+0* = —— HELSINGFORS 1899. 1 O. W. BACKMANS BOKTRYCKERI. Hrisejenae forteckning utgér en sammanstallning af de Co- leoptera, som hittills blifvit fanna i ryska Karelen. Detta om- rade maste i allmanhet betraktas som ganska val undersdkt, hvad denna insektgrupp betraffar, ehuruval trakter finnas, som aldrig besdkts af nagon entomolog. Det senare ar isynnerhet fallet med vissa delar af Onega- och Pomorska Karelen. Insamlingarna hafva gjorts af: professor J. Sahlberg, som ar 1869 besdkte Svir-dalen, samt delar af Onega- och Pomorska Karelen anda upp till Hvita hafvets kuster samt aren 1875 och 1884 gjorde insamlingar vid éstra Ladoga-kusten och langs Svir-floden; statsradet A. Giinther, som under en lang féljd af ar med stor framgang samlat i olika delar af omradet, bufvadsakligast i trakten kring Petrosawodsk. Han har dessutom intresserat for insamling af insekter flera yngre personer, bland hvilka ma namnas herrar Baikoff, Fomin, Georgiewsky, Kalikoffsky, Kut- scheffsky och Waljus. Alla dessa insamlingar ha till stérre delen blifvit insainda till prof. Sahlberg i och for bestamning; d:r K. M. Levander och med. lic. K. Edgren ar 1887 fran Sermaks, Suma och Kem; numera aflidne d:r R. Envald, ar 1880, fran Svir-dalen, Povenetz och Suma: professor A. 0. Kihlman, ar 1892, fran Suma; mag. K. E. Stenroos, ar 1894, fran trakterna kring Tschirkka- floden i Pomorska Karelen: stud. I. J. Lindroth, fran Pomorska Karelen, samt af fOrfattaren sjelf, som under en hel sommar ex- currerat vid Svir-floden, i trakten af Petrosawodsk. pa Saoneshje- half6n och andra delar af Onega Karelen. 4 B. R. Poppius, Forteckning 6fver Ryska Karelens Coleoptera. Smiarre bidrag ha afven limnats af herrar Ehnberg, Heim- biirger och Simming. Flertalet af statsradet Giinther insamlade insekter sakna tyviirr ofta nirmare lokaluppgifter, hvilket naturligtvis betydligt forsvarar Ofversiktligheten Ofver arternas utbredning inom ge- bietet. Jag har darf6r i sadana fall om dem endast kunnat anfora, att de aro »funna inom omradet.» Flera arter, hvilka finnas upptagna i en af hr Ginther uppriittad, handskrifven katalog ofver Olonetska gouvernemen- tets Coleoptera, ha icke upptagits i denna f6drteckning, och detta af tviinne orsaker. Dessa arter ha icke funnits bland de af prof. Sahlberg granskade Coleoptererna, och ej hialler jag har lyckats erhalla sikra uppgifter dfver deras forekomst inom omradet ifraga. Dessutom har statsradet Gtinther gjort insam- lingar afven utom vart naturhistoriska omrade, sarskildt i trakten af Witegra; det ir darfor en mdjlighet, att en del af ifragava- rande species insamlats darstades. Chlenius nitidulus Schr. Feronia (Poecilus) dimidiata Ol. F. Koyi Germ. Lemosthenus inaequalis Panz. Amara lucida Dutt. A. infima Duit. Calathus cisteloides Panz. Haliplus variegatus Strm. Laccophilus interruptus Panz. Gaurodytes chalconotus Panz. Rantus notatus Fabr. Cercyon nigriceps Marsh. Ocypus nitens Schrank. Philonthus ebeninus Grav. Microsaurus fulgidus Fabr. Euryporus picipes Payk. Xantholinus atratus Heer. Stilicus orbiculatus Payk. Bryocharis formosus Grav. Proteinus macropterus Gyll. Tanathophilus sinwatus Fabr. Meligethes corvinus Ev. Nosodes scabra Thunb. Platysoma oblongum Fabr. Hister fimetarius Ubst. H. carbonarius Ill. Plegaderus saucius Er. Geotrupes spiniger Marsh. Aphodius granarius L. Trox scaber L. Anomala cenea De Geer. Trogosita mauritanica L. Gyrocecis anqusticollis Gyll. Cryptophagus subdepressus Gyll. Anchicera impressa Er. Chalcophora Mariana L. Pecilonota variolosa Payk. Buprestis rustica L. B. hemorrhoidalis Hrbst. B. flavo-punctata De Geer. B. 8-guttata L. Agrilus integerrimus Ratzb. Elater sanguineus L. Cardiophorus Equiseti Hrbst. Dessa, till antalet 82, aro: Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 1. 5 Melanotus rufipes Urbst. Corymbites castaneus L. Helodes marginata Fabr. Dasytes plumbeus Mill. Anobium denticolle Panz. Gnathocerus cornutus Fabr. Uloma Perroudi Muls. Upis Ceramboides L. Eryx ater Fabr. Notoxus cornutus Fabr. Anaspis flava L. Meloé proscarabeus L. Otiorhynchus lepidopterus Fabr. - Polydrosus flavipes De Geer. P. binotatus Thoms. Brachyderes incanus L. Sitones puncticollis Steph. Chlorophanus viridis L. Phytonomus Pollux Fabr. Ph. murinus Fabr. Pissodes Gyllenhalii Gyll. Ceutorhynchus pyrrhorhynchus Marsh. C. sulcicollis Payk. Apion assimile Kirby. A. punctigerum Payk. Tragosoma depsarium L. Leptura livida Fabr. Aromia moschata L. Monochammus Sartor Fabr. Oberea oculata L. Donacia cinerea Hrbst. Cryptocephalus Hypocheridis L. Chrysomela sanguinolenta L. Melasoma longicolle Suffr. Chilocoris renipustulatus Scriba. Ch. bipunctatus L. Scymnus biverrucatus Panz. I jimnforelse med hela vart naturhistoriska omrade ir ryska Karelen att anses som ganska rikt pa arter. Af alla hittills hos oss funna Coleoptera, som uppga till 2,960 arter, aro inom ryska Karelen antraffade icke mindre an 1,787. Det ir mycket troligt, att detta antal a4nnu kommer att fordkas betydligt, emedan det finnes en hel massa arter, hvilka inom grannprovinserna ha en ganska stor utbredning, och hvilka utan tvifvel &fven bora kunna antraffas inom omradet ifraga. Blott sex arter, till stérre delen Brachelytrer dro hittills kanda endast fran ryska Karelen, nemligen: Ochthebius evanescens J. Sahlb.*) Philonthus setosus J. Sahblb. Liogluta drusilloides J. Sahlb. Atheta levicauda J. Sahib. Tachyporus corpulentus J. Sahlb. Cis linearis J. Sahlb. Det ar i alla fall troligt, att nagra af dem hafva en st6rre utbredning. Antalet arter, som inom vart naturhistoriska omrade dro funna endast i ryska Karelen, fr ganska stort. Det stdrsta ') Denna art ar tagen afven pa Solovetska Garna, utanfor ryska Kare- lens Hvitahafs-kust. 6 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. antalet sadana ar naturligtvis kandt fran de sydligare delarna, och sirskildt har Svir-dalen visat sig ega ett stort antal sadana. I det foljande har jag med en* angifvit de arter, som inom vart naturhistoriska omrade iro kinda endast fran ryska Karelen. Samlarenes namn aro foérkortade pa foljande siitt: Ehnb. = Ehnberg. P. = Poppius: G. = Giinther. S. = Sahlberg. Heimb. = Heimbiirger St. = Stenroos. Lev. = Levander. Hvad uppstallningen och nomenklaturen vidkommer, har jag foljt den i Universitetets finska museum och i prof. J. Sahi- bergs »Enumeratio Coleopterorum fenniz» * anvinda. Till slut 4&r det mig en kar plikt att hair frambiéira min tack till professor J. Sahlberg, som dels laimnat mig virdefulla anteckningar och uppgifter 6fver arternas utbredning i ryska Karelen, dels hjalpt mig vid bestaémningen af svarare arter. * J. Sahlberg, Enumeratio Coleopterorum — — Fennie. Carnivora, 1 Notiser ur sallsk. pro. Faun. et Flor. fenn. férh. XIV. Palpicornia, Amphibiy, ibid. Brachelytra 1, 1 Acta Soc, pro Fauna et Flora fenn. I. Brachelytra WU ibid. VI. Clavicornia, ibid. VI. Serien I. Carnivora. Cicindelide. 1. Cicindela sylvatica L. Temligen siallsynt, gar atmin- stone upp till Tschirkka-floden i Pomorska Karelen (St.). 2. C.hybrida L. Vid Kosmosero, i bérjan af juli 1896 (P.). 3. C. campestris L. Varen 1896 allmén vid Vascheni vid Svir-floden, sparsammare vid Jalguba och Kischi (P.). — Inom omradet tagen iifven af Simming. var. affinis Fisch. Pa myrmalmshdgar vid Dvoretz (S.). Carabide. 4. Carabus glabratus Payk. Vid Kivatsch (S.) och vid Tschirkka-floden (St.). 5. C. caneellatus Illig. Sillsynt (G., S.). 6. C. granulatus L. Ej sallsynt i omradets sédra delar: Sermaks (Lev., P.) Petrosawodsk (G., P.) och Jalguba (P.). 7. C. Menetriesii Fald. Sallsynt: Sermaks (Lev.) och Vos- nesenje (G.). 8. OC. clathratus L. Sallsynt: Suma (Lev.) och Tschirkka- floden (St.). 9. C. nitens L. Siallsynt: Vascheni, 29 maj 1896 (P.), Suma (Lev.). 10. Cychrus rostratus L. Vid Perguba (S.); darsamma- stides under mossa pa murkna stubbar i djup granskog 24 aug. och under stenar vid strand nedanfér Bjala-gora vid Tiudie 11 aug. 1896 (P.). — Afven antriffad af Giinther. 11. Leistus rufescens Fabr. Siillsynt under stenar vid striinder: Bjiila-gora 11 aug. och vid Perguba 25 aug. 1896 (P.). 8 B. R. Poppius, Forteckning dfver ryska Karelens Coleoptera. 12. L. ferrugineus L. Enligt J. S. »Enum. Coleopt. fenn.» 13. Pelophila borealis Payk. Sallsynt: vid Vigsj6n (S.). 14. Nebria livida L. var. lateralis Fabr. Sallsynt i syd- liga delen af omradet: vid Gorki (8.) och Haapanava (E.). 15. N. Gyllenhalii Schonh. Siallsynt under stenar vid striinder: vid Tolvoja den 9 juli 1896 (P.). —- Afven funnen af Giinther. 16. Notiophilus aquaticus L. Sallsynt: Pa en svedjebacke vid Tiudie den 15 aug. 1896 (P.). Afven antriffad af Giinther. 17. WN. palustris Duft. Petrosawodsk (G.) och Juustjirvi (S.). 18. NN. biguttatus Fabr. Temligen sillsynt: vid Vascheni (P.), Jalguba (S.) och Dianova-gora (P.). — Afven antraffad af Giinther. 19. Loricera pilicornis Fabr. Ej siallsynt vid stréander: vid Sermaks (P.), Haapanava (Ebg.), Segosero (S.) och Suma (Envald). 20. Clvina fossor L. Ej sallsynt: vid Petrosawodsk (G., 5.), Schungu (P.), Povenetz (Envald) och Kem (S.). 21. Dyschirius thoracicus Illig. Ej sallsynt: vid Svir (Heim- biirger, 5.), Haapanava (S.), Jalguba (P.) och Segosero (8S.). — Afven funnen af Giinther. 22. D. obscurus Gyll. Sillsynt: talrika exemplar pa La- dogas sandiga strand vid Haapanava (S., Ehnb.). 23. D. politus Dej. Hogst sillsynt: ett exemplar under stenar vid stranden af Onega sj6 vid Velikaja-guba den 24 juni 1896 (P.) och vid Svir (Georgiewsky). 24. D. impunctipennis Daws. Sallsynt: vid Svir i juni 1875 (Heimb., 8.) och Haapanava (S.). 25. D. eneus Dej. Sallsynt: vid Gorki (S8.) Tolvoja 6—7 juli 1896 (P.), Suma (Envald). Afven tagen af Giinther. 26. D. globosus Hrbst. Ej siallsynt: vid Petrosawodsk (8.), Sermaks, pa nagra stillen pa Saoneshje-half6n (P.) och Suma (Envald). Afven antriffad af Giinther. var. b. (maritimus Bohem:) Funnen vid Hvita hafvet. 27. EHlaphrus uliginosus Fabr. Sallsynt: under stenar vid sjostrand nira Valkiamaéki 11 aug. och under Marchantia pa fuktig ang vid Tiudie 15 aug. 1896 (P.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica. XVIII, n.o 1. 9 28. E. cupreus Duft. Sillsynt vid strander: vid Sermaks (Lev., P.), Petrosawodsk (S.) och vid Tschirkka-floden (St.). 29. HE. riparius L. Temligen allman vid strander: vid Sermaks (P.), Petrosawodsk (S.), Jalguba (P.) och Suma (O. Kihlman). Afven antriffad af Giinther. 30. Blethisa multipunctata L. Temligen sillsynt pa fuk- tigare stiillen: vid Sermaks (Edgrén), Svir (S.) och Tolvoja den 6 juli 1896 (P.). 31. Tachypus pallipes Duft. Sillsynt: vid Gorki (S., Ehnb.) och Kivatsch (8.). 32. T. flavipes L. Ej sillsynt i sydligare delen af om- radet: vid Gorki (S.), Muromli (G.), Olonetz (S.) och Petro- sawodsk (G.). 33. Bembidium velox L. §j sallsynt vid Svir: vid Gorki (S.) och Vascheni (P.). Dessutom antraffad vid Jalguba (P.) samt af Giinther i Car. ross. var. b. Gyll. Siéillsynt, jag har funnit ett exemplar vid Aschebnavolok den 18 juli 1896. Afven funnen af Giinther. 34. B. paludosum Panz. Sillsynt, funnen endast vid Gorki (S.). #35. B. striatum Fabr. Ett enda exemplar vid Svir-floden den 16 juni 1869 (5.). 36. B. Giintheri Seidl. Hogst siillsynt. Funnen pa san- diga striinder vid Onega sj6 i nirheten af Petrosawodsk af Giinther. *37. B. punctulatum Drap. Sillsynt pa steniga flodstran- der: vid Vascheni den 28 maj 1896 (P.) och Petrosawodsk den 19—22 juni 1869 (5S.). 38. B. bipunctatum L. Ej sillsynt pa sandiga strander: vid Sermaks, Vascheni (P.), Petrosawodsk (S.), Jalguba (P.) och Suma (Kihlman, Envald, Lev.). Afven antriiffad af Giinther. 39. B. ruficolle Panz. Funnen endast vid Mjatusowa den 18 juni 1875 (S., Heimb.). 40. B. obliquum Strm. Kj sillsynt: vid Sermaks (Lev., P.), Vascheni, Jalguba, Velikaja-guba, Kosmosero och Perguba P.). — Afven antriiffad af Giinther. 10 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. var. Ofre sidan svart, med hufvudformens teckningar. — Jag har funnit ett exemplar vid Aschebnavolok den 18 juli 1896. var. immaciulatum J. Sahlb. Sallsynt, funnen vid Vojatsch (S.). — Afven antriffad af Giinther. "41. B. adustum Schaum. Endast antraffad vid Gorki (S.). 42. B. Fellmanni Mann. Sillsynt, enligt Solsky funnen vid Petrosawodsk. (Se J. Sahlb. En. Coleopt. Carniv. fenn. pag. 70. NEO 55) 43, B. Hastii Sahlb. Siallsynt, funnen vid Kem (8.). 44, B. littorale Oliv. Sallsynt, jag har funnit den vid Sermaks den 25 maj 1896. — Afven antriiffad af Giinther. 45, B. Andree Fabr. Endast i de sydligare delarna: Sermaks (P.), Gorki (S., Ehnb.), Vascheni (P.). — Afven an- traffad af Giinther. 46. B. femoratum Strm. Sallsynt: vid Pedrosawodsk (8., G.) och Jalguba (P.). 47, B. rupestre L. Allman vid striinder. Sermaks (Lev., P.), Gorki (Ehnb.), Vascheni (P.), Muromli (G.), Petrosawodsk (G.), Tiudie, Valkiamiki, Perguba (P.), Suma (Lev.) och Kem (S)). var. c. J. Sahlb. Funnen af Giinther. 48. B. saxatile Gyll. Hoégst sallsynt, antraffad vid Soroka vid Hvita hafvet af Sahlberg. "49. B. pygmeum Fabr. var. bilunulatum Bielz. Hégst sillsynt, funnen endast vid Gorki den 15 juni 1875 (S., Heimb.). 50. B. lampros Urbst. Allmiin pa fuktiga stallen: vid Sermaks, Mjatusow, Petrosawodsk, Kischi, Velikaja-guba, Kos- mosero, Tolvoja, Schungu, Kiippaselkii, Tiudie och Perguba. var. 6. Gyll. Antraffad af Gtinther. var. ¢. Jac. du Val. (14-striatwm, Thoms), Antraffad endast af Giinther. 51. B. Grapei Gyll. Sillsynt: vid Petrosawodsk (S.) samt vid Vig-sjén af Envald. 52. B. Sahlbergii Dej. Sallsynt, funnen vid Petrosawodsk af Giinther. 53. B. ngricorne Gyll. Funnen sommaren 1869 af Giinther. *54. B. tenellum Er. Siallsynt: endast vid Gorki pa sandig strand af en biflod till Svir den 12—14 juni 1875 (S.). Acta Socetatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 11 55. B. gilvipes Strm. Siallsynt, funnen vid Petrosawodsk den 18 juni 1869 (S.). — Afven antriffad af Giinther. 56. B. contaminatum J. Sahlb. Hoégst siillsynt: vid Ser- maks (Leyv.). f *57. B. Chaudoirit (Motsch.) Chaud. Hdégst sallsynt, nagra exemplar aro funna under Fucus pa en liten holme niira Tschuja den 2 aug. 1869 (S.). 58. B. Schiippelii Dej. Forekommer inom omradet en- dast vid Hvita hafvets kust: Soroka (S.), Suma (Envald) och Kem (S., Lindroth). 59. B. 4-maculatum L. Ej sillsynt, funnen vid Svir- floden (S., Ehnb.), Jalguba (S., P.), Velikaja-guba och Tolvoja (P.}. -— Giinther. 60. B. articulatum Panz. Sallsynt, hittills funnen endast vid Svir-floden (S.). 61. B. Doris Panz. Allman pa fuktiga stallen: vid Ser- maks (Lev., P.), Jalguba, Tolvoja, Lischmajarvi, Perguba (P.), Vigsj6n (S.) och Suma (Envald). 62. B. guttula Gyll. Temligen siallsynt; vid Sermaks den 25 maj och vid Tiudie i aug. 1896 (P.). — Afven antriffad af Giinther. 63. B. Mannerheimii Sahlb. Sillsynt pa fuktiga stiillen, under multnande vegetabilier; vid Dianova-gora den 1 aug. och pa liknande lokal vid Perguba den 21 i samma manad 1896 (P.), samt vid Suma (Lev.) — Giinther. 64. Tachys nanus Gyll. Ej sallsynt under bark af savial barr- som loftriin: vid Kischi, 13 juni, Velikaja-guba, 24 juni, Dianova-gora, 31 juli och Tiudie 11 aug. 1896 (P.). Pa sist- namda stille afven tagen af Sahlberg. — Giinther. 65. Trechus rubens Fabr. Siallsynt. Petrosawodsk (S., G.), Haapanava och Kem (S.). 66. Tr. 4-striatus Schrank. Siallsynt, funnen af Giinther. 67. Tr. rivularis Gyll. Séallsynt: Haapanava (S8.), vid Velikaja-guba, under mossa i lofskog, den 24 juni 1896 (P.). 68. Tr. secalis Payk. Temligen sillsynt under stenar pa odlade stiillen. Petrosawodsk (G.), Tolvoja, 9 juli, Tiudie 9 aug. och Valkiamaki 11 aug. 1896 (P.). 12 B. R. Poppius, Forteckning dfver ryska Karelens Coleoptera. 69. Patrobus excavatus Payk. Endast vid Petrosa- wodsk (G.). var. assimilis Chaud. Temligen siallsynt under stenar vid strander: vid Petrosawodsk (G.), Tolvoja 9 juli, Tiudie och Val- kiamaki 9 och 11 aug. 1896 (P.). 70. BP. septentrionts Dej. Sallsynt vid strander under stenar. Funnen vid Vojatsch (S.). — Afven Giinther. var. australis J. Sahlb. Sillsynt: vid Haapanava ‘Ehnb.) och Solomino (S.). — Afven Giinther. 71. Broscus cephalotes L. Séllsynt pa sandiga marker. Jag har funnit ett exemplar vid Vascheni den 27 maj 1896. 72. Lebia chlorocephala L. Temligen sallsynt: vid Haapa- nava (Ehnb.), Jalguba (S.) och Kischi den 13 juni 1896 (P.). — Giinther. 73. L. crua-minor L. Siallsynt, funnen vid Svir-floden och Petrosawodsk (S.), samt 1896 vid Kischi af folkskollararen Valjus. — Giinther. 74. Cymindis macularis Mann. Hodgst siillsynt: Petrosa- wodsk (G.). 75. C. vaporariorum L. Siallsynt. Jag har funnit ett exemplar vid stubbrétter pa sved den 23 aug. 1896 vid Per- cuba. — Afven funnen af Giinther. 76. Dromius sigma Rossi. Temligen sallsynt under lof m. m. pa fuktigare stillen; vid Unitza och Tiudie (P.) samt vid Sviitnavlok (S.). — Afven Giinther. "77. D. linearis Oliv. Ett exemplar vid Mjatusow den 6 sept. 1869 (S.). 78. Metabletus foveola Gyll. Hoégst sallsynt. Jag har funnit ett exemplar under lafvar pa en sandas vid Vascheni den 28 maj 1896. 79. M. truncatellus L. Temligen siillsynt, funnen vid Petrosawodsk (Lev.), Tiudie (S.) och Valkiamiiki (P.). — Giinther. 80. Blechrus glabratus Duft. Sallsynt pa sandmarker; antraffad vid Svir-floden af Heimbiirger. 81. Feronia cuprea L. Siallsynt, funnen vid Sermaks (Lev.) och vid Petrosawodsk (G.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. iL) 82. F. versicolor Strm. Ej sallsynt: Sermaks (Lev.), Va- scheni (P.), Petrosawodsk (G., S.), Velikaja-guba, Tiudie (P.), Vojatsch (S.) och Suma (Lev.). 83. F. lepida Fabr. Temligen siallsynt pa sandmarker: vid Vascheni, 27 maj 1896 (P.), Petrosawodsk (G.), Tiudie, 12 aug. 1896 (P.) och Kem (S.). * 84. F. vernalis Panz. Sillsynt: Sermaks (Lev.). — Afven antriffad af Giinther. 85. F. nigra Fabr. Funnen endast vid Petrosawodsk af Giinther. 86. F. vulgaris L. Temligen siillsynt: Kontschosero (S.), Dianova-gora, 30 juli 1896 (P.) och Suma (Lev.). — Afven an- triffad af Giinther. 87. F. nigrita Fabr. Funnen vid Sermaks (P.).— Afven Giinther. 88. F. gracilis Dej. Siallsynt: vid Sermaks (Leyv.). 89. F. minor Dej. Temligen sillsynt. Funnen vid Petro- sawodsk (G.), Schungu, den 30 juli 1896 (P.), Svatnavlok och Juustjirvi (S.). 90. F. strenua Panz. Siallsynt: Tiudie och Svatnavlok (S.). — Afven antriffad af Giinther. 91. F. diligens Strm. Allmiin: Petrosawodsk (G.), Veli- kaja-guba, Tolvaja, Schungu, Tiudie (P.), Juustjarvi och Vo- jatsch (S.). 92. F. aterrima Fabr. Siallsynt, funnen vid Solomino af Sahlberg. 93. F. ethiops Panz. Sillsynt, vid Petrosawodsk som- maren 1884 (G.). 94. F. oblongo-punctata Fabr. Temligen allman i skogar: Jalguba, Tiudie, Perguba (P.), Svatnavlok och Juustjarvi (5.). — Afven antriiffad af Giinther. 95. F. vitrea Dej. Sillsynt: under stenar vid kanten at en mosse vid Unitza den 7 aug. 1896 (P.). — Afven antriiffad af Giinther. 96. Amara aulica Panz. Temligen allmin: vid Petrosa- wodsk (Envald, Lev., 8.), Vojatsch (S.) samt vid Velikaja-guba, 24 juni och Unitza, 4 aug. 1896 (P.). — Afven Giinther. 14 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. 97. A. fulva De Geer. Sillsynt: Vascheni den 27 maj 1896 (P.). — Afven antriffad af Giinther. 98. A. apricaria Payk. Ej sallsynt: Petrosawodsk (S., Envald), Solomino (8.), Kischi, 13 juni och Schungu 20 juli 1896 (P.). — Giinther. 99. A. consularis Duft. Sallsynt, funnen vid Petrosawodsk af Giinther. 100. selkii, Perguba (P.) och Suma (Envald). 594. L. sylvicola Fuss. Sillsynt, funnen vid Svir-floden (S.). 48 B. R. Poppius, Forteckning éfver ryska Karelens Coleoptera. 595. L. oblonga Er. Sillsynt; Mjatusova den 5 sept. 1869 (S.). — Afven antriffad af Giinther. 596. L. microptera Thoms. Sillsynt. Gorki den 14 juni 1875 (S.) och Perguba 21 och 24 aug. 1896 (P.). “5907. DL. drusilloides J. Sahlb. Hoégst sallsynt, funnen under mossa vid Mjatusova den 7 sept. 1869 (S.). 598. JL. nitidula Kr. Funnen endast vid Svir-floden (S.). 599. Schistoglossa viduata Er. Siallsynt. Ett exemplar pa en fuktig ang vid Tiudie den 2 juli 1869 (S.). — Afven an- triffad af Giinther. 600. Atheta graminicola Grav. Endast funnen under Fucus vid Hvita hafvets strinder: vid Suma (Envald), vid So- roka, Kem och Tschuja (S.). #601. A. tenuicornis Thoms.- var. 5-fovealata J. Sahlb. Hogst siillsynt. Ett exemplar ar funnet under Fucus vid Kem den 30 juli 1869 (8.). 602. A. fusca Sahlb. Sillsynt pa fuktiga stillen. Haapa- nava och Soroka (S.). 603. A. eremita Rye. Funnen af Sahlberg. #604. A. levicauda J. Sahlb. Hoégst sallsynt. Ett exem- plar under mossa vid Mjatusova den 7 sept. 1869 (S.). 605. A. Gyllenhalii Thoms. Siallsynt pa fuktiga stillen: Petrosawodsk (G.) och Vigfloden (S.). 606. A. elongatula Grav. Sillsynt; Dvoretz och Vig- floden (S.). 607. A. melanocera Thoms. Siillsynt pa fuktiga stallen: Petrosawodsk och Soroka (S.). 608. A. grisea Thoms. Siillsynt: Tiudie och Juustjarvi (5.). 609. A. halophila Thoms. Sillsynt: Soroka (S.). 610. A. debilis Er. Sillsynt: Petrosawodsk och Maaselgi (S.). — Afven antriffad af Giinther. 611. A. palustris Kiesw. Funnen af Gtinther. 612. A. complana Mann. Siillsynt, endast funnen vid Vigsj6n (8.). 613. A. gemina Er. Funnen vid Svir-floden och Vig- sjon (S.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 49 614. A. socialis Payk. Antraffad af Giinther. 615. A. fungicola Thoms. Funnen af Giinther. 616. A. xanthopus Thoms. Funnen af Giinther. 617. A. sericans Grav. Sillsynt i svampar: Jalguba och Kivatsch (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 618. A. suecicola Thoms. Funnen af Giinther. 619. A. boleticola J. Sahlb. Sillsynt i tradsvampar. Jal- guba och Perguba den 1 sept. och 11 aug. 1869 (5.). 620. A. picipes Thoms. Funnen endast vid Dvoretz (S.). 621. A. pilicornis Thoms. Enligt J. Sahlb. »Enumeratio Coleopt. fenn.» 622. A. vernacula Er. Funnen af Giinther. 623. A. sodalis Er. Dvoretz (8.). 624. A. gagatina Baudi. Maaselgi (S.). 625. A. myrmecobia Kr. Forekommer tillsammans med Formica rufa. Funnen af Giinther. 626. A. oblita Er. Funnen midsommartiden 1884 vid Gorki (5.). 627. A. nigricornis Thoms. Vid Svir-floden (5.). 628. A. divisa Mirk. Ett exemplar vid Petrosawodsk den 18 juni 1869 (S)). 629. A. amicula Steph. Jalguba och Dvoretz (S.). 630. A. mortuorwm Thoms. Enligt J. Sahlb. »Knumeratio Coleopt. fenn.» 631. A. arenicola Thoms. Vid Kem (S.). 632. A. celata Er. Allmiin under multnande vegetabilier. Jalguba (S.), Dianova-gora, Unitza och Tiudie (P.). 633. A. zostere Thoms. Férekommer under Fucus vid hafsstriinder. Soroka (5.). 634. A. cauta Er. Temligen siillsynt i spillning. Solo- mino (S.), Jalguba och Tiudie (P.). #635. A. setigera Sharp. Funnen endast vid Vojatsch, under léf pa fuktigt stiille den 22 juli 1869 (5.). 636. A. atramentaria Gyll. Paadana, Tschuja och Kem (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 637. A. picipennis Mann. Soroka (S.). 50 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. 638. A. longicornis Grav. Funnen vid Svir-floden, Petro- sawodsk och Dvoretz (S.). — Afven antriffad af Giinther. 639. Geostiba circellaris Grav. Ej siallsynt under mossa och stenar, atminstone upp till Soroka vid Hvita hafvet. 640. Hypocyptus leviusculus Mann. Hogst sallsynt; ett exemplar under hé pa en fuktig ang vid Dianova-gora den 29 juli 1896 (P.). 641. Trichophya pilicornis Gyll. Hoégst sallsynt; tvanne exemplar vid stranden af Svir-floden, vid Vascheni den 27 maj 1896 (P.). 642. Phlowocharis subtilissima Mann. Enligt J. Sahlb. »Enum. Coleopt. Brachel. fenn.» 643. Euecsthetus scaber Grav. Kj siillsynt pa fuktiga stal- len; Velikaja-guba, Dianova-gora, Tiudie (P.) och Vigsjén (S.). 644. H. leviusculus Mann. Siallsynt: Kappiaselka den 18 aug. 1896 (P.) och Maaselga (S.). 645. EH. ruficapillus Er. Sallsynt, funnen vid Solomino och Vigsjén (S.). 646. Bledius tricornis Hrbst. Séllsynt, endast vid Ser- maks (Lev.). 647. Bl. fracticornis Payk. Ej sallsynt pa fuktiga stran- der. Vascheni den 28 maj, Kischi den 12 juni och Schungu den 20 juli 1896 (P.). — Afven antriiffad af Giinther. #648. Bl. subterraneus Er. Siallsynt; flera exemplar vid en Astrand vid Gorki den 12—13 juni 1875 (8). *649. Bl. pallipes Grav. Siallsynt, nagra exemplar tillsam- mans med féregaende art vid Gorki den 12—13 juni 1875 (8). *650. Bl. longulus Er. Siallsynt; pa sandig strand vid Gorki den 11 juni 1875 (5.). 651. Hesperophilus arenarius Payk. Sallsynt pa sandiga strinder. Vid Haapanava (S.) och vid Svir-floden (S., Heimb.). — Afven antriiffad af Giinther. 652. Astycops talpa Gyll. Ej sallsynt pa sandiga strander: Gorki (S.), Jalguba 5 juni och pa Ascheb-navolok 18 juli 1896 (P.). — Afven antriffad af Giinther. 653. Platystethus cornutus Grav. Sillsynt vid vatten. Sviitosero och Solomino (S.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 51 var. alutaceus Thoms. Funnen af Giinther. 654. Pl. capito Heer. Sillsynt pa sandiga strander. Den 17 juni 1875 vid Mjatusova (8.). 655. Pl. nodifrons Sahlb. Ej sallsynt; vid Sermaks (P.), Petrosawodsk (S.), Tolvoja och Schungu (P.). — Afven antriiffad af Giinther. 656. Pyctocrerus arenarius Geoffr. Ej sallsynt i spillning. Sermaks (P.), Petrosawodsk (S., G.) och Maaselga (S.). 657. Oxytelus rugosus Fabr. Allman under stenar m. m., mest i nirheten af odlade stiillen. Funnen vid Svir-floden (S.), Lodejnoje-Polje (Baikoff), Schungu, Tiudie och Perguba (P.). — Afven antriiffad af Giinther. 658. O. fulvipes Er. Temligen siillsynt pa sumpiga dangar. Vid Mjatusova, den 18 juni 1875 (S.), samt vid Schungu och Kiippiselki den 23 juli och 17 aug. 1896 (P.). 659. Epomotylus sculptus Grav. Siillsynt. Jalguba (5.). — Afven antriffad af Giinther. 660. Tanycrerus laqueatus Marsh. Allman: Vascheni, Jalguba, Kischi (P.) och Tiudie (8., P.) — Afven antriiffad af Giinther. 661. Anotylus politus Er. Temligen allmin under rutt- nande vegetabilier. Schungu, Ascheb-navlok och Tiudie (P.). 662. A. affinis Czwalina. Siillsynt, Tiudie och Paa- dana (58.). 663. Haploderus celatus Grav. Ej sillsynt i spillning. Dvoretz (S.), Schungu och Tiudie (P.). — Afven antriiffad af Giinther. 664. Tenosoma elongatula Er. Sillsynt, antriaffad endast vid Svir-floden (S.). 665. T. pusilla Grav. Hégst sillsynt, funnen vid Petro- sawodsk (G.). #666. . gracilis Mann. Siillsynt. Nagra exemplar under ruttnande vegetabilier vid Petrosawodsk den 25 aug. 1869 (5.). 667. T. corticina Grav. Ej siillsynt under ruttnande vege- tabilier pa fuktiga stillen. Petrosawodsk (S.), Kippiiselka, Tiudie (P.), Juustjiirvi och Paadana (S.). 52 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. 668. TZ. foveolata Sahib. Sallsynt under Fucus vid hafs- strander. Funnen vid Tschuja (S.). 669. T. exigua Er. Sallsynt, funnen endast vid Gorki (S.). *670. Thinobius brevipennis v. Kiesw. Hdégst sillsynt. Tviinne exemplar vid stubbrétter pa en sved vid Tiudie den 12 aug. 1896 (P.). 671. Syntomium ceneum Mill. Hogst sallsynt, funnen pa en sumpig skogsang vid Mjatusova den 18 juni 1875 (S.). 672. Oxyporus rufus L. I svampar. Jalguba (S.). — Afven antraffad af Giinther. 673. O. maxillosus Fabr. Sillsynt, funnen af Giinther. var. angularis Geb]. Petrosawodsk (G.), Dianova-gora den 29 juli 1896 (P.). 674. Conurus pubescens Payk. Temligen sallsynt under barken af triad. Petrosawodsk, Dvoretz (S.), Kappiaselka (P.). — Afven antriffad af Giinther. 675. C. littoreus L. Sallsynt; Kaippiéselk& den 23 aug. 1896 (P.) och Juustjarvi (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 676. C. pedicularius Grav. Sillsynt pa fuktiga stallen: Svir-floden och Dvoretz (S.). 677. C. bipunctatus Grav. Funnen endast vid Dvoretz (S.). 678. Tachyporus obtusus L. Temligen sallsynt under mossa o. d. Petrosawodsk (S.), Perguba (P.) och Vig-sjén (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 679. T. abdominalis Gyll. Temligen sallsynt under mossa. Funnen vid Petrosawodsk, Solomino (S.) och Kappiselki (P.). — Afven antriffad af Giinther. 680. TZ. jocosus Say. Temligen allmin under mossa. Svir- floden (S.), Tiudie, Kappiselk& (P.), Kem (S.) och Suma (Kihl- man). — Afven antriffad af Giinther. var. centrimaculatus J. Sahlb. Funnen vid Kem (8.). 681. ZT. hypnorum Fabr. Temligen sillsynt under l6f och mossa. Funnen vid Kippiselki (P.) och Tiudie (S.). — Afven antriffad af Giinther. 682. T. chrysomelinus L. Allmin under mossa m. m. Nordligast ar den anmirkt fran Maaselgié (S.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 53 683. T. pallidus Sharp. Sillsynt. Petrosawodsk (S.), samt pa en fuktig ang vid Perguba den 21 aug. 1896 (P.). — Afven antriffad af Giinther. 684. T. pusillus Grav. Funnen af Giinther. 685. ZT. scitulus Er. Temligen sillsynt pa torra stillen. - Petrosawodsk (S.), Unitza 4 aug. 1896 (P.) och Suma (Lev.). — Afven antriffad af Giinther. #686. TT. corpulentus J. Sahlb. Hodgst siallsynt; under mossa vid Mjatusova den 7 sept. 1869 (S.). 687. T. pulchellus Mann. Sillsynt under mossa och stenar. Mjatusova den 7 sept. 1869 (S.) och Perguba den 22 aug. 1896 (P.). 688. TT. humerosus Er. Siallsynt, funnen endast vid Svir- floden (S.). 689. 7. transversalis Grav. Sillsynt; Suma (Lev.). — Afven antriffad af Giinther. 690. TZ. nitidulus Fabr. Sillsynt; under mossa 1 bjork- skog, vid Tiudie den 10 aug. 1896 (P.). 691. Lamprinus saginatus Grav. Sillsynt pa torra backar under stenar, tillsammans med Myrmica- och Lasius-arter. Fun- nen vid Mjatusova (Heimb.), Petrosawodsk (G.) och Tiudie den 11 aug. 1896 (P.). 692. Tachinus subterraneus L. Siillsynt i bjérksaft. Jal- guba (P.) och pa Suisaari (G.). 693. T. humeralis Grav. Temligen siillsynt i spillning. Munosero (G.), Perguba 21 aug. 1896 (P.) och Tschuja (S.). 694. ZT. proximus Kr. Funnen af Giinther. 695. T. rufipes De Geer. Ej sillsynt i spillning. Jalguba (P.), Maaselgii (S.) och Suma (Envald). — Afven antriiffad af Giinther. 696. TZ. marginatus Gyll. Sillsynt i spillning. Den 7 juli 1896 vid Tolvoja (P.), samt vid Suma (Lev.). 697. T. pallipes Grav. Temligen siillsynt i spillning. Sui- saari (G.), Perguba den 21 och 26 aug. 1896 (P.) och Tschuja (8.). 698. T. laticollis Grav. Ej siallsynt i spillning och rutt- nande vegetabilier; Jalguba, Velikaja-guba, Tiudie, Perguba (P.), Suma (Envald) och Kem (Kihlman). — Afven antr. af Giinther. 54 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. 699. T. marginellus Fabr. Sallsynt, funnen vid Petro- sawodsk och pa Suisaari (G.). 700. T. fimetarius Grav. Allman i spillning och under multnande vegetabilier. Funnen vid Petrosawodsk (G.), Kischi, Dianova-gora, Tiudie (P.), Maaselgi’ och Vojatsch (S.). 701. T. flavipes Fabr. Sallsynt. Funnen vid Svir-floden (S.). — Afven antriffad af Giinther. 702. YT. collaris Grav. Funnen vid Svir-floden (S.) och vid Schungu den 25 juli 1896 (P.). — Afven antr. af Giinther. 703. Drymoporus punctipennis (Mann.), J. Sahlb. Hogst sillsynt: Sviatosero (G.). 704. Dr. elongatus Gyll. Funnen af Giinther. 705. Mycetoporus punctus Gyll. Sallsynt. Ett exemplar under hé vid Dianova-gora den 1 aug. 1896. (P.). — Afven antraffad af Giinther. 706. M. tenuis Muls. Siallsynt under mossa. Jalguba den 1 sept., Dvoretz den 18 och 19 aug. 1869 (S.), Kappaselka den 18 och Perguba den 23 aug. 1896 (P.). 707. WM. lepidus Grav. Funnen af Giinther. 708. Ischnosoma splendida Grav. Temligen sillsynt pa fuktiga stiillen, under mossa o. d. Funnen vid Haapanava (8.), Velikaja-guba den 24 juni, Kosmosero 13 juli 1896 (P.) och Suma (Envald). — Afven antraffad af Giinther. 709. I. longicornis Mikl. Sillsynt under mossa: Sermaks den 25 maj, vid Unitza den 5 aug. 1896 (P.) och vid Juust- jarvi (S.). 710. J. eleguns Makl. Temligen siallsynt under Hypna pa tufvor i bjérkkarr. I flera exemplar vid Gorki i juni 1875 (S., Heimb.), Sviitosero (G.), samt vid Kappaselka den 17 aug. 1896 (P.). 711. Bryocharis cingulatus Mann. Siallsynt: Svir (M. Geor- giewsky), Petrosawodsk (G.). 712. Br. formosus Grav. Enligt J. Sahlberg, »Enumeratio Coleopt. fenn.» 713. Bryoporus cernuus Grav. Funnen af Giinther. 714. Br. rugipennis Pand. Hégst sillsynt, funnen vid Suma (Envald.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 1. 55 715. Bolitobius lunulatus L. Ej sallsynt i svampar. Jal- guba (P.), Pedaselgii (G.), Dianova-gora (P.) och Tiudie (8.). 716. B. speciosus Er. Sillsynt; ett exemplar i en murken tallstubbe vid Dianova-gora den 30 juli 1896 (P.), — Afven an- traiffad af Giinther. 717. Lordithon trimaculatus Payk. Sallsynt i trasvampar; Svir-floden (S.) och vid Kivatsch (G)). 718. L. pygmeus L. Allman i svampar, atminstone upp till Maaselga. 719. Olistherus substriatus Payk. Temligen sallsynt under barken af murkna gran-, sillan tallstammar. Velikaja-guba, Dia- nova-gora och i stor mingd vid Perguba (P.). 720. Anthophagus homalinus Zett. Ej sallsynt pa buskar. Petrosawodsk, Dvoretz (G.), Dianova-gora, Kappaselka (P.) och Svitnavlok (S.). 721. A. abbreviatus Fabr. &j siillsynt bland gris i lunder. Munosero (G.), Velikaja-guba (P.), Dvoretz (G.), Tiudie och Sego- sero (S.). 722. A. caraboides L. Siillsynt, funnen vid Dvoretz (G.) och vid Kippiiselkaé (P.). 723. Geodromicus plagiatus Fabr. Sallsynt vid strander under stenar. Vid Hvita-hafs-stranden (Lindroth) och pa Keliak holme (S.). —— Afven antriiffad af Giinther. var. nigrita Mill. Allmiin. Funnen vid Petrosawodsk, Jalguba (S.), Tolvoja, Tiudie, Lischmajirvi och Perguba (P.). — Afven antriffad af Giinther. 724. Lesteva longelytrata Goeze. Funnen af Ginther. 725. Arpediwm quadrum Gray. Sallsynt under stenar pa fuktiga stillen. Jalguba (G.) och Perguba den 22 aug. 1896 (P.). 726. A. brachypterum Gray. Sillsynt, funnen vid Maa- selga (S.). 727. OCylletron nivale Thoms. Siallsynt; i miaingd under nedfallna l6f vid stranden af Vig-sjén vid Vojatsch by (S.). 728. Olophrum fuscum Grav. Hogst sillsynt, funnen endast vid Suma (Envald). 729. O. boreale Payk. Sillsynt. Paadana och Vojatsch (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 56 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. 730. O. consimile Gyll. Ej siallsynt, i synnerhet bland Carex-arter vid sjé-striinder, pa hvilka den om aftonen upp- kryper. Utbredd 6fver hela omradet fran Svir upp till Suma vid Hvita hafvet. 731. O. rotundicolle Sahlb. Sallsynt pa sumpiga stillen. Svir-floden och Paadana (8.). 732. O. assimile Payk. Temligen sillsynt vid strander. Vid Svir-floden (S.), Perguba den 22 aug. 1896 (P.) och Suma (Envald). — Afven antriffad af Giinther. 733. Deliphrum tectum Payk. Kj siallsynt i traésaft och ruttna svampar, atminstone upp till Perguba (P.). 734. Acrulia inflata Gyll. Sallsynt under bark. Jalguba (S.) och Kischi (P.). — Afven antriiffad af Giinther. 735. Acrolocha sulculum Steph. Hdgst sillsynt, funnen vid Mjatusova den 6 sept. 1869 (S.). 736. Anthobium minutum Fabr. Hégst allman i blommor och troligen utbredd 6fver hela omradet. 737. A. lapponicwm Mann. Funnen af Ginther. 738. A. ophthalmicum Payk. Temligen sallsynt i blommor pa dingsbackar. Kischi, Kosmosero, Dianova-gora (P.) och Dvo- retz (S.). —- Afven antriiffad af Giinther. *739. A. longipenne Er. Ej sallsynt pa blommor. Funnen vid Petrosawodsk (S.), Kosmosero, Dianova-gora (P.), Dvoretz, Tiudie, Sviitnavlok och Matkatsch vid Vig-floden (S.). — Afven antriffad af Giinther. 740. Acidota crenata Fabr. Sillsynt; ett exemplar under mossa i granskog vid Kippiiselki den 18 aug. 1896 (P.). — Afven antriiffad af Giinther. 741. Etheothassa concinna Marsh. Ej siillsynt under bark och multnande vegetabilier. Mjatusova (8.), Kischi, Schungu och Dianova-gora (P.). 742. E. deplanata Gyll. Enligt J. Sahlb. »EKnumeratio Coleopt. fenn.» 743. Phleostiba plana Payk. Sillsynt under barken af loftrad. Jalguba (S., P.). 744. Phl. lapponica Zett. Ej siillsynt. Funnen vid Va- scheni (P.), Jalguba, Dianova-gora, Perguba (P.) och Maaselgi (8.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 57 745. Phleonomus pusillus Grav. Siallsynt. Petrosawodsk (S.), samt under barken af en brand bjorkstubbe vid Kappa- selki den 17 aug. 1896 (P.). 746. Omaliwm rivulare Payk. Sillsynt, funnen vid Jal- guba och Kem (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 747. O. septentrionis Thoms. Sillsynt; vid Gorki (8.) och Suma (Envald). 748. O. excavatum Steph. Temligen allman under mult- nande vegetabilier; vid Petrosawodsk (S.), Schungu den 23 juli, Tiudie den 10 aug. och Perguba den 22 aug. 1896 (P.). — Afven antriffad af Giinther. 749. O. cesum Grav. Siallsynt under ruttnande vegeta- bilier. Dvoretz (S.), Schungu den 20 juli och Perguba den 26 aug. 1896 (P.). 750. Phyllodrepa rufipes Geoffr, Siallsynt; Petrosawodsk (G.), Schungu och Dianova-gora (P.). 751. Proteinus brachypterus Fabr. Sallsynt; Jalguba och Perguba (S.). — Afven antriiffad af Giinther. 752. Megorthrus depressus Payk. Ej sillsynt i spillning. Nordligast fir den funnen vid Tiudie (P.). 753. WM. sinuaticollis Boisd. & Lac. Unitza den 4 aug. 1896 (P.). — Afven antriiffad af Giinther. var. b. J. Sahlb. (nigrinus). Funnen vid Gorki den 13 juni 1875 (S.). Pselaphide. 754. Trimium brevicorne Reich. Hégst sillsynt, funnen under mossa i léfskog nira Tiudie den 10 aug. 1896 (P.). 755. Bibloporus bicolor Denny. Hdégst sillsynt; tvanne exemplar under barken af tall (Pinus sylvestris) vid Perguba den 23 aug. 1896 (P.). 756. Euplectus ambiguus Reich. Siillsynt; Petrosawodsk (5.). 757. E. Karsteni Reich. Temligen sillsynt under bark. Vid Kontschosero (S.), Kischi och Perguba (P.). 758. E. signatus Reich. Temligen sallsynt under rutt- nande vegetabilier; Svir-floden (S.), Petrosawodsk (G., S.) och Sviitnavlok (S.). 58 B. R. Poppius, Forteckning 6fver ryska Karelens Coleoptera. 759. E. nanus Reich. Séllsynt, funnen endast vid Dvo- retz (S.). 760. Bythinus bulbifer Reich. Ej sillsynt pa fuktiga angar och under mossa i skogar: Svir-floden (S.), Petrosawodsk (S.), Schungu, Dianova-gora (P.) och Segosero (S.). 761. B. puneticollis Denny. Temligen sallsynt under mossa i granskogar, samt pa fuktiga 4ngar: Svir-floden (S.), Dianova- gora och Kippiselk& den 1 och 18 aug. 1896 (P.). 762. Pselaphus Heisei Hrbst. Siallsynt pa fuktiga angar. Svir-floden (S.), Dianova-gora den 29 juli 1896 (P.). 763. Ps. Dresdensis Hrbst. Ej siillsynt pa fuktiga dngar. Svir-floden (S.), Kiippiselka (P.), Tiudie (S., P.) och Segosero (S.). 764. Rybaxis sanguinea L. Sallsynt pa fuktiga angar, funnen endast vid Svir-floden: Haapanava (S.), Sermaks den 25 maj 1896 (P.). 765. Bryaxis fossulata Reich. Sallsynt; Svir-floden (S.). Serien V. Clavicornia. Silphide. 766. Necrophorus Vespillo L. Enligt J. Sahlb. »Knume- ratio Coleopt. Clavic. fenn.» 767. N. investigator Zett. Funnen vid Dvoretz (5.). 768. N. vespilloides Hrbst. Enligt J. Sahlb. »Enumerat. Coleopt. Clavic. fenn.» 769. Necrodes littoralis L. Siallsynt: ett exemplar i ett tjiderkadaver vid Unitza den 4 aug, 1896 (P.). 770. Thanatophilus thoracicus L. Ej sallsynt i kadaver och spillning. Vid Velikaja-guba, Kappiselk& och Valkiamaki (P.) och vid Tiudie (S.). — Afven antriffad af Giinther. 771. Th. rugosus L. Ej sallsynt, troligen utbredd Ofver hela omradet. 772. Th. dispar Hrbst. Funnen af Ginther. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 59 773. Blitophaga opaca L. Sallsynt; Suma (Envald, Leyv.). 774. 1109. Atomaria umbrina GylJ. Sallsynt; Petrosawodsk och Solomino (S.). *1110. A. puneticollis Thoms. Hdgst sallsynt; funnen endast vid Svir-floden (S.). 1111. A. abietina J. Sahlb. Mycket sallsynt; tvanne exem- plar under granbark vid Perguba den 23 augusti 1896 (P.). 1112. A. mnigriventris Steph. Hogst sallsynt; Haapa- nava (S.). 1113. A. fuscicollis Mann. Siallsynt; funnen vid Gorki (S.) och vid Kappiiselk&é den 18 aug. 1896 (P.). 1114. Anchicera cognata Er. Sallsynt; Petrosawodsk, Dvo- retz och Tschuja (S.). 1115. A. bicolor Er. Hdégst sillsynt; funnen endast vid Kem (S.). 1116. 308 | Palpicornia... . 52 3 80 96 59 Amipnibit se 15 1 21 io 17 | Brachelytra . . . . 434 21 742 796 397 | Clavicornia .... | 203 7 359 421 224. |Lamellicornia. . . 44. 1 61 106 81 | Platysoma..... 5 0 19 30 11 | Xylophaga .... 47 2 80 110 49 Fungicola 00s 78 4 141 163 84 Serricornia .... 125 4 186 251 175 Heteromera .... 59 3 121 ay, 114 Rhynchophora . . 224, 11 | 374 549 325 Longicornia. ... 45 1 97 118 93 Phytophaga... . 165 8 229 261 210 Aphidiphaga .. . 32 1 48 57 41 Summa | 1,791 79 | 2,960 | 3,651 | 2,128 1) Enligt C. Grill, Catalogus Coleopterorum Scandinavie, Danie «& Fenniz, Stocholm 1896. 2) Enligt G. Seidlitz, Fauna baltica, U:dra uppl. Kénigsberg 1891. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 1. 125 Ofvanstaende tabell lamnar en Ofverblick Ofver arternas fordelning pa de olika grupperna samt dessutom nagra jamn- forelser med artantalet i nargrinsande linder. Hiaraf framgar, att ryska Karelen, med afseende a artantalet, mest narmar sig Ostersjoprovinserna. Trots detta air dock dessa bada omradens faunor hvarandra ganska olika, beroende pa deras olika pol- hdjd. I Ostersjéprovinserna finnas manga rent sydliga former, medan ater i ryska Karelen flera rent nordliga arter ha en ganska stor utbredning. Att faunan inom de olika delarna af omradet ifven visar olikheter ar ganska naturligt, enaér ryska Karelen har en ganska stor utstrickning i norr och sdder. Tyvarr kan en noggrannare jamf6relse dessa delar emellan ej gdras, emedan, sasom redan forut framhallits, narmare lokal- uppgifter saknas for en massa arter. Af angrinsande omraden ha O6stra delarna af Finland och sirskildt Karelska niset kanske att i Coleopterfaunans sammansittning uppvisa den stoérsta likheten med ryska Karelen. ; eS = ap = 7 vie. ilennatr-nie rn Wy fret ‘ ; Cnet I) 1 ew ony att o> Abbgvnees }ecut raalaat cae Sanur ‘ie Tene Nite [RTT arf ify at ; / Li mmohinmo hel iytinky Aobteg Oita ie 1 itecr® ae AU ths wi ei Bp atievenyse Atha cant bien abt ; a SNe ie ARE ne ART OR RD sai Yi ae ft 7 ag he pat ‘aly : f Lap odtla ab ay wit gael 14 plaka fit ylue tyileotan edenay xi strildi heres “previ aieh vw rem = ai bopiial hie ea for ax] ne. “se a } iallanien 70 ‘af, naam) owt) meri treat ri ie wou a pi C ns! 4 bailar nop p alipee SHA chemnsey beset 3 pire erneeladtar = erates = a4 . ' a = j Ti eaLity, Se eV, <) AR "i A ie "y ab cities bi he i wai Witey ae ae 1 Lk an al a. ' Clb) : ' Tie eA LoL tyes 7 reg lps d 3 i io) 2 2. ; : i 7 «tl / y alert Lin i] onl a at . a ; ? ly » e] “ ri - vier : oy : . 4 a A ' : b , ; ne : ’ A oe : : J , ve ; ip ee pon i") * ' pe | init P § dosha le ty a | fae mai eit —s@en a PS 5 Su : = = bd os i : ‘ a the? aa . ; va Ga: 7: eT cea hal | | ACTA SOCIETATIS PRO FAUNA ET FLORA FENNICA, T. XVIII, N:o 2. BEITRAGE ZUR KENNTNISS DER FINLANDISCHEN ERIOPHYIDEN BIDRAG TILL KANNEDOMEN OM FINLANDS ERIOPHYIDER : J. I. LINDROTH. (Inlemnadt den 7 oktober 1899). —__—_ HELSINGFORS 1899. KUOPIO 1900. O. W. BACKMANS BOKTRYCKERI. Fstanae forteckning dfver de hittils kanda finska Eriophyide upptager af denna djurgrupp 5 slikten med 51 arter jiimte 3 underarter och 1 varietet. Af dessa iiro 3 beskrifna sAésom nya, namligen: Hriophyes fennicus n. sp. funnen i erineumbild- ningar pa blad af Betula nana, Eriophyes mehringie n. sp., som forekommer i deformerade blommor af Mehringia lateri- flora och Eriophyes empetri n. sp., som fororsakar sma hexkvast- liknande grengyttringar pa Empetrum nigrum. Skildt ma iifven framhallas foljande Eriophyes fynd: Eriophyes silvicola (Can.) pa Rubus arcticus, E. centauree (Nal.) ,, Centaurea austriaca, E. goniothorax (Nal.) , Crategus monogyna, E. xylostei (Can.) ., Lonicera cerulea, E. atrichus (Nal.) ,, Stellaria palustris, E. rudis (Can.) .. Betula nana, E. tenuis (Nal.) », Aira flexuosa, E. geranvi (Can.) 5 Geranium palustre, E. parvulus (Nal.) », Potentilla Tormentilla, Phyllocoptes scutellarie Can. & Massal. Epitrimerus armatus (Can.) » Crategus monogyna, E. acromius (Nal.) », Betula nana. De nedan anforda djurarterna ha blifvit uppvisade pa inalles 53 skilda vardarter. Dessutom upptagas 8 viirdspecies, i hvilkas gallbildningar nagra djur ej blifvit sedda, beroende framst dirpa, att de varit enkelt priissade herbarie-exemplar. Hvad undersékningsmaterialet angar, iro frimst att niimnas de samlingar student T. H. Jarvi sommaren 1898 gjort pa Ka- relska naset. Smiarre spritsamlingar af d:r K. M. Levander och magister A. Vesterlund samt enstaka prof af studerandena A. K. Cajander och J. Lydecken ha dessutom statt mig till buds. ,, Seutellaria galericulata, * J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. sjalf har forf. insamlat Eriophyider under sommaren 1898 i Olo- nets-Karelen samt pa Aland m. fl. orter under senaste och fére- gaende somrar. Flere hair nedan upptagna fynd — isynnerhet af oundersékta gallbildningar — ro gjorda vid granskning af finska vixtsamlingen vid vart universitet samt af mitt eget och privata personers herbarier. Att mikroskopiskt undersdka alla de till buds staende, endast genom enkel prassning konserverade gallbildningarna och pavisa de i dem férekommande djurarterna har dels till f6ljd af bristande tid, dels till féljd af ett dylikt materials olamplig- het f6r slika undersdkningar ej kunnat ske. I férteckningen upptagas diarfor forst alla de gallbildningar, som blifvit mikro- skopiskt undersékta, och darefter anfOras stundom flere eller farre fyndorter fér motsvarande gallbildningar, i hvilka nagra djur dock ej blifvit uppvisade. Da man i ratt manga fall med timligen stor siikerhet kan sluta till hvilken eller hvilka nar- staende eller vanligen tillsammans f6rekommande arter, som gett upphof at en gallbildning, har fdrf. ansett, att man kan fa en fullstiindigare forestillning om dessa smadjurs utbredning hos oss genom ait i férteckningen upptaga 4fven de icke narmare undersOkta gallbildningarna. F6rfarandet kan vial anses vara sa mycket mera berattigadt, som denna djurgrupp hos oss hittils blifvit ganska forsummad. De tidigaste uppgifterna om finska eriophyider dro fran ar 1873. Uti protokollet 6fver Societas’ pro Fauna et Flora Fennica sammantriide den 4 oktober nimnda ar ingar som bilaga ett till Sallskapet anlandt bref fran d:r Axel R. Spoof, dateradt Paris den 8 maj 1873, i hvilket bref d:r Spoof siger sig hafva iakttagit gallbildningar pa Alnus glutinosa, Betula alba, Populus tremula och Salix cinerea. Han siager pa ett stalle: »Uti de finska »galles des feuilles» har jag, genom att upprepade ganger undersOka sadana, kunnat konstatera niirvaron av acaridlarver, till formen dOverensstimmande med Dujardins figurer, men iiven dylika med 3 och 4 par fodtter». Af detta uttalande framgar, att d:r Spoof verkligen sett fullbildade eriophyider, hvilka da fdr tiden annu delvis ansagos for larvformer af hégre staende acarider. Han antog afven, hvilket sedermera Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 5 blifvit i hufvudsak bekraftadt, »att de fullbildade djuren ligega sina agg uti 6verhuden pa de spddaste »skotten», mdjligen ock uti sjelfva det 6ga, som pa fdljande ar skall utveckla blad». — I ett senare bref, dateradt Abo den 25 april 1874 och skrifvet till Fauna-Sillskapets datida sekreterare rektor M. Brenner, sinde d:r Spoof nagra handteckningar, som skulle adagaligga i fraga varande djurs skilda utvecklingsstadier. Samtliga dessa efter naturen tecknade figurer hinfora sig dock till nagon in- kvilin acarid-art. I samma bref sager han vidare: »dessa »gall- aiplen» aro — — pa vara alar till den grad talrika under som- maren, att intet trad air for dem forskonadt» — ett uttalande, som till stérsta delen torde vara korrekt. I den tryckta litteraturen finnas -— savidt fodrf. vet — endast nagra fa meddelanden rérande de finska eriophyiderna, nimligen af d:r Enzio Reuter i Landtbruksstyrelsens Meddelan- den for 1897 N:o XXI pag. 43 och 45 samt i N:o XXIII pag. 62. I det forsta meddelandet pag. 43 heter det: »Pa Lofsdal i Pargas samt i Keuru priistgard voro bladen af vinbiarsbuskar, isynnerhet af svarta vinbiar (Ribes nigrum L.) starkt deforme- rade af ett kvalster, en s. k. gallacarid (Phytoptus)». Medde- landet giiller for sommaren 1895—96. Pa sidan 45 1. c. sager d:r E. Reuter att »hiiggarne 4 sirskilda stillen i Abo omnajd isynnerhet sommaren 1896 vanstiildes genom angrepp af en gallacarid (Phytoptus padi Nal.), hvilken dels frambragte aflanga, hornformiga eller punglika sma utvaxter eller gallbildningar, men isynnerhet i hég grad deformerade bladen genom alstrande af en sammetslik filtartad vifnad,*) som ofta utbredde sig 6fver hela bladet, till foljd hvaraf detta hoprullade sig och slutligen bortvissnade samt fdll af». I Meddelandet N:o XXIII pag. 62 anféres att Phytoptus piri Nal. timligen starkt angripit bladen af ett parontrid i Sjundea pristgards trigard sommaren 1897. — Den fran Pargas och Keuru anférda Phytoptus-arten torde helt siikert vara Hriophyes ribis (Nal.); de andra anforas i for- teckningen under Eriophyes padi (Nal.) och Evriophyes piri (Pagst.). *) Troligen en erineumbildning. 