis Desi] Nam. praeco est 

áchas eoque homo liber, non ser- 
vus. 


454. ihp eb kaAfj] Bic Óveilos ob 
Me Phil. 477. 

460. sA«loras àhp els] Antithesis 
usitatimima, ut apud Eurip. Heracl. 
8. áruv wAlovuv uerécxov cls àvhp. 
tiw 'HoaxAci. Scripturam antiquam 
ANHPEIC grammaticus aliquis pro 
Avus accepit, idque à»dvlpous 
aplérovs interpretatus est, ut ex 


451. abrby] abrir. 


452. àe8frei] boBlrm 
455, Me] Mew (non. Meme) 


463. Post évraxeín literae duae elutae, rà ut vi- 


scholinstae annotatione cognoeci- 
tur, commento perabsurdo, de quo 
dixi in annotatione ad scholia vol. 2. 

.7i. Nonnullae ex plurimis, qui- 
Duicum Hercules rem habuerit 
memorat acholiasta, 

461. füe 7] I. o. fe v oix ür 
dvéyro bveiios. 

463. ivra«dis] Non de Hercule 
intelligendum, ut vult scholiasta, 
sedde lole. Lucian. Peregr. c.22. 
Tocovros les rüs Bdins dvrérmer 
abré,, et Alciphron. t, 13. les v- 
érkmje xal dyraxels à»ínsi compa- 
rat Schneidew., 8pfvourw dyraxeiza. 
ex Lycophr. 498. Wakefeldus.. 4»- 
Taxívai autem dicitur comparatione 
facta cum rebus quae colliquefactae 
inherent. 

464. éxreips] Hoo jam dixera 
v. an. . 





rà kdAXos abris róv Blov bubA«ocev, 


ZOOOKAEOTZ 


465 


kal yijv Tarpyav ovx éxoüca bcpopos 
&repae káboUAoaer. àAAÀ rara pvp 
pe(ro kar' obpov, aoi 0 éàyà dpá(v kaxóv 
Tpós dAAov elvat, mpós 5 Ey. àyrevbeiv àc(. 


XO.T:000 Aeyojogy xpnarà, xov puéprec xpóvo 


470 


yvrawl rjbe, káàm épo0 krijaec xápw. 

AL àAX', à $(Aq 8dorow ére( ce pav0ávo 
Üvqrijv dpovobcar Ovqrà koik &yvdpova, 
Tüv co. $páco ràAg0ésc obe kpiyopna. 


ferw yàp ores domep olros àvvéne. 


415 


A raórqs ó bewós luepós T00' "HpaxAj 


órjA0e, xal ríjab. obvex 7) ToAUQ0opos 
ka8ypé8s rarpQos OixaA(a 9ópet. 
xal ravra, bei yàp kal ró mpós ke(vov Aéyew, 


oVT elme kpünrew or àmyprrjün moré, 


470. Ti8oU scripsi pro meí0ov 
m. pr. 
475. obrws] obroc pr. 
pro 2opí. . 


468. pelro xar oüpoy] Scholiasta, 
ó epi ToUToy Aóyos épplióo, enel», 
eis Tür àépa. Sententia similiter 
formata Oed. T. 1458. àAA' $ uir 
jiu&r uoip' Pxoimep elo? (ro. ** Conf. 
Aesch. Sept. 690. Íre xar' obpor 
küua Kekvrov Aaxór | €oíB ervyn- 
0iy vüy Tb Aalov *yévos. Pers. 481. 
xaT' oDpoy obi eÜkocyuov afpoyrai $v- 
yf». Metaphora notissima & vento 
secundo desumta." LINWOOD. 

xaxb»] Mendacem intelligit, ut 
ex opposito &ijevbeiy apparet. 

473. 0virhr $povoUcar Óynrà] Lo- 
cutio frequens, ut apud Euripidem 
Ale. 799. Óvras bà Orgrobs Ovsrà 
kal $poveiv xpedr. 

kobk &yráuora femininum potius 
est cum $porovcay» conjungendum 
quam neutrum cum Ormrá. Signi- 


471. Tjj0e] e in litura, pro a: ut videtur. 
476. 'HpaxA f] "pakAet 


480 


Aeyobop] Aéyovsi, sed correctum a 
krfioei] crfom 
478. bópei scripsi 


ficat autem non immitem, sive, ut 
Linwoodius expressit, indulgentiae 
plenam. Similiter Oed. C. 86. &o(Be 
T€ küjol i3) *yévna 8 Ayvápoves. 

475- obros] Nuncius. 

476. 'HpaxAfj] Sic apographa ex- 
cepto uno, in quo 'HpaxAe: ut in 
codice. 

479. bei yàp—Aéyei] Respicit ad 
ea quae Deianira dixerat v. 449. 

Tb wpis kelvov] Quod illi favet, 
8. quod ei laudi esse possit. Sic 
Oed. T. 1434. *pbs coU *yàp, obU 
(poU, opáao. 

479. Scholiasta, 75 é£5s* ka) rabra 
obr' ere kpUrreu, TÀ Tepl ToU Épe- 
TOS, $nei, Tüs 'lóAns obre kpérrew 
uet ó 'HpakATs elmev, obre i3 Ópo- 
Ao'yeiv. 


TPAXINIAI. 
&AX abrós, à Béamowa, beuavav rà càv 
yi) arépvov àXyóroua roiabe rois Aóyois, 
fipaprov, el rc rijv ápapr(av vépes. 
del ye gv 01) mávr' éníoragat Myov, 
xelvov re xal oiv éf loov kowijy xápw 
xal arépye rijv yvvatka kal BojAov Adyovs. 
tis etras és rjv. dpnébos elpnkévai. 

&s rÓAN éxeivos mávr' üprrevuv xepotv 
ToÜ ríjU £puros els ámavÜ fjcaav &$v. 
AH.AAX' dd xal dopovoüuev dore raóra 0pár, 

obro, vócov y énaxróv éfapoípe0a, 

cote. Bvauaxotvres. àAX eloo aréyys 

xepápev, s Aóyov 1! émwroAàs dépys, 

& 7 àyrl bópov büpa xpi] mpocapuócat, 

xal raür' &yns.. xevàv yàp oi B(kaid ae 

xcpeiv npoceA0óv0' übe aiv a0AÀQ aróAo. 
XO.péya rt avos à Kínpis éxjéperas víxas áel. 


497.506. — 507.-516. 
491. y om. 


490 


495 


485. xdow] xdpnr pr. 


495. ker] nio 


onoteta] pro 


margo am. aique 


483. rhe laprlas ria] Hoc 


pro peccato habes. 
"E dusébus ] Musddovs Naucki 

489. Versus inutiles et je- 

juni, qui merito suspecti fuerunt 
E 3 Ia biais, apii 





apte vero dictum est rov ríe! fpu- 
ros els Évart! hacuy (ov, ubi uórns 
deswr (vel ob xpeíszu») fv potius 
dicendum erat quam «is &rarra, 
quod alienum ab Lichae consilio 
est, qui Iolen Dejanirae benevolen- 
tüne commendat. 

491. y deest etiam ir Lb., sed 





habent cetera apogr. vóznu' éraxrby. 
conjecit Nauckius. éfapoüuea ex 


. duobus apogr. restitutum pro éfai- 


pobueba. 

vésoy iwawróy] Scholiasta, riv 
Oeopax[ar, évaxrby Bi dvraióa dri 
Toj abéalperor" rb yàp wpbs pera 
üorexdy Ücpaxér dor Érri- 

npus. 

494. vrl Bópuy] Mulieres capti- 

vaa dicit. 

Velporapuáeut] Verbum sptur pal- 
lio quod Herculi miesura est Deja- 
nira. 

496. civ soXA ovéAw] Captiva- 


rum gregem dioit. 
497. énpípera: forma, media &c- 


D 





kal rà uv Ocáv 


vapéBav, kal Ómos Kporv(bav ánáracev ov Aéyo, 


ov0e rà» €vvvxov "Adhar, 


ZOdS$OKAEOTZ 


oo 


7j Iloceibáeva rwáxropa yaías* 


àAA' ài ráyb. áp. üxocrwv 


r(ves üud(yvo. karéBav mpó ydpuov, 
rives gmáumAnkra zaykórirá 7. 6£fAOor de0X. üydvoy. 506 


ó pv :]v orapo) a0€vos, o(kepo rerpaópov 


501. "Aibay] átfay 


yduor Tiwis 


tum, m $n vincendo vim suam 
exserit Venus. étevéykoupai kAéos est 
Rl. 6o 


499. wapéBa] Missa facio, prae- 
tereo. 
Sot. Érvvvxov] Schol. Tàv év axó- 


Te DiarplBovra. dvrvxlov Éra£ dici- 
tur Oed. C. 1559. 


502. Iloceibávva] Sic apogr. ex- 


cepto Lb. in quo xoc«ibova, ut in 
codi 


ce. 

TiwdxTopa -yaías] Quem uno voca- 
bulo évvoci"yaio» vel évoaíx80va di- 
cunt poetae. 

503. éxl rápBb  Ép xov] Ut 
hanc scilicet sibi pro conjuge adigi- 
scerentur. LINWOOD. 

504. üudliyvoi] Scholiasta, àrrí- 
vaAoi* 3) loxvpol év Tois *yvlois, ua- 
xecdánevoi xepal kal srooív. 3) àuoó- 
Tepoi eÜeepnuévo: (reÜmpakiguévoi 
Lascaris) j$ udo  *vapotvuuévo. 
"Audi^yvo: dicit ex Homerico Éyxe- 
ci» &uQveyvoiciw.. Id ad pugnantes 
ipsos translatum non puto simpli- 
cius explicari posse quam ut sit 
ancipitibus armis. HERM. 

karéBav] Descenderunt in certa- 
men. 
xpi "yduwv] Ante nuptias, non 
pro nuptiis vel de nuptiis, ut acce- 
pit schol. ríves ?ryevicayTo wepl TGy 
yduo» Aniarelpas. 


502. IIoreibdora) voceibéàva 
Versus sic divisi, àAA'-] &uqt^rvoi-] váurAwcra-] $A00»—. 
&uoi^yvo. Hermannus. Aberat rí»es. 


$07 


$03.—506. 
504. Tires 
dur, Tíves Hermannus pro 


506. TÍ»es váuxAnkra—&yéror) 
Metrum hoc est, 


v-2-|-2o-o*o-|-vo-v-- 

505. fduxAnkTa] I. e. wAmyér 
peaTá, schol. 

vaykórvra] Pulvere plena. dicun- 
tur propter excitatum campi pul- 
verem. HERM. Sic contrario sen- 
8u Saepe áxorir] vincere dicitur. 

506. é[ijA8ov &c0A* &yávev] Infra 
v. 814. Icav és uécory. Euripides 
ab Schneidew. citatus apud Sto- 
baeum Floril. 106, 2. Acyoer» ga- 
Taley els &uiAAa» dLóv. Idem 
&ydvoy ÉjgiAAay dixit Herc. f. 812. 
Ác0A' &yocrwey sunt labores certami- 
num, &e0Aa pro d6Ao: dicto, ut Phil. 
509. $vcole rev wórwv á8Aa. 

507. *oTrauoU g0évos eadem peri- 
phrasi dictum qua 8í/a cum geniti- 
vis nominum conjungitur, ut 'Ie- 
TOV Bía» v. 38. Homericum sora- 
uoio u€ya gÓévos dkeavoio 11.18,607. 
comparavit Wakefieldus. 

508. rerpaópov] Per rerpacke- 
Aovs explicat scholiasta. rerpáopor 
uno in loco (p. 573, 27.) Euste- 
thius; sed duobus aliis (p. 1373, 6. 
1734, IO.) Terpaópov.  Acheloi for- 
mam descripsit Dejanira in prologo 
V. 9-14. 


TPAXINIAI. 67 
$dapa raípov, 
"AxeAéos àr' Oliabár, ó 8t Baxx(as mo 510 
3A6« xaMvrova OjBas 


Téfa xal Aóyyas póraAóv re rwáccov, 

mais Aiós" ot rór' àoÀA eis 

lav és pécov léuevot Aeyéov- 

uáva 8 eükerpos y uéaq Kimpis paBbovóuet fvvoUaa. 515 
vór! jv xepàs, S» 9 rdfuv márayos, su 
Teupelay T' ávápiyba. kepároir 


510. Baxylar Brunckius pro Bax- 


xar ped Sic, non àxb 513. Versus sic divisi, wais-] dci p: 
or] E. elxrpos-] os Ait er] Hem sre a 
ty] nécw, sine iota. 517.519. Versus sic divisi, rór' »-| réfer-] 
dem r—Bkepbrev, —— $18, vavpelu] rav«ciuy, litera. post v erasa. 


$09. à*' Olvwubàr] Scholiasta, 
&xb. AlreAMas. d olrws" Olrlou, wó- 
Jus Axupravías, b! fs bei FAX ior 
smÀyévrruas bb Acyerai. Thu- 
yd. 2, 102. WUND. 

510. à 8] Hercules. 

Baxyías] Scholiasta, rs rb» Báx- 
xo» éxolens xaXas Bi Tb Barxlas, 
phy áyribiarroMiv. Cf. Ant. 1135 
sqq. Hercules autem Thebis natus 
fuisse jam supra v. 116. dictus est. 
Insolentius inter 4A6« et fas in- 
terpositum adjectivum waA(vrova. 
WÜND. Conf quae ad Ocd. T. 
110. dicta sunt. 

511. vaAÍvrova rÓa—rwdacwr) 
Homerus Il. 8, 266. Teixpos 9 - 
raros 3A&« saAlrrova vóta viralvuv. 
Hesychius, vaAivrova : óvus8órova, 
3 dsl Gdrepa rperóuera, I.e. non 
circularis arcus, sed retro vertens 
Tub extremitatibus in curvas con- 
irariae flexurae: qualis erat Scy- 
thicus, quo utebatur Hercules tes- 
te Theocrito :3, 56. De eodem 
arcu Herculeo similiter Lycophro 
DCN Apolln. Rhod. t, 793. 


$12. Aéyyas] Scholiasta, àg! loro- 
rias enel Mr ee Thr a 
Hastam Herculi tribuit He- 





siodus Sut. v. 417. 462. Clavam 
gestasso Hercules primum a Pisan- 
dro Camiraeo dictus videtur ease. 
WUND. 

513. boXAés] Scholiasta, xera- 
xpneruós elev àxl Bio vb doXAis. 
Similiter Moschus 2, 48. 3ool 
Üeraar yov 4x" iQplos alyiaAoio 
ires koxMiiy. Omnino Sophocles 
non alios Dejanirae procos quam 
Acheloum et Herculem memorat. 
Multos commentus est Ovidius Me- 
tam. 9, 10-13. HERM. 

$i4. Minero]. Scholiasto, dxifv- 
uoirres.—pávy Wi 3 Kórpis wapoüaa 
dBpáBeve xal Biérarrev. Sensus hic 
est: aola. fausti tori largitriz dea 
Tu crtamen. Ut in Anti 

. vu eÜAexrpos sponsam sig- 
Dicat, cujus torus expetendus est, 
i quid mirum Venerem ipsam, 

per qm torus expetitur, efAex- 
pov dicit Scilicet numen Veneris 
hic diotum, quum cupiditas aman- 
tium intelligatur. HERM. 

$18. àváarya] Forma adverbii 
non cognits nisi ex hoc loco et 
Nicandri Al. 60. Non minus ra- 
rum àváurya, quod Aeschylo Sept. 
240. restitutum Po fre Égurya, quae 
usitatior tragicis forma 

D2 








jv 9 ápdzAekrot 


ZOSOKAEOTZ 


kA(paxes, ?jv 9& perder óAóevra 
' mÀjjygara kat aróvos üpdpotv. 


& 0 evàris áfpà 
rpAavyei ap! x0 


ja10, Tóv bv npocpévovo' üxoírav. 


535 


éyà 8 puárnp piv ola dpá(w 


520. 8'] 5i 


520. 3»] I.e. $ea». V. exem- 
pla ad Stephani Thesaurum allata. 
Antiquissimum est Hesiodi exem- 
plum Theog. 321. ab scholiasta 
memoratum, Trjs D' jr» Tpeis keQa- 
Aal. Grammatici hoc cxfjua IL»- 
Sapikby appellant, cujus constans 
lex est ut verbum praecedat, no- 
men sequatur. 

kAluaxes] Scholiasta, kAluaxes 58 
ai éxavofláocis, vapà Tb Ávo Te xa) 
xdTo abrovs arpépeo0a! dv Tj uáxn. 
Kari 5& elbos xaAaílaparos 7) kAinat. 
Hesychius xAíuaxes: wdAms elbos. 
Idem est kAuaxicpbs et verbum 
iOupakl(ew, Buuipakl(ew. | Memi- 
nit etiam Pollux 3, 155. Nemo 
tamen quale hoc luctae genus esset 
exposuit. Positum erat, nisi fal- 
lor, in eo, ut quis averteret adver- 
sarium atque à tergo complexus, 
quasi per scalam, dorsum ejus con- 
scenderet. Apud Ovidium Ache- 
lous in descriptione hujus ipsius 
cum Hercule certaminis Metam. 
9, 51. quarto exuit amplexus, ad- 
ductaque brachia solvit : impulsum- 
que manu (certum mihi vera, fateri) 
protinus. avertit, tergoque onerosus 
tnÀaesit. Si qua fides, (neque enim 
ficta mihi gloria voce quaeritur) 
imposito pressus mihi monte vide- 
bar. Alia in hanc rem vide apud 
P. Fabrum Agonist. I. c. 10. .et 
10. Diversum est éx «AÍuaxos, de 
quo Etym. M. p. 323, 3!. quod 
non ad luctam, sed 4d pugilatum 


pertinet. HERM. 

$21. uerdroy| Acheloi. 

$22. o Tóvos] Cicero Tuscul. 2, 23. 
Pugiles etiam, quum feriwnt adcer- 
sarium, 1n jJactandis cestibus inge- 
miscunt, non quod. doleant animove 
succumbant, sed, quia. profundenda 
voce omne corpus intenditur venit- 
oed plaga vehementior. BILLER- 


523. 524. De metro horum ver- 

suum 
-2-2|zl- 
dixi ad Eurip. Alcest. 595. 

523. à 0] Dejanirs. Nonnus 
Dionys. 43, 13. &b Schneidew. ci- 
tatus, de Dejanira, vvudQibíow epi- 
Bpouéorros &ydros tf0eX«v 'HpaxAsja, 
kal &craÓéos vorajoio ToraTo Deial- 
vovca Booxpalpovs bperalovs. 

524. TgÀavyei *ap' Ux0«| Colli 
unde longe prospici potest. 

526. udrnp—oia] Eadem ocom- 
paratio Electr. 234. àAA' olv eUrolq 
y ab58, uárnp écel Tis Tio TÓ, uy 
TÜcrew 0" Éray Érais. ubi manifesta 
est, comparationis ratio, quae nulla 
satis apta in versu Trachiniarum 
reddi potest. Ex quo sequitur, 
quae jam Bentleii sententia fuit, 
aliquid hic turbatum vel corrup- 
tum ease. Scholiastae haec utcun- 
que interpretati sint, éyó, $wol», 
irbiBéres. écel ufrrnp A€ye. éyà 
wapeica TÓ *Y0AAÀ Tà TéÀQ Aéyo TV 
zpayuáTer. 


TPAXINIAI. 
rà P duduveixyro &ppa vías 
Jub» dppdve,, 
xàzà uarpós libap BiBaxev, 
Gare mópris épijua. 

AH.j]pos, dat, kar" olkov ó £évos poet 
rais alxuaórois maiiv às év' bo, 
vfus Ovpatos Sov s (pás Ad6pa, 
và jày dpárovoa xepoly áreyvyodpsr, 
rà V' ola adoxo cvyxarowriuuévy. 
xópyv yàp, olas V obxér', àÀX* evyuévmy, 
opestébeyuas, ddprov ore vavrüvs, 
Aefràv épróqua rfjs dpfjs ópevós. 
«al vüv bj obca« píuvopev juàs $00 
xÀalvns raykáwpa. roi4d 'HpaxMjs, 


$30 


53$ 


$40 


$27. 7h 8 duurelyroy] vd üuspolenrov $18. denby Porsonus 


pro «es. 519. BéBaxer versui 530. addit, 5o. Bere] 
&orep Apfiua] dphua pr. 531. 6poei] 6póe pr. 534- p 
0vea] (ovza 536. Versum in textu omissum in margine. 
didit S. 537. ENTM scripsi pro apecBéeyuan — 539. mj 
Bro 


PE de Apgerelerrov Éuua vidas] 
To) mepuidymros 
peg 5 wxGs. àxb Bb rob 
&aÀA« s abrhv elrev. uépovs. 
Pro adjectivo /A«ró» substanti- 
vum potius exspectatur quod sit 
objectum verbi &uuére, velut re- 
Aevràr üuuivei,— Animadvertit.vi- 
tium H. Lotzius (ab Schneidew. 
memoratur) qui fAeyxor non eatis 
apte conjecit. 

530. Bere ex Paris, 2712. et Ald. 
pro dewep. Recte sensit corrector 
quam improbabile sit Sophoclem v. 
hic &evep quam dore scribere ma- 
luimse. Contrario errore ócre pro 
&rxep scriptum in oodice v. 118. 

31. Spot. ode ut onde. pri- 
mo, etiam in Lb. usitato in hujus- 
modi ibus errore, quem 
notavimus ad v. 316. Imperfec. ula» 


tum infra est v. Gor. &es cb rais 
ruber dyyopia Lévass. 

531. às iw diy] L. e. ds péh- 
Auv al&is. divas xps 'HpaxMéa, ut 
explicat schol. 

535. ola xázxw metri caussa ante 
evykarowriovuérn collocatum, cui 
postponi debebat. 

538. AuBnriv duxdAnua fs duis 
ptrós] Contumeliosam m lem. 
mei animi, i, e. indignum mei in 
Herculem animi fructum. WUND. 

Co pecnde quae Dejanira dixerat. 





EP. tin aal] T e adn 
xoíirws, ut explicat schol. Compa- 
rant Euripidem apud Stobaeum 
Flor. 74, 26. bra» W iw" dsbphs 
xAaivar elryevoUs ézys. et Theocr. 
18, LE Zavás ot évyérgp bv rày 
ero xMivay (r$ MeveMdn). 


30 


NXO«pORAEOTX 


[4 * t ^ *, N , 
Ó TziJTOs iut Kayalos kaAovjeros, 


/ * 95 ^ ^ 
olkovpv üvrénep/e ToU iakpoÜ xpórov. 


éyó $& Óvpota0a:. uv ovx éniarapat 


^^ ^ ^ , 
vogovri keí»q T0AAà rjbe rj) vóoc, 


TO 9 a) Cvvoixety r9. ÓpoU rís üv yuvi) 


54$ 


OUratro, kowevoüca rYy avrQr yápov ; 
ópG yàp TjBqv rijv uiv &éprovcav mpócc, 
rijv 8€ $0ivovcay: àv àpaprá(ew $U €t 
ód0aAuós &vOos, rày 8 Urexrpénec móba. 


rabr' oüv qoflobpa: pi) 1ócis u?y 'HpaxAtis 


550 


épós kaAfjrai, rfjs vewrépas 0' àvijp. 
àAA' ov yàp, diamep eimov, ópyalvew xaAÓr 
yvvaixa votv €xyovcay: $9 £xo, $a, 


$41. Post vrbe quinque literae erasae 


Tejuyer 551. kaA fira] xaAeirai 
ópuaíreiw, quod ei tribuit 


£41. Ó mois s aodueros] Ea- 
dem ironia Oed. T. 385. vv Ó 
TurTbs, ob üpyfis $íAos pa u 
vreA8n» éxBaAeiy ipelperau. 

542. olxoópí — uaxpoU — xpóvov 
Scholiasta, eUxapioTfpia fs od 
xporías ?yuv olkovpías. 

£44. wocoUrT. - Tf0e Tjj vócq] 
Frequentius, praesertim in prosa, 
voceiv vócov. Cum dativo Aeschy- 
lus Prom. 384. fa ue vibe Tjj vóce 
vece 


ir. 

547. Th» niv) lolae. fj8n» éprov- 
c&xv dictum ut fragm. 239. Bdxyevs 
Bérpus éx' $uap Éprei. 

. 548. vir 5 e60Ívovray] Suam di- 
cit. Nam provecta aetato est De. 


janira. 

&»] Negligentius loquitur. Nam 
T&v ui» dici debebat: quo fj8» tp. 
Tovc& wpóce significatur. 

$49. 696mXubs] Facile intellectu 
est oculum viri dici. 

brexrpéwe!] In. Ówexrpérew cor- 
ruptum in apographis. 


maleiua. 


$42. àvréreuye] &rré- 
552. dpyalvec] Sic codex, non 


$51. kaA fira, recte in 
excepto Lb., in quo xaAeira, ut in 
codice. Nihil plane caussae erai 
cur futurum xaAecra: poneretur ubi 
praesens xaAfre e . 
vécis autem et àxfip ai opposita sibi 
eese voluit Sophocles, * mari- 
tum significabit nulla habita oon- 
suetudinia cum uxore ratione, à»he 
vero maritum cum uxore consue- 
scentem : et sic fere scholiasta. 
Kat tamen hoc subabsurdum nec 
credibile Sophoclem non sensisse 
verba xaXercÓa: et, elvas potius op- 

mi sibi debuisse quam sósis et 

whp. Wecte, ut opinor, Mehlerus 
in annot. ad Heraclitum p. 38. T$s 
veutépas 5 &p ?- Quo confirmatur 
simul conjunctivus xaAfrreu. 

&&2. ópyalrew] Notandum ópyal- 
veww. fignificatione intransitiva dic- 
tum pro àegyí(ea&&;, ut apud Eurip. 
Alc. 1106. coU *ye uà uéAAorros Àp- 
yeirew (gol. Transitivum est in 
Oed. T. 335. 


TPAXINIAI. 
Awrípioy Mapa, rjj Viv dpácu. 
Jv uox raAaidy Dápov ápyalov mort 
Onpàs, Mfr: xaAkéo xexpvppdvov, 
5 mais &r' ola ro9 barverépvov zapà 
Néaaov $lvovros ix dováv àveMópnv, 
Bs ràv Bafppovy morauóv Etqvov Bporovs 


855 


uiaOo8 "nópeve xepoiv, obre mopz(uoiws 


860 


xémais ipisauv olre Aóesi veós. 
bs kdp£, riv marpgor fjíxa aróhov 


£iv "HpaxAet rà mpárov eüvis érnóuqv, 
épov à» Gpois, jjv(x' 5] uéo mópo, 


557. 67] ri, c eraso. 
Bergkius pro $órev. 


E» 3 scripsi pro à» 


554- Pil» Poterat $—róbe 
metrum fecit ut illud 

scriberet. j autem et. 7j« dictum. 
tt lerep Se Ocd. T. 276. Brrep 
M! àpsior DuaBes, GU, livat, dpà, et 
quae sunt similia non pauca. 

Aírwua] Per genitivam rjr Aó- 
ms explicat scholiasta, pro accu- 
miivo habens ab Avrfpuv pen- 
dente. Quod non magis probari 
potest quam quae recentioribus 
interpretibus in mentem venerunt. 
Recte, ut videtur, Hermannus xf- 
Aqua correxit. Korfipioy dixit v. 
57$, lNrpa 584. 

555. waAad»—Àpxalov] Non mi- 
randum waAadv Bépor üpxalov 6v. 
pés dici, quum adjectiva vaAuiós. et 
dpxsion s ut antiquus et vetus, saepe 
conjuncta reperiantur: v. exempla. 
in collecta. 

556. 8npbs] Nessi, quem nominat 
MEA 2 joi infra quoque 0p loca 

luribus 

558. de eorir] Ez caede, i. e. ex 
mnguine ejus. Numero plurali 
qorév, ut. Antig. 696. cb» abrdba- 
er dy qorais | verra Éavror. 


arapà] 
559. Eómvoy] «Un», accentus super ov a m. 
560. rópsve sine coronide. 


558. Nérsov] vézov — Qovév 








561. Aalpesw] Aaíeau 


559. rbv BaBippowr woraph»] Ac- 
cugativus loci ex verbo évópeve 
aptus: quocum comparant Eurip. 
Alo 441. yw! àploray Auvar 
"Axeporrías wopeósus. De Neemo 
idem narratur ab Apollodoro 2, 
7.6. Btrabone ro. p.451. Ovidio 
"Metam. 9, ror seqq. 

562. 563. Apparet ex his Deja- 
niram statim postquam nupta Her- 
ouli eset Pleuronem domumque 
paternam reliquise fingi, quod 
tribus demum annis post factum 


ease ab Diodoro 4, 36. traditur, 
quam famam Apollodorus quoque 
2, 7, 6. et scholiasta Apollonii 1, 


1213. secuti osse videntur, etai an- 
norum numerum tacuerunt. 

562. rbv arpgov—brwáunr) Le. 
quum patris missu. Herculem. pri- 
mum wror sequerer, ut explicat 


56. 3 pro de seribendum ea, 
locis non paucis scriben- 
dum fuit, probabilius est quam 
3», quod Cobeto placuit Novar. 
Lect. p. 188., é» necessarium judi- 
centi, quod non esi: v. «à Wlechz. 





Vavet paraiaus xepa(y: ék 5 iua. dyà, 


SOPSOKAEOTZ 


565 


xe Znvós ev0vs mais énwrrpéiras xepoiv 
Tkev kopijrqv lóv:. às à mAeóporvas 
créprov Oieppoi(qoev. éxÜrrokev 5. ó 0i)p 
Togo070r ewe, Tat yépovros Oivéws, 


rocóvb órijjoet T&v épór, éàv m(0n, 


5179 


TopÜpGv, ó0oívex' Varárgv o^ €Eepqy? &yd 
éàv yàp àpd(0perrov alpa ràv àyóv 
c$ay&v évéykn xepolv, 7j ueXayydAovs 
&Bayrev lovs Ópéuua Aeprvaías Übpas, 


y 
567. wAeiuovas] wAeónorac, » & m. pr. 


O0 KV 


570. órfo«] óvfiow 


dày si, literis reliquis (05.) macula obecuratis. 


174. Neque 7» pro tertia persona 
haberi potest. Nam de se potius 
loqui debebat quam de Nesso. 

565. uaralass xepaír] — Lascivis 
manibus. 

éx 5 foc é&yo) Longiore oratione 
usa erat Dejanira in carmine Ar- 
chilochi, quod reprehensum a qui- 
busdam esse Dio Chrys. vol. 2. p. 
308. memorat, Éxye«s uo: Ava: Taj- 
Ty» Th» &xoplay, wórepor Sales 
éykaAoUvciv oi. nir TQ  ApxiAóxe, oi 
b6 TQ XoookAei wepl rTGv karà Tiv 
Néocov xal rh» Amdvepay 3) ob; 
Qac1 "yàp ol. này by ' ApxiAoxor An- 
peiv, *oiUvTa T)» Amdreipay à» 7$ 
Biá(eo0a. ibwb ToU Kerraópov wpbs 
T» 'HpaxAéa payobovcar, &vapirf- 
Gkovcay Ts TOU AxeAqov urnaelas 
kal rGy TÓT€ "yevouévav, Gare *0A- 
Ahv oxoAà» e«lva. Tg Néooq 8 7i 
éBoíAero *wpüLar ol B6 Tb» Xo$o- 
kAéa wpb ToU kaipoU wesoumiérai y 
Totelay, SiaBawóvrev abr&y Éri Tbv 
worauóv: ore "yàp àv kal ry And- 
veipay &xoAég0n. &bévros ToU Ke»- 
Taípov, eto. 

566. éxiarpéjas] T. e. émiorpéjas 
tavróv, sive ut, acholiasta explicat, 


R68. éxOrfckev] éxOrhi- 
à» ví0p] dà» wv0ni, et in marg. yp. 
571. € om. 


els abrày erpadels xa) BAépyas. 

567. koufyrm» iév] Homericum 
eTepócrres ótoTol comparat Wakef. 

wAe»uoras] Apographa partim 
Sic partim «wveóuovas. Atticos ve- 
teres wAeóuoras dixisse grammati- 
corum testimoniis constat, ut non 
dubitandum videatur quin haec 
forma tragicis constanter sit resti- 
tuenda: de quo dixi in Thesauro 
vol. 6. p. 1261. 

568. crépre» PBieppol(ncer] Sic 
Bipte wAevpér v. 1083. 

$71. e ex paucis apogr. addi- 
tum. 

572. dà» yàp dj pl0perroy —] Co- 
haerent haec cum Tocó»r? óvfce, 
post quod -ydp omitti potuisset, 
nisi propter verba interposita plura 
necessario addendum fuisset. 

&yuplópemror] Scholiasta, Tb se- 
mmyós. . 

573. 1] Qua parte enim sagitta 
venenata erat, ea parte etiam vul- 
neris cruor veneno infectus est. 
HERM. 

574. 0péuua Aepvaías 05pas] Scho- 
liasta, vepippaarikós 3) Ü9pa. 


TPAXINIAI. 
cras pevós aot robro kyripuov 


$15 


rfjs 'HpaxAelas, dore uijrw' eloubüv 
carép£et yvvatxa xéivos üvri ao0 mAéov. 
ror" évvorjrao , à diat, BÓpois yàp 3v 
&e(vov Oavóvros éykexAnpévov kaAás, 


Xtràva. Tóv0' (Bara, mpooBaAoic' óca 


580 


(Gv xetvos elm" kai reneípavra: rábe. 
xaxàs 8à róApas fr émwraluqy iy 
uii! éxuáDouu, rás re roAudras arvyà. 
$lArpois 9 dáv mos rjv) UmepBaXdue0a. 


Tij» aida. kal 8£Akrpowrt rois éd) ' HpaxAei, 


585 


pepgxdrgras robpyov, el rc pij ok 
579. eyxexAppdvov scripsi pro éykexAeuévor. 


517. eripte] evépta: aliquot a- 


1] Sio àrrl post comparativum 
al(ova Antig. dw P 

579. eykexApadvoy] In aj ied 
Ayeexheispévor, exce] 
rises cum cidics. V. ad 
Aj. 1274. 

SBo, xcdre rórb] vívle diit, ut 
Lichas Tó3 Kyyos v. 622., quia. fa 
mula adstat quae vestem manibus 
tenet. 

loa (Gv xévos dle«). Apollodorus 
2, 7, 6. Tv ve "yórov d» dixe (Nes. 
sus) xarà rijs yis kal rb jviy éx ToU. 
readparos vijs dxlBos alpa cvuuipar 
3 8à (Deianira) rovro é$iAarre sap" 


S8L. wereparra: pro Attico we- 

Te Home Odyer 13 

37. exemplo dictum est, quem 

Wake. comparavit, ravra plv of- 

7e várra vewdpayvra, Scholiasta, 

ui, verealorar nad fyvt 

Tra. In duobus apogr. veria. 
- 


582. axls 8b réAuas] Scholiasta, 
1 elBeimy, qnl, xaxois. vpdoyuasur 
*mxepés, olov Bohogorisas abrir, 
$m rowirer. 


584. ddr ros] (v vov legit Euata- 
thius p. 799, 3. XogoxMjs Bb rb «f 
ov els Tb dd» vov ueraXaBàr xa^ 
dpolay fro $pd(n Tb, QiNrpois 
ddr vov ril UvepBaOdipuefa, pap- 

xárnras voligyov, fryovv. éunxarqaá- 
atf vóbe, xus rb vi vicuper. 

585. Hunc versum ab in 
tore additum esse judicavit 
derus. Mibi non hio solum ver- 
sus, sed quattuor 584-587. valde 
suspecti sunt, nec dubito quin So- 
phoclee Dejanirae orationem versi- 
bus 582. 583. finiverit, qui aptissi- 
mi sunt perorationi. Scholiasta 
annotavit, rovro, $mel, và Epyor 
ueumxdrmra, oix A. DMpy, àÀX 
Tra Tairwe $Üwus UvepBaAdueóa. 
Qui verbs, similiter ut Eustathius, 
sic videtur construxisse ut plena 
oratio sit, ueuxpdomras ofípyor, Tra. 
mupüpa: ddv vus — brepBaA pef. 
Quod non minus perversum ac si 
quis Sophoclem, qui in Oed. C. 
1770. dixit &fjBas B duds vépjor, 
dá» vus DuxwMoopcy lóvra. 
quod est r«pazopévas dáy—, 
sensu etiam sic loqui potuisse ex- 
istimot, dày Bé ves BuuwAücepr 
lévra dvor, GiBas ipás wipkyev. 


LE 








14 


ZOQOKAEOYZ 


"páccew páraior* el 9 pij, Temaiaopat. 
XO.dAX' ef rus darl míos dv rois Ópepévois, 
boxeis map. T)piv ov BeBovAcbo0at kakás. 
AH.ofres Éxe y' 1) loris, óc TO pév bokety 590 
É£veari, me(pg 9 ov mpoowp(Anoá 7. 
XO.àAX' elbévai xpij 6p&car, &s oUb el Doxeis 
éxew, éyois áv yvópa, pi) neipopérg. 
AH.4AA' avr(k. elaópeo0a* róy0e yàp BAéno 
Óvpatov jjby  bià ráxyovs 9. éAeiaera:. 
póvov Tap Üpóv eU areyolpeÜ s oxórq 
küv aloxpà mpácoens, ovror' alexUry eoi. 
AT. Tí xpi) 10tetv ; acjpawe, réxvov Olvévs, 


595 


os écuép 100 TQ pakpp xpóvo Bpabeis. 


AH.AA' avrà bij cov ratra kal mpáocc, Aixa, 


588. ef Tis] frio 


litura ut videtur. 
TOeiy 


587. ei 8€ 43] I. e. si non recte 
facere videor quae modo exposui. 

xeraócoum) Apographa partim 
sic partim weraócerai. Antig. 91. 
obkoUr, Übray $)) u*) c0évo, vexabco- 
pa — Philoct. 1280. el $$ ufj Tc wpbs 
kaipby Aéyey | kvpi, éravuai. — se- 
wavcouai legit etiam scholiasta, el 
66 uJ) éxiTvyxáro, faboopa Trs émi- 
xepfotews. 

589. Doxeis wap" uiv] JNostra sen- 
tentia, ** Sic Hyperides p. 7, 12. 
AvkoUpyo» vapà ToÓTOIS uéTpiov Kal 
émieucr DokoUvra elvai." SCHN EID. 

591. Telpa *pocwulAnaa] I. e. xe- 
velpaua:, schol. 

592. àAA' eiBéva. — veipspuérn ] 
Hoc dicit: af oportet te usu scien- 
tiam tibi parare: nam etiamsi tili 
videris habere scientiam, tamen non 
habebis, nisi periculum facias. De 
vocabulo *yvéga cf. Blomfield. Gloss. 


alo xóvn vecei) aloxórmreoy 


600 


592. ob el Boxeis] obbokeic, literis omissis & m. re- 
centissima seculi 15 vel 16. suppletis. 
margine, addito à m. recentissima Tb "vaga. 


593. v *vàpa] yp. Éyrvepua in 
597. vpácaps] we in 


598. voie] 


ad Aesch. Agam. 1325. WUND. 
yvGpa metri caussa usitato *y»égur 
praetulit. 

594. Tóvbe] Licham. 

596. Mire dictum uóror sap' bpiy 
e) areyoíue&a, quod scholiasta expli- 
cat xpuxTolueOa, olov auri) yérgrai 
(yévorro Lascaris). Idem oxóre per 
Ad60pa explicat, nihil vero annotavit 
ad verba proxima, quorum abeur- 
dior est sententia quam quae So- 
phocli imputari possit. Quamobrem 
non dubito quin hos quoque versus 
duo Auórov—T«o«i interpolatori de- 
beamus, eidem fortasse qui v. 584.- 
587. scripsit. alcxóvp vece inter- 
pretesa pro ala xórp vepimece: dictum 
acceperunt. 

599. T$ uaxpé xpóve Bpabeis] 
Recte scholiasta, 8$4à TÓ évTraUfa 
xpóvo évbiarpiya. 


TPAXINIAI, 75 


lus oV rais lou0ev djyopó Cévais, 

xus d£pns uox róvbe ravaidfj ménAov, 
Vdpyy! ixelv ràvbpi 7fjs epis xepós. 
libois 8e róvbe dpá(" ros pxbels Bporáv 
xelvov ápoidev dpdibórerat ypol, 

unb Geral viv uijre dyyos j)Mov 

uj. &pxos lpàv uri éérrtov cfAas, 

"piv xeivos abtrüv $avepàv dóavis arateis 
Bel£n Ocoisw jjufpg ravpondáyo. 

obro yàp qUyumv, el ror abràv és bópovs 
Toys oorr 1] kjouu mavb(kes, 


610 


cereAeiv xóm ràbe, xal davetv Óeots 
Ovrípa kaw xauwàv &y menMpari. 
xal ràvb àzo(ces aiu, 0 kcivos ei0éos 


aópayitos épxek rQU xiv pafjoerai. 


o1. ais] s in litura. 


muperscripto. Emendavit Wunderus. 
608. Qa»«pir dudar): Triclinius pro $a»epbs ($avspóc pr.) udaar. 
614. «Bur scripsi pro ebpabés. 
lertbck pro éx' liga Ofrerai. 


ISEM 
le rbv usPiceras 
602. rávi« raraveij] In apogra- 
his rórbe y «iwi. Eustathius p. 
Ko, 1. «bag wéchar ex hoo loco m- 
moravit, nisi hic typothetae error 
est pro «ej. Certam Wunderi 
emendationem ravai9? confirmant 
scholiasta, Hesychius, Photius ac 
Saidaa raraigi) (ravoi9 apud He- 
sychium) per AemroóQi interpre- 
tati. Rectius per robfpy 8. naxpór 
explicari monet Schneidew. Ab 
Homero ravírexor vraies di- 
cuntur. 
6oz. 4eéeruy cixas] 7) rar' ol- 


aw» zip recte interpretatur scho. BR 
liasta. m 


608. plv kivos) Scholiasta, pl» 

drliorduevos eri rijs oixías Qa- 
epis cal bv! byect vdrruv vposhdir, 
til ka y ddpar Net Taípovs 


6is 


à 
601. vóvlie vavabQi]] vópe *' «iugi, à ab S 


Ao]. phe seipsi pro epe, 
13 
615. e9payidor] edpayl- 


leur ois Oeois eUxapurrfpia. 

Vuparhs evabdt] Iufra 1192. of, 
dos Ovrfp "ye oAAÀ B) erafels Ero. 

611. varlixes] Per dvevoidrus 
explicat scholiasta. 

612. ereAiy xirávi 768«]. Scho- 
lista, qxerácew, ivbirew, vepiBa- 
Mir abrüv vovg 76 xcrüm. 

613. 8vripa kawg wusbr dv we- 
*Aéuari] Mos erat veteribus ut 
sacris operaturi vestes au novas 
aut recens lotas induerent. Pollux 
1, 25. Urà veovpyg aroj, Uvà veo- 
Ave doÜjr.  wpocwvur Ges. 
UNCK. aw wawóv conjun- 
cta ut apud Herodotum 2, 173. ab 
Schaefero citatum, 4v 6póvy ceurg. 
eusdv Óuxéovra, et quae reperiun- 
tur plurima hujusmodi. 

614. 615. ralràvl &xelste cy, 


"76 


ZO$OKAEOTZ 


ÀÀX' tpre, xal $iíAacae mpára pv vépov, 
TÓ pij nivei» mopzós àv Tepuroà bpüy- 
Eze nos àv 1) xpis ke(vov ré aot 
xüpoU £vveMdoUo" &£ ànMijs bvmAij $avij. 
AL dAX' efrep 'Eppo? rijvüe mopmeéo réyvnv 
BiBaiwov, ob rt ui] a$aAG y' àv aol more, 
TÀ ui) o) TÓU. Áyyos às éyei beifat dépov, 
Myov ve zÜrrw v fes iapuárai. 
AH.crelyois àv fjr... kal yàp éfeníaracat 
Tá y. y Bópoww ós Éovra rvyxáve. 
AL ézíerapal re xal ópáaw aecucpéva. 
AELAAN oo£a uev i) kal rà rijs £évns ópáv 
mpocbéyuar' , avrjv 0 às éMefápsv dis. 


6n. n] re 


5 ior elpalis | cópayiios. fpxe 
78U 4v (uua Oreras] Quid dici hic 
debuerit optimo perspexit Brunck- 
ius, sed conjectura sua cé$payiài 
Sinevos. jl im lnpa yváreras vo- 
rum non est assecutus. Et tamen 
2e uns quidem litera opus est my- 

ta, sod vocabulis solu reote di- 
vi, 5 weivor. eladis | aopayidor 
Spe sl eng (i.o. erà») naPhreraa. 
Quod j ius animadver- 


bo locus est Electr. a 





vocvuériy Quitdpéves vporebil 


622. jh ob pr. py corr. 


616. àAA' épre xal QíAac ae 
insta, ojrór [pm prin] 
rois. Biaxovobsw, Gore univ 
répu Üpür rüv t rporrarondr 
alvei Bt abré jy brocpayl 
mepieprá(ertui ci Éyccirai 

610. wourebw réxvn»] I. e. 
datis perferendis exerceo : 
Mercurii, ut interpretatur 
annus. 

631. of ri uà cag y « 
more] Non potest fieri ut in & 
cem, i.e. te decipiam. Apog 
Haec partim of v: partim ob roi. 

622. Éyyos] Per iBéeriow 
cat scholiasta. 

633. xes] Myeis Wundera. 

bebiliter. 


618. wporBéyuar"] wpoobépyy. 
uno apogr. Scholiasta, ówol 
Aéya Bb ri olsüa às Que 
abrir wpornkdusw. kalToUro B 
query pos 'HpaxAÉa, «f *ye 


abri» 8] € in aj 
omissum. ar)», quod post 
uw» poni debebat, metri c 
praepositum est. 





TPAXINIAI. 


AL. dor dezAayfjvas ropiv jjlovij xéop. 


AH.s( br áp dAAo y évvénois ; Mbowa yàp 


630 


15) mp Adyois ày ràv ad6ov ràv é£ (uo0, 
plv elbéva, ràxeidev el moo/p.e6a. 


XO.3 vaóAoxa xol merpaía 
Éeppà Aovrpà xai máyovs 


Otras mapavaserdovres, ot re uéccav 


Mya 7àp Auvav 


635 


xpvsaAaxárov 7' üxràv xépas, 
633.639. — 640.-646. 
631. pg pi, litera w duobus punctis subnotata et superscripto ly, 


quo manus recentissima (seculi 15 vel 16.) wpl» significavit. 
637. àp (sic "Triclinius) Aluva»] v. 


ber) và eeiber 


630. *( Eijr'] Hoo dicit Dejanira: 
Both nihil est, dod de 
me Herculi referas. Vereor enim 
ne, si quid de meo in illum desido- 
rio dicere velis, id ante dicas quam 
siam num illo mei desiderio tene- 
atur. WUND. 


631. i vp$ Aéyois ly] Adverbio dri 
pé in apogr. aliquot spi» subeti- rj Of 


tutum ab correctore rarioris usus 
naro, quias exemplum est spud 
Parm. p. 135 C. xpj—spl» 

iras — Üpl(«s$ai érixeipeis. 

sutem spi idem quod xpb xai- 
pes, ut explicat Phrynichus in Bekk. 
Anecd. p. 61, 18. zpé* Bóo vnpalrt, 
0h ph nupst ra ffr. Myeras xal 
luvAAdBe:. Fortasse haec sic di- 
stincta fuerunt ut xp ex pó pro- 
ductum idem quod vp xzupoó, vpat 
mm sive sic sive una syllaba 
pronunciatum, cer significa- 

m Apud Aeechylum it 96. 





y post. po com- 
Xenophon Anab. 6, 1, 
38. decivo drvod ul Ma» hy raxb cw- 

qv. ubi v. L. Dindorf. 
632. viec]. Ab Hercule. 


634. &epuà Aovrpà] Harum ther- 


631. rx 


marum meminere veterum scripto- 
rum non pauci: vid. Herodot. 7, 
176. Pisandrum apud schol. Ari- 
stoph. Nub. ro47. Catull. 65, 54. 
SG. Scholiasta, vaóAoxa* 
mopafaAdrrs,  qncl Bà rà "Hoá. 
xus, Éxep Ayerus abré d "Hpa 
m. wepsa M Bà 7b dv la 
aéinbas, frin B) dy Xue. 
acl» draloBirai và "HpaxAei rà Bep- 
Hà Aovrpd. Et in alio scholio, Boxer 
rovro wap leropíay elva. Quel yàp 
pérror dv Tpaxivi ri 'HpakAet dva- 
BelósÓui dvravón Bà ds wpobwap- 
xérrev abrüv $neiv. Alia collegit. 
Wesseling. ad Diodor. 4, 23. 
éyovs Otras] Intellige juga illa 
montium, quae ab Herodoto T;- 
xí wérpa appellantur 7, 198., 
ubi haec sunt scripta : vegl 8i vi» 
nbxrov roiró» (sinum Maliacum di- 
eit deri xótos rhon rj adr ipis 
7j kal dora cravós. vepl 8 rhy 
Xépov roUrov opea iynAà xal Bara 
mpafevácar rhy MrMla iyi 
bris rérpas kaMebera, WUN:. 
a5. nérrer] Tnter già Jevrpà 


et, máryovs. 
636. Mob. sàp Murar) Sinum 
638. aperaMadrov Sehclasa, 




























4 
wn drei 
"x 
Do yr 5 
Mos Wen reU Uo: 
" eoe vede, Cete 
"Duca qaia orae ilius 







saa peieituut loc 

V. nuaihgi veluerit, quem. 
Ws ianiput Herodotus 7 

Ti S e raf virurot sur 
wappeavA se ux T6 (oTi. 
"assis acras Top jr 
4 "Aewrbs i 8iAag- 








v 





WE S iyepal TivAériBes] Concilium 
5. v. eridoe .100. 
lBGH. TivAdrdes quia ad Dc- 
wa (Le. GeppariAas) convocabatur. 


»P - QuebraMur. De hoc 





XODORAEOTS 


. uve Ecsceius pre 
PoUwnsimu 





euplubuit. 
vnfilit 


weestia tibi. funeribus. 
WUND. 





rupta ad libraris, pluribus dixit 
Elm-lcius d Eurip. Heradl. 
644. Mis "AAxuTwas. kopo; 

. Due genitivi sic 
juxta s positi offenderunt veterem 
librarium, qui re pest "AAxudrar 
ielato metre, recte dele- 

tum ab Triclinio : uisi quis *AAxué- 
ras re za; eum Hartungio scribere 
malit, quod nen est verisimile in 
Kópos mutatum ab librario esse. 
Frequentius nomen alterutrum per 











TPAXINIAI. 


aebra sácas áperás 
Map! Bow &x' ofxovs* 
bv ànómroAw elyouev 


79 
ss 


mavrü, bvokaiexáunvov ápuévovaai 


xpóvov, meAáywv, Übpis oUbér* à bé ol (Aa Báuap 


65o 


TáAaway bvaráAawa kapB(av 


TáyxAavros alév GAAvro* 
vüv V "Apys ab arpoócis 
éféAvo! éximóvov ópepüv. 


641.654. 655.662. 


Qd. Ante Pe ru iara v 
visi, xpéror-] à 8] rdAaura-| 
petlarqur i og 


factum. 





653. al ovpuder 


649. sari] vávra 


65o. à]à 
651. ráAaurar correxi pro rdAawa. 
[usgravius pro olerpnéels. 


650.654. Ver- 
máyykAavroc-| vir &-] dEéAve'— 
Post Sduap tres literae era- 
651. wáyhavros] y ex v 
654. éni- 


érwr luepür Exfurdtius pro éxíroror üépar. 


adjectivum exprimitur, ut Kpérie 
ai "Péas Pindarus dixit OL. a, 22. 
* Aaroreris Képa Aiós Aeschylus 

147. Nam sic poetae verba 
pae redintegranda esse alio looo 


ápes] xoópos Paris, 712. et Ald. 

645. aevrai] Per óppárau, fife: ex- 
plioat acholiasta. Frustra in govrat 
mutat Blomfieldus in Glossario ad 
Aeschyli Sept. v. 31. 

648. warrá pro wárra, quod vio- 
lato metro legebatur, correxi prae- 
eunte Bothio, qui 5leo aecenta 
Tárrg. Metrum idem quod v. 635. 
Est autem xarrü cum àxórroMw 

n. Sebast der 
dxouav vs máAens, cis Dude 
dranévovsai. Tb 9b dor bv Mínro- 
Jur seMeyior, irl Te) Érubey Tir 
tíAes dy X veeye. 

Svsnzsbendusvor xpóvov] Duode- 
fim qui annum ezplent mensium 
Brmerum poritat. rotundum. Nam 

Hercules quindecim menses domo 
&abfaerat, ut v. 164 dictum est. 

65o. à M ol] De hiatu dixi ad 

Electr. 195. 


réiawray) Logebatur ráAawa, quod. 
vitium recentiores editores prava 
versuum descriptione occultarunt : 
nam in veteribus editionibus ver- 
sus reote sunt divisi. Scribendum 
erat áAuiov, quod in rdAauwa cor- 
ruptum est propter vicinum Bvgvá- 
Aawe. Eodem plane modo in Phi- 
looteta peccatum v. 291. abrbs à» 
TáAas eluwóum Bósrqvos dpéucwr 
*óba, ubi librarii Sóermwos exara- 
runt propter be», Sophocles 
vero Sóerqvov wóba dixit, ut Svarfjve 
oli in eadem fabula v. 1377. Con- 
ir» apud Eurip. Phoen. 1533. ve- 
pady vála Bórravos Deurlois laóur, 
libri multi male Sóvravov. 

653. ab erputels] olergnócls cum. 
codice apographa, nisi quod in uno 
est olerpeBeís, memoratam jam ab 
H. Stephano. "Apmr crpw6els dici- 
tur Mars compositus s. sedatus, 
bello finito. Metrum hujus versus 
est Molossicum. 

654. dÓvo"] Quum in antistro- 
phia molossus positus sit cvyxa&els, 
suspectum fit d£éve", quod ab in- 
terprete positum videri potett ro. 





Nx 


diavir' déxeuro^ A7] 


SOSORAEOYTZ 


655 


éTO2] TOXUXwZOr (N*uu raós atro, 


Tyr Tür zQ)s ToXan drtecie, racuirip éor(av 


dpeiyras, ércdu AM erai Pvri,r 


Oei. LoÀ04 zurusépos, 


ráy zdo0s [gay iere! oryxpa8eis 


648, dre! áriocrs, € 3 1m. reventissima, 
Oo. wuxiuepos Mudgius pro wardpuepos. 
Nevlus hoe vocabulum indicato trium 


quattuerve literae. erasae. 
061. ray ye? ) ex r fetu. 


659. Ante 6vrfp tres 


xy llatarum defectu in initie versus preximi. 


alie verbe, quale est. éov P, quo 
utitur Nophoecles Phil. 4/23. «07:5 5àp 
TÀ*t &eiar kds' é£ooiuxe. Ned quuin 
melossus gare)xpaües accurate gv. 
xpondeat verbis ab erpetect aptissi- 
mutnque sit verbum é£eAwr' qut in 
Oed, TU. ii. dixit 8s 3! éfeavas— 
qKA7NiS doidorc Dacuór!, multo pro- 
babilius ext vitium in versu anti- 
strophlico exse quaerendum, de quo 
diectur ad v. 661. 

érons ur duepari Genitivum for- 
tasse lezit seholinsta, qui annetavit, 
pares Ó epi Ty OivaAlar $oNeaes 
éleAvmer Yay rijs ürias, h» éo' éxa- 
vcTy)s ?uepas elyouer, — Et in. alio 
»cholio, »9» 8 "Apys à pos T9» Ei*- 
puTor* ét aíToU ^ àp eitUs &rarPAQ v. 

655. 43 araín soAvkwsor] Seho- 
liasta, 4n*auo0 7) vavs àAAaxoU dp- 
pica, €ws éyraU0a àpíkovro, Tv Eb- 
Boiar vijcovr (repBàs kal xaraAurav: 
xaragTpejduevos *yàp Tijv OlxaAiar 
ékei Éueire Oca) TQ warpl. moAÓko- 
wov Uxnua vaós* àyrl ToU j) vais. 
abrQ:* TQ 'HpaxAei. 

657. *pbs] wor! Wakefieldus, ut 
tribrachus tribracho in atropha po- 
sito respondeat. Do quo non dubi- 
tandum foret in carmine chorico 
H: sed apud Sophoclem ree 
certa ent. 
panier -—6vrfo] I. e. insu- 


ara, ubi sacris 








ruptam xa»duepos utcunque inter- 
pretati. sunt scholiastae, quorum 
aunotatienes ad verba proxima ap- 
penentur. Recte Mudgius sariue- 
por. i. e. desiderio ardens: cujus 
moli adjectivum hoc loco scriptum 
fuiwe a poeta et res ipsa docet et 
verha prexima confirmant. Hoc 
quum in zaszuepos corruptum egset, 
in warduepos est mutatum, ut for- 
mae l'uricae pasain ab correctori- 
bus veteribus illatae sunt, de quo 
ad Antig. 110. et alibi diximus. 
661. ràs veidovs vrayyxplore | ovy- 
xpageis ; Scholiasta, sarduepos : àrrl 
ToU, Thv afjuepor Juépay (A001, t3 
wenAe Tífjs TeiQoUs 0cAx0els, dk spo- 
Qdrtos ToU Négraov karerkevagpérey. 
meidoUs 86 mérAq elrey, Uri "yéyorer 
éw] TQ uerameíÓew xal. uerariOéra: 
TÀ)r 'HpaxAéovs "yvdpuno él T)» Ami- 
dyeipay.—mayxploTi :. Aelzei Tb. $é- 
YA, Cvykekpapévos xal ápuoa0els 7j 
vei80i ToU Ónpós. Falluntur quidem 
qui wayxplore omisso werAg dici 
potuisge existimarunt grammatici : 
aed hoc tamen recte aninadverte- 
runt sulstantivo aliquo opus esse, 
quod in vayxpícre latere potest, 
quocum olim comparabam miram 
glossam Hesychii zayxvpuruós*. sro- 
AvrÜykpiros, quod sxavyypiruós. esse 
videatur, ab grammatico per sroAv- 
díykpiros, intellecto xpuruós, expo: 
situm. Non est tamen verisimile 
istiusmodi substantivum exstitisse, 


TPAXINIAI. 


81 


o dsl spoddvces Onpás. 
AH. yvvaixes, ós 0éboixa ij mepairépoo 
mexpayudy j| uox mápf" Gs" dprías pu. 


XO.r( 8 For, Apávepa, réxvov Olvéos ; 


665 


AH.oix oi d&vpà 9' «l Qavijcoya: ráya. 
xaxàv péy. énpáfaa" àm' Xn(bos xaAijs. 

XO.oi bij ri rüv cóv 'HpaxAet Dopnpárov ; 

AH.pdlusrá y*. dore uijror' àv mpotvpíav 


662. vpogáree: scripsi pro wpotdaei. 


nec Meinekii conjectura (in Leut- 
schii Philologo vol. 13. p. 548.) way- 
Xsnarros satis probabilis. In versu 

is quum verba rás weioüs 
ewyxpaóes accurate respondeant 
verbis in stropha v. 653. positis viv 
Y "Apys ab crpobils, videndum ne 
eyxplere explendae lacunae caus- 
sa fictum vel ex glossemate ortum. 
sit. myxporros adacripto vorbis poe- 
tae, quae fortasso fuerunt ràr ver- 
6eós. avyxpaPds duuéroi, cujus vo- 
cabuli frequens wpud medicos usus 

prie dicti de medicamento 
poto 


quod linteolis conoerptis 
txoeptum intra ulcera reconditur. 
e ain si ad medicamentum quo tunica 
Herculi tradenda tincta erat trans- 
tulit Sophocles, minor ejus auda- 
da fuit quam Aeechyli, qui Chooph. 
ATL. Bépacw uporow v&vb luos 
dixit. Hujusmodi autem. nomine 
Sophoclem bic usum esee probabi- 
lins est quam quod quis conjiciat. 
vel dvivrois. 
662. exl wpogárc«] Quod in co- 
dico legitur is xpogdces, sihi aliud 
potest quam sub prae- 
leztu sivo sub specie, ut exempla in 
collecta ostendunt. Quam- 
obrem correxi spooá»ze. Adjectivo 
mpé$arros bis utitur in hac fabula. 
Y.1159. 1163. Ceterum etinm alia 
li derivata verbi $aívew in 
derivata verbi $muí passim ab li- 


brariis corrupta sunt, ut éxdeiay 
m dx$ávcias scriptum est apud 

[erodotum 6, 129. In alijs non- 
nullis scriptores ipsi has formas 
permutarunt, cujusmodi est quod 
dugaris pro fuQareis dixerunt, non. 
constiterunt vero sibi in adjectivo 
quod modo Jugarruis modo éa$a- 
Twós seriptum, libris non raro u- 
tramque formam uno eodemque in 
loco praebentib 

ds] Nessi Centauri. 

[A epairépo] L.o. iwip rhy ovu- 
dpovsav xpela» xal wAelo (rAéoy 
Brunckius) voà orros, ut explicat. 
scholiasta. 

666. à&vu 8' «i—) Sic rapBoürav 
&i— v. 176. 

667. àx' AXwíBos kai] 4 bona. 
ape profecta, Electr. 1127. 6s 9" 
àv dAxibuv obx Gvwep diéweuvov 
eloedetdun».. 

668. "HpaxAet Bepnudruy] Idem 
dativi usus qui apud Eurip. Iph. T. 
387. rà TavrdAov Gcoicw lrriduara, 
osque non raro. Genitivus au- 
tem Bupnuárwv pendet ab dAxíos. 

669. udAurrd y] Scholiasta, val, 
mel, wepl Toírov $oBoUnm obrws 
lore nyBrore wapawéra: rol àM- 
Aov spáuaros wpoluulay AaBeiv, $ 
derw, àbMA wpéyuari évixeipéio. 
pofvulay KSnAov dicit cujus obscu- 
rus s. incertus succeasus egt. 




















82 


áógAor épyov re zapawéca Aagdeir. 670 


SOS$ORAEOTZ 


XO.83a£or, «i Óibaxzór, é£ orov Q$ojet. 

AH.roiotor éx3ednxer, olor, ijr $pácw, 
yvraixes, Cpir Oatp drcAxwrrop pafeiv. 
q yàp rór éróvrijpa zézAor dprias 


éypior, dpyijr oios evépov Ok, 


675 


rotr' iarwrrat Óiadopor zpós ovócrós 

ror eróor, aAA" eócarór éf avrob $0cret, 

«ai Vj xar áxpas aziAdbos. es D cibis ámar, 
jj ror. ézpay 8n. uecor. éxrerQ Aóyor. 


eyo ydp àr à 0p ue Kérravpos, soravr 


WAetpür Tikpd. y Aoxirt, zpotóddfaro 


^10. fy] 1s 


nini npiritu. 


6;1. MBator, & NSaxrór] Sic v. 
04, Uibabes, — ed ard uni. 

64,9. By deete Erunltius pm áx. 
Actatoph P'luti v a49.. HV, srocos 
as qa usan, Np. eluv . Bv uv 
hut aplu wer, eO 8yxdrTtur dei. 

fr;4. padeu| aadenr apesrr, neon- 
nulla, quod lenit ;choliasta, )v0raikes 
epiv Üuujta — Üavuagrór xal ofoy ovK 
Ár cis dA nÍQui nateiv.. p. Ot xal ua- 
Uer. Aufleie, quod primo seripserat 
librarius in. eodice, ex v. 670. il- 
lutum. 

674. e| Gonere neutro dictum. 
eul rospondot rotto v. 676. 

674. àgysjr' ] I. o. ápysi, rariore 
ellsione, de qua dixi ad Oed, Col. 
1435. dpystra uaAAbv dixit Acschy- 


: 45. 
finie ebelpe in. codico. 
ar. &d Eurip. Phoen. 
I, Recte, nisi quod eiépov 
erat forma Attica, quam 
I8 praecipit Phrynich. in Bek- 
eni ib. 39, 18. (ebepos Uis 


iov : oix. ebtpior.) et 









671. Oefe] eom 


"A 
6Dí(4 uatko | Aagleir, a et 8a m. pr. 
Correvit Valekenarius, nisi qued  eàeipov scripsit. 


672. 3» Erfurdtius pro &. 


675. ebepov] eUeíp» (non eócípe). 
677. abrov) avrov 


in Ecloga p. 146. eépiov uà Aévye, 
àAA' eDepor iuáriov TpicvAAdBers wai 
xepis Tov i ad quem locum vide 
quae Lobeckius attulit. 

677. 96.v«v mutata orationis struc- 
tura pro e6iror intulit, quia minus 
placebat éco rà» Q6Ívor. 

673. V3 kar' Áxpas awiAd$bos) Scho- 
liasta, aiAds, 7) wérpa. ds ob» éwi 
Aiduv Ocuern abTb, TovTÓ $9gi.. xara- 
T jkerat oJv kal fei xal Bia Peau, às 
Tov AiUov Diappéoy. — Recte wp in- 
transitive dictum accepit de villo 
laneo propter vim veneni diffluente 
et fatiscente. xaréynkra: x6oví dixit 
v. 698. vij sine iota subscripto apud 
Eustathium p. 751, 52. 1071, 9. tan- 
quam ab forma q Vnu, ut 
grammatici xvf, finxerunt ex Ho- 
merico imperfecto x»7j pro praesente 
accepto. Est vero praesens wy con- 
tractum ex yde, ut (5 contractum 
eat ex (de. 

681. vip yXoxivi] Sic srucpby ói- 
crór dixit Homerus. 


TPAXINIAI. 


vapíjka Óecuáv oi0à», àÀX éce(óumv, 


xaA«ijs Ónes bóarcrror éx (rov ypadrv, 
T0 $áppaxov roür' mvpov áxrivós T ácl 


Óepuíis á&wrov v uvxois ad(ew ép?, 

dus v dpr(ypurrov ápyócauul vov. 
xlibpuy rouira. vüv V, Br d» dpyarréov, 
&xpwa piv kar! olkov dv bópots kpudifj 


naX, avásaca krqríov Boro Myvqv, 


xliónka evpsrrétas" üAapmis iov 
Post 683. sequebatur xaí uoi rd3' Jy spépprrra xal ouai" lüpwr. 


682. éce(Ápsv] érmi(óum 
fts]cé(ew — 689. xpvi] xpo 


682. éce(éusr] Memoria. condita. 
servavi. BRUN( 

683. xai Mov] Pollux 8, 
118. ab Schneidew. comparatus, 
Maro xaAkois ra» wáAai drreru- 
menéros ol vánor ol xepl r&v lepüy 
xal và» warplav. dx Bvrov di 
scripturam ex tabula petitam. Mi- 
serum qui in codice sequitur ver- 
sum sí uoi váX Jv wpópprra xal 
Tour" Élper recto ejecit Wunderus. 
Additus enim est ab interpol latoro. 








Néssov mwpopnuéva, wpoueueAerz- 
Máva uox M erópprra. 
685. 7' additum in apographis. 
687. fu: à») Recto Élmsleius ad 
Marklandi Suppl. 916. &us »w cor- 
Tit. Ar post fus se (ut v. 16a) 
aliasque hujusmodi particulas saepe 
eum à» et conjunctivo conjunctas, 
non raro etiam optetivo addide- 
Tunt librarii. Cujusmodi errores 
non pauci e libris melioribus nunc 
correcti sunt. Adjectivum àprí- 
xpurrow, recens illitum, (rapavrà 
Xpdueror schol) hoc uno loco le- 


gitar. 
688. vir € Br 3» ipyarríor) Faci- 


685. 


vem. i tmdilpee cie 


691. fées] rabia 


endum fuisse dicit quod verbis dp- 
ríxperrov. ápuácaua. significaverat. 
Recte scholiasta, vi 8 óre dríerm 
3 regis r6 xiva, fpa poor 
dplov. 

689. Verba rar' lkoy iv ánois etai 
mon minus recte conjuncta sunt 
quam apud Theocritum 17, 17. raf 
ol xplavos Bdpor dv Aibs olg Bibun- 
7a, tamen aliud quid scriptum & 
poeta esso verba fxpra et evuwró- 
fara arguunt, quae accusativum 
aliquem postulant, quem Sápor esse, 
quod sequitur v. 691., credunt in- 
terpretes, cujusmodi nomen non in 
finedemum sententiae, sed in priore 
potius parte poni debebat. Quam- 
obrem vereor ne 4» Bóuoir vel di- 
versa scriptura sit ad 4v pxoit v. 
686. olim adscripta, vel suppletum 
postquam érBvróv vel simile nomen 
post xar' olov excidisset, Aliam 
viam iniit scholiaste, cujus verba 
modo apposui, qui uaAAbr vel legit. 
vel ipse substituit pro uaAAé: de 
quo non cogitandum. Necessarius 
enim est dativus, quum hoc dica- 
tur, lana illita usam esse Dejaniram 
ad vestem illinendam, 

690. wrwelow Beroi] Domestici 


pecudis. 
PAg1- agris SDdov] Và edt tre- 





^1 


NORIpORAEOTX 


ko(Ae (vyaàarpo Óópor, &omep eloere. 
eía« 0. ànoarelxyovoa Sépxkopac $áriw 
&dpacrov, üfóp9Aqrov àv0póno paÓciv. 


rÓ yàp káraypa rvyxávo plyracá ws 


[ris olós, à "pobxptov, és uécqv QAóya;] 
áxriv és jÀiQru s 0 e0áXnero, , 
pet àv ábgXov xal karéyrmkrac xOovl, 


popori udXurr. elkaaróv Gore mpiovos 


ékgpópar àv BAépeuas &v rouy £iAov. 


« 
6932. efBere) efBerai, e à m. pr. 
sum spurium notavit Dobraeus. 
VnkTai] xaréQuerai 


«v 7T72s AaummSóvos ToU $jAlov. For- 
ma loquendi haud absimilis illius 
in Oed. T. 191. ÉxaAxos dwibor. 
BRUNCK. 

692. (wyácrpp] tvAlvg cop$ vel 
KiBerg, ut interpretantur gramma- 
tici. V. scholiastam, Etym. M. 
p.412, 28. Eustath. p.956,6. Da- 
tivus omisso é» dictus, ut j»íx' 7j 
uéaq vópe v. 564. 

$Gpoy| Ut donum Herculi offe- 
rendum. 

693. &vogrelxovca| Domum in- 
troiens, vobis relictis. Similiter 
&rdtas ÀJ. 305. 

qáriw] Non $árracpa vel $arra- 
díavy, ut explicat scholiasta, sed 
rem de qua dicitur. Quo sensu 
frequentius Aóyos dicitur vel Émos, 
ut monet Wunderus. 

694. atóuBAnrov]| Quod intelligi 
vel mente comprehendi nequit, 
quemadmodum contrario sensu «ó- 
£óuBAnros et ebtóuBoAos dicitur. 
ua8eiv additum ut &véAmimTo» pa- 
0eiy v. 673. 

695. 75 *yàp kdrayua] Scholiasta, 
7b *yàp Épio» ToU *poBárov uerà Tb 
xpica: Tby sénAov Éppuja ivo Tówov 
kaTaAajmÓuevoy imb ToU 3AÍov- iv 
yàp abyhv «riva duri emer. 
&árayua : TO alyeiov uf)puua. 


dim. 


695 
709 
693. elaw] Sic, non fre. — 696. Ver- 
mpol x pov] wpobxpeiov 698. xaré- 


700. à» BAépjeias] éxBA épeiac 


zs] I. e. nescio quomodo. 

696. Hunc versum, qui notae non 
melioris est quam v. 684., delen- 
dum esse vidit Dobraeus. Inepte 
és uérny QAóya addidit interpola- 
tor, quum satis sit dici dàxro' és 
Ti. 

698. x6ovi] Humi.  xaréjnera 
(nam sic codicis scriptura xaré- 
Vura: correcta est in apographis) 
scholiasta explicat ówéppevaer, àpa- 
vàs AéAvra., — Nicandri Ther. 52. 
comparavit Wakef. 4j wpirecci 
Toualy «ébpos, TovAvóBovc. karoxm- 
x0etoa, *yevelow. ubi scholiasta, Tb 
karaynx0eca àyrl ToU Diaipeüeiad 
éoi.. Vjóxew yàp kal Vfjxew écrl TO 
Diaipeiv.. 3) karakynÓeica, olov kara- 
vpiaOeica. 

699. Lopof nudXur elxamrór) 
Scholiasta, éowbs wplouari: [ÓAov. 
OavuacTés Dt Bpáuara wplovos elxe 
Tb *pícua' Tpó*ov "ydp Tiva daOiev 
Tb [UAov Ó wpiev éxelvov rb. Aemrór 
&xoBdAAe:. 

700. à» BAfjeas] Sic recte ali- 

uot apogr. In aliis nonnullis co- 
dicis scriptura éxgA éjeias in tu BA- 
Weas corrupta. Antiqua scriptura 
bu BAéyeias fuit, ut i Tor' prinum 
in codice scriptum fuit v. 707. 


TPAXINIAI. 


roudvbe xéiras mporerés. àx 9t yis, Üev 
Tpolixecr', àva(éovot Ópoufábeis dpol, 
yAavkfjs óndpas dore míovos moroü 
Xv8évros és yjv Baky(as àm' àpméAov. 


rs! oix &yo rdiura rot yrdpns mécur 


705 


dp € y (pyov bei» (epyacpévqv. 
máGev yàp üv zo dri rob Óvisxor 8p 
3pol mapécy" ebvoiav, fjs ivqox! énep ; 
olx loro, QA rüv BaMórr! Grodiras 


xpíitter 3&eXyé u'*. dv dyà ueBdorepov, 


710 


6r oixér' dpxei, riy nábow üpropan. 
idv yàp airüv, el r« yi] yrevoDíropat 
yvépns, y bíorqvos ifamodepà" 


704. ds scripsi pro els. 
tum. — 708. i] Tue 
Ja Berepoy. 


701. orla xéiras vporerés L. o. 
tale erat quod humi dejeceram. 
WUND. 


ro ol) 


703. pom Apol] Spumae 
grumis si 

]e3- Danis drépas] Scholiasta, 
re yAeinovs roD. dprier derierBóv- 
ves xa réov. pdurra Bà à véos olvos 
Hear dv, «| méroi xaual, àópl(er- 
qAawehy Bà brápay bv véov olov 
dre Bà riv Aauwpérpra.  Hesy- 
chius, jwápa* 7b 8épos wal rb ueró- 
Tepor. Kuplus Bb craQuM, Kara- 
xpuoTikas Bà xal dwl ue» 
dapolpówr. Itaque hoc dicit: Aaud 
accus ac si pinguis liquor uvae ma- 
turae (proprie caerulene, i. e. niten- 
tin) atatim a vite Bacchica. in ter- 
ram effusus erit; id est, cujusmodi 
spumas agit pinguis liquor uvae 
maturae, quae modo calonta erit, 
in terram effusus. Illud facile quis- 
que sua sponte intelliget, non de 





Baxxías) Baexelaa 
116. (6exyé i] Sic, non féexyer 


707. Év] v ex p fac- 
 neBorepor] 


una uva intelligendum nomen à- 
wápa eme. Liquor uvae dicitur 
mÍs» eodem modo, quo musta di- 
cuntur pinguia a Latinis scripto- 
ribus. WUND. 

104. Baxxías ex aliquot apogr. 
pro Baxxelas. 

q05. voi yvápns véw] Sic Oed. C. 
170. voi "is $porr(Bos ÓA6p ; 

q07. àvrl rov] His verbis accura- 
tius definit quod dixerat váde». 

768. is tirnox' Üvep] Cujus ser- 
vandae caussa, i e. ne stuprum 
mihi ab eo inferretur. WUND. 

710. f9evyc] I. e. ipára, ut ex- 
licat Hesychíus et apud Homerum 
h 41, 604. scholiasta. WAKEF. 
In apogr. aliquot. (6eXyer, omisuo 
pronomine. 

n. àpeé] Prodes. Schol. à- 


$06 

Th. et iri ph VevrBhrouai] I. e. 
PUES Tüis qváums, f» 
fxovsa. vepl. abro? vvyxárw, ut ex- 
plicat scholiaste, 





£0 '"EAAÁávev áyopal 
[IvAdribes kAéovra, 
ó kaAAuf3óas Táx' Dpiv 
QvÀ0S ovk üvapciay 


ZOPQOKAEOYTZ 


üxóv kavaxàr énávewuiv, àAAà Oeías 


üvr(Avpov pocas. 


ó yàp Ads "AAxyijvas kópos 


639. kAéovra: Musgravius pro kaAéorrau. 


idxer 


dy Eifola TipGTa xpuaórokos "Apre- 
pts. Idem Herodotus 7, 176. et 
Plutarch. Themist. c. 8. Dianae 
templum fuisse in litore Artemisio 
Euboeae exstructum narrant. Ni- 
hilominus vel ex verbis sequenti- 
bus, (va — kAéorrai, luce clariug 
apparet non Euboeae litus, sed 
essaliae sive Malidis oram mari- 
timam poetam nomine àxrd» intel- 
ligi voluisse. Atque eam oram sa- 
eram fuisse Dianae et ex hujus 
fab. v. 213. intelligitur, et ex Apol- 
lonio Ehodio, à Musgravio allato, 
apud quem I, 571 sq. narratur Or- 
pheus, quum Pagasa aolvissent Ar- 
gonautae, cecinisse "Aprejuv, 9$) x«í- 
vas ckowiàs GAbs &udiéweoke jvo- 
nérm xal -yaiay 'IoAxí3a. Ceterum 
vix potest dubitari quin orae illius 
maritimae eum potissimum locum 
poeta hic intelligi voluerit, quem 
his verbis descripsit Herodotus 7, 
200: éy 86 TQ uerati $oívikos Tora- 
poU kal OepuoxvAÉay xdyy Té dai, 
p oUvoua 'Ay0fjAn keira, wap' fy 
Hi xapappéey Ó 'Acorrbs és 0dAac- 
cav ékDiboi, kal xàpos wepl abrhv 
eüpis, év TQ. Afjunrpós Te ipby 'Agn- 
Qucrvoríbos Tópura:, xal &üpai cial 
"Aupucróogi kal abToU ToU "Auducró- 
ovos ipóv. WUND. 

639. &yopal IIvAdriBes] Concilium 
Amphictyonum. V. Herodot. 7, 200. 
MUSGR. [IlvAdriPes quia ad IIó- 
Aas (1. e. GepuomiAas) convocabatur. 

kAéorra;!] Celebrantur. De hoc 


642. àx&à» Elmsleius pro 


644. kópos] re kópos. re delevit Triclinius. 


verbo dixi ad Eurip. Alcest. 447. 
Frequentius xAj(eoÓmi sic dicitur, 
ut mox v. 659. et Oed. T. 1451. 
ív6a xAj(era: obubs Kibaipór. 

641. obx àvapaíay] Scholiasta, obx 
éx0pày, o05* Opfjvey Bofjr. Oclas uo- 
cas* Qovijs yAvkelas. àvríAvupor: lad- 
Avpov. De extremo vocabulo cf. 
Valcken. ad Eur. Phoen. 1034. 
Musgravius '* Ait tibiam iis rever- 
suram esse non funebres sonos, 
velut Hercule mortuo, edentem, 
sed laetos et hymnis deorum paea- 
nibusque concinentes. Est enim 
&6«Ía uovca carmen sacrum, deorum 
laudibus plenum, qualia ob victo- 
riam cantari solent; &fpora Éwea 
vocat acclamationes sacras Antig. 
I134." Idem de diversis tibiae offi- 
ciis adscripsit Ovid. Fast. 6, 659. : 
canfabat fanis, cantabat tibia ludis, 
cantabat moestis. tibia funeribus. 
WUND. 

643. àxàv] De Dorica verbi fx ei» 
forma àxeirv, saepe in iáxew cor- 
rupta &d librariis, pluribus dixit 
Elmsleius ad Eurip. Hera. 752. 

644. Aus 'AAkyfjvas xópos] Joris 
ex Alcmena filius. Duo genitivi sic 
juxta se positi offenderunt veterem 
librarium, qui Tre post 'AAxufjras 
addidit, violato metro, recte dele- 
tum ab Triclinio: nisi quis 'AAxy$- 
yas re *ais cum Hartungio scribere 
malit, quod non est verisimile in 
kópos mutatum ab librario esse. 
Frequentius nomen alterutrum per 


TPAXINIAI. 79 
aeüras mázas üperüs 6s 
Addo! Éxcv &v' olkovs* 

b» ánómroAuw elyouev 
Tayrü, bvoxaisbexduqvov ápp.dyovaas 
xpóvov, veMyiwv, lbpies o0béy" à Bé ol (Aa bduap — 650 
TáAaway DvrráAawa kapt(ay 
máyxAavros altv GAAvro* 
vüv V " Apys a) arpo0els 
dféNvo! émmdvuy ápepüv. 
64.654. 655.662. 

648. Ante ix erum litera o. — 649. vavrü]wdvra — 650.-654. Ver- 
vus sic divis, xpóvor-] à 84 rdAmura-| doykhavroc-| viv 8-] dbéAvg— 
pariterque in antistropl 650.4]à Post Bdgap tres literae era- 
me Ur comer pro are SE irren zt 
tirer uarie Elli pro deest Mulpr un 
adjectivum exprimitur, ut Kpóne — rdAuway Legebatur rdAawa, quod 


ai "Péas Pindarus dixit OL. 2, 22. 
et Aaroyerls xópa Ais Aeschylus 
Sept. 147. Nam sic poetae verba 
illa redintegranda esse alio looo 
docai. 

&ópos] xoüpos Paris. 2712. et Ald. 

645. a«vrai] Per épuarau, fite ex- 
plicat scholiasta, Frustra in ovra 
mutat Blomfieldus in Glossario ad 
Aeechyli Sept. v. 31. 

648. varrá pro wárra, quod vio- 
lato metro legebatur, correxi prae- 
eunte Bothio, qui faleo accentu 
mwárrg. Metrum idem quod v. 635. 
Eat sutem wavrü cum àxórroM 
conjungendum. Scholiasta, b» érbr. 
dIxouev ijs váAcus, «ls Bubexdumror. 
dvauérovrai. cb bi dps bv Birro- 
Aur meMyiy, àyrl reU Éxubey ciis 
élus dy Té veMoyei. 

Bvoaibucdusyor xpóvo] Duode- 
eim qui annum explent mensium 
numerum ponit ut rotundum. Nam 
Hercules quindecim menses domo 
gbfuerat, ut v. 164 dictum est. 

650. & M ol] De hiatu dixi ad 
Electr. 195. 


vitium recentiores editores prava 
versuum descriptione occultarunt : 
mam in veteribus editionibus ver- 
sus recte sunt divisi. Scribendum. 
erat ráAawa», quod in rdAaiva cor- 
ruptum eat propter vicinum Jvgrá- 
Auwa. Eodem plane modo in Phi- 
locteta peccatum v. 291. abris à» 
TáAas «Dwóuzy Bócrqyos diuwy 
*óba, ubi librarii 8órrsvos exara- 
runt propter ékAxww, Sophocles 
vero Bómrqvor wóba dixit, ut Svevfw 
oli in eadem fabula v. 1377. Con- 
tra apud Eurip. Phoen. 1533. ye- 
pulv váBa Bósravos Beuvlois latur, 
libri multi male 8ócravov. 

653. al erpebels] olarpnóels cum 
codice apographa, nisi quod in uno 
est olerpeói[s, memoratum jam ab 
H. Stephano. "Apms erpeóils dici- 
tur Mars compositus s. sedatus, 
bello finito. Krum hujus versus 
est Molossicum. 

654. dbéAvc"] Quum in antistro- 
pha moloasus positus sit cvyxpaóels, 
suspectum fit étAvc", quod ab in- 
terprete positum videri potest ro 








80 ZOSOKAEOTZ 


ádíxor' àjíxowro* ui) 


655 


craíg moAskoTor Óxnpa vaós avro, 


mgpiv rávbe mpós TÓAw vice, vacidrw éar(av 


dje(yras, évQa kAriCerat Üvrijp 


60ev uóXot av(yepos, 


rüs mei0oüs [rayxpioro] cvyxpaeis 


« 
658. àvicew] àrvóceis, e à m. recentissima. 
660. vavíuepos Mudgius pro varduepos. 
Seclusi hoc vocabulum indicato trium 


uattuorve literae erasae. 
I. vayxplaT] *y ex v factum. 


659. Ante 6vrfp tres 


syllabarum defectu in initio versus proximi. 


alio verbo, quale est étfpvi', quo 
utitur Sophocles Phil. 423. obros yàp 
Tá "ye kelvoyw xduc étfipuke. Sed quum 
molossus cwvyxpa8els accurate re- 
spondeat verbis ab arpe0cís aptissi- 
mumque 8it verbum é£éAus? (ut in 
Oed. T. 35. dixit 8s ,' étéavcas— 
cxAxpüs &oiBoU Sacuóv), multo pro- 
babilius est vitium in versu anti- 
strophico esse quaerendum, de quo 
dicetur ad v. 61. 

évimóvoy áuepár] Genitivum for- 
tasse legit scholiasta, qui annotavit, 
papels ó swepi Tv OlxaA(ar sóAeuos 
étéAvaev $uüs 75s àvlas, v éQ' éxd- 
cT)s fuépas efxouev. | Et in alio 
scholio, vüv 8' "Apns ó spbs rb» Eb- 
puTov* é£ abro yàp eU0Us éxaynAOev. 

655. u3j a raín woAUkwxor] Scho- 
liasta, 475auoU 7?) vais àAAaxoU óp- 
poat, €vs éyraUOa &olxovro, r3» Eb- 
Boiar vijcoy bxepBás kal xaraXuardy: 
karacTpeyduevos "yàp Ti» OlxaAÍay 
éxei Éueiwe 00001 TQ rarpl.. moAÓka- 
TOV Üxnua vaós* àyrl ToU $) vaUs. 
abrq:* T$ HpaxAet. 

657. wpbs] wori Wakefieldus, ut 
tribrachus tribracho in stropha po- 
sito respondeat. De quo non dubi- 
tandum foret in carmine chorico 
Aeschyli : sed apud Sophoclem rea 
minus certa est. 

658. vamirip —0vrfp] I. e. insu- 
lari relicta ara, ubi sacris operari 
dicitur. Sic recte Brunckius. 

660. waríuepos] Scripturam cor- 


ruptam war»duepos utcunque inter- 
pretati sunt scholiastae, quorum 
annotationes ad verba proxima ap- 
ponentur. Recte Mudgius varíu«- 
pos, l. e. desiderio ardens: cujus- 
modi adjectivum hoc loco scriptum 
fuisse à poeta et res ipsa docet et 
verba proxima confirmant. Hoc 
quum in va»fj4epos corruptum esset, 
in wavduepos est mutatum, ut for- 
mae Doricae passim ab correctori- 
bus veteribus illatae sunt, de quo 
ad Antig. 110. et alibi diximus. 
661. ràs wei&oUs wayyxplaTe | mvy- 
«pa0els] Scholiasta, vavduepos : àxrl 
ToU, Th» cfuepor "uépay (A0ow TQ 
TéxAg Tijs weiDo0s cA x0els, ék *po- 
$dc«vs ToU Néaaov xareakevacuépo. 
veiBoUs B6 mérAq «lvev, Üri *yeyorvev 
évl TQ ueramelÓeiw. xal LerariÓéva: 
T)» 'HpakAéovs *yváunv él 7)» Am- 
dyeipay.—rayxpla T : Ae(xei 70. xé- 
*Ào; Cv'ykekpajévos kal üápuoaOels Tij 
vei0oi ToU 0npós. Falluntur quidem 
qui wayxpíore omisso xerAq dici 
potuisge existimarunt grammatici : 
sed hoc tamen recte animadverte- 
runt substantivo aliquo opus esse, 
quod in mayxplore latere potest, 
quocum olim comparabam miram 
glossam Hesychii rayxvpiruós*. *ro- 
AvrUykpiros, quod. savyypiruós. esse 
videatur, ab grammatico per soAv- 
aiykpiros, intellecto xpwruós, expo: 
situm. Non est tamen verisimile 
istiusmodi substantivum exstitisse, 


TPAXINIAI. 


8 


o él spoddvcn Onpós. 
AH. yvvaixes, ós Bébowa j3) mepairépo 
mespayudy jj nov zápf' Go" áprlos pov. 


XO.r( 9 lov, Apávewa, réxvov Olvéos ; 


665 


AH.oix oll. d&vuó U' el davícopa: ráxa. 
xaxiv dy. lenpáfac! àv éXn[los xaAijs. 

XO.o bj rt rüv cüv 'HpaxAet opnpárav ; 

AH.nócrá y* dare wfmor àv potupíav 


662. vpogárcei scripsi pro wpoddaei. 


nec Meinekii conjectura (in Leut- 
Schi Philologo vol. 
xsnurros satis probabili 
Sophoclis quum verba ás reifous 
tvyxpades accurate respondeant 
verbis in stropha v. 653. positis vüv 
Y "hens ab apsées, videndum ne 
veyxplarw explendao lacunae caus- 
3 fictum vel ex glossemate ortum 
it yxperros adacripto verbia poe- 
tae, quae fortasee fuerunt rár we- 
fis avyxpadels duórois, cujus vo- 
*abuli frequens apud medicos usus 
isi proprie dicti de medicamento 
liquido, quod linteolis conoerptis 
intra ulcera reconditur. 
ld si ad medicamentum quo tunica 
Herculi tradenda tincta erat trans- 
talit Sophocles, minor 
is fuit quam Aeschyli, qui C 
471. Bépamiw luuorov Tüwl Éxos 
dixit. Hujusmodi autem. nomine 
Sophoclem hic usum esse probabi- 
lius est quam quod quis conjiciat 
9apuáxois vol évbvrois. 
662. xl wpogávc«] Quod in co- 
dice legitur ixl rpogdac: nihil aliud 
igni! potest quam sub prae- 
textu sive sub specie, ut exempla in 
Thesauro collecta ostendunt. - 
obrem correxi poód»cet. Adjectivo 
bis utitur in hac fabula 
Y.1159. 1163. Ceterum etiam alia 
hujusmodi derivata verbi qaívew in 
derivata verbi $muí passim ab li- 











brariis corrupta eunt, ut. éxgdciar 
Mp dntérees seripium. eet apud 

erodotum 6, ra9. In aliis non- 
mullis scriptores ipsi has formas 
permutarunt, cujusmodi est quod 
fuoaris pro tagarcis dixerunt, non 
constiterunt vero sibi in adjectivo 
quod modo dugarrucós modo éa$a- 
Tubs scriptum, libris non raro u- 
tremque formam uno eodemque in 
loco praebentibus. 

npás ] Nessi Centauri. 

663. repacrépo] L.o. iwlp rh» ou- 
dMpovzar xpeíav xal Ael (rAéov 
Brunckius) voó &Morros, ut explicat. 
scholiasta. 

666. àSvua 9 «I—] Sic rapBoórar 
ei— v. 176. 

667. àx' dxxílos xaXis] A bona 
ape profecta. Eloctr. 1127. 6s c" 
àx! dAxilur obx üvrep diérenvor 
eleeletáunv.. 

668. "Hoax? Bupnudres] dem 
dativi usus qui apud Eurip. Iph. T. 
387. à TavráAov Ócoirw éariduara, 
aliosque non raro. Genitivus au- 
tem Bepnuárev pendet ab éAvíBos. 

669. udxurrá y] Scholiasta, val, 
éncl, wepl roórov $opoüua: oUres 
Bore uybérore wapawicai vil àM- 
Aov zpéyuarus wpo&vulay XaBeis 
dorw, MA vpéyuari ivixeiptiv. 
spoBvulav ÉdyAor dicit cujus obscu- 
rus s. incertus successus est. 











82 


&bqAov épyov re Tapawécat Aafdetv. 


ZOQOKAEOTZ 


670 


XO.8bafor, el bibakrór, e£ Órov oet. 

AH.roiobrov éx(3éBkev, olov, v $pácc, 
yvvaixes, opiv ÜaUp' àvéNmuo Tov pabetv. 
Q yàp rüv évbvríjpa sémAor àpríes 


&xptov, üpyijr olós evépov mók«, 


675 


ToUr 1 $ávurat DiáBopov mpós ovbevos 
TOv Évbor, àAX' ébearóv ef avroÜ QOcvet, 


xal yf kar áxpas amiAdDos. ds 0 eloris ánav, 


7 Troór émpáxOm, u.eí(ov' éxrevà Aóyov. 


éyó yàp àv ó O:jp ue Kévravpos, vrovàv 


680 


mÀevpàv mtkpQ. yAcxtvt, Tpovbuibá£faro 


670. rg] 7éi 
0 


Correxit Valckenarius, nisi qu 
sine spiritu. 


671. B[5atory, «i Bibaxriy] Sic v. 
64. bíbatoy, — el BiBairá uoi. 

672. f$» recte Erfurdtius pro &v. 
Aristoph. Pluti v. 349. BA. soiós 
7is (kÍvBuvos) ; Xp. olos —, 3v uiv 
karopÜdia wpev, eb wpárrew Àel. 

673. ua0eiv] wa8eiv apogr. non- 
nulla, quod legit scholiasta, -yvvaies 
üuiv ÓnUpa: ÜavuacTby kal olov oüx 
Éy Tis éAmÍ(o. raÓ0ciy. yp. 84 xal ua- 
0civ.. AaBeiv, quod primo scripserat 
librarius in codice, ex v. 670. il- 
latum. 

74. 9] Genere neutro dictum, 
cui respondet Tovro v. 676. 

675. àpy'ir' ] I. e. ápyriri, rariore 
elisione, de qua dixi ad Oed. Col. 
1435. ápyijTa naAAbv dixit Aeschy- 
lus Eum. 45. 

evépov] Male «beípe in codice. 
ebeípov Valckenar. ad Eurip. Phoen. 
994. p. 301. Recte, nisi quod ebépov 
scribendum erat forma A ttica, quam 
diserte praecipit Phrynich. in Bek- 
keri Anecd. p. 39, 18. («Depos Uis 
kal eDepor ipdriov : obk ebépioy.) et 


671. $oBei] $oBf 


m 
673. ua0eiv] AaBeiv, u et 0 a m. pr. 
ebelpov scripsit. 


6732. $» Erfurdtius pro &r. 
675. ebépov] «bep» (non ebeípo:). 


77. aóTov] avroU 


in Ecloga p. 146. ebépiov 43 Aévye, 
&AA' elepor íudáriov TpiSvAAd Bos «al 
xopls ToU i. ad quem locum vide 
quae Lobeckius attulit. 

71. $0ive: mutata orationis struc. 
tura pro q6irov intulit, quia minus 
placebat ébeorby $Olvor. 

678. yj kaT' áxpas axiX Bos] Scho- 
liasta, a*iAds, 5j mTérpa. ds ob» éwi 
Al8ov Ocuérn abr, ToUTÓ $901. kara- 
Tfkerai oby kal pet xal GiaA vera, àsrb 
ToU A(0ov Diappéoy. Recte wp in- 
transitive dictum accepit de villo 
laneo propter vim veneni difüluente 
et fatiscente. xaréymkra: x0orí dixit 
v.698. 1j sine iota subscripto apud 
Eustathium p. 751, 52. 1071, 9. tan- 
quam ab forma quadam wq, ut 
grammatici «v5 finxerunt ex Ho- 
merico imperfecto x»? pro praesente 
accepto. Est vero praesens wy con- 
tractum ex de, ut (5 contractum 
est ex (de. 

681. vixpü "yAoxivi] Sic srucpby di- 
cróv dixit Homerus. 


TPAXINIAI. 


Tapíjka Oecuáv obbàv, àÀ' éce(óumv, 


xaAiis Urus béaverrop à Bro ypadà, 
? rvpov áxrivés v ác 


7Ó $ápuaxov rotr 


683 


Ocpuiis Á&wrov &v pvxois ad(ew ép, 

us ày üpr(ypwrrov ápuócaiul mov. 
xlibpav rouxüra. vür V, Ór' 3j» épyacréov, 
8xpwsa uv xar! olkoy &v Bópois kpvofj 


paAM$, arácaca kryíov Boro Myvqr, 


690 


xlónka. cuprrífac! dAayris jov 
Post 683. sequebatur xaí uoi vdl* d» zpépprra al voir fipur. 


682. dew(byeny] lem(Ópz. 
fu] cé ur — 689. pv) xpoti 


682. éru(fus] Memoria condita 
wrvaei. BRUNCK. 

685. xaXcis—Mxrov] Pollux 8, 
128. ab. Schneidew. comparatus, 
Wo xaAxais dca» wáAas drreru- 

v ol vóuox ol vepl r&v lepüy 
wal r&» varplav. dx Mov dicit 
scripturam ex tabula petitam, Mi- 
serum qui in codice sequitur ver- 
mum waí uoi vdÀ dw wpóppsra xal 
Toi! Élper recto ejecit Wunderus. 
Additue enim est ab interpolatore 
non intelligente infinitivam cd(eur 
ab verbo wpoibidfaro pendere. 
Legit hunc versum scholiasta, qui 
ad spépprrra annotavit, phs dul orb 
Néssov wpoepnuéva, poneneAern- 
Pi T udditm hi 

s. ' additum in aj is. 

687. fus to] Recto Ebasleius ad 
Marklandi Suppl. 916. &es vie cor- 
rexit. B» post dus, ivíxa (ut v. 164.) 
aliasque hujusmodi particulae saepe 
eum à» et conjunctivo conjunctas, 
mon raro etiam optativo addide- 
Tunt librarii. Cujusmodi errores 
non peuci e libris melioribus nunc 
correcti sunt. Adjectivum dpri- 
Xpwrrow, recens illitum, (rapavrà 
dium schol) hoc uno looo le- 


VOS. riv Y Be d dpyarréo] Faci- 





685. 


Tom. 686. 6euüs] une  cé- 


691. lónxa] rati 


endum fuisse dicit quod verbis dp- 
Tíxpwrrov àpuócaui significaverat. 
Recte scholiasta, viv à $re 4véorn 
d kaipbs ToU xpiras, Éxpura. uaAAbr 
dplov. 

689. Verba xar olxov iv Bépois etai 
mon minus recte conjuncta sunt 
quam apud Theocritum 17, 17. xaí 
ol xpóeeos Báuox v Aibs ofi BBpn- 
Tai, tamen aliud quid scriptum a 
poeta. esse verba. Éxpica et cuuwri- 
faca arguunt, quae accusativum 
aliquem postulant, quem 8ápov esse, 
quod sequitur v. 691., credunt in- 
terpretes, cujusmodi nomen non in 
fine demum sententiae, sed in priore 
potius parte poni debebat. Quam- 
obrem vereor ne éy Bóuois vel di- 
versa scriptura sit ad 4v pvxois v. 
686. olim adscripta, vel suppletum 
postquam é»Svrór vel simile nomen 
post ar' olko excidisset. Aliam 
viam iniit scholiasta, cujus verba 
modo apposui, qui uaAAb vel legit. 
vel ipse substituit pro uaAA$: de 
quo non cogitandum. Necemsarius 
enim est dativus, quum hoo dica- 
tur, lana illita usam esse Dejaniram 
ad vestem illinendam. 

Ago. mme Berei] Domestici 


ir aspis &Mov] YÀ est ire- 





84 


ZOQ$OKAEOTZ 


koe (vyáorpo Süpov, domep elbere. 


eiaw 5 ánoareíxyovoa Ocpkoyat áriw 


&$pacrov, áfóuBAyrov ávOpómo paOctv. 


rÓ yàp kárayya rvyyávo p(yracá mus 


[ris olós, à mpobxpuov, és uéoqv QAóya, | 
àkriv. és jjÀuru* és 9. d0dXmero, . 


pei züv ábqAov kal karéjrnkra, xOorvi, 


popori udAurr' elkaaróv dore mpíovos 


éxSpoópar àv BAépyeuas év rop £óAov. 


€ 
691. efbere] efüerai, e & m. pr. 
sum spurium notavit Dobraeus. 
Vnkrai] karépuerai 


6e» 1537s Aaummbóvos ToU fjAÍov. For- 
ma loquendi haud absimilis illius 
in Oed. T. 191. &áxaAxos àevíbov. 
BRUNCK. 

692. (vydáerpp] tvAl»yp cop vel 
kiBero, ut interpretantur gramma- 
tici. ^V. scholiastam, Etym. M. 
p.412, 28. Eustath. p. 956,6. Da- 
tivus omisso é» dictus, ut jjwix" jj 
néaq vÓpy v. 564. 

$apov| Ut donum Herculi offe- 
rendum. 

693. &oerelxovca] Domum in- 
troiens, vobis relictis. Similiter 
àrjtas Àj. 305. 

$árw] Non $drracga vel tavra- 
GÍay, ut explicat scholiasta, sed 
rem de qua dicitur. Quo sensu 
frequentius Aóyos dicitur vel Évwos, 
ut monet Wunderus. 

694. àtóuBAnrov] Quod intelligi 
vel mente comprehendi nequit, 
quemadmodum contrario sensu «b- 
tóuBAmros et ebtóuBoAos dicitur. 
pa0eiy additum ut &véAmi TOv ua- 
0eiy v. 673. 

695. Tb "yàp kárayua] Scholiasta, 
Tb *yàp Épiov ToU TpoBárov uerà Tb 
xpica: Thy TémAov Éppuja bxb TóÓvov 
kaTaAauvÓuevoy 0wb ToU 3AÍov: riy 
yàp aibyhv riva d$puó&rw celer. 
Kdrayua: TO alyeiov ufipvua. 


695 
700 
693. ere] Sic, non few. — 696. Ver- 
wpol x piov] *potxpeiov 698. xaré- 


700. &y BAépeuas] éxBA épeian 


705] I. e. nescio quomodo. 

696. Hunc versum, qui notae non 
melioris est quam v. 684., delen- 
dum esse vidit Dobraeus. Inepte 
és uécnv QAóéya addidit interpola- 
tor, quum satis sit dici à«ri' és 
TAA. 

698. x0oví] Humi.  xaréjnera: 
(nam sic codicis scriptura xaré- 
Vikra: correcta est in apographis) 
Scholiasta explicat ówéppevaer, àda- 
Vds AéAvrai. | Nicandri Ther. $2. 
comparavit Wakef. 7) wpióvecci 
Touaín xébBpos, wovAvóbovoi karoUn- 
x0eica "yevelos. ubi scholiasta, T) 
kxarajnx0eica  &yrl ToU ÜDiupeÜeiod 
égTi,. y óxeiw *yàp kal yfjxew darl 7b 
Duaipety. 3) karaxkynÜeica, olov kara- 
vpicOcica. 

699. Lopoj udAuT elkacrór) 
Scholiasta, éowbs mwpícuaTi LjAov. 
0avuacTGs bé Bpáuara wplovos «lwe 
TU wploua' rpówov 'ydp Tiva doOior 
Tb [UXov Ó *piev éxelvov 1b Aemróy 
&voBáAAei. 

700. à» BAéjeas] Sic recte ali- 
quot apogr. In aliis nonnullis co- 
dicis scriptura éxBA éieias in éuBAé- 
Veas corrupta. Antiqua scriptura 
hu BAéyeas fuit, ut Ku vor' primum 
in codice scriptum fuit v. 7c7. 


TPAXINIAI. 


Toióvbe xéirat mponerés. éx B yijs, OOev 
mpolixei, àva(éova. ÓpouBóbews ddpol, 
yAavkíis dpa dre mÜovos morob 
XvOévros és yiv Baxx(as à" àuméAov. 


dio! oix 5o ráAawa mot yrápns mca" 


7e5 


pj 8d yu &pyov Sew éfeipyacuévny. 
móbev yàp &v xor! dvrl roD Orjckav ó 0)p 
?pol zapécx" ebvouav, is rox" Ünep ; 
olx érrw, àÀAà rüv BaAór! ámodffoas 


xplitur exyl u* dv éyà uebéorepov, 


710 


6r' obxér! ápxei, riy uátrow áprvpai. 
udvg yàp abri, el rc ui) Vreveficopas 
yvdpns, €yb ovorqvos éfanoo0epó 


704. ds acripai pro els. 
tum. — 708. hi] fur 
Au repr. 


qot. rodhrle xeiras wporerás) I. e. 
tale erat quod humi dejeceram. 
WUND. 

Be» per attractionem (pro ob) 
positum propter ix yis. HERM. 

qo1. driddlus opo] Spumae 
grumis similes. 

g03. yAaucfis bápas] Scholiasta, 
Tei yAeixovs ToU dprlus dxriezBév- 
ror xa) véov. udAusra Dt à wéos olvos. 
Bepubs. àv, el éco: xanal, àdpl(ei 
yAavchy 8 ixápay Tbv viov olvov 
dee Bà riv Aauwpóryra.  Hesy- 


chius, éeépa: rb Oépos wal rb uteró- 





decus ac si pinguis liquor urue ma- 
turae (proprie caeruleae, i. e. ni 

üs) xatim a vite Bacchica in ter- 
ram effusus erit ; id eat, cujusmodi 
spumas agit pinguis liquor uvae 
maturae, quae modo ta erit, 
interram effusus, Illud facilo quis- 
que sua sponte intelliget, non de 





Baxxías) Baexelag 
710. Üeiyyé 1] Sic, non dBekyer 


Tor. ér] vex p fac- 
ueBirepor] 


una uva intelliendum nomen à- 
ápa eme. Liquor uvae dicitur 
mÍev eodem modo, quo musta di- 
exar untur p inquia a Latinis scripto- 


e farxias ex aliquot apogr. 


pro 

q05. Pa dps peel Sic Oed. C. 
170. roi is dporríBos Ap ; 

107. àvrl roi] His verbis accura- 
tius definit quod dixerat de». 

708. fis true! veo] Cujus ser- 
vandae caussa, i.e. ne stuprum 
mihi ab eo inferretur. WUND. 
10. f8exye] I. e. iára, ut ex- 
[n Hesychius et apud Homerum 

,, 604. scholiasta. WAKEF. 
. aliquot (BeXyev, omisso 
oniedne. 

Tit. Àgeé] Prodes. Schol. 

i. 

s. 0i uh evoPhirouas) I. e. 
eb uà Bapdproua Tis yvéuns, $v 
Éxovca vepl abroü rvyxdrw, ut. ex- 
plicat scholiasta, 











ZO$OKAEOTZ 


Tür yàp BaXóvr' árpaxrov olàa xal Ücóv 


Xeípwva Tqujvavra, xàvnep àv OCyy, 
dOc(pec rà Távrra kvdbaA" 


71$ 
éxk 8e rot0. 00e 


c ayóv OwA0Gv lós atuaros uéAas 
Ts oUk ÓAet xal róvÓe ; bó£m yotv ép. 
kaíro, $ébokrat, keivos el oaAXrjaerat, 


rajry cvv ópuij kàué cvvOavety dpa. 


720 


(jv yàp kaxsg kAjovcav ovx ávacxerór, 


rus mporuag. p] kaki) meQvxérat. 


715. xàrr«p Wakefieldus pro x' $ewep 
Y 
720. ópup] ópufi *y & m. pr. 


oU» (sic) 


714. Tb» vyàp BaXórr ÉrpaxTov] 
Objectum verbi faAórra est Tbv 
Néccov. Nam sagittam dicit qua 
Nessus ictus est. 

715. Xelpeva] Apollodorus 2, 5, 
4. in narratione de Centauris ab 
Hercule in fugam versis, wpbs Xel- 
peva cuvépvyor, bs éieAa0els ivo 
Aavi0G» Üpovs TIgAÍov xapà MaAéay 
xaTjknce. ToóTg  *eprremroxóTas 
Tobs Kevradpous Tolebw» ('HpaxAfjs) 
Tnc: BéAos, rb B& dyex0itr "EAdTov 
9ià ToU Bpaxlorvos és 7b "yóvv Tb Xel- 
parvos éuwfryveras. àyiabels. 56 'Hpa- 
kAijs wpocOpaudy TÓ T€ BéAos éEelA- 
«vcre xal Üórros Xeíperos Qdpuaxor 
ésréÜnkev. üà»vlaroy 56 Éxor Tb ÉAxos 
els 7b. owfjAaior àvaAAdoceroi. et 
quae sequuntur: ubi aliorum de 
eadem re narrationes nonnihil in- 
ter se discrepantes comparavit 
Heynius, velut Ovidii Metam. 5, 
387 seqq. . 

xóàvxep hy 0iyp] Scripturam co- 
dicis xX' &exep (duo apogr. x' 6ca- 
vep) à» 60(^y suo quoque in libro 
habuisse videtur scholiasta, ex 
xé6caxep corruptam esse judicans, 
ut ex annotatione ejus colligi po- 
test, ka) $oa hv Ol-yn ToU 'HpaxAeíov 
BéAovs, eire ÉrOpermos, «fre Onplov, 
àvóAAvTa. 


716. éx 5$ rov0) Male scholi- 


718. 8étp *yov»] So[m- 


asta, vrl ToU 9Sià Tov Néocov. 
ToUBe esi ToU àTpdxrov, Ó8e vero 
cum lis afuaros uéAas cohaeret, 
i. e. ex illa sagitta atrum sangui- 
nis virus per vulnus transfusum 
quomodo non Herculem quoque 
perdet! Sic recte Hermannus. 
Genitivus e$ay&r ab verbo SieA0*v 
regitur, quod cum hoc caau pariter 
atque accusativo construitur. 

718. 8ótp vob» éuj] In apogr. 
nonnullis 3áte« «or pol. 

719. keivos «l a$aMserau, Taírp 
(rabrj Brunckius, quo non opus) 
cb» ópuij—] Similiter Aj. 496. r4] 
yàp 0dryps a kal reAevrícas àpis, 
TaóTp vóui(e k&ué Tij TÓ0 S$uépg— 
QovAlay efew pod]. ópuhr impe- 
tum dicit vel plagam Herculi in- 
flictam, ut ,iá ópuj, áxb uias Óputis 
et similia dicuntur. Scholiasta, 
ToTg TQ TpÓ*xq, TovrécT, Dià ToU 
*érAov. Quod in codice est ópuj 
guperscripto -y fecit ut in apogra- 
phis aliis, inter quae Lb., ópuj 
servaretur, in aliis ópyj poneretur. 
Sententia eadem aliter expreesa 
v. 84. $vlx' 4$ c«oóoue0a | kelvov 
Biov cócarros, 1) oixóuec0" &pa. 

721. (3j — veQvkéva;] Sententia 
frequens, velut Àj. 479. àAX' $ 
xaAos (v f) xaAas TeÜvnkéyai | br 


eiyerí) xpi. 


TTPAXINIAI. 


XO.rapBeiv uiv épya Bely' àvayalus Éxei, 
ri» U éXn(Q' o) xpi) rfjs róxns xplvew mápos. 
AH.odx lerw àv rois ul) «aAois BovAecuaci. 
o0 Aris, ijrts xal Ópácos 1t mpo£evet. 
XO.4AA' dui rois adaAeiot pl) 'E éxovalas 
dpyly énepa, rij 
AH.rouatra 9 à» Aéfeier ob ó 00 kakoü 
xowors, àÀX' $ urbév écT' olkot Bap). 
XO.avyáv ày ápuó(ot oe róv melo Aóyov, 


87 


73$ 


ris oe royyávew zpérei. 


730 


el uj ri Mfeis adl rà avri 


máperri, uacrip arpis bs plv dixero. 
TA.À uírep, às àv &x rpiàv a' &v elAdpmv, 


3 um? élvos (aav, ij cecucuéviy 


130. dor] dor 
» xpóvov, superscripto literis exilioribus a m. 
3. Hasrhp supra versum a m. pr. 


T13. Bel] be^ 
'lkons. QD Ayo 
ant. yp. Ju 733 
rueslrwy] Sic; non eersipérmy. 


Tag. rapficiv—] Scholinsta, dsdy- 
vy pi» eiAafBricón rà Berà. fpya* 
9b xph 81 spo ris ikBáreus xal rür 
svuBoropérer alpézta: rà Bed. 

mon omnino vera interpre- 

datio est. — Bectius Brunckius: 
weceswe quidem cest atroci. facta 
formidare, wd ante critum spes 
icienda mon et. Signiücat au- 
tem. «pí»eir rhy (xit judicare de 
spe, sive decernere, falano an 
vera sit spes, id est. boc loco abji- 
cere spem. WUND. pyo» Ber. 
dbreysenéry, Dejanira so dixerat 


v. 706. 
16: poteri] I.e. vapiyu, ut 


2 * dupl reis s$endisi 
N: NS ois üxovalus. ud 

3 dirayondvy ipyh rereuuiv, dol 

spada wal cvyyrenr), 

Menuar rvyydoet x39 vo 
er neural parar 
les 3, 40. dixit Eày- 

rens deri vh ixciour, alique 








735 
olo. Wakefeldus pro 


735. ee- 


non pauci alis verbis dixerunt. 
4E dxovcías dictum ut 4 rayeías 
v.395. Male in lemmate scholii 
4 axovelov. 

729. à ToU «oxoU kowwris] Par- 
ticepa mali. 

730. exo] Frequens hic meta- 
phoricus adverbii usus de eo quod 
quis sibi proprium babet, pro quo 
Cur ofkois poneret, poeta, quod est 
in codice, nulla ratio erat. 

731. üpué(oi] L. e. mpéroi, ut ex- 
plicat schol. 

,dérer) xpiror etiam in apogra- 
phis. 


733. nacrhp] I.e. uarebrur. 

734. e'] Pronomen quum ad 
ires quae sequuntur sententiae 
partes pertineat, recte praeposi- 
tum est, etsi hoc metri cause 
factum est. Non perspexit cor- 
rector, qui v. 736. umrépa o" sorip- 
sit, ubi apogr. pleraque recte 
uwrép. 








88 


ZOQOKAEOTZ 


üAXov kexArjoOat ugrép , 3) Aqovs dpévas 
ràv viv Tapovcàv ràyb. àpe(vras0a( moDer. 


AH.r( 5 éariv, à mai, mpós y' époU arvyovpevor ; 
' A.róv ávópa róv càv lot, róv 9 épàv Aéyo 


marépa, karaxreivaca Tfjb év j)uépq. 


740 


AH.oipot, Tí éGjveykas, à Tékvov, Aóyov ; 


'T A.0v ovx olór re ui) reAecÓjrav 70 yàp 


$av0v r(s àv bóvav' ày áyévqgrov mowiv ; 


AH.nós etras, 0 Tat; roU náp' áv0pónev pa0ív 


átqAov ores épyov eipyácOat ue dris; 


'T A.avrós Bapeiav fvudopàr àv óupacw 


^ M , ^ ^ , 
TzaTpós Óebopkmos kov karà yÀóaocar kAvor. 


736. uwrép'] unrépa e 
olpo:. Toicty] voeiv 


tissima seculi 15. vel 16. 


731. *o0«v] Licet intelligere éx 
0«oU Tiwos, ut schol. 

738. rl—cvrvyoóuevoy] I. e. quid 
est factum ab me quod odio di- 
gnum vel abominandum sit! Bic 
hoc explicandum erit, si incorrupta 
sit versus scriptura, de quo dubi- 
tari potest. 

743. T5 "yàp $ar0év] Schol. 75 &rat 
mpax8t» xal dvi xépas dA0by más v 
vis 3) »yevéo0a. voifjoeivev ; TlíyBapos 
(0l. 3, 39.) '* à» 5i mexpayuévey 
&xolnroy o00 Àv xpóvos ó vávTeuy 
warhp Sóvavo 6énev Épyoy TéAos." 
Tb $arv0éy dicit quod in lucem edi- 
tum est : quod eodem redit quo 7 
vpax0tv, quod scholiasta posuit. 

743. Alterum à» ex Suida ac- 
cessit s. v. ofuoi. Eo omisso in Lb. 
alisque apographis &yérgro» in 
&yévrgrov mutatum est. Agatho a 
Porsono citatus apud Aristot. Eth. 
Nicom. 6, 3. uórov vyàp abToU Kol 
0cbs caTeplokerai, J iyérmra TOLEU/ 
Écc" by p verpayuéva. 

woi»| wow. etiam Lb. et Svi- 
dae ex Paris. Vid. ad Ajac. 


743. Alterum à» additum ex Suida s. v. 
447. Koi] kal, xov in marg. a m. recen- 


1356. "Vulgo apud Suidam so: 
ca. 

744. ToU wáp 
pbs ToU Oed. 
annot. 

747. *arpbs non cum Üupaciw, 
sed cum flpeav Evjoopàr conjun- 
gendum esse sensus verborum do- 
cet, nisi quis yarpbs Bapeiay —abrós 
bebopkós transponere malit, quod 
Nauckius proposuit. Sed videtur 
poeta aüTós consulto in initio sen- 
tentiae posuisse, quia oppositum 
est praecedentibus Tov wáp' àv6pé- 
ww» ua0ó». Ad collocationem ver- 
borum quod attinet, ambiguitas 
non major est quam v. IOB;. 
éykaráakmov BéAos, wárep, Kepav- 
voU, ubi non wárep xepavrov, sed 
BéAos kepavvov cohaerent. 

Kov] Sic Lb. Cetera apographa, 
uno excepto, xaí. Eodem vitio 
apud Euripidem Iphig. T. gor. 
libri omnes 7d$' el9ov abr); xal xAó- 
ovo" àrayyeA Qd. ubi L. Dindorfius 
kob restituit. 

xarà yAaccays] I. e. ex ore ali- 


Sic ToU *pós 
. $25. ubi vide 


TPAXINIAI. 


AH.00 9' dumeAÁZeis ràyBpl xal maploracai ; 
"TA.el xpi) uaéiv ae, návra 5i) doveiv xpeóv. 


88. lone kie) Edpórov répcas vóAuw, 


vlkns Éyov rpovaia kàxpot(vu, 
Axrfj ris dph(kAvaros Eifolas áxpor 
Kájvaióv écrw, Év0a marpóo Ad 
Bopebs dpltet repevíav ve duAMdba 


ol vu» rà npür' dceibov &cuevos bg. 


755 


ubAorn Y abrá moAvÉérovs re/yew aayàs 
aijpu£ dm olxcov teer! olkeios Aíxas, 
1 càv ddpov bápnpa, Gaváciov méskoy- 


748. duveAd(es] «ox mi factum a m. pr. 
kmraióy 


153. Kfrauóv. 
[d eios] oleoior pr. 


erum. Similes locos comparant 
ini velut Aesch. Pers. 266. 
tal jy rapdi» "ye kob. Adyous. EA 
xAbew, | Ilépca, $oácauu! hw 
iropsivón xaxi. Eurip. Heracl. 
348, ràrb vo08' 87) kx | Ayo? 
lr lur, Beipo 9' abrbs elaibóv. 

748. duxeM(us] Quod in codice 
librarius |o scripserat, sed ipse 
in épseAd(es mutavit, (uxeAd(ms, 
wrvatumin Lb, ad secundam formae 
mediae personam ducere videatur 
duxeMd(y, quam posuit Bergkius. 
Verum quum usitatum sit 
dureMd(ey intransitive dictum et 
duxeAd(ms. calami Jp scriptum. 
tse poesit pro éuxreAd(eis, ut 8éAmis 
Y. 333- pro 8éxeis, hoc servavi. 

249. «l xph nabáv c«] Dignane 
sit ira cui rem exponat, ira- 
tus Hyllus dubitat. WUND. 

150. 5€ dpre—lerf, ii —orw] 
Frequens. 





haec orationis forma in 
narrationibus, quacum Bchneidew. 
comparavit Eur. Hippol. 1198. 
(rd B nuo x&por eic«BdANoger, 
dxrá eis m .su D) ri dx 
fpluor pa Iph. Taur. 261. 
And. Boit vürror ibdthosar, 








757. wiiput] Sic hoc loco, non xfput 


T51. rporaia] vpóvaua 
Teen] 


mus Bappbl .. Ayuós" dvraíÓa Bur- 
gobs «lé mis veavías, 1449. brav 
"Aefvas uóAps, xapás vis Eyiw... 
dvraióa fipvaai Bpéras. 

751. EüBolas üxpov Kfiwow] 
Conf. v. 238. 

154. Beuobs ópí(«] Hic activo 
utitur, ut Bapobs àpl(«w Philostra- 
tus p.257. aliique dixerunt, sed 
dpl(era: Meuoós dixit v. 237. non 
Alio discrimine quam quod illie 
media, hic activa forma metro 
commoda erat. 

Teu»lar Te. Quia] riv xb 
Tüv T«uevy críQavov, 1) Téuevos 
oA óQuAAor explicat scholiasta.. 

755. Ésuevos vé] Laetus ob 
desiderium tandem aliquando ex- 
pletum. SCHNEIDEW. 

156. soAv8orovs reixew adayds) 
I.e. multas mactare pecudes sacri- 
ficandas,  Euripideum woAóevros 
mud Hel 717. comparat Wund. 

Àx' fo] Ab Trachine. 
ein] Scholiasta, 4Aeyero à Al- 
xas cóvrpogos «lva: "fAAov. — Tlas- 
Saywy»s Hylli dicitur ab schol. 
Apoll. Rh. 1, 1212. 








ravpokrovei uév Odbek évreAets Éxov 


ZOOOKAEOTZ 


Ür ketvos éybUs, és av mpovCedíeoo, 


460 


Ae(as àmapyisjv Boüs' áràp rà mávO' ópo 


ékaróv Tpooiyye avppayij Boorijpara. 
xal "póra uy 6e(Aaswos leg Qpevi 


kógjp 7€ xalpov xal aToAf karqiyero: 


óTws Oe ceuvv ópyitev ébaíero 


765 


QAó£ qluarnpà kàmà Tte(pas bpvós, 
ibpis dryer xpwri kal TpoorrÜccerat 


TAevpaiau ápr(koNAos, &are Tékrovos, 


xuràv ázav xar üpüpo 3A0€ 5 óaréev 


759. *pobteoíeco] wpobtedoeíeco 
erasa, 0 ut videtur. 


763. fbpás àrje] lbpéc à» fíe 


761. &wapxh»] Post x litera 


spoc- 


xróccera, Musgravius pro wpoowróccero 


760-762. Splendidi sacrificii de- 
scriptio, ut apud Homerum ab 
Wakef. comparatum Il. 1, 31:5. 
TeATÉgcas éxaróuBas  Taópoy db 
ai*yàv, e& Senecam Herc. Oet. 874. 
Stetit ad, aras omme votivum. pecus, 
| totumque tauris gemit auratis 
nenus. 

761. rà váv0' ópoU éxarbv] óno0 
vel óuoü T: saepe cum numeralibus 
conjunctum : de quo dictum in 
Thesauro vol. 5. p. 1993. 

762. zpociyye) Ad aram. 

763. *p&ra uí$y —] Respondet 
ves 5t — v. 765. 

764. kócuw Tre—HXkal croAj] Eo- 
dem redit quo xósug eToATs. 

karyoxero| I. e. preces fundebat 
&d deos. 

765. ópylo» —$ASt) Non opus 
ut àwó ex altera parte sententiae 
suppleatur. aíuarnpà dicitur, ór. éx 
ToU aiMaTos TGV lepelov avv(aroTa:, 
ut annotavit schol. 

466. kásxb vielpas Opvós) Scholi- 
asta, &wà Anrapou [UAov. Bpiv yàp 
Aéytt vüy bévbpoy. Nam proprie 
weuxn intelligenda. HER 


467. Recte Musgravius et Por- 
sonus ad Eurip. Med. 1138. spoc- 
wrÜÓccerai restituerunt pro mpec- 
wróccero. Nihil enim caussae erat 
cur augmentum omittere mallet 
quam praesenti uti, etei illud in- 
terdum fit in nunciorum narrati- 
onibus, plerumque metri caussa. 
Idem dicendum de v. 796. 

167 seqq. Imaginem Herculis 
ToU KaraTOvoupévov Té) TÜS Apael- 
pas xiTGv. Corinthi olim exstitisse 
ex Polybii historiis narrat Strabo 
8. p. 381. 

768. Gore rékrovos] Ut statwarsi, 
i.e. ut vestis quam statuarius ex- 
primit cum corpore ipso cobhae- 
rentem. ta TékrTovas dicit etiam 
Euripides in Alcest. 349. HERM. 
Scholiasta, és ü-b TékToros KaAées 
gvykekoAAnnuévos. Tb 05€ é[s, kal 
wpogkoAAmTUs Ó xirày xarà vür ué- 
pos, às àv EUAq veapà kóAAm (kÓAAa 
Brunckius) ówb Tékrovos wpocelg 
xpus0cica. Quod dicit »eapà xáA- 
Aa sumsit ex adjectivo áàpríkoA- 
Aos. 


TPAXINIAI. 
dlayubs ávrírmasros élra dowlas 


€x0pàs &x(bvns ls Ós dBalvvro. 
dvraífla 0 "Bónce ràv Bvcbaluova. 
Alxav, ràv obbév afriov roU coU kakob, 


molas dyéykot róvbe uyxavais mézAov 


8 W' otv ellas B/auopos rà aàv uóvys 


Sdpnu! Dvefev, danep jjv éeraAadvov. 
xüxeivos às fjkove xal buóbvvos. 
exapaypls airoü sXewdvav ày&fyyaro, 


uápyras zoBós vw, ápfpov 


Bearret mpüs üudíxAvarov éx móvrov mérpay- 


T1o. Meyybs ex Photio pro Heyués. 
T. Bénee sine coronide, quam addidit Bronckius 
T18. vAevudvur ]| vvevuóvuy 


tt», «» ex a facto ut videtur. 


770. àBayubs] Photii glossa est 
P. 7, 21. Maypuós : BaInouós: Prep 
deri xvnauós: obres XoQoxAns. Ea- 
dem leguntur in Bekkeri Aneod. 


34, 22. 
rrrarros] Schol. tros ewarpi, 


A nerà. oxaguov. 

eulas] qoirios Brunckius. 

TII. s] Scribebatur ós et post 

commate interpungebatur. 

Correxit Wakefeldus, ;nam 
Hyllum nescire hydrae Lernaeae 
veneno tinctam fuisse vestem illam. 
apparet ex v. 934. dlalvvro per wa- 
Tirter aire ern scholissta. 

I7. dvéywn] Apographorum 
viia gunt dvéyxas, iréyxau, tvéyras, 


s. 
olazs—porxarais] Qua. fraude s. 
dolo usus. ) 


716. brrtel Intelligendum 4vey- 
wv, ut interpretatione sua signi- 
fexvit scholiasta, "er 

178. vAevuórey apogr. nonnulla 
recte pro s»evuórev, Vid. ad 567. 
Imitatur hunc locum Aristophanes 
3 Cora& indicatus (ad Xenoor. 


P185.) Ran. 473. "Exdvd € ic- 
pcd 5$ rà oxAayxva gov | 


91 

Te 

"s 
ji vyiteras, 

18e 


T]1. 8s Wakefieldus pro ds. 
Trj. fieovoe] ficov- 


Buorwapdtes nvevulva v' àvüdperas. 
Hio quoque libri nonnulli recte 
wAevuóvav. 

779. dpyas vobás vw) Scholiasta, 
DE Mn. "oU vobbs rob Axa war 
dudo rb népos ívóa berpairas 0b 
lipüpov. Aéyei Bi rà repl ri» &evpá- 
quio pépos, ob eiédagey Beruiw 7h 
jméinua, fj ri roüror, Avyi(erac- 
dpué(erai, wdpwreray, avrrpéderui. 
Broo derly 6 Berybs vàv vespav, ba. 
woBecuoóueÓa. eípgrai: 8b àxb àv 
Aéyur.. ebéhuxrov yàp rb durlv, véov. 
dv. "Ounpos (Il. tt, ros.) 803m ud- 
a xouri Ayumi." 

780. beri] fire: Elmsleius, V. 
ad Aj. 239. Participio jerroivra 
utitur Athenaeus 2. p. 65 F. ubi 
hanc rem ex Sophocle narrat. 

pbsáudixkuTor tk vóvrow vérpar] 
Ovidius Met. 9, 226. Nunc quoque 
im Euboico scopulus brevis emicat 
alte gurgite et humanae servat veiti- 
gia formae, quem quasi senrurum 
naufae calcare verentur appellantque 
Lichan. Tumulum Lichae memorat 
Aeschylos spud Strabon. to. 47., 
EbfoiBa rduvre» idi Knvalow bx 
dri, xar abrüv vüpBoy üiNon M- 








ZOOSOKAEOTZ 


kópys be Aevkóv uveAÓv éxpa(veu, uéoov 
xparós buaezapévros aliarós 0. ópo. 

áras 9 àvqvirjuqoev oljeyfj Aeós, 

To) p&v vocoÜvros, ToU 0? Óuamenpaypévov' 


kovóeis éróAua rávbpós üvr(ov uoAeiv. 


785 


écüro yàp Tébovbe kal uerápouos, 
Boàv, li(wv: ápdi 9 éxzimovr mérpa:, 
AokpGv Ópetot mpàves Eufjoias T üxpa. 
783. ávevefiugser quod àrqv$fijunsev scripsi) ex schol. Eurip. Troad. 


573. et Hesychio s. v. 
Qwrfjo év scriptum in codice. 


xa. Poetain Etym. M. p. 417, 12. 
hanc oram significat verbis &x: Af- 
xa u€ya cüua.. "Tres parvae insulae 
al xaAobueva. AuxáBes memorantur 
ab Strabone 1. p. 60. et. 9. p. 426. 
BCHNEIDEW. 

781. 782. kóums—ópov] Dicere vo- 
lebat, elisutn esse cerebrum ex ver- 
tice crinito, rupto disjectoque me- 
dio capite, qua capitis disjectione 
etiam sanguinem dispersum esse. 
Haec in pauca contrahens dicit, ex 
vertice comato clisit cerebrum, medio 
capite diasjecto, simulque sanguine. 
HERM. Versibus 781. 782. uti- 
tur Athenaeus 2. p. 65 F. memo- 
rata Apollodori observatione So- 
phoclem uveAóv dixisse, quia éyxé- 
q$aAor dici ab usu veterum alienum 
«it. Quem ejus errorem refutavit 
Casaubonus in annotatione. Cete- 
rum similis crudelitatis exemplum 
ex Euripidis Troad. 1173. de Asty- 
anacte cum Aophoclea descriptione 
comparavit Athenaeus. 

781. kóuns] kópans Bothius. 

uveAÓv éxpalvei] Sic Euripides in 
fragmento Thesei apud schol. Ari- 
stoph. Ran. 476. pávas wéboc" é*yxé- 
QaAov. 

782. xparós Bias rapérros] Aptius 
foret Biappavyévros : sed praetulit 
Siacapérros propter ofuaros, quod 
sequitur. 


783. àvnvqfugo ev] Évev Qeur?s év, 


vevónufjre: restitutum pro àvevpérgser, quod árev 


quod legitur in codice, est à»ev- 
$évnce», ut scriptum in apogr. ple- 
risque. Alia àveQdvncev. EKectam 
scripturam fortasse legit scholiasta, 
qui annotavit, rarà rà évarríor, àr- 
7| ToU écTéva(«v. Schol. Eurip. 
Troad. 573. waidva Bé $moi xarà 
àrrÍópaciw, &s TÓ '*Éxas 9 &veveh- 
pncev olueyáj Ae«ós." Hesychius, 
&veviboufioev: àvoiudtei xarà. àrri- 
$paciu. ZojokATs Tpaxiwlors.  Seri- 
bendum vevofumnoev :  àrgpeter. 
Lex. in Bekk. Anecd. p. 399, 14. 
&rvevofjuna ey: àvrl ToU dOpfrynoer. 
Eurip. Or. 1335. árevemuei 8óuos. 
7B4. ToU pni» vocoUvTOs, ToU Bé 
Siarespayuévovy] Scholiasta, Tob 'H- 
pakAéovus vosoUrvros, ToU 86 Alxa fjb» 
(wvcOérros, 0 dari weporevuévov. 

787. Bor] 8áxrvev Diogenes L. 
IO, 137. memoriae errore: Íve xal 
ó 'HpaxAQs karaBiBpeckónevos iw 
TU xirGvos Bog (sic Wakefieldus: li- 
bri Bof), Bdkvev, ii(ewv.. &uqi 9 Écre- 
vov (hoc quoque memoriae errore pro 
éxrÜvovy) mérpa,, | Aokpdv T' Üpeioi 
"Tpàves Ebfloas 1' Áxpa (Éxpa. Sam- 
bucus.) 

Bo&v, ió(wv) Sic Philoct. r1. Boév, 
eTevá(w». ubi librarius in apogr. 
Flor. I. Boàv ij(ev scripsit hujus 
loci recordatus. 

788. Aokp&v] Aoxpév 7' Diogenes. 
Homericum Il. 3, 535. Aoxoc»w, et 


TPAXINIAI. 


rel 0 ánéine, 012 uiv ráAas xÓovi 
Bray éavràr, m0AAà 0 olueyjj Boàv, 

TÓ óvanápevvov Aéxrpov éybaroíjevos 
00 rijs raAa(vys, xal rüy Olvées yápov 
olov karaxrijcatro Avuavrij Bov, 

rór! dx mpocétpov Miyvíos ilorpodor 
d$6aAuàv ápas ei y &v moAAQ arparQ 
Baxpuppootvra, xaí ue mposfBAas kaAet, 
& zat, mpóceAe, ui) ióygs roipàv kaxüv, 


98 


19o 


795 


px! el oe xpi) Gavóvr. cvvÜavet Qo 

&AX' üpor Kf, xal uáNra uév ue às 

tyrabó Gov ue uj ris Óperat Bporüv 8oo 
€l 0 olkrov loxeis, àAAÁ u' Ex ye rfjrbe yiis 

TópÜuevcov às ráyura, unb atrob 0ávo. 

Toca)" Broipasros, dy uéco oxábe 





ri 1254. 
ralovi x énv lepfjs EüBoims compa- 
niit acholi; 
789. xe 9 kxcirer] Scholiasta, 
bréenper, Goyópevser. dere iit 
eem Axelpme vpls às 
os. 
"e dplaroipevor] Scholiasta, 
"n" jpa xaxa Aéyur, Bveonuav, 
fwexés  peppópavos,  dropánevos. 


xcd H.Stephanus pro «die. — 799. dpor 
pti Teo waketeldos pro pd? pd. Fa 


Similiter erratum ab li- 


794. poaélpov. Anio] L. e. iis 
opaxeiuévis dafupidrens xal xax- 
vov, ut explicat acholiasta. 

Soo. uf; ru Óyerai] i cum. future 
in sententia relativa, ut Oed. T. 
1412. 6a uírror' eloóiect! ri. Dif- 
ferunt haec sic ut fov ue u$ Tis 
peras tit ubi nemo me videat, xov 
nue obris Üperai, ubi nemo me vide- 


Vidade hoc verbo Blomf.Gloss.ad bit. 





Aesch. Bept. 575. (Eurip. Hero. f. 
"1:8. Myevs iverrüpas ivBaroó- 
Amor)  Subetantivo Aékrpoy con- 
jurium significari patet. — Dicitur 
Waverdpteror eodem modo quo 
roa] Sórsroo: et similia dicuntur. 
WUND. Addit schol. £st 8i yp. 
Aptereieros rl rii. paráper, 


rbv Olvéus yduor] I. o. xijlos, af- 
fuitatem. V. Elmsleius ad Eur. 
Ma. s&1. 


801. um! abroi 86r] Ne Mc mo- 
riar, i. o. ne sinas me kic mori. Sic 
Oed. Colon. 174. ub Bir àBuenfG. 
Eurip. Heracl. 559. ud rpéeps ju- 
dauaros | roluoU  ueramyeir, dAM. 
dAevbépes dro. SCHNEIDEW. 
S03. ocavr' éxwxfjavros — 06v- 
Tes 0$«) Quum metrum non fer- 
ret. éxicrhijavra, alteram praetulit. 
structuram, quae ipsa quoque non 
infrequens est, praesertim apud 
scriptores inferiorum temporum. 











ZOQOKAEOTZ 


Ocvres oe mpós yijv r3v5. ékéAcapev pots 


Bpvxdp.evov amacpotot. — k&t rtv avríxa 


805 


1] (Ovr' éoóvyeoÓO , 3) reOvquór. áprios. 
roiabra, pijrep, zarpi BovAevcao" éug 


«ai ópàc" éXxjf0qs, àv ce molvqsos Aükn 


rícaur "Epwis '.. el Oéj«sc 0, énevxopav 


Odyas O^, exei uot rij» O€puv oV mpobBaAes, 


810 


zürrovr üpwrrov &vbpa ry éri xOovi 


kre(vaa', óroiov &AAov oUx Óvret moré. 


XO.r( aiy á$épnew ; oU károwO" óÜo)vexa 
fvrmyopeis avyàca rq kargyópo ; 


'TA.éàr' àájépnew. | o0pos óQ0aAu Gv épàv 


815 


avr] yévow' üz«Üev épmovoy xaAós. 


808. Ali) 5lcy 
schol. pro kaAés. 


807. BovAevcac— Dp3sa] Conf. 
Antig. 267. ufyre Ty Lvveibérai | 75 
wp&yua BovAeógavri ufo' elpyaaué- 
vo. SCHNEIDEW. 

809. ei 0c,us 9, émevxoua:] Mo- 
lesta est 5é particula, omissa in 
uno apographo, neque apparet cur 
ézeUxouai dicere quam graviore uti 
verbo maluerit xarevxoua: post di- 
ram quae praecedit execrationem. 
Quamobrem scribendum videtur, ei 
0éjus, karebxouai, ut. Oed. T. 246. 
kareUxopuai bé rby Bebpaxóra—xakby 
«axàs yi Éuopoy éxrpiyai Blov. 

el 0éjus—0épus 8] Similiter in lo- 
cis ab Hermanno et Nauckio com- 
paratis, Sophoclis (vel Euripidis) 
apud Stobaeum Floril. 63, 6, 14. 
ef oi Oépus, 0éyis 56 TàAn05 A€yeiw. 
Persii I, 8. s; fas dicere, sed. fas. 
Eurip. Herc. f. 141. €i xpf) u', épo- 
T&' Xpl 9, éxel ye Dcomórms | budr 
«ka0éo2ka. 

810. wpoffaXAes] "Vitiose codex 
xpolAaBes. Rectam scripturam ha- 
bent apographa, suppeditatam ab 


810. vpolBaAXes] wpot'AaB«c 


816. xaAós ex 


Scholiasta, 0éjus 86 deriv *)uàs xara- 
pàc0al coi, ével ab wporépa rh» 0d- 
pir &véppujas kal wapeibes* dày» BÀ 
wpobAaBes, à»vrl ToU, $0dcaca Th» 
Ocyav. kal obx dteBéto, €vs Ti karà vb 
bÍkaioy vpátns. 

811. várrev ÉpwTov—^*oré] Si- 
militer de Ajace in fabula oogno- 
mine 1415. 790. àyBpl ova» Tq wdrr 
&ya0dG kobbev( vw Aqior. Óvyráv. 

813. rÍ acy' àpépreis ;] Similiter 
Iocastae subitus discessus diri fa- 
cinoris metum injicit choro in Oed. 
T. ror3. ubi vide annot. Ab De- 
j&nira quid exspectandum esset 
chorus ex ipsius verbis cognoverat 
V. 719. 

814. Evrmyopets ovy&ca] Sic Eu- 
rip. Or. 1592. $nelv cwG». Iph. 
A. 1142. abrb. 86 Tb cvyüv. ÓuoAo- 
yovrrós dari cov. NAUCK. 

816. kaAós] Scholiasta, ef0e odpos 
kaAbs éwurvebgat abri Amiotop, Tra 
nuukér. abr» iBou..— Homericum 
KdAAiuos obpos Od. 11, 640. compa- 
ravit Wund. 


TPAXINIAI. 


95 


dyxov yàp os dvdparos rí bet rpéiew 
unrpgor, fjris prbtv s rexoüca 0pà ; 
àÀX épzéro xalpovsa" riy Bt répyur dj» 


Tp b(boci zarpl, rjr avri) AdBoi. 


XO.1U' olov, à zaibes, npoctjufev ddap 


roUros và Geonpórov jy» 
Tüs maAaujárov mpovoías, 


6 f Éxakev, ónóre reAeópnvos exjpot 


beMkaros üporos, üvaboyà» reAeiv aóvev 


835 


811.-830.  831.-840. 


Bas. lporos] lperpos (non &porpor). 
in litura. 


irjeei. Üyxor lvdparos unio pro 
tyxov bvénaros uvrrpsov, ut, vary 
derlas Bádpo Aj. 860. pro varpyas 
derías B. ot alia multa hujusmodi 
2 poetis saepe propter solam metri 
necessitatem dicta. 

819. xalpovea) Frequens hic ver- 
bi usus de hominibus quos procul 
ab nobis abesse volumus. ldem 
verbum quum laetitiae significa- 
tionem babeat, Hyllus acerba cum 
ironia pergit rà» 3 répyar fv etc. 

821. 9] Chorus se ipsum com- 
pellat, ut saepe fit; velut supra 
Y.210. Recte scholiasta, à xps 
spbs. AAMAas Buyers ep ToU 
Mlopérov uavrelou vé "Hpuxei iv 
1 . bri vür río. Tb B 

a» deri Tob cles. olov, "Opáre, à 
tiui, olus dui» àépóes cwvérese 
xa). els olov xaxby àxéBn 7b ros dx 
TÀs ua»reas wáAa: xpnodév. xpoc- 
dide B) hri roo aporeppáyrn ot, 

specéute] Adcenit. Sic Hesy- 
chius, wpocufas: rpoceAódp, Eu- 
Tip. Orest. 1290. ráxa ris "Apyelr 
—r08 Bonbpáuy uiéAabpa. wporulEei. 
WAKEF. Idem comparat Ho- 














ldem vitium v.69. ^ àvaBoxàr] 


mer. Odyss. 9, 5o7. à róro, 3 ná- 
Xa M ni sukalpera (ogaf! inre 
Conf. ad Electr. 4 

823. xaXadodrov] Scholiasta, *jp. 
aAniQoiBov, 1e jJ. Tüs vdAa: par- 
Turin. Eger vào vb uay- 
Teóerbn. ^ Hoc qui scripserunt, 
Tina eolBov potius voluisee videri 
monuit Hermannus. Est haec 
grammatici conjectura propterea, 
ut videtur, excogitata, ut ÉAaxev 
haberet ad quod referretur. Ne- 
que enim animadverterat ex ad- 
jectivo 6rowpóxoy nomen dei esee 
repetendum : nisi quis $ re pro no- 
müinativo habere malit ad Éror re- 
ferendo, ut Wunderus fecit, collato 
Eurip. Baoch. 1331. xpneuós às Aé- 
ye Ais, et Herodoteo à xgnaubs 
Aéya vdbe.| Eodem redit quod Her- 
mannus conjecit &' (i. e. fjr«) fAa- 
xev. Quae conjectura aliquid com- 
mendntionis habet ab syllaba longa 
in initio versus antistrophici posita : 
quanquam Sophoclis in hoc genere 
minor est quam Aeschyli diligentia. 

324. éx$épor] Intransitive dictum 
pro 4o, — Per wapéA&o« explicat. 
scholi 

815. BaMxsroy—eiróraibi] Sen- 
sum, in quo haeserunt interpretes, 
cogitantes de praedictione, cujuav. 





96 
1$ Ads airóradi: 


ZO$OKAEOTZ 


xal ráà' ópBàs fyzela xarovpl(et. 
817. Verba xal rS dp&ór versui praecedenti addit eodemque modo 
it. 





verbe antistrophica di: 


164. seqq. et alibi mentio fit, recte 
explicuit Groddeckius, illud mo- 
nens oraculum intelligendum esse, 
de quo Apollodorus 2, 4, 12. xa- 
Tow abb» d» Típwéi Elpusóei 
Aarpelorra Ern BáBexa kal robs àvi- 
TacTouévovss ÉAovs Bébexa éwire- 
Air, xal obra T&v fw» curre 
a8érrov üódvaror abrby (aectai. 
hil tamen impedit quin quae A pol- 
lodorus pos orseulo tribuit « ea 
Sophoclem v. 171. ad Dodonaeum 
oraculum rettulisse statuamus. Di- 
versum est enim oraculum a prae- 
dictione Herculis. Oraculum ex- 
acto duodecimi anni labore libera- 
tionem ab aerumnis vaticinatum 
erat: Hercules, quum "Trachinem. 
relinqueret, annum et tres menses, 
usque dum spatium illud duode- 
cim annorum impleretur reliquum 
esse sciens, hunc Dejanirae labo- 
rum suorum terminum fore prae- 
dixerat. Vocabulum àxaBoxàv male 
scholiastes dvdvavcir, ávaxex3p, i 
terpretatur. Recte viderunt ali 
guxeptionem intelligendam eee, 
inem impositum iri necessitati 
Bron suscipiendi. HERM. De 
numero duodecim laborum Hercu- 
lis diximus supra ad versus"A&Aor 
"HpaxAéovs. inscriptos p. $ Yer 
Bebéaros fiporos nibil aliud a 
ficare possunt quam annum do- 
decimum. Verbi autem reAeiv sub- 
jectum est à lipros, objectum àva- 
Boxár, quod pro àrdAvsiw illatum 
videtur, cui explicando àvoyfi» ad- 
scriptum fuerat, ex quo d»aNoyí» 
factum. Nam quod recentiores in- 
terpretes excogitarunt duodecimum 
annum finire dici susceptionem la- 
boram, inepte expressum foret ver- 
bis daBoxàr reAtiv (i. e. reMc«w), 
quae contrarium potius significare 











viderentur, effectum iri ut Hercu- 
les labores suscipi. Quid dici 
debuerit locus simillimus docet v. 
1169. ubi Hercules de quercu fati- 
dica, f| uu, inquit, xpére vé (arn 
xal vopórri viv | Kgacxe uéxÓum vr 
doerrérror dpol | Aiew veAsirfau, et 
bene perspexit. scholinsta, qui dxd- 
savcw, lvaxwyhv, hoy» (nam sic 
corrigendum pro àajeyfw) inter- 
pretatus est, etai haec non oonve- 
niunt ei quod nunc legitur dwle- 
Xér.. irdhuse, vaxr dixit Sopho- 
cles Electr. 143. 

825. poros] dpdrovt, iravreis ex 
Sophoclis Trachiniis Hesychius, ex 
Sophocle grammaticus in Bekk. 


adem gl. in Bekkeri Anecd. p. 467, 
15. addito ore XogoxAfs. 
significatione nec Sophocles dixit 
neque, ut opinor, alius quisquam. 
Recte scholiasta yrnríy vui 

KU Ais abróvuih kal rdB dp- 
liam trochaicam xal vdd 
hoc versu esse separan- 
dam antistrophici versus mensura 
oatendit, psa ulv lpas wpoc- 
Teraxós. Itaque vel sii 
versum constituit vel cum proximo 
'rsu est conjungenda xal rdi' de- 
8às tarea xarovpl(ei. Si 
eidem metri generi imgus v. 
654. dvo! éxixvóve Buepár. 

Bi;. kal mdi dpBas) Scholiasta, 
aíra B rà xpnatévra &cQaMat vov 
div àwoBalvei. nporwós 3à kerov- 
ple, Garep olply xveíuari vposop- 
ui(« fv war! dplüv àxvópeva. wuT- 
svpi(u- wporwvé. Subjectum ver- 
biestà poros. Eodem fere sensu 
El. so3. el ih | róde qdepa roxrbs 
«0 xaraa xfirei. 





L. tertio casu. 


TPAXINIAI. 


às yàp ày à ji Aeíccur 


mor! &' inisovoy Dot Óavàv Narpelay; 


9T 


830 


dl yáp cde Kevraípov dovíg vebéig 


Xxple« BoXomoios áváyxa. 
TÀevpà apocraxévros loU, 


Bv réxero 0ávaros, Érpede V alóAos Opáxav, 


Ts 09 àv d£Atov Érepov 1) ravüv loi, 


beworáro uiv Übpas 


835 


pocreraxbs $ácuar.; peAayyaíra ^ 


Üppayd vw. alkitec 


Énpós dAóevra xévrp! ém(écavra. 
L9, derer) Alterum « prs vernm. 


840 
830. sor ét éiroror cor- 


qui pro in werí £e irirorr, quod es in codice rlicio post erf septem 


adi niord mn dia veo 
31. $ovíg vebéAa] dowià: veqéAds 
rkyxi, aienor interest» tator 


v. 840. éri(érarra. 


rexit. 
&uor. 


ltius. 
avi») à rbv 


829. 8 ich Aebezuv] L. e. à uneéri 
dolo rb LS ut explicat scholiasta, 
JN »] Codex £ri 
Ve errore librarii, quem ore 

in initio versus potitum ofendisee 
videtar, Ed in carmine melico 





betur, ut in annot. ad piii illum 
estendim: 


Jus. 
Sari] Recte hoc additum post 
iMd Aescwv. Nam significat, post. 
porem, quod etsi jam ilia vertia 

5 id Aebecev continetur, temen 
nom ime erat disertis enun. 


Th. ce] Herculem. Cui accu- 
sativo alter additus est. n rMupd, ut 
pars corporis significetur. 

orla vedinq] Sio scribendum in 

1. in Par, a712. 7$ 


834. rpepe Lobeckius pro rexe. 
836. Buvoráry] o ex e factum. 


separato versu, ut in antistropha 
832. d»dyxa] 

833. *Aevpl] sAeupis. Cor- 
835. à£uov] 

840. 8npàs 


BRUNCK. Edd. veteres non $o- 
»la, sed orla v«péAa, et sic duo 
apographa. In duobus aliis ke- 
maípw $owlay vejénar.  Nominati- 
vum legit scholiasta, qui vb ala rà 
Gaváciuov interpretatur. Dativus 
TG afuar: est in scholio proximo 
ad verba xpíe: BoAooidis. doi 
xple 3 b luárov T6 eluari 3 
vdoyen fis Amavelpas, à perà BóAov 
Texvngauéry. Homeri Il. 17, 30. 
Od. 4, 180. Gavárov uéAar végos àu- 
qexdAvjey comparavit Hermannus, 
333. zAewpà] Sic supra v. 768. 
rporwrÜcsera: wAevpauriw üprikoA- 
Aos—xerày xa xav! lpópov. 
sporraxévros) Intelligendum ai- 


T$. 
835. &» &éuoy] Sio recte apogra- 
pha. àéuov oorrepto a dixit: qua. 
mensura interdum utuntur tragici. 
Aor irepor idem quod $pépar dri- 


"s 40. Codicis verba Néecov & (vo 
obla hdd xirrd Urerarra ex. 


! TPAXINIAI. 


.00 8j 70v übwüv xAopàv 
sg; Téyye& baxpónv Éyvav. 


à 0 épxopdya poipa mpodalve. boMav xoi peydAav Érav. 


(00 Éppeyev mayà Daxpíav, [85 
l1 /— kéxvra: vóros, Ó mórot, olov vaps(ev 

; olz« Zqvàs xéAep. áyasAeirüv 

l émépoAev máBos olkrírau. 855 


là xexawà Aóyxa.mpopdxov opis, 


Por py podre wore 


852.-862. Versus 


tm Té] à 94 re LoCo Addi nr ed. 


" ovs, quod. 
Fere nem ^, qu. Jor rane 


per eros 54 ini iur. Bic 

hi Ne pd idi 
is. et alibi saepe. 

849. Door "oer ] Verbum 


proprie «fundere significare recte 
mouit allatis caelis similibus 
Lobedktos sd Aj. 376. p. 242 sq. 
Tte Pindar. Nem. o, 141. réyye Bd- 
apes dizit. Simile est ríjeur olua- 

El rar De nomine yAepér 
[4rd 217, 1. haeo scripsit: 
lerdor 5r, 6vd và kuplos 6bXAorra 
aul kxaAd elei, ià ToUro kal répev 
Mapvór ov Myeras vb &vaMv,. vel 
BÀ esl xhupá eloi và 8dAorra xcd 
Finden Éxa zie sin ToUro Kal 
iypbr dxpvor » à Elpirí- 
By: (v. Elmsl. Fi 876.) enc. 
GlegoxAss 9b dy Tpaxiwlais. xAwpàr. 

Vanpiur. 


ad. à Y dpxoudra pipa] Hoc 
: sed evenit quod in fatis erat, 


Rehd fraus perniciosa. 


8ga. fpperyer sayà Baxpw Scho- 
Ari ge, ráperrir i b 

ur, dr "mis npournbv. 

à p 7h waxby, Kal wavra- 

386 BaPfcera, ) xarà vi» "HpaxMa. 
Sewepd. Bic Eurip. Alc. rojo. 


Téyrer proprie Aumeciare, minus morbus, 


urb» legebatur. 855. érénoer] 


dk 9 dupáron reppáryagi. 
pi ami iria 


353. xéxvras vóros] Difiunas ex 
, s. per Herculis membra. 
LINWOOD. 

clay àvoprier | oru Zqyhr. 


rb» "HoaxAéovs éxénoXe—. 'HpaxAMd- 
ovs ab interprete adjectum esse, 
post ole autem quattuor excidisse 
syllabas (---) in Annot. edit. 
primae ostendi. Has supplevi in- 
serio Zmbs kp, ut in libro de 
metris Tragicorum p. 121. facion- 
dum esse dixeram. Genitivo 'H- 
paxMows scholiasta in interpreta- 
tione sua dativum substituit 'Hpa- 
wAei. Verba sic construenda esse 
monet Nauckius, olov àvapcíow 
ábos olerícas obrw &yaxAerrby 'H- 
paxMéous éréuoe, i. e, olov mdBor 
bv* ex6pür aBeiy ob ráore TG 'H- 
paxAei auvéfn. 

856. lb xarà Aóyxa] Scholi- 
agta, xexaihy ele chr » bà 
ri» 4 abris bvoreholpevor Gdvaror- 
AéAas Bi à drarbs. Busqopét DÀ ivl 

rji alxudAwror. eigón. rhy Vien" 
Gà ip rabray À ceuopl. Mex 


EZ 











100 


& róre 0oày vóudav 
&yayes àz' almewüs. 
rásà! OlxaMas alypá* 


ZO4O0KAEOTYZ 


à V àpj(moAos Kómpis Ávavybos $avepà rGvU d$árn 


rórepov dyà párauos, 1) xMíe rus 


olxrov 8d olkev üprlos ópuepévov ; 


dn ; 


HM.jyét is olx onpov, dà tveruyf] 
caxvràv ela, xal rt xawi(ek aréy. 


HM.f£óves 8 


ríjv& às ànbijs kal evvadpvouéyo 


[rodxrap. 
HMIXOPION. 
863 
865 
866. 868. HM. om. 869. ànbhs. 


863. HMIXOPION] x 
Wunderus pro àfégs 


Bb Dopbs wepibpaarixüs 5j Aeyyn. 
Kexaà ton dixit Aj. 231. 
xpondxov] Primoris, i. e qualem 
primores gestant. Scholiasta, rb 
"poudxov éxl o) 'HpaxMovs Ag- 
rov, olov, reU pb wdvrur uaxo- 
nudvov. Tb vu$ar DÀ cwvawréov T 
Távbe. 6oà» àvrl ToU 8ods. "Bic 
Homerus Od. 2,257. Aócev Y àyo- 
phr ahymphv. Aj. 1266. às raxeid 
is Bporois xdpis Duagpei." NAUCK. 
60$, cum alu conjungendum, 
Bw Linwoodius. 
hod T e. vu oM, 
ut ient schol. 

860. àuíxoAos] I.e. $ órupern- 
suuévn T$ 'HpaxAet vpbs rbv [pera 
Sic scholiasta. 

861. avis]  Clandestinum 
Herculis amorem respicit. LIN- 
WOOD. 

861. zpixrep] Cum nomino fo- 
Tninino conjunctum ut. róxy ewrfp 
et alia hujusmodi dicuntur, 

863-870. In codice choro tribu- 
untur. Recte inter hemichoria dis- 
tribuit Brunckius. Schol. ad 868. 


VAS sapaxeAetovra, al àvb Toi 

Xopob. 

863. wérepor yb pdvzuos] Bcho- 
liasta, à xophs rfis rpoQoU duobwr 
6pnroóens él Tj àxaipéce: rfj Awl- 
arelpas $nol vobro. Cf. Ant. 1217. 
«i rbv Aluoros $8byyor terit, Àj 
Écoioi pape Eurip. El. 747. 
(Aa, Bofis «ois, fj Boxi» exl 
bwjA8€ u' ; Nota sunt. Horat. Od. 
3,4» 5. auditis an me ludit ama- 
Bis iwania! et Ovid. Fast. 5, 
eo dn fallor, aw arma somamt 





865. ví enu] Extra versum 
tum ut Oed. 7 1471. Fees 
ibidem v. 1475. 

866. olx Kawuov, àAAà Bvorvyii) 
Scholiasta, ob uupby, &AAÀ néya 
xal dHéxovsrow" Tovro Bb Aéyui i 
qir&nuévn uel(ovos Bofjs. 

867. kal ri kuwi(« aréyn] Sahol, 
Toucé i vedrepoy lx«iw 6 olkos. kai- 
»oxomóv dicitur v. 873. 

869. àmB)s— xopei] Pollux. 2, 
50. xal dy à rois spayylois v) 
Suvedpuiegón, évl rüv Mrovplrwv. 


TPAXINIAI. 
xepet vrpàs jjuàs ypata axpavotaá ri. 


101 
8o 


TPO40Z. 
aides, s lip. ilv o) apipüv kaxüv 
"ipfe rà bápov 'HpaxXet rà qópmpov. 
XO.ri 0, 3 yepaià, xauoromfty Myes ; 
TP. BéBnxe Apóveipa. ri» mavvorárqv 


óbàv àracár df Gxurov qobós. 


XO.oi bj o6 às Oavobca ; 
XO.rldrqkey jj ráAatva ; 


815 
TP. vávr' ácijkoas. 


TP. be/repov kXóeis. 


XO.rdAau Ae6pía, (v rpómo Oavéiv ae iis ; 


TP.oxerudrara mpós ye mpüfw. 


yévas, £vvrpéyet. 
TP. abri» Qwlrrece. 


Syo. emuaebca Brunckius pro cwualvowa 8r. 


XO. ein? rà uópo, 
880 


XO. r(s 6vps, fj (ves 


Tulv] duv 


L3 elei 7é nápy proximo versui addit. S81. Balerege] lotus 
Versus aio divisi, abrip-] río-| vdri'-| twrsae-| vpbo-| 


Prederreo 


Tta Eur. Alo. 777, cb ilg érai- 
pr Baosérov dpin 
mporér xal curudovepéro Bé. 
Adjectivum amis dictum de bor- 
ido vel tetrioo habitu, qualis tri- 
Müum vel lugentium eese solet. 
Hesychius: ámMr ervyriy, Avrn- 
pe. WUND. àfóms legit scholi- 
Wa, qui explicat zapà rà for 
tereovvyraxvia. vpógeiciv. 

870. enuaroóca] De codicis vitio 
ewalvovza vid. ad Antig. 242. 
QE: Beet rb ríe) I e 


975. D^ weil "bk obás] 

nr. 'ov vols 
Seholiasta, BéBqxe, nol»,  And- 
vwpe. els" Aibov, ob. vois 'rocl BeBr- 
A b yàp cüua oix Érecw els 


3:6. ob Mj wo dr Óovobra;] 
Attonitus sic quaerit chorus et hio 
Mv.Byy. Nam ex vita excessisse 
satis clare verbis prae- 

tibus diotum erat. 


ávr üxons] Bic Ant. 402. 
u^ er jAefpla] Ad Dej 

878. A eópl j- 
miram referendum monet Lin- 
woodius. Similiter Oed. T. 1236. 
& BverdAuva, wpbt ívos wor' alcías 
(réOrneev "oxdarrn) ; 

Br9. exeruérara wpés "re vpütu] 
Versus interpolatus, ut metri vi- 
tium docet. Quod non animadver- 
tit scholiasts, qui explicuit, exe- 
Auérara 3A0« «pis rh» àvalpezur 
rovréerw bs v mis ibày 3 àxoicas 
axerdsei vly spl. 

7$ uápy—ivrrpéxe] Scholiasta, 
mri Gavár, «cer; dvrl vo, 
rivi spóro éreiirncey ; Inusitate 
dictum fwrrpéxe. Oed. T. rr3. 
réle ovuriern: qóry comparat Lin- 

bi 


itum est, 

88r. "epu his versibus plura 
interpolata, ut partim verbe ipea 
et metrorum formae perum wuo- 











102 


vóco, TáàyO. aixpuàr 


. ZOPOKAEOTZ 


BéAeos kaxoi Cvvee ; Ts épijaro 


Tpós Üaváro Üávarov 885 

àvrócaca póva ; TP. crovóevros éy ropa cubápov. 
XO.éreibes, à paraía, rávb. Ügpw ; 
TP. émeibor, és 5) 1Àga(a mapaoráris. , 
XO.r(s jv; màs; dép elné. 890 
TP. avri) 1pós avríijs xeuonovirat rábe. 
XO.rí $oveis ; TF. cadi. 
XO.érexev érexev ueyáAav 

à véopros ábe vóuda 

0Ópuocst rotoO. "Epwbiv. 895 
TP. &yav ye paAXov 9' el rapotoa zÀAgoía 

886. Tous) eropás, T & m. geculi r5. vel 16. superscripto. cibd- 

pov Erfurdtius pro cibfpov. 888. uaraía] uaTaia I. abri] 
abTf 893. ueydAar] neyáAàr, syllaba Ad» proximo versui adjecta. 


894. à véopros &choliasta] à» 
'Epwwóv] épubv 


babiles docent.  Suspectum ís 
Ovubs, ubi simpliciter potius Ovuós 
dicendum fuisset : unde Tís delevit 
Hermannus. Legit scholiasta, qui 
explicat, iyi 0vu$ xpncauérn éav- 
Th» à»eiAev ; d) vÍs Ovubs, mol», 
&veile Thy Amdrepar ; Et alius, 
àvrl ToU TÍva Ovpbr elxe Tóre ; Tíves 
vócou quae dementia, ut explicat 
Linwoodius. 

883. aixuày) alxpuà libri Tricli- 
niani, in quibus verba rd»5'—tv»- 
«Ae nutrici tribuuntur.  alxyuàr 
BéXeos xaxov mire dictum scho- 
liasta explicat, vepuppamTiküs Tb 
BéAos. BéXos 5& el're Th» Aqiáreipay, 
Üre Tpówoy BéAovs à»eiAev fFavrfi: 
$ frris &s BéXos loBóAor uéya kaxby 
vpocerplyaro 7$ 'HpaxAei. 

(d wpbs 0avárq 0dyarov—póva] 
I. e. 8iAoü» O0drarov (Herculis et 
Dejanirae) 4[a.. SCHNEIDEW. 


&oproc (sic) 
896. 9' & m. pr. insertum. 


&5e) &5e, ut solet. 895. 


ei in litura pro s 


888. éweibes, À Larala, vd» 
ÜBpy;| Verba ex trimetro cor- 
rupta, ut versus proximus docet. 
Fortasse igitur scribendum cum 
W'undero, éreides, Ó. uáToue, 7f»be 
Th» ÜBpw ; uaTaía legit scholiasta, 
TeÜéaca, Thy dkelrns TÓAua» ; éxap- 
Tépncas ibeiy rhv ó, a; obres 
yàp elxe rà» ÜBpw. xal vür Bà Tb 
paraía xarà àrriopasw, àxrl To$, 
Ó ueAéa. 

89o. Tís 3» ;] Intelligitur $j $8pis. 

893. Suspecta metri forma. 

894. à véopros primum editum 
- untina prima. In Ald. ut in 

ice et a his  àvéopros. 
Scholiasta, 5$ dint évravOa ipu 
caca '1óAm. üàvéopros 84 àr»rl cob 
alc xpà kal àrpemrfjs. . 

895. Sóuow: ToicD dépwiv] Sic 
v. 842. ueydXar 5ónowi BAdBar. 


TPAXINIAI. 


108 


Bieveocs of Base, dpr' ay dirias. 
[XO.xal rar £r ris xelp yvvaie(a xríoas ; 
TP. bewós ye. nece: 9, Gore paprupetv dpo(.] 


éz&à yàp jA6c bueuárov elac pórn, 


al mai8 dv ajAais elbe xoiÀa B4pyua. 
aropvóvO , 6zes Gyoppov üvrd marpi, 
pbiyac! éavrij» EvÓa uj ris ela(bot, 
Bpvxáro pàv Bupotat mpornízTova! órt 


yévowr! lpquou, kie V ópyávav &rov 


995 


vVraíaetev ols éxpfjro bekaía mápos 


897. ÜD«veces] Duvet 
risa, litera erasa. 


Breed] Bares, 


ero»  — 898. Post 


ios notavit Hermannus. 


899. EE meboyi 9oo. A bee Schan rus pro apfjA 6e. o2. 


Arréa Triclinius) àxroo gos. 
Mati] toi Pro m 


898. 899. Hos versus, qui etiam. 
229 oleneont fuerunt, non 
quio ab Sepbosa sriptos eme. 

smeclusis, v. goo. érel yàp 3A6€ 

ipsi cum BSehaefero, qui locum 
i comparat Oedip. T. 1241. 
Interpretatur hos versus scholi- 
aa. In priore pronomen is, 
omisit Triclinius, metri ex- 


myua ir rucivel ce iri dAnfi 

Cum narratione quae se- 
quitur similis comy de ex- 
sis vito Alessi momends 2p 
maratio apud Euripidem v. 157 


"qd. 
Sor. 4v aia] Im domo. écw 
erp et derbr ais opposita 


xoa Mana] Scholiaste, Jp. 
mod: 4 rà ro Üarárov, f) rà abris 


qvo! frio: Nauokius pro yéro 
Nam hoo est in 


codice, non "kAaue 


[uo mollius recubet aegrotus, quam. 
Sonax 10, 4I. cpeavi» Babeiay 
Hyllo 

lum 


dicit, eamque sterni ab 
statim redituro ad excipi 
pamm, qua re monita 'janira 
festinat necem eir en cui 
recta mens stat intelliget" HERM. 

goi. $xes poppor ders) Ut 
obviam iret patri, quem statim 
adventurum esse Hyllus dixerat 
v. 8o$., eumque in lecto commode 

Mo colocandum curaret. 
recte 'Triclinius pro àroís. 
Contrario vitio librarii non raro 
Té, ddr, Bim (ut àvaBujmw 
h. Ban. 177.) scripse- 

E pro—oim». 

903. f»6a u$ is elafbo] I. e. in 
interiorem domus. 

904. Beuowi] Aris decrum d 
eriov, ut Eurip. Alc. 168. 
e 3) Bepobs, of kar "Abpfrov 

905. dpydvur] Scholiasta, frrveró 


. roos dpyaArov, dy elu ueraxebl- 


Alo r 
ds ere, A hot muito, 





104 


ZOd$OKAEOTZ 


IA 8$ kA bepárer crpedenéry, 
el rov $(Aov BAéyetev olxeráv bépgas, 


ÉxAaev 1) borgvos eloopapuévg, 


avri) rv avríjs ba(pgoy àykaXovuévn 


910 


xal ràs &raibas às TÓ Aornóv ovaías. 
énel 8à rüpb. ÉAnCer, éfaibrns od ópà 
róv 'HpáxAetov ÓdXapov elcopueuévqv. 
k&yà AaÓpaiov Ópu. éreakianéryg 


909. ÉxAaev scripsi pro ÉxAcuer 
pro &vaxaAovpuérg. 


eBópero, ós Aornrbr xaraimdrovaa 
abTd, lero) 06 íces dQfmwrero bià 
Tbv xarackevacOérra wéwAoy dmi 
cvu.opais. 

907. S9eudrer|] Genitivus regitur 
ab &AAp xÉ&AAp, quod scholiasta 
per Tj9e xàxeice explicat. 
ades QA.» — olkeràv Béuas] Si- 

liter de Alcestide Euripides v. 
192. vdrres 5' ÉkAaov olkéras xarà 
cTéyas | Sécwowar olcreípavres: 5$ 
84 Beliàr | wpotrew! éxdo Te, kobris 
jv ore xaxbs | bv ob wpoceiwe xal 
wpoceppfün *áAw. | Apud Sopho- 
clem oixeró» de iis qui ad familiam 
pertinent, i.e. de liberis, intelli- 
gere maluit Wunderus, ut Hero- 
dotus 8, 106. oixeráv nomine và 
Tékva kal T)» -yvvaika  compre- 
hendit. De liberis solis si sermo 
esset, nihil caussae erat cur am- 
biguo oixeráv nomine, quod nemo 
non de famulis erat intellecturus, 
uteretur, quum  éiyóve» dicere 
posset. Praeterea verba ipsa ef 
TOV (QÍAe» BAéjee» oikerü» Déuas 
ita sunt comparata ut plures quam 
liberi fuerunt personae intelligen- 
dae sint. 

9II. Kal] ràs lixaiBas ds 7b Aocrir 
obcías] Mira est interpretatio scho- 
liastae Br: ToU AotwoU ob *yerfjcorTou 
cvvovaitu vpbs Tiv 'HpakAéa els srai- 
boxoiay. Neque enim obcía, quod 


910. &ykaAovuérg Hermannus 


ro Gcvrovsía dictum ex duobus 
yntipae locis memoravit Ducan- 
gius, hoc sensu ab Sophocle dici 
potuit, ne quid de sententiae ipsius 
absurditate dicam. Non magis de 
re familiari aut hereditate paterna 
hic agi potest, quod valde alienum 
ab hujus loci wd6e: foret, offendit- 
que etiam pluralis numerus obcías, 
merito notatus ab Wundero. Non 
tuerunt igitur haec sic scribi ab 
Eophocle, qui si quid hujusmodi 
addere praecedentibus Dejanirae 
lamentis vellet, liberorum potius 
in posterum patre  orbatorum 
Bortem memorare debebat, ut recte 
ab Wundero observatum est. Non 
dubitandum igitur quin versus hic 
ab interpolatore, ut alii non pauci 
in hac fabula, confictus sit, 
dubie lacunae explendae oaussa. 
Nam Sophocles, nisi fallor, versum 
scripserat quo verba rà» abrfjs bal- 
pova accuratius definirentur. 
9t4. kàü*yà — $poópov»] Aoccusa- 
tivus Aa0paiov Üuua aptus est ex 
participio émecxiacuérg. | Occulta- 
batur autem oculus nutricis custo- 
dientis janua, cujus per rimam 
aliquam speculabatur quid in tha- 
lamo Herculis Dejanira faceret. 
Adjectivo Aa0paiov idem fere at. 
que sdverbio AdÓpa significatur. 


TPAXINIAI. 


$poípovir ópà à riv yvvaixa beuvlois 
rois 'HpaxAelo:s arporà BáAXovcav $ápr. 
Brus V éréAere voir, érevéopobc! ivo 
xaBé(er' ip uécoww eivarnpíois, 

xal Baxpixov prjfaca Oepuà váuara. 


105 
915 


Üe£ev, à Méyy re xal vue? dpà, 


910 


TÓ Aorzóy jon xalpe', às Eu! onore 
Mfes0" Er dv koírawi raiot eivírpuav. 
Tocajra $wrijcaca avvrórp xepl 


Me róv 


abríjs nénAov, f| xpvorjAaros 
"polbixeiro uaaráv Tepovls, éx U. éAdmwev 


935 


mÀevpà» ánacay àMyq 1 elévopov. 
sàyà üpopaía Bác, ácovzep &cÓevov, 
TQ 7a4Bl dpáo 7fjs rexvop£vns rábe. 


àv d T xéize beüpó 


ó T éfopupe0a, 
Spápev airiy dujeri acyávo 


930 


Àevplr id! fjrap xal dpévas mexMyynévqv. 


xc cierra t Ela 
peo $. 


Ig. Beurio tois "Hpaxieloir] 
Scholiasta, oia corecdteter" Exo 
3o, rep i$ doriperer 5 "fAAos. 
e pro ériBdAAei dictum, ut 
apud Eurip. Med. 1283. xépa fa- 
Mis ríxvois, aliosque, 
QQiB., rirermpias]. Probebilis 
t&£ eirarnploi, de quo dixi in an- 
a ad Aewebyli Per i60. Hoo 


c Piera] Sio v. 851. fgperyer 
. venda] Thalamus conju- 
g. wpolkerro uarvó vaporis] 
Sdolasts, «yhs và eritn Tip iro 
Perro al *revaixes, 


dx 8 Duerirer] Scholiasta, éyó- 
Pere, dive" MErop yhp rà 


pro «ivacvapí: 
9u. abrir) ebrio ? 


2. ebrfrrpiar] Sic, 
j Wakefieldus 


luárov, Hesychius, éfeMérurev 
dlerninevcer, déurer. 

n6. ebdrunor] Binistram, ut cr 
foriret. 


917. r$ wadl] Scholiasta, ri 
€ Té wal rjs obra ToÀ- 


ur xi» $—] Scholiasta, wal 4» 
Bee Berpixouey wpbs Tiv "TAAov, 
dra dur LM a  Amdrtipar, 
Ko6acey davrhy àye 

931. svi] ptit pis apud echo- 
ads Honeri TL. 1, 103. n 
rv dvroatibluv al Qpéves. * vA«vpàs. 
do! fprap xal i 

39. fecp rel pires] Scholiasta, 
eph rb firap yàp épbres elc waxeiau. 
TOkmpos (Od. 9, 301.) "Y «« Qpives 
rop Éxousu' 


25 





98 


Gv &Y à rAápuev Éokvos 


ZO$OKAEOYZ 


ueyáAav qpocopáca $ópow: BAáBav véuv 
&iccóvrov yápav rà uiv obr. 
mpocéfaev, rà 0 àr àÀAdÜpov 


yvápas poAóvr? obMawn avvaAAayais 


3] rov óAoà arévet, 


845 


S41.-Bg1. «858.-862. 
Madera návrp correxi pro vézov € fro qolsia BoMpuóa rérry', quod est in 


codice, verbia vérov &' bro separato versu positis, 
842. Mns: Türnebus pro Bópo. Vorgus im 


gravius pro Éorror. 