6 J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. Vidare bér framhallas att en samling af finska eriophyi- der, som befinner sig i d:r E. Reuters ego, &nnu ej blifvit nar- mare undersokt. Vid examineringen af de har nedan anforda arterna har anvindts professor Alfr. Nalepas arbeten i »Sitzungsberichte der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften» (Wien), »Nova Acta Academize Ceesareze Leopoldino-Carolinz etc.» (Halle), Denk- schriften der Kaiserlichen Academie der Wissenschaften (Wien), Canestrini: Prospetto Dell’ Acarofauna Italiana, parte V (Padova), Zoologische Jahrbiicher, Systematik, herausgegeben von J. W. Spen- gel (Jena) samt afdelningen Hriophyide i »Das Tierreich, heraus- gegeben von der Deutschen Zoologischen Gesellschaft « (Berlin 1898). Hvad foérkortningarna af de naturhistoriska provinserna betriiffar ma framhallas att: ge —— Ab. = Regio aboénsis Ip. = Lapponia ponojensis Al. = Alandia Lt. = Lapponia tulomensis Tk. = Isthmus karelicus Lv. = Lapponia Varsuge Im. = Lapponia Imandre N. = Nylandia Ka. = Karelia australis Oa. = Ostrobotnia australis Kb. = Karelia borealis Ob. = Ostrobotnia borealis Kk. = Karelia keretina Ok. = Ostrobotnia kajanensis Kil. = Karelia ladogensis Ol. = Karelia olonetsensis Kp. = Karelia pomorica Om. = Ostrobotnia media Ks. = Kuusamo On. = Karelia onegensis Le. = Lapponia enontekiensis Sa. = Savonia australis In. = Lapponia inarensis Sb. = Savonia borealis Lkem. = Lapponia kemensis St. = Satakunta Lmur. = Lapponia murmanica Ta. = Tavastia australis Tb. = Tavastia borealis Till slut ber forf. hiir fa hembiira sin uppriktiga tack till alla de personer, som dels genom sina samlingar, dels med rad och dad bidragit till uppkomsten af denna forteckning. Eriophyide Nal. Subfam. Eriophyine Nal. Eriophyes pini (Nal.) funnen i ett enda exemplar pa blad af Betula nana fran O/. Latva 4/7 98 (J. I. L.). — Denna art torde forekomma vidt utbredd hos oss. Den egendomliga fore- komsten af det iakttagna exemplaret forklaras darmed, att djuret i fraga fallit ned fran sin egentliga vardvaxt Pinus silvestris pa Betula nana. Arten, som ir en af de mest karaktiristiska Eriophyes-species, kunde fullkomligt sakert bestammas bland annat pa grund af de egenheter, som borsten hos arten ha att uppvisa. E. tenuis (Nai.) funnen i smaaxen af Aira flexwosa en enda gang pa ett mindre antal virdexemplar i O/. vid Vakrutsi °*/; 98 (J. I. L.). — De angripna smaaxen hos vardviaxten erhalla en mer eller mindre rundad form och blifva nagot morkare, iin hvad fallet ar under normala férhallanden. Pa fyndorten var Eriophyes tenuis starkt angripen af en parasitsvamp. E. levis (Nal.) kind i cephaloneonbildningar pa Alnus incana fran NV. Helsingfors, Mantsala’, Thusby m. fl. stallen ratt allmint forekommande (J. I. L.). 4d. Kiikala, Johannislund v1 97 (K. M. Levander). 7s. Koivisto, Kivennapa, Kuokkala *4/;— 3°/, 98 (T. H. Jarvi). Od. Vosnesenje 4/3 98 (J. I. L.). — I lik- nande bildningar pa Alnus glutinosa ar djuret kandt fran JV. Helsingfors 98 (J. I. L.). Zk. Uusikirkko, Kuujiarvi ~1°/7 98 (T. H. Jirvi). O¢ Vosnesenje 1/398 (J. I. L.); samt pa Alnus incana X glutinosa fran N. Esbo-L6fé 13/7 97 (K. M. Levander) och O2. Vosnesenje 1/s 98 (J. I. L.). — Eriophyes levis ar af de pa Alnus-arterna férekommande gallbildningarna att sluta 8 J. I. Lindroth, Bidrag till kannedomen om Finlands Eriophyider. en af vara allmiinnaste Eviophyes species. Sa aro cephaloneon- bildningar, som otvifvelaktigt hafva att tacka denna djurart for sin uppkomst, kinda fran foljande orter inom omradet: Alnus incana: NV. Helsinge 7/7 89, Kyrkslatt 24/3 88 (M. Brenner); Inga 14/751 (E. Hisinger). Za. Hausjiirvi ?’/s 61 (Th. Selan); Asikkala 69 (J. P. Norrlin). .Sa@. Villmanstrand *1/, 71, 27/7 86, *1/7 89, Lappvesi 14/7 86 (Th. Selan). Oa. Petalaks 28/7 85 (W. Laurén). 7%. Jyvaskyla flerstides under sommaren 95 (J. I. L.). Aé. Libelits 1/5 72 (M. A. Europeeus & K. A. Hail. strom); Kide 18/663 (A. E. Brander). Oz. Tiudie 7/. 61 (G. Selin). Os. Lohtaja (F. Hellstrém). A. pa flere stiillen som- maren 96 (J. I. L.). Od. Utajarvi 4/7 70 (M. Brenner). — Al. glutinosa: St. Vesilaks °/7, Karkku ?°/s 75 (Hj. Hjelt). Za. Kor- pilahti 74 (K. Wainio). AZ. Uukuniemi 1°/s 52 (E. Niklander); Palkjarvi ‘4/7; 76 (Hj. Hjelt & V. F. Brotherus). OZ. flerstades sommaren 98 (J. I. L.). Oa. Wasa 16/7 83 (V. Laurén). Oz. Suojarvi 7?/s 70 (J. P. Norrlin). Od. Ijo 4/9 77 (Hj. Hjelt & R. Hult). Al. incana X glutinosa: 7k. Sakkola ??/¢ 94 (H. Lindberg). Ta. Kalvola °/694 (V. Borg); Valkeakoski 3/3 78 (O. Collin); Asikkala vin 69 (J. P. Norrlin). Sd. Kuopio vu 72 (A. J. Mela). Om. G.-Karleby (F. Hellstrém). K. brevitarsus (Fockeu) 4r med sikerhet hos oss kiind en- dast fran JV. Helsingfors, dir den ar tagen i erineumbildningar pa Alnus glutinosa om hésten 98 af lektor A. J. Mela. — Of- vannimnda art torde vara vida allmiannare inom omradet, fn hvad hittills 4r kandt. Erineumbildningar, som med all sanno- likhet ha att tacka denna art for sin forekomst, aro kinda fran foljande orter: Alnus incana: Ad. Eckeré 19/7 92 (AH. Lindberg). V. Hel- singe 7/7 89, Kyrkslatt 3/3 86, 3°/,89 (M. Brenner). Sé Karkku 3/772 (Hj. Hjelt). Za. Asikkala 69 (J. P. Norrlin); Sysma %/s 71, 7% 72 (K. J. W. Unonius). Se. Villmanstrand 2/3 89 (Th. Selan). AZ. Sordavala hésten 99 (J. L.L.). OZ flerstides som- maren 98 (J. I. L.). Oa. Petalaks 73/7 85 (W. Laurén); Wasa 11/9 89 (W. Laurén & Hj. Hjelt), 7%. Jyvaskyla 95 (J. I. L.). On. Schungo 1/s, Asheli 2/3 70 (J. P. Norrlin). Om. Oravais °/7 85 (W. Laurén); G.-Karleby (F. Hellstrém). O£, Kajana, Sotkamo Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 9 30/,69 (M. Brenner). A. flerstides sommaren 96 (J. I. L.). Ob. Rovaniemi °/s 64, Muhos °/s, Uleaborg 1/s, Ijo *°/s, Mylly- ranta 25/, 69, Kiiminki 2°/;, Simo “/s 70 (M. Brenner). — Al. glutinosa: N. Kyrkslitt 1/s 89 (M. Brenner), O7. Gorki 71/7 75 (R. Sievers). Oa: G.-Karleby (F. Hellstrém); Karsiimaki *4/7 (A. O. Kihlman). 7%. Vesanto 22/5 70, Viitasaari 27/7 69 (F. V. Brotherus). Kp. Repola 1/775 (E. Wainio). — Al. incana X glutinosa: N. Kyrkslatt 1°/s 86 (M. Brenner). E. rudis (Can.), af hvilken underarten FE. rudis (typicus) (Can.) ar funnen i deformerade knoppar af Betula verrucosa fran fdljande orter: AZ Hammarland, Mérby 7/7 97 (J. I. L.). Ab. Abo u 99 (H. Sdéderberg). V. Helsingfors, flersttides om vintern och varen 99 (J. I. L.). Za. Mustiala vi 97 (J. I L.). — Betula nana (knoppdeformation) fran Lv. Tshavanga */7 638 (M. Brenner). MOjligt ar att den pa Betula nana fran ofvannimnda fyndort kiinda arten fir nagot afvikande fran den i sédra Fin- land férekommande FE. rudis (typicus) (Can.). Det tyvarr alt- for knapphiindiga materialet har ej tillatit en narmare jaimforelse mellan djuren pa Betula nana och B. verrucosa. — | erineumbild- ningar pa Betula odorata air underarten EL. typicus kand fran N. Helsingfors, flerstiides (J. I L.). 7k. Kivennapa */6, Ny- kyrka, Kumpula !°/3 98 (T. H. Jarvi). I knoppdeformationer af Betula odorata ir djuret kiindt fran .Sé. Kuopio, Likolahti 1°/s 96 och 2/397 (A. Westerlund). Den andra underarten E. rudis longisetosus (Nal.) tir kiind som férekommande i cephaloneonbild- ningar pa Betula verrucosa fran: N. Mantsilaé 98 (J. 1 L.). OZ Suoju 1°/s98 (J. I. L.) och i erineumbildningar pa B. odorata fran: Zk. Kuokkala *°/;, Uusikirkko, Leistilaé 17/¢ 98 (T. H. Jarvi). Ol. Soutojarvi 1°/s 98 (J. I. L.). Eriophyes rudis (Can.) ir onekligen en af vara allmian- naste Hriophyes-arter och forekommer otvifvelaktigt 6fver hela omradet. Gallbildningar, som med stérsta sannolikhet aro bil- dade af denna art, dro kinda fran féljande orter: Betula ver- yucosa (knoppdeformationer): Aé. Lojo, Paloniemi och Ojamo 97 (A. Luther). Oa. Jakobstad (C. W. Fontell). AZ. Suondali vin 96 (J. L. L.). Erineumbildningar fran AZ. Bréindé */7 91 (I. O, 10 J. I. Lindroth, Bidrag til] kinnedomen om Finlands Eriophyider. Bergroth); Eckeré 1°/; 92 (H. Lindberg); Hammarland, Jomala, Sund sommaren 97 (J. I. L.). 4. Lojo (A. Luther). AV. Mant- sili, Helsingfors ritt ofta forekommande (J. I. L.); Tytarsaari 24/,, Suursaari 1/768 (M. Brenner). Za. Sysmé 7°/6 91 (K. J. W. Unonius); Mustiala 97 (J. I. L.). AZ Uukuniemi ??/s 53 (E. V. Niklander); Sordavala hést. 99 (J. I. L.). OZ flerstédes mel- lan Vosnesenje och Petrosavodsk sommaren 98 (J. I. L.). O84. Aavasaksa 1/s, Rovaniemi 1%/364 (M. Brenner). Cephaloneon- bildningar fran Ad. Geta 19/578 (A. Arrhenius & A. QO, Kihl- man). WV. Pojo 1/754 (E. Hisinger); Pyttis *°/756 (Th. Selan & J. E. Strémborg). S¢ Kallfjird 59 (A. J. Malmgren). 72. Kivijirvi 2°/; 70 (F. V. Brotherus). Od. Aavasaksa 1/s 64 (B. A. Nyberg). — B. odorata (erineum): AZ. Kumlinge vi 78 (A. Ar- rhenius & A. O, Kihlman). 4d. Korpo vim 43 (J. M. J. af Teng- strém); Karislojo 3/7 86 (H. Lindberg). 2. Tytaérsaari °4/7 68 (M. Brenner); Helsingfors, Mantsilaé, Thusby flerstaédes (J. 1. L.). Za. Sysma 8/; 72 (K. J. W. Unonius). .Sa. Lappavesi */s, Villman- strand 14/; 86 (Th. Selan); A? Uukuniemi 78/5 52 (E. V. Niklan- der). OJ. flerstiides mellan Vosnesenje och Petrosavodsk som- maren 98 (J. I. L.). 7d. Jyviskyli 95 (J. I. L.). Ov. flerstides kring Kiischi och Sennoguba sensommaren 98 (J. I. L.). 4g. pa talrika orter sommaren 96 (J. [. L.). A’s. livaara 77 (E. Wainio). Zkem. Kolari, Jokijalka 1°/; 77 (Hj. Hjelt & R. Hult). Lv. Kuljoki—Ponoi 27/s 87 (J. A. Palmén), Cephaloneonbildnin- gar fran NV. Tytirsaari 4/768 (M. Brenner). O6. Aavasaksa viii 64 (Nyberg). Knoppdeformation fran Za, Sysma */7; 72 (K. J. W. Unonius). E. betula (Nal.) funnen endast i fa exemplar i cephaloneon- bildningar pa Betula verrucosa tillsammans med Hriophyes rudis (Can.) fran OZ Suoju 1/s 98 (J. I. L.). — Moéjligt ar att de cephaloneonbildningar, som ofvan anforts (under Hriophyes rudis) delvis ifven varit bebodda af Hriophyes betule (Nal.). E. lionotus (Nal.) kind i cephaloneonbildningar pa Betula odorata fran Ad. Kiikala, Johannislund v1 1897 och XN. Esbo- L6fé 13/,97 (K. M. Levander). Arten ar utan alt tvifvel vidt spridd 6fver omradet och torde atminstone en del af de under Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 11 Eriophyes rudis upptagna icke narmare undersokta gallbildnin- garna vara fororsakade af Eriophyes lonotus. E. fennicus n. sp. Pa Betula nana fann forf. sistlidne sommar uti Olonetska Karelen invid byn Latva den 4 juli nagra hittils pa ofvan niamnda bjérkart okinda erineumbildningar, hvilka i regeln voro beliigna pa bladets undre sida och vanli- gen samlade kring dess kanter. Pa den 6fre bladytan fram- trida erineumbildningarna som sma, rundade eller elliptiska upph6éjningar af nagot ljusare firg ain den Ofriga bladsubstan- sen. Sjilfva erineet bildas af timligen langa, enkla, smalt trad- lika trikombildningar; i genomsnitt mater gallbildningen 2—3 mm.; dess firg vexlar fran moérkt purpurrdédt till nastan hvitt. Sa vidt forf. kunnat finna bebos ofvannimnda gallbild- ning af en hittils obeskrifven Hriophyes art, som synes sta naira den pa Betula odorata och B. verrucosa forekommande LE. rudis (Can.). Fran denna sistniimnda liksom afven fran EF. betule (Nal.) skiljer den sig genom. férekomsten af sete accessoriw; fran EF. lionotus (Nal.) ir den ater skild genom betydligt sma- lare, talrikare och finpunkterade ringar och finare borst. Pa arten skall hair nedan gifvas féljande beskrifning: Eriophyes fennicus n. sp.: Rumpf gestreckt, cylindrisch- walzenformig, Thoracalschild klein, mit undeutlicher Zeichnung; Riickenborsten kiirzer als der Schild, etwas genahert, randstin- dig, aufwirts gerichtet; Hécker gross. Sternum nicht gegabelt. Beine ziemlich kriftig, die zwei letzten Tarsalglieder von ziemlich gleicher Linge. Kralle gebogen, geknépft, kaum langer als die 3-strahlige Fiederborste. Abdomen mit 55—65 schmalen, zart-punktierten Ringeln. Seta ventr. I und seta ventr. II] von ziemlich gleicher Linge; Seta thor. III sehr lang und kraftig; Seta genit. mittellang; Sete access. vorhanden. Schwanzlappen klein. K6rper 160—210 w lang; 35—45 w breit. Eriophyes fennicus ir hittils funnen i O2 Latva +*/7 98 (J. I. L.). Z& Uusikirkko 1/. 98 (T. H. Jarvi) och Ad. Virmo 97 (A. K. Cajander). Fran sistniémna ort har forf. varit i tillfélle att se endast den karaktiristiska erineumbildningen; sjalfva djuret fran fyndorten i Virmo ar ej sedt. 12 J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. Erineumbildningar pa Betula nana aro pa langt nar ej sa allmiinna som pé vara tvenne andra bjérkarter. Afven i trakter, hvarest dvirgbjérken upptrader rikligt, fro erineum- bildningarna ratt sallsynta. Sa har forf. funnit den ofvan pa Betula nuna beskrifna erineumformen endast nagra ganger under senaste sommar i Olonetska och Archangelska guverne- menten af Ryssland, trots det att naémnda gallbildning siarskildt eftersOktes. —- Sistnimnda material dr hvad djuren betraffar ainnu oundersokt. E. varius (Nal.) funnen i erineumbildningar pa Populus tremula fran AZ. Domarbéle vi 97 (J. I. L.). . Helsingfors 98 (J. I. L.). Aa. St. Andrez 4/5 88 (J. Lindén). /£. Johannes, Vaahtola, Muola 78/6, Nykyrka, Leistilé 17/6, Kelvola °/5, Kiven- napa, Orrejoki 1°/,98 (T. H. Jarvi). Od Sermaks ?°/; 75 (Fr. Elfving). Arten torde vara utbredd dfver hela vart omrade. E. salicis (Nal.) funnen i blomliknande bladrosetter (» Wirr- zopf») pa Salix nigricans fran OZ. Djerevjannaja '6/s 96 (J. I. L.). E. tetanothrix (Nal.) funnen i cephaloneonbildningar pa blad af Salix nigricans fran 7k. Kivennapa flerstaédes sommaren 98 (T. H. Jarvi). OZ Tivina 7/7, Jasajarvi “/;, Djerevjannaja 16/s 98 (VJ. I. L.). — 8. rosmarinifolia (bladrosetter): O72. Suoju 1°/s 98 (J. I. L.). — 8S. pentandra (cephaloneon): O/. Vosnesenje *°/s 98 (J. I. L.). — S&S livida (cephaloneon): 7k. Nykyrka 1%/6, Kiven- napa 3/698 (T. H. Jirvi). — 8. cinerea (cephaloneon): /&. Koi- visto °/3.98 (T. H. Jarvi). Od Schoksu 14/698 (J. I) L:). ==": aurita (cephaloneon): NV. Esbo, L6fé 13/; 97 (K. M. Levander). Sa. Rantasalmi 19/3 96 (A. Westerlund). Arten synes pa sistan- forda stiille — af det till buds staende materialet att déma —- varit starkt angripen af en parasitsvamp. — S. phylicefolia (bladrosett): OZ Suoju 19/3 98 (J. 1 L.). — 8. caprea (cephalo- neon): OZ. Vosnesenje 1/3 98 (J. I. L.). — 8. myrtilloides (blad- randsrullning): O/. Latva 4/798 (J. I. L.). — 8. aurita X myrtil- loides (cephaloneon): 7. Nykyrka 1°/. 98 (T. H. Jarvi). OZ. Schoksu 14/,98 (J. I. L.). — 8. nigricans X caprea (cephaloneon): O/ Sou- tojarvi °/,98 (J. I L.). Cephaloneon bildningar, som synas ha att tacka Hriophyes tetanothrix (Nal.) fdr sin uppkomst, forekomma pa vara flesta Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 13 Salix arter och ofta i ritt stor mi&ngd som det synes 6fver hela omradet. Hiir nedan ma anfoéras féljande kinda gallbild- ningar: Salix pentandra (cephaloneon): .S#. Karkku *—18/5 70 (Hj. Hjelt). Za. Jamsa 3/753 (A. T. Selan). Sa. Ruokolaks 1%/. 76 (R. Hult); Nyslott 2°/,67 (A. A. J. Carlenius). 7%. Viitasaari 7/,60 (V. F. Brotherus); Libelits v1 72 (M. A. Europzus & K. A. Hallstrém). Om. Brahestad 6/3 88 (E. W. Blom). Od. Hauki- pudas ?3/,64 (M. Brenner). Zem. Kolari, Ylliisjoki 7/7 77, Kit- tila, Aakennusjoki 4/3 77 (Hj. Hjelt & R. Hult); Sodankyla 1%/¢ 83 (E. W. Blom). /m. Kantalaks vu 85 (V. F. Brotherus); Umpjok, Kontiokoski 1%/s 92 (A. O. Kihlman). — S. acutifolia (cephaloneon): 7. Kivennapa, Kuokkala 1°/5 66 (A. J. Malmberg). — 8. caprea (cephaloneon): As. utan nirmare angifven fyndort 64 (B. A. Nyberg). Zkem. Kolari 1*/7,77 (Hj. Hjelt & R. Hult). Im. Lujauriuurt, Kietkuaj 24/7 87 (A. O. Kihlman). — S. aurita (cephaloneon): AZ. Jomala, Ulsby #/s 86 (W. Laurén). Ad. Ki- mito, Viastanfjaird 1°/s93 (P. Hj. Olsson). . Kyrkslatt, Veik- kola */s 86, Tytarsaari 74/768 (M. Brenner). Aa. Hiitola °/; 88 (J. Lindén). Za. Sysmi, Kotilampi */s 71 (K. J. W. Unonius). Al. Parikkala */s 89 (T. Hannikainen). OZ. flerstiides mellan Petro- savodsk och Vosnesenje 98 (J. I. L.). — 8. cinerea (cephaloneon) 7%. Libelits 4/6 73 (M. A. Europeeus & K. A. Hallstrém). OZ. fler- stades och ofta ritt rikligt forekommande mellan Petrosavodsk och Vosnesenje 98 (J. I. L.). Oz. Daurets *3/; 71 (A. Giinther). Kp. Sirkijarvi *°/694 (I. O. Bergroth). Od. Alkula (F. Hell- strom). — SS. phylicefolia (cephaloneon): 7. Karkku, Makipaa “7 84 (Hj. Hjelt). 7%. Viitasaari, Lahomaki 1/5 94 (A. O, Kibl- man), — SS. nigricans (cephaloneon): Af. Sirkijarvi 7°/6 94 (O. I. Bergroth). Ze. Utsjoki vi 80 (A. Arrhenius & A. O. Kihl- man). — §. lanata (cephaloneon): Zz. Enontekis ‘/s 67 (A. J. Malmberg). /m. Umpjaur !7/; 92 (A. O. Kihlman). — 8S. Lappo- num (cephaloneon): Od. Alkula, Kaaranenjoki **/s 64 (B. Nyberg). Lkem. Pyhatunturi—Lainiotunturi °°/; 77 (Hj. Hjelt & KR. Hult); Muonio 1/767 (A. J. Malmberg). Zzv. Ponoj, Kamensk-Kuljoki 2"/3 87 (J. A. Palmén). Zar. Voroninsk */7 87 (A. O. Kihlman). S. glauca (cephaloneon): Zz. Tschavanga 4/7 63 (M. Brenner). 14 J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. LImur. Voroninsk 4—13/; 87 (A. O. Kihlman). — S. myrsinites (cephaloneon): Ze. Latiseno, Isokurkio ‘/; 89 (J. Lindén). — 8. herbacea (cephaloneon): ZLkem. Pallastunturit ?!—?2/7 77 (Hj. Hjelt & R. Hult); (bladkantsrullning): Ze. Tschaimo 7/7 89 (J. Lin- dén). — S. rotundifolia (cephaloneon): Zar. Varsina 18/3 87 (V. F. Brotherus). — E. triradiatus (Nal.) funnen i bladrosetter af Salix phyli- cefolia fran O2. Suoju 1%/s 98 (J. I. L.). Bladrosettbildningar fro dessutom kinda pa S. phyjiice- folia fran Lmur. niira Voroninsk 74/5 87 (A. O. Kihlman); 8S. aurita fran S¢. Karkku ?1/;72 (Hj. Hijelt) och MV. Kyrkslatt, Veikkola */s 86 (M. Brenner) samt pa S. glauca fran Zp. Orlow 20/, 89 (A. O. Kihlman). SS. rosmarinifolia: flerstides fran Aé. (A. K. Cajander); 4. OZ (J. 1. L.). E. multistriatus (Nal.) i cephaloneon bildningar pa Ulmus effusa fran On. Kiischi, hvarest arten rikligen antraéffades mot slutet af augusti 98 (J. I. L.). Sé Karkku ?°/; 74 (Hj. Hjelt). MOjligt ar att hos oss forekommer afven HE. brevipunctatus (Nal.), som i likhet med H. multistriutus lefver i cephaloneon bildningar p& blad af Ulmus effusa. Gallbildningar pa alm fororsakade af Eriophyes aro kinda fran relativt taget manga orter inom omradet: WV. Borga (A. Neovius). Aa. Viborg **/6 64 (J. H. E. Nervander). Zk. Sakkola 3/352 (E. V. Niklander), °/7 - 66 (A. J. Malmberg); Koivisto 28/7 51 (Edv. Nylander); Kakki *°/7 62 (B. Alfthan). .S7. Pyhijarvi °°/, 68 (R. Leethén); Mouhijarvi °/6 59 (A. J. Malmgren); Birkkala °/s 59 (Th. Simming). 7a. Saiksmiki 11/, 80 (K. Klemola). Oz. Svjitnavolok 1°/s 63 (A. Kullhem). E. atrichus (Nal.) funnen férorsakande bladrandsrullning hos Stellaria palustris i Od. Suoju 1%/g 98 (J. I. L.). — Arten upptridde formligen hirjande pa en laglindt strandiang vid floden nedom Suoju by. Samtliga angripna exemplar af vard- viixten voro lagvixta och sterila; endast hos nagra funnos defor- merade blomanlag, som afven beboddes af parasiten. E. mehringie n. sp. Kérper cylindrisch. Thoracalschild klein, mit vielen etwas unregelmiissigen Leisten versehen. Rtic- kenborsten nahe am Rande des Schildes, etwas linger als der Schild, nach hinten gerichtet. Beine ziemlich schwach, Letztes Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVII, n:o 2. 15 Tarsalglied so lang wie das vorhergehende. Sternalleiste vor- handen, nicht gegabelt. Kralle sanft gebogen, stumpf, etwas linger als die 6-strahlige Fiederborste. Seitenborsten etwas kiirzer als das lange erste Bauchborstenpaar. Die Borsten des zweiten Paares zart und kurz; die des dritten Paares mittellang. Analborsten zart und lang; Sete access. vorhanden, sehr zart und undeutlich. Seta thorac. I] vor dem inneren Epimerenwin- kel. Abdomen schmal geringelt mit circ. 90 Ringen, dicht fein punktiert. Schwanzlappen klein. Epigynium deutlich gestreift. Genitalborsten seitenstindig, mittellang. Korper 160—210 wu lang; 40—-50 w breit. Verursacht Fiillung und Vergriinung der bliithen nebst Triebspitzendeformation von Mehringia lateriflora. Ofvan beskrifna art antriffades af fdrf. den 15 juli 98 langs strinderna af Svir i OZ. vid Nikola, Ostretschinskaja, hvarest den upptriidde tamligen rikligt pa ett inskrankt omrade. — De angripna blommorna utveckla ej normala kronblad; blom- skaften forkrympa nistan totalt, hvarigenom de deformerade blommorna komma att sitta gyttrade pa grenarna och i gren- spetsarna. E. tiliz (Pgst.) kind i skilda sorters gallbildningar pa lind fran fdljande orter: 7k. Nykyrka, Lempiiilaé **/7 (underart typicus Nal.), Kumpula [underart liosoma (Nal.)] 17/s 98 (T. H. Jarvi). Ol. Muuromi 24/; 98 (J. I. L.). Za. Mustiala sommaren 97 (J. I. L.). .Sa. Rantasalmi 78/396 (A. Westerlund). Ov. Kiischi vin 98 (J. LL). Sé Kuopio vu 97 (A. Westerlund). — Eriophyes tilie ir utan tvifvel utbredd 6fver hela det omrade, hvarest linden hos oss forekommer vildtvixande. Hirfor tala féljande fyndorter for gallbildningar pa lind (cephaloneon): Ad. Kokar */s 79 (A. Arrhenius). 42. Pargas (A. Arrhenius). AZ. Uukuniemi*°/7 51 (E. Niklander). 7%. Korpilahti 2°/, 73 (E. Wainio). Hrinewm: Ad. Pargas 57 (I. Ringbom); Ispois vim 73 (Fr. Elfving). 4V. Ingo 1"/s yi (E. Hisinger); Pyttis 24/3 56 (Th. Szlan & J. E. Strémborg); Hogland 12/,68 (M. Brenner). OZ Solomeno *°/; 63 (Simming); Petro- savodsk 17/,70 (J. P. Norrlin). Za. Wana *°/s 93 (O. Collin). Ki. Uukuniemi 1°/s, Sordavala 13/; 52 (E. Niklander). Ov. Pert- tiniemi °/7 70 (J. P. Norrlin); Schungo 1/5 88 (A. O. Kihlman). 16 J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. Oa. Lesti 22/7 69 (F. Hellstrém). Eriophyes tiie angripes ofta af en parasitsvamp. E. tetratrichus (Nal.) funnen f6rorsakande inrullning af blad- kanterna hos lind fran /&. Kivennapa vid strinderna af Orrejoki 10/,. Nykyrka, Lempialé ?*/7 98 (T. H. Jarvi). — Arten torde ej vara siirdeles sillsynt i s6dra Finland. Motsvarande gallbildnin- gar iro kinda dessutom fran AZ. Kékar */s 79 (A. Arrhenius). Ta. Asikkala °/7 54 (E. W. N.). E. geranii (Can.) funnen férorsakande starkt hariga och krusiga inbuktningar af bladskifvan hos Geranium palustre 1 Ol. rikligt utmed floden Svir fran Nikola Ostretschinskaja till Vos- nesenje och utmed floden Munduksa sommaren 98 (J. I. L.). Arten torde med siikerhet kunna upptackas afven pa andra orter inom omradet. Fran AZ. Jaakimvaara har forf. sett en dylik gallbildning pa Geranium palustre, tagen 1849 af W. Ny- lander. E. macrochelus (Nal.) funnen i erineumbildningar pa blad af Acer platanoides fran OJ. Stjelegi °/s 98, hvarest den forekom tillsammans med Oxypleurites serratus Nal., samt vid Soutojarvi 6/, 98, hvarest den upptradde i sallskap med Tegonotus curvatus Nal. (J. I. L.). Za. Mustiala sommaren 97, hvarest den torm- ligen hirjade nagra mindre vardindivider (J. 1. L.). — Arten torde utan tvifvel f6rekomma Ofveralt, hvarest lonnen vaxer vild. E. empetri n. sp. Kérper spindelférmig, hinter dem Thora- ealschild am breitesten, nach hinten allmi&hlig verschmialert, mit. 60—70 schmalen, dicht und deutlich fein punktierten Rin- geln. Thoracalschild klein, abgerundet oder iiber der Mund- Offnung nur ein wenig vorgezogen, stumpf, oder etwas ausgerandet, mit vielen theilweise abgebrochenen und unregelmiassigen zu einem Netzwerk verbundenen Leisten. Bisweilen kommen im Mittelfeld zwei nach vorn verlaufende stiirkere Leisten vor; Seitenfelder mit feineren Punkten versehen. Riickenborsten auf kleinen Hockern, randstiindig, von einander entfernt, ziemlich kraftig und gerade nach hinten gerichtet oder von einem aufrecht stehenden Basaltheil aus seitwirts gebogen. Seitenborsten beinahe so kraftig als die Riickenborsten. Bauchborsten mittellang; die des dritten Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 17 Paares ragen ein wenig tiber die kleinen Anallappen hervor. Analborsten ziemlich lang, peitschenformig; Nebenborsten vor- handen, zart. Genitalborsten kurz, grundstiindig. Ausserer Geschlechtsapparat gestreift, von Mittelgrésse. Fresswerkzeuge zeimlich kriftig, schriig zur Kérperachse gestellt. Beine schwach; das vierte Glied circ. anderthalbmal gr6ésser als das fiinfte. Kralle stumpf, etwas geknépft und schwach gebogen. Fieder- borste sehr zart 4?-strahlig, ktiirzer als die Kralle. Sternalleiste vor- handen. Liinge des K6rpers circ. 125—150 w, Breite 25—40 wu. Ofvanbeskifna art f6rorsakar pa Hmpetrum nigrum sma, temligen litt i 6gonen fallande vindboliknande bildningar, som besta af flere eller fiirre 1—3 cm. langa, tatt gyttrade, vanligen enkla grenar, pa hvilka bladen i regeln aro obetydligt mindre och nagot ljusare till fargen fn hvad fallet annars ir. Hittills ir sjilfva djuret funnet endast en gang sasom ytterst sallsynt pa flygsandsfalt utmed Ladogas éstra strander vid Tuuloschski den 8 sept. 99 af fdrf. Fullkomligt liknande »vindbobildnin- gar» antriffade forf. upprepade ganger pa Hmpetrwm somma- ren 98 utmed Onega-sjés vistra strand mellan Petrosavodsk och Vosnesenje pa liknande stillen som det vid Tuuloschski. Tyviirr finnes fran sistnimda trakt intet spritmaterial; men det oaktadt kan man ej betvifla, att de deformerade Hmpetrum exemplaren vid Onega sj6 voro angifna af Hriophyes empetri n. sp. E. brevitarsus (Nal.) funnen fororsakande deformation af blommor och blomstillningar af Polygala amara pa flere stillen kring Petrosavodsk i O/7. sommaren 98 (J. [. L.). E. peucedani (Can.) funnen fororsakande bladrandsrullning och deformation af blommor hos Pimpinella Saxifraga fran OZ. Soutojarvi °/3 98 (J. [. L.). Ov. Kiischi 7°/3 98 (J. 1. L.). Ag. Maasjarvi VII 96 (J. L L.). Carum carvi (deformation af blom- morna). JV. Mantsalaé sept. 98 (J. I. L.). Za. Mustiala VIII 97 (J. I L.). Den pa sistnimnda vard upptraidande Eriophyes representerar underarten EH. peucedani carvi Nal. E. ribis (Nal.) funnen fororsakande knoppdeformation hos Ribes nigrum Mantsiili IX 98 (VJ. I. L.). Bladdeformation: Ad. Pargas och Keuru somr. 1895—96 (E. Reuter). 18 J. I Lindrcth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. E. piri (Pgst.) inclusive varieteten EH. piri var. variolata (Nal.) funnen i mesophylivifnaden af blad hos Sorbus Aucuparia fran WV. Pyttis 2°/3 56 (Th. Selan & J. E. Strémborg), Esbo, Loto 13/,97 (K. M. Levander). /k. Kuokkala m, fl. stallen sommaren 98 (T. H. Jiarvi). OZ Lososinnaja m. fl. stallen 98 (J. I. L.). Ta. Asikkala 13/554 (E. Niklander). Sa. St. Michel °°/5 81 (I. Hasselblatt). I mesophyllvifnaden af blad hos Cotoneaster inte- gerrima ar djuret kiindt fran Oz. Perttiniemi 1°/s 63 (K. Kull- hem) och Solomeno 1°/s, Sennoguba **/s 98 (J. I. L.). — Arten torde férekomma vidt spridd inom omradet och isynnerhet halla sig till Cotoneaster, pa hvilken motsvarande gallbildningar dess- utom firo kinda fran AZ. Hammarland 97 (J. 1. L.). 4. Messuby (J. M. af Tengstrém sen). V. Hogland 75 (EK. Wainio). AZ. Kirjavalaks 3/7 56 (J. J. Chydenius). Pyrus communis Sjundea 97 (E. Reuter). E. malinus (Nal.) dir med sikerhet kind endast fran 2. Tytiirsaari 2°/,68 (M. Brenner) i erineumbildningar pa blad af Pyrus Malus. — Motsvarande erineumbildningar aro kanda dessutom fran AZ Hammarland !/. 78 (A. Arrhenius & A. O. Kihlman); i samma socken ar nimnda gallbildning flerstades iakttagen under sommaren 98 af forf. MV. Hogland 1°/s 68 (M. Brenner). AZ. Kaukola 1°/¢ 56 (J. J. Chydenius). : E. goniothorax (Nal.). I erineumbildningar pa torkade blad af Crategus monogyna fran AZ. Lemland 11/3 78 (A. Arrhenius & A. O. Kihlman) har forf. funnit tva exemplar Hriophyes, som med all sannolikhet hora till ofvanstaende art. Det tyvarr alt for knapphindiga materialet (det ena af exemplaren saknade framkropp) har ej] medgifvit en fullt siiker bestémning af arten i fraga. Pa grund af den bredtringlade abdomen torde har dock E. goniothorax (Nal.) ha forelegat. E. parvulus (Nal.) funnen endast en gang i hégst fa exem- plar pa en svedjebacke vid Schoksu i OZ 1/398 (J. I. L)). Djuret fororsakade pa blad af Potentilla Tormentilla sma, nistan glatta inbuktningar, som pa bladets 6fre yta framtradde som ljusare flickar. E. nudus (Nal.) kind i erineumbildningar pa Geum urbanum fran On. Kiischi *4/s, Sennoguba 2°/s 98 (J. I. L.), och i liknande gallbildningar pa G. rivale tran AZ. Hammarland 97 (J. I. L.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 19 Ab. Lojo 97 (A. Luther). A. Helsingfors, Mantsala (J. I. L.). Ta. Mustiala 97 (J. I. L.). Om. Kiischi 74/398 (J. I. L.). 7%. Hankasalmi °/; 56 (L. M. Runeberg). E. silvicola (Can.) torde vara en af vara allmiannare arter och forekommer helt siikert spridd 6fver hela omradet. Hittills ic den funnen i cephaloneonbildningar pa Rubus arcticus fran foljande stillen: 4d. Lojo 97 (A. Luther). 4. Mantsala fler- stides (J. I. L.). “&. flerstiides under sommaren 98 (T. H. Jairvi). Za. Mustiala 97 (JJ. I. L.). 7%. Jyvaskyla 95 (J. I. L). Kp. temligen ofta férekommande i en stor del af provinsen sommaren 96 (J. I. L.). OZ flerstiides mellan Petrosavodsk och Vosnesenje somm. 98 (J. I. L.). Oz. Kiischi ?°/s 98 (J. I. L.). Le. Enare, Toivoniemi 7°/; 80 (A. Arrhenius & A. O. Kihlman). I cephaloneonbildningar pa blad &. saxatilis ar arten iakttagen pa en massa orter inom féljande provinser: AZ. NV. Za. Ol. 76. On. Kp. (J. 1. L.. Dessutom aro gallbildningar pa namnda viard- vixt. tagna i Ad. Lojo 97 (A. Luther), 7k. 97 (T. H. Jarvi), Aa. Vederlaks 1°/, 78 (E. W. Blom). E. similis (Nal.) funnen i cephaloneonbildningar pa blad af Prunus spinosa fran 47. Eckeré, Storby 1°/; 99 (J. Lydecken), E. padi (Nal.) kiind som férorsakande cephaloneonbildnin- gar pa blad af Prunus padus fran Ad. flerestiides pa fasta Aland och Eckerd 97 (J. I. L.). Ad. Lojo 97 (A. Luther); Abo sommaren 96 (EK. Reuter), JV. Helsingfors, Mantsala m. fl. stillen. Tk. Kuokkala somm. 98 (T. H. Jiarvi). Za. Mustiala 97 (J. I. L.). Sa. Rantasalmi 19/3 96 (A. Westerlund). 7%. Jyvaskyla 95 (J. I. L.); Kuopio, Likolahti *°/s96 (A. Westerlund). A. fleresta- des sommaren 96 (J. IL. L.). — I erineumbildningar pa samma virdvixt fir arten kiind fran JV. Helsingfors och Mantsala (J. I. L.). Zk. Johannes 1°/3 98 (T. H. Jarvi). — Eriophyes padi torde finnas Ofveralt, hvar Prunus padus forekommer; arten upptra- der stundom i riitt betydande massor. Af skildt intresse ar det material af cephaloneon bildnin- gar pa blad af Prunus padus, som iiro tagna af framlidne ma- gister A. Westerlund uti Rantasalmi och Kuopio. | namnda gallbildningar forekommer nimligen sparsamt tillsammans med Eriophyes padi (Nal.) en annan art, som skarpt skiljer sig fran 20 J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. den nyss nimnda genom forekomsten af mycket fina stiftartade setee accessorize och sina temligen tydligt och tatt punkterade abdominalringar: Hriophyes sp. KE. laticinetus (Nal.) ar hos oss kind endast fran /k. Johan- nes, Vaahtola 98 (T. H. Jarvi) och O/7. Nimpelda vid Svir ?°/, 98 (J. 1 L.) pa bada stéllen fororsakande inrullning af blad- kanterna hos Lystmachia vulgaris. E. euphrasie (Nal.):funnen i deformerade grenanlag af Euphrasia officinalis tran OZ. Djerevjannaja 16/s 98 och Petrosavodsk hésten 99 (J. [I L.). Ov. fran tvenne lokaler vid Sennoguba 28—80/, 98 (J. I. L.). Ad Sordavala, Kuhavuori 1°/5 99 (J. I. L.). — Arten skall framdeles helt saékert visa sig vara vidt utbredd inom omradet. E. anceps (Nal) funnen i deformerade grenanlag och blom- mor af Veronica chamedrys fran AZ. Hammarland, Frebbenby Sig) vVEekero: 113 /4 97 Ta lh). Ok. Suoja. 19/6 98h(J,) lade) a I deformerade blommor af V. officinalis fran NV. Mantsala VIII 94 (J. I. L.). Oz. Kiischi *5/398 (A.~K. Cajander).**Parsist- nimnda stiille ar arten antriffad tillsammans med Phyllocoptes latus Nal. E. thomasi (Nal.) funnen temligen rikligt i hvithariga, hop- tringda bladrosetter och deformerade blomstillningar af Thymus serpyllum fran KZ. Sordavala, Kuhavuori '°/9 99 (J. I. L.). E. schmarde (Nal.) funnen ritt rikligt i Ov. Kiischi i slutet af augusti 98 fororsakande total deformation af blommor och hela blomstillningar hos Campanula glomerata. De angripna viirdexemplaren, som fdr det mesta forekommo langs akerrenar och pa filtbackar, voro betydligt mindre 4n de normala och follo redan pa afstand i 6gonen genom sina till grona, stora klumpar omformade blomstillningar. E. galii (Karp.) funnen férorsakande inrullning af blad- kanter och deformation af blommor hos Galiwm mollugo fran Ol. Nimpelda 28/;98 (J. I. L.). Ov. Kiischi ?°/s 98 (J. I. L.). — I liknande gallbildningar pa G. uliginosum fran OZ Nikola Ortretschinskaja 15/7, Soutojiirvi, Schoksu, Latva, Petrosavodsk m. fl. stallen under sommaren 98 (J. IL. L.). — I inrullade blad- kanter af G. boreale fran O/. Nimpelda 79/7 98 (J. I. L.). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, T. XVIII, n:o 2. 21 E, xylostei (Can.) fOrorsakar en mycket karaktiristisk och latt i 6gonen fallande krusning af den nedat inrullade blad- kanten af Lonicera xylostewm. Arten torde upptrida temligen allmiint hos oss. Med siikerhet fir den kind pa ofvan némnda virdvaxt fran AZ. Hammarland, Jomala, Finstrém och Eckero pa hvilken sistnimnda ort den upptridde ratt rikligt sommaren 97 (J. I. L.). O2 Kaskinen, Soutojirvi, livina, Jasajarvi, Nim- pelda m. fl. orter sommaren 98 (J. I. L.). 7d. Jyvaskyla, Kana- vuori VIII 95 (J. I. L.). Arten upptriidde afven pa Lonicera cerulea i Ol. Vosnesenje ?/3 98 (J. I. L.). E. centauree (Nal.) funnen i mesophyllvafnaden af blad hos Centaurea scabiosa vid Sennoguba i Oz. 1/9 98 (J. 1. L.). — Vid Stjelegi nara Vosnesenje i OZ. fann férf. samma art i blom- mor af Centaurea austriaca den 5 aug. 98. E. anthocoptes (Nal.) funnen i deformerade blomkorgar af Cirsium arvense i Ab. Virmo (Myniamiki) af stud. A. K. Cajan- der. — De deformerade blomkorgarna fa ett mycket karakti- ristiskt utseende diirigenom, att fran det gemensamma blom- fiistet utvixer en stor miangd secundiira, skaftade, sma blom- korgar. Enligt uppgift af stud. Cajander skall arten forekomma i omnajden af Kallis egor pa Cirsiwm i rag- och hafreakrar stillvis till och med i betydande massor pa en areal af minst 300 tunnland sedan hésten 98. Subtam. Phyllocoptinze Nal. Phyllocoptes aceris Nal. hos oss funnen endast en gang tillsammans med Hriophyes macrochelus (Nal.) och Oxyplewrites serratus Nal. i erineumbildningar pa blad af Acer platanoides fran O42. Stjelegi °/s, Soutojiirvi °/s 98 (J. I. L.). Ph. populi Nal. kind fran 7s. Kivennapa, Orrejoki '°/s, Jo- hannes, Vaahtola 1*/s98 (T. H. Jarvi), hvarest den forekom i erineumbildningar pa blad af Populus tremula. Ph. latus Nal. funnen tillsammans med Friophyes anceps (Nal.) i deformerade blommor af Veronica officinalis fran On. Kiischi 7°/s 98 (A. K. Cajander). 22. ~—«J. I. Lindroth, Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. Ph. anthobius Nal. funnen i deformerade blommor och blom- stillningar af Galiwm boreale synnerligen sillsynt i O/ vid klostret Jaschesero 14/7 98 (J. I. L.). Ph. seutellarize Can. & Massal. funnen fororsakande inrull- ning af bladkanterna hos Scutellaria galericulata fran OJ. Nikola Ostretschinskaja 1°/) 98 (J. I. L.). Tegonotus fastigiatus Nal. funnen i ett mindre antal exem- plar uti synnerligen spiida erineumbildningar pa blad af Acer platanoides tillsammans med Kriophyes macrochelus (Nal.) fran Ol. Soutojarvi °/6 98 (J. I. L.). Epitrimerus longitarsus (Nal.) funnen i erineumbildningar pa Alnus glutinosa fran N. Helsingfors i oktob. 98 (A. J. Mela). P. acromius (Nal.) funnen i fa exemplar tillsammans med Eriophyes fennicus n. sp. i erineumbildningar pa Betula nana fran Latva */7 98 (J. 1. L.). E. salicobius (Nal.) funnen i bladrosetter (» Wirrzopf») pa Salix nigricans fran OZ. Suoju /s, Vosnesenje */s — pa sist- nimnda stiille afven forekommande i cephaloneonbildningar — samt vid Djerevjannaja 16/398 (J. I. L.). — S&S. nigricans X caprea (blodrosett): O2. Soutojiirvi °/698 (J. I. L.). — I blad- kantsinrullningar af S. myrtilloides fran O/. Latva 4/798 (J. L L.). Arten torde vara vidt spridd éfver omradet. E. armatus (Can.) funnen i hégst fa exemplar i erineum- bildningar pa blad af Crategus monogyna fran AZ. Lemland 1/s 78 (A. Arrhenius & A. O. Kihlman). Arten férekom tillsam- mans med Hriophyes goniothorax (Nal.). Oxypleurites serratus (Nal.). Denna vackra art ir hos oss funnen tillsammans med Phyllocoptes aceris Nal. och Eriophyes machrochelus (Nal.) pa brunflickiga och med erineumbildningar forsedda blad af Acer platanoides fran O/. Soutojiirvi °/e och vid Stjelegi niira Vosnesenje tillsammans med Phyllocoptes aceris (Nal.) */6 98 (J. [: L.). Rattelse: sid. 16 rad 20 star curvatus bor vara fastegiatus. a 7 a i. DUSPIDAT h i PP ny pit > 7 ? if o2% a ' ~~ Sesh has - 7 ‘> . j ‘ -~ 2 es i , (eee = ‘ =p : a. P 7 pod Lee? . by - 8 - Je j - Ph — . % —_ > 9 j - % ACTA SOCIETATIS PRO FAUNA ET FLORA FENNICA, T. XVIII. N:o 3. BIDRAG TILL KANNEDOMEN OM DE TILL SPHAGNUM GUSPIDATUM-GRUPPEN HORANDE ARTERNAS UTBREDNING I SKANDINAVIEN OCH FINLAND. AF HARALD LINDBERG. (Anmdald den 7 oktober 1899). —_——_e—___ HELSINGFORS 1899. KUOPIO tSS2: O. W. BACKMANS BOKTRYCKERI. ' K. F. Duséns for 12 ar sedan utkomna afhandling, Om Spha- gnaceernas utbredning 7 Skandinavien, lemnas noggranna upp- gifter om de da urskilda Sphagnum-arternas forekomst uti Norge, Sverige och Finland. Sedan denna tid har dock kunskapen om dessa intressanta mossor, sarskildt tack vare Russows, Warn- storrs och C. Jensens ingaende undersdkningar, betydligt dkats och flere af de gamla arterna delats i flere eller firre nya; detta giller isynnerhet den svara, vil begransade Sphagnum cuspidatum-gruppen. DusEN upptar i silt ofvannimda arbete endast trenne arter sasom horande till Sphagna cuspidata, niim- ligen S. riparium Angstr., 8. Lindbergii Schimp. och 8. cuspi- datum Hoffm. ampl., denna sistnaimda delad i tviinne underarter, “intermedium Hoftm. och *laxifolium C. Mill. Uti Warnstorrs Die Cuspidatum-Gruppe der europiiischen Sphagna (Abhandl. d. Botan. Vereins d. Prov. Brandenburg, XXXII, 1890) finna vi forda till Sphagna cuspidata ej fairre ain 7 arter, naimligen S. Lindbergii Schimp., S. riparium Angstr., 8. cuspidatum (Ehrh.) Russ. et Warnst. (S. laxifoliwm C. Miill.), S. mendocinum Sull. et Lesq. (8S. Dusenit (C. Jens.) Russ. et Warnst.), S. recurvam (P. B.) Russ. et Warnst., delad i 5 varieteter, S. obtwswm Warnst. och S. molluscwum Bruch (S. tenellum Brid.). Till dessa komma ainnu tvanne nya arter, S. annulatum Lindb. fil. och S. Jensenii Lindb, fil., och da 8. recurvum omfattar 5 vil skilda och ka- raktaristiska underarter, “mucronatum Russ., *amblyphyllum Russ., “angustifolium C. Jens. (var parvifoliwm (Sendt) Warnst.), “balticum Russ. (*mollissimum Russ.) och *pulehrwm (Lindb.), rik- nas saledes numera ej firre fn 13 sirskilda arter och under- arter till Sphagna cuspidata. 4: Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. De for de olika formerna mest utmirkande karaktarerna framga af foljande Ofversigt. A. Grenblad lancettlika, lingre eller kortare tillspetsade, vanligen endast i spetsen med inviken kant. a. Stamblad kort spadlika, fransiga. S. Lindbergii Schimp. b. Stamblad tunglika, i spetsen klufna, bladen pa de hin- gande grenarna med stora resorptioner. S. riparium Angstr. c. Stamblad trianguliira — tunglika, ej fransiga, ej i spetsen klufna. «. Klorofylleeller pa bada sidor fria. 1. Grenblad langa och smala, pa utsidan med mycket sma porer i 6fre och nedre cellandan, pa insidan med mer eller mindre rikliga, tamligen stora porer i cellhérnen (porlésa iiro endast vissa former af f. plumosa). S. laxifolium C. Mill. 2. Grenblad kortare och bredare, i regeln ensidigt béjda, pa utsidan med talrika stora porer i en, sallan och mest stillvis i tvinne rader i cellmidten, pa insidan niistan alltid alldeles utan, endast pa submersa for- mer i regeln med sparsamma porer i cellhérnen, hos dessa former saknas de karaktaristiska porerna pa utsidan af bladen sa godt som alldeles; sikrast finner man dem hos sadana former pa de nedersta sma bladen pa de utstaende grenarna. S. Dusenii (C. Jensen). 8. Klorofyllceller pa insidan inneslutna. 1. Barklager saknas. Grenblad aldrig ensidigt vianda, pa utsidan med ofta mycket talrika ringporer langs kommisurerna i 6fre delen af bladet och ganska Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 3. 5 sparsamma sma porer, dels starkringade, dels utan ringar i midtlinjen af de hyalina cellerna (dessa porer kunna dock iifven sa godt som alldeles saknas), pa insidan alldeles porlésa och med mycket tydligt inneslutna klorofylliceller. S. annulatum Lindb. fil. 2. Barklager tvdligt. Grenblad aldrig ensidigt vanda, pa utsidan i regeln med mycket rikliga porer, dels lings kommisurerna, dels i en eller oftare i tvanne rader liings cellmidten (porerna mindre in hos S. Dusenii, ej 6fvergaende i membranluckor), pa insidan iifven med mycket rikliga porer, belagna ett stycke fran kommisurerna och vanligen tva mellan hvarje spiraltrad, klorofyllceller tydligt inneslutna. S. Jensenii Lindb. fil. n. sp. 3. Barklager tydligt eller saknas. Grenbladen pa utsi- dan med 1-2 (sillan flere) stora porer i Ofre cell- iindan, pa insidan med talrika st6rre porer i cell- hornen. S. recurvum (P. B.). * Grenblad smalt iiggrundt lancettlika, langspetsade, bladkant i regeln endast i spetsen inviken, blad ej femradade. + ‘Stamblad liksidigt triangulira, 1 regeln udd- spetsiga, ej fibrésa. Klorofyllceller i gren- bladen ej breda. Porer pa de hiangande grenarnas blad ej] namnvirdt olika dem pa de utstaende grenarnas. *$. mucronatum Russ. 7++ Stamblad triangulart tunglika, langden storre iin bredden, med afrundad och genom re- sorption tandad spets, ej fibrésa. Klorofyll- celler pa grenbladens utsida breda, ofta i uN Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. Att bladspetsen bredare in de hyalina cellerna. Porer pa de hangande grenarnas blad i regeln ej] namnviirdt olika dem pa de ut- staende grenarnas. “S. amblyphyilum Russ. Stamblad sma, triangulira, med afrundad spets, ej fibrésa. Grenbladen i spetsen med m. el. m. rikliga ringporer lings kommisu- rerna. Bladen pa de hingande grenarna med stora resorptioner i spetsen af de hyalina cellerna. “S$. angustifolium C. Jens. Barklager tydligt. Stambladen tunglika, stora, utstaende fran stammen, sa godt som alltid fibrésa. Grenbladen i spetsen med m. el. m. rikliga ringporer langs kommisurerna. Porer pa de hiingande grenarnas blad ej nimnvirdt olika dem pa de utstaende gre- narnas. ~ *§. balticum Russ. *“ Grenblad ovala eller bredt aggrundt-lancettlika, kortspetsade, i fem rader, bladkant i regeln invi- ken liings bladets hela langd. *$. pulchrum (Lindb.) . Barklager otydligt. Porer pa utsidan af bladen sak- nas eller mycket sma med otydliga konturer, pa in- sidan liknande porer m. el. m. rikligt, i synnerhet mot bladspetsen. S. obtusum Warnst. B. Grenblad iiggrunda, kortspetsade, med _ tillbakaviken kant efter hela laingden. S. tenellum Brid. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 3. ij Det material, som statt mig till buds, har utgjorts af 5. QO. LinpperRGs och V. F. BrotHerus’ herbarier, de samlingar, som finnas pa harvarande universitets botaniska museum, fraimst den finska mossamlingen, uifvensom mina egna samlingar. Fran Danmark och Norge har jag haft tillgang till endast fa exemplar, medan fran Sverige och i synnerhet fran Finland ett mycket stort antal mikroskopiskt undersdkts, ensamt fran Finland ca. 600 paket af hith6rande former. Fran Ryssland har jag genom- gatt en st6rre samling, tagen af Dr. E. ZickENDRATH i guverne- menten kring Moskwa och omfattande former fran de allra flesta af honom i Beitriige zur Kenntniss der Moosflora Russ- lands omniimda fyndorter, samt en fran archangelska guverne- mentet, hemférd af Professor A, O. Kinatman fran trakterna mellan Pjosa och Petschora floderna (ca. 67° n. br.) Af Sphagna cuspidata ha trenne arter, 8. Lindbergi, S. riparium och 8S. tenellum, redan sedan linge tillbaka varit sii- kert kinda och haft samma begriinsning som nu, hvarfor den utbredning, som fér dessa arter af Dusen anfores, ar visent- ligen riktig och hiinvisar jag darfor till detta arbete och inskriin- ker mig, oaktadt nagra af honom ej omnimda lokaler, sarskildt finska, kunde anforas, till att namfia, att S. ripariwm ar mycket allmiint och jiimt spridd 6fver hela det finska floraomradet, medan ater S. Lindbergit, som bekant, ar utpragladt nordlig; ensamt fran Kola halfén har jag sett exemplar fran 50 fyndorter. I[ sédra Finland ar 8. Lindbergit sillsynt och kand, forutom fran de af Dustn omniimda lokalerna, endast fran Imola i Séddra Oster- botten, dar jag sistlidna sommar antriffade den 1 stora massor, ifven vackert fruktbiirande. Dusen anfér Perno i Nyland som det sydligaste fyndstallet for S. Lindbergiz; i finska samlingen ligger visserligen ett litet stra, som, enligt pa paketet gjord an- teckning, skall vara taget dirstaédes vid Harkapaéaé den 23 aug. 1854. Lokalen torde dock med skil kunna anses osiiker, da S. Lindbergii, oaktadt ifrigt sédkande, ingenstiides kunnat pa- finnas i sydligaste Finland; har foreligger uppenbarligen nagon lokalférvexling. De sydligaste fyndorterna fér denna nordliga art skulle saledes vara Ruskeala (nagot under 62 breddgraden) och Kangasniemi i Sddra Savolaks (nagot ofvan 62°) samt [Imola 8 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. (62° 40’ n. br.). I Sverige forekommer S. Lindbergii iinda ned till Gefle (60° 45’ n. br.) och i Norge enligt Dusén finnu nagot lingre mot sédder (till 59° 20’ n. br.). Om man undantager de tre ofvannimda arterna och S. annulatum, ha alla de 6friga 9 arterna och underarterna af Dusen innefattats under S. cuspidatum G. F. Hoffm. ampl.; un- der subsp. 1. intermedium (Hoffm.) forutom de fem skilda un- derarterna, i hvilka S. recwrvum blifvit uppdelad, afven S. ob- tusum; under subsp. 2. laxifoliwm (C. Miiller ampl.) ater 9. luai- folium, S. Dusen och 8. Jensenii. Angaende 8. cuspidatum’s utbredning siger Dusen: »&r nist S. nemoreum antagligen Skan- dinaviens pa samma gang allmannaste och ymnigaste Sphagnum- art och forekommer, om fijillens triidlésa region och kalktrak- terna undantagas, i st6rsta miangd 6fver hela Skandinavien». Da det af det genomgagna rikliga materialet visat sig, att hit- horande former ha en visentligen olika utbredning i Skandi- navien, nagra sydlig, andra utprigladt nordlig och ostlig, medan vissa aro allmant utbredda 6Ofver hela omradet, skall jag i det foljande utforligt redogéra for de sarskilda formernas utbredning i Skandinavien och Finland, en redogoérelse uteslutande grun- dad pa af mig undersékta exemplar. Sphagnum faxifolium C. Miill. Danmark: Sénderjylland, Hjortlund, 6.53, M. T. Lange. Fyen, Bjoldemose, 6. 53, M. T. Lange; Hofmansgave, 9. 61, Hofman-Bang jun, Sjelland, Hvalsé, Bjergskov och Ringsted, Skee, C. Jensen; Hellebeek, 23. 8. 62, J. Lange. Enligt C. Jen- sen, »De danske Sphagnum-arter», allman i Danmark. Sverige: Skane, Kongaéd mossar, c. fr., 18. 7. 75, 8. Q. L. Héér, 8. 62, S. Berggren. Smaland, Hittarp, c. fr., 1862, C. Osc. Hamnstr6m. Bohusliain, Marstrand, Harholmen, 8. 55, leg.? Vestergétland, Hunneberg, Langvattnet, c. fr., 7. 76, K. B. J. Forssell. Ostergétland, Ydre, Sunds preste- gall och Asby socken, Norrby, i mossen mellan Sundsjén och Gunnarstorpsgélen, c. fr., 25. 8. 76, 13. 8. 73, Dusén. Sunds socken, Sunds mo, i Hénsgélen, 21. 6. 77, Dusén. V. Ny sn., Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 3. ) Belleberg, 8. 63, Hj. Holmgren. Norrk6éping, Reijmyre glasbruk, 1862, H. v. Post. Sédermanland, Stafsjé, 1871, Hj. Mosén. Stockholm, Sickla 6n, Ryssviken, 5. 54, S. O. L.; Skanstull, 1850, Fr. Bjérnstrém. Norge: Romsdals amt, Averé, Kvernzes, (63° 10’ n. br.), 18. 7. 67, Kier. Finland: Alandia, Eckeré, pa tvenne stallen vid Stor- byn, 6.92, H. L. Geta, c. fr., 10. 8. 64) J. 0. Bomansson. Sund, Gesterby, 4. 9. 79, 1889, J. O. Bomansson och 7. 76, Ss. O. L. Regio aboénsis, Pargas, karr nara Parsby, ec. fr., 15, 7. 72, Fr. Elfving. Pemar, Spurila, Breidilé, 13. 8. 98, H. L. Karuna gard, 8. 74, Fr. Elfving. Lojo, Paloniemi, 2. 6. 89, H. L. Nylandia, Helsingfors, Fredriksberg, c. fr., 14. 8. 67, Ss. O. L. Helsingfors, Hoplax, c. fr., 10. 84, H. L. Hogland, Pohjaiskorkea, 20. 6. 69, S. O. L. Isthmus karelicus, Kivi- nebb, Ahijarvi, Pahajirvi. Mola, Parkkilanlampi. Valkjarvi, Siipsuo, Kostiala och vid Valkoja. Sakkola, Isosuo. Pyhiajirvi, Kajavasuo; 1894—97, H. L. Tavastia australis, Luhanka, | 7. 73, E, Lang (Vainio). Savonia australis, Kangasniemi, Korteniemi, 10. 7. 67, E. Fr. Lackstr6m, Karelia ladogensis, Suistamo, Loimala, 7. 76, V. F. Brotherus & Hj. Hjelt. Karelia olonetsensis, Gorki, 11. 6. 75, Fr. Elfving. Ostrobottnia australis, Qvarken, Bjérk6, (63° 20’ n. br.), P. A. Karsten. Jurva, 25. 7. 59, Th. Simming. Ilmola, (62° 45’ n. br.), pa mossarna Santaneva, Sammalneva, c. fr., Tuuliaisneva och vid Talvitie, 8. 99, H. L. Tavastia borealis, Virdois, (62° 15’ n. br.), 6. 85, Brotherus. Savonia borealis, Jorois, Jiarvikyla (b2edb)..e. fr., 6: 99..HaiL. Alt hvad i Finland norr om Sédra Osterbotten kallats S. cuspidatum tillhdr nagon af de niirstaende arterna. 1 Herba- rium Musei Fennici ed. II uppgifves 8. cuspidatum fran Om., Ok., Ob., Im. och Lmur., exemplaren fran dessa provinser till- héra dels 8. “angustifoliwm, dels S. obtuswm eller S. ripariwm. S. laxifolium C. Mill. ar saledes, sasom af utbredningen framgar, i Norden att betrakta som en sydlig art; i Finland ej funnen norr om 63° 20’ n. br., torde den i Sverige och Norge ej} haller ga n&mnvardt hégre mot norr. I Danmark, sédra 10 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. Sverige och sédra Finland ratt allman, hor den till de sillsyn- taste arterna inom gruppen uti de nordliga delarna af sitt ut- bredningsomrade; desto allm&nnare synes den vara pa Konti- nenten att déma af de mycket talrika exemplar jag sett dari- fran. For Ofrigt utbredd Ofver stérsta delen af jorden. S. Dusenii (C. Jens.) Russ. & Warnst. Synon, S. cuspidatum var. Nawaschinic Schlieph. in litt. (1887), vidi specim. auctoris. S. cuspidatum var. Sull. Icon. muse. suppl. tab. 2 (1874), vidi specim. auctoris in herb. S$. O. L. Gewohnlich griin. Astblatter in der Regel mehr oder weniger einseitswendig, oft sehr schén sichelformig. Poren der Blattaussenseite gross und zahlreich (nur bei submersen Formen oft fast fehlend), in der oberen Hialfte gegen die Spitze in einer Reihe in der Wandmitte und den gréssten Theil der Zellbreite einnehmend, mitunter hier in grosse Membranliicken tibergehend, in der unteren Blattpartie nur stellenweise in 2 Reihen. Poren auf der Blattinnenfliche fast immer ganz fehlend oder sehr sparlich vorhanden, nur bei submersen Formen etwas zahlrei- cher in den Zellecken. Chlorophyllzellen beiderseits frei. — Von S. Jensen und S. annulatwm durch gewohnlich mehr oder weniger einseitswendige Astblatter, gréssere Poren und _ beider- seits freiliegende Chlorophyllzellen leicht zu erkennen. Danmark: Sjelland, Mose i Storskov ved Hvals6, C. Jensen. Enligt Jensen sillsynt i Danmark. Sverige: Vestergétland, Halle-Hunneberg, 6. 59, 5. O. L. Ostergétland, Ydre, Sunds sn., Bulsjé vid Svartgélen, 21. 8. 75, Dusén. Ang, i kairr vid Rauske sand, c. fr., 26. 8. 73, Dusén. Graby, Roékulla, 3. 9. 73, Dusén. Osterby, ec. fr., 21. 8. 73, Dusén. Nerike, Porla, 27. 6. 53, J. E. Zetterstedt. Vestmanland, Loka helsobrunn, 1856, C. Osc. Hamnstrém. Sédermanland, Stafsj6, 1871, Hj. Mosén. Upland, Vendel, 8. 64, J. Angstrém (Rabenh. bryoth. N:o 715, 716). Gestrikland, Gefle, c. fr., O. L. Sillén. Qslattfors, c. fr., 1857, Rob. Hart- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII. n:o 3. 11 man. Ockelbo, 22. 7. 78, Dusén. Helsingland, Arbra socken, Svartbo klint, 2. 7. 78, Dusén. Ume lappmark, Lycksele, Si Gas ad. Angstrém (Rabenh. bryoth. N:o 717, blandad med S. Jensenii och 8S. “balticum). Pite lappmark, i skogsregion mellan Skutijaur och Storavan, (66° n. br.), 6. 56, S. O. L. Norge: Kristiania, Hakkedal, Blytt. Dovre, Kongsvold, 8. 54, J. E. Zetterstedt. Saltdalen, 9. 21, Sommerfelt. Troms6é (69° 40’ n. br.), herb. Blytt. Finland: Alandia, Eckeré, Storbyn pa tvanne stillen samt pa Emskiar, 1892, H. L. Sund, Gesterby, 1863, 1889, J. Q. Bomansson. Saltvik, Kvarnbo, Iskarret, 21. 7. 90, H. L. Regio aboénsis, Gustafs, Lypérté, 10. 7. 93, O. Bergroth. Pemar, Spurila, Breidilé och Isosuo, 13. 0. 14 8. 98, H. L. Karuna gard, 8. 74, Fr. Elfving. Lojo, Paloniemi, 20. 6. 89, H. L. Lojo, kirr pa Asen, 14. 6. 99, H. L. Vichtis, ¢. fr., 1851, W. Nylander. Nylandia, Lappvik, 25. 7. 98, E. Hayrén. Helsingfors, Fredriksberg, c. fr., 14. 6. 67 och Gumtackt, c. fr., 24. 8. 74, 5. O. L. Isthmus karelicus, Kivinebb, Korpikylii; Mola, Parkkilanlampi; Valkjiairvi, Kostiala samt vid Valkoja och Mutajoki; Metsipirtti, Umpilampi och Saarois; Sakkola, Isosuo och vid Papinlampi; 1894—97, H. L. Tavastia australis, Luhanka, Tammijiirvi, 7. 73, E. Lang (Vainio). Sysma, 25. 6. 63, K. J. W. Unonius. Asikkala, 1862, J. P. Norrlin. Evois, 8. 74, Norrlin. Savonia australis, Kangasniemi, 4. 11. 68, 6. 8. 74, 7. 74, E. Fr. Lackstrém. Ruokolaks, Utula, 31. 7. 76, R. Hult. Nyslott, 1867, D. A. J. Carlenius. Karelia ladogen- sis, Suistamo, Loimala, 7. 76, V. F. Brotherus & Hj. Hjelt. Pelkjarvi, 5. 7. 76, Brotherus. Karelia olonetsensis, Gorki, 12. 6. 75, Fr. Elfving. Petrosawodsk, 8. 70, J. P. Norrlin. Maschesero; Niila, c. fr., och Kilitschosero, 1898, J. I. Lindroth & A. K. Cajander. Ostrobottnia australis, Qvarken, Bjérk6, 18. 7. 59, P. A. Karsten. Vasa, Vasklot, 7. 86, V. F. Brothe- rus. Imola, Santaneva och Tuuliaisneva, 8.99, H. L. Tavastia borealis, Pihlajavesi, 7. 71, E. Lang (Vainio). Jyvaskyla, 16. 6. 70, V. F. Brotherus. Virdois, 6. 82, V. F. Brotherus. Sa- vonia borealis, Jorois, Jarvikyla, allmén i mossar tillsammans med S. annulatwm, S. Jensenii och 8. laxifolium, H. L. Ostro- 12 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. bottnia kajanensis, Kajana, 8. 59, K. P. Malmgren, Kajana, Pulango, bland S. Jensenii, 7. 59, K. P. Malmgren. Kajana, Mustanpuronsuo, c. fr., 6. 9. 71, E. Fr. Lackstrém och 10. 10. 71, V. F. Brotherus. Karelia pomorica, Solovetsk, tillsam- mans med 8S. Jensenii, 23. 7. 61, G. Selin. Ostrobottnia borealis, Pudasjirvi, 25. 6. 64, B. A. Nyberg. Ofvertornea, Turtola, 26. 6. 77, Hj. Hjelt & R. Hult. Lapponia tulomen- sis, Kola, (68° 50’ n. br.), sparsamt bland S. Lindbergii och S. ryparium, 7. 85, V. F. Brotherus. Kola, 23. 6. 87, Brotherus (i H. M. F. upptagen sasom 8S. obtusum v. falcatum Warnst.). — De iH. M. F. fran Lmur. och Lkem. angifna exemplaren tillhdra S. Jenseniz, det fran Le. ar en form af S. obtusum. Ryssland: Dr. E. ZickenpRatH har insamlat S. Dusenii flerstades i guvernementen Moskwa, Wologda, Jaroslaw] och Wladimir, hvarest den ir langt allminnare an VS. laxifoliwm. (Jamfor E. Zickendrath, »Beitriige zur Kenntniss der Moosflora Russlands», p. 15. Exemplaren fran Moskwa, Koptiewo, sept. 1886, 5S. Nawaschin, har legat till grund for S. cuspidatum v. Nawaschinit Schlieph. in litt. 1887). Bland de af KiaimMan hemforda Sphagnerna fran Petschora-trakterna saknas S. Dusenii. Kring Dorpat har Russow funnit den flerstiides. Tyskland: Ostpreussen, Lyck, Malleczewer Kiefernwald, 23. 9. 79, C. Sanio, (»S. cuspidatum y genuinum *** plumulosum Schpr.» och »S. cuspidatum B riparium Angstr. *** fallax Klinggr.»). Lyck, Gijnszyniec, 13. 9. 79, C. Sanio, (»S. cuspidatum B ripa- rium *** fallax Klinggr.») Brandenburg, Spandau, Teufels- fenn, 8. 90, Dr. Biinger (Warnst. Europ. Torfm. N:o 369). Berlin, Grunewald, c. fr., 7. 88, C. Warnstorf (Warnst. Europ. Torfm. N:o 192). Westphalen, Handorf nichst Minster, Wien- kamp (sub nom. »S. cuspidatum v. plumosum» in Rabenh. bryoth. europ. N:o 952). Bayern, Niirnberg, Dutzendteich, 20. 4. 97, I. Kaulfuss. Boihmen: Ufer der KI. Iser bei Klein-Iser, 9. 9. 88, Dr. Schiffner. Steiermark: Rottenmanner Tauern, c. fr., 1.230 m, 10. 7. 83, IL. Breidler, (blandad med 8S. laxifoliwm). Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 3. 13 Nord Amerika: »State of New York, marshy places, growing with S. subsecundwm, ex herb. Sullivant, Dec 1868,» (»S. cuspidatum var. ? vel S. laricinum var. ? — or sp. nov. ?» Sullivant scripsit in sched. in herb. SO. L.). | Austins Musci Appalachiani n:o 31 ar S. Dusenii utdelad sasom 8. laricinum Spruce fran New York, Sandlake, leg. Peck. De af Sullivant till S. O. LrypserG siinda exemplaren hirstamma tydligen fran samma lokal att déma af utseendet och nagon annan lokal for sin S. cuspidatum Ehrh. var. an ofvan anforda omnamner han ej heller uti Icones Muscorum suppl. p. 11 (1874. Formen fran Sandlake har Sullivant ypperligt afbildat 1. c. pa tab. 2. New Hampshire, Mt. Lafayette, 4.200 engl. fot, 14. 9. 90, Faxon, (Warnst. Europ. Torfm. N:o 281). Canada, Salt Lake, Ins. Anticosti, 12. 8. 83 (sub nom. S. mendocinum Sull. in Canadian Musci, N:o 8). Sasom af det ofvananforda framgar har 8. Dusenii sitt hufvudsakliga utbredningsomrade uti mellersta Sverige, mellersta och sédra Finland samt mellersta Ryssland. Saviél langre mot norden som mot sdder blir den mirkbart siillsyntare. Fran hela den vil undersdékta Kola-halfon har jag sett endast ett exemplar, medan af den niarstaende S. Jensenii ej farre an 11, hvaraf man torde kunna sluta, att den fOrra ersattes af den senare uti de nordligaste delarna af Skandinavien och Finland. S. Jensenii Lindb. fil. in litt. ad Jensen et apud Soe. pro Fauna et FI. fenn. 7 oct. 1899. Synon. S. laricinum Angstr. in Ofvers. Vet. Akad. Férhandl., XXI, n. 4, p. 197 (1864). S. cavifolium var. 2. laricinum 6 lapponicum Warnst. Die Europ. Torfmoose, p. 90 (1881). S. recurvum var. porosum Schliep. et Warnst. in Warnst. Sphagnologische Riickblicke in Flora 1884, p. 16. S. mendocinum Warnst. Die cuspidatwm-gruppe d. europ. Sphagna. Abhandl. d. Bot. Vereins d. Prov. Bran- denburg, XXXII, p. 210 (1890) p. p. 14 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. S. porosum Warnst. eod. loc. ut synon., non Lindb. in Ofvers. Vet. Akad. Férhandl., 19, p. 138, ut synon. ad S. teres (1862). S. Dusenii Warnst. in sched. S. annulatum Warnst. (non Lindb. fil.) beitrage zur Kennt- niss exotischer und europaischer Torfmoose, Botan. Centralblatt, Bd. LXXVI. (1898), p. p.; et in Neue Beitriige zur Kryptogamenflora der Mark Branden- burg in Verhandl. d. Botan. Vereins d. Prov. Bran- denburg, XLI, p. 42, (1899), p. p. Fig. Warnst. Sphagn. Riickblicke, tab. VI, fig. 26. Exsiceata: Rabenh. Bryotheca Europ. n. 712 et 717 p. p. Brotherus, Musci Fenniz Exsiccati, n. 403. Fast immer braun. Stengelrinde deutlich abgesetzt. Ast- blatter niemals einseitswendig. Poren der Blattaussenseite sehr zahlreich, meist in 2 Reihen in der Mitte der Zellwiande, niemals in Membranliicken iibergehend, kleiner als bei S. Dusenii, gegen die Spitze mit Ringporen an den Commisuren; auf der Blattinnenflache mit sehr zahlreichen ringlosen Po- ren, gewOhnlich nicht dicht an den Commisuren und in der Regel zu 2 zwischen jeder Spiralfaser. Chlorophyllzellen innen gut eingeschlossen. — Von S. Duseni durch innen reichporige Blatter und gut eingeschlossene Chlorophyllzellen leicht zu er- kennen, von 8S. annulatum durch deutliche Stengelrinde und reichporige Blattinnenseite verschieden. S. Jensenii har jag undersékt exemplar af fran fdljande 35 fyndorter. Norge: Troms6, Malangen, Lanes, (69° 20’ n. br.), tall- region, 20. 7. 91, H. W. Arnell. Sverige: Dalarna, Idre, L6fasen, 1859, P. Olsson. An. germanland, Tasj6, vid Tasj6-Edet, 18. 7. 94, C. Jensen. Vesterbotten, Lycksele, Qvarnmyran, (64° 38’), 1856—62, J. Angstrém. (Pa paketet, som lag i herb. S. O. L., hade Ang- strém skrifvit »S. laricinwm Spruce in litt. sec. Wilson»; den 28 nov. 1872 hade min far andrat bestamningen till »S. cwspr- datum Ehrh. ¢!») Fran Lycksele utdelad i Rabenh. Bryoth. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 3. 15 N:o 712 samt ingar ifven blandad med S. Dusenii och 8. “bal- ticum i N:o 717. : Finland: Regio aboénsis, Pemar, Spurila, Isosuo, (60° 20’ n. br.), sparsamt bland 8S. papillosum, 8. Dusenii, S. “ambly- phyllum och 8. *mucronatum, 14. 8. 98, H. L. Isthmus kare- licus, Mola, Parkkilanlampi, blandad med 8S. obtuswm, S. “am- blyphyllum, S. medium och Amblystegiwm straminewm, vackert fruktbirande, 1. 8. 95, H. L. Metsiipirtti, Umpilampi, sank triskstrand, blandad med S. Dusenii och S. obtusum, 6. 8. 97, H. L. Sakkola, Papinlampi, med inblandad S. Dusenii, S. *mucronatum och 8S. “*balticwm, 1. 7. 97, H. L. samt i mosse vester om Isosuo bland S. Dusenii, S. obtusuwm, S. “mucronatum, S. *angustifolium och 8. *balticum, en finare form i tufvor bland S. medium f. purpurascens, S. fuscum och 8. “angustifolium, 2. 7. 97, H. L. Pyhiajarvi, vid triisk séder om Tielampi, sparsamt bland S. *mueronatum, S. ‘angustifolium och S. medium f. glau- cescens, 28. 7. 97, H. L. Karelia olonetsensis, Maschesero, blandad med 8S. Dusenii, 20. 6. 98, J. 1. Lindroth & A, K. Cajan- der. Kilitschosero, 4. 7. 98, Lindroth & Cajander. Ostro- bottnia australis, Ilmola, Tuuliaisneva, bland S. Dusen och S. Lindbergii, 4. 8. 99, H. L. Tavastia borealis, Jyvaskyla, Jyvasjoki, blandad med 8S. Dusenii, 16. 6. 70, V. F. Brotherus. Pihtipudas, Eliamijoki, 20. 6. 69, V. F. Brotherus. Savonia borealis, Jorois, Jiarvikylai, allman i mossar och vaxande till- sammans med S. annulatum, S. Dusenii, S. laxifoliwm, S. me- dium f. purpurascens, S. *balticum och 8S. “angustifolium, 1896, 98 och 99, H. L. Ostrobottnia kajanensis, Pulango, blan- dad med S. Dusenii, 7. 59, K. P. Malmgren. Karelia pomorica, Solovetsk, bland S. Dusenii, 23. 7. 71, G. Selin. Ostrobottnia borealis, Pudasjirvi, inter Naamanka et Iso Sy6te, bland S. Lindbergii, 6. 83, V. F. Brotherus. Kuusamo, ad lacum in Maanselkii situm, 5. 7. 64, B. A. Nyberg. Lapponia kemensis, Kolari, Jokijalka, 13. 7. 77, Hj. Hjelt & R. Hult. Kolari, kéarr mellan Lombola och Sieppijirvi, 29. 8. 77, Hj. Hjelt. Kolari, in abiegno paludoso, med inblandad S. “balticum, 9. 7. 77, R. Hult. Kittili, Alakyli, bland S. *angustifolium, 1877, Hj. Hjelt & R. Hult. Lapponia inarensis, Enare, Kanssavaara reg. 16 Harald Lindbery, Om Sphagna cuspidata. subsilv., bland S. Lindberg, 13. 7, 80, A. Arrhenius. Lappo- nia tulomensis, Kola, bland 8. Lindbergii, 8. Dusenii och 8. “balticum. 7. 85, V. F. Brotherus. Lapponia murmanica, Vo- roninsk, Varnjog, med inblandad S. Lindbergii, 1. 6. 87, A. O. Kihlman. Ad fl. Harlofka, bland §. Lindbergii och 8S. “platy- phyllum, 24. 7. 87, V. F. Brotherus. Litsa, 8. 87, Brotherus. Bjelovsika, 6. 7. 87, brotherus. Inter Varsina et Enosero, 6. 8. 87, Brotherus. Semiostroff, 7. 87, Brotherus. Ryssland: Guy. Archangelsk, Svjatoi-nos, (68° n. br.), enstaka bland S. riparium, 3. 7. 91, A. O. Kihlman. Haiminsk Ozero, sparsamt bland S. “mucronatum och S. ripariwm, 11. 7. 91, A. O. Kihlman. Guy. Olonets, mellan Telekina och Po- venetz, bland S8. Dusenii, 7. 97, J. P. Norrlin. Guv. Moskwa, Kosino, im heiligen See, 9. 7. 92, E. Zickendrath. Kurovo, 6. 8. 98, Lothar Heyden & E. Zickendrath. Exemplaren fran dessa tviinne sistnimda lokaler féras af Warnstorf till S. annu- latum. Sasom denna forteckning pa af mig kinda fyndorter visar ir S. Jensenvi ganska allmant utbredd uti Finland, fran landets sydligaste delar iinda upp till Ishafskusten, dir den synes sa godt som alldeles ersiitta S. Dusenz. I Ryssland ar den funnen pa spridda stiillen fran Ishafskusten till Moskwa. Savaél i Sve- rige som i Norge tyckes §. Jensenii daremot vara sallsynt och inskrankt till de nordliga delarna. S. Jensenii ar en utpragladt ostlig och nordlig art, och har sitt hufvudsakliga utbrednings omrade inom Finland och norra Ryssland. Sannolikt forekom- mer den &fven i norra Asien. S. Jensenii upptrider under en stor mingd former, be- roende pa standorten, foredrager de sankaste delarna af mossar, dir den isynnerhet finnes blandad med 8S. Dusenz, fran hvilken den genom fiargen och de aldrig krékta bladen redan ute i naturen ar mycket latt att skilja. Fruktbarande har jag sett S. Jensenii endast fran Isthm. Karelic., Mola, Parkkilanlampi och Savonia bor., Jorois, Jarvikyla. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 3. 17 S. annulatum Lindb. fil. in litt. ad Warnstorf et apud Soe. pro Fauna et Flora fenn. 15. 5. 98, non Warnst. p. p. Stengelrinde nicht abgesetzt. Aeste oft durch die anlie- genden Blatter drehrund. Astblitter niemals einseitswendig. Blattaussenseite gegen die Spitze mit Ringporen an den Com- misuren, oft in Perlschnurreihen, auch mehr oder minder spar- sam mit kleinen Poren in der Mitte der Zellwande, auf der Blattinnenfliche ganz ohne Poren.') Chlorophylizellen sehr gut eingeschlossen. — Von S. Dusenit weicht S. annulatum ab durch fehlende Stengelrinde und auf der Blattinnenflache sehr gut eingeschlossene Chlorophylizellen, von S. Jenseni durch porlose Blattinnenseite und fehlende Stengelrinde. S. annulatum synes vara mycket sillsynt. I det rikliga material, som statt mig till buds, har jag funnit den fran endast trenne stiallen, niamligen Finland: Isthmus karelicus, i sank mosse vid trasket Jortikanlampi invid Voloska by i Sakkola socken, dar den vaxte blandad med 8. “amblyphyllum, S. obtuswm, S. centrale {. glau- cescens och S. subsecundum, 1. 7. 97, H. L. Savonia austra- lis, Nyslott, 1867, D. A. J. Carlenius. Savonia borealis, Jorois, Jiirvikyla, i ett par sanka mossar blandad med S. Duse- nii, 8. Jensenii, S. “angustifolium och S. medium, 1896, 98, OF, si. ds. Tillsvidare ej funnen fruktbarande. S. obtusum Warnst. Danmark: Sjelland, Bjerg Skov, 9. 82, 10. 84 och Mose i Lerbjerg ved Hvalsé, 14. 9. 88, 1. 9. 89, C. Jensen. Falster, Horreby-Lyng, 5. 8. 84, C. Jensen. Sverige: Ostergétland, Ydre, Sunds_ sn., Osterby vid Svartgélen, 2. 8. 75, Dusén. Oland, Béda skog, 28. 5. 65, 1) Bei gewissen Formen findet man auf der Blattinnenseite sparsam auftretende sehr kleine Poren, welche in der Regel undeutlich contourirt sind (denen bei S. obtuswm ziemlich Ahnlich), und vereinzelte sehr kleine starkberimgte Poren. 2 18 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. S. O. L. Nerike, Svartbicken nira Brefvens bruk, 8. 9. 68, C. Hartman. Sédermanland, Jerna, Gerstaberg, 1857, P. T. Cleve. Stockholm, Nacka damsj6, 7. 58, S. O. L.; Orhems viken, ¢,.fr.,21. 9. 64,°5..0/ 1; lotskarr, (ec: iwoatoss 2. Fr. Fristedt. Upland, Bjérklinge sn., Liby, vid Vissjén, 26. 10. 78, Dusén. Helsingland, Hemstaniis, 1855, A. W:m (Wickbom?). Gistrikland, Killviken at Born till, 11. 7. 78, Dusén. Ockelbo, 23-7. 2S ESsen: Norge: Kristiania, Hakkedal, Blytt. Sandefjord, 6. 8. 75. Kiver. Finland: Alandia, Eckeré, Séderby trisk, 28. 6. 92 och naira kyrkan, 8. 7. 92, H. L. Saltvik, Lofsbdle, ec. fr., 14. 8. 89, J. O. Bomansson; Sonréda, ing, 6. 9. 89, J. O. Bomans- ‘son. Regio aboénsis, Lojo, Ojamo kiillor, sank strand, 15. 6. 99, H. L. Nylandia, Ekeniis, Flyet, 18. 6. 98, och Glams, 19. 7. 99, KE. Hayrén. Thusby, Saksa, 6. 71, V. F. Brotherus. Sjundea, Myrans, J. Nervander. Isthmus karelicus, Kivinebb, Joutselki; Sakkola, Papinlampi, [sosuo, Jortikanlampi och Koti- lampi; Valkjiirvi, dystrand vid Veikkola; Mola, Kyyrdla, ec. fr., och Parkkilanlampi; Metsdpirtti, Umpilampi; Pyhajarvi, Toubila, Kaja- vasuo, Ylajiirvi, Rahkajirvi, Konnitsa, c. fr. och Riiska; 1894—97, H. L. Karelia ladogensis, Parikkala, Térédlampi, 16. 8. 78, J. Sahlberg. Kronoborg, Tervus, 26. 8. 74, E. Juslin. Karelia olonetsensis, Mjatusova, 20. 6. 75, Fr. Elfving. Gorki, 14. 6. 75, Fr. Elfving. Niila, 20. 7. 98, J. I. Lindroth & A. K. Cajander. Tavastia borealis, Viitasaari, 9. 7. 69, V. F. Brotherus. Savonia borealis, Jorois, Jirvikyli, Kevatlampi, 22. 6. 99, H. L. Ostrobottnia kajanensis, Karanka, c. fr., 9. Sueno. E. Fr. Lackstrém. Ostrobottnia borealis, ljo, 27. 6. 64, M. Brenner. Lapponia enontekiensis, Karesuanto, 3. 8. 67, J. P. Norrlin. Palajoki, 7. 67, J. P. Norrlin. Lapponia mur- manica, Gavrilova, (69° 15’ n. br.), 4. 7. 87, V. F. Brotherus. Ryssland: Dorpat, Techelfer, Russow (»S. cuspidatum v. majus Russ.»). Moskwa, Kosina, Schwarzer See 19) @:, -9i; Petrowski Park, Sumpf bei Butirki, 26. 8. 90, 29. 8. 92; Butirki Park, bei d. landtw. Schule, 8. 4. 92 samt Podsolnitschnoje, Seeufer bei Wertlinskoje, 4. 8. 91, Dr. E. Zickendrath. Wla- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 3. 19 dimir, Orechowo Sujewo, Novi Derewnia, 17. 6. 90, E. Zicken- drath. Archangelsk, Orlowets vid Pjosa floden, (ca. 66° 40’ n. br.), 18. 6. 91, A. O. Kihlman. Tyskland: Hannover, Bassum, Gross Hermstedt, 10. 83, C. Beckmann. Brandenburg, Neuruppin, zwischen Treskow und Stéffin, Warnstorf (Warnst. Europ. Torfm. N:o 277 och 367). Ost-Preussen, Lyck, Nerendorfer Bruch, 8. 9. 86, C. Sanio, (»S. cuspidatum var. fallax Klinggr.»). Bayern, Nurnberg, Dutzendteich, I. Kaulfuss. Grénland: Jacobshayn, (69° n. br.), 1870, S. Berggren (oS. reewrvum>). Tessiursak, 1870, S. Berggren (»S. laricenum»). S. obtusum har saledes en vidstrackt utbredning i mellersta och norra Europa, men synes dock hora till de sallsyntare arterna inom 8S. cuspidatum-gruppen. Nordligast ar den, sa vidt mig bekant, funnen vid Gavrilova pa Ishafskusten (69° 15’ n. br.); obetydligt sydligare iiro de grénlandska fyndorterna beligna. S. recurvum “mucronatum Russ. S.-*mucronatum ar utan tvifvel pa Kontinenten den all- minnaste af de former, under hvilka S. recurvum upptrader. Afven uti sédra Skandinavien och sydligaste Finland ar den mycket allmiint utbredd, medan den ater i de mellersta och i synnerhet i de nordliga delarna hor till sallsyntheterna. Da S. *“mucronatum i de samlingar jag granskat finnes fran ett mycket stort antal lokaler ifran Danmark, sédra Sverige och sydligaste Finland, anser jag det vara onddigt att upprakna dem alla. Fran Nozge har jag sett S. “mucronatum endast fran trenne i sédra delen belaigna lokaler, namligen Fredrikstad, 8. 37, Schiibeler. Kristiania, Kolsaas, Kjzern, 5. 9. 79, Kier. Kongsberg, Jerngruben, 50. 7. 79, Kier, Fran Sverige norr om Gistrikland endast fran: Hilsingland, Arbra sn., Svartbo, 27. 7. 78, Dusén. Me- delpad, Johannisberg, 6. 6. 64, Th. Fries. Vesterbotten, Ottetjarn, (64° 40’), J. Angstrom. | Finland ir S. *mucronatum allman inom provinserna Alandia, Regio aboénsis, Nylandia och Isthmus kareli- 20 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. cus (exemplar saknas fran Karelia australis, men torde den afven dir vara allmant utbredd). Norr om dessa kustprovinser ir den betydligt mindre allman och sa vidt jag vet tagen pa foljande stallen: Tavastia australis, Sysma, 9. 6. 63, K. F. J. Unonius. Asikkala, 1861, Fr. Silén. Hollola, 8. 64, J. P. Norrlin. Savonia australis, Kangasniemi, Korteniemi, 10. 9. 67, E. Fr. Lackstrom. Karelia ladogensis, Kronoborg, Ter- vus, 26. 8. 74, E. Juslin. Loimala, 7. 76, V. F. Brotherus & Hj. Hjelt. Karelia olonetsensis, Petrosawodsk, 8. 70, J. P. Norrlin. Gorki, 12. 6. 75, Fr. Elfving. Niila, 20. 7. 98, J. I. Lindroth & A. K. Cajander. Ostrobottnia australis, Vasa, Langvikstrisk, Karperé och Vasklot, 1880, V. F. Brotherus. Imola, Tuuliaisneva, 4. 8. 99, H. L. Tavastia borealis, Virdois, 6. 82, V. F. Brotherus. Ostrobottnia media, Ala- vieska, 4. 7. 92, H. Tennander. Ostrobottnia kajanensis, Kajana, 10. 71, V. F. Brotherus. Karelia pomorica, Ondaroi, 27. 6. 94, O. Bergroth. Suma, 17. 6, 63, M. Brenner. Lappo- nia kemensis, Kittilé, Lohiniva (67° 40’ n. br.), 1877, Hj. Hjelt & R. Hult. Saknas pa den vil undersékta Kola half6n, ersiittes dar af S. “angustifoliwm och S. “balticum. S. *mucronatum ar ej sallsynt fruktbarande. Med frukt ej funnen norr om IImola i sédra Osterbotten (62° 40’ n. br.). S. recurvum “amblyphyllum Russ. Synon. S. albescens Htiben. Deutschl. Leberm. fase. Ill, n:o 73 (1837); vidi specim. auctoris in herb. 8. O. L. S. flexuosum Dz. et Molk. Prodr. Flor. Bat. II, 1, p. 76, tab. 3, (1851); vidi specim. authent. in herb. S. O. L. S. “amblyphyllum har i det nirmaste samma utbredning som den féregaende, men ar Ofveralt nagot siillsyntare. Fran Skandinavien och Finland har jag sett exemplar fran fdljande orter. Danmark: Slesvig, Flensburg, c. fr., 5. 53, M. T. Lange. Jylland, Vendsyssel, Seby, 8. 63, Th. Jensen. Sjelland, Mose i Storskov ved Hvalsé, 1. 9. 89, 9. 98, C. Jensen. Kla- ringen ved Skeede p. Ringsted, 7. 8. 82, C. Jensen. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 3. 21 Sverige: Skane, Hessleholm, c. fr, 9. 80, C. Ose. Hamn- strom. Halland, Frdllinge, 8. 60,S. 0. L. Smaland, S. Vi sn., Kron, 19. 7. 75, Dusén. Ostergétland, Ydre, Sunds sn., fler- stiides, ifven c. fr., Dusén, Krokek, 1871, Hj. Mosén. Oland, Béda skog, 28. 5. 65, S.O. L. Sédermanland, Stafsjé, 1871, Hj. Mosén. Upland, Upsala, Asen, 6. 10. 77, Dusén. Vendel, J. Angstrém. Gastrikland, Kallviken at Born till, 11. 7. 78 Dusén. Norge: Kristiania, Kolsaas, Kjeern, 5. 9. 79, Kier. Bolke- sjo, 20. 8. 79, Kier. I herb. S. O. L. finnes ett exemplar af »S. albescens Hiiben», enligt uppgift taget pa Dovrefjeld. Om denna yttrar S, O. Lindberg i »Torfmossornas*byggnad, utbred- ning och systematiska uppstillning» (Vet. Akad. Férh. 1862, p. 137): »Sph. albescens Hiib., quod forma fere typica Sph. recurvi certissime est, alpem Dovrefjeld Norvegie inhabitare auctor indicat. In alpinis nostris hance formam crescere maxime dubi- tamus.» I detta tvifvel maste iifven jag instiimma, da S. *am- blyphyllum ej nagonstiides iir antriiffad i fjilltrakter och i Fin- land t. ex. ej gar lingre mot norden iin till Kajana. 8. albes- cens ar alldeles identisk med 8. recurvum var. amblyphyllum f. mollis Warnst., denna form har en karaktiristisk hvitgrén firg, hvaraf namnet S. albescens. Finland: Alandia, Eckeré, Signildskiir, Séderby trisk, Vebengts myr och vid Ofverby insjé, 1892, H. L. Saltvik, Kugg- béle, 10. 10. 87 och Hullby, 5. 9. 89. J. O. Bomansson. Sund, Tjurnastrask, 25. 7. 76, S. O. L. Regio aboénsis, Nadendal, Luonnonmaa, 18. 8. 73, Fr. Elfving. Tenala, ec. fr., 1872, E. Juslin. Lojo, Jalansaari, 11. 8. 91, Ojamo kiillor, 24. 6. 91 och grankiirr pa Asen, 14. 6. 99, H. L. Pemar, Spurila, 14. 8. 98, H. L. Nylandia, Ekeniis, Bjérkskar, 15. 8. 99, E. Hiiy- rén. Helsingfors, Gumtiickt, 11. 10. 74, S. O. L. Isthmus karelicus, Sakkola, Isosuo, c. fr., och Jortikanlampi. Metsii- pirtti, Saarois. Pyhiajarvi, Konnitsa. Valkjirvi, vid Valkoja. Mola, Parkkilanlampi, c. fr. Rautus, Raasuli; 1894—97, H. L. Savonia australis, Kangasniemi, 7. 8. 74, E. Fr. Lackstrém. Karelia ladogensis, Kronoborg, Haavikko, c. fr., 12. 7. 74, E. Juslin. Suistamo, Loimalanjirvi, 7. 76, V. F. Brotherus & 22 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. Hj. Hjelt. Karelia olonetsensis, Gorki, 12. 6.75, Fr. Et ving. Kilitschosero, 4. 7. 98, J. I. Lindroth & A. K. Cajander. Ostrobottnia australis, Vasa, Langvikstriisk, 27. 7. 80, V. F. Brotherus. Tavastia borealis, Jyvaskylé, 16. 6. 70, V. F. Brotherus. Viitasaari, Lakomaki, 28. 7. 99, A. O. Kihlman. Savonia borealis, Jorois, Jarvikyla, afven ec. fr., 1898, H. L. Ostrobottnia kajanensis, Kajana, Karanka, (64° 10’ n. br.), 8. 73, E. Fr. Lackstrém. S. “amblyphyllum ar, sasom ofvan synes, i Norden 6fver- vigande sydlig, den nordligaste mig bekanta fyndorten ar Ka- jana vid 64° 10’ n. br. S. recurvum “angustifolium C. Jens. S. “angustifolium ar den allminnaste af alla S. recurvwm- formerna har i Norden och forekommer ymnigt 6fver hela om- radet ainda upp till Ishafskusten, dar den jamte S. Lindbergi och S. riparium till hufvudsaklig del bildar hvitmossticket. Dusén har tagit den i fjillregionen pa Areskutan i Jimtland, Pa Kontinenten synes S. “angustifoliwm vara mindre allmiin an S. “mucronatum. Fruktbarande ar 8S. “angustifoliwm dock ratt siillsynt. S. recurvum *balticum Russ. S. “balticum Russ. dr i Europa utpriigladt nordlig. Afven i Skandinavien saknas den séder om Ostergétland. Fran Norge har jag ej] sett nagot exemplar, men torde den dock forekomma darstades, atminstone i de nordliga delarna af landet, da den ir funnen flerstiides pa Kola half6én. Sverige: Ostergétland, Ydre, Asby sn., Norrby och Sunds prestegill, i mossen mellan Sundsjén och Gunnarstorps- gdlen, c. fr., 25. 8. 76, Dusén. Sédermanland, Stafsj6, 1870, Hj. Mosén. Gastrikland, Géafle-Dala jiirnviig, naira Killviken, 11. 7. 78, Dusén. Angermanland, Tasj6-Edet, 18. 7. 94, C. Jensen. Vesterbotten, Lycksele, Ottetjiirn, 9. 62, J. Angstrém. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, N:o 3. 23 Stensele, pa St6ttingsfjallet, J. Angstrom. Lule Lappmark, Saggat-triisk, 8. 7. 59, E. Ahrling. Finland: Alandia, Finstrém, Godby kungsgard, 10. 65, J. O. Bomansson. Eckeré, Mellanén, 4. 7. 92 och Storbyn, 17. 6. 92, H. L. Regio aboénsis, Pemar, Spurila, 13. 8. 98, H. L. Isthmus karelicus, Kivinebb, Ahijiirvi, Pahajarvi, 26. 7. 96. Sakkola, Isosuo, afven ec. fr., 1894—97. Pyhajarvi, Kaja- vasuo och vid Ylipiilahti, 6. 94. Mola, Parkkilanlampi, 1. 8. 95, H. L. Tavastia australis, Luhanka, Sarvansuo, 6. 7. 73, E. Lang (Vainio). Savonia australis, Kangasniemi, 7. 74, E. Fr. Lackstrém. Karelia ladogensis, Suistamo, Loimala, 8. 76, V. F. Brotherus & Hj. Hjelt. Karelia olonetsensis, Gorki, 11. 6. 75, Fr. Elfving. Machesero, 20. 6. 98, J. I. Lind- roth & A. K. Cajander. Ostrobottnia australis, Qvarken, Vallgrund, Botrisk, 5. 7. 80, V. F. Brotherus. Ilmola, allman i mossar, ifven ec. fr., 8. 99, H. L. Tavastia borealis, Vir- dois, 6. 82, V. F. Brotherus. Jyviskylaé, 26. 6. 70, Brotherus. Viitasaari, Lakomiaki, 9. 8. 99, A. O. Kibhlman. Savonia bo- realis, Jorois, Jarvikylii, allman och ymnig i sanka mossar, 25. 6. 99, H. L. Karelia onegensis, Suopohja, c. fr., 15. 8. 63, Th. Simming. Ostrobottnia borealis, Simo, Martimon- jarvi, Kivalo, 8. 7. 64, M. Brenner. Lapponia kemensis, Kittilé, Kaukkonen, c. fr., 11. 8. 77, Hj. Hjelt & R. Hult. Ko- lari, 9. 7. 77, R. Hult. Lapponia ponojensis, mellan Ponoj och Orloff, 1872, V. F. Brotherus. Ponoj, 13. 7. 63, M. Bren- ner. Lapponia inarensis, Vaylaé, 25. 8. 80, R. Hult & A. O. Kihlman. Lapponia tulomensis, Jeretik. 7. 85, V. F. Brotherus. Kola, 7. 85, Brotherus. Lukinskaja Pahta, 30. 6. 87, Brotherus. Lapponia murmanica, Jokonga, 13. 7. 72, Brotherus. Litsa, 8. 87, Brotherus. Nisnosero, 11. 8. 87, Bro- therus. Ryssland: Wladimir, Orechowo Sujewo, 16. 7. 89, E. Zickendrath (»S. cuspidatum») (ZickENDRATH upptar I. c. S. “balticwum &fven fran Moskwa, Podsolnitschnoje, am schwanken- den Seeufer bei Wertlinskoje, 3. 6. 1890, tva undersokta exem- plar hirifran visade sig tillhéra S. ‘angustifolium). Da ZickEN- DRATH ej] Omniimner andra fyndorter for S. “balticum synes den 24 Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. vara sallsynt redan uti mellersta Ryssland. Livland, Dorpat, Techelfer, Russow (»S. cuspidatum v. mollissimum»). Archan- gelsk, Warsch, Werchne Pjoscha och Kalinisch 6 och 7. 1891, A. O. Kihlman. Ins. Kolgujew, ad fl. Vaskina, 4. 7. 41, Ruprecht. S. recurvum “pulchrum (Lindb.) Synon. S. intermedium var. speciosum Lindb. in herb. olim. Denna mycket sillsynta Sphagnum-form ir genom habitus, bladform, farg och glans samt genom de _ tydligt femradade bladen sirdeles utmiarkt och torde med alt fog béra betraktas sasom en fran S. recurvum val skild art; afven dess utbredning och ytterst sallsynta upptradande tyda hiirpa. Savidt mig be- kant endast kind fran fdljande orter: Sverige: Vestergétland, m. Hunneberg, loco turfoso ripe lacus Langvattnet, 6. 59, 8. O. L. Finland: Ostrobottnia australis, Ilmola, Tuuliaisneva, sank mosse, bland 8. Dusenii, 8. Lindbergit, 8. papillosum och S.° medium, 4. 8. 99, H. L. Tavastia borealis, Pihlajavesi, 18. 7. 71, E. Lang (Vainio). De finska lokalerna ligga mellan 62° och 63° n. br. (I Herb. Mus. fenn., ed II, p. 25, upptages S. *“pulchrum fran Alandia och Karelia olonetsensis; exemplaren fran det forra stillet tillhGra S. *mucronatum, de fran det senare ater S. obtusum). England: Cheshire, Carrington moss, 7. 63, G. E. Hunt. Westmorland, Staveley, Broad Gate Bog, Stabler (Braithwaite Brit. Exsic, n:o 48). Enligt Braithwaite »The Sphagnaceze» afven funnen pa ett par andra lokaler uti England. Nord Amerika: New Brunswick, Bass River, c. fr., 29. 8. 72, J. Fowler. Ins. Miquelon, Dr. Delamare. Maine, Mt. Desert Island, 27. 6. 92, Dr. Edw. Faxon (Warnst. Europ. Torfm. n. 361). Warnstorf omnamner i »Contrib. to the know- ledge of the North American Sphagna» dessutom New Jersey, Austin och New Hampshire, Crawford House, Faxon. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 3. 25 Af det féregaende torde framga, att vissa af till S. cuspi- datwm-gruppen hodrande former uti Nordeuropa ha en afgjordt sydlig utbredning, andra ater en nordlig eller ostlig, medan ater en del aro mer eller mindre allmant spridda Ofver hela omradet. Af det material, som jag haft tillgang till fran Dan- mark, Sverige och Norge kan man kanske ej draga nagra be- stiimda slutsatser, daremot har det fran Finland varit sa pass rikligt, att man nog utan att gora sig skyldig till nimnvirda fel kan fa en riktig uppfattning af de sarskilda arternas utbred- ning inom landet. Indelar man det finska floraomradet i trenne zoner: 1. den sidra zonen, belaigen mellan 60° och ca 63° n. br. och omfattande provinserna fran sddra kusten norrut till och med Ostrobottnia australis — Karelia onegensis (jiimf6r kartan i Herb. Musei fenn., ed Il), 2. den wmellersta zonen, belaigen mellan ca 63° och ca 66° n. br. och omfattande provinserna norrut till och med Ostrobottnia borealis — Karelia keretina, samt 3. den norra zonen, beligen mellan ca 66° och 70° n. br. och omfattande Kola half6n, Kemi och Enontekis lappmarker, och fo6rdelar fyndorterna for de skilda arterna pa dessa trenne zoner sasom omstaende tabell visar, sa framgar med all 6nskviird tydlighet, hvilka arter i Finland dro sydliga, nord- liga eller 6fver hela landet forekommande. Den mellersta zonen ir visserligen i sphagnologiskt hanseende riatt daligt undersokt, men da den sdédra och den norra dro vil undersdkta, sa torde man dock af denna tabell fa en fullt klar bild af dessa arters utbredning. Harald Lindberg, Om Sphagna cuspidata. | S. Rnnnnny LIandbergu Schimp. riparium Angstr. laxifolium C. Mill. Dusenii C. Jensen. Jensenii Lindb. fil. . annulatum Lindb. fil. obtusum Warnst. pe! recurvum “mucronatum Russ. . “amblyphyllum Russ. “angustifolium C, Jens. “balticum Russ. “pulchrum (Lindb.) 009 UOZ BIPOS | ogy “aq “U o99 =) ‘U0Z VYSII][I IN "Gn Ot ‘Oe e2g 802-0 oe wl wal 2a — — ee Re WN ‘UOZ VILON pur] “ULL ta}10 -pudy vuruing ACTA SOCIETATIS PRO FAUNA ET FLORA FENNICA XVIII, N:o 4. ALANDS MOSSOR FORTECKNADE J. 0. BOMANSSON. (Inlemnad d. 7 oktober 1899). eS HELSINGFORS 1900. KUOPIO 1900 O. W. BACKMANS BOKTRYCKERI Fe scxitasade arbete utgOér ett resultat af en mer iin trettioarig forskning rérande den Aliindska skiirgardens mossflora. Om- fattande den stora On »fasta Aland», efter hvilken hela skiir- garden blifvit uppkallad, ett mindre antal dar samt en tallés mingd holmar och skar, utstracker sig denna skargard fran HOP at Gl be 32" a. “br. ‘och fran 36° -57" fill, 29°. 47° 6. 1. samt begriinsas af Ostersjén i séder, Bottniska viken eller »Norrhafvet» i norr; i Oster skiljes skirgarden genom Watten- skiftet fran egentliga Finlands skirgard samt i vester genom Alands haf fran Sverige. Ytinnehallet beriiknas i det niirmaste till 11 svenska qvadratmil, som motsvarar 1256 qvadratkilo- meter. Fasta Aland miiter i lingd nira 50 och i bredd niira 30 kilometer. I »Férteckning ofver Sdllskapets pro Fauna et Flora Fen- nica samlingar» (Helsingfors 1852) finner man iinnu ingen mossa for Aland upptagen. Men redan foljande ar insamlades hiir ett antal mossor af A. Edvin Nylander; uti Universitetets botaniska museum f6érvaras exemplar af fdljande ar 1853 af honom pa Aland tagna arter: Hypnum cuspidatum (Bast6), Pla- giothecium denticulatum (Bast6), Pl. striatellum, Leskea polyantha, Bartramia crispa, Mnium hornum, Orthotrichum rupestre, Tortula ruralis, Dicranum fuscescens och Sphagnum eymbifolium. Nagon annan lokal an Basté, ett siiteri i Geta kapell, har Nylander ej] uppgifvit. J. H. E. Nervander gjorde sig viil fdrtjent af Alands mossflora i det han i Sunds, Saltviks, Finstréms, Jomala, Lem- lands och Fégl6 socknar samlade ar 1858 (enligt exemplar i botaniska museet i Helsingfors) en mingd mossor, anférda i hans intressanta »Bidrag till Finlands bryologi» (Akademisk afhandling, Helsingfors 1859). Utom allmiinna ej till lokalen uppgifna arter omniimner han i detta arbete 71 bladmossor 4 J. O. Bomansson, Alands mossor. fran Aland, bland hvilka féljande siillsynta: Dicranum squar- rosum (ej aterfunnen), Neckera oligocarpa, N. pennata, Ulota Drummondii, U. americana, Andreea Rothii och Rhynchostegiwm rusciforme (ej aterfunnen). Klaes Wahlman fann Leskea nervosa och Metzgeria fur- cata i Kumlinge 1862 och samma ar insamlade A. Kullhem i Geta kapell och Sunds socken fdljande till vart botaniska museum inlemnade mossor: Hypnum crista-castrensis, H. wnei- natum, H. scorpioides, Fontinalis antipyretica, Tetraphis pellucida, Polytrichum commune, Bartrania ithyphylla, Funaria hygro- metrica, Barbula convoluta, Sphagnum Girgensohnii och Sph. squarrosum. C. J. Arrhenius lemnade vardefulla bidrag till kianne- domen af Alands mossflora, i det han 1863 i Finstrém med Geta kapell, Jomala, Hammarland och Ecker6é insamlade: Hylo- comium calvescens, Hypnum polygamum, H. intermedium, Pla- giothecium undulatum, Pl. striatellum, Pl. elegans, Amblystegiwm Sprucei, Heterocladium dimorphum, Fontinalis hypnoides, Bux- baumia indusiata, Bryum alpinum, B. arcticum; Physconitrium pyriforme, Gymnostomum cruginosum, Hymenostomium microsto- mum, Andreea Rothu, Sphagnum tenellum. Studeranden A. Zetterman antraffade 1863, enligt exem- plar i Botaniska museum, Brywm alpinum och Tortula subulata, den senare fran Kckero. D:r K. A. Bomansson, som med stort intresse foljt den alindska mossforskningen, har i Saltvik och Sund 1864—1866 samt 1874 bland andra mossor tagit Amblystegium Juratzkanum, A. Sprucei, Anomodon longifolius, Mywrella julacea och Jun- germania minuta samt de for Aland nya Didymodon rigidulus, Eurhynchium Swartz och Asterella gracilis. Studeranden Fredrik Elfving undersdkte 1871 mossvege- tationen pa Aland med lofvirdt nit, hvarvid han samlade 115 blad- och 26 lefvermossor, af hvilka tviinne, Oreowezssia Brun- toni och Hypnum molluscum voro nya fér landskapet. Elfving exkurrerade i Sund, Saltvik, Finstrém, Geta, Hammarland, Eckeré, Jomala och Foglo. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 5 V. F. Brotherus gjorde ar 1871 insamlingar af ett antal mossor, atminstone i Sund och Saltvik. Professor S. O. Lindberg samlade under sin vistelse pa Aland 1876 i éstra delen af Saltvik och norra delen af Sund ett stérre antal mossor, hvaraf for Aland féljande nya arter: Cephalozia myriantha, C. curvifolia, C. catenulata, Aplozia autum- nalis, Jungermania marchica, J. socia, J. alpestris, J. longidens, J. Michauxii. Odontoschisma denudatum, Harpanthus Flotowianus och Trematodon ambiguus. Stud. Bjérn Lindberg, som atfoljde sin fader sommaren 1876, fann i Saltvik Alicularia minor, ny for Aland. Studerandene Ragnar Hult och J. J. Tikkanen under- sokte fornimligast Geta, men exkurrerade dfven i Hammarland, Eckeré, Sund och Foéglé. De af dem till Botaniska museum inlemnade mossorna utgéra 51 blad- och 10 lefvermossor. Bland de férra var Schistostega osmundacea ej forut funnen pa Aland. Studeranden Harald Lindberg samlade mossor i Saltvik och Hammarland 1890 och i Eckeré 1892 med sadan framgang, att han sistniimde ar lyckades upptiacka de for Aland ej forut kiinda arterna: Hypnum badium, Dicranum strictum, Mniopsis Hookeri och Anthoceros levis var. multifidus. Redaktér P. Hj. Olsson samlade 1895—1897 mossor i Jomala, Hammarland, Féglé6, Ward6 och Kékar, bland hvilka ma nimnas Brywm turbinatum, Neckera oligocarpa, Orthotrichum diaphanum, Dicranum strictum samt de for Aland nya arterna Hypnum ochraceum och Zygodon viridissimus. Under den langa tidrymd, eller fran 1863—1867 samt fran 1871 till naérvarande tid, jag undersdkt Alands mossflora, har jag pa fasta Aland mer eller mindre forskat i Saltvik, Sund, Finstrém, Jomala, Geta och nagot i Hammarland och Lemland samt utom fasta Aland i Eckeré, Ward, Brindé, Féglé och Kékar. Pa min hirunder vunna erfarenhet grunda sig vasentligen upp- gifterna hiir nedan om arternas utbrednings- och standorts- forhallanden. Férutom dessa allmiinna uppgifter om férekomst och utbredning, har jag for flertalet mossor angifvit alla de orter, dir resp. former blifvit af mig eller andra exkurrenter insamlade. 6 J. O. Bomansson, Alands mossor. Aland iiger uppvisa en rikare mossflora in nagon annan af vara botaniska provinser. De harifran f. n. kiinda mossorna uppga till inalles 540 arter, af hvilka 125 aro lefvermossor, 26 torfmossor och 389 egentliga bladmossor. Lefvermossornas system och nomenklatur aro desamma som jag forut anvandt i » Herbarium muser fennici» II (Helsing- fors 1894). Vid torfmossornas artbegransning har jag foljt den berOmde C. Warnstorfs ledning. De egentliga bladmossornas systematiska anordning och benimning dro nastan genomgaende enahanda, man finner i den frajdade bryologen Gustav Lim- prichts epokgérande verk Die Laubmoose (Leipzig 1885 ff.). Cl. Carruthers bekantgjorde ar 1867 ett dittills for alla botanister okiindt arbete »A natural arrangement of British plants» utgifvet af Samuel Gray 1821, i hvilket denne uppkallat Atskilliga lefvermoss-sliigten efter personer med namn atergifna i maskulin form, t. ex. Cestus, Nardius, Pallavicinius 0. s. v. Da dessa namn ritteligen beteckna endast nimda personer men icke moss-sligten och derfér voro odugliga for sadant andamal, sa foretog sig den engelska hepaticologen B. Carrington 1870 den fran striingt vetenskaplig synpunkt alldeles forkastliga atgiirden att gifva Grays oriktiga maskulina namn en feminin form. Om dessa Grays af Carrington andrade namn delar jag Du Mortiers och Le Jolis asigt att de, sasom sent tillkomna skulle upphifva prioritetsritten och att de i sjelfva verket aro nya namn, som endast kunna hanforas till den tid, de fram- stilldes af Carrington (1870), och icke till tidpunkten for publi- cerandet af Grays niimda arbete (1821), dar de icke forefinnas.’) Det maste derfér viacka ej ringa férvaning att nagra hepatico- loger i stérre eller mindre grad anvindt de lika obetydande som oberiittigade Gray-Carringtonska sliagtnamnen fran 1870, 1) »Sed in hac reconcinnatione prioritas evanescit et Carringtonii nomina sunt serotina»: Du Mortier, Hepatice Europe, Bruxellis et Lipsize 1874, sid. 7. — »Ces noms nouveaux doivent donc porter la date de leur publication et nullement celle de louvrage de S.