841. Roxvos Mus- 


Sod. io divisi uen réel rà pir yréuns— —— Bat. sporiBuar] 


pordBahe corr. vporíBaAAe pr. 
AAMdpov Exfardtius pro àAAo6póov. 
derus pro JAe&plais tuvaMryuit. 


senariocatalectico depravata ease ad. 
versum strophicum diximus. Noe 
nomen iní 'tamenti iem ha- 
bere Meider ab aliis ex. animad. 
verum. Eo tamen ejecto alio quo- 
piam opus est nomine Centauri, 
qui simplici ueAzyxaíra appella- 
tione vix potuit designari. Id igi- 
tur in literis óvxo latere putandum. 
est, quas ex 6mpbs corruptas esse 
arbitror: quo nomine in septem 
aliis hujus fabulae locis Centaurus 
appellatur, v. 556. lv uot waAaiv Bà- 
pov üpxalov vri | 6npós.. 568. dxGví- 
kw» 9 à 8bp | rorotrov exe. 662. 
dsl rpoQdrcei Ónpés. 707. 935. et. 8 
hp Kévraupos 680. 1161. Proxima 
verba qoívia BoAóuu6a ab interpola- 
tore illata sunt pro uno adjectivo, 
quod haud dubie JAóevra fuit, quo 
nullum aptius inveniri posse puto. 
Hoc igitur restitui. — Beripturam 
interpolatam explicat scholiasta. 
841. jv] Pendet ab rà uivv. 844. 
Quam dolosam Nessi orationem. má- 
sera. illa, non. cunctanter magnam. 
aedibus imminere perniciem videns, 
tante connubio, partim non. 
intellexit, partim. aliunde cognitam. 
funesta. conciliatione aut. multum, 
opinor, gemit, aut uberes lacrimas 








à] iv, cum gl. dxb ro) vécov 
S45. olMauri ovraANa yai Wün- 


fundit. Nee enim fidem ha- 
Dens non intellexit dolum ejus: ab 
autem quum accepit, quo- 
módo quod amori Hercilis rot 
nendo fore putaverat in perniciem 
jus verterit, gemere eam conjicit 
horas et fere, quod perdiderit 
quem se sibi recondi- 
liaturam speraverat. HERM. Sic. 
haeo interpretanda erunt si oodicis 
scriptura &oxroy retineatur. Bed 
reote haud dubie Musgravius dy &Y* 
& rAdumw lokvos, quorum—eecura. 
Accusativum interpretatur acholi- 
asta, rhv Obr xal &uéAMTror, ad- 
dito alio commento, $ roAóovor, $ 
deri oMbQoBoy: xar! éxirami Bb v) 
à. Quo sensu nemo unquam &oc- 
vov dixit, 

843. ydusv] xaxáv in interpre- 
tatione sua posuit scholiasta. 

844. vporéBaAe| wporéBaAe ot. 
iam apographa. Scripsi xporéBaAer, 
pariterque v. 855. éxéuoAev pro éwé- 
Hoe, ut apta prodiret metri for- | 
ma. Per creer explicat, scholi- | 


Bata. 

às àAdOpos svépas] I. e. àxh 
ob Néocov. 

846. 847. 4 vov utrobique recto 
accentu &criptum legit scholiasta, | 


TPAXINIAI. 


3j ov àbwóüv xAopàv 
réyyei baxpóoy Éxvav. 


& V épxop£va potpa mpodaíve: BoMav xai peyáAav Érav. 


Éppwyev ayà baxpíuv, . (85: 
xéxvrai vócos, à qózot, olov àvapa(ev 

ole Zqvàs kéAap' áyasAeirüv 

émépoAev náBos olkrísat. 855 
là xeAawà Aóyxa mpoudxov Bopàs, 


8gr. Dres mn P ipe mi per 
ic divisi, dy 


péror] gre 
Eri LL 





per feres H4 in 


retatur. Sic 
Popp dee 


monuit allatis exemplis similibus 
Lobeckius ad Aj. 376. p. 242 sq. 
Ita Pindar. Nem. o 141. rérye 8d- 
xoa dixit. Simile est rfe olpa- 
pé» El rai. De nomine xAwpér 
ius p. 217, I. haec scripsit: 
leréor fri, éwel à kvplus 0dAAovra. 
xal aM elu, Bià robro xal réper 
Báxpvór ov Aéyerai rb àxaAóv. inel 
à kal. xAwpá elei Tà 6dAAovra. xal 
bypórgra xe velo, Bà voUro xal 
drypr Báxpvov al xXuphv à Eüperi- 
ios (v. Elmsl. ad Med. 876.) $ncl. 
XopoxAfs Bb d» Tpaxwlais xAwpàr 
xe n. 
850. à xondva ueipa] Hoc 
ficit: sed evenit quod in fatis erat, 


peehsetaque ext fraus poruicices 


85. fpperyty vay Baxplur) Scho- 
liasta, àrrl rob, wdperruy jjv Da- 
spóe, is wb wYüs wpowmtáv. 
deréraras "yàp 7b kaxbr, xal vavra- 
xoi BuB4ceraa 5| xarà rbv 'Hpaxa. 
Twujopá. Bic Eurip. Alc. rojo. 


J 852.-862. Versus 


dn P Dapdroy vydl xareppéyari. 
Tnfra v. 919. Saxpwr jitara &epuà 
váuara. 


853. iéxvras vóros] Difuras eut 
qurbus e. per Herculis menbra 


uy | ores Zmphs 
i evt. » 41 ér(uoXev dos. 

ur oro dyaxAe- 
T ARetddcur pwslviis "HpaxAMé- 
ovs ab ini adjectum esse, 






$ 
Pimso odtondi. pp 
Serio Zqsbs kÓxup, ut in libro de 
metris "Tragicorum p. 122. facien- 
dum esse dixeram, ivo 'H- 
paxMovs scholiasta in interpreta- 
tione sua dativum subetituit 'Hpa- 
xA. Verba sic construenda esse 
monet Nauokius olov àvapciar 
rdóos. olurloa: ore kyaxkerrby 'H- 
paxMéovs. ér(poMe, i. o. olov vdÉor 
ir! dxÓpàr abi ob árore rà 'H- 





paxMet cwvéfi. 
856. là xeiaà Aóyxa) Scholi- 
asta, xehauhy. ele 7h» »àà 


rl» 4 abris àxoreAoóueroy Sdvaror- 
AéAas Bi à 8dvarbs. Üugqopet DÀ dri 
Tj aixudXarror eNiq6ui rhy "Vin 
Bà yàp rabrww d cuudpopd. Meyxe. 


E2 








100 


& róre 0oàv vóujav 
&yayes àr' almewüs 


ZOPOKAEOYZ 


Táyb OlxoMas alyuáj* [rpdxrup. 
à V ápó(zoNos Kómpis ávavsbos davepà rüvà é$áyn 
HMIXOPION. 
mérepov dyà párauos, 1] xMio rwis 865 
ofkrov 8d olkev pros ópuapévov ; 
rl dna 865 
HM.3xei ris oix lanuov, àAAà bvorvxf 
xaxvràv elow, xaí rt kawl(e. avéyg. 
HM.fíves 5? 
rfpl' às ànbis xal cuvodpvopdvg 
863. HMIXOPION] x 866. 868. HM. om. 869. àpbhs. 
Wunderus pro àfóns 
Wb Bopbs ve uxes à Aeyxn. Adis wapaxeAelorras al às ToU 


'prbpaer, 
Kexaà tóm dixit Aj. 231. 
pondxou] Prioris, i. o qualem 
primores gestant. Scholiasta, rb 
mpoudxow él raí "HpaxMowr Aq 
ror, don, vei vph rárrur nay 
ov. rb víu$ar M cuavréw T$ 
Távbe. oh» vrl ro 6oüs. 
Homerus Od. 2,257. Aóre» 8 àyo- 
phy aljnphv. Aj. 1266. ds rayéid 
is Bporois xdper appe." NAUCK. 
So, cum "elxu& conjungendum, 
conjecit Linwoodius. 


860. àuólvoAos] I. e.  Urnpern- 
sauévn 7$ 'HpaxAei xpbs viv Épura. 
Sic scholiasta. 
üvavbos]  Clandestinum. 
Herculis amorem respicit. LIN- 
WOOD. 

861. wpirrep] Cum nomine fe- 
minino conjunctum ut, r/y» cwríp 
et alia hujusmodi dicuntur. 

863-870. In codice choro tribu- 
untur. Recte inter hemichoria dis- 
tribuit Brunckius. Schol. ad 868. 


Xopob. 

863. xérepor éyb párauos] Bcho- 
liasta, à xophr ris rpoQoí dxoóer 
Gprobens él rj druiphrei is Ami- 
arelpas eol volro.. Cf. Ant. rat7. 
el vb Aluovos Q6 byyov tvvinu, à 
6cois: xAéwrona, Eurip. El. 747. 
(has, Bois Meoórar', f lori xerh 
ox5A8€ u'; Nota sunt. Horat. Od. 
3,4: $. auditis am me ludit ama- 
biis insania! et Ovid. Fast. 5, 
Stadt fallor, am arma sonami! 


865. 7( nui) Extra versum posi- 
tum 'ut Oed. T. 1471. et Aéyw m; 
ibidem v. 1475. 

866. ob Beypoy, àAÀà & J 
Scholiasta, ob », à 
xal éHdxovarow" Tobro B Aéyu &t 
giotnuévn uel(ovos Bofjs. 

867. kal ri kal (ei àréym] Schol. 
Foucé i vedrrepow Éxew à olkos. kai- 
voxoml» dicitur v. 873. 

869. ànb)s — xupei) Pollux. a, 
5o. xal ud» vapà rois paywBois vb 
Cvvefpuecóa, éxl rà Avrovpévur. 





TPAXINIAI. 


xopet vpàs jus ypata aqpavoücá rt. 


101 
8o 


TPOOO05. 
& maíbes, às lp jjulv ob ayukpüv kaxáv 
pfe» rà büpov "Hparke: rà gégmuov. 
XO.ri V^, d yepauà, kauenoo]fü» Myeis ; 
TP. Bine Apdveipa rl] mavvorárqy 


dbàv áracv 4 ükuírov volós. 


XO.ob bij o8" às Üavoüca ; 
XO.rddvoxer ij váAava ; 


875 
TP. mávr àxijkoas. 


TP. beórepor kXóeis. 


XO.ráAau! dAefpía, rívi rpómo Óavei» cde diis ; 


TP. cxerMárara zpós ye mpüfu. 





yévai, £vrpéyet. 
TP.airiy Sujloroce. 


Syo. swuzveore Brunckius pro cwualpous 
Brg- «ivi T uópy proximo versui addit. 
Versus sic divisi, airip-] río-| dri! twee] vpbo-| dvívaza 


D 


rovóevrog — 


Tta Eur. Alc. 777. cb 9 isbg érai- 
po Derrórov mapiv ipáv crvyró 
perdere xal uredpumnde Béxei. 
Adjectivum àpbs dictum de hor- 
Fido vel tetrico habitu, qualis tri- 
süum vel lugentium esse solet. 
jus: àyBés cTvyrbr, Avxm- 
pv. WUND.  àfóns legit acholi- 
asta, qui explicat sapà rà os 
areervyrarvia vpógeriw. 

8o. souavoira] De codicis vitio 
expalrovza vid. ad Antig. 242. 

Sg2. 'HpaxAei vb murium] L. e. 
b enl» ' HpaxAei. 

875. BéBnke—é£. dwfrrov vobós] 
Scholiasta, Bígqwe, gnoiv,  Amd- 
vupa. els" Aibov, ob rois vorl BeBn- 
A b yàp cua ob Éweuror eis 





r7 ob B wo &s Óavoóza ;] 
Attonitus sic quaerit chorus et hic 
ry. 877. Nam ex vita excessisse 
Dosiom satis clare verbis prae- 
lentibua dictum erat. 





XO. elz? rà uópo, 
880 


XO. rís Oypàs, 5j víves 


Spr. dul] dir 
8Br. Bulorece] Bmrra- 


mdvr àkjwon] Bic Ant. 401. 
mávr! ivlorarai. 

878, ráXu" lAebpía] Ad Deja- 
miram referendum monet Li 
woodius. Similiter Oed. T. 1236. 
d BvráAawa, vpbs rivos vor' alríar 
(réBver "Ioxdarn) ; 

Br. axertdrara vpls ye wpütu] 
"Versus interpolatus, ut metri vi- 
tium docet. Quod non animadver- 
tit scholiasta, qui explicuit, exe- 
Auérara Ae mpbs riw àvalperwr 
Tovrécriy bs Bv mis iBàr 1) üxoicos 
rxerMareie ri» wpütw. 

7$. nápe—turpixei] Scholiasta, 
mir. Baváre muvérerey ; vrl rob, 
riri vpóng éreNeirnoev ; Inusitate 
dictum fwwrpéxe Oed. T. rr3. 
T6B« vu imre: $óvy comparat Lin- 
woodius : ubi pariter praesens pro 
praeterito positum est. 

881.-886. In his versibus plura 
interpolata, ut partim verba ipsa. 
et metrorum formae parum wro- 








102 


vóco, ráyb. aiyuày 


. ZOPOKAEOTZ 


BéA«os kaxob Cuveve ; más duijsaro 


99s Üaváre Üávaroy 
Avócaca uóva ; 


885 


TP. crovóevros év rouà cubápov. 


XO.ézéibes, à paraía, rávà. ÜBpw ; 


TP. éneitov, ás 5i) nÀjo(a m. 


Ws. , 


XO.rís v; màs ; ddp eint. go 
TP. abri) mpós. ajríjs xeiomovirat rábe. 
XO.r( $uveis ; TP. cadrij. 
XO.£rexev Érexev ueydAav 
à véopros ábe vóuda 
Bópown Tolo "Epwóv. 895 
TP. Áyav ye. pàAXov 9 el sapoüca zÀqcía 
886. " seculi r5. vel 16. iMd 
Pec medir am. [3 sarala] poris 891r. cir] 
pl 893. neydAar] peydAàr, syllaba Aá proximo versui adjecta. 
à rlopros scholiasta] far 69 ax] AM utsoet. — 895. 
ots] ipsis 896. Fam. pr. i «l in litora pro 3 


bDabiles docent. Suspectum ís 
6vubs, ubi simpliciter potius 6vuós 
dicendum fuisset : unde rís delevit. 
Hermannus. Legit scholiasta, qui 
explicat, iv 6a xpncauévi dav- 
Thy Aver ; 3 rís 8vubs, $meiv, 
dwéAe rhv Amdrepar; Et alius, 
dyrl roi viva Gvply elxe vóre ; "rives 


vóco, quae dementia, ut explicst "dp ele 


Linwoodius. 

883. aixuà»] alxuà libri Tricli- 
niani, in quibus verbe rd»B—Eur- 
Ae nutridi tribuuntur. alygà» 
Béíxeos xaxoü mire dictum scho- 
laste explicat, wepufpacrutós T) 
Béxos. BéAos bà ere riy Andrepar, 
Bre póvov Béxovs. yeDuev. lavrír 
Afris às Bbxos loBénor en te kaxbr 


388. ixi,  uarola, vds 
ügpw;] Verba ex irimetro cor- 
rupta, ut versus proximus dooet. 
Fortame igitur scribendum oum 
Wundero, éxiier, à uáraue, ríe 
ch pert harela legit ebclinst, 
reblaras rhy dern rÓhuar ; dnnp- 
Típnres Bé rhe ; obres 
rh» Üüpu. db riy b rh 
Marala xarà àrriópazi, rri Tob, 
E fos » Inteligi 5 

is d itur à fpa. 

3. Suspeota mel 


4. à »éopror primum m editum 
E 3E ore im Ald. ut in 
codice et apographis  d»éspros. 
Scholiasta, $ veeer! érraióa dpuf- 
gaza "IdAw. àvéepros Bà àrrl roW 
alexpà xal 


Aperi. 
5. Báuowi rois. Ev Sic 
v Bj. neyar Mar 


TPAXINIAI. 


108 


Devoces of &paace, xápr' àv $xrwas. 
[XO.xal raü' ÉrÀy ris xelp yvvawe(a xríaas ; 
TP.3ewóás ye me/oev 9, Gare paprvpetv épo(.] 





4n& yàp 6c bupárov elo uóvy, 900 

xal raid! à» adAaís elBe xoiha Maia. 

aropvóvO, Gras &yroppoy àvrqr arpl, 

xpóyac* éavriy Év6a uj ris elaíbow, 

Bpvxàro uiv Bepoizt mpornimrovo! 5r. 

yévowr! &npoy, xAáe 0 ópyávav rov 995 

Vraíceiev ols éxpfjro beuaía mápos 

DT ier au Duvoer 898. 899. ier be eid rios notavit í55 Pe 

ecl ed] dere » ES ime Tpnuos Nescius pro ipo 


Hos versus, qui etiam 
bcd offensioni pA non 


sripá cum Scisesro, qui lorum 
comparat Oedip. T. ra41. 

viaiur hos verms scholi- 
asta, priore pronomen rus, 
quod omisit Triclinius, metri ex- 
plendi censes additum. Alterius 
sententiam sio explicat scholiasta, 
*bres «pias Beyhcoual cor Tb 
mpiyua is rucPiva| ce Pri dn 
Me. Cum narmtione quae se- 
quitur similis comparanda de ex- 
fremis vitae Alcestidis momentis 
narrado spud Euripidem v. 157 


teqq. 
gor. d» aiia) Im domo. dícw 
eréywi et derby aDAjs opposita 


Nam hoo est in codice, non "xAaie 


mue mollius recubet aegrotus, qué am 
Pour i, 4r. crpeprhw Bebé Y 
dicit, eamque sterni ab H lis 
statim redituro ad exoipiendum 
patrem, qua re monita Dejanira 
festinat necem suam, quivis cui 
recta mens stat intelliget. HERM. 

goi. Üxws (oppor àvrdm] Ut 
obviam iret patri, quem statim 
adventurum esse Hyllus dixerat 
v. 8o5., eumque in lecto commode 
pus Mo collocandum curaret. 

d recte "Triclinius pro à»roíg. 
Contrario vitio librarii non raro 
apro, &diny, Bun» (ut draBuiyr 
apud Aristo ie Ran. 177.) scripse- 
runt pro—. 

9og. brfa 1 vit dlolloi] I. o. in 
interiorem domus 

904. Benoini] Aris deorum. do 

eria, t m Eurip. Alc. 168. 


qp. wdrras 9à Beuos, ot kar "Alufrrov 


Bápovs. " 
yr 2 'holiasta, fjrreró 
4 peraxepi- 





104 


ZOdSOKAEOTZ 


Ig 56 KIA Depárer orpedenéry, 
el rov $O.ev BA6yeev olkerv bépas, 


ÉxAaev 1 Síorgvos eloopepéry, 


avri] Tóv abris Daiyoy' àáykaAovpérn 


910 


kai ràs &raDbas és rÓ Aowrür ovoías. 
énel 02 rÀv0. Acer, éfaídrns oQ' ópà 
ràóv 'HpáxAewv 0áAapov eloopueévgv. 
káàyà Aapatov uu. émeaxiaouévg 


909. ÉxAaev scripsi pro ÉxAcuer 
pro ávakaAovauéry. 


&Bópero, és Aorrb» karaiurovca 
abTd, ÍloroU 86 Ícos éofnmrrero 5bià 
Ty karackevagÓérra wérAor wi 
cv opais. 

907. 9vuárer»] Genitivus regitur 
ab K&AAp xMAAp, quod scholiasta 
per Tf9e xàxeice explicat. 

8. oíAuwr — olkeráv. Séyas] Gi- 

iliter de Alcestide Euripides v. 
192. *wdrres B' ÉkAaov olkéra: xarà 
eréyas | Bécwowar olkreipavres: 7 
$t SeLiàp | wpotrew^ éxda e, kobris 
jv olre xaxbs | bv ob wpoceiwe xal 
wpoceppfión wá». | Apud BSopho- 
clem oixerá» de iis qui ad familiam 
pertinent, i.e. de liberis, intelli- 
gere maluit Wunderus, ut Hero- 
dotus 8, 106. oikerá» nomine rà 
Téxva xal TÀv -yvvoika  compre- 
hendit. De liberis solis si sermo 
esset, nihil caussae erat cur am- 
biguo oikerév nomine, quod nemo 
non de famulis erat intellecturus, 
uteretur, quum  éiyóvev dicere 

et. Praeterea verba ipsa ef 
TOV $ÍAwv BAéje«er oikerir Déuas 
ita sunt comparata ut plures quam 
liberi fuerunt personae intelligen- 
dae sint. 

911. xa) ràs vaiBas és Tb Aorrby 
obcías] Mira est interpretatio scho- 
liastae Or: ToU AorroU ob *yevfimovra: 
Cvvovgitu "ms Thr 'HpakAéa eis va4- 
boroiíay. Neque enim obcía, quod 


910. &ykaAovpérg Hermannus 


pro cvroveía dictum ex duobus 
Syntipae locis memoravit Ducan- 
gius, hoc sensu &b Sophocle dici 
potuit, ne quid de sententiae ipsius 
absurditate dicam. Non magns de 
re familiari aut hereditate 
hic agi potest, quod valde alienum 
&b hujus loci wd6e: foret, offendit- 
que etiam pluralis numerus oícías, 
merito notatus ab Wundero. Non 
tuerunt igitur haec aic scribi ab 
phocle, qui si quid hujusmodi 
addere praecedentibus Dejanirae 
lamentis vellet, liberorum potius 
in posterum patre  orbatorum 
Sortem memorare debebat, ut recte 
ab Wundero observatum est. Non 
dubitandum igitur quin versus hie 
ab interpolatore, ut alii non pauci 
in hac fabula, confictus sit, haud 
dubie lacunae explendae oaussa. 
Nam Sophocles, nisi fallor, versum 
scripserat quo verba Tb» aórijs bal- 
pova accuratius definirentur. 

914. K&yd — $poópovr] Accuse- 
tivus Aa0paiov Üuua aptus est ex 
participio éwecxiacuévn. | Occulte- 
batur autem oculus nutricis custo- 
dientis janua, cujus per rimam 
aliquam speculabatur quid in tha- 
lamo Herculis Dejanira faceret. 
Adjectivo Aa8pa;»v idem fere at- 

ue sdverbio AdÓpa significatur. 
ND. 





TPAXINIAI. 105 


dpoópovirr ópà b€ ri» yvvaixa Oepvíois 915 
rois *HpasAe(ois oporà BáAAovsar ddgn. 

Ésus Y érikere voir, énevÜopobc" «iyu 

xaféfer' &r pécownw ebvarnplois, 

xal baxpív jxj£aca Üeppà vápara 

Éxefev, à My re xal vvpoet dp, 916 
rà Aowzór jr xalpeO', às £y olmore 

Uéfec Er dv koírawri aiat ebríjrpuav. 

Tocabra $urísaca cvvróro xepl 


Mex ràr airíjs aénÀov, fi xporíVaros 
mpolxexro paar mrepovls, ék 0" éAdaisev 935 


zÀeupà» dmacav dA 7 


eióvvuor. 


sy Spopaía Bác', Beovmep lc6evov, 

TQ maibl jpá(w rijs rexvopérgs rábe. 

xày d r xeüre Bebpó 7' fopudieba, 

Épüpev abri» üpdimnNTyt ao yávo 93o 
mÀevpàr iQ! Trap xal dpévas menNpypévqv. 


918. eivarmplors scripsi pro ebvaerposs. 922. ebrhrpias] Sic, 


non ebeyrplas, ut Elaal. 
pro $. 


15. Beuvío ois "HarAelois] 
liasta, dv&a cuvedtevley" ÉAAo 
dw, Ürep. érráperey. à "ANS. 

w pro émBdANew dictum, ut 
apud Eurip. Med. 1283. xépa Ba- 

Mir ráxvous, aliosque, 

918. eivarrmpío] Probabilius 
est. ebvarnplois, de quo dixi in an- 
10t. ad Aeschyli Pers 160. Hoc 
igitur restitui, 

919. fÁtasa] Sic v. Bs. fppuryer 
*ayà Daxpioy, 

10. vwu$éia] Thalamus conju- 


P mpolxerro uarrüw vepovís] 
insta, wpbs r$ crfd« yàp éve- 
povivro al "yuvaixes, 

de W Aimicer] Scholiasta, éyl- 
Arerer, dpwror A|ros yàp T 


914. abris] abrir 


f Wakefieldus 


luéruv, — Hesychius, d[eAdmurev 
dperkiAevrev, dkdvrev. 

926. ebórvuor] Sinistram, ut cor 
ferirot. 

917. Tg vail] Scholiasta, n 
"TXAe, Té mud rj: rouvra ToÀ- 
uáens. 

917. ràx &—) Scholiasta, kal 4v 
Ürg Berpixopev pis Tbv "TAAv, 
ela váA» wpbs Thr Amdrapar, 
Éparey davr)v àveXoUca. 

931. xAevpà»] vAeupàs apud scho- 
liastam Homeri Il. 1, 103. eli à 
Ty lvroctiBlar al Qpévs. " vAcpàs 
ie)! rap xal $rpéras." 

d$ drap xa dpévas] Scholiasta, 
grepl b fyrap yàp $péves «lol waxéimu. 
"Onnpos (Od. 9, 301.) ** 0c «« qpéves 
Trop (xovcw" 


25 





106 


ZO$OKAEOTZ 


lbày U à vais dpefe. yo yàp rdAas 
robpyov xar! ópyi às éjdyyewv vóbe, 
&y' ixbilayÓds ráv xar clxov ofvexa. 


likovca ps ro Ónpàs épfewv rábe. 


935 


xàvraiU' ó mais bíorqvos ol óbvpuárav 
dAelner! 003p, üudl vw yodpevos, 

obr' àuduisrov arópacw, à mAevpótev 
qÀevpày mapels Éxevro TÓAA* dvacrévav, 


s vw parales alr(g. BáAot kaxji, 


kXduv óBoóvex. éx bvoiv éco dua, 
aarpós r' éxelvns 7, óppavwudvos Blov. 
rouafra ràvOdS dar(v. dar! el ris bóo 
3) ka( rc mÀelovs judpas Xoylerai, 


931. 4 mais om, 
pro kAalwr. 
Aebettldus pro Blov 


ovs ris 


vip rmt tm rh 
lit iracundia swa se hoc facinus. 
I. e. vidit Hyilus op- 
vobriis et maledictis quibus in 

jjaniram invectus esset (Y. 734.— 
810.) perfecisse se ut illa caedem 
sibi inferret, WUND. 

933. 4edjew] Saripides Deed, 
777. ab Neuio comparatus, fm 
TáP yen Bore wp, igáxrera 

Baxya. 


ÜBpwua 
E dxbilaxóds r&y—] I. e. inb 
frequens est partici- 
piorum fructus velut $erbs dpra- 
nuévy Aj. 80; 
935. vpbr Un Omphr] Breviter 
dictum pro rpbr rov 0mphs dyarw- 


nén, 
8i. Burndrer dieser oiBiy] 
i reliqui Jacichat lamen- 
lans, bat lamentari, 
Wt ezplicat Shneidew. Verbum 
4Adwero dupliciter constructum, 
cum genitivo jjvpudre» et cum 
participio dgerísrer. 











Post Éyre duse literao orasae. 
941. áppariguévos] w ex o factum. 
944- 9 kal rv sAelovs. scripsi pro $4 xal sAel- 


941. wur 


38. durrirrur i 
AIS dod. lxovror, 8 re rdi 
c érib debi rerl cir rirrur evé- 


haciw veogcós, 

Aevpóder sAevplr vods] L. e. 
aep vAewpáy. Eurip. Alo. 373. 
mAcpá 7 deriva, wéhas vAevpoirn 


Tiens N 
4o. alríg BáAor waxjj 

Baby dixit Ood, T. o oed d 

meepostione. BdAAer Pam aj 

Wem ue ird 

8s. pu quae sunt similia allata in 


ctr, o6. s Conf. ad Oed. T. 


on . Ger d cu Móo| M kal mi 
xAelovs Sjaépas Moyi(erai] Codex et 
Eustathius p. Sor, 1. 4 xal vAelovr 
Tus jjdas A., unde in apographis 
plerisque interpolatum sAéovs, li- 
cot haeo ipea forma ostendere po- 
tv'-eet vitii sedem non in zAdows, 


TPAXINIAI. 


uáraiós éoru*. ob yáp éa8 1j y abpwov, 

plv e) aá8y ris riv mapobcav juépav. 
XO.aórepa mpórepov émarévo, 

Trórepa péAea Trepaurépo, 

Morpi! fyotye bvaráve. 

de uiv Éyouev ópüv Bópois, 

rábe 8? udvouev és. éxniour 

xowà 9 Éew re kal uéAAew. 

€l0* àveuóeocá ris 

yévow! Éxovpos éoriaris afipa, 


941949. —950.-951. 


107 
945 


95o 


953.961. 96.-970. 
947. vórepa xpórepor scripsi pro sórep" 


V5, 2 t) meten 
[*ucred pro Wa 


sel in altero rir quaerendam ver- 
sio eese corrigenda quem- 
admodum ego correxi Similiter 


185. (spud schol. Arist. Eq. 84.) 
xal n ri vhelovs ràvl' Exe Bvrgn- 
Has bi libri p ve (unus jr) 


^ ob ydp iof] Le non pot- 
Zt numero pun Beholiasta, 


apaxpfiua, ral oi àvauírovct 
Yi dmiobcay 3pípar, ds xal Amd- 


jT. Térepa. spórepoy] Ut. hic in 
E scriptum sórep hy wpórepa, 
ita érepa. in. rírep' à» corruptum 
in codicibus Ravennate et Veneto 
Aristoph. Nub. 845. mérepa wapa- 
rolas abri elsayeyhy ow. ubi alii 





víreper. 


951. Mirouer 


durée] Est modi subjunctivi. 
948. néM«a] Per xakexórepa wal 
E Buvérgros explicat acho- 


am éAxícw in 
malam partem accipiendum, ut 
xax) éhxis dicitur Aj. 6os. 

951. uérouev] Erfurdüi hano 
emendationem. Pip 
astae interpretatio 
xowà B fxev Te val E 
ner] xoà M dori 
iiripar xará, kal rà uir pn 


E ipeime 


^ TÀB) uXouer (itev addit. Lasca- 


Tis). froy B6 dori b (ew xaxà xal 
y. 


porBoxüp. 
953. d à»euéerca—] Scholi- 
pe À vois" ele, às loroxa, svei- 
ev lveuos opus él Tit olelas, 
iva pe AaBàr raírys àweydyg Tis 
derlas xal àxoxwpi(oi, Prus i) va- 
[oo à 6eaganévy Tiv 
paca waxQs Duaxelpavoy, ToUro 
n y s uy kaprepoosa. bey ràs. 

evudopás. 


108 


Tür Zgvàós ÉAxuov yóvoy 
pij rapBaMéa dvo 
nuobvov elaiboüc! áap" 


ZO^$OKAEOTZ 


Tiris i! àmowloeter &x rónov, 6a 


él éy bvcanaAMáxrois Obívous 


xwepeiv npà bóuuv Aéyovaw ücmeróv rt Oaüpa. 


Àyxob U &pa kob paxpàr 


apobxiaov, dfíduvos às àybáv. 
Eévuv yàp &juXos fide rie Bámis. 


956. Znrbs TTriclinius pro Adis. 


tura duarum literarum. Videtur aA (sim) 


tóv i Ünbpa separato versu. 
KÀaiov 


955. dx ré] Hoc est quod éx- 
sóxiov kxáyev dixit Sophocles Oed. 
T. 1340. àxdyer dkróriv bri vd- 
xirrá. e, cui versui quum in anti- 
Stropha v. 1360. verba respondeant 
vi» ' Keos uéy ei, dvocíwy Bi 
ois, vix dubitari potest quin illic 
quoque éx rózwr scripserit poeta. 

956. Zmrbs recte ab Triclinio re- 
stitutum pro Aids: quae etiam aliis 
in locis tragicorum saepe sunt per- 
mutata ab librariis, 

957. n3 rapBaMéa 6dvows]. I. o. 
ne prae metu moriar, uà dveykouca. 
hv 6éav, ut scholiasta interpre- 
tandi caussa addit. Sic eóde 
AxóAAvcu,, Bé vebvávas et similia. 
dicuntur. 

958. uobvos] Solum, i. e. Deja- 
nirae praesidio privatum, quae si 
adhuc in vivis et praesens esset, 
minor chori virginibus metuendi 
caussa foret. Quod in echoliastae 
annotatione, quam ad v. 953. ap- 
posuimus, legitur 7h» 'HpaxAéa xa- 
xis Daxeluevor, ab ipso eat. substi- 
tutum sive explicandi causes sive 
quod non intelliperet quo sensu 
noUvov dictum esset. 

960. wph Bápey] Scholiasta, A- 
quvol v« apuéyebes kaxby sAnaloy 


955 

96r 

. BvsaxaAMÁxrois] aAA in li- 
(inii x) fioe. ips ores 


xpoxAaor scripsi pro"mpot- 


3. 
tror post àybà lectum delevit Triolinius. 


mov Ts olxías xepé», Buciórovs 
diivas dui dpeAxhuevoy. Subjec- 
tum verbi xepé» non est abu, 
sed abri» (i. e. Herculem), illa 
vero Érweró T: Baipa per apposi- 
tionem dicta sunt. Verba wp Bé- 
Lv recte explicuit scholiasta.  Si- 
militer Báusr wápos («ui ab Eu- 
ripide Bacch. 1217. dicuntur non 
qui ex domo prodeunt, sed qui do- 
mum redeunt. Quem locum oom- 
paravit Nauckius. 

1. byxou— nhé] Breviter 
di rs xol uaxpds pro iyxou 
fvra. ui propinqua, mec me- 
mota elem. "Videns enim appro- 
pinquantem Herculem, quae modo 
questa easet, jam prope adesse di- 
cit. HERM. 

963. xpoli&Aaov dicit quia lamen- 
tari coepit antequam Hercules aj 
portans sat. ie Buripdos Ale. 
p$ 3, jh spóeia! lxorrir, ds iró 

i BaX. 

dnté»] V. ad v. 104. 

964. Hévuv— Básis) | Scholiasta, 
dx fs Balleeus. cuve vb Qxurdue- 
vov Éópowua Liver àvüpaw erai. 
slon Báluris Eévuv àsbpür dar], xal 

ÉXXov xMdovs avvérrqee. 


TPAXINIAI. 109 
T 8 a) $opet sw ; ós vov 965 
mpokybouéva Bapeiav 
lyyodov tpe Bácw. 
alat, 69 ávasbaros $pera:. 
r( xpi), Oávaróv vw, 1) ka ÜUmvov óvra pivas ; 970 


T A.ofpot dyà cof, 


Tárep, olo: éyà ao péNeos. 


TÜ mábo ; 


T( &à ujcopat; oluou. 


IIPEZBTZ. 


etya, rékvov, ui] kujoys 


tius doma rd a ded o a a dal à Bf Doastor. 
»srov Bothius pro 6a. 
tá p upper 


furi oo rir ut erp 

Subjectum verbi $opei 
est à ray Eorav Báris, io. à và» 
From ByaNos. 

966. spokpbonéva ex aliquot 
apogr. restitutum pro spornjoué- 
rur, quod legit scholinsta, às yàp 
brip $liov xntouérgy Éyopoy Q4pe 
Tw Básw. ldque fortasse prae- 
stat. 


967. Éyopoy—Bácw] "Ut decet 
eos qui graviter aegrotantem por- 
tant et cavent ne forte dormien- 


tar, re etya, Mexrbr fyvos dpBi- 
Amr | viBere, uà opéire, uh "ore 
ríos. Bapeiar Báciw dicit gravem, 
i.e. tardum, incessum, Cui con- 
traria munt koóor Bia, citus in- 
Oeesus, xoóQor Bua, xoiQos vois, 


et quae sunt similia. 

968. braídaros) I.e. ubi o- 
5M spoísüna Borken, ut oxplicat 
scholisata. 


969. daróvra—1] I.e. wórepov 
farórra—h etc. Plene Electr.766. 
8 ze, vl raira, vórepor ebruxi) M- 


alai, 88 àvaffaros Erfurd- 


979. 
.973. Versus sic divisi, &uuo« 





971.9: 


971. éyà ceó Brunckius pro éyó vov 


qo, | f Sarà uir, cipi 56; 

Gavóvra] Correxi Ódvarow cum 
Bothio. "Quo simul convellitur 
Reiskii conjecture xa Dxvoy in 
Porphyrog. vola. pegab. Loc. 

. vol. a. p. 518. - 
tio werd Bdveror dra) quae alibi 
non reperitur, alteri, in qua nihile 
inusitati, a£ Óxvor «la: aasimi- 
lata est, idque tanto aptius quum. 
non de Hercule mortuo, sed de 
moribundo agatur. Mortuum si 
dicere volulaset lares dicare po- 
tuisset, quod ipsum conjecit. 
mannus, 

971, 91. ofuor—dlam] Scholi- 
asía, "TAAor ravrfcas Tj warpl. 
Quum in codice &wei si, ofuot 
quod legitur v. 973., scribere ma- 
lui quam óuo. Ceterum haeo in- 
terpolata esse metri vitium dooet. 
Fortasse uno versu scribendum of- 
noi eri coi, várep, à uéNos. 

973. wá&e—u$coua;] Similiter 
aoristum et futurum conjunxit Aj. 
4o4. voi ru oÜ» $iyy; Ui uohv 
uer D. 

974. IIPEBTX] Scholiasta, 4. 
per Tis dkokoviay TG "RApaxNt iat. 





110 


ZOQOKAEOTZ 
&yplav óbóvqv varpós epódopovos. 
(fj yàp "ponerijs. àAX' laxe baxov 
crópa gcóv. TA. às dijs, yépov ; 3) $n; 
IIP.o? 3] '£eyepeis róv Ünvo károyov 


975 


küxkun]oeus kávaorijaets 
Qorrába Dew)» 


vócOv, à TÉkvov. 


'Y A. àÀX' nl pot peAéo 


Bápos ánAerov éppépovev piv. 
HPAKAHS. 


à Zeb, 


TOi yüs 7]ke ; Tapà rois Bporüv 


kequac Tenorguévos àXXjkrois 


977. 'Yépor Brunckius pro *yéper 


, 
p3teyelpewr ($ à m. pr.) 
àAA' 


982. éuuéuorev Erfurdtius pro éuuépove 


985 


978. u3 'teyepers Dawenius pro 


980.—982. Versus sic divisi, $orrd3a-] 


983.- 


986. Versus sic divisi, à (eU-] e: Bporàv-] Afirous—TAdpasv 


EóBolas wpbs Tb» "DAAov dmol, 3 
&veyeígns. abróvy: ToUro *yàp alrwv 
eOBórns ois kdurovcw. Compara 
locum Euripidis ad v. 967. alla- 
tum. 

975. euódpovos] I. e. éx r&v óbv- 
v&v irypuepnérov, ut, explicat scholi- 
asta. 

976. (5) yàp *porerfs] Scholiasta, 
vpoxer)s, els rbv 0dvarov wpoverev- 
k&s, $ vapeuuévos, els Th» yn» ve- 
cá: )) éxl wpócorrov kowuuiuevos: 1) 
«al uóvov keluevos. Quarum inter- 
pretationum prima probabilior ce- 
teris est. 

Toxe Saxày cTóua cóv] Cohibe 

os tuum. 

981. éwí uo: ueAég—] Scholiasta, 
àAA' é»0ovcià Qo (codex qe) TQ 
u€Aéq 3) Qphy 9ià Tb lxAerov Bdpos. 
év ésiÜvulga, $uclv, (xo Tb Bápos, 
kal ciemüy ob bórauai, Non dubium 
mihi videtur quin, quemadmodum 
Sophocles Aj. 208. Bdpos Ti évaA- 


Adcec«c0a; dixit ita ut esset Bapeidy 
Twa éyaAAayhv dvaAAdccecÜa, ita 
idem hoc loco Bápos ÉxAerov épuépno- 
ver 3) $pfi» hoc sensu posuerit : 

ka) ÉxAerov uévos (ópu*v) éuuéuover 
$ €pf». Itaque hoc dicit Hyllus: 
at gravi et intolerando cum impetu 
adversus me miserum animus ex- 
aestuat. Quibus verbis hoo signi- 
ficat, tantum esse animi affectum, 
ut ipse eum continere et non effari, 
quae sentiat, non possit. Lucta- 
tur enim quasi animus cum lingua. 
WUND. Homerus Il. 16, 435. 
$ix0à Bé uoi xpabín uéuore $peociy 
ópualvorri. Eur. Iph. T. 656. 8t- 
$vua uéuove ipf». Verba éwí uo 
peAég redeunt v. 994. 

984. Toi "yàs—| Scholiasta, 'H- 
pakAfjs, &s éLavacràs kal àyrvodw 
voU uerevfverra:. 

xapà Toici Bporér] Notandum 
Toii, quod metri caussa pro Tíc: 
dixit, ut Iones réo:: dixerunt. 


TTPAXINIAI. 
bóvais ; olpot &yà rAdpuoy 
3j V ab juapà Bpíxet. eb. 


m 


TIP.àp' éfifons Scov jv épbos 


cyfj xeóbew xal ui] oxebácai 


T$) dm) rparàs 
BAejápov 0' Gavov ; 


TA. o yàp Éo más à» 


arépfaua xaxày róbe Aefocuv. 


HP.à Kvaía xpyrls Bupáv, 
iepüv olav oluy él po 


peo xápw jvíou, à Zeb. 


996 


ofav u' ip! ÉÓov Aófav, olav- 


98. 4 5] i 
: erus sio 
2s d eer dei us Martinus pro ola 


d po. 


986. àMvaus ; fuoi yb TAdue] 
Versus catalecticus parum proba- 
biliter illatus. 3Bivais G3 Bergkius. 

987. à 9] Intelligitur jj »écos. 
Quae quum oculis cerni possit in 
eorpore Herculis, recte solo prono- 
mine indicatur, ut fjje v. 1010. 

Bp] Soholiasts, ésie ue 
viros En E M a 

dijfons liasta, sj 
Rond tfm hs nel rd inr 
do áplhos vb curxür Vyrws xal 
cm rhv Dvov; 


non fiys apud Atticoe veteres sit, 
recte dibus?" restituere videtur 
Cobetus Nov. Lect. p. a15. Cui 
emendationi non repugnat qui re- 
videtur Antigonae versus 
441. ons Tà enpux6évra. uh wpáa- 
tw» ráb«; Nam hic quoque Cobe- 
fu recto sorgt fingta wnpuxdév- 
a—, plurali kypuxéévra. pro swpv- 
X66» posito, ut 2eloynéva v. $76. De- 
E is oe, rivte xardario. 
ro Éxe—] I.e. frustra. 
vill uianlen prselp: meque 


996. rice, 3 zi] dri 


. V di: «d 
mi di Wei drerit rire d 4 (6. 


ofer (o ex o 


factum) Ouudrur 
j bam. pr. 





enim—. LINWOOD. 
Alvrárus gw xaprepeiv (rl Tyu- 
sobre xaxd. 

93. à Kmwala xgyxis Beuén 
Scholiasta, xpyrls, à Éagos. we 
$pasruxós bà üvrl Tov Kfvauov. udp- 
erai Bl rà vóry Bri oix. ivl aleloir 
abré yéyove rà ike Üópara. clay 
olv, $ncl, xdpw àxb rav Gwudruv 
Burpátu. 

994. iepüv—cfev] Est genitivus 
preti, quem gloesator addito d» 





v explieuit, quod textui illatum est 
plusquamperfectifg peronaquum in 


lice. 
995. à Zei] Jovem invocat ut in- 
juriae sibi factae testem. — Conf. 
exempla ad Philoct. v. 1138. al- 
lata. 


oa» p! lp! tov AáBay] Haeo non 
ad à Ze), sed ad Krrala xpmxls Be- 
àv referuntur. 66s0ni Aáfay quum. 
idem sit quod Awás6a;, cum accu- 
sativo ue constructum est. 
Js, rire] Notandus. formae 

liae usus, ubi ed potius ex- 

spectari poterat, quod ipsum ex 
conjectura intulit Brunckina weewn- 





112 
jv uj ror" àyà mpocibety ó ráAas 


ZOOSOKAEOTZ 


ódeAor docots, Tó0. üxijAgrov 


pavías áy0os karabepxOrvat. 


r(s yàp doibós, r(s Ó xeiporéxvns 


laroplas, 8s rjv9. &rqv 


xepis Zuvós karakxyAjoe ; 
0a)p. àv óppo0ev ibo(ugv. 


éé, 


eüré y, éüré pe bíopopov eivácat, 


IOOf 8 


IO05. &.b. — I015.-1017. 


t004. lSolun] iBolu' d», 7 9 m. ant. 


separato versu. 


dum ea quae ad Eurip. Bacch. 131. 
dixerat. Sed formam mediam ex- 
plicuit Ellendtius in Lexico vol. 1. 
p. 176. quam in me misero gratiam 
consecuta es, 1. e. quam nacta tibi ea 
remunerationem mea calamitate. 

998. $»—] Refertur ad Kmraía 
xpyxis Bedv. Sic ob in Philoct. 
1456. non ad nomen proxime prae- 
cedena sórrov refertur, sed ad remo- 
tius uéAa0povy. Quem locum com- 
paravit Linwoodius. 

999. narías áv0os] Sic rs ua»las 
áxOnpbrv uéros dixit Antig. 960. 

1000. karabepxOfivai] Quum dixis- 
set )» AóBar ufmor' éyà *pocsibeiy 
&qdoeAor, non satis habens aerumnam 
suam tam lenibus verbis declarasae, 
et indignitatem rei augens, quasi 
explicandi caussa addit ró9' dicfjAs- 
Tov ua»las &vOos xaraBepxOsva.. Ad 
quae nemo offendisset, si additum 
esset xal TÓD etc. Sed post gene- 
ralem rei expositionem ea, quibus 
rea accuratius declaratur, sine co- 
pula subjidiunt Graeci. "Vid. ad 
Eurip. Hec. 777. p. 88. MAT- 
THIAE. Recte infinitivum de- 
fendere videtur Matthiae contra 
Erfurdtii conjecturam xara5epx Oel : 
sed quum paroemiaco versu opus 
sit, ne &ystema longius quam pro 


1005 &. bón opor ebvücas (sic) 


06a uopov] *yp. Üoraror (nescio à qua manu). 


hujus loci ratione evadat, fortasse 
scribendum xaraBepxOfv, qua infi 
nitivi forma utitur Aeschyl. Suppl. 
790. *plv ü»Bp' àrevicrby de xpue- 
qi» xpot. 

too. TÍs Ó xeiporéxrys] Quum 
articulus nomini primo ào;8és addi 

r metrum non posset, alteri ad- 
junxit, etai etiam omisso eo reote 
habitura esset oratio. Sed addere 
maluit quia non simplex xaraxs- 
Afjne: Bequitur, sed bs—xararsA$- 
ce. xeiporéyvns oet, chirurgus, op- 
positus àoi54 (s. éry$g), qui incan- 
tatione sola utitur. 

1003. xwpls Znvbs] Praeter Jovem. 

IOO4. ÜaUu' à» wóppeOer lBolysw] 
Intelligendum el Tovro iBoíus», ut 
monuit Neuius. 

lBoíunv] lboíu É» codex, quod est 
iboíuar, ut 'Triclinius scripsit. For- 
marum Doricarum in toto hoo car- 
mine ratio haeo est, ut Hyllus et 
genex lis abstineant, Hercules vero 
lis utatur in anapaestis spondiaois, 
ut voi "yas v. E AéBar v. 997., 
và v. I006. nde fortasse v. 987. 
& 9 ab Scribendum pro i$) 9' a. 

éé codex hoo looo, et éf v. 1014. 
In apographis € £. Recta scriptura 
à df, vel aiai aia? esse videtur. 

IOO5 à. Ád Sócuopor in cod. ad- 


TPAXINIAI. 


486" Gararov ebvácai. 


118 
100$b 


TG uov vyaóew ; moi kAMveis ; 


&zoAeis y, àmoAeis. 


&varérpodas 5 r1 xal uóey. 
Tmraí ov, rororoi, 1j a8. Épre. módev (c7, à 


1009 


"ávrav "EAMvev dbwdrarot üvépes, obs bj) 
1006. 1014.  1017.-1040. 


1005 b. 4f Üeraroy eivára: Hermannus pro daré ue Bórraror eivárar 
à. Igi, Porkaltarum áreiir duse lterao erase vol una- 





1009. rororoi] và vb voi 


scriptum ^p. fovaror : quam lectio- 
nens ad Moraror probabiliter refert. 
Hermannus, cujus recepi emenda- 
tonem, ex editione prim là eve 
Tee edcu. Homeri 

Merc. 289. comparavit. Silodiem. 
de rüparór v« kal Ücraroy Dxvor 
dabeys. eiváca: intransitive dictum. 

pro eivásDai, 


Perl à ded pe Bepopor eivásai 
Primum é&re disyllabum ost tl 
*imisa, non dactyli, sed cretici 
Xnensuram habet, Eodem metro 
est, v. 1015. oDl* àrapdta. xpára Blov 
tls. 1035, rH p iM pa pln 

Aabe vovtíses, 1041. ebrasor a 

wr Gxvrére npe. Philoct. 827, 
Pe? Máves ad "ve Y epus. 
7843. 4A ríxvoy rd« ul ds 
Spera. 


1006, b pov eee] Sebast, 
s épasrrouérov abroó To? saos éxl 
Sgrirna rir bcn sg réuni ni 
replies epi rhe 7b bri 

fie iere nb vi 
". 4 7 iri. ] wob spesdqeis 


OV. us ; voc uALreis ;] Quum. 
werden rie Qm 


ar] cbroc 
3 pde] "uirasór 1 iuvréra hépue] vüv née qdlrar. 


1027. integrum dimetrum posuerit, 
Spórrei P al, 8pócke: BeAala, non. 
improbabilis Wakefieldi conjectura. 
est unam ex superiore versu sylla- 
bam excidio. "và duplicerit Seid- 


1008. àvarérpogas 8 7: xal ubey] 
Scholiasta, d ri &» djevxday ro) ka- 
xol vobrov, dA rivísas dvécpejas. 
olov, bri Ry Tür übvrüv valep, roUro 
eryepas.. pósas Linwoodius, 

Toro. 59 Intelligitur vóros. V. 
ad v. 987. Sio Ph. 758. fixe yàp 
abrn. et ib. 8o7. 

á&ey Kv'—) Unde estis, i. e. ex 
qua terra huc venistis! Appellat 
autem Hercules eos, a quibus de- 
latus Trachinem erat: v. 9ó4. 
WUND. Male pro xo) dictum 
accepit scholiasta, quum verba haec 
ad universum genus humanum re- 
ferret. 

1011. 'EAAdvwy] ürópómwv Wun- 
derus, quod de» scriptum faclle in 

"EXMdrwr abire potuit. 
NE |Conf. v. ro6o. Sew» 
rb "raiar wafolpwr Inóuqy. A quo 
loco non differt hio loous, us quamvis. 
xaBaípuy àvdpdrrous tà dickum, ei, 





114 


ZOOSOKAEOTZ 


T0ÀAÀÀ uv dv móvro, kará re Ópla mávra kafaípav, 
GAexópav ó ráAas, kal vüv érl rgbe vocoóvrt 
ov rüp, oUk €yxos rts óvijowsor obk émirpéjet; 


é, 


o)0' àmapáfat xpüra [S(ov 0cAei 


IOIS 


uoAàp ToU cTvyepo) ; eb $e. 


IIP.ó za? roo. àvbpós, robpyov róbe ueiov üviket 


1018 


3j kar épà» pépav: cv 0€ avAXaBe. co( re yàp Óppa 


éymA eov 1j 0c epo cd(ew. 


IOI2. dv vórre] dvcrórros 


siquidem in nomine hominis signi- 
ficatio loci continetur. WUND. 
Nisi ols scribendum cum Wake- 
fieldo. Totius loci sententiam sic 
explanavit scholiasta, à *árrer 
'EAAf]|vwr àbucdTaToi, TovTéoTw ü- 
xapiüTÓraTo, obs éyÀ wj ui» xarà 
6áAarrar, vj 56 d» yj tow(or, várra 
TÓxov xalaípov, bxép cernpías éxeí- 
voy éyybs Üardárov éyevóuny. Quae 
interpretatio verbi éAexópav in alio 
scholio repetitur, praemisso éxa- 
pyov. 

IOI2. *oAAÀ uiv dy wóvrq] Tire- 
eias apud Pind. Nem. r, 62. Socovs 
u&y d» xépa« krayóv, facovs 86 vóv- 
Ty ÓOf)pas àibpobikas. Eur. Herc. 
Fur. 399. vovrías 0' GAbs Lvxobs 
eicéBaiwwe, Üvarois *yaXavelas TiOels 
éperuois. 225. wovTÍwv kaDapuárov 
xépsov T' àw/wiBds. | Haec et alia de 
laboribus Herculis attulit Wakef. 

xard Te Üpí(a wávra mutata ora- 
tionis forma illatum pro sxárra 5$ 
xarà Opía. Cujus ratio quum non 
appareat, xarà 5€ 5pía scribendum 
videtur cum Wakefieldo. 

IOI3. él rQ5e] I. e. àx' épol. 

ézirpéje: ex uno apogr. restitu- 
tum pro &morpéjei. — Tertium ox 
repetitum post duo praecedentia, 
ut obre pro simplici mw post prae- 
cedens obx v. 159. 


IOI13. ézerpépyei] àrorpéyei 
1018. àrfke:] àrelxe, 3? à m. seculi 15. 


IO20 


'Y A. yraíe pv Éyoye, 
Io14. à] ef 
1020. cá(ew] cul(ew 


IOI5. ob)  àxapdta: xpara iov 

66A«:] &vapdta: praeeunte Homero 
dixit Il. 14, 497. &wfipater 8$ xa- 
pa(e abrjj avv fjv kdpn. 
Blov autem dictum ut &waAAdte 
Bíov non raro dictum est, velut 
apud Eurip. Hel. 302. ejuxpbs 9 0 
xaipbs xápT' (sic recte correctum 
pro &pr') àxaAAdta: Blov.. Nicandri 
Ther. 705. comparat Musgr. xeQa- 
Afs Kxo Ovubr àpdtaus et Syneeii 
p. 81. rh» xoszióa cxacduervos és 
&rvapáter Tf)s àvOpdrov Th» xepaAfp. 
Totum locum recte interpretatus 
est «choliasta, oüSels ékelvem, qnoi, 
BoóAera: éA8eir Tv kepaAfáry  uov 
&roreuetiv kal dAevOepacal pe ToU 
pox8npoU Bíov. 

1018. & sai rov9' à»Bpbs] Scbo- 
liasta, els T&v "yepóvro v, àxoAovOGv 
ét EUBolas 79 'HpaxAei wpbs rb» 'TA- 
Ao» $mcl. Tb Bon8fjca $ Bacrdie 
Tv 'HpaxAéa uei(óv dorw $$ kar 
éué., 

IOI9. coí Te *yàp uua É,sAeor $) 
9i éov có(eiw] Verba defecta et in- 
terpolata utcunque explicat scho- 
liasta, cU yàp véos el xal ótórepós 
(Sic Éux^«or etiam in gl. explicatur) 
co: Tb Üuya vpbs rb cá(ew Tbv va» 
Tépa, uüXAAov $ 5i époU. coi ve *yàp 
etsi in hexametro epicorum more 


pro xal yàp co( dici potuit, ut, à6d- 


TPAXINIAI. 


n5 


AaB(sxovov 0 óbvvàv obr' £vbotev olre OípoDev 
lori poi éfavóca. Bloror' rotatra véuex Zeós. 


HP. sai, 09 sor e; 


TM ue rüM pe mpóoAaBe kovjlcas. 


alai, là Boipov. 


1014 


Opácxe 9 a), Ópácxet beixala. 


BioAobo" dps 
&ror(Baros &ypía vósos. 


1030 


& IIaAAàs ITaAAs, róbe u' aü Aufürai.. lio mai, 
1013-1016. « 1041.-1043. 


ont. duri» ox wcholiastee annotatione pro días. Cebu] ti 





varol v« dp «lc: pro xal yàp àfdra- 
rol. «ls; dictum est ab Homero Il. 
33, 277, de quo v. L. Dindorfius 
in Thesauro vol. 7. p. 1912., tamen 
sensu et structura ita labo- 
maní ut non dubitandum. Tidestar 
quin post verba coí r« ^p (uua in- 
Foexumoler et ante 4 à duo? 
(«v dactylus exciderint, literae 
autem EMIIAEON reliquiae sint 
vocabulorum exciderunt, in 
quibus et rAéo» osse potuit et for- 
lame genitivus rarpós fuit ad fua 
referendus. Nem | d Tisi cor- 
p" sit, probabilius est patris 
qum fl dici: furA«ov in duobus 
TE. ÉAcuv, adecripto in altero 
iclinio evr((neus. 

1011. Óbwüy Musgravius ex an- 
notatione scholiastae, qui genitivo 
Mitur JJurar, el rb xaracyeiv abrbr 
iras, Bob éQdwrouas abrov. 150: 80, 

i», $i rhy Aafivovor Tar r&v 
Gv olre bià e'ránaros (M dpavroo 
igit Hermannus) oUre (eer 
e Viros. olx olla. I 
Tavra. vyfinara Bibwri à Zeis. 
legebatur Móva». Et sic in alio 


scholio, rà» óBórn» ToU Blow abrov 
rhy Aafisovor ilavícan ob Bivauau. 
obr' fybobey ore 8pa(v] Similiter 
Eurip. Or. 604. rd *' brlor «lel cá e 
Svrruxéis. WAKEF. 

1023. à wai] Scholiasta, alo&doe- 
rai 753 vod maiis quis à Hai, 
Hermannus, servato altero xai, à 
delevit. 

1025. Codicis soriptura 4 là là 
Baiuoy aut in alaz, là aluo», ut foci, 
aut in) Là Salue» mutanda erat. 
Alterum là omissum in apogr. uno, 
Balunv ab Seidlero restitutum est. 

1016. 6páciei] Per dva(wrvpesras 
» vócos explicat'scholiasta. Eurip. 

Hio. 1351. comparat Schneidew. 
ov keQaAis drcovo? Óbóvas xarà 
5 ylQaAor vulg cédxehos. 

1030. àxoriBaros] I. e. àxporwé- 
Aacros, ut explicat schol. 

1031. à TIaXAÀs TlaAAs, vóde 1 
B Bir ih ri IE Ld D 
krelpas —] et apographa, 
oM, róbe u' ad ABaran. li v. 
viv Q0cavr' olerelpas—, consenti- 
ente in ci» $ícarra scholiasta. 
Correxi haec ut metrum. 














116 


ZOQOKAEOTZ 


rüv d/rop' olkre(pas àveníp0ovop elpvsor &yyos, 

maícor dpüs và kArbos" áko 9 &yos, 9 ui éxÓAecep 1035 

cà párnp á8cos, rà» db éxboua mecobsar 

abres, GV aros, ds u' éAecer. à yAvkis " Adhas, 

& Ais avÜa(uev, 
rusirm iot, quetiip, feles 
éxéóAecer] yp. éxóAnoer ab 8. 1038. cà] cà] rà» Exfurdtius pro 


à». 1041. Verba d Bie abOauem in marg. a m. pr. ante d *yAvche 
àiBac inserenda. Post haec verba posuit Seidlerus. 


1040 


bat, duplicato IIaAAÀs restitutoque 
substantivo $óropa, quod ab Hesy- 
chio annotatum est dóropes per 
yervfrropes interpretato. Cui emen- 
dationi quod Meinekius in Delectu 
poetarum Anthol. Graecae p. 203. 
objecit, $éropa v longo dici debere, 
ut &uxeAo$óropa Leonidas Tarent. 
in Anthol. Palat. 6, 44. et vrepo- 
$rropa Plato in Phaedro p. 252 B. 
in hexametris dixerint, frustra ob- 
jecit. Nam qérep quod a praesenti 
ober derivatum est, v natura breve 
habet, produci vero debuit in com- 
positis djmeAoQóropa et wrepoqó- 
Topa, quae metro dactylico adaptari 
aliter plane nequeunt: quae simi- 
lium  productionum plurimarum 
caussa epicis fuit in vocabulis poly- 
syllabis. Ceterum quum Nicander 
aliique recentiores poetae dó«ur 
etiam producto v dixerint, non ne- 
gem ab his $órep quoque producta 
ayllaba prima dici potuisse, quod 
Archiae in Anthol. Palat. 7, 140. 
restituendum esee conjecit Meine- 
kius, $órop utr IIplauos, yà 5" Duor, 
obvoua 9' "Exrep, ubi codex varTfp: 
ex quo tamen non sequitur So- 
phoclem eadem mensura uti potu. 
isse aut debuisse adeo. Neque 
certa illa emendatio est, quum 
Archias $irvs scripsisse possit, quo 
vocabulo Lycophro aliique usi sunt, 
de quo dixi in Thesauro vol. 8. 


P. 920. 
1032. &rexí$0ovoy] Recte inter- 
pretatur scholiasta, áveuéevrov, é$' 


$ oD3els ce uéjopera: &s sarpoxró- 


por. 

Éyxos] Gladium, ut Aj. 658. et 
alibi. . 

1035. éuás recte in apographis 
pro suas. 

kAp$os] Sic Homerus Il. 5, 579. 
Éyxet. vóte, xarà xAnlba vwxhear. 
Quum in codioe xAwiSos sine ac- 
centu scriptum sit, incertum est 
utrum properispomenon eese volu- 
erit librarius xAf5os, an oxytonum 
kApbés, ut xAeibós.. In & i 
est xAmos, qui accentus convenit 
formae trisyllabae. 

$ u' éxéóAecev] XoAot» cum aocu- 
&ativo personae constructum apud 
Homerum aliosque significat bilem 
alicui movere vel iram accendere. 
Id Sophocles addito dativo instru- 
menti dixit de veste veneno infecta 
qua Herculem induit Dejanire. 
Scholiasta per érícewcer explicuit, 
addita conjectura indocta, "yp. éxé- 
Aqacer, olov xoA[fj Éxpire rbv x«réva. 

1038. cà] Sic apographa. Line- 
ola in codice superscripta (cà) syl- 
labam longam indicat, ut ssepe in 
formis Doricis. Proximum & recte 
in rà» mutavit Erfurdtius. Nibil 
enim caussae erat cur &6«os pto- 
ducta sub ictu syllaba ultima dicere 
quam Tà» scribere poeta mallet. 

Trà» à5 éwibouu secoUcay] Idem 
fere matri imprecatus erat Hyllus 
v. 819. 

1041. d Ads ab6aluer] Scholi- 
asta, d ToU Aus àSeA Qt 'Aibureb. 








TPAXINIAI. n7 
eÜvacov elvacov ükvrérq uópo 
Tüv uéAeov jas. 
XO.xAovo? Ébpi£a rásde avpdopàs, dia, 
lvaxros, olais clos àv &Aafverot. 1045 
HP.& zoAAà 5) kal Óepuà xal Aóyev 7épa 
xài xepal xal véárown uox8ijcas &yd- 
obra rowÜrov olr' ükoiris 7) Ads 
"zpobónkev oU. à arvyvàs EüpvaGeUs dpol 
1042. Epod tvacov Turnebus pro ebrocde kt «vacov. " 1044. Din 
queris] Er erd 1045. ófaus] o 1046. Aépwr pa 
dae. recte ii ^ 
ogdphie Quod i. codice ex alloni aique orio peru Ali. 
Téebe cwudopüs errori librarii de- num enim ab hoc looo est Hercu- 
betur, qui evuQepás pro swujepár lem de animi sollicitudine aut do- 
posuit, quum non intelligeret ázB« lore conqueri, qui malis, quae su- 
eme orthographiam ac- peraverit, excitatus sit.— Hoc enim 


cuativi rásie, do qua dixi ad An- 
fig. 578. 

1045. olus ex duobus apogr. re- 
Mitutum procías. Nam etai accu- 
miivus quoque defendi potest, ta- 
men probabilior est dativus, usitata. 
verbi structura, ut Aj. 275. Aóxp 
Tür dA$Aar. Eur. Ándr. 31. xa- 
El Ion. 1620. iAaóve- 
"Ww Cvudopais olxos, et quae sunt 
Alis hujusmodi in Thesauro allata. 
slus olos autem dictum ut iepüw 
dle» ela» v. 994. 

1046. Herculis hanc orationem 
in sermonem Latinum transtulit 
Cicero Tusc. 2, 8., multis liberius 
Sd uum sensum conformats. Ci. 
ceronis versus us in fine 
Summan fab 


&e) Aóéyer wépa] Post woAAà Bh 
al (cud gravius en inferri debe- 
bet quam quod in codice legitur 
xal Aóy xaxá, vel, quod Bothius 
conjecit, ob Adyw xaxd. Quamob- 
ren remoto. losemate, xaxá scripei 
al Aéyer répa cum Wundero, qui 
baec annotavit '* Et libere neo satis 
commode hos versus Cicero ia 
transtulit: o multa. dictu. gravia, 


icit Hercules : o qui multa et au- 
dacia et incredibilia et manibus et. 
humeris exantlavi mala. De locu- 
tione à Aéyev xépa cf. Eurip. 
Iphig. T. goo. 4» roii Bavpacroiz: 
xal. uíGwr "ripa. dB" «loy abrh xal 
kMovg àxayyeAR. ibid. 839 &av- 
uárer wépa kal Ayo xpócw Td 
&wéBa. — Hec. 714. Éppyr', àvwvó- 
naara, éavudrer épa, oix Bid v, 
obf àveerd. — Hesychius, wípa Aó- 
yov brip Aéyor. Huméris autem 
quum se mala pertulisse Hercules 
ait et hic et v. r090., illuc respi- 
cere videri potest, quod aliquando 
Atlantis onus subisse ferel 
v. Apollodor. 2, 5, 11." 

1047. xepol] In x«pl mutatum 
in aliquot apogr. 

1048. Éxocris $ Ais] Juno, de 
qua Euripides ab Nauckio citatus 
Here. f. 1303. xopevére 2h Zqybs 5 
xXerh bápap: | Éxpate yàp BolAngur 
A» dBoiero, | bp 'EXAdlos civ 
"rpirror abroizw Bábpois | lvo dro 
erpéjasa. 

1049. arvyybs] Scholiaata, à evv- 
uomobs, à ràs rüv ÉüNur vpoT- 
Tdlus. 


tur; 


115 


t, 0t P " - 
£947 46,6 7j 6, eJ 


Tu DEG, KopU 


EOQORAEOTE 


kaÜqyer épois rois €épois Epuwvev 
V$avrór àpó(BAgerpor, $ OuAvpa. 
zÀevpaist yàp mpocuaxÜev éx pn£v éaxáras 
B€Bpoxe cápxas, zAe/povós 1' áprypías 


fodei £vroixoüy* kx B& xAopór alpá nov 


[O53 


ziénoxerv 1509, kal Quédapuas bépas 

TÓ zv, üjpácre rrbe xeuo0eis zébp. 
Kov rajra Aóyyr tebiàs, oO Ó ynyerijs 
arparós l'tyávrev, obre Ójpews Bía, 


1051. éuois] duoi, c à m. sec. 15. addito. 
1054. *Aebuovos] sAebpovos, y & m. pr., ut v. 567. 


pas pr. 
0fpeos Bía] 6$ove Bio. 

105 I. "Epuwber] dpovóu» apogra- 
phs ut solent. 4 Russ éy srésAois 
Epiwóur ex Aeschyli Agam. 1580. 
et 'Epuwüw» wupày wáym» ex Ly- 
2r. 405. comparavit Wake- 


1053. *pocuax8i»] I. e. vpockoA- 
Anf», ut schol. 

do xdras]) Intimas. 

1054. *Aeóuovos] Apographa non- 
nulla sAeóuovas (sic), alia vveüuoros. 
Vid. ad v. $67. Notandum autem 
zAeÜuovos numero singulari dictum. 
Nam multo usitatior est pluralis 
sAebpores. 

&prypías] Intelligit arteriam aspe- 
ram, quam etiam ab Hippocrate 
numero plurali aliquando vocatam 
esae observatum est. HERM. Ovid. 
Metam. 9, 20r. pulmonibus. errat 
1gnis edax imis perque omnis pasci- 
twr artus. RCHNEIDEW. 

1055. EfvvowoUv] Frequens hic 
usus verbi de malis quibusvis, velut 
Oed. C. 1238. fva xpóravra xaxà 
kaxév Evvouwei, 

xX^wpbr alua| Decolorem vertit 
Cicero. Malim intelligere viridem, 
vegetum, vitalem. W F. Scho- 
liasta, »éoy, $) vexpóv. "Vera prior 


1052. SufA vp) Seb AA»- 
1059. 


SN p aeg m 


ue TE ]Scholiaste, àvpes- 
1057 

Bocf-a; üverroft y, $ 4 écro* 1 

3s obk 5e TI$ 


1058. "Ay velis) Hasta. cam- 
pestris: recte capit scholiastes de 
hastis ab exercitu in acie campe- 
stris praelii instructo vibratis, et 
comprehendit phrasis omnes Her- 
culis cum communibus hominibus 
concertatione. WAKEF. Host 
lem dextram vertit Cicero. &eoho- 
liasta, 3j é» we(onaxiq. 04A€: "yàp el- 
weiv Üri obre xapararróneves, olor 
wpbs Aaopuéborra, obre pos Ai'yéas, 
$ Kerraópovss. Alius, » éy Tg velo 
BaAAouérn. 3$) ere) dy T$ Occceuxe 
vebíy épaxécaro wpbs Kerraópovs. 

1059. fjpevos Bla] Sic recte apo- 
grapha pro 6fjpvs fas. Scholiasta, 
Aéorros, Ü8pas, KepBépov xal Téw 


TPAXINIAI. 
ol£ "EXAàs, obr' &yAencos, ol oq» tya 


yoíav kaBalpov Ixóuyv, Épacé su: 
quri) 8, 0jÀvs oca. koüx àvbpós dicw, 


119 


uóyn pe 9i) kaÜeiÀe $aayávov Biya. 

& mat, yevoi uox mots éríruuos yeyàs, 

xal uij rà uxrpós óvopa mpeafeíoys qMov. 1065 
0ós uot xepoiv aiv abràs é£ olkov Aaàv 

6s xeipa rijv rexobcav, às elbà aáda. 

el roluàv àXyeis uüAAov 1) ke(vns ópüy 

AaBrróv elBos &v 0(ky kaxoóuevov. 

1, à rékvov, róAuqoov: olkreipór ré pe 1070 
ToÀAolzw olkrpàv, óaris Gore vapévos 


1067. às] Sic, non els. 
"ross. 


«iba db pr. 


2068. rni] Sie, non 


1oz1. Bere] &eric in textu et in lemmate schol. 


A«müw. Rectius de Centauro in- 
tellexit Cicero, qui vertit biformato 
á Centaurus, 

1060. 'EXAàs] I. e. 'EAAàs àvfjp, 





1066. 3 vai—] Scholiasta, à 
"Ae, B ois Épyois bri &Anbus 
dt "HpaxAMéovs Éxeis 0b yévos, xal. uh 
ov prse hv Aviárepar, à 





metri causes pro "EAAw» dictum, ais sais xepsl rs olklas abrhw 
juod ex alia quoque poetae fabula aye xal ES los o Tavra 0b A- 
(fragm. 17.) annotavit Antiatticista "ye yvoar. 


in Bekkeri Anecd. p. 97, 4. 'EAAds 
DX: T iptape apud Ear 
s apud Éuripi- 

dem Phoen. roo in 
d ta, kaxfyAug- 
Beinen rieridón Pol- 
lux 1, 109. ÉyAwazov XoQoxAs rbv 
BápBapor «lxv. — Recto per Bdpfa- 


fer explicat quod ipn, Y oripidos 
posuit looo modo allato." 





Bharrár. 
13. uávq—Qpasyárov 
Digi! s Te xal Éyxeos. 


o8. vod» —h ens] Leà 
7b weírns, articulo ex priore sen- 
tentiae parte repetendo. 

Aeyeis b» Bing axobpavoy| L. e. 
da dr ep aroiterer,. Behol 
Tra dde vórepor Urip duoU vonoiv- 
Tor Avrj, Üray fps vb cüpa ris 
Amiardpas wap duoó Bhawréjuror 
kal Buales xaravorojuevoy. Ver- 
sum 1069. ab interpolatore adjec- 
tum eee probabiliter conjicit 
Nauckius, 

logo. efkrupor— roMoigir oi- 
xrpér] Conf, Eurip. Electr. 672. 
Slerepd 8 ir oiespà vip vexdr- 
Üauev. woAAoicw genere masculino 
dictum, ut vài eet, in locis aimi- 
libus Áj. 559. Oed. C. 1446. ab 
Nauckio comparatis. 

logi. Bere wapÜéror] 


comparatione Homerus V. 16, 3. 











XO QORAEOTX 
BéBpvxa xXácer, xal TÓS. ov. à» els more 
róvb üvbpa daín vpócÓ ibeiy ócbpaxóra, 
àAA' dcrévakros alàv eixópmv xaxois. 
yür 0 éx rovoórov OfjÀvs gipgua« ráAas. 
kai vüv npoceA0Gv orij0u qÀqatov Ta1pós, 
cxéiyat 0. ómoías rabra avpdpopás vxo 
zémovÜa: Oeífc yàp ráb. ix kaAvppárov. 
lbov, 0cGa0€ mávres &ÓAwor Oépas, 
ópüre róv Dvorqvor, és olxrpás éxo. 
alat ráAas, 
Ka pev árys omaopós àpríes, ó 5 a 
bip£e mAevpóv, o0$. àyigvaorór j. éày 
Éowev 7j ráXasva. buáfgopos vócos. 


1078 


1080 





Grva£ 'Alby, Bé£ai y, 
à Ais áxris, aaicov. 


1072. kAdesr scripsi pro kAaler. 
pro éexóyum. 


" 
e'rnvor| Sócravor, » & m. ant. 
(utrumque e a m. rec.) 


'&vet — wu) pue 


ab scholiasta memoratus, ?jÓre xoó- 
pn vyvín, fj &ga uxrpl 6fovc àve- 
Aér0m àvóye. | Similia de Ajace 
dicentem Tecmessam in Aj. 317- 
322. comparat Wunderus. 

I074. elwóunv]  Imperfectum 
fortasse legit scholiasta, qui expli- 
oat, Ürépepor wr kaxór. 

IO075. éx ow brov—] Scholiasta, 
e£ loxvpob *yéyora &oOcvfis. 

1077. ckéja: $'] Probabilius exé- 
Va: &', quod conjecit Nauckius. 

1078. éx kaAvuudroy] I. e. exu- 
tis tegumentis. 

1079. lBob, 0ea00«] Scholiasta, ó 

s wpàs Tobs TepiecTGras. 

IO81. ala? TdAas] Restitui di 
diam iambicam, multo probabilio- 
rem quam dochmius foret aia; à 


1075. »Üpnuc: Bcripsi pro eUpnuas. 


« € 
Io81. aia? TáAas] al al à TáAac ai ai 
1082. à 9' Turnebus pro 96". 


1085 


1074. elróuyxv ex schol. Àj. 317. 
1080. 56- 


1085. &rat) 


TáAas. Interjectiones post *dAas 
in codice additae in apographis € f 
Scriptae sunt.  * 

1082. (K0aAyev] Scholiasta, wáAi» 
éterrópecér ue Ó Tf)s vócov aan pus. 
Qui aut É0nXyé ' legit aut prono- 
men de suo addidit. Idem fere 
verbi 0áAsxew usus apud Aeschy- 
lum Prom. 879. óxó u' ab a$áneAos 
xa) $peroxAqyets uayla: 0dAsrova. 

1084. S5iáBopos] Active dictum 
ut Phil. 7. vóce xaraerá(ovra 5:w- 
Bópe *ó3a. 

1085, 1086. Anapaestici dimetri 
bachyeatalecti. Conf. El. v161. 
Triclinius in unum versum bhexa- 
metrum conjunxit. 

1086. vaicov] Intelligitur ue ex 
praecedente 5é£a: ue. GSeobholiasta, 


TPAXINIAIL. 


121 


lvsewor, üvo£, éykaráckpyov Bios, 


várep, xepavvoi, Dalvvra: yàp a) válup, 


fivénkev, éfdápuskev. à xépes xépes, 


$& vára xal arépy , d $(vot Bpaxloves, 
dpeis éxeivot i) kaBéara8 , 


1090 
of more 


Nep£as £vowov, BovkóAav àAdaropa, 
Movr', ÉnAarov Ópéuua kknpoofyopov, 
Blg xareipyácagDe, Aepvalav 0' Üopav, 


buvij r lpukrov lmaofápova orparóv 


195 


Onpàv, Bpwrijv, Ávouov, $népoxov Bav, 


'o8; 
er 


À sepaori, efie ue MBos. ct (ad 
wor), rélevsov waT' duoi 


1088. Bairvra:] Similiter hoc ver- 
bo EA est v. Dm 
P paratur 
Phil. 59. 3 9 4l »óvos | à vé- 
bye rri ! pir foxerai. 
1090. d véra xal críp/'] Verbis 

 orípy —éueis utitur A peines art. 
e P. 104. post verba ad Oed. 
T.i d. apposita, ubi miserationis 
movstdae rationes exponit. Seho- 
liasta, àqopáv els iy ixacrov nior 
Brgopei, bri dq! olov olov yéyover 
abroi 7b cya. 


recte pro Bb xévon. ue éxeior 
etiam codex in lemmate acholii. 
(091. Neudas Éroiov—] Narra- 
tiones de laboribus Herculis, quo- 
Tun aliquo Ganqum exempl 
caus hic memorantur, poetae et 
m; hi inde ab Homero us- 
que ad inferiorum temporum fabu- 
alii aliter exornarunt et 
movis usque inventis auxerunt. 
Ocdirum sb Hercule leonem Na- 
meaeum plerique primum illorum 
laborum 


1091. Dpeis dxéivoi] Üpuir. Bà wives 
1096. ixépoxoy Bentleius pro óxeípoxor 


1o91. éxéroi] Sio apogrepha hy 


adi. 


Iethm. 6, 7o. (5, 48. Boeckh.) 84p- 
Ha ue rüv wepirAavóran Onpbs, iv. 
réurperos few xrévd wor dv 
Neiég. 

1093. ÉrAeroy] Usitata tragicia 
adjectivi forma pro àwéAacror, ab 
librarüs alibi plerumque in &xAa- 
cros corrupta vel &rAsgros ad 


- 440, 17. àxpocfi- 
myopor bv obx, olóy Te wporayoptümus 
Bi rpórov pax rna. Tlarpbs àwpoc- 
dryopor avíua est Oed. C. 1277. 

1094. A«pralay & Dtpar] Oocisio 
'drae Lernaeae ipsa quoque inter 
primos Herculis labores etiam ab 
Aliis numeratur, velut ab Hesiodo 
Theog. 313. 

1096. 8np&»] Centauros dicit ab 
Hercule pugna superatos: quam 
fabulam praeter alios non paucos 
enarravit Diodorus 4, 69 sq. Hi 
Bipvéis dicuntur pr corpus habu- 
erunt ex humano et equino com- 
positum : unde Íwrorévraspo: ap- 
pellati sunt. 

Blas] Bí vel Bía aliquot apogra- 





fecerunt, ut Pindarus pha. 


122 


ZO$OKAEOTZ 


"EpvuávÓiv re 0jpa, róv 0' n0 x0ovàs. 
"Aibov rp(xpavov axóAax , àmpósuaxov répas, 
Sariis 'ExQvns Opéupa, róv re xpuaéov 


Spáxovra uiXev diAax! éx! éoxárow rómois. 


1100 


&AXXov re uóxÓmv uvplor éyevaápsv, 


koioels rpomai" 


Forqae rüv dyüv xepáv. 


vov 9 QU &vapÜpos xal kareppaxapévos 
TvjÀis jm rgs ékzenópónua, ráAas, 


5 rijs dpíerus umrpós óvopaauévos, 


1097. "Epvudrüiby ve 8ipa) Hic 
labor in eo positus erat ut a) 

tium vivum ad 
stheum adduceret. Quem laborem 
Diodorus 4, 12. tertio, Apollodo- 
TUB 2, 5, 4. quarto looo poti. 

*ó» | Sic codex, non vó» B, 
quod est in apographis, uno for- 
tasse oxcopto, omnibus. 

1098. "Aulow rplkpavor axíAax"] 
Cerberum tricipitem dicit, quem. 
wt ex inferis adduceret ab Éury- 
stheo jussus ert. Quam fabulam 
primos narravit Homerus Od. t1, 

23., post Homerum alii multi. 

Axpósuaxor répas] Gravius hic 
exspectes epitheton, quod sensit 
Neuckius, qui ex(Aawa, paluaxor 
répas conjecit. collata glo glossa Photii 
P. 341, 14. ualpaxov" Tb xaAembr 
xal Büsaxor" rpayuci Abus. Mal- 
uaxos inter adjectiva in axos est 
apud Arcadium p. $t, 12. 

1099. Beris "Exivms Spfpua] 
Hesiodum hic sequitur, qui Cer- 
berum ex Echidna et Typhone na- 
tum perhibet, At in Oed. e 
1574. alios ei parentes tribuit. 
BRUNCK. 

1100. Bpdxovra nfAww QUAn€] 
"Undecimus hio secundum Apollo- 
dorum 2, 5, 11, duodecimus se- 
cundum Diodorum 4, 26. labor 
fuit Herculis, cui imperatum erat 


1105 


vt mala aures Hesperidum, ab 
dracone custodita, ad Eurystheum 


ry. perferret 


dy dexdros róvos) In Libya. 
Recto fortasse Nauckius év' éoxá- 
ous. x8ovós, ut saepe Éexara cum 
genitivis 4s, xfovós aliisque di- 
cuntur. 


lror. éyevcdum] Per irepdósr 
explicat scholiasta. Sic Hercules 


spud Eurip. Hero. f. 1353. àràp 
árup 9) uuplr Fyeurdss 


ppaxeuévos. B, 
màs cdpras caves, xal bw» abràs 
xpeuauévas às bán. xarej 
conjecit Bergkius, verbum ez ecri- 
ptoribus recentioribus cognitum, 
sed ab veterum qu m no 
alienum, ut ex 
glossis colligi potest, Hesych, qui 
terim riorem smi pA 

et Suidae, werippucrenérur 
prairie xayxÜAor "yerépa- 
vor, dppuriepévor, 


Mirrov, hy ox Keri ibiiv. 
dererópiuai] Sic Sumrewdpómua: 
est in Aj. 896. 


TPAXINIAI. 


128 


6 roi xar &arpa Zqàs aión6els yóvos. 
4AX' eb yé roi 1ÓD lore, xà» 10 ugbtp 
xày pq9ey Épro, ríjv ye 0pácacay rábe 
xewéaopat kàk rüvbe. mpoauóAot póvov, 


V éxbiax6f vow àyy£AAew Bri 


1100 


xal (Gy kaxoís ye al avi drurápmy. 
XO0.d rAfpov *EAAàs, vév6os olov elcopá 

Éfovcav, àvbpós ro0M y el ajaXíjaerai. 
TA 2x apéeyes vriavíjras, gárep, 


etyly Tapacyav kXo0( uov voaáy Opus. 


mg 


alrícopa: yáp o' áv Baia rvyxávew. 
Vs pot aeavràv, ui) roaotrov às Bákve 
Ovyuj bócopyos. ov yàp àv yvolns dv ol 
xaípew mpoUvuet xày Ürois àAyeis uárqv. 


HP.elzàv 5 xpí(eis Mijfov' às éyà vooGv 


1120 


eity £uvnu! dv cà moixDAveis móAat. 
"TA.ríis usrple fico rijs dpfis dpdmur dv ols 


1106. alimóris] Post ab dune literae erasae. 
non pévur. Quir. Mera] Mars 


1121. lou] bvreiny?, Tam.rec. 


1108. Pli I e. xh». 
A, b ipre] Le. 


NDS St 9, nad area 
al obrw Duaxclaor, ut, expl 
soholiasta, 


ILI. reseis 3) vaxeípyoor cot- 
jesit Cobetus Nov. Leot. p. at1. 
n ToWM y 4 céaMierai] 

T irerelteras voire, uk x- 


ur T Gastro verborum est 
geh esvoror Boropyos bs Mavei 6v- 
|, i. o. da te mihi mitiorem quam. 


zip. Hal 481, ebroo ydp eid "EX. 
ps ex x sages | My 


1109. pror] Sic, 
1119. wpofwdi] pbi 


buxo. rorovrov Brunckius in ro- 
obrov mutabat. 

1118. ob yàp &» oim] Recte 
scholiasta, rovrécrw, v uh Tob 
por] rim. rpórepoy ob rer 

b Tjs dpyüs cxoroüpevor 
Pun Arr dde eil 
so deri pel 
Bri nármy. Meyéis riy yoylr, vene- 
vá» hv ob» àBuwacay. nárnv 
igitur non solum ad àXyeis, sed 
etiam ad rpofvu«i pertinet. 


1120. el * xpí(us AWor] 
Praecide.  ndignatur Hercules 
Verbosm Hylli excusare matrem 
volentis v, 


prrapasevív, SCHAS 
1122. ij uwrphs Wee cn | 





124 


ZOOSOKAEOTZ 


viv éorw ols 8 fjpaprev ovx éxovoa. 
HP.d zayxáxwre, xal zapeuriow yàp ab 


ríjs marpodórrov usrpós, és kAoew épgé ; 


1135 


'T A.Éxec yàp ofros óore ui) ovyüy mpénew. 
HP.o$ 8fjra rois ye mpócÜev 7paprupévois. 

'T A.àAX' ov6? yày 5i] rois y à. z)uépav épeis. 
HP.Aéy,, eiAaBo0 8? ui) avijs kaxós yeyds. 


'T A.M yc. réÜvnkev áprles veordayijs. 


1130 


HP.rpós roU ; répas ro. $ià xaxóv é0éomwas. 

"T A.avr1] Tpós abríjs, ovbevos pos éxrómov. 
HP.oluov mpi» és xptjv od é£ euis Óavetv xepós ; 
"1 A.küv a0 orpade(n Óvpós, el ró àv uátots. 


HP.5ewo0 Aóyov karíjpfas elm 9 jj vocis. 


1135 


'T A.&rav TrÓ xpfjp , fjpapre xpgorà jopévg. 


1132. abris] abro 
uévg Heathius pro u»euérn. 


$pácov] I. e. wepl ijs uxTpós : de- 
quo usu genitivi dictum ad Oed. 
Col. 355. 

1123. ol] év ols in uno apogr. ex 
glossemate.  Probabiliter Nauck- 
ius 5s 0' fjnaprev. 

1125. Tijs varpoQóyTov] Quae pa- 
trem fuum occidit. Masculinum 
warpoQóvrov cum awTpós conjunc- 
tum nihil offensionis habet in ter- 
minstione quae utrique generi 
communis est: ex quo non sequi- 
tur etiam sxarpopórrns ufyrnp dici 
posse. Ilarpooórvrov unrpós Eusta- 
thius p. 1428, 21. ex Euripide me- 
Inorat, adi non hoc, sed warpoQó- 
vov unrpós dixit Or. 190. 

és kAbeiw dué]. Similiter &s ibeiy 
éné Oed. T. 1045. SCHNEIDEW. 

1126. Éxei yàp obros—] | Scho- 
liasta, Tb *yàp xar' abrhr, 701, 
vpayua ékrós derip. ABixías, &s um- 
Sev elrai ToUro ciwri) vapabovyai. 

1127. ob bra Tois ye wpóoOev 
?4apruuévos] Sensus est, immo 


"-— 


1135. karijptas] karfplas 


1136. uw- 


maxime tacendum de ea, propter 
illa quae ante in me peccavit. 
HERM. Ad ob 5fjra igitur intel- 
ligendum c«yà» vpérei. 

1128. rois y éQ' tjuépay] Propter 
ea quae hodie fecit. 

1129. uJ) Qavfs xaxbs *yeyós] Re- 
petit quod v. 1064. 1065. dixerat. 

1130. Eadem fere verba Àj. 878. 
Alas 85' jui» àpríes veoodayls xei- 
TO. 

II31. wpbs Tob; Tépas v0(—] 
Scholiasta, wpbs Tívyos ; Éxiarror "yàp 
$ià ÓvoQnuu;y ÜDowep (narrebco. 
TovréOTiw, Éwioroy Aéyeis $r« 6a» 
Thy àyeiAev, ei uj) Épa parructjs At- 
Téxw» ToUro yryes, &s pdrreuua 
Ér.oToy. ToUro 86 elwey, émeib)) v0A- 
Adis Tà phy wpooDokd eva uarrebor- 
TOi ol «of. Eurip. Hel. 316. com- 
parat Erfurdtius, wóAA' &» *yévowro 
kal 5ià yyevbay Ern. 

1132. vpbs éxrówov] I. e. óv' &A- 
Aov, E£vov, schol. 

1136. uvepuérn] Gl. (grobra, unde 


TPAXINIAI. 


125 


HP.xpijor', à xánwre, narépa civ krelvaga 0pá ; 
"TA.crépynpa yàp Qokobca mpocfaAeiv adüev 
&rípmAax , ós mpoceide ros £vüov yápovs. 


HP.«al v(s rocofros $appaxebs "Tpaywiov ; 


1140 


TA.Nécaos 2áÀa: Kévravpos éfézeurd vw 
roue $iArpo rà» cir xufjvas mótov. 

HP.loi loy Bóorqvos, olyouat ráAas. 
&ioX. uuha, déyyos ciis rri uoi. 


oipot, dpovà V) £uudopás U' ferapev. 


1145 


18, à réxvor zarip yàp oükér. &ari cov 
xáAei à mr pot anéppa cüv Ópaigóvav, 
áAet 9$ ry ráXaway ' AAyiivny, Ais 
uárqv üxorriw, às reAevralav épob 


dríugv 5600€ 0codárur óc ol. &yó. 


1150 


TAA? ore fri $049, dX" iraxr(g 
Típvv&. eyuBéBnkev dv! Éxew Ebpav, 


vel) xpher) xpi 


Mim. Hesych. uéue&a, (wroUpev. 
Aeschyli schol ad d Loir. oti 
senra exponit (prosa, Vide 

Col 86. BRUNCK. 

1138. evégynua—6i0er] Amorem. 
fm. o conciliare sibi cogi- 
lans, ut interpretatur Brunckius. 
Bapra v. 575. dixit, (cra: $perás 
*w Tovro wyAnTÉpwor Tis 'HpaxAel- 
s. Ad vporfBaAei» probabilius est. 
eo in lum esee quam éavrj. 
déc in lr» mutandum videbatur 


1139. robs fploy "rduovs] Tolae. 

riori mit ireeet rade 343. 
1142. bv cb»—rióor] Tuum in 
se desiderium. 


1143. Scholiasta, drayaurqrxó- 
pavor Tí brb Aebórus narrelas 


1139. drfiprAas, x & m. pr. 
rn dorauer] deváner pr. 


cogi- liasta, rh» "AAxpfwmw. 


"ng. 
Tigo. 8e] iov 


Tajra Aéye, Apifufiras b» xpórov. 
Bri Po n dis oxaror dior 
qvpuiopás. 

1147. ewépua cá» Ópauéwur] 
Fratres tuos. 


1149. Ads prm Éxorrir] Scho- 

vm M 
new àr àdh vdsxwr. Eurip. 
Herc. £ 339. Ze), uármy Bp! Bud- 
touóv d" derqoduss. Ovid. Amor. 


mater proj - 

reerrdlar ps: hum] I. e. rà» 
epl vis rehevris nov dias, uk ex- 
plicat scholiasta, 

115a. Típoréi cvuBiBmeey dor! 
Ayo pas] L. e. dr Tiporh reri 
»« xarouoóca, ut ini 
Schaeforus. Rem narrat 
^ 3» e 


odora 





126 


ZOQOKAEOTZ 


valer 5$ rovs uv fvAAafjobs" avr)) TpéQe:, 
rovs 9 à» ró Orjys &arv vaíovras uádow: 


q1eis 9. Ocot mápeapev, el rt xpi), márep, 


I1$5 


mpáccew, kAjovres éfvmyperjooper. 
HP.ci 9 o)v áxove robpyor éf*jkeis 9. lva 

Qaveis ómoios àv àvijp épàs xaAet. 

épol yàp "jv npóparror éx varpós mráAa:, 


àrbpàv Tveóvrov usbevós Üavetv Üno, 


r 160 


àAX' darius " Adbov ü(puevos oliíjrep TéAo:. 
606 ov ó 01)p Kévravpos, és rÓ Üetov Tv 
mpódQavrov, otro (üvrá uw Ékrewev Oavór. 
Qavà 0 éyà rojrowt cvuBalvovrá aot 


I156. wpáccew Brunckius pro wpárrew 


I159. wpóQarror] wpócdoaror 
It61. "Aibov inter versus habet a 


yn kaAei] kaATA 
Üpo» scripsi pro pós TGw 


m. pr. 
Wunderus pro evuflaívorr fca. 


1158. $aveis ex uno apographo 
pro axis. Idem vitium in scholio, 
eis nAikíay fkeis Tva. avis | Átia 
wpdárre» wais éubs elvai, Sed hic 
quoque haud dubie qa»reis scri- 
pserat. 

1159. wpóparror] *pócoaTov co- 
dex in textu, TpócQarTo» in 
lemmate scholii, é&ol yàp 7v wpóo- 
$arrov: T*pocuenavrevuévor, po- 
eipnaévor 0x5 ToU Aiós.. obro 86 5i 
Tb (To) c é» Tj Tpaywüá Aéte. 
Postrema verba Brunckius recte 
videtur ad v. 1167. referre, ubi de 
Sellorum sive Hellorum nomine 
agitur. 

1160. àvbpOv wveóvrw» unóevbs 
Oaveiv. Üo, | &AA' Boris" Aibov. $6l- 
Levos oixfjoTwp *éAo|]] Legebatur 
Tpós TGy TreÓvTwy—, inepte dupli- 
cata praepositione. Removi pri- 
orem restituto ày3paw. Philoct. 334. 
T€Ovnkev üyBpbs obBerbs, OeoU 5 Üvo, 
| Totevrbs, ós Aéyovoiw, éx dolBov 


ot 
véAoi) véAe, 0i & m. pr. 


I158. Qare:s] f 


1160. 


I164. cvuBairorrd co. 


Saueís. — Tiveóvrev de viventibus 
dictum ut apud Homerum. ici 
Baepe éuxvéorras dixerunt. "Unde 
hoc loco ré» éumveórre» scripsit 
Erfurdtius. 

I163. (Gvrd u' Écrewev (Éxrares 
Triclinius) Gavé»] Similiter Aj. 
I027. (ueAAé a "Exrep xa) Oaryàw 
&voQ0lcew. | Eur. Hel. 94. Afas 
àBeAqbs Aec* dy Tpola Oardv. 

1164. cvuBalvorrd co. ab Wun- 
dero restitutum pro cvufaírorr' 
íca legit fortasse scholiasta, qui 
annotavit ép& coi: ÉÁAAmv uarre 
yewrépay cvudQorvoUca» Tjj wporésq. 
Inutile est fca quum sequatur 
Evvfryopa, co. vero cum $aré con- 
jungendum, ut in locis ab W undero 
comparatis Oed. T. 710. 4ar& Bé 
co. cquea TóG»be, et. Ant. 325. el 
06 raUra 13) Qareiré uox Tobs bpór- 
Tras. gvuBalvew» de oraculo quod 
eventu comprobatur dictum ut 
v. I73. et mox I174. TajT' oóv 


TPAXINIAI. 
payreia xau, rois qáAo: £vvifyopa, 


1er 
1165 


& rv ópeluv xal xapawowáür dyà 
ZeAár éceMar licos eloeypayáunv 
"rpàs rijs marpoas xal oAvyAdocov Opvàs, 
fi uot xpóve r$ (vri kal mapóvr: viv 


ljacxe uóxÜuv rüv éjecrdror duoi 


no 


Ajaw reAeio0av küBóxov» mpáfew xaAós. 
70 2' jj» üp' o00à» Ao aX» Üaveiv àpd. 


1167. decir] elceA0ur 


evuBalve, && spud 





quis orsculum illud dicit quod ab. 
lore sibi datum  signiücaverat 
v. 1159-1163. de quo nibil ab 
Aliis scri] traditum reperi- 
far, ut ab Sophocle videri 
Alterum oreculum est 
praedictum erat. 

quo tempore linen laborum con- 
domarus eset, er quo olim le- 
conceperat, nunc labo- 

Tum fme nihil aliud quam mortem 


praedictio jam ab Deum piis 
eai supra v. 76.-81. 157.171. 
*& memorate ab choro v. 823 
seqq. . 
NS 441A] Scholiasta, fre 
xwpis Te0 c ypQovcw '"EANobr 
rolex éuevot xal 'EAAovÍay vl» Ae- 
Mew voni(oveiw elvai, Quod allato. 
wmplo Hesiodi 'Hoi» fragmento 
eonfnnat. Conf ad v.irs9. An- 
Sellorum mentio apud 
lomerum Il. 16, 233. Z«i Éva 
AeBursit, Iexacyut, ThAd0: valuv, 
| Aelérns uel  Dvsxeiudpov 
Aul 3à Xe | col valova! oxoQfi- 
wi Àrrrrósobes xauaiürai. 


1172. 70 P Wyttenbachius pro róF 


de«Móà» ex aliquot apogr. pro 
dlceAóóp. Duo alia vporeASóv. 
eleeypajdum. dteypajdun» Elma- 
tabrig. 6. p. ago. 
conjectura valde probabili. Arist. 
Av. 9i. nr Ay sands tof à 
xpnoubs rovrel, | bv éyà vap và- 
ÓANwvOS posi, elaeypay- 
um» ex praecedente elceAàv ortum. 
videtur. Scriptura vulgata non 
defenditur v. 157. Aerei od 
Béxror 


5 
vbi beyerpuador ne dici quidem 


ps soAvyAdagov 5pvós] Eadem 
arbor significatur v. i71. às rv 
cAadr Qmybr albocal wore | Au- 
Bài Biraáv ex weleidhuy Épn.. ubi 
videnda docta annotatio scholi- 
astse. Nomine 3ps, ut monet 
Wunderus, universum genus arbo- 
rum, quae Latini quercus dixefunt, 
vocabulo autem ewyhr species, 
qe exulus, significatur: v. 

ieophr. Hist. Plant. 3, 9, 16. 

1169. xpóve v dori] Scholi- 
asta, 7g ÓQerréri (perráóri Tri- 
clinius, (veer&r: Brunckius). à yàp. 
rapeAGüy olovel BiégBapra al é&y- 
xe 6 8 uÓDer Eros. Similis 
verbi (g» de rebus praesentibus 
figurate dicti exempla collegit El- 
lendtius in Lexico p. 740. 

It7r. eod] Iubnitivun o- 
turi. 





128 


ZOQ$OKAEOTZ 


rois yàp Üavotot uóx0os o0 npocylyverat. 
ra)T oUv éreibi) Aaympà avyaíve, rékvov, 


0et o^ a) yeréc0as be rávbpl aóupaxov, 


1175 


«al u3] Tusetvas Tobpuór ófüva orópa, 

àAA' avrüv eikaÜóvra ovurpácaew, vóuov 

káAAuwrrov éfevpóvra, qeidapyeiv marp(. 
'TA.àAX', à márep, rapBó pv és Aóyov aráauw 


rotápb. émeA0Gpr, veloopat 9. à 0t Doxet. 


1180 


HP.épgaAAe xetpa befiàv mporiTá pot. 


' A.ós mpós T iori r'jvb. &yav énvorpéQeis ; 


1173. *poc*yiyrera: Brunckius pro vpoc"yiveras 


pl) 7&6 1' àüpl 


«aBóvra scripsi pro eixd&orra. 
ÉuBaXA«] fpBaAe 


1173. Tois *yàp Oavovo:] Cf. El. 
1770. To)s yàp Üarórvras obx ópó 
Avrovuévovs. Oed. Col. 955. 0arór- 
Tov  U'  ojiéy  ÉXyos — Ürreras. 
WUND. 

1174. Ta/T' od» éwe«i03) Aauspd) 
Scholiasta, $a»epà, cadfj, wpóbnAa. 
(rel obv, $nclv, ó xpuoubs &xáfn, 
Óet ce »yevéc0n: cóupaxov épol. 

1175. c ai] cov schol. Townl. 
Iliad. 18, roo. apud Heyn. vol. 7. 


p. 798. 

TQUe ràybp) apographa. r98é 
&»bpl codex. Trà 5é 4" à»bpl acholi- 
asta Homeri. 

cóuuaxov] Sic codex et apogr. 
nonnulla et scholiasta Homeri. Tn 
aliis tóuuaxov. 

1176. xa) uj —c7óua] De verbo 
évinévew cum infinitivo conjuncto 
cf. Aj. 641. ofav c€ uévei tv6éo0n: 
za4Bbs bócdopor Éray. Aesch. Eum. 
677. nueva 0 üàxoUsa, wés yàr 
api0focerai.. WUND. 

Tobubv ótüva: oTóua] Ut 0nAbrvew 
e'róua Àj. 651. significat os mollire, 
i. e. asperitatem linguae lenire, ita 
ótóvew Tobubr oróua est acwere os 


1175. TQ9Oe rà»- 


av 
1176. u^ "ruetrai]. 143) raptjven pr., quod, de- 
leto a», in 13 'rueive: mutatum est. ó[Uras] 
1179. és scripsi pro els. 


1177. ei- 
1181. 


Ura4 


sewn, i.e. facere ut aspera sit ora- 
tio me... WUND. 

1178. étevpórra] Bimillimus usus 
est verbi eópíckew, quando cum 
participio jungitur, nihil signifi- 
cans nisi intelligere, ut apud Hero- 
dot. 7, 194. vaxpeuactüérros àv 
abToU, Aoyi(óu«vos ó Aapeios ebpé ol 
vAÉo à Tév à se- 
womuéra ds olkov Tv BaciuAdMier. 
WUND.  Aptius videtur inter- 
pretari legem pulcherrimam inven- 
entem, i. e. exemplo tuo aliis prae- 
euntem: quo sensu saepe xera- 
Seta: dicitur. 

1179. rapBà uiv às A&yov] Scho- 
liasta, eUAaBoUua: ui» elis ToubTüV 
ójuA ay dAO0í» yu) obx aiperá no. 
wporelrps, wpáiw B6 Djs, xh» bevà 

. eis A&you aTágsiv: wepubpaoT&cAs — 
els. Aóyovs. Cf. Oed. T. 634. Tí 
Th» ÉBovAor, à TaAalzepo,, cTácw 
| y^ócans àxfpac6e ; 

1181. fuBaAAe xeipa 8elià»] Sic 
Phil. 813. fKuBaAAe xeipbs wie. 

I182. émwrpépeis] | Scholiasta, 
(nreis, éxdyeis uoi xpi) wíariw. 





HP.o) 0accov oicew unb. üánurjces duo ; 


"Y A.lboi spore(vo, koiàtv üvreíjrerat. 


HP.óprv Aiós vvv 708 ue d'ócavros kápa. 


"AJ py v pásew ; kal rU éfeurrerai s 
HP.j] pip dpol rà Aey6tv dpyor éxreheiv. 
"TA prog! Éyuye, Zi &yev éráporov. 


HP.el 9 éxrós &A0ous, 


"TA.ob pij Mar Bpáco áp. elxopas 0 Gps. 


HPP.ote€' olv ràv Olrns Zqvàs éjusrov záyov ; 
"T Ao", às Üvrjp ye voAAà Bj) araÜels va. 
HPP.4vraó6d. vvv xpi) rolpàv éfápavrá ce 

cáp! abróxeia, kal £br ofs xprireis dDuur, 


TPAXINIAI. 129 
1188 

Typovàs eüxov Aafetv. 
1190 
1195 


moXMj utr i rfjs Bafvppl(ov üpvos 


1185. bxrrócer) brirrrns, «i à m. pr. yp. porre al ab 8 


1193. érraiód wr Brunckius pro évraüfa viv. 


ce 


1183. ob—ymY] Sic Aj. 75. ob 
e? bvítei uxbà Bear àpéis ; 
mW imerfres] Inepte scholi- 
asta "yp. wporTíans (rporrfoes ed. 
Romana) 4uol, évavruüjgp, mh 
neragopüs Tüv iy Tjj Bpácei Vupüv 
rpoziaTauévav. 
1186. 3 13» Tí Dpácew, kal óY 
'a: ;] Sic Hermannus dpi 
punctionem mutavit vulgatam, jj 
icy ví Üpáme ; kal vóS' (rór' margo 
Turneb) depírera. Cui assen- 
tior, nisi quod post Bpágew signum 
di wervavi. Recte enim. 
Hyilus et dae xal 7E dfeipfrerai, 
ercules in versibus prae- 
Sdentibus 1181. 1183. ita esset 
locutus ut non videretur clare 
enunciaturus esse quid vellet: 
qualibus wmbagibus etiam in ver- 
ibus proximis utitur, 
1187. éreAci») Infinitivus futuri. 
1188. éróuorov] Per ópri» ex- 
plicat scholiasta. 
1189. el derby DA9oi] L, e. el 


dEpará. c«) ua 


mapafains robs Üpwows (schol), si 
jusjurandum violaveris, 

1191. riv Ofrpi—rdyor] Ofrq: 
A«püva et Olraiov város memoran- 
turv. 200. 436. Cum duplici ge- 
nitivo Ofrys et Zms apte compa- 
ratur Phil. | 2p Tà Xexwóborros 
EüBolas. Iuque non opus 
Musgravi erhjecture Dig. etsi hoc 
quoque scribi potuit. 

1193. crabcis] Comparanda De- 
jnnirae narratio v. 6o8. 

1193. dlparra] Sio recte in apo- 
graphis. 

1194. abróyeipa— Dun] Scholi- 
asta, rais cavroU xeprl ue Gv Oe- 
Aes QiAw* ob yàp uvos divaro 
dpa abróv. 

1195. Jovis filium, heroum om- 
nium principem, non decobat pro- 
ximo quovis ligno comburi. Quare 
accurate de ea re praecipitur, ut 
in Philocteta de arcu v. 1426 seqq 
Credibile est dixisse de his cyclicos. 





Li 





130 


ZOO$OKAEOYTZ 


e(pavra, roov 9 üpcev éxreuóvO. ópo0 
&ypwov ÉAawov, aàpa rovpóv épuBaAeip, 
xai Trevk(vgs Aafóvra Aaymábos acAas 
"pijcat. yóov 9? uber eloíro báxpv, 


dAX' darévakros kábáxpvros, elrep el 


roU00 àvbpós, Épfow" «l 96 pui), nevó c" éyo 
kal vépüev àv ópatos elrael Bapys. 
Y A.ofpot, drep, T( etras ; olá ju eipyaca:. 
HP.órota 9paaré! éor(r el 8$ ui), marpós 


áAXov yevo) rov i30. épós kAnOrs ér.. 


1205 


'T A.o(pot páA' abOis, olá p ékkaA et, mrárep, 
Qovéa yevéa0a. kal raAauvatov o0ev. 


HP.oi or 


éyoy , àÀX' àv éco vawvior 


kal uo)vor larjpa rÀv éuàv kakàv. 


Y A.xai màs vma(Óov càp. àv igumv TO cóv; 


1197. ÉAauoy] éAaibr 
ékKkaA TA 


1196. *oAADv D' Épcey — Kypioy 
fAaiov] *oAAdh»y O' üpce»y' — &ypíay 
dAaíay Elmsleius ad Eurip. Bacch. 
217. Quo non opus. Grammaticus 
in Bekkeri Anecd. p. 339, 38. 
&ypios ÉAduos : fjy. ol soAAol &ypié- 
Aai0y kaAoUcip. ÉmTi wapà Tlobdpo 
év Üuvois. Eustath. p. 1944, 7. foie 
óe kal fjuepos elya: 9] Toiabry éAaíla 
évrbs obca ofkov: kal ?» kal abTb 
vciuBoAor T3s karà Tb» Bor ebvoías. 
€v0a cnuewréoy kal bri 5) uiv. Toi- 
avro OnAvkGs éAaíla dAéyero, 5) uév- 
To &yplía ÉAaios xarà. AfAvov Aiovó- 
viov kal ovx &ypiéAaios. Scholiasta, 
ükaproy &ypiéAauoy. 

1199. 'yóov—Báxpv] Recte addi- 
tum -yóoy quum lacrimae etiam 
laetantium sint. 

1200. eiw«p el Tov9. àybpós] Conf. 
1064. 1205. 

1201. uevà c^ éyà] Erpectabo te. 

1202. ápaios] Scholiasta, éwdpa- 


12CO0. efrep] ePrep 


1210 


1205.T0v]ToU — 1206. ékkaA e] 


»» 0 
1210. Übraí0wv] óvaí0wy, cireumflexo et o a m. antiqua addito. 


Tos, Tuuepbs Dalnov. 

1203. Tí] Apographorum - inter- 
polationes sunt, TÍ9', cí u', rov. Hi- 
atus Tí elras, ut Phil. 917.,ne apud 
tragicos quidem quicquam offensi- 
nis habet in hac formula. 

1204. ei 9€ yu3] Intelligitur 3pd- 
ceis & elwov. 

1206. éxxaAei] Prorocas. | Per 
&rva'ykd(eis explicat scholiasta. 

1207. vaAauvaior Scholiasta, &Ad- 
&'Topa, uicupórov, avróxeipa. 

1208. àAA' v Éxo — kaxdv] In- 
audita foret abundantia, si hoc or- 
dine verba collocata essent: -Téw 
dud kakdr, àv Éxw. Atqui quum 
praecedant verba v» Éxo, minus 
molesta sunt quae sequuntur, aliis 
interjectis verbis, TG» éudv xkawé». 
Nunc enim repetita tantum, quae 
maxime urgenda est, notio intelli- 
gitur. WUND. 


TPAXINIAI. 





18 


HP.àAA' ei $ofiet mpós robro, rüAAa y épyaca:. 


.. 'YT A.dopüs yé rot $0Ovqois oV yerrjoera:. 
HP. «al Tvpàs TA:jpopa 12s elpquévgs ; 
"'T A.0cov y' àv avrós pi) Torwraser xepoü 


rà 9 dÀAAa mpá£ce kov kapet rotpóv pépos. 


121 


HP.àAA' ápkécei kai raíra mpóovewa 9é uot 
xápw Bpaxeiav "pós pakpois &AAots bubovs. 

"T A.el kal paxpà xápr. &ariv, épyacÜrjoeras. 

HP.rjv Eipvre(av oio0a ira TapÜévov ; 


"TA. 10Aqr &Aefas, ós y' énewd(ew dpi. 


HP.Éyves. rocobrov bij o? émuxkiprro, Tékvoy: 


rajsTQv, éuo0 Üavóvros, eirep evceBeiv 
BoóAet, marpoev ópkíerv ueuvnpérvos, 
mpooOo0 bápapra, unb. àmaryjons marpi: 


pb. áAAos ávbpóv rois pois mAevpois Ópo9 


KAiBeicav avrijy àvrl a00 Aáfy mor, 


1411. $oBei] qoB»1. yl» 
e 


veau] srpóveipya:, accentu supra o et litera & à m. ant. additis. 
0 


&dpT' ox xpar' factum. 
ferus pro &cr' 


1219. wapÜevov] wapvoy 
1224. *pogÓoU scripsi pro wpóatov. 


122 

122 

I2I5. kayei ) xag 1216. vpóc 
121€ 

1220. &s y' Scha« 

1225. éuo 


wAevpois] éuoi wAevpoic, & post oi à m. seculi 15. addito. Saepe sic 


uod uno ductu cum proximo «v expressum erat. 


Ad fy AdBy Ehnsleius pro AdBo:. 


I211I. $oBei vpbs] Simili pope 
Oed. T. 980. els 7à unrpbs uà 
»eudebyara. Oed. Col. 1119. 4 dud 
nee od Tb ouapés. SCHNEI- 


DEN. $cor u3), isi quod non, vel 
Sea u$, cum participio construitur, 
ut Oed. T. 347. et apud alios pluri- 
108, quorum exempla videre licet 
in Thesauro. 

MÀ sorayabev) In apogr. aliquot 
pínore aóov. Notandum sorí, qua 
forma praepositionis in carminibus 
melicis saepius, in diverbiis raris- 
sime, ut videtur, usi sunt tragici. 


121 


1215. Tobuiv uépos] Sic Tb abr pu. 
pos Antig. 1062. 

1220. éxeid(eiv]àreud(eiin un 
apogr. 

I22I. TocoUTor 05 à évicidprTes 
Eadem hujus verbi structura cui 
duplici accusativo apud Eurip. Epl 
T. 701. vpbs Belias ce r300. ésiidl 
vTw TáDe. 

1223. warpoev ópklov] Jurisjs 
randi quo patri obstrictus es. 

1225. ÉAXos——àrri oi] Bie Oe 
Col. 488. abris xef ris s; àv 
co. 

1226. AdBy| Conjunctivoxa vec 


F 2 


139 SOXQOKRAEOYS 

aAA. abros, c xat, roUro króevgor A£xos. 

Tuoi" TÓ yáp rot ueyáAa miaTevaavr. époi 

cyukpois àmuaretv rijv mápos avyxei xápuw. 

Y A.olpot.. TO pé» vocotvrt ÓvotoÓa, kakóv, 
vó 0 $0 ópav dpovoüvra rís vor! àv $époi; 

HP.ós épyacacíov otbéy Qy Aéyo Opocis. 

Y A.rís yap mo0', 1j uot unrpi u&v Oavetv uóvg 
peraírios, aol 9 abis às Éxew Éyew, 


133O 


r(s Tabr' àv, Óarcs uj € dAacTópev voacot, 1335 
ÉXowro ; kpeiaaov kàué y', à márep, Üaveiv 
3j roistv éx0larow avvvaletw ópo8. 

HP.árijp 00 és &ower o) veuetv dol 


$0(vovrt poipav* àAAÁ rot ÜcQv àpà 


1238. v1000 Brunckius pro refov. 


bis scriptum. 
éx0la Tow 1238. àx)p] àxhp 
restituit Elmsleius ad Oed. T. 903. 
pro Aá8o. Neque enim optat Her- 
cules, sed graviter vetat. 

1227. kfjbevcov] Per oikeleca: ex- 
plicat scholiasta. 

1229. cuupois] In rebus minoris 
momenti. 

cevyxei] Evertit, tollit. 

1230. Tb ex apographis pro rg, 
in quo consentit cum codice Suidas 
8S. V. ofuoi. Verba sic interpretatur 
scholiasta, 7b Ovpovo0at, el n3) Tei- 
cÜcnv abrQ kal Tb weíÓec0n! dBe 
$povoUrr: Ovoxepés. Malum qui- 
dem esse dicit Hyllus patri irasci 
aegrotanti, sed tamen fatendum 
sibi esse intolerabile esse talia ex 
viro mentis compote audire qualia 
modo ab patre jussus sit. 

1233. 1j uo: uyrpl] In pronomine 
uo. aliqua est amoris erga matrem 
significatio, ut in locis ab Nauckio 
comparatis Homeri Od. 2, 50. un- 
TÉpi uot uyorpes éméxpaor obk d0e- 
Aoócy. et supra v.650. & 8é ol $íAa 
5duap. 


1234. col 8" Schaeferus pro coí 7. 


1230. T] réx 1232. obbir 


1237. éx0lerowi! 


»euei Brunckius pro »véuew. 


I235. TÍs Tabr' b», Doris uà) 't 
&Aacrópev] Scholiasta, vís à» rabra 
vpárTeiw &Aorro, ékrbs à» uarías xal 
0enAacías ; àrrl ToU, oÜx B» éAolyv, 
el u3) uauwolumy. 

Boris u3j t &àxamTóper vocor] Niss 
qui scelerum poenis agitatur, «isi 
quem scelera. suscitant. | &Xdaropes 
sunt Erinyes sive qui alii daemo- 
nes scelerum vindices. Euripidis 
schol. ad Phoen.1597. &àAderep, f$o- 
pos baluev Tày rà ÉAacra sremorngó- 
Twy Kal Tuuspós. BRUNCK. 

1237. Toiv éx0(croic:] Universe 
loquitur etsi de sola Iole cogitans. 

1238. ávhp 85 às Éowev ob veueiy] 
Structura verborum ex duabus, ut 
vulgo creditur, mixta, altera à»hp 
$0, às lower, o0. veuei, altera. ávhp 
$5' ob Foie veuetv. Quae ratio ex- 
emplis quibusdam defenditur par- 
tim corruptis, partim huic non as- 
tis similibus. Quamobrem vereor 
ne scriptura interpolata sit. 

1239. 0eó» àpà quum dicit, exse- 
erationem deorum invocatione f&- 


TPAXINIAI. 


uevéi o? àsurríoavra vois dois Aóyóis. 





188 


1240 


T clon, ráx', s loas, ós voceis dpáceis. 


HIP.) ydp p! àz' eüvacó(vros ixweis kaxoo. 
0C A.lelauos, às és T0AÀ r&ropéiv éxo. 
KIRP.d yàp Baiois ro0 dvreéoavros kMíew. 


"IC AJAX. édbitax 0G Bíjra DvsceBetv, márep ; 


1245 


EX Po) )vcctBei, roluov el répyres kéap. 
"Y^ Aaspáncew ávoyas olv ue mavbixos rábe ; 
FXPlyoye roírov náprvpas kaAà Ócoós. 
IC Acrcocyàp mrovíoe, xoür àmócopa:, rà cà» 


Óeotat Devis Epyov. ob yàp &v more 


1250 


xaxós $aveínv ao( ye mwrevcas, márep. 
HPaoAós rexevrás, xàal roide rl» xdpw 

raxeíav, d zat, npóaÜes* às mplv dpmeaety 

exapayybv fj rw olarpov és mrupáv ue Ófis. 


1240. bxiorárarra] hwurfrarrs, 


À? éivantévros] Sic, non àxewastivros. 

-1280. Bui) ve in litura trium literarum, quarum baeo 
1254. pe 0js] «blo (hoc accentu), sed in «- 

Eodem errore v. 800. pfes scriptum pro ue 66s. 


der versus. 
mpersunt 8.e 
fije mutatum a m. pr. 


ctam so deinde, quae hano conse- 
quitur, irum deorum vindictam- 
ideae HERM. Conf.Oed. 


Qo 1116. rr der Ads pes, Srholiata 


1241. ta] Sio apogr. omnia. 
der vost 9páeis] Sic. Ayer Bo- 
seis juxta se collocata sunt Antig. 
681. Scholiasta, às $arepbr «I vo- 
fór xaXewüs, orm ul xalerds 
Baheyónevos. Sensus verborum egt, 
mox, ut videtur, dices mentis te 
non eese compotem, i. e. tuis i 
Tubis poder Hos iamen aptius 
verbo $a»eis ex, erat, quc 
star in Bchteidowlni Phi 
vol. 4. p. 547. pro $pdzes restituit. 
1242. à" ebvacdévror] üxeura- 
tres in apographis. Scholiasta, 





1a4r.ofgo]gor — rag. 
1246. Svca Bia] Prius c in- 


ab, mri, dvarapdrres kb vo) xa- 
bvros waxoU, uh veiéuvos. 

1243. ós ds oAAÀ rbropéi» xw] 
irovor yàp dvavrioóróa: 
xa) seGezóu, Bi b àropá. 

1247. varBÍcws] Omnino, serio. 

15go.| «ois Beuerbs lpyov] oho- 
liasta, 8 s ToUs Üeobs 
auficw iy "las. L. e. deos ob- 
destans me hoc a te facere coactum. 
este, ut explicat Linwoodius, 

Tag1. xaAgs rehevris] Scholiasta, 
Arr] ToU xaAGs Tbv érepal- 
cas. 

1254. ru] Pronomen quod etiam 
ad erupayjbr pertinet metri caussa. 
post 4 collocatum. 

A4 6jjs recto in annotatione scho- 
liastae ot in apogrephia. 





184 


áy éykoreir , alpecÜe.  ma9Aá rot kaxóp 


ZOQ$OKAEOTZ 


1255 


alr3, reAevri) rotóe rávópós jaráry. 
"1 A.àAX' obàéy elpyec col reAeioto0at rábe, 
émel keAeveis küfavayká(eiw, Tárep. 


HP.Á&ye vvv, "plv rjy9. àvaxwifjcat 


vócov, à yrvxi] ekAnpà, xáAvBos 


1360 


AufokóAAqrov oTójuov zapéxovc?, 


üvánave Bosjv, és éníxaprov 


reAéova? áexovatoy Épyov. 


1256. reAevr)) ToU9e ràyBpbs] reAevr?i TovBé 1 à»bpbo 
U 1261. Syllabam xovc' proximo versui addit. 


VUV 


Billerbeckius pro reAéws. 


1255. vaUAa—DócTár» | Scholiasta, 
prn yàp àváxavois Tb vapaÓeival ue 
T9 Tvpl kal roiabTy TeAevrf xpfica- 
«8a, 


TeAevT)) (sic recte & ha pro 
TeAevT])—ó0ordT] Si V atine mu 
premus finis, extrema, mors et si- 
milia dicuntur. SCHNEIDEW. 
1259. Éye ruv] Scholiasta, éavrbr 
vapaÜappórve: Gore p) Boüy koj(ó- 
pevoy eis T)» *upá». 
ply Tfjy5' àvaxivijmos vócoy] &rva- 
«iwfsa: intransitive dictum accipit 
Schneidewinus. Recte fortasse. 
1260. à yvx3) exXAnpà, xdAvBos 
AiokóAAXxrror aTÓuiov Yapéx ovo] xd- 
AvBos male cum qvx?) ekAnpà con- 
junxit neo reliqua recte interpre- 
tatus est scholiasta, K&ye, d cxAnpà 
Vox, 6s àxb. xaAvBucoU cibfpov ve- 
vomuévn, wply rfjySe àvaxwijcat vó- 
«ov, évboUca vb c«avr?s (ceavroU 
codex) eróua éjwppayfve, écarel 
eTóua $péaros AÍÓg xekoAXnuévov, 
wpbs Tb unkéri DOop àriuag0ni, àvd- 
wave T)v Bofjy. Aelxei 86 TO ós, Ty jj, 
és àxb xdAvBos *ycvouévg. Rectius 
in alio scholio, A[6iyo» xal aAmnpbr 
xaM»b» cavrp éwiBaAoUca. Qua 
Bola ratione AufokóAAmror explicari 
potest, si recte scriptum est: de 
uo dubitat Welckerus, qui in 
useo Rhenano vol. 3. (8. 1834.) 


1259. vv 
1263. TeAdo 


. 206. AvkokóAAmTor conjecit, col- 

ta glossa Hesychii, qui Aóxor in- 
ter alia interpretatur và» é» -Tois 
xaMvois aí5gpov, et looo Plutarchi 
Mor. p. 641 F. Trwovs 
&xb Tév xocMwév Tüy AÓkwv Épacar 
évoudo0a,. 9ià Tb Üvporibis xal Bvo- 
kdOexrov oÜre cwdopori(opérovs. 

1262. Scholiasta, àváwavcov Thr 
Bohr, és els (els addidit Lascaris) 
éx(xaproy Épa xal àxoóciov wpaypua 
xopoUca, Thy vupdy. és 56 dvíxyap- 
TO» Kal &xoógior ; éxíxapror up, bri 
&xaAAdrTerai T)$ vócov: Qdoócior 
0t, Ur. Avret vdrrore 3) àxoarépgais 
TOU Bíov. apà v5, (Il. 4, 43.) '* éxàw 
&ékovrrí ye 0vu qi." 

1263. TeAéovo] Est participium 
futuri. Aut sic scribendum aut, 
quod L. Dindorfius in Thesauro 
vol. 7. p. 1962. maluit, TeA€oUc', 
qua forma pro reA€uwUr in Anapae- 
stis usus est Electr. 1510. Tf vow 
ópufj TeAew0év. Participium etiam 
Bcholiasta legit, ut ex verbis ejus 
modo appositis colligi potest. 

&ekóvrov] Forma soluta usus est 
pedem trisyllabum spondeo prae- 
ferens. Eadem de caussa Aeechy- 
lus Suppl. 40. Tfjy9' àxóvrewv à.8- 
va. Bcribere maluit quam f» 
àxóvrwy éxiBya. 

Versu 1263. haec tragoedia fini- 


TPAXINIAI. 


"T A.alper'", ànalol, peyáip uàv duol 


oír» ÜEuevoi avyyvopoaivqv, 
ueyáAnv 8 Ocois áyvepoaóvnv 
elüóres &pyov ràv mpaacouévov, 
ot dócavres xal kintóuevot 
marépes rouafr' éjopági mádg. 


rà gà» otv péXovr obbels édopá, 


rà e vóv éarór! olkrpà uv Tjytv, 


185 


1265 


1370 


1165. evyyreuocirnr] cvyyreporirar, v a m. pr. 
The 


"à fuit ab Sophocle, ut videtur, ad- 
dito, ut in sex reliquis hujus poetae 
€ plerisque duorum ceterorum tra- 
feorum fabulis, brevi systemate 
coryphaei, cui vetus 
r esbosam. subetituit. 
Hylli orationem v. 1264.-1278. ita 
exupositam ut originem suam in- 
dicis M satis manifestis. Ea- 
dem Bergkii sententia esse 
videtur, qui ad v. 1264. annotavit. 
partem fabulae mon ab 
spia plo mamu profectam 
seque ad arii consummatae leges 
pcne 


mó4, edper, dralol] Scholiasta, 
le olcérais, àAAÀ rois boAovfoUcwr 
irj (i.e. Herculi) 4£ Ebfofas 4mel. 
Bylli nomen his versibus praefixum. 
im editione Turnebi, quae Tricli- 
nianum exemplum sequitur, omis- 
mum in ed. Aldina, apographis et, 
wt opinor, in codice. Scholiastae 
quid placuerit ex verbis modo ap- 
itis non perspicitur: sed Hyllo 
versus ab eo tributos esso cla- 
rissime patet ex annotatione ad 
v. 1265. et ad v. 1268, aferenda, in 
[ua non ajró», sed 44 dicendum 
si Herculis hi versus es- 





sent. 

ueydiny uy duo robrev Ofueros 
ewyyreuociryr] Mira haec locutio, 
etsi minus stulta quam quae se- 


1266. 8 6s] 


T€ recte in omnibus, 6«ois pro &e&y 
in Triclinisnis apographis correc- 
tum) &yveuociryy elióres dj 
rpaccopérer, notata ab L. lo 
in Thesauro vol. 5. p. 654. qui ma- 
lum nonnihil minuere volebat de- 
lendis verbis eBéres fpyw» và» 
vpazcouévev. Ad priorem senten- 
tino pertem (v. 1265. )eshliasta anc an- 
notavit, cvyyreuocóryv rl 
eyyráumy, bri carà avdteny verpbes 
Tovro void. 

1268. ot eócarres] Scholiasta, els 
bv Ala 3 àxóramis roD Afyov. dxdl- 
vovs, $ncl», &yrápovas fryéiste, of- 
Tues qervisarres abrbv m perio 
Tera wácyorra. Recto hio usus 
est verbo epiepóci, pro quo inter- 
[p posuit épopáci, cui verbo 

locus non erat nisi addito par- 
io aliquo aut adjectivo, quali 

Sophocles "usus eat in Electra v. 824. 
roi ore xepavyol Adbs, 3) wo dadbur 
"AXos, el rar dgopavres xpÜrrov- 
cw f«nhi; Ceterum interpolator 
versu pleno usus eet, ubi Sophocles 
catalectico potius usurus erat. 

1270. dgop$] Iterum inepte hoc 
verbo utitur interpolator ubi olBey, 
quod Nauckius ex conjectura po- 
suit, vel simile quid dicendum [4 
isset. Sensit perversitatem scho- 
liasta, qui annotavit reperrà jj wpó- 
6ecis, qui ÉAoyos potius dioere de- 








quitur ueydxy 8t (eis (nam Bb pro bobml. 





186 


aloxpà 9 éxe(vois, 


ZOSOKAEOTZ TPAXINIAI. 


xaAenórara 5 otv àybpàr mávrov 


TQ r5jvÓ ürgv jréxorri. 


Ae(rov um06 ov, "apÜév', ém oikov, 


p.e€yáXovs u£&v iboüca véovs Óavárovs, 
T0ÀAà 96 sjpara kal kawvora1, 


koUOép roUrov Ó TL ui] Zevs. 


1273. várrwv] àvárvrwr 
iBoUca] l ex ei factum. 
«al addidit Bentleius. 


1272. ékelvois 
ci, ut monet 

1273. wdr»rw» ex paucis apogra- 
phis pro &vdrrw». 

1275. Persona in Par. 27123. 
praefixa xopbs 3 UAAos, ut in AI- 
dina editione: in aliis solummodo 
xopós. BRUNCK. In codice xo- 
ps, Twis DAAos. Scholiasta, £o:- 
ke» "TAA os àvocrpadels vais àxb Tob 
XopoU Aéyew TOU p3J) àxoAucráyent0a: 
TéYy olkwr, & €us à» évavéAÓwow à 
TÍjs Tvpàs. 
àx' ofxw»] Scholiasta, Twis 5$ 
ypádQovciyr és ofkov, rovrérT: uod 
Üpeis wepiAelmeaOe éyraU0a, &AA' üxo- 
AovOfjcare. Recepi éx', quod recte 
interpretatur  scholiasta. Verba 
Aelrov u5Bé ci, swap0éve et quae 
sequuntur non dubitandum qun 
scriptor horum versuum Hylli esse 


I. e. Tois yervfca- 
oliasta. 


1275. éx' ex scholiasta pro às. 
véovs 0aydrovs proximo versui addit. 


voluerit, non chori. Nam 
diversum est à xap0éro: et à 
in carminibus chori v. 210. 8 

1277. kavoxa8i] Varia le 
codd. apposita kaivorra'y?), cur 
B& reokaragckebacra.  DRU 
Glossema hoc, sed sine len 
est in codice. xauwowayn in 
habet apographum Harleian 
tera kcaurvo*a07, ut est in codi 

1276. 0avdrovs] Mortem 
Dejanirae. 

1278. xobbip Tobrey] Schc 
Aeclvei Tb éxolncer. Aía 86 : 
papuéynyp, Tyris kaxày (kaucéy s 
Brunckius) xa) &ya0G» écrw 
Et in alio scholio, oi5i» . 
obbels Érpatev, el us) uóvos i 
Lucani verba 9, 150. com] 
Wakefieldus, Juppiter est qui 
que vides, quodcumque mover 





[131] 


ADDENDUM. 


Pag. 104. v. 1027. dmodóíces] De forma contracta dmodówiy 
primus cogitavit Hermannus in editione secunda, Futurum dco 
(a d/&ie)—producta ut epici solent syllaba priore—est apud Ho- 
merum; Atticorum exempla futuri rarissima esse videntur, quum. 
nullum praeter Sophocleum dmodícew allatum sit, quod utrum 
Sophocles sic an drodk«iv scripserit disceptari potest. Quum in 
universum haec regula observetur ut verborum tantum plus quam. 
disyllaborum (velut jvepfo xop(e vos$i(e dpovre paxapi(o 
»eerepí(o al.) futura in (co exeuntia in «à contrahantur, Atticos 
diis dixisse verisimilius est quam dà (quod simile foret futuro 
rà pro xrízo apud Oenomaum Eusebii Praep. Ev. 6. p. 236 A.): 
sed compositorum alia esse ratio potuit, si quid tribuendum futuro 
xaDwi», quod ex xaÉícew contractum legitur apud Xenophontem 
Anab. 2, t, 4. els ràv Bpóvoy àv Baaikewov ka&iiv abràv, et Demo- 
sthenem p. 998, 23. &xacrípro fjpiv ij róMs abt, et apud hunc. 
quidem libris consentientibus, sed apud Xenophontem in deteriori- 
bus tantum libris: nam optimi xa&(rew (in uno in adjew cor- 
ruptum), quod si Xenophonti restituendum sit, etiam apud Demo- 
sthenem xa6íce. scribendum erit. ka&ízo pro xa8eBoüpa: dictum ex 
Apollodoro comico attulit Antiatticista in Bekkeri Anecd. p.1or, 1. 
qui non formam verbi, sed significationem notare voluit. Certius 
est et poetarum exemplis extra dubitationem positum duduéco, 
quod Homerus dixit, Atticos, etsi simplici vo contractio adhiberi 
nequit, tamen in dujxó contraxisse, analogiam secutos verborum 
kaXéao et reAégo, quae in xaAó et. reAó contrahi solent, sed quo- 
rum ratio longe alia est. Illud vero non videtur fieri posse ut 
COO, quod in inscriptione aetatis Pericleae legitur, pro futuro 
contracto cà habeatur cum Boeckhio Inscr. vol. i. p. 107. 1d 
enim haud dubie lapicidae errore pro COCO, i. e. sóc, scriptum. 
est, ut librarius codicis Laur. ap. Soph. Phil. 1391. céóovc" scripsit 
pro cócove': ubi literam c inseruit &p&orijs. 





SOPHOCLIS 


TRAGOEDIAE SUPERSTITES 


ET 


PERDITARUM FRAGMENTA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 


voLUMEN rir. 


PHILOCTETES. 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DOOC.LX. 





SOPHOCLIS 


PHILOCTETES 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 


OXONII: 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DCCC.LX. 


| 





VII. 


$IAOKTHTHz. 





TA 


TOT A4 PAMA' 


OAYZZXEYs. 
XOPOs., 
ZKOIIOZ &, E 
NEOmIT OAEMQ 
9IAOKTHTH;. 
HPAKAHz. 


TIIOGEZIZ*. 


"Aazyey) $üorrírov éx Afjuvov «ls Tpolay Urà NeomroMipov kal 
"Oluscíus: xaf'" 'EMvov parreas, s xarà pavreiay KdAxarros, às 


2llis yprepols wrreoirras spis riy Tpolas Buc, órà 


"Obvaeéos 


visrep évelpevécls, Mopuos fyB rois "EXMow. i 8 cep) d» App. 
d Bi xopls £x yrpévrov r$ NeorroMgap vumMeóvrav,. «éiras ai map! 


Alsxe* j 
donis. 


poBoroda, Min él TAawkimwovd, mpüros jy Xo- 


(TIIOOEZIZ EMMETPOZ*. 
Xpbons 'ABpásf Bupàv émuxeymopávor, 
4d? obmrep "'Ayawois xpnaÉcv fj» 80s, nóvos 
Hoíavros jjb« mais o£ "Hpaxi avváv. 
£nróv M rovrov vavBárg fas aróie, 
ryels ir £xeus, imer! dv Ajuvo vosüv. 
"EXovos 0 'Ayauis eld? dAócec8 "Duov 
rois "HpazMovs ráfours rail 5 "xus. 
rà r£ omijpye mapà $vorrírry uóvp 
meujéeis 9 "Odvoceis dudorépovs awvijyayev. 


* TIOOEZIX] Perierunt quae 
antiquiores fici de argu- 
meno inju fle scripserat, ex 

nca tantum verba illa de 
Tay. et de tempore fabulae 
Sophocleae sunt servata. 

* AlsxéAe] Addere poterat wal 
Ebprriby, quao verba fortase exci- 
derunt. Neque enim hoc fugere 

it. veterem grammaticum. 

4 dxb TAawkiyrov] Qui archon 
eponymus fuit olymp. ga, 3 

* Legitur haec ivóderis in codice 
Leurentiano legitque Triclinius. 
Est grammatici non Alexan. 





sed multo inferioris. Non melioris 
portae verus sunt quos in fine fa- 
ulae exhibet Flor. T.: BovAais 
Éxecey "HpaxMjs $ixocrfry» | eis 
"Tpola» 4A8€iv, xal à róla 9 uóva | 
opbéiy 7b Tpolas wépyapov, xal rh 
»écov | "Aaxhsrioi qavévros, lsbas 
ére. | 8 xply Bà. Bav viis "Obvs- 
Pur du Tuewey By vpdtaca untiv 
duovMdsre: xXerruois 
pue Myus, | el i qares Afyeiper 
"HpaxMijs Aéyuv. ' 
1 Xpóows "A0nvás] dv xpvefi à&y- 
»ü codex, Correxit Triclinius. 


B2 


*. 


SOPHOCLIS 


TRAGOEDIAE SUPERSTITES 


ET 


PERDITARUM FRAGMENTA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 





VOLUMEN rrr. 


PHILOCTETES. 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DCOC.LX. 





SOPHOCLIS 


PHILOCTETES 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 


OXONII: 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
M.DCCC.LX. 





VII. 


?IAOKTHTHZz. 


TA TOT APAMATOX IIPOXQOIIA* 


OAYZZEYZ. 

XOPOZ. 

ZKOIIOZ és EMIIOPOZ. 
NEOIITOAEMOZ. 
SIAOKTHTHZ. 
HPAEKAHZ. 


* Quinque dramatis personas ma- ers Philoctetam, Bevrecyemrrr 
nifestum est inter tres histriones Neoptolemum, rprreywrioris reli 
sic fuisse distributas ut wperra:yw»i- quas personas tres 


YIIOOEXIX . 


, 
Arayory Suüvokrgrov ék Anuvov eis Tpotav vmró NeomroAépov xat 


- , »t€ , ^ , , 
«Übvaccéosc kaÜ' 'EXévov pavreíav, ós kará pavreiav KdÀxavros, os 


3 Lad 
«e- iüos xpnauovs avvreAoUvras mpós Tiv Tpotas dAccuw, vro 'Obvaaéos 


ame-uxrop éve8pevOcis, &éajuos 5x65 rois "EXAgau.. 5) 0 aki) éy Anuyo. 


«C3» 06 xopós éx yepóvrov rà NeorroAépo avpmAeóvrov, 
-bloyUAo^ j nvÜomoda. éÓiMáyÓm émi TÀavkimmovd, 


«ai on n.. 


keirat kai Tap. 


mpóros ]j» Zo- 


TYIIOOESI EMMETPOZ *. 
Xpians AOgvácfí Bopóv émueyoapévov, 
€Q' obmep 'Axatois xpraOcv fjv ÓUmai, nóvos 
IIoíavros 50e. sais o8 '"HpakAet avvór. 
(nràv 0€ rovro» vavBdry Oeifat aTóÓA o, 
mÀryels bm €yeos, éAGrer. é&» Atv voor. 
"EAevos 9 'Ayaiois el. dAóaeoÓ "Duor 
rois 'HpaxAéovs ró£ouwn maid ' Ayiéos, 
và Tó£. vmipxe mapà duXokriro nóvor 
sreujóeis 9 'O8voce)s dujorépovs avviyyayer. 


bed TIIOGEZIZ] Perierunt quae 
iquiores tici de argu- 
TTA rto hujus &bulae acripserant, ex 
Q'Aàbus pauca tantum verba illa de 

*»mchylo et de tempore fabulae 

dphocleae sunt servata. 

* AigxóAv] Addere poterat xal 
Ep ny, quae verba fortasse exci- 
deu, N eque enim hoc fugere 
P*Y terat veterem grammaticum. 

* (x) TAavk(vxov] Qui archon 
"Penpmus fuit olymp. 92, 3. 

* Legitur haec 5wó6«cis in codice 

Laurentiano legitque "Triclinius. 
Est grammatici non Alexandrini, 


sed multo inferioris. Non melioris 
etae versus sunt quos in fine fa- 
ulae exhibet Flor. T.: BovAa:s 
Éreicev. 'HpakAfjs. $uiXokrfrmrov | eis 
Tpolay éA8eiv, xal rà TóLa 53) uóva | 
vopÜeiy Tb Tpolas ép'yauov, xa) Thr 
vócov | 'AckAmri00. $ayévros, lo02: 
Tóre. | ). *pl» 8& BovA)) ríjs 'OBva- 
cévs Blas | Kuewer By wpátaca unbàr 
Gv *dpos | éuvOowA dare: kAexrucois 
Éyew. Aéryois, | el i) qarels fiyeiper 
'HpaxA 7s Aéyav. 
f Xpóens 'A0nrás] év xpuati. &8n- 
vài codex.  Correxit Triclinius. 


B 2 





DE FABULA PHILOCTETAE. 


Dg fabula Philoctetae etsi poetarum veterum et mythographorum 
anarrationes nonnihil inter se discrepant, tamen minor eorum quam 
&n aliis fabulis multis est dissensio. Antiquissima fabulae memoria 
zppud Homerum est, qui paucis versibus eam descripsit Il. 2, 716. 

ol 9 dpa MyÓàrr xai Gavpaxígy évéporro 
kai MeAiBouay €xyoy kal 'OX(óva vpyxeiay' 
rà» 06 di okriros jpxev, ró£ov ei cibos, 
émrà veày' épéra, Ü. &y éxdary mrevrükovra 
eufBeBacay, róGov «0 ciBórec iic páxeotax. 
dÀX' ó u£y €v vijoq xeiro kparép. diyea rác xev 
Anure €v 1yaDép, 60. pa» Arv vles 'Ayaáv, 
€Axei noxÓi(ovra kakq óXoódpoyos Uüpov' 
d»Ü Oye keir' dyéur' ráya 0€ uyroeatat (peAAor 
"Apyetor frapà vrvai Pu okr]rao dvaxros. 
oU8€ uéy o0 oi dyapyo £aay, sróÜeóv ye pév dpyóv 
dÀÀà MéOov xóc gov, 'OtÀos vóbos vios, 
róv D' €rexey "Pyn vm Oi mroAarópóg. 
XXarplicatius tractarunt poetae cyclici, ut ex Procli Excerptis colligi 
E»Otest quae echoliorum in Iliadem codici Marciano praefixa sunt, 
F*petita ab Gaisfordio in Appendice ad Hephaestionem vol. 1. 
P*- 459. é£s 0 éoriv 'DudBos uuxpác BiSAía réccapa Acoxyeo Muri - 
PG£ovy, sepiéyovra rdOe' 5 rà» Omer xpiais *yiverat, kai 'O0vaceis 
Rurà BovAgci» 'A0nvas AapBáre,, Atlac 0€ éppay)s yevópevos Tüv re 
Aeíay rà» ' Axaióv Avpaírerat xal éavróv dyaipet. uerà ravra 'O8voaeis 
Aoyiaas "EXevoy Aaufávet xal xpijcavros epi rij dÀóGeoc rovrov, 
&uop28gc éx Anpyov diXokrrg» dyáyei.. laci 0€ obroc (rà Maydovos 
td) uovouay5cas 'AXefáv0pq kreiye kal rÓóy. vexpóv. vrà MeveAdov 
taraux.GÜévra dveAópevot Óámrovauw ol Tpaes. perà 86 ravra AgiQoBos 
'"BAévg» yapei, kai NeomróAeuo» 'OBvgceUs ék Zkjpov doo» và 


nipaxMVior ófor p 
Aliam vien tr 
onum 





variarunt inv 





itis, ut fabulas i1 
redderent. In quo certatim c 
Sophoclem, ex Dionis Chrys 
trium principum tragicorum de 
Harum simplicissima haud du 
Philoctetes non ab Diomede, 
supra vidimus, sed ab Ulixe 'I 
ex incolis Lemniis compositus. 
goedia conformata fuit, edita € 
ipse quoque ex incolis Lemniis 
rebus multis ab Aeschyli exemp. 
Philoctetam non ab solo Ulixe ab 
illi adjunxit*, et Actorem quenda 
Lov r$ 9üorrjrg mporivra kal 
Chrys. sit, non alio consilio quar 
tot per annos inter Lemnios ver 
conversaretur. Nihil horum plat 
simo ingenio hominibus, Ulixi e 
Philoctetam ejusque sagittas Tro 
bus repraesentandis nreeci-—- ^ 








DE FABULA PHILOCTETAE. "7 


JXorperri mroigoaw rpaytkórara xai eberéarara Cyovaav, Gore mAelarqv 
zjovjv uerà vWovs kai oepvórgros evOeikvvaÜat, vj re Oackevr rv 
7Zripaygáre» dpigTg kai miÜaverdT;y kéxpmrat mowjgas rÓv 'OÓvgaca 
perà NeomroAépov mapayvyvópevov, emer) eipapro áAàvat rry Tpoíay 
Vmó re ToU NeotrroAéuov xal ToU diXokrrrov xpopévov rois 'HpaxAeiois 
Tófo:s, kal avróy uév drokpvrrópevor, róy 0€ NeomróAepov mréumovra 
wpós rór Pi okraro», vrori&euevoy arg à Oei movciy, kai rüy xopóy oUx 
dowep ó AloyvXos xal ó Eüpur(Uns éx ày émiyopioy memoínkey, dAAà 
Té» €» Tj vni cvumAcóvrov TQ OOvaoet kai rQ NeomroAéeuo. rá T€ 
Bg Üavpaorós ceuvà xal éXevOépia, ró re roo 'OBvaoaéos moX mpa- 
érepo» kal drAovarepov 1) rremoigkey ó Eüpuriüns, Tó re ToU NeorroAé- 
pou vxepBdAAoy ümAórgri kal ebyeveíg, mpéárov pé» pu) BovAouérov 
OóAep xal dmáryg mepcyevéoOas 700 düxokrirov, dAAÀà lovi xal ék roi 
$arepob. fmewa mewoÓcis vmró ToU 'Obvoaéos xal éfarar]cas abrór 
zQ Té» TÓCcv éyxpar!)c yevónevos, alaÜou&vov ékeiyov xal és é&yrary- 
pérvov o'Xeruá(ovros kal dravroüvros rà ÓrÀa, oU karéxei, dÀX' olóc ré 
iari ásrofibórsat avrà, xairo. rov 'OOvocéos éruparévros kal QuxoAv- 
oevros, kal réAos Üi0ociv avrá' Oovs 0€ rQ Aóye mreipürat meiDew éxóvra 
éxoAovÓrca: els 1j» Tpoíay. rov 86 diXokrzTov ur0éva rpóroy elkovros 
n90d meiouévov, dÀAà Üeouévov ro) NeomroAépov, Gomep. Üméa yero, 
dmayayeiv avrà» eis riy EXAd0a, brio xveirat kal érotuós. éart froweiv 
roUro, néxpi &rupaveis 'HpaxArs mrei8e« róv diXokrgrqv éxóvra els T)» 
Tpoíar srÀAcüca.. rá re Xy oUk €xet mroXU rÓ yvaopakóv, oUÓé. i)» mrpós 
dperjj» rrapáxAgow, óarep rà roU EüperíBov, oy)» 0€ Oavpaoriy xai 
peyaXonpérmeuav. 

Primordia fabulae Sophocles ab Hercule repetit, qui quum Deja- 
nirae uxoris culpa in crudelissimos incidisset cruciatus mortique 
proximus esset—quod argumentum in Trachiniis tractavit Sopho- 
cles—in Oetam montem delatus, ut ibi combureretur, ab Philocteta 
hoc impetraverat ut rogum accenderet, eique officii hujus praemium 
sagittas suas reliquerat : quo ipsius in hac fabula verba Philoctetae 
spectant v.670. ebepyerüv yàp kabrós aÜr' ékryadyny (rà ró£a). et 
801. €pmpygoor, à yevvaie* kdyó roi more | róv rov. Ads maià dyri 
Tür0e rày ÓrAor, | á vüv ov cd(ets, roUr érp£ioca 8pàv. Quocum 
consentiunt Diodorus 4,38. alüque scriptores: ut nullius momenti 
sit quod Apollodorus 2, 7, 7. et Zenobius Proverb. 1, 33. rogum a 
Poeante, Philoctetae patre incensum eique sagittas ab Hercule tra- 
.ditas esse referunt, quem dissensum Tzetzes in annot. ad Lycophro- 
nis v. 50. sive ipse sive aliis praeeuntibus ita componere studuit ut 


Tuisse finxit. 
Acceptis ab. Hercule. sar 
Graecarum. ducibus 





orsus 
verso casu retentus et in Lerm 
narrationem supra apposuimus 
verbis memoravit Homerus, tr: 
phocles hoc factum tribus loc 
Éavpacriv (poi ia yàp, eme 
xeiva pos abrbv rijs üpódpovos 
agbepávuy oix. (o8. s ob rv 
xéivos— GXoxrírms, bv ol Buroc 
Tppwyar alaxpás GÀ tpnuov, dypi. 
pov siyyére! éyibms dypiq xapéyy 
dródhe dor! ipnpov, fix éx vi 
»avBárg aróAe. et 1326. a) yàp 
Xpiovs rAaoBes diNaxos, ós rà». 
olkovpáv dus. ex quibus hoc sol 
ad aram Chrysae accessisset venei 
ictu laesum esse. Quo consilio 
quit Sophocles, ut nesciumus ut 
pide sententiam sit secutus, cujui 
ab Dione Chrysostomo LIX. (vol 
ripidis composita e»--*- ^ 


DE FABULA PHILOCTETAE. 9 


oí "Axaiot. oréAXovrat, ó 06 év. Agave ravry keira,i, QuaBópo vóaw, 
$mci Zod$oxAns, karagra(ev róv mó0a. Non minus obscurum est 
quale Chrysam illam numen fuisse Euripides et Sophocles cogita- 
verint: nam Aeschylus, si quid scriptorum silentio tribuendum 
est, nullam ejus mentionem fecit. Quod scholiasta Sophoclis v. 
I94. Eustathius ad Homer. p. 330. et Tzetzes ad Lycophr. 911. 
nympham eam fuisse opinantur, in sola conjectura positum est, 
quae ut incerta sit, tamen probabilior est quam aliorum quorundam 
scriptorum opinio 5, qui Xpvovr vel Xpvor» Minervam finxerunt. 
Certior de Chrysa insula res est, ex qua Philoctetam post mor- 
sum serpentis Lemnum* esse delatum claris verbis dixit Sophocles 
v. 270. jvx' éx rijs srovríae Xpuans karéa xor Óeüpo vavBáry oróhe, 
eandemque insulam in Lemniis fabula memoravit, ex qua Stepha- 
nus Bysantius s. h. v. versum attulit, 6 Agu»e Xpvons ' dyyirép- 
poves sráyou, quo Pausaniae de situ insulae testimonium confirmatur 
8, 33. 4. Afjuyov mÀoU» dmeiyev oU moÀ)v Xpvayg vijsos, év jj xal rg 
ieXosrT) yevéaDa. avydopàr €x roU UOpov asi vavrgv karéAaBey ó 
aude swücay, xal karéüu re ?) Xpvar xal ?pánrra: karà rov. BvOov. 
Quo tempore mari absorpta sit non dixit Pausanias. [taque nihil 
impedit quominus deserta quaedam insula, quam Appianus in nar- 
ratione rerum duobus ante Pausaniam seculis gestarum memorat, 
eadem illa Chrysa esse putetur, etsi nomen tacuit Appianus, Mi- 
thrid. c. 77. vol. r. p. 755. AovxovAXos Ojáp«oy kal 9AXé£apDpor xal 
Auoyvoctor trepl Arjuvov é» éprpy viov karalagàóy—(tvÜa Ocikyvra. Bo- 


b Hujus opinionis auctor quis hil compertum habuisse videtur 
fuerit nec scholiasta Sophoclis ad Sophooles, alludit vero ad eam Phi- 
1326. prodidit nec scholia- lostratus Heroic. p. 703. xaraAe- 

sta Homeri ad Il. 2, 325. sic scri- 05ve éd» Afjre Tbv diuAokrírrar 


bens: larópyra: Bri diXAoirfTas dv 
A$yuye kafaípur Tb» Beubr T?)s Xpv- 

eds kaAovuérns 'A05nvàs ibis ixl bb 
Ülpov xal &vidre TpajpaT:. vepereoóvy 
gaTeAel 05 abró0, 6b T&v 'EAAf ver 


füewa» yàp Tobs 'Hoalorov lepeis 
Éepasrebew ToUs àqioBkrovs. Quae 
repetivit Eustathius p. 330. 

* Lemnum cur delatus sit ratio- 


nem quidam reddere studuerunt 
ab scholiasta Homeri Il. 2, 735. 
memoratam, fé«sar vyàp (ol "EA- 
A»ves) Trois 'Hoaíorov tapes 6epa- 
eber Tos Óquobficrovs, de qua ni- 


(TIperreo(Aed $c), ob uv Épnuor 
TÓÉV Üeparevaóvrom, o096 Aveppisué- 
vor TOU 'EAAqvikoU" ToAAoUs Te "yàp 
Téy MeA(lBoiar oikoóvTev Lvykara- 
ueivas. (arparmybs 86 Toírov jv), 
Tois Te 'Axaiois Bdxpva éxeAOeiy, bri 
&xvéuse cQàs ürhp woAepiuxbs al 
qYoÀAGr àvrdtios la8fjvas 84 abrbr 
abríka iwb Tf BóAov rfjs Anurías, 
és $» Aéyerai veceiy Ó"Hoairros. 3$ 
94 dAaóve: uà» Tàs paruüs vócovs, 
éxpa-yiy 86 alya Taxi, Übpovy 86 lára: 
Uyua pórov éprerár. 


B 


-* . L1 * -* 
ee». C6 HE OPEITENAPPTOGY Ui TU) 6s 


GUKTLS QUNM Nr, 6v 


-—.— 
M * 


, " Ktiuat à 
JT oma cos dias. pou owIe 

a Nesb, Toi GUI, taCo;rai 6 07 
lostratus alter Imag. p. 5S9. cuju: 
scholiasta Sophoclis ad v. 270., qt 
memorat, Aéyerat es év Arjuro jJov. 
rapà rov atyiaAoy vro 6peos émArrys, 
usus quam mythographi recentio. 
traditam ab antiquis auctoribus fa 
Servii narrationibus intelligi potest 
bit, ** Philoctetes, Poeantis et Der 
Lemno esset, coluber ejus pedem p 
miserat, irata ei ob id, quia solus pra 
pyram construere, quum humanum 
mortalitatem traditum. |. Ob id ben 
divinas ei donavit. Sed quum Acl 
ferre non possent, jussu Agamemn 
est cum sagittis divinis; quem expc 
mine Phimachus, Dolophionis filiu 
Virg. Aen. 3, 402. '* Philoctetes aut: 
comes; quem [lercules, quum igne 
ret, petiit, ne alicui sui eo-777 — 


DE FABULA PHILOCTETAE. 11 


percusserat tumulum. Ergo quum putorem insanabilis vulneris 
Graeci ferre non possent, diu quidem eum pro oraculi necessitate 
ductum tandem apud Lemnum sublatis reliquerunt sagittis. Hic 
^ postea horrore sui vulneris ad patriam redire neglexit; sed sibi par- 
vam Petiliam in Calabriae partibus fecit." Apparet ex his Sopho- 
clem et scriptores plerosque in eo consentire ut Philoctetam Lemni 
esse relictum fingant, sagittis quidem instructum quas ab Hercule 
accepisset, sed quem illae usum olim essent habiturae non magis 
quam ceteri Graecorum duces scientem. Nam extremo demum 
belli Trojani tempore per Helenum, vatem Trojanum ab Ulixe cap- 
tum, patefactum erat non expugnari posse urbem nisi adducto cum 
Herculis sagittis Philocteta: ex quo sequebatur—quod Homerus 
verbis ráya 96 uyo«o0at (ueAXov ' Apyeios frapà vquai $iXokrirao dya- 
xrog subindicasse videtur—Lemnum mittendos esse qui Philoctetam 
sive volentem sive nolentem cum sagittis Trojam deducerent. Quo 
'  eonsilio in fabula Sophoclea Ulixes et Neoptolemus Lemnum se con- 
| ferunt Philoctetamque, quem nec dolo capere nec precibus movere 
possunt, tandem insperato Herculis auxilio voti compotes facti 
Trojam deducunt, quam, postquam morbo liberatus fuerit, expug- 
nsturum eum esse ab Hercule praedicitur. Quod argumentum 
quomodo per partes singulas tractaverit Sophocles ex Summario 
fabulae cognoscetur. 


Seen fabulae est in. ora i 
antrum, ad quod duplex pate 
Philoctetes. Prologum (1-134 
lis filius, qui eum nautis, ex qc 
appulerunt Philoctetae ''rojar 
Neoptolemus, rei adhuc ignar. 
qui Neoptolemum videre jubet. 
Quod ita esse Neoptolemus ind 
cognito Ulixes Neoptolemo exp 
ab Hercule moriente acceperit 
locteta. Meque enim Trojam ex 
hoc consequantur ab Philocteta 
exoso ut nunquam sponte illuc 


Quod Ulixes aegre persuadet N 
ad vim Philoctetae, si opus sit, 
modi fraudem propenso. Vin 
Neoptolemo pollicetur speculat 
esse missurum, fraudis, 
cujus ex sermonibus ab U 


turum esse quid dicendum *- 
Tec 





SUMMARIUM FABULAE. 18 


219.-675. (érewróho» a.) Remanente igitur in scena Neopto- 
lemo prodit Philoctetes et instituto cum Achillis, veteris amici, filio 
—nam hunc se esse Neoptolemus statim ab initio patefacit—collo- 
quio injurias ab Atridis et Ulixe, a quihus adversus Trojam navi- 
gantibus propter vulnus ab serpente ipsi inflictum ante decem fere 
annos in Lemno insula relictus omneque malorum genus perpessus 
sit, ita exponit ut non solum commiserationem moveat Neoptolemi, 
sed etiam odium ejus augeat adversus Atridas, a quibus se quoque 
imiquissimo laesum esse judicio Neoptolemus Philoctetae, rerum ad 
Trojam gestarum adhuc ignaro, narrat, quum arma Áchillis patris 
mortui non ipsi, cui debebantur, sed Ulixi tradiderint. In eandem 
tententiam concedit chorus interposito brevi carmine (391-402.), 
quo hoc effücitur ut Philoctetes magis etiam quam antea fidat Neo- 
gtolemo, qui continustis cum Philocteta sermonibus alia plura pro- 
fert odii sui erga Atridas et Ulixem documenta, seque ipsum, procul 
habitis Troja et Atridis, Scyrum, quae ipsi patria est, rediturum 
eme significat, discessumque ex Lemno parens Philoctetae valedicit. 
Qno Philoctetae animus, ut praevideri ab Neoptolemo poterat, tan- 
topere commovetur ut enixis ab eo precibus petat ne ipsum Lemni 
relinquat, sed in navem suam receptum domum ad patrem senem 
Poeantem reducat, exiguo temporis viaeque dispendio. Quibus pre- 
&ibus suas chorus adjungit, movetque Neoptolemum ut consentiat. 
Quo audito Philoctetes antro in quo adhuc vixerit, nuno valedictu- 
rum se esse ait Neoptolemumque invitat ut se illuc comitetur. 
Quod priusquam faciunt, personatus ille, quem Ulixes ab se mis- 
sum iri Neoptolemo praedixerat, nauclerus advenit callideque com- 
posita oratione, et nulla ab initio facta Philoctetae mentione, non 
alio consilio se huc appulisse ait quam ut Neoptolemo, quem nunc 
hie versari casu compererit, proderet Phoenicem Theseique filios, 
Acamantem et Demophontem, mox esse adventuros ut Neoptole- 
mum, qui in patriam redire decreverit, Trojam reducant. Quod 
Atridarum jussu illos facere statim perspicit Neoptolemus miratus- 
que quod non Ulixem potius roiserint, ab nauclero audit hunc quo- 
que cum Diomede ab Atridis esse emissum, ut Philoctetam "Trojam 
Teducerent. Quem ubi eum ipsum eese audit apud quem nunc 
vwerwentur, Neoptolemo nescienti quo consilio Philoctetam, quem 
elim ipsi ab expeditione adversus Trojam excluserint, nunc tanto 
wudio repetant Atridae et Ulixes, Heleni, vatis Trojani ab Ulixe 
apti, vaticinium enarrat, ex quo cognitum sit Trojam non pote tx- 





ene Hee SeCUIIUIIg 

6726.- 729. tarámtoy xopov a 
optolemus et. Pliloctetes,; ehoru 
est affectu, mala quae. Pluloetetz 
bit, nullaque fraudis, quae pra 
fore sortem Philoctetae augurati 
eandem ex qua Hercules olim ad 

130.-826. (émevaódiov B'.) Ver 
prodeunte ex antro Neoptolemo 
impetum ab initio quantum fieri 
mos erumpit ejulatus commissoq: 
in Ulixis manus incidat, arcu, mos 
in somnum profundum incidit. 

827.-864. (acrác«ov xopov B.) 
ab Ulixe dati recordatus auctor il 
consopitus jacet, opportunitate uter 
tet, relicto Philocteta. Quo nihil 
ex Heleni vaticinio intellectum si 
opus esse Philocteta ad Trojam ex 

865.—1080. (émeoóbioy y.) Ex 
adstantemque sibi adhuc videns N: 
compellat, nihil dubitat quin is nui 
loctetae in patriam reducendi spe 
Oratione N-. - ^ 


SUMMARIUM FABULAE. 15 


non solum Neoptolemi nomini, sed etiam Achillis patris memoriae 
infüctum expiari posse videatur. Ad quae quum Neoptolemus ita 
respondeat ut metuendum sit ne dolum ab Ulixe magna arte exco- 
gitatum irritum sit redditurus, Ulixes ipse, qui in vicinia occultatus 
sermones hos audiverat, prorumpit statimque ab Philocteta agnosci- 
tur, qui etsi nunc omni ex parte circumventum se esse videt, tamen 
neque oraculi auctoritati, quam Ulixes praetendit, nec ceteris qui- 
bus ille utitur argumentis ullo modo cedit. Quamobrem Ulixes 
solum se arcum Herculis, quo Neoptolemum potitum esse novit, 
asportaturum, Pbiloctetam vero Lemni, omni destitutum ope, re- 
licturum esse minatur. Ita Philoctetes nihil sibi reliquum esse videt. 
quam ut sd Neoptolemum se convertat, qui ne novas moras afferat, 
ad navem abire ab Ulixe jubetur portum mox relicturam. Cui ob- 
temperat Neoptolemus, non sine aliqua spe fore ut, dum ipse et 
Ulixes ad navern regressi absint, Philoctetes in mitiorem sententiam 
convertatur. 

1081.-1217. (xouuot,) Solus igitur in scena relictus Philoctetes 
injuriarum sibi factarum memoriam repetit, sed etiam nova quae ei 
immineant in insula relicto et arcus ope destituto omnis generis 
mala describit, adhortationibus vero chori, qui, ut antea Neoptole- 
mus et Ulixes fecerunt, ipse quoque reditum ad Trojam commendat, 
tanta adversatur obstinatione ut facilius manum sibi ipsi se illatu- 
rum quam illuc abiturum esse declaret. 

1218.-1471. (££oSos.) Choro jam ad navem abituro Neoptolemus 
et Ulixes redeunt, acriter inter ee contendentes. Nam Ulixes in ea 
perstat sententia ut arcum Philoctetae dolose ereptum retinendum 
"Trojamque perferendum esse censeat, Neoptolemus vero quo diutius 
dolum Ulixis jussu commissum considerat, tanto acrius improbi facti 
conscientia pungitur, qua non aliter liberari posse sibi videtur quam 
arcu Philoctetae reddendo. Hoc igitur facturum se esse dicit nibil- 
que curat convicia Ulixis, qui totius exercitus vindictam adversus 
Neoptolemum invocaturus abit. Quo facto arcum Philoctetae red- 
dit Neoptolemus eumque, restituta libere agendi potestate, denuo 
adhortatur ut Trojam se deduci sponte consentiat, ubi non solum 
peritorum medicorum curam sit experturus, sed etiam deorum satis- 
facturus voluntati, suaeque ipsius gloriae consulturus, fine laboribus 
belli per decem annos producti imponendo. Ad quae argumenta 
Philoctetes, cujus in pectore inexpugnabile adversus Atridas et 
Ulixem, a quibus nova mala metuit, odium residet, ita respondet 





16 SUMMARIUM FABULAE. 


ut dignius utroque fore contendat, si in suam uterque patriam red- 
eant, Philoctetes Oetam, Neoptolemus Scyrum. ta Neoptolemus, 
omni ademta Philoctetae ab sententia sua dimovendi spe, tandem 
consentit ut Philoctetam domum reducat, quod is grato animo ac- 
cipit, Neoptolemoque Achivorum metuenti vindictam telis ab Her- 
cule acceptis, si quid illi contra Scyrum moliantur, adfuturum se 
esse pollicetur. Verum hoo ipso temporis momento Herculis per- 
sona in OeoAoyeio, quod est in superiore scenae parte, ostenditur, 
qui ab Jove jussus iisdem fere quae jam antea ab Ulixe et postremo 
ab Neoptolemo expositae erant rationibus Philoctetam movet ut re- 
licta Lemno cum Neoptolemo adversus Trojam naviget, ubi et 
Aesculapii ope sanitatem sit recuperaturus et occiso sagittis Her- 
culis Paride, belli auctore, Trojaque in Graecorum potestatem red- 
acta immortalem gloriam adepturus. 

Ita in fine fabulae deorum voluntate perficitur quod improbis 
quae in initio fabulae meditatus erat Ulixes artibus effici non po- 
tuerat. . 


Argumentum in hac fabula tractatum Sophocles alia continuavit 
tragoedia, quae duiokrzr»s €» Tpoig inscripta fuit, ex paucis tantum 
quae supersunt fragmentis cognita. Cujus partes singulae quomodo 
conformatae fuerint ex Herculis praedictione, qua prior tragoedia 
finitur, conjici potest. Videtur igitur in initio fábulae Philoctetes, 
postquam "Trojam pervenerat, eodem fere habitu quo in fabula su- 
perstite iisdemque ex tetro vulnere doloribus cruciatus prodiisse, 
sed mox Machaonis arte sanatus ratum fecisse quod Hercules prae- 
dixerat, occiso per Herculis sagittas Paride Trojaque ab Graecis ex- 
pugnata. 

Eandem fabulae Philocteteae partem Achaeum, Sophoclis exem- 
plum secutum, tractasse probabilis Urlichsii conjectura est in Dis- 
sertatione de Áchaeo Bonnae edita a. 1834. p. 335. Nam Agamem- 
nonis ad Achivos orationis fragmentum, quod ex Achaei Philocteta 
servavit Suidas s. v. éAeAeU, aptissimum est fabulae in qua Graecos 
Philocteta, ut oraculum jusserat, ad Trojam reducto urbem diu 
frustra obsessam certa melioris successus spe aggredientes produx- 
iese videtur poeta. 

Obscurior est Antiphontis, Philoclis et 'Theodectae tragicorum 
memoria, qui ipsi quoque Philoctetam tragoediarum argumentum 


SUMMARIUM FABULAE. Nw 


fecerunt, de quibus nihil praeter nomen compertum habemus, nisi 
quod Theodectes ab antiquioribus tragicis eo discessit quod non 
pedem, sed manum Philoctetae morsu serpentis laesam esse finxit : 
quod ad verbe Aristotelis Eth. Nic. 7, 8. &emep & O«oMkrov diio- 
amíroe iwà ro) Éyeos rexrypávos, annotavit scholiasta ab Cramero 
editus in Anecd. Paris. vol. 1. p. 243, 15. GeoMergs vpayuis Jv xal 
wopéye: rj» xeipa. Sebrypévoy viv düvorríryy im Ójeas. kal péxp 
pás sroJAo drrérae mpós ràs Aras xal rois móvovs, Üarepoy M ijr- 
iy xal iBóa * xóyare riy dpi xeipa." 

Epicharmus et Strattis comici, quorum fabulae düvorrjrzs in- 
scriptae ex paucis tantum cognitae sunt fragmentis, qualem p- 
duxerint Philoctetam nescimus. 

"Tragicorum Latinorum qui Philoctetae fabulam tractaverit unus 
memoratur C. Attius, cujus quae supersunt viginti circiter frag- 
menta, collecta ab O. Ribbeckio in Tragicorum Latinorum reliquiis 
p» 173—179. ita sunt comparata ut prorsus incertum maneat quid ex 
quoque trium principum tragicorum Graecorum sumserit, quid ipse 
aliter instituerit, etsi una alteraque sententia quam ex Atti tragoedia. 
excerpeerunt grammatici, aliquam cum Sophoclis versibus similitu- 
dinem habet : de quo dixit Ribbeckius p. 310.311. Prologum fabu- 
Jae Attianae neque ab Ulixe et Neoptolemo, ut apud Sophoclem, ne- 
que ab solo Ulixe, ut apud Euripidem, actum esse versus ostendunt 
anapaestici, quos ex initio fabulae servavit Appulejus de deo So- 
eratis c. 24: in quibus Ulixes splendide laudatur, ab comitibus, ut 
Ribbeckius probabiliter conjecit, felicem in insula adventum gratu- 
lantibus. 

De tempore quo Sophoclis fabula edita est didascaliarum, qua 
scriptor Argumenti utitur, auctoritate constat, qua olympiadi 92, 3. 
(anno aetatis poetae octogesimo quinto) adscripta fuit. Quam nota- 
tonem non solum numeri versuum metrorumque delectus coufir- 
mant, sed etiam carminum choricorum compositio, valde diversa 
ab sublimiore antiquiorum fabularum poesi similiorque Euripidi, cu- 
jus cum fabulis plurimis hoc quoque haec Sophoclis tragoedia com- 
mune habet, quod introducto ex machina deo ad finem perducitur : 
quo artificio Euripides aliique posteriorum temporum tragici multo 
esse frequentius usi videntur quam Aeschylus et Sophocles. 





$IAOKTHTHZ. 


OATZZETYZ. 


' AKTH gv fjbe ríjs mepuppórov xBovis 
Afuvov, Bporois &ererros o0? olkovpévm, 
£y, d xpar(rrov marpós 'EAXjvov rpaels 


1. "A«r] Jam scholiasta obeer- 
verit oram Lemni desertam intel- 
ligi. Neque enim totam insulam 
incolis vacuam dicere potuit So- 
phocles. Quin Aeschylus et Eu- 
Tipides, teste Dione Chrysostomo 
P. 549 d., chorum fabulae ex Le- 
monis composuerant, et Euripides 
etiam Lemnium quendam intro- 
duxerat, Actorem nomine, qui- 
cum aliqua Philoctetae notitia in- 
tercederet. Homerus, qui Iliad. 
2, 731. ita dicit, &AX' piv é váoy 
seiro wparéo ÉXyea da yw, Mir 
dr dryabég, Bi pav Mov vies "Axai- 
v, uel. noxB(ovra xaxé Oxoópo- 
Fes ipo i8 ye kém dyiur 
ráxa Bà urfcesón: (ueXAor " Apytiot 
sepà »uocl uowrírae üraxror 
nihil videtur de ista immanitate 
Graecorum, quam Cypriorum scri- 
ptor, et inde alii cecinerunt, cogi- 
tame, sed relictum ibi judicase, 
quod vulnere retineretur. Ac fue- 
Tunt, ut scholiastae ex iisque Eusta- 
thius referunt, qui sperasse Graecos 
dicerent curatum eum iri a sacer- 
dotibus Vulcani, qui sanare vipe- 
rarum morsus scivisent, Cyprio- 
Tum scriptor, ut ex Procli excer- 


ptis discimus, ob foetorem ulceris 
expositum tradidit. Alii, ut rei 
atrooitatem augerent, in quadam 
deserta insula relictum dixere. 
Nam in scholio Ven. ad Iliad. 2, 
711. scribendum 4v veil pfe 
pro é» rj cilio ipfe. HERM. 

1. Écrerror] Apographa, uno 
excepto Flor. T, Éeremros. V. ad 
v.33. Similiter xGpos ü&ucros obl" 
olerrás Oed. C. 39. 


cum participio constructus, ut *ye- 
*yós, 9s, BAacrá» construuntur et 
illud ipsum verbum apud Aeechy- 
lum Sept. 793. waibes umréper 
Tefpsuiva,, alioque, quia parti- 
cipium substantivo cognatum est: 
unde haec structura interdum 
etium verbis adhibetur quorum 
modos ceteros vix cum genitivo 
constructos reperias. Ad rpaéeís 
quod attinet, substantivo cognato 
pofi Sophocles usus est Oed. T. 1. 
Káduov roo wáAat vía vpopíi. Coto- 
rum verba simillima sunt Sophoclis 
fragm. 497. üplerev warphs "EAMI- 
rw» Tpajes, ubi 'EAMre» pariter 
cum sarpér conjunotum est, quod 
drbpés notionem contnek. 








UN erue. Bupbs vyepas. 
1126, abris B'drierae NeorvóAeno, 
Quinque ayllabis Eu- 
NeoxróAeuos ya- 
rore. 
Melienses s. Malien- 
onum, MaAiis Dorum 
lingua, appellabantur proprio qui 
ad sinum Meliacum s. Maliacum, 
quem Sophocles Trach. 636. My- 
Alla Myra» dicit, habitabant, quo- 
rum terram MyAlla »» appellat. 
Herodotus 7, 198. 0r. 8, 31. Hi 
Thucydidis tomporibus i it ts di. 
visi erant populos Vid. Thucyd. 
à, 91. Sophocles sutem hic id 
nomen latiore sensu ad omnes 
Thesealos oxtondit, ita ut complec- 
tatur loca, quae sub imperio Poe- 
antis erant, i.e. Mothonen, Thau- 
maciam, Meliboesm,  Olizonem 
(rid. T2, 16. qq quae quidem 
ibus ad Magnesiam re- 
fobbentur testo Strabone L 9. 
p.m. L CHULTZIUS 
(qui sub L'Pr Mee 

















9 IAOKTHTHZ. 
sapfjp éxfjAois mpoaOcyeiv, àÀA" &ypíaus 
xaréiy! àel mv orparóneboy Ovcdnulass, 
Boüv, areváov. àAXà rabra pv v( bei 
Myew ;. xpi) yàp o paxpáv jjpiv Aya, 
p] kal pá&p p! fjkovra kàxyéo ó mv 
eóduspa rQ vw abríy' algíjoew boxá. 
àAX' fpyov jj cóv rà Aold! jmnpereiv, 
cxoreiv 0 Gov 'ar' ivraüfa blerouos mérpa 
ToidD, t i» yóxei pv jALov ben 
mrápearw évOáknois, ey 0tpev 0 Ünvov 
& dpqurpiros aiAlov mépnei mvorj. 


9. speetieyir] Sic, non spestlye 


21 


10. xaréx] xardyer — 14. 


tiri] x in litura pro x 
insertum ab S ut videtur. 


dicit et sufütus, quae saepe con- 
juncta memorantur inde ab Ho- 
mero Il. 9, soo. Aoifj re x»lop re 
ro Ee x 6eoís. 


. dein] "Tranquillis 
Le non turbatis a verbis 
vatis Qureruian), qualia a sacri 
dis abesse oportebat. SCHULTZ. 

10. kereix ex. paucis apogr. re- 
situtum pro xerexer', quod est in 


eredi] Mor (io) im 
Flor. T. In quo mani- 
Jim est latere liqer, quod li- 
brario obversebatur ex loco simili 
Traoh. 787. éewáro yàp witorhe 
sal uerápsios, | Boaw, lü(wv. ubi 
lide apud Dior 1- L. 10,137. in 
odios »ymi Maii similiter in 
wi(wr est depravatum. 
12. àxuh) Tempus opportunum, 
ut ebx Bipas üxpfj Aj. 822. 
13. whxyíe — cósisua] Effun- 
1. ; um sol- 
"ertetiatun. Sic 
imei (velut Eurip. apud 
zr Flor. 9,16. dera M uéxÓur 
Té» wply dwxém xdow), pariter- 


niet 








15. Aolg!] Aoíz", $ a m. pr. 
Pep rid u 


16. € 


Lat il. G. » 
ErwlIDSIWS 


15. rà elg! ówmperéi] Reliqua 
ial v. 1024. ols ob 
Ta 


16. € eet in apogr. omnibus, 
Bioropos vérpa) 2 tragicis 
mérpa pro ürrpor dici monuit 


Klmsleius ad Eurip. Med. 1326. 
olkov àuglSvpor werplyns woirns di- 
cit v. 159. exfpa wérpas Birviov 
v. 952. 