-F. Gray ot ils n’existent pas»: Auguste Le Jolis, Remarques sur la nomenclature Hepaticologique, Cherbourg 1894. sid. 106. — Detta fértriiffliga arbete af Le Jolis faststéller pa prioritetens grund de ritta slagtnamnen for en del lefvermossor. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 7 hvilka sAlunda fatt den ofdrtjenta fran att undantranga aldre, lingesedan hiifdvunna och ojemforligt biattre namn, gifna for- nimligast af lefvermossornas utmiirkta systematiker Du Mortier. Tillika vill jag uttala ett ogillande deraf, att, sasom man stundom finner, adjektiv-former af personnamn férandrats till genitiver, t. ex. Brywm Mildeanum till Bryum Mildei, enar sistnimnda namn fr ett nytt namn, som forskrifver sig fran den person och den tid, fran hvilka det harrér, och alldeles icke fran den ursprungliga namngifvaren. Slutligen dr det fér mig en kiir pligt att uttrycka den stora férbindelse, i hvilken jag star till nordens fornamsta bryolog, fram- lidne Professor S. O. Lindberg, for den osparda méda hvar- med han granskat mina mossbestimningar samt for hans syn- nerliga vilvilja att lemna mig upplysningar och hjelpmedel, sirskildt fdr mina tidigare bryologiska studier. Derjemte far jag hembira min forbindliga tacksigelse till Lararen C. Warn- storf i Neu-Ruppin for atskilliga meddelanden rérande Sphagna samt till Professor Philibert i Aix, Doktor I. Hagen i Trond- hjem och Lektor H. W. Arnell i Gefle, hvilka sardeles bered- villigt uttalat sina omdémen rorande nya af mig uppstillda Bryum-arter. Aland, Johannisberg i September 1899. Forkortningar. Hartm. Sk. fl. == Hartman, Skandinaviens flora, 10:de edit., 2:dra delen, 1871. Lindb. M. scand. = Lindberg, Musci scandinavici, 1879. Broth., M. F. = Brotherus, Musci Fenniz exsiccati. Hepaticae. Acolea obtusa (Lindb.). — Syn. Cesta obtusa Lindb. M. scand. p. 9. Denna art ir mycket sillsynt och endast funnen pa en brant bergviigg p& norra sidan af Saltviks Kasberg helt nara grottan, ster. 1819/787. Marsupella emarginata (Ehrh.) Dum. — Syn. Sarcoscyphus emarginatus Hartm. Sk. fl. p. 128. Nardia emarginata Lindb. M. Scand. p. 8. — Exs. Lindb. et Lackstr. Hep. Scand. exs. He 19 a,b eet sc. - Férekommer pa skuggiga klippviaggar och i bergsbickar, oftast ster. Sund: Jussbile-berg vid Ostra kyrksundet i Okt. 1866, Gesterby berg niira tjenan1); Saltvik: Asgarda berg vid Storviken, Langbergséda berg vid Orrdal och i Kvarnsjébacken, ster. Marsupella sphacelata (Gies.) Dum. — Syn. Sarcose. sphacelatus Hartm. Sk. fl. p. 129. Nardia sphacelata Lindb. M. Scand. p. 8. — xs. Lindb. et Lackstr. Hep. Scand. exs. n. 20, a, b et ec. Trifves fdrnimligast 4 flatberg, som fro befuktade fran sma rinnilar, vid grusiga biickbriiddar och i myrar; ar inom omradet sillsynt. Finstrém: Bergé “/,71 ¢ (Elfving); Geta: Kasberg ster; Saltvik: Langbergséda Orrdalsklint Q ster. (S. O. Lindb.), Langbergsdda skog fler- stiides och vid Kvarnsjén ¢, Kasberg Q ster. och Berdtby m. col. Marsupella sparsifolia (Lindb.). — Syn. Sarcosc. sparsifolius Hartm. Sk. fl, p. 129. Nardia sparsifolia Lindb. M. scand. p. 10. — Exs. Lindb. et Lackstr. Hep. Scand. exs. n. 21. 1) Tjena betecknar pa Aland ett litet, af gungflyn omgifvet skogstrisk. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 9 Mycket sillsynt. Fo6rekommer pa fuktiga flatberg och branta bergviiggar samt a grusjord. Saltvik: a berg vid vagen emellan Berdtby och Langsjé m. fr. 16/90, Hagagard vid Herrdalsmossen a grusjord ¢ 13/,92. Marsupella Funckii (W. M.) Dum. — Syn. Sarcose. Funckii Hartm. Sk. fl. p. 129. Nardia Funckii Lindb. M. Scand. p. 10. Denna sillsynta art, som vixer fornimligast pa skogsstigar och vigkanter, har jag antriffat vid viigen emellan Berdtby och Sonréda siteri i Saltvik ster. °/,,77. Alicularia scalaris (Schrad.) Corda. — Syn. Nardia scalaris Lindb. M. scand. p. 8. Ar ganska*) allmiin och upptriider under manga former a sandblandad lerjord, a viagkanter, i diken och vid gangstigar, men ar nog sillsynt m. fr. Sund: 71/,71 (Elfving), Wivasteby, Kulla och Tosarby; Saltvik: Kvarnbo, Kuggbéle, Liby, Fremmanby, Hullby, Berdtby m. fl. st; Ham- marland: Hellesby (H. Lindb.). Alicularia minor (Nees.) Limpr. — Syn. Jungerm. scalaris 8 minor Nees Hep. Eur. I p. 281 (1833). Nardia hematosticta Lindb. M. seand. p. 8. — Exs. Lindb. et Lackstr. Hep. Scand. n. 18. Ar mindre allmiin fn fdéregiende och férekommer pa lika lokaler som denna, men antriiffas oftare m. fr. Saltvik: Langbergséda 18°/,76 (B. Lindb.), Sonréda vid vagen, Lafs- béle i akerdiken, Andtbéle utmark niira Lafsbéle, Borgboda, Berdtby, Frem- manby, Hullby och Rangsby, Kvarnbo Biickiing i diken; Geta: Olofsnas i en sandgrop. Var. suberecta Lindb. Syn. Nardia hematosticta var. sub- erecta Lindb. M. Scand. p. 8. Férekommer pa enahanda lokaler som hufvudarten, men fordrar mer skugga och fuktighet; den ar afven mer siillsynt. Sund: Kulla i en sandgrop niira sockneran 73/,84, Mangstekta; Salt- vik: Kvarnbo i diken. Alicularia insecta (Lindb.). — Syn. Nardia insecta Lindb. M. scand. p. 3. 1) Enir ordet »ganska» i Finland afven torde anvandas i annan be- markelse, ma hair némnas att detsamma hiir angifver en forstirkning af efter- féljande egenskapsord. 10 J. O. Bomansson, Alands mossor. Viixer helst pa fin sandjord i diken och a vagkanter m. m. Da denna art forst under senaste tid blifvit kand ar dess utbredning finnu mindre bekant. Pa grund af de iakttagelser jag gjort om dess forekomst, anser jag dock att arten har icke ir sirdeles. siillsynt, dA ej sa fa vixtlokaler pa senaste ar blifvit uppdagade. Kaalaas anfér i sitt fortjenstfulla arbete »Lefvermosernes udbredelse i Norge» att denna art star Alicularia minor mycket niira och att Alicularia imsecta mahiinda ar blott en varietet eller underart af densamma, en asigt som jag delar, ehuru jag, af det mig till hands varande materialet, ej haft svart att urskilja naérvarande form fran Certissime idem atque B. Grafianum Schlieph. Discrimina ut probat descriptio, (vide Limpricht |. c., II, p. 312—814,) sunt levissima, et in spe- cimine quod ad Norra Vi Ostrogothie 7/; 1882 legit amicus Arnell, charac- teres ambigui partim ad hoc, partim ad illud vergunt». LZ. Hagen, Schedule Bryologicze Nidarosize 1897 (I det Kgl. Videnskabers Selskabs skrifter) p. 13. 80 J. O. Bomansson, Alands mossor. Saltvik: Kvarnbo vid biicken 18%2/,83, Sjovik, Kuggbéle berg, Prest- garden Gamsholm, Hagagard Norrholmen Branskaér, Rangsby, Germundé Gaséren, Kuggbile; Sund: Hégbolstad Blixtorn; Finstrém: Bergé; Eckerd: Torp (H. Lindb., J. O. B.); Jomatla: Ytternas. Bryum turgidum Bomans. species nova. Synoicum, sparsum vel laxe cespitosum, fertile vix 1 cm. altum. Folia caulium rubrorum apicem versus in comam col- lecta, e basi ovata longe cuspidata, sat concava, margine ad apicem usque reflexo, pluribus seriebus angustis limbato; ner- vus inferne rubescens, latus, deinde viridis, attenuatus et in cuspidem longam szpe flexuosam, denticulatam, albescentem excurrens. Folia sterilium ramulorum angustorum minora, nervo non tam longe excurrente minus flexuoso albescente; cellule minute pentagons, basales rectangulares—subquadrate. Seta 1.5—2 cm. longa saepe subflexuosa, nitida rubro-lutea. Theca luteo-fusca, inclinata vel fere pendula e collo brevi arcte ovata— ovato-pyriformis, sicca sub orificio sat constricta; cellule exothecil os versus 2—3 seriebus minut explanate, deinde majores penta- gone—irregulariter pentagon. Annuluse 2—3 seriebus cellularum formatus. Operculum humiliter convexum, siccum planum mamilla crassa ornatum. Peristomium fundo angusto rubro-luteo; dentes circa 0.30 mm. longi, 0.06 mm. lati, sat remoti, lutei, superne albe- scentes, inferne papillose albescenti-dentati, ceterum etiam multo papillosi, c. 20-lamellati; scutula rectangularia. Membrana vive lutea, valde papillosa ad dimidiam partem dentium producta; pro- cessus dentibus paulo breviores, obscuriores szepe brevibus appen- diculis, fenestris latis et apicibus sat papillosis rimose perforatis. Cilia 2—3, sat grossa, papillosa partim una vel altera appen- dicula instructa, partim sat rudimentaria. Spore 0.025—0.030 mm., luteo-virides, punctate. Fructus maturat Junio et Julio. Habit. In monte humili, terra obtecto, in pago Kvarnbo, pareecia Alandiz Saltvik 2/7; 1899 legi. Bryum tumidum Bomans. Revue Bryologique 1899, p. 11. Synoicum, densius cespitosum, czespites circa 2 cm. alti, superne luteo-virides, inferne rufi, omnes tomento radiculoso intertexti. Caulis 1—-2 cm. longus, sat ramosus, hic illic flagella viridia 1 em. longa emittens. Folia in caule fertili superne Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 81 paulum magis approximata majora et in comam apicalem col- lecta, tenuia, pellucida, e basi rubra lata ovato-lanceolata, sen- sim ad cuspidem plus minusve longam, integram e nervo excurrente formatam attenuata; margine interdum plano, ple- rumque autem revoluto plus minusve distincte effigurato, integro, luteo, limbo variabili e 2—7 seriebus cellularum angustarum composito; nervus validus, inferne ruber, deinde luteus; cellule leptoderme, pellucidz, multo dissimiles, basilares rubre, rectan- gulares, quadrate vel rectangulariter hexagone, deinde minute, anguste rectangulares, rectangulariter vel rotundate hexagone, superne generaliter rotundate vel rectangulariter hexagone. Folia in ramis 1 mm. longis, inferne sparsa, parva, margine plana, non limbata, superne majora, in comam apicalem gemmiformem approximata, sat late ovata, concava, margine fere plana sed distincte limbata, omnia nervo basi rubescente et deinde sordide luteo, in cuspidem sat longam, serrulatam et paulum reflexam excurrente; cellulis generaliter rotundate—rectangulariter hexa- gonis. Folia flagellaria caule rubro, inferiora fere lineari-lan- ceolata cuspidata, nervo luteo, longe excurrente, superiora in comam apicalem gemmiformem congesta, chlorophyllosa, con- cava, late ovata, abrupte cuspidata, nervo luteo in cuspidem breviorem paululum reflexam excurrente, omnia margine plano et fere immarginata. Seta 1—2 cm. longa, luteo-rubra, nilidula. Theca 2.5—3 mm. longa et 1—1.4 mm. crassa, inclinata—pen- dula, luteo-fusca, regularis, e collo sporangio breviore, crasse tumido-oviformis, sicca sub orificio parvo paulum contracta; exothecii cellule sat leptodermz, prope orificium rotundato- hexagone, ceterve rectangulariter hexagonz. Annulus e 2—3 se- riebus formatus. Peristomii fundus angustus, aurantiacus; dentes externi 0.35—0.38 mm. longi, lutei, sensim attenuati, margine inequaliter sinuato papilloso et anguste limbati, circa 20-arti- culati, linea media gracili et papillulosa; scutula rectangularia; membrana interna vix ad medium dentium producta, pallide lutea, minute punctulata; processus sat lati, in carina latis fenestris ornati; cilia rudimentaria. Operculum parvum, niti- dum, humile, conicum, mamillatum. Sporz 0.030—0.038 mm., virides, minute punctulate. Fructus maturat julio. 82 J. O. Bomansson, Alands mossor. Hab. In insula scopulosa Aggskiir in transito marino, Delet, prope parceciam Alandicam Ward6 1/7 1898 leg. Exemplar, som D:r Arnell vilvilligt meddelat mig, funna af honom i klippspringor a skiéret Skommaren i Hille af Gestrik- land, skilja sig fran niirvarande art genom finare fruktskaft och smiirre frukter, men Ofverensstimma for Ofrigt till sina hufvud- karaktirer temmeligen vil med densamma. Bryum insularum species nova. Synoicum, czspites densi circiter 1.5 cm. alti, brunnei, su- perne luteo-virides tomento radiculoso fusco intertexti. Caulis innovationibus circiter 0.5 em. longis, inferne nudis, superne densifoliis. Folia in comam apicalem congesta, e basi rufa ovato-lanceolata, ad cuspidem breviorem vel longiorem angustata, margine plus minusve anguste revoluta, non vel parum limbata, integra; costa rufo-lutea, in cuspidem integram excurrens; cellulze basales subrectangulo-quadratz, ceterze rectangulo-hexagone. Seta circiter 1 cm. alta, tenuis, rufa. Theca 2—2.5 mm. longa et 0.8 mm. crassa, rufa, e collo subcurvato, sporogonio equilongo, elongato-pyriformis, inclinata vel pendula, sicca sub ore parvo non contracta; exothecii cellule marginales in 2—3 seriebus minute, rotundate vel explanate, ceterze majores—maxime, rotun- dato-hexagone. Peristomii fundus angustus, aurantiacus; den- tes externi parvi circiter 0.30 mm. longi et 0.05 mm. lati sordide lutei, superne pallide lutei vel albicantes, limbati, linea media dorsalis tenuis, flexuosa, ut et lineze transversales papillulosz, scutula rectangularia, usque ad 20 lamellati; membrana interna libera, ad mediam partem dentium producta, lutea, rimosa, papillosa; processus angusti, dentibus equilongi, fenestris ova- libus et rimis ornati, minute papillulosi; cilia rudimentaria. Operculum parvum, conico-apiculatum. Spore 0.020—0.025 mm., luteze, punctulate. Fruct mat. julio. Habit. In litore maritimo, insula Alandica Harholmen, parecia Brind6 34/7; 1872 legi. Bryum lacustre Bland. — Exs. Broth. M. F. IV n, 166. Ar sallsynt, funnen 4 féljande lokaler: Sund: Bomarsunds borggard */,72; Saltvik: Prestgarden, Kvarnbo ° vid vagen till sjén, Hullby a en vagkant. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 83 Bryum stenotheca Bomans. Bevue Bryologique 1899, p. 10. Synoicum, sat dense cespitosum 0.5—1 cm. altum, cespi- tes tomento radiculoso intertexti, superne obscure virides. Caulis brevis, ramosus, ramis circa 0.5 cm. longis, densifoliis. Folia in caule fertili, inferne fere nudo, apicem versus paullulum magis approximata et magna, ovato-lanceolata sensim attenuata et longe cuspidata, margine anguste reflexo, integro, limbo luteo, plerumque circa 6—7 seriebus cellularum angustiorum et lon- giorum constructo; nervus validus, inferne ruber, deinde sordide luteus, in cuspidem longam, integram, excurrens; cellule mi- ‘nute, multo chlorophyllose, ad basin rectangulares, ceterum rectangulariter hexagone. Folia ramulina minora,.in cuspide serrulata. Seta 2—3 cm. longa, gracilis, nitida luteo-rubra. Theca 2—2.5 mm. longa et 0.6 mm. crassa, inclinata, sordide fusca, paulum curvata, anguste clavato-pyriformis, collo sporangio breviore et sub ore parvo non vel paulum contracta. Cellule exothecii os versus minute, rotundato-hexagone, ceterum irre- gulariter hexagon. Peristomii fundus luteo-ruber—aurantiacus, angustus, bene evolutus; dentes externi circa 0.35 mm. longi et 0.05 mm. lati, sequaliter attenuati, inferne ochracei, superne byalini, circa 16-articulati, scutula rectangularia; membrana interna lutea, ad tertiam partem dentium producta, minute pa- pillosa; processus sat lati, in carina fenestris ellipticis pertusi; cilia rudimentaria. Annulus seriebus tribus cellularum ornatus. Operculum conicum apiculatum, rufo-luteum, nitidum. Spore circa 0.020 mm., ochracez, papillose. Fructus maturat junio. Habit. In litore glareoso maritimo insule Haga Norr- holmen in parcecia Alandiz Saltvik 1/7 1898 a me lectum. Bryum litorum Bomans. Revue Bryologique 1898, p. 10. Ceespites sat densi 1—1.5 cm. alti, luteo-virides nituduli, inferne rubescentes, tomento radiculoso fusco-rufo intertexti. Caulis rubescens. Surculus fertilis ramosior, innovationibus brevioribus, parce foliosis. Surculus sterilis filiformis, simplex. Folia ramorum fertilium inferiora minora, superiora paulo ma- jora, densa, concava, e basi rubra vix decurrentia, erecto- patentia, late ovato-lanceolata, margine usque supra medium vel apicem versus recurva. Costa inferne rubra, in cuspidem 84 J. O. Bomansson, Alands mossor. brevem integram vel serrulatam, recurvulam excurrens. Folia ramorum sterilium ovato-lanceolata, concava, margine plano, indistincte limbata; costa ad basim rubra et in apice recurvulo desinens vel in cuspidem brevem excurrens; cellule basales infimz rectangulares, marginales subquadrate, ceterze hexagono- rectangulares, marginales angustissime, magis incrassate. In- florescentia heteroica, flores synoici et numerosi masculi in ra- mulis filiformibus terminales. Antheridia rubincula, archegonia magna, crocea. Seta 1—1.50, cm. longa, ca. 0.20 mm. crassa; luteo-rubra, superius pallidior. Capsula nutans vel subpendula eum collo tumidulo sporangio subzequilongo, 2—2.50 mm. longa et ca. 1 mm. crassa, elongato-pyriformis, regularis, rufescens, sicca sub ore non coarctata; cellule exothecii os versus in 2 seriebus parve, subsequentes in pluribus ser. majores, subro- tundee, ceteree hexagono-quadrate vel hexagono-rectangulares, subleptodermes. Peristomii dentes 0.30—0.35 mm. alti, 0.06 mm. lati, e basi rubra sordide lutei, dimidio superiore pallide lutei, anguste limbati, linea mediana recta, scutula basalia rectan- gularia (1: 2), superiora quadrata, papillulosa, Jamellze ca. 14; interni membrana lutea, processus angusti, in carina anguste rimosi; cilia nulla. Operculum parvum, alte conicum, apicula- tum. Spore 0.025—0.028 mm., ferruginee, papillose. Fructus maturitas mense junio. Hab. In parva insula Norrholmen parcecie Alandiz Saltvik in litore sinus marini primum 1°/s 1879 fructibus vetustis deoperculatis, deinde eodem loco 1°/6 1897 bonis fructibus legi. In N&t6 insula parceciz Alandiz Lemland, in litore ma- rino sterile a me lectum. Rarissime fructus proferre videtur. Enligt exemplar som D:r Ruthe meddelat mig ar arten senare iifven funnen af D:r Fr. Miiller 4 6n Borkum i Tyskland. Bryum stenocarpum Limpr. Mycket sillsynt; hittils bemiirkt endast pa en gammal kalkhég inom Bomarsunds f. d. fiistningsomrade 1°/,79. Bryum arcticum (Brown.) Bryol. eur. Nog siillsynt; vixer féretridesvis a grusjord i diken och a vigkanter m. m. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 85 Eckeré: Storby 1/,63 (C. J. Arrhenius); Saltvik: Rangsby, Fremmanby, Lustikulla och vid Karlberg, Str6mma vid vagen, Kvarnbo, Langbergséda, Berdtby, Andtbéle vid Ersberg. Bryum uliginosum (Bruch.) Bryol. eur. — Syn. Br. cernwum Lindb. M. seand. p. 16. — Exs. Broth. M. F. IX n. 416. Férekommer hir och dir i fuktiga sandiga diken, pa sandvallar och vid biackar. Saltvik: Kvarnbo bick 4/,64, Rangsby och Fremmanby 4ngar i diken, Haga, Kohagen, Prestgarden ploglandet; Sund: Kastelholm, Bomar- sunds fastnings borggard; Jomala: Jomalaby; Mariehamn; Eckerd: Storby i diken vid tullhuset. Bryum mamillatum Lindb. — Exs. Broth. M. F. Il n. 75. Denna vackra Brywm upptriider har och dar pa laga salt- sjOstrinder inom den Aliindska skiirgarden. Finstrim: Wandé 18/,65, Godby vid Farjsund, Bergé Gibbéle Gas- skiir; Saltvik: Haga Norrholmen och Fredriksholm, Germundé Sédernis, Granéren och Gaséren, Kvarnbo Korsnisudden, Prestgarden Gamsholm och Sandvik Haraldsby; Jomala: Ytternis Slaitholm, Prestgarden Gragersd, Mockelé; Mariehamn; Lemland: Naté; Sund: Blixtoren; Hammar- land: Frebbenby; Eckerd: Torp. Bryum fallax Milde. En mycket siillsynt art, som vaxer pa fuktiga sandiga stallen. Saltvik: Kuggbdle vid sjistranden 2/,96, Rangsby i ett akerdike ?1/,98. Bryum versisporum Bomans. Revue Bryologique 1896, p. 91. — Exs. Br. fallax Broth. M. F. IV n. 163. Dioicum; cspites molles, fusco-virides, 1—3 cm. alti. Caulis simplex; innovationibus tenuioribus et sparsifoliis elon- gatis. Folia inferiora remota, patula et recurva, oblongo-lan- ceolata; superiora in comam erecto-patentem conferta, elongata, acuminata, costa excedente mucronata, omnia limbo angusto luteo e duplice serie cellularum cincta; margine plus minusve reflexo, apicem versus plano, integerrimo; rete latiusculum, inferius rectangulare, superius rhomboideo-hexagonum. Seta 2—4 cm. longa, obscure rufa; capsula 3—5 mm. longa, hori- zontalis vel inclinata, elongato-pyriformis, longicolla subincurva vel regularis, lutescens etate brunnescens. Operculum parvum convexum, mamillare; annulus latus; peristomii dentes externi rufo-lutei, in summo apice lutescentes, sicci incurvi; membrana peristomii interni pallide lutea, processus in carina anguste per- 86 J. O. Bomansson, Alands Mossor. tusi; cilia rudimentaria. ‘Spore fusco-virides, valde dissimiles permagne aut perpusille, alize 0.040—0.050 mm., alize 0.030—0.035 mm., alize 0.020—0.025 mm., aliz 0.012—0.008 mm. Fruct. matur. augusto et septembri. In insula Aland, ad pagum Jomalaby in parecia Jomala ad fossarum margines arenosas a me ?°/s1877 lectum. A Bryo fallacc foliis angustioribus, capsula longiore et preesertim magnitudine sporarum dissimili differt. Sedan arten af mig upptiickts pa forberérde vaxtstille har den vidare blifvit funnen a nedannimda lokaler: Mariehamn i ett afloppsdike i sédra stadsdelen; Saltvik: Str6mma i ett dike vid vagen tillsammans med Bryum articum, Fremmanby i ett dike vid Karlberg; Eckerd: Storby (H. Lindb. och J. O. B.). Sikra exemplar af nirvarande art fro &fven funna af Lektor Arnell i Sverige, Boda socken i Dalarna pa mullklaidda kalkhillar vid Ostbjérka. Vidkommande olikheten af sporerna ma niimnas, enligt hvad jag senare erfarit, att dessa i en del fruktkapslar afven fran samma lokal viixla vida mindre, ja nagon gang nog litet i storlek, &n uti andra kapslar. I en artikel inford i Revue Bryologique p. 8. 1895 har Pro- fessor H. Philibert uttalat sig rérande namnde sporer. Bryum pallens Sw. — Exs. Broth. M. F. exs. II n. 77. Inom Aland nog allmiin & sandblandad jord i diken, vid viigkanter och strinder m. m. Arten har jag fran nedannamda lokaler: Saltvik: Kvarnbo i Septemb. 1864, Prestgarden, Hullby, Rangsby, Andtbéle vid Ersberg, Berdtby, Liby, Fremmanby, Kuggbéle, Laby; Hckeré: Storby (Elfving och J. O. B.), Torp; Jomala: Ytternaés och Ytterby. Bryum lutescens Bomans. Revue Bryologique 1897, p. 1. Dioicum, laxe cespitosum, cespites molles 1—2 em. alti, superne lutescentes, inferne fuscescentes, tomento radiculoso atro-rufo intertexti; innovationes tenues circa 1 cm. long. Folia caulina inferiora remota, minora, e basi angustiore ovato-lanceo- lata, decurrentia, margine revoluto, integro, anguste marginata; costa valida in apice evanida vel in cuspidem brevem producta; superiora in comam producta longiuscula; cellule magne hexa- gone vel elongato-hexagone, basilares rectangulares. Seta 1—3 Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 87 em. longa, 0.18—0.20 mm. crassa, rufa. Capsula inclinata vel subpendula cum collo tumidulo sporangio subzquilongo 2—3.5 mm. longa, 1.2—1.5 mm. crassa, elongato- pyriformis, regularis vel leniter incurva, luteola, «tate brunnescens, sicca sub ore haud angustata; cellule exothecii pachyderme, irregulariter rectangulares, os versus minute, rotundate hexagon; operculum sat parvum, convexum, mamillare; peristomium 0.50—0.65 mm. altum; dentes externi inferne lutei, dense trabeculati, in summo apice hyalini et papillosi, sicci incurvi; membrana peristomii interni pallide lutea, partem dimidiam dentium zquans proces- sus in carina pertusi; cilia 2—3, appendiculata vel subrudimen- taria. Spore 0.014—0.020 mm., ochracee valde papillulosie. Fructus maturat mense augusto. Habit. In Alandia, insula Fennica, parcecia Saltvik ad villam Karlberg, 3/3 1896, legi. Inter Brywm cneum et Bryum areticum ludens, sed notis supra relatis bene distinctum. Bryum affine Bruch. — Syn. Br. cuspidatum Schimp. Denna art iir inom Aland mer allmiin fn den fdljande, samt upptriider 4 fuktiga nagot sandiga stillen i diken, vid vigkanter och pa vat ingsmark m. m. Eckeré: Storby 1/,63 (C. J: Arrhenius) och 4/,92 (H. Lindb.); Saltvik: Fremmanby, Prestgarden, Hullby, Germundé, Haga Norrholmen, Rangsby, Lafé, Liby, Strémma, Lafsbéle, Karlberg, Andtbéle vid Ersberg; Sund: Kastelholm Fastersbyén, Tranvik, Bomarsund; Finstrém: Godby vid Firjsund (Elfving); Jomada: Ramsholm (Elfving); Bran dé: Hullberga. Bryum bimum Schreb. — Exs. Broth. M. F. IV n. 162. Hiir och dir 4 fuktiga klippor, i myrar och vid salt- sjOstrinder m. m. Saltvik: Fremmanby 1864, Kvarnbo, Prestgarden, Haga Norrholmen, Séderholmen och Fredriksholm, Lafé, Hullby och Andtbéle vid Ersberg; Eckerd: Storby (Elfving och J. O. B.), Torp. Bryum flexisetum Lindb. et Arnell Musc. Asie. bor., zweiter Theil, Laubmoose, p. 44 (1889). —- Syn. Br. alandicum Bomans. Revue Bryologique p. 90, 1896. Denna sillsynta art har inom Aland af mig blifvit funnen a nedanniimde lokaler: 88 J. 0. Bomansson, Alands mossor. Finstrém: Emkarby i akerdiken 9/,93; Saltvik: Prestgarden i en stérre sandgrop, Kvarnbo, vid backen; Geta: Olofsniis i ett dike. Bryum cirrhatum Hornsch. — Exs. Broth. M. F. VII n. 307. Ar mycket siillsynt; endast funnen i Saltvik: Prestgarden i stora sandgropen hvarest jag flere ar samlat arten rikligt och med val utbildade frukter. Bryum intermedium (Ludw.) Brid. — Exs. Broth. M. F. VUI n. 366. Viixer a fuktiga sandiga platser, pa murar och kalk- grus m. Mm. Sund: Bomarsund a fastningsborggarden a kalkgrus 2/)72; Saltvik: Hullby, Prestgarden 1 stora sandgropen, Rangsby, Kvarnbo by vid biicken och vid Lafsbéle trask; Jomala: Jomalaby; Mariehamn; Eckerd: Ofverby (H. Lindb.). Bryum fuscum Lindb. — Exs. Broth. M. F. VIII n. 367. Férekommer pa mera fuktiga stillen a sandblandad jord och sand, i diken och gropar m. m. Saltvik: Prestgarden 8/780, Hullby i en sandgrop, Fremmanby i ett dike vid Karlberg; Mariehamn i ett afloppsdike i sédra delen af staden. Bryum lingulanum species nova. Heteroicum, floribus synoicis vel masculinis, floribus ma- sculis terminalibus. Czespites sat densi, circiter 1 cm. alti, in- ferne nigricantes, tomento radiculoso, fusco-rufo intertexti, su- perne virides, nitiduli. Caules sat ramosi innovationibus brevibus, inferne sat nudis, superne densifoliis. Folia caulina e basi lata ovato-lanceolata, subconcava; margine vix revoluta, integra, latius limbata; costa valida, inferne fusco-rufa deinde sordide lutea, in cuspidem brevem obsolete denticulatam excurrens; cellule basilares rubree, rectangulo-hexagone, ceteree hexagon; folia ramulina angustiora, sat longe cuspidata, denticulata mar- gine anguste vel obsolete limbata, vix reflexa; cellule anguste rectangulo-hexagonx. Seta ad 2 em. usque longa, tenuis pallide lutea, nitidula. Theca 2—3 mm. longa, usque ad 1 mm. crassa, pendula, elongato-pyriformis, luteo-rubra, collo ruguloso, sporo- gonio equilongo, regulari, sporangio ovali, sicco sub ore non vel parum contracto; cellule exothecii marginales in 2—3 seriebus peranguste, deinde in 4—5 seriebus majores, rotundato-hexa- gone, ceterz irregulariter rectangulo-hexagone. Annulus tribus Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 89 seriebus constructus, inferne luteus. Peristomii fundus pulchre purpureus; dentes externi ad 0.40 mm. usque alti et 0.07 mm. lati, lutei, superne pallidiores, anguste limbati sat irregulariter formati, papillosi, linea media dorsali ut et lineis transversalibus papillosis, scutula rectangularia vel subquadrata, lamellis ventra- libus circiter 10-lamellatis infernis 2—3 parietibus intergerivis junctis; membrana interna circiter ad tertiam partem dentium producta, luteola, papillulosa, processus inferne latiores, dentibus breviores in carina fenestris ovalibus vel rotundis ornati, superne rimosi, sepe in margine appendiculati; cilia papillosa vulgo pro- cessibus breviora appendiculata at seepe subrudimentaria. Oper- culum sat parvum, nitidum, conico-apiculatum, Spore 0.028— 0.035 mm., virides, papillosee. Fruct. mat. julio. Habit. In litore sinus marini glareoso lingula Gibbole- nis, insula Alandica pareecize Finstrém °/; 1899 a me lectum. Bryum pallescens Schleich. — Exs. Broth. M. F. IX n, 415. Foretriidesvis i fuktiga klippspringor, pa klippvaggar, och ruiner; vixer iifven 4 sandiga stiillen i diken, pa vagkanter och vid sjéstrainder m. m. Sund: Kastelholms ruiner °8/,.65; Saltvik: Kuggbdéle, Liby och Ha- raldsby berg, Asgarda, Tengséda, Berdtby, Fremmanby, Lafé och Prestgarden vid klockaretorpet och Sandvik, Kvarnbo Mérkdalsberg, Odkarby Brudstad- backe, Haga Norrholmen; Finstrém: Bartsgarda Mangelbroang, Godby (Elfving); Eckeré: Marby. Bryum capillare L. Temligen allmiin; forekommer under manga former saval i skogsmark som A Oppet liggande platser, pa klippor, stenar och nedre delen af gamla tridstammar i léfskog m. m.; oftast steril; med frukt samlad a f6ljande stillen: Hammarland: Skarpnaté %/,63 (C. J. Arrhenius); Saltvik: Berdt- byvik, Haraldsby vid Firjsund, Kuggbdle, Stromma, Germundé, Langhergséda vid Kvarnsjobicken; Jomala: Kasberg (Elfving);, Eckerd: Storby (H. Lindb. och J. O. B.): Sund: Bomarsund vid Notviken. Bryum elegans var. carinthiacum (Br. eur.) Breidl. Denna varietet ir pa Aland siillsynt och vaxer a dppet liggande klippor samt 4 grusjord. Frukt forekommer sillan. Saltvik: Kvarnbo ster. 25/,65, Sjéviksberg ster., Fremmanby Kvarn- berg ster., Gamsholm m. fr., Kuggbéle berg ster. ° * 90 J. O. Bomansson, Alands mossor. Var. Ferchelit (Funck) Breidl. Af denna var. har jag funnit blott en liten tufva pa ett mindre berg i Kvarnbo by af Saltviks socken m. fr. )°/,98. Bryum Stirtonii Schimp. Funnen af mig i Ward6 4 Aggskir i Delet m. fr. den 1° Jule ness: Arten, som ar bestémd af D:r Hagen, utan tvifvel riktigt, synes mig dock sta sa naira Brywm elegans var. carinthiacum, att man mangen gang torde ha svart att med sakerhet kunna atskilja dessa Brya. Bryum cespiticium L. — Exs. Broth. M. F. V n. 212. Ar den allmiinnaste af alla inom omradet kinda Bryum- arter samt upptriider fornimligast pa mager sandblandad jord, men iifven pa jordbetickta klippor m. m. Bryum comense Schimp. Endast iakttagen a en klippviigg vid R6Ofvarbergsgrottan & Boxé o 1/91 samt i ett dike vid Liby 9 ster. 3/,,93, Kvarnbo ?/,,98 2 ster., alla i Saltviks socken. Bestimningen af denna art fran forstnimda tva lokaler ar verificerad af Prof. Philibert. Bryum Bomanssonii Lindb. — Exs. Broth. M. F. VI n. 260. Férekommer har och dar; vixer synnerligast i grusiga sandiga diken. Saltvik: Kugebéle i Aug. 1865, Berdtby, Fremmanby Karlberg, Prestgarden, Lagmansby Persiing, Germundé Sédernas, Andtbdéle vid Ersberg, Rangsby, Kvarnbo, Hullby och Tengséda. Star niirmast Br. erythrocarpum, men skiljer sig fran denna genom langre nistan glanslés brun kapsel, bredare, kantade blad, som hafva nagot lésare cellvif och i spetsen starkt sagade sidokanter. Bryum Miihlenbeckii Bryol. eur. — Exs. Broth. M. F. II n. 76 (Br. brevifoliwm). Ar icke siillsynt; viixer pa Oppet liggande vata klippor och vid bergsbiickar, men antriiffas mycket siillan med frukt. Sund: Tosarby 4/,65; Saltvik: Haraldsby, Hullby, Lagmansby, Sjévik, Kvarnbo, Haga Fredriksholn; Wdrdé: Wargata; Lemland: Naté; Sottunga: Sédé; Geta: Rankoskiir Westergeta 4 en skogsvag m. fr.; Husklint; Hekerd: Storby i bergen séder om tullhuset. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 91 Bryum alpinum Huds. — Exs. Broth. M. F. VII n. 309 och VIII n. 368. Liksom f6regaende art viixer denna pa fuktiga dppet lig- gande laga berg i bergsbiackar samt a sten, men dr allmannare. Frukt har inom Aland ej antriffats. Eckeré: Storby 1863 (C. J. Arrhenius), Signilskar (H. Lindb.); Sund: Jussbéle berg (Elfving), Tosarby; Geta: Appelé (Hult och Tikka- nen); Saltvik: Kvarnbo, Lafsbéle, Lagmansby, Kuggbéle Riberg, Frem- manby; Finstrém: Godby (C. J. Arrhenius och J. O. B.); Féglé: Degerby (Elfving). Bryum Mildeanum Jur. Denna pa Aland hégst siillsynta art har blott i ringa miingd antriiffats pa berg vid sjéstranden i Torp by i Ecker6 den 27 Juni 1898 ster. Var. gemmipara Limpr. Antriiffades tillsammans med hufvudformen a forenimde vixtstille. Bryum erythrocarpum Schwiigr. — Exs. Broth. M. F. VIII n. 36D. Viixer 4 sand- och grusjord i diken, vid vagkanter och biickar nog sillsynt. Saltvik: Kvarnbo 8/66, Liby, Prestgarden, Rangsby, Tengséda, Haga Bergin; Sund: Tranvik; Mariehamn. Bryum Klinggraffii Schimp. Pa torfaktiga sandiga stillen i diken, vid vagkanter och pa akerrenar finnes denna art, men ir sillsynt. Saltvik: Prestgarden ploglandet 3/,64, Liby berg i en liten back, Rangsby kapellansbolets akerbacke, Kuggbéle vid sjéstranden, Kvarnbo Backing i diken och 1 Nyang vid backen. Bryum argenteum L. — Exs. Broth. M. F. IX n. 414. Som steril upptrider denna art ganska allmint pa mager grusig jord, i gamla sandgropar, a klippor, stengiirden och gamla ruiner. Med frukt, som 4r sillsynt, har jag arten fran nedan- namde vixtstillen. Saltvik: Kvarnbo vid backen 1863, Prestgarden i stora sandgropen, gamla kyrkogarden; Swnd: Bomarsunds fastningsruiner. Bryum cyclophyllum (Schwigr.) Bryol. eur. — Exs. Broth. M. F. VI n. 160. 92 J. O. Bomansson, Alands mossor. Forekommer pa fuktiga stallen a humus- och torfjord vid bickar, i diken och uttorkade skogskérr, men Ar sallsynt och antriffas vanligen steril. Saltvik: Kvarnbo Backing 27/,76, Kuggbéle flerestides, Frem- manby m. fr. Bryum neodamense Itz. — Syn. Br. pseudotriquetrum var. cavifolium Hartm. Sk. fl. p. 55. Sallsynt; iakttagen a sjéstrinder och kirrbraddar, pa fuk- tig sand- och dyjord. Saltvik: Lafsbéle a traskstrand ster. 4/,65, Berdtby Langsjé ster., Kvarnbo trask m. fr., Kuggbéle vid ett skogskarr ster.; Eckerd: a en strand vester om Langskir ster. (H. Lindb.). Bryum turbinatum (Hedw.) Schwigr. — Exs. Broth. M. F. It wn. 168. Arten som 4r siillsynt har antriffats pa fuktig ler- och sandblandad jord i diken och vid ka&llor m. m. Saltvik: Prestgarden 29/,72, Liby och Rangsby; Sund: Kastelholm; Wardé: Simskala (Hj. Olsson). Bryum ventricosum Dicks. — Syn. Br. pseudotriquetrum Hartm. Sk. fl. p. — Exs. Broth. M. F. VI n. 259. Allmin a sumpig mark och fuktiga klippor m. m. Ofta med frukt. Var. montanum Bomans. nova var. Denna varietet skiljer sig fran hufvudarten genom mindre, nagot konkava blad med _ titare cellvéf och kortare nervudd, fruktkapseln vida mindre och nastan pironformig, tanderna kor- tare och cilierna uti inre peristomiet med korta sidotaggar. Saltvik: Kvarnbo, Johannesberg aker a4 berg. Rhodobryum roseum (Weis.) Limpr. — Syn. Br. rosewm Hartm. Sk. fl. Br. proliferum Lindb. M. scand. p. Allmiin i barr- och léfskog vid bergsrétter, i klyftor och pa stenblock. Med frukt som fr siillsynt har jag arten fran foljande lokaler: Fiéglé: Gripé %/,63 (C. J. Arrhenius); Saltvik: Kvarnbo, Kuggbdle, Liby, Tengséda, Sylléda och Langbergséda skogar. Mnium hornum (L.). — Syn. Astrophyllum hornwm Lindb. M. scand. p. 14. — Exs. Broth. M. F. III n. 123. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 93 Allmiin; viixer 4 sandig fuktig jord i skogar vid bergs- rotter, i klippspringor och vid kallor. Ar oftast rikligt frukt- barande. | Mnium marginatum (Dicks.) P. B. — Syn. Asti. marginatum Lindb. M. scand. p. 14. Mniwm serratum Hartm. Sk. fl. p. 53. Sallsynt; endast iakttagen i Saltvik: Lafé i klippspringor 2/,66, Kvarnbo vid backen; Sund: Gesterby 1867. Frukt ar funnen fran alla lokaler. Mnium undulatum (L.) Weis. — Syn. Astr. wndulatum Lindb. M. seand. p. 13. — Exs. Broth. M. F. IV n. 158 och IX n. 407. Denna vackra Mniwm, som inom Aland icke ar sillsynt, foredrar helst vata stiillen i saviil barr- som l6fskogar, men ar oftast steril. Med frukt har jag arten fran nedannamde lokaler: Finstrém: Grelsby skog 1863; Saltvik: Germundé Sédernas, Berdtbyvik; Jomala: Kasberg Léfdal; Echous: Storby. Mnium rostratum Schrad. — Syn. Astr. rostratuwm Lindb. M. scand. p. 13. — Exs. Broth. M. F. VI n. 256. Ar sillsynt och féredrar helst skuggiga och fuktiga platser vid bergsrotter m. m. Saltvik: Liby m. fr. 22/,65, Fremmanby vid Karlberg m. fr., Borg- boda vid Borgé berg ster., Kuggbile och Haraldsby m. fr. Mnium cuspidatum (L.) Leyss. — Syn. As¢r. silvaticum Lindb. M. scand. p. 14. — Exs. Broth. M. F. If n. 120. (Mniuwm sil- vaticum). Allmiin; férekommer mest i léfskog a sten, tradrotter och jord, ofta i stora mattor och rikt fruktbarande. Mnium medium Bryol. eur. — Syn. Astr. mediwm Lindb, M. scand. p. 14. — Exs. Broth. M. F. Ill n. 122. Nagot siillsynt pa skuggiga fuktiga stallen i skog. Saltvik: Haga Bergin ster. 1/,65, Germund6é Sédernis m. fr., Borg- boda Borgéberg m. fr.; Finstrém: Tarnebolstad ster. Mnium affine Bland. — Syn. Astr. cuspidatum Lindb. M. scand. p. 13. — Exs. Broth M. F. III n. 120. Ar ej siirdeles siillsynt och antriiffas i léfdungar m. m. pa jord, sten och klippor. Mera sallan med frukt. Saltvik: Andtbile vid Borgé berg m. fr. 7/,,/65, Fremmanby m. fr. Liby berg ster.; Sund: Rosenberg m. fr. 94 J. O. Bomansson, Alands mossor, Mnium ciliare Grev. — Syn. Mn. affine var. ciliare Hartm. Sk. fl. Astr. céliare Lindb. M. seand. p. 14. Mycket sillsynt. Endast funnen ster. Saltvik: Germundé Sédernéis a fuktig skogsmark 22/584 oeh Lafé vid en skogsviig 14/,)85. Mnium Seligeri Jur. — Syn. Mn. affine var. elatwm Hartm. Sk. fl. p. 52. ) . 105. 97. , Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 127 Pag. Coleochila anomala (Hook.). . 13. @#Laylori-(Hoeok.)s., <)> : 12. Cynodontium polycarpum (Ehrh. , 46. C. strumiferum (Ehrh.) . . . 46. C. torquescens Bruch . . . . 46. Dichelyma falcatum (Hedw.). . 100. Dichodontium pellucidum (L.) . 47. Dicranella cerviculata (Hedw.) . 49. D. crispa (Ehrh.) Schimp. . . 48. D. Grevilleana (Br. eur.) . . . 47. D. heteromalla (Dill, L.). . . 49. Da humilis: Ruthe ated: 0s were! 48. DiGrubra. Hands...) \au:s. av eesaze 481 Dy rufescens (Dicks:)" 2 . 0. 1.) 48, D D D Dey Blyth. Br.,eur., 2%. "He. “49; D. Bonjeani De Not. . . . . 50. D. brevifolium Lindb.. . . . 50. D. congestum Brid.. . . . . 50. De elatum-Landb;:...27 te 49, D. flagellare Hedw.. . . . . 541. De fiscescens. Turmoiyns. . oe Bd Ds Jongifolium. Ebrbi sao. 4) 54. DPmajus, smith Sle 2 Qe be De montanuin .Hedwe':. 4) Gh bk. Descopariunm: (b9)"'..A0/ Ce ese SO Despurmm. Hedw..o's. 2) (Pee 4h Destrictum. Schleich}. -)' 4 2 bh D. undulatum Ehrh. . . . . 124. Didymodon brevifolius (Dicks.) 56. Ds rigidulus. Hedw. #8). Ss 57, D:, rubellus. Baffim: 7 soe). 56: Dilena Flotowiana (Nees.) . . 30. Diplophyllum albicans (L.) Dum. 12. Dy.ovatum,. Hook... » aoe wine 12: D. taxifolium (Wg.) Dum. . . 12. Ditrichum flexicaule (Schleich.) 54. D. glaucescens (H.) Hampe . . 5d. D. homomallum (H.) Hampe . 54. . Schreberi (Sw.) Schimp.. . 47. . squarrosa (Starke.) Schimp.. 47. “subulata Heda. (2's. Ma 4B: Dicranoweisia cirrata (L.) Lindb. 45. D. crispula (Hedw.) Lindb. . . 48. Dicranum Bergeri Bland.. . . 124. Pag. Ditrichum tortile (Schrad.) Lindb. 54. D* zonatum Bridz.q.n . «. 54. Dryptodon Hartmani Geninegy: 61. Dy patens'.(Dieks2) Brady a) 2". 60: Encalypta contorta (Wulf.) . . 68. E. exstinctoria Sw.. . . . . 68. E. laciniata (Hedw.). . . . . 68. E. rhabdocarpa Schwagr. . . 68. Entosthodon fascicularis (Dicks.) 70. Ephemerella recurvifolia (Dicks.) 43. Ephemerum serratum (Schreb.) 42. E. stenophyllum (Voit.) . . . 48. Eurhynchium hians (Hedw.). . 110. He piliferum (Schrebs)). S's 108! E. prelongum (L., Hedw.) . . 110. Ex Stokesin (@urn)) -. eee 109: E, striatum.(Schreb.) . -) .°109. E. strigosum (Hoffm.) . . . . 108. E. Swartzii (Turn.) . . . Ape (0) Fissidens adiantoides (L.) Hedw: 53. F. bryoides (L.) Hedw. . . . 52. F. decipiens De Not. . . . . 58. Fiiexilis. Bedwy™)..9)'')) (HOSieE SR F. osmundoides Sw. . . . . 53. Pe pusillas- Wile, Auge sre’ 6 F, taxifolius (L.) Hedw. . . . 58. Fowicidulas, Swi...) Ga, 52. Fontinalis antipyretica L. . 400. F. hypnoides Hartm. . . . . 100. Fossombronia cristata Lindb. . 30. F. Dumortieri (H. P.) Lindb. . 30. Frullania dilatata (L.) Dum.. . 29. Fr. fragilifolia Tayly (02) £0 n8 29. Bn Tamazisci (Lb. GURP Oe Oe Funaria hygrometrica (L.) . . 70. Geocalyx graveolens Nees. . . 27. Georgia pellucida (L.) Rab. . . 69. Gr. elatior Bruch. . . . 60. ‘Gr. decipiens (Schultz) Land: ? 60; Ge*montana Br.eur), 21/4 02) 6G; Gr. Miihlenbeckii Schimp. . . 60. Getovalis, (Hedw.j) 2) . or "err aet Gre pulvinata..(L.) Sa) .o Peed: 128 J. O. Bomansson, Alands mossor. Pag. Gymnostomum unpen: amd bs. a. «95 lap i: res Harpanthus Flotowianus Neade 26. Hedwigia albicans (Web.) Lindb. 62. Heterocladium squarrosulum (Voit)... « . 9) siyethetiaedOSe Homalia trichomanoides(Schreb.) 101. Homalothecium sericeum (L.) Br-s@unge. aiayls . 105. Beslacomiig milghacins (Wils.). 122. Hivloreume(ts) seas eicmeceli2o: H.. proliferum ;(L))".-qyetindennstt22: Hi: squarrosumay (Ledisi. acdisureeekt EH. driquetram, (Ldyrdiget scenes) 258 By umbratums(Bbrh.)) 2s yet eil22: Hymenostomum microstomum Br. eur. cthagtiais 44s H. squarrosum Br. Ginm; sto ti Hymenostyhum — curvirostre (Ebrh.)Lindbs\\jetientw: satin Hypnum arcuatum Lindb. . . 120. He badium Hartmw. ot stem igh 20: H. chrysophyllum Brid. . . . 116. H. cordifolium Hedw.. . . . 121. Hiescrista: castrensis [aylW .ayst{ieoplill Bt Hivcupressiforme.T, tf: wyllotiaell Heveuspidatum hy... sulalind2ls Eis chilatatuna Wilsteoeiiios ebimifeds Hyelodes Sprucesjenit. stats lt H. exannulatum Giimb. . . . 118. HefalcatumyBrids 4) .iis)amanhldi Hedluitans; (Dil) Mise ntaitis elyenl ASE H. giganteum Schimp.. . ... 121. Heshispidulum, Bridk,.)); ictees tLe H. imponens Hedw. .. . . 119. Hs incurvatum Schrad. :. . «118: H. intermedium Lindb. . . . 117. H. Kneiffii (Br. eur.) Schimp. . 117. H. lycopodioides (Schwiigr.). . 117. H. molluscum Hedw. . . . . 118. H.oehraceums (irs jay tire. ( 6120: H. pallescens Hedw. . . . . 119. Bepalustre Huds Uehara 20: H: panietinam iy. 5 seo LA Hypnum polygamum Wils. . pratense Br. eur. . protensum Brid. . . revolvens Sw. . Richardsoni Mitt. sarmentosum Wg. . scorpioides L. . Sommerfeltii Myr. . . stellatum Schreb. . stramineum Dicks. . . trifarium W. M.. . uncinatum (Hedw.) . . vernicosum Lindb. . Isothecium myosuroides (L.) I. myurum (Pollich.) STE GCe eee eee Jungermania alpestris Schleich. . barbata Schmid . . bicrenata Lindenb. . . exsecta Schmid . excisa Dicks. . . Flérkei W. M.. . gracilis Schleich. . . guttulata Lindb. . heterocolpos Thed. . incisa Schrad.. . inflata Huds. . Kaurini Limpr. . Kunzeana Hiib. . Limprichtii Lindb. . longidens Lindb. . . lycopodioides Wallr. . marchica Nees. . Michauxii Web. . minuta Dicks. . . obtusa Lindb. . . porphyroleuea Nees. . quinquedentata (Huds.) . Rutheana Limpr.. . saxicola Schreb. . . socia Nees.. . ventricosa Dicks. . . Wenzeli Nees. ny ly yy yy yyy yy yy Lejeunia cavifolia (Ehrh.) pial, Lepidozia reptans (L.) Dum. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. Pag. Lepidozia setacea (Web.) Mitt.. 28. Leptobryum pyriforme (L.) . . 70. Leskea nervosa (Brid.) Myr. . 102. L. polycarpa Ehrh.. . . . . 102. Leucobryum glaucum(L.)Schimp. 52. Leucodon sciuroides(L.)Schwagr. 100. Lophocolea bidentata (L.) Dum. 26. L. heterophylla (Schrad.) . 26. L. minor Nees. ; 5 26. Madotheca platyphylla (L.) ; 29. M. rivularis (Nees.) Dum. 29. Marchantia polymorpha L. 33. Marsupella emarginata aii Dum.. 8. M. Funckii (W. M.) ‘Bone a M. sparsifolia (Lindb.) . 8. M. sphacelata (Gies.) Dum. . 8. Meesia longiseta Hedw. 95. M. trichodes (L.) . 95. M. triquetra (L.) Angstr. . 95. Metzgeria furcata (L.) . 33. Mniobryum carneum (L.). 72. Mn. albicans (Wahlenb.) . 72. Mniopsis Hookeri (Lyell.) Dum. 30. Mnuim affine Bland. 93. Mn. ciliare Grev.. 94. Mn. cinclidioides Hiib. 94. Mn. cuspidatum (L.) Leyss. . 93. Mn. hornum (L.)... . . 92. Mn. marginatum (Dicks.) P. B. 93. Mn. medium Br. eur. 93. Mn. punctatum (L.) . 94. Mn. rostratum Schrad.. 93. Mn. Seligeri Jur. . 94. Mn. stellare Reich. . 94. Mn. subglobosum Br. eur. 95. Mn. undulatum (L.). ES. Myurella julacea (Vill.) aG2. Neckera complanata (L.) . . 101. N. crispa (L.) . 04. N. oligocarpa Bruch . 101. N. pennata (L.) Hedw. ae. Odontoschismadenudatum(Nees.) 24. Oncophorus virens (Sw.) . 47. 129 Pag. Oncophorus Wahlenbergii Brid. 47. Oreoweisia Bruntoni ad Milde ’ 47. Orthotrichum affine ‘Gobaad. 67. O. anomalum Br. eur. . 65. QO. Arnellii Grénv. dnteica GG, O. cupulatum Hoffm. . . . . 65. O. diaphanum (Gmel.). . . . 68. O. elegans Schwigr. . . . . 67. O. fastigiatum Bruch. . . . . 66. QO. gymnostomum Bruch... . . 68. O. microblepharum Sch. . . . 68. O} nudum Dicks.) yu) oy xy OS O. obtusifolium Schrad. . . . 68. Of pallens Biel. obiity . 2 208 Lr a 5 wis aub) _ AI. § ” N co ee . ore “Ton,} Pf Ban > » 7 |} > i +5 1 Béajogai Oger) >s)r6 aT eee CRM « j La ee _ came ea - ae 7 in, \ aathy — - oe ~ o> BAe i > oe “rw. kt ©. eg os ae an Utne Geek) 6s? Se cede -oepeere a? wel Ss @ hes ete 2 ~ Me sed . “a2 ee vtvoed _ ee eae oe - ACTA SOCIETATIS PRO FAUNA ET FLORA FENNICA, XVIII, N:o 5. UBER DAS HERBST uno WINTER-PLANKTUN IM FINNISCHEN MEERBUSEN UND IN DER ALANDS-SEE 1898. K. M. LEVANDER. (Vorgelegt am 10. Februari 1900). HELSINGFORS 1900. KUOPIO 1900. O. W. BACKMANS BOKTRYCKERI. I. Das Planktonmaterial, welches fiir die vorliegende Abhand- lung zu Grunde liegt, wurde gesammelt wihrend dreier hydro- graphischer Expeditionen, welche von der Finlindischen Socie- tat der Wissenschaften im October und December 1898 nach dem finnischen Meerbusen und der Alands-see veranstaltet wur- den. 1. Die erste Expedition wurde von Helsingfors aus quer iiber den finnischen Meerbusen mit dem Lotsendampfer » Elikién» am 8. October vorgenommen. Theilnehmer waren der Direktor der Meteorologischen Centralanstalt Herr E. Biese und ich. Der Kurs ging zuerst SW von Helsingfors bis zur Insel Kyt6 und dann in siidlicher Richtung bis in die Nahe von Kokskir an der estlandischen Seite. Auf der Hinfahrt wurden zwischen Kyté und Kokskér an sechs Stationen (a—f) physikalische Beobach- tungen angestellt und Plankton gefischt. 2. Die zweite Expedition nach dem finnischen Meerbusen fand d. 6. December statt. Als Schiff wurde der Zolldampfer »Ahkera» benutzt und Theilnehmer waren diesmal Herr Direk- tor Biese und Herr Stud. J. L. Lydecken. Der Kurs war genau derselbe wie wahrend der vorhergehenden Expedition, die Fahrt konnte aber wegen der Kiirze des Tages u. a. Umstiinde nur bis zur Mitte des Busens (Station d) ausgedehnt werden. 