21 erii] Speluncs illa pervia 
erat, patens et orienti soli et. ooci- 
denti, ut, ubi frigus csset, in ante- 
meridisno et pomeridiano sole se- 
dere posset Philoctetes, quae est 
dAlow Bri dvBdxnu, in aestivo 
autem calore aurs ad 
somnum invitare. HERM. Com- 
parenda cum his ipsius Philoctetae 
deecriptio v. 1082. 1456. 

18. ér6dxmei] Substantivum ex 
hoo uno looo Dara wt 6dnei, 

Col. 9. restitu- 


"o "harpiro] Sdol «à by 





o9 
' 


Qoréponta TCT, Me (OV nt, "ua-. au 
QíTrpnTor. TD €£ ékaTépav Twv uepav 
Terpqutvoy. üyrpov..— l)e forina. ad- 
jectivi v. Porson, et. Selacfer. ad 
Eur. Med. 1363. WUNLD. 

ajAiov| atio» etsi. plerumque 
de stabulo usurpatur, sipniticat 
omnino locum quemcunque in 
apris et sub dio quieti capiendae 
opportunum, quod monuit Span- 
hem. ad Callin. H. in Dian. 8;. 
p. 228. ed. Ern. SCHULTZ. Pro 
Ó! üuqQirpriros abAÍov proprie de- 
bebat 8! àuqorépov eTóuaTos dici, 
quum verba sérpa Toid5e, va prae- 
cedant. Excusatur autem repetita 
antri mentio eo, quod verba é» 
Vóxei — dy6dinois interjecta. sunt. 
WUND. 

20. Baiby 5' Évegüevy] Sc. Tov Ér- 
vpov, paullo infra antrum. WUND. 
Baiby adverbialiter dictum cum 
Kyepüey, non cum orór conjun- 
gendum. Sic Dioscurides Anthol. 

t. 6, 2320. a DBonitzio citatus, 
els 86 kárarres Éyroov f*- —' 


o£ "Obvace, rolpyov o) uaxpàr Myes. 
LoxG yàp olov etras ávrpov elropàv. 
OA. &vaOev, 3) káreÜev ; o) yàp évvoó. 
NE.r? ifórepóe, xal ar(Bov y. olbés xrózos. 


OA.Épa kaf' éxvov pi) karavAuels xvpjj. 


NE.dpà xeviyy olkyow àvÜpámav B(ya. 
OA. odà' viov olkomoiós éar( ris rpodií ; 


jy yl 


S9 IAOKTHTHZ. 23 
NEOIITOAEMOZ. 
3o 
31. pud; Weelckerus pro rpotéi. 
reputandum statim monet. Xí- 


scriptum, ef: sovo?ro, Buavooiro. 
Fs: pr puppi 
Bpaxelas xpávrai. et rectius for- 
tame, ut hoo dicat grammaticus, 
« hoc corripi, ut o: apud comicos 
(velut in v. woià), quanquam non 
propria horum est haec correptio. 

46. rolpyor ob uaxpis Afyes] 
Sensus, id quod a me quaerendum 
Jicis non longe abest. Aeschyli 
Agam. 16x0. rofípyor ob ixàs vóbe 
eomparat Hermannus. 

28. ob yàp érvos) Non intelligo, 
inquit, utrum supra an iní 
Eadem verba in Oed. T. 


HERM. 

39. xal eríBow *' (sic Triclinius 
pro ') oidels rivos] Neoptolemus 
quum nullum incessus strepitum 
eme vel nullum incedentis strepi- 
tum audiri ait, hoc significat, 
xem, qui veritus adhuc ne in antro 
inesset Philoctetes procul afuerat 
ideoque ne satis quidem cogno- 
scere illud potuerat, propius jam 

posse, quod Philoctetes 
non ineese nunc in antro videatur. 
Nam qui ante antrum stabat si 
nullum incedentis strepitum audie- 
bat, in alterutra versari sententia 
debebat, ut putaret aut non inesse 
Philoctetam, aut, si ineeset, recu- 
buisse. Prius crediderat Neopto- 
lemus, posterius cautior Ulixes 


Bev de incessu dictum ut v. 206. 
WUND. In apogr. nonnullis ró- 
*os, annotato tamen in Flor. T. 
qp. kal eróros. 

30. a£ Üxvov] Dormiens. Trach. 
qo. Tí xph, 8dvaróv vw 3 xof. 
Visor irri epivnas 

xaravicÉels] In apogr. nonnul- 
lis in karaxAióels mutatum. — Illius 
verbi unum pneter hoc apud tra- 
gicos exemplum est apud Eurip. 
Rhes. 518.» piv karavAlaóore- 
xal yàp eb$pórm. Frequentius est 
apud prosae orationis scriptores, 
qoum exempla collecta sunt in 


3t. xevhy — Bxa] Similiter yv- 
nis rep dicitur. V. ad Ajace 

31. rpoód omnem victum appa- 
ratumque, quo ad vitam susten- 
tandam opus eet, notat, olkewoiós 
autem active dictum videtur, ut 
comprebendat utensilia, quibus lo- 
cus aliquis in modum domus in. 
siruMur. HERM. Non ap 
quomodo utensilis vel supellecti 
lem rpooàr dicere potuerit. pid 
obrem Welckeri recepi emendatio- 
nem zpw$f. fimiliter ut monet 
"Wunderus, in versibus proximis 
poculum nulla arie factum rexrá- 
para et igniari& &nsalpigpa Phi- 
loctetae appellan! 





tur. 





24 


ZOPQOKAEOTZ 


NE.orvrrij ye QvAAàs ós évavA(Qovr( ro. 
OA.rà 9 &AX' &pypa, kobbév écÓ' )nóoreyov ; 


NE.airófvAóv y' &kmopa, dAXavpovpyob Twós 


35 


rexrüpar àvbpós, kal Tvpei' ópoU rábe. 
OA.xeívov ró 0ncaspupa anpaíveis róbe. 


33. évavAl(orri] Post éy litera erasa. 34- 
34- dX] Ex 4d, ut videtur, factum & m. pr. 


rum notae. 


35. Nullae persona- 


35. $Aavpovp'yob] $Aavpovpyol, accentu priore deleto ab eadem manu 


quae circumflexum scripsit. 


MN eTurrf; ye QvAAds] Scholi- 
asta, xauacTpecía dk  QÓAXwr. 
spepérn kal vaTovuév, ós xoi- 
pepnévov év' abrij Twos. Sensus hic 
est: folia calcata sic, ut ab eo. 
qui stratum facit. WUND. 
erecrrf, ut ex apogr. quibusdam 
scribebatur, apud Eustath. scri- 
ptum p. 778, 54. Bed in aliis, ut 
in codice et apud Suidam erurríf 
8. v. a TurTol, quemadmodum e7.- 
TTos V. 2. ex libris melioribus re- 
stituendum pro vulgato Écreurros, 
quod etiam apud Suidam legitur 
8. V. lerevrros. Ducitur enim hoc 
adjectivum a praeterito éeríBnuas. 
e'irTol consentientibus libris apud 
Aristoph. Acbharn. 180. Hesychius, 
crurrijs €0pas: óBevouérns 6o. et, 
eTurTÓs : $vkybs, ? cTepebs xal se- 
Tmpéros, &srb ToU cTelBew Tb va- 
T&v. Male vero xarésrujas pro 
eeréoreas codex in Oed. Col. 
497 
34. Tà P &AX' Épuua] Reliquue- 
"e locus speluncae vacuus? ut ex- 


plicat Wund. 
35. abrótvAo» Hesych. explicat 
abTobnuuobpysnror — LÓxor. te 


Schol. svorfpir» puovótvuXor, Téxvnua 
&»Bphs $ajsAws dpya(opérvov, 8 éarw 
iBiérov xal ob Trex»írov. Eustath. 
P. 1332, 17. Üpowr 5$ wpbs Tb abro- 
xóewvor Tb abTokáBÓaMor, xal Tb 
*apà Xo$okAe( abrótuXor Üxwwpa: 
xa] ÜAews Üca (pya obx els kdAXos 
éckeban Tau, Addit Musgr. ad Oed. 


Col. 188. abrósvpos Épros ex Athe- 
naeo p.II4. C. Eadem significe- 
tione abróftvAos dicitur in 
Apollonidis epigr. Anth. Plan. 4, 
235. Quae comparavit Schultzius. 

$Aavpovpyyov] Duplex codicis ac- 
centus fecit ut in apographis aliis 
QAavpoüpyou aliis $AavpovpryoU scri- 
beretur.  RHectus accentus $Aaw- 
povp'yoU Bervatus apud Suidam s. v. 
$A^avpóraroy et Moschopulum Diot. 
Att. 8. v. QaUAor. Composita enim 
cum (pyov oxytona sunt: vid. 
Arcad. p. 88, 16. 

36. Texvfuar] De usu numeri 
pluralis v. Porson. ad Eurip. Orest. 
r051. Sio artes apud Virgil. Aen. 
5, 359. et clipeum efferri jusrit, Di- 
dymaonis artes. 

vupei' ÓuoU TráBe) *upeia igniaria 
sunt, quae hic non lignea videntur 
intelligenda esse, de quibus dixere 
Salmas. in Exerc. Pli P. 126., 
Casaub. Lectt. Theocr. c. 20., 
Wesseling. ad Diod. Sic. 5, 67., 
sed silices, ex quibus ignis elioie- 
batur (vid. v. 296.), nec solum hi, 
Sed etiam quae accensi ignis reli- 
quiae prodebant, quem illi silices 
usum haberent, ut carbones, cine- 
res: ut perridicula sit dubitatio, 
quae a quibusdam excitata est de 
repugnantia quae sit inter hunc 
locum et v. a 

37. kelvov Tb 6ncalpirua e»pual- 
ves (cnualve apud Suidam s. v. 
svpeia) TÓD«] Ipeius has dicis dei- 


9IAOKTHTHZ. 


25 


ONE.) loó* xal rabrá y' &AAa GdXzerat 
dam, Bapelas rov voerelas Ma. 


OO Aávrip karowet roócbe rois rómovs capás, 


klar! oUx éxás mov. más yàp àv vosáv àv)p 
xüXor maAaud kngl mposfals paxpáv ; 

ÀAX' $^nl $opBis vdoror éfeiifAvÓev, 

5) $éAAov efr vóbvvov xároilé rov. 


rür oi» mapóvra mépyrov és karacxomiyv, 


pi) kal AáÓp ue mporzeady" às paAXov ày 
Éxorró y! fj robs mávras "Apyelovs AaBeiv. 


4o, irr) n 


tias, i. o. ipeo est quem quaerimus 

wt ex hac ejus supel- 

lectile intelligo. — Mox, ubi de 

gensis acepít, idem etiam confi 

dicit, ut omni dubitatione 
exemta HERM. 

38. lob loó exclamatio exultantis 
quod reperit quae investigaverat, 
ut spud Platonem Rep. 4. p.433 
D., vel propter laetum nuncium, 
ut Aeehylum Ag. *ü 
interdum apud comicos. ld loj 
les scripserunt grammatici non- 
mulli, ut ab lob 1, quod. juod gementis 
est, distinguerent. Ét sic est apud tragicos 
Rookie gu. i scholiasta, 

lai rovro Bi wepirrárat. 
Arcidius p. 183, 25. aliique Hero- 
diani sectatores solum ponunt oxy- 


tonum loó. 
IA sdverbii prae- 
erea sensum habet. Nam hoc di- 
eit, Sit praeter poculum et igniarium. 
etiam pannos in antro conspici. 
Similiter Aj. 516. 
vurpll! forucas 
amrép! DX apes naar Nec 
dimimile est KAAor pro usitatiore 





g pium, de quo dii ad EL tis 
Formes] rhv ix. modo 


39. Bapeas — 


45. ds acripei pro els. 


7. Dore] Alte- 


vásov üxafapcíay dicit, ut explicat 
Scholiasta, 1. o. saniem ox vulnore 
profuentem, quae Bapeia dicitur, 
quia foetida est. Sic Bapeim doy 
et Baplorpos dicitur. 





dictum Oed. Col. 12. sposüépkow 
avraxfi comparat Wund, 

5 drl QopBüs vécror dieMAv- 
9er] In. Qua victum quaereret, 
ae contuli breviter, ad victum. 
quaerendum Nácros pro via. 
et itinere simpliciter saepius 

diagico posti, ut in Eur IBhg. 
A966. lar. Rhe qi7, ei sic 
etiam verre» in Helen. v. 481. 


897. HERM. 
45. 7l d Pedissequum 
aliquem dicit, eundem qui v. 1a5. 
exoxbs. vocatur. 
47. Üvorró p! 3) robs wárras Pe 
qrows AaBiv]  Exspectes ior" 
É'—, quo prima codicis seriptura 
ducere videatur. Bed pronomen 
enditicum non minus recte posi. 
tum est quam in Homerico $ p' 
dvéeip, $ yb c, aliisque senten- 
ius distincte quam per obe 
Eodem 

















ON n 


S Adr iur CxKAe 


cese cji UPOYyUS 


Yon i 


Dreror d 





QR R6 Md mol 





iy ró0 





Aéyew, "AyiuAés 


meis 0 is mpis oixor, àxuz 


arpárewp? "Axaiür, fxÜos 6 


85. dex peus] Dex époa s 
dpa] dxSipar 


monet Wund,, pronomen ejus, de v.« 
quo potiwimum sermo ex, forma — & 
enclitica eHertur, ut infra v. 524. tior 


1051. Oed. T. 1478. & 
AaB] noA in apogr. non- opt 
nullis, uio 


48. fpxeru] I.e. üwípyerni à. cabi 


Segérer cir nerserorie, ut explent Nec 
Sic v. 1181. gh, wphr dpolov Bip 
Abs, ps. à 


49. Neoptolemus doli quem 4c 
Uifos parabat ignarus, pedbec- 
juum suum ire ad obrvandum tec 
signifcavit, Ulixem jubet, si quid — s 
amplius velit, nunc proferre. Is rai 
est Beirepos Abyos.. HERM. : 
mre 


9 IAOKTHTHS. 


of o? &y Arratis ore(Aavres e£ olkov poAeiv, 


27 


ubiu Syovres ríp!! &Xorw "IMov, 

olx jj£locar àv "AxuAelav Grkov 

Mrs Boüvas xvpíos alrovuévo, 

ÀAX' abi! "Olvsaet zapitosar: Aéyov Go! üy 


B4ps xa iv Écxas! loxórov xaxé. 


65 


roéray yàp cit» àXywvet u^. eL 0 ipyáse: 


61. udvm] uórgy 
pro obbj* (v ab S) &kyvréis. 


60. i» Arrais] Hoc etiam omisso 
d» dici poterat. Sed addita prae- 
positione hoc dicitur, qui te Trojam 
adduxerint ita ut vis adducendi in 
precibus sita esset, ut, v. 102. v[ 8 
dr BA Bei paANov f) weícarr ye 
est, cur abductio ejus debet in dolo 
consistere! Sic recte Wund. 

61. W recte omissum in aliquot 
apogr. keen Dd phcged 
erpugnd tatem. vf»be est, 
Tb ci dé dis "Duov, ut. explicat. 
schol. Idem dicit Neoptolemus v. 
347- Prseiverst mE in Iliade 
parva ex qua Proclus p. 459., 

Ram de Philocteta oraculi es 
jam abducto dixit, pergit, wel 
NeerróAeuov "OBvsgebs dx Xxópov 
eyeyby rà fxha BÍbuci Tà ToU wavpór" 
gal "AxoAeis abrg darrá(erai. ut 
hoo que oraculi jussu factum 
emo dicere videatur, quod disertius 
dixit Philostratus jun. Imag. p. 865. 
Murov às obs "EAAqvas deróvrot. 
ds oin EA Ty Rrbs corro 3) 
Tpola wAÀy ois Alaxíbaus, aréAAveras 
4 rt du mh» X«üpov àvdpev B 
Tila, tvos lyrvyxd»e: 
ol ob prop o 

62. obx Mesa» —Boova:] Confiata. 
oratio ex duabus locutionibus, una 
obe Mlecdr cevár Axidelay rNev, 
et altera, oix Miwcdr coi Bovrai rà 
fria. HERM. Eat mutatio struo- 





64. abr] air 
dprása] dgydem. 


66. obBiy üXyoret u* scripsi 


turae, substantivo, quod cum infi- 
nitivo jungendum erat, relato ad 
verbum finitum, ex quo infinitivus 
aptusest, Simillime Ant. 480. xal 
vràp olv xelyoy fov éxarriipan ovbe 
 BovAeGses á$ov, quum deberet dici 
drama: BovAeisas róvàe viv d- 
9o». WUND. 

64. Aéyor] Participium referen- 
dum ad ea omnia quae praecedunt, 
indo sb infinitivo Myr E pro 
imperativo ito, ut abSà» 
dobot ofi byrd uot in Osd. T. 118g. 
refortur ad 187., etai ibi non 
tot quot Metae versibus 
verba iní ita sunt. 

65. lrxar doxáruv] I. o. aloxpó- 
a7a, ut, explicat schol. 

Appfrre idem est quod dppyrórara 
Oed. T. 464. . 
66. obiy &evywé u'] Sic correxi 
quur zedéae 
T oblér i &Aywréis).. Si- 
e ud Aristoph. Av. 
1506. àsb yàp ÓA«i u', et je dvd. à 
Zeis bjeru, libri plures JAéces. 
peri: si verum esset, roórur in 








T mutandum foret cum Butt- 
PATE igrérn id] id meti 
L4 caussa 
Gipodeqa prod jd éprázuet 
993. «l dperáv érbyxar! abra jh 
axdp pro el nl dperüy—. 





, v - 
uer €t Ul'üyki)s ovr€ 70v 7, 


^* 


epit OEC TOLT ol! oU6e]l! €vT. ( 


» * . ^. * . 
SATT c0 J€ Toca c /Nji vy ( 


O0ÀcAa kai a€ mpoaOuadepe 


àÀX avro rotro Óci voduuaij 


ÓTws yerimec rr üruajrev 


67. 'Apyelois] üpyyelouci, 8ed t eras. 


factum ex yevmuoi . Tv 


67. Ainry— Apryelos BaAeis] Si- 
milis verbi usus, etei alia structura, 
Aj. 1244. ?uàs—xakois BaAeire vov. 
et, Eurip. Ion. 751. oix eis àrio ovs 
Üecwóras BaAeis xapdy. — Nimilius 
quod Buttm. comparat Phoen. 1530. 
c kórov Üuuaci BaAcv, pro éuBaAcv. 

68. rà Tov6e róta] Conf. v. 114. 
115. Apte monet schol. wporperi- 
kàs els T» aevuuaxíar o0 rbv ÉvBbpa, 
àAAÀ yu 9s rà TóLa evópacev: eis 5€ 
Th» vópÜnciw Tbv NeomróAenov. 

69. T6 AapBdrov *ébov] Dardanus, 
Jovis et Electrae filius, auctor ;re- 
neris reguin Trojanorum, quem sub 
Ida monte Dardaniam condidisse 
Homerus tradit. CAMER. 

72. Tria Ulixea »€-— 





SIAOKTHTHZ. 


lfoita, vas, $íca ce p) rejuxóra. 


ToaUra dxoveiv pyót rexvàcÓat kaxá. 


' dB) ydp roi xrfjpa.rfjs viens Xafetv, 
TóAua" Bkauo: ?' at&is éxjavotpefa. 
xóy els dvadis jjpépas pépos Bpayo 
0ós pot reavróv, xjra rüv Aoumóv xpóvov 


xls mávrav ebceféararos Bporüv. 


8$ 


NE.4yà pàv obs ày rüp Aóyuy àXyG kiíuv, 
Aaepríov vai, roícde xal spáccew orvyó 
ljuv yàp oliv dx réyvns apáccew xaxíjs, 
ol airàs ol£', dis dasiw, cixddsas ipd. 


9X ly! Éroipos mpàs Bay ràv lybp! lyew 


79. vai Erfardtius pro xal 


79. Ta Erfurdtius recte pro xal. 
Particula si uti voluisset poeta, non 
sl, sed uà» dicendum fuisset. 

96r —repuéra] Sic Bato ap. 
Athen, 4. p. 163 C. ab Erf. citatus, 

Tuuéerepor cavroU éfeuas )) wépvxe 
rj 96e«, aliique. 

S1. ro, quod ex paucis apogr. 
restitotum, aptius quam ri quod 
est in codice. 

Aafiiv, pro quo etiam Aax«i» dici 

eodem fere modo addi- 
fum quo JoUvm v. 63. post verba 
etu. Tü» ÜxAev, mutata 
structura verborum. Nam aut $30 
rp To. ría vh» viene Aafev di- 
cendum erat, aut jBó ydp Toi 7b 
aeria miis vens, omisso AaBeir. 


9o 
Stro]n — 8»0]e 


AMeyerai, àAAÀ nal deloren es rd 
xal XogoxAjs. Hanc formam ad- 
hibitam videmus solum, ubi alteram 
metri lex non admittit. BRUNCK. 
V. ad v. 366. 

"Toícb«] Nihil offensionis in hoc 
pronomine esse, (quod robs 8à scribi 
volebat Buttm.) vel ex his exemplis. 
api vehit: EL Ear lade Svo evéis. 

Xs oix o, By y ereve, vof 
iere Ant. 463. Beris *ràp iy 
SroAAoünw, is d'yi, kaxois (p, vs 88. 
olxl karBarür xiplos $épe; ibid. 
645. fera Visepistra deriu ieri, 

vl TóvB' hy. efwrois etc. 


83. els à»aibs] I. o. els àvalBeiay, | abri AdBoi. 


cut TàraiMs pro jj àvaínia apud Eu- 
Tip. Iph. A. 379. 

S4. Bs uo: ceavrór] Sic Teren- 
tius Ad. s, 3, 53. da te hodie mihi. 
BRUNCK. 

ih Aaepriov] Fallitur scholiasta, 
Aadprios possessivum esse 
v primitive. Duplex forma est 
[d nominis, utraque primitiva, 
Edstath. sd Hom. p. 13. Bipopsirai 
"hp Tévro. Kal ob pdroy hadprqs 





nura abris —obr" 
Protag. p. 313 D. obrot d» Éywvew 
Avwylumy obre abro Yragi B Ti xpn- 
rbv 3 sornpbr sepl b cya, ore 


ol aroípepot va" abrüv.. p. 344 B. 
phvrsopeor dee E 





ZOOQOKAEOYTZ 


kal ui] 6óAotsu* oU yàp é£ évàs robos 

7iMàs rocoóc0e npàs Bíav xewdaerat. 
qeudüeís ye uévrou aol Cvvepyárgs ókvó 
apobórgs kaAetaÜav | BosAopat 9, ávaf, kaXGs 


bpàv éfapapretv uàAXov 1) vwür kaxás. 


95 


OA.éa0Ao00 arpós at, kavrós àv véos moré 
y^éccav py àpyàv, xeipa 5 exor épyáru 
vOv 9 els éAeyxov éfuiv ópà porois 
ri» yAGacav, ovxl rápya, mávO iyyovpévqv. 


NE.r( odv y' &voyas &AXo mA yrevórj Aéyew ; 


OA.AMéyo c' éyà 80Ao dUvokrirq» Aafetv. 
NE.r( 9 ép 50A 0et uàAAov 7] e(cavr Ayew ; 
OA.ov pij n(Ünrav. mpós B(av 9 ovk àv Aáfots. 


92. Tocovc9e| rovcoóc9e pr., priore v in : mutato radendo. 


Tbs] kxab1, « ab S addito. 
TG. pr. 


91. é£ éybs soBós] Sic é£ &xufrrov 
vobós Trach. 877. Est autem ét 
évbs $obós nihil amplius quam 4ó- 
vos, ut apparet ex opposito rocoso8e. 
Nam quod Philoctetes uno tantum 
pede integro utitur, altero autem 
graviter laborat, nullius hic mo- 
menti est, quia, etiam si duobus 
pedibus integris uteretur, impar 
foret vincendis Tocoic?e quos Neo- 
ptolemus dicit, nautas intelligens 
secum advectos. 

95. vuv kak&s) Turpiter vincere. 
Recte schol. xaA&s 8póv: àvrl ToÜ 
d&AnÓcónr. vuxüy xakGs* vrl) ToU, 
perà VyevboAoylas. | 0€Ae, nal», cl- 
và» Tb àAmOis &worvxeiv naAAov f$) 
étawvarav Tb» üybpa xal é*wwTvxeiv. 
elad-ye: 86 abrbv Ó ZoookATs rbv ToU 
varpbs Aóyor Aéyorra (Il. 9, 312.) 
* éx0pbs "ydp noi keivos ójs " Albao 
vÜApcir, | 8s x^ €repor uiv kebóp él 
$pecly, &AXo 56 Bd(p." 

97. &pybv] &pyyhy apogr. pauca et 
Eustathius p. 486, 36. 779, 17. sed 
apryb» apud Suidam S8. v. 'yA&ccar. 


100. obv] ob pr. 


. kab- 
I03. ví0yra.] seíón- 


98. «eis ÉAeyxor éiór] Schol. els 
weipay TG» wpayudrwv' usu rerum 
et experientia edoctus, ut pLoAàv 
eis ÉAeyxoyr Oed. C. r297. et ib. 
834. ráx' eis Bdsavor «i xe«pów. 
SCHULTZ. Eurip. Alc. 656. &5«- 
£as eis ÉAeyxor é£eA0óv addit Wund, 

29. Th» yAGccar, obxl TÉpya] 
Schol. xpeíoccora TG» Épywr» obcar 
Th» yAGccar. Tr)» &xdrnv Tpowyov- 
péryv, kal &yóovcay Éxarra. DiuBdA- 
Aci robs ka" lavrbv bfrropas ó sromràs 
és Óià yAGo ans TdvTa karopÜoUrras. 

1OO. TÍ obv] Hiatus pronominis 
TÍ frequens in comoedia neque alie- 
nus ab tragoedia, ut docent exem- 
pa jam ab aliis collata, Aeschyli 

um. 9o2. Tí ob» p' Éveryas T0. 
éQvurrica: x08ovl ; et ipsius Sop 
clis Tí Éeriw in hac fabula 733. 753. 
et TÍ eIras 917. 'Trach. 1203. 

IO1. Aéyw] Jubeo, ut apparet ex 
praecedente Évoryas. 

102. éy 8ÓAy) V. ad v. 60. 

I03. víÓvTa:] ve(0nTa: etiam Flor. 
T: sed svíÓnra, in apogr. ceteris. 


$IAOKTHTHZ. 
INE.ofros 6e ri beuv loxóos Opáaos ; 
OA.lobs àjóxrovs xal ponéuzorras dóvov. 
NE.oix àp' ixelvo y. o0 mpoayifat 0pacó ; 
OA.ol, ji) 80A Aafóvra y', ós &yà Myo. 
NE.oíx aloxpiv $jyét $jra rà veo] Myew; 
OA.obx, el rà ca0fjval ye rà yeüos pei. 
NE.zós o» BAénav ris rara roAuioe: Aaxei ; 
OA.6rav rt Bpüs és épbos, oix óxvetv mpénei. 
NE.éptos V' dpol r( roirov is Tpolav uoeiv ; 
OA.alpei rà rófa raíra rijv Tpolav uóva. 
NE.oix àp' ó népaov, ós épdcxer', elu yó ; 
OA.obr' ày ci xe(vov xupls oU éxeiva ao. 
NE.par£' oy ylyvoir à, elrep GU xe. 

106. obli] ebri 168. dye] fri 
Wyra rà) Tbe 110. por x in A mutatum in litura. 
de — 112. P dual Sic, non M uot 
116. &npari* ol Trriclinius pro 6yparéa 


pis Blas] Ut dixerat Neoptole- — Aaxeiy] AaAeiv apogr. omnia. 
mus v. go. iir. ér ed. Aldina, wpbr tria 


81 


105 


n$ 


xporptai] Sic, non sposuífat. 


ni. 4] 
Tpolar) vpoiar, sed rpolay v. 113. 


104. obros Éxa ri Berby leybor. 


o5;] Aristoph. Av. 63. obras 
baro obi pn Aéyer ; 
leyíes 0páos] Fiduciam quam 
praebent vires, ut exp. Wund. 

105. loh àgóxrov] Sio ÉQvkra 
Bé Trach. 265. 

106. oU] Sic apogr. omnia. 

"pospües 6pazó] Sio Pindar. 
Nem. 7, 74. 6pacó poi vá. exei». 
Xenoph. Hist. Gr. 6, 5, 32. xal 75 
này ph xps Thy xA. sposBaAeiv 
dy Fri abrobs fj i dMókei Pappa- 

«lv. Quos locos compa- 
ravit L. Dindorfius. 

108. Bjra rà recte in apographis, 
excepto Lb. in quo 3) rd. b evi 
Vaavillersius, recte fortasse. Vevbj 
vant. falsa, rà jev!fj ea. quae falsa. 
unt. 


110. rà: BAérw] Quo vuliu s. 
qua fronte. 


apogr. 
Phipior] Sententia cadem EL. 61. 

3oxó plv oiliv Pipa civ répbei xa- 
xív. Contrarium praecipit Hesio- 
dus Op. 352. jh raxà xeplalveur 
xaxà xipbea lo Érpsw. Ab tragicis 
mula morum praecepta. breed 

mores personarum quae loquen- 
feeintodicanur, s 

112. 9 dual] M por apogr. plura. 

113. alpé] Pro futuro positum 
de re non dubia Sio Aesch. Ag. 
120. xpóvy niv àypéi Tipiduou áhv 
i óvdos, uin 

114. vpgwr| itum in apogr. 
sonat ab iraco recordate fr. 
taaso verborum v. 166. olx dg dxelry 
sy 909 xpoauitos pagi; 

115. ofr à» ci) Intelligitur efus 
4 méprav ex v. 114. 

116. In Aldina ot B. Par. 2787.] 
Gers, Bio eüam in A. [Par 


2 p RRAEUUOP DUD KEUU0P. €r 
* N ,* v * 
éyo Ó àzewau, p) karozzevtkc 
kai TÓI' CKOzO0I' Tpüs l'a V à 
kai Octp , €édv uot TOU Xpovov 
karac xoAáCew, a00us éxmépq 
ToUrov TÓv avróv ürbpa, vavk. 


117. $épei] épm I18. *oíe] vole 
ab S. II9. abrós] abrbo — — kekAíj | 
tura literae super c. kexA Tj & m. sec. 
wur] vür 126. xpóvov) Post ov litera e 
Sokiyr' Éri, » ex «i facto. 127. ads] « 


perscripto a m. pr. ye. 


12712. ois in iptum, appictis proseodiae scrip 
indicantibus utrumque a &vri 
produci. - Nempe npa" fa librarius I2 
ad Trojam referebat, glossa, quai Med 
exscripsi, satis inepta eceptus, jv- mon 
var) AnQ605ra.. fryovr 3) Tpoía. Recte qui 
in T [libro Tricliniano] 6yparé" oóv. aut 
BRUNCKE. In duobus apogr. 05- WU 
paréa "yoüv. 12 
II7. 8óo—Bepfuara] Duplicem cite 
fructum s. honorem. Per riufuara tum 
exp. schol. nave 


| Hg. c0$ós —kàyaóbs] gi. € --^ 











9IAOKTHTHZ. 


opis» $oAdras, às àv &yrvola mpoci" 


vb bijra, rékvov, now(Aes abómpévov 


130 


Méxov rà mvudépovra rà» àel Aóycv. 
lyà 8 pis vair elju, col rapels rábe* 


'Epuíjs U à zdpzov üóMos Jyícatro và» 
Níóe, v "AGára ToXis, i) vátet ! del. 
XOPO3. 


( xp) v xpi ue, Sérmor', àv £vg £évov 


138 


135-143. — 150.-188. 


130. ablenévov] ali)» pévor pr. 


raso 3» et, ut. videtur, ov (nam 


quae ante » posia fuit litera prorsus obscurata est) a)Bei£yov restitu- 


fum. 





'ABdva ex Eustathio p. 758, 44. pro "Aónrá. 


135. ue 


Meror' Triclinius pro Sérxora p' (accentu caret codex). 


4p 4 41. Facito «t venias ornatus 
Aebens ferrugimeam, culcitam ob 
culos lameam: Palliolum habeas 
: mam $a colos thalassi- 
eust: Id connezum in humero laevo, 
brachio : Praecinctus 
aliqui: asrimulato guberna- 
tor ses. BRUNCK.  Asinar. 1, 1, 
4-. Nauclerico ipse ornatu per fal- 
[rin Libri Tricliniani 7pévov. 
tius est spóxos. Aeschylus 
E 918. A quradis e pres 
Magere. 419. várep 
pleut ei rupis deri. Eu 
men. 41. ceuxbr. urhe rpelrrup » bn 
es llores. HERM. —Prodit hic 
menclerus v. $42. alium secum ad- 
ducens nautam de comitatu Neo- 


emi. 
139. às à» iyvola vpocj] L. e. 
Tre uà yrecój, ut exp. scholiasta. 


dryroia metri caussa pro &yyoia, quod 
est in apogr. quibusdam, 
130. eb— vous. abbepévov] 


Schol. ro6 raudipo» Bud coi Bia- 





mper Sophoclta et in Aj 

wit Sophocles et in Aj. 773- 
Debebat autem falsus iste naucle- 
rus narrationem aliquam de causis 
sui ad Lempum eppulsus fingere. 


Praecipit itaque Neoptolemo Uli- 
xes ut ex omni ejus sermone os 
früsimum arrpisi, quibus consi 
um ipsorum adjuvari senserit. 
WUND. aluo: forma media et- 
iam v. 852. 

133. ó vía]. Cujus ductu hue. 
venimus. Hj 

Sos] Cognomen Mercurii, de 
quo vid. interpr. ad Aristoph. Plut. 


1188. 

Níxy] Scholiasta, obres à 
moAioUxos "Abmrá Nixy xaAeirai dv 
"Arruf. Eur. Ion. 1528. uà rh» 
aparri(ovza» üpuaciv vore [ew 
"A&dvay Zopl vryevéis Éri. — Vioto- 
riae nomine cultae Minervae tem- 
plum erat in aroe; idcirco mulie- 
Tes, quae arcem occupaverant, in 
Aristoph. Lysistr. 317. ejus implo- 
rant opem. Vide Meursü Att. 
Lectt. 30. BRUNCK. 

Uude] Non Athenis. Aum, sed 
et alibi, e. g. partae et in Creta, 
Golobatur Minerva Tor sivo Tlo- 
Auüxos. Commune ei erat hoc 
cognomen cum Jove, qui Tloxubr 
dicebatur. Phurnutus: "Epucíro- 
Jus abri) al Tloxiàs dvoudatn, &c- 
sep. 9) kal à Zeis Tloxieós". évíoxo-- 
LA «pu Té» réAewo. 
WUN] 


e 














T9 9 Té P, sis A, 


Für wpáros dris. 


H3T- 138. Versus ic divini, pac 
139. ?""áua] vá, 140. 
foci, d CTM4b, quae non fuit 2) pr. 
fortasse y, 





s aliis quae non pes 
Sunt probari nterpretationipug! al- 
garepb 


KaTagko- 
Touevos, jeimsas Trrovs dixerunt 
X De re eq. 9, 6o. et scho], 





dQIAOKTHTH*?. 


Tl cot xpeàv vmovpyetv. 


95 


NE.vüv pv iae yàp rómov écxartais 


zpocibeiv é0fAeiw Üvriwwva keirai, 


0pkov Üapadr' ómrórav bé nón 


bewós óbírqs, rTàvO. éx ueAdÜpov 
zpós dpi] àel xeipa mpoxepáv 


Teipà rÓ Tapóv Üecpamevew. 


XO.u£Aov 7áAat uéAguá. pot Aéyeiws, üva£, 


$povpeiv pi €ml o9 páXwrra katpo* 


viv 9€ uot 


Aéy aiAàs mo(as Évebpos valet 
kal xGpov T(v' Éyei.. TÓ ydp uot 


144. TÓvro»] Alterum o ex e factum. 


150. É»a£ 'Triclinius pro ü&va£ Tb abr 
153. «bAàs] abAàc pr. 


144. ni^. Ícws yàp] ui» yàp Tows 
Flor. T. Post uiv commate dis- 
tinxit Brunckius, non recte, quum 
eadem hujus onstructionis ivi 
sit particularum y 
quod monuit Hermannus. 

dexeriais] In éexarias mutatum 
in apogr. nonnulis. Dativus omissa 
praepositione dictus ut &ypois: et 
ovpare El. 174. 313. év' éexar:jj di- 
xit Homerus ab Schneidew. com- 
pearstus Od. 9, 182. éw' éexarij 
eéos efbouev " 0aXácavs. 

I45. Tówov—DÜrriva keirai] xeirai 
cum accusativo loci constructum 
quia habendi vel tenendi notio in- 
est. Similiter »8à» veBía Aj. 30. 
et alia non pauca hujusmodi dicta 
gunt. 

147. b«»bs] Qui infra v. 226. 

piupévos dicitur. 

Té»b ék ueAd0pur)] Haec verba 
non cum 4ó^p conjungenda sunt, 
sed cum wpox«epér : quod animad- 
vertit scholiasta, qui haec sic ex- 


145 
150 
148. del scripsi pro aieí. 
I5I. $povpeiv] v &b S insertum. 


Tb» Tóxoy' éwüp bà lA0p, TóTe cv 
Té» ueAdÓpov &xocràs Üwnpérei ot 
wpbs Tl» apoUca» xpeíiar. 

148. vpbs épd»—xeipa] Ad fia- 
num, i. e. ut statim uti te 
HERM. Similiter scholiasta, &s 
à» é&yà wporrácco, rovrov vr Tpé- 


150. Quod post Évaf in codice 
legitur 75 cb» recte delevit Trici- 
nius. Est additamentum interpre- 
tis, qui ne recte quidem est inter- 
pretatus. "Ouua enim non Neopto- 
lemi, sed chori est intelligendurn. 
Trachin. 914. x&yà Aa8patiov Üpnu' 
éxeaxiacuéyn | $poópovr. In eun- 
dem errorem incidit scholiasta, ipse 
quoque, ut videtur, verbis éxi cg 
páAiwra xpa.pg? deceptus. 

I52. abAàs et $5pav ad habita- 
tionem sollemnem Philoctetae, xe- 
pov et Tóxoy ad locum, in quo quum 
maxime versatur, referenda sunt; 
quare ajAàs rale etiam adjectum 
babet £ve8pos, ut incola, inhabitans. 


plicat, vüv uir, endi, eiceA0» joa. SCHULIZ. 


c2 





pa8eiv o)x àroxalpiov, 


ZOOSOKAEOTZ 


1515 


pi) tpoa Tea dv j4€ Aá0n 008v, 
T(s róTos, 3) r(s £bpa, r(v' &ye ar(Bov, 


ÉvavAor, 1) Óvpator. 


NE.oixov p£v ópgs róvó. üàpd(Üvpov 


merpívns koírys. 


160 


XO.To? yàp ó TÀjpev avrós áneorw ; 

NE.ó5Aor éyuoty' es Qopffjs xpelg 
eTíBov óypueiet róvbe éAas mov. 
raítqr yàp éxew Boris avróv 


Aóyos éerl $icw, OgpofoXobrvra 


165 


arqvois lots opvyepórv oyuvyepás, 


I56. uj wpocsecr» pe doy. Hermannus pro 4f ue Adóp wpoereche 
166. 


161. Éxeavww] Éxeari 
yepbr aTvyepéic 


155. uaBetv ob àrokalpioy] I. e. 
eÜkaipór dari. Tb Tovro LaÓÜci», ut 
exp. scholiasta. 

157. Ti Exe« aríBov] Qua se- 
mita incedit. 

ÉravAorv 1) Ovpaiov] Schol. érris 
3 érós ; éyybs 1) uaxpádv; Adjec- 
tiva ad eríBov relata quae proprie 
casu nominativo posita de Pod - 
teta dicenda erant. 

139. olkov uiv—] Opposita sen- 
tentia abrós 86 $iAokTÍfTns—conti- 
netur proximis chori et Neopto- 
lemi sermonibus. olxov àjupíOvpov 
dicit quam Bierouor vérpar dixerat 
v. 15. verplvnv xoírgyv cubile dicit 
quod est in domicilio aaxeo. 

161. Éwecrww] Sic, non Éerw, 
dicit quia inspecta spelunca Phi- 
loctetam abesse videt. 

162. $opB5s xpeía] Hoc jam U- 
lixes v. 43. suspicatus erat verbis 
él $opBs vóarov éteAfjAvOev. 

163. eríBovy &yueóei]: Scholiasta, 
byuos 9) dx críxov Qvrela: vüv 50 
&vrl ToU épetfis wopeóerai. Photius 
P. 315, 4. Üyuos* 7) karà aroixor 


cuvyepb» cuvyepas Brunckius pro erv- 


(sic Porsonus recte pro eríxew: 
quod scholiastae restituen- 

um) £qo5os TG» ÜepuaTGw* kal Pypot 
cTaxóvv. Quibus grammaticus in 
Montef. Bibl. Coislin. p. 237. ad- 
dit, xal ZoQokA5s ómriBoyueis (cor- 
ruptum ex crígo» kyuebe)) ua. 
kal éwóyjuuos Amufrrnp, ÉQopos oU 
0épovs. Est igitur aríBor &yuebew, 
ut monet Hermannus, viam dein- 
ceps prosequi, similitudine & me- 
tentibus repetita. 

TéAas] Neque enim longe pro- 
cessisse Philoctetam  puta$ pede 
laborantem. 

164. Biorzs—qócw] Vitae con- 
suetudinem. 

166. Recte Brunckius euwyepbe 
Cuvyepàs pro oTvyepb»  a'rwvyepáéis 
correxit, collatis Hesychii glossis, 
Gyvyepór : éxlwovor, olkrpbr, uox62- 
póv. auvyepds : éxróvos. e& Eusta- 
thio p. 1463. fcr: 8$ cuvyepés Tb 
émvxóres, Óbuvnpds, kal] és eiweir 
kavcrikGs, àxb ToU cubxo Tb kaler 
80ev 70 cusa: vvpl víjas. (Iliad. 2, 
649.) rov 954 euóxo Sebrepos àépes 





SIAOKTHTHZ. 37 
oiàé ru air 
Taura xaküv éxwopáv. 
XO.oikre(po 1i» Éyuy', 6nos, 
uj rov xxboudvov Bporüv We 
umb aérrpodov p! &xev, 
Bícravos, uóvos àel, 
vocet yàv vórov dyplav, 
àAíe 0 énl savr( 1 
xp«ías lerapéve. más sore qs bíspopos áyréqe; — 175 
d zaMga: 6er, 
169.179. — 180.-190. 

170. afi rov xnbouévov] uh robe knbonérove pr. — 171. uwB]ih — 172. 
àd]Sie, noneld. — 173.»ócov] Alterum o ex w factum. — 175. Duo 
versus xpeíag-| Sésuopos—pariterque in antistropha. 176. $e» 

pro ényráv. 
eres egre, Bh b euvyepóv.  dujayks kupá, vr uiv vapivrus 


Etiam ab acholiasta, sed sine lem- 
amato, annotatum irrrses, Wi Mio 
up legisse videatur. 
E NUUS De feni f apogrspha) 
d ro) dor 
pusuci yir die 


(exer. 
transitive ub sporeróua. 
v. 717. 


abr] Sio apographa pro abré. 
abré éxiruuar, sibi aiii attribuere, e. 
invenire, devplexew, ut acholiasta 
Linwoodius rua et vai- 
Gra ad diversos spectare v putat, ne 
que quenquam esse, qui medicum ei 
malorum admoveat. 


Schol. iA«&, $nelv, abri», 
vis Mioeres Bibyeur, ure avrowuy 
Tun, ufre wnüónevóv wa Üxuv. 
Minus recte in alio scholio umbi 
ite oy. cóvouov. aórnber. 











e E, por Hie vero ei 

peter lua! bxer Mom fore ost qu 

infra v. 693. chorus dicit dd 
Hyxéper. deer rere irors a 


epi quali 
D didum reap dum i 
"Irach. agi. v» goi répjas 


à 8 rexvouívp Abyo, et nem ib Ed 
Neuius adscripsit locum. 

1,2. rü duroplar oix Ee E 
drauyrieres Mia. WUND. 

174. ravi rw] Male r$ apud 
Aristidem vol. r. p. 34, 12. «| &' 
&y deus rhy mepiBóqror Aiii ly 
e 9h kopllais xal mpaywllais xol 
gi Adyois* Éri xal vir vuyrbs, br 
elei», d "Hpdxheis Bogvros. ivl &- 
avri r$ xpelas lerauéry ; roUro 8h 
*b Toó XoQorAéovs. Hesychius et 
Photius p. 379, 12. fortasse ex hoc 
loco, ra»rí y interpretantur va»rí 
ivi. Scholiasta, érl wa»rl iv xpela 
mquouévo àxopei.. Eet quavis neces- 
sitate incidente, ut interpretatur 
Martinus. 

176. à waAduas évgrar] Scholi- 
asta, à ríywu xal yvGnai. rois 
Oavud(wv Tbv 9uXokrfrrnw nei, 
névos bv dfewplexe rà vwpbs mh» 
(whv davré. Rectius Erfurdtius, 
quam m valent artes morta- 
lium ad pellendas miserias e& mor- 
bos: nisi $mrá» ex 6«á» corrup- 
tum, quae Lachmanni conjectura 
est, quam metrum versus antistro- 





eeuut uorros az. üAAq. 








TUTO 3] Aorior pez 


Papür, & T dicras dpa 
Jun T oixrpos àvíkeorc 
à 0 üfupóorouos 


184. nerà] néra. 187. Bap 
T. 333. pro Bapeia P". 


hici commendat, collato Pind. 
Pbyo. 1, 48. eipleworro «a» vaAd- 
dus Tiudy, Óeav ueAéry eut, v. 196. 
Bi tamen 6rgrá» recto legitur, 
Dorica potius forma óraráv resti- 
tuenda erit, ut Bérravos et Bórrara. 
legitur v. 170. 177. quorum alte- 
rum Bígrrva scriptum apud Suidam 
s. V. YaAduau. 
178. ols jh nérpos alór] Scho- 
liasta, ols à Bíos oix Éxe«i r&v xaxüv. 
Aérpov. Mi pérpus alàv dicitur hic 
vita malis modum excedens, alibi 
rebus secundis nimia. HERM. 

180. xpareyórar] Scholinstae in- 

itio eiryeviv in Flor. l. post. 

Tews in textum illata. Verba oj- 
Berbs. (i, e. obbebs. drBpbr) Üerepor 
gpereyóvuy ofcum 7 








SIAOKTHTHZ. 


dyà rrXejaris ixpás 
olueys Uv dyeirai. 

NE.ojbév rorov Oavpacrór épot* 
Óeia. yàp, elrep xàyá rt $povó, 
«ai rà saD/jpara xeiva mpós airüv 
rijs ópó$povos Xpíans énéBn, 
xal vüy & movet 8xa kmbepóver, 
olx éc0' ós o0 cv rov ueMérm 
ToO ui] mpórepov róvO. éxi Tpoía 
réivas rà Oeày ügáysra Bé, 

190. Óx' bxeira: Hermannus pro óróxerrai (sb rera: sino accentu, pr.). 


195 


193- waPdpara xiva Brunckius pro va&fpar' dedva. 
xperiis, eraso circumflexo, sed nullo addito accentu super v. 


des Porsonus pro órws. 
dum sibi respondent apud Euripi- 
dem, et apud Sophodiun ipsum 


pr v. 1128. et 1151. QÜuev et 
A&Xxd». Biquid tamen mutandum. 
sit, probabilior Lachmanni conjeo- 
tura est Órgrá» in Oe» mutantis 
in versa strophico. 

189. ederhr] Scholiasta, 15 
seley awouéru bà ^ qerir. irn 
egit 
areyelpei. TnAeQarhs a 6o quod non. 
oculis conspicitur, sed auribus per- 
€ipitur, dictum, ut spobsdrn xróxos 
v. 302. 6& TWarzbs led v. 216. quae 
comparavit Buttmannus. 

193. 66a] Ab diis immissa, ut 
ila véos Àj. 186. 

dire 7: $poré] xàyé dicit 
um dudum aliorum senten- 
fis 


Mola 
illata dicit, ut rà xelruy 
acá, mala ab illis orta, v. 423. et 
rb elruy naci v. 511., wórpos Bai 


t 


196 Xeien] 


Mórev v. 1116. Quae comperavit 
Wunderus. 

194. Xpíens] Chrysam dicit 
nynplam) cujus in insula cogno- 
mine are fuit, in qua sacra facere 
oportebat Graecos Trojam navi- 
gentes si urbem expugnare vel- 
lent. Em aram quum investi- 
gasset locteta, a serpente, qui 
custodiebat, vulneratus ob eamque 
caussam Lemni est relictus, quae 
non procul a Chrysa dissita insula 
est. Hanc famam secutus est So- 
phocles : alii alia tradiderunt. àuó- 
poros recto explicat scholiasta, 
Xp, vicos pb ris Muvov, fva. 


Xpien is vingn, 8 
saca arqpácero abré* bib kal Gud- 
" 


pora abri i 
19. às oi] Intellige rore. 
a2 roi uh —) Genitivus pendet 


]*: ES) dvi Tpolay apogr. non- 

Recte habet dativus, ut 

rj Aeschylum Ag. 364. dx 'Aue- 
ldrBpy relvorra dia: átov. 

198. rra. —BÓv] Abusive di- 

citur, nam proprie solus arcus ten- 

ditur. Ita etiam Virg. Aen. 9, 





€pnorros, oióé pe Ade 


204. 210. 





199. é Aéyerai] Gerais pr. — 200. xpiivaí] 
Duo versus, eforou] wpovjden— — 201. *, 
rov addidit Porsonus, ^04. Hunc vers 
choro tribuit. Correxit Hermannus — fs 
a05. iría] irolua — 106. $oyyá praeceden 
9«J Sic, non Ad&r. 


E intendisse sagittas, et pleniore vovros i 
ras Hor. Od. 1, a9, 9. Dectus oer Fo 
sagittas tendere sericas arcu pater- weígów si 

A WAKEF. quorum 
«irs Apolinem rpeciat, equo mure, 1 
Arcum et sagittas accepisme fereba- polidi, ni 
tur Hercules; vid. Diod. Sic. 4, 14. Suida re 
Apollod. à, 4 ir. HERM. ebonuéiv, 
99. ply Bi Eliot xpévos] dior jus vermur 
io om de tempore eracto, wed de penthemir 

adveniente dictum, ut Trach. 1157. tum. 

deus ra Qarér bwrior B dpi ^ poit 
duh rad — Recte igitur scholi- ctum quc 
asta, spl» iB» xpivoy iy $ duap- Sensus ew 
ri abriy vopinBirai. tus est stt 
200. xpi] Sic spogr.pleraque. prius est 
aor. erro f«] Hoc comparw- ^ 205. ér 
morcum se Kyu 288. El a8. alinirola 
ripe 








Dubitatum. 
ropa an divisim -? 





9IAOKTHTHZ. 4 


Bapeia ryAddev aià 

Tpucápep* bilanpa yàp Opnret. 
XO.4AX' ye, réxvov.. NE. My 6 v. 

és o)x É£ebpos, àAÀ' Évromos ávijp, 

ob uoXxàv cópryyos xwv, 

és Tod» àypofóras, 

ÀAX' fj zov sralor or áváykas 

Boà rpemüv lor, 

3) vals üfevov aiyá- 

(ev Ópuov: mpofoG t yàp bewóv. 

9IAOKTHTHZ. 


XO. dporríbas véas" 


"s 


là £évo,, 
rÜves "ror és yf» rive vavrüe mAárg 


ple um 


rope —— 213. dehp]drhp 
" f vermi 14. Ly 


eerie, ey i ehdry sperhpdrere 
309. cgreirug) Y, e. ieirores à. Conf v. P9 Lageetm 
xarexovovca vb» lrBpa, ut, explioat. 218. vi Lege! r : 
priced B m Qarresit Wanderus, velato arp. 
"rie fpei] Bio emendavi codicis Iphig. T. 1036. viv airíay fxove' ; 
" poi. Triclinius Li mE 


ydp. 
per — 219. là Hor] Solum Ulixem al- 
loquitur Philoctetes in cognomine 


ir m etes Pd] rh 


Ax rige spurrirrur 
an 


Atti fabula his verbis, quae citavit. 
Varro p. 67. [et Festus v. Teaca :] 
Quis tu es mortalis, qui in deserta 
Lemnia Et tesca te apportes loca! 


210. vavríe, vAérp] ràx wolas 
as codex, verbis woías wárpas 
ex v. 221. illatis. — Animadvertit 
errorem corrector qui vavrÜuy Aá- 
7p subetituit, quod legitur in apo- 
graphis, conjectura non mala, com- 
paranda cum olpig sAér] Y. 35$. 
Poterat tamen etiam »avrucg qré- 
A conjici, quod legitur v. S61. 


e$ 


-eney EXZAYIIT Ux. 





AN olerórarzes ürBpa ia 


€ppor eoe cüduAor kaAo. 
211. bv (pas warpilos n 


122. solas &y ópAs varplBos 4 y- 
vov xoré] Quum in codice et apo- 
graphis melioribus, inter quae Lb. 
S Flor. r-, scriptum sit soier vdrpar 
&r luàs ! yévovs vor, satin quibus- 
dam esse visum est mutato accentu 
Duas scribere, inaudita tragicis for- 
ma omninoque nulle comprobata 
exemplo praeter unum Homeri Od. 
16, 372. TaMudxe, unb finas rex- 
iro ob yàp àt, quae haud dubie 
antiqui correctoris interpolatio est 
pro &uue iwexoóyo, hiatus remo- 
vendi caussas facta. In versu Mo- 
phoclis eandem quae in codice est 
scripturam Triclinius quoque suo 
in exemplari invenisse videtur: un- 
de factum ut transposito ius 
beret, woas wárpas &» À yévovs 
dà: woré. Verum baec quoque 
parum subtilis correctio est. Nam 
et óuàs longius quam opus erat ab 
initio sententine remotmw -^ 
auide-- 














»9 mapocc- 


T-22 


L] 





9IAOKTHTHZ., 


dumjzas', eirep às dioi mporíxere. 
àAX dvropeíyacÜ!" c yàp elkàs ole dpt 
Sugy Apaprety roürd y' oUd dps djoD. 
NE.ÀAN, à £d, 0h. voro apürov, olivexa. 
'EAAqpés éouer! roUro yàp BoóAet pa8eiv, 
41. 3 üvraror dévnpa" $e) 73 kal Aafeiv 
Tpóadeyua roiwib üybpàs v xpóve paxpá. 
rls &^, & rékvov, mpoaécxe, rís mpoaíjyayev 
xpeía; vís ópuí; r(s àvépuv ó $Dvraros ; 
yéyevé uoc nv TobO', ónws elbà rís et. 
NE Àyà yévos pv ela rís eptppéron 
Zkípov mÀéo 0' és olkow abbüpas 82 mais 
"AxoAes, NeosróAeuos.. olo0a Dij rà mà». 


230 





235 


240 


219. periere] Bic, non wperíwere ——— 234. vel] wal cum duobus 
pancis, adquae ar annotatio ab alia m. qual margine posita. 


kel sb afi 


228 T épuh) ipu — ris rdg] río 8 rdg 


241. 


fieldus ad Aeechyli Agam. 1244. 
273. Pors.) kaXovuéro 8t qorràs ós 

pia | wrexbs ráAava Mudóyns 
drea xéusr. ubi kaXovu£rn aptius est. 
quam in vers Philoctetae xaAoó- 
Bevor. xaxeónevoy in xaAolnevov 
corruptum in apogr. quibusdam 
Oed. CoL 261. idi 


131. dpapri] Perürorvyeis ex codex, 


hoc looo i Hesychius, 

Tesré "re) Glossa codicis est «ls 
Tobro. . 
por myepías, ex quo non potest col- 
gi ec81 e, quod conjoclt Schults- 
b, lotum hime. Nam geni 
vum substituit glossator, quia haeo 
usitate verbi ágaprév structura 
est. 


234. $65 7) xa) Anfeis] T. e. hou 
quam dulce est wcipere —. Mo- 
nuitButtmannus, Scholiaste, dav- 
hasrudy uer! dxvdieus 7b QU dv- 
Teile. 


Alíud glossema est rr Pari 


236. is c] vis non est quis lomo, 
sed conjungi debet cum xpeía. Ver- 
bum xpecicxe recto scholiasta in- 
terpretatur zpogopuigmi éxolgcev. 
Similiter Eurip. Alcest. 479. xpela 
Tís c« O«ccaAGr x8óva véure ; 
WUNDER. 

237. rs hé] vis 8 drdjur, ut 
,, etiam apogr. plura et Suidas 
5. v. sposécxev et Eustath. p. 1717, 
58. 8 om. Lb. et Suidae codex 


is. 
239. vévor] Est accumativus, ut 
apud Homerum Od. r5, 25. áràp 
ere ye MeMdgxolos ficyovos hy. 
Pariter Latini, ut monet Wunde- 
rus, velut Virgil. Aen. 1, 380. sum 
pius Aeneas—et genus ab Jove sum- 
mo. 8, 114. qui genus? 

241. Quod in codice est olet 48» 
recte in olsóa 5$ mutatum in Par. 
am. 


11 


bI 6 diATaTOV 


SOdSQORAEOTS 


zai zurpos, o diAny xÜorós, 
€ ToU yépovros Üpéupa Avxoyijbovs, TívL 
cTóÀo npoaéoxes rijv0e yijv ; nó0ev mAéar ; 
NE.é£ 'IAíov rot 5j ravüv ye vavaroAG. 
QI. zàs etras; ov yàp 5) a/ y 1)o0a vavárgs 
jpiv kar. ápxij ro? pos " IAtov a TÓAov. 
NE.j yàp peréayes xal av roUb« ro0 móvov ; 
QI. d réxvov, ov yàp ola0À p Ovrw' eloopas ; 
NE.mó$s yàp káros) 0v y' cibov ovbenamore ; 
$1. o00 óvop áp. oi0? rQv (pr kakGv kAéos 
7000v Tor ovv, ols éyà DusAA pv ; 
NE.ós uber elbór toO. p àv ávwropets. 
$1. à 30AX' éyà uoxOnpós, à vpüs Ocoís, 
oV uq5€ kAnbàv dà éxovros olxabe 


245 


250 


255 


vaveToAs | reeoreMin, era- 


»o 1, quod servatum in Lb. 346. "dubie A 8o. . yàp by, eraso 
83 post ob, et 53) super yàp posito ab 8. 251. Ép' addidit Erfardtius. 
252. *oT'] vór 253. duum Topeis) à» laropeic 254. $—àÀ] $—8 (sic) 
2&5. kÀybdv] Sic, non xAmàr 


245. 93) rayvy Buttmannus pro 957a vi». 


K 


Au Opéuua Avkoufibovs] In Scy- 
maris Áegaei (vid. Eur. 
Troed. 9o.), Deidamia, Lycomedis, 
qui insulae illi imperabat, filia 
Achilli inter virgines latenti Ne- 
optolemum pepererat. Vid. Apol- 
lodor. 3, 3, 8. cum annot. Heynii. 
SCHULTZ. 

244. vpogéaxes Tfj»Be yf») Ver- 
bum spocéxeiw sive xpecía xe, sub- 
audito accusativo rav» neutraliter 
vulgo usurpatum, dativum adsci- 
scit loci, quo quis appellit. Hunc 
poeta in accusativum hic mutavit, 
qui verbis eundi, veniendi addi so- 
let ; vid. infra 355. xargyópnv Z- 
eor. BUTTM. 

245. Tol] ' yà Burgesius. 

146. xós elxas] "hol. Oavud (wv 
enar, éxd ud) elüer abrby d£ &pxs 
erpaTevaduevor. 


147. xar' ápx]v —cróAov] Eodem 
gensu dictum, quo supra v. 73. TeU 
vpárov d TÓAov. WUND. 

250. às yàp xíroda] Sic El. 923. 
Ts D obk é*yà& károib & y «lbor dp- 
qavaás ; WUND. 

254. & vÓAN' éyó noxOnpós] No- 
tanda locutio est, woAA& uex . 
significans multum, íd est valde 
miser. Sic voAAd Óewós Ant. r045. 
wíxrovci—Bpor&y xol *0AAÀ Bewel 
TTÓLaT alc xpá. Electr. 1326. & 
wAccTa uspo. | Oed. Col 720. à 
wAeicT. éxalvois eUAovyoóperov srébor. 
WUND. 

255. ob usBé xAnSà» —] sBecte 
dictum .u»5é, non o. 
enim simpliciter negat, sed phe 
nem reddit, quippe cujus ne fama 
quidem domum pervenerit, ut vertit. 
Linwoodius. 








9IAOKTHTHSZ. 


umb  EXXddos yfjs uxbauoo bijAB£ mov. 
AX ol. uiv é«Badvres àvorías dà 
yeháes oiy' Éyorres, 3j 0 dpi] vócos 


del rdÓqÀe «dni peior Épxeras. 


 réxvov, à sai zarpós é£ AxUA es, 


260 


& elu! eyá aoc xeivos, bv kAóeis lows 
Téy HpaxAelov Óvra 8ecnórqv ÓxÀev, 
6 ro IIolavros sais duiAokrirgs, Óv ol 
Succ arparqyol yo KepaAMjvov üva£. 


dppoyar alaxpós à fpnuov, àyplq. 


*$5 (tne) Post 0 litera erasa. 
ev ab 8 insertae. 


cripta sint. 


257. el uir] Atridae. Infra v. 
Es quMnevos wpb co0 7e xal 
6v "Arpées UirAav arparmyav. 
adit Té] Auctus est morbus. 
250. vápara— BdAAorra uàA- 


bam 
dem fere est wàxl uai 
uocum Wund. comparavi 
[a -am. xà]. ui(or. lpxerai vis 
oiu 
be xAó«s] Praeteriti audisti 
significationem habet, ut saepe. 
263. Ilolarros] Correpta syllaba 
prims, ut v. 3:9. 1161. Quod fre- 
ques in verbo rowiw, saepe xoei 
in codicibus, ejusque deri- 
rarius in aliis, ut in casibus 
adjectivi voir paroxytonis, et in 
d fsiphodim El 1058. 
in rem. nico a minore. 
te ei] Notandus articulus in ine 
versus positus de quo dictum ad 


264. Kepadror] Tirones sdmo- 
swendi sunt locorum Homeri, inj 
ais Tl. 2, 631. »undespparet Cpl 
lenes nomen füisee omnium, qui 








; perconjoneta erat. 


265 


26. "Hpaxhelur Bvra] Literae v 


264. x9] xb hoc loco et similia per totam hanc 
fabulam cum spiritu aspero, licet eadem 


Alibi non raro cum spiritu leni 


insulas Ionii maris e 
naniae et Elidis inool 


o Acar- 
; qua- 


rum maxima, Samos vel Same, se- 





quis temporibus cum 


rein patate lo vitia gum 
prae ali infames erant, Taphii 
sive Teleboae, tanquam araadem 
insularum omnium incolae nomi- 
iin Bistoria Amphitrronis et 

uorum hic populi 

lolum Gidior fue et ina 
illas debellatis Telebois insedisee 
dicitur. Quin Strabo ro. p. 486. 
memorat qui Taphios ot Teleboms 
3 Cephallenibus nihil diversos esee 
tradiderint; quales auctores secu- 
tus Stephanus Bys. Tephum urbem 
Cephallenine eme. ieri. Haec 
omnia hic composui, ut appareret, 
Sow aine eonito Uliren Cophal- 
lenum hic audire Philocte- 
tae, et infa 791. magia etiam ama- 
rulente ita compellari, à tre Ke- 
aAA». BUTT 


rór lerperr i os eor ix 
eloorz iz dris 0r kurqped 
Jisárres dxorÜ^, ola duri bv 
jx mpotévres faià ka( rt xc 


266. 7js Auratus pro rii" E 
a3. warwpegei] karmpegei, i post » erna 





266. 7j: d»Bpog8ópov] Bene se schc 
habetarticulus, Non enim aliqua cíar 
vipera Philoctetam momorderat, conf 
sed B; riv üxaAvQi cmi QvAdsse Xpór. 
vos olxcupár ÜQus, quae Neopto- — a7. 
verbe sunt v. 1327. HERM. — addit 
267. &yple] $owíp apud Eusta- quod 
thium Opusc. p. 324, 49. seriptura teta 


fortame memoriae erroro posite, quiet 
sed meliore quam &ypíg, quum mo- sdAo. 


do praecesserit àypla vrw. vov e 
uai] Scholante, Myuari 

rà "rip Üryua To0 bpews pror xa- vóAu 

S6. &iw j] Pronomen refertur cáAe. 


non ad praecedens éxíByns, sed ad  dubit 
nomen remotius »ós. à 






dicitur Philocteta ut 
dictum eat of» -4- 





*IAOKTHTHZ. 

ézodéAnpa ayixpiy, ol abrois róxou. 

ai 5i, réxvor, soíav u' àvácracw Boxeis 
abrüv BeBárov é£ Ürvov aríjva: róre ; 
roi dDaxpücau, roi" &ouifas kaxá 
ópávra yv vais, hs Éxuv évavaróXovv, 
Tácas BeBácas, ávbpa 8 ot86y' fvromov, 
olx aris pkéceiev, obU Garis vósov 
kápyovri evAMdfoiro, mávra à axomüv 


Lu 
a5 


286 


qpurxov oiày ay dva, mapiv, 
rosroy be moAXijv eüuápeiav, à réxvov. 


4 uà xpávos 8) ià xpávov mpoiBawé uot, 


28$ 


xÉbei rt Bai rjj! ir) oréyn uóvor 
BuakoveioÜai.. yaarpl p2v à aóudopa 


280. eM] olli 
p Ui 


281. »érov] Sic, non vóror 


282. evA- 


loci evuBánAorro, priore in cvuBdANoro A eraso, et superscripto 
S AMBorr: 


o. 283. nÜpurxov scripsi pro efipicor 
ei» wpoliBasre] xpiBawe, v ab S inserto. 


285.84] 
286. Bai Turnebus pro 


Baa rjv] ril pr. ut videtur, sed correctum ab eadem manu. 


76, eI ebrét río] Scholiasta, 
wsrapüran Conf. v. 315. 

276. drárrasw] Scholiasta, vüv 
hr di Ürrov Fyepsir. — Hoc signifi- 
atur verbis 4E Ürvov, non vocabulo 
dárracw, quod surrectionem ex 
cubili significat, sive quis dormive- 
it, sive non dormiverit: ut Hip- 
pocratis aliorumque exempla do- 
cent collecta in lesa uro. 

m oi") Intellige Sxva. 

|. &s Éxuv dvavaróNovr] Septem. 

ad Trojam prefectum esse 

Püloctetem zi Hohero narratum 
est IL 2, 719. 

AB. obx Boris ápciseny —cvAM- 
Boro] Neque qui opem ferret (ad 
victum potissimum quaerendum), pl 
neque qui laboranti in morbo cu- 
rando succurrere. Bic recte ox- 
plicwt Schultz.  Structura verbi 

ww cum dativo personae 
et genitivo rei apud Aristoph. Vesp. 





733. sor V a sapáv vis duparfs coc 
àv Dew qv) 4 ToU mpévyua- 
Tos, aliosque. 

283. xh dviásóui uórov)] Simili- 
ter Horatius Serm. a, 5, 69. ab 
Musgr. comparatus, /nrenietque nil. 
sibi legatum. praeter plorare suisque. 

285. Bh ex apogr. aliquot. resti- 
tutum pro oi» quod non ex »w 
corruptum videtur, sed illatum post- 
quam 3à ante M exciderat. Sen- 
sus verborum est, tempus post tem- 
m elapsum esse, ut ap' juap jjaépa. 

citur Aj. 475. 

86. Bai Turnebus recte pro 
Ber. Communis forma fad est 
apud Aeschylum Pers. 448. et So- 

ioclem ipsum apud Suidam s. v. 
Bai (f. 40), levuea Buás nínuros 
Boe beirepa. 

287. Buoveisóa:] Schol. xal fier 
ue duavré élvxnpereisóa,,  Biaxorei- 
6a: non raro de mensa. eyerenda. 


guAor 7t Opafaat, rab 
duyxardpp" etra zip 
dX Or zérpourt zépor. 
£y! áavrov $ós, 0 xa 
olkovuévr yàp oÜv aréyn 
mávr. éxmopie: mi 70 i. 


288. dnpirie] epire — 290. 
sus addidit manus prima. 


296. dxrplBuy] àxSAiBo, vp: ab S. 


dicitar. Hinc Aristophanes Acharn. 
1O17. fÉxovcas &$ uaytipikes Kop- 
9n xa) Bergrixós abri Duano- 


Ed ssepe] à daykmi exp. 


i. dtrópise] delpirxe apogra- 
nr sedi pe EM 
190. repos as)s Érpaxros | Schol 
à drrdperos riy vosple (corr. 7j 
vewpá ex Suida s. v. vevporralór)- 
Bi yàp rv yAveiBuy lpxerai.. Sig- 
nificat sagittam cum nervo retrac- 
tam, ex quo conwequitur a nervo 
prpel li, simulatque manu mit. 
tatur. quae sequuntur, abris 
dicit, quin non, ut venatores, canem. 
habebat, qui praedam ame7-- ^ 
Hye 





9IAOKTHTHZ. 


ddp , à réxvov, vóv xal rà 


ríjs víjcov uáóps. 


300 


raírp seA(ex vavBárs obbels xdi 

và ydp ris fppos dori, oid! 6xoi sMer 
AfeumoNjne: xdplos, 3) fevdaerai. 

olx dv6dD ol Aot rotoi cdporw Bporüv. 


váy. ol ris p Eye v0)À yàp rábe 


3e5 


dy r$ paxpá yévow! ày üplpómov xpóvo. 


obrol y', Gra» uáXucw, & 


Tékvov, Aóyots 


&Aeotot uv, kal m0ó rt kal Bopüs uépos 
mpocébocav olkreípavres, 1j rwa aroXjv* 


déio V oleis, fjvie' ày urqróà, Get, 


31 


cáca( y és olkovs, àÀX' áxóAAvpat ráAas 

eros 7D jon Béxarov dv Mp re xal 

xaxoiz Bóoxcv rij» ábnjáyov vócov. 
uabr' "Arpeital y fj 1 'Obvaoéus Bía, 


a» pul ia osds iere 

306. à» insertum ab 8. 
der: quocum comparari quodam- 
modo P ores eb Batbeidem, 
citatus Trach. 1238. 7b ydp roi 
qiia uwrrebcarr. duo | auuxpois à- 

Turre» ly Tápor evyx«i xdpw. 
300. $4pr—udóps] Secunda con- 
juin persona ab oe regitur, 


od saepissime i in prima, arius 
& secun: l 

0] à Linwoodius. 

301. vAéwv] Intelligitur ris vel 

'ex v. 299. 
" puit xlplos) Nogoti- 

ando lucum faciet, ut xéplos duxo- 
Ar Trach. 9 


terérerai] "n " Schol. xeraxofirera: 
des Eros. 

305. rx olv ris Éxur lex«] Lo. 
fortasse igitur, inquies, aliquis invi- 
ims appulit, Ex mente enim Neo- 
ptolemi haeo dicuntur, quem paullo 
post v. 307. compellat Philooteta. 
fex« dictum ut spud Homerum 
ps 3, 182. abràp Éywye TIAE 





304. sé$porw] cá$pori — 305. Tu] 
308. xal xov) xíwov 


dÀ«| Quae contra hominum vo- 
luntatem accidunt. SCHULTZ. 

306. dv 1$ paxp$—hrÜpówr 
vy] In longa hominum aetate s. 
Sic Herodot. s, 9. ab Wund. 
rlvorro Why sür (y và ang xplve. 
et Plantus Rud. 4, 7, 10. in aetate 
Aominum plurimae fiunt transennae, 
ubi decipiuntur dolis. 

307. obra] Refertur ad vis, ut 
obro: post eris illatum Antig. 707. 

311. ÀvéAAvuau bros Béxarov] 
Expresit Attius in Philocteta 
(fragm. 1.) contempla hanc sedem, 
3n. qua. ego morem Memes soo stra- 
tus pertuli. 

313. Bécxwr] Idem est atquo vpé- 
e» (v. 795.), ut alere morbum ap. 
Latinos, velut Corn. Nep. Vit. Ast. 









sptum epith. in genere maorborom 
$ayclawicór, qui etiam voual ap- 
pellantur. SCHULTZ. 





. 4d" MD 
cpI.»] yap rc kat 0v 70(s arcet 
€ykAyp! Arpecóats, care Üvjot 
NE.Ovpór yévotvro xeui zAjpoacat ; 
(v ai Mvxijvat yvotev 3) Xnápry 
x7] Expos àrbpàv áAk(uev yrjr: 
bI. e) y, à rékvov: r(vos yàp be 1 


xóXor kar' avràv éykaAóv éAq 


315. ol" Porsonus pro ofs 316. &vr(voi 


«t 
Aé"yow, wt & m. pr. 320. àAn6eis] ei ex 
"Arpelbais] aic in litura duarum literarum. 
ius pro &vu.g—x«ipa 328. kaT' ajrGv] «c 


av 
cum litura super versum. Fuit igitur xavri 


315. ol' pro ofs Porsonus emen- sive cu 
datione certissima. Sic supra v. rans k 
275. ol' abrois TÓxo:. Eur. H 

316. àrríxow' ex paucis apogr. mre y 
pro ávrávow'. Eandem scripturam  uóv. S 
ex Eurip. Herc. fur. 755. indicat 95'fxow 
Hermannus, recte judicans libra- vidend 
riorum eese errore illatam.  ávri- Üuuar' 


vewa coder et apographa apud  Plat5- 
Soph. El. £o^ 


S9IAOKTHTHZ. 
NE.À ai Io(avros, é£epó, póus 9 0pà, 
dyey iv airür i£ekoBffr» noXv. 
&xé yàp Éexe poip "AyiAMa Üavéiv, 
€ Lolyor. dpdogs pot uj népa, mpl» àv uáfu 
apárov 16, ij réÜvny, à I1gÀéos yóvos ; 
NE.ré8vq«ev, àpbpós oUbevós, 0co0 5 no, 
Tofevràs, às Adyovaw, éx co(Bov bapels. 
9L AX ebyerijs uiv à kraváv re xó 0avóv. 
éurxavà 8 qórepov, à réxvov, rà càv 
máÓny! éXéyyw npürov, i «eivov aréve. 
NE.olyai uv àpkeiv coí ye xal rà c", & ráAas, 
aXyípaE , áore ui) rà ry 5réAas orévew. 
QI. dp0ás ÉA«fas.. rotyapotv rà aàv dpácov 


319. 4i«p&] Alterum e ex a: factum. 


51 


335 


vut. riixos. éyxaAiy Oed. T. 702. est 
, quae movit iram, accusare. 


329. E 3 ipà) Hoo addit tam 
indigno modo secum actum esse 


fagsns wt prae im vi eloqui 


possit. 

333. mU «l in apographis pleris- 
que. Tam inexspectatus et tristis 
i accidit nuncius de morte Achil- 
lis ut. primis de ea verbis Neopto- 
lemi vix fidem habeat et quaerat 
dorem à L3 yévo; Quae 
non in juendi est. 
Bio Oed. 943. Porta lolybi ver- 
bis non ami nunciate Locasta. 
quaerit, más. cras; 3 rne TIé- 
Aves, & 

334. Verba àrüpbs obberhs, ÓeoU 
V Dro. pendent ab réóynke, non ab 
rolevrbs, quod cum Bayeís conjunc- 
tum idem est quod rdfois Bauels.. 

335. éx *olBov] Consentit Ae- 

schylus fragm. 281. (apud Platon. 

. 4. p. 383 A.) ubi Thetis, A- 
lis mater, $oiBos, inquit, ésvly 
peek de rw Ef- 


fecerat autem hoo Apollo per 
Parin: unde Virgilius Aen. 6, s6. 
Phoebe Dardama qui Paridis di- 
Text tela mamusque | corpus im 
Aeacidae. —Praeivit Homerus Il. 
12, 359. "iari T$ Bre xév a« Tldpis. 
kal. $oiBos "AvéANuv | do6Aby. dóvr 
dMowrw dl Xnoijoi vüNpoi. Solum 
Apollinem Achilles i ipse nominat 
21, 278. afrrnp—f uL Éparo Tpéer. 
dob exei Supnicrámw Aaujnpois QAd- 
8a: 'AxóAAuvos BeAdenaw. 
NA 3 Per sáónua] Quod passus. 


IM av Per pen dperé 
explicat. scholi Quem usum 
verbi Suidas s. v. fAeyxov annota- 
vit e Xenoph. Anab. 3, 5, 14. 4 
Aeyxor rhy kóxNy vüray xápay eís 
demde " AM 
339. clue uir] Sio saepe 
15 El. 551. SCHNEIDEW. 
7] I. e. và, qua elisione Sopho- 
cles aliquotice usus est, velut 
T. 319. 
34i. rh civ — wp&yua] Hoo est 
quod modo dixerat vb eàv diia. 





xpdror gj e 
udAUrTO gi" op TeP Durarzo 
zs vw! ádanror o) yàj 
Erecra. proi xà Myos xa, 

343. voAorróAy] Alterum A ex p fa. 


343. 3A66y ue—pára] Per tmesin. Il 
dictum pro uerzA8óv ue. T 

pil vowdvorróte] Eustathius p. ud 
310, 41. $ wapà XogoxAei wouiAó-  Tà 
"robos vais Baltaxév vi xphud devw, oll 
ds voAAois xpéuasi wouiAMÓM€rOY. pov 
Ulixi wies éwovro BvóBexa juXTo- rur 
po secundum Homerum ll. 2, sic 

37. 

344. Wiós v! "Olusseis xà vpojebs eor 
Tebuos xarpós] Nis hoc loco non cit: 
laudis, Ei dignitatis regiae epi- pri 
theton est: odime enim se fingit ut. 
Nooplolemus Ulizem, quem v. 384. 
sbiroy kd kaxüv dicit. opes dur 
Achillis est Phoenix, qui ipse in. put 
ll 9, 481-490. suam in nutriendo uta: 

ero Achillo curam descri j 








9 IAOKTHTHZ. 


€&l ràzl Tpoíg mépyay! alpíooui lv. 

5j» V Sipap 16 beirepov sAéovr pot, 

x&yà mwpàv Z(yev oüplp mAárg 
xarjyóum xaí y! eü8Us &v kókÀ arparós 
éxBávra más ená(er , óuvóvres BAénew 
Tüy obxé' Óvra (Gvr' Axa mdiuv. 

kétvos uày oüv ékev^. éyà 5 ó bóapopos, 
&nel "Bánpuca. ketvov oU uaxpQ xpóve, 
4ABàv ' Arpe(Bas mpis (iovs, às elkàs fjv, 
rá 0 Gn ámjrovv roi zarpàs rá ' AN Go" fv. 
ol 8' lov, oluot, rAnpovécrarov. Myov, 

& anépy " AyuMos, ráAAa utv nápear( aot 
marpá" iMa0at, rüy 0 ÜrXev keivav àvip 
&AXos xparívet vür, ó Aaéprov yóvos. 

x&yà baxpícas ei8Us é£av(rapas 


355 


36o 


365 


360. "Baxposa] Báxpura. 


38$. Tuphe ive] Acebum 
mortem Achillis, ut mo- 
Do os 
357. durivres Bre] Egregio ot 
naiurae vulgi convenienter pingit 
desiderium Achillis, conspecto filio, 


"Vid. etiam Philostr. Jun. Imag. 
p.Sós. et Tryphiod. v. s. Ne 





tamen saepius hano Neoptolemi 
eum petre similitudinem commo- 
morat quam 

1 


Quintus Smyrnaeus, 
I GEDIK. ^. 
Jacebat paratus ad 
sepulturam. 
360. ob uaxp$ xpive] Non longo 
tesmpore post. 








363. eluod] ol pos pr. 


363. rAsporésraror] Mrnpóraroy 
explicat scholiasta. Poterat etiam 
per roAumpóraroy vel à»aibérvaroy 
interpretari, quo sensu tragici sae- 
pe hoc adjectivo usi sunt. De 
armorum judicio diximus in Pro- 
legomenis ad Ajacem. 

366. Aalpres] Aàpriov Turnebus. 
Sophocles apud scholiastam The. 
ocriti 15, 48. và wávopor xpórnua 
Aakprov "óvos. Pariterque Aj.1393. 
cV V 8 epu crípua Aa(prov yà- 
»os dicere maluit quam Aapríov, 
qua forma metro postulante usus 
est in vereu primo Ajacis et in bac 
fabula v 400.1286. Tertia forma 
Aaepríov 417. 628. 1357. Aj. IO. 
Scholiasta ad v. 417. b x, bri wé- 
Ju» Aarpríov wrwruw deri wpero- 
ríxov Aaéprov. Qui wd dicit re- 
spiciens ad v. 401. 

367. diarleraua] Surrexisae se 
dicit, ut solent qui verba in con- 
cione facere volunt. 





ZOOOKAEOTZ 


ópyii Bape(q, xal karaAyiras Aéya, 
à cXérÀe, 7] roAujcar àvr épob ru 


$obvat rà reíxn rápà, mpl» ua0eiv épob ; 


370 


ó 8 eir 'Obvaacis, "Agoíor yàp ?jv kvpár, 
vai, vai, 6eboxkaa' évblkes otro, rábe. 


éyà yàp abr Écoca xákeivov zapóv. 


k&yà xoAcÜ0els eiOvs rjpaccov kaxois 


rois Tücip, otbép éybeése moloUpevos, 


375 


el Tápà xeivos ÓnX' ábanjoorró pe. 
ó 0 év0d fjkev, kaíérep oU bícopyos Óv, 


ónxOels mpós áfrjkovcev D rpelyyaro, 


369. 'roAufjcaT" cum coronide Vauvillersius pro roeAufcwr. 


4à9]855? — $v kvpür Brunckius pro à» kópe:. 


post $ erasa. 


369. à exérAi"] Singulari numero 
utitur, eum in mente habens & quo 
verba illa audiverat, sive Agamem- 
nonem cogitans, quod scholiastae 
videtur, sive alium. 

370. trplv uageiy épov] Recte scho- 

liasta, àvr] ToU *plv éuoU vv0éc6Oa:. 
Nam quum Achillis mortui arma 
Neoptolemo filio haereditatis jure 
deberentur, iniquum erat alii ea 
tribui non impetrata Neoptolemi 
venia. 
371. fiv kvp&r recte restitutum 
pro ó» xópei. Absurdum est enim 
kópe. omisso augmento dici, quum 
jv» xvp&» dicere in promtu esset. 
Alio modo erravit scholiasta By- 
zantinus qui óà» xvpei legit: qui 
usus praesentis pro imperfecto ali- 
enus est ab hac narratione, in qua 
reliqua verba omnia temporis sunt 
praeteriti. 

373. e&yó yàp abr Kowca küxeivov 
vapóv| Hoc est quod Ovidius ab 
Gedikio citatus Ulixem dicentem 
fecit, his humeris ego corpus Achillis 
et simul arma tuli. Quo caverat ne 
Trojani et corpore Achillis poti- 
rentur et armis, non sine periculo 


371. 
376. àpeupfaorro) Litera 


suo, ut narrat apud Homerum Od. 
5, 309. fjuar: T€ Üre uo wAeicTo 
x«cfpea Dobüpa | Tpé&es éxéppayar 
vepl IIyAelori 0arórr:. 

374. fipaccor n Per f8aA- 
Aor, xaTrnpéunr, ÜBpi(ov explicat 
Scholiasta, ut óveíBecaiv fípaccor 6v- 
8ev kÉvÓer dictum est in Aj. 724. 
xaxà hic et v. 382. sunt cowvicia, 

uo sensu etiam ab Latinis mala 

ici monet W underus, ut apud Te- 
rentium Andr. 4, 1, 16. sngeram 
mala multa. 

375. obBi» d»beis  wowoÜuevos ] 
Schol. ob8ty ÜBpees karaAumdroy. 

377. 0 9 4v0d5 fikev] H. e. in 
hoc statu, vel in his quibus se cir- 
cumventum videbat, angustiis. Eo- 
dem fere sensu Oed. T. 1158. eis 
TÓD fes. et Aj. 1365. xal yàp ab- 
Tbs év0d5' Ttoyai. GEDIK. 

377. bócopyyos] I. e. ópy(Aes, ut 
Aj. 1017. 

378. *pbs non cum Pox6els, sed 
cum j2u«liaro construendum. 55x- 
6e(s autem, quod per Avsrma6els ex- 
plicat scholiasta, dictum ut 'Trach. 
253. obrws 4b x0n Tovro ToDreiBos 
AaBár. 


9IAOKTHTH3. 55 
oix fjo8 tj fpueis, dAX' amfjod tj od o' bei. 
xal rois" émet) kal Myeis épacvoropür, 3o 


ob uj mor. is r]v Xxüpor éxzAce/ogs Éqwv. 

ToiaUr' dkoócas xàfovedbusÜels kaxà 

mÀé mpós olkovs, rüv épüv ryráuevos 

mpàs roD xaxíorov xàx xaxGv 'Obvocéws. 

xoix airiópat ketvov s robs ép réÀet. 385 
TóAus yáp dori nüca. rv fjyovpévuv . 

erparós re aóuzas" ol 9 áxocuoüvres BporGv 
UibarkáAy Aóyowt yLyvovrat xaxol. 

Aóyos Mexrai nüs" à 0 "Arpe(Uas arvyüv 


dpol 0' ópolus xal Ocois el os. 


399 


XO.ópecrépa mauBár: Tá, prep airob Adds, 
391.—401. * $07.-518. 


385. alriGua: xivos] alriap! dxéivor. 


Ee. nárep-] à vb-] ci-| móryé-] $7 


91.404. Versus sic divisi, 
P Dfpic-] Bre rà márpis rei-l 


BÁxmupa avpo-eróvey Neóvrer (qe-lüpe và Mapriov | céBas óvép- 


380. wal raíra (I. e. và $xAc) cum. 
fxwr conjungendum. . 
382. wioreilisóels kaxà] Sic El. 
288. qerobra rodid' (toreiBi(e xaxd. 

384. Tob kaxovov xàx xaxàv) Sic 
Eurip. Andr. 59o. de Menelso, à 








iéirTe kx xaxiv.. dk kaxüv autem. 
Ulixes dicitur, quia Bieyphum pa- 
trem habuit, ei exprobratum : 
* v. infra v. 417. O25. 
386. ieri) T. e. in potestate est, 
ab iis. 


7. àxesuobvres] Per érarra dp- 
vor lioat schol. Annota- 
vit. iticus in Bekkeri Anecd. 
), 5. onu" b ugBiv dv xóc- 
hy kà) ráje: oiv, àÀX xoAanral- 
vex XogonAjs. Legitur etiam Ant. 
730. 

388. Aéyowi] Nicolaus, scriptor wauBé 
recentissimus, in Walzii Rhet. vol. 
1. p. 294. 0b» XogorAa Gavpd(erón. 

Va ris Eraser ra» jyyoepérur ei 


óvra, vobs 8 ixocuoüvras dvüpóovs. 
MiackdAew Tpówes worppobs "ive- 
céu. Qui rpóros suo arbitrio vel 
Themoriae errore pro Aóyowr scri- 


m. .-401. Chorus quum Rheam 
se invocasse etiam tum ait, quum, 
uae modo exposita est, injuria 
eoptolemo ab Atridis inferretur, 
idque nunc quoque facere se ad- 
significat, facile intelligitur id effi 
cere hoc carmine studere ut et 
Neoptolemi verba fidem apud Phi- 
loctetam inveniant, et ipse Atridas 
io jui odio videatur 
WÜND. perseqs 
391. dperrépa] Seholinst, vine 


3, sinh M dev, nj anu 
Lud di eral 
arr rdrrat splgovoa" vapl vh 


"Opnpubr '* (eSupos Épovpa." iA Bb 
b rabryw Thv 6d» riuacÓn. rug 
pti wpos abrhy «br Aryor sroiira,. 





56 


ZOOCOKAEOTZ 


& róv uéyav IIakroAóOv ebypvaov répes, 


c€ káxet, uürep Tórvv, émqvbopar, 


395 


ór és róvO " Arpeibüy Üfpis nào! édipei, 
óre rà nárpia revyea mapeb(bocav, 


lo páxavra Tavpokróvov 


400 


Aeórror Ééiebpe, ro Aapríov aéBas 9néprarov. 


399. vapeB(Bocar] wapabíbosar 


—BAdjectivum jpesrépa epitheton 
est non terrae istius, quam pedibus 
calcamus, sed deae Cybelae vel 
Rheae, quam hic Tàs nomine sig- 
nificat. De matre ópeíq vid. ad 
Eur. Hel. 1331. MUSGR. Strabo 

10. p. 469. ol &piryes xal r&v Tpéor 
oi srepl Tv "I8g» kaTowoUrTes '"Péay 
TUAOI!— u"TéÉpa  xaAoUrTes  Ücáv. 
Adde quod culta fuit etiam in 
ipsa Lemno, cujus rei testis Steph. 
Byz. in Afjuros, qui nomen insulae 
factum dicit &xà r5s ueydAns 0€ov, 
)» Anuyóv acc Taórp 96 kal xap- 
6évovs f0voy. Hinc chorus invocat 
deam, quae in Phrygia Neoptole- 
mum armis spoliatum viderit, et 
in Lemno nunc precantibus adsit. 
GEDIE. 

391. uàrep abroU Aiós)] Schol. 
Ur. 4j abrf) écri 'Péa xal T$. Ts 
ai Zev apud Aeschylum BSuppl. 
892. 

"e HaxrwAbyr] Schol. voraus 
Avblas, Év0a 7) 'Péa TiuaTau* xpvca 
9$à vfry&ara àxb ToU TuódAov ToU 
ópovs Sià ToU TlaxTwAoÜ kaTadQépe- 
Ta. In Lydia cultam esse Cybelen 
ipterpretes ostendunt ex Eurip. 
Bacch. 55. et Herodoto 5, 102. Tór 
uéya» TlakrwAby eÜypvcov cum arti- 
culo ante duo epitheta dictum, ut 
Oed. T. 1199. rà» "yaujyávvxa vap- 
6évov xpnauq3óv. Oed. Col. 675. 
Tv ÉfBaro» 0«oU $vAAd5a uvpiókap- 
vov, et quae sunt alia hujusmodi 
a Bonitzio comparata. Pactolum 
xpucóc*opoyv dixit Nonnus Dion. 
10, 145., xpuceoBiyyy Constantinus 
Man. Chron. 6258. 


402. Aapríov) Aaepríov 


véueis] Tenes, possides. 

395. x&xei] Scholiasta, xal Tóre 
c€ érexaAendun» Tuupfjaraa0at Tovs 
vepl 'A»yauéurova, Bre. wpoeB(Socar 
TÀ ÜvAa ToU 'AxuAAées* xal vüv Bi 
kaAe&, Tva ToóTovs Tiuephap.  kàxei 
in Phrygia, ubi praecipue ooleba- 
tur; hinc épvyías céreipa in Hymno 
Orphico. Cf. Virgil. Aen. 6, 786. 
SCHULTZ. Male per xe) róre 
explicat scholiasta. lmmo ad Tro- 
jam dicit, ubi res gestae fuerant, 
de quibus modo dixerat Neoptole- 
mus. LINWOOD. 

396. ró»9] Neoptolemum. 

398. $re] Non est anaphora prae- 
cedentis $re, sed verbi éxépe. tem- 
pus definit. 

399. várpia metri caussa dictum 
pro usitatiore varpqa, quo utitur 
v. 365. 

wapeBÍbocary, quod est in apo- 
graphis, probabilius quam codicis 
scriptura wapabíbocav. Cum hoc 
autem verbo cohaeret r$ Aapríov, 
interposita deae invocatione, ut 
injuriae Neoptolemo factae testis ' 
git. 

401. Aeórrov Éoebpe] Schol. éxl 
&puaros "yàp Aeóyrov óxeirai 5$; '"Péa. 
Orph. H. 5, 26. ravpooóror (estaca 
TaXÜbpouoy Épua Acórvrow. Cf. Lu- 
cret. 2, 602. Virgil. Aen. 3, r11. 
Ovid. Met. ro, 703 sq. Fast. 4, 
215 8qQq. £Ép«Bpos Acórro, insidens 
leonibus, pro currui, cui innectun- 
tur leones, ut observat Wakef., 
collato Virgil. Aen. 6, 587. quat- 
tuor $nvectus equis. et 12, 735. 
Junctos conscendebat equos. Tavpo- 


9IAOKTHTHZ. 

Q9. Éyorres, ás Éowe, aóuBoAov cadis 
Morgs 09s jjüs, Q £érot, menAeixare, 
xaí uox pose Gare ycyvdakew Óri 
rar 4f Arpeibày fpya xàf "Otvsaéus. 
Afoiba ydp vw mavrüs àv Aóyov kaxoü 
yAéaay Ocyóvra xal zavovpy(as, àd' fjs 
usb» B(xawov ds éAos uéÀAot Troietv. 
&AX' ol rt roíro Üaüp" ipory', àAX' el mapr 
Alas ó pe((uv ra$6' ópáv jvelyero. 

NE.oix 3j» &ri (àv, d £v o) yàp áv nore 
(Grrós y. dxelvov rar" éevixjQny 6yá. 

9L zás eias ; àAA' 1j xolros olxerat Qavóv ; 

NE.ós xkér! óvra xéivoy dv dáe vóec. 


5T 


405 


410 


415 


9L ofyot ráAas. àÀX oix 
405. yryréswes] vwórke 


aeróvos, ravpodévot,ravposqd-yos, rav- 
gefper solennia leonis epitheta. 
SCHULTZ. T 


401. Aapríov ex Flor. T. restitui 
pro Aaepriov, V. ad v. 366. 

Pon edBas s iriprore] Blicint, 
& "Péa- 3 vowréov LA 

'era posterior in tatio ost. 
403. sínBoAor cagis Air: Grae- 
cis. cóuBoNov est tessera, qua ami- 
0€ peregre euntes £évois commen- 
dare solebant; vide Eurip. Med. 
618. ibique scholiastsm. | Hic Phi- 
injuriam, quem ab Atridis 
perpessus erat, symboli vicem prae- 
siareait. Aristides vol. 1. p. 416. 
daarés dori wpos avri, Goep Ao 
i alisBohos, air) vb aypa is brv- 
xías. MUSGR. Verba wpis fps 
cum verbis eíuBoAor Éxovres con- 
non cum sexAeíxas 





evuderdre, Et 1 
qui non secus atque ego de injuria 
socepta conqueramin WUND. 


409. 





6 TvMéos yóvos, 


Bícuoy]Hi Bamw pr. — 414. AA om. 


Platon. Phaedon. p. 86 E. dd» 
BokGci wposjbew comparavit Bo- 
nitzius. Frequentius cwéBew de 
consentientibus dicitur. 

409. és réAos] Postremo. Eurip. 
Ion. 615. xpévia uv rà rà» Óe&v. 
os, ds vos Y oi àcóer. HERM. 

AéAAoi] Apogr. omnia péAAet. 

411. Afas  nei(uv] Hoc epitheto 
Ajax Telamonius distinguitur ab 
Ajace Oilei fili. De quo monuit. 
Eustathius p. 275, 36. ad versum 
Homeri uel», obri Tézos ye Boos 
TeAaudvios Afas.. 

411. 413. Meminisee oportet 
ficta narrare Neoptolemum. Non 
enim veri simile est. pugnaturum 
fuisse nisi armis illis sibi restitutis. 
Et ita Proclus ex Lesche, xal Ne- 
oxráheuor 'OBvaeeis ix AXuípov àya- 
qv và fxÀa Blbuci Tà To) warpás. 
HERM. 


416. à Tubées vos] Scholiasta, 
cie Obvraci hp abriy dE Bae Auo- 
ufbns. 














B. 


58 


ZOS$OKAEOTZ 


o)5 oüuzoAgrós Xwioov Aaeprío, 
oU ui] Óáveci. rojcOe yàp p) (fjv 6e. 
NE.o? ógr" éíore roUró y: àAAà xal uéya 


OáAXovrés elot vOv ép 'Apyciov orparQ. 


410 


PI. r( 5 ó qaXaiós k&ya00s Aog T épós, 
Néorop ó IIfAtos Éoriw ; olros yàp rá ye 
ke(vov káx. éfrjpvke, BovAesuv codá. 

NE.xetvrós ye Tpdcace. vópv kaxós, émel Qavov 


'"Avr(Aoxos abrQ dpoíbos, bs apijv, ydvos. 


417. Huic versui praescriptum 7 X 


"Apyeler] &pyelon 


rum mutato. 


vius pro Óexep 7» 


417. Aaepríov] Recte Brunckius 
Aaepríg restituit, quod in Par. 
2712. superscriptum est, aliud 
"apogr. in textu habet. Genitivo 
etai ipsi quoque locus est, tamen 
non probabile videtur post alterum 
nitivum ZIXcóqov eodem quam 
verso casu uti maluisse poetam. 
"EuwroAgTb» Aaepríp dicit, quia ex 
furtivo Sisyphi compressu gravi- 
dam Anticleam duxerat Laértes. 
** Ignota Homero fabula a trngicis 
s&epius in Ulixis opprobrium ver- 
8A : v. Schol. ad Aj. 190." HERM. 

418. ob uà 0dyeci| Non erunt 
mortui. 

419. ob Óijr] Intelligitur £0avov. 

420. 'Apyclo» ex apographis pro 
"Apyelo. 

411. TÍ 9' ó] In apographis plu- 
ribus Tí 9 $s positum est.  Peri- 
tius Badhamus in annot. ad Eurip. 
Iph. T. 517. Tí yàp à conjecit, qud 
verum haberi posset, nisi verba 
reliqua vaAciós x&ya00s díAos 7' 
ép0s, vetus et bonus amicusque meus, 
infantiam — scriptoris proderent. 
Quamobrem mihi non dubitandum 
videtur quin verba post rí.5é il- 


415 


Aaepríe] Aaepríov 420. 


421. 6] d, ó à m. pr., spiritu leni super & in 
411. TIóAuos low] wóAóo écrw 
éEfjpure] yp. x&teicfipute &b S inter scholia. 


423. «dx 
415. bs wap» Musgre- 


lata grammatico debeantur versum 
defectum utcunque explenti, So- 
phocles autem longe aliud quid 
scripserit, nisi quis totum versum 
ab interpolatore confictum, Sopho- 
clem autem Nécroep b' ó IlióA:os 
lcriw ; scripsisse credere malit, aut 
simplex rí 5é; extra versum collo- 
catum praemisisse, ut Tí $js; et 
alia nonnulla interdum extra ver- 
sus posita sunt. 

423. kelvov kaxd| Mala ab illis 
orta. V. ad v. 193. 

co$á] In apographis partim in- 
terpolatum codes. 

415. 'AvrÍAoxos] Antilochus au- 
ctore Homero Od. 4, 188. 3, rtr. 
a Memnone interfectus est, patri 
pugnanti suppetias forens. Cf.Pind. 
Pyth. 6, 38 sqq. SCHULTZ. 

bs wapiv -yóros recte Musgravius 
pro Sowep 7j» -yóros. Scripturam 
corruptam secutus vetus corrector 
yóvos in puórvos mutavit, de quo 
Bchol. oí uv "yp. uóvos srap' laropíar 
$»cí» ($facív ed. Rom.) e«lxe «yàp 
xal KAXovs* ol Bà -yóvos, T3 *romT[ 
&xoAovOoürres Aéyovcw. — Septem 
Nestoris filioo enumerat Homerus 


*9IAOKTHTHZ. 


9L clot, bí a3 rá! itébetas, ol» ya 
dur y Mo! diuMrow kMéew. 
del di^ rl Mira Bei oxoréio, 80 obe uiv 
TeÜvàc", 'Obvaceis 0 fari ab kàvrab' tva. 


Xpiiv &vrl roírav abróv aU$ü0at vexpóv ; 


430 


NE.codàs saAawrils xeivos, àAAà xal coal 
yvópa:, düvoxrir, iurobfovra: Óapá. 

9. dp elz? pos Üev, mo) yàp jv évrat04 co 
Tlárpoxàos, s o sarpós fjv rà íArara; 


NE.xolros re0vikàs jj Aóyo 8 c' iv Bpaxet 


435 


ToUr' ékbibd eu. móAenos otbéy, üvüp. éxàv 
alpet zoropóv, àAAà rovs xprarois áel. 


226. 80 aB véP dietas] B aros (alrer corr., af'rwc cum duplici 


giimib ra Did. 


restit 430- xpi] xphr. 
pr. . 


P don donc 
o4. Oi s, Kr quorum duo, Antilo- 
et Thrasymed. 


€ dv Bpaxdi 


rdtius pro e« Bpaxei. 


(Ber. . cum duarum literarum litura, quasi 3«wa» fuerit) 
V Gujes ab inter scholis, Unde Porsonus veram 


434. bs coó Hemater- 
435. revmkds] e ab 
437. al- 


5s co. 


runt, Ulixes autem, ut alias, sic 
rursum hic quoque superstes eet, 


: ubi illorum loco eum mortuum dici 


oportebat, HERM. 
431. kéivos, ÀAAÀ xal] ob weiror, 


- dA oix al Suidas s. Y. TuAuerás. 


432. duroli(ovra:] Respici ad do- 
lum Ulixis, irritum futurum in ex- 
trema parte fabulae, intellexit Ca- 
merarius. 

433. évraióa] Non loci, sed con- 





Eur. 
i, vpéra ditionis rerum et temporis signifi- 





interrogatio, 1 [3 ] Btobae 
EUUL d emm yip 
L dod 446 asd 


Hg serito] e re à 
mhrrabóa, hoc sensu: si hi perie- 


cationem habet. 

436. ÁAenos—robs xpnrobs àal] 
Sententia saepius repetita a 
ab Sophocle ipeo (fragm. 649.) apud. 
vum Floril. 8, $. robs eiyeveis. 
kyafobs, à vai, $Uwi | "Aus 
dralpeu" ol & rjj yAdaep Spartis, 
| $elyorres. ras, derés. cles và» 
xai" | "Apys àp obliv Tür kaxür. 
Merl(erai. 

437. alpei pro afe: oortectum ex. 








ZO$OKAEOTZ 


$T. fvppaprvpà cov. kal kar' avrà ToUrÓ ye 
&vaflov p£v $wrós éfeprjoopa:, 


y^docay Bé beiwo? xal codo, r( vv kvpei. 


NE.70íov 8 rovrov Arc» y 'Obvaoéos épeis ; 
PI. o) robrov etrov, àAAà Gepaírms ris 7j», 
0s oix àv elAer eloáza£ elmeiv, 6nov 


pnbels éQq ToÜrov ola6' el (àv kvpet ; 


NE.oix eibov avróv, no0óugv 9 &r óvra vw. 


445 


eI. £ueAA" àrel obbév 10 kaxóv y' àánóAero, 


dAX' e) mepvoréAAovow avrà Saípoves, 


438. xar' abri] Literae xar ab in litura spatii angustioris. 


Florens Christianus pro re 
vel t4. 445. b ir] Sé n 


apogr. uno et Suida, apud quem 
4 Bcriptum cum spiritu leni s. 
h. v. 
440. TÍ v)» kvpei] Similiter E- 
lectr. 1424. 'Opéaa, vs xvpetre ; 
443. 5s oix Ày elAer'] Scholiasta, 
&yvrl ToU & obk fjOeAév Tis Gat Axov- 
cat, Tavra *voAAdkis ÉAeyev.. Ther- 
sitae indolem describit Hom. Il. 2, 
212, ad quem locum Eustath. haec 
Sophoclis verba afferens sic expli- 
cat: obro Opacis fr», Gore ka) xw- 
Avóuevós Ti. Aéyew, &s ph Béov by 
Aéyea0a, 88e Tb abrb woAAdiis dAd- 
Ae. BRUNCK. Sensus est: qui 
nollet aliquid semel dicere, ubi 
omnes prohiberent. Quod more 
Graecorum sic elocutus est: ubi 
nemo perpeti vellet, scilicet sae- 
pius aliquid repeti. Sic in Aj. 1185. 
HERM 


445. jo0óuy» 9 (r' Üvra »w] 
Scholiasta, TroUTo *ap' leToplay. Aé- 
erat yàp. Óxb 'AxiAAMées. ÀvpptjaOa: 
kaB" 9v xpóvov kal hv TlevOcoAciay 
üyeiAe. qorevÜclans *yàp Tijs TIevOc- 
miAelas óxb 'AyiAMÉus Ó. Oepalrns 
Bópar. ÉnAnte 750p. ó0aAuby. abr: 
&ib Ópywüels Ó '"AxiAAeUs koybUAos 
abrby àyeiAe. De hac historia con- 
sulendus Tzetzee ad Lycophr. 999. 


441. 8& 


444. 4g] dà» cum -yp. éó9 & m. sec. 13 


446. obbév vw] obbéxoe 


Plura dabit Bachetus ad Ovid. 
Epist. p. 320.— 389. ELMSL. 
Fabula ex Arctino sumta. Vide 
Jacobs. ad Tzetzae Posthom. 194. 
Prudenter Sophocles ea dicere fe- 
cit Neoptolemum, quae et & patre 
ejus ignobile facinus declinarent, 
et egregie declararent obscurita- 
tem Thersitae. HERM. 

446. É&eAA ev] Schol. Éfouer. Con- 
gentaneum erat, facile praevideri 
poterat hunc quidem superstitem 
esse, "Vide Ant. 458. Oed. Col. 
1635. Eur. Ion. 999. BUTTM. 

ob6év vo ex uno apogr. pro ob5é- 
vw. Apud Suidam s. v. vaAwTpiBs 
scriptum «vs obbév kakby àxvóAero. 
Sententia proverbialis est, aliunde 
annotata a Phrynicho in Bekk. 
Anecd. p. 53, 31. ob8ér xaxbv po- 
Bios &àxóAAvrar dv) TG «0 wvparróp- 
Tow TOFnpv. 

447. «0 *«purréANovew] Bene, 
diligenter protegunt s. curant. 
Schol. wepikaAÓwTovsw. — Hesych. 
wepuTTÉAAev. Gkémei, QuAdTTO:, $epi- 
BáA^e. Similem usum habet in 
Theocr. 15, 75. t7, 97. Herodot. 
6, 30, ad quem locum v. Valcken. 
SCHULTZ. «Ü wepioreAei» Eur. 
Med. 579. 





SIAOKTHTHSZ, 


xal zs à pv mavotpya xal raMvrpiB 
Xalpouc? üvacrpédovres &£ " Aibov, rà 
líxaia kal rà xpijar' àoaréAAovo' det. 450 
00 xpi) r(Beuat raüra, oU 0 alveiv, órav 
Tà Oei" énawáüv robs ÜcoUs epo xakoós ; 
NEA4yà pv, d yévefAov Olra(ov marpàs, 
rà Aorzby ffi rrAdey ró 1 "Iiuop 
al robs "Arpe(2as elcopüv dvAdfouat, 
6xov U à xeípuv ráyaoU peior aQ6vei 
xàzod6(ve. rà xprarà xà eus xparet, 
roérovs yi vols lvlpas cà eripfe moré* 


455 


&AX' fj merpa(a. Xxüpos éfapkotaá uot 


448. ial ws] xal vüc pr. 
ler 


450. xpfir'] xpi 


I 


$a rng 


448. muMuvrpiBi)] Per xaxerrpexi 
H Schol. rerpiu- 
LJ é(wvsw Aloe 


tam reple ejus in dicendo con- 


fumaciam rapi dicere putan- asta, à wuxls 


dus est. 
451. roó—riBeróai-—roó 1 alvei] 
Quo loco omine lau- 


452. 7 6i éxsuváy] 1. e. quum. 
volo laudare quae dii faciunt, ut 
Herm. 


exp. 
454. rnÀó&ey] E longis cernens, 
i. e. minime cernens. MUSGR. 
456. Üxov—Tabrovs] frov quum 
idem significet quod. àv ols, recte 
ei Sirerpondet Toérovs, ut, in locis ab 
comperatis, Herodoti 9, 
1. Boo Bb ixdarore virorro, Tobrovs 


arp] Post $j litera erase, s ut 


451. xph] xpi 456. €] 


457. Buxàs Brunckius pro Sevés 


apo diBare, ot Sophoclis Aj. 1081. 
Prov B. UBpl(er Bi» € & Bolieras 
mápa, | raérz véju(e Thr wéur 
xpivy vorà | di oiplov Spagoire» ds 
BvOby veceiv. 

9] y etiam in apogr. nonnullis. 
Per 7« particulam haec praeceden- 
ibus aunectuntur. Neque enim 
cum «ai (in xhrogdlre:) cohaeret. 

457. Xà Babs wparéi] Scholi- 

s uj riv dyaBb». kal 
"Helotos (Op. 193) '"fAdrre $ à 
waebs riy dpdova qGra." "Oppor 
(Il. 1, 576.) "rel rà xcpelora racj. 
erii ear ed a 

459. Xuüpos werbium aj 
Suidam, "Apc UA del rv ei. 
rr is Mureti bir, 
mup fcor Terpábms xal Avrpl xal 
Wi robro Ia 4$ X«üpos, obbir 
dépeere Mos or, unde inter 

dum cum contemtu quodam me- 

moretur ur apud Demosth. pra. 
4 uéroutos vóperot rà d» Xeipy va- 
oui» xal obberbs os. 





62 


ZOQ4OKAEOTZ 
fora, TÓ Aovróv, dore répnea0a, bóuo. 


460 


vóv 8. etu mpós vatv. xal av, IIo(avros rékvov, 
xaip os péywvrra, xaipe" kal ae Da(yoves 
vócov peraaryjoetar, ós avrós 0CAes. 

qpeis 9 lopev* ós ómqvix àv 0cós 


TÀoÜv jplv elxy, rqvwat0" ópuói.e0a. 
NE. xaipós yàp kaAet 


Pl. 0g, réxvov, aréAAea6e ; 


465 


TÀo0v pij '£ ánórrov paàAXov 1j "yyOcr axoneir. 
€DI. mpós vóv ce rarpós, npós re pqrpós, à Tékvov, 


npós T' el r( co, kar. olxóv éort poa Quis, 


ikérgs ikvotpat, u3] A(ngps p^ obre póvov, 


470 


épnpov àv kaxotet rotoO. olots ópqs 


Ócou( 1' éfijkovaas évvalovrá pe: 


àAX' ép sapépyo 000 pe. bvoxépeiua pv, 


465. exp] fien, scripto super fj signo $ (male pro i accepto ab Elms- 


leio), ad quod 


nebus pro vix. 
ivvéorra, ai ab S. 


460. $óup] puóvo Suidas s. v. 
eTépio. 

463. Heraorfrear| I. e. àsaA- 
Adiear, ut exp. scho 


465. efxp] Sic apographa plera- 


que 

466. «cups *yàp kaAei] Similiter 
Eurip. Hec. 1041. és &xp3) kaAe: | 
'Exdfgp wapeiva. Tppdow T€ cvupd- 
xovs. unde Hesychius, &xu?) kaAet 
Kaipós kaAet. 

467. vAoby & &xówrov| Schol. 
pBAAAor éx ToU GÜreyyus, n3) ét àvó- 
vTOv TÓy wAoU» Tepiuéyew. Sic Oed. 
T. 762. &ypoós oc$e méujai—ós 
vwAeicTOP €fp ToUD. Éwomros üocTeows. 
Sensus est: propius ad litus acce- 
damus necesse est, ventum secun- 
dum exspectaturi. GEDIK. — He- 
sychius, é£ àrósrov: és ToU ino 


470. Al*rps] Mero, | 8 m. pr. 


refertur scholion in margine positum s 6068 PuyXeplew 
466. aréAAecOe] Alterum A inter versus ad 


468. 
473. évralorra] 


TÓTov, ÜÜÓcv Écoriwv vepiokosmeip TÀ 
Üvoxeluera. ubi Wakef. àrb Toj—. 
Breviter Suidas, é£ àwómrrov: ét iyyn- 
AoU TÓ*Ov. *wAoU» ckowei» Buttm. 
comparat cum Eur. Hec. 9o1. &é- 
yeu &yd-ykm *AoUr óparras fjovyor. 

468. wpós vóv c« varpós—] Sic 
BAepe in obaecrandi formulis wpós 
&b nomine suo sejungitur interpo- 
sito pronomine, ut Oed. Col. 250. 
vpós o' Ü Ti coi $ÍXov ék ad0er Ép- 
TOAGA. 

xarpbs—pmrpbs| uxrpbs—Ptavpós 
apud Suidam s. v. vpós vür. 

471. ToicU' olou; ópds] Toisbé vy 
ois ópgs Suidas l. c., ubi alii libri 
Toigbé -y e«icopás. "Potuit etiam 
Touclb" ol ópás scribi. 

473. dr *vopépyo) Schol. ofor obx 
dv Tiwuéro pnépei Tis. veis, &XN 





SIAOKTHTH3. 


Kod, zoX) rofà ro) dopiuaros* 


fuos 8 Mot. root yervalow( rot 


415 


76 7 aleypiv dx0piv kal rà xpneróv eixMeis. 


col 9 éunórri rob 


Óveibos o0 kaAbv, 


Mpácavri U, d mat, mAeiarov eixAelas yépas, 
àv póAw "yo (àv pos Olralav x6óva. 


18 jjuépas rot uóx8os o)x OÀns uás. 


TÓÀugcop, éuBaAo u' ómj ÓéAes dyov, 
els àvrMav, és apgpav, és npóurnv, nox 
fjrirra uéÀÀo vois £vvóvras dXyvretv. 


481. duBaAoó] ixBaAoD 
F4 rpépas| xpéupar 


dep Beíher. byAot B mapra iv rois 
Api Conf Lucian. Herodoto 8. 
dr supépyy oi voAMol. viv 'Hpdtorov 


ríBesóus rh» ÜxpiBniar, BUTTM. 
475. Bchol. fues Bi ccóv n, 
dri vis evyeréoi và al- 

xpi» dxBpér irri, xal và kxidv bv 
ole. Àj ex sequentibus col 
Bi-—ipas hoo eum dicere voluisse, 





Iph. À. 293. ME. Ma» jerróraie: 
urbs el. TIP. kar ^d. jos olv 
des derdburas. Phoen. 810. Bpá- 
meros "íwwav DiovroQwü, Gfaus 
gloereer bris ems spud 
Diogenian. Prov. 3, 85. yazrépa uat 
myetépu, rxuerer lrelor dio 
lronicum autem est Eurip. 
Mod. 5r1. waM» y bvellor và veu. 
el rouglo, vrwxobr AAasÓni vallas, 
4 Ícecá o« Conf, Matthiae ad 
Bop. Or. 4. NEUIUS. 
48o. luBahoó u' Ern x«i] Schol. 
v dr opépyy (v. 413.) riv dretd- 





Pe] Sem 
plurny Elmaleius ad Eurip. Heracl. 19. 


482. i] dle— 


482. Codex et apogr. meliora ter 
els, alia ter is. — Apparet. utrosque 
ignorasse els anto vocalem dici, és 
Ante consonantem, nisi quod tragiei 
4r, ubi metrum 
ante vocalem dixerunt, 

spipar] Vulgo mpápa» sine iota 
subscripto, quod additum ex co- 
dice, in quo psipa» legitur, (et in- 
fra 639. péipes), secundum gram- 
maticorum praeceptum, quod ex- 
- posi Etym. M. p.693, 25. 823, 20. 

taque etiam Boírpepos ek aríspw- 
pos scribendum, quod restitui Tra- 
i LM 

pluvy] lex wpüue», quod 
in Lb. aliisque apographis monmul- 
lis metro accommodatum addita 
partienla, "pÜuray &. Sed recte 

lmsleius ad Eurip. Heracl. 19. 
*píurnv Sophocli restituit et Ari- 
siophani Vesp. 399. fjv ws wpi- 


uviy braxpobaqran vAvryes vais ei- 
perdhrus. Conf, Lobeck. ad Phry- 
nich. p. 331. 
eer] I e inire Prem per ak 
tractionem dictum propter verbum 
Lnd Sod recte foriame Flor. T- 
Ww. 





qe(aÓnri.. mpoonírve ce yávacat, kaírep Óv 


ZOQOKAEOTZ 


veücov, pós avroü Zyvós ixeaíov, rékvov, 


485 


áxpárep ó rAjpov, xeAós. dA juif i! ádris 
Épguor oro xepis àv0pomrev cr(Bov, 


àAX' 3 pós olkov róv aóv Ckawaór p. yov, 
3? 7100s rà XaAkó0ovros Ejfo(as ora0ud: 


küxeiÜev oU uot uakpós els Olrqv aróAos 


Tpaxuwíav re bepába xal róv eÜpoorv 


Zmepxeiv éorai, marp( p ós Oelfns iio, 
Óv 53) raAad!v é£órov 8ébow éyà 
pij ot BeBrjg. 0AAà yàp rots Lypévois 


485. wpor irre) wpocpsirró 
493. vaAad» Triclinius pro *aAaià 


B«Bfxp) BeBhko, 


486. àxpéírep] Schol. ào$ev)s, 
«pareiy éuavroU ud Bvrduevos. Male. 
Hoc dicit: etsi non possum pro- 
pter pedis morbum ad genua tua 
accidere. Id est àáxpdárwp ToU wpoc- 
wírvewv. HERM. 

487. àv0páer cTíBov) Similiter 
Antig. 773. Éyev Épnuos €»9 à» jJ 
Bporàv arífos. 

489. XaAxdBorros Ebfolas cTa- 
$ud] Hom. Il. 3, 536. ot $' EtBoiay 
(xor — 1&» frvenóvev "EAeq- 
vep (os "Apos XaAxeDorriábns. 
Eur. Ion. 59. rois re XaAxowBovrí- 
$aus, o! *yfiv Éxovo? EbBolba. Monu- 
mentum hujus antiqui regis in 
Euboea suo tempore superstes me- 
morat Paus. 9, 19. Erat autem 
Euboea, ut Strabonis 10. p. 682. 
verbis utar, &»ríwopÜuos Tois Ma- 
Awücw. GEDIK.  Genitivus Eo- 
Bolas nihil habet offensionis ; nam 
Eb olas oTa04à dictum pro Evfoixà 
sTa0ud, ut 'Trach. 1197. Ofrgs »d- 
os, pro Olraios wáyos, et hujus 
fab. 1430. wárpas Ofrns vAdxa, pro 
Oiraíay vAáxa wárpas. WUND. 

491. bepába Toupius, forma vo- 


», cul in marg. 
sed ab alia m. antiqua, sine *p., *áAa: àv * unde sáAa/ à» Lb. 
byuévois] Inuévoiw 


491. Sepdsa Toupius pro Bepd8a 


T 
adscriptum non ab S, 
494- 


cabuli aliunde non cognitae. Codex 
$epáfóa : quo servato Heathius 
Oepába T« iransponebat, numeris 
minus elegantibus, sed recte for- 
tasse. Non apte Pierson. apud 
Musgrav. Exercit. Eurip. p. r. 
Tpaxivíay Te Beipdb. 3) Tbv eÜpooy —. 

Tb» eÜpoor Xrepxeiór] Spercheus, 
fluvius in sinu Maliaco, memors- 
tus ab Hom. Il. 16, 716. Aesch. 
Pers. 486., dicitur epoos, i. e. io xv- 
ps péwv, ut interpretatur Hesy- 
chius; nam, ut Lucan. 16, 366., 
ferit amne. citato Maliacas Sper- 
chios aquas. SCHULTZ. 

491. warpl u' às Beilps $4] 
Haec cohaerent verbis Kfkcecó» u' 
Kyovr v. 488. 

493. *vaAaub» recte Turnebus. 
Codicis scriptura vaAaiày in apogr. 
plerisque in zdAa; &» vel xaAaí* Év 
mutata, quod intellecto efy expli- 
cant, licet nihil caussae erat cur 
poeta sic loqueretur, quum aptius 
esset raAa:ór intellecto écríy, ut in 
Ajace v. 600. dixit, éyà 9' ó TAáuwr 
vaAaibs àQ' ov xpóvos uluro etc. 

494. BeBíxp| Mortwus mt, qui 


S9IAOKTHTHZ. 
ÉereXov abrór ixecíovs mépnav Jràs, 


495 


airdorohoy véjsyavrá p' ixcócas Mpois. 
AX rBrqen, 1) rà üv Duaxóvov, 

s elxàs, olas, roóuuv y auxpd uépos. 
sowpevo: và olea! fjmetyoy eróhor. 


vüp U', és at yàp mopymóv re kabróv &yyekov 


$oo 


fixa, a) aücov, aó i éXéncov, eleopáv 
és zrárra Dewà xámuuvbves Bporois 
xeiras zafeiy pàv eb, maBéiv 8? Olrepa. 
xpi 9 ixrüs Jvra mypárav rà bel! ópày, 


xé&ra» ris €) (jj, ryrwaüra ràv Blov 


505 


exoneiv uáXura iij buad8apels Ad6p. 


soo. ds scripsi pro «lr 
quo in stropha 391-402. 


fee verbi usus est. Plene 
was Bbneira Oed, T. ojo 
Conjunctivus. est ex aj 

diet Ala p i« cum codice 


iyuéves ex tribus apogr. pro 

ianárou, raro dictum pro usitato 

: unde factum ut vetus 
Hbrarius, Homerici feue»os recor- 
datus, ad ixuévos aberraret. Scho- 
laste, roi ingre" rl roo bà 
tío lnpáreer kal vexopsupévav, 

495. leveAoy abri] Similiter 
c supra v.6o. et Ant. 165. fereAa 
luécóa: rwd wi dictum vidimus, 
ita ut significaret aliquem per ali- 
$e venire jubere, hoc loco 

AAor abbr rois (yuévos wéu- 
Warrd w' ixcüca. Mos dictum, 
ita ut in verbo frreAXor duntaxat 
jubendi vel ddhortandi notio re 
spiceretur. 

ebrésroNes] Navem non alie- 
nam, sed ipsids Poeantis mitti vult, 
[ps domum deducat, quod 
i dern Man Ad sísyarra 


intelligitur 
498. uépos] uépu Par. ag12. & 





507.-518. Versus eodem modo divisi 


pr. m. et Suidas s. v. Budeoros. 


Apos Suidaa s. v. eéAos. 
499. xowlperor) Refertur ad &id- 
geroy pro quo dixit và vár huad- 


oo. opxóy Te «abri éyyehoy] 
Siciliter Horodotus de qe 1, 79. 
Dena rie erperie i rhv. Aris 
abrbr &yyeor Kpolew 3A$e.— Cur- 
tius 3, (7, 7. Parmenio occupato 
itinere idem et auctor et wuncius 
venit. SCHNEIDEW. 

4s ei—fxw] Supplico tibi. 
Demosth. p. 1127, 8. éyà 











nl» xalptw Aéyo, obs 9 à warf uat 
repilere favfelr al 


d eae, i raí- 






cogitans. 

$02. àv] Eet Óri non quam. 
Berà sunt quae metum s. eollici- 
tudinem afferunt, ut Ant. 243. 7à 
Bevà ydp To. porre" fxbov 
oM. 

503. 8brepa] l. e. xaxd vel wa- 
es. 

504. dpáv] I. e. eDAaBéisóas, ut 
exp. schol. 


D 





66 SOOQGOKAEOYZ 
XO.oixrew', àra£&^ T0ÀAQv éAefev Óvaoiorov mOvav 
à0X', ola uybels rà» épdv rVxo. ov. 
el 0€ auxpobs, Áva£, éxÜeis 'Arpeitas, 
éyà pp, TO kelvcv kaxüp rgbe képbos 
perariüépevos, €v0amep émuépovev, 
ém ejaróAov raxeías veis 
Topeóaau. àv és bópovs, rày Ücüy vépeaw éxdvydv. 
NE.Ópa cV 3) vüv uév ris evxepijs vaps, 


510 


51$ 


Ürav bà mAqo0ns ríjs vócov £vvovo(g, 


507. D eter] D cte 


vi0épevos ex schol. pro uéya vi8épevos ér 
517. Trà» 0«à» Hermannus pro rà» éx 6eàr 


àrel uépoverv 


509. ola] Codicis scriptura oca 
in apogr. nonnullis in fca mutata. 
$cca autem ab librario vetere illa- 
tum est propter voAAG», non ani- 
madvertente ola, quod scripserat 
Sophocles, ad $vcoícre» referri. 
Nam gravitas malorum potius ur- 
genda erat quam numerus. Im- 

recandi autem formula eadem 
ere v. 275. ol' abTois TÓXoi. 

51O. el Bé sukpobs, üvat, Éx0es 
'ATpelSas] Notandae formae doch- 
miorum diversae ab strophicis v. 
395. oc? káxei, narep, móTyé érnv- 
$óuay. Nam Sophocles, ut saepe 
monuimus, minus diligens in hoo 
genere est quam Aeschylus. Hic 
tamen aequalitas quaedam in eo 
est posita quod uterque versus 
easdem continet duorum dochmi- 
orum formas, etsi ordine diverso 
collocatas. Quamobrem codicis 
Scriptura in versu antistrophico 
multo probabilior est quam Her- 
manni conjectura «i 6 aupobs, 
Qvat, 'Arpeibas Éx0cis, qua. inae- 
qualitas augetur potius quam tol- 
litur. 

514. Schol -TÀ éxelvovs AvroUr 
Tobry képbos mal deéAciav  uera- 
voi. 3) Tb kaxby Tb àxb TO» 'ATpei- 
bé» uerariüéueros 7$. &iuokrfrp, 


509. ola Porsonus pro feca 


$20 


515. pera- 
uséuorer 'Turnebus pro 


olor, «is &ya8bv uerawouiv xal pera- 
BáAAer xal dwaropÜEe: Aéyer "yàp 
Ur. Bon0fioe abré, Tra. dkeírovs Av- 
Tícw, éxavopócv abr cvuéepàr 
Thr ówb Tí» 'ATpeiBéw "yeyorviar. 
Verba T2 xeíyo» xkaxórv recte inter- 
retatur Hermannus, injuriam tibi 
hiloctetaeque ab iis factam. 

515. émiuéuovev] Intellige se- 
peóecÓci. — Similiter El 1435. $ 
voeis Uxreye.. SCHNEIDEW. 

516. éx' ebaróAov Taxeías veds] 
Sic 0od» GxvdAur veü» Aj. 710. 

517. Tà» 0c&»] Scriptura inter- 

lata rày ék 0cà» propter Aaepríov 
illata erat, quod in versu strophico 
V. 40I. pro Aapriov legebatur. 

519. *apís] Pro praesenti verbi 
*dpeipi perperam habetur. Aori- 
stus potius verbi vepínua est, ad- 
mittere, concedere. EDERLIN. 
Interpretatio párum probabilis. 
Nam hoc si voluisset, non cis eb- 
x«pfis videtur dicturus fuisse, cui 
aptissimum est apis, i. e. ad- 
Bi$, sed adverbio usurus eüxepés 
vel fgBíus. 

$20. Genitivum Ts vócov non 
ab £vrovcía pendere monet Wun- 
derus, sed ab verbo sxAme6js, hoc 
sensu, ubi vero taedio morbi aíffec- 
tus eris societate. 





9 IAOKTHTHZ. 


Tór' obxd" ajrós rois Aóyos roórois davis. 
XO.jxirra. roUr oix é00' ómes mor els ét 
roliveibos Heis àvükus vedrai. 
NEA" aloypà uévrot a0 yé y! évbeéarepov 


67 


Evo davijva: zpis rà xa(piov voveiv. 


sis 


ÀàXY' él Boxéi, sMopev, ópuástu raxós* 


xil vafs yàp ü£et xoüx ümoprnfjrera:. 
návov eol ad(otev £x re ríjnbe yfjs 
Tis mot 7 évOévbe BovAo(q.enta. zÀAetv. 


9I. à düvraror piv Jjuap, fjurros 0 vip, 


$3o 


dot 8 abra, vós àv ipiv Qudavis 
Ipyo yevolsr, dis u' ere npoodiMj. 
Taev, & va, aspomiiaavre vip Íou 


Bowov elaoleqrw, ds pe xal pá&gs 


a1. obxdf! abris] obx£. abb 
13. Wes) ftue, m a m. pr. 
Gernhardus pro ic B, y à m. pr. 


511. obxdf airs] oix (P Gbrbs 
misi quod im duobus 
abrbs. 


y eis robs Lérovs eiepyezlay ob 
uai obs. Recto Herman- 


p z eiie seri roris 
ue pi (Philocteta) rexi] 
Sic 1080. 


Taxis. 


518. adeo) Sic Trach. $96. ud- 


51. Post rovr' interpunctum. 
518. cé(ouv] séa(oier 
533. xporrórarre] sporxicarrez. 


ror va! ipis d ereylaba, 1109. 
pocuó 

e ^c] Ín apographis fi qe vel 
di M 

518. BovAoluesa] Poterat Bov- 
AMuecóa dicere, sed illud praetulit. 
propter optativum praecedentem 
só(oe»w, ut alibi non raro. wor 
Neoptolemus de Troja dicit, Phi- 
loctetes, doli ignarus, de domo sua. 
intelligit. 

531. s L' ÜbecÓe poc 
Amicum, gratum, beneficiis ob- 
strictum. 

533. wporxósarre] Schol. àeward- 
nuevos Tl» éoríav. sposxócurres apo- 
- grapba, neglectis codicis punctis 
su 


dne 


iper c. 
534. doolkncw] Vocabulum ex 
hoc uno loco cognitum. &ouor 


schol. exp. Sórouor, Gewep ürvyhs 
n terre. 


52 


xopecror, ór paÜárzes abt 
EMIIO 
"AxACoy zai, rárbe ror £v 
bs jv vebs aíjy air voir dÀ 
dkdhevc! [pol ae ofi xvpüv « 
Éne(rep üvréxvpaa, Bofátv 1 
Tóyn M mos mpbs ravràv óput 


538. xaxd] cde, cum yp. xaxd ab S. 
rdi] v ab S insertum. 541. adt 
noni» — 546. mphs ravrbv] wpba air 


mutatum. 


£37. TdÀe] Le. rhy lay voírev rà 
Tür Kaki 

539. éxisxeron, ud$uue] Con- uar 
junctivus regitur ab imperativo caua 
Srisxero». Comparant interpretes. qui 

ip. Hippol. 557. deíexer, «b. litus 
H ve dxudbe. Homer. ad 
TL. 6, 340. éx(uewov, 'Apiia reíx«a. duci 
és. 23,71. 8dere ue ürri ráyisTa, quod 














- l« qui intor peronas col- Neo 
loquentes hic indicatur vocabet — ^ 
"Eusopos, ut ev T" 


às o 





QIAOKTHTHZ. 6 


/ * € / , ^ , 
TÀeor yàp «s vavkAnpos ov TT0ÀÀQ GTOÀO 


à7 '"lAíov «ps otkov és ri] eüdorpvr 


, 
IIezápufov, és 1kovca rovs vavras Ort 


N b À /, 
col 7TávTes eiev avvvevavaToAnkóres, 


$55 


&bofé pot pi] otya, mpi» fpácaw aot, 
Tüv TÀoUr moietoÜai, mpoorvxÓvr. TÀv focr. 


ojóéy cV 70v károwÜa ràv aavro) népi, 


& roisww "Apyelo.w àpdqi cob véa 


BovAejpar éori, kov nóvov BovAcípara, 


55 


&AX épya Opdp.ev , oükér. éfapyoUpeva. 
NE.àAX' 7) xàpis uv ríje mpopm0(as, Céve, 


548. &»"] Sic, non &£ 
oí vevaGucTOA9kÓTES. 
Ire» pr. 553. a$] v ex o 
pro €^ ob» 


548. àr] Sic etiam duo apogra- 
pha: oetera éf. 
549. eUBorpur TlexápnOor] Insula 
maris peooul ab Syro ante Magnetas haud 
sita, vino nobili- 
tata rh Pi, H. N. 1,5 9) 
quam inde antiquitus Euoenum 
t teste Plin. * I2, 23. 
Conf. Aristophanem ap. Athen. 
p. 29 A, Hermipp. ib. Hera- 
clidem Ponticum Rep. c. 13. abr» 
$ vicos eÜowós dot. kal eUSevbpos 
xal c?rov $épe. Demosthen. adv. 
Lecrit. p. 935, 7. Adde interpretes 
Th 3, 89. SCHULTZ 
552. wpocTvXÓvTi Té» Ter] In- 
epte scholiasta, àvrl! ToU eópórvri 
TOUS Gobs vaóras ToUs ép) lcovs, 
Tebs v) abrfyv uo: Téxvnv peTepxo- 
pírovs. [Eis Tb. abró.] wapaAéAc- 
wre » d. Bo/Xera: yàp Aéyew, dk 
r&v iswv. Recte Brunckius per- 
spexit sensum verborum esse: vi- 
sum mihi evt non tacito vela dare, 
priusquam te convenissem, conge- 
cutus quod aequum est : i. e. prae- 
mio aliquo propter ea quae nunti- 


550. cvvvevavoTroAnkóres Dobraeus pr 
552. svowicÓo:] woeiaÓa: 
factum. £54. CoU véa Auratu 
555. éerl] fcri 


T&v Ícwr] T 


assem affectus. "Ica enim sun 
Tà Bíxaa, quae sic dicuntur, qui 
praemium. quod justum sit, pa 
esse debet accepto beneficio. Eun 
morem fuisse, ut hoc genus homi 
num mercedem aliquam nuntii pe 
terent, notum est; apteque con 
ferri jubet Brunckius Oed. T. 1005 
et Trach. rgo.  Confirmat han 
interpretationem responsum Neo 
ptolemi v. 553. Illud vero noi 
opus est, ut, quod ipsi placet, scri 
batur, TpocTvxo» Ti TGv Gov 
Construendum est vpocTvxórr: cuu 
(6oté uoi. HERM. 

554. Quo! coU véa] Inepta scri 
ptura codicis aul o' oüveka ulte 
rius depravata in Flor. T. &ugi 
elyexa, addito yp. &udqis b», àyr 
TOU Te€pl coU. vedrepov BoíAevpk 
dicit Neoptolemus v. 560. 

556. éfapyojutva] &vaBoA3» (6 
xorra exp. schol. 

557. xdpis hic beneficium signi 
ficat. Pro gratia et praemio scho 
liasta videtur accepisse, qui scri 
bat: (fora! co. xdpis Tüs *Qoy'* 





koleray 5^ 
NEÀ rofa past s 
Pro kalP Gpuy 2 igi 
EMs raór Gsírro ipse, 
NE.nós oy "Obvsceis 7p0: 
7Àéiy jy rows; jj $6 
EM.xeivág. Y éz! Doo, ánty 
reos, jv! Garpyó, 


559. Yom. — 6; go, 
e 571. yé] oo un 


tum in ^pographis errore non in. 
enti, Nam ots hacc fornm 


S$9- 2 estin apogr. plerisque. 
860. airáyyeios] Tyar ultr 
Tem suam pollicitus, BRUNCK 

fer Sn 4]. Apogr. pleraque. 
oli € à. 


Quréus ipo] Scholiasta, "Ad. 
Mas kal Amuneíe X rs 





S9IAOKTHTHZ. 


NE.zpós oiov ab róvb abrós ojbvoceis E33; 
EM.» bj ris... àAAÀ róvBe pot apórov pácov 
rs éar(o* by Ayns 0 ui) dóve p£ya. 


NE.&9 Éc8" 6 kxkewós cox GuXokrifris, £éve. 


525 


EM.ujj vóv y! £pp rà melo, àÀX 6cov ráyos 
ÉknÀe acavrüv £vAaBüv x rijobe yijs. 
I r( dou, d aat; ri pe xarà axórov mort 


DueparoAG Aóyown mpós a' ó vavBárns ; 


NE.oix oibd o r( xov. bet  abróp Myew 


8o 


ds ds Ó Mfeu mpiüs a? xàp? rojobe rc. 
EM.d cenépy! 'AyuAMos, ui ue biaBáAns orpari 
Myov£f à uj e. 00A Gy) xelvav (ro 


$72. «3 Dobraeus pro àv oblureebs] Hvcedis, v a m. pr. vel S super- 


"Nus 9 bid 


prem 


dum Philoctetam profectos fecit 
Euripides. Diomedem solum no- 
minavit Lesches in Iliade parva. 
oes ho pro fe 
ex uno aj o pro (se. 
RUD. Dis in disquist. 
philol. p.12. à» particulam sic ex- 
pies interpretes ut Neoptolemus 
dicat, wphs voor àv rra vóvie 
ÉxAes vel soios y efr phs 9» ries, 
quasi quaerere velit quis ille esse 
it ad quem navigaverit Ulixes. 
meque hoc modo dici potuit 
meque apparet cur his ambagibus 
tatur. » ut opinor, Dobraeus 
«à correxit. 
574. à] Sic Brunckius pro à», 
quod est in. phis. 
577. s«avrbv] serré Flor. T. 
Tnusitate dictum s«avrbr [vMaBár, 
locum non potest comparari Oed. 
T 1299. às dk x6ovbs fijuv lavróv. 
Bimilius est quod Latini de celeri- 
ter abeuntibus dixerunt corripere 
$e: quod Brunckius comparavit. 
um foret rà gavroí [vÀ- 
porn enim facere solent 


516. ih vor] ih vir 
2. Bu BdAps ex scholiasta pro SafidAA 


579. xpós] vpó, 


mc 





ri qui non sunt redituri, Si- 
militer Neoptolemus infra v. 645. 
xepanev, Éviober jb Prov ec 
Xpela kal xó8os. udXuor' 6; v 
$19. Siuxo£) Schol. Adépa àa- 
7j. Rectius prodit, verbo allu- 
dente ad artem mercatoris. GE- 
DIK. Conf.sérpaua, infra 978. et. 
Ant. 1036. émuóAnua — Nomen 
Aéyow: autem. eodem modo verbo 
BieuroAg additum, quo supra &5. Ad- 
your xps dictum. WÜND. 
581. ds qs] Hoc apte respondet. 
E ie gue. initier Oed 
- 1229. rà 8' abris! 4s b às Qarez 
lerodot. 2, 132, 10. d$peur 
[*y- Soph. El. 939. àvawrófa: 
pis dés, Matthaei Évang. to, 47. 
* Ae d div dy jj axoría, evare dv 
Té der. SCHULTZ 
582. B&uBdAps] In invidiam me 
adducas. Scholiasta, u buaBdAps 
ue, 9nol, r$ rà» '"EAMur arparé" 
surverton w bw' abrüv xoAAd. Bua- 
» recte in apographis, 
Sy xéAX— wévus] Schol. óx' 
eciruy cinpyerolperos Ayeenreer 








(E^ 


ZO$OKAEOYZ 
0pár ávrimáo yo xmará 0, ot àvijp vévgs. 
NE.éyd ely' 'Arpe(baus bvoapevijs" otros 0é poi 
$(Aos uéywrros, oüvex "Arpe(bas arvyet. 
et bij o Egovy éA0óvra mpoadiAi] Aóyev 
xpoyra. mpós ps pmbev Gv dxijkoas. 
EM.Ópa r( Tove(s, 1a. NE. oxorG xáyà TáAat. 


s85 


EM.c$ Ojcouat ràpO alto. NE. Toto0 Aéyay. 590 

EM.Aéyo. "mi rotrov &vüpe db dep kNieis, 
ó Tvbécs Taís 1j T Obvocéces Ba, 
bubporot mAéovaw 1) uijv 3) Aoyo 
neicavres üfew, 7) mpós laxvos xpáros. 
xal ra)r' 'Axatol mávres ijkovov aadós 595 


"Obvaaées Aéyovros, otros yàp vAéov 


584. € Dobraeus pro »'. 
tum. 


velcarres] Sic, non seícarré y 


avrobs, s ÓUvarai vérns ebepyyereiv, 
ónAoróTi bTyperav. 

584. *óAX'— xpnerd *'] xpnorá 8 
recte Dobraeus. Sic Aeschylus 
Sept. 338. voAAÀ yàp, eóre mróAus 
bauac6), | 0, Bvorvxtj Te vpdoce. 
Nisi xpfio8 ówoi' àvhp swévns scri- 
bendum cum Linwoodio. 

585. éyó ei] &yó "y Triclinius. 
Poterat é-ó4' scribere, ut éyó cum 
ola et ona: in éyq6a et éyjua 
contrahitur. 

587. vpogQiAS Aóyov) *pocQiAS 
cum ge, A^yov autem cum 475éva 
esse conjungendum vidit Stepha- 
nus, sed non animadvertit accusa- 
tivos illos inepte juxta se collocari. 
Itaque corrigendum fuit Aóywv | 
kpbyai vpàs $juà« uxBéy. Or ducfikoas. 
Quod probat Linwoodius, sed ita 
ut unBév Bcribat pro u»5éy, ut in 
TTrach. 682. est vapríka Oerucv ob- 
bév. Utrumque dici potuit, ut in- 
certum sit in Trachiniarum versu 

. 


586. 'Arpeíbas] &rpelBaia 


588. Post ?uàc duae literae erasae, 5€ ut videtur. 


585. éyó «lj'] In éy&'u' radendo muts- 


Afyor. 
594. 


587. Aó*yer scripsi 
593- 3] 


utrum oi80y an ob5éy scribendum sit. 

589. Schol. $pa, Tí soieis, soi. 
TaUTa *Aayíes vonréor. 

590. cà Ofcoua! TGvÜ' afrior) 
Schol. afrióv v« soifow T&v vpar- 
Touévoy. Eodem sensu quo 6fco- 
pu in responsione Neoptolemi po- 
situm est vo:oU, coll. Ant. 188-190., 
ita ut wowU A€yev idem sit atque 
voi00 pe afriov, udyoy Aéye. — Simil- 
lime ÁÀnt. to61. «veu, uóvov 84 yu 
"2l «épbBecw Aéyovr. WUND. 

591. Aéyw. 'rl) Notanda aphae- 
resia post interpunctionem, ut apud 
Aristoph. Nub. 1353. éyó pásw. 
ee) "yàp etc. 

592. ó TuBéws vais] Diomedes. 

594. veicavTes] Tmeícarré y in 
apogr. uno. 

wpós ic X0os kpáros] Virium ro- 
bore, ut saepissime «55s Bíay dici- 
tur. Sic wpbs ópyhv (i. q. óprylAers) 
et Tpbs ebcéBeuar (1. q. ebmeBéx) 
Electr. 369. 464. 





SQ IAOKTHTHSZ. 


Tà Bápaos elye Oürépov, üpácecw rdbe. 
NE.r(vos à'"Arpeibat rod &yav obra xpdvg 
rocQU' éneorpédovro npdyuaros xdpur, 
By y. élyov joy xpóviov ixBeBNyrdres ; 

r(s 6 ndBos ajrobs fker', 1) GeGv Bla 
xal vépecis, ofep &py. dívovow xaxd ; 
EM.4yd ce rob, lows yàp olx àxíxcas, 
zr éxbibdfe. uávris Tv ris ebyebiys, 
TIpidpov pev vios, &vopa 0' üvoudtero 
"EXcevos, 0v obros vrrüs eAv uóvos, 
5 mávr! dxocov alexpà xal Xoffijr Ey 
BóNos 'Obveoebs eve. Bésyudr 7 &yav 
e£ Axavols &s pécor, Oípar aXjr 
Bs bj) rd v 4X" atrotoi mávr Qrmwev 
xal ràzi Tpolg zépyap! s ob pij more 


78 


fos 


198, abre] rw, «eran 


99. rocgl'] e ex o factum. 


Brürdüuspro 7 ' — Gor. Bís] eólvor suprecr., wed litoris capillis, 
«x quo sppiret non diversam lectionem osse, sed annotationem scholi- 


astae. — 6oT. AwBfrr"] AwPr?", quomodo accentus etiam alibi in hujus- 
modi adjectivis supra consonantem positus est. Sic 670. àv?" 610. 


Mérsurer] Érrure 


897. 8répov] Diomedis. 
w») Infinitivo faturi utitur, 
effecturum se esse quod 


daorficarr. 
Taridas, ret dk AL airür 


abévros ; 
o4. ndrris d»—] In narratione 
quae sequitur vera fictis mixta. 


"Vera narrat Neoptolemus v. 1337 


It: . d rdon ier expl] Yo. 
ed vd»rur ÜBpi(óueros. Bimiliter 
2. 


. 7] 3 in apogr. nonnullis. 

o9. &fpar xax] Scholiaata, oix. 
. dads diee rh Ofpar add, ÀAÀ 
Bà rip véphyrw Tis "IMov.. abrbs 


- Tip "Eurer Mpepei rir epirer 


T 
61r. ob wi sore— véprows] In 
oratione recta ob uf vore wipzuei 
tius dicturus erat quam eépgovei : 
EM quo conf. annotatio ad Antig. 
1041. Ex quo tamen non sequitur 
um in oratione obliqua sépcuer 
(ad quod alludit unius apographi 


pj 





14 


ZOQOKAEOTZ 


Tépcotep, el pij Tóvbe ne(cavres Aóye 
&yowro vijcov roO. éQ 3js valec ravóv. 
xal ra00 óm«s 7kovc ó Aaéprov TÓkos 


rórv pávriw elmóvr , e00écs inéaxero 


615 


róp üybp'' Axatois róybe bqAdaci Ayo 
otovro uy páAwÜ éxojotov Aaa, 
el pij 0éAot 0, áxovra: kal roírev xápa 


réuvew édeiro rq BEAorri pi) rvxóv. 


fkovcas, à at, vávra; rà aneóbew 0é aa 


620 


kaUrQ Tapawá kel rwos kijóer Trépi. 

QI. ofuot ráAas. 1j ketvos, 7) vüoa BBAáfin, 
é&y els" Axavovs Opocev 7e(cos oreAeiv ; 
TewOcopat yàp àbe kàf " Acbov Üapov 


Tpós és àveAOciv, Ga rep obke(vov Tartjp. 


613. rarü»] rà rv» 


factum 31. xf$«] iá9ni 


scriptura *épceie») dicere maluisse 
quam épcoiev. Similiter infiniti- 
vum non aoristi, sed futuri in or&- 
tione obliqua cum o? uf; construxit 
Euripides Phoen. r590. post ver- 
bum 46écvice», plane ut Sophocles, 
caQós yàp ere Teipecías o0 uf; ore 

| coU TfjvBe "tv olkobvros eb wpdtew 
vÓ. 

613. Kyowro v4cov) Genitivum, 
qui cum àréyev et éyew con- 
jungi solet, cum verbo simplici con- 
struxit, ut El. 724. és 5óuev» ópó 
Th» ohv Üpaiuov — éyrdiia. xepoiy 
$épovcay. Pariter Bd0pwr Tarac6a: 
Oed. T. 142. et mérpas szecóv infra 
v. 1002. Haec et alia Wund. 

616. 5»Aécevy] Per Selfew exp. 
schol., ut v. 609. dictum erat (b«t' 
"Axauois és uécor. 

617. oforro] Putare se. Frequens 
hic usus optativt Lysias p. 130, 
31. ofovro 56 ka) Ao 7| &yabby va- 
pà Aaxebauuorlar T) vÓAe« «bpfoe- 


614. fjkovo?] fjkovcer 
623. 3] $ 


625 


615. elvéor'] Ex ebrért? 


g0m. Sic «Dpo apud Aeschylum 
Ag. 606. 

618. robrev —rvxóv] De colloca- 
tione verborum dictum ad v. 598. 

xdpa Téuyew] Homerum respicit 
11.2, 259. unkér' Ere 'OBvosi edpn 
Óuoiwiw éxeln —, «i ud) &yó ee—. 
WAKEF. 

622. 3j vàca BAdBn] Merum sce- 
lus. Eodem modo El. 301. à sárr' 
ÉvaAkis obros, 5; *àca BAdBm. ubi 
schol. ó var»raxé0ev BAaBepós. GE- 
DIK. 

624. 625. Sisyphi, qui xépBieros 
*yéver' àybpóv, vaferrimum commen- 
tum, quo post mortem ad superos 
reditum impetraret, e Pherecyde, 
quem laudat Homeri interpres ad 
Il. 6, 153. hic in scholiis traditur. 
obxelvov xaTfp ó Xícwpos: néAMm» 
yàp TeAevray apfryyeiNe Ti "yvvaul 
abr» ÁÜnwrov karaAcreiv* kal ka- 
TreAO0Gv eis " Aubov, TG» "y« vevopuaué- 
ver uj Tvxà», xaryyópncoe ijs "yv- 


QIAOKTHTHZ. 15 


EM.oix otà' éyà rar. àAX éyà pv ety eni 


vatv, aov 9 ónes àápwra avpdépot Ocós. 


OL. oókov» rdO , & rai, óewà, róv Aaepríov 


&y éXn(oat mor dp Aóyowst paX0axots 


eiat ves &yovr. év ' Apyelots uéaoss ; 


630 


o0 0Gccov àv ris nAciarov éx0lorns épol 
xAvous. éx(bvns, 1] u^ €Ogkev àU' ümovv. 
QA For! éxe(v mávra Aexrà, mávra 86 
roAuugrá. xal vv ol ó0oívex (fera. 


T 
630. kyerr] Éyo»vf, 7 & m. pr. 


Museo Ehenano vol. 1. p. 448. pro ol.0Gecov 


X ^m. pr. 


»muxbs wapà TQ 'Aibeve, ho Te 
&»eABei» xal T) "yuraika Tiuepfoa- 
SÓci*. ÀreA Bb» 06 obkéri ónéavpeyer, 


ognis v. 533 (702. BRUNCK. 

4. 60e non ad Serep referen- 
dum, sed ad ea quae nuncius nar- 
raverat: ut Ulixes me ad revisen- 
dum Greecorum exercitum addu- 
oet, ita credam me post mortem 
ab inferis rediturum, sicut patrem 
illius: i.e. non magis illuc ibo 

uam mortuus in vitam revertar. 


637. evudépei] Brunckius Latine 
vertit vobis optima conferat. deus. 
Atqui formula 5*ws Épwra aliter 
quam sensu adverbii, poetam uti 
potuisse non puto. Suspicor ita- 
que evutépri». personaliter hic di- 
ctum esse eadem ratione, qua 
alias impersonale verbum ev4uoé- 
per... Certe ut ex Demosth. p. 294, 
I5. affertur oi xaipol [vrevqvóxaci 
Téis dxÓpois, et ut. mox noster 659. 
bres» ü» co [vujfépp, sic poeta 
videtur dicere potuisse ó 0«bs fv- 
eépev Üpiw, conducit vobis, utilis, 
beneficua est. BUTTM. Simili 


631. ob 0Grcov Welokerus in 
634. obvex'] obvex', 


ter, sed de re, Aristoph. Eccl. 475. 
Aóryos *yé Tol vis dai TÀY "vyepauré- 
per, | 9c" &àr àvónr' $ uàpa BovAev- 
céu«6a, | &ravr' à) 00 BéxTio» dpi 
ivupépew. | Hermannus explicat : 

uam optime vobiscum conspiret 
deus, afferens Eur. Med. 13. várra 
cvudjépova" 'Iácoyi, in rebus omni- 
bus consentiens et se accommo- 
dans illi, et Soph. El. 1464. ceva- 
$épew | Tois. kpelacosiw. | Similem 
locum Aesch. Choeph. 781. com- 
paravit Wund. | àAA' eli xad. aois 
TaUra Twelcouai Aóyois. | *yévovro 9 
és Épicra cvv 0càv bácci. 

630. Beta] Conf. v. 616. 

veds livyorr'] I. e. àrb veis Kyor- 
Ta, de quo usu genitivi dictum ad 
v. 613. Hoc autem dicit Philo- 
cteta, sperare Ulixem se blandis 
dictis effecturum ut Philoctetam 
ab navi, postquam ad Trojam ap- 
pulerit, in media castra Graecorum 
adducat. Sic recte Hermannus. 
Neque enim »eóàs Kyovra pro érmi 
veàn vel éy ygt Éyovra dictum accipi 
potest. 

632. Éwovy) Sine pede, pro in- 
utili pede, ut Éowos elaolxno: pro 
Oócowus v. 534. WAKEF. In 
Flor. T. Éxrov»y cum. «yp. Évovr. 





16 


XO$OKAEOTZ 
ÀAX', b réxvov, xepápev, às fpás oko 


65 


aréAayos óplty rijs 'Obvaaéus veds. 

Vopev. fj rot xa(pios aov?) móvov 

Mjfavros Ürvov kàváravAav ffyayev. 
NE.oixoby énebày veia roix apQpas àvjj, 


ráre oreholpey" viv yàp üvriocrarei. 


640 


9I. del kaAàs mÀoUs &a6', Órav deéyns xaxd. 

NE.o(9* àÀAà xáxe(voirt raór' évavr(a. 

II. oix écrit Aporaís mveüp' évavrwopevov, 
ÜSrav mopjj xAéyrat re xáprácas Bí. 


NE.ÀAN' l Boxéi, xopüpev, ÉvioBev Aafiav 


645 


rov c« xpela xal móos uáMor' Éxei. 
1. QAX' Éarw &v Bei, xainep oU moAAGv &zo. 


636. ápi(p Brunckius pro épi(«. 


gonus pro Em (cum gl. rapi) ut eet in codice. 
644. kAéyas v6] aa ve in litura, 


linus pro obe 


a6. ver] Bler, lectio ab H. 
i0 memorata, eet in aj 
inner librarii, * 'Oroder Bas 
ex aliis hujus fabulae locis recor- 
dati. 

QES9. rex] Bie apographa pre 


Trdpas] Tn Flor. T. 3p. *pluvas, 
quae grammatici conjectura est 
propter &p, lectionem vitiosam, 


excogitata. 

Aldus edidit 
yj, ut in Par. 2712. scriptum est, 
proclivi librarii errore. Aliorum 
codd. lectiones longe sunt absur- 
dissimae, jdp, áp, quarum baec, 
quae in Triclinii recensione eet, 
plane contrarium ejus quod sen- 
tentia et res ipsa postulant, prae- 
bet. wveüua Tb éx wpipas, ventus 
quia pes Jat, contrarius est. 
Exspectandum itaque erat, non 
donec flare. &p, bri donec remitte- 
ret, rjj. Sio infra 764. BRUNCK. 

641. àd xaXbs yAoos—] Renten- 
tiam Homericam Il. 14, 8o. com- 








639. robe] oi 
6p. 


uds 


parat Schneidew. o) ydo ris pépe- 
vw $vyéur kaxby obf xà róerw" 
Fora 5s Qebyur spopiyp asm 


6s. eB. DÀ] Bebolini 
1h ebha rs, lasiros vie 
uri rd ereluara dr 


Sinis evixorra. dreut pd 

643. ox lori Aperais—] Schol. 
rois yhp kaxolpyoit obt. fori dvur- 
los wor dv Tj cvyxice vip 
u&AAov irybowrw. Non hoe cogi- 
tavit Sophocles, sed lucri cp 
tate metum periculi vinci, H. 

645. xwpGuer, [vlobev MaBàr] 
Similis quaedam exempla contulit 
Elmsleius ad Eurip. Med. $52. 

tamen memoratu conjectura 
Dobraei eet AaBór, cui compe. 
randum oAówr in fine trimetri 
positum Oed. Col. v. 1164. 

647. 8AN Veri Bv Bei, naive eb 
ze re] Ea inquit, quibus 
opus sit, sed non ox multis opibus, 
i.e. ut illa de magna rerum varie- 
tate deligoro debeam. HERM. 





«9 IAOKTHTHS. 


NE.rt rob" 0 pj) veds ye rfjs duis E; 
9L jéAXor rl pot aáperrw, & pd de 
Koiió 763 Duos, dire mpadvew mávv. 
NEAAX Éxhep! airó. rl yàp & &AX (pis Aofeiv ; 
"ML. et uol rt rófov rüv?! dmmuekqpévor 
mapeppénke, às Mz uj e Aafietv. 
NE.4j raóra yàp rà xAewà ró£ à vóv (yes; 
"0L. rar", ob yàp dA y! l8, & Barrá(o xepoiv. 
NE.àp' lorw iare xàyyítev 0éav XoBeiv, 
xal Bacráca: pe mpoowíca, 0 áozep Oeáv ; 
bL. cof y,  réxvov, xal roüro xANo rv (uv. 
daotov áv oi fupddpn yerírerat. 


7T 


65e 


65s 


NE.xal ply dpà ye: rà» 9 ipa0 olrus yer 


el uox lus, Go! lr. el t pij, mápes. 
bL. Bid. re dores lori v', D réxvov, 06s, 


655. a * Kc] &AX' (sic) fe 


648. reds —lri] In navem ve 


em s. Similiter éyxielew et. 
xeróas cum genitivo constru. 





lista, rí Éx«s Prep dp)) vaós oix 
fixe; Moe duiv Aeires. 
efeldo ír. scribendum vide- 
latur. Quae praepositio hic minus 
apta quam v. 16. éx* eigróAoU 
Tuxelas ves wopeórau! bv, aut 
Eurip. Iph. T. 102. »«à: ri Qei- 


oues. 
650. ou Y Dor] Dolorem 
vulneris dioit, ut wouqor 2 iBivas 
Homer. ll 15, 524. wpatve 
transitive dictom mitescendi signi 
Quocum Musgra: 
intransitive di- 
oum ab ELgi6. àv, 
LI xd 


Bdosure. 
65a. réter] réta hio non de solo 
arcu, sed etiam do sagittis et quid- 
quid ad arcum Porinet e dici aper- 
Cet Apte Buttmannus attulit 
Iliad. a1, 501. seq. et Eurip. Ion. 











mE ws 


524. 

653. P "ud "ni—epepineer] Tn- 
telligendum rovro ép& Aafeir. 

655. &AAa x' apogr. pleraque 
poat. In Flor. T. est àAA' fof 

657. Barrásai] Suidas, Barrása: 
oU vb dpa: Usioi wapà vois "Arrixois, 
4XAÀ rb VmAaeicu. Non tamen 
de simplici contrectatione intelli- 
gendum, sed est in manum su- 
Tnere, tractare ; ne quis de gesta- 
tione armorum cogitet. Conf. El. 
gos. et 1470. BUTTM. 

&cwep 6«óv] Qualia putabant ar- 
mna sua viri ferociores. Cfr. Apoll. 
Ried 1, 466 sqq. Aesch, Sept. 

Suet ad hr Fx aad 
H3 oes weroióés. Clem. Alex. 
Protrept. p. 43. Ammianus Mar- 
cell. 17, 12. eductisque snucronibus, 
ques pro uminibus colunt juraere 
& permanmros im fde. 
Aen. 10, 773. Stat. Theb. 9, V 
WAKEF. 





ZOdSOKRAEOTZ 


^ , € , LE * ^ * s , 
0g y Àiov rOÓ e€icopav €j,oL aos 


póvos béboxas, 0s x0óv' Olraíav lbetv, 


Ós marépa mpéaflvv, 0s (ovs, Ós rüv épàv 


éx0püv p &vepÜev vr. àvéorqoas mépa. 


Üapoei., Tapéara, raUrá cot xa) Óvyyávew 


xal Sóvrt Ooüvat kü£ereitao0a. Bporav 


áperfjs Éxart TÀyO. émyaboat uóvov. 


evepyerüv yàp kabros abr éxrgaápqv. 


NE.xopois àv elac. 


vocotür 700€ a€ £vyrapacrárgr Aafeiv. 


Post 670. sequebantur 


obk ÉxOoual c^ lBár Te ka) AaBàr $íXor. 


Boris yàp «0 Bpay eb vabà» évíarara:, 


665 
670 
OI. xal oé y' eloáfe ró yàp 
675 
670 
vayrbs *yévorr b» irfuaTos kpeloawr díAos. 
666. :épa] wrépa: 670. abr'] àsr' 


663. Tó5'] Tór 


663. 769 apographa pro TóT'. 

665. 9s rà» éuav| Scholiasta, $s 
éwoígcás ue T&v éxOpiv brepéxew, 
Üvra albr&v éAáTTova.  Pronomine 
ós sacpius repetito beneficiorum in 


se collatorum magnitudinem signi- 
ficat. 
666. *épa] l. e. wépa éx6pév, 


supra inimicos. 

667. Verbum 6ryyárvew non 80- 
lum eontrectare, sed comprehen- 
dere, in manum sumere valet ; 
quod patet vel ex eo, quod sequi- 
tur, kal 8órr: DoUrou, et ex aliis ex- 
emplis, quae ad v. 1398. appone- 
mus. BUTTM. 

668. xal Bóvr: Bobrai] Scholiasta, 
&rri ToU &xobovral uo: 79 DórvTi ao. 
Cfr. infra v. 774. ob 9o0fmera: wA3» 
coí re kkuol. De hoc usu verbi 
simplicis 818eu: pro composito &so- 
0íbuy v. Heyn. ad Apollod. 2,4, 2. 
P. 299. ed. prior. Philoctetes hoc 
voluit: licet tibi haec arma con- 
trectare, sic tamen ut ea mihi red. 
das. Id humanius et amicius hac 
elocutionis figura expressit: licet 


tibi haec arma contrectare, mibi- 
que qui dedi reddere. Eodem 
urbanitatis tanquam schemate in 
communi vita ol  xapiéerepo, 
permittentes aliquid sub condi- 
tione, hanc conditionem facere 
solemus ferem ipsius permissio- 
nis. SCHAEF. 

670. ebepyer&y] Scholiasta, ab- 
Tbs "yàp (xpmpe Tp 'HpakAer rhy tv: 


y. 
P r-6r3. obk Éx0oual c^ lBév Te 
kal AaBày $íAov: | Boris "yàp «b Bpar 
«0 va0à» év(crara:, | vayrbs -yévorr' 
à» xrfiuaros xpeloaey díAos.] Ver- 
sus manifesto spurii, qui nec cum 
praecedentibus apte sunt connexi 
et sententiam praebent ineptam. 
Neque enim quidquam beneficii & 
Philocteta accepit Neoptolemus, 
ut eb va8ó» dici possit. Quod qui 
scripsit, Herculem in mente ha- 
buit, sententiamque ultimi versus 
ebepyerGy yàp kavrbs abr' érgod- 
p»» amplificare voluit. 

675. rà—»vocobvr] Sic Tb wo8ovr 
Trach. 196. 


*QIAOKTHTHSX. 


79 


XOA yo p£v éfíjkovc?, Ózo7a 8' o) uáAa, 


Tüv teAárav Aékrpov mort rüv Aus 


[vov arais- 


"Iloy! ài! üpmroxa 0) OpopdA! às (BaX' à maysparijs Kpó- 
dor 9 obru' Éyey' olba xXíov oUb éciiav uofpg — 681 
roGU" &xBlow. evvruxóvra Ovaráv, 
Bs obr' Épfas rw obre voadícas, 


&AX'" faos àv lois yip, 685 
676.-690. —691.- 705. 

677-681. Verrus sic divisi, ri] vxori Dag EX] 

Y [pas 6:6. dh dphcour" 677. r&v addidit. 

"us. G7. "Mar dj Burvna weripi pro Mrs ar runs 

r9. dene Bpodi' &s scripsi pro Spoudía Bsuuov àv Wakefieldus 

Ger. dodi] ier (do) pr. — selpi] ipe 685. 


EP eebalteus pro 2 m 


676. Scholiasta, Aéyy uy daoier 
*b Tes "lilovos wdéos, jr: rpoxd- 
(era. seAdrar BÀ abrbv AéxTy 
Ais ele», riv vaipdras Boinlra 
à To Ads Aéerpa, Üv Diner à 
Zebs, eh uírroi dupaxéva, pel(ora 
Tis vv »ésow. Notissima 
poena est, qua affectus Ixion pu- 
fabatur, quum illicito Junonis 

plexus ' etivimot : de qua Schul- 

'underus citant Pindar. 

3,39. Eurip. ap. Plutarch. 

. p.17 E. Eurip. Hero. f. 

1191 sq. Th» üpuarnMdrny "Ito! à» 

Reepoisir. schol. ad Eurip. Phoen. 

1185. ed. Matth. Tibull. 1, 3, 73 

sq. Hygin. fab. 62. Welcker. Tri- 
log. Aeschyl. p. 547. 

677. Tbv veMra» Merpuv] Scho- 
KHasta, riy BovAnfévra. ériBivas Tj 

Hg Adds. 
. às ede Bh Bpoudi* às] 


mie Mauer às legit scholiasta, qui 
annotavit, xarà riv rpoybr Bebeud- 
ser. ot (ad Ppoudla) viv vepipepé- 
guvor dy r$ Üpéup. Ex hoc loco 
Heeychius, &rvxes" grex. 2x 
ZlegenMés d» Sulokrfrp. 
wAerepés. 


cum rera 





jungendum eese monet Wunderus 
collato Pind. Pyth. a, 4o. "Hora 
qarrl rara Bporois Aóyur dv vre- 
péerri vpoxé. vavrü. xviuvBápevor. 
et Tibullo 1, 3, 74. versantur celeri 
moria membra roía. Manifestum 
Sero quod rejed glossema est B 
poor, vt vel metri vitium csten- 

lit. 

682. civ] Apogr. pleraqu 
deer. im unb des. ie dor 
im e vel «lio» corruptum Ant. 


Pis. voi] Le. 4 eórbe, usitata 
in comparstionibus brachylogia. 

684. obe" fptas] ore ri jéas ex 
hoc loco adfert Euststh. p. 763, 2. 
errore memoriàe. épfas in malam 


mer. Od. 4, 6 
dew. obre ruà bétas dalewv obre 
mi elróv. 


685. á» cum Schultsio seribere 
malui quam 4» in «ly mutare cum. 
Bothio. Bimilem Euripidis sen- 
tentiam ex Sylei fragm. 6. compa- 
ravit Bchneidew. rois ad» Buraleuw 
delucos, vois P aj uxois | wérruv 


uyrros roues xarà *x 





ue cope prec tele Hana e 


tuepi Annan, qued estin a 





sie apud Sophoclem quoque 
per Salo expli 
dictum est sporrvxóvri 








Trev. 

68b. 6&7. Versus interpol 
quorum prior, &ANV&. 4 àrali 
supplementum librarii ext: m. 
Sophocles versum posuerat resp 
dentem verbis antistrophicis elo. 
Jio Uno Kx. Aree K 
fardtius, in reliquis ah vero abe 
rans, in àríuer mutabat, schol 
astae cujusdam annotationem 2 
Electr. 
Áruuos per àratía explicatu 
GAéxe DU rines scripsi in ed 
tione prima, etsi non contenda: 
haec ipe Wophodis verha ew 
dAexópar dixit Nophocles Tracl 
lors. e& dAexer Ant. 1286. | 
altero versu, Sai! xe n 
Erfurdtius scripsit, ráde 8 Gai, 
M xe, recto forte Uc 
alin 7 

















9IAOKTHTHZ. 


81 


ap' d aróvov üvr(rvzov Bapufpór' àmoxAadaewv alpa- 


8s rà» epporárav alpáda kstopévay £éor 


[rnpó- 


évOpov robos 1ymíow. diAAos 


xareváaeie, el ri dpmésot 


dopBábos à yalas Ee: 


100 


elpre yàp dAXor! dA rór' áv eDwópevos, 
mais árep s $(Aas ri&ijvas, ó0ev eüuápe? vndp- 


xot nópov, üvíx' 4favelg Saxi&upos éra* 


692,698. 


manhus pro obf bs rà» 


7o5 


Versus sic divisi, o0] kaxeyeírora-] Beruf enum al 
rà» éepuordr: 
nernpbr-] puoréra-] ar^ pon vir Her - 


9. 


xri Tu dx yalas scripsi pro f re yàs — 7oI. Versus 
tio Bi ipee] rór | vui] Bm] dpi] fu Ar Tot. 
pre Bothius pro dprei i] Kov 7 BAN 701. 
ds) àc q05. vépov Wakefeldus pro wópoy direi Her- 


mannus pro éfayíse: (éiarel.nz: pr., litera ante s erase, quae A fuisse 
potest. 


tisque ultra modum epithetis, xa- 
asytirera — lrrirvror — BapuBpüra 
. Ceterum conf, v. 280. 


695. Epitheta BapuBpGra alua- 
rwpív ab vulnere ad gemituimn trans- 
tulit quem vulnus ei exprimit. 
Sio v. ao9. abdà rpvodrup. 

Mum diim n 
motius raxoyeírova. alpáBa schol 
asa reco interpretatur rà» roó 


tmannus éypuw, eferatum, si- 
gnificari putat, ut Aeschylus irón- 
P4 plxs dixit Agam. 571.  Foe- 
enim pedis sanie delibuti 


Wu intelligi poeta voluit. 


99. xarewrdseies] Non a xarev- 
"d wd a forma roremda, qua 
rarius utuntur tragici. Euripides 
Erro. ign 
i aliquot libri «ivjjeai. 









699. 700. ef rur durécoi, | $op- 
Bdhos ix re (ye Turnebus) yàr 
dAé.]  Commate post éuwéror 
carent edit. veteres. — Pronomen 
715 ad aludda rettulerunt interpre- 
tes et de proximis, quae construc- 
tione sunt soluta, verbis qopBddor 
dk r« yüs dA ew excogitarunt 
quae non credibile est, Graecis fu- 
iwe placitura lectoribus. Mihi re 
Ys ex vías corruptum oorrigen- 
dumque videtur, «f 7 déco: | 
qopBdlos àx yalas (Arb. — Recte 
autem hoc addit, ut supra v. 44. 
Ulixes, eóAAor ef 71 vibuvor nároibé. 
xov. Neque enim quibusvis herbis 
vis inest medica. 

To1. elpre] áprei etinm scholiasta. 
et apographa, nisi quod in uno 
ipro. Cum hoc verbo construenda 
est quae sequitur &» 

Aor ] Sic reote apo- 





grapba. 
iedota. Urdpxoi] Apogr. pleraque 
Xt. 
705. E 2n Legsbetur eger 
pov codex et soholiaata, qui. 





82 


ZO$OKAEOTZ 
o) $opBàrv lepás yàs aópov, ouk ÓAAev 


706 


alper ràv vepop.eo0 àvépes àAdnoral, 


nij» é£ exvBóAov el more rófev 


710 


aravois lois àvícew yaarpl dopBav. 


à u.eAéa vrvxà, 


0s ub" olvoyórov Tóparos fj00n Sexéret xpóve, 


715 


706.717. & 718.719. 


706.-7 


Duo versus $o-] c8» Sexére.— 


O9. Versus sic divisi, ob dqopBà»-| -yac-] alpw»-] à»épec — 


711. wrarois lois àróc «ve Erfurdtius pro wravàv üvóceie srrarois 


Tt] 89exére: cum duplici accentu, quorum alter antiquior. 


pov cum £prei conjunxit, 75 8$ éE5s- 
TóTe "yàp j»Íxa éLavigo: SaxéOvuos 
Éra, (pre. wópor. ÉAXoT' ÁAAov, cl- 
Avóneros, Gaep ais Éyev $íAns ri- 
Ofvns ówápxov. Quam non dubito 
&bsurdam dicere verborum trajec- 
tionem. Scribendum 66«» ebudpe/ 
ówápxo: wópov, deleto quod post 
o: positum est, commate, quo 
recte carent editiones veteres. Et 
*rópov restituendum esae vidit Wake- 
fieldus. 
éfare(1] A pographa pleraque é£a- 
vÍnc:, pauca étarín, étaríns, étavín. 
706. y8s cwópov] Scholiasta, 
ciToy, &v veuópeg0a: àq' àv vepó- 
ne0a, Tovrécr. TpeQóueÜa. — afpov* 
AauBdrer. Sensus est: non nutri- 
mentum capiens terrae fruges, nec 
de Aliis rebus, quibus vescimur. 
Genitivus ÁAAw» pendet ab alpwr, 
quod verbum non 1ininus recte 
quam AauBárew, vívew et sim. cum 
accusativo simul jungitur et cum 


genitivo, uum et aliquid et de 
iqua re aliquid sumere significat. 
WUND. 


707. àvépes &AQyoral ex Homero 
derivatum ease patet. "Vide schol. 
&d Hom. Od. 6, 8. et Blomf. ad 
Aesch. Sept. 768. WUND. 

711. *TraGrois lois àvóceie Erfurd- 
tius praeeunte Brunckio, qui iois 


715. 

« 
wóápuaTos] wóuaToc, we & m. pr. — Sexé- 
vrTayois àvóceiw conjecit. Legeba- 
tur swTavér» raros àvóceic. Alio 


verborum ordine sra»é» áàvóceiw 
vTavois codex et apogr. pleraque. 
lois quin recte addiderit Brunckius 
vix potest dubitari confirmaturque 
v. 165. 0npoBoAoUrra Trnwois ies: 
sed quod scholiastam, qui BéA«sw 
explicandi caussa supplevit, lois in 
libro suo invenisse opinatur, mihi 
valde incerta conjectura videtur. 
Nam quum grammaticus non so- 
lum *rarois, sed etiam ejectum a 
Brunckio sravé» agnoscat, ali- 
quanto probabilius est non alia 
eum usum esse quam quae etiam- 
num in codice exstat lectione. Est 
autem scholiastae annotatio haec, 
wAdv éE GivBóXot : A3» et vov ToiS 
ernvois BéAeaw ét GkvBóAwr TÓLor 
&vócp qopBh»v «rwvàv, Tovréerw 
ópyécey: Acímei 86. 3) àxó: &wb errs- 
vév. Ceterum comparanda cum 
his quae Philocteta ipse narravit 
v. 287 seqq. 

715. $s—] Refertur &d 4ue«Aéa 
yvxà, quo Philoctetes significatur. 
Sic $cx«p apud Homerum ad fíy 
'HpaxAneln (i. o. 'HpaxA js) et similes 
nominum periphrases refertur. 

n»9) A»5é, non ob5é, dicit, quia 
non simpliciter narrat quid factum 
sit, sed rationem reddit cur aortem 


9TAOKTHTHZ. 


Aeíaaur 3' el ov yrolz arariv els füep, 


&& mpocevápa. 


vÜv V üybpüv dyaBàv maiis jravríjcas 


elbalguy àvíce: xal pdyas à xelvov- 


0 


Bs vw morronópo Doípari, nMíde. 
T0ÀÀG» uvàv, matplav &ye. mpàs abAàv 


T16. Acbeswr] Mócae 
lic, non alel 


x3) néyac-] 


doleat Philoctetae. Similiter v.255. 
& mupbs 6cois, ob XB. Anon 
BAM vov. et alibi non raro in hu- 
 juumodi sententiis relativis. V. ad 
Antig. 697. 

elroxórov 





quis verbi 


nem kabet. 
716. Aeiozwr] 
tim si, partim 


A par- 
Morus vel hei 
od yp. Ace annota- 
lor. T. ew Brunckius 
recte in «f. ov mutavit, quod ver- 


su», ad 
ium in 


qns antistroplions postula. Et est 
fortasse A«óccew illud inde ortum 
quod ad 5rov adscriptum oeset €, 
postmodum ad Aeisgw» male rela- 
fum. Similiter aberratum fuit An- 
tig. 725. Quod autem chorus mi- 
seram describens Philoctetae vitam 
srariy bep dicit, repugnat versi- 
bus a1. et 1461. ubi fontana aqua 
memoratur. In quo tamen eo mi- 
mus est argutandum, quum stag- 
nantü pi y hic non fontana, sed 
vinum opponatur. 