3. Gleichzeitig mit der letzterwihnten Expedition wurde eine ahnliche nach der Alands-see ausgefiihrt wobei Marie- hamn als Ausgangspunkt diente. Theilnehmer an dieser waren Herr Professor der Physik Dr. Th. Homén, Herr Dr. K. E. Stenroos und ich. Planktonmaterial fischten wir wihrend zweier mit dem Lotsendampfer » Valvoja» vorgenommenen Touren nach Kobbaklintar (d. 5. December) und Bogskiir (d. 6. Dec.) sowie 4. K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. wihrend verschiedener mit dem Ruderboot ausgefiihrten Excur- sionen bei Mariehamn. Der Plan eine lingere Fahrt nach dem bottnischen Meerbusen vorzunehmen musste hauptsachlich wegen des schlechten Wetters in dieser Jahreszeit aufgegeben werden. Am 8. Dec. verliessen Dr. Stenroos und ich Marie- hamn und kehrten zuriick nach Helsingfors, aber einige nach- her im selben Monat an der West- und Nordkiiste Alands gemachte Planktonfiinge wurden noch von Prof. Homén mitgebracht. Bei dem Planktonfischen kamen auf diesen drei Expedi- tionen kleine Netze von Miillergaze N:o 14 und 12 in Gebrauch. Das Fischen geschah horizontal lings der Oberflache und verti- cal aus verschiedenen Tiefen. Die Proben sind im zoologischen Museum der Universitat aufgehoben. I. Das October-Plankton des finnischen Meerbusens. a. Physikalische Verhaltnisse+). Kin Warmwasser- lager von ca. 11° C streckte sich von der Oberflache bis 35 m Tiefe, unter welcher eine Ubergangschicht von ca. 10 m Dicke folgte. Unter 45 m folgte wieder eine gleichmissigere Temperatur von 5° bis 3° C; am Boden in 80—90 m Tiefe betrug die Tempe- Tate V5 ) Der Salzgehalt nahm allméahlich von der Oberfliche bis 50 m Tiefe zu von 6 bis 7 °%/oo, in 80 m Tiefe war der Salzge- halt schon bis 8 °/oo gestiegen und in 80—90 m Tiefe fand sich eine Salzmenge von 8—-8,7 °/oo. Nach den Pettersson’schen Karten und Diagrammen*”) zu urtheilen diirfte der Salzgehalt der Tieferen Wasserschichten (60—90 m) der Salzmenge des 1) Die nahere Darstellung tiber die durch die Expeditionen gewon- nenen physikalischen Ergebnisse wird von Prof. Th. Homén in den Akten der Finl. Societét der Wissenschaften veréffentlicht werden. 2) K. Svenska Vet. Akad. Handl. Bd. 25, n:o 1. 1893. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5, 5 Oberfliichenwassers in der Ostsee zwischen den dinischen Inseln und Gotland entsprechen. b. Biologische Verhiltnisse. Im Plankton trat das ani- malische Plankton an quantitativer Menge im Vergleich zum ve- getabilischen sehr zuriick. Den iiberwiegenden Haupttheil des Planktons bildeten, was schon makroskopisch deutlich zum Aus- druck kam, gewisse Algenarten, unter denen Aphanizomenon flos aquae die Hauptrolle spielte. Die in Formol konservirten Proben erschienen von dieser Cyanopbycee blaugriin gefarbt. Ausser dieser Art trat Chetoceros danicus sehr zahlreich auf, wiihrend Ch. bottnicus nur in geringer Anzahl erschien. Als konstante Mitglieder der Schwebeflora in dieser Zeit erwiesen sich noch Coscinodiscus balticus und Nodularia spumigena. Die Mastigophoren waren d. 8. October fast total ver- schwunden. Nur vereinzelte Exemplare von Dinophysis sp., Colacium vesiculosum sowie Dictyocha fornix (Skelete) kamen zur Beobachtung. Das animalische Plankton war hauptsiichlich vertreten durch Tintinniden, Rotatorien, Cladoceren und Copepoden. In der sehr artenreichen Tintinnenfauna waren Tintinnopsis brandtii und ZT. tubulosa wie auch Tintinnus borealis die hiu- figsten Formen. Specielle Herbstformen im finnischen Meerbu- sen scheinen die im Skagerak und in der westlichen Ostsee hiufigen Tintinnus subulatus, Tintinnopsis campanula und 7. beroidea zu sein. Das periodische Auftreten besonders der zwei erstgenannten, dem atlantischen Kiistenplankton angehori- gen Species steht wohl mit dem Einstrémen von Ostseewasser im Zusammenhang. Tintinnus bottnicus, welche Art im finnischen Meerbusen stationir ist, war noch iiberall vorhanden, kam aber nur vereinzelt vor. Von Rotatorien waren die im Sommer und Anfang des Herbstes in den hiesigen Skiren so individuenreich auftretenden Anuraea-Arten fast total verschwunden. Es wurden angetroffen einzelne Exemplare von A. aculeata var. platei und A. eich- waldi, aber cochlearis var. recurvispiga kam gar nicht zur Beob- achtung. Dagegen waren die beiden gemeinen Sychceta-Arten, 8. baltica und S. monopus in allen Fingen zahlreich vorhanden. 6 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. Die Cladoceren waren im letzten Stadium des Verschwin- dens. Das gilt besonders von den Podon-Arten, von denen iiberhaupt nur P. polyphemoides angetroffen wurde. Bosmina maritima und Evadne nordmanni zeigten sich noch in allen Fingen, aber waren in starker Abnahme, besonders die letztere Art, die meist nur vereinzelt vorkam. Die Copepoden waren durch die baltische Acartia bifilosa reichlich vertreten. Sonst wurden beobachtet Temorella affinis var. hirundoides, sowie in Tiefenfiingen der Salzwasser-Copepode Temora longicornis und der relikte Limnocalanus grimaldi. Nau- plien von Calaniden kamen reichlich vor. Noch mag in dieser Ubersicht erwiihnt werden, dass ein- zelne Exemplare von Cyphonautes, Gastropoden- und Lamellibran- chiaten-Larven wie auch ein [ndividuum von Awrelia awrita zur Beobachtung kamen. Von den im Octoberplankton angetroffenen Organismen diirften nach den bisherigen Kentnissen folgende als Immigran- ten aus dem baltischen Gebiet zu betrachten sein. Diatomacee: Cheetoceros danicus, Peridinea: Dinophysis sp., Silicoflagellata: Ductyocha fornix, Ciliata: Tintinnus subulatus, Tintinnopsis campanula, » beroidea, Seyphomeduse: Aurelia aurita, Copepoda: Temora longicornis. Temorella hirundo. An das Vorhandensein von eingestrémtem siid- resp. west- baltischen Wassers diirften besonders das Vorkommen von Tin- tinnus subulatus und Tintinnopsis campanula hindeuten, Ul. Das December-Plankton des finnischen Meerbusens. a. Physikalische Verhaltnisse. Die Temperatur war sehr gleichmiissig zwischen der Oberfliiche und der gréssten Tiefe, Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 7 65 m (Station c), welche iiberhaupt auf dieser Expedition er- reicht wurde. Sie betrug naimlich an der Oberfliche + 4,8 (Station a) bis + 5,8 (Station d) und in 60 m Tiefe + 5,3 (Station d) bis + 5,6 (Station c). Der Salzgehalt der obersten 30 m dicken Wasserschicht betrug 6,1 oo, und nahm gegen die Tiefe allmahlig zu: in der Tiefe von 60 m (Station d) wurde der héchste Salzgehalt von 6,8 “loo festgestellt. b. Biologische Verhiltnisse. In den Octoberfiingen fanden sich noch fast alle die Arten vertreten, die nach mei- nen Erfahrungen in friiheren Jahren auch das Septemberplankton komponiren. Der Unterschied in der Zusammensetzung des Planktons im October und December erscheint dagegen sehr scharf, besonders tritt das animalische Plankton im Decem- ber bedeutend armer an Arten und Individuen auf als im Oc- tober. Das Phytoplankton war dominirend. Man kénnte das De- cemberplankton ebenso treffend wie das vorige als Aphanizo- menon-Plankton bezeichnen. Die Menge von Chaetoceros war merkbar geringer als im October. Ch. danicus, die Hauptart wih- rend der letzten Expedition, kam jetzt nur vereinzelt und in kurzen Ketten vor, dagegen erschien Ch. bottnicus in allen Fan- gen hiufig. Coscinodiscus balticus und Nodularia spumigena wa- ren anscheinend ebenso hiiufig wie im October, Von den Tintinniden sind die im October vorkommenden Tintinnus subulatus und bottnicus wie auch Tintinnopsis cam- panula ganz verschwunden. Yintinnus borealis wurde auf den Chetocerosfiden beobachtet. In einigen Fangen erschienen T%n- tinnopsis tubulosa und brandti noch hiaufig. Die Rotatorien und Cladoceren waren verschwunden (nur drei Exemplare von den beiden Synchaeta-Arten wurden notirt). Uberhaupt bestand der animalische Theil des Planktons hauptsachlich aus Copepoden und Appendicularien! Von der erstgenannten Gruppe waren Acartia bifilosa und Temora longi- cornis in allen Fangen hiufig dagegen kamen Temorella affinis var. hirundoides, Temorella hirundo und Limnocalanus gri- maldi (in den Tiefenfiingen) nur spiarlich vor. 8 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. Das interessanteste zoologische Ergebniss bei der Decem- ber-Expedition war das Auffinden von der arktischen Appendi- cularien-Art Fritillaria borealis, die nie friiher im no6rdlichen Theil der Ostsee angetroffen ist und welche jetzt in betréachtli- cher Menge vorkam. Nach den Untersuchungen von Aurivillius’) tiber die Planktonfauna des Skageraks sind von den im December ange- troffenen Formen Temora longicornis und Fritillaria borealis Vertreter des Planktons des Mischungswassers zwischen dem Golfstrom und dem Ktistenwassers der Nordsee. Im Skagerak fallt die Periode des Eindringens der Vertreter dieses Plank: tons, in die Herbst- und Wintermonate und erreicht ihr Kul- men in November—Januar. Nach den vorliegenden Daten muss man wohl schliessen, dass das genannte Mischungswasser, wel- ches von dem arktischen Gebiete in die Nordsee und in das Skagerak eindringt, bis in den finnischen Meerbusen sich er- streckt. IV. Das December-Plankton der nordlichsten Ostsee und der Alandssee. a. Physikalische Verhialtnisse. Die Temperatur des Wassers war d. 5. December 8 von Kobbaklintar gleichmassig ca. + 5,3° C zwischen der Oberfliiche und dem Boden in 212 m Tiefe. Der Salzgehalt am selben Ort schwankte zwischen 6,2 und 7 pro Mille zwischen der Oberfliche und der Nahe des Bodens in 210 m Tiefe. Die Temperatur und die Salzmenge waren also fast die- selben in der Alands-see bei Kobbaklintar und im finnischen Meerbusen. b. Biologische Verhiltnisse. Der Gleichmassigkeit 1) Carl W. S. Aurivillius, Vergleichende thiergeographische Unter- suchungen iiber die Plankton-Fauna des Skageraks in den Jahren 1893— 1897. In: Kong]. Svenska Vet. Akad. Handl. Bd. 30. N:o 3. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 9 in den physischen Verhiltnissen entsprechend zeigte das Plank- ton in der Alands-see im allgemeinen denselben Charakter wie gleichzeitig im finnischen Meerbusen auf der Hohe von Hel- singfors. Was zuerst die pelagische Flora betrifft, so zeigte sie in der Alands-see ziemlich genau dasselbe Bild wie im finnischen Meerbusen. Dominirend war die noch ziemlich reichlich vege- tirende Aphanizomenon flos aquae, wahrend Nodularia spumigena in der offenen See tiberall vermisst wurde. Von Chetoceros war relativ wenig vorhanden, obgleich die Gattung bei Bogskir zahl- reicher war als Aphanizomenon. Die allgemeine Art war auch hier Ch. bottnicus, waihrend Ch. danicus tiberhaupt spirlich oder ganz vereinzelt in den Fangen vorkam. Von Tintinniden war lediglich Tintinnus borealis haiufig. Andere Formen und zwar Tintinnopsis beroidea und tubulosa fanden sich bloss in einigen Fangen durch vereinzelte Exemplare vertreten. Die Riderthiere waren nicht ganz verschwunden. Synchaeta baltica fand sich vereinzelt in fast allen Fingen, etwas sel- tener schien S. monopus zu sein. In den inneren Skiren, in Godby-Fargsund, erhielten wir noch einige Exemplare von Anu- rea aculeata var. plate. Cladoceren waren nicht vorhanden. Sehr gut vertreten war, was die Menge der Arten betrifft, die Copepodenfauna. Acartia longiremis und bifilosa, Temora longicornis, Temorella hirundo und Pseudocalanus elongatus wa- ren die hiufigst vorkommenden Arten, von denen die erste und die letzte Art in den gleichzeitigen Fiangen im finnischen Meer- busen nicht angetroffen wurden. In Godby-Firgsund kam Te- morella Clausit zahlreich vor. Von Centropages hamatus wurde ein Individuum beobachtet. Die stationére Tiefenfauna war reprisentirt von Limnoca- lanus grimaldi, Mysis mixta und eine Art von Echinoderes, welche marine Gattung in der Ostsee friiher nur von deren siid- lichem Theil bekannt ist. Die Appendicularien, durch F’ritillaria borealis reprisentirt, waren in allen Fangen bei Kobbaklintar und Bogskar haufig oder sogar zahlreich. LO K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. v: Ubersicht der Planktonfange der drei Expeditionen. A. Die Expedition mit »El&ak66n» von Helsingfors nach Koksk§ar d. 8. October. Station a. Lat. N 60’ 3’, Long. O 24° 43’. N:o 1. 7,30’ U. v. M. Oberfliichenfang. Phytoplankton, Aphani- zomenon und Chetoceros danicus, vorherrschend; Zooplank- ton wenig: Synchaeta, Bosmina, Acartia bifilosa, Temorella affinis v. hirwndoides, Nauplii zahlreich. N:o 2. 7,50’ U. v. M. Vertikalfang aus 23 m Tiefe. Das Netz brachte von dem Grunde Membranipora, Mytilus, Gamma- riden. Fang reichlich. Aphaniz., Chaet. dan., Synchaeta sowie viel unreife Exx. von Acartia u. Temorella. Station b. Lat. N 60° 1’ Long. 0 24° 46’. N:o 3. 8,15’ U. v. M. Tiefe des Bodens 53 m. Vertikalfang aus betriichtlicher, unbestimmter Tiefe. Phytopl. (Aphan.) vorherrschend, Zoopl. wenig. Nauplien hiufig, von Acartia und Temorella meist unreife Exx. N:o 4 Oberfl.fang. Phytopl. (Aphan. u. Chaet. dan.) vorherrsch., Zoopl. wenig: Calaniden und Nauplien. Station c. Lat. N 59° 55’ Long. 0. 24° 48’. N:o 5. 9,307 U. v. M. Oberfliichenfang. Chaetoceros-Plankton. Nauplien, unreife Temorella u. Acartia bifilosa. N:o 6. ‘Tiefe 59 m, Vertikalfang vom Boden und zweites Mal aus geringerer Tiefe. Phytop]., Aphan. u. Chaet. dan., vorh., Zoopl. wenig: Synchaeta, Acartia bifilosa zahlr. Station d. Lat. N 59° 511/,’ Long. 24° 51’. N:o 7. 12 U. M. Tiefe 89 m. Vertikalfang. Aphan. u. Chaet. dan. massenhaft, Synchaeta, Acartia bifilosa zahlr., von Te- mora longicornis junge Exx. Station e. Lat. N 59° 46 1/2’. Long. O 24° 49’. N:o 8. 3 U. v. M. Tiefe 72 m. Vertikalfang. Aphan. u. Chaet. dan. vorherrsch., Synchaeta, Bosmina, Acartia bifilosa zahlr., Temora longicorms vereinzelt. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. all Station f. Lat. N 59° 43’. Long. O 24° 58 1/2’. N:o 9. 4U. v. M. Oberfl. fang. Aphan. u. Chaet. dan. massenh., Syncheta monopus, Acartia bifilosa u. Nauplien zahlreich. N:o 10. 4,30’ U. v. M. Tiefe 96 m. Vertikalfang. Phytopl. (Aphan. u. Chaet. dan.) vorherrsch., Zoopl. wenig: Synchaeta monopus, Acartia bifilosa zahlr. B. Die Expedition mit »Ahkera» von Helsingfors nach § bis zur Mitte des finnischen Meerbusens d. 6. December. Bei Station a. Tiefe 27—28 m. N:o 1. Oberfliichenfang. Fang sehr gering. N:o 2. Oberflachenfang. Aphan. Plankton; Temorella hirundo u. Acartia bifilosa hiutig. Bei Station b. Tiefe 45 m. N:o 4. Fang aus 45 m Tiefe. Aphan. Pl., Chaet. bottnicus, Co- scinodiscus, Acartia bifilosa, Temorella longicornis hiufig. N:o 5. Oberfliichenfang. Aphan. vorherrsch., Chaet. bottn., Cosci- nodiscus, Acartia bifilosa hiaufig, Fritillaria borealis. Bei Station c. Tiefe 65 m., N:o 3. Fang aus 20 m Tiefe. Probe sehr klein. N:o 6. Fang aus 65 m Tiefe. Aphan. viel, Chaet. bottn., Lim- nocalanus grimaldi (3+2), Acartia bifilosa, Fritillaria haufig. N;o 7. Fang aus 20 m Tiefe. Kleine Probe. Aphan. vorherr- schend, Temorella longicornis, Acartia bifilosa u. Fritillaria hiufig. N:o 8. Oberflfang. Wenig Inhalt! Aphan. vorherrsch., Temora longicornis, Acartia bifilosa u. Fritillaria haufig. N:o 9. Zwischen den Stationen c und d. Aphan. vorherrsch., Chaet. bottn., Temora longicornis, Temorella affinis u. hirwn- doides, Acartia bifilosa und Fritillaria haufig. Nauplien zahlreich. Bei Station d. Tiefe 63 m. N:o 10. Oberflachenfang. Aphan. massenh., Temora longicornis u. Acartia bifilosa hiiufig. N:o 11. Fang aus 63 m Tiefe. Kleine Probe! Aphan. viel, 12 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. Nauplien zahlr., Temora longicornis, Temorella affinis v. hirund., Acartia bifilosa u. Fritillaria haufig. N:o 12. Fang aus 25 m Tiefe. Aphan. viel, Chaet. botin., Te- mora longicornis u. Acartia bifilosa hiufig. C. Die Expedition mit »Valvoja» von Mariehamn nach Kobbaklintar und Bogskar d. 5. und 6. December. S von Kobbaklintar d. 5. XII. N:o 4 10, 30’ U. v. M. Vertikalfang aus 211 m Tiefe. Aphan. Pl., Pseudocalanus elongatus, Acartia longiremis, Temora longicornis, eine Mysis mixta. N:o 5. Vertikalfang aus 93 m Tiefe. N:o 6. 11 U. v. M. Vertikalfang aus 50 m Tiefe. Aphan., Te- mora, Pseudocalanus, Fritillaria. N:o 7. Vertikalfang aus 20 m Tiefe. Inhalt wie in N:o 6. N:o 8. 12 U. M. Horizontalfang von treibendem Schiff aus, mit 196 m Leine. Aphan. und Calaniden, Fritillaria. N:o 9 und 10. 12, 30’ U. M. Oberfl.fange. Aphan. Acartia longiremis, Temora longicornis, Fritillaria, Pseudocalanus ver- einzelt. Bogskar d. 6. XII. N:o 13. 10 U. v. M. Oberfl.fang. Phytopl. (Aphan.) wenig, Zoopl. vorherrsch., Temorella hirundo, Acartia longiremis u. bifilosa zahlreich, Fritillaria hiutig. Nyhamn d. 6. XIl. N:o 14. 2 U. v. M. Oberfl.fang. Sehr reines Copepoden-Pl., . Temorella hirundo, Temora longicornis, Acartia bifilosa, Fri- tillaria. i D. Excursionen in der Umgebung von Mariehamn. Mariehamn, Westhafen, 4. XII. N:o 1. 1, 35’ U. v. M. Oberfl.fang. Wenig Plankton. N:o 3. 2 U. v. M. Fang schief aus 14 m Tiefe. Aphan. u. un- reife Copepoden. N:o 12. 5. XIII. 3 U. u. M. Oberfl.fang, Nauplien und junge Copepoden. . Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 43 Godby-Fargsund, 7. XII. 3 U. v. M. N:o 15. Oberfl.fang. Wenig Plankton! Chaet. bottn. u. Nauplien. N:o 16. Vertikalfang. Aphan., Acartia bifilosa, Temora longicor- nis u. Temorella hirundo hiufig (meist junge Exx.). N:o 18. 8. XII. (Th. Homén). Tiefenfang. Sehr reines Copep. Pl. Acartia bifilosa vorherrsch., Temorella Clausii zahlr., T. hirundo haufig. VI. Die Organismen des Planktons. Cyanopnyceca. Aphanizomenon flos aque (L.) Ralfs. F. M. 8. X. Die Art kommt in allen Fiangen massenhaft vor und bildet zusammen mit Chaetoceros danicus die Hauptmenge des Planktons. Die Fiden waren allgemein mit Sporen ver- sehen. F. M. 6. XI. In allen Fangen noch ziemlich viel; domi- nirender Theil des Phytoplanktons. Al. 5—14. Xl. In allen Fiingen zahlreich und domini- rend, mit Ausnahme des siidlichsten Oberflachenfanges (n:o 13) bei Bogskiir, wo sie weniger reichlich vertreten war. Im finnischen Meerbusen bei Helsingfors kommt Aphani- zomenon flos aquae wihrend der ganzen eisfreien Jahreszeit sehr zahlreich vor. So erhielt ich 1892 schon d. 2. Mai bei Svea- borg (Ugnsmun) massenhaft Biindel dieser das Blihen unseres Seewassers verursachenden Alge. Nodularia spumigena Mertens. Diese Form, deren Bestimmung ich Herrn Prof F. Elf- ving zu verdanken habe, ist hiiufig im allen in October und December aus dem finnischen Meerbusen gefischten Plankton- 14 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. ffingen, bei Aland aber fand ich sie nur in einem einzigem Fang aus Fargsundet (n:o 15, 1 Ex.), was sehr merkwiirdig erscheint, da die Art in der mittleren und stidlichen Ostsee haufig ist und in den bottnischen Meerbusen fehlen soll (Aurivillius 8. 16). Nodularia spumigena B litorea ist bei Helsingfors angetrof- fen von W. Nylander und F. Elfving. *) Diatomacece. Cheetoceros danicus Cleve. F. M. 8. X. In allen Fiangen zahlreich oder massenhaft, in no 5 kamen auch Endocysten zur Beobachtung. Die Ketten waren lang, oft aus 6—10 Individuen bestehend. F. M. 6. XII. In den meisten Fangen beobachtet, stets aber in kurzen Ketten und vereinzelt, mit Ausnahme von n:o 3 (Stat. c.), wo die Art hiiufiger war. Abgestorbene leere Ketten und Zellen hiufig. Al. 5—14. XI. Hiiufig im Tiefenfang n:o 4 S von Kobba- klintar, sonst nur vereinzelt in zwei Oberflachenfaingen. Die Art ist im finn. Meerbusen zuerst von Cleve”) in einem von Nordqvist und zwar auch im Herbst (d. 22. XI. 88.) gefischten Fang entdeckt. Ausserhalb der Ostsee kommt die Art an der franzésischen und englischen Ktiste vor. Bei Bo- huslin tritt sie nach Cleve) im Friihling und Sommer auf. Chetoceros bottnicus Cleve. F. M. 8. X. In acht Fangen angetroffen, aber stets in vereinzelten Exemplaren. F. M. 6. XII. Reichlicher vorhanden als im October. Der Frequenzgrad in den meisten Fangen mit »hiufig» bezeichnet. Al. 4—14 Xi. In der Alands-see hiiufig oder zahlreich in allen Fangen. 1) F. Elfving, Anteckningar om Finlands Nostochacew heterocystew, in: Medd. af Soc. p. f. et fl. fenn. H. 21. 1895, 5. 59. 2) P. T. Cleve, The Diatoms of Finland S. 55, Taf. Il, Fig. 138,19. 3) P. T. Cleve, A. Treatise on the Phytoplankton. Upsala 1897, 8. 21. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 15 Nach Cleve (Phytoplankton, S. 20) ist die Art selten im stidlichen und westlichen Theil der Ostsee, soH aber bei Spitz- bergen, bei Plymouth und an der norwegischen Westkitiste (bei Bergen) vorkommen. Ich fand sie im Sommer 1898 sehr zahl- reich an der Murmannischen Kiiste (bei Jeretik, Juni, Juli). Coscinodiseus balticus Grun. . X. Haufig in den meisten Fangen (Stat. e—f.). : Xil. Hiufig an allen Stationen. Al. 5—14. XII. Hiinfig. Da die Exemplare betriachtlich in der (Grdésse variiren, scheint es mir unsicher, ob nur eine Art vorliegt. Coscinodiscus balticus Grun. ist in dem Skiirenmeer (Skirgardshafvet) von Nord- qvist angetroffen, aber aus dem finnischen Meerbusen war diese Form friiher nicht bekannt. Chicscropnrnaycece. Zygnema sp. & Spirogyra sp. Al. 4—7. Xil. Einzelne sterile Faden von diesen beiden Gat- iungen wurden im Westhafen von Mariehamn und in Godby- Fargsund gefischt. Mastigopnora. : Colacium vesiculosum Ehrbg. Die Form wurde nicht genauer untersucht, aber ich halte es fiir wahrscheinlich, dass sie identisch mit der oben genann- ten Art ist, die ich friiher oft an pelagischen Panzerrotatorien festsitzend beobachtet habe. F. M. 8. X. Auf Acartia bifilosa (in n:o 3, 7 und 8). Al. 14. Xil. Auf derselben Copepodenart (in n:o 23). Dinophysis sp. (@ ovum Schiitt) (Fig. 1). F. M. 8. X. Zwei Exemplare an Stat. e und f (n:o 5 und 8). Al. 5. Xil. Ein Exemplar bei Kobbaklintar (n:o 4). 16 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. Die Schale ist oval, etwas an D. acuta Ehrbg. erinnernd, aber mit breit abgerunde- tem Hinterende. Die Gestalt und Struktur der Schale sowie die Lage und Form des Kernes stimmt gut mit der von Schiitt?) abgebildeten und beschriebenen D. ovwm tiber- ein. In einer von mir gefischten Plankton- probe bei Helsingfors-Félisin d. 16. X. 92. (Pl. pr. n:o 319) finden sich zahlreiche Exem- plare, von denen mehrere in Theilung be- griffen. Die Lange der Schale = 44 uw, Breite (ohne Kamm) = 31 wu. Dictyocha fornix Mobius. F. M. 8. X. Zwei Skelete in den Fangen auf Stat. c und e. Skelete oder Fragmente derselben die grosse Ahnlichkeit mit den von Médbius?) und Cleve?) gelieferten Abbildungen von Dictyocha fornix bezitsen habe ich verschiedene Sommer bei Esbo-L6f6 beobachtet. Al. 8. XII. Vereinzelte Skelete, die sich nicht sicher mit der vorliegenden Art zu identifiziren lassen (im Tiefenfang n:o 18 aus Godby-Fargsund). Ciliata. Tintinnus borealis Hensen. Dem Vorkommen dieser mit Chetoceros bottnicus und dani- cus zusammenlebenden Art wurde bei der Untersuchung der Fange nicht immer geniigende Aufmerksamkeit geschenkt, doch 1) F. Schiitt, Die Peridineen der Plankton-Expedition. Kiel u. Leip- zig 1895 lat 1. -Fie.’6. 2) Mébius K., Systematische Darstellung der Thiere des Plankton. Fiinfter Bericht der Kommission zur wissenschaftlicher Untersuchung der deutschen Meere, in Kiel 1887. Taf. VIII. Fig. 53—59. 3) Cleve, P. T., Redogérelse for de svenska hydrografiska Under- sdkningarne Februari 1896. Bihang till K. Svenska Vet. Akad. Handlingar. Bd. 22. Afd. I]. N:o 5, 1896. Fig. 15. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 17 ging es hervor, dass sie noch im December sowohl im finnischen Meerbusen wie in der Alands-See haufig war. Tintinnus subulatus Ehrbg. F. M. 8. X.. Haufig, oder wenigstens einzelne Exemplare in allen Proben, aber fehlte in den Decemberproben sowohl hier wie bei Aland. Friiher habe ich diesen marinen Tintin- nus auch im Herbst und zwar September 1894 bei Esbo-L6f6 angetroffen. Im selben Jahre und Monat trat sie nach Auri- villius zahlreich bei Kopparstenarne auf. *) In der westlichen Ostsee soll nach Hensen das Maximum der Entwicklung im Oktober stattfinden. 7) Tintinnus bottnicus Nordqvist. F. M. 8. X. Die Art war deutlich im Verschwinden, denn nur vereinzelte Exx. wurden angetroffen. In den December- proben kam sie nicht mehr vor. Die im finnischen Meerbusen hiiufige Form ist am abora- len Ende wie ich friiher abgebildet *) habe trichterfOrmig erwei- tert. Die Hiilse ist gewodhnlich 200—290 wu lang, aber 315— 320 w lange Hiilsen werden auch gefunden. Die Breite ist 25 w. Die Hiilse verschmilert sich allmihlich gegen das aborale Ende und zeigt vor der terminalen Erweiterung einen Durchmesser von nur 9 w. Tintinnopsis campanula (Ehrbg). F. M. 8. X. Fast in allen Fiingen mehrere Exx., aber im Decemberplankton total verschwunden sowohl hier als in der N Ostsee. Das Auftreten dieser marinen Art im nordbaltischen Plankton fillt mit Hinsicht der Jahreszeit mit TVintinnus subu- 1) Aurivillius, C. W. S., Das Plankton des baltischen Meeres. Bi- hang till K- Svenska Vet. Akad. handlingar. Bd. 21. Afd. IV N:o 8, 1896. oy a0: 2) Hensen, Uber die Bestimmung des Planktons. Fiinfter Ber. d. Komm. z. wissensch. Unters. d. deutsch. Meere in Kiel. 1887. S. 69. 3) Levander, Materialien z. Kenntniss der Wasserfauna. I. Protozoa. Acta Soc. pro f. et fl. fenn. XII, N:o 2. 1894. Taf. III, Fig. 7. 2 18 Kk. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. latus zusammen. Beide fehlen im Sommerplankton. Nach Hen- sen‘) diirfte die Hauptentwicklung in der W. Ostsee im August —Oktober liegen. Tintinnopsis beroidea (Stein). RI STe ee | | Aoet35 (Fig. 2 u. 3). aoe F. M. 8. X. In einigen Fingen ve- ae ater) 5 SP reinzelt. Al. XII. Im Westhafen von Marie- Fig. 2. Fig. 3. Og Vergr. 300: 1. hamn einige Exx. Die Linge der Hiilsen betrug 54 w. Tintinnopsis brandtii (Nordqvist). F. M. 8. X. Sehr allgemein in allen Fiingen. F. M. 6. XU. Sparlich vorkommend, meistens nur einzelne Exx. in jedem Fang. Al. 4—14. XI. Findet sich gar nicht vor. : In einer vom Herrn K. E. Hirn gefischten Planktonprobe bei Mariehamn (Méckelén) d. 6. Sept. 1895 fand ich die Art in vereinzelten Exemplaren vertreten. Tintinnopsis tubulosa (Lev.). Forma a. (Fig. 4). F. M. 8. X. Hiiufig in den meisten Fiangen. F. M. 6. Xil. Nur in einigen Oberfliichenfin- gen vorkommend. Al. 4—7. XII, Nur in zwei Kiistenfingen je ein Ex. Hiilse cylindrisch, rohrfOrmig, mit abgerun- detem meistens schwach blasenformigem Hinter- ende und mit glanzenden Partikelchen bedeckt. Die Linge variirt sehr von 125 bis 450 p, Breite 44—48 uw. Vergr. 360: 1. es, (Oo, Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 19 Forma b (= Codonella ventricosa Nordqvist *) forma }). (Fig. 5). a wee WORD, F. M. 8. X. Selten, einige Exx. beobachtet. 42255 : i Bie YOR a8 F. M. 6. XII. In den meisten Fingen, vor- $xqoks 5 fov-fes eats har y So kommend, aber stets vereinzelt. Ber es Al. 4—7. XI. Vereinzelt. Hiilse cylindrisch, kiirzer und meistens et- was breiter als bei der voriger Form, mit ange- schwollenem zwiebelférmigem Hinterende. Linge 81—119 w, Breite 46—56 wu, Breite des Wohn- faches 51—58 w. Fig. 5. Vergr. 370: 1. Acineta sp. Al. 6. XII. 98. Ein Ex. bei Bogskir (Fang n:o 13), auf einem Fremd- korper befestigt. Kelch weinglasférmig 0,088 mm lang, Stiel 0,138 mm lang. Nucleus rund, in der Mitte des Kérpers gelegen. Farbe des in Formol kon- servirten Thieres gelblich. Vorticella sp. F. M. 8. X. 98. Auf Acartia bifilosa im Fang n:o 6. Al. 5. XI. 98. S von Kobbaklintar auf Temora longicornis u. a. Cala- miden vereinzelt. oO bye PS... Echinoderes sp. F. M. 6. XII. Vereinzelte leere Panzer in vier Fiangen. Al. 5. XI. Ein lebendes Ex. aus 211 m Tiefe bei Kobba- klintar. Die Art gehért zur Ordnung Cyclorhagae Zelinka.*) Der Koérper ist bei eingezogenem Vorderende 504 mw lang und ver- sehen mit zwei Caudalborsten von 414 Linge. Neben den Caudalborsten sitzen zwei kurze Nebenborsten von 100 w Linge. 1) Ose. Nordqvist, Bidrag till kinnedomen om Bottniska vikens och norra Ostersjons evertebratfauna. Meddelanden af Soc. pro f. & fl. fenn. 17. 1890. Fig. 3. 2) Verhandlungen der Deutschen Zoolog. Gesellschaft 1896, 20 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. Die Oberfliiche der Ringe ist dicht behaart. In der Median- linie der Tergalplatten der Segmente 5—9 ist eine kraftige Bor- ste befestigt. Die Linge dieser 5 Riickenborsten ist etwa 17/2 mal die Segmentliinge. Die erste Verdickungsleiste (des 3. Seg- ments) sowie die nachfolgenden Verdickungsleisten der Tergal- platten sind in der Mitte des Riickens unterbrochen. Von den aus der Litteratur mir bekannten Echinoderiden scheint die vorliegende Form, in welcher ich zuerst Echinoderes dujardinii za sehen glaubte, welche Art fiir die westliche Ost- see angegeben worden ist‘), am nichsten der Echinoderes seti- gera Greeff?) zu stehen. keotatoria. Syncheta monopus Plate. F. M. 8. X. In allen Fiingen zahlreich vertreten. F. M. 6. XI. Fast ganz verschwunden, denn nur in zwei wurden je ein Ex. beobachtet. Al. 5. XI. Hiiufig bei Kobbaklintar, aber sonst vereinzelt. Syncheta baltica Khrbg. F. M. 8. X. Uberhaupt ziemlich reichlich vertreten. F. M. 6. XI. Ein Ex. kam zur Beobachtung. Al.4—7.XIl. In allen Fingen vorkommend, aber sehr spirlich. Anurewa aculeata Ehrbg. var. platei Jaigersk. F. M. 8. X. War im letzten Stadium des Verschwindens. Nur in zwei Fiingen (Stat. a und c) fanden sich einzelne Exx. F. M. 6. Xll. Keine Exx. wurden beobachtet. Al. 7. Xl. Keine Exx. in der offenen See; in Godby-Farj- sundet (n:o 15) einige Individuen. 1) Mébius, K., Systematische Darstellung der Thiere des Plankton. Sil te: 2) Greeff, R., Untersuchungen iiber einige merkwiirdige Formen des Arthropoden- und Wurm-Typus. Archiv fiir Naturgeschichte. 35 Jhrg. 1 Bd. S. 89, Taf. V, Fig. 1—5. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 4. 21 Diese Form gehért wie auch A. cochlearis Gosse var. re- curvispina Jigersk. eigentlich dem Kiistenplankton an’) und scheint an der Kiiste in aktivem Zustande zu tiberwintern, denn im Februar und Mirz habe ich sie an der Kiiste bei Helsingfors unter Eis angetroffen. Die baltische Variet&ét von A. aculeata ist den ganzen fin- nischen Meerbusen entlang verbreitet; schon in dessen Ostli- chetem Theil bei Bjérk6 (Koivisto) tritt sie in ihrer charakteris- tischen Gestalt sehr individuenreich auf, wie die vom Herrn Stud. A. J. Silfvenius im Aug. 1898 gefischten Planktonfange zei- gen. So bildet sie im Fang n:o 132 aus Koivisto-Vatvuori d. VIII. 98 nebst einigen Cladocerenarten einen betrichtlichen Theil des Planktons. Anurea cochlearis Gosse var. reeurvispina Jigersk. F. M. 8. X. Diese im Sommer und Anfang der Herbstes so hiiufige pelagische Form verschwindet im October, denn nur ein Ex. wurde an Station a beobachtet. Cladocera. Bosmina maritima P. E. Miiller. F. M. 8. X. In allen Fiingen hiiufig und oft eiertragend; Schalen mit Dauereiern wurden auch gesehen. Im December kamen weder in den Fangen aus dem fin- nischen Meerbusen, noch in denen von Aland Exx. mehr zu Gesicht. Die Art ist eine Sommerform worauf auch die Erfahrungen N ord- qvist’s *) hindeuten. Nach der Ansicht Stenroos’, der viel Material von den Bosmina-Formen zur Untersuchung gehabt hat, ware B. mav- tima P. E. Miiller lediglich als eine Varietiit von B. brevispina P. E. Miller zu betrachten. In der That, mit Hinsicht auf den ge- ringen Unterschied zwischen dieser und der Siisswasserform sowie auf den Umstand, dass B. maritima in der Ostsee ihre Na (ak Penta gl br 2) a Se 109: 22 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. grésste Entwicklung in den salzirmsten Theilen hat, nimlich in den innersten Enden der bottnischen und finnischen Busen, scheint seine Ansicht eine eingehende Priifung zu verdienen. Evadne nordmanni Loven. - F. M. 8. X. Die Art kam in den meisten Fiangen verein- zelt vor. Unter den Embryonen tragenden Individuen fand ich ein Ex. mit vier Embryonen in der Brutkammer; nur ein Ex. mit Dauerei wurde gesehen. Im Decemberplankton war sie schon ganz verschwunden. Dass sie im October verschwindet zeigen auch meine Ki- stenplanktonproben von den Jahren 1892, 1893 und 1894, denn sie ist in diesen nicht vertreten. Podon polyphemoides Leuckart. F. M. 8. X. Vereinzelte Individuen in drei Fangen (Stat. bios. c iro 3, 1 no 10); Dass Podon polyphemoides im finnischen Meerbusen im Oc- tober verschwindet, geht auch aus meinen friiheren Beobachtun- gen hervor. Im September und October 1892 war die Art nur in einigen Fiingen durch einzelne Exx. vertreten und im Jahre 1894 war sie ebenfalls im October nur vereinzelt anzutreffen, wahrend sie in zwei Planktonproben vom 24. September n:o 652, 653 Helsingfors-Edenswik) noch zahlreich vorkam. Gopepoda. Pseudocalanus elongatus Boeck. Al. 5—8. XI. Bei Kobbaklintar war dieser Salzwasserco- pepod hiufig in den Tiefenfingen. Im_ finnischen Meerbusen ist die Art noch nicht angetroffen. Centropages hamatus Lilljeb. Al. 5. XI. Ein Ex. wurde S von Kobbaklintar in einem Ver- tikalfang aus 50 m Tiefe (n:o 6) gefangen. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5. 23 Limnocalanus grimaldi (de Guerne). F. M. 8. X. Einige Exx. in den Tiefenfiingen an den Stat, e (72 m Tiefe) und f (96 m Tiefe). F. M. 6. Xil. Hiéufig in einem Tiefenfang auf Stat. e aus 65 m Tiefe, einzelne Exx. aus 20 und 45 m Tiefe. Al. 5—14. XII. Ein Ex. bei Kobbaklintar in Tiefenfang aus 20 m Tiefe und bei Borgé gleichfalls ein Ex. Acartia bifilosa Giesbr. F. M. 8. X. Findet sich in allen Fangen und zahlreich besonders in den Fangen von den Stationen c—f. F. M. 6. X. Hiiufig in allen Fiingen. Al. XII. Bildet die Hauptmasse des Planktons an der Ober- fliche bei Bogskir; zahlreich auch in Godby-Farjsundet. Acartia longiremis Lill). Al. 4—7. XIl. Zusammen mit der vorhergehenden Art kam dieser Salzwassercopepod hiufig vor, auch an der Oberfliiche zahlreich bei Kobbaklintar und Bogskiir. In den finnischen Meerbusen war die Art im October und December nicht eingedrungen. Temora longicornis 0. F. Miiller. F. M. 8. X. Junge Exx. und einzelne Weibchen in den Tiefenfangen an den Stat. d, e. Dass diese marine Form bis in den finnischen Meerbusen hinein eindringt, diirfte friiher nicht bekannt gewesen sein. F. M. 6. XI. An den Stat. b—d hiaufig in allen Fangen, auch von der Oberfliiche. Beide Geschlechter waren vorhanden. Al. XI. Hiiufig in allen Fiingen aus der offenen See. Temorella hirundo Giesbr. F. M. 8. X. Nur einige reife Temorellen wurden als die- ser Art zugehérig erkannt. 24 K. M. Levander, Herbst- und Winter-Plankton. F. M. 6. XII. Héaufig an der Oberfliche bei Station a (n:o 2), wo reife do’, aber meistens unreife $9 zusammen erschienen. Al. 4—14 XIl. Zahlreich in einigen Oberflichenfingen (Bog- skir, Nyhamn, Borgon), in anderen nur wenig. Temorella affinis Poppe var. hirundoides Nordqv. F. M. 8. X. Reife Exx., meist Od, nur vereinzelt in den Vertikalfangen. F. M. 6. XI. Vereinzelte Exx. allgemein, hiufiger im Fang no 3: Zusammen mit Acartia bifilosa ist diese Form der haufig- ste Copepod im Plankton des finnischen Meerbusens. Temorella clausii Hoek. Al. 8. XII. Zahlreich in Godby-Farjsundet (n:o 18). Schizopoda. Mysis mixta Lilljeborg. Al. 5. XI. Zwei Exx., von denen das grossere 24 mm lang, wurden gefangen S von Kobbaklintar durch Vertikalfang aus 211 m Tiefe. Die Art ist friither in der Alands-see bei Gislan in einem Fang aus 180—230 m Tiefe von Nordqvist*) angetroffen. Appendicularice. Fritillaria borealis Lohmann. F. M. 6. XI. Die Art war ziemlich hiiufig in den Tiefen. und Oberflachenfaingen an den Stationen b—d. Al. 4. XI. Hiiufig oder zahlreich (n:o 6, 8) in den Tiefen- und Oberflachenfaingen bei Kobbaklintar und Bogskar. Die vorliegende Art ist nach Lohmann?) sowohl in dem arktischen als antarktischen Gebiet zu Hause. In das Skagerak ! Osc, Nordigyist, 1.-ic, 5S, 105. 2) Lohmann, H., Die Appendicularien der Plankton-Expedition Kiel und Leipzig. 1896. S. 50. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 5d. 25 tritt sie nach Aurivillius*) von Ende November bis Mai ein. In der westlichen Ostsee ist sie im November, Februar, Marz und April beobachtet worden (Hensen). Bryozoa. Cyphonautes. F. M. 8. X. Von der Larve von Membranipora kamen ver- einzelte Exx. in n:o 2, 4 und 8 vor. Cyphonautes istim Plankton in den Esbo-Skiren besonders im Juni (1892) eine ziemlich haufige Erscheinung, obwohl sie in der Regel nur vereinzelt auftritt. Im Fang n:o 311 von Helsingfors- Lappviken d. 4. Oct. 1892 fand sie sich ziemlich allgemein. Mollusca. Gastropodlarven. F. M. 8. X. Ein Ex. an der Stat. ec. Lamellibranchiatenlarven. X. Ein Ex. an der Stat. c. XII. Zwei Exx. von den Stat. b und e. Sternhaarstatoblasten (Hensen). F. M. 6. XII. Vereinzelte Exx. in vier Fangen. Al 5. XI. Vereinzelt S von Kobbaklintar, 1) Aurivillius, C. W. 8., Vergleichende thiergeographische Untersu- chungen tiber die Plankton-Fauna des Skageraks in den Jahren 1893—1897. S. 15. ACTA SOCIETATIS PRO FAUNA ET FLORA FENNICA, XVIII, N:o 6. ZUR KENNTNISS LEBENS IN DEN STEHENDEN KLEINGEWASSERN AUP DEN’ SKARENINSELN. K, M. LEVANDER. (Angemeldet d. 3. Marz 1900). HELSINGFORS 1900. KUOPIO 1900. O. W. BacKMANS BOKTRYCKERI. Motto: » ... but is there not a risk lest we forget that the picture and the problem with which the na- turalist starts, and to which he must eventually return, is the picture and the problem of the shore- pool, the wayside pond, the open sea, the moor- land tarn, the birdberg, in short, wild nature and its drama of life?» J. Arthur Thomson. (Natural Science N:o 88. 1899). Die zahllosen kleinen Inseln am f&usseren Rande des finni- sehen Skirenarchipels sind tiberall einander sehr aihnlich. Immer bestehen sie ausschliesslich aus Urgebirge (Gneis und Granit), das besonders an den Ufern als glatt geschliffene und mit Glet- scherschrammen versehene Béschungen nackt zu Tage tritt. Stellenweise sind die Ufer von Gerélle und Sand gebildet, mit oder ohne Vegetation. Hier und da finden sich auch flache Buchten mit Torfbildung (Phragmites, Scirpus). Die Mitte der Inseln ist aus niedrigen kuppenférmigen Felsen und Glacialschutt gebildet und mit Wald (Fichte, Kiefer, birke), oder wenigstens mit einzelnen Baumen und Strauchern (Eberesche und Wachhol- der) bewachsen. Auf den Felsen dieser Inseln finden sich haufig in gros- ser Menge vom Menschen unberiihrte kleine Wasseransamm- lungen, in welchen sich wihrend der warmen Jahreszeit oft ein reges Leben entfaltet. Diese Tiimpel und Pfiitzen sind meist von grosser Dauer, indem sie wiihrend des Sommers nicht austrocknen. Sie stellen ebensoviele kleine Lebensgemein-. schaften oder Mikrokosmen dar, welche fiir das Studium der Oekologie der niederen Wasserorganismen in mehrfacher Hinsicht nicht weniger gut oder sogar besser geeignet sind, als 4 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdassern. die grossen stehenden Gewasser, die Seen. Meistens in Aus- hohlungen des Urgebirges bestehend, kénnen die in Rede ste- henden Wasserbecken als von der Natur selbst hergestellte Aquarien von wechselnder Beschaffenheit betrachtet werden. Die physischen Verhialtnisse, sowie der momentane Bestand an Pflan- zen und Thieren lassen sich in solch einem Aquarium jederzeit viel leichter und sicherer tiberblicken, als in einem See. Auch die periodischen Verinderungen in der Lebewelt sind in einem kleinen Gewisser immer bequemer und ‘exakter zu kontroliren und zu verfolgen, als in einem grossen. Ein See, besonders wenn er gréssere Dimensionen hat und noch von Landspitzen und Inseln zerspalten ist, gestaltet sich meistens in seinen ver- schiedenen Abtheilungen sehr verschieden z. B. in betrefft der Tiefe, der Erwirmung des Wassers, der Beschaffenheit der Ufer u. s. w. und hieraus folgt, was u. a. die Entwicklung des Plank- tons betrifft, dass die Vermehrung der verschiedenen Plankton- mitglieder zur gleichen Zeit in den verschiedenen Theilen des Sees sehr ungleich sein kann, wiéhrend die Komposition des Planktons in den mittleren Theilen des Sees, infolge der Be- wegung des Wassers ziemlich gleichmissig erscheint. Dagegen kénnen die kleinen Gewisser oft als separirte Standorte eines Seelitorals betrachtet werden, wo die fiir einen bestimmten Standort charakteristische Flora und Fauna rein von fremden Beimischungen zu haben ist. Es ist natiirlich, dass die Untersuchung der Lebewelt der Seen, welche Standort fiir Fische und Végel sind und welche iiberhaupt im Haushalt des Menschen und der Natur eine un- vergleichlich wichtigere Rolle spielen, ein ungemein viel gros- seres Interesse von Seiten des Menschen beansprucht, als die der kleinen Wasserlachen, aber wir werden nicht vergessen, dass ein grosser Theil der pflanzlichen und thierischen Bewoh- ner der letzteren als Plankton- oder Bodenorganismen oft eine wesentliche Rolle auch in dem Stoffwechsel der Seen spielen und folglich dort ebenso gut der Untersuchung werth sind als hier. Die dlteren Naturforscher, die sich mit der Untersuchung der im siissen Wasser lebenden Welt kleiner Thiere und Pflan- zen beschiftigten, verschafften sich ihr Material hauptsich- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 5 lich aus den kleinen stagnirenden Wasseransammlungen, aus Tiimpeln, Teichen und vom Seeufer. Als in den zwei letzten Jahrzehnten, seitdem eine specielle fiir das Leben an der Ober- fliche der Seen angepasste Fauna und Flora entdeckt worden war, die Erforschung der Siisswasserseen als eine specielle Forschungsrichtung sich konsolidirte, wurde das Hauptaugen- merk in dieser Richtung das Plankton, dessen Untersuchung mit dem ganzen Reize eines neuen fruchtbaren Arbeitsfeldes zahlreiche Krifte an sich zog. Die Untersuchung der Tiimpel wurde in den Hintergrund gedriingt. So ist es gekommen, dass der mit dem Planktonnetze arbeitende moderne Seenforscher, wenn er wieder den kleinen Gewiissern seine Aufmerksamkeit schenkt, sich wundert, Arten in diesen zu finden, die er als rein lacustrisch zu betrachten gewohnt ist, obgleich zahlreiche dieser Bewohner der limnetischen Region der Seen zuerst ge- rade in den Tiimpeln und Teichen entdeckt und beschrieben worden sind, Aber nicht nur ist die Abhiingigkeit der einzel- nen Planktonten von den fusseren natiirlichen Lebensbedingun- gen leichter in einem Tiimpel zu verfolgen als in einem gros- sen See, sondern auch fiir allerlei Experimente werden unsere natiirlichen »Felsenaquarien» sich gut eignen. In den Seen beobachten wir die auffallende rithselhafte Erscheinung, dass gewisse Planktonalgen und -thiere in dem einem See vorhanden sind, in dem Nachbarsee aber fehlen kénnen und umgekehrt, obgleich die beiden Seen anscheinend dieselben physischen Lebensbedingungen ihren Bewohnern dar- bieten. Dieser rithselhaften Erscheinung liegt wahrscheinlich ein Komplex von Ursachen zu Grunde, der vielleicht besser durch den Vergleich der Tiimpel unter einander eruirt werden kann, in welchen der Thier- und Pflanzenbestand oft sehr grosse Differenzen aufweist. Denn man ist hier in der Lage, experi- mentell vorzugehen durch willkiirliche Eingriffe in das Leben der Thiere und Pflanzen, indem man neue Bewohner einsetzen und andere eliminiren kann. Schliesslich diirfte es noch geboten sein, in anbetracht der Bedeutung, welche die Bewohner der stagnirenden Gewis- ser, speciell die einzelligen, fiir die hygienische Wasserbe- 6 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. urtheilung in letzter Zeit gewonnen haben’), den Tiimpelor- ganismen auch mit Riicksicht auf ihre Kigenschaft als Reagens auf die Beschaffenheit der von ihnen bewohnten Gewiisser eine specielle Aufmerksamkeit zu schenken. Die angedeuteten Gesichtspunkte scheinen mir eine ge- niigende Motivirung zu sein fiir meine wahrend mehrerer Sommer auf der an kleinen Felsentiimpeln reichen Insel Esbo-LOf6 neben der Untersuchung der Meeresfauna und des Binnenseeplanktons mit besonderer Vorliebe gepflegten Untersuchung der ‘Tiimpel, die sich ausserdem noch als ausgezeichnete Bezugsquellen von Untersuchungsmaterial fiir die Studenten, welche ich in das Stu- dium der Siisswasserorganismen einzufiihren hatte, erwiesen. Die vorliegende Abhandlung beginnt mit einem Versuche, die von mir untersuchten Gewiisser nach ihrer topographischen Lage und ihrer Beschaffenheit in natiirliche Kategorien einzu- theilen. Nachdem dann im Folgenden die verschiedenen phy- sichen Existenzbedingungen, welche die Gewiisser ihren meistens sehr kleinen Bewohnern bieten und die in der Oekologie der letzteren ihren Ausdruck finden, beleuchtet sind, werden ge- nauere Beschreibungen der einzelnen Gewiissergruppen nebst Verzeichnissen iiber die zugehérigen Lebewesen gegeben. Zum Schluss folgen anhangsweise die Beschreibungen der neuen Arten, die in den untersuchten Gewiissern gefunden wurden, und einzelne biologische Bemerkungen. 1) Metz, C., Mikroskopische Wasseranalyse. Anleitung zur Untersu- chung des Wassers mit besonderer Beriicksichtigung von Trink- und Ab- wasser, Berlin 1898. I. Allgemeiner Theil. |. Das Untersuchungsgebiet. Die stehenden Gewisser, die den Gegenstand dieser Untersuchung ausmachen, sind zum gross- ten Theil auf folgende 11 kleine Inseln in den westlichen Ska- ren von Helsingfors vertheilt. Lill-L6f6, 11 km SW von Helsingfors. Stor-L6f6 » » » » » Osterklippan » » » » » Sumparn » » » » » Gasgrundet 12 » » » > Knapperskar 13). % » » » Stenskiar 14 » SSW » » Kyto int ow : Traskholmen 11 » W_ ~» » Hundoérn 9 » SSW » > Rysskar Sil A > Von diesen Inseln, von denen die gréssten nicht einen km in ihrer Liangsausdehnung erreichen, finden sich nur die zwei letzterwihnten im Kirchspiele Helsinge, alle anderen in Esbo. Das ganze Gebiet liegt zwischen 60° 5’ und 60° 10’ N. Lat. und 24° 40’ und 25° 0’ O. Long. v. Greenw. ll. Eintheilung der Kleingewasser. Die untersuchten ste- henden Wasseransammlungen, die wegen ihrer geringen Grésse im Gegensatze zu den Seen unter dem Namen Kleingewasser (Tiimpel, Pfiitzen, Siimpfe u. a.) zusammengefasst werden kon- nen, zeigen in ihren physischen und oekologischen Verhialtnissen betriichtliche Verschiedenheiten, auf Grund welcher sie in fol- gende Gruppen eingetheilt werden. A, Brackwasserhaltige. Litorale Becken mit brackischem Wasser, die im Laufe des Sommers nie austrocknen, also permanent sind. 1. Intralitorale Seewasserbassins: in den Aushdhlungen der Uferfelsen gebildete mittelgrosse oder grosse Bassins, die bei gewdhnlichem, oder normalem Stande des Seewassers iso- 8 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. lirt sind, zeitweise aber bei hohem Wasserstande, oder bei sehr bewegter See mit dem Meere in offene Verbindung treten. 2. Spritzwasserlachen: permanent wassergefiillte Felsentiim- pel in der normalen Spritzzone. 3. Stagnirende subsalse Felsentiimpel. Sie liegen adlitoral, d. h. im Bereich der Spritzzone bei sehr hohem Wasserstande. 4. Seetangtiimpel: Felsentiimpel oder in weichem Ufer ge- bildete, meistens sumpfartige Lagunen, in welchen bei Herbst- stiirmen Seetangmassen angehiuft werden, die nachher in den Wasserbecken verfaulen. Der Bodensatz riecht stark nach Schwe- felwasserstoff. B. Stisswasserhaltige. Supralitorale. a. Ohne Moosvegetation. 5. Ephemiire Regenwasserlachen: periodisch austrocknende Regenwasseransammlungen in kleinen flachen Felsenaushohl- ungen. 6. Permanente Regenwassertiimpel in Aushdhlungen der nackten Felsen. Subtypus a. Mit glatten Wanden, Das Wasser farblos. Subtypus 6. Mit Moos, Torfmoos und Gras in den Ecken und Rit- zen der Wande. Das Wasser in der Regel braun (humushaltig). b. Mit Moosvegetation in Wasser (torfwasserhaltige). 7. Moostiimpel: permanente oder, hiufiger noch, austrock- nende Wasseransammlungen, an deren Boden Hypnum wichst. Freie Wasserfliche vorhanden. 