718. wporevápa en est signiüca- 
tione dictum quam Wakefeldus 
conjectura sua declaravit vé ipé- 
pa. Et sic foro scholiasta, qui ex- 
plicat dovrbe dxivei, dri vo) éxo- 
peiero.. Conf. ad v. 168. 


€ sov Brunckius pro $zov 

18.-729. Versus sic divisi, »óv-] vui 

Bo vu] xoAAY-| uwdher-| mwepxeiv-] xac] wi 
713. warplay Porsonus pro warpyax. 


717. d] 
E 





T19. bwavrfrus] Schol. rvxàw 
NeorroMépov. Verbum ówavrür cum 
tertio cau jungi solet; hic autem. 
casum simplicis adsciscit, vacante 
praepositione, BRUNCK. 
730. eUlalgurr dise] Scholiasta, 
«. cb ds ebNaluew xal 
Aéyas rórer de keruy B) Aevi 





T&v kaxüv, àvieet us est 
Quam rereeru. Nam sguifcat 
consequetur ut. 


q12. vM oAASy umráy] Idem 
quod supre v. 598. xpóve rosibe, 
post tot menses quos in solitudine. 
vixit. BUTTM. 

T24. varpar] Hoo si recte scri- 
ptum legitur, syllaba media cor- 
Tepía pronunciandum erit, cujus 
mensurae exempla plura sunt apud 
Euripidem, sed nihilo certiora quam 
Sophocleum, quum multo probabi- 
lius sit locis illis omnibus alterum 
adjectivum wárpuos eseo restituen- 
dum : de quo recte judicavit Elms- 
leius ad Eurip. Bacch. 1365., prae- 
eunte Porsono qui ad Hecub. 79. 
Annotaverat ''Cum Attici wárpur 
et warpéos promiscue nt, car 
Ad licentiam poeticam, nulla neoes- 
sitate cogente, provocemus t" Cui 
sententiae non obstat quod £m 
matici haec adjectiva sio distin- 
guunt ut warpéa sint rà éx weré- 
pev els vlobs xepoiwra, várpus Bh 
à cfr réAces, quum wann Wi 





| ZO$OKAEOTZ 
Mryudber vvujàrv, 
Zmepyewi re Tap. óx0ais, Gb? ó xdáAxaomis dri)p Ocois 
zAáÜe. aüciv, Ücóp svp mayas, 
Olras vaép oxOÓev. 


715 


j18. wáew] váe: 


referat utrum quis (ra- 
Tpéa) an patria (wárpia) dicat, ut 
in verbis Sophoclis, ubi ajA) va- 
Tpda etiam sarpía est Philoctetae. 
Eadem aliorum locorum ratio est, 
velut in hac ipea fabula v. 398. rà 
Tárpia Teíx«a, et Oed. T. 1394. rà 
máTpia Aóye *aAaiÀ Béuara. Huc 
accedit quod libri Euripidis alio- 
rumque scriptorum saepe inter 
utrumque aajectivum variant. Quo 
minus dubitavi sorpíay Sophooli re- 
stituere. 

735. Myudber r»vu$ar] Schol. 
ÉaTw árvrl Tpaxwlorv. sep T)» Tpa- 
xiva yàp ol Myes. Hinc apud 
Soph. Trach. 194. Trachiniorum 
populus appellatur MyAiebs A«és. 
Vide supra ad v. 4. et de Spercheo 
Ad v. 491. SCHULTZ. 

726. vap' Üx0ais] Exspectes vap' 
6x6as, quum praecedat &ye wpbs 
abAáy. Nam quod Schneidewino 
placuit, dativum propter fva quod 
sequitur positum esse, non proba- 
tur attractionis exemplis quae at- 
tulit ex Oed. Col. 1226. ubi Bfjva 
xeiDey ÜÓevz«p pro éxeice D0evsep, 
et Trach. 701, éx 86 yijs, 80er wpoU- 
KeiT , Araiéoves, ubi 66er pro ob dic- 
tum eet 

723. 1) à xáAxaasis) Schol fov 
Ó éuÜecósis àyhp veAd(era vài. 
Aéyei 56 rb» 'HpaxAéa. | Mirabatur 
Wakefieldius Herculem aereo scuto 
potius quam clava et pelle leonina 
ornatum. JButtmannus contra mi- 
ratur non recordatos esse interpre- 
tes nobilissimi Hesiodeo carmine 
souti. Mihi non videtur Sophocles 
ad Hesiodum respexisse, sed no- 
mine illo nihil nisi bellicosum sig- 
nificasse. Herculem enim dici non 


epitheton illud, sed aascensio ad 
deos ex monte Oeta declarat. 
HERM. De armis quae poetae 
tribuerunt Herculi Heinrichium 
in Proleg. in Scutum Hesiodeum 
p. lxx. seqq. dixisse memorat Ja- 
cobaius. 

7138. waàci lemma scholii. Apo- 
grapha cum oodice was;  Hono- 
rem auget quod Hercules dicitur 
inter deos versari omwes, i. e. in 
eoetu deorum. Similiter 
memno Electr. v. 841. oelebratur 
Üwà valeas séjjvxos àrvdcse», ut 
Homerus dixit $ waew »rexóesoc: 
karasOuéroiiw àvdscew. 

Oel *vpl sau éafs]. Apollodorus 
2, 7, 7. quum dixisset rogum ao- 
cendi jussisse Herculem, ita per- 
git: Awnbevbs 84 Tovro mpérrer 
d0éAorros, Tloías wapi» karà en 
TyOiw  TOuAvlov bere. ToÜTp xa) 

Tà TÓla ébepfraro 'HpakAT)s. imue- 
nérqs bà más wupas, Aéyerau répos 
Üvecràr herà Bporris abrbr els ob- 
parbv Arvaméujyai. Es sic narrat 
Diod. Sic. 4, 38. ob5ervbs Bé ToA- 
p&rros iwaxovca, uóros SiAocrfrras 
éweicÓn, Aag» Di cis Uwovpylas 
xápw Ty và» Tólev Bopeày Tape riy 
wupár. eb0Us 5$ kal xepavyéw dx To6 
wepiéxorros secóvTow 7) wvpà wáca 
«aTepAéx0n. HERM. — Verba 6eío 
vvpl| waudaíüs non recte schol. in- 
terpretatur, qui adscripsit Aeíwe 
Tb és.  Respicitur ad flammam 
rogi, qua combustus Hercules im- 

itatem consecutus traditnr. 
WUND. 

729. 6x0euv] 6x60as Flor. T. Quod 
pro óx6«s, quod v. 716. legitur, 
aptius inferre potuisset librarius. 





9 IAOKTHTHZ. 


NE.£pz', el 0£Aeis. v( bj o8 GU £ obbevós. 


AMyov awrüs xkzsósAros GU £e; 


91. dà, dà. 
NE. érw; 


I. oii» Bewóv. àAX' (8, à réxvov. 


NE.uv áXyos loxei rijs mapearóans vócov ; 


91. o) 8j Éyey , àY' lpri xovd(tew Sox. 
NE. rí rois cob; üvaarévev xaAeis ; 


$ 6co(. 


735 


9rL eeríjpas atrovs ymíovs 0' j)uiv poAetv. 


dà, àà. 


NE.r( gore ménov0as ; oix ipeis, àÀA Q9 loe 


740 


evynhós; d» kaxó M ro dalves kupüv.. 
91. àzóAoAa, réxvov, xoi Svrícopa: xaxby 
spósyas ap! Opiv, árrarai* bupyeras 


e xe] bos 


esl anonymus in diario classico Londinensi vol. 1. 

739. àà, à] àà, d. pr. 

741. B rg oaírei] B) vint dai 
143. Ánte Bipxera litera vel interpunctio erasa. 


extra versum posito. 
deu] fos 
ex w factum. 


j30. Ti M vof $3«] Rcholiasta, 
trevrá new üpay 7j vécy Ayrré- 
pavov xal currürra. 

4 oiBobr Ayo] Nulla de caus- 
sa. Addit hoc quia inexspectatum. 
ei aecidit post ea quae supra cum 
Philoetets oollocutus erat. 
eg. Ziviero xrorMyerwus 
in apogr. 
7A. us d dissimulare morbum, 
qui vehementissimo impetu ingra- 
vwescit, omni modo Philoctetes 
studet, tanta tamen ejus vis es, 
mt invitus ingemiscere cogatur. 


olliy Bevés] Dissimulat morbum, 
metuens ne, si verum fateatur, ab 
Neoptolemo relinquatur. ldem ad 
verbe ob Sr Éyeye v. 735. obser- 


vwavit scholiasta, é»oxAei T$ 4ue- plendi 


wrérg 3 ewriénr vócos. 00« B 


davroó, bi wpocwowira, 


dra» Mery, UA bri wovol(eiw Boxó. 


732. Àà, à] dd da pr. dÀ MÀ corr. 


36. 
. 337. pro Pss 
vorr. 
743. ivihuha] 





735. Wovéi(e»] Frequens hic 
usus vi morbo remittente 
apud Hi 


m. 
736. Cum scriptura codicis là 
eoi. | ví. robs Oeobs. drarréruy xa- 
Adis consentiunt duo apogr. me- 
liora. In ceteris post 6eobr addi- 
tum est ofros: unde vir doctus in. 
diario clasico Londinensi vol r. 
BA87, conjecit à vl ri robs tois 
dvacrévey xaAds; ut in looo 

simili Euripidis Iphig. T. 780. TIvA. 











& 6eol. "Ivy. rÍ rovs 0eobs. raxaAeir 

4» rois duos ; Ad fem. versum 

(r6) Geidlerus eandem. conjectu 
it. 


Tam proposui 
xas] Bojs Flor. T., in quo ta- 
men annotatum p. xaA«is. 

743. hépxera: Bdpxeru) Bup- 
um, quod modo it, 
xaxíy, id est morbus, sive morbi 
impetus Similiter infa v. 758. 
fe yàp ebrn ele, e& v.c 





ZOQ$OKAEOTZ 


Ovpxerai.. DUoTqvos, à ráAas éàyó. 


&nóAwAa, réxvov: Bp)xop.at, Tékvov* Tai, 


745 


ánaTTaTaOt, TaTaTTOnzaTTGTOTTLOTO. 


mpós ÜeÀv, mpóxeiov el Tí aoi, rékvov, mápa 
£($os xepoiv, máro£orv els áxpov *óóa: 
&rápgcop às ráqwra' pi) $elon Bov. 


(9, à nai. 


750 


NE.r( 9 &erw otro veoxpuóv éfaídrns, Órov 


roa(jrO. lvyijv kai aróvov cavroi To.teíis ; 


[col ; 


$I.oic0', ó réxrvov; NE. r( éorw; OI. olo0, à Tat; NE. r( 
ovk oiba. «DI. às ovk olo0a ; vaTToTaTTaTO. 


745. Bpükouai] Bpoxopaa 


tetae tribuuntur. 


746. Interjectiones sic scriptae et in- 
terpunctae &xa. vox. wawd. xaxa. wawüwava;  Correxit 
751. Órov] rov in litura paullo ampliore. 
754. obk olüa Philoctetae, w&s oix olc6a Neoptolemo, reliqua 


ermannus. 
752. *oieis] voeic 


hiloc- 


Correxit Bothius. va**a*raxraxa: Brunckius (nisi 


quod óvróves scripsit) pro wdx(z)exdz(x)ara:, quod est in codice, duo- 
bus v, quae inclusi, serius additis a m. pr. 


wpocépwei, wpocépxerai TÓO  d*yyós. 


Adde 'Trachin. 987. 49' ab uapà 


Bpóxe. et 1010. 55 a9 pmwe. 
WUND. 

445. Bpóxouai] Schol. écóÍoua:, 
kaTravaAÍíc«ouc.. Perperam in li- 
bris Bpóxoua:. — Hesychius, Bota 
Baxei, xarasieiy. ad quam glossam 
vide interpretes et Valcken. ad Am- 
mon. in Bpóxew p. 32. BRUNCK. 
Bpókoua: est in apogr. uno. Attii 
ex Philocteta verba apud Cicero- 
nem Tusc. 2, 7, 19. comparat 
Wakefield. jam jam absumor, con- 
ficit. animam | vis volneris, ulceris 
aestua. 

746. Aptissime illa crebra repe- 
titio litterae * palpitationem oris 
et maxillarum, quae hujusmodi 
dolorum propria est, exprimit. 
HERM. 

749. &xduncov] Schol. xóyor, 
0épwcor. Cupit Philectetes morbi 


doloribus liberari amputatione pe- 
dis, etiamsi ea sit cum vitae peri- 
culo conjuncta. Hinc u$ $elíop Bíov 
addit. WUND. 

751. Tí 8 Éeruw—moiets ;] Quid 
est, inquit, ita novum subito, quod 
tantum de te ejulatum et gemitum 
edis! HERM. 

453. Post olc6', $ rékvov et post 
olc8', à va; Turnebus recte posuit 
signum interrogandi. Locum bene 
explicuit Doederlin. ad Oed. Col. 
75. p. 246. ''Quippe Philoctetes 
& Neoptolemo hoc petiturus, ut 
quamvis tantam viderit ab aegro- 
tante imminere molestiam, nihilo 
minus ipse salutem afferat, vere- 
cundatur quodammodo tantum 1a. 
boris illi injungere, et quid velit, 
ab illo potius conjectando intelligi 
quam a se ipso proferri mavult." 

TÍ Éerw]) Tí 9 Kor Flor. T, ex 
V. 751. ut videtur. 


9IAOKTHTHZ. 
NE.bewóv ye rovaícaypa ro) voaíjuaros. 


QI. Bewàr yàp oU? jurór: àAX' olxreipé ue. 
NE.r(bjra üpáce ; I. uj ue rapBijsas npobos 
ike: yàp abro bià xpóvov mAávois laos 


és dexMjoón. | NE. lo 


bóerqve Díra bià móver vávrev avels. 


BosAe Aáfopa: bra xal O(ye r( cov ; 
61. ui) 9jra rooró y" dAM pov rà rf àv. 
Táb', Ganep fjrov y' üprlus, lus àvjj 


Tb aíjua robro ríjs vósov rà vüv mapàüv, 


87 

155 
là bíorqve aV, 

160 

165 


c£" airà xal $íAace. AapBávei yàp ov 


PULL 


rius scribere coeperat. 


[od 


1 d 
po tordeme, debidas, d 
rgogPhucn. 


3 nj . 
757. HÁ n« TapBfcas wpobjs] 
Noli me aversatus morbum meum 
deserere. Frequens hic usus verbi 
. Biev.gri. WUND. 
758. abr] Refertur ad vócos, 
est in voce vórcwua V. 755. 
schema inter voces »éos et 
regéhs notavit schol. Homeri Od. 
12, 7$. BUTTM. 
Mri] vAdrws duo apogr. Scho- 
liasta, éjorropla" fjkei 3) vóros fous 
Bre dkopécÓn vAavunévy às dni Ón- 
phs Bi vewiras vi Adyov. Loquitur 
de morbo tanquam de persona, ut. 
Hesiodus ab Schneidew. citatus 
Op. roa. voUro: & à»6pámroirw 4^ 
Auápp MP dri voerl | abrnaros Qoc- 
Té, kaxà Ornrouri $épovsai, Conf. 
iam bnju fabulae v. 734. 766. 





7. 8o8. 
em Non fortaase sed pariter sig- 
nificat: nisi feour scribendum cum 
Bothio, quod multo probabilius. 


geiler] rolrelseyua, sed ex robríreyua factum quod libra- 
759. às] à, ab S inserto. là lh 

habet codex, non omittit ut. Elmsleius ait. 

Hoo Bra, non illud v. 761. legitur, sddidit 8 
asddon] Port i litera. m » ut videtur. 


762. MBepai Birra] 
166. eà("] 


759. d4texMión. là là] Hiatus 
vitiosus, Si recto legitur li là be 
Tw có, dubitari nequit 
diexMisÓn in 4pérAgc muta 
sit cum Elmaleio, nisi Sophocles 
alio verbo usus est. Similiter de 
morbo suo Philoctetes v. 807. às 
file toi— üleia qorr xal raxei* àip- 
xera. 

160. Bóeryye— qares] Per at* 
iractionem dictum pro Bósrwwos 
$aveís propter vocativum qui prae- 
cedit. De quo diximus ad Aj. 695. 
Eurip. Troad. 798. xepeir jAéópov 
Bà warrós comparavit. Bchneidew., 
Herodoti 1, a5. 6éns &tov bià vás- 
Tuv rüv ávaóquéruy Linwoodius, 
qui interpretatur, cujus labores om- 
nium aliorum labores su; 

765. via—rís vósov] Hoo Ae- 
schylo Agam. 58o, restituit Por- 
sonus sí" àworrpéya: vécov, ubi 
codex inepte váparos rpéyas vézov. 

166. Mà Duet 7à fa redun- 
danter illatum. perspicuitatis 
tio verbe iterjeca, Bio Xem. 








ZOS$OKAEOTZ 


Ünvos u', Órav nep rÓ xaxóv é£(n róbe 
koUx dar, Afjfat mpórepov, àÀÀ' &üy xpeàr 
ékqAor eÜbew. 1v 0 rQ0e ri xpóvo 


póXac' éxetvo, mpós OeQv, éf(eua: 


719 


éxóvra u29. üxovra, ugbé re réxvn 
ke(vois jeÜetvas rabra, ui) cavróv Ó. dpa 


küj., üvra cavroü mpóorporov, kre(vas yévn. 
NE.0ápae. apovolas oÜvex . ov boOijcerat 


aÀijv co( re kàpol* £v róxy 98 mpóadepe. 


715 


KPI. ibov 0éxov, zat*. rüv $0óvov 8e mpóakvaor, 
pij 00c yevéo0a. noXímov' avrà, ngo. Ónws 


271. u$ —pn5é Tg]. ufiT'—p3 (ufi corr.) réres 


Oeive TaUTa om. 
Anab. 2, 4, 7. éyà uk» oby BaciA a, 
4 *oÀAÀ oDres dor] rà cunuaxa, 
eUrep potui eirai ?)pàs &xoAéoat obk 
olba 8 7, Sei ab:by ópócai. — Cyrop. 
1, 3, 15. Teipdcouai TQ Támre kya- 
0G» Ummény kpária Tos ierebs, ovupa- 
x«iv abri. Vid. et Heind. ad Plat. 
Phaedr. 16. Gorg. 84. BUTTM. 

767. ét(p] In apographis cor- 
ruptum in ét/p, ép, éEfip. éEfiey 
probabat Buttmannus, interpreta- 
tus, simulac praestitutum sibi ter- 
minum attigerit, ut ó xpóvos étfe: 
dicitur, tempus destinatum elapsum 
est. 

768. Aste wpórepor] Scholiasta, 
Tijs óBívns vaóécacÓo wpóTepoy, wpiy 
koiís ora. 

771. éxórra uft^ lxovra] Apud 

tas et in Ionum prosa de duo- 

ug vel tribus, quae neganda sunt, 
primum particula negativa inter- 
dum destituitur, e sequentibus re- 
irahenda. Arist. Av. 694. y5 9 
o09' àhp oi9' obpavbs jv. Herodot. 
4. 38. fulovyo: à o05€ bro: &véxorra: 
Th» àpxf;v. Pythag. aur. carm. 26. 
wpfita ufyr' eixeiv 8 Ti Toi ud) BéATe- 
oóy écriw. Cf. Schaef. ad L. Bos. 
Ellips. p. 777. et Elmsl. ad Oed. T. 


771. ne0cirai] ne- 


771- bxoes| Gl. óuolec superscr. a m. ant. 


817. BUTTM. Afr in u»9' mu- 
tavi et. um5é To ex apogr. pluribus 


. Scripsi pro ufrre T. 


772. raVTa est in apographis tan- 
tum non omnibus. 

773. wrelvas -yévp] Sic ewufiras 
»yevoU Oed. T. 957. ubi v. annot. 

774. 0ápee—] Sententia. haec 
est : quod ad providentiam quidem 
meam attinet, bono animo es: ne- 
mo hunc arcum praeter te et me 
habebit. Sunt haec consueta tra- 
gicis ambiguitate dicta, quum Phi- 
loctetes haec dici putet tanquam 
ab amico, qui ei arcum religiosis- 
sime custodire velit: spectatorew 
autem gaudere Neoptolemum vi- 
deant, quod potiatur arcu, nec se 
temere arma, quibus sit Trojam 
capturus, alii permissurum dicere. 
HERM. 

775. Tíxp] Bona fortuna. 

476. Tb» qOóvoy bt wpóckvcor] 
Scholiasta, [Adoxov rbv $0Órvor, Gore 
abrà 3) yervéa0n, co. voAÓaTOva, 
vuxpà xal ofria kaxGv. Invidiam 
venerare. Est autem invidia deo- 
rum, de qua apud Eur. Iph. A. 


1096. chorus exemplo Iphigeniae 
&d eum diem ab omni parte bes- 


SQIAOKTHTH. 89 


€pot re xai r$ mpóoÓ. éuoU xexrqpéve. 

NES Geol, yévoiro rara vjv: yévovro 8 
zÀos olpiós re xeüoraA)s ómoi mort 
Ócàs Buxauot xà aróAos mopoóverai. 

91. 4AAà Mbow', à zai, uj y! áreXys ey 
eváfe: yàp ab uox dolwiov ról' x Bubo0 
xg«iov alua, kaí r« wpoatokó véov. 
azai, deb. 
azai uáX', d «ois, olá y" ipyácet xaxd. 
Tpogépret, . 
apocépxerat rób' éyyós.. olyot uo: ráAas. 
Éyere rà spáypar d) dióynre uan. 

T18. v&vex rb factum am.pr. — 788. ebe raAds] kal eberaMdr 


Aa sine. L. 3 éviov 
Pam qe. 7 06. upra irc 


18o 


785 


78. 


184. xpostoxà] vporlondi, 
189. eye] eiyorre 


tissimae motus ait: 
fpereis, uf cis. Brüv. qUivos. by. 
BUTTM. Intidiam 


liam placare sua- 
det Philoctetes adolescenti, sagit- 


xoàs kybw excidisset. 
783. folvior] ddriov etiam in duo- 
bus apogr. 








inr dl] Bpra 679. e. 
tas ei. traditurus, rem maximi pre- erbum et 
ii et divina quadam vi instructam, neutrum cujus utraque forma 
cujus posecssio facile deorum invi- miscue adhibetur. BRUNCK. 


dica vasitaveri, F. JACOBS. 
778. 8 wpéc duoU wexrnuéve] 
Herculi. 


779. à 6l —] Facit Neoptole- 
mus quod monuerat Philoctetes : 
veneratur deos, ut dent re 
sine damno hunc arcum. [n reli 
quis eadem, de qua saepius dictum 
ert ambiguitas, s i Neo- 
pol ir lici Philoctetes pu- 


781. &à Miu, B rai. ud p 
rods ex] Duodecim hao syl- 
labae ab interpolatore positae sunt, 
sententiam, quae ex verbis proxi- 
Tis compon| poterat, mupplente, 
quum tribetar db Bophocleseriptus 


186. dpyácei] Futuro utitur qe 
metuit ne relicturus eum sit. 
optolemus. Monuit Schneidew. 

788. wporépxerai 63 eyyés] vóe. 
non ita dicit ut sensus sit, hoc ma- 
lum prope accedit, sed, malum jam 
prope accedit. Praesentiam enim 
indicat pronomen demonstrativum, 
ut r&3' d£iveple v. 29. HERM. 

ofuo uo] Hanc interjectionem 
Apollonius de adverb. p. 588, 25. 
sipouo: uno vocabulo scribit. In 
Flor. T. est &uo« ráAas. 

789. Éxere 7b spáyua] Rem om- 
nem tenetis, Le. videtis quas vobia 
molestias morbus meus paraturus 
sit. WUND. 

$ioyure] Géyorre Flor. T, cetera. 
apogr. $évrre. 











90 ZO$4OKAEOTZ 


árrarai. 

d £éve KejaNAy», ele cov buumepts 
erépyav Éyow! áXygois foe. $e0, amat. 
anat uáX ab&is.. d QrAot arpargAáras, 
"Ayáueuvov, d MevéAae, más àv àvr' dpoü 


Tàv laov xpóvov rpédowre ríjvbe rijv vócov; 


795 


Ópot pot. 


d Oávare Oávare, más àel kaXofuevos 

cobro xar ']uap ob Bóva uoAetv ore ; 

ÓÀ réxvov, à yevvatov, àÀAà evAAaBàv 

TG Anuvlo r9. ávaxaXovpévo Tvpl 800 
Üynpnoov, à yevvate' xàyó roi mort 

àv ToU Ais raid àyrl rüvbe rüv UnÀwv, 


brrerai, ut waroi, cum circumflexo, non &vráres. 
798. Bóvg Porsonus pro 8rp 


eo] in litura. 


791. Fer For Eustath, p.1396,7. 

Kepoody] V. ad 3 26e 

791. aréprav Exo] Pectori in- 
Àaereret. 


195. rbv cow xpóvov] Notandus 

anapaestus ex duobus vocabulis 
compositus, quod nusquam factum 
in a iquioribus tragoediis. spéoi- 
^" ux Éxorre dictum, ut non raro 

Sophoclem. 

hr 6drare—] Similiter Phi- 
loctetes apud Aeschylum, cujus 
versus servavit Stobaeus Floril.120, 
12. à 8dyar« Tluiày, uí p! àruidey 
 noMiv. | uévos *yàp «l aU vüv àvnké- 
rw» xaxàv | larpbs, ÉAyos 8 oiBiv 
lxrerai venpob. 

198. Bóva] Sio Attici veteres, non 
mu quod recte correxit Porsonus. 
De quo dixi ad Eurip. Hec. 253. 

Soo. rà 7 mre eret sel Scholi- 
asta, dy yàp Tjj Afuvw 
puov ToU Hi v, Érba Ad peri apri 
pás el, Hino infra 986. à Aquvía. 
X8 kal b vayxparis aéAas pai- 








192. fr 


srórewroy. Indicatur his verbis 
Lemni mons ignivomus Mosychlus, 
de quo egi in dissertatione inserta 
Museo stud. ti Seren. vil 1. 
. a. p. 296. . 
arerchoniioy] Inepte per apa- 
xaXoGvri explicatur in gl. codicis. 
Nam nihil aliud significare potest 
quam invocato, quod ferri. posset si 
del vel voAAd vol simile quid addi- 
ium esset, ut v. 799. 8draror àel 
xaAobuevos dicitur. Quanquam ne 
sic quidem aptum eet. Nihil 





s enim, ut vere monet Hermannus, 


ad rem facit invocatum eese ignem, 
sed vivum easo flammantemque, 
juum in eum se praecipitari cupit. 
ect i igitur Toupius Emend. vol. 
3. p. 130. daxvxAovuévy correxisse 
vi letur, quod aptissime dictum de 
igne per intervalla provoluto ex 
monoi ignivomo. 
Dos ol sore] Schol. $r« rà» 
Bw "Hpaxhdovs üriev. 





OIAOKTHTHSS. 


ptm 


à viv av aces, ToUr énnfíwca Spar. 


Tí $ris, rai; 


Tí $uje; Tí ctyas ; ToU mor v, rékvov, kvpeis ; 8 
NE.ÓAyó TáAa. 9i] rázl col orévov xaxd. 
QI. àAN', d réxvov, kal Óápoos lox. ós 70e uot 

ófeía doirá xal Taxe ümépyera:. 

àAA' ávriá(o, ui] je karaAémas uóvov. 


NE.0ápoet, uevoüpev. 


QI. 7) ueveis ; 


NE. caQós $pór 


9I. o) uj» o0' Évopkór y. àtià 0co0ai, réxvov. 8 
NE.és ov 0éjus y' épolort o00 uoAety ürep. 


9I. fyBaAAe xeipós n(orw. 


803. eé (es) edes ] 


809. kearaAL- ps) karaAelemie, i ab S. 


dpol'eri 813. uereiv] uévew 


803. Tov ] I. e. 1b xaraxaUca:, ut 
schol 


805. TÍ eryás] Schol. AaBà» Tà 
Téta à Tióppos dairrnoev, àxopiv 7l 
lipa sorio ee». Pyrrhum scholiasta 
dicit Neoptolemum : v. ad v. 917. 

TeU-— b» xvpeis ;] Non ubi sit, 
sed quid cogitet quaerit. Quocum 
Wund. comparat Electr. 9232. oix 
ele Bro: y7s 008  Uwoi yrs kvpets. 

807. xal 0dpcos Toxe] Etiam fKdw- 
e&iam habe, non metum tantum. 

808. ófeía dorrG kal Taxei' àmép- 
xerai] Sensus hic est: nam vehe- 
mens est quum venit, et ob id ip- 
sum celeriter discedit. Etenim, 
* sj summus dolor est, necesse est 
brevem esse." Epicurus ap. Cic. 
Tusc. 2, 18. dicit. WUND. 

811. ob uf» o' Évopxor| Similiter 
Oed. Col. 650. oro: à" 6Q' Opxov -y' &ós 
zaxby irécouai. SCHNEIDEW. 

812. Notanda etiam hic ambi- 

itas. Neoptolemus enim oracu- 
um in mente babet, sed Philoctetes 
eum de officio viri boni loqui ex- 


NE. éu8dAAo pyevetv. 
QI. éxeioe vóv p, éxcice | NE. mot Aéyeis ; 


dI. dive 


807. Versus inter lineas a m. pr. inserti 


812. éuobor. Hermannus [ 
814. u' in litura. 


istimat. HERM. 

813. fuBaAAe xeipbs voi] | 
Oed. Col. 1632. 8ós uox xepbs c 
lari üpxaíay rékvois. "T'rach. rif 
(uBaAAe xeipa Beliày mpáriaTÓ 
Eur. Med. 21. à»axaAe: Bà Bet 
míaTiw ueyloTny. 

814. éxeice vir u')] Intelligit 
Éye vel xópi(e. 

ékeice »)v u', éxeice —obkér! 
0o000aí u' 6G] Simulatque data di 
tra Neoptolemus Philoctetae 
miserat mansurum se es88e, di 
ille somno sopitus jaceret (cf. 76 
473), videmus Philoctetam sub 
tanto morbi cruciatu affligi, qui 
insaniam homines abripere sole 
In sumino isto dolore cruciatuq 
non mirum est adeo abrupto bre 
que eum sermone uti ut ab ij 
Neoptolemo non intelligatur in 
nireque existimetur. Non en 
intellexisse verba ejus, éxeice : 
M' éxeise et, quod deinde addit & 
apparet ex interrogationibus ? 
optolemi, *oi Aéyes et *Í *apae 





92 


NE.r( zapadpoveis ab; T( rTóv áva Aeócaets kikAor ; 
$I. uéües ue0es pe. NE. 70i pe08 ; 


NE.ob $np éácew. 


NE.xai 9i) ue0(nu, €l Tc 03) mAéorv dporveis. 
OLI. d yaíia, Mfai 0avdcwóv p Óxos &xu 


rÓ yàp kaxóv TÓD oUvxér ópÜota0a( u' eG. 


NE.róv ávóp' éowev Üzvos o) paxpot) xpóvov 
éfew' kápa yàp imrid(eras róbe, 


lbpós yé ro( rw màrv xaraorá(ei Déyas, 


péAawá T. áxpov ris mapéppoyev mobós 


alpoppayi]s $Aéy.  àAX éáawpev, dioi, 


ZOO$OKAEOTZ 
81$ 
^I. ué0es zoré. 
I. àzó p óAeis, )jv mpooOtyns. 
810 
8325 


&xgÀov avróv, es àv eis Ümrov néoy. 
XO/"Yv óbirvas à3aijs, "Ynve 9 àAyéov, 
827.-838. —843.-854. 


815. Aeóoceis] Aeóo€o pr. ut videtur. 
mannus pro e0ínyui (ueOclnua pr.) Tí 83) 


veis ab ; Tí Tbv Éyo Aeboctus KkÜkAov; 
Quodsi conjecturae locus, nihil pro- 
fecto probabilius quam in antrum, 
quod in edito loco situm erat (cf. 
v. 29.), duci ae Philoctetam & Ne- 
optolemo voluisse, ut somnum ibi, 
quo se mox correptum iri videbat, 
captaret, summis autem doloribus 
fractum ita et locutum esae et cor- 
pus jactasse, ut, quid vellet, Neo- 
ptolemus divinare vix posset. Rur- 
sus autem, quum apprehendisset 
Neoptolemus Philoctetam ductu- 
rus eum quo vellet, adeo crescit 
morbi vis cruciatusque, ut ne pe- 
dem quidem Philoctetes movere 
amplius tactionemve Neoptolemi 
ferre possit. Itaque rursus dimitti 
se jubet, ibi ubi erat in terram se 
projecturus. Neoptolemus tamen, 
id quod consentaneum erat, me- 
tuens, ne dimissus a se Philoctetes 
pro eo, in quo erat statu, subito in 
terram prosterneretur gravioreque 
inalo afficeretur, jussui ejus tum 


818. ueOínu', ef T1 83 Her- 
8127.-838. Versus sic divisi, 


denique obtemperat, quum tactio- 
nem omnem summo sibi malo nunc 
esae addidit. Tum dimissus humum 
se abjicit, ita saevientibus morbi 
doloribus, ut illico mortem sibi con- 
tingere optet. WUND. 

815. rbv Áre—^óxAor] Convexa 
coeli. Eur. Ion. 1147. obpar5s &0poi- 
(wv &crp' év aiü€pos kvx^)u. WUND. 

819. Gros Exo] Ut nunc swn, i. e. 
statim, illico. HERM. 


812. iBpds *y4 rol vw var kara- 
erá(« Séuas] Scriptura interpolata. 
Absurde enim haec verba praece- 
dentibus «dpa yàp ówrid(eroas róOe 
per yé Tro: particulas adjunguntur, 
ubi re particula potius opus erat, 
quam ipsam pro "ye restitui voluit 
Buttmannus, vel 8é. Verum -e: 
quoque ineptum est. Scribendum 
videtur iBpg péory *« wür xaracrá(e 
Sépas. 

827. "fy óbóvas à5a)s] Eusta- 


OIAOKTHTH. 9 


9? « ^ 
evaes zjuiv éAÓois, 
evaíav evaíev, àva£: 


óppact 9 üyr(o xot 


83 


rávb atyAar, à rérara: ravóv. 


I0' 16. uox vaujov. 
à Téxvor, Opa 100 crácei, 


voi 0é Bácei, às 56 poi rávrebOer 


bxv'-] ui»-] ebalo»-] Suuac. 
0er-] 392-| *pácce-] yrs 
ebeàs Hermannus pro eiaf;s. 
bus. 830. Üuuacw] Übupaci 
831. rarbv] rà vor 
833. erác«] cTáon 


thius p. 974, 25. ubi de Homerico 
Ürvor agit, évrebOcv B6 Aa- 

Bhv XeQokAjs óbóvgs xal ü&Ayéwv 

Mes TÓv ÜPrvoy *porQore:. 

e le] àxéo» Flor. T. De me- 

tro dictum ad Trach. roo«. 

8328. «ais ex Hermanni emenda- 
tione, quamvis ab ipso postmodum 
improbata, dedi. Codex et apo- 
grapha ebojs, nisi quod in T. eiu«- 
»hs legitur. Quamobrem scholi- 
astae verba eUwvovs. ebuerijs, kaAos 
Éyer fui Ti» aléva. fortasse sic 
potius sunt digerenda, ut eiuevhs 
non ad ebaíor. quod placuit editori 
Romano et Elmsleio, sed ad evafis 
referatur, cujus vocabuli diversam 
scripturam evo5fs in aliis libris fu- 
isse inventam Schneiderus collegit 
probabiliter ex glossis Hesychii, eb- 
eBes, eUwvovy.  ebdbns (scr. ebab)s), 
ebhreuos. oi 5€ eUdns (acr. ePafs, ut 
ed post legitur ebadjs. ebfiveuos). 

od ipsum eba5is nunc restituen- 
dum puto, non tamen ab &e, sed 
ab árBáre derivandum. Constructio 
vocativi eadem est quae in verbis 
Aeschyli Suppl. 535. -yerov *oAv- 
nrfm Top éQasxrop 'lovs, aut Theocriti 
EA Bie. iclipe "yévoio similibusque ex- 
emplis pluribus poetarum : v. ad 
Aj. 695. Cum brna autem vo- 
eativi comparandum à5veris Qdri 


Táyb -| 10. 10.-| &. réxror-| vo? 5$-| rà»rei 
woAb—. pariterque in antistropha. 828 
819. Alterum eialo» addidit Turne 


&rrírxois Brunckius pro àrvréxo: 


832. 160' Y. uo: vraufjer scripsi pro fói 10, uo: vau 
834. Báce] Blow 


Oed. T. 151. ex codice pro àSvemf 

restitutum. "Metrum denique es 

choriambicum cum molosso 
ZUu——-4— 


ut in Electra v. 129. à *yeve0Aa ye» 
yalev. 

819. ebaiur ebaier] Sic Eur. Ion 
126. «bao» e«baíov eÍns, à AaroU 


Tai. 

830. àvrío xoi] Praetentam teneas 
Genitivo junxit hoc verbum in Oed 
Col. 1650. &caxra 9" abróv óppárei 
éxlgokiop  xeip ürréxovra  kparós 
HERM. Metrum chorianbbicum. 


831. ráyP' af^Aav] Caliginem offu 
sam oculis Philoctetae dormientis 
quae ipsi lux esse videtur. Nam 
indicatur, ut Linwoodius monet 
lux illa seu falsa potius lucia ima 
go, quae consopitos in somniis ha 
bet et facit ut dum lumine sib 
perfusi videntur, re vera tamen it 
tenebris sint, nec eorum quae cir 
cum se geruntur aspiciant quid 
quam. 

834. voi (rob Flor. T.) 9à Báce 
delet Hermannus. Incerta huju 
loci emendatio est propter inter 
polatam versus antistrophici lectio 
nem. Schol. woí eTrnop Tüs Yr 
Ans ; Toías *yvóáuns xpartaeis ; Ver 
ba sov cTác«, voi 0€ Bácei, qua 





povr(bos. ópás 0n. 


XOPOKAEOTZ 


835 


0s 1( uevoüuev npáaaew; 
xaipós rot ávrav yvápay leyev 
*0À ri 70ÀU rapà óba xpáros ápvvrai. 
NE.4AX' &be uà» xe: otbày, éyà V ópà olvexa Orjpay 


ríjvà àMas dyopev rófov, b(ya roübe mAéovres. 


840 


robe yàp ó oré$avos, roürov 6cis tre xolfew. 
xopeiy 9 &av. áreAij cov yreibeow aloxpüv óvedios. 
XO.4AAà, rékvov, rábe uàv 0cós Óyerai- 


à V &y pelBp i! atis, 


Baiáv uot, Baiàv, d réxvov, 


Tépne Mdyav dápai- 


838. oA 7: addidit Hermstnus. 
dua» Turnebus] eiua» 


Brunck. vertit vbi consatas quove 
te vertas, Buttmannus monet EA 
ctionem continerexgroverbialem 
re ab omni agenda, opa 
ratque Boph. Aj. Ds oi Bárros, 
3xob ovárros, ojrep oix. 

àyreide] miki quae 
restant. curanda, sint, interpretatur. 
Buttmannus Scholiasta, rà uerà 

às ápás Qporribos; dpis dprl 

6b iwi d) Ya 

35. ipie les jam quid 
fuicidum sit 1 e abeuidum tme 
Telicto Philocteta, Sic Wunderus. 
Vides jam hunc somno sopitum ja- 
cere, Linwoodius. 

836. wpbs ví pevotpev vpdocew] 
Meirum idem quod v. 818. Er- 
furdtius uévouer propter scripturam. 
vulgatam 5» v. 85. ubi codex dv. 

837. xupés Tor márrur vónav 
Texev] Tres molossi *Opportuni- 
tas enim, quae in omnibus rebus 
optime consulit, egregiam eamque 
celerem victoriam adipiscitur. Sic 
5 163. roíray vvépa xpolibd- 

" LINWOOD. Similes sen- 
tentias comparat Schneidew. Pin. 












842. ebv ex eb factum. — 846. 


kp 
rarrós dev! éxigrárns. 

838. Addidi tres quae exciderant 
syllabas oAó 71, ut olim conjecerat 
"Hermannus. Quo non animadverso 
alii in versu antistrophico v. 854. 
ejecerunt évieir, conjectura parum 

robabili Versus est dimeter 

lochmiacus. Verba recte expli 
scholiasta, à «ipis éxeivos à eivtal- 
pas ixirehoópevos. voAMois 

apixe. wapà vifa" xÀw- 

pra: àwotépera. — Ten- 
dt autem haec omnia eo Ne 
optolemus arcum asportet, reli 
E Lemno Philocteta. 

841. Jungenda verba àreAij cir 
Weibecw hoc sensu: imperfecta et 
quantum sunt perfecta mendaciis 
parta, WUND. 

845. Baib—réuxe Myr finas] 
Scholiasta, uuRpà xal 3pépa uou, $a, 
BiaMéyov, u$ wore àxoloy kodue- 
vos. V. r4. hr Aéyps 95 i ve 
Sed scriben- 


IG. odas codex. 


dQIAOKTHTHZ. 


M H * ) 5^ s 
«S TOJ/TQV €V vooQ evópakis 


e y / 
VTVos avumvos Aevoaoaetr. 


àAA' Ó T, Dívq. páktorov, 


keivó pot, keiro Aá0pa 850 
éfiboU Óóres npáfeis. 
olcÜa yàp àv oibOpa:, 
el ravrav rovrev yvépav loxets, 
849. Bóvg] Sóva: 850. Ad0pa) Adópa; — 851. é[ibov] d£[Bov— Dres] 
iri, cum gl. $xws. 852. &»] &v, ov ab 8. 853. raíray] rabrày 
Tobrev] ToíTe: Toxeis) (xeic cum signo ad quod refertur annotatum 


in marg. ab S (sine yp.) Toxeic 


dum $dua» ut Brunckius cum Tur- 
nebo edidit. 4dua« est in El. 1066. 
Oed. T. 158. 475. et saepius apud 
ipi : efiua scribitur apud 
Aeschyl. Suppl. 696. avyraàr T' éx 
Mi qid fuk E iat Mrs 
. apud Hurip. Hippol. I59. $7- 
par tréusev BaciAelg. 573. Évere Tís 
qoBei c« (fua, iva... Ibid. 774. rd» 
T' elBoEoy àyÓmipovuéra duar, duo 
codd. et Lascaris $fjuav. In Hecub. 
176. ola» ofay àie Quar, codd. Flor. 
847. várrev i» vócq eibpaxis | 
Umros libros Aebcoci»] Errarunt in- 
terpretes, qui *wdr»rev interpretati 
sunt omnium hominum. Est neu- 
trius generis pendetque ab adje- 
etivo ebBpucfs, infinitivo Ae/caew 
addito ut ob qarb» elweiv et alia 
hujusmodi dicuntur. 
849. Bóvg] In apographis $)va:. 
niauoror] Schol uéywror, «»- 
cóuBeAor, cijupopoy. Videtur ud- 
tueTor étiBoU hoc sensu dictum es- 
se: longissime dispice, id est dili- 
gentissime considera. WUND. 
850. xeivo Ad0pa] Ad0pa ab emen- 
datore additum videtur lacunae 
explendae caussa.  Triclinius haec 
sic interpolavit, xeivó uoi yàp ueyi- 
erov: | Ad0p' éiBob Ó T. wpdteis, im- 
perite elisa altera syllaba voc. Aá- 
épe, quae longa est. 


851. 8 Ti] In codice adscriptum 
Üros sive ut interpretatio sive ut 
varia lectio, quae vera est, ut vi- 
detur. $T. apographa. 

852. olea -xyàp dv» abba] yàp 
sententiae secundariae additum, 

uia in principio collocata est. 
Legitimus enim verborum ordo hic 
est, ei -yàp rabrarv ToóTwv (olo0a dv 
abbopa) yvépay Toxeis —.. '* Verte, 
quod si hanc de his rebus (scis bene 
quaa dico) sententiam habes (c. ut 
non statim abeas, sed maneas dum 
somnus eum reliquerit), mala pro- 
fecto inextricabilia sapientibus in 
eo videre licet. Pluribus Neoptole- 
mum monere non vult chorus, ne 
& somno experrectus audiat Phi- 
loctetes." LINWOOD. In codice 
&», supergcripto $», quod est in 
apographis, praeter duo quae &», 
et in annotatione scholiastae, qui 
male interpretatur 8i bv Aéyo*. àvrl 
ToU Tbv O$uiAokTÍITQv. Dià uécov ToU- 
To elpnke. De forma media a$5G- 
ua. dictum ad v. 130. Triclinius 
ola€ ola6' $vrw" abbopa. i 

853. Taóra» Flor. T. In reli- 
quis apogr. Travrà» (praeter unum, 
in quo T3)» abrày), quod legit scho- 
liasta, sic haec interpretatus, ei 
Th» abr)» TQ 'Obvacci yvóunyr Éxes, 
Gore alpew Tb» S$uvokrfnv évreb- 
0«v. Perversum est roórq de Ulixe 





XO$OKAEOTS 


pdÀa rot ropa Trviwois épibeiy máy. 


olipós rot, réxvov, oüpos" rhp 


855 


&vópparos, odd. Éyav ápeyàv, 
éxréraras vóxyuos, àAeljs Ünvos éc0Ms, 


00 xepàs, o) 7080s, oU rwos Üpxev, 


86o 


9AN' dis v(s ' ' Albq mapaxeluevos. 
ép. BAérei kaípia. id yye 


854. Post rei Sr uitorre Bere €À punctis, quae supersunt, 


notatae. 


rvxois] wwkiroirur 


. Versus sic divisi, 


F'isizaaroo | erircrac| inches ob xole- bo" 8e] iei E rry 


ewor-| wévo—. 


intelligi, cujus nulla in anteceden- 
fibus versibus mentio facta erat. 
Restituto raóra» sponte intelligitur 
Toíry in ríe» esse mutandum, 
quod respondeat genitivo à. Hoc 
enim dicit, si ita sentis de Philo- 
cteta ut abducendum ipsum eese 
statuas— : quod necessarium sibi 
bowl indicaverat Neoptolemus v. 

1 

"exeo] Sic apographa praeter 
Flor. T. in quo &xes. 

855-8so. Magna est metrorum 
perversitas in his versibus, qui non 
dubito quin ex quattuor vel quin- 
que tetrametris dactylieis coalu- 
erint, quorum penultimi superest 
initium éxrérarms »óyws, ultimi 
autem finis Aes Üxwos do9Aós. 

im verborum hunc esse patet, 

opportunum nunc esse cum arcu 
discedere, dum Philoctetes dor- 
miat. 

856. à»ópuaros recte explicat 
scholiasta éeépnra: 100 $urós. 

857. dkrérarai] Schol. éd xarà 
vera. kabeitouri, vopà roro dlrev 
he juépay rüera Éywr, deri roD 

xoydpevos, 7b Db dr dkréraras 
vfywos, ob xephs, ob soBüs Éoxer, 








859. &Xehs Üvros 49A: àA&e ifie eres, 
literae B' a' ab S vel alis m. antiquiore. 
nd 


961 rns] Pene — Ad. 


Ark voi olllv vv pahüw bvrdpevor 
veveiv, obà BAévew. 

8x9. àAehs Üevor. ie9As] Scho- 
liasta, à Ówvos à ówb ch» àAor 
oí Mov. dAehr Bepué: vapà riy 
daa, "Opmpos [s 4 ee 





"ova Appe- 
ret ex his scripturam corruptam 
Adi. quam in àjehs mutabat 
Reiskius eonjecture non improbe 
ili, jam in grammaticorum 

Xendiorim. exemplaribus exsti 





jn uno i eri 
v, Ad v. Gr rec formula 


it Homerum Aj 

MR. i, ifo. dX ar rir c dp 
Bpeoci ehupím bjéii vein. Wan- 
derus àAAd rir ór 'Afbg praetulit. 
3Mfta. voperdiaros dictum, ut Oed. 

71. kéiras rap "Ap TiAvfos. 
prp quoque 'Affg spa xelge- 
os scribi potest. 

861-804. 4pj. Bhemu wapa 
Pvye. (o8eyyp superscr. in Par. 
agray | rà B dadewor du Qpor- 





*vIAOKTHTHS*. 


Tó 0' áAdipov ápü 
dporrÜb., at, móvos 
6 ui) ov xpárurros. 


NE.oqáv keieío, uri! djerráva: $pcrav. 


9T 


86s 


vet yàp ávijp Óuua xàváye: kápa. 
bl. à Q£yyos Ürvov bidboyov, ró 7 Uxn(bov 
&ziwsrov olkoípnua ràvbe ráv £évov. 


ob yáp zor', b zai, oir à (qóyne ya 


Trac a^ iAewós de ràpà míjuara. 


re 


ui&ivas rapóvra. xal fuvedeAotvrá poi. 
obxovv "Arpeibat roUr. érkqsar edópos 
oÓrcs éveyxeiv, áya0ol erpargAárat. 


863. à E) 6 pr. 


&yaóol] àyasol 

Fen évos à uh QoBar xpá- 
herer.] quoque corrupta 
we ei lacunoes quum sensus tum. 
metra ostendunt. Et illa quidem 
"be épj—éuj duorum tetrame- 
"orum daetylicorum reliquiae esse 
vileutur, in quibus $8éyye Wun- 
derus, reliqua tamen non expedi- 

es, in eeíy« olim mutabat. Pro 


Verba explicat. Med ET 
kypebowov, 8 dori ripas, ürdxeira 
dufi 9porribi. à város à n) QóBor 
xpirisrós dev à jd) wpr 

Gv. vrl rob, uà $oBn- 

" yàp àkouey. Non 
intellexit prima verbs, quae 


Aui scripsi pro 4uà 
ka vitdpus Trani pro eiripus. 


866. àxhp] àrhp 
873. dveyxciv] Sic, non àxéy 


867. éxxíbev Émwror] I. e. ixb 
ijs dujjs dxx(Bos sra |. HERM. 
olkeépnua. por $vAaxh, wapovcía ox- 
plicat achol. 

869. dnóxne] I. e. dvpuca, ut 
schol. é[móxov» est. Antig. 390. 

872. Ineptum huic loco ebmópus 
recto in ei$épes mutavit Brunck- 
ius. eiwóves est in apogr. Lb., 
quod adverbium non aliunde co- 
S pm est quam ex scholiast& 

oannis Climaci ad scalam para- 
disi p. 39. óvei eiróves, fra. 
Bornójs bcpuyeiy vür paraluv vóvuv. 
Tob: wóvous. Eli edes, 
collato scholio ad Ajac. 61. dApn- 
sev] éxaógaro: hxb vüv bvo(vyluv- 
S6er kal rb ejAéQus Qípew. Verba 
eiMóQes ípuy Eustathius p. 824, 
31. et 1653, 5. memoriae errore 
Cum versu Antigonae 491. con- 
junxit, iterumque in ejAó$ews exor 
mutata p. 1536, 48. — Verum eó- 
Aé$ws, quod de iis dicitur, qui ju- 
[4 peter ferunt, minus aptum 


uic loco. 
873. yafol erpargAMdrai] Ironice 
diotum ut rhy àyufór Kpiovra Àn- 
tig. 31. 
LI 





7U &. ajróg pov, 


[ON 


7 ue 
ré v edges a 
"phduet" s vais Bo! és 


NE.à Tüopai udy o? €loic 





PIAOKTHTHZ. 


NE.maza? rjr à» üpiy! iyà roivüévle ye ; 
M, r0 Forw, à mai; moi o7 ifs Myo ; 
NE.oix o2! rot xpi] rüxopor rpézew £ros. 
^DI. dopeis 8? rob cd; p) My', à réxvov, dde. 
NE.4AX. àvdP ijox roübe roU rátovs xp. 
ibl, oi bij ce vox épeia roO vocruaros 

lIxace» Üore jj i! kyew vaírqy £i; 
NE.&zarra ivoxépeia, rij airob diow 

Bra Mcrár ris üpà rà pij zporewóra. 
9. QA" oir fo ro $vreícarros có ye 

Bpjs oi? duveis, dao üvlp' izodeNGv. 
NE.alexpós davoljar: roi" üniüpas sáAat. 
bl, oov» év ols ye pás" 6v ols à' aidGs OxvG. 
NE.3 Zei r( üpázw ; üeórepor My$8G xaxis, 


895. 9j" à» Bchaeferus pro Bjra 


Irure 
st ga. 966. 


Tl My 


Bue do, ai & m. pr. 
V] o3 (sio) pr. oler' sec. 


enm] 


901. abrob] abro 
997. ve) 7« 


895. robrtérie] L. e. 7) nerà rai- 
aut echol. Sic ràx8é»be El. 1307. 
7* ex aliquot apogr. pro Aéye. 
896. Soi vor dm Myy jLe 
quonam tendit oratio tua!" Nam 
vei digo: ad meditationem refer- 
fat A go sor! Bv wvpeis ; 
t apud Eurip. Iph. T. 78r. éiBn» 





Hazleisno Aérw, 

897. cix ly] Schol àPuove: 
dmosr irn due eren * 
€ sbeért i rhy sarplba, sad. 


5 Dor qr ir—) Hoc dicit, 
"r4 hujus qud dico mali 
eu- 


Télicere non possim. 


got. Ér«ser] Éruser, cum co- 
diee, Flor.T. apogr. Éreier. 


904- Kw ro? Qvreócarros] Extra. 


genitorem, id est alienum & 
ioris moribus. Libanius vol. i 
P. S74. To0 mis víAees four kal 
Ts dur woMrear (fw Tb wpáyua 
erai Box. Aristid. vol. 1. p. 386. 
ind elulórur. MUS. 
*éXui] Conf. 913. 
PE Yyr—9) Apogrepha vel sic, 
kc MM 
1h alexphs qalry. 
998. Birepes] Primura eibi visae 
erat Neoptolemus pravus fuisse, 
quum sagittarum Phil 
sequendarum caus mendaciis be- 
nevolentiam ejus sibi concilisret 
diceretque velle se eum navi ex 
insula abducere. Iterum pravus 
sibi nuno videbatur futurus esse, 
si deducens Philoctetam in navim 
reticerot, quod non debebat am- 
plius reticeri, non in patriam, quo 
sperabat Philootetes, iter suscipi, 


E2 








100 


xpüiTOV Ü à ui) bet xai Aéyav aloxwr. énóv ; 


o. ávi)p 06, el ui) 'yà kaxós yvépmv &vv, 


vpoboUs p. Kowke kükAumüv róv mAoÜp areAetr. 
NE.AvrGr p£y ok Éyoye, Avmnpós 98 ui) 

TéuTO c€ LàAAXor, ror árvidpa TráAat. 
OI. r( vore Aéyeis, à rékvov; ós oU uavOdvo. 


NE.ob6érv o€ xpólya 5et yàp és Tpo(av ae vAetv 


Tpàs roUs 'Axatols kal rüp 'Arpeibür aróAor. 


lI. olyuot, r( etras ; 


QI. otov uá0npa ; T( u« voets Ópacai more ; 


NE.oóca. kakoü p£v Tpára roU5 , érewva Dé 


£iv col rà Tpoías Teb(a TopOfjras por. 
QI..xal raür' àAn0fj 6pàv votis ; 


rovrov üàváyxy kal oV pij ÓvpoO kXíov. 


$i. àróAcAa rAfjpuov, npobébopat. r( jj, à £éve, 


0éópaxas ; àmóbos às ráyos rà rófa po. 


NE.àAA' ovx olóv re ràv yàp év réAex xAvew 


TO T ÉvOukóv pe xal TÓ ovpdépov Totet. 


910. àxhp] àxhp 


máAai] dii», at 8 m. pr. vel alia ant. 


Aov] eTóAwr pr. 
*9i€(] wot» 


ideoque turpissino eum mendacio 
faleret, dicens domum se eum 
reducturum esse, quum tamen 
Trojam renavigaret. WUNDER. 
Conf. v. 915. 916. 

910. €i jJ) "yà kaxbs *yvóumr 
éKpvr] Schol. ei 43) kax?s xal &vof- 
Tes BovAebouai. Similiter El. 473. 
ei ud) "yó xapdoper uávris Épvv. xal 
yvóuas Aecrounéra copás. WUND. 

912. Schol. obx $ri xaraAeljo 
ge, ÉÁxO0ouoi, &àAX' Pri Avirmpés kal 
oU karà Th» a)» yvóumv uéAAo ce 
&yew: éxl Tpolay 94 Q9oly. 


ZOOSOKAEOTZ 
910 
91$ 
NE. yi) oréva(e, vpiv uá6ys. 
910 
NE. v0AAi) kparei 
92$ 
wy] xàyÀ 911. Éoue] Four 913. 
916. T] Téy ceré- 
919. céca] voca: 924. và om. 926. 
913. *éuxe] *éuxe»v aliquot 
apogr. ''Ut ad Auàr e praece- 


dentibus intelligitur areAó, ita ad 

"éuTov intelligendum est erelaas." 

HERM. Recte codex véuse. 
916. 75»] Sic apogr. pleraque. 
917. TÍ «lxas] De hiatu v. ad 


Trach. 1203. 
926. kAbóe«»—'roi] Idem fere 
quod á»aykd(«, ut El: 623. $0 


éyó xal Tüu' Éwn xol TÉpya Tràuà 
T*ÓAA' Éya» Aéyew *xoici.. WUND. 


voie? pro woei» apographa, excepto 
Flor. T. in quo soe. 


VIAOKTHTHZ. 


101 


!b1. d ip c kal v Béipia xal mavovpy(as 


bafis répmy? furor, olá y! elpyáro, 


of! jysárqkas" oU émawryve i! Üpüv 


Tür spocrpózatov, àv ixérqv, d axériue ; 


930 


üceorépnxas ràv Bloy rà váf^ £dv. 

àólos, ikvotual o", àóbos, ixereóu, révov. 
mpos Üeür zarpda, ràv Blov ue uàdéNps. 
dpox ráAas. àÀX ib? podré! £i, 


àAX" ós peÜrjrur uijmo8 , G3 ópà máAw. 


d Auiéves, d mpofiMires, d fuvoveias 
ÜipBy Jpelas, d. narappByés sidrpüi, 
div vá", oo yàp &AXov ol! órg Myu, 
draxAdopat zapobos vois elBóouw, 


ol py ó zaís y &pacev oif ' Aus" 


óuócas áná£ew olkal, és Tpolav u' Áyev 
apoate(s re xeipa Befiày, rà rófa nov 
lepà Aafàr rob Zqvàs 'HpaxMovs deu, 


gir. Bdpa) Ünia, e à m. pr. 


' 9j. ne uàpéps Elmeleius pro i4 
rax 90. 


scripsi pro ávaxAalouas 


gig. à wp ci) Videtur ignis 
veteribus audaciae ot impudentiae 
symbolum fuisse. Eurip. Hec. 607. 
ravrucf; v dvapya pelocwr supós. 
Androm, 271. ixüvms xal wwpbr 
mepuripe. Aristoph. Equit. 381. 
de üpa vupós y drepa Bendreps, 
Lysistr. tot4. ob8 wóp ob? dU 
Arni oDeula mápiaius, MUSGR. 
Apparet ex his quam ineptum sit 
commentum schol Aliases, a 
Évoua' xaAeirai vho Tlóppos, quem 
erreur asdiius p. 1187, 21. 
.34. Nec Pyrrhum, quo no- 
aine aholiasta ad v, Bog, utitur, 
igi vont, wd  Neoptole 


UA Maa] Sic d wire BAfe 
* 


919. éxaixivei] bra yirm. 
DE 939. draxAdopas 


1. rb» Bloy] rà» 4uà» rpojdr 
ad Pillciated v. 1126. 

933. u« pàeéAps) Legebatur uf 
Low "$éAps ex apogr. nonnullis. 
In aliis j/4 j' àéAps ut in codice. 
A« n) áoéAp Elmaleius ad Oedip. 
T. 1522, sed activam formam reti- 
nens ad Eurip. Med. 56. 

"1 Td] Avertit vultum. 


"ni *poBAjres] — Intelligitur 


939. rois «letdew] Schol. Aere: 
b kAenir dpi. 

941. spords] Sic etiam duo 
apogr. Cetera spobeis. 

943. lepà— HpaxMous] I. o. Iepà 
rra 'Hpaxovs, quem sint Herculs 
acra, HERM. 





102 ZO$OKAEOTZ 


xal roiaw "Apyelown drjvaada: 06e. 

às bg! Iv loxupbv ix Blas y! Eye, 
xolx ot? dvafpu verpiv, fj amvob cxiày, 
elbuAov &AAos. o) yàp àv aÓtvovrá ye 


liy u^. óred o! d GU Éyovr', el pi MA. 


vüv  sráruas béoyopos. vl xpíj ue üpür ; 
àAX' ánólos. àÀAà viv É' dv cavrá yevov. 


945 


950 


T( diis ; cuonüs. oioév ely' ó bíapopos. 

& xpfipa mérpas BizvXov, ad6is ad máXw 

eloequ ps a& yrs, olx Éov rpodij 

&AX' abavoüuat 190. y aUAp uóvos, 

ob arqvóv ópyw, oth? 05p' ópeugárqv 955 
ró£ois dvalpov row(l, àÀX abràs ráAas 

Oavàv mopife bai" à$' àv ébepBóunv, 

xa( y? obs d&jpsv mpdaOe Onpdcovri vüv* 


945, Dir] Dir 


exa] xp^ua pr., sed corr. ab eadem m. 
Tr abaroóuas, drrl rov Enporbirenas, b B inter scholia. 


veüuai, CUm "yp. 


956. Toll] oisw, sed corr. a m. pr. 


945. iX» Suidas s. Y. xaxewi- 
vésrarov e spogr. unum. Cetera 
Adv u^, omisso p post Bías. . Sori- 
bendum autem fortasse àár ip. 
de F—. Hartungius àár bp, 
dd» —. 

946. olx] oix Suidas l.c.: sed 
val obx &. Y. kevyob cxid. 

dvalpwy vexpb] Proverbialis locu- 
tio. Vide Antig. 1039. Diogenes 


950. 4AA' addidit Turnebus, 


sa. 
954. aburobua] al fa- 
958. wpácte] wpécóer 
WiMs praebent. Schol. réfew yv- 
tole. Fir Mà riv citer uos prid 


Fr olx bg 7 pots 
ol», rri vo vv éluv. 


951. cxüpa wérpas Siren] v. 
ad v. 16. 

954. abaroüp) al Savoia: etiam 
Suidas s. v. ipeiBárms. 





Laert.2, 135. Blevós r« émuAGr Phi 


xararpéyorros rüv uárTew ve- 
xpos abrbw émQérrew  Pieye. 
BRUNCK. 

948. à om. Buidas s v. xaxo- 
uvéraror. 

5o. cavré] savro Par. a713. 

l. exp. $póvuos fco. 

953. eire] fonus Boidas v. 
«lós, quod vett, edd. etiam s. v 


non tanquam ab nutrice nutriatur, 
sed ferarum quas venatur carne 
nutriatur, inepte dictum est à9' à 
derBéuyy, scribendumque cum 
Monde ie dr trim nt 
ato in Protag. p.313. (ráv 

"yurr lo! dv xc rpégerai) aliique 
plara, àxó vivos dixerunt. 





9 IAOKTHTHZ. 


dévov ddvov 8t f 


"pos ToU Bokoürros obotv elbévat kaxóv. 


civ rís« ráAas 


dhoio pj mo, mpl» uágour! el kal zur 
yvápsr ueroreis* el 0 ul), Gávois xaxós. 


XO.rt 3pGpev ; &v aol xal rà ziv fjuás, &v 





fim "arl kal rois robe zpooxupetv Adyois. 


NE.dpol pv ol«ros bewis dyzénroxé ris 


Tob?" àvlpis ob vüv apárov, ÀAà al zdAai. 
I. Moor, à zai, pos Ocáv, xai pi zapíjs 

vavroi Bporois dveitos, àkk as dud. 
NE.oluot, ví 8páato ; yj mor! dbekov Aurei 


ri» Xxüpov: obra rois mapobow dxBopat. 


970 


BI. oix ét kaxós í* pis kaxGv 0 dvüpür uaBv 
lowas icew aloxpá. ví» 9 AXourt Dis 
oU" eikós éxzAe, rüpd pos paÓels ómÀa. 


NE:«( 8pópev, lvtpes ; 


oix €i uebels rà rófa raór! Quoi máu ; 


OA. À xáxwr' àvbpáv, r( bpds ; 


915 


91. olpot, rís àríp ; àp' Otvsaéns kAio ; 
OA "Otvscéos, cd! io8', ipob y, Bv elcopis. 


4l. ofpor. mézpapas kànóAoX. 


dta] dx, e à m. pr. ut 9o6. 913. 
us, 75 «P scripsi pro els. 


Eris. 


. Bener view) Bohol. big 
"- dkríow, "Opmpor 
Tr, 673) "Mer Davróntrot." 
Recte huno versum Brunck. inter- 
pretatus est. ita : jue poenas 
aede luam miser mea ; id est pro- 


Ocdsionem ferarum occidar gend 


Pis o6 Gorobvres ebBiv eiBiras taz 
sír, ab co vel potius por eum, qui 
Sae mali iras 


videbatur. 
see Qm L e. hrorísar, 
wt v. 


qu debat, rhud uoi udis deja. Scho- 
liasta, 


5S dv dpa 


] wap 
96 EA ir 


973. viv V ÉAXoi: Dobs | ols els. 


viv Mà ÉAxois Dor và kaxà 
os elxbs. deve, rà dpà dpol Bois. 
Nihilo meliores sunt recentiorum 
interpretum explicationes. Corri- 

lum videtur vüv 8' áAAouri Bor 
oP elcés.  Wakefieldo wcribendum. 
videbatur &AAou e« Bobs ols elxés, 
alios intelligens oppogtos Atridis 
et Ulixi. 

915. dur cohaeret cum «l. 





104 


ZOQ$OKAEOTZ 


ó £vAAaBóvr pe k&àmovoodícas ónAov. 


OA.éyà, aád' la0' oók áAXos 
PI. àmóbos, ádes poi, mat, rà ró£a. 


oU. 1j» OcAn, bpáce, mor" àÀÀà xai c Oct 
aTe(yew üp abrois, ?) B(q oreAoDa( cc. 


et. 
.. o éx Blas &Covow ; 
el. 


y ? * ^ M 
&u', à kakGv káxwre kal roAujorare, 


à Ayguvía xÓov xal rTó Taykparés aéAas 


'Hoairórevxrov, raóra bir ávacxerà, 
e( u' obros éx rv adv ànd(Cerai Bia; 


OA.Zeis £o0', tv' eibgs, Zevs, ó rijobe yijs xparóv, 


Zevs, à 0ébokra, raj" igperà 5 éyd. 


$T. à picos, ola kà£avevplakeus Aéyeur 


Ócobs Tpore(vev rovs 0covs vrevbets v(0ns. 
OA.olx, àAA' áAnÜeis. 7) 0 ób)s mopevréa. 


eI. ob $np*. 


$i. ofuo. ráAas. 7jpàs pév es boAovs cajós 


15e. óuoAo'ye] Post ó litera v erasa. 
8 983. 4] 3 pr. 


correctum a m. pr. 
992. Tí0ns Porsonus pro TiÓelc 


$»u( Gernhardus pro 9I. ob $m«u' Fyeye. 
995. 5oóAovs] SoUAoc, sed correctum a m. pr. 


sio Téov 


983. abrois] Neoptolemum dicit 
et pedissequos, quos compellat v. 
1003. 

984. roAuficrare] Adscriptum in 
codice gl. roAu»ésrare, quo indi- 
catur roAufja rare superlativum esse 
formae ex ToAufieus contractae ToA- 
ufjs, de quo genere dixit Lobeck- 
ius in Pathol. Elem. vol. r. p. 343. 
Sed fortasse praeferendum est roA- 
pía rare cum apographo Paris. 3787. 
et Triclinio, quod, licet us hu- 
jus formae positivus nullus sit, for- 
mari potuit ad similitudinem super- 
lativorum xAesmTÍoTaTos, Aa'yríaTa- 
Tos, vyevDlo raros, qapuaxiararos. 


ópoAoyó rdc. 98o 
OA. rodro pv, 
OA. fjv pi) €prns éxóv. 985 
999 
OA. éyà 8é $upa. Tevréov rábe. 
99$ 


982. xal aé 9ei] xal ce 53, 


985. uh épwps] lips 
994. 9I. ob $nu'. OA. éyà 5 
OA. Qni wewréov] 


985. 4» fprps] Notandum y 
cum £ per synizesin coalescens (in 
editionibus veteribus absurde 43 
"pps scriptum), cui simile foret $ 
'v66 (i. e. 3 éa09) in Oed. Col. 195. 
nisi hoc propter formam aoristi 
suspectum esset. 

986. Tb waynparis méAas) De 
hoc igne dictum ad v. 80o. 

988. rà» cóv] kóXvor intelligit 
scholiasta. Est vero genere neutro 
dictum. 

991. é yuicos] Idem convicium 
Antig. 760. &yere T5 uicos. 

992. TíÓns] T(0€is in uno apogr. 





105 


PIAOKTHTHX. 

sarlp lig iédvcev bU Ixeuüépovs. 

OA.ox, àÀA' ópolovs rois üplaroww, ue dv 
Tpolay c* xiv àei kal kararwényas Bíg. 

9L oidézoré y oi! jj xpfj ne vür maBeiv kaxbv, 
Éus àv jj uoc yfjs ró8' alzewiv Bátpov. 

OAs(M dpyaceíes; — bL. xpár! uà» rU airíka 
mérpq érpas livubev alyd£o mesáv. 

OA £vAMBerov abrów: pij "zl rQU &rro rdc. 

Vl. d xeipes, ola másxer! àv xpea deis 
veupás, oz" àvüpàs roübe avvÉnpápeva:. 
& poto yis um Qieióepo» dporav, 
ol" a$ y! ji es, Bs u! Qnpásu, AaBür 
zpófAnua cavrab zaiba róvi dyvór' $uoi, 
avdfiov uv co), kardfior V dpob, 
0s oib2v jüew mA» T0 mpoorax0tv mote, 1010 


Bijkos 0 kal vóv éerw dAyewás dépov 


salis] rab, 1 a m. pr 1000. 
Je] iuc "y, sed y raso. alrebr ex éresbr factum, 1003. 
baMderar Beroharirus pro bAMdAer 1007. ol a Hermannus 
pro eld 3» Wakefeldus pro ds. 10to. fia scripsi pro 
dde. vouiy] soci» 1OII. deru) dorly 


- XPj) xpi pr, xpfi sec. 


997. ex, àAX iuolow] Schol 
dri Tob, o Moor, AAA" Épurror, 
tal. uerà. üpleruy ry Tpolay Bei ce 
rogfiowa roUro Bà sporperruiv. 

1000. aiw«uiy Bábpor] Antrum 


suum dicit, excelso in loco insulae 


oos. y, P MBerer) Polisequos 


dox | 
9o L. 

LA Mie z Hovría ii 

CERE eere 

ns ejus tenentibus, 


1007. «I ad. pro ola probabilior 
est correctio quam oli, quod con- 
jecerat. Porsonus, interpolata Tur- 
nebi scriptura olor usus. Recte 
antem aj dictum est, quum ad 
priorem respicintur dolum Ulixia, 

em ipee narrat in primis hujus 
Sbulae versibus um Wak 

ficldus recte ós w— pro &s p. 
Nam explicatur his verbis quod 


dixerat ir5A0es. 

1010. fib») Codicis scriptura 
fe: » Brunckio in fóy mutata, 
est Atticam quiimendam 
ien terna personae formam jfdew, 
de qua dixi ad Trach. 87. » 

1011. àXyewàs $épur el—] Ex- 
empla hujus constructionis conges- 


35 


106 


ZOSOKAEOTZ 


ols r' avrós é£fijpaprev ols 1' éyó 'radov. 
àAX' 1j kaxij aij 9à uvxóv BAérova" ài 
Vxij vw ádvij ' óvra ko) 0éAovO Ojos 


€) *povb(bafev év kaxkots eivat aodóv. 


101$ 


. kal vüy éu , à bvorgve, avvbjoas vocis 
&yew án ákríjs rfjob , àv j) ue mpováAov 
áQuor Épgpov xo ày (Got vexpóv. 


$e. 


ÓÀoto* kal aot ToAAÁkis TÓD. qifápqv. 


àAA' o) yàp ot0ey Ocol véuovow 1j0Ó uot, 


1020 


c) pp yéynÜas (Gv, éyà 9 àXyóvogat 

TOUT. abO , Óri (Q avv kaxois TroAAois ráAas, 
ye^dpevos após a00 re kal rà ' Arpécs 
ÜyrAGv crparyyp, ole oc) TaUÓ. vmypereis. 


kaíro, cv pày kAomij re kàváyrm (vyels 


1014. 06Aov0] 0éAoy € pr. 0éAwv € corr. 
1022. ci») Sic, non £ 


AQ, ev à m. pr. 


sisse Wesseling. ad Diodor. 3, 59. 
annotavit Gaisfordius. Alia vide 
in Thesauro s. v. éépo. 

IOI3. 7? ch 9$ià uvxóv BAérovo" 
&el yyvxf] Sic in Ajace. 379. Ulixes 
9 sxá»0' ópàv. Philo vol.2. p. 78. 
Tby &el BAéxovra xal év uvxots Tfs 
Siavoías. Plato Rep. 7. p. 519 A. 
3 oÜwo évvevónkas TG» Aeyouévov 
*ovnp&y atv, copür» 8i, ás Bp 
ptr BAérei 7b. vvxdpior kal ótéws 
Siopà vrárra àQ' & rérpasrai, ós ob 
qajUAnr Éxor rh» Dj, xaxíq 9 3vay- 
kacuévor bmnpereiy, Gore Dag à» 
ófórepov  BAéwp, Togoírg  wAelo 
kaxà épya(óuevor ; Haec attulit 
Musgr. 

1OI4. d$vi] I.e. xaxov àw) 
Qceos, ut schol. 

IOI6. cvvbfjcas vocis] Philocte- 
tes, ira incensus, graviore verbo 
utitur, quumque nunc manibus 
tantum satellitum comprehensus 


102$ 


1019. sitdusy] witd- 
1023. Te] ye 


teneatur, ita ] 
sibi etiam vin 
HERM. 

IOI8. ÉxoAw] Exulem. 

éy (àciw vexpby] Mortui instar 
esse sibi videtur quia est &e9uos, 
Épnuos, ExoAs. 

IO23. vyeAduevos] Sio v. 257. 
&AA' ol uiv éxBaAórres àvoaíos dpi 
| yeA&a: o?y' Éxorres. 

IO24. $SAGv| 9uwocüv apogr. 
nonnull. Supra 793. à SuAc: 
erparyAdToa, | 'Ayáueurov, à Me- 
véAae.  Ajac. 960. Lóv Te BiwA* 
BaciAsjs kAóorres "Avpeidau. 

1025. kAowy] Scholiasta, d&wárp: 
xal "Ounpos (ll. 1, 132.) ** xAéwre 
vóv," (wyes 8t, Übxorayels. 6 8 
voUs' xalro. cU pui» wveykacDels 
cTpaTeUp' wpocwoibue»ov "yàp aj 
Tb» uaíveaOo: TlaAaudé ens dtf evyter. 
Id narratum fuisse in carminibus 


Cypriis à Proclo accepámus. KAosr) 


uitur ac si jam 
sint injecturi. 


SSIAOKTHTHX. 


107 


Ikeis üy! airois, ly? B? róv maváDuov 
dxóvra zeógaré" ézrà vavol vavBárqv 


rior ÉBaXov, às cà djis, xeivoi 02 od. 


«al viv v y? &yere ; r( i! àndyecóe ; 
ds odbép clus xal r&ryy. piv ndAas. 


ToU xdpw ; 


1036 


Ts, à Óeoís dixOure, viv oix eluí cot 


xoAàs, veins ; más Ócois el£ect', dpoU 
sAeícavros, aldew ipá ; más ozévbew (n ; 


aln yàp jv vox mpódacis éxBaMev ipd. 


vaxüs OAoirÜ" dXeinBe 0 ijbuemwóres 


1038 


rà lvbpa róvle, Oeoiow el ü(xys née. 


d£oiba 0 às Xe y". rel olmor àv aróor 


ÉzÀeícar! üv rórb! ovex' àvüpós à0AMov, 


«l pj rt érrpov Oeiov jy. üpás (uot. 


AX, & zarpáa yij eol ? éxóyuot, 





28. fBaXoy] ÍrBakov. 


ld 1034. arn] abr) 


1037. 9'] Sic, non ye, quod ait Elmsleius. 


fallacin a Palamede inventa intel- 
ligtur. HERM. Rem narrant 
Hygin. 95. Ovid. Met. 13, 34 sqq. 
et tangit Cicero de offic. 3, 26, 97. 
ab Schultzio cit. 

1027. irrà vawgl] Ex Homero 
im catalogo navium (ll.2, 718.), 
Ty Bi Shkowrirrms pxer, Tóluv ei 
diàs, ivrà vv, BRÜNCK. 

Toa8. iaAov] kBaAov etiam 
duo apogr. étBaAor Flor. T. quod 
egienr in interpretatione scholi- 


ass. xéiroi Bi ci] Scholiasta, 
des ab qs, ol 'Avpeital ue i dtiBehar, 
&s &é Qasw éxdivo, cb ob pir, $n- 
er, rirovr alri, dkcirni 8 ed. 

1019. *í j' Éyere, quod compre- 
hensao manus ejus erant, ví ,' ávd- 
quete, m quid me me hine ad vos abdu- 


Bi ed] M oe 
1035. iAirBe Brunckius pro 


1040 


1033. lpà verit pro 
A ourde 
dril] ie 


1051. vás &cois] Scholiasta, oi 
To yàp wpojarianévoo "Olurréos, 
Üri Übras oir. Érri, robrov évurrevd- 
Covros, dkómxav abráv. Conf. v. 8 

eÜerP, duos] MecT' duoi Pier. 
son. Veris, p.163. In Flor. T. 
annotatum yp. óoP. Lese si 
recie legitur, signifücat gloriabi- 
mini. 

1036. rb» Éxlpa róvi] Lo. du. 

1039. xérrpov 6tiov—uo) Divi- 
mitus immisum mei 
HER. 

1040. àAX—érópioi] Soph. El. 
6j. AX, B serpóa P el 7 

Schol. 6f 7" évópr 
oi Toparris pe Borroxsiera Sunt 
potius qui omnia vident, ut monet 
Buttm. collato Apollon. à 134. 
dvréueóa «pis Zwpbs dwojiov. et 
1181. Zebs ri sov rà leno! ivdg- 








108 


ZOOOKAEOTZ 
rí(caa0e rí(rac0* àÀAà rQ xpóv« moré 


fipnavras avrovs, el rt káp. olkre(pere. 
ós (À uv olkrpàs, el 9 (bou óAoAóras 


roUrovs, Óoxoij, àv rijs vócov medevyéva:. 


XO.Bapyis re xal Bapeiav ó £évos árw 


1045 


rivO etim , Obvacc?, kovx Üne(kovcar kakots. 
OA.n0ÀX àv Aéyew Éyoua mpüs rà roU0. Em, 
el uot apeikov vOv 9. évós kparà Aóyov. 


o0 yàp Toto/rev Oei, rotoDrós eig, yd: 


xóàTov bwalev kàya0àv àvbpGv xpí(cis, 


105€? 


o)x à» Ad(3ots yov uàAAov obbév' evcefig. 
viküv ye uévro. ravraxoü xprtev édvv, 
TÀijv és aé*. vüv 0e ao( y' éxov éxorijoopat. 
ádere yàp avróv, pybé mpoovravanr éri. 


éàre u(pvew. ovbé ao) mpoaxpiKopev, 


1055 


Td y' ÜnA' Éxovres ra)r , énei mápeort piv 


1046. óweíxovcay] €: ex v factum. 
scripsi pro eis 


«erai. Soph. El. 175. Zebs, $s 
é$opG *drvra xal Kparive. — Heay- 
chius, émójios: Zebs kal 'AsóAAcy. 

1044. Tíjs vócov medpevyévai] ve- 
Qevyérai, quod significat liberatum 
esse, cum genitivo construxit, 
praeeunte Homero qui Od. r, 18. 
wepuynuévos je» àéGAor» dixit. Si- 
militer &àAsterov cum genitivo con- 
struxit Antig. 484. et vócov gua- 
Aax85va: dixit infra v. 1334. 

1048. ef uot mapelkoi] Schol. ei 
kaupoós évirpéljeié noi. Verbum im- 
personale est wapelxei. — Plat. Leg. 
8. p. 734. B. rà» BovAÓuerov Béos 
Qfü» obkéri mapelxei éxórra "ye àxo- 
Adámcres (9. Symp. p. 187 extr. 
xa" Ücov vrapelkei. QuAmiTÉov éxáre- 
pov Ty Épora. B M. 

vUv 5 é»bs kparà Aécyov] Schol. 


rUrv 56 ciwxà' olba "yàp ToUTO Toii, 


IO5I. 40v om. 1053. és 


Üvov 5e. Interpretatio perversa. 
Verba érbs xpar& Aóéyov nihil aliud 
significare possunt quam £ra Aéyor 
Éxo. *voAAà et évbs Aóvyov opposita 
ut in Oed. T. 1512. «l uir elxérgr 
$n pévas, | TóAX' hv sap)rovr 
vüy 86 ToUr' nx0o uórov—. 

1049. Troiw0óre») Hoc quo sensu 
dictum sit ex praecedente Phi- 
loctetae oratione colligendum est 
et verbis proximis xé&*ov Sualow» 
küyaÜcy àybpar picis, quae M 
posita sunt illi roiórev, quod cal- 
lidos et versutos significat, quidvis 
audentes ut consequantur quae 
velint. 

IO5I. 4uov additum ex apogra- 


phis. 
IO56. éwel wápeoT: uiv] émelmep 
Ker: uiy Wunderus probabiliter. 


9 IAOKTHTHZ. 
Teóxpos zap' jjpiv, rjv énwríum» Éyov, 
&yá €, bs olas soU káxiov otbtv àv 
roórwy xparóvew, unb. émOóvew xepl. 
T( bra coU 0e; xaipe riv Afjuvov maráv. 
Jipeis 9* lopev. kai ráy' &y rà cà» yépas 
Tus» pol velueier, fjv a xpfjv tyew. 
MLolgor. r( pácw bóropos, ci rois Spots 
ÉxXow. konunÜcls dv "Apyeíois $avet ; 
OA.u)j ug! àvribóvec ubiv, às areyovra bj. 
9L à erépp' 'AyoAos, oil? coU duris Er. 
yeríooua, mpoad0eykrós, àÀA olros ec ; 
OA.xdpe: aj* pij mpórAevaae, yevvaiós zep àv, 
Tuv nos ui) ri» róxnv :uad6epeis. 
91. 3j kal pis )uGv &8' Kpnuos, à £évou, 
Aeiéfrouas 5i kobk éowrepeiré pe ; 
X0.59' éoriv jpáv vavxpárep à mais. óc à» 
obros Myp coi, raürá voc xineis dau£v. 
1064. $arei] fari 1068. wpéc- 


1071. Aedófroua: 9h Wakefieldus pro A«- 
1073. xhneis] xdueiz, x ex y facto. 


109 


1665 


1070 


1062. ei Lu 
Ep d 
fhn 


Arona, Nox aliaque hujusmodi 
vel ob sequitur ad verbum rela. 
tum, vel j ad infiitivum refe- 
rendum. Utraque ratio interdum 
in eadem periodo conjuncta repe- 
ritur, ut. hoo loco, quocum Wund. 


. Teüxpos] "Teucri ara sagit- 
MAT Hone cobratisita; 
Ware Ajac. 1120. sed cum con- 
mmptu, vocatur à rolóres. Idem 
m Odre. 8, 219. soli Phi- 
WÉeae bac arie se cedere ait. 


EDIK. 
3058. éyó €] Post wdpecri uiv 
Miepes sequi debebat  wdpeuu 
1 pé, pro quo mutata orationis 
tm éyó rc illatum est, quia hoc 
me verbo positum est. Nam si 
p addidisset, necessario 4yà 
V mon. ré re, dicendum fuisset. 
ware v. 1136. épav uiv oloxpàs 
Wras, orvyrós 7« Qir' dxPoloróv, 
Wbabilius est quod Turnebus re- 
Mult ereyrir M. 
sMie—unb) Pos verba olua, 


qp Platon. Protag. p. 319. 
B. éy& yàp rovro, à Tipem 

ob dunv ilaxrbr elva, vol 8 M- 
queri oix Éxe Brus y bxurrü, B0ev 
5b abb Syoónas ld Bibaerbr elvai 
amP bw drÜpórun 'xevag rv 
aripéro, Hals pon pos 

. xeipe rh» Aiüprov war&w) 

1e. Mor fi arp fs Miuvov, 
ut explicat scholiasta. 

1001. ei xp] Oportebai: ex 
raculo. 


o 





110 


ZO$OKAEOTZ 


NE.óxoícopa: p2v às Épvv olkrov mAées 
mpàs roo: Ojuos Ut pelvar', el roóre boxei, ac 
Xpóvov rocotrov, els ócov rá r' ix veas 
ere(uect vabrai xal Ocois eüfápeba. 
Xolros váy! ü» dpórqow 6v roíro AdBot 
Ado ru jytv. và p?v olv ópudpe6ov, 
Üpeis U', órav xaAGpev, ópuásÜat raxeis. 1. 


9. À xo(ias mérpas yóaAov 


Oeppàv xal sayeróbes, ds o' oix épeAXov áp', à ráAas, 
Aelpeu oibézor', àÀM po al Óvíjrxovri ewvolset, 1 


pot pol pot. 


& mAnpécrarov aov 


Minas vg à! do0 ráxav, rínr ab pos rà xar pap 


1081.-1101. — 1102.-1122. 


1979. »à] và 


Aas| 'w' raAac 
1086. &uo: po or] & uox uox pol 


Duo versus, Aérag-] ví wor a—, pariterque in antistropha. 
uap scripsi pro duap. 


rr" Bothius pro rí xor" 


1074. Schol. «b Djs dxoóropar 
qp Tee da dj teres ueris 

lov, xarayrecPbconai üs fjrrwv 
efkrov. 

1075. roo] Ulixis. 

Toire] Philoctetae. 

1076. rd 7' ix v«ós] Schol. rà 
diis vein Nonmale. Verum 
proprie est créAA«w rà dx ves 
pararo ca quae e navi in terram 
asportata nunc rursum ei impo- 
nenda sunt. SOHULTZ. 

zB, Andocdor] ipudpata Flor, 

otanda quae rara eet prima 
na dualis, de qua oonf. ad El. 
950. ubi m 

1080. puárÓm] Infuitivus pro 
imperativo, 

to82. Óepuhr xal wayerübes quo- 
modo intelligendum sit apparet ex 


1082.-1085. Versus sic divisi, 6e, 

Mehipei-] nal 8rfirkovri—, pariterque in antistropha. H 
idv xal var. lect. apud Turnebum pro 6epuór re xal 
(Sio, sine accentu). 


oin 
a. 





1083. à- 
1085. swwolcei] ewwel 
1087. afar] aiMor 10 

10 


v.17-19. 

1085. cwoíce] Recte i 
tatur scholiasta ci» aol f 
igitur idem quod evrliofeei. 

1089. rí xor' in íeT recto n 
tavit Bothius, ut postulat ven 
antistrophicus. Epio rízre t 
fur Aesch. Agam. 975. rímre 
TéP duxébes. Pers. 555. cii 
Aapir ply obra ví? üBAaBhs ix 
et, ut videtur, ib. 532. ubi restit 
À Zéi Baeuveb, vivre ci Tec 
Codex («i Baciiei rüv wepràr. 

sire el pn c ror dap] Bà 
linsta, vi Épa vpdouadr poi a£ à 


quam pos 
lent reliquae bujus carminis 1 
mae Dorice. Et duap 1 


phocem servatum in 





9 IAOKTHTHZ. ni 
foras; ro) more reitoua 1090 
eirovóuov uéAeos má8ev &Xn(bos ; 
elf! al&épos iva 
zrexábes ófvróvov bià aveóparos 
Duct p^. ob yàp & loxo. 
XO.ró vot ví rox xarntlocas, à Bapíxory', ox 1095 


AAA o6ev à ríóxa dà àzà ueifovos, 


€Urd. ye sopiv dpovíjsa: 


1094. feyw Heathius pro iryóe 
Ps, d fairen | ein rio 
p 'ue, | obe-] vài 


- 
M (n 8 m. pr.) róxi ri 
dor scripsi pro (Aer 


Ant. 1333. Oed. Col. 1079. ubi in 
apogr. nonnullis vulgarís forma 
mibetituta est. 

1091. Interrogandi signum post. 
AíA«os recte sustulit Bothius. gr:o- 
»éuov scholiasta masculino genere 
dictum accepit, eiror »éuovros, 
1podéus, ek wóBey (xx ÍBos conjunxit, 
"id ut sit àxb solas éAmíBos. Male: 
conjungenda enim ctrovóuov 4Xví- 
de. Scholiastam duplex interro- 
go fefellit roU et wá&e», qua 

aedi utuntur saepissime. 

Ja. €l8'aléépos ve) Quum non 
eredi ile sit dochmii unius inter 
Alios numeros positi aliam quam in 
Antistropha v. 1113. formam, iBol- 
pay B vir, admisisse poetam, verba. 
«lf aifpos, etiam propter soloecam 

«f cum conjunctivo 
Constructionem vitiosa, lacunae 
explendae caussa illata ease suspi- 
cor, ut paulo post iAév v. 1101, 








et'Obvsceis v. 1139. Sumptaau. ir 


tem fortasse sunt ex glossemate 8i 








aibépos. Lectionem ut 
sch eujus ex annotatione 


etiam grammaticorum  librario- 
roumve commente de vocabulo 
sreides cognosci possunt, de quo 


'w scripsi. pro Bapórorue 


1095-1097. Versus sic divisi, 
1095. xerntlecüs cum 
1097. à róxa & scripsi 


1100. zAéovos ex schol. pro 


ita scribit, yp. wrepdBer, wrwrd- 
Bes, wroxdbes, vpwrdbes (yhudbes 
Brunckius wAwrdes Gedikius), 
Bpondes. wroudBes, corruptum ex 
*rerdbes recto delevisso videtur 
editor Romanus. vredie: Har- 
DJ inteligit seboliaa, aves 

ermannus: uter verius, non di- 
cam, quum nesoiamus quid verm 
praecedente dixerit poeta. Esdem 
de coumm in medio relinquimus 
wírum éAec: scripserit, an quod 
quidam conjecerunt (Aógi. 

1994. eb pip Er] Aut Fri delen- 
dum sut sirér eoibendum cum 
Diseenio disquisit. philol. p. 

exe or enti! coner lo 
gitur pro icxów. Rectius fortaase 
"Wunderus o r' àpwó, collata 
Suidae gl. àpe&" lexów, Üvopsirat 
Büvua. et ipsius Sophoclis looo 
El. 185. àAX' (pd nly à xobs àoMé- 
Aorey fón. Bloros àrévrirros, oii* 

Apxó. 


Ads, temere] Deren 
ylus Agam. 572. xal xoXAÀ 
dpa luugopais xoraia, HERM. 
Schol. eb cavré wepiexolnras ri» 
ma eh sur reirer vpltret 

Bvovvxéarore. ob savré 
rarniiwoas, xa) oix àvó rues rabry 








112 


roi mAéovos ba(uovos eov rÓ káxtov ávrí. 


Q1. à rAdpev rAápov &p. éyà 


ZOPQOKAEOTZ 


I1O00 


1102 


xai uóx0e AcBarós, bs 7j0n per. ot0evós Üarepov 


ávópàv eloomíoo ráXas vaiov éy0áb. óXopat, 


alat alat, 
oU $op(3àr ért npoadépov, 


ov mTGyÓv àT (gv ÜnAcv kparatais perà xepoiv 


loxev" àÀAá pot Áokora 


11Oo$ 


IIIO 


xpvrTÀ T. €19 boAepás inéOv jpevóc 


iboíuav bé vw, 


róv rábe pyodpevor, róv loov xpóvov 


épàs Aaxóvr! áv(as. 


1!15 


XO.nórpos nórpos ce bawióvoev ráb , o)06 ac ye 6óAos 


1106. alai aliai 
poc] 8$ cé 4 


al al al al 
xe pc 


II1I6.—1121. Versus sic divisi, sór- 


[xe] ápàrápà»-| wal yàp] uà $uérp — 


II16. Alterum séruos addidit Erfurdtius. 


Tí Tóxp évéyp wb pel(oros cov 
81b unbéra ÉAXor alTi$, àAAÀ cav- 
TÓv: él)» "ydp vo( &xoXovOfcarr: TÀ 
xaxà Diapvyeiv. — Verbis igitur àr 
pel(ovos explicatur &AAoQer. 

I100. ToU *Aéovos Daluovos elAov 
Tb Kdxiov àvrí] Legebatur T5 kdxiov 
éAeiv,. Delevi éAei», quod librarii 
supplementum est, restituique árvrí, 
vel casu illud obliteratum vel ejec- 
tum quod rarior anastrophe offen- 
sioni esset. Ejus exempla sunt in 
fragmento parvae Iliadis ap. schol. 
Eurip. Troad. 821. et Orest. 1376. 
ó 86 Aaonébovri mópev (Bórpvas) T'a- 
vupfibeos &vri. et in epigr. Anthol. 
Palat. 7, 715. Avyp&» 9' àvrl ueAi- 
xpi» fxo. 

IIO4. Structura verborum est, 
bs 55m dv0dBe ÓAoUum ner! obbcvos 
Üorepov &ybpbs elaowíac rdAas valev. 

1108. vpocépo»] Intelligendum 
éuavrg, quod forma media »poodQc- 
pónevos exprimit, qua mpoc$épwv 
explicat scholiasta. Similiter $op- 


Bà» ape» dictum est v. 708. 

1IIO. ueráà xepalv] Zn manibus. 

IIII. Ócxova per &wpooBókwra, 
6óAia, & obk Er. sposkéjaota. ex- 
plicat scholiasta, inutilem memo- 
rans conjecturam (jo$a, quod sit 
Aa0paia. Verbum $xéjv cum da- 
tivo constructum ut éeBü?ra in 
Trach. 298. éuol) *yàp olcros Bbeiwbs 
eiréBn, et eloépxeo0a: apud Pla- 
ton. Rep. p. 330. eicépxera: abre 
béos xal $porrís, quae comparavit 
Wund. 

1112. SoAepás $pevós] Ulixis. 

III6. wóruos € Baukdro» Táb) 
Scholiasta, Aelve: 7? &£. éx 0eày *yàp 
TÜXT2 Tis ToUTO KekMfpeke, kal obx 
Ü-' éuoU DebóAwca.. kaTà kowob Tb 
KÉoxe. Tb 56 dins: wóTuos c« Boaunó- 
ver TdO foxev' ol5é ae DóAos la xer 
bwb xeipbs épas. 6 B6 voUs* wabUaa 
TàV Karapa» TobTow, & OuXorrf)ra, 
ud) Sià robe» xrfjcn *juüs. éxOpovs. 
0ebs yàp Tis ÜvoTvxlas TabTmS Ta- 
paírios, obx Tues "yeyórauev, obe 





P$IAOKTHTHZ. 


113 


£c x! VO xeipós épás. orvyepür éxe 


, * * 75 9, v 
ÓvagoTpov àpür éz àAÀXots. 


1 12cC 


xai yàp époi roUro uéAei, pi] QiXóTqT. ümoa. 


. oluot pot, kaí mov T0Auas 
móvrov Owoós édrjperos, 
yeAQ pov, xepi TáAAov 
rày dpàr peAéov rpojày, 


ràv ov0e(s Tor. égáoracerv. 


à rófor $iAov, à d(Aov 
xepór éxefiaapévor, 


7] ov éAewóv ópGs, jpévas et rwas 


éxeis, Tàóp "HpáxAetov 


112! 


r13 


1123.-1145. — 1146.-1168. 


1120. àpà»] àpà» &pà» 
1122. ofuoi: uoi] of uo: nol 
xepl Turnebus pro xe:pl 
inter scribendum ut videtur. 


II21. $iAoTqT ] diXÓTwT,, Sed. eraso 
Tov insertum, ab S ut videtur. 
1130. 7] ef, sed in ; mutatum a m. pr. 
éA euvy 


II25 


runckius pro éAeewby IIj3I 


Ante Éx«c litera erasa. — Videtur «' fuisse ex praecedente rwas repe 


MAe UmecoeA0Óvres, ofr! ÉAXq Twi 

vpéyuaTi. "ÓTuos ce TÓbe (oxe, 

ftum deorum te tenuit, eadem 

siructura dictum qua apud Ae- 

schylum Pers. 747. x&s Tdb ob 

vócos $pevóv elxe *aib' éuóy. quein 
comparavit Wund. 

7120. ápàr semel Flor. T, in 
ceteris, ut in codice, duplicatum, 
vitio aperto: nam jócworuov ne- 
eessario respondere debet syllabis 
ebré *ye v. 1099. 

Exe Biaworuoy àápà» éw ÉAAois] 
Averte diras tuas. in. alios. — ic 
recte ^ interpretatur  scholiasta. 
Alios autem dicit non certos quos- 
dam, eed alios quosvis. 

1123. Nota »*oAi« móvTov Oiwbs, 
quod dici debelat woAi00 móvrov 
(ws, ut spud Homerum Il. 1, 349. 
V dq Abs woAdjs. ta solent 


I132. vórvouoy Scripsi pro &A:or, cui 5 in margine ap 


tragici epitheta nominibus nor 
suis applicare, dummodo notione 
quibus opus est in tota verborun 
complexione adsint. Vide Eur 
Herc. f. 395. et Lobeck. ad Aj. 7 
HERM. 

II24. wÓvTov Owbs édofiuevos] It 
antistropha v. 1147. sltera re 
spondet glyconei forma, quae cho 
riambum in fine habet, £0yy 8np&i 
obs 09 Éxei. 

TI25. *yeAd Lov] Ulixes. Per 
rara haec verbi simplicis cum ge 
nitivo constructio est, de qua dix 
ad Stephani Thes. vol. 2. p. 5&1. 

1132. 7b» 'HpdxAeivy» acUuvvonuor 
Legebatur rà» 'HpdxAei» ü8^uov 
cui quum ?iopÜwr?s in codice ad 
ecripsisset p. á0Ao», in apographi 
partim sic, partim á8A«ov. scriptum 
est, absurde utrumque.  Seqhe 





114 


a)vvouov QOé cot 


ZOQOKAEOTZ 


oUkéri xpnaóp.evov TÓ p.eÜvarepov 


ér', àÀAX' év ueraAAayG 


ToÀvpgxárov ávbpós épécoei, 


I135 


ópGv này alcxpàs àváras, arvyvóv 9? ór' àx0obonóv, 
pvp(" àm' alexpórv àvaréAAovO. 0s é$' piv xdk &pyjoar , 


XO.àpbpós rov TÓ pv Év B(xaiov emet, 


1133. ue0ócTepov] u«0' Üorepoy 
épécac] dpécay 


pupl'-] uiv káx'—pariterque in antistropha. 


Turnebus pro ervyvóv Te 
& Zev scripsi pro 'OBvaceós 


cles vix potest dubitari quin no- 
men aliquod posuerit quod socium 
ministrumve significaret, conjun- 
gendum cum praecedente adjec- 
tivo Th» 'HpdxAewy, quod scholi- 
asta interpretatur éué rb» ToU 
'HpaxAéovs SidBoxov. Hoc nomen 
restitui in libro de metris p. 138. 
Tbv 'HpdxAeio» aóvvouoy. quo voca- 
bulo tribus aliis locis usus est 
Sophocles, El. 600., ubi de con- 
juge, Oedip. Col. 34o0., ubi de 
sororibus dictum est. Aéorre ev»- 
vójo est infra v. 1436. Nec rarum 
apud alios. Sic e/»vouos apud 
Nonnum Dion. 16, 189. qui evw- 
áe0Aos dicitur ib. 168. Scholiasta, 
qui in interpretatione sua 6idBoxov 
posuit, fortasse nihil aliud quam 

Aor legerat, cui GidBoxor arbitrio 
suo subetituit, nisi hoc ex &idxovov 
corruptum, ut Philoctetam Her- 
culis 6epáworra dixit Philostratus 
Imag. p.889. 6epáxrov 53) *yevéa6o: 
TQ 'HpakAei Ó diAokríras éx varíov, 
Bre xal $opevs elvaí ol TG» TóLov, & 
83$ kal ÜaTepov uicÓgQ AaBe wap 
abTroU Tüjs eis TÀ)y wvupà» Dxovpyías. 
Corrupta scriptura d0Ao» in alio 
&cholio legitur, 3 éué rbv éwl TQ 
'HpaxA et doAo» moijcayra Th» Tv- 
pàv xal ópáyarra abf». ubi tamen 
á6Aov delendum esse monuit G. 
Wolffius. 


1138. àyaréAAovO'] &varéAXorra 
I140. f» scripsi pro e 


[5 Ze. 


1134. Addidi &' II35. 


1136.-1139. Versus sic divisi, ópà»-] arvyrór-] 


1137. crvyrby bé 
1139. 


I134. àAÀ' év ueraAAayG] Non 
respondet versui 1157. éuás capks 
aió^as. Quamobrem scripsi obxéri 
xpnoónevoy Tb ue00aepoy | €r', &AA' 
éy ueraAAayG—. Bic Pindar. Nem. 
9, III. obkér (feri wópsw ÓOvarbv 
Ér( okoriás ÁAXas épdiyas0a: moBoir. 
Metrum, 


/ J 
vzi- | -- 


neraAAayG)] ueraAAemyp apogr. 
nonnulla. é» ueraAAayd, in mutata 
possessione.  épésae, i. e. a Tpébe, 
versaris. 

1137. eTvyriy 8c] V. ad v. 1058. 

1138. Legebatur uvpi' àw' ai- 
cXxp9v &varéAAov0' 6o? éqQ' piv. dic 
éufjcar' 'Obvscevs, nomine 'O8vc- 
ceís, ut pridem ab aliis est ani- 
madversum, ab interprete adjecto, 
nulla metri ratione habita. Veram 
scripturam restitui in libro de me- 
tris p. 138. Avp' àm' aicxpar àra- 
TÉAAoy0' 5s (sic Bothius pro 8o") éq' 
^Miv káx* épufoar, à Ze. Sic 
Juppiter injuriae testis invocatur 
Oed. T. v. 1198. cris (Oedipus) 
xa0' bxepBoAày | vo[evras éxpárnae 
ToU | wárr' eiBaluovos UABov, | à 
Ze), xarà uy QO(cas | rà» 'yaujó- 
vvxa *apÜévov etc. Aristoph. A- 
charn. v. 225. joris, à Z«eU várep 
kal 0col, Toicw éxOpoiaiw da velcaro. 

1140. àybpós To. TO uiy eO Díxouov 


9IAOKTHTH3. 

elróvros 8? ui) $fovepàv 

Vfácai yAdacas óbivav. 

eios 9 els ám) ToÀAGv 

raxÓels rv. édnuooóvg. 

oiwàv 7jvycev ds iXovs dpeyár. 
991. à srraval fpa: xapomáv 7 

€85n Onpáv, oüs 8 Exec 

Xópos olpeciBóras, 

$vyà y! obxér. àv! alMav 

meAür'* ob yàp iyw xepoiv 

rà» npósÜev Bear div, 


1144. rüeÜ Thudichum pro roof. 
elperiBóras] oiptosiBóras 


115 


1148 


1150 


1146. vraval] vrval 


1148. 
1150. wear] veMir', & eraso. 


(Bxuuov € Flor. T.) eire, | einóv- 
ma Bi ud oforepàr | (Grai yAinrar. 
dBóva».] Post exordium tam grave, 
dlpis roy, majus quid exspectes 
quam sententiam tam erem rei- 
que praesenti ne accommodatam 
[uidem, quod bonum sit justum esse 
denas um. Itaque corrigendum 
videtur, à»Bpós ro: b ul» ty Bikaiov. 
dein, rium duet, unum quid jus- 
tum. dicere, ed. sine. lia dicere 
d sime maledictis. Quibus verbis 
chorus indicat, licere Philootetae 
in ea perseverare sententia ut in- 
juriam sibi ease factam dicat, sed 
abstinendum esse conviciis in Neo- 
ptelemum. aique Ulixem jactis. 
E» Bxzuoy dicit, opposite cogitans 
A0AÀ Bíezus, quao injustorum ease 
solent. Oed. Col. 806. &»8pa W' 
o8 ol Py | Bia, Boris d 
rores d Aye. dbid. 761. à 
ávra ToAuBy wir wavrbs à» $i- 
per | A&yov Burafov. umxdrua. wow. 
Ao».  Beripturam corruptam ut- 
cunque explicare studuerunt scho- 
linstae. 








1141. eieérror) Poterat eleórra 
sed metri caussa posuit ei- 
"róvros, praecedenti genitivo dvüpás 


accommodatum. 

1143. weios] Ulixes. 

T&v] Refertur ad woANav. 

1146. rara] wrzral etiam in 
Flor.T. Forma Dorica servata in 
ceteris apogr. 

Sip] Schol. àrl roó à Éypar 
dypeberas yàp xal wrqpd. 

1148. xépos oUpeciBéras (nam 
sic recte in apograpbis pro oipesci- 
Béras) est regio montana in qua 
ferae pascuntur. 

1149. $vyá u' obxér" àx' alMuv. 
ser] Interpretantur, praeeunte 
scholiasta, non amplius a lustris 
ad me appropinquabitis fugientes, 
i e. non amplius aufugietis, ubi 
forte & lustris vestris ad me vene- 
riti. Fatendum tamen est sen- 
tentiam subabsurde esse expressam 
Wubi claris verbis dicendum erat, 
feras non amplius fugiturae esse ut 
antea, quum arou uteretur Phi- 
loctetes. — Sensit perversitatem 
Canterus, qui $vy$ umeér' àv E 
Mew dar corrigi volebat, 
ferri non potest, quum p 
dicendum fuerit, non usxéri. 

1151. &A«d»] Huio spondeo in 
stropha v. 1128. iambus Tespotdet 








116 


à Ovoravos éyà ravóv, 


ZOOOKAEOTZ 


àAA' àvébgv 06e xópos àpixerat, 


oUkért dofggrós opiv. 
éprere, vüv kaAóv 


1155 


àvr($ovor kopéca, arópa mpós xápw 


épüs capkós aióAas. 


àTà yàp (ov abríxa Ae(dyo. 
Tó0cv yàp écrat Biorá ; r(s à0' ép abpais rpéjera, | 1160 
pkérc ppbevós kxparüvov óca méme Bióbopos ala ; 


XO.npós 0cóv, el rv aei £évov, méAaacov, 


eivo(g Tácq TeAárav 


àAAà yvàO', eb yvàO. Ort aov 


kfjpa TávÓ. ànoQebyew. 


1152. Tay») Tà vip 


cépe] oéBm 


$íAer, quod non magnopere mi- 
randum in hoc carmine, in quo 
diversae adeo glyconei formae sibi 
respondent, quod notavimus ad 
v. I124. Spondeus et iambus pa- 
riter sibi respondent v. 176. (à 
vaAdpuai Ovwrev) et 188. (& 5' &0v- 
pócTopuos) nisi ibi 0eà» pro Ovnroy 
corrigendum. 

1153. àAA' áyébny —] Porsonus, 
&AA' &rébny (00e xcwAbs épukerai, 
obe Eri qQoBmrós jui») tprere—. 
Hoc & voluisset dicere poeta, aut 
&»éby» alio loco collocandum aut 
parenthesis illa aliter ordienda fu- 
isset. Recte haec verba interpre- 
tatur scholiasta, éw' éfovoíos ó Tó- 
xos Üpiv obTos üveiras | üvrl ToU 
&Bela bwb TÀy Ünpàv ó rówos xarTa- 
o xe0fa era. 

1155. vUv kaAbv] Nunc opportu- 
num est. Sic El 384. vv» yàp éy 
KGAQ Qpoveiy. 

II56. ü&vríQorov aróua] Os quod 
caedem pro caede reddit. Sic 8íxa, 
&rríQoro. El. 248. SCHULTZ. 


1153. àrébyr] àvadbyy, é à m. pr. 
1165. ob» scripsi pro col 


1165 


1163. 


wpbs xdpw] Ut volupe est 

1157. éuas capkbs alóAas] aié- 
Aa» cápxa dicit carnem er morbi 
virulentia maculis | interstinctam, 
ut interpretatur Mudgius. 

1160. rís à9' év alpais rpéperai] 
Scholiasta, rís rpétera: ét àvépev, 
uybevbs Ty dk ^s TpoQlumw ev- 
TOpÓV ; 

1163. ef 71 céBei Eévor, véAac aov] 
Scholiasta, éavrby 5é $now Ó xopos, 
Óri duo] Tg Lévy uer ebrolas wpóa- 
€A0e, &vr) ToU dQiAos dd» -"yevov. 
Cohaerent enim verba ef 7: Óéfei 
Eévov civoíq wdaq weAdray. 

I165. col] Correxi eóv. Scholi- 
asta, oÜrws Tiwés cTí(ovcu &AAÀ 
*yvà8', eb *yvà0i*. olov, rà Üvra cot 
uávOare, Tà vepl 75s vócov. Itaque 
fuisse videntur qui óri pro prono- 
mine haberent, àAA& -yvot' eó yveo 
B Ti col. "AAAÀ cum imperativo 
conjunctum instantius precantis 
est. Fallitur scholiasta qui pro 8é 
dictum accipit. 


QIAOKTHTH*X. 


11 


? bj * /, b] N , 
oikrpà yàp Bóakew, àbays Ó 


v , v e ^ 
éxeiw jypiov àx8os, o £vrouet. 


e S 
PI. zdAw mTdAw 5oÀaiv üXynp. vzépvacas, 11 


Aqore rv mpiv évrómov. 
x 


T( p, ÓAecas ; Tí jj. etpyacat ; 


XO.r( roór &Aefas ; 
QI. el aV rà» époi orvyepàv 


Tpoába yàr p' JAmwas ü£ew. n1 


XO.róbe yàp vod xpáriarov. 
$I. àró viv pe Aciner 1/0. 


XO. (Aa pot, $(Aa rasra aprijyyeiXas éxóvrt T€ mpáocew. 


lener topev 
vaós il» jpirv rérakra«. 


$1. ui) 7pós ápalov Ads, €AOns, ikereio. 


1168. à] * 


- àvróme». 
kró vóv] zb viv 


sus sic divisi, $íAa 40] 


1175. 'yày] yàr 


Aag——. 


pe Acimrer'] u' Delrer pr. 


XO. perpía(e. 


1169. 1170. Versus aic divisi, mdAur wáiv-] uvac 


p^ fíxricas] fíXvisac I1; 
1178. 1179. Vt 
I179. Tenue» Ywepuev| fouev Toy 


1182.—1187. Versus sic divisi, u*-] 545c-] uerpla(e-] nelvare-] al al 


al | Safuer Salue» | &xóAoA' 6 TáAac 


1167. Sensus est: hic morbus 
miserabilis est ad alendum eum, 
et nescius sustinere infinita mala, 
quae cum eo conjuncta sunt. Id 
est: major est hic morbus quam 
ut qui eo affectus sit tanta mala 
perferre queat. HERM.  Suspec- 
tum £xew, pro quo óxeiv legisse 
videtur scholiasta, qui annotavit, 
dBóvaros évraUOa, )) lyvacaTos wpbs 
Tb ÓxeiaÓa:. Idem oixrpà Bóckew 
explicat, xaAex)) 7?) vócos Tb xare- 
atüíeiv 


1168. $] 9 in uno apogr., ce- 
tera 


1170. Schol. ad v. 1165. obros 
94 ravra Aeyórrer avvínaiw, $7( va- 
pauroUciy abrq els" Duov éA0€iw* wpbs 
$ àáraxpd(e, sdAw sáAw uoi. 

1171. Té» xpi» évrówev»] I.e. 


TGy *AnciacdvTo» uoi *ply, ut i 
terpretatur scholiasta. Sic Ar 
IO2. 7b kd) ucrov Tóv Tporép 


eos. 

1175. u' ?jAxicas apogr. pleraqv 

1178. $íAa uoi] Scholiasta, é, 
BovAouévo  $bé»s AmowAeUco A 
Aebe«is.. Jucunda, inquit, mihi ha 
quae praecepisti sunt, et parat 
sum ea facere. WUND. 

II81. v»abs] Genitivus ab 1 
pendet. 

vabs Ty' uiv Téraxra:] Fortas 
restituenda aptior catalexis, vo 
Ty" uiv *poréraxrau. 

1182. ui, epis &paíov Abs] Scb 
liasta, àpà, 5 «Uxfj àpoios ob» 
Tárres wpooevxópeOa, )) b». dix 
Aoóge0a ápóuevoi. &cwep 5 ikecl 
Aéyovg:, ToU ToUvs lxéras édwomr: 





e 


118 


9l. à (évot, 

pe(vare, npós 0eQy. — XO. rí poets ; 
PI. aiat alat, bal(uer bali. 

àT0ÀoA' Óó rdAas: 

à ovs ToUs, T( o" £r &v Bo 

reUfo rQ perómw ráAas ; 

à £évot, éA0er' émijAvbes aj6is. 
XO.rí Bé£ovres àÀAokóro 

yvópq. TG» Tápos, àv 1pobQawes ; 
PI. obrot veueagrór, 

áAvorra xeusepío 


ZOPSOKAEOTZ 


t 185 


t 190 


Aimq. kal Tapà votv Ópoety. 1195 
XO.B8a0l vvv, à ráAav, s c€ keAebopev. 
PI. oíüémor' otüémor , (o0. 700. &yumebor, 


oU. el aupiópos ücrepommrijs 


1187. ó ex à factum. 
dit. vpoboauves] wpoboarea 


1195. Aó*a versui praecedenti addit 
factum. 


orros, obrews &paíov, ToU ToUs &po 
MÉrovs éxiakomoürros. ÉAÓps àvrl ToU 
&xéA0ps. 

perpía(e] Per $oóxa(e explicat 
schol. Spectat hoc ad invocatio- 
nem Jovis àpaíov, qua majorem 
animi motum fprodiderat Philo- 
ctetes. 

1190. érfAvBes ab0is]  Reverten- 
(es. Jam enim abibant. 

II9gI. Tí jéLovres—mTpobdoawes) 
Scholiasta, Tí pdiovres  évarvríg 
"yvéup, érepov wapà Tb mpóTepov. 
Sensus hic est, quid aliud faciemus 
quam quod antea fecimus, quod tu 
edixeras, sive quam quod antea 
jussu tuo fecimus! Id est, nullo 
alio consilio revertemus, nisi ut 
iterum a te abire jubeamur. Recte 
Lobeckius ad Aj. p. 126. ed. sec. 
dAAókoTos *y»vóuy5 TG» tTápos nibil 


1192. yvóuo: versui praecedenti ad- 


1193. red veuecanróv 
1198. svpoópos] v ex o 


aliud significare monet nisi Sioo- 
pov, coll. Coraé ad Heliod. p. 146. 
WUND. spobQaiwes recte in duo- 
bus apogr. Alia pol$avres. 

obro. veueonrór] Sic Hom. Il. 9, 
523. Tplv 8' ori veueconràv xexo- 
Aéc0a. 

1194. xeueplo Aósxq] Scholiasta, 
Tapaxé0ei TdÜei uerapopuciis" ok 
Écri, $nal, ueumrbr TQ Üvorvxobrri 
xal vapao0€yyea0a.  Frequentant 
x«uud (wo turbandi vel jactandi sensu 
poetae. Oed. T. ror. Eur. Hip- 
pol. 317. MUSGR. 

1197. fc0, Tób'—] Schol. robTo 
ylvoake, Dr. obk  Épxoua,, obb ei 
abrós à Zebs neréAOo: ue rais Bpor- 
Tais, TovréG Tw, obb ei kepavror pe 
ó Zebs, hy ud) ÉA0o. 

1198. ob el svp$ópos àareporrn- 
Tfs) Similiter Mars apud Home- 


9IAOKTHTHZ. 
Bpovrüs aiyais u' elo $Xoylwv. 
éppére " Iuov, of 0' óm' éxeivo 
Távres Óco, róU ErÀAacav (uo obàs üpÜpor ánàca. 
àAX'*, à ££vot, Ey yé pot eüxos ópéfare. 
XO.srotov épéis rób éros ; — bl. £(dos, el mo0ev, 
3 yévvv, 1) BeMov rt, nporépyrare. 
XO.ás r(va 9) Mé£ns maAÁpav moré ; 
O1. xpár! dà nóvra xal fpópa. rljuo xepl* 
qoovà $ovà vóos fjóm. 
XO.r( more ; 9I. vorépa pareiv. 
XO.mot yàs ; I. is " Adov. 
ob yép mr i» dde y fn. 
O móNis Ó marpía, 
Tés àv eloibou! d0Niós o! üvijp, 


119 


1200 


120$ 


1210 


1199. Bporrás sivi ex schol. po erras abrais 1201. 1202. 
Versus sic divisi, wávres-| fptpoy—àA. voi d» "rl noi | eixoo—. 
1206.-1208. Versus sic divisi, óe-| aX xepl. 1206. Bb ad- 
didit Hermannus. 1207. àx) márra] àxoxárra 1209. »óos] 
Alterum o insertum ab S ut videtur. 211-1217. Versus sic 
divisi, wor] lv! i à vóNus, &-| vào —5-| 0Ao —Arràr-] Daracir—elnl. 





Tar]. ele. 


rum filü mortem ulturus Il rs, 
117. efrep uoi al uoipa Abs TÀT- 
qéore xepavri | keiróns Ópoó. vexi- 
«uci. Dido apud Virgil. Aen. 4, 
5. tel pater omnipotens redigat me 
fulmine ad. umbras | ante, Pudor, 
"quam te violo. Conf. Aesch. Prom. 
1043. SCHNEIDEW. 

1207. xpára—Táwra] Caput ut 
praecipuam corporis partem nori- 
nat. Mire tamen dictum wpára 
márro: ut non  improbabilis 
Bergkii conjectura sit mpára al 
dipbp! ib rárra. Tépo conjunctivus 
pendet ab às quod praecedit. 

1210. parcius] Refertur ad qo- 

é&, quod continetur verbis $ovg 
r^ fh. 


EI 1ai3. à ws à scripsi 
1214. elolboi! E9uds c' àrhp scripsi pro vàs àv eiciBoul c? &Aids Y àrlp 


pro à wur à sóNs 


1211. soi yàs) Tntelligitur A86». 

1213-1217. Postremos versus 
duo quin recte digesserim non du- 
bito, reliquorum vero valde in- 
certa descriptio. Eorum primum, 
ob "ydp dcr! é» $det y! Iri, Horman- 
nus sic mutavit, oi yàp v $dei y 
ir. Fortasse praestat ob *àp i» 
9d, deletis * Eri. 

1213. à wóAu B wóAus wary 
Alterum xóAs ejeci, ut probabili 
orem restituerem metri formam, 

1214. más hv elolBouil c" ÁGuds 
y àvip] Correxi wàr à» eloíbou 
lpiiós e* rip, insolentiore colloca- 
tione pronominis, eujus non de- 
sunt exempla similia. 









XO4OKAEOYZ 


120 
Bs ye càv Junv lepày Jigáb', 
dx6pois &Bav Aavaoís 
épuyós" Ér' o8£p elu. 
XO.éyà uiv fjóg kal máAat veàs ópoU 
are(yav ày jj oc rfjs uiis, el ul) méAas 
"Olvoaéa areíxovra róv 1' "AysMos 
yóvov apis fpás 8eüp! lóvr' kedccopev. 
OA.olx àv dpácetas fjr" a maAMvrporos 
xéxevBov épreis de civ arovbfi raxós ; 
NE.Mcav 5c ifípaproy à r mpi» xpóvo. 
OA.bewóv ye joveis fj V ápapría rís 3v ; 
NE.dv col mÉópevos rà re vpmavri avparg 
OA. tnpafas fpyov moiov àv oli cov mpémov ; 
NE.ànéraw alexpaís dvbpa. xal 8óNois £Aáv. 
OA.rày oiov; Gpor uàv rt BovAeóek véov ; 


115 


1110 


1225 


1216. Anto NB litera erum, v ut videtur 1218. vehi] rear a 
duoi] éryie superscr. a m. pr. 1219. y 3 Elms- 

leius pro à» d» (irr pr). — gain Wboroner] Alterum e ab B in- 
sertum. 


1323. oix hv] ob? a superscr. a m. ant. 1213. 
civ cvovij) Literae v cx ab S, illatae. cyeov/ji pr. 1226. sibé- 
Aevos] veüÓuevor ^ — 1229. BovAcóe] BovAeUm. 

Dri. Bs qe sio més] Seholi, dir mui rórer hedpig. reino Bi 


asta, jer orb karaAróy c« érl 
ois "EAM. obxért. oi- 
p asd dre lov 
morouov. Significat 

JBáy] Metrum postulare vide- 
tar ut Aida plene scribatur. 

1418. Quod scholiasta dicit, &- 
Téüde. BuxAoüy dori Tb. éxewóuv, 
eo spectat, quod in hae scena non, 
ut plerumque, una, sed duae per- 
sonae adveniunt. Philoctetes in. 
terea so in antrum suum recipit, ut. 
ex v. 1264. intelligitur. H. 

époW] éyyós Flor.T. Sic scho- 
liasta interpretatur cum aliis 


gummatiós, quorum locos v. in 
iuro, 


1222. fru! a vaAÍvrporos. xé- 
Aevéov pres] Scholinsta, d»rl rob 











NeorróAenos, àwobouvas 
Tà vla rg 9uorríry, deimidsterat 
inb rob" Obvr ré. 
1224. Aógwr] l. e. irrita reddi- 
turus. Hoc àvaAaBei» dicit v. 1249. 
1226. sidépevos] Sic aliquot a- 








Ppogr. 

1217. dv ob co. wpéroy] Eadem 
structura Oed. T. 864. oübiy yàp x 

lau! hy y oí coi QlNoy. 

1228. iAóv] Repetendum mente 
rpota e verbis Ulixis, ut mox ad v. 
1231. ev. 1233. Bova: vo. HERM. 

1239. rbv oir] rb woiop "Ivicli- 
nius male. Nam quum Neoptole- 
mus Ávipa infinite dixisset, tanto 
cupidius Ulixes, de Philocteta eum 
cogitare sentiens, quis iste vir ait 
interrogat. HE 


dIAOKTHTHSX. 


NE. véov pév ovà0év, ro 56 IIoíavros 1óko 


121 


1230 


OA.ri xpijja bpáoeis ; os p. vzjAO€ ris dófdos. 
NE.zap obnep éAaflov rààe rà ró£ , atÜis mdÀuw 
OA.à Zeb, r( Aéfeis ; oU r( mov bobvat vocis ; 
NE.aloxpós yàp avrà xov 0ixn AaBàv xo. 


OA.mpós Ocàv, mórepa 5i) keprouàr Aéyeis rábe ; 


1238 


NE.el xeprópgots éar. TàA n0 Aéyew. 

OA.r( $is, Ax és mat ; r(v' eipgkas Aóyov ; 
NE.8is ravrà 3oíAet xai rpls àvamoAetv yu érn ; 
OA.ápyijv kAóew àv ov &ra£ éBovAÓuqv. 


NE.«b vüv én(oro* mávr àxgkoas Aóyor. 


1240 


OA.Éoarw Tis Éariww Os 0€ koe rÓ Dpàv. 


NE.r( $iis; rís &era, u' ojmoAjowrv rábe ; 
OA.£óp as 'Axaiàv Aaós, év 0€ rotoo &yd. 
NE.codós mvejvkis ovbér éfavbGs coQóv. 


OA.av 5 obire Qovetis obre bpaccíes codá. 


1231. TÍ xpiipa) Tl xpiiua Tí 
12335. 5j) om. 


1238. àvesoA e] àvaxoAei, y ab S. 
co$á Brunckius pro coQór. 


1231. TÍ xpfüua ex apographis 
praeter Lb. et Flor. T., quae in rí 
xpfiua TÍ consentiunt. 

1235. 9) omissum in codice et 
Lb. et Flor. T., additum in ceteris, 
conjectura incerta. Nam pari jure 
eb sddi potest, quod conjecit Her- 
mannus. Non minus aptum 5é 
foret. 

1238. Tabrà, à Brunckio restitu- 
tum pro TaUTra, quod etai defendi 
potest, tamen usui convenientius 
videtur Tabrd. Pindarus Nem. 7, 
152. Tabrà 5$ Tpls Terpáxi 7' &áuvo- 
Aeir &xopía TeA(0c«. HERM. — Pro- 
verbii loco habitum eese ostendit 
Wunderus ex Platonis Philebo p. 
59. «6 8 5) vapoiula. Borec Exe, TO 
xa) 8ls xal pls TÓ *ye kaAds (xor 


1245 


Un A06 Tis] PwA8 Éri pr., correctum 
1237. 'AxiAMéos] &y1iAMéo, v ab S addito. 


1240. &xfjkoas] ducnkoóc 1245. 


évaravoAciy TG. A&ygo Seiy.  Scholi- 
asta, àvavoAei», Tà abrà Aéyei, &xb 
T9 Bebrepoy àvasoAoóvTov Ty fjpo- 
Tpiauévny yir. 

1239. àpx3v] Omnino. 

1240. tucfikoas] docs Triclinius. 
wdvr' ducficoas Aóyoy usitata est for- 
mula nibil sibi quod dicat reli- 
quum esse significantis: v. Ájac. 
480. Trach. 876. Similis olo0a 5) 
Tó vüvsupra v.231. HERM.  àxy- 
kocs est in codice, quod fugit Elms- 
leium. Recte vero apographa non 
Tricliniana éxoas. 

I242. Érrai u' obrikeA poor] Post 
futurum Écra satis erat obruceADwr 
dicere, sed praetulit oówixwAUcwr, 
ut argute responderet praecedenti 
Ke bct. 





122 


ZOQ$OKAEOTZ 


NE.àAX' el bíxaia, rüv cor xpeícocw rábe. 
OA.xal 7ràs b(kavov, & y' ÉAafes BovAais épais, 


TáÀiw peÜetvat rabra ; 


NE. rijv ápapr(av 


alexpàrv ápaprav àvaXafeiv aeiácopat. 


OA.crparór 5 ' Axaiàv o) $ofict, "pácccv rábe ; 


NE.£vw rQ bap róv cv ov rap $óBov. 


NE.àAX oiàé rov of xe me(Oouas rà bpüy. 
OA.ob rápa Tpociv, àÀAà aol naxojp.e0a. 


NE.£oro ró uéAAov. 
kdTys érujavovcar ; 


ravróv TODO. Oyrec bpüvra koi péAAovr. éri. 
OA.xaíro, o' (áco* rQ be oipmarrt orparQ 


Aéfo ráb, éAQàv, 0s c€ rupíjoera:. 
NE.écoopórvgcas kàv rà Ao(o' otro dporvys, 


lows àv éxrós kAavuárov €xois mó6a. 


1246. xpelacw) Alterum c ab S. 
erasae. 1250. $oBe] $oB?: 
dicavit Hermannus. 


1250 

OA. xeipa befiàv ópüs 
NE. àAAà kápé roi 1255 
t 260 


1248. ue0civai] Post ei duae literae 


Post 1251. unius versus defectum in- 
1252.—1258. Personae in cod. sic distributae 


O8. àAX'-| Ne. obr' Épa — O98. Écro-] Ne. xeipa—O85 .àAAà—Triuepfjo era. 


Recte Turnebus. 
3 5 m. pr. 


1247. & y' fAaBes] Probabilius 
videtur dAaBes. 

1249. üàvaAaBeiv] Corrigere, emen- 
dare ; ut apud Euripidem Ion. 426. 
Tàs *ply àvaAaBei» Guaprías, alioe- 
que indicatos in Thesauro. 

I251. Post hunc versum Ulixis 
verba quaedam exciderunt. Quod 
quum olim vidisset Hermannus, 
postmodum mutata sententia prox- 
unum versum, àAA' oíBé Tov oj 
xeipl. Tel0oua) 70. Bpày, vulgo Ne- 
optolemo continuatum, Ulixi tri- 
buit apographi Par. 2787. exemplo: 
quod esse ostendit Bonitzius 
in annot. ad h. l. p. 54-57. 


1255. kàpé] xal dpé pr. 


1259. $porjis] $poeia, 


Tbv cby—DdqQóBoy] Terrorem quem 
tu incutis, i. e. minas tuas. Te 
cby cum contemtu dictum, ut in lo- 
cis ab Schneidew. comparatis, Ant. 
573. Éyar *ye Avireis xal av xal Tb abr 
Aéxos. Eurip. Hipp. 113. T» od 
Kirpw. Heracl. 285. 70 aiv yàp" Ap- 
yos ob 5é8ow! é&yó. Rhes. 866. obx 
olóa obs GoUs obs Aéyeis "OBvcaéas. 

1256. kob uéAAorr Fri] Per o6 
Bpabivorra explicat scholiasta. Sic 
v. 567. és ravT' éxloTe ÜDpdpuev , ob 
péAAorr. Éri. 

1260. ékrbs kAavudTov Éxois sré- 
9a) Eadem fere verba Eurip. He- 
racl. 110. KEv xAavuátror Éx«w vóba. 


9 IAOKTHTHZ. 


128 


e 0", à TIolayros zat, Puvokrírq» Ayo, 

HO, ipebyas ráste verpípes oréyas. 
bI. r(s a2 nap' Ávrpois 8ópvfos lararat Bofjs ; 

T u! éxxaAeioÓe ; ro) xexpnpévoi, £évoi ; 


Épor kaxüv rà xpfiua.. uv r( uot péya 


126g 


aápeare mpàs kaxoigt aémovres kakóv ; 


NE.6dprec. Aóyovs U likovsov obs íjxo ddpuv. 


bI. 8&bow Éyuye. 


xal rà splv yàp éx Mya 


xoAGy axás Éxpa£a, coi meuóels Adyois. 


NE.olkovv £veart kai uerayvüvat mdr ; 


1270 


bI. roioüros ]o0a rois Aóyown xóre pov 
rà r£ hkenres, moris, árnpis Mépa. 
NEA of ri jy viv" BoóAopas M cov xéew, 
mórepa Mlorral coi pévovri xaprepéiv, 


3 Av ue Spar. 


PI. zaóe, 13) Aéfns mépa. 


1275 


uérq» yàp y einys ye vávr elpírerai. 


NE.ofro Séboxrai ; 


9I. xal vépa y fof ij Mya. 


NE.ÀAX ifdehov gà» áy ce mewóivat Aóyois 
1263. Versum in fne paginae omierum librarius ipee postmodum ad- 


didit, 1166. xacis] vaxd, ira m. 
meo Triclinius pro vara. — 1276. 


épa] vépas 


et apud Aeschylum Prom.271. r2 
Wje éla Íx«», ubi alia hu- 
j collegit Blomfieldus. 
1161. üehjar] Per xarsAmràv 
scholiasía. Frequens hio 
asus verbi, facile explicandus ex 
signieatione, v 


he, aliosque | Todicnioe in Thesauro. 
1265. xpiipa dixit, respiciens ver- 
bum xexpnpáro, proprio. loatu: 
mala res, qua opus sit vobis. Dicit 
autem baec verba conspecto 


Ne- 
optolemo. Nam quae 


raecedunt, 
nondum viso dicuntur. M. 


Tajo. oltovy)] oboür 


Tags. 
"b] f» pr- Zvroc. 


rag]. 328b. 


ps dv inter versus additum. 2 m. pr. 


1261. à Aóyur wuAG] Blandis 
sermonibus inductus, 

1371. rowPror] Refertur ad se- 
quentia, vucris, árnpbs Adépg. 

1273. uhr] 1h AP. Loir 
Intelligitur &zoum. — Klectr. 
XX efr pr Ere vob Nero xt 
vov | £t 

TU ud xd répa Y lef 4 Ave] 

pra. quam dico. Quibus verbia 

indic, etiam frmius sibi quam 
dicat certum esse manere, adeo ut, 
si se vi abstrahere velint, potius 
mortem sibi consciscere constitu. 
erit. . 





124 


XZOQ$OKAEOTZ 
éuoisiy" el à pa] rc mpós kaipóv Aéyav 
«vp, rénavpat. — DI. závra yàp $páces párgv. 
oU yáp vor. eUvovv rijv épijv xryjoet dpéva, 
ócris y. épo0 bóAow. rv Biov Aaàv 


128o 


ámearépgkas" kdra vovÜerets dp? 
éA0ív, ápíarov marpós aloxwros yeyos. 
óAourÓO ,' Arpeibat u&v puáMoT', Enea 9e 
ó Aapríov maís, kal aX. NE. pi) meófn mépa: 
6xov 8€ xeipós é£ dpijs BéAx rábe. 
d]. às eras ; ápa bevrepov boAovj.e0a ; 
NE.àrópoc" &àyvóv Zqvós vir(orov céfas. 
QI. à dar. elzóv, el Aéyeis érjrupa. 
NE.robpyov napéarat avepóv. àAAà Óefiàv 


1285 


1190 
mpórewe xeípa, kai kpáreu rüv ay Óniov. 
OA.éyà 0 àmavbO y', és Ocol fvv(aropes, 


1281. «rfe xrfiam 
1285. udAw'] mw 


1284. afexirros Piersonus ad Moer. p. 135. 


ro Éx6iTos 1288. dpa Porsonus pro obx 
EM SoAoópue0a] SovAoóue0a, eraso v. 1289. &yvà» Wakefieldus pro 
G'yvoU céBas] B in litura, fortasse pro A 1292. wpóreive] spoi- 
T«ive, literis wpob (sic, sine accentu) a m. recenti scriptis pro literis qui- 


busdam vel evanidis vel elutis. wpórewe est in Lb. 


1282. BÍov] Arcum, cujus ope vi- 
tam sibi parabat. Sic v. 931. àre- 
o Tépnkas Thy Bloy rà TÓL 6A. 

1289. &yvo) Zqvbs Djuorov céBas) 
Recte àywb» Zqwbs byorov céBas 
Wakefieldus ut Oed. T. 830. à 0«à» 
&yrbv aéBas. Aesch. Eumen. 888. 
&yvbv Tledoüs céBas. Eurip. Med. 
750. 'HAlov &yvby aéBas. àmópoca 
usitata dictum  aoristi significa- 
tione, abjuratum volo. 

1291. *apécTa!)] *dpeori: Flor. T. 

1292. *pórewe| Sic apographa. 

1393- és 0eol Evvíaropes| Schol. 
paprüpopai ToUs Ocobs, bri b voi eis 
xdpw xal cwrnplay voi TÀv 'ATpei- 
bé». Hic videtur és non cum 6«ol 


lvrle ropes, sed cum rip 'Arpeibür 
construxisse, quae incommoda et 
difficilis constructio est. Formula 
ista 0col [vv. fere significat : sciunt 
di. Sic Ant. 5423. Eur. Suppl 
1173. Idem dicitur etiam Teac 
Eur. Med. 1372 sq. Atque ut in 
eadem fab. 476. scriptum est: 
l(cocd o, és lracw '"EAAMvev $e 
TabTb» cvrveucéBnoar 'Apygor axd- 
$os, ita ego quidem hic etiam ós 
0«ol [vvícropes dictum puto: ego 
vero veto, uti di sciunt, pro Atri- 
dis universoque exercitu. Pseudo- 
Demosth. Epist. p. 1471, 9. obe 
yàp d8lcx' pir obbéva, 6s larecar 
ol 0col xal fjpwes. H 


S9IAOKTHTHZ. 
arép 1" "Arpeibür rob re aóumavros arparoi. 
€. téxvor, rívos $óvnpa, uàv 'Otveaéws, 
éxgoÓóuqv ; — OA. add! lav. kal métas y dpjs, 
6s o' ds rà Tpolas nebÜ dmocreAó (o, 
ddp 1' ' AyuAAéus malis dy re pij 00. 
1. àÀA" ol rt Xaipev, fjv róU' dpBu0fj BéNos. 
NE.À, px3após, ui) mpós 0er, ue0jjs BéAos. 
QI. u0es ue, npós Ücüv, xeipa, (Ararov réxvov. 
NE.oix àv pe8cbqv. — I. doe$- v( i! dpa mroMjuor 
dx6páv v! ádelhov pi) xravéiv rófois dpoís ; 


NE.àAX' ofr! dpol robr' deriv obre aoi kaMóv. 


125 


1295 


1300 


9I. àAA" or rocotrór y loÓt rovs wpérovs arparob, — 1305 
robs ráy "Axaiáv vrevBorijpvkas, xaxoUs 
6vras apàs alypijv, dv 8 rois Aóyots Opaaeis. 

NE.elev. rà uày Ui) róf Exeis, xoi Ea0  órov 
épyly &xois àv oibt uépyrw els épd. 

9l. £éudnju. rv iow WU Se£as, 5 réxvov, 

& fis &BAacres, obyl Xwrícov marpós, 
4AX' é£ 'AyüMos, Bs uerà (óvrov 0  ór jv 


1310 


1294. Y om. 1297. veli] vella. 1300. Turnebus pro 
dà corr., àa (sine accentu) pr. 1302. 7l u'] lr 1304. va- 
Ae post dpol lectum post col transporuit Wakefieldus. 1308. 
Mom. — fro Turnebus projvov — 1310. É om. — 1312. fom. 

1294. *' habent aj leraque. fpaxé. 

1398. A pparet. aec dotequam 1305. àAX' ol. ocoiroy] Scholi- 


dme WÜN| 

1363. àédlAo—Kravir] Eadem 
structura Eurip. Hipp. r207. áev' 

ipéón | X«epuvos rà Üpua 

*lzopár. Troad. 1146. àgeí- 
Aer abrh waia uh door Tdóe. 
BUTTM. 

1304. oUr duol robr' dol» oUre 
«ol kaM»] Eadem fere collocatione 
verborum in Oed. Col. rr18. xal 
el « rofpyor voor dpol ' lera: 


asta, ÀAA ob yerraioy Érlpa, qorel- 





abráv Éxpi Tob Aéyer. Hoc dicit: 
at hoc tamen scito, primarios illos 
in exercitu viros, Achivorum illos 
mendaciorum praecones, ignavos 


ad , lingua vero 
cue. "Mendacia, quia. intelligat, 
supra v. 1026. significavit. HE 


1308. 34 est in aj jue. 
EP EET dari 


m 


toeep ai, roírois obre ei 
Díkaiór érrw oz €zoure 
e 0 dypfora, kobre cis, 
dv re vovberj) ris clpoíg 
GTVy€is, moÀéptop. bvouevi 
pus 03 Adfo- Zíjva V Gp 

. Kl abr éxíoro, kal ypá) 
93 yàp voceís rót AXyos à 
Xpíens zeAactés $Aaxos, 


1314. Ab» Triclinius pro 44), 


€ in ( mutato, 1321. Béx«] 8 
1337. Xpóens] xpveiir 


? 


b 
H5 
H 


ju 





9 IAOKTHTHZ. 
eykày dvAdacet xpóuos oixovpav Ódus* 
xal aav rft rfjsàe paf mor! à rvyei» 
vócov Bapelas, ós àv ajrs ijMos 
raórg utv alpp, rjjbe 0 ab bóvy máu, 
plv àv rà Tpolas meb éxàv abrós uóNgps, 
xal ràv map. piv évrvxàv ' AckAqmbav 
vócov paAax6[js rijsbe, xal rà mrépyapa. 
£iv roicbe rófois £óv ^ dpoi népsas ars. 
ós V olàa rara rjjU orr' ya dpácw. 
&rijp yàp Jjuiv éarw dx Tpolás àAovs, 


127 


1330 


3335 


1339. às rvxciv Porsonus p drroxeiv 
Tai 


pro abrhs 1331. Tabrp) 
dir abris] abris ixày 


ivo constructum ut Aj. 710. we 
Maas dtudÓumv veiv. 

desAoei] coi] Hesychius àxa- 
Avg : Éereyor Üvuupor. Tta dixit 
quoniam non 4emplum ibi, sed ara 
tantum sub dio BUTTM. 

1318. xpóg. opi Boa] Tra- 
ductum hoc epitheton, ut Schultz- 
ius monet, ab serpente arcis 
Cecropiao apud Athenienses, qui 

arcem servare credebatur : 
LE quo videnda quae Herodoti 8, 
n Aristophanis Lys. KE et 
esychii interpretes collegerunt 
5. v. olovpbs Ídus, 

1329. à» rvxei] Verbum ivrv- 
xé» aptius versui 1333. quam 
huic loco est, ubi nihil plane 
caussae erat cur évrvyeiv minus 
qu quam &» rvxei» diceret. 

loc igitur cum Porsono restitui. 

1330. ás] Pro ws dictum, de 
quo v. ad Aj. 1117. 

abrbs füuos] obros fios Brunck- 
ius, collatis locis Plutarchi V. Ari- 
stidis c. 1o. rois Bà apà Maplioríov 
iw fjuov Belas, Éxpis àv olros, 
lén, Taíry» woptónra: Ti wopelav, 
"A&mraio, woAeufrovs: Tlépcaus. et 
Herodoti 8, 143. »ó» 8i rire 
7$. Maphorly, bs "Aégraioi 





trm, 1 ex 9 facto ut videtur. 
1335. deris] eir, a a m. pr. 


1330. airs Doederlinus. 
133 





5 7 hy à fuos rhy abrir by fp, 

xal vir dore. 
wa didus Bip. 
1 e. , surgat. 
NE UN app) lexp. 


1332. ikv abris aliquot 
abris inóv. lud etiam Eurip. 
Pres . 476. 4RABe» Kw rio" ixi 
abris xéorós. 

1333. dvrvxàr cum genitivo con- 
struxit tanquam verbum simpler 
Tuxér. Eodem modo cwwrvwxew 
v. 320. et Oed. Col. 1482. 

"Aaxapribir "Acc opriabav apogr. 
nonnulla. "AcxAgrilóv metri caussa. 
praetulit: de quo Hermannus at- 
tulit Etym. M. p.210 ur. o[ Bb 
oral voAMdis. ávoBdAAovmi 7b a, 
olov "EpoxSoridigs "EpixGor(ns, Te- 
Aauaridbis TeAaueiBns. — XaAke- 
Borríüóns ex Eurip. lon. go. addit 
Wunderus pro XaAxeBovridbys, 
quod est apud Homerum ll. 2, 
5er. 

1334. vórov paAax0js] Geniti- 
vum posuit wpbs rb emuawépevor : 
nam paAaxófjs idem fere est quod 
&rsAAaxójs. Similiter rijs vócov 
megevyévai v. 1048. 

1337. àrhp hp Mi»—] Hoo Phi- 
loetetos jam ex dumdoow nersovati 








128 


ZO4OKAEOTZ 


"EAevos àpwrópavris, 0s Aéyec cadis 
s Bé yevécÓas raóra xal xpis roto &ri, 


és Kar! àváyxn ro mapearáros Üépovs 


Tpoíay üàAGva: zücar ij Buc! éxàv 
xrelvew éavrüv, jv rábe yyevoéj Ayr. 
raír! ob» éxel ndrowfa, cvyxópet Our. 


kaXi yàp 3j "rikrnais, "EXXjvur fva. 


npilévr ápurrov, roóro uiv mauevías 


1345 


ds xeipas éA&eiv, etra rij» so /orovor 
Tpolav &Aóvra xMos vréprarop AaBetv. 


er. 


& orvyrós ali, r( ue, ( Ur éxeis üveo 


Bhénovra koix ddíjkas els "Adiov poMéty ; 


olo, r( bpáce ; más àriorise Aóyois 


1350 


rois ro0b, üs eUvovs Óv dpoi zapjveaev ; 


àAX' elxábo Dr ; 


€lra màs à bjepopos 


és às vá ipfas epi ; r$ mpomifyopos ; 


1347. Mos] &Aova, eraso v. 
ds scripsi pro els 


narratione partim ementita v. 604 

seqq. cognoverat, cujus nulla hic 

ratio babetur ubi ea tantum nar- 

rantur quae revera acciderunt. 
yàp] xap' Elmsleius. 

dmi» ferw] 4vrww dpi apogr. 
vnum. 

1340. To) wapegráros 0ipovs] Tro- 
jam aetate captam esse vetus fama 
fuit: unde Aeneas apud Virgilium 
, 8. viz prima inceperat ae- 
das—litora. cum. patriae lacrimans 
gortusque relinquo. Mense Thar- 
gelione, qui Maio respondet, /y84p. 
$élvorros captam fuisse a chrono- 
logis computatum est: de quo 
dixit Clintonus in Fastis Hellen. 
vol. 1. p. 139. 

1341. váza»] Sic Trach. 431. às 
rabrns váóp | vóMis (Oechalia) Ba- 
ual vaga kox Àj Aviía | wépreuev 





1349. heiüas] hgiuras. 1353- 


abriv SCHNEIDEW. 
4] 1. o. nisi ratum fat quod di- 
xerit. 


1342. Veveti Myr] vevli Mw 


(vp. Ayer) Flor. T. 
1344. éxÜcrneis lucrum est, quod 
ad Ms commoda adjieitur.. Id 


continetur eo, quod praeter liber- 
ationem a morbo expugnationem- 
que urbis unus omnium optimus 
vir habebitur. HERM. 

1345. Tebro ui»—] Huic opponi 
debobat rovro 8é: quod quum me- 
trum non re p] ait um el 

1348. 7l pe, v terum 
omittunt apogr. nonnulla. rí j' Ér« 
Sir' Toupius. 

Bes vw] Retines apud superos. 

1350. àxirásw, ut ekdóe v. 
1352., est conjunctivus delibera- 
tivus. 


eIAOKTHTHZ. 
más, Ó rà márr! lóvres üpi! pol k/xAot, 
raór' éfavacyjíoecóe, roii "Arpéus 


129 


1355 
dy? £uvávra saiwlv, of p àándAecar ; 

10s rQ zavóAe mobi Q. Aoepríov ; 

ob ydp pe ráAyos rüv mapeABóvrov báxvet, 
3AX'" ola xpi) maetv e mpàs roórov Ért 

Boxà spoAeóaaew. ols yàp 7j yváur kaxüv 
uírup yérqras, ráAxa madbebet xaxoís. 

và ooi 9 Hyuye Daogdras Dg vóte. 

xpüv váp ce uir" atróv mor' és Tpoíav poAetv, 
duds doeoyen, of yé cov xafíBpicav, 
marpàs yépas cvAGvres, etra roche oV 

€l &uppaxioov, xáp' àvaykátes rábe ; 

pj bra, réxvor: àÀX' & pot £vrápocas, 
méuxyov mpbs olxovs" kabrós é Xxópo uévov 


1360 


1365 


1364. Post svAGrres sequebantur of civ &uor | Afar£ 5xAuv qo) va- 
nphs Üovepoy Bp | 'OBvecéns Ixpray. 


1358. ue vxor] u' Er Kxyor 
vaxoís Dobraeus pro rad. 
sal ÜBpiay 
facto ut videtur. 


1354. kixioi]. Oculi, ut. Oed. T. 
1270. Épas Íxairev liplpa àv abri 
xixhr. Ópuárwr xókAo Ant. 971. 
m Au$' iuol apogr. nonnulla. p 
lov. 

1355. Verba roisw— àxéAecar 
ad 'expliandum raóra sunt ad- 
jecta. — Sic Thucyd. 3, 18. ab 
Schneidew. citatus, wwrBavópevo: 
Taíra, Tous Mvrükqwalovs Tíjs Yr 


sparoivras. 

1360. els—h yráun kaxür uárnp. 
qérrrai] I. o. qui non educatione, 
wd natura mali sint. Demosth. 
Pe ir ab Wund, comparatus, 


Mar cir eine lj roma v 


1S6t. ma 
CoL r9. xeíron, ve [o5 





1364. ye Brunckiua pro re 
1366. «l^ Brunckiun pro xaí y^ 


1360. raxóv] wawly pr. 1361. 
xaBiBpirar] 


db] vibe, o ex e 


éraíBevcay. kaxóv. 

1362. rále] I. e. vb turéivas voir 
"Arpebuus, Td3« Triolinius. 

1364. ot rb ÉONuov | AfavÜ" fxiv. 

Go apis Üerepor Bixy | "OBvsaéus 
Éxpwa»] Recte haec delevit Brunck- 
ius, qui Nihil omnino" inquit 
"eorum, quae ad Trojam fea 
fuerunt, Philoctetos ante illum 
diem inaudiverat: litem Ulyssis 
cum Ajace de Achillis armis pror- 
sua ignorabat: quin ipsi supra v. 
412. dixerat Neoptolemus Ajacem 
ante Achillem fato functum. 
Praeterea color ipse asruti centonis 
mangonem prodit. Sophoclem ig- 
norat ejusque stylum, si quis eum 
ista scribere potuisse opinatur." 


180 ZO4OKAEOTZ 
£a xaxós avrois ànóAAvaOas kaxoís. 
xobro QesAijv uv éf dpoi krjaet xápur, 
Bur» Bt marpós" ko) kaxobs émobeAar 
bófes Ópovos rois xaxois rejvxévat. 
NE.Myeis ply elór', QA pus oe Bo/Aopas 
«ois re mureicarra rois 7' épois Aóyows 
ov per! àvbpàs roode rfjs! &rAet» xBovós. 
4p1. $, mpàs rà Tpolas srelía xal ràv' Arpéus 
dxBurrov viày réle bverjvo mol ; 
NE.pós rois u£v odv ae rijvàe 1 luzvov Bácw 


1375 


mradcovras áXyovs kàrocd(ovras vósov. 


9I. $ Bewày alvor olvécas, ví diis more s 


1386 


NE.& col re xàpol Ajo?" ópà reXotuera. 
99. xai raüra Aéfas oi karausxovec Ocoss ; 


1369. &énAvoai] ávéAAurÓe, ei a m. pr. 
inter versus addidit m. pr. 





1 
1383. xarsaryived] nar alexrm 





1369. De collocatione verborum 
waxós waxoís vel xaxobs axós vi 
Elmal. ad Eurip. Med. 787. HERM. 

1370. &wrAfir] Duplicem gratiam 
dicit, ob reductum Philoctetam et 
derelictos Atridas. BUTTMANN. 
Frequens hoc xdpis )irA 
Herodotum 3, 42. kdpra. 
mGas kal xdpis Birér voU v€ Aóyov. 
xal r&» Bópev, Eurip. Rhes. 163. 
rayrl spockelueroy xiplos vpbs lpyy. 
Thy xápw Titre Birjr. aliosque 
ab Schneidew. indicatos. 
8«ois] Hoe recte ad Heleni 
jum, memoratum v. 1337., 
refert scholiaata. 

375. rir "Arplei] Oninso Me- 

elao solum nominat Agamemno- 
E ut principem ad Trojam du- 


PS18, ob rhe 7 fervor Báo] 
l. e. rhv fuzvov Bdzw cov. Sic 
Aj. 1147. oi nal c viv Adfpor cvó- 
pa. BCHNEIDEW. 








1370. eríre] rho. 
1381. Aécf' scripsi pro kaAer 


1379. klrord(orras] xà 
Tas Heathius probal ius dam quam 
Hermannus, qui praesens defendit, 

*' jam nunc enim ex eo qui adhuc 
fuit morbi statu eripiunt Philocte- 
tam Atridarum jussu Ulixes et 
Neoptolemus." 





ram restituere fortunam p 
Simili errore xíerm in raalsrww 
corruptum in libro Ravennate Ari- 
toph. Vesp, $a9. 
1382. xal — karauzyóver 0eobs :] 
haec 


Sensus est, et haec dixisse non de- 
orum te pudet! et haec mihi sua- 
dere, ut Trojam ad Atridas rever- 
tar, non deorum te pudet! Cfr. 
Xen. Anab. a, 3, 22: ér€l nérre. 
für iepGuer abri iv Bevg bvra, 
tlexévOnuev kal Oeobs wal. drópérovs 
poloivas abrir, dv v$ wpóater xpí- 


S9IAOKTHTHZ. 


E.ás ydp ris aloxóvow' àv ójeAoónevos ; 
P AMyeis 9" Arpebuis deos, 1" épol róbe ; 
NE.co( Tov ios y' àv, xà Aóyos roiócie uov. 
DI. zás, ós ye rois éxOpoio( p' éxBoüvas CAeis ; 
NE.À ràr, bibáakov ul) ÓparóveaOo: kaxots. 
bI. Ais pe, ycyvóaxo cae, roiobe rois Aóyois. 
NE.ofxov» lyaye. dul 9 of oe pavGdvew. 
I. ey oix "Arpe(bas éxBaAóvras olbá ue ; 
NE.2AX éxBaAMóvres el sdAw adcovo' 6pa. 

L. oioéro£" éxópra y dore rij» Tpolay ibeiv. 

NE.rt 9j áv Spes Opquev, el a£ y' d» Adyos 

meloev Dvvqaópeota unbév áv Myo; 


181 


1388 


1399 


s fior pol uiv rüv Adyav Affas, cà 8 
Civ denep jy (fis ávev cwrnpías. 


1383. elexivorr] orex «factum, — 1384. 78e] Sic, non rdle 
dx6poizi u' Brunckius pro éxópoirw — 1387. r&r] rà» pr. 


qos] Ms, deletis a m. pr.literis s —— 1390. éyb obe 'ArpelBas scripei 
Yro rey b verpeior 1391 eden] rives ary non ania curta 
t litera « ab S inserta. 1391. lBeiv] Air, superscripto a m. pr. ibei. 
1395. id» om. Habent apographa. 


1395 


1386. 
1388; Ad- 


py ropíxorres jpás avrobs el voii. 
€t 7, 7, 9: Kal rabra. Aéyur. obre 
robs aloyivei ore róvbe vb» lvlpa, 
hs riy ete. WUND. 

1384. réle] vdle apographa tan- 
tum non omnia. 

1387. id 6pacüvesóa: waxois] 
Scholiasta, ud»Bave, $ncl, uh d» rois. 
maxois iwalperóm. Oed. Col. 592. 
& npe, Bvphs V dv axois ob Hao- 


Pr. 
1389. £yeyc) Intelligitur «à 2A&. 
oU ce payfávew] Hoc dicit quia 

Philoctetes dixerat "yryrdoxw a«. 
1390. éyà oix) Cum codice con- 

sentit Flor. T. in quo éyó y' oix 

&rpeíbas, Quae scriptura orta est 

, lodo saepe seripse- 
lisione pro synizesi 
phis ceteris in- 





utentes. In apograp! 
terpolatam Éyey "ArpeiBas, sublata. 


interrogatione. 

1391. obéof— Sensus est, nun- 
quam ita me liberabunt morbo, ut. 
sponte Trojam veniam, i. e. nun- 


quam ego sponte Trojam ibo eo 
Sonsilio ut. ab Atridis morbo libe- 
rer. WUND. 


1394. velmew Burgoóuerón) No- 
tandus infinitivus futuri cum fu- 
turo verbi conjunctus: qui el 

librariorum errore illatus 
est, ut in exemplis pluribus eorum 
quao Schaeferus ad Poesin gnom. 
p. 16. et Lobeckius ad Phryn. p. 
747. collegerunt, tamen interdum 
ab scriptoribus ipsis positus esse 
videtur, ut ab Thucydide 2, 
quem Shneidow. citat, melos ydp 
Xerdwenr véupew. ed hic quoque 
libri nonnulli wéusew. 





P2 








HPAK; 
Mfro ye, npiy y s fieri 


rr onn M 


OMesura, ui Des yídp 
dipl Pon epr Ut apud quid 
maium P 


188 


140 


*IAOKTHTHZ. 

&lps uibuv, vai Ulo(avros* 

$dexew 9' albi» rij» 'HpaxMovs 

áxojj re kxMiew Aejocew T Óyw. 

riv oij» V fixe xápw olpavías 

&bpas mpoMràv, 

rà Aus e $páawv BovAe/nará cot, 

«areprrócav 0' 65v jv aréAAev 

cV 9  éuàv uítev éxáxovcov. 

xal mpra uév aov ràs épàs Aéfw ríxas, 

Ócovs moviíjsas kai Die£eAÜüv móvovs 

&6ávarov áperijv Éexov, às mápea0" ópàv. 

xal col, aád? lat, roUr' ójelAeras sraBeiv, 

4x áp móvev rüvb eüxAeü 0éa0at Blov. 

Mv 8? civ rQU' dvbpl mzàs ró Tpew!r 

TóAuopa, mpárov uiv vórov Tajo. Avypüs, 

perf] re mpáros éxxpilels arpareóparos, 

Tldpiw pv, 8s ryb' afrios kaxüv év, 
1410. dfys] fuc 


1405 


£410 


1438 


1412. T]ve — 1415. re prima manus statim suo 
loco scripsit, non posta addidit, quod refert Elmsleius. 1416. 
rorepyrócer]karpperÜcwv — créAMe]aréAm — 1412. TüpP] P ab 8. 
additum videtur. —— «xAeà]«ixMa pr. — 1424. waóc«]] 


1411. ddsxco] infinitivus pro 
imperativo. 

1418. Ut hio Hercules ab ana- 
paestis transit ad trimetros iambi- 
9s, ita Diana ab Euripide in Hip. 
polyto in scenam producitur pri- 
Tum anspaestos (1383-1295. ) de de- 
inde trimetros iambicos reci 
Ceterum M[w rixas eot, meae e fortu 
nae teadmonebo. WUND. Huic 
sententiae mselius conveniret prae- 


sens Aéye. 

1410. dMddreror Mer] dori 
gloriam significare aiunt Suidas et. 
grammaticus in Bekkeri Anecd. p. 
443, 33. appositeque Musgravius 
affert Platon. Symp. p. 208 d. dX" 
Suas rip peris Vbordroo xal vo- 





uórys Bios ebxhoís vdvres dra. 
Coi Martinus addit Pin- 


7e YU dperàr 
est, excel- 


ds rdpeo épis] Ex vultus uti- 


que splendore totiumue sped. 
irg. Aen. 2, $89. et Eurip. Ion. 
157. WAKEF. 


1422. dk rv vóruv—] His verbis 
explicatur praecedens roro. Fru- 
stra xix Wakefeldus. 

143. 168 àxbpl] Neoptolemo. 

1415. Tiápor pir, 0s ràri airo 
sese io 








184 


ZOQOKAEOTZ 


Tó£ow rois épotot voadeis Bíov, 
Tépaeis T€ Tpo(av, akÜüAd T €s uéAaÓpa cà 
Téuyreis, üpurret éxkAafgàv arparejparos, 


IIo(avrt Tarpl pós nárpas Olrgs TAÀáxa. 


1430 


à 5 àv Ans av oxüAa robe ro) arparoÜ, 
rótov éuàv urqueta mpós Tvpàv éuijv 
Kópi(e. kal col rar , AxuiAéus rékvor, 
mapijveo"- ovre yàp av roUO. árep aÜéveis 


éAetv TO Tpoías vreb(ov o00' otros ac0ev. 


1435 


àAAX' óg Aéovre avvvópe dvAácaerov 
otros a? kal cV TÓvO. éyà 0  AakXNmmir 


1427. voa Queis] vooQío ew 
bus pro éxBaAódv 


1247. voc Queis] Formam Atticam 
hic praebent apographa, in codice 
in yoa$íceis corruptam. V. ad Aj. 
1027. 

1429. &pirrei' ékAaBày carpaTeb- 
uaTos| Philostratus Her. 5, r. de 
Philocteta, Tvxeiv re àpwrelev Aay- 
xpür éwl Tj àXéce oU 'LAÍov. 
WAKEF. 

1430. Ofrys] V. v. 490. 

vAdxa] vAdxas Par. 2712. 

1431. Duo sunt, quae dicit, ea- 
que haec: quae tu spolia virtutis 
tuae praemia acceperis, ad Poean- 
tem mittes; quae vero spolia ab 
exercitu acceperis, ut sint telorum 
meorum monumenta, ea ad rogum 
meum abduc. WUND. 

1434. zv Uni Neoptolemo tri- 
buit quod ille cum aliis ducibus 
effecturus est. Sic Pindarus Nem. 
7, 35. Yipiduov wóNiww NeomróAepnos 
xpdó«y. SCHNEIDEW. 

1436. ás Aéorvre avvvóus] Com- 
paratione utitur Homerica, ut mo- 
net Wakefieldus, Il. 5, $54. ubi de 
Crethone et Orsilocho, ofe TóÓ "ye 
Aéorre Dix Üpeos kopudrijow érpadé- 
Tyy—Tole TÀ xeípecoiv bx Alvelao 
Sauéyre kammecérny. et 10, 297. de 


1428. és] eio 
1436. avrróue) cvvvóuo: 


1429. éxAaBó» Turne- 


Ulixe et Diomede, Bd» 5' tuev Gare 
Aéovre 8ów 5$ià vóxra uéAauvar. 

1437. Jacobus in Quaest. Soph. 
P. 313. hunc locum interpolatum 
putat quia mendacii arguatur He- 
enus, quo auctore supra I333. ab 
Aesculapii filis sanatum iri Phi- 
loctetam retulerit Neoptolemus. 
Recte ad haec respondet Buttman- 
nus, illa non sic relata a Neopto- 
lemo esse, ut si Helenus diserte 
Aesculapii filio nominasset; sed . 
quum ill sanatum iri à medico 
Philoctetam dixisset, Neoptole- 
mum id de claris illis, qui in exer- 
citu essent, medicis esse interpre- 
tatum; Herculem autem nunc, quo 
certius illi de restituenda valetu- 
dine persuadeat, ipsum ab se Ae- 
sculapium missum iri significare ; 
divina enim arte opus esse ad er- 
Pognandum virus hydrae Lernaeae. 

achaonis cura restitutum esse 
Philoctetam Lesches in Iliade par- 
va narraverat. HERM. Jacobo 
asgensus est Leutschius in Philo- 
logo vol. tt. p. 777. qui verba éyó 
8 'AakXAmriby—TróLois àAGrai ab in- 
terpolatore conficta esse conjecit 
lacunae explendae causaa. 


9IAOKTHTHS. 185 


mavaríjpa méuxye afjs vócov apos" Duov. 
TÓ Oe/repov yàp rois épois abri» xpeàv 
réfos dAGvat. robro B éxvoeif', Óray 
"opÜüre yatav, ebceBeiv rà mpàs Ocojs. 
[ós r&AAa závra Beírep' zjyeira: marijp 
Zeós. ij yàp ebaéBeia avvÉvijoke: Bporois, 
hy (Got xbv Ódvocip, oix ómdAvrat.] 
I. à $6£yua voÜewür épol éuyos, 
xpóvis ce $avels, 
oix àmfhjoc rois aois poois. 
NE.kàyà yvápa racry v(&epaa. 


1445 


1440. dvrosif Elmsleius pro évvoeiz 
1442.-1444. Beclusi versus spurios. 
1448. yvéuty Toupius pro yvéyg 


m. recentiore, 
9ew) « ex « factum. 


1440. évrodist'] lvvoci?' Elmaleius 
ad Eurip. Med.852. Recte. Acti- 
va forma septem aliis locis utitur 
Sophocles. 

1441. eceBér 7à xphs &tolg ) 
Scholiasta, aivírreras rovro els Ne- 
erráAeuov. d» yàp Tj ToU "IMov 
daret bréxrewe vb» Tlplouov, wpoc- 
uybrra T8 Bauj ToU éprelov Ads. 
Ejus autem sceleris poenaeque in- 
secutae, Neoptolemo quoque post- 
es ad aram Apollinis obtruncato, 
magna fama inter Graecos erat, et 
proverbium inde ductum NeorroAé- 
esos vleis, i. e. maBeiy Droidv is xal 
üpare, Pausan. 4, 17, 3. BUTTM. 

1442. ds TÉAAn márra Debrep 
sryeirai vrorhp | Zeós- 3 yàp eboéBea 
swvérhexe. Bporois | khv (ami xl» 
drwcir oix àxéAAvras.] Seclusi hoa 
tres versus, quorum tertius olim 
2b me ipeo, reliqui duo ab L. Din- 
dorfio in Thesmuro s. v. 3wóvfrw 
sunt notati. Eos qui addidit non 
Animadvertit quantopere via prae- 
cedentium verborum, ro$ro 8 dv- 
»odP, Bray | voplire "yaiay, elce- 
Bér và 'vpbs 0oós, quibus Herculis 
oratio aptimime finitur et gravis- 





1441. vopbijre] wopóci 





sime, debilitetur loquaci illa trium 
versuum accessione, ne quid de 
mirabili dicam usu verbi cwx6rf- 
se», quod de pietate dixit mo- 
ttes in Orcum comitante, expli- 
candi causss addito hw (sei xh» 
Odruci oix àwóMvra, sive sic 
scripsit àcwBéres, sive àv (Go: 
xà» Oarovcw oix &xéAAvra, Quam 
sententiam similiter enuntiavt Jo- 
sephus Antiq. Jud. ao, a, 5. à 
sb olx hvdiAvraa à rijs eloeplas. 
1448. yváusy rabry (enar) Ari- 
stoph. Eccles. 658. xky& Taóruv 
*réunr un», (quocum Bergkius 
comparavit Theog. 717. yváuqv raó- 
Twv karaBícÓns, [a] hoo quoque 
fortaue pro wkyb ray Yyvéumr 
d0(uny. "yvánsr ríG«cóa: dictum ut. 
Vidor vlóez6as. rí0erócu, intellecto 
quod interdnm additur Vigor, pro 
evyxararíóesóa: non raro dixerunt 
inferiorum temporum scriptores: de 
quo dictum in Thesauro vol. 7. p. 
dig. ubi quae Brunckius attulit 
Dionis Chrys. verba d&uy» rg Béy- 
nari, non sunt, sed Joannis 
. P. $19 D. ubi 
duo codices cvrríóegas wysd Y dA- 














196 


HP.ujj vvv xpóvtot uéAAere npácaew. 


Katpós kal mAÀoUs 


60 éneíyei yàp karà mpipnvav. 

PI. $épe vvv are(yev xópav xaXov. 
xatp , à péXaUpov Cóudpovpov dpol, 
Nipdaa 7' Évyvbpot Aeuuoviábes, 


xal krüTos pov Tóvrov npofoAns, 


o0 ToÀAÁk: $i) robuàv éréyxOn 


kpür' éybóuvxov mAygyaict vórov, 


1449. ub vr] ply vi 
Punctum post $5' positum. 


X 
cTel xépay, X & m. ant. superscripto. 
1457. *ATyasci] vAmyniet 


pro vpoBA3s 


ium ad Joann. Chrys. in Epist. 
Paulinas vol. 5. p. 472. 580., qui 
Aristidis addit exempla vol. t. p. 

193. et vol. 3. 

Tí0euai] Md Mg Harl cvyka- 
raTíÓeua. interpretatur acholiasta, 
qui haud dubie dativum legit y»ó- 
pp. 

e" $0. kaipbs kal wAovs 09. évelyei 
yàp xarà wpóuyay] Etsi wAovs pro- 
prie opportunitatem navigandi tan- 
tum significat, tamen, quum ea in 
vento potissimum secundo posita 
sit, non est mirum saepe ita usur- 
peri, ut venti notio aut praecipue 
aut sola respicienda sit. Cfr. 465. 
és, Onyx" by 0ebs aAoUv T)ul» ety, 
TüVikavO" ópuópega. et 466. kauphs 
yàp kaAetc Aor uj) 't àsrómTov uaA- 
Aov 1) '^ryóO9«v axoreiv. Eodemque 
modo hie wAoü» de vento secundo 
accipiendum esse apparet ex verbis 
érelye. karà póun». Cfr. Thucyd. 
2, 97. abro sepixAovs éaTly 3) yj) Tà 
ivrroucraTa, tr &el xarà wpóuvav 
ioTrüTai Tb Tw«Upa, rnt er poyyóAn 
Te0GÁpov juep&rv kal Ícmv vukTG». 
Itaque sensus hic est: Urget enim 
jam tempus opportunum et ventus 


ZOQOKAEOTS 
1450 
1455 
xpáccew Brunckius pro vgárrew 1451. 
1452. vw] vuv eTelxoy xópo] 


1455. TpoBoA$s Hermannus 


secundum puppim spirans. De po- 
situ *ydp particulae dixerunt Schae- 
fer. Melet. crit. p. 76. et Meinekius 
ad Men. p. 7. WUND. 

1453. EUppovpor épol(] Scholiasta, 
7b Qpovptjad» ue kal QvAd£ar. 

1454. Kvubpoi AeuuovidBes] Irrigua 

tenentes 


1455. ÉKpaonv) I. e. loxvpbs, Évro- 
yos, schol. ut fragm. 469. Épceras 
xods "Axépovros OtvrASyas T) xovcas 
-yóovs. krÜUxos wóvrov wpoBoAfs, 80- 
nitus undarum saxis litoralibus al- 
lisarum. Conf. v. 689. àuqirA fire» 
po0lev uóvos kAówv. SCHNEID. 

1456. ob necessario ad regionem, 
cui valedicit Philoctetes, referen- 
dum est, non ad uéAa8por, quod in- 
terjectis verbis Nóu Qai — wpoBoAts 
per linguae leges fieri nequit. Ne- 
que refragatur explicationi meae 
verbum é»bóuvxovy. Hoc enim di- 
cit Philoctetes: ubi saepe caput 
meum quum tectum esset antro, 
i. e. quum in antro essem, verberi- 
bus noti, i. e. imbribus noti flatu 
in antrum injectis, madefactum 
est, WUND. 


*SIAOKTHTHZ. 


T0Mà B£ $ovijs rijs juerépas 
"Epuaiov dpos mapémeysyev àpol 
eróvoy üvrírvrov xewatogéve. 
viv V, d xpijvat Asxióy re morüv, 
Aemopev ipás, Aelmouev jjón, 
Af£ns ob sore rijs?" émfárres. 
xaip, à Ajjuvov mébov áplaAov, 
xaí y! evmAoía épyov ápéumros, 
&y8' ij ueyáA Moipa xou(Cei, 
ydus re dup, xà marbapárap 


197 


1460 


1465 


1459. 'Epuaior ex Eustathio ad Hom. p. 1809, 42. pro"Eguaww — 1461. 
Adxior] "yAétiov, tris punctaa m.antiqua. — 1465. xéuyor] y ex v factum. 


1458. voXAà Bi] I. e. xoAAdus 
8i, respondens praecedenti zoAAd 
aiy— 

1459. "Epuaiov Ópos] Scholiasta, 
Bivarai wávra và Üpn "Epuaua xaMi- 
6a, br: véjuos à 8ebs xal peus 8 
"Epuis. Écri Bà xal"Epuauor obrws 
dv Mure kaAobpevov. duol B, $nel, 
xoAAÀ BoGrri al rb Epuauov Üpor 
àvrepéévtaro. De accentu Eusta- 
thius p. 1809, 42. Aágos Bi 'Epuaios 
arporepiriévas 3) uAAov xarà viv 
4uAérovov wporapolvróves "Epuauos 
xard vi xópor bvoua. Ego antiqui- 
oris grammatici auctoritatem se- 
quor scholiastae Iliad. 3. 791. rà à 
ToU eur TpuÜAMaBa, Éxovra rhv 
pármr avAxaBhy els. aíjaqevov xa- 
aMryovcay, wporepurrágóa. 8/Nei, 
x«praos üp$ruis dpsais dpyaios 
*Apraios Tpuaios 'Epuaios' Bev b 
"Epnaior xápa (hoo aut aliunde sum- 
tum aut memoriae errore positum 
pro ópos) rap ZogorAe, rb M 86i 
B "Epuauos Mos iro" (0d. 5, 471.) 
des els ibióryra. 

1460. evávoy àvrirvxov) Conf. v. 


95. 
xena(onévy] Morbis impetu agi- 
io. 
1461. Afxior] Legobatur yAÓkiov. 


mAwdor Flor. T. Aóxiy Brunck- 
ius: quam lectionem codex mon- 
strat, in quo litera y duobus pun- 
ctis est notata, et scholiasta ag- 
noscit, 4 ore xaXovuérm xphrn dv 
Afiuyy Avklov "AxÓAAevos* 1 olov dy. 
dpnuig 0vb Mw» wiwóptroy. — Acce- 
lunt Hesychius, Suidas, Zenobius 
4; 99. et grammaticus in appendice 
proverbiorum Vaticana 2, 59., pro 
uno tamen omnes teste numerandi, 
5 Aktiv roiv nomen esse fontis 
mnii perhibent ab Apolline in- 
vestigati. 

1401. Aelrouer fión | Bátns of vo- 
e rial éviBárres) Probabilis Her- 
manni conjectura est, Ae[ropev, oU 
Bh | Mns morb TücÀ iwiBdrtes. 
Cui non obstat quod scholiasta Ho- 
meri in Cramer Anecd. Paris. vol. 
3: P 241, L4. (et Eustathius p. 774, 
3) de verbo émijru agens ver- 
Sum alterum Mos obrore rof, 
4wiBdrres attulit omisso nomine 





poetae, 

1467. yváus T« QA] Schol. $ 
Toi "HpaxAéovs, ToU NeowroMpov. 
Neoptolemum ejusque socios intel- 
ligendos puto. (D. 

Xi xaxbapdrup ola V Sets. T 
yis rb» "HpaxMio, ivi hw Tier 


9 











188 


XOQOKAEOTS OIAOKTHTHZ. 
balpor, Bs raír' éréxpavev. 


XO.xepápev i] rávres àoAAeís, 


Nípdais Mauri éneviduevor 


véarov awríjpas ixécBa.. 


1469. 9 Hermannus pro £n. 


Neque róx», quod post mentio- 
nem rij: uolpar Don placet, neque 
Herculem, cui inter deos vix puto 
tribui potuisse epitheton zarBaud- 
rip, sed Jovem cum Gedikio intel- 
ligendum puto; cfr. Eur. Troad. 
49., ubi Minerva Neptunum uéyay 
Baluova vocat, et Rhes. 241. ubi 
óvruos Bauer est idem. Itaque is 
Baíue», cui ommia parent, est ó 


1470 


Axis] exer 


sarbapárup Baljwr, isque recte di- 
citur zdvra aíra exwpara, BUT. 

1469. Hj] Quum in codice scri- 
ptum esset /j5y, hoc in apographis 
aliis, inter quae Flor. T., servatum, 
in aliis ut Par. 712. in iBob est. 
mutatum. Triclinius »v», cum gl. 


&oAAis] Sic apogr. nonnulla pro 
&oAMdes. . 


SOPHOCLIS 


TRAGOEDIAE SUPERSTITES 


ET 


PERDITARUM FRAGMENTA 


EX RECENSIONE ET CUM COMMENTARIIS 


G. DINDORFII. 


EDITIO TERTIA. 


VOLUMEN VIII. 


COMMENTATIO DE VITA SOPHOCLIS. 
PERDITARUM FABULARUM FRAGMENTA. 


OXONII, 
E TYPOGRAPHEO ACADEMICO. 
Pr 


SOPHOCLIS 


PERDITARUM FABULARUM 


FRAGMENTA 


EX RECENSIONE 


' G. DINDOBRFII. 





EDITIO TERTIA. 


PRAEMISSA EST COMMENTATIO 
DE VITA SOPHOCLIS. 


OXONII: 
E TYPOGRAPHEO ACADRHMICO. 
X. DOOO.LX. : 


PRAEFATIO. 


UrrrMUM hoc volumen Vitam Sophoclis ab me scriptam et per- 
ditarum fabularum fragmenta complectitur locis non paucis auctiora 
et emendatiora: in quo labore utilissima mihi fuit Augusti Nauckii 
opera, qui Tragicorum Graecorum fragmenta vel ab aliis vel ab se 
collecta brevibusque annotationibus instructa Lipsiae edidit anno 
1856. Idem nuperrime conjecturam de Inachi fabulae fragmento 
(a56.) mecum communicavit, quod legitur apud Dionysium Hal. 
Antiq. 1, 25. ubi chorus Inachum verbis compellasse dicitur, 
"Ivaye yewvárop, srai roi rpmváv 
mrarpós " QkeayoU —, 
vitio manifesto, quod quum editores parum probabiliter sublato qui 
in codicibus legitur articulo neglectaque caesura, servato vero quod 
ab hoc anapaestorum genere alienum est Dorico ye»árop—de quo 
vitio dixi p. 206.— corrigere studuissent, ego Sophoclem à yevijrop, 
mra roi xpyáw m." Q. scripsisse, "Ivaye vero ab Dionysio explicandi 
caussa adjectum esse conjeceram. Nauckius vero, servato, ut par 
erat, articulo, yeárop ex márop, quod &erora significet, corruptum 
esse censet, cQnjectura ingeniose, quae eo commendari videatur, 
quod Inachus ab choro domini potius quam genitoris nomine ap- 
pellandus erat, nisi chorus non ex satyris, sed ex nymphis fluvi- 
alibus, "Dxiyov "Apyeov morapoó maigiv Éiobépoi, ut Aeschylus in 
Xantriiss dixit, compositus fuit. Neque enim constans satyrorum 
chori usus fuit in quartis tetralogiarum tragicarum fabul Voca- 
bulum sárep ex Photii glossa cognitum est p. 402, 4. qui máropes. 
per rráropes explicat, et Hesychii srarépes" mAo/ctor: ij mrpóyovos, ubi 
altera tantum interpretatio ad srarépes vel sporáropes spectat, prior. 
vero ad sáropes, quod nomen ego in Thesauro vol. 8. p. 624. Eu- 
ripidi restitui in fragmento Rhadamanthi apud Stobaeum Ecl. eth. 
vol. 2. p. 342. et Floril. 64, 24. et apud schol. Euripidis Or. 1190. 
quibus tribus in locis in saríjp est corruptum, xpnuárev | vo» 
xexAjrÓo. BoüXera: wárop Mópoi. eidemque poetae in Phaethontis 
aa 








*iv PRAEFATIO. 


fragmento (781, 39.) restituit Nauckius, à mrárop, £ovpey' éx Sópev 
raxiv móla, ubi codex Claromontanus rárep, superscripto ab manu 
secunda glossemate Sécwora, parum probabiliter vero Lycophroni 
12. obs pij mror', à Zeb márop, és márpav dpi | aves dpeyois vj 
Bvrapráyp xpexi, ubi antiqui codices omnes in cárep consentiunt, 
infimi tantum aevi codices márep, ex quo conjecturam suam duxit 
Nauckius, praebent, quod librarii alicujus errori deberi videtur, 
quum Ze márep non minus usitatum eit quam Ze) aórep. Sopho- 
€les autem si "Iraye márop scripsit, exquisitius hoc loco ei placuit 
19qui quam in 'Pforóew fragmento (480.), quod ipsum quoque ana- 
paesticum est, ubi "Hue Bamora dixit, quemadmodum Euripides 
quoque à Mécrora scribere potuisset, quod substituit glossator. 

In üsdem literis Nauckius duas alias mihi impertivit emenda- 
tiones verissimas versuum Oedipi R. 1289. et Antigonae 1037. quo- 
rum locorum in priore quod Oedipum de se ipso dixisse nuncius re- 
fert, ràv rarporróvov, | riv uyrpós, ab dvóot oM jyrá poi, matris 
filium potius significare videatur quam quod interpretes intellexerunt 
áaropa vel aicxvrrijpa, estque illud aüBáv dvéav oM jyrá poi ita. 
dictum ut non uno aliquo substantivo, sed verbis pluribus Oedi- 
pus facinus suum significasse videatur, ut mirum foret non sensisse 
Sophoclem quanto aptius sit ràv prég —aibàv dvóov o9 frrá uoc, 
quod restituit Nauckius, comparato quod eadem cum aposiopesi 
dixit Aristophanes Vesp. 1178. ubi fabula memoratur, ós ó Kapdo- 
mio rj» uqrépa, et loco Philemonis apud Aelian. N. A. 12, 10. ós 
Aevxós órav avri» ru—dAN. oleyóvopas | Mye—xéxpaye Tovro» 
etc. 

Non minus certum est quod in Antigonae versu 1037. ubi codex 





v 
rà mposápeav fjAeerpov—ex quo in apographis rà» wpós cdpieov 
factum— Nauckius restituit rámà ZápBeev, quod tanto magis pro- 
bandum quum jAexrpos genere masculino dicti exernpla quae certa 
haberi possint nulla innotuerint praeter ó jnóeis /Aexrpos et à ro- 
eros fjAexrpos in Eustathii annotationibus ad Dionys. Per. 288. et 
31r. Ceterum eandem emendationem paullo prior Nauckio fecerat 
Fridencus Blaydes, qui Sophoclis tragoedias cum annotationibus 
Anglice scriptis edere coepit, cujus editionis volumen prius Oedi- 
pum utrumque et Antigonam complexum Londini prodiit a. 1859. 
De alio ejusdem fabulae loco digna memoratu est Heilandi con- 
jectura in commentatione de stichomythia Tragicorum, Stendaliae 
edita a. i855, quae nuperrime demum in manus meas venit. Is 


PRAEFATIO. "v 


recte animadvertit Creontis et Haemonis colloquium v. 631-772, ita 
*esse compositum ut poetam symmetriae cuidam partium studuisse 
appareat. Nam quattuor Creontis versibus 631-634, totidem re- 
spondent Haemonis versus 635-638. Porro quattuor leguntur 
disticha chori et Creontis 681. 682. 724-729, post quae stichomytbia 
sequitur versuum 730-757; tum rursus duo tetrasticha 758—761. et 
162-165, duo disticha 766—769, tria monosticha 770-772, post quae 
octo Creontis versibus haec disceptatio concluditur. In tanta igi- 
fur barum partium aequalitate non est admodum verisimile lon- 
giores Creontis et Haemonis sermones, qui post v. 638. sequuntur, 
ita a poeta fuisse compositos ut prior versibus quadraginta duobus, 
alter quadraginta et uno constaret, Quamobrem Heilandus Cre- 
ntis sermonem uno versu al, interpolatore vetere auctum esae con- 


jicit in verbia v. 673. ary (5 drapyía) mis (codex móc Ó, v' ab. 
thopforjj superscripto) GAAvai, $9 dvacrárovs | ofkovs víóncw, ijBe 
ei» uáyn (rvppáyoo Bothius) Bopàs | rporás xarappiryyusiy —, quae 
sic corrigit, 
abri mrókes i Bot xy náyn Bopos. 
rporàs xavappiryvuw —, 
eublatis verbia 3 dvacvárovs otkovs ríÉrsiw, conjectura parum pro- 
abili, quum aptissimum huic loco sit dvapxíav non civilem tantum, 
sed etiam domesticam memorari. Quamobrem multo probabi 
conjici posse credo unum ex Haemonis sermone versum excidisse, 
slut ante v. 699. oby ifB« xpvojjs d£ía riis Xayeiv; ubi ab Sophocle 
dici poterat, 
ob jb« macüv mapBévaw bmeprépa ; 
olx ifle xpvaiis d£a vquijs ayeiv; 

wel simile quid. Litera O quae in codice post sróA:s, vitiose pro mró- 
Aes scriptum, legitur ex proximo O nata esse videtur. Nam quod 
BiopBuri)s ex ea fecit ' non potest probari nisi 9" dacrárovs in 3 
dvacrárovs mutato, ut in uno factum est apographo ab correctore 
4qui non senserat quantopere iteratum illud fà« ipsius conjecturae 
praestaret. 

Non minus suspecta inaequalitas est in extrema hujus fabulae 
parte v. 1261-1346. ubi quum et melica et diverbia accurate sibi re- 
spondeant, mirum est éfayy(Aov narrationem v. 1278-1283, quae 
versibus quinque constat, quibus respondent totidem ejusdem versus 
1301—1305, post tertium strophae versum interrumpi Creontis ver- 
bie (v. 1281.) ví 2 feri ab xáxiov fj kaxay fri; versu, si ah Soghocle. 








*vi PRAEFATIO. 


scriptus sit, inepte interpolato, ut in annotatione ostendi, ubi Sopho- 
clem rí 9' &ari» ab véoprov év Oópows xaxóy, vel simile quid scribere 
potuisse monui. Sed recte haud dubie totum versum delevit Hei- 
landus p. x1. Nam proxima yv»; reÜrgke et quae sequuntur recte 
praecedentibus nuncii verbis adjunguntur nulla interposita interro- 
gatione Creontis neque adjecta yap particula. Aliam hujusmodi 
fraudem interpolatoris notavi in annotatione ad Ajacis v. 966, ubi 
sublatis qui etiam propter alias caussas suspecti sunt versibus 966— 
968. decem remanent Tecmessae trimetri post antistropham positi 
totidem ejusdem respondentes versibus post stropham positis 915— 
924. 

Reliquum est ut nonnulla addam de ratione quae codici veteri 
Laurentiano cum apographis intercedit: quam quaestionem ego in 
Praefationibus voluminis primi et tertii tractavi, et nuperrime Ju- 
stus Hermannus Lipsius sibi tractandam sumsit in commentatione 
De Sophoclis emendandi praesidiis, Lipsiae impressa a. 1860.  Dix- 
eram ego, quod etiam Cobetus in oratione de arte interpretandi 
Lugduni Bat. a. 1847. edita p. 103. breviter significaverat, codicem 
Laurentianum archetypum esse ceterorum omnium qui adhuc 
innotuerint Sophoclis librorum manuscriptorum, nihilque profici 
si quis unum vel plures praeter illum exstitisse codices fingat in 
universum quidem Laurentiano simillimos, sed tamen levioribus 
illius vitiis paseim immunes : unde factum sit ut apographa ex aliis 
illis codicibus antiquis derivata interdum emendatiora sint quam 
codex qui hodie solus ex antiquioribus superest Laurentianus. Nam 
quum inter emendationes illas nihil reperiatur quod librariorum cor- 
rectorumque quales aliunde satis novimus captum excedat operam- 
que eorum in corrigendis his tragoediis versatam esse ex iis liquido 
constet quae imperite mutarunt—quod codicis Parisini À. (2712.) 
exemplis ostendi in Praefatione voluminis tertii p. ix. x.—non appa- 
rere ego dixeram quo jure levium illorum vitiorum correctiones anti- 
quis nescio quibus codicibus potius tribuantur quam correctorum 
recentiorum studiis. De quo ut lectores ipsi judicare possint, cor- 
rectionum illarum indicem proposui vol. 1, p. vii.-xii. et hoc loco 
selecta ex iis exempla persequar quibus Lipsius codicem Parisinum 
À. (2712.) aliosque nonnullos aliunde quam ex Laurentiano vetere 
derivatos esse probare studuit : de quibus quae scripsit p. 7-9. meis 
insertis annotationibus apponam. 

* Numerus eorum locorum admodum speciosus est. quibus quae Lau- 


PRAEFATIO. *vii 


rentiani scriba. peccavit nec posterior manus emendavit, aliorum de- 
mum librorum fide ez communi omnium editorum recentiorum con- 
sensu correcta sunt. Velut in uno Oedipo Coloneo centum amplius 
quadraginta, in Philoctete fere octoginta versus computavi. Sed quo- 
miam eorum longe mazima pars im levioribus erroribus consistit, ut 
emendatio vel sine antigrapho repertu fuerit facillima, bonis chartis 
parsurus potiora tantum exempla proferam, de quibus non aeque sim- 
plez est judicium." 

I. * Aj. v. 28. »épec t veteres codices? Brunckii, rpére La. Lb. 
Pal. A. Aug. b." [vípe: est in Paris. A. et editione Aldins. Quum 
non rpérew alvíay rii, sed £s ra dici soleat, aptum dativo verbum 
idque satis frequens »épe: facile restitui potuit ab correctore: quod 
non majoris erat, acuminis quam correctiones aliae quas ex interpo- 
latis apographis collegit Elmsleius, cujus ea de re annotationem re- 
petivi in Praefat. vol. iii. p. viii.] 

2. " Ib. v. 546. mov róvle * plerique codices veteres? Brunckii. voi 
vósle La. Là. pr. roiróv ye Lb. corr. T. Pal. decem alii." [mov róv- 
3e, quod legitur in Paris. A. et ed. Ald., haud dubie ah correctore 
positum est pro ro? róvàe, quod recte in rooróv y« mutatum in apo- 
graphis aliis plurimis, etsi non magis quam alterum illud ab Sopho- 
clescriptum. Nam totus ille versus veosqayr,roiróv ye mpocAeia- 
cw dvor, non Sophoclis est, sed, ut in annotatione monui, inter- 
polatoris, fortasse ejusdem cui duo alii debentur versus eidem Ajacis. 
orationi illati et pridem ab aliis notati, 554. rà pi) povei» yàp xápr 
dvólvro» axóv. et 571. uéxpis oj nuyoUs wíguci ro) áro oU. 
Non senserat autem interpolator quanto aptius sit Ájacem sim; 
ter rapBij« yàp oU dicere quam facinoris ab se commissi memoriam. 
repetere. ] 

3 " Electr. v. 516... Pro ad evpéóe La. Lb. Pal, Eustath. ad vpé- 
drj, Suidae codez optimus ixrpéd." [Eustathii cum codice consen- 
sus in aj rpéjp, à quo non multum discrepat quod Suidas sive 
librarius ejus posuit éxrpéóy, indicio est rpé$y antiquum esse acri- 
pturae vitium, quod recentior corrector in erpédy, ut seneus verbo- 
rum e mutavit: unde in apographa plura transiit. ] 

. ^ Ib. v. 1094. 4» do6Aà ' codices plerique" Brunckii, tres Joka- 
soni, Harl. és6Aà La. Le. T. i6 Lb, Pal. A. Tricl^ [Ipea 
haec apographorum fluctuatio inter év éa6Aà et ém' é06Aà indicio est. 
scripturam antiquam é6AG fuisse, cui correctores alii é, alii ér' ad- 
diderunt, quum verbum BeSácar praepositionem requireret.] — . 















*viii PRAEFATIO. 


5. Oed. Reg. v. 166. xai om. La. cum septem deterioribus." [xai 
codex Laurentius in margine habet a manu antiqua, eive ex 
archetypo ductum, sive ex apographo aliquo annotatum ut alia 
multa in marginibus codicis. Librarii et correctores etsi metrorum 
imperiti erant, tamen hexametri dactylici mensuram ex Homero no- 
verant. ltaque non mirandum si quis eorum deficientem versui 
syllabam inseruit, xai, quam etiam sensus verborum monstrabat.] 

6. Ib. v. 895. La. solus addit soveiv i| rois Óois." [Verba fj 
sowei» rois Órois glossema sunt ab librario ex margine illatum, ot 
sententia et metrum docent. Quod animadvertisse non majoris erat 
acuminis quam quod in loco proximo correctores alii ápá» alii y 
ejecerunt metri anapaestici indicio.] 

4. ' Oed. Col. v. 138. éyó A. Ra. ópàv éyà La. Lb. F. Rb. B. V. 
nde ópàv Triclinius." 

8. ' Jo. v. 170. $Aóg A. Ra. £A6o« La cum reliquis." [Hoc tam 
leve eat ut non magis quam alia nonnulla exempla (9. 10. 15. 16.20. 
21. 30. 32. 34.) ullius in hac quaestione momenti esse possit. ] 

9. ' I. v. 327. 8óapoip ópàv A. Biapop' épár La. Lb. F. Ra. Rb., 
wnde Bíauop' éopàr B. T. V. Farn." 

10. * Ib. v. 381. xadíov A. kaÓé£ov La. cm reliquis." 

11.' 1b. v. 423. eiroiv A. Ra. Lb. airáw La. cwm reliquis." 
[Quum a?roi paullo post v. 430. legatur, cujusvis erat illic quoque 
duslem restituere.] 

12. Ib. v. 443. dXX érovs juxpo? A. Ra. Lb. dX rov cpuxpob 
cum plurimis La. teste Elmsleio.. dXAéwov cjuxpos teste Nauckio."" 
[ZXMÁ sov non codicis scriptura est, sed manus recentissimae cor- 
rectio, ex apographo aliquo illata ab correctore veteris orthographiae 
ignaro. Nam dAMémov cyuxpo? nihil aliud est quam dAX £rove eyu- 
xpoi, ut in versu proximo dvydoduv scriptum pro dvyás a, é»e- 
xpois pro dv vexpois Aniig.893. dr pro d» vw ib. 952. et quae sunt alia. 
hujusmodi.] 

13. ' I6. v. 786. dvaros solus A. dvaros La. B. F. Ra. Rb. T. Sui- 
das." [ávaros, vocabulum omnibus notum, non mirum est inaudito 
illi dvarros eubstituisse correctorem. Quod ex conjectura factum 
esse tanto probabilius est quum drairos etiam apud Suidam legatur.) 

14. "I0. v. 945. «dvayvo A. Ra. [qui duo libri unius instar sunt 
habendi] xd»a»3poy La cum reliquis." [ Emendatio probabilis, quam 
sensus postulabat, fortasse ex Oed. T. 823. ducta et haud dubie 
ab correctore eo facta cui aliae conjecturae, et bonae et malae, de- 


PRAEFATIO. *ix 


bentur libro Parisino propriae. In annotatione mea p. 82. verba 
** in apographis interpolatis: nam cetera in iisque Paris. 2712. con- 
sentiunt" sic corrigantur '*in apographis Parie. 2712. et Flor. uno 
mam cetera consentiunt] 

18. Ib. o. 1110. &' àv A. Ra. Lb. órav La. cum reliquis." 

16. '* Ib. v. 1130. xaí po: xép' àva£ D«fàv üpe£o» A. Ra. Lb. xal po 
dip! dva£ Bebuáy v' dp«toy La. F. unde B.T.V.. xai yaipé p' àva£ &«- 
Fior Speboy." 

17. 1b. o. 1415. rà moiov A. Ra. Lb. oiov La. F. T. Farn. po. 
sroioy B.V.Ven." [Hie quoque apographorum inter se dissensus in- 
dicio et syllabam quae exciderat ab aliis aliter esse suppletam.] 

18. * Ib. v. 1432. épol pév A. Ra. Lb. époi La. F.. époí 
T.Farn" [Hoc exemplo abstineri debebat. — Neque enim simplici- 
ter époi in codice scriptum est, ut Elmeleius tradidit, sed épol pé», 
etsi pi in litura positum est literae quae à' fuisse videtur: unde 
duoi y est factum in apographis interpolatis.] 

19. "Ib. v. 1640. dperi A. Ra. Ló. dépew La. cum reliquis." 
[Oedipi verba sunt, à saide, rAdcas xpi rà yevvaiov dpew | xupeiv 
rérav éx vüsbe —.. Verbi dépe, quod antiquioris correctoris sup- 
plementum esse potest, non tam apta emendatio est dpevi ut extra 
dubitationern posita haberi possit.] 

ao. '* Ib. v. 1669. dóéyyo. ad« A. Ra. Lb. $6óyyos 8 La. cum 
reliquis." (dóóyyow M satis manifestus error librarii erat ex acri- 
ptura vetere ortus $óyyo: ad, quae dóóyyow ade significat: de 
qua orthographia dixi supra ad 12.] 

21. * Ib. v. 1725. j£opev A. Ra. Lb. jé£opev La. cum reliquis." 

22. '' Antig. v. 29. diavarov áradov omnes ut videtur praeter La. 
Lb. F. qui dradov áxkavrov." ( Verba áradv dxXavrov casu, etsi re- 
cte, tranposita in apographis esse possunt. Nonnihil vero judicii pro- 
dunt emendationes proximae 23. 24. 25. 26. 28. etsi ipsae quoque ex 
genere earum sunt de quibus ad 1. dicebam.] - 

23-26. ** Ib. v. 386. Pro «is Mov La. F. R. «is uécov. — $75. Pro 
idv La.F.4poi. — 757. Pro &óew La. F.Aéyew. — 831. Pro réyye 
€ La. ráxe €, unde F. ráev 8." 

27. '*10.9.837. (àcav xai érerra ÜavoUcav inserunt codices omnes. 
praeter umum 4." [De hoc versu dixi in Praef. vol. iii. p. vi.] 

a8. '* Ib. v. 1098. Pro xpéov La. Lb. Xaxeiy ez v. 1094." 

29. ' Ib.e.1109. oir A. ir La. unde plerique tr', Dresd. a. (Tricl.) 


f$." [Correctoris errorem qui oír scripsit, quum non videret tr 











*x PRAEFATIO. 


Tr esse scribendum, notavi in eadem Praefat. p. x. Ceterum ti 
potius in codice esse videtur, ut in annotatione dixi, quam iz".] 

30. ' I. v. 1197. seBlov én' dxpoy A. elioy én' dxpey La., unde 
mreliov du' dxpov Dresd. a. seBiav én' dxpuv reliqui!" 

81. 16. v. 1238. Pro mvoi» La. Lb. F. Aug. b. Liv. v. joy." 
[sroó» ex scholiastae annotatione restituit corrector. ] 

32. * Phil. v. 139. yvópa veteres codices? Bruncki, Harl. yvé- 
pas La. Tricl. yvápa yvópas B.R.V.T." 

33. 16. v.220. Pro avro wAórg La. R. dx wolas wárpas. 
T. dri molas mérpas (yp. rárpas) ez v.222.". [Manifesta hic eat cor- 
rectoris fraus, qui quum dx moías srárpas scriptum videret, librario 
ad verba moías márpas v. 222. aberrante, parum subtiliter substituit 
vavrü mAárp, neglecto «de, quod verae continet vestigium scri- 
pturae xdx molas róyrs, quam ab Nauckio restitutam memoravi vol. 
viii. p. 209. 

34. "ID. 0. 241. olada Sj) A. olo&as 8, Harl. olo& (y La. cum 
reliquis." 

35. '' Ib.v. 772. raóra om. La. R." (Hoc est ejusmodi ut ab libra- 
rio quovis suppleri potuerit qui sex trimetri pedea esse nosset. ] 

** Accedunt loci tres quibus discedens a Laurentiano codicum scri- 
ptura aliunde confirmata est, 

(36.) ** Oed. Reg. v. 62. dXyos in La. teste Wojfio omissum tuen- 
tur Teles Stob. Flor. 95, 21. Suid. v. yvorós." [Versus hic in mar- 
gine codicis a manu prima ecriptus est. In eo dAyos omissum esse 
neque Elmeleius neque Duebnerus annotarunt. Si omissum sit, 
facillime ex conjectura suppleri potuit, quum tam ranifesta sit sen- 
tentia ut vix ab vero aberrari potuerit.] 

37. "Oed. Col. v. 71. pow A. R. Suid. v. karaprósev. uóio La. 
cum reliquis." (uoAeiv ex scholiastae annotatione petitum.] 

38. ' Ib. v. 1474. màs olofa; r$ & roiro cupfaAàv £yas A. R. 
Lb.Suidas. mós oloÓa; rà 8 cvyBaMw tyes La. F. unde B.T. V. 
Farn. Ven. más olea rovro; r$ 8 evufSaMo (eis; [De hoc vereu 
idem dicendum quod de Philoctetae versu 772. paullo ante dicebam. 
Antiqua scriptura haud dubie más oloóa ; r$ 5 cvuBaAov fe fuit, 
unde factum ut alii roiro post rj &, alii post ols6a insererent. Pot- 
erant. pari jure rj. 3? evuSaAv £yes vóbe ; scribere, vel, quod ego 
praetuli, r € avuBaAov £xeis, márep; Suidas utrum roiro in exem- 
plari suo repererit an ipse addiderit, incertum, quum in excerptis ex 
Sophocle verba poetae non raro mutaverit: unde factum ut multae 


PRAEFATIO. *xi 


apud eum lectiones reperiantur quae nullo unquam in codice Sopho- 
clis exstiterunt.] 

** Has vero lectiones omnes qui won ez libro aliquo hac in parte 
Laurentiano integriore repetitas, sed felici grammatici alicujus con-" 
jectura. inventas esse. aufumet, criticum. animo concipiat oportet in- 
tellegentissimum et longe diversum ab iis quos alias im tragicorum 
fabulas grassatos cognovimus. Sed ne hac quidem ezceptione uti lice- 
bit in loco. Antigonae, qui Creontis est cum Antigona agentis v. 483, 
Mi BBpis 9 érel Mpaxey ijBe Bevrépa. 

robrois émavyeiv xal Sedpaxviav yeAáv. 
Hujus enim postremi versus in Laur. prorsus nullum vestigium ez- 
stare Elmaleius et Wolfius consentientes testantur : quem tamen ver- 
sum som este a Sophocle scriptum meque adkwc quisquam credidit 
meque credet opimor im posterum." [Miro casu duo viri docti in 
eodem consentiunt errore. Falsum est enim versum alterum ab 
codice Laurentiano abesse, in quo praecedenti versui est praepo- 
situs: quem errorem librarius ipse correxit appositis literis B. a. 
quibus pariter usus est in Oed. Col. 119.1120. Notaveram Elms- 
lei errorem jam in Praefat. ad Aeschyli editionem Oxon. secundam, 
185r. p.xv. Non minus falsum est quod Lipsius, aliis praeeunti- 
bus, infra p. 15. Oed. Col. v. 1105. éAmifiv ife cópa Bacrácat 
re in margine codicis ab manu secunda scriptum esse perhibet. 
Nam scriptus est versus ab manu prima, etsi atramento alio.] 
** In alio quidem loco Oed. Reg. v. 800. 
xal oi, yóvai, ráAÉis é£epà.. rperMis 
6r Bv kekeióov 7503 ólomropàv méAas —. 

cum versus prior im Laur. manu recentissima saeculo quarto vel 
quinto decimo adscriptus sit, ut hinc certe in reliqua. exemplaria 
venire non potuerit, solus quod sciam Nauckius eum ut infimae aeta- 
tis additamentum abjiciendum esse censuit. Sed huic judicio wna 
Laur. auctoritas patrocinari videri poterit. Nam quod ille versum 
plane supervacaneum. esse dizit, id tantum abest ut ego comprobem, 
versum aptissime eo loco interpositum esse affrmem, quo Oedipus 
ad illud facinus narrandum pervenit, quod cum mazime sibi fatale 
esee jam ipse animo praesagit." [De hoc versu ego dixi in anno- 
tatione, simili usus exemplo Aeschyli, cujus in Sept. ad Th. post 
v. 194. grammaticus aliquis Byzantinus manifestum versus unius 
defectum verbis explevit ineptis per apographa propagatis, roairá 





*xii PRAEFATIO. 


rà» yovaii cvvraior fxos, pro quibus si aptam aliquam loco illi 
sententiam posuisset, qualem ego proposui, rorydp mpojeré màu 
Siréxes (ye, plerique certissimum hoc habituri essent documentum 
codicem Laurentianum non esse ceterorum qui supersunt. arche- 
typum. Nunc quum felici casu acciderit ut verba loco i 
sint illata, versum ab interpolatore fictum ease omnes 
dunt. Quidni igitur simile quid acciderit in loco Sophocleo, cujus 
supplementum xaí cot, yóva, rdÀyÓés é£epà. rpwrAis non tam ex- 
quisitum est quin ab grammatico quovis excogitari potuerit. Sopho- 
cles haud dubie sententiam posuerat quae versum integrum explebat, 
ita ut Oedipi narratio non ab sexto pede trimetri, sed versu integro 
inciperet, omisso rpurAjs, quo non opus erat, quum via illa satis 
significata esset verbis xeAeióov ríjade.] 

Apparet.ex his omnem hanc quaestionem ex eo pendere ut decer-- 
natur utrum vitiorum codicis Laurentiani correctiones quae in apo- 
graphis modo pluribus modo paucioribus, saepe uno tantum, re- 
pertae sunt cunctae correctoribus probabiliter tribui possint, an 
inter eas reperiantur quae correctorum veterum captum ita excedant 
ut ex antiquioribus codicibus, Laurentiano similibus, ductae videri 
debeant. Quae dubitatio non solis Sophocleis judicari potest ex- 
emplis, de quibus disceptatur, sed comparatis aliis aliorum cripto- 
rum, de quibus non disceptatur, exemplis est judicanda. Ex quo 
genere jam in Praefatione voluminis primi Athenaei codicem Mar- 
cianum—librum eadem aetate qua Laurentianus Aeschyli et Sopho- 
elis scriptum—memoravi : cujus vitiorum correctiones in apographis 
seculi quarti quintique decimi factas qui cum Sophocleis comparare 
volet, facile intelliget nihil in Sophocleis esse quod inferiorum tem- 
porum correctoribus probabiliter tribui nequeat, rectissimeque de 
hoc correctorum genere judicasse Elmsleium in annotatione ab me 
repetita in Praefat. vol.iii. p.ix. Ejusmodi autem correctorem etiam. 
codicem Parisinum A.(2712.)—quo potissimum uti solent contra- 
viae sententiae defensores— sive codicem ex quo Parisinus À. trans- 
scriptus eat, expertum esse Antigonae exemplo ostendi in Praefa- 
tione ad eam fabulam, ubi quod dixi codici illi simillimam esse edi- 
tionem Aldinam, videri tamen editorem Aldinum etiam alius generis 
exemplaria iinepexisse, id ad tres primas potissimum tragoedias per- 
tinet, Ajacem, Electram et Oedipum Regem, ut Lipsius quoque mo- 
muit. Nam in his fabulis editio Aldina saepius quam in reliquis ab. 
codice discrepat, servato versu integro Aj. 836. de 8 ópócas márra 











PRAEFATIO. *xiii 


rdv Bporois rán, quo caret codex Parisinus, et servatis passim vo- 
cabulis singulis quae pariter exciderunt in A., vel sublatis leviori- 
bus scripturae ejus vitiis: quod satis erit speciminibus ex Oedipo 
Rege quae infra posui ostendisse, etsi in his fortasse nonnulla sunt 
quae non libris scriptis, sed ut alia in aliis fabulis correctori Aldino 
tribuenda eunt, quem Marcum Musurum fuisse conjicere licet. 
Oed. Reg. 3. ierpíous Ald.) olerypíous A. 13. ui) o1] ob om. 
B4. s dmep] ócmep — 55. xparé] xparés — 70. épavroi] époü 
8]. 8íodoop'] Sórdip' (sic) 107. rivás] rivac, cum puncto rubro 
supra c, praeeunte codice Laurentiano : quo indicatur rwá, quod re- 
stitui. 132. abr] abr 151. áBverjs ita scriptum ut ádvorje 
potius esse videatur. Gl.jjM dépos &abiNonér. — 159. xexAopévo] 





xeópévos 165. Urep óprupévas wéXei]. omépdpvupévas móieis, 
Accentu super e priore et spiritu supero a m. recenti positis. — 181. 


Óavary$ópe] avaradépe —— 197.XAóMeva] AjBova —— 200. mp- 


dépes]mupdépar — a01.xpérr]xpár] — a4. fyuv]jpiv — 267. 
AaBBaxeig] AaBBáxco 275. Évveiey) £eiev (sic) 294. 5jj om. 
298. duméduke] védvees — 315 do] ye — 323. dro] ddr 
4og.AMAéyBn] MAéyyfa. — 49s. émibapo]ériápow — 500. dv- 
Apüv]dwipis — g16. Consentit in mpós v' cum gl. ri: quam opini- 
onem Triclinium quoque secutum esse in annotatione dixi. — 817. 


dé]hr — ga)om. — pa Aéyn]Aéya —— gar.olÜa B oi] 
ol oí ^ $37. éBowAeire] émiBovAeóme —— 538. yepicoqu] yvu- 
píoua (hoc accentu, qui indicio est librarium yvepícoqa scribere vo- 
luie) ^ 549.551. e roi] eir 61. y perpnÜciev] dvaperpy- 
6e 562. obros om. 571. oldá y] olas. [572. In var. 
lect. rác c' typothetae errore legitur pro rác.] 591. pxov] 


Jpx (e»am.recentore) ^ 6o uivom. —— 67]. Ícos] fous 
Gir. dpàs]iob dye n2. Consent in asi cum Ald, ed 


adscripto yp. aBéiy — 741. eye] aye — 763. 03 dviip] 5j drip 

838.r]rjs — S51. xderpémorro]kal rpémorro — 852. iil 
d»af révye. [Quod ego edidi có ye, Bothii conjectura est, de qua 
in annotatione moneri debebat. Sic Oedipus v. 572. dixerat, rácd" 
dpàs oix dy sor ele Aaiov adóopás. Vulgatum ró» ye frustra de- 
fendere videtur Blaydesius. Nam quum hoc potissimum agat Io- 
casta ut culpam ab Oedipo amoliatur, diserto illo có» uti dehekas., 


*üv PRAEFATIO. 
quod aptissime sequitur post va£.] ^ 855. vuoi xeivos] ver éxeiros 


866. oiparías]cipara (ac a m. pr.) —— 867. al&épa] al&ípa (oc a 
gloesatore) 875. pi "rixaipa] p" rixnpa 876. dwóropoy] 


"méruoy cum gldmogpáya ^ 896.ridd]rlse — 9a7. aib«] Be 
937.dexáXAos] dexádAo — 957. 0?0m. 968.08]08 ^ 970. 
Üarüvom. 986.xaes]xarós — 989.xalom. ^ — 1006. mpá- 
£aupir]mpáfan! ri — 1008. xaÀás] kaÀós — 1009. yepaui] yr- 
paid 1011. rapBóv] rapBá: 1021. óvouá(ero] óvapá(ero (sic) 
1033. rí rovr' dpxaiov] ví rdpxaior 1036. róyps om. ^— 1108. 
DuxonriáBay] Quxovibov, ut nunc ex Porsoni emendatione legitur, sed 





aab glosatoreinserto. — i1ir.mpéoBas]mpícBa — r130.H 
swvAAi£as] $ cwviAAafas, sed cum gl cwrvxóv —— 1160. obros 
om. ri6j.pjalerumom.  — 1231. dlv] Superscr. ai y a m. 
pr. — dag2 fbepe]jMe —— 1247. iker! habet ut Ald., sed cum 
gl. ópua, quod ad ier spectat, quod est in cod. laur. — 126]. 


dxa8 ó]ixero —— raga.) émaexe]olémenxe (sic) —— 1291. e 


om. 1306. roíay] roíav 1347- tcov) teas 1379. lepà] 
ipà, ut ego hic et similibus in locis scripsi, audaci facinore, de quo 
etiamnum reperiuntur qui inter se disceptent. 1380. & ye] & re 
1409. pij & üpàr] ui) pár 1429. és olkov éaxopi(ere] és olko». 
eloxopi(ere, sed éoxopí(ere a correctore. Antiqua scriptura éexopí- 
dere fuit, quam codex Laur. servavit et vitiosum és olkov confirmat. 
Nam hoc pro eis olxov ab librario aliquo propter éoxopi£ere positum 
est. Saepe sic errarunt librarii, quum nescirent eis veteres ante vo- 
cales, é; ante consonantes dixisse mirarenturque diversas formas 
juxta se positas ut hic eis olkov et éaxopidere. 1434- duoi] épol 
1455. püre i] nó ép! — 1464. dme] dco» — 1476. yàp eig] yàp 
du tap v edes] d o elyev ut Laur. 

In reliqua dissertationis parte Lipsius plura de aliis dixit apo- 
graphis, quae vel ex codice Laurentiano vel aliunde derivata esse 
putat, velut Laurentiano recentiore (Lb.), de quo dubitationes quas- 
dam movit ab me quoque perpensas quum librum illum ex ipeo 
Laurentiano vetere descriptum, etei non raro aliunde interpolatum 
esse dicerem: de quibus exemplaribus aliisque, quae editores non- 
dum excusserunt, ego plurima ipse addere possem, si operae pre- 
tium videretur diutius immorari inutilibus his quaestiunculis, ex 
quibus nihil unquam utilitatis ad Sophoclis tragoedias emendandas 


PRAEFATIO. *xv 


redundabit. Eet enim omnis haec quaestio de ratione quae codici 
Laurentiano veteri cum ceterie intercedit exemplaribus manuscriptis 
in Sophocle momenti multo minoris quam in Aeschylo. Nam in 
Aeschyli tragoediis quum multa ita sint deformata ut saepe ex litera- 
rum reliquiis vocabulisque mirum in modum corruptis vera eruenda 
scriptura sit, magni refert ut quis exploratum habeat codicem Lau- 
rentianum unicum esse scripturae antiquitus traditae fontem nihil- 
que tribuendum esse apographorum scripturis, in quibus minuta 
codicis archetypi vitia interdum correcta, multo plura vero ulterius 
sunt depravata veraeque ecripturae vestigia praeposteris obscurata 
conjecturis: quod haud dubie in Agamemnonis quoque parte fere 
dimidia factum est, in qua ablatis pluribus codicis Laurentiani foliis 
nunc sola apographorum, saepe inter se discrepantium, fide utimur 
valde incerta. Contra in Sophocle vix ullae istiusmodi reperiuntur 
corruptelae, omnisque de librorum manuscriptorum inter se ratione 
controversia ad minimorum vitiorum correctiones pertinet quas in 
Praefat. vol. i. p. vii.-xii.* ex apographis collegi: quae correctiones 
si omnes ex conjecturis profectae sint, non minus certae erunt ha- 
bendae quam si ex antiquioribus nescio quibus codicibus ductae 
sint. Itaque optandum est ne qui dubiam quae ipsis videatur codi- 
cum inter se rationem praetexentes futilem illam divers: i 
farraginem ex apographis olim collectam, quam ego abj 
producant, quod non minus inutile est quam quae priorum temporum 
editores peccarunt memorare et refutare, aut quas quisque editor 
lectiones vel probaverit vel rejecerit exponere, quasi editorum simi- 
lis ac veterum membranarum auctoritas sit. In quo genere quod 
ab me "systematically" servari silentium doctus amicus, Fr. Blaydes 
(Preface to Sophocles, vol. i. p. xxv.) nuper dixit, si eadem constantia 
secutus esset, non solum quae ipse docte et acute annotavit clarius 
apparitura, sed etiam majorem ab lectoribus gratiam initurum eum 
fuisse puto quam exponendis vanis multorum opinionibus, quae ni- 
hil prorsus conferunt ad Sophoclis tragoedias intelligendas. Sic, ut 











* Addenda nonnulla ad huno in- vili.p.a07.  1b.837. ''Post 837. 
dicem dedi vol.viii. p. 209. Qui- lectum (Gea» xal fera 6avoisar 
bus nunc haec accedant, II. Oed. om." post 'om." excidit "apogr. 
Col. 786. &raros] &vairos. III. Paris.2712." De quo dixi vol. iii. 
Antig. dele (p. x.) 467. dvexéumy] p.vi. 1197. Éepos] áxpw» — De- 
mlexóuww. Nam hwexépgzw füctum — lendum '*1336. 4pé pir] uiv om." 
ab interpolatore est, ut ostendi vol. 'V. Electra, 516. evpéeg| ret 











*xvi PRAEFATIO. 


exemplo utar, in Oed. R.v. 640. ópaue, Sevá p' OlB(rovs ó aàs mróois | 
Ópáca: Oixatot Ovoiy dmroxpívas kaxoiy, | f) yrs drca marpidos, f) xrei- 
yat AaBóv, Blaydesius optime perspexit, sublato glossemate d»okpíras, 
usitatum hujusmodi in locis adjectivum esse restituendum, ut pri- 
dem ab me factum erat in Praefat. ad Lucianum vol. ii. p. xviii., 
0paca: Óikaioi, Óárepov Üvoiv kaxoiy, emendatione certissima, de qua 
ego in annotatione brevi vol. i. p. 68. dixeram quae scire lectorum 
intererat ; Blaydesius vero vol. i. p. 93. triplo Jongiore annotatione 
opus habuit, ut omnes priorum criticorum opiniones exponeret et 
refutaret: cujusmodi annotationibus scribendis editores, legendis le- 
ctores tempus perdunt quod in tanto antiquarum literarum ambitu, 
qui philologis est emetiendus, multo rectius rebus utilibus discendie 
impenditur. 


(VITA SOPHOCLIS 


VITA SOPHOCLIS. 


DE vita et scriptis trium principum tragicorum, Aeschyli, Sopho- 
clis et Euripidis, quae antiquiores rei scenicae et historiae Graeco- 
rum literaria scriptores llbris non paucis* exposuerunt mature 
neglecta omnia perierunt, quum languescentibus per medii aevi tem- 
pora harum literarum studiis vix ulli reperirentur lectores qui am- 
pliores appeterent doctrinae copias, sed plerisque breviora quae 
grammatici ex antiquorum scriptorum libris composuissent ex- 
cerpta sufficerent, Ex quo genere sunt quae per trium tragicorum 
codices propagata accepimus excerpta, Bíos AlgyUAov, XoiosAéovs, 
Eüpiídov inscripta, admodum brevia de Aeschylo, copiosiora de So- 
phocle^ et Euripide. Quae commentationes etiam si non tales 








zu. Sulzer's allgemeiner Theorie der 
sehnen Künste, Lei Leipzig, ro5: )vil 
4. p. 86-147. Ferd. 

vita epocha poda, prwpicd 
Adolphus ius  (Sophokles. 
Sein Leben «nd Wirken. Frankfurt 
a. M. 1842.) C. F. Hermannus in 
censura libri Schoelliani in Anna- 
libus Berolinensibus (JaArbücher 


* Horum librorum, quatenus eos 
ex grammaticorum scriptis novi- 
mus, indicem composuit Welckerus 
in opere egregio deTragoediisGrae- 
cis (De Griechischen Tragüdien mit 
Rücksicht auf den epüchen Cyclus 
geordnet. von F. G. Welcker, Bonn, 
1839-41. 3 voll.) vol. t. p. 92 seqq. 
Inter recentiores de vita Sophoclis 





scriptores, post immemorabil für vismschafiliche Eri 
Meursii aliorumque conatus, primo vol. 1. p. 544-5 
loco nominandus est G. E. Lessin- hardyus in 


gius, qui vitae Sophoclis ab se scri- 
ptae folia septem (p. 1-112.) typis 
3. 1760. impressa moriens a. 1781. 
reliquerat, quibus proxima (p. 113 
168.) ex schedis Loesingii comy 
ta addidit. ,totiu 
iJ. 


Graecae, vol. 4. 2. p. 287. 
348. &.A. Mops: 





quam editioni suae raetkit [^ 
1858.) p. vii-xlii. 

5 Vitam Sophoclis ex codicibus 
emendatam 








ium de vita et scriptis So- 


pios dimeruerunt F. Jacobeius 
in Bapplementis Bulseri (VaeMirdge 


in. Bophoclen: Tolomii, ai Shen p. XJ 
1-8. Didymo sdacie^ Yr. 


&2 


iv 


VITA SOPHOCLIS. 


ommi ex parte ad nos pervenerint quales earum auctores relique- 
rant, tamen, ut ex Sophoclis potissimum Vita manifestum fit, in qua 
scriptores veteres pluresc memorantur, ea aetate sunt compositae 
qua satis ampla antiquiorum fontium copia superesset: ut non 
dubitandum videatur quin ab grammaticis Alexandrinis sint pro- 
fectae, postmodum ab aliis aliter conformatae et compendifactae, ut 


diversa quae supersunt Vitae Euripidis exemplaria ostendunt. 


Cui 


sententiae non obstat quod falsa et commentitia non pauca conti- 
nent omninoque ea sunt levitate et credulitate scriptae quae per 
omnem Graecorum veterum Bioypadíay latissime est diffusa, De 
quo vitio quae nuper scripsi quum de vita Demosthenis agerem d, 


terus et inter hujus opuscula rece- 
pit cum Prolegomenis et annota- 
tionibus Coloniae edita a. 1845. 

c Aristoxenus Tarentinus, Hie- 
ronymus Rhodius, Neanthes Cyzi- 
cenus, Ister Cyrenaeus, Aristopha- 
nes Byzantius, Carystius Pergame- 
nus (cujus librum rep 8ilasxaAuar 
memorat Athenaeus 6. p. 235 e.), 
Satyrus peripateticus: quorum de 
aetate et scriptis dixerunt Ritterus 
in Prolegomenis ad Didymi opus- 
cula p. 46-54. et Clintonus in In- 
dice auctorum Graecorum qui ter- 
tio Fastorum Hellenicorum volu- 
mini est adjectus. Horum anti- 
quissimus est Aristoxenus, Aristo- 
telis discipulus: reliqui inter an- 
mos ante aeram Christianam vix- 
erunt 250—160. sive olympiades 
131—155. Minimam fidem me- 
rentur Hieronymus Rhodius i Sa- 
t ripateticus, ut manifesti 
strum de Socrate mendaciis docuit 
Luzacius in Lectionibus Atticis, 
quibus similia sunt plura de So- 
phocle commenta, quae suie locis 
notabimus. lonis Chii "Exibmulaus, 
ex quo libro nonnulla de Sophocle 
attulit Athenaeus, non videtur usus. 
aee excerptorum de vita Sophoclis. 
auctor, quantum ex silentio ejus 
soli potest. 

à 1n Chronologia Demosthenica 
p. lxvi. ** De vita et soriptis De- 
inosthenis quae vel ab veteribus 
tradita accepimus vel ex ipsius ora- 














tionibus colligi possunt — breviter 
pertractabimus secundum tempo- 
rum ordinem disposita exclusisque, 
quas cum rerum fide dignarum me- 
1noria permisceri incommodum est, 
narrationibus fabulosis, quales de 
Demosthene, ut de aliis oratoribus, 
philosophis et poetis, plurimas ex- 
cogitarunt vel ab aliia excogitatas 
propsgarunt biographi Graeci ve- 
teres, mendacissimum genus homi- 
num, qui historiam Graecorum li- 
terariam commentis suis tam ma- 
ture contaminarunt ut jam Plu- 
tarchi aetate, quamvis amplo om- 
nis generis subeidiorum quibus nos 
hodie caremus apparatu instructi, 
vera ab falsis discernere difficile 
fuerit. Nam quum plurimos esae 
nossent qui de clarorum hominum 
vita omnia minima enarrari cupe- 
rent, quod genus scribendi hodie 

multis expeti videmus, 
ti lectorum, qui quid lectu 
jucundum esset multo magis quam 
quid rerum veritati accommoda- 
tum quaererent, certatim satisfa- 
cere studuerunt inventis plurimis 
quae vel per se parum credibilia 
essent vel inter se ipea pugnarent 
vel contra manifestas temporum 
rationes pecosrent. Cujusmodi fa- 
bellis qui ita succurrere student ut. 
vel additis vel detractis vel muta- 
tis nonnullis veri quandam spe- 
ciem iis concilient, vereor ne ope- 


ram plerumque perdant nihilque 








VITA SOPHOCLIS. v 


eadem omnia de tragicorum biographis Graecis dicenda sunt. Qui 
poetae quum omni tempore lectores et admiratores plurimos habu- 
erint, etiam fabulatorum veterum studia majorem in modum viden- 
fur excitasse quam alii quorum obscurior memoria erat. Hinc 
factum ut quae de trium tragicorum vita comperta essent magna 
omnis generis inventorum varietete augerentur et exornarentur, in- 
ter quae non pauca sunt quae vix intelligas quomodo ulli unquam 
homini in mentem venire potuerint. Sic quum consuetum fabu- 
latoribus esset cavere ne viri in literis clari senio aut morbo, ut 
vulgus hominum, absumti esse viderentur, inter exquisita mortis 
genera, quibus Sophoclem, ut Aeschylum et Euripidem, affecerunt, 
hoc quoque fuit, ab Satyro proditum, Sopboclem riy 'Avrryór» dva- 
quróoxovra. xal dumeaóvra. mrepl rà véÀy] vojuar: papá xal uéav» fj 
Vrocrcyniy mpós dvémavaw pi) tyovri, dyay droreivavra riy dxoviw aiv 
rjj dari) kal rj» Vrvyiy déxivai, quasi in extrema illius tragoediae parte 
sesquipedali nescio qua periodo usus sit poeta, quae ne ab ipso qui- 
dem qui scripsisset, nedum ab aliis, sine pulmonum detrimento reci- 
tari potuerit, licet Athenienses veteres plurima quotidie legerent 
nullis distincta péca:s et ómoarrypaís. Ceterum pari jure Triptole- 
mum aut Trachinias aut aliam quamcunque tragoediam nominare 
potuissent, sed praetulerunt Antigonam, quia aequum videbatur 
non obscuriorem aliquam tragoediam, sed fabulam prae ceteris cele- 
bratam mortis caussam poetae exstitisse. Similiter laudatissima 
Oedipodis Colonei tragoedia abusus est qui fabulam excogitavit de 
qpadi mapavoías, qua Sophocles ab filiis vel, ut aliis placuit, ab uno 
lophonte flio, petitus sit, sed quam depulerit recitato carmine ex 
Oedipo Coloneo: de quo infra suo loco plura dicentur. Nec raro 
contra temporum rationes turpiter peccarunt istiusmodi fabularum 
inventores, quorum errorum exempla suis locis memorabimus. 
Vident lectores qualibus cum hominibus agendum sit vitam So- 
phoclis scripturo. Quamobrem nos quae explorata testium fide 
certo aut probabiliter dici posse videantur ab commentitiis, quan- 
tum fieri poterit, segregabimus. Medium inter utrumque genus 
locum tenent historiolae non paucae a biographis aliisque scriptori- 
bus traditae, quae quum nec veritatis nec fraudis certas notas ge- 
rant, incertum relinquendum est quae verae, quae ex veris detortae, 





aliud consequantur quam ut mar. fraudem facere possint, frmam in 
rationibus quae, quales ab veteri. duant fallacem, quae etiam dooti- 
bus traditae sunt, peritiori nemini oribus lectoribus impouere vest." 





vi VITA SOPHOCLIS. 


quae ex nihilo fictae sint, quenadmodum hodie quoque de viris in 
literis vel re publica claris omniumque ore celebratis multa narrari 
solent quorum explorari veritas saepe ne viventibus quidem illis 
potest, nedum multis post mortem eorum annis. Huc accedit quod 
commentarii de clarorum inter Graecos veteres virorum vitis pleni 
et accurati vix ulli ab aequalibus auctoribus * perscripti fuerunt, sed 
proximis demum post illos seculis ab historiarum scriptoribus et 
philologis Alexandrinis et Pergamenis componi coeperunt, qui vel 
ex monumentis publicis, qualia fuerunt 9idaexaX(a: fabularum sce- 
nicarum, vel ex quorumvis scriptorum narrationibus suorum libro- 
rum materiam colligerent et ad conjecturas confugerent ubi certa 
deessent testimonia: cujusmodi est quod annos scriptorum natales, 
quorum memoria saepe obscura erat, interdum ratiocinatione inda- 
gare studuerunt, quam quum alii aliter instituerent, saepe de annis 
inter se dissenserunt, quod in quaestione de Sophoclis quoque anno 
natali accidisse statim videbimus. 

Sophoclem archonte Philippo, qui eponymus fuit olymp. 71, 2. 
(A. C. 495) natum esse disertis verbis dixit biographus p. r, 14. ed. 
Oxon. yevvgÓrva: 9 abróv acw ég0ounkoor5 mpóro oAvpsridBi xarà 
rà Oevrepov &roc érl dpxyovros ' AÓnyga diu Grrov.. v 0. Alo xUÀov veo- 
repos &rn Oexaemrà (libri plerique émrà vel (, omisso numero dena- 
rio), Eüpuridov 8e sraAaiórepos eixogt récocapa. Quorum postrema de 
Aeschylo et Euripide, si cum iis comparentur quae de utriusque 
poetae annis natalibus aliunde comperta habemus—nam Aeschylus 
olymp. 63, 4., Euripides olymp. 75, 1. natus fuit—non conveniunt 
anno quem grammaticus dixit natali Sophoclis. Quam perversita- 
tem Boeckhius in libro de tragicis Graecis p. 49. ita sustulit ut de- 
nariis numeris transpositis corrigeret, AlaxyvAov ner weórepos Tm 
eixogiv. érrà, E/puridov 0€ maXaiórepos Óexarécgapa : qui numeri 
conjuncti annorum quadraginta et unius intervallum efficiunt ab 
olymp. 64, 4. usque ad olymp. 75, 1. neque impediunt quominus 
Sophocles olymp. 71, 2. natus credatur, etsi de Aeschylo, quem 
olymp. 65, 4. natum esse aliunde satis constare videtur, grammati- 
cus, quum annum natalem significaret olymp. 64, 4., in eodem ver- 
satus est errore quo biographus Aeschyli, qui Aeschylum quum 


* Ionis Chii, poetae ici So- es videtur ratione scriptus fuisse 
phocli aequalis, "ExiByui&v liber, ex qua hodierni quoque itinerum sori- 
quo grammatici nonnulla excerp- ptores non raro narrationes suas 
serunt jocularia magis quum seria, exornare solent. 


VITA SOPHOCLIS. vi 


moreretur—quod olymp. 81, t. evenisse novimus—annum aetatis 
egisse annotavit sexagesimum quintum, ex quo, si incorruptus sit 
numerus, sequitur natum fuisse olymp. 64, 4. qui numerus in Ae- 
schyli codice Mediceo in rj» reevapaxoariy Avpsida corruptus est, 
quod rj» reráprr xai é£xrocriy dAvusuába scribendum erit. Nam 
pírgy xai é£nxocriy si scribatur cum Casaubono, alter ille numerus 
de anno aetatis sexagesimo quinto falsus erit et in sexagesimum 
nonum mutandus, nisi biographum falsam de anno mortis non 
mominsto opinionem secutum esse fingere velis. Aliam viam in- 
greesus est Musgravius, qui in verbis biographi numeros sic voluit 
transponi, 3» & AleyóAov piv veórepos $rz xl, EüpiriBov 84 waAai- 
órepos (^. Euripidem enim natum esse constat olymp. 75, 1. So- 
phoclem olymp. 70, 4. natum esse ex marmore Pario colligitur, ip- 
ter olymp. vero 64, 4. et 70, 4. anni intersunt 24, inter 70, 4. autem 
et 75,1.annir7. Ex quo sequeretur quod idem grammaticus So- 
phoclem natum perhibet olymp. 71, 2. archonte Philippo, ex alio 
esse fonte ductum quam alteram illam de Aeschyli et Euripidis ae- 
tate notationem. Nam ab olymp. 71, 2. si quis annos illos nume- 
rare velit, Aeschylus natus erit olymp. 65, 2., Euripides olymp. 75, 3- 
quorum numerorum nullum usquam alibi vestigium deprebenditur. 
Atque haec quidem horum numerorum ratio esse debebit, si recte 
correxit Musgravius, de quo dubitare licet, quum praecedentia de 
Philippo archonte verba repugnent, quae non repugnant, si Boeckhii 
praeferatur conjectura Aley/Aov—x(', Ejpwribov—Y. Verum de 
his quaestionibus utut judicetur, non labefactatur biographi So- 
phoclei notatio de Sophoclis anno natali olymp. 71, 2. nec dubi- 
tandum quin numeri annorum quos biographus infra posuit ubi de 
praetura Sophoclis agit, sed quos librarii absurdum in modum cor- 
ruperunt, ita sint corrigendi ut grammaticus illo quoque loco non 
secum ipse pugnare, sed confirmare potius videatur quod antea 
posuerat, Sophoclem archonte natum esse Philippo, cujus nominis 
certior fides est quam numerorum, qui ubique erroribus librariorum 
obnoxii sunt, vel conjecturarum quae ex anno aetatis capiuntur 
quem Sophocles attigisse creditus est, de quo alii alia tradiderunt. 
Diodorus Siculus! qui Sophoclem archonte Callia nonagenarium 
obisse narrat, si accurate locutus est, Sophoclem natum esse credi- 


113, 108. sepl Bi riv abriv xpó- Bw, irn Biósas. dvevhkovra, víxas. 
»o» (i. e. arohonte CHI) en drüsirtes V xur Uxrwxaldexa. 
XoqoxAis XoglAXov, womris rpeye- 





viii VITA SOPHOCLIS. 


dit archonte Hipparcho, qui proximus ante Philippum archon fuit 
olymp. 71, 1. Nam Callias nonagesimus post Hipparchum archon 
est, nisi quis eundem etiam nonagesimum post Philippum ab Dio- 
doro numerari potuisse credat, ipso annumerato Philippo, quod 
Kustero in annotatione ad Suidam s. v. ZojoxA5s et Clintono pla- 
cuit in Fastis Hellen. vol. 2. p. 23. ne Diodorus a biographo So- 
phoclis dissentire videretur. Quanquam neutra ratio satis certa est, 
quum Diodorus nonaginta annorum numerum ut rotundum posu- 
isse eandemque de anno Sophoclis natali sententiam secutus esse 
possit quam chronographus marmoris Parii, qui de anno quidem 
Calliae cum Diodoro consentit, sed de aetate Sophoclis dissentit, 
quem annos nonaginta et unum vixisse ait £, ex quo sequitur natum 
eum fuisse proximo ante Hipparchum archontem anno, cujus ar- 
chontem eponymum non novimus, i. e. olymp. 70, 4. Cui rationi 
alia quoque de Sophocle notatio chronographi Parii convenit lin. 72. 
d$ ob ZodokArns ó ZoQiAAov ó ex KoXAovoU évixgoe rpayoOia érüv àv 
x) —üpxovros ' AÓnvgas "Avrievos. Nam Apsephion archon fuit 
olymp. 77, 3. i. e. vigesimo octavo post olymp. 70, 4. anno. Áppa- 
ret ex his inter tres annos, olymp. 70, 4. 71, 1. 71, 2., eligendi pot- 
estatem datam esse, nec posse hanc quaestionem ita ad liquidum 
perduci ut nihil prorsus dubitationis relinquatur. Illud vero non 
dubium est, inferiores quosdam scriptores, quorum locos infra me- 
morabimus ubi de morte Sophoclis dicetur, quum Sophoclem an- 
num aetatis nonagesimum quintum vel attigisse vel superasse adeo 
dicerent, non minus errasse quam Suidam s. v. ZofoxAjs, qui natum 
eum esse finxit olympiade septuagesima tertia, septemdecim ante 
Socratem annis, rexÓcis xarà rv oy óXvprridÜa, óc mpeoBvrepos eivai 
Zexpdrovs érp i(', cujus erroris originem Naberus p. 34. recte eo 
explicat quod grammaticus aliquis vel memoriae vel calami lapsu 
Socratem pro Euripide nominaverat: unde factum est ut, quum 
Socratem olymp. 77, 4. natum esse sciret, Sophoclem olympiadi 73. 
(anno tertio) adscriberet. Epigrammatis cujusdam ab Sophocle anno 
aetatis quinquagesimo quinto scripti nullum in quaestione de anno 
natali usum esse ex iis apparebit quae de Sophoclis cum Herodoto 
consuetudine infra dicemus. : 

De parentibus Sophoclis, quum matris nomen ab nemine prodi- 
tum sit, tantum scimus, patrem ei fuisse Sophillum, cujus nomen 


&£ In Boeckhii Corp. Inscr. vol. somrhs Buócas Érm 7o' éreAebrgoer 
2. p. 302, 78. à$' ob Xo$oxAds Ó xal KUpos dvéBm Éry pu. 


VITA SOPHOCLIS. ix 


*Zoj(iov scriptum est apud biographum in ipso Vitae initio, cui 
XojAov restitui, ut est in marmore Pario p. 297, 72. metrumque 
postulat in versu Simmiae Anthol. Palat. 7, 21. 

róv c« xopois péXmrovra ZojorAa maitia ZoiANov. 
Duplicatum A testantur Arcadius p. 54; 14. et Theognostus Canon. 
in Cremeri Anecd. Oxon. vol. 2. p. 62, 17. servaruntque codices 
Aeliani N. A. 7, 39. ravra uiv ó roi XojüAov. Clem. Al. Protr. 
P. 63, 5. à ro SoiAAov ZodoxMjs, et in iambia Tzetzae post Histo- 
riarum libros v. 350. Contra Zo$iiov in Histor. 6, 655. et in O«o- 
dXiov corruptum in libris Diodori13, 103. Nomen est ab godós 
derivatum nihilque commune habet cum simili 2ó$uos, cujus fre- 
quentia in inscriptionibus et alibi sunt exempla, collecta in Thesauro 
vol7.p.1747. Nam id ab cás est formatum, ut alia non pauca?. 
Sophillus autem quis fuerit et quo vitae genere usus ex Aristoxeno, 
qui proximo post Sophoclem seculó vixit, et Ietro rettulit biographus 
primis opusculi sui verbis, Zo$orAjs rà piv yévos j» 'Aónvaios, vió. 
M ZojOAov, às. cire, às 'Apurrófevós droi, réxrov fj xaAeis d», 
obre, os "Iavpos!, payaiporoihs ri» épyaaíav, ruxàv 8 éxéxryro Boóhovs. 
XaAéas d) ríxrovas* ob yàp elxbs ràv éx oU rowirov yeviputvov avpa- 
mylas d£usÉvas aiv Hepuckei xal GovrvliBy, vois mpárois rijs móeus, 
dXX obl! ày bó ry kopuxüv übkros déeibr àv o036 OpurroxMovs 
édrecynuévov. | Plinius, qui H. N. 37, 2, r. Sophoclem principe loco 
natum dixit, qualem dicere voluerit non liquet. Virum non inopem 
fuisse infra significat biographus ubi Sophoclem saiBev&jjva: dicit 
d» eimopíg. Duo vero quibus biographus contra Aristoxenum et 
Istrum utitur argumenta valde infirma sunt. Nam nec si opifex 
fuit Sophillus, hoc ullo modo impedire poterat quominus Sophocles 
filius, magnam adeptus nominis claritatem, praetor eligeretur aliisve 
muneribus publicié fungeretur, etiamsi istiusmodi munera plerum- 
que in viros nobili genere natos et opulentos conferri solerent k, nec 
poetae comici, qui Euripidem exagitarunt, si Sophocli pariter ut 





^ 2091AO3, quod ex inscriptione 
Attica in Bulletténo A rcheol. n. 1855. 
p. xvii. affertur incertum eat utrum. 
Xo90Aov nomen sit simplici labda. 
scriptum an pro 2ne1AO2 posi- 
tum. 
! Aristoxenum et Istrum infra 
que memorat biographus, haud 
lubie Aristoxeni intelligens opus 


wepb Tpeyplowouiw, cujus librum 
primum citat Ammonius s. v. jóe- 
6a: p. 123., Tatri autem. MeAoroc- 
obs, cujus libri notitiam uni debe- 
mus Suidae s. v. $püvir. 








k Vid. Xenoph. De re publ. A- 
then.:,3. Eupolin in Afjaw frag- 
mento apnd Btobaeum Florileg. 
4 9. 


25 


opum 





Tent, sed, quad b; «rapli n 
mÓ0i ohovs. valeas ij ripa. 
mosthenis. pater avais d 
fuisse dicuntur, licet v ips 
Usi sint payaipomoroj, et aD ooi 
uod biographus verbis supr 
dicit, paullo POSt accuratius def 
"A8praios, Biuoy i Kolovijfey, d 
A is vol. 3. p. 485. 3o. 

P- 598 c., Chronographug marmo 
*üpra apposuimus, Scriptor Argu 
*. V. Yofonós, Cicero De finibus ; 












sit ut lem Phliunte oriundur 
Iter, cojus errorem biographus eo 
Phlisii t2. Sed go 


VITA SOPHOCLIS. xi 


quoque genere levissimis quibusque conjecturis indulgere; cujus- 
modi est quod Aristophanem comicum alii Rhodium, alii Lindium, 
alii Aeginetam, alii Naucratiam adeo ex Aegypto oriundum fece- 
runt. 

De institutione Sophoclis juvenili et literarum artiumque studiis 
quum infra simus dicturi ubi de tragoediis Sophoclis agemus, hoc 
loco reliqua persequamur quae de vita Sophoclis quum private tum 
pulllica usque ad mortem ejus ab veteribus scriptoribus tradita ac- 
cepimus. 

Ad res domesticas quod attinet, Sophoclem Nicostratae legitimo 
connubio junctum fuisse biographus ti it p. 4,8. &yov éx uy Ni- 
xoarpárgs lojàvra, ée 8i GeapíBos Zuvuvías' Apiavava, rv piy £k roí- 
rov yeópevor aida Xojoxhéa rolvoua Aéov frepyev. et Suidas, ubi 
de lopbonte, Sophoclis filio, agit : "lod, 'Afnvaios, viàr ZojoxMovs 
roi rpayuo? yvíjrios dm Nukoorpárgs" yéyove 8 abré) xai vóóos vids 
"Aplarav ámà Ocopílos Zuvovías?. tacet vero nomen in iis quae de 
Sophocle tradidit (s. v. Zo$oxAjs): maidas 8 obs £ayev obroc, 'Iodár, 
AeuaÓérqs, 'Apisrav, Eréjavos, Mevexheibys. — Apparet ex his legiti 
mum ei filium ise Iophontem, illegitimum Aristonem. Reliqui 
tres utrum ex Nicostrata an Theoride nati fuerint non liquet. Quar- 
tus quidam ex neutra natus fuit, sed Callistrati grammatici ingenio 
originem debet, ab scholiasta Aristoph. Ran. 803. (791.) memorati, 
ubi ad verba poetae, yv» 8' épeAAev (ZoQoxMjs), ós é$x KAabnuibys, 
&deBpos xaBeBeiaÜa,, annotatum est, KaMMorparos rt laws Xodo- 
Move viàs obros. "AsoAMóvios 84 óri XojoxMovs bmoxprríjs. roUro 
Ni móbev, xépanóe.. aBáXes 8 kal KAeibnpibny ác kaxófevor. 

Non magis scimus quo tempore Sophocles Nicostratam in matri- 
monium duxerit. Aetate tamen non admodum provecta hoc factum 
esse ex aetate Iophontis et Aristonis quodammodo computari pot- 
est. Nam Iophontem olymp. 87, 4. (A. C. 428.) secundum in cer- 
tamine scenico locum obtinuisse novimus ex fragmento didasca- 
lico quod ii in Argumento Hippolyti Euripidis legitur. Quo tem- 
pore si triginta minimum annos natus fuit lophon—fuit antem haud 
dubie plures—sequitur olympiade octogesima media natum fuisse, 


daxovri avrbv obe "AOnraiar, àÀAà 71. ab me edito vol. a. p. 19, 8. 
*Iudaior elvai el BÀ. xal rb àvéxaBev. Nerrirnr uarie eet) e 
» &AAÀ Abr Ievpov wap! Bi bri xal 'Aplorur ToU Jodow) 
eibe irépy roro fori elpeiv, véfos vibs éveyóves fx vos. pros 

9 Eadem fere leguntur in scho- Xutwwrías. 
lio codicis Veneti Aristoph. Ran. 























xii VITA SOPHOCLIS. 


quo tempore Sophocles quadragesimum quintum aetatis annum 
agebat. Porro quum Sophoclis ex Aristone nepos avi Oedipum 
Coloneum olymp. 94, 3. in scenam produxerit P, facile est compu- 
tare Sophoclem vix quinquagesimum aetatis annum ingressum fu- 
isse quum ei Aristo ex Theoride nasceretur. Nicostrata autem quum 
ab nemine praeter biographum, scholiastam Aristophanis et Suidam 
paucis quae supra attulimus verbis memorata sit, incertum manet 
utrum Sophoclis cum Theoride amores vivente illa, an, quod hone- 
stius est credere, mortua coeperint: de quo nihil prodiderunt qui 
"Theoridis mentionem fecerunt, inter quos copiosior ceteris est Athe- 
naeus 13. p. 592 a. ZojorAtjc à rpaypbwrods jig yipuv Bv jjpdrón 
Ocupídor ví éralpas. ixereiuv ol» rjv' Adpobirn» noi 

KXGÉ( uev eUxopévov, xovporpéde: 8r M ywaixa 

ríyde véuv ply dvalvycaBat jkórnra xal eii, 

$ 9 émereprénBu moMuorporádown yépovai, 

dy laxis piv dmipBNvrrat, Óupàs 8 pevowü. 
raíra uév dai dx vüv «ls "Ounpov dvajepopévav'. rijs 8 Ocupibos 
prporeóe: Myuy fy ron vacía obrus 

4D yàp ij Geupís. 

dri 8i Duopais v ro Blov, ác drj "Hyijravipos, "Apxirm Tryá- 
joe. rj» íéraípay xal roi Bíov kypovópov karéerev. óre 8 ynpauj 
vri và Xodociet avi» 1j Apximm) à mpórepos aivijs épaaris Zpipi- 
vns éporópevos vmó rwos ri mpárre' Apyimm, xapiérros 6$ ' Gomep 
al yAaixes él rádow káÓgrai." Priora illa de Theoride una cum 
versibus pseudo- Homericia non improbabile est ex Hieronymi Rho- 
dii, suspectae fidei scriptoris, vmouvipac:w laropwois excerpta esse, 
cui similis debetur de versibus quibusdam ab Sophocle in Euripi- 
dem factis narratio, quam ex Athenaeo 13. p. 604 f. infra afferemus 
"ubi de Sophoclis cum Euripide consuetudine dicemus. Versum au- 
tem "ü yàp jj G«opís" in tragoedia aliqua Sophoclea lectum. 
fuisse quod verba £v ron craciuap significare videantur, prorsus in- 
credibile eat, etiam si quis fingere velit &eup/&os vocabulum eo in 


P Vide Argumentum Oedipi Co- buit 4 XogorAéovr üifoos) rpayvlar 
lonei. Suis ipsius tragoediüs de- Jiézxew fptaro kal ríxas Éaxe Bvo- 
certare Sophocles, Sophoclis nepos,  xaíBexa. 

coepit olymp. 95, 4, ut testatur ^ 4 Leguntur hi versus levi cum. 
Diodorus 14, 53. é» Sé rai "Aófvwis diversitate scripturae in Herodoti 
(archonte Buniade) XegoxMis  3e- quae fertur Vita Homeri c. 3o. p. 
orMovs (scriptit aut scribere de- 757. ed. Wesseling. 


VITA SOPHOCLIS. xiii 


loco non nomen proprium Theoridis Sicyoniae, sed appellativum 
fuisse, quasi Sophocles verborum ambiguitate risui spectatorum, 
qui amores ejus cum Theoride nossent, ipse ae exponere voluerit. 
Itaque non dubitandum quin narratio illa errori debeatur, etsi hodie 
inexpliesbili, de quo nihil prodest incertis indulgere conjecturit 
cujusmodi est quod verba ex comici alicujus fabula surnta esse con- 
jecerunt, qui Sophoclis amores perstrinxerit, aut ex carmine aliquo 
in Theoridem, quam versibus celebratam esse ab Sophocle ex Herme- 
sianactis elegis videtur colligi posse, apud Athenaeum 13. p. 598 c. 

"ArBis 9 ola péunma roAvrpíjeya KoAerór 
AMelrovo' év rpaywais je xoporraaíaie 

Báxxov xal ràv (por! éyépaipe Genpilos oloóa, 
aívyopov «jv Bubrov Zeis &rope» 2odorheiT, 

- Biographi, scholiastae Aristophanis et Suidae verba, ex quibus nibil 
amplius discitur quam natum ex Theoride fuisse Aristonem, supra 
appoeuimus. Theoris ipsa quam aetatem attigerit et utrum Sopho- 
cli superstes fuerit an prior ex vita discesserit nescimus. Ex verbis 
Hegesandri supra allatis hoc unum intelligitur, Sophoclem circa 
extrema vitae tempora (mi Bvspais rov Bíov) Archippa quadam 
usum esse amica: quod verum ease potest, etsi cum manifesto nar- 
ratum errore Hegesandri sive quem ie secutus est auctoris, Archip- 
pam heredem bonorum Sophoclis factam esse. Ceterum omnes 
hae narrationes de Theoride, cujus amorem in mediam poetae aeta- 
tem incidisse supra ostendimus, et de Archipps, quae Sophocli 
grandaevo et Theoridis, ut conjicere licet, praesidio destituto for- 
tasse famulae potius quem éraípas loco fuit, non pugnant cum iis 
quae Sophoclem aetate provectiorem de amore dixisse Plato rettulit 
Rep. 1. p. 329 b. xal Sj xal Zooré mori r$ wourj mapeyeéugy 
dperopésp vró rwos, Ilàs, (dj, & Zoiéches, Ges mpós rádpoBiu ; 
fri olás 1 el yuvaui. cvyyiyvenÓai ; Kai 8s, Eiipe, (y, b dvüpenre" 
depuvaírara. pévros abró dméivyor, Gewep Avrrüvrá wa. kal dypuor 
Beomórgy dmodwyóv*. 

A puerorum quoque amore, pervagato inter Graecos veteres op- 
probrio, non alienum fuisse Sophoclem duobus exemplis ostendit 
T Prior huj i . 2. p. 237. i Floril. 
Eris pertum piscis fepe 
pli caussa cvropor fr Biérov. p.673. ed. Reisk. Cicero De se- 


* Repetiverunt hoc dictum A- neci.c.14. Valerius Maxim. 4, 3, 
then. 10. p. $10 b. Clemens Alex. 2. Ammianus Marcell. 25, 4,1. 








xiv VITA SOPHOCLIS. 


Athenaeus 13. p. 603 e. et 604 d. quorum prius de puero olvoyóe 
copiosa narratione est persecutus ex Ionis Chii, qui aequalis Sophocli 
poeta fuit, 'Erióguíaue sumtum, alterum aliquanto turpius ex Hiero- 
nymi Rhodii iaropwois ómouyrpacw de puero quo etiam Euripides 
abusus erat: duvopeipat 86 » ó ZoioxAe às Ebpurións QiXoyUrgs. 
"Ier yoUrv Ó moujr)s é€y rais émvypadopérais "Eriünpíau ypáde oUros 
** ZodokAéi rQ Tour év Xio avrivrgaa, óre énAee é$ AcoBor arparn- 
yos, dyàüpi mraifiódet map! olyoy kai Oei. "EpunaiAeo 9€ £eívov ol éóv- 
ros kal mpo£eívov ' AÓgrvaiov loriQvros avróy, éxei mrapáà rÓ srüp éareos 
ó ràv olvo» éyyéov mais * & « éày OgAos fjv elré re, BovAe ue Bos 
rívew; Qárros 9' avrov, Bpalées roivvv xat mpóadbepe pot kal amódepe 
Tij» kUAwa, €ri moÀU uüÀAor épvÜpujmayros rov maiBós ere mpós rà» 
cvykarakeípevoy es kaA&s Opuvixos émoígaoer etras 


Adprrei Ó. eri mopivpéais mappa às €poros. 


xai tpós ró9« nueiiÓn ó "Eperpieis ypaupárov éàv QibácxaAos, codós 
p&v 05] a) ye el, à Zodóxhees, y moijov. Opes pévroc ye ovk eU etpyke 
$pyviyos Tropivpéas eiràóv rüs yváDovs ToU kaXoU. €i yàp ó (oypádos 
Xpópart mopdvpéo évaAeiyewe roUÓe ToU. raidós ràs yváÉovs, oix áy 
€r. kaAós. $aífvovro. ob kádpra Oei rÓ kaXóy rQ 5) kaAQ $aiwopére ei- 
xá(t«w. xai yeAágas éri r9 Eperpiéi ZoiokA ens, oU0 ró0e aov dpéake: 
dpa, à Éeive, rà Xupovibigioy kápra Ooxéoy roig" EAAjat ed eipraGa:, 


IIopóupiov oróparos lega Qevày mapÓévos. 


ov ó moiujr)s, €jy, Aéyov xpvaokópay 'AmóAAova' xpvaéas yàp ei^ 
eroíinaev ó (orypádos ràás roU Óco) kópas xai p!) ueXaivas, xeipoy ày jy 
TÓó (eypddjmpa. o)08€ ó às poüoQákrvAo»y 'Hó. el ydp ris és póbeoy 
xpópa Báwrew robs BakrióAovs, mopivpoBádov xépas kai oU *yvrvaixós 
xaÀns mowjge..— éxyeAagáyroy 06 ó py 'Eperpieos éyomriÓn vj €ripa- 
mrí£i, ó 06 máu roU maiós rüy Aóyoy eiyero.. eipero yáp pav dtró rijs 
Ku)ikos kápdos rà uwxpo OakriAo drraiperéovra, el. karopü TÓ kápooos. 
$drros 06 karopày, dro roivvy Qvoraor avró' iva ui) mÀvvorro ó Odxrv- 
Aos «0. mpocayayóvros 0 avrov rà mpócwrrov mpós rrj» kuMxa, éyyv- 
Tépos T7)» kUÀwa roU éovrov aróparos Trye, iva 0r) 1) keiaA) vj xeaMg 
dccorépo *yévyrai.. às 9 jv oi kápra mAgator, mpogAaBóy vj xepi 
éjiAgae. émuporgaárroy 86 mrávroy £y yéAori kai Bojj às €) onmyá- 
yero TÓy maia, ueAeró, eire, arpargyéew, à dyÜpes, éreiüymrep Iepi- 
kAéns mroiéew ue €, arpargyéew 9 obk émioragat.. áp. Óy ov kar óp- 
Üóv pov mémToke rÓ orpariynua; rouavra moXAa Ücfuog €Aeyé re xai 


VITA SOPHOCLIS. xv 


rpyace, re mivoi ij maio. rà pévros mori ore aodds obre pex- 
ripis Jv, dX ds dv ris rv xpyoráv' Aqvaloy." 

Kai "Iepórepos W 6 'Póluos v rois lovopucis bmopripaoi xyrw órc 
XodosMjs eimper?j mraida &£w reiyovs dmrijyaye xpqaópevos abrj. à piv 
od» mais và Thuy ipóriov éri vj móa bérrpuce, vj» N voi ZojorMéovs 
xNaríba. spuSáAorro. pev! obw riy» ópiay ó mais dpmácas rb rob 
XodocMovs xNavibuy $xero, xaralumiw và odori rà (avro) mui 
xà» indris. ola 86 elxós BuivaABévros roo awpBeBneóros, Eóporibns: 
uódpevos xai ércroóá(ov rb yeyoris xal abrós srore ddr] voóre reypij- 
bai r$ mail, dAAà uni» mpoaóeivat, àv 8i ZodorMa hà rj dxo- 
Aagíay aradporifijvai. xai ó ZojorMjs deoíras. émoisaes eis airiv 
rowoirov ériypappa, xproápevos vj mepl roi ' HAMov xal Bopéo Aye, 
xal rà srpós uoxelay abroó mapawirrópevos, 

"Hhuos jy, ob rais, Eüperihy, ds pe yhaivuy. 
uui émolyoe? aol 86 dioivÉ érépay 
Boppás ópiAoe, e$ 8 ob codàs, Ós riv  Epura, 
dAXorpiav areipav, keroBórny dmdyes. 
Historiolam de Demophonte narrat Macho apud Athenaeum 13. p. 


582 e. 

"0 roi Zo$orMéovs Anpojór épáópevos. 

rj» alya Nu mpesBvrépay obaay mrorà 

»éos v tr airós elyev.. émexaMeiro 8 al£, 

ri ràv péyav mor vr ipaariy xaréjayer 

OaXMóv. mapeyerifn yàp ds riv Arrudy 

drpoópevos yehdoreías layállas 

"Yuírnóv ve doproópevos uéM. 

Myerai B. dxcivyy vy yvaie. éaynséva: 

mrvyii» ráro xaXj», fjv ror i£iov Xafeiy 

6 Anpodáv. 5 U ele yehánac', eb y tva 

;Sodochei AaBà &j1, dori, map' cuoi, diNrare. 
Quibus addenda Plutarchi narratio in Vita Periclis c. 8. Kaí more 
Toà XodoxMovs, áre avarparryür (IlepuMjs) é£émAevae. uer! abro 
mraiba xay émaiwécavros ** Ob póvov"! (don '* ràs xeipas, & Zodóxhes, 
i kafapàs ew rà orpargybv, AAà xai rüs Gres." — Quod iisdem 
fere verbis narrat Cicero De officiis 1, 40. Pericles quum haberet col- 
legam in praetura Sophoclem iique de communi officio convenissent 
et. casu formosus puer praeteriret dizissetque Sophocles '* O puerum 
pulchrum, Pericle" * At enim praetorem, Sophocles, decet won s0- 
lum manus, sed etiam oculos abstinentes habere." Sophoclem ipsum 

. 


ceres an UTCO 
Nos uv évBi!, cPuohog B euet, ot insignis 
Exemplo illustravit v. 785. ubi Soyhogris 
verbis ah Aeaeo dest ribitur, 
3xvne piv Alexio 
Gre 0j vari) Me, kdviBaAe rj» 8e 
Fdecivos Ureyápnae» airé roó &px 
yori P Face», s Ky Kheibygi 
fdelpos xafbeisóat" hy pi Ale; 
iEer xarà yépaw. € p), mpi 
Varyoneiot ace pás y Eipy 
quod repetitur v, 1515. in his Aeschyli ad 


ad Plutonem, 
Tis e) M rór Üáxoy 
Ti» dui» sapálos Sodoxhet rypeiy, 
tduol aá(et, fv do éyis more 
Dip ddixopa., vobroy yàp 6à 
vrodiía xplvo Deirepov elyai, 
Aflabilitatem ejus leporemque in dicendo I 
Supra appositis p. xiv. Quog autem in Pa, 
89,3.) v. 698. Sophocles cum Simonide, saej 
venariam reprehenso, ab Aristophane comp 
Deere avara ut per dy nul oesaAn 


VITA SOPHOCLIS. xvii 
Ad deorum cultum quod attinet, non aolum superstites Sophoclis 
fabulae, sed etiam perditarum fragmenta plura satis clare ostendunt 
quanta erga deos pietate fuerit, dissimilis Euripidi novis philoso- 
phorum doctrinis imbuto, a quibus Sophocles non minus quam Ae- 
schylus abhorruisse videtur. Mysteriis Eleusiniis Sophoclem ini- 
tiatum fuisse, ut Aeschylus fuit, satis probabiliter collectum est ex 
versibus fragmenti 719. 
"Qs epicóMBor 

xivos Bporáv, ol raíra BepyBévres rn 

nog! és" Aiov: roigde yàp póvois éxei 

v dari, rois 9 DXvorot mrávr! éxei xaxd. 
Alia pietatis erga deos documenta ex narrationibus elucent bio- 
graphi *, inter quas memorabile est susceptum ab Sophocle Alconis, 
herois medici, cum Aesculapio apud Chironem educati, sacerdo- 
tium: quo tempore Sophocles, ut in annotatione ad verba bio- 
graphi monui, paeanem in Aesculapium composuisse videtur, quem 
memorant Psendo-Lucianus in Demosthenis encomio c. 27. et Phi- 
lostratus p. 109. et ad quem Philostratue quoque junior alludit ubi 
Sophoclis describit imaginem c. 13. p. 884. "AcxNyrids, olpas, obros 
dyyis, sraivá rov srapeyyvàv ypádei, kal xAvrópqris. oix. dmafiü 
supà coi dxoüca.. ÉMppa ve abro mps ci daidpórgr pepcypévoy. 
rà mapà puepiy Dorepoy émifeváceis alvírrera,— Famam quandam. 
de sacello quod Sophocles Aesculapio consecraverit infra tangemus 
ubi de honoribus Sophocli post mortem habitis dicetur. 

De vita publica Sophoclis rebusque ab eo in civitate gestis pauca 

ab veteribus prodita sunt, nec verisimile est multa dicenda fuisse. 


Jrlbyr. Bievper às. juxpoMbryous. 

Mirore dee XoporMis vepl 
Tobs jae6obs kal vàs vepfceis pd 
qure ederudreur veyríras, abi 
ipsum illud ,fmore conjecturam 
prodit atici. 

Y P. 3, 9. frxe 8i xal riy rob" AA 
sos (libri"AXavos, quod correxit 
Meinekius. De Alconev.schol. A- 
poll. Rh. 1, 97. et Jacobs. ad An- 
thol vol. 9. p. 33.) leperóri, bs 
fpes Jr. uerà "Ackiqrio vapà Xei- 
peri pages (rpadeis addidit Mei- 
nek.) —éyore 8i xal 6eoQikhs à Xo- 
qoxMis dr oix ÉXNos, kaBd Qnew 
"Iepéopos «pl vis. xpvoils areod- 


vns. vaírms yàp dE üxpoxóAcus xha- 
lens, sev bvep "Hess (bre 
Zogoxket Aévuv Tl jh olxoórar (rhv. 
obcav correctum in editionibus ve- 
teribus : sed pd olxoiza» ex nomine 
proprio aliquo corruptum, velut Mí- 
xwvos, vel, quod Bergkius conjecit, 
Meríxov) oular dv Beg eleiwri 
dpeuvijcos, bvón. dxpixrero. dpdvure 
3 abrir (abri» codex unus) ré S- 
ue, ka) TdAarror iB(faro" roVro "dp 
3» srpornpuxt AaBàr obr rb rá- 
Aavror i«pbr lBpicaro Marvroó'Hpa- 
xMovs. Eadem fere Cicero narrat 
De divin. 1, 25. 








wmm tantum qui honorem illum Sor 
serilat, quod. Antigona tragoedia pro: 


pore im scenam commissa egregie pl 





utrum verum sit an ab biographo aliqu 
fabellae, in Praefatione ad Antigonam 
tionis, etsi de praetura ipsa ejusque ter 
incidere ibidem diximus, nulla sit dub 
cle, quum praetoris munere fungeretur, 
bemus, nisi quod Chium et Lesbum, fo 
rum canssa, adiit^: nam quod de Me 





VITA SOPHOCLIS. xix 
duce, traditurd, qui Sophoclem proelio navali vicerit, temporum 
rationi non convenit, quum pugnae Atheniensium cum Melisso 
Sophoclis praetura posteriores esse videantur, ut ostendit Boeckh- 
ius ad Antig. p. 135., etsi hic levis error est biographi veteris, si 
cum immani comparetur hallucinatione Justinit, qui praeturam 
Sophoclis ad illud transtulit tempus quo tredecim annis ante Peri» 
cles Peloponnesum cum classe invasit. 

Obscura est praeturae alio tempore ab Sophocle cum Nicia ge- 
stae memoria apud Plutarchum in Vita Niciae c. 15. quae cui anno 
adscribenda sit non liquet, quum Nicias saepius inter decem prae- 
tores fuerit: ro) Nixíov xal &ià rdAXa. péyas Jj» kal Óià rà» mrAovroy 
xal rj» Béfay à Gyxos. Myera W &» rj ovparmyie mori BovAevonévav 
i kou rà» awvapyóvrav xéievaÓeis im! abro mpéros eim Xodo- 
KMjs  mowris àr mprsBóraros àv rüv cverparijyuw "* éyb" dévat 
* saAuórarós elyi, c 8 mpeaBiraros."" 

Quinto post priorem praeturam anno (i. e. olymnp. 86, 1.) Sopho- 
clem &Agrorapíay fuisse ex titulis de tributis sociorum ab Rhan- 
gabe et Boeckhio editis cognovimus, ubi xxxviii, 19. (ap. Boeckh. 
Oecon. Athen. vol. 2. p. 456.) haec leguntur: Xórupos Aewkovoris 
&ureypan[nárewe. || 2]oQoxiis Koo[vi&ey £Xgrorapías 5»), literis 
quae uncis inclusae sunt à Boeckhio certissima ratione suppletis, de 
quo dixit p. 462. gB1f. 


de his Epistolis $ 7. p. 67. ed. Lips. Aire(saro (Méuesos) TIepucAei, wal 


Legationes quas Sophocles obierit 
breviter memorat biographus p. 1, 
14. dr ohirelg kal dv spec Belus dUn- 
Tá(ero. Idem quod de regibus nar- 
rat qui Sophoclem ad se invitave- 
rint p. 3, 7. oDre 81 $uAaÉqraiéraror. 
Jr Bere vonAar Basuéwr peravep- 
"ropévuv abrv oix Méiqse rhy va- 
rplba xavaAuviiv, jam ab aliis moni- 
tum est ad Hieronem referri posse 
fm, apud quem 
Archelaum, Ma- 
cedoniae regem, apud quem prae- 
ter alios poetas Euripidem com. 
moratum eese novimus. 

4 Suidas, cujus de Melisso ver- 
ba, loco alieno s. v. MéAyros legi 
Hemsterhusius, Clintonus Fast. 
Hellen. (sd ann. 440.) vol. a. p. 55. 
aliique animadverterunt: àrrero- 














Nyracusarum 
Aeschylum, et 


jrip aule» crparmyhcas ó 
xuo« ps XogoxMiy vi» vpxyudr, 


awacipere tertium mon recusarent, 
dummodo inimicis suis hostes acqui- 
rere. gitur Athenienses adver- 
sus tantam. tempestatem. belli duos. 
duces eligunt, Periclem, spectatae 
virtutis virum, et , acri- 
iragoediarum : qui diviso 
exercitu et Spartanorum. agros va- 
ataverunt et multas. Asiae civitates. 
Atheniensium imperio adjecerumt, 

f In titulo ibidem edito p. 302. 
inter quaestores templi Minervae 
olymp. 95, t. memoratur Xego[ kis 
KoAevijóe»] literia probabiliter sup- 
pletis a Boeokhie, qui Sophoolem 





XX VITA SOPHOCLIS. 


Denique fuerunt qui Aristotelis Rhetor. 3, 18. narrationem ad 
Sophoclem tragicum referrent, ofoy ZodoxAjs éporópevos vmó IIe- 
cávÜpov «i €Oo&e«v avro atrep kal rois dAXous rpoovAois karacrrjaat 
ToUs Terpaxogiovs €Qy,. Ti 0, oU rrovnpá aov ravra éOóke elvat ; oUkoUv, 
($n, av ravra érpa£as rà movppá ; vai, &bn.. o0 yàp jy dÀAa BeAríos. 
ut Sophocles inter mpofovAovs fuerit quo tempore quadringenti 
Athenarum republica erant potiti, quod factum est olymp. 92, 1. 
paucis ante mortem Sophoclis annis. Verum probabilior Valesii 
(ad Harpocrat. p. 181.) et Ruhnkenii (Hist. orat. p. 128. ed. Reisk.) 
opinio est diversum hunc ab tragico Sophoclem esse, eundem qui 
inter triginta tyrannos nominatur a Xenophonte Hist. Gr. 2, 3, 2. et 
cujus orationem pro Euctemone memorat Aristoteles Rhet. 1, 14. 

Mortem Sophoclis ab Diodoro (15, 103.) olympiadis 93. anno ter- 
tio, cujus archon eponymus Callias fuit, adacribi supra dictum est 
ubi de anno Sophoclis natali agebamus. | Consentit chronographus 
marmoris Parii, cujus verba ibidem apposui, scriptor Argumenti 
Oedip. Colonei (KaAAiov, é$' o9 aci» ol mAeiovs ró» ZojoxkMéa re- 
Aevrzoa:), etsi hic ita lóquitur ut alios alium posuisse annum signi- 
ficare videatur, quemadmodum inter viros doctos fuerunt qui an- 
num praecedentem probabiliorem haberent, maxime propter Ranas 
Aristophanis ejusdem Calliae archontis anno Lenaeorum festo edi- 
tas. In qua fabula quum Sophocles cum Aeschylo et Euripide 
inter mortuos versetur, fabulae componendae et exornandae non 
satis temporis relictum esse videbatur. Quod parum firmum argu- 
mentum est. Nam Lenaea mense celebrata sunt Gamelione, qui in 
anno vulgari septimus, sed Calliae anni octavus fuit propter men- 
sem intercalarem (Posideonem alterum), Euripides autem et Sopho- 
cles non constat quoto anni illius mense mortui sint. Nam quod 
Euripides quinto anni mense mortuus esse creditur, ratiocinatione 
nititur ex verbis Plutarchi facta Sympos. 8, r. p. 7t7 c. qui, prae- 
eunte Timaeo, Euripidem eo esse die mortuum narravit quo Diony- 
sius, Syracusarum tyrannus, natus sit: in quo manifestus est Plu- 
tarchi error diem Dionysii natalem cum eo confundentis quo domi- 
natum Dionysius occupavit. Quod quum Calliae archontis mense 
quinto factum esse certis constet scriptorum testimoniis ab Clin- 
tono collectis Fast. Hellen. vol. 2. p. 82., sequeretur Euripidis So- 
hunc Aristonis filium esse conjicit, tem ejus (olymp. 94, 3.) in scenam 
Sophoclis tragici nepotem, quem commisisse novimus. 
avi Oedipum Coleneum post mor- 


VITA SOPHOCLIS. xxi 


phoclisque mortem et Aristophanis Ranarum compositionem in- 
tra sextum et octavum anni mensem coarctandas esse. Quod etsi 
fieri potuit, probabilior tamen Bernhardyi (Histor. Lit. Gr. vol. 2. 
P. 2. p. 351.) aliorumque sententia videtur, primum narrationis il- 
lius auctorem, ut mirabilior esse casus videretur, de die dixisse quod 
de anno dici debebat. De quo si recte judicatum est, nihil impedit 
quoininus Euripides et Sophocles pluribus ante Aristophanis Ranas 
mensibus mortui esse credantur, Callia magistratum tenente. Nam 
quod chronographus in 'marmore Pario Euripidis mortem Antige- 
nis, qui proximus ante Calliari archon fuit, anno adscribit, eodem 
errore factum est quo alii in monumento illo numeri uno anno 
aucti sunt, convelliturque disertis Apollodori aliorumque quos su- 
pra memoravimus de Calliae anno testimoniis. Majoris momenti 
foret, si verum haberi posset, quod biographus, cujus verba paullo 
post afferemus, narrat, Sophoclem in Choum festo animam exha- 
lasse. Nam quum Choum festum mense Anthesterione celebra- 
tum sit, qui proximus post Gamelionem mensis est, sequeretur So- 
phoclem mense Anthesterione anni antecedentis olymp. 93, 2., cujus 
archon eponymus Antigenes fuit, mortuum esse. Verum quum om- 
nes illae de morte Sophoclis narrationes biographi vanorum com- 
mentorum speciem habeant, nemo tam credulus erit qui graviora 
de Calliae anno testimonia istiusmodi fabella labefactare conetur. 
Scholiasta denique codicis Ravennatis, qui ad versum Aristophanis 
Pacis 678. ubi Sophocles yépov ral compós appellatur, annotavit, 
perà và (" £y BeBloxev.. màs olv pov; quid secutus sit incertum. 
est, quum numerus manifesto falsus sit, recte fortasse a. Bergkio 
correctus perà ra(ra (' éry BeBioxey. Nam quum Pax archonte 
acta sit Alcaeo olymp. 89, 3., septemdecim annorum numerus con- 
venit anno mortis Sophoclis olymp. 93, 3., annumerato anno tertio 
olympiadis 89. Megligentius inferiores quidam scriptores nume- 
rum annorum Sophoclis auxerunt, Lucianus Macrob. c. 24. qui an- 
nos ei tribuit nonaginta quinque, Valerius Maximus 8, 7, 125. à 
quo annum prope centesimum attigisse dicitur. Rectius Gellius 17, 
cum reru maturi eclamem habt ula presplsicsnhut adir 
fam benigne mirifica opera illa ra. poctarum praeripere gloriam potuit. 
exhibendo quam illa operibus ejus Idque ignotem etre lins 
tempora. liberaliter subministrando. Sophoclis Iophom I d 
Prope enim centesimum annum at. paris quae rettuli . 





xxii VITA SOPHOCLIS. 

21, 42. qui L. Livium poetam fabulas docere coepisse ait post So- 
phoclis et Euripidis mortem annis plus fere centum et sexaginta, 
Coss. Claudio Centone et M. Sempronio Tuditano (i. e. a. 240 A.C. 
sive olymp. 135, 1.) Nam olympiadis 135. annus primus est cente- 
simus sexagesimus secundus post olymp. 93, 3. 

Ceterum quum Euripides prior Sophocle ex vita exceeserit^, 
fabulatori alicui aequum esse visum est ut poeta superstes mortuum 
debito prosequeretur honore, quem pluribus describit biographus 
Euripidis, Aéyovc: 8i xal ZodoxMa dxoicavra ór« érekeirgoe, airbv 
piv lparío daug ffro« ropdvpg mporci», ràv M xoply xal rois jro- 
piràc doreQavérovs elaayayetv é» rj mpoayóv. ka Baxpügas rày Bi- 
nov. Quam narrationem omni ex parte fictam esse jam ab aliis est 
intellectum 1. 

Notae non melioris, sed aliquanto absurdiora sunt quae de caussa 
mortis Sophoclis excogitarunt biographi veteres, cum similibus de 
aliorum clarorum) virorum morte commentis partim satis ridiculis 
comparanda, quae Lehrsius collegit in Museo Rhenano a. 1847. 
vol. 6. p. 69. quorum ut nonnulla ex comicorum fabulis sint deri- 
vata, a quibus originem eorum repetit Lehrsius, multo plura tamen 
ab otiosis literatoribus, qui istiusmodi narratiunculis lectores ob- 
lectare vellent, excogitata sunt. De quo omnem dubitationem exi- 
munt aliae non paucae de dictis et factis clarorum hominum parra- 
tiones, quas post comicorum Atticorum tempora inventas esse neque 
in comoedia locum habere potuisse manifestum est. Varia de morte 
Sophoclis commenta exposuit biographus p. 4, 16. rekevriga: 84 
abrüv" Iorpos kal NeávÓns diac! rovrov rày rpóror' KaMumriby io: 
piri» mà épyaaías é£ "Orroüvros jjkovra mapà rois Xóas méptyas airj 
ravi rà» M Xojorhía Aafóvra «ls à arópa jáya tr« óudaxi- 








h V. Wesseling. ad Diodor. 13, 


103. 
1 "Inprimis illud offensioni est, 
quod factum boo eme dicitur iy 
i» coram populo; novimus 
Piosgonem, die betero "laphebo- 
lionis celebratum, qui proxime 
lebat Dionysis urbana; an 
idem mos obtinuerit in Lenaeis 
nescimus: atque si fuit Lenaeorum 
quoque proagon, tunc lem. 
iam mortuum esse plane est ne- 
0eese. Quod si cum Roesignolio 


[qui partem illam Vitae Euripidis 
primum edidit ex codice in Journal 
des Savants a. 183. mense Aprili] 
rr crier, pouia de Liberuli 

xus agrestibus cogitare, quibas So- 
phodés aemuli quondam poetae 
memoriam pia mente coluerit et 
continuo post ipse diem supremum 
obierit. Sed potius existimandum 
est omnem hano narrationem, 
quamvis scite compositam, tamen 
Omni ex parte ewe ctam." 
BERGK. p. zxii. 


VITA SOPHOCLIS. xxiii 


(ovaav, ómà roi áyay yípes daomvcyírra rekevrima,. Xérvpos M dz 
vrl» ' Avrcyóngy dvaycyvógkovra xal éumreaóvra. epi rà ré vorjpari 
paxpá: xal péaqy fj iroovcypiy mpós dvéavew pi) Syovri, dyay deo- 
réirayra. rj» dvi» aiv rjj devi al rj» Vuy)» diva. ol M ór. 
nerà rjv ro) Spáparos dráyvacw, óre vuv éxnpóxÓn, xapá vunÜeis 
éfOumev. De quibus haec sunt monenda. I. Fabellae de uva, 
quae Sophocli mortis caussa exstiterit, antiquior auctor perhibetur 
Simonides, in epigrammate Anthologiae Palatinae 7, 20. 
"EaBéc6ns, ynpaié Zojórkees, dvBos doudav, 
olvemóv Báryov Bórpvv épemrópevos. 

sed haud dubie errore librarii, quem Simonidis nomen pro Simmiae 
Rhodii nomine intulisse conjecit Bergkius p. xxii. ut Zuppiov 65- 
Baíov nomen epigrammati In Sophoclem inscriptum est ibidem 7, 32. 
Narrationem ipsam repetiverunt Sotades apud Stobaeum Floril. 98, 
9- qui cum alio de Aeschyli morte invento composuit, Algx(A ypá- 
diovri émarérrone. xehoyn, | XodoxAjs aya dayàv crajuMjs mweydis 
réÓyixe. et Lucianus Macrob. c. 24. vol. 3. p. 226. ZodoxAjs à rpa- 
yelorode j&ya erajvMjs xaremiw dmemviyy mévre xal ivevíkovra 
(imas iry. Auxerunt inventi absurditatem qui uvam illam imma- 
turam Choum tempore, i. e. mense Februario, Sophocli missam esse 
finxerunt, ut rettulit biographus, ne quid de errore chronologico di- 
cam supra notato p.xxi. Alii Anacreontem hoc modo perisse 
fabulati sunt, ut ex Plinii narratione cognoscitur H. N. 7, 5. ** tanti 
perire potuisti atque etiam hodie minoris potes quantulo serpentis 
ictus dente aut etiam ut Anacreon poeta acino uvae passae." et ex 
Valerio Maximo 9, 12,8. 

II. De longa periodo Antigone quae Sophocli mortem attulerit, 
commento perabsurdo, supra diximus p. v. 

III. Cum tertia denique narratione de nimia propter reportatam 
victoriam laetitia non solum Plinius H. N. 7, 54. consentit, qui 
Sophoclem et Diorysium Siciliae tyrannum gaudio obisse narrat, 
utrumque accepto tragicae victoriae nuncio, et Valerius Maximus 
9, 12, 5., aed etiam Diodorus 13, 103. aci i ràv dvlipa rovrov (3o- 
doxMa) rl» éaxárq» rpayolíay elaayayórra xal vwijgavra xapá mepi- 
mreaci» dyvrepBAiro, i jy xal reVevrjsa,. | Cujus narrationis auctor 
nisi temporum rationis prorsus ignarus fuit, tragoedia intelligenda 
est quam postremam Sophocles ipse in scenam commisit, quam 
nescimus quae fuerit. Nam postrema quam ecriptar reliquit tragoe- 
dia Oedipus est Coloneus, quinto post mortem ejus sumo we wenn. 








VITA SOPHOCLIS. 


xxiv 


producta" ab Sophocle nepote. Quanquam ne hac quidem inter- 
pretatione tollitur totius narrationis ineptia, sive victoriam in dra- 
yvécees certamine quodam, de quo somniavit biographus, sive 
victoriam scenicam intelligamus. | Praeter enim quam quod pror- . 
sus incredibile est Sophoclem, qui victorias scenicas non paucas 
reportaverat, anno aetatis fere nonagesimo adolescentuli instar 
exsultasse, quum istiusmodi victoria ei nunciata esset, ne tem- 
porum quidem rationi narratio illa convenit. Nam si Sophocles 
medio fere Calliae archontis anno (olymp. 93, 3.) diem supremum 
obiit, ut supra ostendimus, aliquot ante Ranas Aristophanis mensi- 
.bus, non potuit duobus post hanc comoediam mensibus, quum 
Dionysia urbana celebrarentur, novam in scenam producere tragoe- 
diam. Verum vanus est labor de temporibus quaerere in narra- 
tionibus hominum qui lectoribus scripserunt ab accurata temporum 
computatione non minus quam ipsi alienis. Ptolemaeus Hephae- 
stionis, homo vanissimus, quid de morte Sophoclis scripserit non 
prodidit Photius Biblioth. p. 146, 17. ubi Ptolemaei xaws loropías 
librorum argumenta exponit, mepiéxec uev oüv ró a' BigMor mepi Zo- 
tbokAéovs reAevrijs kai srpó avroU mepi rzs IIporeatAdov, eira xai mrepi 
Tis HpaxAéovs etc. 

Sepultura Sophoclis ut ipsa quoque singulare quid haberet, fa- 
bella de Lysandro Lacedaemonio Athenas tum quum Sophocles 
moreretur obsidente excogitata est, quam infra posuik, temporum 
rationi contraria, ut Wesselingius notavit ad Diodor. 13, 105. Nam 
obsidio illa proximo demum post mortem Sophoclis anno facta est. 
Nec temporum ordo restituitur si quis Pausaniae (t, 21, 1.) sequa- 
tur narrationem : nam illa quoque quam Pausanias dicit Lacedae- 
moniorum incursio aliquot post Sophoclis mortem mensibus facta 
est, ut monuit Bergkius p. xxiii. Ceterum similem de sepultura 
Sophoclis famam Plutarchus quoque secutus esse videtur in Vita 
Numae c. 4. ubi ad istiusmodi aliquod factum alludit, ZojoxAei 8€ 


k Biographus p. 5, 8. àvl rb» va- 
Tpqor Tápor éréón Trày éxl rjj 03g 7( 
xarà Th)» A«céAear epovap kelpue- 
vov wpb ToU Telxovs €y0exa aTaBlov. 
qacl 9 bri kal 7$ uar. abToU 
ceiprira. éxéorqoay, ol 86 inAnbóra 
(nam sic Huschkius in Analectis 
&d Anthol. p. 8. correxit pro xeA- 
Sóva) xaX». kal ToUTor Tb» TÓT OY 
ésirere xuxórer Aakebauporler xacv' 


"A8nvalov» Aiórvcos kar' Üvap és ràs 
Avad»bpy éxéAevaer émirpéja: Te0ij- 
vai Tbv ÉÁvBpa «is Tbv rTáior- ós b 
&Aryépncev ó. AócavBpos, Debrepor 
abrQ évérrn ó Aiórvmos rb abr xe- 
Aebwr. ó 896 Aócapbpos wvvOaróueros 
sapà rG»v QvydDer Tís efn à TeAev- 
Tfo«, xa) ua0Ày bri XopokA tjs, if- 
puxa Téuyas éBíBey Odwrew rb» Ér- 
Bpo. 


VITA SOPHOCLIS. xxv 


al (ávri riv  Aciepriy ém£erabipa: Myos dari oA péypc Beüpo 
Buacétev rexpípua xal reevrigravr: ruyéiv radijs Dos 6cs, ós Mye- 
ra, srapécxev. ubi alius deus fortasse Dionyeus est intelligendus, 
quem in narratione de Lysandro nominat biographus verbis supra 
appositis. 

Sirenem quod impositam fuisse finxerunt, ut biographus narrat, 
sepulcro poetae propter carminum dulcedinem celebrati nemini mi- 
rum videbitur. Hedera sufficere visa est Erycio in epigrammate in 
Anthologia Palatinam recepto 7, 36. 

Alei rox Mrapé éri aípari, Bie Zoddsheis, 
axyvírs paXaxois rizaós doro móbas, 
alei vox Boimaios mepirrá(orro peMaoais 
rípSos, "Yurrreio Xeifópevos péMri, 
ds dv roi Bei uiv del yáros  Arih Br 
knpàs, Vrà avejávois U aliy £yps mAoxápovs. 
et Simmiae Thebano ibidem 22. 
"Hpép! iip rípBoto ZodoxMos, pipa, raaai, 
dpr(ois, xNorpols éxmpoxéuv mAoxápovs, 
«al sréraAov mrávrz 6dXAoc jódov, f re diAoppàt 
dumehos, Vypà mrépi£ kMjpara xevapévn, 
évexey eipaBins mtvvrádipovos, f» ó ueMuxpós. 
doxqrey Movaüv dpp«ya xai Xapírav. 
Praecedit aliud ejusdem poetae epigramma in sepulerum poetae, 
Tóv a« xopois péyyavra ZodoxMa, maida Zo$iov, 
rà» rpayiijs Moórns darépa Kexpómuov, 
rois iy ÉupéAgr xal £v aworjot veBAàs 
Bhaicós ' Axapyiens xis (pelre ópmy, 
rípBos dye xal yjje dcyov pépos" dÀX à mrepuraós 
alà» dÉavárois Bépxerat é» aekíaw. 
Quibus tertium accedit epigramma Dioscoridis ibidem 37. quod 
docte explicuit Welckerus in libro de Tragicis vol. 3. p. 1254. 
aJ TíuBos GU av, dvÜperre, XodoxMos, bv mrapà Movaár 
ipi mrapBeaisy iepàs à» CAayor 
s pe ràv éx d'uobvros, irt rpiBoXov mraréovra, 
mpíniwov, és xpóeov axtipa p«Ónpuócaro, 
xal Aerriyy évidurev üAovpyilia: roi 8i Gavávros 
elÓerov ópyyariy vij dvéravca módo. 


1 Loquitur satyrus larram manu tenens, ut monuit, Jecobsiwa. 





^g Tpoyua) Teyry. n, 
à quo seriptui sit et quo tempore 
qui in versibus reliquis a biozrapl 
neo dixerit, ex verbis Valerii M 
p. xxi., nonnulli collegerunt, xpós 
intelligentes. — Quae valde incertac 
Iophonte filio dedicatam memorare 
6s imb "Iodbürros roi vloó perà rjv 
nulla excidisse animadvertit Bergki 
cum praecedentibus de Alcone ver: 
srapà Xeipers vpadeís.  Lacunae inc 
remotum participio iBpveis in iàp 
Sophocli dedicari potuit postquam ii 
nomine ornatus esset, de quo statim 
De honoribus Sophocli post mort 


rijs roo "Accgrioo Bebes. kal y 


m «Ita Oleni rex, quem Her- 
cules hospitio dignatus erat, Aeld- 
tres appellatus est (Pausan. 7, r 
1.5 3 4). lor muet lulas 
de Dioecurs ad Pamphaen (ap. 
Pind. Nem. 10. 40V e^ P 


EPBE 


VITA SOPHOCLIS. xxvii 


rob oleía xal Bapày lBpócaro. 4e rijs alrías oj» raórys Ae&uv (Mijn. 
Quae ex parte confirmantur verbis Plutarchi ex Vita Numae c. 4. 
supra allatis, in quibus Aesculapius Sophocli ém£eve£ijva: dicitur. 
Fanum Aesculapii, ubi sacra fecerit Sophocles, memorat Marinus in 
Vita Procli c. 29. xal yàp mrpós rois dios eirvyipagw áppolwerárn 
abri) kal ij olirois onijp£ev, dy xai 6 mrarip abroi Zupiavós xal ó mpo- 
mrárup, às abris éxdXes, IAoórapyos. dieyrav, yeirova. piv obrav ro 
derà ZojoxMovs érijavoos ' Ackhrruelov kal roi pis ri Óeárpo Auo- 
»vaiov, ópapéviy 8 fj xai dos ala&griy yeyvopévis rjj depomóles js 
"A8qvás. et aras ab eo dedicatas scriptor epigrammatis, inepte Ana- 
ereonti adscripti, in Anth. Pal. 6, r45. 
Bopois roíc8e Ótois ZodorAjs lBpósaro mpüros, * 
Bs mAicrov Mojars clBe xMos vpaywis. 

Quae omnia minus mirabilia eunt quam quod Philostratus non con- 
staf quo auctore narrat in Vita Apollonii 8, 7, 8. p. 339. ér&vuzeis 
này. Anpóxprrov "DevÜepógavra. Aoiiot. rore ' ABBnpíras, évvofjras B6 
XodorMa riv AÓqraiov, 8s Myerat xal dvipovs 8(Mas rijs ápas Umep- 
mebcavras. quasi Sophocles magicis usue artibus sit qualibus dve- 
poxoira: uti credebantur, de quibus dictum in Thesauro s. h. v. : nisi 
haec ad Sophoclis paeanem in Aesculapium suut referenda, cui 
istiusmodi vim tribuere videtur Philostratus ibid. 3, 17. p. 109. 5 0€ 
yi xoprafria Bu» kóparos dvérepxyev abrols ds Bimxv vob dépos. 
ol N joy giijv émoios 6 maid» à ro) ZojorMovs, i» "AÓjrgri r$ 
"Aexirij dlovow. Quem locum comparavit Welekerus in annot. 
ad Philostr. p.659. 

Postremo lex est memoranda ab Lycurgo oratore lata, quam. 
memorat scriptor Vitarum decem oratorum, quae inter Plutarchi 
opera Moralia leguntur, p. 841 f. ós xaMüs eikóvas dvadéivai áv 
mrouyráv, AlayóAov, ZodorMovs, Eüpimibov, xal ràs rpayedías abrüv 
dv koi ypalrapévovs dvMrrew xai ràv rijs mróXews ypapparéa mapa- 
vaycyvóckew vois Uroxpwopérous. Quam propter legem Lycurgum 
ab Philino rapa»ónow accusatum esse rettulit Harpocratio s. v. Ge- 
epuá, sed tacuit quid Philino in lege illa rapávopov visum sit. Sta- 
tuae autem haud dubie intelligendae sunt in theatro positae, ubi 
trium tragicorum statuas ab se visas describit Pausanias r,21. Ad 
vetus illud exemplar eximiam statuam Sophoclis in Museum Roma- 
mum Lateranum illatum, quam supra memorabamus, expressam 
esse incerta Welckeri conjectura est in Monumentis Artis vol. t. 
P. 419. 











em. perfection 
ploclis. instit 


tormam ad maj 
De. juvenili $ 
sunt quae. comper 






liabeamus. 
prodidit quam Lampro? artis m. 
gymnicis et musicis certaminil 
victoria Salaminia celebraretur ( 
num aetatis egit sextum decim 
puerorum duxisse: quae omnia 
biographus p. 2, 3. erovíy 8 é» 
udyr, d£ lv dydoripar éarejavo 
riv novaud» rapà Aápmpy, xai pe: 
valev sep rpómatoy Óvrev perà M 
avi(ovrs vür évwier étpyev. € 
quo Athenaeus usus est quum ead 
Qjs spe r$ xaXs yeyerijaóa: rip 
éros kal povaucy £r« mais üv mapà 
Mrs vavpayíay srepl pómaioy ypyós. 
ol i d» iparíe daci. xai riv Od 
diepes Bi dadialpurey, ore vj» Navas. 
Multo majoris momenti sunt qt 
Sophocles ipse, postquam ad tr 
artem tragicam scenaeque apparatt 
duxerit: de anie —- - U 








VITA SOPHOCLIS. xxix 


Vrrosperiy i£nüpe. asi Bi óri xal kifápay dvalaàw dv nóro r$ Ga- 
Büpidi srore éxiBápurir" Bey kal é» rjj row aroà. perà miBópas ai- 
rí» yeypádóa.  Xárvpos Mí drj» Óri kal riw kaumiAq» Baxrnpíay 
abris émevónoe. drjoi B6 kal" Iorpos xal ràs Aevxàs xprrillas airàv 
diqupneévas, ás. brroBoüvras of ve ivtorprral xal ol. xopevral, xal mpàs 
às direi abráv ypéyyas và Bpápara, rais 86 Mobcais Biagor éx ràv 
sremubevpésov ovvayayéi. et in fine Vitae p. 8, 2. jrcl 'Apuró- 
£eros às mpüros àv ' ABiymBev mrorüv riv Gpvylay peXoroiay els rà 
Siia dopara. rapéAae, xai r$ BifvpapSucj rpóre (alii libri roo fv- 
papBuoU vpómov) karéju£ev. — Quae nune singula persequamur. 
Primum igitur est quod Sophocles propter vocis exilitatem non 
ipse primas—nam de his tantum cogitandum esse patet—fabula- 
rum partes egisse dicitur, quemadmodum antiquiores poetae fece- 
rint, sed histrionibus agendas tradidisse. Cui non repugnat quod 
biographus ipse memorat singulare 'Thamyrae fabulae exemplum, 
cui alterum Nausicaae addidit Athenaeus loco supra allato. Nam 
quas in fabulis illis—quae non unius tetralogiae, sed diversarum 
tetralogiarum fuerunt—Sophocles partes egisse dicitur manifestum 
est non tantam postulasse vocis contentionem quanta histrionibus 
opus fuit tres deinceps tragoedias cum dramate satyrico agentibus : 
de quo recte judicavit Welckerus p. 425. Huc accedit quod Sopho- 
cles citharam pulsare in Thamyra et pila ludere in Nausicaa fabula 
potuit, etiam si utraque persona in reliqua utriusque fabulae parte 
non ab ipso, sed ab histrionibus ageretur: quod conjecit Schoellius 
in Vita Sophoclis p. 45. — Ceterum biographi verba non sunt ita in- 
telligenda ut Sophocles primus poetarum omnium hiatrionibus usus 
esse dicatur, sed, quod xaí particula in verbis sra: yàp xai ó srot- 
rijs Umexpivero abrós ostendit, hoc potius significatur, antiquiores 
poetas primas fabularum partes non raro ipsos egisse, Sophoclem 
vero, postquam duobue quibue Aeschylus usue erat histrionibus ter- 
tium, ut infra dicetur, addidisset, hoc instituisse ut poetae vix un- 
quam ipsi in scenam prodirent, sed fabularum partes inter tres 
distribuerentur histriones, zperayu»tro?, Sevrepayanuroi et rpira- 
yevaroi nominibus appellatos. Eodem fere tempore verisimile est 
poetarum in eligendis histrionibus arbitrium ita esse circumacriptum 
ut quemadmodum poetae choros ab archontibus peterent, ita histri- 
Ones quoque non ab ipsis libere eligerentur, sed auctoritate publica 
inter poetas in certamina ecenica descendentes distribuerentur: quas 
»euíes imorprrüv dictas fuisse ex glossa discimus quam Heay- 





amm raa 
DTOpri usi esse dirunturs, 4 
istributos, ct quod Suphioio,. 
Tàs dices róv isoeprriy yosyrai 
Tecentiores quoque poetae scenic 
Torum histrionum, quorum ami. 
bus accommodatas, Quod biogi 
Taie & Mojgas Óiacor éx ry , 





P Nefees (vigacis codex Hosy- 
hii) Here ia. 
Fer Tpás Ürosperüs (i, e. - 


THrz£EeHeR..-- 


VITA SOPHOCLIS. 


lium cultores adjuncti fuerint: unde fortasse Phrynichum Mocas 
comoediam inscripsisse, in qua fabula de Sophocle mortuo sermo- 
nem fuisse ex fragmentis novimus quae infra afferentur ubi de judi- 
ciis veterum de poesi Sophoclea dicetur. 

Secundum quod Sophocli biographus tribuit inventum in numero 
chori personarum positum est, quas ad quindecim auxerit: de quo 
eopsentientem habet Suidam s. v. XojoxAjs, mwpéros rà» xop» éx 
mevrexaíbexa. elajyyaye véov!, mpórepoy ÜvoxaiBexa elowvrev. — Alii 
qui de choro tragico dixerunt scriptores solum posuerunt quinde- 
cim personarum numerum, nulla habita numeri antiquitus minoris 
rione. De numero personarum chori in Aeschyli quae supersunt 
tragoediis valde inter se dissentiunt viri docti, praesertim de choro 
Agamemnonis, quae est prima trilogiae Oresteae fabula, actae olymp. 
8o, 2: quem alii ex quindecim alii ex duodecim personis composi- 
tum fuisse ex indiciis in tragoedia ipsa positis probare studuerunt. 
De quo non opus est ut pluribus hoc loco dicatur. Tantum enim 
est certissimum, nullam exstare Aeschyli tragoediam quam et anti- 
quiorem esse prima Sophoclis tetralogia et chorum ex pluribus 
quam duodecim personis compositum habuisse probari possit. Ita- 
que nihil caussae est cur fides denegetur biographo. Librum de 
choro ab Sophocle oratione prosa scriptum memorat Suidas, Zypa- 
rev dAeyeiay ve xai maiávas al Aóyov (karaoyábr» addunt libri de- 
teriores) sepi ro opo?*: cujus quod argumentum fuerit nescitur. 

Cum aucto chori personarum numero biographus aliud con- 


xxxi 








7 Née, nisi ipsius Suidae error 
est, aut delendum aut in vposórer 
mutandum. Nam »ée» tanto in- 
eptius est quum chori multo fre- 
quentius ex senibus quam ex ju- 
venibus compositi fuerint, nec mul- 
to aptius fit si quis fingat chorum 
in ea Sophoclis tragoedis, in qua 
quindecim xepevrel primum inim- 

lueti fuerint, ex juvenibus fuimee 
compositum, 

slVerbe apud Suidam adlita 
wphs Gécww kel Xopikoy (Rérxiy. 
xal xoiwlAos codex Paris. A.) &yw- 
wi(óuevos manifesto errore huc 
sunt. illata ex notatione aliqua de 
alio poeta qui Thespidi et Choe- 
rilo aequalis fuerit, quemadmodum 
Pratinas àvreywr(trÓn: Alcx, 





T* «d) XopíAg ab Suida dicitur. 
Nihil enim lucramur solo delendo 
yw (énevos, ut Sophocles de cho- 
ro nescio quid scripsisse dicatur 
adversus Thespin et Choerilum, 
quod prorsus incredibile eet, quum 
artis rudimenta ab Thespide et 
Choerilo jacta pridem ab Aeschylo 
essent superata quo tempore So- 
phocles tragoediae operam navare 
inciperet. "Poeta autem qui wphr 

ww wal XompÜior éywvi(ójieros 
dicitur, Phrynichus esse videtur, 
quemadmodum alia quaedam ver- 
ba, quae Suidae de Sophocle ex- 
cerptis temere illata sunt, ad eum- 
dem Phrynichum referenda videri 
infra dicetur p. xxxv. 








VITA SOPHOCLIS. . 


xxxii 


junxit Sophoclis inventum, quod multo plus quam prius illud ad 
mutandam et amplificandam tragoediae formam contulit, tertii 
histrionis usum. De quo biographus consentientem habet testem 
gravissimum Aristotelem * Poet. c. 4. xai ró re ró» vrokpiràr sÀ- 
Oos é£ évàs eis Ovo mpáros Ala vAos ifyaye xai rà ToU xopoU rÀdrresce 
kal róv ÀAóyor tfrporayevT))y rapeakevaae, rpeis 0€ xal axrvoypadíay 
ZojoxAjs. et Diogenem Laert. 5, 56. rà mraAaióv éy rjj rpaygDBig wpó- 
repov uév uóvos ó xopós OuÜpauári(ev, Vaorepoy 0€ Oéasris éva. Usrokpc- 
rj» é£güpev irrép roU &uavamavea ai róv xopóv, xai Bevrepov AloxvUAos, 
róy 0£ rpírov ZodoxAns, kal cvvemAnpegar rj» rpaygOiav: denique 
Suidam (s. v. ZojokAgs), otros mpóros rpuwiv éypioaro Vrokpirais 
xal r9 kaXovpé»o rpirayowugTj, ubi verba postrema perspicuitatis 
caussa sunt adjecta, cui breviore via consulere potuisset si spéros 
r$ rpíro éxprjsaro vmoxpirij scripsisset. Confirmantur autem haec 
comparatis inter se Aeschyli et Sophoclis quae supersunt tragoediis. 
Nam inter Sophocleas nulla est quae non ab tribus acta sit histri- 
onibus, eademque Aeschyli trilogiae Oresteae ratio est, in qua tres 
simul personae in scenam aliquoties prodeunt. Antiquiores vero 
Aeschyli fabulae vel ab duobus tantum actae sunt actoribus, ut 
Supplices et Persae, vel ita sunt compositae ut licet tres interdum 
simul prodeant personae, tamen duae tantum inter se colloquantur, 
ut in Prometheo et Septem ad Thebas, quae sunt antiquissimae 
quas post Sophoclis commissionem primam Aeschylus edidit tragoe- 
diae; ut manifestus sit transitus ad novum cui nondum assueverat 
Aeschylus inventum. 

Levia sunt duo alia quae Sophocli tribuit biographus, curvi ba- 
culi (r5s xaumvAns Bakrnpias) alborumque calceamentorum (Aevkàr 
xpgmíücy) usus. KapmiAg» Baxrgpíay non tam de tortuoso baculo 
quam de scipione superne inflexo accipiendum videri monet Bergk- 
jus, quo in comoedia senes" potissimum usos esse ex Pollucis ver- 


t Aristotelis sententiam parum 


quanquam revera fuisse videntur 
accurate reddidit TThemistius Orat. 


qui tertium histrionem inter Ae- 


26. p. 316 d. ob vpoaéxopev ' ApioTo- 
TéA€i Dri 10 uiv *püroy ó xopbs eia 
ib» fev els ToUs Ocobs, Oéawis 5e 
wpóAoyóy Te kal pisi é[m)per, Ai- 
cXxóAos bà Tplrov iwokpiriy» (bwokpi- 
Tàs codex Ambros., ut Tpeis ó*o- 
xpirás scribendum videri possit) «al 
órxplBarras, rà 06 wAclo ToÓTev Xo- 
dokAéovs üàzeAaócauer kal) Ebpir(Sov. 


schyli inventa numerarent, quam 
sententiam diserte memorat bio- 
graphus Aeschyli cujus verba su- 
pra apposuimus p. xxx. 

u * Conf. monumenta artis apud 
Wieselerum in Antiq. Scen. tab. 
xii. 23. 24. 26. 27. quanquam etiam 
juniores ejusmodi baculo nonnun- 
quam utuntur, velut xi, 17, 18. 


VITA SOPHOCLIS. xxxiü 


bis intelligitur 4, 119: ut Sophocles hoc novasse videatur, ut etiam 
in tragoedia, quando homines de vulgo, senes potissimum, prodi- 
rent, incurvatum gestarent scipionem. Idem Bergkius recte monet 
calceamenta alba non de cothurnis esse intelligenda, sed de calcea- 
mentis choreutarum histrionumque eorum qui non uterentur co- 
thurnis. 

Xeyroypadiía», i. e. scenae picturam, quod inter Sophoclis inventa 
mnemorat Aristoteles loco supra allato, nihil aliud videtur dicere 
voluisse quam rudiorem Aeechyli axyoypadía» ad artis perfectioris 
regulas Sophocle auctore conformatam esse. De Aeachylo nihil 
quod huc referri possit proditum est nisi quod ab biographo p. r, 4. 
dicitur rois spà éavrov imepápa: xarà—ri» Biddeaww rijs axyrijs, et 
quod **primus Agatharckus, Aesckylo docente tragoediam, scenam 
fecisse et de ea. commentarium reliquisse" traditur ab Vitruvio 7. 
Praefat. $ 11. p. 176. ed. Schneid. verbis non satis claris, de quibus 
dixerunt Letronnius (I| ' tres d'un Antiquaire à un Artiste, p. 272.) 
et Voelkelius (Archaeoi- Nachiass, p. 104.) 

Postremum quod biographus, auctore usus Aristoxeno, memo- 
rat, Phrygia peAoroia est, qua Sophocles primus tragicorum Athe- . 
niensium in canticis usus sit, rj SfvpauBu rpórw xarapifas, con- 
venienter Phrygii modi naturae, de qua Platonis, Aristotelis et Plu- 
tarchi judicia memoravit Boeckhius in libro de metris Pindari p. 239. 

Septem his vel octo Sophoclis inventis nonum vulgo addi solet 
ab nemine memoratum praeter Suidam, Sophoclem dp£a: ro 3pápa 
mpie püpa dyevi(erÓn, dXÀà pi rerpaloyíos, de quo infinitae 
sunt virorum doctorum disputationes *, aliae aliia improbabiliores : 
vut veram rei rationem etiamnum latere recte judicasse videatur 
Bernbardyus (in Historia Liter. Gr. vol. 2. Part. 2. p. 34. 306.) Et 
tamen verum pridem indagari potuisset, si viri docti non ad illa 
tantum grammatici verba, sed etiam ad proxima attendissent, ex 
quibus non est difficile de Suidae erroris origine conjecturam facere. 
Nam integer Suidae locus hic est, mposyyopeóóz 3 póurra Bi rà 
qhvri. al abràs pfe ro) Bpápa mpós Opápa dyevi(eaÓai, dà pi) 
verpaioylayY. kai £ypayrev éMeyeíav ve xai suiávas xal Aóyov (xara- 
"Histrinum aww/Az& fawrnpíar librum nuperrime editum (Oründ- 
etium Plutarohus de puer. educ. licher Unterricht über die. 


e. e asmorat BERGK. des Attischen Theaterr und die Kom- 
X Vid.Sim. Karstenii Lectionem — poritionnoeise des Sophokles, Leips. 


de tetralogia Bophoclea Amstelo- 18. 
dami editam ».:846.etA.Schoellii — 7 Bio correetum ew& queà wm W- 


nihil aliud significare possunt quam 
nis aemulorum poetarum fabulis in 
sse, sed singulas singulis, quemadn 
tuor quisque comoedias, sed unam 

certamina produxerunt. [d vero ab 
tum illud tempus quo Aeschylus, $ 





caliarum fragmenta ita omnia sunt 
aetate usque ad extrema tempora S 


Aeschylum scripserant. Ex quo mai 


posnit in libro de Choerilo p. int 
* Welokeri sententiae, qui re jun 
HÉ ut: 


VITA, SOPHOCLIS. xxxv 


quoque non raro diversissimas res permiscuit, excerptorum suorum 
vito ad Sophoclem transtulisse quod de poeta multo antiquiore 
verissime dixerat antiquior aliquis grammaticus, xal ajràs Jp£e roi 
Bpápa wpàc pua dyeiqeras, dà pi) rerpaAoyíav, verbis postremis 
perspicuitatis caussa additis, quia posteriorum temporum poetae tra- 
gici tetralogiis certare consueverant. Primum autem qui certaminum 
tragicorum auctor exstiterit Choerilum fuisse, quem tredecim re- 
portasse victorias Suidas ipse suo loco annotavit, ex eo colligi potest. 
quod Thespidis aetate, qui proximus eum antecessit, nulla dum 
dvayémos djiXXa locum habuit, ut testatur Plutarchus in Vita So- 
lonis c. 29. cui non obetat quod Aristophanes Vesp. 1519. suae aeta- 
tis more locutus verbo dyoví(eaÓa: de Thespide usus est, rdpyai* 
deis! ole Gécmie ryoví(ero. Ab Suida vero eo quo dicebam modo 
erratum esse etiam inferiora ejus verba produnt, mpór Oéomy xal 
Xop(Aor dyuvióuevos, quae non minus absurde ad Sophoclem ret- 
tulit, quum de Pbrynicho dicta apud antiquiorem scriptorem repe- 
risset, ut supra monuimus p. xxxi. Est tamen etiam alia eaque mul- 
to probabilior ratio qua Suidae verba in ordinem redigi possunt, ut 
transposita p/j partioula notationibusque duabus, quae nuno inverso 
ordine leguntur, in unam conjunctie scribatur, mpàe Gécwiy xal Xo«- 
pÜov dyedópevos, xal airàs (sive xal páros cum Bergkio p. xxviii.) 
JpE« roi uj Spápa mpàs tpápa dywvi(esfas (ut Choerilus fecerat), 
dX rerpaloyíay, omniaque ad Phrynichum referantur, de quo in- 
fra dicam p. Ix. 

Ad studia quod attinet quibus ad tragoedias scribendas se prae- 
paravit, jam ab veteribus observatum est plurimum diligentiae ab 
o adhibitum ease carminibus Homericis pernoscendis poetarumque 
cyclicorum operibus, a quibus multarum fabulerum argumenta sum- 
sit. De cyclo epico testem habemus Athenaeum 7. p. 277 e. dyatpe 
V 6 Xodoris rà éruj kích, s xal Ga Bpápara modjras karaxokov- 
àv rjj év roii uvÉoroiq. confirmantque quum euperstitum fabu- 
larum quarundam tum perditarum plurimarum argumenta ab Welc- 
kero, quantum ex fragmentis aliisque indiciis fieri poterat, expla- 
mata. mitationis vero Homericae grammatici Alexandrini, quum. 
Sophoclem studiosius quam tragicos ceteros Homerum eese imita- 
tum dicerent—de quo insignis est biographi locus p. 6, 1o. qui infra 
afferetur ubi judicia veterum de poesi Sophocles exponemus—plu- 
rima haud dubie in promptu habuerunt documenta quibus nos hodie 
caremus, postquam centum circiter poetae fabulae temporum. injuria 

ba 





commune fuit. 

In poesi tragica non dubitan 
simum exemplum consectatus * 
sit, quod biographus p. 2, 8. ve 
rpayplíar ipaÓ. — Aeschyli aut 
taminibus scenicis Sophocles ex 
est ex quo aliquid simultatis a 
intercessisse colligi possit*: ut 
Ranis, ubi Aeschylus et Sopho: 
loquentes introduceret ut neutr. 

junctis viribus artem tragicam ad 
appareat, quod verbis clarissimis e 
et seqq. supra collatis p. xvi. € 
erat impedire quominus alter ab al 
* relinqueret, si quid ei non proban 
fecisse conjicere licet, ita de Soph 
tarcho Moral. p. 79 b. ácwep yàp 
Danesjuyóe (nam sic Berahardy: 
P- 305. correxit pro O«arexaryós) 
rexvov rijs abro) karacxevijs, vpir. 





* De fabulosm Plutarchi narma- 
tione, Aeschylum, quum ab So- 
» victus in certamine 

se contuli, in- 

foit, ia Biolium ulisae, in 


-T 


VITA SOPHOCLIS. xirvü 


Boc, Gsrep dori» ffuéraroy xal Bikrurrov, oórus ol dukorodotvres, 
Bray ix rv ravyyspuüv xal xararéxvow eis vàv dsrópevoy ffovs xal 
sráovs Myov peraBücir, dpyovra: rjv dAs8i, wpoxomiy xal rudov 
sporóare. in quibus nihil est quod inique in Aeschylum dictum 
videri possit, nibil quod non verissime de se dixerit Sophocles, de 
quo similiter judicavit biographus p.7, 3-10. Quae autem ab se 
praestita dicit Sophocles utrum statim ab initio praestiterit, quum 
primas produceret tragoedias, an, quod verisimilius est, gradatim 
consecutus sit, hodie judicari nequit, quum triginta et una? poetae 
tragoediae perierint, quae Antigonam antecesserunt, antiquissimam, 
ut videtur, earum quae nunc supersunt, omniumque perfectissimam. 
De tragoediis autem Aeschyli et Sophoclis idem argumentum trac- 
tantibus solae nunc supersunt Aeschyli Xog$ópo: et Sophoclis Ele- 
lectra, quae etsi fieri non poterat quin plura inter se communia ha- 
berent, tamen tantopere inter se discrepant ut instituta utriusque 
tragoediae comparatione clarissime intelligatur quam longe Sopho- 
cles ab servili abfuerit Aeschyli imitatione, sive totius fabulae com- 
positionem sive personarum quae in utraque tragoedia prodeunt 
sermones spectamus. [Itaque non dubitandum quin Sophocles in 
aliis quoque fabulis quarum argumenta communia ei cum Aeachylo 
fuerunt similiter sit versatus. Nam quod in 'Ayaió» cvdeirv, 
fabula satyrica, versibus pluribus Aeschyli (ex Argivis, ut videtur) 
leviter tantum mutatis usus est Sophocles exemplo prorsus sin- 
gulari, haud dubie peculiarem quandam rationem habuit, de qua 
hodic vix conjecturae locus est, quum neutrius tragici fabula ser- 
vata sit. 

Alia Sophoclis ad Euripidem ratio fuit, quem quantopere Aeschylo 
inferiorem habuerit Sophocles vel ex iis quae Aristophanes in Ranis 
finxit intelligi potest. In vita privata qualis alterius poetae in alte- 
rum animus fuerit nescimus, neque ex narrationibus duabus Athe- 
maei conjicere licet. Athenaei narratio utraque ab Hieronymo Rho- 


* Berravi numerum in Argu- 4 fiuagr. EE 
mento Antigonae traditum (Me- I ir yoeiiahibe dr] 
aras vh Bpáua. AB), etai incertum : qr, e tuner ce euxéem vlov" 
de quo pluribus diosur infa. p. 


l 
pm poetae fiuapre: x«l 9 du kdpg | wardyre- 
wit Adhontdua i pri] d Amelgl, arti reiqer ei dip ple. | dic 
BV dori» s vor! àa! dpol Béxos | ye-.— parobun» 9 o0 eins bouíis Dro. 
Mreodw, riy váxocuor eipárm, | 





xxxviil VITA SOPHOCLIS. 

dio, exiguae fidei scriptore, accepta est, prior 13. p. 557 f. 'lepon- 
pos yo)Ur €y igropixois. vrrouvrpagi Qoaw ovros '' eiróvros Zoooxie 
vivos Óri uucoyvvos éari» Eüpuriügs, "Ey ye rais rpayediais, € ó 
ZojokXN9s émei €» ye vf) kA di oyvsygc *.". altera 13. p. 604 d. quam 
supra apposui p.xv. Hujusmodi dicteriaf quum saepissime etiam 
ab amicis inamicos jacta sint, nemo tam suspiciosus erit qui aliquid 
aut inimicitiae aut simultatis Sophocli cum Euripide interceseisse 
ex istiusmodi narrationibus, etiam si omni ex parte verae sint, 
colligat. Idem de judicio dicendum quod Sophocles de Euripidis 
poesi tulit memoratum ab Aristotele Poet. c. 25. mpós 04 rovrois éh» 
ériripárai órc otk dÀAnOr,, dÀX. ola Bei, olov xal ZoiokA s €x abrós pir 
otovs Oei srowi» £, EUpuribyy 04 olo: eloi. Quod vere dictum esse per- 
sonarum quae in utriusque poetae tragoediis producuntur compa- 
ratio docet, sive 7Üorouay spectamus sive linguam, quae apud Euri- 
pidem orationi prosae aliquanto propior est quam apud Sophoclem, 
qui sublimiori utitur genere dicendi, quod ab Aeschyli sermonis 
fastu non minus remotum quam supra sermonis vulgaris humilita- 
tem elatum est. 

Ad idem genus referendum foret, si verum haberi posset, quod 
scholiasta Euripidis Phoen. v. 1. narravit, 6 rj» é» dorpow obparov 
réuroy ó00y | xai xpvookoAArrowty éuBeBàs OBijpo: saXad vis é- 
. peras Üófa ds ZodokAs puév émiriugoewy Ebpur(üg ór« wpocrate rov- 
rovs roUs Üvo or(yovs, ó 0€ Eüpuri0ns, Órt mpoe e» 'HAéxrpe é 
Zo$oxArns ró "à roU orparpyüjcavros éy Tpoíg more." Manifestum 
in his est acumen grammatici, qui quum observasset duos primos 
Phoenissarum versus primumque Électrae Sophocleae versum salva 
abesse posse sententia, historiolam illam de mutua Sophoclis et Eu- 
ripidis reprehensione finxisse videtur. Qui poetae si quid istius- 
modi dixerint, joco dixerint necesse est. Neutrum enim fugere 
poterat utriusque tragoediae initium nimis tenue fore e&i Sophocles 
ab verbis, 'Ayauéprovos fai, vUv ékeiv €£«ori coi—, Euripidea vero ab 


€ "Ex TG» Xepfjvov affert Stobaeus 
Floril. 6, 36. TIepl EbpuriBov is (Ae- 
yev. Uri uucoyirns «fy. kal ó Xo$o- 
kAijs *&àAA' obk É» ye TB xArp" 


f Ex vita domestica petitum est 
quod ex ignoto auctore attulit Jo- 
annes Damasc. in Append. ad Sto- 
beei Floril. vol. 4. p. 75. Ebpir(9ns 
Ó *onmrhs, éwel Ówevovvros abroU 


éxeAdBeró ris. Aéyov bri XSodonMis 
abTb 5i BoóAov toiei, Toryapotv Xo- 
qokAfss daOle. bor ówoioy r&y olérp 
abroU àpéckei, ey 9 émoier By dpol. 

& Hoc tragoediae convenire et- 
iam Aristotelis sententia est ib. 
c. 2. pst Me Moe o Ml 
rparygBla wpós T)» kegupbiar Bulars- 
xe»* 3j niv "yàp xelpovs, $j 8 BeA- 


TÍovs uupein 0n. BobAereu Tl» vby. 


VITA SOPHOCLIS. xxxix 
"Hiue Éodis firrouriw eMacow dÀóya inciperet : quod optime vitarunt 
verbis quae nunc legimus praemissis, quibus splendidum utriusque 
fabulae initium fit. Verum quid istiusmodi scholiastarum narra- 
tiunculis tribuendum sit ex alia quoque ad eandem Euripidis fabu- 
Jam v. 1651. annotatione aeetimari potest, ubi versus Euripidei 4yó 
ads Bio, xh» dmev»éry mólus, verba éyó ade Óéyu scholiastae visa 
sunt ewépuara vj ZodoxMovs 'Avriyóry sapacyei», id est tragoediae 
plus quam triginta annis ante Phoenissas Euripidis scriptae. 

. . Non minus perversum est quod contrariae de eadem re senten- 
tiae, quae in utriusque tragici fabulis reperiuntur, eo explicandae esse 
interdum creditae sunt quod alter poeta alterum tecte quasi nota 
quadam afücere voluerit, velut quum Sophocles (fragm. oo.) dix- 
inset, mápr! cpmdure r$ paxpá ipa xarà, | vovs poids, tpy. dxpeía, 
doporribes! xeval, Euripides contra Phoen. 528. b réx»ov, oix dwavra 
r$ yfpa. xaxà, | "Ereóshees, npóceari, AA j'umepía | ye BP Bifas. 
Té véeuv cojárepoy. Nam hujusmodi sententiae pro diversa rerum 
personarumque conditione non solum ab aliis, sed saepe etiam ab 
iisdem poetis, veteribus pariter atque hodiernis, diversis modis con- 
formantur. 

In tractatione fabularum quae Sophocli et Euripidi communes 
fuerunt uterque poeta, quantum ex tragoediis quae supersunt col- 
ligi potest, ita est versatus ut neuter alterius legisse vestigia, sed 
operam potius dedisse videantur ut diversa sequerentur inventorum- 
que novitate slter alterum superaret, quod Euripidi minus bene 
cessisse Electrae utriusque comperatio docet et Antigonse quoque 
Euripidis, de qua nonnulla prodiderunt grammatici, haud dubie do- 
ceret, si superesset. Quae de versibus Euripidi ab Sophocle sur- 
reptis post grammaticum quendam Alexandrinum , cujus de libri 


h Eusebius Praep. Ev. 10. p. 
465 d. ex Porphyrio: Aariros k 
» & éréypae epi àv oix 
er Mevdpipew 7b wAjfos abroó 
tà» kXorar diéqnve, xabdxep 0 AN 
arbpebs duMdorparos wepl ijs ToU 
oqoxMovs Aeris xpayparelar xa- 
TeBáAero. In contrariam partem 
interdum errarunt recentiores cri- 
fici quum Euripidem loeutiones, 
quae nihil habent quod ab com- 
pe loquendi remotum 
sit, t, ab Bophocle petivisse conjece- 
runt, velut Valebenarius in aunot. 


2d Phoeniss. v. 500. 877. cujusmodi 
conjecturas facere non est opere 
pretium nisi ubi major inter du- 
Orum poetarum locos interoedat 
similitudo quam quae casui proba- 
biliter tribui possit: ex quo ge- 
pere sunt postremi Phoenissarum 
reus, $ várpas A«wis voXPau 
Mice OiBixovs Bàe, et quae se- 
quuníer, iam m qui- 
us les Regem 
psi 3 rdrper Give vom, 
Aeiecer Ollízous fbe eto., ut mani- 
festa sit imitatio Euripidis, 





xl VITA SOPHOCLIS. 


argumento nihil compertum habemus, Clemens Alex. Strom. 6. 
p. 741. collegit, sd sententias redeunt nec Sophocli neque Euripidi 
proprias. Sic quod Sophocles in Camiciis (fragm. 302.) dixerat, oó« 
fert roic uj) Üpéc. avupayos Üeós, ex verbis Euripidis in Temeno 
T$ yàp movoUrvrt xal Óeós cvAXAauBárec! sumtum esse opinatur Cle- 
mens Alex. Strom. 6. p. 741. ignarus priorem utroque Áeschylum 
in Persis v. 742. dixisse, dÀÀ' óray a rei0g ric avróc, xà 0cós Cvvásrre- 
va, ex quo Sophocles pariter atque Euripidis sententiam illam sum- 
sisse videri possent, nisi, ut aliae plurimae, ita esset comparata ut 
cuivis sponte in mentem venire possit. Idem de versu yépev yépovra 
waibayeryroc a' €yó (fragm. 623.) dicendum, quem Gellius 13, 18. 
Sophocli in $0.»ri et Euripidi in Bacchis (193.) communem esee 
annotavit. 

Alius generis error est in quem incidit Clemens Alex. Strom. 6. 
p. 7479$uum Herodotum Sophoclis Antigonae versus 911. 912. pa- 
rpós T' éy" AuBov xal srarpóc xexevÜórow | ovx &ar. dBeAós Geri d» 
BAácros vore, his esse verbis imitatum credidit (3, 119.): wrrpós kai 
sarpós oükér. óvrev düeAdóy dAXoy oby &&o *. Neque enim noverat 
totam illam Antigonae orationem, ut pridem ab aliis est intellectum, 
ab interpolatore esse adjectam, narrationem Herodoti de uxore In- 
taphernis absurde imitato: de quo pluribus dixi in annotatione ad 
locum illum p. 95. 96. Sophocli ipsi aliquam cum Herodoto neces- 
situdinem intercessisse ex epigrammate colligitur cujus initium Plu- 
tarchi libello quo quaerit ei mpeofBvrépo soAirevréo» imsertum est 
p. 785 b. rovri 8€ óyoAoyovpévos ZodoxMéovs ró éxrypaupárcov ** e)» 
"Hpodóre reü£ev SojoxAjs éréoy àv | wévr' éri mevrikorra." Qui an- 
nus aetatis quum in tempus illud incidat quo Sophocles inter prae- 
tores belli Samii fuit (olymp. 84, 4.), ut supra ostendimus, fuerunt 
qui Sophoclem Herodoto epigramma illud misisse conjicerent, sive 
ut Samo abeuntem bonis votis prosequeretur sive ut ipse abiens ei 
valediceret. Quibus opinionibus obstant quae de Herodoto tum 
apud Thurios commorato ab aliis scriptoribus prodita sunt!. In- 
certum igitur manet utrum Sami an Athenis epigramma scripserit 
Sophocles et quo consilio ad Herodotum miserit. Herodotum ip- 
sum saepius Athenis versatum esse novimus historiarumque suarum 

i1 Praeceeserant a ipi - 
verbe, abrár v riv pav eire Bala eds de Dus ef rpóry Slpoere. 
vas xáAci, ut novimus ex schol. Ho- 1 Vid. Schoell. in Leutschii Phi- 


meri Il. A, 249. lologo vol. 10. p. 25 seqq. 
k Apud Herodotum, varpbs à 


VITA SOPHOCLIS. xli 


libros Athenis recitasse aliquot ante tempus illud de quo modo di- 
cebamus annis. Qui libri non dubitandum quin ab Sophocle quo- 
que lecti faerint: ut non improbabilis sit virorum doctorum opinio, 
nonnulla quae in tragoediis ejus leguntur recordationi eorum quae 
apud Herodotum legisset originem debere. Ex quo genere sunt 
quae de somnio Clytaemnestrae in Electra v. 417 seqq. narrantur 
similia Herodoteis (1, 108.) de somnio Astyagis, et de institutis Ae- 
&yptiorum in Oedipo Col. 338., comparanda cum Herodoti narra- 
tone 2, 55. — Neque incredibile Sophocli quum extremos Oedipi 
Regis et primos Trachiniarum versus scriberet, quibus neminem 
ante mortem beatum esse praedicandum praecipitur, celebrem ob- 
versatam esse Herodoti (1, 32.) de Solone et Croeso narrationem. 

Redeo ad poetas tragicos Sophocli aequales, quorum de duobus 
primariis, Aeschylo et Euripide, supra dixi. Ceterorum * plerorum- 
que obscurior est memoria quam ut certum aut de facultate eorum 
poetica aut de rationibus eorum ad Sophoclem in vita quum publice. 
tum privata judicium fieri possit. Celebrior ceteris fuit Ion Chius, 
quem familiariter cum Sophocle consuevisse ex ipeius apparet nar- 
rationibus ex 'EmiSnyiew libris ab Athenaeo excerptis quas eupra 
tpposuimus. Proximus aetate Sophocli fuit Achaeus Eretriensis 
quem olympiadi 73. (484-481. A.C.) adscribit Suidas, veérepov 2o- 
dorMéovs JAiyp rwi, poeta propter satyricas potissimum fabulas 
celebratus et in hoc genere Sophocle superior habitus, si quid Me- 
nedemi philosophi, qui ipse quoque Eretriensis fuit, judicio tribu- 
endum ab Diogene Laert. 2, 133. prodito, émerra Zo$ox«i (mpoceiye 
Mevébpos) xal 8i) kai Aya, erep xal rà Gevreptior éy rois aarípor, 
AloxóA 8i và mporeioy drrelibov. 

Ejusdem fere aetatis fuerunt Euphorio, Aeschyli filius, et Philo- 
cles, Aeschyli dBeAdudois. — Ab utroque Sophoclem in certaminibus 
scenicis victum esse duobus exemplis novimus quorum memoria 
in didascaliarum fragmentis est servata, De Euphorione scriptor 
Argumenti Euripidis Medeae, éAMyóg émi IIvóoBépov dpxovros 
GXvusiáBos s ire mpóre. mpéros Eixopiav, Bevrepos ZojorMijs, 
piros EüperiÓs MrBeia, duokrirp, Airvi, G«pirrais carípow.  So- 
phoclis tetralogia quae fuerit nescimus. Non fuisse in ea Oedipum 
Regem, fabulam eadem, ut probabiliter conjicitur, olympiade scri- 
ptam, inde apparet quod eo in certamine non Eupborio, sed Philo- 
cles victor est renunciatus, ut ab Dicsearcho in Argumento Oedipi 

m De his vide Clinton. Fast. Hellen. vol. 2. 9. xx&-xxxXà. 
bs 





xlii VITA SOPHOCLIS. 


Regis annotatum est et ab Aristide vol. 2. p. 256. cujus de verbis 
dixi in Prolegomenis ad Oedipum Regem p. 13. 

Iophontis, Sophoclis filii, unum novimus certamen scenicum ex 
didascaliis annotatum in Argumento Euripidis Hippolyti, é0484y6q 
emi Auelvovos dpyovros óAwytrridbi m(. €rec rerápro.. mpéros EüpesríBge, 
Bevrepos 'Iojó», vpíros"Iey. Ab Sophocle patre in tragoediis scri- 
bendis adjutum eum fuisse Aristophanes innuit in Ranis, ubi Dio- 
nysus Herculi quaerenti cur non Sophoclem quam Euripidem ab 
inferis in vitam reducere malit, respondet (v. 78.) o0, erpíy -y' à» 'To- 
$&rr', droAaBày abróv uóvov, dvev ZodokAéovs Ó vt trowi keDaricu. 
Quae opinio aliquanto credibilior est quam ignoti commentum gram- 
matici, qui Ántigonam non ab Sophocle, cujus nomen gerit, sed ab 
Iophonte scriptam esse excogitavit: de quo dixi in Praefatione ad 
Antigonam p. xxi. 

De dissidio quodam quod Sophocli seni cum Iophonte filio in- 
tercesserit mirifica est quam multi, sed uno, ut videtur, omnes 
auctore usi propagarunt narratio, ab Cicero ne in libro de senectute 
c. 7. $ a2. his verbis exposita ** Sophocles ad summam senectutem tra- 
goedias fecit: quod propter studium quum rem familiarem negligere 
videretur, a filiis in. judicium vocatus est, wt, quemadmodum nostre 
more male rem gerentibus patribus bonis interdici solet, sic illum 
quasi desipientem a re familiari removerent judices. Tum senex dici- 
tur eam fabulam, quam in manibus habebat et prozime scripserat, 
Oedipum Coloneum, recitasse judicibus, quaesisseque num sllud car- 
men desipientis cideretur : quo recitato sententiis judicum est libera- 
tus." Ab Cicerone leviter discrepat Appuleius Apolog. p. 479. ed. 
Bosch. ** Sophocles poeta Euripidi aemulus et superstes: vizit enim 
ad extremam senectam : quum igitur accusaretur a filio suomet de- 
mentiae, quasi jam per aetatem desiperet, protulisse dicitur Coloneum 
suam peregregiam tragoediarum, quam forte tum in eo tempore con- 
scribebat, eam judicibus legisse nec quidquam amplius pro defensione 
sua addidisse, nisi «t audacter dementiae condemnarent, s carmina 
senis displicerent. Ibi ego comperior omnes judices tanto poetae ad- 
surrezisse, miris laudibus eum tulisse ob argumenti sollertiam et co- 
thurnum facundiae, nec iia multum omnes abfuisse quin accusatorem 
potius dementiae condemnarent." Paullo aliter Plutarchus Mor. 
p. 485 a. ZodoxNis Aéyera, né» vró rày vlày rapavoías Sir» $eoyer 
dvcyrüvast T)» 4» OlBómoM. rà émi KoXe»Q mápobo» j écrw dpy3 


6€ 


evimmov, Céve, ràrüe xópac—fáacais." ÜavpagroU 0€ roU péXovs 


VITA SOPHOCLIS. xlüi 


qhavérros &avep dx Óeárpov ro Buaerypíov mpor«udórvas perà kpórov 
«al Bois rà» rapéres. Solum ex fiis Iophontem nominat Peeudo- 
Lucianus Macrob. c. 24. obros in 'lojávros roü vléos éri rhe: roi 
Blov wrapavoías xpwépavos dréyro rois Buaaraig OlBirovy vüy éri Ko- 
Aevi, éniBaxyipavos bià voü Spáparos mus viv voür Uyiairer: is vois 
laxare v)» uiv UrepBavpácas, xarayybloagÓas ( ro) vio abroü 
paxía» De lophonte consentit, etsi reliqua longe aliter narrans, 
scriptor vitae Sophoclis p. 4, 7. dépera: (sic correxi pro daíverai) 
xal srapà. soXAois jj pos rà» viày 'Lodüvra yevopéwi abré Su) moré. 
Sev yàp de uiv Nooorpáras "Iodüvra, 4k M OopíBos Zuvevías 
"Aplareva, viv éx roírov yevépevor sraiba, ZodoxMa rofvoua, nMoy 
Verepye. xal rore i Spápari claíjyye riv lodàvra airá  dévoüra, 
xdi pis rois $páropas éykaAoüvra r$ warpl ós im) ypes mapa- 
dporoirri ol Bb rj "lobüvri émerinsa». Xárvpos 8é dmyow abri» 
elei» "el. né» elps XodoxMijs, ob mapadpovó" «l B6 mapadpovà, oix 
*lyl XodorMijs*" kal róre rbv OlBíroBa maparayrüvai. 

Integra apposui quinque scriptorum testimonia, quorum ex po- 
stremo satis probabiliter de auctore totius narrationis conjectura 
fieri potest. Videtur enim ex Satyri, philosophi Peripatetici, Ari- 
starcho Samio aequalis, Bíov libris, quos Athenaeus, Diogenes Laer- 
Üus aliique memorant, propagata esse: in quo opere Sstyrum. ea- 
dem qua biographi veteres non pauci levitate et credulitate falsa 
veris ita miscuisse ut fides ejus prope nulla sit, praesertim in nar- 
rationibus propter alias rationes suspectis, ab Luzació est ostensum 
in Lectionibus Atticis. Ex quo genere haec quoque de lite Iophon- 
tis narratio est. Actio dementiae si unquam ab lophonte contra 
Sophoclem instituta fuit, non alio consilio institui potuit quam ut. 
patri demta bonorum administratione curator daretur: quod Cice- 
ronem intellexisse verba ejus supra apposita ostendunt. Haec au- 
tem caussa si ad judices delata fuit, idoneis testibus documentisque 
agi debuit, absurdumque est recitata Oedipi Colonei fabula, sive 
integra sive, ut Plutarcho placuit, aliqua ejus parte, hoc ab Sopho- 
cle effectum esse credere ut judicum sententiis liberaretur?, Neque 
enim de poetica ejus facultate dubitabatur, sed de facultate bona 
administrandi. Quod mirum est non animadvertisse Ciceronem 

n Similem de Ai (0L. ss. 1, a5.) vara 
bellam notavi ad pere f Y c operas, rose 





yunicruumn rem 1 








nec bona sua dilapidaret : verun 
animadvertis 
Quod si verum esset, sequeretur « 
titiam quam judicum fuisse, ei v. 
marratio, supra dicebam. Auget 
haec ab Sophocle ipso in dram: 
graphus, eodem, ut opinor, cujus 
nerat, dO yàp j cupis, de qt 





. postquam Soph 


VITA SOPHOCLIS. xlv 
tacuisse, Nam particula soré et pronomine indefinito rís uti solent 
qui ficta narrant, omisea loci, temporis et nominis notitia, ne men- 
daci coergui possint. Similiter illo ipso soré é» Bpápar: usus est 
scholiasta Aristophanis Eccles. 22. ubi verborum ràs éBpas ds &vpó- 
payés sror' ele interpretationem ab grammatico aliquo fictam ex- 
ponit, ypácera: ds KAeópayos. xaí dac: KXeópaxor vj vro- 
peris. obros dpaíveras íroxpavópevós rore elpnuéva: éBpas &» Spápare 
tal éokadióes Bi và ax(piparov. "Tertium hujusmodi drama in scho- 
lis ad Ranas memoratur v. 366. (369.) ubi quum antiquior scholi- 
asta, verba poetae /) xarariAá rà» 'Exaraío» kuxAiowrt Xopoigiw Umá- 
Dev interpretaturus, sic esset. hariolatus, roiro eis Kuraíav rà» &ifv- 
pauBomoóy" obros yàp dBuv xarerügae rijs ' Exárgs, alius postmodum 
accessit audacior interpres, qui spurcitiem illam in dramate reprae- 
sentatam esse credulis narravit lectoribus, additó alio, si cui illud 
displiceret, commento non minus absurdo, Kumíav ri» |vpap- 
Boro kopabii, Bs elaíjveyxev dv Bpápari riy 'Exárn» xal zareraev 
abris )) érabi) ipvüpiane moínpa ypáyas «ls "Exárqv. 


De Sophoclis fabularum numero, nominibus et temporibus. 

De numero fabularum Sophoclis? duo supersunt veterum gram- 
maticorum testimonia, alterum biographi, alterum Suidae s. v. Zo- 
oris, nonnibil inter se discrepantia, nisi haec non ipsorum, sed 
librariorum culpa est. Ac biographus quidem sic scribit p. 6,6.: dye 
8i Bpápara, ás dri ' Apirrodárys, éxariv résvapa. roiruv 8$ vevé- 
Éevras &exaemrá (i(" codex Flor.) Numerus éxaróv réccupa in quat- 
tuor codicibus legitur, in Parisino vero 2712., antiquissimo eorum 
qui hanc Vitam servarunt, pÀ' legitur, quam scripturam suo quoque 
in libro reperit Triclinius, quantum ex codice Tricliniano Parisiensi 
2711. colligi potest, ex quo éxarà» rpiixovra annotatum. Quorum 
numerorum uter verior sit ex ipsis judicari nequit, quum p3' non 
minus facile in pX quam pX in p corrumpi potuerit. Cum neutro 
conciliari potest numerus ab Suida traditus, éMàa£e Spápara py, 
ds M roe kal oV Ael. optime vero conveniet cum numero 


P Hanc quaestionem doctius et commentatione om tÀe mumber y 
accuratius quam priorum tempo- Drumas ascribed to Sophocles, im 
rum viri dosi tractavit Boeckhius Te Philological Mwasewm, a. 1831. 
&. 1808. in libro de tragicis cap. vol r. p. 74-85. multo copiosius 

de Tragoedia. 


p.p Boeckhiem breviter, Welokerus ín opere 
prudenter H. F. Clintonus in Graecis vol. ii. 











xlvi VITA SOPHOCLIS. 


pÀ', si in verbis proximis biographi rovre» Óé revóDevras «7, deleto 
qui ex ultima verbi vevóÓevra: litera adhaesisse videtur numero de- 
nario, scribatur vevóOevra: (/, quod proposuit Bergkius p. xxxix. €, 
ut Suidas, quum numerum poneret pry, solas dixerit fabulas ge- 
nuinas, exclusis quas biographus, quum numerum pÀ' poneret, an- 
numeraverat fabulis spuriis septem, ad quas Suidas verbis és 8€ rues 
xal $oÀAQ vÀecío alludere videri posset, nisi illud soAAe sAeie nu- 
merum multo majorem significare videretur, fortasse ab grammatico 
aliquo positum qui Sophoclis nepotis fabulas—Qquae quadraginta se- 
cundum Suidam fuerunt—cum Sophoclis majoris fabulis conjunctas 
numerasset. Nomina autem fabularum quae novimus haec sunt : 


1. 'AÓdpas wpórepos. 22. AaidaXos. 
2. 'ABápas Oevrepos. 23. Aardy. 
3. Alas Aokpós. 24. Atoryvciakós, carvpuór. 
4. Alas yacartyodópos. 25. Aólorres. 
5. Alyevs. 26. 'EXévys dsraírgois. 
6. AlBiores (f) Méurov). 27. 'EXévns yápos. 
7. AixpaAerílec (carvpuóy)!. | 28. 'Esrtyoro. 
8. 'Axpíiatos. 29. " Ep«s. 
9. AAeáDa:. 30. 'EppiAg. 
10. 'AAé£arópos. 31. "Epyuórn. 
I1. 'AÀgrys. 32. EtyqXos. 
12. 'AAxpéev. 33. EüpvaXos. 
13. " Auvkos, carvpuxór. 34. EUpvaáxrs (?). 
14. AudQidpeos, carvpwór. 35. HAéxrpa. 
15. 'Apdxrpvov. 36. 'HpaxAns emi Taupe, ca- 
16. 'AvyÜpouéga. TUpuxóy. 
17. 'Avrnvopida:. 31. Hpryórg. 
18. 'Avreyóyg. 38. Gapvpas. 
19. 'Arpeus fj Muxrraia:. 39. O5cevs. 
20.'Axaue» cvAAoyos f) cvv- | 40. Ovéargs év Zuxvamt. 
Üeurvov (carvpwór). 41. Ovéarys Ócvrepos. 
21. 'Ayiéos épagrai (carvpi- | 42." Ivaxos (carvpuxór). 
Kóy). 43. 'I£iov (1). 


q Idem effecit, etsi imminuto — r Fabulisquae ex virorum docto- 
fabularum numero, Boeckhius l.c. rum conjecturis satyricse haben- 
p.170. quum, servato apud bio- tur carvpuxór adscripsi lunulis in- 

phum :;(", Suidae numerum pry'  clusum. 
in pr mutaret. 


VITA SOPHOCLIS. xlvü 


50. KsdaMa», carvpudy. 
$1. KAwraurijarpa (1). 
52. Koh ides. 


61. Márres, $j Tlohiidor. 
62. MeMaypos. 

63. Mcoí. 

64. Müpos, carvpudv. 

65. Nabmuos karasMav. 
66. Naís)uos mvpraeis. 

67. Navruda, fj IDvrpa. 
68. Nidfy. 

69. Xoarybópos (1). 

70. 'Obvaceis dxav&osAjE. 
11- "Obvaceis pawópevos. 
72. OlBirovs éri Kokavj. 
23. OlBirovs rápavvos, 

74. Ol os. 

15. Olveis. 

d6. Olvépaog fj "ImoMápea. 
71. IWaAapídos. 


19- IleMas (2). 





90. X«ópux. 

91. TávraAos (?). 

92. Teixpos. 

93. TiAedos (1). 

94- Tnpeis. 

95. Tpaxiva. 

96. Tpirróhepos. 

97- Tpeios. 

98. Tuuravigraí. 

99- Tvydápeos. 
100. Tvpà mrporépa. 
IO1. Tvpà Sevrépa. 
102. "Yfpis, carvpixór. 
103. 'Yüpodépo.. 
104. $aaxes. 


*. 105. 9aílpa. 


106. $6 oris. 

107. $àoeríris ó £y Auvp. 
108. &Xvorrírys ó £v Tpoíg. 
109. dure)s mrpórepos. 

110. dieis Beirepos. 

III. Gold. 

112. Spi£os. 

113. píyes e . 


Omisi in hoc indice fabulas plures quae manifestis debentur vel 
grammaticorum vel librariorum erroribus, toleravi vero alias non- 
mullas quae ipsae quoque suspectae sunt vel diversis appellatae 





VITA SOPHOCLIS. 


xlviii 


nominibus ita ut interdum duae esse fabulae videantur quae ums 
fuit fabula, de quibus dixi in annotationibus ad Fragmenta. His 
omnibus detractis fabulae vix centum et decem relinquuntur, qus- 
rum quum pars fere quinta ex uno tantum duobusve grammatieo- 
rum testimoniis cognita sit, non mirandum est viginti circiter alias 
fabulas tam mature perisse ut ne antiquissimis quidem grammaticis 
earum copia fuerit: quod saepius accidisse novimus*. Numerum 
autem fabularum grammatici Alexandrini haud dubie ex tabulis 
didascalicis computarunt, fabulis quae correctae et mutatae iterum 
in scenam productae essent pro novis numeratis: de quo genere 
dixi in annotatione ad Athamantis fragmentum primum. 

Constituto fabularum numero de divisione earum in tetralogias 
eo magis dicendum est quod numerus imper 123. huie divisioni 
repugnare videatur. Nam poetas tragicos Athenienses Aeschyli; 
Sophoclis et Euripidis aetate et ultra haec tempora solis certasse 
tetralogiis, i. e. tribus tragoediis cum fabula satyrica conjunctim 
productis, tot exemplis et indiciis compertum habemus * ut prorsus 
incredibile sit quod nemo praeter Suidam tradidit, Sophoclem dp£es 
roU Ópdpa mpós Ópáua dyovi(ecÓai: cujus erroris originem supra 
patefeci p. xxxv. Itaque hac ratione non licet numerum imparem 
123. explicare, qui triginta tetralogias continet cum fabulis tribus: 
de quibus tamen satis probabilis in promtu est conjectura. Nam 
quum Oedipi Colonei fabula post mortem demum poetae (olymp. 
94, 3.) in certamen producta sit ab Sophoclis nepote cognomine, 
verisimile est Sophoclem, quum moreretur, tetralogiae trigesimae 
primae tres tantum reliquisse fabulas, quibus quartam Sophocles 
nepos addiderit, quemadmodum Aristias, ut ex didascalia Aeschyli 
Septem ad Thebas fabulae novimus, tribus tragoediis ab se scriptis 
IIaÀawrás carvpovs Pratinae patris adjunxit. 

Non magis tetralogiis alia adversatur numeri nota in Argumento 
Antigonae ab ignoto auctore tradita, AéAexrac 8 0 Ópüya AS. Quae 
verba quum neque ex indice fabularum alphabetico sumta esse 
possint. nam vix viginti nomina fabularum Sophoclis novimus ab 


3 Sic in Argumento Medeae Eu- 
ripidis tetralogia memoratur, Mf- 
Bein, diAoKTfmns, Alkrvs, Oepirral 
edrvpoi, addito o) eé(era;, quo sig- 
nificatur Gepizràs fabulam non ve- 
nisse in manus grammaticorum 
Alexandrinorum. Similiter de 


Cratini comoedia Xeiua(éuevoc in 
Argumento Aristophanis Acbar- 
nensium, ob cé(ovra. De quo 
lura dixit Elmsleius in annot. ad 
edeam p. 7I. 
t Vid. Welcker. vol. 3. p. 893. 
895. 


VITA SOPHOCLIS. xlix 


Hera A incipientia —nec verisimile sit ad indicem referenda esse in 
quo fabularum nomina nullo aut alphabeti aut temporis ordine 
enumrata essent, temporis aliquam notationem continere mani- 
festum est. Ex quo tamen non sequitur Antigonam quartam fuisse 
tetralogiae octavae fabulam. Nam etsi satis probabile est Sopho- 
clem quoque interdum trilogiis tragicis drama quod chorum habe- 
" ret non ex satyrie, sed aliis compositum personis adjunxisse—quale 
"Axev gívdecmvov et 'Aydéos épacral fuisse videntur—nemo ta- 
men Alcestidis Euripideae exemplo, cujus ex didascalia hoc drama- 
tum genus cognovimus, adeo abutetur ut Antigonam, fabulam tra- 
gica gravitate insignem, ad quartum in tetralogia locum detrudat. 
Quamobrem si numeri M ea quam supra dicebamus ratio est, non 
dubitandum quin ex indice sumtus sit in quo tragoediae secundum 
temporum ordinem dispositae et ab fabulis satyricis segregatae 
fuerint: quod conjecit Welckerus vol. 2. p. 85. Quo pacto Anti- 
gona secunda erit tetralogiae undecimae tragoedia, vel, annumeratis 
fabulis satyricis, quadragesima secunda poetae fabula. Qua con- 
jectura hoc quoque consequimur ut probabilior inter numerum 
fabularum ante et post Antigonam, quam anno aetatis quinqua- 
gesimo quinto scripsisse videtur, editarum proportio intercedat. 
Proposui haec non alio consilio quam ut ostenderem numeros 
pey €t Mf, si recte scripti sint, non impedire quominus Sophoclem, 
ut reliquoe illius aetatis tragicos, constanter tetralogiis usum esse 
putemus: etsi quas ego reddidi numerorum illorum rationes in- 
certae sunt. Nam quae Suidas aliique grammatici de numero fabu- 
larum ab singulis poetis scenicis scriptarum annotarunt pleraque 
tam fluxa sunt et incerta ut grammatici ipsi non raro alios ab aliis 
mumeros positos esse tradant, ne quid de erroribus dicam libra- 
riorum, qui numeros saepe corruperunt et interdum prorsus incre- 
dibiles intulerunt, cujuemodi est quod Choerilum tragoedias cen- 
tum et sexaginta, Astydamantem, Morsimi filium, ducentas adeo 
et quadraginta scripsisse nunc apud Suidam legitur. In So- 
phoclis tamen fabularum numero quum nihil sit quod ab ratione 
abhorreat, uti eo licebit donec falsum esse certis demonstratum 
fuerit indicis. Triginta igitur tetralogias—nam trigesimam primam 
imperfectam ab eo relictam videri supra dicebamus—si in acenam 
produxit Sophocles, sequitur tragoedias eum scripsisse nonaginta, 
fabulas autem satyricas, vel quae satyricarum locum tenerent, tri- 
ginta. Cui rationi non adversatur quod inter nomina fabularum 





ine9 1anisielUs jn annot. ad Eur. 
$0 explicat quod dramata satyrica 


Ber leor, s dri Kapórrio, sey 
Tia P olerómore, Qui fortasse va 


* nàm de tertio quominr 
biographi testimonium, Cujus de ver 
a— 


"n tetralogiae primo. ^««- 


VITA SOPHOCLIS. Hi 


schyli fio, cessit olympiadis 87. anno secundo, ut ex didascalia 
Euripidis Medeae discimus, éiAxn éri IIufoBopov dpxovros xarà 
rie dylogkoari (BBópq» iwpsidba. mpéros Eihopiew, Seirepos Zo- 
desi, vpiros Elpsiby. Victoriae vero unius tantum memoria 
servata est in didascalia Alcestidis, (&háy6y eri TAavxi»ov dpyovros. 
(olymp. 85, 2.). rpéros jj» Zo$okAüjs, Beórepos. Eüpiriàys Kprjocaus, 
"Alupéeurt và. à Vedilos, Tode, 'AMijrrii. Nam quod tetra- 
logiam in qua Antigona fuit primo loco dignam habitam esse viri 
docti putant, probabilis quidem in tanta illius fabulae praestantia, 
sed tamen incerta conjectura est, quum fama nitatur de praetura 
propter applausum quo tragoedia illa excerpta fuerit in Sophoclem 
collata, eujus fidem exiguam esse in Praefatione ad Antigonam 
oetendi p. xx. 

Chorum sliquando Sophocli ab magistratu denegatum esse ex 
fragmento Cratini BovóAo» apud Athenaeum 14. p. 638 d. novimus, 
de quo videnda Meinekii disputatio vol. 1. p. 27. et Welcker, vol. 3. 
p. 1025: Bs oix iex! alroüvri ZojorAée: xopiv, | r$. KAopáyov U, 
By olx d» b£lowy &yà | dpol Aihdrxew oU8 d» els 'ABóvua, quae verba. 
de eodem dicta sunt archonte qui Cratino quoque chorum petenti 
denegaverat, quod ex eadem Cratini fabula annotavit Hesychius s. v. 
Tloprepéyyei. 

De poetis quibuscum Sophocles in certaminibus scenicis conten- 
derit, inter quos primum locum tenent Aeschylus et Euripides, su- 
pra diximus, omisso tamen Choerilo, quem inter illos numerat bio- 
graphus p. 6, 7. evyyyevícaro 8 AleyóAe xal Edpiribg kal Xo 
xal 'Apiríg (Aristiae nomen omittunt codices quattuor) xal doe 
roXÀois xal 'lojávr: r$ vig. Nam etsi fieri potuit ut cum Choerilo 
ad summam senectutem provecto—nam fabulas docere coepit olym- 
piade 64. et tragoedias cum Phrynicho docuisse dicitur olymp. 74, 2. 
— Sophocles certaverit olympiade 77., multosamen probabilius est, 
quod Naekius in libro de Choerilo p. 8. conjecit, grammaticum qui 
Aeschylum cum Choerilo et Sophocle certasse nosset, Sophoclem 
pariter credidisse cum Aeschylo et Choerilo de palma contendisse. 

De anno quo tragoedias docere coeperit Sophocles disertum est 
chronograpbi testimonium in marmore Pario apud Boeckh. Corp. 
Inscr. vol. a. p. 302, 72. dd ob ZojoxAijs ó Zojüov ó éx KoXevoU 
drieqae vpaypliaX érüv à» xxj, £r a*' (annis ab Diogneto archonte 

x rum ex quibus tetralogia constat 
VL TUS ZLIIEVEDTRI 





cei ex gini veris 
Pine Merondro win, rospppt,, qu. 