8. Felsensphagnete: mit Torfmoos erfiillte Aushdhlungen oder Kliifte der Felsen. Kein freier Wasserkérper. Torfmoore en miniature. 9. Siimpfe: grosse oder mittelgrosse, gewOhnlich perma- nente Gewiisser, deren Boden mit Sumpfpflanzen bewachsen ist. Am Ufer findet sich stets Moos. Dass die in obiger Weise kurz charakterisirten Tiimpelgrup- pen, in der Natur durch allerlei Zwischenformen mit einander verbunden sind, ist kaum n6éthig anzudeuten. Die s. g. intra- litoralen Felsenbassins und die Tangtiimpel sind oft wenig ver- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 9 schieden von den angrenzenden Buchten, die durch engere oder weitere Offnungen permanent mit dem offenen Meere in Ver- bindung stehen. Auch k6nnen jene, seltener oder hiaufiger, je nach Lage und Bodenplastik, in offene Verbindung mit dem Meer treten und erscheinen dann als Buchten des Meeresufers. Die in der Spritzzone gelegenen Felsenlachen unterscheiden sich manch- mal topographisch und mit Hinsicht auf ihre bevélkerung wenig sowohl von den ersten Kategorien, als auch von den subsalsen Felsentiimpeln. Die letzterwahnten wieder sind den dabeilie- genden Regenwasserbecken physiognomisch ganz dhnlich und werden von diesen nur durch die schwach salzgehaltige Be- schaffenheit ihres Wassers unterschieden. Die permanenten Re- genwasserbecken, die gewOhnlich eine sehr arme mikroskopische Algenvegetation entwickeln, sind durch mancherlei Ubergangs- formen mit den Moostiimpeln verbunden. Zwischen diesen und den betriachtlicheren Wasseransammlungen, die wegen einer tip- pigen Makrophytenflora schon den Namen von Siimpfen verdie- nen, giebt es gleichfalls vermittelnde Zwischenstadien. Ebenso sind die typischen minutidsen Regenwasserlachen mit stabileren Wasseransammlungen durch allerlei Ubergiinge verbunden. Obgleich also an dieser Eintheilung unvermeidlich etwas kiinstliches haften bleibt, wenn man auch, wie es hier geschehen ist, nur die mehr typischen Formen eine definirbare Kategorie bilden liisst, méchte ich doch darauf hinweisen, dass derselbe Fall eintreten wiirde bei einer Klassifikation unserer zahllosen, der Grésse und Natur nach so ausserordentlich wechselnden Land- seen. In beiden Fillen bewiahrt sich der Ausspruch natura non facit saltus. Zur leichteren Ubersicht der hier aufgestellten Gewiisser- kategorien in ihren Beziehungen untereinander, zum Meere, sowie zu den Teichen und Landseen mége das folgende Schema dienen. 10 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdssern. Limnetische Region * Siisses Wasser. Landsee ; pil | ae Felsen- Sumpf Teiche ~ Sphag- See eel wasser ane es Moostiimpel fort. Subtypus b Permanente | hee Ephemere |. Regenwasser- __ Regenwasser me wasser tiimpel " lachen. Subtypus a Subsalse Brackisches Wasser. Timpel Litoral. mS | as Seetang Intralitorale Spritzwasser- tiimpel Seewasserbassins = ~—_ lachen / ; he Ya / Va Meeresufer Meer Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 11 lll. Bemerkungen iiber einige physische Verhaltnisse der Kleingewasser. Fiir die obige Klassifikation bildeten die topo- graphische Lage, die Grésse, die Dauerhaftigkeit, sowie die Be- schaffenheit des Wassers und das Fehlen oder Vorhandensein der makroskopischen Vegetation die hauptsichlichen Direktiven. Diese Momente werden demnach zuerst besprochen werden und danach sollen die thermischen Verhiltnisse, das Einfrieren und die Bewegungen des Wassers (Durchliiftung) zur Erérterung kommen. Die topographische Lage ist insofern von Bedeutung, als da- von in erster Linie abhingt, ob unsere Gewisser brackisches Wasser oder reines Siisswasser enthalten. Nach der topogra- phischen Lage unterscheiden sich die intralitoralen von den hoher gelegenen adlitoralen Spritzwasserlachen und den sub- salsen Tiimpeln. Was die supralitoral gelegenen reinen Siiss- wasseransammlungen betrifft, so kann im Allgemeinen gesagt werden, dass die Regenwasserbecken sich auf den nackten Ufer- felsen bilden und zwar so, dass die dem Typus a anhorenden in der Regel niiher dem Litoral liegen, als die dem Typus } zugezihlten, wihrend die Felsensphagnete meistens héher als alle anderen an der Waldgrenze oder in den mittleren Theilen der Insel sich gebildet haben. Die Grdsse, die Tiefe und Ausdehnung des Wasserbeckens, ist vor Allem deshalb von Bedeutung, weil es von diesen Um. stiinden hauptsiichlich abhiingt, wie sich die Gewisser gegen das Austrocknen verhalten. Dabei ist auch das Fehlen oder Vorhandensein von Moos und anderen Makrophyten ebenfalls von grosser Bedeutung. Die Spritzwassertiimpel und die tempo- riiren Regenwasserlachen unterscheiden sich von den permanent gefiillten Becken durch ihre relativ viel geringere Grésse. Sie sind iiberhaupt die kleinsten Becken, und ihnen stehen als an- deres Extrem die intralitoralen Seewasserbassins, die Seetangtiim- pel und die Siimpfe gegeniiber, die 20—50 m lang sein kénnen. Nach dem Verhalten gegen das Austrocknen werden die stehenden Kleingewisser in permanente und periodisch austrock- nende eingetheilt. Die Dauerhaftigkeit oder Persistenz ist nicht nur von der Tiefe und horizontalen Ausdehnung, sondern auch 12 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. von der Form des Beckens und der Beschaffenheit des Grun- des, sowie vom Vorhandensein von Vegetation abhangig. Aus- serordentlich hiufig in den Skiéren sind die zahlreichen in Fel- senaushohlungen gebildeten Tiimpel, in denen das Wasser eine Tiefe von etwa 0,1—0,3 m besitzt und die infolge hiufiger Nie- derschlige und geringer Abdiinstung vom Frihling bis zum Winter nie ganz austrocknen. Dadurch ist ermdglicht das kon- stante Vorkommen in gewissen permanenten Tiimpeln von sol- chen Arten wie Bosmina brevispina Lilljeb., Polyphemus pedicu- lus de Geer und Ceriodaphnia pulchella G. O. S., die sich, so- weit meine Beobachtungen reichen, wihrend des Sommers kon- tinuirlich ohne Dauereibildung fortpflanzen. Die kleinen, flachen, ephemer gefiillten Regenwasserlachen dagegen beherbergen kon- stant mehrere andere charakteristische Bewohner, bei denen ein periodisches Austrocknen des Wassers als ein Lebensbediirfniss erscheint, da sie nur in solchen Wasseransammlungen gedeihen und in den permanenten Regenwasserbecken vermisst werden. Im Allgemeinen erscheinen die Bodenorganismen wenig abhiingig von der Grosse der Gewiisser. So leben die Chydorus und Alona-Arten unter den Cladoceren, die Cathypniden, Colu- riden, Diaschizen unter den Rotatorien sowohl in den grdoss- ten, als auch in den kleinsten permanenten Wasseransammlungen. Die freischwimmenden und Schwebeformen zeigen in dieser Hinsicht erhebliche Differenzen. Mehrere limnetische Organis- men, die z. B. schon in dem kleinen kaum ?/, km langen und etwa 3 m tiefen Binnensee auf der Insel Stor-Pentala (Ksbo) im Plankton vertreten sind, fehlen ganz auch in den grossten per- manenten Tiimpeln und Siimpfen in meinem Untersuchungsgebiete. Als derartige lacustrisch-limnetische Organismen, die also ganz speciell an die physischen Lebensbedingungen angepasst sind, welche in der mittleren Region der grossen stagnirenden Gewas- sern herrschen, kénnen aus dem Plankton der kleinen Binnenseen (Stor-Pentala-trisk, Finntrask, Wittraésk, Lohijarvi u. a.) an der hiesigen Kiiste insbesonders die nachfolgenden angefiihrt werden. *) 1) Levander, K. M., Zur Kenntniss der Fauna und Flora finnischer Binnenseen. Acta Soc. pro F. et Fl. Fenn., XIX, N:o 2. 1900. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 13 Cyanophycee: Palmellacez : Diatomacee: Mastigophora: Rhizopoda: Ciliata : Rotatoria: Cladocera: Cyclopidee: Calanidae: Anabena flos aque Bréb. A. spiroides Klebahn. Aphanizomenon flos aque Ralfs. Gloiotrichia echinulata Richter. Clathrocystis eruginosa Hentfr. Pediastrum duplex Meyen var. clathratwm A. Br. Asterionella formosa Hass v. gracillima Grun. Fragilaria capucina Desm. Melosira crenulata Ktzg. Rhizosolenia longiseta Zach. Atheya zachariasi Brun. Dinobryon stipitatum Stein. D. divergens \mh. Actinoglena klebsiana Zach. Mallomonas ploeslii Perty. Ceratium hirundinella O. F. M. Difflugia lobostoma Leidy v. limnetica Lev. Codonella lacustris Entz. Conochilus wnicornis Kouss. Floscularia mutabilis Bolton. Asplanchna priodonta Gosse. A. herrickii de Guerne. Triarthra longiseta Ehrbg. v. limnetica Zach. Mastigocerca setifera Lauterb. M. hamata Zach. M: capucina Wierz. Anurea cochlearis Gosse. Limnosida frontosa G O. S. Diaphanosoma brachyurum Lievin. Daphnia galeata G. O. S$. Hyalodaphnia cristata G. O. 8. H. jardinei Rich. Bosmina coregoni Baird. » brevirostris P. E. Miill. Holopedium gibberum Zadd. Leptodora hyalina Lillj. Cyclops oithonoides G. O. 5. Diaptomus graciloides Lalljeb. D. gracilis G. O. 5S. Heterocope appendiculata G. O. 5. Eurytemora lacustris Poppe. 14 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Andere pflanzliche und thierische Organismen, die in man- chen Seen eulimnetisch auftreten, gedeihen auch gut in den Tiim- peln, zum Theil sogar in den sehr kleinen. Von derartigen Plank- tonorganismenh, die in ihrem Vorkommen fast unabhiingig von der Grdsse des Wasserbeckens erscheinen, kommen in unseren Tiimpeln z. B. die unten verzeichneten vor: Cyanophycee: Celospherium kiitzingianum Neg. Palmellaceee: = _Pediastrum duplea Meyen. P. boryanum Menegh. Dictyospherium pulchellum Wood. Desmidiacee: Stawrastrum gracile Ralfs. Diatomacez: Tabellaria flocculosa Ktzg. Asterionella formosa Hass. Mastigophora: Dinobryon sertularia Ehbg. Uroglena volvox Ehbg. Synura uvella Ehbg. Pandorina morum Bory. Eudorina elegans Ehbg. Trachelomonas volvocina Ehbg. Peridinium tabulatum Clap. & Lachm. Gymnodinium fuscum Stein. Zu dieser Gruppe sind von den Tiimpelbewohnern zu ziih- len auch fast alle im freien Wasser der Tiimpel sich schwim- mend aufhaltenden Cladoceren, bei denen eine limnetische Lebensweise beobachtet worden ist, obgleich dieselben in den Landseen Finlands bisher nur im Plankton der Uferregion beobachtet wurden, Solche sind: Daphnia longispina O. F. M. Ceriodaphnia pulchella G. O. S. Scapholeberis mucronata O. F. M. Bosmina brevispina Lilljeb. Polyphemus pediculus de Geer. Von diesen ist z. B. die in den permanenten Regenwas- sertiimpeln so haufige Daphnia longispina in mehreren Seen der Schweiz eine eulimnetische Art. In den finnischen Land- seen ist sie nie in der offenen mittleren Region wahrgenommen worden. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 15 Unter den Rotatorien findet man mehrere planktonisch auftretende Formen, welche nicht in unseren Tiimpeln leben, in den pflanzenreichen Teichen und Siimpfen, oft von kleinen Di- mensionen, dagegen gut gedeihen. Als solche sind hier zu nennen: Polyarthra platyptera Ehbg. (Notholca longispina Kell.| > acuminata Ehrbg. Anurea aculeata Ehbg. Ploeosoma hudsoni (mh. P. triacantha Bergendal. Auch verschiedene Cladoceren (Leptodora, Holopediwm) und Co- pepoden (Diaptomus) finden sich sowohl in dem See- wie im Teichplankton, aber in den Tiimpeln nicht. Was schliesslich die pelagischen Organismen des finnischen Meerbusens betrifft, wie Chetoceros bottnicus Cleve, Dinobryon pellucidum Lev., Aphanizomenon flos aque Ralfs, Anwrea acu- leata und cochlearis-Varietiiten u. a., so sei hier bemerkt, dass sie in den geschlossenen, littoralen Seewasserbassins nicht ge- deihen. Sie werden in diesen nur vereinzelt, als zufallige Immi- granten, hin und wieder angetroffen. Die Beschaffenheit des Wassers. Nach der chemischen Be- schaffenheit des Wassers zerfallen die vorliegenden Gewisser in siisse und brackwasserhaltige. Diese Eintheilung beruht, wie schon angedeutet, auf den Beziehungen der Kleingewasser zum Seeufer. Zahlreiche Siisswasserorganismen aus den verschie- nen systematischen Abtheilungen verhalten sich sehr indiffirent dem geringen Salzgehalt unseres Meer- und Brackwassers ge- geniiber. Besonders unter den Mastigophoren, Rhizopoden, Ci- liaten, Rotatorien, Cladoceren, Copepoden, Hydrachniden, Gastro- poden und Fischen finden wir in dem hiesigen Meereswasser zahlreiche Vertreter, wie auch niiher aus der Zusammenstellung der Fauna und Flora des Meereswassers in den hiesigen Skiaren hervorgehen wird, die bald von mir veréffentlicht werden soll. Es sei hier nur bemerkt, dass viele von den hiaufigsten im hiesigen Kiistenwasser vertretenen Siisswasserorganismen zu- 16 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingew4ssern. gleich zu den am weitesten verbreiteten in jeder Klasse geho- ren, eben in Folge ihrer grossen Gleichgiiltigkeit der Beschaffen- heit des umgebenden Mediums gegentiber. Auf das Vorkommen anderer Organismen iibt die geringe Salzmenge, welche dem Wasser einen brackischen Geschmack giebt, einen bestimmen- den Einfluss aus. Von den in dieser Beziehung empfindlichen Am- phibien zeigen meine Versuche, dass die Froscheier ganz gut im Meereswasser sich entwickeln und auch 4ltere, aus siissem Wasser genommene Froschlarven sich ohne Schwierigkeit in Seewasser ziichten lassen, wie ich auch Larven vom Frosch zuweilen in den stagnirenden subsalsen Tiimpeln beobachtet habe, aber die in den permanenten Siisswassertiimpeln haufigen Tritonen und ihre Larven wurden fast nie in brackischem Was- ser gesehen. Gewisse Daphnien (D. longispina, Scapholeberis mu- cronata) gedeihen hiaufig noch in den stagnirenden subsalsen Tiimpeln, aber in reines Meereswasser gebracht, wo der Salz- gehalt grosser ist, sterben sie nach ein bis zwei Tagen. So auch D. pulex. Dass die Tiimpel mit schwach brackischem Wasser einen eigenartigen Lebensbezirk darstellen, geht daraus hervor, dass gewisse Organismen nur in diesen angetroffen werden. Als sol- che sind zu nennen Pedalion fennicum Lev. und zwei grine Mastigophoren, Brachiomonas submarina Bohlin und gracilis Boh- lin. An entsprechenden Stellen in den iiussersten Skéren von Stockholm, wo der Chlorgehalt 1,32 gr pro Liter betrug, hat K. Bohlin?) neben den zwei zuletzt genannten Formen noch zwei andere einzellige griine Organismen beschrieben, die wahrschein- lich auch bei uns vorkommen diirften, und zwar: Oocystis echidna und Pheodactylum tricornutum. Was die rein siissen Gewiisser betrifft, so wechselt die Beschaffenheit des Wassers je nach der Art des Bodens, nach dem Vorkommen oder Fehlen von Moos und Torfmoos, oder von organischen Verunreinigungen u. s. w. Es ist in dieser Hinsicht hauptsiichlich ein Unterschied zu machen zwischen den 1) Bohlin, K., Zur Morphologie und Biologie einzelliger Algen. Of- versigt af Kongl. Vet. Akad. Férhandl. Stockholm. 1897. N:o 9. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. KF auf reinem Felsengrund liegenden Regenwassertiimpeln (per- manenten und ephemiren) und den von Humussiauren und auf- gelésten Stoffen mehr oder minder braun gefairbten Torfgewis- sern (Moostiimpeln, Sphagneten, Siimpfen). Wahrscheinlich sind auf diese ungleichartige Beschaffenheit des Wassers einige von den Differenzen zuriickzufiihren, die die Zusammensetzung der Fauna und Flora der verschiedenen Siisswassertiimpelkatego- rien aufweist. Die Vegetation. Beim Vergleich der an Species armen Regenwassertiimpel mit den mit Moos und Sumpfpflanzen be- wachsenen Torfgewissern tritt die grosse Bedeutung der Vege- tation fiir das Leben in den Tiimpeln klar hervor. Die Ver- schiedenheiten der Algen- und Thierformationen in den beiden Gewiisserarten sollen in der zweiten Abtheilung niher darge- legt werden; es sei hier nur im Voraus bemerkt, dass besonders in den Torfgewassern eine wohl charakterisirbare mikroskopi- sche Pflanzen- und Thiergesellschaft sich unterscheiden lisst. Das Moos, Hypnum und Sphagnum, welches in manchen Tiimpeln wiachst, befoérdert sehr die Abdunstung des Wassers. Die moosigen Tiimpel sind weniger dauerhaft, als gleich grosse und in gleicher Weise exponirte reine Felsentiimpel. Mit Hin- sicht auf die tiaglichen Temperaturveriinderungen im Wasser, wo Moos wichst, spielt letzteres eine bemerkenswerthe Rolle. Das Torfmoos und der Humus, welche sich in den mit Moos und grdésseren Pflanzen bewachsenen Gewissern bilden, sind sehr geeignet fiir die Aufbewahrung von Cysten, Dau- ereiern und Sporen, was schon aus der Reichlichkeit und gros- sen Persistenz der s. g. sphagnophilen Algen und Thiere her- vorgeht. Uberhaupt ‘ussert sich in sehr mannigfaltiger Weise die Bedeutung der makrophytischen Vegetation fiir das Leben der Thiere. Als ein Beispiel sei an dieser Stelle erwihnt, dass die aller Makrophyten baren subsalsen und Regenwassertiimpel ausschliesslich von solehen Phryganidenlarven bewohnt sind, die als Baumaterial fiir ihre Gehiiuse Sandkérner brauchen, wahrend in den nahe liegenden Torfmoostiimpeln auch solche Arten leben, die aus Pflanzentheilchen ihre Gehiiuse bauen. 2 18 K. M. Levander, Leben in den Kleingewiissern. Temperatur. Uber die thermischen Verhiltnisse kann im Allgemeinen gesagt werden, dass je kleiner ein Wasserbecken ist, desto schneller das Wasser durchgewarmt und abgekiihlt wird, vorausgesetzt, dass die lokalen Verhaltnisse (topographi- sche Lage, Exponirtheit der Sonne und dem Winde, Boden) sich ahnlich gestalten. Um dies zu beleuchten gestatte ich mir hier einige gleichzeitige Temperaturen anzugeben, die ich in drei auf Felsengrund an der Sitidseite der Insel Lill-Lof6 gele- genen vegetationslosen, verschieden grossen, unbeschatteten und permanenten Regenwasserbecken fand. Da der Zweck der nach- folgenden Temperaturangaben auch noch darin besteht, eine gewisse Vorstellung von der Temperatur der Kleingewasser in unseren Skiren als einer Funktion des Klimas zu geben, so habe ich noch fiir jeden Tiimpel eine Angabe tiber die Temperatur an einem warmen Septembertage hinzugefiigt. Pumper a:0 1% Lange 3,50 m, Breite 2,50 m, Wassertiefe 0,40 m. Die Temperatur des Wassers wurde in 15 cm Tiefe ge- messen. So auch in den anderen Tiimpeln. Tag. Siawde! Temp. d. | Temp. d. | Ampitude d. Luft. Wassers. Wassertemp. IQ NIL 2 pene Mt + 21°,.C}|-+ 256° ¢C 13. Vilosb oi wel Mies gh 18> UC ala Le sake | 6,8—8,2° C Pee Doohede lige Mis phat 29d 90 Caleck 227, @ aac 6. VIII.| 2,30’ n. M. | + 162° C | + 20,2° C Fe WU A88 seal det aula alee | 7,8—2,5° C| eoaiinlbesay tall vilat=, Dee agli th2 0 | 2. DXiie | Bolio! oi. Wi iets a Nt eli. 8 SC Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 19 Tiimpel n:o 22. Linge 2,20 m, Breite 1,80 m, Wassertiefe 0,30 m. Tag. | eerie | Temp. d. | Temp. d. Amplitude d. | | Luft. | Wassers. Wassertemp. 8 VII.| 1,55’ n. M. | + 21° CC} + 255° C | 113. VII.| 2,55’v. M.| + 15,2° Cj + 18,3° C 7,2—-7,5° C | » » ip tly | + 21,9° C | + 25,8° C | fee VELL), 290 8. ME lat to.2° Cy A 20e | UC | | 7. VIL] 4,26’v. M.|+ 7,2° C} + 116° Clk gg 36°C ee: » 1,40°n. Me) + 94° C | —- 15,3” i | er ae 8. @ 2,55°n. M. | + 14,8° C | + 16,6° C | Tiimpel n:o 21. Linge 1,70 m, Breite 0,40 m, Tiefe 0,20 m. | Temp. d. | Temp. d. | Amplitude d. | Tag. Stunde. | Luft. Wassers. | Wassertemp. 1S Nile l «fysst. nM) Bi? C44 Bks? GC | SS Wile Sei hehe Lae Gist dF 8% ‘adyeti C » » 12,55’ n. M. | + 21,9° C. a 30,°, G4 6s WL 912.8550. ME.| t+ 16,99 C-4-» 20.89, C 7. VUIL.| ~ 4,96° v, Mihi, Fae C44 a0? 6400 bore > » 1,447 n.M.|} + 94° GQ} + 15,4° C BTR) icky uta AB? Cle piaaerC Noch grésser war der tiigliche Temperaturwechsel an der Oberfliche der Moosdecke eines Sphagnumtiimpels (n:o 24); ich fand hier: d. 12. VII. 2,17’ n. M. + 29,9° C, d.,.413,,,27 320° v. ML 149° C, >» >» »> 1,5 n. M. + 32,4° C, also eine Amplitude von 15,2—17,7° C. In 10 cm Tiefe herrschte schon eine bedeutend gleichmissigere Wirme. 20 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Im Allgemeinen verliuft die tagliche Temperaturkurve so ziemlich parallel mit der der Luft. Man findet an warmen stillen Tagen bei unbedecktem Himmel Mitte des Sommers am Vor- mittage eine rasche Steigerung der Temperatur, die ihr Maximum ein bis zwei Stunden nach Mittag erreicht. Nach dieser Zeit fallt die Temperatur, langsamer wahrend der Nacht, und er- reicht das Minimum zur Zeit des Sonnenaufganges. Im Boden- sediment kleiner Wasseransammlungen, in den tieferen Wasser- schichten tiefer Tiimpel, sowie unter der Moosdecke der Sphag- nete wird das Eintreten des Maximums und Minimums mehr oder minder verspitet. Auch ist die Temperatur da bedeutend gleichmiissiger wiihrend der verschiedenen Tageszeiten, als an der Oberflache. Infolge der grossen Abhingigkeit der Temperatur der Tim- pel von der der Luft und von der Intensitat der Insolation kon- nen also in den Tiimpeln, besonders in den kleinsten und an der Oberfliiche der mit Moos itiberwachsenen, nur sehr eury- therme Organismen gedeihen. Im Ubrigen stimme ich mit Francé}) iiberein, wenn er iiber die Verbreitung der von ihm untersuchten Protozoén in dem Balatonsee sagt, »dass die Ver- breitung der Protozoén nicht so sehr von klimatologischen und meteorologischen Verhiiltnissen beeinflusst wird, wie vielmehr von den hydrologischen Umstiinden ihres Wohnortes und von der mit ihnen vergesellschafteten Pflanzenwelt.» Dasselbe kann iibrigens meiner Ansicht nach auch von einigen anderen Siiss- wasserorganismengruppen behauptet werden. Ausfrierung. Ich habe friiher schon nachweisen konnen, dass sowohl in kleinen und grossen Binnenseen des mittleren Finlands (N Savolaks), als auch an der hiesigen Meereskiiste eine relativ reiche mikroskopische Lebewelt in aktivem Zustande un- ter dicker Eisdecke in den Wintermonaten (December-Marz) zu finden ist. Ich fand in den untersuchten Gewissern von limne- tischen Thieren folgende Rotatorien: Conochilus sp., Polyarthra platyptera Ehrbg., Asplanchna priodonta Gosse, Triarthra longi- 1) Francé, R., Protozoén. S. 61. Resultate der wissenschaftlichen Erforschung des Balatonsees. Wien 1897. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 21 seta v. limnetica Zach., Anwrea cochlearis Gosse, A. aculeata Ehrbg. und Notholea longispina Kellic.; ferner die Cladoceren: Daphnia cristata G. O. S., D. galeata G. O. 8., Bosmina longi- rostris O. F. M. und eine Calanidenart: Diaptomus gracilis G. O. S. Auch Bodenformen, wie Cyclops-Arten, Acroperus leuco- cephalus Koch, Pleuwroxus nanus Baird, u. a., werden im Winter am Grunde der Seen gefunden. In den Bachen sieht man im Winter bei uns oft Phryganidenlarven. Bei milderem Wetter, als es an meinen Excursionstagen war, und durch vollkommenere Fangmethoden wiire die Aus- beute sicher viel reichlicher ausgefallen. Beobachtungen iiber das Leben in den stehenden Kleinge- wiissern im Winter kann ich nur wenige hier mittheilen. In dem kleinen Teiche des botanischen Gartens in Hel- singfors fand ich d. 20. Oktober 1892 unter neuer, 1 Zoll dicker Kisdecke folgende Formen: Mastigophora: Euglena sp. Trachelomonas volvocina Ehrbg. Chlamydomonas sp. Pandorina morum Ehrbg. Glenodinium sp. Rhizopoda: Difflugia pyriformis Perty. D. acuminata Ehrbg. Ciliata: Paramecium aurelia O. F. M. Colpidium colpoda Ehrbg. Lembadion sp. Urocentrum turbo O. F. M. Spirostomum ambiguum Ehrbg. (zahlreich). Metopus contortus Lev. Cenomorpha medusula Perty. Rotatoria: Polyarthra platyptera Ehrbg. Noteus quadricornis Ehrbg. Pterodina patina Ehrbg. Anurea brevispina Gosse. Zu bemerken ist hierbei, dass der genannte Teich vor kur- zem zugefroren war. In der Mitte des Winters ist das aktive 22 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Leben der Bevolkerung sicherlich viel 4armer, D. 2. December v. J. fand ich in den an Arten reichen Alphydda-Teichen bei Hel- singfors, die seit mehreren Wochen eisbedeckt waren, keine Ro- tatorien und Cladoceren und nur folgende Organismen: Mastigophora: Huglena sp., 1 Ex. Trachelomonas volvocina Ehrbg., 1 Ex. Synura uvella Ehrbg., 1 Kolonie. Rhizopoda: Hyalodiscus imax Duj. Arcella vulgaris Ehrbg., zahlreich. Ciliata: Paramecium aurelia O. F. M. Loxophyllum meleagre O. F. M., mehrere Exx. Trachelius ovum Ehrbg., 1 Ex. Copepoda: Cyclops sp., einzeln. Isopoda: Asellus aquatius L., haufig. Insecta: Larven von Chironomus, Simulia und Ephemera. In den vegetationslosen Wasserbecken in den Skiren scheint das aktive Leben, wenigstens der freischwimmenden Cladoceren, schon vor der Bedeckung mit Eis zu verschwinden. Wahrend eines Besuches auf L6f6 und Sumparn (Esbo) d. 1. November 1891 fand ich doch in einigen Tiimpeln unter 1—2 cm dickem Eise Daphnia pulex de Geer und longispina O. F. M., sowohl Weibchen ohne und mit Ephippialeiern, als auch Mannchen, und Alona quadrangularis O. F. M. Von anderen Tiimpelbewoh- nern wurden ferner vereinzelte Cyclops-Individuen, einige Chi- ronomidenlarven, sowie auch in der Entwicklung verspatete, noch mit Ruderschwanz versehene Froschlarven angetroffen. Sicherlich wird Mitte des Winters das aktive Leben in den Tiimpeln, die selten 1/2 m tief sind und in welchen dann das Wasser zum gréssten Theil oder ganz in Eis verwandelt ist, ganz sistirt. Die von einem Jahre bis zum anderen persi- stirende Fauna und Flora kann also ausschliesslich aus sol- chen Formen bestehen, die als entwickelte Organismen oder als Eier und Sporen einfrieren kénnen, ohne dass ihr Le- ben erlischt. Infolge der Ausfrierung der Regenwasserbecken bis an den Boden geschieht es wohl, dass in ihnen die Limnzen u. a, Stisswassermollusken, welche am Meeresufer in Menge vor- kommen, fast immer vermisst werden. Das Fehlen von Asel- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 23 lus aquaticus in den vegetationslosen Tiimpeln wird durch die- selbe Ursache erklart. Im Friihling nach der Eisschmelze findet man wenig Thiere in aktivem Zustande und Algen (einzellige). So fand ich bei meinem Besuche am 20. Mai d. J. auf Lill-L6f6, nur zahlreiche Froschlaichmassen, Larven von Chironomus, Culex und Limno- philus, ausgewachsene Dytisciden (Hydroporus griseo-striatus, Hy- droporus sp.) und ihre Larven. Die Temperatur der Luft betrug + 62° C, die des Meereswassers am Ufer +. 5,9° C wih- rend die Temperatur der inspicirten schneefreien Tiimpel mei- stens zwischen 10—12° C wechselte (12 U. Mitt.). Cladoce- ren und Riiderthiere waren noch nicht entwickelt. Die einzi- gen Crustaceen waren Cyclops vernalis Fischer und bicuspidatus Claus, welche hiufig mit einer kurzstieligen Vorticella sp. be- deckt waren. [In einem Sphagnumtiimpel, wo noch viel Kis unter dem Moose zu finden war, kam ein kleiner Ostracode vor. In den dicht am Meeresufer gelegenen Tiimpeln wurde oft Gam- marus locusta L. in Copula beobachtet, sowie junge Limneen. Bewegung wnd Durchliiftung des Wassers. Bei der Durch- liiftung des Wassers, welche fiir manche der darin lebenden Thiere eine sehr wesentliche Existenzbedingung ist, kommen die Bewegungen des Wassers in erster Linie in betracht. Dass die Bewegungen des Wassers an der Oberfliache ih- ren Ursprung haben und sich gegen die Tiefe hin mit Abneh- mender Intensitit fortpflanzen +), gilt nicht nur fiir die grossen Binnenseen, sondern ebenso auch fiir die kleinen Wasseran- sammlungen. Die Bewegung des Wassers in den Kleingewissern wird bewirkt theils durch mechanische Ursachen, als Wind und Re- gen, theils durch thermische, d. h. ungleiche Erwarmung, theils durch animalische, infolge der Bewegungen der thierischen Be- wohner. Von den Seen unterscheiden sich die Tiimpel darin, dass in ihnen die von Niederschligen und Thieren versursachte Bewegung fiir die Durchliiftung des Wassers von verhiltniss- miissig viel grésserer Bedeutung ist. !) Forel, F. A., La faune profonde des lacs suisses. 1885, 8. 10. 24 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Die meisten permanenten Wasserbecken sind auf kahlen Uferfelsen in den peripheren Theilen der Inseln gelegen und des- halb dem Winde sehr exponirt. Ein sehr heftiger Sturmwind kann recht gut kleinere flache, sehr exponirte Felsentiimpel durch Aus- treiben des Wassers theilweise oder ganz entleeren. Doch diirfte eine derartige Erscheinung, wenigstens waihrend des Sommers, nur als seltener Ausnahmefall eintreten. Im Allgemeinen gehéren un- sere Tiimpel zu den ruhigen Gewissern. Auch bei ziemlich starkem Winde werden die kleineren Tiimpel, wenigstens im Sommer sel- ten bis auf den Grund aufgeriihrt. Man sieht sie im Gegentheil ganz ruhig mit ihrem klarem Wasser tiber dem grauem Bodensedi- ment daliegen. Nur bei sehr heftigen, mehr von oben kom- menden Windstéssen wird eine Vibration oder scharfe Kriause- lung der Oberfliiche bewirkt. Es kommt dies daher, dass die Wasseransammlungen die Aushéhlungen der Felsen nicht bis zum Rande ausfiillen, und deshalb ihre beschrinkte und ge- schiitzte Oberfliiche nur leicht vom hiniiberstreichenden Winde beriihrt wird. So sieht man an windigen Tagen dass das leichte Bodensediment meistens von der Wellenbewegung soweit unbe- riihrt bleibt, dass das Wasser klar erscheint, ein Umstand, wel- cher fiir die in den Regenwasserbecken konstant vorkommen- den Daphnien nicht ohne Bedeutung sein diirfte. In den gros- sen Tiimpeln, die 20 bis 100 [] m, oder mehr Wasserflache dem Winde darbieten, entsteht dagegen leichter eine stirkere Wellenbewegung, welche bei geringer Tiefe des Wassers bald sich bis an den Boden merkbar macht, so dass das Bodensedi- ment aufgewirbelt wird und das Wasser tribt. In allen Fallen bewirkt aber der Wind, auch dann, wenn er keine Kriiuselung erzeugen kann, durch den von ihm aus- geiibten Druck eine Cirkulation in der Wassermasse. Als zweite Ursache von Strémungen im Wasser der Tiim- pel kommt in Betracht die ungleiche taigliche Erwarmung der verschiedenen Schichten des Wassers, welche z. B. an sonnigen Tagen von grossem Belang sein diirfte. Durch heftigen Regenguss wird das Wasser besonders in den kleinsten Becken momentan in eine rege Circulation ver- setzt, und der Bodenschlamm wird aufgerihrt. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 25 Zu einer steten Circulation des Wassers tragen endlich die hiipfenden Bewegungen der Daphnien, Bosminen u. a. Clado- ceren (Polyphemus pediculus) bei, die fast immer in den perma- nenten Regenwasserbecken in grosser Zahl vertreten sind. Wenn man bedenkt, dass die Oberfliche eines flachen Tiim- pels im Verhiltniss zu dem Wasservolumen desselben vielfach gros- ser ist, als die Oberfliiche eines Sees zum Volumen des letzteren, so diirfte die Durchliiftung der Tiimpel auf den Inselfelsen kaum ge- ringer sein, als die der Seen. Jedenfalls ist es kaum zu glauben, dass das Fehlen mancher Seeorganismen in den klei- nen Wassersammlungen dem geringen Sauerstoffgehalte der letz- teren zuzuschreiben sei. IV. Anpassungen an verschiedene Lebensbezirke. In den Seen, auch in denen von geringer Tiefe, kann man drei Lebens- bezirke unterscheiden, den Lebensbezirk des Ufers, des Grun- des und des freien Wasserkorpers in einiger Entfernung von den beiden erstgenannten. Jeder Lebensbezirk bietet seinen pflanzlichen und thierischen Bewohnern specielle Lebensbedin- gungen, welche fiir ihre Verbreitung in dem See massge- bend sind. So findet man nach Stenroos?) in dem flachen Nurmijirvi-See, dessen mittlerer pflanzenloser Theil eine durch- schnittliche Tiefe von 1 m zeigt, am Boden der mittleren Re- gion zahlreich ein Bodencladocer, Plewrowws wncinatus Baird, und eine Ostracodenart, Limnicythere stationis Vavra, sowie auch die Muscheln, Unio sp. und Anodonta lanceolata Drt., wihrend sie am Boden des litoralen Lebensbezirks des genannten Sees fehlen. In den kleinen Wasserobjekten, speciell in den pflanzen- losen Tiimpeln der nackten Felsen auf den Skireninseln, lassen sich selbstverstiindlich entsprechende Lebensbezirke nicht so scharf von einander abgrenzen. Doch sehen wir hier nicht we- niger klar als in den Seen, dass ein reiches Zusammenleben zahlreicher Lebensformen zum grossen Theil durch die Ver- schiedenheiten des Aufenthaltortes erméglicht wird. 1) Stenroos, K. E. Das Thierleben im Nurmijirvi-See. 1898. 26 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Nach diesem Gesichtspunkte lassen sich die thierischen Bewohner unserer Tiimpel folgendermassen gruppiren. 1. Thiere, die im Schlamme leben und mit dem freien Wasser nicht in Bertihrung kommen. Diese Gruppe, die der ersten Gruppe der Bewohner des Grundes des Genfersees nach Forel?) entspricht, umfasst hier wie dort kleine Nematoden. Diese sind in allen Tiimpeln mit Bodensediment hiufig, wurden aber der Gattung und Art nach nicht bestimmt. (Limicole Clado- ceren und das von Wierzeiski beschriebene echt limicole Ra- derthier, Atrochus tentacularis, habe ich im Schlamme der un- tersuchten Gewisser nie angetroffen). 2. Thiere, die ROhren im Schlamm bauen, wegen der Re- spiration aber theilweise ins freie Wasser hinaufragen. Diese Gruppe entspricht der zweiten Gruppe Forel’s und umfasst nur die grossen rothen Chironomus-Larven u. a, Chironomidenlarven, die gewohnlich tiberall in grosser Menge vorkommen. Dieser Gruppe gehért wohl auch Lumbriculus variegatus an, welche Art in einem Moostiimpel auf Esbo-Gasgrund beobachtet wurde. Tubifex rivulorwm fand ich nie in den Tiimpeln der Skaren. Pisidiwm-Arten gedeihen nur in Siimpfen, Teichen und Seen. Die Anodonta- und Unio-Arten gehéren als lacustriche und flu- viatile Thiere zu dieser Gruppe, und sind in den stagnirenden Kleingewassern nie vertreten. 3. Thiere, die auf dem Schlamme oder den Steinen u. a. Fremdkoérpern des Grundes festsitzen. Diese Gruppe entspricht den 3. und 4. Kategorie Forel’s. Von hierher gehérigen For- men finden wir in den Tiimpeln unseres Gebietes einige Bryozoen und zwar Plumatella-Arten, sowie Vorticellinen, Vorticella microstoma u. a. Die Gattung Hydra lebt nicht in den vege- tationslosen Tiimpeln. 4. Thiere, die sich iiber den Boden hin bewegen a) glei- tend, b) schreitend, oder c) schwimmend (5. 6. und 7. Gruppe Forel’s). a. Gleitend bewegen sich die Gastropoden und Rhizopoden. So hiufig die ersteren (Limnea, Planorbis, Neritina) am Meeres- Lehorels irc: Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 27 ufer, resp. in den intralitoralen Felsenbassins sind, so selten und ausnahmsweise findet man sie, und zwar Exemplare von L. palustris, in den permanenten Regenwasserbecken — wahr- scheinlich wegen der Ausfrierung des Grundes im Winter. In Siimpfen und Teichen sind die Pulmonaten dagegen hiaufig ge- nug. Unter den Rhizopoden sind die hiufigsten Arcella vulga- ris, Centropyxis aculeata und die Difflugia-Arten, die jedoch alle in den vegetationslosen Wasseransammlungen stets nur in spiar- licher Anzahl leben. Zahlreicher und mit besser ausgebildeter Schale finden sie sich in den Torfgewassern, wo auch die Fa- milie der Nebeliden stets gut vertreten ist. b. Von den schreitenden spielt in allen permanenten Re- genwassertiimpeln die gewdhnlich in grosser Menge vorkom- mende Larve von Limnophilus griseus die grésste Rolle. In vegetationsreichen Gewiissern, speciell in den Siimpfen, sind zusammen mit Phryganea und Gomphus-Larven die Libelluliden- Larven hiiufig. In denselben Gewassern wird auch Asellus aqua- ticus angetroffen, die Art fehlt aber stets in den vegetationslo- sen und kleineren Wasseransamlungen — wahrscheinlich infolge des Mangels an geeigneter Nahrung und wegen der Ausfrierung des Bodens der Kleingewisser im Winter. Die haufigsten und verbreitesten unter den am Boden kriechenden Thiere sind die Harpacticiden. c. Die dritte Abtheilung, welche die tiber den Boden schwimmenden und daselbst hin und wieder ausruhenden Formen umfasst, ist auch in den Kleingewiissern sehr reichhaltig. Es seien als Beispiele nur aufgezihlt Gammarus locusta in den Brack- wassertiimpeln, die Froschlarven, die in allen permanenten Re- genwasserbecken hiiufig sind und oft den ganzen Sommer iiber nicht das Wasserleben verlassen, die 7’riton-Larven, die schwim- menden Larven und Imagines von verschiedenen Insectenarten, (Dytisciden, Coriza, Notonecta), die Lynceiden (Chydorus, Alona, Pleuroxus), die Cyclopiden, Rhabdocelen, Gastrotrichen und schliesslich auch mehrere Riiderthierarten. Die genannten gros- sen Formen (Gammarus, die Amphibien- und Insektenlarven) kénnte man auch, weil kriftige Schwimmer, als nektonische For- 28 RK. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewissern. men den kleinen Bodenplanktonischen (Cyclops, Rhabdocelen, Gastrotrichen, Rotatorien) gegeniiberstellen. 5. Thiere, welche sich schwebend im freien Wasser aufhal- ten. Die grésste Rolle im Plankton der permanenten Felsentiimpel spielen unter den thierischen Mitgliedern des Tumpelplanktons (Heleoplanktons nach Zacharias) durch ihre Individuenmenge und K6érpergrésse die Cladoceren: Daphnia longispina, pulex, Scapholeberis mucronata, Ceriodaphnia pulchella, Bosmina brevi- spina und Polyphemus pediculus. Die oft vorkommenden Culex- Larven sind auch in diesem Zusammenhang zu nennen. Unter Rotatorien finden wir folgende freischwimmende Arten oft als wesentlichen Theil des Zooplanktons der genannten Tiimpel: Pedalion fennicwm, Syncheta, Brachionus brevispinus Anu- rea valga, A. aculeata, Notholca foliacea, jugosa, wahrend No- tholea longispina, Polyarthra platyptera und Asplanchna-Arten erst in Siimpfen und Teichen auftreten. In den Sphagnum- Tiimpeln ist Anwrea serrulata als eine regelmissige und zahl- reich an der Oberfliche auftretende Schwebeform zu finden. Ca- laniden kommen nur in intralitoralen Felsenbassins vor. Limne- tische Cyclopiden (Cyclops oithonoides G. O. S.) finden wir nie im Tiimpelwasser vertreten, wiihrend die Naupliws-Larven von Cyclops auch im Tiimpelplankton sehr hiufig sind. Ahnlich wie in dem lacustrischen Plankton finden wir auch im Tiimpelplank- ton neben den aktiv beweglichen Mitgliedern passiv beweg- liche, wie z. B. Vorticellinen. Was sonst noch das Plankton der Tiimpel betrifft so fin- den wir da verschiedene Mastigophoren, die besonders im Moos- wasser zahlreich an Arten sind. 6. Thiere, die sich auschliesslich oder vorzugsweise im Moose aufhalten. Da weiter unter eine genauere Darstellung der sphagnophilen Fauna gegeben wird, sei hier nur bemerkt dass die Mitglieder derselben theils festsitzende (Clathrulina ele- gans, Oecistes pilula, u. a.), theils kriechende (die Nebeliden, Philodineen u. a.), theils schwimmende Formen (Metopidia so- lida, Dinocharis tetractis, Stephanops variegatus u. a.) sind. 7. Thiere, die auf der Oberfliiche des Wassers leben: Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 29 Hydrometra, Sminthwrus aquaticus var. levandert, Podwra aqua- tica, Isotoma crassianda, I. palustris, Gyrinus, Argyroneta aquatica. V. Anpassungen an verschiedene Ernadhrungsweise. Das zweite Moment, welches fiir das Zusammenleben zahlreicher Organismen in einem sehr beschranktem, geschlossenem Lebens- bezirke als ein sehr massgebender Faktor erscheint, liegt in der Verschiedenheit der Ernihrungsverhiltnisse. Unter Beriicksichtigung der Nahrung kann die Mehrzahl der Tiimpelbewohner in nachfolgende Gruppen eingetheilt wer- den, wodurch sich zugleich eine Vorstellung tiber den Kreislauf des Stoffes in den stehenden Gewiissern gewinnen lisst. 1. Holophyten. Die holophytischen Organismen bilden zu- sammen mit den Pflanzentheilen, Pollenkérnern u. a. organischen Partikeln, welche von Wind und Niederschligen in den ste- henden Wasseransammlungen angehiauft werden, die Urnah- rung. In den permanenten Regenwasserbecken, die der Moos- vegetation wie iiberhaupt aller Makrophyten entbehren, sind die wichtigsten vegetabilischen Organismen die Protococcaceen, Diatomaceen und gefirbten Mastigophoren. Unter den Proto- coecaceen treffen wir tiberall Coenobien von Scenedesmus, Rha- phidium, Dictyospherium, Pediastrwm u. a. an. Von den Schizo- phyceen wiichst Calothrix wohl in jedem Felsentiimpel und scheint eine wichtige Nahrungsquelle fiir gewisse grdéssere Thiere zu sein. Die Diatomaceen fehlen wohl nirgends. Einige kleine Desmidiaceenformen der Gattungen Cosmarium, Closterium und Stawrastrum sind sehr verbreitet und kommen oft in grosser Menge vor als griiner Uberzug auf alter Froschlaichgallerte an der Wasserfliiche kleiner Tiimpel. Sehr artenreich sind in den per- manenten subsalsen und Regenwasserbecken und noch mehr in den moosigen Gewiissern, Sphagnum-Tiimpeln und Siimpfen die Mastigophoren, welche den Hauptheil des vegetabilischen Tiim- pelplanktons bilden. Wir finden unter ihnen mehrere Arten, die auch im Binnenseeplankton oft eine Rolle spielen wie Dino- bryon sertularia Ehrbg., Uroglena volvox Ehrbg., Colaciwm vesi- culosum Ehrbg., Peridiniwm tabulatum Ehrbg. und Gymnodiniwm fuscum Ehrbg. u. a. 2. Algenfresser. Sehr gefrissige Algenvertilger sind die 30 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Limnophilus-Larven, welche die Calothrix-Vegetation abnagen. Auch Closterium und Diatomaceen findet man neben Detritus und Resten von Daphnien in ihrem Darmkanale. Im Darmka- nale der Froschlarven fand ich Scenedesmus u. a. Protococca- ceen. Die Culexlarven fressen Scenedesmus u. a. Protococca- ceen sowie Diatomaceen. Im Darmkanale von Daphnia pulex u. a. Arten derselben Gattungen findet man ebenfalls einzellige Algen (Closterzwm u. a. Desmidiaceen). Ein typischer Algenfres- ser ist Amoeba proteus. Manche Ciliaten und Rotatorien fin- den in der Algenvegetation ihre hauptsachlichen Nahrungs- stoffe. 3. Detritusfresser. Sowohl die Froschlarven, als auch die Larven von Limnophilus, Culex, Chironomus und Tanypus fres- sen nach meinen Beobachtungen neben den Algen sehr viel De- tritus. Zur Zeit des Bliihens der Fichte findet man jedoch den Darm von Frosch- und Culex-Larven vollgepropft mit Fichten- pollenkornern. Von organischem Detritus leben die Daphnien, Bosmina brevispina und die Lynceiden (Chydorus, Alona). Zu den Detritusfressern sind wohl auch die in den Tiimpeln woh- nenden Cyclops-Arten, sowie die Harpacticiden, manche Rotato- rien und Rhizopoden zu ziihlen. 4. Raubthiere. Die Entomostraceen bilden eine wichtige Nahrung mancher grésseren Tiimpelbewohner. Im Darmkanale der jungen Triton-Larven fand ich Chydorus, Alona, Daphnia, Cyclops, Harpacticiden, Chironomidenlarven, ferner auch einzel- lige Algen, Scenedesmus und Pediastrum. Chetogaster sp. und Rhabdocoelenarten leben hauptsichlich von Chydorus. Auch die Rana- und Limnophilus-Larven enthalten oft in ihren Darm- kanale Daphnien und Difflugien. Gefrissige Raubthiere in den Tiimpeln sind die Larven von Libellula, Aeschna und Agrion sowie auch die Dytisciden und ihre Larven. Als saugende Raub- thiere sind die Arten von Coriza- und Notonecta zu erwahnen. 5. Parasiten. Im Darmkanal der Froschlarven lebt Opa- lina und in dem der Wasserinsektenlarven (Limnophilus) fin- den sich oft Gregariniden. Colaciwn vesiculosum und Chlo- rangium stentorinum, die man auf Entomostraceen festsitzend antrifft, mégen auch in diesem Zusammenlang erwahnt werden. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. al Auf dem Kérper der Limnophilus-Larven ist Epistylis branchio- phila Perty eine konstante Erscheinung. 6. Saprophyten. Mastigophoren, Schizomyceten u. a. Or- ganismen, die sich saprophytisch ernahren, werden wohl iiber- all in den stagnirenden Gewiissern, speciell am Boden dersel- ben angetroffen. Da ich diesen Organismen indessen wenig Aufmerksamkeit geschenkt habe, mag auf ihre Existenz hier nur der Vollstiindigkeit wegen hingewiesen werden. Die Regenwasser- becken sind fast immer frei von Bakterienhaut auf ihrer Ober- fliche, wahrscheinlich infolge ihrer dem Winde_ exponirten Lage auf den Felsen und ihrer Belebtheit durch Daphnien, wo- durch das Wasser in Bewegung gesetzt wird. Doch findet man bisweilen eine Triibung des Wassers durch Schizomyceten. Vi. Persistenz der Bevolkerung in den Kleingewassern. Wiib- rend meiner zwei ersten Sommeraufenthalte (1889 und 1890) auf Esbo-L6f6 fiel es mir sehr auf, dass zahlreiche und sogar sehr kleine Wasseransammlungen in den Aushdhlungen des Gebirges im Laufe des Sommers nicht der Austrocknung unterliegen (in- folge des hiiufigen Regens und des feuchten Klimas in den Ska- ren), und ich gewann den Kindruck, dass tiberhaupt die Na- turverhiiltnisse dieser Wasseransammlungen viel stabiler sind, als ich im Voraus vermuthet hatte. Deshalb begann ich, in der Absicht zuverlissigere Beobachtungen tiber die Stabilitat der Fauna in jenen natiirlichen Aquarien anzustellen, im Sommer 1892 eine gréssere Anzahl (50) von ihnen zu numeriren und in ein Journal einzuregistriren. Jedes zur fortlaufender Beobachtung ausgewiihlte Wasserbecken wurde mit einer auf den Felsen ge- malten Nummer versehen, die physischen Verhiltnisse und die beobachtelten Organismen wurden in dem Journale notirt, in wel- cher Arbeit die Herren K. E. Stenroos und Aulis Wester- lund mich in liebenswiirdigster Weise unterstiitzten. Im letzten Sommer fing ich wieder an, nachdem ich 1893, 1894, 1896 und 1897 den auf L6fé und den naheliegenden In- seln einregistrirten Tiimpeln nur eine allgemeine Aufmerksam- keit gewidmet hatte, die vor sieben Jahren begonnenen Unter- suchungen fortzusetzen. Als allgemeines Ergebniss sei hervorgehoben, dass in der 32 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdssern. Regel die Faunen der verschiedenen Tiimpel wahrend der sie- benjiihrigen Periode sich unverandert bewahrt haben. Am meisten stabil ist die Lebewelt der Sphagnum- u. a. Moostiimpel, da diese, gleichwie die Teiche mit Schlammboden, und andere tiefere Gewiisser die giinstigsten Bedingungen fiir die Uberwinterung in latentem Zustande darbieten. Der grosse Reichthum an Formen bei der sphagnophilen Fauna und Flora wird wohl theilweise durch diesen Unie) erklart werden miissen. Als Beleg hierfiir will ich den kleinen auf Lill-L6fo gele- genen Moostiimpel n:o 14 anfiihren. Der Tiimpel ist kaum 3 m lang, 1,50 m breit und, wenn mit Wasser gut gefiillt, 0,15 m tief. Ein grosser Theil des Tiimpels ist mit Amblystegium flui- tans bewachsen. Waébhrend der trockenen Perioden wird dieser Tiimpel im Laufe jedes Sommers mehrmals trockengelegt. Ich gebe hier ein Verzeichniss tiber das Vorkommen der thie- rischen Bewohner incl. der Mastigophoren in den Sommern 1892 und 1899. In den Kolumnen bedeutet +- vorkommend, I hoéchst wahrscheinlich, obgleich Nichts, oder nur die Gattung notirt wurde. 1892 | 1899 Ma: Spongomonas discus Stein *) Rhipidodendron huxzley: Kent . Synura wvella Ehrbg. Distigma tenax O. F. M. Tropidoscyphus octocostatus Stein Colacium vesiculosum Ehrbg. Trachelomonas volvocina Ehrbg. . Peridinium tabulatum Ehrbg. . Rhi: Amoeba sp. Arcella laa as Ehrbg. Difflugia constricta Khrbg. D. pyriforyus Perty . tpt t+ +4444 1) Wurde auch 1893 im selben Tiimpel beobachtet. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 33 He: Ci: Ro: Cla: Co: Ins: Vert: Difflugia acuminata Ehrbg. forma . Nebela flabellulum Leidy . Trinema enchelys Ehrbg. Euglypha ciliata Ehrbg. Clathrulina elegans Cienk. Paramecium sp. Stentor polymorphus Ehrbe. Vorticella sp. Philodina roseola Ehrbe. Callidina sp. Taphrocampa sp. . i Dinocharis tetractis Ehrbg. Mastigocerca rattus O. F. M. . Diplax videns Lev. Metopidia triptera Ehrbg, *) M. solida Gosse Monostyla lunaris Ehrbg. . M. cornuta O. F. M. Pterodina patina Ehrbg. Daphnia pulex de Geer Scapholeberis mucronata O. Ff. M. Plewroxus excisus Fischer . Chydorus sphericus O. F. M. Cyclops vernalis Fischer Limnophilus griseus, Larven L. bimaculatus » Corethra-Larven Chironomus- » Culex- > Hydrobius peices gi Rana-Larven 1) Auch 1893 im selben Tiimpel. 1892 a+t++4++ + +++ Fetet+t+e+t+ +++ 1899 +++ +ett +t4¢t¢+4¢+ 4¢4+4+4+4+4+4+4+4+ 4+ 4+ 34: K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewiissern, Es ist wohl haupts&chlich der unzureichenden Beobach- tung und der Kleinheit der Objecte zuzuschreiben, dass die Ubereinstimmung zwischen den beiden Kolumnen, besonders mit Hinsicht auf die einzelligen Bewohner, die ja in encystirtem Zustande oder durch Dauersporen leicht zu tiberwintern verm6- gen, noch nicht eingehender ist. Auch in den permanenten Regenwasserbecken und in den subsalsen Tiimpeln, in denen eine verhiltnissmissig diinne Schlammschicht (Detritusschicht) den Gebirgsgrund iiberlagert, und in denen das Wasser im Winter sicherlich in der Regel bis an den Boden sich in Eis verwandelt, findet man im allge- meinen Jahr fiir Jahr die-meisten von denselben Species wie- der, die einmal den Tiimpel erobert haben, und, wie es scheint, in denselben Quantit&tsproportionen. Als ein Beispiel sei der auf Lill-LOf6 gelegene subsalse, als n:o 17 einregistrirte Tiimpel erwiéhnt, den ich 6fters 1892 und 1899 untersucht habe. Er ist 3,50 m lang, 2,50 m breit; die Tiefe des Wassers betriigt ca. 0,40 m. Der Tiimpel liegt auf einer Felsenspitze, 9 m vom Seeufer entfernt. Das Wasser ist schwach brackisch (den 13. Juni 1899 Cl Na 0,39 °/,,), eine Eigenschaft, welche in dem Vorkommen von Gammarus locusta, Syncheta gyrina und Pedalion fennicum ihren biologischen Aus- druck findet. Der Tiimpel kann als ein typisches Beispiel der subsalsen Kategorie betrachtet werden. 1892 | 1899 Cy:. Calothrix parietinag” Mezine \ +. > ayphelvatindt al Tee Pa: Scenedesmus quadricauda Bréb.. . . . . I = Ma: “Wrogiena volvom Ehrbgsiis~. ©... + ts geicuibaae +E Glenodinium armatum n. sp... . . a Rhi: Centropyxis aculeata Stein . . 3 4. 4. | + Ci: Vorticella microstoma Ehrbg. . #4 Ro: Syncheta gyrina Hood . a Pedation yeunicwm eV: pee) one ee ee fe Cathapna: tanGeahrbeiqs Taby de) 2 ecteehteh 41205 Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 3d 1892 | 1899 Monostyla cornuta O. F. M. Metopidia lepadella Ehrbg. Brachionus brevispinus Ehrbg Notholca jugosa Gosse. Cla: Daphnia pulex de Geer Scapholeberis mucronata O, F. M. Chydorus sphericus O. F. M. Co: Cyclops sp. Amph: Gammarus locusta L. Ins: Limnophilus griseus Larven Chironomus-Larven . Culex- » Coriza striata Fieb, ++++t+4++4+4+4+4+ ++ +4 ++t++++44+ Wie ersichtlich ist die Bevélkerung desselben Tiimpels friiher und jetzt fast ganz dieselbe. Wie im vorigen Falle gilt auch hier die Bemerkung, dass ein Theil der Verschiedenheiten zwischen den verglichenen Verzeichnissen aus mangelnder Kennt- niss sich herleitet. Eine bemerkenswerthe reelle Verschieden- heit in der Fauna 1892 und 1899 habe ich in Bezug auf Bra- chionus brevispinus konstatirt. 1892 fand ich von dieser Art nur vereinzelte Exemplare, d. 12 und 13 Juli 1893 trat sie zusam- men mit der Pedalion-Art in grosser Menge planktonbildend auf, im letzten Sommer wurde dagegen kein Exemplar beob- achtet, obwohl ich in einigen Wasser- und Sedimentproben spe- ciell nach ihr suchte. In ahnlicher Weise verhiilt es sich mit den ephemiren Regenwasserlachen, die von einer ausgepriigt pluvialen Le- bewelt in Besitz genommen sind. Man findet in denselben Aus- hohlungen jedes Jahr einen rothen resp. gelben Belag (encystirte Hematococcus, Philodina roseola, Hemidinium), wihrend neben- beiliegende Aushdhlungen der Felsen ungefarbt sind. Uberhaupt sind von den thierischen Bewohnern in den Kleingewiissern stabil die Cladoceren und manche Rotatorien {wahrscheinlich auch die Copepoden (Harpacticiden, Cyclopiden) 36 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. und Nematoden], die durch Dauereier oder sonst irgendwie in latentem Zustande die Ausfrierung leicht aushalten, wahrend die Protozoén, besonders die Ciliaten, obwohl encystirungsfihig, wenigstens in den Wasseransammlungen ohne Moos und ma- krophytische Vegetation wenig konstant erscheinen. Der letztere Umstand wird zum Theil dadurch bedingt, dass die Protozoen in ihrem Auftreten mehr sporadisch und tiberhaupt nicht leicht kontrolirbar sind. Das konstante Vorkommen gewisser Insekten- arten (z. B. des Hydroporus griseostriatus in den subsalsen und siissen Regenwasserbecken), sowie auch der Larven von Insekten (Limnophilus Chironomus u, a.) und Fréschen, die im Wasser laichen, erkliirt sich durch die allgemeine Verbreitung im fort- pflanzungsreifen Stadium. Dass die Wasseransammlungen nie auffallend iibervélkert sind von ZLimnophilus- und Froschlar- ven u. a. grosseren Thiere, die ihre Kier ins Wasser ablegen, beruht wohl darauf, dass die fortpflanzungsfahigen Formen der resp. Arten in einem gegebenen Gebiete jedes Jahr in durch- schnittlich gleicher Individuenmenge vorkommen (Gleichgewicht der Natur). Detaillirte Angaben iiber die Perennitiit einzelner und die Veriinderungen in den Verbreitungsverhaltnissen bemerkenswer- ther Arten sollen spiter mitgetheilt werden. Es geht also aus der obigen Ausfiihrung hervor, was ich am Ende bemerken michte, dass sich die in Rede stehenden kleinen stagnirenden Gewiisser auch in Hinsicht auf Stabilitat ihrer Lebenwelt besser mit den Seen vergleichen lassen, als man im voraus anzunehmen geneigt sein diirfte. Dass sie sich leichter untersuchen lassen und deswegen mehr geeignet sind, als die Seen, Aufschliisse iiber die Biologie, tiber den Stoffwech- sel, iiber die Beziehungen mancher Wasserorganismen zu el- nander zu geben, diirfte einleuchtend sein. Vil. Einige Analogien in den biologischen Verhaltnissen in apn Alpinen Gegenden und in den Skaren. Es giebt einige Er- scheinungen, die darauf hinweisen, dass die Existenzbedingun- den der Wasserorganismen in den stehenden Gewissern auf den Inselfelsen unserer Meereskiiste mit denen auf den Alpen Centraleuropas und Lapplands sich sehr ahnlich gestalten: Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 37 1. Ich will zuerst die Aufmerksamkeit auf die Thatsache lenken, dass in den stehenden Gewiissern der Skiren des fin- nischen Meerbusens einige charakteristische Thierformen vertre- ten sind, die ihre Hauptverbreitung in den Alpen Centraleuro- pas sowie der noérdlichen Theilen der Fennoscandia haben. Solche Thierformen finden wir, wie unsere erfahrenen Ento- mologen genugsam wissen, unter den Wasserinsekten. Ich hebe folgende zwei hervor: Hydroporus griseostriatus de Geer. Diese Art ist verbrei- tet’) sowohl in den alpinen Gewiissern Lapplands, als auch denjenigen Mittel- und Siideuropas. Im inneren Finnland kommt sie nicht vor, ist aber eine konstante Erscheinung in fast allen permanenten Felsentiimpeln auf den Skaren. Die Moostiimpel vermeidet sie (»sphagnophob»). Joriza carinata Sahlb. Von dieser Art berichtet Sahl- berg), dass er sie in kleinen Wasseransammlungen auf Klip- pen im finnischen Meerbusen und im Weissem Meere, sowie auch auf den Alpen Lapplands gefunden hat. O. M. Reuter hat sie an der schwedischen Westkiiste angetroffen. Sonst ist die Art in Scotland und auf den Alpen Mittel-Europas verbrei- tet. In meinem Gebiete wurde die Art in einem grésserem per- manenten Regenwasserbecken auf der Insel Stenskiér im letzten Sommer beobachtet. Durch griindlichere Durchforschung der Wasserinsekten- fauna der Skaren wiirde wahrscheinlich die Anzahl derartiger Species noch vermehrt werden, 2. Die Retardirung der Entwicklung der Froschlarven ist eine andere Erscheinung, die ein Gegenstiick in den hohen Al- pen Mittel-Europas und in den borealen Gegenden besitzt. An der oberen Grenze seiner Verbreitung auf den Schweizer Al- pen braucht der Frosch nach den Beobachtungen Camera- nos zwei Jahre, um die anure Form zu erreichen, In 4hn- licher Weise findet man am Ende des Sommers jedes Jahr 1) J. Sahlberg, Enumeratio Coleopterorum Carnivororum Fennie. Helsingfors, 1875. 8S. 145. 2) D:o Synopsis Amphibicorisarum et Hydrocorisarum Fennie. Hel- singfors 1875. 8. 295. 38 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. auf den L6fé-Inseln in mehreren Tiimpeln in ihrer Entwick- lung gehemmte Froschlarven. Extremitétenlose Froschlarven sind noch im August eine ganz haufige Erscheinung, und im September und Oktober findet man oft Larven, bei denen nur die hinteren Extremitiaten hervorgesprosst sind. Ja noch am 1. November 1891, als die Tiimpel schon zugefroren waren, fand ich mit Ruderschwanz versehene Froschlarven unter dem Kise. Solche Froschlarven sterben infolge der Ausfrierung der kleinen Gewisser im Winter, denn im Frithling habe ich nie in geschwinztem Stadium tibergewinterte Exemplare gesehen. Die Verspatung in der Entwicklung ist wahrscheinlich von den ther- mischen Verhiiltnissen, welche in den Kleingewiéssern der dus- seren Skireninseln herschen, bedingt, ganz so wie auf den AI- pen. Einen bemerkbaren Unterschied in der Dauer des Ent- wicklungsganges findet man schon zwischen, Froschlarven von Esbo-L6f6 und denjenigen auf dem nachsten, vor Winden ge- schtitzten Ufer des Festlandes. So fand ich in den vegeta- tionsreichen Griben der alten Ziegelei auf Sk&lérn am Fest- lande bei meinen Excursionen zeitiger kleine Frésche von voll- entwickelter Form, als auf Esbo-L6f6. Der etwas spitere Ein- tritt des Friihlings in den dusseren Skaren spielt wohl auch eine gewisse Rolle in der langsameren Entwicklung der Larven daselbst. 3. Die typische Regenwasser-Algen- und Thierformation, die man in den kleinen Aushéhlungen auf den Felsen findet, wo das Regenwasser sich sammelt, diirfte eine Erscheinung sein, die man vorzugsweise auf den hohen Gebirgen und an felsi- gen Meereskiisten findet. Hematococcus pluvialis, der zusammen mit Philodina roseola den genannten Aushdhlungen die charak- teristische rothe Farbung verleiht, ist wahrscheinlich identisch, jedenfalls aber sehr nahe verwandt mit Spherella nivalis der Gletscher. Vill. Einige auffallende Verschiedenheiten in den Tiimpelbe- volkerungen der verschiedenen Inseln, welche ja alle nicht weit von einander liegen, wurden in Bezug auf die Cladocerenkolo- nien beobachtet. Bosmina brevispina findet sich nicht auf Lill-L6fé und Sum- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 39 parn, obgleich sie sonst sehr verbreitet ist (Rysskiér, Hundorn, GAsgrundet, Knapperskiir, Kyt6, Stenskar). Polyphemus pediculus zeigt sich in seiner lokalen Verbrei- tung ganz analog, er fehlt auf Lill-LOfé, ist aber auf den ande- ren Inseln gemein. Daphnia pulex ist sehr verbreitet auf Lill-L6fo, kommt aber auf den anderen Inseln gar nicht oder selten vor. Daphnia longispina ist iiberall verbreitet, findet sich aber nur in zwei oder drei Gewiissern auf Lill-LOfo. Ceriodaphnia pulchella ist besonders auf Rysskir verbreitet. (Scapholeberis mucronata und Chydorus sphericus sind gleich- missig iiber alle Inseln verbreitet). Derartige Verschiedenheiten in der lokalen geographischen Verbreitung der die Tiimpel bewohnenden Organismen werden gewohnlich auf Rechnung zufilliger Verschleppungen gesetzt. Da die erwiihnten Verhiiltnisse indessen seit 1892 unveridndert bestehen, so schien es, mit Hinsicht auf die tibliche Vorstellung von der zufalligen Art der Tiimpelbesiedelung, nicht ohne Inte- resse, auf dieselben hier hinzuweisen. II. Specieller Theil. 1. Intralitorale Meerwasserbassins. Mit obigem Namen bezeichne ich am Felsenufer gebildete Wasserbecken, die bei normalem Wasserstande isolirt, bei hohe- rem in directer Verbindung mit dem Meere stehen, oder bei sehr stark bewegter See wiihrend geeigneter Windrichtung von den Meereswellen bespiilt werden. j Diese Meerwasserbassins sind immer in festem Felsen aus- modellirt, haben einen steinigen oder mit Gerdll bedeckten Bo- den und glatte Steinwinde. [ch habe solche untersucht auf Rysskiér (1), Lill-L6fo (1), | Sumparn (1), Gasgrund (1), Knapperskiir (2) und Kyto (1). 40 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewiissern. Das kleinste der Becken ist etwa 4 [_] m gross und 0,3 m tief, dass grésste 35 m lang, 20 m breit und ca. 1 m tief. Im Vergleich mit dem Wasser des offenen Meeresufer ist in physikalischen Hinsicht zu bemerken, dass das Wasser in den geschlossenen Bassins stiarker und schneller erwiarmt wird, tiberhaupt mehr von der taglichen Lufttemperatur abhian- gig ist und auch sonst rascheren Veri&inderungen unterworfen ist, als das Meereswasser. Das Wasser besitzt entweder den Salzgehalt des Meereswassers, oder es wird bei normalem oder niedrigem Wasserstande des Meereswassers, da die Verbindung mit dem Meere eine lingere Zeit unterbrochen ist, durch Regen mehr oder minder siiss, oder aber es wird, wenn dagegen eine an- haltende warme trockene Periode eintritt, sein Salzgehalt hoher. So betrug z. B. in einem intralitoralen Meerwasserbassin auf Rysskir d. 4. Juli 1899 der Salzgehalt 6,69 °/oo, wihrend der- selbe am Meeresufer einige Schritte davon nur 4,39 °/,, war. Diesen schnellen Verainderungen im Salzgehalte und in der Temperatur ist wohl in erster Linie der Umstand zuzuschreiben, dass gewisse pflanzliche und thierische Organismen des Meeres, besonders planktonische, in den geschlossenen Becken nicht ge- deihen. Dass das im geschlossenen Becken stehende Wasser we- niger durchliiftet wird, als in dem offenen bewegten Meere, ist selbstverstiindlich, doch bleibt es immer klar und durchsichtig. Die submersen Felsenwiinde und der Boden sind, wie am offenen Ufer, stets mit einem gelbem Belage von Cladophoren und Diatomaceen bedeckt. Auf dem Boden liegen reichlich Excremente von Limnzen. Vegetation. Die Vegetation besteht hauptsichlich aus der litoralen Al- genformation. Der Boden und die Wiinde sind tiberzogen mit Cladophora-Arten (crystallina, tenwissima, rupestris, fracta); in den Felsenritzen wachsen Enteromorpha intestinalis Link. und com- pressa Grev. Hiufig findet man Cladophora auf Limnzen fest- gewachsen, eine Erscheinung, in welcher Lemmermann ein Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 41 symbiotisches Verhiiltniss sehen will.’) Diatomaceen sind in den Cladophorabiischen reichlich vorhanden. Oft werden sterile Spirogyra- und Zygnema-Faden sowie Calothrix parietina ge- funden. Der Blasentang, Fucus vesiculosus, wachst nur aus- nahmweise in diesen Wasserbecken. Selten wurden auch Pota- mogeton pectinatus und Myriophyllum spicatum beobachtet. Eine reichliche oder konstante Schwebeflora fehlt. Apha- nizomenen flos aque Ralfs und Chetoceros bottnicus Cleve, wel- che wihrend des Sommers zahlreich im offenen Meereswasser vegetiren, erscheinen stets nur in vereinzelten Exemplaren. Ihr Vorhandensein ist stets der kiirzlich stattgefundenen Einstro- mung frischen Meereswassers zuzuschreiben. Eine Vermehrung der beiden Arten in den intralitoralen Meerwasserbassins ist nie beobachtet worden. Auch andere vegetabilische Plankton- organismen kommen nur in spirlicher Anzahl vor. Es wurden folgende Mastigophoren hier und da in vereinzelten Exem- plaren beobachtet: Pandorina morum Bory, selten. Gonium pectorale O. F. M. » Glenodinium foliacewm Stein, haufig. G. armatum 0. sp. » Gymnodinium fissum Lev. » Amphidinium operculatum Cl. & L., selten. Uberhaupt ist der Charakter der Vegetation der des geschiitz- ten Ufers. Fauna. Rhizopoda: Ameba villosa Wallich (Mobius) *). Centropyxis aculeata Ehrbg, hiutfig. Arcella vulgaris Ehrbg. Heliozoa: Actinophrys sol Ehrbg. Ciliata: Climacostomum virens Ehrbg. Euplotes patella Ehrbg. E. charon Ehrbg. ee. 1) Forsch. berichte a. d. Biologischen Station zu Plon. Bd. .3 1895. 2) Mobius, K., Bruchstiicke einer Rhizopodenfauna der Kieler Bucht. Berlin 1889. S. 25, Taf. V, Figg. 59, 60. 42 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewidssern. Vorticella citrina Ehrbg. V. marina Greeff. Vaginicola crystallina Ehrbg. Ausserdem werden Gehiiuse von im Meere pelagisch leben- den Tintinniden (Tintinnopsis tubulosus Lev., 7. brandti Nordqv.) hin und wieder angetroffen, die Thiere aber scheinen in den ge- schlossenen Bassins nicht leben zu kénnen. Dagegen bekommt man gelegentlich lebende Exx. von Yintinnus borealis Hensen auf Cheetoceros festsitzend zur Gesicht. Vermes. Von Wtirmern werden fast stets Tricladen und Rhabdocoelen, sowie auch Nematoden angetroffen, die jedoch nicht naher untersucht wurden, ohne Zweifel aber mit den am Meeresufer lebenden identisch sind. Von Oligochaeten wurde Chetogaster sp. einmal beobachtet. Rotatoria: Furcularia reinhardtii Ehrbg. Dinocharis pocillum O. F. M. Diaschiza seniaperta Gosse. Euchlanis dilatata Leyd., sehr hiufig, zwischen Cladophora. Cathypna luna Ehrbg. Monostyla cornuta O. F. M. Colurus leptus Gosse. Metopidia lepadella Ehrbg. Brachionus brevispinus Ehrbg. Notholca acuminata Ehrbg., haufig. N. biremis Ehrbg., » N. foliacea Ehrbg., » Die drei Notholca-Arten, die fiir das Litoralplankton der hiesigen Skiren charakteristisch sind, bilden die hauptsiachlichen Elemente des thierischen Planktons in den intralitoralen Felsen- bassins. Dagegen ist das Vorkommen der im Meeresplankton so reichlich vertretetenen Syncheta- und Anurewa-Arten und zwar Syncheta baltica Ehrbg. S. monopus Plate. Anurea aculeata Ehrbg. v. plated Jiigersk. A. cochlearis Gosse v. recurvispina Jigersk. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 43 nur nach Einstrémung frischen Meereswassers zu konstatiren. Im voraus wiirde man sich vorstellen, dass die ruhigen Meerwas- serbecken sehr giinstig seien fiir das Gedeihen der Anwrea acu- leata und cochlearis, welche beide zu den hiufigsten Plankton- organismen in den Skiiren, besonders in den flachen Brackwas- serbuchten gehéren und beide auch in ihrer typischen Form im Siisswasser zu Hause sind. In Wirklichkeit aber ist ihr Vorkom- men ganz sporadisch und zufillig. Sie verhalten sich analog der planktonischen Alge, Aphanizomenon flos aque, welche Art ebenfalls im Siisswasser zu Hause ist und im hiesigen Meer- wasser Wasserbliithe bildend auftritt, wiihrend sie in den sub- salsen und siisswasserhaltigen Tiimpeln der Skaren nicht vegetirt. Bryozoa. Membranipora pilosa L. v. membranacea O. F. M., die einzige marine Bryozoenart des finnischen Meerbusens, lebt in kleinen Kolonien auf der unteren, gegen die direkten Sonnenstrahlen geschiitzten Flaiche der labilen Bodensteine, wo sie konstant zu finden ist. Cladocera: Chydorus sphericus O. F. M., haufig. Alona guttata G. O. 5. Copepoda: Cyclops vernalis Fisch. C. bicuspidatus Claus. C. leuckarta Claus. C. viridis Jurine. Eurytemora lacinulata Fisch., hiufig. Temorella affinis v. hirundoides Nordq., gelegentlich. Ausser den genannten Cyclopiden und Calaniden kommen noch und zwar konstant Harpacticiden vor, von welchen mein ver- storbener Freund Aulis Westerlund im Meereswasser bei Esbo-L6f6 folgende Arten fand: Nitokra oligocheta Giesbr. Tachidius discipes Giesbr. T. litoralis Poppe. T"Sp: Canthocamptus sp. ‘Vermuthlich sind die in den intralitoralen Felsenbassins sich 44 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdssern. findenden Harpacticiden identisch mit den am offenen Ufer vor- kommenden. Ostracoda sind hiiufig, aber noch nicht naher bestimmt worden. Cirripedia: Balanus improvisus Darw. Diese Art ist re- gelmassig nur durch vereinzelte kleine Exx. vertreten, die zu- sammen mit Membranipora auf der Unterseite volubiler Boden- steine angeheftet sind, wo sie in kiihlerem Wasser liegen. Amphipoda: Gammarus locusta L., sehr haufig. Isopoda: Tera marina Fabr., haufig. Idothea tricuspidata Desm., zufallig. Das Fehlen von Asellus aquaticus L. steht wohl in Zusam- menhang mit der steinigen Beschaffenheit des Bodens, der we- nig Sediment und keine Pflanzenreste enthilt. Schizopoda: Die beiden am hiesigen Meeresufer haufi- gen Mysiden (Neomysis vulgaris Thomps., f. baltica Czern., Syn- mysis flexuosa O. F. M. f. baltica Czern.) habe ich in den unter- suchten geschlossenen Uferbassins nie beobachtet. Insecta: Limnophilus bimaculatus L. Larven, vereinzelt. Leptocerus sp. » » Chironomus sp. » zahlreich. Ephydra sp. >» vereinzelt. Hydroporus griseostriatus de Geer. Larven, haufig. Auf der Wasseroberfliche erscheint nicht selten Hydrometra sp. Mollusca. Die gewéhnlichen Gastropoden des Meeres- ufers finden in den Wasserbecken der in Rede stehenden Kate- gorie einen beliebten geschiitzten Platz und sind demnach oft individuenreich vertreten. Das gilt insbesondere von den Lim- neen. Es kommen vor: Limnea stagnalis l. v. livonica Kob. L. lagotis Schr. v. anderssoni Cl. L. ovale Drap. v. baltica L. L. palustris O. F. M. v. litoralis West. Planorbis vortex L. v. discus (Parr.) Rossm. Neritina fluviatilis L. v. litoralis L. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 45 Ausserdem wurde einmal ein kleines Ex. von Mytilus edu- lis L. gefunden. Vertebrata. Beziiglich der Fische sei bemerkt, dass sich hin und wieder folgende Fischarten in diese Wasserbecken verirren: Gasterosteus aculeatus L. G. pungitius L. Gobius minutus Gmelin. Phoxinus aphya UL. Cottus gobio 1. Von Rana- und Triton-Larven habe ich nur je einmal ve- reinzelte Exemplare gesehen. Die Frésche laichen in diesen Wasserbecken wahrscheinlich deshalb nicht, weil das Wasser im Friihling nicht geniigend warm ist; auch wiirden die Larven friiher oder spater weggespiilt, resp. von den Fischen aufgefres- sen werden. Allgemeine Bemerkungen. Von den genannten thierischen Bewohnern sind die Mehrzahl solche Siisswasserformen, die auch im Meereswasser in diesem Theil des finnischen Meerbu- sens gedeihen. Kine andere biologische Gruppe bilden die ma- rinen Formen, die auch im brackischen Wasser zu Hause sind, wie die folgenden: Ameba villosa (Wall.) Mob. Balanus improvisus Darw. Vorticella marina Greff. Gammarus locusta L. Notholca biremis Ehrbg. Tera marina Fabr. Membranipora pilosa L. v. mem- Idothea tricuspidata Desm. branacea O. F. M, Gobius minutus Gmelin. Hinsichtlich des Vorkommens dieser sehr eurythermen und euryhalinen Formen scheinen mir die in Rede stehenden Was- serobjekte deshalb interessant zu sein, weil sie zeitweise ein stark ausgestisstes Medium darstellen, in welchem mehrere je- ner Thiere (Balanus, Membranipora, Iwra, Idothea, Gobius) die letzte Etappe der Anpassung an das Siisswasser erreichen. Ein anderes ahnliches Medium finden wir wohl nur in den bracki- schen Flussmiindungen oder Aestuarien. Auf der anderen Seite bietet diese Gewiissergruppe einer Anzahl reiner Stisswasserfor- 46 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewiissern. men, die im offenen Meereswasser nicht vorkommen, einen noch ertriiglichen Aufenthalt im Meereswasser. Solche sind z. B. Hydroporus griseostriatus. Limnophilus bimaculatus Larven. Ephydra sp. » Vorticella citrina. In gewissen Kategorien der hiesigen siissen Gewassern sind diese Arten, mit Ausnahme der sonst nicht so leicht kontrolirbaren Vorticella-Art, sehr gemein. 2. Spritzwasserlachen. Die an geeigneten Stellen in Felsenaushdhlungen gebilde- ten permanenten Spritzwasserlachen zeichnen sich aus durch ihr klares Wasser, reinen Boden und frischgriine Bodenvegeta- tion, welche gewohnlich aus Hnteromorpha und Cladophora be- steht. Selbstverstiindlich ist der Salzgehalt in diesen Lachen sehr wechselnd. Bei starkem Regen wird das Wasser ausgestisst, wah- rend dagegen bei einer fortdauernden und ruhigen Trockenpe- riode das vorher mit Meereswasser gefiillte Becken eine con- centrirtere Salzlésung erhalten wird als der benachbarte Mee- restheil. So zeigte z. B. eine am 23. Juni 1899 aus einer derartigen Lache auf Lill-L6fé geschépfte Wasserprobe eine NaClMenge von 6,49 gr. pro Mille, wiihrend der Salzgehalt des Seewassers am Ufer nur 4,56 gr pro Mille betrug. Vegetation. Schizophyceex: Calothrix parietina Merz. Ulvacee: Enteromorpha compressa Grev. E. intestinalis Link. Confervacee: Cladophora sp. Palmellacez: Pedistrum boryanum Menegh. Mastigophora: Brachiomonas gracilis Bohlin. Ausser diesen findet man reichlich Diatomaceen. Gele- gentlich kommen auch Faden von Spirogyra vor. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVII, n:o 6. 47 Fauna. Rhizopoda: Ameba villosa (Wall.) Mobius. Dactylospherium radiosum Ehrbg. Arcella vulgaris Ehrbg. Difflugia constricta Ehrbg. Cyphoderia margaritacea Schlumb. Ciliata: Didinium balbiani Biitschh. Strombidium stylifer Levander, Vorticella sp. Cothurnia nodosa Clap. & Lachm. C. maritima Ehrbg. Rotatoria: Diglena catellina Ehrbg. Metopidia lepadella Ehrbg. Colurus leptus Gosse. Brachionus brevispinus Ehrbg. Notholea acuminata Ehrbg. N. jugosa Gosse. Vermes: Rhabdocoelen. Nematoden. Nais elinguis O. F. M. Ostracoda: Eine Art. Hapacticida: Sp. haufig. Amphipoda: Gammarus locusta LL. (Jungen). Insecta: Chironomus-larven. Ephydra- » Hydroporus griseostriatus de Geer. Coriza striata Il. 3. Subsalse Felsentiimpel. Auf den Uferfelsen der meisten Inseln findet man hier und da kleine oder mittelgrosse permanente Tiimpel, die vom Re- genwasser gefiillt sind, jedoch so grosse Mengen von Na Cl ent- halten, dass das Wasser etwas brackisch schmeckt. Der Salz- eehalt ist dem Spritzwasser zuzuschreiben, welches bei sehr hohem Wasserstande oder wiihrend der Stiirme in diese litora- len Felsenaushéhlungen hereingetrieben wird. 48 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewissern. Der Salzgehalt ) betrug im Sommer 1899: im Tiimpel N:o 17 (Lill-L6f6) d. 13. Juni 0,39 °/oo » » Jo » dl. 2e, e ON ") » » » 60 (Knapperskar)d.29. » 0,39 » » » » 72 (Rysskaér) d. 4. Juli 0,84 » » > » a (Kyto) d, 0." 0:40" > » » » b » » 0,40 » Die Halinitit ist also sehr gering, obgleich deutlich nachweisbar. Zum Vergleich will ich hier einige Daten tiber den Salz- gehalt des Meeresufers bei unseren Inseln im letzten Som- mer geben. Ufer bei Lill-L6f6 d. 21. Juni, NaCl 4,56 °/,, a » dite, Talis hs Sul a 5G oo nlion? Rysskar gavage ss » 4,39 » > > LLillsiote drake. » » 4.50 » » » » div 3 5 » » 4: 4 Soa » » » dz ao; » » 4,45 » » » » aaage » » 4. joo =» Dem physischen Charakter dieser Tiimpel, welche gewohn- lich weniger als 1 m tiber dem normalen Meeresniveau liegen, entspricht eine relativ arme, jedoch charakteristische Pflanzen- und Thierformation, welche theils aus ubiquitiéren Stisswasser- organismen, theils aus marinen und speciellen Brackwasserfor- men besteht. Vegetation. Die Algenvegetation ist arm an Arten und hauptsichiich aus mikroskopischen Formen zusammengesetzt. Moos und Ge- faisspflanzen kommen nie vor. Cyanophycee: Calothrix parietina Mez. Merismopedia sp. Confervacez: Cladophora sp. Oedogoniacee: O6cdogoniwm sp. Desmidiacex: Cosmarium sp., hiufig. 1) Die Bestimmungen des Chlorgehaltes mittelst der Titriranalyse sind vom Herrn T. H. Jiarvi ausgefiihrt. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 49 Palmellacew: Pediastrwm boryanum Menegh., hiufig, sowie var. granulatum. Scenedesmus bijugatus Ktzg., haufig. * Sc. quadricauda Bréb. > Dictyospherium pulchellum Wood, haufig. Ehaphidium polymorphum Fres. > Die wichtigste unter den Bodenalgen wegen ihrer Hiaufig- keit ist Calothriz. Auch kleine Diatomaceen sind hiufig. Be- merkenswerth ist das Fehlen von Enteromorpha, der Zygnema- ceen und der Wasserbliithe Aphanizomenon flos aque Ralfs, welche letztere Form in unseren Kleingewissern gar nicht vor- kommt. Mastigophora: Uroglena volvox Ehrbg., zuweilen sehr zahlreich. Phacus longicauda Ehrbg., selten. Colacium vesiculosum Ehrbg., auf Cyclops. Carteria cordiformis Cart., zuweilen zahlreich. Chlorangium stentorinum Ehrbg. Pandorina morum Bory. Gonium pectorale O. F. M. Glenodinium armatum n. sp., haufig. Gymnodinium sp. Eine charakteristische Form in diesem das Phytoplankton der subsalsen Tiimpeln bildenden Phytoflagellaten-Bestande ist Glenodinium armatum, welche Art aber auch in der folgenden rein siisswasserhaltigen Kategorie vertreten ist. Von den er- wahnten Mastigophoren finden sich folgende vier auch im Seewasser bei Esbo-L6fé vor: Uroglena volvox, Colacium vesi- culosum, Chlorangium stentorinum und Carteria cordiformis. Was- serbliithe wird von den Mastigophoren nie verursacht. Fauna. Die Zahl der holozooischen einzelligen Organismen ist auf- fallend klein. Unter den Rhizopoden kommen nur die haufig- sten Bewohner stagnirender Gewiisser vor, und die Ciliatenfauna ist auch blos durch die tiberall verbreiteten Bacterienfresser ver- 4 50 K. M. Levander, Leben in den Kleingewiissern. treten. In den Untersuchungsprotokollen habe ich die folgenden notirt: Rhizopoda: Ayalodiscus imax Duj. Dactylospherium radioswum Ehrbg. Arcella vulgaris Ehrbg. Centropyxis aculeata Ehrbg. Difflugia globulosa Duj. D. constricta Ehrbg. Alle diese sind Ubiquisten, im Siiss- und Seewasser le- bend. Die Thalamophoren erscheinen stets in geringer Indivi- duenzahl. Ciliata: Paramecium putrinum Cl. u. L. Cyclidium glaucoma O. F. M. Vorticella microstoma Ehrbg., und kleine Hypotrichen. Rotatoria. Eine viel wichtigere Rolle als die erwiihnten Proto- zoen scheinen in diesen Gewiissern die Riderthiere zu spielen, welche durch folgende Arten vertreten sind. Diachiza semiaperta Gosse. Cathypna luna Ehrbg. Monostyla cornuta O. F. M. Metopidia lepadella Ehrbg. Brachionus brevispinus Ehrbg. Syncheta gyrina Hood. Pedalion fennicum Lev. Notholea acuminata Ehrbg. N. jugosa Gosse. N. striata O. F. M. Charakteristisch sind Syncheta gyrina und Pedalion fen- micum, welche letztere Art in subsalsen Tiimpeln auf vier In- seln angetroffen wurde und periodisch zahlreich erscheint. Auch das Vorkommen von den WNotholca-Arten ist sehr bemer- kenswerth, weil sie in den Siisswassertiimpeln fehlen. Mit Aus- nahme von Pedalion fennicum leben die anderen Arten auch im Seewasser. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 51 Die planktonischen Riderthiere zeichnen sich im Gegen- satze zu den Bodenformen, durch ihres plétzliches Auftreten, intensive Vermehrung und ploétzliches Verschwinden aus. Dies gilt besonders fiir Pedalion fennicum und Syncheta gyrina. Cladocera: Daphnia pulex de Geer, gelegentlich. D. longispina O. F. M., haufig. Scapholeberis mucronata O. F. M. » Bosmina brevispina Lilljeb. » Chydorus sphericus O. F. M. — » Ch. latus G. O. 5S. > Von den vier ersten, freischwimmenden, Arten ist zu be- merken, dass die am Wasserspiegel lebende S. mucronata zu- sammen mit den anderen vorkommt, wahrend D. pulex, D. longispina und B. brevispina nie zusammen denselben Tiimpel bewohnen. Copepoda: Cyclops vernalis Fisch., haufig. Ostracoda: Das Vorhandensein von zu dieser Gruppe ge- hérende Thiere habe ich in einigen Fallen notirt. Cirripedia: Balanus improvisus Darw., einzelne halbange- wachsene Exx. wurden nur in einem Tiimpel beobachtet. Amphipoda: Gammarus locusta L., nicht selten. Insecta: Limnophilus griseus-Larven, konstant. Chironomus sp. » » Hydroporus griseostriatus de Geer » Culex-Larven zufallig. Coriza sp. » Cymatopterus striatus L., » Vertebrata: Froschlarven finden sich zuweilen in gewissen Tiimpeln vor. Anhang zu den subsalsen Tiimpeln. Von etwas verschiedenem Charakter sind einige kleine, doch permanente, subsalse Tiimpel bei dem Fischschuppen auf Lill-L6f6, da sie Abfallswasser und organische Verunreinigun- gen erhalten. Diese Tiimpel sind wahrend des Sommers inten- 52 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. siv griin gefiirbt von griinen Mastigophoren, unter denen sich einige charakteristische von Bohlin submarin bezeichnete Formen (Brachiomonas) vorfinden. Palmellacez: Scenedesmus zahlreich. Dactylococcus (?) » Diatomacez: Navicula (?) » Synedra (?) » Mastigophora: Chlamydomonas sp. massenhatt. Brachiomonas gracilis Bohlin » » submarina Bohlin » Euglena viridis Ehrbg., zahlreich. Rhizopoda: Hyalodiscus imax Duj., » Dactylospherium radiosum Ehrbg., einzeln. Ciliata: Paramecium putrinum Cl. u. L., » Cyclidium glaucoma O. F. M., » Amphileptus claparedei Stein » Didinium balbiani Biitschli » Vorticella microstoma Ehrbg. Rotatoria: Philodina roseola Ehrbg. Insecta: Ephydra-Larven. Es sei bemerkt, dass die Brachiomonas-Arten, welche nach Bohlin in den Stockholmer Skiiren (Runnaré) charakterisch fur die »submarine Algenformation» sein sollen, besonders in diesen durch organische Verunreinigungen ausgezeichneten Gewassern vorkommen. Wegen der Erscheinung der Wasserbliithe, verursacht von Ptytomastigoden, und des Vorkommens von Philodina roseola nihern sich diese Wasseransammlungen den ephemaren Regen- wasserlachen. 4. Litorale Tangtiimpel. Eine hiufige Erscheinung in den Skiéren sind permanente Wasserbecken von specifischem Geruch, die faulende Tangmas- sen enthalten. Im unserem Untersuchungsgebiete sind sie mit- telgrosse oder grosse lagunen- oder teichartige Tiimpel, die auf Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 53 flachen Ufern gebildet sind, oder mit Regenwasser gefiillte Aus- hdhlungen der Uferklippen. In der Regel sind sie die ganze warme Jahreszeit hindurch vom Meere isolirt. Die Tangmassen, die am Boden der Tiimpel einem langsamen Verwesungsprocesse unterliegen und das Wasser intensiv kaffebraun farben, werden hauptsichlich von den Herbststiirmen angehiéuft. Das Wasser ist oft sehr mikrobenhaltig und der stark stinkende Bodensatz, gebildet von verfaulendem und mit Beggiatoa-Vegetation iiber- zogenem altem Tang, ist schwefelwasserstofihaltig. Solche Wasserobjekte habe ich besondere auf Rysskir (2), Gasgrundet (1) und Kyt6é (2) untersuchen k6nnen. Vegetation. Im Wasser wiichst Scirpus lacustris, Potamogeton pectina- tum, Zanichellia polycarpa und oft auch Moos (Amblystegium fluitans), so dass diese Tiimpel einen vollstandig sumpfartigen Charakter erhalten kénnen, wodurch auch das Vorkommen sphag- nophiler Algen- und Thierspecies erklirt wird. An den Ufern entwickeln die Tangbinke meistens eine iippige Phanerogamvegetation. Am Rande der Fweustiimpel der Insel Gasgrundet verzeichnete Herr A. K. Cajander folgende Pflanzen: Juncus bufonius. Eleocharis palustris. Phalaris arundinace. Ulmaria pentapetala. Galium palustre. Rumex acetosa. Sagina procumbens. Chenopodium album. Polygonum aviculare. Veronica longifolia. Angelica litoralis. Valeriana officinalis. Artemisia vulgaris. Lychnis diurna. Matricaria inodora. Lythrum salicaria. Atriplex patulum. Polygonum lapatha- folium. Poa pratensis. Triticum repens. Calamagrost. stricta. Festuca rubra. Agrostis alba. Juncus gerardi. Rumex crispus. Ranunculus acris. Potentilla anserina. Anthriscus silvestris. Epilobium angusti- foliwm. Bidens tripartitus. Lysimachia vulgaris. Galeopsis tetrahit. Vicia cracca. Tanacetum vulgare. Stellaria graminea. Sedum telephium. Polygonum convol- vulus. Rubus ideus. Bidens cernwus. Calamagr. lanceolata. Linaria vulgaris. Epilobium palustre. Poa nemoralis. Angelica silvestris. Viola canina. Scrophularia nodosa. 54: K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewiissern. Auf der Insel Kyt6 wieder bestand die Pflanzenformation am Ufer einer grossen Tanglagune aus folgenden Arten: Scirpus lacustris. Eriophorum angusti- Carex canescens. Eleocharis palustris. folaum. C. vulgaris. Calamagrost. stricta. Agrostis alba. Poa trivialis. Blysmus rufus. Triglochin palustre. Montia fontana. Juncus gerardi. Festuca rubra. Rumex crispus. Potentilla anserina. Eriophorum angusti- Galium palustre. foliwm. Von Algen (incl. Mastigophoren), die bestimmt werden konnten, habe ich folgende Arten angetroffen: Schizophycez: Beggiatoa und Leptothrix. Lamprocystis roseo-persicina Schrt. Merismopedia glauca Nag. Chroococcus turgidus Nag. Oscillatoria tenuis Ag. O. natans Ktzg. Palmellacew: Scenedesmus bijugatus Ktzg. S. quadricauda Bréb. Dictyospherium pulchellum Wood. Gleocystis botryoides Nag. Celastrum microporum Nig. Pediastrum tetras Ralfs. P. heptactis Ehrbg. Desmidiacex: Desmidium schwarzu Ag. Closterium diana Ehrbg. Cosmarium sp. Euastrum oblongum Ralfs., selten. Zygnemaceex: Mougeotia sp. Mesocarpus parvulus Hass. Spirogyra sp. Zygnema sp. Diatomacee: Diatoma elongatum Ag. Mastigophora: Huglena viridis Ehrbg. E. sangvinea Ehrbg. Colacium vesiculosum Ehrbg. Trachelomonas hispida Stein. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Rhizopoda: Heliozoa: Giliata: Coelenterata: Rotatoria: Trachelomonas caudata Ehrbg. Phacus plewronectes O. F. M. Distigma tenax O. F. M. Synura uvella Ehrbg. Gonium pectorale Ehrbg. Pandorina morum Ehrbg. Glenodinium pulvisculus Stein. Peridinium tabulatum Ehrbg. Fauna. Hyalodiscus limax Duj. Arcella vulgaris Ehrbg. Centropyxis aculeata Ehrbg. Difflugia globulosa Duj. D. pyriformis Perty. D. solovetskii Mereschk. Actinophrys sol Ehrbg. Trachelius ovwm Ehrbg. Cyclogramma rubens Perty. Paramecium. Plagiopylu nasuta Stein. Halteria grandinella O. F. M. Stylonychia pustulata O. F. M. Euplotes patella Ehrbg. Vorticella putrina O. F. M. V. citrina Ehrbg. V. monilata Tatem. Cothurnia cothurnoides Kent. Hydra grisea L. Floscularia ornata Ehrbg. Rotifer vulgaris Ehrbg. Syncheta gyrina Hood. Mastigocerca carinata Ehrbg. Diaschiza .semiaperta Gosse. Salpina brevispina Ehrbg. S. mucronata Ehrhg. 56 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewiissern. Metopidia lepadella Ehrbg. » » var. collaris Lev. Colurus caudatus Ehrbg. Cathypna luna Ehrbg. Monostyla cornuta O. F. M. M. lunaris Ehrbg. Pterodina patina Ehrbg. P. crassa Lev. Brachionus brevispinus Ehrbg. B. urceolaris O. F. M. Notholca acuminata Ehrbg. Oligocheta: Nais sp. Chetogaster sp. Cladocera: Daphnia longispina O. F. M. Scapholeberis mucronata O. F. M. Ceriodaphnia pulchella G. O. S. Chydorus sphericus O. F. M. Copepoda: Cyclops viridis Jurine. C. leuckartii Claus. C. vernalis Fischer. Amphipoda: Gammarus locusta L. Insecta: Culex- Larven, Chironomus- » Ephydra- » Ceratopogon- » Eyristalis- » Macrodytes- » Gyrinus sp. Corisa sp. Mollusca: Limnea stagnalis 1. L. ovata Drap. L. palustris O. F. M. Planorbis vortex L. Vertebrata: Triton punctatus Latr. Rana temporaria L. Gasterosteus aculeatus L. Allgemeine Bemerkungen. Durch das Vorkommen von Bin- sen u. a. Sumpfpflanzen, sowie von Moos nihern sich die in Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 57 Rede stehenden Gewiisser in ihrer Beschaffenheit den Siimpfen, in welche sie sich auch allmihlich verwandeln. In reinen, d. h. Moos und Sumpfflanzen entbehrenden, Tangtiimpeln leben nur wenige Formen, hauptsichlich Ubiquisten, welche auch in stark verdorbenem Wasser leben kénnen. Unter den vegetabilischen Organismen sind allgemein die Schwefelwasserstoff liebenden Schizophyceen und gewisse Palmellaceen (Scenedesmus) vertre- ten, welche sich auch saprophytisch ernihren. Von den Masti- gophoren scheint nur Phacus pleuronectes eine allgemeine Vor- breitung zu haben. Die Protozoen und Rotatorien sind zum grossen Theil Formen, die sich an die Existenzbedingungen der verschiedenartigsten Gewiissern anpassen kénnen und deshalb iiberall verbreitet sind. Wo Moos wiichst, findet man eine viel reichere Flora und Fauna, da hier manche Vertreter des Torf- wassers vertreten sind. In weniger putrescirendem Wasser wer- den die aufgezihltem Cladoceren beobachtet, von denen Chy- dorus sphericus die allgemeinste ist. Unter den im Wasser le- benden Insekten sind speciell die grossen, atmosphirische Luft athmenden Hristalis-Larven eine ziemlich konstante und augen- faillige Erscheinung. Die Mollusken wurden nur in der grossen Seetanglagune auf der Insel-Kyt6 angetroffen. Die nahen Be- ziehungen der Tangtiimpel zum Meere gehen auch aus dem gele- gentlichen Vorkommen von Gammarus locusta, Syncheta gyrina, Notholea acuminata und Gasterosteus aculeatus hervor. 5. Regenwasserlachen oder ephemare pluviale Wasserpfiitzen. Unter den kleinsten Wasseransammlungen, die nach dem Regen iiberall in kleinen Vertiefungen der Felsen sich bilden, fallen stets mehrere durch ihrem rothen oder gelbem Boden- belag auf. Es sind dieses die Regenwasserlachen, die ich haupt- saichlich untersucht habe. Der Hauptcharakter der Regenwas- serlachen, verglichen mit anderen Tiimpeln, ist ihre minimale Grésse und kurze Dauer, Oft enthalten sie, wenn nach gutem Regen mit Wasser erfiillt, nur 1/.—1 Liter Wasser und trock- nen bald, in ein bis zwei Tagen, aus. In bionomischer Hinsicht sind sie auch gut charakterisirt durch eine Reihe vegetabilischer 58 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewissern. und animalischer Organismenformen, die sehr konstant daselbst zusammen vorkommen und sich dadurch auszeichnen, dass sie schnell in ein Ruhestadium tibergehen kénnen, sodass sie gegen das Austrocknen gut geschiitzt sind und bei Wasserfiillung wieder schnell aufleben. Die taglichen Temperaturunterschiede sind sehr gross, desgleichen auch die der verschiedenen Jahres- zeiten. Dennoch habe ich genaue Beobachtungeu, die beweisen, dass die Arten in demselben Tiimpel mehrere Jahre ausharren. Vegetation. Die Vegetation wird hauptsichlich gebildet von verschieden gefiirbten Mastigophoren, die gewodhnlich sehr individuen- reich auftreten und »Wasserbliithe» verursachen. Neben den gefarbten kommen auch einige ungefirbte Mastigophoren vor, die ich zusammen mit den vorigen hier aufzihle. Uberhaupt fand ich folgende Formen: Stephanosphera pluvialis Cohn. Hlematococcus pluvialis Braun. Chlamydomonas pulvisculus Ehrbg. Chl. sp. Gonium pectorale Khrbg. Carteria cordiformis Cart. Chlorogonium euchlorum Ehrbg. Trachelomonas reticulata Klebs. Euglena sp. Peranema trichophorum Ehrbg. Hemidinium ochraceus n. sp. HI. nasutum Stein. Gymnodinium vorticella Stein. Glenodinium armatum nN. sp. Von diesen sind Hematococcus pluvialis, Hemidiniwm ochra- ceus, Chlamydomonas und Stephanosphera pluvialis die konstan- testen oder hiufigsten Mitglieder der Regenwasserforma- tion und gedeihen in grésster Zahl in den kleinsten, nur einige em tiefen, der Sonne und den Seewinden exponirten Lachen. Augenscheinlich ist das periodische, oft stattfindende Austrock- Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 59 nen ihnen ein nothwendiges Lebensbediirfniss, denn in den gros- sen permanenten Regenwassertiimpeln werden sie nicht ange- troffen. Oft wurde von mir beobachtet, dass Hematococcus plu- vialis besonders dort sich reichlich entwickelt, wo ein altes Fucus-Stiickchen liegt. Die gelbgefiirbten Wasserlachen verdan- ken ihre Firbung der Cysten von Hemidiniwm ochraceus, in den rothen ist Haematococcus pluvialis und Philodina roseola in der Mehrzahl vorhanden. Von anderen Algen wurden beobachtet kleine Vertreter aus den Gattungen Scenedesmus, Stauwrastrum und Cosmarium sowie Microspora stagnorum Ktzg. Diese Organismen treten wohl nur dann auf, wenn das Wasser eine betriichtlichere Zeit gestanden hat. Bei Bohlin (1. ¢.) ist der Begriff Regenwasser-Algenfor- mation viel ausgedehnter, als ich ihn hier verwendet habe. Boh- lin bezeichnet mit diesem Namen die Algenvegetation aller nur mit Regenwasser gefiillten FelshOhlungen in den Skiren. Hier- gegen ist zu bemerken dass die typischen Mastigophoren der ephemiiren Regenwasserlachen, Stephanosphera, Homatococcus, Hemidiniwm ochraceus, Chlorogonium euchlorum nie in den gros- seren, permanenten Regenwassertiimpeln vorkommen, oder héch- stens nur in vereinzelten Exemplaren. Die Algenformation der permanenten Regenwasserbecken zeigt, wie weiter unten zu er- sehen ist, eine typisch andere Zusammensetzung. Die Regenwasserlachen nach meiner Definition entsprechen ganz denen, die Schréder auf den Riesengebirge fand 4), und deren Bewohner die dritte Gruppe der lithophilen Formation bilden. Schréder driickt sich folgendermassen aus: »Die dritte Gruppe endlich bewohnt Aushéhlungen von Felsen und Steinen, die mit Regenwasser angefiillt sind. Im Zustande der Ruhe- zellen sind dieselben an das Austrocknen derartiger Vertiefun- gen in Steinen gut angepasst. Das Wasser, in dem diese Orga- nismen in grésserer Anzahl stets vorkommen, ist dann oft rot oder griin gefiirbt und dieselben stellen gleichsam Wasserbliiten en Miniature dar. Solche Algen sind: Spherella nivalis (Flot.) 1) Plén. Forsch. ber. 6. I. 8. 16. 60 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Wittr,, Chlorogoniwm euchlorum Ehrbg., Stephanophera pluvialis Cohn und Stawrastrwm Zachariasi Schroder.» Die Charakterisirung passt in jeder Hinsicht auch auf die Bewohner der ephemiiren pluvialen Wasseransammlungen der hiesigen Skiiren, obgleich die Arten wohl nicht alle identisch sind. Fauna. Kaum weniger typisch als die Zusammensetzung der sich pflanzlich ernihrenden Organismen ist die Gesellschaft der ho- lozooischen Lebewesen der hiesigen Regenwasserlachen. Wir fin- den unter den letzteren stets zwei Vertreter der fawna redi- viva und zwar Philodina roseola und Macrobiotus sp. Ich gebe hier eine Zusammenstellung meiner Ergebnisse. Rhizopoda: Ayalodiscus limax Duj. Dactylospherium radioswm Ehrbg. Heliozoa: Actinophrys sol Ehrbg. Hedriocrystis pellucida H. & L., selten. Infusoria: Urotricha farcta Cl. & L. Didinium balbianii Biitsch. Chilodon wneinatus Ehrbg. Glaucoma scintillans Ehrbg. Cyclidium glaucoma O. F. M. Condylostoma vorticella Ehrbg. Halteria grandinella O. F. M. Bursaria truncatella O. F. M. Stylonychia sp. Vorticella microstoma Ehrbg., Podophrya sp. Rotatoria: Philodina roseola Khrbg. Adineta vaga Davis. Callidina sp. Tardigrada: Macrobiotus sp. Fiir diese Gewiisserkategorie besonders typisch sind die Philodineen, speciell P. roseola, welche stets und in zahlreicher Menge vorkommt ‘fhnlich wie die echt pluvialen Flagellaten. In den permanenten Regenwasseransammlungen auf den nack- ten Felsen wird sie nicht angetroffen, welcher Umstand uns Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 61 auch berechtigt die ephemiiren Regenwasserpfiitzen als einen natiirlichen und wohl definirbaren Lebenbezirk aufzustellen. Die Reichlichkeit der Protozoenarten, besonders der Ciliaten, scheint sehr von der Dauer der betreffenden Wasseransammlungen abzu- hiingen. Die meisten der genannten Arten sind Ubiquisten. Chironomus-Larven werden nur in dlteren Regenwasser- lachen angetroffen. 