Phy be errorum pupoti ipi 


Plato Sympos. p. 1752, gre Th*pé- 3 
db queyÜe deienser 'Aydóuy, ubi 4, 
use Dionysiis m 
de ü FE Dionysii 
Wrb&nis acts gi latonis verba 5 
ostendunt p, 175 e, $8 c) copa V 
duae na] Éyévero spésy cr 
dv dores, vip EAM, wMor Ó m 
^ quod non posse intel. im 
nhi de Diooyuin Arbanis, ubi po 
ve 
Athenis verimime mo- qu 
mit eoppíns : quod non intel. cor 
énAeUs qui Agathonis nib 
is it s. mai 
es rem rer L tur, 
A) ereóarovra: Agpaí. aj 
de quibus serere PEF 
pre JDXdrer vMor $ roseus echo 
bles Aristophanis verbe yes 
Acharn. 5o;, o) M4 rir ye ba. Olio 
L- der Bri | Hrer vapóprep 
and 


Hm 
i£ 
Hf 


VITA SOPHOCLIS. lii 


emxis fere calo Sophocles poeta. in. fabula Triptolemo frumentum 
Italicum ante cuncta. laudaverit, ad verbum transiata sententia * et 
fortwnatam Italiam frumento camere candido." De quo non satis 
caussae erat cur dubitaret Welckerus p. 310. qui, etsi verum sit 
inter olymp. 77, 4. mortemque Alexandri, qui olymp. 114, 1. obiit, 
annos numerari centum et quadraginta quinque, tamen Plinium, si 
annus quo Triptolemum ediderit Sophocles ignotus ei fuerit, etiam. 
ilum ponere annum potuisse observat quo Sophoclem primas docu- 
isse fabulas sciret. Multo gravioribus dubitationibus obnoxia sunt 
quae de prima Sophoclis commissione narravit Plutarchus in Vita 
Cimonis c. 8. his verbis usus, apaAaBày rj» vijrov (Scyrum) à Ki- 
pa rois piy AóAoras (£ijiac« xai rà» Alyaior A evBipece, mruvÜavó- 
putvos Bi riy mraAaiy Onaía rà» Alyéus dpvyóvra piv é£ ' AÓnráv els 
Xxüpor, abro) U àmofavórra 84A Bià ióBor író Avxouijovs roi Ba- 
aus, dawoiBace rà» rádoy dreupeis. xal yàp Jj» xppapóe' A&nyalois 
à Océuc Aelyava kekeiaw dvaxopi(ew «ls dorv xal ripá» às ipea 
mpemóvros, AX ipyvéovr Ümov xeirat, Zxvplaw oUy duokoyoivrem aiU 
día» dva(gréiv. róre 8j) moXMj diAorqiíg roi aykoó póyis. d£evpe- 
Bévros dvBipavos ó Kípow els rjv abroo vpijpy à ócrá xol ra 
xosuíras peyalompenós xavíjyayer els vi» avroü 8f érüv ayeldy re- 
rpaxocíow (óxrazociay Meursius). é$' d xal pda mpós avràv jbdur. 
4 Bipos fxev. iDevro Y els uvipsy abroó xai rj» r&v rpaygbar spi- 
cur dvopacr)r yevepívp. spórsv yàp iackaMa» ro) Xojoriéovs 
fri véov. kaBérros ' Ayyeíuv 6 dpyov, dXXovaxías oUrje kal srapará- 
xor váy Órarüv, xpiràs piv ox éipege ro) dyavos, ás B4 Kluav. 
rà ví» avavpariryaw npod àv els à Oarpoy émomaro r$ Óe$ ràr. 
»enyagpévas awovbàs, oix ddijke» abrois deer, AX dprécas js y- 
age xafica, kal pias Béxa Óvras, dmà dwAis &va éxágrns. ó piv 
ol» dyüv xal bà rà rüv «pirüv dflepa rjv dXhoriilar UrepiBahe. 
»uríjmavros 84 roí XodorMovs Myeras AleyUXoy mepiraói, "yevépevor 
«dl Bapées éveyróvra. xpóvov oU oki 'ABiyras aryayeir, elt! olye- 
96a. & ópyiy «ls ZuxeMar, Gmov xal relevrjcas mepl T'éAav réfamrai. 
Comicorum judices quinque fuisse grammaticorum testimoniis con- 
stat: ex quo colligitur parem qui de poetis tragicis judicium face- 
ret numerum constitutum fuisse, et ita quidem ut ab senatu quin- 
gentorum, quantum ex Teocratis or. 17. p. 365. perspici potest, votia 
secretis nomina eorum ex quibus quinque judices eligendi essent, in 
urnam conjicerentur, post actas demum tragoedias sortium ducen- 








seriptim est. oscitantia et ipsius c 
Vita "Thesei e. 36. ubi. septem. an 
Phaedone, factum illud esse nar: 
ita excusarent ut Cimonis ex Scyro 
ab Plutarcho memoratum esse finge 
riam ad Eurymedontem fluvium dc 
cere vellet, qui facilius cum tempor 
clis conciliari poteet. Non minus 
Athenas propter Sophoclis victoria 
fabellae etiam ab Aeschyli biograph 
, verbis uso quae satis produnt de Ae 
que caussis alios alia esse hariolatot 
dere Bà às "puro, warà ros pip, i 
dl jeayóis vép Üvrs Zojorei, zarà 
pallórs veProeóras Dey fjrordie 
post Sophoclis victoriam anno, i. e. o 
tem fuisse ibique Aristiam et Polypl 
vicisse certissima didascaliarum fide! 
tulit postquam tetralogiam Oresteam . 
fertioque anno post illic diem supre 
relinquendum est utrum Plutarchi 


* Pluribus. -— 
a Pierius haee person 





VITA SOPHOCLIS. iv 


aliquid veri contineat, an tota sit ex genere historiolarum quales 

plurimas a biographis, inprimis ab Satyro Peripatetico, propagatas 

esee supra vidimus, interdum tam scite excogitatas ad augendum 

clarorum nominum splendorem ut non mirandum sit plurimos omni 

tempore lectores esse inventos qui aegre talia sibi eripi paterentur. 

Quorum numerum magnopere augere et peritiores quoque lectores 

saepius fallere potuissent biographi, si paullo stutiores fuissent 

cavissentque, quod facillimum erat, ne turpibus contra temporum 

rationem peccatis, qualia plurima commisisse reperiuntur, sua ipsi^ 
inventa everterent. 

De proximarum post Triptolemum fabularum temporibus usque 
ad extremam poetae aetatem. perpauca sunt quae vel certis testimo- 
niis nitantur vel probabili conjectura investigari potuerint Ad 
fabulas septem superstites quod attinet, novimus Antigonam, si 
vera sit ignoti grammatici narratio de praetura propter hanc fabu- 
lam in Sophoclem collata narratio, actam esee exeunte olympiade 
octogesima quarta; deinde didascaliarum fide constat Philoctetam 
olymp. 92, 3. archonte Glaucippo, Oedipum Coloneum poet mor- 
tem poetae olymp. 94, 3. archonte Micone actam esse.  Reliquarum. 
fabularum quattuor tempora etsi accurate definiri nequeunt, tamen 
ex carminum melicorum compositione, metrorum delectu aliisque 
indicis tantum certe perspicimus quae antiquiores sint habendae, 
quae inferiori aetati poetae adscribendae : de quo suis locis diximus 
in Prolegomenis Antigonamque omnium quae supersunt antiquissi- 
mnam esse ostendimus. De Oedipo Rege mira est narratio Athe- 
naei 7. p. 276 a. kal yàp KaXMav lovopét (KAMapyos) rà» "AÓqraiov 
qpauparac) avv&civas rpaypbiar, dd! js roijras và péM) xal riy» bua- 
ÉBeiw (personarum. descriptionem interpretatur Hermannus Opusc. 
vol.1. p.141.) Eipemídgy év Myig xal Xojoría rà» Olbiowy. et 
I0. p. 453 C. ó 86 AÓyraios KaXAias (((yroüpev yàp &r« mpórepor epi 
abroi) puxpày pmposÜe» "evénevos. voie. xpóvous rpárrilos, érolqae 
rij» xaXovpéri» ypapparic) rpayeüiar, oire Buráfas. mpóloyos pév 
abrijs dori 4k vüy arotxelo, v xp) Myer Buupoüvras xarà rc wapa- 
3padàs xal rj» rivriy xaraarpojucis movvpévovs («ls rà « addit. 
Hermannus) 

"Ecr! Aa, Birra, yóppa, tra, 6eoó máp' dl, 
(r^, fra, Ón7^, lora, xémma, AáBba, ui, 

xi, £0, rà od, vri, jà, rà cà», rao, 0 vapór, 
dà, xi re rà yi els rà 8. 


i VITA SOPHOCLIS. 


d. xopàs M yuvauxy ix và» aivdvo memovpévos avrà. dorw fuperpos 
dpa xal pepekonoévos vásbe viv vpómov, Bijra dida Ba, Bijra «I Be, 
Bijra fjra Bn, Birra làra Bi, Bijra o Bo, Bra à Bv, Birra à Be. xal 
málur £v dvrurrpódxo roi péAovs kal roi uérpov, yóppa da, yáppa 
«l, yáppa fra, yáppa l&ra, yáppa ob, yáppa 2, yáppa d. ka éml ráv. 
Aorrár avAAaBàr poles ixdcrer vó re pérpor kal và uékos dv dvri- 
earpédors fyovoi mügas vavrós. dare riv Eüpiridny pi) póvow imo- 
votisÓa: rj» Mijbuay évreifer mremomkévas máca, dà. kal rà uéXos 
abr perevyroyóra dparepir elvai. (ràv 86 ZodocMéa Bui» aci dro- 
vohis: v moípa vé. pérpp rov! dxoisavra, xai srodjcat dy r$ Ol- 
Bio: obres 
4yà obs! dpavrày obre c' diyuvéo vl rie! € 
As Oéyyas ) 

ime ol Aonrol vàs. dvrirrpódovs drà roirov mapeB(yovro mávres, ós 
Tower, els ràc rpayplias, etc. Medeam Euripidis ex didascaliis no- 
vimus editam eese olymp. 87, 1. eidemque olympiadi Sophoclis Oe- 
dipum Regem adscribendum videri in Prolegomenis ad eam fabu- 
lam diximus; Calliam comicum, cui hanc ypagparudjy rpaygdiav 
tribuit Athenaeus, ante olympiadem 89., Strattidem ante olympi- 
adem 92., fabulas docuisse Meinekius ostendit in Historia comico- 
rum p.2:3. Literae denique Ionicae ab Simonide, ut credebatur, 
inventae, quarum multus in versibus ab Athenaeo allatis usus est, 
etsi olympiade demum 94, 2. archonte Euclide publica auctoritate 
Athenis sint receptae, tamen longo tempore ante privatim sunt 
usurpatae, de quo ex Euripidis Thesei fragniento apud Athenaeum 
TO. p. 454 b. et aliunde eatis constat. Itaque per temporum ratio- 
nem Callias ante olympiadem 87. ypapparixj» rpryg8íar scripsisse 
et Euripides ac Sophocles usi ea esse possunt, quum carmina melica 
ille Medeae, hic Oedipi Regis componerent, etsi qua ratione id fece- 
rint obscurum manet, quum Calliae tragoedia perierit, Athenaeus 
autem nimis breviter et verbis partim ambiguis ea de re dixerit. 
Quod de elisione in fine trimetri altero loco addidit Athenaeus in- 
dicio est ejusdem generis exempla apud Calliam fuisse, etsi mani- 
festo fallitur Hermannus (Opusc. vol. 1. p. 137.) qui versus supra 
allatos sic digessit, 

* Simili elizione oM» in fine apud Sophoclem, Euripidem et co- 
trimetri positum est in Oed. Col. micos J'et r'elisa in fine trimetro- 
1164. Sed talis rarissima fuise rum reperiuntur. 
videntur. Aliquanto frequentius 


VITA SOPHOCLIS. lü 


"Ear da, Bi- 
.oo Tos yánpa, Bra, Beo máp l, (7, fra, 8j — 
Nam Ój*' in fine versus poni potuisset eliso a, sed nominis Bjra 
iyllabam alteram in versum proximum translatam fuisse parum cre- 
dibile videtur. Welckerus (in commentatione de hac tragoedia Mu- 
seo Rhenano a. 1832. inserta vol. 1. p. 152.) totam narrationem ex 
Strattidis comoedia Medea ductam esse conjecit, in qua joco dictum 
fuerit carmina chori in Medea Euripidis similiter esse composita 
atque Calliae tragoediam grammaticam, Sophoclemque vocalem in 
fine trimetri elisisse eodem modo quo Callias: cujus tragoediam 
quum post literas demum lonicas auctoritate publica receptas, i. e. 
post olymp. 94, iptam esse conjiciat Welckerus, sequeretur 
non Calliam Euripidi et Sophocli, sed Euripidem potius et Sopho- 
elem Celliae praeivisse. Quae omnis parum probabilia esse visa 
sunt Bernbardyo in Historia Lit. Gr. vol. a. part. 2. p. 29. qui Cal- 
liam non comicum poetam fuisse credit, quod Athenaeus crediderat, 
sed aliquanto antiquiorem artis grammaticae magistrum, qui rpayg- ^ 
Bíay illam ypappariiy, fortasse juvenilis institutionis caussa, com- 
posuerit, quod ante Medeam Euripidis et Oedipum Regem Sopho- 
clis factum esse. Quae satis probabilis opinio videri potest, quum. 
hane artis grammaticae partem diligenter ab veteribus tractatam. 
esse ex Platone et aliunde constet (de quo docte disseruit Joann. 
Classenus in commentatione de grammaticae Graecae primordiis, 
Bonnae edita a. 1829., p. 3. seqq.) et in fragmentis Euripidis, Aga- 
thonis et Theodectae, quae Athenaeus 1l. c. p. 453. 454- apposuit, 
literarum ex quibus O5sées nomen constat figurae describantur : 
quale quid etiam Sophoclem in Amphiarao, fabula satyrica, fecisse 
Athenaeus refert. Nihilominus haec quoque conjectura difficultate 
quadam premitur. Nam etsi literae Ionicae diu ante olymp. 94, 2. 
eognitae Athenis fuerunt, non est tamen verisimile jam ante olymp. 
87,1. tam pervulgatas eas fuisse ut pueri in scholis docerentur. 
Quamobrem Welckerum, etsi parum probabilis ejus de Strattidis 
Medea conjectura est, tamen recte judicasse puto Calliae tragoe- 
diam multis post Euripidis Medearn Sophoclisque Oedipum annis 
scriptam esse. De quo si recte judicamus, sequitur Clearchi nar- 
rationem, quam repetivit Athenaeus, literatoris alicujus invento niti, 
qui propter rationes nuno, postquam Calliae tragoedia periit, incog- 
nitas excogitaverit quae Athenaeus fortasse parum accurate narra- 
vit, neglecta temporum ratione: quemadmodum grammaticus quem 








s quo pauio ante dicebamus 
ante Aristophanis Nubes (i. e. 
Vespas (olyinp. Sg, 2.), Helen 
SN. ronem ante Lysistrat 
quum ad harum fabularum loc 
phanes. De ceterarum temporil 
In eligendis fabularum argur 
Sophocles, tamen in universum 
iniit. Nam dimidia fere fabula. 
veterum epicorum carminibus 
ses, multo plura ex poetis cycli 
menta ex poetis cyclo epico p 
veteribus sumta sunt. Horum 
positorum indicem Welckerus p: 
Pp. 1485-1497: nos quae certa a 








ex tragoediis quae supersunt colli 
las multis modis variasse et amp 
aptas redderet. Idem haud dubi 
cilius de his judicium est, quum. 
fabulae et exigua fragmenta. ono 
purs 





VITA SOPHOCLIS. lix 


1 artis tragicae rudimenta ab Thespide jacta esse constat. . 
ragoedias docere coepisse olympiade 6r. Suidas annotavit - 
rmi. Quam temporis notam confirmat Marmor Parium 
8. ubi videndae Boeckhii annotationes p. 317. et 337. De 
et nominibus fabularum nihil compertum habemus, nisi 
sattuor memorat Suidas, quae Bentleio (in Dissertatione de 
le p. 281. ed. Lips.) ex iis esse videbantur quas Heraclides 
s composuerat, sed Thespidis nomine inscriptas ediderat, ut 
s» L. 5, 92. rettulit. Praemium tragoedias dooenti hircum 
um fuisse Thespidis aetate (unde nomen factum rpayydías) 
raphus marmoris Parii aliique narrant: sed certamina poe- 
cenica (dvayuviovs ápQXas) tum temporis nulla fuisse supra 
Plutarchi testimonio usi in Vita Solonis c. 29. 
Xidi aequalis, etsi aetate paullo minor, Choerilus fuit. Hunc 
de 64. ka£eivas «ls dyüvas et victorias reportasse tredecim ab 
nnotatum est, qui 3pápara ei tribuit centum et sexaginta, 
lo sive ipsius sive librarii errore. —Certamina tragicorum 
aetate instituta fuisse Suidae verba docent, etsi nec de 
poetarum qui inter se contenderint nec de numero fabula- 
w ab singulis poetis productae fuerint quidquam proditum 
dramata satyrica qua lege cum tragoediis conjuncta fuerint. 
1: qualia non a Pratinad demum, qui non pauca composuit, 
ab Choerilo scripta fuisse ex veteris poetae versu, quem 
tici Latini servarunt, colligitur, jvíxa piv BagiAeos fj» Xoqí- 
aríposs. 
15 clari nominis tragicus Phrynichus Polyphradmonis filius 
spidi, cujus discipulus ab Suida dicitur, et Choerilo aequa- 
multis, si non Choerilo, certe Thespide annis inferior. Hunc 
de 67. vicisse annotavit Suidas, eundemque tragoediam do- 
lymp. 75, 4. archonte Adimanto, certissima monumenti cho- 
le constat, quod Plutarchus memoravit in Vita Themistoclis 
t. trigesimo quinto post priorem illam victoriam anno. In- 
l tempus non plures eum fabulas scripsisse quam novem, 
nomina apposuit Suidas, et per se parum credibile est et 
ur fabularum quarundam memoria quam alii acriptores ser- 





peris rure rpes  Duerddos rid vpóro Érpeje veri 
Arrmyeríero 8 Alexie  pos-- rd lpduara pi» érehaliero V, 
uplup irl fs dBbouworrüs dv carvpurà AB. dvlence 8i Ernl. 





lcs nenunis Deres, ab uno 
ep 


(s 





s. xo). kai mida. Coye 
aut 





Ab eo seriptarum ne un: 
multis abhinc Se 
ex codice Mediceo edita Polypl 
geam, actam olymp. 78, 1., in luec 
cam illam de novem fabulis no 
judicanda Phrynichi de tragoedia. 
ab multis inde ab. Aristophane 
multo majora fuerint necesse est 
tandum quin fabulas multo quam 
primusque tetralogiarum auctor e: 
gulas, ut Thespis et Choerilus fec 
goedias, de quo disertum habebi 
nium, si verba in Suidae excerptis 
phoclem relata, xa] abràs fjpfe roi 
43 pj rerpaXoyíar, et mpós Oéom 
in modum conformentur quem ev 
ad Phrynichum referantur, mpàr € 
xal abrós (vel xal wpáros) fjp£« roi 
dà rerpaioyías, Nam vulgaris | 
nium tetralogüs usum esse, in mi 
enim, etsi omnia minima Aeschyl 
grammaticis sunt memorata, tamt 
ne verbum quidem usquam legitur 
"mu-— d 





VITA SOPHOCLIS. hi 


dibile videtur quam nunquam eum cum Phrynicho,larissimo illius 
aetatis poeta de victori contendisse. Jam si Aeschylus tetralogiis 
cum Phrynicho certavit, sequitur Phrynichum quoque tetralogias * 
produxisse,. Absurdum est enim credere tetralogias contra fabulas 
singulas in certamen productas fuisse. Falluntur igitur qui tetra- 
logias ab Aeschylo demum inventas esse, Phryüichum autem usque 
ad extrema vitae tempora nonnisi singulas produxiese fabulas cre- 
dunt. Quorum sententia non potest defendi, nisi quis fingere velit 
Aeschylum inde ab olympiade 7o, 2. usque ad mortem Phrynichi, 
quam non ante olymp. 75, 4. evenisse liquet, i. e. per annos plus 
quam viginti quinque nonnisi singulas in certamen commisisse fa- 
bulas, donec anno aetatis quinquagesimo secundo tetralogias com- 
ponere ei in mentem venerit, qualem olymp. 76, 4. ab eo commissam 
esse ex didascalia Persarum scimus. Quae facile intelligitur quam 
improbabilia sint commenta. Quicunque autem primus tetralogiam 
composuit, sive is Phrynichus, sive Aeschylus, sive alius fuit, neces- 
sario consilium suum cum duobus minimum aliis poetis communi- 
care iisque auctor esse debuit ut ipsi quoque tetralogias in certamen 
producerent. Quod nisi fecisset, haud dubie accidisset ut ipse 
quattuor, duo autem alii poetae unam quisque fabulam exbiberent 
viribusque prorsus imparibus de victoria contenderetur. Quod un- 
quam factum esse tam incredibile eat ut, nisi diserto scriptoris fide 
digni testimonio confirmetur, credi ab nemine possit. 

De legibus quas Phrynichus in tetralogiis componendis secutus 
sit nullus conjecturis locus est, quum me unam quidem ejus tetra- 
logiam cognitam habeamus. Aeschylum vero certissimum eat tetra- 
logias plerumque it& composuisse ut in eodem quaeque versarentur 
argumento per tres tragoedias, interdum etiam per drama satyricum, 
continuato, ut in tetralogia Orestea factum videmus, ex Agamem- 
none, Choephoris, Eumenidibus et Proteo, et in tetralogia Oedipo- 
dea ex Laio, Oedipo, Septem ad Thebas et Sphinge composita. Non 
constanter tamen tetralogias sic ab eo compositas fuisse et exempla 
quaedam! docent et ratio comprobat. Nam si hanc sibi legem 
scripsissent tragici ut nonnisi tragoedias consociarent in eodem ver- 

* Phrynichum tetralogiis usum — conjecturis nititur incertissimis. 
eme tiam choellius sensit in libro — 1 Certissimum est tetralogiae, in 
movissimo de tetralogiis p. 44, 8o. qua Persarum fabula fuit, exem- 
etai quam finxit tetralogiam, oom- plum, quod in annotatione 
positam ex ewízcas, Xvüéwos, memoramus. 

Tlépewis et fabula satyrica ignota, 





VITA SOPHOCLIS. 


santes argumerfto, fabulas non paucas, quantumvis tragoediis aptas, 
excludere debuissent, quae uni quidem duabusve tragoedüs, verum 
non tribus explendis sufficerent: ex quo genere Promethei fabula 
estt. Vanissima vero recentiorum quorundam virorum doctorurh 
opinio est, tragicos, etsi interdum diversi argumenti tragoedias una 
conjunxerint tetralogia, tamen curasse ut sententiam aliquam tri- 
bus tragoedíis communem adumbrarent: quod perinde eet ac si 
quis hodie tres quascunque tragoedias, unam Aeschyli, unam Shak- 
spearii, unam Calderonis, conjunctas exhibeat easque trilogiae no- 
mine appellet, quia non difüicile est communem quandam quibusvis 
tragoediis sententiam investigare, exemplis illustratam vel similibus 
vel contrariis, quis, ut Longinus dicit, rà évavría éx ráv évavríew $a- 
»epobras, 

Progredimur ad Sophoclem, quem ipsum quoque non singulas 


£ Fabulam de Prometheo Ae- 
schylus duabus tractavit tragoe- 
diis, IIpounó«: besuárp, quae su- 
rest, et Tlpounó«i Avonérg, cujus 
lenta nonnulla supersunt, pri- 

mo et secundo vel secundo et ter- 
tio in tetralogia loco positis, et alia 
addita, cujus nomen nescimus tra- 
goedia, Nam quod viri docti non 
peuci, ut trilogiam conficerent Pro- 
metheam, eroogitarunt, tertiam. 
hujus trilogiae fabulam Tlpoumééa 
epkaéa fuisse, prope ex nihilo 
frgn. i8). ps8 a Oron. Ni 
. 187. p. 288. ed. Oxon. Ni- 

titur enim. vrbis Pollucis 9, 56. à $* 
duxphrus rdx' hy wupraebs óvoud(orro. 
xar AlaxAor xal XopoxMa, obrus. 
en Tà Tbv adr 
lv Tipousóéa, riy Bà. rh» NafwXuov. 
juod aptissimum Nauplio Sopho- 
3o, qui naves ooncremavit, epi- 
ineptum vero est Pro- 
metheo, qui nibil bujurmodi som 
misit, d fem Jovi surreptum. 
cum ' mortalibus communicavit, 
quam fabulae Prometheae partem, 
aptimimam jocis lusibusque saty- 
moram, Aen yylus tractavit in Pro- 
metheo eo irilgino tragicae 
ex Phineo, Persis ot Glauco Potai- 
ensi compositae (olymp. 76, 1.) ad- 









jectus fuit, ut ex didasoalia Per- 
sarum novimus; qui Iipeunéebs wp- 
pos appellatus est, ut a Prome-" 
theo Becjidrrp et Prometheo Avouésg! 
distingueretur, fortaase I tetra- 
logiam illam scriptis ^ Cui cogno- 
mini Pollux memoriae errore sw- 
xaeós substituit: ut non mirandum 
sit Prometheum svpxaéa ab nemine 
praeter Pollucem memorari, qui 
errorem suum repetit ro, 64. ubi 
versum Ao Bh wícca wépaAirov 
Haxpol vávor ex Tlpouyóer 
affert, quum svpQdpy dicere debu- 
imet. Quod autem TIpouyóebs vvp- 
ddpor tribus adjectus fuit - 
diis, quae zii cum Prom: 
commune i, ipsum [ue 
quodammodo indleio est fabulhm 
de Prometheo Aeschylo non eme 
visam sufficere ad tres. 
componendas. Nam si trilogi 
Prometheam ecripeisset, qualem vi- 
ri docti finxerunt, quarto loco Tlpe- 
uma wuppépoy addere i 

etai inverso rerum ordine, quemad- 
modum tetralogiae ex 
Laio, Oedipo et Septem adversus 
Thebas compositae, Xekrye earv- 
pud» adjecit, ordine pariter in- 
verso. 


VITA SOPHOCLIS. lxiii 


in scenam produxisse fabulas, sed tetralogias, supra ostendimus ex 
didascaliarum quarundam fragmentis, in quibus Sophocles cum 
poetis tetralogias docentibus contendisse dicitur, quod non aliter 
fieri potuit quam ut tetralogiis tetralogias opponeret, etsi infelici 
casu accidit ut ne unius quidem tetralogiae Sophocleae fabulas ab 
grammaticis annotatas habeamus. Liberius tamen in hoc genere 
Sophoclem quam Aeschylum versatum esse insigni docemur Anti- 
gonae, Oedipi Regis et Oedipi Cólonei exemplo, quae fabulae si Ae- 
schylo scribendae fuissent, non dubitandum quin una eas compre- 
hensurus fuisset tetralogia, Antigona tertio loco posita, additoque 
vel similis vel diversi argumenti dramate satyrico. Verum longe 
aliud placuit Sophocli, qui tres tragoedias illas ordine inverso et 
multorum annorum intervallis disparatas edidit, Antigonam olym- 
piade 84, Oedipum Regem olympiade 87, ut videtur, Oedipum vero 
Coloneum moriens reliquit nepoti, qui eam in scenam produxit 
olymp. 94, 3. cum tribus aliis fabulie, etsi hon constat quibus. Ex 
quo probabiliter colligimus idem Sophoclem in aliis fecisse tragoe- 
diis, etsi non dubium videtur quin ipse quoque tetralogias ediderit 
quarum tragoediae argumenti quadam perpetuitate cobhaererent. 
Neque enim ulla excogitari ratio potest cur ab Aeschyli instituto 
constanter discessisse et tetralogiarum formae perfectiori minus per- 
fectam praetulisse credendus sit. Eadem fere Euripidis aliorum- 
que qui Aeschyli Sophoclisque aetate vel postero tempore vixerunt 
tragicorum consuetudo fuisse videtur, ut ex didascaliarum fragmen- 
tis colligitur, in quibus tetralogiae plures memorantur quarum tra- 
goediae vel ex una eademque fabula petitae fuerunt, ut Lycurgea 
Polyphradmonis, Pandionis Philoclis, Oedipodea Meleti, vel ex di- 
versis fabulis, ut pleraeque quas novimus Euripidis tetralogiae et 
Xenoclea memorsta ab Aeliano V. H. 2, 18. 

Expositis quae de numero, nominibus et argumentis fabularum 
Sophoclis tetralogiarumque compositione dicenda fuerunt, reliquum 
est ut veterum de Sophoclis poesi judicia memoremus. Quae quam 
honorifica inter aequales fuerint clarissime ex Aristophanis Ranis 
perspicitur, ut supra ostendimus p. xvi: in qua fabula comicus 
Aeschylum et Sophoclem tanta prosequitur admiratione quanta in 
Euripidem iniquitate invehitur. Simile alius Aristophanis comoe- 
diae, Typvráln: inscriptae, argumentum fuit, non multo post Ranas 

tempore, ut videtur, editae, in qua poetarum viventium legati ad 
poetas mortuos in Orcum missi prodierunt, ut Athenaeus rettulit 








Y es sopoxAcovs ro) , 
drep kalíaxov mepiéheiy 
Unde explicari possunt quae in V 
P: 7» 10, ed. Oxon. dri, oly "Ap, 
(rois: yeu airo? additum apu: 
MMovs roi uri và evópa. keypy 
Aristophanis, sed Euripidis (apud 
Pericle dixerat, se ri nexáfi(e 
leviter mutatum grammaticus me 
stophanis autem verba Aoi trib 
3b veteribus dictum fuisse tradunt 
Tlurros b» 6 Zodorios rd él r$: 
dé» xal uera. dí Ón.. schol. Ari 
3yplov $rros i rjj uakomoig: à x 
*toiro. — Suidas s, v, Xojon/js, » 


h à &a3] Notatur haud dubie 
amr oia, qui e 


VITA SOPHOCLIS. lxv 


jus verba infra afferemus p. lxvii. Ab comicis sic appellatum fuisse 
refert scholiasta Oed. Col. 17. épárgae peyóhos "jj dpáce, dore pd- 
Aurcar abrór éxáNecar ol kwpaxot.. Inter quos Phrynichum comicum 
fuisse, cujus ex Movcáv fabula versus quattuor in laudem Sophoclis 
scripti supersunt, ut infra videbimus, non improbabilis Meinekii 
conjectura est. Similiter Phrynichum tragicum api comparat Ari- 
stophanes Av. 749. ivB«v óowepel plura $póviyos dfpoaiew ueMay 
deefécxcero xapriv, dei dépav yAveiar gl». Placuit nomen Sophocli 
tributum posteriorum temporum rhetoribus, qui saepius ad id allu- 
dunt. Sic Aristides vol. 1. p. 335, 16. in narratione somnii, xal 8j) 
xal ZojoxMéa mori iBofa róv muri» mapeMiv eis rj olkíav ri» 
dpavroó, rapeMórra 8 arva: mpósÓew roi olejparos ob BuzrpiBuv 
vyxáro, icrüros M airo kal cwmüvros airà Qj. aírü» rà ye 
BopBir oloy fliiroy: Jj» Bi xai fj mára mpócoyas yepapoi xal eUaxíj- 
poros. là oby airiv ijrÓry re xai dvacvàs jyrma(ópsy xai jpóram, 
soi 84 coi, rv, des; xal s, Cori yáp ris, 6n, diedós poii; 
AlexiNos ye obros, 4mv éyó.. et vol. 2. p. 133; 3. ópà Bé roc xal mpi 
mi» rpayplíay Aleyikov piv alríav ob exóvra às «lgayáyo: Aaudy, 
o0Ni rày fjlurrov eimi» ZodorMa. oblapo0 raür' dxoiravra &s énijper 
"Aónraíovs AaXé etc. Philostratus jun. Imag. c. 13. p. 884. ubi 
imaginem Sophoclis oculos in terram modeste demittentis describit, 
épàs yàp kal ràs peírras às érepmérovrai cov xai BoyBobrw $j8Ó v« 
xai Ócio», émiBovras arayóvas dmoppirrovs rijs olkeías Bpósov. rovrl 
yàp xdi ríüs cis mowjceos BnosecÓa. mavrós páXAov. fj mob rw 
xal dvaddéy£eras juxpóv. Üarepoy éri aol, Movaüv eixóAu» d»Üpi- 
»iov. Aéyov, kai Behowévas v rapeyyvíjoe nij m Mg ris demvása 
ro) co) cróparos péXirra. ai rà kévrpoy ddwMkros éyypíraca. ubi 
verba Movzáv eUkóAa dvÜpiywo» comici alicujus ease videri Welck- 
erus annotavit apud Jacobs. p. 657.; postremis rà xévrpov ddvAi- 
res éyypícaga fortasse ad verba Eupolidis de Pericle respicitur, 
quae post versum supra memoratum, me£ó ris émexábiev. émi vois 
XefAauy, sequuntur, ojros exe: xal. nóvos rv jyrópov | rà xévrpor 
éykaríAeere ois dxpoopnévoi. Quattuor inferiorum poetarum epi- 
grammata in Anthologiam Palatinam recepta supra apposuimus p- 
xxv. in quibus ipsis quoque partim ad irre cognomen alluditur, 
in uno etiam xjpo? vocabulum legitur, ut in verbis biographi xnpór 
érexaBi(ero, de quibus paullo ante dicebam. 








1 Ex his verbis colligi potest Sophoclis fratrem nullum fuisse, aut, si 
fuit, ignotum Aristidi fuisse. 


c 





Kaka éreheéeyg?, odi 






En in fabuls duos, Sudan 
Inter se contendisse. Mug. p 
n Historia eom, y, Aliq 


monuit, versum phrynicpi i 
liam referendum esse, jy. 
Mara 6» Letiros Go sarà 3, 
Klo vis (Dóes cosmos] 
Kül va Jy cari v olrov, 
o) yAcbig oig" Vróxvros, 
Weyer ody vi Bv" Oumpoy muei, 
"Ouspor coy, 


Miro memoriae lapsu Athenae 
ledicentiae SXempla quaedam me 
FMovs epic ven Karadpoyjy dieit, 
de ', quem Plato duobus. 1 
vel laude ve] Teprehensione, Rep, y 

ámus p. xiij, et in Phaedro. 
€». ka] Edptry rig Myoi s d 
Bree mopiices Totéi ka] ep] ne 
Drs. olerpàs, sai. voip aj q 
fon at Wibákaw ajà —— 





VITA SOPHOCLIS. lxvi 


A Xenophonte Sophocles semel tantum memoratur in Socratis 
eum Aristodemo colloquio Memor. 1, 4, 3. ubi tragoediae principa 
tus ad Sophoclem defertur, éri pév roivv éràv morjre Opnpov Zyeye 
náhuara. vebaípaxa, éri 8 BiupáuB Mekavismibny, érl 8i rpayolia. 
ojos. Omittimus alia hujusmodi non pauca quae apud infe- 
riorum temporum scriptores reperiuntur, qui ipsi quoque Sophoclem. 
saepe cum aliqua admirationis significatione memorant. 

Primus omnium qui in artem veterum tragicorum tragoediarum- 
que compositionem diligentius inquireret Aristoteles videtur fuisse, 
acerrimo vir judicio et amplissima doctrina, quem verisimile est in 
libris zepl moyráv plurima exposuisse ad cognoscendany poesis tra- 
gicae originem et progressum necessaria, quae nunc latent, quum. 
nihil ad nos pervenerit praeter artis rhetoricae libros, in quibus tra- 
gicam quoque poesin interdum tangit, et libellum repi roiyruijs, in 
quo Sophoclis et Euripidis auctoritate et exemplis frequentius quam 
aliorum tragicorum utitur. Post Aristotelem alii scriptores plures, 
praesertim Alexandrini, multa ad aestimandam poetae artem utilia 
Observasse videntur, quorum fragmenta partim per iwoóéces et 
scholia fabularum superstitum sparsa sunt, partim in excerptis de 
vita Sophoclis reperiuntur p. 6, 10. rà máv niv ojv 'Opnpuás àvó- 
nae roós re yàp uüfovs dipes xar xvos rob rouroi, al ri» "OMia- 
«ay 8 6v mroMois Bpápagw droypáderai.—ijfomoit 8i kai mou 
Kai rois émwojpac. reywuüs xpijrai, 'Opmpui» éxparrópevos. xápur 
Bey. eimreiv "lovixós wa ("Iuva. róv mori» Meinekius) uóvoy Zodo- 
xa. rvyyávei "Opipov agris. kai dAXot. piv yàp sroXAoi uepípqy- 
raí rias ràv mpà abrüv ij ràv ka abrois, nóvos 84 Sodoxis dd? éxá- 
rov rà Aaprplv dmavÜie ka 8 kai péMrra éAéyero! ffveyke 8 rà 
puxrà, eükaipiay, yAvxéryra, róApav, mouiMay. olBe 8 xaipàs avppe- 
pfjrat. xai mpáypara, Gov ek pupot jpuarixiov f) MÉtos juás Gov 
jor» mpósemov. 6ori 8i roiro péywrov &y rjj moururjj, noir. 
36os fj mátos. . 

Ejusdem genéris est Dionis Chrysostomi oratio quinquagesima 
secunda, qua Aeschyli, Sophoclis et Euripidis de Philocteta tragoe- 
dias inter se comparavit: cujus disputationis summam his verbis 
est complexus (vol. 2. p. 272.), à Zo$oXA js uéros douev dudoiv elvai, 





l'Oumpukas] De Sophoclis studiis centiore, velut Eustathius qui 
Homericis supra diximus p. xxxv. non pauca ab Sophocle (Aw 'Opwpr- 
Obecrvationem ab grammaticis ve- x dicta notavit, partim recte par- 
icribus factam saepe repetunt re- tim secus. 


[I 





rosapt, ahi Euripidem, philos, 
Dus imbutum, Sophocli praery 
Quintiliani Instit. iar, 1o. |. c. 
Sehilus. protulit, sublimis up grat 
tilium, sed ruis in Plerisque et ix 
tus fabulas im certamen deferre y 
misere, Sunlque eo. rmodo multi ec 


Quoniam ad praesentem materiam s 

Tliud. quidem, nemo noh fateatur , 

tonparant, utiliorey, longe fore K 
lied 


Beivas etc, t Photius in Excerpts, 


T Bibl. ves». -- 


VITA SOPHOCLIS. lxix 





poesin intercedat, Dionysius Hal. disseruit in veterum scriptorum 
censura c. 11. vol. 5. p. 423. ZojoxAijs é» rois mádea« Bjveyxe, rà rüv 
mpocérrav d£iepa rypüv.. EüpiwriBns né» y ob rà GAor drBis kai wpoc- 
exis v Bo và viv puocey d&ev rà npérov airày xal xóspuov mrolha- 
Xob Biédrrye, xal obyi rà yerricà xal peyaXodvi] r&v sporéuv 18r xai 
ráfy, xafárep Zojorijs, arópfacer «i B rt da«usov xal dravüpoy 
al rase), adádpa lBeiy Vari abràv jkpiBexóra. kal Xojorijs niv 
ol meperrór év rois Myois, dÀX dvaykatos" à 8 Eüpiribeys moAUs €v rais 
Brrropuxais elawyeyaig. kal ó piv moujruxós dari» dv vois dvópact, xal 
mroAMdis dx. soAAoD roi peyé&ovs. «ls. Budxevoy ópwov éxrínrow, olo» 
els lura)» mavráracs vamewórgra. karépyera: à Y Epis ofre. 
VnepMós. éorw. fre uj» Mrs, dA. kexpapévy rfj Meus. peaórqre 
xéypyra. Similiter Sophoclis dvepiaAay reprehendit Longinus de 
sublim. c. 33, 5. r( 86; év péAesi páXXov d» elvai BaeysAibys £Aoio 
5 Tlóvdapos, xal é» rpayoBig "Inv à Xios jj v) Aia XodorMjs; émedi) ol 
niv didrrorot kal éy rà yAadupé máy xexauypadsnévoi, 6 8 
TlísBapos xal 6 ZojoxMjs ri piv olov mávra émdMyovot vjj dopó, 
aBévrvvras W dAóyos soMAdnis xal mírrovsw drvyéorara. 3j obBeis y 
«D dporár évàs Bpáparos, roi OlBírroBos, els ravrà avvÓrls rà "Iovog. 
dxavra d»reripómarro éfjs. Quae reprehensiones utrum justae an 
injustae sint hodie judicari nequit, quum Dionysius et Longinus 
Sophoclis tragoediis plurimis usi sint integris quibus nos caremue, 
septem tantum relictis, quae in annos aetatis Sophoclis ab quinqua- 
gesimo quinto usque ad nonagesimum cadunt. De fabulis igitur 
per annos qui antecesserant septem et viginti —nam Sophoclem 
anno aetatis vigesimo octavo tragoedias docere coepisse supra vidi- 
mus—omnis ademta est judicandi facultas nescimusque quomodo 
Sophocles per tot annorum epatium ad eam quam veteres admirati 
sunt et nos hodie miramur perfectionem quasi per gradus perve- 
merit. Quae nunc supersunt fabulae, quamvis valde inter se diver- 
sae sint nec Traohinise Antigonae aut Oedipo Regi aequiparari 
possint, tamen, si detrahamus quae argumentorum diversitati po- 
tius quam poetae sint imputanda, non ita sibi sunt dissimiles ut 
disparem poetae facultatem, vel auctam paullatim vel imminutam, 
prodant. 
Inter ecriptores Latinos nemo paullo explicatius de Sophoclis 
poesi judicium fecit praeter Quintilianum, cujus verba supra attuli- 
: mus. Multum studii in Sophoclis tragoediis posuisse videtur 
cero, qui quantopere Sophoclem sit admiratus pluribus Voc $gsif- 














]xx VITA SOPHOCLIS. 


cavit, velut in libro de oratore 5, 7. Atque id primum im poefi 
cerni licet, quibus est. proxima cognatio cum oratoribus, quam sin 
inter sese Ennius, Pacuvius Acciusque dissimiles: quam apud Grae 
cos Aeschylus, Sophocles, Euripides, quamquam omnibus par paes 
laus in dissimili scribendi genere tribuatur." In Oratore r, 4. ** Nem 
in poetis non Homero soli locus est, ut de Graecis loquar, aut Archi 
locho aut Sophocli aut Pindaro: sed horum vel secundis vel etia 
infra secundos." De divinatione 1, 25. *' Adjungamus philosophi 
doctissimum hominem, poetam quidem dirinum, Sophoclem." De fini 
bus 5, t. '* Tum Quintus, Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nam s 
ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille lucus 
cujus incola Sophocles ob oculos versabatur: quem scis quam ad 
mirer, quamque eo delecter. Me quidem ad altiorem memoriam Oedi 
podis huc venientis, et illo mollissimo carmine, quaenam essent $psi 
haec loca, requirentis, species quaedam commovit, inanis scilicet, se 
commotit tamen." | Amicorum suorum, Tironis et Attici, studia So 
phoclea verbo tangit in Epist. ad Famil. 16, 18. et ad Atticum 2, 7 
'Trachiniarum versus 1046-1101. eleganter sed liberius vertit Cicer 
Tuscul. 2, 8. quos Summario hujus fabulae subjecimus vol. 6. p. 14 
15. De Ajace Sophoclis ab Augusto Caesare in sermonem Latinum 
translato vel, quod verisimilius, de fabula ab Augusto ad similitu. 
dinem tragoediae Sophocleae composita, infra dicetur in Addendi: 
ad vol. iv. p. 16. Eodem modo poetae tragici Latini ut Aeschyli e 
Euripidis, sic Sophoclis quoque tragoediis pluribus usi sunt, ets 
perpauca de his comperta habemus, quae partim in Summariis fabu. 
larum Sophoclis superstitum partim inter fragmenta perditarum 
inemoravimus. Ex poetis ceteris Sophoclem cum Thespide et Ae- 
schylo memorat Horatius Epist. 2, 1, 163. '* Et post Punica bell 
quietus quaerere coepit | quid Sophocles et Thespis et Aeschylus util 
ferrent."  Grandiloquentiam ejus admirantur Virgilius Ecloga 8, 9. 
En erit ut liceat totum mihi ferre per orbem 
sola Sophocleo tua carmina digna cothurno. 


et Juvenalis Sat. 6, 6356. 
Grande Sophocleo carmen bacchamur hiatu. 


— o — — MÀ MÁS —À—— M—— n M ——À 


ZOS$OKAEOYTZ 
AIIOZIIAZMATIA. 


AOAMAZ A. B. 


1 . 
FABULAM de Athamante duabus tragoediis ab Sophocle per- 
tractatam esse vulgaris est opinio, non alio nixa argumento 
quam quod grammatici quidam, quorum locos infra appone- 
nus, 'ABdpavra mpórepov et; Adápavra Beirepov distinxerunt : unde 
argumentum fabulae in duas tragoedias dividere conatus est 
Welekerus p. 319-325. praeeunte Brunckio, qui scripserat, 
^ In priore fabula, quantum conjicere licet, exhibebatur Atha- 
mas in furorem ab J'unone actus filiumque Learchum. inter- 
 ficiens, cujus casus dolore, postquam mentis compos factus est, 
solum. vertit, exsilio seipsum multans. — Vide Apollodorum 1, 
9,2. Posterioris vero hypothesin declaratam habemus ab scho- 
lastis. Aristoph. Nub. 257." A quo Welckerus eo dissentit 
quod, ut ordo rerum postulet, priorem. Athamantem fuisse 
credit quem Brunckius alterum fuisse crediderat propter verba 
scholiastae Aristophanis rà» érepov'Aóápavra. Sunt tamen hae 
valde incertae conjecturae poteratque pari vel majore proba- 
bilitate conjici Athamantem alterum nihil aliud fuisse quam 
correctam et mutatam prioris editionem, quemadmodum Eu- 
ripidis Hippolyti utriusque idem fuit argumentum, etai diversis 
modis tractatum. Eadem fortasse aliarum Sophoclis tragoe- 
diarum quarundam ratio fuit, quarum duplices ab grammaticis 
memorantur editiones, ut. Ovéerov mpérov et, Ovéarov Sevrépov, 
Tupois mpérys et Tupols &evrépas, uxes mpürov ek Suius euis, 
B 





2 ZOQ4OKAEOTZ 


et, de quibus idem jam Brunckius conjecit (v. ad fragm. 345.) 
Aaxaurée» trporeper et Aaxaiuev Oevrépesv. 

De tempore quo Áthamantis fabula in scenam producta ab 
Sophocle fuerit tantum scimus, priorem fuisse Nubibus Ari- 
sStophanis, quae fabula acta est Olymp. 89, 2. Nam in Nubibus 
ad Athamantem Sophoclis alluditur v. 257. 

ZQ. rovrosi roiyvy» Aafié 

róv oTéayrov. | ZTP. émi rí oréiaror; oigo, Zóxpares, 

Garep p« rór 'AÜdyayÜ. óroes ys) Üvoere. 
ad quae verba una est antiquioris grammatici annotatio, rovro 
mpós rà» érepor "AÜdparra ZodoxAéovs dsrorewópevos Aye. ó ydp roi 
ZoidoxAns memoie ró» 'AÜdparra éareiaropérvor kai sapearérra rà 
Bene rov Ais es ad*ayusÜgoópevoy. uéAXovra 0€ dszoadárreoÓa. 
avrà», mrapayevóevoy 'HpaxAéa, kai rovro» Üardrov puvópevoy, Adyorra 
és cefovro ó putos, OU b» tueXAer. éxetvos reÜviCeaÜa. (postrema 
A€yorra—reOvi&eoÓa. non sunt in codice Veneto). Ex qua re- 
ecntior grammaticus sumsit qus in fine longioris annotationis 
leguntur, qua fabula de Athamante Byzantina verbositate ex- 
ponitur, 'AÓdpavra (4 5 Neg Sixgv aírg 9óoew à rois sraiBas 
mwemoinke. mpocaxÉeis ob» orejarnóopér é» rà Bepue ToU As caxa- 
yncóuevos, vró 'HpaxAéovs gégocra:. ovro yàp ZoQoxujs é» Ópá- 
par. memoígke. Schol Pindari Pyth. IV, 288. ravrg» (Phrixi 
novercam) &4 ó II(v3apos é» Quvos Anuo8iqy Qoi», Immrías 96 T'op- 
yer, ZodoxAns 86 é» 'ABÓápavri NedéAny. 


2 
Hesychius, Karayvóva: : émcyvàrvai, népyranÓat. — ZodorA js 'A06- 
payri a. 


. j 
Hesychius, "Epkeo : Bucrvow. — Xo$oxA js 'AÓdpavri B . 
. 4 
Hesychius, 'Ey/(a :——4ásà roi éreoÓa ójuMa. XojoxjsAOdparri B. 


5 
Choeroboscus in Theodosii Can. p. 307, 14. ed. Gaisf. 'Ayv- 


vat&——-olov 
'Os ày duais re kdàyvpai£. káyeartos. 


mapà Xojox é» 'Abápayri. 


AIIOSIIAXMATIA. Jj 


6 
Hesychius, 'Ayxnpgs: ó éyyos. XoqQoxAgs "A0ápavr. — Codex 
dyxnpiyp. Recte dyx5npgs" éyyos Etym. M. p. 15, 33. 
7 
Harpocratio in "EmurAov,—rà xarà rjv oikíav akevr &mmÀa X- 
yovoi—2ZodokA rs ' AÓápayr:. 


Hesychius, "Emwrypara : émweAevpara. — ZodokAns 'Afápavr.. 
ubi Ruhnkenius apud Valckenarium ad Theocriti VI, 29. ér:- 
ciypara corrigit, recte: etsi Hesychium non hoc, sed émiorí- 
ypara, e& in proxima glossa non émuráfac éopuisa, Sed émi- 
crifa, scripsisse literarum series ostendit, quae tamen forma 
aliena est ab aetate Sophoclis, si recte praecepit Moeris p. 157. 


émicí£as 'Arrixot. éruori£as "EXAgves. 


Hesychius, "ExpeuaríocÓn : cvvexpóoÓg. — ZojoxAos 'Afapavri. 
Omisso poetae nomine Suidas, éxpoparícÓg xp&pa ébe£aro. 
IO & 
Antiatticista Bekkeri p. 106, 33. Aevi» nuepav : rj» dyasv. 
ZoioxAgs 'AÓdpavri. — Aevxóv eüdpepor $áos dixit Àj. 708. 
10 b 
Stephanus Byz. "AXos rólus ' Axatas.—rícas 9 abri» ' AÓdpavra 
dmó rjc cvpBáons abrQ dAgs. O€ov Oe jqow óri " AXos Üepárawa 
jr» 'AÜáparros 5) unvvcaca rj» 'Ivà. fpvyev rà cmépuara, fs eis ri- 
p» T)» vóXw ovógace.—T0  éÜvwxóv ' AXeis, ZoiokArs 0€ 'AXovaiovs, 
Twés 0&6 rà» yAoccoypipQer 'AMovs. Eadem fere leguntur in 
Etym. Vossiano in Gaisf. annotatione p. 189 E. Ad Atha- 
mantem recte rettulit Nauckius. 
Hesychii glossa ex Athamante Bpva(ovegs Aeaívgs incertum 
est utrum Aeschyli an Sophoclis sit. Vide Aeschyli fragm. 4. 


AIAX AOKPOZ. 


De argumento fabulae suas aliorumque conjecturas expo- 
suit Welckerus p. 161—166. recte monens aptuxx Xregoedes 
B2 


FT 





4 ZO4OKAEOTZ 


argumentum praebere potuisse quae Proclus Chrestom. p. 461. 
ed. Gaisf. ex Arctino rettulit, Kacoás3pa» Mi Afas 'ODMes spi 
Bia» docwár avrejiAceras và vis 'AÓprás £óara», 4$ d wapotvrüés- 
Trés ol"EXApes. xaraAeUga: BoóAorra: róv Alayra. ó M éml ràe ris 
"ABpás Bepày xaradebye: xal iuaró[eras dx vo). érueqiévo karivov. 
Neque improbabilis Nauckii conjecture ad hanc tragoediam 
referentis quae de alterius (i. e. Locrensis) Ajacis morte dixit 
Lucianus de saltat. c. 46. vol. 2. p. 295. n8 éxasro» yoüw rà» 
dá (i. e. ad Trojam) s«oévrow Jpápa rj cxi wpóetrrai—i earà 
TloXapíjovs. ériBovAi) al ij NavsMov ópy) xal ij Alavros paria (ini 
Ajace pacrryodépq) xal ij Garépov 4v ruis wérpams dwée. — Cete- 
rum Aías Aorpós fabula ab Sophocle post alteram quae super- 
est, simplici Ajacis nomine inscripta, edita videtur: de quo 
dixi in Prolegomenis ad illam p. 3. 
11 
Stobaeus Ecl. phys. I, 4. vol. I. p. 130. ed. Heeren. Zo$o- 

&Movs (diavr: margo Canteri) 

Ei &y' pagas, B«wà xai mraDeiv c« Bá. 

Aíkas 9 éléhapyey dotov dedos. 
Priorem versum ex Sophocle affert Theophilus ad Autolyc. I1, 
54. P. 258. et, sine nomine schol. Dion. Thr. p. 965.  Incer- 
tum igitur est ex qua fabula sumtus sit: nam marginis Can- 
teri auctoritas nulla est. Alter si est Sophoclis, ex alio loco 
petitus est. — Similis sententia ZojocMovs Alavr: tribuitur apud 
Btobaeum l.l. p. 124. 

TÀ xpiaeov i rüs Aíxas 

Mopxe» Óppa, róv 8 ábwxov dpeiBerai. 
Athenaeus XIL p. 546 b. Kaí sroó ris xai mowrrjs éjóéyfaro— 
** Tà xpóccov óppa ró rüs Aíxas." — Verba ex carmine chorico ex- 
cerpta, ut apparet ex forma Dorica rás Aixae. Ceterum com- 
parandum quod Euripides in Melanippa dixerat Awatogówgs và 
xpiceov mpósumov. 

] 12 
Stobaeus Flori. XLVIII, 5. Ecperídov 

Xojol rípavro: và» aoQàv £wrovaig. 

^Senarium hunc Sophoclis esse ex Ajace Locro testantur 





AIIOXIIAZMATIA. Ó 


Aristides vol. II. p. 288. Libanius Epist. XXXIII. Zeno- 
bius Prov. V, 98.  Agellius XIII, 18. (Adde schol. Platon. 
p. 417. ed. Bekk.) Platonis errorem, aliis jam antea nota- 
tum, ostendit Gatakerus, qui de hoc senario copiose agit vol. I. 
p.173." BRuwck. Alia dedi ad Aristophanis fragm. 289. 
Quod apud Demetrium Cydon. in Boissonadii Ánecdotis no- 
vis p. 280. legitur 7j co$àr» perovcíg, memoriae error est. 
I3 
Stobaeus XCVIII, 14. Zodoxs Afarri . 
" AvÜperrós éari mveüpa xai aià póvoy. 
Ad Ajacem Locrum refertur, quia in superstite Ájacis fabula 
non legitur: recte, nisi in nomine fabulae erratum est, ut 
saepe apud Stobaeum. Idem de proximo fragmento dicen- 
dum. 
I4 
Scholiasta Aeschinis F. Leg. p. 65, 7. ed. meae, Auupobp«- 
vos—Uropepi(e» xai SudXAor (SuaXaufBárov Nauckius), és Zo- 
$oks Alayr. $áake '& Darovpevos"* ró yàp. abró. Ovvarai.. Conf. 
Schneidew. Conject. critica p. 102. 
15 
Schol. Euripidis ad Alcestin 453. oipelav y&wwv]—4perà Ai- 
pas. xai mapà Zodokei éy Alayr. AokpQ 
Kai me(à xai dopyuxra. 
xal me(al & rwwes éraipat Aéyovrai, ai. xopis ópyávov els rà ovpmrócia 
Qorréoct:. 
16 


Schol. Aristophanis ad Áves 934. ZrmoAás, &bÓépa ómowovy. 

Zoos Alavr. Aokpó 
Karacríxrov kvyós 
eroAàs Aifveca, rapdaXniópor pos. 

ró && ZojdóxkAeoyr émi ro) Üépparos eiprrai, ToU kpepapévov mpós rj 
ro) 'Ayrivopos olxíg. Pollux VII, 70. emoXAàs—Zodors 0 avri» 
AíBvacar óvouá(« '* ZroAàs Aigvoca, mapBaAnoópor Bépos." — Eu- 
stathius p. 405. e Strabone p. 608. Zojoxgs leropeét €» dÀóc« 
'"IAiov rapdBaMén» ric Óvpac mporeÜrjvas ro) 'Avrüvopos, aouokov xov 





6 ZOQOKAEOTZ 


dmópÓrror» canvas rz» olkiav' rà» 0€ dua sail perà río wepcyevogé- 
ver "Everóv eis Opdkny mepuroDnvat, kdxeiBev Dvexmreaciv elc ri)» éy rà 
'Aüpig 'Everucjy róv 0 Alveiay per "Ayxicov roU mrarpóg xal roU sai- 
às "Acxav(ov Aa» dÓpoicaryra mÀeUca. — Quae etiam ad 'Arrgropi- 
9as tragoediam spectare possunt. 
17 
Antiatticista p. 97, 4. 'EXAds: ó d»yp. ZodQoxÀije Alarm Ao- 
xpe. Sic Sophocles etiam Trach. 1060. o08 "EXAàc obr' &yAec- 
, 7os, aliique quorum exempla collecta sunt in Thesauro. 
18 
Zenobius VI, 14. Tí a« ó 'AmÓer xeriDdpuer ;. TÓ reriDápuxey 
olov épavrevaaro, &s dimsw AloyóAos éy Alayri Aoxpg. — Aeschylus 
calami lapsu pro Sophocle nominatus. In verbo xemódpuer 
consentiunt Macarius Proverb. 8, 37. et Plutarch. Prov. 1, 7., 
nisi quod apud hunc éxódpwer scriptum est. Mirus vero et 
prope ridiculus hic usus verbi, quod animadvertit Meinekius, 
qui sublato vitio antiquo reÓpíaxer restituit, cui tamen praefe- 
rendum videtur quod Nauckius conjecit, rí co à "Amd érre- 
piaxe», collata glossa Hesychii, 'EvreÓpíoxev. 


AITEYZ. 


De argumento hujus fabulae nihil compertum habemus. 
Nam Plutarchi (V. Thesei c. 3.) et Apollodori (III, 5, 6.) de 
Aegeo et Aethra narrationes non sufficiunt ad integrae tragoe- 
diae argumentum componendum, ut recte monuit Welckerus 
P. 394. contra Casaubonum (ad Athen. III. p. 122 F.) et Hey- 
nium. Neque ex Áegei Euripidis fragmentis quae supersunt 
conjecturam de argumento tragoediae Sophocleae capere licet. 

19 

Strabo IX. p. 392. Tij» 9 eis rérrapa uéprn Buxvouy dXX dÀ- 
Àes elpnkórov, dpkei ravra mapà ZodQoxAéovs AaBeiw. doi U à Al- 
yes óri ó marjp &pwrev épol pnév drreAÓeir eig áxràs, rroOe yrs mpea- 
Bea veipas, ro O6 Aux 

và» dyrmAevpor kirroy EUufloias vépevy' 
Níoo 06 rj» ópavAov éfaipei xÓóva 


ATIÓXITAZMATIA. 1 
X«ciparos deri" ríe Mi yis rà pis wórov 
6 oxAspàs obror xal yl'yavras érpéjor 
exe HáXÀas.. 
Versus tres praecedentes ex verbis Strabonis colligi potest hos 
fere fuisse 
4pol piv üpwrev mrarip 
diràs dme bi rire yj o o— 
mpeaBeia veluas" elra — o — Aóxg—. 
Syllabas omissas Meinekius Vindic. Strabon. p. 129. supplevit 
inserto spoc«cmípous e& &vripy. Brunckius conjecerat, marjp 
V drei pur! els "Axriy duol | mpeaféia »eluas riot« yj rà U 
ab Aóxp—. 
20 


Athenaeus III. p. 122 f. Tà & Tapeov UBop àvópacev Zodo- 
&Njs év Alyei (codex iv yu) dm roi m«pi Tpod(jjva srorapo? Taípov, 
map' $ xal xí ris "Yócra kara, unde corruptum Hesychii 
locum in Taópeoy wópa correxerunt critici. alpa ra/peov ex 
Helena affertur: de quo infra. Id ad hanc fabulam rettulit 
Brunckius. 

21 

Pollux X, 160. Kal kerpa 8i asípas rs elBos avbnpás, às àv 

Alyái Zojosiijs 
Kéorpe cibpà mAeupà xai xarà jáyw 
ffAavve malo. t 

Hesychius, Kearpíar cigpai. Est glossa Késrpg ciypà, cu- 
jus interpretatio excidit. Monuit Hemsterhusius in annot. 
ad Pollucem. Tn versu altero fAavve maio ex conjectura Ca- 
sauboni legitur pro jAojca: sAow. Recte, ut videtur, maler 
correxit, sed prioris vocabuli incerta emendatio est. 

22 
Stephanus, Xópa :—4 dà roi xópa xupíros—XodoxNjs Aly 
KA piv oix yorye, xopirq» 0 ópà. 
Sic Meinekius. Codex Rehdig. éAéeyey oix. fyeye. xopírg» 0^ 
ópà. 
23 . 
Schol. Pindari Pyth. II, 62. IIeparás, rois karà wMrqos Mar 





8 ZOQOKAEOTZ 


cràs Aéyopev" kvpios Ó€ rovs é» óÓg xaxovpyourras" wap 5 O5 xai 
óBovpous avrovs Aéyovgw——ZodoxArs éy Alyei 
IIós 058. óbovpór olos é£éBns Aa0óv; 
elog ex Valckenarii conjectura legitur pro ópows. In codice 
Gotting. 93ovpày. Hinc Nauckius ó3ovpér apivos. 
24, 
Schol. Homeri Od. H, 106. Zojoxs év Alyei (libri évapyés 
vel év "Apyei) 
"Qomep yàp €y iAXousw alyeípov paxpás, 
kàüy dÀXo uev, dÀÀà robkxeirns xápa 
iurnogs abpais ávakovoi(e mrepór. 
V. 3. Sensus tale quid postulat, xuvei rts aÜpa kdvaxovbi(et srrepós. 


25 
6v 
Hesychius, 'ApvÓpo»: dovygdórov. Xooxs alyí. Ita codex. 
Musurus AiyícÓg. — Aut Alyet aut. Aiftoy. scribendum videtur. 


AIOIOIIEZ. 


Ab hac fabula non diversam esse Memnonem, quae in Ar- 
gumento Ájacis memoratur, Heynius conjecit, probante Welc- 


kero p. 137. 
26 


Athenaeus III. p. 122 c. (et ex eo partim Eustathius p. 752, 
31.) Ejpo ris. ày órà rày dvor mowróv f) xal coduaróvy dy f) vo 
yo» mornpós elpnpéva, ola rapà—ZodqokAei rà &y Alfiodrw elpnuévor, 

Toiabrá roi cox mpós xápw re kov Big 
Aeyo, a? 9 avrós Óorep oi codo rà uév 
Bika' ératves roU 8€ kepDaiyew €xov. 

27 

Photius p. 22, 15. (et omisso nomine fabulae Etym. M. 
P. 385, 2.) 'Ee$kopnévov: éadvypévov.  dró rà» axgxàr, oi xarà 
pécor elciv éadyuévov €vÓev. kal ó. adyyv..— ZodokAgs Ai8ioie« rovs 
écuypévovs popprkas Tjj capkóaet 

Terpdrmrepoi yàp vàror éy Ócouopaoct 
c $ykol keAawópuwes. 


AIIOZIIAZMATIA. 9 


28 
Hesychius, "Avapkrov: dvvsóraxrow, ob obbds Jpée. Xojodjjs 
Aléiopi. 
29 
Hesychius, 'AvBoBorxór : dyBorpéjov. | 2ococAis AlBiovri. 
30 
Hesychius, "Amir : dmeé. | Zodosiijs Albloyi. 
31 
Photius p. 346, 19. 'OpSémrepor: XojogMjs AlBixjw. dpfois 
fyovra koXovoós. rà yàp els Ubros dréyovra mrepà DAeyos.. Similiter 
Hesychius s. v. 'Opfórrepos, ed omissa Sophoclis mentione. 


AIXMAAQTIAEZ. 


* Argumentum e Trojana historia sumptum docet auctor 
hypotheseos Ájacis. Agebant in eo Trojanae mulieres capti- 
vae, ut in Troasin Euripidis: sed diversa fuit tractandi ratio 
quam iniit Sophocles. Quantum enim ex exiguis reliquiis 
conjicere licet, satyricum fuit hoc drama." BRuNck. Incertas 
de argumento fabulae conjecturas proposuerunt quum alii tum 
Welckerus p.171-176. Fuitautem haud dubie tragoedia, non 
drama satyricum, quod sine idonea ratione conjecit Brunckius. 
Nomen fabulae in locis grammaticorum infra afferendis Alypa- 
Aerícs vel Alypakórwn vel AlypaMorqas vel Alypakóros scriptum. 
Vera una scriptura est AlxpaXorío:, non AlypaAórwn, de quo dixi 
in annotatione ad Aj. 71. t 

32 
Harpocratio in'Asopárrev. ZojorMjs dv Alypalerios 
Xrparoi xafapriss xàmopaypárev Tias. 
al máu» 
Aewéraros dropárrgs re peyólov aupdopáv. 
Hesychius, "Asopárrye : mepwafoprjs. Alterum versum comici 
esse poetae videri monet, Nauckius. 


33 
Pollux X, 190. Airà 8i rà srijuov, 8 srepueDuybe và sAaaévra. 
aíjpuwa, à xarà ri)» ro) mupós mpocdopà» rítrai, koh wGNNh isle 
B5 





10 ZOPQOKAEOTZ 


rpvmiara évamoXeimerat, AéyBos (codd. uOuyBos) kaAecras | GBer. xai 
ZodoxAjs €x ev AlypuaXoriatw 

"Acris uv "uiv AiyBos óc srvxvopparei. 
Legebatur juOybos ós mur marci, quorum vitiorum prius cor- 
rexit Leopardus, alterum Bentleius in Epistola ad Hemster- 
husium. Ad hunc locum spectat Hesychius in yAífov xoára: et 


AcyboU xoáyn. 
34 
Schol Aristoph. ed Ranas 233. *"Or« oi dpyaic kaÀdápe drri 
xepariov éxpüvro. Zodorns AlypaXoriow 
"Y $ppé&s aov xáXapos &crepel Aópas. 
Nomen fabulae om. Pollux IV,62. Scholiastae codex Venetus 


co. Scribendum videtur co?, i. e. «ox ó, cujusmodi est uoi con- 
tractum ex po: ó, de quo dixi ad Aristoph. Vesp. 902. 


35 
Suidas in 'Ymà sayri Müg —ZodoxAis AlxuaXoríict 
"Ev mayri yáp rov oopríos dpovpet Mif. 
*Taudat hunc versum scholiastes quoque Nicandri ad The- 
riac. 19. Notissimum proverbium, ad quod alludit comicus 
Thesmoph. 528." BRUNCK. 
36 
Stephanus in Beuol— rà romuórv fópuos, kai xarà mapayevyjr 
Bejaaios. | ZoQoxAns AlxpaXorici 
Kai Bejuatoy écxdpas o — AaBóv. 
éo xápas] és xépas Vaterus. AaBóv Aifoy Meinekius. 
37 
Stephanus in Eipómy—AÀéyeras kai Ebpérreia, kai &ià rob ( Eüpe- 
ría rapà ZodokAet éy AlypaAoríiat 
Kal vgctoras kai pakpàs EUperias. 
paxpüs Meinekius. paxpà» Brunckius. 
38 
Stephanus, Xpvor, Bapvróves 5j mós rov ' AmóAAovos éyyos Anp- 
»ov. ZodQoxns—é» AlxpaXoriaw 
Tavrgv éyà KiAAay re kai Xpvar o —. 
véuo supplet Meinekius, ut haec Apollinis verba sint. 


AIIOSHAZMATIA. n 


39 
Photius p. 643, 7. Etymolog. M. p. 789. 43. $aiÀoy :— 
reel Why xl él roo peyiov, X. A. 
El juxpós àv rà daa vwjjras tx. 
Male intellexisse videntur verba poetae, licet $aikov etiam ab 
Hesychio per á3pór et péya explicetur. Neque enim daiAa hoc 
sensu dici potuit. De quo recte judicavit Ellendtius in Lexico 
vol. a. p. 896. 
40 
Herodianus mepi povípovs MÉees p. 9, 9. llapà odori ó» 
AlyuaXoricw dpyjras XapmyMó» der. — Hesychius, Zapmydàv deri : 
dyri roí Zapmylovía. rómos 8i obros Opqs dei AiBuvas fxev xol 
xvpariópevos, leplv (corr. lepis) IIoeibavos. Photius p. 502,3. 2ap- 
bày deri: dspa rijs Opiegs. 
41 


Hesychius, Alypéderos: alypáAeros, XodoxMje Alypaamicw. 
Tn alypderos corruptum in Etym. M. p. 41,3. 
42 
Hesychius, 'AXrpía Zojosijs Alyuaerícs Aye. — Hoc restitui 
Oed. Col. 371. à£ dvrpías dpexis, ubi codex d£ durnpoi dperis. 
43 
Hesychius, 'Auduva xpoómoAa : ZojorMjs Alypaerios '* IHarijp. 
Bi xpvaBis dpdDura epoiraia" (Sic codex vitiose.) Idem, Kpov- 
aa (codex «poirava) £r irobipara. 
44 
Hesychius, "Aves : dris... Sic Musurus. De accentu 
dris dixit Lehrs. Quaest. Epic. p. X. Codex dmeés et dijo». 
dvíjeecrov pro diro Pierson. ad Moer. p. 78. 
45 
Hesychius, 'Ara&js : dvvmóraros, ámeros. i. A. — Corrige 
dmerros cum. Nauckio. 


Grammaticus Bekkeri I. p. 447, 7. 'Apráry xvplos pàv 5 (hà 
addit, Ellendt.) xaXoMaov dyxórn, Zofojs 84 év AlypaXeriau évi 
roi Becyov. 





12 ZOQOKAEOTZ 


47 
Hesychius," Acerror: dceBés. Z. A. 'Aaémrov est in Oed. T. 89o. 
49 


Hesychius,' Axvy» AvBjs xepkíBos.  ZodoxAs AlypaXórow. — dyvny 
TÓ üxpov xarà rj» épyaaía» áxpos €xov. 1) ámà (émi codex) rrjs &a- 
Aacaías dyvrs-. ari yàp Xapmpá kal Oapayis. — ypddpera: 86 xai Dyys. 
Quod non minus mirum quam dy»y. Hesychii verba repetita 
sunt in Proverb. Append. I, 44. usque ad dwó rs ÓaXarría: 
dyvgs. Verba ypáddera: 9 xa] yvy ad nomen urbis Macedonicae 
refert Schmidtius. Id vero non"Axw; vel"Lyw, sed"Iy»a vel 
*Axva: fuit, ut docet Steph. Byz. s. v."Ixva. 


Suidas, Bauaí : puxpaí. kal ma lüios dvri rov els. ZodorAns— 

é» AlxyuaXoríot 
"Ecrmewa Bag kMwxos &gre Oevrepa. 

Excerpta haec sunt ex scholio ad Soph. Oed. T. 7 5o. quod inte- 
grius quam in libro Laurentiano vetere legitur ex alio ejusdem 
bibliothecae codice edidi in Ánnot. ad schol. vol. II. p. 42a. 
Usum adjectivi Sas pro «ls ex AlyyaXoríc. etiam Hesychius 
annotaverat, cujus verba cum alia glossa sub lemmate Bai 
sunt confusa. Verba Gore Sevrepa intelligi non possunt quum 
sequentia verba non sint addita. 


50 
Hesychius, 'EumAevpov : évdAAov elc rüc srAeUpas. Z.A. 
51 


Etymolog. M. p. 344. 47. 'Evómaw : rois éveríow. drró roi éy 
rais Tü» dirov ómais keigÜai.. ZodoxAs. Vulgo'Evomaiv. Nomen 
fabulae et prosodia vocabuli cognoscitur ex glossa Hesychii 
€vórais : éyoríows. Tj) mpooqOUg os duómais. Z. Alypalórwuw. 

2 

Hesychius, "Everepropasríanz éyyaarpigiÜow. | 2. A. corrupte. 
Pollux II, 162. schol. Platonis p. 372. et Suidas in éyyaocrpí- 
pvÜos arepróparr ex Sophocle memorant. Sophocles dativo 
usus esse videtur erepvopávregw, si quid Hesychii interpreta- 
tioni éyyaerpissÜos tribuendum.  Quocum praepositio é» quae 


AIIOZIIAZMATIA. 18 


praecesserat conjuncta est, aut a grammatica addita, quem. 
usitatum éyyaorpipvÉos deceperat. 


Hesychius, "Empáccero: : Mes dmi Mw. dà ro) pácco- 
»os, d éari paxporépov. ol 86 éjiyreran, jiadjme. — (Haec recta 
interpretatio est.) jj olo» o) Muiógces, dà kal. mpocempácvera: 
see. Xojocijs AlxpaNerlow. 


Hesychius, "Ia»a : é» uiv Merlo ZoporMovs drídocay'EX- 
Auc), éré"Ia»vas roos "EXMas Myovsw. d 8i TpurroMgep éri yv- 
»aubs, às xal év Ilo«iéos, roig B4 riy 'EAérpy.. émiixios 84 ol Báp- 
Bapo: robs "EAMqvas "Iovas Aéyovai.. kal é» TpoiAp BápBapor Üpirm- 
pa rà lai. j) fvoua *yvvauxós. "Iav»as in "làvas mutavi in Thesauro. 
Sed Hesychius "Iavvas scripsisse videtur, ut"Ia»a in lemmate, 
ubi "Ié» vel "xa literarum ordini repugnaret. 


Hesychius, "lepdhas : lowvs. [A Heringa). 2. À. às xai rà» 
yiporra. yepodày jj yepoürros Mye. — Fortasse ós dl rdv yípovra 
yupfas Aéye.  "lepólas 8i ex trimetro est, ipóAas scribendum. 
lepoiras et yepoíray conjecit Lobeck. Pathal. Proleg. p. 387. 

6 

Hesychius, "Ieropeósopev : iden. X. A. Codex lerepei- 
cope».  Correxit Is. Vossius, collata altera gl. Heaychii "Ixero- 
peiaopev" ixerebaopev. B 

Schol. Homeri Il. O, 302. Tà Móvns pé» souris mrepirroovA- 
AMBos fuves, 6 M ZojorMis lorvMdBus '* Móvov v' "Emurvpádov 
7* (legitur ye, quod correxit Gaisfordus)" Spectat ad hunc 
locum Eustathius p. 1017, 10. Nomen fabulae addidit Choe- 
roboscus in Theodos. p. 140, 3. ed. Geisf, ubi corrupte Zoo- 
EMjs Mívov. deve» AlypaMeraw elmràv  Mévov ví émwavpédov ye" 
5 8) mourris dva yos Méviros. 

AKPIZIOZ. 

Argumentum hujus fabulae fuisse Danaen in exilium actam 
eum Perseo non improbabilis conjectura Jacobsii est iw. Sy 
plementis ad Sulzerum vol. IV. p. 122. quaxo wecoXoa W didus. 











dnd 


rog él. kusiuqopiévo rà 


Aaryiorur Ouoprre y 






rero. ài ó Hepaeis dy. 
rà Maxov émi rà» "Axpuríov mróla 
etc.  Quibuscum comparandi: 
apud schol. Ápollonii Rh. IV 
Hinc lucem accipiunt fragm. 6. 


5 
Stobaeus VIII, 2. 2. 'A«príp 
Boà ru* à dxober" pc 
dirarra áp rot rj of 
V. x. Boi] x. (boe. ops ; conf 
Vind. — iàà Hermannus Elem. : 
deavra) mírra libri optimi, 
59 
Btobeeus XII, 2. 2. 'Axpioi 
"10 old» pres reis. 
Nomen fabulae ex cod. Vind. 
ris. B. est'AXevóBass (i. e. 'AAe/*-- 
woo 


AIIOZIIAZMATIA. 15 
Dos re xal xópy re xdpyeig yévos, 
als wósuos ij avyíj re xal và saüp my. 
Apud Stobaeum haec in duo fragmenta, quorum utrique Zojo- 
&Nijs'Axpurip praescriptum, sunt disjuncta, primo loco (LXXIV, 
28.) positis v. 3. e 4., altero (LXXIX, 24.) v. 1.et2. "Trans- 
posuit Meinekius et conjunxit, restitutis dativis x4pg re xdpyeig, 
pro nominativis xópy re xdpyeia. 
63 
Stobaeus CVIII, 56. 3. "Axes 
Oápce, yivar. à noXAà vüv Bevàv, vap 
mebsavra vueris, jjépas paMsoeras. 
64 
Stobaeus CXIX, 7. Tob airob (i. e. ZodocMiovs). 'Axpurip 
To? (5v yàp oibrs às ó ynpágkev dpi. 
Idem versus, sed cum Cratetis comici fragmento conjunctus 
legitur ib OXV, 9. Et iterum CXVI, 29. Zojodiis ^ Zi yàp. 
olbs s à yupásxav dpi." 
65 
Stobaeus CXIX, r2. 2. 'Aspurí 
TÀ (fv yàp, 3 mai, mavrós jfhurrov yépas. 
Éavéi» yàp oix &Eerri rois abroies Ms. 
V. x. flo] fiov Meinekius. 
[Fragmenta 66—70. vide post 8o.] 
7t 
Hesychius, "Adofa : apálo£a, xal à oix dv ru dMfacer. 2. A. 
2 
Hesychius, "Axrírys Mos : dmà rijs é IIehoromie deris. 2. A. 
"Acris Ados memoratur etiam ab Harpocr. 8. v. "Aer. 
73 
Etym. M. p. 69, 41. "AMués" ràs xpices xal vàs éraehpes, 
dAouiobs fAeyov. XojoXMijs " Mapwis dAouiós." !j émáve Tis ToU 
Éápov yavóceos &viica (évebeira Sturzius) imderjas, rafarepavel 
merfhocis oca iy air. Mapuis dictus ab urbe Cypri Mario, 
quae postmodo appellata fuit Arsinoé. BRUNCK. Nomen Sia 





16 ZOSOKAEOTZ 


lae servavit Hesychius, 'AAowós (codex dou): xpicpa roixev. 
(Sic etiam in Bekk. Anecd. p. 385, 9.) 2. A. 
74 
Hesychius, 'Avraíay : &kromov, xaAemjv. | ZojokAás 'Axpwie.  Co- 
dex riwío. 
75 
Hesychius, 'Amóspouor : éAarrovpevov roig Spópots, ?) sraM»Bpo- 
pov, i) per. émrávoBoy. Z. A. Codex dxpnaíe, omisso ZodornAgs. 
6 
Hesychius, 'Amodav6eis : éy 5 Qavepe xaragrás. $. A. Conf 
ad 846. 
77 
Hesychius,'Apópara : dporpwípara. xai émi rov dpoU» rà dÀqxra 
oUro Aéyerai. 2. A. 
78 
Hesychius,"Acropos : ó uj 9vvápevos Aéyew. X. A. 
79 
Hesychius, Bíügv: eiBos xpovparos. ZodokAos Axpwio "Os ém- 
VáAAev Bib» re xai £vvavMav." dXXa Biüvy. (Codex &s ém- 
AÀ 


va Bünvra)). Idem, BuBoí: oi povowxol. 7) kpoüpá tt. Zocborjs 
Kpgciv. ubi dubitatur utrum 'Axpiip an Kpice corrigendum 
Sit. 'Axpuzip in dxpwiw corruptum in Hesychii codice in v. 
dJo£a, in dxpwi in v. dpópara, in dxpraiq in v. dsróbponor. 


AAPIZAIOI. 
De argumento hujus fabulae dictum supra ad 'Axpwíov frag- 


menta. 
8o 


Hesychius, "IAAdias »yovds : áyeXaías, xai rás ovarpocás.  (De- 
lenda verba ex versu sequenti, ut videtur, illata xai rà; avorpo- 
$ds. 'DUAdóes yovai autem de bubus aratoribus capiendum puto, 
ut est de aratris Ántig. 341. QXopévev dpórpev. | L. DINDORF. 
in Thesauro vol. 2. p. 7 11.) Eipuriógs pi£o kal ZoQorAs 'Axpuig. 

66 
Stobaeus CX XV, 11. ZojoxAéovss Aapwrcaiov 
Xpi) 8 rQ reÜvikóri 





AIIOZIIAZMATIA. 1T 


riy (vr! érapxei» abrbv às Óavoípevov. 
Xpj M Gesnerus — Legebatur uzM. 
67 
Hesychius in v. às, ZojoxMjs Aapwrzaíots dvrl ro) May "Qs xai 
rípay * más éyy((erei dvyés." Brunckius 
"Qe kal ríparvor más &leras dvyeiv. 
éreó£ero: Nauckius. es 


Athenaeus X. p. 466 b. 'O N sapà Zoos £v rois Aapurzaíois 
"Axpícts kal airós ékmópara dca sAeiara «lev, &s dgow à vpayude. 
TloÀiy V dyàva séyÉevov kxpiweras, 
xaajrovs MBrras dxridéls dépew 
dl koiha xpvaóxoXÀa xal sravápyupa 
derópar', els dpiduby d£ixovra Bis. 
V.1. sáy£eroy Nauckius. Codex sáv£eva.. Casaubonus sav£érors. 
69 
Stephanus in Aório»,—ó soMrgs Aerwüs. Xoj. Aapwaios 
Kal pos rpírov firrovri Aeris dip 
dyxob mpoctj ev" EXaros £y turrfpari. 
7o 
Stephanus, Kpá»ea : xopíoy 'AuBpamwrüv. và dÓrudv Kpave- 
rns, às Mapeiórgs, ás drjo« XojocMis Aapuraíoss. 


AAEAAAI. 


Nomen fabulae in codicibus aliquoties in'AXevdda: corruptum 
vel'AAodAo, quorum alterum non debebat probari ab Valcke- 
nario in Diatr. Eurip. p. 15. cujus opinionem refutavit Fr. Va- 
terus in commentatione Germanice scripta, quae Berolini pro- 
diit a 1835. De argumento fabulae dixit idem p. 11 seqq. et. 
Welekerus p. 408 seqq. De eo insignis est locus Alcidamantis 
rhetoris in Ulixe p. 185, 23. ed. H. Steph. "AX yàp r$ Teyéas 
Baci dduxopévp «ls Ackois. ypfjrón imb ro) Boi Órv avrà fyo- 
»os dx rijs Óvyarpis el. yévoiro, mà roórov Béiw rois vlo)s abro) dsro- 
Maa. áxoósas & ravra 6" AN«es. Bià ráxovs depucetern. dta, «s 





LEE 


Pris tuus T 
TOVTÜrq, 





: 
UL Eom 
TÍere TA gy, 

iri» dnébor, qui 


Hip ipe, 
Ao, 


Aci. 


Stobaeus IV, 7. 5, "Ae 


Btvrot gáy 
arois fray Go 
Nomen fabulae "Aedbas sop 


Rel 


AIIOZIIAZMATIA. 19 
nandro tribuit Apostolius XXI, 16. Menandri est qui apud 
Stobaeum praecedit, versus. 

1o; 
Stobaeus XXXVI, 11. 3 
TÍ rara soXAw jqpárov & fori co ; 
rà yàp mepuraà mavrayoü Amíp &y. 


104 
Stobaeus XLI, 4. 
Mj] mápr! dpeiva* moXAÀ xal Aafeiy kaMv. 
Ita Blomfieldus. Vulgo AoXeiv raxóv. 


105 
Stobaeus XLIII, 6. 
Kol oD Ó rà xp) srpàs raóra Mya, 
Bray dl v! dyafol pis rv dyevóv 
karavicüvras, 
rola mÓus d» vá! évéyxos ; 
106 
Stobaeus LIV, 21. 


Aoxà piv, obe". dÀX' fpa pi) xpéiaov j 
al BveaeBoüvra váy évavríav xpareiy 
d) BoiAov abràv óvra ràv mas iier. 
V. 3. Boüiov abràv Óvra] Ineptum supplementum lacunae pro 
rois Ótoos céBovra, quod restituit Cobetus Mnemos. vol. IX. p. 9o. 
10 
Btobaeus LXXVI, 9. 7 
llo)ga. xarapeei roóle kexMjoÓas rarpós, 
dlep méduxá y^. el Bi pi), pelov BAácr. 
ré roc vouurÉiy rijs dAnfeías xparei. 
108 
Stobaeus LXXVII, 9. 
*O 8j) »dóos rois "yvyaione loy aÓévei. 
day rà xprariv yryoia» tye déco. 
V.r. M] 9 d codices. — rois] re rois codd. A.B. — e&évei] o&- 
»x idem. 2. ymolay] ri» te» apud Clem. Alex. Strom. VI. 
PT Sunt autem hi versus inter duas personas distribu- 
endi, ut, monuit Cobetus Nov. Lect. p. 394. 


U (votis e 





XPripa£? ug - 
Ps váy Pura, 
P4 mp egy 
A08 Évroyiy Bis 
*àl yàp uses 

YMray codi, rig 





Correxit 


AIIOXIIAXZMATIA. 2 
ob diu, oix alioürra: rois roi évarríov uáprupas Zodoxia piv 
elrórra, 

Nopàs M ris xepoUro! du! ópl(ew máyuv 
xabéiprey (hadios. 
xal máu 
"Apasa püfas * * xal xepaadópovs 
erépfvyyas elpd? fxihos. 
sàl raira pi» ó ro) ZojOXov (v rois 'AMeálas. — Pollux V, 76. xai 
"Avaxpéay piv axXkera: kepétaay VAadov mpoceiráw, xai Zodoris 
sepooavay rip Tros vpodév. Verba vopàs 8é ri kepoico' affe- 
runtur in Etym. Gud. p. 317, 12. et Zonarae Lex. p. 1186., in 
vópos 0 r1 xepoira corrupta omissoque poetae nomine. 
V. 1. dpüiov sáyov] ópóórola wáyov dixit Antig. 985. — 3. 
nífas] Pollux II, 72. mapà && Zo$oxé xai ifa ol pwerüpes xé- 
! III 


Hesychius : 'Edwuveis : érádew 2. 'A. 
112 
pov» : vide fragm. ra1. 


AAESANAPOZ. 


Argumentum erat, Paris agnitus et receptus a Priamo patre, 
postquam in ludis omnium certaminum victor evasisset. Vide 
Hyginum Fab. XCI. B&uNck. Idem argumentum in tragoe- 
dis cognomine tractavit Euripides, cujus fragmenta multo 
plures quam Sophocleae supersunt. 

81 

Stephanus in"Acrv—d4r? ro) darór rà darírys. | Zojonjs 'AM- 

féstpe 


OÀ ydp vt &erpà roimw davirais mpére. 
Borfpa si» drlpas davíras. 
82 
Stephanus in"Eóeros.—rà dónxi "Edézws" elpyra xal 'Edé- 
wa Bà &bfóyyov.. obra yàp év'Aifáslpp Zojonés. Hano for- 
mam, ab Sophocle metri caussa positam, passim reeten&. 





Hesychius, Aáravios : 
Hesychius, GnMerpa : 7j 


Antiatticista Bekkeri p. 1 
2. Aebósipo. 


Antistticista p. 107, 25. ^ 
Conf. Photium p. 272, 17. e 
Electr. 392. Bíov 8$ ro? rapórr. 


AAE 
"AMrqs, cujus nomen in cod 
fabulam cognitam habemus, i 
est, non dubium videtur qu 
filius intelligendus sit, qui qux 
Welckerus p. 215. "AMjr»» tra 
yóea fuisse argumentumque fab 
CXXII.) conjici posse censuit, 
suisse verba, * Cognitione fa. 
etcElectra ( 4r» c 


AIIOSIIAZMATIA. 


89 
Stobaeus XXXV, 4. 
Bpaxei Aóyp xai oMÀà mpócxeiras cod. 


Stobaeus XXXVI, 16. 
"Ayjp yàp rris feras Myov dd, 
Mey abrüv rois Éwvoisw üw Bapis. 
V. 1. My] Myew cod. Vindob. 
I 
Stobaeus LXXXVIII, 11. ? 
"BV fep dl yervaios, dos abràs Myns, 
afipaw órov 7l émóbey. à yàp xaMos 


mredbuxbs obbels dy pudoreuey Myos. 
V. a. xémóber Paris. B : ceteri ómódev vel xal móóev. 
92 


Stobaeus LXXXIX, 8. 
"AX d£los PAefas, oii pip mupás. 
aíévos yàp ls Deyyor (fiw xav 
«Ückiar ày erírao páXNoy f) yos. 
V.a.ooDM ui» Brunckius. ob uiv libri. o8 éuoi Porsonus. 


93 
Stobaeus CV, 42. 
Tís Mj mor! GABov fj péyay Geis) Bporüv, 
3 apuxpov, 3) rv unbapoo ripópevor ; 
ob ydp mor! arüv oUMy £v rabré pévei. 
94 
Stobaeus CVI, 11. 
Aeudv "ye robs piv BvcaeBeis xaxüv ' dro 
Bharrórras, «Ira roórde piv wpágctr zaMs, 
rois 0 óvras da ÓNois €x re yevvalov dpa. 
yeyáras elra Bvarvyéis meduxévai. 
ob xpiv vál' cire Balporas Órrrür méps 
mpácc«r: dpi yàp rois piv ela«Beis Bporüw 
dew vi kiplos éudavis Ócüv mápa, 
rois 8 Gvras dBixovs roiae rj» évavríay 





Nomen in locis grammatit 
"Again, contra usum veto 
us constat, Pervacatan, 
forum. poetarum tragoediis, f 
riam praebuit, quomodo trac 
€x ea afferuntur fragmentis « 
qua veri specie ad eam referri 
jecturas de eo protulit Welck 
Alphesiboeae s, Alemeonis fr 
hoc argumento tragoedias scri 
Yedílos, alteram "Aauénva rày 
E] 
Porphyrius Quaest, Homer, 1 
stathius p. 1448, 6.) Tà M émi oA 
in rie Bis kal roi Bes. 
EIE ed dporisav? eloiy 
ríBoNor kay ce, 
Ter omittit Eustathius — Forta; 


96 
Hesychius, Ala - 








AIIOSIIAZMATIA. 25 


AM'TKOZ (XATYPIKOZ). 


De Amyco Bebryciorum rege videndae narrationes Apollo- 
dori I, 9, 2o. et Hygini Fab. XVII. 


. 11 

Athenaeus IX. p. 400 b. Tj & Tày Aayóv énxjj alruarixj) dxó- 
Aovbés dare ij mrapà Xodocii dv 'Apóxp carupudo mAnfuvricl) dvopa- 
ene 


Tépavo, yeXavai, »Aaües, lkrivo, Aayol. 
leri epitome: vulgo íkrwe. lrives Eustathius p. 1534, 15. 
lerivo: xà) grammaticus Hermanni p. 320. ixris xal grammati- 
cus MS. apud Brunckium sive in Crameri Anecd. Par. vol. IV. 
p-245,24. Athenaeus paullo post, Aéyovs: 8 xal 'Arrixol Aayós, 
ái 6 Xojocfs 

Tépavos, xopüwa, yAaüxes, Aayol. 

IL 
Athenaeus III. p. 94 e. Saryótos GSojodióis "Auxo '! Xuryóvas 

re B) paMÓaxàs ríÓnsi" — Trimetrum restituit Porsonus 3j post 
rines transposito. 


AM9IAPEOZ (XATYPIKOZ). 
Amphiaraum vatem Thebanorum clarissimum intelligendum 
esse ex fragm. 116. colligitur, ex quo incertam de choro fabulae 
conjecturam duxit Welckerus in Append. Trilog. p. 318. 


l1 15 
Schol. Aristoph. ad Ranas 484. 'Opauca: Myeras rà órà d- 
Bav àypiiras, às vob rj» ópav alki«w. rooro B4 XojoxNjs elmrev év 
"Audsapáp carvpucj. u6 


Schol. ad Vespas 1501. Ioworjpys—wapk(nóv v« ézri aivvouov 
xal del raórg mpoceyópavoy, — XooxNjs "Apduapág 
*O srovoripus roüe párreos xopoi. 
xopos] xopàs Meinekius. 
117 
** Athenaeus X, p. 454 f. postquam tragicorum jjc«s aliquot. 
protulit, in quibus homines rustici literarumque rudes, descri- 





ceeuis p 


KOrnrac You 






*P dels Agi 
Orien prove 
Fol» olei et, voi oii scrip 


Erotianus P- 210. $poysjy 
dl Yofonj, 2, "Axaidhs (AM 


AIIOZIIAZMATIA. 27 
123 
Scholiasta Aeliani N. A. III, 10. Tpasià Myerai ó vómos iyóa 
à cüxa Énpalreras, mrapà rb repsalrew. 6 8i Xodoojs iv (r$ iripo 
addit Zonaras p. 1742. quod ex év r$ carvpuó corruptum vi- 
detur Nauckio) "Audvapág énl rijs Duo éríó c)» M£w. 


AMOITPTON. 
Incertas de argumento fabulae conjecturas proposuit Welck- 
erus p. 371. 372. Atti tragoedia fuit Amphitruo, fortasse 
Sophoclem imitati, ut in aliis fabulis fecit. 


12, 
Scholiasta Oedip. Col. 390. ood» dues riy eüBiveuav, xaBásep. 
eal d "Apjirpiuri 
"Enel 8 Bhdoro,, àv rpiav play AaBeix 
elaouy dpxei. 
125 
Hesychius, "Auderépuos ('Auderepuórvos Nauckius): drorerep- 
panapévos (codex drorepparipévos). 2. 'A. 
126 
Hesychius," Arygrov : dpépurros, drpaupárarrov. .'A. Sic Bal- 
masius. Codex contra seriem alphabeticam, 'Arpavpárwrrov 
Xoodis "Auderpónvi. "Arpnrov. dpépurrov. 


127. [ANAPOMAXH.] 
Citatur haec fabula in Etym. M. p. 652, 12. errore gramma- 
tici, de quo dicetur ad fr. 459. 


ANAPOMEAA. 
128 . 
Eratosthenes Catasterism. 16. Ti» Kaccmea» loropéi Zofo- 
XMje d ríe vpaypMlas mompris i» 'ApBpopilg épicacar spi kdXNovr 
ais Npniow «laekÓiy els rà cópsropa xd) HóceBáva Daxbfeipa 
rj» xápa, xijros émmipsarra.—Idem 36. Toóro rà mjrós iov 5 
Hocebóy 8epre Knbéá, hà rà Kacaimaay (plaas epi rXhovs vais 
Nnpnío:. Hepoeis  abrà deée, al hà rovro els rà darpa érí&n, 





28 ZOPSOKAEOTZ 


Umóurnpa r)s fpáteos avrov: loropei 06 ravra Zodoxgs ó ré» rpa- 
yer mourr)s év v5 'Av0poué0a. Hyginus Poet. Astron. II, 1o. 
p.443. Cassiepeia. De hac. Ewripides et. Sophocles. et. ali 
complures dixerunt, ut. gloriata, sit se forma Nereidas prae- 
8tare, pro quo facto inter sidera, sedens n,wiliquastro constituta 
est, quae propter impietatem vertente 8& mundo resupinato ca- 
pite ferri videtur. | Argumentum a poetis pluribus tractatum, 
inter Latinos ab Livio Andronico. De tragoedia Sophoclea 
dixit Welckerus p. 349—352. Fragmenta pauca supersunt, 
multo plura Andromedae Euripideae. 

129 

Athenaeus XI, p. 482 d. "Or: &é xai sÀoio» 5) kopBr Xodokgs 
i» "Avlpopéa dois 
"Immownw, f) konaiwt vavaroAeis xOóva ; 

Attulit Eustathius p. 1205, 56. Photius p. 187, 3. KóvBr : rÀoiov 
elbos. XodokArs. 

130 


Phrynichus p.374. Lobeck. HnoXAj» SarpiBi» érowjodpy. &xi- 
ckomovpevos, el uóvoy Aeyerac mpóoxparos vexpós kai uj) mpóa aros 
mpaypa. ebüpigkero 8€ ZodoxAns év v5 Av0poue0g riÓeis obro, 

Mn» doBeia0a« mpoadpárovs érirroAds. 
131 

Schol. Theocriti IV, 62. Tovs cearvpovs dxpareis ol smÀeío»és 
$acw, às kal ro?s Zedvo)s xai IIdyae, às AloxvAos pév. éy TÀaxg, 
ZodQdoxkAns 8e év 'AvÜpopyétg. 

| 132 
Hesychius, Kovpiov : ZodoxArs 'AvBpopébg 
jsovróv kóptov rpéOn mróAet. 
vópos *yáp ear. rois BapBápois 
ÜvyroAeiv Bpórewov dpxijÜev -yépos r$ Kpóro. 
Quae Scaliger sic correxit 
Aipóppvror kovpewor ppéOr móXeu 
vópos ydp éart roicv BapBápois Kpóvo 
OvgroAeiv Bpórevoy dpxijBev "yévos. 
V. 3. yépas Buttmannus in Actis Acad. Boruss. a. 1814. p. 174. 





AIIOZITAZMATIA. 29 


1 
Pollux X, 120. Zojodj S 393, tpondtn abroyeQus. (abroAi- 
Óxc. Hemsterhusius) Xgeíóos (Afi. codex unus) 4$y, Mjiàv 
daBárovs uovoMBovs. 
1 


Hesychius, 'Au&Mmxe : ifawAoi. wwpíos M émi dymov. wal 
derespáócka, X. AyBpopítg. 
135 
Hesychius, 'Audíimpuivoy mhoiov : éxarépuce» mpípvas iov. 3. 
"Aslponábo. 
136 
Hesychius, Zev£deus : (evxrós Aaós ((euxris Aaoí Ellendtius). 
3d irelevynévos eli Aaoí. X. Avipopílq. Photius p. 53, 8. et 
Suidas, Zev£Oeos : d ireevynévos elaiv oi No, Eustath. p. 401, 
11. £evEO eos efprras srapà rois pef "Opnpov ó Bacdieis. 
137 
Etymolog. M. p. 272. 3. Atyovos pásÓAqs : SurAois ipás. 1) ór« 
ob póvov xarà rjv Badij» Jj» rotoiros, dAAà xai dmà ro) aíparos éxé- 
xpecro. Xojodjjs Arbpouílg ''IBo) 84 doírov (sic Brunckius 
pro dood») | párfMrra Myovov" Hesychius, Márdhs : 3o- 
ioxAis " Avüpopilg ka Zuvieivos. Conf. eundem s. v. Atyoros. 
138 
Photius p. 317, 7. Oljras: rois xepíras. XodokMjs"Avbpopédg. 
Conf. Hesychii interpretes vol. II. p. 721. 
139 
Hesychius, ZaWróv: ZejoXijs'Avbponédq. dwri marpàs (corri- 
gunt capámBs). ij BapBapud» xrrüva. ol M xal uerÓAevxov. abróv 
eai jac: — Idem, Zápyrov : ó aápamis. xai ellos yirüvos. 





ANTHNOPIAAI. 
140 
Scriptor argumenti Ajacis, rà Spápa rijs Tpeixijs évr« mpaypa- 
relas, Gcw«p ol "Arryropibas xol. AlyuaXeribes kal "EMye dpmayj 
*d| Mépve. Ad hanc fabulam Welckerus p. 167. probabiliter 
rettulit quae ex Strabone XIII. p. 608. supra apposuimus ad 
Fragm. 16. ubi quae de Venetis dixit, Strabo cum Yoco Pv 





rop 


"Opnufa eni ia 


Hesychius Missi 
Med. p. ajo, 1 "Adeyraig, 


: Hesychius, "EcBaBá£as : ko 


ATPETZ H 


c» T$ marpl kal qirjy Dor 
Sophocles ex mulieribus com 
Euripidis (Hipp. 309.) recte regi 
lioribus in w,;, 


AIIOZIIAZMATIA. 81 
. 145 
Hesychius, "Emuwmáse : émmevfera. — X. 'Arpéi jj Muxgvaiae 
(codex puej»ais).. ri (és) Nauckius) róv rois Avo AapBayóvrov. 


AXAIQN ZYAAOTOZ H ZTNAEITIINON H ZYN- 
AEIIINOI. (ZATTPIKON). 

Cicero ad Quintum fratrem II, 16. Zudeimvove Zojorkéovs, 
quamquam a te actam fabellam video esse festive, nullo modo 
probavi. Athenaeus VIII. p. 365 b. Zóvdemvoy efpnkev éri ewp- 
srogíov Avaias—Béómep rwis xal rà ZooxMovs Bpápa xarà rà oUM- 
repov émvypáew áfwoc: ZYNAEIINON, Fuit drama satyricum, 
cui convenit fabellae nomen quo usus est Cicero verbis modo 
appositis. (Dissentit Welckerus, qui duas fuisse credit tra- 
goedias, quarum altera 'Ayaiv ciAoyos, altera óvBum»o: in- 
scripta fuerit, de quibus dixit p. 110-113. et 232-240.) Ari- 
stot. Rhet. II, 24. Ef ris dai '* rà cri 8eirroy kAugipus ruubrarov: 
à yàp rà pij afia: 6 'AyOXeUs duimue vois "Axaiis dy Tevibo 
à V às dria(ópevos (pire: avri 8 rovro énl roi ui Xfijva." 
ubi editor Cantabrigiensis : '* Unde fabulae argumentum sum- 
psit Sophocles, quam vocavit ewéjemew." Anonymus mei 
épyis in Volum. Hereul. Oxon. vol. 1. p. 51: sapareuó6tvres 
nó vivos éeriàvros, áowep 6 ZoQorMovs  AxOdeis, f) xará vx rowUro 
Juyupnlérres: cobro yàp diuxfvres Mys. Proclus Chrestom. 
p. 475. frera. karanMovow els Tévedov: xal eboxyovpévow abráv du- 
Aorríirns i! Sdpov wipes iià vj Surocpíay dv Apr xareeidb: 
xài "AA eis orepos cujfds Badiperas mpós "Ayapiusova. Chorus 
fabulae non ex satyris compositus fuit, sed ex Achivis, quem- 
admodum in Alcestide Euripidis, quae ipsa quoque dramatis 
satyrici locum in tetralogia tenuit, chorus ex senibus Pheraeis 
compositus est. : 

posi 145 


Stobaeus XXVI, . 2. éx Zusheimvov 
Adfa Iuepibuv arvyepà xal dváparos 
Givváris Gavérois ebmorpórare, 
uàMow dviyovsa Blov Bpayiv loBpdv. 





32 ZOQSOKAEOTZ 


Verba corrupta ab aliis aliter correcta (v. Welcker. p. 233. 
Schneidewin. Philol. vol. 3. p. 112.), ab nemine satis probabi- 
liter, nisi quod Brunckius fardres ex Óvarois corruptum esse 
vidit. "V. 1. ávdparos libri optimi, alii dvápecros, d»áperos. 


I 
Athenaeus L. p. 17 d (ex eo Hustathius p. 1828, 28.) Té» 9 
dÀXov sroygrüy € ràs kaÜ avrovs rroAvreAeias kai pabvpías dvemep- 
To» e$ oÜoas xa] xarà rà Tpeixá. — AlayvAos yoU» dmperüs fov srap- 
éye. ueÜvovras rovs "EXAgvac—kai  ZodokAns 06 év 'Ayauer Xv»- 
Óeitrvo, 
"AA. dud Üvug Tz» káxocuoy obpávgv 
€ppeey o9. jpapre: mepi O épqi kápa 
kardyrurat TÓ TeUxos ov pupou frveoy" 
éOeiparobugy 9 o0 qs oops vro. 
V. 4. óopu5s| óÓus Eustath. 
148 
Athenaeus XV. p. 679 a. X. Zv»deimvow 
Otro yévewoy bOe xpr) Gapudpes 
Qopovrvra xdvríraiBa kal yéve« péyay 
yaorpós xaXeiaÜas maiDa, roU mrarpós rrapóv. 


I 
Athenaeus XV. p. 686 a. T süugi mapakeAevouau xarà T)» 
ZodoxMea, óc éy ZuyÜeivow qnoi 
Qopeire, pacaéro ris, éyxeiro. Baoy 
xparjp* 60 ár)p oU mpl» á» dáyn kaXos 
óuoua kal Bo)s épyárys épyá(era:. 
V. 2. kparüp" ó8 áv)p] xpnripa 09 áv)p codex. 


1 50 
Schol. Pindari Isthm. IT, 68? Tó yàp drmórewov drri rov drá- 

yvo0. — ZocoxAgs éy 'Ayaióv cvAMyo 

Zv 0 év Opóvow ypapuároy mrvyàs Cyov 

ép. ei T. ov mápeaTw s Cvvópoct. 
V. 1. Opóvow: Toupius pro 6pyvow:. | Boeckhius mrvxàs pro srv- 
xas, recte, nisi £xoev mróxas scripsit poeta. Non attigit hunc 
locum Matthiae ad Eurip. Bacchar. v. 62. — 2. Legebatur dsró- 
veuor vépet vs oU mápeari ris Cvvópoce. — Correxit Bergkius. 


AIIOZIIAZMATIA. 88 


151 
Pollux X, 133. Tà & vavruà oxeón —nÀjkrpa, às ZojosMijs dv 
"Axaiio cy 
*Os vaodrüNaxes voxrípov vauckqpias 
mrierpois dmevBivovow olipiay vpómro. 
152 
Plutarchus Moral. p. 74 a. 'O srapà Zojoriet rà 'AyQa mrap- 
' ofivur 'Olvcceis o dncw Opyi(eota: &à và Mmvor, Ud dqow 
"Hy rà Tpolas eloopáv i&óha 
Bbowas. 
d) wpós raira md» ro) "AyOes Duryavaxroüvros al dmomAei 


"Eyjd! 8 dieiyas, ob rà pi) kkónt» zaxüs" 

dXX dyyis "Exrop drrlr. ob pévew xaMv. 
V. a. ob péves]. Alii libri &vpaivew, Ovxaivew, ob xaves. 

153 
Herodianus repi exspárov p. 57, 58. ed. meae. (vol. 8. p. 6o1. 

ed. Walz.) 'Acrespàr M érr: wporwoisi mbar) ro? pi Mya 5j 
unpovebes» fps à Myopev, às rapà Zoo claijera: Myuv "Obva- 
eis 1$ Api 

'Eyó 0 dpà aoc Besóy o0My, o08 ónos 

$vyàs mrarpias éfeMjAara xÓovós. 

908. às ó Tudeis dplpós alpa avyyerois 

relvas é» "Apyes Écivos à olxi(era,, 

ob" às mp3 OnBáv dpoBpàs itaícuro 

rà» "Acrátetoy wràida bà xápa repáv. 
V. a. Eadem fere verba Oed. Col. 1292. yis éx srarpéas é£eMj- 
Aapas dvyás. et Eur. Hel. 9o. dvyàs rarpdas (£eMAapa: xóorós. 
3. o0 Brunckius pro o9). — evyyeois Brunckius pro evyyews. 
5.08 codex Havn. Ceteri oW. ^ àpofpàr Brunckius. Libri 
SpoBpóra, àápáBpora, ópofpóras. 

154 
Schol. Sophoclis Oedip. Col. v. 9. et Etymolog. M. p. 194, 5. 
Xodosis é» Svbeimpp BiBqior rà» ibuerqw dni. 
c 





94 ZOPSOKAEOTZ 


155 
Schol. Sophoclis Ajac. v. 190. Tà» 'OBveaéa Zuiov ovv5jBes 
$nei ZodorkArs kal év Zuybeimro 
*Q máyra npáccovr, és ó Slovdos moAos 
éy0gAos év col rárra xà pgrpós srarijp. 
V. 2. máyra xà Vaterus pro mavraxov. 
156 
Hesychius, 'A(eirai: &8vos rs Tppádbos. Z. Zvybeirvo. 
157 
Hesychius, "Exxekómyra: (codex éxxexó—): é£nprvras (é£fprn- 
ra. codex). 3. UM óye. 
158 
Hesychius, 'Emi£evovo6a: : papripeaÓai, mopevecÜa,.— S. 'Ayaióy 
ZvA óy xai AloxvAos Kprocais. 
159 
Hesychius, "Ericevovoys : ériceAevouérs.. dró rà» ràs vias ém- 
xaXórvrov. Z.'Axaióy ZvAMóyo. 
160 
MácÓAs : vide fragm. 157. 
161 
Hesychius, EvuóAovs :—T7ràs &à 5s djuns ywopévas: uarreías, 
dg dU óxopós do Anpyrpa eipeiy.. Z.'Axaiày ZvAAóye. 


AXIAAEQOZ EPAZXTAI (ZATYPOI). 

Respexit hanc fabulam, quae manifesto satyrica fuit, Ovidius 
Trist. II, 409—412. Est et in obscaenos deflexa tragoedia risus 
multaque praeteriti verba pudoris habet, nec nocet auctori, mol- 
lem qui fecit Achillem, infregisse suia fortia facta, modis. De 
quo loco pluribus dictum ab Welckero in Áppend. ad Trilog. 
p. 168. 305. 

Stobaeus LXIV, 13. 

Nóoqu €poros roUr' éDipepoy kakóv: 
€xour üy avrà 5) kakós dmrewdaa:. 


Órav fráyov Q$avérvros alÜpíov xepoiv 


162 


AIIOZIIAZMATIA. 85 

spioraMor áprácom: waites dovayij, 

rà mp! Fyovciw fjBovàs morauiovs, 

los B 6 yupbs o0£. nos dij 6 

oli £y xepoiy và rua apiopoy péve. 

Ure M rovs épüvras abrós ipepos. 

Bpár kal và pi) dpür oM dias mporierai. 
V. 1. véany! fporos legitur ex cod. Paris. B. interpolato : in libro 
optimo (À.) et editione Trincavelli est Zperos yàp »ómpe. Recte 
Dobraeum (Adversar. vol. 1. p. 52.) correxisse puto rà ydp wéoy- 
ua, deleto £poros, quod ex praecedentibus versibus intelligeba- 
fur. — 3. x«poi» B, xepol vel xepoi» ceteri — 4. müibes dovayj 
Salmasius pro vasis &y. — 6. xvuàs]xpvpàs Meinekius. — 8. 
obre € Meinekius pro ore. Scaliger o/re ye. — 9. xal rà] kai 
r. Meinekius. — mpocíera: idem pro poterai. 

Plutarchus Moral. p. 508 c. "Dewep oi maides riv wpócraAAoy 
obre karéyew olre djxivas vri. — Zenobius V, 58. 'O mais rà» 
apígraor, énl rüv píjre xaréxav Bvvapévoy pírre uebiivas Bovhopé- 
vov fj mapoula dpyrai.. uéprjra: abris 2odorNjs Axes (pacrais. 

165 

Scholiasta Pindari Nem. III, 60. Aiexopéx) jj Oérs imó rov 
IlMos per(BaMe vàs popdàs, óri piv eis müp, óré 8 ele Ónpía. à &. 
raprepímas. sepryéyove, mpl i rijs perapopdómeas abris xal Soo- 
1s dqow—é»  AxOXéus épacrais 

Tls yáp ue póyBos oix émeovórei ; Moy 

Bpáxaw re, mri, Ubup. 
Schol. Apollonii Rh. IV, 816. Xooxjs M dv'AyU os épasrais 
dryer irà TIsMos Aodopn&icay rj» érw xaraiumiw abróv. 

V. 1. éreovérei] énerrpareóero Nauckius, Mov in versum alte- 
rum translato. 

164. 

Schol. Pindari Nem. VI, 9o. Oix éx mapadpoyós 8i (áxorov eire 
rà Aépv rob "Axes —dAX. óri Üirepoy mapà rà Zia. xarecxei- 
acro. Biepovy yàp, Gore Bio alyuàs fye» kdl jug BoMj Murcà và 
vpaípara drepyá(erBai.—XojosMis v AyÓMus dparrais ''*H. Bophr. 
yócrouov sMáxrpov: Birrvxos yàp divas uv fjpuxov' hyrlero hon- 

c2 





36 ZO^$4OKAEOTZ 


ros." Non Sophoclis, sed alius poetae haec verba esse vide- 
bantur Heathio. 
165 

Scholiasta Aristoph. Vespar. 1021. Ilas&wà émi dppérar Kal év 
rois 'AxOAéos épacoraic éfeugmrai. émbóvre» yáp rw. rà» carvpew 
eis T)» yvvauxeiay emvpíay roiv ó Qoust 

Harai, rà sraiDiy , às ópis, ámoAecas. 

Eadem Photius p. 369, 10. Suidas in maà, grammaticus 
Coislinianus apud Bachmannum Anecd. I. p. 324. ex quo Mon- 
tefalconius p. 474. ós ópào' dmóAecas edidit, Bachmannus, ex 
conjectura ut videtur, és ópà c' dmóAeca», et. gramm. in Cra- 
meri Anecd. Paris. vol. IV. p. 173, 9. 


166 

Athenaeus IX. p. 401d. Tís uypuovevet, xarà ró avyÜero» ópoies 
piv, cváypov, éri ToU dypiov avós ; ZodoxAos pé yàp éy Axes 
epacrais eri kvvós éra£e roÜvoua, dmà roU avc d'ypevew, Aéyaw 

Zv 0, à Zvaype, IlgAwrubv rpédos. 

Epitome et Eustathius p. 1872, 12. Bpé$os. Xóaypos ex Sopho- 
cle memoratur ab grammatico Hermanni p. 320. et in Cra- 
meri Ánecd. Paris. vol. IV. p. 245, 20e. ÀÁpud Sophoclem no- 
men proprium canis fuisse Áthenaei verba docent. 


167 
Scholiasta Sophoclis Oedip. Col. v. 481. "Y8aros, ueMooas : 
OOaros kal uéAiros. dmó yàp ToU Tow Uvros TÓ mOwovpevov. xal év 
"Epac'ais 
TÀocons ueAians rà kareppvrkóri. 


168 

Choeroboscus p. 463, 27. ed. Gaisf.—dpé£w mapà Zo jore é» 

"AxO eos épaorais 
*O 8 6v ónXow dpà£fw 'Hoaíarov reyrírov. 

rovro yàp karà ueramAacuóy dmó ToU. dpprkrois -yevóuevop, roU 7] Tpa- 
mévros eis rà e, mpomepurmüra: xai oU mporapotvrera. (Male igi- 
tur dpo£w ónAoi ib. p. 367, 32.) Codex à & 6&8. rexvirov in 
réxvy mutandum videtur. 'Ev80v. mio dppófur 'Hoaiorov réyvg 


AIIOXZIIAZMATIA. 3T 
Lobeck. Paralip. p. 287. de Achille intelligens armis Vulcaniis 
induto. 
169 

Hesychius, 'Ogpáreos mófos: Mà rà éx ro) ópüv dMoxecÓm: 
dper. de rob "yàp éropár yivera, d»ópérrois 4páv. xal v AyOOus 
épacrais ópparomáNoyya dmoi». Verba corrupta Casaubonus sic 
correxit, óuuóra» dro Aéyxas rri», recte, nisi quod fugit eum 
ei» ex djigcw esse corruptum. — De versu proverbiali éx ro 
yàp écopár ylyver! dvpémos épó» v. Diogenian. IV, 49. aliosque 
paroemiographos ibi indicatos ab Leutachio. 

AAIAAAOZ. 

Daedalum in scenam produxerunt Plato, Aristophanes et 
Eubulus comici : tragicorum solus Sophocles, si quid scripto- 
rum silentio tribuendum. Dramas haud dubie fuit satyricum, 
cujus de argumento conjecturas protulit Welckerus p. 73-75. 
ductas ex nomine TA Cretensis, cujus partes in hac fabula 
fuisse ex annotatione scholiastae Apoll. Rh. intelligitur, quam 
fragm. 172. apponemus. 

170 


Pollux VII, 117. "Er & xal rois olkoMópovs "Opnpos véxrovas 
xaMái, xa dpyiréerov elprras mapà IIMrew.| Buala yàp ij év r$ Zodo- 
&Movs AaibdN "Teróvapyos Moica."  Texrovovpyós per dpyeréerav 
explicat Hesychius: quae glossa ipsa quoque ex poeta aliquo 
sumta videtur. 

171 

Schol. Platonis p. 396. Zap&érws yéhas—Sqavilys M drà Tó- 
Ao roi xaAcoi, iy "Hdauros. hnpuoipynre Mipp, diihaza. vfjs voor 
sodjragóar, fuyruxov üvra, vois weMá(ovrás dri xaruxalovra dwu- 
pé. Bev dmà roí a«avpévas bà rj» dàóya rv capióndr dri My- 
Éjras yero. ópoíus xal ZojorMjs (v AMA. Confer paroemio- 
graphos in Zaphóros yAos. 

172 

Schol. Apollonii Rhodii IV, 1638. TdAes 6 j» piv rob "yévovs 
dxbrov vo) xao? &Aos B yaMkoós dw cipryya eLyev érl ro adu- 
pod üpén. mepuexopévy.. aüpryt M éarw sj mepóry.. fayelans civ 





988 ZOQOKAEOTZ 


cvpryyos eipapro áAGyas avróv. rovro 0€ kai Zoos ow é» Td. 
Brunckius é» Aa&dAg. — Nihil mutandum : nam primariam fa- 
bulae personam pro nomine fabulae nominavit grammaticus, 
quod saepe fecerunt grammatici. 
173 
Scholiasta Aristoph. Pacis v. 73. MeydAo« Aéyovras elyas. xarà 
rij» Airvg» kávyÜapoi.—ZodokArs AaibáA o **'AXX' 000€ uér 0r) káyÜapos 
r&y» Alrvalev mádyros." Aéye 06 elká(o» el& uéyav. Metrum esi 
anapaesticum, sic, ut videtur, restituendum, 
'AAX' ob. pdy i kávÉapos obros 
ràp Alrvalov rárros. 
174 
Hesychius, l'ogyábor : duáBe»v. Z. AadÀio.  Intelligendum 
de deabus marinis. V. L. Dindorf. in Thesauro vol. 2. p. 727. 
ed. Paris. Zonaras p. 448. T'opydbes" ai &écrowai. — Hesychius 
infra, l'opyides al 'Oxeayibes. 


J 
Hesychius, 'Ece$ór» : ireBáo A, 7cvxdcas joyxvvÜny. 2. Aaibá- 
Ae (codex maiddAg). écéf&n» ex Sophocle Choeroboscus in Theo- 
dos. p. 489, 22. et Photius p. 19, 7. Male éec85y» scriptum in 
Crameri Anecd. Oxon. vol. 4. p. 338, 17. 


AANAH. 
Hane tragoediam fortasse non diversam fuisse ab Acrisio 
supra dictum est ubi de Ácrisio agebamus. 
176 | 
Scholiasta Ajacis v. 1. e& ex eo Suidas in repa, IIeipa yàp 5 
BXáfin, és kal év Aardn 
Ox olBa rj» orj» mreipay: &y 9 érriarayas, 
rov traiDóe Óyros roUO. €yà BA vga. 
V. 1. é $9] o08 Suidas. 
177 
Hesychius, 'AvÓgpepov: ouepor zpépa. Z. Aavág. Brunckius 
Aj0gpepóv. — Glossas similiter corruptas comparavit Ahrens. de 
dial. Dor. p. 272. Praecedit apud Hesychium, 'A»8 3népas : & 
GÀgs Ts 7)uépas. 


AIHOZHAZMATIA. 39 
178 
Hesychius, 'Adpolwía &ypa: 3. Aavág 
Tóvoy re uia xdjpolriay &ypay. 

(Codex yévow uíAov.). ol ply rois méplixas, ot (i mpàs riv xafap- 
àv ápuá[ovow, vij 8 Ónela maXeiovres alpoüsw abroís. xaxüs Bé 
xolpp yàp rafaípovcs kal dpvig, dXX ob síphus. Mya olv riy àv 
avàv, hà rà karodepis elvas và (Gov mpbs avvovaiay.— Bivaras Bi xai 
ri» ráv alyáv yvy jhoiv.. Gramm. in Bekk. Anecd. p. 472, 22. 
"Adpolusía dypa' ol mréplues Qi rà. rois Ónpávras vj Óreia émBov- 
Aeiovras alpé» abroós. Eustathius p. 1183, 19. Myera: M, daci, 
al dpolia &ypa xafà mph, oír. kal ais kal yàp kdl & xoipos 
sarodpis «ls ddpoliow. V. Bergk. ad Anacr. p. 227. 


179 

Antiatticista p. 85, 18. Bpdyirov: Bpayórarov. 2. Aawdg. 
180 

Antiatticista p. 9o, 31. A«poví(ezdai: 2. Aavág. BeDaiporapáé- 

vov dvrl ro) reBeopévov. 

18t 

Antiatticista p. 97, 31. Z5: drrl roi (50..—2. Aaván 

Zij, vive, dépBov. 


AION'TZIAKOZ (ZATYTPIKO3). 
182 
Grammaticus Bekkeri p. 385, 18. "AXvrror dvfos dvías : el &&- 

Aou. elsreiy enl. rovos. mpáyparos 8 Aims dvaAMárre, bros. i» xpí- 
xuo, ás xal 3. é» ré Avovoctaxg aarupuj érl ofvov mpürov yevoupá- 
ve Tür xarà riy xopiy carípey 

Iló&ev sor! Qwrov bàe 

elpoy dvfos drag ; 
xor M rà uàBpiov molurixi» dya» yéyove.. perà yàp ríjs Xue évap- 
qeías Xupéryy Gyes riy dpuqpelay xal peBóovsw ápyórrovray, — Àp- 
paret ex his de vini inventione in hac fabula dictum fuisse. 
Sed reliquae partes fabulae quomodo adornatae fuerint prorsus 
nescimus, neque operae pretium erat ut conjecturas periclita- 
retur Welckerus in Appendice ad librum de Trilogiis Aeschy- 
leis p. 296, 297. 





Vl'hotius p. 36,12 (4 Ety 
APhipévos. S. doas 
Eoraios. «ip Opuzéruy 
Apud Etymolog. vulg, par 
Hesychius, Ei»aio; ; Aayós. 
Nauckius, 








1 
Cyrillus ap. Schowium adl 
Krrákuci. ko) rj Tameoóy iduyl 


EAENHZ, 


AIIOXIIAZMATIA. 41 
Priamogue Antenora. junctum. At. Paris et. fratres et qui 
rapuere sub ilo, viz tenuere manus, scis hoc, Menelae, ne- 
fandas. Conjecuras de singulis partibus fabulae proposuit 
Welckerus p. 117 seqq. et de satyrico dramate in Appendice 
ad Trilog. p. 304. 
185 
Schol. Aristbph. Equit. 84. Bérwror ipi» alga raipeov mui»: 
—dori oiv dmb Zodocovs 'EMrje 
"Epl 8i Mjarov alga raípey mir, 
xal pí ri mAelovs àv)! tyew Qvodripías. 
ros KK dacw dri Zododijs «pl Gquarod ovs robró dq... yreidor- 
Tu Bé ob ydp (mri mavóv, — V. 1. raípeoy mii» Suidas s. v. 
Nài. raípov y émuiw schol Arist. —— 2. Legebatur uj ye (pire 
codex Flor.) sAe. Correxi uj r« mÀe(ovs in Add. ad schol. 
vol 3. p. 411. Similiter Trach. 944., ubi codex Laur. j eai 
selovs ris jjsépas Noyieras, correxi j kaí ri sAeíous j. A. Sic 
Plato Leg. V. p. 740 B. : raíras (ràs écrías) 8» del rocairas «l- 
»as kal pírre vi selovs yiyvezÓas píre vi more dMrrovs.. Ceterum. 
conf. fragm. 20. i 
I 


Schol. Euripidis Phoeniss. 312. El yàp ral 'EXupuxós Odo» 
al oínaca,, dA olv ye riy márpioy ámiynow low(or rijs duris, ór 
Zoooijs dv EMrjs dmamíres 

Kal yàp xapaxrijp abràs &v yMbaay vi pe 

srapryyopet Mdxarvos ómuágÓas Myov. 
V. 1. obrós Hermannus pro airás. 2. mapryopti—érpácóa:) 
rporyyopei—éppsÓas codex. Taur. 


187 
Erotianus p. 180. Opáraei—£ori M ÓyMi, os kal ZojorNjs i» 

"EXrre druíra doo 

Toviixa 9 dfcMóvres, fj Ópánmes yévuv. 

re s ro) plv (GXov ypadiíos (upévoss. 
V. 2. d&Nov] ic codex Paris. 2651. alóAov Paris. 2614. Verba 
corrupta ab aliis aliter tentata: v. Welcker. p. 122. ypadéo 
in ypaBios mutabat Schneiderus in Lexico. 


e5 





42 SOQOKAEOTZ 


188 
Strabo XIV, p. 643. Oi 8€ róv KdAxarrd daciw dmroDavety. iwró 
Avmgs xai xard Tt Aóytoy.  Aéye« O9 avrà Sodori s éy 'EXévns dsrairj- 
ce, às elpapuéyor «ir droÜayeiv, Óray kpeirro éavrov pávrei srepe- 
rUyp. oUros Óé xai eis Küuxíay perajépe rj» &pw (Calchantis et 
Mopsi) xai róv Ódvarov roU KdAxavros. Ibid. p. 675. ffp«car srepi 
ris pavrucdjs ó re KáAxas kai ó Móyyos" ravrg» re yàp rij» €ju» pera- 
Qépovaw €rtot, kaDámrep kal Zodoxns, els rz)» Küuxíay, kaMécas. éxei- 
vos avrzjy IIaudvAiay rpaywuós, xaÜdrmep kal ri)» Avklay Kapíay kai vij» 
Tpola» xai Avüiay &pvyiay. kal róv Üávaroy 0€ roU KdAxarros évraU&a 
rapabibóacw dÀXXov re kal XopokAgs. V. Welcker. p. 123. 
189 
Hesychius, 'Avaxatrí(ew : dvameíDew, dvayaMvoUr.  dvakpoveraz, 
dyamobüet.  kvpios 0€ éml rày tmrmov.. X.'EAéygs drawoe.. Suidas, 
"Avaxawri(ev : airiarixj. | dyamodi(ei, éykómrei.— dvaxavri(ew. XodokA ns 
rà drreiDeiy kal dvrireivew. 


EAENHZ FPAMOXZ (ZATYPIKOZ.) 

Aristides vol. II. p. 307. (cujus verba repetivit Photius 
Bibl. p. 438, 6.) Air?» uév yàp éày i&oa« rj» "EAévgy, 'EXevyy Xéyo ; 
Üepdrawway péy. o)v ómoíav émoígge MévavÜpos rijv 9pvyiay, rg Orri 
maibiày. dmrocaívovat roUs carüpovs ToU XodoxAéovs. Satyri igitur 
hujus dramatis, ut monet Nauckius , quum Helenam con- 
spexerunt, turpi libidine inflammantur. 

190 

Athenaeus III. p. 76 d. (ex eoque Eustath. p. 1205, 3.) Zo- 
QoxA ns év 'EXévns ydpq rpomixós rQ rov Béy0pov (épwov) Óvópari ràr 
xapmóv exdAeaev elmóv 

Hero» épwós dypeios àv 
ee Spàciw dAXovs éfepwá(eis Aóyy. 
sémoy  épwós eipnkev dvri rov mémop épwóv. 

V. 1. dxpeios ex glossemate illatum recte delere videtur Co- 
betus Var. Lect. p. 289.  Aptius foret avrós, quod sensit, Por- 
Sonus quum conjiceret méme» épwós Óc dypetos avróc àv. 2. 
és] els apud Eust. 


AIIOZIIAZMATIA. 48 
191 
Etymolog. M. p. 601, 20. Néverai: vega. wapà Xojodi 
'"EMrys yápe. Hesychius, Néverar. é» voee. Est forma Ionica, 
de qua dixi in Comment. de dialecto Herodoti p. viii. 
192 
Photius p. 371,21. Iax: dm) ro) sávra $aírei» cynpariÉtv- 
a, xarà ueraBoN]y rob d. X. 'EMwys yáue. " Fortasse haec sup- 
plenda ex Eustathio p. 1189, 24. 8 avràs (darós) xal mavós, dà 
roi aive» aynparusócs, daci, xarà peraBoN)y voi d», olov * ravoí- 
xov áyarres dAóya." V. Meinekium Com. IV. p. 378." Nauck. 
193 
Grammaticus in appendice ad Photium p. 674, 20. 'Opocáy- 
yat ol ceparojiNaxes, ós 'EMwys yóue xal Tpo(e. 


EIIITONOI. 
194 195 

"Sophoclis Epigonos Latine expresserat Attius, cujus ver- 
sum laudat Cicero Tuscul. IL, 24. Zum Cleanthem, quum pede 
terram percussiaset, versum ex. Epigonia ferunt dixisse : 

Audise haec, Amphiarae sub terram abdite ? 

Sophoclis Epigonorum ab Attio conversorum meminit Cicero 
in libro de oratorum optimo genere cap. VI. Nec Androma- 
cham. igitur aut. Antiopam, aut. Epigonos. Latinos recipiant. 
Sed tamen Ennium et Pacuvium et Attium potius quam Eu- 
ripidem et Sophoclem legunt. Euripidis Andromacham apud 
Romanos docuit Ennius: Antiopam Pacuvius: Sophoclis Epi- 
gonos Attius. Hinc erroris arguitur Davisius, qui ad Tusc. 
IL ex Aeschyli dramate conversos fuisse ait Attii Epigonos." 
Bmuxck. Fabulam non diversam esse ab Eriphyla Welcke- 
rus p. 269. conjecit probabiliter. De Attii Epigonorum frag- 
mentis (quae fabula Eriphyla appellatur a Prisciano vol I. 
p. 251. Kr) dixit idem p. 270 et seqq. et O. Ribbeckius ad 
Trag. Fragm. p. 314 seqq. 

Stobaeus XXXVIII, 27. 

0i yàp 5) Bórka rois dlovouuivois. 


vd» ér' ale xpois f'mi rois kaNois Nov 


D 





Stobaeus LXXIII, 51. 
*Q xa» cv rolugcaca xai répa, yura:. 
káxtov dÀX' ovx €arc«» oUvO. €grat soré 


yuruxbs, ei T: sua "yéyrerat Bporois. 
V. 1. yvrai] yv libri optimi. 3. €] $ €i vel f« libn. 
198 
Athenaeus XIII. p. 584 d. 'A»Bporixov &é rov r U dx aye- 
vós rwos, éy Q rovs Emryórovs eUnpeprxec sí»eo ueAAorros sap. abr3 
(T'vadaíry) xai roU sraiBós keXevorros 3» T»áÜatay srpoaraAéscas, 
"OXópere maiBev, sour etprxas Aóyor ; 
Non liquet utrum Aeschyli an Sophoclis 'Esrcyórovs dicat. 


De fragmento per errorem ad hanc fabulam relato vide ad 
230. 


EPIZ. 

"Ep Welckerus in Append. ad Trilog. p. 313. intelligit con- 
tentionem Jovis et Neptuni de Themide, quae Óeár épis re xai 
picis uà OcjuBós re kai Ados dicitur & Platone Rep. IL p. 379 E. 
Cujusmodi drama"Ep«s inscribi poterat, ut Kpie:s drama satyri- 
cum inscriptum fuit omisso Oeo». Fuit autem "Ep quoque 
satyricum, ut vel ex fragm. 199. colligi potest. 

199 

Athenaeus XIV. p. 646 d. "Irpwv seupárioy Aemrór 0ià. onoá- 

pov xal p£Airos "ywvópevov. | uynpoveve. avroU— ZodQokA rs" Epl 
"'Eyó 06 mewào" ab spós irpia BAémro. 
200 

Hesychius, E&epos yápos : X."Eps|. ffro: epatos (&pxos codex) 
f) GA yepos. oUre yàp Aéyovot karà dyripacuw, és ó abrós éy Exv- 
píaie xprjra. r9 evepiá(ew. — Pro yápuos legendum esse yáuov docet 
interpretatio óAéyopos quamvis falsa. | Monuit Nauckius. 

2O0I 
Antiatticista p. 108, 9. Míav uíay: dvrl rov xarà pay. X." Epub. 





AIIOXIIAZMATIA. 45 


EPIOTAH. 
Hoc drama idem cum Epigonis esse videri Welckero supra 
diximus ad Fragm. 195. 


202 
Stobeeus I, 1. 
"Aperiis BiBaias 3! eli» al eríjreis póras. 
205 
BStobeeus VII, 7. 


"Arlpüw yàp ioÓAav cvíproy ob paMocverai. 
liter Menand. Monost. 31. d»pàs rowpo? awAdyy»or ob pa- 
Macerai. 





204 
Stobaeus XLIII 7. 
"Orov i ij) dps! CevBipos Myew 
Técri, vag 0 4v móhei rà yelpova, 
dpapría: adáXXovos m)» awrnplay. 
V.r.süper' Wyttenbachius. ràjor libri. — 2. Imitatur Ho- 
meri IL A, 576. érei rà xepelova à. V. Boiss. Anecd. nov. p. 
68. ab Nauckio indicatum. 
205 
Stobaeus XCIX, 20. 
Tlàs olv páyopas Óryris à» Ódiq víyy ; 
rov rà Besly, (ris oliv ài. 
Interpunctionem ríyy, órov rà Bedv Aris o08/y ài ; correxit. 
Nauckius. 
206 
Stobaeus CXVII, 3. 
Típg rpenóvros a&te riy eidnpias. 
mpemóvros Nauckius. Libri mpooykóvres vel spocórres, ex quo 
Brunckius mpocíko» fecerat. 
207 
Clemens Strom. VI. p. 741. AáSois 9 &y éx sapaXAov —Ei- 
períbov. piv dx roü "Opéarov ' & diiov Ümrvoy Ótkyrrpov émixovpor vó- 
vov" ZojoMous 8d de vis "Epidihas, 
"AeeÉ. decivrs Vervov larpbw vórov. 





46 ZOO$OKAEOTS 


ümeXÜ. ixelrns Ümros larpós vócov Valckenar. ad Hippolyt. p. 313. 
Probabilior Nauckii conjectura &reMÓe: xivets Ümvov larpóv vócov, 
ut é£ Ümvov xwei» &épas dixit Euripides Bacch. 690. 
208 
Appendix Vat. Proverb. IT, 49. (vol. r. p. 423. ed. Schn.) 
Kal yàp 'Apyelovs ópás: avrg ZodóxAews. meroinra: yàp "EpubiAg 
frpós 'AAxuaiova Aeyovca 
Kal yàp 'Apyelovs ópà. 
elpgra, 86 és rà ékrevüs mpós órioüv Sieróvrow xai karasArnkrwów rt 
Qoxovrro» ópa». ol 8 érri rv «is kom» Ümovoovuéyor.  keyupboUrra: 
yàp 'Apyeto érl kXomp, és kai ZoookArs exproaro. 
209 
Joannes Damasc. in Gaisfordi appendice ad Stobaeum vol. 
IV. p. 13. (sive post Ecl. p. 699, 3.) Zo$okXéovs "Ep«fiAy 
*JA&cc' €» olgw dy0pdaw rt)» €xes, 
Órov Aóyo aÜevovat r&v Cpyoy mÀéor. 
V. 1. 'H supplet Brunckius et &ye scribit. TÀGco" év xevoiaw d. 
r. (ye Jacobsius. — Fort. "Q yAGcc', év oto«. — 


EPMIONH. 
210 

Eustathius p. 1479. (conf. schol. Odyss. A, 4.) Zo$oxjs 5, 
$aci», éy 'Eppaóvy laropei év Tpoíg Órvros éru. MeveAdov éxBoOnvai vi» 
'Epjuóvqy imo ro) Tu»Üdpeo rà 'Opéory eira Varepov dipaipeÜcicar 
avroU ékÜoÜrva: rQ NeorroAéeuo karà rj» év Tpoia vmónxecur avroU 
8€ IIv&oi. dyaipeÜérros ómó Mayaipéos, óre róv ' AmóAAo rwvpevos vóv 
roU marpós éfeBixe« óvov, dmokaraariva: atÓi avr» r9 "Opéaryr e£ 
Gy yevénÜa. róv Turaperóv, epevupos oUro kAnÜtvra sapà rij» uerà 
pévove rícw, émel ó mar)p 'Opéarygs érícaro robe doveis ToU "Aya- 
uépvovos. ** Confer interpretem Hygini ad fab. CXXIII. ubi ex 
his Eustathii verbis corrigitur scholiastes Euripidis ad Orest. 
1687." BRuNck. Apud schol Euripidis Neoptolemi mors 
narratur ex Euripide et Pherecyde, additurque, ravra yeveaAoyei 
xai ZojoxAs. Aliorum locos collegit Welckerus p. 220 seqq. 
comparatis etiam Pacuvii Hermionae fragmentis, de quibus v. 


AIIOZIIAZMATIA. 4T 
Ribbeckius ad Fragm. Trag. p. 289.-291. Euripides Hermio- 
nam in scenam produxit in Andromacha. 
211 
Stephanus, 'Aywá : róros Bá» riy év rjj má: mopevriy diip— 
à rou» dywaios. ojos 'Eppuórm 
"AX. d marpjas ys dywiaíov mélov. 
212 
Antiatticista p. 87, 25. T»ecrós : dvrl roi yvópiuos. S. 'Epjuówy. 


EYMHAOZ. 
213 
Hesychius, Aiparos dca: "Apra : aiparos xopézas rà épv.. f aipar« 
Loki» xal xpüca: abvó. doy yàp ! vmapia. GÓew xai dadjuvÜos 
(codex doápeóa), év 3 ri day paviBovres veopei (corrigunt éAoi- 
ovro ex Suida in dejufos). 3ojoXXjs EópjAe. Codex dpi. 
Glossam Homericam post uuv/éovres defectam cum alia glossa, 
cujus exciderit initium, coaluisse conjicit Schmidtius. 
21. 
Harpoeratio, Ka&eAóv : —— ToU dyeÀàv T dmrorrei- 
vas. éypfsavro && oUro rà vépar: kai dox, ds xal Zrygeíyopos &v 
"Duonípaih xal Zojockiie é» EópAe. Ex Epitome Photius p. 122,1. 


ETPYAAOZ. 
2158 

Euryalus filius fuit Ulyssis et Euippes, quem ab ipso patre 
Ulysse interfectum alii narrant, alii vero Telemacho. Vide 
Parthenii Erotica cap. III. cujus inscriptio est: IIegl Eümmyr 
leropá Xojogójs Eüpude. Eustathius p. 1796, 52. Karà & Av- 
ipayov (iv Nórros) vlós air ('OBveei) «£ Elmmrje Geoporilos 
Aeorródipas, 8v DXos Adpudóv das. Sojodije M ix rüs abris 
(Eiíxrms) EüpíaXov lovopei, B» dréxrene ToMpaxor. BRUNOK. Par- 
thenii narratio haec est, Igi Elórmis. loropei Zodocijs Eüpudie. 
Od uóvo» M OBvoaeis epi Alohov éEpaprev, dXNà kal perà rj» Du», 
dis rois. urmarípas édéveusev, els "Herpoy. by xparipiaw rii». 
dvexa. vi» Toplua. Óvyarépa (duipr Etimmy, ds airüv olesíos re 
Verclifaro. kàl perà mors mpoboplas dbéne.. mais 0 abri yiveras dx 





48 ZOSOKAEOTZ 


ravrys EüpoaAos. rovro» 59 uir»p, éwei els 739v jAO0e», dwromépsrera: 
els "IOáknv, avuBóXaid rtra Oovca €» OeArg xareappaypéra. Tov 06 
"Obvcaéos xarà ruxn» róre ui) rapórros IInyeAóm, xarapafovca ravra 
xai dÀAes 04 mporervapévn rà» rs Evimms pero, sreifes ró» "OÀvo- 

céa mapayevópevor, mpi» 1) yvaral Tt Tovra» és bs Cei, karaxreivas vüv 
EjpvaÀAo» és émigovAevovra avrQ. kal 'ObvoceUs néy Óià vó ui) €y- 
xpar)s $Ura. ug0€ dos miuc)s, abróyep roo. sraifós. €yérero, xai 
ov perà ToU» xpóvor Àj róÀe dsreuyyáoÜDas mpós vis avrós avroU yereüs 
vpeÜris dxá»yÜn Üakaccias rpvyóvos éreAevrggev. — Verba extrema 
rpeÜris dxávÜÓn rpvyóvos Ónlaccias Senarium efficere monet Mei- 
nekius, quem Sophoclis esse posse. Breviter de hac tragoedia 
dixit Welckerus p. 248. 


EYPYZAKHSZ. 
215 b 

Hesychius, "A8ófaeror : dcáXmirov. XoQoxAgs elpyoá. Recte 
haud dubie Musurus Eipvcáxe, quum L. Áttius Eurysacem 
tragoediam scripserit, fortasse Sophoclem imitatus, ut monet 
Welckerus p. 198. Eadem glossa in Bekk. Anecd. p. 344, 28., 
sed omisso fabulae nomine. Sophocles quomodo hanc fabulam 
tractaverit nescimus : facilius est de Attii tragoediae composi- 
tione conjecturas facere. De qua videnda quae Welckerus p. 
198—203. et Ribbeckius in annotationibus ad Attium p. 328- 
332. dixerunt. 


HPAKAHZ EIII TAINAPOI (SATYPIKO2). 
216 

Hercules in Taenaro ad inferos descendit ad Cerberum in 
lucem educendum : hinc fabulae satyricae nomen et argumen- 
tum. Tour. Chorum ex Helotibus compositum fuisse memo- 
ravit Eustathius p. 297,37. é» yo)» rois 'HpeBavoU eUpgrai ór« 
E&Àeres oi éri Tauápe cárvpo. — Nomen fabulae, quod non du- 
bium est quin 'HpaxAjs ézi Tawdpo fuerit, variis modis scriptum 
in locis grammaticorum infra indicandis. 'HpaxAíexos haec fa- 
bula dici videtur ab Orione in Gnomologio codicis Vindob. ap. 


AIIOZIIAZMATIA. 49 


Schneidewin. in Conjectan. crit., ubi duo afferuntur fragmenta, 
alterum p. 47. éx roi " xov carovpixys (sic codex), 
Koeürzor Ótois yàp j Bporois xápu dipear 
alterum p. 49. éx roi 'Hpacicxov ZodorMovs, 
Tà» Bp&vra »yáp r« xai rafeiv Ópeerai. 
Sed manifestum est 'HpaxVeicxov illud sive ab grammatico sive 
ab librario fictum esse ex HparMovs carvpwoó. Versus prior in 
Florilegio Leidensi 98. (in Sehneidew. Philologo vol VI. p. 
587.) sine nomine poetae et fabulae affertur. Alterum memo- 
rat scholiasta Pindari Nem. IV, 51. rapà rovro ó rpaywis '* rbv 
Bpüvrá oí ri kai maBei» djeDera" — Arrianus Anab, VI, 13, 5. 
xal r1 kal lauféiov émet rv Wi voüy elvai rob lapBelov Uri rà v 
Bpávri xal saÓé» dorw àjeMperov.  Simillimus versus Spázarre 
ydp t kal maf» ód«Deras Aeschylo tribuitur ab Theophilo ad 
Autolycum II, 53. p. 252. et Stobaeo Ecl. I, 3, 24. p. 118. 
2t 
Athenaeus IX. p. 375 d. dor B "oves kaXobot rjj» ÓjAear, 
dos "Immüvaf—kal ZodokNjs ini Tawaplois 
Torylp 'Ià 8i vAd£a: xoipov Gere Beculav. 
Codex rocyapióbr duMd£as xoipos s ve Beaplev. 
218 
Pollux X, rto. IIposóeréoy 85 rà uayeipe xal £óia xaícipa. xai 
sAqparilas xàl &xxaípara, elmórros ZojocMovs (v 'Hpagui carvpusj 
Xvriheyoy rà £O, ác éxxavpáray 
ifj uox uera£à mpoalejeuev. 
Vulgo éxxaípara. Idem VII, 109. "E«xaípara 2. d» 'HpaxAi ga- 
opu '* ZuviAeyor rà £X, s inxavpárov pij pex Bejmeuy." 
21 
Stephanus, Xápa epi dodeddg lr "Hparhet 
Tpédovas xpíjrys dróxaxa xepirqw Ódu». 
Jacobsius "Hpaxk: c. (i.e. carwpui), Tpéjovri—.  Legebatur 
"Hpacwi avpéjovov—. — Conf. infra ad fragm. 333. 
220 
Hesychius, 'AAaMav : srovnpías, dra£íay. 3. éwi Tawupius. Co- 
dex él msawvápo. Videntur grammatici hanc fabulam "Emirai- 
voplovs dixisse, gatyros intelligentes. 





50 ZOOQOKAEOTZ 


221 
Hesychius, 'Apyéuov: rà» év rois ód0aXuois Aevkopárov. oi & 
oa» (codex ó$0aXuàv). Z. éri Tawápo carvpuo. 
222 
Hesychius, KoxAovs kal rpoyovs : rà reiyn. Tpoxó» O6 T9 reixos, 
ós Z. 'HpaxAei ** KuxAàrriov Tpoxóv." 
223 
Photius p. 359, 25. Oix àdu£ev : o0 BAámre.— E. é éri repápo 
carvpos. Corrigendum o xeje, de quo dixerunt Hesychii 
interpretes ad glossas Kodei: xaxovpyei, BAdmrei, xo vec, moi. 
et Ov kadei : ov BAámre, o) mypoi. et Kodgréos : BAarréos. 
224 
* Ad hanc fabulam respexisse videtur Aristides II. p. 310. 
"Hà &é ru xai aárvpos ràv éri agris xarppácaro r$ 'HpaxAei, eirá 
y €Ckvyre mpoaióvros káro." BRUNCK. 


HPITONH. 


Erigongm tragoediam L. Attius scripsit, fortasse Sopho- 
cleam imitatus, quam non diversam esse ab 'AXgry Welckeri 
conjectura est supra exposita. 

225 
Etymolog. M. p. 762, 12. Toerá(ew : eroxá(ecOat, évÓvpeiota:, 
imovoeiv. xai mapà ZodokAet éy ' Hpryóvy 
^A 8c 
0ó£y romá(o, ravr' iBeiv cajós eA o. 
Similiter Photius p. 595, 7. et Suidas. 
226 

Erotianus p. 374. "Ymodpov : kpvaiov, ós fiysw ó Taparriwos. 

paprupei yàp ó ZodokAs év Zunpcyóvg Aéyov 

Nüv 9 elpi) Urojpos é£ abràv és 

draàAeaéy re kavrós é£amóAero. 
uéuvgra. ó abrós xal éyv 'Idwyeveig. kai ó "Immrokpárgs 0€ aadés mrowt 
Aéyov ** otÜ£y Órri kal vrodpoy kai €yov trepi avró ÜaXdpas." — So- 
phoclis versus prior graviter corruptus est. Vocabuli autem 
ab Erotiano notati vera forma est bmadpos, de qua dixi in Tbhe- 


AIIOZIIAZMATIA. 51 
seuro vol. VIII. p. 137. allatis aliorum de hoc adjectivo locis 
grammaticorum. 

OAMTPAZ. 

Atticam nominis formam Gapópas, qua usus est Sophocles, 
librarii in plerisque scriptorum locis in Oápvpe mutarunt. 
Recte Cyrillus in Crameri Anecd. Paris. vol. 4. p. 183, 13. 
Odpvpur — Arrixol € ó Gapipas, cujus forms exempla sunt apud 
Plstonem aliosque, de quo dixi in Thesauro vol. 4. p. 247. 

Athenaeus I. p. 20. Zoos M mpàs r$ xaAs yeyerjrfat rjv 
par f» xai dpynerucjy Bebitayuévos, kal povauc]y fri sais àv mapà 
Adpmpp— xal rà» Gdpvpiw Biloxor abris tiiBipirev. dxpus  odai- 
pure», óre ry Navewáav xafjke.. Scriptor Vitae Sophoclis (Schol. 
vol IL p. 2,13.) asi 9 óri xal ifápay dyoiaBày é pvp rà 
(povehó Welckerus p. 425.) Gappil srore éxiBápirev, GBev kai &v 
rj oui croà perà riBápas abró» yeypádóm. De. persona Tha- 
myrae Pollux IV, 141. rà 8 ékoxeva mpóswrra ' Axraíaw éari xepac - 
bépos, 1) dureis rudAos, 3) Oduupis. riv iv. (yuv yAavxiv óbaiv, 
Tiv M pélava, Argumentum fabulae Sophocleae fuit Thamyrae 
certamen cum Musis, quae xoAecdpevas mrpàv &écav, abràp dodi, 
Oeamrecíy ddAovro xal éxXéAafov ifapwrriv (Hom. Il. B, 599). 
Sed quomodo hoc argumentum tractaverit Sophocles ex frag- 
mentis conjici non potest. Dixit de eo Welckerus p. 419.—428. 

22 

Pollux IV, 75. MévavAos ia né». écrw. Alyomríov, pépyyrac 
8i abro? 3. (y Oauípi. — Athenaeus IV. p. 175. Toó 8€ povaiAov 
 urnpovebes ZodorMjs piv dv Gapípa olros 

"Quyoke yàp kporgrà mukridov uéMj, 
Mia povaiose re xeuavreus 
vaos arépnua kopagágs. 
V. 2. 3. ab nemine dum probabiliter emendati. Aópa uóvavAot 
ols éxaipopev réos Nauckius. 
228a 
Athenaeus XIV. p. 637 8. ZojoXjs 8 iv Gauípa 
Ilpkral 86 Aópa: xal payálies 
rá v é "EX £óas. bue. 





52 SOQOKAEOT2 


Photius p. 239, 15. Máyalis : qraXrixóv Üpyaryos. ovre Zojon. 
MayáSies, quod nomen in aliorum poetarum locis syllabam 
primam brevem habet, Sophocles metro anapaestico accommo- 
davit syllaba prima producta, quod tanto minus offensionis 
habet, quum nomen barbara sit origine. payaS6s praetulit 
Meinekius Com. vol. III. p. 179. De alio instrumento, rp 
yéro, quod ex Thamyra memoratur, vide infra fragm. 361. 
228 b | 
Scholiasta Hephaestionis ex cod. Bodl. editus ab Gaisfordio 
vol. I. p. 170. (sive ap. Cramerum in Anecd. Paris. vol. 4. p. 
183.) Xopeios óri mpós rà xopwüà péAr mroXAdris AauBáreras, rpipayvs 
8c &ià ro £x rpur Bpaxeui» avykeioÜau—Trpoxaios O6, émer) ó Zoio- 
sAjjs &» rj apii dq 
IIpómodBa pnéAea^. rà 8 dca xAvopev 
rpóyipa, Báia, xépeas, mródean. 
Eadem ex codice Ámbrosiano edidit H. Keilius in Analectis 
grammaticis (Halis a. 1848.) p. 8, 10. ubi mpóceo3a péAea rdbe 
c« kAaiouai—xepai sróbeaotw.  IIpócoda uéAea, quae vulgo srpooóóta 
appellantur, Nauckius conjecit. 
229 
Eustathius p. 358, 40. "Or: && Opqruxós. kai ó "Aes, oO urea 
mapà r$ mowr?, 0nXoi, aci, ZodorAis ép Gapipih elmóv 
Opjocar» cxomuiy Znvós 'AÉgov. 
230 
Scholiasta Sophoclis Oedip. Col. 378. IloAAaxoU ró "Apyos 
KoiAóv act, kaDámep xal €» Gapvpa (codex Oauvpía) 
Tó koiÀov"Apyos ov karowcavr &ri. 
xal éy "Ertyóvoic 
"Ex p£y "EpuyÜoviov sroriuda tov €aXe0€ koüpov 
AbróAvkorp, sroAéov kredyov Givi "Apyei koi. 
Legebatur 'Ertyóvoie—6Oapipa. 'Transposuit Kirchhoffius. Epi- 
goni cyclicum sunt carmen. 
231 
Antiatticista p. 105, 27. KáyvaBis : 3. Gapópa, "HpóBoros rerápry. 


AIIOZITAZMATIA. 58 
2328 
Plutarchus Moral. p. 455 d. 'AXX ópyi(ópeda. kai roVepíoss kal 
diois, kal réxvots kal yoveir, kal Óeoís vi) Aía, al Ónplots xai diyó- 
os aaiecu,, s ó Oápupie 
"Pyyris ypuaóberov xépas, 
Beryris áppovíay xoptoróvov Xipas. 
232b 
Plutarchus Moral. p. 1093 d. Tà ZojocMéovs mepíewiw ddov 
Movcopayi 9 éudÓny Baxérg, mori Baply 
fpxopas W £x re Xipas £k re vópav, 
obs Gapípas mepíaXia povcomoui. 
V.r.dpdép] 46r Brunckius — Nace] Legebatur Y à» 
xd r$ (rà codex Harl)  Correxit Brunckius. — 3. obs Por- 
sonus pro oí. Plura in his corrupta esse sensus et metrum 
docet. 


OHZXEYZ. 

Theseum tragoediam scripsit Euripides, cujus de argumento 
nonnulla conjici possunt ex fregmentis. De Sophoclea tra- 
goedia omnia incerta, Neque enim eadem esse videtur fabula 
quae 9aílpa, quod contendit Welckerus ubi de Phaedra dixit 
P- 394-402. 

2338 

** Ad hoc drama pertinere videntur ista in prolegomenis ad 
Pindari Isthmia : Tv ráv "Iefpíow dyáva ol pdv éri Sink r$ Ipo- 
spoíary Buféival dass riv Gnréa, dvcMévra. abràv, Óre rep xdi rois 
DXovs, ás dos odoris, Mya mrepl abro 

*Os srapakríav 
areyov àrypípoga xrudáay óMy." 


233b 
Suidas et Photius p. 342, t . "Oumwor ("Omwov Photius) véfos : 
néya, oko, müfnuévov. 3. Onovi. Photius p. 335, 9. "Oum»iov wé- 
dove : peyierov. 


BnauNck. 





54 ZOQOKAEOTZ 


OTEZTHZ EN ZIKYONI H ZIKTONIOZ. 
OTEZTHX AEYTEPOZ. 


* Duo fuerunt dramata. Prioris actio transigebatur Sicyone, 
posterioris Árgis. Utriusque argumentum colligi potest ex 
Hygini fabula LXXXVIIL" BRuxck. Valde incertae hae 
conjecturae poteratque pari jure sumi Thyestem alterum cor- 
rectam et mutatam prioris editionem fuisse: de qua ratione 
diximus ad AÁthamantis fragm. 1. dubitavitque etiam Welcke- 
rus p. 366. Dio Chrys. vol. IIT. p. 349. "Or: uév yàp &à xpvaoi» 
mpóBarov dvicrarov cwvéBrn yevéa Da: ryuxavr» olkiay viv IIéXorros 
ol rpayoOoí acu. xai karexómo uév rà Ovégrov rék»a, rjj IIeAomia 
&é ó mari)p épuixÓr kai róv AtyusÜov Cameiey! otros 8. dmrékrewe perà 
vjs KAvrauivijarpas rÓv 'Ayapéuvora—rovrous 0€ oük ü£oy dsriareiw, 
á yéypamras páy ovx vró rà» rvxóvrov dy0pav, Evpuridov kai Zodo- 
kAéovs, Aéyerai 0€ év uécows rois Ücarposs. 

234 à 
Orion in Gnomologio cod. Vindob. apud Schneidewin. Con- 
ject. erit. p. 47. éx roi a' Ovécrov, 
Zodós yàp ov8els mAjv Óv v ri&a. Ócóc 
dÀX' éc Oeovs ópàvra küy &£o Qus 
xopeiv keXevp, keia" óDouropeiv xpeàv 
alo xpór yàp ov0éy by bdmryovvra: Ócoi. 
V. 1. rui] ruo in Florilegio Leidensi 99. in Schneidew. Phi- 
lologo vol. VI. p. 587. ubi hi versus omisso poetae et fabulae 
nomine afferuntur. 
234. b 
Stobaeus Eclog. phys. I, 5. p. 156. Heer. 
IIpós rj» dvdyknv oUO. " Apgs dyÜicrara. 
. 235 
Stobaeus Floril. XXIX, 1. 
"Qs viv ráyos aTeiyopev. o0 yàp €08 Gmos 
erovórs Óaias nàpos diyerat more. 
V. 2. dyyera. Valckenarius ad Eurip. Hippol 604.  Legebatur 
érrera: 


AIIOZITAZMATIA. 55 
236 
Stobaeus CVIII, 21. 

"Exe piv dXyely', olba* ripácÓas 8i xpiy 

ác fjora rdvayxaia roi Biov dpew. 

dx váy rotoirav xpi, vw agr Aafieiv. 
V. i. éya codices. Zyms Trincav. — dAyeb/— xpi] dXyeiv & ola: 
eípdepor Bé co cod. Par. A. —— Versum 2. huc relatum ex 
proximo excerpto (22.), ubi Eur. Hel. 253. affertur, delet Bad- 
hamus, xpj quod sequitur v. 3. in àj mutato. 


237 
Stobaeus CXIII, 12. 
"Evers yáp ris kal Mdyoww bor], 
MjÓq» óra» moiios rà» rav xaxüv. 
238 
Stobaeus CXV, 16. 
Kaímep yépav &v, àÀà r$ yipa $X« 
X9 vois ópaprei» xal rà BovAebew à Bei. 
239 
Scholiasta Euripidis Phoeniss. 227. ZojoXMjs M dv Ovéorp 
levopé kal wap! Eüfoeicw ópoiàv dymekov epu jj év llopsaoó, 
Myr olros" 
"Eon yáp ris (vaa 
Eifois ala rji Báxyews Bórpus. 
dv pap (pre mpüra piv Mapnpás $e 
xechpárora: yMopiy olvávBns Mpas" 
d! fipap atiba pécoov dpdaxos róvo, 
kal kMveraí ye xidromepxoiras Bórpus" 
BD 85 máca réuvera: BAarrovyérn 
as rápa, kávakipvaras moróy. 
V. a. Eüfods ala Cobetus in Append. ad Geelii Phoeniss. p. 267. 
post L. Dindorfium in Thesauro vol. IIL p.2201. Libri &- 
Bofjraca. 3. Aaumpás 6» Valekenarius. Librorum corrupte- 
lae sunt Aafpáles et AaBpaMe. ^ — 4. yhopiv Bergkius pro xà- 
pov. — obí»Óys Barnesius pro «bm Ms. ^ 5. affe] dfe libri 
Optimi. ^ 6. xal xMverai y«] yAvxal»eraí re Meinekim. w«wdi- 





56 ZOQ$OKAEOTZ 


veraí re Nauckius. Idem xdrmurepxovra:. 7. BXaerovpéro cor- 
ruptum. «Aderov xepi Meinekius. 8. xaAés ómepa V alckena- 
rius. ómópa xaAésc libri. Ceterum de vitibus his Parnasiis com- 
parendae narrationes schol. Homeri Il. N, 21. schol Soph 
Antig. r183. et Stephani Byz. s. v. Nvca:. 


240 
Hesychius, 'Axgpukrov: &y»ecrov. doas à 2. 6. 
241 


Hesychius,"AAoeya : dppgra. Z. 0.  Omisso fabulae nomine 
Bekk. Anecd. p. 385, 6. 
242 
Hesychius, 'AAerrós : dAorrekóByc, mavopyos. Z.Gvéory xal (xai 
addidit Musurus) 'I»áyo. oi 56 d$ar)s xarà rj» wpócovw. De 
accentu v. Árcad. p. 67. 23. In Etym. M. p. 75, 5. o£ & deu 
xal dspócoyris. "AXaemós per d$a»;s explicat Lex. rhet. ap. Eu- 
Btath. p. 1392, 33. 
243 
Hesychius, Ayópdwror: dXirvrerov. 3. véory rQ €» Xuvén. 
244. 
Hesychius, 'Avraípovsw : àvrthéyovow. X. 0. Codex drrepov- 
cw contra seriem. — Correxit Is. Vossius. 


245 

Hesychius, 'Ameíporas : dmeipárovs. X. 0. 
246 

Hesychius, 'Amófea : dóea, éxrós cav. X. O. 
247 

Hesychius, 'AronAjkro m00í: uavoBei, E. 0. Xuvorig. 
249 

Hesychius, 'AreA : dBdrara, oix €yovra reMopara. X. 0. 
249 

Hesychius, Ajrópoios : povópowos. X. O. Xuvorio. 
250 


Hesychius, Avró$oprot : avroBuikovyot.  kvplos 86 oi év rois iBiou 
TÀoios. Z.O. Xwvovig. 


AIIOZIIAZMATIA. 9T 
251 
Hesychius, "Aductspéva: dvórun, dmobey ro) óslov yeyernpé- 
va. 3. Ovéorg Bevrépp. "Adocwopéve ; &rofey vob dios ddropurpéve. 
252 
Antiatticista p. 94, 8. "Ev : dri ro évrüAopas. X. O. 
253 
Hesychius, "Emaóovs : ràs xpíces, ài ràe cvpfovAias, xai ràs 
dpxapeoías. X. O. Xuxvovig. quibus in cod. haec adduntur, xoi 
dios vais éranirausw, 
254 
Hesychius, 'Hyéunr: pow. 2. O. Bevripy. 


INAXOZ (ZATYPIKOZ). 

* De argumento vide Toupium Epist. Crit. p. 51. et qui du- 
dum ante eum perspexerat fabulam fuisse satyricam, Tib. Hem- 
sterhusium ad Aristoph. Plutum p. 248." BauNck. Adde 
Welcker. in Append. ad Trilog. p. 306. — Apollodorus II, 1, 3. 
Ill rà» rpaywáw "Iváyov rj» 'là Myovzw—. raívy» lepsaiyy 
Ts "Hpas yovsav Zeis (j&ape: dopabes id! "Hpas vijs pi» xópns 
deápevos «ls. Boüv perepópiurre Meucj»— Hpa (N alryrapér] mrapà 
Ais rl Boüw dróNaxa abris xaréaruey" Apyov vv mavórqy. 

2 
Stobaeus XLVI, 13. 55 
"Enjrec^ lo&i W, &omep 5j mapoiiía, 
dx kápra Baiüy yvorbs v "yévons! drip. 
Versum alterum corrupte exibet Apostolius VII, 95. 
7 256 

Dionysius Halic. Antiq. L, 25. So$od Y év yp Spápari 

dyémraurro imà rob xopoi Xeyépevoy memoiqrai be 

"Ivaye "yevürop, rai roU xprpáv 

mrarpós "Okcavob, péya mpeaBeóuy. 

"hgyovs v« yixus," Hpas ve áyois 

xài Tvpaypoics IIehacyeis. 
Scholiasta Apollonii Rh. I, 580. "Or« & ol airo Ieiacyol zal 'Ap- 
rion kai S. "Ivy paprupéi. kal ol Tepprrol i TIehamgi. — NV. 





58 ZOPSOKAEOTZ 


"Daxe ab Dionysio positum videtur. Sophocles scripserat à 
yevirop (nam Doricae formae ratio nulla in his anapaestis), 
Tai ToU kpyvév—-.  Articulum ro? vulgo omissum ex codicibus 
addidi. 
257 

Athenaeus XV. p. 668 b. ZodoxkAgs ép'I»áyo diopoSuríay eire 
Tij» Aáraya '* EayÓjj 0. djpobwria Aáraf maigiv. émexvmres (éreykimra 
Musurus. émewkvrre Casaubonus) 8óuos." Quae Toupius IL 
p. 471. in trimetros redegit, 

Eér & xdjpoluía 
Adra£ &maoi viv éreuvorkimrei Bópois. 

Glyconeos fecit Meinekius, £av07) 8' djpotwsía | Aéra£ maaw (sic 
Heathius) émexróre: (sic Nauckius) | 8óuow.  Ád sensum verbo. 
rum quod attinet, Meinekius in Exercitat. in Athenaeum I. p. 
49. haec e loco sumta esse conjecit in quo pacis otiique com- 
moda et gaudia celebrata fuerint, ut in loco simili Euripidis 
ex Plisthene apud Athenaeum l. c. 


258 
Pollux IX, 5o. Mépg 8é móheos, xai mra»Boketov, xai. £evàv, xai, 
és év 'Iváxo ZoQoxAs, *IIavBóxos £evósracis. " 


2 
Schol. Aristoph. Pluti 727. p4 IAo)Uroy IIÀovrowa eme mai- 
(ov f) óri kal ITAovrova avrà émrokopurrikàs ékáXeoev, ac XodorAgs 
'Iáxo * IIAovrovos 9 (8 in $9 mutat Porsonus ad Toup. Emend. 
vol. 4. p. 487.) émeíooBos." xai mduy 
ToO. épày IIAovrov duepoias xdpw. 
Suspecta scriptura versus, in quo épór in éuoí mutari volebat 
Hemsterhusius. Idem scholiasta ad v. 807. Z«rvg 06, 7) dpro- 
0jky. ravra M4 é£'Iváyov XodokAéovs, óre rov Ados elaeAÓóvros srávra 
peorà dyaDày éyévero. 
260 
Scholiasta Equitum 1147. Kgués—7» mapópotos xóvp, és xai 
Zodokjs év 'Iyáxo. 
261 . 
Scholiasta Avium 1203. Kww;j O4, ór« €ye& srepweiaXaiap róv 


AIIOZIIAZMATIA. 59 
méracov às 'Epujs &yydos üw mapà Xodori iv'béye éml rjr 


"Ioidos 
Tuy) vís jjde ; kxhds "ApxáBos kvvijs. 
xocàs—xvrjs Toupius conjectura incerta. Libri evXpás (ey 
»üs ed. Ald.)—«vj. Hesychius, 'Apràe xvwij: "Apkalubs mos. 
X.'I. unde correcta est. glossa superior,'Apacówy mwócos. An- 
notavit, etiam Eustathius p. 302, 26. é» rois Ilavsavíov dpera 
ri re "Apkàs xui] dMyeró ris. fjrov "Apxalus mvor—tal ári es 
ie dépero 'Aprás.. 
262 
Scholiaste Demosth. vol. VIIL p. 182, 17. ed. Oxon. Zipois] 
rà karéyea, Ocbroprros xal XodoxNjs év'Inóy ' aupol xpiBiw." 
263 
Scholiasta Aristoph. Ecclesiaz. 80. To) Ilaxómrov rob riw là 
diMrrovros. alvirrera, Bi ds vros abroí Bezpodióaxos. dvadpei 
B roíroy éml riv mapà Xojodk (v "Do "Apyov. et similiter ad 
v. 81. 
264 
Scholiasta Aeschyli Prom. 576. ZoonMjs év'Iváyo xal ülovrra 
riv" Apyor daéya. 
265 


Strabo VL. p. 271. EL roóro Bwariv, rá ye mponprpéva d&ó- 
vara xal và sepl roi "Infyov pódp mapanMjru, 
'Péi yàp du dxpas 
Tlósdov (dyoiv 6 2.) Aázpov v' dr IIeppuiBáv 
els Ap éyovs kal 'Axaprüras, 
ployn E Ülarw rois Ayddiov. 


"Evbe» is "Apyos Bi ipa repàw 

dee Bipov riv Auprdiov. 
Avprov] Mupsdov libri. Correxit Tyrwhittus. Hesychius, Avp- 
iov Büpov" ri" Apyos de Aupsíoo ro Avykées" fori M xal fpos kai 
fs. 


xà & 


266 
Herodianus sepi povípovs Mftos p. 35, 10. Vapàs, »apàr (nam. 
sic scribendum cum Lehrsio pro Aapés, de quo adjectivo infe- 





60 ZOSOKAEOTZ 


rius demum agit Herodianus), éve» 8nAvxóv mapà ZoqokAéá e 
"I»áyo kal caa Xvrpivev Xapós eÜrar' éri küpa éxpoàs émópoca. lta 
codex. xai caexvrpivev corruptum ex earvpuQ. — Poetae verba 


Lehrsius sic corrigit 
Napds re rrarpós kuudrov érippoàs 
emopoca. 


Femininum vapás re Aípxgs ex Áeschylo annotavit Photius p. 
286, 8. 
267 

Scholiasta Aristophanis Pacis 530. Xod$oxXMovs nea»: ón 
76a rà ueXn XodorAéovs. mepwpyos Ó€ rwes els rà éy rà "Indyo trepi 
ToU dpxaiov Biov xai rrjs eUaupovias '* EUSaipoves ol róre yeveasc dd6t- 
rov Aaxyóvres Ócíov." Quae Bergkius conjecit sic esse corri- 
genda, yévvas dj)Üírov eiae Aayóvres. 


268 
Hesychius, 'AvrírAaerov: X.'I»dyo 
IIlarzp 9e rorapós"Ivayos 
róy üyrimAac'roy vouüy €xet kekugkórov. 
dvri roU ig'ómAaarov, Ópowv. V. 2. vouóy €ye Ellendtius. | Co- 
dex £ye vópov. 
269 
Suidas et grammaticus Bekkeri p. 442, 3. 'Apáyrgs :—6pÀv- 
kóg 0e X. T. 
Ilávra 8 épidov dpaxvày Bpife. 
270 
Hesychius, 'Esíxpovpa :. érínArypa, f) émixápaypa.. Óià r srape- 
voudgÓai rà €pyo ('Apyeo Toupius.) 
'"Emixpovaa xOovós 'Apyeí(as. 
271 
Hesychius, Kvápo marpío : XojokAis MeAedypo, és kai r&y Ai- 
TeÀó» rüs dpxàs kvapevóvrov. OwkAnpovy 06 avràs kvdua, kal ó rày 
Aevkóy AaBàw éAdyxavev. áváyet 06 roUs xpóvovs, Óg xal é» 'Iváyo 
* KvapofSóAov Ówacrz»." Codex kvauoBóXos Ouuarzv. unde Schow- 
ius p. 471. xvapoBóAe Oikaarz. Ellendtius in Lexico xvauógoAor 
Qao», retracto accentu. 


AITOZIIAXMATIA. 61 


272 
Harpocratio, HaMvaxiov : X.]áyo 
Xen aiv maMvosio. 
dri ro) (oj«pj. Eadem ex Epitome Harpocrationis Photius 
P. 314, 11. et Suidas, omisso fabulae nomine. 
273 
Hesychius, 'AQUdóp : moudópi. (Hoc ad aloMópi£ refert. 
Toupius.) 4 mvpeapois (muppois vel mwxvois Guyetus) xai cvreyeis 
fxovsa ràe pias. mapà rj» dXay. X.'l. 
274 
Hesychius, "Avaisías $pos : xeróv.. X.'Ll. mrapà rà (Il. B, 262.) 
*! XNairv v 3) xiráva, rá v' albà dpduxaMorre." 
275 
Hesychius, "Avarra :—2. N "Inkyo rà ui) xexoppéva (sic Salma- 
sius pro x«eAupéva).  rapà rà aive» (vulgo alveo), d dove xaraxó- 


TrOvra mríccev. 





276 
"AXorós : vide fragm. 242. 
277 
Antiatticista p. 84, 18. Bo?: dwri ro) Boós. X.'bdye. Simi- 
liter Choeroboscus in Theodos. p. 237, 8. 
278 
Erotianus p. 200. Ilapà rois 'Arrucois xepyvédy] dyyéa Myeras 
rà rpaxelas dvopaMas dyovra, ás xai XojoxMjs mepl rijs dworavpov- 
péáris dxioiw "lois 
Tpayos xékdons xépyvos dfaviovaras. 
Ita Elmsleius in Edinburgh Review vol. XVIL p.237. Vulgo 
droiw lxBis vpayis b xeáyvge—. 


IEIQN. 
Aeschyli fabula 'I£iov fuit. Pro quo Sophoclem nominatum 
esse ab grammatico, cujus excerptum apud scholiastiam Ho- 
meri et, Apollonii legitur, Welckerus opinatur p. 402. 





62 ZOQ$OKAEOYTZ 


279 

Schol Apollonii Argon. IV, 14. Hlapà rà Ga: Xo$oxÀgs é 
'I£tors Sirio» dgoi ró BeBkappévoy. | kai Opgpos * IIoAvOiqywor" Apyos 
ixo(unv" sroANáric BeBAappévov. Schol Homeri Il. A, 171. ap. 
Cramer. Ánecd. Paris. vol. 3. p. 162, 25. fj BXaBepóv ds vov 
(Nytop, fj mapà ró irai. ook s €v '1£iov (lepiom codex Paris.) &- 
Veior xarà. Aeovaauóv roU 8 Oidrvv rgo BeBoAnuévos. Quae non 
Sophoclis, sed epici poetae esse monet, Nauckius. 


IOBATHZ. 


* Jobates rex Lyciae pater fuit Stheneboeae. Vide Apollo- 
dori Biblioth. IT, 3. et Hygini fab. LVIL" BRuNck. Adde 
Asclepiadis narrationem apud schol. Homeri Il. Z, 155. ex qua 
conjecturam fieri posse de argumento fabulae Sophocleae 
Welckerus putat p. 417. Sic autem scribit scholiasta, "Avreua 
& 5 Ilipoirov yvy), épanteica roU BeAXepodóvrov, ébetro ómes avr 
cvvevvacÓp: ó 8€ Oeftovpevos TÓ. Óctov dyréAeyes.. 5] 8€" Avrea. Óei- 
caca pi) rQ IIpoiro mpoAaBó» é£eitro: rovs avrrjs €pwras, &bÓace róv 
BelAepo$órrg» karewrovca &s ápa ety BeBianuévg mpós avrov. ó à 
Ilpoiros avróyeip pv oUk 7BovAnÓg róv BeAAepodóvrg» drrokreivai, 
Tépre, O£ abràr els Avkiay mpós róv mrevÓepóv "IoBárg», dÜoryros kaG 
éavro) kopi(ovra ypáppara. ó 0€ moXAois avróv éyyvprácas dÓoss, 
ég ovx €ópa QÜpónevory, vmrerómnoe rv kar avrov. arparmynÓeicar 
Suv)» karaBovAyy* rocoUro» yàp xaxàw ÓyAov rjj Óvrdpet karmyovi- 
caro. &Ueke 0€ abrQ mpós yápov rjj» l0íav Üvyarépa Kaaáybpay xai 
rijs Bac eias uoipáy riwwa.. 7) 0€ iaropía mapà 'AakAqmiáüg év Tpayo- 
Oovpévoss. 

280 
Stobaeus CXIX, 6. XojoxAéovs 'loBárov 
Tóv 'AiBar yàp o)3€ ynpas ol8e dev. 
281 

Hesychius, 'A$iAXoro» mérpa»: dmopos (dermopov Schmidtius, 

ddopov "'oupius), d$ev3pov, olov Aeorerpiav. X.'loBáry. 


AIIOZIIAZMATIA. 68 


[IIIIIOAAMEIA. Vide OINOMAOZ.] 


IrrONOTYZ. 

De Hipponoo videnda Apollodori narratio I, 8, 4. ex qua 
colligi potest, praecipuas in hac fabula partes Hipponoi, Oleni 
regis, et Periboeae filiae fuisse. De quo videndae Welckeri 
conjecturae p. 428. 429. 

282 
Orion in Gnomologio codicis Vindob. ap. Schneidewin. Con- 
ject. crit. p. 46. éx rob "Imrórov XodorMovs, 
Zornpías yàp dippar obyi mavrayoü 
Bras srápearw, é» 86 Tjj mpopzóia. 
283 

Pollux IV, 111. Tpayui» M oix for (jj mrapáBacis), dXX Ed- 
peribns abrà. mremolnkey dv mroXNois. Bpápacw.. év pév ye vjj Aavág vv 
xopàr Umip abroi vi muíjsas mapemeiv, dafépevos, às drlpas Myew 
émoígae rà ayfpari ríjs MÉees ràs yuvaixas. xai ZojosMjs B abr 
dx ijs rpàs éxeivoy ápDAs rui amandris, Gee év'Imrórp.  Cho- 
ros tragicos etiam ex mulieribus compositos interdum mascu- 
lino genere loqui exemplis non paucis constat: de quo dixi in 
annot. ad Euripidis Hippol. r105. Sed locorum ad quos Pol- 
lux respexit ratio fortasse fuit paullo alis. Quae etiam Welckeri 
sententia est p. 429. 

284 
Stobaeus Eclog. phys. I, 9. p. 230. et qui nomen fabulae ad- 
dit Clemens Stromat. IV. p. 742. et Gellius XII, 11. 
Ilpàs raira xpisrre pobiv, às à más(. ópáw 
xal mávr' dkobov mávr' dvonróaaes xpóvos. 
285 

Stephanus, "QXexos : sls "Axalas, kai AlreAMas, Ójhwkás Aeyo- 

né. XojonMis d» "Imrósg 
"E£'0Xvov yijs dopBálos opíopas. 
286 

Hesychius, 'AraMfasóa. : dmojvAáfasÓa. X.'Imwówp. — Bic 

etiam Aj. 166. 





64 ZOOSOKAEOTZ 


287 
Hesychius, 'AsapÓévevros: dképaios, kaÜapá. Z.'Immóve.  Omis- 
80 poetae fabulaeque nomine Bekk. Anecd. p. 418, rr. 


IPITENEIA. 

Fabulam de Iphigenia, in qua Aeschylum praeeuntem ha. 
buit Sophocles, duabus quae supersunt tragoediis tractavit 
Euripides Quibus cum poetis etsi multa communia habere 
debuit Sophocles, tamen non dubitandum quin non pauca ali- 
ter instituerit, ut in aliis fabulis ejus factum videmus, quae 
communes ei sunt cum Aeschylo et Euripide. Dixit de hac 
tragoedia Welckerus p. 107—11o. 


288 
Stobaeus XXX, 6. ZodokAMéovs "Ijeyeveias 
Tíxrei yàp ov0é» éa0Aà» elkaía a'xoÀy. 
Qui additur versus es 86 (yàp cod. À.) rois dpyovsw oU sapi- 
crara. Menandro tribuitur in cod. Vindob. legiturque inter mo- 
nosticha Menandri 242. ubi dpyoicw. 
289 
Athenaeus XII. p. 513 d. 
Noir 0ei mpós dyBpl, apa rrovAUmovs Órros 
mérpa, rpaméaÜat *yrgatov dpoviaros. 
Noir» 9ei Porsonus. — Codex »ó«. V. 1. càpa) xpéga Bergk- 
jus. 
490 —— 

Hesychius, "Axpovxei : dxpo» &yev. "Axpoy 8€ Ópos rijs "Apyeías, 
é' ob "Aprépios. lepóv. lBpócaro MeAdprrovs, xaÜdpas às Hporrias, 
fyovv rais Xdápwri. | EZ." Ideyevetg. 

291 

Hesychius, in 'ArviBáxoros, Zoiokizs év 'Ijeyereía rovBaka roo 
&ljovs rjv Aag)» é$m. Idem e Lexico Pausaniae, sed omisso 
fabulae nomine, annotavit Eustathius p. 870, 28. 

292 
Hesychius, Bac0vj: BaeíAea. Z.'Ijeyeweig. Ita corrigenda 


ATIOZIIAZMATIA. 65 


codicis scriptura, Sacà, Sara. — Formam vocis Baci an- 
notavit Stephanus Byz. in'Ayápea. Ea restituenda Pindaro 
Nem. I, 39. ubi vulgo Baza, Boeckhius Baca. 
2932 
Photius p. 41o, ro. e& Suidas in mevfepàs, Zo$oxMjs elre mov. 
epi» và» yopBpàr £v "Idryerea. "Olvaweis duo: mpàs Khwrari- 
erpa» sepl Ax cos 
30 0 d peyirruv reyyárovra merftpár. 
dri vo? yauBpáv. Ad hunc locum spectat Etymolog. M. p. 
220, 40. 
293 b 
Proverb. Append. IV, a7. 'O£qpir &yyos oi uéurroiróa: wpé- 
s: énl ro) draf(ov. Xojosijs "IQeyeríg. Verbum peuccovcóa: 
aliunde non cognitum. 


294 
"Ymojpor: vide fragm. 226. — De alio fragmento fortasse ad 
hanc fabulam referendo v. ad 793. — KAvrasirirpa haec tragoe- 
dia appellari videtur ab Erotiano, cujus locum v. fragm. 310. 


IXNEYTAI (XATYPOI). 

De hujus fabulae argumento neque ex nomine ejus neque 
ex fragmentis conjecturam facere licet. —Conjecturas quasdam 
ex nomine 'Iyvevrá» ductas proposuit Welckerus in Append. ad 
Trilog. p. 311. 

295 

Pollux X, 34. Mépr & &Mrns xal dvijara.—3. »'Iyvevrais ca- 
rípors &ix) ''Evijara £óia rplyouia Baropebsaí c« Bra" Verba. 
corrupta, de quibus post alios conjecturas protulit Lobeckius 
ad Phrynich. p. 178. 

296 

Athenaeus IL p. 62 £ "Arrcol B dloiy oi Méyovres. dppeyor riv 

darà rie xpápBne dEqvÓnkóra.. X. "Lyvevrais 
Ká£oppavi(e: xix. émiayoMiteras 


Bháarg. 
sapà rà dfopoóris al BAaorárew.  rdfopueri(ew oix Eustathius p. 
899,17. 

» 





66 ZOSOKAEOTZ 


297 
Photius p. 489, 1. et Suidas, 'Puoovcfla: : rà Qu xeaÜas xni sru- 
robarós DacrpépeoDai kar! elBos". Aéyeras 84 kal. peyvovaÓas (fuxrov- 
eÓa. Suidas) rà xapmiAoy yiyveoÜa. da xnuóves kal narà avvovciar 
xal Ópynotv xápsrrovra Tr)» óc». 2.'Iysevrais, Similiter Hesy- 
chius 8. v. 'PuxvoUeÜar et '"PryvoboOa.. — Pollux IV, 99. «i85 86 óp- 
xnpára»—puxrovaÜai, órep 2j» rà rjv éadyir doprixés seputyew. — Ad- 
jectivum 'Puoós annotavit Photius p. 488, 22. 'Puxóc" à xedpuà:, 
vapà Xojodet. 


ION. 


Tragoedia eadem, ut videtur, quae Kpéevra. De quo monuit 
Welckerus p. 391.  Árgumentum idem in Iene &ractavit Eu- 
ripides. 

298 a 


Stobaeus CIII, 10. Zo$ornéovs" Ievos 
'Ev As kiproi dpoUsÜa: uóvor ebDaiporas OÀovs. 
póvov] poUror À. 
298 b 

Orion in Gnomologio cod. Vindob. spud Schneidewin. Con- 

ject. crit. p. 51. Zodoxdéovs"Ievos 
IIpàós dyBpós é00X0) márra »yevvalos dépew. 

Choricius Gaz. p. t7. éc0Aov yàp áv0pàs, 7) rpayoBía doi», &marra 
$*pew xaXés. Sententia pervagata, quae servatis verbis ye»- 
raíes $pew», priore vero versus parie variata reperitur apud 
scriptores multos, velut quos Nauckius indicavit, Menandrum 
Com. vol. 4. p. 264. 293.  Nicetam Eugenian. IX, 139., scri- 
ptorem Vitae Áesopi p. 46, 10. ed. West. Dicaearchum iu Muel- 
leri Fragm. Hist. vol. II. p. 261. Hipperchum Stobaei Flor. 
CVIII,8:. Eusebium ib. I, 85.  Chariton. V, 9. 


De fragmento ad hanc fabulam non recte relato dixi infra 
ad fragm. 417. 


AIIOZIIAZMATIA. e1 


KAMIKIOI H MINQZ. 

* Oppidum Siciliae est Camicus: vide Stephanum in Kdg- 
*os. Argumentum erat mors Minois a Cocali filiabus inter- 
empti  Videndi praeter Diodorum Sicul. in Deedali historia 
IV, 79. scholiastes Pindari ad Nem. IV, 95. et Pausan. X, 17, 
4-" BmuNck. Adde schol Homeri Il. B, 145. Hygin. Fab. 
XLIV. Fortasse huc spectat Libanius ab Nauckio memoratus 
vol. 3. p. 64. oiy épáre ri» Miro Deu mrácyorra éwl vis ceris; 

299 

Athenaeus III. p. 86 d. Ps. erpaBiAe» (concharum) uynpo- 

veles ka Zooris v Kapuxiow (codex. kapuxois) oirac 

"AMas ovpaBiNov rire, rácor, & wa 
t BwaipeU. eipeiv. 
Quo spectet crpaBQAev mentio indicat Zenobius IV, 92. à 
Mívus ol» iMoxc Aalbakor xal kaff dáorq» xópar dpevvàw éxóju(e 
&ÓyAor kal sokiv Ururywiro Booas uoÓby r$ Bià ro) koyMov Mror 
Bauípayr (sic Valcken. pro ífavr), &ii roórov vopi(o» eipicew 
Aaíbahov. unde versum 2. Nauckius probabiliter explet verbis 
3s Beipewy Miror. 
300 


Athenaeus IX. p. 388 f. IIpld* roi óviparor fox avrov 
vi» uécq» cvMaBly, ds "ApyDoyor" moi) M dori rà (erevópoor 
mrapà rois "Avmuxois. — ZojosMjs Kapukíos 

"Opros TAE émóvopos 
mréplucos év kAewvois "AÓnralay máyors. 
301 

Photius p. 413, 15. et Suidas in Iplaos lepl»—Sodoriis M 
d» Kayaxions (libri eyuxois) riv Umà Aa/dAow draipeBóvra Iléphura 
looi rolropa, 

302 
Clemens Alex. Strom. VI. p. 741. Xojodovs dv Mi 
Ode fers rois pd dpósre cippayos ry. 
303 
Hesychius, Keyeóovew : Óyoici, pereopi(ovcw. wurvol VA Expo 
Da 





68 ZOTQOKAEOTZ 


xs xapikn» kexevovat duiopaiMopuas. Paullo emendatius Ety- 
molog. MS. apud Ruhnkenium in Auctario et Cramer. Ánecd. 
Paris. vol. 4. p. 52, 19. Kexevovciw : à. p. Z. kapaxots ** grioToí pe 
Kexevovat» é» dopal Oépas." Recte, nisi quod év $»pg scriben- 
dum. Ruhnkenio dydope: placebat, comparata Hesychii glossa, 
"Audiopé : r$ (codex dudopelg) depre. 


KHAAAIQN (ZATYPIKOZ). 


Eustathius p. 987, 8. "Ore Kpóvos éraprapén, é£e8ó80n v& Ad 
vapà 'TnÓvos kal "QkeavoU 7j "Hpa, €yxvpov p£v oca, és sapÜéros 5 
irovoovuévg. rekovca 86 rà» "Hdiaucro» mpocemowjgaro O(ya puí£eus 
rekeiy. kal. KyüaM ori rQ Na£íg ékeivor mapéd&oke DiBáfas yaXkevruciv. 
Lucianus de domo c. 28. vol. 3. p. 206. 'Qpíe» dépe. róv K59a- 
Aieva rvÀós àv, ó 0 avro avpaives rv mpós ró às ó8ó» émoxov- 
pevos, xai ó "HAuos $avels lüras tj» mjpecw. Hygin. Poet. Astron. 
II, 34. p. 486. Heec et alia collegit Welckerus in Áppend. ad 
Trilog. p. 315. . 

394 

Etymol. M. p.753, 5. ubi de voc. repópeía agitur, ó 8€ *Dpos 
ó MiAgavos. Aéye Óri, elvat mepi. à dypgora. rwés. arovDá(ovaw, ávri 
TOU kevoarovOia* mapáà ró repÜpevew, kal repÜpevónevos. | epekpárns, 
repÓpía, mvot. ad quae Gaisfordius haec ex codicibus suis anno- 
tavit, '' elva "epi 4] $ D. (i.e. codex Dorvill) ^ mapà ró—4ep«- 
kpárrs] T ke" € cóp3 D. repÜpía, mvor)] dypois T. pévro s. &à 
roUi : ómwÜía V. (i. e. codex Leidensis.) d»ypois repÜp pérro 
vvor) &ià. ToU 1 7] ómisÜia. aodokA s M xevóv éopa3 M. (i. e. codex 
Marcianus) Locus videtur sumptus ex Sophoclis Cedalione, 
sed verba non extrico." Sigla libri Dorvilliani s nihil aliud 
significat quam mapáà rà, modo sic modo ar scriptum, ut in spe- 
cimine codicis videre licet, quod tabula lithographica expres- 
sum editioni suae praefixit Gaisfordius. Ex quo sequitur post 
Tapà rà excidisse quae in aliis codicibus et partim etiam in 
libris vulgatis servata videmus. Itaque totus locus sic videtur 
in ordinem esse redigendus, 'O 8 *Qpos ó MO ujstos Aéyet [Orc srepi 


AIIOXIIAZMATIA. 69 
dyprara roris awovMáQovcw] dvri roi xevormovla, mapà và repüpeócir 
xd) " Tepfpevóros. k&?. lóáparai (ut dópara: Mrovpyáy Demosth. 
p.Hiar,22.)" 9epexpárns "Ayploss.  Tepópla. pévros. mvofj bià roi 1 
3| émaÜía Zojociis KgBaMor. | Sophoclis verba sunt repüpía mor, 
Bévro. vero non poetae, sed grammatici vocabulum est, qui vep- 
6pía per « scriptum opposuit substantivo repóp«ía per diphthon- 
gum scribendo. 


o, 
Herodianus spl uovjpovc. sd P. 30, 27. XojoXjjs é» Kola- 
Mon (codex iybeuón) carvpu$ dro 
Kal 8j ri al sapéia ràv dprvpárev 
rà ro) Karos. 
dyrl roó Movs. — V. 1. r&v dprupárev] Conf. fragm. 6or. He- 
sychius, Aéaros : Move. X. EobMam, 
iot 
Hesychius, Abrorrírovs (eode abrokriarovs) Bpovs : ob xare- 
exevacpévovs, dA dx rabropárov yeyeripévovs, i vols oix olxovpévovs. 
XKpheMen. 


|o 
Photius p. 217,9. et scholia Platonis p. 323. et Suidas, 
Aevc) cráfpg : éni ràv diia dios anpewvpévov, i) éri rür uqMy. 
unévrey.  ojocjs KglaMan 
Tois pd» Myors rois aoisw ob rexpaipopas, 
o! páXXor i) Mur Mp Auc) aráfpy. 
Comparandus etiam Hesychius & v. A«we) oráóps et Zenobius 
Prov. IV, 89. V. 1r. gév om. Eustath. p. 1023. 2. ubi hos 
versus sine nomine poetae affert. ^ 2. A«we) eráóp] Aewcjv 
eráfusy Eustath. 
308 
Photius p. 338, 15. et Suidas, "Ovov exiá : xal, srepl drov craás. 
Xo$ocie KghaMan. 
"Or. dy ri yévyrai, rà márr! Óvov od. 
Photius yiyra. Suidas yévrra. — Dobraeus "Ora» yéryra: rara, 
ráyr! Üvov cad. 
309 
Athenaeus IV. p. 164 a. Karà yàp riv ZodorMavs KylaMura dori 


Mazreyias, xévrpores, dOvrpudéyo. 
Ex Epitome Eustathius p. 1404, 13. 





TO ZOSOKAEOTZ 


KATTAIMNHZTPA (). 
310 

Erotianus p. 62. 'Arraiov Ócó» : rie [SAáfns Uworoovpevor atrior 
(cecÜa, ávÜpewov (dvÜpéxe Nauckius). drraiov à éxdXoww ol sa- 
Aawi rÓ» cédpora, és xal ZeQoxjs €» KAvrauuorpg Aéyer '* Tr 
& drraioy mepiréovra oUy ópaáre, kal Opa swpocwwéorra (codex 
Cantabrigiensis mpocraiovra, Parisini 2151. 2614. 2651. spoc- 
séorra) dvraías (libri dvréas vel dvrías) cov." Verba valde cor- 
rupta incertis conjecturis tentarunt viri docti: v. Welcker. 
p. 108. Lobeck. in Actis Societ. Graecae vol 2. p. 307. et in 
Patholog. p. 162. Ceterum vereor ne haec tragoedia non sit 
diversa ab Iphigenia: quae etiam Welckeri sententia est. 


KOAXIAEZ. 

Scriptor argumenti Promethei Aeschylei: Keira: 0$ 3 pv6e- 
woia é» rapexkBáce: mrapà ZoQoiaet éy KóAxyow. . Fabulam de Is- 
sone Medeae ope arietis aurei vellus repetente, quae huic tra- 
goediae argumentum praebuit, narrat Apollodorus I, 9, 23. 
Alia de ea contulit Welckerus p. 333-336. Prometheus me- 
moratur fragm. 317. 


II 
Stobaeus XXII, 23. 3 
Kalóe pore» ró» Óvgrór dyÜpénrow (aa. 
312 


Athenaeus XIII. p. 602 e. Zojox/js é» Kolyios sepl l'ayvu3- 
&ovs rwà Aóyor mowvpevos 
Mnpoisc vraíDer ri» Ais rvpayyida. 
313 
Grammaticus Bekkeri p. 404, 19. et Suidas, 'A»Óvrrovoyroa: 
xdápw : TrÓ dvraroDoUvat xápw. — '$. KoAxlow 
*H $3s órouris dvÜvrovpyroa xápw ; 
314 a 
Schol. Apollonii Rhodii III, 1371. Ze$oXVjs é» KoAyiss se- 
smoínke rou dyyéAov rà» Aljrm» svÓóuevovy (mv Üopévov codex) epi 
TÀ» mpotipnpiroy oUruS 


AIIOZIIAZMATIA. T" 
"H. Baci: olx (BAaerey ojmyópios ; 
xal xpára dopí£as «lA admxbpars, 
xaluojéroi Shows pryrpbs ibo ; 
"Versum r. Aeetae, versus 2. e& 3. nuncii esse ex verbis scho- 
liastee apparet. ^ 2. xpára Bergkius pro xápra. — eiàójxp ads- 
&épan] eMe eimkópera codex.  Correxit Valekenarius ex 
glow Hesychii pifas eUMéje cdokópari: dwrl roí d»adis dp- 
Tus. — 3. uxrpós é£ébe Ruigersius. pij mpoc«£édu codex. 
314b 
Pollux VII, 68. "0 ve rüe "Apa(óvos (wovip, xal ij dv rais odo- 
sMovs Zeerüprw ém(ócrpa. Mye voir "Exorras eNórovs Árrasa» 
lario» ériéorpas. "' Miror ad haec Pollucis verbe nihil obser- 
vwasse doctissimum Hemsterhusium. Quae in iis tanquam e 
Sophocle proferuntur depravata sunt, multoque etiam magis 
fabulae titulus. Nusquam nisi hoc in loco memorantur Só- 
phoclis Cingula, sive Baltei ; nec quid sub tam absurdo titulo 
latere possit excogitare queo." BRENCK. Veram scripturam 
aic Xojoriéove KoAxiavr ex. cod. Parisino restituit Bekkerus. 
315 
De morte Apsyrti : vide fragm. 491. 
16 
Hesychius, "EraMayócioa : pé 2. Koo 
317 
Etymolog. M. p. 439, t. 3o$orije Kyo 
"pis piv olx dg! fore viv Ipounféa. 
dwri rou jf«re. Promethei unguenti, de quo Apoll. Rh. III, 
843., mentionem mapexBáceos de Prometheo ansam fuisse Welc- 
kerus conjecit. 
318 
Athenseus II. p. 70 &. Kwwípa: raíryy XojokMjs d» Kolyici 
xvripay kai, Ex Epitome Eustathius p. 1822, 17. 
319 
. Galenus vol. IX. p. 385. Charter. (V. p. 454. Basil.) Aorei ui» 
yàp aii (riy suero) énl rfe sois odoris d» Kókxoe Myew 
"Ani£e mipdulir ob mas pov. 





T2 ZOSOKAEOTZ 


—iérl M rà» dxrive» abrüv Doxei xpriOax v óvópari 3. dy KÓAyod 
xarà rdÀ« rà 6r 
Ká» éÜabpacas 
ryAéoxomor méydorya xpuacay iBóv. 
Versum primum Hermannus Opusc. vol. 4. p. 277. it& corrigit, 
'Anpte mépdu£ óc imvov a«Aaadoópov. Idem in altero loco emen- 
davit vulgatum éÜavpaca. ryXéoxomor pro rpde exesév Bentleii 
emendatio est. 
320 
Scholiasta Pindari Pyth. IV, 398. To?s rrvpimvovs ravpovs 'Ar- 
rípaxos éy AvÓg 'Hejawsroreukrovs Aéyei,. kal. ZojokAs 04 xaxoUs 
(8 é» KoAxic« Bothius) Bos dBepuárovs doi 
XaAxogkeAeis yàp —  — 
—  —  ékmvéovgt Srrevpdroy dro 
$Aéye 6 uvkr)p, óc —  — 
V. 2. svevuárev] Scribendum s»evyóror (vel potius sAevpóver) 
cum Bergkio: quae vocabula pariter permutata sunt in codi- 
cibus Áeschyli Sept. 61. et Dindori 17, 84. Totum autem 
- locum sic redintegrat Bergkius, XaAxoexeAeis yàp xai rà srá» dBép- 
paro | rvpós QÀóy éxmvéovos nvevuóray áro' | dXAéye 8€ poxr)p óc 
ivyós ceAaa i ópos. 


KPEOTZA. 


Non diversam hanc tragoediam ab Ione fuisse videri supra 
dictum est ad Ionem. 
321 
Stobaeus IV, 38. 
Ta)r écriy dior, fv mapór 0éo0a. xaÀos 
avrós ru avrQ Tr)» BAdBs» mpocÓ5 pav. 
V.1r.fy»]á»libri.  2.aórQ] avré libri. dxpev] 6 e» Nauckius. 
32a 
Stobaeus VII, 8. 
"Oaris 06 rÓAup mpós rà Oeóv (pxeras, 
0p07) ndv 5 yAàoc' écriy, dapaA)c 9 6 vous. 
V. x. róAugc Elmsl. ad Medeam p. 146. 


ATIOZSTIAZMATIA. 7$ 


33 
Stobaeus XII, 4. 
Kahàr plv olv obx favi và veu) Mya. 
dr 9 Diepor Beiriy Aide! dyes, 
evyyrocriy eliréiv dart xal và pi) xaMv. 
V. 2. Affe] 5 àMóe libri. 


Stobaeus XXXVIII, 26. ^ 
Qóre yàp yápeo, 5 dun, 
es! à» DiBov ixperpor. 
tor eifaipay Geor 
di&orpal yàp óloi. 
"V. 1. à recte delere videtur Nauckius. — 3. eifaipa» Seidlerus. 
eB£anp! y libri. 
325 
Stobaeus XCI, 28. 
Kal pí rt Óavpáops pe voi xéplovs, d»a£, 
i drróesÓan. kal yàp ol paxpiv Bloy 
rrr dyovas, roi ye eplairew dpa 
depi£ Syorras, klare «pis và xpípava. 
Érgroios va Beirep'". lol B cirives 
aboóxiy docor dbp', époi W olds Doré 
lyra mrévis by dvocos, dÀX' del vocci». 
326 
Stobaeus CIII, 15. 
KáXuaróy dors rofivhxoy sredurdyai: 
Maro» M à (iv dvoror. fhroy 8 ürp 
séptrrs Mjyjis lo dpi xad fpépar. 
327 
Grammaticus Bekkeri p. 373, 5. 'Axovorá: às év vj (codex 
T$) Kpeoóon 
"AseM. deMe, rai vá oüx dxovará ao. 
(ro« om. codex) sal Eüpiribgs 80 oMinus. ó pévros ZodexMjs daoi- 
wá qo. Recte additum videtur co, quod aptissimum est. 
Inter àc et i» nomen excidit, Zojoc/js, quod necessarium est, 
propter sequentia verbe EópewiÀgs à. Inter Zojoon wet * 
D$ 





T4 ZOSOKAEOTZ 


dxovciua excidisse videtur xaí. Adjectivo dxovorós utitur So- 
phocles Oed. T. 1312. és Bewóv o9 dkovaróv 009 xódpiuor. 
328 
Hesychius, 'Avéxrgga : dye a. — X. K. 
329 
Pollux VI, 174. Tó & icofávarov XodokAéovs elmévros 4» Kpe- 
ovcy oU Tüyv dveróv. 
KPIZIZ (XATYPIKH). 
Paridis judicium intelligendum esse ex verbis Athenaei 
apparet. 
330 


Athenaeus XV. p. 687 c. ZodoxAjs ó mompr)s é» Kpíce: (codex 
xpgoi) rj Opáuar: Tr)» név '"AdpoBirg» jBoví» (jSovwsj» Nauckius) 
riwa otcay Saipova pope re dAeifopévry mapáye kal. karomrps(opéry, 
Tj» 0  "AÓnvà» dpóvgow oóca» xai voUv, €r« 9 dperi», cÀaíp xpepérgy 
xai *yyuvatopevyy. 

331 

Herodianus mepi M&ypórvov in Crameri Ánecd. Oxon. vol. 3. 
P- 295, 8., exscriptus ab Dracone qui dicitur p. 35, 5. et gram- 
matico Hermanni p. 444. 9ápos awréAXor rà a, ác grapà Xedoxie: 
éy Kpíce« carvpikj) 

Kai 95) $ápe r9U às éuQ kaXomropas. 
In Herodiani libro mepi povípovss Aé£eos p. 36, 24. haec partim 
in lacunam inciderunt: unde postrema tantum verba super- 
Sunt r9O às éuQ xkaAvmropat. 
332 

Hesychius, Bv3oí : oi uovotwxot. 1) kpoopá rt. Z. Kpire. Codex 
caóóàs xppsiv. Quod etiam Z.'Axpwíep esse potest: v. ad 
fragm. 79. 

KQOQdOOI. 


Scholiasta Nicandri Ther. 3159. Xo (4 obire rà» nUOóv bacw. 
IIpougÓéa rà mp kXAéNravra xai rois ávÓpórrows Óopnadyuevor oi Xa- 
Bóvres épjvvcay, o) kaXjv Tis xdpiros rivovres duou3ry* €» ole. ràv 
a. $aci» émawécayra $áppakor avrois dynpacías DoUra rovs 0€ 


AIIOZIIAZMATIA. T5 


AafBévras drojépets rà BopsBiy él pov riv M Bie reipépeyoy à 
Bio elc xpfyy, dy &iéNanoey Üdus* kal vo) sroroü dpeyópevos dméloro 
roi yípes rà dppaxor: à sávras piv rois 5s. ka. éxaaroy veá- 
de éravriy, drrobvopévovs rà yijpas, riv 84 &dur ris xps iAaa. 
xaraiaBéi rà Üyos. dÓev rois DnyBeiziw dpsrowi Biyav. dori 6 
ai6os srapà Xopocei £v Kedois. Eandem fabulam narrat Aeli- 
anus de Nat. Anim. VI, 51. omisso nomine dramatis  Kpjwge 
Qhaxa xapír» jw memorat poeta supra fragm. 219. 


334 

Schol. Apollonii Rhodii L, 972. Aéyera: 8 touos xal (jóv ru 
Énplioy woMirrovr: ixaripoóey "yàp tet moMols mádas, Gwep ij oxo- 
Aémevipa. O«ódpacros Bi i» rjj mpàs axíay émavoj xal voy dyiv 
abri raMiróas, ós apà Xoporiei dv Kedois carópos 

KsMuróels ás ris dos loóowpus. 

Hesychius, "Ovos locompos : ori 8à (ov moMmow, depio dpouv, 
à xdi fovior rwis daciv. Photius p. 337, 17. "Oros lodompos : 
dipov roMirovw c oMkóles, 8 auvtdnBiv Bpotov xvápap $alverai. 


335 

Schol. Apollonii Rhodii I, 1126. "Or: & ipd ri Ola&lor 
Ys Spafauér) rois aXowpévovs "ldaíows AaxríAous émoire mopà 
ZrynuBpórov dÜsybe: kil ór« hi rà jurat abros Bà rür Xeipóv 
Aákruio (X jÉqra». Xojogijs M abroüs dpíyos kai v Koois 
carpas. '"' Confer Zenobium Prov. IV, 8o. KéXus év eufipo. 
ubi omisso fabulae nomine citatur Sophocles é» Zerópos, et 
Wesselingium ad Diodorum Sic. vol. L p.381, 4," BRuNck. 
Adde Strabon. ro. p. 473. AaxróAovs 9 "Idalovs acl rives keddj- 
8a: rois rpórovs oljropas rijs arà rj» "IBg» Umupelas" mróbas piv 
yàp Mya às Uropeías, xopwjàs M rà dxpa rüv ópáw: al oiv 
xarà uépos égxaridl kdh mücai ríe uyrpós rà» Óeüw lepal mepl rjv 
"Hv. XojoXjs M oierai mévre rois mpárovs dprevas yevíoóus, ol 
cilnpór re éfnüpov xal elpyácavro mpórow, kal dAÀa oM rá» pie 
rà» Blov xpnotuev' mrévre 8 kal des roiroy: dmb M voà dpiluoU 
Aakríhovs xjujjva... dX 9 ZUvos uufciovow, dmóposs iropa cvv- 
dmrovre Madépos M xal rois vépami, kal rois dpifpois xpüvras, 
dy Kéiyuv óvold(ovai ria, xal Aapvapevía, xol 'HgaxMéa, vM hageor 





76 ZOOSOKAEOTZ 


xal ol pip émixopiovs rs "I0gs, ol. 0€ ésoixovs" sávres Óé aibgper 
elpyáafa, ínà rovrov iy "Ig mpéróv dacv  mdyres 96. kal yógras 
imeOuppaci, xal mepl rj» nzgrépa rà» Ücà» xal dv d$pvyig euapóros 
wepi rj» "làny, $pvyla» rj» Tpeába kaXoUvres, Óià rà rovs Gpiyas 
éruparijoa, motoxdpovs Óvras, rrjs Tpolas éxsremopÓnpérms. 


AAKAINAI, 


Fabulae argumentum e parva Iliade sumptum testatur Ari- 
Stoteles de Po&tica cap. 23. reryapoU» £k pé» "Dudbos xal 'OSvo- 
ceías pia rpayqOia mowirai éxarépas 1) Óvo póvai, éx 06 Kuspieov sroA- 
Agli, kal éx rijs juxpüs "DudBos mAéop óxrà, otov "OrÀev pia, 4uo- 
krirgs, Neomrólepos, EüpurvAos, erroxeia, Aákauwas, 'IAiov frépaig xai 
dmómAovs kal Zivo» xal TpedSes. DRUNCK.  Lacaenae mulieres, 
quae chorum effecerint, intelligendae haud dubie Helenae co- 
mites. Argumentum fabulae videtur fuisse raptus Palladii ab 
Ulixe et Diomede perpetratus, de quo conf. Procli Chrestom. 
p. 460. ed. Gais£. et schol. Homeri Il. Z, 311. Quae pluribus 
persecutus est Welckerus p. 145-151. 

336 

Pollux IX, 49. "Ecr« & 7j yraAis elBos olkoBousparos. 7 zov xai 

ZodokArs é» Aakaiyais Aeyet 

Zrev» 8 &vye» qyaAa koix dópBapovr. 
dSópBopoy pro dBápBapoy Blomfieldus. Servius ad Virgil. Aen. 
II, 166. Diomedes et. Ulixes, ut als dicunt. cuniculis, ut alii, 
cloacis ascenderunt arcem. 


337 
Priscianus XVIIL vol. 2. p. 197. Krehl. Attici, dpxe roU&« 

xal róde, dyri roU karápyo. — Sophocles Aaxaívais 

Ocoi yàp obmor', €t ri xpr) Bporó» Aéyew, 

dpfac. $pv£l rjv kar 'Apyeiovs Uflpur 

£vvawécorra: Tara. ui) páxov Biq. 
V. 1. Ócoi yàp codex Paris. Legebatur 6«oic dp. ^ 2. 'Apyeiovs] 
"Apyetoy Ellendtius. 3. Codex Monac. XYNAINEeTATAYTA. 
£vvauéaco rà ravra codex Paris. Recte correxit Madvigius in 
Schneidewini Philologo vol. I. p. 671. 


AIIOZIIAZMATIA. Tm 


338 
Herodianus mepi povjpovs Aéfeos p. 40, 11. TÀ mrapà Zodoxet 
d» Aaxalpus Bavoris. elpnuévoy "Ey j maboer (mabraió! 1) ápeplor 
MéyBer ve kal Raorijros" ipiis d» yox | rap! fvopa. cynpariróeln. 
Baxérgs et, havérgros Lehrsius.  Incerta significatio vocabuli. 
339 
Strabo VIII p. 364. "d ol Auboxoupos mori 4k moMop- 
«las Oi» laropoürras, dd! ob 8j) Aarépsas mporryopeiónras, (Cont. 
Hesychii interpretes ad Aamíprur) al XojorMjs Myri wv 
Nj rà Aarépca, vj) riv Eipéra» rpírov, 
y] rois i» "Apye kal xarà 2máprqy Geoós. 


AAOKOQN. 


Argumentum fabulae quod fuerit ex Hygini fabula CXXXV. 
colligi posse vidit Heynius ad Virgil. Aeneid. librum II. exc. 5. 
V. etiam Servium ad Aen. II, 201. et 211. et Welcker. p.152. 
De anguibus qui Laocoontem petunt Servius ad v. 204 : horwn 
sane draconum nomina Sophocles in Laocoonte dicit, Nomina 
illa Nauckius conjicit, fuisse Ilópejs et XapiBou, coll. C. Keilii 
Anal. epigr. p. 191. 

340 

Harpocratio, grammaticus Bekkeri p. 332, 5. et Buidas in 
dywai, "Ayueis M dori xlov els 6E) Mryav, d» lavüs mp) rà» Üupür. 
—o 8 dày kal mapà. rois "Arruxois Aeydperos dyuuis ol pb rv ol- 
sui» Bupol, $c dum: Kparivos xal Méravüpos, wal Zojorijs év rj 
Aaoxóavrt, peráyor rà 'A&nvaiov (6n «ls Tpola», dci 

Aápre Ü dyweis Bopie dryl(uv mrupl 
euíprys avaXaypois, BapBápovs eloaulas. 
V. 2. evaAayuois] eroXaypois Harpocretionis libri plerique. 
341 

Bcholiaste Aristophanis Ranar. 678. IIapà rà 2. dk Aaoróuvror. 
* Ilóredboy, 8s Alyalov nile: pávas (Alyalove tes mpávas Bergk- 
ius) 4 Aavrás uites (elínis duo. codd.) ebavpov Mu»as 4$? bjy- 
Ais exàdbeoms oropárus.". avopdrev cwidberes Bergkiua. 





78 ZOOOKRAEOYTS 


42 
Dionysius Halic. Ántiq. M 48. XojoxAns uiv ó rpayqOomous 
€» Aaokóevri Ópápar,, peXAovonc dAickecÓa, Tjs móXeos, tremo 
Tüv Alvelay dyaakeva(ópevov els 73» "Ig, keXevaÜcvra bmró oU srarpós 
"Ayxicov, karà T?» uyjpgv by 'Adpolirg éméokgdre kal dró rGv veoari 
yevouévov tepi roUc Aaokoovriüas arpeioy * róv ueAXovra QdAeÜpor rns 
móAeos cvvrexunpáuevoy. &yex 0é avrQ rà lauBeia éy dÀÀAp mpocoóre 
 Aeyópeva $0e 
Nü» 0 éy miAaiwww Aivéasc ó rc OeoU 
mápear, ér Qpov marép yov kepavyiov 
vàrov karacrá(ovra Bvocivor $ápos. 
KvkAei 0€ racay olkeróv mapmAnÜiay 
cvprAd(era, 0€ snos ovy door Ooxeis, 
ot roO. épóg rijs dmowias, Ppvyày. 
V. 1. Alvéag] Alveíaslibri. ^ 3. poro? Plutarchus Moral. p. 100 d. 
ubi hunc versum omisso poetae fabulaeque nomine affert. 
4. kukAei] kaAei Nauckius. 5. cvpsAd(erai]. Alii libri ovpsrá- 
(era, avrorá(eray. — Sokeis, ol Reiskius pro Ooxei coc. 
343 à 
Stobaeus XXIX, 38. Zo$doxAéovs Aaokóevros 
IIóvov peraAAaxÓévros ol sróvot *yAvkeis. 
343 b 
Stobaeus XXIX, 37. Zo$oxéovs 
MóxÓov »yàp oi8els ro) rrapeAÓóvros Aóyos. 
Lemma ZodoxAMéovs est in ed. Trincavelli, totum locum om. duo 
libri optimi, quem inter fragmenta Laocoontis posuit Brunckius 
auctoritate codicis Vindobonensis, quem Zod$oxAéovs omittere 
annotavit Gaisfordius. Ex his colligi potest hunc versum et 
sequentem sóvov ueraAÀaxÓévros ol móro: yAvxeis transpositos in 
unum esse fragmentum conjungendos cum lemmate ZojoxAéovs 
Aaokóovros. 


344 
Hesychius, Karappáxrrs : óxerós, pva£. kai ó derós. Z. Aaokóewrs. 
* Proclus Chrestom. p. 460. ed. — 8wv Biag0elpovsw* éàxl 94 7$ Munl 


Gaisf. 8o Bpáxorres iniparivre Tb»  ÜvoQopfjcarres oi wepl Tb» Alrelay 
AaokówrTa kal Tbv Érepor T&v wal- — óxelfA00r els rhy "Iüy». 


AIIOXIIAZMATIA. 19 
[AAPIZAIOL Vide AKPIZIOZ.] 


AHMNIAI. 
345 
*' Notum dramatis argumentum, Argonauterum in Lemnum 
appulsus, cum Lemniis mulieribus congressus, quem narrat 
Argonauticorum poeta lib. I. v. 609.  [Conjecturas de singulis 
fabulae partibus proposuit Welckerus p. 326.-328.] Correctum. 
fuisse videtur post primam emissionem, iterumque in scenam 
inductum. Nam a Stephano in Aórvov laudantur Ajuyuu mpórepaz, 
epríbos 7 "Alysros 3 ó Aeris 
AaxíÓns Kopawés." 
Bmuxck. BScribendum Képevos: v. Arcad. p. 66,9. Idem vi- 
tium apud Diodor. 4, 37. 
346 
Schol. Pindari Pyth. IV, 303. IIdvras ZojorNijs év vais Anynáns 
ré Bpápars karaMyet vols. «ls rà "Apygor elociÓérras oxádos. Ex 
hoc catalogo nomina sumta gunt fragm. 345. 


347 
Schol. Apollonii Rhodii I, 773. "Or: & épiygra» ol "Apyora?ra: 
dis Aqpríauc "Hpálopos lovopéi. AlvyóAos 8i i» "qamiNg dv nho 
deri» airàs érdMoisas xepa(opévois: rois "Apyovairais, péxps ob 
dpkov AaBov rap! avrüv drofárras uim yeaÓas abraís. — XojoxMjs M 
d» Aspríaus kal páynv layvpàr abvàs avvásyas dyyoir. 
348 
Etymol. M. p. 26, 16. "Ades : dxperípiw Op$xys. — 3opocs 
"Aus axid(ei vara Anusías Bois. 
4» yàp rj Mure Bois xaXxij puras, 4! f ro) "AÓo ij sià dire. 
Versus est proverbialis, cujus diversae sunt apud alios scriptores 
(Plut. Mor. p. 935 f. schol. Hom. Il. X, 229. Eustath. p. 980, 
46. schol Theocr. 7, 76. Suid. s. v. "Aer et paroemiogr. ap. 
Leutach. vol. r. p. 355.) lectiones, aXóyee. (vel kaXMomre) pro 
eniáta, mAevpà pro »éra, et dAàs pro Boós: de quibus dixerunt 
Ruhnkenius Ep. crit. p. 197. et Piersonus ad Moeridem p. 267. 








accu, p. 413. 14. et Etyr 
321 €). ct Eustath. p. 1405, 58 
Tea. — XojoXs 
"Anharov, d£ipBirrov 
Seribebatur ámAaerov. Correxit, 
35 
Hesychius, 'AcdAruroy ápay : 
dipfpov écákriov. 2. ^. Gramm. 
"Adirryero üpay: v pecovicriw. 
352 
Scholiasta Platonis p.393. Airà 
exslas Xodosjs é» Anprlais ovra 
Tay) ?! abr Bel£ei roligys 
4yà] tona Meinekius. 
[MANTEIX. Vide 


MEAEATI 


353 
Plinius H. N. XXXVIL n. de 


AIIOZIIAZMATIA. 8 

Ais d» r$ Meedype riv xoply dsrà lepéov mapijyaye. — Scholiasta. 

recentior 3. ri xopiy Ollirolos i£ lepéov rout, interpolatione in- 

docta, quam notavit Lehrs. de Aristarcho p. 39. 

3542 

Hesychius, 'A»ríBowr : ladBow», dyri Sods xaBayuópevov. 3. M. 
354b 

Hesychius, "Ifodpovs üpías : às lie depoicus. 3. M. 


355 
Kvápe warple (r&v AlreAóv) : vide fragm. 271. 
356 

Hermogenes vol. 3. p. 324. Dkasdpór srov ri» AraAdrryy ele 
4 Xojonójs hà rà dowáferfa: civ dripácus «as, pav muy imi 
Xov spáyuaros varrórruv rof»opa ro(ro. Ad hanc fabulam ret- 
tulit Brunckius cum proximo fragmento. 

357 

Lucian. Symp. c. 25. vol. IIL p. 437. El 8 Beirvov &vexa dp- 
giierol cox Dok, rà xarà riy Ola éyvónzor. Dye yàp dl riy 
"Aprejuy. dyararroügar, 5r. uóriy abri» ob sapilaBev dtivos enl vip 
Évalar, rois DXovs eos ariav.. doi Bi epi abrüw ZodorAje 

Xvbs péyrror xpijp! és Olréws iate. 
dre Asrois rais éxnBóNos Oed. 
MEMNQN. 

Dramstis hujus meminit auctor argumenti Ajacis. Fabulam 
eandem esse quae Al&íores conjecit Heynius ad Apollod. vol. 2. 
p. 301. et ad Virgil. Aen. I. exc. 19. 

. [MINOZX. Vide KAMIKIOL] 
[MTKHNAIAL Vide ATPEYZ.] 
MTZOI. 

Fabulam eandem esse quae TíAedos ab Hesychio appellatur 
in glossa infra afferenda probabilis Welckeri opinio est p. 414. 
Nam in Mvevis de Teuthrante Mysiae rege et Telepho actum 
esse videri: v. Hygin. Fab. C. Telephum Aeschylus quoque 
in Mvcois tragoedia produxerat. 





89 ZO$OKAEOTZ 
358 


Stobaeus XXVI, 4. 
'Ds rois kaxóe mpáacovauw 170v kai Bpaxiv 
xpóvov Xa8éaÓa, rà» mrapearórov kakáv. 
359 
Stobaeus XCVIII, 23. 
"* AuoxÜos *yàp obüeís" 6 0 rkwrra €xyov paxápraros. 
Verba metro soluta. 
| 360 
Strabo VIII. p. 356. ubi móus sensu latiore de terra 8 poetis 
dici docet, Zo$joxAs 9' €» Mvaois 
"Acía pr 1) aupmaca kAg(era, £éve, 
nós 0€ Mvycàv Mvcig mpoocT]yopos. 
V. 1. £éve] éeive libri plerique: quam formam librarii etiam 
alibi non raro intulerunt ex Homero. 
||. 361 
Athenaeus IV. p. 183 e. Mrypovevet € roU rpeyóvov rovrov xai 
Zojoxis év uéy Mvoois obres 
IIoA)s 0€ $p)£ rpl'yovos dvriamacrá re 
Avüric éiuuvet mrykríüos avyxopía. 
xai éy Gau)pg. Iterum affert XIV. p. 635 c. 
V. 1. re abest. p. 635. 2. épvuyé)] é$ipve p. 635. 
62 
Pollux X. 786. eaíns; 9' áv pn cicvpyav, XodokAéovs €» Mvcois 
Aéyovros 
VaAiÓas, rápas kal aurvpyd0n oroATv. 
VaMas] wéXua Bergkius. Hesychius, 3wrvpvódg oroMQ : róv 
ék rijs a .ovpyns aroluayór. 


363 
Antiatticista p. 83, 22." ABoAoy (rmrov: Z. Mvcois (codex novas). 
364 


Hesychius, 'AmoBáÓpa: dmoBarypía. í) xMpaf weós. X. M. 
Gramm. in Bekk. Anecd. p. 426, 18. 'AmoBáÓpa : drofaripi. 
otro ZoiokAgs. 

365 

Hesychius, 'Asoc)pe : drocmü. 2. M. 


AIIOZITAZMATIA. 88 


366 
Hesychius, 'Asípov: dórov. 2.M. 
367 
Hesychius, 'Aerpadés: eXppós. 2.M. 
368 


Hesychius, 'Aódírovs yyópas : dperarpémrows, 2.M. 


MQMOZ (ZATYPIKOZ). 

Ignotum argumentum fabulee. Narrationem de Minerva, 
Neptuno, Vuleano et Momo apud Lucianum Hermot. c. 2o. 
vol. L p. 758. memorat Wagnerus. 

369 

Hesychius, 'AAém£: fpynoís mu. xal dAemexía: ós ZooxMjs 
Máy (codex pópav às cojodijs), ómep doriv dv cápar: máfos 
yeíuoov. Ad Sophoclem nihil praeter dpyncís vu pertinere 
videtur. 

370 

Hesychius, "Audwov : vga. 2. Mópp. Eustathius p. 1421 
extr. plo & éovw ó píros, 4E ob. kal ** xpuseomiyrov dydsor," 
quae Sophoclis verba esse conjecit, Bergkius. 

371 

Hesychius, 'Avacr(ya: émápar rà al&oiov. ij ervy»ása. X. 

Mópe.  "Aragrinya: ex comicis memorat, Pollux II, 176. 
372 

Hesychius, "A»óposxe : dvo Ópégre ópyoo. 2. Mápe (codex 
xápe). 

373 

Hesychius, 'AsosxéAvrre : dmoÀémie al dsokóhove. acl wal 
by sepererunpévoy và alloioy dmezxohvppévor. 3. Mápe. — Gram- 
maticus Bekkeri p. 435, 24. "AmoaxoAóya: : deii» rà Mppa. fj 
dmoysuyóca.,  ZojoxMjs M rà dwoxóAove dy Mevehd. 

374* 

Grammaticus Bekkeri p. 446, 12." Apr» : 8péravov. 2. Mópe 

(codex vip) sarvpug. 
374b 


Choeroboscus p. 376, 19. Tà civ 8ópe aiv dab, Suo! housto- 





84 ZOOOKAEOTZ 


dirus. srapepipaive: (corr. mapepepépe) é&v. Elpiyy (v. 357.) 4» Mópo 
Zoioxéovs mwpoxe(pevov, és dà roU Oópos cori». In scholio ad 
versum Aristophanis ex Áchaei Móue, quam fabulam ab ne- 
mine veterum memoratam vidi, affertur versus integer 


" Apns ó Aparijc avr Oópet oXov das. 
NATIIAIOX KATAIIAEQON. | NATIIAIOZ 
ITYTPKAETZ. 


NaUw)uo» xaragAéovra Huschkius in Anal crit. p. 241. intel- 
lexit proficiscentem ad Graecorum castra eo consilio ut poenas 
exigeret ab iis quorum fraude Palgmedes interemtus esset. 
De quo schol Eurip. Or. 422. Aíóew doreverat ó. HaXapsdgs 
Navw)uos 06 dxovcas jAÓ8ev els "Duov Duca: róv dvor ToU saiBós. 
Eadem quum olim Welckeri sententia fuisset, postmodum mu- 
tavit et Na/w)uov karasAéovra eandem quam Nabwiuor srvpaaéa 
tragoediam fuisse censuit p. 189. parum probabiliter. Neque 
enim verisimile est uni eidemque tragoediae, quae simplici 
NavmAiov nomine inscribi poterat, duplex datum esse cogno- 
men. Nihilominus recte judicare videtur Welckerus fabulam 
de Nauplio vix duabus suffecisse tragoediis. Quamobrem con- 
Jicere licet duplicem ejusdem tragoediae exstitisse editionem, 
quarum altera xaramAéev altera mupxaeós inscribi potuerit, ut 
Euripidis Hippolytus prior et alter xaAvsrropévov et, aredargoé- 
pov cognomine distincti sunt: de quo fabularum genere dixi 
ad Athamantis fragm. 1. Cujusmodi tamen cognomina non 
magis quam numeri mpórepos et Seirepos, quorum exempla ibi- 
dem collegi, ab poetis addita sunt quum fabulas in scenam 
producerent, sed ab antiquis grammaticis, qui quum didascalias 
eolligerent operam dabant ut plures ejusdem nominis fabulas 
distinguerent. 

De Nauplio svpxaet disertum est testimonium Pollucis 
156. 6 9 épmpisas rdy àv mvpxaeos óvopá(ovro kav' Alaxyuior kal 
ZojoxAéa, ovres émvypáxyavras rà Opápara, róv ud» rà» IipounÓéa, 
rü» 0 róy NavmXuov, De Aeschylo memoria eum fefellit. Neque 
enim IIpoun6eis mupxae)s, quod parum aptum Prometheo cogho- 





AIIOZIIAZMATIA. 85 


men foret, sed IIpounóeis srpdépor, drama satyricum, ab Ae- 
scbylo scriptus est: de quo monui ad Aeschyli Fragm. 187. 
Contra aptissimum Nauplio cognomen illud est, de quo com- 
paranda Hygini narratio Fab. CXVI. Z/io capto et divisa praeda. 
Danai quum domum redirent, ira deorum—ltempestate et fla- 
dibus adversis ad saxa Capharea, naufragium. fecerunt.— 
MNoctu. quum fidem. deorum implorarent, Nauplius audivit, 
sensitque tempus venisse ad. persequendas fiii sui Palamedis 
injurias. Itaque, tanquam. auxilium eis afferret, facem ar- 
dentem eo loco extulit, quo saxa acuta et locus periculorissimus 
erat. Ili credentes humanitatis caussa id. factum, naees eo 
duzerunt. Quo facto plurimae eorum. confractae eunt, mili- 
tesque plurimi cum ducibus tempestate occisi sunt, membraque 
eorum cum visceribus ad saxa illisa sunt : si qui autem potu- 
erunt ad terram natare, a Nauplio interficiebantur. 
375 
Schol. Pindari Isthm. V, 10. Tà» & rpíror xparijpa Aids cerüpos 

Éeyov, kaÜà xal ZojoxNis €» NavmMo 

Ze) mavoÜkvre xal Ais aeryplov 

«movli) vpírov xpartjpos. 
Verba xal Ais—xparjjpos citat schol. Platonis p. 43. ed. Siebenk. 
(325. ed. Bekk.) et, ut Siebenk. annotavit, Hermias in schol. 
in Phaedrum. Porro schol. Platonis p. 383. và rpírov r$ eri 
4x peradopüs dfpgras roü 4» rais cwwovolas dóovs.  ZojoxMjs dv 
Navi xarasMovr, Hesychius, Tpíros xparíp : 3. NavrMg mara- 
mÀéorr. — V. 2. awosbij] eworhal Arsenius p. 9o. 

376 
Stephanus in 'Aerls—Zo$onjs £v NavrM sarazMovri 

*AX' dovdlirgy rra kal mejpayuévov. 

s dowilobyos, f) ZxíÓns rofeípami. 
V. 1. Sophocles scripserat ejapyuémw : vid. ad Antig. 253. 
V. 2. ex alio ejusdem fabulae loco sumtus videtur : quamobrem. 
Meinekius xai praefixit. 





86 ZOPOKAEOTX 
377 


Stobaeus CIV, 3. Z. N. 
T$ yàp kaxàs mpáccovr. pvpia pia 
voÉ éaru «0 maDóvra ei. érépa Üaveiy. 
el. érépa] 7répa Scor. 65répa Brunckius. Debebat 6drépg. Lo- 
cus non integer. 
378 
Aristides vol. I. p. 259. Iloias NavrAiov máyas vromupovs, és 
jy Zoos, d&vov T5 mvpkaià ravry mapaBaAév; Fallaces ignes, 
quibus Nauplius Graecos in saxa litoris Euboici illexerit in- 
telligit Ellendtius in Lexico vol. II. p. 884. 
379 
Achilles Tatius Isag. ad Arati Phaenom. cap. I. p. 122. ed. 
Petav. (ex cod. Laurentiano XXVII, 44.)  ZojoxÀgs € IlaÀa- 
pr8ec dvaríÓgawy. | Aéyovra yàp NavmAor elaáyei, 
Otros 8 éjn)pe reixos 'Apyeiov arparà, 
eraÜpày v, dpiÜpov kai pérpov eüprpara: 
ráfe«s re ravras obpáyvid re a)para, 
kdxeiy. €rev&e mparov é£ éyós Béxa, 
kdk rÀy Üéx ab0is npe mevrnkovrádas 5 
óc X(AV eb0Us Ós arparovU dpvkropíar, 
bmvov $vAa£ . . . oa enpavrnpua 
€Oe£e, kdvedgyey oU. OeDevypéva! 
éjg)pe 0 dorpov pérpa kai mepuarpodcàs, 
veày T€ Tou1ayrrpauw evOaAaocioy 10 
dpkrov arpodás re kal kvvós vyvxpà» Ova. 
Lectiones codicis Vaticani 191. edidit Keilius in Schneidewini 
Philol. vol. 1. p. 157. V. 1. et 8. édgüpe scripsi pro é$eüpe 
et v. 5. npe pro eipe. 2. erafkóv dpiÜna» Salmasius, recte, 
nisi quod 7 addere debebat.  eraÓp dpiuàv Vat.  cráüus 0 
dpióuór Laur. lacuna male expleta. De Palamede Philostratus 
Heroic. p. 708. mpó yàp 55 IlaAauiBovs—oU86 vópipa jr» oU0€ 
craÜuà kai uérpa o086 dpiüuol. — eópruara] Suspectum propter 
praecedens éjmüpe. ópicpara L. Dindorfius. Versum 3, qui 
alienus ab hoc loco videtur, post v. 8. transponi voluit Sca- 





AIIOZIIAZMATIA. 8T 


liger. 4. wpérov L. Dindorfius pro spóros: cui respondet 
abéis. 6. x0v'] xDua Vat. Versus corruptus et fortasse ex 
duorum versuum reliquiis compositus, ut Keilio videtur. — crpa- 
ro) Vat. erpaerà Laur. — 7. dua... oa Vat, duMdfes eri- 
&a Laur. quae interpolatio similis est ei quam notavimus v. 2. 
dab mwrà Nauckius. — 8. 9. Verba dede et éj«ipe recte 
transponere videtur Keilius. 1o. moxiavrpsw Heathius. 
mupayripsiw Vat. mypavrüpsw Laur. — 11. erpodás re xal Laur. 
erpod. . . . xal Vat. 
380 


Eustathius p. 228. IlaAauijBovs émwoncapévov xvfela» xal mer- 
relay iv '"Dío els rapapí&iow Jugo? rararxóvros. rj» avpari» Mos 
dei. übelevuro, xafà TloMépa loropei, 4d? ob. émíraevoy, vüs B ro 
aírus émwolas roi IIakapíjJovs, kal rijs eüpézeos & roi xpóvov, fj xal 
abri éxéivos évoícaro, uáprvpa rapáyovr« ZodboxNijv, Bs dv Bpápar 
ópavipe và eiperi Takapíe dqoiv 

Ob Jugbr clros r&v! drce, civ ó«j 

eimi», xpóvov ve barpiBàs c: 

4órips, dAolrBov perà xomiy ra&npévoi, 

mreacobs xiBovs re, repr dpylas áxos ; 
** Nihil tam apertum est quam hos versus ad eandem Nauplii 
Biiew pertinere, cujus partem ab Achille Tatio servatam supra 
protulimus. Proinde sunt itidem ex Nauplio: aut si Eusta- 
thii fidem sequimur, licet dramatum quibus nunc caremus nul- 
lum ipse viderit, ad Palamedem priores alteri etiam referendi 
sunt." BaUNCK. Versum ultimum ex Pelamede rursus affert. 
Eustathius p. 1397, 8. Recte Brunckius utrumque fragmen- 
tum aut ad Nauplium aut ad Palamedem referendum esse 
judicavit. Alteram sententiam defendit Vaterus in commen- 
tatione de Aleadis p. 27. — V. 1. rà»t Scaliger pro rósd. — 3. 
ddriüpe scripsi pro éjeüpe. 

381 

Hesychius, II«rsà sewréypappa. kal kífuw BoMás : 3. NavmMig 
srupraeí, apózoy sévre ypappais fma o». Versum integrum Kol 
mesgà serréypoupa kal kifev BoAal ex Bophocle attulit Pollux 





88 ZOQSOKAEOTZ 


IX, 97. Conf. Etymol. M. p. 666, 18. Orionem p. 127, 1. 
Eustathium p. 812, 15. 1396,60. — Àd eandem, ut videtur, 
fabulam spectat Pollux VII, 203. rerreia, ) secacía, às Zocor. 
In Etymologicis et spud Eustathium servréypayua scriptum con- 
tra usum Atticorum, qui literam « in compositis cum sévre non 
mutant ; de quo post alios dixit Cobetus Nov. Lect. p. 775. 
382 
Herodianus sep pgovtjpovs Aé£eos p. 31, 21. Zrí(a* forv« 94 elBoc 
épséov. | Z. éy NavmAiq trvpkaei 
Kdro xpéugyra: avi(' Ómes €v épkeat. 
Káre] dxcro. Bergkius. cmi" óros correxi pro erí(a rées. 
383 
Photius p. 150, 9. KarovAdSa : Z. NavmAie 
"Erevxyopgai 0 vuokrl vj. karovAdBs. 
Tj» kar(Novcar kal kareipyovcav.—ol 86 rjj raveAéOpo éaopérg rois 
"EXAgsw—]4) (0495. Scholiasta Apollonii Rh. IV, 1695. 5 exorew) 
vUÉ karovAás kaAeira.—41frapà Xodoxkei éy NavsAUo '* vuxrl karovAdbi." 
384 
Hesychius, 'Avópeos móAepos : d»Bpeios, ó mpós rovs dyBpas. X. N. 
385 
Schol Aristoph. Pacis 1126. 'EXógmov : KaXAMerparóe go: 
rórov Eüfoías rà 'EAUuriov. 'AsoXAóos 8 vaóv dqow elyas wAgaior 
Ejfoias. vvudwxóv 06 ries avró aaw, dri ó Zebs v5 "Hpq éxei ovy- 
eyévero. uéuygrai kai ZodokAis ''IIpàc sérpaus "EXvpria:s," kai iv 
NavrAie ** Nvuduxóy "EXvpptoy." Verba npós mrérpaie "EAvuriais ac 
fortasse haec sola ex Sophoclis Nauplio petita esse conjicit 
Nauckius. 
386 
Hesychius, 'Esíxora : émipouqa, á wàc d» rw pépyrauro, — 3. N. 
karamAéovrt. 


387 
Hesychius, NaókAgpoy mÀárg» : vavrucj». X. N. srupxaei. 
388 


Pollux X, 134. 'OAxía rà myBdMua X. éy NavrAig àvópaoc. wapa 
ró 'Oufjpov '* Ceorüv éióAxaiov." Recta scriptura óAueia videtur. 





AIIOZIIAZMATIA. 89 


NATZIKAA H IIATNTPIAI. 
389 
Eustathius p. 1553, 63. Mducra M, aci», érepeXjÓrnrar Dore- 
pov adupirrudis mókeov ply xowjj Aaxeauuóvux, Bare 84 ó péyas 
"AMarlpos, lierüv M Xojodjs ó rpryuós $e xal dre, dacl, vàc 
IDw»rplas iBBacxe, rà rijs Navewas wpóremov cqaípq awoóews 
woxpodpevos, loxvpás eUNoxíune». (Conf p. 381, 10.) Athe- 
naeus T. p. 20 €. jocis dxpos érdapurer, Óre rj» Navowda» 
xaÓjke. Huc fortasse referendum fr. 872. Nausicaam et IDw»- 
"pías eandem esse fabulam, cujus argumentum ex Odysseae 
libro sexto petitum fuerit, intellexit Valckenarius ad Eurip. 
Hippol. 125. p. 181. Idem recte fortasse pro dramate satyrico 
habuit, de quo dissentiunt Welckerus p. 227. aliique. Nullius 
in hac quaestione momenti est quod Eustathius p. 381. Nau- 
sicaam Tj rpeywj moujc« annumerat suam ipsius opinionem 
secutus, ubi repetit, quae in annotationibus ad Odysseam prius 
scriptis p. 1553. ex Athenaeo excerpserat de Sophocle à«o 
&vrc adaipícas. 
390 
Hesychius, ' Aappo8Bé :——3. d» Navruág dvrl roi dvappirrei. 
I 
Pollux VII, 45. "eroi herbs dx vá» 2. IDuvrpi 
Tlérhovs r« vijas Mvoyevtis v' imevüóras. 
Aooyeris cod. Bekkeri. Vulgo »eorAvweis. 
392 
Pollux X, 52. Aaumiyy v rj X. Navewág. Hesychius, Aap- 
mríy : elBos ápá£ns, 4d? fs Oxobvra. frs dmn. fj áppapá£ns sepi- 
diavoós Bardueis. 
NIOBH. 


Fabulam de Niobe ante Sophoclem Aeschylus tractaverat. 
De compositione fabulae Sophocleae conjecturas suas exposuit 
Welckerus p. 286—298. De Oeagro Niobae sive Aeschyli sive 
Bophoclis actore dictum ad. Aeschyli Fragm. 154. 





90 ZOOSOKAEOTZ 


393 
Athenaeus XIII, p. 601 &. AleyxoXor péyas Óv moujr)s kal Xo- 


QoxA s fryov els rà Óéarpa &ià rà» rpaygiu)y rovs ràv aie» (peras 
ó pév Tó» AyOéus mpós IIdrporhor, ó 0 é» r3 Nuófg ró» vé» Nus 
maíbey. Plutarchus Moral. p. 760 e. Té» roi Xojoxéovs Niufi- 
8é» BaXXopéroy kal Üvnakóvroy dvaxaAeirai ris oU0€va onBà». dvor 
o)9€ cvupaxor f) rv épaori» ''*Q dud ékoU cerea," Verba o5- 
&éva  BonÜó» dÀXor o096 cvppaxoy trimetrum afficiunt. De nu- 
mero Niobidarum schol. Eurip. ad Phoeniss. 159. (apud Cobe- 
tum p. 266.) éwrà mapÓéve»] xai ZodokAjs é» Niófig éwrá dwpow 
avràs elva, kal roos dpoevas. 
394 

Eustathius p. 1367, 21. Tis NuáBgs 5) cvudopà xarà pé» was 
é» AvBíg, kará Óé rwac éy Ornfais yevésÜas Aeéyera,—| Zoos X 
rovc uév raibas avr) v OnBais drmoAéo0ai gair avr)» 0€ eic AvDia» 
éAÓe. Lutatius ad Statii Theb. lib VI. J4obe, secundum 
Homerum, duodecim filios habust. | Sophocles autem dicit eam 
quatuordecim habuisse. Vide Hermann. Opusc. vol. III. p. 38. 


395 
Diogenes La£rt. in vita Zenonis VII, 28. 'Ereievra 8€ ovros. 
ek rijs oXoÀjs driàv mpoaémraige kai róv OdkrvAov srepuéppn£e. | sai- 
cas 86 rj» yv Tjj xeii, noi rà. ék rijs Nuégs "Epxopas, rí. p' ab- 
es; Eadem Suidas in ates. Verba neque Áeschyli nec So- 
phoclis esse videri monet Nauckius p. 38, sed Timothei, cujus 
de Niobe Macho apud Athen. VIII. p. 341 c. ó Tiuoféov Xápev 
c xoAd(ew oix éà | oix ris NuBns, xopei» 84 rropÜuàr draBog, | xa- 
Aet 0€ poipa voyws. 
396 
Schol. Oedip. Colon. 684. Kd» rj NióBg ó X. róv xpókor áynr- 
&pus Tjj Ajunrpt dvari&eras. 
397 
Harpocratio, Aepugarís (codd. hio et infra Sepjuorjs): Aíbv- 
pos uév dxolióoci róy akóXka. ovre AéyegÜas rà Xodoret é» Nuiff 
fv ('rüs dmopovpéyis Aéfeas, 'Apicrapyos 86 rà XodáxXeor. éfsryoo- 
pevos róv Ódu» dzréboxe.  juprore 86 uáAXor áp «bj darw và Bépuara 


AIIOZIIAZMATIA. 91 


o0 Bepugorjs. Hesychius, Aepugoris" à axéAM£ j) ó ois ó rà 
AMpuara deÓuv. 'Apicrapyor ódw. — Conf. fragm. 562 a. et Bek- 
keri Anecd. p. 240, 14. 

398 

Athenaeus IV. p. 176 £. Toos /Mipovs aihois, bw urporeóa: 2. 

d» NB re xd» Tepmavirais, oU. dXous ride «loas deotopey ij rois 
Spvylovs. 

399 


Scholiasta Homeri Iliad. E, 533. et Odyss. 6, 186. "H—dvri 
ro) jv—32. éy vj NB 
"H. yàp dO yà vávle vo) mpojeprépov. 
Non mirandum j, quod tregici ceterique scriptores Attici 
veteres constanter dixerunt, ex uno afferri loco Niobae, quum 
jam illorum grammaticorum aetate j» pro 5j codicibus non raro 
illatum fuisse videatur. 


400 
Plutarchus Moral. p. 691 d. Airois mapaNoyidópata, eppàv e- 

os «lai rà Óepuaivor írokapBárovres" kal raüf épüvres &ri rabrà 
dpárior dy yanán Óepaive, (y 8 jM Vróyay Myopev, Garep jj rpa- 
quel spodós dcl rà rijs Nuifns réxva ribwéiras 

Xerroorafirav yhardiov ipemios. 

Édrovea kal Vrixovea, kal més móvor. 

die vucrbs dMdroovca vàv xaff jpépay. 
Postrema xal móvp—jpépar addita ex eodem p. 496 e. ubi ewap- 
gávev scriptum pro yiesMev, Ad Sophocleam fabulam haec 
rettulit Valckenar. ad Phalaridem p. X. 


NIIITPÀ H OATZXETZ AKANOGOIIAHS. 

Argumentum huic fabulae praebuit; Ulixes ab Telegono filio 
inscio vulneratus dxávóy rpvyóros ÓaXaccías et occisus : de quo 
videndae narrationes gcriptorum ab Welckero p. 240 seqq. me- 
moratae, Procli in Chrestomathia, scholiastae Homeri Odys- 
seae p. 6. ed. meae, Eustathii p. 1676, 44. — Oppiani Hal. II, 
497. Plinii H. N. IX, 48, 72. Hygini Fab. OXXVII. Idem 
srgumentum in Nipíris tragoedia tractavit Pacuvius. Grae- 





92 ZOOSOKAEOTZ 


ciae Latinaeque tragoediae structuram ex fragmentis quatenus 
fieri potuit exponere conati sunt Welckerus p. 241 seqq. et 
Ribbeckius p. 286. 287.  Sophoclea fabula ab grammaticis 
alis Némrpa aliis'OSvoce)bs dxavyÜomA7t appellatur. Sophocles 
haud dubie uno usus erat nomine Nírrpa, quemadmodum ejus 
exemplo fecit Pacuvius, nomine inde repetito quod Homerica 
Euryclea Ulixi pedes abluens in prima parte fabulae intro- 
ducebatur, ut Welckerus conjicit. Ceterum ad hanc fabulam 
spectat Aristoteles de Poet. c. 14. ab Nauckio memoratus, &or 
(€ mpüfas uév, d'yvoovyras 9€ mpá£ai ró Bewóv, eU Dorepor drvayye- 
pica. vi» day, olov ó ZodokAéovs Ollirovs. ToUro uév oU» €£« rov 
üpáparos* év 9 abri rjj rpayoOía, olos ó ' AAxpalov ó 'AarvOdparros, 
)) ó TnAéyoros ó éy rQ rpavparía 'OBvacei. 


401 
Stephanus in Ao9óvyg—Aéyerai kal AoBày, fs r)v -yevuaj» Xodo- 

xXjs "OBva ei dxayÜorAiye 

Ni» 9 otre p, éx Aodóvos oÜre IIvÜwày 

yv .. Tis à» meicesey. 
(V. 1. éx Meinekius. eis codex. — 2. yv codex Coislinianus ce- 
teris adustis. yvdAo» Nauckius. Montefalcon. yvyj. Vulgo vas.) 
xai Óoruc)y 

AoOàxt valoy Zeis ópécrios Bporáv. 
Tis uévro. Aodyrs, AeDoraios xai rà ÜjAv AeOavis. ZodokAgs'O- 
9vccei axayÜonA rry 

Tàs Oeomigdovs lepías AoDoviBas. 
lepias correxi pro lepéas. Ioannes Alexandr. rowwàv rapayyeAn. 
p.12,2. Ao8àm Zodjox js 'ODvacet dxayÜonAmyt 

Kai rà» éy Aoàs sabor Oaluoy. ebAoyoupevor. 
saücov) rác« Nauckius. Saluoy' eüAoyoipevor Blochius. — Co- 
dex Saipov avAoyovpevoy. 

402 | 
Scholiasta MS. Homeri Iliad. A, 135. apud Koen. ad Gregor. 

Cor. p. 49. et in Crameri Anecd. Paris. vol. 3. p. 5, 3. 274, 30. 
Kal Zo$oxA 7s év 'Obvoaci dxayÜonAiy 





AIIOZIIAZMATIA. 9$ 


El pé is ol» dew. «l M p), Mye. 
Conf. Euststhium p. 66, 31. 
403 
Schol. Dionysii Thracis in Bekkeri Anecd. II. p. 872, 19. et 
in Crameri Anecd. Paris. vol. 4. p. 330, 5. Zo$oXMjs év 'OBvo- 
c dxavóonMy. rà molamis dwri rob motos xpneápevos dxvpoioydi 
(male ap. Bekkerum dxpiSoAoyei) 
THlolaniy rà Sapoy dgdi daiipois fyov 
dpos ; 
Falli videtur grammaticus qui rrolaràv pro oio» accepit. Non 
quale sit donum quaeritur, sed a quo venerit. 


404 
Hesychius, 'AnpóBpurov fpyavov: riv ropévy, jj vj» dójpa» óva- 
muvoimi. X.'OBvecé dxaforAyy. — Versum integrum, sed omisso 
nomine fabulae, servarunt scholiasta Homeri Odyss. A, 128. et. 
Eustathius p. 1675, 52. 


"Oposs dénpápuror dpyavor pav. 


405 
Hesychius, 'EAudeosa. vs: X.'OBvece dxaÉomA]y. fro. 
Aaideoca dvrl roi axoih, dypla. i) dmrà roi Aí(eróas, márra Myopévi 
xai kareaÓ(ovca. fj dà roo éAaíov Jurapá. Photius p. 298, 1. Ny- 
Bos Ouuáeoga : mi KÜxhemos. Xue. dwà"Y]Ags ríe OMumpüs. 
Hesychius, NnBis dAaiieama : dm pépovs. juás móAus rijs (Aaupàs 
* Ys. 
406 
Photius p. 400, 5. et Suidas, IIapoveia :—xai él ro) sapeiva 
ráccerai, às iv rois Nirrpos ZoorMovs 
Th» mrapovaíay. 
r&y éyyls vrv. 
407 408 
Ad hanc fabulam Brunckius duo fragmenta rettulit, alterum 
apud Plutarch. Moral. p. 745 f. Zo$orAéovs 'Olveceós qo: 2a- 
plivas elaaducíoBas tbépxov xépas alpoüvros rois" Aibov wópows. Quae 
Lobeckius ad Sophocl. Ajac. p. 352. metro sccomseodssw 





94 ZOO$OKAEOTZ 


Xepjras elaaduré 
dhópkov xópas, Üpoovrre rovs " Auov vópovs. 
Alterum locum servavit scriptor vitae Sophoclis, Kal rj» 'OSvc- 
c«uay éy so)Aois Ópdpagiw droypdderai, sapervsoXoyei 0€ xag "Op- 
pov xal rà Óvopa 'Oóvaaces 
'OpOes 9 'Obvocevs cip! émrérvpos kaxois" 
rroÀÀol yàp àXvcayro Üvacefieis épol. 
Ad Phaeaces utrumque fragmentum rettulit Welckerus. 


Photius p. 240, 10. Mapree (sine accentu): 23.'OSwecei Tv 
dropádccorra xai xafaipovra. Scribendum videtur Meyéa : X.'O- 
$vecei pawopuévo róv —. — Voc. payevs annotavit Pollux 6, 64. 
4,22. Barkerus Máyov—Tróv payéa, rv —, qua significatione pá- 
yos &b nemine dictum est. 


EOANHQOPOI (1) 
410 
Scholiasta Aeschyli S. c. Th. 310. Efpgra: 0€ xai é» Xoavgjó- 
pows ZodokAéovs és oi Ócol drró ris "IAov épovaw eri rà» dpev rà 
éavràv £óava, «lüóres ór. dMoaxera:. 
De hac fabula dubitat Welckerus p. 66. 


OATZZETZ MAINOMENOSZ. 

* Argumentum, Ulixes furorem simulans, ne ad Trojam 
navigare cogeretur, et à Palamede fraudis convictus. IIpoo- 
mowvpevoy yàp abróv. uaíveaDa: IlaAauz8ns Aey£ev, inquit. scholi- 
astes noster ad Philoct. 1025." BRuNckK. Fabula sumta ex 
carminibus Cypriis de quibus Proclus in Chrestomathia p. 454. 
€reivra. ToUs iyyeuóvac dÜpoi(ovau émreXÓÜóvres v)» 'EXAdBa. xal paíre- 
cÜa. mpocmowsáuevoy Tüy "OBvaaéa émi rà pi) Ótew. orpareveo Gas 
éjópaca» IlaAap58ovs bmofeuévov rü» vió» TyAénayo» émi xóXacww 
éfaprácavres. | Comparandae cum his Hygini (Fab. XCV.) alio- 
rumque narrationes memoratae ab Welkero p. 1or. 

11 

Scholiasta Pindari Isthm. v, 86. Xovrouo € ov nóvo» Aáre- 

ves, dÀÀà kal 'Apyeioy. X. 'Obvocei pawopéve 





AIIOXIIAZMATIA. 95 
7 Tlórr olofa, márr Que£a rdvreraéva* 
hüÉos yàp "ApyQui avvriurtw Bpaxis. 
412 
Hesychius, "Epsepis : dpmeios. | ZooXMjs 'OBvcaei paiouéw. 
000403 
Hesychius, 'HuaMyas : xpóyas, davis. 2.'O. p. Photius 
p. 68, 3. "Hudkanre: fepvrrev, iybdiev. 
414 
Hesychius, Opexroiz: »ópo : dvrl ro) rpoyaios. — (Corrige rpo- 
Xalos.) Z.'O0. p. fvwx 8 xpexrois, Quae haud dubie vera est 
scriptura. 
4158 
Hesychius, Ope : duAMoAoyci», évBoviá, óÉcvoid(av.  Ei- 
peribus Auxupsioo xal odori "OBvaaei pawopéve. 


OIKAHZ. 

De argumento hujus fabulae nihil constat. OlcMjs haud dubie 
Amphiarai pater intelligendus. — Amphiaraus ipse satyricae 
fabulae argumentum praebuit, Sophocli. 

415b 
Aristophanes Equitibus 498. 
*AXX' Tt xaípor, kal spáfeas 
xarà voly riy dpby. 
ubi schol rajra M mapà rà XojoxMows (£ Ol&ovs. Nam sic 
scripturam Aldinam 'IoAáov correxi — Codex Ven. logMow;. 
Quod nihil aliud esse potest quam OlxAéovs, frequenti hujus 
nominis corruptela, ut apud Eurip. Suppl 925. Diodor. IV, 
67. schol. Hom. Od. A, 326. p. 508, 1. ed. meae. 
4156 

Pollux X, 39. Kal rig M sop EimÓuM dovww lá[ovr 6» rois 

Kóhaf: xai wapà XojoxXwi é» rà OlXwi (sio Brunckius: libri 


Idem corrupte VII, 191. Xojoxs 8 fjv  xQusopodpis va? 





96 ZOOOKAEOTZ 


OINEYZ. | 

Hanc fabulam in duobus Hesychii locis ab Musuro deprava- 
tis agnoscere videmur. Oeneum etiam Euripides scripsit, cu- 
jus argumentum breviter exposuit scholiasta Aristoph. Ach. 
417. Fabula Sophoclea utrum similis an dissimilis Euripidese 
fuerit nescimus, quum variis modis construi potuerit : v. Welc- 
ker. p. 285. 

416 

Hesychius, "AAvrov: dxardAvrov, dxarámavorov. Xodoxgs Oirc. 

Ita corrigenda codicis scriptura iret. 


417 
Hesychius, Xepoevev :. XojoxAs Olvei (codex low) * Keipevos uév 
BoveráBas abAàs * *." éri xépoov, fj aró xeipév €yei, 1?) oUros épfa- 
reve. Post Sovoráfas abAàs indicavi lacunam : nam exciderunt 
aliquot poetae verba, in quibus xepceve fuit. 


OINOMAOS H IIIIIOAAMEIA. 

Immobáuea haec tragoedia ab solo nominatur Stobaeo (v. 
Fragm. 419.), nomine ducto ab secundaria fabulae persona. 
Sophocles non dubitandum quin Oí»ópaor inscripserit, ut fe- 
cerunt Euripides et Attius, sive is Sophoclis sive Euripidis 
Oenomaum expressit. Fabulam de Oenomao enarrarunt schol. 
Homeri Il. B, 104. Hyginus Fab. LXXXIV. aliique ab Welc- 
kero indicati p. 353. Ad fabulam Sophocleam quum Aristo- 
phanes in Avibus alludat (v. Fragm. 423.), sequitur ante olymp. 
91, 2. Scriptam fuisse, quo anno Aves edidit Aristophanes. 
De Aeschine Oenomai Sophoclei actore v. ad Fragm. 425. 


418 
Apollonius de pronomine p. 330. ubi de pronomine t agit, 
dÉvomurórepos 6 Xojorjs uáprws xpmmápevor i» Olvopá "et pev 
eget Üaccova eiboc eirexo« maia," — Scholiasta Homeri Iliad. X, 
410. Z.Oivouáe *7 uév écei Üdoco. 7) 0€ éciréfov saiBa." Corw 
oby Oij8oyyov. Sophoclis igitur verba fuerunt 


ATIOSIIAZMATIA. 9 
"H ply c t Gdooos , $j 8 aci rízos maia. 
Loquitur de duabus matribus, quarum sui utraque filii celeri- 
tatem preedicabet Quod quo consilio fecerint ex fabula no- 
Aissima de Oenomao apertum est. 
419 
Stobaeus XXVII, 6. z.'. 
"Opsov & sporreBévros, órieherripa 
Wood xaréory: Burgà yàp diMacerai, 
dvor ve pépjno nds Üeois ápapráves. 
V. a. omporredórros] mwporeérros libri optimi, —— 3. de scripsi 
pro xs. Im codice Scor. plene xal els. 
420 ! 
Athenaeus IX. p. 410 €. Xeipópakrpor M. kaMéiras $ ve. xeipas. 
derepérrowro üpoMp.— Xodorje Olvoniap 
evburvl xepóparrpor dxexappévos. 
Ad hunc v. spectat, Hesychii glossa, Zxv&wrrl xepóparrpoy : ol 
«ias ráv MauBaropévov dy sroMépow dyÓpámov (sic Lennepius cor- 
rexit pro AauBaropéwe» moXAois bw) ràe k«jaàs ixMpovres jrar 
(SkMporres rois Mppacw Lennepius) dri xepopdxrpew éypárro. 
Scholiasta Pindari Isthm. IV, 92. rv 'Avraióv $qa: ràv (vov r&v 
srrropéva rois epariors ipéi« riv rob Horebóvor vaó' rero ydp 
laropoiri rb» Opqxa. Auopíjlqy srowis—ol M Olvépaov, às Zojonjs. 
421 
Athenaeus XIIL p. 564 b. ZojoxMjs M mov mepl rov. káXXovs. 
o0 Iléhorros MaXeyopéryy mocjcas vi» ImroBdpeuiy do 
Todd! (y Dye Moyya Ónparmpla» 
poros, davpariy vw óppároy dye 
dkBdNreras piv abris, (fomrá W dpi, 
Too perpár ájóailr, Bere vücrovos. 
mrapà oráfy lóvros dpBobras xav. 
V. xr. Aiyya. Erfurdtius, recte, ut videtur: v. Lobeck. Paralip. 
P.lro. — 3.é4|neru] P erus codex. éfdrera, Ruhn- 
kenius collato Phrynicho (in Bekk. Anecd. p. 4o, 20.) 664A- 
recÓa: dperi olov kaleatai ímró (poros. ubi éxÓdNmecóa: Bekkerus 
edidit: quod probabilius. — Sic éxfeppaíeadas (pur. yen Qasii- 


zr 1 





98 ZOPOKAEOTZ 
tur quam érÓeppaísesSas quod legitur Trach. 368. évre&pparras 


xóÓe, nisi hic quoque éxreKépya»ra scribendum. y dy 
Brunckius pro X ye. 4. perpér Valckenarius pro sérpe». 
422 


Pollux X, 55. T9» qeierpa»y—eipyke X. à» Olvopáe 
A qrfkrpas o" ópà 
£ax8;» xafaípovU trrrov abxpnpás vpiyós. 
423 
Aristophanes Avibus 1337. 
'evolpay alerós Uvyeréras, 
és Ó» sroraÜeíny brdp drpvyérov yAavküs ém olüua Aipsag. 
Haec e Sophoclis Oenomao esse scholiasta annotavit, é» ros 
KoXuerpárov ravra é£ Olpouóov ro9 ZedokMovs. 
424. 
Diogenes Laert. in vita Arcesilai IV, 35. Hpóe 9 riv Sare- 
. 9rudy xal dxXóAoyor elmóvra r« d'yvoci» € 
ArjÜovai ydp rot kdptyuy OiéfoDos 
03A «ay Ópyi, tA)» rar róxos mapp. 
for: M ravra dx rov Olyouáov Zooxéovs. Eadem (ex Diogene) 
Suidas in Au£oSo: et in Ajfove«.  Omisso poetae nomine attulit 
Plutarchus Moral. p. 718 a. qui Sophoclis scripturam servavit 
sAsBovct, V. 2. róxos sapi] sapi róxos Plut. 


| 425 
Hesychius, '"Apovpaies Olvóuaos. | AnponÉévys (p. 307.) Aloxirny 
oUres €, éme xarà ri)» xópay wepaocréw Vrexpirero Zojorove vóy 
Olvóuaos. Conf. gramm. in Bekk. Anecd. p. 184, 3. 211, 32. et 
Vitam Aeschinis p. 2, 1. 5, 7. ed. Oxon. 


IIAAAMHAHZ. 

De Palamede copiosae sunt narrationes scholisstae Euripidis 
Or. 422., Philostrati Heroic. p. 708., Tzetzae ad Lycophronem 
384, Hygini Fab. CV. Idem argumentum Aeschylus et 
Euripides tractarunt. De Bophocleo Palamede dixit Welcke- 
rus p. I29.-1535. 

De loco ab Eustatbio ex hac fabula allato vide ad fragm. 380. 





AIIOZIIAZMATIA. 99 


426 
Ammonius p. 76. "lo6« xal ybov axbépei.—ráocovri M per 
d érl voi yo rà lÓk.. Zoos d» Iohauáy 
Rédnpes (os poowor i£opnapém). 
Verbe 3. é» II. suppleta ex codice Musei Britannici. 


427 
Hesychius, "Axecrpo : dépuarov. 3. IaMapídg. 


a8 
Hesychius, Aporá : Spenrá. € Hioufjp. Blomfeldus,'Adgo- 
swa: dMpemra. Apud Buidam s. v. 3pwraxí(e legitur Apemá (nam 
sic ex aliquot, codd. et Zonara p. 572. corrigendum pro 3pe- 
srá) et explicatur per 3perrá. 


IIANAQPA H ZeYfPOKOITIOI (ZATYPOI). 

Ex mythographorum de Pandora narrstionibus non per- 
spicitur quomodo fabulam composuerit Sophocles, de qua in- 
certa est conjectura Welkeri in Append. ad Trilog. p. 314. 
Drama fuisse satyricum fragmenta docent monuitque Boeck- 
bius in libro de Tragicis p. 129. 

429 

Athenaeus XI. p. 476 c. ubi de voce «épas poculum signifi- 

cante, Kal ojos Ha»bopg 
Kal sAijpes dxrióvrs xpiaeov sípas 
vphe yiporra paMazijs in' Gris. 


o 
Pollux X, 44, "Apis, i» 2. homm d»owpífpar xoi. — Lexi- 
con MS. Paris. apud Brunckium, (i. e. Tretres in Walzii Rhet. 
vol. VII. p. 735. sive ap. Cramer. Anecd. Oxon. vol. 4. p. 6o.) 
"Als, cyauriov, d évovpoUsi X. M dv Ilaydápg dvoipnÜpor xaÀei, 
AlexóAos M obpáwy. "Erovprópo» apud grammat. in Crameri 
Anecd. Paris. vol. 4. p. 12, 13. 
431 
Hesychius, Keyjhepas : sédas 8ébrpas, evrippapgas vois módas. 
— xilvpa và cwaprioy X. Ha»bopg fj Xjvporómos. Bic haec 
nunc ex Musuri interpolstione leguntur. Codex wee ..- 
LEJ 





100 ZO^SOKAEOTZ 


módSas. OD«ua. cvreppápevos rovs móDas—kal xmAevpa TÓ ow 

etc. Quae sic sunt emendanda, Keyjheupas mó0as : Oeuai 

evveppaupuévos roUs TróDas.—ai xjAeupa rÓ ómrus eic. ut. Pollux 

VII, 83. annotavit, ómjru, À xal xysgÀevpara ékdAov» oi srourrai. 

Lemma glossae Hesychii xexyAevuas sólas haud dubie ipsum 

quoque ex tragoedia petitum est, sive Aeschyli sive Sophoclis. 
z 

Scholiasta Hippocratis pal Foesium in Oeconomia v. 'Op- 
yacnós (s. ap. Littré vol. 5. p. 480. ex cod. Paris. E.) : 'Opyac- 
pós : paXaypós. uépyrras rijs Aé£eos xal ZoooxA;s év IIayBópg Myer 

Kal mpóro» dpyov m2Àóv ópyd(ew xepoir. 

dpxov codex Par.: dpyov apud Foesium, unde dpxàv Huschkius 
in dissertatione de Archilocho p. CCVI. comparatis Horatii ver- 
bis Odar. I, 16, 13. Fertur Prometheus addere principi limo—. 
Phrynichus in Bekk. Anecd. 53, 31. 'Opyá(ew syAóv : rà &afipé- 
xe«w. oUro yàp rà Uiypalvew ol dpxaiox Aéyovai.— Pollux VII, 165. 
Aéyera: 86 xal mgÀóv ópyá(ew. ^ Fortasse ex eadem fabula est 
fragmentum apud Etymolog. M. p. 629, 34. ópyáca: rà myÀo- 
mocjcat éco. kat vypQ £npàv pi£ai. | Zocporis * OcAoqu. srÀÀv ópryá- 
cai." ubi Etymol. Gud. p. 432, 53. vitiose ópyácacóa:. 

In alio ad Hippocratem scholio verbum 8Aíee«v ex Sopho- 
clis Pandora affertur : quem locum infra exhibebimus fragm. 
856. De verbo ópyá(ew videnda quae Cobetus dixit Mnemos. 
vol. IX. p. 39. 

IIEAIAZ (9). 
433 

Erotianus p. 304. Ilaiduóv sráfos: rmoaiBeíav wüv rj» mauBorpo- 
Qiav: ó0ev kai Z. éy Ie dgoi  Aevxórv abri 00  érailevaer ydAa." 
De loco Hippocratis ad quem Erotiani glossa spectat (voL 1. 
p. 244. ed. Ermerins.) et de usu verbi maidevew pro éxrpéiew 
dixit Cobetus Mnemos. vol. IX. p. 84. Nomen fabulae Sopho- 
cleae ex IIgÀei corruptum esse conjecit Hermannus in Praefat. 
ad Eurip. Ale. p. xvii. Contra Welckerus p. 340. eandem dici 
fabulam conjicit quae ab aliis 'Pi(oróuo appelletur, in qua 
Peliae praecipuas partes fuisse probabile est, ut illic dicetur. 


AIIOZITAZMATIA. o1 


Avriy] Aovxàv codex Paris. 2614. o ew» Welckerus p. 343. 
Aui yàp Cobetus, — àY Welckerus pro P. 


IIHAEYZ. 

Argumentum videtur fuisse Peleus ab Archandro et, Archi- 
telg Acasti filiis pulsus. Scholiasta cod. Vat. 909. Euripidis 
Tro. 1118. à pi» Elpeibos imb! Axáarov dri» ixBefAjrÓas vi» IIg- 
Mar. dol M of dam ib ráv Bío abro? silber 'Apyáripov xal Apyi- 
ovs xarà riv xaipày By ipehNov " EXpes 4E" Diov. éranévai, £ehg- 
MaÓa. Horatius Epist. IT, 3, 95. e£ tragicus plerumque dolet 
sermone pedestri | Telephus et. Peleus, quum. pauper et exul 
ederque | proivit ampullas et sesquipedalia verba. Aristot. 
Poet. c. 18. p. 1456, . rpayellas M «iy «ici rérrapa* rocuíra yàp 
sal rà píg éAéÓn.. piv mrerMeypér —) M moPqruc 4 8i ibl, 
olov ai re $6iribes kal ó IgAeós. NAUCEK. "Tragoediam eandem 
fuisse quae ab aliis &fiéries appelletur demonstrare studuit 
Welckerus, qui de utriusque fragmentis dixit p. 205.-210. 
Eadem Matthiae opinio fueret in annot. ad Pelei Euripidis 
fragmenta. ] 


: 434 
Clemens Alex. Strom. VI. p. 748. schol. Aristoph. Nubium 
v. 1419. 
Mi EiyMa rà» Alóxeiop olkovpós uór 
eporrayeyó kdvomaibeio mÜuy, 
mdlur yàp alóss mai 6 ynpáckev drip. 
Versum 2. (quem imitatur Plutarchus Vit. Niciae c. 2.) attulit 
Trypho in Walzii Rhet. vol. 8. p. 741. (conf Cocondrium ib. 
P. 784.) et utitur eo Aristophanes Equit. 1098. 

Kol ud» dpavràr érirpére cv rovrorl 

qepovrayuryii» sdvamauBeiee» dup, 
Ex quo sequitur Peleum ab Sophocle ante olymp. 89, r. scri- 
ptum esse, quo anno Equites edidit, Aristophanes. 

435 
Aristophanes Avibus v. 85a. 
"Opoppo&é, avrÉiie, 





102 ZOSORAEOTX 


mvpzapawegas €xo, 
mpocóóu peydÀa 
ceuvà mpogiévai coii. 
iro 0 IIvufiàs Boà 6e. 
ubi scholiasta, 'Ouoppoé : XodokXéovs év IyAcos, dvri vov và airó 
$poré. et ad v. 5. xa) rovro &€ éx IigAéox. 
436 
Stobaeus CXXI, 9. 2. I. 
TO ui) yàp elvai xpeiraoy )) v (5 xaxés. 


437 
Harpocratio, XnpaXopety A xopis Xovrpà» dAeleofa —3. T1. 
Kal £npaXowbé» eiparos &à srrvx&v. 
438 
Stephanus Aéro», rós OGeocaMas.—ó mroAirgs Aertevs—ró O- 
Avx)y—Acriás, os 'Duás roU 'Duevs. ZodoxkAs év IIgAei 
BacieUs xópas rrs Aeriábos. 
439 
Stephanus, Kvoiris (xópa O«ccaMas addit Meinekius): 8c é 
Kuxvos égagiAevge. ZodokAns é» IigÀei xai é» Ilo«uéci '* Bo)» Kv- 
KT." 
440 
Antiatticista p. 106, 13 Amrosyoyeiv: X. IIgÀet, 
441 
Antiatticista p. 107, 30. Mi) vépueov: dvri rov uj) voplogs. X. I1. 
xai * pj) Yyeoco»." Locum alterum ex Peleo servavit scholiasta 
Aristoph. Thesmoph. v. 870. 
M) yeiaov, & Zei. uj u &Apsc dvev Bopóc. 
442 
Aristoph. Nub. 1154. Boácopat vüpa rà» bwéprowo» Boá». là 
Aer , óSoXoorárai. ubi schol. rapà rà éx IIgAéos EbperiBov: éubépe: 
yàp *«là, riAaw ff rie é» Dopo." Codex Venetus Zod or éovs, 
minus probabiliter. 


ATIOSIIAZMATIA. 10$ 


[HATNTPIAL Vide NATZIKAA.] 
IIOIMENEZ. 


443 

"Teetzes ad Lycophronem 529. "Leropií à ZejorNje d» TIuéoo 
Urà rob "Exropos dvaipeÜiees riy IHperecülaos.  Quibuscum com- 
paranda Procli notatio Chrestom. p. 456. fera deoBalvovrae. 
aire)s els "Duo» efpyovsus oi Tpàes, wal Óvirxm IlperesDaos id) 
"Exropor. Ürera 'AydOuls abroix vpérerat drum Kóx»or viv Ioce- 
Bares. Quibus indiciis usus Welckerus conjecturas de singulis 
fabulae partibus proposuit p. 113—117. Drama ex eo genere 
fuisse, quod satyrorum locum in tetralogia tenebet, qualem 
Alcestin Euripidis fuisse hodie scimus, conjecit Hermannus in 
Schneidewini Philologo vol. IL p. 135. 


. 444 d 

Sextus Empiricus adversus Gremmasticos p. 286. Oóre 3àp éx 

régis rode pepaóijkamis Bri ol. apà rà odori mores, là Bao 

Aéyorres, là Bacd«? Myovri Gpvyrri* dà sap! Div deoócavres. 

Hesychius, BaXMj»: Basdwie $pvywri. — Utitur hoc vocabulo 

Aeschylus Pers. 657. BaXMjy dpxaios, fau (M izeó, ubi male 
codex. Bay simplici à. 


445 
Harpocratio in Ná»nos, "Orv yàp &aA$ xalpovcw ol. alyes zal 

3ojoOis Houéco 

"Eoferis yàp mpl» ru? alurós dpày, 

Gv ywaípg pocdíper rtorwála, 

loy arpariy reiyorra sapaMay depay. 
* Leguntur hi versus etiam apud Athenaeum XIII p. 587 a. 
Ad primum pertinet Hesychii gloesa: AjWpíp: ri» rijs xdmpov 
émpidvotpvor vv spoBéror. In 3.lego una voce opaMo», Gio 
in Theseo mapaxrí» cree» BRUNCE. — V.1. aUMáv scripsi 
€um Bekkero pro ckré. Vide hoc voc. Meinek. ad Steph. 
Byz. s. v. AM p. 146. 2. xwaípe] In xDua vel xÓlau. cor- 
ruptum in codicibus Harpocrationis. x:aípae Nauckius — »«o- 
ewála Casaubonus. »éor uide Athenaei codex, weude wxmA: 


! 





104 ZOSOKAEOTZ 


Harpocrat. 3. rapaAíay» pro sap áAa» Harpocrationi resti- 
tutum ex codicibus. ^ depar] mérpa» Harpocratio. 
446 
Athenseus VII. p. 319 b. Té» sgAapiOer urguoveves kai Xoqo- 

kÀns év IIoydow 

"E»€ jj rrápowes wyXapis xeipáderas, 

srápavAos 'EXAgororris, épaía Oépovs 

ré Borwopiry r$de yàp &ani(eras. 
V. a. smápavAes] Legebatur sápowos.  Correxit Bergkius ex 
Hesychio, HdpavAos* mápavAos 'EAAgasóvrov ópa Ó(povs" 3$ xarà rà 
Óipos dxuá(ovra. — 3. réÓ«) rj0« Nauckius. —Hesychius, Gaué- 
(erai : ópaÀei. 


447 
Plutarchus Vit. Ágidis c. 1. p. 795 b. Oi Zojoréovc Borgpes 
és rüy moule» Aéyovciy 
Toórois yàp Óvres Oeowróra, BovAeioper, — 
kal ré»0 dváyky xal cwrróvrev kit. 


448 
Suidas, 'Aud)peper: rà» dudypepoe wvperór. 3. II. 
Kpuple $épar yridours d£ dpdspépov. 
9 a. 

Scholion Soph. Aj. 581. ex cod. Florentino G. ab me editum 
Schol. vol. IL. p. 9o. Oix &crw larpo) vodo émeBais xproOa: ro 
rpavparos fj9n rouzjs Oeopévov. xai éy IIouiécr, 

Aóyg *yàp o0 £Axos olBá se rvxeiw. 
olBá vo] Codex o! z. Correxi oll so, quod certum est.  Mi- 
nus certa proximi vocabuli emendatio est. Sensus postulat 
p?ca», quod Meinekius proposuit, vel simile quid. Apud Suidam, 
qui hoc scholion excerpsit a. v. Opnvév, legitur olBá srov xaróe. 
449 b. | 

Schol. Aristoph. Equit. 1147. Kzuós—sAéyua v éx ooa» 
yeópevov pow» 1009, d ràs ropidüpas AauBárovow——d4y» areis 4 
rovro. dori kai rà Bap, óc dgow 'Hpobusàc maparéK(pevos rà Xe- 
QoxAéovs éx IIouiévay 





AIIOZIIAZMATIA. 1705 


. XKspioies sxreis sopiipae $delpe yévee. 
Sic codices: editio Aklina:rà éx IIgMéws Zojoxdow.  Compe- 
renda Hesychii gl Esaéc. 

450 

Photius p. 307, 17. e& Buidas, Xa»o : xomwice. 2. leviécur 

"Exrwp rois  Axatois BovMpavos páyeróal dxyrus 
"HB £arijcas xal wpoyvurésas xépa. 

Hesychius, Xayjrai : omásat. 


1 
Herodianus spl porípovs xà Porn Deseos oje- 

Os Howiios 

Texéor xal Bj rois Iocielovs 

fprysols dmoreirapén. 
V.x.codex rvyó», i.e. reyà». — 2. Áut caesuram neglexit poeta 
sut, quod probabilius, verbum (fortasse $A&ey) omisit gram- 
maticus, nisi dsocewagér] Opryxois Scribendum eum Lehrsio. 


452 
Hesychius, "AvcAecas : djavícas. — IIowéew (codex rove). 


453 
Antiatticista p. 84, 10. Bápie : rav! olelas xol olov. 3. d» IJov- 
téc« BapiBar Méye. rbv vai» vv ví. Bápeus émBeSnróra, De 
hoc vocabulo dixit Lobeckius ad Phrynichum p. 609. 


Hesychius, Bepéeurra Boro pipes cy. 3.0. 


455 
Stephanus, T'pauós : 6 "EXAq»——Tpaixes M srapà 'AJupán al rà» 
"EMMpow usrépes, xal wapà Zojocwi v Hopécw. Conf. fragm. 
933. et v. L. Dindorfium in Thesauro &. v. Tpaif. 
6 
"avra: vide fragm. 54. 55 
457 
Boi» Kurirw : vide fragm. 439. 
. 458 
IIO36 : vide fragm. 122. 
459 
Etymol. M. p. 652, 12. Hapacáyya :—tapà. Saspoiess. iv^ bs 
35 


106 X OWPOKAEOTS 


Al YT ai^ pole TY o) LtyuL rud. l^ 4232: 31 ezi TCU dyycÀox €Q- 
rz.  ÁAndromacham Sophoclis nemo praeter Etymologicurm 
memorat, cujus auctoritatem valde dubiam reddit loeus gram- 
matici in Appendice ad Photium p. 674, 25. ceyyásbak (óores- 
da. Nauckius) & oi axoereAAóperos xalotrrai.— XocosAgc 8 ép roi 
[Ioyiéct xai Euperiógs €» Zxvpuaus srapacdyyas abrovs xuÀovew. | So- 
phoclis verba fortasse servavit Hesychius, HapacayyAóye : oi 
IIépoa: rovs GuryyeMXovras oUre Aéyovoi.. ubi IIapacdyyg Aóye acri- 
bendum.  Monuit Nauckius. 
460 
Hesychius, 4oouxíxs ypipuacu: 3. llowéeu. émei Doxet Kadpos 
«vrà éx Qomixns kexopaxévas. 
461a 
Etymol. M. p. 405, 32. Tó qyó év IIoqiéo: 3ojokAMovs éwijBeypa. 
Memorant etiam Herodianus sepi uowjpovs Aéfees p. 46, 18. et 
grammaticus in Crameri Ánecd. Oxon. vol. 1. p. 118,14. 343,24. 
461 b 
Schol Eurip. Ándrom. 276. (apud Cobetum p. 286.) ó Maias 
Tre xal Aibs róxos] ó "Eppis. pépmyras 8 rs loropéas éxeirys 4vo 
sepi rou urÀov TjA8or kpiÓnoaópera, " Hpa re. kal 'AÓn»a xal "AdbpoBtrg 
zapà rQ Ildpih. rouavrá égTi kai rà wapà ZejoxÀet é» Ilouaécir 
* "Uns Ogrore ugAorpóe ayevras Trj) «& T)» Tüs lOns rpioÀüpsrwow 
dppa." €yux 86 Dupyevo0aí aoi rip xpiow r&v Üe&v, xaBásep ypá- 
$« 'Avrudei8ns. pia ydp écori rà» émyepier yovaia rà els fi)» rüjs 
eüuopdrias kpigw xaragrárra. Verba poetae lacera sunt e$ cor- 
rupta. Spectat ad hunc locum Hesychius, Tp«oAupsrto» dopa in- 
terpretatus rÓ éx rpuo» 'OXvpmidDor e(cvypéror. 


IIOATIAO?2 H MANTEIZ. 


Argumentum dramatis fuisse Glaucum, Minois et Pasiphaae 
filium, a Polyido, Coerani filio, obscurum ea de re oraculum 
recte interpretato, in vitam revocatum ex mythographorum 
narrationibus (Apollodori III, 5,1. Hygini Fab. CXXXVL) in- 
telligitur indiciisque fragmentorum quum Sophoclis tum Euri- 
pidis, qui idem argumentum in Polyido tractavit, confirmatur : 


— 


AIIOXIIAZMATIA. 107 
de quo dixit Welckerus p. 767.777. Aristophanis quoque 
comoedis fuit IoAójdos. Ad formam nominis quod attinet, non 
dubitandum quin Attici certe poetae constenter IIoóilov, non 
IIoAóedoy dixerint, quae forma hexametris dactylicis convenit. 

4622 

Etymologicon MS. spud Valckenar. Diatr. Eurip. p. 200. 
(p. 1921. apud Geisf) et Cyrillus in Crameri Anecd. Paris. 
vol. 4. p. 188, 29. IIoMóidos : oro xai 'AscXAdwvos à vob ' ApyiBiov. 
sal fcri, dci (duo codd. $aci), soMviuor párris dv. bro. xal và 
Apápa. émcypáderas sapà "Apurroddres (và "Apurrodárovs Cyrillus). 
naprupet 8 $uifevos.. kal SodorNis 8 dv Márrezt avréareduy 

"Opà mpà xepàr IohviBov roó pdvreus. 


Oi doro el pi) Iohvílg r$ Koipárov. 
V. 1. rp) xepév] spoxeipuw Etym. codex Marcianus mpóyepor 
Cyrillus — 2. Codex ré xopáro.. Correxit Welckerus in Zim- 
mermanni Annalibus a. 1832. p. 216. — Coeranus, Polyidi pa- 
ter, memoratur ab Apollodoro 3, 3, 4. Pseudo-Plutarcho de 
fluviis 21,4. Hygino fab. 136. Valde corrupta haec in Etymo- 
log. Gud. p. 474. In Etymolog. M. p. 681, 24. mapà Zoocii 
'!*0pà mpà xeipüv IoxóiBós voü pávreos.". al máu» '* OUx Cavi el ui) 
Ilowbo." ubi codices Gaisfordi (p. 1921.) oho ? xodüvavov 
vel solid rà zowiváyov. 
462 b 
Grammaticus Bekkeri p. 361, 19. Alyómru yjpas : 

Ipàrov piv fe Xevxbv drfoüvra aváyvr, 

freira dowifavra yoyyóXov ápov, 

frara yijpae XauBáveis Alyómruov. 
ZojosNjs.. V. 1. 2. affert. Athenaeus IL p. 51d. et ex eo 
Eustathius p. 835, 1o. V. 1. piv om. Anecd. Bekk., d»6oi»- 
ra om. Eustath. — 2. yoyyóAe» Anecd. Bekk. orpoyyóAoy Eu- 
Stath. 3. Pro altero hoc £rera aptius foret rios é, quod 
proposuit Nauckius. Versus ad hanc tragoediam referendos 
esso vidit Bergkius, collata Hygini fabula 136. ex qua satis ha- 
bemus haec verba apposuisse * Polyidus Coerexi Wwe wesso- 





108 ZOPSOKAEOTZ 


strum Bizanti(?) demonstravit: eum arbori moro similem 
esse : nam primum album est, deinde rubrum, cum permata- 
ruit, nigrum." 
462 c 
Euripidis schol. ad Phoenissas 1256. T5s xjorees và ocrópa 
éple Üecpo)rres émeriDecay rà Tvpl, kal maperüpov» més payjcera 
xal foU ró o0pov dxovricet.  ZocokArs é» Máyreot 
Tàs paAXo8érovs xkvoreis. 
paXXoBérovs Valckenarius. Legebatur uaXAoSereis. Sed codices 
paXobéras. 
462 d 
Herodianus mepl por. Aé£eos p. 8, 35. $ape»óc, Zoos Más- 
rect '  XovÓbs (fav&ós Bergkius Comm. de reliq. Comoed. Atticae 
p. 129. £vrerós Lehrsius) auerós Tepecíov mais." Metrum est 
anapaesticum. 
463 
Stobaeus XXIX, 25. Z.Mdrreor 
Otro: sro" die. rà» dxpev drev vórov. 
dye) Legebstur 7£e.  Correxit Nauckius in Schneidewini 
Philol. vol. 2. p. 149. | Oi&érror' e$i£e Cobetus Nov. Lect. p. 
295. 
464 
Porphyrius de Abstinentia II, 19. p. 134. edit. Rhoer. Kal 
Zo$oxArs Ourypácov riv codi Óvoiay $goiv éy re IIoweibo 
*Hy pv *yàp olós uaAAós, 7v O6 kdpméAov 
aroyür re kal pà£ «0 reÜnoavpusruéviy 
evi» 0€ cvpuuyr)s óÀais waykaprmía, 
Atmós T' éAaías, kal TÓ row draror. 
£ovÓjs neXiao ne xnpóriacror pavor. 
Omisso nomine fabulae hos versus attulit Clemens Al. Strom. 
IV. p. 565. V. 1. 3» 9€ xdpméAov Brunckius. 3» 9' dpsréAov 
Porphyrius. j» 9 áymeAo» Clemens. 3. 4v» — rayxapsría) 
évi)y 06 mayxápreua avppuyrs óXais Porphyrius. 4. dans] 
€Aaíov Clemens. 5. citat schol. Euripidis ad Phoenissas 115. 
ubi £ov6oU. 


AIIOZIIAZMATIA. 109 


465 
Schol. Aristoph. ad Ranas 596. exscriptus ab Suida in 3Ad- 
pev (et Zonara p. 438.) ZojogXJs » Márreaw él rwev Jpríuv 
"Tols yapupols rarà dopBás. 
466 
Hesychius, "Avraías : moXenlas, éyópás. 3. IloAveibe. — Non de- 
bebat huc referri Hesychii glossa 'Yw' drains ab Ruhnkenio in 
Auctario. 
4672 


Hesychius, 'Apaios: raráparos. ác rà 
"0 rpósóer (Mw d» dpaiós pa visus. 
olor dpi» wpocerpíBero ka ar «yis. (Recte corrigitur rarev- 
xí»). X.Dolwibe 
467b 


Grammeticus in Cremeri Anecd. Oxon. vol. r. p. 26, 6. 
Alo, rep ol "Lures sje Bi roi q xal GouulÓqe xal vpayuxol, sal 
XodonMijs i» Márrecs 

exiis dvoi£as vi» exMgpéviy rip. 
ol kupuxol M hà Mbóéyyov. — Codex xexuspérn. 


IIOATZENH. 
De argumento fabulae v. quae ad fragm. 472. dicentur. 
468 
Strabo X. p. 470. 'O !' ol» Zojodós modas ri» MexAaor &x 
müs Tpolas dmaípew cmeiNovra é vj Hohfémp, vi» W "Ayspéprora 
quxply Vrohewjóipos BovMipevor, voü. éfdMcagÓa: rj» 'Aónvür yápw, 
eloáya Myorra viv Merihaor. 
20 W ad&i pipser srov xav! "Ialay xÉóva 
V.r. cw» Xylander. Libri roó vel rip. sS éw "Iaig y6owi 
Welckerus p. 177. 
469 
Porphyrius apud Stobaeum Ecl. phys. I, $2. p. 1008, "Ayé- 
per 8 sal Ayeoveia Ma, ravrdo, ie kal Zojonóje i» Iovééry vip 
roi 'AyO ue Vrvydo elaéya Myovsep 





110 ZOO$OKAEOTZ 


"Axràs dralevás ve xal ueAapBaÓeis 
Aurovca Alurns JA00v 5xovans *yóovs, 
"Axéporros ófvnAmyos dpsevas yoás. 
vüg TG» vekpay Aéyor mauva oUk éyovcas, dpoevas Ó€ xodàc ràs oUBir 
érrpejovsas. —— V. r.'Axrás Jacobsius pro & rás. — 2. 3. Apud 
Stobaeum urovca Aí(urgs 'Axéporros ófvrAgyas nxoUca (éxyoocus 
codex unus) yóovs jA8ov dpsevas xods. Heynius Jusovca Apres 
jA6or, dpc«vas xoàc' Axépovros ófvmAiyyas vxovaas *yóovs. 
Oo 
Stobaeus XLIX, 13. M 
Ov ydp Tis Ày Üvrairo spepari)s arparov 
rois ráct Óeifai kal mpocapkégat xápur 
érel o00 ó kpeicoov ZeUs époU rvparyii 
oÜr' é£emoufBpàv or éravyuoas $itos, 
Bporois 8 &y éAOÓGv éc Aóyoy Oixnyv 0o, 
màs Ur €yoy y Óvpyróc à» ÉÓvgris re is 
Aubs yevolum e dpoveiw aodérepos ; 
V. 4. Libri é£ éróuBpov vel é£ émroufpév. Verbo é£erouBpér uti- 
tur Tzetzes Hist. 3, 59. 5. 9 addidit Dobraeus et. Aóyos 8i- 
xp» Scripsit pro Sücj» Aóyer. ójÀo: Brunckius. ó$Àa libri. 
6. &yoy. áy Üygràós óy Meinekius. éyà Ovgróc y. by éx A. €yà Óvrrós 
y à» éx libri ceteri. 
471 
Schol. Apollonii Rhodii ad II, 1121. 
"Am alÜépos 8€ kámó Avyalov védovs. 
véiovs) oxórovs in apographo Parisino. x»éjovs Meinekius. 
472 
* Ad Polyxenam respexisse videtur Longinus XV, 7. (Ruhn- 
kenio judice) "Axpes 86 xal ó ZoQomnjs éri ro) Üvjaxorvros OlBsrov 
xdi éavróv perà Dioonuías Tic Üdmrovros sreiárraorat, kal xarà rày 
drómAov» rày 'EXAvoy, érl roU  AxOAéos mpodbawopérou vois ádvayo- 
névows imép ro) ráiov. Scilicet in hoc dramate inducebatur 
Achillis umbra [v. Fragm. 469.], quodque apud Euripidem 
narratur initio Hecubae, id Sophocles spectatorum subjecerat 
oculis" BRuwck. His indiciis usus conjecturas de structura 


ATIOZTIAZMATIA. in 
febulae Sophocleae proposuit Welekerus p. 176.-183. Schol. 
Eurip. ad Hecub. v. 1. (apud Cobetum p. 251.) rà srepl ri» IIo- 
Aufl feri xal sapà Xojori€ eipriv. 

473 
- Etymolog. M. p. 120, 48. "Asepos :—AMyei 8" Dpos Ór: equal 
vn yirüóva Bfolov pi) fyorra, às apà Zojorii i» Iolbésg. 
Xaróv o? dmespoc évlvrijpios xasüv. 
474 
Harpocratio, "Hrpornpuagpévo: às davr&v facro: warpibas : dyri 
o) Mpacpéro. ol yàp Mpaumépevol vurw eliófaes repuiarrew ai- 
ráv rà dxpa, às xol Z. HIowérp. 
475 
Hesychius, Hapápuua : 3. IIohv£éry srapápvpa soBós, 6s pspa- 
pror rov ibacpárer ix voi dparos (sic Tollius pro dpperos) rpie 
aos. ruis M cyoolov év ruis »avciw. ol M imóhgua. Adde 
Phot. p. 389, 1. Hapépwpa 'sroMs : và owoMjara và jvópeva vor 
sróllas. 


TPIAMOZ. 

Priamum tragoediam quum etiam Philocles, aequalis Sopho- 
eli poeta, scripserit, nihil caussae est, cur Sophocles scripsisse 
negetur, quod fecit Welckerus, qui aliam' quandam Sophoclis 
fragoediam (fortasse 2íveva), in qua Priami partes fuerint, a 
Polluce et scholisata Aristophanis IIpíayor appellatam esse con- 
jecit p. 158. t 

476 

Scholiasta Aristoph. Vespar. v. 288 : "Eyyvrpwis: dmó r&v 
deriepévov saioy d» xórpau. à kal ZojosMjs droereivas xvrpi- 
£e Dyer 8v Wpdpo. 

47 . 

Pollux X, 147. OlzoBónov 86 axeiy, Aia, yAapiBes, &s ZoiocAs 
4y Hpduo. Idem VII, 118. Kal Aarórovs  XojorMjs, jwov xal 
dpyoia và» Aarimov deopá(u Alas xal yAapibas. 


TIPOKPIZ. 
De Procridis, Erechthei filiae, et Cephali, Deionei fili, amo- 





113 .ZOODOKAEOTZ 


ribus v. Pherecydes apud schol. Homeri Od. A, 32r. et Ovidius 
Metam. VII. 694.—8623. quorum ex narrationibus probebiliores 
de argumento fabulae Sophocleae conjecturas fieri posse quam 
ex Apollodori (III, 15, 1.), Antonini Liberalis (c. XLL) et Hy- 
gini (Fab. CLXX XIX.) narrationibus recte monet Welckerus 
P. 388. | 
478 

Pollux IX, 140. 'Ertripgrgs—ZoQorjs elràó» é» v5 Yipospil 
4 Kokacral kdmiriurrei xax." Eadem nomins conjunxit Eu- 
ripides Suppl. 255. revre» xoAaori» kàmrugrip, dpa£. 


PIZOTOMOI. 

Argumentum hujus tragoediae fuisse Peliam veneficis Me- 
deae artibus interfectum recte conjecisse videtur Welckerus 
P- 340: unde fragmentum ab Erotiano ex Pelia allatum (433.) 
ad hanc fabulam refert. Chorum fabulae manifestum est ex 
p«toróuoss fuisse compositum, veneficas quibus Medea uteretur 
herbas praeparantibus: quod Welckerus p. 342. illustrat p. 
342. collato Theophrasti de f«(orouíg loco Hist. Pl. VIII, 6. 
memorstaque Epimenidis p«joropía. Aesculapium j«oróuov ap- 
pella Hercules apud Lucian. Dial. Deor. 13. 


479 
Macrobius Saturnal. V, 19. Sophoclis autem tragoedia id, de 
quo quaerimus, eliam titulo praefert. Inscribitur euim "Pqo- 
vópow, $n. qua Medeam describit maleficas herbas secantem, sed 
aversam, ne vi noc odoris $psa inderficerebur ; e£ succum 
quidem herbarum in cados aeneos refundentem, $psae autem 
herbas aeneis falcibus exsecantem. | Sophoclis versus hà sunt 
'H  é£oníco xepóc Óppa rpérovo? 
érràry dpyywed ará(orra reus 
xaXxéowns káíBors Oeyerai. 
Et paullo post : 
ai 0€ kaÀvrrral 


tara, pu(&» kpumrovos ropàs, 


ATIOZIIAZMATIA. 118 


de e Boao', daaa(oném, 
quur) xao fua Bpemávoi. 
V. a. Verbis óniv dpywedij significari videtur faeculenti quid- 
dam, quod Hippocratici ópíyAas dicere solent, Latini nubecu- 
las." Lobeck. Paralip. p. 50. V. 4. kalrrral] kaAvrrpal in 
libris. 5. ropàs hoc loco omittit codex Paris. 6371. — 6. 
JAAda(opím] Dohvioné] Ellendtius. — — 7. ropás post Bpemásowe 
lectum delevit Valckenarius. 
480 
Bchol. Apollonii Rhodii IT, 1213. *Or« Spáxovo: xal 8pvivg &Má- 
A oréderas i 'Exárg xal Zojocijs é» "Porópow viv xopiy seroiqe. 
Myorra. ' 
"Hiue &éerora 
sol mrüp lepiv, rijs elvollas 
"Exárrs Éyyos, rj M 'OMiparov 
sreAooca $épe kal yjs ralovo" 
lepàs rpiddovs, arejarecapén 
put sal Averrois 
pr cweipauri Spaxórruv. 
V.a.ebeMas] évoMas codex. — 3. r$ Brunckius pro ré. rà && 
OtAóprov Valckenarius. 4. mreAoUca dXpe. H. Keilius. sroXoU- 
cu dép codex. sAAousa dpe Dobraeus — 5. Jpwt Ellendt- 
ius pro Jpvcí. — sAeerais—Bpaxóvror] sAelerovs pes cxelpovms 
Üpáxovras codex. Correxit Valckenarius, qui rA«xrois scripsit e 
exeipyos. 
481a 
Hesychius, 'Aurrécas : Mayías xal rífas. Z.'Pforópoxs * Képor 
Sierócas (codex lerécas) ip." Scribendum snpàr diarécus (vel 
dorócas) mvpí cum Kustero. 
481b 
Plinius Hist. Nat. XXI, 88. Sophocles enim poeta. venena- 
um. id, (trifolium) dicit, — Ad 'Pforópevs probabiliter rettulit 
Nauckius. 





114 ZOSQ4OKAEOTZ 


ZAAMQONETZ (ZATYTPIKOZ.) 


De argumento dramatis facile est conjecturam facere ex 
narratione Ápollodori I, 9, 7. et Hygini Fab. LXI. 
482 
Athenaeus XI. p. 487 d. KaAeira: 8&6 párgs kal và. és korráfov 
éQeorgkós, €» o0 ràc Aarayas éy sai €sreysrov, ósmep ó Zodoriis 6 
ZaXuovet xdAkeioy (br xápa, Aéyor oUres 
Ta écrl kv pós kal d quárer qyódos, 
r$ xaXuxorraBoUrrt vucprijpiua 
ríÓnj4 kal BaXórri xdAxewoy. kápa. 
V. 3. xdXxewr gcripsi pro xaAxeior. 
483 
Galenus vol. IX. p. 385. IIépd«£ Sokei él 55 srvors. ZoQomns 
Atyei»—é» Zaluovei carvpous 
Kai ráx &y xepavría 
méud«E o« Bporvrrjs kal $veoopías XaBox. 
——éri 0 rov. véjovs Sokei reráyÜai xarà róle rà Ciro dy ZaNuami 
carvpoi mapà Zodorei 


Iéudeys rücar ori d-yyeAo srvpós. 
V. 1. kepavria mrépdiéi libri. Correxit Porsonus. —— 2. Óveocpías] 
Qvcocuía Madvigius. Svcougpías Nauckius. AdBo] BáAc 
Brunckius. 3. rücay) rAgcas Hermannus Opusc. vol. 4. 
p.277.  9yw dyyeào Bentleius pro óyeayeAo». 
494 
Hesychius, Gua: Ónkn, rádos, dyáfnua. Z. Zaluawei. 
485 
Hesychius, Kapwol rpáyo: : às ebreAàv Óvrov. 2. Zalyeret. eli) 
dpa eire avyxéov (sic Meinek. pro dpa bmoovyxéev) roóc KOuxiovs. 
SINQN. 


De Sinonis dolo quo Trojanos fefellerit v. Virgil. Aen. II, 
57.—198. 233.-265. Hygin. Fab. CVIIL . Quintum fSmyr- 
naeum XII, 238. XIII, 23. ab Welckero indicatos p. 157. 
Proclus in Chrestom. p. 461. ex Árctino, xai Zire» robe srupaovc 


b- | ^ 


AIIOSIIAZMATIA. ns 
drleye: rois "Axauois, mpórepoy elaeAsuÓis wpomwoipros. ol B4 dx 
Terilov wpornAeiavres al ol &k roi Ooupelov imrov émiwisrovos rois 
olepíoss xal roXAo)s dveMvres: vi» ru» avrà xpáros MapBávovai. 
486 
Hesychius, Al&ósc« : dvaceieur 2ivov: XojoxXVjs. Idem, 'A»ai- 
Éjccu : dvaceíe. 2. Xivan. 
487 ' 
Hesychius, "Afézrovs : rpaxeías. 2. Zivm (codex ei».) 


488 

Hesychius," Apprro» : ddpaaror, dwarréprros, dépprros, &puwov, 
alexpór. X. Xv». Ejusdem glossae, 'Apyrós: BXafepir, srohv- 
xpóvv, adjectum Zododójs cwvérupov Üartpos, i. e. 2. Zivam dn- 
eréprros, verliia ex altera glossa buc illatis. Quod vidit Albertus. 

489 
Hesychius, "Exópíarros : ófovsiów. xal pÉaxror(T). X. Xbvem. 
ZIZT6OZ. 

Sisyphum, drama satyricum, etiam Aeschylus et Euripides 
scripserunt. Sophocleum solus memorat uno loco Hesychius : 
ut incertum sit utrum Sophocles quoque hoc argumentum 
tractaverit, an poetarum nomina permutaverit grammaticus, 
vut, monuit Welckerus p. 402. 

490 

Hesychius, Zebyor vperáp&eyov : Eüperins "EpeyÓei xul ZofocMjs 
Xaíe "Xapirev rpiyev." '"Apurrojáms "Dpas araypravudes 
dul rüv rpiiv rà (evyos iÓre "* Zeiryos vpidovAov," Codex. xaplruw. 
(vyév. Recte restitutum rp«éyer, collato Eurip. Hel. 357. rp 
yore Écaics, et Macedonio Anth. Pal. XI, 27. rp«vyées Xáperes. 


ZKTOAI. 
Argumentum dramatis ex Árgonautarum fabula petitum 
fuisse fragmenta docent. Dixit de eo Welckerus p. 337.—340. 
H ] 
Schol. Apollonii Rhodii Tas epexións M. dy (BM ri» 
Móbadr dro Bpai paxplr riy "hqyopror éx ejje soirs, ldroros elmvros. 
airjj, xal éveyiy rpàs roUe " Apyovavras, érel à. dDuóyÓnarav , acp ko. 





116 ZO$OKAEOTZ 


gal peMcarrag éxBaeir elc rà» sroragós. éd» Bà rois Zxv0axe ó Xodo- 
gÀgs érepoujropa rrjs MnBelas róv " Ayyvpro». Meyev * OU yàp. ék jas 
xoírns (BAacror, dAX' ó uéy Nnpyitos réxvoy dpr« SAagrárcoke» (codex 
BXdoreoxer), $» ElBvia spi rore 'QxeavoU kópyg rixrev." — Ex tetra- 
metris, ut monuit Valckenarius Diatr. Eurip. p. 224. qui moérgr 
delevit et "Iüvia pro Elbvia scripsit. *Idyiam Medeae matrem 
facit Hesiodus Theog. 958—962. quicum consentiret, Sophocles, 
8i rj» 9 pro f» legendum esset [ut est in duobus apographis]. 
Schol. Apoll. Rh. ITI, 242. Atorvexvos 9€ ó Mdjows (Aéyet) 'Exárqo 
prépa MyBelas xal Kípkns, às mpoeipgras, XoookAs Néaipap uíay vào 
Npni&av, 'HoíoBos 94 'Iüviav, Quae dubitari potest utrum de 
Apsyrti an Medeae matre intellegenda sint." Nauck. De 
Apsyrto. in alio scholio ad locum priorem, &epexidnc d» 4B8ópo 
duci Buxopéyovs dvaBiBácas éri rjj» vaUv róv " Ajrvpro» kal peAicap- 
rac pias elc ró» morapóv.  XodoxAijs &€& é» KoAxlo: goi xarà róv 
olkor roi Aljjrov rà» maida edayjrai. 
492 

Schol Apollon. Rhod. IV, 284. 'Exaraios && ieropet ui) éxi- 
Oóvai «ls ri» ÜdAaccay róv $àciw, ov06 Xià Tardios ExÀevaa» (én- 
sAevca: H. Keilius), dÀAà xarà rà» abróv srÀoür ka8 bv xal erpóre- 
pov, és XodokNis éy ZkvÓdu ierope. Schol Dionysü Per. ro. 
AloxvXos 94 év IIpounÓei Avouévo kal ZoookAis é» ZkoÜaic Uwó rovrov 
(roó Ta»diBos) &«opi(enOat $yo« ràs fjmeipovs. 

493 

Athenaeus V. p. 189 d. KaAojc: 8 dpoevwüc roós abMéwas, 
dcwe«p OovxuBi8ns é» vj) rerdpry xal márres ol karaAoydUny» avyypa- 
Q*is* ol &é srouyral ÓpAvküe. — ZodoxAie Sxv0as 

Kpnuvovs re xal arjpayyas 10. €raxríae 
avA vas. 

Feminino etiam in Trach. 100. usus est, srorrías atAévas, ubi in 
cod. superscriptum est ovs. 


494. 
Erotianus p. 96. 'AyQUjí(Bes : xpsBàr elBos, B» uéprrrra: kal 'Api- 


cro$árps kai ZojoxAjs. Hesychius, 'AxOU eio» 'Imreücw 'Apurro-. 
$árne (v. 819.) kal Z. Zxi£ais. 


AIIOXIIAZMATIA. 17 


495 
Hesychius, 'AyAaxros : dxixyros, dyymAádoros, dxpáryros. X. 
Z«óÓus. Idem Walakrór: oUx dvepeivyros. Alterius glossae lem- 
ma esse debebat O)x dydXaxros, Recte apud Photium p. 359, 5. 
Ox dyáXarros (codex dmroyydhaxros) : oix dxpérrros o094 dppámoros. 
et, grammaticus in Bekk. Anecd. p. 475, 31. djdaere: djy- 
Msros. 


ZKTPIAI. 
In locis grammaticorum partim Zxvpiue partim Zxvpíoi. 
496 
* Notum argumentum fabule. Vide Hyginum cap. XCVI. 
et Philostrati junioris iconem, cui titulus Achilles in Bcyro 
p. 863. ubi Sophoclei dramatis meminit: Xxipos, »jeos, 4» à 
Écios odoris d»qóbra kai." BRUNCK. Conjecturas de com- 
positione fabulae deque personis quae in ea prodierint exposuit 
Welckerus p. 102-107. 
497 
Plutarchus Moral p.34 d. Tj» & mpós rà» 'AyOAa ry év 
Zeípp xaÓivor i» ruis mapÓóvos yeyempóry émimAgbor Urb roS 


'Obvaoéos 
i 2 & rà Mapnply dos dmocBeyris yévovs, 
£aveis, dpiarov marpàs "EXMjrvoy yeyós ; 
Iterum hos versus, quos ad fabulam Sophocleam probabiliter 
rettulit Brunckius, affert Plutarchus p. 72 e. praemissis verbis, 
*O dv rois Xxwplou "Oburceós. Ubi karaxóvev pro dwoofeis 
scriptum. 
498 
Stobaeus LI, 24. 2. 3euplore 
4. yàp drlpas rM«uos dypeixir wíovs. 
499 
Stobaeus LIX, 3. Zojoréovs 2xvpluv 
Ol srovrovaüras rà» raMumáper Bporüv, 
ols ofre Salpay oUre ric Óeüv vipam. 
sroórov sror! à veipetev dflay xdper. 





118 ZOOSOKAEOTZ 


Aerrais émi purigiw éymroAàs pakpás 

dei srapappirmrrovres ol mroAvdo6opo 

f) 'owcav, f) 'képBavar, fj Suo ecar. 
V. 1. Ol est in B, fj in Scor., neutrum in À. 2. Ócà» vépur] 
Bporü» yéue» Meinekius. 4. éml jurisw] Libri émpposgow vel 
émponzow.  Correxit Meinekius, collato de mensura syllabae 
penultimae, quae plerumque corripitur, Herodiano sepi &ypé- 
vor in Crameri Ánecd. Oxon. vol. 3. p. 299, 1o. TÓ uérro« xapis 
xal purís 7) pév kowi) avyrÜea. ékretvei, rj 86 rà» 'AÓnvaiey Builexros 
cvcréAA«t. 6. fj 'aeca» Porsonus pro 3s és dr. 

500 
Stobaeus CXVI, 28. ZodoxAéove Zxvplov 

O?0éy yàp dXyos olov 5) sroXAy) (6n. 

(ón pro (v; restituit Porsonus. 
501 
Stobaeus CX XIV, 17. Zodoxéovs Zkvplow 

"AXX' el. u£v fjv kAdovauw laofas kaxà 

kal róv Üavóvra Dakpuois dvuarráyas, 

ó xpvaàc focov krjpa ro kde üy jw 

viv 0, Ó yepau, rar ávyvvros €xei, 

rà» uév Tdi xpviOévra mpós rà às dye 

kápol yàp &y marijp ye baxpoov xápw 

dvrkr. ày éc $ós. 
V. 1. kxAáovaw et v. 3. xAáew Scripsi pro xAaiovct» e& kAdew. — 3. 
joco»] frrov libri. 5. rv uév| ró ui» A. và» é» Bergkius. 
6. xápol] kai uo libri. q. és] els libri. 


502 
Hesychius, 'AmocriBs (codex dmooriB * -) : dmomejorrgkós. ob 
rjv avri» rpiBoy ore(Boav, rovréart ovy. |. 2. Skvpíais. 
503 


Hesychius, Avrócavrov : abrokéAevorov. X. Zkvplow. ^ Omisso 
nomine fabulae grammaticus Bekkeri p. 467, 31. 


504 
Hesychius, Axpjparoy : dBdmavovy. Z. 3xvpious. Codex dypsuara. 


AIIOZIIAZMATIA. 119 
505 
Hesychius in Edepor—és 6 avrór (ZodoxNjs) d» X«vpiuie xpijras 
r$ elopifew. . 
[ZYNAEIIINOI. Vide AXAION ZTAAOTOZ.] 
[ZéYPOKOIIOI. Vide IIANAQPA.] 


[TANTAAOZ. Vide ad Fragm. 964.] 


TEYKPOZ. 

Ad hanc fabulam spectant quae Aristoteles obscurius signi- 
ficavit Rhet. II, 23. Madépa. M 4 rpóros, olov év r$ Teixpe" d 
dxpfiraro "IQuxpárns srpós "Apurrodüvra, énepápevos el mpoloig & vàs 
vais érl xprpasw ob ddaxovros S, elra, elmev, a pdy bv 'Apurro- 
à oi àv mpoloíns, éyà 9 bv "Iduxpárns; et III, 15. xonós 8 du- 
di» à róros và aípBoha Mya, olov iv và Tex 6 'Obvsaeis dri 
oleios và Tipidua" fj ydp 'Haiwwy dii à 8 Ur« à marlp éxÓpis 
r$ piu, 6 Tehapàv, xal óri oi xaréime àv karacxórey. Versus 
ex Sophoclis Oedipode ab Stobaeo Flor. CXIV, 6. per errorem 
allatos (fragm. 964.) ad Teucrum probabiliter rettulit Welckerus 
p.193. Inter Latinos Teucrum scripsit Pacuvius, cujus de 
fragmentis dixerunt Welckerus p. 192—197. et Ribbeckius p. 
287. 288. In tragoedia Sophoclea primariae partes fuerunt 
Teucri ct patris ejus Telamonis, acriter in Teucrum invehentis 
quod Ajacis fratris suicidium non impediverit: quod expro- 
bratum sibi & patre, etsi injuria, fore praevidet Teucer in 
oratione quam post, necem Ajacis voluntariam habet apud So- 
phoclem in Ajace v. 982-998. — De tempore hujus tragoediae 
tantum scimus, priorem fuisse Nubibus Aristophanis, quae fa- 
bula acta est olymp. 89,2. V. Fragm. 507. . 

o6 
Stephanus, Kvypeios : PU Zoopóm, Zojonjjs Teixpe. 
(o: 

Aristophanes Nubibus se; Lori 8 dppéyn & dovparis. ubi 

scholiasta, apà rà é Teixpov XoQdoxMovs 
Olpaxoó B dro 
frpore, Bporri V 4ppéyi S &evpasss. 





120 ZOOSOKAEOTZ 
508 


Stobaeus CXXII, 10. 
'Os dp, à réxvor, xev» 
érepróug» aov répyyir eUNoyovpérov, 
és (error 5) 0 dp év axóre AaBoUaá pe 
€oaiy '"Eperos 10ovais eyevapror. 
V. 1. à] ai A. 
509 
Ad hanc fabulam Blomfieldus refert versus ab Tryphone de 
tropis p. 48. (vol. 8. p. 738. ed. Walz. Greg. Cor. ib. p. 767. 
Choerob. ib. p. 808.) sine poetae nomine allatos, 
Teükpos 0€ rófov xpópevos eoa 
imép rádpov mybàrvras Cargoer pryas. 
De alio fragmento ad hanc fabulam fortasse referendo v. d 
461. 


THAEQOZ. 
Tragoedia eadem quse Mvcoí(, ut Welckerus p. 414. eonjecit. 
510 


Hesychius, 'Aexbópos : defaAjs. Z. TmAéie. — Corrupte apud 
eundem, Afjpovpos* alÜdAg. —XodoxArs. 


THPEYS. 
51I 
* Ad hoe drama alludit comicus in Avibus roo. ubi Epopis 

rostrum ridenti Euelpidi Epops ait : 

TotaUra pévro« ZocokAéns Avpatyerat 

€y rais rpayoÜ0iawnw épé rüv Tnpéa. 
Ad quae sic scholiastes : év yàp r$ Tnpei ZodokAns émoigaev abróv 
drropyidopévor, xal ri)» Ipókvgy: év à Cakoe moAAà rà» Typéa. Idem 
argumentum post Sophoclem tractavit Philocles, quem in ea- 
dem fabula perstringit comicus v. 280. ubi haec habet scho- 
. "linstes: ó ZodQokMjs mpéros róv Typéa émoigce», «lra. &O oxAgs." 
Buck. Nec raro comici poetae tractarunt, ut. Cantharus, 
Anaxandrides, Phileteerug. —WeNwexa woXweswesie ensxrerunt 
Ovidius Met, VL, 411-676. && wyWaogragth so Ni deren aS 





ATIOZIIAZMATIA. 121 
eati, qui de singularum hujus tragoediae partium compositione 
satis probabiliter dixit p. 37 5-388. adhibitis etiam Attii Terei 
fragmentis. 


12 
Stobaeus X, 25. 5 
Udpyupor piv wár và BápBapor yévos. 
1 
Btobaeus XIII, 5. 595 


Oápre: Myr rdujfis ob odxMi sore. 
"In Vindobon. Eipcr. Type. eodem errore quo deceptus fuit 
Apostolius Proverb. X, 12." BRuxcE. Libri e$oAj vel e*xbg. 


1 
Btobaeus XX, 32. MM 


"Avovs éxivos, al dvoizrrepas fri 

ducivor iprivavro xaprepóv. 

"Ocris yàp év kaxoist Óvpaels Bporüw 

io» mpoaómre: rijs vórov và déppaxor, 

lorpás dori olx érarrípaw xaxüv. 
*'In Reg. cod. lemma adscriptum primo versui Zo. et 3. roó 
abro) Tepé. Hoc statim versui 1. appositum in Vindobon. 
continuatis una serie quinque versibus." BRuNcK. — V.r. d»oó- 
erepa; £i Brunckius cum hiatu vitioso. droíere ir libri. dwoó- 
erepa, soh) Gaisfordius. dwoverépes éri Cobetus. — 2. xaprepóv] 
xaprepórepov Grotius. | karà (mpàc Cobetus) rà kaprepó» Porsonus. 


515 
Stobaeus XXII, 22. 

Orrrà diportiv xp)) Óviriy diórw 

roiro xaredóras, és oix fori 

rip» Aie otdéls rüv paXMóvrav. 

rapías, 8 ni xpi) rerdModas, 
Nomen fabulae in lemmate in libris corruptum in dyfpe vel 
dy. — V.t. Óvrri» dic] &rois drivras Meinekius. Grotius 
Érris 8i dió xpl Órrrà pori. 


16 
Stobaeus XXXIX, 12. 5 
IIoXAá oe (No Bow, 





122 ZOQOKAEOTSZ ' 


pdiucra 9 el yc p3 sremeipaca: C&vus. 
* Perperam in libris xdUusra." BRUNCE. 
517 
Stobaeus LXVIII, 19. 
Nüv 9 ob0év ela xepis, dÀÀà sro Adrag 
(Bea ravrp ri)» yvvaweiay $vaw, 
es oU0év écuev*. al véat u£y év rrarpós 
jO0uror, oluat (Gpev dyÜporen Blor 
reprvós yàp del mrárrag ávoía rpédei. $ 
óra» 8' éc Bn» é£udóp«0" (ubpores, 
eoupe8. €&o ka) BueumroXou0a 
Ócày marpqiov rà» re jvodrror dro, 
al uéy £évovs wpós dv0pac, al 8€ BapSápovs, 
al 9 els ánÓn SópaÓ8 , ai 0 éxippoOa. IO 
xal ravr , émeibày eiippórg (ev&g pía, 
xpeàv ésauveiy kal Óokeiy kaNog yet. 
V. 2. ravry Vindob. rairg» ÀB. 3. pé» é» sarpós Valckena- 
rius. pé» yàp marpós libri optimi. pé» 3àp é» werpós B. — 5. á- 
pola] jj; ávoa libri. &yvola Brunckius. 6. fpdpores Dobraeus 
pro ebjpores. 4. DuepsroXópeÓa Valckenarius pro S«epsrolov- 
pt8a. 10. éjÓm B. 4AgÓ5 ceteri. ^ éwíppofa] Hinc correeta 
Hesychii glossa, 'Emwpóbyra: émipoya. i. e."Esríppo8a: rà émisyoya. 
518 
Stobaeus LX XXVI, 12. 
* Ey $iAov dyÜpórrov pi' (8e£e srarpós kal parpós "jpàc 
ápépa roUs mávras" ob0els €£oxyos dÀXos &SAacrev dÀAov. 
Bócxec Bé robs u£v uoipa Ovaapepías, roos 0 QABos fur, 
roUs 0€ BovAeías (vyóv Coe» dpdykas. 
V. 1. fy $iAoy Bergkius. é» $iAor libri optimi, à» QA inter- 
polati ^ parpós B et Scor. pgrpós ceteri. — 4. dréáyxas] d»áyxge 
libri 
519 
Stobaeus XCVIIL, 45. ZodorNcovs Tuo, 
Tày yàp dxÓpérkov (ooy 





AHOZIIAZMATIA. 123 


srouAopirides Bras 

smpórov wázas peraXMdacoovcw dpa. 
V.i.CTày P dpémoy (eiw libri. Metrum postulat jp, quod 
posuit Bergkius, et (ów. Idem verba a Plutarcho ex Bophocle 
citata Moral. p. a1 b. 

'AXAÀ rà» mro) or xaÀay 

ríe xápis, el kaxéfovAos. 

diporris derpéhes viv elalura wNoiroy ; 
probabiliter conjecit in strophs vel antistropha respondisse 
versibus ab Stobaeo allatis, et in versu tertio correxit éxorpéje, 
quod sensus postulat et metrum commendat pro érrpéfe. 


520 
Stobaeus XCVIII, 46. dv rabró, 
Zén rie d»pórraw và xa pap Ünes farra mopoivav, rà Uis 
afpioy dd 
rod» Dore. 
His versibus in siropha videntur respondisse versus ab Por- 
phyrio citati in libro de Styge apud Stobaeum CV, 57. *H ve 
qo alyepos, ás dac DX ve xal IDocrapyos, dorf): kal dre- 
Adis mis rapmoyorias. à al Zodosjs f» rvrs (Tepéi Bergkius) ooi» 
01 xpfj mror! dopárru péyey Bor dmofiA pas. rarojholow yàp. 
loapépiós mis 
Boris alyeipov Bvoràs ámrofdes. 
Monuit Bergkius, qui leupépiós ris correxit, pro leapépuos dori. 
21 
Stobaeus CVIII, 58. 5 
"AXyeol, Hpócr, ijv. d fpes xpebv. 
rà dia rrrois Srras eUerós ipe. 
522 
Aristoteles de Poetica cap. XVI. ubi de variis agnitionibus 
agit, Kal d rj XojoxMovs Tnpá ij vis xepriBos derí.  Keprilos 
prov: dixit fragm. 909. $3 


Scholiasta Homeri Had. O, 105. Awwisios à * Nanqwoeedt 
4 rerprg "Arruü dvopáram oüres We; usos iv Tie Vt 





124 ZOOOKAEOYTZ 


Qacvvouévns ró frpocyopuóv' ovres yàp kal é» Twnpei Zodonfo 
dvaywóckopev 
"Hue $üimmrou Opp£l spécBwrro» a€Aas. 
cBas Bothius. 
524 
Hesychius, AÀg : xMBo». Z. Type. De vocabulo yXi8e» dixi 
&d Aristophanis fragm. p. 618. ed. Oxon. 
525. 526 
Herodianus mepl novjpous Aéfees p. 36, 23. exscriptus ab 
grammaticis &d fragm. 331. indicatis, $ápos xarà avaro» sapà 
2. éy Typei, 
Zmevbovaay abri», y 86 mowAo ddpe. 
Eadem apud Herodian. mepi &ypóvov in Crameri Anecd. Oxon. 
vol. 3. p. 295, 12. et Dracon. p. 35, 9. 


TPIIITOAEMOZ. 


Triptolemum curru & draconibus vecto orbem terrarum per- 
agrasse, ut Cereris dona hominibus impertiret, et sacra Eleu- 
Sinia instituisse ex mythographorum narrationibus liquet & 
Welckero collectis, inprimis Apollodori I, 5, 2., Hygini Fab. 
CXLVIL, Mythographi Vaticani ab À. Maio editi II, 99., 
Servii ad Virgil. Georg. I, 19., et partim confirmatur iis quae 
ex Dionysio Hal. ad fragm. 527. spposuimus. Quae tamen 
non sufficiunt ad judicium de compositione fabulae Sophocleae 
faciendum: de qua conjecturas suas exposuit Welckerus p. 
301-312. Quarum una prae ceteris est probabilis, Cephei 
regis, Triptolemo insidias parantis, partes aliquas in hac fa- 
bula fuisse; de quo videnda Hygini et Mythographi Vaticani 
narratio. Ceterum Lessingio (in Vita Sophoclis) Triptolemus 
prima Sophoclis fabula esse visa est, acta olymp. 77, 4., com- 
putatione ex Plinii verbis (v. Fragm. 529.) facts. Quam ra- 
tionem non satis certam esse monet Welckerus p. 310., quum 
Plinius annos usque ad mortem Alexandri a primo Sophoclis 
certamine &cenico compiere potuerit, etiam si Triptolemus 
Don prima ejus tragoedie toers. 





AIIOZITAXMATIA. 125 
527 
Dionysius Halic. Antiq. I, 12. Maprvpei & pov à Aóyp Xoio- 
sis pà» 6 rpayplomods iv TparroMep Spónari. weroiqrai yàp airé 
Anpírp Bdrxovra TperróMpoy jay» xépa» draykaaóigreras oweipaw 
Tuis dofécw iw airs xopmois Bwbeibeiv. uryróéira Bi is ddov 
mspürov "IraMas, ij érrw dnb dxpas "Iamvylas péxps rropópoi Zuccuxob, 
al perà rovro rijs d»rixpo dyapévn XueMas, émi rjv éawépir "IraMay 
al£is dvaerpée, xai rà péywra rv. olkovrov T)» mapduor raUrqv 
d6yüw ut pyeras, riy dpyiw dwà viis Olvórpur olcjceus mromaapéxy. 
dmóypr  raira póva MyBévra vv lauBeiuv, dv ole drgos 
TÀà V dfóriaÓe xapis és à bb 
Olverpía re mára kal Tupaqwude 
adios Acyvoruci ve yj v« Bferau. 
V. 1. és ecripsi pro els. 
528 
Herodianus sepi povípove MÉeas p. 9, 29. XapvaBáw Xodorije 
TparroAMépap 
Kal XapvaBávros, 5s Teràv dpyei raxiv. 
De hoc versu dixit Lobeckius Aglaoph. p. 215. 1351. ubi co- 
dieis seripturam ór ráv de ye pro $s Teráw correxit, collato 
Hygino Poet. Astron. II, r4. qui sic scribit, func (Ophiuchum) 
complures Carnabonta. dixerunt nomine Getarum regem, qui 
sunt in. Mysia, regione, fuisse : qui eodem tempore regno est 
potitus quo primum. semina frugum mortalibus tradita, esse 
existimantur. — Ceres enim quum. &ua. beneficia largiretur ho- 
minibus, Triptolemum—jussit omnium nationum agros cir- 
eumeuntem. semina. partiri—, qui quum pervenisset ad eum 
quem eupra, diximus Getarum regem, ab eo primum hospitaliter 
acceptus, deinde—insidiis captus pene perdidit vitam. Carna- 
bontis enim juseu quum draco unus eorum esset, interfectus, — 
Ceres eo venisse et ereptum. adolescenti currum dracone altero 
subjecto reddidisse, regem—poena, non. mediocri affecisse nar- 
ratur. 
529 H 
Plinius H. N. XVIII, 12, x. Hae fuere sententiae Alexan 





126 ZOQ4OKAEOTZ 


magno regnante, quum clarissima fuit Graecia, atque in toto 
orbe terrarwn, potentissima, sta tamen «ut ante snortem qui 
annis fere CXLV Sophocles poeta 4n fabula T'riptolemo fre 
mentum Italicum ante cuncta laudaverit, ad €orbusn translate 
sententia 
Et fortunatam Italiam frumento canere candido. 
530 
Sophoclis Triptolemi meminit Strabo I. p. 27. ubi doct 
Homerum in Geographicis accuratiorem esse serioribus poetis. 
Kal yàp el u&év dAXo, róv -ye TparróNeuor ToU SodosAéovc, $. ri» à 
rais Báxyats rais EUpuriOov mpóXoyor émreXÓóvra xa) srapaBaAórra rip 
'Opipov epi rà rownvra émuiéAear, püo» 3v alo0io0ns v3». émfoAj, 
j rjv &adopáv.—ó piv róv Advvcor émérra rà dÓm doá(ur, 6 & 
rà» TpurróAepoy Tr)» karaame«opévgy »yrjv, rà né» woo Guaréra cvr- 
ámrovau éyyus, rà 0e avvexrj Guaomáa. 
53I 
Athenaeus IL p. 67 c. M»yporeve Zojox/s TpumrrolMéue Tov 
rapumpoU yápev. Versus integer apud Pollucem VI, 65. 
O)0 5) ráXaiwa Óovca rapiynpo) yápov. 
Herodianus Piersoni p. 437. 'O yápos dpsevucós—SodokAs. Te- 
trametrum restitui voluit Meinek. Com. vol 2. p. 178. oii 
j ríXawa Üovca roÜ rapiuyypoU yápov, Senarium Bergkius o) à' j 
ráÀaiwa Óós raptynpoU *yápov. 
532 
Athenaeus III. p. rro e. 'OpGov 9 dprov uéuryras Xodore 
€» TpurroAépo, fjrou rov d£. ópu(ys "ywou&vov, )) dzà ro) d» Al&komie 
yeyvopévou arépparos, Ó éarw Ópovv aycápo. Hesychius, 'Opisbe» : 
ápro» mapà AlÜioyyt. | kal o'méppa rrapasAatow onaápg. 
533 
Atbenaeus X. p. 447 b. Tà» 86 xpi&wo» olivo» xal BpUror vwis 
kaXovgir, às ZodokAns év TpurroMéuo 
Bpüro» 9€ rà» xepaaioy ob Ove» (1). 
534. 
Harpocratio, MeM : $ompiow éc cwéQua, «al docesucg M- 
yovcw Ónkvküs 04 Zo. TperroMqi Yen aom? Vale, we 


AIIOZIIAZMATIA. 127 


omissis poetae verbis, Photius p. 255, 24. et Suidas s. v. Mi». 
Mirum «jp, (in libris nonnullis ujpov scriptum), pro quo 
Nauckius xov conjecit, collato Hesychio, K»ikos :—elMós n 
evépparos. xà) svpós. 


535 
Scholiasta Pindari Olymp. X, 1. o$ogijs & TparreMu 
Gis 9 &» dpods rou rois (pots Myovs. 
9i; 9 d] o3 al cod. Vratisl : unde Meinekius o 8 é». 
536 
Schol. Euripidis Troad. v. 218. Tas dac: xal rj» "Pópsy al 
ri KapyMva érl ríje spórgs GwpdBos ruÉipas, Zojorijs 8d eni 
Té» xap&e TparroMpov olusÓj»a: vj» KapyzBóra, d» ole duos 
Kapynlévos 0i xpácse, ly dawá(opas. 
Codex Vaticanus xpácmeb...dewágouas.  Addidi 4» cum Bergkio. 
Codex Neapol. spars«i«s (3 cum compendio syllabse es) dewá- 
foua.. unde Cobetus perum probabiliter 
Kapynbóvos 8i spáawet! fov. B. dewá(opas, 


537 
Scholiasta Sophoclis Oedip. Col 504. Xpfera:: xpeíy foras, 
aarà. ovra, xpiferan dri roí xpeig ferat Bghosras 8i avr» 
r$ Beine. xal i» TpirroMgi 
Xpfora, & e' (v8! abris (corr. al&s)—. 
Fellitur grammaticus de synaloepha ex xgeij &zros cogitans. 
"Vera scriptura est, xpj'ara, ut ypeóv éor« e ypeàr (arai dicitur : 
de quo dixi in annotatione ad Oed. Col. 504. 
538 
Etymolog. M. p. 395, 11. airesodu rà Bábyy Bafialvees, wai 
sMypa và &dornpa vüv molóv. 3. TpmrroMpe 
Apáxovre Baipiy dudumie eDaybóre. 
sepiBbyy. Vulgo 8 alpoy et Bpáxovra—eDuyjóres.. dades Me ex 
"Triptolemo memorant schol. Aristoph. Acharn. v. 2317. Suidas 
in w«iBáby et sME, Gregor. Corinth. p. 548. ubi Koenius 
* Apud Etymolog. MS. Leidens. eojosjs, olor. àpárovra Y alga 
duderAi£ eDaóóre, pro edito eDuybóres.  Yiuà yroywos vesis *. 
Pollucis lectione II, 172. 6azpóv ápdur t dDaibéro. —NV ext So 





128 ZOSOKAEOTZ 


phoclis lectio est apud Rufum Ephes. de partib. homin. p 3. 
üpáxovre Üaipóv d. «IAnjóre." Hesychius, Gaspós : ó Bujeae dzi re 
dvo pépovs éec küre crpojeus Tís Óvpas, $ dfew. X. Tpurroupe. 
Eustathius p. 914, 33. 'E» 86 prropuxg Ae£udi eUpsras kal árs aux 
ó d&er rapà Zodox et. 

539 


Hesychius, Aaís : Zojons 
*HA6er 9€ Qaic OdÀeia, speoiorn Ócár. 
j & épárav evuxía. €x 0€ ràc Movcas. TperroAéue. — Codex &- 
Ae.. Correxit Kusterus. 


540 
Hesychius, "Auaia: ÓOpáyuara, &écuy (AMopue codex, quod 
etiam Oécpa: esse potest) rà» doraxoev. 3. TperroMpe. 
541 
Pollux X,79. Tj» & dmvÉpevoy kUuxa. d» TparroAépo 3. dsv»- 
Ódkeorov óvópacer 
"AruyDdkoros oU rparme(oUrai kU)u£. 
Sine poetae nomine attulerunt Demetrius srepl épusvelas cap. 114. 
et schol. Homeri Il. A, 634. in Crameri Anecd. Paris. vol. 3. 
p. 16, 11. et spectant ad hunc versum Hesychius in dsrvsBdxeror 
et Suidas in mida. 
542 
Hesychius, AópáBpov: dciveros, duaDjs. Z. Tp«rroMpue. Gram- 
maticus Bekkeri p. 472, 13. 'Aópácuav: daoweros. | Xodomns. 
Formam 'Ajpácpev apud Hesychium postulat, ordo literarum. 


543 
Antiatticista p. 92, 1. Els ópÓóv dpoveiv : dxrl roU kaX&s dpo- 
vei», 2. TpurroAMéuo. 
544 
Hesychius, *EA«y : Aoras,— X. TperroMépop. 
545 
Antiatticista p. 97,33. ZevygAárgs : X. TpurroMpep. 


546 
"lavya : vide fragm. 54. 





AIIOZIIAZMATIA. 129 


547 
Hesychius, "DAupls yori : dri roi "DAwpis yovd. ypáferai & 
sal yvy. 4 M Koerparos *yi d»rl vo) yj. xpávra: yàp oirus. 
3. TparroMpus.  Callistratus quum yi conjiceret, non cogitavit 
tragicos non ri» yi», ed ri» yix dicere. 


TPOIAOZ. 

Scholissta Hom. Iliad. 0, 257 : 4j Mj, ór« ex ro0 elpicÓm. 
lermioydpusy vi» Tpoihoy ol veórepos 4! Ímwov. Buoxópvov UmoríBey- 
rur ei, 'Evreióey Sojocjs i TpaDw duoi» abri yere órà 
"AxDX dos Grmovs yuprátovra wapà rà Ovpfpaioy xal dmofawis, Eu- 
stathius : "Ov dacw fmrovs d vj OupÉpalp yvprá(ovra Myyg sexe 
iw 'AxDMes. Ex quibus Welckerus p. 124. illud Jxev£ipa: in 
AeyxeÜjvu mutavit. dere)» conjecerat Heynius Tpedor 
comoediam scripsit Strattis : unde Meinekius Hist. com. p. 233. 
versum ex illa comoedia allatum 3 uíror', à srai Zqós, és ravróv 
Béigs ex Sophoclis tragoedia sumtum esse conjecit. Ex frag- 
mentis nihil quod satis certum sit de compositione totius fa- 
bulae colligi potest. Tentavit tamen Welckerus p. 124.—129. 

548 
Schol. Pindari Nem. III, 6o. Ilepl B4 rijs perapopiéceus is 
OGénilos kal Zojorifjs draw & Tpoep 
"Eynpev s éyypev ddbéryyovs yápovs, 
jj mravropépdxp Gérik avpmhaxeís srore. 
wurrouépóe Hesthius pro mavrapópixp. Oéris moXAáw óropároy 
popid?) pía ab Aeschylo dicta est Prom. 210. 
549 
Pollux X, 165. Xí$ovs & drop four elva: BapBapudw 5 exin, 
XodosMovs elróvros dv TpuDup 
3cÓpp yàp fpxas Bardls éeríprovo! dpoís. 
Correxi accentum cxoXuj e& exaMij. V. Arcad. p. 110,2. 
550 

Hesychius, 'Apázera:: dmà rijs dpireus (Ans Nonctyos, denis 

e$áf« (codex edáfa). X. Toile.  Neroum wusperkum- 
» 





130 ZOQOKAEOTZ 


551 
Scholiasta Pindari Pyth. IT, 121. Zojoxs éwl rov Tpew 

Tó» d»BpóraiBa Bearrórgs dmróeca, 
saida piv rj "xig, dyBpa 86 r$ dpornpar. — Óeowórns] Oeowórp 
Blomfieldus. — Hesychius, 'A»?pómais : dá»Bpovpervos 585 sais, À 
dyBpós dpóvgow fxev sais. 2. Tpe(Ae. 'A»Üpómaus d»p. Aesch. 
Sept. 533. 

552 


Hesychius, 'Améoxn : rófov (rófa recte Ellendtius)  dxésm,. 
(yi 04 yvpyà Ógkais rófa. X. TpeO. Corrige 05cs ex Bek- 
keri Ánecd. p. 422, 33. 'Arésky: yvu»à 05«ys rófa. — Eeectum ac- 
centum dreoxij restituit Schmidtius. 


553 
Hesychius, "Aruwros : drapámicros, áreiÓns. Z. TpeDep. — Recte 
"Amrgros: dmapámecgrog Nauckius, collata Lobeckii annot. ad 
Soph. Aj. p. 139. Quam certam esse emendationem ostendit 
adjectivum drapárirros, quod nihili est. 


554 
Hesychius, "Acas: SAávras, égAavyas. Z. TpeiAe.  éBXavras recte 
delere videtur Nauckius. 
555 
Hesychius, 'AeóAoixov : j4epov, mpoan»és, o? BápBapov. 3. TpeOw. 


556 
Hesychius, 'EXaiobra: Ópí£ : X. Tpe(Ae. 'Aplarapxos, pusrairera:. 
BeXrwoy. &é, Xaumpyverai, 
557 
Hesychius, *Epky : ómÀa. Z. Tpo«. 
| 558 
lai: vide fragm. 54. — Hesychius, 'Igros :—dÀAà xal Óprwor 
enpaíve, es Z. TpoiAo. 
| 559 
Hesychius, KarapBóAois xAaívais : moBjpeow, Gore kal éwi rür 
dpfvAas xaMácÓq. €. YT.  Wos fortesee referenda glossa Kafdp- 
BvyXos. 


AIIOXIIAXMATIA. 181 
560 
Etymolog. M. p. 597, 44. Napóv : rà vypós, —23. TpeDup 
Iipàs vapà & xprraia yupoüpev mrorá. 
Conf. Orionem p. 110,3. Etym. Gud. p. 627, 14. ct Havn. in 
Bturzii annot. i. p. 978. Pro M scribendum Àj, aut xal ex 
cod. Veneto Gaisfordi. 
561 
"Opocéyya: vide fragm. 193. 
5620 

Photius p. 497, 3. et Anecd. Bachmanni vol IL. p. 367, 9. 
Xarobeppirs (raxoepyirys ap. Bachm.): X. TpeUwp. ol piv rv 
do, ol. M oxéAen và Mara BecÜlovra. dp«soy B riy mi rp 
Méppars xalby forro, sap. sov rà cáx éxiyxa. Conf. Hesy- 
chium in caxodepyuorijs et fragm. 397. 

562b 

Suidas s. v. 'EpacyaMoós : ZojoXjs é» Tpep mMjp pasxa- 
Jucpárev e(pnke ràv. pacyaluculv, xa) év "HAéxrpg. Verba xal é» 
"HAérrpg spectant ad 4pasyaMoó, quod legitur Electr. 445. 
Harlesius in Praefat. ad Fabricii B. Gr. vol. 2. p. XVI. ex 
schedis Siebenkeesii protulit ^ Electra et Troilus citantur in 
M8. Angelicae bibliothecae ^ pazyalucóijoy sroré." 

62 c 

Pleto Rep. VIII. p. a6 V ob nó ; ad quem locum 
schol p. 417. ed. Bekk. uéXev. fowe», dalverat, Boe, às. vov. 
srapà &i Xojoci é» TpoOwp pévi, — Hesychius, MóXe : dalveras, 
dou, Boxsi. |) pévn. 

TYTMIIANIZTAI. 

Ejusdem tituli comoediam scripsit Autocrates : v. Meinek. 
Com. vol. I. p.270. vol. IL p.891. De argumento non con- 
stet. Fuerunt qui huc referrent glossam Hesychii, Kouiferas : 
vopí(erai, Myerai. ómep dari dv (]) codex) Tvprramarpiaus. NAUCK. 
Welckeri de hac fabula conjecturam ad Phinei fragmenta me- 
morabimus, 


563 
Stobaeus LIX, 12. 
de) diei, rl toórov xápya. pal(o» üy Mifons 
2 





132 ZOQOKAEOTZ 


ToU yrs émipavcarra kd0. iro oréyn 
trukvijs dkoUoas NrakádBos ebóovoy $pexí ; 
V. 1. affert Plutarchus V. Aemilii Pauli c. r. p. 355 e. V. 2. C- 
cero ad Atticum II, 7. Cupio istorum naufragia ex terra in- 
tueri: cupio, ut ait (uus amicus Sophocles, xà» orà ovéyg woxrx 
dxovew YrexáBos ebóovoy Qpexi. V. 1. eU eU om. Stobaeus. 
AáBow) woré addit Stobaeus. ^ 2. x48] xai Stobaeus. xà» Cicero. 
564 
Stephanus in XaA9aior.—Elc1 9€ XaAMbatos (Óros rAgoíop ras KoA- 
xibos.  Z. Tupmrapirais 
KóAxos re XaAÓaíós re kal Zupov €Óvos. 
565 
Scholiasta Sophoclis Antig. v. 980. duweós—perà rà» KAeord- 
vpas Ódvarov éméygpey "Iüaíay r» AapÓdrov, karà 0€ rwac ElBoOcay riy» 
KáBpov dBeA jj)», fc xal abróc Zodor gs uyguoveves é» Tupsramarais. 
566 
Hesychius, "Aónuor : obk &»Ónuoy ávra. 3. Tupsravuorrais. 
567 
Hesychius, 'Averós: drarerauéves. 3. Tupma»arais. 
568 
Hesychius, 'Avrirpébo : dvrafià. X. Tupsramrais. 
569 
Etymolog. M. p. 287, 14. ApáxavAos: X. Tvusamwrais. éwel j 
"AÓnvà Ooxei map. avrais aUA(cat rày Üpdkorra rais Kéxpomos Óvya- 
vpádgiy. 3) Ór. cvvavA((ovrat karà ró elküs Kékposi Óvrt Qufuet. $ ór 
cvravA((era: pía rQ €» rj dxpomóAe( Üpdxovri, mpoaypepevovoa T3 
6e«p. Conf. Hesychium et, Suidam. 


570 
"EAvpot ato : vide fragm. 398. 
571 


Herodianus mepi uovipovs Aé£«es p. 9, 9. ZapmnÓó» srérpa sapà 
Zodokei—£6» Tuprapyurrais 
"Hyis 9 dy &yrpois, tvOo. ZoprqNsv «ego. 
d»rpois] ácrpos codex. Correxw Verdes. 





AIIOZIIAZMATIA. 188 


TYTNAAPEOZ. 

Fabula ab solo memorata Stobaeo, qui personam loquentis 
pro fabulae nomine, qui frequens grammaticorum error est, 
accepisse videtur. Fortasse igitur fragmentum ad 'AMjry» est 
referendum, in qua Tyndarei partes fuisse probabilis Welckeri 
conjectura est p. 216. 

572 * 
Stobaeus CV, 3. 

0 xpfj ror! cb spáacorros OMBlras rixas 

dybpàs, mpl» avrj savreias ffo Bor. 

Bucrepasój xal reevrijy Blov. 

dv yàp Bpayéi xafeiAe xàMyp xpórp 

sráumNovrov &ABov Balpovos kaoü Bógws, " 

Bra» peraavj kal Ócois Borj rábe. 
V. a. Blos] xpévos Blomfieldus. 4« K&My) &XMyp Vindob. 
ah» Aye A. ka GAiyp. cor. xpéve] mróvo Meinekius in 
Leutachii Philologo vol. XIII. p. 524. 5. mápshovro» Ges- 
erus pro má» soror, 

TYPO A.B. 

Fabulam de Tyrone narrat Apollodorus I, 9, 8. IIoceó» «i- 
agÓds "Ever. avycaredión abrjj (Tepot), 4j M yoríicaca. xpida 
Aubipovs maiBas éxriÓnais—immroiopBós dudorépovs rois sailas dye- 
AMpevos DÓpeyye xal riv uiv—IIeMay éxóAere, rb» M Irepoy Noa. 
reaBérres M. dreyrópuray riy urépa ài vi» parrpuidy derremay 
3abppé: karovpéryy "yàp yvórres iw aivüs rjv pyrípa puso» dw 
airip, 5j 8i déácasa ds rb rjr "Hpas r(poos. xarédvys, IHeias 8 
iw! abrüw rüv Bupór abri» xaríadafe. De d»ayvupice. illa v. 
Fragm. 575. 576. De persona Tyronis Pollux IV, 141. ubi 
describit tragicas personas, Tvpà weld») ràr sapeids mapà Zodo- 
x4. Dixit de hac fabula Welckerus p. 312.316. recteque mo- 
nuit Tupà Sevrépa», quae in locis aliquot grammaticorum memo- 
ratur, non diversam fabulam, sed retractatam prioris editis. 
fuisse. De quo fabularum genere diximus à BXWuexsamis 
fragm. Ll Ad alteram editionem quum Axitohenen wn hc 





134 ZOQOKAEOTZ 
bus respexisse dicatur (v. Fragm. 578.), ente olymp. 91, 5 


editam fuisae liquet. 
573 
Aristoteles de Rhetorica II, 25. "AAAos rósos, và dzó rov és- 
paros karryopei», oloy &s ó Zodiorirs 
Lajós Zdnpà rdi depoora rolropa. 
Sidero Tyronis noverca. Scholiasta Aristot. fol 44 a 16: 
"A deu ó Bier mpós ri)» Ziippà 
Avr 9€ náyiuós cavi és keypnpern 
caóés cipe kal d«povca roÜroua. 
Eustathius p. 158, 24. Karà rl» sapoquaopérp Zip 6pasciar 
éxeiv]» "yvraixa (opeiv rÓ olkeioy Óvoua.  &€povox roÜropa, non do- 
povo:, egt in Oed. Col. 6o. 
574 
Aristophanes Lysistrata v. 138. 
Ox érós dd )pàr claw al rpayeBía:. 
ove» ydp éapey mÀry IIoccibéy kal oxáiy. 
ubi scholiasta, Eis rz» Zo$oxAéovs 9€ Tuvpà ravra owwreivye, éxfei- 
cay rà rékva els oxáiyy. — Alius: Eie rj» Tupà 06 ZodoxAéovs ai- 
»irreras kaDeicay rà rékva eis axáios—ó yàp IIoceibor épiyg Tupo. 
xdi éyévygoe Nga kai IIeXar. 
575 576 
Scholiasta Euripidis ad Orestem in fine: 'H «erdAn&s rs 
rpayoSias i) els. Oprvor, f) eic máy karaXiyyev. 7) 96 keuebía yeAuri 
xai eUjpoovvais évoayrai.  óÓey óparas róBe rà Ópapa kepurr) kara- 
Anfe. xpnaápevor: QaAAayal yàp mpós MevéAaor kal 'Opéorgy.. dÀÀà 
xai éy rjj AAxrori5t ek avpudoopóy els eUipoovvg», kal é» Tepo« Xopdo- 
kÀéovs dvayrópuspa karüà và TéÀos ylverai..— (xarà. rà. dvayrópuspa 
y&os y. Tyrwhitt ad Aristot. Poet. c. XXVI.) Aristoteles de 
Poetica cap. XVI. E» 8&6 dvayvepicees. wpérg uév 5 (à ocT- 
peíov. roíro» 8 rà py avpdvra, rà 04 érríkrrra: kal rovrev rà pév 
év rQ cópart, oloy oüAal" rà 86 éxrós, rà mrepibépasa. kal olor & fj 
Tupoi 9ià rs axádms. 
511 
Scholiasta Aeschyl Prom. x28. Wo qejfo So ^e qe 





AIIOXIIAZMATIA. 185 


vábs] à Blpis "Avaxpeórreiis dors eehaopévos wpls và Üprryrudv.— 
dypárro 8i abrois oix. é» wrayri vómp, dXX. v rois Ópyrqruois, ós xol 
Xojodós Tupt B. a 

57 


Scholiasta Aristophanis Avium v. 276. "E£eMpor xópav fyov: 
de rüs XodoxMéovs Mevrípas Tepoüs dpyi (ix rob cwjorMove dpyi 
od. Ven.) . 

Tls Bpns obros feedpoy xépa» fyav; 
Conf. Herodian. p. 435. ed. Piers. i£elpos ... xal pi) fero rác 
&» els jpás ffeBpor xópav.... év carópos. Quorum extrema 
Nauckius sic corrigit, ££lpov xápa» Zyov ZodorAjs Topo. In 
loco ab scholiasta Aristophanis allato dpyj fortasse corruptum. 
et ad verba poetae referendum, sublato quod ex Aristophane 
illatum esse potest &pws: quae Nauckii conjectura est dpy/j in 
Ape mutantis. 
579 
Athenaeus III. p. 99 f. ZooxMjs re é» Tupoc 
Írowi srayxóprouriv (devi(opev. 
Zírowx Porsonus pro ol roi: 
580 
Athenaeus XL. p. 475 a. Mynpaveie: 8 rv xapyyoiee kai— 2o- 
oxijs Tupót 
Ilpoorijva: uéaq» 
rpéne(ay dud aira kal xapyíjnia. 
pie rà» rpáse[ar ddaxov mporekqhvÓévas voie Opárovras, kal yevé- 
c. spl rà ciría kd) và kopyíms.  Proferuntur haec etiam a 
Macrobio Saturn. V, 21. ex quo oíra restitutum pro c«ía vá. 
Apud eundem mpós THNAEIMI TPAITEZA, unde mpoemriu pé- 
ew rpáre(a» Bergkius. 
581 
Btobaeus XX, 29. 
II éy xaxoics Óvpyàs eivyÜeis ópà. 
582 
Stobaeus XLVI, 6. 
"Axov 0 dpaprü o0 ris dÜpieruy axis. 





196 ZOQOKAEOTZ 
5838 


Stobaeus LXXXVII, 3. 
IIoÀAGy U éy roAvrAnÜig méAera: 
oÜr' dm evyevtéar é00A0s obr' dypeiov 
và Aíay kaxós* BporQ 96 mwrràüy ovde. 
Non potuerunt haec sic ab Sophocle scribi. dxpelew r5] 
dxpelo» dro Jacobsius. —— và Aay] sáu» Meinekius. 
583 b 
Stobaeus CV, 21. ZojoxAijs Tvpoi (sic codices : Twpei Trincav.) 
Mme péy eimps mpi» reXevrcarr. (ps. 
Sine nomine poetae et fabulae affertur ab Cicerone Epist. ad 
Atticum IV, 8. (ubi libri nonnulli yéyay, ut apud Stobaeum), 
schol. Homeri Il. 60, 5., Joanne Chumno Epist. 5. in Boisson. 
Anecd. nov. p. 215. Alludunt ad hunc versum quos Nauckius 
indicavit, Plutarchus Mor. p. 184 b., ubi uj owebÓe ynpa, spi» 
reAevricayr. (ops, et Gregor. Naz. vol. IL. p. 157 d. ug&» péy ei- 
sps eUmAoü» wpó srelcparos, et p. 6 b. uaOév uéy eimps cwrópes 
dvyÓporros àv. 


584 
Stobaeus XCIX, 99. 
Tíkrovcs áp row xal vócovs OvaOvpias. 
Antiatticista p. 89, 19. AvaÜvpla* X. Tupot. 


585 
Stobaeus CIX, 2 ZojokXéovs Tvpovs B. 
Mi) e'mreipe iroAAois róv srapórra Óaigovar 
cvyópevos áp dori ÓpnyeiaÜas mpémo». 
V. 2. npére» B. spésor ceteri. mAéoy Trincav. 


596 
Stobseus CXV, 8. 
T'jpas &ddoxe, srárra kal xpórov rpiB. 
587 588 


Aelianus de N. A. II, 10. Máluera 8i kxouóca tmros ágpérarór 
Té égTi kal Üpumrrucórarov,  &ruió(. "oov dvaGQvar roUs dvovs abri)», 
Grmo 94 yapovg£yn Sero, xoi tauri Gkv. vum wequtum. imo e 





AIIOZIIAZMATIA. 187 


evredéres ol BouMpevos spuévos. adios yevíodas, daoplsavres vie 
Varrov riy» xalrn elei kal àe Eruxe», lra. pérrox rois fvove émyov- 
cur $ 8 irop£ve rv otov (0 yagéryy, npáror (npérepoy Herch.) 
alloviéri. kai odore Bi doue. pepirijnóas ToU mábovs. (Cf. Plut. 
Mor.p.754&.) Morem equas tondendi, quo facilius asinos admit- 
tant, tangit rursus XII, 16. versusque Sophoclis profert, XI, 18. 
Oir B feror dle diipoliua Avrrijragar máro odétpa wubeus jq- 
Mos fari, às "Apirrórügs Mya, el vie. airs donelpeie rds. rarà 
To) révovros tpíyas. alMira: ydp, kal oix draxrei, xal aíera vis 
ÜBpres xal roi cxipríparos ro) roXo0, xarybiasa eni vjj alayívp- 
ToUró rox xal XojorMjs alvírrerai dy rjj Tupot r$ Bpápar. sremolras 
M ol abr Myoveu, xal à Mye rairá do 

Kópae M mrévios Xayydvo rov Mey», 

fine avrapraÓeira BovkóAuy Uo 

násbpais £y lrmelauris dyplg xepi 

Apos É«psrÓjj DavByy abxévuy dro, 

erag&ésa WU dv Xap&ve mrorapíay srorüv 5 

Dp os doy airyanóeia! irà 

xovpais dripos Barerduiérie défns. 

$6 ndr drmuipuay rs olerelped vo 

srrieoovcay alexivaun ola palveras 

mroooca xai kMovsa vy srápos ddBqy. 10 
V. 3. pávbpais dy Brunckius pro pásÜpawrw. 5. ewacÓna) 
mÀaÓisa Reiskius. 6. aiyyaaóéic! im] atryaaÓeirá rov Meine- 
kius. — g9.aleyówucw]aleyówprw libri. ^ ro. XMeuca scripsi 
pro sAaícuca. 