6. Permanente Regenwassertiimpel auf nackten Felsen. Von den zuletzt behandelten periodisch austrocknenden Regenwasserpfiitzen unterscheiden sich ihrer physischen Be- schaffenheit und Organismenwelt nach in sehr entschiedener Weise die allenthalben iiber die kahlen Klippen der Skireninseln zerstreuten permanenten Regenwassertiimpel. Es sind dies gros- sere mit Regenwasser angefiillte Aushéhlungen, in denen das Wasser gewohnlich */, bis 1/2 m Tiefe hat und einen oder einige Quadratmeter Spiegelfliiche misst. Wasserbecken von der ange- deuteten Grésse, die wiihrend der lingsten heissen Trockenpe- rioden normaler Sommer nicht, oder wenigstens nicht ganz aus- trocknen, sind in unseren Skiren eine tiberaus haufige Erschei- nung. Wie schon friiher gesagt, gedeihen die charakteristisch- sten Bewohner der periodisch austrocknenden Regenwasserla- chen Stephanosphera pluvialis, Hamatococcus pluvialis und He- midinium ochraceus nicht in den relativ grossen permanenten Wasseransammlungen, die ich unter obiger Rubrik hier zusam- menfasse. Die permanenten Regenwassertiimpel wurden zusammen mit den physiognomisch ganz iihnlichen subsalsen Tuimpeln in den friiheren Abhandlungen von mir!) und Stenroos?’) als »sterile Felsentiimpel» bezeichnet. Die Benennung sollte nur den Umstand kennzeichnen, dass die hiermit gemeinten Tim- pel oder Pfiitzen in der Regel keine makroskopische Vegetation 1) Materialien zur Kenntniss der Wasserfauna. | und II. 2) Die Cladoceren der Umgebung von Helsingfors. 1895. 62 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. zeigen. Sie sehen ganz unfruchtbar aus, das Wasser ist klar, die Wiinde sind glatter Stein ohne griinen Algeniiberzug, und am Boden, der bedeckt ist von grauem oder schwarzem Sedi- ment, wachsen weder submerse noch emerse Wasserpflanzen. Von den subsalsen unterscheiden sich die permanenten Regen- wassertiimpel durch ihr rein siisses Wasser und durch das Feh- len der fiir die Brackwassertiimpel typischen Organismen (Pe- dalion fennicum, Syncheta gyrina, Brachiomonas submarina, Br. gracilis), sowie auch einiger Thierformen des litoralen Nektons und Planktons (Gammarus locusta, Notholca-Arten). Bezeichnend fiir die in Rede stehenden permanenten Re- genwassertiimpel im Sinne natiirlicher Lebensbezirke sind noch weiter folgende Eigenschaften, auf die ich hier hinweisen will. Die Wasserfliche ist rein — Lemna wird nie angetroffen — und ohne Bakterienhaut, nur selten mit schwimmenden Al- genmatten bedeckt. Die Algenflora ist auffallend arm. Die Hauptrolle in der Vegetation spielen die Palmellaceen. Die Erscheinung der Wasserbliithe wird nie von Schizo- phyceen (Aphanizomenen, Anabena, Rivularia-Arten) hervorge- rufen und mit Ausnahme von Apiocystis brawniana auch nicht von anderen einzelligen Algen. Es fehlen in der Fauna: die Stisswasserspongillen, Hydra, die Hirudineen, Nats, Tubifex, Asellus und Gammarus, sowie die Mollusken, sowohl die haufigsten Pulmonaten von den Gat- tungen Limnea, Planorbis, Physa, als auch die Prosobranchiaten wie Bythinia tentaculata und Neritina fluviatilis. Die Tiimpel sind alle bewohnt von zahlreichen Cladoceren aus den Gattungen Daphnia, Scapholeberis, Bosmina, Polyphe- mus und Chydorus, welche in den temporaren kleinen Regen- wasserpfiitzen nicht vertreten sind. Nach der physischen Beschaffenheit und den Bewohnern unterscheide ich unter den in Rede stehenden Wasseransamm- lungen zwei Typen. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 63 Typus A. Zu diesem Typus gehéren die permanenten Regenwas- serbecken, deren Steinwiinde ganz glatt sind, ohne Moos, Torf oder Humuserde in den Ecken oder in den Ritzen des Gesteins. Meist trifft man solecbe Becken auf den am See- ufer gelegenen Theilen glatter Uferfelsen. Das Wasser ist klar, farblos oder von einzelnen verwesenden Seetangstiicken braun gefiirbt. Das den Steinboden iiberlagernde Sediment, gebildet von Thierexcrementen, Schalenresten von Cladoceren, Pflanzen- theilchen, Pollenkérnern, Sandpartikeln etc., ist gewOhnlich von hell- oder dunkelgrauer Farbe. Dieser Gruppe zugehérige Tiimpel habe ich auf den ver- schiedenen Inseln iiber zwanzig genauer untersucht. Vegetation. Die Vegetation ist arm. Meist ist keine Spur von Pflan- zen makroskopisch sichtbar, zuweilen entdeckt man jedoch an den Wiinden und losen Steinen des Bodens einen schwach gril- nen Uberzug. Es kommen vor: Schizophycex: Calothrix parietina Mez., hiufig. Hypheotrix fontana Ktzg. Celospherium kiitzingianum Nig, vereinzelt. Tolypothrix distorta Ktzg. Palmellacee: Pediastrwm boryanum Menegh., vereinzelt. Scenedesmus bijugatus Ktzg., sehr hiutfig. » quadricauda bréb. » » obliquus Ktzg., > » acutiformis Schréd., selten. Rhaphidium polymorphum Fres., hiutig. Dictyospherium pulchellum Wood. Confervacex: Conferva sp. Oedogoniacee: Ocdogoniwm oblongum Wittr. Zygnemacee: Spirogyra sp. (steril), ziemlich haufig. > grevilleana Kiitzg. » inflata Rabenh. Zygnema sp. (steril). 64 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Desmidiacex: Sphwrozosma secedens Bary, nicht selten. Closterium diane EKhrbg. » venus Ktzg. Penium navicula Bréb., selten. Xanthidium antilopeum Bréb., selten. Cosmarium sp. Staurastrum muticum Bréb. » punctulatum Bréb. Von diesen ist Calothrix parietina wohl in den meisten Tiimpeln vorhanden. Sonst spielen die Hauptrolle die Palmel- laceen, speciell die Gattung Scenedesmus. Kine nicht seltene Erscheinung sind auf der Wasserfliche schwimmende schleimige Massen, in welchen zahlreiche Individuen von kleinen Cosma- rium- und Stawrastrum-Arten vegetiren. Wenigstens in einigen Fallen habe ich konstatiren kénnen, dass dieser Schleim nicht weiter als alte Froschlaichgallerte ist. Wenn in den Wasser- becken Schafexcremente liegen, so enthilt die Algenformation groéssere Menge von den oben aufgezihlten Formen. An der Oberfliiche gebildete Flocken oder Matten von Conjugaten wer- den in einigen hierhergehérigen Tiimpeln alljahrlich beobachtet. Fiir die grosse Menge von Thieren, welche die in Rede stehen- den Wasserbecken immer beherbergen, sind ausser den genannten Algen, von denen speciell Calothrix und die Scenedesmus-Arten wegen ihrer grossen Individuenzahl als vegetabilische Urnah- rung von groésster Bedeutung sind, die Mastigophoren von Wichtigkeit. Die vorgefundenen Formen sind: Colacium vesiculosum Ehrbg., gelegentlich. Trachelomonas volvocina Ehrbg., — » Phacus pleuronectes O. F. M., haufig. Gonium pectorale Ehrbg., gelegentlich. Pandorina morum Ehrbg., > Polyblepharides singularis Dang., selten. Glenodinium armatum n. sp., gelegentlich. Gymnodinium vorticella Stein, » Hemidinium nasutwm Stein, selten. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 65 Im Allgemeinen kommen sie wenig individuenreich und mehr sporadisch vor, indem hier und da diese oder jene von den aufgezihlten Arten angetroffen wird. Wasserbliithe oder Farbung des Wassers wird von den griinen Organismen nur dann hervorgerufen, wenn der betreffende Tiimpel relativ klein ist und reichlich organische Verunreinigungen (durch Schafex- cremente) enthilt. Ich muss noch im Zusammenhang hiermit auf das Fehlen der fiir die ephemaren Regenwasserpfiitzen ty- pischen Mastigophoren hinweisen. Diese Erscheinung hingt, aller Wahrscheinlichkeit nach damit zusammen, dass fiir diese Orga- nismen ein periodisches Latenzstadium, hervorgerufen durch das Austrocknen der von ihnen bewohnten Wasseransammlungen, zu einer nothwendigen Existenzbedingung geworden ist. Diese Existenzbedingung bieten eben die permanenten Regenwasser- becken nicht. Fauna. Protozoen finden sich in diesen Tiimpeln wenig. Sehr oft kommt es vor, dass man in lebendem Material nur nach langem Suchen einige Rhizopoden und Ciliaten auffindet. Wie die Ma- stigophoren, so scheinen auch die Rhizopoden und Ciliaten mehr voriibergehend im Leben dieser Tiimpel eine merkbare Rolle zu spielen. Es fanden sich vor: Rhizopoda: AHyalodiscus limax Duj. Dactylospherium radiosum Ehrbg. Difflugia globulosa Duj. D. constricta Ehrbg. Centropyxis aculeata Ehrbg. Also nur die, den verschiedensten Existenzbedingungen ange- passten und deshalb iiberall verbreiteten Arten, die auch in den subsalsen Tiimpeln allein vertreten sind. Ciliata: Urotricha farcta Clap. u. L. Cyclidium glaucoma O. F. M. Aspidisca costata Duj. Vorticella microstoma Ehrbg. Rhabdostyla sp. (auf Entomostraceen). or 66 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewissern. Rotatoria: Floscularia cornuta Dobie. Coelopus porcellus Gosse. Diaschiza semiaperta Gosse. » lacinulata O. F. M. Euchlanis dilatata Ldg. 3 Pterodina patina Ehrbg. Metopidia lepadella Ehrbg. Monostyla cornuta O. F. M. Cathypna luna Ehrbg. Brachionus brevispinus Ehrbg. Anurea valga Ehrbg. Als konstante Charakterformen k6nnen unter diesen nur die am Boden lebenden Metopidia lepadella, Monostyla cornuta und Cathypna luna bezeichnet werden, obgleich Brachionus bre- vispinus und Diaschiza lacinulata auch ziemlich allgemein sind. Mehr zufallig oder selten sind: Diglena forcipata Ehrbg. Monostyla luwnaris Ehrbg. Dinocharis tetractis Ehrbg., von welchen die zwei letzteren der sphagnophilen Rotatorien- formation angehéren. Bemerkenswerth ist das Fehlen u. a. von Anurea cochlearis, A. aculeata, Pedalion und Philodina roseola, welche letztere ein konstanter Bewohner der periodisch aus- trocknenden Regenwasserlachen und auch in Sphagnumtiimpeln hiiufig ist. Die einzige planktonische Art stellt Anurwa valga dar, welche, wie die anderen im freiem Wasser schwimmenden Rotatorien, in den Tiimpeln sich durch die Periodicitét ihrer Entwicklung auszeichnet. Die zwischen Detritus lebenden Formen, von wel- chen Metopidia lepadella, Monostyla cornuta und Cathypna luna stets anzutreffen sind, pflanzen sich den ganzen Sommer un- unterbrochen fort, kommen aber stets in geringer Individuen- zahl vor. Cladocera: Daphia pulex de Geer, sehr haufig. D. longispina O. F. M. » Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 67 D. schiffert Baird, selten. Scapholeberis mucronata O. F. M., sehr haufig. Bosmina brevispina Lilljeb., » Alona guttata G. O. S., ziemlich haufig. Chydorus sphericus O. F. M., sehr » Ch. latus G. O. S., haufig. Polyphemus pediculus de Geer, haufig. Typische Bewohner dieser Tiimpel sind die zwei zuersterwahnten Daphnia-Arten, die in zahlreichen Scharen alle Regenwasser- becken von Anfang bis Ende des Sommers bevélkern. Bemer- kenwerth ist die Erscheinung, dass in der Regel entweder die eine oder die andere freischwimmende Cladoceren-Art aus- schliesslich in der betreffenden Wasseransammlung vorherrscht. Nur ausnahmsweise und, wie mir scheint, nur fiir eine kurze Periode kommen D. pulex und longispina zusammen vor. Cyclopide: Cyclops vernalis, haufig. Ostracoden, Amphipoden, Isopoden sowie Hydrach- niden werden in diesen Tiimpeln vermisst. Insecta: Die Insecten sind besonders durch die zwei folgen- den konstant anzutreffenden, und in die Augen fallenden For- men vertreten: Hydroporus griseostriatus und Timnophilus griseus-Larve. Die Dytiscidenart, deren eigentliches Verbreitungsgebiet in den Gebirgstiimpeln des hohen Nordens und der Alpen Europas liegt, findet man nebst ihren Larven in allen Felsentiimpeln vom Anfang bis zum Ende des Sommers. Ebenso hiaufig, aber in grésserer Individuenzahl vorkommend, ist die Limnophilus- Larve, welche sich von feinen Sandkoérnchen cylindrische Ge- hiuse baut. Sie tiberwintert in den Tiimpeln im Puppensta- dium. Stets anzutreffende Bewohner sind noch gelbe und rothe Larven von Chironomus. Mehr oder minder zufiallige Giste sind dagegen Coriza sp. und Larven von Culex und Phryganea. Mollusken sind in diesen Tiimpeln in der Regel nicht vertreten; nur ausnahmsweise wird Limnea palustris beobachtet. 68 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewiissern. Vertebrata. Froschlarven werden fast konstant angetrof- fen, und da sie sich in diesen nahrungsarmen Wasseransamm- lungen nur langsam entwickeln, findet man oft noch im Septem- ber und October einzelne Exx., bei denen nur die hinteren Ex- tremitiiten entwickelt sind. Typus B. Die hier zusammenzufassenden permanenten Regenwasser- becken sind dadurch ausgezeichnet, dass das Wasser in ihnen in grésserer oder kleinerer Ausdehnung mit loser Erde in di- recter Beriihrung steht. Wenn namlich in den Ecken oder Wan- den des Beckens gréssere Ritzen oder Spalten vorkommen, ist die Méglichkeit gegeben fiir Bildung von Humus und Ansiede- lung von Moosen und hoheren Pflanzen, wie Riedgras, Eleocha- ris etc. Der Einfluss der Beriihrung des Wasser mit der wei- chen Erde, resp. mit dem an der Wasserlinie wachsenden Moose zeigt sich in der Farbung des Wassers, welches oft in solchen Tiimpeln intensiv braun gefirbt ist, und in der grésse- ren Mannigfaltigkeit der Organismenwelt in den betr. Gewis- sern. Obwohl es mir nicht gelang, mit blauem Lakmuspapier Humussiure nachzuweisen, ist wohl nicht zu zweifeln, dass die chemische Beschaffenheit des braungefairbten Wassers eine etwas andere ist, als in den zur vorigen Gruppe gezihlten Tiimpeln, wo die Wiinde glatt sind, und kein Moos resp. Gras an den Ufern wiichst. Beziiglich der Flora und Fauna der jetzt zu be- sprechenden Wasseransammlungen ist zu bemerken, dass diese im Vergleich zu dem vorigen Typus in der Regel eine groés- sere Zahl von zur sphagnophilen Algen- und Thierformation ge- hérenden Species beherbergen und somit oft einen Ubergang von den ganz nackten Felsentiimpeln zu den Mosstiimpeln dar- stellen. Von den letzteren sind sie am besten dadurch zu un- terscheiden, dass sie kein im Wasser wachsendes Moos ent- halten. Ich habe etwa dreissig zu dieser Gruppe gehérige Wasser- becken untersucht. Acta Societatis pro Fauna et Flora Aus der Zusammenstellung der der Tiimpel wachsenden Moosarten Vegetation. gab sich folgendes Verzeichniss: Polytrichum junipe- rinumn. Aulacomnium palust. Philonotis fontana. Bryum sp. Pohlia nutans. Dicranwm scoparium. Grimmia maritima. Hypnum schreberi. Amblystegium wnei- natum. A. polygamum. Hylocomium squar- rosum. H. triquetrum. Hf. splendens. Aspidium spinulos. Allium schenopras. Juncus alpinus. Scirpus rufus. S. pauciflorus. Heleocharis palustris. H, uniglumis. Eriophorum augusti- folium. Carex persoonii. Carex canescens. . norvegicd. . glareosa. . vulgaris. . cespitosa. . wrigua. . ederi. . flava. Phalaris arundinae. Agrostis alba. A. canina. Calamagrostis stricta. Molinia cerulea. Festuca rubra. Triglochin palustre. x SS Sic i) Sagina nodosa. » S. procumbens. Atriplex patulum. Peucedanum patust. Cornus suecica. Sedum telephium. S. acre. Epilobium palustre. Lythrum salicaria. Comarum palustre. Potentilla anserina. Ulmaria pentapetala. Fennica, XVIII, n:o 6. 69 in den Ecken und Spalten und héheren Pflanzen er- Vicia cracca. Lotus corniculatus. Lysimachia vulgaris. Huphrasia curta. Plantago maritima. Scutellaria galericu- lata. Galium palustre. Leontod. autumnale. Ceratodon purpu- reum. Sonchus arvensis. Valeriana officinalis. Matricaria inodora Vv. maritima. Mieracium wumbella- tum. Empetrum nigrum. Myrtillus nigra. M. uliginosa. Calluna vulgaris. Betula verrucosa. Alnus glutinosa. Sorbus aucuparia. Juniperus communis. Picea excelsa. Pinus silvestris. In einigen hierher geziihlten Tiimpeln, welche schon Uber- ginge zu den folgenden Kategorien bilden, wiichst auch am Ufer Sphagnum, Amblystegium fluitans + v. exannulatum, sowie Scirpus lacustris und Sparganium simplex. Die Algenvegetation besteht aus folgenden Formen, von denen ich die mit einem Stern bezeichne, welche in der vori- gen Tiimpelgruppe nicht bemerkt wurden. 70 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewissern. Schizophycee: Palmellacee: Confervacee: Oedogoniaceer: Zygnemacee: Desmidiaceer: Calothrix parietina Mez., haufig. Coelospherium kiitzingianum Nag., vereinzelt. *Chroococcus turgidus Ktzg. » Hypheothrix fontana Ktzg » Merismopedia sp., haufig. Pediastrum boryanum Menegh., sehr hiufig. » » v. granulatum Braun. *P. biradiatum Meyen. , » heptactis Ehrbg. Scenedesmus bijugatus Ktzg., sehr hiiufig. Sc. quadricauda Bréb. , Se. obliquus Ktzg. » » » var. dimorphus. Sc. acutiformis Schréd., nicht selten. Rhaphidium polymorphum Fres., sehr haufig. * Aniocystis brauniana Nag. Dictyospherium pulchellum Wood, sehr haufig. *Hremosphera viridis Bary. * Draparnaldia sp. *Chetophora pisiformis Ag. *Ch. elegans Ag. *Hormiscia zonata Aresch. Conferva bombycina Ag. Oedogonium sp., haufig. > * Mougeotia nummuloides Hass. *M. parvula Hass. *M. viridis Wittr. Zygnema sp. (steril). Spirogyra sp. (steril). *Desmidium schwarzii Ralts, haufig. * Hyalotheca disstliens Ralts, > *H. mucosa Ralfs, gelegentlich. Spherozosma secedens Bary. *Sph. excavatum Ralts. Closterium diane Ehrbg., hiaufig. *C. costatwm Corda. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. val Diatomacee: Mastigophora: *Closterium jenneri Ralfs, sehr hiaufig. Penium navicula Bréb., vereinzelt. Tae Nigel Bréb., » *P. brebissonii Ralfs, > *P. cylindrus Bréb. > Zanthidium antilopeum Bréb., gelegentlich. Cosmarium sp., haufig. Staurastrum muticum Bréb., gelegentlich. * St. dejectum Bréb. » *St. spinosum Ralfs, > *St. polymorphum Bréb. > * St. pringsheimi (?) Reinsch. » *Arthrodesmus incus Hass. » *Huastrum ansatum Ralfs, allgemein. *H. binale Ktzg., gelegentlich. *E. elegans Bréb., allgemein. * Micrasterias papillifera Bréb., gelegentlich. *M. thomasiana Ar. > *Tabellaria flocculosa Ktzg., haufig. *Hpipyxis utriculus Ehrbg., gelegentlich. *Dinobryon sertularia Ehrbg. f *Uroglena volvox Ehrbg. sf * Buglena viridis Ehrbg. , Colaciwm vesiculosum Ehrbg., sehr verbreitet. Trachelomonas volvocina Ehrbg., allgemein. *T. hispida Stein, > Phacus pleuronectes O, F. M. » *Spongomonas discus Stein » * Rhipidodendron huxleyi Kent., gelegentlich. Cryptomonas ovata Ehrbg. » * Monosiga consociatum Kent » * Peridiniun tabulatum Ehrbg., allgemein. Glenodinium armatum n. sp., gelegentlich. » cinctum Ehrbg. » *Gymnodinium fuscum Ehrbg. > = ” 72 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Aus diesem Verzeichnisse geht deutlich hervor, wie viel reicher an Arten, speciell von Desmidiaceen und Mastigophoren, diese Tiimpelgruppe ist im Vergleich mit den vorigen. Die neu hinzugekommenen Formen sind hauptsachlich der sphagnopi- len Algenformation zugehérende Elemente. Fauna. Der Einfluss von oft nur geringen Mengen weicher Humus- erde und Moos an den Tiimpelkanten giebt sich kund im Vor- kommen einer Reihe sphagnophiler Formen von Rhizopoden, Heliozoen, Ciliaten, Rotatorien, Cladoceren und Tardigraden, die in den reinen Regenwassertiimpeln fehlten oder selten waren: Rhizopoda: Arcella vulgaris Ehrbg., allgemein. * >» var. angulosa, selten. Centropyxis aculeata Ehrbg.. allgemein. Difflugia constricta Ehrbg. » D. globulosa Duj. « *D. bacillifera Pen., selten. *D. pyriformis Perty, gelegentlich. * Nebela collaris Leidy » *N. carinata Arch. » *N. lageniformis Pen. » *N. bohemica Tar. » * Hyalosphenia papilio Leidy, selten. * Heleopera petricola Leidy ‘s *Kuglypha ciliata Khrbg. Trinema enchelys Ehrbg. Am meisten verbreitet unter den Thalamophoren sind Ar- cella vulgaris, Centropyxis aculeata und Euglypha ciliata. Die Nebeliden werden immer da angetroffen, wo die Moosdecke bis an das Wasser reicht. Uberhaupt spielen die schalentragenden Rhizopoden auch in diesen Tiimpeln eine untergeordnete Rolle, da sie in der Regel nur in spirlicher Individuenzahl am Bo- den der Gewisser auftreten. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Heliozoa: *Clathrulina elegans Cienk., gelegentlich. * Acanthocystis turfacea Cart. > * Rhaphidiophrys sp. > Ciliata: - Orotricha farcta Cl. & L. > * Paramecium sp. > *Stentor coeruleus Ehrbg. > Vorticella microstoma Ehrbg., haufig. *“V. monilata Fatem. *Urocentrum turbo O. F. M. Rhabdostyla sp *Ophrydium versatile O. F. M., haufig. *Carchesium polypinum L. » Aspidisca, Stylonychia. u. a. Hypotrichen. Rotatoria: Floscularia cornuta Dobie. Diaschiza lacinulata O. F. M. Celopus porcellus Gosse. “Rattulus sejyunctipes. *Mastigocerca bicornis Ehrbg. *Dinocharis tetractis Khrbg. Rec tole cornuta O. F. M. » lunaris Ehrbg. Metopidia lepadella Khrbg. s » acuminata Ehrbg. » solida Gosse. Colurus sp. Cathypna luna Ehrbg. *Pterodina patina Ehrbg. *Brachionus urceolaris Bory. Anurea valga Ehrbg. 73 Von diesen sind allgemein verbreitet: Floscularia cornuta, Dia- schiza lacinulata, Metopidia lepadella, Monostyla cornuta, lwnaris, Cathypna luna, Pterodina patina, sowie einige unbestimmte Ar- ten von den Gattungen Potifer und Philodina. Mehr gelegentlich vorkommend oder selten sind: *Copeus pachyurus Gosse. *Diaschiza valga Gosse. K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. iS Euchlanis dilatata Ldg. *Oolurus leptus Gosse. *Anurea aculeata Ehrbg. * Notholca foliacea Ehrbg. Freischwimmend oder planktonisch sind von den aufgezahlten Formen nur vier und zwar: Anurea valga, A. aculeata und Notholca foliacea, welche alle blos in vereinzelten Tuimpeln vor- zukommen pflegen. Cladocera: Daphnia pulex de Geer, sehr verbreitet auf Lill- LOofo. » longispina O. F. M., allgemein verbreitet. Scapholeberis mucronata O. F. M. *Ceriodaphnia pulchella G. O. 5., verbreitet auf Rysskar. Bosmina brevispina Lilljeb., verbreitet. * Acantholeberis curvirostris O. F. M., selten. Alona guttata G. O. S., allgemein. *A, quadrangularis O. F. M., gelegentlich. * A. lineata Fisch., selten. *Pleuroxus excisus Fisch., allgemein. Chydorus sphericus O. F. M. » Chadatus intestinum Cienk. Rhipidodendron hualeyi Kent. Chlorogonium euchlorwm Ehrbg. Cryptomonas ovata Ehrbg. Synura uvella Ehrbg. Peridiniwm tabulatum Cl. & L. Glenodinium pulvisculus Stein. Fauna. Ameba proteus L. Dactylospherium radiosum Ehrbg. Hyalodiscus rubicundus Hertw. u. Less. Arcella vulgaris Ehrbg. » » Vv, angulosa. Centropyxis aculeata Ehrbg. Difflugia constricta Ehrbg. D. globulosa Duj. D. pyriformis Perty. D. bacillifera Pen. Nebela flabellulum Leidy. Euglypha ciliata Ehrbg. Actinophrys sol Ehrbg. Clathrulina elegans Cienk. 81 82 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdassern. Infusoria: Paramecium bursaria Ehrbg. Blepharisma lateritiwm Ehrbg. Spirostomum teres Cl. & L. Metopus sigmoides Cl. & L. M. bacillatus Lev. Stentor sp. Epalais mirabilis Roux. Halteria grandinella O. F. M. Uroleptus piscis O. F. M. Stylonychia pustulata O. F. M. Vorticella microstoma Ehrbg. Rotatoria: Rotifer vulgaris Schrank. Philodina roseola Ehrbg. Adineta vaga Davis. Callidina sp. Taphrocampa annulosa Gosse. Celopus porcellus Gosse. Rattulus sejunctipes Gosse. Diaschiza lacinulata O. F. M. Diplax videns Lev. Mastigocerca rattus Ehrbg. M. carinata Ehrbg. Dinocharis tetractis Ehrbg. Cathypna luna Ebrbg. Metopidia solida Gosse. » lepadella Ehrbg. » acuminata Ehrbg. » triptera Ehrbg. Monostyla lunaris Ehrbg. cornuta O. F. M. Pterodina patina Ehrbg. Die haufigsten Riiderthierarten unter den mehr ins Auge fallen- den Formen sind: Monostyla lunaris, Dinocharis tetractis, Masti- gocerca rattus, Metopidia solida und lepadella. Oligocheta: Lumbriculus variegatus O. F. M. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 83 Nais sp. Cheetogaster sp. Cladocera: Daphnia pulex de Geer. » longispina O. F. M. Scapholeberis mucronata O. F. M. Alona quadrangularis O. F. M. A. guttata G. O. S. Pleuroxus excisus Fisch. Chydorus sphericus O. F. M. Polyphemus pediculus O. F. M. Copepoda: Cyclops vernalis Fisch. C. bicuspidatus Claus. Insecta. In der Insektenfauna treten iiberhaupt dieselben Arten auf, die schon in der letztbesprochenen Kategorie erwahnt wur- den, doch ist der Unterschied zu vermerken, dass Hydroporus griseostriatus in den Moostiimpeln fehlt, wihrend dagegen Lar- ven von Limnophilus bimaculatus und Libelluliden vorkommen. Vertebrata: Rana- und Triton-Larven sind auch in diesen Tiimpeln alltiigliche Erscheinungen im Sommer. 8. Felsensphagnete. Es sind Felsenaushéhlnngen, die von einer zusammenhan- genden Sphagnumdecke so angefiillt sind, dass die freie Was- serfliche verschwunden oder wenigstens sehr begrenzt ist. Diese kleinen Torfmoore, in Gruben des festen Berggrundes gebildet, findet man meistens binnen oder bei der Waldgrenze der Insel; sie liegen oft hoch auf den Felsenkuppen. Die mikroskopische Fauna und Flora ist charakteristisch, indem dieselben Arten immer wiederkehren — die sphagnophile Fauna und Flora ist in typischer Zusammensetzung vorhanden. Die freischwimmen- den Cladoceren werden vermisst. Von diesen charakteristischen Standorten habe ich etwa zen niher untersucht. K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingew4ssern. Vegetation. Die Moosdecke besteht gewohnlich aus Sphagnum cuspida- tum. In manchen Tiimpeln wachst auch Amblystegium fluitans. Uberhaupt sind folgende Moosformen bemerkt worden: Sphagnum cymbifo- lium. S. acutifolium. S. recurvum. S. cuspidatum. S. palustre. Polytrichum junipe- A. fluitans. rinum. > >» Vv. exannu- Aulacomnium palu- latum. stre. Hylocomnium schre- Dicranum scoparium bert. Amblystegium unci- H. splendens natum. Auf der Moosdecke oder am Rande der Sphagnete wachsen von héheren Pflanzen: Allium sum. Juncus filiformis. Sparganium = =mini- mum. Heleocharis palustris. Eriophorum vagina- tum. E. angustifolium. Carex persoonii. C. canescens. C. irrigua. schenopra- Die mikroskopische Formen: Schizophycee: C. vulgaris. Comarum palustre. C. cespitosa. Trientalis europea. C. echinata. Agrostis alba. Oxycoccus palustris. A. canina. Myrtillus nigra. Molinia cerulea. Vaccinium vitis idea. Festuca rubra. Betula odorata. Alnus glutinosa. Sorbus aucuparia. Juniperus communis. Pinus silvestris. Picea excelsa. Drosera rotundifolia. Cornus suecica. Pencedanum palustre L[ythrum salicaria. Algenformation besieht aus folgenden Merismopedia glauca Nag. Chroococcus turgidus Nag. Nostoe sp. Anabena oscillarioides Bory. Palmellacee: Gloeocystis ampla Ktzg. Dictyospherium pulchellum Wood. Eremosphera viridis Bary. Confervacee: Oedogoniacee: Zygnemacez: Conferva bombycina Wille v. minor Wille. Oedogonium sp. Mougeotia parvula Hass. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Desmidiacee: M. viridis Wittr. Desmidium schwarzii Ag. Bambusina brebissonii Ktzg. Hyalotheca dissiliens Sm. Spherozosma secedens Bary. Closterium directum Ar. C. subulatum Ktzg. ‘C. striolatum Ehrbg. Diatomacee: Mastigophora: C. acutum Bréb. Penium negeli Bréb. Xanthidium armatum Bréb. Cosmarium sp. Euastrum didelta Ralfs. E. ansatum Ralfs. E. elegans Bréb. E. binale Ralfs. Micrasterias denticulata Bréb. Staurastrum dejectum Bréb. S. polymorphum Bréb. S. teliferum Ralfs. S. margaritaceum Men. Arthrodesmus incus Hass. Tabellaria flocculosa Ktzg. Mallomonas pleslii Perty. Euglena viridis Ehrbg. Colacium vesiculosum Ehrbg. Trachelomonas volvocina Ehrbg. Distigma tenax O. F. M. Tropidoscyphus octocostatus Stein. Spongomonas discus Stein. Cryptomonas ovata Ehrbg. Dinobryon sertularia Ebrbg. Synura uvella Ehrbg. Gonium pectorale Ehrbg. Carteria cordiformis Cart. Chlamydomonas sp. Peridinium tabulatum Ehrbg. 86 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Glenodinium pulvisculus Stein. G. cinctum Ehrbg. Gymnodinium fuscum Ehrbg. Fauna. Rhizopoda: Arcella vulgaris Ehrbg. v. angulosa. A. discoides Ehrbg. Difflugia arcula Leidy. D. globulosa Duj. D. bacillifera Pen. D. inflata Pen. D. acuminata Ehrbg. D. constricta Ehrbg. Centropyxis aculeata Khrbg. Lequereusia spiralis Ehrbg. Nebela collaris Leidy. N. complanata. N. lageniformis Pen. N. bohemica Tar. N. carinata Arch, Hyalosphenia papilio Leidy. H. elegans Leidy. Euglypha ciliata Khrbg. Trinema enchelys Khrbg. Heliozoa: Actinophrys sol Ehrbg. Actinospherium eichhorni Khrbg. Clathrulina elegans Cienk. Ciliata: Urotricha fareta Cl. & L. Trachelius ovum Ehrbg. Thylakidium truncatum (?) Schew. Spirostomum ambiguum Ehrbg. Metopus sigmoides Cl. & L. Stentor polymorphus O. F. M. Halteria grandinella O. F. M. Uroleptus sp. Ophrydium versatile O. F. M. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Turbellaria: Rotatoria: Tardigrada: Cladocera: Copepoda: Insecta: Microstomum sp. Floscularia cornuta Dob. Rotifer tardus Ehrbg. R. citrinus Ehrbg. R. macrurus Ehrbg. Philodina citrina Ehrbg. P. tuberculata Gosse. Adineta vaga Dav. Notommata grinlandica(?) Bergend. Copeus pachyurus Gosse. Taphrocampa annulosa Gosse. Monommata longiseta Bartsch. Stephanops muticus Khrbg. S. variegatus Lev. Celopus porcellus Gosse. Diaschiza semiaperta Gosse. D. lacinulata O. F. M. Diplax videns Lev. Dinocharis tetractis Ehrbg. Cathypna luna Ehrbg. Metopidia solida Gosse. M. lepadella Ehrbg. M. acuminata Ehrbg. Colurus sp. Monostyla lunaris Ehrbg. M. cornuta O. F. M. Anurea serrulata Ehrbg. Macrobiotus sp. Alona guttata G. O. S. Pleuroxus excisus Fisch. Chydorus latus G. O. 5. C. sphericus O. F. M. Cyclops viridis Jur. C. vernalis Fisch. Hydroporus atriceps Crotch. 1. erythrocephalus L. 87 88 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. H. vittula Er. H. obscurus Sturm. H. palustris L. H. pubescens Gyll. Agabus congener Payk. A. bipustulatus L. Acilius canaliculatus Nic. Macrodytes marginalis L. Cymatopterus paykulla Er. Rantus bistriatus Bergstr. Llybius subeneus Er. Hydrobius sahibergi. Chironomus-Larven. Culex- » Ceratopogon- » Hydrometra aspera Fieb. Wenn eine freie Wasserfliche vorhanden ist, wie nach liange- rem Regen, oder wenn die Moosdecke eine Offnung mit freiem Wasser besitzt, entwickelt sich an der Wasserfliche ein reich- liches Sphagnoplankton, bestehend aus Dinobryon sertularia, Peridinium tabulatum, Synura uvella und den anderen im Ver- zeichnisse genannten freischwimmenden Mastigophoren sowie aus Anurcea serrulata unter den Rhiderthieren. 8. Siimpfe. Die Siimpfe unterscheiden sich von den Moostiimpeln und Felsensphagneten durch die betrichtlichere Tiefe und Ausdeh- nung des freien Wasserkérpers sowie dadurch, dass sie immer mit im Wasser wachsenden emersen Sumpfphanerogamen be- wachsen sind. Der Boden ist tiberlagert mit dicker Schlamm- schicht, die Ufer und zum Theil der Boden sind in der Regel bewachsen mit Amblystegiwm fluitans und Sphagnum. Siimpfe findet man sowohl auf den Felsen als auch am Ufer in Vertie- fungen des mit weicher Erde bedeckten Glacialschuttes gebildet. Das Wasser ist braungefiirbt. Die mikroskopische Wasserflora und die Thierwelt ist in den Siimpfen bedeutend reicher als in Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 89 irgend einer von den vorigen Gewiisserkategorien, weil hier zu der mit den Moostiimpeln und Sphagneten gemeinsamen mikrosko- pischen sphagnophilen Flora und Fauna viele Desmidiaceen und Diatomaceen sowie Protozoen und Rotatorien hinzukommen, tiir welche die submersen Theile der Sumpfphanerogamen beliebte Ansiedlungsplitze sind. Ausserdem finden die freischwimmenden Cladoceren und Rotatorien in den Siimpfen eine geniigende Was- sermasse und auch festsitzende Thiere, wie Bryozoen und Hy- dren, sowie die an den grossen Sumpfpflanzen kriechenden Oli- cheten, finden sich in den meisten Siimpfen vor. Da die Siimpfe meistens gréssere Gewisser sind und durch Zwischenformen allmihlich in Teiche und Seen tibergehen. will ich die Pflanzen- und Thiergesellschaften der genauer unter- suchten Siimpfe hier einzeln aufzihlen. 1. Sumpf n:o 34 auf Gasgrundet (Esbo). Liegt am Siidufer der Insel auf Klippengrund, an der Grenze des Waldes und hat eine Liinge von 21 m bei einer Breite von 15 m; Tiefe 0,15 m. Der Boden ist steinig. Die Temperatur des Wassers war bei meiner Excursion d. 15. Juni 1899 an der Oberfliche + 24° C, am Boden + 16° C; die Temperatur der Luft betrug gleichzeitig + 19,5° C. Wihrend trockener Perioden verdunstet das Wasser zum grossen Theil (wie z. B. am 1. August 1899). Vegetation. Amblystegium — flur- tans. Sphagnum sp. Aulacomnium palust. Eriophorum angusti- folium. Carex persoonii. C. canescens. C. vulgaris.. Schizophycee: C. ampullacea. Agrostis canina. Hippuris vulgaris. Lythrum salicaria. Comarum palustre. Lysimachia vulgaris. Sparganium simplex. Nostoc sp. Oscillatoria sp. C hroococcus turgidus Nag. Vaccinium vitis idea. Salix aurita. S. phylicifolia. Betula odorata. Alnus glutinosa. Pinus silvestris. Juniperus communis. 90 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdssern. Palmellaceez: Confervacee: Zygnemaceex: Desmidiacee: Diatomacee: Mastigophora: Scenedesmus bijugatus Ktzg. S. acutiformis Schrod. Rhaphidium polymorphum Fres. Dictyospherium pulchellum Wood. Microthamnion kiitzingianum Nag. Mougeotia parvula Hass. M. viridis Wittr. M. nummuloides Hass. Zygnema sp. Hyalotheca dissiliens Sm. Spherozosma secedens Bary. -Closterium directum Ay. C. intermedium Ralfs. C. sp. Cosmarium sp. Xanthidium antilopeum Bréb. Euastrum ansatum Ehrbg. Micrasterias thomasiana Ar. Staurastrum dejectum Bréb., S. oxyacanthum Ar. S. dickiet Ralfs. Tabellaria flocculosa Ktzg. Euglena viridis Ehrbg. Trachelomonas volvocina Ehrbg. Lepocinclis ovum Ehrbg. Phacus longicauda Ehrbg. Peranema trichophorum Ehrbg. Rhipidodendron splendidum Stein. Spongomonas discus Stein. Dinobryon sertularia Ehrbg. Synura uvella Ehrbg. Uroglena volvox Ehrbg. Cryptomonas ovata Ehrbg. Peridinium tabulatum Ehrbg. Glenodiniwm cinctum Ehrbg. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:0 6. Rhizopoda: Heliozoa: Ciliata: Rotatoria: G. pulvisculus Stein. Gymnodinium nasutum Stein. Fauna. Dactylospherium radiosum Ehrbg. Arcella vulgaris Ehrbg. v. angulosa. Difflugia pyriformis Perty. Centropyxis aculeata Ehrbg. Lequereusia spiralis Ehrbg. Euglypha ciliata Ehrbg. Trinema enchelys Ehrbg. Clathrulina elegans Cienk. Acanthocystis turfacea Cart. Urotricha farcta Cl. & L. Trachelophyllum sp. Dileptus anser O. F. M. Frontonia atra Ehbrbg. Halteria grandinella O. F. M. Uroleptus piscis O. F. M. Vorticella monilata Tat. Ophrydium versatile O. F. M. Rotifer macrurus Ehrbg. R. tardus Ehrbg. Philodina tuberculata Gosse. Floscularia cornuta Dobie. Oecistes pilula Wills. Taphrocampa annulosa Gosse. Copeus pachyurus Gosse. Celopus porcellus Gosse. Stephanops variegatus Lev. Dinocharis tetractis Ehrbg. Monostyla lunaris Ehrbg. M. cornuta O. F. M. Metopidia solida Gosse. M. acuminata Ehrbg. Colwrus sp. 91 92 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdssern. Diaschiza lacinulata O. F. M. D. valga Gosse. Mastigocerca bicornis Ehrbg. Bryozoa: Plumatella repens L. Cladocera: Daphnia longispina O. F. M. Scapholeberis mucronata O. F. M. Ceriodaphnia pulchella G. O. S. Simocephalus serrulatus Koch. Acantholeberis curvirostris O. F. M. Bosmina brevispina Lill}. Alona guttata G. O. 5. Plewroxus exisus Fisch. Chydorus sphericus O. F. M. Polyphemus pediculus de Geer. Copepoda: Cyclops. Insecta: Culex- Larven. Corethra- » Tipula-— » Limnophilus griseus-Larven. Lestes sp. > Gyrinus sp. | » Notonecta glauca. Vertebrata: Tvriton-Larven. Rana- » Ausserdem wurden unbestimmte Arten von Rhabdocela, Ha- spacticida, Ostracoda, Hydrachnida und Targigrada gefunden. 2. Sumpf n:o 47 auf Sumparn (Esbo). Der Sumpf ist etwa 50 m lang und bei hohem Wasser- stande 1/2 m tief. Er liegt an der W-Seite der Insel am flachen Ufer, von Rasen umgeben. Das Wasser ist sehr braun. Vegetation. Im Wasser am Ufer wachsen Amblystegium fluitans und ~ Sphagnum, in der Mitte Sparganium natans. Am Ufer stehen Fichten und einige Alnus glutinosa. Von Graisern und Krautern Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 93 sind notirt nur Heleocharis uniglumis, Eriophorum angustifoliwm, Ranunculus flammula, Drosera rotundifolia und Viola palustris. Schizophycez: Chroococcus turgidus Nag. Nostoce sp. Merismopedia glauca Nag. Palmellacee: Pediastrum boryanum Menegh. Scenedesmus bijugatus Ktzg. S. quadricauda Bréb. Rhaphidium polymorphum Fres. Dictyospherium pulchellum Wood. Apiocystis brauniana Nag. Ophiocytium sp. Tetraspora sp. Confervaceze: O¢edogoniwm sp. Conferva tenerrima (?). Zygnemacee: Spirogyra sp. (steril). Zygnema sp. » Desmidiacee: Desmidium schwarzu Ralfs. Hyalotheca dissiliens Sm. Spherozosma excavatum Ralfs. Closterium intermedium Ralts. C. diane Ehrbg. Cosmarium botrytis Menegh. C. meneghinu Breb. Penium margaritaceum Bréb. Tetmemorus granulatus Breb. Xanthidium antilopeum Breb. Arthrodesmus octocornis Ehrbg. Euastrum ansatum Ebrbg. E. binale Ralfs. E. oblongum Grev. Micrasterias denticulata Bréb. M. thomasina Ar. Stawrastrum dejectum Bréb. S. polymorphum Bréb. S. furcatum Ehrbg. v. spinosum Ralfs. 94 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Diatomacee: Mastigophora: Rhizopoda: Ciliata: Rotatoria: Oligocheta: Cladocera: Tabellaria flocculosa Ktzg. Trachelomonas volvocina Ehrbg. T. hispida Stein. Rhipidodendron hualey: Kent. Spongomonas discus Stein. S. intestinum Cienk. Dinobryon sertularia Ehrbg. Cryptomonas ovata Ehrbg. Peridinium tabulatum Ehrbg. Glenodinium cinctum Ehrbg. Fauna. Arcella vulgaris Ehrbg. Difflugia pyriformis Perty. Centropyxis aculeata Khrbg. Trachelius ovum Ehrbg. Paramecium bursaria Ehrbg. Spirostomum ambiguum Ehrbg. Vorticella microstoma Ehrbg. V. monilata Tat., mit Zoochlorella. Epistylis umbellaria L. Rotifer macrurus Ehrbg. R. tardus Ehrbg. Floscularia cornuta Dobie. Taphrocampa sp. Copeus pachyurus Gosse. Stephanops variegatus Lev. Dinocharis tetractis Ehrbg. Anapus testudo Lauterb. Monostyla lunaris Ehrbg. Metopidia acuminata Ehrbg. Diaschiza lacinulata O. F. M. Anurea valga Ehrbg. Nais elinguis O. F. M. Daphnia longispina O. F. M. Simocephalus serrulatus Koch. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. 95 Alona pulchra Helich. A. affinis (?) Ldg. A. quadrangularis O. F. M. Pleuroxus excisus Fisch. Chydorus sphericus O. F. M. Copepoda: Cyclops strenuus Fisch. Insecta: Limnophilus rhombicus L., Larven. Gomphus-Larven. Agrion- » Corethra- —» Tnbellula- >» Chironomus- » Culex- » Hydrometra rufoscutellata Latr. Coriza preusta Fieb. Mollusca: Pisidium sp. 3. Ufer-Sumpf auf Kyté (Esbo). Der in Rede stehende Sumpf liegt auf der S-Seite der In- sel in einer Vertiefung zwischen nackten Strandklippen und dem Walde. Die Liinge ist 45 m, die Breite 20 m; die Tiefe ist etwa '/2 m. An einem Ende des Sumpfes war etwas fauler See- tang angehautt. Vegetation. Im Wasser am Ufer wachsen folgende Moose: Amblystegium fluitans und v. exannulatwm, A. cordifolium und Sphagnum cymbifolium. Won submersen Phanerogamen kommt Myriophy/- lum vor. Ubrigens wurden vom Ufer folgende Pflanzen no- tiert: Allium schenopra- CC. canescens. Hippuris vulgaris. sum. C. irrigua. Potentilla anserina. Juncus filiformis. C. echinatum. Menyanthes — trifoli- Scirpus lacustris. C. ampullacea. ata. Galium palustre. Heleocharis palustris. Eriophorum vagina- tum. E. angustifolium. Carex personit. Viola palustris. Peucedanum palustr. Sparaganium simpl. Calamagrostis stricta. Rubus chamemorus. Vaccinium — uligino- sum. 96 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewdassern. Die Mikroflora hatte folgende Zusammensetzung: Schizophycez: Nostoc sp. Palmellacee: Scenedesmus quadricauda Bréb. Pediastrum boryanum Menegh. Raphidium sp. Zygnemacez: Mougeotia sp. Spirogyra sp. Desmidiacex: Desmidiwm schwarzu Ralts. D. cylindricum Grev. Hyalotheca dissiliens Sm. Closterium directum Ar. C. intermedium Ralfs. Cosmarium botrytis Menegh. Penium negeli Bréb. ‘Tetmemorus granulatus Ralts. Docidium ehrenbergit Ralts. Xanthidium antilopeum Bréb. Arthrodesmus octocormis Ehrbg. Euastrum ansatum Ralts. E. elegans Bréb. E. oblongum Grev. E. pectinatum Bréb. Micrasterias rotata Grev. M. thomasiana Av. Staurastrum oxyacanthum Ar. S. teliferwm Ralts. Diatomacee: Tabellaria flocculosa Ktzg. Mastigophora: Trachelomonas volvocina Ehrbg. T. hispida Stein. Phacus alata Klebs. Rhipidodendron huxleyi Kent. Spongomonas discus Stein. S. intestinum Cienk. Dinobryon sertularia Ehrbg. Glenodiniwm sp. Gymnodinium vorticella Stein. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Rhizopoda: Criwa tac Rotatoria: Oligocheta: Cladocera: Fauna. Arcella vulgaris Ehrbg. Difflugia acuminata Ehrbg. D. bacillifera Pen. 7 Centropyxis aculeata Ehrbg. Lecquereusia spiralis Ehrbg. Frontonia atra Ehrbg. Spirostomum ambiguum Ehrbg. Metopus sigmoides Cl. & L. Vorticella microstoma Ehrbg. V. monilata Tat. Rotifer tardus Ehrbg. Philodina sp. Oecistes pilula Wills. Copeus pachyurus Gosse. Celopus porcellus Gosse. Stephanops variegatus Lev. Anupus ovalis Bergend. Diaschiza lacinulata O. F. M. Dinocharis tetractis Ehrbg. Monostyla lunaris Ehrbg. Euchlanis triquetra Ehrbg. Pterodina patina Ehrbg. Cathypna affinis Lev. Colurus sp. Anurea valga Ehrbg. Notholca longispina Kellic., 1 Ex. Nais sp. Chetogaster sp. Daphnia longispina O. F. M. Scapholeberis mucronata O. F. M. Simocephalus serrulatus Koch. Bosmina brevispina Lilljeb. Streblocerus serricaudatus Fisch. Alona guttata G. O. S. A. pulchra Hellich. ay 98 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Pleuroxus excisus Fisch. P. nanus Baird. Chydorus sphericus O. F. M. Polyphemus pediculus de Geer. Copepoda: Cyclops sp. Insecta: Chironomus-Larven. Agrion- » Notonecta glauca L. Vertebrata: Triton punctatus. 4. Menyanthes-Sumpt auf Kyte. Der Sumpf ist klein, hoch auf dem Gebirge liegend, und dicht bewachsen mit Menyanthes. Vegetation. Im Wasser wachst Amblystegium fluctans, Sphagnum cymbi- folium, am Ufer S. recurvum, Aulacommum palustre und Poly- trichum juniperinum. Von hodheren Pflanzen wachsen im Was- ser, ausser Menyanthes trifoliata, Sparganium minimum und Heleocharis palustris. Auf der Moosdecke wachsen: Carex vul- garis, C. canescens, C. irrigua, Eriophorum angustifolium, E. vaginatum, Peucedanum palustre und Drosera rotundifolia; am Rande Vaccinium uliginoswum, Calluna vulgaris, Empetrum nig- rum, Juniperus communis und Pinus silvestris. Schizophycee: Dictyospheriwm pulchellum Wood. Desmidiaceze: Desmidium schwarzii Ralts. Bambusina brebissoni Ktzg. Closterium diane Ehrbg. C. directum Ar. C. intermedium Ralfs. Cosmarium botrytis Menegh. Penium digitus Breéb. Xanthidium antilopeuwm Bréb. X. armatum Bréb. Arthrodesmus octocornis Ehrbg. Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Diatomacer: Mastigophora: Rhizopoda: Ciliata: Rotatoria: A. imeus Hass. Euastrum ansatum Ralts. E. didelta Ralfs. E. elegans Bréb. E. affine Ralfs. Micrasterias truncata Corda f. M. rotata Grev. M. thomasiana Ar. Staurastrum dejectum Bréb S. paradoxum Meyen. S. gracile Ralfs: S. teliferum Ralfs. Tabellaria flocculosa Ktzg. T. fenestrata Ktzg. Rhipidodendron huxleyi Kent. Dinobryon sertularia Ehrbg. Synura wvella Ehrbg. Peridinium tabulatum Ebrbg. Gymnodinium fuscwm Ehrbg, Fauna. Arcella vulgaris Ehrbg. Difflugia globulosa Duj. D. lobostoma Leidy. Lecquereusia spiralis Ehrbg. Nebela collaris Leidy. Trinema enchelys Khrbg. Urotricha farcta Cl. & L. Frontoma atra Ehrbg. ‘Paramecium bursaria Ehrbg. Stentor igneus Ehrbg. Epistylis wmbellaria L. Oecistes velatus Gosse. Monommata longiseta Bartsch, Stephanops lamellaris (2?) Ehrbg. Euchlanis triquetra Ehrbg. Metopidia lepadella Ehrbg. 99 100 K. M. Bryozoa: Cladocera: Copepoda: Insecta: Vertebrata: Alskar, welche in dem Verzeichniss (S. 7) nicht erwahnt worden ist, ist eine kleine waldbewachsene Insel, welche etwa 13 km SW von Helsingfors liegt. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Monostyla lunaris Ehrbg. Pterodina bidentata Ehrbg. Plumatella fruticosa Allm. Ceriodaphnia pulchella G. O. S. Scapholeberis mucronata O. F. M. Bosmina brevispina Lill). Acantholeberis curvirostris O. F. M. Streblocerus serricaudatus Fisch. Chydorus sphericus O, F. M. Polyphemus pediculus de Geer. Cyclops sp. Phryganea- Larven. Aeschna- » Agrion- » Chironomus- — » Triton punctatus. 5. Sumpf auf Alskdr (Esbo). lange Sumpf ist auf den Klippen der Siidseite gelegen. Im Wasser wachsen Sphagnum, Sparganium simplex und Eriophorum, am Ufer Comarum, Empetrum, Cladina rangiferina sowie einzelne Tannen, Wachholder und Alnus glutinosa. Vegetation. Palmellacez: Scenedesmus bijugatus Kztg. Desmidiaceer: Ehaphidium polymorphum Fres. Dictyospheriwm pulchellum Wood. Eremosphera viridis Bary. Closterium intermedium Ralts. C. attennatum Ehrbg. C. diane Ehrbg. C. subulatum Ktzg. Peniwum margaritaceum Bréb. Der untersuchte kaum 12 m Acta Societatis pro Fauna et Flora Fennica, XVIII, n:o 6. Diatomacee: Mastigophora: Rhizopoda: Ciliata: Rotateria : Arthrodesmus octocornis Ehrbg. Euastrum ansatum Ehrbg. E. binale Ralfs. E. elegans Bréb. Staurastrum cuspidatum Bréb S. polymorphum Bréb. S. teliferum Ralfs. Tabellaria flocculosa Kztg. Euglena sp. Colacium vesiculosum Ehrbg. Trachelomonas caudata Ehrbg. Phacus alata Klebs. Rhipidodendron huxleyi Kent. Spongomonas discus Stein. S. intestinum Cienk. Cryptomonas ovata Ehrbg. Tropidoscyphus octocostatus Stein. Peridinium tabulatum Ebrbg. Glenodinium cinctum Ehrbg. G. pulvisculus Stein. Fauna. Arcella vulgaris Ehrbg. Difflugia bacilifera Pen. Centropyxis aculeata Ehrbg. Urotricha farcta Cl. & L. Rotifer macrurus Ehrbg. R. tardus Ehrbg. Philodina sp. Taphrocampa annulosa Gosse. Copeus pachyurus Gosse. Diaschiza lacinulata O. F. M. Celopus porcellus Gosse. Monommata longiseta Bartsch. Mastigocerca licorms Ehrbg. Dinocharis tetractis Ehrbg. “101 102 K. M. Levander, Leben in stehenden Kleingewassern. Turbellaria: Oligocheta: Cladocera: Copepoda: Insecta: stellt: Sschizophycee: Palmellacee: Desmidiacee: Monostyla lunaris Ehrbg. M. cornuta O. F. M. Metopidia solida Gosse. M. acuminata Ehrbg, M. triptera Ehrbg. Microstomum sp. Chetogaster sp. Scapholeberis mucronata O. F. M. Daphnia longispina O. F. M. Ceriodaphnia pulchella G. O. 8. Pleuroxus eaxcisus Fisch. Cyclops vernalis Fisch. Limnophilus-Larven. Ceratopogon- » Aeschna- » *6, 7. Stimpfe auf Stenskér (Esbo). Auf der waldlosen, weit im Meere gelegenen Insel Sten- skir habe ich zwei kleine Siimpfe untersucht. der Boden bedeckt mit . i 3 ‘ ed i ws . ; J Y = : / . ; $ -_ : : Be 7 j ‘ 2 Di < 7 * = ‘1 . e z ry an 4 7 oe = A <5 ae 6 F, é a ¢ a ° all < ‘ » 4 ; i i - ” a c. : a 7 4 ‘ 4 ' : a / " rm i a ) - ag om ® Lal ‘ ; . > =a A ; if | fed a ey a vial 5 » is _ - ‘ a Poppius, B. R., Forteckning 6fver Ryska Karelens Coleoptera. Lindroth, J. L., Beitriige zur Kenntniss der Finlindischen Erio- phyiden. — Bidrag till kinnedomen om Finlands Eriophyider. Lindberg, Harald, Bidrag till kiinnedomen om de till Sphag- num cuspidatum-gruppen horande arternas utbredning i Skandinavien och Finland Bomansson, J. 0., Alands mossor : Levander, K. M., Uber das Herbst- und Winter-Plankton im Finnischen Meerbusen und in der Alands-See 1898 Levander, K. M., Zur Kenntniss des Lebens in den stehenden Kleingewdssern auf den Skareninseln Pag 1—125 1— 22 | 1— 26 1—131 a 25 1107 436 pag. (ays 2 v Re 7 Aa yh lett oe aie, Set NT: mS ees A, LIB. iit L7G aaa ee te re aaa onde eh toabeaanee =e corerears rm bess 3 WF oO HO Bk Stn pe, et pay eter wnvong We ee poihatrye eget ened Rohner, >