589 
Photius p. 17, 7. 'EppryoBoaxós : ó tj s é» Tupot B. 
XojorMovs. los dmb roi dpi». Conf. Etymolog. M. p. 377, a2. 
ubi illud fzos dv) ro? dpíy non legitur. Hesychius 'Aprpofiocuós: 
srpoBaroBosxós. X. Twpot. xal ypáderai M épprroBosxós. Eustath. 
P- 799, 36. dpnvoBockós, 6 v. xarà Ilavgaylay—i» 84 dyuvipes jn- 
opus AÉuji kal dpevolonxós 6 abrós diperas tià ro) à. 
599 591 
Heeychins "gba : Jucípara. X.'"Tepé. Cole vuplreoet. ct 
T$ 





188 ZOQOKAEOTZ 


rectum ab Piersono ad Moeridem p. 436. recte, nisi quod fe 
tasse Tvpoi d scribere debebat, ut Nauckius. "Ex6ua aut 
vitiose scriptum videtur pro éx8jnara. Idem Hesychius, Ke 
sopavis: els xópo» é£vBpi(ovca. Zobon:ss rvpOuie. — Foriasge e 
pot B. (Bevrépa) vel à. 
592 
Antiatticista p. 98, 11."Hreykov: éri mpórov swpocósrov. 3.Tv- 
psi (adde Oed. Col. 5a1.), "Apurrodáy Gecpodopuatoórae (743) 
593 
Hesychius, O«cw) piros: j é« 6o) Óda. 3. Tvpoi d. (reel 
povroü codex). »5eos ex »ócos corruptum esse vidit Sopingius, 
sed non vidit totam glossam sic esse in ordinem redi 
Ola »óos' 7j ék Ó«oU. Z. T. á. O«ía »óos legitur etiam Aj. 156. 
et Antig. 421. Haec monui in Thesauro vol. 4. p. 275. 
594 
Etymolog. M. p. 747, 49. Tavpojéyor : rà» Aiwvcov. Xeje 
xAis év Tupoi. Óri rois ràv ÜÓ/pauBov vwijrasi Bos éMBoro. $ rie 
éugorj». Conf schol Aristoph. Ranar. v. 360. Photium p. 
57 1, 13. et Suidam in Tavpojtyor. 


'YBPIZ (ZATYPIKH.) 


595 
Stobaeus XXVI, 3. Z."YBpeos caripov 
Arfn» re r))» ámarr' dmearepnparny 
xod)», dvavOov. 
&ravr' Wagnerus pro mávr. 
596 
Athenaeus XIV. p. 657 8. AéAjaxa 86 dpcerwós elpyxe 3." YBpes 
"Ec0lew é0£Aov (0£Xo» 1) vóy &eAaxa. 


'TAPOQOPOI. 

Aeschyli tragoedia fuit eu£An fj 'Y8podópo,, de qua scholiasta 
Apollonii Rh. I, 636. v» ZeuéAg» OGvórg» kaXovou, éred)) Alayv- 
Àos €ykvoy avrijy sapeuipyoy« oooo» «à té«otoufvnv, duoles Od xal 
ràs é$asropévas tij$ *jaotoos Gurüs iO«ologkves. Vu Va € Bxk- 





AIIOZIIAZMATIA. 189 


lodori (III, 4, 3.) et Hygini (Fab. CLXXIX.) narrationibus de 

Bemele natoque ex ea Dionyso idem et Aeachyleae et, Sopho- 

c€leae fabulae argumentum fuisse recte, ut videtur, conjecit 
" Welckerus. 


597 
Scholiasta Sophocl. Antig. v. 1. Tà 8i soudv 6 ZojorMjs cv»e- 
9s dri voí diede? vfgris, olo» cl d» rais "Yüpojépow rérayer 
* HoM ooo " Apderpíras" dri roü soAvdheAjos. — Atiulit Hesy- 
bius in soode, ubi "Apderpiryr. 
598 
Schol. Sophocl. Philoct. v. 1199. "Ex 'Yàpodpote rà Audvuror 
re Baryá» dyrl ro) Baxyevrás. 
599 
Photius p. 366, 13. "Oos "Axeccaios : iBóovy al Xuciuxal jpi- 
o»o« elvas owovbaiar. 5j yàp" Axecaa axes) Ms. SocborNjs 'Y8po- 


pos 
"Oxo 'Axeccaíoww dpBeBàs wóla. 
Qui versus in codice trajectus est p. 365, 1. ad glossam "Oya- 
»ov: unde eodem loco habet Suidas. Veram scripturam 'Axe- 
eralocw restituit Neuckius ex tribus glossis Hesychii, 'Axe- 
eras yo: Xasuxh dyipora. "Amerrdl dipéves doÓMay :—Myeras 
M xdi óyfpara XuxéMurà, dm móAews XaeMas. "Oxos 'Axecraios : 
éd al Xucuxdl juíovor evroviaias. Jy B" Axecros XacMas. Con- 
Stephanus Byz.'Axíerg : mus XuxMas—rà dÓrudhy 'Axc- 
eraios. 
SQ AIAKEZ. 

Argumentum ex Homeri Odyssea sumtum, ut non dubitan- 
dum sit quin primariae in hac fabula partes Ulixis fuerint. 
Fragmenta duo a Brunckio ad Nírrpa relata (407. 408.) rectius 
fortasse Phaeacum fabulae adscripsit Welckerus p. 231. 232. 

600 601 

Antiatticista p. 82, 32. "Aprpera : oix jMócnara. 2. alafw. 
Athenaeus II. p. 67 f. "Or. dprípara eüpsra. sapà dodpoN, E 
Bopàs dpríuara."—rà M jua xéirai mapà XodpoxN Ere. wieyeoen 
dpríee sodón" Conf fragm. 3o5. 


140 ZOPOKAEOTZ 


602 
Antiatticista p. 83, 21. 'Amocnuij: : dvrl ro) BgA&gas. X. $ol- 
ab. 
9AIAPA. 
Argumentum idem quod in Hippolyto tractavit Euripides 
Welckero (p. 394-402.) hano tragoediam eandem esae videri 
atque Theseum supra diximus. 


603 604. 
Stobaeus Eclog. phys. I, 6. p. 174. 2. éx &aíBpas 
a. "Eins do! odi ie frepf. diyov Óasiov ; 
B. ob yàp srpà polpas ij mí Báteras. 
Hoc lemma in aliquot codicibus adscriptum est poetae fortasse 
alius loco ibidem p. 172. " IIep.oo? &erá re uídea. ravroliasó» 
BovAar dBapayrivuus iaireras xepsiow Also." 
605 
Btobaeus XVII, 2. 
OD yàp Miaiov dylpa "yevvaior dppéras 
répreiw, Órov pi) xal Blxuia vépieras. 
V.2. pi kd] y Orion in Gnomologio cod. Vindob. ap. Schneidew. 
Conject. crit. p. 49. unde £wov ye) Schneidewinus —— répye- 
rai] réprrera: Orion. 
606 
Stobaeus XLIII, 5. et omisso nomine fabulae scholiagta 
Luciani vol. IL. p. 336. 
OÀ áp sror! à» yévocr! ày dadolje máu, 
d» jj rà piv Bixaua xal rà cáipora 
Mybyy mraréras, xwrÜios Y drjp AB» 
sravoipya x«pol révrpa rxbeóes mróur. 
V. 1. Alterum à» om. Btobaei codex A. Euripides ab Nauckio 
comparatus Buppl 447. más oj» ér à» yévo à» loxvpà sus ; 
Arist. Av. 829. xal más dy fri yévorr y eiraxros sue; — 4. Xep- 
ci» schol Luciani. x«pów vei ymodo Shah en es. — néprpa] 
fgya schol. Luciani. 





AHIOXIIAXMATIA. Mr 


6o7 
Btobeeus LXIII, 25. 
"Epas yàp &rlpas ab pópovs énipyeras, 
08 ad yuvdixas, QUÀ xal Óeüy dre 
oxàs xapáaces xàri móvrov dpyeras. 
xl rósi! areipyewr o) 6 mayeparis oÓévei 
Zeis, dX" bmeixes kal how éy&Mveras. 
"Tres primos versus Furipidi tribuit Clemens Alex. Strom. VI. 
P- 745. ei v. 3. rapáac«: praebet. 
608 
Stobseus LXIX, 14. 
Oro vade obl à» peilov xaxd» 
xaxíjs drip rríjmam d», oM aádpovos 
apüccor maBüy U ixarros ly róyy Mya. 
609 
Stobaeus LXXIV, 16. 
Xéyyrore xdrácyenée ovyónat, vb yàp 
quaii» aloypby oiv »yosauxl 8i oréyaw. 
V. a. ei» yovaui] dv yorauxi Vindob. et Scor. Grotius 4 yuruifi. 
Nauckius dj yvwoixa. — 4] xp) Scor. 
610 
Stobaeus CV, 39. 
Tà Y ebrvxoiy wá» éfapibuírase Bporüw 
olx Foro Ürrus Óro! eipijres 5a. 
V. r.c» dfaplpíjras Nauckius pro má dpdfuijras (dpfuíjmas 
Grotius). 2. órrus] otros A. B. et Scor. 
611 
Stobaeus CVIII, 53. 
Aloyy piv, 8 yoraixes, ob dv els iyos 
Bporáv sro£, d xal Zebs édoppíjrg raxá, 
»écovs  déym vàs Gejárovs dipes. 
V. 2. ddopufoy] éopuíro A. 
612 


Grammaticus Bekkeri p. 338, 15."Ayupo ; i wevoposin 9 
deddiea — ZodosMjs 





149 ZOP$OKAEOTZ 


'AXX' elol unrpl sraiBes &ykvpas iov. 
Nomen fabulae, &aí8pg, addunt Hesychius in dykvpax et Suidas 
in xaAáco, sed versum omittunt. 
613 
Hesychius, "Ayos : &ywpa Óvoíac. 3. &aíBpa. 
614 
Etymolog. M. p. 19, 53. Kal deAAáBes eral srapà Xodexiet év 
$aíüpg. Ita codex Leidensis apud Valckenar. ad Hippol p. 
291. Vulgo de, quod áeAAaí scriptum in cod. Dorvill. 
615 
Hesychius, "Axàerros : ob srapaoyi(ópevou dAy8eis.. E. $aipe. 
616 
Hesychius, 'Arérrvce» Aóyovs : dreyv£aro rovs Aóyovs. dvri rov 
dmeorpád. Z.4aípg. Phrynichus in Bekkeri Ánecd. p. 28, 8. 
"Asromricai Aóyovs ; dmroppivyas xal ui) wpoataDa:. 
617 
Hesychius, AiérouóAes : mpolorwàs. X. $aibpg. 
618 
Hesychius : 'Aqrejés : djpóvrwrov. 2. 9aíüpg. Nomen fabu- 
lae om. grammaticus Bekkeri p. 476, 1. 
619 
Hesychius, KvyAiaívor xáro : X. $aíBpg. rà dra karafaXàv, rep 
(codex dsep) ol caívovres (kvves add. Hemsterh.) srowvouw 
"Eeaw én' obpà» dra kvAAaívev xára. 
Codex £cra: érobpavórwvÓMárvov xal vó. 
620 
Hesychius, MáAvs: ó dpafjs. X. aíbpg, nepeAvopáérn, sapet- 
pévn. 
$OIOTIAEZ. 
Tragoediam hanc Welckero eandem fuisse videri quae IIy- 
Àevs Supra diximus. 
621 
Aristoteles Poet. c. XVII. ToevqoSa— 4 uév. menAeyuérg— 5 
8€ mafgrud] —i 9à fud, elov ci Odds v. 8 Yos. 





AIIOZIIAZMATIA. 148 


622 
Joannes Damasc. in Gaisfordi append. ad Stobaeum vol. IV. 

P. 35. Zejocovs 8durribor (codex oun) 

Néos séjusne" soJÀÀ ral pabéi» a« Bá 

dl wA dreiras zal hMdrreróns paxpá. 

"hel i Baden xpijmuior poruasóives. 
V. 1. Menander monos. 373. »éos sejuróe woÀAà xprerà uás- 
6av. Versum 3. alinnde sumtum esse monet, Neuckius. 


623 
Gellius N. A. XIII, 18. Sed. etiam sla corsus. non. minus 
nous. 
Tépor yipovra malayayjoo o! dy, 


et in éragoedia Sophocl scriptus est, cui titulus 6drrdies, e£ in. 
JBacchis (193.) Euripidi. — 6ordec correctio Casauboni est. 
Vulgo $uAeríàes, quod alii aliter correxerunt. 

624 

Grammaticus Bekkeri p. 128, 3. *A» (avrráscera) sapaxepé- 

wois al ÜmepovyreMxois. X. édoruriw 
*H.sravporróvos Bug 
xéícuy hy aivj. 
écr'] xuAjr' Cobetus Nov. Lect. p. 224. recte. 
625 

Strabo IX. p. 433. Ore ral Xojosijs rj» Tpaywías $m 
*pwe. Ad Phthiotides refert Elmsleius ad Eurip. Hereclid. 
v. 194. e& corrigit rj» Tpayoa. De quo dissentit, Welckerus 
p. 205. 

9IAOKTHTHZ EN TPOIAI. 

Proclus Chrestom. p. 459. 'O8veceis Aoyjcas "EXevor AauBáre, 
xàl xpíjmavros wrepl ris dMoreus roírov, Aupíjles &x Aípsou dOvorrí- 
y dpáya.. labels Bi obros ird Maydovos xal poropayiyras ' Aédrüpe 
reves, kal viv vexpiy bà Mevehdov araucóévra d»ekógavos Gósrrov- 
cw ol Tpà«s. — Haec partim praedicta reperiuntur in superstite 
Philoctetae Lemnii tragoedia in oretione WiercuWa w. YA 
1427. 





144 ZO^4OKAEOTZ 


626 
Stobaeus CXXI, 7. Z. $uvokrirov 
'AXX. $8. à Édvaros Aoiaos larpós vówv. 
AoicÜos] AQoros Nauckius. 
627 
Priscianus XVIII. vol. IT. p. 180. ed. Krehl. Baporoga: rovrov 
xal vmó rovrov kai rovro. ' ZoiokA s dy dGuvokrirp r$ é» Tpoíg 
"Opis pov óres u)) BapvyÓrreaÓé uov. 
ávrl rov, rà rjs ócu5s. lta fere codex Monacensis: unde tri- 
meter confici potest, 'Ocurs óxos pov ui) BapuyÜrceaÓ€ sov, quem 
quibus aliis modis restituerint viri docti ex Dobraei Aristoph. 
p. 183. 184. cognosci potest. In codicibus Paris. et Vossiano 
est OITQC proómes vitio manifesto. Alii dubitant an haec ex 
fabulae superstitis versu 890. conficta sint, Mj) BapvvÓGcw xax? 
ócpjf) wpó ro) Ócovros. 
638 
Hesychius, Apáxovra : ró kppiktoy. 2. &iXokrrp. 
629 
Hesychius, Apvoray; aróAov : róv máccaAoy. X. $OvorriTy. 
630 
Hesychius, ZgÀó : paxapife.  Z. $XVokriTy €» Tpola. 
631 
Hesychius, 'Paxrgpíous xévrpowiw : dvrl roU rais Rómaus, à rà 
dpárrecÓat. xai éy Q$iXokriry r$ €» Tpoia 
Méx Boày dyavAa kal paxrijpta 
dvri ro) qroddg kal Üopv8ó5y. dvavia Bergkius ^ Legebetur 
dvavOa. : 
632 
Ad hanc fabulam, quam satyricam fuisse conjicit, Herman- 
nus in praefat. ad Philoct. p. X. refert versus duo quos ad 
Philoctetam dictos sine poetae nomine attulit Plutarchus Vit. 
p. 89 e. Moral. p. 789&. 
Tis 9 dy a« voydn, «(s € vagÓévoc véa 
Oéfavr dy; «0 4oUv is joyc» Cyeis xOhos. 





E ATIOZIIAZMATIA. 145 


Ex Strattidis Philocteta haec sumta ease conjecit Matthiae ad 
Fragm. Eurip. p. 289. consentiente Welckero p. 139. 


9INETZ A. B. 
635 

Scholiastes Apollonii Rhodii II, 178. "Ernpóóg & ràc Óyes 6 
Sure)s xarà piv éviovs Và ro) 'HAov, Bà rà roiv xpóvov. aleijras 
uo (jv 3 BAéreur xarà 84 érlovs, órs émeBoóAevoe Ilepoi, Xodo- 
xNjs M, ri rois dx KMorárpas vlois éri$jAocey " Oapbo» (irídiure. 
Tlapfvioy H. Keilius) xal Epápf, mrewróels SuaBoAais "IBalas. vis 
abrüv usrpwás. Scholiasta Sophoclis ad Antig. 970. aliis nomini- 
bus Cleopatrae filios appellat. Non improbabilis Dobraei con- 
jectura est ex hac fabula sumtam esse Hesychii glossam, Kypíopa 
(sic Salmasius : codex ypíona): ópÜvjpa. (Fortasse corruptum 
ex jj Mips.) Fori yàp rà kypior Q (5v codex) mporeudtes robe àbóai- 
pois r&v $webó. Ad duplicem fabulae editionem quod attinet, 
speciosa Welckeri conjectura est alteram editionem Tupsa»erat 
inscriptam fuisse, cujus inter reliquias plura sunt quae Phinei 
fabulae conveniant, ut Welckerus ostendit p. 331.-333. 

" 6 
Aristophanes Pluto v. 635. M 
"E£oppároras kal Adpspvrras népas. 
ubi scholiasta, 'Ex duos ZodoxMovs ó oríyos.. In codice Veneto 
8d versum proximum 'AcxVyrioU saióvos. elpevoos rvxóv adseri- 
ptum est, dvrl roü e)uevearárov. raUra M éx roi duos XojoxMove. 
fAaBe. Incertum igitur manet utrum unum an duo versus ab 
Sophocle sumpserit Aristophanes. Utriusque versus tragicum 
esae colorem manifestum est. Si unus tantum Sophoclis ver- 
sus est, codici Veneto potius fides erit habenda quam editioni 
Aldinae. 
635 

Pollux VII, 193. Tà & ràv xavív dpyaerípw xavjMioy elpj- 

aci» ol kapglilárkaNos, kal rà keyaploipevos (y Zodorkovs ds 
* BAé$apa xéxrol "y, ds kasriwloo Oopox-. 

»] ?' codex Paris. A. 





146 ZO$OKAEOTZ 


636 
Athenaeus III. p. 119 c. Zo$oxAs ' é» wei 6$ 
Nexpós rápuyos elaopá» Alyvmrruwos. 
637 
Stephanus, Bócmopos—Zodoxjs 8 év dwei mpére &à QubOóyyor 
rj» mpà réAove dgoi rà kipior (recte xrrruiv corrigitur). 
O)0 áy rà Boaswópewr é» Zxvtais 09op. 
Versum omisso fabulae nomine affert Etym. Voss. p. 590 E. 
ed. Gaisf. 
658 
Hesychius, 'Asevérwar ; árécrpeyar rà véra..— $. Got. 
6 
Hesychius, 'Apripaot : rois id rj)» Üvaía» eirpemopéross.. X. 
dui. Ita codex, ut dubitari possit utrum ovi a an B resti- 
tuendum sit. 
640 
Hesychius, 'AxdAxevra. vpóérav»a: rà Opüya mvpéia. 2. 9we 
Qevrépe. Codex $e Bo. 
641 
Hesychius, Karappáxrgs: óxerós, Dvaf. xal ó derós. EZ. Aao- 
Kóerrt. xal rdc 'Apmvias é» duyei, — Codex xal rapsrvías i» óm. 
642 
Eustathius p. 1496, 53. 'E» 8€ pyropw$ Aefwu$ eUprrra: kal pá- 
craxec al dxpíBes. kai Aéyeras keiaÜat roUro sapà Zodokei é» Qwet. 
Photius p. 248, 18. Mácraxas: ràs dxpiBas. ZojoxXs. 


$OINIS. 

Phoenicem etiam Euripides scripsit, cujus de argumento 
dixit Valckenarius in Diatribe Euripidea c. 24. idoneis usus 
Scriptorum testimoniis. De Sophoclea tragoedia omnia in- 
certa. Welckero hanc tragoediam eandem quam AóAosres esse 
videri supra diximus. 

643 

Athenaeus IL p.70 & Kudpa. ravry» ZoQoxs é» KoXyic 

&v»dpa» kaXei, &y 86 olyua xuvapov 


AIIOZIIAZMATIA. 17 
Kévapos dxavóa sra sMón yisv. 
Excerpeit Eustath. p. 1822, 17. Athenaeus p. 70€. AiBvuos 8 6 
ypapparuds (ryoípavos rapà ré odori rà kivapos áxavfa" uíjrore, 
eno, vip ruvdoBaros Mye hà và dxasÓGBes xal rpay) elvas và dróv. 


6. 

Socrates Hist. eccles. III, 7i de voc. isócracw agit, El- 
prrdios à ypapparude 4» và xarà. oroyéio» "Arrusavij wal BápBapor 
deoalut vl» MEw. ux. yàp srapá ruri ráv maur elpjrón. el 84 
srov xal efprras, uj) ravra ovpalni» &j b» viv mapalapBáverar sapà 
pi» yàp Xojodwi é» rà dolvus ividpay cqpalvew rjv vxórrazw—. 
Quae excerpsit Julius Pollux Hist. phys. p. 376. 


Eustathius p. 1088, 36. med qur) sapà Xojogui, dac», d 
oivua jj rois mporopiAoUra rpodije xápw. 

ePIZOZ. 

De Phrixo Athamantis filio videnda quae ad Athamantis 
fragm. t. allata sunt. Sed tragoedia quae ab eo nomen habet, 
quomodo composita fuerit nescimus — De quo incertas con- 
jecturas protulit Welckerus p. 318. 

646 

Etymolog. Gud. p. 330, 43. 4 cod. Paris. in Crameri Anecd. 
Paris. vol. 4. p. 73, 2. (à :—XojokMjs ple '* Kuyglóv é£4- 
srpa£a» vrv(oípevos." — Blomfieldus, Kuyyli» dféepa£ar às xrviGpe- 
wo. dférpafa» ex écmápafar corruptum esse conjecit Dobraeus. 
Photius p. 187, 4. Kvmlór : às xjuv. 


64. 

Stephanus in "Aero epodrt. oUre) yàp kal rà Óriurlw eipi- 

exeras, npoacría yj, » &pl£q Xojocéovs 
"Opia reheióov rijola ijs mpoaarías. 

648 

Antiatticista p. 83, 23. 'Adevis : 2. tpib. 

9PITEZ. 

649 

Stobaeus VIII, 5. 3odosMovr dpvyas 

Toi eiyereit yàp niyaloys, by «di, du 
"Apre éralpeur. ol à vj) Mason Üpansis. 





148 ZOSOKAEOYTZ 


$evyorres áras ékrós eio1 r&v kaxáv. 

"Aprs yàp oUXv r&v xaxév Anerai. 
^'Tragoediam hoc titulo fecit etiam Aeschylus, ad quam per- 
tinet observatio scholiastae ejusdem tragici ad Prometheum 
435. in qua mentio fit Phrygum Sophoclis ex librarii errore." 
BauxNcEk. Non librarii, sed scholiastae. DoBR. De Phrygibus 
Sophoclis non dubitat Welckerus p. 135. 136. — Versus 2-4. 
omisso poetae fabulaeque nomine affert schol Homeri Il. B, 
833. 4. ov&€»] ov9éva schol Homeri Aera] Aoyiera 
Stobaeus. Aeri(era: C. Keilius. 


XPTZHz. 

Sophoclis vestigia legisse videtur Pacuvius in Chryse, cujus 
dramatis argumentum Naekius Opusc. vol. L p. 91. conjecit 
ab Hygino Fab. CXXL traditum esse. Nauck.  Consentit 
Welckerus, qui de hac fabula dixit p. 210-215. 

650 8 
Scholiasta Aristoph. Ranar. v. 193. "Or: 6 xal xpéas và aépa 
«ai rapà Xodok ei éy Xpvoy 
To«oUros y dp£ew roUDe roU xpéos. 
dpfe« codex Flor. dofe Rav. et Ven. dpfes All Brunckius 
dp£es av. 
650 b 


Schol. Áristoph. Vesp. 842. ex cod. Veneto, So$oxAs é» Xpóoy 
*0 mpópa Aog "Earía, ves vábe ; 
"Eería] écr« codex. — Correctum ex schol. Pindari Nem. XI, 7. 
verba à m. A. 'Ecría afferente omisso nomine fabulae. 
651 
Pollux VI, 83. "Eor: uérro kal 1 r$ payibos dvopa zapà Zoqo- 
iei v Xpvog 
Tàs 'Exaraías uayibas Sópmrov. 
Xpvoy correxi pro xpjoce ; Brunckius Kpíce. — Àd hunc locum 
spectat Helladius apud Photium Bibl. p. 533 b, 10. 7j payis drri 
r)s Tpamé(ns Alyomrvoy Bóte. xà. mayeeNéx CkGecuor" "Es(yapyos 9€ 
ó Aepieos kai Keprüás 6 p&Nomodbs tX Ws aure Dursdos. tygiisurcs 
rfj Mes, kd) pij kai 6* hubs XodporNis. 





AIIOZIIAZMATIA. 149 
652 
Ammonius p. 34. IIapà Eiperídy écyápa dri voó Bau eirai. — 
xal XojoxMjs dv Xpócg. Eadem Eustathius p. 1564, 32. 
653 
Apollonius Lexic. Homer. 'Ioxfádos :—ràs yàp ráv rpyr fi(as 
lévovs Myes X. dy Xpioy 
"Eyó piNuay dfesÜi(o vpixa. 
Ex hoc versu Hesychii gloasa 'E&vl(w vpíya.. uéAauva» scripsit 
Lehrsius in libro de Aristarcho p. 154. Legebetur pia» pv. 


QPEIO'IA. 
654 
Hanc fabulam memorat Joannes Biceliota (schol. in Hermog. 
vol. 6. p. 225.), cujus verba ad Aeschyli Orithyiam attulimus. 
De utriusque tragici fabula dixit Welckerus p. 299. 
655 
Strabo VII. p. 295. Xo$oXMjs sepl rijs 'Opevlas Myuv ác dr- 
aprayéaa bm) Bopíov xopsóein 
"Yníp re mróvroy srávr. in layara xBovis. 
»ukrós ve myyàs olpa»oü v' dvasruyàs 
SolBov maXaiby Kjrov —. 
V. 3. olov s.] Libri &. re v. 


AAHAQN APAMATQN. 
656 
Stobaeus Eclog. phys. I, 4. p. 106. Heer. sine lemmate, 
Goo 8i syl» oix Urepsrli Bporós. 
Sophoclis ease constat ex Theophilo ad Autolycum p. 110. ed. 
Wolf Legitur etiam inter monosticha Menandri 251. 
657 
Stobaeus Eclog. phys. I, 9. p. 222. 
Hárr iexaMirrew 6 xpóvos els và désdye. 
rà additum a Brunckio. Inter monosticha Menandri «éwe 
draaNrrew à ypévos pis (eis và Meinekium) 4s ipe. USA 
Aesopi p. 48, 5. márra &4 và kaXverópava 8 xpivox. ds den Tee 








150 ZOÓ$OKAEOTZ 
658 
Stobaeus Eclog. phys. I, 9. p. 230. 
Xpóvos ab xpóros dpa xparaig 
reppoguvg. Biov 
vó" drvevpiake: codà uatopéros. 
Corruptum repuocivg, & Brunckio in dypnpocir»a mutatum, cui 
Ellendtius in Lexico vol IL. p. 966. xpnuoovva praetulit. íov 
fortasse pro fBiórov Scriptum. — Sophoclis hos versus esse incer- 
tum videtur. 
659 
Stobaeus Eclog. phys. II, 1. p. 6. 
'AXX' o yàp dl» rà Ücia kpuvrróvrer Ücàr 
páDous dy, o00 el mrávr. éme£éADo akomár. 
660 
Stobaeus Florileg. II, 18. 
Zxaioigt mroAAois els aoQàs Qu vra:. 
661 
Stobaeus III, 14. 
'EcÓXoU yàp áyÜpós ro)s mrovoUvras ddeAeir. 
Lemma in sola ed. Trincavelli. 
662 
Stobaeus III, 15. 
"A327 poris yabl) Óebs péyos 
Lemma om. codices, habent Trincav. et Árseniu& —  4yaÓj) 5 
dya£) libri. 
Stobaeus IV, r. 5. 17. 
'AXX' ol kakóüs erpáccovres ob kaxbpol uóvov, 
dAX' o0 ópüvres eloopóc: rdpdar.— 
"Qs OvamáXaioróy éoti» dpaDía kaxóv.— 
'H 86 popía 
páor. dbeAj?) vs rrornpias &v. 
V. 3. BvesnáAawrrov, quo adjectivo Aeschylus et Euripides usi 
Sunt, restituit Nauckius pvo BvowiMasrov, quo nemo usus est. 
Tum éceriw Grotius pro 3, quod Yn Wors wmebocos won Ves. 


663 





* AIIOZIIAZMATIA. 151 


664. 
Plutarchus Moral p. 27 £ O5 má»v dAyóie rà rob XodoxMovr 


" Qin ov de! fpyor uj nior f nM. 
Legitur sine lemmate apud Stobaeum V, 5. 
665 
Stobaeus V, 14. 
Xalpew dv alzypais $lovais ob xpíj sore. 
xpí libri meliores, Alii à 
666 
Stobaeus VIII, 11. 
OÀ rois déipons j róy £xXapBáre. 
667 
Stobaeus XIII, g. Zo$osMovs (ZolAov apud Ioann. Damaac. 
in Geisfordi Appendice ad Stob. Ecl. p. 844.) 
AlBàs yàp dv xaxoisw oUbiv éxeAéi. 
3 yàp auri) r$ Mloüyrs aóppayos. 
V. a. r$ Acioivr] L. e. adversario verba facienti, nisi ràyxa- 
Aoirr: scribendum cum Cobeto Var. Lect. p. 19. 
668 
Stobaeus XVIII, 1. 
"Tl rai émraréis ; ws yàp olvuÓeis drip 
docor piv dpyjs dort, vob M voi xevór" 
dX M mod yAbocar iryías párgr 
diu dxoóet obs (xà elrev Myovs. 
Hi versus citantur partim a Plutarcho Moral. p. 89 b. et Cle- 
mente Al p.r81. Verbum olveóeis notavit schol. Homeri Il. 
B, 472. (in Crameri Anecd. Par. vol. IL p. 228, 15.) Ode ér- 
aureróy M rà olvoirÓn— bs. Brot kal rapà Zojorhet rà olvaéels, 
Quae excerpsit Eustathius p. 692,12. — V. 3. yA&ccas] yAerrar 
apud Plut.et Clem. et Gregoram Hist. Byz. XXXI, 28. vol. 
IIL p.366, 6. ed. Bekk. nárp éeyéas mar vi» soddw Xojodéa 
ri dromov yArrav abroü ar! abris. — 4. elere» Myovs] elg Movc. 
Plut. eire «axós Stob. (ubi tamen codex Ver. B. dae» Wege 
et Clem, 





152 ZOSOKAEOTZ 
669 


Stobaeus X XIV, 4. 
KAérro» 9 óra» rw éudavós épevpeO], 
ccyüy dyáyxy, kl» xaXov dépy arópa. 

670 
Stobaeus XXIV, 6. ZodjokMéovs, 
*H. Oe» dp! jy, nik. d» vis é00A0c v 
avrQ cvrep. 
aire cvred avro cvveidn libri. 
671 
Stobaeus XXVIII, 1. 
"Opkownt *yáp vot kal yvy) evye muxpà» 
eXiva aide», dÀÀ' érày An£g xaxov, 
€» Troicw avrois Oucrvou áAigkeras, 
mpós ToU mrapóvros luépou vuepyy. 
V. 2. énày] émj» Hermannus. 
672 
Stobaeus XXVIII, 5. 
"Opxos "yàp oodels d»3pl dpi Bapis. 
$mAjry ex cod. Paris. B. à m. sec. : nam pr. $à rp, ut ceteri libri. 


673 
Stobaeus XLI, 3. 

Mf, pos puaiov pad dfeirps Bros 

KAgÓpor yàp oU0év.. às 9 à» eimeris AdBoss, 

yAóco1s kpvoaior o08«y ov Oupxera:. 
V. 1. ugM» Trinc. oiXM» Par. A.B. — 2. AMj6por] Libri xAeifpos. 
Verba versus extrema corrupte. Inanis verborum tinnitus, 
quibus nulla est subjecta sententia. Si Sophoclis sententiam 
indagaveris, eadem opera indagari poterit quibus eam verbis 
enunciaverit. Multum te adjuvare poterit in hujus rei investi- 
gatione Ápollodori comici locus in Floril 6, 28. xal sAeie8" 5 
Óópa uoxyAois* dÀX' o0&4 els | rékrev Oyvpàr oUres émroijre» Óvpa» | & 
js yaXij kal powós oUx eloépyeras./ Ejusdemmodi quid in re seria 
dixerat Sophocles. "Ut comicus óxvpàr otras Oópa» dederat, sic 
tragicus A jÓpoy 33e eiroy&s wcrvpere, e qoexoaAsossa. A mol- 


AIIOZIIAZMATIA. 158 
lodorus & $s—oix «loépyera: posuerat, sio dixerat Sophocles 
& ob—cb bépyera. — Jam clara lux illis tenebris affulget, 

sAjépor yàp oU» bi! à» eUmayis Moss 
Mono M ob pujaior ob Mpyerai. 
ConBeT. Mnemos. vol. IX. p. 89. 


674 
Stobaeus XLIII, 11. 
"Onov yàp ol dícarres jjcsóvra: vícvav, 
olx ori abr cudpórar dsipày müus. 
V. x. déócavres Piersonus.. dvAdccovres libri. 


674b 
Stobaeus XLIII, 25. 
Nóposg &reaóas voiaw éyyópois xaX. 

roisw éyyópos Grotii conjectura est. roicw éyyopíos codd. Sco- 
rial et Vindob. rois éyyeploi ceteri, ut est in monost. Menandri 
372. Menandri versus si fuit, rois émwplow verum esse potest, 
quod conjecit Bentleius. Similiter Aristoph. PL 47. dexei» rà» 
vll» rà» érixópir rpóror. 


Stobaeus XLV, 11. 
Ilo» xaA» Bei và xaMs ripapiv: 
puxpo V dyàvos ob py dpyeras cos. 
V. 1. Hor nróvor Bé rà xaM» ri popévp Nauckius,. Sic xpyorà 
nepéy, Trach. 1136. 


675 


676 
Stobaeus LIV, 3. 
T»ópas sMoy xparoicw 1) cÓcros xepiv. 
677 


Stobaeus LXII, 33. 
El cópa Boikoy, dÀX à vols dMeióepos. 
Similiter Gregorius Naz. vol. 2. p. 215 A. elvai yàp elvai rdsBpos, 
ds dxovopev, | r$ cápa BoUXor, rà» rpóror X Dwi&epor. NAUOK. 
678 
Stobaeus LXIII, 6. 
"0 aides, if rox Kómpis ob Kintpis pávov, 
X dori sroXior dvopáruw imderepos- 


Y 154 XOQOKAEOTZ 


Tori uiv" ibas, ori 0 ddócros Bios, 

ovo 8i Maca paxds, ovi U Tuepos. 

dxparos, fov! olperyuós: dv rely và wav, 5 

arovldior, fvyaior, és Bla» dyos. 

drríeeras yàp sAevpóvav dao ie 

Moo vís oi ríjnbe rijs eo) Bopá ; 

eloépyera: piv ly8iov miarrá yéves, 

drervs V dv xéprov rerpaxdMi yorj* 1 

»opi Y dv olovoics vobrelrus mrepio, d 

dy Ónpaiv, c» Bporoiaw, é» Ó«ois dru. 

ris! ob sraXalove' ds rpls éxBdXAv Ócüv ; 

dl uos qus, Bus B rdnÉ Myem, 

Adis rupavvét sAevpóvay" dev Dopis, "5 

drev aiBipov mrávra ox cuvréuveras 

Kémpis rà Óvrráv xai &eà» Bovieipara. 
V. 174. ob Kónpu—paiàs affert Plutarchus Moral. p. 757 & ex 
quo v. 2. correcta Stobaei scriptura má»re» pro woXÀéw. Bic 
Aeschylus Prom. a1o. xal l'aia moXAów óvopére» popdi) pla. — 3. 
Bios Bothius. Bía Plut. et Stob. ^ 4. pawàs] pavàs Porsonus. 
B. dxpavros Bothius pro deparos. —— weg Scor. éxdbwp ceteri. 
6. ovyaiov] jmiww À. — és cor. els ceteri. T. érrjeeras] 
dvÉámrera, Meinekius. — sAevpóvo»]mreopóror B. — 8. jux] moi 
Meinekius. ^ ojyi—Bopá Grotius pro oUr.—Bopós. 9. sÀa- 
r$] mAorá» apud Arsenium. Ceterum Plutarchus versus 1—4. 
poeta non nominato attulit, his verbis usus, dA dwó pude oxy- 
xis dxobope», "" Epos yàp dpylv dri rowóros iv" (haec ex Danse 
Euripidis) kai máu» aj be o0 Kimp«—paiás," ut, utrumque 
fragmentum ex Danae Euripidis sumtum esse videri possit, 
quae Nauckii sententia est (in Schneidewini Philologo vol. 4. 
P- 542.), licet diversorum poetarum fregmenta similiter con- 
junxerit Clemens Alex. Strom. V. p. 717. ó pév Xojosiags —éx- 
Boj, et mox Eipemidns 8i éri rijs abris axqvijs rpayptar. 


679 
Btobaeus LX VII, s. 
"Ts V clos dv Bpordiro Blei mrt, 
quruss igi xs, Vyosbos 33 





AIIOXIAZMATIA. 155 
680 
Stobaeus LXXIII, 54. 
Kay! épdari» yàp olkoz drlpéiper vei. 
681 
Stobaeus XCVI, 9. 
Iloía M cvyrpafeira Svsaefiéi vpóep 
dpbry dyée xl xaréovpejre» Biov. 
Male huic fragmento lemma A«$àvov, proximo vero (10), quod 
manifesto comici poetae est, ZojoxAéove praescriptim.  Trans- 
posuit Brunekias. — V. 1. evyrpaftiaa] Svoxpafisa A. et Vind. 
682 
Stobaeus XCVIII, 1. 
"0. Órgràv drpáw xal raNairapoy yévos* 
s oliv dapev vM)» axacis douóres, 
Bápos repuraàv yjjs dvaarpadispavoi. 
V. 1. Órrri] Libri optimi évrráv et v. 3. dvaavpedéperos. 
685 
Stobaeus XCVIII, 43. 
Ob yàp Bus (jv mAijv Ótois dvev kaxüv. 
xaxáv] xaxo? in Menandri monost. 692. 
684 
Stobaeus CXVI, 28. 
Tlárr dunédune v paxp$ yip raxà, 
voüs dpoios, &py dxpeia, dpovribes xevai. 
Praecedit apud Stobaeum Zo$oxMovs Xxwpíov versus (fragm. 
500.), post quem hi duo versus sequuntur sine lemmate, quod 
suppleri potest ex Clem. Alex. p. 73. qui versum alterum at- 
tulit, érera: roryapoüv (piv xarà ràv ZodorMa rà éríyepa rijs dho- 
yis voos dipoodos, &r' (nam sic apud eum legitur) dypeia, dpor- 
ríbes xevai." 
685 
Btobaeus CXXVI, 8. - 
Xpévos WU dpavpoi rávra xds Mr» ye. 
Versus vulgo sine lemmate positus. Zoporov: ex Ww. eor 
Legitur inter Menandri monost, 545. às eene gro vss 





156 ZO$OKAEOTZ 
685 


Stobaeus CVIII, 51. 
Zrépyew B4 ráysrecóvra kal ÓéoDas srpémre: 
cod» xvBevrij», àjAÀ pi) arévew rüxn». 
V. 1. rápseaóvra] rdxreaóvra A et Vind. 2. Versum alterum 
sine poetae nomine attulit Hesychius, Kvfevry : 
* god» kvBevriy, dA uj) oreviy rvxeiv." 
rà» rois kufow xpóperor' émorijuny *yáp vwa, éDóxov» rà Defués xpy- 
cÜar érvoryporuerépay vj» srerreia» rrjs kvBelas évóua(ov. 
687 
Stobaeus CX, 14. 
"EArris yàp 5j Bóckovca rovs roXAoUs Bporév. 
Omisso poetae nomine ap. schol. Eurip. Phoen. 396. &d verbe 
poetae al 8' &ArríBes Bóokovoc $vyáBas, 6s Aóyos. In monost. Me- 
nandri 42. al 8 éAríBes Bóokova: ro)s xevoUs Bporáv. 
688 
Stobaeus CX VII, 4. 
Oix €ori yipas rà» cov, év ols ó vous 
6eig Eierri» fjnépg vebpanpévos. 
mpouzÓla *yàp képBos dvÜpórrow puéya. 
V. 2. («ía—1)puépa] Verba corrupta. 
689 
Stobaeus CXXI, 9. 
*Ocris yàp év kakoiciw lyeipec Biov, 
$) Se«Aós darw, f) ÓvodAygros $péras. 
690 
Stobaeus CX XII, 11. 
A. Oaróvri xeiyo avyÜaveiv (pos p &xei. 
B. £e, émelyov u8éy, éc ó pópotuov. 

Addidi personarum notas. — V.2.£es] épfews À.—— émetyov us- 
&év interpositum ut e) $iAa£a. Oed. Col. 161. — és scripsi pro els. 
691 

Stobaeus CXVIII, 12. 
*Ocris 9à Óvqrüv Odvyarov bopeb Ma», 
pápos mure. «i vox vibes vie. 





ATIOZIIAZMATIA. 157 
dro» U  kcipàs ro Bavtiy Doy rig, 
ob3! dy mrpàs alAàs Zryós érdóyos poháv. 
Lemma XojoxMovs in solo servatum cod. Vindob. "Totum lo- 
cum om. A. — V.2.uápo]pepielibri. — 3.5 Grotius pro 
yée- 4. ébiyo: Halmius pro ékjóyr. — Malim éx$éyos. 
692 
Joannes Damasc. in Gaisfordi append. ap. Stobaeum vol. IV. 
P. 76. (s. in Append. ad Stob. Ecl. p. 772, 24.)  XojocMovr 
TdAyóis del micro loyóe Myov. 
693 
Porphyrius de Antro Nympharum cap. XVIIL ILyal 8 xal 
sápara. oleeía rais. óbpidot Níudeus, al fri ye udXXov Nópaus vais 
roxais, ds lBlog peMocas ol mraAauol éxdXov, floris obra dpyaari- 
Kás. ÓÜev kal ZodoxAis oÜx dvowelos érl rà» yyvyàv (jr 
Bop:  vexpüv apros, fpxeral v' dy. 
Aw Bergkius Legebatur Jy. 
694 
Helladius Chrestom. ap. Phot. Bibl. p. 530, 18. "Ori d evíyos 
5 kal mrapouualópevos, 
"Opovs &yà yvvauxis els übup ypádw, 
dovi pl» ZojorMovs, robroy M wapgiijras 6 GXwrÜbns dn 
"Opxovs B uoxyüv els réfipay €yà ypáe. 
ol 8i ràs uraixas oxémrovrés daaw, 
"Opxovs éyh yurauds els olvoy ypádeo. 
Sic ultimum versum, qui Xenarchi comici est, recitat Athe- 
naeus p. 41e. Ad versum Sophoclis respicit Phrynichus in 
Bekkeri Anecd. p. 55, 17. pro» yvvauds els üdep xpi) ypápew : 
ri dmi» yuraud Bi dprvoteg. 
695 
Athenaeus I. p. 23. KaraxeicÓa: & Aéyerai, xal waraxeMoÓa— 
Tori M elipiy xal. érl óvvolas rairqs amavlus và drariiós. — córupos 
rapà Xojoxéi roUró dou " "Emucaiópuvos (émruteluavors Wessdeseity 
Té 'Hpaxiet draxeiéop pérov els rbv cxt) dodiehue? "Aem 
turista derivata ex Hercule sà Teenarum? Wwe. V8 





158 ZOOSOKAEOTZ 


poetae metro soluta attulit Athenaeus. Nauckio huc respi- 
cere videtur Aristides vol. 2. p. 405. /fóg &é vie xai aárvpos rér 
éri oxyyis xarypácaro rà 'HpaxAei, eirá y &vire srpoatórros xáre. 


696 
Athenaeus 1I. p. 33 c. 
*0 yAécca ccyraaca róv roiv xpóvoy, 
màs Ora rAroe« mpaypu' vreCeXÓety vóbe ; 
j| ris dydykns ote» éuBpiÓcarepor, 
09! fs r0 xpudOcr éxibayeis dvákropov. 
V. 2. rAjse«] Ajo ap. Áthen. Tum ére£eAÓe» Brunckius. 4. 
dvaxrópov W elckerus. 
697 
Athenaeus II. p. 40 a. 'Asó rjs divoovons rjv -yvóu;» xal spós 
rÓ vyevUée. rperrovans. eUOvpías, 1) ylveras karà. ri)» ueny — XodorA8s 
$no« * Tó peÜvew mypovis Avriüpuwvr." 


698 699 
Athenaeus III. p. 99 d. et ex eo Eustathius p. 1944, 26. Kai 
ZodokAns Oé mov ó mowjr)s róv uAaxa. uoxAóv rov évópacer é» rov- 
TOIS 
Oápser péyac 80t roUO. éyà dóBov poxAós. 
xdy dAXoig B6 rj» dykvpay ZoiokArs loxába kéxAnkev, Quà và xaréyeo 
TJ)» vaUv 


Navrai 9 éynpicavro vgós io xába. 


709 
Athenaeus VII. p. 277 b. 

Xopós 0  dyavüor lxOvov éreppóbe:, 

caivovres oUpaiou Ti)» kexrnpevy. 
V. 1. ex tragico affert Clemens Alex. p. 787. Probabilis Berg- 
kii conjectura est xyopós & pü»Be» lyÓve»—, collato Etym. M. 
P- 595, 1. Móvüos* uóyüos lxOvs, odoris, ó pi) atér. — Scriben- 
dum autem uv$é». Nam oxytonum esse annotarunt, Stepha- 
nus Dyz. 8. v. BáMSos e& Axeodua v. 48, rt., uterque ex Hero- 
diano. 2. legebeXur solyowcw., QAarrezN Wronswwa, 





"un 





AIIOZIIAZMATIA. 159 


701 
Athenaeus X. p. 428 &. Kal ojos d» * * carvpudà duow às. 
bs TÀ spàs Blay 
mici lero» mádure và Boi» xaxóv. 
Legebatur axh» réjuxe r$ Bw» Big. Correxit Meinekius. 
70i 


Athenaeus X. p. 433 e. Tà dos yàp mácw loyupy émuplay 
duoc rijs mreperrije dmoMaómens. Mà xal XojosMjs rs 
Acyürrs yóp roi rásra mposdiper vodà 
oüx y wAMov répyeas fj uii Biboís. 
V. 1. mpoodpor codá] Hac locutione utuntur Eurip. Med. 298. 
et Arist. Thesm. 1130. 2. $ umi» Porsonus pro pi) sui». 
Casaubonus i) sui. 
703 
Athenaeus XI. p. 783 f. 'ApíSaMios—Myovs M kal. mpóyovr 
dgurr. lodos 
Kaxàs c) pis Óáv Pioupéry, 
4| ràs dploves b Dyovo! ixópacas. 
Hesychius, "Apórres : ràc dmrevovi móres. rà M cirà xal dpvori- 
pas kal dpvariyovs dudAovs. 


'o4. 
Athenaeus XV. p. 688 a. En 6 Xojoijs M ràs droAdupévas 
vob difov weolgt Myoloas 
Ovpé WU oürs daidpà xopein. 
rápBovs vyárnp. 
V. 1. of ris Epitome. ofr codex. 
705 
Etymol M. p. 601. extrema, Naxos : 5j $Xkorexía, mapà rà 
»íoig douéyas, ij yàp didvortucia rois weapois ápuó(e, — Zcjociis 
t0 "YBps M ro 
obréerof ifns ds rà cbpor lxero, 
dXX. dy véons dvd ve xal ruv dives. 
V. a. ffBns «ls (debebat 45) v cüdpos Pieromme wro WU T 
védpom. — 3. mÜur dive libri meliores. Nwgo 40m v9 





160 ZOPQOKAEOTZ & 


706 
Clemens Alex. Paedag. III. p. 286. 'ABpoSiarror éxorei(er 
veayiay ó ZoQoxs Xeyet 
Tvvaixoplpoi dpmpérew éoÓnpaaw. 
épmpéreic Plersonus pro épspemeis. Similis Euripidis in Ántiopa 
versus fuit yvvawoulyo Banpérei. popiópar:. ' 
/07 
Clemens Strom. V. p. 659. 
Kal rà» Ó«ó» rowovrov é£emiarapas, 
codois pév alywrrjpa Óeadárov del, 
ckaiois 0€ a)Aor xdy Bpaxet bubáoxaXor. 
V. a. 3. profert Plutarchus Moral. p. 406 f. 


508 
Grammaticus in Crameri Anecd. Oxon. vol. 4. p. 329, 2o. 
Tà érjp srapà ró éros" XoQoxAs 
'Erjpas dppoUs Óeois (pe£" émraxrioi. 
ypádera: 86 xal eÜeipas./ Apud Cramerum épé£as et; ebeíipae.  Cor- 
rexit L. Dindorfius in Thesauro vol. 3. p. 2150. 


709 
Clemens Strom. Il. p. 494. E yov :) rpayeBia. érl roi " AiBov 
ypáde 
IIpàc $' olov £e Saipoy às (pera, 
óc olre rovmueikéde ore T)» xápor 
olde», nóvgy 9 &arep£e ri)» árÀàc OUcy. 
V. 1. Saipoy ós £pera] €£«pàó ráya Nauckius. 2. Plutarchus 
Mor. p. 761 f. nóvo cà» ó" Ain "Eperi srowi. T spocrarróyevor! 
kalro mrpós *ye oos dÀXovs, Ós duos oQokAis  oÜre— Bixny." — ole, 
póvgr 94 avépfa Plut. 5e, uóro» 9 £orepyc Clemens. 
710 
Plutarchus Vit. Timol. c. 36. p. 253. Té» 8€ TiuoAéorros épyer 
o0Mé» écrw d. uj) rà ro). ZoQokMovs (ripocMéovs duo codices), ás 
Quo: Tígatos, érijoreiy émperev 
*Q Ó«ol, vs pa. Kx, & «(s Quepos 
voU0e &urimyaro ; 





AIIOZIIAZMATIA. 161 


Du 
Plutarchus Vit. Pompeii c. 78. p. 661. 
"Oris yàp s rípasvoy ipropeberai, 
Kelpov "arl Boühos, xdv £Meió«pos póMp. 
Affert, etiam Mor. p. 33 d. 204 e. et, Appian. B. Civ. 2, 85. et 
omisso poetae nomine DioCassius 42, 4. Diog.L.2,82. V.r. 
yàp às] 9 pis ap. Plutarchum. 
71 
Plutarchus Vit. Alexandri c. 7. p. 667. 
IHoXA&r yoluró» dpyov oláxsv € dpa. 
Omisso poetae nomine Mor. p. 767 f. 
n3 
Plutarchus Vit. Demetrii c. 45. p. 911. 'O ZojocMovs Merf- 
Aaos raórqy eleóva rais abroü róyais mapariónow 
"AX. olpàs del srórpos i» sruxvi) Óeoü 
rpoxé xocéras xal peradowi diómw. 
ore ceris P Djs eibpévas Bío 
errfjvas Bívaie y oUmor! d» pop udi, 
XX. 4£ dbiov rparor Tpyeras véa. 
mrpécema kaXNóvovau. xal mnpovpány, 
Xárarrep abrijs evyevearárn asi, 
srálu» Mappei xdrl poti» Tpyeras. 
V. 4. ebjpóvas Brunckius pro eibpórai. 5-8. attulit Moral. 
P. 282 b. 517 d. v. 5. 6. Tzetzes ad Hesiodi"Epy. v. 780. 8. 
ieri] xels rà ap. Plutarchum in Vita Demetr. 
714 
Plutarchus Vit. Artax. c. 28. p. 1025. 
Taxéa «fà rà» xaxüv élouropii. 
75 
Plutarchus Moral. p. 16 a. "Apyj) yàp ar] maibeioeos 
"Epyov Mi mrarris fiy ris Dpyrras xaás, 
xal às reAevràs elxós da8 ores tyew, 
xrà ró» ZofocMa. Antiphontis sententáom ep. Joann. Dexsane- 
e 





162 ZOQOKAEOTZ 


in Gaisfordi Append. ad Stobeei Ecl. p. 730, 12. comparavit 
Nauckius, mpárov, oluai, r&v év dvÜpérrow cari sra£Bevaus Ora» yip 
rus mpáyparos kü» órovoUv T?» dpy3» ópÜÓ&s wecjoTyTG., «is Koi riw 
reAevrjy óp8ós yiyveata. 
716 
Plutarchus Moral. p. 17 c. 
Zrevorrós " Aibov kal zauppoia BuOov. 

xalippoia pro maAippoxa mutato accentu dictum metri caussa, ut 
éyvoia et alia hujusmodi apud Sophoclem aliosque. 


/17 
Plutarchus Moral. p. 21 &. ToU XojoxMéovs 
Tà xép3os jj83, áv dà syeviar tg. 
xal uijjy coU *ye dkgkóapey o$ 
oUxk é£ayovo« kaprrór oi Yrevócis Aóyos. 
718 
Plutarchus Moral. p. 21 b. Tà Zojoxéovs, b» xal ravrá dor: 
Tévorro k&y üámAovros é» rigais dysp. 
kat 
OiOév kaxiev mrroxós, ei kaAóg Qpovot. 
Quibus tertium addit fragmentum, de quo diximus supra ad 
fragm. 519. 
719 
Plutarchus Moral. p. 21 f. 
"Qs vpraóA cox 
xeivos Bporáv, ol ravra DepxÜerres reÀg 
póXog' és" Asov: rourDe yàp uórocs és 
(av éari, rois 8 dAXouo srávr! éxei xaxd. 
* In fabulae loco, unde haec derivata, mentio erat. forte rov 
Aeuióros roO rois uvarais. dvaxeusévov, cujus Sophoclem auctorem 
laudat scholiastes comici ad Ranas 347." BRumcEk.  Scholi- 
astae verba sunt, Aeuàv yàp dwdxeiras kal dyÓg dr»euwva rois uv- 
crai éy rQ me0iq.  OnÀAoi 06 kal ZoioxAs. Ad Triptolemum ret- 
tulit Welckerus. 
1215 
Plutarchus More p. 23 6. & omisso yodae wwe Sew. |! 





ATIOXIIAZMATIA. 165 
Tos yàp, 5 yuvdikes, oi ópüv" Aprs 
vhs mpociore wárra vopfá(es raxá. 


2I 
Plutarchus Moral. p. 77 b. ^ 619 e. 
"Ore 9 iperos Biypa maduro) srpoa]j. 
aibuo) Valckenarius pro sai&uóv.. Vocabulum altero loco ex- 
cidit. 
722 
Plutarchus Moral p.84 b. 'H M mporor) ràs ówepBehàs mpó- 
vepov xal ràs ófirrras ràv maàv dríai, 
Hpàs &owep ol gapyávres évrovóraros, 
xarà rày XojorAa. 
723 


Plutarchus Moral. p. 58 A. 
Tà pi» Bidarrà pavBáro, và V eiperà 
(rà, rà U' elerà mapà Ócàv jryoáusp. 
V. 2. rà 8 eixrà] rà 8 érepa codices Parisini. 
724 
Plutarchus Moral. p. 99 a. Clemens Protreptico p. 78. 
Bàr' els diy 8i) mrüs 6 xeipóva£ Meis, 
ot viv Ads yopyór» "Epyárgy avarois 
Moon sporrpireaóe. 
V. 1r. Hine Hesychius xepáva£ Aeós et, Pollux II, 151. xepo- 
sare mopà ojo. 3. Hesychius, Aedui mporpénec&* 
Adisva lavásres mporáytoón d dori kavà, (! ole rà Mya. émeríbero, 
drrep «lol kapmol ipo. Ex eodem loco fabulae (Pandorae, ut 
probabiliter conjecit Hermannus Opusc. vol. VII. p. 331.) sumta 
sunt quae partim metro soluta attulit Plutarchus Mor. p. 802 b. 
ri» yàp "Epyárqy obro« uóvov. Óepametovaw, 6s dri Xojosiijs, ol 
mag! Gepow rvmábs Bapeíg al. siyais vraxotoveay üNry &roxor 8n- 
geovpyoüvres. Ex quo loco intelligitur Sophoclis hos versus esse ; 
nam Plutarchus supra et Clemens omiserunt nomen poetae. 
2 
Plutarchus Moral. p. 107 v 5 
X0 9 dilpa Óvriw, «l karid)Bero, avtvevs, 
eldàs rà uéAXor o08«y el x&pBos dpkpe s 
aa 





164 ZO$OKAEOTZ 


226 
Plutarchus Moral. p. 141 e. Tai: Aved»Bpov Évyarpácw ó rvv- 
parvos ó Zuexós ipária xal mÀAómia rà» wolvreAàs Cmepipe». ó X 
Avca»üpos oük éAaBe», elmór» '' Tavra rà xócpua arai Xvwei nov 
páXXor f) koouae: ràc Óvyarépas." wpórepos 84 AvaásBpov Zodonas 
ToUro ele» 
Ov xócpos, oüx, à rArpor, dÀX' dkocpuía 
Qaí»orr' d» elvai, càv re uapyórns jperév. 
727 
Plutarchus Moral. p. 280 f. Auà xópor kal rÀga por) é£vBpi(ove: 
«al Bóes kai immrot kal Óvo« kal. dyÜpermrox, ós srov kal ZodokA gs sresrois«e 
Zi 06 adaPa(«s méXos ós eoopBia 
yacrüp Te yàp 000 kal yvá&os srÀnpygs. 
V. 1. e$aba(as] Scribebatur e$asá(e«s sine iota subscripto : de 
quo v. quae in Thesauro dicta sunt. ^ 2. mAgpgs) sAnpns Bopas 
E. A. I. Ahrensius. 
728 
Plutarchus Moral. p. 394 b. 
Ov váBAa kekvroigiw, ob Avpa, $a. 
$a 81 scripsit, generis est neutrius. Sed probabilius est $0, 
ut Nauckius. NáffAa, eios ópydvov, Phot. p. 285,7. - 
/29 
Plutarchus Moral. p. 414 e. IIoAAà kaÀà ToU Ócov &Bórrosc d»- 
Ópérow, áÜávarov 0€ ug8év: Gore Óvjoxew kal rà Ücáv, Ocobs 84 ob, 
xurà róy Xo$oxAéa. Fortasse respicitur locus Oed. Col. 607. 
uóvois ob ytyverat | &eoio« pas, o08€ xarÜarei» srore, | rà 9" da 
cvyxet srávÜ ó maykparjs xpóvos. Monuit Nauckius. 
Oo 
Plutarchus Moral. p. 417 LEA Zodokéovs "A&usros. (eleme srepi 
"AmóMÀ ovos) 
Oipós 0  dAéxrop avràv frye mpós uXAm». 
731 
Plutarchus Moral. p. 458 e. Kal rà» Neomrólepo» SodokNs xai 
rü EüpimvAov ónAicas, Exóprag Giodborro, disi, 
"Eppntár» is xoxo. xgckuw iba, 





AIIOZIIAZMATIA. 165 
732 
Plutarchus Moral. p. 463 d. o 8à Zo$oXMjs Myey ór 
TÀà sra Qep&r alaxpà $epáses Bporüv, 
yay fou» fj» érpBalvns xd socie. — Terum affert p. 481 f. 
733 
Plutarchus Moral. p. 468 b. *Qcwep ol ooriovs larpol 
Ilapày xoXi» Mifovos dapuáxi sup. 
P. 463 f. scriptum mupé: sui» sifovos dappáxe xol». Et p. 
923 &. mpi» supois xNifoves dappáros xoMj». Quae scriptura 
probabilior duabus prioribus. 
734 
Plutarchus Moral. p. 504 c. (et p.810 c.) 'O piv yàp ZoioxMove. 
Nécrop rà» Aiayra rpaxvvópevov rà Aóyp mpaürav luis voUro elpqkev 
O0 uépdopal e«' Bpàw yàp «D xaxás Myes. 
Ad 'Axaiàv cóvbumyor refert, Brunckius. 
735 
Plutarchus Moral. p. 511 f. IIparor piv oi» év rais r&v wilac 
dperírer. avri» ÜÓie currür, péypt ob márres dseimorras vij» 
dmónpirtm, 
O) ydp r1 Bovjs rabrà xal Bpópov vélos, 
ds dro 6 Xodosiis. 
736 
Plutarchus Moral. p. 530 &. Kax) i (ij Svewmía) GaMpov xai 
yuraovirios émírporos, 6s dri 5j wapà r$ Zojocwi peravoovra. 
mpàs riv uoxyly "'"Ereuras, ilBuryas." 
737 
Plutarchus Moral. p. 625 d. Zoosigs srepl ráv yepóvrew 
BpaBéia piv yàp é» Myowry mposBoN) 
élus M dris fpyeras vpvrapévov, 
sréppo M Meisaur, yide M nás rds. 
V. móppe eut Plutarchus aut librarius posuit. Sophocles 
spóco scripserat. 
738 
Plutarchus Moral p.640 à. Kai Zojons donek woo v9 * 





166 ZOdOKAEOTZ 


Tpóov às '* GOurros kal xepovAxoi, avr cát 06 keDerokpóre zaXa- 
crai." 86 post xoSeroxpóre transposuit Bergkius, metri indicio. 
739 

Plutarchus Moral. p. 732 AER ZojokAéovs éwi r&v», Órs pj 
wpórepoy jj», dsiorovpevoy el y€yove vir, o0 davAes elmóvros 
"Arayra rdyévvyra mpéror A8 áza£. 
Ita Valckenarius Diatrib. p. 222. Vulgo ázavra rà yé9n ró spe- 
ro» jAÓev. | Artemidorus IV, 59. Teiro ró lauBeto» 
*Arayrra rdBókgra mpérop A0 d&xa£. 
740 
Plutarchus Moral. p.758 f. 'E»yfovewamuo) 86 và pawruiw e£ 
"AsóAAovos emurvoias xal karoxyrs* ró 04 Baxyetov éx Auorocrov, 
Kdri KupBárreact xopebcare, 
$msi Zo dokA5s. —Kvpfdrvreco: pro Kopufárreco: praebuerunt co- 
dices Parisini apud Duebnerum. De qua forma pluribus dixi 
in Thesauro vol. IV. p. 2136. 
I 
Plutarchus Moral. p. 768 f. 
$Uov rovvror ol uev écarepnuévos 
xaipovgiy, oi Ó  €yoyres eÜyoyrai dvyeiy. 
Omisso poetae nomine omissisque verbis $e» row)re» haec 
affert p. 94 d. 
742 
Plutarchus Moral. p. 788 b. 792 &. 1129d. 
Adprret yàp €v xpeiaugw Óarmrep evmpemis 
xaAxós, xpóvo 8 ápyrjcar ]yvoe aréyos. 
V. 1. ebyevi)s p. 1129. 
743 
Plutarchus Moral. p. 854 f£. 'AXAá 
Aeuóv ró rás IIe8oUs wpócwtror, 


és $gow ó ZodorAgs. 
744 


Plutarchus Moral. p. 959 e. "EXaio« 8é—4éothóuevo« wpoBárer 
kai KkuvOv évuryoU kal irmov kpéa mpobCéynsay" '' Tidagd» 06 xiva xai 
zepurrepàv éégrio» olkérw (o WX, SXeyhenus pro olrérgw) re," 
ZodokAs (és XoiokNss NeucsYog) ovy is "dd. vei. dsroqes vues 





ATIOZIIASMATIA. 101 


Brea. kà Mir, QX' A! ior—warasórrorres ócov cori rjj dice 
doruie «al Ógpiohes ippeces. Pollux III, 8a. oi pérros irovprai 
«al roos diAovc elxeíovs olwéras ó»ópa(ov, dmov "ye kei ' mepurrepàr 
olséres." 
745 
Plutarchus Moral. p. 985 c. 'AXMà iiv ye máAas rà ro) Xojo- 
ovs Beloypévor deriv 


iykoha rdudei» ds pézor rexraiverai. 
7 dpxiw és péeor unus codex. Ceteri v' de éco» dpdoir. 
746 
Plutarchus Moral. p. 1100 c. 'Ysrà xapàs ffpfy xarà vàv XocoxAéa 
Tpaías dxár ns sámros às durépevos. 
Huc spectat, Hesychii glossa Ilámros dzd»Óns.. 
747 
Scholiasta Eurip. Rhesi 105. Ef 3o8 drjp «üBovAos : (usar 
6 ZojorMis, 
Eiff $o6a aédbper ipya rois Ayo isa. 
Zo$odj pro co$ós Cobeti emendatio est. rdgya rois Aóyow tror 
conjecit, Nauckius. "Epya & ole yes fra (vel ízos) Meinekius. 
748 
Beriptor vitee Homeri in Opuscul. Mythel. Thom. Gale p. 
367. (Plutarchi vol. 5. p. 1197. ed. Wytt.) ridi» 8i và 'Opipov 
(I. r, 65.) 
04 ro: digg deri Óeiw (pula Bapa, 
Xojors wapéjpasey elmràr 
«oi rà Bápoy revro* xpij 8 &c' à» 6c 
MN, deeboyer poliv, & vícrov, veré. 
749 
Schol. Homeri Iliad. A, 423. Xpávra: xal sAeloves dox rr 
sroaróv rj kará dri vüs émi. XojonMjs 
"Eyó sar abris, às ópée, dépyopas. 
750 
Schol. Homeri Iliad. I, 453. ejos 
^0s pij srérovÉe ràpà. ui) Bovkeviru- 





168 ZOQ$OKAEOTZ 


751 
Eustathius p. 1237. Auayreporobyros 'AyOOes Órs re eipvxes 
éri D«áxeirai, kal DuepQ sroBi, ka&' "Opnpor, f) xepóe -yórv. xarà Oeó- 
xprroy (xo, Baívet, xal oÜme Oos «is aiBarra xrraseaei» abrür, (err. 
zoÀi xpéjuvov, 6c dro: Zoos. Conf. fragm. 831. 
752 
Eustathius p. 1538. Aéye À mov xai ZodoxÀjs và, Topovera 
elrà» roUro éxeivog és ds lyÜve», ol vàs dui»Üas ópÉÜovc: xupe 
Óvuov. "*Fefellit procul dubio memoria Eustathium : quae ' 
tanquam Sophoclis profert, tragicum minime redolent; Ari- 
stophanis potius esse crediderim." BRUNCK. 
753 
Cicero ad Atticum II, 16.  Cneus quidem noster jam plane 
quid cogitet, nescio : 
$voà yàp oU ayixpotoiw avAiokos 8ri, 
' &yplaus $voawi opBeias árep. 
Longinus sepl ivyovs c. III, 2. T'eAara: £r« paÀAor rà KAeerdpyov. 
Qoo0gs yàp ó dv)p kal $vcér, xarà ró» Zojoxéa, ob oyuxpois uiv 
avAÍaxois, GopBeas 9 drep. 


754 
Dionysius Halic. de Comp. Verb. c. 9. p. 66. edit. Uptón. 
(vol. 5. p. 5o. Reisk.) 
Mvo re xal ÓéBopka xd£ariarapat, 
sAéor djvAdocer avrós 3 vAáccopa. 


V. 2. mÀéor correxi pro mAeiov. 


755 
Scholiasta Pindari Olymp. I, 97. "Ex 86 órs rpla Xéyeras koe 
xai rà rpós rà» Óávarov avvepyyovvra, G(ios, &yyórn, kpnurós. Zodoxdugs 
Avce yàp, cl kal ráy rpuev 0» olcopa. 
756 
Scholiasta Pindari Pyth. II, 125. Ol yàp 4$oírues sa ysémpos. 
kai Zodok ns 
"Qvj» €0ov kal tpacu, éc Qoux£ drip 
ZÀértos kümNos. 





AIIOZIIAZMATIA. 169 


Scholiasta Pindari Pyth. RN Tíveras roro, énedày bnép- 
Betpos xapà émiréag, Gare dxvcius axpíe.  Xojoxójs 
Xópos "rà obrós dorw dÜpórtow devis, 
dorov rà repsyóv nal vo ayuaivos die 
Baxpuppot *joü» xal và xal rà rvyyávev. 
8 
Scholiasta Pindari Pyth. ns. "Ymépea. kpíjv év rais eepais, 
&s Zooxis, 
"0. yij &epaía, xaipe, aíyyorór € dup, 
"Yrépeia. xpívy, vàpa Geobodararov. 


Scholiasta Pindari Nem. £5. Kal yàp r mpárow dcyarov 
mori Brava: yeríaóas, xal và frxaru» wpisrov. kéypras zai Sodoshjs 
vj doxrp dvrl voi wpórov 

"Hy yàp ipa Zeis d» doyérg Ócüv. 
Brunckius £e yàp £lpa». 


6o 
Scholiasta Aeschyli Pons v. 181. "EBoférgy ox Bio yuvaie" 
eleipove—ele ijv pohéiv : évrei&ey fhafev ó XodorNjs rà 
"Eloférgy pex rà BU Seelpe pohei». 
Quae corrupta apud Herodianum Pierson. p. 434. ré pro rà 
correxit Blomfieldus. "Suspicor non Sophoclis hunc esse ver- 
sum, sed comici poetae, qui Aeschylea verba Mo yv»aix' eielpove, 
quibus significantur 3óo repe Europa et Asia, in risum ver- 
terit." Nauck. 
261 
Scholissts Euripidis Orest. v. 480. 
"Opyi) yégovros &cre uaAÓaxi) xoris 
dv xepl Oye, ci» ráyei V daBiverai. 
V. 1. xorls ex codicibus restitutum pro »orís. ^ 2. xepl] xperi 
Ribbeck. ad Trag. Let. p. 287. qui versus hos de Telamone dictos 
esee in Tencro tragoedis conjicit. — s» Matthiae pro é». 
62 
Scholiasta Euripidis Orex^v. 592. 
"Ad yàp «i sísrovw ol Ain kf. 
95 


170 ZO$OKAEOYTZ 
* Proverbialis est senarius sine auctoris nomine saepe citatus. 
Vide Erasmi Adagia chil. I. cent. II. 9." BnuNcx.  Affertur 
ab Zenobio Prov. IT, 44. Diogeniano I, 58. scholiasta Aeschyl 
Agam. 33. Stobaeo Ecl. I, 3,32. p. 122. Buida s v.'A«L Pro- 
verbium tragicum appellat Eustathius p. 1084, r. 1397, 18. 
763764  " 
Scholissta Euripidis Med. v. 33. 'Arudeas dye: "Arrixis drri 
To) jrpqae. xal Xojonjs 
Ica yàp obs fuc! dvAeocus dyes 
dl sáu». 
Eidnipiav pé» spára mpótas (yu. 
* Horum senariorum prior de Thyeste dictus videtur." BRuxck. 
765 
Scholiasta Aristophanis Nub. v. 1162. exacriptus ab Suida 
in. Avca»ías, Avzavías marpdo peyóiur kata» : iur vàs vob merple 
dvlas—ri» Zodoréa porripl(ei Myorra. 
Zeis vóarov áyos rbv wixopáyay 
xal mavcavíay xov! "Avpellkuy. 
xar "ArpaBáy Bentleius. Ego xar "Arpefar. | Libri xal 'Arpeil. 
266 
Schol. Aristoph. Avium v. 515. Aéov elweiy éxl rob euipgrpos 
drey irl ris neas. ofro yàp Iblapor "ela. U dà crémrpe 
Aube alerós." kal Xojocijs 
*O aeperpoBáp alerbs, kimw Aubs. 
767 
Schol. Aristoph. Avium v. 1240. "Ores pá aov »yévos sravéAe- 
&por | Ais pari mr dvacrpéy Al] : roóró dx: wapà rà Xo- 
déduw 
Xpvojj pax Zqyàs éfavarpadj. 
768 
Schol. Aristoph. Lysistratae v. 8. Tofowmowi» ràs ójpüs: dri 
To éokvÜpumaxkva.. dmà roi maparokovÉoürros. rotoüro yàp rà mpác- 
erov rà é» pepipyg Óvrov. "Ounpos (Il. O, 102.) 
OUN péromoy t bigis voasiqeos ofr. 
sal XojorNis (xarà và vri» sAQ. Sodaa Vo. vli 





AHOZIIAZMATIA. m 


"s d» Adis péreror derabj xapj- 
Codex 4raj. Suidas lin, quod ex versu Homerico irrepsit. 
Veram scripturam habet schol Homeri Il. O, 101. Méresov: 
Zojonjs "Oc dy Ais p. derobj) y." 
769 
Philo Judaeus vol. II. p. 448. T» drrdós dueióepor drofyró- 
pv, d prp rà abrosparis. spórtari —dadótyteras yàp diio và 
ojísior, oii» àv IIvfoyptrrur Bajépos, Gels duoi dpyev, Óvy- 
rà» M oli ds. Sophoclis versus, non nominato poeta, servavit. 
Aristoteles Eth. Eudem. VII, 10. p. 1242, 37. 'H &4 r&» ddeAdó 
($a) mpàs dXvAovs éraspuc) udXrra ij kar! loórqra, 
OÀ ydp ri vódos r$ declalyÓ, 
dudeir & marip airis duin. 
Zeis dpàs dpyav, Óvrráv W oUdels.. 
V.r. émdélyÓp.— abris Nauckius pro émeldyÓp—airós. — 3. 
Verba óvrüv S oibeis ab Aristotele omissa ex Philone addidit 


Bergkius. 
770 771 


Achilles Tatius Isagoges ad Arati Phaenom. cap. I. initio 
.122.: 

P Mu piv óaris rddasij meparxomei, 
dal» à ojos. et paullo post ubi de astronomiae inventori- 
bus, Zojorijs 8 els "Arpéa ri» ejperw dradépe Myur ** Ilác mpos- 
uv M và» arpédorra kícior iMov" Cum loci prioris sententia 
Neuckius comparavit Ennii verba p. 35. ed. Ribbeck. Quod est 
ante pedes nemo spectat, caeli scrutantur plagas. — Eupolidis 
fragmentum apud Diog. L. IX, 5o. dAa(oreíeras piv diurijpus | 
mepl rà pereópov, rà M xapáev éaÓie.. et, Platon. Theaet. p. 174 8. 
Antip. Sidon. Anth. Pal. 7, 172. 


2 
Scriptor vitae Arati apud rium p. 151. (vol. II. p. 437. 
Buh.) oi M Aía ràv ifiov vojrarres Myovow dri xal ojodVjs Aia. 
rà» fuov xaX Mya, 
"Hóuos olerelped ue, 


d» ol aodol Mysvas yonrly 6civ 
«dl mrarépa mávrev. 





1738 ZOS$OKAEOTZ 


V. 1. luos olkreipevé. ue wárre» Brunckius pro jeA/oco xreipew épé 
ol eodol Aéyovei *yevryri» Ócóv mrarépa wárrov. "HÓuos émoucre(peit pe 
Wagnerus. Sophoclis hos versus esse incertum videtur Bern- 
hardyo Hist. lit. Gr. vol. II. p. 797. (309. ed. sec.) 
773 
Scholiasta Aristidis vol. TII. p. 681, 33. Kal rà 
$iAov xaxós mpáfarros ékrodà» do, 
Zoo éovs b», rapouuadec yéyove.. Ex Sophoclis Oedipo affertur 
ibidem p. 85, 23. sine poetae nomine ab schol. Sophoclis Electr. 
v. 188. et schol. Eurip. Phoen. 403. ubi recte d»0pàc pro $àvov, 
ut apud Zenobium I, 9o. Diogenian. I, 79. Spectat ad h. v. 
Aristides vol. I. p. 112, 5. 268, 11. Jebb. 


774 
Stephanus, Ala: mós Kéyev—£tori 96 xa) OerraMag dÀA, do 
pépyryra, ZodokAis rís pé» mporépas Aéyaw» *Elc Ala» mÀéew, rs 
& Oevrépas oires 
"Ecrw ris Ala OeacaAGy sayxApía. 


775 
Stephanus, 'Araxróptor : 'Axapraríac sróus — và. 4Üvwir ' Avakro- 
puos, kal ÓnpAvkó» "Avaxrepía, 59 yü" kal'Araxropues.  XEooxAns 5 
dnas 9i DipOeryyov 
"Avakrópeiev rijod émérupop xÜovós. 
Similiter Etym. Voag, ap. Gaisford. p. 267 D. 
7756 . 
Stephanus, 'Apráxy : wóus Gpuylas—rà dur, 'Apraxyór Xo- 
dogs M 'Apraxeic cime 
Tí péXÀer" "Aprakís te kai IIepriouox ; 
Apud Stephanum 'Apraxeis. 
777 


Scholiasta Hesiodi 'heogon. v. 30. Kaí ue axijerpor €9or, 8di- 
ws épinA4os d(ov: wapósor 5 Dédjem évegyet mpóc reUs é»Üovoias- 
povs. XoQokAüs 

Adjvo» deyór óBóvre pie rà orópa. 
Tis 
Dicaearchus de sietu Greece a 16. eS, Yuri. Qa. Y. 





AIIOZIIAEMATIA. i$ 


p. 103. ed. Mueller): Ai 3$ yvroixes vá» OnBalov rois peyéóeat, 
moplau, Bvópoie ebeympowíoraral v« xdi eUmpemécroras rüw i» rj 
"EXAdls yvvuxüw. paprupét ZojocMjs 
OijBas Myes pox ràs mas imraerópovs, 
ob 0i) uóvor ríxrovsw al Órgral Óeois. 


779 
Joannes Damasc. in Gaisfordi append. &d Stobseum vol. IV. 

P. 34. (sive post Stob. Ecl p. 725, 16.)  Xojocécur : 

"Enel srérparras sr và roi Óeoi kaNés, 

xepáper y, mais, ds và vüv cobár 

Blacxaia, uovcucjs mrueipara. 

spocAauBárew 8i Bà vof sjpépay ddl, 

dos & (£j pavBévocr Beriova. s 

mis P üy kaxby pd Bpüy rs mpoig! émlararas, 

abrós mrap' avro) payÓápev veu móvov" 

rà xpqorà V, oDX! fy rüv MdrkaAor Mp, 

dyrmpóvevres, dà nlerqras pdus. 

rar! ol» duAafépecóa, xal poyÉnríon, 1 

9 ailes, às áv uir dmaideórer Bporav 

Bocüpey cbos kderolpoivros marpés. 
V.a. e scripsi pro dg. —— 4. mpocAaufápes] mpospavÜipees 
G.A. Hirschigius. — 5. pa»Kew] hao Nauckius. — 6. 
àv] oi» Neuckius, — émísrara] érírrasóm codex. —— 7. abroó 
Bergkius. abráó» codex. — 8. rà—BdBMáoxalo» Brunckius. eijpy— 
Adae» codex. dy &» codex. — 12. rdroBrpoivros eorruptum 
videtur. uir d!guobrros Nauckius in Leutachii Philologo vol. 
XIL p.193. ldem recte judicet versus hos non Sophoclis 
sse, sed poetae aliquanto inferioris. 

780 
Joannes Damasc. l. c. p. 31. (721, t&)) 

"Apiporos yàp dslpis dméAvras yépes. 
Scribendum ZUwra, nec Brunckii probande exile, eh "wes 
hunc, sed praecedentem versum, in codice Noaxsmdz xPNS 
tum, tragici esse putat, Ojyi srapà waXdis à ydis vere et 





174 ZOQSOKAEOTZ 


781 
Strabo IX. p. 399. Tó'Auduápewr— rov. bvyórra rà» 'Ayudsá- 
peo», óc doc Zodors 
"EMEaro jaytira OnBaa ríe 
avroigw Oro xal rerpeplore Ope. 
782 
Strabo XV. p. 687. Ilapà ZojoxXvt X rís dor: rà)» Nüca» xo- 
Üvurár óc T Arva kaDwpepévor Bpos 
*O6e» xareiboy 1)» BeBanywopérgr 
Bporoias kAew))» NUcar, )» ó Bovxepes . 
"Iaxxos avr$ paiar 15/orn» vépe, 
Órov ris óprs oUxl kAaryyáret 
xa) rà é£js. — Ad 'Triptolemum rettulit Welckerus. 
783 
Plutarchus Moral p. 75 b. El ugb«uíav al spoakomral srocovat 
rijs djpoavros dveaw, dÀÀ' low orafué süct 7) kaxía srepDepeyn 
Moufüis ócre Oikrvor xaréa macer. 
Etymolog. M. p. 590, 8. Móos xal uóAvBBos. «l pé « Coro, ro 
8 o)k Scri, olo» ' Kal. uólos. Gore Bixrvor xariyye (codex unus 
xar), i. e. xarípyaye, ut; Sylburgius)" Zojoxs. Conf Pierson. ad 
Moer. p. 257. 
784 
Schol. Theocriti XV, 48. Zoos 
Tà srávcodor xpóryua Aaprov yóros. 
T$ additum. 
785 


Priscianus vol. II. p. 415. Krehl. Aeschylus 4n *Esrà éxi 65- 
Bas (488.) 
'"ImmopéOovros oxijua kal péyas rvmos. 
In principio enim (rochaeum posuit, quem $mitans Sophocles, 
teste Seleuco, profert quaedam contra legem metrorum, sicut 9n 
Roc 


"AAjeciBou», ip 6 4evvqgos *orqp. 
His addi potest elterum ex NM eado A. Said, exexeluso. NiÀ ea- 





ATIOZIIAZMATIA. T5 
dem productio Iapórvoraiov nomini est adhibita, Nam inter 
versus $25. 526. 

Ojrus yévorro. và» M mápmroy ab Myu, 

mréperaurs spocvayóévra Boppalass sríAau— 
nomen ducis Argivi desideratur, quod ex sequentibus versibus 
colligi potest ab Aeschylo his verbis fuisse memoratum, 

HapBevoraioy ' Asl, ' AraMras ópov. 
Sensit, defectum verborum interpolator, qui infra tres versus 
b se confictos (546—548.) inseruit, quorum medius hic est, 

Ilapóevorraios 'Apkás ó M ront! dyjp— 
sed non sensit quam absurdum sit nomen ducis, quod in sex 
reliquis nuncii orationibus constanter in principio memoratur, 
hic in extrema demum narrationis perte inferri : nisi quis cre- 
dere malit interpolatorem legisse in exemplari suo priorem 
versum ex eoque suum composuisse Iapfevoraios "Apráe 6 84 
TocW' dyjp—. Sine istiusmodi productione 'Imrouédorros et 
IHapéevoraíov nomina in trimetris cum anapaesto ponere maluit, 
Sophocles Oed. Col. 1317. 1320. ut Euripides quoque fecit in 
Phoenissis 126. 1113. 150. 1106. Bed in Suppl. 889. ubi in- 
epte legitur 6 je xv»ayoo 8 dO "AraMrrns "yévos | rais Hapóe- 
vorraios, ellos (foxéraros, qua scriptura fit ut, Parthenopeeus non 
vir, sed puer esse videatur, moi; delendum et IIapóevoraios Ae- 
schyli exemplo syllaba secunda producta dictum videtur. 
andem libertatem in adjectivo $«:yíreves sibi sumsit, Aeschy- 
lus Choeph. 1049. 

Abaoxireves xal rrerkexravpévas, 
quod observavit Tzetza in Crameri Anecd. Oxon. vol. III. p. 
358. Mirabilius est «le» dxoóe in eadem fabula v. 657. et apud 
Aristoph. Pac. 663. in initio trimetri positum, formula, ut 
videtur, in vita communi usitata, quod ignorarunt librarii qui 
elés y xoi apud Aristophanem scripserunt, ut legitur in libris 
deterioribus. 

786 
Grammaticus in Crameri Anecd. Oxon. vd. 1. 9. 2334 
Koleor— dari WU Bre xal dy bmepüóaes xiproy: ^ Phkago vore 9 
Zofociui, 





176 EOSOKAEOTZ 


787 
Herodianus mepi uovjpovs Aéfees p. 34, 3. Ilapà ZodoxAe: *'0 
(ov Blochius) exémapvos o084 spióros sAryat ". óri yàp kai ó rpayuis 
Aéyec axérapyos ém' eUOeías dpoevuis dv érépow db oca. 
788 
Herodianus sepi uovüpovs Méfees p. 42, 23. Mármg, €»Óev xai 
yevuc) rapà ZodoxAeti ^ OU rí ro« pérpoy páras." 
789 790 
Grammaticus Bekkeri p. 128, 27. '* A» —rpis é» jsà avvráfei— 
sapà Zojox *Ilós àv oók áp é» Büxp | Ódvow! dv;" Vereor ne 
grammaticum vitiosa deceperit codicis sui scriptura ss d» oix 
pro més dp oix. 
791 
Plutarchus Lycurgi et Numae Comp. c. 3. p. 77 &. ubi de 
$awopnpic. Lacaenis agit, TQ yàp vr. roU mapÜevwoU  xeréros ai 


mTépvyes ook 7)cay dveppapup&vas káreDev, dÀÀ dyemrvodovro xal cwra- 
veyüpyov» QAov éy r9. Babi(ew rà» ugpór.. kai cadéarara rà vyróue- 
voy etpnke ZoQokArs év rovro 

Kal rà» véoproy, ds ér' doroAos xvràv 

Ovpaiov dud upàr 


mrvGGera:, "Eppaóray, 
V. 1. véoprov Valckenarius pro »eopyv, quod in uno cod. »eovp- 
yóv scriptum. Ad Hermionam rettulit Valckenar. Dia&r. p. 221., 
ad 'EAéygs draírgow Brunckius. 
792 
Grammaticus Darmstadiensis in Áctis Monac. IL p. 515. 
"Eori 0€ rÓ dvaxi(ew eimeiy kal mepl roUs dupupas" ZodosAngs év 
idpBy kai Agkas 06 apév ro)s mAarürras r3» Ójyw às semeipovs. 
Hermannus Opusc. vol. III. p. 41. suspicatur é» Naófjp. 
793 
Scholiasta Soph. Oedip. Col. 793. Aoxet yàp é "Aser sepà 
Ais AayBávew rovs xpnapoUs, és xal ép 'Idueig ("Ideyevela aut Ol- 
xAei 1) gol. | 


79 
Grammaticus in Cremer Mneed. Oxon. v4. Y. v. 269, a4. 





ATIOXIIAZMATIA. Pr 


Tà safgrud» MAqppar: odore 
Olpo,, Mgpas. "s 
9. 


Etymol. M. p. 207, 17. Bovdoin : més rüs "Diwpülos. Zojo- 
xNijs "OvouaxAi (modos d»o i codex. unus) 
Bovéoly ApDvevos iri mpoyojjaw éváaÓn. 
Non videtur Bophoclis esse, sed Alexandrini potius poetae, 
velut Euphorionis de quo cogitavit Meinekius ad Euphor. 
p. 168., aut; Callimachi, de quo Otto Schneiderus. 
796 
Pollux VI, 39. *ABperos (corrige dBpós cum Cobeto Mnemos. 
vol. VIII p. 244.): 6 viris, mapà Zojocei, xal dfpucia jj da 
Tía. 
797 
Bekkeri Anecd. p. 336, 6. "Ayáes : dvrl roi Ópasives. | Zodo- 
cs. 
798 
Bekkeri Anecd. p. 336, 7. "Ayéperos : dri roS dyagos. XModo- 
xMje. 


799 
Suidas et, Bekkeri Anecd. p. 325, 22. 'Ayáspara : oxfBácpara, 
& dy ri dyárarro. XojoxMjs kéxpsrai. Bine nomine poetae He- 
sycbius. 
800 
Bekkeri Anecd. p. 340, 22. "Ayyate : dvrl roi dvayépei. ojrus 
Xojosijs. 
801 


Photius p. 6, 8. et Bekkeri Anecd. p. 340, 6. "Ayeyeis : ó 
ips rà» xvwryeruüv kvvüv. ores Zoos. 
802 
Pollux III, r41. Zojosijs rjv dyevobeclav dyuvofigsw poxÓg- 
pés ékdVecev.— Comparandum »ouo8j, quod metri caussa pro 
vopot«cía dixit Timo Bill. ep. 35: elaíye vouo&fns. 
8o3 s 
Bekkeri Anecd, p. 343, 11 : 'Abuéyewas ». ies GedposNt- 





178 ZO$OKAEOTZ 


804. 
Hesychius, 'A8péraror : dBperror, Ócois dvaxe(pevos. — Sodoxuag. 
805 


Bekkeri Ánecd. p. 345, 13. 'Adpirai: á9pó» xai uéya somoa. 
Zod ox. 
806 


Bekkeri Anecd. p. 347, 25. 'Ae((e»—2Zojorigce B6 v)» evbeiar 
elsrev "Aci(os -yeveá." dió 86 rijs (uós buvAAáBov ebOclac djXAó(uo: 
else». 

807 

Bekkeri Anecd. p. 347, 30. 'Ae(e» sévOos. épeis, és. Zodion: 

de((e» (codex dei(eov) &Axos. 
808 

Bekkeri Ánecd. p. 348, 17. " A(ew: rà arévew. Zojojgs. He- 

aychius, "A(ew: crevá(ew f) éxmveiy &à orónaros. 
809 

Bekkeri Anecd. p. 348, 26. 'A(noía: obres 9) Anufrop tapà 
ZojokAe kaXéirar ol 8$, rj» evrpad. Vid. Lobeck. Aglsoph. 
p. 822. 

810 
Bekkeri Anecd. p. 353, 4. 'Adavpácres : ZojoxAs elwe». 
811 

Bekkeri Anecd. p. 353, 5. 'A0£uura kal dvónia Ópà» Aeivapxo: 

eire kal oQokAis. 


812 
Bekkeri Anecd. p. 352, 16. "Aópakros : drápaxos. Kol ró awwe- 
xidn dpi bn dodi Mg 
Bekkeri Anecd. p. 362, 21. uaroppédos Zodokns 
Tío« 8 dvoOev elow alparoppódos. 
elcw Bekkerus. Codex éori» 5. 
814 


Bekkeri Ànecd. p. 360,18. Alparáca: : drri ro) $oreócat. — Zo- 
ors. 
$15 


Bekkeri Anecd. p. 361, 2. MieMRe: vb mouDiham. doces n- 





ATIOZIIAZMATIA. Mme 
dons. Bchol Theocriti z, 56. AloMfe và dmaré. ral'lepore 
(ZodoXis "Toupius) * Mo alu£e ravra." 

816 
Bekkeri Anecd. p. 367, 15. "AxAspla : dwrl roó drvyía.  ojrus 
Xojocis. , 
817 
Bekkeri Anecd. p. 367, 20. "AxfAagros dyhos EiperiÓne (Hec. 
60r.) ere, dxfharros M cópa Xojonkjs Nisi eréua Scriben- 
dum cum Cobeto Nov. Lect. p. 428. 
818 
Bekkeri Anecd. p. 367, 32. 'AxoAevóia : 1j dxoAosÓqsw. Xoo- 
&Àijs. 
819 


Bekkeri Anecd. p. 372, 13. "Asove atya :—xal ZojosNis 
"Axove diya*. ris ror! dv Bópong Bof 
Similis Euripidis versus Hipp. 790. *yv»aixes, love vís wor » 8ó- 
uox Bof ; ut alii quoque tragicorum versus sibi simillimi pas- 
8im reperiuntur in fabulis quae integrae supersunt. 
820 
Bekkeri Anecd. p. 369, 13. 'Axovseluv: drrl toU drovaduevos. 
Zojons. Idem grammaticus p. 372, 14. 'Axovoérgy Zojonijs 
ddr, dxoíoeróa, M'Apurrojérys. Nihili est dxovcérp. Fortasse 
scribendum dxoveeíew cum Dobraeo. Apud Hesych. 'Axoverii»" 
dxovarixós iyu». ubi'Axovreioy Nauckius. 
821 
Schol Aristoph. Pac. 1164. in cod. Veneto, Kal ZojoXs 
't Obr dX (ewéppa addit codex Ven., quod ex superioribus re- 
petitum delevit Bergkius) rv sp$os" Aye, d ior: rpéipor kai 
Épipoy. 
822 


Bekkeri Anecd. p. 373, 13. 'Arovcía: và wpáyga. ZodoXjs 
"E£aíperov vlónus rj» dxovaíay. 
823 
Bekkeri Anecd. p. 373, 1. 'Axovaiun : ài vos üasoerh. Ae 
4Aje 





180 ZOdOKAEOTZ M 


ZrovBi) yàp i) war! elxo» éyxexpupuém, 
ov frpós Üvpalev ovDauac dxovciyua. 
Ourara, xal ovi) dxovaiyr AéyeaOa:. V. 1. Zeovó)] Xmo$ 
Brunckius. Ilov 0j Nauckius. 2. mpós Óvpaíey Brunckius. 
wpocÓvpaio» codex. | Ádjectivum dxoveiuos, metri caussa fictum 
pro dxovorós, non magis aliunde cognitum est quam dpwje:- 
pos, quo usus est Philoct. 74. et drjc«os pro árgpós Antig. 4. 
81 recte sic conjeci pro drys rep. | 
824 
Bekkeri Anecd. p. 373, 15. 'Axpojuotoy: 7 7j xévp tpoori&- 
pevos. — EojoxAis. 
825 
Bekkeri Ánecd. p. 383, 4. 'AXeice : dvri roU $vAd£o. — Xodo- 
kgs. 
826 
Bekkeri Ánecd. p. 383, 11. 'AMrovsi : dyrl ro) Aesmrovovn. 
Zojioris. 
827 
Bekkeri Anecd. p. 383, 31. 'AAxdÓo xal dAxáfew : XodoxAns 
xai AlexvAos. enpaivye &€ và BogÓciy. Nullum est praesens dixá- 
0e, 8ed aoristus dA«aÓeiv, de quo verborum genere dixi in &nnot. 
ad Electr. 396. et Cobetus Mnemos. vol. VIIL p. 415. qui ne 
Juliano quidem hoc aoristorum genus ignotum fuisse ostendit. 


828 829 
Suidas (cum eoque Zonaras p. 134.) et Bekkeri Anecd. p. 
376, 31. 'AMJMáyÓnre : dyri roO. Bua AAdyÜnre,  Zojoxgs. Ex dit- 
tographia hujus glossae ortum videtur quod sequitur apud 
grammaticum Bekkeri, 'AMMá : dyrl roi óra». — Zoos gs. 
830 
Schol. Hom. Il. Z, 274. Zóévos r)» Ovvajur, 8 dort rj» orpariá. 
oUre kai ol avyypadeis Bóvapay kaXoUo« rà orpárevpa. | kal ZodoxAjs 
"Ev roii» tmrrots roiw ékAeAeuiuévos 
(oy el xopügey fj cay oÓcvec. 
quae Heckerus in Corummens, de honos y. 3209. s correxs, 





ATIOZIIAZMATIA. 181 
"Everoicu Ímoss voiow dh eeypdvoie 
sov, «i xepápe, f) mari cra —. 
partim praeeunte Schneidewino in Conject. crit. p. 101. qui 
"Exéruiow potius scribendum fuisse monet, in Ephemerid. Got. 
ting. à. 1844. p. 1807. — Manifeste corruptum «l yepépev. «i 
xepoiue» Nauckius. 
831 
Hesychius, 'AMBas ('AMBas): $pos mapà Zodoshei. | mus. ol 
B, Mary év "Iraig, xal év Tpoíg. '* Videtur hoc nomine appel- 
lasse Sophocles inferorum paludem aut fluvium. Vide fragm. 
151." Bauxck. 
832 
Phrynichus Bekkeri p. 14, 20. "Ajusfos : xopls jusÓoU. Sodo- 
ijs "*ApiaÜos à Éévos ropeiera" Conf. Hesych. in duuatos. 
833 
Suidas et, grammaticus Coislin. p. 231. "Auivasóa: :—odo- 
xMjs M dri ro) dmaM fira. Non videtur spectare ad Oedip. 
Col. 873. fgyos sremovfos jnpaciv o* dpívopas. 
834 
Suidas, 'Apvyvóv: và pi) pvcapór, dAX dyvv al kafapór. obra o- 
doxis. vypájera: xal dgvypóv. Idem, 'Auvyvóv : rà pi) pocapir, 
dXX &yvà kal kafapóv. oUre ZodosAjs. "Apvaxapós: rà dyviv.. Apud 
Zonaram p. 155. 'Auvxpiv xal dpvysóv, và xafapiy xal dpicrapov. 
ubi pro dpvyxv duo codices dpvyvóv. — Ex his intelligitur duas 
tentum formas probari posse, "Auveyvos et 'Ayvaxpós, unde na- 
tae et conflatae sunt glossae Suidae. 'Apvexpór autem confir- 
matur feminino ab Etym. M. p. 87, 26. posito dpvexpá. Conf. 
Lobeck. Pathol. Elem. vol. 1. p. 227. Monuit, L. Dindorfius 
jn Thesauro vol. 1. P. a. p. 186. 


835 
Eustathius p. 1405, 30. 'Audéfiola: mapà Xojod al à 
csMppros parri. Sie eliam Hesychius explicat. 
836 
Hesychius, 'Avaevpébar : dpvoópewos, XodposNws- 





188 ZO$ORAEOTZ 


837 
Hesychius, 'Aradrvxovsa : (spasevea. Sejexigs. 
838 
Pollux III, 107. Tó» &i ávosor ani é»éewre» SetezAgs. 
839 
Suidas et Bekkeri Anecd. p. 407,12. 'A»répge »usrepis éxren,, 
duoi Xodoxgs. '"Arrypgs rexrepais Ellendtius parum probabiliter. 
840 
Bekkeri Anecd. p. 414, 2. "Aopsos Aiysg—ci»es 0d uai vexwepap- 
reor év 3 Tvpanig Aigrg (Murs recte delet L. Dindorfius) Xedo- 
wA5s lerope. Eadem usque ad »ezvogarreos in Etymol M. p. 
£15. extr. 
841 
Hesychius (coll. Bekkeri Anecd. p. 419, 13.) 'Asasigpa : 
dsroxáÜappa, f) dxowárnpa, f) dxowXispa, | Sojords. 
842 
Hesychius, 'Asd»Óperros : cxÀnpós, d»ógros, dpee, dreespam. 
XojocGjs. Post XojoXjs codex dax. ...addit, quod ex dxwr- 
Ópeia, &b Cyrillo per oxAzpórgs explicato, corruptum esse con- 
jecit Schmidtius. 
843 
Etymolog. M. p. 123, 13. 'AsAmgyis: ró áxÀou» lndrww, ówep 
"Opspos áxAoíBa xaXet. — ZoipoxAs 
Tpóxes kaAwbÓeis OeccraAucijs áuAqyidos. 
Quidni e«coaA;s?  Frequentem hujus vestimenti usum in tra- 
goedia testatur Strabo XI. p. 530. ab Nauckio comparatus, xai 
ri» éaO5ra 8€ rj» 'Apuenaxi» Ocrralux]» $aciw, oto» roos. Bafeis yi- 
r&vas, obs kaXoUs: Oerra)uxoUs €» rais rpayeDais, xai (exrvovot srepi 
rà or105 xai éarríbas, à és kal ré» rpayoOer puncauever rooc Oer- 
raXovs. 
844. 
Pollux VII, 43. 'AroBUca: kal droXomíca:, óc ZodosAs, xal sepe 
Aeríca., Verbo éxhomiga. uxo ex 'Uvech. q25. éx 9 cA 


mÀevpáy. 





AIIOZIIAZMATIA. 188 


845 
Bekkeri Anecd. p. 432, 6. 'Asópopda : va, oix dowóra rois 
déco. oÓros odoris. 
846 
Bekkeri Anecd. p. 439, 10. "Amoaróca: : elc à dasepàv xara- 
erjcu. ojres ZojoxAjs. Exspectes dmojawpóca, quum fre- 
quens sit, etsi non apud veteres Atticos, $ja»«póe, inauditum 
vero $a»óe. fimilis est glossa Hesychii quam supra posuimus 
(fragm. 76.), Amojarócis : d» rj davepó raragrás. — ZojosAjs 'A- 
pulo. 


847 
Hesychius, 'Appeyi Sppa : ob daxpüow. $ rpórp deniv, rarep- 
péyn pov Máxpvor, XojorMis * * carvpus (carvplse codex). 
848 
Bekkeri Anecd. p. 447, 5. "Aprapos : xpeovpyós, páynpos, rár- 
T& abrà ZojoXijs éml ro? dowées. Hinc versum sine nomine 
poetae allatum in Etym. M. p. 149, 56. 5j yàp BíBnr« xipas dprá- 
pev $vyby Sophoclis esse conjecit, Gaisfordius. 
849 
Pollux VII, 36. 2máóg: dóev xal rà cwafG» xal rà 'AewáBgros 
xMixa srapà Zoo. Ad hunc locum spectat Hesychii glossa 
"Aamáfgroy xMiivay : rij» Bopày, mapózoy oüx (avra. Per dvija»- 
ro» explicant Eustath. p. 787, 7. e lexico Pausaniae et gram- 
maticus in Bekk. Anecd. p. 453, 18. 
850 
Bekkeri Anecd. p. 459, 31. 'ArigayéAgs :: ó dmroarárys ris àyé- 
Age apos. círes Zoos. 
851 
Hesychius, AiMemw : aiAobe iyovrar. ojos M rj» Myype 
rj» paxpày aihém «lev. 
852 


Phrynichus Bekkeri Anecd. p. 28, 28. 'Axaxés : rà pij $xov 
aréyps, à üpodov.. émi roi Mafpisóoy Zojorjs. 
853 
Pollux VII, 70. 'H & faf ievi piv spoken xwv. Sire 
JXofoxMjs kal ràs aizpràs vàs BapBapuhs wai. 





184 ZOO$OKAEOTZ 


854.8 

Athenaeus XV. p. 690. IIapà sroMAots € rév xepuebkomocsr óro- 

pá(erai v. uopor Báxxapis—p»rnpoveve, vs Baxxápilos kal ZodorAs. 
854 b 

Harpocratio, Bácaros" Aifos écri» 5) r9 xpvalo» saparp«Bóuevor 
Sorá(ovca. obres 'Arrujr kai IlrBapos xal XodoxAgs. Pindari 
et Sophoclis nomina servata in Epitome. 

855 

Hesychius, Báexavos : $Óorepós, dxápwrros, avkodárvrgs. — Zoqo- 
Ans 86 lBios ró Bácxavos (Sic Nauckius. Codex fáoxa»o».) éwi 
rou (codex émera) dyápiros. 

856 

Etym. Voss. ap. Gaisford. p. 577 F. AauBáreras 86 5 Acbe 
(BXirrew) kal érl roU rà kypla rà» uejuraór rpvyàr, és ' Apurrodárns 
(Eq. 794.) * 4à xaÜeip£fas abróv BAírreis." kal ZojokAgs 

*H adquày SAirrovaw eópórrec wá. 

Dialectus tragica postulat BAíceovcw.  Comparandum autem 
cum his scholion &d Hippocratem ex codice editum ab Darem- 
bergio in JVotices et. Extraits des. Manuscr. méd. I. p. 214. 
éBAuuáo0g—rapà rà BAiacew, Ó. éco paXárrew, às "Apurrodásyc d» 
"Opsurl dqow (v. 529.) * «fra XaBóvres mroAoUa" dÜpóovs" ol 9 Grov»- 
rat B'upd(orres." ópoíos xal ZodoxArs uépvgra: rijs Aéfeoc év IIa»- 
0épa. Quae ad verbum SAíce« ex Sophocle memoratum in 
Etym. Voss. recte referre videtur Schneidewinus. 


857 
Athenaeus IX. p. 409 c. Bou (codex oou ep, epitome 
ex eaque Eustathius p. 1401, 15. BoóxÀe) mapà Zojoxie 6 
"Epp5s. 
858 


Zenobius Proverb. II, 65. Bo«ér«os vóuos: émi rà» ràc pé» dp- 
X«c )peuoUrru, Uerepos 06 rois xaxos émirewóvrae, &c dos Xodo- 
kA rs 

*Orar ris düp rà» Bouórioy vópor. 
S59 . 
Eustathius p. 1625, 42. ' &ovrredplors 5 "voeepareie Vo e me 





AIIOZIIAXMATIA. 185 
dropaslas uxo Mya Üri xarà vl» Mur Xodonós fe yryeri 


BoiBaXus. 
860 


Etymol. M. p. a13, 26. Bpíaxyos : Ógxás 5j Báxyn 5j Bpuapas 
laxyáfovsa. ZodoxMjs ""Eyo 84 x«poiw dyplav Bplaryow." dye 
Hemsterhusius, dypía» Brunckius, pro éyó—4ypax. 

861 

Hesychius, BoAóra: : ol ud» xoMovas, ol 8i rà KiXuor dxocowri, 

à rà dvaxexooÓas, mapà Zojori. 
862 

Eustathius p. 1923, 61. Tépev, malas. Aye 8, acl, xal Zo- 
dioXis sABuyrixias "* 20 yàp yéporra. BovAeóns.". ffyowr mauuà, dp- 
xdi.  Probabilis Nauckii conjectura c? yàp épav yéporra Bov- 
Aie : quo audacia dictionis mitigatur. 

865 
Hesychius, ios : ij raxoíóns immos wal soASii (sic codex), 
srapà Xojor. xal yAoigs và abrá. 
864 
Hesychius, T»ópa»: cv»erós. XojonMjs. 
865 
TTrypho sepl rpórov vol. 8. p. 741. ed. Walz. éra» éri cwécre» 
drag óvopárus ris vb xafopdvuévor, às mapà Yojorut 
Ol yàp yívarüipo: ral Myew jyrxqkóres. 
dyrl ro) d»bpóyvro. — Similiter Polybius Serdianus ibid. p. 612. 
866 

Etymol. M. p. 254, 53. AeMjriov : rà Bap. ZojoxMjs "Exe 

rà M frwor" | 3éjpe» Bunt haud dubie Bophronis ver] 
867 t 

Schol. Apollonii Rh. III, a81. Ao80X :—XojodAjs él roi 
sepifAére vieux vj» Mo. 

868 

Pollux III, 73. Aécmowe—oó yàp mpoieuas rl XojoxXMovs 
Becwórepar ) rl» Elperilou &oróri.  Aexmóro uon. exw «xx ve 
prehenderet: &ewórepa» Sophocles metr causes, Suisse ve 
fur, ut alías non paucas vocabulorum forma. 





186 ZO$OKAEOTZ 


869 
Etymol. M. p. 265, 23. Anpóxowos : Ünuócws Bacamargs: $$ 
&jpuos, ffyov» ó éx roU Orpov ró ovevew kApoOeís. | ZodoxA7s 
Olos yàp "jui Bguókowos otxeras. 
jui» Bothius. 
870 
Pollux IX, 158. 'O dvjp $wyàs, é£ópwrros rpayuóc (rpaywuis 
Nauck.) yàp ó sapà Zodoxiei Dwrrós. 
871 
Hesychius, 'Eykórnpa : ópy!), pavia, ei uj dpa laoOvrapat à xóre. 
xal évexórour mapà ZodoxAe. 
872 873 
Etymol M. p. 313, 1. "Eyxos: rà Oópv. loréow ór« Eyyos cmi 
£idos kai Bópu ró airó olüe» "Opgpos. ó B& ZodokAfe n)» odatpa 
€yxos kéknkev, otov '* TO 0. &yyos. éy sog». kvAipBerat." — kai và sup, 
oloy *"Eyxos i£pevoy." và v)» ópui» (yov. Conf. ad fragm. 389. 
874 
Etymol. M. p. 333, 40. "EAvrpov : kdAvppa, ékzréracua, évecDa- 
pa. Ópoícs xai 7j Órkg ro) vófov. kal mAxÓvvrwés XodokAjs fAvrpa. 
875 
Etymol. M. p. 344, 40. 'EvoMs : 3» rt yévos pávreo» odre xa- 
Aoupevor, &à rÓ roUs. y Ope kouigÜfvrac pavrwobs -ylveoPn. — uio 
àé Aéyovra: oi rpímoBes ToU 'AsóAAoros.—ZodokAge, évdAquos, dvri 
rov pavruós. Zenobius Proverb. III, 63. 'ArGAa»r iwó Zodo- 
KXéous &voApos. 
876 
Etymol. M. p. 346, 15. 'Arruxós pé» C£srovr kal. ££euror Aeye- 
rat, Gcrrep kai mapà Zooorei éEmnxvari.. kal srapà IDAáros vq kepa- 
xp €£mrovy. Codex Voss. é£ryxvs. Grammaticus fortasse &&uyyv 
posuerat, ut, reliqua genere neutro. 
977 
Eustathius p. 1562, 38. "Emus : 5j érl toU spocétrov peXana, 
xai rÓ sópa rrjs Adpvaxos, óc aci ol saXail. karà. róe. ZodorA sy. 
7j 9 avri) kai (pras kou, is mb coo Sho. — Hesychius, "Eus : 
rÓ fópa Tis Mipyvakos. 





AIIOZIIAZMATIA. 18T 


878 
Pollux III, 145. Tà BpaBeón, érwrarei» XooxNijs. 
879 

Plutarchus Moral. p. 144 b. (et 756 e.) Etkaprroy Kufépea» xa- 
Aás ó Xojocijs ri» 'Adpolirq» mporryópevse. | ZelBopoy ' AdpoBirn». 
dixerst Empedocles, ut Plutarchus loco altero memorat. 

880 

Grammaticus Bekkeri p. 1376. Eivo/yove M XodokAis kai roUr 
ddaAois rois. eÜvess xal. pi) peraaxóvras Ümvov, vovrézr. rupoüvras 
* Oby ómov Aapmrábes ebvoiyos ppacw." 

881 . 

Photius p. 37, 9. Eiopmóia»: Xodorjs éwl olewüw. Eusta- 
thius p. 1439, 34. Ebopr(a xarà rovc mraAatoUs srapà Zoos rà 
dyaBly olóvwsya. 

882 


Etymol. M. p. 462, 25. Evrvxía : eUprrras kal ebróyeia srapà Zo- 
qoO«. Hac forma propter metri necessitatem usus est, ut 
émwiudeos, imvixeos, 'Ejéoeos, "Avarrópeor per diphthongum in 
syllaba penultima dixit contra communem usum : de quo dixi 
in annot. ad Antig. 814. 

883 

Pollux VIT, 185. BegMérai—(evygMóraw. XoqoxNjs 88 1$ ^ Ion- 
sríferas Qevygharpís."  ZevyyMirns ex "Triptolemo attulit Antiatt. 
Bekkeri p. 97, 33- 

884 

Photius p. 53, 25. et sine poetae nomine Antiatticista p. 98, 
7. Znpíav XaBiv : dvrl roü (ojueÓjran oUres 3ojoxMjs. Benten- 
tiam ducé» dori (opíav AaBéiy fj képlos xaxé» ex grammatico 
codicis Vindob. affert Bergkius in Zeitschrift f. d. Alterthumaw. 
&.1855. p. 110. Verba duewóv écrw post AaBéw transponit 
Meinekius. 

885 

Pollux VI, 161. 'Huixaxov Ebxhelns Acjex «xà odores." 

arrofiáry; xal jpáxos (Thesmoth. 449-) 





188 ZOQOKAEOTZ 


886 
Hesychius, *HpaxAeía AíBos* $j» (o. Mayra? Aeyovoir, obx. óp- 
09s" OaXAárrovs: yàp, kal 5 né». émiarropeyg róv aibnpor "HpaxAeia 
éari», 7j 0€ érépa mrapasAgoios dpyopq.—kéik rra 8€ oUres dzà 'Hpa- 
xAelag rns €v AvuB(g smóNeoc. Oi) xal ZocokAnc Au0la» Aio» abrij xa- 
àAe. Idem, AvMía Aifos 5 Bacavi(ovca vróv xpvaóe.  AvBuc) Aifos 
cíónpor rgAóÓe«» mpocwyáyov. avrg yàp ró» ciünpoy émurmaras 5 5€ 
Mayvir.s &aorára: (ararà Heindorfius) e» our, és OSoxeir dp- 
yop» «va. Unde Sophoclis haec fuisse verba conjicit Buti- 
mannus, AvOía Aífos cíBnpor rnAó8ev rpoawyáyov. 
885 
Etymol. M. p. 450, 48. 695A«a : éx rov ÓjÀvs. f) swapà ró &- 
Aw xal *yevvay.. Ger xal 7) Urropfpos vo£ srapà Zoo et ÓnAews. sodui- 
ra. Similiter Etym. Gud. p. 261, 15. et omisso poetae nomine 
Zonaras p. 1042. 
888 
Choeroboscus p. 219, 5. ed. Gais£. Tó 0jAv5os srapà rq Xodo- 
kXei iQuÉEy Quà roO Bos "uáprrra:. 
| 889 ' 
Etymol. M. p. 42, 40. "Idpis—didpis.. 7) yevuc) dibpeus, és Gdus 
&jeoc" kal dílpei xal dílpe. o) yàp Bei Bà ro) 8.— cre. ápdprypa 
rà mapà rj Xam$oi moAvídpih kal mapà ZodexAei pia. al supà 
$pvrixo iBpiles. — Eadem fere in schol. ad Homeri Il. T, 219. et 
apud Eustath. p. 407, 38. 
890 
Choeroboscus p. 278, 26. ed. Gaisf "Ixrwos 7j e00eia, é$ srapà 
Zodorn et 
"Ikrtwos às (kAay£e rapacvpas xpéas. 
Etym. M. p. 470, 103. (1345 ed. Gais£) Zonaras p. r100. &r:- 
vos (xpaf« (£xXayCe Etym., Sed £xpafe in cod. Havn.) sapaavpas 
xpéas. 
891 
Pollux VII, 185. 'ImmodopBol imrodopBia ka és Zoorxi/s is- 
zofovkóAo, immropopBéis. "iwwofouxSho, ex ex, Eurip. Phoen. 
28. 





AIIOZITAZMATIA. 189 
892 
Athenaeus IL. p. 52 b. Kápua—ró 84 &évdpoy apia srapà Xodo- 
1i '* Kapóas peMau ve." 
893 
Athenaeus XIIL p. 592 b. Zo$oXis 9 à rpayBorods fà v- 
per àv ipácón Ocopilos rijs (raipas—rijs M Orupllos pynpaveie: ty 
rox araciue (crocipes codex) oras '* eU yàp jj Ocupís." Nar- 
ratio suspecta, de qua dixi in commentatione de Vita Sopho- 
elis Nam ab Sophocle tale quid neque in tragoedia neque 
in fabula satyrica dici potuit. 
894. 
Grammaticus cod. Ambros. in H. Keilii Anal. Gr. (Halis 
1848.) p. 8, 15. Tà peyóAa Mohorcu édiow.  Xojodiijs, 
MoAocauaigt xepaly éereivov xéipas. 
Metrum correxit Keilius xéipas in xépas mutato. Sed aliud 
quod scripsisse Sophoclem intelligitur ex scholio ad Hephaest. 
apud Gaisford. vol. I. p. 170. rois 8 uskiarovs và mraAuóv uokoc- 
cois éxdXow, ós Xojorjs " pooraio: xepoiw éxreivuy mas." 
unde Nauckius in Leutschii Philologo vol XII. p. 642. con- 
jecit, Molosawais: xepatv. érrelvov médas, vel Mohocawaiss xeipas 
Évrelyoy nébais. 
895 
Photius p. 151, 14. Kavpós : axós. oUrec ZodoxAjs. Scriben- 
dum xaípor : vid. Arcad. p. 69, 21. 
896 
Etymol. M. p. 500,54. Kéxora : mapà Xojor dmb rob rreivo, 
krova, kéxova. 
897 
Etymol. M. p. $11, 52. Kzgixeov : feri mporyryopud, xal a7- 
paie sücay báBloy wfjpuxos. dari kal eryrudw, anpaivor rà vo) kj 
puros, às map ZojorAt, Tpáppa rrpitiov. 
898 
Etymol. M. p. 513, 43. Kuepiovs dris gosse b mà 
deronóra roi ros «bu. "ypáder xà Yapfpam Vu. 





190 ZOPSOKAEOTZ 
Od. A, 14.). xai £owe kal ZoookNs srepuremroképar 7j) rouavTy ypadir 


ópolos kai ' iype é» Barpáxois (v. 187.) 
899 
Etymol. M. p.514, 27. Kdwáky: ó druvákns, xiváios grapà Xodox«. 
9oo 


Eustathius p. 1479, 44. ubi de verbo xoxxv(ew agit, ovoSd« 
&é rovobror vovv kal ZoQoxAns, aci», év TQ '  kokkofSóas (xokxvBóas 
Bothius) ópris." 

9or a 
Schol. Aristoph. Acharn. v. 75. Kparaà mós : rovro rérperra: 
Umó rv maÀaiày. kai Ala xvAos yàp kai XojorAris éxpaarro v5 Ac£e. 
goi b 
. Pollux VII, 24. Tà pérvro: omepepmemAio 8a: — xpe&ka». dà. ràr 
Umo(vylev. AloxvAos pv yàp eiprke—ZodQokAns 04 "Eos órov (ore 
cod. Paris. Bekkeri) xpidóons Óvov." daveew post órov excidisse 
conjecit Hermannus. 
902 

Eustathius p. 1493, 32. AaíÜapyos, SnXoi uév kvva, rporrucós X 
c»patvet kai. émiBovAoyv dyÜperroy kpvdoa BAdrrrovra. kal Cau éxeivos 
ocrmepei aot Aa0po8nkrgs, dmrà kvvàv. | XodokAgs 

Zaivovga Üdkveis xal kv Aalfapyos el. 


Proverbio dicl caíves Sáxvovca kai kvo» Aaífapyos et annotavit 
scholiasta Aristoph. Eq. 1028. et 1065. Et sic fortasse So- 
phocles quoque scripserat, non caívovca Ódx»eis. 


993 
Eustathius p. 1761, 27. Aéye« 8€ xai ('Aparojárgs ó ypayupar:- 
xós) Aami(ew mapà ZoQokAet rÓ avpi(ew. | Aani(ew grammatici alii, 
quorum locos v. in Thesauro, per dAa(orvevecOa. et qevOcoÓa: 
explicant: quo indicio evpíe» apud Eustathium in $ipí(ew 
mutandum esse conjecit Nauckius. 


904 
Photius p. 276,16. AevyaMa, &ifpoxos. oUre Zo$okAgs. Ety- 
mol. M. p. 516, 28. &evyaMéov - và Vyplby. Sadoc '* Müoe Acv- 
yaÀéa," ubi AevyaAéq &cripyoxn, quod. €x VWoe curtes, 


AIIOZIIAZMATIA. 191 





9o5 
Photius p. 319, 25. et Suidae, Azkv&wrris : à puxpóbavor (pa- 
xpópovos Meinekius). obres XojoxMjs. Per oAéje»or explicat 
Hesychius. 
906 


Phrynichus p. 187. ed. Lobeck. AiBavoy Aéye rà Mvdpoy và &i 
ÓÉvjuópevov, MBaverór. €i ka à riy momrudj» MBavov al roiro 
Yojosíjs Mya. 

907 

Photius p. 227, 18. (et gramm. in Bechmanni Anecd. vol. I. 
P. 291,20.) Xojodjs M Arporkóror dol riv dpyvpapodBlv, de 
To) wouícparos. Hesychius, Awpocsémovs : dpyupapodoie, drà roi 
Xaceuxoó vopíoparos 5 xaMiras Mrpa. 

908 

Photius p. 247, 17. Mapeír (papD) : 5j uepapaudvy Ay, kai 
roís dwÜpaxevrás. XodoxXjs. Scribendum xal papdvoxaóras rois 
dvÓpaxevràs XooxMjs, collata gl. Hesychii, Maporavràv. dvpa- 
xevróv, haud dubie ex Sophocle sumta, ut monuit Nauckius. 

999 

Aristophanes Plut. 541. eri&óla axolvur xóptaw perry, ) rois 
eBorras éyip., ubi scholiasta ex cod. Veneto ab me suppletus, 
XojorMéovs rà jjurrigww '"Eseryopéver (éreyeiponérov. Bergkius) 
xepxidos usos (codex. oi xepxiBo«s Üu»ovs), 1 rois eUBovras éyeipet." 
Cum altera versus parte Meinekius comparavit Eupolidis verba. 
apud Athen. IX. p. 397 b. pore Ópéyro | mrapà IIepaedósg roi- 
dvàe raly, 8s rois citovras éycipe. 

910 

Pollux III, 45. Meérocu viv debpa événare XojorMjs. V. 
nd Antig. 628. 

. gii 

Eustathius p. 877, 51. M5Xa. Zodorjs, duci» ó ypapuaruds 
"Aparrodárys, fev d» sov. kai rà Ónpla sórra pia xui. rir 
yoiv "AxOOa rpajipui dmeiw d» r$ IIgMap máy qM" Gmerie- 
Idem p. 1648,60. ofoshis yoim, dac, rbv Bio. vd me ore 
dr rg Iti mio pipoy Ónpüere, Bát hs cà Ónplo visree pes vido 





199 ZOPQOKAEOYT2 


912 
Pollux III, 10. Mryp, 7j rexo0ra—!) pacróv érri xovca 


dodi. 
913 


Photius p. 269, 9. Miaíveafat kal. éxjuaiven ai, rà. Órei 
Sodon rs. 

914. 

Aristoph. Lys. 1259. soXvs 9' dpud ràc yérvas dpós ifm 
scholiasta, mpós ró mapà r$ 'ApxOóxo " IIoÀÀós 0  dcbpós 
erópa." xal Zojonjs. Aloyókos M "'Adpós | Bopás Bporeü 
xarà cróua." Haec notatio quum neque ad 6pougó93es 
Trach. 702. nec, quae Porsoni sententia erat, ad ddpi 
equis dictum Electr. 7 19. referri posse videatur, alium 
asta putandus est locum in mente habuisse, in quo repi ( 
crópa vel simile quid additum erat. 

915 

Pollux VII, 30. Xácya ZojoxAns. 
916 

Photius p. 312, 23. Xvràra : róv kowovór.  ZodoxAüs. 
917 

Photius p. 326, 13. 'Oxpii(a» : rpaxvvónevos. | XodokAic. 
918 

Photius p. 329, 15. 'OAoemáBes : Gai karamiwóuevat kai 
919 


Pollux VII, 32. Tàc 0é rawías óAoernuóvovs roÀvwas Zo 
évópacer. 
920 


Appendix Vatic. Proverb. III, 36. 'OrwrápBer : ravrq» 
Otros TárT€| karü ré» xeipor é» rois wpáypaat mrpoBawórres 
và del óvíce Baíirer. néurrrat 06 rov Óvógaros ZojoxAgs. I 
thius p. 862, 5. 'E» M rà xarà arouetoy Aefwxi xal ómwayBà 
Tas !j els robsíce drvayópnew. Quae vera est vocabuli fo 
v. BSchneidew. &d Paroewbogr. và. 1. v- 32v. 


AIIOZIIAZMATIA. 198 


921 
Photius p. 346, 5. 'Opfékpus : óp8ódpit. (Sic etiam Hesy- 
chius) zo$joXó. Pollux IL,31. Kal mapà Zodocii * 'Opfékepos 
ipic," olov àp&óépi£. 
922 
Photius p. 346, 23. 'Opóópav : drarerapévos xal ueréupos vais 
ptaiy. obras XojorMis. 
923 


Etymol. M. p. 441, 24. GaXauibs x&rai, al ]pépa (Aaívovaa:. 
6 xaréraros ipérys Óaiajiàe Myerai, XojoxMjs (poetae nomen 
vulgo omissum addunt, codices tres: scribendum autem às 
ododás), 6.8 pésos (éyos, 6 8 dréraros Óparirgs. Rectus vo- 
cabuli accentus est, &aXajuós, fon. ÓaMuos, ut plerumque scri- 
bitur: de quo dixi in Thesauro s. h. v. 
924 
Photius p. 361, 16. Oipór: aldoiov. Xodoxijs. 
925 
Photius p. 363,19. "0$àa : affqpa. ojos. 
926 
Harpocratio, Haparpojera: : dvrl roi dfararü—perijera: & ro- 
»opa dmi ro) robs levóvras ri ij perpoüvras xpoí«w rà pérpa, xai 
Buaceleiy fvexa v0U eoverréi. kal Zojorijs sov 
"Qs pírre xpotoys n8 vmip xeàos Bs. 
bwip xéAos Porsonus. Vulgo mà x«ipa: sed codices tres ówà 
xepós. Hesychius, 'Os póre wpo)cu píf' iwip xéAos Bah: 
sraposiía. émi ro avppérpov rasaopéri. ubi Hemsterhusius in Ad- 
dendis (ad vol. 2. p. 1598.) '* Est versus Sophoclis laudatus ab 
Harpocratione s. v. IIapaxpovera, apud quem corrupte legitur 
às. ure epolags uff ímb xpa BáMjs. — XeXos intellige labrum 
sive summum mensurae et cujuslibet vasis oram.—Mens So- 
phoclis est, sic animum institue ut in metiendo nec nimium 
vel parcus sis et, alium defraudes, vel profusus et aequo largior, 
quod tibimetipsi damnum ferat. Hoc dictum, quum veu s. 
proverbii consuetudinem, monet, medium inter oppodXe wo. 
utrimque reductum debere servari." 
R 





194 ZOSOKAEOTZ 


927 
Etymol. M. p. 490, 3. (coll. Suida in xázyAos) KámyXos, ó uera- 
BoX eis, kai oivoréAgs. mapà ró xéeiw róv moo», yov» rü» olvov. wis 
otoyras y dvO. &ys. elvai, mrAOv kai olov, ék roU srapà Zoooxet 
IloAvs 0e v5Àós ck miÜo» rvpBd(era:. 
é pé» oóy ZodokNjs ebeníqopos eis róv myAóv. Eadem fere gram- 
maticus in Crameri Ánecd. Oxon. vol. 2. p. 455, 29. 
928 
Phrynichus Bekkeri p. 21, 27. AlkdAAovres" onpaíres rÓ caívor- 
res, Ómep oi kuves mowüciv. Ó pévros ZocokAs kai mpoocaívew. 
.929 
Photius p. 470, 2. Iirépvyas : .rà sy9dua.. ZojoxAgs. 
930 
Eustathius p. 948, 19. TÓ mrioy kal sréoy &Aeyor oi 'Arrixoi. v- 
crepoy, às AiÀuos Auovucgiós digav. mrvoy. 86 ZodokAgs, dxoAovÜGv 
8gXaàr) TQ mourj. 
93! 
Etymol. M. p. 695, 50. Iléyapyos : «los derov. ZodoxXás émi 
TOU Oeo), dmó rrjs Aevkns mvynjs, Qomep évavrios peAapsrvyns dsó 
Ts iO Xvpas. | 


932 
Strabo VIII. p. 364. Zojors 96 xai "Iov rà pabuor (Myovo:) pa. 
933 


Photius p. 480, 15. '"Paixovs : oi BápBapot roós "EMupras. | £odoo- 
xs rjj Aéfev kéxpgras, — Eustathius p. 890. T'paixoss, 7 pé» ovrn- 
Ócia. kai ZocokXrs 0€ rov karà rois mraXatobs, kal ó Avkófpor 0€ &à 
ToU €» dpx) y mpodépovoiww émi 'EAAjvov. ol BápBapo: 86 '"Pawovs 
$aci. Üí(ya rov y, às év malaup eUpgrai prope Aebwxp. — Conf. 
fragm. 455. 

934. ; 

Etymol. M. p. 702, 54. Ilàs ó merpóóns alyiaÀós paxías xaXeira:. 
xai yr Oé ris v rois pnerdAAoig otra kaXovpérn. sapà r9 ZodoxAe 
paxia Aéyerai 5) ToU Ópovs. : 

955 
Photius P. 494, 12. Pàyp o vvpuueo, Doghuc "S Syocw 5e- 





AIIOSIIAZMATIA. 196 


xálos oréype" ZodoXMjs M rois dpaynois moiums. Ad Io«érar 
" rettulit Welekerus, 
936 
Photius p. 485, 10. 'Perá : à» "Exevcin 8óo vapária. depóutva 
dx jus mryjs, kaXoUpeva "Pevrá. oUras XooXMjs. Eodem fortasse 
referenda glossa proxima, 'Perüv rómos" lepüw jevpdre», Glos- 
sam ex Triptolemo sumtam esse conjecit Welckerus. 
937 
Photius p. 488, 12. et, Suidas, 'Pírep: cwwíjyepos, &uoMóyos. 
xal ó riy liar derodairor yvóps» xpirijs mapà Zojorvi. 
938 
Hesychius, 'Pvrüps xpoiov : $ xóxvos Mye 
Ka ui) üBpiov abvix ix Báfper Du 
. Bvrüps kpobov »kovrbv Umrriov mrobós.. 
no. M6 ok él ro kÜxvov, dÀX' él ry mroMuio, Gare. «bai róv 
Ayo, deyovras abrobs vj: imrip moll roi iBovs yAovrois modio 
Tómrew, — V. 1. Brunckius xal ujy—c' (Ao. — Poterat etiam xai 
uj (vel ui) kaí) o' üBpi(av abri x Báfpev £i conjicit. "Versum 
2. ex Sophocle affert Photius p. 493, 13. ex quo correctum 
quod in codice Hesychii legitur spover (omisso yXovrb») iamríov 
mos. 
939 
Suidas, Zéyua : 4j jy ro ómov: adyn M ró ónhov. XodoxNjs. 
(Qui sequitur versus non Sophoclis est, sed Euripidis Androm. 
617. quo etim gramm. in Crameri Anecd. Oxon. vol. 2. p. 
465, 23. utitur.) 
KáXMuara reíyy 8 dv kai aáypam. 
Apollonius Lex. Homer. Záxos: dewís. d! ob ai ol veórepo: aá- 
qno riy Gay mavorMay Myovaw, &s ZodorNis. 
940 
Photius p. 497, 12. 22. et Lex. in Bachmanni Aneod. vol. I. 
p.361,20. XaAáBmw: XojoxNjs rj» ómív. XaMápBm: ómi, xamwo- 
Bómy. oóros ZojoxMjs. Hesychius, ZeMdfg: wal Óópas ómij. 2a- 
AáBovs: Ovpàw ómás. XaXáufm jj imi M Ws vb Xs Bebe, V OR. 
sazoló7, Óipís, Vera una vocabuli forma est adNápn, WV VA3- 
282 





196 ZOPSOKAEOTZ 


cophronis versus docet, 98. àurcàs caXápBas xàmà lu6iov srAáxas. 
ad quem Tzetza, caXápSa: al' Óvpa. Aéyorra: mapà rÓ éy adÀ Bai- 
vet» 1) mapà rà acit. kal AauBáyew rovs Baivovras. acaXápuBas 8€ oi 
Qarórrai ffrov ol eyyira: lBuerixós mapà ró a€Àasc 0i abr&y Baipew. 
Eadem fere leguntur in Etym. M. p. 707, 45. memorato Lyco- 
phrone, omisso vero Sophocle, quem non neglexit Eustathius 
p. 1908, 49. "Ioréo» ór1 aéXas ob uóro» trvpós, dà kal jAiov.  óÓey 
mapà Zoo 17) m), às év Drropwe eiprra: Ae£ixQ, rrapà rà acAas, 
Qaci», éufiBá(ew. 5j 9€ xprjais kal mrapà Avkóbpor. ubi manifestum 
est post Zojoxé (typothetae Romani, ut opinor, culpa) exci- 
disse caAápufr. 
941 
Hesychius, Zepíov kvvóc Oücjy : Zo$oxNijs rà» darpior xóra: ó X 
"ApxDVoxos Trà» 3uov, "IBuxos 0€ mráyra rà dorpa. - 
942 
Photius p. 488, 22. 'Puvós* ó mejpixós, mapà Zoo ei. 
943 
Hesychius, Z«uxà rs ofjs srap&rov pvrrípua: ojosMjs rà dp- 
pyra kal dve£iryrra puerípaa, Photius p. 503,22. Zeurd : rà ! dppsra 
uvcrijpua* ol 0€ érrl roU avxov kal karaariyvov. 


944. ' 
Photius p. 511, 15. Zí&ios (otyAos grammaticus Bachmanni I. 
P. 364, 9) : kal 7 évórior, xai arafuàc BapBapukóc Bvrápevos. óxró 
ógoXo)s 'Arrwovs. oUres ZodoxAjs. Imo Xenophon Anab. r, 
5, 6. 
945 
Hesychius, Zàd$lov Aepóy : ZodoxVs mepl ygs é» AuBóp rà aiX- 
Quov $epoians. 
945 
Schol. Pindari Isthm. V, 36. Zojwsràs pév kal co$o?s fAeyor 
ToUs TodjTás. Zodorjs 
Mév els aoduor)» rà» éuóy. 
Eustathius p. 1023, 13. Oi maXa:ol coio)s énáXov» dswavrae rojs 
reyvíras. kal ZojoxMis &, dai, rà» fapeMi» cojurr]» Aéye. 
Hesychius, Zojurwe ; wügo» vtyww» colum Neque, vi. auipurchs 





ATIOZHAZMATIA. 197 


rois mepl povauci» tuarpiBovras xal rois erà ri&ápas üBovras. Confer 
schol. Hom. Il. 0, 410. (ap. Cramer. Anecd. Paris. vol. 3. p. 286, 
14.) Athenaeum XIV. p.632. Corruptum pé» eis. 


947 
Pollux II, 101. ropédg: rà eÜcropa xal eDjmua. XojorMjs. 
948 
Pollux II, 23. o/Aorópos, ojAorédaAos. rà» Bi rotoürov orpafo- 
Xoxópav (corrige evpaBakorópay) Xojorkje dwópacey. Hesychius, 
XraBaMorópay (codex oráfaXos xopár): oDXonÓpop.  XrpaBaXoropár" 
olWAoxouá. XrpoBakoropüs' oÜkoxopás. Quae ommia nihil aliud 
sunt quam diversae ejusdem vocabuli corruptelae. Nam vetus 
glossa fuit ZrpaBaXorópas" oUXoxóuas, vel.casu accusativo ZrpaBa- 
Aoxópay: obAoxópsy. 


949 
Photius p. 593, 3. Suidas et Zenobius VI, 19. Tà O«pyà» rov 
3B): imi vár drupovpévor (alpovpéver Suidas) rà xeipova deri 
rà» xpewróvoy jj mapouía, dab ry. dmelpes Üpaccopévey xarà và 
mreropopévoy rày ifeMoxav. pípygras abrjs ZodorMjs. 


950 
Photius p.602, 6. Etymol. M. p. 766, 40. et, grammaticus 
Bachmanni Anecd. vol. I. p. 390, 8. Tperaía (rpímaia ap. Pho- 
tium) : 5 évarría mwoj. ojres Zoos. Apud Etymol M. rp.- 
dia. Brunckius rpoaía. Non minus singulare est repópía 
oj, quod ex Sopheclis Cedalione affertur: vid. fragm. 304. 
51 
Hesychius, Twjà : dwri rob Tuáwos. XojonGs. Hac geni- 
tivi forma usi sunt etiam Aeschylus Sept. 517. Suppl. 560. et. 
Aristoph. Nub. 336. 


952 
Eustathius p. 1496, 35. "YmovAor elme ZooxMjs v» Boópeov 
Terrov, mrapeveykb» avrà x voü axemruxós Meyouérov Umoiho víffovs, 
roi xar! dvópemor ui) ipis Vxorra roU rpórov, às dvà Dur, & Ne- 
xoivra Uy a: olx. «ls mravreMs, dal, xafapebr, Sx ql Vu 
rjv mpogaiouéryy oUN)v kaxóv vi xpumtes. 





198 ZOPSOKAEOTZ 


953 ' 

Hesychius et Phrynichus Bekkeri p. 68, 4. (coll. Photio p. 
635, 12. et Suida) 'Yyravyei» : ueyaXavxeiv. (óygAodopoveiy Phot. 
et Suidas). Zojoxgs. 

954 


Photius p. 637, 1. dau: dxuá(ovr: kai AausrpQ.  oUvres Xodo- 
xis. Hesychius, $aw$ : évepyé, dxuá(ovri. 
955 
Photius p. 640, 18. et grammaticus Bachmanni vol. I. p. 404, 
I. 9apxíBa : rj» éx rov ynpes (yévovs Phot.) jvrí8a. oUres Xoo- 
kgs. Vitiosum dappaxíóa correxit Brunckius. 
956 
Hesychius, 'Adáppaxoy xpàpa OllroBos" dvev dyÓovs* drÓg yp 
rà $áppaxa. Kal rà Badéia dapnpaxóvasc (dapuax&vras codex) Xo- 
QoxA5s €. Sophoclis verba fortasse sunt, djápuaxo» xpé&pa. 
957 
Etymol. M. p. 803, 3. 4&vrdXuos : ZoQoxAfs 
IIpoo]AÓe pgrpl kal vra Maio srarpi. 
958 
Grammaticus Bachmanni L p. 415, 5. (et sine Sophoclis 
nomine Hesychius) Xeuápvva mapà ZojoxÀei 5j sap! 'Onjpe 
dAe£áveuos. 


959 
Suidas, XAeparÓeis : drri roU xAepós -yeynÜcis. ovres ZodoxAns. 
960 


Schol. Aristoph. Ran. 1065. Moveaios—46ó 8€ ZodorA s xpgauo- 
Aóyov avróv $301. 
961 
Herodianus repi povjpovs M£eos p. 14, 25. Tà elc ovs Agyovra 


óvópara uovoavAAaBa dpaewvwkà rédvkev eivyai—IoUs ó Ayori)s, xvovs 
rapà Zodor ei, 
962 


Eustathius p. 777, 62. (et similiter schol. Homeri Il. I, 6or. 
in Crameri Anecd. Paria. vol. 3. p. 242, 33.) 9áxaÀa, rà &uBpva, 
xal rà dpr« 8i] yeyovóra, Sev «à Myoxsidog. vitoes wogh "hedbond et. 





AIIOZIIAXZMATIA. 199 


Idem p. 1625, 49. ex Aristophanis grammatici libro mepl ó»o- 
paclas uiv, "EgBpva M rwa. kal dpreyeri] 8i) ráxaha Myei sa- 
AdinÓas xal dpraMyovs. dÓev dxol mapà ZodoxAi 
VaraNoiyo 

nqrépes alyés v émpaavikor 

ow dpraMtur doadialror, 
Apud Eustathium alyes usrépes .— Hesychius, VaxaAoüyor Vra- 
ias tyovoa. ici fpBpva. Versus ad IIouévov fabulam ret- 
iulit Welckerus. 

. 963. 
Suidas,'e: Ma». Xojockjs 
Gavpacrà yàp rà rófor ds Ouatáre. 


6. 
Stobeeus CXIV, 6. zoeddnt Ollíroh (d cod, Vindob) 

Toos W ad ueylarovs xal aoerárovs dpert 

oxoícl! (o d», olós dari viv Óbe, 

as xax&s mpáacovr. avpmapaimaos 

Bray 8 Balgay drlpis eirvyobs và mpl» 

páarey lpeloy ro) Biov maMvrpomo, 

à mo. dopoóla xal xaés elpnpéva. 
Cicero Tuscnl. III. 29. "* Ztaque Oileus. ille apud. Sophoclem, 

- qui Telamonem antea de Ajacis morte consolatus esset, is quum. 

audisset de. sui, fractus est. De cujus conmutata. mente eic 
dicitur. 


Nec vero tanta praeditus sapientia, 

quisquam est, qui aliorum aerumnam dictis allevans 

non idem, quum fortuaa mutata impetum. 

comertat, clade subita frangatur sua ; 

ut illa ad alios dicta et praecepta excidant." 
In nomine fabulae (OiMmok) erratum spud Stobaeum. Ad 
Teucrum hos versus rettuli& Welckerus. — V. 1. o cod. B, 
Ceterid» — 4, N| T àB..— $ párrey] sMoreyy Lobeckius 
apud Ellendtium in Lexico, recte, ut videtur. 

Non minus incertum nomen fabulae in alio fragmento apud 

Stobaeum CXXI, 3. ubi codex Vindob. Zoo Q. e. ae&osikeny 


Taxrü, 


-—— — 
TE t 


200 ZOO$OKAEOTZ 
Buorijs pd» yàp xpévos devi Bpayis, 
xpudj6eis 9 vsrà yrs xecras Óvrrós 
Tür (dxrarvra xpóror. 
Literis ravrá nomen TarrádAov significari potest, ut Aristarchus 
et Aristias Tantalum scripserunt. Totum locum om. cod. Paris. 
A., habet, Trincavellus cum lemmate Zuierióov. 'Versui primo 
in Vindob. praefixum » quae est chori personae nota. Conf 
ad Fr.58. ^ 2. Óvgrós] re&veós Cobetus Mnemos. voL ix. p. 147. 
905 
Libanius vol. 3. p. 365. T)» abr)» r$ ZojoXAé der)» ódwi 
Aéyec yàp O5) sov. káxeivos '*"O ri yàp vais d»ép« 09, róÀ' oDzor' àx 
éfeAoi." 
966 
Menander Rhetor vol. IX. p. 156. ubi de ip»ow Bearroperais 
agit : "Oeomep xal rij» Tuyy» ZodoxAjs Üurgoe Qasopér »yére:. 


Scholiasta Apollonii Rh. A, Kal AlaxvAos Bé xal XodoxAgs 
óméAao» rovs imép (sic H. Keilius pro iw) rj» Afyumroe ywowi- 
(«nÜa. rómovs kai rrkopévns Tis yióvos v)» xvcw els r0» Neto» éx- 
übocÓa:. Seneca Natur. Quaest. IV, 2, 16. Anaxagoras ast ex 
Aethiopiae jugis solutas nives ad Nilum usque decurrere—Aoc 
Aeschylus e& Sophocles tradunt. Joannes Lydus de mensibus 
4, 68. mrepl rzs é» Üépe. rà» DDdrov émibóneag 'Avafayópas doi ràc 
T)e AlÓtwmias vgkopévas xióras drocréAAew ró» Neior. xal ravras 
icri rie Óófns Ó r' AloxUXos xal ZodokAjs xd Eüpuríóne. — Quibus 
addit alia plura e loco Senecae excerpta. 

68 

Scholiasta Homeri Il. B, 640. Ni» né» éxaróumo)e» v)» Kprny, 
€» "Oüvaceía Bé éverkovrázouy —4é» 'Obvoo«iq 04 ró depaSég. é£eró- 
voxer, es api Zodoxet, 

| 969 
Scholiasta Homeri Il. I1, 142. émíoraro] j9vvaro. kal XodoxAgs 
OV sárroÓ' àuàs avuBaXety émlorayas. 


969 
Photius P. 9, 22. 'Andbiyor Grquvurtol oco crus, Us eovro— 





AIIOSHAZMATIA. 201 


iáo M xa disibayoia SojoXs al diyjaykr Epumwos. Corri- 
gendum videtur dMq$yoy »ócov, quod legitur Phil. 313. Nam 
verbo diyjay» si usus easet Sophocles, dixisset kal digjayeiy 
XoosNijs kal "Epparmos. 

970 


Stephanus Byz. Alaxims ópa. Oipámos 'ApaBuxür Bevrépg. rà 
dópudy Alaviror wporareNvidón yàp. é mpurorimp. Bà Bijfóyyov. 
Xojoriis M6 Alawría ypáje: ya rob 9. — Alavris *jpádoe« &lxa roi 0 
conjecit Westermannus. Mirum vero hoc nomen ex Sophocle 
afferri. 

971 

Stephanus Byz. "ABpoi—fapüvera: às KiuBpo«—ZeónBpos, xal 
bro (yos, às XodorMijs. 

972 

Grammaticus in Crameri Anecd. Paris. vol. IV. p. 6o, 21. 
"Apyndévrns" 6 "Epuis wop! 'Opfjpe xai mapà Xofoc. Similiter 
Etym. Gud. p. 72, 52. 

973 

Stephanus Byz. Tea, vus "ApkaBas—£ovi zai Teyéa. &v Kpíeg 
Urà TaXÓvBlov krwrÓtira. à moAirys Teyeárgs às "EAedrys, xal Órhv- 
iv Teyürus—Myera: kàl Teyeás. bs "Dus, Ofóverat, bs. odoris. 
Fortasse Telephi mater Teyeás dicta fuit in Aleadis: quae 
Meinekii conjectura est. 

974 

Scholiasta Sophoclis Phil r108. o) depBàr f mpordéipar] 
dri vo) mpocd«pónevos. dviore M fuma» dri axovotpavos. dvri 
oU baxovüy kal aridaborowüpervos dvri ro). avigaBomoiy. Baxovei- 
ofa. legitur Phil. 287. 

975 

Suidas, Téos* dvrl ro) wpà roü—SodoxAjs M drrl rob mpórepor 
3j mph papoi. 

976 

Grammeticus in Bachmanni Anecd. vol. I. p. 415, 5. Xeu- 
uva: sapà Xojonk, jj wap "Opípe di«fiwqos. Vlexe euim. 
Sophoclis nomine Hesychius s. h. v. 

B$ 





209 ZOQ$OKAEOTZ 


, 977 
Etym. Gudianum p. 564, 25. XepoBooxós* ó &à xe«pós. (àv, às 
$qo« SodoxAis. Annotarunt etiam Pollux VII, 7. et Hesychius 
8. h. v., sed omisso poetae nomine. 


978 
Athenseus II. p. 68 a&. Tó 86 oua (dproew) keiras srapà Zo- 


dox ei 

'Eyó páyepos dprvco cojós. — . 
Potuit in dramate satyrico dici. fSed probabilius est comici 
illa verba esse, fortasse Sophili, quae Valckenarii conjectura 
est. 


79 
Antiphanes ap. Áthen. IX. ^ 396 b. 
Kai mpóra pv 
aipo moOe«y)» pü(ay ?» depéofios 
Anà Bporois. xáppa Bopeira: iov 
(rera. mvikrà rakepà ukábov pé 
x^ógv karapméxovra, oápxa veoyevr. 
ubi alteri personae quaerenti rí Aéyeis; respondetur, rpayeSiar 
Tepaíve XoooxMéovs. Sunt igitur in versibus illis locutiones 
quaedam Sophocleae. 





AIIOSIIAZMATIA. 208 


EAETEIAI. 

Sophoclem éAeyeía» re xai raáas scripsisse auctor est, Suidas 
8. V. XoorMjs Zo$ünov, quemadmodum idem Sophoclis ex Ari- 
stone filio nepotem cognominem non solum tragoedias, sed 
etiam éAeyeias scripsisse tradit s. v. ZojodMje "Apísruvos, quasi 
Sophocles major unam scripserit elegiam, minor vero plures. 
De priore tantum constat, si quid loco Plutarchi Mor. p. 785 b. 
tribuendum, scripsisse eum émcypappáriov in Herodotum ab ver- 
bis incipiens, ài» 'Hpolóre rei£ev Xojorijs iría àv | mór él 
mevrjkorra : de quo dixi in Vita Sophoclis p. xl. Porro epi- 
gramma in Euripidem scriptum, ex duobus distichis constans, 
ex Hieronymi Rhodii vmourígamw icropuois memorat Athe- 
naeus 13. p. 64. quem locum integrum apposuimus in Vita 
Sophoclis p. xxxviii. Incertiora etiam sunt reliqua quae ex 
Sophoclis elegiis ita afferuntur ut ne hoc quidem appareat, 
utrum Sophocles major an Sophocles nepos sit intelligendus. 
Ex quo genere tres sunt loci : 

19. Hephaestio c. 1. p. 9. ed. Geaisf. Tà rob 'ApyeMov Óvoua 
Xojodijs év rais. Deytlais oUx dero. éyyupir ore «ls Eros. oire eis 
eyeay, dro yois, 

"Apos" 3» yàp cípperpor ble Myas. 

29. Erotianus p. 390. Xdprres" al xapal, às xul XojoXMjs é» ^ 
Ded C 

39. Harpocratio, dpy] dsBpa Bexwvcv Asuoríémys mpoopio: 
Bqusyopucois. XodosMjs plv ol» iv ruis Meyers 2éhuwds drjaw ai- 
rà bras. dmódóeyna, Ocópaaros W iv rj mapoquáv ral 'Apuror(A]s 
Bíavros. Alios aliorum scriptorum de hoc proverbio locos col- 
legerunt editores Diogeniani Proverb. 2, 94. . Respicit ad id 
Sophocles Antig. 175-177: unde fuerunt qui conjicerent Har- 
pocrationis notationem ad locum Antigonae spectare, post 
quem alius excidisse nomen scriptoris, qui Solonis memc- 
raverit sententiam. . " 

De paeanibus, quos Sophocl trio Suida, CÓ de Ws 





904 ZOO$OKAEOTZ AIIOZIIAZMATIA. 


proditum est, nisi quod paeanem in Aesculapium scripsisse 
dicitur : de quo diximus in Vita Sophoclis p. xvii. 
Denique Sophocli rpaygdorows Clemens Alex. Strom. 5. p. 
326. duos tribuit hexametros, memoriae, ut videtur, errore, 
— u u 0004 Ótois abaípera vrárra tréXorra: 
vócdx Aie". xeiyos yàp €yex r£los 5904 xal dpxyjv. 





ADDENDA AD ANNOTATIONES. 


OEDIPUS REX. (Vot. L) 

Pag. 48. col. 2. lin. 6. dopávny'] corrige dàvmp" 

P. 91. v. 943. màs «las, Jj rívy«e HóAvBos, à *yipor;] Similiter 
Phil. 333. Philoctetes, memorata ab Neoptolemo morte Achillis, re- 
spondet, Oipor. pázye pox pi) mrépa, wpix à» páóu | wp&ror r3, j 
ríÓvny' 6 IMs yóvos ; 

P. 95. v. 998. paxpàr dris". Recte in duobus apographis dm- 
xiv, ut ostendit L. Dindorfius in Thesauro s. v. 'Aowév. Quod 
mirum est non vidisse Valckenarium in Annot. ad Theocriti Adoniaz. 
P- 238. ubi tragici ignoti versus comparat ab Stobaeo servatos Ecl. 
Phys. 1, 47. (parum emendate scriptos apud Gaislordium vol. 1. p. 
48.) Boris rà rà» Ótü» £urerà »ucjrew srori | xal rj» Aíxyy pakpày 
deris Bporáv, ubi codex Monavensis eodem vitio doueióni. 

P. 114. col. 2. v. 1280. in fine annotationis, ubi conjeci unum vel 
duo versus excidisse; quorum initium fuerit, roxaüra piv ráb' éari»—, 
comparare poteram locos similes El. 696. 761. Trach. 943. 

P.117. v. 1340. dxrómoy) éx rórew conjeci in annotatione ad Trach. 
955- . 
P. 120. v. 1387. Non cogitandum de aoristo Jvexóun», de quo in- 
fra dicam in Addendis ad Antig. 465. 

P. 130. v. 1525. 07] f8« superscriptum in codice. Recta seri- 
ptura est jjà«, de qua dixi ad Trach.87. Pariter je pro jdew 
est in codice Phil. roto. Nisi haec sic distincta fuetunt ut àe ante. 
consonantes, jà«v ante vocales diceretur, 





OEDIPUS COLONEUS. (Vor. IL) 

P. 16. v. 6o. $powni rol»oua] dopobr: rolropa est in fragm. 573. 

P.ag. v. 161. e) diAafo;] Similiter éxeyov psi» interpositum 
fragm. 690. j£«s, émeiyov uni, ds và pópowiov. . 

P. 55. v. 528. éxAjce vitii suspectum esse dixi in annotatione. 
dráco conjecit Nauckius in Mémoires de I Académie de Pétersbowrg, 
vif? série, vol. 1. p. 113. "Erágw per éxrjcw explicat Heayebüum «x. 
Aeschyli Proteo. 

P. ós. v. 668. in annot. col, 1, lit, a9. dele * Neiva Ms Se 





206 ADDENDA AD ANNOTATIONES. 


r2." De narratione de Sophocle ab filiis in judicium vocato pluri- 
bus dixi in Vita Sophoclis p. xlii—xlv. 

P. 75. v. 82. éuo«] &uioc codex. — Preestat oipo«. 

P. 119. v. 1482. évaicíov Bé avvrixoua] évawciov 8€ aov rixoqu 
Cobetus Nov. Lect. p. aor. 


ANTIGONA. (Vor. III.) 


P. 21. v. 110, De formis Doricis male in anapaestos illatis com- 
paranda quae dixi in annot. ad Ajacis v. 202. Non minus suspe- 
ctum est Doricum yervaárop fragm. 256. (apud Dionys. Hal. A. R. 
I, 25,) ubi codices optimi, "Ivaxe yevvürop, mai roV (roU omittunt 
deteriores) xppvé&» | marpós 'Qxeavov—, quod Sophocles scripserat, 
à yervijrop, rai ToU kprr&v | marpós 'OükeavoU. Nam"Ivaxe Diony- 
sius perspicuitatis caussa addidisse videtur. In alio ejusdem fabu- 
lae fragmento (269.), 0pAvxàs. (dpáxvy) ZoQoxArs 'Irdxo ' márra 9 
épiÜu» dpayvày Bpi&e" haud dubie dpaxvár» scribendum, quod genere 
feminino dictum esse grammaticus ex épiÓov nomine intellexit, quod 
est femininum. Recte vero habet yóo»v ófvB8óa» apud Aeschylum 
Agam. 57. quod qui in oEvBón mutaret non minus falleretur quam 
qui ravcavíay in savcaripy» mutaret in Sophoclis fragmento 765. 
Zeus vóorov d-yoi ràv nxopáxay | «oi rravcaríar kal'Arpe(Bay. Suspe- 
ctum vero est vuoudáyay, quod recte vxópaxov ab A. Nauckio scribi 
videtur. Nec corruptum xal 'ArpeiBay in xar' 'Arpeiay mutandum 
cum Bentleio, quod «ar' 'Arpechar scribendum foret, nisi probabilior 
correctio esset xar' 'Arpei&au, etsi ne hoc quidem certum est, quum 
de sensu horum verborum non constet, in quibus mire dictum »ó- 
cro» &yo. Diversa ab his omnibus Doricarum formarum ratio est 
in anapaestis Euripidis Medeae v. 196—147. ubi librarii, quum non 
intellexissent qua lege vel Doricae vel Atticae formae in versibus 
illis positae essent, saepius quidem errarunt, sed tamen satis multa 
verae rationis vestigia reliquerunt, quibus prudenter usus est Elms- 
leius in annotatione ad v. 95. p. 97. qua ostendit Doricis formis 
Medeam, Atticis famulam uti. Nam Medea multo majore cum 
animi motu quam famula loquitur, fere ut in anapaestis spondiacis, 
in quibus legitimus et constans est formarum Doricarum usus. Si- 
milis hujusmodi formarum ratio est in anspaestis quos Melanthio 
tragico tribuit Aristophanes Pac. 1o14. «ira. uoveOei» éx MySeías | 
* dÀóuayp óÀópay droynpoDds | Tàs &v veut Noytooskvas?* 





ADDENDA AD ANNOTATIONES. 207 


P. 35. v. 241. in initio annotationis, Bene collimus S. ad] Corrige 
Bene collimas s. ad 

P. 53. v. 449. ifós rà kxpvxBévra] Scribendum j$joóa knpvxÓévra. 
cum Cobeto, de quo dixi ad Trach. 446. 

P. 54. v. 465-468. oras (porye roüde vo) pápov ruyri» | map! oübiy. 
yos" dXX ds, el rày 4E (ps | porrpds Gavórr! dÉamrov jraxópq» vé- 
v», | xelvoss &p feyouy" Toile otc dXy(vopas.] Plure in his versi- 
bus sunt quae offendant. Nam ne quid de insolita aoristi forma 
Jwoxóum» dicam, quam recentior quidam corrector ex codicis scri- 
ptura jurxóugw finxit, ineptissime dictum est rb» 4£ pis pqrphe 
Gaxóre! dÓawror jjrrxópsy vécw, quae verbs, ut Augustus Nauckius 
in literis nuper ad me datis monuit, ab hominibus recte et cogitan- 
tibus et loquentibus non aliter poterant intelligi quam Polynicem ab 
Tocasta matre occisum esse. Quod quum absurdum sit, interpretes 
verba rà» 4£ épije pyrpós intellexerunt quasi scriptum esset rà» d£ 
duis uyrpós yey&ra, non sentientes quam inepte hoc quoque sit ex- 
cogitatum. Nam primo Sophocles si hoc dicere voluisset, &avóvra 
potius erat omissurus quam yeyóra. Deinde non apparet cur Anti- 
gona non parentes aut patrem, sed solam mernoret matrem, quasi 
Polynices spurius sit Iocastae filius, qui matrem quidem, verum non 
patrem communem cum Ántigona habeat. Apparet ex his veteris 
interpolatoris manum in his versibus esse versatam, qui non ani- 
madvereo unius versus defectu reliqua utcunque in ordinem rede- 
git, quae fortasse sic scripta in codice suo repererat ) 

rap! obi» dXyos, dX uaXXor dl ri acis 

Bapóvr Basrrov róvi! dveayápqy vécvv, 
misso propter ópotoréAevrov post verba el rs avíe versu uno, be 
aÜo)ca waworryéaw vónow. Qua conjectura si non verba poetae, 
certe sententiam verborum quae exciderunt restituisse mihi videor. 
Nam reliquam Antigonae contra Creontem orationem consideranti 
vix sufficere videbitur hoc ab Antigons dici, dolituram se esse &i 
insepultum reliquisset Polynicem, quum hoc potius dicendum esset, 
ignaviae se metuere opprobrium si Creontis se submittens edicto 
fratrem insepultum reliquisse videatur, neglecto pietatis ofücio. Ce- 
terum observatione dignum est Antigonam neque i quae contra 
Creontez dicit neque usquam alibi in hac fabula injuriam memo- 
rare Polynici sb Eteocle factam, qui fratrem natu majorem reque 
privaverit: quo argumento Antigona magua cuxa vi wà vest. vh 
Creontis edicti iniquitatem clariore in luce ecWoeerek. "Rem Sent 








208 ADDENDA AD ANNOTATIONES. 


quidquam hujusmodi dicit, sed v. 110. Polynicis et Eteoclis »eíxy 
dp$iXoya memorat, incertum relinquens uter utri injuriam fecerit. 
Quod non casu, sed consilio factum est poetae, qui narrationem de 
injuria Polynici ab Eteocle facta é£« rov Spáparos esse voluit, for- 
tasse ne primariae dramatis personae, Ántigona et Creon, impari 
jure inter se contendere viderentur. Alia Oedipi Colonei ratio est, 
in qua fabula injuria Polynici facta verbis non ambiguis exponitur 
'ab Ismena v. 374 seqq. et à Polynice ipso v. 1292 seqq. 

P. 57. col. 2. lin. r. apto] corr. apte 

P. 72. col. 2. lin. penult. apte] corr. apto 

P. 74. in varietate lectionis lin. 4. numerus 670. mutandus in 666. 

P. 103. col. t. lin. 9. syavov] corr. yravcas 


AJAX. (Vor. IV.) 

P. 16. lin. 6. Adde: Quae ex Joannis Laurentii Lydi libro de men- 
sibus sumta sunt c. 39. p. 130. ed. Roeth. qui suo modo exornavit 
quae ab Suetonio tradita légerat in Vita Augusti c. 85. ** Tragoediam 
magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit, quaerentibusque 
amicis quidnam Ajaa ageret respondit Ajacem suum in spongiam sn- 
cubwisse." (In spongiam incubwisse dicit alludens ad Ajacem qui 
in gladium incubuerat.) Pro Cicerone, cujus nomen Joannes Lau- 
rentius posuit, Lucium nominat Macrobius Saturn. 2, 4. ** Ajacem 
tragoediam scripserat Augustus, eandemque quod sibi displicuisset 
deleverat : postea Lucius, gravis tragoediarum scriptor, interrogabat 
eum quid ageret Ajax suus, et. ile, $n. spongiam, snquit, incubuit." 
Brevius Suidas, A&yovaeros—étypayye—xal rpaygOla» Alavrós re kai 
'Axiéos, qui Achillis nomen addidit, quia denegata Ajaci arma 
Achillis tragoediae argumentum praebuerunt: de quo monuit Rut- 
gersius Var. Lect. 2, 19. p. 176. Apparet autem ex his Augustum 
tragoediam Sophocleam non tam in sermonem Latinum transtulisse 
quam novam ipsum fabulam ad Sophooleae similitudinem, etsi in- 
felici successu, composuisse. 

P. 62. v. 537. r( 8r. à» és éx r&9 d» éeAoipl ce ;] 1899 £r óde- 
Aoipí ce conjecit nescio quis. Sic Antig. 552. r( 07r à» dÀAà vov e^ 
(r' ójeAoip' éyó ; In annot. ad v. 537. deleantur verba poetrema ** éx 
rovrov——non raro." 

P. 106. v. 1039. m &nnoX. Y. 2. ieetovvY coctige éke(yov 

P. 133. v. 1311. 5» Fio quoque y veis Somn. 





ADDENDA AD ANNOTATIONES. 209 


In Praefatione voluminis primi p. vii-xii. indici scripturae ex apo- 
graphis emendatae haec addantur : 

I. Oedipus Rex. 998. deris] depcir', de quo supra dixi p. 
205. in Addendis ad hunc locum. 

lL Antigona. 487.épxeov]épeíow ^— 57a. Alpov] ape 

IV. Aj. Dde*gog érifas]imfas" — Dele 546. mov] 
ToU" — Ó10.uo] nouos — Dele ** roo8. woó pe] om. pe^ 

VL Trachinie. 333.6k«s] vo  531.ácre]dewep — 551 
xaMjra;] kaMiras 644. xópos] re képoc- 1045. olus] otac 
1091. éxivoi] 84 xéivos 

VII. Philoctetes. 220. Quod in codice legitur xdx soíae srárpas 
errore manifesto—nam márpas nomen ex v. 222. est illatum—in »av- 
TA mAáry ab correctore vetere mutatum est, quod in apographa 
omnia transiit, pro quo »avrucg cróle, quod legitur v. 561. vel aliud 

* quid hujusmodi pari jure conjici potuisse in annotatione monui. 

Non apparet tamen unde xdx venerit : quo servato veram scripturam 
restituit A. Nauckius xdx mo/as róxys. 1175. i! ffericas] fui 
các y . 

P. xv. Emendatis ex scholiasta scripturis adde Trach.816. xaXas] 
xaAós et ex aliis scriptoribus Oed. R. 528. ubi J' ex Suida additum. 
est. 





INDEX SCRIPTORUM 
EX QUIBUS FRAGMENTA COLLECTA SUNT. 


ACHILLES Tat. I; ad Ars- 


tum e 1. p.122 .. Fr. 379.779.771 
Aelianus N. A. nen 








Apellonius Dysc. de pronoin. 
PETRA 
Apollonius Soph. Lex. Hom. 
v. "Iov6dBo: 
5. Y. Mdxos . 
 Apostolius Proverb. 7, 95. 
19,12. 
13, 46- 
21, 16. 
Appianus B. Civ. 2,85 
istides vol. 1. p. t1 











212 INDEX SCRIPTORUM. 








P.3355- 





INDEX SCRIPTORUM. 218 











INDEX SCRIPTORUM. 


Etymol. M. Eustathius ad Homer. 
p.213, 36 ..............8 P.405.......... et 16 
P. 220,40 ...... .. .. - .. 293 p.40538.............. 889 
p.254» 853 eee. 866 P-5335490 ........ eese 83 
P. 265,33 ........ .. .. .. 8609 p.752... eere 26 
p.272, 3 ........ 2... 137 p.777 Melle 961 
p. 387, 14 .. .. e 2 569 p. 812, 15 erre S 38I 
p.313 1..... ec S B72 p. 835, 10 T . 461 
P. 333,» 40 -. -. eo 874 p.862, 5............... 910 
P. 344, 40 -. -. e 878 p.870,38 .............. 391 
9. 344547 e. 5I p.877 51.......... ....91t 
P. 346, 15 .. .. e 876 p. 899, 17.............. 296 
p.37521.... es s. 589 P.91433 ,.*--* .. 538 
P. 385,3... .. e. 27 p.948 19.7... .......... 930 
P. 39343 -.-- .. I84 8 pP. 980,46 ..............348 
P- 395, 11 .. .. ^... 538 p.1017,10............. 8] 
p.495,32 .... «4618 p. 1023.. ern ns 946 
P. 439, 1... -. 2 317 p. 1088,36. ............ 645 
P. 441,24 .. .. e 923 p.1205,3.......... eL. 190 
P. 450,48 .. .. .. .. 887 p.1205, 56. ........ Le. 129 
P. 462,25 .. .. .. .. 88a p.1237 eere 751 
P. 499,3... -. e 927 p. 1367, 21 - .« 394 
P- 509, $4 .. .. .. .. 896 p. 1396, 60... .. P... 381 
P. 511, 52... .. e 897 P. 13958 .............. 380 
P. 513, 43. -- .. .. 898 p.1404, 14... eese 309 
P. 51427 .... . . 899 P.1493....eeeeeeeee.u. 835 
P. 516,38 .. .. 2. 904. p. 1405, 58 ............ 350 
P. 599,8. .... 2 783 p. 1439 -... ... 881 
P. 595 1... .. .o. 700 p.1448 6.............. 95 
P*59744 «ee e. 860 p.1479 44. esee. 900 
p. 601, 20. 54... .. .. 191. 705 pP.1493 32. --.......... 902 
p. 629, 34 .. -- ee 432 p. 1496 ...... 2... 952 
p. 652, 12 .. e 459 p.1496, 53. ........ PO. 643 
p. 666, 18 .. eso Se S 38I P.1534 1$ «eee 113 
p. 681,24 . . 462 8 pP. 1538........ e. LLee ee 782 
p. 695, 50 .. Pe e 931 p.1553 63 ..... TOPEDM 389 
p. 702, 54 -- e 934 p.1562............ .. 877 
P. 747 49 -- eS 594 p.15645,323 ............ 653 
P.7537.- ec 304 p. 1625 ........ TOPPED 859 
p. 763, 12 .. 2 225 p. 1625...... TOPPUPEEE 963 
p. 766, 40 .. e 950 p. 1648,60. ............ 911 
p- 789, 43 .. ec 39 p.1675, 53. . 4404 
p. 803, 3... e 057 p.1761, 27. ............ 903 

Etymol. Voss. p. 1796, 52. ........ e. 215 
S. V."AA0$.. .. .. . Io b p.1822, 14. ...... LLL... 318 
S. V. 'AvakTÓpioy . .. .. 775 p. 1822, 17. ...... 643 
8. v. BAf(eu (re 886 p. 1821, 28 - 2147 
8. v. Kexebovair . .. .. .. .. 303 p. 1872, 12 "T 166 

Eustathius ad Homer. p. 1908, 40 ............940 
P 66,31 .............. 401 p. 1933 ....-- TETTE . . 863 
p. 228 . . 380 . 1944, 96. ......... ... 699 
p.358, 40... ee 419 WX Oise. won. y.aL... 149 


p. 381,10 .....- 


ET ..a99 Vásienws «O9. v. 29$... 38. 


p.444. 
Gregorae Hist. Byz. 31,28. 
Gregorius Cor. p. 48 . 
Harpocration 


"Axpovxei .- 
"Axrírns Abos. .. 
*AxaMar . .. 


Hermogenes vol. 3. p. 334 
lerodianus 








216 INDEX SCRIPTORUM. 


Abrógoproi - 
"Addpuaxov 
"Apeparáugy . 
TAef(rovs "yváuas. 
"Ax 


iQydluuv .. .. 
"Agpoburía leypa. - 
"AdüXXwrOY .. 
JAgocuuévas . 
"Aydivcevra. rpbrava. 
"AxiDutlem . .. 

















INDEX SCRIPTORUM. 


P2 PD d - | 


eem rr co ro oe c 3I 


ee oc co oc oc co co cc cc 202 


P-3589, 35 -.....--...-.. 225 
P- 361,16 ..............924 
P.363,19 ........ .. ....925 
p.365, 1. .... ssec ue s... 899 
P- 366,13 .............. 899 
P- 369, 10 .. ...... .. .. .. 165 
p.375,21.......... .. .. 192 
P-372525.-....----.-.. 273 
p-389,1............... 425 
P. 400, $.-- eee ee ee ss 4OÉ 
P. 410, t0 ........ .. .. .. 293 
P.413515 .-...--. eee... 301 
p-470,2........... .. .. 929 
P. 480, 15 ooi 11 933 
p.484,12 .............. 95: 
P. 485, 10 .......... .. .. 936 
p. 488,12 ...... ........93; 
p. 488,32 ..............941 
» 489,1... .... eere ss 297 
P-.4953---.-.-....... $62a 
p.497, 12.22 . .. .. .. .. .. 940 
p.511, 15 ........ .. .. .. 944 
p.571 13 ........ ...... 594 
p.595» 3- -- -----.-- --949 
P-595.7.4 ue ee ee e 225 
p.603, 6. .......... .. .. 9&0 
p. 635,12 .............. 951 
P. 99hYresien nn 
- ,18........ uus. 
P 45]. ee SÉ 39 
P. 674, 20. (APP eer 
P. 674, 35- (App.)- .- -. -- 459 
us 


p. 187. ed. Lob. . .. ...... 906 
P374 - eee ee ee ee 1030 


Plinius H. N. 


18,12, 1 ......... .. .. .. 529 
3588. ener m 
3p 1l eer -« 353 


Plutarchus Moral, 


p.16 .......c ee eeee ee e. 7I8 
p.17 -. erem nee TIO 
p. 2t .. e... 109. 519. 718. de 
p. 23 -. --- eet om roto nt en 

P.33 eee an 


p.74 err en rne ee IR 
p.75. mnm nmn 783 
V MM eee eee ree 72 
V. SA, eec ee ees e M 





Pollax Onsmast. 


9,158 ................. 870 
19,34 ------------------ 39€ 
30,39 --.-.----.-.-.-- 44$ € 
30, 44 -- 430 
)9,$2 .......- 991 
JO, $$ ....-...-- 9. -- ---. 423 
39,49 «unt $4l 
10,110 ....... .. .. -- 
19,1320... ...- .. .. .. 
309,133 ......--... .. .. .. ESI 
19,134 --. -- .-...... .. .. 988 
19,147 ...-- .. -..- -. .. 
10,160 ..... ...... 
Pen 
10, 1385 . .. .. 
10,190 ....... eene 
Porpiryries de abstin. 3. p. 134. 453 
Porphyrias Quaest. Hom. 1.... 95 
Priscarus vol. 2. p. 180 ......627 


-- -. 133 


21 


LL RIIEL $538 
Aebam N. A. 3,10 .. 123 


Perx.181........... .. .. 760 
..post 310 
ee £7] 


2D. cs -. 441O 


-e 2-257 
e 347 


2, 178 DM - 633 
72,1121 .......... .. .. -. 47I 
3,281. erm ns 2 867 
3, 1213 encre S 450 
353375»... .......... 3148 
414 - n BÓ M9 
4,2213... eese er se -- 491 
4,269 ....... Ls... .. 967 


4 2384 ......... 
4,816... .. 


2... 492 
VEPPFEPEPER (1 


Scholas Arutzlm vel. 5. p. Ska. . —: 
$9,156 ........... po 374 b. Schokusta Arssopiams 


.... 238 : 


444 C 


£49 - 
3 | 


Ach. 7s 


- 7 ce ctr o .. 9-- 


2172 ............. gd 


Ás.190 ........... —.. 821 
2,6 ............... 8:53 


- 
- 4 — w^ ^» "ha 
- 


13*o 
£18 ...L..LL---.-. DG 


934 -------------- rm 
1303 .-............ X51 
333; 
1340 ............ - 777 
Ecclesinz. 80.. .......... 3€; 
Equit. 84 .............. 1s: 
1'06$ MEM 

31147 -«- 360. 438. 449 * 

138. ............-. 824 
1259 
Nub.257 .............. 1 
883 ...........-.. 89; 
1354--..--........ 441 
1162 

, MI9-- - --------- A3 
Pads; e$ 
£3O .---.... eoe 207 
3136.. ............ 3585 
1164... .... .... .. .. €z1 
Pint. 541 ..............909 
635 ..............634 
734-90, .-.... -- -- 359 
Rsn.193 ............ .. 6:0 


"^ e" e o9 o9 s* e 34 


NEN TT. 


SM LAULLUUUM 
e. "OPEM p 
& ee ce coco oo co s 4OS 
6;8 .............. 94 
1065 .............. 960 
Thesm. 870 ............441 
Vesp. 388 .............. 476 
842 ............ 650b 
1011........... .. 165 
1500 ....... .. .. .. 116 


Scholiasta esee s. 262 


Scholiasta Dionysii Per. 10 .. .. 49? 


4,1638 ... 77. esM 


€, 1695 .. .. 


353 


Alcest. 463 ............ 15 
Avdrom. 276 ......... 461b 
WeeoS. X... eese ee ee C AT2 


Woo. 0f "se -SMAASS 





INDEX SCRIPTORUM. an 


Scholiasta Pindari 
Pyth. 2,62... 


2,121... 









. 218 b. 8g. 
Scho i -. 31. 8i 
Jliasta H. 








aos 1193 
Philoct. 1025 - 
1108 . 


119f 
Scholiasta Theocriti 


15, 4f 784 

Scriptor Vitae Homeri in Galei 
Opusc. myth. p. 367 . .. .. .. 748 

Scriptor Vitae Arati vol. a. p.437. 
ed. Buhl - 


52 
Seneca Natur. Quaest. 4, 2, 16.. 967 
Servius ad Virgil. Aen, 2, 2r1..344b 
Sextus Empir. p. 286 .. 
[Socratis Hist. eccl. 3,7 - 
Stephanus Byzantius 














222 
Stephanus Byzantius 


"AAOS... e ee 


L4 -.-.- 


INDEX SCRIPTORUM. 


Stobsei Florilegium. 


18,1. 
20, 29. 


20,32....... €" 9*9 5*9 ee 
22,22........ e-* *-»" 6 [J 


4397 e nee 


43, 11. 25 
45,11. 


T NND 
40,13... ee eee ee en 
48,5 ...... .. M 
49,13. er he 
51,24. eere 


54,53 


54,2I . 95 . 


59,3 

59: 12. 
62, 30. 
62, 33 . 


63,6 .. .. ll MONS 


63,25. 


64,13... .. ... e -. 


67,5 


68,19 . ..... 


69, 14 . .. 
13 81 


V» bk. ese 


"n 


** ** —** 9*9 s9 $0 


Gees e Sw, 











INDEX SCRIPTORUM. 
sStobsei Florilegium [Stobaei Florilegium 
768... 





8. p. 364- --339. 932 
1 


Aneirris. .. ..
Internet Archive Audio

Featured

Top

Images

Featured

Top

Software

Featured

Top

Books

Featured

Top

Video

Featured

Top

Mobile Apps

Browser Extensions

Archive-It Subscription

Save Page Now

Full text of "Sophclis Tragoediae superstites et perditarum fragmenta"

See other formats
